Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Kyrgizië
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Kyrgizië
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no [pic1title] => [pic2title] => [pic3title] => [pic4title] => [pic5title] => [titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op [imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png [imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg ) [1] => stdClass Object ( [newsId] => 109 [date] => 2024-08-29 [title] => Vakantie op de elektrische fiets [text] =>De fietsvakantie heeft een nieuwe dimensie gekregen nu de e-bike een belangrijke rol is gaan spelen. Dit maakt het voor veel meer mensen mogelijk om van de mooie tochten door de natuur en langs leuke plaatsjes te genieten. Die routes vind je zowel in binnen- als buitenland. Misschien is het voor jou ook wel ineens mogelijk geworden om eindelijk een fietsvakantie te boeken. Op deze plek delen we enkele tips zodat je de tocht met de elektrische fiets op een leuke, gemakkelijke en veilige manier kan ondernemen.
Dat je een goede elektrische fiets nodig hebt, dat is natuurlijk wel duidelijk. Een gewone fiets kies je ook op basis van wat bij jou past. Als het gaat om een elektrische fiets heb je echter natuurlijk wel meer punten van aandacht. Denk aan de motor en de batterij. Het is dan ook vaak het slimst om de modellen van specialisten zoals Amslod.nl te kiezen. Deze elektrische fietsen zijn niet voor niets zeer populair. Het gebruiksgemak is heel hoog en het fietscomfort is sterk aanwezig. Vooral wanneer je lange tochten op een vakantie gaat ondernemen, dan zijn dit belangrijke kenmerken.
Wanneer je voor het eerst een fietsvakantie gaat ondernemen, dan is het wel aan te raden om niet te uitdagend van start te gaan. Je moet natuurlijk sowieso nog wennen aan je elektrische fiets voor dames. Daarom is het slim om op zoek te gaan naar een leuke route die je aanspreekt, maar die niet te lang of te zwaar is. Je begint niet met een tocht door de Ardennen bijvoorbeeld. Zelfs niet wanneer je e-bike je de trapondersteuning biedt om de heuvels goed over te komen. Kies een route op een mooie plek die je goed aankan.
Om een leuke fietsvakantie te beleven is niet alleen de fiets zelf van belang. Het is ook zaak dat je deze goed prepareert om de tochten nog leuker te maken. Zo heb je bijvoorbeeld goede fietstassen nodig om je benodigdheden mee te nemen. Een fietscomputer met navigatie is ook aan te raden. Je kan altijd de route kwijtraken of bewust willen afwijken. Daarnaast zijn simpele dingen als plaksetjes en fietspompen natuurlijk heel waardevol om te hebben. Ook hiervoor is het slim om je te laten voorlichten door een specialist. Als je alles bij de hand hebt, kan er niets misgaan.
Tot slot nog een belangrijke tip die je niet mag onderschatten. Als je op reis gaat is het altijd zaak om je goed te verzekeren. Of dit nu om een algemene reisverzekering gaat, een verzekering voor je motor op motorreis, of een verzekering voor je e-bike op je fietsvakantie. Juist wanneer je zoveel onderweg bent kan er van alles gebeuren. Dan is het dus ook belangrijk dat je daar goed tegen gedekt bent. De vakantie moet wel een zorgeloze tijd zijn. Aan de hand van de juiste verzekering kan je zeker zijn dat dit allemaal in orde komt.
[picture] => no [pic1title] => [pic2title] => [pic3title] => [pic4title] => [pic5title] => [titleSlugified] => vakantie-op-de-elektrische-fiets [imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png [imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/109/109_1.jpg ) [2] => stdClass Object ( [newsId] => 108 [date] => 2024-07-24 [title] => Koop een nieuwe auto of camper voor jouw volgende roadtrip [text] =>Staat er een roadtrip op de planning, of ben je voornemens deze de komende maanden uit te stippelen? Voor een dergelijke rondtocht wil je verzekerd zijn van voldoende ruimte in de auto. Waar de één kiest voor bijvoorbeeld een Toyota RAV4, gaat de ander voor een omgebouwde Volkswagen Transporter. Dit artikel helpt je op weg een geschikte auto te vinden voor dit avontuur. Bovenal wil je zeker weten dat de auto betrouwbaar is. Niets is vervelender dan pech onderweg!
Wacht niet te lang met het regelen van een auto voor je avontuur. Zo heb je de tijd om een geschikt model te vinden en een goede deal te sluiten met de verkoper. Zou je lang wachten, dan sluit je de deal zelden voor de beste prijs. Immers, je hebt de auto of bus domweg nodig! Vergeet ook de auto op naam zetten niet. Dit kan gelukkig altijd in de buurt, doordat er verspreid over heel Nederland kentekenloketten te vinden zijn.
Bepalend voor de keuze die je maakt bij de aanschaf van een nieuwe auto voor je roadtrip is de wijze waarop je overnacht. Wil je in de auto zelf overnachten, dan heb je al snel een camper of bijvoorbeeld omgebouwde VW Transporter nodig. Kies je voor een overnachting op de camping of in hotels? In dat geval volstaat een SUV, die je voldoende ruimte biedt voor je tent en andere spullen. De Toyota RAV4 werd al als voorbeeld genoemd van zo'n SUV. De auto is niet goedkoop, maar wel ontzettend praktisch en degelijk. Dat laatste komt van pas, wanneer je onderweg onverhoopt geconfronteerd wordt met een stukjeoff-roadrijden. Soms is het noodzakelijk om de mooiste plekjes te kunnen bereiken! Je wilt ze niet over moeten slaan, omdat je auto niet krachtig genoeg is.
Een paar duizend euro goedkoper dan de Toyota RAV4 is de Citroën C5 Aircross. Het model is zeer comfortabel en daarmee uitermate geschikt voor langere stukken. Aan de binnenzijde is het model ruim genoeg om een tent mee te nemen. Veel mensen zullen bij het plannen van hun roadtrip niet direct denken aan een Citroën.
Naast de genoemde modellen zijn ook de Skoda Superb Combi en de Volvo V60 Cross Country voorbeelden van auto’s die zich uitstekend lenen voor een roadtrip door Europa.
De afgelopen jaren schaffen steeds meer Nederlanders een camper of een omgebouwd busje, vaak een Transporter van Volkswagen, aan. Een camper geeft je ontzettend veel vrijheid, omdat je onafhankelijk van een hotel, camping of appartement kunt overnachten. Er zijn in veel Europese landen camperplaatsen te vinden langs de belangrijkste wegen. Het voordeel van een VW Transporter is dat deze iets compacter is. Zeker wanneer je met z’n tweeën op reis gaat, volstaat dit model vaak. Niet alleen makkelijker met het parkeren van het voertuig, ook heb je er naast je reguliere autorijbewijs geen aanvullend rijbewijs voor nodig. Bij een camper is dat in sommige gevallen wel noodzakelijk.
Daarnaast geldt dat een omgebouwde VW Transporter over het algemeen fors goedkoper is dan een camper. Ben je zelf erg handig? In dat geval zou je een Volkswagen Transporter kunnen kopen om deze vervolgens zelf om te bouwen tot een volwaardige accommodatie voor je roadtrip. Dat bespaart veel geld! Een alternatief is het opknappen van een eerder omgebouwde bus. Op het internet vind je verschillende websites waar deze omgebouwde busjes te koop worden aangeboden. Kijk er eens rond, om te zien of jou dit trekt!
[picture] => no [pic1title] => [pic2title] => [pic3title] => [pic4title] => [pic5title] => [titleSlugified] => koop-een-nieuwe-auto-of-camper-voor-jouw-volgende-roadtrip [imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png [imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/108/108_1.jpg ) ) [topCountries] => Array ( [0] => stdClass Object ( [continentId] => 2 [countryId] => 88 [reportCount] => 7 [pictureCount] => 65535 [position] => 1 [countryName] => Indonesië [countryIsoCode] => ID [continentName] => Azië ) [1] => stdClass Object ( [continentId] => 2 [countryId] => 183 [reportCount] => 4 [pictureCount] => 65535 [position] => 2 [countryName] => Thailand [countryIsoCode] => TH [continentName] => Azië ) [2] => stdClass Object ( [continentId] => 2 [countryId] => 115 [reportCount] => 2 [pictureCount] => 65535 [position] => 3 [countryName] => Maleisië [countryIsoCode] => MY [continentName] => Azië ) [3] => stdClass Object ( [continentId] => 2 [countryId] => 201 [reportCount] => 2 [pictureCount] => 65535 [position] => 4 [countryName] => Vietnam [countryIsoCode] => VN [continentName] => Azië ) [4] => stdClass Object ( [continentId] => 2 [countryId] => 87 [reportCount] => 1 [pictureCount] => 65535 [position] => 5 [countryName] => India [countryIsoCode] => IN [continentName] => Azië ) [5] => stdClass Object ( [continentId] => 2 [countryId] => 170 [reportCount] => 1 [pictureCount] => 36442 [position] => 6 [countryName] => Sri Lanka [countryIsoCode] => LK [continentName] => Azië ) ) [countryId] => 101 [countryName] => Kyrgizië [continentId] => 2 [continentName] => Azië [countryPopulation] => 0 [countrySurface] => 0 [capitalCityLongitude] => 0.000000 [capitalCitylatitude] => 0.000000 [portalReports] => ArrayIterator Object ( [storage:ArrayIterator:private] => Array ( [0] => stdClass Object ( [reportId] => 5052792 [userId] => 437582 [countryId] => 101 [username] => frafrazie [datePublication] => 2019-05-13 [photoRevision] => 0 [title] => 11de verslag, Oezbek. & Kirgizië, 18 april -14 mei [message] => Hallo allemaal, Mijn vakantie zit er op. Het was een geweldige tijd. Veel variatie in natuur, cultuur, temperatuur, onderkomen en mensen in Afrika, Nepal en Centraal Azië. Maar jullie zijn nog niet op de hoogte van de laatste 3 weken welke ik heb doorgebracht in Oezbekistan en Kirgizië, vandaar dit laatste verslag. Donderdag 18 april: Khiva in Oezbekistan. Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijtbuffet in het restaurant van hotel Hayat Inn. Daarna hebben we met een lokale gids een rondleiding door de oude Khanate stadje Khiva. We zien de prachtige turkooizen Kalta minor minaret en de Mohammed Rakhim Kahn Madrassa, een museum gewijd aan de Khan die zich overgeeft aan de Russen in 1873. En het blauwe paleis van Tash Khovli. Tevens bewonderen we de Juma moskee ( de grootste moskee van het zuidelijk halfrond) en het 12de eeuwse fort van de Kuhna ark en het mausoleum van Pahlavon Mohammed, de legendarische 14de eeuwse dichter, filosoof, worstelaar en beschermheilige van Khiva. Khiva was ooit de hoofdstad van het Chehidian, een van de machtigste staten van Centraal Azië in de 12de eeuw totdat ze werden binnengevallen door Genghis Khan in 1220. Khiva rees opnieuw tot bekendheid als centrum van de Khanate van Khia tussen 1500 en 1924 toen het gebied opzettelijk werd opgenomen in de Sovjet Unie. Ook de oude muren , die vroeger de heiligdommen voor de reizigers van de Zijderoute beschermden, zijn prachtig intact gebleven. ' s Middags ga ik in mijn eentje en op mijn gemak nog eens het stadje rondlopen en laat alles goed in me inwerken. 's Avonds gaan we uit eten en genieten van de zonsondergang. Vrijdag 19 april; van Khiva naar Bukhara, 460 km, 9 uur rijden; Na het ontbijt rijden we met de truck rond 8.00 uur weg. Ook nu start de dag koud en somber/donkeŕ. We hebben een lange reisdag voor de boeg. We rijden vanaf Khiva in Zuid -Oostelijke richting naar Bukhara. De Oezbeekse gids reist met ons mee . Hij vertelt dat de bron van inkomsten van Oezbekistan zijn: gas, olie, katoen (2de grootste katoen exporteur), zijde en landbouw. Veel Oezbeken werken in Rusland en veel Russen werken voor de Oezbeekse regering. Hier rijden veel Lada's, Chevrolets en Toyota's i.v.m. de samenwerking met Rusland, Zuid Korea en de VS en omdat de Europese auto's te duur zijn voor de Oezbeken. De weg zit ook nu vol gaten, die de auto's en vrachtwagens proberen te ontwijken. Het landschap is vlak en droog (deels steppe/woestijn), maar in de buurt van water is het groen met gras en graan. Hier en daar zie je een spoorlijn. Zo'n 15 km voor Bukhara is de weg beter en neemt het aantal huizen geleidelijk toe. De temperatuur is gestegen, maar het blijft bewolkt. In Bukhara arriveren we bij ons hotel , genaamd Old City" om 17.30 uur. Ik ga eerst dollars wisselen in sums. Dit kan volgens de gids via een ATM: je stopt er dollars in en dan geeft de ATM sums, doch de beide ATM werken nu niet. Gelukkig kan ik wel in een hotel geld wisselen. Vanavond gaan we gezamenlijk Plöv eten, in een pension waar we ook een demonstratie krijgen hoe ze 'plöv" maken ( gebakken rijst op z'n Oezbeeks). Het wordt voorafgegaan met allerlei kleine hapjes en een dikke soep. Het smaakt prima. Alleen raakt mijn hoofd vol van het Engelse gekakel waarvan ik maar 75% versta doordat ze zo snel en soms ook onduidelijk praten met een accent. Helaas regent het vanavond. De eerste indruk van het plaatsje is positief: een stadje in de woestijn. Zaterdag 20 april: Bukhara: Vandaag hebben we onder begeleiding van onze lokale gids Akkie, lopend een " City tour" door de historische stad Bukhara gedaan. Veel gebouwen zijn in het verleden beschadigd door aardbevingen en oorlogen, maar de regering heeft veel geld gespendeerd aan de restauratie. We bezoeken o.a.; 1. De Arc Citadel /Arc Fortress ( 4de eeuw ). De arc werd gebruik als fort totdat de Russen Bukhara binnen vielen. Het bestaat uit : een moskee met oude Arabische boeken, een courtyard / binnenplaats kushbegi; met een winter en zomerdeel, de kroonhall met een schatkamer uit 17 de eeuw, een courtyard of greetings en een plaats voor paarden. 2. Het Poi-kalyan ensemble met: De Kalyan /Kalon Mosque =grote moskee. Dit is de grootste moskee van Bukhara, met plaats voor 9000 mensen en dateert uit 1514. De Kalyan minaret = grote minaret (Dode toren) die 47 m. hoog is. In het jaar 1127 werd in opdracht van de koning een vrouw van de minaret gegooid, doch ze overleefde het omdat ze heel veel kleren aan had. Hij fungeerde ook als wegwijzer voor handelaren die de Zijde route volgden. En de Miri-Arab Madrasah. Dit is een erg beroemde madrassa uit de 16 de eeuw. Het bevat 140 kamers en is een opleidings- instituut voor priesters Het is versierd met blauw mozaïek die bloemen bevatten. 3. Het Architectonisch ensemble Lyabi-Khauz , wat gevormd wordt door 3 grote monumentale gebouwen: De karavanserai ( nu Kukeldash madrasah uit 1568-1569) . Dit is de grootste madrassa in Bukhara. De Khanaka Nodir Divan-begi en Matrassen Nodir Diva-begi , die gebouwd is tussen 1619-1620. Het Laybiauz = labour house. 4. Het Ismail samoniy mausoleum. Het werd gebouwd tussen 892-943 als rustplaats voor Ismail Samani. Het is een prachtig gerestaureerde stad met veel monumenten verspreid over de stad. Het is alleen jammer dat het koud en kil is en dat het af en toe regent. Zondag 21 april: Bukhara: Vandaag hebben we een vrije dag met volop gelegenheid om de stad Bukhara op eigen gelegenheid nog eens te bekijken. Al doende kom ik terecht in een groot winkelcentrum buiten " de oude stad" en ontdek dat alles hier een stuk goedkoper is. Ook ontdek ik een prachtige Madrassa met 4 turquoise koepels genaamd Chor minor Madrasa (1807). En ik heb de oude Zindon gevangenis bezocht waar de beruchte" Bug Pit" kerker te zien is (een put die 6 m. diep is) waar de twee Britse spionnen kapitein Connolly en kolonel Stoddart gedurende 3 jaar werden vastgehouden door Nasrullah, de brutale emir van Bukhara . Beiden werden vervolgens onthoofd op het plein voor de Ark. In Bukhara kun je ook prachtige handgemaakte tapijten en kleding kopen en prachtig gekleurd porselein. Helaas is het vandaag ook koud en nat en staan de plassen water op de straat. Die regen is zeer uitzonderlijk voor deze periode. Ook hier zijn veel toeristen te vinden, die vooral in april en mei komen want in de zomer ( juli, aug.) is het veel te warm (30-40 graden) en ' s winters (nov.dec.Jan.) kan het 10 graden onder nul zijn). Vanochtend ook als fysio. weer actief geweest omdat mijn slaapmaatje rugklachten had met uitstralende pijn in haar been. Het is vandaag 1ste Paasdag, maar dit wordt in dit moslim land niet gevierd. Maandag 22 april: van Bukhara naar Nurota: 180 km. Vandaag rijden we naar de Kyzylkhum (roodzand en grind) woestijn in de buurt van de stad Nurata. De zon schijnt zowaar, al is de temperatuur nog wel wat laag. Onderweg hebben we verschillende stops nl. bij een pottenbakkerij waar we een demonstratie krijgen hoe ze van klei, potten en schalen maken. Ook maken we een fotostop bij een gerestaureerde Karavanserai " Sardoba " met een waterreservoir uit de 14de eeuw. Onderweg zien we hele velden met klaprozen die het hele landschap rood kleuren. Prachtig, ik heb nog nooit zoveel klaprozen bij elkaar gezien. !!! Aangezien de weg geblokkeerd is moeten we omrijden met als gevolg dat we pas om 15.00 uur kunnen gaan lunchen in het plaatsje Nurota Sahri ,met diverse salades, een mix van aardappels, rundvlees, gekookte wortels en koffie met cake en pistache noten na voor 40000 (sum (= $5) voor 20 mensen. Super goedkoop!! Nurata ligt aan de voet van het Nuratau gebergte en het is een bedevaartsoord. Het heeft een mooie moskee genaamd Chil Ustun en ruïnes van het Fort Nur van Alexander de Grote (4de eeuw voor Christus) dat op een heuvel ligt, en rotstekeningen gemaakt door prehistorische volkeren . Het heeft ook ondergrondse waterpijpleidingen/kanalen (kyarizi) díe hun oorsprong hebben bij een heilige bron . Dit systeem is heden ten dagen nog steeds in gebruik. Vervolgens rijden we , via een smal zandpad door de Nurata heuvels, naar het Ajdarkul meer (200 km groot en zout water) . Ik had mijn zwemspullen meegenomen, maar er van afgezien om te gaan zwemmen want het was inmiddels 18.00 uur, bewolkt en 17 graden. Dus veel te koud voor mij !! We slapen vannacht in een yurt/joert kamp. Een yurt is een traditionele ronde tent waar rondtrekkende Nomaden normaliter in wonen die schapen, geiten of kamelen/paarden houden en die leven in de koude en droge steppegebieden in Centraal Azië . Het houten frame zijn de botten , het wol-vilt zijn de spieren , het canvas is de huid en de hoes erom heen zijn de kleren , de houtkachel is het hart (nu afwezig) en de geest bevindt zich tussen 2 staanders. Om 20.00 uur gebruiken we het avondeten in het restaurant van de camping. Het hoofdbestand van de maaltijd bestond ook nu uit aardappels en rauwkost. Daarna zitten we gezamenlijk buiten rond het kampvuur waar een Oezbeekse zanger zingt en speelt op zijn snaarinstrument. Het was gezellig, maar véél te koud om lang buiten te zitten. Het gevolg is dat ik met ijskoude voeten in mijn slaapzak kruip en het minstens 1 uur duurt voordat ze warm waren ondank de dikke doorgestikte deken die op mijn bed lag. Dinsdag 23 april: van Nurota naar Samarkand (188 km., 4-5 uur rijden) We sliepen vannacht met 4 vrouwen in yurt nr. 4. Hij was relatief goed geïsoleerd en niet zo gehorig. Het matras op het bed was dun, maar beter dan mijn eigen opblaasbare matras voor de tent. Ook nu start de dag met lichte regen. Het ontbijt gebruiken we weer in het campingrestaurant. Om 10.00 uur rijden we weg en gaan eerst terug naar het stadje Nurota waar we nu wel de gelegenheid krijgen om het kasteel/Fortress te bezoeken van Alexander de Grote. Het is vandaag toevallig een bijzondere dag waarop vele islamitische pelgrims het Chashma complex bezoeken bestaande uit Djuma moskee ( vrijdag moskee) quba ( badhuis), het Fort en de heilige bron. Volgens de legende viel duizenden jaren geleden een " vuur rots" ( waarschijnlijk een meteoriet) uit de lucht en er verscheen een bron van genezend water op de grond . Ze zeggen dat er soms ,vooral in het voorjaar en 's nachts, een straal verrijst uit het water wat het lokale gezegde bevestigd " Allah heeft ons nur (=straal)" gegeven. Waarschijnlijk dankt de plaats Nurata zijn naam aan Fort Nur en nur = straal . De islamitische gelovigen nemen water van de heilige bron mee naar huis. Daarna rijden we in zuidelijke richting naar Samarkand waar we de komende 3 nachten zullen verblijven. Onderweg lunchen we naast de truck en dan begint het helaas weer te regenen. Het is een beetje afzien, want de wegen zitten vol met gaten en overal staan plassen op de weg. Om 17.00 uur arriveren we bij ons hotel Constantin. Het is een mooi hotel en ik, samen met mijn slaapmaatje Vicky, hebben een mooie kamer met een grote badkamer. ' s Avonds eten we gezamenlijk pizza in ons hotel omdat het centrum 6 km van het hotel ligt. Inmiddels heb ik al 2 patiënten met rugklachten die ik moet behandelen. Ik doe het met plezier. Woensdag 24 april: Samarkand; Na een perfect ontbijtbuffet gaan we met onze truck een city tour maken in de stad Samarkand. Doch we hebben wat oponthoud want bij het achteruitrijden bij het hotel raakt de truck een personenauto die daar geparkeerd stond met als gevolg, een flinke deuk aan de zijkant van de auto. Samarkand is een historische stad omdat het de geboorte plaats is van de Turks-Mongoolse krijgsheer Timur Lenk en het hoofdkwartier van zijn sultanaat . Hij staat bekend als een van de grootste veroveraars in de Aziatische geschiedenis. Hij is geboren in 1336 en is gestorven in 1405 . In 1370 werd hij koning van Samarkand. Hij stierf op weg naar China. Samarkand lag ook centraal op de Zijde route en vormde het kruispunt tussen Oost en West en een smeltkroes tussen verschillende culturen en tradities. We gaan verschillende moskeeën, Koranscholen, mausoleum e.a. bezoeken die allemaal prachtig versierd zijn met blauw mozaïek en goud waaronder: 1. Het Registanplein (15-17de eeuw). Het bevat 3 goed bewaarde koranscholen (madrassas : opleiding voor priesters) nl.: a) Ulug Beg/bek Madrasah (1417- 1420 gebouwd door Kavomiddin Sherozi (b) Tillakori Madrasah (1646-1660) c) Sherdor Madrasah (1619-1636, gebouwd door Usto Abdujabbor 2. Het Ulug Begh Observatorium (15de eeuw. 3. De Bibi-Khanummoskee (vrijdag moskee) (14-15de eeuw) genoemd naar de vrouw van de 14de eeuw heerser Timur. De buitenmuren zijn 167 m. lang en 109 m. breed 4. De begraafplaats / mausoleum Shah-I-Zinda ( betekent tombe van de levende koning) Het behoort tot de beroemdste begraafplaatsen van Centraal Azië. De meeste mausolea zijn tussen de 9de en 19de eeuw gebouwd en zijn prachtig versierd. Hier liggen familieleden en edelen van de heerser Timur begraven vanaf de 14de eeuw.. De heiligste shrine bevat waarschijnlijk het graf van Qusam-imb Abbas, de neef van de profeet Mohammed 5. Guri Amir Timur/Gur Emir Mausoleum (15de eeuw) = de laatste rustplaats van de Turks-Mongoolse veroveraar Timur Lenk 6. Herdenkingscomplex voor de 1ste president van Oezbekistan I A Karimove We hebben genoten van de prachtige gebouwen, maar alles behalve van het weer. Het regende langdurig en het was koud. Het heeft in Oezbekistan de laatste 10 jaar niet zo veel geregend als nu. Dus we hebben pech dat we dit nu meemaken. Tussen de middag waren we bij de overdekte bazaar waar volop viel te proeven van de heerlijke combinaties van gedroogde abrikozen met walnoten en rozijnen, maar ook van vele andere noten, gedroogde vruchten een diverse broden. ' s Avonds was er een lasershow op het Registan plein, maar ik had zo mijn buik vol van het slechte weer dat ik geen zin had om weer naar buiten te gaan. Maar daar heb ik achteraf gezien wel spijt van gekregen want het was, volgens anderen, de moeite waard geweest. Donderdag 25 april, Samarkand: Vandaag hebben we een vrije dag die iedereen op zijn eigen wijze kan invullen. Ik voel me een beetje onthand want de gps van mijn Maps .Me app werkt niet naar behoren, waardoor het onverantwoord is om in mijn eentje naar de oude stadskern van Samarkand te lopen wat 6 km. van het hotel af ligt, want ik zal gegarandeerd verdwalen. Gelukkig zijn er nu meer groepsgenoten die dat stuk willen lopen zodat ik met hun mee kan lopen. Als mijn gps het opeens wel weer doet , ga ik alleen weer verder. Maar aan het begin van de middag houdt de gps het weer voor gezien en weet ik niet meer hoe ik weer thuis in mijn hotel kan komen. Gelukkig kom ik dan mijn kamergenoot Vicky tegen en gaan we samen verder met het bezichtigen van de oude stad. We komen op het Registan plein verschillende bruidsparen tegen die in die mooie omgeving trouwfoto's maken. Ze vinden het leuk om ook met ons op de foto te gaan. Terwijl we naar het hotel terug lopen gaat het weer regenen. We gaan naar een restaurant om te schuilen en om wat te eten. 's Avonds blijven we op onze hotelkamer en trekken een fles wijn open en doen ons te goed aan wat snacks , want beiden hebben we geen honger. Vrijdag 26 april: van Samarkand naar Tashkent: 305 km, 5-6 uur rijden: Na een uitgebreid ontbijtbuffet vertrekken we weer met de truck uit Samarkand. Het is droog, de temperatuur is aangenaam en er is zelfs wat blauw te zien aan de hemel. De route is echter niet zo boeiend. Vlak, geen bergen, hier en daar staat wat koolzaad, sommige bomen staan in bloei en anderen zitten al volledig in het blad. De meeste auto's zijn wit van kleur. Tussen de middag stoppen we bij een markt waar we wat kunnen kopen voor de lunch. Het is de 1ste markt die we tegen komen waar ze vlees roosteren, vooral kebab van rundvlees en kip. Hier zijn de dadels super goedkoop nl. 1 kg voor $1. Rond 15.30 uur arriveren we in Tashkent in het Uzbekistan hotel. Dit is een immens groot hotel met 17 verdiepingen, een fitness ruimte, en een conferentie zaal. Hier blijven we 3 nachten. Ik behandel eerst 2 groepsgenoten want het langdurig zitten in de truck begint zijn tol te eisen. Daarna loop ik nog even in het prachtige park aan de overzijde van het hotel waar ook een groot standbeeld van Amir Timur staat. ' s Avonds gaan we met z'n allen uit eten ter ere van het feit dat 6 groepsgenoten ons gaan verlaten. Zondag voegen zich nieuwe mensen bij de groep. Zaterdag 27 april: Tashkent Vandaag hebben we een vrije dag die ieder op zijn eigen wijze kan invullen. Het ontbijt vindt plaats in een geweldig groot restaurant in de vorm van een heel uitgebreid warm en koud ontbijtbuffet. Ik ga een aantal hoogtepunten van de stad lopend bezoeken. Het is vandaag zonnig en 19 graden, heerlijk !!. Ik heb er een beetje de pest in dat mijn app "Maps. Me" van mijn smartphone, nog steeds niet naar behoren werkt. Daarom heb ik deze app ook op mijn tablet gedownload en gebruik ik mijn tablet bij mijn ontdekkingstocht vandaag. Tashkent is de hoofdstad van Oezbekistan en een echte Sovjet stad i.t.t. de vorige 3 steden die we bezocht hebben (Khiva, Bukhhara en Samarkand) omdat het oude Tashkent grotendeels verwoest werd door een aardbeving. De stad heeft ruim 2 miljoen inwoners en heeft een schone en moderne uitstraling en een aantal ongewone hedendaagse architectuur met brede lanen, pompeuze gebouwen, uitgestrekte pleinen en vele parken. Het heeft ook een ondergrondse metro. Ze zeggen dat het de mooiste stad van de Fergana vallei is. Ik loop eerst 5 km naar de grote Chorsu bazaar die deels open en deels overdekt is en waar veel traditionele theehuizen (chaikhana's) te vinden zijn. Daarna bezoek ik de Kukeldash madrassas: dit is een middeleeuwse madrassa gebouwd rond 1570 . En bekijk van buiten de ernaast gelegen Juma moskee (vrijdagmoskee). Vervolgens ga ik op zoek naar het Hast Imam complex. Een taxi chauffeur wijst me ( misschien met opzet) een weg die flink om was. Maar dat werd weer goed gemaakt door een lift die een aardige Oezbeekse man me daar naar toe gaf. In het museum van het complex bevindt zich de Uthman koran of Tashkent koran. Dit is de oudste koran en eigendom van Uthman van AD 651 = ca. 20 jr. na de dood van Mohammed ). Binnen dit complex liggen ook de Medrese Barak Khan en de Kafal Soshi Mausoleum. Het zijn allemaal mooie gebouwen met turquoise koepels en blauwe mozaïek tegels. Op de terugweg loop ik weer over de Bazaar ( en proef weer gedroogde perziken, pruimen , dadels en noten) en langs het Bevrijdings- monument. In het park vindt een modeshow plaats waar ik met plezier naar heb gekeken. Terugkijkend heb ik vandaag wel 20-25 km gelopen. Dit was heerlijk bij zo'n prachtig weer en in een mooie omgeving. Zondag 28 april; Tashkent: Vandaag weer een vrije dag om Tashkent te bezoeken. De groep is al wat uitgedund doordat een paar groepsgenoten vannacht al het vliegtuig hebben genomen. Zo ook mijn slaapmaatje Vicky. Gelukkig is het ook vandaag mooi weer . Het is zondag en daarom wilde ik een kerk bezoeken. Er is een katholieke kerk, maar ik besluit om naar de Grieks Orthodoxe kerk te gaan, genaamd Uspensky Cathedral. Toevallig val ik met de neus in de boter omdat zij vandaag Pasen vieren. Vele gelovigen zitten op de grond in de binnenplaats met gekleurde eieren en paasbroden en andere zoetigheid. De priester met zijn aanhang besprenkelt hun met wijwater. Daarna bezoek ik nog een Koranschool en de T.V. toren. Ze lagen behoorlijk ver uit elkaar , dus ik heb weer ruim 20 km gelopen. Het verbaast mij dat zowel de wegen als de parken er zo schoon en verzorgd uit zien. De gebouwen zien er mooi en uniform uit, er zijn overal voet- en fietspaden, er zijn heel veel grote parken . Schoonmakers houden de wegen en de parken schoon. De mensen zijn aardig en lijken niet op de Russen die ik in het verleden ontmoet heb, alleen spreken de meesten alleen Oezbeeks en Russisch en geen Engels. Om 18.00 uur hebben we een briefing waarbij de nieuwe 5 nieuwe mensen ook aanwezig zijn. Daarna gaan we gezamenlijk naar een restaurant om te eten. Bij de nieuwelingen zit zowaar 1 Zwitser, 1 man uit Alaska en een vrouw uit Nederland en uit Australië en een Engelse. Vandaag deel ik mijn kamer met Sam, een meisje uit Australië. Haar moeder, met wie ze de laatste 14 dagen heeft gereisd, vliegt morgen terug naar Australië. Maandag 29 april. van Tashkent naar Ferghana city, 320 km: Na het ontbijt rijden we met 4 taxi's en 1 minibus via de Ķamchik-pas naar Kokand en dan naar de stad Fergana. De truck moet deze pas passeren zonder passagiers en zal vanavond in Ferghana arriveren, vandaar dat we met taxi's vervoerd worden. Voor het geval dat de truck met onze bagage pech krijgt onderweg nemen we een kleine tas met een set extra kleren mee, voor het geval dat we een of twee dagen niet de beschikking hebben over onze bagage. Ook vandaag is het warm, maar wel wat nevelig. Op sommige stukken passeren we bergen bedekt met sneeuw. We maken een fotostop bij een rivier met een mooi uitzicht en om te lunchen. Ook in Kokand gaan we lunchen en zie ik hoe ze een soort samosa in een aardewerk pot bakken. Tevens bezoeken we het Khudajar Khan paleis gebouwd in 1871 en nu mooi gerestaureerd is ( voor mij te mooi gerestaureerd) . Terwijl ik buiten rond loop willen 3 meisjes van een jaar of 18 hun Engels oefenen en gaan met mij een gesprek aan. Daarna rijden we naar Margilan en bezoeken daar de zijde fabriek waar we uitleg krijgen hoe zijde wordt gemaakt: De zijderups eet de blaadjes van de moerbeiboom. Hij produceert twee draden tegelijkertijd en met een soort lijm, sericin genaamd, dat uit zijn lijfje komt, weeft hij een cocon om zich heen, dat met die lijm goed vast blijft zitten. In totaal maakt de zijderups 2000 meter draad. Er zijn 350 zijde cocoonen nodig om een stropdas te maken. Daarna rijden we door naar Fergana, waar we overnachten in 777 club hotel . Het is een hotel met een zwembad. Mijn slaapmaatje is Lisa uit Nederland. Nu kan ik voor het eerst sinds 3 maanden weer Nederlands spreken. Dinsdag 30 april: Kirgizië: via Osh, (120 km) naar Arslanbob (180 km) Na het ontbijt verlaten we om 8.00 uur ons hotel en rijden naar de grens van Kirgizië (ca. 100 km) (Andijon- Dustlik). Wij passeren in 1,5 uur de grens, maar het duurt 3 uur voordat de papieren van de truck in orde worden bevonden. Rifat is onze nieuwe lokale gids in Kirgizië, die met ons meereist. Daarna vervolgen we onze weg naar Osh, waar we geld kunnen wisselen of pinnen en ergens kunnen lunchen of op de markt iets kunnen kopen voor de lunch. De walnoten zijn hier goedkoop: 350 som = $5 per kg. We zetten onze horloge 1 uur vooruit want het is in KIRGIZIË 1 uur later dan in Oezbekistan. Het slechte weer lijkt ons te achtervolgen want afgelopen nacht heeft het wéér geregend en overdag ziet het grijs en somber. Om 15.00 uur rijden we door naar Arslanbob, dit is nog 180 km. 90% van de bevolking van Arslanbob is Oezbeeks en minder dan 5% is Kirgizisch, Russisch, Tataars, Tadzjieks of Tjedsjeens. En 80% van de mensen in Kirgizië is moslim vooral Soenniet. Het is niet geoorloofd dat mannen en vrouwen elkaar de hand schudden of elkaar in de ogen kijken. Om 1700 uur breekt de hemel open en gaat de zon schijnen en er verschijnen glooiende heuvels bedekt met fris groen gras waar hier en daar schapen op grazen. Dit gebied staat bekend om zijn walnoten en walnoot-olie en is ,na het houden van vee, hun enigste bron van inkomsten De pluktijd is september, en de mannen hebben nu niets te doen en staan overal in groepjes te kletsen en de jongeren trekken weg en zoeken vooral werk in Rusland. Het is een afgelegen armoedig gebied waar we terecht zijn gekomen. Ook hier heeft het veel geregend wat te zien is aan de kolkende modder stromen die van de bergen komen. In Arslanbob overnachten we 2 nachten in 2 pensions die door twee families worden gerund. De kamers zijn erg basic en je moet naar buiten voor het toilet en de douche. We blijven eten in een van beide pensions. We zitten op lange lage banken en krijgen een salade en plöf voorgeschoteld. Het is gezellig Woensdag 1 mei: Arslanbob: Vandaag hebben we een vrije dag. Er zijn 3 opties om te doen: met een jeep een 5 uur durende tocht maken langs de watervallen en omgeving, incl.. een wandeling van 1,5 uur , ditzelfde doen met een paard, of alles wandelend doen. Ik ga samen met Bill uit Texas de wandeling maken . In totaal wandelen we 6,5 uur (20-25 km) Het weer varieert erg, we hebben zon, regen, bewolking, warmte en kou gehad. Het eerste stuk naar de grote waterval gaat geleidelijk omhoog, maar het laatste stuk is vrij steil. Hier komen we ook de groepsgenoten tegen die met de jeep en te paard zijn gegaan. Het uitzicht op de bergen met sneeuw is prachtig. Daarna lopen we naar beneden, een enkele keer lopen we verkeerd omdat " Maps.Me" de weg niet kan vinden. We lopen daarna naar de Kleine waterval. Daar zijn ook wat lokale toeristen en een grot waar de staart van een jongetje wordt afgeknipt als religieus ceremonieel. De paden naar beneden zijn erg modderig. Om 16.30 uur zijn we terug bij het pension. De anderen waren al vroeger terug. De zon blijft dan schijnen en het is buiten in de zon lekkerder dan binnen. Dus na wat gegeten te hebben loop ik naar het centrum van het stadje en zie een lokale markt. Ik koop nog een halve kilo gedroogde abrikozen voor €0,30 (lekker en goedkoop). ' s Avonds eten we in ons eigen guesthouse: gebakken aardappels en gebraden kip en een salade. Het is jammer dat ze ons geen lokaal voedsel voorschotelen. Het is koud in de eetkamer en het is wat ongemakkelijk zitten zo laag bij de grond. Daarna kneed ik de gespannen nek en schouderspieren van een groepsgenoot en kruip daarna in bed: de warmste plek in huis. Donderdag 2 mei; van Arslanbob naar Toktugal reservoir: 100 km: Als we om 7.00 uur opstaan is het buiten nat, somber en koud. Dit staat me een beetje tegen. Het ontbijt stelt ook niets voor: rijstpap , brood, abrikozen jam en Chili voor op het brood en een gekookt ei. Om 9.00 uur vertrekken we weer met de truck. We moeten 100 km rijden voordat we in Toktugal reservoir aankomen waar we wild kamperen. Gelukkig klaart onderweg het weer op met zon en een blauwe lucht. Onderweg gaat kookgroep 1 boodschappen doen voor de lunch en avondeten. De dorpjes die we passeren stellen niet veel voor, maar het landschap is groen en glooiend en soms zie je mannen en vrouwen hun land handmatig bewerken en rijden mensen op ezels. Maar naarmate we dichter bij onze lunch plaats komen bij de Naryn river in het Tortugul gebied ( de langste rivier die ontspringt in China) zien we steeds meer prachtige hoge rotsbergen. We lunchen naast de truck aan de oever van de Naryn rivier die schitterend blauw van kleur is. Daarna rijden we door naar onze camping vlak bij het Tortugul reservoir. Deze ligt aan het meer en vlak bij een hotel. Er zijn verschillende groeps genoten die een hotelkamer nemen, waar ze slechts $10 voor hoeven te betalen. Ik zet gewoon ,volgens plan, mijn tent op, evenals 3 anderen, en slaap in mijn eentje. Ik krijg daar wel een beetje spijt van als het begint te regenen. Kookgroep 1 verzorgd de avondmaaltijd: rijst met groenten en geraspte kaas en als nagerecht heerlijke aardbeien, sinaasappel en cake/koeken. Ik krijg een mailtje dat mijn huurders mijn huis hebben verlaten en de deur van het dakterras open hebben laten staan en alle lamellen open hebben gelaten. Daar ben ik niet zo blij mee. Dus ik probeer een aantal mensen in te schakelen die dat ongedaan kunnen maken. Rond 21.30 uur kruip ik in mijn slaapzak. Vrijdag 3 mei: van Tortukol naar Kyzyl o.i : 320 km Ik heb best goed geslapen. Gelukkig heeft het vannacht niet geregend en was het niet koud. Om 7.30 uur sta ik op en breek mijn tent af. De kookgroep maakt het ontbijt klaar met gebakken eieren en brood, bloemkool en aardappels in schil (!). Om 9.30 verlaten we weer de camping en rijden naar onze volgende bestemming. Ook nu is het landschap prachtig met bergen. De zon schijnt en het is half bewolkt: ik kan weer mijn broekrok en mijn sandalen aan. Hoe lang weet ik niet want het weer wisselt sterk. Maar naar mate we hoger komen , neemt de hoeveelheid sneeuw op de bergen toe. We moeten de Hananagat pas over die op 3200 m. ligt en daar is het helemaal wit. Hier maken we een fotostop. Prachtig gezicht !! Als we over de pas zijn en er weer groene weilanden verschijnen gaan we rond 13.00 uur lunchen. Kookgroep 1 verzorgt de lunch. In de zon en uit de wind is het lekker buiten, maar uit de zon en in de wind is het ijzig koud. Daarna rijden we door naar ons pension in Kyzyl-Oi in de Suusamyr vallei nabij de Kokomeren rivier op 1800 m. hoogte. Kuzyl-oi betekent rode kom omdat het omgeven is door rood gekleurde bergen. De gezichten van de bewoners hebben mongoloïde trekken (rond gezicht met spleet ogen). De mannen dragen wit-zwarte vilten hoeden en de vrouwen lange rokken en een sjaaltje om het hoofd. We worden verdeeld over 3 familie pensions. Ik slaap met 4 mannen en 2 vrouwen in 3 kamers in een pension. De kamers zijn met elkaar verbonden zodat je door alle kamers moet om naar buiten te gaan waar de douche en w.c. zijn. Alles behalve prettig. We moeten lopen naar het andere pension waar de kookgroep het eten klaar maakt. Ze hebben rijst met hachee klaar gemaakt en banaan in een zoete saus als nagerecht. Het smaakt prima, al is het in de kamer waar we eten ijzig koud en dáárdoor ongezellig. Maar het zou leuker zijn als we iets van het familie gebeuren zouden zien en meemaken met lokaal eten. Helaas is er geen tijd om hier te "hiken" of te raften omdat we hier slechts overnachten. Super jammer, want er zijn hier volop mogelijkheden . Het toerisme wordt hier gestimuleerd door CBT = Community Bases Tourism die sinds 2000 in de Naryn en Jalalabad regio's actief zijn om de tradities van Kirgizische bevolking te beschermen hun inkomen te verbeteren en om hier het toerisme promoten. Zaterdag 4 mei; van Kyzyl-o.i. naar Kochkor: 120 km. Om 7.30 uur sta ik op. Er is wat mis met de waterleiding want er is geen stromend water voor het toilet en om te wassen, dus het is een beetje behelpen. Maar het ontbijt in ons guesthouse is prima: lekker brood, gebakken eieren, zelfgemaakte compote en marmelade, kaas, noten, snoepjes en koekjes. Na een uitleg van onze lokale gids gaan we rijden in de richting van Kochkor. Het is zonnig en de lucht is grotendeels blauw. Hier door zijn de bergen bedekt met sneeuw nog mooier. Regelmatig passeren we kerkhoven die me doen denken aan Madurodam met kleine tempeltjes als graven. Rond 14.00 uur gaan we lunchen op een vlakte tussen de bergen naast de truck. In de zon is het lekker maar de wind is erg koud. Daarna rijden we door naar Kochkor. Daar krijgen we een demonstratie hoe ze vilten tapijten maken, genaamd shyrdak of syrmak. Om een shyrdak te maken heeft men wol van 5 schapen nodig 's Avonds wordt het diner verzorgd door het guesthouse: salade, soep, noedels met groenten en vlees. Daarna krijgen we een optreden van een zangkoortje die Kirgizische muziek zingt in traditionele kleding en muziekinstrumenten bespelen. Ze deden het met veel enthousiasme. Om 22.30 uur is het weer bedtijd en ik deel nu mijn kamer in het guesthouse met Sam uit Australië. Zondag 5 mei, van Kochkor naar het Issuk Köl meer; 130 km Om 8.00 uur is het ontbijt,verzorgd door het guesthouse: pannenkoeken, gekookt ei, brood, zelfgemaakte marmelade en gedroogde vruchten en noten. Daarna rijdt de truck weer naar het centrum van Kochkor zodat de kookgroep boodschappen kan doen Ik hoef niets te kopen, en maak van daaruit een wandeling van 1 uur. Eerst richting de prachtige witte besneeuwde bergen en terug met het zicht op de gekleurde bergen. Het is extra genieten omdat de zon schijnt en de lucht helder blauw is, al is de buiten temperatuur slechts 5 graden. Om 10.30 uur vertrekken we met de truck richting het Issyk Köl meer. Het is een mooie tocht deels langs de Karaunkur rivier /reservoir.(of Tjoek rivier) waar een onweersbui boven hangt. 's Middags krijgen we een demonstratie hoe het houten frame van een yurt /joert wordt gemaakt door mannen ( vrouwen maken het vilten doek): Kirgizische joerten zijn gemaakt van berkenpalen die gebonden zijn aan een traliewerk dat de verticale wanden vormt. De buitenkant is gemaakt van vilt en wol, dat waterafstotend en warm is, en wat gemakkelijk kan worden gepatcht als dat nodig is. De bovenkant van de yurt is een houten cirkel, een tunduk genaamd, die een van de meest essentiële symbolen van het gezin en het universum vormt. Een kleine viltflap bedekt de tunduk, die kan worden geopend wanneer het weer mooi is om lichte en frisse lucht binnen te laten en gesloten wanneer het weer koud en nat is. De tunduk is een van de meest essentiële ontwerpen in Kirgizië en wordt gebruikt op de vlag. Het midden van de yurt houdt het vuur vast, zodat de rook door de tunduk kan ontsnappen. Van oudsher was de rechterkant gereserveerd voor vrouwen en bevatten borden en kookgerei en items voor naaien en breien. De linkerkant, de zijde van de man, bevat harnassen en jachtmessen en alles wat nodig is voor het hoeden en jagen. Een Yurt kan 120 jaar mee, want het is makkelijk te repareren en mee te nemen door de nomaden. Weer opbouwen duurt 1 uur. Als je nu handmatig een yurt laat maken ben je $1000 kwijt. Daarna lunchen we naast de truck en rijden vervolgens naar een plaats waar we een demonstratie "arend jagen" bijwonen. Centraal Azië is de geboorte plaats van de valkerij. De nomaden volkeren, die duizenden jaren geleden door de steppes van Centraal Azië zwierven, waren de eerste mensen die roofvogels trainden om op klein wild te jagen (hazen, vossen). De Kirgizische jagers (berkutchi) jagen met steenarenden ( Berkut of vogel van God). De training zelf duurt 3-4 jaar voordat zowel de arend als jager klaar zijn voor de jacht. De berkitchi draagt de vogel op een zwarte leren handschoen en plaats een kap over de ogen tot dat hij een prooi ziet. Wanneer de jager de kap verwijdert, zet de arend meteen de jacht in en valt aan, waarbij hij z'n prooi doodt door z'n nek te breken. Tijdens de demonstratie zien we hoe hij een levend konijn vangt en een gevulde vossenvacht Daarna kunnen we oefenen hoe handig we zijn met pijl en boog schieten. Daarna rijden we naar onze yurt-camping Almaluu. Er staan wel 10 van die ronde tenten. In een yurt slapen 3 mensen op matrassen die op de grond liggen met 2 doorgestikte dekens erop. De camping is voorzien van w.c's, douches, een restaurant en zélfs een sauna. De omgeving is perfect om te wandelen naar het Zuid Issyk Köl meer en de nabij gelegen heuvels. Het Issyk Kol meer is omgeven door met sneeuw bedekte pieken maar het bevriest nooit, vandaar zijn naam " warm meer " Het bergmeer is 182 km lang en 60 km breed en ligt op 1607 m. hoogte. Het is, na het Titicaca meer, het 2de grootste bergmeer van de wereld. 118 rivieren en stromen eindigen in dit meer. Om 20.00 uur dineren we in het restaurant van de camping: soep, salade en dumblings met vlees en groenten welke hetzelfde smaken als de Nepalese momo's. Terwijl ik in bed lig komen 2 mannen van de camping de kachel in de yurt opstoken. Dit gaat gepaard met rook en een vieze lucht, maar na een half uur is dit gelukkig verdwenen Maandag 6 mei: van Zuid Issyk Kül meer naar Jeti Ogüz Vallei: Na een goede warme nacht sta ik om 7.00 uur op. Helaas is er tijdelijk geen water , dus ik kan me niet douchen. Dan maar een wandeling maken in de heuvels want het is fris maar de zon schijnt volop. Om 8.00 uur is het ontbijt in het restaurant van de camping.: gebakken ei en brood. Daarna rijden we naar de Jen Orguz vallei. Onderweg stoppen we bij de Fairy Tail canyon. Dit is een prachtig gebied met veel kleurige spitse heuvels en bergen gelijkend op een sprookje. Deze bewandelen we en maken mooie foto's en video's. Daarna rijden we naar het dichtstbijzijnde dorpje waar kookgroep 3, ik en 3 andere van de groep, boodschappen doen voor de lunch en avondeten. Iets verder op stoppen we en verzorgen de lunch naast de truck: stukjes gebraden kip, veel rauwkost, kaas en brood. Daarna rijden we nog een stukje verder over een smal zandpad en enkele houten bruggetjes (gelukkig sterk genoeg voor de truck) naar een mooie plek waar Dragoman zomers meestal kampeert , maar nu is het hiervoor te koud. Hier bestijgen we lopend een grafheuvel met uitzicht op puntige dieprode rotsen en een Zwitsers landschap. De truck rijdt terug naar het plaatsje waar we overnachten, maar een aantal actievelingen lopen die 5 km terug. Hier bevindt zich de gebroken hart rots : dit is een rode rots in de vorm van een gebroken hart. Omdat het te koud is om te kamperen overnachten we in guesthouse Koyok Yüy in Jeti Oguz waar ze kamers hebben voor 2 en 4 personen. We moeten dan snel aan de slag met het bereiden van het avondeten, buiten vóór het guesthouse. We maken rijst met chili con carne . Gelukkig kunnen we dit binnen opeten, al is de ruimte koud zonder kachel ( buiten temperatuur is - 1 graad). En direct na het eten ga ik gebruik maken van de enige douche, die we met 20 mensen moeten delen. Daarna kruip ik warm in het bed waar het matras bedekt is met plastic en een zware dikke doorgestikte deken me warm houdt. Dinsdag 7 mei: van de Jeti Orguz vallei naar Karakol: 40 km. Om 8.00 uur sta ik op want om 8.30 uur is het ontbijt welke kookgroep 4 buiten klaar maakt. Het is nog fris buiten , maar in hét zonnetje is het te doen. Daarna maken Bill en ik nog een bergwandeling van 1 uur (hoogte 2200m.) Jeti Oguz betekent 7 stieren hoofden , genoemd naar de rotsen die gesplitst zijn in 7 delen en gelijken op 7 stieren hoofden. Daarna vertrekken we met de truck om 11.00 uur richting de stad Karakol. Maar na 20 min. rijden moeten we omkeren want onze lokale gids Rifat blijkt zijn paspoort vergeten te zijn in ons guesthouse. Ook vandaag schijnt de zon en is de lucht helder blauw en 10 graden. Tussen de middag arriveren we in het Amir hotel in Karakol. Nu deel ik de kamer met Liza uit Nederland. Hier blijven we maar 1 nacht. Karakol ligt op de oostpunt van het Issyk Kul meer . Veel inwoners van Karakol zijn Dungan-mensen. Dit zijn een groep Arabisch-Chinese moslims die hun huizen in China ontvluchtten tijdens de revolutie tegen de boeddhisten in 187. Karakol is de grootste stad in de Oblast Yssyk-Kol, te midden van het prachtige centrale Tien Shan, die aan drie kanten boven opdoemt. Het is een rustige en kalme, provinciale locatie gelegen aan de oostelijke rand van het Yssyk-Kol-meer en aan de voet van die hoge majestueuze bergen - Pobeda Peak (7.409 m) en Khan Tengri (6.995 m) en 150 km van de grens van Kirgizië en China . Gesticht door Russische kolonisten in de 19de eeuw, heeft de stad nog steeds niet de sfeer van die tijd verloren Ik bezoek eerst de bazaar met vele kraampjes en winkels die gevestigd zijn in grote zee containers. Daarna ga ik geld wisselen en loop naar de heilige drie-eenheid kathedraal (holy Trinidad cathedral) . Dit is een houten orthodoxe kerk. Het verhaal van de kerk gaat terug tot juli 1869, toen Karakol in feite een garnizoensstad was die gevestigd was als buitenpost aan de randen van het tsaristische Russische rijk. In het stadscentrum werd een kapel opgericht om de kozakken en andere troepen te dienen die hierheen werden gestuurd, en een klein bakstenen gebouw op stenen fundamenten werd opgericht. De Karakol-kerk werd echter verwoest tijdens een aardbeving in 1889. Daarvoor in de plaats werd een mooie houten versierde kerk gebouwd die in 1895 klaar was. Daarna loop Ik door naar de Dungan moskee. Dit is een zeer mooie houten moskee gebouwd door Chinese ambachtslieden in de Chinese kleuren rood, geel en groen, voor de lokale Dungans, tussen 1907 en 1910. Voltooid in 1910, werd de moskee gebouwd om Karakol's gemeenschap van Dungans te dienen (Chinese moslims die gevlucht waren voor vervolging in de jaren 1880). Ontworpen door een Chinese architect, is het gebouw volledig zonder spijkers gebouwd en veel van zijn beelden, waaronder een vuurwiel, weerspiegelen het pre-islamitische, boeddhistische verleden van de Dungans. In plaats van een minaret heeft de moskee een houten pagode. Woensdag 8 mei: van Karakol naar Altyn Arashan (betekent :gouden spa) Tussen 7.00-11.00 uur kunnen we ontbijten in het hotel in Karakol. Het is weer een geweldig ontbijtbuffet. Om 11.00 uur gaan de mensen van 3 kookgroepen inkopen doen voor de maaltijden voor de komende 2 dagen. De jeep , die we ook gebruiken om naar Altyn Arashan te gaan, rijdt ons naar de markt van Karakol. En om 14.00 uur gaan we met een busje en een leger jeep naar Altyn Arashan, want de truck kan daar niet komen. De afstand is niet zover, slechts 30 km., maar we doen er 2,5 uur over omdat we moeten rijden in de bergen over een smal pad met forse stenen en kuilen. In de Altyn Arashan vallei verblijven we in guesthouse Altyn Arashan. We slapen in ruimtes waar 5 bedden in staan. We hebben de kookspullen meegenomen, en een kookgroep maakt de avondmaaltijd klaar in een ruimte die nog niet helemaal afgetimmerd is. Er bevinden zich warm water bronnen langs de rivier vallei, maar het stelt niet veel voor: een cementen keet met een waterbak van 2,5 bij 2,5 m. met warm bron water. Als we arriveren sneeuwt het en is het koud. Ik doe gauw mijn fleece jack en mijn dons jack en mijn bergschoenen aan en maak mijn 1ste hike. De natuur is hier prachtig: groene weiden, bergen bedekt met sneeuw en daarna ben ik warm. Om 19.30 uur is het eten klaar. Ze hebben heerlijke wraps gemaakt met kip en salade, alleen de ruimte waar we eten lijkt meer op een schuur en het is koud. Daarna moeten we buiten in de kou afwassen. Bah!! Gelukkig kunnen we daarna in een verwarmde ruimte een glaasje drinken, wat het een stuk gezelliger maakt. Donderdag 9 mei; Altyn Arashan. Vandaag hebben we een vrije dag Om 9.00 uur staat het ontbijt klaar, gemaakt door kookgroep 2. Zeven mensen van onze groep hebben besloten om vandaag al terug te keren naar Karakol omdat ze last hebben van de kou of van hoogte ziekte of van hun maag en darmen. Een minibusje brengt hen om 14.00 uur terug naar Karakol. Iedereen maakt zijn eigen lunchpakketje klaar bestaande uit gevulde wraps, brood, fruit en snoep. De meeste blijvers maken een korte of lange wandeling en gaan in de hot spring, die behoorlijk warm is. Ik maak eerst een wandeling van 1,5 uur aan de overzijde van de rivier. Ik ga terug naar het guesthouse als het pad dood loopt. Bij het guesthouse behandel ik Bill die veel last van zijn rug heeft. Daarna maak ik een wandeling van 6 uur. Eerst loopt het pad wat steil omhoog, maar gaat daarna over in een grasvlakte met aan de rechter kant bergen bedekt met sneeuw en een kolkende bergrivier en aan de linker kant zandbergen met polletjes gras . Hier en daar grazen koeien en bevinden zich poeltjes gevuld met warm bronwater en zijn soms delen van de meanderende rivier bevroren en bedekt met sneeuw. Aan het einde van de vallei komen de rechter en linker bergen bij elkaar. Het is een prachtige wandeling te meer omdat de zon volop schijnt en de lucht helder blauw is. Om 18.00 uur ben ik terug bij het guesthouse en ga in de hot spring die ik op dat moment helemaal voor mij alleen heb. Super lekker. 's Avonds eten we een echte Hollandse maaltijd; puree, bloemkool en kip. Daarna gezellig napraten en borrelen: wijn, bier, wodka met fanta en een tweetal zoete lokale likeurtjes. Er wordt door de meesten veel alcohol gedronken en van alles door elkaar. Vrijdag 10 mei; van Altyn Arashan naar Chon(g) Kemin. Ik moet al om 6.00 uur uit de veren, want ik moet samen met mijn kookgroep het ontbijt verzorgen. We maken porridge en er is yoghurt met noten, rozijnen, en bananen. Geen brood want dat zou nu toch oud en droog zijn geweest. Om 8.00 uur rijden we, via dezelfde hobbelige bergweg, en met een volle jeep terug naar Karakol . Daar stappen we , bij hotel Amir, over op onze truck. Hiermee rijden we door naar Chon(g) Kemin ( in ons oorspronkelijke programma zouden we vandaag naar de Noord Issyk Kul gaan maar dat is gecanceld waarschijnlijk omdat het daar te koud is). Het wordt een warme en lange reisdag. Om 14.00 uur bereiken we Cholpon Ata aan het Issyk Kul meer, waar we de lunch naast de truck klaarmaken en nuttigen en de petroglyfen bewonderen die dateren uit de 5de eeuw voor Christus tot de 8ste eeuw na christus . Daarna rijden we door naar ons GBT Guesthouse Jekshen Chon Kemin waar we 's avonds pas om 19.45 uur arriveren. Gelukkig kunnen we in het guesthouse eten. De lange tafel ziet er prachtig uit met heel veel zoete etenswaar zoals koekjes, snoepjes e.a. dingen waarvan ik de naam niet ken. De maaltijd bestaat uit een soort risotto en salades. We slapen in ruimtes waar 2-4 bedden in staan met vele mooie tapijten op de grond en tegen de wand. Er is slechts 1 douche en 2 toiletten , dus het is goed opletten wanneer ze vrij zijn. Inmiddels heb ik al een paar dagen geen internet verbinding terwijl ik een Sim kaart van MegaCom had gekocht. Ik begrijp niet hoe dat kan, terwijl anderen met een simkaart wel verbinding hebben. Nu blijkt dat , ongeacht de hoeveelheid megabite, je de simkaart na één week moet verlengen en dat wist ik niet. Zaterdag 11 mei; Chon(g) Kemin, We ontbijten in het guesthouse om 8.00 uur met weer al die zoetigheid op tafel. Daarna maakt iedereen zijn eigen lunchpakket klaar met de ingrediënten die de kookgroep heeft ingekocht: heerlijke wraps met kaas en rauwkost, worst , noten en fruit. Een deel van de groep gaat paardrijden en een ander deel gaat " hiken". Ik kies voor de laatste optie want het is een schitterend gebied om te wandelen met uitgestrekte grasvlaktes en bergen bedekt met sneeuw en hier en daar een huisje en een kabbelend riviertje. De Chon(g) Kemin vallei ligt in het Tian Shah gebergte, die reikt boven de 7000 m. De vallei staat bekend om zijn prachtige flora en fauna. De zijkanten van de vallei vormen coniferen bossen. Je kunt er ook verschillende trekkingen maken langs de Chong Kemin rivier en raften op wild water en paardrijden . Het is de hele dag prachtig weer Doch er gebeurt iets ergs:: Op de heuvel met een mooi uitzichtpunt maak ik een video en eet mijn wrap op. Dan krijg ik ook last van diarree. Daarna loop ik naar het volgende dorpje waar zich een apart kerkhof bevindt. Terwijl ik naar de grote weg loop, ontdek ik dat ik mijn foto camera kwijt ben . Ik vermoed dat ik hem waarschijnlijk achter gelaten heb op het kerkhof of op het uitzichtpunt of daartussen waar ik af en toe mijn behoeften moest doen. Ik loop snel terug naar het kerkhof, maar daar zie ik hem niet. Daarna loop Ik weer de heuvel op met het mooie uitzicht en zie gedurende 1 min. een jongen en krijg het angstige vermoeden dat hij mijn camera heeft gevonden en mee heeft genomen , want hij was eventjes later nergens meer te bekennen. Ook kom ik een man te paard tegen. Ik probeer hem uit te leggen dat ik mijn fototoestel kwijt ben, maar hij snapt er niets van. Boven op de heuvel aangekomen is geen fotocamera te bespeuren. Ik loop weer terug naar het kerkhof en kijk nog eens extra goed, maar zonder resultaat. Dan moet ik me haasten , want om 16.30 uur zouden we met de truck naar de Nomad spelen gaan. Om 17.40 uur kom ik onderweg de truck tegen en stap in. Dit spel wordt gedaan met paarden waarbij de berijder eerst een lap op de grond moet oppakken vanaf de rug van het paard volop in galop. Daarna moeten ze proberen een vrouw op een paard te schaken. Tenslotte wordt een soort polo gespeeld met een dood onthoofd schaap wat op de grond ligt en men moet proberen om dat schaap te bemachtigen en te brengen naar een put. Daarna rijden we om 18.00 uur terug naar het guesthouse. Het zit me niet lekker dat ik mijn fototoestel nog niet gevonden heb en loop voor de 3de keer naar het uitzichtpunt en het kerkhof. Inmiddels ben ik doodop na 6 uur wandelen en ga op handen en voeten de berg op. Doch ook nu zonder resultaat. Om 20.15 uur, net voordat het donker is, ben ik terug bij het guesthouse. De groep heeft al gegeten. Ze hebben wat eten bewaard voor me, maar ik heb helemaal geen honger meer. Ik neem gauw een douche want de diarree heeft zelfs mijn kniebroek bevuild. En om 21.30 uur lig ik al in bed, half ziek van de diarree en dat ik mijn camera met al mijn video's kwijt ben Zondag 12 mei; van Chon(g) Kemin naar Bisjkek: 150 km Vannacht om 3.00 uur wakker geworden en weer gaan piekeren over mijn verloren camera. In Chon(g) Kemin is geen politie bureau dus ik moet wachten tot maandag om in Bisjkek aangifte te gaan doen. Het is somber en druilerig weer. Ik besef dan des te meer dat we de laatste dagen enorm geboft hebben met het weer. Na het zoete ontbijt om 8.30 uur vertrekken we om 9.30 uur met de truck in de richting van Bisjkek. Net voorbij Tokmok, in de Chuy vallei, bezoeken we de Burana toren , een minaret uit de 11de eeuw die oorspronkelijk 46 m. was, maar nu slechts 24 m., de overblijfselen van het historische dorp Balasagun met een moskee, mausoleum , grafstenen, beelden , molenstenen etc.. die aan het einde van de 9de eeuw door de Karakhaniden is gesticht. Het is inmiddels bewolkt, warm en benauwd geworden. Daarna gaan we onderweg in een mooie accommodatie lunchen en rijden door naar Bisjkek . Rond 16.00 uur arriveren we in ons hotel Asia mountains. Het is een mooi hotel met een zwembad zonder water. 's Avonds hebben we ons afscheidsdiner. Maandag 13 mei: Bisjkek Vanochtend om 7.00 uur is mijn slaapmaatje Lisa met de taxi naar de luchthaven gegaan. Ik moet om 12.00 uur uitchecken. In de tussentijd ga ik lunchen en mijn koffer reorganiseren. Rifat, de lokale gids had me belooft om met me mee te gaan naar het politiebureau om aangifte te doen, maar hij is gisteren naar huis gegaan ( hij woont net over de grens in Tadzjikistan) , hopelijk komt hij op tijd terug. De rest van de dag hou ik me bezig met het afmaken en verzenden van mijn laatste vakantie verhaal ( en mogelijk wat foto's) op mijn weblog, winkelen, lezen etc.. Het is gelukkig een mooi hotel waar we zitten en het weer is prachtig, zonnig en warm tot 26 graden. Ik heb voor vannacht geen kamer geboekt want morgenochtend om 3.30 uur heb ik transport van het hotel geregeld die me naar de luchthaven brengt. Dus zolang zal ik in het hotel moeten wachten. Dus dinsdag 14 mei om 0.6.10 uur vlieg ik met Aeroflot SU1883 van Bisjkek naar Moskou waar ik om 0.7.40 uur aankom. Daarna vlieg ik ook met Aeroflot SU2550 om 0.9.10 van Moskou naar Amsterdam waar ik om 12.00 uur aankom. Daarna neem ik de trein en tram naar IJsselstein Dit zijn dan weer mijn laatste vakantie belevenissen. Het was, op een paar ongemakken na, een geweldige tijd. Het zal wel weer wennen zijn als ik weer thuis ben, maar gelukkig is het voorjaar begonnen in Nederland en kan ik weer gaan tennissen, hardlopen en fietsen. En ik verheug me er weer op om jullie te zien. Hier nog wat informatie over KIRGIZIË 1. Er wonen veel Oezbeken in Kirgizië omdat een deel vroeger behoorde bij Oezbekistan 2. 80% van heet land bestaat uit bergen en 90% van het land ligt boven de 1500 m. hoogte 3. Het overgrote deel van de bevolking is islamiet 4. Het land grenst kloks-gewijs aan Kazachstan, China, Tadzjikistan en Oezbekistan 5. Chinezen bouwen hier ook de wegen. 6. Kirgizië is onafhankelijk geworden van Rusland in 1991. 7. Jongens tussen 20-35 jaar werken bijna allemaal in Rusland. 8. Bron van inkomsten is landbouw en veeteelt . Ze exporteren goud en gedroogde vruchten 9. De walnoot-bossen van Kirgizië zijn de grootste van de wereld 10. Het is toegestaan om 2 paspoorten te hebben. De meesten hebben een Russisch en Kirgizisch paspoort 11. De olie komt uit Rusland en het gas uit Oezbekistan . 12. 80% van de elektriciteit behoefte wordt voorzien door hydro elektriciteit 13. De Staat ziekenhuizen stammen uit de Sovjet-Unie tijd, zijn gratis maar oud en leveren slechte kwaliteit i.t.t. De particuliere ziekenhuizen. De artsen hebben vaak een dubbele baan omdat de staatsziekenhuizen slecht betalen. 14. Scholing op de lagere en middelbare school is gratis, maar voor de universiteit moet men betalen. Doch de mensen met een laag inkomen krijgen korting en als je een goede student bent en een aantal examens goed volbrengt is de universiteit opleiding ook gratis. Groetjes van Francine [vip] => [userRegistrationDate] => 2018-10-06 17:54:43 [totalVisitorCount] => 9783 [pictureCount] => 21 [visitorCount] => 2236 [author] => Francine [cityName] => Bisjkek [travelId] => 520436 [travelTitle] => nog thuis [travelTitleSlugified] => nog-thuis [dateDepart] => 2018-10-27 [dateReturn] => 2019-05-14 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/889/978_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/437/582_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => 11de-verslag-oezbek-kirgizi-18-april-14-mei ) [1] => stdClass Object ( [reportId] => 5038292 [userId] => 436672 [countryId] => 101 [username] => Gertjanstuij [datePublication] => 2018-09-26 [photoRevision] => 0 [title] => Through Uzbekistan and the Russian visa [message] => --- English below--- Nadat ik aangekomen was in Kazachstan, zijn we (ik en 2 lifters van Hongarije en Finland) naar Aktau gegaan. Daar zijn we voor een aantal nachten gebleven, omdat de boot toch best vermoeiend was. In Aktau kwam ik erachter dat de diesel vrij schaars is in Oezbekistan en dat de kwaliteit soms slecht is. Dus heb ik voorbereidingen getroffen door een nieuwe (grotere) brandstoffilter erin te laten zetten en heb ik een reserve filter gekocht. Ook heb ik een jerrycan van 20 liter aangeschaft, zodat ik nog wat verder vooruit kon. De Hongaarse lifter ging met me mee door Kazachstan en Oezbekistan. We zijn naar mooie bergen/plateau’s geweest en ook naar de scheepswrakken in het Aralmeer. Het meer is nu 10% van wat het 70 jaar geleden is geweest, maar ze hebben veelal het water gebruikt voor het verbouwen van katoen en nu is er praktisch niets meer over. De grens bij Oezbekistan was interessant. Ze zien dat je een toerist bent en laten je voor gaan voor de 70 mensen die in de rij staan. Het land wil meer openstaan voor toeristen en dit is blijkbaar de manier hoe dat gaat. Ook de munteenheid die ze hebben is interessant, gezien 1 euro ongeveer 9500 Oezbeekse som is. Ze hebben biljetten van 200 tot 50.000, maar bij de grens hadden ze alleen biljetten van 10.000. Dus kreeg ik stapel van 80 biljetten van 10.000 en ik voelde me een miljonair :) De weg was nogal slecht in het begin van Oezbekistan, dus deed ik in totaal 10 uur over ongeveer 500 km en dat was voornamelijk woestijn. De eerste plek waar ik diesel kon kopen kwamen ze aan met een jerrycan van 20 liter en ze boden ook nog een cola fles aan, zodat ik daarvan een trechter kon maken. Interessant om te zien hoe dat werkt in Oezbekistan, maar gelukkig was de kwaliteit niet zo slecht dat mijn auto er problemen mee kreeg. Onderweg heb ik nog een andere auto geholpen met het verwisselen van een lekke band, maar die had niet het goede gereedschap. Gelukkig kon ik wel het goede gereedschap bieden en de mensen weer op weg helpen. En hier hebben de mensen de gewoonte om alles op hun auto te stapelen, zelfs met de slechte wegen. Oezbekistan is een mooi land, met veel woestijn, kamelen (op de weg), mooie blauwe moskeeën en oude gebouwen door de oude Zijderoute. Ik vond het mooi om te zien, maar na de zoveelste moskee, had ik het wel gezien. Dus ben ik zo snel mogelijk naar de hoofdstad Tashkent(elke grote stad 2 nachten en dan weer 5 uur rijden naar de volgende stad), om mijn Russische visum zien te halen, voor de terugweg. Nog een ander punt over Oezbekistan: Ze houden niet van verkeersborden, dus je moet maar aanvoelen hoe hard je kunt rijden. In het begin wist ik dat niet en ben ik twee keer staande gehouden door de politie op één dag. De eerste keer was omdat ik te hard reed, namelijk 77 in plaats van 70. De politie sprak geen engels en een beetje Russisch, dus bood ik mijn telefoon aan om te vertalen van Russisch naar Engels. Na een tijdje schreven ze 200 Oezbeekse Som op een papier, wat ongeveer 5 eurocent is. Ik geloofde het niet, maar ging naar mijn auto om geld te halen. Ik liet al het geld op 1000 Som na achter in de auto en liep terug naar de politieauto. Ik gaf de 1000 Som, maar toen begonnen ze nullen toe te voegen, tot 200.000 (25 euro) en toen zei ik dat ik een ATM nodig had. Na een paar minuten wachten en slechte vertalingen via Google translate lieten ze me gaan zonder enige betaling. De andere staande-houding was dat ze alleen mijn papieren wilden zien. Ik kwam dinsdagmiddag aan in Tashkent en ging de volgende dag naar de Russische ambassade voor mijn visum. Het is niet zo makkelijk om je russische visum te halen. Ik had online wat informatie ingevuld, maar je moet een afspraak maken op een andere website (terwijl dat niet op de eerste website vermeld staat, heel handig). De volgende mogelijkheid voor een afspraak was op maandag, dus moest ik mezelf zien te vermaken in Tashkent. Het is een prima stad, met goedkoop eten en drinken, niet te toeristisch en interessante markten waarin ze rauw vlees verkopen en dat in stukken hakken met bijlen. Het hostel waar ik verbleef was erg goed en we hadden een paar ‘watermelon parties’, waarbij we vertelden waar we vandaan kwamen, wat we deden en wie we waren. De maandag van de afspraak vertelden ze me bij de ambassade dat ik alleen een toeristen visum kan krijgen in Nederland of dat ik humanitaire redenen heb om door Rusland te gaan. De andere optie is dat ik een transit visa krijg voor 500km per dag, dus dat ik 4/5 dagen door Rusland heen moet crossen, terwijl ik toch graag iets langer over doe. Mijn plan is om nu naar Bishkek (hoofdstad van Kirgizië) te gaan en daar het opnieuw te proberen. MIsschien heb ik daar meer geluk en anders wordt het toch een transit visa waarbij ik Rusland doorkruis als een idioot. Ik kwam de Finse lifster opnieuw tegen in Tashkent en nu reizen we samen naar Bishkek. Het laatste hotel kreeg niet erg veel reizigers, want ze vroegen ons of we getrouwd waren. Ik probeerde uit te leggen dat ze een lifter was, maar dat werkte niet erg goed. Toen kreeg ik door dat als we niet getrouwd waren, dat we dan twee verschillende kamers moesten boeken en dus dubbel moesten betalen. Dit wilden we niet en we begonnen onze tassen te pakken om een ander hostel te zoeken. Hij vond iemand aan de telefoon die Engels kon, zodat we een vertaler hadden. Uiteindelijk konden we samen in 1 kamer slapen voor de prijs die we wilden, met twee eenpersoonsbedden. In andere hostels is het normaal om in een kamer van 10 bedden met mannen en vrouwen samen te slapen, dus ik snap nog steeds het probleem niet helemaal. Nu ben ik onderweg naar Bishkek, waar ik een adres heb om naar toe te gaan via workaway. Ik kwam erachter dat ik niet een erg goede toerist ben, omdat ik de moskeeën vrij snel zat was, net als de woestijn. Ondertussen ga ik mijn Russische visum zien te halen en hoop ik mijn terugweg te beginnen half oktober. Wanneer ik alleen mijn transit visa krijg zal dat nog iets later zijn, maar half november is mijn plan om terug te zijn in het vertrouwde Nederland. Meer informatie over mijn workaway adres is te vinden op: https://www.workaway.info/397724359432-en.html Hieronder een Time-lapse filmpje van mij door de bergen. Gefilmd door de finse lifter: --- English starts here --- After I left the boat, me and two friends from the boat went to Aktau (from Hungary and Finland), where we stayed for a few nights. The boat trip was on one side quiet relaxing, but also absorbing the energy. in Aktau I found out that the diesel is rare in Uzbekistan and when you find something, it can be bad. So I took some preparations like a 20 liter jerry can and a bigger fuel filter (and a spare one) After the relaxing days in Aktau the Hungarian hitchhiker from the boat joined me for more days through Kazakhstan and Uzbekistan. We went to some nice mountains in Kazakhstan and also to the shipwrecks at the former Aral sea. The aral sea is now 10% of what is was 70 years ago, but they used all the water for agriculture and now there is almost nothing left. The border by Uzbekistan was kinda interesting. They see that you are a tourist, so you can pass all the 70 people who are waiting there for the stamps and go in front. I think they want to be more open for tourists and this how it work out. Also the money is interesting, because 1 euro is about 9500 Uzbek som. They have notes from 200 till 50.000, but at the border they only had 10.000. So I got a pile of (80) notes of 10.000, and I felt like a millionaire :) The road was pretty bad at the beginning of Uzbekistan, so I did about 10 hours about 500 km of desert. The first place where I found diesel they came with a jerry can of 20 liters and offered me a cutted bottle of cola so i can put it into my car. Interesting how that works in Uzbekistan, but the quality looks fine. My car didn't have any problems, so that was good. Other people had some problems on the road and they waved for stopping. I was happy that I have some good tools and changed there flat tire. They like it to put a lot of stuff on there car even when there are this bad roads. Uzbekistan is a beautiful country, with a lot of desert, camels (on the road), nice blue mosks, and famous old buildings because of the Silk Road in the past. I liked it, but after a few mosks, I started to be a bit tired of these buildings, and tried to go as fast as possible to Tashkent, for my Russian visa for the way back. One thing about Uzbekistan, the don't like speedsigns, so you have to feel how fast you can drive. In the beginning i didn't know that and i was stopped twice by the police on one day. The first was for speeding, because I drove 77 km/h instead of 70. They didn't speak english and bad russian, so I offered my phone for translation and after a while they wrote 200 som (5 euro cent). I didn’t believe that, but I took my wallet out of my car, leave all the money in the car except one note of 1000 and walk back to the police car. I gave the money, but then they start added zero’s so it make 200.000 (25 euro) and I said that I need to find an ATM and after a few minutes of waiting and bad translating, they let me go. The second stop was only to control my passport and my car passport. I arrived Tuesday in the afternoon at Tashkent and planned to go the next day to the Russian Embassy for my visa. I found out that it is not so easy to get your visa, because I filled in some information online, but you need to make an appointment on another website (and they didn’t mention it on the first website, very handy). The next possibility was on Monday, so I need to wait for a while in Tashkent. It is a nice city, with cheap food, not so touristy, and interesting market halls where the chop with an axe the meat and sell it with their bare hands (see pictures). The hostel was very nice and we had a few watermelon parties, where we introduced each other and have some nice evenings. The monday of the appointment they told me that I only can get a tourist visa if i apply in the Netherlands, or if i have humanitarian reasons to go to Russia. Otherwise I can get a transit visa for 500 km each day, so that will be 4 or 5 days crossing Russia, while I want to spend a little bit more there. The next plan is to go to Bishkek and try it again, maybe they have different rules and otherwise I will cross Russia like a crazy person. I met the finnish girl from the boat again in Tashkent and now we are travelling together to Bishkek. The last hotel in Uzbekistan didn't get that much travellers, because they staff of the hotel started asking if we were married. I tried to explain that she was a hitchhiker, but that didn't work out well. If we are not married, then we need to have separate rooms, and pay double. We didn't want to do this and started packing our backs for another hostel. Then he started calling a person who could speak English and function like a translator. In the end we could stay in one room with two separate beds. In other hostels it is normal to sleep with 10 persons in one room and all people are mixed, so I still don't get it why it is a problem. Now I am heading to Bishkek, where I have another place to stay with workaway. I found out that I am not very good in being a tourist, because I get quiet fast bored about the mosques and the desert. In the meantime i will try to get my Russian visa and I will start my way back on the half of October. When I could only get a transit visa, then I start a little bit later, but the plan is to arrive in the Netherlands at the half of November. More information about the address on workaway is here: https://www.workaway.info/397724359432-en.html Here a small time-lapse of me through the mountains. Made by the Finnish hitchhiker: [vip] => [userRegistrationDate] => 2018-06-09 08:57:30 [totalVisitorCount] => 10836 [pictureCount] => 17 [visitorCount] => 1004 [author] => [cityName] => Medrese [travelId] => 518686 [travelTitle] => Nederland - Kirgizië - Nederland [travelTitleSlugified] => nederland-kirgizi-nederland [dateDepart] => 2018-06-09 [dateReturn] => 2018-11-15 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/809/257_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/672_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => through-uzbekistan-and-the-russian-visa ) [2] => stdClass Object ( [reportId] => 5038283 [userId] => 119439 [countryId] => 101 [username] => rienengreet [datePublication] => 2018-09-26 [photoRevision] => 0 [title] => Het nomadengevoel. [message] => Goedenavond allen. Gezellig dat jullie meegenieten, wij doen dat ook volop. Waren we bij het vorige verslag Kirgizië net binnengekomen morgen verlaten we het alweer. Maar wat een prachtig land. Na onze vrije dag in Karakol hadden we bedacht om die avond in het hotel te eten. We hadden daarom die ochtend al de bestelling opgegeven, want het eten werd er gebracht door een lokaal restaurant. Moet kunnen toch. Maar goed omdat we gescheiden op pad waren gegaan kwamen we niet tegelijk binnen, en wij waren de eerste om te horen dat wat we besteld hadden er niet was .Maar als we een uur van te voren een nieuwe bestelling zouden doorgeven was het prima. Oké, tot zover alles goed. Els en Rokus verschenen, iets nieuws uitgezocht en Rien naar de lobby om e.e.a. te regelen, en toen begon het geneuzel. De Engels sprekende dame was ondertussen vertrokken, de al een Russische sprekende dame begreep er niks van, uiteindelijk zou de conclusie zijn dat we stad maar in moesten. En dat wilden wij niet. Dus een hoop heen en weer gebel, ik kreeg af en toe de mobiel in mijn handen gedrukt, geen idee wie ik aan de lijn kreeg, maar uiteindelijk sprak in een Engels sprekende dame en kon ik een bestelling doorgeven. Dus toch gegeten in het hotel, maar het koste een beetje moeite. De volgende morgen besloten Els en Rokus en dagje langer in het hotel tevvblijven vanwege de buik, dus gingen wij samen verder de reis vervolgen naar het Djeti Oguz het kamp in de Djeti vallei. Gelukkig niet heel ver van Karakol zodat de volgende dag we allemaal weer samengevoegd konden worden. De rit was prachtig, gestopt bij mooie rotsen , genoten van de nomaden die met hun kudde,s toch al wel aan het afdalen zijn en na een lange hobbelige rit bij ons yurt kamp beland. Geweldig, een stuk of 10 yurts, grote ronde tenten, met bedden en dikke dekens, twee krukjes, zoals waar vroeger de boeren hun koeien op melken, oh nee, molken, en dat was het. Maar het uitzicht op de bergen is geweldig, een riviertje was vlak voor ons langs stroomt, kudde,s schapen die de bergen af komen, heerlijk. Na een lekkere lunch samen met Baha ( schrijf Baha, zeg Baga) een mooie wandeling gemaakt naar een waterval. Heen wel aardig klimmen, maar de uitzichten maakten alles meer dan goed. Mooie bergen ,begroeid met naaldbomen, en daartussen dan prachtig geel gekleurde loofbomen, nomaden die aldaalden, kleine boerderijen met kippen en kalkoenen, echt een genot. Het weer werd wel wat bewolkt maar gelukkig bleef het droog. Na een uur of drie lopen weer terug bij onze tent, en toen was het echt koud geworden dus als een stel diepvrieskippen onder de dekens lekker liggen lezen. De douche en toiletten waren buiten, dus douchen deden we maar niet aan. Tijdens het diner werd er gevraagd of de kachel in onze yurt aan moest en ja dat wilden we wel. Dus iemand kwam met hout en stookte ons kacheltje lekker op, nou dat hebben we geweten. Lagen we die middag te rillen als ee stel rietjes, die avond lagen we in bed als een stel gerookte zeemakrelen, zo heet werd het. Maar goed, heerlijk geslapen mef de achtergrond geluiden van de rivier. De volgende morgen een kattewasje gedaan, vel te koud om uitgebreid buiten te wassen en ons in het zonnetje op laten warmen en gewacht tot Baha , die heel vroeg terug was gegaan om Els en Rokus op te halen, ons weer kwam oppikken. Dat was om 10.0p uur ,nog even thee gedronken, die komt ons trouwens de neus- en andere gaten uit, en daarna op weg naar het volgende yurt kamp. Weer zo,n mooie rit, de natuur is zo overweldigend, haast niet te beschrijven. Bergen met sneeuwtoppen , mooie blauwe lucht, leuke dorpjes, landerijen, dan weer ruige rotsen, geen moment van verveling. We reden langs het grootste meer van Kirgizie , het Yzzyl Kul meer en daar liggen diverse valleien langs. In 1 vallei een mooie kleine wandeling gemaakt met mooi uitzicht op het meer. En toen jawel, werd het donker en ging het onweren. Onderweg ergens geluncht, en vervolgens een viltfabricage bedrijfje bezocht. Heel knap om te zien hoe van een schapenhuid de mooiste dingen worden gemaakt. Hoe het wordt bewerkt, gekleurd, hoe patronen worden gemaakt, hoe het allemaal met de hand genaaid wordt, erg mooi. Toen verder gereden naar ons volgende kamp, gelegen aan het meer. Heel anders als het eerste ,maar ok weer geweldig. Alleen een beetje nat en koud. Dus weer niet douchen en weer een toilet buiten. Die nacht heel veel wind en regen gehad, maar wel lekker geslapen op een matjes onder dikke dekens. Het heeft toch wel wat. Toen we opstonden prachtig gezicht op het meer, zon er bij en dan de besneeuwde bergtoppen, geweldig, maar nog wel frisjes.na het ontbijt op naar onze adelassrs show. Een belevenis. Een man in vol ornaat, gekleed in Kirgizische kleding met een adelaar op een mooi strandje. Hij vertelde het een en ander en das rna nstuurlijk fotomomenten van die man met de adelaar, wij met de adelaar op de arm, en dat is best zwaar hoor, daarna werd er een levend konijn ingezet, en konden we mooi bekijken hou de vogel op zijn prooi af schoot. Helaas was het een slim konijn het ging onder een auto zitten, dus 1-0 voor het konijn. Maar al met al een belevenis om mee te maken, echt mooi om zo,n grote roofvogel van zo di ht bij te zien. Daarna de rit weer opgepakt dor kloven, met bergen echt hoog, constant besneeuwde toppen ruige natuur, bergbeekjes, rivieren, wat een overweldigend landschap. De eindbestemming was Kyzyl oi een gehucht gelegen in een prachtige kloof en daar hebben we in een homestay overnacht. Een huisje voor ons vijven heel knus en gezellig. De volgende morgen een schitterende wandeling gemaakt gelopen over bergweiden tussen koeien, paarden en schapen met hun cowboys er bij, heerlijk. Het was een prachtige wandeling wederom door overweldigende natuur. Want die is gewoon niet uit te leggen. Daarna een lange maar mooie reisdag naar chychkan kloof gemaakt, onderwrg heel veel kerkhoven gezien, dat zijn complete monumenten soms, en heel veel zakkende nomaden met hun vee.dat gebeurd allemaal over de openbare weg wat hilarische taferelen opleverd toeterende auto,s koeien overdwars op de weg, cowboys en girls die het proberen in goede banen te leiden, voor ons gewoon leuk om te zien. We hebben die nacht overnacht in een motel aan een wilde rivier, mooi gelegen maar koud. En vandaag 400 kilometer gereden naar Osh vlak bij de grens met Uzbekistan, war we morgen, hopelijk zonder al te veel gedoe de grens over kunnen. Vanuit de bergen zitten we nu in vlakker gebied.zo, zijn Julie weer een beetje bij, en wij ook. Groetjes, nog net uit Kirgizië. [vip] => [userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37 [totalVisitorCount] => 32562 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 22 [author] => [cityName] => Karakol [travelId] => 520028 [travelTitle] => Centraal Azie [travelTitleSlugified] => centraal-azie [dateDepart] => 2018-09-14 [dateReturn] => 2018-10-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => het-nomadengevoel ) [3] => stdClass Object ( [reportId] => 5037726 [userId] => 119439 [countryId] => 101 [username] => rienengreet [datePublication] => 2018-09-21 [photoRevision] => 0 [title] => The tunes of the dunes [message] => Of te wel het wijsje van de duinen. Gelukkig hebben de meeste wel begrepen dat we in Almaty waren , ondanks dat er blijkbaar iets anders heeft gestaan, dus oom Aad, voortaan iets minder zorgvuldig lezen misschien, gewoon lekker genieten van het verhaal, en een leuke KORTE reactie is dan gezellig :) . Na een eerste best al wel volle dag lekker geslapen in het mooie hotel waar we zaten en na wel lekker ontbijtje wederom Almaty ingegaan. Onze eerste stop was bij het independence monument, een mooie beeldengroep met de data wanneer Kazachstan een onafhankelijke republiek is geworden, in de laatste maanden van 1991. Vervolgens het historisch museum bezocht met de geschiedenis van Kazachstan, informatie over de flora en fauna, wat stenen en gebruikvoorwerpen zo hier en daar en een heel gedeelte over de tweede wereldoorlog en de onafhankelijkheid. Dat was een interessant gedeelte. Het museum was gebouwd in de vorm van een yurt, wel een apart gevouw om te zien zeker van binnen. Daarna nog een moskee bezocht, we zijn tenslotte in een islamitisch land, hoewel dst niet echt te merken is aan de klecing van decmensen, en al helemaal niet aan het alcohol gebruik. Op elke straathoek en in elke supermarkt is de afdeling drank verreweg het grootst. En daarna begon de reis richting Altyn Emel , een national park in de zuid oost hoek van het land. We verlieten Almaty met zijn brede boulevards en toen we de stad uit waren werd het landschap droog en vlak. Steppe's zo ver je kon kijken, eindeloos wijsheid, geen dorp, af en toe een kudde koeien of schapen, en in de verte heuvels. Ongelooflijk zoveel ruimte, en geen stad of dorp, geen gehucht zelfs, en af en toe een tegenligger. Bij een meer hebben we gepicknicked, een heerlijke lunchbox met een eitje, tomaatje, komkommer, een gevuld broodje, soort opgevouwen pannenkoek met vlees, snoepjes, want daar zijn ze gek op zijn we ondertussen achter. Na dit bermtourisme verder gereden en het landschap wordt steeds heuvelachtige. Aan het einde van de dag, na dik 200 kilometer zonder ook maar een stad of dorp tegen te komen kwamen we aan bij ons guest house , een grot gebouw waar diverse kamers worden verhuurd aan toeristen. De ontvangst was niet echt geweldig, het eerste wat we kregen te horen was dat de schoenen uit moesten, en verder moesten we het zelf maar uitzoeken. Is gelukt hoor. Een kleine kamer, maar prima. Eten doe je in een grote zaal, en je hebt niks te kiezen, gewoon eten wat de pot schaft. Wel makkelijk, een vaste tijd, geen gedoe van wat zullen we eens nemen, het heeft zo zijn voordelen, en het smaakte prima. Het toetje bestaat standaard uit een schaal met koekjes, chocolaatjes en andere zoetigheden. En dan de titel, jawel. De volgende dag in een ouwe Russische jeep het nationaal park ingereden. Prachtig, wat een mooie natuur. Grote open steppe,s met in de verte de berg ruggen,onderweg een aantal antilope gespot, de zogenaamde saiga antilope. Het is net of die een dreun op de neus hebben gehad, want ze hebben echt een dikke neus. Helaas zijn de beesten zo snel, dat , tegen de tijd dat wij de jeep uit waren die beesten ongeveer in China waren. Tijdens de rit werden ale spieren,pezen, en wat verder maar in een lichaam zit, lekker losgeschud, want de wegen waren heel erg slecht, onze Kazachse chauffeur voor die dag had er zin in, en scheurde erover, kortom, hobbel en bobbel en af en toe je kop stoten tegen het dak van de jeep. Na een wilde rit bij een duingebied gekomen, schitterende heuvels van dat fijne losse zand, in een steppeachtig landschap. Fantastisch. Vol goede moed het duin beginnen op te klimmen, maar al vlot hing onze tong op onze schoenen. Zweten, hijgen en puffen, maar uiteindelijk toch bovenaan gekomen, wat een geweldig mooi panorama opleverde. Uitgebreid om ons heen gekeken en toen afgedaald, niet lopend, maar zittend naar beneden gegleden, en dan ontstaat er door de bewegingen in het zand een diepe, donkere toon, een soort hele lage bas ton, bijzonder apart, en gewoon heel grappig dat wij dat produceerden. Na deze mooie ochtend in het guest house gelunched en die middag met onze chauffeur, met zijn mond vol gouden tanden weer het gebied in gegaan naar de gekleurde rotsen. Ook een bijzonder fenomeen hier. Als je aan komt rijden zie je het rifgebergte, met echt de mooiste kleuren, van bruin naar roodachtig, en een heel gedeelte wit, wat een heel mooi gezicht is. Na weer ons verwonderd te hebben hoe mooi dingen toch kunnen zijn, nog een gedeelte bezocht met lavasteen, wat door de jaren prachtige vormen heeft aangenomen. Teruggehobbeld naar ons guesthouse , en ons lijf weer in fatsoen gebracht. Prachtige dagen in een prachtig gebied. De volgende dag met onze hele eigen Baga de reis vervolgd richting Kolsai Meren. Bij het ontbijt kregen we havermout, maar daar hebben we maar voor bedankt, het kan ook te erg natuurlijk. De route is wederom prachtig mooi, de kleuren van de bergen en rotsen, loofbomen die schitteren verkleuren, dan weer wijdse vlaktes, en geloof het of niet , weer geen dorp te bekennen. We zijn eerst richting zcharyn kloof gereden, overweldigend. Daar aangekomen, eerst van boven de kloof ingekeken, prachtige rotsformaties, staalblauwe lucht, en dan loop je daar, niet helemaal alleen, maar beslist niet bomvol toeristen. Voor de foto's en film wat halsbrekende toeren uitgehaald, maar wel zo dat we niet de kloof inploften, want het was de bedoeling dat we dat lopend gingen doen. Na hiervan al enorm genoten te hebben, de kloof ingelopen en ja, na elke bocht is het weer mooi. Je voelt je beddt nietig als mens als je tussen die wanden loopt, grote rotsblokken die lijken te balanceren, mooie vormen die je er in kan zien, kortom, een fantastische wandeling. Uiteindelijk bij een heerlijk lunchplekje aangekomen waar onze picknickdoosjes weer tevoorschijn kwamen met allerlei heerlijkheden, grote pot thee erbij, riviertje op de achtergrond, echt vakantie ten top. Na heerlijk gegeten te hebben, beetje uitgerust waren de terugtocht aanvaard, en wederom geweldig ondanks dat het hetzelfde pad was, we zagen het nu toch weer anders, ander licht erbij, zo mooi hoe rotsen kunnen kleuren en veranderen van kleur al naar gelang hoe de zon staat. Bij de auto aangekomen verder gereden naar wederom een guest house vlak bij de Kolsai meren. Wij waren de enige gasten, vinden we niet erg, en we hadden het weer best van eten en drinken, en de schoenen mochten hier wel aanblijven. Het uitzicht is mooi, op heuvels, we hoorden de rivier, en verder stond er hier en daar een huisje. Verder niks, geen winkel, gewoon niks. Nou, en toen de volgende dag, dat we het overleefd hebben, echt hoor. Met de auto een klei stukje gereden, om vervolgens een wandeling te maken van dik 6 kilometer langs de meren. Het zijn er drie, we zouden er 2 zien. Aangekomen waren we nog blij hoor, wat een uitzicht, spiegelglad water, met prachtige weerspiegeling van de bomen, heuvels met naaldbomen. Heel idyllisch. En we begonnen ook vol goede moed te wandelen, maar het werd al snel klimmen en klauteren, stijgen en dalen, uitglijden over grind, mopperen, schelden, foeteren, maar ook genieten van de prachtige vergezichten. Soms door bos, dan weer ,als de von trapp familie over alpenweiden, soms leek het Canada, dan weer Zwitserland, een beetje Noorwegen, en dat allemaal in Kazachstan. Onderweg op een mooi plekje onze lunch genoten, wederom uit de ondertussen door ons geliefde boxjes met een aantal aardappelen, een tomaatje, komkommertijd en een dood visje met kop en staart eraan en dat alles met slecht 1 vork om te ontleden. Maar lekker, echt wel. Na veel geklauter uiteindelijk het tweede meer bereikt, en dat was dan een beetje een domper. Het was mooi, maar na al onze moeite hadden we toch wel iets heel spectaculairs verwacht. Maar goed, we zijn lekker actief bezig geweest zullen we maar zeggen. Al met al een mooie, maar vermoeiende dag. Maar de douche doet wonderen, en na een heerlijke maaltijd konden we er weer tegenaan. We wilden gaan stappen, maar er was niks te stappen, ha ha ha, dus gewoon weer lekker vroeg op bed. De volgende morgen met spierpijn en al ons bed uitgekomen en na ontbijt vertrokken richting Kirgizië. Een weg met 1001 bochten, prachtig de natuur is echt overweldigend. En toen, werkelijk, na vanaf Almaty zeker wel een 500 kilometer gereden te hebben een stadje met een stoplicht, we werden er stil van. Gelijk oom aangehouden door een tweetal verveelde agenten, maar met een betaling van 1000,00 kazachs geld lieten ze ons verder rijden. Geen idee wat en waarvoor we hebben betaald, we denken aan steekpenningen. Niet geheel volgens onze principes, maar ja, daar bereik je hier niet zoveel mee soms. In het stadje weer lunchvoorraad ingeslagen en toen de weg richting grens gegaan. Een uiterst beroerde weg, niet echt om als smokkelaar snel weg te kunnen. Bij de grens ging het allemaal met en onwerkelijke snelheid en gezelligheid verbazingwekkend gewoon. Nog nooit zo vlot stempeltjes gehad , dat hadden we hier nu zomaar niet verwacht. Maar prettig hoor, wij mopperen niet. We zijn maar een paar dagen in Kazachstan geweest, maar het stukje wat we gezien hebben is geweldig. Indrukwekkende natuur, we hadden het niet willen missen. Kirgizië zagen we al van verre ,vanuit Kazachstan vanwege de hoge bergen met sneeuw. En in Kyrgizie zelf kwamen we al gauw terecht tussen grote kuddes schapen, paarden, koeien, met hun cowboys er bij. De nomaden dus die al wel bezig zijn hun vee naar lager gelegen gebieden te brengen. Erg mooi om te zien, uitgebreid kijken, foto's maken, filmen, en Baga mopperen omdat hij niet door kon rijden. Op een heerlijk plekje weer geluncht, een heerlijke watermeloen soldaat gemaakt, uitzicht op de bergen, kudden die langs ons heen trokken hoe mooi wil je het hebben. Daarna doorgereden naar Karakol, waar we het museum hebben bezocht van Nicolaas pryhvalskij, een ontdekkingsreiziger die veel over centraal Azië heeft geschreven en ontdekt. Een uiterst boeiende rondleiding gehad door het museum, veel uitleg gekregen over de beste man, zijn reizen, zijn ontdekkingen, en omdat de gids die ons rondleid heel geïnspireerd vertelde verveelde het geen moment. De beste man is in Karakol overleden in 1880 ongeveer, en ter ere van hem staat er een mooi monument en zijn graf is daarbij, dat hebben we gelijk ook bezocht. Was echt de moeite waard. Daarna doorgereden naar ons hotel, leuk gezellig hotel, wel schoenen uit,dat dan weer wel, met kamer die uitkijkt op de bergen met sneeuw. Gisterenavond met Baga de stad in geweest, en bij een restaurant heerlijk gegeten, met live musici die typisch Kirgizische muziek speelden. Erg gezellig. En vandaag waren we vrij. Greet en ik zijn samen de stad in getogen , althans dat was de bedoeling, maar uiteraard liepen we helemaal verkeerd en kwamen ergens buiten te bebouwde kom terecht. We hadden wel een plattegrond maar daar waren ook snel mee klaar, want ja, Russisch lezen is niet onze sterkste kant. Dus maar eens hier en daar gevraagd hoe we bij een mooie kerk konden komen, en uiteindelijk, echt waar, werden we door een lieftallige dame in de auto geladen en gebracht, het was net pekingexpress. Maar goed, we zijn er gekomen, en de kerk de erg mooi. Een houden gebouw met 5 van die typische Russische torentjes erop, erg mooi. Er was ook van alles te doen want het is va daag een orthodoxe feestdag. Er was een soort dienst in de kerk, heel veel kinderen, prachtig aangekleed, en ontzettend veel heerlijkheden. Na de dienst hebben alle kinderen iets verteld, soort klein rijmpje, en daarna gingen ze van alles uit delen. Broodjes, heerlijke hapjes, en nou ja voor we er erg in hadden hadden we onze handen vol , dus de lunch hebben we maar overgeslagen. Maar heel leuk om mee te maken. Daarna nog wat door het stadje gelopen, wat verder niet heel spectaculair is.en morgen gaan we de bergen in, dus voorlopig zullen we weer willoos zijn verwachten we. Maar tot nu toe hebben we het heerlijk, gezellig met Els en Rokus, we hebben veel lol met Baga genieten enorm van de prachtige natuur en schitterend weer steeds. Overdag 23 graden, zonnetje, kortom, we hopen het zo te houden. Tot het volgende verslag. 1 [vip] => [userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37 [totalVisitorCount] => 32562 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 35 [author] => [cityName] => Karakol [travelId] => 520028 [travelTitle] => Centraal Azie [travelTitleSlugified] => centraal-azie [dateDepart] => 2018-09-14 [dateReturn] => 2018-10-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => the-tunes-of-the-dunes ) [4] => stdClass Object ( [reportId] => 5036460 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-08 [photoRevision] => 0 [title] => De parlementariërs en Son... [message] => Op mijn to do lijstje in Bishkek stond natuurlijk het Historisch museum! Alles te weten komen toch? Op mijn weg daar naar toe was ik een beetje de weg kwijt en kwam terecht op het postkantoor... Ik vroeg de weg naar het museum aan een persoon achter een desk maar geen woord Engels uiteraard... Een lieve dame wilde mij de weg wel wijzen maar ik moest even wachten tot zij haar ding had gedaan! Het museum was gesloten wegens renovatie en ik vertelde de dame dat ik ook wel het museum fine arts wilde bezoeken! Op de weg daar naar toe vertelde ze dat ze de bedrijven in haar land promoot in het Europees parlement dus je begrijpt wel dat we aan twee uren in het museum niet genoeg hadden! We hebben kunst bekeken en koffie gedronken en geshopt en ik heb later op de avond nog een afscheidsdiner genoten in een geweldig Chinees restaurant met haar partner! Resumerend, het was voor een kleine week te veel reizen maar de indrukken waren fenomenaal! Ik weet nu weer dingen die ik anders nooit had geweten zoals... In de grond van Kirgizië zit goud maar zij hebben een partnership met Canada en deze hebben een dispuut over rechten over het goud! Boring! Morgen weer terug naar het Friese platteland waar mijn liefde op de grond staat met heel veel benen! Als Bowie, Bijke, Karbo en Naadje, onze katten en het vee! Foto’s komen later.. [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1371 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Bisjkek [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-parlementarirs-en-son ) [5] => stdClass Object ( [reportId] => 5036346 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-07 [photoRevision] => 0 [title] => Opa Verstappen en het provinciaaltje... [message] => Hoe vaak moet je uit je comfort zone gaan? Mijn treinreis gaat ook niet door want er schijnt geen trein te gaan! Gelukkig kon ik wel meeliften met een stel met kind wat woont in Bishkek en in een gedeelde taxi plaatsnemen, de chauffeur vraagt voor de hele rit 2000 som, een slordige 350 km voor omgerekend per persoon €5,00 en dan moet de arme man ook nog terug! De man was zeker 80 en scheurde in het begin wel 120 km per uur en dit met haarspeldbochten door de bergen! Maar ik hield hem scherp in de gaten, niet in slaap vallen hoor opa Verstappen! Maar hij hield zijn kleine oogjes open en af en toe lachte hij zijn gouden tanden bloot! Aangekomen in de stad eerst het stel eruit en opa zou mij wel even afzetten bij mijn B&B maar was een straat abuis...pfff... Met mijn bagage stond ik daar, wat nu? Telefoon leeg, moest piesen maar twee heroïsche meisjes hebben mij uiteindelijk naar een pand gebracht in een achterafstraatje bij een bouwput alwaar ik nu dit stukje schrijf op een vrouwenslaapzaal waarvan ik vanmiddag nog dacht dat ik de kamer met drie bedden voor mijzelf had! Nee hoor! Ik kom terug op mijn kamer en wat zie ik? Een rugzak en een fles water, grgrrr... Ja, echte vrouwen reizen anders.... Foto’s volgen [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 996 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Bisjkek [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => opa-verstappen-en-het-provinciaaltje ) [6] => stdClass Object ( [reportId] => 5036241 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-06 [photoRevision] => 0 [title] => De ecoloog en de bergbeklimmer... [message] => Het is hier nu bijna 14:00 uur en ik zit nu aan een welverdiende maaltijd na een paar uur klimmen in de Red Mountains.... Via travelbureautje geregeld vanochtend! Ik zou naar de Nomadgames maar kwam plots voor een probleem te staan! De gids kon wel heen naar de games maar niet meer terug! En 600 km op een dag is ook wel veel! Dus dan maar 1000 meter klimmen! Met de driver en gids naar de bergen gereden via kuilen en gaten maar dat maakt het ook wel weer spannend! Toen we weer in het dal waren werden we uitgenodigd op de chai door de baas van de mountains, althans zo stelde hij zich voor! Hij is eigenlijk ecoloog maar ook daar valt niet veel in te verdienen hier! Hij verhuurt yurts en paardjes! De mensen zijn hier vreselijk aardig maar het met handen en voeten praten maakt het niet gemakkelijker! Als men zegt dat men een beetje Engels spreekt is het Hi en Bye en daar is het dan mee gedaan! Maar dat was in China ook zo... Morgen ga ik per Russische trein terug naar Bishkek[waarom wil je dat vraagt de travelagent] iedereen gaat per auto! Omdat het mij super lijkt om met de Kirgische reiziger te reizen! Foto’s kan ik hier niet opladen dus die komen later... [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 923 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Almaluu-Bulak [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,almaluu-bulak [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-ecoloog-en-de-bergbeklimmer ) [7] => stdClass Object ( [reportId] => 5036169 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-05 [photoRevision] => 0 [title] => De chirurg en de reiziger... [message] => Wat een bijzondere ervaring! Op weg naar het Issikolmeer, op een na het grootste ter wereld! Mijn driver is eigenlijk geen chauffeur maar chirurg! Omdat dit te weinig opsmijt om een gezin te onderhouden, ca. 200 dollar per maand is hij dit maar gaan doen! Ja, het mes snijdt aan twee kanten Hihi... Gelukkig voor mij spreekt deze aardige vijftiger wel Engels en algauw maken wij nader kennis! Ik dacht dat we binnen een uur wel in Tong zouden zijn maar we zijn wel vier uren onderweg geweest! De grens naar Kazachstan gepasseerd, koffie gedronken op een Kirgiziës zitje en uiteraard zijn we een kudde badderende koeien tegen gekomen... Nu alweer een paar uurtjes in basekamp en ook al een wandeling gemaakt naar het meer! Morgen naar de Nomad games.... [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 984 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Almaluu-Bulak [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,almaluu-bulak [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-chirurg-en-de-reiziger ) [8] => stdClass Object ( [reportId] => 5035393 [userId] => 299908 [countryId] => 101 [username] => pandorra [datePublication] => 2018-08-26 [photoRevision] => 0 [title] => Dag 14 t/ 19 - 21 t/m 26-08-2018 [message] => Dag 14 t/m 19 – 21 t/m 26-08-2018 Wij vertrekken vanaf ons Guesthouse richting onze nieuwe bestemming. De verkeersborden zijn leuk om te zien langs de kant van de weg. We gaan op weg naar de bergen. Op een brug over een wildstromend water maken we een groepsfoto. En weer zitten we tussen de schitterende bergen. Je kijkt je ogen uit. Onze reisleidster heeft foto’s meegekregen van een groep die hier is geweest in mei. Ze hebben foto’s genomen van een Nomaden familie. We stoppen op een plek en herkennen van de foto’s de bergen en de bomen, maar de familie is helaas daar niet meer aanwezig. Als wij later een andere Nomaden familie tegenkomen laten wij aan hun de foto’s zien, maar zij kennen de mensen op de foto’s niet. Jammer we hebben het geprobeerd. De Islamieten hebben hier mooie begraafplaatsen. Het zijn een soort mooie muurtjes en daarbinnen ligt de overledene. Mocht iemand komen te overlijden dan blijft de overledene drie dagen boven de grond staan in een Yurt. Mannen worden altijd aan de linkerkant opgebaard en aan de rechterkant worden dan stoeltjes neergezet voor de familie om te rouwen. Vrouwen worden aan de rechterkant opgebaard. De drie dagen hebben ze nodig om familie van ver naar de begrafenis te laten komen. Familieleden geven ook geld aan de vrouw of man van de overledene. Hier worden lijsten van bijgehouden. Dus Tante Toos heeft op de begrafenis 2000 Som gegeven. Mocht er later iemand overlijden bij Tante Toos dan wordt ditzelfde bedrag weer aan die familie gegeven. De bedragen die gegeven worden zijn om de familie te steunen, omdat ze best veel kosten moeten maken. Er moeten geiten geslacht worden om de overgekomen familie te eten te geven. Als de overledene begraven wordt gebeurt dit alleen door mannen. Vrouwen mogen ook nooit meer op de begraafplaats komen. We voelen dat het iets kouder wordt en krijgen zelfs wat regenspetters op de busruit. Rond vijf uur komen wij bij onze Yurts aan. Het zijn mooie ronde tenten en het ziet er keurig uit. In de grote Yurt krijgen we s avonds eten. Er worden warme slaapzakken neergelegd voor de nacht, want het gaat vannacht koud worden. Wel iets anders dan 40 graden tot nu toe. We zullen zien. We zitten op 3000 mtr. en de lucht is hier ijl. In eerste instantie voel je niets, maar als je een tiental meters loopt vanaf je Yurt en terug merk je dat je kortademig bent. Op ons kamp hebben wij toiletten op 30 meter afstand van onze tent. Het is een vierkant gebouwtje en daarbinnen een verhoging van hout met een toiletbril. Onder je gewoon een gat waar alle behoefte in valt. De geur is niet zo fijn in het hokje, dus snel je behoefte doen en dan wegwezen. Vannacht sliepen wij met de reisleidster in een Yurt. Er ligt een dekbed, een sprei en dan nog een slaapzak op ons bed. Yuri vraagt of hij ook het kacheltje nog aan moet maken in de Yurt. Nee hoor dat hoeft niet voor ons. We gaan al vroeg naar bed, want we zijn moe van het reizen en de ijle lucht. Als je te snel loopt voel je je licht in je hoofd. S’nachts voelt Dick zich beroerd. Morgen toch maar even rustig aan doen. Het is echt een koude nacht. Als ik s’nachts wakker wordt voelt mijn neus aan als een ijspegel. Na het ontbijt vertrekken we met de bus naar Tash Rabat. Er zijn discussies over wat het nu precies is. Er waren vermoedens dat dit een Karavanserai was, maar inmiddels zeggen ze dat het daar te klein voor was. Er zijn zo’n 31 verschillende ruimtes waar mensen konden verblijven, maar voor de beesten was absoluut geen ruimte meer. Het is in de achtste tot tiende eeuw gebouwd en men denkt dat hier het christengeloof werd beleden. Het was in ieder geval voordat de Islam kwam. In één ruimte is een diep breed gat gegraven en hier zijn vele skeletten gevonden. Mijn denkt dat hier gevangenen in werden bewaard die niet aan hun verplichtingen konden voldoen. Het blijft een prachtig gebouwd gebouw en bewonderingswaardig hoe mensen het in die tijd konden bouwen. Wij lopen vanaf hier terug naar ons kamp. Niet in een te hoog tempo gezien de ijle lucht. Er leven hier grote marmotten en die zijn momenteel moddervet om te zien, maar dit vet zullen ze hard nodig hebben, want de winters zijn hier heel streng. Het gaat nog steeds niet goed met Dick hij moet alweer overgeven. Het rommelt bij hem van binnen. Door de leiding van het kamp wordt hij even onderzocht en zijn bloeddruk wordt gemeten. Bloeddruk ok, maar zijn maag nog niet. Hij krijgt negen tabletten, die hij moet innemen om de rust te laten wederkeren. Zonder Dick gaan we s’ middags een wandeling maken richting een hoger gelegen gebied waar we ook de gieren kunnen zien. We lopen in een rustig tempo en zien de marmotten in hun holen schieten. Er vliegen inmiddels zo’n 25 gieren in een grote cirkel boven ons. Heel hoog in de rotsen kunnen we een nest zien waar twee jonge gieren zitten te wachten tot hun moeder terugkomt met een prooi. Het valt niet mee om de gieren erop te zetten. En ook hier moet je weer rustig wandelen, want voor je het weet ben je buiten adem. Het landschap is prachtig en je ziet hier de paarden over de heuvels lopen. Voor de winter moeten de dieren weer verzameld worden, want het kan hier s’winters min 30 graden worden. Tegen de avond begint de temperatuur te dalen. S’ nachts steekt er een wind op en wordt het echt guur. Op ons kamp is een primitieve sauna, maar leuk om even te proberen. We hebben gelijk de kans om ons even lekker te wassen. Één ander nadeel van de hoogte is de slapeloosheid. Hier hebben wij de eerste nacht nog geen last van gehad. Helaas kunnen wij deze nacht niet in slaap komen en de uren trekken langzaam voorbij. Het vervelende is dat je ook vaker moet plassen en hier is uit bed gaan geen pretje. Het is pikkedonker op het kamp en naar dat verschrikkelijke toilet is het een eind lopen. Monica en ik zijn blij dat de ochtend aanbreekt. Dick stapt in bed en valt gelijk in slaap. Wat is dat toch heerlijk. Vandaag vertrekken wij vanaf Naryn richting het Son Köl meer. Wij gaan vanaf 3000 mtr. hoog en zakken af naar 2000 mtr. Onderweg lopen wij over een markt, lunchen in het dorp en wisselen nog wat geld. Hierna gaan wij de bergen weer in en voelen dat het weer kouder wordt. We bereiken het hoogste punt op 3346 meter. We rijden verder naar ons nieuwe Yurt kamp. Onderweg worden er helaas toch meer mensen ziek. De hoogte en de vermoeienissen van de reis eisen hun tol. Onderweg zien we heel veel vee en Yurts van Nomaden. Ons nieuwe Yurt kamp ziet er aan de buitenkant qua tenten wel hetzelfde uit, maar hier zijn douches en de toiletten zien er keurig uit. Het is helemaal niet erg om je een beetje te behelpen, maar douchen is toch wel weer lekker. Gezien de afgelopen nacht vragen we deze keer of ze het kacheltje in onze tent bijtijds aandoen, zodat onze Yurt een aangename temperatuur krijgt. Dick is inmiddels opgeknapt, maar nu voel ik mij niet zo lekker. Bij het ontbijt lopen de rillingen over mijn rug bij het zien van eten. Vandaag toch maar even wat rustiger aandoen. Een paar paracetemols en dan het bed weer in. Vragen of ze het kacheltje in onze Yurt nog even aansteken. Wel jammer om je nu niet lekker te voelen, maar even rust is nu beter. Omdat het grootste deel van de groep zich niet lekker voelt, gaat onze gids maar met tweemensen een wandeling richting het meer maken. Het gaat zelfs regenen en tenslotte knallen de hagelstenen uit de lucht. Zo zit je in het ene land en stroomt het water je over de rug van de hoge temperatuur en zo komen de hagelstenen uit de lucht vallen. Wij verlaten ons Yurtkamp en trekken door een schitterend landschap. We zien grote kuddes met schapen, paarden en soms wat koeien. Het gras is hier heel kort en ik weet niet hoe deze beesten aan genoeg voedsel moeten komen, maar ze zien er niet slecht uit. Eind september gaat de grote verhuizing beginnen van de Nomanden en breken zij hun Yurts af en trekken met al hun vee richting de stad waar zij ook een huis hebben. Ze leven dus zes maanden in de heuvels en als de winter gaat komen gaan ze richting stad. Het kan hier in de winter -30 graden worden. Gezien de enorme sneeuw die dan gaat vallen kunnen de kuddes het in de heuvels niet overleven. We stoppen bij een kudde Yaks en proberen ze zo dicht mogelijk bij ze te komen. Vanaf hier gaan wij steeds verder zakken naar het dal. Ik denk dat wij inmiddels wel 100 foto’s hebben van de bergen, dan weer groen, bruin en zelfs bergen waarvan de toppen zijn bedekt met sneeuw. Beneden in het dal wacht ons een demonstratie met adelaars. De eigenaar vertelt dat deze vogel s zo’n vijf jaar oud zijn en dat hij met deze vogels vele demonstraties geeft. Ik heb nog nooit iemand zo zien knuffelen met zo’n vogel. Vanaf een hoge top laat een begeleider één van de vogels los om naar zijn prooi te vliegen. Het blijft mooi om te zien. Deze vogels worden tenslotte als ze 15 jaar zijn losgelaten en mogen dan weer in de vrije natuur gaan vliegen na een ontwenningsperiode. Ook wij mogen met de vogels op de foto. Nog een paar uur rijden naar Karakol voor onze volgende bestemming. Na het primitieve leven in een Yurt is het toch wel even lekker om in een hotel te vertoeven. Onze kamer is belachelijk groot. Eerst kom je in een voorkamer met een bank en een gigantische kast en dan loop je naar onze slaapkamer wat wel een balzaal lijkt. Het nadeel is dat je ook gelijk weer meer rommel maakt. Nou ja het komt wel weer in de tas. Vandaag gaan we eerst naar de veemarkt. Ze beginnen hier al rond een uur of vijf, maar wij zijn er pas om negen uur. De dieren worden met alle voertuigen aangevoerd. In wagens met een kleine laadbak worden eerst de koeien gezet en onder de koeien kun je nog een aantal schapen duwen. Zo nu staan ze allemaal stijf tegen elkaar aan gestapeld en kan het vee vervoerd worden. Er wordt in de schapen geknepen, ze worden met hun achterpoten van de grond getild en tenslotte begint het gesteggel over de prijs. De schapen die hier staan hebben geen staart zoals onze schapen, maar een breed achterstuk. Ik laat mij vertellen dat dit soort uit Tatjikistan komt. De rammen zijn echt gigantische schapen en worden hier verhandeld voor de fok. Er is ook een gedeelte voor koeien en paarden. Buiten al het vee lopen hier ook mooie mensen rond. Sommige willen absoluut niet op de foto (de Islamieten zijn hier absoluut niet van gediend), maar anderen lachen hun mooie gouden tanden bloot en moeten ook heel erg lachen als zij zichzelf op de foto zien staan. Hierna vertrekken wij naar een Moskee en in de bouwstijl kun je de Oosterse invloed zien. Helaas wordt er niet zoveel aan onderhoud gedaan, zodat bij sommige gedeeltes het verval al toeslaat. We bezoeken een Orthodoxe houten kerk en deze is wel heel bijzonder om te zien. Binnen is het vol met Ikonen van Christus, Maria en andere heiligen. We steken kaarsjes aan voor onze dierbaren. In een museum vertelt Tatjana ons over het in kaart brengen van Midden Azië door een ontdekkingsreiziger Prezwalski. Hij heeft vele oorkondes ontvangen voor zijn werk. De Prezwalski paarden zijn naar hem vernoemd. Tijdens de Russische Revolutie hebben ze alles wat met hem te maken heeft gehad teniet gedaan. [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-07-01 14:51:47 [totalVisitorCount] => 81318 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1025 [author] => [cityName] => Karakol’ [travelId] => 519658 [travelTitle] => De korte Zijdenroute [travelTitleSlugified] => de-korte-zijdenroute [dateDepart] => 2018-08-08 [dateReturn] => 2018-08-31 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/299/908_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => dag-14-t-19-21-t-m-26-08-2018 ) [9] => stdClass Object ( [reportId] => 5034939 [userId] => 299908 [countryId] => 101 [username] => pandorra [datePublication] => 2018-08-20 [photoRevision] => 0 [title] => Dag 8 t/m 13 - 15 t/m 20-08-2018 [message] => Dag 8 t-m 13 – 15, 16, 17, 18, 19 en 20-08-2018 ’s Ochtends hebben wij nog vrij in Bukara en kunnen nog even langs de bezienswaardigheden lopen, kopen nog wat brood en smeersels voor onze lunch in de bus. Wij vertrekken rond 13.00 uur met de bus naar onze volgende bestemming in Samarkand. Het is een vrij lange rit en onderweg korte stops om even de benen te strekken of een drankje te kopen. Als wij in het hotel zijn aangekomen gaan wij nog een snelle wandeling maken voor de volgende dag en lopen langs alle te bezichtigen Moskeeën en Mausoleums, zodat wij morgen precies weten hoe te lopen. Vandaag beginnen wij bij Shah-i-Zinda de beroemdste begraafplaats in Centraal Azië. Hier zien wij mooie interieurs bij de graftombes. Prachtig versierde wanden met blauwe tegeltjes. Vanaf hier lopen wij naar het Mausoleum van de President. Hier mogen absoluut geen foto’s worden gemaakt. En dan volgen er een aantal Mausolea en Moskeeën. Op het grote plein waar meerdere Moskeeën staan zijn de bovenkanten van de muren met tijgers versierd. Dit is dus eigenlijk bij de Islam verboden er mogen geen afbeeldingen voorkomen op bouwwerken. Er loopt een fotograaf over het plein en hij fotografeert mensen met op de achtergrond een Moskee. Wij worden aangesproken door een man en hij wil door deze fotograaf gefotografeerd worden, maar vraagt aan ons of wij bij hem komen staan. Soms zijn wij echt verbaasd door deze vragen. Wij zijn de rotste niet en gaan naast hem staan en lachen naar de fotograaf. De man bedankt ons en wij gaan verder waar wij zijn gebleven. Na zeker een uur komt dezelfde man met zijn aktentas op ons af en haalt de afgedrukte foto uit zijn tas. Het is toch een raar gezicht als je jezelf op een afdruk ziet staan van een wildvreemde man. Wat moet hij nou met ons op de foto. De man is inmiddels weer weggelopen en ineens schiet mij iets te binnen. Ik hol de man achterna en vraag of hij nu met ons op de foto zou willen. Wij poseren voor de Moskee en vragen aan een voorbijganger of hij met mijn camera de foto zou willen nemen. Ik hou de foto van de man in mijn handen waar wij op staan afgedrukt. Ik beloof hem deze foto per email te versturen. Als wij later naar ons hotel lopen probeer ik mij nog steeds voor te stellen wat iemand nu met deze foto gaat doen. Hij zet ons op zijn nachtkasje, doet zijn avondgebedje en kijkt nog een keer naar ons voordat hij slapen? Het is mij een raadsel. Vandaag heel veel gelopen, veel gezien en nu maar lekker naar het hotel. Vandaag vertrekken wij naar Tashkent de hoofdstad van Oezbekistan. Het is vanaf Samarkand ongeveer 5 uur rijden. De wegen zijn niet altijd super. Wij passeren een aantal controleposten. Er is hier genoeg werkgelegenheid. In Taskent logeren wij in echt zo’n Russisch hotel – koud en zakelijk. Maar de kamer is groot en er staan zelfs fauteuils in met een salontafel. Er valt niet zoveel te zien in Tashkent. We gaan met de metro naar de bazaar. De metro ziet er ook echt Russisch uit. Soms mooie versieringen op de wanden. Je koopt één keer een kaartje en dan kun je alle lijnen gebruiken. Voor ons ritje betalen we euro 0,12 en rijden hier best een stuk voor. De bazaar valt een beetje tegen. Heel veel kleding en schoenen en weinig andere leuke dingen. Hierna vertrekken wij naar het eindstation. Monica onze reisleidster heeft met ons afgesproken dat wij rond 17.30 uur op het eindstation staan. Zij kent een Nederlandse schilder en zij wil ons aan hem voorstellen. Ronald woont al 21 jaar in Oezbekistan. Hij heeft les gehad aan de academie in Den Haag. Wij gaan met hem naar zijn atelier en kunnen zijn werk bewonderen. Hij maakt schitterende portretten van Oezbeken. Heeft contact met galeries en exposeert. Hij gaat nog regelmatig terug naar Nederland. Heeft in Oezbekistan de liefde van zijn leven gevonden en heeft met haar een dochter. Hij vertelt ons het één en ander over Oezbekistan en zijn werk. Hierna gaan wij uit eten en Ronald besteld voor ons het lokale voedsel wat erg lekker is. We drinken nog een aantal glaasjes wodka en dan nemen wij afscheid van hem. We rijden met vier taxi’s naar onze volgende lokatie in Ferghana. Wij zitten in de taxi bij Murad en hij heeft een vrij driftige stijl van rijden. Wij zijn de laatste in de rij van de taxi’s. Op tweebaanswegen haalt hij zijn voorganger in en toetert net zo lang, totdat zijn voorganger iets meer rechts gaat rijden, zodat de taxi er langs kan rijden. Ik ben er niet zo van gediend en ben niet zo gelukkig met onze chauffeur. Onderweg hebben wij een stop in Kokand, vroeger het kruispunt van oude handelsroutes. Een vrij lange dag om te rijden, dus valt er niet zoveel te vertellen. Het hotel heeft een zwembad en kunnen wij nog even genieten, want binnenkort gaan wij de bergen in. Als wij s’ochtends vertrekken bezoeken wij onderweg een zijdefabriek. Het is vandaag zondag en er wordt niet gewerkt, maar ze hebben toch een aantal dames opgetrommeld die ons demonstraties geven. Hoe de cocon in het hete water zacht wordt gemaakt en de lange zijdedraden verzameld worden. Verder een demonstratie van het weven. Het blijft fascinerend om te zien hoe ze de patronen in elkaar draaien. En ja na iedere bezichtiging is er natuurlijk een winkel waar je van alles kunt kopen. Prachtige sjaal van zijde maar ook van katoen. Vanaf hier rijden wij naar de grens en steken de grens over naar Kirgistan. Het is hier een drukte van jewelste. Tussen Oezbekistan en Kirgistan is het pas één jaar toegestaan om de grens over te steken. Het is heel apart, want links staan in lange rijen alle mannen en rechts alle vrouwen. Wij als toeristen mogen het middenpad doorlopen en komen zo eerder bij de douane aan. Er wordt wat af gecontroleerd. Alle tassen weer door de scan en er wordt lang naar de paspoorten gekeken. Zo we zijn Oezbekistan uit. Dan lopen we door een stuk niemandsland. Bij de volgende grens begint het gehele ritueel opnieuw. Drommen met mensen staan te wachten en wij mogen door het middenpad lopen naar de douane. Weer een volledige check en dan zijn we in Kirgistan. Hier staat onze nieuwe gids op ons te wachten. Onze Russische Tatjana. Vanaf hier is het nog een kwartier rijden naar ons hotel in Osj. We bezoeken een museum met oudheden en Tatjana verteld over de stromingen in haar land. Wanneer de Islam is begonnen en dat er zelfs Boeddhisme is geweest, maar van die stroming is niet veel meer over. Hierna krijgen wij de kans om over een bazaar te lopen. De mensen zijn hier heel relaxt en hebben best zin in een praatje. Ik heb mijn printertje weer bij mij en als ik een foto heb genomen met mijn telefoon kan ik van iedereen een foto printen. Ze vinden dit altijd super leuk en ik heb gelijk weer een leuke portretfoto. Het mes snijdt aan twee kanten. Ook de aangeboden producten op de markt zien er weer anders uit dan in Oezbekistan. We vertrekken met 2 busjes en deze zijn best groot naar onze volgende bestemming. We zijn met ons tienen, de reisleidster Monica en onze Russische Tatjana. Dus genoeg ruimte in de bus voor 6 mensen. Wat een luxe, want we kunnen allemaal apart zitten. We gaan vandaag best een eind rijden, maar met genoeg stops. We bezoeken eerst een Mausoleum. Deze is niet zo versierd met blauwe tegels als in Oezbekistan, maar heeft toch prachtige versieringen. Volgens Tatjana laat Kirgistan de originele situatie zien, terwijl in Oezbekistan alle Mausoleums worden opgekalefaterd met blauwe tegeltjes en dit klopt volgens haar niet. Hierna moeten er inkopen worden gedaan op de markt, want vanmiddag gaan wij picknicken. We zien twee agenten staan en vragen ook hier weer of mij met hun op de foto mogen en jawel hoor wat in Oezbekistan en Turkmenistan niet lukte, lukt hier wel. De agenten vinden het geen probleem om te poseren. Ja het klinkt misschien kinderachtig, maar alles wat niet mag is toch het leukst. Op de markt zien wij weer schitterende mensen. De dames lachen ons toe met heel veel gouden tanden. Inmiddels weten wij de betekenis van al dit goud. Voor ieder kind dat zij baart schenkt haar man haar een gouden tand om haar te bedanken. Ook mannen hebben veel gouden tanden, maar dit is alleen maar om hun rijkdom te laten zien. Op heel veel auto’s met een bescheiden laadbak staan koeien of paarden. Het is leuk om te zien hoe deze beesten voorbij rijden. Tatjana vertelt ons dat morgen het slachtfeest is van de Islamieten. Dan vind ik het toch een beetje zielig. Onderweg lopen er hele kuddes schapen over de weg en onze chauffeurs manoeuvreren hun auto’s er keurig doorheen en wij krijgen ook de gelegenheid om te fotograferen. Langzaam aan gaat het landschap veranderen en zien wij zachtgele en zachtgroene heuvels en daarachter de bergen. Wij rijden naar het hoogste punt zo’n 3000 meter. Hier zien wij roofvogels vliegen, maar te ver weg voor de foto. Er komt een fietser naar boven gefietst. Hij draagt een oranje shirt en wij begroeten hem, maar het is een Duitser. Hij fietst vier weken door Kirgistan. En ja de tocht naar boven fietsen was best zwaar. Wij doen het hem niet na en stappen weer in onze busjes. Verderop zien wij de eerste Yurts in het landschap. In de Yurts leven de nomaden met hun vee. Het zijn mooie ronde tenten, waarin zij leven met hun familie. Als er een Yurt dichter bij de weg staat stoppen wij even om bij de paarden te kijken. Er liggen een aantal veulens aan touwen. De merries grazen er omheen. De vrouw en haar zoon komen naar de merries om deze te melken. Eerst wordt er een veulen bij gehaald en deze mag even bij haar moeder drinken. Dan halen ze de veulen weer weg en is de melk goed op gang gekomen. Zo worden de merries vijf keer per dag gemolken. Wij vervolgen onze tocht. Het landschap is echt adembenemend. Tenslotte komen wij uit de heuvels en rijden wij weer over een vlakke weg naar onze bestemming in Kazarman. Hier slapen wij in een Guesthouse. Wij hebben werkelijk geen idee hoe het er zal uitzien en bereiden ons voor op het ergste. Het is dus een Bed and Breakfast. Als wij het huis binnen gaan moeten wij onze schoenen uit doen. Het huis bestaat uit verschillende vertrekken. Een keuken, douche, een hele grote eetkamer en verschillende slaapkamers. Wij slapen met zijn zessen in dit huis. Het ziet er keurig uit. Het toilet is ongeveer 30 meter bij het huis vandaan, maar ook dit hokje ziet er netjes uit. De rest van de groep slaapt in een ander huis. Daar gaan wij naar toe voor ons avondeten. De tafel staat vol met fruitschalen, zoete hapjes, komkommer en tomaat. Het is een weelde om te zien. We krijgen eerst soep en daarna krijgen wij rijst met vlees geserveerd. We hadden minder verwacht, maar het is allemaal lekker. [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-07-01 14:51:47 [totalVisitorCount] => 81318 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1067 [author] => [cityName] => Kazarman [travelId] => 519658 [travelTitle] => De korte Zijdenroute [travelTitleSlugified] => de-korte-zijdenroute [dateDepart] => 2018-08-08 [dateReturn] => 2018-08-31 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,kazarman [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/299/908_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => dag-8-t-m-13-15-t-m-20-08-2018 ) [10] => stdClass Object ( [reportId] => 5033335 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-08-06 [photoRevision] => 0 [title] => Oude zijderoute 7 [message] => 01-08 Bewolkt weer, na het ontbijt toch nog even naar boven gereden, doch daar begon het te regenen. Dus toch maar geen wandeling meer. Dan maar naar de groep in Bishkek. Eenmaal uit de bergen werd het droog, maar het ging flink waaien met een gele stofstorm tot gevolg. Deze ging ons vooruit richting de stad. Het was dan ook erg stoffig in de stad. Gelukkig ging de wind daarna snel liggen en kregen we weer helder zicht. We stonden geparkeerd bij een hotel, wat tevens ook onze overnachtingsplek was. Samen met Tanny en Henk in een taxi naar de stad door een wie war van straatjes werden we uiteindelijk bij de bazaar afgezet. Leuk om hier door heen te lopen en te kijken naar wat er allemaal te koop aangeboden wordt. Daarna door de hoofdstraat gelopen, weinig bijzondere dingen te zien, behalve het park met de vele fonteinen ende vele kleurige bloemen. Met Tanny en Henk uit eten geweest in een mooi luxe restaurant, daarna met de taxi terug naar onze overnachtingsplek. 02-08 Vanochtend was het nog een hele toer om de stad uit te komen vanwege wegomleidingen. Eenmaal uit de stad reden we de bergen in om over de Otmokpas van 3200 meter te rijden. Een prachtige tocht, een ongerepte natuur met de alom aanwezige hoge met sneeuw bedekte bergen en natuurlijk ook de nomaden die daar in de zomer in Yurts leven met hun vee, schapen, paarden en koeien die daar vrij rondlopen. We overnachten in een enorme weidse vallei op 2600 meter tussen de paarden en schapen. Regelmatig zagen we een kudde voorbij komen met hun herder te paard. Toen de zon onderging koelde het meteen zeer snel af, naar 10 graden, dus toch nog even de kachel aan gehad. 03-08 Wakker geworden met een temperatuur van 4 graden, toch el een beetje fris. Doch toen de zon er eenmaal was liep de temperatuur al weer snel op. We zouden vandaag naar het Toktogul stuwmeer rijden. We reden door een prachtig weids en ook bergachtig landschap en moesten nog over een pas van 3200 meter. Daarna afgedaald naar het stuwmeer op 1000 meter. Dit is een van de grootste reservoirs van de Naryn-rivier, tevens ook de watervoorziening voor Uzbekistan. Hier op een camping een mooi overnachtingsplekje uitgezocht om hier twee dagen te blijven. 04-08 Vanochtend met de campingeigenaar een boottochtje gemaakt over het meer. In de bergen met hem nog een spelonk bezocht, die als verblijfplaats diende voor de wilde dieren. Daarna klom hij nog wat verder naar boven om voor ons pistachenootjes te plukken. Voor ons niet te eten, zijn rauw en hard. ‘S-middag lekker in het meer gezwommen en ‘s-avonds daar een heerlijk gebakken visje gegeten, al liggend aan tafel. 05-08 Vandaag een mooie rit door een prachtig, droog landschap met vele heuvelafwaarts de grens-plaats Osh. Is één van de oudste plaatsen van Centraal Azië, was een pleisterplaats aan een van de zijderoutes. Heeft een van de oudste markten van de wereld, bazaar Jayma, is een kilometer lang. Beroemd om zijn ligging- het kruispunt van handelswegen vanuit India naar Europa, al meer dan 2000 jaar. We blijven hier nog een dag staan, ondanks de hitte van overdag 38 graden en ‘s-nachts 23 graden. Ko heeft een slechte nacht gehad, overgeven en diarree, niet te zuinig. Dus maandag een lusteloze dag aan de bouillon en Imodium, gelukkig vrij snel weer opgeknapt, dus van de stad hebben we niet veel kunnen zien. Dinsdag steken we de grens over naar Uzbekistan. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1215 [author] => Ko en Geert [cityName] => Bisjkek [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijderoute-7 ) [11] => stdClass Object ( [reportId] => 5032381 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-07-31 [photoRevision] => 0 [title] => Oude Zijde Route 7 [message] => Hier komt reisverslag nr. 7, nog maar kort na nr. 6,maar nu hebben we even goede verbinding en daar willen we dan ook gebruik van maken. We staan momenteel in het natuurpark Ala Archa onder Bishkek op 1800 meter hoogte. 26 juli Vanochtend eerst naar het dorp gereden om reisverslag nr. 6 te schrijven. Daar meteen ook wat boodschappen gedaan in verschillende winkeltjes. Op de app. gezocht naar een overnachtingsmogelijkheid in de buurt aan het meer, samen met Teun en Ine daar naar toe gereden. Daar aangekomen op een ruwe kale vlakte, moesten we eigenlijk nog een steile helling naar beneden, onverhard, nemen. Dit toch maar niet gedaan, we waren bang dat we de andere ochtend niet meer naar boven kunnen komen. Dus bovenop het plateau blijven staan uit veiligheidsoverwegingen. Hier de nacht door gebracht, heerlijk rustig en stil. 27 juli Na het ontbijt eerst een wandeling gemaakt naar het strand. Toen we terug wandelden maakte we een praatje(handen en voeten) met een local. Deze nodigde ons uit om met hem mee naar huis te gaan, hij wilde dan een schaap slachten een voor ons klaar maken. We hebben het aanbod af moeten slaan omdat we verder met de groep moesten omdat we de volgende ochtend vroeg in Kochor moesten zijn. 28 juli Vroeg opgestaan en naar Kochor gereden, waren daar om 08:30 uur. Hier gingen we met de hele groep in personenauto's, met locals als chauffeur naar het bergmeer Song Köl, op 3000 meter hoogte. Het tweede grootste meer na Issyk Köl. Het werd een echt Aziatisch avontuur. Het begon al met het tanken van benzine bij een druk benzinestation. Iedereen stond kris kras door elkaar en de een voor de ander wilde als eerste bij de pomp zijn. De auto waar wij met mee moesten wilde niet meer starten. De motorkap omhoog en met een steen op de startmotor slaan, nog niet starten. Na wat duwwerk gelukkig toch aan de praat gekregen. Het eerste stuk van de rit ging prima, maar eenmaal in de bergen raakte de motor oververhit en moest gekoeld worden met water uit het riviertje, doch dit alles hielp niet. Gelukkig was er inmiddels een andere auto gekomen waar we in over mochten stappen en konden we de onverharde pad vervolgen. We moesten wel 2x door een rivierbedding rijden met het water tot aan de assen, doch men is dat hier schijnbaar gewoon. Gelukkig hielden we de voeten droog. Verder was het een prachtige tocht door de bergen met de besneeuwde toppen. Boven konden we genieten van een wijds uitzicht over de vlakte met de paarden en koeien waar de Nomaden nog in Yurts wonen. Na een rondwandeling kregen we in een Yurt een lunch aangeboden, soep met thee en brood met jam, ook de snoepjes ontbraken niet. Ook de terugreis verliep niet geheel vlekkeloos, want één van de ander auto's viel uit vanwege een kapotte V-snaar. Dus werden we verdeeld over drie auto's, dat was erg krap voor een drie uur durende tocht. We hebben het overleefd en dit komt hier vast vaker voor. De chauffeur bleven vriendelijk lachen en rustig. Eenmaal terug zijn we uiteten geweest met Henny en Piet, waarna we onze overnachtingsplek aan het stuwmeer hebben opgezocht. 27 juli Vandaag vanaf het stuwmeer door de bergen naar Tokmok gereden. Onderweg nog met Nederlanders gesproken die daar aan het fietsen waren, waren vanuit Tajikistan onderweg naar Almaty. Het was een prachtige tocht door de bergen, daarna kwamen we weer wat meer op het vlakke land, wat rijkelijk bevloeid werd met water uit de bergen voor de fruit- en groenteteelt. Dus hier ook weer veel stalletjes langs de kant van de weg. Zo kwamen we in Tokmok aan, een klein bedrijvig stadje met levendige handel. Daarna doorgereden naar Balasagun, waar we de Burana minaret uit de 11e eeuw, was oorspronkelijk 46 meter hoog, maar door aardbevingen door de eeuwen heen is hij nu nog 24 meter hoog. Op de parkeerplaats hebben we ook de nacht doorgebracht. 28 juli Van Balasagun over het vlakke land naar Bishkek gereden, de hoofdstad van Kirgizië. Een levendige en relatief moderne stad met veel winkels met "westerse" artikelen. Is één van de belangrijkste steden van Centraal Azië en de grootste stad in Kirgizië met meer dan 80 nationaliteiten. Hier zie je al wel meer islamitische vrouwen met hoofddoek. Na boodschappen gedaan te hebben zijn we de snikhete stad uitgereden, de bergen in naar het nationaal park Ala Archa. Hier willen we twee nachten in alle rust doorbrengen. Bij de ingang werden we door een begeleider opgewacht die ons naar een hoger gedeelte bracht, naar een mooi plekje aan de rivier op 1800 meter hoogte. Achter ons was een beekje met kraakhelder water, wat we ook als drinkwater konden gebruiken. Dit is echt genieten. Prachtig weer, overdag 30 graden en als de zon weg is koelt jet 's-nachts af naar 12 graden, heerlijk om te slapen. 31 juli Vandaag op het gemak ontbeten, daarna een wasje gedaan met water uit de beek. de bus weer op orde gemaakt en gepoetst. Vanmiddag een korte bergwandeling gemaakt. Verder lekker genieten van de natuur. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1178 [author] => Ko en Geert [cityName] => Bisjkek [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijde-route-7 ) [12] => stdClass Object ( [reportId] => 5031557 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-07-26 [photoRevision] => 0 [title] => Oude Zijde Route 6 [message] => 13 juli Vanochtend eerst in Turkistan naar de bazaar geweest. Je weet niet wat je ziet. Allemaal kleine winkeltjes, kraampjes, kruip door sluip door, eettentjes waar de heerlijke Aziatische geuren van de kruiden je neus binnendringen, je loopt van het ene naar het andere kraam. Bij zo'n eettentje heerlijke vleesspiesjes gegeten. wat zijn de mensen hier toch vriendelijk en beleefd. Daarna zijn we door de woestijn verder gereden naar Taraz. Onderweg werden we nog aangehouden door een corrupte agent die eerst 300 dollar eiste, maar Geert heeft het terug weten brengen tot 50 euro, want je wilt toch graag je paspoort terug. We overnachten bij het mausoleum van Ayscha Bibi, wat we ook bezocht hebben en er in mochten met lange broek en blootvoets. 14 juli Van Taraz naar Alga, door een mooi groen gedeelte van Kazachstan met veel land- en tuinbouw. Men staat hier veel langs de weg om hun eigen gekweekte groenten en fruit te verkopen, vooral heel veel watermeloenen. In Konday nog even over de markt gelopen en een broodje gekocht, getankt en water ingenomen en daarna naar onze overnachtingsplek. We overnachten aan een riviertje, waar al snel een jonge herder kennis kwam maken en ik (Ko) op zijn paard moest gaan zitten en foto's maken. 15 juli Van Alga naar Almaty, de grootste metropool van Kazachstan. We reden Almaty binnen langs een opgebroken weg met rechts een hele grote bazaar, waar men in en uit liep. Het was met de auto's een drukte van jewelste, alles kriskras door elkaar, geen rijbanen op de weg, soms drie rijen en dan in eens vijf rijen auto's, voor ons geen touw aan vast te knopen. Alleen zorgen dat je hier heelhuids uit gaat komen. Als men een gaatje ziet, dan rijd men er gewoon de auto in, of men stopt gewoon midden op de weg even om een praatje te maken of boodschappen in te laden. Opletten geblazen! Verder op werd het rustiger, waar we bij een benzinestation voor 5 euro onze bus hebben laten wassen, want die zag er niet meer uit met al dat stof enz. uit de woestijn. Daarna zijn we de stad verder ingereden on de cathedraal van Zenkov te bekijken, maar dat was een tegenvaller. Hij stond rondom in de steigers en was gesloten. Nog wel even in een kleine kerk er naast gekeken, waar net een dienst bezig was. Vervolgens op een nabij gelegen bazaar boodschappen gedaan en toen naar onze overnachtingsplek gereden. die was bij de Medeo schaatsbaan, waar destijds Ard Schenk en Kees Verkerk geschaatst hebben. Hier hebben we mooi de finale van het W.K. voetbal kunnen kijken. 16 juli Vanochtend met de gondel van het skigebied naar boven (3000 mtr.) Een prachtig gebied met mooie vergezichten. Hier ook van dichtbij een lammergier gespot die van dichtbij overkwam vliegen, wat een reusachtig beest. Na in een yurt thee te hebben gedronken en een hapje gegeten zijn we terug naar beneden gegaan. Voor overnachting naar het natuurpark Ile Alatau gereden, een mooie groene vallei, waar veel mensen uit de stad verkoeling komen zoeken. we stonden op een mooie plek aan de rivier. 17 juli Vanochtend werden we al vroeg gewekt door onweer en regen met 12 graden. Na het ontbijt zijn we de vallei uitgereden en toen we eenmaal de bergen uit waren, klaarde het op en was het alweer snel 30 graden. We zijn de stad Almaty uitgereden naar de Sharyn Canyon aan de Sharyn rivier. Ook weer een dor en droog gebied en de laatste 10km. over een onverharde en stoffige weg, maar het was de moeite waard. We kwamen bij de canyon van het natuurpark en we konden de bus zo neer zetten dat we in de canyon konden kijken, genietend van de prachtige oranje, bruin rode kleuren van het gesteente met de ondergaande zon. Later kwamen er onweersbuien opzetten, eerst genieten vanaf deze hoogte van de prachtige lichtflitsen, maar toen kwam de regen en de wind. Dat ging tekeer, het was alsof we op een boot zaten, zo schudde de bus heen en weer, dat voelde toch niet echt lekker, zo op het randje van het ravijn. We hebben het overleefd. 18 juli We werden wakker met een straal blauwe lucht, alsof er geen noodweer geweest was. De wandelschoenen aangedaan en naar beneden in de canyon gelopen, we hebben tot aan de rivier door de prachtige canyon gewandeld. Daar was een restaurantje, dus ook mooi tijd voor een bakje koffie. Hier werden ook huisjes en yurts verhuurd. Weer op het gemak terug gewandeld en verder de dag rustig door gebracht voor de bus, jammer dat er nogal een harde wind stond. Toen het donker was kwam er een zatte Belg in zijn auto langs, die veel te ver door reed en van het talud afschoot, bijna het ravijn in. Met vijf man(ketting gemaakt) hebben we die man naar boven weten te halen, vervolgens werd hij agressief, wilde steeds terug naar zijn auto, die op het punt stond het ravijn in te kantelen. Politie bellen had geen zijn, want daar was nergens geen bereik. We hebben hem daarna met rust gelaten en zijn we gaan slapen. 19 juli Vanochtend vroeg eerst het natuurpark met zijn allen uitgereden en buiten de poort verzameld, na de briefing eerst nog ontbeten. Daarna onze reis vervolgd naar onze laatste overnachtingsplek in Kazachstan, prachtig weer met 30 graden. Eerst nog naar een uitzichtpunt gereden voor een laatste blik op de Charynrivier en canyon. Vervolgens naar Kegen, het laatste dorpje voor de grens om boodschappen te doen en onze laatste Kazagstaans geld op te maken. Hier zitten we ook dicht bij de grens van China. Onze overnachtingsplek is in de natuur bij Karkara, een prachtige vallei met een rivier waar de paarden, koeien en schapen vrij rondlopen. we hadden een prachtig zicht op de besneeuwde toppen van het Xinkiang Tianshan gebergte, maakt deel uit van de Tianshan bergketen van Centraal Azië, een van de grootste van de wereld. We waren er vroeg, dus mooi tijd om een handwasje te doen met water uit de rivier. We zitten nu op een hoogte van 1200 meter, nadat de zon onder was zakte de temperatuur al snel naar 10 graden, dus de kachel aan in de bus. 20 juli Naar de grens gereden, deze grenspost is alleen in de zomer open. Eerst controle aan de grens van Kazachstan, papieren en controle van de bus. Ko moest als medepassagier eerst lopend ge grens over naar Kirgiezië, was maar 100 meter. Bij deze grens weer alles controleren, papieren en ook de bus weer van binnen en buiten. Vanaf de grens een hele slechte weg, maar wel vriendelijk zwaaiende mensen. Naar Tub gereden voor telefoonkaart, geld pinnen en boodschappen doen in zo'n klein Aziatisch winkeltje, geen zelfbediening. Vervolgens naar Karakol gereden om een autoverzekering af te sluiten. Daarna naar onze overnachtingplek op een plateau aan het Issyk Köl meer, het 2e grootste bergmeer van Kirgizië. 21 juli Na de lunch zijn we naar Karakol gereden en daar zowel de houten kathedraal als de houten moskee bezocht. Daarna in de stad een plekje gezocht om te overnachten, omdat we de andere ochtend de veemarkt wilden bezoeken en die begon al om 06:00 uur en is om 10:00 uur afgelopen. 22 juli Om 05:00 uur opgestaan en na een bakje koffie en een cracker naar de vee markt. Je weet niet wat je ziet, de dieren worden hier aangevoerd in alles wat wielen heeft, van personenauto's tot kleine vrachtwagentjes. Een levendige handel in schapen, koeien en paarden. Prachtig om dit mee te maken, tussen het vee rijdt men gewoon met de auto. Af en toe moest je zelf ook opzij springen. Onze overnachtingsplek was in een vallei bij Jeti Örguz, een bergkloof aan een snelstromende rivier. 23 juli Vanochtend eerst een handwas gedaan met water uit de snelstromende rivier, met dit prachtige weer was de\ze snel droog. Na de lunch zijn we de bergen ingewandeld, langs de rivier omhoog. Eenmaal boven hadden we een wijds uitzicht over een vallei waar nomaden in hun yurts daar wonen en leven van hun veeteelt. In een yurt mochten we aanliggen om thee te drinken, we kregen er brood en twee soorten jam bij. Op onze terug weg, werden we uitgenodigd door een ter plekke picknicken familie. We moesten van hun thee drinken en kregen een lepel in onze handen gedrukte en moesten mee eten uit een grote schaal rijst met groente en schapenvlees. Eenmaal terug bij de bus stonde er paarden in onze "voortuin" te grazen, prachtig gezicht. Prompt kwam die familie,op weg naar huis, ook nog even langs om in de bus te kijken en foto's te maken. Dat was toch wel genieten van deze contacten. 24 juli Vanochtend uit het dal vertrokken naar Barskoon. Onderweg even boodschappen doen in een klein dorpje en plotseling stond Kanat en zijn moeder bij de bus om haar vest wat ze bij ons had laten liggen op te halen. weer foto's maken en een afscheidszoen. De vallei bij Barskoon ingereden naar de waterval, die ons wat tegenviel. Omdat het weer minder werd zijn we deze vallei uit gereden naar het meer om aan het meer, waar we lekker konden zwemmen, te overnachten. 25 juli Vandaag hadden we een bezoek aan een valkenier, die ons een demonstratie gaf hoe een arend zijn prooi vangt. Dit werd op een traditionele manier gedaan met een levend konijn. Daarna kregen we ook bij hem thuis een lunch aangeboden, rijst met groente, schapenvlees en een salade en natuurlijk ontbrak de thee niet. Daarna zijn we naar een camping in de buurt aan het meer gereden om daar te overnachten. Tot zover onze belevingen. We maken het goed, hopelijk jullie ook. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1216 [author] => Ko en Geert [cityName] => Karakol [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijde-route-6 ) [13] => stdClass Object ( [reportId] => 5031556 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-07-26 [photoRevision] => 0 [title] => Oude Zijde Route 6 [message] => 13 juli Vanochtend eerst in Turkistan naar de bazaar geweest. Je weet niet wat je ziet. Allemaal kleine winkeltjes, kraampjes, kruip door sluip door, eettentjes waar de heerlijke Aziatische geuren van de kruiden je neus binnendringen, je loopt van het ene naar het andere kraam. Bij zo'n eettentje heerlijke vleesspiesjes gegeten. wat zijn de mensen hier toch vriendelijk en beleefd. Daarna zijn we door de woestijn verder gereden naar Taraz. Onderweg werden we nog aangehouden door een corrupte agent die eerst 300 dollar eiste, maar Geert heeft het terug weten brengen tot 50 euro, want je wilt toch graag je paspoort terug. We overnachten bij het mausoleum van Ayscha Bibi, wat we ook bezocht hebben en er in mochten met lange broek en blootvoets. 14 juli Van Taraz naar Alga, door een mooi groen gedeelte van Kazachstan met veel land- en tuinbouw. Men staat hier veel langs de weg om hun eigen gekweekte groenten en fruit te verkopen, vooral heel veel watermeloenen. In Konday nog even over de markt gelopen en een broodje gekocht, getankt en water ingenomen en daarna naar onze overnachtingsplek. We overnachten aan een riviertje, waar al snel een jonge herder kennis kwam maken en ik (Ko) op zijn paard moest gaan zitten en foto's maken. 15 juli Van Alga naar Almaty, de grootste metropool van Kazachstan. We reden Almaty binnen langs een opgebroken weg met rechts een hele grote bazaar, waar men in en uit liep. Het was met de auto's een drukte van jewelste, alles kriskras door elkaar, geen rijbanen op de weg, soms drie rijen en dan in eens vijf rijen auto's, voor ons geen touw aan vast te knopen. Alleen zorgen dat je hier heelhuids uit gaat komen. Als men een gaatje ziet, dan rijd men er gewoon de auto in, of men stopt gewoon midden op de weg even om een praatje te maken of boodschappen in te laden. Opletten geblazen! Verder op werd het rustiger, waar we bij een benzinestation voor 5 euro onze bus hebben laten wassen, want die zag er niet meer uit met al dat stof enz. uit de woestijn. Daarna zijn we de stad verder ingereden on de cathedraal van Zenkov te bekijken, maar dat was een tegenvaller. Hij stond rondom in de steigers en was gesloten. Nog wel even in een kleine kerk er naast gekeken, waar net een dienst bezig was. Vervolgens op een nabij gelegen bazaar boodschappen gedaan en toen naar onze overnachtingsplek gereden. die was bij de Medeo schaatsbaan, waar destijds Ard Schenk en Kees Verkerk geschaatst hebben. Hier hebben we mooi de finale van het W.K. voetbal kunnen kijken. 16 juli Vanochtend met de gondel van het skigebied naar boven (3000 mtr.) Een prachtig gebied met mooie vergezichten. Hier ook van dichtbij een lammergier gespot die van dichtbij overkwam vliegen, wat een reusachtig beest. Na in een yurt thee te hebben gedronken en een hapje gegeten zijn we terug naar beneden gegaan. Voor overnachting naar het natuurpark Ile Alatau gereden, een mooie groene vallei, waar veel mensen uit de stad verkoeling komen zoeken. we stonden op een mooie plek aan de rivier. 17 juli Vanochtend werden we al vroeg gewekt door onweer en regen met 12 graden. Na het ontbijt zijn we de vallei uitgereden en toen we eenmaal de bergen uit waren, klaarde het op en was het alweer snel 30 graden. We zijn de stad Almaty uitgereden naar de Sharyn Canyon aan de Sharyn rivier. Ook weer een dor en droog gebied en de laatste 10km. over een onverharde en stoffige weg, maar het was de moeite waard. We kwamen bij de canyon van het natuurpark en we konden de bus zo neer zetten dat we in de canyon konden kijken, genietend van de prachtige oranje, bruin rode kleuren van het gesteente met de ondergaande zon. Later kwamen er onweersbuien opzetten, eerst genieten vanaf deze hoogte van de prachtige lichtflitsen, maar toen kwam de regen en de wind. Dat ging tekeer, het was alsof we op een boot zaten, zo schudde de bus heen en weer, dat voelde toch niet echt lekker, zo op het randje van het ravijn. We hebben het overleefd. 18 juli We werden wakker met een straal blauwe lucht, alsof er geen noodweer geweest was. De wandelschoenen aangedaan en naar beneden in de canyon gelopen, we hebben tot aan de rivier door de prachtige canyon gewandeld. Daar was een restaurantje, dus ook mooi tijd voor een bakje koffie. Hier werden ook huisjes en yurts verhuurd. Weer op het gemak terug gewandeld en verder de dag rustig door gebracht voor de bus, jammer dat er nogal een harde wind stond. Toen het donker was kwam er een zatte Belg in zijn auto langs, die veel te ver door reed en van het talud afschoot, bijna het ravijn in. Met vijf man(ketting gemaakt) hebben we die man naar boven weten te halen, vervolgens werd hij agressief, wilde steeds terug naar zijn auto, die op het punt stond het ravijn in te kantelen. Politie bellen had geen zijn, want daar was nergens geen bereik. We hebben hem daarna met rust gelaten en zijn we gaan slapen. 19 juli Vanochtend vroeg eerst het natuurpark met zijn allen uitgereden en buiten de poort verzameld, na de briefing eerst nog ontbeten. Daarna onze reis vervolgd naar onze laatste overnachtingsplek in Kazachstan, prachtig weer met 30 graden. Eerst nog naar een uitzichtpunt gereden voor een laatste blik op de Charynrivier en canyon. Vervolgens naar Kegen, het laatste dorpje voor de grens om boodschappen te doen en onze laatste Kazagstaans geld op te maken. Hier zitten we ook dicht bij de grens van China. Onze overnachtingsplek is in de natuur bij Karkara, een prachtige vallei met een rivier waar de paarden, koeien en schapen vrij rondlopen. we hadden een prachtig zicht op de besneeuwde toppen van het Xinkiang Tianshan gebergte, maakt deel uit van de Tianshan bergketen van Centraal Azië, een van de grootste van de wereld. We waren er vroeg, dus mooi tijd om een handwasje te doen met water uit de rivier. We zitten nu op een hoogte van 1200 meter, nadat de zon onder was zakte de temperatuur al snel naar 10 graden, dus de kachel aan in de bus. 20 juli Naar de grens gereden, deze grenspost is alleen in de zomer open. Eerst controle aan de grens van Kazachstan, papieren en controle van de bus. Ko moest als medepassagier eerst lopend ge grens over naar Kirgiezië, was maar 100 meter. Bij deze grens weer alles controleren, papieren en ook de bus weer van binnen en buiten. Vanaf de grens een hele slechte weg, maar wel vriendelijk zwaaiende mensen. Naar Tub gereden voor telefoonkaart, geld pinnen en boodschappen doen in zo'n klein Aziatisch winkeltje, geen zelfbediening. Vervolgens naar Karakol gereden om een autoverzekering af te sluiten. Daarna naar onze overnachtingplek op een plateau aan het Issyk Köl meer, het 2e grootste bergmeer van Kirgizië. 21 juli Na de lunch zijn we naar Karakol gereden en daar zowel de houten kathedraal als de houten moskee bezocht. Daarna in de stad een plekje gezocht om te overnachten, omdat we de andere ochtend de veemarkt wilden bezoeken en die begon al om 06:00 uur en is om 10:00 uur afgelopen. 22 juli Om 05:00 uur opgestaan en na een bakje koffie en een cracker naar de vee markt. Je weet niet wat je ziet, de dieren worden hier aangevoerd in alles wat wielen heeft, van personenauto's tot kleine vrachtwagentjes. Een levendige handel in schapen, koeien en paarden. Prachtig om dit mee te maken, tussen het vee rijdt men gewoon met de auto. Af en toe moest je zelf ook opzij springen. Onze overnachtingsplek was in een vallei bij Jeti Örguz, een bergkloof aan een snelstromende rivier. 23 juli Vanochtend eerst een handwas gedaan met water uit de snelstromende rivier, met dit prachtige weer was de\ze snel droog. Na de lunch zijn we de bergen ingewandeld, langs de rivier omhoog. Eenmaal boven hadden we een wijds uitzicht over een vallei waar nomaden in hun yurts daar wonen en leven van hun veeteelt. In een yurt mochten we aanliggen om thee te drinken, we kregen er brood en twee soorten jam bij. Op onze terug weg, werden we uitgenodigd door een ter plekke picknicken familie. We moesten van hun thee drinken en kregen een lepel in onze handen gedrukte en moesten mee eten uit een grote schaal rijst met groente en schapenvlees. Eenmaal terug bij de bus stonde er paarden in onze "voortuin" te grazen, prachtig gezicht. Prompt kwam die familie,op weg naar huis, ook nog even langs om in de bus te kijken en foto's te maken. Dat was toch wel genieten van deze contacten. 24 juli Vanochtend uit het dal vertrokken naar Barskoon. Onderweg even boodschappen doen in een klein dorpje en plotseling stond Kanat en zijn moeder bij de bus om haar vest wat ze bij ons had laten liggen op te halen. weer foto's maken en een afscheidszoen. De vallei bij Barskoon ingereden naar de waterval, die ons wat tegenviel. Omdat het weer minder werd zijn we deze vallei uit gereden naar het meer om aan het meer, waar we lekker konden zwemmen, te overnachten. 25 juli Vandaag hadden we een bezoek aan een valkenier, die ons een demonstratie gaf hoe een arend zijn prooi vangt. Dit werd op een traditionele manier gedaan met een levend konijn. Daarna kregen we ook bij hem thuis een lunch aangeboden, rijst met groente, schapenvlees en een salade en natuurlijk ontbrak de thee niet. Daarna zijn we naar een camping in de buurt aan het meer gereden om daar te overnachten. Tot zover onze belevingen. We maken het goed, hopelijk jullie ook. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1117 [author] => Ko en Geert [cityName] => Karakol [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijde-route-6 ) [14] => stdClass Object ( [reportId] => 4996405 [userId] => 392116 [countryId] => 101 [username] => MichielTammeling [datePublication] => 2017-08-28 [photoRevision] => 0 [title] => Bergkamperen en gekkies op de weg [message] => Alweer halverwege, de tijd vliegt voorbij. Sinds de vorige keer heb ik gelukkig mijn Oezbekistan visa in de pocket! Nadat ik via email mijn "letter of invitation" voor het land had binnengereden via email leek het ophalen van de visa een kwestie van minuten, helaas bleek dat net iets anders te gaan. Ik kwam aan in Bishkek op maandag en hoopte max 2 dagen in de stad te verblijven aangezien er niet veel te doen valt. Toen ik bij de straat van de Oezbekistaanse ambassade aankwam bleek ik helaas de oude locatie te hebben. Gelukkig kwamen er al snel 2 Kirgiziërs aangesneld die allebei een aantal magen opbelde om uit te zoeken waar ik de nieuwe ambassade kon vinden. Toen ook dat op een fiasco uitliep wenkte een van de twee mannen me om me naar een taxi te brengen. Toen ook hij van niets bleek af te weten besloot de beste man, een arme fabrieksarbeider met 8 vingers om me persoonlijk naar de ambassade te rijden. Ondanks een gebrek aan vingers bleek hij toch vrij kundig te zijn in zowel hard rijden en bumperkleven waarDoor we in slechts 15 minuten bij de ambassade aankwamen. Daar aangekomen vertaalde hij alles wat uit de intercom gesputterd werd en bleek dat ik na 16.00 een bepaald nummer moest bellen. Toen werd ik weer lekker naar mn hostek gereden en geld hoefde de beste man niet. Het bleek weer een goede "help een armlastige toerist" dag te zijn. Toen ik belde kreeg ik meteen te horen dat ik na slechts 4 dagen, op vrijdag, mijn visa kon ophalen. Aangezien dat me te lang duurde besloot ik de volgende dag weer heen te gaan en kwam ik warempel het gebouw binnen. De chagrijnige Russisch uitziende Svetlana bleek absoluut geen hulpvaardige kwaliteiten te bezitten en wederom werd me een afspraak voor vrijdagmorgen 10.00 aangeboden. Daarop besloot ik maar om af te reizen naar mijn volgende locatie: Karakol Door op een vol busstation 1.5 uur op een busje te wachten en de volgende week in Bishkek terug te komen voor mn visa. Helaas had mijn maag een ander plan waardoor ik na een tijd wachten mijn spullen uit het busje moest halen en mezelf terugsleepte naar het hostel. Aldaar aangekomen deed ik een dutje in het gras werd ik 10 min later misselijk wakker waarna in twee golven mijn maaginhoud zich over de binnenplaats van het hostel verspreidde. Ik besloot toch maaR 2 dagen te wachten tot vrijdag voor mijn visa... Vrijdagmorgen bleek ik helaas niet de enige en waren er 35 anderen in de rij voor me. Dat betekende dat ik net binnen de openingstijden van 10.00 tot 13.00 mijn visa kon ophalen. Daarna vervolgde ik mijn weg naar Karakol. In de marshrutka naar Karakol werden weer eens wat fratsen uitgehaald waaronder een Russische dronken dwerg die maar tegen me aan bleef kletsen, maar na de uitkomst van een frontaal auto ongeluk te hebben aanschouwd kwam ik heelhuids aan bij mn hostel. (Veel autos hier hebben ook het stuur aan de rechterlant waardoor een auto inhalen met 130 kmpu als bijrijder altijd uitermate spannend is). In Karakol ontmoette ik een Duitse jongen genaamd Philipp die van plan was 5 dagen met een tentje in de bergen te kamperen en aangezien ik verder geen concrete plannen had besloot ik hem te vergezellen. Na 4 dagen van gemiddeld 8 uur over bergen sjouwen met 2x een pas van ong 3800 meter was ik redelijk uitgeteld. De nachten waren vrij koud en het bakken van een laf pakje pasta in de vrieskou was ook geen paradijs hoewel het op dat moment vrij aangenaam was. Af en toe liepen we een aantal 100 meter van elkaar af. Ook de laatste dag naar de hete bronnen toen ik besloot iets eerder te vertrekken. Helaas kwam ik terecht op een of ander verlaten geitenkaas met aan de linkerkant een rotswand en rechts een vrij sterk stromende rivier. Na het ontwijken van omgevallen bomen, doorns en ander gespuis kwam ik na anderhalf uur mensen tegen die vanaf de andere kant kwamen. Dat was vrij aangenaam aangezien ik langzamerhand het idee kreeg dat ik volledig was verdwaald en ik wel een beetje kon janken. Gelukkig kwam ik vervolgens na 2 uur lopen aan bij een guesthouse met een warm bord eten en verwarming waar ik snel gebruik van maakte. De weg terug naar Karakol kon ik bij een oude legertruck vol doorgewinterde Russische scholieren aanhaken. Ik voelde me redelijk baas dat ik in 4 dagen besneeuwde bergtoppen had overwonnen met 10 kilo op de rug maar dat viel in het niet bij de 14-jarige scholieren die 12 dagen hadden gedaan met 16 tot 20 kilo in de nek. In Karakol teruggekomen ging ik weer naar mijn vertrouwde hostel waar ik lekker savonds Uno kon spelen met Matthias een in Japan woonachtige Franse fotograaf en een Franse studenten genaamd Lucille. Met hen zou ik nog een aantal dagen doorbregen in andere locaties maar daar vertel ik jullie later over want ik vlieg zo naar Osh. De groeten! [vip] => [userRegistrationDate] => 2013-07-18 01:45:58 [totalVisitorCount] => 13917 [pictureCount] => 7 [visitorCount] => 1211 [author] => Michiel [cityName] => Karakol [travelId] => 513763 [travelTitle] => Centraal Azië [travelTitleSlugified] => centraal-azi [dateDepart] => 2017-08-03 [dateReturn] => 2017-09-30 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/579/956_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/392/116_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => bergkamperen-en-gekkies-op-de-weg ) ) ) [reportsPaginator] => Zend_Paginator Object ( [_cacheEnabled:protected] => 1 [_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object ( [_count:protected] => 60 [_array:protected] => Array ( [0] => stdClass Object ( [reportId] => 5052792 [userId] => 437582 [countryId] => 101 [username] => frafrazie [datePublication] => 2019-05-13 [photoRevision] => 0 [title] => 11de verslag, Oezbek. & Kirgizië, 18 april -14 mei [message] => Hallo allemaal, Mijn vakantie zit er op. Het was een geweldige tijd. Veel variatie in natuur, cultuur, temperatuur, onderkomen en mensen in Afrika, Nepal en Centraal Azië. Maar jullie zijn nog niet op de hoogte van de laatste 3 weken welke ik heb doorgebracht in Oezbekistan en Kirgizië, vandaar dit laatste verslag. Donderdag 18 april: Khiva in Oezbekistan. Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijtbuffet in het restaurant van hotel Hayat Inn. Daarna hebben we met een lokale gids een rondleiding door de oude Khanate stadje Khiva. We zien de prachtige turkooizen Kalta minor minaret en de Mohammed Rakhim Kahn Madrassa, een museum gewijd aan de Khan die zich overgeeft aan de Russen in 1873. En het blauwe paleis van Tash Khovli. Tevens bewonderen we de Juma moskee ( de grootste moskee van het zuidelijk halfrond) en het 12de eeuwse fort van de Kuhna ark en het mausoleum van Pahlavon Mohammed, de legendarische 14de eeuwse dichter, filosoof, worstelaar en beschermheilige van Khiva. Khiva was ooit de hoofdstad van het Chehidian, een van de machtigste staten van Centraal Azië in de 12de eeuw totdat ze werden binnengevallen door Genghis Khan in 1220. Khiva rees opnieuw tot bekendheid als centrum van de Khanate van Khia tussen 1500 en 1924 toen het gebied opzettelijk werd opgenomen in de Sovjet Unie. Ook de oude muren , die vroeger de heiligdommen voor de reizigers van de Zijderoute beschermden, zijn prachtig intact gebleven. ' s Middags ga ik in mijn eentje en op mijn gemak nog eens het stadje rondlopen en laat alles goed in me inwerken. 's Avonds gaan we uit eten en genieten van de zonsondergang. Vrijdag 19 april; van Khiva naar Bukhara, 460 km, 9 uur rijden; Na het ontbijt rijden we met de truck rond 8.00 uur weg. Ook nu start de dag koud en somber/donkeŕ. We hebben een lange reisdag voor de boeg. We rijden vanaf Khiva in Zuid -Oostelijke richting naar Bukhara. De Oezbeekse gids reist met ons mee . Hij vertelt dat de bron van inkomsten van Oezbekistan zijn: gas, olie, katoen (2de grootste katoen exporteur), zijde en landbouw. Veel Oezbeken werken in Rusland en veel Russen werken voor de Oezbeekse regering. Hier rijden veel Lada's, Chevrolets en Toyota's i.v.m. de samenwerking met Rusland, Zuid Korea en de VS en omdat de Europese auto's te duur zijn voor de Oezbeken. De weg zit ook nu vol gaten, die de auto's en vrachtwagens proberen te ontwijken. Het landschap is vlak en droog (deels steppe/woestijn), maar in de buurt van water is het groen met gras en graan. Hier en daar zie je een spoorlijn. Zo'n 15 km voor Bukhara is de weg beter en neemt het aantal huizen geleidelijk toe. De temperatuur is gestegen, maar het blijft bewolkt. In Bukhara arriveren we bij ons hotel , genaamd Old City" om 17.30 uur. Ik ga eerst dollars wisselen in sums. Dit kan volgens de gids via een ATM: je stopt er dollars in en dan geeft de ATM sums, doch de beide ATM werken nu niet. Gelukkig kan ik wel in een hotel geld wisselen. Vanavond gaan we gezamenlijk Plöv eten, in een pension waar we ook een demonstratie krijgen hoe ze 'plöv" maken ( gebakken rijst op z'n Oezbeeks). Het wordt voorafgegaan met allerlei kleine hapjes en een dikke soep. Het smaakt prima. Alleen raakt mijn hoofd vol van het Engelse gekakel waarvan ik maar 75% versta doordat ze zo snel en soms ook onduidelijk praten met een accent. Helaas regent het vanavond. De eerste indruk van het plaatsje is positief: een stadje in de woestijn. Zaterdag 20 april: Bukhara: Vandaag hebben we onder begeleiding van onze lokale gids Akkie, lopend een " City tour" door de historische stad Bukhara gedaan. Veel gebouwen zijn in het verleden beschadigd door aardbevingen en oorlogen, maar de regering heeft veel geld gespendeerd aan de restauratie. We bezoeken o.a.; 1. De Arc Citadel /Arc Fortress ( 4de eeuw ). De arc werd gebruik als fort totdat de Russen Bukhara binnen vielen. Het bestaat uit : een moskee met oude Arabische boeken, een courtyard / binnenplaats kushbegi; met een winter en zomerdeel, de kroonhall met een schatkamer uit 17 de eeuw, een courtyard of greetings en een plaats voor paarden. 2. Het Poi-kalyan ensemble met: De Kalyan /Kalon Mosque =grote moskee. Dit is de grootste moskee van Bukhara, met plaats voor 9000 mensen en dateert uit 1514. De Kalyan minaret = grote minaret (Dode toren) die 47 m. hoog is. In het jaar 1127 werd in opdracht van de koning een vrouw van de minaret gegooid, doch ze overleefde het omdat ze heel veel kleren aan had. Hij fungeerde ook als wegwijzer voor handelaren die de Zijde route volgden. En de Miri-Arab Madrasah. Dit is een erg beroemde madrassa uit de 16 de eeuw. Het bevat 140 kamers en is een opleidings- instituut voor priesters Het is versierd met blauw mozaïek die bloemen bevatten. 3. Het Architectonisch ensemble Lyabi-Khauz , wat gevormd wordt door 3 grote monumentale gebouwen: De karavanserai ( nu Kukeldash madrasah uit 1568-1569) . Dit is de grootste madrassa in Bukhara. De Khanaka Nodir Divan-begi en Matrassen Nodir Diva-begi , die gebouwd is tussen 1619-1620. Het Laybiauz = labour house. 4. Het Ismail samoniy mausoleum. Het werd gebouwd tussen 892-943 als rustplaats voor Ismail Samani. Het is een prachtig gerestaureerde stad met veel monumenten verspreid over de stad. Het is alleen jammer dat het koud en kil is en dat het af en toe regent. Zondag 21 april: Bukhara: Vandaag hebben we een vrije dag met volop gelegenheid om de stad Bukhara op eigen gelegenheid nog eens te bekijken. Al doende kom ik terecht in een groot winkelcentrum buiten " de oude stad" en ontdek dat alles hier een stuk goedkoper is. Ook ontdek ik een prachtige Madrassa met 4 turquoise koepels genaamd Chor minor Madrasa (1807). En ik heb de oude Zindon gevangenis bezocht waar de beruchte" Bug Pit" kerker te zien is (een put die 6 m. diep is) waar de twee Britse spionnen kapitein Connolly en kolonel Stoddart gedurende 3 jaar werden vastgehouden door Nasrullah, de brutale emir van Bukhara . Beiden werden vervolgens onthoofd op het plein voor de Ark. In Bukhara kun je ook prachtige handgemaakte tapijten en kleding kopen en prachtig gekleurd porselein. Helaas is het vandaag ook koud en nat en staan de plassen water op de straat. Die regen is zeer uitzonderlijk voor deze periode. Ook hier zijn veel toeristen te vinden, die vooral in april en mei komen want in de zomer ( juli, aug.) is het veel te warm (30-40 graden) en ' s winters (nov.dec.Jan.) kan het 10 graden onder nul zijn). Vanochtend ook als fysio. weer actief geweest omdat mijn slaapmaatje rugklachten had met uitstralende pijn in haar been. Het is vandaag 1ste Paasdag, maar dit wordt in dit moslim land niet gevierd. Maandag 22 april: van Bukhara naar Nurota: 180 km. Vandaag rijden we naar de Kyzylkhum (roodzand en grind) woestijn in de buurt van de stad Nurata. De zon schijnt zowaar, al is de temperatuur nog wel wat laag. Onderweg hebben we verschillende stops nl. bij een pottenbakkerij waar we een demonstratie krijgen hoe ze van klei, potten en schalen maken. Ook maken we een fotostop bij een gerestaureerde Karavanserai " Sardoba " met een waterreservoir uit de 14de eeuw. Onderweg zien we hele velden met klaprozen die het hele landschap rood kleuren. Prachtig, ik heb nog nooit zoveel klaprozen bij elkaar gezien. !!! Aangezien de weg geblokkeerd is moeten we omrijden met als gevolg dat we pas om 15.00 uur kunnen gaan lunchen in het plaatsje Nurota Sahri ,met diverse salades, een mix van aardappels, rundvlees, gekookte wortels en koffie met cake en pistache noten na voor 40000 (sum (= $5) voor 20 mensen. Super goedkoop!! Nurata ligt aan de voet van het Nuratau gebergte en het is een bedevaartsoord. Het heeft een mooie moskee genaamd Chil Ustun en ruïnes van het Fort Nur van Alexander de Grote (4de eeuw voor Christus) dat op een heuvel ligt, en rotstekeningen gemaakt door prehistorische volkeren . Het heeft ook ondergrondse waterpijpleidingen/kanalen (kyarizi) díe hun oorsprong hebben bij een heilige bron . Dit systeem is heden ten dagen nog steeds in gebruik. Vervolgens rijden we , via een smal zandpad door de Nurata heuvels, naar het Ajdarkul meer (200 km groot en zout water) . Ik had mijn zwemspullen meegenomen, maar er van afgezien om te gaan zwemmen want het was inmiddels 18.00 uur, bewolkt en 17 graden. Dus veel te koud voor mij !! We slapen vannacht in een yurt/joert kamp. Een yurt is een traditionele ronde tent waar rondtrekkende Nomaden normaliter in wonen die schapen, geiten of kamelen/paarden houden en die leven in de koude en droge steppegebieden in Centraal Azië . Het houten frame zijn de botten , het wol-vilt zijn de spieren , het canvas is de huid en de hoes erom heen zijn de kleren , de houtkachel is het hart (nu afwezig) en de geest bevindt zich tussen 2 staanders. Om 20.00 uur gebruiken we het avondeten in het restaurant van de camping. Het hoofdbestand van de maaltijd bestond ook nu uit aardappels en rauwkost. Daarna zitten we gezamenlijk buiten rond het kampvuur waar een Oezbeekse zanger zingt en speelt op zijn snaarinstrument. Het was gezellig, maar véél te koud om lang buiten te zitten. Het gevolg is dat ik met ijskoude voeten in mijn slaapzak kruip en het minstens 1 uur duurt voordat ze warm waren ondank de dikke doorgestikte deken die op mijn bed lag. Dinsdag 23 april: van Nurota naar Samarkand (188 km., 4-5 uur rijden) We sliepen vannacht met 4 vrouwen in yurt nr. 4. Hij was relatief goed geïsoleerd en niet zo gehorig. Het matras op het bed was dun, maar beter dan mijn eigen opblaasbare matras voor de tent. Ook nu start de dag met lichte regen. Het ontbijt gebruiken we weer in het campingrestaurant. Om 10.00 uur rijden we weg en gaan eerst terug naar het stadje Nurota waar we nu wel de gelegenheid krijgen om het kasteel/Fortress te bezoeken van Alexander de Grote. Het is vandaag toevallig een bijzondere dag waarop vele islamitische pelgrims het Chashma complex bezoeken bestaande uit Djuma moskee ( vrijdag moskee) quba ( badhuis), het Fort en de heilige bron. Volgens de legende viel duizenden jaren geleden een " vuur rots" ( waarschijnlijk een meteoriet) uit de lucht en er verscheen een bron van genezend water op de grond . Ze zeggen dat er soms ,vooral in het voorjaar en 's nachts, een straal verrijst uit het water wat het lokale gezegde bevestigd " Allah heeft ons nur (=straal)" gegeven. Waarschijnlijk dankt de plaats Nurata zijn naam aan Fort Nur en nur = straal . De islamitische gelovigen nemen water van de heilige bron mee naar huis. Daarna rijden we in zuidelijke richting naar Samarkand waar we de komende 3 nachten zullen verblijven. Onderweg lunchen we naast de truck en dan begint het helaas weer te regenen. Het is een beetje afzien, want de wegen zitten vol met gaten en overal staan plassen op de weg. Om 17.00 uur arriveren we bij ons hotel Constantin. Het is een mooi hotel en ik, samen met mijn slaapmaatje Vicky, hebben een mooie kamer met een grote badkamer. ' s Avonds eten we gezamenlijk pizza in ons hotel omdat het centrum 6 km van het hotel ligt. Inmiddels heb ik al 2 patiënten met rugklachten die ik moet behandelen. Ik doe het met plezier. Woensdag 24 april: Samarkand; Na een perfect ontbijtbuffet gaan we met onze truck een city tour maken in de stad Samarkand. Doch we hebben wat oponthoud want bij het achteruitrijden bij het hotel raakt de truck een personenauto die daar geparkeerd stond met als gevolg, een flinke deuk aan de zijkant van de auto. Samarkand is een historische stad omdat het de geboorte plaats is van de Turks-Mongoolse krijgsheer Timur Lenk en het hoofdkwartier van zijn sultanaat . Hij staat bekend als een van de grootste veroveraars in de Aziatische geschiedenis. Hij is geboren in 1336 en is gestorven in 1405 . In 1370 werd hij koning van Samarkand. Hij stierf op weg naar China. Samarkand lag ook centraal op de Zijde route en vormde het kruispunt tussen Oost en West en een smeltkroes tussen verschillende culturen en tradities. We gaan verschillende moskeeën, Koranscholen, mausoleum e.a. bezoeken die allemaal prachtig versierd zijn met blauw mozaïek en goud waaronder: 1. Het Registanplein (15-17de eeuw). Het bevat 3 goed bewaarde koranscholen (madrassas : opleiding voor priesters) nl.: a) Ulug Beg/bek Madrasah (1417- 1420 gebouwd door Kavomiddin Sherozi (b) Tillakori Madrasah (1646-1660) c) Sherdor Madrasah (1619-1636, gebouwd door Usto Abdujabbor 2. Het Ulug Begh Observatorium (15de eeuw. 3. De Bibi-Khanummoskee (vrijdag moskee) (14-15de eeuw) genoemd naar de vrouw van de 14de eeuw heerser Timur. De buitenmuren zijn 167 m. lang en 109 m. breed 4. De begraafplaats / mausoleum Shah-I-Zinda ( betekent tombe van de levende koning) Het behoort tot de beroemdste begraafplaatsen van Centraal Azië. De meeste mausolea zijn tussen de 9de en 19de eeuw gebouwd en zijn prachtig versierd. Hier liggen familieleden en edelen van de heerser Timur begraven vanaf de 14de eeuw.. De heiligste shrine bevat waarschijnlijk het graf van Qusam-imb Abbas, de neef van de profeet Mohammed 5. Guri Amir Timur/Gur Emir Mausoleum (15de eeuw) = de laatste rustplaats van de Turks-Mongoolse veroveraar Timur Lenk 6. Herdenkingscomplex voor de 1ste president van Oezbekistan I A Karimove We hebben genoten van de prachtige gebouwen, maar alles behalve van het weer. Het regende langdurig en het was koud. Het heeft in Oezbekistan de laatste 10 jaar niet zo veel geregend als nu. Dus we hebben pech dat we dit nu meemaken. Tussen de middag waren we bij de overdekte bazaar waar volop viel te proeven van de heerlijke combinaties van gedroogde abrikozen met walnoten en rozijnen, maar ook van vele andere noten, gedroogde vruchten een diverse broden. ' s Avonds was er een lasershow op het Registan plein, maar ik had zo mijn buik vol van het slechte weer dat ik geen zin had om weer naar buiten te gaan. Maar daar heb ik achteraf gezien wel spijt van gekregen want het was, volgens anderen, de moeite waard geweest. Donderdag 25 april, Samarkand: Vandaag hebben we een vrije dag die iedereen op zijn eigen wijze kan invullen. Ik voel me een beetje onthand want de gps van mijn Maps .Me app werkt niet naar behoren, waardoor het onverantwoord is om in mijn eentje naar de oude stadskern van Samarkand te lopen wat 6 km. van het hotel af ligt, want ik zal gegarandeerd verdwalen. Gelukkig zijn er nu meer groepsgenoten die dat stuk willen lopen zodat ik met hun mee kan lopen. Als mijn gps het opeens wel weer doet , ga ik alleen weer verder. Maar aan het begin van de middag houdt de gps het weer voor gezien en weet ik niet meer hoe ik weer thuis in mijn hotel kan komen. Gelukkig kom ik dan mijn kamergenoot Vicky tegen en gaan we samen verder met het bezichtigen van de oude stad. We komen op het Registan plein verschillende bruidsparen tegen die in die mooie omgeving trouwfoto's maken. Ze vinden het leuk om ook met ons op de foto te gaan. Terwijl we naar het hotel terug lopen gaat het weer regenen. We gaan naar een restaurant om te schuilen en om wat te eten. 's Avonds blijven we op onze hotelkamer en trekken een fles wijn open en doen ons te goed aan wat snacks , want beiden hebben we geen honger. Vrijdag 26 april: van Samarkand naar Tashkent: 305 km, 5-6 uur rijden: Na een uitgebreid ontbijtbuffet vertrekken we weer met de truck uit Samarkand. Het is droog, de temperatuur is aangenaam en er is zelfs wat blauw te zien aan de hemel. De route is echter niet zo boeiend. Vlak, geen bergen, hier en daar staat wat koolzaad, sommige bomen staan in bloei en anderen zitten al volledig in het blad. De meeste auto's zijn wit van kleur. Tussen de middag stoppen we bij een markt waar we wat kunnen kopen voor de lunch. Het is de 1ste markt die we tegen komen waar ze vlees roosteren, vooral kebab van rundvlees en kip. Hier zijn de dadels super goedkoop nl. 1 kg voor $1. Rond 15.30 uur arriveren we in Tashkent in het Uzbekistan hotel. Dit is een immens groot hotel met 17 verdiepingen, een fitness ruimte, en een conferentie zaal. Hier blijven we 3 nachten. Ik behandel eerst 2 groepsgenoten want het langdurig zitten in de truck begint zijn tol te eisen. Daarna loop ik nog even in het prachtige park aan de overzijde van het hotel waar ook een groot standbeeld van Amir Timur staat. ' s Avonds gaan we met z'n allen uit eten ter ere van het feit dat 6 groepsgenoten ons gaan verlaten. Zondag voegen zich nieuwe mensen bij de groep. Zaterdag 27 april: Tashkent Vandaag hebben we een vrije dag die ieder op zijn eigen wijze kan invullen. Het ontbijt vindt plaats in een geweldig groot restaurant in de vorm van een heel uitgebreid warm en koud ontbijtbuffet. Ik ga een aantal hoogtepunten van de stad lopend bezoeken. Het is vandaag zonnig en 19 graden, heerlijk !!. Ik heb er een beetje de pest in dat mijn app "Maps. Me" van mijn smartphone, nog steeds niet naar behoren werkt. Daarom heb ik deze app ook op mijn tablet gedownload en gebruik ik mijn tablet bij mijn ontdekkingstocht vandaag. Tashkent is de hoofdstad van Oezbekistan en een echte Sovjet stad i.t.t. de vorige 3 steden die we bezocht hebben (Khiva, Bukhhara en Samarkand) omdat het oude Tashkent grotendeels verwoest werd door een aardbeving. De stad heeft ruim 2 miljoen inwoners en heeft een schone en moderne uitstraling en een aantal ongewone hedendaagse architectuur met brede lanen, pompeuze gebouwen, uitgestrekte pleinen en vele parken. Het heeft ook een ondergrondse metro. Ze zeggen dat het de mooiste stad van de Fergana vallei is. Ik loop eerst 5 km naar de grote Chorsu bazaar die deels open en deels overdekt is en waar veel traditionele theehuizen (chaikhana's) te vinden zijn. Daarna bezoek ik de Kukeldash madrassas: dit is een middeleeuwse madrassa gebouwd rond 1570 . En bekijk van buiten de ernaast gelegen Juma moskee (vrijdagmoskee). Vervolgens ga ik op zoek naar het Hast Imam complex. Een taxi chauffeur wijst me ( misschien met opzet) een weg die flink om was. Maar dat werd weer goed gemaakt door een lift die een aardige Oezbeekse man me daar naar toe gaf. In het museum van het complex bevindt zich de Uthman koran of Tashkent koran. Dit is de oudste koran en eigendom van Uthman van AD 651 = ca. 20 jr. na de dood van Mohammed ). Binnen dit complex liggen ook de Medrese Barak Khan en de Kafal Soshi Mausoleum. Het zijn allemaal mooie gebouwen met turquoise koepels en blauwe mozaïek tegels. Op de terugweg loop ik weer over de Bazaar ( en proef weer gedroogde perziken, pruimen , dadels en noten) en langs het Bevrijdings- monument. In het park vindt een modeshow plaats waar ik met plezier naar heb gekeken. Terugkijkend heb ik vandaag wel 20-25 km gelopen. Dit was heerlijk bij zo'n prachtig weer en in een mooie omgeving. Zondag 28 april; Tashkent: Vandaag weer een vrije dag om Tashkent te bezoeken. De groep is al wat uitgedund doordat een paar groepsgenoten vannacht al het vliegtuig hebben genomen. Zo ook mijn slaapmaatje Vicky. Gelukkig is het ook vandaag mooi weer . Het is zondag en daarom wilde ik een kerk bezoeken. Er is een katholieke kerk, maar ik besluit om naar de Grieks Orthodoxe kerk te gaan, genaamd Uspensky Cathedral. Toevallig val ik met de neus in de boter omdat zij vandaag Pasen vieren. Vele gelovigen zitten op de grond in de binnenplaats met gekleurde eieren en paasbroden en andere zoetigheid. De priester met zijn aanhang besprenkelt hun met wijwater. Daarna bezoek ik nog een Koranschool en de T.V. toren. Ze lagen behoorlijk ver uit elkaar , dus ik heb weer ruim 20 km gelopen. Het verbaast mij dat zowel de wegen als de parken er zo schoon en verzorgd uit zien. De gebouwen zien er mooi en uniform uit, er zijn overal voet- en fietspaden, er zijn heel veel grote parken . Schoonmakers houden de wegen en de parken schoon. De mensen zijn aardig en lijken niet op de Russen die ik in het verleden ontmoet heb, alleen spreken de meesten alleen Oezbeeks en Russisch en geen Engels. Om 18.00 uur hebben we een briefing waarbij de nieuwe 5 nieuwe mensen ook aanwezig zijn. Daarna gaan we gezamenlijk naar een restaurant om te eten. Bij de nieuwelingen zit zowaar 1 Zwitser, 1 man uit Alaska en een vrouw uit Nederland en uit Australië en een Engelse. Vandaag deel ik mijn kamer met Sam, een meisje uit Australië. Haar moeder, met wie ze de laatste 14 dagen heeft gereisd, vliegt morgen terug naar Australië. Maandag 29 april. van Tashkent naar Ferghana city, 320 km: Na het ontbijt rijden we met 4 taxi's en 1 minibus via de Ķamchik-pas naar Kokand en dan naar de stad Fergana. De truck moet deze pas passeren zonder passagiers en zal vanavond in Ferghana arriveren, vandaar dat we met taxi's vervoerd worden. Voor het geval dat de truck met onze bagage pech krijgt onderweg nemen we een kleine tas met een set extra kleren mee, voor het geval dat we een of twee dagen niet de beschikking hebben over onze bagage. Ook vandaag is het warm, maar wel wat nevelig. Op sommige stukken passeren we bergen bedekt met sneeuw. We maken een fotostop bij een rivier met een mooi uitzicht en om te lunchen. Ook in Kokand gaan we lunchen en zie ik hoe ze een soort samosa in een aardewerk pot bakken. Tevens bezoeken we het Khudajar Khan paleis gebouwd in 1871 en nu mooi gerestaureerd is ( voor mij te mooi gerestaureerd) . Terwijl ik buiten rond loop willen 3 meisjes van een jaar of 18 hun Engels oefenen en gaan met mij een gesprek aan. Daarna rijden we naar Margilan en bezoeken daar de zijde fabriek waar we uitleg krijgen hoe zijde wordt gemaakt: De zijderups eet de blaadjes van de moerbeiboom. Hij produceert twee draden tegelijkertijd en met een soort lijm, sericin genaamd, dat uit zijn lijfje komt, weeft hij een cocon om zich heen, dat met die lijm goed vast blijft zitten. In totaal maakt de zijderups 2000 meter draad. Er zijn 350 zijde cocoonen nodig om een stropdas te maken. Daarna rijden we door naar Fergana, waar we overnachten in 777 club hotel . Het is een hotel met een zwembad. Mijn slaapmaatje is Lisa uit Nederland. Nu kan ik voor het eerst sinds 3 maanden weer Nederlands spreken. Dinsdag 30 april: Kirgizië: via Osh, (120 km) naar Arslanbob (180 km) Na het ontbijt verlaten we om 8.00 uur ons hotel en rijden naar de grens van Kirgizië (ca. 100 km) (Andijon- Dustlik). Wij passeren in 1,5 uur de grens, maar het duurt 3 uur voordat de papieren van de truck in orde worden bevonden. Rifat is onze nieuwe lokale gids in Kirgizië, die met ons meereist. Daarna vervolgen we onze weg naar Osh, waar we geld kunnen wisselen of pinnen en ergens kunnen lunchen of op de markt iets kunnen kopen voor de lunch. De walnoten zijn hier goedkoop: 350 som = $5 per kg. We zetten onze horloge 1 uur vooruit want het is in KIRGIZIË 1 uur later dan in Oezbekistan. Het slechte weer lijkt ons te achtervolgen want afgelopen nacht heeft het wéér geregend en overdag ziet het grijs en somber. Om 15.00 uur rijden we door naar Arslanbob, dit is nog 180 km. 90% van de bevolking van Arslanbob is Oezbeeks en minder dan 5% is Kirgizisch, Russisch, Tataars, Tadzjieks of Tjedsjeens. En 80% van de mensen in Kirgizië is moslim vooral Soenniet. Het is niet geoorloofd dat mannen en vrouwen elkaar de hand schudden of elkaar in de ogen kijken. Om 1700 uur breekt de hemel open en gaat de zon schijnen en er verschijnen glooiende heuvels bedekt met fris groen gras waar hier en daar schapen op grazen. Dit gebied staat bekend om zijn walnoten en walnoot-olie en is ,na het houden van vee, hun enigste bron van inkomsten De pluktijd is september, en de mannen hebben nu niets te doen en staan overal in groepjes te kletsen en de jongeren trekken weg en zoeken vooral werk in Rusland. Het is een afgelegen armoedig gebied waar we terecht zijn gekomen. Ook hier heeft het veel geregend wat te zien is aan de kolkende modder stromen die van de bergen komen. In Arslanbob overnachten we 2 nachten in 2 pensions die door twee families worden gerund. De kamers zijn erg basic en je moet naar buiten voor het toilet en de douche. We blijven eten in een van beide pensions. We zitten op lange lage banken en krijgen een salade en plöf voorgeschoteld. Het is gezellig Woensdag 1 mei: Arslanbob: Vandaag hebben we een vrije dag. Er zijn 3 opties om te doen: met een jeep een 5 uur durende tocht maken langs de watervallen en omgeving, incl.. een wandeling van 1,5 uur , ditzelfde doen met een paard, of alles wandelend doen. Ik ga samen met Bill uit Texas de wandeling maken . In totaal wandelen we 6,5 uur (20-25 km) Het weer varieert erg, we hebben zon, regen, bewolking, warmte en kou gehad. Het eerste stuk naar de grote waterval gaat geleidelijk omhoog, maar het laatste stuk is vrij steil. Hier komen we ook de groepsgenoten tegen die met de jeep en te paard zijn gegaan. Het uitzicht op de bergen met sneeuw is prachtig. Daarna lopen we naar beneden, een enkele keer lopen we verkeerd omdat " Maps.Me" de weg niet kan vinden. We lopen daarna naar de Kleine waterval. Daar zijn ook wat lokale toeristen en een grot waar de staart van een jongetje wordt afgeknipt als religieus ceremonieel. De paden naar beneden zijn erg modderig. Om 16.30 uur zijn we terug bij het pension. De anderen waren al vroeger terug. De zon blijft dan schijnen en het is buiten in de zon lekkerder dan binnen. Dus na wat gegeten te hebben loop ik naar het centrum van het stadje en zie een lokale markt. Ik koop nog een halve kilo gedroogde abrikozen voor €0,30 (lekker en goedkoop). ' s Avonds eten we in ons eigen guesthouse: gebakken aardappels en gebraden kip en een salade. Het is jammer dat ze ons geen lokaal voedsel voorschotelen. Het is koud in de eetkamer en het is wat ongemakkelijk zitten zo laag bij de grond. Daarna kneed ik de gespannen nek en schouderspieren van een groepsgenoot en kruip daarna in bed: de warmste plek in huis. Donderdag 2 mei; van Arslanbob naar Toktugal reservoir: 100 km: Als we om 7.00 uur opstaan is het buiten nat, somber en koud. Dit staat me een beetje tegen. Het ontbijt stelt ook niets voor: rijstpap , brood, abrikozen jam en Chili voor op het brood en een gekookt ei. Om 9.00 uur vertrekken we weer met de truck. We moeten 100 km rijden voordat we in Toktugal reservoir aankomen waar we wild kamperen. Gelukkig klaart onderweg het weer op met zon en een blauwe lucht. Onderweg gaat kookgroep 1 boodschappen doen voor de lunch en avondeten. De dorpjes die we passeren stellen niet veel voor, maar het landschap is groen en glooiend en soms zie je mannen en vrouwen hun land handmatig bewerken en rijden mensen op ezels. Maar naarmate we dichter bij onze lunch plaats komen bij de Naryn river in het Tortugul gebied ( de langste rivier die ontspringt in China) zien we steeds meer prachtige hoge rotsbergen. We lunchen naast de truck aan de oever van de Naryn rivier die schitterend blauw van kleur is. Daarna rijden we door naar onze camping vlak bij het Tortugul reservoir. Deze ligt aan het meer en vlak bij een hotel. Er zijn verschillende groeps genoten die een hotelkamer nemen, waar ze slechts $10 voor hoeven te betalen. Ik zet gewoon ,volgens plan, mijn tent op, evenals 3 anderen, en slaap in mijn eentje. Ik krijg daar wel een beetje spijt van als het begint te regenen. Kookgroep 1 verzorgd de avondmaaltijd: rijst met groenten en geraspte kaas en als nagerecht heerlijke aardbeien, sinaasappel en cake/koeken. Ik krijg een mailtje dat mijn huurders mijn huis hebben verlaten en de deur van het dakterras open hebben laten staan en alle lamellen open hebben gelaten. Daar ben ik niet zo blij mee. Dus ik probeer een aantal mensen in te schakelen die dat ongedaan kunnen maken. Rond 21.30 uur kruip ik in mijn slaapzak. Vrijdag 3 mei: van Tortukol naar Kyzyl o.i : 320 km Ik heb best goed geslapen. Gelukkig heeft het vannacht niet geregend en was het niet koud. Om 7.30 uur sta ik op en breek mijn tent af. De kookgroep maakt het ontbijt klaar met gebakken eieren en brood, bloemkool en aardappels in schil (!). Om 9.30 verlaten we weer de camping en rijden naar onze volgende bestemming. Ook nu is het landschap prachtig met bergen. De zon schijnt en het is half bewolkt: ik kan weer mijn broekrok en mijn sandalen aan. Hoe lang weet ik niet want het weer wisselt sterk. Maar naar mate we hoger komen , neemt de hoeveelheid sneeuw op de bergen toe. We moeten de Hananagat pas over die op 3200 m. ligt en daar is het helemaal wit. Hier maken we een fotostop. Prachtig gezicht !! Als we over de pas zijn en er weer groene weilanden verschijnen gaan we rond 13.00 uur lunchen. Kookgroep 1 verzorgt de lunch. In de zon en uit de wind is het lekker buiten, maar uit de zon en in de wind is het ijzig koud. Daarna rijden we door naar ons pension in Kyzyl-Oi in de Suusamyr vallei nabij de Kokomeren rivier op 1800 m. hoogte. Kuzyl-oi betekent rode kom omdat het omgeven is door rood gekleurde bergen. De gezichten van de bewoners hebben mongoloïde trekken (rond gezicht met spleet ogen). De mannen dragen wit-zwarte vilten hoeden en de vrouwen lange rokken en een sjaaltje om het hoofd. We worden verdeeld over 3 familie pensions. Ik slaap met 4 mannen en 2 vrouwen in 3 kamers in een pension. De kamers zijn met elkaar verbonden zodat je door alle kamers moet om naar buiten te gaan waar de douche en w.c. zijn. Alles behalve prettig. We moeten lopen naar het andere pension waar de kookgroep het eten klaar maakt. Ze hebben rijst met hachee klaar gemaakt en banaan in een zoete saus als nagerecht. Het smaakt prima, al is het in de kamer waar we eten ijzig koud en dáárdoor ongezellig. Maar het zou leuker zijn als we iets van het familie gebeuren zouden zien en meemaken met lokaal eten. Helaas is er geen tijd om hier te "hiken" of te raften omdat we hier slechts overnachten. Super jammer, want er zijn hier volop mogelijkheden . Het toerisme wordt hier gestimuleerd door CBT = Community Bases Tourism die sinds 2000 in de Naryn en Jalalabad regio's actief zijn om de tradities van Kirgizische bevolking te beschermen hun inkomen te verbeteren en om hier het toerisme promoten. Zaterdag 4 mei; van Kyzyl-o.i. naar Kochkor: 120 km. Om 7.30 uur sta ik op. Er is wat mis met de waterleiding want er is geen stromend water voor het toilet en om te wassen, dus het is een beetje behelpen. Maar het ontbijt in ons guesthouse is prima: lekker brood, gebakken eieren, zelfgemaakte compote en marmelade, kaas, noten, snoepjes en koekjes. Na een uitleg van onze lokale gids gaan we rijden in de richting van Kochkor. Het is zonnig en de lucht is grotendeels blauw. Hier door zijn de bergen bedekt met sneeuw nog mooier. Regelmatig passeren we kerkhoven die me doen denken aan Madurodam met kleine tempeltjes als graven. Rond 14.00 uur gaan we lunchen op een vlakte tussen de bergen naast de truck. In de zon is het lekker maar de wind is erg koud. Daarna rijden we door naar Kochkor. Daar krijgen we een demonstratie hoe ze vilten tapijten maken, genaamd shyrdak of syrmak. Om een shyrdak te maken heeft men wol van 5 schapen nodig 's Avonds wordt het diner verzorgd door het guesthouse: salade, soep, noedels met groenten en vlees. Daarna krijgen we een optreden van een zangkoortje die Kirgizische muziek zingt in traditionele kleding en muziekinstrumenten bespelen. Ze deden het met veel enthousiasme. Om 22.30 uur is het weer bedtijd en ik deel nu mijn kamer in het guesthouse met Sam uit Australië. Zondag 5 mei, van Kochkor naar het Issuk Köl meer; 130 km Om 8.00 uur is het ontbijt,verzorgd door het guesthouse: pannenkoeken, gekookt ei, brood, zelfgemaakte marmelade en gedroogde vruchten en noten. Daarna rijdt de truck weer naar het centrum van Kochkor zodat de kookgroep boodschappen kan doen Ik hoef niets te kopen, en maak van daaruit een wandeling van 1 uur. Eerst richting de prachtige witte besneeuwde bergen en terug met het zicht op de gekleurde bergen. Het is extra genieten omdat de zon schijnt en de lucht helder blauw is, al is de buiten temperatuur slechts 5 graden. Om 10.30 uur vertrekken we met de truck richting het Issyk Köl meer. Het is een mooie tocht deels langs de Karaunkur rivier /reservoir.(of Tjoek rivier) waar een onweersbui boven hangt. 's Middags krijgen we een demonstratie hoe het houten frame van een yurt /joert wordt gemaakt door mannen ( vrouwen maken het vilten doek): Kirgizische joerten zijn gemaakt van berkenpalen die gebonden zijn aan een traliewerk dat de verticale wanden vormt. De buitenkant is gemaakt van vilt en wol, dat waterafstotend en warm is, en wat gemakkelijk kan worden gepatcht als dat nodig is. De bovenkant van de yurt is een houten cirkel, een tunduk genaamd, die een van de meest essentiële symbolen van het gezin en het universum vormt. Een kleine viltflap bedekt de tunduk, die kan worden geopend wanneer het weer mooi is om lichte en frisse lucht binnen te laten en gesloten wanneer het weer koud en nat is. De tunduk is een van de meest essentiële ontwerpen in Kirgizië en wordt gebruikt op de vlag. Het midden van de yurt houdt het vuur vast, zodat de rook door de tunduk kan ontsnappen. Van oudsher was de rechterkant gereserveerd voor vrouwen en bevatten borden en kookgerei en items voor naaien en breien. De linkerkant, de zijde van de man, bevat harnassen en jachtmessen en alles wat nodig is voor het hoeden en jagen. Een Yurt kan 120 jaar mee, want het is makkelijk te repareren en mee te nemen door de nomaden. Weer opbouwen duurt 1 uur. Als je nu handmatig een yurt laat maken ben je $1000 kwijt. Daarna lunchen we naast de truck en rijden vervolgens naar een plaats waar we een demonstratie "arend jagen" bijwonen. Centraal Azië is de geboorte plaats van de valkerij. De nomaden volkeren, die duizenden jaren geleden door de steppes van Centraal Azië zwierven, waren de eerste mensen die roofvogels trainden om op klein wild te jagen (hazen, vossen). De Kirgizische jagers (berkutchi) jagen met steenarenden ( Berkut of vogel van God). De training zelf duurt 3-4 jaar voordat zowel de arend als jager klaar zijn voor de jacht. De berkitchi draagt de vogel op een zwarte leren handschoen en plaats een kap over de ogen tot dat hij een prooi ziet. Wanneer de jager de kap verwijdert, zet de arend meteen de jacht in en valt aan, waarbij hij z'n prooi doodt door z'n nek te breken. Tijdens de demonstratie zien we hoe hij een levend konijn vangt en een gevulde vossenvacht Daarna kunnen we oefenen hoe handig we zijn met pijl en boog schieten. Daarna rijden we naar onze yurt-camping Almaluu. Er staan wel 10 van die ronde tenten. In een yurt slapen 3 mensen op matrassen die op de grond liggen met 2 doorgestikte dekens erop. De camping is voorzien van w.c's, douches, een restaurant en zélfs een sauna. De omgeving is perfect om te wandelen naar het Zuid Issyk Köl meer en de nabij gelegen heuvels. Het Issyk Kol meer is omgeven door met sneeuw bedekte pieken maar het bevriest nooit, vandaar zijn naam " warm meer " Het bergmeer is 182 km lang en 60 km breed en ligt op 1607 m. hoogte. Het is, na het Titicaca meer, het 2de grootste bergmeer van de wereld. 118 rivieren en stromen eindigen in dit meer. Om 20.00 uur dineren we in het restaurant van de camping: soep, salade en dumblings met vlees en groenten welke hetzelfde smaken als de Nepalese momo's. Terwijl ik in bed lig komen 2 mannen van de camping de kachel in de yurt opstoken. Dit gaat gepaard met rook en een vieze lucht, maar na een half uur is dit gelukkig verdwenen Maandag 6 mei: van Zuid Issyk Kül meer naar Jeti Ogüz Vallei: Na een goede warme nacht sta ik om 7.00 uur op. Helaas is er tijdelijk geen water , dus ik kan me niet douchen. Dan maar een wandeling maken in de heuvels want het is fris maar de zon schijnt volop. Om 8.00 uur is het ontbijt in het restaurant van de camping.: gebakken ei en brood. Daarna rijden we naar de Jen Orguz vallei. Onderweg stoppen we bij de Fairy Tail canyon. Dit is een prachtig gebied met veel kleurige spitse heuvels en bergen gelijkend op een sprookje. Deze bewandelen we en maken mooie foto's en video's. Daarna rijden we naar het dichtstbijzijnde dorpje waar kookgroep 3, ik en 3 andere van de groep, boodschappen doen voor de lunch en avondeten. Iets verder op stoppen we en verzorgen de lunch naast de truck: stukjes gebraden kip, veel rauwkost, kaas en brood. Daarna rijden we nog een stukje verder over een smal zandpad en enkele houten bruggetjes (gelukkig sterk genoeg voor de truck) naar een mooie plek waar Dragoman zomers meestal kampeert , maar nu is het hiervoor te koud. Hier bestijgen we lopend een grafheuvel met uitzicht op puntige dieprode rotsen en een Zwitsers landschap. De truck rijdt terug naar het plaatsje waar we overnachten, maar een aantal actievelingen lopen die 5 km terug. Hier bevindt zich de gebroken hart rots : dit is een rode rots in de vorm van een gebroken hart. Omdat het te koud is om te kamperen overnachten we in guesthouse Koyok Yüy in Jeti Oguz waar ze kamers hebben voor 2 en 4 personen. We moeten dan snel aan de slag met het bereiden van het avondeten, buiten vóór het guesthouse. We maken rijst met chili con carne . Gelukkig kunnen we dit binnen opeten, al is de ruimte koud zonder kachel ( buiten temperatuur is - 1 graad). En direct na het eten ga ik gebruik maken van de enige douche, die we met 20 mensen moeten delen. Daarna kruip ik warm in het bed waar het matras bedekt is met plastic en een zware dikke doorgestikte deken me warm houdt. Dinsdag 7 mei: van de Jeti Orguz vallei naar Karakol: 40 km. Om 8.00 uur sta ik op want om 8.30 uur is het ontbijt welke kookgroep 4 buiten klaar maakt. Het is nog fris buiten , maar in hét zonnetje is het te doen. Daarna maken Bill en ik nog een bergwandeling van 1 uur (hoogte 2200m.) Jeti Oguz betekent 7 stieren hoofden , genoemd naar de rotsen die gesplitst zijn in 7 delen en gelijken op 7 stieren hoofden. Daarna vertrekken we met de truck om 11.00 uur richting de stad Karakol. Maar na 20 min. rijden moeten we omkeren want onze lokale gids Rifat blijkt zijn paspoort vergeten te zijn in ons guesthouse. Ook vandaag schijnt de zon en is de lucht helder blauw en 10 graden. Tussen de middag arriveren we in het Amir hotel in Karakol. Nu deel ik de kamer met Liza uit Nederland. Hier blijven we maar 1 nacht. Karakol ligt op de oostpunt van het Issyk Kul meer . Veel inwoners van Karakol zijn Dungan-mensen. Dit zijn een groep Arabisch-Chinese moslims die hun huizen in China ontvluchtten tijdens de revolutie tegen de boeddhisten in 187. Karakol is de grootste stad in de Oblast Yssyk-Kol, te midden van het prachtige centrale Tien Shan, die aan drie kanten boven opdoemt. Het is een rustige en kalme, provinciale locatie gelegen aan de oostelijke rand van het Yssyk-Kol-meer en aan de voet van die hoge majestueuze bergen - Pobeda Peak (7.409 m) en Khan Tengri (6.995 m) en 150 km van de grens van Kirgizië en China . Gesticht door Russische kolonisten in de 19de eeuw, heeft de stad nog steeds niet de sfeer van die tijd verloren Ik bezoek eerst de bazaar met vele kraampjes en winkels die gevestigd zijn in grote zee containers. Daarna ga ik geld wisselen en loop naar de heilige drie-eenheid kathedraal (holy Trinidad cathedral) . Dit is een houten orthodoxe kerk. Het verhaal van de kerk gaat terug tot juli 1869, toen Karakol in feite een garnizoensstad was die gevestigd was als buitenpost aan de randen van het tsaristische Russische rijk. In het stadscentrum werd een kapel opgericht om de kozakken en andere troepen te dienen die hierheen werden gestuurd, en een klein bakstenen gebouw op stenen fundamenten werd opgericht. De Karakol-kerk werd echter verwoest tijdens een aardbeving in 1889. Daarvoor in de plaats werd een mooie houten versierde kerk gebouwd die in 1895 klaar was. Daarna loop Ik door naar de Dungan moskee. Dit is een zeer mooie houten moskee gebouwd door Chinese ambachtslieden in de Chinese kleuren rood, geel en groen, voor de lokale Dungans, tussen 1907 en 1910. Voltooid in 1910, werd de moskee gebouwd om Karakol's gemeenschap van Dungans te dienen (Chinese moslims die gevlucht waren voor vervolging in de jaren 1880). Ontworpen door een Chinese architect, is het gebouw volledig zonder spijkers gebouwd en veel van zijn beelden, waaronder een vuurwiel, weerspiegelen het pre-islamitische, boeddhistische verleden van de Dungans. In plaats van een minaret heeft de moskee een houten pagode. Woensdag 8 mei: van Karakol naar Altyn Arashan (betekent :gouden spa) Tussen 7.00-11.00 uur kunnen we ontbijten in het hotel in Karakol. Het is weer een geweldig ontbijtbuffet. Om 11.00 uur gaan de mensen van 3 kookgroepen inkopen doen voor de maaltijden voor de komende 2 dagen. De jeep , die we ook gebruiken om naar Altyn Arashan te gaan, rijdt ons naar de markt van Karakol. En om 14.00 uur gaan we met een busje en een leger jeep naar Altyn Arashan, want de truck kan daar niet komen. De afstand is niet zover, slechts 30 km., maar we doen er 2,5 uur over omdat we moeten rijden in de bergen over een smal pad met forse stenen en kuilen. In de Altyn Arashan vallei verblijven we in guesthouse Altyn Arashan. We slapen in ruimtes waar 5 bedden in staan. We hebben de kookspullen meegenomen, en een kookgroep maakt de avondmaaltijd klaar in een ruimte die nog niet helemaal afgetimmerd is. Er bevinden zich warm water bronnen langs de rivier vallei, maar het stelt niet veel voor: een cementen keet met een waterbak van 2,5 bij 2,5 m. met warm bron water. Als we arriveren sneeuwt het en is het koud. Ik doe gauw mijn fleece jack en mijn dons jack en mijn bergschoenen aan en maak mijn 1ste hike. De natuur is hier prachtig: groene weiden, bergen bedekt met sneeuw en daarna ben ik warm. Om 19.30 uur is het eten klaar. Ze hebben heerlijke wraps gemaakt met kip en salade, alleen de ruimte waar we eten lijkt meer op een schuur en het is koud. Daarna moeten we buiten in de kou afwassen. Bah!! Gelukkig kunnen we daarna in een verwarmde ruimte een glaasje drinken, wat het een stuk gezelliger maakt. Donderdag 9 mei; Altyn Arashan. Vandaag hebben we een vrije dag Om 9.00 uur staat het ontbijt klaar, gemaakt door kookgroep 2. Zeven mensen van onze groep hebben besloten om vandaag al terug te keren naar Karakol omdat ze last hebben van de kou of van hoogte ziekte of van hun maag en darmen. Een minibusje brengt hen om 14.00 uur terug naar Karakol. Iedereen maakt zijn eigen lunchpakketje klaar bestaande uit gevulde wraps, brood, fruit en snoep. De meeste blijvers maken een korte of lange wandeling en gaan in de hot spring, die behoorlijk warm is. Ik maak eerst een wandeling van 1,5 uur aan de overzijde van de rivier. Ik ga terug naar het guesthouse als het pad dood loopt. Bij het guesthouse behandel ik Bill die veel last van zijn rug heeft. Daarna maak ik een wandeling van 6 uur. Eerst loopt het pad wat steil omhoog, maar gaat daarna over in een grasvlakte met aan de rechter kant bergen bedekt met sneeuw en een kolkende bergrivier en aan de linker kant zandbergen met polletjes gras . Hier en daar grazen koeien en bevinden zich poeltjes gevuld met warm bronwater en zijn soms delen van de meanderende rivier bevroren en bedekt met sneeuw. Aan het einde van de vallei komen de rechter en linker bergen bij elkaar. Het is een prachtige wandeling te meer omdat de zon volop schijnt en de lucht helder blauw is. Om 18.00 uur ben ik terug bij het guesthouse en ga in de hot spring die ik op dat moment helemaal voor mij alleen heb. Super lekker. 's Avonds eten we een echte Hollandse maaltijd; puree, bloemkool en kip. Daarna gezellig napraten en borrelen: wijn, bier, wodka met fanta en een tweetal zoete lokale likeurtjes. Er wordt door de meesten veel alcohol gedronken en van alles door elkaar. Vrijdag 10 mei; van Altyn Arashan naar Chon(g) Kemin. Ik moet al om 6.00 uur uit de veren, want ik moet samen met mijn kookgroep het ontbijt verzorgen. We maken porridge en er is yoghurt met noten, rozijnen, en bananen. Geen brood want dat zou nu toch oud en droog zijn geweest. Om 8.00 uur rijden we, via dezelfde hobbelige bergweg, en met een volle jeep terug naar Karakol . Daar stappen we , bij hotel Amir, over op onze truck. Hiermee rijden we door naar Chon(g) Kemin ( in ons oorspronkelijke programma zouden we vandaag naar de Noord Issyk Kul gaan maar dat is gecanceld waarschijnlijk omdat het daar te koud is). Het wordt een warme en lange reisdag. Om 14.00 uur bereiken we Cholpon Ata aan het Issyk Kul meer, waar we de lunch naast de truck klaarmaken en nuttigen en de petroglyfen bewonderen die dateren uit de 5de eeuw voor Christus tot de 8ste eeuw na christus . Daarna rijden we door naar ons GBT Guesthouse Jekshen Chon Kemin waar we 's avonds pas om 19.45 uur arriveren. Gelukkig kunnen we in het guesthouse eten. De lange tafel ziet er prachtig uit met heel veel zoete etenswaar zoals koekjes, snoepjes e.a. dingen waarvan ik de naam niet ken. De maaltijd bestaat uit een soort risotto en salades. We slapen in ruimtes waar 2-4 bedden in staan met vele mooie tapijten op de grond en tegen de wand. Er is slechts 1 douche en 2 toiletten , dus het is goed opletten wanneer ze vrij zijn. Inmiddels heb ik al een paar dagen geen internet verbinding terwijl ik een Sim kaart van MegaCom had gekocht. Ik begrijp niet hoe dat kan, terwijl anderen met een simkaart wel verbinding hebben. Nu blijkt dat , ongeacht de hoeveelheid megabite, je de simkaart na één week moet verlengen en dat wist ik niet. Zaterdag 11 mei; Chon(g) Kemin, We ontbijten in het guesthouse om 8.00 uur met weer al die zoetigheid op tafel. Daarna maakt iedereen zijn eigen lunchpakket klaar met de ingrediënten die de kookgroep heeft ingekocht: heerlijke wraps met kaas en rauwkost, worst , noten en fruit. Een deel van de groep gaat paardrijden en een ander deel gaat " hiken". Ik kies voor de laatste optie want het is een schitterend gebied om te wandelen met uitgestrekte grasvlaktes en bergen bedekt met sneeuw en hier en daar een huisje en een kabbelend riviertje. De Chon(g) Kemin vallei ligt in het Tian Shah gebergte, die reikt boven de 7000 m. De vallei staat bekend om zijn prachtige flora en fauna. De zijkanten van de vallei vormen coniferen bossen. Je kunt er ook verschillende trekkingen maken langs de Chong Kemin rivier en raften op wild water en paardrijden . Het is de hele dag prachtig weer Doch er gebeurt iets ergs:: Op de heuvel met een mooi uitzichtpunt maak ik een video en eet mijn wrap op. Dan krijg ik ook last van diarree. Daarna loop ik naar het volgende dorpje waar zich een apart kerkhof bevindt. Terwijl ik naar de grote weg loop, ontdek ik dat ik mijn foto camera kwijt ben . Ik vermoed dat ik hem waarschijnlijk achter gelaten heb op het kerkhof of op het uitzichtpunt of daartussen waar ik af en toe mijn behoeften moest doen. Ik loop snel terug naar het kerkhof, maar daar zie ik hem niet. Daarna loop Ik weer de heuvel op met het mooie uitzicht en zie gedurende 1 min. een jongen en krijg het angstige vermoeden dat hij mijn camera heeft gevonden en mee heeft genomen , want hij was eventjes later nergens meer te bekennen. Ook kom ik een man te paard tegen. Ik probeer hem uit te leggen dat ik mijn fototoestel kwijt ben, maar hij snapt er niets van. Boven op de heuvel aangekomen is geen fotocamera te bespeuren. Ik loop weer terug naar het kerkhof en kijk nog eens extra goed, maar zonder resultaat. Dan moet ik me haasten , want om 16.30 uur zouden we met de truck naar de Nomad spelen gaan. Om 17.40 uur kom ik onderweg de truck tegen en stap in. Dit spel wordt gedaan met paarden waarbij de berijder eerst een lap op de grond moet oppakken vanaf de rug van het paard volop in galop. Daarna moeten ze proberen een vrouw op een paard te schaken. Tenslotte wordt een soort polo gespeeld met een dood onthoofd schaap wat op de grond ligt en men moet proberen om dat schaap te bemachtigen en te brengen naar een put. Daarna rijden we om 18.00 uur terug naar het guesthouse. Het zit me niet lekker dat ik mijn fototoestel nog niet gevonden heb en loop voor de 3de keer naar het uitzichtpunt en het kerkhof. Inmiddels ben ik doodop na 6 uur wandelen en ga op handen en voeten de berg op. Doch ook nu zonder resultaat. Om 20.15 uur, net voordat het donker is, ben ik terug bij het guesthouse. De groep heeft al gegeten. Ze hebben wat eten bewaard voor me, maar ik heb helemaal geen honger meer. Ik neem gauw een douche want de diarree heeft zelfs mijn kniebroek bevuild. En om 21.30 uur lig ik al in bed, half ziek van de diarree en dat ik mijn camera met al mijn video's kwijt ben Zondag 12 mei; van Chon(g) Kemin naar Bisjkek: 150 km Vannacht om 3.00 uur wakker geworden en weer gaan piekeren over mijn verloren camera. In Chon(g) Kemin is geen politie bureau dus ik moet wachten tot maandag om in Bisjkek aangifte te gaan doen. Het is somber en druilerig weer. Ik besef dan des te meer dat we de laatste dagen enorm geboft hebben met het weer. Na het zoete ontbijt om 8.30 uur vertrekken we om 9.30 uur met de truck in de richting van Bisjkek. Net voorbij Tokmok, in de Chuy vallei, bezoeken we de Burana toren , een minaret uit de 11de eeuw die oorspronkelijk 46 m. was, maar nu slechts 24 m., de overblijfselen van het historische dorp Balasagun met een moskee, mausoleum , grafstenen, beelden , molenstenen etc.. die aan het einde van de 9de eeuw door de Karakhaniden is gesticht. Het is inmiddels bewolkt, warm en benauwd geworden. Daarna gaan we onderweg in een mooie accommodatie lunchen en rijden door naar Bisjkek . Rond 16.00 uur arriveren we in ons hotel Asia mountains. Het is een mooi hotel met een zwembad zonder water. 's Avonds hebben we ons afscheidsdiner. Maandag 13 mei: Bisjkek Vanochtend om 7.00 uur is mijn slaapmaatje Lisa met de taxi naar de luchthaven gegaan. Ik moet om 12.00 uur uitchecken. In de tussentijd ga ik lunchen en mijn koffer reorganiseren. Rifat, de lokale gids had me belooft om met me mee te gaan naar het politiebureau om aangifte te doen, maar hij is gisteren naar huis gegaan ( hij woont net over de grens in Tadzjikistan) , hopelijk komt hij op tijd terug. De rest van de dag hou ik me bezig met het afmaken en verzenden van mijn laatste vakantie verhaal ( en mogelijk wat foto's) op mijn weblog, winkelen, lezen etc.. Het is gelukkig een mooi hotel waar we zitten en het weer is prachtig, zonnig en warm tot 26 graden. Ik heb voor vannacht geen kamer geboekt want morgenochtend om 3.30 uur heb ik transport van het hotel geregeld die me naar de luchthaven brengt. Dus zolang zal ik in het hotel moeten wachten. Dus dinsdag 14 mei om 0.6.10 uur vlieg ik met Aeroflot SU1883 van Bisjkek naar Moskou waar ik om 0.7.40 uur aankom. Daarna vlieg ik ook met Aeroflot SU2550 om 0.9.10 van Moskou naar Amsterdam waar ik om 12.00 uur aankom. Daarna neem ik de trein en tram naar IJsselstein Dit zijn dan weer mijn laatste vakantie belevenissen. Het was, op een paar ongemakken na, een geweldige tijd. Het zal wel weer wennen zijn als ik weer thuis ben, maar gelukkig is het voorjaar begonnen in Nederland en kan ik weer gaan tennissen, hardlopen en fietsen. En ik verheug me er weer op om jullie te zien. Hier nog wat informatie over KIRGIZIË 1. Er wonen veel Oezbeken in Kirgizië omdat een deel vroeger behoorde bij Oezbekistan 2. 80% van heet land bestaat uit bergen en 90% van het land ligt boven de 1500 m. hoogte 3. Het overgrote deel van de bevolking is islamiet 4. Het land grenst kloks-gewijs aan Kazachstan, China, Tadzjikistan en Oezbekistan 5. Chinezen bouwen hier ook de wegen. 6. Kirgizië is onafhankelijk geworden van Rusland in 1991. 7. Jongens tussen 20-35 jaar werken bijna allemaal in Rusland. 8. Bron van inkomsten is landbouw en veeteelt . Ze exporteren goud en gedroogde vruchten 9. De walnoot-bossen van Kirgizië zijn de grootste van de wereld 10. Het is toegestaan om 2 paspoorten te hebben. De meesten hebben een Russisch en Kirgizisch paspoort 11. De olie komt uit Rusland en het gas uit Oezbekistan . 12. 80% van de elektriciteit behoefte wordt voorzien door hydro elektriciteit 13. De Staat ziekenhuizen stammen uit de Sovjet-Unie tijd, zijn gratis maar oud en leveren slechte kwaliteit i.t.t. De particuliere ziekenhuizen. De artsen hebben vaak een dubbele baan omdat de staatsziekenhuizen slecht betalen. 14. Scholing op de lagere en middelbare school is gratis, maar voor de universiteit moet men betalen. Doch de mensen met een laag inkomen krijgen korting en als je een goede student bent en een aantal examens goed volbrengt is de universiteit opleiding ook gratis. Groetjes van Francine [vip] => [userRegistrationDate] => 2018-10-06 17:54:43 [totalVisitorCount] => 9783 [pictureCount] => 21 [visitorCount] => 2236 [author] => Francine [cityName] => Bisjkek [travelId] => 520436 [travelTitle] => nog thuis [travelTitleSlugified] => nog-thuis [dateDepart] => 2018-10-27 [dateReturn] => 2019-05-14 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/889/978_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/437/582_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => 11de-verslag-oezbek-kirgizi-18-april-14-mei ) [1] => stdClass Object ( [reportId] => 5038292 [userId] => 436672 [countryId] => 101 [username] => Gertjanstuij [datePublication] => 2018-09-26 [photoRevision] => 0 [title] => Through Uzbekistan and the Russian visa [message] => --- English below--- Nadat ik aangekomen was in Kazachstan, zijn we (ik en 2 lifters van Hongarije en Finland) naar Aktau gegaan. Daar zijn we voor een aantal nachten gebleven, omdat de boot toch best vermoeiend was. In Aktau kwam ik erachter dat de diesel vrij schaars is in Oezbekistan en dat de kwaliteit soms slecht is. Dus heb ik voorbereidingen getroffen door een nieuwe (grotere) brandstoffilter erin te laten zetten en heb ik een reserve filter gekocht. Ook heb ik een jerrycan van 20 liter aangeschaft, zodat ik nog wat verder vooruit kon. De Hongaarse lifter ging met me mee door Kazachstan en Oezbekistan. We zijn naar mooie bergen/plateau’s geweest en ook naar de scheepswrakken in het Aralmeer. Het meer is nu 10% van wat het 70 jaar geleden is geweest, maar ze hebben veelal het water gebruikt voor het verbouwen van katoen en nu is er praktisch niets meer over. De grens bij Oezbekistan was interessant. Ze zien dat je een toerist bent en laten je voor gaan voor de 70 mensen die in de rij staan. Het land wil meer openstaan voor toeristen en dit is blijkbaar de manier hoe dat gaat. Ook de munteenheid die ze hebben is interessant, gezien 1 euro ongeveer 9500 Oezbeekse som is. Ze hebben biljetten van 200 tot 50.000, maar bij de grens hadden ze alleen biljetten van 10.000. Dus kreeg ik stapel van 80 biljetten van 10.000 en ik voelde me een miljonair :) De weg was nogal slecht in het begin van Oezbekistan, dus deed ik in totaal 10 uur over ongeveer 500 km en dat was voornamelijk woestijn. De eerste plek waar ik diesel kon kopen kwamen ze aan met een jerrycan van 20 liter en ze boden ook nog een cola fles aan, zodat ik daarvan een trechter kon maken. Interessant om te zien hoe dat werkt in Oezbekistan, maar gelukkig was de kwaliteit niet zo slecht dat mijn auto er problemen mee kreeg. Onderweg heb ik nog een andere auto geholpen met het verwisselen van een lekke band, maar die had niet het goede gereedschap. Gelukkig kon ik wel het goede gereedschap bieden en de mensen weer op weg helpen. En hier hebben de mensen de gewoonte om alles op hun auto te stapelen, zelfs met de slechte wegen. Oezbekistan is een mooi land, met veel woestijn, kamelen (op de weg), mooie blauwe moskeeën en oude gebouwen door de oude Zijderoute. Ik vond het mooi om te zien, maar na de zoveelste moskee, had ik het wel gezien. Dus ben ik zo snel mogelijk naar de hoofdstad Tashkent(elke grote stad 2 nachten en dan weer 5 uur rijden naar de volgende stad), om mijn Russische visum zien te halen, voor de terugweg. Nog een ander punt over Oezbekistan: Ze houden niet van verkeersborden, dus je moet maar aanvoelen hoe hard je kunt rijden. In het begin wist ik dat niet en ben ik twee keer staande gehouden door de politie op één dag. De eerste keer was omdat ik te hard reed, namelijk 77 in plaats van 70. De politie sprak geen engels en een beetje Russisch, dus bood ik mijn telefoon aan om te vertalen van Russisch naar Engels. Na een tijdje schreven ze 200 Oezbeekse Som op een papier, wat ongeveer 5 eurocent is. Ik geloofde het niet, maar ging naar mijn auto om geld te halen. Ik liet al het geld op 1000 Som na achter in de auto en liep terug naar de politieauto. Ik gaf de 1000 Som, maar toen begonnen ze nullen toe te voegen, tot 200.000 (25 euro) en toen zei ik dat ik een ATM nodig had. Na een paar minuten wachten en slechte vertalingen via Google translate lieten ze me gaan zonder enige betaling. De andere staande-houding was dat ze alleen mijn papieren wilden zien. Ik kwam dinsdagmiddag aan in Tashkent en ging de volgende dag naar de Russische ambassade voor mijn visum. Het is niet zo makkelijk om je russische visum te halen. Ik had online wat informatie ingevuld, maar je moet een afspraak maken op een andere website (terwijl dat niet op de eerste website vermeld staat, heel handig). De volgende mogelijkheid voor een afspraak was op maandag, dus moest ik mezelf zien te vermaken in Tashkent. Het is een prima stad, met goedkoop eten en drinken, niet te toeristisch en interessante markten waarin ze rauw vlees verkopen en dat in stukken hakken met bijlen. Het hostel waar ik verbleef was erg goed en we hadden een paar ‘watermelon parties’, waarbij we vertelden waar we vandaan kwamen, wat we deden en wie we waren. De maandag van de afspraak vertelden ze me bij de ambassade dat ik alleen een toeristen visum kan krijgen in Nederland of dat ik humanitaire redenen heb om door Rusland te gaan. De andere optie is dat ik een transit visa krijg voor 500km per dag, dus dat ik 4/5 dagen door Rusland heen moet crossen, terwijl ik toch graag iets langer over doe. Mijn plan is om nu naar Bishkek (hoofdstad van Kirgizië) te gaan en daar het opnieuw te proberen. MIsschien heb ik daar meer geluk en anders wordt het toch een transit visa waarbij ik Rusland doorkruis als een idioot. Ik kwam de Finse lifster opnieuw tegen in Tashkent en nu reizen we samen naar Bishkek. Het laatste hotel kreeg niet erg veel reizigers, want ze vroegen ons of we getrouwd waren. Ik probeerde uit te leggen dat ze een lifter was, maar dat werkte niet erg goed. Toen kreeg ik door dat als we niet getrouwd waren, dat we dan twee verschillende kamers moesten boeken en dus dubbel moesten betalen. Dit wilden we niet en we begonnen onze tassen te pakken om een ander hostel te zoeken. Hij vond iemand aan de telefoon die Engels kon, zodat we een vertaler hadden. Uiteindelijk konden we samen in 1 kamer slapen voor de prijs die we wilden, met twee eenpersoonsbedden. In andere hostels is het normaal om in een kamer van 10 bedden met mannen en vrouwen samen te slapen, dus ik snap nog steeds het probleem niet helemaal. Nu ben ik onderweg naar Bishkek, waar ik een adres heb om naar toe te gaan via workaway. Ik kwam erachter dat ik niet een erg goede toerist ben, omdat ik de moskeeën vrij snel zat was, net als de woestijn. Ondertussen ga ik mijn Russische visum zien te halen en hoop ik mijn terugweg te beginnen half oktober. Wanneer ik alleen mijn transit visa krijg zal dat nog iets later zijn, maar half november is mijn plan om terug te zijn in het vertrouwde Nederland. Meer informatie over mijn workaway adres is te vinden op: https://www.workaway.info/397724359432-en.html Hieronder een Time-lapse filmpje van mij door de bergen. Gefilmd door de finse lifter: --- English starts here --- After I left the boat, me and two friends from the boat went to Aktau (from Hungary and Finland), where we stayed for a few nights. The boat trip was on one side quiet relaxing, but also absorbing the energy. in Aktau I found out that the diesel is rare in Uzbekistan and when you find something, it can be bad. So I took some preparations like a 20 liter jerry can and a bigger fuel filter (and a spare one) After the relaxing days in Aktau the Hungarian hitchhiker from the boat joined me for more days through Kazakhstan and Uzbekistan. We went to some nice mountains in Kazakhstan and also to the shipwrecks at the former Aral sea. The aral sea is now 10% of what is was 70 years ago, but they used all the water for agriculture and now there is almost nothing left. The border by Uzbekistan was kinda interesting. They see that you are a tourist, so you can pass all the 70 people who are waiting there for the stamps and go in front. I think they want to be more open for tourists and this how it work out. Also the money is interesting, because 1 euro is about 9500 Uzbek som. They have notes from 200 till 50.000, but at the border they only had 10.000. So I got a pile of (80) notes of 10.000, and I felt like a millionaire :) The road was pretty bad at the beginning of Uzbekistan, so I did about 10 hours about 500 km of desert. The first place where I found diesel they came with a jerry can of 20 liters and offered me a cutted bottle of cola so i can put it into my car. Interesting how that works in Uzbekistan, but the quality looks fine. My car didn't have any problems, so that was good. Other people had some problems on the road and they waved for stopping. I was happy that I have some good tools and changed there flat tire. They like it to put a lot of stuff on there car even when there are this bad roads. Uzbekistan is a beautiful country, with a lot of desert, camels (on the road), nice blue mosks, and famous old buildings because of the Silk Road in the past. I liked it, but after a few mosks, I started to be a bit tired of these buildings, and tried to go as fast as possible to Tashkent, for my Russian visa for the way back. One thing about Uzbekistan, the don't like speedsigns, so you have to feel how fast you can drive. In the beginning i didn't know that and i was stopped twice by the police on one day. The first was for speeding, because I drove 77 km/h instead of 70. They didn't speak english and bad russian, so I offered my phone for translation and after a while they wrote 200 som (5 euro cent). I didn’t believe that, but I took my wallet out of my car, leave all the money in the car except one note of 1000 and walk back to the police car. I gave the money, but then they start added zero’s so it make 200.000 (25 euro) and I said that I need to find an ATM and after a few minutes of waiting and bad translating, they let me go. The second stop was only to control my passport and my car passport. I arrived Tuesday in the afternoon at Tashkent and planned to go the next day to the Russian Embassy for my visa. I found out that it is not so easy to get your visa, because I filled in some information online, but you need to make an appointment on another website (and they didn’t mention it on the first website, very handy). The next possibility was on Monday, so I need to wait for a while in Tashkent. It is a nice city, with cheap food, not so touristy, and interesting market halls where the chop with an axe the meat and sell it with their bare hands (see pictures). The hostel was very nice and we had a few watermelon parties, where we introduced each other and have some nice evenings. The monday of the appointment they told me that I only can get a tourist visa if i apply in the Netherlands, or if i have humanitarian reasons to go to Russia. Otherwise I can get a transit visa for 500 km each day, so that will be 4 or 5 days crossing Russia, while I want to spend a little bit more there. The next plan is to go to Bishkek and try it again, maybe they have different rules and otherwise I will cross Russia like a crazy person. I met the finnish girl from the boat again in Tashkent and now we are travelling together to Bishkek. The last hotel in Uzbekistan didn't get that much travellers, because they staff of the hotel started asking if we were married. I tried to explain that she was a hitchhiker, but that didn't work out well. If we are not married, then we need to have separate rooms, and pay double. We didn't want to do this and started packing our backs for another hostel. Then he started calling a person who could speak English and function like a translator. In the end we could stay in one room with two separate beds. In other hostels it is normal to sleep with 10 persons in one room and all people are mixed, so I still don't get it why it is a problem. Now I am heading to Bishkek, where I have another place to stay with workaway. I found out that I am not very good in being a tourist, because I get quiet fast bored about the mosques and the desert. In the meantime i will try to get my Russian visa and I will start my way back on the half of October. When I could only get a transit visa, then I start a little bit later, but the plan is to arrive in the Netherlands at the half of November. More information about the address on workaway is here: https://www.workaway.info/397724359432-en.html Here a small time-lapse of me through the mountains. Made by the Finnish hitchhiker: [vip] => [userRegistrationDate] => 2018-06-09 08:57:30 [totalVisitorCount] => 10836 [pictureCount] => 17 [visitorCount] => 1004 [author] => [cityName] => Medrese [travelId] => 518686 [travelTitle] => Nederland - Kirgizië - Nederland [travelTitleSlugified] => nederland-kirgizi-nederland [dateDepart] => 2018-06-09 [dateReturn] => 2018-11-15 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/809/257_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/672_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => through-uzbekistan-and-the-russian-visa ) [2] => stdClass Object ( [reportId] => 5038283 [userId] => 119439 [countryId] => 101 [username] => rienengreet [datePublication] => 2018-09-26 [photoRevision] => 0 [title] => Het nomadengevoel. [message] => Goedenavond allen. Gezellig dat jullie meegenieten, wij doen dat ook volop. Waren we bij het vorige verslag Kirgizië net binnengekomen morgen verlaten we het alweer. Maar wat een prachtig land. Na onze vrije dag in Karakol hadden we bedacht om die avond in het hotel te eten. We hadden daarom die ochtend al de bestelling opgegeven, want het eten werd er gebracht door een lokaal restaurant. Moet kunnen toch. Maar goed omdat we gescheiden op pad waren gegaan kwamen we niet tegelijk binnen, en wij waren de eerste om te horen dat wat we besteld hadden er niet was .Maar als we een uur van te voren een nieuwe bestelling zouden doorgeven was het prima. Oké, tot zover alles goed. Els en Rokus verschenen, iets nieuws uitgezocht en Rien naar de lobby om e.e.a. te regelen, en toen begon het geneuzel. De Engels sprekende dame was ondertussen vertrokken, de al een Russische sprekende dame begreep er niks van, uiteindelijk zou de conclusie zijn dat we stad maar in moesten. En dat wilden wij niet. Dus een hoop heen en weer gebel, ik kreeg af en toe de mobiel in mijn handen gedrukt, geen idee wie ik aan de lijn kreeg, maar uiteindelijk sprak in een Engels sprekende dame en kon ik een bestelling doorgeven. Dus toch gegeten in het hotel, maar het koste een beetje moeite. De volgende morgen besloten Els en Rokus en dagje langer in het hotel tevvblijven vanwege de buik, dus gingen wij samen verder de reis vervolgen naar het Djeti Oguz het kamp in de Djeti vallei. Gelukkig niet heel ver van Karakol zodat de volgende dag we allemaal weer samengevoegd konden worden. De rit was prachtig, gestopt bij mooie rotsen , genoten van de nomaden die met hun kudde,s toch al wel aan het afdalen zijn en na een lange hobbelige rit bij ons yurt kamp beland. Geweldig, een stuk of 10 yurts, grote ronde tenten, met bedden en dikke dekens, twee krukjes, zoals waar vroeger de boeren hun koeien op melken, oh nee, molken, en dat was het. Maar het uitzicht op de bergen is geweldig, een riviertje was vlak voor ons langs stroomt, kudde,s schapen die de bergen af komen, heerlijk. Na een lekkere lunch samen met Baha ( schrijf Baha, zeg Baga) een mooie wandeling gemaakt naar een waterval. Heen wel aardig klimmen, maar de uitzichten maakten alles meer dan goed. Mooie bergen ,begroeid met naaldbomen, en daartussen dan prachtig geel gekleurde loofbomen, nomaden die aldaalden, kleine boerderijen met kippen en kalkoenen, echt een genot. Het weer werd wel wat bewolkt maar gelukkig bleef het droog. Na een uur of drie lopen weer terug bij onze tent, en toen was het echt koud geworden dus als een stel diepvrieskippen onder de dekens lekker liggen lezen. De douche en toiletten waren buiten, dus douchen deden we maar niet aan. Tijdens het diner werd er gevraagd of de kachel in onze yurt aan moest en ja dat wilden we wel. Dus iemand kwam met hout en stookte ons kacheltje lekker op, nou dat hebben we geweten. Lagen we die middag te rillen als ee stel rietjes, die avond lagen we in bed als een stel gerookte zeemakrelen, zo heet werd het. Maar goed, heerlijk geslapen mef de achtergrond geluiden van de rivier. De volgende morgen een kattewasje gedaan, vel te koud om uitgebreid buiten te wassen en ons in het zonnetje op laten warmen en gewacht tot Baha , die heel vroeg terug was gegaan om Els en Rokus op te halen, ons weer kwam oppikken. Dat was om 10.0p uur ,nog even thee gedronken, die komt ons trouwens de neus- en andere gaten uit, en daarna op weg naar het volgende yurt kamp. Weer zo,n mooie rit, de natuur is zo overweldigend, haast niet te beschrijven. Bergen met sneeuwtoppen , mooie blauwe lucht, leuke dorpjes, landerijen, dan weer ruige rotsen, geen moment van verveling. We reden langs het grootste meer van Kirgizie , het Yzzyl Kul meer en daar liggen diverse valleien langs. In 1 vallei een mooie kleine wandeling gemaakt met mooi uitzicht op het meer. En toen jawel, werd het donker en ging het onweren. Onderweg ergens geluncht, en vervolgens een viltfabricage bedrijfje bezocht. Heel knap om te zien hoe van een schapenhuid de mooiste dingen worden gemaakt. Hoe het wordt bewerkt, gekleurd, hoe patronen worden gemaakt, hoe het allemaal met de hand genaaid wordt, erg mooi. Toen verder gereden naar ons volgende kamp, gelegen aan het meer. Heel anders als het eerste ,maar ok weer geweldig. Alleen een beetje nat en koud. Dus weer niet douchen en weer een toilet buiten. Die nacht heel veel wind en regen gehad, maar wel lekker geslapen op een matjes onder dikke dekens. Het heeft toch wel wat. Toen we opstonden prachtig gezicht op het meer, zon er bij en dan de besneeuwde bergtoppen, geweldig, maar nog wel frisjes.na het ontbijt op naar onze adelassrs show. Een belevenis. Een man in vol ornaat, gekleed in Kirgizische kleding met een adelaar op een mooi strandje. Hij vertelde het een en ander en das rna nstuurlijk fotomomenten van die man met de adelaar, wij met de adelaar op de arm, en dat is best zwaar hoor, daarna werd er een levend konijn ingezet, en konden we mooi bekijken hou de vogel op zijn prooi af schoot. Helaas was het een slim konijn het ging onder een auto zitten, dus 1-0 voor het konijn. Maar al met al een belevenis om mee te maken, echt mooi om zo,n grote roofvogel van zo di ht bij te zien. Daarna de rit weer opgepakt dor kloven, met bergen echt hoog, constant besneeuwde toppen ruige natuur, bergbeekjes, rivieren, wat een overweldigend landschap. De eindbestemming was Kyzyl oi een gehucht gelegen in een prachtige kloof en daar hebben we in een homestay overnacht. Een huisje voor ons vijven heel knus en gezellig. De volgende morgen een schitterende wandeling gemaakt gelopen over bergweiden tussen koeien, paarden en schapen met hun cowboys er bij, heerlijk. Het was een prachtige wandeling wederom door overweldigende natuur. Want die is gewoon niet uit te leggen. Daarna een lange maar mooie reisdag naar chychkan kloof gemaakt, onderwrg heel veel kerkhoven gezien, dat zijn complete monumenten soms, en heel veel zakkende nomaden met hun vee.dat gebeurd allemaal over de openbare weg wat hilarische taferelen opleverd toeterende auto,s koeien overdwars op de weg, cowboys en girls die het proberen in goede banen te leiden, voor ons gewoon leuk om te zien. We hebben die nacht overnacht in een motel aan een wilde rivier, mooi gelegen maar koud. En vandaag 400 kilometer gereden naar Osh vlak bij de grens met Uzbekistan, war we morgen, hopelijk zonder al te veel gedoe de grens over kunnen. Vanuit de bergen zitten we nu in vlakker gebied.zo, zijn Julie weer een beetje bij, en wij ook. Groetjes, nog net uit Kirgizië. [vip] => [userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37 [totalVisitorCount] => 32562 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 22 [author] => [cityName] => Karakol [travelId] => 520028 [travelTitle] => Centraal Azie [travelTitleSlugified] => centraal-azie [dateDepart] => 2018-09-14 [dateReturn] => 2018-10-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => het-nomadengevoel ) [3] => stdClass Object ( [reportId] => 5037726 [userId] => 119439 [countryId] => 101 [username] => rienengreet [datePublication] => 2018-09-21 [photoRevision] => 0 [title] => The tunes of the dunes [message] => Of te wel het wijsje van de duinen. Gelukkig hebben de meeste wel begrepen dat we in Almaty waren , ondanks dat er blijkbaar iets anders heeft gestaan, dus oom Aad, voortaan iets minder zorgvuldig lezen misschien, gewoon lekker genieten van het verhaal, en een leuke KORTE reactie is dan gezellig :) . Na een eerste best al wel volle dag lekker geslapen in het mooie hotel waar we zaten en na wel lekker ontbijtje wederom Almaty ingegaan. Onze eerste stop was bij het independence monument, een mooie beeldengroep met de data wanneer Kazachstan een onafhankelijke republiek is geworden, in de laatste maanden van 1991. Vervolgens het historisch museum bezocht met de geschiedenis van Kazachstan, informatie over de flora en fauna, wat stenen en gebruikvoorwerpen zo hier en daar en een heel gedeelte over de tweede wereldoorlog en de onafhankelijkheid. Dat was een interessant gedeelte. Het museum was gebouwd in de vorm van een yurt, wel een apart gevouw om te zien zeker van binnen. Daarna nog een moskee bezocht, we zijn tenslotte in een islamitisch land, hoewel dst niet echt te merken is aan de klecing van decmensen, en al helemaal niet aan het alcohol gebruik. Op elke straathoek en in elke supermarkt is de afdeling drank verreweg het grootst. En daarna begon de reis richting Altyn Emel , een national park in de zuid oost hoek van het land. We verlieten Almaty met zijn brede boulevards en toen we de stad uit waren werd het landschap droog en vlak. Steppe's zo ver je kon kijken, eindeloos wijsheid, geen dorp, af en toe een kudde koeien of schapen, en in de verte heuvels. Ongelooflijk zoveel ruimte, en geen stad of dorp, geen gehucht zelfs, en af en toe een tegenligger. Bij een meer hebben we gepicknicked, een heerlijke lunchbox met een eitje, tomaatje, komkommer, een gevuld broodje, soort opgevouwen pannenkoek met vlees, snoepjes, want daar zijn ze gek op zijn we ondertussen achter. Na dit bermtourisme verder gereden en het landschap wordt steeds heuvelachtige. Aan het einde van de dag, na dik 200 kilometer zonder ook maar een stad of dorp tegen te komen kwamen we aan bij ons guest house , een grot gebouw waar diverse kamers worden verhuurd aan toeristen. De ontvangst was niet echt geweldig, het eerste wat we kregen te horen was dat de schoenen uit moesten, en verder moesten we het zelf maar uitzoeken. Is gelukt hoor. Een kleine kamer, maar prima. Eten doe je in een grote zaal, en je hebt niks te kiezen, gewoon eten wat de pot schaft. Wel makkelijk, een vaste tijd, geen gedoe van wat zullen we eens nemen, het heeft zo zijn voordelen, en het smaakte prima. Het toetje bestaat standaard uit een schaal met koekjes, chocolaatjes en andere zoetigheden. En dan de titel, jawel. De volgende dag in een ouwe Russische jeep het nationaal park ingereden. Prachtig, wat een mooie natuur. Grote open steppe,s met in de verte de berg ruggen,onderweg een aantal antilope gespot, de zogenaamde saiga antilope. Het is net of die een dreun op de neus hebben gehad, want ze hebben echt een dikke neus. Helaas zijn de beesten zo snel, dat , tegen de tijd dat wij de jeep uit waren die beesten ongeveer in China waren. Tijdens de rit werden ale spieren,pezen, en wat verder maar in een lichaam zit, lekker losgeschud, want de wegen waren heel erg slecht, onze Kazachse chauffeur voor die dag had er zin in, en scheurde erover, kortom, hobbel en bobbel en af en toe je kop stoten tegen het dak van de jeep. Na een wilde rit bij een duingebied gekomen, schitterende heuvels van dat fijne losse zand, in een steppeachtig landschap. Fantastisch. Vol goede moed het duin beginnen op te klimmen, maar al vlot hing onze tong op onze schoenen. Zweten, hijgen en puffen, maar uiteindelijk toch bovenaan gekomen, wat een geweldig mooi panorama opleverde. Uitgebreid om ons heen gekeken en toen afgedaald, niet lopend, maar zittend naar beneden gegleden, en dan ontstaat er door de bewegingen in het zand een diepe, donkere toon, een soort hele lage bas ton, bijzonder apart, en gewoon heel grappig dat wij dat produceerden. Na deze mooie ochtend in het guest house gelunched en die middag met onze chauffeur, met zijn mond vol gouden tanden weer het gebied in gegaan naar de gekleurde rotsen. Ook een bijzonder fenomeen hier. Als je aan komt rijden zie je het rifgebergte, met echt de mooiste kleuren, van bruin naar roodachtig, en een heel gedeelte wit, wat een heel mooi gezicht is. Na weer ons verwonderd te hebben hoe mooi dingen toch kunnen zijn, nog een gedeelte bezocht met lavasteen, wat door de jaren prachtige vormen heeft aangenomen. Teruggehobbeld naar ons guesthouse , en ons lijf weer in fatsoen gebracht. Prachtige dagen in een prachtig gebied. De volgende dag met onze hele eigen Baga de reis vervolgd richting Kolsai Meren. Bij het ontbijt kregen we havermout, maar daar hebben we maar voor bedankt, het kan ook te erg natuurlijk. De route is wederom prachtig mooi, de kleuren van de bergen en rotsen, loofbomen die schitteren verkleuren, dan weer wijdse vlaktes, en geloof het of niet , weer geen dorp te bekennen. We zijn eerst richting zcharyn kloof gereden, overweldigend. Daar aangekomen, eerst van boven de kloof ingekeken, prachtige rotsformaties, staalblauwe lucht, en dan loop je daar, niet helemaal alleen, maar beslist niet bomvol toeristen. Voor de foto's en film wat halsbrekende toeren uitgehaald, maar wel zo dat we niet de kloof inploften, want het was de bedoeling dat we dat lopend gingen doen. Na hiervan al enorm genoten te hebben, de kloof ingelopen en ja, na elke bocht is het weer mooi. Je voelt je beddt nietig als mens als je tussen die wanden loopt, grote rotsblokken die lijken te balanceren, mooie vormen die je er in kan zien, kortom, een fantastische wandeling. Uiteindelijk bij een heerlijk lunchplekje aangekomen waar onze picknickdoosjes weer tevoorschijn kwamen met allerlei heerlijkheden, grote pot thee erbij, riviertje op de achtergrond, echt vakantie ten top. Na heerlijk gegeten te hebben, beetje uitgerust waren de terugtocht aanvaard, en wederom geweldig ondanks dat het hetzelfde pad was, we zagen het nu toch weer anders, ander licht erbij, zo mooi hoe rotsen kunnen kleuren en veranderen van kleur al naar gelang hoe de zon staat. Bij de auto aangekomen verder gereden naar wederom een guest house vlak bij de Kolsai meren. Wij waren de enige gasten, vinden we niet erg, en we hadden het weer best van eten en drinken, en de schoenen mochten hier wel aanblijven. Het uitzicht is mooi, op heuvels, we hoorden de rivier, en verder stond er hier en daar een huisje. Verder niks, geen winkel, gewoon niks. Nou, en toen de volgende dag, dat we het overleefd hebben, echt hoor. Met de auto een klei stukje gereden, om vervolgens een wandeling te maken van dik 6 kilometer langs de meren. Het zijn er drie, we zouden er 2 zien. Aangekomen waren we nog blij hoor, wat een uitzicht, spiegelglad water, met prachtige weerspiegeling van de bomen, heuvels met naaldbomen. Heel idyllisch. En we begonnen ook vol goede moed te wandelen, maar het werd al snel klimmen en klauteren, stijgen en dalen, uitglijden over grind, mopperen, schelden, foeteren, maar ook genieten van de prachtige vergezichten. Soms door bos, dan weer ,als de von trapp familie over alpenweiden, soms leek het Canada, dan weer Zwitserland, een beetje Noorwegen, en dat allemaal in Kazachstan. Onderweg op een mooi plekje onze lunch genoten, wederom uit de ondertussen door ons geliefde boxjes met een aantal aardappelen, een tomaatje, komkommertijd en een dood visje met kop en staart eraan en dat alles met slecht 1 vork om te ontleden. Maar lekker, echt wel. Na veel geklauter uiteindelijk het tweede meer bereikt, en dat was dan een beetje een domper. Het was mooi, maar na al onze moeite hadden we toch wel iets heel spectaculairs verwacht. Maar goed, we zijn lekker actief bezig geweest zullen we maar zeggen. Al met al een mooie, maar vermoeiende dag. Maar de douche doet wonderen, en na een heerlijke maaltijd konden we er weer tegenaan. We wilden gaan stappen, maar er was niks te stappen, ha ha ha, dus gewoon weer lekker vroeg op bed. De volgende morgen met spierpijn en al ons bed uitgekomen en na ontbijt vertrokken richting Kirgizië. Een weg met 1001 bochten, prachtig de natuur is echt overweldigend. En toen, werkelijk, na vanaf Almaty zeker wel een 500 kilometer gereden te hebben een stadje met een stoplicht, we werden er stil van. Gelijk oom aangehouden door een tweetal verveelde agenten, maar met een betaling van 1000,00 kazachs geld lieten ze ons verder rijden. Geen idee wat en waarvoor we hebben betaald, we denken aan steekpenningen. Niet geheel volgens onze principes, maar ja, daar bereik je hier niet zoveel mee soms. In het stadje weer lunchvoorraad ingeslagen en toen de weg richting grens gegaan. Een uiterst beroerde weg, niet echt om als smokkelaar snel weg te kunnen. Bij de grens ging het allemaal met en onwerkelijke snelheid en gezelligheid verbazingwekkend gewoon. Nog nooit zo vlot stempeltjes gehad , dat hadden we hier nu zomaar niet verwacht. Maar prettig hoor, wij mopperen niet. We zijn maar een paar dagen in Kazachstan geweest, maar het stukje wat we gezien hebben is geweldig. Indrukwekkende natuur, we hadden het niet willen missen. Kirgizië zagen we al van verre ,vanuit Kazachstan vanwege de hoge bergen met sneeuw. En in Kyrgizie zelf kwamen we al gauw terecht tussen grote kuddes schapen, paarden, koeien, met hun cowboys er bij. De nomaden dus die al wel bezig zijn hun vee naar lager gelegen gebieden te brengen. Erg mooi om te zien, uitgebreid kijken, foto's maken, filmen, en Baga mopperen omdat hij niet door kon rijden. Op een heerlijk plekje weer geluncht, een heerlijke watermeloen soldaat gemaakt, uitzicht op de bergen, kudden die langs ons heen trokken hoe mooi wil je het hebben. Daarna doorgereden naar Karakol, waar we het museum hebben bezocht van Nicolaas pryhvalskij, een ontdekkingsreiziger die veel over centraal Azië heeft geschreven en ontdekt. Een uiterst boeiende rondleiding gehad door het museum, veel uitleg gekregen over de beste man, zijn reizen, zijn ontdekkingen, en omdat de gids die ons rondleid heel geïnspireerd vertelde verveelde het geen moment. De beste man is in Karakol overleden in 1880 ongeveer, en ter ere van hem staat er een mooi monument en zijn graf is daarbij, dat hebben we gelijk ook bezocht. Was echt de moeite waard. Daarna doorgereden naar ons hotel, leuk gezellig hotel, wel schoenen uit,dat dan weer wel, met kamer die uitkijkt op de bergen met sneeuw. Gisterenavond met Baga de stad in geweest, en bij een restaurant heerlijk gegeten, met live musici die typisch Kirgizische muziek speelden. Erg gezellig. En vandaag waren we vrij. Greet en ik zijn samen de stad in getogen , althans dat was de bedoeling, maar uiteraard liepen we helemaal verkeerd en kwamen ergens buiten te bebouwde kom terecht. We hadden wel een plattegrond maar daar waren ook snel mee klaar, want ja, Russisch lezen is niet onze sterkste kant. Dus maar eens hier en daar gevraagd hoe we bij een mooie kerk konden komen, en uiteindelijk, echt waar, werden we door een lieftallige dame in de auto geladen en gebracht, het was net pekingexpress. Maar goed, we zijn er gekomen, en de kerk de erg mooi. Een houden gebouw met 5 van die typische Russische torentjes erop, erg mooi. Er was ook van alles te doen want het is va daag een orthodoxe feestdag. Er was een soort dienst in de kerk, heel veel kinderen, prachtig aangekleed, en ontzettend veel heerlijkheden. Na de dienst hebben alle kinderen iets verteld, soort klein rijmpje, en daarna gingen ze van alles uit delen. Broodjes, heerlijke hapjes, en nou ja voor we er erg in hadden hadden we onze handen vol , dus de lunch hebben we maar overgeslagen. Maar heel leuk om mee te maken. Daarna nog wat door het stadje gelopen, wat verder niet heel spectaculair is.en morgen gaan we de bergen in, dus voorlopig zullen we weer willoos zijn verwachten we. Maar tot nu toe hebben we het heerlijk, gezellig met Els en Rokus, we hebben veel lol met Baga genieten enorm van de prachtige natuur en schitterend weer steeds. Overdag 23 graden, zonnetje, kortom, we hopen het zo te houden. Tot het volgende verslag. 1 [vip] => [userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37 [totalVisitorCount] => 32562 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 35 [author] => [cityName] => Karakol [travelId] => 520028 [travelTitle] => Centraal Azie [travelTitleSlugified] => centraal-azie [dateDepart] => 2018-09-14 [dateReturn] => 2018-10-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => the-tunes-of-the-dunes ) [4] => stdClass Object ( [reportId] => 5036460 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-08 [photoRevision] => 0 [title] => De parlementariërs en Son... [message] => Op mijn to do lijstje in Bishkek stond natuurlijk het Historisch museum! Alles te weten komen toch? Op mijn weg daar naar toe was ik een beetje de weg kwijt en kwam terecht op het postkantoor... Ik vroeg de weg naar het museum aan een persoon achter een desk maar geen woord Engels uiteraard... Een lieve dame wilde mij de weg wel wijzen maar ik moest even wachten tot zij haar ding had gedaan! Het museum was gesloten wegens renovatie en ik vertelde de dame dat ik ook wel het museum fine arts wilde bezoeken! Op de weg daar naar toe vertelde ze dat ze de bedrijven in haar land promoot in het Europees parlement dus je begrijpt wel dat we aan twee uren in het museum niet genoeg hadden! We hebben kunst bekeken en koffie gedronken en geshopt en ik heb later op de avond nog een afscheidsdiner genoten in een geweldig Chinees restaurant met haar partner! Resumerend, het was voor een kleine week te veel reizen maar de indrukken waren fenomenaal! Ik weet nu weer dingen die ik anders nooit had geweten zoals... In de grond van Kirgizië zit goud maar zij hebben een partnership met Canada en deze hebben een dispuut over rechten over het goud! Boring! Morgen weer terug naar het Friese platteland waar mijn liefde op de grond staat met heel veel benen! Als Bowie, Bijke, Karbo en Naadje, onze katten en het vee! Foto’s komen later.. [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1371 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Bisjkek [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-parlementarirs-en-son ) [5] => stdClass Object ( [reportId] => 5036346 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-07 [photoRevision] => 0 [title] => Opa Verstappen en het provinciaaltje... [message] => Hoe vaak moet je uit je comfort zone gaan? Mijn treinreis gaat ook niet door want er schijnt geen trein te gaan! Gelukkig kon ik wel meeliften met een stel met kind wat woont in Bishkek en in een gedeelde taxi plaatsnemen, de chauffeur vraagt voor de hele rit 2000 som, een slordige 350 km voor omgerekend per persoon €5,00 en dan moet de arme man ook nog terug! De man was zeker 80 en scheurde in het begin wel 120 km per uur en dit met haarspeldbochten door de bergen! Maar ik hield hem scherp in de gaten, niet in slaap vallen hoor opa Verstappen! Maar hij hield zijn kleine oogjes open en af en toe lachte hij zijn gouden tanden bloot! Aangekomen in de stad eerst het stel eruit en opa zou mij wel even afzetten bij mijn B&B maar was een straat abuis...pfff... Met mijn bagage stond ik daar, wat nu? Telefoon leeg, moest piesen maar twee heroïsche meisjes hebben mij uiteindelijk naar een pand gebracht in een achterafstraatje bij een bouwput alwaar ik nu dit stukje schrijf op een vrouwenslaapzaal waarvan ik vanmiddag nog dacht dat ik de kamer met drie bedden voor mijzelf had! Nee hoor! Ik kom terug op mijn kamer en wat zie ik? Een rugzak en een fles water, grgrrr... Ja, echte vrouwen reizen anders.... Foto’s volgen [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 996 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Bisjkek [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => opa-verstappen-en-het-provinciaaltje ) [6] => stdClass Object ( [reportId] => 5036241 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-06 [photoRevision] => 0 [title] => De ecoloog en de bergbeklimmer... [message] => Het is hier nu bijna 14:00 uur en ik zit nu aan een welverdiende maaltijd na een paar uur klimmen in de Red Mountains.... Via travelbureautje geregeld vanochtend! Ik zou naar de Nomadgames maar kwam plots voor een probleem te staan! De gids kon wel heen naar de games maar niet meer terug! En 600 km op een dag is ook wel veel! Dus dan maar 1000 meter klimmen! Met de driver en gids naar de bergen gereden via kuilen en gaten maar dat maakt het ook wel weer spannend! Toen we weer in het dal waren werden we uitgenodigd op de chai door de baas van de mountains, althans zo stelde hij zich voor! Hij is eigenlijk ecoloog maar ook daar valt niet veel in te verdienen hier! Hij verhuurt yurts en paardjes! De mensen zijn hier vreselijk aardig maar het met handen en voeten praten maakt het niet gemakkelijker! Als men zegt dat men een beetje Engels spreekt is het Hi en Bye en daar is het dan mee gedaan! Maar dat was in China ook zo... Morgen ga ik per Russische trein terug naar Bishkek[waarom wil je dat vraagt de travelagent] iedereen gaat per auto! Omdat het mij super lijkt om met de Kirgische reiziger te reizen! Foto’s kan ik hier niet opladen dus die komen later... [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 923 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Almaluu-Bulak [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,almaluu-bulak [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-ecoloog-en-de-bergbeklimmer ) [7] => stdClass Object ( [reportId] => 5036169 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-05 [photoRevision] => 0 [title] => De chirurg en de reiziger... [message] => Wat een bijzondere ervaring! Op weg naar het Issikolmeer, op een na het grootste ter wereld! Mijn driver is eigenlijk geen chauffeur maar chirurg! Omdat dit te weinig opsmijt om een gezin te onderhouden, ca. 200 dollar per maand is hij dit maar gaan doen! Ja, het mes snijdt aan twee kanten Hihi... Gelukkig voor mij spreekt deze aardige vijftiger wel Engels en algauw maken wij nader kennis! Ik dacht dat we binnen een uur wel in Tong zouden zijn maar we zijn wel vier uren onderweg geweest! De grens naar Kazachstan gepasseerd, koffie gedronken op een Kirgiziës zitje en uiteraard zijn we een kudde badderende koeien tegen gekomen... Nu alweer een paar uurtjes in basekamp en ook al een wandeling gemaakt naar het meer! Morgen naar de Nomad games.... [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 984 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Almaluu-Bulak [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,almaluu-bulak [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-chirurg-en-de-reiziger ) [8] => stdClass Object ( [reportId] => 5035393 [userId] => 299908 [countryId] => 101 [username] => pandorra [datePublication] => 2018-08-26 [photoRevision] => 0 [title] => Dag 14 t/ 19 - 21 t/m 26-08-2018 [message] => Dag 14 t/m 19 – 21 t/m 26-08-2018 Wij vertrekken vanaf ons Guesthouse richting onze nieuwe bestemming. De verkeersborden zijn leuk om te zien langs de kant van de weg. We gaan op weg naar de bergen. Op een brug over een wildstromend water maken we een groepsfoto. En weer zitten we tussen de schitterende bergen. Je kijkt je ogen uit. Onze reisleidster heeft foto’s meegekregen van een groep die hier is geweest in mei. Ze hebben foto’s genomen van een Nomaden familie. We stoppen op een plek en herkennen van de foto’s de bergen en de bomen, maar de familie is helaas daar niet meer aanwezig. Als wij later een andere Nomaden familie tegenkomen laten wij aan hun de foto’s zien, maar zij kennen de mensen op de foto’s niet. Jammer we hebben het geprobeerd. De Islamieten hebben hier mooie begraafplaatsen. Het zijn een soort mooie muurtjes en daarbinnen ligt de overledene. Mocht iemand komen te overlijden dan blijft de overledene drie dagen boven de grond staan in een Yurt. Mannen worden altijd aan de linkerkant opgebaard en aan de rechterkant worden dan stoeltjes neergezet voor de familie om te rouwen. Vrouwen worden aan de rechterkant opgebaard. De drie dagen hebben ze nodig om familie van ver naar de begrafenis te laten komen. Familieleden geven ook geld aan de vrouw of man van de overledene. Hier worden lijsten van bijgehouden. Dus Tante Toos heeft op de begrafenis 2000 Som gegeven. Mocht er later iemand overlijden bij Tante Toos dan wordt ditzelfde bedrag weer aan die familie gegeven. De bedragen die gegeven worden zijn om de familie te steunen, omdat ze best veel kosten moeten maken. Er moeten geiten geslacht worden om de overgekomen familie te eten te geven. Als de overledene begraven wordt gebeurt dit alleen door mannen. Vrouwen mogen ook nooit meer op de begraafplaats komen. We voelen dat het iets kouder wordt en krijgen zelfs wat regenspetters op de busruit. Rond vijf uur komen wij bij onze Yurts aan. Het zijn mooie ronde tenten en het ziet er keurig uit. In de grote Yurt krijgen we s avonds eten. Er worden warme slaapzakken neergelegd voor de nacht, want het gaat vannacht koud worden. Wel iets anders dan 40 graden tot nu toe. We zullen zien. We zitten op 3000 mtr. en de lucht is hier ijl. In eerste instantie voel je niets, maar als je een tiental meters loopt vanaf je Yurt en terug merk je dat je kortademig bent. Op ons kamp hebben wij toiletten op 30 meter afstand van onze tent. Het is een vierkant gebouwtje en daarbinnen een verhoging van hout met een toiletbril. Onder je gewoon een gat waar alle behoefte in valt. De geur is niet zo fijn in het hokje, dus snel je behoefte doen en dan wegwezen. Vannacht sliepen wij met de reisleidster in een Yurt. Er ligt een dekbed, een sprei en dan nog een slaapzak op ons bed. Yuri vraagt of hij ook het kacheltje nog aan moet maken in de Yurt. Nee hoor dat hoeft niet voor ons. We gaan al vroeg naar bed, want we zijn moe van het reizen en de ijle lucht. Als je te snel loopt voel je je licht in je hoofd. S’nachts voelt Dick zich beroerd. Morgen toch maar even rustig aan doen. Het is echt een koude nacht. Als ik s’nachts wakker wordt voelt mijn neus aan als een ijspegel. Na het ontbijt vertrekken we met de bus naar Tash Rabat. Er zijn discussies over wat het nu precies is. Er waren vermoedens dat dit een Karavanserai was, maar inmiddels zeggen ze dat het daar te klein voor was. Er zijn zo’n 31 verschillende ruimtes waar mensen konden verblijven, maar voor de beesten was absoluut geen ruimte meer. Het is in de achtste tot tiende eeuw gebouwd en men denkt dat hier het christengeloof werd beleden. Het was in ieder geval voordat de Islam kwam. In één ruimte is een diep breed gat gegraven en hier zijn vele skeletten gevonden. Mijn denkt dat hier gevangenen in werden bewaard die niet aan hun verplichtingen konden voldoen. Het blijft een prachtig gebouwd gebouw en bewonderingswaardig hoe mensen het in die tijd konden bouwen. Wij lopen vanaf hier terug naar ons kamp. Niet in een te hoog tempo gezien de ijle lucht. Er leven hier grote marmotten en die zijn momenteel moddervet om te zien, maar dit vet zullen ze hard nodig hebben, want de winters zijn hier heel streng. Het gaat nog steeds niet goed met Dick hij moet alweer overgeven. Het rommelt bij hem van binnen. Door de leiding van het kamp wordt hij even onderzocht en zijn bloeddruk wordt gemeten. Bloeddruk ok, maar zijn maag nog niet. Hij krijgt negen tabletten, die hij moet innemen om de rust te laten wederkeren. Zonder Dick gaan we s’ middags een wandeling maken richting een hoger gelegen gebied waar we ook de gieren kunnen zien. We lopen in een rustig tempo en zien de marmotten in hun holen schieten. Er vliegen inmiddels zo’n 25 gieren in een grote cirkel boven ons. Heel hoog in de rotsen kunnen we een nest zien waar twee jonge gieren zitten te wachten tot hun moeder terugkomt met een prooi. Het valt niet mee om de gieren erop te zetten. En ook hier moet je weer rustig wandelen, want voor je het weet ben je buiten adem. Het landschap is prachtig en je ziet hier de paarden over de heuvels lopen. Voor de winter moeten de dieren weer verzameld worden, want het kan hier s’winters min 30 graden worden. Tegen de avond begint de temperatuur te dalen. S’ nachts steekt er een wind op en wordt het echt guur. Op ons kamp is een primitieve sauna, maar leuk om even te proberen. We hebben gelijk de kans om ons even lekker te wassen. Één ander nadeel van de hoogte is de slapeloosheid. Hier hebben wij de eerste nacht nog geen last van gehad. Helaas kunnen wij deze nacht niet in slaap komen en de uren trekken langzaam voorbij. Het vervelende is dat je ook vaker moet plassen en hier is uit bed gaan geen pretje. Het is pikkedonker op het kamp en naar dat verschrikkelijke toilet is het een eind lopen. Monica en ik zijn blij dat de ochtend aanbreekt. Dick stapt in bed en valt gelijk in slaap. Wat is dat toch heerlijk. Vandaag vertrekken wij vanaf Naryn richting het Son Köl meer. Wij gaan vanaf 3000 mtr. hoog en zakken af naar 2000 mtr. Onderweg lopen wij over een markt, lunchen in het dorp en wisselen nog wat geld. Hierna gaan wij de bergen weer in en voelen dat het weer kouder wordt. We bereiken het hoogste punt op 3346 meter. We rijden verder naar ons nieuwe Yurt kamp. Onderweg worden er helaas toch meer mensen ziek. De hoogte en de vermoeienissen van de reis eisen hun tol. Onderweg zien we heel veel vee en Yurts van Nomaden. Ons nieuwe Yurt kamp ziet er aan de buitenkant qua tenten wel hetzelfde uit, maar hier zijn douches en de toiletten zien er keurig uit. Het is helemaal niet erg om je een beetje te behelpen, maar douchen is toch wel weer lekker. Gezien de afgelopen nacht vragen we deze keer of ze het kacheltje in onze tent bijtijds aandoen, zodat onze Yurt een aangename temperatuur krijgt. Dick is inmiddels opgeknapt, maar nu voel ik mij niet zo lekker. Bij het ontbijt lopen de rillingen over mijn rug bij het zien van eten. Vandaag toch maar even wat rustiger aandoen. Een paar paracetemols en dan het bed weer in. Vragen of ze het kacheltje in onze Yurt nog even aansteken. Wel jammer om je nu niet lekker te voelen, maar even rust is nu beter. Omdat het grootste deel van de groep zich niet lekker voelt, gaat onze gids maar met tweemensen een wandeling richting het meer maken. Het gaat zelfs regenen en tenslotte knallen de hagelstenen uit de lucht. Zo zit je in het ene land en stroomt het water je over de rug van de hoge temperatuur en zo komen de hagelstenen uit de lucht vallen. Wij verlaten ons Yurtkamp en trekken door een schitterend landschap. We zien grote kuddes met schapen, paarden en soms wat koeien. Het gras is hier heel kort en ik weet niet hoe deze beesten aan genoeg voedsel moeten komen, maar ze zien er niet slecht uit. Eind september gaat de grote verhuizing beginnen van de Nomanden en breken zij hun Yurts af en trekken met al hun vee richting de stad waar zij ook een huis hebben. Ze leven dus zes maanden in de heuvels en als de winter gaat komen gaan ze richting stad. Het kan hier in de winter -30 graden worden. Gezien de enorme sneeuw die dan gaat vallen kunnen de kuddes het in de heuvels niet overleven. We stoppen bij een kudde Yaks en proberen ze zo dicht mogelijk bij ze te komen. Vanaf hier gaan wij steeds verder zakken naar het dal. Ik denk dat wij inmiddels wel 100 foto’s hebben van de bergen, dan weer groen, bruin en zelfs bergen waarvan de toppen zijn bedekt met sneeuw. Beneden in het dal wacht ons een demonstratie met adelaars. De eigenaar vertelt dat deze vogel s zo’n vijf jaar oud zijn en dat hij met deze vogels vele demonstraties geeft. Ik heb nog nooit iemand zo zien knuffelen met zo’n vogel. Vanaf een hoge top laat een begeleider één van de vogels los om naar zijn prooi te vliegen. Het blijft mooi om te zien. Deze vogels worden tenslotte als ze 15 jaar zijn losgelaten en mogen dan weer in de vrije natuur gaan vliegen na een ontwenningsperiode. Ook wij mogen met de vogels op de foto. Nog een paar uur rijden naar Karakol voor onze volgende bestemming. Na het primitieve leven in een Yurt is het toch wel even lekker om in een hotel te vertoeven. Onze kamer is belachelijk groot. Eerst kom je in een voorkamer met een bank en een gigantische kast en dan loop je naar onze slaapkamer wat wel een balzaal lijkt. Het nadeel is dat je ook gelijk weer meer rommel maakt. Nou ja het komt wel weer in de tas. Vandaag gaan we eerst naar de veemarkt. Ze beginnen hier al rond een uur of vijf, maar wij zijn er pas om negen uur. De dieren worden met alle voertuigen aangevoerd. In wagens met een kleine laadbak worden eerst de koeien gezet en onder de koeien kun je nog een aantal schapen duwen. Zo nu staan ze allemaal stijf tegen elkaar aan gestapeld en kan het vee vervoerd worden. Er wordt in de schapen geknepen, ze worden met hun achterpoten van de grond getild en tenslotte begint het gesteggel over de prijs. De schapen die hier staan hebben geen staart zoals onze schapen, maar een breed achterstuk. Ik laat mij vertellen dat dit soort uit Tatjikistan komt. De rammen zijn echt gigantische schapen en worden hier verhandeld voor de fok. Er is ook een gedeelte voor koeien en paarden. Buiten al het vee lopen hier ook mooie mensen rond. Sommige willen absoluut niet op de foto (de Islamieten zijn hier absoluut niet van gediend), maar anderen lachen hun mooie gouden tanden bloot en moeten ook heel erg lachen als zij zichzelf op de foto zien staan. Hierna vertrekken wij naar een Moskee en in de bouwstijl kun je de Oosterse invloed zien. Helaas wordt er niet zoveel aan onderhoud gedaan, zodat bij sommige gedeeltes het verval al toeslaat. We bezoeken een Orthodoxe houten kerk en deze is wel heel bijzonder om te zien. Binnen is het vol met Ikonen van Christus, Maria en andere heiligen. We steken kaarsjes aan voor onze dierbaren. In een museum vertelt Tatjana ons over het in kaart brengen van Midden Azië door een ontdekkingsreiziger Prezwalski. Hij heeft vele oorkondes ontvangen voor zijn werk. De Prezwalski paarden zijn naar hem vernoemd. Tijdens de Russische Revolutie hebben ze alles wat met hem te maken heeft gehad teniet gedaan. [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-07-01 14:51:47 [totalVisitorCount] => 81318 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1025 [author] => [cityName] => Karakol’ [travelId] => 519658 [travelTitle] => De korte Zijdenroute [travelTitleSlugified] => de-korte-zijdenroute [dateDepart] => 2018-08-08 [dateReturn] => 2018-08-31 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/299/908_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => dag-14-t-19-21-t-m-26-08-2018 ) [9] => stdClass Object ( [reportId] => 5034939 [userId] => 299908 [countryId] => 101 [username] => pandorra [datePublication] => 2018-08-20 [photoRevision] => 0 [title] => Dag 8 t/m 13 - 15 t/m 20-08-2018 [message] => Dag 8 t-m 13 – 15, 16, 17, 18, 19 en 20-08-2018 ’s Ochtends hebben wij nog vrij in Bukara en kunnen nog even langs de bezienswaardigheden lopen, kopen nog wat brood en smeersels voor onze lunch in de bus. Wij vertrekken rond 13.00 uur met de bus naar onze volgende bestemming in Samarkand. Het is een vrij lange rit en onderweg korte stops om even de benen te strekken of een drankje te kopen. Als wij in het hotel zijn aangekomen gaan wij nog een snelle wandeling maken voor de volgende dag en lopen langs alle te bezichtigen Moskeeën en Mausoleums, zodat wij morgen precies weten hoe te lopen. Vandaag beginnen wij bij Shah-i-Zinda de beroemdste begraafplaats in Centraal Azië. Hier zien wij mooie interieurs bij de graftombes. Prachtig versierde wanden met blauwe tegeltjes. Vanaf hier lopen wij naar het Mausoleum van de President. Hier mogen absoluut geen foto’s worden gemaakt. En dan volgen er een aantal Mausolea en Moskeeën. Op het grote plein waar meerdere Moskeeën staan zijn de bovenkanten van de muren met tijgers versierd. Dit is dus eigenlijk bij de Islam verboden er mogen geen afbeeldingen voorkomen op bouwwerken. Er loopt een fotograaf over het plein en hij fotografeert mensen met op de achtergrond een Moskee. Wij worden aangesproken door een man en hij wil door deze fotograaf gefotografeerd worden, maar vraagt aan ons of wij bij hem komen staan. Soms zijn wij echt verbaasd door deze vragen. Wij zijn de rotste niet en gaan naast hem staan en lachen naar de fotograaf. De man bedankt ons en wij gaan verder waar wij zijn gebleven. Na zeker een uur komt dezelfde man met zijn aktentas op ons af en haalt de afgedrukte foto uit zijn tas. Het is toch een raar gezicht als je jezelf op een afdruk ziet staan van een wildvreemde man. Wat moet hij nou met ons op de foto. De man is inmiddels weer weggelopen en ineens schiet mij iets te binnen. Ik hol de man achterna en vraag of hij nu met ons op de foto zou willen. Wij poseren voor de Moskee en vragen aan een voorbijganger of hij met mijn camera de foto zou willen nemen. Ik hou de foto van de man in mijn handen waar wij op staan afgedrukt. Ik beloof hem deze foto per email te versturen. Als wij later naar ons hotel lopen probeer ik mij nog steeds voor te stellen wat iemand nu met deze foto gaat doen. Hij zet ons op zijn nachtkasje, doet zijn avondgebedje en kijkt nog een keer naar ons voordat hij slapen? Het is mij een raadsel. Vandaag heel veel gelopen, veel gezien en nu maar lekker naar het hotel. Vandaag vertrekken wij naar Tashkent de hoofdstad van Oezbekistan. Het is vanaf Samarkand ongeveer 5 uur rijden. De wegen zijn niet altijd super. Wij passeren een aantal controleposten. Er is hier genoeg werkgelegenheid. In Taskent logeren wij in echt zo’n Russisch hotel – koud en zakelijk. Maar de kamer is groot en er staan zelfs fauteuils in met een salontafel. Er valt niet zoveel te zien in Tashkent. We gaan met de metro naar de bazaar. De metro ziet er ook echt Russisch uit. Soms mooie versieringen op de wanden. Je koopt één keer een kaartje en dan kun je alle lijnen gebruiken. Voor ons ritje betalen we euro 0,12 en rijden hier best een stuk voor. De bazaar valt een beetje tegen. Heel veel kleding en schoenen en weinig andere leuke dingen. Hierna vertrekken wij naar het eindstation. Monica onze reisleidster heeft met ons afgesproken dat wij rond 17.30 uur op het eindstation staan. Zij kent een Nederlandse schilder en zij wil ons aan hem voorstellen. Ronald woont al 21 jaar in Oezbekistan. Hij heeft les gehad aan de academie in Den Haag. Wij gaan met hem naar zijn atelier en kunnen zijn werk bewonderen. Hij maakt schitterende portretten van Oezbeken. Heeft contact met galeries en exposeert. Hij gaat nog regelmatig terug naar Nederland. Heeft in Oezbekistan de liefde van zijn leven gevonden en heeft met haar een dochter. Hij vertelt ons het één en ander over Oezbekistan en zijn werk. Hierna gaan wij uit eten en Ronald besteld voor ons het lokale voedsel wat erg lekker is. We drinken nog een aantal glaasjes wodka en dan nemen wij afscheid van hem. We rijden met vier taxi’s naar onze volgende lokatie in Ferghana. Wij zitten in de taxi bij Murad en hij heeft een vrij driftige stijl van rijden. Wij zijn de laatste in de rij van de taxi’s. Op tweebaanswegen haalt hij zijn voorganger in en toetert net zo lang, totdat zijn voorganger iets meer rechts gaat rijden, zodat de taxi er langs kan rijden. Ik ben er niet zo van gediend en ben niet zo gelukkig met onze chauffeur. Onderweg hebben wij een stop in Kokand, vroeger het kruispunt van oude handelsroutes. Een vrij lange dag om te rijden, dus valt er niet zoveel te vertellen. Het hotel heeft een zwembad en kunnen wij nog even genieten, want binnenkort gaan wij de bergen in. Als wij s’ochtends vertrekken bezoeken wij onderweg een zijdefabriek. Het is vandaag zondag en er wordt niet gewerkt, maar ze hebben toch een aantal dames opgetrommeld die ons demonstraties geven. Hoe de cocon in het hete water zacht wordt gemaakt en de lange zijdedraden verzameld worden. Verder een demonstratie van het weven. Het blijft fascinerend om te zien hoe ze de patronen in elkaar draaien. En ja na iedere bezichtiging is er natuurlijk een winkel waar je van alles kunt kopen. Prachtige sjaal van zijde maar ook van katoen. Vanaf hier rijden wij naar de grens en steken de grens over naar Kirgistan. Het is hier een drukte van jewelste. Tussen Oezbekistan en Kirgistan is het pas één jaar toegestaan om de grens over te steken. Het is heel apart, want links staan in lange rijen alle mannen en rechts alle vrouwen. Wij als toeristen mogen het middenpad doorlopen en komen zo eerder bij de douane aan. Er wordt wat af gecontroleerd. Alle tassen weer door de scan en er wordt lang naar de paspoorten gekeken. Zo we zijn Oezbekistan uit. Dan lopen we door een stuk niemandsland. Bij de volgende grens begint het gehele ritueel opnieuw. Drommen met mensen staan te wachten en wij mogen door het middenpad lopen naar de douane. Weer een volledige check en dan zijn we in Kirgistan. Hier staat onze nieuwe gids op ons te wachten. Onze Russische Tatjana. Vanaf hier is het nog een kwartier rijden naar ons hotel in Osj. We bezoeken een museum met oudheden en Tatjana verteld over de stromingen in haar land. Wanneer de Islam is begonnen en dat er zelfs Boeddhisme is geweest, maar van die stroming is niet veel meer over. Hierna krijgen wij de kans om over een bazaar te lopen. De mensen zijn hier heel relaxt en hebben best zin in een praatje. Ik heb mijn printertje weer bij mij en als ik een foto heb genomen met mijn telefoon kan ik van iedereen een foto printen. Ze vinden dit altijd super leuk en ik heb gelijk weer een leuke portretfoto. Het mes snijdt aan twee kanten. Ook de aangeboden producten op de markt zien er weer anders uit dan in Oezbekistan. We vertrekken met 2 busjes en deze zijn best groot naar onze volgende bestemming. We zijn met ons tienen, de reisleidster Monica en onze Russische Tatjana. Dus genoeg ruimte in de bus voor 6 mensen. Wat een luxe, want we kunnen allemaal apart zitten. We gaan vandaag best een eind rijden, maar met genoeg stops. We bezoeken eerst een Mausoleum. Deze is niet zo versierd met blauwe tegels als in Oezbekistan, maar heeft toch prachtige versieringen. Volgens Tatjana laat Kirgistan de originele situatie zien, terwijl in Oezbekistan alle Mausoleums worden opgekalefaterd met blauwe tegeltjes en dit klopt volgens haar niet. Hierna moeten er inkopen worden gedaan op de markt, want vanmiddag gaan wij picknicken. We zien twee agenten staan en vragen ook hier weer of mij met hun op de foto mogen en jawel hoor wat in Oezbekistan en Turkmenistan niet lukte, lukt hier wel. De agenten vinden het geen probleem om te poseren. Ja het klinkt misschien kinderachtig, maar alles wat niet mag is toch het leukst. Op de markt zien wij weer schitterende mensen. De dames lachen ons toe met heel veel gouden tanden. Inmiddels weten wij de betekenis van al dit goud. Voor ieder kind dat zij baart schenkt haar man haar een gouden tand om haar te bedanken. Ook mannen hebben veel gouden tanden, maar dit is alleen maar om hun rijkdom te laten zien. Op heel veel auto’s met een bescheiden laadbak staan koeien of paarden. Het is leuk om te zien hoe deze beesten voorbij rijden. Tatjana vertelt ons dat morgen het slachtfeest is van de Islamieten. Dan vind ik het toch een beetje zielig. Onderweg lopen er hele kuddes schapen over de weg en onze chauffeurs manoeuvreren hun auto’s er keurig doorheen en wij krijgen ook de gelegenheid om te fotograferen. Langzaam aan gaat het landschap veranderen en zien wij zachtgele en zachtgroene heuvels en daarachter de bergen. Wij rijden naar het hoogste punt zo’n 3000 meter. Hier zien wij roofvogels vliegen, maar te ver weg voor de foto. Er komt een fietser naar boven gefietst. Hij draagt een oranje shirt en wij begroeten hem, maar het is een Duitser. Hij fietst vier weken door Kirgistan. En ja de tocht naar boven fietsen was best zwaar. Wij doen het hem niet na en stappen weer in onze busjes. Verderop zien wij de eerste Yurts in het landschap. In de Yurts leven de nomaden met hun vee. Het zijn mooie ronde tenten, waarin zij leven met hun familie. Als er een Yurt dichter bij de weg staat stoppen wij even om bij de paarden te kijken. Er liggen een aantal veulens aan touwen. De merries grazen er omheen. De vrouw en haar zoon komen naar de merries om deze te melken. Eerst wordt er een veulen bij gehaald en deze mag even bij haar moeder drinken. Dan halen ze de veulen weer weg en is de melk goed op gang gekomen. Zo worden de merries vijf keer per dag gemolken. Wij vervolgen onze tocht. Het landschap is echt adembenemend. Tenslotte komen wij uit de heuvels en rijden wij weer over een vlakke weg naar onze bestemming in Kazarman. Hier slapen wij in een Guesthouse. Wij hebben werkelijk geen idee hoe het er zal uitzien en bereiden ons voor op het ergste. Het is dus een Bed and Breakfast. Als wij het huis binnen gaan moeten wij onze schoenen uit doen. Het huis bestaat uit verschillende vertrekken. Een keuken, douche, een hele grote eetkamer en verschillende slaapkamers. Wij slapen met zijn zessen in dit huis. Het ziet er keurig uit. Het toilet is ongeveer 30 meter bij het huis vandaan, maar ook dit hokje ziet er netjes uit. De rest van de groep slaapt in een ander huis. Daar gaan wij naar toe voor ons avondeten. De tafel staat vol met fruitschalen, zoete hapjes, komkommer en tomaat. Het is een weelde om te zien. We krijgen eerst soep en daarna krijgen wij rijst met vlees geserveerd. We hadden minder verwacht, maar het is allemaal lekker. [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-07-01 14:51:47 [totalVisitorCount] => 81318 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1067 [author] => [cityName] => Kazarman [travelId] => 519658 [travelTitle] => De korte Zijdenroute [travelTitleSlugified] => de-korte-zijdenroute [dateDepart] => 2018-08-08 [dateReturn] => 2018-08-31 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,kazarman [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/299/908_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => dag-8-t-m-13-15-t-m-20-08-2018 ) [10] => stdClass Object ( [reportId] => 5033335 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-08-06 [photoRevision] => 0 [title] => Oude zijderoute 7 [message] => 01-08 Bewolkt weer, na het ontbijt toch nog even naar boven gereden, doch daar begon het te regenen. Dus toch maar geen wandeling meer. Dan maar naar de groep in Bishkek. Eenmaal uit de bergen werd het droog, maar het ging flink waaien met een gele stofstorm tot gevolg. Deze ging ons vooruit richting de stad. Het was dan ook erg stoffig in de stad. Gelukkig ging de wind daarna snel liggen en kregen we weer helder zicht. We stonden geparkeerd bij een hotel, wat tevens ook onze overnachtingsplek was. Samen met Tanny en Henk in een taxi naar de stad door een wie war van straatjes werden we uiteindelijk bij de bazaar afgezet. Leuk om hier door heen te lopen en te kijken naar wat er allemaal te koop aangeboden wordt. Daarna door de hoofdstraat gelopen, weinig bijzondere dingen te zien, behalve het park met de vele fonteinen ende vele kleurige bloemen. Met Tanny en Henk uit eten geweest in een mooi luxe restaurant, daarna met de taxi terug naar onze overnachtingsplek. 02-08 Vanochtend was het nog een hele toer om de stad uit te komen vanwege wegomleidingen. Eenmaal uit de stad reden we de bergen in om over de Otmokpas van 3200 meter te rijden. Een prachtige tocht, een ongerepte natuur met de alom aanwezige hoge met sneeuw bedekte bergen en natuurlijk ook de nomaden die daar in de zomer in Yurts leven met hun vee, schapen, paarden en koeien die daar vrij rondlopen. We overnachten in een enorme weidse vallei op 2600 meter tussen de paarden en schapen. Regelmatig zagen we een kudde voorbij komen met hun herder te paard. Toen de zon onderging koelde het meteen zeer snel af, naar 10 graden, dus toch nog even de kachel aan gehad. 03-08 Wakker geworden met een temperatuur van 4 graden, toch el een beetje fris. Doch toen de zon er eenmaal was liep de temperatuur al weer snel op. We zouden vandaag naar het Toktogul stuwmeer rijden. We reden door een prachtig weids en ook bergachtig landschap en moesten nog over een pas van 3200 meter. Daarna afgedaald naar het stuwmeer op 1000 meter. Dit is een van de grootste reservoirs van de Naryn-rivier, tevens ook de watervoorziening voor Uzbekistan. Hier op een camping een mooi overnachtingsplekje uitgezocht om hier twee dagen te blijven. 04-08 Vanochtend met de campingeigenaar een boottochtje gemaakt over het meer. In de bergen met hem nog een spelonk bezocht, die als verblijfplaats diende voor de wilde dieren. Daarna klom hij nog wat verder naar boven om voor ons pistachenootjes te plukken. Voor ons niet te eten, zijn rauw en hard. ‘S-middag lekker in het meer gezwommen en ‘s-avonds daar een heerlijk gebakken visje gegeten, al liggend aan tafel. 05-08 Vandaag een mooie rit door een prachtig, droog landschap met vele heuvelafwaarts de grens-plaats Osh. Is één van de oudste plaatsen van Centraal Azië, was een pleisterplaats aan een van de zijderoutes. Heeft een van de oudste markten van de wereld, bazaar Jayma, is een kilometer lang. Beroemd om zijn ligging- het kruispunt van handelswegen vanuit India naar Europa, al meer dan 2000 jaar. We blijven hier nog een dag staan, ondanks de hitte van overdag 38 graden en ‘s-nachts 23 graden. Ko heeft een slechte nacht gehad, overgeven en diarree, niet te zuinig. Dus maandag een lusteloze dag aan de bouillon en Imodium, gelukkig vrij snel weer opgeknapt, dus van de stad hebben we niet veel kunnen zien. Dinsdag steken we de grens over naar Uzbekistan. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1215 [author] => Ko en Geert [cityName] => Bisjkek [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijderoute-7 ) [11] => stdClass Object ( [reportId] => 5032381 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-07-31 [photoRevision] => 0 [title] => Oude Zijde Route 7 [message] => Hier komt reisverslag nr. 7, nog maar kort na nr. 6,maar nu hebben we even goede verbinding en daar willen we dan ook gebruik van maken. We staan momenteel in het natuurpark Ala Archa onder Bishkek op 1800 meter hoogte. 26 juli Vanochtend eerst naar het dorp gereden om reisverslag nr. 6 te schrijven. Daar meteen ook wat boodschappen gedaan in verschillende winkeltjes. Op de app. gezocht naar een overnachtingsmogelijkheid in de buurt aan het meer, samen met Teun en Ine daar naar toe gereden. Daar aangekomen op een ruwe kale vlakte, moesten we eigenlijk nog een steile helling naar beneden, onverhard, nemen. Dit toch maar niet gedaan, we waren bang dat we de andere ochtend niet meer naar boven kunnen komen. Dus bovenop het plateau blijven staan uit veiligheidsoverwegingen. Hier de nacht door gebracht, heerlijk rustig en stil. 27 juli Na het ontbijt eerst een wandeling gemaakt naar het strand. Toen we terug wandelden maakte we een praatje(handen en voeten) met een local. Deze nodigde ons uit om met hem mee naar huis te gaan, hij wilde dan een schaap slachten een voor ons klaar maken. We hebben het aanbod af moeten slaan omdat we verder met de groep moesten omdat we de volgende ochtend vroeg in Kochor moesten zijn. 28 juli Vroeg opgestaan en naar Kochor gereden, waren daar om 08:30 uur. Hier gingen we met de hele groep in personenauto's, met locals als chauffeur naar het bergmeer Song Köl, op 3000 meter hoogte. Het tweede grootste meer na Issyk Köl. Het werd een echt Aziatisch avontuur. Het begon al met het tanken van benzine bij een druk benzinestation. Iedereen stond kris kras door elkaar en de een voor de ander wilde als eerste bij de pomp zijn. De auto waar wij met mee moesten wilde niet meer starten. De motorkap omhoog en met een steen op de startmotor slaan, nog niet starten. Na wat duwwerk gelukkig toch aan de praat gekregen. Het eerste stuk van de rit ging prima, maar eenmaal in de bergen raakte de motor oververhit en moest gekoeld worden met water uit het riviertje, doch dit alles hielp niet. Gelukkig was er inmiddels een andere auto gekomen waar we in over mochten stappen en konden we de onverharde pad vervolgen. We moesten wel 2x door een rivierbedding rijden met het water tot aan de assen, doch men is dat hier schijnbaar gewoon. Gelukkig hielden we de voeten droog. Verder was het een prachtige tocht door de bergen met de besneeuwde toppen. Boven konden we genieten van een wijds uitzicht over de vlakte met de paarden en koeien waar de Nomaden nog in Yurts wonen. Na een rondwandeling kregen we in een Yurt een lunch aangeboden, soep met thee en brood met jam, ook de snoepjes ontbraken niet. Ook de terugreis verliep niet geheel vlekkeloos, want één van de ander auto's viel uit vanwege een kapotte V-snaar. Dus werden we verdeeld over drie auto's, dat was erg krap voor een drie uur durende tocht. We hebben het overleefd en dit komt hier vast vaker voor. De chauffeur bleven vriendelijk lachen en rustig. Eenmaal terug zijn we uiteten geweest met Henny en Piet, waarna we onze overnachtingsplek aan het stuwmeer hebben opgezocht. 27 juli Vandaag vanaf het stuwmeer door de bergen naar Tokmok gereden. Onderweg nog met Nederlanders gesproken die daar aan het fietsen waren, waren vanuit Tajikistan onderweg naar Almaty. Het was een prachtige tocht door de bergen, daarna kwamen we weer wat meer op het vlakke land, wat rijkelijk bevloeid werd met water uit de bergen voor de fruit- en groenteteelt. Dus hier ook weer veel stalletjes langs de kant van de weg. Zo kwamen we in Tokmok aan, een klein bedrijvig stadje met levendige handel. Daarna doorgereden naar Balasagun, waar we de Burana minaret uit de 11e eeuw, was oorspronkelijk 46 meter hoog, maar door aardbevingen door de eeuwen heen is hij nu nog 24 meter hoog. Op de parkeerplaats hebben we ook de nacht doorgebracht. 28 juli Van Balasagun over het vlakke land naar Bishkek gereden, de hoofdstad van Kirgizië. Een levendige en relatief moderne stad met veel winkels met "westerse" artikelen. Is één van de belangrijkste steden van Centraal Azië en de grootste stad in Kirgizië met meer dan 80 nationaliteiten. Hier zie je al wel meer islamitische vrouwen met hoofddoek. Na boodschappen gedaan te hebben zijn we de snikhete stad uitgereden, de bergen in naar het nationaal park Ala Archa. Hier willen we twee nachten in alle rust doorbrengen. Bij de ingang werden we door een begeleider opgewacht die ons naar een hoger gedeelte bracht, naar een mooi plekje aan de rivier op 1800 meter hoogte. Achter ons was een beekje met kraakhelder water, wat we ook als drinkwater konden gebruiken. Dit is echt genieten. Prachtig weer, overdag 30 graden en als de zon weg is koelt jet 's-nachts af naar 12 graden, heerlijk om te slapen. 31 juli Vandaag op het gemak ontbeten, daarna een wasje gedaan met water uit de beek. de bus weer op orde gemaakt en gepoetst. Vanmiddag een korte bergwandeling gemaakt. Verder lekker genieten van de natuur. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1178 [author] => Ko en Geert [cityName] => Bisjkek [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijde-route-7 ) [12] => stdClass Object ( [reportId] => 5031557 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-07-26 [photoRevision] => 0 [title] => Oude Zijde Route 6 [message] => 13 juli Vanochtend eerst in Turkistan naar de bazaar geweest. Je weet niet wat je ziet. Allemaal kleine winkeltjes, kraampjes, kruip door sluip door, eettentjes waar de heerlijke Aziatische geuren van de kruiden je neus binnendringen, je loopt van het ene naar het andere kraam. Bij zo'n eettentje heerlijke vleesspiesjes gegeten. wat zijn de mensen hier toch vriendelijk en beleefd. Daarna zijn we door de woestijn verder gereden naar Taraz. Onderweg werden we nog aangehouden door een corrupte agent die eerst 300 dollar eiste, maar Geert heeft het terug weten brengen tot 50 euro, want je wilt toch graag je paspoort terug. We overnachten bij het mausoleum van Ayscha Bibi, wat we ook bezocht hebben en er in mochten met lange broek en blootvoets. 14 juli Van Taraz naar Alga, door een mooi groen gedeelte van Kazachstan met veel land- en tuinbouw. Men staat hier veel langs de weg om hun eigen gekweekte groenten en fruit te verkopen, vooral heel veel watermeloenen. In Konday nog even over de markt gelopen en een broodje gekocht, getankt en water ingenomen en daarna naar onze overnachtingsplek. We overnachten aan een riviertje, waar al snel een jonge herder kennis kwam maken en ik (Ko) op zijn paard moest gaan zitten en foto's maken. 15 juli Van Alga naar Almaty, de grootste metropool van Kazachstan. We reden Almaty binnen langs een opgebroken weg met rechts een hele grote bazaar, waar men in en uit liep. Het was met de auto's een drukte van jewelste, alles kriskras door elkaar, geen rijbanen op de weg, soms drie rijen en dan in eens vijf rijen auto's, voor ons geen touw aan vast te knopen. Alleen zorgen dat je hier heelhuids uit gaat komen. Als men een gaatje ziet, dan rijd men er gewoon de auto in, of men stopt gewoon midden op de weg even om een praatje te maken of boodschappen in te laden. Opletten geblazen! Verder op werd het rustiger, waar we bij een benzinestation voor 5 euro onze bus hebben laten wassen, want die zag er niet meer uit met al dat stof enz. uit de woestijn. Daarna zijn we de stad verder ingereden on de cathedraal van Zenkov te bekijken, maar dat was een tegenvaller. Hij stond rondom in de steigers en was gesloten. Nog wel even in een kleine kerk er naast gekeken, waar net een dienst bezig was. Vervolgens op een nabij gelegen bazaar boodschappen gedaan en toen naar onze overnachtingsplek gereden. die was bij de Medeo schaatsbaan, waar destijds Ard Schenk en Kees Verkerk geschaatst hebben. Hier hebben we mooi de finale van het W.K. voetbal kunnen kijken. 16 juli Vanochtend met de gondel van het skigebied naar boven (3000 mtr.) Een prachtig gebied met mooie vergezichten. Hier ook van dichtbij een lammergier gespot die van dichtbij overkwam vliegen, wat een reusachtig beest. Na in een yurt thee te hebben gedronken en een hapje gegeten zijn we terug naar beneden gegaan. Voor overnachting naar het natuurpark Ile Alatau gereden, een mooie groene vallei, waar veel mensen uit de stad verkoeling komen zoeken. we stonden op een mooie plek aan de rivier. 17 juli Vanochtend werden we al vroeg gewekt door onweer en regen met 12 graden. Na het ontbijt zijn we de vallei uitgereden en toen we eenmaal de bergen uit waren, klaarde het op en was het alweer snel 30 graden. We zijn de stad Almaty uitgereden naar de Sharyn Canyon aan de Sharyn rivier. Ook weer een dor en droog gebied en de laatste 10km. over een onverharde en stoffige weg, maar het was de moeite waard. We kwamen bij de canyon van het natuurpark en we konden de bus zo neer zetten dat we in de canyon konden kijken, genietend van de prachtige oranje, bruin rode kleuren van het gesteente met de ondergaande zon. Later kwamen er onweersbuien opzetten, eerst genieten vanaf deze hoogte van de prachtige lichtflitsen, maar toen kwam de regen en de wind. Dat ging tekeer, het was alsof we op een boot zaten, zo schudde de bus heen en weer, dat voelde toch niet echt lekker, zo op het randje van het ravijn. We hebben het overleefd. 18 juli We werden wakker met een straal blauwe lucht, alsof er geen noodweer geweest was. De wandelschoenen aangedaan en naar beneden in de canyon gelopen, we hebben tot aan de rivier door de prachtige canyon gewandeld. Daar was een restaurantje, dus ook mooi tijd voor een bakje koffie. Hier werden ook huisjes en yurts verhuurd. Weer op het gemak terug gewandeld en verder de dag rustig door gebracht voor de bus, jammer dat er nogal een harde wind stond. Toen het donker was kwam er een zatte Belg in zijn auto langs, die veel te ver door reed en van het talud afschoot, bijna het ravijn in. Met vijf man(ketting gemaakt) hebben we die man naar boven weten te halen, vervolgens werd hij agressief, wilde steeds terug naar zijn auto, die op het punt stond het ravijn in te kantelen. Politie bellen had geen zijn, want daar was nergens geen bereik. We hebben hem daarna met rust gelaten en zijn we gaan slapen. 19 juli Vanochtend vroeg eerst het natuurpark met zijn allen uitgereden en buiten de poort verzameld, na de briefing eerst nog ontbeten. Daarna onze reis vervolgd naar onze laatste overnachtingsplek in Kazachstan, prachtig weer met 30 graden. Eerst nog naar een uitzichtpunt gereden voor een laatste blik op de Charynrivier en canyon. Vervolgens naar Kegen, het laatste dorpje voor de grens om boodschappen te doen en onze laatste Kazagstaans geld op te maken. Hier zitten we ook dicht bij de grens van China. Onze overnachtingsplek is in de natuur bij Karkara, een prachtige vallei met een rivier waar de paarden, koeien en schapen vrij rondlopen. we hadden een prachtig zicht op de besneeuwde toppen van het Xinkiang Tianshan gebergte, maakt deel uit van de Tianshan bergketen van Centraal Azië, een van de grootste van de wereld. We waren er vroeg, dus mooi tijd om een handwasje te doen met water uit de rivier. We zitten nu op een hoogte van 1200 meter, nadat de zon onder was zakte de temperatuur al snel naar 10 graden, dus de kachel aan in de bus. 20 juli Naar de grens gereden, deze grenspost is alleen in de zomer open. Eerst controle aan de grens van Kazachstan, papieren en controle van de bus. Ko moest als medepassagier eerst lopend ge grens over naar Kirgiezië, was maar 100 meter. Bij deze grens weer alles controleren, papieren en ook de bus weer van binnen en buiten. Vanaf de grens een hele slechte weg, maar wel vriendelijk zwaaiende mensen. Naar Tub gereden voor telefoonkaart, geld pinnen en boodschappen doen in zo'n klein Aziatisch winkeltje, geen zelfbediening. Vervolgens naar Karakol gereden om een autoverzekering af te sluiten. Daarna naar onze overnachtingplek op een plateau aan het Issyk Köl meer, het 2e grootste bergmeer van Kirgizië. 21 juli Na de lunch zijn we naar Karakol gereden en daar zowel de houten kathedraal als de houten moskee bezocht. Daarna in de stad een plekje gezocht om te overnachten, omdat we de andere ochtend de veemarkt wilden bezoeken en die begon al om 06:00 uur en is om 10:00 uur afgelopen. 22 juli Om 05:00 uur opgestaan en na een bakje koffie en een cracker naar de vee markt. Je weet niet wat je ziet, de dieren worden hier aangevoerd in alles wat wielen heeft, van personenauto's tot kleine vrachtwagentjes. Een levendige handel in schapen, koeien en paarden. Prachtig om dit mee te maken, tussen het vee rijdt men gewoon met de auto. Af en toe moest je zelf ook opzij springen. Onze overnachtingsplek was in een vallei bij Jeti Örguz, een bergkloof aan een snelstromende rivier. 23 juli Vanochtend eerst een handwas gedaan met water uit de snelstromende rivier, met dit prachtige weer was de\ze snel droog. Na de lunch zijn we de bergen ingewandeld, langs de rivier omhoog. Eenmaal boven hadden we een wijds uitzicht over een vallei waar nomaden in hun yurts daar wonen en leven van hun veeteelt. In een yurt mochten we aanliggen om thee te drinken, we kregen er brood en twee soorten jam bij. Op onze terug weg, werden we uitgenodigd door een ter plekke picknicken familie. We moesten van hun thee drinken en kregen een lepel in onze handen gedrukte en moesten mee eten uit een grote schaal rijst met groente en schapenvlees. Eenmaal terug bij de bus stonde er paarden in onze "voortuin" te grazen, prachtig gezicht. Prompt kwam die familie,op weg naar huis, ook nog even langs om in de bus te kijken en foto's te maken. Dat was toch wel genieten van deze contacten. 24 juli Vanochtend uit het dal vertrokken naar Barskoon. Onderweg even boodschappen doen in een klein dorpje en plotseling stond Kanat en zijn moeder bij de bus om haar vest wat ze bij ons had laten liggen op te halen. weer foto's maken en een afscheidszoen. De vallei bij Barskoon ingereden naar de waterval, die ons wat tegenviel. Omdat het weer minder werd zijn we deze vallei uit gereden naar het meer om aan het meer, waar we lekker konden zwemmen, te overnachten. 25 juli Vandaag hadden we een bezoek aan een valkenier, die ons een demonstratie gaf hoe een arend zijn prooi vangt. Dit werd op een traditionele manier gedaan met een levend konijn. Daarna kregen we ook bij hem thuis een lunch aangeboden, rijst met groente, schapenvlees en een salade en natuurlijk ontbrak de thee niet. Daarna zijn we naar een camping in de buurt aan het meer gereden om daar te overnachten. Tot zover onze belevingen. We maken het goed, hopelijk jullie ook. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1216 [author] => Ko en Geert [cityName] => Karakol [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijde-route-6 ) [13] => stdClass Object ( [reportId] => 5031556 [userId] => 418981 [countryId] => 101 [username] => KoGeert [datePublication] => 2018-07-26 [photoRevision] => 0 [title] => Oude Zijde Route 6 [message] => 13 juli Vanochtend eerst in Turkistan naar de bazaar geweest. Je weet niet wat je ziet. Allemaal kleine winkeltjes, kraampjes, kruip door sluip door, eettentjes waar de heerlijke Aziatische geuren van de kruiden je neus binnendringen, je loopt van het ene naar het andere kraam. Bij zo'n eettentje heerlijke vleesspiesjes gegeten. wat zijn de mensen hier toch vriendelijk en beleefd. Daarna zijn we door de woestijn verder gereden naar Taraz. Onderweg werden we nog aangehouden door een corrupte agent die eerst 300 dollar eiste, maar Geert heeft het terug weten brengen tot 50 euro, want je wilt toch graag je paspoort terug. We overnachten bij het mausoleum van Ayscha Bibi, wat we ook bezocht hebben en er in mochten met lange broek en blootvoets. 14 juli Van Taraz naar Alga, door een mooi groen gedeelte van Kazachstan met veel land- en tuinbouw. Men staat hier veel langs de weg om hun eigen gekweekte groenten en fruit te verkopen, vooral heel veel watermeloenen. In Konday nog even over de markt gelopen en een broodje gekocht, getankt en water ingenomen en daarna naar onze overnachtingsplek. We overnachten aan een riviertje, waar al snel een jonge herder kennis kwam maken en ik (Ko) op zijn paard moest gaan zitten en foto's maken. 15 juli Van Alga naar Almaty, de grootste metropool van Kazachstan. We reden Almaty binnen langs een opgebroken weg met rechts een hele grote bazaar, waar men in en uit liep. Het was met de auto's een drukte van jewelste, alles kriskras door elkaar, geen rijbanen op de weg, soms drie rijen en dan in eens vijf rijen auto's, voor ons geen touw aan vast te knopen. Alleen zorgen dat je hier heelhuids uit gaat komen. Als men een gaatje ziet, dan rijd men er gewoon de auto in, of men stopt gewoon midden op de weg even om een praatje te maken of boodschappen in te laden. Opletten geblazen! Verder op werd het rustiger, waar we bij een benzinestation voor 5 euro onze bus hebben laten wassen, want die zag er niet meer uit met al dat stof enz. uit de woestijn. Daarna zijn we de stad verder ingereden on de cathedraal van Zenkov te bekijken, maar dat was een tegenvaller. Hij stond rondom in de steigers en was gesloten. Nog wel even in een kleine kerk er naast gekeken, waar net een dienst bezig was. Vervolgens op een nabij gelegen bazaar boodschappen gedaan en toen naar onze overnachtingsplek gereden. die was bij de Medeo schaatsbaan, waar destijds Ard Schenk en Kees Verkerk geschaatst hebben. Hier hebben we mooi de finale van het W.K. voetbal kunnen kijken. 16 juli Vanochtend met de gondel van het skigebied naar boven (3000 mtr.) Een prachtig gebied met mooie vergezichten. Hier ook van dichtbij een lammergier gespot die van dichtbij overkwam vliegen, wat een reusachtig beest. Na in een yurt thee te hebben gedronken en een hapje gegeten zijn we terug naar beneden gegaan. Voor overnachting naar het natuurpark Ile Alatau gereden, een mooie groene vallei, waar veel mensen uit de stad verkoeling komen zoeken. we stonden op een mooie plek aan de rivier. 17 juli Vanochtend werden we al vroeg gewekt door onweer en regen met 12 graden. Na het ontbijt zijn we de vallei uitgereden en toen we eenmaal de bergen uit waren, klaarde het op en was het alweer snel 30 graden. We zijn de stad Almaty uitgereden naar de Sharyn Canyon aan de Sharyn rivier. Ook weer een dor en droog gebied en de laatste 10km. over een onverharde en stoffige weg, maar het was de moeite waard. We kwamen bij de canyon van het natuurpark en we konden de bus zo neer zetten dat we in de canyon konden kijken, genietend van de prachtige oranje, bruin rode kleuren van het gesteente met de ondergaande zon. Later kwamen er onweersbuien opzetten, eerst genieten vanaf deze hoogte van de prachtige lichtflitsen, maar toen kwam de regen en de wind. Dat ging tekeer, het was alsof we op een boot zaten, zo schudde de bus heen en weer, dat voelde toch niet echt lekker, zo op het randje van het ravijn. We hebben het overleefd. 18 juli We werden wakker met een straal blauwe lucht, alsof er geen noodweer geweest was. De wandelschoenen aangedaan en naar beneden in de canyon gelopen, we hebben tot aan de rivier door de prachtige canyon gewandeld. Daar was een restaurantje, dus ook mooi tijd voor een bakje koffie. Hier werden ook huisjes en yurts verhuurd. Weer op het gemak terug gewandeld en verder de dag rustig door gebracht voor de bus, jammer dat er nogal een harde wind stond. Toen het donker was kwam er een zatte Belg in zijn auto langs, die veel te ver door reed en van het talud afschoot, bijna het ravijn in. Met vijf man(ketting gemaakt) hebben we die man naar boven weten te halen, vervolgens werd hij agressief, wilde steeds terug naar zijn auto, die op het punt stond het ravijn in te kantelen. Politie bellen had geen zijn, want daar was nergens geen bereik. We hebben hem daarna met rust gelaten en zijn we gaan slapen. 19 juli Vanochtend vroeg eerst het natuurpark met zijn allen uitgereden en buiten de poort verzameld, na de briefing eerst nog ontbeten. Daarna onze reis vervolgd naar onze laatste overnachtingsplek in Kazachstan, prachtig weer met 30 graden. Eerst nog naar een uitzichtpunt gereden voor een laatste blik op de Charynrivier en canyon. Vervolgens naar Kegen, het laatste dorpje voor de grens om boodschappen te doen en onze laatste Kazagstaans geld op te maken. Hier zitten we ook dicht bij de grens van China. Onze overnachtingsplek is in de natuur bij Karkara, een prachtige vallei met een rivier waar de paarden, koeien en schapen vrij rondlopen. we hadden een prachtig zicht op de besneeuwde toppen van het Xinkiang Tianshan gebergte, maakt deel uit van de Tianshan bergketen van Centraal Azië, een van de grootste van de wereld. We waren er vroeg, dus mooi tijd om een handwasje te doen met water uit de rivier. We zitten nu op een hoogte van 1200 meter, nadat de zon onder was zakte de temperatuur al snel naar 10 graden, dus de kachel aan in de bus. 20 juli Naar de grens gereden, deze grenspost is alleen in de zomer open. Eerst controle aan de grens van Kazachstan, papieren en controle van de bus. Ko moest als medepassagier eerst lopend ge grens over naar Kirgiezië, was maar 100 meter. Bij deze grens weer alles controleren, papieren en ook de bus weer van binnen en buiten. Vanaf de grens een hele slechte weg, maar wel vriendelijk zwaaiende mensen. Naar Tub gereden voor telefoonkaart, geld pinnen en boodschappen doen in zo'n klein Aziatisch winkeltje, geen zelfbediening. Vervolgens naar Karakol gereden om een autoverzekering af te sluiten. Daarna naar onze overnachtingplek op een plateau aan het Issyk Köl meer, het 2e grootste bergmeer van Kirgizië. 21 juli Na de lunch zijn we naar Karakol gereden en daar zowel de houten kathedraal als de houten moskee bezocht. Daarna in de stad een plekje gezocht om te overnachten, omdat we de andere ochtend de veemarkt wilden bezoeken en die begon al om 06:00 uur en is om 10:00 uur afgelopen. 22 juli Om 05:00 uur opgestaan en na een bakje koffie en een cracker naar de vee markt. Je weet niet wat je ziet, de dieren worden hier aangevoerd in alles wat wielen heeft, van personenauto's tot kleine vrachtwagentjes. Een levendige handel in schapen, koeien en paarden. Prachtig om dit mee te maken, tussen het vee rijdt men gewoon met de auto. Af en toe moest je zelf ook opzij springen. Onze overnachtingsplek was in een vallei bij Jeti Örguz, een bergkloof aan een snelstromende rivier. 23 juli Vanochtend eerst een handwas gedaan met water uit de snelstromende rivier, met dit prachtige weer was de\ze snel droog. Na de lunch zijn we de bergen ingewandeld, langs de rivier omhoog. Eenmaal boven hadden we een wijds uitzicht over een vallei waar nomaden in hun yurts daar wonen en leven van hun veeteelt. In een yurt mochten we aanliggen om thee te drinken, we kregen er brood en twee soorten jam bij. Op onze terug weg, werden we uitgenodigd door een ter plekke picknicken familie. We moesten van hun thee drinken en kregen een lepel in onze handen gedrukte en moesten mee eten uit een grote schaal rijst met groente en schapenvlees. Eenmaal terug bij de bus stonde er paarden in onze "voortuin" te grazen, prachtig gezicht. Prompt kwam die familie,op weg naar huis, ook nog even langs om in de bus te kijken en foto's te maken. Dat was toch wel genieten van deze contacten. 24 juli Vanochtend uit het dal vertrokken naar Barskoon. Onderweg even boodschappen doen in een klein dorpje en plotseling stond Kanat en zijn moeder bij de bus om haar vest wat ze bij ons had laten liggen op te halen. weer foto's maken en een afscheidszoen. De vallei bij Barskoon ingereden naar de waterval, die ons wat tegenviel. Omdat het weer minder werd zijn we deze vallei uit gereden naar het meer om aan het meer, waar we lekker konden zwemmen, te overnachten. 25 juli Vandaag hadden we een bezoek aan een valkenier, die ons een demonstratie gaf hoe een arend zijn prooi vangt. Dit werd op een traditionele manier gedaan met een levend konijn. Daarna kregen we ook bij hem thuis een lunch aangeboden, rijst met groente, schapenvlees en een salade en natuurlijk ontbrak de thee niet. Daarna zijn we naar een camping in de buurt aan het meer gereden om daar te overnachten. Tot zover onze belevingen. We maken het goed, hopelijk jullie ook. [vip] => [userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26 [totalVisitorCount] => 28622 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1117 [author] => Ko en Geert [cityName] => Karakol [travelId] => 489045 [travelTitle] => Mijn eerste reis [travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis [dateDepart] => 2015-04-10 [dateReturn] => 2015-12-31 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => oude-zijde-route-6 ) [14] => stdClass Object ( [reportId] => 4996405 [userId] => 392116 [countryId] => 101 [username] => MichielTammeling [datePublication] => 2017-08-28 [photoRevision] => 0 [title] => Bergkamperen en gekkies op de weg [message] => Alweer halverwege, de tijd vliegt voorbij. Sinds de vorige keer heb ik gelukkig mijn Oezbekistan visa in de pocket! Nadat ik via email mijn "letter of invitation" voor het land had binnengereden via email leek het ophalen van de visa een kwestie van minuten, helaas bleek dat net iets anders te gaan. Ik kwam aan in Bishkek op maandag en hoopte max 2 dagen in de stad te verblijven aangezien er niet veel te doen valt. Toen ik bij de straat van de Oezbekistaanse ambassade aankwam bleek ik helaas de oude locatie te hebben. Gelukkig kwamen er al snel 2 Kirgiziërs aangesneld die allebei een aantal magen opbelde om uit te zoeken waar ik de nieuwe ambassade kon vinden. Toen ook dat op een fiasco uitliep wenkte een van de twee mannen me om me naar een taxi te brengen. Toen ook hij van niets bleek af te weten besloot de beste man, een arme fabrieksarbeider met 8 vingers om me persoonlijk naar de ambassade te rijden. Ondanks een gebrek aan vingers bleek hij toch vrij kundig te zijn in zowel hard rijden en bumperkleven waarDoor we in slechts 15 minuten bij de ambassade aankwamen. Daar aangekomen vertaalde hij alles wat uit de intercom gesputterd werd en bleek dat ik na 16.00 een bepaald nummer moest bellen. Toen werd ik weer lekker naar mn hostek gereden en geld hoefde de beste man niet. Het bleek weer een goede "help een armlastige toerist" dag te zijn. Toen ik belde kreeg ik meteen te horen dat ik na slechts 4 dagen, op vrijdag, mijn visa kon ophalen. Aangezien dat me te lang duurde besloot ik de volgende dag weer heen te gaan en kwam ik warempel het gebouw binnen. De chagrijnige Russisch uitziende Svetlana bleek absoluut geen hulpvaardige kwaliteiten te bezitten en wederom werd me een afspraak voor vrijdagmorgen 10.00 aangeboden. Daarop besloot ik maar om af te reizen naar mijn volgende locatie: Karakol Door op een vol busstation 1.5 uur op een busje te wachten en de volgende week in Bishkek terug te komen voor mn visa. Helaas had mijn maag een ander plan waardoor ik na een tijd wachten mijn spullen uit het busje moest halen en mezelf terugsleepte naar het hostel. Aldaar aangekomen deed ik een dutje in het gras werd ik 10 min later misselijk wakker waarna in twee golven mijn maaginhoud zich over de binnenplaats van het hostel verspreidde. Ik besloot toch maaR 2 dagen te wachten tot vrijdag voor mijn visa... Vrijdagmorgen bleek ik helaas niet de enige en waren er 35 anderen in de rij voor me. Dat betekende dat ik net binnen de openingstijden van 10.00 tot 13.00 mijn visa kon ophalen. Daarna vervolgde ik mijn weg naar Karakol. In de marshrutka naar Karakol werden weer eens wat fratsen uitgehaald waaronder een Russische dronken dwerg die maar tegen me aan bleef kletsen, maar na de uitkomst van een frontaal auto ongeluk te hebben aanschouwd kwam ik heelhuids aan bij mn hostel. (Veel autos hier hebben ook het stuur aan de rechterlant waardoor een auto inhalen met 130 kmpu als bijrijder altijd uitermate spannend is). In Karakol ontmoette ik een Duitse jongen genaamd Philipp die van plan was 5 dagen met een tentje in de bergen te kamperen en aangezien ik verder geen concrete plannen had besloot ik hem te vergezellen. Na 4 dagen van gemiddeld 8 uur over bergen sjouwen met 2x een pas van ong 3800 meter was ik redelijk uitgeteld. De nachten waren vrij koud en het bakken van een laf pakje pasta in de vrieskou was ook geen paradijs hoewel het op dat moment vrij aangenaam was. Af en toe liepen we een aantal 100 meter van elkaar af. Ook de laatste dag naar de hete bronnen toen ik besloot iets eerder te vertrekken. Helaas kwam ik terecht op een of ander verlaten geitenkaas met aan de linkerkant een rotswand en rechts een vrij sterk stromende rivier. Na het ontwijken van omgevallen bomen, doorns en ander gespuis kwam ik na anderhalf uur mensen tegen die vanaf de andere kant kwamen. Dat was vrij aangenaam aangezien ik langzamerhand het idee kreeg dat ik volledig was verdwaald en ik wel een beetje kon janken. Gelukkig kwam ik vervolgens na 2 uur lopen aan bij een guesthouse met een warm bord eten en verwarming waar ik snel gebruik van maakte. De weg terug naar Karakol kon ik bij een oude legertruck vol doorgewinterde Russische scholieren aanhaken. Ik voelde me redelijk baas dat ik in 4 dagen besneeuwde bergtoppen had overwonnen met 10 kilo op de rug maar dat viel in het niet bij de 14-jarige scholieren die 12 dagen hadden gedaan met 16 tot 20 kilo in de nek. In Karakol teruggekomen ging ik weer naar mijn vertrouwde hostel waar ik lekker savonds Uno kon spelen met Matthias een in Japan woonachtige Franse fotograaf en een Franse studenten genaamd Lucille. Met hen zou ik nog een aantal dagen doorbregen in andere locaties maar daar vertel ik jullie later over want ik vlieg zo naar Osh. De groeten! [vip] => [userRegistrationDate] => 2013-07-18 01:45:58 [totalVisitorCount] => 13917 [pictureCount] => 7 [visitorCount] => 1211 [author] => Michiel [cityName] => Karakol [travelId] => 513763 [travelTitle] => Centraal Azië [travelTitleSlugified] => centraal-azi [dateDepart] => 2017-08-03 [dateReturn] => 2017-09-30 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/579/956_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/392/116_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => bergkamperen-en-gekkies-op-de-weg ) ) ) [_currentItemCount:protected] => 15 [_currentItems:protected] => ArrayIterator Object ( [storage:ArrayIterator:private] => Array ( [0] => stdClass Object ( [reportId] => 5052792 [userId] => 437582 [countryId] => 101 [username] => frafrazie [datePublication] => 2019-05-13 [photoRevision] => 0 [title] => 11de verslag, Oezbek. & Kirgizië, 18 april -14 mei [message] => Hallo allemaal, Mijn vakantie zit er op. Het was een geweldige tijd. Veel variatie in natuur, cultuur, temperatuur, onderkomen en mensen in Afrika, Nepal en Centraal Azië. Maar jullie zijn nog niet op de hoogte van de laatste 3 weken welke ik heb doorgebracht in Oezbekistan en Kirgizië, vandaar dit laatste verslag. Donderdag 18 april: Khiva in Oezbekistan. Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijtbuffet in het restaurant van hotel Hayat Inn. Daarna hebben we met een lokale gids een rondleiding door de oude Khanate stadje Khiva. We zien de prachtige turkooizen Kalta minor minaret en de Mohammed Rakhim Kahn Madrassa, een museum gewijd aan de Khan die zich overgeeft aan de Russen in 1873. En het blauwe paleis van Tash Khovli. Tevens bewonderen we de Juma moskee ( de grootste moskee van het zuidelijk halfrond) en het 12de eeuwse fort van de Kuhna ark en het mausoleum van Pahlavon Mohammed, de legendarische 14de eeuwse dichter, filosoof, worstelaar en beschermheilige van Khiva. Khiva was ooit de hoofdstad van het Chehidian, een van de machtigste staten van Centraal Azië in de 12de eeuw totdat ze werden binnengevallen door Genghis Khan in 1220. Khiva rees opnieuw tot bekendheid als centrum van de Khanate van Khia tussen 1500 en 1924 toen het gebied opzettelijk werd opgenomen in de Sovjet Unie. Ook de oude muren , die vroeger de heiligdommen voor de reizigers van de Zijderoute beschermden, zijn prachtig intact gebleven. ' s Middags ga ik in mijn eentje en op mijn gemak nog eens het stadje rondlopen en laat alles goed in me inwerken. 's Avonds gaan we uit eten en genieten van de zonsondergang. Vrijdag 19 april; van Khiva naar Bukhara, 460 km, 9 uur rijden; Na het ontbijt rijden we met de truck rond 8.00 uur weg. Ook nu start de dag koud en somber/donkeŕ. We hebben een lange reisdag voor de boeg. We rijden vanaf Khiva in Zuid -Oostelijke richting naar Bukhara. De Oezbeekse gids reist met ons mee . Hij vertelt dat de bron van inkomsten van Oezbekistan zijn: gas, olie, katoen (2de grootste katoen exporteur), zijde en landbouw. Veel Oezbeken werken in Rusland en veel Russen werken voor de Oezbeekse regering. Hier rijden veel Lada's, Chevrolets en Toyota's i.v.m. de samenwerking met Rusland, Zuid Korea en de VS en omdat de Europese auto's te duur zijn voor de Oezbeken. De weg zit ook nu vol gaten, die de auto's en vrachtwagens proberen te ontwijken. Het landschap is vlak en droog (deels steppe/woestijn), maar in de buurt van water is het groen met gras en graan. Hier en daar zie je een spoorlijn. Zo'n 15 km voor Bukhara is de weg beter en neemt het aantal huizen geleidelijk toe. De temperatuur is gestegen, maar het blijft bewolkt. In Bukhara arriveren we bij ons hotel , genaamd Old City" om 17.30 uur. Ik ga eerst dollars wisselen in sums. Dit kan volgens de gids via een ATM: je stopt er dollars in en dan geeft de ATM sums, doch de beide ATM werken nu niet. Gelukkig kan ik wel in een hotel geld wisselen. Vanavond gaan we gezamenlijk Plöv eten, in een pension waar we ook een demonstratie krijgen hoe ze 'plöv" maken ( gebakken rijst op z'n Oezbeeks). Het wordt voorafgegaan met allerlei kleine hapjes en een dikke soep. Het smaakt prima. Alleen raakt mijn hoofd vol van het Engelse gekakel waarvan ik maar 75% versta doordat ze zo snel en soms ook onduidelijk praten met een accent. Helaas regent het vanavond. De eerste indruk van het plaatsje is positief: een stadje in de woestijn. Zaterdag 20 april: Bukhara: Vandaag hebben we onder begeleiding van onze lokale gids Akkie, lopend een " City tour" door de historische stad Bukhara gedaan. Veel gebouwen zijn in het verleden beschadigd door aardbevingen en oorlogen, maar de regering heeft veel geld gespendeerd aan de restauratie. We bezoeken o.a.; 1. De Arc Citadel /Arc Fortress ( 4de eeuw ). De arc werd gebruik als fort totdat de Russen Bukhara binnen vielen. Het bestaat uit : een moskee met oude Arabische boeken, een courtyard / binnenplaats kushbegi; met een winter en zomerdeel, de kroonhall met een schatkamer uit 17 de eeuw, een courtyard of greetings en een plaats voor paarden. 2. Het Poi-kalyan ensemble met: De Kalyan /Kalon Mosque =grote moskee. Dit is de grootste moskee van Bukhara, met plaats voor 9000 mensen en dateert uit 1514. De Kalyan minaret = grote minaret (Dode toren) die 47 m. hoog is. In het jaar 1127 werd in opdracht van de koning een vrouw van de minaret gegooid, doch ze overleefde het omdat ze heel veel kleren aan had. Hij fungeerde ook als wegwijzer voor handelaren die de Zijde route volgden. En de Miri-Arab Madrasah. Dit is een erg beroemde madrassa uit de 16 de eeuw. Het bevat 140 kamers en is een opleidings- instituut voor priesters Het is versierd met blauw mozaïek die bloemen bevatten. 3. Het Architectonisch ensemble Lyabi-Khauz , wat gevormd wordt door 3 grote monumentale gebouwen: De karavanserai ( nu Kukeldash madrasah uit 1568-1569) . Dit is de grootste madrassa in Bukhara. De Khanaka Nodir Divan-begi en Matrassen Nodir Diva-begi , die gebouwd is tussen 1619-1620. Het Laybiauz = labour house. 4. Het Ismail samoniy mausoleum. Het werd gebouwd tussen 892-943 als rustplaats voor Ismail Samani. Het is een prachtig gerestaureerde stad met veel monumenten verspreid over de stad. Het is alleen jammer dat het koud en kil is en dat het af en toe regent. Zondag 21 april: Bukhara: Vandaag hebben we een vrije dag met volop gelegenheid om de stad Bukhara op eigen gelegenheid nog eens te bekijken. Al doende kom ik terecht in een groot winkelcentrum buiten " de oude stad" en ontdek dat alles hier een stuk goedkoper is. Ook ontdek ik een prachtige Madrassa met 4 turquoise koepels genaamd Chor minor Madrasa (1807). En ik heb de oude Zindon gevangenis bezocht waar de beruchte" Bug Pit" kerker te zien is (een put die 6 m. diep is) waar de twee Britse spionnen kapitein Connolly en kolonel Stoddart gedurende 3 jaar werden vastgehouden door Nasrullah, de brutale emir van Bukhara . Beiden werden vervolgens onthoofd op het plein voor de Ark. In Bukhara kun je ook prachtige handgemaakte tapijten en kleding kopen en prachtig gekleurd porselein. Helaas is het vandaag ook koud en nat en staan de plassen water op de straat. Die regen is zeer uitzonderlijk voor deze periode. Ook hier zijn veel toeristen te vinden, die vooral in april en mei komen want in de zomer ( juli, aug.) is het veel te warm (30-40 graden) en ' s winters (nov.dec.Jan.) kan het 10 graden onder nul zijn). Vanochtend ook als fysio. weer actief geweest omdat mijn slaapmaatje rugklachten had met uitstralende pijn in haar been. Het is vandaag 1ste Paasdag, maar dit wordt in dit moslim land niet gevierd. Maandag 22 april: van Bukhara naar Nurota: 180 km. Vandaag rijden we naar de Kyzylkhum (roodzand en grind) woestijn in de buurt van de stad Nurata. De zon schijnt zowaar, al is de temperatuur nog wel wat laag. Onderweg hebben we verschillende stops nl. bij een pottenbakkerij waar we een demonstratie krijgen hoe ze van klei, potten en schalen maken. Ook maken we een fotostop bij een gerestaureerde Karavanserai " Sardoba " met een waterreservoir uit de 14de eeuw. Onderweg zien we hele velden met klaprozen die het hele landschap rood kleuren. Prachtig, ik heb nog nooit zoveel klaprozen bij elkaar gezien. !!! Aangezien de weg geblokkeerd is moeten we omrijden met als gevolg dat we pas om 15.00 uur kunnen gaan lunchen in het plaatsje Nurota Sahri ,met diverse salades, een mix van aardappels, rundvlees, gekookte wortels en koffie met cake en pistache noten na voor 40000 (sum (= $5) voor 20 mensen. Super goedkoop!! Nurata ligt aan de voet van het Nuratau gebergte en het is een bedevaartsoord. Het heeft een mooie moskee genaamd Chil Ustun en ruïnes van het Fort Nur van Alexander de Grote (4de eeuw voor Christus) dat op een heuvel ligt, en rotstekeningen gemaakt door prehistorische volkeren . Het heeft ook ondergrondse waterpijpleidingen/kanalen (kyarizi) díe hun oorsprong hebben bij een heilige bron . Dit systeem is heden ten dagen nog steeds in gebruik. Vervolgens rijden we , via een smal zandpad door de Nurata heuvels, naar het Ajdarkul meer (200 km groot en zout water) . Ik had mijn zwemspullen meegenomen, maar er van afgezien om te gaan zwemmen want het was inmiddels 18.00 uur, bewolkt en 17 graden. Dus veel te koud voor mij !! We slapen vannacht in een yurt/joert kamp. Een yurt is een traditionele ronde tent waar rondtrekkende Nomaden normaliter in wonen die schapen, geiten of kamelen/paarden houden en die leven in de koude en droge steppegebieden in Centraal Azië . Het houten frame zijn de botten , het wol-vilt zijn de spieren , het canvas is de huid en de hoes erom heen zijn de kleren , de houtkachel is het hart (nu afwezig) en de geest bevindt zich tussen 2 staanders. Om 20.00 uur gebruiken we het avondeten in het restaurant van de camping. Het hoofdbestand van de maaltijd bestond ook nu uit aardappels en rauwkost. Daarna zitten we gezamenlijk buiten rond het kampvuur waar een Oezbeekse zanger zingt en speelt op zijn snaarinstrument. Het was gezellig, maar véél te koud om lang buiten te zitten. Het gevolg is dat ik met ijskoude voeten in mijn slaapzak kruip en het minstens 1 uur duurt voordat ze warm waren ondank de dikke doorgestikte deken die op mijn bed lag. Dinsdag 23 april: van Nurota naar Samarkand (188 km., 4-5 uur rijden) We sliepen vannacht met 4 vrouwen in yurt nr. 4. Hij was relatief goed geïsoleerd en niet zo gehorig. Het matras op het bed was dun, maar beter dan mijn eigen opblaasbare matras voor de tent. Ook nu start de dag met lichte regen. Het ontbijt gebruiken we weer in het campingrestaurant. Om 10.00 uur rijden we weg en gaan eerst terug naar het stadje Nurota waar we nu wel de gelegenheid krijgen om het kasteel/Fortress te bezoeken van Alexander de Grote. Het is vandaag toevallig een bijzondere dag waarop vele islamitische pelgrims het Chashma complex bezoeken bestaande uit Djuma moskee ( vrijdag moskee) quba ( badhuis), het Fort en de heilige bron. Volgens de legende viel duizenden jaren geleden een " vuur rots" ( waarschijnlijk een meteoriet) uit de lucht en er verscheen een bron van genezend water op de grond . Ze zeggen dat er soms ,vooral in het voorjaar en 's nachts, een straal verrijst uit het water wat het lokale gezegde bevestigd " Allah heeft ons nur (=straal)" gegeven. Waarschijnlijk dankt de plaats Nurata zijn naam aan Fort Nur en nur = straal . De islamitische gelovigen nemen water van de heilige bron mee naar huis. Daarna rijden we in zuidelijke richting naar Samarkand waar we de komende 3 nachten zullen verblijven. Onderweg lunchen we naast de truck en dan begint het helaas weer te regenen. Het is een beetje afzien, want de wegen zitten vol met gaten en overal staan plassen op de weg. Om 17.00 uur arriveren we bij ons hotel Constantin. Het is een mooi hotel en ik, samen met mijn slaapmaatje Vicky, hebben een mooie kamer met een grote badkamer. ' s Avonds eten we gezamenlijk pizza in ons hotel omdat het centrum 6 km van het hotel ligt. Inmiddels heb ik al 2 patiënten met rugklachten die ik moet behandelen. Ik doe het met plezier. Woensdag 24 april: Samarkand; Na een perfect ontbijtbuffet gaan we met onze truck een city tour maken in de stad Samarkand. Doch we hebben wat oponthoud want bij het achteruitrijden bij het hotel raakt de truck een personenauto die daar geparkeerd stond met als gevolg, een flinke deuk aan de zijkant van de auto. Samarkand is een historische stad omdat het de geboorte plaats is van de Turks-Mongoolse krijgsheer Timur Lenk en het hoofdkwartier van zijn sultanaat . Hij staat bekend als een van de grootste veroveraars in de Aziatische geschiedenis. Hij is geboren in 1336 en is gestorven in 1405 . In 1370 werd hij koning van Samarkand. Hij stierf op weg naar China. Samarkand lag ook centraal op de Zijde route en vormde het kruispunt tussen Oost en West en een smeltkroes tussen verschillende culturen en tradities. We gaan verschillende moskeeën, Koranscholen, mausoleum e.a. bezoeken die allemaal prachtig versierd zijn met blauw mozaïek en goud waaronder: 1. Het Registanplein (15-17de eeuw). Het bevat 3 goed bewaarde koranscholen (madrassas : opleiding voor priesters) nl.: a) Ulug Beg/bek Madrasah (1417- 1420 gebouwd door Kavomiddin Sherozi (b) Tillakori Madrasah (1646-1660) c) Sherdor Madrasah (1619-1636, gebouwd door Usto Abdujabbor 2. Het Ulug Begh Observatorium (15de eeuw. 3. De Bibi-Khanummoskee (vrijdag moskee) (14-15de eeuw) genoemd naar de vrouw van de 14de eeuw heerser Timur. De buitenmuren zijn 167 m. lang en 109 m. breed 4. De begraafplaats / mausoleum Shah-I-Zinda ( betekent tombe van de levende koning) Het behoort tot de beroemdste begraafplaatsen van Centraal Azië. De meeste mausolea zijn tussen de 9de en 19de eeuw gebouwd en zijn prachtig versierd. Hier liggen familieleden en edelen van de heerser Timur begraven vanaf de 14de eeuw.. De heiligste shrine bevat waarschijnlijk het graf van Qusam-imb Abbas, de neef van de profeet Mohammed 5. Guri Amir Timur/Gur Emir Mausoleum (15de eeuw) = de laatste rustplaats van de Turks-Mongoolse veroveraar Timur Lenk 6. Herdenkingscomplex voor de 1ste president van Oezbekistan I A Karimove We hebben genoten van de prachtige gebouwen, maar alles behalve van het weer. Het regende langdurig en het was koud. Het heeft in Oezbekistan de laatste 10 jaar niet zo veel geregend als nu. Dus we hebben pech dat we dit nu meemaken. Tussen de middag waren we bij de overdekte bazaar waar volop viel te proeven van de heerlijke combinaties van gedroogde abrikozen met walnoten en rozijnen, maar ook van vele andere noten, gedroogde vruchten een diverse broden. ' s Avonds was er een lasershow op het Registan plein, maar ik had zo mijn buik vol van het slechte weer dat ik geen zin had om weer naar buiten te gaan. Maar daar heb ik achteraf gezien wel spijt van gekregen want het was, volgens anderen, de moeite waard geweest. Donderdag 25 april, Samarkand: Vandaag hebben we een vrije dag die iedereen op zijn eigen wijze kan invullen. Ik voel me een beetje onthand want de gps van mijn Maps .Me app werkt niet naar behoren, waardoor het onverantwoord is om in mijn eentje naar de oude stadskern van Samarkand te lopen wat 6 km. van het hotel af ligt, want ik zal gegarandeerd verdwalen. Gelukkig zijn er nu meer groepsgenoten die dat stuk willen lopen zodat ik met hun mee kan lopen. Als mijn gps het opeens wel weer doet , ga ik alleen weer verder. Maar aan het begin van de middag houdt de gps het weer voor gezien en weet ik niet meer hoe ik weer thuis in mijn hotel kan komen. Gelukkig kom ik dan mijn kamergenoot Vicky tegen en gaan we samen verder met het bezichtigen van de oude stad. We komen op het Registan plein verschillende bruidsparen tegen die in die mooie omgeving trouwfoto's maken. Ze vinden het leuk om ook met ons op de foto te gaan. Terwijl we naar het hotel terug lopen gaat het weer regenen. We gaan naar een restaurant om te schuilen en om wat te eten. 's Avonds blijven we op onze hotelkamer en trekken een fles wijn open en doen ons te goed aan wat snacks , want beiden hebben we geen honger. Vrijdag 26 april: van Samarkand naar Tashkent: 305 km, 5-6 uur rijden: Na een uitgebreid ontbijtbuffet vertrekken we weer met de truck uit Samarkand. Het is droog, de temperatuur is aangenaam en er is zelfs wat blauw te zien aan de hemel. De route is echter niet zo boeiend. Vlak, geen bergen, hier en daar staat wat koolzaad, sommige bomen staan in bloei en anderen zitten al volledig in het blad. De meeste auto's zijn wit van kleur. Tussen de middag stoppen we bij een markt waar we wat kunnen kopen voor de lunch. Het is de 1ste markt die we tegen komen waar ze vlees roosteren, vooral kebab van rundvlees en kip. Hier zijn de dadels super goedkoop nl. 1 kg voor $1. Rond 15.30 uur arriveren we in Tashkent in het Uzbekistan hotel. Dit is een immens groot hotel met 17 verdiepingen, een fitness ruimte, en een conferentie zaal. Hier blijven we 3 nachten. Ik behandel eerst 2 groepsgenoten want het langdurig zitten in de truck begint zijn tol te eisen. Daarna loop ik nog even in het prachtige park aan de overzijde van het hotel waar ook een groot standbeeld van Amir Timur staat. ' s Avonds gaan we met z'n allen uit eten ter ere van het feit dat 6 groepsgenoten ons gaan verlaten. Zondag voegen zich nieuwe mensen bij de groep. Zaterdag 27 april: Tashkent Vandaag hebben we een vrije dag die ieder op zijn eigen wijze kan invullen. Het ontbijt vindt plaats in een geweldig groot restaurant in de vorm van een heel uitgebreid warm en koud ontbijtbuffet. Ik ga een aantal hoogtepunten van de stad lopend bezoeken. Het is vandaag zonnig en 19 graden, heerlijk !!. Ik heb er een beetje de pest in dat mijn app "Maps. Me" van mijn smartphone, nog steeds niet naar behoren werkt. Daarom heb ik deze app ook op mijn tablet gedownload en gebruik ik mijn tablet bij mijn ontdekkingstocht vandaag. Tashkent is de hoofdstad van Oezbekistan en een echte Sovjet stad i.t.t. de vorige 3 steden die we bezocht hebben (Khiva, Bukhhara en Samarkand) omdat het oude Tashkent grotendeels verwoest werd door een aardbeving. De stad heeft ruim 2 miljoen inwoners en heeft een schone en moderne uitstraling en een aantal ongewone hedendaagse architectuur met brede lanen, pompeuze gebouwen, uitgestrekte pleinen en vele parken. Het heeft ook een ondergrondse metro. Ze zeggen dat het de mooiste stad van de Fergana vallei is. Ik loop eerst 5 km naar de grote Chorsu bazaar die deels open en deels overdekt is en waar veel traditionele theehuizen (chaikhana's) te vinden zijn. Daarna bezoek ik de Kukeldash madrassas: dit is een middeleeuwse madrassa gebouwd rond 1570 . En bekijk van buiten de ernaast gelegen Juma moskee (vrijdagmoskee). Vervolgens ga ik op zoek naar het Hast Imam complex. Een taxi chauffeur wijst me ( misschien met opzet) een weg die flink om was. Maar dat werd weer goed gemaakt door een lift die een aardige Oezbeekse man me daar naar toe gaf. In het museum van het complex bevindt zich de Uthman koran of Tashkent koran. Dit is de oudste koran en eigendom van Uthman van AD 651 = ca. 20 jr. na de dood van Mohammed ). Binnen dit complex liggen ook de Medrese Barak Khan en de Kafal Soshi Mausoleum. Het zijn allemaal mooie gebouwen met turquoise koepels en blauwe mozaïek tegels. Op de terugweg loop ik weer over de Bazaar ( en proef weer gedroogde perziken, pruimen , dadels en noten) en langs het Bevrijdings- monument. In het park vindt een modeshow plaats waar ik met plezier naar heb gekeken. Terugkijkend heb ik vandaag wel 20-25 km gelopen. Dit was heerlijk bij zo'n prachtig weer en in een mooie omgeving. Zondag 28 april; Tashkent: Vandaag weer een vrije dag om Tashkent te bezoeken. De groep is al wat uitgedund doordat een paar groepsgenoten vannacht al het vliegtuig hebben genomen. Zo ook mijn slaapmaatje Vicky. Gelukkig is het ook vandaag mooi weer . Het is zondag en daarom wilde ik een kerk bezoeken. Er is een katholieke kerk, maar ik besluit om naar de Grieks Orthodoxe kerk te gaan, genaamd Uspensky Cathedral. Toevallig val ik met de neus in de boter omdat zij vandaag Pasen vieren. Vele gelovigen zitten op de grond in de binnenplaats met gekleurde eieren en paasbroden en andere zoetigheid. De priester met zijn aanhang besprenkelt hun met wijwater. Daarna bezoek ik nog een Koranschool en de T.V. toren. Ze lagen behoorlijk ver uit elkaar , dus ik heb weer ruim 20 km gelopen. Het verbaast mij dat zowel de wegen als de parken er zo schoon en verzorgd uit zien. De gebouwen zien er mooi en uniform uit, er zijn overal voet- en fietspaden, er zijn heel veel grote parken . Schoonmakers houden de wegen en de parken schoon. De mensen zijn aardig en lijken niet op de Russen die ik in het verleden ontmoet heb, alleen spreken de meesten alleen Oezbeeks en Russisch en geen Engels. Om 18.00 uur hebben we een briefing waarbij de nieuwe 5 nieuwe mensen ook aanwezig zijn. Daarna gaan we gezamenlijk naar een restaurant om te eten. Bij de nieuwelingen zit zowaar 1 Zwitser, 1 man uit Alaska en een vrouw uit Nederland en uit Australië en een Engelse. Vandaag deel ik mijn kamer met Sam, een meisje uit Australië. Haar moeder, met wie ze de laatste 14 dagen heeft gereisd, vliegt morgen terug naar Australië. Maandag 29 april. van Tashkent naar Ferghana city, 320 km: Na het ontbijt rijden we met 4 taxi's en 1 minibus via de Ķamchik-pas naar Kokand en dan naar de stad Fergana. De truck moet deze pas passeren zonder passagiers en zal vanavond in Ferghana arriveren, vandaar dat we met taxi's vervoerd worden. Voor het geval dat de truck met onze bagage pech krijgt onderweg nemen we een kleine tas met een set extra kleren mee, voor het geval dat we een of twee dagen niet de beschikking hebben over onze bagage. Ook vandaag is het warm, maar wel wat nevelig. Op sommige stukken passeren we bergen bedekt met sneeuw. We maken een fotostop bij een rivier met een mooi uitzicht en om te lunchen. Ook in Kokand gaan we lunchen en zie ik hoe ze een soort samosa in een aardewerk pot bakken. Tevens bezoeken we het Khudajar Khan paleis gebouwd in 1871 en nu mooi gerestaureerd is ( voor mij te mooi gerestaureerd) . Terwijl ik buiten rond loop willen 3 meisjes van een jaar of 18 hun Engels oefenen en gaan met mij een gesprek aan. Daarna rijden we naar Margilan en bezoeken daar de zijde fabriek waar we uitleg krijgen hoe zijde wordt gemaakt: De zijderups eet de blaadjes van de moerbeiboom. Hij produceert twee draden tegelijkertijd en met een soort lijm, sericin genaamd, dat uit zijn lijfje komt, weeft hij een cocon om zich heen, dat met die lijm goed vast blijft zitten. In totaal maakt de zijderups 2000 meter draad. Er zijn 350 zijde cocoonen nodig om een stropdas te maken. Daarna rijden we door naar Fergana, waar we overnachten in 777 club hotel . Het is een hotel met een zwembad. Mijn slaapmaatje is Lisa uit Nederland. Nu kan ik voor het eerst sinds 3 maanden weer Nederlands spreken. Dinsdag 30 april: Kirgizië: via Osh, (120 km) naar Arslanbob (180 km) Na het ontbijt verlaten we om 8.00 uur ons hotel en rijden naar de grens van Kirgizië (ca. 100 km) (Andijon- Dustlik). Wij passeren in 1,5 uur de grens, maar het duurt 3 uur voordat de papieren van de truck in orde worden bevonden. Rifat is onze nieuwe lokale gids in Kirgizië, die met ons meereist. Daarna vervolgen we onze weg naar Osh, waar we geld kunnen wisselen of pinnen en ergens kunnen lunchen of op de markt iets kunnen kopen voor de lunch. De walnoten zijn hier goedkoop: 350 som = $5 per kg. We zetten onze horloge 1 uur vooruit want het is in KIRGIZIË 1 uur later dan in Oezbekistan. Het slechte weer lijkt ons te achtervolgen want afgelopen nacht heeft het wéér geregend en overdag ziet het grijs en somber. Om 15.00 uur rijden we door naar Arslanbob, dit is nog 180 km. 90% van de bevolking van Arslanbob is Oezbeeks en minder dan 5% is Kirgizisch, Russisch, Tataars, Tadzjieks of Tjedsjeens. En 80% van de mensen in Kirgizië is moslim vooral Soenniet. Het is niet geoorloofd dat mannen en vrouwen elkaar de hand schudden of elkaar in de ogen kijken. Om 1700 uur breekt de hemel open en gaat de zon schijnen en er verschijnen glooiende heuvels bedekt met fris groen gras waar hier en daar schapen op grazen. Dit gebied staat bekend om zijn walnoten en walnoot-olie en is ,na het houden van vee, hun enigste bron van inkomsten De pluktijd is september, en de mannen hebben nu niets te doen en staan overal in groepjes te kletsen en de jongeren trekken weg en zoeken vooral werk in Rusland. Het is een afgelegen armoedig gebied waar we terecht zijn gekomen. Ook hier heeft het veel geregend wat te zien is aan de kolkende modder stromen die van de bergen komen. In Arslanbob overnachten we 2 nachten in 2 pensions die door twee families worden gerund. De kamers zijn erg basic en je moet naar buiten voor het toilet en de douche. We blijven eten in een van beide pensions. We zitten op lange lage banken en krijgen een salade en plöf voorgeschoteld. Het is gezellig Woensdag 1 mei: Arslanbob: Vandaag hebben we een vrije dag. Er zijn 3 opties om te doen: met een jeep een 5 uur durende tocht maken langs de watervallen en omgeving, incl.. een wandeling van 1,5 uur , ditzelfde doen met een paard, of alles wandelend doen. Ik ga samen met Bill uit Texas de wandeling maken . In totaal wandelen we 6,5 uur (20-25 km) Het weer varieert erg, we hebben zon, regen, bewolking, warmte en kou gehad. Het eerste stuk naar de grote waterval gaat geleidelijk omhoog, maar het laatste stuk is vrij steil. Hier komen we ook de groepsgenoten tegen die met de jeep en te paard zijn gegaan. Het uitzicht op de bergen met sneeuw is prachtig. Daarna lopen we naar beneden, een enkele keer lopen we verkeerd omdat " Maps.Me" de weg niet kan vinden. We lopen daarna naar de Kleine waterval. Daar zijn ook wat lokale toeristen en een grot waar de staart van een jongetje wordt afgeknipt als religieus ceremonieel. De paden naar beneden zijn erg modderig. Om 16.30 uur zijn we terug bij het pension. De anderen waren al vroeger terug. De zon blijft dan schijnen en het is buiten in de zon lekkerder dan binnen. Dus na wat gegeten te hebben loop ik naar het centrum van het stadje en zie een lokale markt. Ik koop nog een halve kilo gedroogde abrikozen voor €0,30 (lekker en goedkoop). ' s Avonds eten we in ons eigen guesthouse: gebakken aardappels en gebraden kip en een salade. Het is jammer dat ze ons geen lokaal voedsel voorschotelen. Het is koud in de eetkamer en het is wat ongemakkelijk zitten zo laag bij de grond. Daarna kneed ik de gespannen nek en schouderspieren van een groepsgenoot en kruip daarna in bed: de warmste plek in huis. Donderdag 2 mei; van Arslanbob naar Toktugal reservoir: 100 km: Als we om 7.00 uur opstaan is het buiten nat, somber en koud. Dit staat me een beetje tegen. Het ontbijt stelt ook niets voor: rijstpap , brood, abrikozen jam en Chili voor op het brood en een gekookt ei. Om 9.00 uur vertrekken we weer met de truck. We moeten 100 km rijden voordat we in Toktugal reservoir aankomen waar we wild kamperen. Gelukkig klaart onderweg het weer op met zon en een blauwe lucht. Onderweg gaat kookgroep 1 boodschappen doen voor de lunch en avondeten. De dorpjes die we passeren stellen niet veel voor, maar het landschap is groen en glooiend en soms zie je mannen en vrouwen hun land handmatig bewerken en rijden mensen op ezels. Maar naarmate we dichter bij onze lunch plaats komen bij de Naryn river in het Tortugul gebied ( de langste rivier die ontspringt in China) zien we steeds meer prachtige hoge rotsbergen. We lunchen naast de truck aan de oever van de Naryn rivier die schitterend blauw van kleur is. Daarna rijden we door naar onze camping vlak bij het Tortugul reservoir. Deze ligt aan het meer en vlak bij een hotel. Er zijn verschillende groeps genoten die een hotelkamer nemen, waar ze slechts $10 voor hoeven te betalen. Ik zet gewoon ,volgens plan, mijn tent op, evenals 3 anderen, en slaap in mijn eentje. Ik krijg daar wel een beetje spijt van als het begint te regenen. Kookgroep 1 verzorgd de avondmaaltijd: rijst met groenten en geraspte kaas en als nagerecht heerlijke aardbeien, sinaasappel en cake/koeken. Ik krijg een mailtje dat mijn huurders mijn huis hebben verlaten en de deur van het dakterras open hebben laten staan en alle lamellen open hebben gelaten. Daar ben ik niet zo blij mee. Dus ik probeer een aantal mensen in te schakelen die dat ongedaan kunnen maken. Rond 21.30 uur kruip ik in mijn slaapzak. Vrijdag 3 mei: van Tortukol naar Kyzyl o.i : 320 km Ik heb best goed geslapen. Gelukkig heeft het vannacht niet geregend en was het niet koud. Om 7.30 uur sta ik op en breek mijn tent af. De kookgroep maakt het ontbijt klaar met gebakken eieren en brood, bloemkool en aardappels in schil (!). Om 9.30 verlaten we weer de camping en rijden naar onze volgende bestemming. Ook nu is het landschap prachtig met bergen. De zon schijnt en het is half bewolkt: ik kan weer mijn broekrok en mijn sandalen aan. Hoe lang weet ik niet want het weer wisselt sterk. Maar naar mate we hoger komen , neemt de hoeveelheid sneeuw op de bergen toe. We moeten de Hananagat pas over die op 3200 m. ligt en daar is het helemaal wit. Hier maken we een fotostop. Prachtig gezicht !! Als we over de pas zijn en er weer groene weilanden verschijnen gaan we rond 13.00 uur lunchen. Kookgroep 1 verzorgt de lunch. In de zon en uit de wind is het lekker buiten, maar uit de zon en in de wind is het ijzig koud. Daarna rijden we door naar ons pension in Kyzyl-Oi in de Suusamyr vallei nabij de Kokomeren rivier op 1800 m. hoogte. Kuzyl-oi betekent rode kom omdat het omgeven is door rood gekleurde bergen. De gezichten van de bewoners hebben mongoloïde trekken (rond gezicht met spleet ogen). De mannen dragen wit-zwarte vilten hoeden en de vrouwen lange rokken en een sjaaltje om het hoofd. We worden verdeeld over 3 familie pensions. Ik slaap met 4 mannen en 2 vrouwen in 3 kamers in een pension. De kamers zijn met elkaar verbonden zodat je door alle kamers moet om naar buiten te gaan waar de douche en w.c. zijn. Alles behalve prettig. We moeten lopen naar het andere pension waar de kookgroep het eten klaar maakt. Ze hebben rijst met hachee klaar gemaakt en banaan in een zoete saus als nagerecht. Het smaakt prima, al is het in de kamer waar we eten ijzig koud en dáárdoor ongezellig. Maar het zou leuker zijn als we iets van het familie gebeuren zouden zien en meemaken met lokaal eten. Helaas is er geen tijd om hier te "hiken" of te raften omdat we hier slechts overnachten. Super jammer, want er zijn hier volop mogelijkheden . Het toerisme wordt hier gestimuleerd door CBT = Community Bases Tourism die sinds 2000 in de Naryn en Jalalabad regio's actief zijn om de tradities van Kirgizische bevolking te beschermen hun inkomen te verbeteren en om hier het toerisme promoten. Zaterdag 4 mei; van Kyzyl-o.i. naar Kochkor: 120 km. Om 7.30 uur sta ik op. Er is wat mis met de waterleiding want er is geen stromend water voor het toilet en om te wassen, dus het is een beetje behelpen. Maar het ontbijt in ons guesthouse is prima: lekker brood, gebakken eieren, zelfgemaakte compote en marmelade, kaas, noten, snoepjes en koekjes. Na een uitleg van onze lokale gids gaan we rijden in de richting van Kochkor. Het is zonnig en de lucht is grotendeels blauw. Hier door zijn de bergen bedekt met sneeuw nog mooier. Regelmatig passeren we kerkhoven die me doen denken aan Madurodam met kleine tempeltjes als graven. Rond 14.00 uur gaan we lunchen op een vlakte tussen de bergen naast de truck. In de zon is het lekker maar de wind is erg koud. Daarna rijden we door naar Kochkor. Daar krijgen we een demonstratie hoe ze vilten tapijten maken, genaamd shyrdak of syrmak. Om een shyrdak te maken heeft men wol van 5 schapen nodig 's Avonds wordt het diner verzorgd door het guesthouse: salade, soep, noedels met groenten en vlees. Daarna krijgen we een optreden van een zangkoortje die Kirgizische muziek zingt in traditionele kleding en muziekinstrumenten bespelen. Ze deden het met veel enthousiasme. Om 22.30 uur is het weer bedtijd en ik deel nu mijn kamer in het guesthouse met Sam uit Australië. Zondag 5 mei, van Kochkor naar het Issuk Köl meer; 130 km Om 8.00 uur is het ontbijt,verzorgd door het guesthouse: pannenkoeken, gekookt ei, brood, zelfgemaakte marmelade en gedroogde vruchten en noten. Daarna rijdt de truck weer naar het centrum van Kochkor zodat de kookgroep boodschappen kan doen Ik hoef niets te kopen, en maak van daaruit een wandeling van 1 uur. Eerst richting de prachtige witte besneeuwde bergen en terug met het zicht op de gekleurde bergen. Het is extra genieten omdat de zon schijnt en de lucht helder blauw is, al is de buiten temperatuur slechts 5 graden. Om 10.30 uur vertrekken we met de truck richting het Issyk Köl meer. Het is een mooie tocht deels langs de Karaunkur rivier /reservoir.(of Tjoek rivier) waar een onweersbui boven hangt. 's Middags krijgen we een demonstratie hoe het houten frame van een yurt /joert wordt gemaakt door mannen ( vrouwen maken het vilten doek): Kirgizische joerten zijn gemaakt van berkenpalen die gebonden zijn aan een traliewerk dat de verticale wanden vormt. De buitenkant is gemaakt van vilt en wol, dat waterafstotend en warm is, en wat gemakkelijk kan worden gepatcht als dat nodig is. De bovenkant van de yurt is een houten cirkel, een tunduk genaamd, die een van de meest essentiële symbolen van het gezin en het universum vormt. Een kleine viltflap bedekt de tunduk, die kan worden geopend wanneer het weer mooi is om lichte en frisse lucht binnen te laten en gesloten wanneer het weer koud en nat is. De tunduk is een van de meest essentiële ontwerpen in Kirgizië en wordt gebruikt op de vlag. Het midden van de yurt houdt het vuur vast, zodat de rook door de tunduk kan ontsnappen. Van oudsher was de rechterkant gereserveerd voor vrouwen en bevatten borden en kookgerei en items voor naaien en breien. De linkerkant, de zijde van de man, bevat harnassen en jachtmessen en alles wat nodig is voor het hoeden en jagen. Een Yurt kan 120 jaar mee, want het is makkelijk te repareren en mee te nemen door de nomaden. Weer opbouwen duurt 1 uur. Als je nu handmatig een yurt laat maken ben je $1000 kwijt. Daarna lunchen we naast de truck en rijden vervolgens naar een plaats waar we een demonstratie "arend jagen" bijwonen. Centraal Azië is de geboorte plaats van de valkerij. De nomaden volkeren, die duizenden jaren geleden door de steppes van Centraal Azië zwierven, waren de eerste mensen die roofvogels trainden om op klein wild te jagen (hazen, vossen). De Kirgizische jagers (berkutchi) jagen met steenarenden ( Berkut of vogel van God). De training zelf duurt 3-4 jaar voordat zowel de arend als jager klaar zijn voor de jacht. De berkitchi draagt de vogel op een zwarte leren handschoen en plaats een kap over de ogen tot dat hij een prooi ziet. Wanneer de jager de kap verwijdert, zet de arend meteen de jacht in en valt aan, waarbij hij z'n prooi doodt door z'n nek te breken. Tijdens de demonstratie zien we hoe hij een levend konijn vangt en een gevulde vossenvacht Daarna kunnen we oefenen hoe handig we zijn met pijl en boog schieten. Daarna rijden we naar onze yurt-camping Almaluu. Er staan wel 10 van die ronde tenten. In een yurt slapen 3 mensen op matrassen die op de grond liggen met 2 doorgestikte dekens erop. De camping is voorzien van w.c's, douches, een restaurant en zélfs een sauna. De omgeving is perfect om te wandelen naar het Zuid Issyk Köl meer en de nabij gelegen heuvels. Het Issyk Kol meer is omgeven door met sneeuw bedekte pieken maar het bevriest nooit, vandaar zijn naam " warm meer " Het bergmeer is 182 km lang en 60 km breed en ligt op 1607 m. hoogte. Het is, na het Titicaca meer, het 2de grootste bergmeer van de wereld. 118 rivieren en stromen eindigen in dit meer. Om 20.00 uur dineren we in het restaurant van de camping: soep, salade en dumblings met vlees en groenten welke hetzelfde smaken als de Nepalese momo's. Terwijl ik in bed lig komen 2 mannen van de camping de kachel in de yurt opstoken. Dit gaat gepaard met rook en een vieze lucht, maar na een half uur is dit gelukkig verdwenen Maandag 6 mei: van Zuid Issyk Kül meer naar Jeti Ogüz Vallei: Na een goede warme nacht sta ik om 7.00 uur op. Helaas is er tijdelijk geen water , dus ik kan me niet douchen. Dan maar een wandeling maken in de heuvels want het is fris maar de zon schijnt volop. Om 8.00 uur is het ontbijt in het restaurant van de camping.: gebakken ei en brood. Daarna rijden we naar de Jen Orguz vallei. Onderweg stoppen we bij de Fairy Tail canyon. Dit is een prachtig gebied met veel kleurige spitse heuvels en bergen gelijkend op een sprookje. Deze bewandelen we en maken mooie foto's en video's. Daarna rijden we naar het dichtstbijzijnde dorpje waar kookgroep 3, ik en 3 andere van de groep, boodschappen doen voor de lunch en avondeten. Iets verder op stoppen we en verzorgen de lunch naast de truck: stukjes gebraden kip, veel rauwkost, kaas en brood. Daarna rijden we nog een stukje verder over een smal zandpad en enkele houten bruggetjes (gelukkig sterk genoeg voor de truck) naar een mooie plek waar Dragoman zomers meestal kampeert , maar nu is het hiervoor te koud. Hier bestijgen we lopend een grafheuvel met uitzicht op puntige dieprode rotsen en een Zwitsers landschap. De truck rijdt terug naar het plaatsje waar we overnachten, maar een aantal actievelingen lopen die 5 km terug. Hier bevindt zich de gebroken hart rots : dit is een rode rots in de vorm van een gebroken hart. Omdat het te koud is om te kamperen overnachten we in guesthouse Koyok Yüy in Jeti Oguz waar ze kamers hebben voor 2 en 4 personen. We moeten dan snel aan de slag met het bereiden van het avondeten, buiten vóór het guesthouse. We maken rijst met chili con carne . Gelukkig kunnen we dit binnen opeten, al is de ruimte koud zonder kachel ( buiten temperatuur is - 1 graad). En direct na het eten ga ik gebruik maken van de enige douche, die we met 20 mensen moeten delen. Daarna kruip ik warm in het bed waar het matras bedekt is met plastic en een zware dikke doorgestikte deken me warm houdt. Dinsdag 7 mei: van de Jeti Orguz vallei naar Karakol: 40 km. Om 8.00 uur sta ik op want om 8.30 uur is het ontbijt welke kookgroep 4 buiten klaar maakt. Het is nog fris buiten , maar in hét zonnetje is het te doen. Daarna maken Bill en ik nog een bergwandeling van 1 uur (hoogte 2200m.) Jeti Oguz betekent 7 stieren hoofden , genoemd naar de rotsen die gesplitst zijn in 7 delen en gelijken op 7 stieren hoofden. Daarna vertrekken we met de truck om 11.00 uur richting de stad Karakol. Maar na 20 min. rijden moeten we omkeren want onze lokale gids Rifat blijkt zijn paspoort vergeten te zijn in ons guesthouse. Ook vandaag schijnt de zon en is de lucht helder blauw en 10 graden. Tussen de middag arriveren we in het Amir hotel in Karakol. Nu deel ik de kamer met Liza uit Nederland. Hier blijven we maar 1 nacht. Karakol ligt op de oostpunt van het Issyk Kul meer . Veel inwoners van Karakol zijn Dungan-mensen. Dit zijn een groep Arabisch-Chinese moslims die hun huizen in China ontvluchtten tijdens de revolutie tegen de boeddhisten in 187. Karakol is de grootste stad in de Oblast Yssyk-Kol, te midden van het prachtige centrale Tien Shan, die aan drie kanten boven opdoemt. Het is een rustige en kalme, provinciale locatie gelegen aan de oostelijke rand van het Yssyk-Kol-meer en aan de voet van die hoge majestueuze bergen - Pobeda Peak (7.409 m) en Khan Tengri (6.995 m) en 150 km van de grens van Kirgizië en China . Gesticht door Russische kolonisten in de 19de eeuw, heeft de stad nog steeds niet de sfeer van die tijd verloren Ik bezoek eerst de bazaar met vele kraampjes en winkels die gevestigd zijn in grote zee containers. Daarna ga ik geld wisselen en loop naar de heilige drie-eenheid kathedraal (holy Trinidad cathedral) . Dit is een houten orthodoxe kerk. Het verhaal van de kerk gaat terug tot juli 1869, toen Karakol in feite een garnizoensstad was die gevestigd was als buitenpost aan de randen van het tsaristische Russische rijk. In het stadscentrum werd een kapel opgericht om de kozakken en andere troepen te dienen die hierheen werden gestuurd, en een klein bakstenen gebouw op stenen fundamenten werd opgericht. De Karakol-kerk werd echter verwoest tijdens een aardbeving in 1889. Daarvoor in de plaats werd een mooie houten versierde kerk gebouwd die in 1895 klaar was. Daarna loop Ik door naar de Dungan moskee. Dit is een zeer mooie houten moskee gebouwd door Chinese ambachtslieden in de Chinese kleuren rood, geel en groen, voor de lokale Dungans, tussen 1907 en 1910. Voltooid in 1910, werd de moskee gebouwd om Karakol's gemeenschap van Dungans te dienen (Chinese moslims die gevlucht waren voor vervolging in de jaren 1880). Ontworpen door een Chinese architect, is het gebouw volledig zonder spijkers gebouwd en veel van zijn beelden, waaronder een vuurwiel, weerspiegelen het pre-islamitische, boeddhistische verleden van de Dungans. In plaats van een minaret heeft de moskee een houten pagode. Woensdag 8 mei: van Karakol naar Altyn Arashan (betekent :gouden spa) Tussen 7.00-11.00 uur kunnen we ontbijten in het hotel in Karakol. Het is weer een geweldig ontbijtbuffet. Om 11.00 uur gaan de mensen van 3 kookgroepen inkopen doen voor de maaltijden voor de komende 2 dagen. De jeep , die we ook gebruiken om naar Altyn Arashan te gaan, rijdt ons naar de markt van Karakol. En om 14.00 uur gaan we met een busje en een leger jeep naar Altyn Arashan, want de truck kan daar niet komen. De afstand is niet zover, slechts 30 km., maar we doen er 2,5 uur over omdat we moeten rijden in de bergen over een smal pad met forse stenen en kuilen. In de Altyn Arashan vallei verblijven we in guesthouse Altyn Arashan. We slapen in ruimtes waar 5 bedden in staan. We hebben de kookspullen meegenomen, en een kookgroep maakt de avondmaaltijd klaar in een ruimte die nog niet helemaal afgetimmerd is. Er bevinden zich warm water bronnen langs de rivier vallei, maar het stelt niet veel voor: een cementen keet met een waterbak van 2,5 bij 2,5 m. met warm bron water. Als we arriveren sneeuwt het en is het koud. Ik doe gauw mijn fleece jack en mijn dons jack en mijn bergschoenen aan en maak mijn 1ste hike. De natuur is hier prachtig: groene weiden, bergen bedekt met sneeuw en daarna ben ik warm. Om 19.30 uur is het eten klaar. Ze hebben heerlijke wraps gemaakt met kip en salade, alleen de ruimte waar we eten lijkt meer op een schuur en het is koud. Daarna moeten we buiten in de kou afwassen. Bah!! Gelukkig kunnen we daarna in een verwarmde ruimte een glaasje drinken, wat het een stuk gezelliger maakt. Donderdag 9 mei; Altyn Arashan. Vandaag hebben we een vrije dag Om 9.00 uur staat het ontbijt klaar, gemaakt door kookgroep 2. Zeven mensen van onze groep hebben besloten om vandaag al terug te keren naar Karakol omdat ze last hebben van de kou of van hoogte ziekte of van hun maag en darmen. Een minibusje brengt hen om 14.00 uur terug naar Karakol. Iedereen maakt zijn eigen lunchpakketje klaar bestaande uit gevulde wraps, brood, fruit en snoep. De meeste blijvers maken een korte of lange wandeling en gaan in de hot spring, die behoorlijk warm is. Ik maak eerst een wandeling van 1,5 uur aan de overzijde van de rivier. Ik ga terug naar het guesthouse als het pad dood loopt. Bij het guesthouse behandel ik Bill die veel last van zijn rug heeft. Daarna maak ik een wandeling van 6 uur. Eerst loopt het pad wat steil omhoog, maar gaat daarna over in een grasvlakte met aan de rechter kant bergen bedekt met sneeuw en een kolkende bergrivier en aan de linker kant zandbergen met polletjes gras . Hier en daar grazen koeien en bevinden zich poeltjes gevuld met warm bronwater en zijn soms delen van de meanderende rivier bevroren en bedekt met sneeuw. Aan het einde van de vallei komen de rechter en linker bergen bij elkaar. Het is een prachtige wandeling te meer omdat de zon volop schijnt en de lucht helder blauw is. Om 18.00 uur ben ik terug bij het guesthouse en ga in de hot spring die ik op dat moment helemaal voor mij alleen heb. Super lekker. 's Avonds eten we een echte Hollandse maaltijd; puree, bloemkool en kip. Daarna gezellig napraten en borrelen: wijn, bier, wodka met fanta en een tweetal zoete lokale likeurtjes. Er wordt door de meesten veel alcohol gedronken en van alles door elkaar. Vrijdag 10 mei; van Altyn Arashan naar Chon(g) Kemin. Ik moet al om 6.00 uur uit de veren, want ik moet samen met mijn kookgroep het ontbijt verzorgen. We maken porridge en er is yoghurt met noten, rozijnen, en bananen. Geen brood want dat zou nu toch oud en droog zijn geweest. Om 8.00 uur rijden we, via dezelfde hobbelige bergweg, en met een volle jeep terug naar Karakol . Daar stappen we , bij hotel Amir, over op onze truck. Hiermee rijden we door naar Chon(g) Kemin ( in ons oorspronkelijke programma zouden we vandaag naar de Noord Issyk Kul gaan maar dat is gecanceld waarschijnlijk omdat het daar te koud is). Het wordt een warme en lange reisdag. Om 14.00 uur bereiken we Cholpon Ata aan het Issyk Kul meer, waar we de lunch naast de truck klaarmaken en nuttigen en de petroglyfen bewonderen die dateren uit de 5de eeuw voor Christus tot de 8ste eeuw na christus . Daarna rijden we door naar ons GBT Guesthouse Jekshen Chon Kemin waar we 's avonds pas om 19.45 uur arriveren. Gelukkig kunnen we in het guesthouse eten. De lange tafel ziet er prachtig uit met heel veel zoete etenswaar zoals koekjes, snoepjes e.a. dingen waarvan ik de naam niet ken. De maaltijd bestaat uit een soort risotto en salades. We slapen in ruimtes waar 2-4 bedden in staan met vele mooie tapijten op de grond en tegen de wand. Er is slechts 1 douche en 2 toiletten , dus het is goed opletten wanneer ze vrij zijn. Inmiddels heb ik al een paar dagen geen internet verbinding terwijl ik een Sim kaart van MegaCom had gekocht. Ik begrijp niet hoe dat kan, terwijl anderen met een simkaart wel verbinding hebben. Nu blijkt dat , ongeacht de hoeveelheid megabite, je de simkaart na één week moet verlengen en dat wist ik niet. Zaterdag 11 mei; Chon(g) Kemin, We ontbijten in het guesthouse om 8.00 uur met weer al die zoetigheid op tafel. Daarna maakt iedereen zijn eigen lunchpakket klaar met de ingrediënten die de kookgroep heeft ingekocht: heerlijke wraps met kaas en rauwkost, worst , noten en fruit. Een deel van de groep gaat paardrijden en een ander deel gaat " hiken". Ik kies voor de laatste optie want het is een schitterend gebied om te wandelen met uitgestrekte grasvlaktes en bergen bedekt met sneeuw en hier en daar een huisje en een kabbelend riviertje. De Chon(g) Kemin vallei ligt in het Tian Shah gebergte, die reikt boven de 7000 m. De vallei staat bekend om zijn prachtige flora en fauna. De zijkanten van de vallei vormen coniferen bossen. Je kunt er ook verschillende trekkingen maken langs de Chong Kemin rivier en raften op wild water en paardrijden . Het is de hele dag prachtig weer Doch er gebeurt iets ergs:: Op de heuvel met een mooi uitzichtpunt maak ik een video en eet mijn wrap op. Dan krijg ik ook last van diarree. Daarna loop ik naar het volgende dorpje waar zich een apart kerkhof bevindt. Terwijl ik naar de grote weg loop, ontdek ik dat ik mijn foto camera kwijt ben . Ik vermoed dat ik hem waarschijnlijk achter gelaten heb op het kerkhof of op het uitzichtpunt of daartussen waar ik af en toe mijn behoeften moest doen. Ik loop snel terug naar het kerkhof, maar daar zie ik hem niet. Daarna loop Ik weer de heuvel op met het mooie uitzicht en zie gedurende 1 min. een jongen en krijg het angstige vermoeden dat hij mijn camera heeft gevonden en mee heeft genomen , want hij was eventjes later nergens meer te bekennen. Ook kom ik een man te paard tegen. Ik probeer hem uit te leggen dat ik mijn fototoestel kwijt ben, maar hij snapt er niets van. Boven op de heuvel aangekomen is geen fotocamera te bespeuren. Ik loop weer terug naar het kerkhof en kijk nog eens extra goed, maar zonder resultaat. Dan moet ik me haasten , want om 16.30 uur zouden we met de truck naar de Nomad spelen gaan. Om 17.40 uur kom ik onderweg de truck tegen en stap in. Dit spel wordt gedaan met paarden waarbij de berijder eerst een lap op de grond moet oppakken vanaf de rug van het paard volop in galop. Daarna moeten ze proberen een vrouw op een paard te schaken. Tenslotte wordt een soort polo gespeeld met een dood onthoofd schaap wat op de grond ligt en men moet proberen om dat schaap te bemachtigen en te brengen naar een put. Daarna rijden we om 18.00 uur terug naar het guesthouse. Het zit me niet lekker dat ik mijn fototoestel nog niet gevonden heb en loop voor de 3de keer naar het uitzichtpunt en het kerkhof. Inmiddels ben ik doodop na 6 uur wandelen en ga op handen en voeten de berg op. Doch ook nu zonder resultaat. Om 20.15 uur, net voordat het donker is, ben ik terug bij het guesthouse. De groep heeft al gegeten. Ze hebben wat eten bewaard voor me, maar ik heb helemaal geen honger meer. Ik neem gauw een douche want de diarree heeft zelfs mijn kniebroek bevuild. En om 21.30 uur lig ik al in bed, half ziek van de diarree en dat ik mijn camera met al mijn video's kwijt ben Zondag 12 mei; van Chon(g) Kemin naar Bisjkek: 150 km Vannacht om 3.00 uur wakker geworden en weer gaan piekeren over mijn verloren camera. In Chon(g) Kemin is geen politie bureau dus ik moet wachten tot maandag om in Bisjkek aangifte te gaan doen. Het is somber en druilerig weer. Ik besef dan des te meer dat we de laatste dagen enorm geboft hebben met het weer. Na het zoete ontbijt om 8.30 uur vertrekken we om 9.30 uur met de truck in de richting van Bisjkek. Net voorbij Tokmok, in de Chuy vallei, bezoeken we de Burana toren , een minaret uit de 11de eeuw die oorspronkelijk 46 m. was, maar nu slechts 24 m., de overblijfselen van het historische dorp Balasagun met een moskee, mausoleum , grafstenen, beelden , molenstenen etc.. die aan het einde van de 9de eeuw door de Karakhaniden is gesticht. Het is inmiddels bewolkt, warm en benauwd geworden. Daarna gaan we onderweg in een mooie accommodatie lunchen en rijden door naar Bisjkek . Rond 16.00 uur arriveren we in ons hotel Asia mountains. Het is een mooi hotel met een zwembad zonder water. 's Avonds hebben we ons afscheidsdiner. Maandag 13 mei: Bisjkek Vanochtend om 7.00 uur is mijn slaapmaatje Lisa met de taxi naar de luchthaven gegaan. Ik moet om 12.00 uur uitchecken. In de tussentijd ga ik lunchen en mijn koffer reorganiseren. Rifat, de lokale gids had me belooft om met me mee te gaan naar het politiebureau om aangifte te doen, maar hij is gisteren naar huis gegaan ( hij woont net over de grens in Tadzjikistan) , hopelijk komt hij op tijd terug. De rest van de dag hou ik me bezig met het afmaken en verzenden van mijn laatste vakantie verhaal ( en mogelijk wat foto's) op mijn weblog, winkelen, lezen etc.. Het is gelukkig een mooi hotel waar we zitten en het weer is prachtig, zonnig en warm tot 26 graden. Ik heb voor vannacht geen kamer geboekt want morgenochtend om 3.30 uur heb ik transport van het hotel geregeld die me naar de luchthaven brengt. Dus zolang zal ik in het hotel moeten wachten. Dus dinsdag 14 mei om 0.6.10 uur vlieg ik met Aeroflot SU1883 van Bisjkek naar Moskou waar ik om 0.7.40 uur aankom. Daarna vlieg ik ook met Aeroflot SU2550 om 0.9.10 van Moskou naar Amsterdam waar ik om 12.00 uur aankom. Daarna neem ik de trein en tram naar IJsselstein Dit zijn dan weer mijn laatste vakantie belevenissen. Het was, op een paar ongemakken na, een geweldige tijd. Het zal wel weer wennen zijn als ik weer thuis ben, maar gelukkig is het voorjaar begonnen in Nederland en kan ik weer gaan tennissen, hardlopen en fietsen. En ik verheug me er weer op om jullie te zien. Hier nog wat informatie over KIRGIZIË 1. Er wonen veel Oezbeken in Kirgizië omdat een deel vroeger behoorde bij Oezbekistan 2. 80% van heet land bestaat uit bergen en 90% van het land ligt boven de 1500 m. hoogte 3. Het overgrote deel van de bevolking is islamiet 4. Het land grenst kloks-gewijs aan Kazachstan, China, Tadzjikistan en Oezbekistan 5. Chinezen bouwen hier ook de wegen. 6. Kirgizië is onafhankelijk geworden van Rusland in 1991. 7. Jongens tussen 20-35 jaar werken bijna allemaal in Rusland. 8. Bron van inkomsten is landbouw en veeteelt . Ze exporteren goud en gedroogde vruchten 9. De walnoot-bossen van Kirgizië zijn de grootste van de wereld 10. Het is toegestaan om 2 paspoorten te hebben. De meesten hebben een Russisch en Kirgizisch paspoort 11. De olie komt uit Rusland en het gas uit Oezbekistan . 12. 80% van de elektriciteit behoefte wordt voorzien door hydro elektriciteit 13. De Staat ziekenhuizen stammen uit de Sovjet-Unie tijd, zijn gratis maar oud en leveren slechte kwaliteit i.t.t. De particuliere ziekenhuizen. De artsen hebben vaak een dubbele baan omdat de staatsziekenhuizen slecht betalen. 14. Scholing op de lagere en middelbare school is gratis, maar voor de universiteit moet men betalen. Doch de mensen met een laag inkomen krijgen korting en als je een goede student bent en een aantal examens goed volbrengt is de universiteit opleiding ook gratis. Groetjes van Francine [vip] => [userRegistrationDate] => 2018-10-06 17:54:43 [totalVisitorCount] => 9783 [pictureCount] => 21 [visitorCount] => 2236 [author] => Francine [cityName] => Bisjkek [travelId] => 520436 [travelTitle] => nog thuis [travelTitleSlugified] => nog-thuis [dateDepart] => 2018-10-27 [dateReturn] => 2019-05-14 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/889/978_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/437/582_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => 11de-verslag-oezbek-kirgizi-18-april-14-mei ) [1] => stdClass Object ( [reportId] => 5038292 [userId] => 436672 [countryId] => 101 [username] => Gertjanstuij [datePublication] => 2018-09-26 [photoRevision] => 0 [title] => Through Uzbekistan and the Russian visa [message] => --- English below--- Nadat ik aangekomen was in Kazachstan, zijn we (ik en 2 lifters van Hongarije en Finland) naar Aktau gegaan. Daar zijn we voor een aantal nachten gebleven, omdat de boot toch best vermoeiend was. In Aktau kwam ik erachter dat de diesel vrij schaars is in Oezbekistan en dat de kwaliteit soms slecht is. Dus heb ik voorbereidingen getroffen door een nieuwe (grotere) brandstoffilter erin te laten zetten en heb ik een reserve filter gekocht. Ook heb ik een jerrycan van 20 liter aangeschaft, zodat ik nog wat verder vooruit kon. De Hongaarse lifter ging met me mee door Kazachstan en Oezbekistan. We zijn naar mooie bergen/plateau’s geweest en ook naar de scheepswrakken in het Aralmeer. Het meer is nu 10% van wat het 70 jaar geleden is geweest, maar ze hebben veelal het water gebruikt voor het verbouwen van katoen en nu is er praktisch niets meer over. De grens bij Oezbekistan was interessant. Ze zien dat je een toerist bent en laten je voor gaan voor de 70 mensen die in de rij staan. Het land wil meer openstaan voor toeristen en dit is blijkbaar de manier hoe dat gaat. Ook de munteenheid die ze hebben is interessant, gezien 1 euro ongeveer 9500 Oezbeekse som is. Ze hebben biljetten van 200 tot 50.000, maar bij de grens hadden ze alleen biljetten van 10.000. Dus kreeg ik stapel van 80 biljetten van 10.000 en ik voelde me een miljonair :) De weg was nogal slecht in het begin van Oezbekistan, dus deed ik in totaal 10 uur over ongeveer 500 km en dat was voornamelijk woestijn. De eerste plek waar ik diesel kon kopen kwamen ze aan met een jerrycan van 20 liter en ze boden ook nog een cola fles aan, zodat ik daarvan een trechter kon maken. Interessant om te zien hoe dat werkt in Oezbekistan, maar gelukkig was de kwaliteit niet zo slecht dat mijn auto er problemen mee kreeg. Onderweg heb ik nog een andere auto geholpen met het verwisselen van een lekke band, maar die had niet het goede gereedschap. Gelukkig kon ik wel het goede gereedschap bieden en de mensen weer op weg helpen. En hier hebben de mensen de gewoonte om alles op hun auto te stapelen, zelfs met de slechte wegen. Oezbekistan is een mooi land, met veel woestijn, kamelen (op de weg), mooie blauwe moskeeën en oude gebouwen door de oude Zijderoute. Ik vond het mooi om te zien, maar na de zoveelste moskee, had ik het wel gezien. Dus ben ik zo snel mogelijk naar de hoofdstad Tashkent(elke grote stad 2 nachten en dan weer 5 uur rijden naar de volgende stad), om mijn Russische visum zien te halen, voor de terugweg. Nog een ander punt over Oezbekistan: Ze houden niet van verkeersborden, dus je moet maar aanvoelen hoe hard je kunt rijden. In het begin wist ik dat niet en ben ik twee keer staande gehouden door de politie op één dag. De eerste keer was omdat ik te hard reed, namelijk 77 in plaats van 70. De politie sprak geen engels en een beetje Russisch, dus bood ik mijn telefoon aan om te vertalen van Russisch naar Engels. Na een tijdje schreven ze 200 Oezbeekse Som op een papier, wat ongeveer 5 eurocent is. Ik geloofde het niet, maar ging naar mijn auto om geld te halen. Ik liet al het geld op 1000 Som na achter in de auto en liep terug naar de politieauto. Ik gaf de 1000 Som, maar toen begonnen ze nullen toe te voegen, tot 200.000 (25 euro) en toen zei ik dat ik een ATM nodig had. Na een paar minuten wachten en slechte vertalingen via Google translate lieten ze me gaan zonder enige betaling. De andere staande-houding was dat ze alleen mijn papieren wilden zien. Ik kwam dinsdagmiddag aan in Tashkent en ging de volgende dag naar de Russische ambassade voor mijn visum. Het is niet zo makkelijk om je russische visum te halen. Ik had online wat informatie ingevuld, maar je moet een afspraak maken op een andere website (terwijl dat niet op de eerste website vermeld staat, heel handig). De volgende mogelijkheid voor een afspraak was op maandag, dus moest ik mezelf zien te vermaken in Tashkent. Het is een prima stad, met goedkoop eten en drinken, niet te toeristisch en interessante markten waarin ze rauw vlees verkopen en dat in stukken hakken met bijlen. Het hostel waar ik verbleef was erg goed en we hadden een paar ‘watermelon parties’, waarbij we vertelden waar we vandaan kwamen, wat we deden en wie we waren. De maandag van de afspraak vertelden ze me bij de ambassade dat ik alleen een toeristen visum kan krijgen in Nederland of dat ik humanitaire redenen heb om door Rusland te gaan. De andere optie is dat ik een transit visa krijg voor 500km per dag, dus dat ik 4/5 dagen door Rusland heen moet crossen, terwijl ik toch graag iets langer over doe. Mijn plan is om nu naar Bishkek (hoofdstad van Kirgizië) te gaan en daar het opnieuw te proberen. MIsschien heb ik daar meer geluk en anders wordt het toch een transit visa waarbij ik Rusland doorkruis als een idioot. Ik kwam de Finse lifster opnieuw tegen in Tashkent en nu reizen we samen naar Bishkek. Het laatste hotel kreeg niet erg veel reizigers, want ze vroegen ons of we getrouwd waren. Ik probeerde uit te leggen dat ze een lifter was, maar dat werkte niet erg goed. Toen kreeg ik door dat als we niet getrouwd waren, dat we dan twee verschillende kamers moesten boeken en dus dubbel moesten betalen. Dit wilden we niet en we begonnen onze tassen te pakken om een ander hostel te zoeken. Hij vond iemand aan de telefoon die Engels kon, zodat we een vertaler hadden. Uiteindelijk konden we samen in 1 kamer slapen voor de prijs die we wilden, met twee eenpersoonsbedden. In andere hostels is het normaal om in een kamer van 10 bedden met mannen en vrouwen samen te slapen, dus ik snap nog steeds het probleem niet helemaal. Nu ben ik onderweg naar Bishkek, waar ik een adres heb om naar toe te gaan via workaway. Ik kwam erachter dat ik niet een erg goede toerist ben, omdat ik de moskeeën vrij snel zat was, net als de woestijn. Ondertussen ga ik mijn Russische visum zien te halen en hoop ik mijn terugweg te beginnen half oktober. Wanneer ik alleen mijn transit visa krijg zal dat nog iets later zijn, maar half november is mijn plan om terug te zijn in het vertrouwde Nederland. Meer informatie over mijn workaway adres is te vinden op: https://www.workaway.info/397724359432-en.html Hieronder een Time-lapse filmpje van mij door de bergen. Gefilmd door de finse lifter: --- English starts here --- After I left the boat, me and two friends from the boat went to Aktau (from Hungary and Finland), where we stayed for a few nights. The boat trip was on one side quiet relaxing, but also absorbing the energy. in Aktau I found out that the diesel is rare in Uzbekistan and when you find something, it can be bad. So I took some preparations like a 20 liter jerry can and a bigger fuel filter (and a spare one) After the relaxing days in Aktau the Hungarian hitchhiker from the boat joined me for more days through Kazakhstan and Uzbekistan. We went to some nice mountains in Kazakhstan and also to the shipwrecks at the former Aral sea. The aral sea is now 10% of what is was 70 years ago, but they used all the water for agriculture and now there is almost nothing left. The border by Uzbekistan was kinda interesting. They see that you are a tourist, so you can pass all the 70 people who are waiting there for the stamps and go in front. I think they want to be more open for tourists and this how it work out. Also the money is interesting, because 1 euro is about 9500 Uzbek som. They have notes from 200 till 50.000, but at the border they only had 10.000. So I got a pile of (80) notes of 10.000, and I felt like a millionaire :) The road was pretty bad at the beginning of Uzbekistan, so I did about 10 hours about 500 km of desert. The first place where I found diesel they came with a jerry can of 20 liters and offered me a cutted bottle of cola so i can put it into my car. Interesting how that works in Uzbekistan, but the quality looks fine. My car didn't have any problems, so that was good. Other people had some problems on the road and they waved for stopping. I was happy that I have some good tools and changed there flat tire. They like it to put a lot of stuff on there car even when there are this bad roads. Uzbekistan is a beautiful country, with a lot of desert, camels (on the road), nice blue mosks, and famous old buildings because of the Silk Road in the past. I liked it, but after a few mosks, I started to be a bit tired of these buildings, and tried to go as fast as possible to Tashkent, for my Russian visa for the way back. One thing about Uzbekistan, the don't like speedsigns, so you have to feel how fast you can drive. In the beginning i didn't know that and i was stopped twice by the police on one day. The first was for speeding, because I drove 77 km/h instead of 70. They didn't speak english and bad russian, so I offered my phone for translation and after a while they wrote 200 som (5 euro cent). I didn’t believe that, but I took my wallet out of my car, leave all the money in the car except one note of 1000 and walk back to the police car. I gave the money, but then they start added zero’s so it make 200.000 (25 euro) and I said that I need to find an ATM and after a few minutes of waiting and bad translating, they let me go. The second stop was only to control my passport and my car passport. I arrived Tuesday in the afternoon at Tashkent and planned to go the next day to the Russian Embassy for my visa. I found out that it is not so easy to get your visa, because I filled in some information online, but you need to make an appointment on another website (and they didn’t mention it on the first website, very handy). The next possibility was on Monday, so I need to wait for a while in Tashkent. It is a nice city, with cheap food, not so touristy, and interesting market halls where the chop with an axe the meat and sell it with their bare hands (see pictures). The hostel was very nice and we had a few watermelon parties, where we introduced each other and have some nice evenings. The monday of the appointment they told me that I only can get a tourist visa if i apply in the Netherlands, or if i have humanitarian reasons to go to Russia. Otherwise I can get a transit visa for 500 km each day, so that will be 4 or 5 days crossing Russia, while I want to spend a little bit more there. The next plan is to go to Bishkek and try it again, maybe they have different rules and otherwise I will cross Russia like a crazy person. I met the finnish girl from the boat again in Tashkent and now we are travelling together to Bishkek. The last hotel in Uzbekistan didn't get that much travellers, because they staff of the hotel started asking if we were married. I tried to explain that she was a hitchhiker, but that didn't work out well. If we are not married, then we need to have separate rooms, and pay double. We didn't want to do this and started packing our backs for another hostel. Then he started calling a person who could speak English and function like a translator. In the end we could stay in one room with two separate beds. In other hostels it is normal to sleep with 10 persons in one room and all people are mixed, so I still don't get it why it is a problem. Now I am heading to Bishkek, where I have another place to stay with workaway. I found out that I am not very good in being a tourist, because I get quiet fast bored about the mosques and the desert. In the meantime i will try to get my Russian visa and I will start my way back on the half of October. When I could only get a transit visa, then I start a little bit later, but the plan is to arrive in the Netherlands at the half of November. More information about the address on workaway is here: https://www.workaway.info/397724359432-en.html Here a small time-lapse of me through the mountains. Made by the Finnish hitchhiker: [vip] => [userRegistrationDate] => 2018-06-09 08:57:30 [totalVisitorCount] => 10836 [pictureCount] => 17 [visitorCount] => 1004 [author] => [cityName] => Medrese [travelId] => 518686 [travelTitle] => Nederland - Kirgizië - Nederland [travelTitleSlugified] => nederland-kirgizi-nederland [dateDepart] => 2018-06-09 [dateReturn] => 2018-11-15 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/809/257_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/672_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => through-uzbekistan-and-the-russian-visa ) [2] => stdClass Object ( [reportId] => 5038283 [userId] => 119439 [countryId] => 101 [username] => rienengreet [datePublication] => 2018-09-26 [photoRevision] => 0 [title] => Het nomadengevoel. [message] => Goedenavond allen. Gezellig dat jullie meegenieten, wij doen dat ook volop. Waren we bij het vorige verslag Kirgizië net binnengekomen morgen verlaten we het alweer. Maar wat een prachtig land. Na onze vrije dag in Karakol hadden we bedacht om die avond in het hotel te eten. We hadden daarom die ochtend al de bestelling opgegeven, want het eten werd er gebracht door een lokaal restaurant. Moet kunnen toch. Maar goed omdat we gescheiden op pad waren gegaan kwamen we niet tegelijk binnen, en wij waren de eerste om te horen dat wat we besteld hadden er niet was .Maar als we een uur van te voren een nieuwe bestelling zouden doorgeven was het prima. Oké, tot zover alles goed. Els en Rokus verschenen, iets nieuws uitgezocht en Rien naar de lobby om e.e.a. te regelen, en toen begon het geneuzel. De Engels sprekende dame was ondertussen vertrokken, de al een Russische sprekende dame begreep er niks van, uiteindelijk zou de conclusie zijn dat we stad maar in moesten. En dat wilden wij niet. Dus een hoop heen en weer gebel, ik kreeg af en toe de mobiel in mijn handen gedrukt, geen idee wie ik aan de lijn kreeg, maar uiteindelijk sprak in een Engels sprekende dame en kon ik een bestelling doorgeven. Dus toch gegeten in het hotel, maar het koste een beetje moeite. De volgende morgen besloten Els en Rokus en dagje langer in het hotel tevvblijven vanwege de buik, dus gingen wij samen verder de reis vervolgen naar het Djeti Oguz het kamp in de Djeti vallei. Gelukkig niet heel ver van Karakol zodat de volgende dag we allemaal weer samengevoegd konden worden. De rit was prachtig, gestopt bij mooie rotsen , genoten van de nomaden die met hun kudde,s toch al wel aan het afdalen zijn en na een lange hobbelige rit bij ons yurt kamp beland. Geweldig, een stuk of 10 yurts, grote ronde tenten, met bedden en dikke dekens, twee krukjes, zoals waar vroeger de boeren hun koeien op melken, oh nee, molken, en dat was het. Maar het uitzicht op de bergen is geweldig, een riviertje was vlak voor ons langs stroomt, kudde,s schapen die de bergen af komen, heerlijk. Na een lekkere lunch samen met Baha ( schrijf Baha, zeg Baga) een mooie wandeling gemaakt naar een waterval. Heen wel aardig klimmen, maar de uitzichten maakten alles meer dan goed. Mooie bergen ,begroeid met naaldbomen, en daartussen dan prachtig geel gekleurde loofbomen, nomaden die aldaalden, kleine boerderijen met kippen en kalkoenen, echt een genot. Het weer werd wel wat bewolkt maar gelukkig bleef het droog. Na een uur of drie lopen weer terug bij onze tent, en toen was het echt koud geworden dus als een stel diepvrieskippen onder de dekens lekker liggen lezen. De douche en toiletten waren buiten, dus douchen deden we maar niet aan. Tijdens het diner werd er gevraagd of de kachel in onze yurt aan moest en ja dat wilden we wel. Dus iemand kwam met hout en stookte ons kacheltje lekker op, nou dat hebben we geweten. Lagen we die middag te rillen als ee stel rietjes, die avond lagen we in bed als een stel gerookte zeemakrelen, zo heet werd het. Maar goed, heerlijk geslapen mef de achtergrond geluiden van de rivier. De volgende morgen een kattewasje gedaan, vel te koud om uitgebreid buiten te wassen en ons in het zonnetje op laten warmen en gewacht tot Baha , die heel vroeg terug was gegaan om Els en Rokus op te halen, ons weer kwam oppikken. Dat was om 10.0p uur ,nog even thee gedronken, die komt ons trouwens de neus- en andere gaten uit, en daarna op weg naar het volgende yurt kamp. Weer zo,n mooie rit, de natuur is zo overweldigend, haast niet te beschrijven. Bergen met sneeuwtoppen , mooie blauwe lucht, leuke dorpjes, landerijen, dan weer ruige rotsen, geen moment van verveling. We reden langs het grootste meer van Kirgizie , het Yzzyl Kul meer en daar liggen diverse valleien langs. In 1 vallei een mooie kleine wandeling gemaakt met mooi uitzicht op het meer. En toen jawel, werd het donker en ging het onweren. Onderweg ergens geluncht, en vervolgens een viltfabricage bedrijfje bezocht. Heel knap om te zien hoe van een schapenhuid de mooiste dingen worden gemaakt. Hoe het wordt bewerkt, gekleurd, hoe patronen worden gemaakt, hoe het allemaal met de hand genaaid wordt, erg mooi. Toen verder gereden naar ons volgende kamp, gelegen aan het meer. Heel anders als het eerste ,maar ok weer geweldig. Alleen een beetje nat en koud. Dus weer niet douchen en weer een toilet buiten. Die nacht heel veel wind en regen gehad, maar wel lekker geslapen op een matjes onder dikke dekens. Het heeft toch wel wat. Toen we opstonden prachtig gezicht op het meer, zon er bij en dan de besneeuwde bergtoppen, geweldig, maar nog wel frisjes.na het ontbijt op naar onze adelassrs show. Een belevenis. Een man in vol ornaat, gekleed in Kirgizische kleding met een adelaar op een mooi strandje. Hij vertelde het een en ander en das rna nstuurlijk fotomomenten van die man met de adelaar, wij met de adelaar op de arm, en dat is best zwaar hoor, daarna werd er een levend konijn ingezet, en konden we mooi bekijken hou de vogel op zijn prooi af schoot. Helaas was het een slim konijn het ging onder een auto zitten, dus 1-0 voor het konijn. Maar al met al een belevenis om mee te maken, echt mooi om zo,n grote roofvogel van zo di ht bij te zien. Daarna de rit weer opgepakt dor kloven, met bergen echt hoog, constant besneeuwde toppen ruige natuur, bergbeekjes, rivieren, wat een overweldigend landschap. De eindbestemming was Kyzyl oi een gehucht gelegen in een prachtige kloof en daar hebben we in een homestay overnacht. Een huisje voor ons vijven heel knus en gezellig. De volgende morgen een schitterende wandeling gemaakt gelopen over bergweiden tussen koeien, paarden en schapen met hun cowboys er bij, heerlijk. Het was een prachtige wandeling wederom door overweldigende natuur. Want die is gewoon niet uit te leggen. Daarna een lange maar mooie reisdag naar chychkan kloof gemaakt, onderwrg heel veel kerkhoven gezien, dat zijn complete monumenten soms, en heel veel zakkende nomaden met hun vee.dat gebeurd allemaal over de openbare weg wat hilarische taferelen opleverd toeterende auto,s koeien overdwars op de weg, cowboys en girls die het proberen in goede banen te leiden, voor ons gewoon leuk om te zien. We hebben die nacht overnacht in een motel aan een wilde rivier, mooi gelegen maar koud. En vandaag 400 kilometer gereden naar Osh vlak bij de grens met Uzbekistan, war we morgen, hopelijk zonder al te veel gedoe de grens over kunnen. Vanuit de bergen zitten we nu in vlakker gebied.zo, zijn Julie weer een beetje bij, en wij ook. Groetjes, nog net uit Kirgizië. [vip] => [userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37 [totalVisitorCount] => 32562 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 22 [author] => [cityName] => Karakol [travelId] => 520028 [travelTitle] => Centraal Azie [travelTitleSlugified] => centraal-azie [dateDepart] => 2018-09-14 [dateReturn] => 2018-10-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => het-nomadengevoel ) [3] => stdClass Object ( [reportId] => 5037726 [userId] => 119439 [countryId] => 101 [username] => rienengreet [datePublication] => 2018-09-21 [photoRevision] => 0 [title] => The tunes of the dunes [message] => Of te wel het wijsje van de duinen. Gelukkig hebben de meeste wel begrepen dat we in Almaty waren , ondanks dat er blijkbaar iets anders heeft gestaan, dus oom Aad, voortaan iets minder zorgvuldig lezen misschien, gewoon lekker genieten van het verhaal, en een leuke KORTE reactie is dan gezellig :) . Na een eerste best al wel volle dag lekker geslapen in het mooie hotel waar we zaten en na wel lekker ontbijtje wederom Almaty ingegaan. Onze eerste stop was bij het independence monument, een mooie beeldengroep met de data wanneer Kazachstan een onafhankelijke republiek is geworden, in de laatste maanden van 1991. Vervolgens het historisch museum bezocht met de geschiedenis van Kazachstan, informatie over de flora en fauna, wat stenen en gebruikvoorwerpen zo hier en daar en een heel gedeelte over de tweede wereldoorlog en de onafhankelijkheid. Dat was een interessant gedeelte. Het museum was gebouwd in de vorm van een yurt, wel een apart gevouw om te zien zeker van binnen. Daarna nog een moskee bezocht, we zijn tenslotte in een islamitisch land, hoewel dst niet echt te merken is aan de klecing van decmensen, en al helemaal niet aan het alcohol gebruik. Op elke straathoek en in elke supermarkt is de afdeling drank verreweg het grootst. En daarna begon de reis richting Altyn Emel , een national park in de zuid oost hoek van het land. We verlieten Almaty met zijn brede boulevards en toen we de stad uit waren werd het landschap droog en vlak. Steppe's zo ver je kon kijken, eindeloos wijsheid, geen dorp, af en toe een kudde koeien of schapen, en in de verte heuvels. Ongelooflijk zoveel ruimte, en geen stad of dorp, geen gehucht zelfs, en af en toe een tegenligger. Bij een meer hebben we gepicknicked, een heerlijke lunchbox met een eitje, tomaatje, komkommer, een gevuld broodje, soort opgevouwen pannenkoek met vlees, snoepjes, want daar zijn ze gek op zijn we ondertussen achter. Na dit bermtourisme verder gereden en het landschap wordt steeds heuvelachtige. Aan het einde van de dag, na dik 200 kilometer zonder ook maar een stad of dorp tegen te komen kwamen we aan bij ons guest house , een grot gebouw waar diverse kamers worden verhuurd aan toeristen. De ontvangst was niet echt geweldig, het eerste wat we kregen te horen was dat de schoenen uit moesten, en verder moesten we het zelf maar uitzoeken. Is gelukt hoor. Een kleine kamer, maar prima. Eten doe je in een grote zaal, en je hebt niks te kiezen, gewoon eten wat de pot schaft. Wel makkelijk, een vaste tijd, geen gedoe van wat zullen we eens nemen, het heeft zo zijn voordelen, en het smaakte prima. Het toetje bestaat standaard uit een schaal met koekjes, chocolaatjes en andere zoetigheden. En dan de titel, jawel. De volgende dag in een ouwe Russische jeep het nationaal park ingereden. Prachtig, wat een mooie natuur. Grote open steppe,s met in de verte de berg ruggen,onderweg een aantal antilope gespot, de zogenaamde saiga antilope. Het is net of die een dreun op de neus hebben gehad, want ze hebben echt een dikke neus. Helaas zijn de beesten zo snel, dat , tegen de tijd dat wij de jeep uit waren die beesten ongeveer in China waren. Tijdens de rit werden ale spieren,pezen, en wat verder maar in een lichaam zit, lekker losgeschud, want de wegen waren heel erg slecht, onze Kazachse chauffeur voor die dag had er zin in, en scheurde erover, kortom, hobbel en bobbel en af en toe je kop stoten tegen het dak van de jeep. Na een wilde rit bij een duingebied gekomen, schitterende heuvels van dat fijne losse zand, in een steppeachtig landschap. Fantastisch. Vol goede moed het duin beginnen op te klimmen, maar al vlot hing onze tong op onze schoenen. Zweten, hijgen en puffen, maar uiteindelijk toch bovenaan gekomen, wat een geweldig mooi panorama opleverde. Uitgebreid om ons heen gekeken en toen afgedaald, niet lopend, maar zittend naar beneden gegleden, en dan ontstaat er door de bewegingen in het zand een diepe, donkere toon, een soort hele lage bas ton, bijzonder apart, en gewoon heel grappig dat wij dat produceerden. Na deze mooie ochtend in het guest house gelunched en die middag met onze chauffeur, met zijn mond vol gouden tanden weer het gebied in gegaan naar de gekleurde rotsen. Ook een bijzonder fenomeen hier. Als je aan komt rijden zie je het rifgebergte, met echt de mooiste kleuren, van bruin naar roodachtig, en een heel gedeelte wit, wat een heel mooi gezicht is. Na weer ons verwonderd te hebben hoe mooi dingen toch kunnen zijn, nog een gedeelte bezocht met lavasteen, wat door de jaren prachtige vormen heeft aangenomen. Teruggehobbeld naar ons guesthouse , en ons lijf weer in fatsoen gebracht. Prachtige dagen in een prachtig gebied. De volgende dag met onze hele eigen Baga de reis vervolgd richting Kolsai Meren. Bij het ontbijt kregen we havermout, maar daar hebben we maar voor bedankt, het kan ook te erg natuurlijk. De route is wederom prachtig mooi, de kleuren van de bergen en rotsen, loofbomen die schitteren verkleuren, dan weer wijdse vlaktes, en geloof het of niet , weer geen dorp te bekennen. We zijn eerst richting zcharyn kloof gereden, overweldigend. Daar aangekomen, eerst van boven de kloof ingekeken, prachtige rotsformaties, staalblauwe lucht, en dan loop je daar, niet helemaal alleen, maar beslist niet bomvol toeristen. Voor de foto's en film wat halsbrekende toeren uitgehaald, maar wel zo dat we niet de kloof inploften, want het was de bedoeling dat we dat lopend gingen doen. Na hiervan al enorm genoten te hebben, de kloof ingelopen en ja, na elke bocht is het weer mooi. Je voelt je beddt nietig als mens als je tussen die wanden loopt, grote rotsblokken die lijken te balanceren, mooie vormen die je er in kan zien, kortom, een fantastische wandeling. Uiteindelijk bij een heerlijk lunchplekje aangekomen waar onze picknickdoosjes weer tevoorschijn kwamen met allerlei heerlijkheden, grote pot thee erbij, riviertje op de achtergrond, echt vakantie ten top. Na heerlijk gegeten te hebben, beetje uitgerust waren de terugtocht aanvaard, en wederom geweldig ondanks dat het hetzelfde pad was, we zagen het nu toch weer anders, ander licht erbij, zo mooi hoe rotsen kunnen kleuren en veranderen van kleur al naar gelang hoe de zon staat. Bij de auto aangekomen verder gereden naar wederom een guest house vlak bij de Kolsai meren. Wij waren de enige gasten, vinden we niet erg, en we hadden het weer best van eten en drinken, en de schoenen mochten hier wel aanblijven. Het uitzicht is mooi, op heuvels, we hoorden de rivier, en verder stond er hier en daar een huisje. Verder niks, geen winkel, gewoon niks. Nou, en toen de volgende dag, dat we het overleefd hebben, echt hoor. Met de auto een klei stukje gereden, om vervolgens een wandeling te maken van dik 6 kilometer langs de meren. Het zijn er drie, we zouden er 2 zien. Aangekomen waren we nog blij hoor, wat een uitzicht, spiegelglad water, met prachtige weerspiegeling van de bomen, heuvels met naaldbomen. Heel idyllisch. En we begonnen ook vol goede moed te wandelen, maar het werd al snel klimmen en klauteren, stijgen en dalen, uitglijden over grind, mopperen, schelden, foeteren, maar ook genieten van de prachtige vergezichten. Soms door bos, dan weer ,als de von trapp familie over alpenweiden, soms leek het Canada, dan weer Zwitserland, een beetje Noorwegen, en dat allemaal in Kazachstan. Onderweg op een mooi plekje onze lunch genoten, wederom uit de ondertussen door ons geliefde boxjes met een aantal aardappelen, een tomaatje, komkommertijd en een dood visje met kop en staart eraan en dat alles met slecht 1 vork om te ontleden. Maar lekker, echt wel. Na veel geklauter uiteindelijk het tweede meer bereikt, en dat was dan een beetje een domper. Het was mooi, maar na al onze moeite hadden we toch wel iets heel spectaculairs verwacht. Maar goed, we zijn lekker actief bezig geweest zullen we maar zeggen. Al met al een mooie, maar vermoeiende dag. Maar de douche doet wonderen, en na een heerlijke maaltijd konden we er weer tegenaan. We wilden gaan stappen, maar er was niks te stappen, ha ha ha, dus gewoon weer lekker vroeg op bed. De volgende morgen met spierpijn en al ons bed uitgekomen en na ontbijt vertrokken richting Kirgizië. Een weg met 1001 bochten, prachtig de natuur is echt overweldigend. En toen, werkelijk, na vanaf Almaty zeker wel een 500 kilometer gereden te hebben een stadje met een stoplicht, we werden er stil van. Gelijk oom aangehouden door een tweetal verveelde agenten, maar met een betaling van 1000,00 kazachs geld lieten ze ons verder rijden. Geen idee wat en waarvoor we hebben betaald, we denken aan steekpenningen. Niet geheel volgens onze principes, maar ja, daar bereik je hier niet zoveel mee soms. In het stadje weer lunchvoorraad ingeslagen en toen de weg richting grens gegaan. Een uiterst beroerde weg, niet echt om als smokkelaar snel weg te kunnen. Bij de grens ging het allemaal met en onwerkelijke snelheid en gezelligheid verbazingwekkend gewoon. Nog nooit zo vlot stempeltjes gehad , dat hadden we hier nu zomaar niet verwacht. Maar prettig hoor, wij mopperen niet. We zijn maar een paar dagen in Kazachstan geweest, maar het stukje wat we gezien hebben is geweldig. Indrukwekkende natuur, we hadden het niet willen missen. Kirgizië zagen we al van verre ,vanuit Kazachstan vanwege de hoge bergen met sneeuw. En in Kyrgizie zelf kwamen we al gauw terecht tussen grote kuddes schapen, paarden, koeien, met hun cowboys er bij. De nomaden dus die al wel bezig zijn hun vee naar lager gelegen gebieden te brengen. Erg mooi om te zien, uitgebreid kijken, foto's maken, filmen, en Baga mopperen omdat hij niet door kon rijden. Op een heerlijk plekje weer geluncht, een heerlijke watermeloen soldaat gemaakt, uitzicht op de bergen, kudden die langs ons heen trokken hoe mooi wil je het hebben. Daarna doorgereden naar Karakol, waar we het museum hebben bezocht van Nicolaas pryhvalskij, een ontdekkingsreiziger die veel over centraal Azië heeft geschreven en ontdekt. Een uiterst boeiende rondleiding gehad door het museum, veel uitleg gekregen over de beste man, zijn reizen, zijn ontdekkingen, en omdat de gids die ons rondleid heel geïnspireerd vertelde verveelde het geen moment. De beste man is in Karakol overleden in 1880 ongeveer, en ter ere van hem staat er een mooi monument en zijn graf is daarbij, dat hebben we gelijk ook bezocht. Was echt de moeite waard. Daarna doorgereden naar ons hotel, leuk gezellig hotel, wel schoenen uit,dat dan weer wel, met kamer die uitkijkt op de bergen met sneeuw. Gisterenavond met Baga de stad in geweest, en bij een restaurant heerlijk gegeten, met live musici die typisch Kirgizische muziek speelden. Erg gezellig. En vandaag waren we vrij. Greet en ik zijn samen de stad in getogen , althans dat was de bedoeling, maar uiteraard liepen we helemaal verkeerd en kwamen ergens buiten te bebouwde kom terecht. We hadden wel een plattegrond maar daar waren ook snel mee klaar, want ja, Russisch lezen is niet onze sterkste kant. Dus maar eens hier en daar gevraagd hoe we bij een mooie kerk konden komen, en uiteindelijk, echt waar, werden we door een lieftallige dame in de auto geladen en gebracht, het was net pekingexpress. Maar goed, we zijn er gekomen, en de kerk de erg mooi. Een houden gebouw met 5 van die typische Russische torentjes erop, erg mooi. Er was ook van alles te doen want het is va daag een orthodoxe feestdag. Er was een soort dienst in de kerk, heel veel kinderen, prachtig aangekleed, en ontzettend veel heerlijkheden. Na de dienst hebben alle kinderen iets verteld, soort klein rijmpje, en daarna gingen ze van alles uit delen. Broodjes, heerlijke hapjes, en nou ja voor we er erg in hadden hadden we onze handen vol , dus de lunch hebben we maar overgeslagen. Maar heel leuk om mee te maken. Daarna nog wat door het stadje gelopen, wat verder niet heel spectaculair is.en morgen gaan we de bergen in, dus voorlopig zullen we weer willoos zijn verwachten we. Maar tot nu toe hebben we het heerlijk, gezellig met Els en Rokus, we hebben veel lol met Baga genieten enorm van de prachtige natuur en schitterend weer steeds. Overdag 23 graden, zonnetje, kortom, we hopen het zo te houden. Tot het volgende verslag. 1 [vip] => [userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37 [totalVisitorCount] => 32562 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 35 [author] => [cityName] => Karakol [travelId] => 520028 [travelTitle] => Centraal Azie [travelTitleSlugified] => centraal-azie [dateDepart] => 2018-09-14 [dateReturn] => 2018-10-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,karakol [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => the-tunes-of-the-dunes ) [4] => stdClass Object ( [reportId] => 5036460 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-08 [photoRevision] => 0 [title] => De parlementariërs en Son... [message] => Op mijn to do lijstje in Bishkek stond natuurlijk het Historisch museum! Alles te weten komen toch? Op mijn weg daar naar toe was ik een beetje de weg kwijt en kwam terecht op het postkantoor... Ik vroeg de weg naar het museum aan een persoon achter een desk maar geen woord Engels uiteraard... Een lieve dame wilde mij de weg wel wijzen maar ik moest even wachten tot zij haar ding had gedaan! Het museum was gesloten wegens renovatie en ik vertelde de dame dat ik ook wel het museum fine arts wilde bezoeken! Op de weg daar naar toe vertelde ze dat ze de bedrijven in haar land promoot in het Europees parlement dus je begrijpt wel dat we aan twee uren in het museum niet genoeg hadden! We hebben kunst bekeken en koffie gedronken en geshopt en ik heb later op de avond nog een afscheidsdiner genoten in een geweldig Chinees restaurant met haar partner! Resumerend, het was voor een kleine week te veel reizen maar de indrukken waren fenomenaal! Ik weet nu weer dingen die ik anders nooit had geweten zoals... In de grond van Kirgizië zit goud maar zij hebben een partnership met Canada en deze hebben een dispuut over rechten over het goud! Boring! Morgen weer terug naar het Friese platteland waar mijn liefde op de grond staat met heel veel benen! Als Bowie, Bijke, Karbo en Naadje, onze katten en het vee! Foto’s komen later.. [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 1371 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Bisjkek [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-parlementarirs-en-son ) [5] => stdClass Object ( [reportId] => 5036346 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-07 [photoRevision] => 0 [title] => Opa Verstappen en het provinciaaltje... [message] => Hoe vaak moet je uit je comfort zone gaan? Mijn treinreis gaat ook niet door want er schijnt geen trein te gaan! Gelukkig kon ik wel meeliften met een stel met kind wat woont in Bishkek en in een gedeelde taxi plaatsnemen, de chauffeur vraagt voor de hele rit 2000 som, een slordige 350 km voor omgerekend per persoon €5,00 en dan moet de arme man ook nog terug! De man was zeker 80 en scheurde in het begin wel 120 km per uur en dit met haarspeldbochten door de bergen! Maar ik hield hem scherp in de gaten, niet in slaap vallen hoor opa Verstappen! Maar hij hield zijn kleine oogjes open en af en toe lachte hij zijn gouden tanden bloot! Aangekomen in de stad eerst het stel eruit en opa zou mij wel even afzetten bij mijn B&B maar was een straat abuis...pfff... Met mijn bagage stond ik daar, wat nu? Telefoon leeg, moest piesen maar twee heroïsche meisjes hebben mij uiteindelijk naar een pand gebracht in een achterafstraatje bij een bouwput alwaar ik nu dit stukje schrijf op een vrouwenslaapzaal waarvan ik vanmiddag nog dacht dat ik de kamer met drie bedden voor mijzelf had! Nee hoor! Ik kom terug op mijn kamer en wat zie ik? Een rugzak en een fles water, grgrrr... Ja, echte vrouwen reizen anders.... Foto’s volgen [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 996 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Bisjkek [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,bisjkek [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => opa-verstappen-en-het-provinciaaltje ) [6] => stdClass Object ( [reportId] => 5036241 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-06 [photoRevision] => 0 [title] => De ecoloog en de bergbeklimmer... [message] => Het is hier nu bijna 14:00 uur en ik zit nu aan een welverdiende maaltijd na een paar uur klimmen in de Red Mountains.... Via travelbureautje geregeld vanochtend! Ik zou naar de Nomadgames maar kwam plots voor een probleem te staan! De gids kon wel heen naar de games maar niet meer terug! En 600 km op een dag is ook wel veel! Dus dan maar 1000 meter klimmen! Met de driver en gids naar de bergen gereden via kuilen en gaten maar dat maakt het ook wel weer spannend! Toen we weer in het dal waren werden we uitgenodigd op de chai door de baas van de mountains, althans zo stelde hij zich voor! Hij is eigenlijk ecoloog maar ook daar valt niet veel in te verdienen hier! Hij verhuurt yurts en paardjes! De mensen zijn hier vreselijk aardig maar het met handen en voeten praten maakt het niet gemakkelijker! Als men zegt dat men een beetje Engels spreekt is het Hi en Bye en daar is het dan mee gedaan! Maar dat was in China ook zo... Morgen ga ik per Russische trein terug naar Bishkek[waarom wil je dat vraagt de travelagent] iedereen gaat per auto! Omdat het mij super lijkt om met de Kirgische reiziger te reizen! Foto’s kan ik hier niet opladen dus die komen later... [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 923 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Almaluu-Bulak [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,almaluu-bulak [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-ecoloog-en-de-bergbeklimmer ) [7] => stdClass Object ( [reportId] => 5036169 [userId] => 293954 [countryId] => 101 [username] => sonjavonk [datePublication] => 2018-09-05 [photoRevision] => 0 [title] => De chirurg en de reiziger... [message] => Wat een bijzondere ervaring! Op weg naar het Issikolmeer, op een na het grootste ter wereld! Mijn driver is eigenlijk geen chauffeur maar chirurg! Omdat dit te weinig opsmijt om een gezin te onderhouden, ca. 200 dollar per maand is hij dit maar gaan doen! Ja, het mes snijdt aan twee kanten Hihi... Gelukkig voor mij spreekt deze aardige vijftiger wel Engels en algauw maken wij nader kennis! Ik dacht dat we binnen een uur wel in Tong zouden zijn maar we zijn wel vier uren onderweg geweest! De grens naar Kazachstan gepasseerd, koffie gedronken op een Kirgiziës zitje en uiteraard zijn we een kudde badderende koeien tegen gekomen... Nu alweer een paar uurtjes in basekamp en ook al een wandeling gemaakt naar het meer! Morgen naar de Nomad games.... [vip] => [userRegistrationDate] => 2011-05-22 08:08:44 [totalVisitorCount] => 44675 [pictureCount] => 0 [visitorCount] => 984 [author] => Sonja Vonk [cityName] => Almaluu-Bulak [travelId] => 519528 [travelTitle] => Kirgizië [travelTitleSlugified] => kirgizi [dateDepart] => 2018-09-03 [dateReturn] => 2018-09-09 [showDate] => yes [goalId] => 6 [goalName] => Een korte vakantie [countryName] => Kyrgizië [countryIsoCode] => kg [imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kyrgizi,almaluu-bulak [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/954_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => de-chirurg-en-de-reiziger ) [8] => stdClass Object ( [reportId] => 5035393 [userId] => 299908