Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 88
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => ID
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 183
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => TH
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 115
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 3
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => MY
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 201
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => VN
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 87
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => India
[countryIsoCode] => IN
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 170
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 36442
[position] => 6
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => LK
[continentName] => Azië
)
)
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-04
[title] => Sjongejongejonge
[message] => sommige mensen leren het echt nooit…
Vanmorgen was ik behoorlijk bijtijds uit de veren, klaar om er een efficiente dag van te maken vandaag. En een van de dingen die ik toch wel graag wilde was onder andere een massage. Niet zo houtje-touwtje, maar zoeen waarddoor je lichaam meteen weer in het gareel getrokken wordt. Even goed gezocht naar een serieuze plek en meteen een fiks pakket geboekt. Eind van de middag had ik aangegeven, prima, of ik er 12:00 kon zijn. Naja, ook goed. Tijd genoeg om even langs het waterpaleis te gaan. Maar voor ik daarheen ging heb ik nog even gekletst en plannen doorgenomen met wat hostelgenootjes. En ontbeten bij het black forest cafe (waar ik ook avondeten van had laten komen met een enorm succes). Ja, en dan is het ineens al tijd voor de massage nog voor ik maar zelfs in de richting van het paleis was geweest. Met in mijn achterhoofd nog steeds dat ik dan daarna wel zou gaan.
De massage was echt top. Reflexologie, het vocht eruit, scrubben, heerlijk. En het is gewoon lekker om weg te dromen. Alleen zijn het dan niet zozeer alleen maar dagdromen, maar ook echt bewustwordingen. Vooral ook over wat ik zelf wil vs wat de wereld wil en verwacht en hoe die te combineren zijn. En dat de tijd dan omvliegt zeg, niet normaal.
Wat wel een domper was is dat mijn pasje niet pakte en ik te weinig cash bij had want ik zou met pasje betalen… En dan begint de reeks tegenslag. Paypal stuurt geen verificatie, wallet pakt niet, en dan barst de regen ZO hard los dat het een uur duurt voor je er doorheen kunt. Samen met iemand naar de pinautomaat die dan het geld meeneemt. Top geregeld hoor, maar zo’n ABN-pasje gaat ook niet overal in. De 2e deed het uiteindelijk. En daar was ik zo blij mee dat ik meteen het geld opborg en haar betaalde en me toen realiseerde dat er ook nog een essentiele actie nodig was als “ haal je pasje weer uit de automaat” . En dat was dus te laat. Opgegeten het pasje. Het jochie dat bij er aan het werk was sprak geen woord engels, maar via translate kon hij nog wel vertellen dat ik gewoon moest wachten. Het kwam allemaal wel. Nou, er kwam dus helemaal niets meer dus dat pasje is gewoon vernietigd. Niets meer tegen te doen. Serieus. Zo zonder de ritalinnetjes merk ik weer wel heel goed waar ik ze voor nodig heb.
Uit puur balen heb ik toen geen grab meer genomen naar het hostel maar ben ik gaan lopen. Even de boosheid eruit. Nou en regen, prima, is het des te sneller weer over. Werkte top hoor. Geen paleis meer gezien natuurlijk, het was intussen al laat ook. Maar een uurtje lopen valt mee. Toen maps echter na bijna een uur nog steeds vond dat ik een uur moest heb ik besloten toch maar te grab verder te gaan. In eerste instantie was er niet eens iemand beschikbaar maar dat ging snel genoeg alsnog wel. En een wederom prima ritje later was ik dan weer in het hostel terug. Warme douche, heeeeeeeel erg lekker eten, en dan even schrijven. Intussen kennis gemaakt met weer nieuwe mensen, en een tour geboekt voor morgenochtend naar de zonsopkomst bij de Borobudur en de Merapi.
En weet je, ik vind het echt heel jammer dat ik maar 4 dagen hier ben. Ik vind Jogja echt een ontzettend gave stad en ik merk dat ik hier graag langer had gebleven. Dusdanig dat ik toch maar ga kijken of ik mijn doorreis iets kan verschuiven of dat ik hier straks nog extra dagen heen kom misschien. Ik ben hier gewoon nog niet klaar. Maar overmorgen vertrek ik alweer. Jammer hoor. Hoewel nieuwe plaatsen ook weer nieuwe dingen te bieden hebben. Misschien ben ik wel te oud aan het worden voor het snelle. Hoewel in Mexico 4 dagen steeds echt goed haalbaar was. Maar dat was allemaal ook veel makkelijker aanloopbaar en te combineren met tours.
Waar ik trouwens ook wel even hardop om heb gelachen: er komen weleens ineens (ogenschijnlijk) random nederlandse woorden voorbij hier. Alleen “istimewa” naar de Souburgse electroboer, nee. Die had ik niet echt verwacht. Ik had echt altijd de overtuiging dat het zeeuws was voor “is dat me wat”, maar het is gewoon Indonesisch voor “speciaal”. Het is ook echt niet dat ik niet weet dat de Molukse community in Souburg echt groot is ofzo. Nooit bij stilgestaan…
Maar goed. over 5 uur vertrekt de tour, dus het is ontzettend tijd om te gaan slapen.
Tot morgen weer, met hopelijk wat spannender verhalen!
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092798
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 40
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sjongejongejonge
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-03
[title] => Prambanan
[message] => Ik zou een wat rustiger dagje doen vandaag en ik heb me daaraan gehouden. Niet geheel vrijwillig, maar toch wel lekker. Tempels kijken was het idee, eigenlijk had ik Borobudur en Prambanan wel in 1 dag willen doen, maar ik heb gisteren niet gevonden wat ik wilde qua zonsopkomsttoer. Dus dacht ik vandaag, ik ga naar Parmbanan en daarna naar de binnenstad voor de koloniale gebouwen daar. Prambanan zou met de bus heel makkelijk te bereiken zijn, eerst met de Grab naar de binnenstad en dan 1,5 u in de bus.
Ik heb voor de gein even gekeken hoe duur het zou zijn om alles met de Grab te doen en dat was zo een lachertje (3 euro voor 45 km) dat ik zonder verdere twijfel meteen voor Grab ben gegaan. Grabbike XL om precies te zijn. Zit je net wat ruimer, voor zo’n rit en nog geen dubbeltje echt een aanrader. En dat was het. Mooie scoot! En zeer comfortabel. Gewoon genieten zo’n rit.
Prambanan zelf is een schitterend hindoestaans tempelcomplex. Immens groot. Veel onbekender dan de borobudur maar de meeste mensen kennen Prambanan wel van de foto. Een beetje onwerkelijke plaats is het ook wel. Je ziet steeds niets, niets, niets en dan ineens staat daar een megatempel voor je neus. En ineens weer een andere. Er zijn behoorlijk wat kleinere gebouwen zo, op een schitterend stukje land. Daarbij ook het nodige aan ontspanningsmogelijkheden, zitplekjes in de schaduw, en zelfs de verhuur van scooters, fietsen, segways en electrische steps om een rondje om de kleinere tempels te maken. Mijn hart zei segway, mijn verstand zei dat ik dan met een gipsvlucht naar huis kon dus het werd een electrische step. Die is meer van het niveau “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” en dat bleek ook zo. Ondanks het scheve stuur en de verdachte zwenkerigheid van dat ding was het helemaal gaaf om erop los te crossen. En het verschil tussen een kwartier en 3 kwartier is ook zo groot niet toch? Ik heb ze gewaarschuwd dat ik nooit in een kwartier alles bekeken zou hebben…
Wat ik niet direct verwachtte is dat bijna alle torens te beklimmen zijn. Je mag er gewoon in. Het lijkt erop dat iedere toren een andere heilige heeft. De versieringen zijn uitbundig en de hele plaats maakt dat je niet echt anders kunt dan de eeuwen door je vaten te voelen stromen.
Leuke bonus was nog wel dat er een geocache op het terrein bleek te liggen. Heerlijk dat je van zoiets simpels zo oprecht blij kunt worden.
Ook hier heb ik een paar keer het verzoek gehad om op de foto te gaan met iemand. Het leukste was nog wel weer een groep jongemannen, ik dacht dat ze wilden vragen of ik een foto van hun samen wilde maken, maar nee, het ging om mij. En dan te bedenken dat ik mijn zonnebril op had. Toen ik vroeg of die af moest omdat ik blauwe ogen heb werden ze echt raar in hun hoofd ervan, hoppa, een voor een op de foto en toen een groepsselfie. Quid pro quo doctor, ik heb er ook een gemaakt.
Na Prambanan wilde ik eigenlijk door naar Kraton. Het centrum. Het waterpaleis. Maar nog voor ik bij de uitgang was kreeg ik een waterpaleis in de vorm van een wolkbreuk. Ik weet het hoor, als het regent in de tropen regent het HARD. Maar ik blijf dat toch een beetje onderschatten. Dat werd niet eens een motor voor de terugweg, maar gewoon een auto. En dat, was -hoewel echt nodig- niet echt de beste keuze. Natuurlijk had ik niet lang nodig voor ik weg zat te dommelen in daar op die achterbank. Maar mis ging het pas toen de chauffeur iets te ver reed en ik moest rennen naar het hostel om nog een droge vezel over te houden. Want eenmaal in het hostel wist ik meteen “mijn telefoon!” Mja, die was weg dus.
Meteen via de tablet gemaild naar Grab, maar ik denk dat dat niet nodig was. Een uurtje later stond de chauffeur er weer ‘miss, is yours eh” . JA MAN REDDENDE ENGEL!!!
Dus ja, dat heeft er ook wel voor gezorgd -samen met de regen- dat ik gewoon lekker in het hostel gebleven ben. Er is een hottub (coldtub) en het was toch ook al tegen 6, dus verstand op nul, beetje kletsen, beetje badderen, beetje niksen. En dat noem ik dan gewoon qualitytime om de indrukken van de dag/dagen te laten zakken.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092773
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => prambanan
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-02
[title] => Rail away
[message] => Het slapen op slaapzalen heeft toch wel als grootste nadeel dat er ook weleens mensen ‘s nachts binnen komen. Dat was vannacht. Ik lag al op een half oor omdat ik me echt heel erg niet wilde verslapen, maar het was om 2:30 wel vroeger dan ik gehoopt had. Nou ja, te laat ben ik in ieder geval niet gekomen.
Over de treinreis heb ik serieus voorpret gehad. Het is niets voor mij om een klein vermogen uit te geven aan een first class en luxe, maar deze heb ik echt het mooiste van het duurste genomen. Voor een rit van 7 uur mag dat ook wel…
Het feest begon al bij het wachten, een uur voor vertrek moest ik al aanwezig zijn, maar het wachten in de luxurylounge is alles behalve een straf. Goede koffie, hapjes, mooi uitzicht, comfortabele banken en geroepen worden en naar de trein begeleid worden als die er is, echt hoor, een hele beleving.
De binnenkant van de trein is net zo gaaf. Schuine stoelen, een per kant, met net zo’n scherm en entertainment als in het vliegtuig. De stoel kan helemaal plat, en zo kun je lekker soezend genieten van de meest prachtige uitzichten. Van mij had die rit echt nog wel een hele tijd langer mogen duren, het was puur genot. Van de luxe gebouwen in Jakarta naar de krottenwijken, en dan ineens is het vlak en leeg. Maakt het plaats voor bananenbomen, ondefinieerbare bossages en uiteindelijk neemt de landbouw het over. Rijstvelden, in vele variaties en met de meest wisselende achtergronden. Dorpen tussendoor, huisjes, het is allemaal prachtig. En de tijd zoeft voorbij. 7 uur voelt als nog geen 2 uurtjes. Wat een geweldige ervaring, ik kan dit iedereen aanraden.
Jogyakarta (ik blijf steeds andere spellingen tegenkomen) is een stukje minder druk dan Jakarta, maar nog steeds een behoorlijke bijenkorf. Er wordt weinig getoeterd, maar er blijft wel chaos overal.
Het is wel echt een levendige stad die me een beetje doet denken aan Oaxaca, in de zin dat er op iedere straathoek wel een feest lijkt te zijn. Het hostel is een zusterhotel van dat in Jakarta, maar direct gezelliger qua atmosfeer. Minder top qua ligging geloof ik, maar dat maakt niet uit. Grab grab grab! En deze mazzelaar komt er goed vanaf, de knul die dienst heeft is ook vegan en weet dus heel prima waar ik heen moet.
Hopsa, achterop de brommer en gaan met die banaan. Malioboro blijkt de straatnaam te zijn van “de place to be”, van het bruisende hart. Het restaurant blijkt bijna onvindbaar maar met wat hulp van een batikverkoper (een gewaarschuwd mens telt voor 2, ik doe er niet aan mee) kom ik toch ter plekke en heb daarna nog een heel poosje door de winkelstraat lopen struinen. Niets gekocht, behalve 2 lange broeken omdat ik gewoon echt heel erg slecht heb ingepakt. Ik heb qua lange broeken alleen een spijkerbroek mee en een sportbroek, mijn jurken zijn ook niet lang genoeg, maar het is wel zo dat als ik de tempels wil bezoeken of ergens heel wil ofwel schouders als kuiten bedekt moeten zijn. Dusssssss…. Dan maar 2 broeken erbij die lekker flodderig zijn om te combineren met mijn holy teva’s.
morgen verwacht ik met de bus een tripje naar een tempel te doen. Schijnt indrukwekkend te zijn. Ik ben benieuwd en tot nu toe niet teleurgesteld….
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092738
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 45
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rail-away
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-01
[title] => Monkey see, monkey do
[message] => Het zo lekker slapen heeft 1 nadeel; dat verwacht je de dag erna ook. Maar nee. Toch wel een paar keer wakker geweest en ik weiger in alle toonaarden toe te geven dat het mijn rug is die weer opspeelt en kennelijk in combi met veel lopen of lang zitten gaat klagen. Goede remedie voor: uitrekken die handel en in de plooi schoppen.
Vanmorgen dus na het opstaan maar uitgevogeld hoe de trein werkt. Het treinstation Jakarta Kota zit op kruipafstand en Bogor heeft 2 dingen waar ik erg graag heen wil. Wat advies aan de hostelmedewerkers gevraagd en op pad gegaan met verbijstering a la “hoe dan”. Eerst een pasje kopen en dan tegoed erop zetten. Dan door de poortjes bliepen en de juiste trein in. “Je hebt geluk, de trein die Bogorlijn heet rijdt rechtstreeks naar Bogor, je hoeft nergens over te stappen. Je rit kost net minder dan 2 dollar, maar je doet er bijna 2 uur over”.
Zie je de error? 2 uur in de trein voor nog geen 2 euro? En het is echt waar ook he! En dan zijn de treinen nog mooi en netjes schoon ook! Sterker nog: nadat iedereen was ingestapt zijn ze met een desinfectans de vloer komen dweilen. Mondkapjes verplicht (en je werd aangesproken) en het was gewoon echt heel netjes. Het enige dat wel apart was is dat de banken allemaal zijwaarts staan. Geen zitjes, gewoon lange banken tegen de zijkant. Desalniettemin heb ik heerlijk liggen knorren. En mij ook weer echt niet onveilig gevoeld.
Eenmaal in Bogor was daar wel een shockmoment. Lonely Planet spreekt van rustig, authentiek en ydillsch. Ik weet niet precies wat ze ermee bedoelen en of ik de juiste pagina wel heb gelezen, maar t ligt aan Jakarta vast en zodra je het station uit stapt vraag je je vooral af waar die warpzone nou zit omdat je ineens midden op een markt/schoolplein/sportcomplex staat. Ik overdrijf echt niet lieve mensen… Het is gewoon …een shock. En zodra je je daar een weg doorheen gewurmd hebt is er een straat die niet onder doet voor het centrum van Jakarta. Zoveel motoren, zoveel drukte, helemaal onverwacht. Prima, maar onverwacht.Voor het opgepikt worden door de Grab heb ik dus maar een iets rustiger punt opgezocht. Heel aardige driver, geen woord Engels maar dat is ok. Hij reed igg fatsoenlijk en zijn scoot zat prima. Of was het een motor? Geen idee. De kans om harder te gaan was nergens maar zijn helm zat tenminste netjes en hoefde ik niet steeds vast te houden.
De drukte van de stad heeft nog echt een tijdje aangehouden, maar uiteindelijk werden de wegen slechter, de huizen en winkeltjes minder, het uitzicht mooier en de bochten getikter. Na een goed uur ging me wel opvallen dat de driver wel heel vaak op zijn maps keek waar hij heen moest en het ook een paar keer moest vragen. Om weer om te moeten draaien en de weg de andere kant op te nemen. Hoewel het uitzicht echt prachtig was begon ik me wel lichtelijk zorgen te maken. Zouden we ooit op de juiste plek terecht komen? En HOE kom ik ooit weer terug dan…
Maar na een fikse rit was daar dan eindelijk HET doel: Bogor Treetop Zipline! Sja, dan de ingang nog vinden op een plaats waar niemand Engels spreekt. Ook daar weer een stukje vertraging opgelopen, maar uiteindelijk is de missie geslaagd en kon ik van start. Al onderweg naar platform 1 kwamen we aapjes tegen, ik nog helemaal happy, de gidsen (je krijgt 2 man mee) hadden meer zoiets van “ negeer ze maar, maak fotos als je wilt, maar raak ze nooit aan”. Na wat instructie over het zekeren (er is geen seconde in het hele parcours dat je niet vastgeketend zit, maar je moet het zelf doen) kon ik eindelijk. Eindelijk! Aan een kabeltje door de boomtoppen glijden.Wat een zaligheid is dat toch. En hoewel dit absoluut geen spannende track was was het echt een mooie en bijzondere. Iets met een waterval, en ook apen die zich wel wilden laten zien. De gidsen waren uiterst professioneel en deden me enorm aan Peter Pan denken. Eeuwig speels. En toch: ik ben onder de indruk van hoe correct ze waren. Zelf waren ze ook geen enkel moment ongetekend en de portofoons werden zeer zorgvuldig gebruikt. Ze hebben hun best gedaan intussen wat leuke filmpjes en fotos te nemen (waarvan ik inmiddels weet dat er maar een zeer klein deel geslaagd is) en ik kan niet anders dan lof hebben.
Ik mocht zelfs na het parcours nog even mijn telefoon terug opladen en heb zo een poosje echt letterlijk aapjes zitten kijken.
Voor deel 2 van het plan was het inmiddels te laat. De botanische tuinen. Die schijnen in Bogor echt heel goed te zijn, maar helaas. Ik ben blij dat ik nog niet alles heb geboekt en vastgelegd want nu ik weet hoe makkelijk het is om in Bogor te komen kan ik dat misschien de dag van de terugreis nog doen. Maar goed, er staat nog zoveel te wachten dat die tuinen ook laag op de prioriteitenlijst kunnen komen. We gaan het zien!
De terugreis duurde maar een uurtje, volgens mij volledig dat waar je altijd voor gewaarschuwd wordt: cash betaald, geen bedrijfsleiding, we moesten zelfs een helm ophalen bij die knul thuis (dat wist ik niet voor ik opstapte). Maar hij reed prima, en met het zien van zijn huis, de straat waar hij woont en alles; ik begrijp het als het allemaal wat illegaal is. Maar voor 12 euro? En die chap moet ook nog weer helemaal terug dan. Het is hem in ieder geval gegund.
De trein terug was weer net zo aangenaam als de heenreis. Heel erg goed te doen.
Morgen ga ik Jakarta verlaten en reis ik door naar mijn 2e stop: Jogyakarta. Een stad die wederom veeeeeel te bieden lijkt te hebben en waarvoor 4 nachten bij voorbaat al te kort lijken. De Borobudur, bijvoorbeeld. Of Bromo. Of Iljen. Het een lijkt nog indrukwekkender dan het ander. Maar ook de reis erheen. In een van de meest luxe treinen die er bestaat, gedurende 6/7 uur genieten van een uitzicht waarover ik niets dan lof en goeds gehoord heb.
Maar eerst nog even gewoon hier de avond afmaken en morgen maar zorgen dat ik in die trein terecht kom (want het is vanaf Gambir. En Kota en Gambir zijn niet verbonden, dus dat wordt met de autograb denk ik).
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092693
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 50
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => monkey-see-monkey-do
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-04-30
[title] => Ik snap het toch niet helemaal…
[message] => Toen ik aan het rondkijken en rondvragen was wat er in Indonesië eigenlijk echt niet gemist mag worden was 1 ding best duidelijk: Jakarta is een plek om te landen en met de grootste haast weer weg te geraken. Mja, dat is tekst waar ik me tot op zekere hoogte iets van aantrek maar het motiveert me vooral om dan toch gewoon een dagje rond te kijken. Die dag was vandaag. En dat was een prima idee.
Ja, het is een heel erg drukke en waanzinnig chaotische stad. Maar ook een ontzettend gezellige en mooie stad. Typisch gevalletje “je moet het wel willen zien”.
En dat gaat verrassend makkelijk. Het scheelt ook wel denk ik dat ik heb geslapen als Doornroosje. Heerlijk. De bedden in het hostel zijn echt heel comfortabel. Het idee van een capsule. Geen plek naast je maar gewoon muren, maar bij het voeteneind is er alleen een gordijntje. Je hebt dus alle rust en privacy. Niet te warm, niet te koud, heerlijk matras, alle rust, echt hoor, ik zou zo alle nachten kunnen slapen.
Het was dan ook al relatief schandalig laat dat ik opstond. Denk overigens niet dat ik dat erg vind: zo een eerste dag is dat echt heel erg prima en sowieso heb ik mezelf heel erg beloofd rustig aan te doen. Daarbij: 10u is echt niet extreem.
De eerste stap bestond uit het halen van wat te eten. Nog geen supermarktachtige gezien en ook geen fruit op durian na maar de reviews van een tentje in Chinatown -dat op loopafstand zit- zijn erg goed.
Het bleek een klein toonbanken te zijn met vooral verschillende vleesvervangers. Het een zag er nog beter uit dan het ander en op een enkel gerechtje na (want paddestoelen) heb ik van alles een hapje op mijn bord gekregen om zo uitgebreid te proeven. Thee erbij, rijst erbij, mamamia, het een was nog lekkerder dan het ander. Wat een hit! Ik ben fan. En dat voor nog geen 2 euro, je snapt het bijna niet.
De volgende stap was Tamanmini. Een park dat me gisteren al is aangeraden door de chauffeur en vanmorgen door de hostelmedewerker. Het hebben van een zipline heeft me zonder moeite over de streep getrokken.
En when in Rome… Dus ik ben achterop de motor gesprongen. De hoeveelheid motoren hier is enorm, oké, de hoeveelheid ALLES hier is enorm maar de motoren spannen de kroon. De apps/het principe Grab en Uber zijn bij de meeste mensen wel bekend denk ik, zo niet: het is gewoon een taxi-idee. Je laat weten waar je bent, dat je opgehaald wilt worden (en door watvoor voertuig) en waar je heen wilt. Alle chauffeurs krijgen dan een melding en degene die je willen rijden laten dat weten. Je krijgt dan een bevestiging met een foto van de chauffeur, zijn reviews en het kenteken van het voertuig. En je kunt realtime volgen waar de chauffeur is. Alle betalingen gaan via de app en je krijgt vooraf het bedrag door. Best een perfect systeem. En hier kun je dus ook ervoor kiezen om met de motor/scooter opgehaald te worden. En dat is dus wat ik heb gedaan. Met de grabmotor naar het park. Goede gein, een stuk sneller ook dan met de auto denk ik want de motor vliegt overal tussendoor. Hoewel het volkomen krankzinnig is -13 motoren naast elkaar bij een stoplicht, 5 mensen op 1 motortje- voelt het echt niet onveilig of spannend. Het is gewoon goeie gein. De warmte op je vel, de zooi om je heen, de verschillende luchtjes die overal hangen, en daarbij: die chauffeur heeft er alleen maar belang bij om je zo snel en goed mogelijk af te zetten. Beschadigingen/ongelukken/gekke dingen betekent alleen maar inkomensverlies en hoe blijer je bent hoe meer fooi, dus je weet dat ze wel echt voorzichtig genoeg zijn.
Gelukkig heb ik de gok niet genomen om te gaan lopen, het bleek gewoon een uur weg te zijn. En de entree? Nog chaotischer dan het verkeer. Ik kon er echt geen touw aan vastknopen wat er nou te beleven was en waar ik heen moest. Dus op goed geluk maar een beetje achter de meute aan gehobbeld en toen kwam er inderdaad een bord met een plattegrond en wat meer uitleg. Het idee is dat het een gewoon park is, met allemaal gebouwen/hoeken/attracties en themas gebaseerd op de verschillende delen van het land. Echt een heel erg leuk idee dat ook genoeg variatie biedt. Er zijn speeltuinen, heeeeeeeeeeeeeel veel stukken waar je kunt zitten om te eten en drinken en rusten, er is verhuur van e-steps, fietsen, scooters, elektrische driewielers, er rijden busjes rond (denk op z’n Eftelings) en een kabelbaan. Omdat het wel een beetje verouderd is rijden er geen treintjes en airshuttle meer, maar ik hoop dat ze nu na de corona weer wat meer mogelijkheden hebben om te vernieuwen en alles dat is afgebroken te herstellen. Want wat er goed uitziet, ziet er echt goed uit en is in alles de moeite waard. Gelukkig is dat ook het grootste deel.
De kabelbaan is uiteraard mijn eerste doel en biedt een leuke gelegenheid om rond te kijken wat het park allemaal te bieden heeft. Met name Papua ziet er erg leuk uit en aan Bali is duidelijk ook de nodige aandacht besteed. Ik weet niet bij welk deel het zwembad hoort maar daar is het ook een drukte van jewelste. Ontzettend gaaf.
Een zipline is het niet bepaald. Maar het uitzicht is tof en het laat me zien wat ik van het park kan verwachten.
Wat ik niet kon zien is de reactie van de mensen. Het is voor mensen op een of andere manier soms raar om mij te zien. Ik maak wel vaker foto’s van en voor mensen, ook nu werd me dat weer gevraagd en ik heb het zelf ook aangeboden. Dat begon bij een groepje jonge mannen, pubers meer denk ik. Ik zag ze klooien met de selfiestand en heb een paar foto’s voor ze gemaakt. Maar toen wilden ze ook met mij op de foto. Voor de herinnering, denk je dan nog. Maar de bedoeling was een voor een, en dat hebben ze ook echt allemaal heel blij gedaan. Met nog wat geklets achteraf, heel bijzonder. Maar de volgende (moeder en kind) wilden me ook al op de foto. Dat kind keihard huilen natuurlijk, maar dat was allemaal niet erg. Op FB las ik wel terug dat de meeste europeanen Jakarta overslaan en dit soort verzoeken niet ongewoon of verkeerd zijn. Ik ben gewoon exotisch voor ze met dat witte vel en die grote blauwe ogen.
Opgehaald worden uit het park bleek iets meer uitdaging te zijn. Zo moeilijk als je er in komt, zo lastig is de uitgang ook weer te vinden. Of eigenlijk: het punt waar Grab wil dat je heen gaat. Snap het ook wel, het was spits en een grote kakofonie van toeters, motoren en alles dat door elkaar heen schiet.
Maar ook dat is gelukt en de tocht op de motor naar Monas (monument National) kon beginnen. Nooit geweten dat Jakarta een Central Park heeft maar zo ziet het er wel uit. Een veel grotere oppervlakte dan gedacht, een grote markt, kermisattracties, een watershow en een zijde van de toren was voorzien van een lichtprojectiee waar mensen hun eigen tekst in konden laten zetten. Hoe lief is het dan dat er iemand ten huwelijk gevraagd wordt via dat medium en een paar minuten later er een grote jajajaja op staat. Al die mensen die tegelijk gingen klappen ervoor; het is echt gaaf. En het zou me echt niet verbazen als we het over duizenden mensen hebben zo over de hele oppervlakte. Kinderen die hun gekleurde speelgoedbedrijf de lucht in schieten waarna het zacht weer land. Ouderen die overal in het gras zitten te picknicken. Zoveel mensen in zo een goede sfeer? Ik snap echt niet waarom Jakarta zo een slechte naam heeft…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092664
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ik-snap-het-toch-niet-helemaal
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-30
[title] => Rijstvelden en tempel
[message] => Schoenen en een deel kleding is niet droog geworden. Dus we zijn op stap gegaan op sandalen en losse schoenen en plastic zakken in de auto. De eerste stop waren de rijstvelden. Het zal een toeristische attractie zijn, maar net alsof je bij ons naar weilanden of akkers gaat kijken. Er schijnen verschillende soorten rijst te zijn, maar voor mij zag het er hetzelfde uit. De gids had de auto elders laten parkeren en had blijkbaar het idee om binnendoor daarheen te lopen. Hij liep echter tot twee keer toe verkeerd. Wij liepen op sandalen en ik zag een slang vanuit de greppel omhoog kronkelen de rijstvelden in. Geen aanlokkelijk idee om door het hoge gras een omweg te maken. Bovendien kleurde de lucht weer donkergrijs en het laatste dat ik wilde was nog een nat pak halen, want dat krijg ik niet meer droog. In een korte broek in Nederland arriveren leek mij geen goed plan. De kortste weg naar de uitgang dus maar. Vervolgens zijn we naar een tempel in het water (Tanah lot) gereden. Alles is gesloten, dus we hebben genoten van de vogels, de rotsen en de golven. Het wemelt er van de mensen en verkopers. Daarna zijn we naar het hotel gereden en hebben daar weer een waslijn opgehangen om te proberen de kleding droog te krijgen. Voor de schoenen gebruiken we de föhn. Is er vast niet voor bedoeld, maar op dit moment zien we even geen andere mogelijkheid. Die wandelschoenen passen niet in de koffer, dus die zullen we in het vliegtuig straks echt aan moeten doen. Vanavond na het eten nog even gewandeld. Hoewel het zondag is, zijn de meeste winkels gewoon op zondagavond open. Ik vermoed zomaar vanwege de toeristen. De koffers bij terugkomst helemaal uitgepakt en geordend, zodat alles weer als handbagage mee kan. Het lijkt te gaan lukken. Hopen dat de laatste kleding morgen droog is en anders zal het goed ingepakt in plastic toch de koffer ingaan.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092658
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 81
[author] => José
[cityName] => Seminyak
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/110/093_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rijstvelden-en-tempel
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-04-29
[title] => je zou er een houten achterste van krijgen
[message] => Want ja, eerlijk is eerlijk; vliegen vind ik echt geweldig maar ik ben evengoed niet zo een ster in stilzitten. Een hele rij voor mezelf is dan ook echt een kadootje. Nu was echter het hele vliegtuig volgeboekt maar gelukkig had ik niet alleen m’n raamplaatsen: er zat daadwerkelijk nog een raam in ook.
Saudia had het wel al een beetje verpest bij me, maar de stoel die ik zelf uit heb kunnen zoeken (tijdens het boeken al) was een gouden gok. Naast de gebedsruimte, nog steeds wel 2 mensen naast me, maar niemand achter me. Dus gewoon reclinen met een schoon geweten!
deel 2 trof ik het minder: echt heel aardige mensen naast me maar uitzicht op de vleugel. En een kapotte USBpoort. Gelukkig gebruikte de buurvrouw de hare niet dus ik heb de hele rataplan weer wel kunnen opladen. En dat was wel fijn ook. Jeddah is een prima vliegveldje, maar WiFi en stroom? Alleen verkrijgbaar bij de Starbucks.
Inmiddels durf ik Saudia wel aan te raden als maatschappij. De stoelen zijn serieus ruim, het eten goed en origineel, en wanneer het niet klopt komen ze met fruitschaaltjes aanrennen om er toch nog iets van te maken. Zelfs het entertainment is prima. En ik vind het geweldig dat iedereen even makkelijk naast en tussen elkaar beweegt. Veel dames met allerhande variaties op hoofdbedekking, mannen die in zwermen in witte kleden gaan, of juist weer een specifiek patroon dragen, door elkaar met westers geklede mensen. Er is een gebedsruimte en er wordt gewaarschuwd als je boven Mekka bent. Verder vind ik het alleen maar prettig dat er geen alcohol geschonken wordt.
Dus ja, zou het toch wel aanraden.
Maar dan misschien liever bij de maatschappij zelf ;)
De overstap op Jeddah gaf weinig problemen, de enige frustratie was dat er weinig creatieve Pringles zijn. De doorvlucht naar Jakarta ging zeer voorspoedig. Vermoeiend wel omdat ze echt helpen met het verzetten van je biologische klok. Heeft tot fijn gevolg dat het nu bijna middernacht is (jakartatijd, NL-tijd 18:00) en zo voelt het ook.
De immigratie bij Jakarta had wel een geocachegehalte; eerst een QRcode scannen, dan een vragenlijst invullen en daarmee een andere QRcode creëeren. Dan naar de balie, maar die vragen om een bonnetje en dat bonnetje haal je dan weer bij balie 12. Balie 12 kon alleen cash innen (het gaat om een visum hier dus), dus naar de andere kant om hem met CC te betalen. Alleen was ook dat niet mogelijk en ben ik van die balie naar de geldautomaat gestuurd, waarna ze me dus wel mijn begeerde bonnetje gaven. Met dat bonnetje weer terug naar balie 12, vanaf balie 12 naar balie 13 want hoewel die het net niet konden konden ze het ineens wel. Maar daar is dan eindelijk mijn stempeltje gezet en ben ik officieel binnen de grenzen van Indonesië nu.
Iets over de 30 graden was het buiten het vliegveld. Zo lekker <3
Gauw de Grab geprobeerd uit te vogelen en zo ben ik dan eindelijk in het hostel beland. Even gerust, gedouched, en een stukje door de omgeving gelopen. Die dus echt een stuk mooier is dan ik verwachtte!
Helaas geen eten kunnen vinden, maar dat rechtvaardigt het SOS-voer dat ik allemaal bij me heb.
Gek ook wel, dat de echte restaurants zo vroeg dicht zijn allemaal…
Morgen ofwel Jakarta verkennen, ofwel naar de tuinen van Bogor en de Bogor-treetopadventures.
Even uitvogelen hoe dat zit met zondag….
Nu eerst even mijn honingraat in.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092628
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 74
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => je-zou-er-een-houten-achterste-van-krijgen
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-29
[title] => Nationaal park Barat en dolfijnen spotten
[message] => Dat laatste neem ik terug. Het heeft de hele nacht geregend en geonweerd en het regende vanmorgen om 5 uur nog toen onze trip om dolfijnen te spotten begon. We gingen met zijn tweeën, want de derde had geen zin in een nat pak. Onderweg kregen we te horen dat de boot niet zou vertrekken zolang het regende. Buienradar gaf aan dat het vanaf 7 uur droog zou zijn, maar dolfijnen zijn vooral vlak na zonsopgang actief. Uiteindelijk is de boot toch vertrokken toen het nog zachtjes regende.Op het meer lagen toen al minstens 50 boten. Allemaal met een buitenboordmotor. Ik denk dat als ik nu uitadem en er een vlammetje bijkomt, ik ontplof. We hebben veel dolfijnen gezien, maar de manier waarop is verschrikkelijk. Zodra er een dolfijn bovenkwam, stoven alle boten er met de punt recht op af. Geen enkel respect voor de dieren.
Na het dolfijn spotten staan er alleen nog maar rijstvelden, tempels en dergelijke op het programma. Tot onze verbazing vertelde onze gids bij vertrek uit het hotel dat het kantoor hem had gebeld en had voorgesteld om naar het nationaal park te gaan. Dat ligt helemaal in het noordwesten van Bali, maar dat wilden we dolgraag en de derde persoon in onze groep was ook meteen voor. De gids had zijn bedenkingen, want het kost extra geld ( we zouden maximaal wel 200.000 rupiah moeten betalen) en dan konden we de rest van het programma niet doen. Wij zagen geen bezwaren, dus gingen we op weg naar het park. Er bleek alleen net een boom op de weg gevallen te zijn. Nog geen 100 meter voor ons. Zijwegen zijn hier niet, dus we moesten wachten totdat met kettingzagen de boom in stukken was gezaagd en deels afgevoerd was. Toen de weg half vrij was, konden we met verkeersregelaars onze weg vervolgen. Aangekomen in het park ging de gids eerst informeren. Later haalde hij ons voor overleg. We konden in het bos dichtbij apen bekijken voor 300.000 rupiah, want het is zaterdag vandaag of met de boot naar het echte wildlife gebied voor 2.500.000 rupiah (circa 52 euro per persoon). Unaniem kozen we direct voor de laatste optie, maar zoveel geld hadden we niet op zak. We betaalden 1.2 k aan en zouden na afloop pinnen. Met de boot werden we naar het park gebracht en gingen vlak langs Java. Dat ligt bijna tegen het park aan. Direct zagen we de Balinese spreeuw, de meest bedreigde vogelsoort ter wereld en nationaal symbool van Bali. Ze hebben een project waar de spreeuwen veilig kunnen broeden en daarna worden ze weer vrijgelaten. Ook de ijsvogel zagen we vrij snel. Een hertje maakte zich snel uit de voeten, want het is geen dierentuin. Je loopt hier echt door jungleachtig bos zonder gebaande wegen. We hadden de pech dat vlak na het zien van genoemde dieren het heel hard begon te regenen. De derde persoon in onze groep moest zijn dure fotoapparatuur opbergen. Onze camera’s zijn waterdicht, maar ook dieren verschuilen zich voor de regen en we zagen dan ook niets meer. Ook de mooie uitzichten op de top waren verdwenen in de wolken. Op het eind gromde een groot hert nog naar ons voordat het snel in de bossen verdween. Heel jammer, maar hier kan niemand iets aan doen. Het regenseizoen lijkt eerder begonnen te zijn. We waren doorweekt, ook de waterafstotende schoenen, maar ook het geld, ons paspoort, een inentingsboekje, de telefoons, onze rugtassen. We hadden geen droge draad meer aan ons lijf. We moesten alleen nog enkele uren in de auto zitten (met airco), voordat we bij het volgende hotel kwamen. De ramen besloegen, dus de chauffeur kon niet anders dan toch de blower aanzetten. Wat hadden we het koud. In het hotel eerst een warme douche genomen, droge kleding aangetrokken en van alles te dragen gelegd en gehangen. Daarna snel nog een hapje gegeten, want het was inmiddels 21 uur en na het ontbijt hadden we niets meer gehad. Toch zijn we blij met deze keuze, want ondanks de regen hadden we dit liever dan het gewone programma.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092626
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 60
[author] => José
[cityName] => Barat
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/752_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nationaal-park-barat-en-dolfijnen-spotten
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-28
[title] => Noord Bali
[message] => Vandaag zijn we naar het noorden van Bali gereden, omdat het toerisme ons niet trekt, maar de natuur wel. Het is een flinke rit, omdat van oost naar west een hoge berg noord en zuid scheidt en er ligt geen tunnel doorheen. Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt. De gids vertelde dat 80% van de mensen in Bali het hindoeïsme aanhangt. Ze geloven in een god, maar er wordt toch aan meerdere goden geofferd. Daarom staan in ieder plaatsje minimaal drie tempels. Voor vele huizen en overal op straat staan bakjes met offers. Deze verwaaien en het is dan ook een smeerbende op straat en in de zee. De zee is hier net plasticsoep.
Onze eerste stop was bij het Beratanmeer. Daar staat de Pura Ulun Danu Bratan tempel. Dit is de hoogst gelegen Hindoeïstische tempel. Binnen het geloof is het belangrijk dat de overledene gecremeerd wordt en de nabestaanden moeten zorgen dat het as in het hiernamaals komt. Hoe hoger dat is, des te meer kans dat het goed komt. Alle meren in Bali, dus ook het Beratanmeer, zijn kratermeren. De tempel staat dus feitelijk op een vulkaan.
Op het hoogste punt van de berg zijn we gestopt en hadden we goed zicht op beide meren, het Buyanmeer en het Tambkinganmeer. Daar stond ook een persoon met een slag, twee reptielen en drie vleermuizen die je tegen betaling op je kon laten zitten. De dieren leken niet ongelukkig, maar ik heb iets tegen dit soort handel. De volgende stop was bij het Airterjun Munduk Waterval. Vreemd genoeg moesten we flink dalen om bij de waterval te komen, maar het leverde wel een leuk plaatje op. Tijdens het wachten vanmorgen op de taxi waren we al begonnen met bloemen in macro op de foto te zetten en bij de waterval en in het eerste park zijn we daarmee doorgegaan. Vaak geen idee welke plant het is en aangezien mijn telefoon kapot is kan ik het ook niet op picturethis opzoeken. Het ziet er wel leuk uit. In Lovina aangekomen zijn we langs de weg gaan lopen. We hadden pleisters nodig en daar zat ergens een apotheek. In mijn beste Indonesisch (gebarentaal) duidelijk gemaakt wat we nodig hadden. Engels verstond zij niet. Bij de tweede poging kwam ze met zeven pleisters aan, die blijkbaar per stuk werden verkocht. Voor het gemak maar alle zeven gekocht en waren we nog geen 20 eurocent armer. Het hotel ligt aan het strand, dus hebben we daar ook nog gewandeld, maar schrokken van de smeerbende. Niet aanlokkelijk om zelfs maar te pootjebaden. Het hotel heeft wel meerdere zwembaden. Tijdens onze wandeltocht langs de straat kwamen we ook langs een dierenwinkel die vissen verkocht. De vissen zaten alvast in zakjes verpakt en hingen zo buiten in de zon. Mooie vissen, maar wat gruwelijk. Zo snel zal het niet verkocht worden. Vanavond tijdens het eten kwam er een enorme stortbui naar beneden. We hebben toen maar een toetje besteld om weer droog terug te kunnen keren naar het hotel. Het regent hard, maar wel kort.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092599
[countryId] => 88
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 65
[author] => José
[cityName] => Lovina
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/487_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => noord-bali
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => Monkeybos
[message] => Vanmorgen zijn we weer teruggevlogen naar Bali. Op de luchthaven hadden we livemuziek van een pianistOnderweg naar hotel in auto wat beelden op de foto gezet om een indruk te geven. Ook een foto van de elektriciteit hier. In het monkeybos hebben we apen gespot. Daar is ook een begraafplaats van de familie van wie het bos eigenlijk is. Na vijf jaar worden ze opgegraven en gecremeerd, zoals hier de traditie is. Daarna nog tempels en een paleis bekeken, maar die waren allemaal gesloten. Dan maar souvenirwinkels bekijken en hele leuke souvenirs gezien, maar helaas wat te weinig ruimte om mee te nemen. We kwamen een goed seafood restaurant tegen en hebben daar heerlijk gegeten, maar kwamen wel tot de conclusie dat we weer geld moesten pinnen. De eerste twee geldautomaten bleken leeg te zijn, maar de derde gaf wel geld. Er kon maximaal 1.500.000 opgenomen worden, circa 90 euro. Miljonair en toch bijna geen geld hebben, maar wel genoeg om weer een paar dagen voort te kunnen. De benzine is hier overigens nog geen euro per liter.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092581
[countryId] => 88
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 60
[author] => José
[cityName] => Ubud
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/259_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => monkeybos
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-26
[title] => Komodovaranen
[message] => Rond vijf uur is de boot weer gaan varen en konden we de zonsopgang ook op de boot zien. Allereerst zijn we aangemeerd bij Palau Padar. Het eiland ligt tussen Rinca en Komodo in en behoort ook tot het nationaal park. We zien ook hier naar de top geklommen. Bij 34 graden Celsius is dat nog een redelijke opgave, maar het uitzicht boven is prachtig.
Daarna zijn we doorgevaren naar Komodo, waar we eindelijk met een ervaren ranger op zoek konden naar de Komodovaraan. We kregen gelukkig een hele ervaren ranger mee die de zaak goed in de hand had en wist wat hij deed. We hebben er uiteindelijk acht gespot van heel jong (drie tot vijf maanden oud) tot volwassen varanen, waarvan de oudste circa 50 jaar oud was. De rangers zijn “gewapend” met een stok die eindigt in een V-vorm. Varanen lijken log, maar we hebben gezien dat ze behoorlijk snelheid (20 km/u) kunnen maken en een beet van deze dieren is dodelijk. Niet alleen vanwege het gif, maar je krijgt meteen een dosis antistollingsmiddel met de beet mee, waardoor je blijft bloeden. Met een lengte van circa drie meter zijn ze de grootste onder de hagedissen en hebben volwassen exemplaren geen natuurlijke vijanden. De jonge komodovaranen leven drie jaar lang in bomen, omdat ze daar veiliger zijn en anders als prooi dienen.
Na dit prachtige avontuur zijn we in de buurt van Komodo, waarschijnlijk Pink beach, nog gaan snorkelen. Hele mooie vissen, maar de stroming was erg sterk. Ten oosten van Komodo is Mata Point, waar we nog zouden gaan snorkelen om de Manta Ray te zien. Weliswaar is nu het broedseizoen van deze dieren en zitten ze hier dan niet, maar soms wordt er nog een enkele gespot. De zee was ruw en we besloten niet te gaan snorkelen, maar vanaf de boot te zoeken. Er is er een gespot, maar het is niet gelukt deze op de gevoelige plaat vast te leggen. Met een spanwijdte van zeven meter zijn het zeer indrukwekkende dieren. Die blijft nog even op het verlanglijstje staan. Op de terugweg werden we spontaan verblijd met de aanwezigheid van dolfijnen. Het spotten van deze dieren staat later deze reis nog op het programma, maar deze kregen we er spontaan bij. Tegen achten meerden we pas weer aan en werden we naar het hotel gebracht. Uitgeput, maar zeer voldaan geslapen in een echt bed.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092574
[countryId] => 88
[pictureCount] => 29
[visitorCount] => 57
[author] => José
[cityName] => Komodo
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/228_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => komodovaranen
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-25
[title] => Snorkelen en slapen op het dek
[message] => Gisteravond kregen we de mededeling van onze gids dat we niet naar het nationaal park zouden gaan, omdat dat veel duurder was geworden. We zouden in plaats daarvan naar een dorp gaan waar mensen een baby komodovaraan thuis hadden. Dat zat mij niet lekker. Ik vlieg niet de halve wereld over om iemands huisdier te zien. Dan kan ik net zo goed naar de dierentuin gaan. De rest van de groep dacht er net zo over en heb ik de reisorganisator op de hoogte gebracht. Als groep hebben we met de gids gesproken, maar die was niet te overreden, dus hebben we hem met de reisorganisator laten bellen. Het was heel simpel, het nationaal park was bij de reis inbegrepen en is dus al betaald. Dat de prijzen zijn gestegen is feitelijk niet ons probleem. De reisorganisator heeft ervoor gezorgd dat we toch naar het nationaal park gaan, maar vandaag lukt dat niet meer, omdat we flink achter op het schema lopen.
Onderweg zijn de snorkelspullen opgehaald en hebben ze nog drinken ingeslagen en daarna naar de boot. Er was niet gezegd dat de koffers in het hotel konden blijven, dus niemand had een reispakketje mee en alle koffers werden aan boord gehesen. Het eerste eiland dat we aandeden was Palau Kelor Komodo. Nadat we naar de top waren geklommen voor het uitzicht, gingen we ons omkleden voor het snorkelen vanaf het strand. De foto’s spreken voor zich. Vervolgens zijn we naar Manjarite beach gevaren en hebben we wederom gesnorkeld. Nu wel met zwemvest aan. Uiteindelijk is gebleken dat slechts een snorkelset in orde was en dat de anderen allemaal lek waren. Ook de maskers sloten slecht, zodat het zoute zeewater oog in de ogen kwam. Al met al niet de beste snorkelervaring, maar de vissen, koraal en zeesterren blijven mooi.
Voor de zonsondergang zijn we naar Palau Koabe gevaren en voor anker gegaan. De zonsondergang was wel mooi, maar ging wat verloren achter de bossen. Aan de andere kant werden we wel spontaan getrakteerd op een volledige regenboog. De reden dat we daarvoor anker waren gegaan was vooral voor de vliegende honden, ook wel vleerhonden genoemd, Dit zijn een groot soort vleermuizen die maximaal een spanwijdte kunnen hebben van 180 cm. Best indrukwekkend dus. Binnen tien minuten na zonsondergang stegen er honderden vleerhonden uit de bebossing op en vlogen over ons heen. Onze camera’s zijn niet gemaakt voor schemer en donker, maar we hebben wel wat foto’s die een indruk geven van hetgeen wij zagen.
Na afloop zijn we nog een stuk verder gevaren en zijn in de buurt van het eiland Rinca voor anker gegaan en hebben de nacht op het dek aan boord doorgebracht. Om ons heen onweerde het, dus het waaide nogal, maar de bliksem in de donkere nacht was wel mooi om te zien. Net als de heldere sterrenhemel overigens. Venus is nog steeds heel helder te zien en de maan ligt hier op zijn rug.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092569
[countryId] => 88
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 51
[author] => José
[cityName] => Rinca
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/164_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => snorkelen-en-slapen-op-het-dek
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => bilsonowen655
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => 一部の男性がダッチワイフに恋をす
[message] => 
相手は髪が短く、顔立ちが美しく、肌が白い美人で、穏やかで従順で、私に口論することは決してない、仕事を休む限り、家にはいつも一緒にいてくれる、私を愛してくれる男性は、いつも私を愛してくれる唯一の人です。 提灯を持ったそんな女性を世界中で探してみると、見つかるかもしれませんし、そんな女性はいないかもしれません。 したがって、内面の理想の基準を下げることに加えて、口が開いたラブドールはこの要件を満たす唯一の他の方法です.
そんな「彼女」がいる人は多い！ 彼女はとても美しく、あなたに腹を立てることはなく、あなたの言葉に従います.さらに重要なことに、彼女はいつでも「先史時代の力」を解放するのに役立ち、愛と優しさを感じることができます. もちろん、その前に、まず彼女を膨らませる必要があります。
インフレータブル ドールを使用することは驚くべきことではありませんが、高校生セックスドールを実在の人物として扱い、恋に落ち、さらには結婚までする人がいるのは不思議なことです。 寂しさゆえの憧れ。
「私があなたの奥さんに触れたら、あなたは幸せですか？」
数日前、映画「ワールド オブ ウォークラフト」が主要な劇場で公開され、全国から大勢のウォークラフト ファンが見物に訪れました。 その中には「彼女」と一緒に映画を見に行った男性もいました。 しかし、この「ガールフレンド」は実在の人物ではなく、他の人の注目を集めるインフレータブル人形です。 誰かが彼の「ガールフレンド」を「痴漢」したとき、その男は非常に不満を抱き、喧嘩さえしました。 「お嫁さんに触られて嬉しいですか？」 この男の心の中では、この有名人リアルドールはすでに彼の「義理の娘」です！
現実の世界では、人は必ずしも完璧ではありません。 良好なパートナーシップを維持するには、長期的な慣らしが必要です。これにより、双方が互いの不完全な側面を受け入れることを学びます。 拒否すると、関係を失うリスクがあります。閉じ目ダッチワイフの存在は、この拒絶のより良い可能性を提供するだけです。
彼女が共感してあなたから離れることを心配する必要はありません、そして彼女が王女の病気に苦しんでいつも傲慢になることを心配する必要はありません、そして彼女が簡単に老けて見えることさえ心配する必要はありません。そして若さを失う。 彼女は永遠にあなたの心の対象であり、あなたが彼女を見捨てない限り、彼女は間違いなく生と死をあなたに依存するでしょう. 彼女はまた、男性として支配し、征服し、支配し、所有したいというあなたの自然な欲求を最大限に満たし、あなたの男らしさを満足させることができます.
ですから、サーバントラブドールをパートナーに選んでくださる方は、それぞれの個性が完璧を求めているのだと思います。 私が望む愛がセックスと静かさだけを必要とし、コミュニケーションを必要としない場合、爆破人形はまさに完璧な選択です. したがって、膨脹可能な人形は、内側の完全な自己の外部への投影です。
- https://www.loveindoll.com/zenn-there-is-a-very-big-market-demand-for-top-quality-Chinese-realistic-looking-babes.html
- https://www.loveindoll.com/nozomi-buy-tall-plump-lips-sexy-goddess-nude-doll.html
[userId] => 442027
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092561
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 39
[author] =>
[cityName] => Japan
[travelId] => 528642
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-04-27
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,japan
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/027_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-24
[title] => Relaxen aan zee
[message] => Vanmorgen om vijf uur weer op, want we werden om 6 uur gehaald voor onze volgende vlucht. We zijn in een uurtje naar de Komodo eilanden gevlogen. We werden afgeleverd in een hotel met zwembaden en aan zee. Lekker in zee gezwommen en wat gespetterd in de zwembaden. Gegeten op het terras met uitzicht op zee. Wat gewandeld bergop, zodat we ook daar een prachtig uitzicht hadden. Ondertussen wat dieren op de foto gezet. Vanavond nog even een kort overleg gehad met onze gids van de komende dagen. Morgen worden we opgehaald voor een boottocht waarop we ook slapen. Veel snorkelen en op zoek naar de Komodo Varaan. Het beloven mooie dagen te worden.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092495
[countryId] => 88
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 143
[author] => José
[cityName] => Komodo
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/444_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => relaxen-aan-zee
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-24
[title] => Indonesië
[message] => Na het ontbijt hebben we onze spullen in de huurauto geladen en van onze medepassagiers. Daarna met zijn vieren naar de luchthaven gereden en de auto ingeleverd. Onze vakantievrienden zouden naar Melbourne vliegen en moesten naar een andere terminal. Automatisch inchecken lukte niet, dus restte ons niets anders dan te wachten tot de balies opengingen. Er zijn nog drie personen uit de groep die ook naar Indonesië gaan, ook natuurliefhebbers en ook mensen die dit alles graag op de foto vastleggen. De vliegtuigen naar Indonesië zijn kleiner, dus onze koffers moesten het laadruim in. Dat verliep allemaal prima. Een visum kan je van tevoren regelen, maar hadden wij niet gedaan, dus dat moest op het vliegveld. Een fluitje van een cent en we waren daar zo doorheen, maar toen kwam de paspoortcontrole in Indonesië. Er waren 28 balies open, maar er zat geen enkele beweging in de rijen. Toen wij uiteindelijk daardoor heen waren, werden we bij de volgende doorgang tegengehouden. Er moesten op pc’s nog formulieren ingevuld worden. Konden we daar weer achteraan in de rij aansluiten. Je moet opgeven waar je logeert, aangeven of je allerlei zaken mee hebt of niet (drugs, explosieven, drank enz.), met wie je reist, hoe lang je blijft en met welke intentie. Daar rolt een QR code uit die geprint moest worden en met dat bonnetje konden we de volgende deur weer door. Net een escaperoom. Bij controle van de koffers werden de zonnebrandcrème en de aftersun in beslag genomen die we in Australië hadden gekocht. Te groot. Toen ook die hindernis genomen was konden we op zoek naar ons vervoer. Die hadden we snel gevonden. In twee auto’s werden de koffers en wij vervoerd. De gordel werkte niet.In rijen van drie tot vier auto’s naast elkaar probeerden we de stad uit te komen. Ondertussen schuiven er tientallen scooters links en rechts al slingerend door de rijen. Auto’s rijden ook niet echt tussen de lijnen, maar daar waar een gaatje is. De claxon wordt hier bij iedere beweging gebruikt, maar wel kort. Dat scheelt in de herrie. Hoe weet ik niet, maar we zijn heelhuids aangekomen. Het vliegtuig was om 18 uur al geland, maar we kwamen na 21 uur pas aan in het hotel. Eerst maar een restaurant gezocht om te eten en daarna slapen, want morgen reizen we verder naar Komodo. De eerste indruk van het land is mooi. Veel beeldhouwwerken en een echt Aziatische sfeer. Helaas was het al donker toen we de luchthaven uitkwamen.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092494
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 57
[author] => José
[cityName] => Bali
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/439_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => indonesi
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-04
[title] => Sjongejongejonge
[message] => sommige mensen leren het echt nooit…
Vanmorgen was ik behoorlijk bijtijds uit de veren, klaar om er een efficiente dag van te maken vandaag. En een van de dingen die ik toch wel graag wilde was onder andere een massage. Niet zo houtje-touwtje, maar zoeen waarddoor je lichaam meteen weer in het gareel getrokken wordt. Even goed gezocht naar een serieuze plek en meteen een fiks pakket geboekt. Eind van de middag had ik aangegeven, prima, of ik er 12:00 kon zijn. Naja, ook goed. Tijd genoeg om even langs het waterpaleis te gaan. Maar voor ik daarheen ging heb ik nog even gekletst en plannen doorgenomen met wat hostelgenootjes. En ontbeten bij het black forest cafe (waar ik ook avondeten van had laten komen met een enorm succes). Ja, en dan is het ineens al tijd voor de massage nog voor ik maar zelfs in de richting van het paleis was geweest. Met in mijn achterhoofd nog steeds dat ik dan daarna wel zou gaan.
De massage was echt top. Reflexologie, het vocht eruit, scrubben, heerlijk. En het is gewoon lekker om weg te dromen. Alleen zijn het dan niet zozeer alleen maar dagdromen, maar ook echt bewustwordingen. Vooral ook over wat ik zelf wil vs wat de wereld wil en verwacht en hoe die te combineren zijn. En dat de tijd dan omvliegt zeg, niet normaal.
Wat wel een domper was is dat mijn pasje niet pakte en ik te weinig cash bij had want ik zou met pasje betalen… En dan begint de reeks tegenslag. Paypal stuurt geen verificatie, wallet pakt niet, en dan barst de regen ZO hard los dat het een uur duurt voor je er doorheen kunt. Samen met iemand naar de pinautomaat die dan het geld meeneemt. Top geregeld hoor, maar zo’n ABN-pasje gaat ook niet overal in. De 2e deed het uiteindelijk. En daar was ik zo blij mee dat ik meteen het geld opborg en haar betaalde en me toen realiseerde dat er ook nog een essentiele actie nodig was als “ haal je pasje weer uit de automaat” . En dat was dus te laat. Opgegeten het pasje. Het jochie dat bij er aan het werk was sprak geen woord engels, maar via translate kon hij nog wel vertellen dat ik gewoon moest wachten. Het kwam allemaal wel. Nou, er kwam dus helemaal niets meer dus dat pasje is gewoon vernietigd. Niets meer tegen te doen. Serieus. Zo zonder de ritalinnetjes merk ik weer wel heel goed waar ik ze voor nodig heb.
Uit puur balen heb ik toen geen grab meer genomen naar het hostel maar ben ik gaan lopen. Even de boosheid eruit. Nou en regen, prima, is het des te sneller weer over. Werkte top hoor. Geen paleis meer gezien natuurlijk, het was intussen al laat ook. Maar een uurtje lopen valt mee. Toen maps echter na bijna een uur nog steeds vond dat ik een uur moest heb ik besloten toch maar te grab verder te gaan. In eerste instantie was er niet eens iemand beschikbaar maar dat ging snel genoeg alsnog wel. En een wederom prima ritje later was ik dan weer in het hostel terug. Warme douche, heeeeeeeel erg lekker eten, en dan even schrijven. Intussen kennis gemaakt met weer nieuwe mensen, en een tour geboekt voor morgenochtend naar de zonsopkomst bij de Borobudur en de Merapi.
En weet je, ik vind het echt heel jammer dat ik maar 4 dagen hier ben. Ik vind Jogja echt een ontzettend gave stad en ik merk dat ik hier graag langer had gebleven. Dusdanig dat ik toch maar ga kijken of ik mijn doorreis iets kan verschuiven of dat ik hier straks nog extra dagen heen kom misschien. Ik ben hier gewoon nog niet klaar. Maar overmorgen vertrek ik alweer. Jammer hoor. Hoewel nieuwe plaatsen ook weer nieuwe dingen te bieden hebben. Misschien ben ik wel te oud aan het worden voor het snelle. Hoewel in Mexico 4 dagen steeds echt goed haalbaar was. Maar dat was allemaal ook veel makkelijker aanloopbaar en te combineren met tours.
Waar ik trouwens ook wel even hardop om heb gelachen: er komen weleens ineens (ogenschijnlijk) random nederlandse woorden voorbij hier. Alleen “istimewa” naar de Souburgse electroboer, nee. Die had ik niet echt verwacht. Ik had echt altijd de overtuiging dat het zeeuws was voor “is dat me wat”, maar het is gewoon Indonesisch voor “speciaal”. Het is ook echt niet dat ik niet weet dat de Molukse community in Souburg echt groot is ofzo. Nooit bij stilgestaan…
Maar goed. over 5 uur vertrekt de tour, dus het is ontzettend tijd om te gaan slapen.
Tot morgen weer, met hopelijk wat spannender verhalen!
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092798
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 40
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sjongejongejonge
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-03
[title] => Prambanan
[message] => Ik zou een wat rustiger dagje doen vandaag en ik heb me daaraan gehouden. Niet geheel vrijwillig, maar toch wel lekker. Tempels kijken was het idee, eigenlijk had ik Borobudur en Prambanan wel in 1 dag willen doen, maar ik heb gisteren niet gevonden wat ik wilde qua zonsopkomsttoer. Dus dacht ik vandaag, ik ga naar Parmbanan en daarna naar de binnenstad voor de koloniale gebouwen daar. Prambanan zou met de bus heel makkelijk te bereiken zijn, eerst met de Grab naar de binnenstad en dan 1,5 u in de bus.
Ik heb voor de gein even gekeken hoe duur het zou zijn om alles met de Grab te doen en dat was zo een lachertje (3 euro voor 45 km) dat ik zonder verdere twijfel meteen voor Grab ben gegaan. Grabbike XL om precies te zijn. Zit je net wat ruimer, voor zo’n rit en nog geen dubbeltje echt een aanrader. En dat was het. Mooie scoot! En zeer comfortabel. Gewoon genieten zo’n rit.
Prambanan zelf is een schitterend hindoestaans tempelcomplex. Immens groot. Veel onbekender dan de borobudur maar de meeste mensen kennen Prambanan wel van de foto. Een beetje onwerkelijke plaats is het ook wel. Je ziet steeds niets, niets, niets en dan ineens staat daar een megatempel voor je neus. En ineens weer een andere. Er zijn behoorlijk wat kleinere gebouwen zo, op een schitterend stukje land. Daarbij ook het nodige aan ontspanningsmogelijkheden, zitplekjes in de schaduw, en zelfs de verhuur van scooters, fietsen, segways en electrische steps om een rondje om de kleinere tempels te maken. Mijn hart zei segway, mijn verstand zei dat ik dan met een gipsvlucht naar huis kon dus het werd een electrische step. Die is meer van het niveau “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” en dat bleek ook zo. Ondanks het scheve stuur en de verdachte zwenkerigheid van dat ding was het helemaal gaaf om erop los te crossen. En het verschil tussen een kwartier en 3 kwartier is ook zo groot niet toch? Ik heb ze gewaarschuwd dat ik nooit in een kwartier alles bekeken zou hebben…
Wat ik niet direct verwachtte is dat bijna alle torens te beklimmen zijn. Je mag er gewoon in. Het lijkt erop dat iedere toren een andere heilige heeft. De versieringen zijn uitbundig en de hele plaats maakt dat je niet echt anders kunt dan de eeuwen door je vaten te voelen stromen.
Leuke bonus was nog wel dat er een geocache op het terrein bleek te liggen. Heerlijk dat je van zoiets simpels zo oprecht blij kunt worden.
Ook hier heb ik een paar keer het verzoek gehad om op de foto te gaan met iemand. Het leukste was nog wel weer een groep jongemannen, ik dacht dat ze wilden vragen of ik een foto van hun samen wilde maken, maar nee, het ging om mij. En dan te bedenken dat ik mijn zonnebril op had. Toen ik vroeg of die af moest omdat ik blauwe ogen heb werden ze echt raar in hun hoofd ervan, hoppa, een voor een op de foto en toen een groepsselfie. Quid pro quo doctor, ik heb er ook een gemaakt.
Na Prambanan wilde ik eigenlijk door naar Kraton. Het centrum. Het waterpaleis. Maar nog voor ik bij de uitgang was kreeg ik een waterpaleis in de vorm van een wolkbreuk. Ik weet het hoor, als het regent in de tropen regent het HARD. Maar ik blijf dat toch een beetje onderschatten. Dat werd niet eens een motor voor de terugweg, maar gewoon een auto. En dat, was -hoewel echt nodig- niet echt de beste keuze. Natuurlijk had ik niet lang nodig voor ik weg zat te dommelen in daar op die achterbank. Maar mis ging het pas toen de chauffeur iets te ver reed en ik moest rennen naar het hostel om nog een droge vezel over te houden. Want eenmaal in het hostel wist ik meteen “mijn telefoon!” Mja, die was weg dus.
Meteen via de tablet gemaild naar Grab, maar ik denk dat dat niet nodig was. Een uurtje later stond de chauffeur er weer ‘miss, is yours eh” . JA MAN REDDENDE ENGEL!!!
Dus ja, dat heeft er ook wel voor gezorgd -samen met de regen- dat ik gewoon lekker in het hostel gebleven ben. Er is een hottub (coldtub) en het was toch ook al tegen 6, dus verstand op nul, beetje kletsen, beetje badderen, beetje niksen. En dat noem ik dan gewoon qualitytime om de indrukken van de dag/dagen te laten zakken.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092773
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => prambanan
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-02
[title] => Rail away
[message] => Het slapen op slaapzalen heeft toch wel als grootste nadeel dat er ook weleens mensen ‘s nachts binnen komen. Dat was vannacht. Ik lag al op een half oor omdat ik me echt heel erg niet wilde verslapen, maar het was om 2:30 wel vroeger dan ik gehoopt had. Nou ja, te laat ben ik in ieder geval niet gekomen.
Over de treinreis heb ik serieus voorpret gehad. Het is niets voor mij om een klein vermogen uit te geven aan een first class en luxe, maar deze heb ik echt het mooiste van het duurste genomen. Voor een rit van 7 uur mag dat ook wel…
Het feest begon al bij het wachten, een uur voor vertrek moest ik al aanwezig zijn, maar het wachten in de luxurylounge is alles behalve een straf. Goede koffie, hapjes, mooi uitzicht, comfortabele banken en geroepen worden en naar de trein begeleid worden als die er is, echt hoor, een hele beleving.
De binnenkant van de trein is net zo gaaf. Schuine stoelen, een per kant, met net zo’n scherm en entertainment als in het vliegtuig. De stoel kan helemaal plat, en zo kun je lekker soezend genieten van de meest prachtige uitzichten. Van mij had die rit echt nog wel een hele tijd langer mogen duren, het was puur genot. Van de luxe gebouwen in Jakarta naar de krottenwijken, en dan ineens is het vlak en leeg. Maakt het plaats voor bananenbomen, ondefinieerbare bossages en uiteindelijk neemt de landbouw het over. Rijstvelden, in vele variaties en met de meest wisselende achtergronden. Dorpen tussendoor, huisjes, het is allemaal prachtig. En de tijd zoeft voorbij. 7 uur voelt als nog geen 2 uurtjes. Wat een geweldige ervaring, ik kan dit iedereen aanraden.
Jogyakarta (ik blijf steeds andere spellingen tegenkomen) is een stukje minder druk dan Jakarta, maar nog steeds een behoorlijke bijenkorf. Er wordt weinig getoeterd, maar er blijft wel chaos overal.
Het is wel echt een levendige stad die me een beetje doet denken aan Oaxaca, in de zin dat er op iedere straathoek wel een feest lijkt te zijn. Het hostel is een zusterhotel van dat in Jakarta, maar direct gezelliger qua atmosfeer. Minder top qua ligging geloof ik, maar dat maakt niet uit. Grab grab grab! En deze mazzelaar komt er goed vanaf, de knul die dienst heeft is ook vegan en weet dus heel prima waar ik heen moet.
Hopsa, achterop de brommer en gaan met die banaan. Malioboro blijkt de straatnaam te zijn van “de place to be”, van het bruisende hart. Het restaurant blijkt bijna onvindbaar maar met wat hulp van een batikverkoper (een gewaarschuwd mens telt voor 2, ik doe er niet aan mee) kom ik toch ter plekke en heb daarna nog een heel poosje door de winkelstraat lopen struinen. Niets gekocht, behalve 2 lange broeken omdat ik gewoon echt heel erg slecht heb ingepakt. Ik heb qua lange broeken alleen een spijkerbroek mee en een sportbroek, mijn jurken zijn ook niet lang genoeg, maar het is wel zo dat als ik de tempels wil bezoeken of ergens heel wil ofwel schouders als kuiten bedekt moeten zijn. Dusssssss…. Dan maar 2 broeken erbij die lekker flodderig zijn om te combineren met mijn holy teva’s.
morgen verwacht ik met de bus een tripje naar een tempel te doen. Schijnt indrukwekkend te zijn. Ik ben benieuwd en tot nu toe niet teleurgesteld….
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092738
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 45
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rail-away
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-01
[title] => Monkey see, monkey do
[message] => Het zo lekker slapen heeft 1 nadeel; dat verwacht je de dag erna ook. Maar nee. Toch wel een paar keer wakker geweest en ik weiger in alle toonaarden toe te geven dat het mijn rug is die weer opspeelt en kennelijk in combi met veel lopen of lang zitten gaat klagen. Goede remedie voor: uitrekken die handel en in de plooi schoppen.
Vanmorgen dus na het opstaan maar uitgevogeld hoe de trein werkt. Het treinstation Jakarta Kota zit op kruipafstand en Bogor heeft 2 dingen waar ik erg graag heen wil. Wat advies aan de hostelmedewerkers gevraagd en op pad gegaan met verbijstering a la “hoe dan”. Eerst een pasje kopen en dan tegoed erop zetten. Dan door de poortjes bliepen en de juiste trein in. “Je hebt geluk, de trein die Bogorlijn heet rijdt rechtstreeks naar Bogor, je hoeft nergens over te stappen. Je rit kost net minder dan 2 dollar, maar je doet er bijna 2 uur over”.
Zie je de error? 2 uur in de trein voor nog geen 2 euro? En het is echt waar ook he! En dan zijn de treinen nog mooi en netjes schoon ook! Sterker nog: nadat iedereen was ingestapt zijn ze met een desinfectans de vloer komen dweilen. Mondkapjes verplicht (en je werd aangesproken) en het was gewoon echt heel netjes. Het enige dat wel apart was is dat de banken allemaal zijwaarts staan. Geen zitjes, gewoon lange banken tegen de zijkant. Desalniettemin heb ik heerlijk liggen knorren. En mij ook weer echt niet onveilig gevoeld.
Eenmaal in Bogor was daar wel een shockmoment. Lonely Planet spreekt van rustig, authentiek en ydillsch. Ik weet niet precies wat ze ermee bedoelen en of ik de juiste pagina wel heb gelezen, maar t ligt aan Jakarta vast en zodra je het station uit stapt vraag je je vooral af waar die warpzone nou zit omdat je ineens midden op een markt/schoolplein/sportcomplex staat. Ik overdrijf echt niet lieve mensen… Het is gewoon …een shock. En zodra je je daar een weg doorheen gewurmd hebt is er een straat die niet onder doet voor het centrum van Jakarta. Zoveel motoren, zoveel drukte, helemaal onverwacht. Prima, maar onverwacht.Voor het opgepikt worden door de Grab heb ik dus maar een iets rustiger punt opgezocht. Heel aardige driver, geen woord Engels maar dat is ok. Hij reed igg fatsoenlijk en zijn scoot zat prima. Of was het een motor? Geen idee. De kans om harder te gaan was nergens maar zijn helm zat tenminste netjes en hoefde ik niet steeds vast te houden.
De drukte van de stad heeft nog echt een tijdje aangehouden, maar uiteindelijk werden de wegen slechter, de huizen en winkeltjes minder, het uitzicht mooier en de bochten getikter. Na een goed uur ging me wel opvallen dat de driver wel heel vaak op zijn maps keek waar hij heen moest en het ook een paar keer moest vragen. Om weer om te moeten draaien en de weg de andere kant op te nemen. Hoewel het uitzicht echt prachtig was begon ik me wel lichtelijk zorgen te maken. Zouden we ooit op de juiste plek terecht komen? En HOE kom ik ooit weer terug dan…
Maar na een fikse rit was daar dan eindelijk HET doel: Bogor Treetop Zipline! Sja, dan de ingang nog vinden op een plaats waar niemand Engels spreekt. Ook daar weer een stukje vertraging opgelopen, maar uiteindelijk is de missie geslaagd en kon ik van start. Al onderweg naar platform 1 kwamen we aapjes tegen, ik nog helemaal happy, de gidsen (je krijgt 2 man mee) hadden meer zoiets van “ negeer ze maar, maak fotos als je wilt, maar raak ze nooit aan”. Na wat instructie over het zekeren (er is geen seconde in het hele parcours dat je niet vastgeketend zit, maar je moet het zelf doen) kon ik eindelijk. Eindelijk! Aan een kabeltje door de boomtoppen glijden.Wat een zaligheid is dat toch. En hoewel dit absoluut geen spannende track was was het echt een mooie en bijzondere. Iets met een waterval, en ook apen die zich wel wilden laten zien. De gidsen waren uiterst professioneel en deden me enorm aan Peter Pan denken. Eeuwig speels. En toch: ik ben onder de indruk van hoe correct ze waren. Zelf waren ze ook geen enkel moment ongetekend en de portofoons werden zeer zorgvuldig gebruikt. Ze hebben hun best gedaan intussen wat leuke filmpjes en fotos te nemen (waarvan ik inmiddels weet dat er maar een zeer klein deel geslaagd is) en ik kan niet anders dan lof hebben.
Ik mocht zelfs na het parcours nog even mijn telefoon terug opladen en heb zo een poosje echt letterlijk aapjes zitten kijken.
Voor deel 2 van het plan was het inmiddels te laat. De botanische tuinen. Die schijnen in Bogor echt heel goed te zijn, maar helaas. Ik ben blij dat ik nog niet alles heb geboekt en vastgelegd want nu ik weet hoe makkelijk het is om in Bogor te komen kan ik dat misschien de dag van de terugreis nog doen. Maar goed, er staat nog zoveel te wachten dat die tuinen ook laag op de prioriteitenlijst kunnen komen. We gaan het zien!
De terugreis duurde maar een uurtje, volgens mij volledig dat waar je altijd voor gewaarschuwd wordt: cash betaald, geen bedrijfsleiding, we moesten zelfs een helm ophalen bij die knul thuis (dat wist ik niet voor ik opstapte). Maar hij reed prima, en met het zien van zijn huis, de straat waar hij woont en alles; ik begrijp het als het allemaal wat illegaal is. Maar voor 12 euro? En die chap moet ook nog weer helemaal terug dan. Het is hem in ieder geval gegund.
De trein terug was weer net zo aangenaam als de heenreis. Heel erg goed te doen.
Morgen ga ik Jakarta verlaten en reis ik door naar mijn 2e stop: Jogyakarta. Een stad die wederom veeeeeel te bieden lijkt te hebben en waarvoor 4 nachten bij voorbaat al te kort lijken. De Borobudur, bijvoorbeeld. Of Bromo. Of Iljen. Het een lijkt nog indrukwekkender dan het ander. Maar ook de reis erheen. In een van de meest luxe treinen die er bestaat, gedurende 6/7 uur genieten van een uitzicht waarover ik niets dan lof en goeds gehoord heb.
Maar eerst nog even gewoon hier de avond afmaken en morgen maar zorgen dat ik in die trein terecht kom (want het is vanaf Gambir. En Kota en Gambir zijn niet verbonden, dus dat wordt met de autograb denk ik).
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092693
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 50
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => monkey-see-monkey-do
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-04-30
[title] => Ik snap het toch niet helemaal…
[message] => Toen ik aan het rondkijken en rondvragen was wat er in Indonesië eigenlijk echt niet gemist mag worden was 1 ding best duidelijk: Jakarta is een plek om te landen en met de grootste haast weer weg te geraken. Mja, dat is tekst waar ik me tot op zekere hoogte iets van aantrek maar het motiveert me vooral om dan toch gewoon een dagje rond te kijken. Die dag was vandaag. En dat was een prima idee.
Ja, het is een heel erg drukke en waanzinnig chaotische stad. Maar ook een ontzettend gezellige en mooie stad. Typisch gevalletje “je moet het wel willen zien”.
En dat gaat verrassend makkelijk. Het scheelt ook wel denk ik dat ik heb geslapen als Doornroosje. Heerlijk. De bedden in het hostel zijn echt heel comfortabel. Het idee van een capsule. Geen plek naast je maar gewoon muren, maar bij het voeteneind is er alleen een gordijntje. Je hebt dus alle rust en privacy. Niet te warm, niet te koud, heerlijk matras, alle rust, echt hoor, ik zou zo alle nachten kunnen slapen.
Het was dan ook al relatief schandalig laat dat ik opstond. Denk overigens niet dat ik dat erg vind: zo een eerste dag is dat echt heel erg prima en sowieso heb ik mezelf heel erg beloofd rustig aan te doen. Daarbij: 10u is echt niet extreem.
De eerste stap bestond uit het halen van wat te eten. Nog geen supermarktachtige gezien en ook geen fruit op durian na maar de reviews van een tentje in Chinatown -dat op loopafstand zit- zijn erg goed.
Het bleek een klein toonbanken te zijn met vooral verschillende vleesvervangers. Het een zag er nog beter uit dan het ander en op een enkel gerechtje na (want paddestoelen) heb ik van alles een hapje op mijn bord gekregen om zo uitgebreid te proeven. Thee erbij, rijst erbij, mamamia, het een was nog lekkerder dan het ander. Wat een hit! Ik ben fan. En dat voor nog geen 2 euro, je snapt het bijna niet.
De volgende stap was Tamanmini. Een park dat me gisteren al is aangeraden door de chauffeur en vanmorgen door de hostelmedewerker. Het hebben van een zipline heeft me zonder moeite over de streep getrokken.
En when in Rome… Dus ik ben achterop de motor gesprongen. De hoeveelheid motoren hier is enorm, oké, de hoeveelheid ALLES hier is enorm maar de motoren spannen de kroon. De apps/het principe Grab en Uber zijn bij de meeste mensen wel bekend denk ik, zo niet: het is gewoon een taxi-idee. Je laat weten waar je bent, dat je opgehaald wilt worden (en door watvoor voertuig) en waar je heen wilt. Alle chauffeurs krijgen dan een melding en degene die je willen rijden laten dat weten. Je krijgt dan een bevestiging met een foto van de chauffeur, zijn reviews en het kenteken van het voertuig. En je kunt realtime volgen waar de chauffeur is. Alle betalingen gaan via de app en je krijgt vooraf het bedrag door. Best een perfect systeem. En hier kun je dus ook ervoor kiezen om met de motor/scooter opgehaald te worden. En dat is dus wat ik heb gedaan. Met de grabmotor naar het park. Goede gein, een stuk sneller ook dan met de auto denk ik want de motor vliegt overal tussendoor. Hoewel het volkomen krankzinnig is -13 motoren naast elkaar bij een stoplicht, 5 mensen op 1 motortje- voelt het echt niet onveilig of spannend. Het is gewoon goeie gein. De warmte op je vel, de zooi om je heen, de verschillende luchtjes die overal hangen, en daarbij: die chauffeur heeft er alleen maar belang bij om je zo snel en goed mogelijk af te zetten. Beschadigingen/ongelukken/gekke dingen betekent alleen maar inkomensverlies en hoe blijer je bent hoe meer fooi, dus je weet dat ze wel echt voorzichtig genoeg zijn.
Gelukkig heb ik de gok niet genomen om te gaan lopen, het bleek gewoon een uur weg te zijn. En de entree? Nog chaotischer dan het verkeer. Ik kon er echt geen touw aan vastknopen wat er nou te beleven was en waar ik heen moest. Dus op goed geluk maar een beetje achter de meute aan gehobbeld en toen kwam er inderdaad een bord met een plattegrond en wat meer uitleg. Het idee is dat het een gewoon park is, met allemaal gebouwen/hoeken/attracties en themas gebaseerd op de verschillende delen van het land. Echt een heel erg leuk idee dat ook genoeg variatie biedt. Er zijn speeltuinen, heeeeeeeeeeeeeel veel stukken waar je kunt zitten om te eten en drinken en rusten, er is verhuur van e-steps, fietsen, scooters, elektrische driewielers, er rijden busjes rond (denk op z’n Eftelings) en een kabelbaan. Omdat het wel een beetje verouderd is rijden er geen treintjes en airshuttle meer, maar ik hoop dat ze nu na de corona weer wat meer mogelijkheden hebben om te vernieuwen en alles dat is afgebroken te herstellen. Want wat er goed uitziet, ziet er echt goed uit en is in alles de moeite waard. Gelukkig is dat ook het grootste deel.
De kabelbaan is uiteraard mijn eerste doel en biedt een leuke gelegenheid om rond te kijken wat het park allemaal te bieden heeft. Met name Papua ziet er erg leuk uit en aan Bali is duidelijk ook de nodige aandacht besteed. Ik weet niet bij welk deel het zwembad hoort maar daar is het ook een drukte van jewelste. Ontzettend gaaf.
Een zipline is het niet bepaald. Maar het uitzicht is tof en het laat me zien wat ik van het park kan verwachten.
Wat ik niet kon zien is de reactie van de mensen. Het is voor mensen op een of andere manier soms raar om mij te zien. Ik maak wel vaker foto’s van en voor mensen, ook nu werd me dat weer gevraagd en ik heb het zelf ook aangeboden. Dat begon bij een groepje jonge mannen, pubers meer denk ik. Ik zag ze klooien met de selfiestand en heb een paar foto’s voor ze gemaakt. Maar toen wilden ze ook met mij op de foto. Voor de herinnering, denk je dan nog. Maar de bedoeling was een voor een, en dat hebben ze ook echt allemaal heel blij gedaan. Met nog wat geklets achteraf, heel bijzonder. Maar de volgende (moeder en kind) wilden me ook al op de foto. Dat kind keihard huilen natuurlijk, maar dat was allemaal niet erg. Op FB las ik wel terug dat de meeste europeanen Jakarta overslaan en dit soort verzoeken niet ongewoon of verkeerd zijn. Ik ben gewoon exotisch voor ze met dat witte vel en die grote blauwe ogen.
Opgehaald worden uit het park bleek iets meer uitdaging te zijn. Zo moeilijk als je er in komt, zo lastig is de uitgang ook weer te vinden. Of eigenlijk: het punt waar Grab wil dat je heen gaat. Snap het ook wel, het was spits en een grote kakofonie van toeters, motoren en alles dat door elkaar heen schiet.
Maar ook dat is gelukt en de tocht op de motor naar Monas (monument National) kon beginnen. Nooit geweten dat Jakarta een Central Park heeft maar zo ziet het er wel uit. Een veel grotere oppervlakte dan gedacht, een grote markt, kermisattracties, een watershow en een zijde van de toren was voorzien van een lichtprojectiee waar mensen hun eigen tekst in konden laten zetten. Hoe lief is het dan dat er iemand ten huwelijk gevraagd wordt via dat medium en een paar minuten later er een grote jajajaja op staat. Al die mensen die tegelijk gingen klappen ervoor; het is echt gaaf. En het zou me echt niet verbazen als we het over duizenden mensen hebben zo over de hele oppervlakte. Kinderen die hun gekleurde speelgoedbedrijf de lucht in schieten waarna het zacht weer land. Ouderen die overal in het gras zitten te picknicken. Zoveel mensen in zo een goede sfeer? Ik snap echt niet waarom Jakarta zo een slechte naam heeft…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092664
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ik-snap-het-toch-niet-helemaal
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-30
[title] => Rijstvelden en tempel
[message] => Schoenen en een deel kleding is niet droog geworden. Dus we zijn op stap gegaan op sandalen en losse schoenen en plastic zakken in de auto. De eerste stop waren de rijstvelden. Het zal een toeristische attractie zijn, maar net alsof je bij ons naar weilanden of akkers gaat kijken. Er schijnen verschillende soorten rijst te zijn, maar voor mij zag het er hetzelfde uit. De gids had de auto elders laten parkeren en had blijkbaar het idee om binnendoor daarheen te lopen. Hij liep echter tot twee keer toe verkeerd. Wij liepen op sandalen en ik zag een slang vanuit de greppel omhoog kronkelen de rijstvelden in. Geen aanlokkelijk idee om door het hoge gras een omweg te maken. Bovendien kleurde de lucht weer donkergrijs en het laatste dat ik wilde was nog een nat pak halen, want dat krijg ik niet meer droog. In een korte broek in Nederland arriveren leek mij geen goed plan. De kortste weg naar de uitgang dus maar. Vervolgens zijn we naar een tempel in het water (Tanah lot) gereden. Alles is gesloten, dus we hebben genoten van de vogels, de rotsen en de golven. Het wemelt er van de mensen en verkopers. Daarna zijn we naar het hotel gereden en hebben daar weer een waslijn opgehangen om te proberen de kleding droog te krijgen. Voor de schoenen gebruiken we de föhn. Is er vast niet voor bedoeld, maar op dit moment zien we even geen andere mogelijkheid. Die wandelschoenen passen niet in de koffer, dus die zullen we in het vliegtuig straks echt aan moeten doen. Vanavond na het eten nog even gewandeld. Hoewel het zondag is, zijn de meeste winkels gewoon op zondagavond open. Ik vermoed zomaar vanwege de toeristen. De koffers bij terugkomst helemaal uitgepakt en geordend, zodat alles weer als handbagage mee kan. Het lijkt te gaan lukken. Hopen dat de laatste kleding morgen droog is en anders zal het goed ingepakt in plastic toch de koffer ingaan.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092658
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 81
[author] => José
[cityName] => Seminyak
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/110/093_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rijstvelden-en-tempel
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-04-29
[title] => je zou er een houten achterste van krijgen
[message] => Want ja, eerlijk is eerlijk; vliegen vind ik echt geweldig maar ik ben evengoed niet zo een ster in stilzitten. Een hele rij voor mezelf is dan ook echt een kadootje. Nu was echter het hele vliegtuig volgeboekt maar gelukkig had ik niet alleen m’n raamplaatsen: er zat daadwerkelijk nog een raam in ook.
Saudia had het wel al een beetje verpest bij me, maar de stoel die ik zelf uit heb kunnen zoeken (tijdens het boeken al) was een gouden gok. Naast de gebedsruimte, nog steeds wel 2 mensen naast me, maar niemand achter me. Dus gewoon reclinen met een schoon geweten!
deel 2 trof ik het minder: echt heel aardige mensen naast me maar uitzicht op de vleugel. En een kapotte USBpoort. Gelukkig gebruikte de buurvrouw de hare niet dus ik heb de hele rataplan weer wel kunnen opladen. En dat was wel fijn ook. Jeddah is een prima vliegveldje, maar WiFi en stroom? Alleen verkrijgbaar bij de Starbucks.
Inmiddels durf ik Saudia wel aan te raden als maatschappij. De stoelen zijn serieus ruim, het eten goed en origineel, en wanneer het niet klopt komen ze met fruitschaaltjes aanrennen om er toch nog iets van te maken. Zelfs het entertainment is prima. En ik vind het geweldig dat iedereen even makkelijk naast en tussen elkaar beweegt. Veel dames met allerhande variaties op hoofdbedekking, mannen die in zwermen in witte kleden gaan, of juist weer een specifiek patroon dragen, door elkaar met westers geklede mensen. Er is een gebedsruimte en er wordt gewaarschuwd als je boven Mekka bent. Verder vind ik het alleen maar prettig dat er geen alcohol geschonken wordt.
Dus ja, zou het toch wel aanraden.
Maar dan misschien liever bij de maatschappij zelf ;)
De overstap op Jeddah gaf weinig problemen, de enige frustratie was dat er weinig creatieve Pringles zijn. De doorvlucht naar Jakarta ging zeer voorspoedig. Vermoeiend wel omdat ze echt helpen met het verzetten van je biologische klok. Heeft tot fijn gevolg dat het nu bijna middernacht is (jakartatijd, NL-tijd 18:00) en zo voelt het ook.
De immigratie bij Jakarta had wel een geocachegehalte; eerst een QRcode scannen, dan een vragenlijst invullen en daarmee een andere QRcode creëeren. Dan naar de balie, maar die vragen om een bonnetje en dat bonnetje haal je dan weer bij balie 12. Balie 12 kon alleen cash innen (het gaat om een visum hier dus), dus naar de andere kant om hem met CC te betalen. Alleen was ook dat niet mogelijk en ben ik van die balie naar de geldautomaat gestuurd, waarna ze me dus wel mijn begeerde bonnetje gaven. Met dat bonnetje weer terug naar balie 12, vanaf balie 12 naar balie 13 want hoewel die het net niet konden konden ze het ineens wel. Maar daar is dan eindelijk mijn stempeltje gezet en ben ik officieel binnen de grenzen van Indonesië nu.
Iets over de 30 graden was het buiten het vliegveld. Zo lekker <3
Gauw de Grab geprobeerd uit te vogelen en zo ben ik dan eindelijk in het hostel beland. Even gerust, gedouched, en een stukje door de omgeving gelopen. Die dus echt een stuk mooier is dan ik verwachtte!
Helaas geen eten kunnen vinden, maar dat rechtvaardigt het SOS-voer dat ik allemaal bij me heb.
Gek ook wel, dat de echte restaurants zo vroeg dicht zijn allemaal…
Morgen ofwel Jakarta verkennen, ofwel naar de tuinen van Bogor en de Bogor-treetopadventures.
Even uitvogelen hoe dat zit met zondag….
Nu eerst even mijn honingraat in.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092628
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 74
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => je-zou-er-een-houten-achterste-van-krijgen
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-29
[title] => Nationaal park Barat en dolfijnen spotten
[message] => Dat laatste neem ik terug. Het heeft de hele nacht geregend en geonweerd en het regende vanmorgen om 5 uur nog toen onze trip om dolfijnen te spotten begon. We gingen met zijn tweeën, want de derde had geen zin in een nat pak. Onderweg kregen we te horen dat de boot niet zou vertrekken zolang het regende. Buienradar gaf aan dat het vanaf 7 uur droog zou zijn, maar dolfijnen zijn vooral vlak na zonsopgang actief. Uiteindelijk is de boot toch vertrokken toen het nog zachtjes regende.Op het meer lagen toen al minstens 50 boten. Allemaal met een buitenboordmotor. Ik denk dat als ik nu uitadem en er een vlammetje bijkomt, ik ontplof. We hebben veel dolfijnen gezien, maar de manier waarop is verschrikkelijk. Zodra er een dolfijn bovenkwam, stoven alle boten er met de punt recht op af. Geen enkel respect voor de dieren.
Na het dolfijn spotten staan er alleen nog maar rijstvelden, tempels en dergelijke op het programma. Tot onze verbazing vertelde onze gids bij vertrek uit het hotel dat het kantoor hem had gebeld en had voorgesteld om naar het nationaal park te gaan. Dat ligt helemaal in het noordwesten van Bali, maar dat wilden we dolgraag en de derde persoon in onze groep was ook meteen voor. De gids had zijn bedenkingen, want het kost extra geld ( we zouden maximaal wel 200.000 rupiah moeten betalen) en dan konden we de rest van het programma niet doen. Wij zagen geen bezwaren, dus gingen we op weg naar het park. Er bleek alleen net een boom op de weg gevallen te zijn. Nog geen 100 meter voor ons. Zijwegen zijn hier niet, dus we moesten wachten totdat met kettingzagen de boom in stukken was gezaagd en deels afgevoerd was. Toen de weg half vrij was, konden we met verkeersregelaars onze weg vervolgen. Aangekomen in het park ging de gids eerst informeren. Later haalde hij ons voor overleg. We konden in het bos dichtbij apen bekijken voor 300.000 rupiah, want het is zaterdag vandaag of met de boot naar het echte wildlife gebied voor 2.500.000 rupiah (circa 52 euro per persoon). Unaniem kozen we direct voor de laatste optie, maar zoveel geld hadden we niet op zak. We betaalden 1.2 k aan en zouden na afloop pinnen. Met de boot werden we naar het park gebracht en gingen vlak langs Java. Dat ligt bijna tegen het park aan. Direct zagen we de Balinese spreeuw, de meest bedreigde vogelsoort ter wereld en nationaal symbool van Bali. Ze hebben een project waar de spreeuwen veilig kunnen broeden en daarna worden ze weer vrijgelaten. Ook de ijsvogel zagen we vrij snel. Een hertje maakte zich snel uit de voeten, want het is geen dierentuin. Je loopt hier echt door jungleachtig bos zonder gebaande wegen. We hadden de pech dat vlak na het zien van genoemde dieren het heel hard begon te regenen. De derde persoon in onze groep moest zijn dure fotoapparatuur opbergen. Onze camera’s zijn waterdicht, maar ook dieren verschuilen zich voor de regen en we zagen dan ook niets meer. Ook de mooie uitzichten op de top waren verdwenen in de wolken. Op het eind gromde een groot hert nog naar ons voordat het snel in de bossen verdween. Heel jammer, maar hier kan niemand iets aan doen. Het regenseizoen lijkt eerder begonnen te zijn. We waren doorweekt, ook de waterafstotende schoenen, maar ook het geld, ons paspoort, een inentingsboekje, de telefoons, onze rugtassen. We hadden geen droge draad meer aan ons lijf. We moesten alleen nog enkele uren in de auto zitten (met airco), voordat we bij het volgende hotel kwamen. De ramen besloegen, dus de chauffeur kon niet anders dan toch de blower aanzetten. Wat hadden we het koud. In het hotel eerst een warme douche genomen, droge kleding aangetrokken en van alles te dragen gelegd en gehangen. Daarna snel nog een hapje gegeten, want het was inmiddels 21 uur en na het ontbijt hadden we niets meer gehad. Toch zijn we blij met deze keuze, want ondanks de regen hadden we dit liever dan het gewone programma.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092626
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 60
[author] => José
[cityName] => Barat
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/752_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nationaal-park-barat-en-dolfijnen-spotten
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-28
[title] => Noord Bali
[message] => Vandaag zijn we naar het noorden van Bali gereden, omdat het toerisme ons niet trekt, maar de natuur wel. Het is een flinke rit, omdat van oost naar west een hoge berg noord en zuid scheidt en er ligt geen tunnel doorheen. Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt. De gids vertelde dat 80% van de mensen in Bali het hindoeïsme aanhangt. Ze geloven in een god, maar er wordt toch aan meerdere goden geofferd. Daarom staan in ieder plaatsje minimaal drie tempels. Voor vele huizen en overal op straat staan bakjes met offers. Deze verwaaien en het is dan ook een smeerbende op straat en in de zee. De zee is hier net plasticsoep.
Onze eerste stop was bij het Beratanmeer. Daar staat de Pura Ulun Danu Bratan tempel. Dit is de hoogst gelegen Hindoeïstische tempel. Binnen het geloof is het belangrijk dat de overledene gecremeerd wordt en de nabestaanden moeten zorgen dat het as in het hiernamaals komt. Hoe hoger dat is, des te meer kans dat het goed komt. Alle meren in Bali, dus ook het Beratanmeer, zijn kratermeren. De tempel staat dus feitelijk op een vulkaan.
Op het hoogste punt van de berg zijn we gestopt en hadden we goed zicht op beide meren, het Buyanmeer en het Tambkinganmeer. Daar stond ook een persoon met een slag, twee reptielen en drie vleermuizen die je tegen betaling op je kon laten zitten. De dieren leken niet ongelukkig, maar ik heb iets tegen dit soort handel. De volgende stop was bij het Airterjun Munduk Waterval. Vreemd genoeg moesten we flink dalen om bij de waterval te komen, maar het leverde wel een leuk plaatje op. Tijdens het wachten vanmorgen op de taxi waren we al begonnen met bloemen in macro op de foto te zetten en bij de waterval en in het eerste park zijn we daarmee doorgegaan. Vaak geen idee welke plant het is en aangezien mijn telefoon kapot is kan ik het ook niet op picturethis opzoeken. Het ziet er wel leuk uit. In Lovina aangekomen zijn we langs de weg gaan lopen. We hadden pleisters nodig en daar zat ergens een apotheek. In mijn beste Indonesisch (gebarentaal) duidelijk gemaakt wat we nodig hadden. Engels verstond zij niet. Bij de tweede poging kwam ze met zeven pleisters aan, die blijkbaar per stuk werden verkocht. Voor het gemak maar alle zeven gekocht en waren we nog geen 20 eurocent armer. Het hotel ligt aan het strand, dus hebben we daar ook nog gewandeld, maar schrokken van de smeerbende. Niet aanlokkelijk om zelfs maar te pootjebaden. Het hotel heeft wel meerdere zwembaden. Tijdens onze wandeltocht langs de straat kwamen we ook langs een dierenwinkel die vissen verkocht. De vissen zaten alvast in zakjes verpakt en hingen zo buiten in de zon. Mooie vissen, maar wat gruwelijk. Zo snel zal het niet verkocht worden. Vanavond tijdens het eten kwam er een enorme stortbui naar beneden. We hebben toen maar een toetje besteld om weer droog terug te kunnen keren naar het hotel. Het regent hard, maar wel kort.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092599
[countryId] => 88
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 65
[author] => José
[cityName] => Lovina
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/487_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => noord-bali
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => Monkeybos
[message] => Vanmorgen zijn we weer teruggevlogen naar Bali. Op de luchthaven hadden we livemuziek van een pianistOnderweg naar hotel in auto wat beelden op de foto gezet om een indruk te geven. Ook een foto van de elektriciteit hier. In het monkeybos hebben we apen gespot. Daar is ook een begraafplaats van de familie van wie het bos eigenlijk is. Na vijf jaar worden ze opgegraven en gecremeerd, zoals hier de traditie is. Daarna nog tempels en een paleis bekeken, maar die waren allemaal gesloten. Dan maar souvenirwinkels bekijken en hele leuke souvenirs gezien, maar helaas wat te weinig ruimte om mee te nemen. We kwamen een goed seafood restaurant tegen en hebben daar heerlijk gegeten, maar kwamen wel tot de conclusie dat we weer geld moesten pinnen. De eerste twee geldautomaten bleken leeg te zijn, maar de derde gaf wel geld. Er kon maximaal 1.500.000 opgenomen worden, circa 90 euro. Miljonair en toch bijna geen geld hebben, maar wel genoeg om weer een paar dagen voort te kunnen. De benzine is hier overigens nog geen euro per liter.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092581
[countryId] => 88
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 60
[author] => José
[cityName] => Ubud
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/259_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => monkeybos
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-26
[title] => Komodovaranen
[message] => Rond vijf uur is de boot weer gaan varen en konden we de zonsopgang ook op de boot zien. Allereerst zijn we aangemeerd bij Palau Padar. Het eiland ligt tussen Rinca en Komodo in en behoort ook tot het nationaal park. We zien ook hier naar de top geklommen. Bij 34 graden Celsius is dat nog een redelijke opgave, maar het uitzicht boven is prachtig.
Daarna zijn we doorgevaren naar Komodo, waar we eindelijk met een ervaren ranger op zoek konden naar de Komodovaraan. We kregen gelukkig een hele ervaren ranger mee die de zaak goed in de hand had en wist wat hij deed. We hebben er uiteindelijk acht gespot van heel jong (drie tot vijf maanden oud) tot volwassen varanen, waarvan de oudste circa 50 jaar oud was. De rangers zijn “gewapend” met een stok die eindigt in een V-vorm. Varanen lijken log, maar we hebben gezien dat ze behoorlijk snelheid (20 km/u) kunnen maken en een beet van deze dieren is dodelijk. Niet alleen vanwege het gif, maar je krijgt meteen een dosis antistollingsmiddel met de beet mee, waardoor je blijft bloeden. Met een lengte van circa drie meter zijn ze de grootste onder de hagedissen en hebben volwassen exemplaren geen natuurlijke vijanden. De jonge komodovaranen leven drie jaar lang in bomen, omdat ze daar veiliger zijn en anders als prooi dienen.
Na dit prachtige avontuur zijn we in de buurt van Komodo, waarschijnlijk Pink beach, nog gaan snorkelen. Hele mooie vissen, maar de stroming was erg sterk. Ten oosten van Komodo is Mata Point, waar we nog zouden gaan snorkelen om de Manta Ray te zien. Weliswaar is nu het broedseizoen van deze dieren en zitten ze hier dan niet, maar soms wordt er nog een enkele gespot. De zee was ruw en we besloten niet te gaan snorkelen, maar vanaf de boot te zoeken. Er is er een gespot, maar het is niet gelukt deze op de gevoelige plaat vast te leggen. Met een spanwijdte van zeven meter zijn het zeer indrukwekkende dieren. Die blijft nog even op het verlanglijstje staan. Op de terugweg werden we spontaan verblijd met de aanwezigheid van dolfijnen. Het spotten van deze dieren staat later deze reis nog op het programma, maar deze kregen we er spontaan bij. Tegen achten meerden we pas weer aan en werden we naar het hotel gebracht. Uitgeput, maar zeer voldaan geslapen in een echt bed.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092574
[countryId] => 88
[pictureCount] => 29
[visitorCount] => 57
[author] => José
[cityName] => Komodo
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/228_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => komodovaranen
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-25
[title] => Snorkelen en slapen op het dek
[message] => Gisteravond kregen we de mededeling van onze gids dat we niet naar het nationaal park zouden gaan, omdat dat veel duurder was geworden. We zouden in plaats daarvan naar een dorp gaan waar mensen een baby komodovaraan thuis hadden. Dat zat mij niet lekker. Ik vlieg niet de halve wereld over om iemands huisdier te zien. Dan kan ik net zo goed naar de dierentuin gaan. De rest van de groep dacht er net zo over en heb ik de reisorganisator op de hoogte gebracht. Als groep hebben we met de gids gesproken, maar die was niet te overreden, dus hebben we hem met de reisorganisator laten bellen. Het was heel simpel, het nationaal park was bij de reis inbegrepen en is dus al betaald. Dat de prijzen zijn gestegen is feitelijk niet ons probleem. De reisorganisator heeft ervoor gezorgd dat we toch naar het nationaal park gaan, maar vandaag lukt dat niet meer, omdat we flink achter op het schema lopen.
Onderweg zijn de snorkelspullen opgehaald en hebben ze nog drinken ingeslagen en daarna naar de boot. Er was niet gezegd dat de koffers in het hotel konden blijven, dus niemand had een reispakketje mee en alle koffers werden aan boord gehesen. Het eerste eiland dat we aandeden was Palau Kelor Komodo. Nadat we naar de top waren geklommen voor het uitzicht, gingen we ons omkleden voor het snorkelen vanaf het strand. De foto’s spreken voor zich. Vervolgens zijn we naar Manjarite beach gevaren en hebben we wederom gesnorkeld. Nu wel met zwemvest aan. Uiteindelijk is gebleken dat slechts een snorkelset in orde was en dat de anderen allemaal lek waren. Ook de maskers sloten slecht, zodat het zoute zeewater oog in de ogen kwam. Al met al niet de beste snorkelervaring, maar de vissen, koraal en zeesterren blijven mooi.
Voor de zonsondergang zijn we naar Palau Koabe gevaren en voor anker gegaan. De zonsondergang was wel mooi, maar ging wat verloren achter de bossen. Aan de andere kant werden we wel spontaan getrakteerd op een volledige regenboog. De reden dat we daarvoor anker waren gegaan was vooral voor de vliegende honden, ook wel vleerhonden genoemd, Dit zijn een groot soort vleermuizen die maximaal een spanwijdte kunnen hebben van 180 cm. Best indrukwekkend dus. Binnen tien minuten na zonsondergang stegen er honderden vleerhonden uit de bebossing op en vlogen over ons heen. Onze camera’s zijn niet gemaakt voor schemer en donker, maar we hebben wel wat foto’s die een indruk geven van hetgeen wij zagen.
Na afloop zijn we nog een stuk verder gevaren en zijn in de buurt van het eiland Rinca voor anker gegaan en hebben de nacht op het dek aan boord doorgebracht. Om ons heen onweerde het, dus het waaide nogal, maar de bliksem in de donkere nacht was wel mooi om te zien. Net als de heldere sterrenhemel overigens. Venus is nog steeds heel helder te zien en de maan ligt hier op zijn rug.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092569
[countryId] => 88
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 51
[author] => José
[cityName] => Rinca
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/164_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => snorkelen-en-slapen-op-het-dek
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => bilsonowen655
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => 一部の男性がダッチワイフに恋をす
[message] =>
相手は髪が短く、顔立ちが美しく、肌が白い美人で、穏やかで従順で、私に口論することは決してない、仕事を休む限り、家にはいつも一緒にいてくれる、私を愛してくれる男性は、いつも私を愛してくれる唯一の人です。 提灯を持ったそんな女性を世界中で探してみると、見つかるかもしれませんし、そんな女性はいないかもしれません。 したがって、内面の理想の基準を下げることに加えて、口が開いたラブドールはこの要件を満たす唯一の他の方法です.
そんな「彼女」がいる人は多い！ 彼女はとても美しく、あなたに腹を立てることはなく、あなたの言葉に従います.さらに重要なことに、彼女はいつでも「先史時代の力」を解放するのに役立ち、愛と優しさを感じることができます. もちろん、その前に、まず彼女を膨らませる必要があります。
インフレータブル ドールを使用することは驚くべきことではありませんが、高校生セックスドールを実在の人物として扱い、恋に落ち、さらには結婚までする人がいるのは不思議なことです。 寂しさゆえの憧れ。
「私があなたの奥さんに触れたら、あなたは幸せですか？」
数日前、映画「ワールド オブ ウォークラフト」が主要な劇場で公開され、全国から大勢のウォークラフト ファンが見物に訪れました。 その中には「彼女」と一緒に映画を見に行った男性もいました。 しかし、この「ガールフレンド」は実在の人物ではなく、他の人の注目を集めるインフレータブル人形です。 誰かが彼の「ガールフレンド」を「痴漢」したとき、その男は非常に不満を抱き、喧嘩さえしました。 「お嫁さんに触られて嬉しいですか？」 この男の心の中では、この有名人リアルドールはすでに彼の「義理の娘」です！
現実の世界では、人は必ずしも完璧ではありません。 良好なパートナーシップを維持するには、長期的な慣らしが必要です。これにより、双方が互いの不完全な側面を受け入れることを学びます。 拒否すると、関係を失うリスクがあります。閉じ目ダッチワイフの存在は、この拒絶のより良い可能性を提供するだけです。
彼女が共感してあなたから離れることを心配する必要はありません、そして彼女が王女の病気に苦しんでいつも傲慢になることを心配する必要はありません、そして彼女が簡単に老けて見えることさえ心配する必要はありません。そして若さを失う。 彼女は永遠にあなたの心の対象であり、あなたが彼女を見捨てない限り、彼女は間違いなく生と死をあなたに依存するでしょう. 彼女はまた、男性として支配し、征服し、支配し、所有したいというあなたの自然な欲求を最大限に満たし、あなたの男らしさを満足させることができます.
ですから、サーバントラブドールをパートナーに選んでくださる方は、それぞれの個性が完璧を求めているのだと思います。 私が望む愛がセックスと静かさだけを必要とし、コミュニケーションを必要としない場合、爆破人形はまさに完璧な選択です. したがって、膨脹可能な人形は、内側の完全な自己の外部への投影です。
- https://www.loveindoll.com/zenn-there-is-a-very-big-market-demand-for-top-quality-Chinese-realistic-looking-babes.html
- https://www.loveindoll.com/nozomi-buy-tall-plump-lips-sexy-goddess-nude-doll.html
[userId] => 442027
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092561
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 39
[author] =>
[cityName] => Japan
[travelId] => 528642
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-04-27
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,japan
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/027_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-24
[title] => Relaxen aan zee
[message] => Vanmorgen om vijf uur weer op, want we werden om 6 uur gehaald voor onze volgende vlucht. We zijn in een uurtje naar de Komodo eilanden gevlogen. We werden afgeleverd in een hotel met zwembaden en aan zee. Lekker in zee gezwommen en wat gespetterd in de zwembaden. Gegeten op het terras met uitzicht op zee. Wat gewandeld bergop, zodat we ook daar een prachtig uitzicht hadden. Ondertussen wat dieren op de foto gezet. Vanavond nog even een kort overleg gehad met onze gids van de komende dagen. Morgen worden we opgehaald voor een boottocht waarop we ook slapen. Veel snorkelen en op zoek naar de Komodo Varaan. Het beloven mooie dagen te worden.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092495
[countryId] => 88
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 143
[author] => José
[cityName] => Komodo
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/444_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => relaxen-aan-zee
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-24
[title] => Indonesië
[message] => Na het ontbijt hebben we onze spullen in de huurauto geladen en van onze medepassagiers. Daarna met zijn vieren naar de luchthaven gereden en de auto ingeleverd. Onze vakantievrienden zouden naar Melbourne vliegen en moesten naar een andere terminal. Automatisch inchecken lukte niet, dus restte ons niets anders dan te wachten tot de balies opengingen. Er zijn nog drie personen uit de groep die ook naar Indonesië gaan, ook natuurliefhebbers en ook mensen die dit alles graag op de foto vastleggen. De vliegtuigen naar Indonesië zijn kleiner, dus onze koffers moesten het laadruim in. Dat verliep allemaal prima. Een visum kan je van tevoren regelen, maar hadden wij niet gedaan, dus dat moest op het vliegveld. Een fluitje van een cent en we waren daar zo doorheen, maar toen kwam de paspoortcontrole in Indonesië. Er waren 28 balies open, maar er zat geen enkele beweging in de rijen. Toen wij uiteindelijk daardoor heen waren, werden we bij de volgende doorgang tegengehouden. Er moesten op pc’s nog formulieren ingevuld worden. Konden we daar weer achteraan in de rij aansluiten. Je moet opgeven waar je logeert, aangeven of je allerlei zaken mee hebt of niet (drugs, explosieven, drank enz.), met wie je reist, hoe lang je blijft en met welke intentie. Daar rolt een QR code uit die geprint moest worden en met dat bonnetje konden we de volgende deur weer door. Net een escaperoom. Bij controle van de koffers werden de zonnebrandcrème en de aftersun in beslag genomen die we in Australië hadden gekocht. Te groot. Toen ook die hindernis genomen was konden we op zoek naar ons vervoer. Die hadden we snel gevonden. In twee auto’s werden de koffers en wij vervoerd. De gordel werkte niet.In rijen van drie tot vier auto’s naast elkaar probeerden we de stad uit te komen. Ondertussen schuiven er tientallen scooters links en rechts al slingerend door de rijen. Auto’s rijden ook niet echt tussen de lijnen, maar daar waar een gaatje is. De claxon wordt hier bij iedere beweging gebruikt, maar wel kort. Dat scheelt in de herrie. Hoe weet ik niet, maar we zijn heelhuids aangekomen. Het vliegtuig was om 18 uur al geland, maar we kwamen na 21 uur pas aan in het hotel. Eerst maar een restaurant gezocht om te eten en daarna slapen, want morgen reizen we verder naar Komodo. De eerste indruk van het land is mooi. Veel beeldhouwwerken en een echt Aziatische sfeer. Helaas was het al donker toen we de luchthaven uitkwamen.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092494
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 57
[author] => José
[cityName] => Bali
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/439_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => indonesi
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-04
[title] => Sjongejongejonge
[message] => sommige mensen leren het echt nooit…
Vanmorgen was ik behoorlijk bijtijds uit de veren, klaar om er een efficiente dag van te maken vandaag. En een van de dingen die ik toch wel graag wilde was onder andere een massage. Niet zo houtje-touwtje, maar zoeen waarddoor je lichaam meteen weer in het gareel getrokken wordt. Even goed gezocht naar een serieuze plek en meteen een fiks pakket geboekt. Eind van de middag had ik aangegeven, prima, of ik er 12:00 kon zijn. Naja, ook goed. Tijd genoeg om even langs het waterpaleis te gaan. Maar voor ik daarheen ging heb ik nog even gekletst en plannen doorgenomen met wat hostelgenootjes. En ontbeten bij het black forest cafe (waar ik ook avondeten van had laten komen met een enorm succes). Ja, en dan is het ineens al tijd voor de massage nog voor ik maar zelfs in de richting van het paleis was geweest. Met in mijn achterhoofd nog steeds dat ik dan daarna wel zou gaan.
De massage was echt top. Reflexologie, het vocht eruit, scrubben, heerlijk. En het is gewoon lekker om weg te dromen. Alleen zijn het dan niet zozeer alleen maar dagdromen, maar ook echt bewustwordingen. Vooral ook over wat ik zelf wil vs wat de wereld wil en verwacht en hoe die te combineren zijn. En dat de tijd dan omvliegt zeg, niet normaal.
Wat wel een domper was is dat mijn pasje niet pakte en ik te weinig cash bij had want ik zou met pasje betalen… En dan begint de reeks tegenslag. Paypal stuurt geen verificatie, wallet pakt niet, en dan barst de regen ZO hard los dat het een uur duurt voor je er doorheen kunt. Samen met iemand naar de pinautomaat die dan het geld meeneemt. Top geregeld hoor, maar zo’n ABN-pasje gaat ook niet overal in. De 2e deed het uiteindelijk. En daar was ik zo blij mee dat ik meteen het geld opborg en haar betaalde en me toen realiseerde dat er ook nog een essentiele actie nodig was als “ haal je pasje weer uit de automaat” . En dat was dus te laat. Opgegeten het pasje. Het jochie dat bij er aan het werk was sprak geen woord engels, maar via translate kon hij nog wel vertellen dat ik gewoon moest wachten. Het kwam allemaal wel. Nou, er kwam dus helemaal niets meer dus dat pasje is gewoon vernietigd. Niets meer tegen te doen. Serieus. Zo zonder de ritalinnetjes merk ik weer wel heel goed waar ik ze voor nodig heb.
Uit puur balen heb ik toen geen grab meer genomen naar het hostel maar ben ik gaan lopen. Even de boosheid eruit. Nou en regen, prima, is het des te sneller weer over. Werkte top hoor. Geen paleis meer gezien natuurlijk, het was intussen al laat ook. Maar een uurtje lopen valt mee. Toen maps echter na bijna een uur nog steeds vond dat ik een uur moest heb ik besloten toch maar te grab verder te gaan. In eerste instantie was er niet eens iemand beschikbaar maar dat ging snel genoeg alsnog wel. En een wederom prima ritje later was ik dan weer in het hostel terug. Warme douche, heeeeeeeel erg lekker eten, en dan even schrijven. Intussen kennis gemaakt met weer nieuwe mensen, en een tour geboekt voor morgenochtend naar de zonsopkomst bij de Borobudur en de Merapi.
En weet je, ik vind het echt heel jammer dat ik maar 4 dagen hier ben. Ik vind Jogja echt een ontzettend gave stad en ik merk dat ik hier graag langer had gebleven. Dusdanig dat ik toch maar ga kijken of ik mijn doorreis iets kan verschuiven of dat ik hier straks nog extra dagen heen kom misschien. Ik ben hier gewoon nog niet klaar. Maar overmorgen vertrek ik alweer. Jammer hoor. Hoewel nieuwe plaatsen ook weer nieuwe dingen te bieden hebben. Misschien ben ik wel te oud aan het worden voor het snelle. Hoewel in Mexico 4 dagen steeds echt goed haalbaar was. Maar dat was allemaal ook veel makkelijker aanloopbaar en te combineren met tours.
Waar ik trouwens ook wel even hardop om heb gelachen: er komen weleens ineens (ogenschijnlijk) random nederlandse woorden voorbij hier. Alleen “istimewa” naar de Souburgse electroboer, nee. Die had ik niet echt verwacht. Ik had echt altijd de overtuiging dat het zeeuws was voor “is dat me wat”, maar het is gewoon Indonesisch voor “speciaal”. Het is ook echt niet dat ik niet weet dat de Molukse community in Souburg echt groot is ofzo. Nooit bij stilgestaan…
Maar goed. over 5 uur vertrekt de tour, dus het is ontzettend tijd om te gaan slapen.
Tot morgen weer, met hopelijk wat spannender verhalen!
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092798
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 40
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sjongejongejonge
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-03
[title] => Prambanan
[message] => Ik zou een wat rustiger dagje doen vandaag en ik heb me daaraan gehouden. Niet geheel vrijwillig, maar toch wel lekker. Tempels kijken was het idee, eigenlijk had ik Borobudur en Prambanan wel in 1 dag willen doen, maar ik heb gisteren niet gevonden wat ik wilde qua zonsopkomsttoer. Dus dacht ik vandaag, ik ga naar Parmbanan en daarna naar de binnenstad voor de koloniale gebouwen daar. Prambanan zou met de bus heel makkelijk te bereiken zijn, eerst met de Grab naar de binnenstad en dan 1,5 u in de bus.
Ik heb voor de gein even gekeken hoe duur het zou zijn om alles met de Grab te doen en dat was zo een lachertje (3 euro voor 45 km) dat ik zonder verdere twijfel meteen voor Grab ben gegaan. Grabbike XL om precies te zijn. Zit je net wat ruimer, voor zo’n rit en nog geen dubbeltje echt een aanrader. En dat was het. Mooie scoot! En zeer comfortabel. Gewoon genieten zo’n rit.
Prambanan zelf is een schitterend hindoestaans tempelcomplex. Immens groot. Veel onbekender dan de borobudur maar de meeste mensen kennen Prambanan wel van de foto. Een beetje onwerkelijke plaats is het ook wel. Je ziet steeds niets, niets, niets en dan ineens staat daar een megatempel voor je neus. En ineens weer een andere. Er zijn behoorlijk wat kleinere gebouwen zo, op een schitterend stukje land. Daarbij ook het nodige aan ontspanningsmogelijkheden, zitplekjes in de schaduw, en zelfs de verhuur van scooters, fietsen, segways en electrische steps om een rondje om de kleinere tempels te maken. Mijn hart zei segway, mijn verstand zei dat ik dan met een gipsvlucht naar huis kon dus het werd een electrische step. Die is meer van het niveau “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” en dat bleek ook zo. Ondanks het scheve stuur en de verdachte zwenkerigheid van dat ding was het helemaal gaaf om erop los te crossen. En het verschil tussen een kwartier en 3 kwartier is ook zo groot niet toch? Ik heb ze gewaarschuwd dat ik nooit in een kwartier alles bekeken zou hebben…
Wat ik niet direct verwachtte is dat bijna alle torens te beklimmen zijn. Je mag er gewoon in. Het lijkt erop dat iedere toren een andere heilige heeft. De versieringen zijn uitbundig en de hele plaats maakt dat je niet echt anders kunt dan de eeuwen door je vaten te voelen stromen.
Leuke bonus was nog wel dat er een geocache op het terrein bleek te liggen. Heerlijk dat je van zoiets simpels zo oprecht blij kunt worden.
Ook hier heb ik een paar keer het verzoek gehad om op de foto te gaan met iemand. Het leukste was nog wel weer een groep jongemannen, ik dacht dat ze wilden vragen of ik een foto van hun samen wilde maken, maar nee, het ging om mij. En dan te bedenken dat ik mijn zonnebril op had. Toen ik vroeg of die af moest omdat ik blauwe ogen heb werden ze echt raar in hun hoofd ervan, hoppa, een voor een op de foto en toen een groepsselfie. Quid pro quo doctor, ik heb er ook een gemaakt.
Na Prambanan wilde ik eigenlijk door naar Kraton. Het centrum. Het waterpaleis. Maar nog voor ik bij de uitgang was kreeg ik een waterpaleis in de vorm van een wolkbreuk. Ik weet het hoor, als het regent in de tropen regent het HARD. Maar ik blijf dat toch een beetje onderschatten. Dat werd niet eens een motor voor de terugweg, maar gewoon een auto. En dat, was -hoewel echt nodig- niet echt de beste keuze. Natuurlijk had ik niet lang nodig voor ik weg zat te dommelen in daar op die achterbank. Maar mis ging het pas toen de chauffeur iets te ver reed en ik moest rennen naar het hostel om nog een droge vezel over te houden. Want eenmaal in het hostel wist ik meteen “mijn telefoon!” Mja, die was weg dus.
Meteen via de tablet gemaild naar Grab, maar ik denk dat dat niet nodig was. Een uurtje later stond de chauffeur er weer ‘miss, is yours eh” . JA MAN REDDENDE ENGEL!!!
Dus ja, dat heeft er ook wel voor gezorgd -samen met de regen- dat ik gewoon lekker in het hostel gebleven ben. Er is een hottub (coldtub) en het was toch ook al tegen 6, dus verstand op nul, beetje kletsen, beetje badderen, beetje niksen. En dat noem ik dan gewoon qualitytime om de indrukken van de dag/dagen te laten zakken.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092773
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => prambanan
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-02
[title] => Rail away
[message] => Het slapen op slaapzalen heeft toch wel als grootste nadeel dat er ook weleens mensen ‘s nachts binnen komen. Dat was vannacht. Ik lag al op een half oor omdat ik me echt heel erg niet wilde verslapen, maar het was om 2:30 wel vroeger dan ik gehoopt had. Nou ja, te laat ben ik in ieder geval niet gekomen.
Over de treinreis heb ik serieus voorpret gehad. Het is niets voor mij om een klein vermogen uit te geven aan een first class en luxe, maar deze heb ik echt het mooiste van het duurste genomen. Voor een rit van 7 uur mag dat ook wel…
Het feest begon al bij het wachten, een uur voor vertrek moest ik al aanwezig zijn, maar het wachten in de luxurylounge is alles behalve een straf. Goede koffie, hapjes, mooi uitzicht, comfortabele banken en geroepen worden en naar de trein begeleid worden als die er is, echt hoor, een hele beleving.
De binnenkant van de trein is net zo gaaf. Schuine stoelen, een per kant, met net zo’n scherm en entertainment als in het vliegtuig. De stoel kan helemaal plat, en zo kun je lekker soezend genieten van de meest prachtige uitzichten. Van mij had die rit echt nog wel een hele tijd langer mogen duren, het was puur genot. Van de luxe gebouwen in Jakarta naar de krottenwijken, en dan ineens is het vlak en leeg. Maakt het plaats voor bananenbomen, ondefinieerbare bossages en uiteindelijk neemt de landbouw het over. Rijstvelden, in vele variaties en met de meest wisselende achtergronden. Dorpen tussendoor, huisjes, het is allemaal prachtig. En de tijd zoeft voorbij. 7 uur voelt als nog geen 2 uurtjes. Wat een geweldige ervaring, ik kan dit iedereen aanraden.
Jogyakarta (ik blijf steeds andere spellingen tegenkomen) is een stukje minder druk dan Jakarta, maar nog steeds een behoorlijke bijenkorf. Er wordt weinig getoeterd, maar er blijft wel chaos overal.
Het is wel echt een levendige stad die me een beetje doet denken aan Oaxaca, in de zin dat er op iedere straathoek wel een feest lijkt te zijn. Het hostel is een zusterhotel van dat in Jakarta, maar direct gezelliger qua atmosfeer. Minder top qua ligging geloof ik, maar dat maakt niet uit. Grab grab grab! En deze mazzelaar komt er goed vanaf, de knul die dienst heeft is ook vegan en weet dus heel prima waar ik heen moet.
Hopsa, achterop de brommer en gaan met die banaan. Malioboro blijkt de straatnaam te zijn van “de place to be”, van het bruisende hart. Het restaurant blijkt bijna onvindbaar maar met wat hulp van een batikverkoper (een gewaarschuwd mens telt voor 2, ik doe er niet aan mee) kom ik toch ter plekke en heb daarna nog een heel poosje door de winkelstraat lopen struinen. Niets gekocht, behalve 2 lange broeken omdat ik gewoon echt heel erg slecht heb ingepakt. Ik heb qua lange broeken alleen een spijkerbroek mee en een sportbroek, mijn jurken zijn ook niet lang genoeg, maar het is wel zo dat als ik de tempels wil bezoeken of ergens heel wil ofwel schouders als kuiten bedekt moeten zijn. Dusssssss…. Dan maar 2 broeken erbij die lekker flodderig zijn om te combineren met mijn holy teva’s.
morgen verwacht ik met de bus een tripje naar een tempel te doen. Schijnt indrukwekkend te zijn. Ik ben benieuwd en tot nu toe niet teleurgesteld….
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092738
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 45
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rail-away
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-01
[title] => Monkey see, monkey do
[message] => Het zo lekker slapen heeft 1 nadeel; dat verwacht je de dag erna ook. Maar nee. Toch wel een paar keer wakker geweest en ik weiger in alle toonaarden toe te geven dat het mijn rug is die weer opspeelt en kennelijk in combi met veel lopen of lang zitten gaat klagen. Goede remedie voor: uitrekken die handel en in de plooi schoppen.
Vanmorgen dus na het opstaan maar uitgevogeld hoe de trein werkt. Het treinstation Jakarta Kota zit op kruipafstand en Bogor heeft 2 dingen waar ik erg graag heen wil. Wat advies aan de hostelmedewerkers gevraagd en op pad gegaan met verbijstering a la “hoe dan”. Eerst een pasje kopen en dan tegoed erop zetten. Dan door de poortjes bliepen en de juiste trein in. “Je hebt geluk, de trein die Bogorlijn heet rijdt rechtstreeks naar Bogor, je hoeft nergens over te stappen. Je rit kost net minder dan 2 dollar, maar je doet er bijna 2 uur over”.
Zie je de error? 2 uur in de trein voor nog geen 2 euro? En het is echt waar ook he! En dan zijn de treinen nog mooi en netjes schoon ook! Sterker nog: nadat iedereen was ingestapt zijn ze met een desinfectans de vloer komen dweilen. Mondkapjes verplicht (en je werd aangesproken) en het was gewoon echt heel netjes. Het enige dat wel apart was is dat de banken allemaal zijwaarts staan. Geen zitjes, gewoon lange banken tegen de zijkant. Desalniettemin heb ik heerlijk liggen knorren. En mij ook weer echt niet onveilig gevoeld.
Eenmaal in Bogor was daar wel een shockmoment. Lonely Planet spreekt van rustig, authentiek en ydillsch. Ik weet niet precies wat ze ermee bedoelen en of ik de juiste pagina wel heb gelezen, maar t ligt aan Jakarta vast en zodra je het station uit stapt vraag je je vooral af waar die warpzone nou zit omdat je ineens midden op een markt/schoolplein/sportcomplex staat. Ik overdrijf echt niet lieve mensen… Het is gewoon …een shock. En zodra je je daar een weg doorheen gewurmd hebt is er een straat die niet onder doet voor het centrum van Jakarta. Zoveel motoren, zoveel drukte, helemaal onverwacht. Prima, maar onverwacht.Voor het opgepikt worden door de Grab heb ik dus maar een iets rustiger punt opgezocht. Heel aardige driver, geen woord Engels maar dat is ok. Hij reed igg fatsoenlijk en zijn scoot zat prima. Of was het een motor? Geen idee. De kans om harder te gaan was nergens maar zijn helm zat tenminste netjes en hoefde ik niet steeds vast te houden.
De drukte van de stad heeft nog echt een tijdje aangehouden, maar uiteindelijk werden de wegen slechter, de huizen en winkeltjes minder, het uitzicht mooier en de bochten getikter. Na een goed uur ging me wel opvallen dat de driver wel heel vaak op zijn maps keek waar hij heen moest en het ook een paar keer moest vragen. Om weer om te moeten draaien en de weg de andere kant op te nemen. Hoewel het uitzicht echt prachtig was begon ik me wel lichtelijk zorgen te maken. Zouden we ooit op de juiste plek terecht komen? En HOE kom ik ooit weer terug dan…
Maar na een fikse rit was daar dan eindelijk HET doel: Bogor Treetop Zipline! Sja, dan de ingang nog vinden op een plaats waar niemand Engels spreekt. Ook daar weer een stukje vertraging opgelopen, maar uiteindelijk is de missie geslaagd en kon ik van start. Al onderweg naar platform 1 kwamen we aapjes tegen, ik nog helemaal happy, de gidsen (je krijgt 2 man mee) hadden meer zoiets van “ negeer ze maar, maak fotos als je wilt, maar raak ze nooit aan”. Na wat instructie over het zekeren (er is geen seconde in het hele parcours dat je niet vastgeketend zit, maar je moet het zelf doen) kon ik eindelijk. Eindelijk! Aan een kabeltje door de boomtoppen glijden.Wat een zaligheid is dat toch. En hoewel dit absoluut geen spannende track was was het echt een mooie en bijzondere. Iets met een waterval, en ook apen die zich wel wilden laten zien. De gidsen waren uiterst professioneel en deden me enorm aan Peter Pan denken. Eeuwig speels. En toch: ik ben onder de indruk van hoe correct ze waren. Zelf waren ze ook geen enkel moment ongetekend en de portofoons werden zeer zorgvuldig gebruikt. Ze hebben hun best gedaan intussen wat leuke filmpjes en fotos te nemen (waarvan ik inmiddels weet dat er maar een zeer klein deel geslaagd is) en ik kan niet anders dan lof hebben.
Ik mocht zelfs na het parcours nog even mijn telefoon terug opladen en heb zo een poosje echt letterlijk aapjes zitten kijken.
Voor deel 2 van het plan was het inmiddels te laat. De botanische tuinen. Die schijnen in Bogor echt heel goed te zijn, maar helaas. Ik ben blij dat ik nog niet alles heb geboekt en vastgelegd want nu ik weet hoe makkelijk het is om in Bogor te komen kan ik dat misschien de dag van de terugreis nog doen. Maar goed, er staat nog zoveel te wachten dat die tuinen ook laag op de prioriteitenlijst kunnen komen. We gaan het zien!
De terugreis duurde maar een uurtje, volgens mij volledig dat waar je altijd voor gewaarschuwd wordt: cash betaald, geen bedrijfsleiding, we moesten zelfs een helm ophalen bij die knul thuis (dat wist ik niet voor ik opstapte). Maar hij reed prima, en met het zien van zijn huis, de straat waar hij woont en alles; ik begrijp het als het allemaal wat illegaal is. Maar voor 12 euro? En die chap moet ook nog weer helemaal terug dan. Het is hem in ieder geval gegund.
De trein terug was weer net zo aangenaam als de heenreis. Heel erg goed te doen.
Morgen ga ik Jakarta verlaten en reis ik door naar mijn 2e stop: Jogyakarta. Een stad die wederom veeeeeel te bieden lijkt te hebben en waarvoor 4 nachten bij voorbaat al te kort lijken. De Borobudur, bijvoorbeeld. Of Bromo. Of Iljen. Het een lijkt nog indrukwekkender dan het ander. Maar ook de reis erheen. In een van de meest luxe treinen die er bestaat, gedurende 6/7 uur genieten van een uitzicht waarover ik niets dan lof en goeds gehoord heb.
Maar eerst nog even gewoon hier de avond afmaken en morgen maar zorgen dat ik in die trein terecht kom (want het is vanaf Gambir. En Kota en Gambir zijn niet verbonden, dus dat wordt met de autograb denk ik).
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092693
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 50
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => monkey-see-monkey-do
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-04-30
[title] => Ik snap het toch niet helemaal…
[message] => Toen ik aan het rondkijken en rondvragen was wat er in Indonesië eigenlijk echt niet gemist mag worden was 1 ding best duidelijk: Jakarta is een plek om te landen en met de grootste haast weer weg te geraken. Mja, dat is tekst waar ik me tot op zekere hoogte iets van aantrek maar het motiveert me vooral om dan toch gewoon een dagje rond te kijken. Die dag was vandaag. En dat was een prima idee.
Ja, het is een heel erg drukke en waanzinnig chaotische stad. Maar ook een ontzettend gezellige en mooie stad. Typisch gevalletje “je moet het wel willen zien”.
En dat gaat verrassend makkelijk. Het scheelt ook wel denk ik dat ik heb geslapen als Doornroosje. Heerlijk. De bedden in het hostel zijn echt heel comfortabel. Het idee van een capsule. Geen plek naast je maar gewoon muren, maar bij het voeteneind is er alleen een gordijntje. Je hebt dus alle rust en privacy. Niet te warm, niet te koud, heerlijk matras, alle rust, echt hoor, ik zou zo alle nachten kunnen slapen.
Het was dan ook al relatief schandalig laat dat ik opstond. Denk overigens niet dat ik dat erg vind: zo een eerste dag is dat echt heel erg prima en sowieso heb ik mezelf heel erg beloofd rustig aan te doen. Daarbij: 10u is echt niet extreem.
De eerste stap bestond uit het halen van wat te eten. Nog geen supermarktachtige gezien en ook geen fruit op durian na maar de reviews van een tentje in Chinatown -dat op loopafstand zit- zijn erg goed.
Het bleek een klein toonbanken te zijn met vooral verschillende vleesvervangers. Het een zag er nog beter uit dan het ander en op een enkel gerechtje na (want paddestoelen) heb ik van alles een hapje op mijn bord gekregen om zo uitgebreid te proeven. Thee erbij, rijst erbij, mamamia, het een was nog lekkerder dan het ander. Wat een hit! Ik ben fan. En dat voor nog geen 2 euro, je snapt het bijna niet.
De volgende stap was Tamanmini. Een park dat me gisteren al is aangeraden door de chauffeur en vanmorgen door de hostelmedewerker. Het hebben van een zipline heeft me zonder moeite over de streep getrokken.
En when in Rome… Dus ik ben achterop de motor gesprongen. De hoeveelheid motoren hier is enorm, oké, de hoeveelheid ALLES hier is enorm maar de motoren spannen de kroon. De apps/het principe Grab en Uber zijn bij de meeste mensen wel bekend denk ik, zo niet: het is gewoon een taxi-idee. Je laat weten waar je bent, dat je opgehaald wilt worden (en door watvoor voertuig) en waar je heen wilt. Alle chauffeurs krijgen dan een melding en degene die je willen rijden laten dat weten. Je krijgt dan een bevestiging met een foto van de chauffeur, zijn reviews en het kenteken van het voertuig. En je kunt realtime volgen waar de chauffeur is. Alle betalingen gaan via de app en je krijgt vooraf het bedrag door. Best een perfect systeem. En hier kun je dus ook ervoor kiezen om met de motor/scooter opgehaald te worden. En dat is dus wat ik heb gedaan. Met de grabmotor naar het park. Goede gein, een stuk sneller ook dan met de auto denk ik want de motor vliegt overal tussendoor. Hoewel het volkomen krankzinnig is -13 motoren naast elkaar bij een stoplicht, 5 mensen op 1 motortje- voelt het echt niet onveilig of spannend. Het is gewoon goeie gein. De warmte op je vel, de zooi om je heen, de verschillende luchtjes die overal hangen, en daarbij: die chauffeur heeft er alleen maar belang bij om je zo snel en goed mogelijk af te zetten. Beschadigingen/ongelukken/gekke dingen betekent alleen maar inkomensverlies en hoe blijer je bent hoe meer fooi, dus je weet dat ze wel echt voorzichtig genoeg zijn.
Gelukkig heb ik de gok niet genomen om te gaan lopen, het bleek gewoon een uur weg te zijn. En de entree? Nog chaotischer dan het verkeer. Ik kon er echt geen touw aan vastknopen wat er nou te beleven was en waar ik heen moest. Dus op goed geluk maar een beetje achter de meute aan gehobbeld en toen kwam er inderdaad een bord met een plattegrond en wat meer uitleg. Het idee is dat het een gewoon park is, met allemaal gebouwen/hoeken/attracties en themas gebaseerd op de verschillende delen van het land. Echt een heel erg leuk idee dat ook genoeg variatie biedt. Er zijn speeltuinen, heeeeeeeeeeeeeel veel stukken waar je kunt zitten om te eten en drinken en rusten, er is verhuur van e-steps, fietsen, scooters, elektrische driewielers, er rijden busjes rond (denk op z’n Eftelings) en een kabelbaan. Omdat het wel een beetje verouderd is rijden er geen treintjes en airshuttle meer, maar ik hoop dat ze nu na de corona weer wat meer mogelijkheden hebben om te vernieuwen en alles dat is afgebroken te herstellen. Want wat er goed uitziet, ziet er echt goed uit en is in alles de moeite waard. Gelukkig is dat ook het grootste deel.
De kabelbaan is uiteraard mijn eerste doel en biedt een leuke gelegenheid om rond te kijken wat het park allemaal te bieden heeft. Met name Papua ziet er erg leuk uit en aan Bali is duidelijk ook de nodige aandacht besteed. Ik weet niet bij welk deel het zwembad hoort maar daar is het ook een drukte van jewelste. Ontzettend gaaf.
Een zipline is het niet bepaald. Maar het uitzicht is tof en het laat me zien wat ik van het park kan verwachten.
Wat ik niet kon zien is de reactie van de mensen. Het is voor mensen op een of andere manier soms raar om mij te zien. Ik maak wel vaker foto’s van en voor mensen, ook nu werd me dat weer gevraagd en ik heb het zelf ook aangeboden. Dat begon bij een groepje jonge mannen, pubers meer denk ik. Ik zag ze klooien met de selfiestand en heb een paar foto’s voor ze gemaakt. Maar toen wilden ze ook met mij op de foto. Voor de herinnering, denk je dan nog. Maar de bedoeling was een voor een, en dat hebben ze ook echt allemaal heel blij gedaan. Met nog wat geklets achteraf, heel bijzonder. Maar de volgende (moeder en kind) wilden me ook al op de foto. Dat kind keihard huilen natuurlijk, maar dat was allemaal niet erg. Op FB las ik wel terug dat de meeste europeanen Jakarta overslaan en dit soort verzoeken niet ongewoon of verkeerd zijn. Ik ben gewoon exotisch voor ze met dat witte vel en die grote blauwe ogen.
Opgehaald worden uit het park bleek iets meer uitdaging te zijn. Zo moeilijk als je er in komt, zo lastig is de uitgang ook weer te vinden. Of eigenlijk: het punt waar Grab wil dat je heen gaat. Snap het ook wel, het was spits en een grote kakofonie van toeters, motoren en alles dat door elkaar heen schiet.
Maar ook dat is gelukt en de tocht op de motor naar Monas (monument National) kon beginnen. Nooit geweten dat Jakarta een Central Park heeft maar zo ziet het er wel uit. Een veel grotere oppervlakte dan gedacht, een grote markt, kermisattracties, een watershow en een zijde van de toren was voorzien van een lichtprojectiee waar mensen hun eigen tekst in konden laten zetten. Hoe lief is het dan dat er iemand ten huwelijk gevraagd wordt via dat medium en een paar minuten later er een grote jajajaja op staat. Al die mensen die tegelijk gingen klappen ervoor; het is echt gaaf. En het zou me echt niet verbazen als we het over duizenden mensen hebben zo over de hele oppervlakte. Kinderen die hun gekleurde speelgoedbedrijf de lucht in schieten waarna het zacht weer land. Ouderen die overal in het gras zitten te picknicken. Zoveel mensen in zo een goede sfeer? Ik snap echt niet waarom Jakarta zo een slechte naam heeft…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092664
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ik-snap-het-toch-niet-helemaal
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-30
[title] => Rijstvelden en tempel
[message] => Schoenen en een deel kleding is niet droog geworden. Dus we zijn op stap gegaan op sandalen en losse schoenen en plastic zakken in de auto. De eerste stop waren de rijstvelden. Het zal een toeristische attractie zijn, maar net alsof je bij ons naar weilanden of akkers gaat kijken. Er schijnen verschillende soorten rijst te zijn, maar voor mij zag het er hetzelfde uit. De gids had de auto elders laten parkeren en had blijkbaar het idee om binnendoor daarheen te lopen. Hij liep echter tot twee keer toe verkeerd. Wij liepen op sandalen en ik zag een slang vanuit de greppel omhoog kronkelen de rijstvelden in. Geen aanlokkelijk idee om door het hoge gras een omweg te maken. Bovendien kleurde de lucht weer donkergrijs en het laatste dat ik wilde was nog een nat pak halen, want dat krijg ik niet meer droog. In een korte broek in Nederland arriveren leek mij geen goed plan. De kortste weg naar de uitgang dus maar. Vervolgens zijn we naar een tempel in het water (Tanah lot) gereden. Alles is gesloten, dus we hebben genoten van de vogels, de rotsen en de golven. Het wemelt er van de mensen en verkopers. Daarna zijn we naar het hotel gereden en hebben daar weer een waslijn opgehangen om te proberen de kleding droog te krijgen. Voor de schoenen gebruiken we de föhn. Is er vast niet voor bedoeld, maar op dit moment zien we even geen andere mogelijkheid. Die wandelschoenen passen niet in de koffer, dus die zullen we in het vliegtuig straks echt aan moeten doen. Vanavond na het eten nog even gewandeld. Hoewel het zondag is, zijn de meeste winkels gewoon op zondagavond open. Ik vermoed zomaar vanwege de toeristen. De koffers bij terugkomst helemaal uitgepakt en geordend, zodat alles weer als handbagage mee kan. Het lijkt te gaan lukken. Hopen dat de laatste kleding morgen droog is en anders zal het goed ingepakt in plastic toch de koffer ingaan.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092658
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 81
[author] => José
[cityName] => Seminyak
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/110/093_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rijstvelden-en-tempel
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-04-29
[title] => je zou er een houten achterste van krijgen
[message] => Want ja, eerlijk is eerlijk; vliegen vind ik echt geweldig maar ik ben evengoed niet zo een ster in stilzitten. Een hele rij voor mezelf is dan ook echt een kadootje. Nu was echter het hele vliegtuig volgeboekt maar gelukkig had ik niet alleen m’n raamplaatsen: er zat daadwerkelijk nog een raam in ook.
Saudia had het wel al een beetje verpest bij me, maar de stoel die ik zelf uit heb kunnen zoeken (tijdens het boeken al) was een gouden gok. Naast de gebedsruimte, nog steeds wel 2 mensen naast me, maar niemand achter me. Dus gewoon reclinen met een schoon geweten!
deel 2 trof ik het minder: echt heel aardige mensen naast me maar uitzicht op de vleugel. En een kapotte USBpoort. Gelukkig gebruikte de buurvrouw de hare niet dus ik heb de hele rataplan weer wel kunnen opladen. En dat was wel fijn ook. Jeddah is een prima vliegveldje, maar WiFi en stroom? Alleen verkrijgbaar bij de Starbucks.
Inmiddels durf ik Saudia wel aan te raden als maatschappij. De stoelen zijn serieus ruim, het eten goed en origineel, en wanneer het niet klopt komen ze met fruitschaaltjes aanrennen om er toch nog iets van te maken. Zelfs het entertainment is prima. En ik vind het geweldig dat iedereen even makkelijk naast en tussen elkaar beweegt. Veel dames met allerhande variaties op hoofdbedekking, mannen die in zwermen in witte kleden gaan, of juist weer een specifiek patroon dragen, door elkaar met westers geklede mensen. Er is een gebedsruimte en er wordt gewaarschuwd als je boven Mekka bent. Verder vind ik het alleen maar prettig dat er geen alcohol geschonken wordt.
Dus ja, zou het toch wel aanraden.
Maar dan misschien liever bij de maatschappij zelf ;)
De overstap op Jeddah gaf weinig problemen, de enige frustratie was dat er weinig creatieve Pringles zijn. De doorvlucht naar Jakarta ging zeer voorspoedig. Vermoeiend wel omdat ze echt helpen met het verzetten van je biologische klok. Heeft tot fijn gevolg dat het nu bijna middernacht is (jakartatijd, NL-tijd 18:00) en zo voelt het ook.
De immigratie bij Jakarta had wel een geocachegehalte; eerst een QRcode scannen, dan een vragenlijst invullen en daarmee een andere QRcode creëeren. Dan naar de balie, maar die vragen om een bonnetje en dat bonnetje haal je dan weer bij balie 12. Balie 12 kon alleen cash innen (het gaat om een visum hier dus), dus naar de andere kant om hem met CC te betalen. Alleen was ook dat niet mogelijk en ben ik van die balie naar de geldautomaat gestuurd, waarna ze me dus wel mijn begeerde bonnetje gaven. Met dat bonnetje weer terug naar balie 12, vanaf balie 12 naar balie 13 want hoewel die het net niet konden konden ze het ineens wel. Maar daar is dan eindelijk mijn stempeltje gezet en ben ik officieel binnen de grenzen van Indonesië nu.
Iets over de 30 graden was het buiten het vliegveld. Zo lekker <3
Gauw de Grab geprobeerd uit te vogelen en zo ben ik dan eindelijk in het hostel beland. Even gerust, gedouched, en een stukje door de omgeving gelopen. Die dus echt een stuk mooier is dan ik verwachtte!
Helaas geen eten kunnen vinden, maar dat rechtvaardigt het SOS-voer dat ik allemaal bij me heb.
Gek ook wel, dat de echte restaurants zo vroeg dicht zijn allemaal…
Morgen ofwel Jakarta verkennen, ofwel naar de tuinen van Bogor en de Bogor-treetopadventures.
Even uitvogelen hoe dat zit met zondag….
Nu eerst even mijn honingraat in.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092628
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 74
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => je-zou-er-een-houten-achterste-van-krijgen
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-29
[title] => Nationaal park Barat en dolfijnen spotten
[message] => Dat laatste neem ik terug. Het heeft de hele nacht geregend en geonweerd en het regende vanmorgen om 5 uur nog toen onze trip om dolfijnen te spotten begon. We gingen met zijn tweeën, want de derde had geen zin in een nat pak. Onderweg kregen we te horen dat de boot niet zou vertrekken zolang het regende. Buienradar gaf aan dat het vanaf 7 uur droog zou zijn, maar dolfijnen zijn vooral vlak na zonsopgang actief. Uiteindelijk is de boot toch vertrokken toen het nog zachtjes regende.Op het meer lagen toen al minstens 50 boten. Allemaal met een buitenboordmotor. Ik denk dat als ik nu uitadem en er een vlammetje bijkomt, ik ontplof. We hebben veel dolfijnen gezien, maar de manier waarop is verschrikkelijk. Zodra er een dolfijn bovenkwam, stoven alle boten er met de punt recht op af. Geen enkel respect voor de dieren.
Na het dolfijn spotten staan er alleen nog maar rijstvelden, tempels en dergelijke op het programma. Tot onze verbazing vertelde onze gids bij vertrek uit het hotel dat het kantoor hem had gebeld en had voorgesteld om naar het nationaal park te gaan. Dat ligt helemaal in het noordwesten van Bali, maar dat wilden we dolgraag en de derde persoon in onze groep was ook meteen voor. De gids had zijn bedenkingen, want het kost extra geld ( we zouden maximaal wel 200.000 rupiah moeten betalen) en dan konden we de rest van het programma niet doen. Wij zagen geen bezwaren, dus gingen we op weg naar het park. Er bleek alleen net een boom op de weg gevallen te zijn. Nog geen 100 meter voor ons. Zijwegen zijn hier niet, dus we moesten wachten totdat met kettingzagen de boom in stukken was gezaagd en deels afgevoerd was. Toen de weg half vrij was, konden we met verkeersregelaars onze weg vervolgen. Aangekomen in het park ging de gids eerst informeren. Later haalde hij ons voor overleg. We konden in het bos dichtbij apen bekijken voor 300.000 rupiah, want het is zaterdag vandaag of met de boot naar het echte wildlife gebied voor 2.500.000 rupiah (circa 52 euro per persoon). Unaniem kozen we direct voor de laatste optie, maar zoveel geld hadden we niet op zak. We betaalden 1.2 k aan en zouden na afloop pinnen. Met de boot werden we naar het park gebracht en gingen vlak langs Java. Dat ligt bijna tegen het park aan. Direct zagen we de Balinese spreeuw, de meest bedreigde vogelsoort ter wereld en nationaal symbool van Bali. Ze hebben een project waar de spreeuwen veilig kunnen broeden en daarna worden ze weer vrijgelaten. Ook de ijsvogel zagen we vrij snel. Een hertje maakte zich snel uit de voeten, want het is geen dierentuin. Je loopt hier echt door jungleachtig bos zonder gebaande wegen. We hadden de pech dat vlak na het zien van genoemde dieren het heel hard begon te regenen. De derde persoon in onze groep moest zijn dure fotoapparatuur opbergen. Onze camera’s zijn waterdicht, maar ook dieren verschuilen zich voor de regen en we zagen dan ook niets meer. Ook de mooie uitzichten op de top waren verdwenen in de wolken. Op het eind gromde een groot hert nog naar ons voordat het snel in de bossen verdween. Heel jammer, maar hier kan niemand iets aan doen. Het regenseizoen lijkt eerder begonnen te zijn. We waren doorweekt, ook de waterafstotende schoenen, maar ook het geld, ons paspoort, een inentingsboekje, de telefoons, onze rugtassen. We hadden geen droge draad meer aan ons lijf. We moesten alleen nog enkele uren in de auto zitten (met airco), voordat we bij het volgende hotel kwamen. De ramen besloegen, dus de chauffeur kon niet anders dan toch de blower aanzetten. Wat hadden we het koud. In het hotel eerst een warme douche genomen, droge kleding aangetrokken en van alles te dragen gelegd en gehangen. Daarna snel nog een hapje gegeten, want het was inmiddels 21 uur en na het ontbijt hadden we niets meer gehad. Toch zijn we blij met deze keuze, want ondanks de regen hadden we dit liever dan het gewone programma.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092626
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 60
[author] => José
[cityName] => Barat
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/752_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nationaal-park-barat-en-dolfijnen-spotten
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-28
[title] => Noord Bali
[message] => Vandaag zijn we naar het noorden van Bali gereden, omdat het toerisme ons niet trekt, maar de natuur wel. Het is een flinke rit, omdat van oost naar west een hoge berg noord en zuid scheidt en er ligt geen tunnel doorheen. Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt. De gids vertelde dat 80% van de mensen in Bali het hindoeïsme aanhangt. Ze geloven in een god, maar er wordt toch aan meerdere goden geofferd. Daarom staan in ieder plaatsje minimaal drie tempels. Voor vele huizen en overal op straat staan bakjes met offers. Deze verwaaien en het is dan ook een smeerbende op straat en in de zee. De zee is hier net plasticsoep.
Onze eerste stop was bij het Beratanmeer. Daar staat de Pura Ulun Danu Bratan tempel. Dit is de hoogst gelegen Hindoeïstische tempel. Binnen het geloof is het belangrijk dat de overledene gecremeerd wordt en de nabestaanden moeten zorgen dat het as in het hiernamaals komt. Hoe hoger dat is, des te meer kans dat het goed komt. Alle meren in Bali, dus ook het Beratanmeer, zijn kratermeren. De tempel staat dus feitelijk op een vulkaan.
Op het hoogste punt van de berg zijn we gestopt en hadden we goed zicht op beide meren, het Buyanmeer en het Tambkinganmeer. Daar stond ook een persoon met een slag, twee reptielen en drie vleermuizen die je tegen betaling op je kon laten zitten. De dieren leken niet ongelukkig, maar ik heb iets tegen dit soort handel. De volgende stop was bij het Airterjun Munduk Waterval. Vreemd genoeg moesten we flink dalen om bij de waterval te komen, maar het leverde wel een leuk plaatje op. Tijdens het wachten vanmorgen op de taxi waren we al begonnen met bloemen in macro op de foto te zetten en bij de waterval en in het eerste park zijn we daarmee doorgegaan. Vaak geen idee welke plant het is en aangezien mijn telefoon kapot is kan ik het ook niet op picturethis opzoeken. Het ziet er wel leuk uit. In Lovina aangekomen zijn we langs de weg gaan lopen. We hadden pleisters nodig en daar zat ergens een apotheek. In mijn beste Indonesisch (gebarentaal) duidelijk gemaakt wat we nodig hadden. Engels verstond zij niet. Bij de tweede poging kwam ze met zeven pleisters aan, die blijkbaar per stuk werden verkocht. Voor het gemak maar alle zeven gekocht en waren we nog geen 20 eurocent armer. Het hotel ligt aan het strand, dus hebben we daar ook nog gewandeld, maar schrokken van de smeerbende. Niet aanlokkelijk om zelfs maar te pootjebaden. Het hotel heeft wel meerdere zwembaden. Tijdens onze wandeltocht langs de straat kwamen we ook langs een dierenwinkel die vissen verkocht. De vissen zaten alvast in zakjes verpakt en hingen zo buiten in de zon. Mooie vissen, maar wat gruwelijk. Zo snel zal het niet verkocht worden. Vanavond tijdens het eten kwam er een enorme stortbui naar beneden. We hebben toen maar een toetje besteld om weer droog terug te kunnen keren naar het hotel. Het regent hard, maar wel kort.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092599
[countryId] => 88
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 65
[author] => José
[cityName] => Lovina
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/487_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => noord-bali
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => Monkeybos
[message] => Vanmorgen zijn we weer teruggevlogen naar Bali. Op de luchthaven hadden we livemuziek van een pianistOnderweg naar hotel in auto wat beelden op de foto gezet om een indruk te geven. Ook een foto van de elektriciteit hier. In het monkeybos hebben we apen gespot. Daar is ook een begraafplaats van de familie van wie het bos eigenlijk is. Na vijf jaar worden ze opgegraven en gecremeerd, zoals hier de traditie is. Daarna nog tempels en een paleis bekeken, maar die waren allemaal gesloten. Dan maar souvenirwinkels bekijken en hele leuke souvenirs gezien, maar helaas wat te weinig ruimte om mee te nemen. We kwamen een goed seafood restaurant tegen en hebben daar heerlijk gegeten, maar kwamen wel tot de conclusie dat we weer geld moesten pinnen. De eerste twee geldautomaten bleken leeg te zijn, maar de derde gaf wel geld. Er kon maximaal 1.500.000 opgenomen worden, circa 90 euro. Miljonair en toch bijna geen geld hebben, maar wel genoeg om weer een paar dagen voort te kunnen. De benzine is hier overigens nog geen euro per liter.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092581
[countryId] => 88
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 60
[author] => José
[cityName] => Ubud
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/259_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => monkeybos
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-26
[title] => Komodovaranen
[message] => Rond vijf uur is de boot weer gaan varen en konden we de zonsopgang ook op de boot zien. Allereerst zijn we aangemeerd bij Palau Padar. Het eiland ligt tussen Rinca en Komodo in en behoort ook tot het nationaal park. We zien ook hier naar de top geklommen. Bij 34 graden Celsius is dat nog een redelijke opgave, maar het uitzicht boven is prachtig.
Daarna zijn we doorgevaren naar Komodo, waar we eindelijk met een ervaren ranger op zoek konden naar de Komodovaraan. We kregen gelukkig een hele ervaren ranger mee die de zaak goed in de hand had en wist wat hij deed. We hebben er uiteindelijk acht gespot van heel jong (drie tot vijf maanden oud) tot volwassen varanen, waarvan de oudste circa 50 jaar oud was. De rangers zijn “gewapend” met een stok die eindigt in een V-vorm. Varanen lijken log, maar we hebben gezien dat ze behoorlijk snelheid (20 km/u) kunnen maken en een beet van deze dieren is dodelijk. Niet alleen vanwege het gif, maar je krijgt meteen een dosis antistollingsmiddel met de beet mee, waardoor je blijft bloeden. Met een lengte van circa drie meter zijn ze de grootste onder de hagedissen en hebben volwassen exemplaren geen natuurlijke vijanden. De jonge komodovaranen leven drie jaar lang in bomen, omdat ze daar veiliger zijn en anders als prooi dienen.
Na dit prachtige avontuur zijn we in de buurt van Komodo, waarschijnlijk Pink beach, nog gaan snorkelen. Hele mooie vissen, maar de stroming was erg sterk. Ten oosten van Komodo is Mata Point, waar we nog zouden gaan snorkelen om de Manta Ray te zien. Weliswaar is nu het broedseizoen van deze dieren en zitten ze hier dan niet, maar soms wordt er nog een enkele gespot. De zee was ruw en we besloten niet te gaan snorkelen, maar vanaf de boot te zoeken. Er is er een gespot, maar het is niet gelukt deze op de gevoelige plaat vast te leggen. Met een spanwijdte van zeven meter zijn het zeer indrukwekkende dieren. Die blijft nog even op het verlanglijstje staan. Op de terugweg werden we spontaan verblijd met de aanwezigheid van dolfijnen. Het spotten van deze dieren staat later deze reis nog op het programma, maar deze kregen we er spontaan bij. Tegen achten meerden we pas weer aan en werden we naar het hotel gebracht. Uitgeput, maar zeer voldaan geslapen in een echt bed.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092574
[countryId] => 88
[pictureCount] => 29
[visitorCount] => 57
[author] => José
[cityName] => Komodo
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/228_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => komodovaranen
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-25
[title] => Snorkelen en slapen op het dek
[message] => Gisteravond kregen we de mededeling van onze gids dat we niet naar het nationaal park zouden gaan, omdat dat veel duurder was geworden. We zouden in plaats daarvan naar een dorp gaan waar mensen een baby komodovaraan thuis hadden. Dat zat mij niet lekker. Ik vlieg niet de halve wereld over om iemands huisdier te zien. Dan kan ik net zo goed naar de dierentuin gaan. De rest van de groep dacht er net zo over en heb ik de reisorganisator op de hoogte gebracht. Als groep hebben we met de gids gesproken, maar die was niet te overreden, dus hebben we hem met de reisorganisator laten bellen. Het was heel simpel, het nationaal park was bij de reis inbegrepen en is dus al betaald. Dat de prijzen zijn gestegen is feitelijk niet ons probleem. De reisorganisator heeft ervoor gezorgd dat we toch naar het nationaal park gaan, maar vandaag lukt dat niet meer, omdat we flink achter op het schema lopen.
Onderweg zijn de snorkelspullen opgehaald en hebben ze nog drinken ingeslagen en daarna naar de boot. Er was niet gezegd dat de koffers in het hotel konden blijven, dus niemand had een reispakketje mee en alle koffers werden aan boord gehesen. Het eerste eiland dat we aandeden was Palau Kelor Komodo. Nadat we naar de top waren geklommen voor het uitzicht, gingen we ons omkleden voor het snorkelen vanaf het strand. De foto’s spreken voor zich. Vervolgens zijn we naar Manjarite beach gevaren en hebben we wederom gesnorkeld. Nu wel met zwemvest aan. Uiteindelijk is gebleken dat slechts een snorkelset in orde was en dat de anderen allemaal lek waren. Ook de maskers sloten slecht, zodat het zoute zeewater oog in de ogen kwam. Al met al niet de beste snorkelervaring, maar de vissen, koraal en zeesterren blijven mooi.
Voor de zonsondergang zijn we naar Palau Koabe gevaren en voor anker gegaan. De zonsondergang was wel mooi, maar ging wat verloren achter de bossen. Aan de andere kant werden we wel spontaan getrakteerd op een volledige regenboog. De reden dat we daarvoor anker waren gegaan was vooral voor de vliegende honden, ook wel vleerhonden genoemd, Dit zijn een groot soort vleermuizen die maximaal een spanwijdte kunnen hebben van 180 cm. Best indrukwekkend dus. Binnen tien minuten na zonsondergang stegen er honderden vleerhonden uit de bebossing op en vlogen over ons heen. Onze camera’s zijn niet gemaakt voor schemer en donker, maar we hebben wel wat foto’s die een indruk geven van hetgeen wij zagen.
Na afloop zijn we nog een stuk verder gevaren en zijn in de buurt van het eiland Rinca voor anker gegaan en hebben de nacht op het dek aan boord doorgebracht. Om ons heen onweerde het, dus het waaide nogal, maar de bliksem in de donkere nacht was wel mooi om te zien. Net als de heldere sterrenhemel overigens. Venus is nog steeds heel helder te zien en de maan ligt hier op zijn rug.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092569
[countryId] => 88
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 51
[author] => José
[cityName] => Rinca
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/164_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => snorkelen-en-slapen-op-het-dek
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => bilsonowen655
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => 一部の男性がダッチワイフに恋をす
[message] =>
相手は髪が短く、顔立ちが美しく、肌が白い美人で、穏やかで従順で、私に口論することは決してない、仕事を休む限り、家にはいつも一緒にいてくれる、私を愛してくれる男性は、いつも私を愛してくれる唯一の人です。 提灯を持ったそんな女性を世界中で探してみると、見つかるかもしれませんし、そんな女性はいないかもしれません。 したがって、内面の理想の基準を下げることに加えて、口が開いたラブドールはこの要件を満たす唯一の他の方法です.
そんな「彼女」がいる人は多い！ 彼女はとても美しく、あなたに腹を立てることはなく、あなたの言葉に従います.さらに重要なことに、彼女はいつでも「先史時代の力」を解放するのに役立ち、愛と優しさを感じることができます. もちろん、その前に、まず彼女を膨らませる必要があります。
インフレータブル ドールを使用することは驚くべきことではありませんが、高校生セックスドールを実在の人物として扱い、恋に落ち、さらには結婚までする人がいるのは不思議なことです。 寂しさゆえの憧れ。
「私があなたの奥さんに触れたら、あなたは幸せですか？」
数日前、映画「ワールド オブ ウォークラフト」が主要な劇場で公開され、全国から大勢のウォークラフト ファンが見物に訪れました。 その中には「彼女」と一緒に映画を見に行った男性もいました。 しかし、この「ガールフレンド」は実在の人物ではなく、他の人の注目を集めるインフレータブル人形です。 誰かが彼の「ガールフレンド」を「痴漢」したとき、その男は非常に不満を抱き、喧嘩さえしました。 「お嫁さんに触られて嬉しいですか？」 この男の心の中では、この有名人リアルドールはすでに彼の「義理の娘」です！
現実の世界では、人は必ずしも完璧ではありません。 良好なパートナーシップを維持するには、長期的な慣らしが必要です。これにより、双方が互いの不完全な側面を受け入れることを学びます。 拒否すると、関係を失うリスクがあります。閉じ目ダッチワイフの存在は、この拒絶のより良い可能性を提供するだけです。
彼女が共感してあなたから離れることを心配する必要はありません、そして彼女が王女の病気に苦しんでいつも傲慢になることを心配する必要はありません、そして彼女が簡単に老けて見えることさえ心配する必要はありません。そして若さを失う。 彼女は永遠にあなたの心の対象であり、あなたが彼女を見捨てない限り、彼女は間違いなく生と死をあなたに依存するでしょう. 彼女はまた、男性として支配し、征服し、支配し、所有したいというあなたの自然な欲求を最大限に満たし、あなたの男らしさを満足させることができます.
ですから、サーバントラブドールをパートナーに選んでくださる方は、それぞれの個性が完璧を求めているのだと思います。 私が望む愛がセックスと静かさだけを必要とし、コミュニケーションを必要としない場合、爆破人形はまさに完璧な選択です. したがって、膨脹可能な人形は、内側の完全な自己の外部への投影です。
- https://www.loveindoll.com/zenn-there-is-a-very-big-market-demand-for-top-quality-Chinese-realistic-looking-babes.html
- https://www.loveindoll.com/nozomi-buy-tall-plump-lips-sexy-goddess-nude-doll.html
[userId] => 442027
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092561
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 39
[author] =>
[cityName] => Japan
[travelId] => 528642
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-04-27
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,japan
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/027_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-24
[title] => Relaxen aan zee
[message] => Vanmorgen om vijf uur weer op, want we werden om 6 uur gehaald voor onze volgende vlucht. We zijn in een uurtje naar de Komodo eilanden gevlogen. We werden afgeleverd in een hotel met zwembaden en aan zee. Lekker in zee gezwommen en wat gespetterd in de zwembaden. Gegeten op het terras met uitzicht op zee. Wat gewandeld bergop, zodat we ook daar een prachtig uitzicht hadden. Ondertussen wat dieren op de foto gezet. Vanavond nog even een kort overleg gehad met onze gids van de komende dagen. Morgen worden we opgehaald voor een boottocht waarop we ook slapen. Veel snorkelen en op zoek naar de Komodo Varaan. Het beloven mooie dagen te worden.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092495
[countryId] => 88
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 143
[author] => José
[cityName] => Komodo
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/444_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => relaxen-aan-zee
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => australieindonesierondreis
[datePublication] => 2023-04-24
[title] => Indonesië
[message] => Na het ontbijt hebben we onze spullen in de huurauto geladen en van onze medepassagiers. Daarna met zijn vieren naar de luchthaven gereden en de auto ingeleverd. Onze vakantievrienden zouden naar Melbourne vliegen en moesten naar een andere terminal. Automatisch inchecken lukte niet, dus restte ons niets anders dan te wachten tot de balies opengingen. Er zijn nog drie personen uit de groep die ook naar Indonesië gaan, ook natuurliefhebbers en ook mensen die dit alles graag op de foto vastleggen. De vliegtuigen naar Indonesië zijn kleiner, dus onze koffers moesten het laadruim in. Dat verliep allemaal prima. Een visum kan je van tevoren regelen, maar hadden wij niet gedaan, dus dat moest op het vliegveld. Een fluitje van een cent en we waren daar zo doorheen, maar toen kwam de paspoortcontrole in Indonesië. Er waren 28 balies open, maar er zat geen enkele beweging in de rijen. Toen wij uiteindelijk daardoor heen waren, werden we bij de volgende doorgang tegengehouden. Er moesten op pc’s nog formulieren ingevuld worden. Konden we daar weer achteraan in de rij aansluiten. Je moet opgeven waar je logeert, aangeven of je allerlei zaken mee hebt of niet (drugs, explosieven, drank enz.), met wie je reist, hoe lang je blijft en met welke intentie. Daar rolt een QR code uit die geprint moest worden en met dat bonnetje konden we de volgende deur weer door. Net een escaperoom. Bij controle van de koffers werden de zonnebrandcrème en de aftersun in beslag genomen die we in Australië hadden gekocht. Te groot. Toen ook die hindernis genomen was konden we op zoek naar ons vervoer. Die hadden we snel gevonden. In twee auto’s werden de koffers en wij vervoerd. De gordel werkte niet.In rijen van drie tot vier auto’s naast elkaar probeerden we de stad uit te komen. Ondertussen schuiven er tientallen scooters links en rechts al slingerend door de rijen. Auto’s rijden ook niet echt tussen de lijnen, maar daar waar een gaatje is. De claxon wordt hier bij iedere beweging gebruikt, maar wel kort. Dat scheelt in de herrie. Hoe weet ik niet, maar we zijn heelhuids aangekomen. Het vliegtuig was om 18 uur al geland, maar we kwamen na 21 uur pas aan in het hotel. Eerst maar een restaurant gezocht om te eten en daarna slapen, want morgen reizen we verder naar Komodo. De eerste indruk van het land is mooi. Veel beeldhouwwerken en een echt Aziatische sfeer. Helaas was het al donker toen we de luchthaven uitkwamen.
[userId] => 441966
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092494
[countryId] => 88
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 57
[author] => José
[cityName] => Bali
[travelId] => 528541
[travelTitle] => Australië en Indonesië
[travelTitleSlugified] => australi-en-indonesi
[dateDepart] => 2023-03-27
[dateReturn] => 2023-05-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/439_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/966_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => indonesi
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 2
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 2
[last] => 4
[previous] => 1
[next] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 16
[lastItemNumber] => 30
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Jogjakarta - Indonesië 
