Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 55
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 10307
[position] => 1
[countryName] => Egypte
[countryIsoCode] => EG
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 128
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 21847
[position] => 2
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => MA
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 191
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 47254
[position] => 3
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => UG
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 71
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => GH
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 167
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => ZA
[continentName] => Afrika
)
)
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-16
[title] => Murchison Falls
[message] => Vanaf Mbale was het negen uur rijden naar Murchison Falls, van de grens met Kenia naar de grens met Congo. Het was een lange busreis, maar goed te doen. Tot aan de lunch waren het goede wegen, daarna werden de wegen wat minder. Maar er was genoeg te zien onderweg. De vele dorpjes, scholen, kleurrijke kleren, chaos, markten en nog veel meer. Uiteraard ook even de binnenkant van mijn ogen gezien. In de middag reden langs een national park waar we de kans hadden om dieren te zien. We zijn helaas niet verder gekomen dan bavianen. Vlak bij de overnachtingsplek kwamen we wel nog een olifant tegen. Prachtig en de eerste van de big five kan alweer afgestreept worden.
Eenmaal aan gekomen in het Safari park, kregen we instructies, o.a. over wat je moet doen als er in de morgen een olifant voor je tent staat. Is eens wat anders dan een uitleg over waar je de Spa kan vinden.
De dag erna hadden we eerst een introductie safari, oftewel de meest common dieren proberen te spotten, zodat je bij de echt Safari niet meer hoeft te stoppen voor elke antilope, wrattenzwijn en giraffe. Erg leuk en we kunnen ook nummer 2 van de big five afstrepen: de buffel.
Na de introductie safari was het tijd voor een bootsafari over de Nijl naar de bodem van de Murchison Falls. Nijlpaarden, krokodillen en ook eagles kunnen we onder andere afstrepen. Erg leuk natuurlijk, maar niet het hoogtepunt van de bootsafari, wat een uitzichten! Je kunt je ogen blijven uitkijken.
Tot slot van de dag hebben we nog een hike gemaakt aan de top van de Murchison Falls. Wat een ongelofelijk geweld veroorzaakt die hoeveelheid water. Indrukwekkend is nog te zwak uitgedrukt.
Na een prima diner was iedereen wel moe van zo’n lange dag en was het vroeg bedtijd. In de ochtend moesten we om 6.00u klaar staan om te vertrekken naar het National Park, alleen even een bakkie en daarna in de busjes. Een game drive van een paar uur, opzoek naar de katachtige, hyena’s en andere dieren die we nog niet gezien hadden. De hyena konden we al snel afstrepen en ook de eerste leeuwen waren een feit. De leeuwen waren aan het jagen, erg mooi om te zien. Te ver weg om foto’s van te maken, tenminste met mijn camera.
Even later weer leeuwin, een vrouwtje deze keer, net twee kleine welpjes. Ze ging haar welpjes verstoppen in de struikjes, ook dat waren weer prachtige beelden. We hebben sowieso veel wild gezien met kleintjes, olifanten, giraffes, antilopen, wrattenzwijnen en natuurlijk het ene kleintje nog schattiger dan de andere. Na nog een leeuwin in een boom te hebben gespot, was het tijd om te ontbijten. Alles was verzorgd en prima ontbijtje op een vlakte aan Lake Albert.
Daarna nog een poging voor het luipaard, maar niet gelukt. Het begon ook erg warm te worden, dus terug naar base camp en tijd voor siësta en lunch. Om vier uur terug de busjes in en weer een game drive opzoek naar dieren die we nog niet gezien hadden en natuurlijk het luipaard. Helaas weer niet gelukt, maar dat maakte het niet minder leuk, vele andere dieren gezien en sunset borrel aan Lake Albert, maakt ook veel goed. Prachtige zonsondergang, nijlpaarden op de achtergrond, drankje erbij en helemaal goed!
Nog een bonus op de terugweg: drie welpjes op weg! Mama nergens te zien, geen andere busjes (al viel dat sowieso al mee) en alle tijd. Wow wow wow! Toen waren we wel te laat om nog voor zeven uur het park uit te rijden en we werden dan ook aangehouden door een parkwachter. Na wat heen en weer gepraat, uiteindelijk toch boetevrij kunnen doorrijden.
Vandaag weer een reisdag, op naar Fort Portal en Kibale: op naar de Chimpansees!
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087251
[countryId] => 191
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 93
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Fort Portal
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/074/401_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => murchison-falls
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => NarandeinUganda
[datePublication] => 2022-09-13
[title] => Nog een stapje verder…
[message] => om deel te zijn van het Ugandese leven, de cultuur, de ongeschreven en onuitgesproken regels en gewoonten.
Ik heb het voorrecht om 12 dagen bij een Ugandese vrouw en haar kleindochter van 16 en tante-zegster van 11 te wonen.In het westen van Uganda. Een ander gebied, een andere cultuur en taal. Waar ik de komende dagen mag trainen en lesgeven en connecten met de mensen.
Ik ken deze mensen niet. Met Mum heb ik een beetje what’s app contact gehad. En een kort telefoontje. Ze spreekt en begrijpt basis Engels. Het was mij gauw duidelijk dat ze me niet altijd begrijpt. Tja, ik spreek geen African English… Mijn Nederlandse accent maakt het niet makkelijker om begrepen te worden. En als ik me niet zo zeker voel over mijn Engels, dan gaat mijn tempo omhoog. Ja, om mogelijke fouten te verbloemen.
Hoe zal het gaan? Hoe mag ik me opstellen? Waar moet ik rekening mee houden? In het vervolg van mijn schrijven wil ik je een inkijkje geven hoe het gaat en wat het met mij doet. Ik wil er geen oordeel over geven. Het gaat erom dat je in mijn schoenen mag gaan staan en mogelijk bedenken wat het met jou zou kunnen doen.
Dus ik rij de compound op, parkeer mijn auto. Ik laat nog even de autodeur dicht. Nu gaat het beginnen: Hoe zal het eerste contact zijn? Hoe hoor ik deze vrouw te begroeten? Niet vergeten om de presentjes uit de auto te halen en te geven. (Je hoort hier NOOIT met lege handen aan te komen).
Het ontvangst is zo hartelijk. Er is naar me uitgekeken, op me gewacht. Dat is duidelijk.
Mijn slaapkamer wordt aangewezen. De pubers helpen mijn auto leeg te halen. De oudste spreekt goed Engels en kan mij verstaan. De jongste is erg verlegen en schiet vaak weg. Ik kom erachter dat ze veel moeite heeft met het Engels. Dan zo’n vreemde vrouw in huis, ze weet zich gaan houding te geven. Als ik hoor dat het mijn Engels is, dat het zo moeilijk maakt voor haar, gebruik ik de oudste om mij te vertalen naar de lokale taal. Die komende dagen hoor ik een taal om me heen, waar ik geen chocolade van kan maken. Sommige woorden herken ik omdat deze taal dichtbij Luganda komt (de taal die in Jinja en omgeving wordt gesproken). Geen idee waar ze het over hebben, totdat ik ‘bambi’ (Sorry, in de betekenis van meeleven) of ‘wansie?’ (wat zeg je?) hoor, of ‘muzungu’ (witte) of mijn naam…Dat maakt mij nieuwsgierig: Waar gaat het over? Wat wordt er gezegd? Doe ik het wel goed of maak ik een fout? Vergeet ik iets?
Het westen (van Uganda) is een andere cultuur dan in de regio van Jinja… En ik ben en blijf toch een Nederlandse.
Ik merk dat ik helemaal op scherp sta, observeren: hoe praten ze? Wat voor non-verbale signalen laten ze zien? Wat zou het betekenen?
Ik heb al de ervaring dat ik het zomaar verkeerd kan interpreteren.
12 dagen, Wilma!
Daarnaast is het dagritme anders dan mijn (toch) NL-ritme.
’s Morgens is het ontbijt: een koude, zoete aardappel met warme melk.
Lunch is op wisselende tijden: in Uganda wordt niet zo met de klok gewerkt. Als het ‘tijd is’ om te koken, beginnen ze.
Ondertussen heb ik een dag planning (op z’n Wilma’s) om zoveel mogelijk in deze 12 dagen te kunnen doen. Deze plaats is zo ver weg van Jinja (zo’n 8 uur rijden). Ik zie me niet volgende maand terugkomen.
Dus de lunch kan rond 2 uur zijn, maar ook om 3 uur. Eten is heel belangrijk in Uganda. Dat kun je niet weigeren. Als we aan tafel zitten wordt mijn bord vol geschept. Echt vol! En dan ben ik opgevoed met: ‘Wat op je bord ligt, eet je op.’ Dit geeft mij een flinke uitdaging. Tijdens het eten wordt er ineens meer eten op mijn bord geschept.
Eh…hoe ga ik dit oplossen? Laten gebeuren? Mijn bord niet leegeten? Aangeven dat ik genoeg heb, echt genoeg…?
Ik vind mijn weg hierin door eerlijk te zeggen hoeveel eten ik op kan. De oudste puber maakt er dagelijks grappen over hoe weinig ik eet.
Die eerste dagen voelen onwennig.
Rond een uur of 5 wordt er evening thee gedronken. Dat betekent warme melk met een beetje thee. Als ik niet oppas wordt er een flinke schep suiker in mijn kop gedaan.
Het westen is bekend om melk en matooke (puree van bananen).
Ondertussen wordt er begonnen met het koken. Dat duurt een paar uur: rijst, zoete aardappelen, ‘gewone’ aardappelen, matooke en elke dag eten we vlees. Ik vermoed dat dit speciaal voor mij gedaan wordt.
Dat is even wennen: ik zie onderdelen op mijn bord liggen, die ik nog nooit heb gegeten. Ik heb ze op de markt zien liggen: ingewanden, darmen. Ik herken het, maar heb het nog niet zelf gekocht of klaargemaakt. Nu ligt het op mijn bord. Eten is belangrijk, de mensen hier hebben erin geïnvesteerd, speciaal voor mij. Dat betekent dat ik dit mag eren en waarderen. Dus je bord leegeten. En ja, ik raak eraan gewend om ingewanden te eten. Darmen zijn ook lekker, al voelt het in het begin vreemd in mijn mond. (Hoe reageer jij als je iets op je bord krijgt wat je nog nooit hebt gegeten? Of waarvan je denkt….).
Het is belangrijk om te bedanken voor het koken en het lekkere eten. Gelukkig vind ik de darmen best lekker. Dus zonder wenselijk te zijn, kan ik uit mijn hart bedanken voor het eten.
Dan wordt er water voor mij gekookt zodat ik warm water heb om te badderen. Erg lief. Maar in mijn huis heb ik ook geen warm water. Ik badder al vier jaar met koud water. Ze kijken me ongelovig aan. ‘Ja, echt, je hoeft voor mij geen water te koken.’
Vaak hebben we rond 21.00 of later het diner op. Ik mag niet helpen met afruimen en afwassen. In de loop van de dagen, krijg ik ruimte om de borden en pannen naar de keuken te brengen. Beledig ik de mensen hiermee? Het blijft lastig. Helemaal omdat hier niet direct gecommuniceerd wordt en helemaal geen ‘nee’ gezegd wordt, of feedback wordt gegeven. Het is vaak één van de dingen die ik in het begin aangeef: ‘Dank je wel dat ik hier mag zijn. Ik doe mijn best om me aan te passen aan jullie leven, ritme en gewoontes. Ik kan heel makkelijk een fout maken omdat ik iets niet weet. Ik observeer veel, maar kan het anders interpreteren. Wil je me alsjeblieft feedback geven? Als ik iets doe wat jullie beledigd of niet past en ik krijg het niet te horen, dan maak ik deze fout de volgende keer ook. Je beledigt mij niet als je feedback geeft. Ik kan het aan en ik leer ervan.’ Dit uitspreken geeft mij ruimte en ook openheid. Of de ander er gebruik van durft te maken, blijft lastig.
Ik heb al gauw een goed contact met de 16-jarige. Zo nu en dan vraag ik: ‘Hoe doen jullie dit? Als ik dit doe, wat zegt het jou, kan het? Mag het?’
Omdat ik nu in het westen ben, wil ik eruit halen wat erin zit. Ik ben ook net 3 weken uit de running geweest door malaria. Ik wil weer aan de gang, voor 200%! Tja, nu ben ik in een dorp waar mensen niet met de klok leven. Dat vraagt toch enkele dagen voordat ik daar mee om kan gaan: mijn lat lager leggen en meegaan met hun leefritme, hun aanpak van organiseren en mobiliseren. Oh… communicatie is een ander punt waarin ik mezelf tegenkom en een clash heb met de cultuur. En dan niet alleen met de cultuur maar ook met de mensen.
Dan kruipt de onzekerheid in mij: ’Oeps, dit was niet handig en mogelijk heb ik mensen beledigd. Kan ik hier nog wel wat doen?’
Ik merk dat ik de hele dag als een drone boven mezelf vlieg om te observeren en mezelf te evalueren.
Als ik na 12 dagen vertrek krijg ik iets bijzonders te horen: ‘Wilma, je hebt een home, een thuis in Uganda. Je bent hier altijd welkom. Hier hoor je…’
Het betekent dat ik deel ben van de familie. Heel bijzonder. Blijkbaar heb ik het toch goed gedaan en kunnen verbinden, connecten met de mensen, dat ze me dit aanbieden.
Ik neem nog 5 dagen om te processen en uit te rusten voordat het werk in Jinja met volle vaart op me afkomt. 17 dagen met mensen om me heen, samen eten. Geen boodschappen doen, koken of de afwas. Ik ben flink verwend. Nu weer zelf aan de bak (en dat valt niet mee).
[userId] => 435633
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087160
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 185
[author] => Wilma
[cityName] => Serere
[travelId] => 516816
[travelTitle] => Thuis in Uganda
[travelTitleSlugified] => thuis-in-uganda
[dateDepart] => 2018-01-30
[dateReturn] => 2025-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/945_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/633_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-stapje-verder
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-12
[title] => Jinja, Namwenda en Sipi Falls
[message] =>
Na een middagje relaxen, zijn we in de avond op stap gegaan. Ik had een houten kroegje verwacht, waar we een biertje zouden drinken, maar onze reisleider had andere plannen en heeft ons naar een openlucht loungeclub gebracht. We zouden maar twee drankjes gaan doen. Uiteraard is dat niet gelukt, het was te gezellig. Een uurtje of 2 waren we thuis.
De volgende ochtend mochten we “uitslapen”, we vertrokken pasom 9.30. Een paar uurtjes rijden naar Namwenda, dat is een dorp in een verlaten gebied. Het dorp wordt gesteund door Sawadee. In de middag zijn we op de fiets naar het dorp gegaan en hebben we een sauspan-werkplaats bezocht. Een interessante manier van werken, super primitief, maar het werkt wel. Na weer een stukje fietsen, kwamen we bij een project dat geleid wordt door en voor vrouwen. We werden verwelkomd door de groep vrouwen in traditionele kleding, met dans en muziek. Het is een mooi project en interessant om te zien. Toen nog even een lokaal biertje en met de busjes terug naar de boerderij waar we zouden slapen.
Het kampvuur waren ze al aan het opbouwen en de tentjes stonden al klaar. Iets meer back-to-basic dan tot nu toe, maar het was prima. Er waren toiletten en een wasbak, dus wat wil je nog meer. Het eten was prima, basic, maar voedzaam en best lekker. Na het eten met zijn allen om het kampvuur en de lokale Gin kwam te voorschijn. Het mixen hier gaat iets anders dan bij ons, 50:50 gin : tonic is heel normaal….Muziekje erbij en weer een gezellige avond erbij. Maar toen, toen was de Gin op. Dunn is samen met een chauffeur en iemand van onze groep naar het dorp gereden, al bleek het nog een uitdaging om een winkel te vinden die Gin had en ook nog tonic. Let the party continue……nou ja een uurtje dan nog, want toen begon het te regenen.
In de morgen werd even de balans opgenomen van het aantal lekkende tenten, dat bleek ongeveer de helft te zijn.Na een basis ontbijtservies was het tijd om door het dorp te gaan wandelen en verschillende werkplaatsen te bezoeken. Het idee was leuk, de uitvoering wat minder. De zon scheen heel fel en er was nergens schaduw, het ging tergend langzaam en iedereen was er wel klaar mee. Nog een laatste lunch op de boerderij (met verse kip, die in de ochtend uit de hokken waren gehaald), was het tijd om de regio te verlaten en naar Mbale te rijden. Het eerste uur was weer een Afrikaanse massage (lees: extreem slechte wegen), maar daarna was het helaas goed. Een geasfalteerde weg….was weer eens wat anders.
Het hotel in Mbale is vrij luxe en na een nacht op een matje in een tent wel lekker. Vanochtend zijn we naar de Sipi Falls gereden om te hiken. Zou zo’n 200 meter hoogte verschil zijn, ze waren alleen vergeten te vertellen dat je eerst nog 100 meter moet dalen en dan 300 meter moet klimmen. Het dalen en klimmen is niet op een gewone weg, maar alleen maar rotsen, glijden, glibberen en af en toe een houten ladder op. Kortom, erg zwaar, maar, een hele grote maar: het was het meer dan waard. Jeetje wat een uitzichten en natuur. Helemaal geweldig!
Nu op naar een rustige avond en morgen 9 uur in de bus.
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087125
[countryId] => 191
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 86
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Mbale
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/735_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jinja-namwenda-en-sipi-falls
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-09
[title] => Eerste indruk Uganda
[message] => Eerste indruk Uganda
Na een lange reisdag zijn we gisterenavond laat aangekomen in Entebbe. We werden opgewacht door Dunn en zijn team. Hammy, een 2e gids en 3 chauffeurs. Het was donker, dus eigenlijk niets meer kunnen zien. Wel gevoeld overigens, toen we van de hoofdweg afsloegen was er geen weg meer. Op dat moment denk je, dit gaat nog erger worden dan een een homestay, maar opeens draaiden we een hek door en daar lag een meer dan prima hotel.
Vanochtend was het vroeg opstaan, want we moesten een bootom 7.50uhebben naar Ngamba Island. Uiteraard een redelijke vertraging bij het ontbijten en het was een (Afrikaanse) 10 min rijden, dus we waren er om iets voor half negen. Een uur op volle snelheid met de boot en toen waren we op Ngamba Island. Het hele eiland is een Chimpansee sancturary van het Jane Goodall instituut. Je krijgt uitleg over het eiland, de apen, het instituut en tot slot ga je naar de chimps kijken hoe die gevoerd worden. Uiteraard is dat het leukste van het eiland, de medewerkers weten precies wie welke chimpansee is en je hoeft maar te wijzen naar een aap en je krijgt zijn achtergrond en verhaal te horen. Het was een leuke excursie, beetje lange bootreis voor een relatief korte tijd op het eiland, maar goed, toch blij dat ik het gedaan heb.
Toen was het tijd voor lunch. We waren op een andere plek met de boot teruggekomen en dit bleek een soort dierentuin te zijn. De eerste dieren kunnen we afstrepen, zelfs de tijger kan van mijn lijstje….. Opeens stonden we stil en was er veel commotie, we mochten allemaal uitstappen en in de schaduw wachten. De portier had de poort van het park op slot gedaan en was zelf nergens meer te vinden.Zijn telefoon lag nog netjes bij zijn hok, maar hij was weg. Na veel bellen en regelen, kwam dan toch eindelijk iemand met de reservesleutel en konden we het park verlaten. Na de lunch was het tijd om Entebbe te verlaten en naar Jinja te vertrekken. Een drie uur durende busrit, behalve een mini stukje tolweg, drie uur hobbelen en proberen de grootste gaten in de weg te vermijden. Zoals hierboven al vermeld, er zijn hier nauwelijks wegen en zelfs door de hoofdstad is het hobbelen, klotsen en zigzaggen om een weg te vinden. Dat gehobbel maakt de reis zelf niet minder interessant, ik heb mijn ogen uitgekeken. Iedereen rijdt hier op motors, nou ja, veredelde brommers eigenlijk. Overal zie je winkeltjes, van beddenzaken tot de slager, alles direct aan de weg en het is een wirwar aan mensen. Opvallend veel kinderen in schooluniform lopen hier rond en voor mijn gevoel
heb je elke 250 meter een school liggen. Elk dorp heeft zijn eigen waterput en overal zie je mensen met jerrycans water op het hoofd lopen. Eigenlijk komt het wel een beetje overheen met het beeld dat ik van Afrika had. Alleen had ik niet verwacht dat dit ook zo zou zijn in de grote steden, maar meer op het platteland. Ik weet dat Uganda geen extreem arm land is, maar toch is het verschil zo groot, dat je er af en toe stil van wordt.
We kwamen net voor zonsondergang aan in ons hotel in Jinja en we hebben er dan ook gebruik van gemaakt om even met een biertje op het terras te gaan zitten om naar de zonsondergang te kijken. Ons hotel ligt rechtstreeks aan de Nijl, nou ja erboven en het uitzicht is dan ook prachtig. Alle hutten hebben uitzicht over de Nijl en ik zit dan ook nu met zonsopgang, uitkijkend over de Nijl dit te schrijven. Als ik een klein minpuntje van ons hutje mag noemen, er staat een boom met Jackfruit naast onze hut….. en als je niet begrijpt waarom dit een minpuntje is, Google maar even jackfruit en geur.
Om 8.00uvanochtend was er een powercut in het hotel (die overigens nog steeds bezig is). Dit blijkt heel normaal te zijn en het is te duur om de hele dag de generator te laten draaien.
We zijn als eerste naar de source of the Nile geweest met een bootje, terwijl we ook vogels hebben gespot. Het is maar weer bewezen dat ik geen kenner ben, maar het was toch leuk om te doen. De source of the Nile zijn waterbronnen op de grens van Lake Victoria en de Nijl en je moet goed kijken anders heb je ze gemist. Om bij de boot te komen moest je door een soort van sloppenwijk heen, Indrukwekkend is niet het goede woord, maar het maakt wel indruk.
Tijdens de lunch begon het te regenen en de weg was dan ook een grote modderpoel. De busjes glibberden van links naar rechts over de weg. Toen de ergste modder voorbij was, zijn we met een groot deel van de groep uitgestapt om terug te wandelen. Ik weet niet wie nou wie het meeste bekeek, maar ik denk dat ik vannacht in mijn slaap nog kinderstemmetjes hoor met hello, hello, hello…. Het was wel een leuke wandeling.
Nu lekker aan het zwembad, biertje erbij en helemaal goed zo.
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087010
[countryId] => 191
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 111
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Jinja
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/063_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eerste-indruk-uganda
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => NarandeinUganda
[datePublication] => 2022-08-29
[title] => Waar gaat het heen?!
[message] =>
Als je mij een beetje volgt dan weet je dat ik superenthousiast ben over de Friendship Cards (en de andere cards uit deze serie: Couple Cards, On our Journey).
Op dit moment ben ik nog in het westen van Uganda. 8-10 uur reizen van Jinja. Anderhalve week in een nieuwe omgeving, nieuwe mensen en alle ruimte om deel te zijn van het leven van de mensen hier. Veel mogelijkheden te delen in lessen en counseling sessions. Ik heb bijna dagelijks de Friendship Cards gebruikt. De reacties hierop zijn zo bemoedigend.
Ik heb 7 mensen mogen trainen. Zij hebben nu een set Friendship Cards in hun bezit en kunnen uitreiken naar de mensen om hen heen. De kaarten zijn in het Engels. Dit geeft een hindernis in het effectief gebruiken van de Friendship Cards. In deze periode ben ik begonnen met een nieuw vertaalproject: Deze drie sets kaarten vertalen in het Ruyankole.
De eerste dag dat ik hier was heb ik de Friendship Cards gepresenteerd, de mensen hier de kaarten laten ervaren. Vier mensen vanuit Sheema district waren bereid om de training te volgen. Samen zijn we naar Mbarara gereisd waar nog drie mensen waren. Na de laatste meeting zijn we door een pastor meegenomen naar een ghetto. We ontmoetten daar een groep mannen die voor zo’n 1000 straatkinderen zorgen. Daar mochten we de kaarten presenteren. Ze raakten deze mannen. Ondertussen is er een telefoontje gedaan naar een andere ghetto. Twee leden van deze groep komen en opnieuw mogen we… eh nee, één van de ghetto leden pakt de kaarten en presenteert ze aan hun vrienden. Ik sta paf. Hij heeft het heel snel opgepikt. Hij is er heel enthousiast over en ziet mogelijkheden.
Deze mannen houd ik in gedachten om te trainen als de vertaling klaar is.
Natuurlijk wordt er nog een groepsfoto gemaakt en dan vertrekken we.
Dan wordt het zondag. Ik rij zo’n drie kwartier naar een dorpje om te gast te zijn in een kerkje. De pastor heb ik ontmoet tijdens mijn eerste dag hier in het westen. Hij heeft toen kennis gemaakt met de Friendship Cards. Hij kon niet bij de training zijn, maar zijn vrouw wel.
Tijdens de kerkdienst worden er getuigenissen gedeeld. De vrouw van de pastor staat op: ‘Gisteren was ik op een conferentie van pastors. Ik had de Friendship Cards meegenomen. Ik kreeg tijd en ruimte om ze te presenteren. De pastors waren zo enthousiast over de kaarten.’
Als de kerkdienst is afgelopen presenteert ze de kaarten in de kerk. Iedereen doet mee. Aan het eind staat een student op: ‘Deze kaarten zijn heel waardevol. Ik zou willen dat ik een set had zodat ik ze mee kon nemen naar school. Het is goed voor de studenten en de docenten. Kunnen we hier niet iets aan doen?’
De pastor stelt voor om naar het centrum te gaan en daar de mensen op de straat in contact te brengen met de Friendship Cards. Uiteindelijk gaat dat niet door omdat het flink regent.
Ik ben geraakt. Ik ben hier anderhalve week en wat een effecten hebben deze kaarten en de mensen zien hier mogelijkheden.
We gaan hard werken aan de vertaling. Daarna mensen trainen om de kaarten te gebruiken. En ik ga aan het werk om een train-de-trainer-programma te maken die past in de Ugandese context.
Waar dit proces heen gaat? Het lijkt groot te worden. De Ruyankole is het derde vertaalproces en nu komt de focus meer op trainen en train-de-trainer. Soms vliegt het me aan. Hoe kan ik dit allemaal goed blijven doen en volgen. Welke stappen moeten nu gezet gaan worden? (En voor mij waarschijnlijk ‘loslaten’). En weten, zeker weten dat deze kaarten vrede en vriendschap mogen brengen in de families, huwelijken, scholen, kerken en communities.
Wil je deel zijn van dit project en een bijdrage leveren aan het printen van deze kaarten en het trainen van de mensen in het westen van Uganda?
Een set kaarten kost €10,-
Je gift wordt met dankbaarheid ontvangen op:
NL76 INGB 0000 8151 98
Stichting NGW
Fondsnummer 100.02 Narande Projecten.
O.v.v. Friendship Cards West Uganda
[userId] => 435633
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086669
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 236
[author] => Wilma
[cityName] => Serere
[travelId] => 516816
[travelTitle] => Thuis in Uganda
[travelTitleSlugified] => thuis-in-uganda
[dateDepart] => 2018-01-30
[dateReturn] => 2025-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/070/964_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/633_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => waar-gaat-het-heen
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => basvb
[datePublication] => 2022-08-16
[title] => We zijn terug/We are back!!
[message] => *** ENGLISH BELOW ***
Voor de mensen die mij op instagram (@aapieinafrika) is het al oud nieuws maar ik ben weer in Oeganda. Na de vorige keer 9,5 maand in de jungle doorgebracht te hebben is het nu tijd voor mijn tweede veldseizoen. Dit keer beslaat het seizoen “maar” 6 maanden waarna hij afgesloten wordt met 3 weken vakantie in Kenia samen met Loes. Op het moment van schrijven ben ik al 11 dagen geleden vertrokken van Schiphol. Toch was vandaag pas de eerste dag dat dat ik de chimpansees weer mocht bewonderen. Dit kwam omdat de reis 3 dagen besloeg waarna ik op 7 augustus aankwam in het quarantainekamp. Hier heb ik 8 dagen doorgebracht waarna ik daarna eindelijk naar het echte kamp mocht. Daar mijn tent opgezet voor de komende 182 dagen en al mijn gereedschap (verrekijker, gps, camera, etc.) bij elkaar gezocht. Vervolgens heb ik mijn schoenen en rugzak gespoeld met bleekwater om te zorgen dat ik geen gevaarlijke dingen voor de chimps naar de jungle breng. Vandaag ging de wekker om half 6 zodat ik iets meer tijd had voor ik het veld in ging. Het goede nieuws is dat ik vandaag al weer wat mooie bekende gezichten heb mogen bewonderen. Het slechte nieuws is dat de chimps besloten de hele dag in dezelfde boom te blijven en dat daar bovenop ik mijn nieuwe regenkleding vandaag al mocht gebruiken. Al met al geen geweldige dag maar ik was wel heel blij de chimps weer te zien. Voelt toch een beetje als thuiskomen hier en oude bekenden zien. Ik zal jullie via deze blog weer proberen op de hoogte houden van al mijn avonturen.
Groetjes,
Bas
*** ENGLISH ***
The people that follow me on instagram (@aapieinafrika) already know this but I am back in Uganda! After spending 9,5 months in the jungle last time and being back in Osnabruck for over 9 months it was time for my second field season. This time my season will “only” contain 6 months which will be concluded with 3 weeks of holiday in Kenya together with Loes. At the moment of writing it has already been 11 days since I departed from Schiphol. However, only today was my first day that I was allowed to watch the beautiful chimps. This was because the journey took 3 days after which I arrived at quarantine camp at August 7th. Here I spend 8 days before I moved to the real camp. There I erected my tent for the next 182 days as well as sorted out all my equipment (binoculars, gps, camera, etc.). After that I washed my shoes and backpack in some bleach water to make sure I did not bring anything dangerous into the field. Today my alarm went at 5:30 so I had some extra time before departure. The good news is that I got to see some familiar face today. The bad news is that the chimps decided to stay in the same tree for the rest of the day and on top of that I got to try out my new raingear. All and all not a great day but I was very happy to see the chimps again. It does feel a bit like coming home and seeing some old acquaintances. Through this blog I will try to keep you updated about all my adventures here.
Best,
Bas
[userId] => 422658
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086277
[countryId] => 191
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 98
[author] => Bas
[cityName] => Bigodi
[travelId] => 526124
[travelTitle] => Praten met de apen
[travelTitleSlugified] => praten-met-de-apen
[dateDepart] => 2020-12-07
[dateReturn] => 2021-09-30
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oeganda,bigodi
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/422/658_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => we-zijn-terug-we-are-back
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-07
[title] => Reisdag en afscheid studenten Kampala
[message] => Vrijdag 5 augustus zaten wij voor het laatst gezamenlijk aan het ontbijt in de Buffalo lodge. Halverwege ons ontbijt grote consternatie want er loopt een olifant vlakbij de ontbijtzaal. Allemaal snel kijken en we zien de olifant de halve tuin leeg eten. Even later moet ook de prullenbak eraan geloven. Dan loopt hij langs het huisje van Henk en Nellie weer weg. Het zou je toch gebeuren wil je de deur uit staat er een olifant voor de deur! Om 8 uur rijden we weg en onderweg zien we weer van alles. Ook nog een aantal zebra´s in de buurt van Lake MBuro. Onderweg de banden op laten pompen en plas pauze. Rond twee uur zijn we bij de evenaar en kijken we naar de befaamde wasbakjes met het ronddraaiende water. Aan de zuidkant draait het water rechtsom en aan de noordkant linksom of was het net andersom….. Precies op de evenaar is er geen draaikolk en zakt het water gewoon naar beneden. Ja, dit alles heeft te maken met het magnetisme van de aarde. We gaan met zijn allen op de foto en daarna op zoek naar souvenirs, altijd weer een lastige klus. Hier en daar wordt er flink afgedingt, dat hoort erbij. Dan eten we een rolleggs dit is een echt Oegandese lekkernij. Het is een omelet met paprika en ui gerold in een chapati. Het smaakt heerlijk en vult goed. Dan rijden we richting Kampala om nog wat bier en thee voor het thuisfront te scoren. Als we weer de band op willen pompen blijkt er gewoon een nieuwe band om te moeten. Het andere busje gaat met een aantal op pad voor de theeen bier. Rond 18.30 zijn we allemaal in het Classic diner hotel en ontmoeten daar Susan met baby Eden, Miria met baby Mulinza Henk, genoemd naar haar sponsorvader, Benja, Mercy, Joan en haar kinderen en Everlyn (mede organisator safari met Joan),later komen Jonathan en nog later Emma er ook nog bij. Het is een heel weerzien en wordt veel bijgepraat en natuurlijk geknuffeld. Het afscheid is moeilijk. Dan op weg naar het vliegveld. Vlakbij het vliegveld allemaal uitstappen om door de controle te gaan, onze spullen mogen gewoon in de auto blijven. Op het vliegveld gaan we onze koffers herpakken. De vlucht heeft een uur vertraging en we beginnen een beetje te vrezen dat we mogelijk de aansluiting niet halen, maar gelukkig halen we ook onze aansluiting in Cairo. Wat helaas niet voor onze koffers geldt! Want als we bij de bagageband staan te wachten met achter het glas onze met smart wachtende familieleden en vriend van Kim, komen we erachter dat onze koffers niet meer komen. We dienen een claim in en als onze bagage aankomt wordt deze naar de Kapberg gebracht. We gaan snel naar onze wachtende achterban en nemen afscheid van elkaar. Wat een geweldige tijd hebben we met elkaar gehad!! We vrezen voor een week in dezelfde onderbroeken lopen maar gelukkig gaan Jan en Bas de volgende dag kijken of onze koffers met de volgende vlucht meegekomen zijn en ja hoor ze zijn er! Piet Jan en Wiljan en Henk en Nellie gaan de rest van de koffers ophalen. Zo komt het toch nog goed!
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085957
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 437
[author] => Nellie
[cityName] => Kampala
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/064/431_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reisdag-en-afscheid-studenten-kampala
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-04
[title] => Glijpartij
[message] => De wekker ging vanochtend erg vroeg, want om 5:45 stond ons ontbijt klaar. Rond 5:40 werden wij één voor één uit onze lodges opgehaald, omdat het nog donker was en er dieren op de loer konden staan. Tijdens het ophalen werd ons verteld dat er ’s nachts een groepje hyena’s was gespot op het resort. Maar goed dat de deuren goed op slot zaten. Eenmaal aangekomen in het restaurant, stond er een heerlijk ontbijtbuffet op ons te wachten. Natuurlijk koffie en thee, maar ook warme chocolademelk. Het eten was ook heerlijk: gebakken aardappelpartjes, matoke (een Oegandese banaansoort), bonen in saus, worst, pannenkoeken, gebakken spek, een vers gebakken eitje en fruit. Na onze buikjes rond te hebben gegeten, konden wij instappen in de net schoongemaakte safaribusjes. Niet wetende wat ons te wachten stond…
Afgelopen nacht heeft het best wel veel geregend. Je raadt het al. De wegen waren erg glad en modderig. Niet wetende hoe de wegen eruit zagen, omdat het donker was, gingen wij met volle moed naar het safaripark voor de game drive. We reden heel langzaam over een off road weggetje naar de main road toe. Wij zaten in het achterste busje, toen wij ineens de voorste bus met de achterkant in de greppel zagen glijden. Met een versnelde hartslag zagen wij wat ons te wachten stond. We moesten nog enkele honderden meters naar de main road, over deze ontzettend glipperige, natte modderweg, want omkeren was geen optie. We gleden via de best wel diepe greppel telkens met de auto’s weg. Al snel gleden wij met beide wielen in de greppel. Er werd flink gas gegeven. We gingen van de ene naar de andere kant. We hielden ons stevig vast. Na de laatste obstakel, kwamen wij na ongeveer 20 minuten aan op de main road (de laatste 10 meter van het voorste busje zijn gefilmd, en hierboven te zien). Wij konden weer rustig ademhalen. De drivers waren enorm vies door de modder en de auto die net schoon was gemaakt, was weer helemaal vies.
Eenmaal aangekomen op het safariterrein, konden wij eigenlijk niet geloven dat we een game drive mochten gaan doen. Want ja, ook hier had het geregend en waren de wegen nat, glad en modderig geworden. De drivers maakten zichzelf even schoon en vertelde ons toen dat we konden beginnen aan de game drive. De ranger stapte in met zijn geweer en we begonnen een nieuwe zoektocht naar de mooie dieren. Het was al licht geworden en we konden zien dat de wegen er beter uitzagen. Toch kwamen we al snel een konvooi aan auto’s tegen. Een grote bus was namelijk vast komen te zitten in de modder. Onze ranger stuurde ons een stukje off road, om deze lange rij met auto’s te passeren. Aan het begin was het erg rustig en was er geen dier te vinden. Een kwartier later kwamen wij eindelijk diverse herten en buffels tegen. Nog een kwartier later kwamen wij dezelfde rij auto’s weer tegen, gelukkig reden wij in tegengestelde richting en kwamen wij niet in deze stoet terecht. Wij konden heerlijk, met onze twee busjes, doorrijden. Op een aantal mooie vogels na, was het vrij rustig in het park. Regelmatig namen wij vanwege de modder een off road weggetje. Helaas kwamen wij toch een modderpoel tegen waar wij (het eerste busje) in vast kwam te zitten. De driver probeerde met vol gas naar voor en achter uit de modderpoel te komen. Met als resultaat dat de klonten modder de lucht in vlogen en via het open dak naar binnen kwamen. Het tweede busje ging de uitdaging niet aan en nam een off road weggetje. Toen wij (het eerste busje) er eindelijk uit waren, konden wij hetzelfde weggetje als het tweede busje nemen. Eenmaal op een betere, stevigere weg vervolgden wij onze weg naar Lake George. Onderweg kwamen wij enkele nijlpaarden tegen, waarvan één zelfs op enkele meters van onze bus in een modderpoel zat te baden. Toen een man op een scooter heel dicht langs de nijlpaard reed, begon hij langzaam op te staan. Wat een bijzonder moment om dit beest van zo dichtbij te kunnen bewonderen.
Wij vervolgden onze weg naar een toeristisch plekje met een zout meertje. Van bovenaf konden wij een prachtig uitzicht zien van een eeuwenoude krater, waarin dit zoute meertje is gevormd. Na een korte plaspauze zijn we toch maar naar beneden gegaan om het bijzondere uitzicht van dichtbij te kunnen zien. Er was een aardige man die ons graag een tour/uitleg wilde gegeven. Met zijn 27 jaar ervaring kon hij ons goed uitleggen over deze krater, hoe er zout wordt gewonnen en hoe het is ontstaan. Er zijn namelijk twee soorten zout: één voor consumptie van mensen en één voor de dieren. Veel van het zout voor de dieren wordt geëxporteerd naar omringende landen. Hij vertelde dat het magma (liggende op de bodem van het water) zelfs wonden van dieren en mensen kan genezen.
Wij vervolgden onze reis naar een klein vissersdopper, gelegen midden in het safaripark. Als eerste kwamen we een basisschool tegen. Bijzonder om rechts deze school te zien en links de safaridieren. In het dorpje zelf krioelde het van de dieren. Naast de welbekende geiten, koeien en kippen, zagen we ook de buffels en een groep nijlpaarden. Heel mooi om te zien hoe zo’n dorpje (de mens) zo dichtbij en met de dieren kunnen samenleven.
Na 4 uur was onze game drive voorbij en konden wij onze weg vervolgen naar de volgende safari die op de planning stond, namelijk een bootsafari. Onderweg hiernaartoe kwamen wij nog een grote groep nijlpaarden in de modder tegen, die zich zonder om te kijken rustig lieten fotograferen. We stopten bij een tankstation om onze lunch te kopen. Bij het dorpje waar ons bootsafari zou plaatsvinden konden wij even pauze houden. We aten een broodje met jam en konden wandelen in het prachtige gebied rondom het Kazinga Channel. Tijdens het vogelspotten werden een aantal van ons stiekem gefotografeerd, wat zich uiteindelijk uitte in een hele fotosessie. Ondertussen is het 2 uur ’s middags en beginnen wij onze boottocht. Het begon gelijk goed met een grote krokodil langs de kant, helaas verstopte hij zich snel in het water. Vervolgens kwamen we veel groepen met nijlpaarden tegen, op verschillende plekken. De ene keer groepen van 10 tot 20 en de andere keer een moeder met haar jong. Daarnaast kwamen wij veel soorten vogels tegen, zoals de Kingfisher, Yellow Billed Stork, Fish Eagle, Kriel en hele mooie ooienvaars. Gelukkig kwamen wij later ook nog een krokodil op de kant tegen, deze liet zich iets langer zien, voordat hij verdween in het water. Twee waterbuffels lieten zich ook nog even zien en als laatste kwamen wij ook nog een babykrokodil tegen. Onze bootsafari was helaas voorbij en gingen terug naar de kust.
De safaribussen waren nogmaals helemaal schoongemaakt en klaar om ons terug te brengen naar onze lodges. Gelukkig waren de wegen goed opgedroogd en konden wij zonder te glijden veilig terug naar het resort. Iedereen had zin om lekker uit te rusten en we namen uiteraard een duik in het zwembad. Na een heerlijke douche konden wij aanschuiven voor het avondeten a la carte. Op dit moment sluiten wij onze avond af met een drankje en maken ons klaar voor de lange terugreis.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085722
[countryId] => 191
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 178
[author] => Bart en Romy
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/290_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => glijpartij
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Redelijk relax reisdagje
[message] => De wekker ging om 6.25 uur omdat om 7.00 uur de game drive begon. Hierna zouden we ontbijten. Het dak ging omhoog van de tourist van en daarna reden we weer naar de gate van het park.Onderweg werden we begeleidt door 3 hamerkoppen die steeds opvlogen als de auto dichtbij kwam en landen vlak voor de auto. Binnen in het park splitsen we. Eén bus ging een weg in naar rechts en reed langs een wetland, de andere bus ging rechtdoor. De laatste bus zag al vrij snel 2 hyena’s lopen. We volgden deze en kwamen bij de andere bus uit. Deze stond bij een wetland waar we de hyena’s zagen lopen, maar ook Zadel billed Stork. De grootste soort ooievaar met een snavel in de kleuren zwart, rood en geel. Ook 4 kraanvogels. We vervolgden onze weg, waarbij we eerst nog een grote soort gier zagen. Verderop zagen Jan en Mariëtte 2 visarenden in een dode boom zitten en vroegen aan de driver of hij er vlakbij kon komen, dit deed hij en op het moment dat hij de motor uitzetten en rechts naar het wetland keek zag hij de Shoebill (schoenbekvogel) staan. Dit is een bijzonder, grote prehistorische vogel. Zeer zeldzaam, dus de driver was heel blij en wij als volgelaars uiteraard ook!Er zijn veel foto’s geschoten
We zijn nog op zoek gegaan naar de luipaard, deze was ook gesignaleerd, maar helaas, liet zich niet zien.
Een uurtje later dan gepland schoven we aan bij het ontbijt. Er werd voor ons live cooking eieren bereidt, waarbij we toast, vers fruit, koffie/thee, fruitsap ect. konden nuttigen. Direct na het ontbijt de koffers pakken en nog naar de rivier lopen om een blik over het water te werpen. Maar dit werd verstoord door een mannetjes olifant die vlak bij onze huisjes liep. Bij onze auto’s om weg te gaan zagen we dat de drivers het afval vanuit de auto’s in een open vuilnisbak deden en de apen pakten de zak eruit. Nellie zag een aap met haar Ikea zakje ervan doorgaan. Ook slingerde er boven onze hoofden een Colobus aap. Een prachtige zwart-witte aap met een lange staart voorzien van een pluim.
Onderweg naar onze volgende lodge zagen we diverse Olifanten, een grote groep bavianen, buffels en een groep koereigers die overvlogen en we daarna in een wetland zagen staan. Bij een brug zagen we een paartje visarenden zitten.
Ineens zagen stonden er 3 olifanten op de weg. Dit waren bos-olifanten. Er is een duidelijk verschil tussen bos-olifanten en savanne-olifanten. Bos olifanten zijn agressiever, slagtanden hangen naar beneden en ze zijn slanker. Bij Savanne olifanten staan de slagtanden naar boven gericht en ze zijn ook dikker. We passeerde deze 3 bos olifanten met aangepaste snelheid.
Voordat we naar de lodge gingen nog even 2 broodjes jam scoren voor de lunch. Op dit moment verblijven we langs het Kazinga kanaal. Dit loopt tussen het lake van George en het lake van Edward. De lodges worden steeds luxer, we gaan langzaam richting huis.
Bij deze lodge is een zwembad, dus jullie raden het al… na de lunch namen we een verkoelende duik.Nu na een heerlijk buffet lopen we waarschijnlijk met begeleiding naar onze huisjes. We mogen ’s nachts ook niet onze lodge verlaten. Dit omdat er olifanten en nijlpaarden rondlopen. De nijlpaarden komen ’s nachts uit het water om gras te eten en hiervan staat voldoende op dit terrein.
Morgenochtend weer vroeg op. Om 6.30 uur staat er een game drive op het programma.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085671
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 146
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/092_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => redelijk-relax-reisdagje
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Vervolgreis van Lake Mburo naar Ishasha
[message] => Dinsdagochtend wilden we nog een game drive maken in Lake Mburo, maar bij de ons tourist van aangekomen bleek één van de auto´s een lekke voorband te hebben. Deze moest in de stromende regen vervangen worden. Dit ging best snel, maar inmiddels regende het zo hard dat we besloten om de game drive over te slaan. Niet alleen omdat we slecht zicht hadden, maar ook omdat de wegen in dit park bij regen heel slecht begaanbaar worden waardoor je kans hebt op vastzitten in de modder.
Nou deze ervaring hadden we al, dus er was geen behoefte aan een herhaling.
Onderweg naar Ishasha werd het steeds droger, begon de zon te schijnen en liep de temperatuur weer op. We besloten om onderweg boterhammen te eten, deze hadden we de dag ervoor gehaald. Maandag hadden we de gehele dag pannenkoeken gegeten die de dag daarvoor door Kim en Bart gebakken waren. Ook de drivers vonden deze heerlijk. We zagen diverse vogels onderweg waaronder ook de kraanvogel, welke ook op de vlag van Oeganda staat.
Bij het park aangekomen gingen we eerst de game drive doen omdat er een leeuw gesignaleerd was. De driver had onderweg contact gezocht met het park voor informatie. Er ging in één van de auto een ranger mee. Deze weet precies waar de dieren o.a. de leeuw, luipaard zijn en hij gaat als bescherming mee voorzien van een geweer. Hij schiet nooit rechtstreeks op een dier, maar in de lucht als afschrik.
De leeuw hebben we gezien. Het was een jong mannetje, die behoorlijk gewond was. Zijn rechteroog was eruit en hij was gecastreerd door een gevecht met een andere mannetje. Dit mannetje kwam vanuit Congo en heeft door het gevecht zicht binnengedrongen in de groep leeuwen. Het gewonde mannetje is nu verstoten. De ranger was blij dat het mannetje zich nu liet zien, zodat ze zijn verwondingen kunnen gaan behandelen.
Verder zagen we Oegandese kobs, waterbokken, gieren, olifanten, waterbuffels, Topi´s, mangoes (een soort bever), marmotten, een schildpad, kievit soort, leeuweriksoort, bijeneters, valentijn bird…ect. Een geslaagde game ride waarbij we aan de linkerkant de grens van Congo zagen en we heerlijk in het avondzonnetje nog genoten van een prachtig stuk wetland.
Hierna naar de lodge. Dit was een luxe verblijf in 2 persoons huisjes wat volledig ecologisch was. Ons avondeten bestond uit een buffet waarbij we ook van lokaal eten konden genieten. Iedereen was best wel moe van deze dag, dus vroeg onder de wol. Ook omdat er voor de volgende ochtend een game drive op het programma staat om 7.00 uur.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085669
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 109
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/091_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vervolgreis-van-lake-mburo-naar-ishasha
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Reis naar Lake Mburo
[message] => Maandagmorgen stonden voor zes uur in de morgen klaar voor de reis van ruim negen uur naar Lake Mburo. De reis was zeker niet saai, omdat onderweg zoveel te zien was. De ex Oegandagangers kunnen zich hier een voorstelling van maken. De plaatselijke slager (vlees inclusief vliegen), beter bed (bedden en bankstellen) tot doodkisten, de mensen in Oeganda zijn altijd bezig. Eenmaal aangekomen in het westen (voorbij Kampala( werd de natuur steeds mooier. Bananenplantage, theeplantages en natuurlijk de prachtige vogels die we hier konden zien. Het landschap vertoonde ook meer hoogteverschillen door de bergen en kratermeren met prachtige vergezichten. Uiteindelijk duurde de reis 10 uur en we begonnen direct met een gamedrive in Lake Mburo, omdat het snel donker zou worden. We zagen zebra’s, giraffes, pumba’s, waterbokken, Busch bokken, topi’s, impala’s, Afrikaanse visarend, starling, de hop, diverse ijsvogelsoorten. Tijdens de gamedrive moesten wij doorgeven aan de lodge wat wij wilden eten. We konden kiezen tussen pompoen met rijst of varkensschnitsel met rijst. De keuze was niet zo moeilijk, aangezien nog niet zoveel vlees hadden gegeten. Tijdens de gamedrive begon het te regenen en onweren en we waren blij dat ondanks de gladde wegen bij de lodge aankwamen. Het restaurant was boven, helaas konden we niet van het uitzicht genieten. Het was inmiddels donker geworden. Het eten smaakte goed en iedereen ging snel zijn tent in. Deze stond onder een rieten afdak op een betonnen plaat. De bedden lagen prima en iedereen viel voldaan in slaap.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085657
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 486
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/049_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reis-naar-lake-mburo
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Afscheid
[message] => Op zondag 31 juli gingen we om 10:15 naar de Liberty church, de kerk van pastor Paul. Het was weer een hele belevenis, met veel zingen door het koor. Natuurlijk moesten wij ons zelf weer voorstellen. Gelukkig duurde de dienst geen 2,5 uur maar 1,5 uur. Na de dienst kwamen heel veel volwassenen en kinderen ons de hand schudden. Wij zagen natuurlijk weer wat oude bekenden zoals Justin, Margret, Jason, Patrick, auntie Jane en anderen. Ze waren dankbaar dat wij er weer waren en heel Kamerik moesten wij de hartelijke groeten doen. Ook waren zij heel blij met de steun van CDHope. Daarna gingen wij op bezoek bij pastor Paul. We kregen geen koffie, maar wij deelden een stroopwafel uit. Paul vertelde een indrukwekkend verhaal over zijn roeping hoe hij in Chawolo was terecht gekomen. Heel bijzonder om dit te mogen horen. Emma en Moses, de jongens die Henk en Nellie al sinds 2011 kennen, maar sinds 2015 niet meer gezien hadden, waren er ook. Moses heeft zelfs twee kinderen. Paul en Perapetwa waren dankbaar voor de presentjes die zij ontvingen en natuurlijk werd er weer een fotoshoot gedaan. Na afloop gingen wij lunchen en de handbagage inpakken voor de safari. Om 15:00 uur werden wij verwacht in het home. De jongeren hadden gevraagd om bingo te spelen en befaamde pizza te eten en dat gebeurde ook. Het pizza bakken of te wel chapati bakken werd gedaan door Brian, Elphas en William en Innocent, Sharlene, Melda en Brenda hielpen Nellie met de saus en snijden en proeven van de salami. Echter de blikes tomatensaus konden niet geopend worden, want er was geen opener. Mariëtte ging de opener halen (Brenda vertelde later dat de blikjes met een mes werden geopend, dus gaven spontaan de blikopener weg). Nadat de pizza’s opgegeten waren hadden wij als toetje pannenkoek met jam toe. Dit leidde tot een wedstijdje pannenkoeken eten tussen Elpas en William, met als winnaar William. Daarna een potje pinkelen (hol en bol werd hol en mountain) en Amerikaanse liften. Als laatste afscheid nemen van elkaar, waarin enkele traantjes vielen.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085654
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 96
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/047_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => afscheid
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-30
[title] => Zaterdag 30 juli
[message] => Vanochtend werden de vroege vogels in onze groep gewekt door een jong geitje. De moeder is vorige week overleden en Kevin geeft dit geitje melk. Iedere ochtend oefent dit geitje de stem en deze wordt met de dag sterker.
Het beloofde weer een warme dag te worden dus na het ontbijt wat bestond uit pannenkoeken gingen Jan, Nellie, Bas en Mariëtte met verrekijker en fototoestel op weg naar de Swop (het moeras) om vogels te spotten. Een mooi pad over het land bij de familie Okot waarbij Jan het idee kreeg of hij door het Geuldal in Zuid-Limburg liep.
Bij het moeras zagen we een ijsvogel op één van de boten zitten. Verder zagen we nog een bijzondere ijsvogel, 2 verschillende Koekoeken, een Ralreiger, 2 spechten, heel veel yellow wevers. Nellie maakte onderweg nog foto’s van diverse groepen kinderen. De foto laten zien vinden de kinderen prachtig.
Zowel op de heen- als de terugweg spraken we onze buurman teacher Moses. Hij was bezig in zijn tuin. Het had gisteren geregend en vandaag werd er weer regen voorspeld. We merken dat de planten op het land snel groeien als het geregeld heeft, al is het maar een kleine hoeveelheid.
Terug bij ons verblijf waren Henk, Jack, Bart en Chris naar de school gegaan om de laatste hand te leggen aan het schilderen van het gasflessenhuisje. Deze gasflessen zijn nodig voor de scheikunde lessen.
Na lunch en rustmoment werd het vuilnis verbrandt, want tja er komt hier geen vuilnisman langs om dit op te halen. Nou fikkie steken blijft altijd leuk.
Mariëtte, Henk [e-38] Nellie gingen nog een bliksembezoek brengen bij de familie Okot en Jacoba. Het was kort, maar goed. Ze waren blij om ons te zien en te spreken.
Daarna tijd om aan te schuiven bij the Children Ministry. Iedere zaterdagmiddag krijgen de kinderen uit het dorp de kans om iets over God en Jezus te leren. Daarbij starten ze eerst gezamenlijk met welkom, liederen zingen. De groep kinderen werd gesplitst. De kleinste werd het Bijbelverhaal van Genesis 1 verteld en voorgelezen waarbij dit ook vertaald werd vanuit het Engels in het Chapadols. Bij de grotere kinderen werd het verhaal van de Ark van Noachvoorgelezen, vertaald en uitgelegd.Daarna limonade en biscuits.
En toen brak de Hemel open en regende het flink. Verfrissend voor land, dieren en mensen.
We bleven nog wat rondhangen op het veld waarna we richting het dorp liepen om bloem te kopen. Terwijl we van het veld afliepen vlogen grote groepen African Open-billed Stork over. Dit is een soort zwarte ooievaar. Onderweg kwamen we langs en plaatselijke voetbalwedstrijd tussen Chawolo en een andere dorp uit de buurt Busia. De wedstrijd werd gespeeld op het veld voor de regeringsschool. Jack, Bart en Chris bleven kijken tot het eind, waarbij de uitslag 0-0 bleef.
Bij pastor Paul (in Nederland is dit de dominee) kochten we nog tomaten. Achter de kerk staat een mooi veld met tomaten. Daar zagen Nellie en Henk de zoon van pastor Paul, Moses, die ze 6 jaar geleden voor het laatst gezien hadden. De verrassing aan beide kanten was groot.
Bij Kevin kochten we nog flesjes cola omdat onze limonade voorraad begint op te raken. De kinderen die met ons meeliepen kregen een lolly. Bofferds.
Verder op onze weg terug naar huis zagen we duizenden vleermuizen uit bomen en een huis vliegen. Wat een bijzonder belevenis, dit zie je in Nederland niet meer.
Gisterenavond waren we al bij de zijkant van het huis van Tim [e-38] Wilma gaan staan. Rond 18.30 vlogen daar al 250 tot 300 vleermuizen onder het dak vandaan. Zo vlogen zo over je hoofd heen op weg naar het veld.
Morgen onze laatste dag hier in Chawolo waarbij o.a. een kerkdienst in de Libertykerk, bingo spelen en eten met de kinderen in het CD-Hope huis op de planning staan.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085471
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 165
[author] => Jan en Mariëtte
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/819_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zaterdag-30-juli
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-29
[title] => End of term
[message] => Het Oegandese schooljaar loopt van februari tot en met november en is verdeelt in 3 periode (term). De laatste dag van een term wordt gevierd met een sportdag voor de hele school. Vandaag was het zover, de laatste dag van de tweede term. Ook enkelen ouders waren aanwezig op deze dag, De kinderen worden verdeeld in vier groepen en wel paars, groen, blauw en rood. Elk kind dat nieuw op school komt wordt ingedeeld bij één van deze kleuren. Het totaal aantal leerlingen van de hele school is 280, dat betekent 70 kinderen per groep. Vorige week vrijdag was er ook een sportdag en het viel ons op dat vooral de jongere kinderen bijna niet meededen. Wij stelden voor om de kinderen vanaf lagere school groep 4 tot en met de kleuterschool andere spelletjes te laten doen. Chris had al een aantal spellen voorbereid in Nederland, zodat wij voldoende spelmateriaal bij ons hadden. Vervolgens hebben wij de kleuren nogmaals verdeeld, zodat bij elk spel ongeveer 15 kinderen waren. Er waren 8 spellen waaronder zaklopen, spijkerpoepen, waterrace, touwtje springen, strandballen gooien, parachute met ballen en een kringspel. Gelukkig waren bij elke groep een onderwijzer zodat zij het ook in het Jap konden uitleggen. De kinderen waren bijna 1,5 uur actief en hadden veel lol in de spellen. Vooral het spijkerpoepen, waterrace en parachute spel was bijzonder populair en ook bij de toeschouwers.
Na deze spellen werden er voetballenwedstrijden gespeeld tussen de vrouwelijk staf en vrouwelijke studenten en mannelijke staf en mannelijke studenten. De vrouwelijk staf met Mariétte in haar gelederen speelde 1-1 en de mannelijke staf met Jan, Bart, Henk en Jack verloren helaas met 4-1.
Om 13:00 werd gezamenlijk gegeten, het welbekende posho met bonen. Daarna waren er nog enkele speeches van leerkrachten en hoofd van de school. Ook ouders hadden hun inbreng en konden hun zegje zeggen. De dag met afgesloten met speech van pastor Paul.
Daarna werden de rapporten uitgedeeld en kon iedereen naar huis. Bart en Nellie gingen nog even langs bij Edwin (sponsorkind van familie van Leeuwen). Wij waren daar gisteren ook geweest maar toen was Edwin niet thuis.
Kevin zou vanavond voor ons koken. Wij maakten ons zorgen, omdat rond zeven uur Kevin er nog niet was. Henk belde Kevin en kreeg zijn vrouw Carol aan de telefoon. Carol vertelde dat Kevin zou komen, maar op zoek was naar een kip. Gelukkig vond Kevin de kip en belde dat hij er aan kwam.
Kevin vroeg om alvast heet water op te zetten, dit had hij nodig voor het schoonmaken Keesie de kip. Onder toeziend oog van enkele mannen slachtte Kevin Keesie. Tijdens het maken van dit verslag wordt er druk gekookt door Kevin samen met de dames. Eerst worden de uitjes gebakken in flink wat zonnebloemolie met tomaten en wortel en dan de rijst erbij. Daarna komt er water bij (een soort risotto). Zo gaat het ook met de kool en de kip. Tijdens het schrijven van dit verslag ruik ik de lekkere geur van het eten. Dat zal zeker gaan smaken. Nog twee dagen verblijven wij in Chawolo en a.s. maandagmorgen vertrekken wij om 6:30 uur naar Lake Mburo.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085433
[countryId] => 191
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 137
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => end-of-term
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-28
[title] => Donderdag 28 juli bezoekjes en nog meer bezoekjes
[message] => Jan, Mariëtte en Nellie stonden vandaag weer eens vroeg op om vogels in het veld te spotten. Om een uur of 8 werd de rest ook wakker en kon er ontbeten worden. Sommigen moesten uit hun bed gesleurd worden, want ondanks dat bijna alle Oegandezen tot nu toe te laat kwamen, proberen wij op tijd te starten met schilderen. Om 9 uur stonden we met de verfkwasten paraat. Het lab, het CDHopehome (home) en het huisje met gasflessen (voor de scheikundelessen) werden onder handen genomen. Jan, Bas en Wiljan gingen aan de slag in het home en ook door de jongeren die daar wonen, werd er enthousiast getapet en geschilderd. Kim en Romy stortten zich op het schilderen van het lab, vergezeld door een aantal pottenkijkers. De rest van de groep ging aan de slag met het gasflessenhuisje, daar moest de buitenkant in drie flitsende kleuren geverfd worden: baksteenrood, geel en blauw.
Na het schilderen werd er geluncht, gedoucht en geslapen in ons guesthouse. Om een uur of 4 werden we weer bij het home verwacht om verschillende gezinnen te bezoeken. Onder begeleiding van een paar docenten zijn we via smalle paadjes door het veld en bananenplantages bij 7 gezinnen geweest. We werden overal hartelijk ontvangen en hebben veel gezinsleden ontmoet en op de foto gezet. Mariëtte had haar polaroidcamera mee, dit vonden de mensen erg bijzonder. Ze zagen met verbazing aan hoe een wit vlakje veranderde in een mooie foto van hun gezin. Voor elk gezin hadden we iets meegenomen, bijvoorbeeld een stuk zeep of een kleurboek voor de kids. Aan de zakken spekjes te zien die leeg zijn gegaan, zijn we meer dan 200 kinderen tegengekomen. Van deze kinderen is er een aardige groep naar alle 7 gezinnen achter ons aan gelopen. Als er een groep mzungu’s (blanken) langs komt lopen, komen de kinderen namelijk overal vandaan om een high-five te geven of hand in hand te lopen. Terug liepen we met ons gezelschap en een mooie zonsondergang naar huis.
Na het bezoeken van de gezinnen, stortten we ons met stevige trek op het avondeten. Dit bestond uit pasta met een saus van groenten, rookworst en cup-a-soup, met een fruitsalade als toetje: mango, watermeloen en banaan.
t familie Patrick en Lidia. Het is altijd leuk om daar op visite te gaan. De buurtjes zijn er ook altijd en het welkom is erg warm. Deze familie is ook erg dankbaar wat CDHope voor hun gezin doet. Voor Wiljan, Jan, Bas en Romy is dit een mooie ervaring om een kijkje te nemen hoe een gezinnen hier leven. Daarna nog een fotoschoot, waarbij ook de buurkinderen niet vergeten worden. Mariëtte had haar fotocamera meegenomen, waar direct een foto uitkomt. Even wachten en dan zie je het resultaat. De foto’s werden dankbaar in ontvangst genomen. Daarna een bezoekje gebracht onder leiding van de hele familie aan het rijstveld. Het was zeker een mooie wandeling naar het moeras, waar het rijstveld was gelegen. Op de terugweg kon Mariëtte nog een foto maken van een priester, die gezien zijn reactie nog nooit een foto van zichzelf had gezien.
In de avond hebben we lekker genot van de heerlijke patat, gebakken door Chris en Bart, en een overheerlijke ananas.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085389
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 174
[author] => Jan en Kim
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/062_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => donderdag-28-juli-bezoekjes-en-nog-meer-bezoekjes
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-16
[title] => Murchison Falls
[message] => Vanaf Mbale was het negen uur rijden naar Murchison Falls, van de grens met Kenia naar de grens met Congo. Het was een lange busreis, maar goed te doen. Tot aan de lunch waren het goede wegen, daarna werden de wegen wat minder. Maar er was genoeg te zien onderweg. De vele dorpjes, scholen, kleurrijke kleren, chaos, markten en nog veel meer. Uiteraard ook even de binnenkant van mijn ogen gezien. In de middag reden langs een national park waar we de kans hadden om dieren te zien. We zijn helaas niet verder gekomen dan bavianen. Vlak bij de overnachtingsplek kwamen we wel nog een olifant tegen. Prachtig en de eerste van de big five kan alweer afgestreept worden.
Eenmaal aan gekomen in het Safari park, kregen we instructies, o.a. over wat je moet doen als er in de morgen een olifant voor je tent staat. Is eens wat anders dan een uitleg over waar je de Spa kan vinden.
De dag erna hadden we eerst een introductie safari, oftewel de meest common dieren proberen te spotten, zodat je bij de echt Safari niet meer hoeft te stoppen voor elke antilope, wrattenzwijn en giraffe. Erg leuk en we kunnen ook nummer 2 van de big five afstrepen: de buffel.
Na de introductie safari was het tijd voor een bootsafari over de Nijl naar de bodem van de Murchison Falls. Nijlpaarden, krokodillen en ook eagles kunnen we onder andere afstrepen. Erg leuk natuurlijk, maar niet het hoogtepunt van de bootsafari, wat een uitzichten! Je kunt je ogen blijven uitkijken.
Tot slot van de dag hebben we nog een hike gemaakt aan de top van de Murchison Falls. Wat een ongelofelijk geweld veroorzaakt die hoeveelheid water. Indrukwekkend is nog te zwak uitgedrukt.
Na een prima diner was iedereen wel moe van zo’n lange dag en was het vroeg bedtijd. In de ochtend moesten we om 6.00u klaar staan om te vertrekken naar het National Park, alleen even een bakkie en daarna in de busjes. Een game drive van een paar uur, opzoek naar de katachtige, hyena’s en andere dieren die we nog niet gezien hadden. De hyena konden we al snel afstrepen en ook de eerste leeuwen waren een feit. De leeuwen waren aan het jagen, erg mooi om te zien. Te ver weg om foto’s van te maken, tenminste met mijn camera.
Even later weer leeuwin, een vrouwtje deze keer, net twee kleine welpjes. Ze ging haar welpjes verstoppen in de struikjes, ook dat waren weer prachtige beelden. We hebben sowieso veel wild gezien met kleintjes, olifanten, giraffes, antilopen, wrattenzwijnen en natuurlijk het ene kleintje nog schattiger dan de andere. Na nog een leeuwin in een boom te hebben gespot, was het tijd om te ontbijten. Alles was verzorgd en prima ontbijtje op een vlakte aan Lake Albert.
Daarna nog een poging voor het luipaard, maar niet gelukt. Het begon ook erg warm te worden, dus terug naar base camp en tijd voor siësta en lunch. Om vier uur terug de busjes in en weer een game drive opzoek naar dieren die we nog niet gezien hadden en natuurlijk het luipaard. Helaas weer niet gelukt, maar dat maakte het niet minder leuk, vele andere dieren gezien en sunset borrel aan Lake Albert, maakt ook veel goed. Prachtige zonsondergang, nijlpaarden op de achtergrond, drankje erbij en helemaal goed!
Nog een bonus op de terugweg: drie welpjes op weg! Mama nergens te zien, geen andere busjes (al viel dat sowieso al mee) en alle tijd. Wow wow wow! Toen waren we wel te laat om nog voor zeven uur het park uit te rijden en we werden dan ook aangehouden door een parkwachter. Na wat heen en weer gepraat, uiteindelijk toch boetevrij kunnen doorrijden.
Vandaag weer een reisdag, op naar Fort Portal en Kibale: op naar de Chimpansees!
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087251
[countryId] => 191
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 93
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Fort Portal
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/074/401_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => murchison-falls
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => NarandeinUganda
[datePublication] => 2022-09-13
[title] => Nog een stapje verder…
[message] => om deel te zijn van het Ugandese leven, de cultuur, de ongeschreven en onuitgesproken regels en gewoonten.
Ik heb het voorrecht om 12 dagen bij een Ugandese vrouw en haar kleindochter van 16 en tante-zegster van 11 te wonen.In het westen van Uganda. Een ander gebied, een andere cultuur en taal. Waar ik de komende dagen mag trainen en lesgeven en connecten met de mensen.
Ik ken deze mensen niet. Met Mum heb ik een beetje what’s app contact gehad. En een kort telefoontje. Ze spreekt en begrijpt basis Engels. Het was mij gauw duidelijk dat ze me niet altijd begrijpt. Tja, ik spreek geen African English… Mijn Nederlandse accent maakt het niet makkelijker om begrepen te worden. En als ik me niet zo zeker voel over mijn Engels, dan gaat mijn tempo omhoog. Ja, om mogelijke fouten te verbloemen.
Hoe zal het gaan? Hoe mag ik me opstellen? Waar moet ik rekening mee houden? In het vervolg van mijn schrijven wil ik je een inkijkje geven hoe het gaat en wat het met mij doet. Ik wil er geen oordeel over geven. Het gaat erom dat je in mijn schoenen mag gaan staan en mogelijk bedenken wat het met jou zou kunnen doen.
Dus ik rij de compound op, parkeer mijn auto. Ik laat nog even de autodeur dicht. Nu gaat het beginnen: Hoe zal het eerste contact zijn? Hoe hoor ik deze vrouw te begroeten? Niet vergeten om de presentjes uit de auto te halen en te geven. (Je hoort hier NOOIT met lege handen aan te komen).
Het ontvangst is zo hartelijk. Er is naar me uitgekeken, op me gewacht. Dat is duidelijk.
Mijn slaapkamer wordt aangewezen. De pubers helpen mijn auto leeg te halen. De oudste spreekt goed Engels en kan mij verstaan. De jongste is erg verlegen en schiet vaak weg. Ik kom erachter dat ze veel moeite heeft met het Engels. Dan zo’n vreemde vrouw in huis, ze weet zich gaan houding te geven. Als ik hoor dat het mijn Engels is, dat het zo moeilijk maakt voor haar, gebruik ik de oudste om mij te vertalen naar de lokale taal. Die komende dagen hoor ik een taal om me heen, waar ik geen chocolade van kan maken. Sommige woorden herken ik omdat deze taal dichtbij Luganda komt (de taal die in Jinja en omgeving wordt gesproken). Geen idee waar ze het over hebben, totdat ik ‘bambi’ (Sorry, in de betekenis van meeleven) of ‘wansie?’ (wat zeg je?) hoor, of ‘muzungu’ (witte) of mijn naam…Dat maakt mij nieuwsgierig: Waar gaat het over? Wat wordt er gezegd? Doe ik het wel goed of maak ik een fout? Vergeet ik iets?
Het westen (van Uganda) is een andere cultuur dan in de regio van Jinja… En ik ben en blijf toch een Nederlandse.
Ik merk dat ik helemaal op scherp sta, observeren: hoe praten ze? Wat voor non-verbale signalen laten ze zien? Wat zou het betekenen?
Ik heb al de ervaring dat ik het zomaar verkeerd kan interpreteren.
12 dagen, Wilma!
Daarnaast is het dagritme anders dan mijn (toch) NL-ritme.
’s Morgens is het ontbijt: een koude, zoete aardappel met warme melk.
Lunch is op wisselende tijden: in Uganda wordt niet zo met de klok gewerkt. Als het ‘tijd is’ om te koken, beginnen ze.
Ondertussen heb ik een dag planning (op z’n Wilma’s) om zoveel mogelijk in deze 12 dagen te kunnen doen. Deze plaats is zo ver weg van Jinja (zo’n 8 uur rijden). Ik zie me niet volgende maand terugkomen.
Dus de lunch kan rond 2 uur zijn, maar ook om 3 uur. Eten is heel belangrijk in Uganda. Dat kun je niet weigeren. Als we aan tafel zitten wordt mijn bord vol geschept. Echt vol! En dan ben ik opgevoed met: ‘Wat op je bord ligt, eet je op.’ Dit geeft mij een flinke uitdaging. Tijdens het eten wordt er ineens meer eten op mijn bord geschept.
Eh…hoe ga ik dit oplossen? Laten gebeuren? Mijn bord niet leegeten? Aangeven dat ik genoeg heb, echt genoeg…?
Ik vind mijn weg hierin door eerlijk te zeggen hoeveel eten ik op kan. De oudste puber maakt er dagelijks grappen over hoe weinig ik eet.
Die eerste dagen voelen onwennig.
Rond een uur of 5 wordt er evening thee gedronken. Dat betekent warme melk met een beetje thee. Als ik niet oppas wordt er een flinke schep suiker in mijn kop gedaan.
Het westen is bekend om melk en matooke (puree van bananen).
Ondertussen wordt er begonnen met het koken. Dat duurt een paar uur: rijst, zoete aardappelen, ‘gewone’ aardappelen, matooke en elke dag eten we vlees. Ik vermoed dat dit speciaal voor mij gedaan wordt.
Dat is even wennen: ik zie onderdelen op mijn bord liggen, die ik nog nooit heb gegeten. Ik heb ze op de markt zien liggen: ingewanden, darmen. Ik herken het, maar heb het nog niet zelf gekocht of klaargemaakt. Nu ligt het op mijn bord. Eten is belangrijk, de mensen hier hebben erin geïnvesteerd, speciaal voor mij. Dat betekent dat ik dit mag eren en waarderen. Dus je bord leegeten. En ja, ik raak eraan gewend om ingewanden te eten. Darmen zijn ook lekker, al voelt het in het begin vreemd in mijn mond. (Hoe reageer jij als je iets op je bord krijgt wat je nog nooit hebt gegeten? Of waarvan je denkt….).
Het is belangrijk om te bedanken voor het koken en het lekkere eten. Gelukkig vind ik de darmen best lekker. Dus zonder wenselijk te zijn, kan ik uit mijn hart bedanken voor het eten.
Dan wordt er water voor mij gekookt zodat ik warm water heb om te badderen. Erg lief. Maar in mijn huis heb ik ook geen warm water. Ik badder al vier jaar met koud water. Ze kijken me ongelovig aan. ‘Ja, echt, je hoeft voor mij geen water te koken.’
Vaak hebben we rond 21.00 of later het diner op. Ik mag niet helpen met afruimen en afwassen. In de loop van de dagen, krijg ik ruimte om de borden en pannen naar de keuken te brengen. Beledig ik de mensen hiermee? Het blijft lastig. Helemaal omdat hier niet direct gecommuniceerd wordt en helemaal geen ‘nee’ gezegd wordt, of feedback wordt gegeven. Het is vaak één van de dingen die ik in het begin aangeef: ‘Dank je wel dat ik hier mag zijn. Ik doe mijn best om me aan te passen aan jullie leven, ritme en gewoontes. Ik kan heel makkelijk een fout maken omdat ik iets niet weet. Ik observeer veel, maar kan het anders interpreteren. Wil je me alsjeblieft feedback geven? Als ik iets doe wat jullie beledigd of niet past en ik krijg het niet te horen, dan maak ik deze fout de volgende keer ook. Je beledigt mij niet als je feedback geeft. Ik kan het aan en ik leer ervan.’ Dit uitspreken geeft mij ruimte en ook openheid. Of de ander er gebruik van durft te maken, blijft lastig.
Ik heb al gauw een goed contact met de 16-jarige. Zo nu en dan vraag ik: ‘Hoe doen jullie dit? Als ik dit doe, wat zegt het jou, kan het? Mag het?’
Omdat ik nu in het westen ben, wil ik eruit halen wat erin zit. Ik ben ook net 3 weken uit de running geweest door malaria. Ik wil weer aan de gang, voor 200%! Tja, nu ben ik in een dorp waar mensen niet met de klok leven. Dat vraagt toch enkele dagen voordat ik daar mee om kan gaan: mijn lat lager leggen en meegaan met hun leefritme, hun aanpak van organiseren en mobiliseren. Oh… communicatie is een ander punt waarin ik mezelf tegenkom en een clash heb met de cultuur. En dan niet alleen met de cultuur maar ook met de mensen.
Dan kruipt de onzekerheid in mij: ’Oeps, dit was niet handig en mogelijk heb ik mensen beledigd. Kan ik hier nog wel wat doen?’
Ik merk dat ik de hele dag als een drone boven mezelf vlieg om te observeren en mezelf te evalueren.
Als ik na 12 dagen vertrek krijg ik iets bijzonders te horen: ‘Wilma, je hebt een home, een thuis in Uganda. Je bent hier altijd welkom. Hier hoor je…’
Het betekent dat ik deel ben van de familie. Heel bijzonder. Blijkbaar heb ik het toch goed gedaan en kunnen verbinden, connecten met de mensen, dat ze me dit aanbieden.
Ik neem nog 5 dagen om te processen en uit te rusten voordat het werk in Jinja met volle vaart op me afkomt. 17 dagen met mensen om me heen, samen eten. Geen boodschappen doen, koken of de afwas. Ik ben flink verwend. Nu weer zelf aan de bak (en dat valt niet mee).
[userId] => 435633
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087160
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 185
[author] => Wilma
[cityName] => Serere
[travelId] => 516816
[travelTitle] => Thuis in Uganda
[travelTitleSlugified] => thuis-in-uganda
[dateDepart] => 2018-01-30
[dateReturn] => 2025-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/945_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/633_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-stapje-verder
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-12
[title] => Jinja, Namwenda en Sipi Falls
[message] =>
Na een middagje relaxen, zijn we in de avond op stap gegaan. Ik had een houten kroegje verwacht, waar we een biertje zouden drinken, maar onze reisleider had andere plannen en heeft ons naar een openlucht loungeclub gebracht. We zouden maar twee drankjes gaan doen. Uiteraard is dat niet gelukt, het was te gezellig. Een uurtje of 2 waren we thuis.
De volgende ochtend mochten we “uitslapen”, we vertrokken pasom 9.30. Een paar uurtjes rijden naar Namwenda, dat is een dorp in een verlaten gebied. Het dorp wordt gesteund door Sawadee. In de middag zijn we op de fiets naar het dorp gegaan en hebben we een sauspan-werkplaats bezocht. Een interessante manier van werken, super primitief, maar het werkt wel. Na weer een stukje fietsen, kwamen we bij een project dat geleid wordt door en voor vrouwen. We werden verwelkomd door de groep vrouwen in traditionele kleding, met dans en muziek. Het is een mooi project en interessant om te zien. Toen nog even een lokaal biertje en met de busjes terug naar de boerderij waar we zouden slapen.
Het kampvuur waren ze al aan het opbouwen en de tentjes stonden al klaar. Iets meer back-to-basic dan tot nu toe, maar het was prima. Er waren toiletten en een wasbak, dus wat wil je nog meer. Het eten was prima, basic, maar voedzaam en best lekker. Na het eten met zijn allen om het kampvuur en de lokale Gin kwam te voorschijn. Het mixen hier gaat iets anders dan bij ons, 50:50 gin : tonic is heel normaal….Muziekje erbij en weer een gezellige avond erbij. Maar toen, toen was de Gin op. Dunn is samen met een chauffeur en iemand van onze groep naar het dorp gereden, al bleek het nog een uitdaging om een winkel te vinden die Gin had en ook nog tonic. Let the party continue……nou ja een uurtje dan nog, want toen begon het te regenen.
In de morgen werd even de balans opgenomen van het aantal lekkende tenten, dat bleek ongeveer de helft te zijn.Na een basis ontbijtservies was het tijd om door het dorp te gaan wandelen en verschillende werkplaatsen te bezoeken. Het idee was leuk, de uitvoering wat minder. De zon scheen heel fel en er was nergens schaduw, het ging tergend langzaam en iedereen was er wel klaar mee. Nog een laatste lunch op de boerderij (met verse kip, die in de ochtend uit de hokken waren gehaald), was het tijd om de regio te verlaten en naar Mbale te rijden. Het eerste uur was weer een Afrikaanse massage (lees: extreem slechte wegen), maar daarna was het helaas goed. Een geasfalteerde weg….was weer eens wat anders.
Het hotel in Mbale is vrij luxe en na een nacht op een matje in een tent wel lekker. Vanochtend zijn we naar de Sipi Falls gereden om te hiken. Zou zo’n 200 meter hoogte verschil zijn, ze waren alleen vergeten te vertellen dat je eerst nog 100 meter moet dalen en dan 300 meter moet klimmen. Het dalen en klimmen is niet op een gewone weg, maar alleen maar rotsen, glijden, glibberen en af en toe een houten ladder op. Kortom, erg zwaar, maar, een hele grote maar: het was het meer dan waard. Jeetje wat een uitzichten en natuur. Helemaal geweldig!
Nu op naar een rustige avond en morgen 9 uur in de bus.
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087125
[countryId] => 191
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 86
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Mbale
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/735_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jinja-namwenda-en-sipi-falls
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-09
[title] => Eerste indruk Uganda
[message] => Eerste indruk Uganda
Na een lange reisdag zijn we gisterenavond laat aangekomen in Entebbe. We werden opgewacht door Dunn en zijn team. Hammy, een 2e gids en 3 chauffeurs. Het was donker, dus eigenlijk niets meer kunnen zien. Wel gevoeld overigens, toen we van de hoofdweg afsloegen was er geen weg meer. Op dat moment denk je, dit gaat nog erger worden dan een een homestay, maar opeens draaiden we een hek door en daar lag een meer dan prima hotel.
Vanochtend was het vroeg opstaan, want we moesten een bootom 7.50uhebben naar Ngamba Island. Uiteraard een redelijke vertraging bij het ontbijten en het was een (Afrikaanse) 10 min rijden, dus we waren er om iets voor half negen. Een uur op volle snelheid met de boot en toen waren we op Ngamba Island. Het hele eiland is een Chimpansee sancturary van het Jane Goodall instituut. Je krijgt uitleg over het eiland, de apen, het instituut en tot slot ga je naar de chimps kijken hoe die gevoerd worden. Uiteraard is dat het leukste van het eiland, de medewerkers weten precies wie welke chimpansee is en je hoeft maar te wijzen naar een aap en je krijgt zijn achtergrond en verhaal te horen. Het was een leuke excursie, beetje lange bootreis voor een relatief korte tijd op het eiland, maar goed, toch blij dat ik het gedaan heb.
Toen was het tijd voor lunch. We waren op een andere plek met de boot teruggekomen en dit bleek een soort dierentuin te zijn. De eerste dieren kunnen we afstrepen, zelfs de tijger kan van mijn lijstje….. Opeens stonden we stil en was er veel commotie, we mochten allemaal uitstappen en in de schaduw wachten. De portier had de poort van het park op slot gedaan en was zelf nergens meer te vinden.Zijn telefoon lag nog netjes bij zijn hok, maar hij was weg. Na veel bellen en regelen, kwam dan toch eindelijk iemand met de reservesleutel en konden we het park verlaten. Na de lunch was het tijd om Entebbe te verlaten en naar Jinja te vertrekken. Een drie uur durende busrit, behalve een mini stukje tolweg, drie uur hobbelen en proberen de grootste gaten in de weg te vermijden. Zoals hierboven al vermeld, er zijn hier nauwelijks wegen en zelfs door de hoofdstad is het hobbelen, klotsen en zigzaggen om een weg te vinden. Dat gehobbel maakt de reis zelf niet minder interessant, ik heb mijn ogen uitgekeken. Iedereen rijdt hier op motors, nou ja, veredelde brommers eigenlijk. Overal zie je winkeltjes, van beddenzaken tot de slager, alles direct aan de weg en het is een wirwar aan mensen. Opvallend veel kinderen in schooluniform lopen hier rond en voor mijn gevoel
heb je elke 250 meter een school liggen. Elk dorp heeft zijn eigen waterput en overal zie je mensen met jerrycans water op het hoofd lopen. Eigenlijk komt het wel een beetje overheen met het beeld dat ik van Afrika had. Alleen had ik niet verwacht dat dit ook zo zou zijn in de grote steden, maar meer op het platteland. Ik weet dat Uganda geen extreem arm land is, maar toch is het verschil zo groot, dat je er af en toe stil van wordt.
We kwamen net voor zonsondergang aan in ons hotel in Jinja en we hebben er dan ook gebruik van gemaakt om even met een biertje op het terras te gaan zitten om naar de zonsondergang te kijken. Ons hotel ligt rechtstreeks aan de Nijl, nou ja erboven en het uitzicht is dan ook prachtig. Alle hutten hebben uitzicht over de Nijl en ik zit dan ook nu met zonsopgang, uitkijkend over de Nijl dit te schrijven. Als ik een klein minpuntje van ons hutje mag noemen, er staat een boom met Jackfruit naast onze hut….. en als je niet begrijpt waarom dit een minpuntje is, Google maar even jackfruit en geur.
Om 8.00uvanochtend was er een powercut in het hotel (die overigens nog steeds bezig is). Dit blijkt heel normaal te zijn en het is te duur om de hele dag de generator te laten draaien.
We zijn als eerste naar de source of the Nile geweest met een bootje, terwijl we ook vogels hebben gespot. Het is maar weer bewezen dat ik geen kenner ben, maar het was toch leuk om te doen. De source of the Nile zijn waterbronnen op de grens van Lake Victoria en de Nijl en je moet goed kijken anders heb je ze gemist. Om bij de boot te komen moest je door een soort van sloppenwijk heen, Indrukwekkend is niet het goede woord, maar het maakt wel indruk.
Tijdens de lunch begon het te regenen en de weg was dan ook een grote modderpoel. De busjes glibberden van links naar rechts over de weg. Toen de ergste modder voorbij was, zijn we met een groot deel van de groep uitgestapt om terug te wandelen. Ik weet niet wie nou wie het meeste bekeek, maar ik denk dat ik vannacht in mijn slaap nog kinderstemmetjes hoor met hello, hello, hello…. Het was wel een leuke wandeling.
Nu lekker aan het zwembad, biertje erbij en helemaal goed zo.
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087010
[countryId] => 191
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 111
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Jinja
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/063_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eerste-indruk-uganda
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => NarandeinUganda
[datePublication] => 2022-08-29
[title] => Waar gaat het heen?!
[message] =>
Als je mij een beetje volgt dan weet je dat ik superenthousiast ben over de Friendship Cards (en de andere cards uit deze serie: Couple Cards, On our Journey).
Op dit moment ben ik nog in het westen van Uganda. 8-10 uur reizen van Jinja. Anderhalve week in een nieuwe omgeving, nieuwe mensen en alle ruimte om deel te zijn van het leven van de mensen hier. Veel mogelijkheden te delen in lessen en counseling sessions. Ik heb bijna dagelijks de Friendship Cards gebruikt. De reacties hierop zijn zo bemoedigend.
Ik heb 7 mensen mogen trainen. Zij hebben nu een set Friendship Cards in hun bezit en kunnen uitreiken naar de mensen om hen heen. De kaarten zijn in het Engels. Dit geeft een hindernis in het effectief gebruiken van de Friendship Cards. In deze periode ben ik begonnen met een nieuw vertaalproject: Deze drie sets kaarten vertalen in het Ruyankole.
De eerste dag dat ik hier was heb ik de Friendship Cards gepresenteerd, de mensen hier de kaarten laten ervaren. Vier mensen vanuit Sheema district waren bereid om de training te volgen. Samen zijn we naar Mbarara gereisd waar nog drie mensen waren. Na de laatste meeting zijn we door een pastor meegenomen naar een ghetto. We ontmoetten daar een groep mannen die voor zo’n 1000 straatkinderen zorgen. Daar mochten we de kaarten presenteren. Ze raakten deze mannen. Ondertussen is er een telefoontje gedaan naar een andere ghetto. Twee leden van deze groep komen en opnieuw mogen we… eh nee, één van de ghetto leden pakt de kaarten en presenteert ze aan hun vrienden. Ik sta paf. Hij heeft het heel snel opgepikt. Hij is er heel enthousiast over en ziet mogelijkheden.
Deze mannen houd ik in gedachten om te trainen als de vertaling klaar is.
Natuurlijk wordt er nog een groepsfoto gemaakt en dan vertrekken we.
Dan wordt het zondag. Ik rij zo’n drie kwartier naar een dorpje om te gast te zijn in een kerkje. De pastor heb ik ontmoet tijdens mijn eerste dag hier in het westen. Hij heeft toen kennis gemaakt met de Friendship Cards. Hij kon niet bij de training zijn, maar zijn vrouw wel.
Tijdens de kerkdienst worden er getuigenissen gedeeld. De vrouw van de pastor staat op: ‘Gisteren was ik op een conferentie van pastors. Ik had de Friendship Cards meegenomen. Ik kreeg tijd en ruimte om ze te presenteren. De pastors waren zo enthousiast over de kaarten.’
Als de kerkdienst is afgelopen presenteert ze de kaarten in de kerk. Iedereen doet mee. Aan het eind staat een student op: ‘Deze kaarten zijn heel waardevol. Ik zou willen dat ik een set had zodat ik ze mee kon nemen naar school. Het is goed voor de studenten en de docenten. Kunnen we hier niet iets aan doen?’
De pastor stelt voor om naar het centrum te gaan en daar de mensen op de straat in contact te brengen met de Friendship Cards. Uiteindelijk gaat dat niet door omdat het flink regent.
Ik ben geraakt. Ik ben hier anderhalve week en wat een effecten hebben deze kaarten en de mensen zien hier mogelijkheden.
We gaan hard werken aan de vertaling. Daarna mensen trainen om de kaarten te gebruiken. En ik ga aan het werk om een train-de-trainer-programma te maken die past in de Ugandese context.
Waar dit proces heen gaat? Het lijkt groot te worden. De Ruyankole is het derde vertaalproces en nu komt de focus meer op trainen en train-de-trainer. Soms vliegt het me aan. Hoe kan ik dit allemaal goed blijven doen en volgen. Welke stappen moeten nu gezet gaan worden? (En voor mij waarschijnlijk ‘loslaten’). En weten, zeker weten dat deze kaarten vrede en vriendschap mogen brengen in de families, huwelijken, scholen, kerken en communities.
Wil je deel zijn van dit project en een bijdrage leveren aan het printen van deze kaarten en het trainen van de mensen in het westen van Uganda?
Een set kaarten kost €10,-
Je gift wordt met dankbaarheid ontvangen op:
NL76 INGB 0000 8151 98
Stichting NGW
Fondsnummer 100.02 Narande Projecten.
O.v.v. Friendship Cards West Uganda
[userId] => 435633
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086669
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 236
[author] => Wilma
[cityName] => Serere
[travelId] => 516816
[travelTitle] => Thuis in Uganda
[travelTitleSlugified] => thuis-in-uganda
[dateDepart] => 2018-01-30
[dateReturn] => 2025-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/070/964_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/633_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => waar-gaat-het-heen
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => basvb
[datePublication] => 2022-08-16
[title] => We zijn terug/We are back!!
[message] => *** ENGLISH BELOW ***
Voor de mensen die mij op instagram (@aapieinafrika) is het al oud nieuws maar ik ben weer in Oeganda. Na de vorige keer 9,5 maand in de jungle doorgebracht te hebben is het nu tijd voor mijn tweede veldseizoen. Dit keer beslaat het seizoen “maar” 6 maanden waarna hij afgesloten wordt met 3 weken vakantie in Kenia samen met Loes. Op het moment van schrijven ben ik al 11 dagen geleden vertrokken van Schiphol. Toch was vandaag pas de eerste dag dat dat ik de chimpansees weer mocht bewonderen. Dit kwam omdat de reis 3 dagen besloeg waarna ik op 7 augustus aankwam in het quarantainekamp. Hier heb ik 8 dagen doorgebracht waarna ik daarna eindelijk naar het echte kamp mocht. Daar mijn tent opgezet voor de komende 182 dagen en al mijn gereedschap (verrekijker, gps, camera, etc.) bij elkaar gezocht. Vervolgens heb ik mijn schoenen en rugzak gespoeld met bleekwater om te zorgen dat ik geen gevaarlijke dingen voor de chimps naar de jungle breng. Vandaag ging de wekker om half 6 zodat ik iets meer tijd had voor ik het veld in ging. Het goede nieuws is dat ik vandaag al weer wat mooie bekende gezichten heb mogen bewonderen. Het slechte nieuws is dat de chimps besloten de hele dag in dezelfde boom te blijven en dat daar bovenop ik mijn nieuwe regenkleding vandaag al mocht gebruiken. Al met al geen geweldige dag maar ik was wel heel blij de chimps weer te zien. Voelt toch een beetje als thuiskomen hier en oude bekenden zien. Ik zal jullie via deze blog weer proberen op de hoogte houden van al mijn avonturen.
Groetjes,
Bas
*** ENGLISH ***
The people that follow me on instagram (@aapieinafrika) already know this but I am back in Uganda! After spending 9,5 months in the jungle last time and being back in Osnabruck for over 9 months it was time for my second field season. This time my season will “only” contain 6 months which will be concluded with 3 weeks of holiday in Kenya together with Loes. At the moment of writing it has already been 11 days since I departed from Schiphol. However, only today was my first day that I was allowed to watch the beautiful chimps. This was because the journey took 3 days after which I arrived at quarantine camp at August 7th. Here I spend 8 days before I moved to the real camp. There I erected my tent for the next 182 days as well as sorted out all my equipment (binoculars, gps, camera, etc.). After that I washed my shoes and backpack in some bleach water to make sure I did not bring anything dangerous into the field. Today my alarm went at 5:30 so I had some extra time before departure. The good news is that I got to see some familiar face today. The bad news is that the chimps decided to stay in the same tree for the rest of the day and on top of that I got to try out my new raingear. All and all not a great day but I was very happy to see the chimps again. It does feel a bit like coming home and seeing some old acquaintances. Through this blog I will try to keep you updated about all my adventures here.
Best,
Bas
[userId] => 422658
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086277
[countryId] => 191
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 98
[author] => Bas
[cityName] => Bigodi
[travelId] => 526124
[travelTitle] => Praten met de apen
[travelTitleSlugified] => praten-met-de-apen
[dateDepart] => 2020-12-07
[dateReturn] => 2021-09-30
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oeganda,bigodi
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/422/658_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => we-zijn-terug-we-are-back
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-07
[title] => Reisdag en afscheid studenten Kampala
[message] => Vrijdag 5 augustus zaten wij voor het laatst gezamenlijk aan het ontbijt in de Buffalo lodge. Halverwege ons ontbijt grote consternatie want er loopt een olifant vlakbij de ontbijtzaal. Allemaal snel kijken en we zien de olifant de halve tuin leeg eten. Even later moet ook de prullenbak eraan geloven. Dan loopt hij langs het huisje van Henk en Nellie weer weg. Het zou je toch gebeuren wil je de deur uit staat er een olifant voor de deur! Om 8 uur rijden we weg en onderweg zien we weer van alles. Ook nog een aantal zebra´s in de buurt van Lake MBuro. Onderweg de banden op laten pompen en plas pauze. Rond twee uur zijn we bij de evenaar en kijken we naar de befaamde wasbakjes met het ronddraaiende water. Aan de zuidkant draait het water rechtsom en aan de noordkant linksom of was het net andersom….. Precies op de evenaar is er geen draaikolk en zakt het water gewoon naar beneden. Ja, dit alles heeft te maken met het magnetisme van de aarde. We gaan met zijn allen op de foto en daarna op zoek naar souvenirs, altijd weer een lastige klus. Hier en daar wordt er flink afgedingt, dat hoort erbij. Dan eten we een rolleggs dit is een echt Oegandese lekkernij. Het is een omelet met paprika en ui gerold in een chapati. Het smaakt heerlijk en vult goed. Dan rijden we richting Kampala om nog wat bier en thee voor het thuisfront te scoren. Als we weer de band op willen pompen blijkt er gewoon een nieuwe band om te moeten. Het andere busje gaat met een aantal op pad voor de theeen bier. Rond 18.30 zijn we allemaal in het Classic diner hotel en ontmoeten daar Susan met baby Eden, Miria met baby Mulinza Henk, genoemd naar haar sponsorvader, Benja, Mercy, Joan en haar kinderen en Everlyn (mede organisator safari met Joan),later komen Jonathan en nog later Emma er ook nog bij. Het is een heel weerzien en wordt veel bijgepraat en natuurlijk geknuffeld. Het afscheid is moeilijk. Dan op weg naar het vliegveld. Vlakbij het vliegveld allemaal uitstappen om door de controle te gaan, onze spullen mogen gewoon in de auto blijven. Op het vliegveld gaan we onze koffers herpakken. De vlucht heeft een uur vertraging en we beginnen een beetje te vrezen dat we mogelijk de aansluiting niet halen, maar gelukkig halen we ook onze aansluiting in Cairo. Wat helaas niet voor onze koffers geldt! Want als we bij de bagageband staan te wachten met achter het glas onze met smart wachtende familieleden en vriend van Kim, komen we erachter dat onze koffers niet meer komen. We dienen een claim in en als onze bagage aankomt wordt deze naar de Kapberg gebracht. We gaan snel naar onze wachtende achterban en nemen afscheid van elkaar. Wat een geweldige tijd hebben we met elkaar gehad!! We vrezen voor een week in dezelfde onderbroeken lopen maar gelukkig gaan Jan en Bas de volgende dag kijken of onze koffers met de volgende vlucht meegekomen zijn en ja hoor ze zijn er! Piet Jan en Wiljan en Henk en Nellie gaan de rest van de koffers ophalen. Zo komt het toch nog goed!
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085957
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 437
[author] => Nellie
[cityName] => Kampala
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/064/431_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reisdag-en-afscheid-studenten-kampala
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-04
[title] => Glijpartij
[message] => De wekker ging vanochtend erg vroeg, want om 5:45 stond ons ontbijt klaar. Rond 5:40 werden wij één voor één uit onze lodges opgehaald, omdat het nog donker was en er dieren op de loer konden staan. Tijdens het ophalen werd ons verteld dat er ’s nachts een groepje hyena’s was gespot op het resort. Maar goed dat de deuren goed op slot zaten. Eenmaal aangekomen in het restaurant, stond er een heerlijk ontbijtbuffet op ons te wachten. Natuurlijk koffie en thee, maar ook warme chocolademelk. Het eten was ook heerlijk: gebakken aardappelpartjes, matoke (een Oegandese banaansoort), bonen in saus, worst, pannenkoeken, gebakken spek, een vers gebakken eitje en fruit. Na onze buikjes rond te hebben gegeten, konden wij instappen in de net schoongemaakte safaribusjes. Niet wetende wat ons te wachten stond…
Afgelopen nacht heeft het best wel veel geregend. Je raadt het al. De wegen waren erg glad en modderig. Niet wetende hoe de wegen eruit zagen, omdat het donker was, gingen wij met volle moed naar het safaripark voor de game drive. We reden heel langzaam over een off road weggetje naar de main road toe. Wij zaten in het achterste busje, toen wij ineens de voorste bus met de achterkant in de greppel zagen glijden. Met een versnelde hartslag zagen wij wat ons te wachten stond. We moesten nog enkele honderden meters naar de main road, over deze ontzettend glipperige, natte modderweg, want omkeren was geen optie. We gleden via de best wel diepe greppel telkens met de auto’s weg. Al snel gleden wij met beide wielen in de greppel. Er werd flink gas gegeven. We gingen van de ene naar de andere kant. We hielden ons stevig vast. Na de laatste obstakel, kwamen wij na ongeveer 20 minuten aan op de main road (de laatste 10 meter van het voorste busje zijn gefilmd, en hierboven te zien). Wij konden weer rustig ademhalen. De drivers waren enorm vies door de modder en de auto die net schoon was gemaakt, was weer helemaal vies.
Eenmaal aangekomen op het safariterrein, konden wij eigenlijk niet geloven dat we een game drive mochten gaan doen. Want ja, ook hier had het geregend en waren de wegen nat, glad en modderig geworden. De drivers maakten zichzelf even schoon en vertelde ons toen dat we konden beginnen aan de game drive. De ranger stapte in met zijn geweer en we begonnen een nieuwe zoektocht naar de mooie dieren. Het was al licht geworden en we konden zien dat de wegen er beter uitzagen. Toch kwamen we al snel een konvooi aan auto’s tegen. Een grote bus was namelijk vast komen te zitten in de modder. Onze ranger stuurde ons een stukje off road, om deze lange rij met auto’s te passeren. Aan het begin was het erg rustig en was er geen dier te vinden. Een kwartier later kwamen wij eindelijk diverse herten en buffels tegen. Nog een kwartier later kwamen wij dezelfde rij auto’s weer tegen, gelukkig reden wij in tegengestelde richting en kwamen wij niet in deze stoet terecht. Wij konden heerlijk, met onze twee busjes, doorrijden. Op een aantal mooie vogels na, was het vrij rustig in het park. Regelmatig namen wij vanwege de modder een off road weggetje. Helaas kwamen wij toch een modderpoel tegen waar wij (het eerste busje) in vast kwam te zitten. De driver probeerde met vol gas naar voor en achter uit de modderpoel te komen. Met als resultaat dat de klonten modder de lucht in vlogen en via het open dak naar binnen kwamen. Het tweede busje ging de uitdaging niet aan en nam een off road weggetje. Toen wij (het eerste busje) er eindelijk uit waren, konden wij hetzelfde weggetje als het tweede busje nemen. Eenmaal op een betere, stevigere weg vervolgden wij onze weg naar Lake George. Onderweg kwamen wij enkele nijlpaarden tegen, waarvan één zelfs op enkele meters van onze bus in een modderpoel zat te baden. Toen een man op een scooter heel dicht langs de nijlpaard reed, begon hij langzaam op te staan. Wat een bijzonder moment om dit beest van zo dichtbij te kunnen bewonderen.
Wij vervolgden onze weg naar een toeristisch plekje met een zout meertje. Van bovenaf konden wij een prachtig uitzicht zien van een eeuwenoude krater, waarin dit zoute meertje is gevormd. Na een korte plaspauze zijn we toch maar naar beneden gegaan om het bijzondere uitzicht van dichtbij te kunnen zien. Er was een aardige man die ons graag een tour/uitleg wilde gegeven. Met zijn 27 jaar ervaring kon hij ons goed uitleggen over deze krater, hoe er zout wordt gewonnen en hoe het is ontstaan. Er zijn namelijk twee soorten zout: één voor consumptie van mensen en één voor de dieren. Veel van het zout voor de dieren wordt geëxporteerd naar omringende landen. Hij vertelde dat het magma (liggende op de bodem van het water) zelfs wonden van dieren en mensen kan genezen.
Wij vervolgden onze reis naar een klein vissersdopper, gelegen midden in het safaripark. Als eerste kwamen we een basisschool tegen. Bijzonder om rechts deze school te zien en links de safaridieren. In het dorpje zelf krioelde het van de dieren. Naast de welbekende geiten, koeien en kippen, zagen we ook de buffels en een groep nijlpaarden. Heel mooi om te zien hoe zo’n dorpje (de mens) zo dichtbij en met de dieren kunnen samenleven.
Na 4 uur was onze game drive voorbij en konden wij onze weg vervolgen naar de volgende safari die op de planning stond, namelijk een bootsafari. Onderweg hiernaartoe kwamen wij nog een grote groep nijlpaarden in de modder tegen, die zich zonder om te kijken rustig lieten fotograferen. We stopten bij een tankstation om onze lunch te kopen. Bij het dorpje waar ons bootsafari zou plaatsvinden konden wij even pauze houden. We aten een broodje met jam en konden wandelen in het prachtige gebied rondom het Kazinga Channel. Tijdens het vogelspotten werden een aantal van ons stiekem gefotografeerd, wat zich uiteindelijk uitte in een hele fotosessie. Ondertussen is het 2 uur ’s middags en beginnen wij onze boottocht. Het begon gelijk goed met een grote krokodil langs de kant, helaas verstopte hij zich snel in het water. Vervolgens kwamen we veel groepen met nijlpaarden tegen, op verschillende plekken. De ene keer groepen van 10 tot 20 en de andere keer een moeder met haar jong. Daarnaast kwamen wij veel soorten vogels tegen, zoals de Kingfisher, Yellow Billed Stork, Fish Eagle, Kriel en hele mooie ooienvaars. Gelukkig kwamen wij later ook nog een krokodil op de kant tegen, deze liet zich iets langer zien, voordat hij verdween in het water. Twee waterbuffels lieten zich ook nog even zien en als laatste kwamen wij ook nog een babykrokodil tegen. Onze bootsafari was helaas voorbij en gingen terug naar de kust.
De safaribussen waren nogmaals helemaal schoongemaakt en klaar om ons terug te brengen naar onze lodges. Gelukkig waren de wegen goed opgedroogd en konden wij zonder te glijden veilig terug naar het resort. Iedereen had zin om lekker uit te rusten en we namen uiteraard een duik in het zwembad. Na een heerlijke douche konden wij aanschuiven voor het avondeten a la carte. Op dit moment sluiten wij onze avond af met een drankje en maken ons klaar voor de lange terugreis.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085722
[countryId] => 191
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 178
[author] => Bart en Romy
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/290_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => glijpartij
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Redelijk relax reisdagje
[message] => De wekker ging om 6.25 uur omdat om 7.00 uur de game drive begon. Hierna zouden we ontbijten. Het dak ging omhoog van de tourist van en daarna reden we weer naar de gate van het park.Onderweg werden we begeleidt door 3 hamerkoppen die steeds opvlogen als de auto dichtbij kwam en landen vlak voor de auto. Binnen in het park splitsen we. Eén bus ging een weg in naar rechts en reed langs een wetland, de andere bus ging rechtdoor. De laatste bus zag al vrij snel 2 hyena’s lopen. We volgden deze en kwamen bij de andere bus uit. Deze stond bij een wetland waar we de hyena’s zagen lopen, maar ook Zadel billed Stork. De grootste soort ooievaar met een snavel in de kleuren zwart, rood en geel. Ook 4 kraanvogels. We vervolgden onze weg, waarbij we eerst nog een grote soort gier zagen. Verderop zagen Jan en Mariëtte 2 visarenden in een dode boom zitten en vroegen aan de driver of hij er vlakbij kon komen, dit deed hij en op het moment dat hij de motor uitzetten en rechts naar het wetland keek zag hij de Shoebill (schoenbekvogel) staan. Dit is een bijzonder, grote prehistorische vogel. Zeer zeldzaam, dus de driver was heel blij en wij als volgelaars uiteraard ook!Er zijn veel foto’s geschoten
We zijn nog op zoek gegaan naar de luipaard, deze was ook gesignaleerd, maar helaas, liet zich niet zien.
Een uurtje later dan gepland schoven we aan bij het ontbijt. Er werd voor ons live cooking eieren bereidt, waarbij we toast, vers fruit, koffie/thee, fruitsap ect. konden nuttigen. Direct na het ontbijt de koffers pakken en nog naar de rivier lopen om een blik over het water te werpen. Maar dit werd verstoord door een mannetjes olifant die vlak bij onze huisjes liep. Bij onze auto’s om weg te gaan zagen we dat de drivers het afval vanuit de auto’s in een open vuilnisbak deden en de apen pakten de zak eruit. Nellie zag een aap met haar Ikea zakje ervan doorgaan. Ook slingerde er boven onze hoofden een Colobus aap. Een prachtige zwart-witte aap met een lange staart voorzien van een pluim.
Onderweg naar onze volgende lodge zagen we diverse Olifanten, een grote groep bavianen, buffels en een groep koereigers die overvlogen en we daarna in een wetland zagen staan. Bij een brug zagen we een paartje visarenden zitten.
Ineens zagen stonden er 3 olifanten op de weg. Dit waren bos-olifanten. Er is een duidelijk verschil tussen bos-olifanten en savanne-olifanten. Bos olifanten zijn agressiever, slagtanden hangen naar beneden en ze zijn slanker. Bij Savanne olifanten staan de slagtanden naar boven gericht en ze zijn ook dikker. We passeerde deze 3 bos olifanten met aangepaste snelheid.
Voordat we naar de lodge gingen nog even 2 broodjes jam scoren voor de lunch. Op dit moment verblijven we langs het Kazinga kanaal. Dit loopt tussen het lake van George en het lake van Edward. De lodges worden steeds luxer, we gaan langzaam richting huis.
Bij deze lodge is een zwembad, dus jullie raden het al… na de lunch namen we een verkoelende duik.Nu na een heerlijk buffet lopen we waarschijnlijk met begeleiding naar onze huisjes. We mogen ’s nachts ook niet onze lodge verlaten. Dit omdat er olifanten en nijlpaarden rondlopen. De nijlpaarden komen ’s nachts uit het water om gras te eten en hiervan staat voldoende op dit terrein.
Morgenochtend weer vroeg op. Om 6.30 uur staat er een game drive op het programma.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085671
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 146
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/092_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => redelijk-relax-reisdagje
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Vervolgreis van Lake Mburo naar Ishasha
[message] => Dinsdagochtend wilden we nog een game drive maken in Lake Mburo, maar bij de ons tourist van aangekomen bleek één van de auto´s een lekke voorband te hebben. Deze moest in de stromende regen vervangen worden. Dit ging best snel, maar inmiddels regende het zo hard dat we besloten om de game drive over te slaan. Niet alleen omdat we slecht zicht hadden, maar ook omdat de wegen in dit park bij regen heel slecht begaanbaar worden waardoor je kans hebt op vastzitten in de modder.
Nou deze ervaring hadden we al, dus er was geen behoefte aan een herhaling.
Onderweg naar Ishasha werd het steeds droger, begon de zon te schijnen en liep de temperatuur weer op. We besloten om onderweg boterhammen te eten, deze hadden we de dag ervoor gehaald. Maandag hadden we de gehele dag pannenkoeken gegeten die de dag daarvoor door Kim en Bart gebakken waren. Ook de drivers vonden deze heerlijk. We zagen diverse vogels onderweg waaronder ook de kraanvogel, welke ook op de vlag van Oeganda staat.
Bij het park aangekomen gingen we eerst de game drive doen omdat er een leeuw gesignaleerd was. De driver had onderweg contact gezocht met het park voor informatie. Er ging in één van de auto een ranger mee. Deze weet precies waar de dieren o.a. de leeuw, luipaard zijn en hij gaat als bescherming mee voorzien van een geweer. Hij schiet nooit rechtstreeks op een dier, maar in de lucht als afschrik.
De leeuw hebben we gezien. Het was een jong mannetje, die behoorlijk gewond was. Zijn rechteroog was eruit en hij was gecastreerd door een gevecht met een andere mannetje. Dit mannetje kwam vanuit Congo en heeft door het gevecht zicht binnengedrongen in de groep leeuwen. Het gewonde mannetje is nu verstoten. De ranger was blij dat het mannetje zich nu liet zien, zodat ze zijn verwondingen kunnen gaan behandelen.
Verder zagen we Oegandese kobs, waterbokken, gieren, olifanten, waterbuffels, Topi´s, mangoes (een soort bever), marmotten, een schildpad, kievit soort, leeuweriksoort, bijeneters, valentijn bird…ect. Een geslaagde game ride waarbij we aan de linkerkant de grens van Congo zagen en we heerlijk in het avondzonnetje nog genoten van een prachtig stuk wetland.
Hierna naar de lodge. Dit was een luxe verblijf in 2 persoons huisjes wat volledig ecologisch was. Ons avondeten bestond uit een buffet waarbij we ook van lokaal eten konden genieten. Iedereen was best wel moe van deze dag, dus vroeg onder de wol. Ook omdat er voor de volgende ochtend een game drive op het programma staat om 7.00 uur.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085669
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 109
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/091_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vervolgreis-van-lake-mburo-naar-ishasha
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Reis naar Lake Mburo
[message] => Maandagmorgen stonden voor zes uur in de morgen klaar voor de reis van ruim negen uur naar Lake Mburo. De reis was zeker niet saai, omdat onderweg zoveel te zien was. De ex Oegandagangers kunnen zich hier een voorstelling van maken. De plaatselijke slager (vlees inclusief vliegen), beter bed (bedden en bankstellen) tot doodkisten, de mensen in Oeganda zijn altijd bezig. Eenmaal aangekomen in het westen (voorbij Kampala( werd de natuur steeds mooier. Bananenplantage, theeplantages en natuurlijk de prachtige vogels die we hier konden zien. Het landschap vertoonde ook meer hoogteverschillen door de bergen en kratermeren met prachtige vergezichten. Uiteindelijk duurde de reis 10 uur en we begonnen direct met een gamedrive in Lake Mburo, omdat het snel donker zou worden. We zagen zebra’s, giraffes, pumba’s, waterbokken, Busch bokken, topi’s, impala’s, Afrikaanse visarend, starling, de hop, diverse ijsvogelsoorten. Tijdens de gamedrive moesten wij doorgeven aan de lodge wat wij wilden eten. We konden kiezen tussen pompoen met rijst of varkensschnitsel met rijst. De keuze was niet zo moeilijk, aangezien nog niet zoveel vlees hadden gegeten. Tijdens de gamedrive begon het te regenen en onweren en we waren blij dat ondanks de gladde wegen bij de lodge aankwamen. Het restaurant was boven, helaas konden we niet van het uitzicht genieten. Het was inmiddels donker geworden. Het eten smaakte goed en iedereen ging snel zijn tent in. Deze stond onder een rieten afdak op een betonnen plaat. De bedden lagen prima en iedereen viel voldaan in slaap.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085657
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 486
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/049_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reis-naar-lake-mburo
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Afscheid
[message] => Op zondag 31 juli gingen we om 10:15 naar de Liberty church, de kerk van pastor Paul. Het was weer een hele belevenis, met veel zingen door het koor. Natuurlijk moesten wij ons zelf weer voorstellen. Gelukkig duurde de dienst geen 2,5 uur maar 1,5 uur. Na de dienst kwamen heel veel volwassenen en kinderen ons de hand schudden. Wij zagen natuurlijk weer wat oude bekenden zoals Justin, Margret, Jason, Patrick, auntie Jane en anderen. Ze waren dankbaar dat wij er weer waren en heel Kamerik moesten wij de hartelijke groeten doen. Ook waren zij heel blij met de steun van CDHope. Daarna gingen wij op bezoek bij pastor Paul. We kregen geen koffie, maar wij deelden een stroopwafel uit. Paul vertelde een indrukwekkend verhaal over zijn roeping hoe hij in Chawolo was terecht gekomen. Heel bijzonder om dit te mogen horen. Emma en Moses, de jongens die Henk en Nellie al sinds 2011 kennen, maar sinds 2015 niet meer gezien hadden, waren er ook. Moses heeft zelfs twee kinderen. Paul en Perapetwa waren dankbaar voor de presentjes die zij ontvingen en natuurlijk werd er weer een fotoshoot gedaan. Na afloop gingen wij lunchen en de handbagage inpakken voor de safari. Om 15:00 uur werden wij verwacht in het home. De jongeren hadden gevraagd om bingo te spelen en befaamde pizza te eten en dat gebeurde ook. Het pizza bakken of te wel chapati bakken werd gedaan door Brian, Elphas en William en Innocent, Sharlene, Melda en Brenda hielpen Nellie met de saus en snijden en proeven van de salami. Echter de blikes tomatensaus konden niet geopend worden, want er was geen opener. Mariëtte ging de opener halen (Brenda vertelde later dat de blikjes met een mes werden geopend, dus gaven spontaan de blikopener weg). Nadat de pizza’s opgegeten waren hadden wij als toetje pannenkoek met jam toe. Dit leidde tot een wedstijdje pannenkoeken eten tussen Elpas en William, met als winnaar William. Daarna een potje pinkelen (hol en bol werd hol en mountain) en Amerikaanse liften. Als laatste afscheid nemen van elkaar, waarin enkele traantjes vielen.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085654
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 96
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/047_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => afscheid
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-30
[title] => Zaterdag 30 juli
[message] => Vanochtend werden de vroege vogels in onze groep gewekt door een jong geitje. De moeder is vorige week overleden en Kevin geeft dit geitje melk. Iedere ochtend oefent dit geitje de stem en deze wordt met de dag sterker.
Het beloofde weer een warme dag te worden dus na het ontbijt wat bestond uit pannenkoeken gingen Jan, Nellie, Bas en Mariëtte met verrekijker en fototoestel op weg naar de Swop (het moeras) om vogels te spotten. Een mooi pad over het land bij de familie Okot waarbij Jan het idee kreeg of hij door het Geuldal in Zuid-Limburg liep.
Bij het moeras zagen we een ijsvogel op één van de boten zitten. Verder zagen we nog een bijzondere ijsvogel, 2 verschillende Koekoeken, een Ralreiger, 2 spechten, heel veel yellow wevers. Nellie maakte onderweg nog foto’s van diverse groepen kinderen. De foto laten zien vinden de kinderen prachtig.
Zowel op de heen- als de terugweg spraken we onze buurman teacher Moses. Hij was bezig in zijn tuin. Het had gisteren geregend en vandaag werd er weer regen voorspeld. We merken dat de planten op het land snel groeien als het geregeld heeft, al is het maar een kleine hoeveelheid.
Terug bij ons verblijf waren Henk, Jack, Bart en Chris naar de school gegaan om de laatste hand te leggen aan het schilderen van het gasflessenhuisje. Deze gasflessen zijn nodig voor de scheikunde lessen.
Na lunch en rustmoment werd het vuilnis verbrandt, want tja er komt hier geen vuilnisman langs om dit op te halen. Nou fikkie steken blijft altijd leuk.
Mariëtte, Henk [e-38] Nellie gingen nog een bliksembezoek brengen bij de familie Okot en Jacoba. Het was kort, maar goed. Ze waren blij om ons te zien en te spreken.
Daarna tijd om aan te schuiven bij the Children Ministry. Iedere zaterdagmiddag krijgen de kinderen uit het dorp de kans om iets over God en Jezus te leren. Daarbij starten ze eerst gezamenlijk met welkom, liederen zingen. De groep kinderen werd gesplitst. De kleinste werd het Bijbelverhaal van Genesis 1 verteld en voorgelezen waarbij dit ook vertaald werd vanuit het Engels in het Chapadols. Bij de grotere kinderen werd het verhaal van de Ark van Noachvoorgelezen, vertaald en uitgelegd.Daarna limonade en biscuits.
En toen brak de Hemel open en regende het flink. Verfrissend voor land, dieren en mensen.
We bleven nog wat rondhangen op het veld waarna we richting het dorp liepen om bloem te kopen. Terwijl we van het veld afliepen vlogen grote groepen African Open-billed Stork over. Dit is een soort zwarte ooievaar. Onderweg kwamen we langs en plaatselijke voetbalwedstrijd tussen Chawolo en een andere dorp uit de buurt Busia. De wedstrijd werd gespeeld op het veld voor de regeringsschool. Jack, Bart en Chris bleven kijken tot het eind, waarbij de uitslag 0-0 bleef.
Bij pastor Paul (in Nederland is dit de dominee) kochten we nog tomaten. Achter de kerk staat een mooi veld met tomaten. Daar zagen Nellie en Henk de zoon van pastor Paul, Moses, die ze 6 jaar geleden voor het laatst gezien hadden. De verrassing aan beide kanten was groot.
Bij Kevin kochten we nog flesjes cola omdat onze limonade voorraad begint op te raken. De kinderen die met ons meeliepen kregen een lolly. Bofferds.
Verder op onze weg terug naar huis zagen we duizenden vleermuizen uit bomen en een huis vliegen. Wat een bijzonder belevenis, dit zie je in Nederland niet meer.
Gisterenavond waren we al bij de zijkant van het huis van Tim [e-38] Wilma gaan staan. Rond 18.30 vlogen daar al 250 tot 300 vleermuizen onder het dak vandaan. Zo vlogen zo over je hoofd heen op weg naar het veld.
Morgen onze laatste dag hier in Chawolo waarbij o.a. een kerkdienst in de Libertykerk, bingo spelen en eten met de kinderen in het CD-Hope huis op de planning staan.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085471
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 165
[author] => Jan en Mariëtte
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/819_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zaterdag-30-juli
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-29
[title] => End of term
[message] => Het Oegandese schooljaar loopt van februari tot en met november en is verdeelt in 3 periode (term). De laatste dag van een term wordt gevierd met een sportdag voor de hele school. Vandaag was het zover, de laatste dag van de tweede term. Ook enkelen ouders waren aanwezig op deze dag, De kinderen worden verdeeld in vier groepen en wel paars, groen, blauw en rood. Elk kind dat nieuw op school komt wordt ingedeeld bij één van deze kleuren. Het totaal aantal leerlingen van de hele school is 280, dat betekent 70 kinderen per groep. Vorige week vrijdag was er ook een sportdag en het viel ons op dat vooral de jongere kinderen bijna niet meededen. Wij stelden voor om de kinderen vanaf lagere school groep 4 tot en met de kleuterschool andere spelletjes te laten doen. Chris had al een aantal spellen voorbereid in Nederland, zodat wij voldoende spelmateriaal bij ons hadden. Vervolgens hebben wij de kleuren nogmaals verdeeld, zodat bij elk spel ongeveer 15 kinderen waren. Er waren 8 spellen waaronder zaklopen, spijkerpoepen, waterrace, touwtje springen, strandballen gooien, parachute met ballen en een kringspel. Gelukkig waren bij elke groep een onderwijzer zodat zij het ook in het Jap konden uitleggen. De kinderen waren bijna 1,5 uur actief en hadden veel lol in de spellen. Vooral het spijkerpoepen, waterrace en parachute spel was bijzonder populair en ook bij de toeschouwers.
Na deze spellen werden er voetballenwedstrijden gespeeld tussen de vrouwelijk staf en vrouwelijke studenten en mannelijke staf en mannelijke studenten. De vrouwelijk staf met Mariétte in haar gelederen speelde 1-1 en de mannelijke staf met Jan, Bart, Henk en Jack verloren helaas met 4-1.
Om 13:00 werd gezamenlijk gegeten, het welbekende posho met bonen. Daarna waren er nog enkele speeches van leerkrachten en hoofd van de school. Ook ouders hadden hun inbreng en konden hun zegje zeggen. De dag met afgesloten met speech van pastor Paul.
Daarna werden de rapporten uitgedeeld en kon iedereen naar huis. Bart en Nellie gingen nog even langs bij Edwin (sponsorkind van familie van Leeuwen). Wij waren daar gisteren ook geweest maar toen was Edwin niet thuis.
Kevin zou vanavond voor ons koken. Wij maakten ons zorgen, omdat rond zeven uur Kevin er nog niet was. Henk belde Kevin en kreeg zijn vrouw Carol aan de telefoon. Carol vertelde dat Kevin zou komen, maar op zoek was naar een kip. Gelukkig vond Kevin de kip en belde dat hij er aan kwam.
Kevin vroeg om alvast heet water op te zetten, dit had hij nodig voor het schoonmaken Keesie de kip. Onder toeziend oog van enkele mannen slachtte Kevin Keesie. Tijdens het maken van dit verslag wordt er druk gekookt door Kevin samen met de dames. Eerst worden de uitjes gebakken in flink wat zonnebloemolie met tomaten en wortel en dan de rijst erbij. Daarna komt er water bij (een soort risotto). Zo gaat het ook met de kool en de kip. Tijdens het schrijven van dit verslag ruik ik de lekkere geur van het eten. Dat zal zeker gaan smaken. Nog twee dagen verblijven wij in Chawolo en a.s. maandagmorgen vertrekken wij om 6:30 uur naar Lake Mburo.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085433
[countryId] => 191
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 137
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => end-of-term
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-28
[title] => Donderdag 28 juli bezoekjes en nog meer bezoekjes
[message] => Jan, Mariëtte en Nellie stonden vandaag weer eens vroeg op om vogels in het veld te spotten. Om een uur of 8 werd de rest ook wakker en kon er ontbeten worden. Sommigen moesten uit hun bed gesleurd worden, want ondanks dat bijna alle Oegandezen tot nu toe te laat kwamen, proberen wij op tijd te starten met schilderen. Om 9 uur stonden we met de verfkwasten paraat. Het lab, het CDHopehome (home) en het huisje met gasflessen (voor de scheikundelessen) werden onder handen genomen. Jan, Bas en Wiljan gingen aan de slag in het home en ook door de jongeren die daar wonen, werd er enthousiast getapet en geschilderd. Kim en Romy stortten zich op het schilderen van het lab, vergezeld door een aantal pottenkijkers. De rest van de groep ging aan de slag met het gasflessenhuisje, daar moest de buitenkant in drie flitsende kleuren geverfd worden: baksteenrood, geel en blauw.
Na het schilderen werd er geluncht, gedoucht en geslapen in ons guesthouse. Om een uur of 4 werden we weer bij het home verwacht om verschillende gezinnen te bezoeken. Onder begeleiding van een paar docenten zijn we via smalle paadjes door het veld en bananenplantages bij 7 gezinnen geweest. We werden overal hartelijk ontvangen en hebben veel gezinsleden ontmoet en op de foto gezet. Mariëtte had haar polaroidcamera mee, dit vonden de mensen erg bijzonder. Ze zagen met verbazing aan hoe een wit vlakje veranderde in een mooie foto van hun gezin. Voor elk gezin hadden we iets meegenomen, bijvoorbeeld een stuk zeep of een kleurboek voor de kids. Aan de zakken spekjes te zien die leeg zijn gegaan, zijn we meer dan 200 kinderen tegengekomen. Van deze kinderen is er een aardige groep naar alle 7 gezinnen achter ons aan gelopen. Als er een groep mzungu’s (blanken) langs komt lopen, komen de kinderen namelijk overal vandaan om een high-five te geven of hand in hand te lopen. Terug liepen we met ons gezelschap en een mooie zonsondergang naar huis.
Na het bezoeken van de gezinnen, stortten we ons met stevige trek op het avondeten. Dit bestond uit pasta met een saus van groenten, rookworst en cup-a-soup, met een fruitsalade als toetje: mango, watermeloen en banaan.
t familie Patrick en Lidia. Het is altijd leuk om daar op visite te gaan. De buurtjes zijn er ook altijd en het welkom is erg warm. Deze familie is ook erg dankbaar wat CDHope voor hun gezin doet. Voor Wiljan, Jan, Bas en Romy is dit een mooie ervaring om een kijkje te nemen hoe een gezinnen hier leven. Daarna nog een fotoschoot, waarbij ook de buurkinderen niet vergeten worden. Mariëtte had haar fotocamera meegenomen, waar direct een foto uitkomt. Even wachten en dan zie je het resultaat. De foto’s werden dankbaar in ontvangst genomen. Daarna een bezoekje gebracht onder leiding van de hele familie aan het rijstveld. Het was zeker een mooie wandeling naar het moeras, waar het rijstveld was gelegen. Op de terugweg kon Mariëtte nog een foto maken van een priester, die gezien zijn reactie nog nooit een foto van zichzelf had gezien.
In de avond hebben we lekker genot van de heerlijke patat, gebakken door Chris en Bart, en een overheerlijke ananas.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085389
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 174
[author] => Jan en Kim
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/062_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => donderdag-28-juli-bezoekjes-en-nog-meer-bezoekjes
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-16
[title] => Murchison Falls
[message] => Vanaf Mbale was het negen uur rijden naar Murchison Falls, van de grens met Kenia naar de grens met Congo. Het was een lange busreis, maar goed te doen. Tot aan de lunch waren het goede wegen, daarna werden de wegen wat minder. Maar er was genoeg te zien onderweg. De vele dorpjes, scholen, kleurrijke kleren, chaos, markten en nog veel meer. Uiteraard ook even de binnenkant van mijn ogen gezien. In de middag reden langs een national park waar we de kans hadden om dieren te zien. We zijn helaas niet verder gekomen dan bavianen. Vlak bij de overnachtingsplek kwamen we wel nog een olifant tegen. Prachtig en de eerste van de big five kan alweer afgestreept worden.
Eenmaal aan gekomen in het Safari park, kregen we instructies, o.a. over wat je moet doen als er in de morgen een olifant voor je tent staat. Is eens wat anders dan een uitleg over waar je de Spa kan vinden.
De dag erna hadden we eerst een introductie safari, oftewel de meest common dieren proberen te spotten, zodat je bij de echt Safari niet meer hoeft te stoppen voor elke antilope, wrattenzwijn en giraffe. Erg leuk en we kunnen ook nummer 2 van de big five afstrepen: de buffel.
Na de introductie safari was het tijd voor een bootsafari over de Nijl naar de bodem van de Murchison Falls. Nijlpaarden, krokodillen en ook eagles kunnen we onder andere afstrepen. Erg leuk natuurlijk, maar niet het hoogtepunt van de bootsafari, wat een uitzichten! Je kunt je ogen blijven uitkijken.
Tot slot van de dag hebben we nog een hike gemaakt aan de top van de Murchison Falls. Wat een ongelofelijk geweld veroorzaakt die hoeveelheid water. Indrukwekkend is nog te zwak uitgedrukt.
Na een prima diner was iedereen wel moe van zo’n lange dag en was het vroeg bedtijd. In de ochtend moesten we om 6.00u klaar staan om te vertrekken naar het National Park, alleen even een bakkie en daarna in de busjes. Een game drive van een paar uur, opzoek naar de katachtige, hyena’s en andere dieren die we nog niet gezien hadden. De hyena konden we al snel afstrepen en ook de eerste leeuwen waren een feit. De leeuwen waren aan het jagen, erg mooi om te zien. Te ver weg om foto’s van te maken, tenminste met mijn camera.
Even later weer leeuwin, een vrouwtje deze keer, net twee kleine welpjes. Ze ging haar welpjes verstoppen in de struikjes, ook dat waren weer prachtige beelden. We hebben sowieso veel wild gezien met kleintjes, olifanten, giraffes, antilopen, wrattenzwijnen en natuurlijk het ene kleintje nog schattiger dan de andere. Na nog een leeuwin in een boom te hebben gespot, was het tijd om te ontbijten. Alles was verzorgd en prima ontbijtje op een vlakte aan Lake Albert.
Daarna nog een poging voor het luipaard, maar niet gelukt. Het begon ook erg warm te worden, dus terug naar base camp en tijd voor siësta en lunch. Om vier uur terug de busjes in en weer een game drive opzoek naar dieren die we nog niet gezien hadden en natuurlijk het luipaard. Helaas weer niet gelukt, maar dat maakte het niet minder leuk, vele andere dieren gezien en sunset borrel aan Lake Albert, maakt ook veel goed. Prachtige zonsondergang, nijlpaarden op de achtergrond, drankje erbij en helemaal goed!
Nog een bonus op de terugweg: drie welpjes op weg! Mama nergens te zien, geen andere busjes (al viel dat sowieso al mee) en alle tijd. Wow wow wow! Toen waren we wel te laat om nog voor zeven uur het park uit te rijden en we werden dan ook aangehouden door een parkwachter. Na wat heen en weer gepraat, uiteindelijk toch boetevrij kunnen doorrijden.
Vandaag weer een reisdag, op naar Fort Portal en Kibale: op naar de Chimpansees!
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087251
[countryId] => 191
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 93
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Fort Portal
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/074/401_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => murchison-falls
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => NarandeinUganda
[datePublication] => 2022-09-13
[title] => Nog een stapje verder…
[message] => om deel te zijn van het Ugandese leven, de cultuur, de ongeschreven en onuitgesproken regels en gewoonten.
Ik heb het voorrecht om 12 dagen bij een Ugandese vrouw en haar kleindochter van 16 en tante-zegster van 11 te wonen.In het westen van Uganda. Een ander gebied, een andere cultuur en taal. Waar ik de komende dagen mag trainen en lesgeven en connecten met de mensen.
Ik ken deze mensen niet. Met Mum heb ik een beetje what’s app contact gehad. En een kort telefoontje. Ze spreekt en begrijpt basis Engels. Het was mij gauw duidelijk dat ze me niet altijd begrijpt. Tja, ik spreek geen African English… Mijn Nederlandse accent maakt het niet makkelijker om begrepen te worden. En als ik me niet zo zeker voel over mijn Engels, dan gaat mijn tempo omhoog. Ja, om mogelijke fouten te verbloemen.
Hoe zal het gaan? Hoe mag ik me opstellen? Waar moet ik rekening mee houden? In het vervolg van mijn schrijven wil ik je een inkijkje geven hoe het gaat en wat het met mij doet. Ik wil er geen oordeel over geven. Het gaat erom dat je in mijn schoenen mag gaan staan en mogelijk bedenken wat het met jou zou kunnen doen.
Dus ik rij de compound op, parkeer mijn auto. Ik laat nog even de autodeur dicht. Nu gaat het beginnen: Hoe zal het eerste contact zijn? Hoe hoor ik deze vrouw te begroeten? Niet vergeten om de presentjes uit de auto te halen en te geven. (Je hoort hier NOOIT met lege handen aan te komen).
Het ontvangst is zo hartelijk. Er is naar me uitgekeken, op me gewacht. Dat is duidelijk.
Mijn slaapkamer wordt aangewezen. De pubers helpen mijn auto leeg te halen. De oudste spreekt goed Engels en kan mij verstaan. De jongste is erg verlegen en schiet vaak weg. Ik kom erachter dat ze veel moeite heeft met het Engels. Dan zo’n vreemde vrouw in huis, ze weet zich gaan houding te geven. Als ik hoor dat het mijn Engels is, dat het zo moeilijk maakt voor haar, gebruik ik de oudste om mij te vertalen naar de lokale taal. Die komende dagen hoor ik een taal om me heen, waar ik geen chocolade van kan maken. Sommige woorden herken ik omdat deze taal dichtbij Luganda komt (de taal die in Jinja en omgeving wordt gesproken). Geen idee waar ze het over hebben, totdat ik ‘bambi’ (Sorry, in de betekenis van meeleven) of ‘wansie?’ (wat zeg je?) hoor, of ‘muzungu’ (witte) of mijn naam…Dat maakt mij nieuwsgierig: Waar gaat het over? Wat wordt er gezegd? Doe ik het wel goed of maak ik een fout? Vergeet ik iets?
Het westen (van Uganda) is een andere cultuur dan in de regio van Jinja… En ik ben en blijf toch een Nederlandse.
Ik merk dat ik helemaal op scherp sta, observeren: hoe praten ze? Wat voor non-verbale signalen laten ze zien? Wat zou het betekenen?
Ik heb al de ervaring dat ik het zomaar verkeerd kan interpreteren.
12 dagen, Wilma!
Daarnaast is het dagritme anders dan mijn (toch) NL-ritme.
’s Morgens is het ontbijt: een koude, zoete aardappel met warme melk.
Lunch is op wisselende tijden: in Uganda wordt niet zo met de klok gewerkt. Als het ‘tijd is’ om te koken, beginnen ze.
Ondertussen heb ik een dag planning (op z’n Wilma’s) om zoveel mogelijk in deze 12 dagen te kunnen doen. Deze plaats is zo ver weg van Jinja (zo’n 8 uur rijden). Ik zie me niet volgende maand terugkomen.
Dus de lunch kan rond 2 uur zijn, maar ook om 3 uur. Eten is heel belangrijk in Uganda. Dat kun je niet weigeren. Als we aan tafel zitten wordt mijn bord vol geschept. Echt vol! En dan ben ik opgevoed met: ‘Wat op je bord ligt, eet je op.’ Dit geeft mij een flinke uitdaging. Tijdens het eten wordt er ineens meer eten op mijn bord geschept.
Eh…hoe ga ik dit oplossen? Laten gebeuren? Mijn bord niet leegeten? Aangeven dat ik genoeg heb, echt genoeg…?
Ik vind mijn weg hierin door eerlijk te zeggen hoeveel eten ik op kan. De oudste puber maakt er dagelijks grappen over hoe weinig ik eet.
Die eerste dagen voelen onwennig.
Rond een uur of 5 wordt er evening thee gedronken. Dat betekent warme melk met een beetje thee. Als ik niet oppas wordt er een flinke schep suiker in mijn kop gedaan.
Het westen is bekend om melk en matooke (puree van bananen).
Ondertussen wordt er begonnen met het koken. Dat duurt een paar uur: rijst, zoete aardappelen, ‘gewone’ aardappelen, matooke en elke dag eten we vlees. Ik vermoed dat dit speciaal voor mij gedaan wordt.
Dat is even wennen: ik zie onderdelen op mijn bord liggen, die ik nog nooit heb gegeten. Ik heb ze op de markt zien liggen: ingewanden, darmen. Ik herken het, maar heb het nog niet zelf gekocht of klaargemaakt. Nu ligt het op mijn bord. Eten is belangrijk, de mensen hier hebben erin geïnvesteerd, speciaal voor mij. Dat betekent dat ik dit mag eren en waarderen. Dus je bord leegeten. En ja, ik raak eraan gewend om ingewanden te eten. Darmen zijn ook lekker, al voelt het in het begin vreemd in mijn mond. (Hoe reageer jij als je iets op je bord krijgt wat je nog nooit hebt gegeten? Of waarvan je denkt….).
Het is belangrijk om te bedanken voor het koken en het lekkere eten. Gelukkig vind ik de darmen best lekker. Dus zonder wenselijk te zijn, kan ik uit mijn hart bedanken voor het eten.
Dan wordt er water voor mij gekookt zodat ik warm water heb om te badderen. Erg lief. Maar in mijn huis heb ik ook geen warm water. Ik badder al vier jaar met koud water. Ze kijken me ongelovig aan. ‘Ja, echt, je hoeft voor mij geen water te koken.’
Vaak hebben we rond 21.00 of later het diner op. Ik mag niet helpen met afruimen en afwassen. In de loop van de dagen, krijg ik ruimte om de borden en pannen naar de keuken te brengen. Beledig ik de mensen hiermee? Het blijft lastig. Helemaal omdat hier niet direct gecommuniceerd wordt en helemaal geen ‘nee’ gezegd wordt, of feedback wordt gegeven. Het is vaak één van de dingen die ik in het begin aangeef: ‘Dank je wel dat ik hier mag zijn. Ik doe mijn best om me aan te passen aan jullie leven, ritme en gewoontes. Ik kan heel makkelijk een fout maken omdat ik iets niet weet. Ik observeer veel, maar kan het anders interpreteren. Wil je me alsjeblieft feedback geven? Als ik iets doe wat jullie beledigd of niet past en ik krijg het niet te horen, dan maak ik deze fout de volgende keer ook. Je beledigt mij niet als je feedback geeft. Ik kan het aan en ik leer ervan.’ Dit uitspreken geeft mij ruimte en ook openheid. Of de ander er gebruik van durft te maken, blijft lastig.
Ik heb al gauw een goed contact met de 16-jarige. Zo nu en dan vraag ik: ‘Hoe doen jullie dit? Als ik dit doe, wat zegt het jou, kan het? Mag het?’
Omdat ik nu in het westen ben, wil ik eruit halen wat erin zit. Ik ben ook net 3 weken uit de running geweest door malaria. Ik wil weer aan de gang, voor 200%! Tja, nu ben ik in een dorp waar mensen niet met de klok leven. Dat vraagt toch enkele dagen voordat ik daar mee om kan gaan: mijn lat lager leggen en meegaan met hun leefritme, hun aanpak van organiseren en mobiliseren. Oh… communicatie is een ander punt waarin ik mezelf tegenkom en een clash heb met de cultuur. En dan niet alleen met de cultuur maar ook met de mensen.
Dan kruipt de onzekerheid in mij: ’Oeps, dit was niet handig en mogelijk heb ik mensen beledigd. Kan ik hier nog wel wat doen?’
Ik merk dat ik de hele dag als een drone boven mezelf vlieg om te observeren en mezelf te evalueren.
Als ik na 12 dagen vertrek krijg ik iets bijzonders te horen: ‘Wilma, je hebt een home, een thuis in Uganda. Je bent hier altijd welkom. Hier hoor je…’
Het betekent dat ik deel ben van de familie. Heel bijzonder. Blijkbaar heb ik het toch goed gedaan en kunnen verbinden, connecten met de mensen, dat ze me dit aanbieden.
Ik neem nog 5 dagen om te processen en uit te rusten voordat het werk in Jinja met volle vaart op me afkomt. 17 dagen met mensen om me heen, samen eten. Geen boodschappen doen, koken of de afwas. Ik ben flink verwend. Nu weer zelf aan de bak (en dat valt niet mee).
[userId] => 435633
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087160
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 185
[author] => Wilma
[cityName] => Serere
[travelId] => 516816
[travelTitle] => Thuis in Uganda
[travelTitleSlugified] => thuis-in-uganda
[dateDepart] => 2018-01-30
[dateReturn] => 2025-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/945_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/633_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-stapje-verder
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-12
[title] => Jinja, Namwenda en Sipi Falls
[message] =>
Na een middagje relaxen, zijn we in de avond op stap gegaan. Ik had een houten kroegje verwacht, waar we een biertje zouden drinken, maar onze reisleider had andere plannen en heeft ons naar een openlucht loungeclub gebracht. We zouden maar twee drankjes gaan doen. Uiteraard is dat niet gelukt, het was te gezellig. Een uurtje of 2 waren we thuis.
De volgende ochtend mochten we “uitslapen”, we vertrokken pasom 9.30. Een paar uurtjes rijden naar Namwenda, dat is een dorp in een verlaten gebied. Het dorp wordt gesteund door Sawadee. In de middag zijn we op de fiets naar het dorp gegaan en hebben we een sauspan-werkplaats bezocht. Een interessante manier van werken, super primitief, maar het werkt wel. Na weer een stukje fietsen, kwamen we bij een project dat geleid wordt door en voor vrouwen. We werden verwelkomd door de groep vrouwen in traditionele kleding, met dans en muziek. Het is een mooi project en interessant om te zien. Toen nog even een lokaal biertje en met de busjes terug naar de boerderij waar we zouden slapen.
Het kampvuur waren ze al aan het opbouwen en de tentjes stonden al klaar. Iets meer back-to-basic dan tot nu toe, maar het was prima. Er waren toiletten en een wasbak, dus wat wil je nog meer. Het eten was prima, basic, maar voedzaam en best lekker. Na het eten met zijn allen om het kampvuur en de lokale Gin kwam te voorschijn. Het mixen hier gaat iets anders dan bij ons, 50:50 gin : tonic is heel normaal….Muziekje erbij en weer een gezellige avond erbij. Maar toen, toen was de Gin op. Dunn is samen met een chauffeur en iemand van onze groep naar het dorp gereden, al bleek het nog een uitdaging om een winkel te vinden die Gin had en ook nog tonic. Let the party continue……nou ja een uurtje dan nog, want toen begon het te regenen.
In de morgen werd even de balans opgenomen van het aantal lekkende tenten, dat bleek ongeveer de helft te zijn.Na een basis ontbijtservies was het tijd om door het dorp te gaan wandelen en verschillende werkplaatsen te bezoeken. Het idee was leuk, de uitvoering wat minder. De zon scheen heel fel en er was nergens schaduw, het ging tergend langzaam en iedereen was er wel klaar mee. Nog een laatste lunch op de boerderij (met verse kip, die in de ochtend uit de hokken waren gehaald), was het tijd om de regio te verlaten en naar Mbale te rijden. Het eerste uur was weer een Afrikaanse massage (lees: extreem slechte wegen), maar daarna was het helaas goed. Een geasfalteerde weg….was weer eens wat anders.
Het hotel in Mbale is vrij luxe en na een nacht op een matje in een tent wel lekker. Vanochtend zijn we naar de Sipi Falls gereden om te hiken. Zou zo’n 200 meter hoogte verschil zijn, ze waren alleen vergeten te vertellen dat je eerst nog 100 meter moet dalen en dan 300 meter moet klimmen. Het dalen en klimmen is niet op een gewone weg, maar alleen maar rotsen, glijden, glibberen en af en toe een houten ladder op. Kortom, erg zwaar, maar, een hele grote maar: het was het meer dan waard. Jeetje wat een uitzichten en natuur. Helemaal geweldig!
Nu op naar een rustige avond en morgen 9 uur in de bus.
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087125
[countryId] => 191
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 86
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Mbale
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/735_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jinja-namwenda-en-sipi-falls
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => ankeschrijer
[datePublication] => 2022-09-09
[title] => Eerste indruk Uganda
[message] => Eerste indruk Uganda
Na een lange reisdag zijn we gisterenavond laat aangekomen in Entebbe. We werden opgewacht door Dunn en zijn team. Hammy, een 2e gids en 3 chauffeurs. Het was donker, dus eigenlijk niets meer kunnen zien. Wel gevoeld overigens, toen we van de hoofdweg afsloegen was er geen weg meer. Op dat moment denk je, dit gaat nog erger worden dan een een homestay, maar opeens draaiden we een hek door en daar lag een meer dan prima hotel.
Vanochtend was het vroeg opstaan, want we moesten een bootom 7.50uhebben naar Ngamba Island. Uiteraard een redelijke vertraging bij het ontbijten en het was een (Afrikaanse) 10 min rijden, dus we waren er om iets voor half negen. Een uur op volle snelheid met de boot en toen waren we op Ngamba Island. Het hele eiland is een Chimpansee sancturary van het Jane Goodall instituut. Je krijgt uitleg over het eiland, de apen, het instituut en tot slot ga je naar de chimps kijken hoe die gevoerd worden. Uiteraard is dat het leukste van het eiland, de medewerkers weten precies wie welke chimpansee is en je hoeft maar te wijzen naar een aap en je krijgt zijn achtergrond en verhaal te horen. Het was een leuke excursie, beetje lange bootreis voor een relatief korte tijd op het eiland, maar goed, toch blij dat ik het gedaan heb.
Toen was het tijd voor lunch. We waren op een andere plek met de boot teruggekomen en dit bleek een soort dierentuin te zijn. De eerste dieren kunnen we afstrepen, zelfs de tijger kan van mijn lijstje….. Opeens stonden we stil en was er veel commotie, we mochten allemaal uitstappen en in de schaduw wachten. De portier had de poort van het park op slot gedaan en was zelf nergens meer te vinden.Zijn telefoon lag nog netjes bij zijn hok, maar hij was weg. Na veel bellen en regelen, kwam dan toch eindelijk iemand met de reservesleutel en konden we het park verlaten. Na de lunch was het tijd om Entebbe te verlaten en naar Jinja te vertrekken. Een drie uur durende busrit, behalve een mini stukje tolweg, drie uur hobbelen en proberen de grootste gaten in de weg te vermijden. Zoals hierboven al vermeld, er zijn hier nauwelijks wegen en zelfs door de hoofdstad is het hobbelen, klotsen en zigzaggen om een weg te vinden. Dat gehobbel maakt de reis zelf niet minder interessant, ik heb mijn ogen uitgekeken. Iedereen rijdt hier op motors, nou ja, veredelde brommers eigenlijk. Overal zie je winkeltjes, van beddenzaken tot de slager, alles direct aan de weg en het is een wirwar aan mensen. Opvallend veel kinderen in schooluniform lopen hier rond en voor mijn gevoel
heb je elke 250 meter een school liggen. Elk dorp heeft zijn eigen waterput en overal zie je mensen met jerrycans water op het hoofd lopen. Eigenlijk komt het wel een beetje overheen met het beeld dat ik van Afrika had. Alleen had ik niet verwacht dat dit ook zo zou zijn in de grote steden, maar meer op het platteland. Ik weet dat Uganda geen extreem arm land is, maar toch is het verschil zo groot, dat je er af en toe stil van wordt.
We kwamen net voor zonsondergang aan in ons hotel in Jinja en we hebben er dan ook gebruik van gemaakt om even met een biertje op het terras te gaan zitten om naar de zonsondergang te kijken. Ons hotel ligt rechtstreeks aan de Nijl, nou ja erboven en het uitzicht is dan ook prachtig. Alle hutten hebben uitzicht over de Nijl en ik zit dan ook nu met zonsopgang, uitkijkend over de Nijl dit te schrijven. Als ik een klein minpuntje van ons hutje mag noemen, er staat een boom met Jackfruit naast onze hut….. en als je niet begrijpt waarom dit een minpuntje is, Google maar even jackfruit en geur.
Om 8.00uvanochtend was er een powercut in het hotel (die overigens nog steeds bezig is). Dit blijkt heel normaal te zijn en het is te duur om de hele dag de generator te laten draaien.
We zijn als eerste naar de source of the Nile geweest met een bootje, terwijl we ook vogels hebben gespot. Het is maar weer bewezen dat ik geen kenner ben, maar het was toch leuk om te doen. De source of the Nile zijn waterbronnen op de grens van Lake Victoria en de Nijl en je moet goed kijken anders heb je ze gemist. Om bij de boot te komen moest je door een soort van sloppenwijk heen, Indrukwekkend is niet het goede woord, maar het maakt wel indruk.
Tijdens de lunch begon het te regenen en de weg was dan ook een grote modderpoel. De busjes glibberden van links naar rechts over de weg. Toen de ergste modder voorbij was, zijn we met een groot deel van de groep uitgestapt om terug te wandelen. Ik weet niet wie nou wie het meeste bekeek, maar ik denk dat ik vannacht in mijn slaap nog kinderstemmetjes hoor met hello, hello, hello…. Het was wel een leuke wandeling.
Nu lekker aan het zwembad, biertje erbij en helemaal goed zo.
[userId] => 205612
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087010
[countryId] => 191
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 111
[author] => Anke Schrijer
[cityName] => Jinja
[travelId] => 527830
[travelTitle] => Rondreis Uganda
[travelTitleSlugified] => rondreis-uganda
[dateDepart] => 2022-09-07
[dateReturn] => 2022-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/073/063_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/612_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eerste-indruk-uganda
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => NarandeinUganda
[datePublication] => 2022-08-29
[title] => Waar gaat het heen?!
[message] =>
Als je mij een beetje volgt dan weet je dat ik superenthousiast ben over de Friendship Cards (en de andere cards uit deze serie: Couple Cards, On our Journey).
Op dit moment ben ik nog in het westen van Uganda. 8-10 uur reizen van Jinja. Anderhalve week in een nieuwe omgeving, nieuwe mensen en alle ruimte om deel te zijn van het leven van de mensen hier. Veel mogelijkheden te delen in lessen en counseling sessions. Ik heb bijna dagelijks de Friendship Cards gebruikt. De reacties hierop zijn zo bemoedigend.
Ik heb 7 mensen mogen trainen. Zij hebben nu een set Friendship Cards in hun bezit en kunnen uitreiken naar de mensen om hen heen. De kaarten zijn in het Engels. Dit geeft een hindernis in het effectief gebruiken van de Friendship Cards. In deze periode ben ik begonnen met een nieuw vertaalproject: Deze drie sets kaarten vertalen in het Ruyankole.
De eerste dag dat ik hier was heb ik de Friendship Cards gepresenteerd, de mensen hier de kaarten laten ervaren. Vier mensen vanuit Sheema district waren bereid om de training te volgen. Samen zijn we naar Mbarara gereisd waar nog drie mensen waren. Na de laatste meeting zijn we door een pastor meegenomen naar een ghetto. We ontmoetten daar een groep mannen die voor zo’n 1000 straatkinderen zorgen. Daar mochten we de kaarten presenteren. Ze raakten deze mannen. Ondertussen is er een telefoontje gedaan naar een andere ghetto. Twee leden van deze groep komen en opnieuw mogen we… eh nee, één van de ghetto leden pakt de kaarten en presenteert ze aan hun vrienden. Ik sta paf. Hij heeft het heel snel opgepikt. Hij is er heel enthousiast over en ziet mogelijkheden.
Deze mannen houd ik in gedachten om te trainen als de vertaling klaar is.
Natuurlijk wordt er nog een groepsfoto gemaakt en dan vertrekken we.
Dan wordt het zondag. Ik rij zo’n drie kwartier naar een dorpje om te gast te zijn in een kerkje. De pastor heb ik ontmoet tijdens mijn eerste dag hier in het westen. Hij heeft toen kennis gemaakt met de Friendship Cards. Hij kon niet bij de training zijn, maar zijn vrouw wel.
Tijdens de kerkdienst worden er getuigenissen gedeeld. De vrouw van de pastor staat op: ‘Gisteren was ik op een conferentie van pastors. Ik had de Friendship Cards meegenomen. Ik kreeg tijd en ruimte om ze te presenteren. De pastors waren zo enthousiast over de kaarten.’
Als de kerkdienst is afgelopen presenteert ze de kaarten in de kerk. Iedereen doet mee. Aan het eind staat een student op: ‘Deze kaarten zijn heel waardevol. Ik zou willen dat ik een set had zodat ik ze mee kon nemen naar school. Het is goed voor de studenten en de docenten. Kunnen we hier niet iets aan doen?’
De pastor stelt voor om naar het centrum te gaan en daar de mensen op de straat in contact te brengen met de Friendship Cards. Uiteindelijk gaat dat niet door omdat het flink regent.
Ik ben geraakt. Ik ben hier anderhalve week en wat een effecten hebben deze kaarten en de mensen zien hier mogelijkheden.
We gaan hard werken aan de vertaling. Daarna mensen trainen om de kaarten te gebruiken. En ik ga aan het werk om een train-de-trainer-programma te maken die past in de Ugandese context.
Waar dit proces heen gaat? Het lijkt groot te worden. De Ruyankole is het derde vertaalproces en nu komt de focus meer op trainen en train-de-trainer. Soms vliegt het me aan. Hoe kan ik dit allemaal goed blijven doen en volgen. Welke stappen moeten nu gezet gaan worden? (En voor mij waarschijnlijk ‘loslaten’). En weten, zeker weten dat deze kaarten vrede en vriendschap mogen brengen in de families, huwelijken, scholen, kerken en communities.
Wil je deel zijn van dit project en een bijdrage leveren aan het printen van deze kaarten en het trainen van de mensen in het westen van Uganda?
Een set kaarten kost €10,-
Je gift wordt met dankbaarheid ontvangen op:
NL76 INGB 0000 8151 98
Stichting NGW
Fondsnummer 100.02 Narande Projecten.
O.v.v. Friendship Cards West Uganda
[userId] => 435633
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086669
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 236
[author] => Wilma
[cityName] => Serere
[travelId] => 516816
[travelTitle] => Thuis in Uganda
[travelTitleSlugified] => thuis-in-uganda
[dateDepart] => 2018-01-30
[dateReturn] => 2025-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/070/964_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/633_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => waar-gaat-het-heen
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => basvb
[datePublication] => 2022-08-16
[title] => We zijn terug/We are back!!
[message] => *** ENGLISH BELOW ***
Voor de mensen die mij op instagram (@aapieinafrika) is het al oud nieuws maar ik ben weer in Oeganda. Na de vorige keer 9,5 maand in de jungle doorgebracht te hebben is het nu tijd voor mijn tweede veldseizoen. Dit keer beslaat het seizoen “maar” 6 maanden waarna hij afgesloten wordt met 3 weken vakantie in Kenia samen met Loes. Op het moment van schrijven ben ik al 11 dagen geleden vertrokken van Schiphol. Toch was vandaag pas de eerste dag dat dat ik de chimpansees weer mocht bewonderen. Dit kwam omdat de reis 3 dagen besloeg waarna ik op 7 augustus aankwam in het quarantainekamp. Hier heb ik 8 dagen doorgebracht waarna ik daarna eindelijk naar het echte kamp mocht. Daar mijn tent opgezet voor de komende 182 dagen en al mijn gereedschap (verrekijker, gps, camera, etc.) bij elkaar gezocht. Vervolgens heb ik mijn schoenen en rugzak gespoeld met bleekwater om te zorgen dat ik geen gevaarlijke dingen voor de chimps naar de jungle breng. Vandaag ging de wekker om half 6 zodat ik iets meer tijd had voor ik het veld in ging. Het goede nieuws is dat ik vandaag al weer wat mooie bekende gezichten heb mogen bewonderen. Het slechte nieuws is dat de chimps besloten de hele dag in dezelfde boom te blijven en dat daar bovenop ik mijn nieuwe regenkleding vandaag al mocht gebruiken. Al met al geen geweldige dag maar ik was wel heel blij de chimps weer te zien. Voelt toch een beetje als thuiskomen hier en oude bekenden zien. Ik zal jullie via deze blog weer proberen op de hoogte houden van al mijn avonturen.
Groetjes,
Bas
*** ENGLISH ***
The people that follow me on instagram (@aapieinafrika) already know this but I am back in Uganda! After spending 9,5 months in the jungle last time and being back in Osnabruck for over 9 months it was time for my second field season. This time my season will “only” contain 6 months which will be concluded with 3 weeks of holiday in Kenya together with Loes. At the moment of writing it has already been 11 days since I departed from Schiphol. However, only today was my first day that I was allowed to watch the beautiful chimps. This was because the journey took 3 days after which I arrived at quarantine camp at August 7th. Here I spend 8 days before I moved to the real camp. There I erected my tent for the next 182 days as well as sorted out all my equipment (binoculars, gps, camera, etc.). After that I washed my shoes and backpack in some bleach water to make sure I did not bring anything dangerous into the field. Today my alarm went at 5:30 so I had some extra time before departure. The good news is that I got to see some familiar face today. The bad news is that the chimps decided to stay in the same tree for the rest of the day and on top of that I got to try out my new raingear. All and all not a great day but I was very happy to see the chimps again. It does feel a bit like coming home and seeing some old acquaintances. Through this blog I will try to keep you updated about all my adventures here.
Best,
Bas
[userId] => 422658
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086277
[countryId] => 191
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 98
[author] => Bas
[cityName] => Bigodi
[travelId] => 526124
[travelTitle] => Praten met de apen
[travelTitleSlugified] => praten-met-de-apen
[dateDepart] => 2020-12-07
[dateReturn] => 2021-09-30
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oeganda,bigodi
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/422/658_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => we-zijn-terug-we-are-back
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-07
[title] => Reisdag en afscheid studenten Kampala
[message] => Vrijdag 5 augustus zaten wij voor het laatst gezamenlijk aan het ontbijt in de Buffalo lodge. Halverwege ons ontbijt grote consternatie want er loopt een olifant vlakbij de ontbijtzaal. Allemaal snel kijken en we zien de olifant de halve tuin leeg eten. Even later moet ook de prullenbak eraan geloven. Dan loopt hij langs het huisje van Henk en Nellie weer weg. Het zou je toch gebeuren wil je de deur uit staat er een olifant voor de deur! Om 8 uur rijden we weg en onderweg zien we weer van alles. Ook nog een aantal zebra´s in de buurt van Lake MBuro. Onderweg de banden op laten pompen en plas pauze. Rond twee uur zijn we bij de evenaar en kijken we naar de befaamde wasbakjes met het ronddraaiende water. Aan de zuidkant draait het water rechtsom en aan de noordkant linksom of was het net andersom….. Precies op de evenaar is er geen draaikolk en zakt het water gewoon naar beneden. Ja, dit alles heeft te maken met het magnetisme van de aarde. We gaan met zijn allen op de foto en daarna op zoek naar souvenirs, altijd weer een lastige klus. Hier en daar wordt er flink afgedingt, dat hoort erbij. Dan eten we een rolleggs dit is een echt Oegandese lekkernij. Het is een omelet met paprika en ui gerold in een chapati. Het smaakt heerlijk en vult goed. Dan rijden we richting Kampala om nog wat bier en thee voor het thuisfront te scoren. Als we weer de band op willen pompen blijkt er gewoon een nieuwe band om te moeten. Het andere busje gaat met een aantal op pad voor de theeen bier. Rond 18.30 zijn we allemaal in het Classic diner hotel en ontmoeten daar Susan met baby Eden, Miria met baby Mulinza Henk, genoemd naar haar sponsorvader, Benja, Mercy, Joan en haar kinderen en Everlyn (mede organisator safari met Joan),later komen Jonathan en nog later Emma er ook nog bij. Het is een heel weerzien en wordt veel bijgepraat en natuurlijk geknuffeld. Het afscheid is moeilijk. Dan op weg naar het vliegveld. Vlakbij het vliegveld allemaal uitstappen om door de controle te gaan, onze spullen mogen gewoon in de auto blijven. Op het vliegveld gaan we onze koffers herpakken. De vlucht heeft een uur vertraging en we beginnen een beetje te vrezen dat we mogelijk de aansluiting niet halen, maar gelukkig halen we ook onze aansluiting in Cairo. Wat helaas niet voor onze koffers geldt! Want als we bij de bagageband staan te wachten met achter het glas onze met smart wachtende familieleden en vriend van Kim, komen we erachter dat onze koffers niet meer komen. We dienen een claim in en als onze bagage aankomt wordt deze naar de Kapberg gebracht. We gaan snel naar onze wachtende achterban en nemen afscheid van elkaar. Wat een geweldige tijd hebben we met elkaar gehad!! We vrezen voor een week in dezelfde onderbroeken lopen maar gelukkig gaan Jan en Bas de volgende dag kijken of onze koffers met de volgende vlucht meegekomen zijn en ja hoor ze zijn er! Piet Jan en Wiljan en Henk en Nellie gaan de rest van de koffers ophalen. Zo komt het toch nog goed!
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085957
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 437
[author] => Nellie
[cityName] => Kampala
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/064/431_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reisdag-en-afscheid-studenten-kampala
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-04
[title] => Glijpartij
[message] => De wekker ging vanochtend erg vroeg, want om 5:45 stond ons ontbijt klaar. Rond 5:40 werden wij één voor één uit onze lodges opgehaald, omdat het nog donker was en er dieren op de loer konden staan. Tijdens het ophalen werd ons verteld dat er ’s nachts een groepje hyena’s was gespot op het resort. Maar goed dat de deuren goed op slot zaten. Eenmaal aangekomen in het restaurant, stond er een heerlijk ontbijtbuffet op ons te wachten. Natuurlijk koffie en thee, maar ook warme chocolademelk. Het eten was ook heerlijk: gebakken aardappelpartjes, matoke (een Oegandese banaansoort), bonen in saus, worst, pannenkoeken, gebakken spek, een vers gebakken eitje en fruit. Na onze buikjes rond te hebben gegeten, konden wij instappen in de net schoongemaakte safaribusjes. Niet wetende wat ons te wachten stond…
Afgelopen nacht heeft het best wel veel geregend. Je raadt het al. De wegen waren erg glad en modderig. Niet wetende hoe de wegen eruit zagen, omdat het donker was, gingen wij met volle moed naar het safaripark voor de game drive. We reden heel langzaam over een off road weggetje naar de main road toe. Wij zaten in het achterste busje, toen wij ineens de voorste bus met de achterkant in de greppel zagen glijden. Met een versnelde hartslag zagen wij wat ons te wachten stond. We moesten nog enkele honderden meters naar de main road, over deze ontzettend glipperige, natte modderweg, want omkeren was geen optie. We gleden via de best wel diepe greppel telkens met de auto’s weg. Al snel gleden wij met beide wielen in de greppel. Er werd flink gas gegeven. We gingen van de ene naar de andere kant. We hielden ons stevig vast. Na de laatste obstakel, kwamen wij na ongeveer 20 minuten aan op de main road (de laatste 10 meter van het voorste busje zijn gefilmd, en hierboven te zien). Wij konden weer rustig ademhalen. De drivers waren enorm vies door de modder en de auto die net schoon was gemaakt, was weer helemaal vies.
Eenmaal aangekomen op het safariterrein, konden wij eigenlijk niet geloven dat we een game drive mochten gaan doen. Want ja, ook hier had het geregend en waren de wegen nat, glad en modderig geworden. De drivers maakten zichzelf even schoon en vertelde ons toen dat we konden beginnen aan de game drive. De ranger stapte in met zijn geweer en we begonnen een nieuwe zoektocht naar de mooie dieren. Het was al licht geworden en we konden zien dat de wegen er beter uitzagen. Toch kwamen we al snel een konvooi aan auto’s tegen. Een grote bus was namelijk vast komen te zitten in de modder. Onze ranger stuurde ons een stukje off road, om deze lange rij met auto’s te passeren. Aan het begin was het erg rustig en was er geen dier te vinden. Een kwartier later kwamen wij eindelijk diverse herten en buffels tegen. Nog een kwartier later kwamen wij dezelfde rij auto’s weer tegen, gelukkig reden wij in tegengestelde richting en kwamen wij niet in deze stoet terecht. Wij konden heerlijk, met onze twee busjes, doorrijden. Op een aantal mooie vogels na, was het vrij rustig in het park. Regelmatig namen wij vanwege de modder een off road weggetje. Helaas kwamen wij toch een modderpoel tegen waar wij (het eerste busje) in vast kwam te zitten. De driver probeerde met vol gas naar voor en achter uit de modderpoel te komen. Met als resultaat dat de klonten modder de lucht in vlogen en via het open dak naar binnen kwamen. Het tweede busje ging de uitdaging niet aan en nam een off road weggetje. Toen wij (het eerste busje) er eindelijk uit waren, konden wij hetzelfde weggetje als het tweede busje nemen. Eenmaal op een betere, stevigere weg vervolgden wij onze weg naar Lake George. Onderweg kwamen wij enkele nijlpaarden tegen, waarvan één zelfs op enkele meters van onze bus in een modderpoel zat te baden. Toen een man op een scooter heel dicht langs de nijlpaard reed, begon hij langzaam op te staan. Wat een bijzonder moment om dit beest van zo dichtbij te kunnen bewonderen.
Wij vervolgden onze weg naar een toeristisch plekje met een zout meertje. Van bovenaf konden wij een prachtig uitzicht zien van een eeuwenoude krater, waarin dit zoute meertje is gevormd. Na een korte plaspauze zijn we toch maar naar beneden gegaan om het bijzondere uitzicht van dichtbij te kunnen zien. Er was een aardige man die ons graag een tour/uitleg wilde gegeven. Met zijn 27 jaar ervaring kon hij ons goed uitleggen over deze krater, hoe er zout wordt gewonnen en hoe het is ontstaan. Er zijn namelijk twee soorten zout: één voor consumptie van mensen en één voor de dieren. Veel van het zout voor de dieren wordt geëxporteerd naar omringende landen. Hij vertelde dat het magma (liggende op de bodem van het water) zelfs wonden van dieren en mensen kan genezen.
Wij vervolgden onze reis naar een klein vissersdopper, gelegen midden in het safaripark. Als eerste kwamen we een basisschool tegen. Bijzonder om rechts deze school te zien en links de safaridieren. In het dorpje zelf krioelde het van de dieren. Naast de welbekende geiten, koeien en kippen, zagen we ook de buffels en een groep nijlpaarden. Heel mooi om te zien hoe zo’n dorpje (de mens) zo dichtbij en met de dieren kunnen samenleven.
Na 4 uur was onze game drive voorbij en konden wij onze weg vervolgen naar de volgende safari die op de planning stond, namelijk een bootsafari. Onderweg hiernaartoe kwamen wij nog een grote groep nijlpaarden in de modder tegen, die zich zonder om te kijken rustig lieten fotograferen. We stopten bij een tankstation om onze lunch te kopen. Bij het dorpje waar ons bootsafari zou plaatsvinden konden wij even pauze houden. We aten een broodje met jam en konden wandelen in het prachtige gebied rondom het Kazinga Channel. Tijdens het vogelspotten werden een aantal van ons stiekem gefotografeerd, wat zich uiteindelijk uitte in een hele fotosessie. Ondertussen is het 2 uur ’s middags en beginnen wij onze boottocht. Het begon gelijk goed met een grote krokodil langs de kant, helaas verstopte hij zich snel in het water. Vervolgens kwamen we veel groepen met nijlpaarden tegen, op verschillende plekken. De ene keer groepen van 10 tot 20 en de andere keer een moeder met haar jong. Daarnaast kwamen wij veel soorten vogels tegen, zoals de Kingfisher, Yellow Billed Stork, Fish Eagle, Kriel en hele mooie ooienvaars. Gelukkig kwamen wij later ook nog een krokodil op de kant tegen, deze liet zich iets langer zien, voordat hij verdween in het water. Twee waterbuffels lieten zich ook nog even zien en als laatste kwamen wij ook nog een babykrokodil tegen. Onze bootsafari was helaas voorbij en gingen terug naar de kust.
De safaribussen waren nogmaals helemaal schoongemaakt en klaar om ons terug te brengen naar onze lodges. Gelukkig waren de wegen goed opgedroogd en konden wij zonder te glijden veilig terug naar het resort. Iedereen had zin om lekker uit te rusten en we namen uiteraard een duik in het zwembad. Na een heerlijke douche konden wij aanschuiven voor het avondeten a la carte. Op dit moment sluiten wij onze avond af met een drankje en maken ons klaar voor de lange terugreis.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085722
[countryId] => 191
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 178
[author] => Bart en Romy
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/290_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => glijpartij
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Redelijk relax reisdagje
[message] => De wekker ging om 6.25 uur omdat om 7.00 uur de game drive begon. Hierna zouden we ontbijten. Het dak ging omhoog van de tourist van en daarna reden we weer naar de gate van het park.Onderweg werden we begeleidt door 3 hamerkoppen die steeds opvlogen als de auto dichtbij kwam en landen vlak voor de auto. Binnen in het park splitsen we. Eén bus ging een weg in naar rechts en reed langs een wetland, de andere bus ging rechtdoor. De laatste bus zag al vrij snel 2 hyena’s lopen. We volgden deze en kwamen bij de andere bus uit. Deze stond bij een wetland waar we de hyena’s zagen lopen, maar ook Zadel billed Stork. De grootste soort ooievaar met een snavel in de kleuren zwart, rood en geel. Ook 4 kraanvogels. We vervolgden onze weg, waarbij we eerst nog een grote soort gier zagen. Verderop zagen Jan en Mariëtte 2 visarenden in een dode boom zitten en vroegen aan de driver of hij er vlakbij kon komen, dit deed hij en op het moment dat hij de motor uitzetten en rechts naar het wetland keek zag hij de Shoebill (schoenbekvogel) staan. Dit is een bijzonder, grote prehistorische vogel. Zeer zeldzaam, dus de driver was heel blij en wij als volgelaars uiteraard ook!Er zijn veel foto’s geschoten
We zijn nog op zoek gegaan naar de luipaard, deze was ook gesignaleerd, maar helaas, liet zich niet zien.
Een uurtje later dan gepland schoven we aan bij het ontbijt. Er werd voor ons live cooking eieren bereidt, waarbij we toast, vers fruit, koffie/thee, fruitsap ect. konden nuttigen. Direct na het ontbijt de koffers pakken en nog naar de rivier lopen om een blik over het water te werpen. Maar dit werd verstoord door een mannetjes olifant die vlak bij onze huisjes liep. Bij onze auto’s om weg te gaan zagen we dat de drivers het afval vanuit de auto’s in een open vuilnisbak deden en de apen pakten de zak eruit. Nellie zag een aap met haar Ikea zakje ervan doorgaan. Ook slingerde er boven onze hoofden een Colobus aap. Een prachtige zwart-witte aap met een lange staart voorzien van een pluim.
Onderweg naar onze volgende lodge zagen we diverse Olifanten, een grote groep bavianen, buffels en een groep koereigers die overvlogen en we daarna in een wetland zagen staan. Bij een brug zagen we een paartje visarenden zitten.
Ineens zagen stonden er 3 olifanten op de weg. Dit waren bos-olifanten. Er is een duidelijk verschil tussen bos-olifanten en savanne-olifanten. Bos olifanten zijn agressiever, slagtanden hangen naar beneden en ze zijn slanker. Bij Savanne olifanten staan de slagtanden naar boven gericht en ze zijn ook dikker. We passeerde deze 3 bos olifanten met aangepaste snelheid.
Voordat we naar de lodge gingen nog even 2 broodjes jam scoren voor de lunch. Op dit moment verblijven we langs het Kazinga kanaal. Dit loopt tussen het lake van George en het lake van Edward. De lodges worden steeds luxer, we gaan langzaam richting huis.
Bij deze lodge is een zwembad, dus jullie raden het al… na de lunch namen we een verkoelende duik.Nu na een heerlijk buffet lopen we waarschijnlijk met begeleiding naar onze huisjes. We mogen ’s nachts ook niet onze lodge verlaten. Dit omdat er olifanten en nijlpaarden rondlopen. De nijlpaarden komen ’s nachts uit het water om gras te eten en hiervan staat voldoende op dit terrein.
Morgenochtend weer vroeg op. Om 6.30 uur staat er een game drive op het programma.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085671
[countryId] => 191
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 146
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/092_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => redelijk-relax-reisdagje
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Vervolgreis van Lake Mburo naar Ishasha
[message] => Dinsdagochtend wilden we nog een game drive maken in Lake Mburo, maar bij de ons tourist van aangekomen bleek één van de auto´s een lekke voorband te hebben. Deze moest in de stromende regen vervangen worden. Dit ging best snel, maar inmiddels regende het zo hard dat we besloten om de game drive over te slaan. Niet alleen omdat we slecht zicht hadden, maar ook omdat de wegen in dit park bij regen heel slecht begaanbaar worden waardoor je kans hebt op vastzitten in de modder.
Nou deze ervaring hadden we al, dus er was geen behoefte aan een herhaling.
Onderweg naar Ishasha werd het steeds droger, begon de zon te schijnen en liep de temperatuur weer op. We besloten om onderweg boterhammen te eten, deze hadden we de dag ervoor gehaald. Maandag hadden we de gehele dag pannenkoeken gegeten die de dag daarvoor door Kim en Bart gebakken waren. Ook de drivers vonden deze heerlijk. We zagen diverse vogels onderweg waaronder ook de kraanvogel, welke ook op de vlag van Oeganda staat.
Bij het park aangekomen gingen we eerst de game drive doen omdat er een leeuw gesignaleerd was. De driver had onderweg contact gezocht met het park voor informatie. Er ging in één van de auto een ranger mee. Deze weet precies waar de dieren o.a. de leeuw, luipaard zijn en hij gaat als bescherming mee voorzien van een geweer. Hij schiet nooit rechtstreeks op een dier, maar in de lucht als afschrik.
De leeuw hebben we gezien. Het was een jong mannetje, die behoorlijk gewond was. Zijn rechteroog was eruit en hij was gecastreerd door een gevecht met een andere mannetje. Dit mannetje kwam vanuit Congo en heeft door het gevecht zicht binnengedrongen in de groep leeuwen. Het gewonde mannetje is nu verstoten. De ranger was blij dat het mannetje zich nu liet zien, zodat ze zijn verwondingen kunnen gaan behandelen.
Verder zagen we Oegandese kobs, waterbokken, gieren, olifanten, waterbuffels, Topi´s, mangoes (een soort bever), marmotten, een schildpad, kievit soort, leeuweriksoort, bijeneters, valentijn bird…ect. Een geslaagde game ride waarbij we aan de linkerkant de grens van Congo zagen en we heerlijk in het avondzonnetje nog genoten van een prachtig stuk wetland.
Hierna naar de lodge. Dit was een luxe verblijf in 2 persoons huisjes wat volledig ecologisch was. Ons avondeten bestond uit een buffet waarbij we ook van lokaal eten konden genieten. Iedereen was best wel moe van deze dag, dus vroeg onder de wol. Ook omdat er voor de volgende ochtend een game drive op het programma staat om 7.00 uur.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085669
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 109
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/091_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vervolgreis-van-lake-mburo-naar-ishasha
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Reis naar Lake Mburo
[message] => Maandagmorgen stonden voor zes uur in de morgen klaar voor de reis van ruim negen uur naar Lake Mburo. De reis was zeker niet saai, omdat onderweg zoveel te zien was. De ex Oegandagangers kunnen zich hier een voorstelling van maken. De plaatselijke slager (vlees inclusief vliegen), beter bed (bedden en bankstellen) tot doodkisten, de mensen in Oeganda zijn altijd bezig. Eenmaal aangekomen in het westen (voorbij Kampala( werd de natuur steeds mooier. Bananenplantage, theeplantages en natuurlijk de prachtige vogels die we hier konden zien. Het landschap vertoonde ook meer hoogteverschillen door de bergen en kratermeren met prachtige vergezichten. Uiteindelijk duurde de reis 10 uur en we begonnen direct met een gamedrive in Lake Mburo, omdat het snel donker zou worden. We zagen zebra’s, giraffes, pumba’s, waterbokken, Busch bokken, topi’s, impala’s, Afrikaanse visarend, starling, de hop, diverse ijsvogelsoorten. Tijdens de gamedrive moesten wij doorgeven aan de lodge wat wij wilden eten. We konden kiezen tussen pompoen met rijst of varkensschnitsel met rijst. De keuze was niet zo moeilijk, aangezien nog niet zoveel vlees hadden gegeten. Tijdens de gamedrive begon het te regenen en onweren en we waren blij dat ondanks de gladde wegen bij de lodge aankwamen. Het restaurant was boven, helaas konden we niet van het uitzicht genieten. Het was inmiddels donker geworden. Het eten smaakte goed en iedereen ging snel zijn tent in. Deze stond onder een rieten afdak op een betonnen plaat. De bedden lagen prima en iedereen viel voldaan in slaap.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085657
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 486
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/049_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reis-naar-lake-mburo
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-08-03
[title] => Afscheid
[message] => Op zondag 31 juli gingen we om 10:15 naar de Liberty church, de kerk van pastor Paul. Het was weer een hele belevenis, met veel zingen door het koor. Natuurlijk moesten wij ons zelf weer voorstellen. Gelukkig duurde de dienst geen 2,5 uur maar 1,5 uur. Na de dienst kwamen heel veel volwassenen en kinderen ons de hand schudden. Wij zagen natuurlijk weer wat oude bekenden zoals Justin, Margret, Jason, Patrick, auntie Jane en anderen. Ze waren dankbaar dat wij er weer waren en heel Kamerik moesten wij de hartelijke groeten doen. Ook waren zij heel blij met de steun van CDHope. Daarna gingen wij op bezoek bij pastor Paul. We kregen geen koffie, maar wij deelden een stroopwafel uit. Paul vertelde een indrukwekkend verhaal over zijn roeping hoe hij in Chawolo was terecht gekomen. Heel bijzonder om dit te mogen horen. Emma en Moses, de jongens die Henk en Nellie al sinds 2011 kennen, maar sinds 2015 niet meer gezien hadden, waren er ook. Moses heeft zelfs twee kinderen. Paul en Perapetwa waren dankbaar voor de presentjes die zij ontvingen en natuurlijk werd er weer een fotoshoot gedaan. Na afloop gingen wij lunchen en de handbagage inpakken voor de safari. Om 15:00 uur werden wij verwacht in het home. De jongeren hadden gevraagd om bingo te spelen en befaamde pizza te eten en dat gebeurde ook. Het pizza bakken of te wel chapati bakken werd gedaan door Brian, Elphas en William en Innocent, Sharlene, Melda en Brenda hielpen Nellie met de saus en snijden en proeven van de salami. Echter de blikes tomatensaus konden niet geopend worden, want er was geen opener. Mariëtte ging de opener halen (Brenda vertelde later dat de blikjes met een mes werden geopend, dus gaven spontaan de blikopener weg). Nadat de pizza’s opgegeten waren hadden wij als toetje pannenkoek met jam toe. Dit leidde tot een wedstijdje pannenkoeken eten tussen Elpas en William, met als winnaar William. Daarna een potje pinkelen (hol en bol werd hol en mountain) en Amerikaanse liften. Als laatste afscheid nemen van elkaar, waarin enkele traantjes vielen.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085654
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 96
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/047_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => afscheid
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-30
[title] => Zaterdag 30 juli
[message] => Vanochtend werden de vroege vogels in onze groep gewekt door een jong geitje. De moeder is vorige week overleden en Kevin geeft dit geitje melk. Iedere ochtend oefent dit geitje de stem en deze wordt met de dag sterker.
Het beloofde weer een warme dag te worden dus na het ontbijt wat bestond uit pannenkoeken gingen Jan, Nellie, Bas en Mariëtte met verrekijker en fototoestel op weg naar de Swop (het moeras) om vogels te spotten. Een mooi pad over het land bij de familie Okot waarbij Jan het idee kreeg of hij door het Geuldal in Zuid-Limburg liep.
Bij het moeras zagen we een ijsvogel op één van de boten zitten. Verder zagen we nog een bijzondere ijsvogel, 2 verschillende Koekoeken, een Ralreiger, 2 spechten, heel veel yellow wevers. Nellie maakte onderweg nog foto’s van diverse groepen kinderen. De foto laten zien vinden de kinderen prachtig.
Zowel op de heen- als de terugweg spraken we onze buurman teacher Moses. Hij was bezig in zijn tuin. Het had gisteren geregend en vandaag werd er weer regen voorspeld. We merken dat de planten op het land snel groeien als het geregeld heeft, al is het maar een kleine hoeveelheid.
Terug bij ons verblijf waren Henk, Jack, Bart en Chris naar de school gegaan om de laatste hand te leggen aan het schilderen van het gasflessenhuisje. Deze gasflessen zijn nodig voor de scheikunde lessen.
Na lunch en rustmoment werd het vuilnis verbrandt, want tja er komt hier geen vuilnisman langs om dit op te halen. Nou fikkie steken blijft altijd leuk.
Mariëtte, Henk [e-38] Nellie gingen nog een bliksembezoek brengen bij de familie Okot en Jacoba. Het was kort, maar goed. Ze waren blij om ons te zien en te spreken.
Daarna tijd om aan te schuiven bij the Children Ministry. Iedere zaterdagmiddag krijgen de kinderen uit het dorp de kans om iets over God en Jezus te leren. Daarbij starten ze eerst gezamenlijk met welkom, liederen zingen. De groep kinderen werd gesplitst. De kleinste werd het Bijbelverhaal van Genesis 1 verteld en voorgelezen waarbij dit ook vertaald werd vanuit het Engels in het Chapadols. Bij de grotere kinderen werd het verhaal van de Ark van Noachvoorgelezen, vertaald en uitgelegd.Daarna limonade en biscuits.
En toen brak de Hemel open en regende het flink. Verfrissend voor land, dieren en mensen.
We bleven nog wat rondhangen op het veld waarna we richting het dorp liepen om bloem te kopen. Terwijl we van het veld afliepen vlogen grote groepen African Open-billed Stork over. Dit is een soort zwarte ooievaar. Onderweg kwamen we langs en plaatselijke voetbalwedstrijd tussen Chawolo en een andere dorp uit de buurt Busia. De wedstrijd werd gespeeld op het veld voor de regeringsschool. Jack, Bart en Chris bleven kijken tot het eind, waarbij de uitslag 0-0 bleef.
Bij pastor Paul (in Nederland is dit de dominee) kochten we nog tomaten. Achter de kerk staat een mooi veld met tomaten. Daar zagen Nellie en Henk de zoon van pastor Paul, Moses, die ze 6 jaar geleden voor het laatst gezien hadden. De verrassing aan beide kanten was groot.
Bij Kevin kochten we nog flesjes cola omdat onze limonade voorraad begint op te raken. De kinderen die met ons meeliepen kregen een lolly. Bofferds.
Verder op onze weg terug naar huis zagen we duizenden vleermuizen uit bomen en een huis vliegen. Wat een bijzonder belevenis, dit zie je in Nederland niet meer.
Gisterenavond waren we al bij de zijkant van het huis van Tim [e-38] Wilma gaan staan. Rond 18.30 vlogen daar al 250 tot 300 vleermuizen onder het dak vandaan. Zo vlogen zo over je hoofd heen op weg naar het veld.
Morgen onze laatste dag hier in Chawolo waarbij o.a. een kerkdienst in de Libertykerk, bingo spelen en eten met de kinderen in het CD-Hope huis op de planning staan.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085471
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 165
[author] => Jan en Mariëtte
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/819_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zaterdag-30-juli
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-29
[title] => End of term
[message] => Het Oegandese schooljaar loopt van februari tot en met november en is verdeelt in 3 periode (term). De laatste dag van een term wordt gevierd met een sportdag voor de hele school. Vandaag was het zover, de laatste dag van de tweede term. Ook enkelen ouders waren aanwezig op deze dag, De kinderen worden verdeeld in vier groepen en wel paars, groen, blauw en rood. Elk kind dat nieuw op school komt wordt ingedeeld bij één van deze kleuren. Het totaal aantal leerlingen van de hele school is 280, dat betekent 70 kinderen per groep. Vorige week vrijdag was er ook een sportdag en het viel ons op dat vooral de jongere kinderen bijna niet meededen. Wij stelden voor om de kinderen vanaf lagere school groep 4 tot en met de kleuterschool andere spelletjes te laten doen. Chris had al een aantal spellen voorbereid in Nederland, zodat wij voldoende spelmateriaal bij ons hadden. Vervolgens hebben wij de kleuren nogmaals verdeeld, zodat bij elk spel ongeveer 15 kinderen waren. Er waren 8 spellen waaronder zaklopen, spijkerpoepen, waterrace, touwtje springen, strandballen gooien, parachute met ballen en een kringspel. Gelukkig waren bij elke groep een onderwijzer zodat zij het ook in het Jap konden uitleggen. De kinderen waren bijna 1,5 uur actief en hadden veel lol in de spellen. Vooral het spijkerpoepen, waterrace en parachute spel was bijzonder populair en ook bij de toeschouwers.
Na deze spellen werden er voetballenwedstrijden gespeeld tussen de vrouwelijk staf en vrouwelijke studenten en mannelijke staf en mannelijke studenten. De vrouwelijk staf met Mariétte in haar gelederen speelde 1-1 en de mannelijke staf met Jan, Bart, Henk en Jack verloren helaas met 4-1.
Om 13:00 werd gezamenlijk gegeten, het welbekende posho met bonen. Daarna waren er nog enkele speeches van leerkrachten en hoofd van de school. Ook ouders hadden hun inbreng en konden hun zegje zeggen. De dag met afgesloten met speech van pastor Paul.
Daarna werden de rapporten uitgedeeld en kon iedereen naar huis. Bart en Nellie gingen nog even langs bij Edwin (sponsorkind van familie van Leeuwen). Wij waren daar gisteren ook geweest maar toen was Edwin niet thuis.
Kevin zou vanavond voor ons koken. Wij maakten ons zorgen, omdat rond zeven uur Kevin er nog niet was. Henk belde Kevin en kreeg zijn vrouw Carol aan de telefoon. Carol vertelde dat Kevin zou komen, maar op zoek was naar een kip. Gelukkig vond Kevin de kip en belde dat hij er aan kwam.
Kevin vroeg om alvast heet water op te zetten, dit had hij nodig voor het schoonmaken Keesie de kip. Onder toeziend oog van enkele mannen slachtte Kevin Keesie. Tijdens het maken van dit verslag wordt er druk gekookt door Kevin samen met de dames. Eerst worden de uitjes gebakken in flink wat zonnebloemolie met tomaten en wortel en dan de rijst erbij. Daarna komt er water bij (een soort risotto). Zo gaat het ook met de kool en de kip. Tijdens het schrijven van dit verslag ruik ik de lekkere geur van het eten. Dat zal zeker gaan smaken. Nog twee dagen verblijven wij in Chawolo en a.s. maandagmorgen vertrekken wij om 6:30 uur naar Lake Mburo.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085433
[countryId] => 191
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 137
[author] =>
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => end-of-term
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => oegandagroep2022
[datePublication] => 2022-07-28
[title] => Donderdag 28 juli bezoekjes en nog meer bezoekjes
[message] => Jan, Mariëtte en Nellie stonden vandaag weer eens vroeg op om vogels in het veld te spotten. Om een uur of 8 werd de rest ook wakker en kon er ontbeten worden. Sommigen moesten uit hun bed gesleurd worden, want ondanks dat bijna alle Oegandezen tot nu toe te laat kwamen, proberen wij op tijd te starten met schilderen. Om 9 uur stonden we met de verfkwasten paraat. Het lab, het CDHopehome (home) en het huisje met gasflessen (voor de scheikundelessen) werden onder handen genomen. Jan, Bas en Wiljan gingen aan de slag in het home en ook door de jongeren die daar wonen, werd er enthousiast getapet en geschilderd. Kim en Romy stortten zich op het schilderen van het lab, vergezeld door een aantal pottenkijkers. De rest van de groep ging aan de slag met het gasflessenhuisje, daar moest de buitenkant in drie flitsende kleuren geverfd worden: baksteenrood, geel en blauw.
Na het schilderen werd er geluncht, gedoucht en geslapen in ons guesthouse. Om een uur of 4 werden we weer bij het home verwacht om verschillende gezinnen te bezoeken. Onder begeleiding van een paar docenten zijn we via smalle paadjes door het veld en bananenplantages bij 7 gezinnen geweest. We werden overal hartelijk ontvangen en hebben veel gezinsleden ontmoet en op de foto gezet. Mariëtte had haar polaroidcamera mee, dit vonden de mensen erg bijzonder. Ze zagen met verbazing aan hoe een wit vlakje veranderde in een mooie foto van hun gezin. Voor elk gezin hadden we iets meegenomen, bijvoorbeeld een stuk zeep of een kleurboek voor de kids. Aan de zakken spekjes te zien die leeg zijn gegaan, zijn we meer dan 200 kinderen tegengekomen. Van deze kinderen is er een aardige groep naar alle 7 gezinnen achter ons aan gelopen. Als er een groep mzungu’s (blanken) langs komt lopen, komen de kinderen namelijk overal vandaan om een high-five te geven of hand in hand te lopen. Terug liepen we met ons gezelschap en een mooie zonsondergang naar huis.
Na het bezoeken van de gezinnen, stortten we ons met stevige trek op het avondeten. Dit bestond uit pasta met een saus van groenten, rookworst en cup-a-soup, met een fruitsalade als toetje: mango, watermeloen en banaan.
t familie Patrick en Lidia. Het is altijd leuk om daar op visite te gaan. De buurtjes zijn er ook altijd en het welkom is erg warm. Deze familie is ook erg dankbaar wat CDHope voor hun gezin doet. Voor Wiljan, Jan, Bas en Romy is dit een mooie ervaring om een kijkje te nemen hoe een gezinnen hier leven. Daarna nog een fotoschoot, waarbij ook de buurkinderen niet vergeten worden. Mariëtte had haar fotocamera meegenomen, waar direct een foto uitkomt. Even wachten en dan zie je het resultaat. De foto’s werden dankbaar in ontvangst genomen. Daarna een bezoekje gebracht onder leiding van de hele familie aan het rijstveld. Het was zeker een mooie wandeling naar het moeras, waar het rijstveld was gelegen. Op de terugweg kon Mariëtte nog een foto maken van een priester, die gezien zijn reactie nog nooit een foto van zichzelf had gezien.
In de avond hebben we lekker genot van de heerlijke patat, gebakken door Chris en Bart, en een overheerlijke ananas.
[userId] => 441463
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085389
[countryId] => 191
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 174
[author] => Jan en Kim
[cityName] => Tororo
[travelId] => 527636
[travelTitle] => Reisverslag Oegandagroep 2022
[travelTitleSlugified] => reisverslag-oegandagroep-2022
[dateDepart] => 2022-07-17
[dateReturn] => 2022-08-06
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/062_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/463_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => donderdag-28-juli-bezoekjes-en-nog-meer-bezoekjes
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 2
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 2
[last] => 4
[previous] => 1
[next] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 16
[lastItemNumber] => 30
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Fort Portal - Oeganda 
