Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 88
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => ID
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 183
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => TH
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 115
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 3
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => MY
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 201
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => VN
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 87
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => India
[countryIsoCode] => IN
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 170
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 36442
[position] => 6
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => LK
[continentName] => Azië
)
)
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-10
[title] => Verwarring door tijdszones
[message] => Het is alweer een paar dagen dat ik een verslagje geschreven heb. Geen tijd kan je denken maar ik heb hier tijd genoeg, zelfs teveel tijd.
Het is hier inmiddels tweede paasdag maar eigenlijk ook weer niet. Tweede paasdag, zoals wij dat in Nederland kennen bestaat hier niet. Het is hier een gewone maandag.
Wat Pasen hier inhoud ben ik niet achter gekomen. De omgeving is hier Christelijk en Katholiek. Langs de weg staan veel kruizen met een doek eromheen. Dat kom ik al een maand veelvuldig tegen. Eerst had ik de associatie met verkeersslachtoffers maar dat bleek een misvatting. Het is neergezet richting Pasen. Wanneer ze opgeruimd worden weet ik ook niet. Ik kom vaak ook nog kerstversiering, kerstbomen etc tegen.
In de winkeltjes zie en zag ik ook geen tekenen van Pasen. In het resort ook eigenlijk niet. In het resort was het al rustig en met de paasdagen zijn er nog minder gasten dan anders. Was het zwembad vanaf half twaalf leeg, nu lijkt het of het de hele dag leeg is.
Het enigste Pasen wat ik gezien heb is de overvolle kerk op goede vrijdag in de avond. Het was zo druk in de kerk dat er zelfs volk buiten zat en stond. Politie voor de deur en de straat afgezet.
Ik kwam erbij uit omdat ik een boodschap bij de supermarkt moest doen. De supermarkt ligt naast de kerk en tegenover een van de twee plaatselijke restaurantjes.
Voor de rest is het hier stil, heel stil. Zelfs een beetje saai stil.
De paar andere gasten, veelal Indonesiërs, komen in de middag en vertrekken alweer in de ochtend. Echt contact krijg je daar ook niet mee.
Buiten het resort kan je drie kanten op, waarvan er twee straten doodlopen. Ook daar kom je weinig mensen tegen. De caissière van de supermarkt spreekt alleen Indonesisch.
Ik ben, enkele dagen geleden, gevlucht vanuit de bergen vanwege de regen en de (relatieve) kou. Ander opties om hier in Noord Sulawesi rond te reizen zijn er amper. Er is nog één natuurreservaat in de uiterste punt maar om daar in de regen een trekking te gaan maken, daar had ik niet zo’n zin in.
Want het weer is sterk wisselend. De afgelopen drie dag heeft hier een stormachtige wind gestaan met regelmatig een bui maar wel de constante dreiging van buien. Gelukkig schijnt de zon ook regelmatig en het is in ieder geval niet koud.
Heb ik het verkeerde seizoen genomen om hier naar toe te gaan ?
Volgens de locale mensen is het normaal rustig en zonnig weer in maart en april. Dit weerbeeld past meer bij januari maar ook hier is het weer van slag. Gewoon pech dus.
Ik zit mijn tijd nu maar een beetje uit te zitten, onder mijn afdakje bij het zwembad. Zo hoef ik niet bij elk buitje te verkassen. Gisteren met Pasen waren mijn twee locale restaurantjes gesloten dus ben ik het resort al helemaal niet afgeweest.
Bij aankomst heb ik mijn spullen uit de rugzak gepakt (zie vorig verslag). Een lichte voorbereiding op mijn vertrek naar Nederland. Ook ben ik aan het kijken wat er nog geregeld moet worden. Vervoer van dit resort naar het vliegveld (op kosten van het resort). Geld om de visum boete te betalen (INR 1.000.000). Vervoer in Nederland van Eindhoven station naar Beek en Donk (Peter).
Door alle tijdsverschillen (3 tijdszones al in Indonesië) was ik helemaal in de war. In mijn hoofd he’d ik dat ik a.s. donderdag rond 12.00 uur thuis zou zijn.
Oeps, dat wordt vrijdag rond 12.00 uur.
Ik denk dat dit mijn laatste verslagje wordt. Als je niet veel meemaakt en niet veel doet dan heb je weinig te schrijven. Ik ga mijn tijd hier lekker zitten voldoen met een uitgebreid ontbijt, mijn vier uur snack, wat eten bij de twee plaatselijke restaurantjes, wat YouTube filmpjes bekijken en misschien nog een film op Netflix.
Tussendoor plons ik het zwembad maar in want dat staat er voor mij alleen.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092185
[countryId] => 88
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 167
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/105/099_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => verwarring-door-tijdszones
)
[31] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-06
[title] => Na regen komt………
[message] => Ik word om zes uur voor de derde keer onder de vulkaan wakker. Vannacht heb ik besloten niet hier te blijven in de regen en de relatieve kou, waar ik mijn jas bij aan moet.
Als ik uit mijn slaapkamer raam kijk zie ik echter vandaag wel de vulkaan, wolken vrij. Moet ik mijn besluit van afgelopen nacht toch weer wijzigen ?
Ik besluit toch maar op tijd naar mijn ontbijt te gaan, wat overigens soepeler verloopt tov de dag ervoor.
Om mijn besluit kracht bij te zetten komt er weer een behoorlijke wolken partij opzetten en binnen een uur zie ik geen vulkaan meer en begint het te motregenen. Mijn besluit is nu definitief.
Mijn spullen staan al voor 99% ingepakt. Een warme douche is er niet meer bij want het water is koud. Om negen uur sta ik bij de receptie om uit te checken. “Grand Luley” aan de kust heb ik vannacht al geappt en zijn op de hoogte van mijn komst.
Nou nog vervoer. Met de “inDrive” app is een taxi zo geregeld en blijkt vandaag nog goedkoper te zijn dan drie dagen geleden. INR 150.000 (€ 9,15) voor 32 km. In 15 minuten staat hij voor mijn neus.
De weg van Tomohon naar Manado is vooral slingerend naar beneden maar naarmate we meer beneden komen voel ik de temperatuur stijgen.
Eenmaal is de voorsteden van Manado is het weer gewoon warm. Ook de lucht wordt wat vriendelijker beneden. Alhoewel de route een groot gedeelte anders is herken ik weer wat punten in Manado stad.
De stad uit, richting Luley is de weg op veel plaatsen nat, veel plassen en soms waterstromen op de weg. Hier is het de laatste dagen ook niet droog geweest, oeps.
Mijn aankomst is echter zonnig met een lichte sluierbewolking en het voelt weer warm (en wat benauwd) aan. Wat een hoogte verschil van 600 meter al niet kan doen.
Mijn aankomst is bekend, ik moet alleen een half uurtje wachten tot mijn kamer klaar is. Mijn eisen pakket is ook duidelijk: warme douche, goed internet op mijn kamer.
En dan toch nog even onderhandelen: de prijs is bekend, de “afternoon snack moet van mij van 18.00 uur naar 16.00 uur war geen probleem lijkt.
Als ik hier de rest van mijn verblijf in Indonesië blijf wil ik echter wel, op het eind, gratis vervoer naar het vliegveld.
Na wat heen en weer gepraat krijg ik dat ook voor elkaar.
Aangezien ik de laatste week in ga, regel ik ook dat alles wat ik hier gebruik afreken bij de check out met creditkaart met aftrek van wat ik nog aan cash overhou. Dit voorkomt dat ik nog op en neer naar Manado moet om te gaan pinnen en dat ik bij terugkeer in Nederland nog een hoop Indonesische roepia heb. Wat ik buiten het resort gebruik zal niet zoveel zijn want er zijn hier maar twee restaurantjes buiten de deur en één supermarkt.
Mijn kamer kan ik nu inrichten, even niet leven vanuit de rugzak. Mijn Nederlandse kleding, schoenen, sokken, lange broek, blouse met lange mouwen, onderbroek en zakdoek, hang ik uit in de kast (da’s voor vertrek op de 13e).
(Nederlandse) Koffie, zoetjes, shag, vloeitjes, aansteker voor de komende week kunnen in een laatje. Toiletartikelen (zover ze nodig zijn want hier krijg je alles) kunnen in de badkamer.
Klaar denk je maar nee hoor. Een week hier dus ik moet nog even week-boodschappen gaan doen bij de super. Broodjes en koekjes voor de lunch, CocaCola voor in de avond. Je blijft budget reiziger of niet.
Ik vraag en krijg een extra (sleutel) kaart zodat er ook stroom is op mijn kamer, gemakkelijk als ik mijn electronica kan opladen ook als ik niet op mijn kamer ben.
Om twaalf uur ben ik gesetteld voor komende week. Net als eerder zijn de andere gasten uitgecheckt en heb ik het zwembad weer voor mij alleen.
Brrrr…….het water lijkt wel afgekoeld de laatste dagen (regen ?).
Om vier uur is het tijd voor mijn “afternoon snack”. Dat ik nog een tea time heb als een verwoed koffie drinker :-).
Doordat ik de tijd heb verzet naar vier uur heb ik tijd genoeg om naar de pier te lopen voor de zonsondergang van kwart voor zes want als de zon schijnt is er ook een mooie zonsondergang (zie de foto’s).
Onder het schijnen van de volle maan wandel ik naar het dorp (als je het al een dorp kan noemen). Het heeft in ieder geval een kerk, een moskee, een supermarkt en 2 locale restaurantjes. Een heb ik al eerder uitgeprobeerd, tijd voor de ander. Pa, ma, twee dochters gaan voor mij aan het werk om een Mie Goreng te maken (vier keer zo goedkoop als in mijn resort, net zo lekker en even groot).
De eigenaar, een afgekeurde man met hart problemen komt wat buurten in gebrekkig Engels (ik versta de helft maar) terwijl de vrouwen voor mij aan het koken zijn in gigantisch grote wokken.
Ze zijn niet elke avond open en het komend weekend is het Pasen. Ik zal komende dagen dus ook een aantal keer in het resort moeten eten.
Bij terugkomst moet ik dit verhaal nog optekenen, de foto’s selecteren maar ik heb nergens geen zin meer in. Een warme douche en ik brui er een eind aan.
Morgen (vandaag dus) zien we wel verder. Ik besluit een echt vrije dag te houden.
Maar helaas, je moet hier gaan ontbijten tot uiterlijk tien uur. Het ontbijt is hier echter (in buffet vorm) uitstekend geregeld en hoef je niet te wachten zoals op mijn eerdere adres (zie dat verslag). Bij het opstaan regent het zachtjes maar vergeleken met onder de vulkaan stopt het al vrij snel en het zonnetje met sluier bewolking is weer aanwezig.
Vrije dag, ik kruip na het ontbijt nog even terug.
Om half twaalf duik ik even het zwembad in, het is er weer stil. Alle één nacht gasten zijn weer weg. In de schaduw zit ik dit verslag even te schrijven. Ik weer bij, jullie weer bij.
Het zonnetje schijnt en ik lig regelmatig in het zwembad om af te koelen.
Na drie dagen veel regen……..
Lekker laten liggen denk ik
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092118
[countryId] => 88
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/717_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => na-regen-komt
)
[32] => stdClass Object
(
[username] => binapurwaka
[datePublication] => 2023-04-04
[title] => En dan is het alweer april!
[message] => Ha die lezers!
Eindelijk weer berichtje van ons. Op het moment zijn we op Bali en dat is erg fijn ook omdat we dan weer bij de school langs kunnen gaan, de juffen kunnen spreken en de leerlingen een beetje leren kennen. Het schooljaar duurt nog 2 en een halve maand dus tot half juni en dan ais het voor de meeste leerlingen de bedoeling dat ze doorstromen naar de lagere school. Er zijn per schooljaar altijd maar een paar leerlingen die een 2e jaar naar de kleuterschool gaan de meesten gaan maar 1 jaar.
Zoals gezegd is het fijn dat we wat vaker op school zijn geweest waardoor je de kinderen gaat herkennen maar nog belangrijker dat zij jij ons ook niet meer als wel heel vreemd ervaren en er dus wat meer contact is. Afgelopen vrijdag met vrienden naar de school geweest om de maandelijkse afrekening te voldoen en die hebben ook genoten van al die heerlijke koppies die duidelijk erg genieten van hun schooltijd met zoveel vriendjes om hen heen. Natuurlijk willen we volgend jaar weer doorgaan met het betalen van het schoolgeld en de uniformen, schooltassen en schoenen voor die kinderen wiens ouders het niet kunnen betalen want ook al is het maar 1 kleuterschooljaar, het is wel een belangrijk jaar omdat de kinderen op de kleuterschool Indonesisch spreken terwijl ze thuis vaak alleen maar Balinees spreken (een volledig andere taal) en er op de lagere school wordt verwacht dat je Indonesisch spreekt. Dat kleuterschooljaar is naast een heleboel andere dingen ook op dat onderdeel echt belangrijk. We hopen dat we het volgend schooljaar weer op jullie financiële steun mogen rekenen want zonder die trouwe steun waren we nooit in staat geweest om onze plaatselijke kleuterschool al langer dan 12 jaar te ondersteunen. Voor alle hulp tot nu toe in ieder geval al ontzettend bedankt want daardoor hebben we inmiddels toch al honderden kinderen naar de kleuterschool kunnen laten gaan.
Salam hangat,
Ad en Brenda
[userId] => 205429
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092093
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 227
[author] => ad
[cityName] => Amlapura
[travelId] => 220213
[travelTitle] => help de school
[travelTitleSlugified] => help-de-school
[dateDepart] => 2009-10-17
[dateReturn] => 2023-12-04
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/524_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/429_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => en-dan-is-het-alweer-april
)
[33] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-04
[title] => Tomohon, ontbijt en twijfel
[message] => Na het eten met de jas aan en twijfelend of ik ook mijn sokken uit de rugzak had moeten halen heb ik mij zelf gestort in een hete douche. Ja gestort want wat ik niet gezien heb heeft mijn kamer een stort douche. Ik mag wel zeggen de lekkerste douche die ik, in jaren tropen vakanties, heb gehad.
De douche was zo warm, dat nadat ik vanuit de douche op het balkon kwam mijn bril aansloeg, ik zag niet veel meer.
Het bleek niet de condens te zijn maar de turbulente bewolking van de vulkaan was zo laag gekomen dat mijn kamer ook in de mist lag. Turbulent want de mist draaide om mij heen.
Het was heerlijk slapen, geen airco nodig op de kamer, regelmatig de deuren open om de frisse lucht binnen te halen.
Ik ben twee keer wakker geworden. Om twee uur checkte een Indonesische familie nog in, die kunnen niet zachtjes doen en om vijf uur was er een groep jongens aan het zwemmen, blijkbaar een training want er stond een trainer naast het zwembad heel hard instructies te schreeuwen……..niet fijn als daardoor de gasten wakker van worden. Van dat laatste heb ik in de ochtend wel even melding gemaakt.
De bewolking is voor een groot gedeelte opgelost en als ik om zeven uur opsta is de vulkaan weer zichtbaar.
Profiteren hiervan, dus ik zit al vroeg aan het ontbijt om om acht uur mijn eerste wandeling te gaan maken.
Het dorp Tomohon ligt zo’n 15 à 20 minuten lopen verderop. Je hebt niet zoveel zicht meer op de vulkaan.
Tomohon is een lang gestrekt dorp doorsneden door een behoorlijk drukke weg, er zijn twee kerken en wat zie ik………een molen op een dak. Dat blijkt te zijn van een “Holland Bakery” te zijn. Ik ga natuurlijk even binnen kijken. Nee, helaas geen Brabants goud volkorenbrood. Het is echter een luxe bakkerij met veel soorten (Indonesisch) zoet gebak.
Ik probeer het even maar er wordt ook geen Nederlands gesproken.
De langgerekte straat kent veel kleine supermarktjes en wat opvalt veel winkeltjes waar ze snijbloemen verkopen. Tegen het einde van het dorp kijk je tegen een andere vulkaan aan, de tweeling vulkaan waar ik in het vorige verslag over schreef.
Op en neer door het dorp, de lucht begint al weer aardig te betrekken en ik besluit terug te keren naar mijn resort. Na twee en een half uur ben ik net terug als het weer gaat regenen.
Een uurtje pauze met een bakje koffie op mijn balkon.
Rechts achter het resort is een rotswand te zien, ik wil daar eens gaan kijken, ook hoor ik dat ze daar stenen aan het afgraven zijn. Benieuwd.
Als de regen stopt en een matig zonnetje doorbreekt ga ik weer op stap.
De weggetjes en paden die ik inloop lopen allen dood. Via de hoofdweg loop ik naar een dorp verderop. Veel is daar echter niet te beleven en op basis van de dreigende bewolking bepaal ik de lengte van mijn route. Ik probeer nog iets te vinden waar ik iets zou kunnen drinken, helaas…..
De weg heen liep erg naar beneden dus de terugweg, bergopwaarts is zwaarder.
Brengt mij bij de vraag: Ga ik nog de vulkaan op?
Nee dus.
Het startpunt naar de krater, die aan de zijkant van de vulkaan ligt, ligt verder op. Geadviseerd wordt om daar met een taxi naar toe te gaan.
Dan volgt er een wandeling door een bos en/of begroeiing totdat je een oude lavastroom tegenkomt. Via deze lavastroom kan je naar boven, zo’n anderhalf uur. Deze lavastroom schijnt goed te volgen te zijn maar elders wordt geadviseerd een gids mee te nemen om verdwalen te voorkomen.
Er is echter nog een waarschuwing, ga niet als het regent. De oude lava stroom is onregelmatig, veel losse stenen en spek glad als het nat is.
Daarbij, als je boven bent en je zit in de bewolking, dan zie je niets.
Kortom, Nee dus.
Maar even terug naar mijn tweede wandeling. Ik ben weer net op tijd terug voor de motregen weer begint. Toe aan een lekkere koude Lemon drink en een portie gebakken banaan. In het zwembad is inmiddels een grote groep jongeren gekomen, een poolparty met harde Indonesische disco muziek. Op regelmatig wat motregen blijft het vandaag verder redelijk weer.
In de avond eet ik maar weer hier in het restaurant, ik heb geen zin om door motregen 20 minuten te gaan lopen.
Vannacht was de zwemtraining om vier uur, rare jongens die Indonesiërs, maar ik hen de couch niet gehoord :-)
Vandaag is het echter weer bar en boos. Het regent al als ik opsta.
Niet alleen het weer is bar en boos maar de organisatie van het ontbijt is ook bar en boos.
Het ontbijt in dit resort kan ik eens goed afkijken en het functioneert voor geen meter. Ik weet dat er niet veel gasten zijn dus een ontbijt buffet (wat hier eigenlijk hoort) is ook niet nodig.
Een serveerstertje komt van een papiertje voorlezen wat ik kan bestellen……vooral Indonesisch ontbijt, ik moet haar aangeven dat ik geen warm eten wil maar een normaal ontbijt. Doe mij maar een omelet van twee eieren, brood en wat worstjes erbij, beetje tomaten ketjup, kopje thee. Ik zie de paniek al in haar ogen komen, hoe moet ze dit alles voor elkaar krijgen. Er worden hulptroepen ingeschakeld. Binnen de kortste keren zijn er zes man aan het werk. Diegene die de eieren bakt kan natuurlijk geen thee zetten. Diegene die thee zet weet niet waar de worstjes liggen. Tomaten ketjup, moet dat in een bakje ? Het regelen van alleen mijn ontbijt levert al veel stress op. Omelette van twee eieren, ja, die maak je niet met één ei. Ze vraagt of de “sunny side” up moet. “Doos”, dat is een spiegelei zeg ik in het Nederlands.
Het serveerstertje is alleen maar bezig met mijn bestel briefje.
Dan wordt de paniek nog groter, er komen nog een stuk of zes gasten.
De administratie wordt een nog grotere chaos, eten wordt door de koks klaargezet maar wordt niet geserveerd want op welk briefje stond nou wat ?
Ik zie het warm eten (wat voor Indonesiërs het ontbijt is) meer dan kwartier klaar staan voordat er iemand wat orde in de chaos komt brengen. Ik maak nog meer chaos als ik nog een kopje thee bestel (want waar is de thee zetter) en een asbak vraag (oeps, daar zal ook wel personeel voor zijn).
Ik heb de tijd (het regent toch) en kijk met verbazing het hele tafereel af.
Tegen tien, mijn ontbijtje zit erin, wordt het eventjes droog. Vanuit mijn resort is er nog een richting waar ik nog niet geweest ben, de straat richting vulkaan.
Onderweg wordt ik een aantal keer gevraagd of ik de vulkaan op ga, hahaha. Na een kwartiertje stiefelen zit ik weer onder een afdakje te schuilen om daarna maar snel terug te keren naar mijn balkon en kamer.
Het stopt niet meer met regenen, de vulkaan is het merendeel van de dag buiten beeld. Ik heb koude handen en voeten.
De grote vraag voor vandaag is:
Blijf ik hier of vertrek ik.
In mijn plan wilde ik nog naar Tondano, daar is een meer en een hele aparte markt waar ze vleermuizen, ratten, slangen, honden slachten en verkopen. In deze regio wordt alles gegeten. Op zich heb ik deze markt in 2009 al eens gezien……….maar Tondano ligt niet zoveel hier vandaan, ligt dus ook hoog en het weerbeeld is net zo als hier, slecht. Er zijn kleine hotelletjes in de buurt maar de reviews liegen er niet om, die zijn ook slecht. Er zijn twee opties buiten het stadje, een vergelijkbaar met hier en de andere ligt aan het meer maar is van een heel hoge prijsklasse.
(Ik heb ze nog gebeld maar door de telefoon kan je niet pingelen).
Stel dat ik toch kies om naar Tondano te gaan en kom daar op mijn kamer in de regen te zitten ? Bezoek aan de eerder genoemde markt is wel leuk maar in de regen ? Of een klein hotelletje met geen faciliteiten waar je nergens buiten kan zitten ?
Ik ga even wat drinken in het restaurant (wat aan alle kanten open is). Met mijn drankje voor mijn neus zit ik te blauwbekken van de kou.
Mijn andere optie is nog:
Terug waar ik vandaan kom. De temperatuur is daar aangenamer. Ik kan buiten zitten bij het zwembad ook als het regent. De temperatuur van het zwembad is een stuk aangenamer tov hier. Het ontbijt buffet is er heel goed en er net zoals hier geen flikker te doen :-)
Maar ik heb nog acht dagen te gaan……ik zal vanavond iets moeten beslissen, wat weet ik nog niet.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092089
[countryId] => 88
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 136
[author] => Ton
[cityName] => Tomohon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/495_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tomohon-ontbijt-en-twijfel
)
[34] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-02
[title] => Onderaan Gunung Lokon
[message] => Gisterenmiddag, net na mijn gratis “afternoon snack”, betrok de lucht vrij snel. Het personeel van het resort waren druk aan de gang om een grote Barbecue op te zetten. Tafels en stoelen werden in de tuin gezet, de tafels werden netjes gedekt. Het eten en drinken werd aangevoerd.
Vanavond vindt er een openlucht BBQ plaats.
……..en dan gaat het regenen, alles wordt weer met plastic afgedekt.
Helaas het blijft niet bij een buitje maar het gaat steeds harder regenen en zelfs hosen. Het blijft en blijft hard regenen.
Geen BBQ dus maar binnen zitten.
Op mijn kamer valt elke vijf minuten ook nog de internet verbinding uit. Het probleem is niet op te lossen en ik krijg een andere kamer aangeboden, goed internet maar geen warm water in de douche.
Koud douchen is bij de temperatuur hier geen straf en daarbij heb ik regelmatig in het zwembad gelegen dus het vuil is al gereinigd door het chloor.
Ik verhuis dus van de derde verdieping naar de begane grond.
Het blijft zo hard regelen dat mijn plaatsje buiten (wat op de verdieping balkon is) begint te grenzen aan een snel stomend riviertje. Het regenwater kan gewoon verder niet weg.
Ik hoef gelukkig niet meer de deur uit, na de “afternoon snack” heb ik niet zoveel honger en in mijn koelkastje staat nog wat chocomel, cola en nog 3 broodjes. Ik heb geen BBQ en/of restaurant nodig.
De zware regen houdt de gehele avond en nacht aan. Bij het opstaan regent het nog steeds.
Op het terrein zijn diverse geulen verandert in kleine, snelstromende beeken.
Ik heb gisteren, vanwege de plotselinge verandering van kamer, het merendeel van mijn spullen al ingepakt dus ben ik al vroeg klaar voor het ontbijt. Nog even goed bunkeren voor mijn vertrek.
Om negen uur ga ik mijn verblijf betalen en probeer met twee apps (Grap en InDrive) een taxi te regelen. Bij de ene geef je aan waar je bent en waar je naar toe wilt. Er wordt een prijs bepaald en een taxi kan reageren op deze rit. De andere geef je een prijs aan en verhoog je de prijs met kleine stapjes tot er een taxi toehapt.
Over het algemeen is dit goedkoper dan een taxi via het hotel te boeken. Vandaag scheelt het INR 60.000 (€ 3,66) op een prijs van € 15,25.
20 minuutjes wachten en weg ben ik.
Op weg naar Tomohon, een bergachtig gebied met twee vulkanen, hoger gelegen dus wat koeler en meer kans op regen. Hoezo denk ik, meer kans op regen dan gisterenavond tot nu ?
Op internet heb ik gisteren alle voor en nadelen van potentiële hotelletjes en aanverwante verblijft mogelijkheden langs elkaar afgestreept. Alles heeft hier slechte reviews. De ene slecht eten en geen restaurants in de buurt, de andere erg donkere kamers.
Ik mijn selectie ga ik er maar van uit dat het veel kan regenen, keuze waar ik ga eten is ook belangrijk, mogelijk moet ik nog geld gaan pinnen (want mijn cash raakt op).
Uiteindelijk kies ik een resort aan de rand van Tomohon, maar wel op loopafstand. De andere twee opties liggen te ver weg en dan is het dorp/stadje niet bereikbaar. Alle drie hebben uitzicht op een van de twee vulkanen in de buurt.
Mijn uiteindelijke keuze (gok) is gevallen op:
https://grandmaster-tomohon.business.site/?utm_source=googlemybusiness[e-38]utm_medium=referral
Een gok, want hier zal ik scherp moeten onderhandelen voor de prijs.
Onderweg naar Tomohon stopt het uiteindelijk met regenen. De wegen, vol gaten, levert voorzichtig rijden op want alle gaten zijn gevuld met water. Sommige stukken weg lijken meer op snelstromende rivieren. Vooral op de weg van “grand Luley” naar Manado.
Aan de zuidkant van Manado wordt de weg beter. We passeren het grote Jesus beeld (Patung Yesus Memberkati) kenmerkend voor Manado. Het is een groot beeld (30 meter hoog op een sokkel van 20 meter).
Hiervandaan gaan we de bergen in, omhoog en al slingerend. Anderhalf uur zijn we onderweg naar het resort in Tomohon.
Bij de receptie start de onderhandeling. De prijskaart op de balie wil ik nog niet bekijken want daar staat de goedkoopste kamer op van INR 750.000 (€ 45,75). Ik geef hier direct op aan dat het veel te veel is, dat ik maar één ontbijt wil (terwijl de prijs voor twee is).
Met “ik ga wel verder” ging de prijs gelukkig al snel naar beneden. Het was ook pure bluf van mij want mijn taxi was al vertrokken. Uiteindelijk ben ik akkoord gegaan met INR 500.000 (€ 30,50) inclusief ontbijt.
Al met al toch boven budget maar ja…….
De kamer is groots, balkon met uitzicht op de vulkaan en het zwembad. Het ziet er allemaal behoorlijk nieuw uit.
Het is en blijft Indonesië, in de afwerking kan ik nog wel wat puntjes benoemen. Ik repareer maar gelijk zelf de balkondeur die blijft klapperen in de wind.
Het uitzicht is mooi, recht op de vulkaan waar de top in de wolken hangt. Ik kan echter maar even van dit uitzicht genieten want een uurtje later is de gehele vulkaan verdwenen achter de wolken.
De vulkaan is “Gunung Lokon” en vormt samen met de 2,2 km verder gelegen vulkaan “Gunung Empung” een tweeling vulkaan en behoren tot de actieve vulkanen van Sulawesi. Lokon heeft een platte kraterloze top. De actieve krater bevind zich iets lager en heet de “Tompalun krater”.
……..maar ik zie de vulkaan vandaag helemaal niet meer, zo laag hangt de bewolking. Het waait ook en de temperatuur is een stuk lager. Volgens mijn weer app is het 24° maar mijn gevoel geeft eerder 20° aan. Het regent ook de gehele tijd, vaak motregen met zo nu en dan een bui. De lucht turbulentie hier is groot, je ziet niet waar een bui vandaan komt of waar hij naar toe gaat. De wolken gaan van links naar rechts en van rechts naar links of draaien rond.
Ik wilde vanmiddag even naar het dorp lopen (kwartiertje heen) maar de regen houdt mij tegen. Volgens de receptioniste doe ik er beter aan tot morgen ochtend te wachten. Geen budget eten uit de supermarkt dus.
Het geluk is dat het prijsniveau in het resort restaurant op de helft ligt van het vorige resort restaurant.
Tevens heb ik hier in het restaurant afgesproken dat ik niet per keer hoef te betalen (cash) maar alles op rekening laat zetten en op het eind betaal met mijn credit kaart. Dus ik hoef ook niet naar de ATM (pinapparaat).
Vanmiddag bestel ik dus maar eens een lunch, Mie Bakso, een soep met Mie en grote soep ballen. Lekker soep om wat op te warmen hier. Het is frisjes in korte broek en bloesje. Een restaurant, één gast, vijf man personeel…..en ze willen allemaal een selfie met mij :-)
Na de soep trek ik mij terug op mijn kamer, zet de airco en de ventilator uit en haal onderuit mijn rugzak mijn Nederlandse jas. Ik twijfel of ik mijn sokken en lange broek er ook uit haal. Zet een bakje Nederlandse koffie.
In het hele resort heb ik nog twee andere gasten gespot, die lagen in het zwembad. 20° en dan zwemmen ??? Ik wacht wel op mijn warme douche vanavond.
In Nederland zou je zeggen met dit weer, ik blijf vandaag in bed.
Ondanks de regen, de frisse temperatuur ben ik tot op heden wel tevreden over de keuze van dit resort. Ik heb een mooie luxe kamer, zit droog op mijn balkom met uitzicht op de vulk…….ehhh wolken.
Ik zit nu in het (winderige) restaurant, korte broek en herfst jas aan, veel honger heb ik niet vanwege de Mie Bakso van drie uur en ik heb zin in comfort food.
Niet schrikken maar ik heb een beef burger besteld met uitjes, mayo, tomaten ketjup en frietjes en CocaCola.
Ik hoop op mooier weer zodat ik ook buiten het resort wat kan gaan ontdekken en als het weer slecht blijft en ik kou krijg……..dan zeg ik, net als in Nederland: ik blijf in bed.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092033
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 141
[author] => Ton
[cityName] => Tomohon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/245_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderaan-gunung-lokon
)
[35] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-31
[title] => Onderhandelen en budgetteren blijft een sport
[message] => Vanmorgen opgestaan, spulletjes weer ingepakt en aan het pannenkoeken (met jam, pindakaas, chocolade pasta) ontbijt.
Ik heb om half tien mijn (waarschijnlijk) laatste boot tripje besteld, van Bunaken eiland naar het vaste land….naar het hotel waar ik al geweest ben “Grand Luley”.
De boot, voor de oversteek van een half uurtje, is mooi op tijd. Ondanks het mooie weer is de golfslag redelijk maar er wordt rustig gevaren. Door de golfslag is het wat moeilijker de kleine haven van “Grand Luley” in te komen.
Bij aankomst staat het busje van het hotel, om mijn bagage te vervoeren al klaar.
Bij de receptie is het weer onderhandelen, nu is de manager zelf aanwezig. Van de prijs weet ik weinig af te snoepen maar op basis van mijn eerdere ervaringen wil ze wel een “afternoon snack” aan bieden om zes uur. We zullen zien wat het is.
Ik check in op mijn “nieuwe” kamer met een klein beetje ander uitzicht. Als welkom ligt er fruit klaar met een welkomstbrief.
Ik pak de noodzakelijke spullen uit en om elf uur lig ik in het zwembad. Het is wederom rustig, iedereen is weer uitgecheckt.
Lekker even afkoelen want ik moet zo weer aan “het werk”.
Even een boodschap doen, mijn budget opmaken (wat heb ik nog nodig voor de komende twee weken ?), een hotelletje selecteren op de komende bestemming, bepalen of ik hier 2 of drie nachten blijf. Hoe kom ik op de volgende bestemming ?
Kortom nog genoeg te doen en vraagjes te beantwoorden.
En dan moet ik mij natuurlijk ook nog om zes uur melden voor de gratis “afternoon snack” :-)
Met de “afternoon snack” in het achterhoofd loop ik naar de supermarkt. Om zes uur snacken en om zeven of acht uur gaan eten is misschien wat veel maar als de gratis afternoon snack tegenvalt……
In de Super koop ik een anderhalve literfles CocaCola, een pak chocolademelk en voor de zekerheid maar een pak instant noodles (voor het geval dat….) In totaal geef ik INR 36.000 uit terwijl één blikje CocaCola in het resort al INR 40.000 kost.
Terug bij het zwembad ga ik op zoek naar een hotelletje of guesthouse bij de plaats Tomohon, een bergachtig gebied met een vulkaan, wat op grotere hoogte ligt (en waar het meer regent). Er zijn aardig wat hotels maar de reviews zijn over het algemeen niet al te best. Ik kom niet tot een keuze en moet regelmatig even koelen in het zwembad. De tijd vliegt voorbij.
De zes uur snack niet vergeten…..maar het personeel komt me al roepen.
Het valt zeker niet tegen: 2 schaaltjes met allerlei fruit in een kokosmelk achtige vloeistof, 2 cakes en nog twee op cake lijkende dingen met een lekkere vloeibare vulling en 4 vijgen. Erg lekker en goed vullend.
Volgens mij is het voor twee personen (niets zeggen, ik heb een twee persoons kamer).
Het is alweer donker hier, ik trek mij terug op mijn (airco gekoelde) kamer. Schijf en upload dit berichtje en ga zo nog even een warme douche nemen.
Morgen maar weer eens beginnen met een ontbijt buffet voor twee (want ik heb die twee persoons kamer) :-)
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091995
[countryId] => 88
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 133
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/925_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderhandelen-en-budgetteren-blijft-een-sport
)
[36] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-30
[title] => Laatste volle dag Bunaken
[message] => Het was vandaag mijn laatste volle dag op Bunaken eiland. Ik heb net mijn bootje besteld naar het vaste land. Ik ga dit weekend terug naar “Grand Luley” waar ik eerder verbleef want ik wil niet terug naar Manado stad.
Ik heb, in of na het weekend, nog een dag of tien voor dat ik moet vertrekken naar Nederland.
Vanuit “Grand Luley” wil ik naar de regio Tomohon (bergachtig gebied) en misschien nog naar Danau Tondano (groot meer). Ik moet nog uitzoeken wat en waar precies.
Over Bunaken heb ik eigenlijk niet zoveel meer of anders te vertellen.
Ik ben wat verder van het toeristisch gedeelte gelopen daar waar de moslim bevolking van het eiland woont, de moskee staat en waar, op het strand nieuwe boten in elkaar getimmerd worden. Ik heb de foto’s daarvan bijgevoegd.
Gisterenavond ontstond er wat hilariteit. Ik kreeg eindelijk mijn Ayam Curry, gemaakt door “Mama Ellen”.
Mama Ellen is een weduwvrouw met nog twee scheve tandjes wat erg komisch is als ze lacht, en dat doet ze veel.
Nadat ik haar een compliment gaf over de curry wilde ze direct haarzelf uitnodigen om met mij de nacht door te brengen.
Met de herinnering van 2009, waar ik hier op Bunaken, een nacht de kamer gedeeld heb met een Duitse vrouw, die ik het bed met muskietennet aangeboden heb, terwijl ik zelf geen muskietennet had, met als resultaat dat ik een aantal dagen later Denghe opgelopen heb gevolgd door een week ziekenhuisopname, heb ik haar verzoek resoluut afgewezen. Grote hilariteit bij al het andere personeel.
Vanmorgen is mijn ontbijt gemaakt door Bella.
Vandaag de laatste dag voetjes in het zand en morgen, na het ontbijt naar het vaste land.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091975
[countryId] => 88
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/744_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-volle-dag-bunaken
)
[37] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-29
[title] => Rust op Bunaken
[message] => Het is ramadan. Ik merk daar heel weinig van.
Het grote verschil is wel dat het hier, op Bunaken, in vergelijking met 2009 er weinig toeristen zijn in deze Ramadan vakantie.
In 2009 zaten alle guesthouses vol en heb ik behoorlijk mijn best moeten doen om een kamer te vinden. Nu heb ik de aanwezige toeristen op twee handen kunnen tellen (en ik houd nog enkele vingers over). Vanmorgen zijn er ook nog vier toeristen vertrokken vanwege hun einde van de vakantie. Daarbij zijn er meer guesthouse.
Jammer, want een beetje kletsen, ervaringen uitwisselen en tips opdoen is er niet bij. Ik moet mij in mijn eentje zien te vermaken.
Bunaken is bekend voor het duiken en mogelijk snorkelen, voor een bootje huren om te gaan snorkelen of een dolfijnen toer te gaan doen betaal ik, in mijn eentje, de hoofdprijs. Je kan zonder andere toeristen niets delen.
De miljoenen vliegen dus zo je portomonee uit als je niet uitkijkt. Bunaken is ook niet meer zo budget vriendelijk als het was in 2009.
Vroeger, hoor mij die oude knar, had elk guesthouse een kast met boeken en tijdschriften, die kon je ruilen met boeken en tijdschriften die je bij had en gelezen had. Het (ruil) boeken tijdperk is echter voorbij sinds er internet is.
Gelukkig is er nu 24 uur per dag elektriciteit en er is behoorlijk goed internet.
Blijft in budget opzicht maar twee activiteiten beschikbaar, zwemmen vanaf het strand en wat wandelen over (een gedeelte) het eiland.
Op de punt van het eiland is Bunaken dorp wat wel aardig is voor een korte wandeling. Het bestaat uit smalle straatjes met heel veel (lege) guesthouses. De bevolking is erg op toeristen ingesteld en kijken niet op of om als er een “Blanda” voorbij komt.
Veel inwoners doen op dit moment, in mij ogen, niets dan zitten en wachten, geen toeristen is ook geen werk. De contacten zijn minimaal en kort. Ondanks het afhankelijk zijn van toeristen is de talenkennis minimaal. Ik moet bekennen dat mijn Indonesisch ook erg minimaal is maar ja, ik hoef er niet van te leven.
Ik hang dus vooral wat rond bij mijn hotelletje en doe eigenlijk niets. Ik kan ook niet de vijf man personeel niet aan het werk houden. Nadeel is wel dat bij elke stap die ik maak ze vragen wat ik ga doen. Soms wordt ik daar wel een beetje moe van.
Lange wandelingen ga je overdag ook niet maken, het blijft hier erg heet met een hoge luchtvochtigheid wat het ook broeierig maakt. Een rondje dorp zit er wel in.
Het weer is wel anders dan aan de overkant waar het om het uur regende, hier heb ik nog maar een regenbui meegemaakt, afgelopen nacht. De bewolking is veelal aanwezig en de voorspelling vandaag is veel regen, wat op dit moment wel meevalt.
Omdat er niet veel te doen is lig je hier op tijd in bed, vanmorgen was ik dus vroeg op. Mooi om een foto shoot te maken van de zonsopkomst. Mijn strand kijkt uit op het oosten waar de zon op komt.
Door de regen afgelopen nacht was de zonsopkomst niet spectaculair, te veel bewolking.
Gisterenavond was de zonsondergang wel mooi, ik moest wel het hoekje van het eiland om, om het te zien.
Dan maar eten. Na de eerste nacht was het ontbijt “gewoontjes”, toast met een eitje, pindakaas, choco pasta en fruit. Vanmorgen echter: sticky Rice met iets gemaakt van (zoete) kokos in bananenblad (Nasi Pulut).
De menukaart in de avond is beperkt, een aantal dingen op de kaart zijn niet beschikbaar (maar ik blijf zeuren om de curry)
De eerste avond een Mie Goreng maar gisteren avond gebakken vis met rijst, een eigengemaakte sambal en Sajour Bajam (Indonesische spinazie) en fruit.
Vanavond dus curry ?
Maar nu eerst even afkoelen in zee
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091943
[countryId] => 88
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 132
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/558_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rust-op-bunaken
)
[38] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-27
[title] => Naar de andere kant
[message] => De rugzak heb ik alvast gepakt voor het slapen gaan. De boodschappen :-) zijn ook ingepakt.
De temperatuur is hier iets lager dan op de Molukken dus halfweg de nacht kan de airco uit.
Het regent flink in de vroege ochtend, ik begin er aan te wennen. De hoop is dat het rond acht uur droog wordt en dat ik om half tien droog naar de overkant kan.
Mijn voorspellende gave komt gelukkig uit alhoewel het wel tot in de ochtend zwaar bewolkt blijft.
Een half uurtje voor vertrek zit ik op de pier van “The grand Luley” (eigenlijk wel een lullige naam) te wachten op mijn bootje.
De boot is precies op tijd (en dat in Indonesië).
De zee is wat ruwer dan de vorige dagen maar de oversteek verloopt voorspoedig.
Om tien uur ben ik op de plaats van bestemming. “Arto Moro, B[e-38]B. Resto”.
Er zijn hier drie kamers, met airco en een warme douche.
Omdat de kamers op de eerste verdieping zijn is er uitzicht op zee. De beneden verdieping is restaurant en ligt eigenlijk wat verscholen achter de pier.
Het is even wennen hier. De eigenaren zijn Nederlanders maar die zijn er niet. De plaats wordt gerund door een Indonesische familie.
Ik ben de enigste gast hier. Ik heb de indruk dat er helemaal niet veel toeristen op het eiland zijn. In totaal heb ik er vandaag nog maar een stuk of vijf gespot.
Er zijn hier plenty guesthouses, hotelletjes en resorts. De prijzen liegen er hier niet om als ik de prijzen op internet moet geloven.
Er zijn ook budget opties maar die liggen niet aan het strand.
Ik denk dat ik met mijn prijs van INR 500.000 (€ 30,50) inclusief ontbijt nog niet zo slecht onderhandeld heb.
Booking.com noemt een korting van € 58 naar een prijs € 41 met ontbijt.
Nadeel van de enigste toerist zijn in een klein hotelletje is dat de vijf man personeel je van alles wil aanbieden. Probeer dan maar eens tot je rust te komen.
Ik heb een klein stukje gelopen, ik herken niets meer van 2009, of mijn geheugen is slecht of er is hier veel veranderd.
Zoals ik eerder vermeldde ben ik hier in 2009 behoorlijk ziek geweest en heb over het eiland weinig herinnering. Ook op deze webpagina heb ik toen weinig geschreven. Ik moet haast op ditzelfde strand hebben gezeten want het was niet ver van de oude (voormalige pier)
Op basis van de reviews die ik over deze plaats heb ik de kokkin al gecomplimenteerd voor ik haar eten op heb (je kan er maar niet op tijd bij zijn). Ik heb haar ter inspiratie mijn recepten laten zien.
Ik wil voor vanavond “fish curry” bestellen maar helaas hebben ze niet alle spullen. Ik heb wel gevraagd deze morgen wel te hebben.
Omdat ik de review van internet heb willen ze allemaal weten waar ik die vandaan heb. Even later zit ik dus met drie man personeel aan mijn tafel. Ze zijn helemaal stuk van een negatief commentaar. Zelfs de boeken worden opengeslagen om te kijken wie de slechte review geschreven heeft.
Al met al gaat hierdoor mijn tijd snel voorbij en heb ik niet kunnen kijken of er hier iets van de zonsondergang is te zien. Ik verwacht niet want mijn locatie ligt richting het westen.
Morgen ochtend kans op de zonsopkomst, als het niet te bewolkt is. De zon komt op rond 5.30 uur en ik ga er geen wekker voor zetten :-)
Over een uurtje wordt mijn eten geserveerd. Het wordt Mie Goreng.
Ik hoor net dat de curry’s er niet inzitten deze week want de curry pasta is op en diegene die het maakt is er niet.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091905
[countryId] => 88
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/243_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-andere-kant
)
[39] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-26
[title] => Even op en neer
[message] => Loop ik een dag achter met dit dagboek ? Nee hoor, ik had weinig te melden. Gisteren heeft het relatief veel geregend. Ik heb dus, buiten wat korte wandelingetjes weinig gedaan. Hooguit wat piekeren over hoe ik mijn resterende tijd ga doorbrengen en om eerlijk te zijn, ik weet het niet zo goed. Ik vraag ook wat tips aan het personeel hier. De informatie van hen is ook beperkt dus……..
Ik beweeg mij tussen mijn afdakje bij het zwembad, mijn kamer, mijn balkon en mijn afdakje bij het zwembad. Dat wordt inmiddels omgebouwd tot een restaurantje.
Gelukkig is het in de avond droog, wel zo prettig als ik naar het restaurantje buiten het resort moet lopen. Ik heb immers, de dag ervoor, vis van de BBQ besteld.
In het hotel is het redelijk druk (weekend), alleen Indonesische gasten.
98% van deze gasten komen voor één nacht en zijn de volgende dag om half twaalf weer vertrokken.
Ik ga voor de vis BBQ en bij dit restaurant zit ook Changli, de eigenaar van “lekker gezellig”. We kletsen dus even “lekker gezellig” bij.
Hij biedt mij aan om mij, met zijn boot, even kennis te laten maken met een guesthouse, hotel, B[e-38]B op Bunaken eiland. Hij geeft aan dat Bunaken veel verandert is tov 2009toen ik daar ook ben geweest. De meeste goedkope guesthouses hebben plaats gemaakt voor hotels en resorts. Wat hij mij wil laten zien is een relatief nieuwe B[e-38]B met Nederlandse eigenaren maar gerund door een Indonesische familie.
Ik sla zijn (gratis) aanbod niet af en spreek af dat ik om acht uur af bij het haventje (wat eergisteren helemaal droog lag (getijden).
Ik ben rond vier uur, vanmorgen, al voor de eerste keer wakker. Het plenst buiten en het blijft hard regenen tot aan zeven uur. Ik bereid mij voor op een zeiknatte boottocht naar Bunaken. Paraplu, regenjas, handdoek, zwembroek aan, zo weinig mogelijk electronica. Snel aan het ontbijt.
Het is zondagochtend, de eetzaal stroomt helemaal vol met de dagjesmensen. Ik ben net klaar als iedereen binnenstormt.
Gelukkig stopt het kwart voor acht met regenen en loop, gelukkig droog, naar het haventje.
Changli is met zijn boot (“lekker genieten” ) stipt om acht uur in het haventje waar nu, vanwege hoog water nu wel water staat. Op tijd, dus toch wat geleerd in acht jaar Nederland.
We steken over naar Bunaken……..ook hier in zee redelijk wat plastic afval, plastic flesjes van water, bekers van instant noodles.
De aankomst op Bunaken is heel anders ten opzichte van 2009. Er is een grote pier met een gebouw erop.
We leggen naast de pier op het strandje aan……..dit zou mogelijk mijn strandje kunnen zijn uit 2009 want dat lag niet zover van de oude pier en het dorp. Ik herken het helemaal niet meer.
Volgen Changli zijn alle guesthouses vervangen door hotelletjes en verderop resorts. Budget opties zijn er ook minder.
Het hotelletje (B[e-38]B) wat hij mij laat zien, alleraardigste mensen. 3 kamers boven met balkon (uitzicht op zee en de pier), beneden restaurant, zitkussens en strand.
Airco, 24/uur stroom, WiFi (was er in 2009 ook niet).
In 2009 liep ik Dengue koorts hier op met 40,5° koorts, er waren toen geen medische voorzieningen op het eiland, nu ligt er een ambulance boot voor de deur.
Ik besluit voor een aantal dagen (4) naar dit eiland terug te keren, morgen mits……..de prijs……..INR 650.000 (€ 39,65) per nacht vind ik te veel, ook al zit daar het ontbijt bij in. Ik pingel af tot INR 500.000 (€ 30,50). Nog genoeg denk ik.
Voor INR 100.000 (€ 6,10) wordt ik opgehaald bij de pier van mijn resort en voor de deur afgezet.
We gaan terug naar het vaste land, het is al twee uur droog maar donkere wolken komen weer opzetten. Ik ben net in de haven als het weer gaat regenen. Ik krijg een lift achter op een scooter naar mijn resort, hoef ik niet te lopen door de regen, op de scooter word ik net zo nat maar het duurt korter. Bezweet (hoge temperatuur, hoge luchtvochtigheid) ben ik weer terug.
De lobby zit vol met mensen, check out tijd voor de dagjes mensen en om twaalf uur is het weer stil hier, zwembad leeg en de kamer jongens aan de poets.
Tussen de buien door wandel ik even naar de Jumb….ehhh supermarkt ter voorbereiding op de budget lunches op een niet budget eiland.
Brood, CocaCola, koekjes. Ik ga morgen de oversteek voorbereid maken.
Na een duik in het zwembad zit ik weer onder mijn afdak. De volgende bui is weer in aankomst……….tot morgen vanaf Bunaken
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091886
[countryId] => 88
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 109
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/048_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => even-op-en-neer
)
[40] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-24
[title] => Hoe gedraag je je in een resort
[message] => De prijzen van het hotel restaurant liggen zo’n vier keer zo hoog als normaal, zoals ik gisteren al vermelde.Als er dan een lokaal eettentje is net buiten de poort……..gisterenavond dan maar eens uitproberen. Het is nog geen vijf minuten lopen.
Helaas gesloten. Er wordt mij wel verteld dat hij morgen wel open is. De (volgende ) meest dichtbije eetgelegenheid is de supermarkt waar ik gisterenmiddag al ben geweest.
Dat wordt dus eten in het hotel. Mie Goreng speciaal, 4x zo duur, Iced lemon tea, veel te duur in een kleiner glas. De kwaliteit van de Mie Goreng ? Wel eens beter gehad en de kip is gewoon gefrituurd.
Het is rustig in het restaurant, nog tien andere mensen, “sfeervol” piano muziekje (wat je de hele dag hier hoort) op de achtergrond. Langer dan een uur hou ik er niet uit.
Ik trek mij terug op mijn balkon met mijn eigen, in een winkeltje gekochte, CocaCola, mij Javaanse jongen en overpeins de vraag:
Hoe gedraag je je in een resort ?
In de avond op een luxe bank gaan hangen in de lobby ? Kan maar daar is verder niemand. Mijn keuze voor mijn balkon is dan niet zo raar.
Ik lig dan wel tussen 21.00 uur en 22.00 uur op bed.
Gebruik ik één of twee bedden op mijn kamer ? :-) :-) Hihihihi wat een keuze.
We kijken morgen (dus vandaag) wel verder.
Vroeg naar bed is vroeg wakker.
Neem ik een (koude) douche of een katte wasje aan de wasbak ? Ik lig zo dadelijk toch in het zwembad.
Gebruik ik de toilet artikelen van het hotel of die van mijzelf ? Het hotel levert shampoo, douche gel, tandenborstel, tandpasta en één kam.
Om zeven uur start het (inbegrepen) ontbijt buffet. Je kan eten tot tien uur. Ga ik voor de volle drie uur of beperk ik mijzelf ?
De keuze met zoveel eten is moeilijk. Ik start vast met een omelet tomaatl/kaas, geroosterd brood, koffie, jus d’ orange, wat gebakken worstjes, glaasje melk. Indonesiers eten ‘s morgens al warm. Lands eer, lands wijsheid dus ik pak nog een bordje Glass noodle met worst, nog een glaasje melk. Ter afsluiting liggen er nog wat zoetigheden, zoals spekkoek, cake en vers fruit.
Meer kan er echt niet bij.
Aan het tafeltje naast mij zit een jong gezin. Plotseling wordt er “Happy birthday” gespeeld en wordt een taart met kaarsjes binnengebracht. Vader wordt 36 jaar. Ze zijn blij verrast als ook ik hem feliciteer en even later komt het zoontje mij een stuk verjaardagstaart brengen (als aanvulling op mijn ontbijt. Nou kan er echt niets meer bij.
Ik weet zeker, vanmiddag is de lunch van het gisteren gekochte brood en CocaCola genoeg. Weg verdien model van het hotel.
Het is nog steeds vroeg. Wordt uitbuiken op mijn kamer, het zwembad of iets actievers.
Vanaf mijn balkon kijk ik uit op een vulkaan, Manadotua, op een eilandje met dezelfde naam. Het ligt maart het eiland Bunaken, het heel bekende duikers eiland waar ik in 2009 de “dengue koorts” heb opgelopen.
Vanaf mijn kamer loop ik, over het terrein van het resort richting de kust. Wat ik (nog) niet wist is dat de kustlijn bij dit resort een Mangrove bos is.
Er loopt een steiger dwars doorheen en op het eind is een klein haventje (van het resort) met uitzicht op Bunaken en Pulau Manadotua.
Even genieten van het uitzicht en het Mangrove bos.
Afgelopen nacht, toen ik even op was voor een plas pauze, had ik het idee dat de temperatuur hier iets milder was ten opzichte van de Molukken maar nu, halfweg de ochtend is het toch al aardig heet. Vannacht zag ik ook onweer in de verte.
De zon brandt goed. Ik keer terug naar mijn kamer om de gang naar het zwembad te maken, het is inmiddels zweten.
Hoe snel het hier gaat, strakblauwe lucht maar in de tijd dat ik mijn zwembroek aantrek betrekt het en bij aankomst bij het zwembad gaat het miezeren. Ik installeer mij onder een afdak aan een tafeltje en zodra ik in het zwembad lig stopt het met miezeren en valt er een stevige bui.
Een uurtje flinke regen, niet erg om in te zwemmen maar als je spullen nat worden…….je krijgt ze niet droog in dit klimaat.
Onder het afdak is dus een mooie plaats. De andere gasten vluchten weg en binnen de kortste keer heb ik, net als gisteren, het zwembad alleen. Om twaalf is het hele hotel weer leeg. Komen die Indonesiërs alleen voor één nacht ?
Het weer beeld blijft hetzelfde, hete zon, snel betrekken van de lucht, zo nu en dan miezeren en zo nu en dan een bui. Moeilijk weer om iets te plannen. Op dit moment komt het slechte weer vanuit de richting Bunaken eiland. Maar op dit moment zit ik goed hier.
De vraag blijft: Hoe gedraag je je in een resort ?
Vandaag kreeg ik speciale aandacht van de receptionist. Kwam een vriendelijk praatje maken en een beetje hun verdien model promoten. Of ik nog iets nodig had ? Of ik iets wil gebruiken uit het restaurant ?
Hij moest eens weten wat ik in de koelkast heb liggen :-)
Ja, hij kan wel wat doen: zorgen dat er heet water uit de douche komt !!!!!!!….en mijn kamer is nog niet schoongemaakt.
Overigens bleek in het praatje dat er hier niets geheim blijft. Hij wist dat ik gisteren bij Anna in het dorp thee had gedronken……de roddel rubriek werkt hier dus ook.
Ik trek mij heel even terug op mijn slaapkamer, even lunch uit de supermarkt en even wat drinken. Ik word opgeschikt door een harde donder klap, het gaat weer een uurtje flink regenen.
Na de bui tijd voor een wandeling. Ik loop de andere kant op en kom bij een, nu even, drooggevallen haventje. Er ligt een boot met de naam: “Lekker gezellig”. Mijn aandacht wordt getrokken en raak aan de praat met mensen die de boot aan het schilderen zijn. Op GoogleMaps ben ik “Lekker gezellig” hier in de buurt ook al tegen gekomen.
Ik ben nog maar vijf minuten bij de boot en er komt een man aan met koffie en thee, of ik ook iets lus. Het is Changli, de eigenaar van de boot. Hij woont in Utrecht met zijn vriendin die hij op Bunaken heeft leren kennen. Nu is hij hier een guesthouse in het Mangrove bos aan het bouwen met de naam “Lekker gezellig”.
We buurten wat en hij wil mij zijn guesthouse, wat over een aantal maanden klaar moet zijn laten zien. Ook wil hij mij, na aanleiding van mijn verhaal twee restaurantjes laten zien. Even later zit ik dus achterop de scooter voor de rondleiding. We eindigen bij zijn guesthouse in aanbouw.
Hij heeft al een aantal gebouwtjes klaar, die nog afgewerkt moeten worden en hij heeft van bamboo al een hele lange steiger gemaakt door het Mangrove bos tot aan de zee. Dit wordt nog wel wat, zeker met zijn plan om ook nog een zwembad aan te leggen.
Ik moet me nog gaan haasten, nog een duik in het zwembad, ik moet ook op tijd zijn voor de zonsondergang op de plaats waar ik vanmorgen was en ik moet nog verderop gaan eten.
Ik plons nog even in het zwembad, nat loop ik het hele stuk waar de zonsondergang goed te zien is, maar een serie foto’s.
Omkleden en………..al gaat het tegen het verdienmodel van het hotel in, ik ga eten in een restaurantje, een kwartiertje van het hotel.
Vanavond hebben ze maar één gerecht, een traditioneel groente en noodle gerecht uit Manado en omgeving.
Ik heb weer ouderwets gegeten en gedronken voor € 1,53. Verdien model of niet.
Ook morgen ga ik hier eten en heb alvast vis van de BBQ besteld.
De manager van het hotel zal niet blij zijn.
Overigens is mijn warm water hersteld en mijn kamer schoongemaakt :-)
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091842
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 159
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/677_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hoe-gedraag-je-je-in-een-resort
)
[41] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-23
[title] => Upgrade voor dezelfde prijs en spontaan op de thee
[message] => Ik sta op, het is nog maar zes uur. De zon schijnt en ik zie blauwe lucht, wat een opluchting.
Toch heb ik geen idee hoe dat voelt in dit hotel. Hier is alleen “binnen”. Het zwembad is nog gesloten.
Douchen is er ook niet bij, het water wat uit de kraan komt is hartstikke bruin. Vies hoor.
Mijn besluit gisteren om vandaag te vertrekken wordt daardoor alleen maar bevestigd.
Ik kijk nog even snel een YouTube filmpje over Manado en eigenlijk heb ik gisteren, lopend in de regen, alles wel gezien wat er hier te zien is. Wederom een reden om te vertrekken.
Al vroeg zit ik aan het uitgebreide ontbijt, neem daar ook mijn tijd voor. Het zit tenslotte bij de prijs inbegrepen.
Een uur eerder dan wat ik gisteren in mijn hoofd had check ik uit. Waarom hier nog een uur binnen zitten. Het zwembad met de drie ligstoelen is nog steeds gesloten, nu de zon schijnt moeten ze het nog schoonmaken.
Ik laat een taxi bestellen via “Grap”, daarmee staat de prijs vast, hoef je niet te onderhandelen of een taxi te zoeken, de taxi vindt jou.
Voor INR 52.000 (€ 3,17) brengt hij mij naar de volgende locatie 13 km buiten de stad.
De stad ben je zo uit. In de taxi besef ik mij nogmaals dat ik het hart van Manado wel gezien heb. De MacDonalds wijk (zie gisteren), de grote Shopping Mall’s (zie gisteren).
Vanaf mijn hotel de brug over en je komt in een andere wereld.
Ik ga naar de “Grand Luley” een duurder resort. Dat wordt onderhandelen dus………..
https://luleyhotels.com
Zo’n 10 km buiten de stad maar de aankomst ziet er prettig uit.
Er is veel “buiten”. Het zwembad is open (ook als het regent) Het ontbijt is inbegrepen. De prijs is te hoog.
Het duurt een tijdje met onderhandelen, de manager (ik lust ze rauw) moet er aan te pas komen maar ik krijg de prijs naar beneden tot INR 520.000 (€ 31,72) Nog behoorlijk maar……….
Een kamer op de derde verdieping, twee bedden, douche, wc, balkon, kluisje op de kamer, ontbijt. Helaas weinig alternatieve eetgelegenheden in de omgeving (maar ik ga vanavond wel buiten het terrein op zoek).
Snel mijn spullen naar mijn kamer (wordt netjes gesjouwd door een medewerker). Omkleden en naar het zwembad.
Het is behoorlijk druk bij het zwembad. Veel gezinnetjes met kinderen.
De meeste ligbedjes zijn bezet maar ik kan er nog een bemachtigen wat ik even naar wat schaduw moet slepen.
Plons, heerlijk.
Voor elf uur lig ik in het water.
……..en dan gebeurd er iets wat ik niet verwacht. Om half twaalf stroomt het zwembad leeg…… niet het water maar alle gasten verdwijnen. Om twaalf uur ben ik nog de enigste die in het zwembad ligt.
Om drie uur is het tijd voor een vergelijkend warenonderzoek. Ik ga de menukaart van dit hotel op de foto zetten. Google Maps geeft geen restaurantjes en supermarkten hier in de buurt aan.
De prijskaart van het hotel is over de top. Een cola is vier keer zo duur als in een supermarktje, de Mie Goreng is vijf keer zo duur als de Mie Goreng die ik gisteren gegeten heb.
Ondanks dat ik nu “op stand” zit krijgt het backpackers gevoel de overhand. Ik pak mijn kleine rugzak en loop het terrein van het resort af.
Inderdaad, een klein winkeltje (aan de voordeur van iemand), zie ik een anderhalve liter fles CocaCola staan. Samen met twee pakken koekjes en dat voor de prijs minder dan een CocaCola in het hotel. Brood (roti) heeft ze echter niet.
Ik loop een stuk verder en vraag aan iemand waar ik roti kan kopen en ik wordt een paar huizen terug verwezen.
Ook weer zo’n winkeltje aan huis.
De eigenaresse (Anna) heeft geen brood maar vindt het wel interessant dat ik langskom. Ze spreekt redelijk Engels en zo ontstaat er een praatje. Zoon (Clever) wordt er bij gehaald. Hij is politieman in Manado. De andere zoon zit in het leger.
Ik word uitgenodigd voor de thee en even later zitten we met z’n drieën op de veranda voor de deur. Zoonlief spreekt weinig Engels en moeder vertaald.
Als ik brood wil hebben rijdt de zoon wel even naar de dichtstbijzijnde supermarkt, biedt moeders aan en even later rijden we naar de supermarkt. Ik koop wat brood met vulling……….de lunch is voor de komende dagen geregeld (voor Indonesische prijzen).
Terug kom ik er niet onderuit nog een aantal koppen thee te drinken, wat foto’s te maken en ook zij willen een foto met die “Blanda”.
Wat een leuke, spontane ontmoeting. Ik beloof deze week nog een keer terug te komen, op de thee.
Rond vijf ben ik terug in “mijn resort”, kleed mij snel om voor een laatste plons in het zwembad. Er zijn nu een stuk of tien nieuwe gasten, allen Indonesiërs.
Ik probeer de douche op mijn kamer, het water is in tegenstelling met het vorige hotel, gewoon schoon. Helaas niet warm :-) maar ik ben toch al uitgebeten door het chloor water.
Volgens mij heb ik bij terugkomst net een lokaal eettentjes gezien, straks even kijken of het open is……..anders wordt het een dure maaltijd in het hotel……………….
Tot nu toe is mijn eerste indruk goed en blijf waarschijnlijk wel een paar dagen hier hangen………maar je weet nooit.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091823
[countryId] => 88
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 146
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/549_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => upgrade-voor-dezelfde-prijs-en-spontaan-op-de-thee
)
[42] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-22
[title] => Zwembad gesloten bij regen
[message] => Mijn laatste bericht was vanuit Ambon, net ingecheckt bij een klein guesthouse vlakbij het vliegveld. Gemakkelijk bij vertrek.
Na een rustige nacht, met een goede airco op de slaapkamer vertrek in om negen uur in de ochtend richting het vliegveld van Ambon. Het is een kwartiertje lopen met mijn rugzak op mijn rug. Het is een drukke weg en er is geen stoep of voetpad, uitkijken voor het verkeer dus.
De check-in op het vliegveld is om tien uur, in tegenstelling van half tien wat ze mij gezegd hadden. Geen probleem want dat geeft mij mooi de gelegenheidom bij de balie van Garuda te informeren naar mijn terugreis naar Nederland op 13 april. Ik had e-mailtjes ontvangen dat de vlucht veranderd zou zijn wat het overstappen in Jakarta een haastklus zou worden.
Dat blijkt mee te vallen en ze hebben mij een nieuw e ticket gestuurd. Dan hoef ik in Manado daar niet meer achteraan te gaan.
Terwijl ik zit te wachten op de incheck word ik aangesproken door een jongen in een hesje: “Ken je mij nog ?”
Op mijn eerste avond in Pacific hotel was hij daar ook, met zijn familie. Hij kwam vanuit Nederland om stage te lopen voor zijn school en loopt nu de stage op het vliegveld. We praten wat bij tot ik moet inchecken.
Alles verloopt perfect, wachten op boarding tijd. Als er omgeroepen wordt dat we kunnen boarden gaat er iets mis. De mededeling dat we weer kunnen gaan zitten want er zijn “logistieke problemen”, wat dat ook mogen zijn.
Half uur, een uur, anderhalf uur………..er wordt ter vermaak water en koekjes uitgedeeld. Pfff wat duurt wachten weer lang, vooral met beperkte informatie.
Als ik navraag doe krijg ik de mededeling “You must be stand-by”.
Dus nog geen kans bij een andere gate een sigaretje te gaan roken.
Na twee uur wachten kunnen we eindelijk het vliegtuig in. In Makassar zou ik vier uur hebben voor de overstap, daarvan zijn nog twee uur over, dus het schema ga ik nog wel halen………
Anderhalf uur vliegen Naar Makassar. Bij aankomst lijkt er nog niets aan de hand met de vervolg vlucht.
Voor een verslaafde als ik, is Makassar een fijn vliegveld. Elk vliegveld restaurantje heeft een rookruimte. Tevens heb ik honger, na het ontbijt van vanmorgen half acht niets meer gehad.
Mooi tijd om mij tegoed te doen aan een hamburger, frietjes en cola.
En dan wachten op de boarding………wachten op de boarding………mededeling: de vlucht is uitgesteld. Er wordt niet vermeld hoe lang, waarvoor. Het informatie bord blijft op dezelfde tijd staan, de gate wordt gesloten…………half uur, een uur, anderhalf uur…………….
Gelukkig raak ik wat aan de praat met een Franse jongen en er is wel een klik. We wisselen wat reis ervaring uit. Hij is in Indonesië om vooral vulkanen te beklimmen. Samen wachten we op informatie en gaan regelmatig er nog maar een roken.
Hij gaat in Manado in een guesthouse verblijven en ik in een wat duurder hotel. Vanuit het vliegveld liggen ze wel op dezelfde route en we spreken af gezamenlijk een taxi te regelen, scheelt voor ons tweeen toch weer de helft van de prijs.
Na twee uur mogen we dan toch het vliegtuig in. Anderhalf uur vliegen.
Dit betekent dat ik pas na acht aankom, bagage moet ophalen en naar het hotel gaan. Dat wordt dus een relatief latertje.
Ik heb gisteren voor de zekerheid voor een nacht geboekt via “Booking” maar wel met het gevoel te veel te hebben betaald. Bij het boeken was de prijs €10 duurder dan de eerste keer dat ik dit hotel checkte.
In Manado hebben de Franse Jongen (Badisma) al snel een taxi geregeld. Nog even “Grap” geraadpleegd maar de taxi’s op het vliegveld waren goedkoper. INR 50.000 (€ 3,05) per persoon.
Om iets voor tien in de avond sta ik in een luxe lobby van een groot hotel en start opnieuw de onderhandelingen. Ik wil wel langer blijven mits……
Uiteindelijk krijg ik een “ramadan korting” die alsnog €31 bedraagt.
Of ik langer dan twee nachten blijf beslis ik morgen wel. Ik kan het hotel nu niet zo goed beoordelen.
Nog geen avondeten gehad dus ga ik op straat snel nog op zoek naar een “plastic” restaurantje wat nog open is en werk snel een Nasi Goreng en een drankje weg voor de dikke prijs van INR 20.000 (€ 1,22).
Wel een verschil met mijn dure hotel :-)
Om half elf voel ik een warme straal water op mijn rug, heerlijk een warme douche na zoveel tijd.
Ik maak mijn stapeltje vuile kleding (voor morgenvroeg de laundy service). Leg alvast mijn schone kleding klaar en kruip in bed.
Door alles kan ik niet direct de slaap vatten en pas tegen één val ik in slaap.
…. Ik ben in Manado………het is bewolkt, de straten zijn nat maar het regent niet bij aankomst.
Als ik om zeven uur naast mijn bed sta heb ik geen idee wat het weer is. Binnen heb ik geen idee wat het buiten doet. Door de airco zijn de ramen zo beslagen dat ik er niet doorheen kan kijken.
Ik zit op de negende verdieping, de verdieping waar de verslaafde rokers verblijven. Om het hotel een beetje te leren kennen zak ik verdieping voor verdieping af. Op verdieping zes is de sporthal en het zwembad. Niet zo groot……..en het regent.
Vanwege de regen is het zwembad gesloten “om veiligheidsredenen”, zijn ze bang dat het zwembad overloopt of dat je nat wordt ?
Als dat zo is blijf ik hier niet langer dan twee nachten.
Ook een tegenvaller is: bij het zwembad staan maar 3 plastic ligstoelen. Er is verder in dit grote hotel nergens een “buiten” waar je (bij regen) droog kan zitten.
Ik lever mijn vuile kleding in bij de receptie en ga voor het ontbijt.
De ontbijt zaal is luxe met een grote keuze aan eten. Dan maar een uurtje ontbijten met omelet, gekookt ei, Mie goreng, goede koffie, jus.
Het miezert, mijn bezoek aan het zwembad, om even buiten te zijn, is van korte duur en ik kruip op mijn kamer lekker terug in bed.
Mijn besluit om morgen hier te vertrekken staat vast. Ondanks de luxe van de kamer en het goede ontbijt voel ik mij hier teveel opgesloten en te afhankelijk van mijn kamer.
Gewapend met mijn paraplu ga ik naar de naastgelegen “mall”, een groot winkelcentrum voor electronica. Ik moet mijn bel en internet tegoed opwaarderen. Een hele kluif als je geen Indonesisch spreekt en de verkoopster geen Engels machtig is maar uiteindelijk met hulptroepen lukt het binnen een uur.
Dan weer, met paraplu, de motregen in. Ik wandel richting bordjes waar “food” op staat. Misschien iets zoeken voor het eten vanavond.
Ik kom echter in de buurt waar vooral McDonalds, KFC en aanverwante restaurants zijn.
Onderweg stopt het met miezeren en gaat het plenzen………mijn paraplu houdt mij niet droog.
Bij een aftands afdakje drink ik even een flesje drinken en schuil even……..het blijft echter regenen.
Via de achterkant vlucht ik, inmiddels nat, een groot winkelcentrum in.
Wat doe je in een “super Mall” als je niets nodig hebt ?
Door de regen vervolg ik mijn weg naar mijn hotel. Uitkijken hier want je moet door plassen lopen en soms is dat gewoon een gat in de weg of in de stoep.
……..en dan zit ik hier, opgesloten op mijn kamer. Ga ik dit verhaaltje maar schrijven.
Hier blijf ik nog één nacht en vertrek morgen naar een resort, 13 km van hier. Weer iets duurder maar van wat ik op de foto’s heb gezien meer buiten ruimte (en hopelijk een zwembad wat open is). Het ligt ook dichter bij de afvaart voor Bunaken eiland. Kijken of ik daar wat vakantie kan houden…….hopende dat het weer wat opknapt.
Bunaken eiland is ook nog een optie maar of dat iets is als het blijft regenen…………..ik zal zien.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091800
[countryId] => 88
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 145
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/345_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zwembad-gesloten-bij-regen
)
[43] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-20
[title] => Keuzes op de heel vroege ochtend
[message] => Om vijf uur in de ochtend lig ik in de haven van Ambon City. De reis met de Ferry is zo voorspoedig verlopen dat de aankomst veel te vroeg is.
Twee straten vanaf de aanleg terminal van de boot is een reisbureau waar ik een ticket kan boekenvoor mijn vlucht naar Manado. Maar die zullen niet open zijn om vijf uur in de ochtend en wanneer ze wel opengaan ??????? Jullie hebben inmiddels begrepen dat hier niets zeker is.
Wederom sta ik voor keuzes om vijf uur in de ochtend:
- Wacht ik op straat, met al mijn bagage, tot het reisbureautje open gaan ? Negen uur, tien uur……..
- Check ik in, in een hotel, in de stad en ga later terug ?
- Pak ik een taxi en ga naar een klein guesthouse op loopafstand van het vliegveld en kijk ik zelf op het vliegveld een ticket kan kopen ?
Ik zal een keuze moeten maken en kies maar voor optie 3 met het risico dat ik terug naar de stad zal moeten om alsnog naar het reisbureau te gaan. Ik de stad een hotel nemen, daar heb ik geen zin in en vier uur op de stoeprand blijven zitten met mijn bagage is ook geen pretje.
In drie kwartier rij ik met de taxi richting het beoogde guesthouse. Hoe het eruitziet weet ik niet, waar het is vind ik met Google Maps. Het is een zijstraatje bij het begin van de startbaan van het vliegveld. Alles ziet er hier gesloten uit, het is inmiddels zes uur.
Welk huis is het guesthouse ??????
Wachten voor de deur dus………beter hier dan wachten in de stad op de stoeprand.
Ik blijk, na een half uur, dat ik bij de buren voor de deur zit :-)
Als ik naar binnen geroepen wordt door een vrouw, die geen woord Engels spreekt, wordt direct een kamer voor mij opengemaakt, ik weet geen prijs of niets. Verder wachten…..
Ik weet uit reviews op internet dat de eigenaar goed Engels spreekt en aardig wat informatie zou kunnen geven. Na een tijd wachten ga ik toch maar eens vragen wanneer “Michael” komt.
Die blijkt er al te zijn maar ligt op bed (wat wil je zo vroeg).
Hij wordt geroepen en komt al snel. Ik praat even met hem, krijg een betere kamer. Spreek een prijs af.
Hij geeft aan dat ik maar even naar het vliegveld moet lopen, daar een ticket kopen en dan zien we wel of dat lukt, zo niet dan kan hij vanavond nog wel helpen……..Hij moet zo naar zijn werk. Hoe lang ik hier blijf zal afhankelijk zijn van het ticket.
Ik vraag een ontbijtje, gooi mijn spullen op de kamer (lekker, wat werkt die airco goed zeg) en vertrek naar het vliegveld…….een kwartiertje lopen.
Er zijn geen rechtstreekse vluchten naar Manado en ben dus gedwongen vanuit hier naar Makassar te vliegen en dan door te vliegen naar Manado. Ik wil dat wel op dezelfde dag doen, ik ben dan wel rond de
€ 150,= kwijt maar daar had ik vooraf al op gerekend. Ik zou dat ook kwijt zijn vanaf West Papua.
Met de ticket is de hand ben ik eigenlijk klaar voor vandaag. Het is nog maar iets over negen. Ik loop hier het buurt-schapje maar even in, een weg, wat huisjes. Dan maar even lopen naar het dorp aan het begin van de startbaan, wat groter maar een aantal wegen niet toegankelijk vanwege militaire (marine) terreinen. Via allerlei kleine paden kom ik bij een lokaal haventje. Het is warm, mijn kleren zijn weer drijfnat van het zweten. Ik zie een tafeltje en een koelkast………pauze, koude drank.
Om de hoek een kleine supermarkt. Koude cola en instant noodles……..mijn lunch is geregeld.
Maar hoe kom ik terug ? Google Maps help mij hier niet, wegen waar ik niet in mag. Mensen die mij de weg willen wijzen maar direct aangeven dat het veel te ver is om te lopen. Kortom, ik ben de weg kwijt en op de Aziatische manier wordt je van het kastje naar de muur gestuurd.
Uiteindelijk wordt ik door een groepje van vijf meisjes door allerlei tussendoor paadjes weer op de grote weg gebracht. Zij een dikke lol om deze “Blanda” te helpen en ik blij dat ik het dorp uit kan.
Het is alweer over twaalf als ik mijn instant noodles kan nuttigen en een klein tukje kan doen in mijn “koelkast” kamer.
En nu zit ik hier, wat te schrijven……..verder niets te doen tot aan etenstijd.
Waar vindt je hier een restaurant. Er is niet veel keuze en uiteindelijk kom ik uit bij een “padang”. Echt fan ben ik daar niet van omdat het eten vaak uren in de vitrine ligt. Als er niets anders is, dan moet je wel.
Morgenvroeg ga ik naar het vliegveld en ga ik de Molukken en Ambon verlaten. Morgenavond ben ik op Manado Sulawesi.
Wat ik daar ga doen ? Werkelijk geen idee. Dat hoop ik de komende dagen, aan de rand van een zwembad uit te vinden.
Een goede keuze ? Werkelijk geen idee. Dat hoop ik daar uit te vinden.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091761
[countryId] => 88
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 162
[author] => Ton
[cityName] => Ambon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/007_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => keuzes-op-de-heel-vroege-ochtend
)
[44] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-19
[title] => Weg van Banda Neira
[message] => Zaterdag ben ik weer aangekomen in Nanda Neira maar vanwege het overlijden van een familielid van de eigenaar van het guesthouse kwamen we te laat aan om nog een ticket voor de boot van zondag te kopen.
Zondag ochtend gaat het “Pelni” kantoor om acht uur open dus nog tijd genoeg om tickets te kopen.
Het gezamenlijk eten is voorbij maar ik ontmoet in de avond de twee Nederlanders, die ik op Hatta heb leren kennen, in mijn favo restaurantje. Ik had hen dit restaurantje aanbevolen. Ik schuif aan en we eten weer gezellig.
Moe en plakkerig, verbrand in mijn gezicht vanwege de boottrip neem ik thuis een heerlijk, lange, koude douche waarna ik weer helemaal fris op bed ga liggen onder een goedwerkende airco. Onderweg naar “huis” heb ik nog wat koekjes en cola gekocht voor de reis van morgen.
Ik slaap door tot half zeven, geen moskee gehoord. Iets over zeven zit ik aan het ontbijt.
In mijn hoofd zit de volgende planning:
Om acht uur kaartjes kopen, om negen uur een Nederlands kopje koffie, op internet hotelletjes zoeken op Ambon. Om tien uur hotelletjes zoeken in Manado. Om elf uur even een uurtje afkoelen onder de airco en tussen twaalf en één naar de haven. De boot vertrekt om twee uur in de middag.
Ik kan dan wel een planning in mijn hoofd hebben maar dit is Indonesië.
Om acht uur is het kantoor nog gesloten, ik zit voor de deur te wachten. Om half negen komen er meer klanten, niemand weet wanneer de boel open gaat. Twee Engelsen die ik kende uit Hatta zijn er inmiddels ook bij.
Het wordt half tien, kaboem, klap, vlak bij ons breekt er een electriciteitsnet paal af. Gelijk de hele stad stroomuitval. We kijken elkaar aan met een blik van: dat worden geen tickets. Even later komt iemand zeggen dat diegene die het kantoor open moet doen “in bad zit” en daarna wel zal komen. Warm water denk ik want het duurt nog een half uur.
Hèhè, hij is er eindelijk……voor 10 minuten en weer weg is ie. Met Google Translate wordt gecommuniceerd dat hij terug komt. Wanneer ?……..
Twintig minuten later is hij er weer met een generator en een kwartier later gaat het loket open.
Wat ik verwacht had gebeurd, die Indonesiërs en met name de vrouwen proberen voor te dringen. De Engelsman en ik maken ons zo breed dat er niemand bij het loket kan. Een vrouwtje probeert het toch en wordt op een duidelijke, niet te verstane manier in zowel het Nederlands als in het Engels teruggezet. Verstaan heeft ze het niet maar het was wel duidelijk.
Hèhè, we hebben onze tickets, uren later maar we zijn blij. Ondertussen hebben we ook gehoord dat de boot een uur later vertrekt. Hij is niet te laat in de haven want hij is gisteren al aangekomen.
Ik ga in de inhaal stand, want wat in mijn hoofd zit gaat er niet zomaar uit.
Eerst een bak Nederlandse koffie, dan een lijstje maken van beoogde hotelletjes op Ambon, dan een lijstje maken met beoogde hotels in Manado. Wat niet lukt is een uurtje afkoelen onder de airco, geen stroom, geen airco.
Gelukkig heb ik gisteren een aansteker geruild voor een simkaart met internet, anders was het zoeken op internet ook niet gelukt. Geen stroom, geen WiFi.
Om twee wil ik inschepen. Mijn ticket moet omgeruild worden voor een boarding pass maar ook hier is geen stroom, dat moet dus elders gebeuren. Iemand gaat er met mijn ticket vandoor, zonder iets te zeggen maar gelukkig komt hij een kwartier later terug met mijn boardingpas en kan ik inschepen.
De oorspronkelijke vertrektijd was twee, werd drie en om vier uuris het vertrek. Ik vind “hoe later, hoe beter” want anders zouden we om vijf uur in de ochtend al in Banda aankomen.
Aan boord verloopt alles rustig. Er zijn de helft minder mensen aan boord t.o.v. de heenreis. Er ligt ook minder vracht her en der op de boot.
De zee is heel erg rustig. Als het zonnetje ondergaat maak ik nog wat mooie plaatjes en kruip daarna mijn koffer in en val als een blok in slaap, tot vier uur in de ochtend. We zijn inmiddels bij Ambon en kunnen om vijf uur van boord.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091748
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 149
[author] => Ton
[cityName] => Ambon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/970_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weg-van-banda-neira
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-10
[title] => Verwarring door tijdszones
[message] => Het is alweer een paar dagen dat ik een verslagje geschreven heb. Geen tijd kan je denken maar ik heb hier tijd genoeg, zelfs teveel tijd.
Het is hier inmiddels tweede paasdag maar eigenlijk ook weer niet. Tweede paasdag, zoals wij dat in Nederland kennen bestaat hier niet. Het is hier een gewone maandag.
Wat Pasen hier inhoud ben ik niet achter gekomen. De omgeving is hier Christelijk en Katholiek. Langs de weg staan veel kruizen met een doek eromheen. Dat kom ik al een maand veelvuldig tegen. Eerst had ik de associatie met verkeersslachtoffers maar dat bleek een misvatting. Het is neergezet richting Pasen. Wanneer ze opgeruimd worden weet ik ook niet. Ik kom vaak ook nog kerstversiering, kerstbomen etc tegen.
In de winkeltjes zie en zag ik ook geen tekenen van Pasen. In het resort ook eigenlijk niet. In het resort was het al rustig en met de paasdagen zijn er nog minder gasten dan anders. Was het zwembad vanaf half twaalf leeg, nu lijkt het of het de hele dag leeg is.
Het enigste Pasen wat ik gezien heb is de overvolle kerk op goede vrijdag in de avond. Het was zo druk in de kerk dat er zelfs volk buiten zat en stond. Politie voor de deur en de straat afgezet.
Ik kwam erbij uit omdat ik een boodschap bij de supermarkt moest doen. De supermarkt ligt naast de kerk en tegenover een van de twee plaatselijke restaurantjes.
Voor de rest is het hier stil, heel stil. Zelfs een beetje saai stil.
De paar andere gasten, veelal Indonesiërs, komen in de middag en vertrekken alweer in de ochtend. Echt contact krijg je daar ook niet mee.
Buiten het resort kan je drie kanten op, waarvan er twee straten doodlopen. Ook daar kom je weinig mensen tegen. De caissière van de supermarkt spreekt alleen Indonesisch.
Ik ben, enkele dagen geleden, gevlucht vanuit de bergen vanwege de regen en de (relatieve) kou. Ander opties om hier in Noord Sulawesi rond te reizen zijn er amper. Er is nog één natuurreservaat in de uiterste punt maar om daar in de regen een trekking te gaan maken, daar had ik niet zo’n zin in.
Want het weer is sterk wisselend. De afgelopen drie dag heeft hier een stormachtige wind gestaan met regelmatig een bui maar wel de constante dreiging van buien. Gelukkig schijnt de zon ook regelmatig en het is in ieder geval niet koud.
Heb ik het verkeerde seizoen genomen om hier naar toe te gaan ?
Volgens de locale mensen is het normaal rustig en zonnig weer in maart en april. Dit weerbeeld past meer bij januari maar ook hier is het weer van slag. Gewoon pech dus.
Ik zit mijn tijd nu maar een beetje uit te zitten, onder mijn afdakje bij het zwembad. Zo hoef ik niet bij elk buitje te verkassen. Gisteren met Pasen waren mijn twee locale restaurantjes gesloten dus ben ik het resort al helemaal niet afgeweest.
Bij aankomst heb ik mijn spullen uit de rugzak gepakt (zie vorig verslag). Een lichte voorbereiding op mijn vertrek naar Nederland. Ook ben ik aan het kijken wat er nog geregeld moet worden. Vervoer van dit resort naar het vliegveld (op kosten van het resort). Geld om de visum boete te betalen (INR 1.000.000). Vervoer in Nederland van Eindhoven station naar Beek en Donk (Peter).
Door alle tijdsverschillen (3 tijdszones al in Indonesië) was ik helemaal in de war. In mijn hoofd he’d ik dat ik a.s. donderdag rond 12.00 uur thuis zou zijn.
Oeps, dat wordt vrijdag rond 12.00 uur.
Ik denk dat dit mijn laatste verslagje wordt. Als je niet veel meemaakt en niet veel doet dan heb je weinig te schrijven. Ik ga mijn tijd hier lekker zitten voldoen met een uitgebreid ontbijt, mijn vier uur snack, wat eten bij de twee plaatselijke restaurantjes, wat YouTube filmpjes bekijken en misschien nog een film op Netflix.
Tussendoor plons ik het zwembad maar in want dat staat er voor mij alleen.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092185
[countryId] => 88
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 167
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/105/099_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => verwarring-door-tijdszones
)
[31] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-06
[title] => Na regen komt………
[message] => Ik word om zes uur voor de derde keer onder de vulkaan wakker. Vannacht heb ik besloten niet hier te blijven in de regen en de relatieve kou, waar ik mijn jas bij aan moet.
Als ik uit mijn slaapkamer raam kijk zie ik echter vandaag wel de vulkaan, wolken vrij. Moet ik mijn besluit van afgelopen nacht toch weer wijzigen ?
Ik besluit toch maar op tijd naar mijn ontbijt te gaan, wat overigens soepeler verloopt tov de dag ervoor.
Om mijn besluit kracht bij te zetten komt er weer een behoorlijke wolken partij opzetten en binnen een uur zie ik geen vulkaan meer en begint het te motregenen. Mijn besluit is nu definitief.
Mijn spullen staan al voor 99% ingepakt. Een warme douche is er niet meer bij want het water is koud. Om negen uur sta ik bij de receptie om uit te checken. “Grand Luley” aan de kust heb ik vannacht al geappt en zijn op de hoogte van mijn komst.
Nou nog vervoer. Met de “inDrive” app is een taxi zo geregeld en blijkt vandaag nog goedkoper te zijn dan drie dagen geleden. INR 150.000 (€ 9,15) voor 32 km. In 15 minuten staat hij voor mijn neus.
De weg van Tomohon naar Manado is vooral slingerend naar beneden maar naarmate we meer beneden komen voel ik de temperatuur stijgen.
Eenmaal is de voorsteden van Manado is het weer gewoon warm. Ook de lucht wordt wat vriendelijker beneden. Alhoewel de route een groot gedeelte anders is herken ik weer wat punten in Manado stad.
De stad uit, richting Luley is de weg op veel plaatsen nat, veel plassen en soms waterstromen op de weg. Hier is het de laatste dagen ook niet droog geweest, oeps.
Mijn aankomst is echter zonnig met een lichte sluierbewolking en het voelt weer warm (en wat benauwd) aan. Wat een hoogte verschil van 600 meter al niet kan doen.
Mijn aankomst is bekend, ik moet alleen een half uurtje wachten tot mijn kamer klaar is. Mijn eisen pakket is ook duidelijk: warme douche, goed internet op mijn kamer.
En dan toch nog even onderhandelen: de prijs is bekend, de “afternoon snack moet van mij van 18.00 uur naar 16.00 uur war geen probleem lijkt.
Als ik hier de rest van mijn verblijf in Indonesië blijf wil ik echter wel, op het eind, gratis vervoer naar het vliegveld.
Na wat heen en weer gepraat krijg ik dat ook voor elkaar.
Aangezien ik de laatste week in ga, regel ik ook dat alles wat ik hier gebruik afreken bij de check out met creditkaart met aftrek van wat ik nog aan cash overhou. Dit voorkomt dat ik nog op en neer naar Manado moet om te gaan pinnen en dat ik bij terugkeer in Nederland nog een hoop Indonesische roepia heb. Wat ik buiten het resort gebruik zal niet zoveel zijn want er zijn hier maar twee restaurantjes buiten de deur en één supermarkt.
Mijn kamer kan ik nu inrichten, even niet leven vanuit de rugzak. Mijn Nederlandse kleding, schoenen, sokken, lange broek, blouse met lange mouwen, onderbroek en zakdoek, hang ik uit in de kast (da’s voor vertrek op de 13e).
(Nederlandse) Koffie, zoetjes, shag, vloeitjes, aansteker voor de komende week kunnen in een laatje. Toiletartikelen (zover ze nodig zijn want hier krijg je alles) kunnen in de badkamer.
Klaar denk je maar nee hoor. Een week hier dus ik moet nog even week-boodschappen gaan doen bij de super. Broodjes en koekjes voor de lunch, CocaCola voor in de avond. Je blijft budget reiziger of niet.
Ik vraag en krijg een extra (sleutel) kaart zodat er ook stroom is op mijn kamer, gemakkelijk als ik mijn electronica kan opladen ook als ik niet op mijn kamer ben.
Om twaalf uur ben ik gesetteld voor komende week. Net als eerder zijn de andere gasten uitgecheckt en heb ik het zwembad weer voor mij alleen.
Brrrr…….het water lijkt wel afgekoeld de laatste dagen (regen ?).
Om vier uur is het tijd voor mijn “afternoon snack”. Dat ik nog een tea time heb als een verwoed koffie drinker :-).
Doordat ik de tijd heb verzet naar vier uur heb ik tijd genoeg om naar de pier te lopen voor de zonsondergang van kwart voor zes want als de zon schijnt is er ook een mooie zonsondergang (zie de foto’s).
Onder het schijnen van de volle maan wandel ik naar het dorp (als je het al een dorp kan noemen). Het heeft in ieder geval een kerk, een moskee, een supermarkt en 2 locale restaurantjes. Een heb ik al eerder uitgeprobeerd, tijd voor de ander. Pa, ma, twee dochters gaan voor mij aan het werk om een Mie Goreng te maken (vier keer zo goedkoop als in mijn resort, net zo lekker en even groot).
De eigenaar, een afgekeurde man met hart problemen komt wat buurten in gebrekkig Engels (ik versta de helft maar) terwijl de vrouwen voor mij aan het koken zijn in gigantisch grote wokken.
Ze zijn niet elke avond open en het komend weekend is het Pasen. Ik zal komende dagen dus ook een aantal keer in het resort moeten eten.
Bij terugkomst moet ik dit verhaal nog optekenen, de foto’s selecteren maar ik heb nergens geen zin meer in. Een warme douche en ik brui er een eind aan.
Morgen (vandaag dus) zien we wel verder. Ik besluit een echt vrije dag te houden.
Maar helaas, je moet hier gaan ontbijten tot uiterlijk tien uur. Het ontbijt is hier echter (in buffet vorm) uitstekend geregeld en hoef je niet te wachten zoals op mijn eerdere adres (zie dat verslag). Bij het opstaan regent het zachtjes maar vergeleken met onder de vulkaan stopt het al vrij snel en het zonnetje met sluier bewolking is weer aanwezig.
Vrije dag, ik kruip na het ontbijt nog even terug.
Om half twaalf duik ik even het zwembad in, het is er weer stil. Alle één nacht gasten zijn weer weg. In de schaduw zit ik dit verslag even te schrijven. Ik weer bij, jullie weer bij.
Het zonnetje schijnt en ik lig regelmatig in het zwembad om af te koelen.
Na drie dagen veel regen……..
Lekker laten liggen denk ik
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092118
[countryId] => 88
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/717_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => na-regen-komt
)
[32] => stdClass Object
(
[username] => binapurwaka
[datePublication] => 2023-04-04
[title] => En dan is het alweer april!
[message] => Ha die lezers!
Eindelijk weer berichtje van ons. Op het moment zijn we op Bali en dat is erg fijn ook omdat we dan weer bij de school langs kunnen gaan, de juffen kunnen spreken en de leerlingen een beetje leren kennen. Het schooljaar duurt nog 2 en een halve maand dus tot half juni en dan ais het voor de meeste leerlingen de bedoeling dat ze doorstromen naar de lagere school. Er zijn per schooljaar altijd maar een paar leerlingen die een 2e jaar naar de kleuterschool gaan de meesten gaan maar 1 jaar.
Zoals gezegd is het fijn dat we wat vaker op school zijn geweest waardoor je de kinderen gaat herkennen maar nog belangrijker dat zij jij ons ook niet meer als wel heel vreemd ervaren en er dus wat meer contact is. Afgelopen vrijdag met vrienden naar de school geweest om de maandelijkse afrekening te voldoen en die hebben ook genoten van al die heerlijke koppies die duidelijk erg genieten van hun schooltijd met zoveel vriendjes om hen heen. Natuurlijk willen we volgend jaar weer doorgaan met het betalen van het schoolgeld en de uniformen, schooltassen en schoenen voor die kinderen wiens ouders het niet kunnen betalen want ook al is het maar 1 kleuterschooljaar, het is wel een belangrijk jaar omdat de kinderen op de kleuterschool Indonesisch spreken terwijl ze thuis vaak alleen maar Balinees spreken (een volledig andere taal) en er op de lagere school wordt verwacht dat je Indonesisch spreekt. Dat kleuterschooljaar is naast een heleboel andere dingen ook op dat onderdeel echt belangrijk. We hopen dat we het volgend schooljaar weer op jullie financiële steun mogen rekenen want zonder die trouwe steun waren we nooit in staat geweest om onze plaatselijke kleuterschool al langer dan 12 jaar te ondersteunen. Voor alle hulp tot nu toe in ieder geval al ontzettend bedankt want daardoor hebben we inmiddels toch al honderden kinderen naar de kleuterschool kunnen laten gaan.
Salam hangat,
Ad en Brenda
[userId] => 205429
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092093
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 227
[author] => ad
[cityName] => Amlapura
[travelId] => 220213
[travelTitle] => help de school
[travelTitleSlugified] => help-de-school
[dateDepart] => 2009-10-17
[dateReturn] => 2023-12-04
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/524_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/429_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => en-dan-is-het-alweer-april
)
[33] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-04
[title] => Tomohon, ontbijt en twijfel
[message] => Na het eten met de jas aan en twijfelend of ik ook mijn sokken uit de rugzak had moeten halen heb ik mij zelf gestort in een hete douche. Ja gestort want wat ik niet gezien heb heeft mijn kamer een stort douche. Ik mag wel zeggen de lekkerste douche die ik, in jaren tropen vakanties, heb gehad.
De douche was zo warm, dat nadat ik vanuit de douche op het balkon kwam mijn bril aansloeg, ik zag niet veel meer.
Het bleek niet de condens te zijn maar de turbulente bewolking van de vulkaan was zo laag gekomen dat mijn kamer ook in de mist lag. Turbulent want de mist draaide om mij heen.
Het was heerlijk slapen, geen airco nodig op de kamer, regelmatig de deuren open om de frisse lucht binnen te halen.
Ik ben twee keer wakker geworden. Om twee uur checkte een Indonesische familie nog in, die kunnen niet zachtjes doen en om vijf uur was er een groep jongens aan het zwemmen, blijkbaar een training want er stond een trainer naast het zwembad heel hard instructies te schreeuwen……..niet fijn als daardoor de gasten wakker van worden. Van dat laatste heb ik in de ochtend wel even melding gemaakt.
De bewolking is voor een groot gedeelte opgelost en als ik om zeven uur opsta is de vulkaan weer zichtbaar.
Profiteren hiervan, dus ik zit al vroeg aan het ontbijt om om acht uur mijn eerste wandeling te gaan maken.
Het dorp Tomohon ligt zo’n 15 à 20 minuten lopen verderop. Je hebt niet zoveel zicht meer op de vulkaan.
Tomohon is een lang gestrekt dorp doorsneden door een behoorlijk drukke weg, er zijn twee kerken en wat zie ik………een molen op een dak. Dat blijkt te zijn van een “Holland Bakery” te zijn. Ik ga natuurlijk even binnen kijken. Nee, helaas geen Brabants goud volkorenbrood. Het is echter een luxe bakkerij met veel soorten (Indonesisch) zoet gebak.
Ik probeer het even maar er wordt ook geen Nederlands gesproken.
De langgerekte straat kent veel kleine supermarktjes en wat opvalt veel winkeltjes waar ze snijbloemen verkopen. Tegen het einde van het dorp kijk je tegen een andere vulkaan aan, de tweeling vulkaan waar ik in het vorige verslag over schreef.
Op en neer door het dorp, de lucht begint al weer aardig te betrekken en ik besluit terug te keren naar mijn resort. Na twee en een half uur ben ik net terug als het weer gaat regenen.
Een uurtje pauze met een bakje koffie op mijn balkon.
Rechts achter het resort is een rotswand te zien, ik wil daar eens gaan kijken, ook hoor ik dat ze daar stenen aan het afgraven zijn. Benieuwd.
Als de regen stopt en een matig zonnetje doorbreekt ga ik weer op stap.
De weggetjes en paden die ik inloop lopen allen dood. Via de hoofdweg loop ik naar een dorp verderop. Veel is daar echter niet te beleven en op basis van de dreigende bewolking bepaal ik de lengte van mijn route. Ik probeer nog iets te vinden waar ik iets zou kunnen drinken, helaas…..
De weg heen liep erg naar beneden dus de terugweg, bergopwaarts is zwaarder.
Brengt mij bij de vraag: Ga ik nog de vulkaan op?
Nee dus.
Het startpunt naar de krater, die aan de zijkant van de vulkaan ligt, ligt verder op. Geadviseerd wordt om daar met een taxi naar toe te gaan.
Dan volgt er een wandeling door een bos en/of begroeiing totdat je een oude lavastroom tegenkomt. Via deze lavastroom kan je naar boven, zo’n anderhalf uur. Deze lavastroom schijnt goed te volgen te zijn maar elders wordt geadviseerd een gids mee te nemen om verdwalen te voorkomen.
Er is echter nog een waarschuwing, ga niet als het regent. De oude lava stroom is onregelmatig, veel losse stenen en spek glad als het nat is.
Daarbij, als je boven bent en je zit in de bewolking, dan zie je niets.
Kortom, Nee dus.
Maar even terug naar mijn tweede wandeling. Ik ben weer net op tijd terug voor de motregen weer begint. Toe aan een lekkere koude Lemon drink en een portie gebakken banaan. In het zwembad is inmiddels een grote groep jongeren gekomen, een poolparty met harde Indonesische disco muziek. Op regelmatig wat motregen blijft het vandaag verder redelijk weer.
In de avond eet ik maar weer hier in het restaurant, ik heb geen zin om door motregen 20 minuten te gaan lopen.
Vannacht was de zwemtraining om vier uur, rare jongens die Indonesiërs, maar ik hen de couch niet gehoord :-)
Vandaag is het echter weer bar en boos. Het regent al als ik opsta.
Niet alleen het weer is bar en boos maar de organisatie van het ontbijt is ook bar en boos.
Het ontbijt in dit resort kan ik eens goed afkijken en het functioneert voor geen meter. Ik weet dat er niet veel gasten zijn dus een ontbijt buffet (wat hier eigenlijk hoort) is ook niet nodig.
Een serveerstertje komt van een papiertje voorlezen wat ik kan bestellen……vooral Indonesisch ontbijt, ik moet haar aangeven dat ik geen warm eten wil maar een normaal ontbijt. Doe mij maar een omelet van twee eieren, brood en wat worstjes erbij, beetje tomaten ketjup, kopje thee. Ik zie de paniek al in haar ogen komen, hoe moet ze dit alles voor elkaar krijgen. Er worden hulptroepen ingeschakeld. Binnen de kortste keren zijn er zes man aan het werk. Diegene die de eieren bakt kan natuurlijk geen thee zetten. Diegene die thee zet weet niet waar de worstjes liggen. Tomaten ketjup, moet dat in een bakje ? Het regelen van alleen mijn ontbijt levert al veel stress op. Omelette van twee eieren, ja, die maak je niet met één ei. Ze vraagt of de “sunny side” up moet. “Doos”, dat is een spiegelei zeg ik in het Nederlands.
Het serveerstertje is alleen maar bezig met mijn bestel briefje.
Dan wordt de paniek nog groter, er komen nog een stuk of zes gasten.
De administratie wordt een nog grotere chaos, eten wordt door de koks klaargezet maar wordt niet geserveerd want op welk briefje stond nou wat ?
Ik zie het warm eten (wat voor Indonesiërs het ontbijt is) meer dan kwartier klaar staan voordat er iemand wat orde in de chaos komt brengen. Ik maak nog meer chaos als ik nog een kopje thee bestel (want waar is de thee zetter) en een asbak vraag (oeps, daar zal ook wel personeel voor zijn).
Ik heb de tijd (het regent toch) en kijk met verbazing het hele tafereel af.
Tegen tien, mijn ontbijtje zit erin, wordt het eventjes droog. Vanuit mijn resort is er nog een richting waar ik nog niet geweest ben, de straat richting vulkaan.
Onderweg wordt ik een aantal keer gevraagd of ik de vulkaan op ga, hahaha. Na een kwartiertje stiefelen zit ik weer onder een afdakje te schuilen om daarna maar snel terug te keren naar mijn balkon en kamer.
Het stopt niet meer met regenen, de vulkaan is het merendeel van de dag buiten beeld. Ik heb koude handen en voeten.
De grote vraag voor vandaag is:
Blijf ik hier of vertrek ik.
In mijn plan wilde ik nog naar Tondano, daar is een meer en een hele aparte markt waar ze vleermuizen, ratten, slangen, honden slachten en verkopen. In deze regio wordt alles gegeten. Op zich heb ik deze markt in 2009 al eens gezien……….maar Tondano ligt niet zoveel hier vandaan, ligt dus ook hoog en het weerbeeld is net zo als hier, slecht. Er zijn kleine hotelletjes in de buurt maar de reviews liegen er niet om, die zijn ook slecht. Er zijn twee opties buiten het stadje, een vergelijkbaar met hier en de andere ligt aan het meer maar is van een heel hoge prijsklasse.
(Ik heb ze nog gebeld maar door de telefoon kan je niet pingelen).
Stel dat ik toch kies om naar Tondano te gaan en kom daar op mijn kamer in de regen te zitten ? Bezoek aan de eerder genoemde markt is wel leuk maar in de regen ? Of een klein hotelletje met geen faciliteiten waar je nergens buiten kan zitten ?
Ik ga even wat drinken in het restaurant (wat aan alle kanten open is). Met mijn drankje voor mijn neus zit ik te blauwbekken van de kou.
Mijn andere optie is nog:
Terug waar ik vandaan kom. De temperatuur is daar aangenamer. Ik kan buiten zitten bij het zwembad ook als het regent. De temperatuur van het zwembad is een stuk aangenamer tov hier. Het ontbijt buffet is er heel goed en er net zoals hier geen flikker te doen :-)
Maar ik heb nog acht dagen te gaan……ik zal vanavond iets moeten beslissen, wat weet ik nog niet.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092089
[countryId] => 88
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 136
[author] => Ton
[cityName] => Tomohon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/495_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tomohon-ontbijt-en-twijfel
)
[34] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-02
[title] => Onderaan Gunung Lokon
[message] => Gisterenmiddag, net na mijn gratis “afternoon snack”, betrok de lucht vrij snel. Het personeel van het resort waren druk aan de gang om een grote Barbecue op te zetten. Tafels en stoelen werden in de tuin gezet, de tafels werden netjes gedekt. Het eten en drinken werd aangevoerd.
Vanavond vindt er een openlucht BBQ plaats.
……..en dan gaat het regenen, alles wordt weer met plastic afgedekt.
Helaas het blijft niet bij een buitje maar het gaat steeds harder regenen en zelfs hosen. Het blijft en blijft hard regenen.
Geen BBQ dus maar binnen zitten.
Op mijn kamer valt elke vijf minuten ook nog de internet verbinding uit. Het probleem is niet op te lossen en ik krijg een andere kamer aangeboden, goed internet maar geen warm water in de douche.
Koud douchen is bij de temperatuur hier geen straf en daarbij heb ik regelmatig in het zwembad gelegen dus het vuil is al gereinigd door het chloor.
Ik verhuis dus van de derde verdieping naar de begane grond.
Het blijft zo hard regelen dat mijn plaatsje buiten (wat op de verdieping balkon is) begint te grenzen aan een snel stomend riviertje. Het regenwater kan gewoon verder niet weg.
Ik hoef gelukkig niet meer de deur uit, na de “afternoon snack” heb ik niet zoveel honger en in mijn koelkastje staat nog wat chocomel, cola en nog 3 broodjes. Ik heb geen BBQ en/of restaurant nodig.
De zware regen houdt de gehele avond en nacht aan. Bij het opstaan regent het nog steeds.
Op het terrein zijn diverse geulen verandert in kleine, snelstromende beeken.
Ik heb gisteren, vanwege de plotselinge verandering van kamer, het merendeel van mijn spullen al ingepakt dus ben ik al vroeg klaar voor het ontbijt. Nog even goed bunkeren voor mijn vertrek.
Om negen uur ga ik mijn verblijf betalen en probeer met twee apps (Grap en InDrive) een taxi te regelen. Bij de ene geef je aan waar je bent en waar je naar toe wilt. Er wordt een prijs bepaald en een taxi kan reageren op deze rit. De andere geef je een prijs aan en verhoog je de prijs met kleine stapjes tot er een taxi toehapt.
Over het algemeen is dit goedkoper dan een taxi via het hotel te boeken. Vandaag scheelt het INR 60.000 (€ 3,66) op een prijs van € 15,25.
20 minuutjes wachten en weg ben ik.
Op weg naar Tomohon, een bergachtig gebied met twee vulkanen, hoger gelegen dus wat koeler en meer kans op regen. Hoezo denk ik, meer kans op regen dan gisterenavond tot nu ?
Op internet heb ik gisteren alle voor en nadelen van potentiële hotelletjes en aanverwante verblijft mogelijkheden langs elkaar afgestreept. Alles heeft hier slechte reviews. De ene slecht eten en geen restaurants in de buurt, de andere erg donkere kamers.
Ik mijn selectie ga ik er maar van uit dat het veel kan regenen, keuze waar ik ga eten is ook belangrijk, mogelijk moet ik nog geld gaan pinnen (want mijn cash raakt op).
Uiteindelijk kies ik een resort aan de rand van Tomohon, maar wel op loopafstand. De andere twee opties liggen te ver weg en dan is het dorp/stadje niet bereikbaar. Alle drie hebben uitzicht op een van de twee vulkanen in de buurt.
Mijn uiteindelijke keuze (gok) is gevallen op:
https://grandmaster-tomohon.business.site/?utm_source=googlemybusiness[e-38]utm_medium=referral
Een gok, want hier zal ik scherp moeten onderhandelen voor de prijs.
Onderweg naar Tomohon stopt het uiteindelijk met regenen. De wegen, vol gaten, levert voorzichtig rijden op want alle gaten zijn gevuld met water. Sommige stukken weg lijken meer op snelstromende rivieren. Vooral op de weg van “grand Luley” naar Manado.
Aan de zuidkant van Manado wordt de weg beter. We passeren het grote Jesus beeld (Patung Yesus Memberkati) kenmerkend voor Manado. Het is een groot beeld (30 meter hoog op een sokkel van 20 meter).
Hiervandaan gaan we de bergen in, omhoog en al slingerend. Anderhalf uur zijn we onderweg naar het resort in Tomohon.
Bij de receptie start de onderhandeling. De prijskaart op de balie wil ik nog niet bekijken want daar staat de goedkoopste kamer op van INR 750.000 (€ 45,75). Ik geef hier direct op aan dat het veel te veel is, dat ik maar één ontbijt wil (terwijl de prijs voor twee is).
Met “ik ga wel verder” ging de prijs gelukkig al snel naar beneden. Het was ook pure bluf van mij want mijn taxi was al vertrokken. Uiteindelijk ben ik akkoord gegaan met INR 500.000 (€ 30,50) inclusief ontbijt.
Al met al toch boven budget maar ja…….
De kamer is groots, balkon met uitzicht op de vulkaan en het zwembad. Het ziet er allemaal behoorlijk nieuw uit.
Het is en blijft Indonesië, in de afwerking kan ik nog wel wat puntjes benoemen. Ik repareer maar gelijk zelf de balkondeur die blijft klapperen in de wind.
Het uitzicht is mooi, recht op de vulkaan waar de top in de wolken hangt. Ik kan echter maar even van dit uitzicht genieten want een uurtje later is de gehele vulkaan verdwenen achter de wolken.
De vulkaan is “Gunung Lokon” en vormt samen met de 2,2 km verder gelegen vulkaan “Gunung Empung” een tweeling vulkaan en behoren tot de actieve vulkanen van Sulawesi. Lokon heeft een platte kraterloze top. De actieve krater bevind zich iets lager en heet de “Tompalun krater”.
……..maar ik zie de vulkaan vandaag helemaal niet meer, zo laag hangt de bewolking. Het waait ook en de temperatuur is een stuk lager. Volgens mijn weer app is het 24° maar mijn gevoel geeft eerder 20° aan. Het regent ook de gehele tijd, vaak motregen met zo nu en dan een bui. De lucht turbulentie hier is groot, je ziet niet waar een bui vandaan komt of waar hij naar toe gaat. De wolken gaan van links naar rechts en van rechts naar links of draaien rond.
Ik wilde vanmiddag even naar het dorp lopen (kwartiertje heen) maar de regen houdt mij tegen. Volgens de receptioniste doe ik er beter aan tot morgen ochtend te wachten. Geen budget eten uit de supermarkt dus.
Het geluk is dat het prijsniveau in het resort restaurant op de helft ligt van het vorige resort restaurant.
Tevens heb ik hier in het restaurant afgesproken dat ik niet per keer hoef te betalen (cash) maar alles op rekening laat zetten en op het eind betaal met mijn credit kaart. Dus ik hoef ook niet naar de ATM (pinapparaat).
Vanmiddag bestel ik dus maar eens een lunch, Mie Bakso, een soep met Mie en grote soep ballen. Lekker soep om wat op te warmen hier. Het is frisjes in korte broek en bloesje. Een restaurant, één gast, vijf man personeel…..en ze willen allemaal een selfie met mij :-)
Na de soep trek ik mij terug op mijn kamer, zet de airco en de ventilator uit en haal onderuit mijn rugzak mijn Nederlandse jas. Ik twijfel of ik mijn sokken en lange broek er ook uit haal. Zet een bakje Nederlandse koffie.
In het hele resort heb ik nog twee andere gasten gespot, die lagen in het zwembad. 20° en dan zwemmen ??? Ik wacht wel op mijn warme douche vanavond.
In Nederland zou je zeggen met dit weer, ik blijf vandaag in bed.
Ondanks de regen, de frisse temperatuur ben ik tot op heden wel tevreden over de keuze van dit resort. Ik heb een mooie luxe kamer, zit droog op mijn balkom met uitzicht op de vulk…….ehhh wolken.
Ik zit nu in het (winderige) restaurant, korte broek en herfst jas aan, veel honger heb ik niet vanwege de Mie Bakso van drie uur en ik heb zin in comfort food.
Niet schrikken maar ik heb een beef burger besteld met uitjes, mayo, tomaten ketjup en frietjes en CocaCola.
Ik hoop op mooier weer zodat ik ook buiten het resort wat kan gaan ontdekken en als het weer slecht blijft en ik kou krijg……..dan zeg ik, net als in Nederland: ik blijf in bed.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092033
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 141
[author] => Ton
[cityName] => Tomohon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/245_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderaan-gunung-lokon
)
[35] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-31
[title] => Onderhandelen en budgetteren blijft een sport
[message] => Vanmorgen opgestaan, spulletjes weer ingepakt en aan het pannenkoeken (met jam, pindakaas, chocolade pasta) ontbijt.
Ik heb om half tien mijn (waarschijnlijk) laatste boot tripje besteld, van Bunaken eiland naar het vaste land….naar het hotel waar ik al geweest ben “Grand Luley”.
De boot, voor de oversteek van een half uurtje, is mooi op tijd. Ondanks het mooie weer is de golfslag redelijk maar er wordt rustig gevaren. Door de golfslag is het wat moeilijker de kleine haven van “Grand Luley” in te komen.
Bij aankomst staat het busje van het hotel, om mijn bagage te vervoeren al klaar.
Bij de receptie is het weer onderhandelen, nu is de manager zelf aanwezig. Van de prijs weet ik weinig af te snoepen maar op basis van mijn eerdere ervaringen wil ze wel een “afternoon snack” aan bieden om zes uur. We zullen zien wat het is.
Ik check in op mijn “nieuwe” kamer met een klein beetje ander uitzicht. Als welkom ligt er fruit klaar met een welkomstbrief.
Ik pak de noodzakelijke spullen uit en om elf uur lig ik in het zwembad. Het is wederom rustig, iedereen is weer uitgecheckt.
Lekker even afkoelen want ik moet zo weer aan “het werk”.
Even een boodschap doen, mijn budget opmaken (wat heb ik nog nodig voor de komende twee weken ?), een hotelletje selecteren op de komende bestemming, bepalen of ik hier 2 of drie nachten blijf. Hoe kom ik op de volgende bestemming ?
Kortom nog genoeg te doen en vraagjes te beantwoorden.
En dan moet ik mij natuurlijk ook nog om zes uur melden voor de gratis “afternoon snack” :-)
Met de “afternoon snack” in het achterhoofd loop ik naar de supermarkt. Om zes uur snacken en om zeven of acht uur gaan eten is misschien wat veel maar als de gratis afternoon snack tegenvalt……
In de Super koop ik een anderhalve literfles CocaCola, een pak chocolademelk en voor de zekerheid maar een pak instant noodles (voor het geval dat….) In totaal geef ik INR 36.000 uit terwijl één blikje CocaCola in het resort al INR 40.000 kost.
Terug bij het zwembad ga ik op zoek naar een hotelletje of guesthouse bij de plaats Tomohon, een bergachtig gebied met een vulkaan, wat op grotere hoogte ligt (en waar het meer regent). Er zijn aardig wat hotels maar de reviews zijn over het algemeen niet al te best. Ik kom niet tot een keuze en moet regelmatig even koelen in het zwembad. De tijd vliegt voorbij.
De zes uur snack niet vergeten…..maar het personeel komt me al roepen.
Het valt zeker niet tegen: 2 schaaltjes met allerlei fruit in een kokosmelk achtige vloeistof, 2 cakes en nog twee op cake lijkende dingen met een lekkere vloeibare vulling en 4 vijgen. Erg lekker en goed vullend.
Volgens mij is het voor twee personen (niets zeggen, ik heb een twee persoons kamer).
Het is alweer donker hier, ik trek mij terug op mijn (airco gekoelde) kamer. Schijf en upload dit berichtje en ga zo nog even een warme douche nemen.
Morgen maar weer eens beginnen met een ontbijt buffet voor twee (want ik heb die twee persoons kamer) :-)
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091995
[countryId] => 88
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 133
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/925_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderhandelen-en-budgetteren-blijft-een-sport
)
[36] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-30
[title] => Laatste volle dag Bunaken
[message] => Het was vandaag mijn laatste volle dag op Bunaken eiland. Ik heb net mijn bootje besteld naar het vaste land. Ik ga dit weekend terug naar “Grand Luley” waar ik eerder verbleef want ik wil niet terug naar Manado stad.
Ik heb, in of na het weekend, nog een dag of tien voor dat ik moet vertrekken naar Nederland.
Vanuit “Grand Luley” wil ik naar de regio Tomohon (bergachtig gebied) en misschien nog naar Danau Tondano (groot meer). Ik moet nog uitzoeken wat en waar precies.
Over Bunaken heb ik eigenlijk niet zoveel meer of anders te vertellen.
Ik ben wat verder van het toeristisch gedeelte gelopen daar waar de moslim bevolking van het eiland woont, de moskee staat en waar, op het strand nieuwe boten in elkaar getimmerd worden. Ik heb de foto’s daarvan bijgevoegd.
Gisterenavond ontstond er wat hilariteit. Ik kreeg eindelijk mijn Ayam Curry, gemaakt door “Mama Ellen”.
Mama Ellen is een weduwvrouw met nog twee scheve tandjes wat erg komisch is als ze lacht, en dat doet ze veel.
Nadat ik haar een compliment gaf over de curry wilde ze direct haarzelf uitnodigen om met mij de nacht door te brengen.
Met de herinnering van 2009, waar ik hier op Bunaken, een nacht de kamer gedeeld heb met een Duitse vrouw, die ik het bed met muskietennet aangeboden heb, terwijl ik zelf geen muskietennet had, met als resultaat dat ik een aantal dagen later Denghe opgelopen heb gevolgd door een week ziekenhuisopname, heb ik haar verzoek resoluut afgewezen. Grote hilariteit bij al het andere personeel.
Vanmorgen is mijn ontbijt gemaakt door Bella.
Vandaag de laatste dag voetjes in het zand en morgen, na het ontbijt naar het vaste land.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091975
[countryId] => 88
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/744_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-volle-dag-bunaken
)
[37] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-29
[title] => Rust op Bunaken
[message] => Het is ramadan. Ik merk daar heel weinig van.
Het grote verschil is wel dat het hier, op Bunaken, in vergelijking met 2009 er weinig toeristen zijn in deze Ramadan vakantie.
In 2009 zaten alle guesthouses vol en heb ik behoorlijk mijn best moeten doen om een kamer te vinden. Nu heb ik de aanwezige toeristen op twee handen kunnen tellen (en ik houd nog enkele vingers over). Vanmorgen zijn er ook nog vier toeristen vertrokken vanwege hun einde van de vakantie. Daarbij zijn er meer guesthouse.
Jammer, want een beetje kletsen, ervaringen uitwisselen en tips opdoen is er niet bij. Ik moet mij in mijn eentje zien te vermaken.
Bunaken is bekend voor het duiken en mogelijk snorkelen, voor een bootje huren om te gaan snorkelen of een dolfijnen toer te gaan doen betaal ik, in mijn eentje, de hoofdprijs. Je kan zonder andere toeristen niets delen.
De miljoenen vliegen dus zo je portomonee uit als je niet uitkijkt. Bunaken is ook niet meer zo budget vriendelijk als het was in 2009.
Vroeger, hoor mij die oude knar, had elk guesthouse een kast met boeken en tijdschriften, die kon je ruilen met boeken en tijdschriften die je bij had en gelezen had. Het (ruil) boeken tijdperk is echter voorbij sinds er internet is.
Gelukkig is er nu 24 uur per dag elektriciteit en er is behoorlijk goed internet.
Blijft in budget opzicht maar twee activiteiten beschikbaar, zwemmen vanaf het strand en wat wandelen over (een gedeelte) het eiland.
Op de punt van het eiland is Bunaken dorp wat wel aardig is voor een korte wandeling. Het bestaat uit smalle straatjes met heel veel (lege) guesthouses. De bevolking is erg op toeristen ingesteld en kijken niet op of om als er een “Blanda” voorbij komt.
Veel inwoners doen op dit moment, in mij ogen, niets dan zitten en wachten, geen toeristen is ook geen werk. De contacten zijn minimaal en kort. Ondanks het afhankelijk zijn van toeristen is de talenkennis minimaal. Ik moet bekennen dat mijn Indonesisch ook erg minimaal is maar ja, ik hoef er niet van te leven.
Ik hang dus vooral wat rond bij mijn hotelletje en doe eigenlijk niets. Ik kan ook niet de vijf man personeel niet aan het werk houden. Nadeel is wel dat bij elke stap die ik maak ze vragen wat ik ga doen. Soms wordt ik daar wel een beetje moe van.
Lange wandelingen ga je overdag ook niet maken, het blijft hier erg heet met een hoge luchtvochtigheid wat het ook broeierig maakt. Een rondje dorp zit er wel in.
Het weer is wel anders dan aan de overkant waar het om het uur regende, hier heb ik nog maar een regenbui meegemaakt, afgelopen nacht. De bewolking is veelal aanwezig en de voorspelling vandaag is veel regen, wat op dit moment wel meevalt.
Omdat er niet veel te doen is lig je hier op tijd in bed, vanmorgen was ik dus vroeg op. Mooi om een foto shoot te maken van de zonsopkomst. Mijn strand kijkt uit op het oosten waar de zon op komt.
Door de regen afgelopen nacht was de zonsopkomst niet spectaculair, te veel bewolking.
Gisterenavond was de zonsondergang wel mooi, ik moest wel het hoekje van het eiland om, om het te zien.
Dan maar eten. Na de eerste nacht was het ontbijt “gewoontjes”, toast met een eitje, pindakaas, choco pasta en fruit. Vanmorgen echter: sticky Rice met iets gemaakt van (zoete) kokos in bananenblad (Nasi Pulut).
De menukaart in de avond is beperkt, een aantal dingen op de kaart zijn niet beschikbaar (maar ik blijf zeuren om de curry)
De eerste avond een Mie Goreng maar gisteren avond gebakken vis met rijst, een eigengemaakte sambal en Sajour Bajam (Indonesische spinazie) en fruit.
Vanavond dus curry ?
Maar nu eerst even afkoelen in zee
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091943
[countryId] => 88
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 132
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/558_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rust-op-bunaken
)
[38] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-27
[title] => Naar de andere kant
[message] => De rugzak heb ik alvast gepakt voor het slapen gaan. De boodschappen :-) zijn ook ingepakt.
De temperatuur is hier iets lager dan op de Molukken dus halfweg de nacht kan de airco uit.
Het regent flink in de vroege ochtend, ik begin er aan te wennen. De hoop is dat het rond acht uur droog wordt en dat ik om half tien droog naar de overkant kan.
Mijn voorspellende gave komt gelukkig uit alhoewel het wel tot in de ochtend zwaar bewolkt blijft.
Een half uurtje voor vertrek zit ik op de pier van “The grand Luley” (eigenlijk wel een lullige naam) te wachten op mijn bootje.
De boot is precies op tijd (en dat in Indonesië).
De zee is wat ruwer dan de vorige dagen maar de oversteek verloopt voorspoedig.
Om tien uur ben ik op de plaats van bestemming. “Arto Moro, B[e-38]B. Resto”.
Er zijn hier drie kamers, met airco en een warme douche.
Omdat de kamers op de eerste verdieping zijn is er uitzicht op zee. De beneden verdieping is restaurant en ligt eigenlijk wat verscholen achter de pier.
Het is even wennen hier. De eigenaren zijn Nederlanders maar die zijn er niet. De plaats wordt gerund door een Indonesische familie.
Ik ben de enigste gast hier. Ik heb de indruk dat er helemaal niet veel toeristen op het eiland zijn. In totaal heb ik er vandaag nog maar een stuk of vijf gespot.
Er zijn hier plenty guesthouses, hotelletjes en resorts. De prijzen liegen er hier niet om als ik de prijzen op internet moet geloven.
Er zijn ook budget opties maar die liggen niet aan het strand.
Ik denk dat ik met mijn prijs van INR 500.000 (€ 30,50) inclusief ontbijt nog niet zo slecht onderhandeld heb.
Booking.com noemt een korting van € 58 naar een prijs € 41 met ontbijt.
Nadeel van de enigste toerist zijn in een klein hotelletje is dat de vijf man personeel je van alles wil aanbieden. Probeer dan maar eens tot je rust te komen.
Ik heb een klein stukje gelopen, ik herken niets meer van 2009, of mijn geheugen is slecht of er is hier veel veranderd.
Zoals ik eerder vermeldde ben ik hier in 2009 behoorlijk ziek geweest en heb over het eiland weinig herinnering. Ook op deze webpagina heb ik toen weinig geschreven. Ik moet haast op ditzelfde strand hebben gezeten want het was niet ver van de oude (voormalige pier)
Op basis van de reviews die ik over deze plaats heb ik de kokkin al gecomplimenteerd voor ik haar eten op heb (je kan er maar niet op tijd bij zijn). Ik heb haar ter inspiratie mijn recepten laten zien.
Ik wil voor vanavond “fish curry” bestellen maar helaas hebben ze niet alle spullen. Ik heb wel gevraagd deze morgen wel te hebben.
Omdat ik de review van internet heb willen ze allemaal weten waar ik die vandaan heb. Even later zit ik dus met drie man personeel aan mijn tafel. Ze zijn helemaal stuk van een negatief commentaar. Zelfs de boeken worden opengeslagen om te kijken wie de slechte review geschreven heeft.
Al met al gaat hierdoor mijn tijd snel voorbij en heb ik niet kunnen kijken of er hier iets van de zonsondergang is te zien. Ik verwacht niet want mijn locatie ligt richting het westen.
Morgen ochtend kans op de zonsopkomst, als het niet te bewolkt is. De zon komt op rond 5.30 uur en ik ga er geen wekker voor zetten :-)
Over een uurtje wordt mijn eten geserveerd. Het wordt Mie Goreng.
Ik hoor net dat de curry’s er niet inzitten deze week want de curry pasta is op en diegene die het maakt is er niet.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091905
[countryId] => 88
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/243_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-andere-kant
)
[39] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-26
[title] => Even op en neer
[message] => Loop ik een dag achter met dit dagboek ? Nee hoor, ik had weinig te melden. Gisteren heeft het relatief veel geregend. Ik heb dus, buiten wat korte wandelingetjes weinig gedaan. Hooguit wat piekeren over hoe ik mijn resterende tijd ga doorbrengen en om eerlijk te zijn, ik weet het niet zo goed. Ik vraag ook wat tips aan het personeel hier. De informatie van hen is ook beperkt dus……..
Ik beweeg mij tussen mijn afdakje bij het zwembad, mijn kamer, mijn balkon en mijn afdakje bij het zwembad. Dat wordt inmiddels omgebouwd tot een restaurantje.
Gelukkig is het in de avond droog, wel zo prettig als ik naar het restaurantje buiten het resort moet lopen. Ik heb immers, de dag ervoor, vis van de BBQ besteld.
In het hotel is het redelijk druk (weekend), alleen Indonesische gasten.
98% van deze gasten komen voor één nacht en zijn de volgende dag om half twaalf weer vertrokken.
Ik ga voor de vis BBQ en bij dit restaurant zit ook Changli, de eigenaar van “lekker gezellig”. We kletsen dus even “lekker gezellig” bij.
Hij biedt mij aan om mij, met zijn boot, even kennis te laten maken met een guesthouse, hotel, B[e-38]B op Bunaken eiland. Hij geeft aan dat Bunaken veel verandert is tov 2009toen ik daar ook ben geweest. De meeste goedkope guesthouses hebben plaats gemaakt voor hotels en resorts. Wat hij mij wil laten zien is een relatief nieuwe B[e-38]B met Nederlandse eigenaren maar gerund door een Indonesische familie.
Ik sla zijn (gratis) aanbod niet af en spreek af dat ik om acht uur af bij het haventje (wat eergisteren helemaal droog lag (getijden).
Ik ben rond vier uur, vanmorgen, al voor de eerste keer wakker. Het plenst buiten en het blijft hard regenen tot aan zeven uur. Ik bereid mij voor op een zeiknatte boottocht naar Bunaken. Paraplu, regenjas, handdoek, zwembroek aan, zo weinig mogelijk electronica. Snel aan het ontbijt.
Het is zondagochtend, de eetzaal stroomt helemaal vol met de dagjesmensen. Ik ben net klaar als iedereen binnenstormt.
Gelukkig stopt het kwart voor acht met regenen en loop, gelukkig droog, naar het haventje.
Changli is met zijn boot (“lekker genieten” ) stipt om acht uur in het haventje waar nu, vanwege hoog water nu wel water staat. Op tijd, dus toch wat geleerd in acht jaar Nederland.
We steken over naar Bunaken……..ook hier in zee redelijk wat plastic afval, plastic flesjes van water, bekers van instant noodles.
De aankomst op Bunaken is heel anders ten opzichte van 2009. Er is een grote pier met een gebouw erop.
We leggen naast de pier op het strandje aan……..dit zou mogelijk mijn strandje kunnen zijn uit 2009 want dat lag niet zover van de oude pier en het dorp. Ik herken het helemaal niet meer.
Volgen Changli zijn alle guesthouses vervangen door hotelletjes en verderop resorts. Budget opties zijn er ook minder.
Het hotelletje (B[e-38]B) wat hij mij laat zien, alleraardigste mensen. 3 kamers boven met balkon (uitzicht op zee en de pier), beneden restaurant, zitkussens en strand.
Airco, 24/uur stroom, WiFi (was er in 2009 ook niet).
In 2009 liep ik Dengue koorts hier op met 40,5° koorts, er waren toen geen medische voorzieningen op het eiland, nu ligt er een ambulance boot voor de deur.
Ik besluit voor een aantal dagen (4) naar dit eiland terug te keren, morgen mits……..de prijs……..INR 650.000 (€ 39,65) per nacht vind ik te veel, ook al zit daar het ontbijt bij in. Ik pingel af tot INR 500.000 (€ 30,50). Nog genoeg denk ik.
Voor INR 100.000 (€ 6,10) wordt ik opgehaald bij de pier van mijn resort en voor de deur afgezet.
We gaan terug naar het vaste land, het is al twee uur droog maar donkere wolken komen weer opzetten. Ik ben net in de haven als het weer gaat regenen. Ik krijg een lift achter op een scooter naar mijn resort, hoef ik niet te lopen door de regen, op de scooter word ik net zo nat maar het duurt korter. Bezweet (hoge temperatuur, hoge luchtvochtigheid) ben ik weer terug.
De lobby zit vol met mensen, check out tijd voor de dagjes mensen en om twaalf uur is het weer stil hier, zwembad leeg en de kamer jongens aan de poets.
Tussen de buien door wandel ik even naar de Jumb….ehhh supermarkt ter voorbereiding op de budget lunches op een niet budget eiland.
Brood, CocaCola, koekjes. Ik ga morgen de oversteek voorbereid maken.
Na een duik in het zwembad zit ik weer onder mijn afdak. De volgende bui is weer in aankomst……….tot morgen vanaf Bunaken
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091886
[countryId] => 88
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 109
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/048_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => even-op-en-neer
)
[40] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-24
[title] => Hoe gedraag je je in een resort
[message] => De prijzen van het hotel restaurant liggen zo’n vier keer zo hoog als normaal, zoals ik gisteren al vermelde.Als er dan een lokaal eettentje is net buiten de poort……..gisterenavond dan maar eens uitproberen. Het is nog geen vijf minuten lopen.
Helaas gesloten. Er wordt mij wel verteld dat hij morgen wel open is. De (volgende ) meest dichtbije eetgelegenheid is de supermarkt waar ik gisterenmiddag al ben geweest.
Dat wordt dus eten in het hotel. Mie Goreng speciaal, 4x zo duur, Iced lemon tea, veel te duur in een kleiner glas. De kwaliteit van de Mie Goreng ? Wel eens beter gehad en de kip is gewoon gefrituurd.
Het is rustig in het restaurant, nog tien andere mensen, “sfeervol” piano muziekje (wat je de hele dag hier hoort) op de achtergrond. Langer dan een uur hou ik er niet uit.
Ik trek mij terug op mijn balkon met mijn eigen, in een winkeltje gekochte, CocaCola, mij Javaanse jongen en overpeins de vraag:
Hoe gedraag je je in een resort ?
In de avond op een luxe bank gaan hangen in de lobby ? Kan maar daar is verder niemand. Mijn keuze voor mijn balkon is dan niet zo raar.
Ik lig dan wel tussen 21.00 uur en 22.00 uur op bed.
Gebruik ik één of twee bedden op mijn kamer ? :-) :-) Hihihihi wat een keuze.
We kijken morgen (dus vandaag) wel verder.
Vroeg naar bed is vroeg wakker.
Neem ik een (koude) douche of een katte wasje aan de wasbak ? Ik lig zo dadelijk toch in het zwembad.
Gebruik ik de toilet artikelen van het hotel of die van mijzelf ? Het hotel levert shampoo, douche gel, tandenborstel, tandpasta en één kam.
Om zeven uur start het (inbegrepen) ontbijt buffet. Je kan eten tot tien uur. Ga ik voor de volle drie uur of beperk ik mijzelf ?
De keuze met zoveel eten is moeilijk. Ik start vast met een omelet tomaatl/kaas, geroosterd brood, koffie, jus d’ orange, wat gebakken worstjes, glaasje melk. Indonesiers eten ‘s morgens al warm. Lands eer, lands wijsheid dus ik pak nog een bordje Glass noodle met worst, nog een glaasje melk. Ter afsluiting liggen er nog wat zoetigheden, zoals spekkoek, cake en vers fruit.
Meer kan er echt niet bij.
Aan het tafeltje naast mij zit een jong gezin. Plotseling wordt er “Happy birthday” gespeeld en wordt een taart met kaarsjes binnengebracht. Vader wordt 36 jaar. Ze zijn blij verrast als ook ik hem feliciteer en even later komt het zoontje mij een stuk verjaardagstaart brengen (als aanvulling op mijn ontbijt. Nou kan er echt niets meer bij.
Ik weet zeker, vanmiddag is de lunch van het gisteren gekochte brood en CocaCola genoeg. Weg verdien model van het hotel.
Het is nog steeds vroeg. Wordt uitbuiken op mijn kamer, het zwembad of iets actievers.
Vanaf mijn balkon kijk ik uit op een vulkaan, Manadotua, op een eilandje met dezelfde naam. Het ligt maart het eiland Bunaken, het heel bekende duikers eiland waar ik in 2009 de “dengue koorts” heb opgelopen.
Vanaf mijn kamer loop ik, over het terrein van het resort richting de kust. Wat ik (nog) niet wist is dat de kustlijn bij dit resort een Mangrove bos is.
Er loopt een steiger dwars doorheen en op het eind is een klein haventje (van het resort) met uitzicht op Bunaken en Pulau Manadotua.
Even genieten van het uitzicht en het Mangrove bos.
Afgelopen nacht, toen ik even op was voor een plas pauze, had ik het idee dat de temperatuur hier iets milder was ten opzichte van de Molukken maar nu, halfweg de ochtend is het toch al aardig heet. Vannacht zag ik ook onweer in de verte.
De zon brandt goed. Ik keer terug naar mijn kamer om de gang naar het zwembad te maken, het is inmiddels zweten.
Hoe snel het hier gaat, strakblauwe lucht maar in de tijd dat ik mijn zwembroek aantrek betrekt het en bij aankomst bij het zwembad gaat het miezeren. Ik installeer mij onder een afdak aan een tafeltje en zodra ik in het zwembad lig stopt het met miezeren en valt er een stevige bui.
Een uurtje flinke regen, niet erg om in te zwemmen maar als je spullen nat worden…….je krijgt ze niet droog in dit klimaat.
Onder het afdak is dus een mooie plaats. De andere gasten vluchten weg en binnen de kortste keer heb ik, net als gisteren, het zwembad alleen. Om twaalf is het hele hotel weer leeg. Komen die Indonesiërs alleen voor één nacht ?
Het weer beeld blijft hetzelfde, hete zon, snel betrekken van de lucht, zo nu en dan miezeren en zo nu en dan een bui. Moeilijk weer om iets te plannen. Op dit moment komt het slechte weer vanuit de richting Bunaken eiland. Maar op dit moment zit ik goed hier.
De vraag blijft: Hoe gedraag je je in een resort ?
Vandaag kreeg ik speciale aandacht van de receptionist. Kwam een vriendelijk praatje maken en een beetje hun verdien model promoten. Of ik nog iets nodig had ? Of ik iets wil gebruiken uit het restaurant ?
Hij moest eens weten wat ik in de koelkast heb liggen :-)
Ja, hij kan wel wat doen: zorgen dat er heet water uit de douche komt !!!!!!!….en mijn kamer is nog niet schoongemaakt.
Overigens bleek in het praatje dat er hier niets geheim blijft. Hij wist dat ik gisteren bij Anna in het dorp thee had gedronken……de roddel rubriek werkt hier dus ook.
Ik trek mij heel even terug op mijn slaapkamer, even lunch uit de supermarkt en even wat drinken. Ik word opgeschikt door een harde donder klap, het gaat weer een uurtje flink regenen.
Na de bui tijd voor een wandeling. Ik loop de andere kant op en kom bij een, nu even, drooggevallen haventje. Er ligt een boot met de naam: “Lekker gezellig”. Mijn aandacht wordt getrokken en raak aan de praat met mensen die de boot aan het schilderen zijn. Op GoogleMaps ben ik “Lekker gezellig” hier in de buurt ook al tegen gekomen.
Ik ben nog maar vijf minuten bij de boot en er komt een man aan met koffie en thee, of ik ook iets lus. Het is Changli, de eigenaar van de boot. Hij woont in Utrecht met zijn vriendin die hij op Bunaken heeft leren kennen. Nu is hij hier een guesthouse in het Mangrove bos aan het bouwen met de naam “Lekker gezellig”.
We buurten wat en hij wil mij zijn guesthouse, wat over een aantal maanden klaar moet zijn laten zien. Ook wil hij mij, na aanleiding van mijn verhaal twee restaurantjes laten zien. Even later zit ik dus achterop de scooter voor de rondleiding. We eindigen bij zijn guesthouse in aanbouw.
Hij heeft al een aantal gebouwtjes klaar, die nog afgewerkt moeten worden en hij heeft van bamboo al een hele lange steiger gemaakt door het Mangrove bos tot aan de zee. Dit wordt nog wel wat, zeker met zijn plan om ook nog een zwembad aan te leggen.
Ik moet me nog gaan haasten, nog een duik in het zwembad, ik moet ook op tijd zijn voor de zonsondergang op de plaats waar ik vanmorgen was en ik moet nog verderop gaan eten.
Ik plons nog even in het zwembad, nat loop ik het hele stuk waar de zonsondergang goed te zien is, maar een serie foto’s.
Omkleden en………..al gaat het tegen het verdienmodel van het hotel in, ik ga eten in een restaurantje, een kwartiertje van het hotel.
Vanavond hebben ze maar één gerecht, een traditioneel groente en noodle gerecht uit Manado en omgeving.
Ik heb weer ouderwets gegeten en gedronken voor € 1,53. Verdien model of niet.
Ook morgen ga ik hier eten en heb alvast vis van de BBQ besteld.
De manager van het hotel zal niet blij zijn.
Overigens is mijn warm water hersteld en mijn kamer schoongemaakt :-)
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091842
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 159
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/677_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hoe-gedraag-je-je-in-een-resort
)
[41] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-23
[title] => Upgrade voor dezelfde prijs en spontaan op de thee
[message] => Ik sta op, het is nog maar zes uur. De zon schijnt en ik zie blauwe lucht, wat een opluchting.
Toch heb ik geen idee hoe dat voelt in dit hotel. Hier is alleen “binnen”. Het zwembad is nog gesloten.
Douchen is er ook niet bij, het water wat uit de kraan komt is hartstikke bruin. Vies hoor.
Mijn besluit gisteren om vandaag te vertrekken wordt daardoor alleen maar bevestigd.
Ik kijk nog even snel een YouTube filmpje over Manado en eigenlijk heb ik gisteren, lopend in de regen, alles wel gezien wat er hier te zien is. Wederom een reden om te vertrekken.
Al vroeg zit ik aan het uitgebreide ontbijt, neem daar ook mijn tijd voor. Het zit tenslotte bij de prijs inbegrepen.
Een uur eerder dan wat ik gisteren in mijn hoofd had check ik uit. Waarom hier nog een uur binnen zitten. Het zwembad met de drie ligstoelen is nog steeds gesloten, nu de zon schijnt moeten ze het nog schoonmaken.
Ik laat een taxi bestellen via “Grap”, daarmee staat de prijs vast, hoef je niet te onderhandelen of een taxi te zoeken, de taxi vindt jou.
Voor INR 52.000 (€ 3,17) brengt hij mij naar de volgende locatie 13 km buiten de stad.
De stad ben je zo uit. In de taxi besef ik mij nogmaals dat ik het hart van Manado wel gezien heb. De MacDonalds wijk (zie gisteren), de grote Shopping Mall’s (zie gisteren).
Vanaf mijn hotel de brug over en je komt in een andere wereld.
Ik ga naar de “Grand Luley” een duurder resort. Dat wordt onderhandelen dus………..
https://luleyhotels.com
Zo’n 10 km buiten de stad maar de aankomst ziet er prettig uit.
Er is veel “buiten”. Het zwembad is open (ook als het regent) Het ontbijt is inbegrepen. De prijs is te hoog.
Het duurt een tijdje met onderhandelen, de manager (ik lust ze rauw) moet er aan te pas komen maar ik krijg de prijs naar beneden tot INR 520.000 (€ 31,72) Nog behoorlijk maar……….
Een kamer op de derde verdieping, twee bedden, douche, wc, balkon, kluisje op de kamer, ontbijt. Helaas weinig alternatieve eetgelegenheden in de omgeving (maar ik ga vanavond wel buiten het terrein op zoek).
Snel mijn spullen naar mijn kamer (wordt netjes gesjouwd door een medewerker). Omkleden en naar het zwembad.
Het is behoorlijk druk bij het zwembad. Veel gezinnetjes met kinderen.
De meeste ligbedjes zijn bezet maar ik kan er nog een bemachtigen wat ik even naar wat schaduw moet slepen.
Plons, heerlijk.
Voor elf uur lig ik in het water.
……..en dan gebeurd er iets wat ik niet verwacht. Om half twaalf stroomt het zwembad leeg…… niet het water maar alle gasten verdwijnen. Om twaalf uur ben ik nog de enigste die in het zwembad ligt.
Om drie uur is het tijd voor een vergelijkend warenonderzoek. Ik ga de menukaart van dit hotel op de foto zetten. Google Maps geeft geen restaurantjes en supermarkten hier in de buurt aan.
De prijskaart van het hotel is over de top. Een cola is vier keer zo duur als in een supermarktje, de Mie Goreng is vijf keer zo duur als de Mie Goreng die ik gisteren gegeten heb.
Ondanks dat ik nu “op stand” zit krijgt het backpackers gevoel de overhand. Ik pak mijn kleine rugzak en loop het terrein van het resort af.
Inderdaad, een klein winkeltje (aan de voordeur van iemand), zie ik een anderhalve liter fles CocaCola staan. Samen met twee pakken koekjes en dat voor de prijs minder dan een CocaCola in het hotel. Brood (roti) heeft ze echter niet.
Ik loop een stuk verder en vraag aan iemand waar ik roti kan kopen en ik wordt een paar huizen terug verwezen.
Ook weer zo’n winkeltje aan huis.
De eigenaresse (Anna) heeft geen brood maar vindt het wel interessant dat ik langskom. Ze spreekt redelijk Engels en zo ontstaat er een praatje. Zoon (Clever) wordt er bij gehaald. Hij is politieman in Manado. De andere zoon zit in het leger.
Ik word uitgenodigd voor de thee en even later zitten we met z’n drieën op de veranda voor de deur. Zoonlief spreekt weinig Engels en moeder vertaald.
Als ik brood wil hebben rijdt de zoon wel even naar de dichtstbijzijnde supermarkt, biedt moeders aan en even later rijden we naar de supermarkt. Ik koop wat brood met vulling……….de lunch is voor de komende dagen geregeld (voor Indonesische prijzen).
Terug kom ik er niet onderuit nog een aantal koppen thee te drinken, wat foto’s te maken en ook zij willen een foto met die “Blanda”.
Wat een leuke, spontane ontmoeting. Ik beloof deze week nog een keer terug te komen, op de thee.
Rond vijf ben ik terug in “mijn resort”, kleed mij snel om voor een laatste plons in het zwembad. Er zijn nu een stuk of tien nieuwe gasten, allen Indonesiërs.
Ik probeer de douche op mijn kamer, het water is in tegenstelling met het vorige hotel, gewoon schoon. Helaas niet warm :-) maar ik ben toch al uitgebeten door het chloor water.
Volgens mij heb ik bij terugkomst net een lokaal eettentjes gezien, straks even kijken of het open is……..anders wordt het een dure maaltijd in het hotel……………….
Tot nu toe is mijn eerste indruk goed en blijf waarschijnlijk wel een paar dagen hier hangen………maar je weet nooit.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091823
[countryId] => 88
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 146
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/549_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => upgrade-voor-dezelfde-prijs-en-spontaan-op-de-thee
)
[42] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-22
[title] => Zwembad gesloten bij regen
[message] => Mijn laatste bericht was vanuit Ambon, net ingecheckt bij een klein guesthouse vlakbij het vliegveld. Gemakkelijk bij vertrek.
Na een rustige nacht, met een goede airco op de slaapkamer vertrek in om negen uur in de ochtend richting het vliegveld van Ambon. Het is een kwartiertje lopen met mijn rugzak op mijn rug. Het is een drukke weg en er is geen stoep of voetpad, uitkijken voor het verkeer dus.
De check-in op het vliegveld is om tien uur, in tegenstelling van half tien wat ze mij gezegd hadden. Geen probleem want dat geeft mij mooi de gelegenheidom bij de balie van Garuda te informeren naar mijn terugreis naar Nederland op 13 april. Ik had e-mailtjes ontvangen dat de vlucht veranderd zou zijn wat het overstappen in Jakarta een haastklus zou worden.
Dat blijkt mee te vallen en ze hebben mij een nieuw e ticket gestuurd. Dan hoef ik in Manado daar niet meer achteraan te gaan.
Terwijl ik zit te wachten op de incheck word ik aangesproken door een jongen in een hesje: “Ken je mij nog ?”
Op mijn eerste avond in Pacific hotel was hij daar ook, met zijn familie. Hij kwam vanuit Nederland om stage te lopen voor zijn school en loopt nu de stage op het vliegveld. We praten wat bij tot ik moet inchecken.
Alles verloopt perfect, wachten op boarding tijd. Als er omgeroepen wordt dat we kunnen boarden gaat er iets mis. De mededeling dat we weer kunnen gaan zitten want er zijn “logistieke problemen”, wat dat ook mogen zijn.
Half uur, een uur, anderhalf uur………..er wordt ter vermaak water en koekjes uitgedeeld. Pfff wat duurt wachten weer lang, vooral met beperkte informatie.
Als ik navraag doe krijg ik de mededeling “You must be stand-by”.
Dus nog geen kans bij een andere gate een sigaretje te gaan roken.
Na twee uur wachten kunnen we eindelijk het vliegtuig in. In Makassar zou ik vier uur hebben voor de overstap, daarvan zijn nog twee uur over, dus het schema ga ik nog wel halen………
Anderhalf uur vliegen Naar Makassar. Bij aankomst lijkt er nog niets aan de hand met de vervolg vlucht.
Voor een verslaafde als ik, is Makassar een fijn vliegveld. Elk vliegveld restaurantje heeft een rookruimte. Tevens heb ik honger, na het ontbijt van vanmorgen half acht niets meer gehad.
Mooi tijd om mij tegoed te doen aan een hamburger, frietjes en cola.
En dan wachten op de boarding………wachten op de boarding………mededeling: de vlucht is uitgesteld. Er wordt niet vermeld hoe lang, waarvoor. Het informatie bord blijft op dezelfde tijd staan, de gate wordt gesloten…………half uur, een uur, anderhalf uur…………….
Gelukkig raak ik wat aan de praat met een Franse jongen en er is wel een klik. We wisselen wat reis ervaring uit. Hij is in Indonesië om vooral vulkanen te beklimmen. Samen wachten we op informatie en gaan regelmatig er nog maar een roken.
Hij gaat in Manado in een guesthouse verblijven en ik in een wat duurder hotel. Vanuit het vliegveld liggen ze wel op dezelfde route en we spreken af gezamenlijk een taxi te regelen, scheelt voor ons tweeen toch weer de helft van de prijs.
Na twee uur mogen we dan toch het vliegtuig in. Anderhalf uur vliegen.
Dit betekent dat ik pas na acht aankom, bagage moet ophalen en naar het hotel gaan. Dat wordt dus een relatief latertje.
Ik heb gisteren voor de zekerheid voor een nacht geboekt via “Booking” maar wel met het gevoel te veel te hebben betaald. Bij het boeken was de prijs €10 duurder dan de eerste keer dat ik dit hotel checkte.
In Manado hebben de Franse Jongen (Badisma) al snel een taxi geregeld. Nog even “Grap” geraadpleegd maar de taxi’s op het vliegveld waren goedkoper. INR 50.000 (€ 3,05) per persoon.
Om iets voor tien in de avond sta ik in een luxe lobby van een groot hotel en start opnieuw de onderhandelingen. Ik wil wel langer blijven mits……
Uiteindelijk krijg ik een “ramadan korting” die alsnog €31 bedraagt.
Of ik langer dan twee nachten blijf beslis ik morgen wel. Ik kan het hotel nu niet zo goed beoordelen.
Nog geen avondeten gehad dus ga ik op straat snel nog op zoek naar een “plastic” restaurantje wat nog open is en werk snel een Nasi Goreng en een drankje weg voor de dikke prijs van INR 20.000 (€ 1,22).
Wel een verschil met mijn dure hotel :-)
Om half elf voel ik een warme straal water op mijn rug, heerlijk een warme douche na zoveel tijd.
Ik maak mijn stapeltje vuile kleding (voor morgenvroeg de laundy service). Leg alvast mijn schone kleding klaar en kruip in bed.
Door alles kan ik niet direct de slaap vatten en pas tegen één val ik in slaap.
…. Ik ben in Manado………het is bewolkt, de straten zijn nat maar het regent niet bij aankomst.
Als ik om zeven uur naast mijn bed sta heb ik geen idee wat het weer is. Binnen heb ik geen idee wat het buiten doet. Door de airco zijn de ramen zo beslagen dat ik er niet doorheen kan kijken.
Ik zit op de negende verdieping, de verdieping waar de verslaafde rokers verblijven. Om het hotel een beetje te leren kennen zak ik verdieping voor verdieping af. Op verdieping zes is de sporthal en het zwembad. Niet zo groot……..en het regent.
Vanwege de regen is het zwembad gesloten “om veiligheidsredenen”, zijn ze bang dat het zwembad overloopt of dat je nat wordt ?
Als dat zo is blijf ik hier niet langer dan twee nachten.
Ook een tegenvaller is: bij het zwembad staan maar 3 plastic ligstoelen. Er is verder in dit grote hotel nergens een “buiten” waar je (bij regen) droog kan zitten.
Ik lever mijn vuile kleding in bij de receptie en ga voor het ontbijt.
De ontbijt zaal is luxe met een grote keuze aan eten. Dan maar een uurtje ontbijten met omelet, gekookt ei, Mie goreng, goede koffie, jus.
Het miezert, mijn bezoek aan het zwembad, om even buiten te zijn, is van korte duur en ik kruip op mijn kamer lekker terug in bed.
Mijn besluit om morgen hier te vertrekken staat vast. Ondanks de luxe van de kamer en het goede ontbijt voel ik mij hier teveel opgesloten en te afhankelijk van mijn kamer.
Gewapend met mijn paraplu ga ik naar de naastgelegen “mall”, een groot winkelcentrum voor electronica. Ik moet mijn bel en internet tegoed opwaarderen. Een hele kluif als je geen Indonesisch spreekt en de verkoopster geen Engels machtig is maar uiteindelijk met hulptroepen lukt het binnen een uur.
Dan weer, met paraplu, de motregen in. Ik wandel richting bordjes waar “food” op staat. Misschien iets zoeken voor het eten vanavond.
Ik kom echter in de buurt waar vooral McDonalds, KFC en aanverwante restaurants zijn.
Onderweg stopt het met miezeren en gaat het plenzen………mijn paraplu houdt mij niet droog.
Bij een aftands afdakje drink ik even een flesje drinken en schuil even……..het blijft echter regenen.
Via de achterkant vlucht ik, inmiddels nat, een groot winkelcentrum in.
Wat doe je in een “super Mall” als je niets nodig hebt ?
Door de regen vervolg ik mijn weg naar mijn hotel. Uitkijken hier want je moet door plassen lopen en soms is dat gewoon een gat in de weg of in de stoep.
……..en dan zit ik hier, opgesloten op mijn kamer. Ga ik dit verhaaltje maar schrijven.
Hier blijf ik nog één nacht en vertrek morgen naar een resort, 13 km van hier. Weer iets duurder maar van wat ik op de foto’s heb gezien meer buiten ruimte (en hopelijk een zwembad wat open is). Het ligt ook dichter bij de afvaart voor Bunaken eiland. Kijken of ik daar wat vakantie kan houden…….hopende dat het weer wat opknapt.
Bunaken eiland is ook nog een optie maar of dat iets is als het blijft regenen…………..ik zal zien.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091800
[countryId] => 88
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 145
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/345_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zwembad-gesloten-bij-regen
)
[43] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-20
[title] => Keuzes op de heel vroege ochtend
[message] => Om vijf uur in de ochtend lig ik in de haven van Ambon City. De reis met de Ferry is zo voorspoedig verlopen dat de aankomst veel te vroeg is.
Twee straten vanaf de aanleg terminal van de boot is een reisbureau waar ik een ticket kan boekenvoor mijn vlucht naar Manado. Maar die zullen niet open zijn om vijf uur in de ochtend en wanneer ze wel opengaan ??????? Jullie hebben inmiddels begrepen dat hier niets zeker is.
Wederom sta ik voor keuzes om vijf uur in de ochtend:
- Wacht ik op straat, met al mijn bagage, tot het reisbureautje open gaan ? Negen uur, tien uur……..
- Check ik in, in een hotel, in de stad en ga later terug ?
- Pak ik een taxi en ga naar een klein guesthouse op loopafstand van het vliegveld en kijk ik zelf op het vliegveld een ticket kan kopen ?
Ik zal een keuze moeten maken en kies maar voor optie 3 met het risico dat ik terug naar de stad zal moeten om alsnog naar het reisbureau te gaan. Ik de stad een hotel nemen, daar heb ik geen zin in en vier uur op de stoeprand blijven zitten met mijn bagage is ook geen pretje.
In drie kwartier rij ik met de taxi richting het beoogde guesthouse. Hoe het eruitziet weet ik niet, waar het is vind ik met Google Maps. Het is een zijstraatje bij het begin van de startbaan van het vliegveld. Alles ziet er hier gesloten uit, het is inmiddels zes uur.
Welk huis is het guesthouse ??????
Wachten voor de deur dus………beter hier dan wachten in de stad op de stoeprand.
Ik blijk, na een half uur, dat ik bij de buren voor de deur zit :-)
Als ik naar binnen geroepen wordt door een vrouw, die geen woord Engels spreekt, wordt direct een kamer voor mij opengemaakt, ik weet geen prijs of niets. Verder wachten…..
Ik weet uit reviews op internet dat de eigenaar goed Engels spreekt en aardig wat informatie zou kunnen geven. Na een tijd wachten ga ik toch maar eens vragen wanneer “Michael” komt.
Die blijkt er al te zijn maar ligt op bed (wat wil je zo vroeg).
Hij wordt geroepen en komt al snel. Ik praat even met hem, krijg een betere kamer. Spreek een prijs af.
Hij geeft aan dat ik maar even naar het vliegveld moet lopen, daar een ticket kopen en dan zien we wel of dat lukt, zo niet dan kan hij vanavond nog wel helpen……..Hij moet zo naar zijn werk. Hoe lang ik hier blijf zal afhankelijk zijn van het ticket.
Ik vraag een ontbijtje, gooi mijn spullen op de kamer (lekker, wat werkt die airco goed zeg) en vertrek naar het vliegveld…….een kwartiertje lopen.
Er zijn geen rechtstreekse vluchten naar Manado en ben dus gedwongen vanuit hier naar Makassar te vliegen en dan door te vliegen naar Manado. Ik wil dat wel op dezelfde dag doen, ik ben dan wel rond de
€ 150,= kwijt maar daar had ik vooraf al op gerekend. Ik zou dat ook kwijt zijn vanaf West Papua.
Met de ticket is de hand ben ik eigenlijk klaar voor vandaag. Het is nog maar iets over negen. Ik loop hier het buurt-schapje maar even in, een weg, wat huisjes. Dan maar even lopen naar het dorp aan het begin van de startbaan, wat groter maar een aantal wegen niet toegankelijk vanwege militaire (marine) terreinen. Via allerlei kleine paden kom ik bij een lokaal haventje. Het is warm, mijn kleren zijn weer drijfnat van het zweten. Ik zie een tafeltje en een koelkast………pauze, koude drank.
Om de hoek een kleine supermarkt. Koude cola en instant noodles……..mijn lunch is geregeld.
Maar hoe kom ik terug ? Google Maps help mij hier niet, wegen waar ik niet in mag. Mensen die mij de weg willen wijzen maar direct aangeven dat het veel te ver is om te lopen. Kortom, ik ben de weg kwijt en op de Aziatische manier wordt je van het kastje naar de muur gestuurd.
Uiteindelijk wordt ik door een groepje van vijf meisjes door allerlei tussendoor paadjes weer op de grote weg gebracht. Zij een dikke lol om deze “Blanda” te helpen en ik blij dat ik het dorp uit kan.
Het is alweer over twaalf als ik mijn instant noodles kan nuttigen en een klein tukje kan doen in mijn “koelkast” kamer.
En nu zit ik hier, wat te schrijven……..verder niets te doen tot aan etenstijd.
Waar vindt je hier een restaurant. Er is niet veel keuze en uiteindelijk kom ik uit bij een “padang”. Echt fan ben ik daar niet van omdat het eten vaak uren in de vitrine ligt. Als er niets anders is, dan moet je wel.
Morgenvroeg ga ik naar het vliegveld en ga ik de Molukken en Ambon verlaten. Morgenavond ben ik op Manado Sulawesi.
Wat ik daar ga doen ? Werkelijk geen idee. Dat hoop ik de komende dagen, aan de rand van een zwembad uit te vinden.
Een goede keuze ? Werkelijk geen idee. Dat hoop ik daar uit te vinden.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091761
[countryId] => 88
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 162
[author] => Ton
[cityName] => Ambon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/007_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => keuzes-op-de-heel-vroege-ochtend
)
[44] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-19
[title] => Weg van Banda Neira
[message] => Zaterdag ben ik weer aangekomen in Nanda Neira maar vanwege het overlijden van een familielid van de eigenaar van het guesthouse kwamen we te laat aan om nog een ticket voor de boot van zondag te kopen.
Zondag ochtend gaat het “Pelni” kantoor om acht uur open dus nog tijd genoeg om tickets te kopen.
Het gezamenlijk eten is voorbij maar ik ontmoet in de avond de twee Nederlanders, die ik op Hatta heb leren kennen, in mijn favo restaurantje. Ik had hen dit restaurantje aanbevolen. Ik schuif aan en we eten weer gezellig.
Moe en plakkerig, verbrand in mijn gezicht vanwege de boottrip neem ik thuis een heerlijk, lange, koude douche waarna ik weer helemaal fris op bed ga liggen onder een goedwerkende airco. Onderweg naar “huis” heb ik nog wat koekjes en cola gekocht voor de reis van morgen.
Ik slaap door tot half zeven, geen moskee gehoord. Iets over zeven zit ik aan het ontbijt.
In mijn hoofd zit de volgende planning:
Om acht uur kaartjes kopen, om negen uur een Nederlands kopje koffie, op internet hotelletjes zoeken op Ambon. Om tien uur hotelletjes zoeken in Manado. Om elf uur even een uurtje afkoelen onder de airco en tussen twaalf en één naar de haven. De boot vertrekt om twee uur in de middag.
Ik kan dan wel een planning in mijn hoofd hebben maar dit is Indonesië.
Om acht uur is het kantoor nog gesloten, ik zit voor de deur te wachten. Om half negen komen er meer klanten, niemand weet wanneer de boel open gaat. Twee Engelsen die ik kende uit Hatta zijn er inmiddels ook bij.
Het wordt half tien, kaboem, klap, vlak bij ons breekt er een electriciteitsnet paal af. Gelijk de hele stad stroomuitval. We kijken elkaar aan met een blik van: dat worden geen tickets. Even later komt iemand zeggen dat diegene die het kantoor open moet doen “in bad zit” en daarna wel zal komen. Warm water denk ik want het duurt nog een half uur.
Hèhè, hij is er eindelijk……voor 10 minuten en weer weg is ie. Met Google Translate wordt gecommuniceerd dat hij terug komt. Wanneer ?……..
Twintig minuten later is hij er weer met een generator en een kwartier later gaat het loket open.
Wat ik verwacht had gebeurd, die Indonesiërs en met name de vrouwen proberen voor te dringen. De Engelsman en ik maken ons zo breed dat er niemand bij het loket kan. Een vrouwtje probeert het toch en wordt op een duidelijke, niet te verstane manier in zowel het Nederlands als in het Engels teruggezet. Verstaan heeft ze het niet maar het was wel duidelijk.
Hèhè, we hebben onze tickets, uren later maar we zijn blij. Ondertussen hebben we ook gehoord dat de boot een uur later vertrekt. Hij is niet te laat in de haven want hij is gisteren al aangekomen.
Ik ga in de inhaal stand, want wat in mijn hoofd zit gaat er niet zomaar uit.
Eerst een bak Nederlandse koffie, dan een lijstje maken van beoogde hotelletjes op Ambon, dan een lijstje maken met beoogde hotels in Manado. Wat niet lukt is een uurtje afkoelen onder de airco, geen stroom, geen airco.
Gelukkig heb ik gisteren een aansteker geruild voor een simkaart met internet, anders was het zoeken op internet ook niet gelukt. Geen stroom, geen WiFi.
Om twee wil ik inschepen. Mijn ticket moet omgeruild worden voor een boarding pass maar ook hier is geen stroom, dat moet dus elders gebeuren. Iemand gaat er met mijn ticket vandoor, zonder iets te zeggen maar gelukkig komt hij een kwartier later terug met mijn boardingpas en kan ik inschepen.
De oorspronkelijke vertrektijd was twee, werd drie en om vier uuris het vertrek. Ik vind “hoe later, hoe beter” want anders zouden we om vijf uur in de ochtend al in Banda aankomen.
Aan boord verloopt alles rustig. Er zijn de helft minder mensen aan boord t.o.v. de heenreis. Er ligt ook minder vracht her en der op de boot.
De zee is heel erg rustig. Als het zonnetje ondergaat maak ik nog wat mooie plaatjes en kruip daarna mijn koffer in en val als een blok in slaap, tot vier uur in de ochtend. We zijn inmiddels bij Ambon en kunnen om vijf uur van boord.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091748
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 149
[author] => Ton
[cityName] => Ambon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/970_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weg-van-banda-neira
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-10
[title] => Verwarring door tijdszones
[message] => Het is alweer een paar dagen dat ik een verslagje geschreven heb. Geen tijd kan je denken maar ik heb hier tijd genoeg, zelfs teveel tijd.
Het is hier inmiddels tweede paasdag maar eigenlijk ook weer niet. Tweede paasdag, zoals wij dat in Nederland kennen bestaat hier niet. Het is hier een gewone maandag.
Wat Pasen hier inhoud ben ik niet achter gekomen. De omgeving is hier Christelijk en Katholiek. Langs de weg staan veel kruizen met een doek eromheen. Dat kom ik al een maand veelvuldig tegen. Eerst had ik de associatie met verkeersslachtoffers maar dat bleek een misvatting. Het is neergezet richting Pasen. Wanneer ze opgeruimd worden weet ik ook niet. Ik kom vaak ook nog kerstversiering, kerstbomen etc tegen.
In de winkeltjes zie en zag ik ook geen tekenen van Pasen. In het resort ook eigenlijk niet. In het resort was het al rustig en met de paasdagen zijn er nog minder gasten dan anders. Was het zwembad vanaf half twaalf leeg, nu lijkt het of het de hele dag leeg is.
Het enigste Pasen wat ik gezien heb is de overvolle kerk op goede vrijdag in de avond. Het was zo druk in de kerk dat er zelfs volk buiten zat en stond. Politie voor de deur en de straat afgezet.
Ik kwam erbij uit omdat ik een boodschap bij de supermarkt moest doen. De supermarkt ligt naast de kerk en tegenover een van de twee plaatselijke restaurantjes.
Voor de rest is het hier stil, heel stil. Zelfs een beetje saai stil.
De paar andere gasten, veelal Indonesiërs, komen in de middag en vertrekken alweer in de ochtend. Echt contact krijg je daar ook niet mee.
Buiten het resort kan je drie kanten op, waarvan er twee straten doodlopen. Ook daar kom je weinig mensen tegen. De caissière van de supermarkt spreekt alleen Indonesisch.
Ik ben, enkele dagen geleden, gevlucht vanuit de bergen vanwege de regen en de (relatieve) kou. Ander opties om hier in Noord Sulawesi rond te reizen zijn er amper. Er is nog één natuurreservaat in de uiterste punt maar om daar in de regen een trekking te gaan maken, daar had ik niet zo’n zin in.
Want het weer is sterk wisselend. De afgelopen drie dag heeft hier een stormachtige wind gestaan met regelmatig een bui maar wel de constante dreiging van buien. Gelukkig schijnt de zon ook regelmatig en het is in ieder geval niet koud.
Heb ik het verkeerde seizoen genomen om hier naar toe te gaan ?
Volgens de locale mensen is het normaal rustig en zonnig weer in maart en april. Dit weerbeeld past meer bij januari maar ook hier is het weer van slag. Gewoon pech dus.
Ik zit mijn tijd nu maar een beetje uit te zitten, onder mijn afdakje bij het zwembad. Zo hoef ik niet bij elk buitje te verkassen. Gisteren met Pasen waren mijn twee locale restaurantjes gesloten dus ben ik het resort al helemaal niet afgeweest.
Bij aankomst heb ik mijn spullen uit de rugzak gepakt (zie vorig verslag). Een lichte voorbereiding op mijn vertrek naar Nederland. Ook ben ik aan het kijken wat er nog geregeld moet worden. Vervoer van dit resort naar het vliegveld (op kosten van het resort). Geld om de visum boete te betalen (INR 1.000.000). Vervoer in Nederland van Eindhoven station naar Beek en Donk (Peter).
Door alle tijdsverschillen (3 tijdszones al in Indonesië) was ik helemaal in de war. In mijn hoofd he’d ik dat ik a.s. donderdag rond 12.00 uur thuis zou zijn.
Oeps, dat wordt vrijdag rond 12.00 uur.
Ik denk dat dit mijn laatste verslagje wordt. Als je niet veel meemaakt en niet veel doet dan heb je weinig te schrijven. Ik ga mijn tijd hier lekker zitten voldoen met een uitgebreid ontbijt, mijn vier uur snack, wat eten bij de twee plaatselijke restaurantjes, wat YouTube filmpjes bekijken en misschien nog een film op Netflix.
Tussendoor plons ik het zwembad maar in want dat staat er voor mij alleen.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092185
[countryId] => 88
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 167
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/105/099_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => verwarring-door-tijdszones
)
[31] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-06
[title] => Na regen komt………
[message] => Ik word om zes uur voor de derde keer onder de vulkaan wakker. Vannacht heb ik besloten niet hier te blijven in de regen en de relatieve kou, waar ik mijn jas bij aan moet.
Als ik uit mijn slaapkamer raam kijk zie ik echter vandaag wel de vulkaan, wolken vrij. Moet ik mijn besluit van afgelopen nacht toch weer wijzigen ?
Ik besluit toch maar op tijd naar mijn ontbijt te gaan, wat overigens soepeler verloopt tov de dag ervoor.
Om mijn besluit kracht bij te zetten komt er weer een behoorlijke wolken partij opzetten en binnen een uur zie ik geen vulkaan meer en begint het te motregenen. Mijn besluit is nu definitief.
Mijn spullen staan al voor 99% ingepakt. Een warme douche is er niet meer bij want het water is koud. Om negen uur sta ik bij de receptie om uit te checken. “Grand Luley” aan de kust heb ik vannacht al geappt en zijn op de hoogte van mijn komst.
Nou nog vervoer. Met de “inDrive” app is een taxi zo geregeld en blijkt vandaag nog goedkoper te zijn dan drie dagen geleden. INR 150.000 (€ 9,15) voor 32 km. In 15 minuten staat hij voor mijn neus.
De weg van Tomohon naar Manado is vooral slingerend naar beneden maar naarmate we meer beneden komen voel ik de temperatuur stijgen.
Eenmaal is de voorsteden van Manado is het weer gewoon warm. Ook de lucht wordt wat vriendelijker beneden. Alhoewel de route een groot gedeelte anders is herken ik weer wat punten in Manado stad.
De stad uit, richting Luley is de weg op veel plaatsen nat, veel plassen en soms waterstromen op de weg. Hier is het de laatste dagen ook niet droog geweest, oeps.
Mijn aankomst is echter zonnig met een lichte sluierbewolking en het voelt weer warm (en wat benauwd) aan. Wat een hoogte verschil van 600 meter al niet kan doen.
Mijn aankomst is bekend, ik moet alleen een half uurtje wachten tot mijn kamer klaar is. Mijn eisen pakket is ook duidelijk: warme douche, goed internet op mijn kamer.
En dan toch nog even onderhandelen: de prijs is bekend, de “afternoon snack moet van mij van 18.00 uur naar 16.00 uur war geen probleem lijkt.
Als ik hier de rest van mijn verblijf in Indonesië blijf wil ik echter wel, op het eind, gratis vervoer naar het vliegveld.
Na wat heen en weer gepraat krijg ik dat ook voor elkaar.
Aangezien ik de laatste week in ga, regel ik ook dat alles wat ik hier gebruik afreken bij de check out met creditkaart met aftrek van wat ik nog aan cash overhou. Dit voorkomt dat ik nog op en neer naar Manado moet om te gaan pinnen en dat ik bij terugkeer in Nederland nog een hoop Indonesische roepia heb. Wat ik buiten het resort gebruik zal niet zoveel zijn want er zijn hier maar twee restaurantjes buiten de deur en één supermarkt.
Mijn kamer kan ik nu inrichten, even niet leven vanuit de rugzak. Mijn Nederlandse kleding, schoenen, sokken, lange broek, blouse met lange mouwen, onderbroek en zakdoek, hang ik uit in de kast (da’s voor vertrek op de 13e).
(Nederlandse) Koffie, zoetjes, shag, vloeitjes, aansteker voor de komende week kunnen in een laatje. Toiletartikelen (zover ze nodig zijn want hier krijg je alles) kunnen in de badkamer.
Klaar denk je maar nee hoor. Een week hier dus ik moet nog even week-boodschappen gaan doen bij de super. Broodjes en koekjes voor de lunch, CocaCola voor in de avond. Je blijft budget reiziger of niet.
Ik vraag en krijg een extra (sleutel) kaart zodat er ook stroom is op mijn kamer, gemakkelijk als ik mijn electronica kan opladen ook als ik niet op mijn kamer ben.
Om twaalf uur ben ik gesetteld voor komende week. Net als eerder zijn de andere gasten uitgecheckt en heb ik het zwembad weer voor mij alleen.
Brrrr…….het water lijkt wel afgekoeld de laatste dagen (regen ?).
Om vier uur is het tijd voor mijn “afternoon snack”. Dat ik nog een tea time heb als een verwoed koffie drinker :-).
Doordat ik de tijd heb verzet naar vier uur heb ik tijd genoeg om naar de pier te lopen voor de zonsondergang van kwart voor zes want als de zon schijnt is er ook een mooie zonsondergang (zie de foto’s).
Onder het schijnen van de volle maan wandel ik naar het dorp (als je het al een dorp kan noemen). Het heeft in ieder geval een kerk, een moskee, een supermarkt en 2 locale restaurantjes. Een heb ik al eerder uitgeprobeerd, tijd voor de ander. Pa, ma, twee dochters gaan voor mij aan het werk om een Mie Goreng te maken (vier keer zo goedkoop als in mijn resort, net zo lekker en even groot).
De eigenaar, een afgekeurde man met hart problemen komt wat buurten in gebrekkig Engels (ik versta de helft maar) terwijl de vrouwen voor mij aan het koken zijn in gigantisch grote wokken.
Ze zijn niet elke avond open en het komend weekend is het Pasen. Ik zal komende dagen dus ook een aantal keer in het resort moeten eten.
Bij terugkomst moet ik dit verhaal nog optekenen, de foto’s selecteren maar ik heb nergens geen zin meer in. Een warme douche en ik brui er een eind aan.
Morgen (vandaag dus) zien we wel verder. Ik besluit een echt vrije dag te houden.
Maar helaas, je moet hier gaan ontbijten tot uiterlijk tien uur. Het ontbijt is hier echter (in buffet vorm) uitstekend geregeld en hoef je niet te wachten zoals op mijn eerdere adres (zie dat verslag). Bij het opstaan regent het zachtjes maar vergeleken met onder de vulkaan stopt het al vrij snel en het zonnetje met sluier bewolking is weer aanwezig.
Vrije dag, ik kruip na het ontbijt nog even terug.
Om half twaalf duik ik even het zwembad in, het is er weer stil. Alle één nacht gasten zijn weer weg. In de schaduw zit ik dit verslag even te schrijven. Ik weer bij, jullie weer bij.
Het zonnetje schijnt en ik lig regelmatig in het zwembad om af te koelen.
Na drie dagen veel regen……..
Lekker laten liggen denk ik
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092118
[countryId] => 88
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/717_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => na-regen-komt
)
[32] => stdClass Object
(
[username] => binapurwaka
[datePublication] => 2023-04-04
[title] => En dan is het alweer april!
[message] => Ha die lezers!
Eindelijk weer berichtje van ons. Op het moment zijn we op Bali en dat is erg fijn ook omdat we dan weer bij de school langs kunnen gaan, de juffen kunnen spreken en de leerlingen een beetje leren kennen. Het schooljaar duurt nog 2 en een halve maand dus tot half juni en dan ais het voor de meeste leerlingen de bedoeling dat ze doorstromen naar de lagere school. Er zijn per schooljaar altijd maar een paar leerlingen die een 2e jaar naar de kleuterschool gaan de meesten gaan maar 1 jaar.
Zoals gezegd is het fijn dat we wat vaker op school zijn geweest waardoor je de kinderen gaat herkennen maar nog belangrijker dat zij jij ons ook niet meer als wel heel vreemd ervaren en er dus wat meer contact is. Afgelopen vrijdag met vrienden naar de school geweest om de maandelijkse afrekening te voldoen en die hebben ook genoten van al die heerlijke koppies die duidelijk erg genieten van hun schooltijd met zoveel vriendjes om hen heen. Natuurlijk willen we volgend jaar weer doorgaan met het betalen van het schoolgeld en de uniformen, schooltassen en schoenen voor die kinderen wiens ouders het niet kunnen betalen want ook al is het maar 1 kleuterschooljaar, het is wel een belangrijk jaar omdat de kinderen op de kleuterschool Indonesisch spreken terwijl ze thuis vaak alleen maar Balinees spreken (een volledig andere taal) en er op de lagere school wordt verwacht dat je Indonesisch spreekt. Dat kleuterschooljaar is naast een heleboel andere dingen ook op dat onderdeel echt belangrijk. We hopen dat we het volgend schooljaar weer op jullie financiële steun mogen rekenen want zonder die trouwe steun waren we nooit in staat geweest om onze plaatselijke kleuterschool al langer dan 12 jaar te ondersteunen. Voor alle hulp tot nu toe in ieder geval al ontzettend bedankt want daardoor hebben we inmiddels toch al honderden kinderen naar de kleuterschool kunnen laten gaan.
Salam hangat,
Ad en Brenda
[userId] => 205429
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092093
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 227
[author] => ad
[cityName] => Amlapura
[travelId] => 220213
[travelTitle] => help de school
[travelTitleSlugified] => help-de-school
[dateDepart] => 2009-10-17
[dateReturn] => 2023-12-04
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/524_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/429_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => en-dan-is-het-alweer-april
)
[33] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-04
[title] => Tomohon, ontbijt en twijfel
[message] => Na het eten met de jas aan en twijfelend of ik ook mijn sokken uit de rugzak had moeten halen heb ik mij zelf gestort in een hete douche. Ja gestort want wat ik niet gezien heb heeft mijn kamer een stort douche. Ik mag wel zeggen de lekkerste douche die ik, in jaren tropen vakanties, heb gehad.
De douche was zo warm, dat nadat ik vanuit de douche op het balkon kwam mijn bril aansloeg, ik zag niet veel meer.
Het bleek niet de condens te zijn maar de turbulente bewolking van de vulkaan was zo laag gekomen dat mijn kamer ook in de mist lag. Turbulent want de mist draaide om mij heen.
Het was heerlijk slapen, geen airco nodig op de kamer, regelmatig de deuren open om de frisse lucht binnen te halen.
Ik ben twee keer wakker geworden. Om twee uur checkte een Indonesische familie nog in, die kunnen niet zachtjes doen en om vijf uur was er een groep jongens aan het zwemmen, blijkbaar een training want er stond een trainer naast het zwembad heel hard instructies te schreeuwen……..niet fijn als daardoor de gasten wakker van worden. Van dat laatste heb ik in de ochtend wel even melding gemaakt.
De bewolking is voor een groot gedeelte opgelost en als ik om zeven uur opsta is de vulkaan weer zichtbaar.
Profiteren hiervan, dus ik zit al vroeg aan het ontbijt om om acht uur mijn eerste wandeling te gaan maken.
Het dorp Tomohon ligt zo’n 15 à 20 minuten lopen verderop. Je hebt niet zoveel zicht meer op de vulkaan.
Tomohon is een lang gestrekt dorp doorsneden door een behoorlijk drukke weg, er zijn twee kerken en wat zie ik………een molen op een dak. Dat blijkt te zijn van een “Holland Bakery” te zijn. Ik ga natuurlijk even binnen kijken. Nee, helaas geen Brabants goud volkorenbrood. Het is echter een luxe bakkerij met veel soorten (Indonesisch) zoet gebak.
Ik probeer het even maar er wordt ook geen Nederlands gesproken.
De langgerekte straat kent veel kleine supermarktjes en wat opvalt veel winkeltjes waar ze snijbloemen verkopen. Tegen het einde van het dorp kijk je tegen een andere vulkaan aan, de tweeling vulkaan waar ik in het vorige verslag over schreef.
Op en neer door het dorp, de lucht begint al weer aardig te betrekken en ik besluit terug te keren naar mijn resort. Na twee en een half uur ben ik net terug als het weer gaat regenen.
Een uurtje pauze met een bakje koffie op mijn balkon.
Rechts achter het resort is een rotswand te zien, ik wil daar eens gaan kijken, ook hoor ik dat ze daar stenen aan het afgraven zijn. Benieuwd.
Als de regen stopt en een matig zonnetje doorbreekt ga ik weer op stap.
De weggetjes en paden die ik inloop lopen allen dood. Via de hoofdweg loop ik naar een dorp verderop. Veel is daar echter niet te beleven en op basis van de dreigende bewolking bepaal ik de lengte van mijn route. Ik probeer nog iets te vinden waar ik iets zou kunnen drinken, helaas…..
De weg heen liep erg naar beneden dus de terugweg, bergopwaarts is zwaarder.
Brengt mij bij de vraag: Ga ik nog de vulkaan op?
Nee dus.
Het startpunt naar de krater, die aan de zijkant van de vulkaan ligt, ligt verder op. Geadviseerd wordt om daar met een taxi naar toe te gaan.
Dan volgt er een wandeling door een bos en/of begroeiing totdat je een oude lavastroom tegenkomt. Via deze lavastroom kan je naar boven, zo’n anderhalf uur. Deze lavastroom schijnt goed te volgen te zijn maar elders wordt geadviseerd een gids mee te nemen om verdwalen te voorkomen.
Er is echter nog een waarschuwing, ga niet als het regent. De oude lava stroom is onregelmatig, veel losse stenen en spek glad als het nat is.
Daarbij, als je boven bent en je zit in de bewolking, dan zie je niets.
Kortom, Nee dus.
Maar even terug naar mijn tweede wandeling. Ik ben weer net op tijd terug voor de motregen weer begint. Toe aan een lekkere koude Lemon drink en een portie gebakken banaan. In het zwembad is inmiddels een grote groep jongeren gekomen, een poolparty met harde Indonesische disco muziek. Op regelmatig wat motregen blijft het vandaag verder redelijk weer.
In de avond eet ik maar weer hier in het restaurant, ik heb geen zin om door motregen 20 minuten te gaan lopen.
Vannacht was de zwemtraining om vier uur, rare jongens die Indonesiërs, maar ik hen de couch niet gehoord :-)
Vandaag is het echter weer bar en boos. Het regent al als ik opsta.
Niet alleen het weer is bar en boos maar de organisatie van het ontbijt is ook bar en boos.
Het ontbijt in dit resort kan ik eens goed afkijken en het functioneert voor geen meter. Ik weet dat er niet veel gasten zijn dus een ontbijt buffet (wat hier eigenlijk hoort) is ook niet nodig.
Een serveerstertje komt van een papiertje voorlezen wat ik kan bestellen……vooral Indonesisch ontbijt, ik moet haar aangeven dat ik geen warm eten wil maar een normaal ontbijt. Doe mij maar een omelet van twee eieren, brood en wat worstjes erbij, beetje tomaten ketjup, kopje thee. Ik zie de paniek al in haar ogen komen, hoe moet ze dit alles voor elkaar krijgen. Er worden hulptroepen ingeschakeld. Binnen de kortste keren zijn er zes man aan het werk. Diegene die de eieren bakt kan natuurlijk geen thee zetten. Diegene die thee zet weet niet waar de worstjes liggen. Tomaten ketjup, moet dat in een bakje ? Het regelen van alleen mijn ontbijt levert al veel stress op. Omelette van twee eieren, ja, die maak je niet met één ei. Ze vraagt of de “sunny side” up moet. “Doos”, dat is een spiegelei zeg ik in het Nederlands.
Het serveerstertje is alleen maar bezig met mijn bestel briefje.
Dan wordt de paniek nog groter, er komen nog een stuk of zes gasten.
De administratie wordt een nog grotere chaos, eten wordt door de koks klaargezet maar wordt niet geserveerd want op welk briefje stond nou wat ?
Ik zie het warm eten (wat voor Indonesiërs het ontbijt is) meer dan kwartier klaar staan voordat er iemand wat orde in de chaos komt brengen. Ik maak nog meer chaos als ik nog een kopje thee bestel (want waar is de thee zetter) en een asbak vraag (oeps, daar zal ook wel personeel voor zijn).
Ik heb de tijd (het regent toch) en kijk met verbazing het hele tafereel af.
Tegen tien, mijn ontbijtje zit erin, wordt het eventjes droog. Vanuit mijn resort is er nog een richting waar ik nog niet geweest ben, de straat richting vulkaan.
Onderweg wordt ik een aantal keer gevraagd of ik de vulkaan op ga, hahaha. Na een kwartiertje stiefelen zit ik weer onder een afdakje te schuilen om daarna maar snel terug te keren naar mijn balkon en kamer.
Het stopt niet meer met regenen, de vulkaan is het merendeel van de dag buiten beeld. Ik heb koude handen en voeten.
De grote vraag voor vandaag is:
Blijf ik hier of vertrek ik.
In mijn plan wilde ik nog naar Tondano, daar is een meer en een hele aparte markt waar ze vleermuizen, ratten, slangen, honden slachten en verkopen. In deze regio wordt alles gegeten. Op zich heb ik deze markt in 2009 al eens gezien……….maar Tondano ligt niet zoveel hier vandaan, ligt dus ook hoog en het weerbeeld is net zo als hier, slecht. Er zijn kleine hotelletjes in de buurt maar de reviews liegen er niet om, die zijn ook slecht. Er zijn twee opties buiten het stadje, een vergelijkbaar met hier en de andere ligt aan het meer maar is van een heel hoge prijsklasse.
(Ik heb ze nog gebeld maar door de telefoon kan je niet pingelen).
Stel dat ik toch kies om naar Tondano te gaan en kom daar op mijn kamer in de regen te zitten ? Bezoek aan de eerder genoemde markt is wel leuk maar in de regen ? Of een klein hotelletje met geen faciliteiten waar je nergens buiten kan zitten ?
Ik ga even wat drinken in het restaurant (wat aan alle kanten open is). Met mijn drankje voor mijn neus zit ik te blauwbekken van de kou.
Mijn andere optie is nog:
Terug waar ik vandaan kom. De temperatuur is daar aangenamer. Ik kan buiten zitten bij het zwembad ook als het regent. De temperatuur van het zwembad is een stuk aangenamer tov hier. Het ontbijt buffet is er heel goed en er net zoals hier geen flikker te doen :-)
Maar ik heb nog acht dagen te gaan……ik zal vanavond iets moeten beslissen, wat weet ik nog niet.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092089
[countryId] => 88
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 136
[author] => Ton
[cityName] => Tomohon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/495_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tomohon-ontbijt-en-twijfel
)
[34] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-04-02
[title] => Onderaan Gunung Lokon
[message] => Gisterenmiddag, net na mijn gratis “afternoon snack”, betrok de lucht vrij snel. Het personeel van het resort waren druk aan de gang om een grote Barbecue op te zetten. Tafels en stoelen werden in de tuin gezet, de tafels werden netjes gedekt. Het eten en drinken werd aangevoerd.
Vanavond vindt er een openlucht BBQ plaats.
……..en dan gaat het regenen, alles wordt weer met plastic afgedekt.
Helaas het blijft niet bij een buitje maar het gaat steeds harder regenen en zelfs hosen. Het blijft en blijft hard regenen.
Geen BBQ dus maar binnen zitten.
Op mijn kamer valt elke vijf minuten ook nog de internet verbinding uit. Het probleem is niet op te lossen en ik krijg een andere kamer aangeboden, goed internet maar geen warm water in de douche.
Koud douchen is bij de temperatuur hier geen straf en daarbij heb ik regelmatig in het zwembad gelegen dus het vuil is al gereinigd door het chloor.
Ik verhuis dus van de derde verdieping naar de begane grond.
Het blijft zo hard regelen dat mijn plaatsje buiten (wat op de verdieping balkon is) begint te grenzen aan een snel stomend riviertje. Het regenwater kan gewoon verder niet weg.
Ik hoef gelukkig niet meer de deur uit, na de “afternoon snack” heb ik niet zoveel honger en in mijn koelkastje staat nog wat chocomel, cola en nog 3 broodjes. Ik heb geen BBQ en/of restaurant nodig.
De zware regen houdt de gehele avond en nacht aan. Bij het opstaan regent het nog steeds.
Op het terrein zijn diverse geulen verandert in kleine, snelstromende beeken.
Ik heb gisteren, vanwege de plotselinge verandering van kamer, het merendeel van mijn spullen al ingepakt dus ben ik al vroeg klaar voor het ontbijt. Nog even goed bunkeren voor mijn vertrek.
Om negen uur ga ik mijn verblijf betalen en probeer met twee apps (Grap en InDrive) een taxi te regelen. Bij de ene geef je aan waar je bent en waar je naar toe wilt. Er wordt een prijs bepaald en een taxi kan reageren op deze rit. De andere geef je een prijs aan en verhoog je de prijs met kleine stapjes tot er een taxi toehapt.
Over het algemeen is dit goedkoper dan een taxi via het hotel te boeken. Vandaag scheelt het INR 60.000 (€ 3,66) op een prijs van € 15,25.
20 minuutjes wachten en weg ben ik.
Op weg naar Tomohon, een bergachtig gebied met twee vulkanen, hoger gelegen dus wat koeler en meer kans op regen. Hoezo denk ik, meer kans op regen dan gisterenavond tot nu ?
Op internet heb ik gisteren alle voor en nadelen van potentiële hotelletjes en aanverwante verblijft mogelijkheden langs elkaar afgestreept. Alles heeft hier slechte reviews. De ene slecht eten en geen restaurants in de buurt, de andere erg donkere kamers.
Ik mijn selectie ga ik er maar van uit dat het veel kan regenen, keuze waar ik ga eten is ook belangrijk, mogelijk moet ik nog geld gaan pinnen (want mijn cash raakt op).
Uiteindelijk kies ik een resort aan de rand van Tomohon, maar wel op loopafstand. De andere twee opties liggen te ver weg en dan is het dorp/stadje niet bereikbaar. Alle drie hebben uitzicht op een van de twee vulkanen in de buurt.
Mijn uiteindelijke keuze (gok) is gevallen op:
https://grandmaster-tomohon.business.site/?utm_source=googlemybusiness[e-38]utm_medium=referral
Een gok, want hier zal ik scherp moeten onderhandelen voor de prijs.
Onderweg naar Tomohon stopt het uiteindelijk met regenen. De wegen, vol gaten, levert voorzichtig rijden op want alle gaten zijn gevuld met water. Sommige stukken weg lijken meer op snelstromende rivieren. Vooral op de weg van “grand Luley” naar Manado.
Aan de zuidkant van Manado wordt de weg beter. We passeren het grote Jesus beeld (Patung Yesus Memberkati) kenmerkend voor Manado. Het is een groot beeld (30 meter hoog op een sokkel van 20 meter).
Hiervandaan gaan we de bergen in, omhoog en al slingerend. Anderhalf uur zijn we onderweg naar het resort in Tomohon.
Bij de receptie start de onderhandeling. De prijskaart op de balie wil ik nog niet bekijken want daar staat de goedkoopste kamer op van INR 750.000 (€ 45,75). Ik geef hier direct op aan dat het veel te veel is, dat ik maar één ontbijt wil (terwijl de prijs voor twee is).
Met “ik ga wel verder” ging de prijs gelukkig al snel naar beneden. Het was ook pure bluf van mij want mijn taxi was al vertrokken. Uiteindelijk ben ik akkoord gegaan met INR 500.000 (€ 30,50) inclusief ontbijt.
Al met al toch boven budget maar ja…….
De kamer is groots, balkon met uitzicht op de vulkaan en het zwembad. Het ziet er allemaal behoorlijk nieuw uit.
Het is en blijft Indonesië, in de afwerking kan ik nog wel wat puntjes benoemen. Ik repareer maar gelijk zelf de balkondeur die blijft klapperen in de wind.
Het uitzicht is mooi, recht op de vulkaan waar de top in de wolken hangt. Ik kan echter maar even van dit uitzicht genieten want een uurtje later is de gehele vulkaan verdwenen achter de wolken.
De vulkaan is “Gunung Lokon” en vormt samen met de 2,2 km verder gelegen vulkaan “Gunung Empung” een tweeling vulkaan en behoren tot de actieve vulkanen van Sulawesi. Lokon heeft een platte kraterloze top. De actieve krater bevind zich iets lager en heet de “Tompalun krater”.
……..maar ik zie de vulkaan vandaag helemaal niet meer, zo laag hangt de bewolking. Het waait ook en de temperatuur is een stuk lager. Volgens mijn weer app is het 24° maar mijn gevoel geeft eerder 20° aan. Het regent ook de gehele tijd, vaak motregen met zo nu en dan een bui. De lucht turbulentie hier is groot, je ziet niet waar een bui vandaan komt of waar hij naar toe gaat. De wolken gaan van links naar rechts en van rechts naar links of draaien rond.
Ik wilde vanmiddag even naar het dorp lopen (kwartiertje heen) maar de regen houdt mij tegen. Volgens de receptioniste doe ik er beter aan tot morgen ochtend te wachten. Geen budget eten uit de supermarkt dus.
Het geluk is dat het prijsniveau in het resort restaurant op de helft ligt van het vorige resort restaurant.
Tevens heb ik hier in het restaurant afgesproken dat ik niet per keer hoef te betalen (cash) maar alles op rekening laat zetten en op het eind betaal met mijn credit kaart. Dus ik hoef ook niet naar de ATM (pinapparaat).
Vanmiddag bestel ik dus maar eens een lunch, Mie Bakso, een soep met Mie en grote soep ballen. Lekker soep om wat op te warmen hier. Het is frisjes in korte broek en bloesje. Een restaurant, één gast, vijf man personeel…..en ze willen allemaal een selfie met mij :-)
Na de soep trek ik mij terug op mijn kamer, zet de airco en de ventilator uit en haal onderuit mijn rugzak mijn Nederlandse jas. Ik twijfel of ik mijn sokken en lange broek er ook uit haal. Zet een bakje Nederlandse koffie.
In het hele resort heb ik nog twee andere gasten gespot, die lagen in het zwembad. 20° en dan zwemmen ??? Ik wacht wel op mijn warme douche vanavond.
In Nederland zou je zeggen met dit weer, ik blijf vandaag in bed.
Ondanks de regen, de frisse temperatuur ben ik tot op heden wel tevreden over de keuze van dit resort. Ik heb een mooie luxe kamer, zit droog op mijn balkom met uitzicht op de vulk…….ehhh wolken.
Ik zit nu in het (winderige) restaurant, korte broek en herfst jas aan, veel honger heb ik niet vanwege de Mie Bakso van drie uur en ik heb zin in comfort food.
Niet schrikken maar ik heb een beef burger besteld met uitjes, mayo, tomaten ketjup en frietjes en CocaCola.
Ik hoop op mooier weer zodat ik ook buiten het resort wat kan gaan ontdekken en als het weer slecht blijft en ik kou krijg……..dan zeg ik, net als in Nederland: ik blijf in bed.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092033
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 141
[author] => Ton
[cityName] => Tomohon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/104/245_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderaan-gunung-lokon
)
[35] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-31
[title] => Onderhandelen en budgetteren blijft een sport
[message] => Vanmorgen opgestaan, spulletjes weer ingepakt en aan het pannenkoeken (met jam, pindakaas, chocolade pasta) ontbijt.
Ik heb om half tien mijn (waarschijnlijk) laatste boot tripje besteld, van Bunaken eiland naar het vaste land….naar het hotel waar ik al geweest ben “Grand Luley”.
De boot, voor de oversteek van een half uurtje, is mooi op tijd. Ondanks het mooie weer is de golfslag redelijk maar er wordt rustig gevaren. Door de golfslag is het wat moeilijker de kleine haven van “Grand Luley” in te komen.
Bij aankomst staat het busje van het hotel, om mijn bagage te vervoeren al klaar.
Bij de receptie is het weer onderhandelen, nu is de manager zelf aanwezig. Van de prijs weet ik weinig af te snoepen maar op basis van mijn eerdere ervaringen wil ze wel een “afternoon snack” aan bieden om zes uur. We zullen zien wat het is.
Ik check in op mijn “nieuwe” kamer met een klein beetje ander uitzicht. Als welkom ligt er fruit klaar met een welkomstbrief.
Ik pak de noodzakelijke spullen uit en om elf uur lig ik in het zwembad. Het is wederom rustig, iedereen is weer uitgecheckt.
Lekker even afkoelen want ik moet zo weer aan “het werk”.
Even een boodschap doen, mijn budget opmaken (wat heb ik nog nodig voor de komende twee weken ?), een hotelletje selecteren op de komende bestemming, bepalen of ik hier 2 of drie nachten blijf. Hoe kom ik op de volgende bestemming ?
Kortom nog genoeg te doen en vraagjes te beantwoorden.
En dan moet ik mij natuurlijk ook nog om zes uur melden voor de gratis “afternoon snack” :-)
Met de “afternoon snack” in het achterhoofd loop ik naar de supermarkt. Om zes uur snacken en om zeven of acht uur gaan eten is misschien wat veel maar als de gratis afternoon snack tegenvalt……
In de Super koop ik een anderhalve literfles CocaCola, een pak chocolademelk en voor de zekerheid maar een pak instant noodles (voor het geval dat….) In totaal geef ik INR 36.000 uit terwijl één blikje CocaCola in het resort al INR 40.000 kost.
Terug bij het zwembad ga ik op zoek naar een hotelletje of guesthouse bij de plaats Tomohon, een bergachtig gebied met een vulkaan, wat op grotere hoogte ligt (en waar het meer regent). Er zijn aardig wat hotels maar de reviews zijn over het algemeen niet al te best. Ik kom niet tot een keuze en moet regelmatig even koelen in het zwembad. De tijd vliegt voorbij.
De zes uur snack niet vergeten…..maar het personeel komt me al roepen.
Het valt zeker niet tegen: 2 schaaltjes met allerlei fruit in een kokosmelk achtige vloeistof, 2 cakes en nog twee op cake lijkende dingen met een lekkere vloeibare vulling en 4 vijgen. Erg lekker en goed vullend.
Volgens mij is het voor twee personen (niets zeggen, ik heb een twee persoons kamer).
Het is alweer donker hier, ik trek mij terug op mijn (airco gekoelde) kamer. Schijf en upload dit berichtje en ga zo nog even een warme douche nemen.
Morgen maar weer eens beginnen met een ontbijt buffet voor twee (want ik heb die twee persoons kamer) :-)
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091995
[countryId] => 88
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 133
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/925_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderhandelen-en-budgetteren-blijft-een-sport
)
[36] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-30
[title] => Laatste volle dag Bunaken
[message] => Het was vandaag mijn laatste volle dag op Bunaken eiland. Ik heb net mijn bootje besteld naar het vaste land. Ik ga dit weekend terug naar “Grand Luley” waar ik eerder verbleef want ik wil niet terug naar Manado stad.
Ik heb, in of na het weekend, nog een dag of tien voor dat ik moet vertrekken naar Nederland.
Vanuit “Grand Luley” wil ik naar de regio Tomohon (bergachtig gebied) en misschien nog naar Danau Tondano (groot meer). Ik moet nog uitzoeken wat en waar precies.
Over Bunaken heb ik eigenlijk niet zoveel meer of anders te vertellen.
Ik ben wat verder van het toeristisch gedeelte gelopen daar waar de moslim bevolking van het eiland woont, de moskee staat en waar, op het strand nieuwe boten in elkaar getimmerd worden. Ik heb de foto’s daarvan bijgevoegd.
Gisterenavond ontstond er wat hilariteit. Ik kreeg eindelijk mijn Ayam Curry, gemaakt door “Mama Ellen”.
Mama Ellen is een weduwvrouw met nog twee scheve tandjes wat erg komisch is als ze lacht, en dat doet ze veel.
Nadat ik haar een compliment gaf over de curry wilde ze direct haarzelf uitnodigen om met mij de nacht door te brengen.
Met de herinnering van 2009, waar ik hier op Bunaken, een nacht de kamer gedeeld heb met een Duitse vrouw, die ik het bed met muskietennet aangeboden heb, terwijl ik zelf geen muskietennet had, met als resultaat dat ik een aantal dagen later Denghe opgelopen heb gevolgd door een week ziekenhuisopname, heb ik haar verzoek resoluut afgewezen. Grote hilariteit bij al het andere personeel.
Vanmorgen is mijn ontbijt gemaakt door Bella.
Vandaag de laatste dag voetjes in het zand en morgen, na het ontbijt naar het vaste land.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091975
[countryId] => 88
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/744_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-volle-dag-bunaken
)
[37] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-29
[title] => Rust op Bunaken
[message] => Het is ramadan. Ik merk daar heel weinig van.
Het grote verschil is wel dat het hier, op Bunaken, in vergelijking met 2009 er weinig toeristen zijn in deze Ramadan vakantie.
In 2009 zaten alle guesthouses vol en heb ik behoorlijk mijn best moeten doen om een kamer te vinden. Nu heb ik de aanwezige toeristen op twee handen kunnen tellen (en ik houd nog enkele vingers over). Vanmorgen zijn er ook nog vier toeristen vertrokken vanwege hun einde van de vakantie. Daarbij zijn er meer guesthouse.
Jammer, want een beetje kletsen, ervaringen uitwisselen en tips opdoen is er niet bij. Ik moet mij in mijn eentje zien te vermaken.
Bunaken is bekend voor het duiken en mogelijk snorkelen, voor een bootje huren om te gaan snorkelen of een dolfijnen toer te gaan doen betaal ik, in mijn eentje, de hoofdprijs. Je kan zonder andere toeristen niets delen.
De miljoenen vliegen dus zo je portomonee uit als je niet uitkijkt. Bunaken is ook niet meer zo budget vriendelijk als het was in 2009.
Vroeger, hoor mij die oude knar, had elk guesthouse een kast met boeken en tijdschriften, die kon je ruilen met boeken en tijdschriften die je bij had en gelezen had. Het (ruil) boeken tijdperk is echter voorbij sinds er internet is.
Gelukkig is er nu 24 uur per dag elektriciteit en er is behoorlijk goed internet.
Blijft in budget opzicht maar twee activiteiten beschikbaar, zwemmen vanaf het strand en wat wandelen over (een gedeelte) het eiland.
Op de punt van het eiland is Bunaken dorp wat wel aardig is voor een korte wandeling. Het bestaat uit smalle straatjes met heel veel (lege) guesthouses. De bevolking is erg op toeristen ingesteld en kijken niet op of om als er een “Blanda” voorbij komt.
Veel inwoners doen op dit moment, in mij ogen, niets dan zitten en wachten, geen toeristen is ook geen werk. De contacten zijn minimaal en kort. Ondanks het afhankelijk zijn van toeristen is de talenkennis minimaal. Ik moet bekennen dat mijn Indonesisch ook erg minimaal is maar ja, ik hoef er niet van te leven.
Ik hang dus vooral wat rond bij mijn hotelletje en doe eigenlijk niets. Ik kan ook niet de vijf man personeel niet aan het werk houden. Nadeel is wel dat bij elke stap die ik maak ze vragen wat ik ga doen. Soms wordt ik daar wel een beetje moe van.
Lange wandelingen ga je overdag ook niet maken, het blijft hier erg heet met een hoge luchtvochtigheid wat het ook broeierig maakt. Een rondje dorp zit er wel in.
Het weer is wel anders dan aan de overkant waar het om het uur regende, hier heb ik nog maar een regenbui meegemaakt, afgelopen nacht. De bewolking is veelal aanwezig en de voorspelling vandaag is veel regen, wat op dit moment wel meevalt.
Omdat er niet veel te doen is lig je hier op tijd in bed, vanmorgen was ik dus vroeg op. Mooi om een foto shoot te maken van de zonsopkomst. Mijn strand kijkt uit op het oosten waar de zon op komt.
Door de regen afgelopen nacht was de zonsopkomst niet spectaculair, te veel bewolking.
Gisterenavond was de zonsondergang wel mooi, ik moest wel het hoekje van het eiland om, om het te zien.
Dan maar eten. Na de eerste nacht was het ontbijt “gewoontjes”, toast met een eitje, pindakaas, choco pasta en fruit. Vanmorgen echter: sticky Rice met iets gemaakt van (zoete) kokos in bananenblad (Nasi Pulut).
De menukaart in de avond is beperkt, een aantal dingen op de kaart zijn niet beschikbaar (maar ik blijf zeuren om de curry)
De eerste avond een Mie Goreng maar gisteren avond gebakken vis met rijst, een eigengemaakte sambal en Sajour Bajam (Indonesische spinazie) en fruit.
Vanavond dus curry ?
Maar nu eerst even afkoelen in zee
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091943
[countryId] => 88
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 132
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/558_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rust-op-bunaken
)
[38] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-27
[title] => Naar de andere kant
[message] => De rugzak heb ik alvast gepakt voor het slapen gaan. De boodschappen :-) zijn ook ingepakt.
De temperatuur is hier iets lager dan op de Molukken dus halfweg de nacht kan de airco uit.
Het regent flink in de vroege ochtend, ik begin er aan te wennen. De hoop is dat het rond acht uur droog wordt en dat ik om half tien droog naar de overkant kan.
Mijn voorspellende gave komt gelukkig uit alhoewel het wel tot in de ochtend zwaar bewolkt blijft.
Een half uurtje voor vertrek zit ik op de pier van “The grand Luley” (eigenlijk wel een lullige naam) te wachten op mijn bootje.
De boot is precies op tijd (en dat in Indonesië).
De zee is wat ruwer dan de vorige dagen maar de oversteek verloopt voorspoedig.
Om tien uur ben ik op de plaats van bestemming. “Arto Moro, B[e-38]B. Resto”.
Er zijn hier drie kamers, met airco en een warme douche.
Omdat de kamers op de eerste verdieping zijn is er uitzicht op zee. De beneden verdieping is restaurant en ligt eigenlijk wat verscholen achter de pier.
Het is even wennen hier. De eigenaren zijn Nederlanders maar die zijn er niet. De plaats wordt gerund door een Indonesische familie.
Ik ben de enigste gast hier. Ik heb de indruk dat er helemaal niet veel toeristen op het eiland zijn. In totaal heb ik er vandaag nog maar een stuk of vijf gespot.
Er zijn hier plenty guesthouses, hotelletjes en resorts. De prijzen liegen er hier niet om als ik de prijzen op internet moet geloven.
Er zijn ook budget opties maar die liggen niet aan het strand.
Ik denk dat ik met mijn prijs van INR 500.000 (€ 30,50) inclusief ontbijt nog niet zo slecht onderhandeld heb.
Booking.com noemt een korting van € 58 naar een prijs € 41 met ontbijt.
Nadeel van de enigste toerist zijn in een klein hotelletje is dat de vijf man personeel je van alles wil aanbieden. Probeer dan maar eens tot je rust te komen.
Ik heb een klein stukje gelopen, ik herken niets meer van 2009, of mijn geheugen is slecht of er is hier veel veranderd.
Zoals ik eerder vermeldde ben ik hier in 2009 behoorlijk ziek geweest en heb over het eiland weinig herinnering. Ook op deze webpagina heb ik toen weinig geschreven. Ik moet haast op ditzelfde strand hebben gezeten want het was niet ver van de oude (voormalige pier)
Op basis van de reviews die ik over deze plaats heb ik de kokkin al gecomplimenteerd voor ik haar eten op heb (je kan er maar niet op tijd bij zijn). Ik heb haar ter inspiratie mijn recepten laten zien.
Ik wil voor vanavond “fish curry” bestellen maar helaas hebben ze niet alle spullen. Ik heb wel gevraagd deze morgen wel te hebben.
Omdat ik de review van internet heb willen ze allemaal weten waar ik die vandaan heb. Even later zit ik dus met drie man personeel aan mijn tafel. Ze zijn helemaal stuk van een negatief commentaar. Zelfs de boeken worden opengeslagen om te kijken wie de slechte review geschreven heeft.
Al met al gaat hierdoor mijn tijd snel voorbij en heb ik niet kunnen kijken of er hier iets van de zonsondergang is te zien. Ik verwacht niet want mijn locatie ligt richting het westen.
Morgen ochtend kans op de zonsopkomst, als het niet te bewolkt is. De zon komt op rond 5.30 uur en ik ga er geen wekker voor zetten :-)
Over een uurtje wordt mijn eten geserveerd. Het wordt Mie Goreng.
Ik hoor net dat de curry’s er niet inzitten deze week want de curry pasta is op en diegene die het maakt is er niet.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091905
[countryId] => 88
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 118
[author] => Ton
[cityName] => Bunaken
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/243_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-andere-kant
)
[39] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-26
[title] => Even op en neer
[message] => Loop ik een dag achter met dit dagboek ? Nee hoor, ik had weinig te melden. Gisteren heeft het relatief veel geregend. Ik heb dus, buiten wat korte wandelingetjes weinig gedaan. Hooguit wat piekeren over hoe ik mijn resterende tijd ga doorbrengen en om eerlijk te zijn, ik weet het niet zo goed. Ik vraag ook wat tips aan het personeel hier. De informatie van hen is ook beperkt dus……..
Ik beweeg mij tussen mijn afdakje bij het zwembad, mijn kamer, mijn balkon en mijn afdakje bij het zwembad. Dat wordt inmiddels omgebouwd tot een restaurantje.
Gelukkig is het in de avond droog, wel zo prettig als ik naar het restaurantje buiten het resort moet lopen. Ik heb immers, de dag ervoor, vis van de BBQ besteld.
In het hotel is het redelijk druk (weekend), alleen Indonesische gasten.
98% van deze gasten komen voor één nacht en zijn de volgende dag om half twaalf weer vertrokken.
Ik ga voor de vis BBQ en bij dit restaurant zit ook Changli, de eigenaar van “lekker gezellig”. We kletsen dus even “lekker gezellig” bij.
Hij biedt mij aan om mij, met zijn boot, even kennis te laten maken met een guesthouse, hotel, B[e-38]B op Bunaken eiland. Hij geeft aan dat Bunaken veel verandert is tov 2009toen ik daar ook ben geweest. De meeste goedkope guesthouses hebben plaats gemaakt voor hotels en resorts. Wat hij mij wil laten zien is een relatief nieuwe B[e-38]B met Nederlandse eigenaren maar gerund door een Indonesische familie.
Ik sla zijn (gratis) aanbod niet af en spreek af dat ik om acht uur af bij het haventje (wat eergisteren helemaal droog lag (getijden).
Ik ben rond vier uur, vanmorgen, al voor de eerste keer wakker. Het plenst buiten en het blijft hard regenen tot aan zeven uur. Ik bereid mij voor op een zeiknatte boottocht naar Bunaken. Paraplu, regenjas, handdoek, zwembroek aan, zo weinig mogelijk electronica. Snel aan het ontbijt.
Het is zondagochtend, de eetzaal stroomt helemaal vol met de dagjesmensen. Ik ben net klaar als iedereen binnenstormt.
Gelukkig stopt het kwart voor acht met regenen en loop, gelukkig droog, naar het haventje.
Changli is met zijn boot (“lekker genieten” ) stipt om acht uur in het haventje waar nu, vanwege hoog water nu wel water staat. Op tijd, dus toch wat geleerd in acht jaar Nederland.
We steken over naar Bunaken……..ook hier in zee redelijk wat plastic afval, plastic flesjes van water, bekers van instant noodles.
De aankomst op Bunaken is heel anders ten opzichte van 2009. Er is een grote pier met een gebouw erop.
We leggen naast de pier op het strandje aan……..dit zou mogelijk mijn strandje kunnen zijn uit 2009 want dat lag niet zover van de oude pier en het dorp. Ik herken het helemaal niet meer.
Volgen Changli zijn alle guesthouses vervangen door hotelletjes en verderop resorts. Budget opties zijn er ook minder.
Het hotelletje (B[e-38]B) wat hij mij laat zien, alleraardigste mensen. 3 kamers boven met balkon (uitzicht op zee en de pier), beneden restaurant, zitkussens en strand.
Airco, 24/uur stroom, WiFi (was er in 2009 ook niet).
In 2009 liep ik Dengue koorts hier op met 40,5° koorts, er waren toen geen medische voorzieningen op het eiland, nu ligt er een ambulance boot voor de deur.
Ik besluit voor een aantal dagen (4) naar dit eiland terug te keren, morgen mits……..de prijs……..INR 650.000 (€ 39,65) per nacht vind ik te veel, ook al zit daar het ontbijt bij in. Ik pingel af tot INR 500.000 (€ 30,50). Nog genoeg denk ik.
Voor INR 100.000 (€ 6,10) wordt ik opgehaald bij de pier van mijn resort en voor de deur afgezet.
We gaan terug naar het vaste land, het is al twee uur droog maar donkere wolken komen weer opzetten. Ik ben net in de haven als het weer gaat regenen. Ik krijg een lift achter op een scooter naar mijn resort, hoef ik niet te lopen door de regen, op de scooter word ik net zo nat maar het duurt korter. Bezweet (hoge temperatuur, hoge luchtvochtigheid) ben ik weer terug.
De lobby zit vol met mensen, check out tijd voor de dagjes mensen en om twaalf uur is het weer stil hier, zwembad leeg en de kamer jongens aan de poets.
Tussen de buien door wandel ik even naar de Jumb….ehhh supermarkt ter voorbereiding op de budget lunches op een niet budget eiland.
Brood, CocaCola, koekjes. Ik ga morgen de oversteek voorbereid maken.
Na een duik in het zwembad zit ik weer onder mijn afdak. De volgende bui is weer in aankomst……….tot morgen vanaf Bunaken
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091886
[countryId] => 88
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 109
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/103/048_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => even-op-en-neer
)
[40] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-24
[title] => Hoe gedraag je je in een resort
[message] => De prijzen van het hotel restaurant liggen zo’n vier keer zo hoog als normaal, zoals ik gisteren al vermelde.Als er dan een lokaal eettentje is net buiten de poort……..gisterenavond dan maar eens uitproberen. Het is nog geen vijf minuten lopen.
Helaas gesloten. Er wordt mij wel verteld dat hij morgen wel open is. De (volgende ) meest dichtbije eetgelegenheid is de supermarkt waar ik gisterenmiddag al ben geweest.
Dat wordt dus eten in het hotel. Mie Goreng speciaal, 4x zo duur, Iced lemon tea, veel te duur in een kleiner glas. De kwaliteit van de Mie Goreng ? Wel eens beter gehad en de kip is gewoon gefrituurd.
Het is rustig in het restaurant, nog tien andere mensen, “sfeervol” piano muziekje (wat je de hele dag hier hoort) op de achtergrond. Langer dan een uur hou ik er niet uit.
Ik trek mij terug op mijn balkon met mijn eigen, in een winkeltje gekochte, CocaCola, mij Javaanse jongen en overpeins de vraag:
Hoe gedraag je je in een resort ?
In de avond op een luxe bank gaan hangen in de lobby ? Kan maar daar is verder niemand. Mijn keuze voor mijn balkon is dan niet zo raar.
Ik lig dan wel tussen 21.00 uur en 22.00 uur op bed.
Gebruik ik één of twee bedden op mijn kamer ? :-) :-) Hihihihi wat een keuze.
We kijken morgen (dus vandaag) wel verder.
Vroeg naar bed is vroeg wakker.
Neem ik een (koude) douche of een katte wasje aan de wasbak ? Ik lig zo dadelijk toch in het zwembad.
Gebruik ik de toilet artikelen van het hotel of die van mijzelf ? Het hotel levert shampoo, douche gel, tandenborstel, tandpasta en één kam.
Om zeven uur start het (inbegrepen) ontbijt buffet. Je kan eten tot tien uur. Ga ik voor de volle drie uur of beperk ik mijzelf ?
De keuze met zoveel eten is moeilijk. Ik start vast met een omelet tomaatl/kaas, geroosterd brood, koffie, jus d’ orange, wat gebakken worstjes, glaasje melk. Indonesiers eten ‘s morgens al warm. Lands eer, lands wijsheid dus ik pak nog een bordje Glass noodle met worst, nog een glaasje melk. Ter afsluiting liggen er nog wat zoetigheden, zoals spekkoek, cake en vers fruit.
Meer kan er echt niet bij.
Aan het tafeltje naast mij zit een jong gezin. Plotseling wordt er “Happy birthday” gespeeld en wordt een taart met kaarsjes binnengebracht. Vader wordt 36 jaar. Ze zijn blij verrast als ook ik hem feliciteer en even later komt het zoontje mij een stuk verjaardagstaart brengen (als aanvulling op mijn ontbijt. Nou kan er echt niets meer bij.
Ik weet zeker, vanmiddag is de lunch van het gisteren gekochte brood en CocaCola genoeg. Weg verdien model van het hotel.
Het is nog steeds vroeg. Wordt uitbuiken op mijn kamer, het zwembad of iets actievers.
Vanaf mijn balkon kijk ik uit op een vulkaan, Manadotua, op een eilandje met dezelfde naam. Het ligt maart het eiland Bunaken, het heel bekende duikers eiland waar ik in 2009 de “dengue koorts” heb opgelopen.
Vanaf mijn kamer loop ik, over het terrein van het resort richting de kust. Wat ik (nog) niet wist is dat de kustlijn bij dit resort een Mangrove bos is.
Er loopt een steiger dwars doorheen en op het eind is een klein haventje (van het resort) met uitzicht op Bunaken en Pulau Manadotua.
Even genieten van het uitzicht en het Mangrove bos.
Afgelopen nacht, toen ik even op was voor een plas pauze, had ik het idee dat de temperatuur hier iets milder was ten opzichte van de Molukken maar nu, halfweg de ochtend is het toch al aardig heet. Vannacht zag ik ook onweer in de verte.
De zon brandt goed. Ik keer terug naar mijn kamer om de gang naar het zwembad te maken, het is inmiddels zweten.
Hoe snel het hier gaat, strakblauwe lucht maar in de tijd dat ik mijn zwembroek aantrek betrekt het en bij aankomst bij het zwembad gaat het miezeren. Ik installeer mij onder een afdak aan een tafeltje en zodra ik in het zwembad lig stopt het met miezeren en valt er een stevige bui.
Een uurtje flinke regen, niet erg om in te zwemmen maar als je spullen nat worden…….je krijgt ze niet droog in dit klimaat.
Onder het afdak is dus een mooie plaats. De andere gasten vluchten weg en binnen de kortste keer heb ik, net als gisteren, het zwembad alleen. Om twaalf is het hele hotel weer leeg. Komen die Indonesiërs alleen voor één nacht ?
Het weer beeld blijft hetzelfde, hete zon, snel betrekken van de lucht, zo nu en dan miezeren en zo nu en dan een bui. Moeilijk weer om iets te plannen. Op dit moment komt het slechte weer vanuit de richting Bunaken eiland. Maar op dit moment zit ik goed hier.
De vraag blijft: Hoe gedraag je je in een resort ?
Vandaag kreeg ik speciale aandacht van de receptionist. Kwam een vriendelijk praatje maken en een beetje hun verdien model promoten. Of ik nog iets nodig had ? Of ik iets wil gebruiken uit het restaurant ?
Hij moest eens weten wat ik in de koelkast heb liggen :-)
Ja, hij kan wel wat doen: zorgen dat er heet water uit de douche komt !!!!!!!….en mijn kamer is nog niet schoongemaakt.
Overigens bleek in het praatje dat er hier niets geheim blijft. Hij wist dat ik gisteren bij Anna in het dorp thee had gedronken……de roddel rubriek werkt hier dus ook.
Ik trek mij heel even terug op mijn slaapkamer, even lunch uit de supermarkt en even wat drinken. Ik word opgeschikt door een harde donder klap, het gaat weer een uurtje flink regenen.
Na de bui tijd voor een wandeling. Ik loop de andere kant op en kom bij een, nu even, drooggevallen haventje. Er ligt een boot met de naam: “Lekker gezellig”. Mijn aandacht wordt getrokken en raak aan de praat met mensen die de boot aan het schilderen zijn. Op GoogleMaps ben ik “Lekker gezellig” hier in de buurt ook al tegen gekomen.
Ik ben nog maar vijf minuten bij de boot en er komt een man aan met koffie en thee, of ik ook iets lus. Het is Changli, de eigenaar van de boot. Hij woont in Utrecht met zijn vriendin die hij op Bunaken heeft leren kennen. Nu is hij hier een guesthouse in het Mangrove bos aan het bouwen met de naam “Lekker gezellig”.
We buurten wat en hij wil mij zijn guesthouse, wat over een aantal maanden klaar moet zijn laten zien. Ook wil hij mij, na aanleiding van mijn verhaal twee restaurantjes laten zien. Even later zit ik dus achterop de scooter voor de rondleiding. We eindigen bij zijn guesthouse in aanbouw.
Hij heeft al een aantal gebouwtjes klaar, die nog afgewerkt moeten worden en hij heeft van bamboo al een hele lange steiger gemaakt door het Mangrove bos tot aan de zee. Dit wordt nog wel wat, zeker met zijn plan om ook nog een zwembad aan te leggen.
Ik moet me nog gaan haasten, nog een duik in het zwembad, ik moet ook op tijd zijn voor de zonsondergang op de plaats waar ik vanmorgen was en ik moet nog verderop gaan eten.
Ik plons nog even in het zwembad, nat loop ik het hele stuk waar de zonsondergang goed te zien is, maar een serie foto’s.
Omkleden en………..al gaat het tegen het verdienmodel van het hotel in, ik ga eten in een restaurantje, een kwartiertje van het hotel.
Vanavond hebben ze maar één gerecht, een traditioneel groente en noodle gerecht uit Manado en omgeving.
Ik heb weer ouderwets gegeten en gedronken voor € 1,53. Verdien model of niet.
Ook morgen ga ik hier eten en heb alvast vis van de BBQ besteld.
De manager van het hotel zal niet blij zijn.
Overigens is mijn warm water hersteld en mijn kamer schoongemaakt :-)
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091842
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 159
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/677_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hoe-gedraag-je-je-in-een-resort
)
[41] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-23
[title] => Upgrade voor dezelfde prijs en spontaan op de thee
[message] => Ik sta op, het is nog maar zes uur. De zon schijnt en ik zie blauwe lucht, wat een opluchting.
Toch heb ik geen idee hoe dat voelt in dit hotel. Hier is alleen “binnen”. Het zwembad is nog gesloten.
Douchen is er ook niet bij, het water wat uit de kraan komt is hartstikke bruin. Vies hoor.
Mijn besluit gisteren om vandaag te vertrekken wordt daardoor alleen maar bevestigd.
Ik kijk nog even snel een YouTube filmpje over Manado en eigenlijk heb ik gisteren, lopend in de regen, alles wel gezien wat er hier te zien is. Wederom een reden om te vertrekken.
Al vroeg zit ik aan het uitgebreide ontbijt, neem daar ook mijn tijd voor. Het zit tenslotte bij de prijs inbegrepen.
Een uur eerder dan wat ik gisteren in mijn hoofd had check ik uit. Waarom hier nog een uur binnen zitten. Het zwembad met de drie ligstoelen is nog steeds gesloten, nu de zon schijnt moeten ze het nog schoonmaken.
Ik laat een taxi bestellen via “Grap”, daarmee staat de prijs vast, hoef je niet te onderhandelen of een taxi te zoeken, de taxi vindt jou.
Voor INR 52.000 (€ 3,17) brengt hij mij naar de volgende locatie 13 km buiten de stad.
De stad ben je zo uit. In de taxi besef ik mij nogmaals dat ik het hart van Manado wel gezien heb. De MacDonalds wijk (zie gisteren), de grote Shopping Mall’s (zie gisteren).
Vanaf mijn hotel de brug over en je komt in een andere wereld.
Ik ga naar de “Grand Luley” een duurder resort. Dat wordt onderhandelen dus………..
https://luleyhotels.com
Zo’n 10 km buiten de stad maar de aankomst ziet er prettig uit.
Er is veel “buiten”. Het zwembad is open (ook als het regent) Het ontbijt is inbegrepen. De prijs is te hoog.
Het duurt een tijdje met onderhandelen, de manager (ik lust ze rauw) moet er aan te pas komen maar ik krijg de prijs naar beneden tot INR 520.000 (€ 31,72) Nog behoorlijk maar……….
Een kamer op de derde verdieping, twee bedden, douche, wc, balkon, kluisje op de kamer, ontbijt. Helaas weinig alternatieve eetgelegenheden in de omgeving (maar ik ga vanavond wel buiten het terrein op zoek).
Snel mijn spullen naar mijn kamer (wordt netjes gesjouwd door een medewerker). Omkleden en naar het zwembad.
Het is behoorlijk druk bij het zwembad. Veel gezinnetjes met kinderen.
De meeste ligbedjes zijn bezet maar ik kan er nog een bemachtigen wat ik even naar wat schaduw moet slepen.
Plons, heerlijk.
Voor elf uur lig ik in het water.
……..en dan gebeurd er iets wat ik niet verwacht. Om half twaalf stroomt het zwembad leeg…… niet het water maar alle gasten verdwijnen. Om twaalf uur ben ik nog de enigste die in het zwembad ligt.
Om drie uur is het tijd voor een vergelijkend warenonderzoek. Ik ga de menukaart van dit hotel op de foto zetten. Google Maps geeft geen restaurantjes en supermarkten hier in de buurt aan.
De prijskaart van het hotel is over de top. Een cola is vier keer zo duur als in een supermarktje, de Mie Goreng is vijf keer zo duur als de Mie Goreng die ik gisteren gegeten heb.
Ondanks dat ik nu “op stand” zit krijgt het backpackers gevoel de overhand. Ik pak mijn kleine rugzak en loop het terrein van het resort af.
Inderdaad, een klein winkeltje (aan de voordeur van iemand), zie ik een anderhalve liter fles CocaCola staan. Samen met twee pakken koekjes en dat voor de prijs minder dan een CocaCola in het hotel. Brood (roti) heeft ze echter niet.
Ik loop een stuk verder en vraag aan iemand waar ik roti kan kopen en ik wordt een paar huizen terug verwezen.
Ook weer zo’n winkeltje aan huis.
De eigenaresse (Anna) heeft geen brood maar vindt het wel interessant dat ik langskom. Ze spreekt redelijk Engels en zo ontstaat er een praatje. Zoon (Clever) wordt er bij gehaald. Hij is politieman in Manado. De andere zoon zit in het leger.
Ik word uitgenodigd voor de thee en even later zitten we met z’n drieën op de veranda voor de deur. Zoonlief spreekt weinig Engels en moeder vertaald.
Als ik brood wil hebben rijdt de zoon wel even naar de dichtstbijzijnde supermarkt, biedt moeders aan en even later rijden we naar de supermarkt. Ik koop wat brood met vulling……….de lunch is voor de komende dagen geregeld (voor Indonesische prijzen).
Terug kom ik er niet onderuit nog een aantal koppen thee te drinken, wat foto’s te maken en ook zij willen een foto met die “Blanda”.
Wat een leuke, spontane ontmoeting. Ik beloof deze week nog een keer terug te komen, op de thee.
Rond vijf ben ik terug in “mijn resort”, kleed mij snel om voor een laatste plons in het zwembad. Er zijn nu een stuk of tien nieuwe gasten, allen Indonesiërs.
Ik probeer de douche op mijn kamer, het water is in tegenstelling met het vorige hotel, gewoon schoon. Helaas niet warm :-) maar ik ben toch al uitgebeten door het chloor water.
Volgens mij heb ik bij terugkomst net een lokaal eettentjes gezien, straks even kijken of het open is……..anders wordt het een dure maaltijd in het hotel……………….
Tot nu toe is mijn eerste indruk goed en blijf waarschijnlijk wel een paar dagen hier hangen………maar je weet nooit.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091823
[countryId] => 88
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 146
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/549_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => upgrade-voor-dezelfde-prijs-en-spontaan-op-de-thee
)
[42] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-22
[title] => Zwembad gesloten bij regen
[message] => Mijn laatste bericht was vanuit Ambon, net ingecheckt bij een klein guesthouse vlakbij het vliegveld. Gemakkelijk bij vertrek.
Na een rustige nacht, met een goede airco op de slaapkamer vertrek in om negen uur in de ochtend richting het vliegveld van Ambon. Het is een kwartiertje lopen met mijn rugzak op mijn rug. Het is een drukke weg en er is geen stoep of voetpad, uitkijken voor het verkeer dus.
De check-in op het vliegveld is om tien uur, in tegenstelling van half tien wat ze mij gezegd hadden. Geen probleem want dat geeft mij mooi de gelegenheidom bij de balie van Garuda te informeren naar mijn terugreis naar Nederland op 13 april. Ik had e-mailtjes ontvangen dat de vlucht veranderd zou zijn wat het overstappen in Jakarta een haastklus zou worden.
Dat blijkt mee te vallen en ze hebben mij een nieuw e ticket gestuurd. Dan hoef ik in Manado daar niet meer achteraan te gaan.
Terwijl ik zit te wachten op de incheck word ik aangesproken door een jongen in een hesje: “Ken je mij nog ?”
Op mijn eerste avond in Pacific hotel was hij daar ook, met zijn familie. Hij kwam vanuit Nederland om stage te lopen voor zijn school en loopt nu de stage op het vliegveld. We praten wat bij tot ik moet inchecken.
Alles verloopt perfect, wachten op boarding tijd. Als er omgeroepen wordt dat we kunnen boarden gaat er iets mis. De mededeling dat we weer kunnen gaan zitten want er zijn “logistieke problemen”, wat dat ook mogen zijn.
Half uur, een uur, anderhalf uur………..er wordt ter vermaak water en koekjes uitgedeeld. Pfff wat duurt wachten weer lang, vooral met beperkte informatie.
Als ik navraag doe krijg ik de mededeling “You must be stand-by”.
Dus nog geen kans bij een andere gate een sigaretje te gaan roken.
Na twee uur wachten kunnen we eindelijk het vliegtuig in. In Makassar zou ik vier uur hebben voor de overstap, daarvan zijn nog twee uur over, dus het schema ga ik nog wel halen………
Anderhalf uur vliegen Naar Makassar. Bij aankomst lijkt er nog niets aan de hand met de vervolg vlucht.
Voor een verslaafde als ik, is Makassar een fijn vliegveld. Elk vliegveld restaurantje heeft een rookruimte. Tevens heb ik honger, na het ontbijt van vanmorgen half acht niets meer gehad.
Mooi tijd om mij tegoed te doen aan een hamburger, frietjes en cola.
En dan wachten op de boarding………wachten op de boarding………mededeling: de vlucht is uitgesteld. Er wordt niet vermeld hoe lang, waarvoor. Het informatie bord blijft op dezelfde tijd staan, de gate wordt gesloten…………half uur, een uur, anderhalf uur…………….
Gelukkig raak ik wat aan de praat met een Franse jongen en er is wel een klik. We wisselen wat reis ervaring uit. Hij is in Indonesië om vooral vulkanen te beklimmen. Samen wachten we op informatie en gaan regelmatig er nog maar een roken.
Hij gaat in Manado in een guesthouse verblijven en ik in een wat duurder hotel. Vanuit het vliegveld liggen ze wel op dezelfde route en we spreken af gezamenlijk een taxi te regelen, scheelt voor ons tweeen toch weer de helft van de prijs.
Na twee uur mogen we dan toch het vliegtuig in. Anderhalf uur vliegen.
Dit betekent dat ik pas na acht aankom, bagage moet ophalen en naar het hotel gaan. Dat wordt dus een relatief latertje.
Ik heb gisteren voor de zekerheid voor een nacht geboekt via “Booking” maar wel met het gevoel te veel te hebben betaald. Bij het boeken was de prijs €10 duurder dan de eerste keer dat ik dit hotel checkte.
In Manado hebben de Franse Jongen (Badisma) al snel een taxi geregeld. Nog even “Grap” geraadpleegd maar de taxi’s op het vliegveld waren goedkoper. INR 50.000 (€ 3,05) per persoon.
Om iets voor tien in de avond sta ik in een luxe lobby van een groot hotel en start opnieuw de onderhandelingen. Ik wil wel langer blijven mits……
Uiteindelijk krijg ik een “ramadan korting” die alsnog €31 bedraagt.
Of ik langer dan twee nachten blijf beslis ik morgen wel. Ik kan het hotel nu niet zo goed beoordelen.
Nog geen avondeten gehad dus ga ik op straat snel nog op zoek naar een “plastic” restaurantje wat nog open is en werk snel een Nasi Goreng en een drankje weg voor de dikke prijs van INR 20.000 (€ 1,22).
Wel een verschil met mijn dure hotel :-)
Om half elf voel ik een warme straal water op mijn rug, heerlijk een warme douche na zoveel tijd.
Ik maak mijn stapeltje vuile kleding (voor morgenvroeg de laundy service). Leg alvast mijn schone kleding klaar en kruip in bed.
Door alles kan ik niet direct de slaap vatten en pas tegen één val ik in slaap.
…. Ik ben in Manado………het is bewolkt, de straten zijn nat maar het regent niet bij aankomst.
Als ik om zeven uur naast mijn bed sta heb ik geen idee wat het weer is. Binnen heb ik geen idee wat het buiten doet. Door de airco zijn de ramen zo beslagen dat ik er niet doorheen kan kijken.
Ik zit op de negende verdieping, de verdieping waar de verslaafde rokers verblijven. Om het hotel een beetje te leren kennen zak ik verdieping voor verdieping af. Op verdieping zes is de sporthal en het zwembad. Niet zo groot……..en het regent.
Vanwege de regen is het zwembad gesloten “om veiligheidsredenen”, zijn ze bang dat het zwembad overloopt of dat je nat wordt ?
Als dat zo is blijf ik hier niet langer dan twee nachten.
Ook een tegenvaller is: bij het zwembad staan maar 3 plastic ligstoelen. Er is verder in dit grote hotel nergens een “buiten” waar je (bij regen) droog kan zitten.
Ik lever mijn vuile kleding in bij de receptie en ga voor het ontbijt.
De ontbijt zaal is luxe met een grote keuze aan eten. Dan maar een uurtje ontbijten met omelet, gekookt ei, Mie goreng, goede koffie, jus.
Het miezert, mijn bezoek aan het zwembad, om even buiten te zijn, is van korte duur en ik kruip op mijn kamer lekker terug in bed.
Mijn besluit om morgen hier te vertrekken staat vast. Ondanks de luxe van de kamer en het goede ontbijt voel ik mij hier teveel opgesloten en te afhankelijk van mijn kamer.
Gewapend met mijn paraplu ga ik naar de naastgelegen “mall”, een groot winkelcentrum voor electronica. Ik moet mijn bel en internet tegoed opwaarderen. Een hele kluif als je geen Indonesisch spreekt en de verkoopster geen Engels machtig is maar uiteindelijk met hulptroepen lukt het binnen een uur.
Dan weer, met paraplu, de motregen in. Ik wandel richting bordjes waar “food” op staat. Misschien iets zoeken voor het eten vanavond.
Ik kom echter in de buurt waar vooral McDonalds, KFC en aanverwante restaurants zijn.
Onderweg stopt het met miezeren en gaat het plenzen………mijn paraplu houdt mij niet droog.
Bij een aftands afdakje drink ik even een flesje drinken en schuil even……..het blijft echter regenen.
Via de achterkant vlucht ik, inmiddels nat, een groot winkelcentrum in.
Wat doe je in een “super Mall” als je niets nodig hebt ?
Door de regen vervolg ik mijn weg naar mijn hotel. Uitkijken hier want je moet door plassen lopen en soms is dat gewoon een gat in de weg of in de stoep.
……..en dan zit ik hier, opgesloten op mijn kamer. Ga ik dit verhaaltje maar schrijven.
Hier blijf ik nog één nacht en vertrek morgen naar een resort, 13 km van hier. Weer iets duurder maar van wat ik op de foto’s heb gezien meer buiten ruimte (en hopelijk een zwembad wat open is). Het ligt ook dichter bij de afvaart voor Bunaken eiland. Kijken of ik daar wat vakantie kan houden…….hopende dat het weer wat opknapt.
Bunaken eiland is ook nog een optie maar of dat iets is als het blijft regenen…………..ik zal zien.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091800
[countryId] => 88
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 145
[author] => Ton
[cityName] => Manado
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/345_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zwembad-gesloten-bij-regen
)
[43] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-20
[title] => Keuzes op de heel vroege ochtend
[message] => Om vijf uur in de ochtend lig ik in de haven van Ambon City. De reis met de Ferry is zo voorspoedig verlopen dat de aankomst veel te vroeg is.
Twee straten vanaf de aanleg terminal van de boot is een reisbureau waar ik een ticket kan boekenvoor mijn vlucht naar Manado. Maar die zullen niet open zijn om vijf uur in de ochtend en wanneer ze wel opengaan ??????? Jullie hebben inmiddels begrepen dat hier niets zeker is.
Wederom sta ik voor keuzes om vijf uur in de ochtend:
- Wacht ik op straat, met al mijn bagage, tot het reisbureautje open gaan ? Negen uur, tien uur……..
- Check ik in, in een hotel, in de stad en ga later terug ?
- Pak ik een taxi en ga naar een klein guesthouse op loopafstand van het vliegveld en kijk ik zelf op het vliegveld een ticket kan kopen ?
Ik zal een keuze moeten maken en kies maar voor optie 3 met het risico dat ik terug naar de stad zal moeten om alsnog naar het reisbureau te gaan. Ik de stad een hotel nemen, daar heb ik geen zin in en vier uur op de stoeprand blijven zitten met mijn bagage is ook geen pretje.
In drie kwartier rij ik met de taxi richting het beoogde guesthouse. Hoe het eruitziet weet ik niet, waar het is vind ik met Google Maps. Het is een zijstraatje bij het begin van de startbaan van het vliegveld. Alles ziet er hier gesloten uit, het is inmiddels zes uur.
Welk huis is het guesthouse ??????
Wachten voor de deur dus………beter hier dan wachten in de stad op de stoeprand.
Ik blijk, na een half uur, dat ik bij de buren voor de deur zit :-)
Als ik naar binnen geroepen wordt door een vrouw, die geen woord Engels spreekt, wordt direct een kamer voor mij opengemaakt, ik weet geen prijs of niets. Verder wachten…..
Ik weet uit reviews op internet dat de eigenaar goed Engels spreekt en aardig wat informatie zou kunnen geven. Na een tijd wachten ga ik toch maar eens vragen wanneer “Michael” komt.
Die blijkt er al te zijn maar ligt op bed (wat wil je zo vroeg).
Hij wordt geroepen en komt al snel. Ik praat even met hem, krijg een betere kamer. Spreek een prijs af.
Hij geeft aan dat ik maar even naar het vliegveld moet lopen, daar een ticket kopen en dan zien we wel of dat lukt, zo niet dan kan hij vanavond nog wel helpen……..Hij moet zo naar zijn werk. Hoe lang ik hier blijf zal afhankelijk zijn van het ticket.
Ik vraag een ontbijtje, gooi mijn spullen op de kamer (lekker, wat werkt die airco goed zeg) en vertrek naar het vliegveld…….een kwartiertje lopen.
Er zijn geen rechtstreekse vluchten naar Manado en ben dus gedwongen vanuit hier naar Makassar te vliegen en dan door te vliegen naar Manado. Ik wil dat wel op dezelfde dag doen, ik ben dan wel rond de
€ 150,= kwijt maar daar had ik vooraf al op gerekend. Ik zou dat ook kwijt zijn vanaf West Papua.
Met de ticket is de hand ben ik eigenlijk klaar voor vandaag. Het is nog maar iets over negen. Ik loop hier het buurt-schapje maar even in, een weg, wat huisjes. Dan maar even lopen naar het dorp aan het begin van de startbaan, wat groter maar een aantal wegen niet toegankelijk vanwege militaire (marine) terreinen. Via allerlei kleine paden kom ik bij een lokaal haventje. Het is warm, mijn kleren zijn weer drijfnat van het zweten. Ik zie een tafeltje en een koelkast………pauze, koude drank.
Om de hoek een kleine supermarkt. Koude cola en instant noodles……..mijn lunch is geregeld.
Maar hoe kom ik terug ? Google Maps help mij hier niet, wegen waar ik niet in mag. Mensen die mij de weg willen wijzen maar direct aangeven dat het veel te ver is om te lopen. Kortom, ik ben de weg kwijt en op de Aziatische manier wordt je van het kastje naar de muur gestuurd.
Uiteindelijk wordt ik door een groepje van vijf meisjes door allerlei tussendoor paadjes weer op de grote weg gebracht. Zij een dikke lol om deze “Blanda” te helpen en ik blij dat ik het dorp uit kan.
Het is alweer over twaalf als ik mijn instant noodles kan nuttigen en een klein tukje kan doen in mijn “koelkast” kamer.
En nu zit ik hier, wat te schrijven……..verder niets te doen tot aan etenstijd.
Waar vindt je hier een restaurant. Er is niet veel keuze en uiteindelijk kom ik uit bij een “padang”. Echt fan ben ik daar niet van omdat het eten vaak uren in de vitrine ligt. Als er niets anders is, dan moet je wel.
Morgenvroeg ga ik naar het vliegveld en ga ik de Molukken en Ambon verlaten. Morgenavond ben ik op Manado Sulawesi.
Wat ik daar ga doen ? Werkelijk geen idee. Dat hoop ik de komende dagen, aan de rand van een zwembad uit te vinden.
Een goede keuze ? Werkelijk geen idee. Dat hoop ik daar uit te vinden.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091761
[countryId] => 88
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 162
[author] => Ton
[cityName] => Ambon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/102/007_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => keuzes-op-de-heel-vroege-ochtend
)
[44] => stdClass Object
(
[username] => tonvangorp
[datePublication] => 2023-03-19
[title] => Weg van Banda Neira
[message] => Zaterdag ben ik weer aangekomen in Nanda Neira maar vanwege het overlijden van een familielid van de eigenaar van het guesthouse kwamen we te laat aan om nog een ticket voor de boot van zondag te kopen.
Zondag ochtend gaat het “Pelni” kantoor om acht uur open dus nog tijd genoeg om tickets te kopen.
Het gezamenlijk eten is voorbij maar ik ontmoet in de avond de twee Nederlanders, die ik op Hatta heb leren kennen, in mijn favo restaurantje. Ik had hen dit restaurantje aanbevolen. Ik schuif aan en we eten weer gezellig.
Moe en plakkerig, verbrand in mijn gezicht vanwege de boottrip neem ik thuis een heerlijk, lange, koude douche waarna ik weer helemaal fris op bed ga liggen onder een goedwerkende airco. Onderweg naar “huis” heb ik nog wat koekjes en cola gekocht voor de reis van morgen.
Ik slaap door tot half zeven, geen moskee gehoord. Iets over zeven zit ik aan het ontbijt.
In mijn hoofd zit de volgende planning:
Om acht uur kaartjes kopen, om negen uur een Nederlands kopje koffie, op internet hotelletjes zoeken op Ambon. Om tien uur hotelletjes zoeken in Manado. Om elf uur even een uurtje afkoelen onder de airco en tussen twaalf en één naar de haven. De boot vertrekt om twee uur in de middag.
Ik kan dan wel een planning in mijn hoofd hebben maar dit is Indonesië.
Om acht uur is het kantoor nog gesloten, ik zit voor de deur te wachten. Om half negen komen er meer klanten, niemand weet wanneer de boel open gaat. Twee Engelsen die ik kende uit Hatta zijn er inmiddels ook bij.
Het wordt half tien, kaboem, klap, vlak bij ons breekt er een electriciteitsnet paal af. Gelijk de hele stad stroomuitval. We kijken elkaar aan met een blik van: dat worden geen tickets. Even later komt iemand zeggen dat diegene die het kantoor open moet doen “in bad zit” en daarna wel zal komen. Warm water denk ik want het duurt nog een half uur.
Hèhè, hij is er eindelijk……voor 10 minuten en weer weg is ie. Met Google Translate wordt gecommuniceerd dat hij terug komt. Wanneer ?……..
Twintig minuten later is hij er weer met een generator en een kwartier later gaat het loket open.
Wat ik verwacht had gebeurd, die Indonesiërs en met name de vrouwen proberen voor te dringen. De Engelsman en ik maken ons zo breed dat er niemand bij het loket kan. Een vrouwtje probeert het toch en wordt op een duidelijke, niet te verstane manier in zowel het Nederlands als in het Engels teruggezet. Verstaan heeft ze het niet maar het was wel duidelijk.
Hèhè, we hebben onze tickets, uren later maar we zijn blij. Ondertussen hebben we ook gehoord dat de boot een uur later vertrekt. Hij is niet te laat in de haven want hij is gisteren al aangekomen.
Ik ga in de inhaal stand, want wat in mijn hoofd zit gaat er niet zomaar uit.
Eerst een bak Nederlandse koffie, dan een lijstje maken van beoogde hotelletjes op Ambon, dan een lijstje maken met beoogde hotels in Manado. Wat niet lukt is een uurtje afkoelen onder de airco, geen stroom, geen airco.
Gelukkig heb ik gisteren een aansteker geruild voor een simkaart met internet, anders was het zoeken op internet ook niet gelukt. Geen stroom, geen WiFi.
Om twee wil ik inschepen. Mijn ticket moet omgeruild worden voor een boarding pass maar ook hier is geen stroom, dat moet dus elders gebeuren. Iemand gaat er met mijn ticket vandoor, zonder iets te zeggen maar gelukkig komt hij een kwartier later terug met mijn boardingpas en kan ik inschepen.
De oorspronkelijke vertrektijd was twee, werd drie en om vier uuris het vertrek. Ik vind “hoe later, hoe beter” want anders zouden we om vijf uur in de ochtend al in Banda aankomen.
Aan boord verloopt alles rustig. Er zijn de helft minder mensen aan boord t.o.v. de heenreis. Er ligt ook minder vracht her en der op de boot.
De zee is heel erg rustig. Als het zonnetje ondergaat maak ik nog wat mooie plaatjes en kruip daarna mijn koffer in en val als een blok in slaap, tot vier uur in de ochtend. We zijn inmiddels bij Ambon en kunnen om vijf uur van boord.
[userId] => 198861
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091748
[countryId] => 88
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 149
[author] => Ton
[cityName] => Ambon
[travelId] => 528292
[travelTitle] => De Oost 2023
[travelTitleSlugified] => de-oost-2023
[dateDepart] => 2023-02-11
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/970_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/198/861_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weg-van-banda-neira
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 3
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 3
[last] => 4
[previous] => 2
[next] => 4
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 31
[lastItemNumber] => 45
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Manado - Indonesië 
