Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Chili
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Chili
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Chili
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Chili
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Chili
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Chili
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Chili
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Chili
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Chili
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Chili
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Chili
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => chili
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (chili)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /chili/reisverslagen/p/1/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => chili/reisverslagen/p/1/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => chili
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[page] => 4
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /chili/reisverslagen/p/1/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => chili/reisverslagen/p/1/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => chili
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[page] => 4
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => chili
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 9
[countryId] => 40
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Chili
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 193
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => aa
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => an
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 441662
[username] => keeskouwopreis
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => argentini
[currentCountryName] => Argentinië
[currentCountryIsoCode] => ar
[currentCountryId] => 8
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Kees Kouwenhoven
[firstName] => Kees
[reportsCount] => 15
[travelsCount] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 438531
[username] => NathalievanHillo
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => th
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[countryName] => Nieuw Zeeland
[countryIsoCode] => nz
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => es
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[countryName] => Gibraltar
[countryIsoCode] => gi
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[countryName] => Egypte
[countryIsoCode] => eg
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[countryName] => Guatemala
[countryIsoCode] => gt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[countryName] => Honduras
[countryIsoCode] => hn
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Nathalie Hillo
[firstName] => Nathalie
[reportsCount] => 220
[travelsCount] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 441494
[username] => jasper-za
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[countryName] => Uruguay
[countryIsoCode] => uy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Jasper Pardoel
[firstName] => Jasper
[reportsCount] => 66
[travelsCount] => 1
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 424474
[username] => hildeenarjan
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => chili
[currentCountryName] => Chili
[currentCountryIsoCode] => cl
[currentCountryId] => 40
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[countryName] => Nieuw Zeeland
[countryIsoCode] => nz
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[countryName] => Panama
[countryIsoCode] => pa
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => lk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[countryName] => Lesotho
[countryIsoCode] => ls
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Hilde Arjan
[firstName] => Hilde
[reportsCount] => 37
[travelsCount] => 5
)
[4] => stdClass Object
(
[userId] => 397462
[username] => janenmarja2013
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 7
[currentContinentName] => Oceanië
[currentContinentNameSlugified] => oceani
[currentCountryNameSlugified] => australi
[currentCountryName] => Australië
[currentCountryIsoCode] => au
[currentCountryId] => 11
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[countryName] => Swaziland
[countryIsoCode] => sz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => my
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[countryName] => Australië
[countryIsoCode] => au
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
)
[name] => Jan en Marja
[firstName] => Jan en Marja
[reportsCount] => 181
[travelsCount] => 8
)
[5] => stdClass Object
(
[userId] => 435805
[username] => silviaopreis
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => peru
[currentCountryName] => Peru
[currentCountryIsoCode] => pe
[currentCountryId] => 147
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => es
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[countryName] => Denemarken
[countryIsoCode] => dk
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[countryName] => Zweden
[countryIsoCode] => se
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[countryName] => Noorwegen
[countryIsoCode] => no
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Silvia Hemert
[firstName] => Silvia
[reportsCount] => 56
[travelsCount] => 4
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 86
[date] => 2023-05-16
[title] => Ultieme checklist: Stressvrije vakantie met kinderen
[text] =>
Op vakantie gaan met je kinderen kan behoorlijk stressvol zijn. Aangezien een vakantie juist bedoeld is om tot rust te komen, is dat niet bepaald prettig. Alhoewel kinderen een vakantie over het algemeen erg leuk vinden, valt hun dagelijkse structuur wel weg. Dit leidt ertoe dat ze sneller gestrest en geprikkeld zijn. Logischerwijs heeft dit ook gevolgen voor jou als ouder. De kans is groot dat ook jij gestrest raakt. Gelukkig zijn er genoeg manieren om stress tijdens een vakantie te verminderen. Niet alleen bij je kinderen, maar ook bij jezelf. In dit artikel geven we je de ultieme checklist voor een stressvrije vakantie met kinderen.
Maak een duidelijke planning
Om te beginnen is het aan te raden om van tevoren een duidelijke planning te maken voor jullie vakantie. Hoe gaat de reis? Waar verblijven jullie? Wat gaan jullie allemaal doen? Op die manier behoud je een bepaalde structuur die automatisch leidt tot rust. Het is aan te raden om niet alleen vóór de vakantie te bespreken wat er allemaal gaat gebeuren, maar om ook tijdens de vakantie goed te blijven communiceren. Wil je alvast goed beginnen? Boek dan nu je vliegtickets. Zo weet je zeker dat je vakantie doorgaat en wordt er al snel meer duidelijk over de data. Op zoek naar een goede deal?Vind goedkope vliegtickets bij Transavia.
Wees ruim op tijd
Nadat je planning staat, is het op de vertrekdag tijd om naar het vliegveld te gaan. Voor de vlucht is het uiteraard belangrijk om alle documenten op orde te hebben, maar zeker ook om de tijd te nemen. Je weet namelijk van tevoren niet hoe druk het op de luchthaven is. De kans is groot dat het proces van inchecken en de douane langer duurt dan gehoopt. Je kunt je hier goed op voorbereiden door ruim van tevoren aanwezig te zijn.
Geef het goede voorbeeld
Eenmaal aangekomen op de vakantiebestemming is het belangrijk om het goede voorbeeld aan je kinderen te geven. Dit doe je door zelf relaxt te zijn. Je kinderen worden hierdoor namelijk ook rustiger. Deze combinatie maakt je vakantie al snel een stuk minder stressvol. Vergeet daarnaast ook niet te genieten. Alhoewel het proces van reizen veel concentratie vergt, is het ook belangrijk om van je vakantie te genieten.
Geef aandacht
Verder is het belangrijk om je kinderen juist op vakantie de benodigde aandacht te geven. Zeker voor kinderen is het namelijk niet niks om naar een compleet andere omgeving af te reizen. Door ze veel aandacht te geven, worden ze al snel rustiger. Geef ze daarnaast ook wat meer tijd om te slapen. Gezien de vele indrukken die een nieuwe omgeving met zich meebrengt, raken kinderen op vakantie doorgaans sneller vermoeid.
Met je kinderen op vakantie gaan kan de nodige stress opleveren. Gelukkig zijn er genoeg manieren om dit te verminderen. Zo kun je beginnen met het maken van een duidelijke vakantieplanning. Hiermee geef je jezelf en de kinderen structuur. Daarnaast is het belangrijk om op de reisdag op tijd op de luchthaven aanwezig te zijn. Ben je goed aangekomen? Geef dan het goede voorbeeld aan je kinderen door zelf ontspannen te zijn en vergeet niet om je kinderen genoeg aandacht te geven.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => ultieme-checklist-stressvrije-vakantie-met-kinderen
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/86/86_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 85
[date] => 2023-05-08
[title] => Vakanties naar Turkije weer erg in trek
[text] =>
Na een periode van afgenomen interesse, is het aantal boekingen voor vakanties naar Turkije aanzienlijk gestegen. Steeds meer reizigers kiezen ervoor om hun vakantie door te brengen aan de Turkse kust, met name vanwege de prachtige stranden, rijke cultuur en gunstige prijzen. Dit prachtige land, gelegen op de grens tussen Europa en Azië, heeft alles in huis voor een onvergetelijke vakantie. Of je nu op zoek bent naar een ontspannen strandvakantie, een culturele rondreis of een bruisend uitgaansleven, Turkije biedt het allemaal. In dit artikel nemen we je mee langs tien redenen waarom Turkije weer enorm in trek is als vakantiebestemming.
Aantrekkelijke all-inclusive resorts
Een van de redenen waarom vakanties naar Turkije zo populair zijn, is het grote aanbod van all-inclusive resorts. Deze accommodaties bieden vakantiegangers een zorgeloze ervaring, waarbij eten, drinken en diverse faciliteiten bij de prijs zijn inbegrepen.
Historische bezienswaardigheden
Turkije staat bekend om haar rijke geschiedenis en cultuur, met talloze historische bezienswaardigheden die het bezoeken waard zijn. Denk bijvoorbeeld aan de archeologische site van Efeze, het indrukwekkende Pamukkale of de bijzondere rotsformaties in Cappadocië.
Gastvrije bevolking
De gastvrije en vriendelijke Turkse bevolking draagt bij aan de populariteit van het land als vakantiebestemming. Toeristen worden warm onthaald en kunnen genieten van de heerlijke Turkse keuken en lokale tradities.
Prachtige stranden en baaien
Turkije heeft een uitgestrekte kustlijn met talloze prachtige stranden en baaien. Populaire badplaatsen zoals Antalya, Bodrum en Marmaris bieden vakantiegangers de mogelijkheid om te zonnen, zwemmen en te genieten van diverse watersporten.
Aangenaam klimaat
Het aangename klimaat in Turkije maakt het land een ideale bestemming voor zowel zon- als cultuurliefhebbers. De zomers zijn warm en zonnig, terwijl het voor- en najaar mild en aangenaam zijn – perfect voor het ontdekken van bezienswaardigheden of het maken van wandeltochten.
Voordelige prijzen
Een vakantie naar Turkije is vaak voordeliger dan naar andere Europese bestemmingen. Dit geldt zowel voor de accommodaties als voor eten, drinken en activiteiten. Hierdoor is Turkije een aantrekkelijke optie voor gezinnen en budgetreizigers.
Directe vluchten vanuit Nederland
Vanuit Nederland zijn er directe vluchten naar diverse bestemmingen in Turkije, waardoor het land eenvoudig en snel te bereiken is. Bovendien zijn er regelmatig aantrekkelijke aanbiedingen en last-minute deals beschikbaar.
Bruisend nachtleven
Voor wie graag het nachtleven induikt, biedt Turkije diverse mogelijkheden. Steden zoals Istanbul, Antalya en Bodrum staan bekend om hun bruisende uitgaansleven, met trendy bars, clubs en restaurants. Ook zijn er in verschillende badplaatsen gezellige boulevards te vinden met een ruim aanbod aan uitgaansgelegenheden.
Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 42
[reportCount] => 8
[pictureCount] => 30001
[position] => 1
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => CO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 147
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => PE
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 252
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 8189
[position] => 3
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => BQ
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 24
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 50224
[position] => 4
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => BO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 40
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 39840
[position] => 5
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => CL
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-19
[title] => Op de Grote Oceaan
[message] => We varen nu al twee dagen vanaf Punta Arenas via de Straat van Magallanes op de Grote Oceaan. We hebben weinig van de Fjorden gezien want het was mistig en bewolkt. Bovendien zijn we niet via het Beagle Canal gevaren waar de mooiste fjorden zijn omdat de kapitein nu zo vlug mogelijk naar San Antonia wil om daar te proberen aan land te gaan, maar ook om allerlei zaken die nodig zijn aan boord in te laden. Het is ook niet zeker dat Chili toestemming zal geven om van boord te gaan want ze willen dat de mensen op de boot eerst 14 dagen in quarantaine gaan voor we aan land mogen
Afwachten dus maar.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071664
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 266
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/161_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-de-grote-oceaan
)
[46] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-17
[title] => Weg uit Punta Arenas
[message] => Vlak nadat ik het laatste verslag had gestuurd, kregen we de mededeling van de kapitein dat het niet gelukt was om toestemming te krijgen om de haven in te varen en de passagiers te ontschepen.
Chili had met onmiddellijke ingang alle havens en luchtverkeer gesloten en aangekondigd dat passagiers pas aan land mochten na 14 dagen in quarantaine te zijn geweest. De kapitein heeft toen besloten om verder te varen en een andere haven te zoeken waar hij misschien wel binnen mag. Voorlopig zitten we dus nog twee weken vast op het schip.
De koffers had ik al gepakt en die heb ik dus gelijk weer uit kunnen pakken.
Het goede nieuws is dat er na de temperatuurcheck vanmorgen niemand ziek is en we dus vrij kunnen bewegen over het schip. Ook varen we nu vanaf morgen door de Chileense fjorden wat mooie plaatjes op gaat leveren en daar zijn we toch ook voor gegaan.
Alle vluchten zijn dus weer vervallen want eerst met er een haven gevonden worden waar we van boord mogen om van daaruit de terug vluchten te regelen.
Maar we hebben goed te eten, een fijn bed en allerlei activiteiten en voorstellingen om van te genieten. We hadden er ook niet aan moeten denken om ergens op een vliegveld te stranden waar je dan niet meer verder mag en opgesloten zit. Dan maar beter op dit luxe schip.
We houden de moed erin en houden jullie op de hoogte.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071605
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 360
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/158_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weg-uit-punta-arenas
)
[47] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-16
[title] => In de haven van Punta Arenas
[message] => Een laatste update uit Punta Arenas.
We hebben met Cruise Travel gebeld en gemaild. Ze hebben ons nieuwe tickets en een voucher voor een hotelovernachting in Santiago gemaild.
We hebben echter nog steeds geen toestemming om van boord te mogen, maar daar zijn ze druk mee bezig.
Als dat geregeld is kunnen we morgen om 08.38 vanuit Punta Arenas vertrekken naar Santiago. Daar verblijven we dan 2 nachten in het Hilton Hotel op het vliegveld. Op 19 maart kunnen we dan met een KLM vlucht via Parijs naar Amsterdam vliegen. Als alles volgens plan verloopt komen we vrijdag 20 maart om 13.12 op Schiphol aan.
Hopelijk krijgen we toestemming om van boord te gaan. Dan is het morgenochtend vroeg op want om 8.38 vertrekt het vliegtuig wat overigens maar een half uurtje rijden is hier vandaan.
We zullen wat foto's toevoegen van de binnenkant van de cruiseboot en de omgeving waar we nu op uit kijken
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071602
[countryId] => 40
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 214
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/981/884_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => in-de-haven-van-punta-arenas
)
[48] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-16
[title] => Vanaf de "Zaandam"
[message] => Even een update van de stand van zaken hier.
We zijn vanmorgen allemaal getemperatuurd en hebben een gezondheidsverklaring moeten ondertekenen. Dit heeft de maatschappij nodig om toestemming te krijgen dat we van boord kunnen.
Er is hier in Punta Arenas een klein vliegveld maar daarvandaan kunnen we alleen met een aantal tussenstops terugvliegen naar Amsterdam. We zijn nu aan het uitzoeken ook met Cruise Travel wat de beste optie is.
Aan boord gaat alles gewoon door. We kunnen zwemmen, gokken in het casino,workshops volgen en films bekijken. En we hebben gratis internet dus de krant lezen en het nieuws volgen is geen probleem.
Als we meer weten laten we het horen
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071590
[countryId] => 40
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 169
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/980/298_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vanaf-de-zaandam
)
[49] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-15
[title] => Puenta Arenas
[message] => Hallo Allemaal,
Ook ons heeft het Corona virus bereikt. We zijn vannacht weer terug gevaren naar Punta Arenas omdat het bericht binnenkwam dat ook Chili de grenzen had gesloten voor al het inkomende verkeer en dus ook cruise boten, wat betekend dat de boot dus in Chili niet meer een haven binnen mag.
Een dag eerder had Argentinië ook al de grenzen gesloten en was al medegedeeld dat de cruise zou eindigen in Santiago, waar iedereen van boord moest en vandaar een vlucht naar huis kon nemen.
Nu liggen we hier voor de kust van Punta Arenas en wachten op verdere berichten. We houden jullie op de hoogte.
Gisteren hebben we nog een bezoekje gebracht aan Punta Arenas, dat mocht toen nog. Het was ook weer een typisch Spaans stadje en niet veel bijzonders. Alleen de begraafplaats was indrukwekkend met grote eigen graven van bekende families en een muur met graven van de gewone mensen net als in Spanje
Dat was dus ons laatste bezoek aan land. We zouden nu beginnen aan het mooiste gedeelte van de reis ,de Chileense fjorden, maar dat gaat dus waarschijnlijk niet door. Afwachten maar.
Het goede nieuws is, dat aan boord tot nu toe niemand ziek is en we dus van alle voorzieningen aan boord gebruik kunnen maken. Het is mooi weer. We kunnen dus in de zon aan het zwembad en in de whirlpool.
We hebben internet en kunnen iedereen op de hoogte houden en zelf ook al het nieuws volgen. We gaan nu koffie drinken met wat lekkers en genieten zoveel mogelijk van alles wat er is.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071559
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 222
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/981/618_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => puenta-arenas
)
[50] => stdClass Object
(
[username] => Takkiedehond
[datePublication] => 2020-01-14
[title] => Takkie in Santiago en Paaseiland
[message] => Zaterdag 4 januari, omstreeks 16u verzamelt zich een bont gezelschap op Schiphol om ons uit te zwaaien!
De tassen zijn ingecheckt en we drinken nog een laatste drankje met familie en vrienden voor we naar de gate gaan.
Dan volgt het emotionele afscheid en gaan we er dan echt vandoor, via Londen naar Santiago in Chili.
Even leek het er nog op dat er toch nog een kink in de kabel zou komen toen we op 1 januari in het ziekenhuis zaten nadat de mist-vuurwerk combinatie op Lonneke haar longen was geslagen, maar dankzij dokter Marieke in het JBZ (ik weet dat je meeleest, je bent top!) werd dat snel de kop ingedrukt met prednison en voor de zekerheid ook een antibiotica kuur dus er kan gevlogen worden!
Omdat het nog maar 2,5 maanden na de chemo is en nog maar 1,5 maanden na de laatste bestraling wordt het sowieso afwachten hoe het qua energie en conditie gaat, we houden rekening met een stijgende lijn, maar houden er ook rekening mee dat het tempo mogelijk wat lager zal liggen dan eerst gedacht.
We hebben ons voorbereid op een lange vlucht en ik mag gelukkig mee in de handbagage op de vlucht, toch fijn een stoffen hondje te zijn!
Uiteindelijk landen we na 17 uur nachtvlucht in Santiago, waar de dag (5 januari) net is begonnen, we hebben redelijk wat geslapen in het vliegtuig dus we voelen ons best ok, op de pijnlijke benen van Lonneke na.
Gelukkig is Santiago vooral een plek waar we willen bijkomen en wennen aan de tijd en het klimaat, dus we kunnen hier rustig de benen strekken en de stad wat verkennen.
Bij het hotel aangekomen is de kamer nog niet klaar, dus we gaan eerst in de buurt wat lunchen.
Onderweg vinden we ook de lokale supermarkt en we kopen wat drinken voor op de kamer en kijken wat er zoal te krijgen is hier.
Op de kamer frissen we ons eerst wat op en gaan daarna toch even liggen voor een kleine siësta.
In de avond gaan we op aanraden van de hotelmedewerker eten bij een Peruaans restaurant in het wijkje en rond 21.00u gaan we slapen, enigszins met de lokale tijd mee.
De volgende dag (6 januari) lopen we na het ontbijt richting het centrum, eigenlijk met twee doelen; een SIMkaart halen voor nu en op Paaseiland én een kabel kopen voor de BOSE headset, want die is tijdens de vlucht kapot gegaan.
Tegelijkertijd willen we natuurlijk het centrum bekijken, maar na de recente rellen weten we dat het nog niet helemaal rustig is in Santiago, dus we zien wel hoe het gaat.
We lopen een paar uur rond daar en zien in onze ogen alle hoogtepunten die we wilden bekijken, ook wat mindere plekken helaas waar we al snel merken dat het goed is om alert te zijn, er zit al bijna een hand aan de rugzak van Patrick…
We besluiten terug te lopen naar het hotel, via de grote parken die langs het kanaal liggen.
Wat algemeen opvalt aan Santiago is dat vooral in het centrum, maar ook in de wijk waar het hotel ligt (Providencia) alles, maar dan ook werkelijk alles onder de graffiti zit, er is bijna geen gebouw of standbeeld dat niet helemaal onder gespoten is; een van de overblijfselen van de recente rellen helaas en het maakt daardoor een erg verpauperde indruk.
Die avond halen we wat salade en brood voor in het hotel en we gaan weer op tijd naar bed.
In de ochtend van 7 januari gaan we naar San Christobal, de heuvel met daarop het Maria beeld dat we al vanaf het hotel kunnen zien staan.
Het plan was om de hop on hop off bus special te nemen (inclusief de heuvel op en neer) maar die is alleen geldig voor 2 dagen, dus we nemen een ticket voor 1 dag en kopen de heuvel tickets los; met de tandradbaan naar boven en met de kabelbaan weer naar beneden.
Boven op de heuvel bekijken we het Mariabeeld, dat wil zeggen Lonneke en Patrick bekijken het beeld, want mij vergeten ze uit de tas te halen, dus ik bekijk later de foto’s wel…
De route van de hop on hop off bus is gewijzigd en de bus rijdt nu niet meer door het centrum vanwege de rellen, erg jammer, want nu rijden we alleen door de buitenwijken en die zijn niet echt heel boeiend, al zien we wel het hoogste gebouw van Latijns Amerika.
Maar het is 28 graden en zonnig en op het dak van de bus is het prima toeven onder het zonnedak in de wind!
Morgen moeten we vroeg op om door te vliegen naar Paaseiland, dus we gaan op tijd richting het hotel en in de buurt wat eten.
Op 8 januari staat om 6.45u de taxi klaar om ons naar de luchthaven te brengen.
Nadat de tassen zijn ingecheckt is het even zoeken naar de juiste gate, die op een tussenverdieping van het vliegveld blijkt te liggen, maar we zijn ruim op tijd en klaar voor weer 5,5 uur vliegen.
Om 12.45u lokale tijd (2 uur vroeger dan het Chileense vasteland) landen we op Aeropuerto Internacional Mataveri, wat welgeteld een landingsbaan en twee opstelplaatsen voor vliegtuigen heeft en wat eigenlijk niet meer is dan een gebouwtje van 50x50m, voornamelijk van hout.
Dit is “the most remote airport in the world”, het dichtstbijzijnde vliegveld ligt 2603 km hier vandaan.
Wat meteen opvalt is dat het broeierig warm is, de luchtvochtigheid is erg hoog, dus het zweten is begonnen.
We worden opgehaald door de eigenaar van het huisje waar we de eerste dagen verblijven en krijgen een bloemenkrans omgehangen van verse bloemen van het eiland.
We krijgen een kleine tour door Hanga Roa, de hoofdplaats van het eiland en alvast de eerste tips voor leuke restaurantjes en zwemlocaties.
Overal langs de weg bloeien mooie kleurrijke bloemen, vooral de verschillende soorten Hibiscus vallen op.
Het is veel groener en meer begroeid dan ik had verwacht (met de baasjes keek is pas naar een documentaire over Paaseiland en daarin werd gezegd dat er geen boom meer op het eiland stond, maar dat blijkt dus niet het geval gelukkig.
Het huisje ligt een stukje buiten het dorp midden in de graslanden, vlakbij een site waar Moai (de bekende beelden van Paaseiland) staan en er een mooie zonsondergang zou zijn.
We pakken de tassen wat uit, slapen een uurtje en eten dan wat lunch bij een lokaal restaurantje, dan lopen we richting de beelden en daarna naar het centrum van het dorp, ongeveer 2 km, voor wat boodschappen.
Aan het avondeten komen we niet eens toe, want bij terugkomst vallen we in slaap en we slapen door tot de volgende dag, wel af en toe gewekt door blaffende honden en kraaiende hanen die rond het huisje lopen.
Ik wil graag met de hondjes die er rondlopen spelen, maar dat vinden de baasjes niet goed, ik ben nog te klein zeggen ze… :-(
Vlakbij het huisje is een mini-market, een heel klein lokaal winkeltje met een paar spullen die je dagelijks nodig hebt.
We halen er de volgende ochtend wat verse broodjes (nog warm!), wat eieren, boter en wat drinken en daarmee maken we in het huisje ons eigen ontbijt, dat op het terras wordt opgegeten.
Helaas merken de baasjes dat ze zelf ook opgegeten worden, want de lokale muggen houden wel van een Hollands hapje helaas…
Lonneke heeft daarnaast veel last van het vocht in combinatie met het gras, dus de hooikoorts tabletten brengen hopelijk uitkomst, de longen zijn nog niet geheel hersteld dus het is even aankijken hoe het gaat.
We lopen naar het dorp; vandaag willen we twee geocaches vinden, informatie vinden over het kopen van het ticket voor het nationale park, informatie over het huren van fietsen/een auto en we willen langs de “grote” supermarkt vlakbij het vliegveld.
Het is 25 graden en erg vochtig en uiteindelijk lopen we toch meer dan gedacht, maar met regelmatig wat drinken en af en toe even zitten is het ook voor Lonneke te doen.
Op de terugweg eten we in de hoofdstraat een heerlijke maaltijd en als we bij het huisje komen hangen we de meegebrachte klamboe voor de deur zodat het wel kan doorwaaien en we drinken wat terwijl de benen uitrusten liggend op het bed.
Die nacht koelt het weinig af en het gebrek aan airco en teveel aan gras zorgen voor een benauwde nacht.
Bij het opstaan besluiten we toch maar om nu al naar onze tweede accommodatie op het eiland te gaan en het huisje te laten voor wat het is.
Het hotelletje waar we nu gaan slapen ligt midden in het dorp en heeft airco en een wat meer long-vriendelijke, maar wel kleine, kamers met een heerlijke douche!
In de middag regelen we de auto voor morgen en samen maken we een route die we willen rijden, in elk geval naar de verste punten op het eiland en de vulkanen op, de dingen die we met de fiets mogelijk niet zo snel gaan doen.
De rest van de dag schrijven we onze reisdagboeken en lopen wat in het dorp rond.
De 11e januari kopen we de park tickets, halen wat drinken voor onderweg en daarna de auto en we rijden rechtsom richting de zuidkust van het eiland.
Nadat we een kleine detour over een zandpad hebben genomen waar ook beelden zouden staan (er lagen er 3, onder een houten overkapping) eindigen we niet geheel gepland op de weg achter het vliegveld die de vulkaan Rano Kau op gaat.
OK, we gaan dus eerst de vulkaan bekijken (die wilden we mogelijk met de fiets gaan doen)
Boven aangekomen is het uitzicht over het eiland schitterend.
Je kan vanaf de rand in de krater kijken, die 1 km breed is, beneden in de krater heeft zich een heel apart ecosysteem ontwikkeld door het zoete water dat opgevangen wordt en de krater wanden die de planten en dieren beschermen tegen de zoute zeewind.
Na de krater kan je nog een stukje omhoog rijden en kom je bij Orongo, een van de heilige plekken van de oorspronkelijke bewoners van Paaseiland.
Hier vind je een dorp dat is gebouwd voor een paar weken per jaar als de lente begint, hier vonden dan bepaalde rituelen plaats en er werden offers gemaakt aan de goden.
Ook vonden hier de Birdman competities tussen de stammen plaats, waarbij werd bepaald welke stammen de leiders mochten leveren voor het eiland.
Er allerlei wezens in de stenen gehouwen, voornamelijk gebaseerd op het zeeleven om het eiland heen en op deze Birdman competitie.
Na de vulkaan zijn de dan alsnog vanuit het zuiden richting het oosten gereden, langs alle sites waar Moai stonden of nog staan aan de zuidkust.
De grootste site met Moai is Tongariki, daar staan 14 beelden op een platform van ongeveer 100m lang.
Als we daar aankomen is het alweer lekker warm en we besluiten om de weg verder te volgen naar Anakena beach, het enige officiële zwemstrand van Paaseiland.
Naast het strand staat ook nog een rijtje Moai, dus het is een win-win locatie!
Ik mag helaas niet mee zwemmen, maar Lonneke en Patrick gaan lekker het water in om af te koelen terwijl ik de beelden wat beter bekijk.
Zoals overal op het eiland lopen ook hier veel honden los rond, ze zijn erg vriendelijk en ook naar elkaar is er gelukkig weinig agressie.
Ze doen net als ik; wat rondlopen, slapen, zoeken naar wat eten en hopen dat iemand ze wat aandacht geeft.
Lonneke en ik vinden het allebei erg moeilijk om niet elke hond even te aaien en te spelen enzo, maar echt schoon zijn ze niet, ook al zien ze er goed uit, dus we doen het toch maar niet.
Na het zwemmen is het rond 18u en we besluiten terug naar het dorp te rijden.
Morgen hebben we, dankzij een klein bedragje extra, nog een dag de auto en we willen de zonsopkomst bij Tongariki zien, dus op tijd naar bed.
Als de wekker gaat de 12e om 6u in de ochtend blijkt het pijpenstelen regenen en dan blijft het ook doen de komende uren, dus het wordt niks met de zonsopkomst.
Dan maar weer verder slapen en straks kijken wat we vandaag dan nog willen zien met de auto.
We rijden weer richting Tongariki, maar nu stoppen we eerst nog bij Rano Raraku.
Dit is een berg uit twee delen waar vroeger de Moai werden gemaakt.
Er staan een heleboel kleine Moai voor en op de heuvel voor de berg, deze moesten nog de laatste dingen zoals ogen en hoeden krijgen voor ze konden worden vervoerd.
In de berg zelf zie je nog een aantal Moai die nog niet compleet zijn uitgehouwen, het wordt ook wel de kraamkamer van de beelden genoemd.
Na dit bezoek willen we kijken of we niet alsnog de hoogste vulkaan Maunga Terevaka ook op kunnen, maar helaas is het pad alleen bestemd voor fietsen en na de regen van vanmorgen is het meer modder dan pad.
We rijden door naar Puna Pau, de groeve waar de rode vulkaanstenen vandaan komen waar de hoeden van de Moai van gemaakt werden.
Via een Ahu A Kivi, een Moai site waar 7 beelden staan, rijden we weer naar het dorp.
De 13e wordt een rustige dag, we halen de stempels van Paaseiland voor in het paspoort, lopen door een deel van het dorp dat we nog niet gezien hebben, komen daarbij nog wat Moai tegen aan het water en verder wordt er vooral gerelaxt op de kamer en in een restaurant.
Morgen, de 14e, gaan we samen snorkelen.
Tenminste, Lonneke en Patrick gaan snorkelen, ik heb zo’n vermoeden dat dat te gevaarlijk is voor een klein hondje als ik en ik dus beter thuis kan blijven bij de lokale hondjes uit de buurt.
Patrick wil hier mogelijk nog de buitenduiken gaan doen om zijn PADI certificering te halen.
Ze waren beide in Nederland al begonnen met de PADI, maar door de chemo behandelingen van Lonneke mag zij het komende jaar sowieso niet duiken en hij wil graag eerst een indruk hebben van de duikschool, dus gaan ze eerst samen snorkelen en het onderwaterleven verkennen.
Ik zal nog wat foto’s toevoegen van onze avonturen de afgelopen dagen en proberen de volgende keer wat korter van stof te zijn, maar ik ben nou eenmaal een stoffen hondje en dus wat lang-dradig….
[userId] => 439732
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5069275
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 582
[author] => Takkie, wie anders?
[cityName] => Paaseiland
[travelId] => 524738
[travelTitle] => Wereldreis 2020
[travelTitleSlugified] => wereldreis-2020
[dateDepart] => 2020-01-04
[dateReturn] => 2020-10-03
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/965/954_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/732_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => takkie-in-santiago-en-paaseiland
)
[51] => stdClass Object
(
[username] => Ekjiramopavontuur
[datePublication] => 2019-09-10
[title] => 5. Chili
[message] => Het landschap verandert intussen van bergen naar kale vlakten met heuvels, pollen gras en her en der een soort alpaca, vogel, een handjevol schapen, koeien of paarden en weer terug naar bergen. Eigenlijk zover je kunt kijken. Naarmate we meer richting Puerto Natales rijden ook bomen, met mos in de vorm van pompoenen, net of ze alvast versierd zijn voor Kerst.
In Nationaal Park Torres del Paine kun je vanaf oktober een 5-daagse trekking doen met volle bepakking, maar vanwege het laagseizoen zijn er diverse dagtrekkings te doen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zoveel zin had in lopen met volle bepakking... Op de planning staat de dagtrekking naar het uitkijkpunt van de Torres del Paine. Een deel is vrij pittig omhoog en het is ook nog glad op delen van het pad, omdat de sneeuw aan het dooien is. Eenmaal boven blijken de Torres, torens, gehuld in mist. Wachten helpt niet, dus we gaan weer naar beneden. Eenmaal halverwege de terugweg breekt de lucht open en laten de Torres zich zien.
De dag erna met blauwe lucht, zon en een enkele wolk de luie tour per busje met stops op alle uitzichtpunten. Kunnen mijn spieren even bijkomen. Ik heb bijna geen woorden meer voor al het natuurschoon hier en besluit de Nederlandse vertaling van de uitspraak van Mary Poppins te gebruiken: het is hier supercrimifantaweldigeindefabelozig!
Of, het origineel: supercalifragilisticexpialidocious. 'Wat je zegt wanneer je niet meer weet wat te zeggen.' Of: 'Als je nou van iets wil zeggen dat het alles staat, is dit het woord dat niet in de woordenboeken staat.'
[userId] => 424666
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5062886
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 300
[author] =>
[cityName] => Puerto Natales
[travelId] => 523479
[travelTitle] => Patagonië 2019
[travelTitleSlugified] => patagoni-2019
[dateDepart] => 2019-08-31
[dateReturn] => 2019-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,puerto-natales
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/666_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 5-chili
)
[52] => stdClass Object
(
[username] => Ilsemaarten
[datePublication] => 2019-08-05
[title] => Chili - Arica/San Pedro de Atacama
[message] => Het grote nadeel van internet.. soms staan er zulke horror verhalen over reizen op dat de beste oplossing lijkt om thuis in je bed te blijven liggen. Zulke verhalen stonden er dus ook over de rit met de bus vanuit Peru naar Chili, het heeft ons zelfs even doen twijfelen of we deze reis wel wilde voortzetten zoals we vooraf hadden gepland. Na lang wikken en wegen en veel blogs lezen, hadden we toch de keus gemaakt er voor te gaan.. met de bus vanuit Arequipa in Peru naar San Pedro de Atacama in Chili, een reis van 1385 kilometer (.. even ter vergelijking, vanuit Zwammerdam naar Zuid Frankrijk (Argeles sur Mer) is 1366 kilometer).
Een lange busrit werd het, vanaf het hotel met de taxi naar het busstation, waar we een bus pakte van Arequipa naar Tacna, een plaatsje voor de grens van Peru. Onderweg werden er drie foute oude films afgespeeld in het Spaans, kregen we mierzoete koffie en thee en genoten we van het landschap waar we langskwamen. Op het busstation van Tacna aangekomen raakte we aan de praat met een Nederlands stel die via Riksja de reis had gepland, zij hadden alle bussen al geregeld.. en wij.. zonder Spaans te kunnen praten, nog niet. We zochten het daarom zelf weer verder uit, en met alleen het woordje Arica (plaatsje bij de grens in Chili), kwamen we terecht aan de buitenkant van het busstation, te midden van alle locals, bij een collectivo.. Een busje voor zo’n 20 personen die voor 12 Sol (€3,-) werd volgeladen. De chauffeur keek even bedenkelijk naar onze paspoorten en liet ons vervolgens de backpacks inladen en instappen. Hij hield onze paspoorten bij zich, gelukkig hadden we gelezen dat dit de bedoeling was, en deden alle locals het ook, anders was dit niet zo prettig geweest. Hij herinnerde ons nog even aan het vertrekkaartje, een soort van ticket om het busstation uit te komen, die ik rennend aan de andere kant van het busstation snel kocht voor 2 Sol per persoon. In het busje, samen met alle locals, gingen we op pad, op weg naar Chili! Onderweg vulden we een formulier in voor de grenspolitie. Aangekomen bij de grens moesten alle inzittende het busje uit en moesten we in de rij voor twee loketten. Bij loket één kregen we onze exit stempel van Peru en bij loket twee kregen we onze entree stempel en visumblaadje van Chili.. yes.. weer een nieuwe stempel in het paspoort. Vervolgens moesten we nog even de straat oversteken om onze bagage te laten controleren en daarna konden we weer in het busje stappen, op weg naar het eerstvolgende plaatsje in Chili. Gelijk bij het overgaan van de grens merkten we al dat Chili een ander land was dan Peru.. andere huizen, andere wegen, andere auto’s en anders geklede mensen. In het busstation van Arica boekten we gelijk de nachtbus naar San Pedro de Atacama, gelukkig was dit allemaal nog beschikbaar.. Maarten en ik haalde opgelucht adem, alle stress was voor niets geweest, alles liep erg voorspoedig. Nu hadden we nog zo’n zes uur te besteden in Arica, wachtend op de nachtbus. En gelukkig heb ik dan mijn zesde zintuig voor winkelcentra, want op een paar honderd meter afstand stond een gloednieuw hypermodern winkelcentrum.. dat was toch een betere plek om zes uur te wachten. In het winkelcentrum kochten we nog wat thermokleding, want we hadden gehoord van mensen die de week ervoor in San Pedro de Atacama en Uyuni (Bolivia) waren geweest, dat het -20 kon worden.. daar kon onze nieuwe alpaca trui niet tegen op! We aten een heerlijk ijsje en een hotdog (bingo voor alle Amerikaanse fastfoodketens!) en we verbaasden ons over het contrast tussen Peru en Chili. Het was inmiddels donker geworden en we maakten ons klaar voor onze lange reis door Chili, richting San Pedro de Atacama. De bus was prima, de stoelen zaten goed en zoals we ondertussen gewend waren hadden de locals nog niet van een koptelefoon gehoord, wat resulteerde in verschillende Spaanse liedjes en filmpjes door elkaar heen. Gelukkig hield dit al vlot op en probeerden we wat te slapen. Midden in de nacht, om 3:00 moesten we allemaal de bus uit voor een controle van de bagage. Dit hadden we onderweg van Arequipa naar Tacna ook gehad, wij denken dat dit een soort van provinciegrens is waar wordt gecontroleerd op ziekten en diertjes in fruit en groenten etcetera. Na een lange nacht kwamen we uiteindelijk aan in San Pedro de Atacama. Met onze spullen gingen we op zoek naar een eettentje voor een welverdiend ontbijt met kopje koffie, samen met wat internet om op zoek te gaan naar een hotel voor de komende nachten. We aten een heerlijke wafel met vers fruit en dulce de leche en we videobellen met het thuisfront! Lopend door de toeristische straat van San Pedro de Atacama voelde het erg als Nimbin in Australië, heel veel ‘hippies’ die al blowend jou een Tour willen aansmeren of hun zelfgemaakte armbandjes willen verkopen. De sfeer in het stadje was erg relaxt en we vervolgenden onze weg naar ons hotel, gelegen iets buiten het centrum van het stadje. Hier deden we het even rustig aan, namen we een welverdiende douche en planden we de komende dagen. Na lang twijfelen besloten we om de volgende dag een auto te huren, dit was wat duurder dan meegaan met een tour.. maar gaf zoveel extra vrijheid dat we toch besloten hiervoor te gaan. Ook zochten we uit met welke touroperator we onze Tour naar de Salar de Uyuni wilden gaan doen, na het lezen van opnieuw verschillende horrorverhalen over dronken chauffeurs en kapotte auto’s, besloten we voor de goed aangeschreven World White Travel te gaan. In het stadje boekte we onze Tour bij hun kantoortje en genoten we van een heerlijke empanada pollo bij een leuk tentje. Na het eten kochten we een biertje bij de lokale slijterij en wandelden we de stad uit, op zoek naar een donkere plek. San Pedro de Atacama staat namelijk bekend als de plek waar je de mooiste sterrenhemel ter wereld kan zien. Gewapend met ons biertje en een hoofdlampje, liepen we de donkere straten van het stadje door.. op zoek naar een donkere plek. Zittend op een muurtje, aan de rand van een weiland buiten de stad, genoten we van de prachtige sterrenhemel en deden we een wens bij een vallende ster.
De volgende ochtend ontbeten we met een empanada (want ze zijn zo lekker!.. en naast een broodje jam hebben ze niet veel anders in de aanbieding) en een vers fruitsapje. Daarna haalden we onze auto voor de dag op, een dikke zilvere 4x4 Nissan XTrail. Gewapend met de topapp Maps.Me gingen we op pad. We begonnen onze roadtrip bij de Valle La Luna (Moonvalley) een prachtig natuurpark met mooie rotsformaties. Onderweg was het enige wat we tegenkwamen een zandstorm, iets anders was er niet op de weg.. het was daarom ook prima te rijden in Chili. Daarna gingen we door naar een ander natuurpark, een flamingo reservaat midden in de Salar de Atacama. Een wandelpad over de zoutvlakte bracht ons bij een laguna met flamingo’s, wauw.. die dieren hebben we enkel gezien in een dierentuin.. en nu op een meter afstand zonder hek er om heen! Als laatste reden we nog naar Valle de Muerte (Deathvalley), eveneens een prachtige vallei met gigantische roodkleurige rotsformaties. We maakten vele foto’s en filmpjes en genoten van de prachtige natuur in deze omgeving. Aan het einde van de middag brachten we de auto weer netjes (nouja, hij was erg stoffig en vies geworden door de vele zandstormen waarin we terecht kwamen) terug bij Europecars (Jaa.. die heb je blijkbaar ook buiten Europe!). Terug in het stadje wisselden we ons Chileens geld naar Boliviaans geld en kochten we de laatste spullen (water en snacks) voor de Tour van morgen naar Salar de Uyuni.
De volgende ochtend, in de vrieskou, wachtten we om 7:00 (wie zegt dat vakantie uitrusten is, heeft het in ons geval helemaal mis!) op het busje van onze tour. Het busje bracht ons naar de grens met Bolivia, een paar kilometer van San Pedro de Atacama. Bij de grens aangekomen reden we in een soort grote garagebox, aan de ene kant van de garagebox een roldeur in Chili, aan de andere kant een roldeur in Bolivia. We kregen onze exit stempel van Chili en we stapten het busje weer in, richting de immigratie van Bolivia.. en aangekomen bij de grens zag je het contrast tussen het rijkste land van Zuid Amerika (Chili) met het armste land van Zuid Amerika (Bolivia).. want het immigratie kantoortje in Bolivia was een klein hutje van golfplaten. Bij de immigratie hadden we tevens ons ontbijtje.. het was overigens nog steeds ijskoud en het vasthouden van een beker thee was het enige wat je even tijdelijk kon opwarmen. Ondertussen maakten we ook kennis met onze tourgenoten voor komende dagen, een gezin (vader (59) moeder (55) en zoon(22)) uit Brazilië, een jongen (32) uit Italië en onze gids Ugu uit Bolivia. Op naar de Salar de Uyuni, met alle prachtige stops tussendoor!
[userId] => 416715
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5060517
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1221
[author] => Maarten & Ilse
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 523903
[travelTitle] => Peru, Chili & Bolivia
[travelTitleSlugified] => peru-chili-bolivia
[dateDepart] => 2019-07-24
[dateReturn] => 2019-08-19
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,san-pedro-de-atacama
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/715_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => chili-arica-san-pedro-de-atacama
)
[53] => stdClass Object
(
[username] => CarlametJan
[datePublication] => 2019-06-23
[title] => Gegeten en gedronken
[message] => Gegeten en gedronken
Ruta 15 heeft een beter wegdek dan wij verwachten! De afstand tot de afslag naar El Gigante de Atacama valt mee. De wacht verzoekt ons om de Cerro Unita NIET te beklimmen, omdat deze grote geoglief kan beschadigen. We moeten ongeveer een kilometer over een ripoweg rijden. De tegenstelling tussen de twee soorten wegdek is reuzengroot! In overeenstemming met deze grote geoglief: de reus van Atacama van 115 meter hoog! Wij vinden de figuur op de westelijke zijde van de Cerro. Wij denken rondom de rots te kunnen rijden, maar dat klopt niet. Wanneer wij terugkeren zien wij toeristen voor de foto naar de geoglief klimmen…. Zij zwaaien ons gedag. Wij schudden ons hoofd maar eens. Waarom doen mensen dit? Zij denken vast en zeker, dat zij buiten het gezichtsveld van de gids zijn. Vermoedelijk kan hij het inderdaad net niet zien vanaf zijn standplaats. Desondanks een onbegrijpelijk gedrag! Experts vermoeden, dat deze geoglief een uitbeelding is van een godheid van de mensen, die hier in de periode van 1000-1400 na Christus woonachtig waren. Deze figuur zou een astronomische kalender vormen, waardoor de bewoners aan de stand van de maan op een bepaalde dag, het seizoen zouden kunnen bepalen en de gewascyclus vaststellen. De punten aan de zijkant en aan de bovenzijde van het hoofd zouden hierbij een indicatie geven voor het regenseizoen in de droge Atacamawoestijn. Vernuftig! Het is een kort bezoek, waarna wij niet Ruta 15 vervolgen naar Bolivia! Wij hebben overwogen, wat verstandig is, nu er zoveel regen valt hoog in de bergen. Voorlopig het hoge gebergte mijden! De kustweg -Ruta 1- is eveneens geblokkeerd ergens ten zuiden van Iquique. Er zou een brug ingestort zijn… Deze weg hebben wij nog niet gereden en staat op ons verlanglijstje. Het wordt moeilijk als alle doorgaande wegen problemen opleveren. Onbegrijpelijk! Een jaar geleden hebben wij het noorden van Chili verkend en totaal geen regen gehad! Het ongewisse van de natuur is spannend, maar ook bedreigend. Het maakt een mens onzeker, want je komt om het land te bekijken en niet om door de natuur in de problemen te geraken. Wij hebben besloten om Ruta 5 in zuidelijke richting te vervolgen en de verlaten stad Humberstone te bezoeken om ons een beeld te vormen van het glorierijke verleden, toen er in het noorden van Chili nitraat werd gewonnen, tot kunstmest het won van salpeterzuurzout of nitraatmeststof. Gesticht in 1872 als La Palma, beleefde Humberstone hoogtijdagen rond 1940. In 1960 moest de mijn sluiten, raakten 3000 mensen hun werk kwijt en verhuisden de mensen naar elders om werk te vinden en een nieuw leven op te bouwen. Humberstone is steeds meer in verval geraakt, omdat iedereen weg is getrokken en vele waardevolle zaken op onrechtmatige wijze zijn verdwenen. Op een gegeven moment heeft een groep zich opgeworpen om deze spookstad te behouden door zaken beetje bij beetje op te knappen en de gelegenheid te bieden Humberstone te bekijken. Deze plaats valt zelfs onder Unesco Werelderfgoed sinds 2005. Het is een triest geheel als je je realiseert, hoe mensen hier een werkend en menswaardig bestaan hebben opgebouwd met woningen, een school, een winkelbestand, geneeskundige zorg, sport en vermaak. Verschil in rang en standen als je de woningen bekijkt. Ook dit is iets van alle tijden… Een mens wordt er mistroostig van als je door zo’n verlaten en vervallen geheel sjouwt. Jan heeft het wel gezien: een hoop oud ijzer! We bekijken alsnog het winkelbestand, de kerk en het theater, wat een goed beeld geeft van de glorietijd van deze stad. Erna besluiten wij te vertrekken. Wij hebben nog lang niet alles gezien. Het terrein is zo uitgestrekt… Wij willen echter niet hier op het parkeerterrein slapen! Een naargeestige omgeving! Wij rijden zuidwaarts. Een windvlaag pakt de Chilikaart, die bovenin de tas ligt, die tussen ons in staat, terwijl beide ramen wijd open staan… Hoep, vóór Jan zijn gezicht langs, het raam uit! Linke soep! Gelukkig behoudt Jan de controle over de wagen! Verdraaid, zoiets is ons vorig jaar ook één keer overkomen! Jan parkeert ogenblikkelijk in de uitwijkstrook, klimt naar beneden en moet nog een stuk terug lopen, maar we hebben mazzel: hij vindt de kaart, die achter een pol is blijven hangen. Geluk, dat hij lange benen heeft, want de weg is afgekalfd en er is een enorm hoogteverschil tussen berm en weg! Wij rijden door het Reserva Nacional Pampa del Tamarugal om op ons plekje van vorig jaar op het verlaten station voor het hek van Geoglifos Cerros Pintada de nacht door te brengen. Deze rustige plek benut Jan om op onderzoek uit te gaan, waarom de linker richtingaanwijzer niet wil werken. De lampjes zijn niet doorgebrand! Er staat geen stroom op! Via de WhatsApp legt Jan het probleem voor aan Unimog Donald. Donald laat het bezinken om erover na te denken, wat de verschillende mogelijke oorzaken zouden kunnen zijn. Bij een wegrestaurant op het kruispunt, waar Officina Victoria is gelegen, informeren wij of wij via deze afslag naar Salar Grande en de kustweg - Ruta 1- kunnen rijden. Inderdaad kunnen wij dit traject nemen, want vanaf Patillos is de kustweg in zuidelijke richting toegankelijk. Richting Iquique – in noordelijke richting- echter nog steeds afgesloten! Wanneer wij Mina Punta de Lobos bereiken, worden wij op onaangename wijze verrast door de vele vrachtwagens, die zwaar beladen met een rotvaart de steile helling met bochten naar beneden denderen en de vele wagens die omhoog klimmen om zo snel mogelijk te laden en de volgende rit te maken. Deze vrachtwagens rijden werkelijk als idioten af en aan naar schepen aan pijpleidingen in zee. Gebruikmakend van de binnenbochten… Patillos is een zeehavengebied tot Paiquina waar zoutindustrie een belangrijk middel van bestaan vormt. Alle overnachtingsplekken op iOverland bestaan gewoon niet meer, omdat heel de kust in dit gebied door de mijnindustrie wordt geëxploiteerd! Een vissersdorpje wordt doodgedrukt door de terminal en de omringende industrie! Waar is de mooie kust waarover iedereen het heeft? Zwarte grillige bergen lopen uit in de Stille Oceaan… Kleine smalle bergweggetjes worden gebruikt door vrachtwagens om voorraden naar de schepen af te voeren of eerst te verwerken op een terrein aan de kust, alvorens te verschepen. Het blijkt, dat deze bergen heel veel mijnen herbergen. Ogenschijnlijk totaal geen activiteit... Echter achter de kammen en in de tussenliggende dalen wel degelijk! Wij zijn enorm verbaasd over de vele mijnactiviteiten, waar wij absoluut geen weet van hebben. Kleine bordjes met minuscule kleine lettertjes geven een mijn een naam, maar worden zeer gemakkelijk over het hoofd gezien. Summier aangegeven! Het gesteente van deze bergen is zodanig opgebouwd, dat er gemakkelijk gruis en stenen naar beneden storten en aardverschuivingen plaats kunnen vinden. Carla wil om deze reden pas ten zuiden van San Marcos overnachten, omdat wij hier in haar ogen veilig staan. Het is een mooie plek, waar vele pelikanen en allerlei soorten vogels druk bezig zijn vissen te vangen. Plankton drijft in het water en lokt vissen. Opmerkelijk, want tot nu toe zagen wij geen vissers en waren er ternauwernood vogels te zien. Wij horen, dat de kwaliteit van het water langs de kust erg achteruit is gegaan. Milieubewegingen komen in het geweer en trekken aan de bel. Welke belangen wegen het zwaarst? De tijd zal het leren… De Corderilla de la Costa is een langgerekt gebergte langs de kust met grillige uitlopers in de Grote Oceaan. Bergtoppen variërend van 1700 m tot 2300m. Doorgaans inktzwart of een of andere grijstint. Somber om te zien! Geweldige rotsblokken, een hoop gruis en kleinere stenen. Meermalen kruisen wij brede droge rivierbeddingen, die onze fantasie prikkelen. Het is niet moeilijk voor te stellen hoe het eruit zou kunnen zien, als hier regen valt, na onze ervaringen op de weg van Bolivia naar de kust van Noord Chili en op de grote doorgaande weg van Noord Chili naar Zuid Chili. En wat een tsunami hier zou kunnen teweegbrengen… De bewoners zitten gevangen en kunnen werkelijk geen kant op, terwijl overal met borden het risico van een tsunami wordt aangegeven en de vluchtrichting wordt aangegeven! Het gebergte is hoog en grillig, terwijl de kustweg smal en kronkelig is en niet altijd in een optimale conditie. Er lopen programma’s om deze gebieden van betere wegen te voorzien. In feite noodzakelijk, want de kustbewoners kunnen in nood slecht evacueren, wanneer zij moeten vluchten via armzalige smalle wegen vol gaten. Je kunt zien, dat de industrie betere condities krijgt voorgeschoteld, want dit gedeelte van de route is pas vernieuwd! In El Loa verlaten wij de regio Tarapaca om de regio Antofagasta binnen te gaan. Controle van de douane: het zijn zaken waar wij ondertussen aan gewend raken. Papieren worden gecontroleerd. Een kijkje in de camper behoort vandaag ook tot het program. Er wordt niets ingenomen en men doet ook niet moeilijk. Zij doen gewoon hun werk. Goedgekeurd: wij mogen door! Wij bereiken de tunnel Galleguilles onder de Cerro Tolar door. Geen verlichting! Wel tegenliggers… Een afgerond plafond… Hoeveel ruimte hebben wij aan de rechter bovenzijde over? Het is aardedonker! Onplezierig! Heerlijk als wij het daglicht de tunnelbuis zien instromen. Einde van de tunnel in zicht! Een prachtig landschap voor ons en wat staat er op een bord terzijde van de weg : Tocopilla Golfclub! Echt niet te geloven: de combinatie van de armzalige optrekjes van de vissers hier langs de kust en een golfclub! Volgens ons zijn de mensen ongelooflijk arm in deze afgelegen streken! Wij zien op de rotsen witte vogelpoep liggen, die door de bewoners eens in de zoveel tijd wordt verzameld en als mest wordt gebruikt, maar ook wordt verkocht als bijverdienste. Hetzelfde geldt voor het wier, wat met vloed aanspoelt en door de bewoners verzameld wordt om te verkopen. Geen idee, wat zij met het wier doen. Echter vrachtwagens beladen met hoog opgetast wier, komen het strand af! Tocopilla is een vieze fabrieksstad! Wij tanken diesel en vragen of wij onze watertank via de buitenkraan mogen vullen. Nee! Wij worden verwezen naar de shop… In gedachten zie ik ons al 100 liter flessen water in onze tank legen… Een bestelwagen van Coca Cola bevoorraadt een winkel aan de overzijde, maar verkoopt helaas geen grote containers drinkwater. Gelukkig staan wij niet droog. We kunnen nog wel even vooruit. Engie energiecentrale deelt de oever met een schip aan een pijpleiding, welk vaartuig door de mijn bevoorraad wordt. Ernaast is een strandje voor de bewoners met allerlei recreatievoorzieningen voor kinderen en volwassenen. Dat is nog eens genieten!!! En gezond! Na Caleta Buena passeren wij de begraafplaats van Gatico met ijzeren kruizen, grote overeenkomst vertonend met de oude begraafplaats buiten Pisagua, en de ruïnes van Gatico, daterend uit de glorietijd van de nitraatmijnen. Een verlaten hotel met 3 etages zonder ramen oogt vanuit de verte als een gebouw, wat nog functioneert… Van Duitse signatuur? Bij Michilla liggen links en rechts van de weg verwerkingsmogelijkheden van de mijn Carolina om de producten via een pijpleiding in het scheepsruim te lozen. De schepen liggen niet in een haven afgemeerd, maar liggen in zee voor anker en worden via een pijpleiding, gesteund door palen, bevoorraad. Begrijpelijk, dat lekkages bij ruig weer kunnen optreden. Op dit traject wil Carla uiteindelijk pas bij Punta Gualaguala overnachten. Ervoor wordt alles afgekeurd, alhoewel het landschap wel iets vriendelijker is gaan ogen! Wanneer wij de auto in de nabijheid van de klif hebben geparkeerd komt er een vriendelijke natuurwachter langs om een praatje te maken. Dit gebied wordt beschermd om de Sterna Lorata of Humboldtstern de gelegenheid te geven zich voort te planten. Deze stern verblijft aan de kust van de Stille Oceaan in het gebied van Ecuador, Peru en Noord Chili en wordt met uitsterven bedreigd. Wij mogen ons alleen op de gebaande wegen begeven. Interessant om te zien hoe de sternen in de klifwand nestelen en de jongen van voedsel voorzien. Af en aan vliegen de ouders om kleine visjes zoals ansjovis en sardines aan te dragen voor het hongerige jonge spul, tot de gieren zich laten zien en de sternen zich luidkeels laten horen, zich groeperen om de gieren te verjagen, die zich terug trekken om het later opnieuw te proberen. Zij denken vast en zeker: de aanhouder wint! Grote groepen pelikanen zijn zichzelf tegoed aan het doen. Zo te zien hier geen gebrek aan vis… Beneden in de kom is een strandje waar verschillende golfsurfers dobberen en zich op de golven proberen staande te houden. Kennelijk verstoort dit niet de rust van de pelikanen en sternen en is dit gepermitteerd. Een prachtige zonsondergang bekroont deze overnachtingsplek! Jammer van al die glasscherven. Bierflesjes in honderdduizend stukjes en andere sterke drankflessen, die zo te zien soms in het houtvuur tot ontploffing worden gebracht. Een mens kan dat maar leuk vinden. Carla ontdekt, dat rond onze voorwielen wel erg veel glas ligt. Kans op een lekke band als de wagen op gang komt en er veel krachten op de ondergrond worden uitgeoefend… Zij verzamelt vele stukjes glas in die sterke zakjes, waarin Huggies zitten verpakt, voor het goede doel. Jan vindt het zinloos. Het zet geen zoden aan de dijk is zijn mening. De volgende ochtend is er tot onze verbazing geen pelikaan te zien! Bovendien is aanvankelijk alles in nevelen gehuld. Jan buigt zich nog eens over het probleem van het linker knipperlicht en het linker gedeelte van de alarmlichten. Hij overlegt nogmaals met Donald, die adviseert het dashboard te openen. Dit lukt echter niet. Evenmin als hij op Donalds advies de 4x4 knop heeft verwijderd Als de mist grotendeels is opgetrokken en Jan nog steeds aan de auto bezig is, vraagt Carla of dat lekken vóór kwaad kan. Is het olie of is het water? Niet zo goed te constateren in het zand. Jan denkt, dat er een schroef van de stuurbekrachtiging een beetje is losgetrild. Hij draait de schroef aan en gaat de rest nog eens controleren. Of lekt de radiator? In eerste instantie denkt Jan, dat dit lekken niet van onze auto is. Carla beweert echter met grote stelligheid, dat deze plek de avond ervoor tijdens het glas rapen en verzamelen absoluut droog was. Opnieuw iets voor Jan om zich over te buigen of liever gezegd om onder de auto te kruipen en te proberen uit te vinden, wat loos is. Ondertussen zijn vele mountainbikers ons gepasseerd. Duidelijk een zeer geliefd fietscircuit. Jan geeft het op voor vandaag. Hij wil graag naar de stad Antofagasta om bij Mercedes aan te gaan. Wij passeren het grondgebied, wat in Mejillones is aangewezen als beschermd terrein voor de sternen. Het is duidelijk, dat wij op het mooiste gedeelte van het gebied hebben gestaan! Wat een bof! Wanneer het strand min of meer in een geïndustrialiseerd gebied overgaat is het een rare tegenstelling om een elektriciteitscentrale aangekondigd te zien, maar tevens een bord te zien met de mededeling, dat de stern in dit gebied wordt beschermd. De industrie neemt zeker 20 km voor zijn rekening met grote vestigingen links en rechts van de doorgaande weg. Alles is afgezet met hoge hekken! Links vele mijnen. Rechts de verwerkende industrie. Voor ons rijdt voor de zoveelste keer een tankwagen met de waarschuwing -Gevaarlijk- Acidosulfur-… Hoogstwaarschijnlijk wordt zwavelzuur in deze regio gewonnen. Wij besluiten de afslag naar Mejillones en Het Portaal, een boog in de rotsen, ontstaan door het schuren van de wind, te laten liggen. De legerplaats Cerro Morena, het militaire vliegveld en burgervliegveld, rijden wij voorbij, waarna de lintbebouwing van Antofagasta aanvangt langs de kust aan de voet van het gebergte. In eerste instantie zien wij alle soorten automerken de revue passeren. In tweede instantie de stad. In derde instantie de binnenstad of liever gezegd, het centrum. In vierde instantie de universiteit en de internationale school plus de nieuwe hoogbouw en dure huizen op een ommuurde of afgesloten compound. Wanneer wij de langgerekte bebouwing achter ons laten, bereiken wij Camping Club Ruca Movil Antofagasta, waar wij een plekje vinden en een weids uitzicht hebben over het afgelegde traject en de oceaan. Tijdens een tussenstop bij Kaufmann hebben twee mecaniciens hun licht laten schijnen over de richtingaanwijzer. Zij komen er niet binnen de beschikbare tijd uit. Helaas moeten zij hun eigen klus afronden voor het weekend ingaat. Maandagochtend om 9 uur mogen wij terugkomen… Op het strand is het een drukte van belang! Chilenen, die in de stad wonen, trekken in het weekend met hun tentje erop uit om de hitte in de stad te ontvluchten en bouwen een tentendorp op het strand inclusief een toilet in een tentje, wat enkele meters opzij wordt neergezet. Een groot doek wordt over alle dicht bij elkaar geplaatste tenten, heen gespannen om schaduw en verkoeling te creëren. Families en vrienden brengen op deze manier gezamenlijk het weekend door. Ondertussen koelt men af in het water door bij de rotsblokken wat te zitten of pootje te baden, want op de meeste plaatsen is het water gevaarlijk door de stroming en doorgaans beheerst men eerlijk gezegd het zwemmen niet. Er wordt gebarbecued, gevoetbald, gevist, gewandeld en heel veel gebabbeld. Men vermaakt zich kostelijk met elkaar! Een sociaal gebeuren! Vanaf onze campingplaats hebben wij hier een goed zicht op! Naast ons staat een Duitse camper met een man alleen. Carla groet hem als wij arriveren, maar de man stelt overduidelijk geen prijs op contact. Vrijheid blijheid. Prima toch! Ieder mens leeft zijn leven op zijn eigen manier. Wij moeten inkopen doen. Jan heeft één supermarkt gevonden, waar wij met onze camper kunnen parkeren. Wanneer wij aan komen rijden, wordt er gewenkt met een rode doek, dat er een parkeerplekje voor ons is langs de stoep. Boffen, want wij passen niet in de parkeervakken op het parkeerterrein… Het passerende verkeer wordt door de jongeman gestopt, zodat wij kunnen inparkeren. Een wachtende automobilist wordt door de jongeman gevraagd de auto een beetje te verrijden, waardoor de plek voor ons groter wordt en wij er tussen passen. Terwijl Jan binnen de inkopen doet, maakt de jongeman onze voorruit schoon met zijn droge rode doek. Wanneer Jan met een kar vol boodschappen arriveert, reikt de jongeman de boodschappen aan, zodat Jan alles kan opbergen en brengt de kar weg. De jongeman stopt het verkeer, zodat onze auto de parkeerplek kan verlaten. Wat een heerlijke hulp in dit drukke verkeer! Jan stopt hem een fooi toe. Even later staan wij voor het stoplicht en zien de jonge gast, die op zijn skateboard vertrekt richting stad… Genoeg verdiend voor vandaag?! Jan heeft geen animo om het centrum met de camper te bezoeken. Geen fatsoenlijke parkeergelegenheid. Daarom keren wij terug naar onze overnachtingsplaats. De camping heeft een zwembad, waaromheen een terras is gegroepeerd. Zaterdag en zondag is het hele terras de ganse dag bezet door de komende en gaande man. Ontzettend veel dagjesmensen met kinderen brengen hier uren door in het zwembad en op het terras, waar zij zelf kunnen barbecueën. Met het warme weekend duidelijk een populaire bestemming! Er zijn zelfs huisjes, die men kan huren. Slecht onderhouden, maar voor een kleine beurs waarschijnlijk acceptabel. Er zijn twee huisjes bezet… Een groter pand wordt door een echtpaar gebruikt als tweede huis. Deze woning is in een veel betere conditie en straalt gezelligheid uit! Naast de huisjes staan twee personenauto’s met twee koepeltentjes. Twee jonge gezinnen hebben zich gezamenlijk geïnstalleerd en benutten dit gezinshoekje met picknicktafel en stoelen onder een afdak, wat een schaduwrijk plekje biedt. ’s Avonds arriveren achtereenvolgens een auto, waaruit een jong stel tuimelt met hun hele hebben en houden, om erna te vertrekken en een auto met een jong stel, die hun auto als bergplaats gebruiken, nadat zij alles hebben uitgeladen, wat zij nodig hebben. Deur open, deur dicht, zo lang zij niet slapen. De geijkte koepeltentjes worden snel neergezet. Hun slaapspulletjes worden erin gedeponeerd. Beide jonge stellen installeren zich naast ons. Hun tafel wordt onder het raam geplaatst, waar ons bed zich bevindt. Genoeglijk zitten zij te keuvelen, terwijl een van de mannen het vlees op de barbecue klaarmaakt, de vrouwen tezamen zorg dragen voor de salade en de andere man zich bezighoudt met de rest. Chilenen en Argentijnen arriveren rustig tussen 22 en 23 uur op de camping om dan luidruchtig aan de gang te gaan. Wij mogen deze avond getuige zijn van hun gezellig rendez-vous! Wij genieten in ons bed mee van de barbecue, want de wind waait richting camper. Alle ramen staan open en het hefdak is omhoog, want het is ontiegelijk warm! Tot diep in de nacht maken wij kennis met een breed scala van Chileense muziek. Er zijn beslist heel mooie nummers bij, die de moeite waard zijn om aan te schaffen! Uiteindelijk zakken wij weg in een diepe slaap. Wij zijn vroeger op dan hen, waardoor wij kunnen aanschouwen, dat doorzakken de volgende ochtend minder amusant is… Zeker als je teveel hebt gedronken… Een van de vrouwen is ronduit chagrijnig, terwijl de andere vrouw en haar partner elkaar niet met rust kunnen laten. Nog even het zwembad in en dan vertrekt het spul. Rust! Jan bekijkt nog eens of hij een oplossing kan vinden om de draad achter het dashboard te bereiken om door te meten vanwege de linker knipperlichten. Ook nu een kleine drupplek vóór onder de auto… Toch iets loos! Van Fritz & Anna een berichtje en een vraag via de WhatsApp. Zij hebben een waarschuwing gekregen, omdat ten zuiden van Bariloche in Epuyen mensen zijn besmet met het Hantavirus. Is dat gevaarlijk voor ons, vraagt Fritz. Zij willen graag dat deel van Argentinië bezoeken. Jan bericht hen, dat de WHO de ziektegevallen bestempelt als een epidemie, omdat een aantal mensen aan deze besmetting is overleden en adviseert hen het gebied te mijden. Fritz & Anna besluiten naar een ander gebied af te reizen. Wij hopen elkaar ergens onderweg te ontmoeten. Zij op reis naar het noorden en wij op reis naar het zuiden… Echter eerst zorgen, dat onze auto goed functioneert. ’s Maandags staan wij vroeg op, om ons op tijd bij de Mercedesgarage te melden. Het kost ons een uur om door de stad naar de garage te rijden! Echt ver! Antofagasta is een grote drukke stad! Zoals vrijdag afgesproken, melden wij ons om 9 uur. Wij mogen binnen bij de receptie ons op de bank voor de televisie installeren om ons te verpozen. Wanneer wij willen, kunnen wij flarden van het nieuws bekijken en de weersvoorspelling zien en horen. Ondertussen proberen onze kennis van het Spaans uit te breiden… De hoofdzaken staan samengevat als ondertiteling op het scherm, waardoor je onbekende woorden kunt opzoeken om te begrijpen, waarover het gaat. Bij het nieuws en het weerbericht zijn de wateroverlast door de regen in de hoge bergen en de bosbranden in het midden van Chili door hitte en droogte belangrijke items. Geweldig handig voor ons! Men heeft ons de benodigde code verstrekt, zodat wij gebruik kunnen maken van de wifi van het bedrijf. Jan downloadt meteen de benodigde kaarten voor de navigatie. Lekker snel! Om 12.30 uur worden wij uitgenodigd om de dame, die de leiding heeft bij de administratie, te volgen naar het bedrijfsrestaurant, waar wij een warme maaltijd met het personeel van de garage mogen gebruiken. Plezierig! Er zijn twee shiften. Na ons is het hoger personeel aan de beurt. Opvallend is, dat de mensen, wanneer zij arriveren de twee koks netjes groeten en als zij gegeten hebben de twee koks hartelijk bedanken voor het eten! Wij eten met smaak onze maaltijd en genieten ervan, dat ons deze mogelijkheid wordt geboden. Het is niet simpel om op deze plek de camper in bedrijf te houden zonder te rijden en zonder aansluiting op het elektriciteitsnet. Na de warme maaltijd lopen wij netjes over de zebra door de garage terug naar de receptie. Op het gehele terrein zijn speciale wandelpaden aangebracht, welke men te voet verplicht is te gebruiken, om ongelukken te voorkomen. Pas in de namiddag wordt er naar de linker richtingaanwijzers gekeken… Men zal ook naar de radiateur kijken… Wanneer ze er een bepaalde vloeistof in doen, zal de radiateur niet meer lekken. Sluitingstijd… Geen idee, hoeveel keer Jan vandaag is opgestaan om te kijken of iemand met onze wagen bezig is. Telkens weer nul op het rekwest. Wij krijgen toestemming om vóór de poort te slapen. Op straat wel te verstaan. De security houdt een oogje in het zeil. Het bedrijf vindt het onverantwoord, dat wij in de drukke stad de linker richtingaanwijzers niet kunnen gebruiken. De avond en nacht zijn vol onbekende geluiden. Wat is dat? Er rijdt een trein over het spoor met een ontelbare hoeveelheid karretjes zwavelzuur… Dit spoor wordt wel degelijk gebruikt! Een langgerekte stoomfluit om het verkeer te waarschuwen te stoppen! Iedereen geeft gevolg aan de oproep, alhoewel er geen stopstreep staat en geen spoorwegboom aanwezig is… ’s Ochtends vroeg om half zeven een geluid wat wij evenmin thuis kunnen brengen. Het blijkt de vuilniswagen te zijn, die achteruit het terrein van Kaufmann oprijdt, de eerste bocht en de tweede bocht neemt en slinger de slang de vuilnis bereikt om die mee te nemen. Het terrein staat zo vol met te repareren voertuigen, dat de wagen ginder niet kan keren en achteruitrijden de enige optie is! Slapen in de stad is een ervaring op zich! Wij staan vroeg op om op tijd de wagen in het parkeervak op het terrein binnen het hek te parkeren, zoals men gisteravond Jan heeft gevraagd te doen. ’s Ochtends geen actie. De vriendelijke dame haalt ons wederom op voor de warme lunch boven. In de namiddag krijgt Jan de melding, dat de clignoteur kapot is. Men heeft een clignoteur uit een vrachtwagen geplaatst, maar die is meteen opgeblazen. Ongeschikt! Onze ventilator is eveneens in de strijd gebleven, toen de monteur er per ongeluk boven op trapte, maar Jan denkt dat hij dat herstellen kan en brengt het ding in veiligheid. Het draait erop uit, dat wij nog een nachtje vóór het hek van het bedrijf mogen doorbrengen. Echter nu aan de zijkant dichter bij het spoor, want de security wordt door onze wagen in het zicht belemmerd en kan zijn werk niet goed doen. De manager meldt zich bij onze wagen, voor hij als laatste het bedrijf verlaat. Hij stelt zich voor en legt uit, dat het zeker twee à drie weken duurt, eer een clignoteur uit Duitsland in Chili arriveert. Zonde van onze reistijd! Hij heeft goede contacten met het leger en probeert bij hen een clignoteur voor onze wagen te arrangeren. Het leger heeft zelf onderdelen op voorraad voor hun Unimogs. Het is waar, wij hebben reeds meerdere malen een Unimog van het Chileense leger ontmoet. Beide partijen vinden het grappig een andere Unimog te ontmoeten…Wij zwaaien bij zo’n ontmoeting naar elkaar! De manager vindt het zonde voor ons, dat het zoveel tijd kost, eer wij de weg op kunnen. Een aimabele man! Jan heeft opgemerkt, dat hij degene is, die de dame, die de administratie verzorgt en de leiding heeft, geïnstrueerd heeft ons in de personeelskantine mee te laten eten. Hij vraagt of hij ons nog ergens mee van dienst kan zijn. Jan vraagt hem, waar hij boodschappen kan doen. Een Colombiaanse schoonmaker wordt door hem meegestuurd naar waar het veilig is om boodschappen te halen en hij zegt Jan absoluut niet de andere kant op te gaan! Daar is het link en gevaarlijk! Zeker als de avond is gevallen. Voor hij in zijn auto stapt nodigt hij ons uit voor een ontbijt in de bedrijfskantine en meldt hij, dat morgenochtend de chef-monteur ons zal ophalen! Ongelooflijk! Aan het eind van de ochtend wordt de door het leger verstrekte clignoteur geplaatst! De truc met de vloeistof werkt niet! De radiateur blijkt van onder te zijn doorgeroest als hij gedemonteerd is en op deze plaats te lekken. Deze maat radiateur is specifiek en helaas niet beschikbaar in Chili! Ook twee à drie weken levertijd vanuit Duitsland voor een nieuwe! Er is een bedrijf gespecialiseerd in het repareren van zo’n oude koperen radiator. Plenty oude Mercedes vrachtwagens rijden hier rond! De radiator kan alleen gedemonteerd worden door de boel open te leggen. Dat is te zien! Gril eraf en de hele bups ligt rondom, om terug te monteren als de radiator gereed is. Eén groot gapend gat van voren. Deze auto kan niet rijden! Tegenover de uitbouw met spiegelwand, waar het kantoor van de manager is gehuisvest, slapen wij deze nacht binnen het hek! Men vertrouwt ons! De enorme ruime werkplaats is aan de voorzijde open. Geen deuren vanwege de hitte, waar door een hoog plafond en een open ruimte koelte wordt gecreëerd om in te kunnen werken. Het vreemde is, dat wij op deze parkeerplek veel meer overlast van de drukke doorgaande weg en de passerende wandelaars hebben. Niet verwacht! Het is ‘s ochtends somber en donker. Wij kunnen de bergen niet zien, want die zijn opgenomen in de nevel, die als een deken het dal in is gerold. Wat te doen met het ontbijt? Niemand heeft er iets over gemeld… Wij besluiten zelf een ontbijt klaar te maken, want als de mannen aan onze wagen bezig zijn, kunnen wij niet meer in de auto als wij boven niets te bikken hebben gekregen! Ontbijt in de camper achter onze kiezen… De dame van de administratie start vandaag vroeg en meldt zich om ons naar het ontbijt te begeleiden… Een half uur later is de chef-monteur daar om ons uit te nodigen… Zij snappen er niets van, dat wij reeds zelf hebben ontbeten, maar wij kunnen het evenmin goed verwoorden… Ons Spaans is niet goed genoeg! In de loop van de middag wordt de radiator gebracht. Jan helpt de monteur de gerepareerde radiator terug te plaatsen, want in je eentje is dit geen gemakkelijke klus. Wij zijn al heel blij, dat men ons tussendoor heeft willen helpen, want anderhalf jaar geleden werden wij in Llanquihue geweigerd en weggestuurd, toen wij problemen hadden. Een groot verschil! Een dikke plus voor Antofagasta!!!! De monteur vindt, dat de uitlaat niet goed is bevestigd, nadat het ding bijna op de grond hing in Bolivia, en over de opstap bij de bestuurderscabine is hij evenmin tevreden. Beide lassen vindt hij niet stevig genoeg. Hij heeft gelijk. Wij zijn blij, dat hij deze klus meteen ook klaart, want anders doet er misschien op een onmogelijke plaats iets op. Of Jan stuitert op de grond, omdat de opstap onverwachts afbreekt… Om 18.30 uur is de auto klaar!! Via de VISA mag alles worden afgerekend, waarna wij vertrekken en uitgezwaaid worden door degenen, die nog aanwezig zijn. Ondanks dat wij hier 4 dagen hebben gebivakkeerd, hebben wij ons welkom gevoeld. In deze vestiging heerst een heel plezierige atmosfeer! Men is vriendelijk tegen elkaar. Men helpt elkaar. Men maakt een praatje met elkaar tijdens de maaltijd of als men elkaar op de toilet ontmoet. Er worden grapjes gemaakt. En toch wordt er de hele tijd doorgewerkt! Wordt er niet gelanterfant! Langzamerhand voelen wij ons erbij horen. Zo wonderlijk als het misschien klinkt… Wij rijden langs de winkel, waar Jan deze dagen boodschappen heeft gehaald, om voorraad in te slaan, want wij willen morgenochtend Antofagasta verlaten. De eigenaresse heeft haar beroep als advocate opgegeven. Zij prefereert haar winkel en geniet van de contacten. Zij legt elke dag brood weg voor Jan, maar nu wij vertrekken, hoeft dat niet meer. Zij registreert zulke dingen nauwgezet en dat legt haar geen windeieren. Jan vindt het een prettige winkel! Hierna gaan wij door. Er zijn allerlei festiviteiten in het centrum, waardoor er veel mensen op de been zijn. Wij parkeren op de camping en gaan onder de koude douche om ons te wassen. Deze camping levert geen warm water! Op je hoofd echt koud!!! Het is een kille dag, waardoor het water extra koud aanvoelt. Voorlopig echter geen andere optie: nu koud water of je niet wassen. Na het douchen voelt een mens zich ondanks het gebibber opgeknapt! Er zijn gasten in de huisjes, die tot diep in de nacht muziek beluisteren, die niet bepaald onze smaak is. Moeilijk om de slaap te vatten. Wij hebben het hier wel gezien. Wij vinden het geen prettige camping. Wij hebben echter recent waarschuwingen ontvangen voor bepaalde steden in Chili via Buitenlandse Zaken in Nederland om goed op te letten, welk advies ook voor deze stad geldt. Op tijd vertrekken wij via een tussenweg, waaraan onze camping is gesitueerd, naar La Negra. De hand in de woestijn missen wij…Wij vermoeden, dat wij dan via de stad hadden moeten rijden. Niet helemaal duidelijk, waar het beeld zich bevindt. Wij rijden via Ruta 5 en slaan af naar Ruta 1, waar wij Observatorio Armazones passeren. Morgen brengen wij een bezoek aan Observatorio Cerro Paranal. Beide observatoria worden geëxploiteerd door de ESO, een groep Europese landen. Via de website hebben wij ons vorig weekend aangemeld voor de middagrondleiding. Het aanmeldingsformulier heeft men bij de Mercedesgarage voor ons uitgeprint, zodat wij dat kunnen inleveren als wij ons bij de toegang melden. Op de kruising van de afslag naar het Observatorium rijden wij via een pad de berghelling op om te overnachten. Rond 17 uur arriveert een personenauto, waaruit 2 mensen stappen, die wij kennen! Zij verkennen of de camper hier naartoe kan rijden en hier kan parkeren. Wij hebben hen in oktober 2018 in Paraiso Suizo ontmoet! Tezamen hebben wij een gezellige avond onder een schitterende sterrenhemel met een heldere Melkweg! Wij zien ontiegelijk veel sterren! De anderen hebben zich voor de ochtend aangemeld bij het Observatorium. Wat een toeval! Zij hebben meer geluk dan wij! De Engelstalige rondleiding omvat ’s ochtends een groepje van slechts 6 personen, terwijl wij ’s middags met 35 á 40 personen zijn, wat echt teveel is voor uitleg en een rondleiding door 1 persoon. Wanneer je niet bij de student in de buurt staat, kan je hem niet meer verstaan. Het geluid vervliegt. Vooral buiten… Er zijn zoveel belangstellenden, dat wij opgedeeld worden in meerdere groepen. Onze Engelstalige rondleiding start met de bezichtiging om te eindigen met de film, want de filmzaal is te krap voor alle bezoekers tezamen. In optocht rijden wij achter de gids aan naar de afgeplatte bergtop, waarop de observatoria zijn gebouwd. Bijzonder om de apparatuur van dichtbij te mogen bekijken. Wij mogen de enorme spiegel zien, geproduceerd in Duitsland, waarmee men een geweldig beeld van de sterren krijgt. De spiegel is stofvrij door de lage temperatuur binnen het gebouw! Eens in de paar jaar is onderhoud nodig om de spiegel weer als een spiegeltje te laten blinken. Vier telescopen vormen tezamen een Very Large Telescope (VLT). Wat een techniek! Er zijn op een jaar slechts 5-7 dagen, dat men geen gegevens kan verzamelen door sneeuw of barre weersomstandigheden. Men heeft voor deze locatie in overleg met de Chilenen gekozen, omdat de stabiele condities in de Atacama woestijn buitengewoon gunstig zijn voor een observatorium. Al kunnen wij niet alles horen en verstaan, is het desalniettemin een interessant bezoek! Wanneer wij ons op het platform tussen de Observatoria bevinden kunnen wij de Grote Oceaan zien liggen, terwijl wij ver weg de top van de hoge Cerro Llullaillaco op 6739m hoogte zien, waar de mummie is gevonden van het Incameisje. Dit platform op 2664m hoogte schijnt de enige plek in Chili te zijn, vanwaar men zowel de oostelijke als de westelijke grens kan zien. Chili op zijn smalst! Wij mogen een blik werpen op de vele werkplekken, waar door de medewerkers gegevens worden verwerkt, die in de nacht worden verzameld. Op het complex is eveneens een hotel gebouwd, wat als het ware in de bodem is opgenomen en waar ’s nachts het licht is afgeschermd om geen lichtvervuiling te hebben tijdens de waarnemingen door de wetenschappers. Op het terrein mag in het donker alleen met stadslichten worden gereden of gelopen worden vanwege dezelfde reden. Onze gids brengt eveneens het ALMA project bij San Pedro de Atacama op het Chajnantor plateau op een hoogte van 5000 meter onder onze aandacht, eveneens van de ESO, waar 66 hoog-precisie-antennes staan opgesteld en verplaatst kunnen worden over afstanden van 150m tot 16km, om met elkaar heel veel gegevens binnen te halen, doordat zij gezamenlijk de sterrenhemel gedetailleerd kunnen bekijken. Opererend op golflengten tussen 0.32 en 9.6 millimeters. De samenwerking tussen ALMA en de ACA vanuit Japan, bewerkstelligt dat een veel groter gezichtsveld in beeld kan worden gebracht en de beeldvormingskwaliteit van ALMA wordt vergroot. Dit ambitieuze project is een partnership van Europa, Noord Amerika en Oost-Azië in samenwerking met Chili. Jan is altijd geïnteresseerd geweest in dit onderwerp, mede door een enthousiaste leraar, die met verve kosmografie gaf. Voor ons vertrek heeft Jan aangegeven graag een van de sterrenwachten te bezoeken… Hij geniet! Na het bezoek aan deze sterrenwacht vervolgen wij onze weg naar het zuiden langs mijnen en mijnen en mijnen… Verbazingwekkend! Een steil zanderig pad leidt naar een afgelegen overnachtingsplaats. Carla ziet dit mulle pad niet blinken en wil doorrijden op zoek naar iets anders. In Paposo, een vissersdorp, staat een oude grenspaal met het jaartal 1879, daterend uit de tijd, dat Bolivia zich uitstrekte tot de Stille Oceaan, Calama en Antofagasta omvatte en het kustgebied tussen Guanillos en Paposo. Het station in Antofagasta getuigt van de Boliviaanse spoorwegen, die lang geleden in de indertijd Boliviaanse havenstad hun eindbestemming hadden, toen het Boliviaanse rijk totaal andere grenzen kende… Talloze oorlogen getuigen van landje pik…. Oude landkaarten bieden een breed scala van de verschillende afmetingen van het grondgebied van het land Bolivia door de tijd heen! Uiteindelijk rijden wij door tot Taltal, een gezellig oud plaatsje, bij gebrek aan een fatsoenlijke overnachtingsplek. De coördinaten op iOverland kloppen van geen kant: parkeren op een helling zonder horizontaal te kunnen slapen! Zelf zoeken wij een plekje om de camper te parkeren op het centrale plein, de Plaza de Armas. Wij trakteren onszelf op een heerlijke pizza dicht bij de boulevard. Tezamen met een Duits echtpaar, die graag aanschuiven, omdat er anders geen ruimte is om te zitten. Er ontspint zich een geanimeerd gesprek over de aanschaf van eventueel een Landcruiser met daktent, om rond te trekken als de vrouw over een jaar met pensioen gaat, terwijl haar echtgenoot reeds is gepensioneerd, maar wel 5 jaar jonger is dan zijn vrouw. Voor en tegens passeren de revue, waarbij wij ervaringen spuien van overlanders met daktent, verworven door contacten met hen onderweg. Recent hebben wij vele overlanders op leeftijd ontmoet, met wie wij van gedachten hebben gewisseld betreffende dit onderwerp. Uit zichzelf sommen zij de voor- en nadelen op en geven weer, hoe zij met het ouder worden anders tegen zaken aankijken dan toen zij jonger waren. Jonge mensen geven eveneens hun visie. Grappig hoe verschillende mensen een gemene deler hebben, maar soms iets opnoemen, wat ons totaal onbekend is. Een jonge man, vertelt dat hij uit zijn bed moet als zijn partner ’s nachts naar de toilet moet, omdat de bodem van het bed omhoog moet worden geklapt, wil je naar het toilet kunnen gaan. Wat een gedoe midden in de nacht! Je bent beiden meteen klaarwakker! Helemaal vervelend als een van de twee ziek is… Bovendien moet een mens met het ouder worden vaker ’s nachts naar de toilet! Een vrouw geeft aan, dat zij met het ouder worden het hinderlijk vindt, dat zij zich binnen niet goed kan aankleden door het ontbreken van stahoogte. Het is niet prettig als je een verkeerde beslissing neemt, want er is altijd veel geld mee gemoeid! Zondegeld als je spijt hebt van je besluit… Wat ons nog steeds verbaast, is het grote aantal overlanders zonder toilet aan boord. In de bebouwde kom toch een reëel probleem, naar onze opinie…. Velen wuiven dit argument weg. Ongelooflijk vinden wij. Voor alle partijen plezieriger om regelmatig op een onbewoonde plek de toilet te legen, waardoor er ternauwernood vervuiling optreedt. De mens gelijkgeschaard met het loslopende vee… Altijd opnieuw boeiend om met anderen van gedachten te wisselen. Ten zuiden van Taltal hebben wij een afspraak met Uli & Sabine, die richting noorden trekken. De weg naar Las Guaneras is prachtig om te volgen. Schitterende vergezichten, alhoewel het wegdek te wensen over laat. Wanneer wij in de bocht de camper van hen op het strand zien staan, genieten wij bij voorbaat reeds van deze overnachtingsplek, die zij voor ons vieren hebben gevonden. Genoeglijk om elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen en het samen gezellig te hebben. Ook hen hebben wij in Paraiso Suizo ontmoet, voor wij vieren in 2018 met verlof naar huis terugkeerden. Via WhatsApp onderhouden wij contact met verschillende Overlanders. Wij blijven nog een dagje, als zij vertrekken, om van dit heerlijke plekje te genieten. De ochtend wordt gekenmerkt door een grijze grauwe lucht. Nevel verhult de bergen, waar achter de Atacama woestijn ligt. Tegen elven gaat de zon doorkomen en trekt de mist beetje bij beetje op. Wij hebben dit verschijnsel hier aan de kust met de achterliggende woestijn reeds meerdere keren waargenomen. Aurélie heeft op Earth met haar vader naar een programma gekeken, waar men dit fenomeen uit heeft gelicht en uitgelegd. De nevel bewerkstelligt, dat er geringe vegetatie in de woestijn mogelijk is. Interessant om via je kleindochter dit te horen! Jan onderwerpt op zijn gemak de auto aan een controlebeurt, stelt de V-snaar bij en trekt de schroeven aan van de radiateur, terwijl Carla de blog bijwerkt. Als het vloed is geweest, komen bewoners van een naburig dorp, om vers aangespoeld wier te verzamelen. Zij rijden de weg uit…. Kom je dan bij het dorp Las Tortolas? Letterlijk rijden wij het tracé tot wij niet verder kunnen. Plotseling stopt de weg! De ondergrond is behoorlijk zacht! Gelukkig lukt het ons te keren! Een smal pad verdwijnt tussen de rotsen. Misschien, dat een kleine personenauto dit krappe pad net kan nemen… Wie weet… Of op de motor, alhoewel wij geen flauwe notie hebben hoe het achter de rotswanden eruit ziet. Wij keren terug om ter hoogte van onze overnachtingsplek een zijweg in te slaan, het binnenland in. Het blijkt, dat je vanaf deze weg via een doodlopende weg het volgende dorp langs de kust met een auto kunt bereiken. Het is een groot gebied, waar wij geen zicht op hebben. Nu begrijpen wij, waarom onze kennissen om hebben moeten rijden: het gaat om militair terrein van de Chileense marine! Verboden toegang! Cifuncho vinden wij evenals Uli & Sabine een vies strand, hoewel de baai op zichzelf wondermooi is! In eerste instantie hebben wij hier ons treffen gepland. Gelukkig is onze afspraak omgezet! Las Guaneras is veel mooier! De rondweg om het militaire gebied leidt ons door een mooi natuurgebied, wat ruiger en onherbergzamer wordt, wanneer wij Ruta 5 bij Las Bombas verlaten, om Parc Nacional Pan de Azúcar te bezoeken. Rijdend door een rivierdal met links en rechts regenboogbergen, genieten wij van het mooie landschap! Rechts het dal in schept de gelegenheid om guanaco’s en cactussen te bekijken en mogelijk een vos te ontmoeten. Aangekomen op het punt, tot waar je met je voertuig kunt rijden, blijkt dat wij een verre wandeling door het bergachtige landschap voor de boeg hebben. Dat is te inspannend voor ons op onze leeftijd! Wij besluiten terug te keren, bezoeken de uitgeslepen kloof en beklimmen een uitzichtpunt om tenslotte als wij Caleta Pan de Azucar aan de kust bereiken, de pelikanen en talloze vogels boven en in de branding te bewonderen op het mooie witte strand. Veel mensen! Vissers en toeristen. Vanaf hier kan men met een bootje naar het eiland voor de kust varen om een blik te werpen op de beschermde en bedreigde Humboldt pinguïns, die Isla Pan de Azucar bevolken, welk eiland rond zonsopgang en zonsondergang vaak aan het oog onttrokken wordt door een deken van mist, waardoor je niets kunt onderscheiden, wanneer de vissers met toeristen het eiland benaderen om pinguïns gade te slaan. Zeeotters, zeeleeuwen, pelikanen, aalscholvers en pinguïns gedijen hier door de koele Humboldt Golfstroom. Schitterende witte stranden en een prachtige azuurblauwe zee trekken vele bezoekers! Het is echter verboden hier vrij te kamperen! Buiten de entree tot PN Pan de Azúcar vinden wij een overnachtingsplek met een schitterend uitzicht op strand en zee, mits wij onze blikken wat hoger richten, omdat tussen struikjes en onder stenen gebruikt toiletpapier ligt. Bah, wat zijn mensen toch viezerikken! Een kleine moeite om je afval mee te nemen en elders op de bestemde plaats te deponeren! Hoe mooi het hier ook is, wij vinden deze plaats te vies en trekken weer verder. Deze kuststrook is buitengewoon mooi! Wanneer wij Chañaral bereiken, rijden wij graag meteen door! Een grauwe stad, waar meerdere schepen voor anker liggen ten behoeve van de mijnbouw, maar ook vissersschepen te zien zijn! Het is druk, daar onze weg hier samenkomt met Ruta 5, de noord-zuid verbinding in Chili. Blij toe als wij Caldera bereiken! Een rustig provinciestadje vergeleken met Chañaral. Sabine & Uli hebben bij het tankstation de was gedaan. Een goed idee! Toch niet, want aan onze zijde van de weg heeft Copec geen wasserette! Wij rijden in tegengestelde richting! Wij slaan af richting Bahia Inglesa. Het lijkt wel Scheveningen! Een menigte toeristen! Verschrikkelijk vindt Jan dit! Wat moeten wij hier?! Carla suggereert door te rijden naar Caldera, wat Jan maar al te graag doet. Jan heeft gezien, dat er in het stadje een wasserij moet zijn. Wij sorteren de was en geven een boodschappentas vol bij de wasserij af met de afspraak, dat de schone was morgen voor de siësta opgehaald kan worden. Bij de vuurtoren genieten wij van het uitzicht evenals de plaatselijke bevolking, die hier in de avond een ommetje komt maken om de zonsondergang gade te slaan. Mannen hullen zich in duikpakken om met een harpoen vissen en met name inktvissen te vangen, die in een visnet op hun heup worden geborgen. Interessant om te zien! ’s Nachts is het rustig. Wij slapen als een roos! Ondanks het feit, dat wij dichtbij het complex voor de verwerking van grondstoffen uit de mijn Candelaria zitten, waar schepen afmeren om de producten te laden om te transporteren. Volgens afspraak melden wij ons vóór de siësta bij de wasserij. De was zit nog in de droogtrommel. Alles wordt in de wasmand gedaan. De vrouw en Carla vouwen alles provisorisch op om in de boodschappentas te deponeren. Carla & Jan sluiten een deal: Jan gaat de supermarkt in om de voorraad in de camper aan te vullen, terwijl Carla het warme wasgoed in de camper opvouwt, zodat de schone was vanavond voor het naar bed gaan in de kast kan worden opgeborgen. Alle twee de karweien zijn ongeveer tegelijkertijd geklaard! Samen lunchen vóór wij Caldera verlaten. Gereed! Wij verlaten de kust en rijden landinwaarts…
[userId] => 347276
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5056253
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2029
[author] =>
[cityName] => Caldera
[travelId] => 506620
[travelTitle] => Een overzee's avontuur
[travelTitleSlugified] => een-overzee-s-avontuur
[dateDepart] => 2016-10-10
[dateReturn] => 2017-08-27
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,caldera
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/347/276_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gegeten-en-gedronken
)
[54] => stdClass Object
(
[username] => CarlametJan
[datePublication] => 2019-05-19
[title] => Bar en Boos
[message] => Wij nemen de route rond La Paz. Een witte Jezusfiguur boven op de rotsen spreidt zijn armen uit om ons zijn zegen mee te geven op onze reis. Het is buitengewoon genieten om de route via Achocalla te rijden. Het landschap is zo mooi en indrukwekkend! Wij tanken in het dorp, rijden verder en genieten van alles wat wij onderweg ontdekken. Voor ons rijdt een Nissan met staand een gezin achterop. Aan de kant staat een kraam, waar je kaas en tuinbonen kunt kopen. Er wordt een drie verdiepingen hoog huis gebouwd met vele ramen. Bij elk raam hangt op de buitenmuur een boeket bloemen. Ten teken, dat de ruwbouw gereed is en men met de afwerking kan starten? Of dienen de bloemstukken de boze geesten buiten de deur te houden en Ekeko, de huisgod, gunstig te stemmen overeenkomstig de Aymara waarden? Als je iets aanschaft hoort een bevoegde de aankoop te zegenen. Bloemen worden voor een ceremonie als deze specifiek aangeschaft. In ieder geval ziet het er feestelijk uit! Hoe het ook zij… Hout in allerlei soorten en afmetingen te koop. Tapijt te kust en te keur…De boer leidt zijn paard ruim langs de overkant, zodat het paard niet opschrikt van de ijzerwerker, die voor zijn werkplaats bezig is. Aan een paal hangt een grote pop, gehuld in een overall, om het kwaad te verjagen en de mensen, die in deze omgeving wonen, te beschermen. Op vele plaatsen in Bolivia zie je deze poppen hangen. De eerste hebben wij onderweg naar het hotel van Frederic buiten Tarija gezien…Wij hadden toen geen idee, waarom er zoiets aan een lantaarnpaal hing. De schoenmaakster,< ja een vrouw!>, zit achter de machine te wachten op een klus. Gewoon buiten langs de weg. Naast elkaar aan de waslijn hangen de specifieke lagen van de cirkelrokken van de boerenvrouwen. Officieel draag je acht rokken over elkaar, als ik mij goed herinner, wat ons is verteld. Door de hoogte is het koud en kan je jezelf goed warm houden door laagjes te dragen. Het blijkt, dat er doordeweekse kleding is, specifieke feestkleding en zondagse kleding. De wijde gerimpelde rokken doen denken aan de petticoattijd van 60 jaar terug! De zon begeleidt ons. Het lijkt er echter op, alsof de wolken achter ons oprukken. Kort voor wij het tweede tolstation bereiken, hebben wij een terugblik op het gebied, waar wij vandaan komen. Aardedonker! Een regengordijn! De helderblauwe lucht verandert zienderogen in een vaalgrijze hemel. Wij boffen, want de regen haalt ons niet in! Bij de rotonde ontmoeten wij een overvolle vuilniswagen en vuilnismannen, die grijnzen als ze bemerken, dat ze op de foto worden gezet, wanneer zij een doek op de grond leggen, hierop de losse vuilnis deponeren, de punten beet pakken en met een zwaai de vuilnis op de wagen doen belanden. Een kunst! Een van de mannen draagt een gezichtskapje om zijn gezicht te beschermen. De anderen niet. Zo te zien geen frisse job! Een marktvrouw staat aan de overzijde de mannen op te wachten, waarop zij de vuilnis van haar overnemen, die met een zwaai van ervaring op de wagen beland. Zij gaan op de zijkant van de wagen zitten en zwaaien ten afscheid naar ons. Wij moeten een kort gedeelte door de buitenwijken van de stad rijden, waar kleurrijke panden staan, maar eveneens bedrijfsgebouwen, woonhuizen, werkplaatsen en stalletjes. Genoeg te zien en op je netvlies te laten beklijven. Het is echter goed opletten! Beter niet in de rechterrij te rijden, want om de klapscheet wordt abrupt gestopt als een klant zich meldt of iemand wil uitstappen. Rechts is de rij van minibusjes, collectivo’s, trufi’s, radiotaxi’s en autobussen, die zich met het vervoer van personen bezighouden. Met zo’n zwaargewicht als de Unimog, kan je niet gemakkelijk plotseling remmen en snel optrekken. Dat bezorgt de medeweggebruikers een hoop ergernis en veroorzaakt gevaarlijke situaties. Dus rijden wij gewoon op de linkerbaan! Wie haast heeft, passeert ons rechts en piept voor ons. Een prima oplossing! Het bevordert de groene stroom en doorstroming! Dit druist eerlijk gezegd enigszins in tegen Jan zijn fatsoenregels, maar geleidelijk aan turnt hij om op aandringen van Carla. Hij moet toegeven dat het soepeler rijdt… Wij volgen Bolivia Route 1 richting Oruro. De bebouwing neemt langzamerhand af, maar de vuilnis in de berm neemt toe! Ontzettend veel bergen vuil! Hebben de mensen de laatste weken alles hier gedumpt?! Echt een zooi! Buiten de stad liggen langs de route vele dorpen met loopbruggen over de weg, maar langzamerhand worden de dorpen kleiner van omvang en komen steeds verder uit elkaar te liggen. Alleen duurt het ontzettend lang, eer de hoeveelheid vuilnis afneemt langs de weg. Wij wachten tot er zich eindelijk een landweggetje aandient naar een klein dorpje, waar niet zoveel vuilnis zichtbaar is. Het is niet helemaal schoon, maar dan moeten wij nóg verder rijden. Wij hebben trek! Lunchen tussen de vuilnis vinden wij echt niets! Ook al eten wij binnen! Een herder loopt verderop met zijn schapen en kijkt zijn ogen uit, terwijl hij onze wagen bewondert. Prompt hebben wíj natuurlijk schapenpoep onder onze schoenen. Dat heb je als je niet in de vuilnis wilt parkeren… Wij continueren Bolivia Route 1 om bij Patacamaya eerst diesel te tanken om vervolgens over te gaan op Bolivia Route 4. Bij het tankstation spreken wij af 6 Bolivianos per liter te betalen. Als Jan afrekent krijgt hij wisselgeld terug van 8 Bolivianos per liter. Echter Carla heeft de kosten en het wisselgeld berekend. Jan weet, hoeveel hij terug moet krijgen, want wij kunnen niet passen! Wat een truc! Jan eist het correcte bedrag en krijgt het na enige moeite. Met een big smile overhandigt de jonge tankbediende het juiste wisselgeld. Je kunt het allicht proberen, maar een fooi zit er door dit geintje absoluut niet voor hem in! Eigen schuld dikke bult! Voor onze neus staat nu een tractor geparkeerd om te tanken. Aan de andere kant van de pomp zit nog steeds een jongeman boven op een tankauto, om via de vulopeningen bovenop, alle compartimenten van de tankwagen te vullen. Hij gaat vast en zeker naar moeilijk bereikbare dorpen om ze van brandstof te voorzien. Gelukkig, dat wij gekeerd hebben en van wachtrij gewisseld hebben. Anders stonden wij nog op diesel te wachten! Wij verlaten het stadje en genieten van het prachtige landschap, waarin Chullpa’s opdoemen. Verscheidene Aymara groepen hebben in het verleden een graftoren of mausoleum gebouwd om de gemummificeerde overblijfselen van een vooraanstaand persoon of persoon met hoog aanzien binnen hun gemeenschap, onder te brengen. Deze torens werden van leem of klei gebouwd. Doorgaans met een opening in de vorm van een bijenkorf naar het oosten gericht, waar de zon opkomt. De persoon werd in foetushouding in doeken gewikkeld en kreeg verschillende persoonlijke bezittingen mee. Sommige gemeenschappen openden op feestdagen als ritueel de Chullpa’s van hun voorvaderen om hen offers te brengen. Het schijnt, dat de Chipaya deze rituelen nog in ere houden. De meeste mummies zijn tegenwoordig in musea ondergebracht, met name in het antropologisch museum in Oruro. De lege graftorens zijn karakteristiek voor het landschap langs de route, die wij volgen op weg naar Vulkaan Sajama, waarlangs men de grootste concentratie van dit soort mausolea vindt. Echter ook rond Lago Poopo en in het Lauca circuit vindt men Chullpa’s. Kleine dorpjes passeren wij, waar rondom verschillende gewassen groeien en vicuna’s en lama’s worden gehoed. Twee kinderen wandelen langs de kant van de weg met hun lama aan een leidsel om het dier naar huis te brengen. Drie vrouwen op een rijtje in fraaie kleurrijke kleding, wat zo typerend is voor Bolivia. Het landschap verandert. Steeds meer klimmen en dalen, terwijl de rotsen grilliger vormen krijgen door uitslijten van water en wind. Schitterend om gade te slaan. De dreigende lucht haalt ons nu toch in. Donkere wolken pakken zich rondom samen. De regen laat niet meer op zich wachten. Het meeste verkeer laat zich niet door de regen beïnvloeden. Zij nemen geen snelheid terug en passeren ons in volle vaart ongeacht de bochten en onoverzichtelijke trajecten. Wij zeggen tegen elkaar, dat zij hoge risico’s nemen en een ander in gevaar brengen. Niet veel verder is het raak. De blauwe vrachtwagen met aanhanger is geslipt in de bocht, eruit gevlogen en staat nu achterste voren tegenover ons in het veld geparkeerd. Cabine en aanhanger in een hoek van 90 graden. Beschadigd! Diep in de aarde. Zonder hulp komen ze er niet uit… Beiden zijn er zo te zien zelf heelhuids uitgekomen, maar zij hebben ons net als idioten gepasseerd en ons gesneden! Het is dat Jan adequaat heeft gereageerd, knoeperhard heeft geremd, waardoor het voor ons goed is afgelopen! Echter voor hun niet! Zij mogen het nu zelf uitzoeken! Levensgevaarlijk om in de regen in deze onoverzichtelijke bocht hun te helpen… Voor óns is er absoluut geen plek om veilig te stoppen. Ze mogen wachten tot het morgen droog is en helder. Iemand zal hen helpen, maar dat kan even duren. Hun cabine is in elk geval intact om hen beschutting te bieden. Het klinkt misschien hard, maar door sommigen wordt als dwazen gereden, waardoor je zelf maar één ding wilt: overleven! Eerlijk is eerlijk: na deze ervaring rijden wij niet echt lekker meer! Heel plezierig als wij de noordelijke entree bereiken van Nationaal Park Sajama! De vulkaan Sajama, 6542m hoog, is deels te zien, maar ligt gedeeltelijk in de wolken. Wij zoeken met zorg voor de muur een beschut plekje uit om de wagen te parkeren. De wind is opgestoken, terwijl het nog steeds regent. We staan op 4016 m hoogte, dus het zal koud zijn vannacht! Wanneer wij zitten te eten stopt een politieauto naast ons. Zij kloppen aan alle kanten op de auto. Jan opent de deur en beantwoordt hun vragen. Zij willen graag weten met hoeveel personen wij zijn en wat onze plannen zijn. Wij hopen morgen rond de vulkaan te kunnen rijden, wat prachtig moet zijn, om erna naar de grens door te rijden. De rondweg is goed te rijden vertellen de mannen en het is prima als wij hier overnachten. Zij vertrekken na ons een goede reis te hebben gewenst. Prettig, dat zij een oogje in het zeil houden! Jan probeert de kachel aan te steken, maar dit lukt niet door de hoogte! Sinds de eerste nacht in La Paz, toen Jan niet van de kou kon slapen en midden in de nacht een slaapzak tevoorschijn heeft gehaald, ligt deze slaapzak aan het voeteneinde om ’s nachts eventueel over ons dekbed heen te leggen, als wij kou hebben. Om 8.45 uur kruipen wij ons bed in! Met recht met de kippen op stok! De enige remedie om geen kou te lijden! Winterpyjama’s in de kast opgezocht en bedsokken aan! Alle beetjes helpen! Het koelt af tot 4 graden Celsius gedurende de nacht! De volgende morgen is alles in nevel gehuld. Geen zicht! Het heeft geen zin om de weg rond de vulkaan te rijden als je niets kunt zien. Bovendien regent het nog steeds, waardoor de onverharde weg een verschrikkelijk modderpoel kan zijn geworden. Wij laten ons plan varen en vertrekken richting grens. In Tambo Quemado voegen wij ons in de rij om te tanken, daar er voorlopig geen tankstation zal zijn. Wij parkeren onze wagen bij het Boliviaanse grensstation, maar worden doorverwezen. Wanneer je Bolivia verlaat, moet je doorrijden naar Paso Chungará op 4660m hoogte, waar een groot nieuw gebouw met een overkapte parkeerplaats is neergezet, waarin zowel de Boliviaanse immigratie en douane zetelen om uit te checken als de Chileense immigratie, douane en SAGcontrole om Chili binnen te gaan. Echter van Chili naar Bolivia reizen, werkt nog op de oude manier in de oude gebouwtjes. Een nieuw terrein boven op de ontzettend koude pas wordt bouwrijp gemaakt om het andere gebouw te kunnen bouwen plus een enorm parkeerterrein voor de vele vrachtwagens die deze pas gebruiken. Wij passeren het oude gebouwtje van de Bolivianen, wat niet meer in gebruik is, om evenals de vele vrachtauto’s voor ons door te rijden, de steile helling op. Telkens weer een klein stukje verder…Grote zwarte rookpluimen achterlatend op deze hoogte… Wij vormen een enorm lange rij! De hele omgeving is in nevel gehuld. Het is berenkoud! Aan onze rechterzijde tekenen zich hoge vulkanen af, waarvan een groot gedeelte met sneeuw is bedekt, maar waar eveneens gletsjers zichtbaar zijn, wanneer de geniepige koude wind de wolken opjaagt en er telkens een ander gedeelte van de vulkaan zichtbaar wordt. Als de nevel aan onze linkerzijde wat optrekt blijken zich aan die kant eveneens hoge toppen te bevinden. Wanneer het helder weer is, moet het hier prachtig zijn! Nu krijgen wij er niet veel van mee! Wanneer wij bij het nieuwe gebouw arriveren, moet het vrachtverkeer rechts houden en blijken wij de overkapping in te moeten rijden en onze wagen in een parkeervak neer te moeten zetten. In eerste instantie melden wij ons bij de Boliviaanse immigratie in de rechterflank van het gebouw. Waar ons visumbriefje is?! Dat hebben wij in Corbija niet ontvangen. Alleen een stempel in ons paspoort. Mmm! Onze verklaring wordt geaccepteerd. Een nieuwe stempel wordt in ons paspoort gezet, dat wij Bolivia per heden verlaten. Op naar de douane met onze papieren om de auto uit te klaren. Dat kost wat meer werk op de computer, maar ook dat lukt. Nu naar de Chileense immigratie met ons paspoort. Wij krijgen een nieuw inreisstempel. Echter om de auto in te klaren is het een heel gedoe. De dame in kwestie vertelt ons in het Spaans over een nieuwe regeling, maar wij begrijpen haar niet. Een van de SAGcontrole, die wat Engels spreekt tussen het Spaans door, wordt erbij geroepen en een collega van hem. Op hun aanwijzing verzamelen wij de vereiste attributen. Wij blijken reistassen, rugzakken, boodschappentassen en handbagage uit de auto te moeten gaan halen en op een vliegveldkarretje naar binnen te moeten rijden. Men heeft een nieuwe scanner geïnstalleerd. Alles moet door de scanner! Tien man bestudeert onze bagage.... Werkelijk: zij hebben niets te doen en hangen maar wat op een stoel met hun mobiel! Eenmaal goedgekeurd, moet Carla alles in de auto gaan opbergen, wanneer zij in de warme hal op Jan staat te wachten, terwijl Jan de auto moet gaan inklaren. Prettiger om met zijn tweeën te doen, want Carla moet wel op de tank klimmen om de spullen naar binnen te krijgen. Dit kost werkelijk inspanning op deze hoogte op onze leeftijd. Telkens even uitrusten van al het gehijg. Dat gaat niet in je koude kleren zitten! Auto ingeklaard! Bagage in de auto! Het formulier voor de SAG invullen: ja wij hebben voedsel in de auto. Vertel maar en laat maar zien, wat er in de koelkast ligt. De man is schappelijk. Wij mogen op het perron opeten wat wij willen en daarna inleveren, wat nog over is. Door de diarree van de afgelopen dagen hebben wij niet alles kunnen opeten en resteren tomaten, avocado, tuinbonen, wortelen, uien en aardappelen. Daar gaat ons warme eten voor vanavond, zeggen wij tegen hem. Gewoon in Putre boodschappen doen, antwoordt hij. Nieuwe regels en voorbeeld stellen voor zijn collega naast hem? Carla denkt, dat de man, die het woord voert, vorig jaar in Arica ons heeft gecontroleerd tezamen met een vrouw, die veel vriendelijker was dan hij. Voor wij uit elkaar gaan, voegt hij Carla toe, dat ze Spaans moet leren, zodat ze begrijpt wat zij vragen en zeggen. Als Carla antwoordt, dat het niet simpel is om op onze leeftijd een nieuwe taal je eigen te maken, bindt hij in. Kent Carla toch nog een beetje Spaans, merkt hij op. Pak maar in! Letterlijk en figuurlijk! Dit is echt een waardeloze grenspassage! Waarom vertikt hij om Engels te spreken, wanneer mensen hem niet goed begrijpen? Wie weet heeft zijn Engels het niveau van ons Spaans… Ondertussen is het laat in de middag. Putre halen wij vandaag niet! Wij rijden het grensstation uit Ruta 11CH op, langs het Lago Chungará, waar wij stoppen en met de verrekijker de flamingo’s kunnen zien. Schimmig met de telelens. Jammer! Te weinig licht door het donkere weer voor foto’s, maar eveneens om de omgeving te kunnen bewonderen! Er wordt een nieuwe weg aangelegd, die nog niet gereed is en niet gemarkeerd is. Goed opletten, waar wij moeten rijden. Wij belanden in de regen, die even later overgaat in sneeuw. Een wonderlijke gewaarwording! Het is hier zomer! Het is nog steeds ijzig koud, wanneer wij langs Laguna Cotacotani rijden en aan de overzijde vaag hoge toppen zien! Het oude complex van het voormalig Chileens grenskantoor ligt er verlaten bij. Jan heeft op iOverland een plekje gezien in Parinacota in het Lauca District om te overnachten. De weg ernaar toe is in abominabele conditie en voert ons omlaag. De plek in het dorpje is ongeschikt voor onze auto. Carla heeft het er niet op om hier in deze contreien te verblijven. Wat als het harder gaat regenen?! Zij wil terug naar de goede weg en op zoek naar een andere plek. Wij besluiten wanneer wij de Mirador Payachata bereiken, vanwaar wij Vulkaan Pomerape en Parinacota zouden moeten kunnen zien, dit uitzichtpunt als overnachtingsplaats te gebruiken. Het is hoog: 4387m! Het zal koud zijn vannacht. Vanavond vroeg naar bed! Vandaag gaan wij niet samen één slaapzak delen. Wij halen de tweede slaapzak tevoorschijn, zodat wij elk ons eigen dekbed plus slaapzak hebben om ons te wapenen tegen de kou, want de kachel doet het natuurlijk wederom niet door de hoogte… Ingepakt als Eskimo’s zijn wij bestand tegen de koude en slapen wij veel beter dan gister. Het is 1 graad Celsius! Dom, dat wij gister niet de moeite hebben genomen om de tweede slaapzak erbij te pakken… Wanneer wij de volgende ochtend klaar zijn met de wagen, genieten wij van het zonnetje en de nevel, die langzamerhand optrekt door de warmte van de zon, waardoor steeds meer toppen zichtbaar worden. Een prachtig uitzicht op alles wat wij gister gemist hebben! De flamingo’s kunnen wij van hier helaas niet zien! Echter wel een lange rij vrachtwagens! Moeten zij zo lang wachten tot zij toestemming krijgen door te rijden? Dat is balen voor de chauffeurs! Wij moeten wennen aan het nieuwe tijdsverschil met Nederland, wat van 3 uur is overgegaan naar 4 uur tijdsverschil. Komen wij ergens aan, dan gaan ze in Nederland bijna naar bed of liggen er al in. Dat kost nadenken! Het is buitengewoon rustig op de weg vanochtend. Er passeren wat wegwerkersauto’s, maar daar blijft het tot beperkt. Op het gemak vervolgen wij de Ruta del Desierto en houden opnieuw halt bij de volgende Mirador Cerros Tutelares, vanwaar je een rij vulkanen kunt zien. Schitterend! Wat een bof, dat het zonnetje schijnt! Wij zien zelfs heel even de top vrij van de belangrijkste op dit rijtje! Als wij de route vervolgen is er een afslag naar Putre binnendoor, vanwaar wij prachtige vergezichten hebben. Het is een bijster smal steil landweggetje met haarspeldbochten in een deplorabele toestand, maar het weggetje houdt onze wagen. Gelukkig maar! Putre is een lieflijk dorpje met smalle straatjes. Ontzettend toeristisch! Overal lopen toeristen, zijn winkeltjes geënt op toeristen vol souvenirs, kantoortjes waar je excursies kunt boeken om de omgeving te voet te verkennen en zijn er plenty adresjes om te slapen. Wij gaan op zoek naar een bakker, vragen in een klein winkeltje om brood, maar krijgen nul op het rekwest. Er is aan de rand van het centrum een vrij grote legerplaats in verband met het aangrenzende Bolivia en Peru. In het centrum vinden wij een bank om te pinnen! Een geldopname is gekoppeld aan een maximumbedrag vanwege de vele toeristen. In de wijde omtrek is geen andere bank! Ja, in Arica! Vandaar! Wij zijn blij, dat wij Chileens geld hebben! Jan heeft genoeg van het zoeken naar brood en besluit het brood uit de vriezer te gebruiken. Wij verlaten het dorp en passeren een kleurrijk beeld van een man, die met zijn muilezel en hond via de bergpaden vracht vervoert. In deze omgeving wordt sinds jaar en dag alfalfa of luzerne voor de lama’s, schapen en ander vee gekweekt op terrassen, omzoomd door muurtjes. Vanuit de hoogte kijken wij tijdens de lunch neer op het dal, waar Putre in gelegen is. Een prachtig vergezicht! Na de lunch vervolgen wij de CH11 en genieten van het landschap met klimmen en afdalingen gepaardgaande met de nodige haarspeldbochten. In de diepte zien wij vanaf de Mirador Socoroma liggen met een oud kerkje en wij besluiten het dorp te bezoeken, omdat het een buitengewoon lief dorp moet zijn. Echter plots lijkt het alsof er een grote witte deken wordt uitgerold… Wij rijden in een dikke mist, die alleen maar toeneemt. Het dal, waar het dorp moet liggen is onzichtbaar! Het heeft geen zin om dit uitstapje te maken! Jammer! Wij continueren onze weg in dikke mist. Even zo snel als de mist is komen opzetten, verdwijnt de mist kilometers verder. Wanneer wij Zapahuira bereiken, besluiten wij de Ruta de las Misiones, de A31, te volgen. Dit moet een prachtige route zijn. Wanneer wij enkele kilometers hebben gereden ontmoeten wij twee tegenliggers, waarvan de voorste auto stopt om Jan te vragen, wat hij van plan is te gaan doen. Jan antwoordt, dat wij de Ruta de las Misiones willen rijden. De man stort een heel verhaal over Jan zijn hoofd uit, maar wij verstaan hem niet. De man schudt meewarig zijn hoofd, terwijl hij naar ons en onze auto kijkt! Wat probeert hij ons duidelijk te maken? Elk vervolgt zijn eigen pad. Jan en Carla spreken af, dat als het beter is om te keren, wij dat zullen doen. Wij rijden verder, passeren het dorp Murmuntani, bereiken de elektriciteitscentrale en het dorp Chapiquina. Wij zien een overvloed van cactussen op ons pad. Een bord waarschuwt ons, dat wij een bergachtig gebied met rivieren binnengaan. Langs twee mannen die het land bewerken en naar ons wuiven. Een aanhanger staat op de weg geparkeerd. Krap, maar wij kunnen passeren. Meteen erachter een bergbeek, die wij moeten doorsteken. Wij rijden door Parque Nacional Lauca en genieten van prachtige vergezichten. Verwijzingen naar dorpjes met oude kerkjes met lemen wanden. Deze afslagen nemen, lijkt ons niet verstandig. Wij merken op, dat water kleine aardverschuivingen heeft teweeggebracht. Wij kunnen rijden, maar houden de zaak goed in de smiezen, want wij willen geen onnodige risico’s nemen. Voor ons doemt een rivier op, die wij moeten kruisen. Een shovel is bezig. Het blijkt, dat het water zoveel kracht heeft, dat er een behoorlijk gat is ontstaan, wat hij aan het dichten is. Aan de overzijde staan auto’s en mensen de klus gade te slaan. Op een gegeven moment mogen wij de rivier oversteken en worden door een van de wegwerkers aan de overzijde ingelicht over de toestand verderop. Wij kunnen slechts doorrijden tot Belén. Het is niet mogelijk te continueren via Tignamar richting Codpa. Over een maand is dat gebied pas weer toegankelijk… Hij adviseert ons terug te keren. Gekeerd ter plekke en weer door de rivier! Je voelt de kracht van de bergstroom. Geruststellend om weer aan de overkant de weg op te rijden! Misschien heeft de man aan het begin van de weg dit geprobeerd aan ons te vertellen… In elk geval hebben wij van dit ritje genoten: een ontzettend mooi achterland! Jammer, dat wij de route niet uit kunnen rijden. Terug in Zapahuira rijden wij de Tambo voorbij en zoeken de overnachtingsplaats op, die aan de achterzijde moet zijn. Uit het zicht van het passerend verkeer. Wij staan daar prachtig en hebben zelfs een bijzonder sterk signaal om bericht te sturen naar de kinderen, waar wij overnachten, door de mast aan de overkant van de weg. Wij verbazen ons over de verlatenheid en rust, wanneer wij op de CH11 uitkomen. Het is in schril contrast met de wachtrijen bij de grens. Waar zijn al die vrachtwagens? Alleen af en toe een wegwerkerspick-up of een politiewagen… Wij slapen heerlijk! Wanneer Jan ’s ochtends de Pan American site raadpleegt worden wij wijzer. Niet ver van ons verwijderd is de CH11 in het Quebrada de Cardones ten gevolge van de hevige regenval in het hoge gebergte ondermijnd en deels weggeslagen ter hoogte van km70. Wij gissen dat men met man en macht bezig is een tijdelijke doorgang te creëren. Dit is de reden, waarom er ternauwernood verkeer op de CH11 is! Dit verklaart eveneens de rij vrachtwagens, die wij gisterochtend in de verte bij het oude Chileense grensstation zagen staan! De weg is afgesloten! In feite zitten wij nu opgesloten! Er zijn slechts drie richtingen normaliter beschikbaar: de Ruta de las Missiones, de A31/35, en Ruta CH11 richting Arica, welke richtingen op dit moment afgesloten zijn, doordat beide wegen door wateroverlast deels zijn verwoest en de CH11 terug naar Bolivia. Wij maken onze gedachten op. Lopen wij gevaar als wij op deze overnachtingsplaats meerdere dagen doorbrengen, in het bijzonder als het dagen aan een stuk boven in de bergen heel erg hard blijft regenen?? Wij menen, dat wij op een veilige plek staan en geen risico lopen. Wij hebben genoeg te eten en te drinken. Mede door het goede bereik door de nabije mast kunnen wij de kinderen goed informeren en zelf informatie inwinnen. Bovendien passeren regelmatig politiewagens, die wij kunnen aanhouden voor informatie. Jan heeft op Maps.me gekeken en op de Pan American site de vraag gesteld of iemand weet hoe de staat is van de A-191, of wij die weg zouden kunnen rijden als die bereikbaar is. Niemand kan hier antwoord op geven. Carla meent verkeer te horen. Wij zien niets dan één keer politie en één wegwerkersauto, wanneer wij Tambo de Zapahuira bekijken en de informatie lezen. De Tambo, stammend uit de Incatijd, is in feite een machtsmiddel om door controle van de passerende karavanen de goederenstroom te beheersen door tol te heffen. Men heeft scherven gevonden, die deze bewering staven. Vicuna’s komen nieuwsgierig bij ons kijken. Of zijn het guanaco’s? Zo moeilijk om ze uit elkaar te houden! Ze lijken veel op elkaar, maar de guanaco’s zijn wat groter en zwaarder dan de ranke vicuna’s en leven hoofdzakelijk in Argentinië, terwijl de vicuna’s goed boven de 4000m kunnen leven. Eigenlijk zijn wij heel nieuwsgierig, waar de ellende van de woestenij begint. Wij besluiten op onderzoek uit te gaan en rijden richting Arica. Aan onze linkerzijde is de Pukara Copaquilla, een oude vesting, gebouwd om de landerijen en de bevolking beneden in het dal te beschermen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het dal. Weg A-141 voert naar het dorp beneden en levert schitterende vergezichten! Tot onze verbazing stuiten wij op een uitzonderlijke camping aan de rechterzijde in Pueblo de Mallku op 3167m hoogte en gesitueerd bij km88. Wij stoppen om camping Astronomia te bekijken. Het is een alternatief geheel. Gebouwd rond een oude treinwagon, die vroeger bij de mijn beneden in bedrijf was. Een Franse fietser heeft hier overnacht, omdat hij door het slechte weer is overvallen. Al zijn spullen en hijzelf waren drijfnat. Zijn tent en slaapzak hangen nog te drogen in het zonnetje. Een vriendelijk jong stel heeft het opgezet. Het ziet er echt heel leuk uit! Wij drinken een glas mate van kruiden, die het jonge stel zelf combineren. Wij roeren met het staafje , maar worden gecorrigeerd en geleerd om als een rietje te gebruiken, waardoor je geen kruiden in je mond krijgt. Zo, nooit eerder ons verteld in al die maanden! Eindelijk weten wij hoe dit te gebruiken… Vermakelijk! Het jonge stel kan ons niet informeren over het traject vóór ons. Zij weten, dat je er niet door kan en daar houdt het mee op! Plots komen er auto’s uit de richting van Arica… Dan rijden wij verder, besluiten wij, om polshoogte te nemen. Niet zoveel kilometers verwijderd van de camping zien we, dat men de rijweg op meerdere plaatsen recent met de shovel van modder en stenen heeft ontdaan. Langs de kant van de weg staat een bord, wat aandacht vraagt voor de cactus in de vorm van een kandelaar om die te beschermen. Deze soort cactus vind je met name op 2500-2800m hoogte. De rijweg is links en rechts ondermijnd. Wij rijden langzaam over die delen, die zo te zien stevig genoeg zijn om ons te dragen. Wat verder stuiten wij op een lange rij vrachtwagens, die stilstaan en wachten. Wij kunnen vanaf onze plaats in de rij zien, dat er een lange vrachtwagen met aanhanger vastzit en kennelijk niet voor- of achteruit kan, omdat de overspanning te lang is en hij met zijn bodem op de keien in de rivier vastzit. Het duurt heel lang eer hij vrijkomt, nadat er van elders een shovel is gearriveerd om te assisteren, waarna de rivierbedding min of meer wordt aangepast, zodat de lorries gemakkelijker de bypass kunnen nemen, omdat het water een bres in de weg heeft geslagen bij km70! Wij zijn lange tijd hier zoet! Rijden weer langzaam een stukje weg in konvooi tot wij op een nieuwe bypass stuiten, wat wederom veel tijd vergt om deze te nemen. De Franse fietser ziet ons in de rij staan geparkeerd, wachtend op onze beurt. Ondertussen is het uren geleden, dat wij hem hebben achtergelaten op de camping met zijn spulletjes, die nog niet geheel droog waren. Het blijkt, dat vanuit de hoge bergen rondom La Paz de wegen dalen, waardoor het voor fietsers geweldig is om deze trajecten te volgen. Kennelijk een makkie! De Fransman stoot een brul uit en suist ons voorbij! Ons verbluft achterlatend! Het is nu wel ingewikkeld voor hem om de rivierbedding te doorkruisen, maar hij heeft hiervoor alle tijd en gelegenheid…. Wij zien hem niet weer…Voor ons staat een truck, die voorheen heeft gereden voor F.Gering in Landgraaf en op de achterzijde de Brandenburger Toren ter versiering heeft. Zot om zoiets hier tegen te komen! De chauffeurs hebben evenals wij trek. Wij genieten van een boterhammetje. De chauffeurs maken dankbaar gebruik van de kleine personenauto’s, die uit het niets opdoemen met witte koelboxen met warme happen in witte bakjes om het eten warm te houden. Big business! In een vloek en een zucht zijn ze uitverkocht en keren om nieuwe voorraad aan te rukken! De allerlaatste omleiding is een heel lange, want hier is echt een groot diep lang gat geslagen in het wegdek!!! Wat een grenzeloze brute kracht heeft hier een ravage veroorzaakt!!! Wat een ontzettend moeilijke opgave voor een land om hiermee om te gaan. Bovendien kost dit gigantisch veel geld, energie, moeite en tijd om te herstellen. Wij zien op dit punt de afslag naar weg A-191 naar Cuesta el Aguila. In onbruik geraakt door de verwoestende werking van de hevige regenval….Daadwerkelijk is ruim 20 kilometer rijweg min of meer vernield! Na alle bypasses stuiten wij op een enorm lange rij wachtende vrachtwagens vanuit Arica, waarvan de chauffeurs en bijrijders met hun ziel onder de arm ons gadeslaan. Mistroostige blikken kijken ons aan. Velen zijn op hun mobiel bezig. Sommigen zitten in de schaduw onder de vrachtwagen of op een berg zand in de berm om goed zicht te hebben op wat er opdoet. Hangen tegen de wagen of zitten in de cabine. Zij boffen aan de ene kant, want in deze vallei wordt door Engie een groot zonnepanelenpark aangelegd, waarvoor infrastructuur is ontwikkeld en er een grote zendmast staat. Het aantal vrachtwagens is niet te tellen! Het is één lange rij! Kennelijk zijn in Arica de vrachtwagens later aan de kant gezet dan bij Chungará, want wij hebben niet in zo’n lange rij gestaan, gewacht en stapvoets gereden vóór km70 en het traject erna, tot wij de queue tegenliggers ontmoeten. Bijna aan het eind van de rij wagens valt ons oog op de naam Westra op een truck. We zijn Hollanders en we blijven Hollanders… Wij hebben geen idee hoeveel tijd wij op dit traject hebben doorgebracht. Vele uren! Een mens weet niet wat hem te wachten staat als je dit traversé ingaat. Links en rechts en voor ons is de chaos zo groot, dat het natuurgeweld ons imponeert en ons stil maakt. De donkere dreigende lucht bekijk je met andere ogen. Alsjeblieft nu geen regen, terwijl wij hier in het Quebrada slechts langzaam vorderen, doordat wij meer stilstaan dan rijden… Natuurgeweld is indrukwekkend en min of meer beangstigend! Spanning houdt ons in de ban. Een mens wil slechts een veilig heenkomen! Een gevoel van opluchting komt over ons heen als wij de rij wachtenden achter ons laten en weer normaal kunnen rijden. Een gevoel van schaamte bevangt ons. Het is echter de realiteit. Wij beginnen de Cruce Longitudinal Loma Lluta: eerst klimmen en daarna een heel lange afdaling met haarspeldbochten. Prachtige vergezichten op het grijswitte gebergte! Een kleine vrachtwagen in de berm bij een gedenksteen ter herinnering aan een vrachtwagenchauffeur, die hier verongelukt is, symboliseert het roekeloze gedrag van vele chauffeurs. Er wordt door een aantal te hard gereden en op onverantwoorde wijze ingehaald. Telkens weer zijn er noodbanen voorhanden voor het geval dat de remmen niet goed werken. Een geweldige uitvinding! Aan de sporen in het grind te zien wordt er regelmatig gebruik van gemaakt… Wanneer wij vanaf de Mirador onderaan de afdaling in de Valle de Lluta het dorpje Linderos zien liggen, kiezen wij ervoor om hier te overnachten. Wij zijn beiden moe! Het is een enerverende dag geweest! Wij hebben het gehad voor vandaag! Tot onze verwondering zien wij langs het landweggetje conische torens tussen de agrarische landerijen. Het blijkt, dat zich hier een Hare Krishna gemeenschap heeft gevestigd, waar je kunt overnachten in de Ecolodge en wat kunt eten. Er is echter geen gelegenheid om met onze wagen het terrein op te rijden. Wij zijn te kolossaal. Bijna aan het eind van het landweggetje is echter een mooie parkeerplek op het grind naast de oude spoorlijn, vanwaar wij een prachtig zicht op de vallei hebben en op de vrachtwagens, die klimmen en dalen in dit surrealistische berglandschap. Voor de klimmers geen grap om achter die lange wachtrij aan te moeten sluiten als zij die lange helling hebben genomen… Het dorp Poconchile heeft een mooi kerkje zo te zien. Wij hebben helaas de afslag gemist. De weg is druk. Jan ziet het niet blinken te keren en terug te rijden. Het schijnt, dat er per dag meer dan 500 vrachtwagens over de CH11 rijden. Wij hebben ze niet geteld, maar wij kunnen beamen, dat wij eigenlijk door vrachtwagens worden omringd! Volgens ons is deze route voor Bolivia van vitaal belang! Op de weg naar Arica hopen wij de Lluta geogliefen op de kale hellingen te kunnen bewonderen. Opletten geblazen, want niet alles is hier zo bewegwijzerd als in Europa. Dit is echter best goed aangegeven met palen, voorzien van de verschillende figuren, die op de helling zijn te zien: een kikker, een adelaar, lama’s en mensfiguren, die getuigen van de karavaanroute naar Tiwanaku in Bolivia. Op twee plekken bekijken wij de geogliefen en drie putten de Rana, waar voorraden in werden bewaard. Inventief! In Arica rijden wij naar de supermarkt om boodschappen te doen. Het is ontzettend druk! Wij staan aan de kant van het parkeerterrein bij de ingang naar de parkeerkelder, want wij passen niet in de vakken en zeker niet in de kelder. Hierdoor een voortreffelijk zicht op wat er zich afspeelt. Hier wordt een spel gespeeld met autobumpers en achtergelaten winkelwagentjes, door de auto’s van en naar beneden en de gebruikers van de begane grond…. Onbegrijpelijk, dat niemand de moeite neemt om de karren opzij te rijden en weg te zetten, wanneer zij alle boodschappen in de auto hebben gedumpt! Als Jan terugkomt en onze kar is uitgeladen, neemt Carla de moeite om de karren op de rijbaan beet te pakken en ze stuk voor stuk in elkaar aan de kant te zetten, wanneer er één zo’n zet krijgt, dat de kar bijna tegen ons voorlicht dendert. Geen grap, als die kaduuk gaat! Een vrouw spreekt Carla aan, of wij water nodig hebben. Water, drinkwater in grote verpakking, dat heeft Jan toch net gekocht! Nee, zij bedoelt om de watertank te vullen om de kraan te kunnen gebruiken… Ja, inderdaad moeten wij onze watertank nog vullen. Zij wijst naar een rode personenauto, volg ons maar… Zo rijden wij achter een wildvreemde rode auto aan met een beetje dubbel gevoel. Onterecht! Wat blijkt? Dit echtpaar is de trotse bezitter van een camper en weet uit ervaring, dat het niet simpel is om de watertank in het droge noorden van Chili te vullen. Wij vinden dat pas later uit, als men ons weigert water te verstrekken… Wat ontzettend vriendelijk van hen! De man belt ondertussen een Duitse vriend, die al jaren in Chili woont en reikt Jan de telefoon, waarop de vriend Jan uitlegt, dat in Chili in verschillende gebieden - code rood - geldt vanwege weggeslagen wegen door de enorme regenval in het hooggebergte. Een vriend van hem zit op de kustweg, Ruta 1, opgesloten ten zuiden van Iquique. Calama staat blank en is afgesloten. In San Pedro de Atacama regent het! Hij adviseert Jan van te voren aan politie en bevolking te vragen of trajecten toegankelijk zijn. Het echtpaar wil niets voor het verstrekte water hebben! Zij bieden zelfs aan, dat wij weer voor water mogen komen, als wij opnieuw in de buurt zijn. Wat behulpzaam zijn mensen! Wij bieden een kleine attentie uit Nederland aan, wat hen verrast, waarna wij afscheid van elkaar nemen. Hierna zoeken wij een tankstation op om diesel te tanken. Bevoorraad en wel verlaten wij de stad. Rond de gevangenis kunnen wij op de heuvel ten oosten van de weg geen geweldig groot reclamebord vinden, waarvoor 75.000 lege Coca Cola flessen zijn gebruikt! Het zou gaan om het grootste formaat ter wereld… Een halve gare heeft een drone daar laten vliegen om dit vast te leggen. De gevangenis vond dit niet plezant! Het zou wel eens de oorzaak kunnen zijn, waarom wij dit reuzegrote bord niet meer kunnen ontdekken… Wij zijn zo gefixeerd op het Colabord, dat wij de afslag vergeten naar de Azapa Valley, mede beïnvloed door onze hongerige magen. Hier bevindt zich het Archeologisch Museum San Miguel de Azapa, wat deels gewijd is aan de Chinchorro’s, een bevolkingsgroep bestaande uit kleine groepen, die zich in leven hielden door vissen en jagen en woonachtig waren langs de kust in Zuid Peru en Noord Chili. Langs de A31, waar wij vandaan zouden zijn gekomen, als wij de Missionroute hadden kunnen uitrijden, ter hoogte van de kruising met Ruta 5, stoppen wij om bij de Presencias Tutelares te lunchen. Enorme beelden in de verlatenheid, die onze aandacht opeisen. Fraaie verschijningen om te zien en te bekijken. De zon werpt schaduwen, wat interessant is, omdat het de houdingen een andere dimensie geeft dan met de bewolkte lucht, op het moment van arriveren, waardoor er als het ware bescherming van uitgaat. Jammer, dat er in vergelijking met vorig jaar geen parkeerterrein meer aanwezig is en er zo verschrikkelijk veel glas op het terrein ligt van met name kapotte bierflesjes. Misschien is dit de reden, waarom het parkeerterrein is verdwenen? Beelden bekeken, magen gevuld, hups in de auto om op tijd onze bestemming te bereiken. Quebrada de Vitor: een boeiend landschap! Vorig jaar hebben wij op dit traject Seabridge deelnemers van de Zuid Amerika reis ontmoet en vooral opgelet of wij twee auto’s zagen, die met ons de Aziëreis hebben gedaan. Kennelijk reeds als eersten gepasseerd, want wij hebben velen gezien, maar niet hen! Nu hebben wij alle tijd om op de omgeving te letten! Bij de verschillende Miradors stoppen wij en genieten van het uitzicht. Bij een van de Miradors wordt geduid, dat de Chinchorra’s in de Valle de Camarones hebben geleefd en wordt er meer informatie over hen verstrekt. Wij vinden dit interessant, want wij zijn op weg naar Caleta Camarones, waar wij vorig jaar eveneens hebben overnacht, waar rond 7000 voor Christus ook de Chinchorra’s hebben geleefd. Men heeft reeds enkele honderden Chinchorro mummies gevonden van verschillende leeftijden op verscheidene plaatsen. Het zijn de oudst bekende mummies in de wereld. Het mummificeren was niet voorbehouden aan een bepaalde groep, voor zover men dit heeft kunnen vaststellen. De gevolgde methode tijdens het mummificeren is in de loop der tijd wat gewijzigd, maar bestond uit een aantal stappen volgens een bepaald patroon. Opvallend is, dat sommige mummies herhaaldelijk opnieuw zijn geverfd, wat suggereert, dat de Chonchorro’s de mummies lang hebben bewaard of van de ene naar de andere plek hebben verplaatst. Aanvankelijk werd zwart mangaan gebruikt als kleurstof en later rode oker. Wanneer wij bij Cuya afslaan hebben wij mazzel dat wij van de douane mogen doorrijden. Wij parkeren evenals vorig jaar de wagen bij de keramiek beelden, die in dit dal zijn geplaatst ter herinnering aan de vondst van mummies van de Chinchorra’s. Ondanks de gierende wind horen wij nu de muziek vanuit de mummies, wat ons vorig jaar is ontgaan. Zingende beelden! Zeer symbolisch! De man laat een klokkenspel horen, terwijl de vrouw kreunt en steunt. Op de romp van de man vallen de visjes op in zijn onderbuik. Het hart van de vrouw wordt gevormd door een roos. Rechtsboven heeft zij 2 kinderen en in haar buik één kind. De longen worden weergegeven door veertjes. De kunstenaar heeft werkelijk heel creatief vorm gegeven aan deze twee mensfiguren! Boeiend om alle details te bekijken! Nog veel interessanter nu wij meer over de achtergrond van deze twee beelden te weten zijn gekomen! Er staat niets hier geschreven! Wij rijden door naar het strand om daar te overnachten. Helemaal niemand komen wij tegen! Geen mens zien wij bij de stallen in het dal. Geen vissers in het vissersdorpje. Het strand is afgekalfd en veel kleiner vergeleken met vorig jaar. Diepe geulen zijn ontstaan. Geen Chilenen, die het weekend zich hier verpozen. Carla wil hogerop het strand en niet zo dicht bij het water. ’s Avonds kan ze de slaap niet vatten. Onrustig, met visioenen van tsunami’s… Jan gaat ter geruststelling buiten naar de zee kijken, omdat de zee buldert, de golven hoog zijn en wij niet weten of het hoogste tij voorbij is. De zee trekt terug: het tij is gekeerd! Het zal eb worden. Jan oppert terug te rijden naar de zingende beelden om daar te slapen, maar Carla is nu toch meer gerustgesteld. Een kort nachtje! Dat wel! Jan heeft ‘s ochtends geen animo om het weggetje langs de rotsen te volgen om het Chinchorro beeld boven in de bocht te voet te bekijken. Te hoog klimmen en te ver! Veel te inspannend! Carla is nieuwsgierig of dat beeld ook zingt… Vorig jaar zijn wij zo dwaas geweest om dit weggetje langs de rotswand met de auto te rijden tot het havenplateau, daar op de ponton te moeten keren, omdat de buurman op het strand had gezegd, dat je zo’n mooi uitzicht zou hebben… Zeker waar! Echter een doodeng weggetje! Doen we nooit weer! Wie weet komen we ooit nog te weten of het beeld boven op de rots evenals de beelden aan het begin van het dal zingt…. Vandaag niet! Wanneer wij het strand verlaten zijn meerdere vissers bezig zich voor te bereiden op hun werk. Zij lachen, groeten en zwaaien. Het vissersgehucht is dus nog steeds bewoond, al leek het gister bij aankomst uitgestorven… Aan het eind van de vallei werpen wij alsnog een blik op de beelden, die in de morgenzon andere subtiele details laten zien. Het zijn met recht kunstwerken! Op de kruising slaan wij rechtsaf naar het zuiden. Vorig jaar een geweldig mooie nieuwe weg! Stomverbaasd bekijken wij waar we terechtkomen als wij een paar kilometers hebben gereden… In Quebrada del Minimiñe is het één grote ravage! Is hier hetzelfde gebeurd als op de weg van de Boliviaanse grens naar Arica? Inderdaad! Echter er is een groot verschil: men is druk bezig de weg te herstellen! De verwoesting moet in een vorig seizoen hebben plaatsgevonden en is aanzienlijk! Over een traject van ongeveer 18 km is alles geruïneerd! Wat echter als er opnieuw zoveel water uit het hooggebergte naar beneden komt denderen? Wordt de nieuwe weg dan niet wéér weggespoeld? De weg ligt nog altijd naast de rivier in de kloof en ligt niet veel hoger dan de rivierbedding… Regelmatig op een onderlaag van gestort gesplit graniet, deels op betonplaten… Wij hebben op de CH11 gezien, wat de watervloed doet met dit soort constructies, terwijl men echt zijn best heeft gedaan om een stevige ondergrond te creëren. Wij kunnen slechts 20 á 30 km per uur rijden, want het lijkt alsof de auto uit elkaar rammelt. De weg is niet veel beter dan in de Quebrada de Cardones op Ruta CH11. Bovendien is men aan het werk en moeten wij regelmatig stoppen en wachten tot wij dóór mogen. Aan de kant zitten twee dames in een kleine lage auto, die het begeven heeft, omdat de bodem de keien in de rivierbedding heeft geschampt en het nodige beschadigd is, waardoor het onmogelijk is verder te rijden. Zij moeten noodgedwongen op hulp van buitenaf wachten. De auto zal moeten worden afgevoerd en gerepareerd moeten worden. Zonde! Wij boffen, dat de onze zoveel vrije ruimte onder de wagen heeft! Dankbaar constateren wij, dat wij Geoglifos de Chiza bereiken. Einde van de ellende van het gehobbel! De parkeerruimte is niet beschikbaar. Wij beginnen aan de lange helling omhoog en genieten van het schitterende landschap. Geoglifos de Tiliviche gaat eveneens aan ons voorbij. Wij slaan af naar de A40 om een dor en droog dal in de zandwoestijn in te slaan naar de camping in Pisagua. Een speciale entree tot dit vissersdorp. Een bijzonder grote tegenstelling, wanneer op het laatst een turquoise zee zich plotseling voor ons uitstrekt: adembenemend mooi! Een grillige kustlijn… Van vrij grote hoogte dalen wij via haarspeldbochten af, richting het oude stadje en de landtong die in zee uitsteekt. Wij parkeren de auto en lopen naar het uitkijkpunt, waar nog een oud kanon staat. Het is een paradijselijk plekje! Het is ongelooflijk, dat deze wondermooie plek tegelijkertijd slechte herinneringen herbergt. Het kanon symboliseert de strijd om Pisagua in vroegere tijden. Een luguber verhaal heeft indertijd Pisagua weer op de kaart gezet, toen er een massagraf is gevonden, waarin tegenstanders van Pinochet zijn gedumpt, die in dit geïsoleerde plaatsje aanvankelijk zijn vastgezet, gefolterd en vermoord. Vanaf de landtong zien wij de oude begraafplaats liggen. Ruim 3 kilometer verwijderd van de camping en het vissersplaatsje. In vroegere tijden toen er nitraat werd gewonnen, was Pisagua een belangrijke haven in Noord Chili om de producten te verschepen. Deze functie is totaal verloren gegaan. Sommige gebouwen getuigen van vergane glorie en herinneren aan de glorietijd van de winning van salpeterzuur. Wat kan het leven vreemd verlopen... Een prachtig plekje met een triest verleden. In het sanitairgebouw op de camping vraagt een moeder of het water hoog was in de rivier, toen wij naar Pisagua toe reden. De moeders hebben alles opgebroken, douchen de kinderen voor vertrek om naar huis terug te keren. Zorgelijk vertelt zij, dat het boven de bergen zo donker was… Welgemoed vertrekken zij… Op hoop van zegen…De volgende dag rijden wij terug naar Ruta 5. Op het kruispunt met de A40 staan wegversperringen… De weg, die wij gister hebben gereden door het Quebrada de Minimiñe is versperd! Door de hevige regenval niet meer door te rijden! Wij hopen, dat de moeders gisteravond met hun kinderen naar Arica hebben kunnen terugrijden, voordat dit opdeed. De moeder had het juist ingeschat! Zij had het bij het rechte eind! Voor ons geen probleem, want wij willen naar het zuiden. Wanneer wij Huara naderen, zien wij de politie voor ons opdoemen. Er zijn barricades aangebracht op de linker weghelft. Er staat een geweldige rij! Wij vragen de politie wat er aan de hand is en zij informeren ons. Wij kunnen rustig onze weg vervolgen zonder problemen. De mensen, die op weg zijn naar Noord Chili, zullen geduld moeten hebben. Een ieder probeert zijn eigen oplossing te bedenken in de hitte en de verzengende zon. Een automobilist heeft een parasol geïnstalleerd om schaduw te scheppen voor de kleine kinderen. Kleden en kleding vormen zonneschermen. Onder vrachtwagens wordt de schaduw benut. Er is in het centrum van het plaatsje noodhulp georganiseerd door het departement voor de gezondheid, waar drinkwater wordt verstrekt en tonnen met water ter beschikking staan. Het stinkt echter gigantisch naar pies en poep rondom deze wachtende menigte mensen…. Wij zijn blij, als wij zijn afgeslagen om richting Colchane te rijden en de frisse lucht vanuit de bergen ons begroet….
[userId] => 347276
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5053319
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 924
[author] =>
[cityName] => Pisagua
[travelId] => 506620
[travelTitle] => Een overzee's avontuur
[travelTitleSlugified] => een-overzee-s-avontuur
[dateDepart] => 2016-10-10
[dateReturn] => 2017-08-27
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,pisagua
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/347/276_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bar-en-boos
)
[55] => stdClass Object
(
[username] => ronniereizen
[datePublication] => 2019-03-03
[title] => Cheeky Chili
[message] =>
We komen op 2 februari opnieuw Chili binnen. Ondertussen hebben we in een korte tijd al heel wat stempels in ons paspoort verzameld van het switchen tussen Argentinië en Chili. Na een nachtbus komen we aan in Chile Chico (klein Chili). Noordelijk Patagonië brengt ons prettige temperaturen en een prachtig blauw meer waar we een dip in wagen. (3 seconden is voldoende, het water komt nog altijd uit de bergen). Toch hebben we het gevoel dat we een nieuwe regio binnenkomen. Vanaf Chili Chico komen we op de Carretera Austral, een beroemde weg die het verlengstuk van de Pan America vormt. Nog altijd niet bewoonde wereld..
Deze avontuurlijke weg loopt 1200 km noordelijk en zullen we voor een groot deel volgen. Het onderste gedeelte loopt om dit blauwe meer; Lago Carrera General. Blijkbaar komen we op een goed moment. Normaal gesproken giert de wind over het meer, maar we hebben het geluk dat het 4 dagen windstil is. Na Chile Chico ratelen we over de slingerende Carretera Austral naar Rio Tranquilo. Hier heeft het meer flinke happen uit de rotsen gegeten waardoor er marmeren grotten zijn ontstaan. Vroeg in de ochtend sluipen we in een kleine boot langs de grotten die magisch gekleurd zijn bij de laaghangende zon. De kapitein laat ons de mooiste plekjes zien en leid ons af en toe de marmeren tunnels binnen. Heel bijzonder!
Vanaf Rio Tranquilo wordt het vervoer verder noordelijk steeds interessanter. Het plan was om een vroege bus te vatten en mochten we die niet halen, dan zouden we liftend verder gaan naar de volgende plaats. Na het bezichtigen van de marmergrotten zien we een enorme club mensen naast de weg die allemaal met de duim omhoog staan. Als een gek pakken we daarom onze tent en rugzakken in om hopelijk toch nog die vroege bus te pakken. ("hij vertrekt toch nooit op tijd"). We zijn 100 meter van de halte, wanneer we de bus de weg op zien draaien. Hevig toeterend negeert hij verschillende reizigers die de bus proberen aan te houden. We zijn dan ook een beetje verbaast wanneer de chauffeur wel reageert op onze armbewegingen en voor onze neus stopt. De deur zwiept open en de chauffeur roept dat hij vol is. Wanneer we driftig wijzen op de lege opklapbare stoel in de cockpit, springt de chauffeur zonder twijfelen uit de bus, laadt onze rugzakken in en nodigt ons uit om naast hem te zitten. Het is het begin van een week op de Carretera Austal die turbulent beloofd te worden.
Tijdens een korte stop in Cerro Castillo aanschouwen we oude rotsschilderingen van de eerste inwoners van deze regio. De volgende dag strijken we neer in Coyhaique, de hoofdstad van noordelijk Patagonië. Voor het eerst in een lange tijd zijn we weer in een grotere stad inclusief alle voorzieningen. De sfeer in Coyhaique bevalt ons wel! Hier plannen we ook langzaam onze reis verder. We hebben onze pijlen gericht op een eilanden archipel een paar honderd kilometer hoger. De ferry tocht die daarbij komt kijken is tijdens de Chileense vakantie best populair, wat betekent dat we 4 dagen moeten wachten voordat we een plekje op de veerboot kunnen reserveren. Vier dagen wachten betekend een nieuw projectje. We gaan het regenwoud in!
Met meer tijd dan centen besluiten we een rondje te gaan liften richting Parque Nacional de Queulat. Uiteindelijk is de Carretera Austral maar één weg waar je nooit echt ver vanaf kunt wijken. De eerste paar honderd kilometer gaan ons voor de wind. In drie verschillende liften, met verdacht weinig overstaptijd, belanden we op een kruispunt, 50 km van het park. We zijn niet de enige op het kruispunt en hoe langer we er staan hoe meer mensen hier afgezet worden. We genieten van de zon op ons bol, maar na twee uur op het kruispunt hebben we een beetje genoeg van het wachten. We besluiten een afsplitsing te nemen richting de kust, waar we meteen een lift voor aangeboden krijgen. Een half uur later zijn we in Puerto Cisnes, een schattig kustplaatsje dat ook wordt aangedaan door de veerdienst van Noord Patagonië. Het oord schreeuwt avontuur (of ben ik dat alleen) wanneer we in de haven zien hoe de ferry net koers zet richting de Stille oceaan, een weg banend tussen de fjorden door. We besluiten er te overnachten en de volgende dag verder te liften.
We hoeven niet lang te wachten voordat we een lift aangeboden krijgen die ons naar het park brengt. Een aardige en ietwat verstrooide man neemt ons mee over de onverharde slingerweg die ons steeds verder de begroeiing in leid. We zitten nu echt in het regenwoud. Dikke mist hangt in de bergen en watervallen razen naar beneden. In het park doen we een leuke wandeling naar een 'hangende' gletsjer met bijbehorende watervallen die ons dit keer eens over een vochtig en klam wandelpad leid. We blijven er voor een nachtje op de campsite, waar ze heel tactisch afdakjes hebben gemaakt voor de tent.
De volgende dag gaan we weer met een duim omhoog langs de weg staan, wat meteen een einde maakt aan ons lift avontuur. Terug naar Coyhaique blijkt minder gemakkelijk te gaan. We hebben een goeie positie want we staan als eerste aan de weg. Zoals de lifters-code beaamd, sluit iedereen netjes achter ons aan die ook onze richting uit wil. Na vier uur wachten is er nog geen enkele auto gestopt. Een lokale bus brengt de redding die plek heeft om de helft van de gestrande reizigers mee te nemen. Zonder twijfelen nemen ook wij 'front row seats' terug naar de grote stad.
De volgende stap verder naar het noorden is er eentje om te onthouden. We nemen de veerboot naar Chiloé, de einlandengroep die het einde van Patagonië inluid. Waar we een paar dagen eerder in Puerto Cisnes al een glimp hebben mogen opvangen van de ferry dienst, stappen we nu dichter bij Coyhaique op de boot. Een tocht van bijna 30 uur waarbij we langs de fjorden van de westkust varen. Op de boot zelf is maar weinig te doen, wat betekent dat we ons voornamelijk bezighouden met het genieten van het uitzicht. Regelmatig stoppen we bij kleine havens of op eilanden waar de bevolking van de kleine dorpjes de boot hartelijk in ontvangst neemt. De veerboot is immers het beetje vertier dat niet elke dag langs komt. Overdag staat de zon aan een strakblauwe hemel die op het einde van de dag zorgt voor een prachtig kleurenspektakel.
Chiloé hebben we uitgekozen als bestemming door de mythische verhalen en een keuken van verse vis, maar zal ons uiteindelijk overhalen met watersport activiteiten. We merken dat Chiloé een sterkere verbintenis heeft met de rest van het land dan wat we eerder in het zuiden ervaren hebben. Het is er meer bewoond. We bezoeken een drietal verschillende dorpen waar we oude, houten kerken bezoeken en de centrale plaza's onveilig maken. De eilanden archipel is toch niet zo betoverend als we ons voorgesteld hebben en besluiten daarom een aantal dagen met een zee-kajak er op uit te gaan.
Vanuit de haven van Castro paddelen we drie dagen langs baaien vol mosselboerderijen, en kamperen we op verlaten stranden. We bezoeken verschillende eilanden en zwemmen in de oceaan. Tot onze verbazing zien we op meerdere momenten dolfijnen dicht langs de kajak sluipen en vooral de enorme zee-leeuw kolonie op de laatste dag laat Lisanne stralen. Eentje voor in de fotoboeken.
Na Chiloé komt het 'Lake District'. Tegen de tijd dat we hier arriveren, hebben we onze route al verschillende keren heroverwogen. Chili is echt enorm lang, we zitten er op dat moment al bijna zeven weken en er is nog zoveel meer van het continent dat we willen zien! In deze regio doen we plaatsen aan als Puerto Varas en Pucon, waar het straatbeeld wordt gevormd door meren, vulkanen en warm water bronnen. We willen heel graag nog een meerdaagse tocht wandelen tussen de witte bergtoppen van deze actieve vulkanen, maar tot twee keer toe blazen we dit af omdat de weersvoorspellingen gewoon niet leuk genoeg zijn voor een dergelijke onderneming. Als alternatief doe ik in Pucon (de outdoor hoofdstad van centraal Chili) een raft trip op een van de razende rivieren in de buurt. Een leuke twee uur durende tocht voert een handvol boten over een serie stroomversnellingen van klasse 4 waarbij we flink op en neer geslingerd worden. Ik zie hoe een paar toeristen het raft uitgegooid worden en het moment dat we van een hoge klif de koude rivier in moeten springen, is me ook nog goed bij gebleven.
De laatste drie bestemmingen in Chili die we aandoen liggen nogal ver uit elkaar, dus het worden drie etappes met nachtbussen om uiteindelijk in de Atacama woestijn uit te komen.
Als eerste Santiago, de hoofdstad van Chili. Origineel bedoeld als een 'bijkom-oord' na een meerdaagse wandeling, maar omdat we deze geschrapt hebben, zijn we maar voor de lol aan het zwembad gaan liggen. Het valt ons op dat we vooral in de grote steden als Buenos Aires en Santiago heel royale appartementen kunnen vinden midden in de stad. Het zijn dan ook de meest extreme uitersten qua lodging die we ervaren. We hebben in Chili toch voornamelijk gekampeerd, gekookt op een één-pits brandertje en telkens weer gehoopt dat er een douche is met "agua caliente". In Santiago zitten we opeens weer in een down-town woontoren met eigen keuken, rooftop zwembad en uitzichten over de stad. We struinen door de stad en... doen niet zoveel eigenlijk. Het drukste zijn we wanneer we de dag voor we verder noordelijk reizen een uitstapje maken naar het nabijgelegen Valparaiso. Een stad aan de kust, gebouwd tegen steile kliffen. We bewonderen hier de bont geverfde huizen en lopen 1001 trappen omhoog en weer omlaag. Heel fotogeniek!
De volgende stop is verplicht opgelegd, omdat we niet 20 uur in de bus willen zitten naar het verre noorden. Als alternatief gaan we een paar dagen naar het strand in Bahia Inglesá. (vooral Lisanne vindt dit heel erg). Een piepkleine nederzetting met een mooi wit strand, helder blauw water en een dorpje dat toch echt al in de woestijn ligt. We zetten onze tent nogmaals op, maar ditmaal in een zandbak op een camping die opnieuw een fraai zwembad heeft. We proberen in de middaguren uit de zon te blijven en hebben... opnieuw twee rustdagen.
De laatste bestemming die ik hier zal beschrijven en tevens de laatste bestemming voor ons in Chili is San Pedro de Atacama. Deze woestijn oase is de populairste trekpleister van Noord Chili door zijn extreme landschappen en heeft ook onze verwachtingen hoog kunnen houden. Omdat het kleine San Pedro overspoeld wordt door toeristen zijn er echt honderden booking-bureau's, maar dat betekend ook dat er lekker veel cafeetjes zijn en wordt er zowaar gewinkeld door de twee Limbo's. Het dorp is volledig bruin waarbij alles gebouwd is met stenen van woestijnklei. Hoewel het er enorm levendig is, zijn de meeste activiteiten buiten het oord te vinden. Wij doen ook een aantal uitstapjes.
Eén dag vertrekken we met een busje om half 6 's morgens om de zonsopkomst bij de Del Tatio Geisers te bekijken. Owja, ik ben helemaal vergeten te vertellen dat niet alleen het landschap, maar ook de hoogte hier in het noorden van Chili opeens veranderd is. Waar we voorheen volop tussen de bergen zaten, waren deze eigenlijk qua hoogte nogal klein. Zonder dat we het door hebben zit San Pedro al op 2400m. Die ochtend rijden we in een vluchtige 1,5 uur naar 4300 meter. Cheeky Chili. Behalve dat dit er best wel inslaat, is de enorme krater waar de geisers en heet water bronnen te zien zijn een behoorlijk mooi plaatje. Wanneer de zon net boven de horizon uitgekomen is en de temperatuur stijgt tot net boven het vriespunt, springen we in de thermen voor een ochtendduik. Op de weg terug naar het drop stoppen we verschillende keren voor kodak momentjes van het bijzondere vulkaanlandschap en spotten we tot onze verbazing echt veel verschillende dieren zoals lama's alpaca's, woestijnvossen en rare woestijnhazen die springen als een kangoeroe.
De dag erna huren we moutainbikes en fietsen we naar een nabijgelegen vallei om onze benen nog eens te strekken. Wat begon als een ontspannen fietstochtje, eindigde als een intense downhill 'single track' route door de canyon 'el diablo', naar een afgelegen nederzetting. Misschien wel het tofste wat we in de Atacama woestijn hebben gedaan!
En dan zit Chili na twee prachtige maanden er uiteindelijk op. Hier laat ik het dan ook even bij.. genoeg leesvoer. Wij springen de grens over naar Bolivia waar de avonturen alleen nog maar groter beloven te worden! ;)
Hasta Luego!
Rien & Lisanne
[userId] => 195468
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5049355
[countryId] => 40
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 778
[author] => Rien
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 521016
[travelTitle] => América del sur
[travelTitleSlugified] => amrica-del-sur
[dateDepart] => 2018-12-28
[dateReturn] => 2019-07-05
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/856/914_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/195/468_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => cheeky-chili
)
[56] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-07
[title] => Georganiseerde 50+ trips
[message] => Ik zat aan een dramatische titel voor deze laatste blog te denken maar kon niets beters verzinnen dan dit. Op onze laatste dag van deze overweldigende reis, deden we lui. Het plan was om met metro en bus naar Valparaiso te gaan, aan de kust, maar we besloten het georganiseerd te doen. We werden keurig opgehaald met een luxe auto naar een verzamelplaats waar een grote bus klaarstond. Een senorita liep direct op ons af en plakte een ronde stikker op mijn borst ‘Turis Tours’ en ook Gab kreeg een mooie blauwe stikker. Om ons heen, veel grijze haren maar gelukkig geen rollators, maar ik zag me al in een lange rij achter de gids met vlaggetje aanlopen. Ik pullikte wat aan mijn stikker en plakte deze op een onopvallende plek, gaf me toch een beter gevoel. Ik moest me er maar aan overgeven dat we nu, of in ieder geval vandaag, zouden behoren tot ‘El groupo senioros’. Martin was onze purser vandaag, Michael de piloot en vrij snel toen we de stad verlieten reden we de Cordilleras de la Costa in, de oudste bergketen. Letterlijk, een tunnel van 3 km lang en plots was het landschap bergachtig met mooie groene valleien en bovendien reden we het wijngebied van Chile binnen. We waren onderweg naar Vina del Mar, maar de 1e stop van vandaag was bij Casona Veramonte voor een wijnproeverijtje, het was 10.30 uur, maar de Pinot Noir gleed soepel naar binnen.
Toen we de laatste berg overkwamen, lagen ze daar. Valparaiso, na Santiago de grootste stad van Chili, en direct daarnaast, Vina del Mar. Inwoners 350.000 maar in de zomer incl. toeristen rond de 2 miljoen. Een echte badplaats met luxe hotels, en hoge torens tegen de stijle heuvel aangeplakt. Een lange boulevard, onderbroken door wat rotstpartijen met zeeleeuwen en pelikanen en daar tussen mooie zandstranden die verbazingwekkend stil waren. We stopten bij de Clock of Flowers en Gab analyseerde de groep. Naast de wat oudere Engelse en Deense stellen, hadden we daar een dragqueen. Zij was 1.90, zwaar opgemaakt in een lange jurk, brede schouders en coole roze slippertjes. Hij was minstens 20 jaar ouder, in korte geruite broek, gele polo en witte sokken. Uiteraard weer een paar Brazo’s waarvan de opgespoten lippen zo groot waren dat je van de selfie niet meer kon zien wat er op de achtergrond stond. Dan hadden we de Schotse broers, de oudste viel in het niet bij de jongere die was gekleed in een felgroene geruite schotse rok, gebruinde spillebeentjes en een stekelkoppie met een lange geblondeerde lok, rose gelakte teennagels, slippertjes en een lading piercings en zilveren ringen. Ik had zo’n vermoeden dat er een mooi geel Roelvink broekie onder het schotse rokje zou zitten maar Gab durfde het niet aan om te gaan kijken. Gelukkig stond er veel wind, whoehaaaaa. We lunchten bij Cocha Cochoua een visrestaurant en doken daarna de bus weer in om naar Valparaiso te rijden. Mijn horloge piepte, tijd om te bewegen; die stond niet ingesteld op touros senioros.
Valparaiso lag eveneens tegen de berg aangeplakt, maar nu veel meer laagbouw. Mooie kleurige huizen in pasteltinten, straatjes die zo stijl omhoog liepen dat autoverkeer niet was toegestaan, kinderkoppen op de straat en dan natuurlijk de kunstwerken. In feite grafity maar ze zijn zo ontzettend mooi, waardoor enkele straten als Unesco erfgoed zijn bestempeld. We stapten uit de bus en gingen te voet verder, enkele oudjes liepen met de zonnebril op de punt van de neus, hoofd achterover en armen gestrekt naar voren op hun digitale camera te drukken. Om vervolgens weer snel aan te sluiten bij de lange rij die achter de gids aanliep. Wij bleven wat achter, en bleven wat langer stilstaan bij sommige echt wonderschone kunstwerken die in de sfeervolle straatjes bijna tot leven lijken te komen. Omdat we boven aan de berg waren afgezet en daar ook de wandeling waren begonnen, namen we voor het laatste stijle stuk één van de orginele funiculars, een stijle lift zoals je die ook in Hong Kong hebt. We waren aangekomen in de haven en namen een korte bootcruise om Valparaiso vanaf het water te aanschouwen. Door de enorme vrachtschepen met soms meer dan 3000 containers aan boord, voelde het alsof we in een rubberbootje zaten, de bemanningsleden zwaaide vanaf grote hoogte naar beneden. Op enkele van de in de haven gelegen boeien, van die enorme grote stalen oranje, waren zeeleeuwen gesprongen die daar in de zon lagen te chillen. Het leefde in deze drukke haven, maar voor ons zat de tour er op. We keerden op 17 uur terug naar Santiago en aten die avond bij La Cuisine, een frans restaurantje bij onze casa in de straat. Lekker dichtbij, lekker lui en lekker eten.
En morgen, wanneer we wakker worden en hebben ontbeten, gaan we richting vliegveld voor de reis terug. Dan volgt er nog één blog.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048848
[countryId] => 40
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 451
[author] => Alex
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/853/218_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => georganiseerde-50-trips
)
[57] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-06
[title] => De mooie wijken van Santiago de Chile
[message] => 6 maart, we vlogen terug naar Santiago en verlieten de Atacama woestijn. Een onbeschrijfelijk mooi landschap, dat soms wat onnatuurlijk aandoet. We hebben slechts de omgeving van San Pedro de Atacama mogen aanschouwen. De maanvallei, Flamingos, zoutmeren, de regenboogvallei en de Tatio geisers en het idyllische San Pedro zelf. En er is nog zoveel meer te zien in deze omgeving, maar ook nog noordelijker, gewoon niet genoeg tijd. Reina berichtte nog “dit is vast jullie mooiste reis”, maar dat vind ik lastig te zeggen. Chili is zo ontzettend groot en vooral door de lengte van meer dan 4000 km en de bergketens, heeft het verschillende gezichten. Anders dan Gab, die heeft altijd een stralende lach, tenminste wanneer ze mij ziet, hoe dat bij jou is weet ik eigenlijk niet :-)
Gisteren op de tour spraken we nog een Duits meisje, die was 1 week na ons in Torres del Paine, Patagonie geweest maar had door het slechte weer vrijwel niets kunnen doen. Veel regen en vooral een heel harde wind, alle hikes in Torres del Paine daarom gesloten; dat kan dus ook gebeuren. Bij ons slechts 1 boottripje gecancelled, we heben geluk gehad met het mooie weer. Zoals gezed, vandaag terug naar Santiago naar Casa de Todos, en daar waar dat 4 weken geleden nog voelde als een spannend avontuur, voelde dat vanmorgen op de luchthaven als een thuiskomertje. Zo snel went dat. Net als de Lama en de vulkanen die we stilzwijgend aan ons voorbij lieten gaan. Santiago dus.
Vier weken geleden hadden we de wijken Bella Vista, Barria Lasteria en Barrio Bellas Artes al van onze voetstappen voorzien. Gab vond het genoeg en verlangde naar een boek, maar ik herinnerde haar aan de stappenteller, die stond pas op 1228, bamos dus. We pakten we de taxi, en reden naar Barrio Paris Londres, daar waar zich o.a. het presidentiele paleis bevind en Iglesia de San Francisco. Gab poseerde bij een enorme chileense vlag op een nog enormere paal. Heel rare zin dit. Het was bloedje heet in de stad en we vonden de straatjes Londes en Paris. Eigenlijk een klein wijkje op zichzelf, met kinderkoppen en mooie in Europese stijl gebouwde stadshuizen uit de 20-er jaren. En fijne terrassjes, eindelijk, want als ik terugkijk op deze vakantie is dat wel iets dat je niet heel veel ziet. We raakten aan de praat met een stel dat hier al 20 jaar komt, zij Brits uit Norwich, hij Chileens uit een familie van 14. We stonden op van het ene terras en gingen weer zitten bij een terras ernaast, het terras van Sur Patagonico. Vlees op de gril, visrisotto’s en ingericht als een oude winkel, met kaarslicht en keurig geklede obers. Kijk, daar hou ik nou van. Ik twijfelde nog tussen de ‘Lamb Cordero’ en de ‘Tenderloin Vacuno’ en vroeg het advies van de obers, het antwoord was overtuigend: Vacuno. Een goed glas Malbec erbij en langzaam begon ik van de stad te gaan houden.
Het was 21.00 uur en net donker geworden, nog altijd 25 graden of zoiets, en we liepen langzaam terug naar Casa de Todos in Providencia. Door het park dat tussen 2 wegen ingeklemd lag, langs de regenboogfontein, mountainbikers en hardlopers passerend en hier en daar een paar daklozen die hun tent hadden opgezet en zich met een tuinslang aan het opfrissen waren. Het voelde veilig in deze grote stad, de stappenteller stond bijna op 14.000, de 10 km gepasseerd, doel gehaald, we konden gaan slapen.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048780
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 421
[author] => Alex
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/853/053_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-mooie-wijken-van-santiago-de-chile
)
[58] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-05
[title] => El Tatio geysers
[message] => Tien over vier, ik werd wakker, je leest het goed, 4.10 am, misschien dat het zo duidelijker staat. Het was tijd om op te staan voor de aller, aller, allerlaatste tour van deze reis. Misschien nog een wijntourtje in Santiago de laatste dag, maar dat is het dan ook. Het was nu in ieder geval vroeg en de contrasten konden vandaag niet groter zijn. Gisteren in San Pedro, 2400 meter boven de zeespiegel nog dik boven de 30 graadjes. En vandaag zouden we bij de Tatio geysers onze tour starten om 7.30 met een temperatuur van -5, onder nul dus. De geysers lagen dan ook op een hoogte van 4280 meter.
Goed voorbereid stapten we om 4.45 am in de bus en reden een rondje hostels om de overige 13 toerissimos op te halen. De thermokleding ging aan, t-shirt, nog een t-shirt, sweater en bubbeljack. We hadden 5 liter water bij ons vanwege de hoogte, drinken is dan erg belangrijk, en begonnen dan ook direct met slokjes water. Hoger en hoger klommen we in het pikkedonker over de onverharde weg, en zo rond 7.15 bereikten we de Tatio geysers en stapten uit het bussie. De zon hing nog achter de bergen, de lucht werd lichter, en koooooooud dat het was. Degene met slechts een paar t-shirts en een regenjack begonnen te klappertanden, en sloten aan in de rij voor de toiletten. De 1e anderhalve liter fles water was leeg, de blaas inmiddels ook en we begonnen aan de 2e fles.
Voor ons lagen de geysers, nog nooit zoiets gezien, wat een fantastisch schouwspel van omhoog spuwende kraters met enorme stoomwolken. Misschien dat Rotarua in Nieuw Zeeland er ietsiepietsie op lijkt. Het zijn in ieder geval de hoogst gelegen ter wereld. De grootste liggen in het Yellowstone park in USA, daarna volgen de Poetin pufs ergens in Rusland, gevolgd door die van Ijsland en dan komen die van Chili. Door de enorme hoogte moesten we echt heeeeeel rustig aan doen, geen sprongen maken of plotselinge bewegingen en vooral langzaam lopen. En dat deden we. In slow motion liepen we achter elkaar aan door het veld van geysers, gids Jimmy, een Boliviaan, vertelde over het ontstaan, de werking en de verschillende soorten. We hadden weer enkele Brazilianen in de groep en verdomd, die begonnen weer me de selfies, haartjes goed, beentje krom, hoofd iets achterover, tieten vooruit en klikken maar, minimaal 20 kliks. Gab probeerde het ook, zie foto, lukte aardig moet ik zeggen, de Brazos wierpen jaloerze blikken en deden nog beter hun best maar het werd te koud. Een braziliaans meisje, met een stem als Maarten van Rossum, was goed gekleed voor de selfies, niet voor de -5, dus die moest met bevroren tepeltjes terug naar de bus.
Na een paar uur reden we naar een volgende stop, ontbijt. De zon was inmiddels boven de bergen uitgekomen en bracht de temperatuur al naar een graad of 8, heerlijk was dat. Het geyser veld zag er inmiddels verlaten uit, de geysers stonden uit. Heel raar is dat, de temperatuur was nu te hoog en het stomen was gestopt. Daarom waren we dus zo vroeg.
We waren aangekomen bij een geyser-bad, tijd om te zwemmen maar niet voor Gab, te veel gedoe. We liepen naar een paar geysers voor wat leuke foto’s, en prompt was daar Brazootje weer, ontdooid en met een flitsend grote zonnebril klaar voor een nieuwe serie selfies. Op de weg terug, we hadden er al op gehoopt, zagen we een Andes vos, een prachtig beest. Daarna volgde er een groepje Lama’s en stopten we bij een oude mijn en een canyon. Toen we daarna in een klein dorpje stopte, Mapucha, zagen we een barbecue staan en op het menu: Lama spies. Toch raar als je ze net hebt zien lopen dus wij sloegen over. We namen nog een kijkje in het authentieke dorpje, lage huizen van Adobe klei, rieten daken en een zonnepaneeltje er bovenop. De oude kerk leek tegen de heuvel aangeplakt en ook hier, slow motion bewegingen. We zaten nog altijd boven de 4000 meter.
Terug in San Pedro zochten we het plein op voor een cappucino, op het toilet trokken we een aantal lagen kleding uit en bleven een paar uur lekker zitten. En nu, terwijl ik dit schrijf, is het alweer avond en gaan we op zoek naar een lekker restaurantje. Morgen vliegen we weer naar Santiago en is het einde in zicht, maar we hebben nog een volle dag dus er kan nog van alles gebeuren, stay tuned.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048721
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 341
[author] => Alex
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/852/713_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => el-tatio-geysers
)
[59] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-04
[title] => Valle del Arcoiris, de regenboogvallei
[message] => Het is zo leuk met Gab op vakantie, het is geen moment stilzitten. Gisteravond op bed was ik de foto’s aan het bekijken en zocht mijn favoriete uit, maar rond 22 uur vielen mijn ogen dicht. Echt tijd om het allemaal te verwerken is er nauwelijks, de wekker ging alweer om 7 uur, vandaag weer een tourtje. Naar Valle de Arcoiris, beter bekend als de regenboogvallei.
We konden nog net een ontbijtje naar binnen werken toen we werden opgehaald. Lorena was vandaag de tourguide, we waren met 12, een bulgaarse, een paar chilenen, wat fransen en een stel noorse meiden. Lorena vertelde vol trots over het ontstaan van Chili en de bergketens, de coast mountain range, de domeyko mountain range, de salt mountain range en de andes mountain range. Eergisteren bezochten we de salt mountain range met de zoutmeren, vandaag de domeyko mountain range. Lorena vertelde verder hoe de zon en de aarde werd geschapen, en, veel belangrijker, hoe de Lama is ontstaan. Er was eens een Vicuna en een Guanaco die elkaar zagen en op slag verliefd werden, et voila, de Lama was daar. Gab geloofde het, maar die gelooft ook echt alles. Wacht maar tot een Lama je vol in het gezicht spuugt. We passeerden San Pedro en San Paulo, de 2 meest actieve vulkanen van Chili, en Lorena vertelde over de grote aardbeving hier in 1960 met 9.4 op de schaal van Richter, de hoogste ooit gemeten en die de stad Valdivia totaal vernietigde. Nu 1 van de mooiste steden van Chili. Door de voorruit verscheen de vader aller vulkanen, Licancabur, ik voelde dat ik in deel 3 van Lord of the Rings zat en eindelijk mount doom voor het eerst zag. Instinctief voelde ik of me ring nog om zat, maar nee, die lag thuis.
Lorena riep ‘we’re gonna see some Guanacos or Lamas’, ik moest lachen, de Lamas zijn bij ons gewoon op tv, haha. Gab zie, laat mij maar ff kijken en wees direct naar links, ‘daar, 2 Guanacos’, die ziet ook echt alles. De oren doen het trouwnens ook erg goed, op een terras praat ze met mij, maar luistert tegelijkertijd naar andere gesprekken. Ik snap dat niet. Even verderop remde de bus, Lamas op de weg, zooooooo leuk. Een blondkleurige Lama liep met een kleintje, strikjes ingedaan door de locals en lekker grazend op de vlakte toen we even later Valle del Arcoiris, de regenboogvallei, binnenreden. Hobbel de bobbel en schuddend in het busje stopte we voor het ontbijt en ik dacht nog, dat had ik toch al gedaan, maar ach, ik wilde niet onbeleefd zijn en schoof een paar stukken kakelvers frans stokbrood naar binnen.
Valle del Arcoiris dan, het is alsof je binnenwandelt in een kleurrijk schilderij. Er valt een adembenemende stilte, met wat ooohs en aaahs en allalaaahs, mondjes die openvallen van vooral de groene kleuren van de rotsen die onnatuurlijk aandoen. Lorena gaf uitleg op de knietjes, once there was ocean, then tektonic plates raising the mountains, magma everywhere and then volcanos go like poef poef poef, boom and lava everywhere, then you wait milion years. Tja, en dan is daar de regenboog vallei, oogverblindend mooi en nog zo intact door de weinige toeristen die deze vallei bezoeken. We eindigden de tour bij een heilige plaats, een rotsformatie waar nog oude, 4000 jaar, rotstekeningen te vinden waren. Petrogliefen vulde Gab aan, die had wel opgelet bij de uitleg.
Terug werden we afgezet op Plaza de San Pedro de Atacama, en zagen een heerlijke plekje bij Cafe Peregrino voor een Cappucino, we deelden een Quessadilla met Guacomolo. Gab zat gezellig met een straathond, zo lief zijn die, en we babbelden wat met andere toeristen, kijkend over het mooie plein. Die middag gingen we lappie plat bij het zwembad van onze casa, ff niets meer vandaag.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048642
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 402
[author] => Alex
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/852/366_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => valle-del-arcoiris-de-regenboogvallei
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-19
[title] => Op de Grote Oceaan
[message] => We varen nu al twee dagen vanaf Punta Arenas via de Straat van Magallanes op de Grote Oceaan. We hebben weinig van de Fjorden gezien want het was mistig en bewolkt. Bovendien zijn we niet via het Beagle Canal gevaren waar de mooiste fjorden zijn omdat de kapitein nu zo vlug mogelijk naar San Antonia wil om daar te proberen aan land te gaan, maar ook om allerlei zaken die nodig zijn aan boord in te laden. Het is ook niet zeker dat Chili toestemming zal geven om van boord te gaan want ze willen dat de mensen op de boot eerst 14 dagen in quarantaine gaan voor we aan land mogen
Afwachten dus maar.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071664
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 266
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/161_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-de-grote-oceaan
)
[46] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-17
[title] => Weg uit Punta Arenas
[message] => Vlak nadat ik het laatste verslag had gestuurd, kregen we de mededeling van de kapitein dat het niet gelukt was om toestemming te krijgen om de haven in te varen en de passagiers te ontschepen.
Chili had met onmiddellijke ingang alle havens en luchtverkeer gesloten en aangekondigd dat passagiers pas aan land mochten na 14 dagen in quarantaine te zijn geweest. De kapitein heeft toen besloten om verder te varen en een andere haven te zoeken waar hij misschien wel binnen mag. Voorlopig zitten we dus nog twee weken vast op het schip.
De koffers had ik al gepakt en die heb ik dus gelijk weer uit kunnen pakken.
Het goede nieuws is dat er na de temperatuurcheck vanmorgen niemand ziek is en we dus vrij kunnen bewegen over het schip. Ook varen we nu vanaf morgen door de Chileense fjorden wat mooie plaatjes op gaat leveren en daar zijn we toch ook voor gegaan.
Alle vluchten zijn dus weer vervallen want eerst met er een haven gevonden worden waar we van boord mogen om van daaruit de terug vluchten te regelen.
Maar we hebben goed te eten, een fijn bed en allerlei activiteiten en voorstellingen om van te genieten. We hadden er ook niet aan moeten denken om ergens op een vliegveld te stranden waar je dan niet meer verder mag en opgesloten zit. Dan maar beter op dit luxe schip.
We houden de moed erin en houden jullie op de hoogte.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071605
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 360
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/158_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weg-uit-punta-arenas
)
[47] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-16
[title] => In de haven van Punta Arenas
[message] => Een laatste update uit Punta Arenas.
We hebben met Cruise Travel gebeld en gemaild. Ze hebben ons nieuwe tickets en een voucher voor een hotelovernachting in Santiago gemaild.
We hebben echter nog steeds geen toestemming om van boord te mogen, maar daar zijn ze druk mee bezig.
Als dat geregeld is kunnen we morgen om 08.38 vanuit Punta Arenas vertrekken naar Santiago. Daar verblijven we dan 2 nachten in het Hilton Hotel op het vliegveld. Op 19 maart kunnen we dan met een KLM vlucht via Parijs naar Amsterdam vliegen. Als alles volgens plan verloopt komen we vrijdag 20 maart om 13.12 op Schiphol aan.
Hopelijk krijgen we toestemming om van boord te gaan. Dan is het morgenochtend vroeg op want om 8.38 vertrekt het vliegtuig wat overigens maar een half uurtje rijden is hier vandaan.
We zullen wat foto's toevoegen van de binnenkant van de cruiseboot en de omgeving waar we nu op uit kijken
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071602
[countryId] => 40
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 214
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/981/884_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => in-de-haven-van-punta-arenas
)
[48] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-16
[title] => Vanaf de "Zaandam"
[message] => Even een update van de stand van zaken hier.
We zijn vanmorgen allemaal getemperatuurd en hebben een gezondheidsverklaring moeten ondertekenen. Dit heeft de maatschappij nodig om toestemming te krijgen dat we van boord kunnen.
Er is hier in Punta Arenas een klein vliegveld maar daarvandaan kunnen we alleen met een aantal tussenstops terugvliegen naar Amsterdam. We zijn nu aan het uitzoeken ook met Cruise Travel wat de beste optie is.
Aan boord gaat alles gewoon door. We kunnen zwemmen, gokken in het casino,workshops volgen en films bekijken. En we hebben gratis internet dus de krant lezen en het nieuws volgen is geen probleem.
Als we meer weten laten we het horen
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071590
[countryId] => 40
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 169
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/980/298_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vanaf-de-zaandam
)
[49] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-15
[title] => Puenta Arenas
[message] => Hallo Allemaal,
Ook ons heeft het Corona virus bereikt. We zijn vannacht weer terug gevaren naar Punta Arenas omdat het bericht binnenkwam dat ook Chili de grenzen had gesloten voor al het inkomende verkeer en dus ook cruise boten, wat betekend dat de boot dus in Chili niet meer een haven binnen mag.
Een dag eerder had Argentinië ook al de grenzen gesloten en was al medegedeeld dat de cruise zou eindigen in Santiago, waar iedereen van boord moest en vandaar een vlucht naar huis kon nemen.
Nu liggen we hier voor de kust van Punta Arenas en wachten op verdere berichten. We houden jullie op de hoogte.
Gisteren hebben we nog een bezoekje gebracht aan Punta Arenas, dat mocht toen nog. Het was ook weer een typisch Spaans stadje en niet veel bijzonders. Alleen de begraafplaats was indrukwekkend met grote eigen graven van bekende families en een muur met graven van de gewone mensen net als in Spanje
Dat was dus ons laatste bezoek aan land. We zouden nu beginnen aan het mooiste gedeelte van de reis ,de Chileense fjorden, maar dat gaat dus waarschijnlijk niet door. Afwachten maar.
Het goede nieuws is, dat aan boord tot nu toe niemand ziek is en we dus van alle voorzieningen aan boord gebruik kunnen maken. Het is mooi weer. We kunnen dus in de zon aan het zwembad en in de whirlpool.
We hebben internet en kunnen iedereen op de hoogte houden en zelf ook al het nieuws volgen. We gaan nu koffie drinken met wat lekkers en genieten zoveel mogelijk van alles wat er is.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071559
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 222
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/981/618_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => puenta-arenas
)
[50] => stdClass Object
(
[username] => Takkiedehond
[datePublication] => 2020-01-14
[title] => Takkie in Santiago en Paaseiland
[message] => Zaterdag 4 januari, omstreeks 16u verzamelt zich een bont gezelschap op Schiphol om ons uit te zwaaien!
De tassen zijn ingecheckt en we drinken nog een laatste drankje met familie en vrienden voor we naar de gate gaan.
Dan volgt het emotionele afscheid en gaan we er dan echt vandoor, via Londen naar Santiago in Chili.
Even leek het er nog op dat er toch nog een kink in de kabel zou komen toen we op 1 januari in het ziekenhuis zaten nadat de mist-vuurwerk combinatie op Lonneke haar longen was geslagen, maar dankzij dokter Marieke in het JBZ (ik weet dat je meeleest, je bent top!) werd dat snel de kop ingedrukt met prednison en voor de zekerheid ook een antibiotica kuur dus er kan gevlogen worden!
Omdat het nog maar 2,5 maanden na de chemo is en nog maar 1,5 maanden na de laatste bestraling wordt het sowieso afwachten hoe het qua energie en conditie gaat, we houden rekening met een stijgende lijn, maar houden er ook rekening mee dat het tempo mogelijk wat lager zal liggen dan eerst gedacht.
We hebben ons voorbereid op een lange vlucht en ik mag gelukkig mee in de handbagage op de vlucht, toch fijn een stoffen hondje te zijn!
Uiteindelijk landen we na 17 uur nachtvlucht in Santiago, waar de dag (5 januari) net is begonnen, we hebben redelijk wat geslapen in het vliegtuig dus we voelen ons best ok, op de pijnlijke benen van Lonneke na.
Gelukkig is Santiago vooral een plek waar we willen bijkomen en wennen aan de tijd en het klimaat, dus we kunnen hier rustig de benen strekken en de stad wat verkennen.
Bij het hotel aangekomen is de kamer nog niet klaar, dus we gaan eerst in de buurt wat lunchen.
Onderweg vinden we ook de lokale supermarkt en we kopen wat drinken voor op de kamer en kijken wat er zoal te krijgen is hier.
Op de kamer frissen we ons eerst wat op en gaan daarna toch even liggen voor een kleine siësta.
In de avond gaan we op aanraden van de hotelmedewerker eten bij een Peruaans restaurant in het wijkje en rond 21.00u gaan we slapen, enigszins met de lokale tijd mee.
De volgende dag (6 januari) lopen we na het ontbijt richting het centrum, eigenlijk met twee doelen; een SIMkaart halen voor nu en op Paaseiland én een kabel kopen voor de BOSE headset, want die is tijdens de vlucht kapot gegaan.
Tegelijkertijd willen we natuurlijk het centrum bekijken, maar na de recente rellen weten we dat het nog niet helemaal rustig is in Santiago, dus we zien wel hoe het gaat.
We lopen een paar uur rond daar en zien in onze ogen alle hoogtepunten die we wilden bekijken, ook wat mindere plekken helaas waar we al snel merken dat het goed is om alert te zijn, er zit al bijna een hand aan de rugzak van Patrick…
We besluiten terug te lopen naar het hotel, via de grote parken die langs het kanaal liggen.
Wat algemeen opvalt aan Santiago is dat vooral in het centrum, maar ook in de wijk waar het hotel ligt (Providencia) alles, maar dan ook werkelijk alles onder de graffiti zit, er is bijna geen gebouw of standbeeld dat niet helemaal onder gespoten is; een van de overblijfselen van de recente rellen helaas en het maakt daardoor een erg verpauperde indruk.
Die avond halen we wat salade en brood voor in het hotel en we gaan weer op tijd naar bed.
In de ochtend van 7 januari gaan we naar San Christobal, de heuvel met daarop het Maria beeld dat we al vanaf het hotel kunnen zien staan.
Het plan was om de hop on hop off bus special te nemen (inclusief de heuvel op en neer) maar die is alleen geldig voor 2 dagen, dus we nemen een ticket voor 1 dag en kopen de heuvel tickets los; met de tandradbaan naar boven en met de kabelbaan weer naar beneden.
Boven op de heuvel bekijken we het Mariabeeld, dat wil zeggen Lonneke en Patrick bekijken het beeld, want mij vergeten ze uit de tas te halen, dus ik bekijk later de foto’s wel…
De route van de hop on hop off bus is gewijzigd en de bus rijdt nu niet meer door het centrum vanwege de rellen, erg jammer, want nu rijden we alleen door de buitenwijken en die zijn niet echt heel boeiend, al zien we wel het hoogste gebouw van Latijns Amerika.
Maar het is 28 graden en zonnig en op het dak van de bus is het prima toeven onder het zonnedak in de wind!
Morgen moeten we vroeg op om door te vliegen naar Paaseiland, dus we gaan op tijd richting het hotel en in de buurt wat eten.
Op 8 januari staat om 6.45u de taxi klaar om ons naar de luchthaven te brengen.
Nadat de tassen zijn ingecheckt is het even zoeken naar de juiste gate, die op een tussenverdieping van het vliegveld blijkt te liggen, maar we zijn ruim op tijd en klaar voor weer 5,5 uur vliegen.
Om 12.45u lokale tijd (2 uur vroeger dan het Chileense vasteland) landen we op Aeropuerto Internacional Mataveri, wat welgeteld een landingsbaan en twee opstelplaatsen voor vliegtuigen heeft en wat eigenlijk niet meer is dan een gebouwtje van 50x50m, voornamelijk van hout.
Dit is “the most remote airport in the world”, het dichtstbijzijnde vliegveld ligt 2603 km hier vandaan.
Wat meteen opvalt is dat het broeierig warm is, de luchtvochtigheid is erg hoog, dus het zweten is begonnen.
We worden opgehaald door de eigenaar van het huisje waar we de eerste dagen verblijven en krijgen een bloemenkrans omgehangen van verse bloemen van het eiland.
We krijgen een kleine tour door Hanga Roa, de hoofdplaats van het eiland en alvast de eerste tips voor leuke restaurantjes en zwemlocaties.
Overal langs de weg bloeien mooie kleurrijke bloemen, vooral de verschillende soorten Hibiscus vallen op.
Het is veel groener en meer begroeid dan ik had verwacht (met de baasjes keek is pas naar een documentaire over Paaseiland en daarin werd gezegd dat er geen boom meer op het eiland stond, maar dat blijkt dus niet het geval gelukkig.
Het huisje ligt een stukje buiten het dorp midden in de graslanden, vlakbij een site waar Moai (de bekende beelden van Paaseiland) staan en er een mooie zonsondergang zou zijn.
We pakken de tassen wat uit, slapen een uurtje en eten dan wat lunch bij een lokaal restaurantje, dan lopen we richting de beelden en daarna naar het centrum van het dorp, ongeveer 2 km, voor wat boodschappen.
Aan het avondeten komen we niet eens toe, want bij terugkomst vallen we in slaap en we slapen door tot de volgende dag, wel af en toe gewekt door blaffende honden en kraaiende hanen die rond het huisje lopen.
Ik wil graag met de hondjes die er rondlopen spelen, maar dat vinden de baasjes niet goed, ik ben nog te klein zeggen ze… :-(
Vlakbij het huisje is een mini-market, een heel klein lokaal winkeltje met een paar spullen die je dagelijks nodig hebt.
We halen er de volgende ochtend wat verse broodjes (nog warm!), wat eieren, boter en wat drinken en daarmee maken we in het huisje ons eigen ontbijt, dat op het terras wordt opgegeten.
Helaas merken de baasjes dat ze zelf ook opgegeten worden, want de lokale muggen houden wel van een Hollands hapje helaas…
Lonneke heeft daarnaast veel last van het vocht in combinatie met het gras, dus de hooikoorts tabletten brengen hopelijk uitkomst, de longen zijn nog niet geheel hersteld dus het is even aankijken hoe het gaat.
We lopen naar het dorp; vandaag willen we twee geocaches vinden, informatie vinden over het kopen van het ticket voor het nationale park, informatie over het huren van fietsen/een auto en we willen langs de “grote” supermarkt vlakbij het vliegveld.
Het is 25 graden en erg vochtig en uiteindelijk lopen we toch meer dan gedacht, maar met regelmatig wat drinken en af en toe even zitten is het ook voor Lonneke te doen.
Op de terugweg eten we in de hoofdstraat een heerlijke maaltijd en als we bij het huisje komen hangen we de meegebrachte klamboe voor de deur zodat het wel kan doorwaaien en we drinken wat terwijl de benen uitrusten liggend op het bed.
Die nacht koelt het weinig af en het gebrek aan airco en teveel aan gras zorgen voor een benauwde nacht.
Bij het opstaan besluiten we toch maar om nu al naar onze tweede accommodatie op het eiland te gaan en het huisje te laten voor wat het is.
Het hotelletje waar we nu gaan slapen ligt midden in het dorp en heeft airco en een wat meer long-vriendelijke, maar wel kleine, kamers met een heerlijke douche!
In de middag regelen we de auto voor morgen en samen maken we een route die we willen rijden, in elk geval naar de verste punten op het eiland en de vulkanen op, de dingen die we met de fiets mogelijk niet zo snel gaan doen.
De rest van de dag schrijven we onze reisdagboeken en lopen wat in het dorp rond.
De 11e januari kopen we de park tickets, halen wat drinken voor onderweg en daarna de auto en we rijden rechtsom richting de zuidkust van het eiland.
Nadat we een kleine detour over een zandpad hebben genomen waar ook beelden zouden staan (er lagen er 3, onder een houten overkapping) eindigen we niet geheel gepland op de weg achter het vliegveld die de vulkaan Rano Kau op gaat.
OK, we gaan dus eerst de vulkaan bekijken (die wilden we mogelijk met de fiets gaan doen)
Boven aangekomen is het uitzicht over het eiland schitterend.
Je kan vanaf de rand in de krater kijken, die 1 km breed is, beneden in de krater heeft zich een heel apart ecosysteem ontwikkeld door het zoete water dat opgevangen wordt en de krater wanden die de planten en dieren beschermen tegen de zoute zeewind.
Na de krater kan je nog een stukje omhoog rijden en kom je bij Orongo, een van de heilige plekken van de oorspronkelijke bewoners van Paaseiland.
Hier vind je een dorp dat is gebouwd voor een paar weken per jaar als de lente begint, hier vonden dan bepaalde rituelen plaats en er werden offers gemaakt aan de goden.
Ook vonden hier de Birdman competities tussen de stammen plaats, waarbij werd bepaald welke stammen de leiders mochten leveren voor het eiland.
Er allerlei wezens in de stenen gehouwen, voornamelijk gebaseerd op het zeeleven om het eiland heen en op deze Birdman competitie.
Na de vulkaan zijn de dan alsnog vanuit het zuiden richting het oosten gereden, langs alle sites waar Moai stonden of nog staan aan de zuidkust.
De grootste site met Moai is Tongariki, daar staan 14 beelden op een platform van ongeveer 100m lang.
Als we daar aankomen is het alweer lekker warm en we besluiten om de weg verder te volgen naar Anakena beach, het enige officiële zwemstrand van Paaseiland.
Naast het strand staat ook nog een rijtje Moai, dus het is een win-win locatie!
Ik mag helaas niet mee zwemmen, maar Lonneke en Patrick gaan lekker het water in om af te koelen terwijl ik de beelden wat beter bekijk.
Zoals overal op het eiland lopen ook hier veel honden los rond, ze zijn erg vriendelijk en ook naar elkaar is er gelukkig weinig agressie.
Ze doen net als ik; wat rondlopen, slapen, zoeken naar wat eten en hopen dat iemand ze wat aandacht geeft.
Lonneke en ik vinden het allebei erg moeilijk om niet elke hond even te aaien en te spelen enzo, maar echt schoon zijn ze niet, ook al zien ze er goed uit, dus we doen het toch maar niet.
Na het zwemmen is het rond 18u en we besluiten terug naar het dorp te rijden.
Morgen hebben we, dankzij een klein bedragje extra, nog een dag de auto en we willen de zonsopkomst bij Tongariki zien, dus op tijd naar bed.
Als de wekker gaat de 12e om 6u in de ochtend blijkt het pijpenstelen regenen en dan blijft het ook doen de komende uren, dus het wordt niks met de zonsopkomst.
Dan maar weer verder slapen en straks kijken wat we vandaag dan nog willen zien met de auto.
We rijden weer richting Tongariki, maar nu stoppen we eerst nog bij Rano Raraku.
Dit is een berg uit twee delen waar vroeger de Moai werden gemaakt.
Er staan een heleboel kleine Moai voor en op de heuvel voor de berg, deze moesten nog de laatste dingen zoals ogen en hoeden krijgen voor ze konden worden vervoerd.
In de berg zelf zie je nog een aantal Moai die nog niet compleet zijn uitgehouwen, het wordt ook wel de kraamkamer van de beelden genoemd.
Na dit bezoek willen we kijken of we niet alsnog de hoogste vulkaan Maunga Terevaka ook op kunnen, maar helaas is het pad alleen bestemd voor fietsen en na de regen van vanmorgen is het meer modder dan pad.
We rijden door naar Puna Pau, de groeve waar de rode vulkaanstenen vandaan komen waar de hoeden van de Moai van gemaakt werden.
Via een Ahu A Kivi, een Moai site waar 7 beelden staan, rijden we weer naar het dorp.
De 13e wordt een rustige dag, we halen de stempels van Paaseiland voor in het paspoort, lopen door een deel van het dorp dat we nog niet gezien hebben, komen daarbij nog wat Moai tegen aan het water en verder wordt er vooral gerelaxt op de kamer en in een restaurant.
Morgen, de 14e, gaan we samen snorkelen.
Tenminste, Lonneke en Patrick gaan snorkelen, ik heb zo’n vermoeden dat dat te gevaarlijk is voor een klein hondje als ik en ik dus beter thuis kan blijven bij de lokale hondjes uit de buurt.
Patrick wil hier mogelijk nog de buitenduiken gaan doen om zijn PADI certificering te halen.
Ze waren beide in Nederland al begonnen met de PADI, maar door de chemo behandelingen van Lonneke mag zij het komende jaar sowieso niet duiken en hij wil graag eerst een indruk hebben van de duikschool, dus gaan ze eerst samen snorkelen en het onderwaterleven verkennen.
Ik zal nog wat foto’s toevoegen van onze avonturen de afgelopen dagen en proberen de volgende keer wat korter van stof te zijn, maar ik ben nou eenmaal een stoffen hondje en dus wat lang-dradig….
[userId] => 439732
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5069275
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 582
[author] => Takkie, wie anders?
[cityName] => Paaseiland
[travelId] => 524738
[travelTitle] => Wereldreis 2020
[travelTitleSlugified] => wereldreis-2020
[dateDepart] => 2020-01-04
[dateReturn] => 2020-10-03
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/965/954_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/732_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => takkie-in-santiago-en-paaseiland
)
[51] => stdClass Object
(
[username] => Ekjiramopavontuur
[datePublication] => 2019-09-10
[title] => 5. Chili
[message] => Het landschap verandert intussen van bergen naar kale vlakten met heuvels, pollen gras en her en der een soort alpaca, vogel, een handjevol schapen, koeien of paarden en weer terug naar bergen. Eigenlijk zover je kunt kijken. Naarmate we meer richting Puerto Natales rijden ook bomen, met mos in de vorm van pompoenen, net of ze alvast versierd zijn voor Kerst.
In Nationaal Park Torres del Paine kun je vanaf oktober een 5-daagse trekking doen met volle bepakking, maar vanwege het laagseizoen zijn er diverse dagtrekkings te doen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zoveel zin had in lopen met volle bepakking... Op de planning staat de dagtrekking naar het uitkijkpunt van de Torres del Paine. Een deel is vrij pittig omhoog en het is ook nog glad op delen van het pad, omdat de sneeuw aan het dooien is. Eenmaal boven blijken de Torres, torens, gehuld in mist. Wachten helpt niet, dus we gaan weer naar beneden. Eenmaal halverwege de terugweg breekt de lucht open en laten de Torres zich zien.
De dag erna met blauwe lucht, zon en een enkele wolk de luie tour per busje met stops op alle uitzichtpunten. Kunnen mijn spieren even bijkomen. Ik heb bijna geen woorden meer voor al het natuurschoon hier en besluit de Nederlandse vertaling van de uitspraak van Mary Poppins te gebruiken: het is hier supercrimifantaweldigeindefabelozig!
Of, het origineel: supercalifragilisticexpialidocious. 'Wat je zegt wanneer je niet meer weet wat te zeggen.' Of: 'Als je nou van iets wil zeggen dat het alles staat, is dit het woord dat niet in de woordenboeken staat.'
[userId] => 424666
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5062886
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 300
[author] =>
[cityName] => Puerto Natales
[travelId] => 523479
[travelTitle] => Patagonië 2019
[travelTitleSlugified] => patagoni-2019
[dateDepart] => 2019-08-31
[dateReturn] => 2019-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,puerto-natales
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/666_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 5-chili
)
[52] => stdClass Object
(
[username] => Ilsemaarten
[datePublication] => 2019-08-05
[title] => Chili - Arica/San Pedro de Atacama
[message] => Het grote nadeel van internet.. soms staan er zulke horror verhalen over reizen op dat de beste oplossing lijkt om thuis in je bed te blijven liggen. Zulke verhalen stonden er dus ook over de rit met de bus vanuit Peru naar Chili, het heeft ons zelfs even doen twijfelen of we deze reis wel wilde voortzetten zoals we vooraf hadden gepland. Na lang wikken en wegen en veel blogs lezen, hadden we toch de keus gemaakt er voor te gaan.. met de bus vanuit Arequipa in Peru naar San Pedro de Atacama in Chili, een reis van 1385 kilometer (.. even ter vergelijking, vanuit Zwammerdam naar Zuid Frankrijk (Argeles sur Mer) is 1366 kilometer).
Een lange busrit werd het, vanaf het hotel met de taxi naar het busstation, waar we een bus pakte van Arequipa naar Tacna, een plaatsje voor de grens van Peru. Onderweg werden er drie foute oude films afgespeeld in het Spaans, kregen we mierzoete koffie en thee en genoten we van het landschap waar we langskwamen. Op het busstation van Tacna aangekomen raakte we aan de praat met een Nederlands stel die via Riksja de reis had gepland, zij hadden alle bussen al geregeld.. en wij.. zonder Spaans te kunnen praten, nog niet. We zochten het daarom zelf weer verder uit, en met alleen het woordje Arica (plaatsje bij de grens in Chili), kwamen we terecht aan de buitenkant van het busstation, te midden van alle locals, bij een collectivo.. Een busje voor zo’n 20 personen die voor 12 Sol (€3,-) werd volgeladen. De chauffeur keek even bedenkelijk naar onze paspoorten en liet ons vervolgens de backpacks inladen en instappen. Hij hield onze paspoorten bij zich, gelukkig hadden we gelezen dat dit de bedoeling was, en deden alle locals het ook, anders was dit niet zo prettig geweest. Hij herinnerde ons nog even aan het vertrekkaartje, een soort van ticket om het busstation uit te komen, die ik rennend aan de andere kant van het busstation snel kocht voor 2 Sol per persoon. In het busje, samen met alle locals, gingen we op pad, op weg naar Chili! Onderweg vulden we een formulier in voor de grenspolitie. Aangekomen bij de grens moesten alle inzittende het busje uit en moesten we in de rij voor twee loketten. Bij loket één kregen we onze exit stempel van Peru en bij loket twee kregen we onze entree stempel en visumblaadje van Chili.. yes.. weer een nieuwe stempel in het paspoort. Vervolgens moesten we nog even de straat oversteken om onze bagage te laten controleren en daarna konden we weer in het busje stappen, op weg naar het eerstvolgende plaatsje in Chili. Gelijk bij het overgaan van de grens merkten we al dat Chili een ander land was dan Peru.. andere huizen, andere wegen, andere auto’s en anders geklede mensen. In het busstation van Arica boekten we gelijk de nachtbus naar San Pedro de Atacama, gelukkig was dit allemaal nog beschikbaar.. Maarten en ik haalde opgelucht adem, alle stress was voor niets geweest, alles liep erg voorspoedig. Nu hadden we nog zo’n zes uur te besteden in Arica, wachtend op de nachtbus. En gelukkig heb ik dan mijn zesde zintuig voor winkelcentra, want op een paar honderd meter afstand stond een gloednieuw hypermodern winkelcentrum.. dat was toch een betere plek om zes uur te wachten. In het winkelcentrum kochten we nog wat thermokleding, want we hadden gehoord van mensen die de week ervoor in San Pedro de Atacama en Uyuni (Bolivia) waren geweest, dat het -20 kon worden.. daar kon onze nieuwe alpaca trui niet tegen op! We aten een heerlijk ijsje en een hotdog (bingo voor alle Amerikaanse fastfoodketens!) en we verbaasden ons over het contrast tussen Peru en Chili. Het was inmiddels donker geworden en we maakten ons klaar voor onze lange reis door Chili, richting San Pedro de Atacama. De bus was prima, de stoelen zaten goed en zoals we ondertussen gewend waren hadden de locals nog niet van een koptelefoon gehoord, wat resulteerde in verschillende Spaanse liedjes en filmpjes door elkaar heen. Gelukkig hield dit al vlot op en probeerden we wat te slapen. Midden in de nacht, om 3:00 moesten we allemaal de bus uit voor een controle van de bagage. Dit hadden we onderweg van Arequipa naar Tacna ook gehad, wij denken dat dit een soort van provinciegrens is waar wordt gecontroleerd op ziekten en diertjes in fruit en groenten etcetera. Na een lange nacht kwamen we uiteindelijk aan in San Pedro de Atacama. Met onze spullen gingen we op zoek naar een eettentje voor een welverdiend ontbijt met kopje koffie, samen met wat internet om op zoek te gaan naar een hotel voor de komende nachten. We aten een heerlijke wafel met vers fruit en dulce de leche en we videobellen met het thuisfront! Lopend door de toeristische straat van San Pedro de Atacama voelde het erg als Nimbin in Australië, heel veel ‘hippies’ die al blowend jou een Tour willen aansmeren of hun zelfgemaakte armbandjes willen verkopen. De sfeer in het stadje was erg relaxt en we vervolgenden onze weg naar ons hotel, gelegen iets buiten het centrum van het stadje. Hier deden we het even rustig aan, namen we een welverdiende douche en planden we de komende dagen. Na lang twijfelen besloten we om de volgende dag een auto te huren, dit was wat duurder dan meegaan met een tour.. maar gaf zoveel extra vrijheid dat we toch besloten hiervoor te gaan. Ook zochten we uit met welke touroperator we onze Tour naar de Salar de Uyuni wilden gaan doen, na het lezen van opnieuw verschillende horrorverhalen over dronken chauffeurs en kapotte auto’s, besloten we voor de goed aangeschreven World White Travel te gaan. In het stadje boekte we onze Tour bij hun kantoortje en genoten we van een heerlijke empanada pollo bij een leuk tentje. Na het eten kochten we een biertje bij de lokale slijterij en wandelden we de stad uit, op zoek naar een donkere plek. San Pedro de Atacama staat namelijk bekend als de plek waar je de mooiste sterrenhemel ter wereld kan zien. Gewapend met ons biertje en een hoofdlampje, liepen we de donkere straten van het stadje door.. op zoek naar een donkere plek. Zittend op een muurtje, aan de rand van een weiland buiten de stad, genoten we van de prachtige sterrenhemel en deden we een wens bij een vallende ster.
De volgende ochtend ontbeten we met een empanada (want ze zijn zo lekker!.. en naast een broodje jam hebben ze niet veel anders in de aanbieding) en een vers fruitsapje. Daarna haalden we onze auto voor de dag op, een dikke zilvere 4x4 Nissan XTrail. Gewapend met de topapp Maps.Me gingen we op pad. We begonnen onze roadtrip bij de Valle La Luna (Moonvalley) een prachtig natuurpark met mooie rotsformaties. Onderweg was het enige wat we tegenkwamen een zandstorm, iets anders was er niet op de weg.. het was daarom ook prima te rijden in Chili. Daarna gingen we door naar een ander natuurpark, een flamingo reservaat midden in de Salar de Atacama. Een wandelpad over de zoutvlakte bracht ons bij een laguna met flamingo’s, wauw.. die dieren hebben we enkel gezien in een dierentuin.. en nu op een meter afstand zonder hek er om heen! Als laatste reden we nog naar Valle de Muerte (Deathvalley), eveneens een prachtige vallei met gigantische roodkleurige rotsformaties. We maakten vele foto’s en filmpjes en genoten van de prachtige natuur in deze omgeving. Aan het einde van de middag brachten we de auto weer netjes (nouja, hij was erg stoffig en vies geworden door de vele zandstormen waarin we terecht kwamen) terug bij Europecars (Jaa.. die heb je blijkbaar ook buiten Europe!). Terug in het stadje wisselden we ons Chileens geld naar Boliviaans geld en kochten we de laatste spullen (water en snacks) voor de Tour van morgen naar Salar de Uyuni.
De volgende ochtend, in de vrieskou, wachtten we om 7:00 (wie zegt dat vakantie uitrusten is, heeft het in ons geval helemaal mis!) op het busje van onze tour. Het busje bracht ons naar de grens met Bolivia, een paar kilometer van San Pedro de Atacama. Bij de grens aangekomen reden we in een soort grote garagebox, aan de ene kant van de garagebox een roldeur in Chili, aan de andere kant een roldeur in Bolivia. We kregen onze exit stempel van Chili en we stapten het busje weer in, richting de immigratie van Bolivia.. en aangekomen bij de grens zag je het contrast tussen het rijkste land van Zuid Amerika (Chili) met het armste land van Zuid Amerika (Bolivia).. want het immigratie kantoortje in Bolivia was een klein hutje van golfplaten. Bij de immigratie hadden we tevens ons ontbijtje.. het was overigens nog steeds ijskoud en het vasthouden van een beker thee was het enige wat je even tijdelijk kon opwarmen. Ondertussen maakten we ook kennis met onze tourgenoten voor komende dagen, een gezin (vader (59) moeder (55) en zoon(22)) uit Brazilië, een jongen (32) uit Italië en onze gids Ugu uit Bolivia. Op naar de Salar de Uyuni, met alle prachtige stops tussendoor!
[userId] => 416715
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5060517
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1221
[author] => Maarten & Ilse
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 523903
[travelTitle] => Peru, Chili & Bolivia
[travelTitleSlugified] => peru-chili-bolivia
[dateDepart] => 2019-07-24
[dateReturn] => 2019-08-19
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,san-pedro-de-atacama
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/715_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => chili-arica-san-pedro-de-atacama
)
[53] => stdClass Object
(
[username] => CarlametJan
[datePublication] => 2019-06-23
[title] => Gegeten en gedronken
[message] => Gegeten en gedronken
Ruta 15 heeft een beter wegdek dan wij verwachten! De afstand tot de afslag naar El Gigante de Atacama valt mee. De wacht verzoekt ons om de Cerro Unita NIET te beklimmen, omdat deze grote geoglief kan beschadigen. We moeten ongeveer een kilometer over een ripoweg rijden. De tegenstelling tussen de twee soorten wegdek is reuzengroot! In overeenstemming met deze grote geoglief: de reus van Atacama van 115 meter hoog! Wij vinden de figuur op de westelijke zijde van de Cerro. Wij denken rondom de rots te kunnen rijden, maar dat klopt niet. Wanneer wij terugkeren zien wij toeristen voor de foto naar de geoglief klimmen…. Zij zwaaien ons gedag. Wij schudden ons hoofd maar eens. Waarom doen mensen dit? Zij denken vast en zeker, dat zij buiten het gezichtsveld van de gids zijn. Vermoedelijk kan hij het inderdaad net niet zien vanaf zijn standplaats. Desondanks een onbegrijpelijk gedrag! Experts vermoeden, dat deze geoglief een uitbeelding is van een godheid van de mensen, die hier in de periode van 1000-1400 na Christus woonachtig waren. Deze figuur zou een astronomische kalender vormen, waardoor de bewoners aan de stand van de maan op een bepaalde dag, het seizoen zouden kunnen bepalen en de gewascyclus vaststellen. De punten aan de zijkant en aan de bovenzijde van het hoofd zouden hierbij een indicatie geven voor het regenseizoen in de droge Atacamawoestijn. Vernuftig! Het is een kort bezoek, waarna wij niet Ruta 15 vervolgen naar Bolivia! Wij hebben overwogen, wat verstandig is, nu er zoveel regen valt hoog in de bergen. Voorlopig het hoge gebergte mijden! De kustweg -Ruta 1- is eveneens geblokkeerd ergens ten zuiden van Iquique. Er zou een brug ingestort zijn… Deze weg hebben wij nog niet gereden en staat op ons verlanglijstje. Het wordt moeilijk als alle doorgaande wegen problemen opleveren. Onbegrijpelijk! Een jaar geleden hebben wij het noorden van Chili verkend en totaal geen regen gehad! Het ongewisse van de natuur is spannend, maar ook bedreigend. Het maakt een mens onzeker, want je komt om het land te bekijken en niet om door de natuur in de problemen te geraken. Wij hebben besloten om Ruta 5 in zuidelijke richting te vervolgen en de verlaten stad Humberstone te bezoeken om ons een beeld te vormen van het glorierijke verleden, toen er in het noorden van Chili nitraat werd gewonnen, tot kunstmest het won van salpeterzuurzout of nitraatmeststof. Gesticht in 1872 als La Palma, beleefde Humberstone hoogtijdagen rond 1940. In 1960 moest de mijn sluiten, raakten 3000 mensen hun werk kwijt en verhuisden de mensen naar elders om werk te vinden en een nieuw leven op te bouwen. Humberstone is steeds meer in verval geraakt, omdat iedereen weg is getrokken en vele waardevolle zaken op onrechtmatige wijze zijn verdwenen. Op een gegeven moment heeft een groep zich opgeworpen om deze spookstad te behouden door zaken beetje bij beetje op te knappen en de gelegenheid te bieden Humberstone te bekijken. Deze plaats valt zelfs onder Unesco Werelderfgoed sinds 2005. Het is een triest geheel als je je realiseert, hoe mensen hier een werkend en menswaardig bestaan hebben opgebouwd met woningen, een school, een winkelbestand, geneeskundige zorg, sport en vermaak. Verschil in rang en standen als je de woningen bekijkt. Ook dit is iets van alle tijden… Een mens wordt er mistroostig van als je door zo’n verlaten en vervallen geheel sjouwt. Jan heeft het wel gezien: een hoop oud ijzer! We bekijken alsnog het winkelbestand, de kerk en het theater, wat een goed beeld geeft van de glorietijd van deze stad. Erna besluiten wij te vertrekken. Wij hebben nog lang niet alles gezien. Het terrein is zo uitgestrekt… Wij willen echter niet hier op het parkeerterrein slapen! Een naargeestige omgeving! Wij rijden zuidwaarts. Een windvlaag pakt de Chilikaart, die bovenin de tas ligt, die tussen ons in staat, terwijl beide ramen wijd open staan… Hoep, vóór Jan zijn gezicht langs, het raam uit! Linke soep! Gelukkig behoudt Jan de controle over de wagen! Verdraaid, zoiets is ons vorig jaar ook één keer overkomen! Jan parkeert ogenblikkelijk in de uitwijkstrook, klimt naar beneden en moet nog een stuk terug lopen, maar we hebben mazzel: hij vindt de kaart, die achter een pol is blijven hangen. Geluk, dat hij lange benen heeft, want de weg is afgekalfd en er is een enorm hoogteverschil tussen berm en weg! Wij rijden door het Reserva Nacional Pampa del Tamarugal om op ons plekje van vorig jaar op het verlaten station voor het hek van Geoglifos Cerros Pintada de nacht door te brengen. Deze rustige plek benut Jan om op onderzoek uit te gaan, waarom de linker richtingaanwijzer niet wil werken. De lampjes zijn niet doorgebrand! Er staat geen stroom op! Via de WhatsApp legt Jan het probleem voor aan Unimog Donald. Donald laat het bezinken om erover na te denken, wat de verschillende mogelijke oorzaken zouden kunnen zijn. Bij een wegrestaurant op het kruispunt, waar Officina Victoria is gelegen, informeren wij of wij via deze afslag naar Salar Grande en de kustweg - Ruta 1- kunnen rijden. Inderdaad kunnen wij dit traject nemen, want vanaf Patillos is de kustweg in zuidelijke richting toegankelijk. Richting Iquique – in noordelijke richting- echter nog steeds afgesloten! Wanneer wij Mina Punta de Lobos bereiken, worden wij op onaangename wijze verrast door de vele vrachtwagens, die zwaar beladen met een rotvaart de steile helling met bochten naar beneden denderen en de vele wagens die omhoog klimmen om zo snel mogelijk te laden en de volgende rit te maken. Deze vrachtwagens rijden werkelijk als idioten af en aan naar schepen aan pijpleidingen in zee. Gebruikmakend van de binnenbochten… Patillos is een zeehavengebied tot Paiquina waar zoutindustrie een belangrijk middel van bestaan vormt. Alle overnachtingsplekken op iOverland bestaan gewoon niet meer, omdat heel de kust in dit gebied door de mijnindustrie wordt geëxploiteerd! Een vissersdorpje wordt doodgedrukt door de terminal en de omringende industrie! Waar is de mooie kust waarover iedereen het heeft? Zwarte grillige bergen lopen uit in de Stille Oceaan… Kleine smalle bergweggetjes worden gebruikt door vrachtwagens om voorraden naar de schepen af te voeren of eerst te verwerken op een terrein aan de kust, alvorens te verschepen. Het blijkt, dat deze bergen heel veel mijnen herbergen. Ogenschijnlijk totaal geen activiteit... Echter achter de kammen en in de tussenliggende dalen wel degelijk! Wij zijn enorm verbaasd over de vele mijnactiviteiten, waar wij absoluut geen weet van hebben. Kleine bordjes met minuscule kleine lettertjes geven een mijn een naam, maar worden zeer gemakkelijk over het hoofd gezien. Summier aangegeven! Het gesteente van deze bergen is zodanig opgebouwd, dat er gemakkelijk gruis en stenen naar beneden storten en aardverschuivingen plaats kunnen vinden. Carla wil om deze reden pas ten zuiden van San Marcos overnachten, omdat wij hier in haar ogen veilig staan. Het is een mooie plek, waar vele pelikanen en allerlei soorten vogels druk bezig zijn vissen te vangen. Plankton drijft in het water en lokt vissen. Opmerkelijk, want tot nu toe zagen wij geen vissers en waren er ternauwernood vogels te zien. Wij horen, dat de kwaliteit van het water langs de kust erg achteruit is gegaan. Milieubewegingen komen in het geweer en trekken aan de bel. Welke belangen wegen het zwaarst? De tijd zal het leren… De Corderilla de la Costa is een langgerekt gebergte langs de kust met grillige uitlopers in de Grote Oceaan. Bergtoppen variërend van 1700 m tot 2300m. Doorgaans inktzwart of een of andere grijstint. Somber om te zien! Geweldige rotsblokken, een hoop gruis en kleinere stenen. Meermalen kruisen wij brede droge rivierbeddingen, die onze fantasie prikkelen. Het is niet moeilijk voor te stellen hoe het eruit zou kunnen zien, als hier regen valt, na onze ervaringen op de weg van Bolivia naar de kust van Noord Chili en op de grote doorgaande weg van Noord Chili naar Zuid Chili. En wat een tsunami hier zou kunnen teweegbrengen… De bewoners zitten gevangen en kunnen werkelijk geen kant op, terwijl overal met borden het risico van een tsunami wordt aangegeven en de vluchtrichting wordt aangegeven! Het gebergte is hoog en grillig, terwijl de kustweg smal en kronkelig is en niet altijd in een optimale conditie. Er lopen programma’s om deze gebieden van betere wegen te voorzien. In feite noodzakelijk, want de kustbewoners kunnen in nood slecht evacueren, wanneer zij moeten vluchten via armzalige smalle wegen vol gaten. Je kunt zien, dat de industrie betere condities krijgt voorgeschoteld, want dit gedeelte van de route is pas vernieuwd! In El Loa verlaten wij de regio Tarapaca om de regio Antofagasta binnen te gaan. Controle van de douane: het zijn zaken waar wij ondertussen aan gewend raken. Papieren worden gecontroleerd. Een kijkje in de camper behoort vandaag ook tot het program. Er wordt niets ingenomen en men doet ook niet moeilijk. Zij doen gewoon hun werk. Goedgekeurd: wij mogen door! Wij bereiken de tunnel Galleguilles onder de Cerro Tolar door. Geen verlichting! Wel tegenliggers… Een afgerond plafond… Hoeveel ruimte hebben wij aan de rechter bovenzijde over? Het is aardedonker! Onplezierig! Heerlijk als wij het daglicht de tunnelbuis zien instromen. Einde van de tunnel in zicht! Een prachtig landschap voor ons en wat staat er op een bord terzijde van de weg : Tocopilla Golfclub! Echt niet te geloven: de combinatie van de armzalige optrekjes van de vissers hier langs de kust en een golfclub! Volgens ons zijn de mensen ongelooflijk arm in deze afgelegen streken! Wij zien op de rotsen witte vogelpoep liggen, die door de bewoners eens in de zoveel tijd wordt verzameld en als mest wordt gebruikt, maar ook wordt verkocht als bijverdienste. Hetzelfde geldt voor het wier, wat met vloed aanspoelt en door de bewoners verzameld wordt om te verkopen. Geen idee, wat zij met het wier doen. Echter vrachtwagens beladen met hoog opgetast wier, komen het strand af! Tocopilla is een vieze fabrieksstad! Wij tanken diesel en vragen of wij onze watertank via de buitenkraan mogen vullen. Nee! Wij worden verwezen naar de shop… In gedachten zie ik ons al 100 liter flessen water in onze tank legen… Een bestelwagen van Coca Cola bevoorraadt een winkel aan de overzijde, maar verkoopt helaas geen grote containers drinkwater. Gelukkig staan wij niet droog. We kunnen nog wel even vooruit. Engie energiecentrale deelt de oever met een schip aan een pijpleiding, welk vaartuig door de mijn bevoorraad wordt. Ernaast is een strandje voor de bewoners met allerlei recreatievoorzieningen voor kinderen en volwassenen. Dat is nog eens genieten!!! En gezond! Na Caleta Buena passeren wij de begraafplaats van Gatico met ijzeren kruizen, grote overeenkomst vertonend met de oude begraafplaats buiten Pisagua, en de ruïnes van Gatico, daterend uit de glorietijd van de nitraatmijnen. Een verlaten hotel met 3 etages zonder ramen oogt vanuit de verte als een gebouw, wat nog functioneert… Van Duitse signatuur? Bij Michilla liggen links en rechts van de weg verwerkingsmogelijkheden van de mijn Carolina om de producten via een pijpleiding in het scheepsruim te lozen. De schepen liggen niet in een haven afgemeerd, maar liggen in zee voor anker en worden via een pijpleiding, gesteund door palen, bevoorraad. Begrijpelijk, dat lekkages bij ruig weer kunnen optreden. Op dit traject wil Carla uiteindelijk pas bij Punta Gualaguala overnachten. Ervoor wordt alles afgekeurd, alhoewel het landschap wel iets vriendelijker is gaan ogen! Wanneer wij de auto in de nabijheid van de klif hebben geparkeerd komt er een vriendelijke natuurwachter langs om een praatje te maken. Dit gebied wordt beschermd om de Sterna Lorata of Humboldtstern de gelegenheid te geven zich voort te planten. Deze stern verblijft aan de kust van de Stille Oceaan in het gebied van Ecuador, Peru en Noord Chili en wordt met uitsterven bedreigd. Wij mogen ons alleen op de gebaande wegen begeven. Interessant om te zien hoe de sternen in de klifwand nestelen en de jongen van voedsel voorzien. Af en aan vliegen de ouders om kleine visjes zoals ansjovis en sardines aan te dragen voor het hongerige jonge spul, tot de gieren zich laten zien en de sternen zich luidkeels laten horen, zich groeperen om de gieren te verjagen, die zich terug trekken om het later opnieuw te proberen. Zij denken vast en zeker: de aanhouder wint! Grote groepen pelikanen zijn zichzelf tegoed aan het doen. Zo te zien hier geen gebrek aan vis… Beneden in de kom is een strandje waar verschillende golfsurfers dobberen en zich op de golven proberen staande te houden. Kennelijk verstoort dit niet de rust van de pelikanen en sternen en is dit gepermitteerd. Een prachtige zonsondergang bekroont deze overnachtingsplek! Jammer van al die glasscherven. Bierflesjes in honderdduizend stukjes en andere sterke drankflessen, die zo te zien soms in het houtvuur tot ontploffing worden gebracht. Een mens kan dat maar leuk vinden. Carla ontdekt, dat rond onze voorwielen wel erg veel glas ligt. Kans op een lekke band als de wagen op gang komt en er veel krachten op de ondergrond worden uitgeoefend… Zij verzamelt vele stukjes glas in die sterke zakjes, waarin Huggies zitten verpakt, voor het goede doel. Jan vindt het zinloos. Het zet geen zoden aan de dijk is zijn mening. De volgende ochtend is er tot onze verbazing geen pelikaan te zien! Bovendien is aanvankelijk alles in nevelen gehuld. Jan buigt zich nog eens over het probleem van het linker knipperlicht en het linker gedeelte van de alarmlichten. Hij overlegt nogmaals met Donald, die adviseert het dashboard te openen. Dit lukt echter niet. Evenmin als hij op Donalds advies de 4x4 knop heeft verwijderd Als de mist grotendeels is opgetrokken en Jan nog steeds aan de auto bezig is, vraagt Carla of dat lekken vóór kwaad kan. Is het olie of is het water? Niet zo goed te constateren in het zand. Jan denkt, dat er een schroef van de stuurbekrachtiging een beetje is losgetrild. Hij draait de schroef aan en gaat de rest nog eens controleren. Of lekt de radiator? In eerste instantie denkt Jan, dat dit lekken niet van onze auto is. Carla beweert echter met grote stelligheid, dat deze plek de avond ervoor tijdens het glas rapen en verzamelen absoluut droog was. Opnieuw iets voor Jan om zich over te buigen of liever gezegd om onder de auto te kruipen en te proberen uit te vinden, wat loos is. Ondertussen zijn vele mountainbikers ons gepasseerd. Duidelijk een zeer geliefd fietscircuit. Jan geeft het op voor vandaag. Hij wil graag naar de stad Antofagasta om bij Mercedes aan te gaan. Wij passeren het grondgebied, wat in Mejillones is aangewezen als beschermd terrein voor de sternen. Het is duidelijk, dat wij op het mooiste gedeelte van het gebied hebben gestaan! Wat een bof! Wanneer het strand min of meer in een geïndustrialiseerd gebied overgaat is het een rare tegenstelling om een elektriciteitscentrale aangekondigd te zien, maar tevens een bord te zien met de mededeling, dat de stern in dit gebied wordt beschermd. De industrie neemt zeker 20 km voor zijn rekening met grote vestigingen links en rechts van de doorgaande weg. Alles is afgezet met hoge hekken! Links vele mijnen. Rechts de verwerkende industrie. Voor ons rijdt voor de zoveelste keer een tankwagen met de waarschuwing -Gevaarlijk- Acidosulfur-… Hoogstwaarschijnlijk wordt zwavelzuur in deze regio gewonnen. Wij besluiten de afslag naar Mejillones en Het Portaal, een boog in de rotsen, ontstaan door het schuren van de wind, te laten liggen. De legerplaats Cerro Morena, het militaire vliegveld en burgervliegveld, rijden wij voorbij, waarna de lintbebouwing van Antofagasta aanvangt langs de kust aan de voet van het gebergte. In eerste instantie zien wij alle soorten automerken de revue passeren. In tweede instantie de stad. In derde instantie de binnenstad of liever gezegd, het centrum. In vierde instantie de universiteit en de internationale school plus de nieuwe hoogbouw en dure huizen op een ommuurde of afgesloten compound. Wanneer wij de langgerekte bebouwing achter ons laten, bereiken wij Camping Club Ruca Movil Antofagasta, waar wij een plekje vinden en een weids uitzicht hebben over het afgelegde traject en de oceaan. Tijdens een tussenstop bij Kaufmann hebben twee mecaniciens hun licht laten schijnen over de richtingaanwijzer. Zij komen er niet binnen de beschikbare tijd uit. Helaas moeten zij hun eigen klus afronden voor het weekend ingaat. Maandagochtend om 9 uur mogen wij terugkomen… Op het strand is het een drukte van belang! Chilenen, die in de stad wonen, trekken in het weekend met hun tentje erop uit om de hitte in de stad te ontvluchten en bouwen een tentendorp op het strand inclusief een toilet in een tentje, wat enkele meters opzij wordt neergezet. Een groot doek wordt over alle dicht bij elkaar geplaatste tenten, heen gespannen om schaduw en verkoeling te creëren. Families en vrienden brengen op deze manier gezamenlijk het weekend door. Ondertussen koelt men af in het water door bij de rotsblokken wat te zitten of pootje te baden, want op de meeste plaatsen is het water gevaarlijk door de stroming en doorgaans beheerst men eerlijk gezegd het zwemmen niet. Er wordt gebarbecued, gevoetbald, gevist, gewandeld en heel veel gebabbeld. Men vermaakt zich kostelijk met elkaar! Een sociaal gebeuren! Vanaf onze campingplaats hebben wij hier een goed zicht op! Naast ons staat een Duitse camper met een man alleen. Carla groet hem als wij arriveren, maar de man stelt overduidelijk geen prijs op contact. Vrijheid blijheid. Prima toch! Ieder mens leeft zijn leven op zijn eigen manier. Wij moeten inkopen doen. Jan heeft één supermarkt gevonden, waar wij met onze camper kunnen parkeren. Wanneer wij aan komen rijden, wordt er gewenkt met een rode doek, dat er een parkeerplekje voor ons is langs de stoep. Boffen, want wij passen niet in de parkeervakken op het parkeerterrein… Het passerende verkeer wordt door de jongeman gestopt, zodat wij kunnen inparkeren. Een wachtende automobilist wordt door de jongeman gevraagd de auto een beetje te verrijden, waardoor de plek voor ons groter wordt en wij er tussen passen. Terwijl Jan binnen de inkopen doet, maakt de jongeman onze voorruit schoon met zijn droge rode doek. Wanneer Jan met een kar vol boodschappen arriveert, reikt de jongeman de boodschappen aan, zodat Jan alles kan opbergen en brengt de kar weg. De jongeman stopt het verkeer, zodat onze auto de parkeerplek kan verlaten. Wat een heerlijke hulp in dit drukke verkeer! Jan stopt hem een fooi toe. Even later staan wij voor het stoplicht en zien de jonge gast, die op zijn skateboard vertrekt richting stad… Genoeg verdiend voor vandaag?! Jan heeft geen animo om het centrum met de camper te bezoeken. Geen fatsoenlijke parkeergelegenheid. Daarom keren wij terug naar onze overnachtingsplaats. De camping heeft een zwembad, waaromheen een terras is gegroepeerd. Zaterdag en zondag is het hele terras de ganse dag bezet door de komende en gaande man. Ontzettend veel dagjesmensen met kinderen brengen hier uren door in het zwembad en op het terras, waar zij zelf kunnen barbecueën. Met het warme weekend duidelijk een populaire bestemming! Er zijn zelfs huisjes, die men kan huren. Slecht onderhouden, maar voor een kleine beurs waarschijnlijk acceptabel. Er zijn twee huisjes bezet… Een groter pand wordt door een echtpaar gebruikt als tweede huis. Deze woning is in een veel betere conditie en straalt gezelligheid uit! Naast de huisjes staan twee personenauto’s met twee koepeltentjes. Twee jonge gezinnen hebben zich gezamenlijk geïnstalleerd en benutten dit gezinshoekje met picknicktafel en stoelen onder een afdak, wat een schaduwrijk plekje biedt. ’s Avonds arriveren achtereenvolgens een auto, waaruit een jong stel tuimelt met hun hele hebben en houden, om erna te vertrekken en een auto met een jong stel, die hun auto als bergplaats gebruiken, nadat zij alles hebben uitgeladen, wat zij nodig hebben. Deur open, deur dicht, zo lang zij niet slapen. De geijkte koepeltentjes worden snel neergezet. Hun slaapspulletjes worden erin gedeponeerd. Beide jonge stellen installeren zich naast ons. Hun tafel wordt onder het raam geplaatst, waar ons bed zich bevindt. Genoeglijk zitten zij te keuvelen, terwijl een van de mannen het vlees op de barbecue klaarmaakt, de vrouwen tezamen zorg dragen voor de salade en de andere man zich bezighoudt met de rest. Chilenen en Argentijnen arriveren rustig tussen 22 en 23 uur op de camping om dan luidruchtig aan de gang te gaan. Wij mogen deze avond getuige zijn van hun gezellig rendez-vous! Wij genieten in ons bed mee van de barbecue, want de wind waait richting camper. Alle ramen staan open en het hefdak is omhoog, want het is ontiegelijk warm! Tot diep in de nacht maken wij kennis met een breed scala van Chileense muziek. Er zijn beslist heel mooie nummers bij, die de moeite waard zijn om aan te schaffen! Uiteindelijk zakken wij weg in een diepe slaap. Wij zijn vroeger op dan hen, waardoor wij kunnen aanschouwen, dat doorzakken de volgende ochtend minder amusant is… Zeker als je teveel hebt gedronken… Een van de vrouwen is ronduit chagrijnig, terwijl de andere vrouw en haar partner elkaar niet met rust kunnen laten. Nog even het zwembad in en dan vertrekt het spul. Rust! Jan bekijkt nog eens of hij een oplossing kan vinden om de draad achter het dashboard te bereiken om door te meten vanwege de linker knipperlichten. Ook nu een kleine drupplek vóór onder de auto… Toch iets loos! Van Fritz & Anna een berichtje en een vraag via de WhatsApp. Zij hebben een waarschuwing gekregen, omdat ten zuiden van Bariloche in Epuyen mensen zijn besmet met het Hantavirus. Is dat gevaarlijk voor ons, vraagt Fritz. Zij willen graag dat deel van Argentinië bezoeken. Jan bericht hen, dat de WHO de ziektegevallen bestempelt als een epidemie, omdat een aantal mensen aan deze besmetting is overleden en adviseert hen het gebied te mijden. Fritz & Anna besluiten naar een ander gebied af te reizen. Wij hopen elkaar ergens onderweg te ontmoeten. Zij op reis naar het noorden en wij op reis naar het zuiden… Echter eerst zorgen, dat onze auto goed functioneert. ’s Maandags staan wij vroeg op, om ons op tijd bij de Mercedesgarage te melden. Het kost ons een uur om door de stad naar de garage te rijden! Echt ver! Antofagasta is een grote drukke stad! Zoals vrijdag afgesproken, melden wij ons om 9 uur. Wij mogen binnen bij de receptie ons op de bank voor de televisie installeren om ons te verpozen. Wanneer wij willen, kunnen wij flarden van het nieuws bekijken en de weersvoorspelling zien en horen. Ondertussen proberen onze kennis van het Spaans uit te breiden… De hoofdzaken staan samengevat als ondertiteling op het scherm, waardoor je onbekende woorden kunt opzoeken om te begrijpen, waarover het gaat. Bij het nieuws en het weerbericht zijn de wateroverlast door de regen in de hoge bergen en de bosbranden in het midden van Chili door hitte en droogte belangrijke items. Geweldig handig voor ons! Men heeft ons de benodigde code verstrekt, zodat wij gebruik kunnen maken van de wifi van het bedrijf. Jan downloadt meteen de benodigde kaarten voor de navigatie. Lekker snel! Om 12.30 uur worden wij uitgenodigd om de dame, die de leiding heeft bij de administratie, te volgen naar het bedrijfsrestaurant, waar wij een warme maaltijd met het personeel van de garage mogen gebruiken. Plezierig! Er zijn twee shiften. Na ons is het hoger personeel aan de beurt. Opvallend is, dat de mensen, wanneer zij arriveren de twee koks netjes groeten en als zij gegeten hebben de twee koks hartelijk bedanken voor het eten! Wij eten met smaak onze maaltijd en genieten ervan, dat ons deze mogelijkheid wordt geboden. Het is niet simpel om op deze plek de camper in bedrijf te houden zonder te rijden en zonder aansluiting op het elektriciteitsnet. Na de warme maaltijd lopen wij netjes over de zebra door de garage terug naar de receptie. Op het gehele terrein zijn speciale wandelpaden aangebracht, welke men te voet verplicht is te gebruiken, om ongelukken te voorkomen. Pas in de namiddag wordt er naar de linker richtingaanwijzers gekeken… Men zal ook naar de radiateur kijken… Wanneer ze er een bepaalde vloeistof in doen, zal de radiateur niet meer lekken. Sluitingstijd… Geen idee, hoeveel keer Jan vandaag is opgestaan om te kijken of iemand met onze wagen bezig is. Telkens weer nul op het rekwest. Wij krijgen toestemming om vóór de poort te slapen. Op straat wel te verstaan. De security houdt een oogje in het zeil. Het bedrijf vindt het onverantwoord, dat wij in de drukke stad de linker richtingaanwijzers niet kunnen gebruiken. De avond en nacht zijn vol onbekende geluiden. Wat is dat? Er rijdt een trein over het spoor met een ontelbare hoeveelheid karretjes zwavelzuur… Dit spoor wordt wel degelijk gebruikt! Een langgerekte stoomfluit om het verkeer te waarschuwen te stoppen! Iedereen geeft gevolg aan de oproep, alhoewel er geen stopstreep staat en geen spoorwegboom aanwezig is… ’s Ochtends vroeg om half zeven een geluid wat wij evenmin thuis kunnen brengen. Het blijkt de vuilniswagen te zijn, die achteruit het terrein van Kaufmann oprijdt, de eerste bocht en de tweede bocht neemt en slinger de slang de vuilnis bereikt om die mee te nemen. Het terrein staat zo vol met te repareren voertuigen, dat de wagen ginder niet kan keren en achteruitrijden de enige optie is! Slapen in de stad is een ervaring op zich! Wij staan vroeg op om op tijd de wagen in het parkeervak op het terrein binnen het hek te parkeren, zoals men gisteravond Jan heeft gevraagd te doen. ’s Ochtends geen actie. De vriendelijke dame haalt ons wederom op voor de warme lunch boven. In de namiddag krijgt Jan de melding, dat de clignoteur kapot is. Men heeft een clignoteur uit een vrachtwagen geplaatst, maar die is meteen opgeblazen. Ongeschikt! Onze ventilator is eveneens in de strijd gebleven, toen de monteur er per ongeluk boven op trapte, maar Jan denkt dat hij dat herstellen kan en brengt het ding in veiligheid. Het draait erop uit, dat wij nog een nachtje vóór het hek van het bedrijf mogen doorbrengen. Echter nu aan de zijkant dichter bij het spoor, want de security wordt door onze wagen in het zicht belemmerd en kan zijn werk niet goed doen. De manager meldt zich bij onze wagen, voor hij als laatste het bedrijf verlaat. Hij stelt zich voor en legt uit, dat het zeker twee à drie weken duurt, eer een clignoteur uit Duitsland in Chili arriveert. Zonde van onze reistijd! Hij heeft goede contacten met het leger en probeert bij hen een clignoteur voor onze wagen te arrangeren. Het leger heeft zelf onderdelen op voorraad voor hun Unimogs. Het is waar, wij hebben reeds meerdere malen een Unimog van het Chileense leger ontmoet. Beide partijen vinden het grappig een andere Unimog te ontmoeten…Wij zwaaien bij zo’n ontmoeting naar elkaar! De manager vindt het zonde voor ons, dat het zoveel tijd kost, eer wij de weg op kunnen. Een aimabele man! Jan heeft opgemerkt, dat hij degene is, die de dame, die de administratie verzorgt en de leiding heeft, geïnstrueerd heeft ons in de personeelskantine mee te laten eten. Hij vraagt of hij ons nog ergens mee van dienst kan zijn. Jan vraagt hem, waar hij boodschappen kan doen. Een Colombiaanse schoonmaker wordt door hem meegestuurd naar waar het veilig is om boodschappen te halen en hij zegt Jan absoluut niet de andere kant op te gaan! Daar is het link en gevaarlijk! Zeker als de avond is gevallen. Voor hij in zijn auto stapt nodigt hij ons uit voor een ontbijt in de bedrijfskantine en meldt hij, dat morgenochtend de chef-monteur ons zal ophalen! Ongelooflijk! Aan het eind van de ochtend wordt de door het leger verstrekte clignoteur geplaatst! De truc met de vloeistof werkt niet! De radiateur blijkt van onder te zijn doorgeroest als hij gedemonteerd is en op deze plaats te lekken. Deze maat radiateur is specifiek en helaas niet beschikbaar in Chili! Ook twee à drie weken levertijd vanuit Duitsland voor een nieuwe! Er is een bedrijf gespecialiseerd in het repareren van zo’n oude koperen radiator. Plenty oude Mercedes vrachtwagens rijden hier rond! De radiator kan alleen gedemonteerd worden door de boel open te leggen. Dat is te zien! Gril eraf en de hele bups ligt rondom, om terug te monteren als de radiator gereed is. Eén groot gapend gat van voren. Deze auto kan niet rijden! Tegenover de uitbouw met spiegelwand, waar het kantoor van de manager is gehuisvest, slapen wij deze nacht binnen het hek! Men vertrouwt ons! De enorme ruime werkplaats is aan de voorzijde open. Geen deuren vanwege de hitte, waar door een hoog plafond en een open ruimte koelte wordt gecreëerd om in te kunnen werken. Het vreemde is, dat wij op deze parkeerplek veel meer overlast van de drukke doorgaande weg en de passerende wandelaars hebben. Niet verwacht! Het is ‘s ochtends somber en donker. Wij kunnen de bergen niet zien, want die zijn opgenomen in de nevel, die als een deken het dal in is gerold. Wat te doen met het ontbijt? Niemand heeft er iets over gemeld… Wij besluiten zelf een ontbijt klaar te maken, want als de mannen aan onze wagen bezig zijn, kunnen wij niet meer in de auto als wij boven niets te bikken hebben gekregen! Ontbijt in de camper achter onze kiezen… De dame van de administratie start vandaag vroeg en meldt zich om ons naar het ontbijt te begeleiden… Een half uur later is de chef-monteur daar om ons uit te nodigen… Zij snappen er niets van, dat wij reeds zelf hebben ontbeten, maar wij kunnen het evenmin goed verwoorden… Ons Spaans is niet goed genoeg! In de loop van de middag wordt de radiator gebracht. Jan helpt de monteur de gerepareerde radiator terug te plaatsen, want in je eentje is dit geen gemakkelijke klus. Wij zijn al heel blij, dat men ons tussendoor heeft willen helpen, want anderhalf jaar geleden werden wij in Llanquihue geweigerd en weggestuurd, toen wij problemen hadden. Een groot verschil! Een dikke plus voor Antofagasta!!!! De monteur vindt, dat de uitlaat niet goed is bevestigd, nadat het ding bijna op de grond hing in Bolivia, en over de opstap bij de bestuurderscabine is hij evenmin tevreden. Beide lassen vindt hij niet stevig genoeg. Hij heeft gelijk. Wij zijn blij, dat hij deze klus meteen ook klaart, want anders doet er misschien op een onmogelijke plaats iets op. Of Jan stuitert op de grond, omdat de opstap onverwachts afbreekt… Om 18.30 uur is de auto klaar!! Via de VISA mag alles worden afgerekend, waarna wij vertrekken en uitgezwaaid worden door degenen, die nog aanwezig zijn. Ondanks dat wij hier 4 dagen hebben gebivakkeerd, hebben wij ons welkom gevoeld. In deze vestiging heerst een heel plezierige atmosfeer! Men is vriendelijk tegen elkaar. Men helpt elkaar. Men maakt een praatje met elkaar tijdens de maaltijd of als men elkaar op de toilet ontmoet. Er worden grapjes gemaakt. En toch wordt er de hele tijd doorgewerkt! Wordt er niet gelanterfant! Langzamerhand voelen wij ons erbij horen. Zo wonderlijk als het misschien klinkt… Wij rijden langs de winkel, waar Jan deze dagen boodschappen heeft gehaald, om voorraad in te slaan, want wij willen morgenochtend Antofagasta verlaten. De eigenaresse heeft haar beroep als advocate opgegeven. Zij prefereert haar winkel en geniet van de contacten. Zij legt elke dag brood weg voor Jan, maar nu wij vertrekken, hoeft dat niet meer. Zij registreert zulke dingen nauwgezet en dat legt haar geen windeieren. Jan vindt het een prettige winkel! Hierna gaan wij door. Er zijn allerlei festiviteiten in het centrum, waardoor er veel mensen op de been zijn. Wij parkeren op de camping en gaan onder de koude douche om ons te wassen. Deze camping levert geen warm water! Op je hoofd echt koud!!! Het is een kille dag, waardoor het water extra koud aanvoelt. Voorlopig echter geen andere optie: nu koud water of je niet wassen. Na het douchen voelt een mens zich ondanks het gebibber opgeknapt! Er zijn gasten in de huisjes, die tot diep in de nacht muziek beluisteren, die niet bepaald onze smaak is. Moeilijk om de slaap te vatten. Wij hebben het hier wel gezien. Wij vinden het geen prettige camping. Wij hebben echter recent waarschuwingen ontvangen voor bepaalde steden in Chili via Buitenlandse Zaken in Nederland om goed op te letten, welk advies ook voor deze stad geldt. Op tijd vertrekken wij via een tussenweg, waaraan onze camping is gesitueerd, naar La Negra. De hand in de woestijn missen wij…Wij vermoeden, dat wij dan via de stad hadden moeten rijden. Niet helemaal duidelijk, waar het beeld zich bevindt. Wij rijden via Ruta 5 en slaan af naar Ruta 1, waar wij Observatorio Armazones passeren. Morgen brengen wij een bezoek aan Observatorio Cerro Paranal. Beide observatoria worden geëxploiteerd door de ESO, een groep Europese landen. Via de website hebben wij ons vorig weekend aangemeld voor de middagrondleiding. Het aanmeldingsformulier heeft men bij de Mercedesgarage voor ons uitgeprint, zodat wij dat kunnen inleveren als wij ons bij de toegang melden. Op de kruising van de afslag naar het Observatorium rijden wij via een pad de berghelling op om te overnachten. Rond 17 uur arriveert een personenauto, waaruit 2 mensen stappen, die wij kennen! Zij verkennen of de camper hier naartoe kan rijden en hier kan parkeren. Wij hebben hen in oktober 2018 in Paraiso Suizo ontmoet! Tezamen hebben wij een gezellige avond onder een schitterende sterrenhemel met een heldere Melkweg! Wij zien ontiegelijk veel sterren! De anderen hebben zich voor de ochtend aangemeld bij het Observatorium. Wat een toeval! Zij hebben meer geluk dan wij! De Engelstalige rondleiding omvat ’s ochtends een groepje van slechts 6 personen, terwijl wij ’s middags met 35 á 40 personen zijn, wat echt teveel is voor uitleg en een rondleiding door 1 persoon. Wanneer je niet bij de student in de buurt staat, kan je hem niet meer verstaan. Het geluid vervliegt. Vooral buiten… Er zijn zoveel belangstellenden, dat wij opgedeeld worden in meerdere groepen. Onze Engelstalige rondleiding start met de bezichtiging om te eindigen met de film, want de filmzaal is te krap voor alle bezoekers tezamen. In optocht rijden wij achter de gids aan naar de afgeplatte bergtop, waarop de observatoria zijn gebouwd. Bijzonder om de apparatuur van dichtbij te mogen bekijken. Wij mogen de enorme spiegel zien, geproduceerd in Duitsland, waarmee men een geweldig beeld van de sterren krijgt. De spiegel is stofvrij door de lage temperatuur binnen het gebouw! Eens in de paar jaar is onderhoud nodig om de spiegel weer als een spiegeltje te laten blinken. Vier telescopen vormen tezamen een Very Large Telescope (VLT). Wat een techniek! Er zijn op een jaar slechts 5-7 dagen, dat men geen gegevens kan verzamelen door sneeuw of barre weersomstandigheden. Men heeft voor deze locatie in overleg met de Chilenen gekozen, omdat de stabiele condities in de Atacama woestijn buitengewoon gunstig zijn voor een observatorium. Al kunnen wij niet alles horen en verstaan, is het desalniettemin een interessant bezoek! Wanneer wij ons op het platform tussen de Observatoria bevinden kunnen wij de Grote Oceaan zien liggen, terwijl wij ver weg de top van de hoge Cerro Llullaillaco op 6739m hoogte zien, waar de mummie is gevonden van het Incameisje. Dit platform op 2664m hoogte schijnt de enige plek in Chili te zijn, vanwaar men zowel de oostelijke als de westelijke grens kan zien. Chili op zijn smalst! Wij mogen een blik werpen op de vele werkplekken, waar door de medewerkers gegevens worden verwerkt, die in de nacht worden verzameld. Op het complex is eveneens een hotel gebouwd, wat als het ware in de bodem is opgenomen en waar ’s nachts het licht is afgeschermd om geen lichtvervuiling te hebben tijdens de waarnemingen door de wetenschappers. Op het terrein mag in het donker alleen met stadslichten worden gereden of gelopen worden vanwege dezelfde reden. Onze gids brengt eveneens het ALMA project bij San Pedro de Atacama op het Chajnantor plateau op een hoogte van 5000 meter onder onze aandacht, eveneens van de ESO, waar 66 hoog-precisie-antennes staan opgesteld en verplaatst kunnen worden over afstanden van 150m tot 16km, om met elkaar heel veel gegevens binnen te halen, doordat zij gezamenlijk de sterrenhemel gedetailleerd kunnen bekijken. Opererend op golflengten tussen 0.32 en 9.6 millimeters. De samenwerking tussen ALMA en de ACA vanuit Japan, bewerkstelligt dat een veel groter gezichtsveld in beeld kan worden gebracht en de beeldvormingskwaliteit van ALMA wordt vergroot. Dit ambitieuze project is een partnership van Europa, Noord Amerika en Oost-Azië in samenwerking met Chili. Jan is altijd geïnteresseerd geweest in dit onderwerp, mede door een enthousiaste leraar, die met verve kosmografie gaf. Voor ons vertrek heeft Jan aangegeven graag een van de sterrenwachten te bezoeken… Hij geniet! Na het bezoek aan deze sterrenwacht vervolgen wij onze weg naar het zuiden langs mijnen en mijnen en mijnen… Verbazingwekkend! Een steil zanderig pad leidt naar een afgelegen overnachtingsplaats. Carla ziet dit mulle pad niet blinken en wil doorrijden op zoek naar iets anders. In Paposo, een vissersdorp, staat een oude grenspaal met het jaartal 1879, daterend uit de tijd, dat Bolivia zich uitstrekte tot de Stille Oceaan, Calama en Antofagasta omvatte en het kustgebied tussen Guanillos en Paposo. Het station in Antofagasta getuigt van de Boliviaanse spoorwegen, die lang geleden in de indertijd Boliviaanse havenstad hun eindbestemming hadden, toen het Boliviaanse rijk totaal andere grenzen kende… Talloze oorlogen getuigen van landje pik…. Oude landkaarten bieden een breed scala van de verschillende afmetingen van het grondgebied van het land Bolivia door de tijd heen! Uiteindelijk rijden wij door tot Taltal, een gezellig oud plaatsje, bij gebrek aan een fatsoenlijke overnachtingsplek. De coördinaten op iOverland kloppen van geen kant: parkeren op een helling zonder horizontaal te kunnen slapen! Zelf zoeken wij een plekje om de camper te parkeren op het centrale plein, de Plaza de Armas. Wij trakteren onszelf op een heerlijke pizza dicht bij de boulevard. Tezamen met een Duits echtpaar, die graag aanschuiven, omdat er anders geen ruimte is om te zitten. Er ontspint zich een geanimeerd gesprek over de aanschaf van eventueel een Landcruiser met daktent, om rond te trekken als de vrouw over een jaar met pensioen gaat, terwijl haar echtgenoot reeds is gepensioneerd, maar wel 5 jaar jonger is dan zijn vrouw. Voor en tegens passeren de revue, waarbij wij ervaringen spuien van overlanders met daktent, verworven door contacten met hen onderweg. Recent hebben wij vele overlanders op leeftijd ontmoet, met wie wij van gedachten hebben gewisseld betreffende dit onderwerp. Uit zichzelf sommen zij de voor- en nadelen op en geven weer, hoe zij met het ouder worden anders tegen zaken aankijken dan toen zij jonger waren. Jonge mensen geven eveneens hun visie. Grappig hoe verschillende mensen een gemene deler hebben, maar soms iets opnoemen, wat ons totaal onbekend is. Een jonge man, vertelt dat hij uit zijn bed moet als zijn partner ’s nachts naar de toilet moet, omdat de bodem van het bed omhoog moet worden geklapt, wil je naar het toilet kunnen gaan. Wat een gedoe midden in de nacht! Je bent beiden meteen klaarwakker! Helemaal vervelend als een van de twee ziek is… Bovendien moet een mens met het ouder worden vaker ’s nachts naar de toilet! Een vrouw geeft aan, dat zij met het ouder worden het hinderlijk vindt, dat zij zich binnen niet goed kan aankleden door het ontbreken van stahoogte. Het is niet prettig als je een verkeerde beslissing neemt, want er is altijd veel geld mee gemoeid! Zondegeld als je spijt hebt van je besluit… Wat ons nog steeds verbaast, is het grote aantal overlanders zonder toilet aan boord. In de bebouwde kom toch een reëel probleem, naar onze opinie…. Velen wuiven dit argument weg. Ongelooflijk vinden wij. Voor alle partijen plezieriger om regelmatig op een onbewoonde plek de toilet te legen, waardoor er ternauwernood vervuiling optreedt. De mens gelijkgeschaard met het loslopende vee… Altijd opnieuw boeiend om met anderen van gedachten te wisselen. Ten zuiden van Taltal hebben wij een afspraak met Uli & Sabine, die richting noorden trekken. De weg naar Las Guaneras is prachtig om te volgen. Schitterende vergezichten, alhoewel het wegdek te wensen over laat. Wanneer wij in de bocht de camper van hen op het strand zien staan, genieten wij bij voorbaat reeds van deze overnachtingsplek, die zij voor ons vieren hebben gevonden. Genoeglijk om elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen en het samen gezellig te hebben. Ook hen hebben wij in Paraiso Suizo ontmoet, voor wij vieren in 2018 met verlof naar huis terugkeerden. Via WhatsApp onderhouden wij contact met verschillende Overlanders. Wij blijven nog een dagje, als zij vertrekken, om van dit heerlijke plekje te genieten. De ochtend wordt gekenmerkt door een grijze grauwe lucht. Nevel verhult de bergen, waar achter de Atacama woestijn ligt. Tegen elven gaat de zon doorkomen en trekt de mist beetje bij beetje op. Wij hebben dit verschijnsel hier aan de kust met de achterliggende woestijn reeds meerdere keren waargenomen. Aurélie heeft op Earth met haar vader naar een programma gekeken, waar men dit fenomeen uit heeft gelicht en uitgelegd. De nevel bewerkstelligt, dat er geringe vegetatie in de woestijn mogelijk is. Interessant om via je kleindochter dit te horen! Jan onderwerpt op zijn gemak de auto aan een controlebeurt, stelt de V-snaar bij en trekt de schroeven aan van de radiateur, terwijl Carla de blog bijwerkt. Als het vloed is geweest, komen bewoners van een naburig dorp, om vers aangespoeld wier te verzamelen. Zij rijden de weg uit…. Kom je dan bij het dorp Las Tortolas? Letterlijk rijden wij het tracé tot wij niet verder kunnen. Plotseling stopt de weg! De ondergrond is behoorlijk zacht! Gelukkig lukt het ons te keren! Een smal pad verdwijnt tussen de rotsen. Misschien, dat een kleine personenauto dit krappe pad net kan nemen… Wie weet… Of op de motor, alhoewel wij geen flauwe notie hebben hoe het achter de rotswanden eruit ziet. Wij keren terug om ter hoogte van onze overnachtingsplek een zijweg in te slaan, het binnenland in. Het blijkt, dat je vanaf deze weg via een doodlopende weg het volgende dorp langs de kust met een auto kunt bereiken. Het is een groot gebied, waar wij geen zicht op hebben. Nu begrijpen wij, waarom onze kennissen om hebben moeten rijden: het gaat om militair terrein van de Chileense marine! Verboden toegang! Cifuncho vinden wij evenals Uli & Sabine een vies strand, hoewel de baai op zichzelf wondermooi is! In eerste instantie hebben wij hier ons treffen gepland. Gelukkig is onze afspraak omgezet! Las Guaneras is veel mooier! De rondweg om het militaire gebied leidt ons door een mooi natuurgebied, wat ruiger en onherbergzamer wordt, wanneer wij Ruta 5 bij Las Bombas verlaten, om Parc Nacional Pan de Azúcar te bezoeken. Rijdend door een rivierdal met links en rechts regenboogbergen, genieten wij van het mooie landschap! Rechts het dal in schept de gelegenheid om guanaco’s en cactussen te bekijken en mogelijk een vos te ontmoeten. Aangekomen op het punt, tot waar je met je voertuig kunt rijden, blijkt dat wij een verre wandeling door het bergachtige landschap voor de boeg hebben. Dat is te inspannend voor ons op onze leeftijd! Wij besluiten terug te keren, bezoeken de uitgeslepen kloof en beklimmen een uitzichtpunt om tenslotte als wij Caleta Pan de Azucar aan de kust bereiken, de pelikanen en talloze vogels boven en in de branding te bewonderen op het mooie witte strand. Veel mensen! Vissers en toeristen. Vanaf hier kan men met een bootje naar het eiland voor de kust varen om een blik te werpen op de beschermde en bedreigde Humboldt pinguïns, die Isla Pan de Azucar bevolken, welk eiland rond zonsopgang en zonsondergang vaak aan het oog onttrokken wordt door een deken van mist, waardoor je niets kunt onderscheiden, wanneer de vissers met toeristen het eiland benaderen om pinguïns gade te slaan. Zeeotters, zeeleeuwen, pelikanen, aalscholvers en pinguïns gedijen hier door de koele Humboldt Golfstroom. Schitterende witte stranden en een prachtige azuurblauwe zee trekken vele bezoekers! Het is echter verboden hier vrij te kamperen! Buiten de entree tot PN Pan de Azúcar vinden wij een overnachtingsplek met een schitterend uitzicht op strand en zee, mits wij onze blikken wat hoger richten, omdat tussen struikjes en onder stenen gebruikt toiletpapier ligt. Bah, wat zijn mensen toch viezerikken! Een kleine moeite om je afval mee te nemen en elders op de bestemde plaats te deponeren! Hoe mooi het hier ook is, wij vinden deze plaats te vies en trekken weer verder. Deze kuststrook is buitengewoon mooi! Wanneer wij Chañaral bereiken, rijden wij graag meteen door! Een grauwe stad, waar meerdere schepen voor anker liggen ten behoeve van de mijnbouw, maar ook vissersschepen te zien zijn! Het is druk, daar onze weg hier samenkomt met Ruta 5, de noord-zuid verbinding in Chili. Blij toe als wij Caldera bereiken! Een rustig provinciestadje vergeleken met Chañaral. Sabine & Uli hebben bij het tankstation de was gedaan. Een goed idee! Toch niet, want aan onze zijde van de weg heeft Copec geen wasserette! Wij rijden in tegengestelde richting! Wij slaan af richting Bahia Inglesa. Het lijkt wel Scheveningen! Een menigte toeristen! Verschrikkelijk vindt Jan dit! Wat moeten wij hier?! Carla suggereert door te rijden naar Caldera, wat Jan maar al te graag doet. Jan heeft gezien, dat er in het stadje een wasserij moet zijn. Wij sorteren de was en geven een boodschappentas vol bij de wasserij af met de afspraak, dat de schone was morgen voor de siësta opgehaald kan worden. Bij de vuurtoren genieten wij van het uitzicht evenals de plaatselijke bevolking, die hier in de avond een ommetje komt maken om de zonsondergang gade te slaan. Mannen hullen zich in duikpakken om met een harpoen vissen en met name inktvissen te vangen, die in een visnet op hun heup worden geborgen. Interessant om te zien! ’s Nachts is het rustig. Wij slapen als een roos! Ondanks het feit, dat wij dichtbij het complex voor de verwerking van grondstoffen uit de mijn Candelaria zitten, waar schepen afmeren om de producten te laden om te transporteren. Volgens afspraak melden wij ons vóór de siësta bij de wasserij. De was zit nog in de droogtrommel. Alles wordt in de wasmand gedaan. De vrouw en Carla vouwen alles provisorisch op om in de boodschappentas te deponeren. Carla & Jan sluiten een deal: Jan gaat de supermarkt in om de voorraad in de camper aan te vullen, terwijl Carla het warme wasgoed in de camper opvouwt, zodat de schone was vanavond voor het naar bed gaan in de kast kan worden opgeborgen. Alle twee de karweien zijn ongeveer tegelijkertijd geklaard! Samen lunchen vóór wij Caldera verlaten. Gereed! Wij verlaten de kust en rijden landinwaarts…
[userId] => 347276
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5056253
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2029
[author] =>
[cityName] => Caldera
[travelId] => 506620
[travelTitle] => Een overzee's avontuur
[travelTitleSlugified] => een-overzee-s-avontuur
[dateDepart] => 2016-10-10
[dateReturn] => 2017-08-27
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,caldera
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/347/276_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gegeten-en-gedronken
)
[54] => stdClass Object
(
[username] => CarlametJan
[datePublication] => 2019-05-19
[title] => Bar en Boos
[message] => Wij nemen de route rond La Paz. Een witte Jezusfiguur boven op de rotsen spreidt zijn armen uit om ons zijn zegen mee te geven op onze reis. Het is buitengewoon genieten om de route via Achocalla te rijden. Het landschap is zo mooi en indrukwekkend! Wij tanken in het dorp, rijden verder en genieten van alles wat wij onderweg ontdekken. Voor ons rijdt een Nissan met staand een gezin achterop. Aan de kant staat een kraam, waar je kaas en tuinbonen kunt kopen. Er wordt een drie verdiepingen hoog huis gebouwd met vele ramen. Bij elk raam hangt op de buitenmuur een boeket bloemen. Ten teken, dat de ruwbouw gereed is en men met de afwerking kan starten? Of dienen de bloemstukken de boze geesten buiten de deur te houden en Ekeko, de huisgod, gunstig te stemmen overeenkomstig de Aymara waarden? Als je iets aanschaft hoort een bevoegde de aankoop te zegenen. Bloemen worden voor een ceremonie als deze specifiek aangeschaft. In ieder geval ziet het er feestelijk uit! Hoe het ook zij… Hout in allerlei soorten en afmetingen te koop. Tapijt te kust en te keur…De boer leidt zijn paard ruim langs de overkant, zodat het paard niet opschrikt van de ijzerwerker, die voor zijn werkplaats bezig is. Aan een paal hangt een grote pop, gehuld in een overall, om het kwaad te verjagen en de mensen, die in deze omgeving wonen, te beschermen. Op vele plaatsen in Bolivia zie je deze poppen hangen. De eerste hebben wij onderweg naar het hotel van Frederic buiten Tarija gezien…Wij hadden toen geen idee, waarom er zoiets aan een lantaarnpaal hing. De schoenmaakster,< ja een vrouw!>, zit achter de machine te wachten op een klus. Gewoon buiten langs de weg. Naast elkaar aan de waslijn hangen de specifieke lagen van de cirkelrokken van de boerenvrouwen. Officieel draag je acht rokken over elkaar, als ik mij goed herinner, wat ons is verteld. Door de hoogte is het koud en kan je jezelf goed warm houden door laagjes te dragen. Het blijkt, dat er doordeweekse kleding is, specifieke feestkleding en zondagse kleding. De wijde gerimpelde rokken doen denken aan de petticoattijd van 60 jaar terug! De zon begeleidt ons. Het lijkt er echter op, alsof de wolken achter ons oprukken. Kort voor wij het tweede tolstation bereiken, hebben wij een terugblik op het gebied, waar wij vandaan komen. Aardedonker! Een regengordijn! De helderblauwe lucht verandert zienderogen in een vaalgrijze hemel. Wij boffen, want de regen haalt ons niet in! Bij de rotonde ontmoeten wij een overvolle vuilniswagen en vuilnismannen, die grijnzen als ze bemerken, dat ze op de foto worden gezet, wanneer zij een doek op de grond leggen, hierop de losse vuilnis deponeren, de punten beet pakken en met een zwaai de vuilnis op de wagen doen belanden. Een kunst! Een van de mannen draagt een gezichtskapje om zijn gezicht te beschermen. De anderen niet. Zo te zien geen frisse job! Een marktvrouw staat aan de overzijde de mannen op te wachten, waarop zij de vuilnis van haar overnemen, die met een zwaai van ervaring op de wagen beland. Zij gaan op de zijkant van de wagen zitten en zwaaien ten afscheid naar ons. Wij moeten een kort gedeelte door de buitenwijken van de stad rijden, waar kleurrijke panden staan, maar eveneens bedrijfsgebouwen, woonhuizen, werkplaatsen en stalletjes. Genoeg te zien en op je netvlies te laten beklijven. Het is echter goed opletten! Beter niet in de rechterrij te rijden, want om de klapscheet wordt abrupt gestopt als een klant zich meldt of iemand wil uitstappen. Rechts is de rij van minibusjes, collectivo’s, trufi’s, radiotaxi’s en autobussen, die zich met het vervoer van personen bezighouden. Met zo’n zwaargewicht als de Unimog, kan je niet gemakkelijk plotseling remmen en snel optrekken. Dat bezorgt de medeweggebruikers een hoop ergernis en veroorzaakt gevaarlijke situaties. Dus rijden wij gewoon op de linkerbaan! Wie haast heeft, passeert ons rechts en piept voor ons. Een prima oplossing! Het bevordert de groene stroom en doorstroming! Dit druist eerlijk gezegd enigszins in tegen Jan zijn fatsoenregels, maar geleidelijk aan turnt hij om op aandringen van Carla. Hij moet toegeven dat het soepeler rijdt… Wij volgen Bolivia Route 1 richting Oruro. De bebouwing neemt langzamerhand af, maar de vuilnis in de berm neemt toe! Ontzettend veel bergen vuil! Hebben de mensen de laatste weken alles hier gedumpt?! Echt een zooi! Buiten de stad liggen langs de route vele dorpen met loopbruggen over de weg, maar langzamerhand worden de dorpen kleiner van omvang en komen steeds verder uit elkaar te liggen. Alleen duurt het ontzettend lang, eer de hoeveelheid vuilnis afneemt langs de weg. Wij wachten tot er zich eindelijk een landweggetje aandient naar een klein dorpje, waar niet zoveel vuilnis zichtbaar is. Het is niet helemaal schoon, maar dan moeten wij nóg verder rijden. Wij hebben trek! Lunchen tussen de vuilnis vinden wij echt niets! Ook al eten wij binnen! Een herder loopt verderop met zijn schapen en kijkt zijn ogen uit, terwijl hij onze wagen bewondert. Prompt hebben wíj natuurlijk schapenpoep onder onze schoenen. Dat heb je als je niet in de vuilnis wilt parkeren… Wij continueren Bolivia Route 1 om bij Patacamaya eerst diesel te tanken om vervolgens over te gaan op Bolivia Route 4. Bij het tankstation spreken wij af 6 Bolivianos per liter te betalen. Als Jan afrekent krijgt hij wisselgeld terug van 8 Bolivianos per liter. Echter Carla heeft de kosten en het wisselgeld berekend. Jan weet, hoeveel hij terug moet krijgen, want wij kunnen niet passen! Wat een truc! Jan eist het correcte bedrag en krijgt het na enige moeite. Met een big smile overhandigt de jonge tankbediende het juiste wisselgeld. Je kunt het allicht proberen, maar een fooi zit er door dit geintje absoluut niet voor hem in! Eigen schuld dikke bult! Voor onze neus staat nu een tractor geparkeerd om te tanken. Aan de andere kant van de pomp zit nog steeds een jongeman boven op een tankauto, om via de vulopeningen bovenop, alle compartimenten van de tankwagen te vullen. Hij gaat vast en zeker naar moeilijk bereikbare dorpen om ze van brandstof te voorzien. Gelukkig, dat wij gekeerd hebben en van wachtrij gewisseld hebben. Anders stonden wij nog op diesel te wachten! Wij verlaten het stadje en genieten van het prachtige landschap, waarin Chullpa’s opdoemen. Verscheidene Aymara groepen hebben in het verleden een graftoren of mausoleum gebouwd om de gemummificeerde overblijfselen van een vooraanstaand persoon of persoon met hoog aanzien binnen hun gemeenschap, onder te brengen. Deze torens werden van leem of klei gebouwd. Doorgaans met een opening in de vorm van een bijenkorf naar het oosten gericht, waar de zon opkomt. De persoon werd in foetushouding in doeken gewikkeld en kreeg verschillende persoonlijke bezittingen mee. Sommige gemeenschappen openden op feestdagen als ritueel de Chullpa’s van hun voorvaderen om hen offers te brengen. Het schijnt, dat de Chipaya deze rituelen nog in ere houden. De meeste mummies zijn tegenwoordig in musea ondergebracht, met name in het antropologisch museum in Oruro. De lege graftorens zijn karakteristiek voor het landschap langs de route, die wij volgen op weg naar Vulkaan Sajama, waarlangs men de grootste concentratie van dit soort mausolea vindt. Echter ook rond Lago Poopo en in het Lauca circuit vindt men Chullpa’s. Kleine dorpjes passeren wij, waar rondom verschillende gewassen groeien en vicuna’s en lama’s worden gehoed. Twee kinderen wandelen langs de kant van de weg met hun lama aan een leidsel om het dier naar huis te brengen. Drie vrouwen op een rijtje in fraaie kleurrijke kleding, wat zo typerend is voor Bolivia. Het landschap verandert. Steeds meer klimmen en dalen, terwijl de rotsen grilliger vormen krijgen door uitslijten van water en wind. Schitterend om gade te slaan. De dreigende lucht haalt ons nu toch in. Donkere wolken pakken zich rondom samen. De regen laat niet meer op zich wachten. Het meeste verkeer laat zich niet door de regen beïnvloeden. Zij nemen geen snelheid terug en passeren ons in volle vaart ongeacht de bochten en onoverzichtelijke trajecten. Wij zeggen tegen elkaar, dat zij hoge risico’s nemen en een ander in gevaar brengen. Niet veel verder is het raak. De blauwe vrachtwagen met aanhanger is geslipt in de bocht, eruit gevlogen en staat nu achterste voren tegenover ons in het veld geparkeerd. Cabine en aanhanger in een hoek van 90 graden. Beschadigd! Diep in de aarde. Zonder hulp komen ze er niet uit… Beiden zijn er zo te zien zelf heelhuids uitgekomen, maar zij hebben ons net als idioten gepasseerd en ons gesneden! Het is dat Jan adequaat heeft gereageerd, knoeperhard heeft geremd, waardoor het voor ons goed is afgelopen! Echter voor hun niet! Zij mogen het nu zelf uitzoeken! Levensgevaarlijk om in de regen in deze onoverzichtelijke bocht hun te helpen… Voor óns is er absoluut geen plek om veilig te stoppen. Ze mogen wachten tot het morgen droog is en helder. Iemand zal hen helpen, maar dat kan even duren. Hun cabine is in elk geval intact om hen beschutting te bieden. Het klinkt misschien hard, maar door sommigen wordt als dwazen gereden, waardoor je zelf maar één ding wilt: overleven! Eerlijk is eerlijk: na deze ervaring rijden wij niet echt lekker meer! Heel plezierig als wij de noordelijke entree bereiken van Nationaal Park Sajama! De vulkaan Sajama, 6542m hoog, is deels te zien, maar ligt gedeeltelijk in de wolken. Wij zoeken met zorg voor de muur een beschut plekje uit om de wagen te parkeren. De wind is opgestoken, terwijl het nog steeds regent. We staan op 4016 m hoogte, dus het zal koud zijn vannacht! Wanneer wij zitten te eten stopt een politieauto naast ons. Zij kloppen aan alle kanten op de auto. Jan opent de deur en beantwoordt hun vragen. Zij willen graag weten met hoeveel personen wij zijn en wat onze plannen zijn. Wij hopen morgen rond de vulkaan te kunnen rijden, wat prachtig moet zijn, om erna naar de grens door te rijden. De rondweg is goed te rijden vertellen de mannen en het is prima als wij hier overnachten. Zij vertrekken na ons een goede reis te hebben gewenst. Prettig, dat zij een oogje in het zeil houden! Jan probeert de kachel aan te steken, maar dit lukt niet door de hoogte! Sinds de eerste nacht in La Paz, toen Jan niet van de kou kon slapen en midden in de nacht een slaapzak tevoorschijn heeft gehaald, ligt deze slaapzak aan het voeteneinde om ’s nachts eventueel over ons dekbed heen te leggen, als wij kou hebben. Om 8.45 uur kruipen wij ons bed in! Met recht met de kippen op stok! De enige remedie om geen kou te lijden! Winterpyjama’s in de kast opgezocht en bedsokken aan! Alle beetjes helpen! Het koelt af tot 4 graden Celsius gedurende de nacht! De volgende morgen is alles in nevel gehuld. Geen zicht! Het heeft geen zin om de weg rond de vulkaan te rijden als je niets kunt zien. Bovendien regent het nog steeds, waardoor de onverharde weg een verschrikkelijk modderpoel kan zijn geworden. Wij laten ons plan varen en vertrekken richting grens. In Tambo Quemado voegen wij ons in de rij om te tanken, daar er voorlopig geen tankstation zal zijn. Wij parkeren onze wagen bij het Boliviaanse grensstation, maar worden doorverwezen. Wanneer je Bolivia verlaat, moet je doorrijden naar Paso Chungará op 4660m hoogte, waar een groot nieuw gebouw met een overkapte parkeerplaats is neergezet, waarin zowel de Boliviaanse immigratie en douane zetelen om uit te checken als de Chileense immigratie, douane en SAGcontrole om Chili binnen te gaan. Echter van Chili naar Bolivia reizen, werkt nog op de oude manier in de oude gebouwtjes. Een nieuw terrein boven op de ontzettend koude pas wordt bouwrijp gemaakt om het andere gebouw te kunnen bouwen plus een enorm parkeerterrein voor de vele vrachtwagens die deze pas gebruiken. Wij passeren het oude gebouwtje van de Bolivianen, wat niet meer in gebruik is, om evenals de vele vrachtauto’s voor ons door te rijden, de steile helling op. Telkens weer een klein stukje verder…Grote zwarte rookpluimen achterlatend op deze hoogte… Wij vormen een enorm lange rij! De hele omgeving is in nevel gehuld. Het is berenkoud! Aan onze rechterzijde tekenen zich hoge vulkanen af, waarvan een groot gedeelte met sneeuw is bedekt, maar waar eveneens gletsjers zichtbaar zijn, wanneer de geniepige koude wind de wolken opjaagt en er telkens een ander gedeelte van de vulkaan zichtbaar wordt. Als de nevel aan onze linkerzijde wat optrekt blijken zich aan die kant eveneens hoge toppen te bevinden. Wanneer het helder weer is, moet het hier prachtig zijn! Nu krijgen wij er niet veel van mee! Wanneer wij bij het nieuwe gebouw arriveren, moet het vrachtverkeer rechts houden en blijken wij de overkapping in te moeten rijden en onze wagen in een parkeervak neer te moeten zetten. In eerste instantie melden wij ons bij de Boliviaanse immigratie in de rechterflank van het gebouw. Waar ons visumbriefje is?! Dat hebben wij in Corbija niet ontvangen. Alleen een stempel in ons paspoort. Mmm! Onze verklaring wordt geaccepteerd. Een nieuwe stempel wordt in ons paspoort gezet, dat wij Bolivia per heden verlaten. Op naar de douane met onze papieren om de auto uit te klaren. Dat kost wat meer werk op de computer, maar ook dat lukt. Nu naar de Chileense immigratie met ons paspoort. Wij krijgen een nieuw inreisstempel. Echter om de auto in te klaren is het een heel gedoe. De dame in kwestie vertelt ons in het Spaans over een nieuwe regeling, maar wij begrijpen haar niet. Een van de SAGcontrole, die wat Engels spreekt tussen het Spaans door, wordt erbij geroepen en een collega van hem. Op hun aanwijzing verzamelen wij de vereiste attributen. Wij blijken reistassen, rugzakken, boodschappentassen en handbagage uit de auto te moeten gaan halen en op een vliegveldkarretje naar binnen te moeten rijden. Men heeft een nieuwe scanner geïnstalleerd. Alles moet door de scanner! Tien man bestudeert onze bagage.... Werkelijk: zij hebben niets te doen en hangen maar wat op een stoel met hun mobiel! Eenmaal goedgekeurd, moet Carla alles in de auto gaan opbergen, wanneer zij in de warme hal op Jan staat te wachten, terwijl Jan de auto moet gaan inklaren. Prettiger om met zijn tweeën te doen, want Carla moet wel op de tank klimmen om de spullen naar binnen te krijgen. Dit kost werkelijk inspanning op deze hoogte op onze leeftijd. Telkens even uitrusten van al het gehijg. Dat gaat niet in je koude kleren zitten! Auto ingeklaard! Bagage in de auto! Het formulier voor de SAG invullen: ja wij hebben voedsel in de auto. Vertel maar en laat maar zien, wat er in de koelkast ligt. De man is schappelijk. Wij mogen op het perron opeten wat wij willen en daarna inleveren, wat nog over is. Door de diarree van de afgelopen dagen hebben wij niet alles kunnen opeten en resteren tomaten, avocado, tuinbonen, wortelen, uien en aardappelen. Daar gaat ons warme eten voor vanavond, zeggen wij tegen hem. Gewoon in Putre boodschappen doen, antwoordt hij. Nieuwe regels en voorbeeld stellen voor zijn collega naast hem? Carla denkt, dat de man, die het woord voert, vorig jaar in Arica ons heeft gecontroleerd tezamen met een vrouw, die veel vriendelijker was dan hij. Voor wij uit elkaar gaan, voegt hij Carla toe, dat ze Spaans moet leren, zodat ze begrijpt wat zij vragen en zeggen. Als Carla antwoordt, dat het niet simpel is om op onze leeftijd een nieuwe taal je eigen te maken, bindt hij in. Kent Carla toch nog een beetje Spaans, merkt hij op. Pak maar in! Letterlijk en figuurlijk! Dit is echt een waardeloze grenspassage! Waarom vertikt hij om Engels te spreken, wanneer mensen hem niet goed begrijpen? Wie weet heeft zijn Engels het niveau van ons Spaans… Ondertussen is het laat in de middag. Putre halen wij vandaag niet! Wij rijden het grensstation uit Ruta 11CH op, langs het Lago Chungará, waar wij stoppen en met de verrekijker de flamingo’s kunnen zien. Schimmig met de telelens. Jammer! Te weinig licht door het donkere weer voor foto’s, maar eveneens om de omgeving te kunnen bewonderen! Er wordt een nieuwe weg aangelegd, die nog niet gereed is en niet gemarkeerd is. Goed opletten, waar wij moeten rijden. Wij belanden in de regen, die even later overgaat in sneeuw. Een wonderlijke gewaarwording! Het is hier zomer! Het is nog steeds ijzig koud, wanneer wij langs Laguna Cotacotani rijden en aan de overzijde vaag hoge toppen zien! Het oude complex van het voormalig Chileens grenskantoor ligt er verlaten bij. Jan heeft op iOverland een plekje gezien in Parinacota in het Lauca District om te overnachten. De weg ernaar toe is in abominabele conditie en voert ons omlaag. De plek in het dorpje is ongeschikt voor onze auto. Carla heeft het er niet op om hier in deze contreien te verblijven. Wat als het harder gaat regenen?! Zij wil terug naar de goede weg en op zoek naar een andere plek. Wij besluiten wanneer wij de Mirador Payachata bereiken, vanwaar wij Vulkaan Pomerape en Parinacota zouden moeten kunnen zien, dit uitzichtpunt als overnachtingsplaats te gebruiken. Het is hoog: 4387m! Het zal koud zijn vannacht. Vanavond vroeg naar bed! Vandaag gaan wij niet samen één slaapzak delen. Wij halen de tweede slaapzak tevoorschijn, zodat wij elk ons eigen dekbed plus slaapzak hebben om ons te wapenen tegen de kou, want de kachel doet het natuurlijk wederom niet door de hoogte… Ingepakt als Eskimo’s zijn wij bestand tegen de koude en slapen wij veel beter dan gister. Het is 1 graad Celsius! Dom, dat wij gister niet de moeite hebben genomen om de tweede slaapzak erbij te pakken… Wanneer wij de volgende ochtend klaar zijn met de wagen, genieten wij van het zonnetje en de nevel, die langzamerhand optrekt door de warmte van de zon, waardoor steeds meer toppen zichtbaar worden. Een prachtig uitzicht op alles wat wij gister gemist hebben! De flamingo’s kunnen wij van hier helaas niet zien! Echter wel een lange rij vrachtwagens! Moeten zij zo lang wachten tot zij toestemming krijgen door te rijden? Dat is balen voor de chauffeurs! Wij moeten wennen aan het nieuwe tijdsverschil met Nederland, wat van 3 uur is overgegaan naar 4 uur tijdsverschil. Komen wij ergens aan, dan gaan ze in Nederland bijna naar bed of liggen er al in. Dat kost nadenken! Het is buitengewoon rustig op de weg vanochtend. Er passeren wat wegwerkersauto’s, maar daar blijft het tot beperkt. Op het gemak vervolgen wij de Ruta del Desierto en houden opnieuw halt bij de volgende Mirador Cerros Tutelares, vanwaar je een rij vulkanen kunt zien. Schitterend! Wat een bof, dat het zonnetje schijnt! Wij zien zelfs heel even de top vrij van de belangrijkste op dit rijtje! Als wij de route vervolgen is er een afslag naar Putre binnendoor, vanwaar wij prachtige vergezichten hebben. Het is een bijster smal steil landweggetje met haarspeldbochten in een deplorabele toestand, maar het weggetje houdt onze wagen. Gelukkig maar! Putre is een lieflijk dorpje met smalle straatjes. Ontzettend toeristisch! Overal lopen toeristen, zijn winkeltjes geënt op toeristen vol souvenirs, kantoortjes waar je excursies kunt boeken om de omgeving te voet te verkennen en zijn er plenty adresjes om te slapen. Wij gaan op zoek naar een bakker, vragen in een klein winkeltje om brood, maar krijgen nul op het rekwest. Er is aan de rand van het centrum een vrij grote legerplaats in verband met het aangrenzende Bolivia en Peru. In het centrum vinden wij een bank om te pinnen! Een geldopname is gekoppeld aan een maximumbedrag vanwege de vele toeristen. In de wijde omtrek is geen andere bank! Ja, in Arica! Vandaar! Wij zijn blij, dat wij Chileens geld hebben! Jan heeft genoeg van het zoeken naar brood en besluit het brood uit de vriezer te gebruiken. Wij verlaten het dorp en passeren een kleurrijk beeld van een man, die met zijn muilezel en hond via de bergpaden vracht vervoert. In deze omgeving wordt sinds jaar en dag alfalfa of luzerne voor de lama’s, schapen en ander vee gekweekt op terrassen, omzoomd door muurtjes. Vanuit de hoogte kijken wij tijdens de lunch neer op het dal, waar Putre in gelegen is. Een prachtig vergezicht! Na de lunch vervolgen wij de CH11 en genieten van het landschap met klimmen en afdalingen gepaardgaande met de nodige haarspeldbochten. In de diepte zien wij vanaf de Mirador Socoroma liggen met een oud kerkje en wij besluiten het dorp te bezoeken, omdat het een buitengewoon lief dorp moet zijn. Echter plots lijkt het alsof er een grote witte deken wordt uitgerold… Wij rijden in een dikke mist, die alleen maar toeneemt. Het dal, waar het dorp moet liggen is onzichtbaar! Het heeft geen zin om dit uitstapje te maken! Jammer! Wij continueren onze weg in dikke mist. Even zo snel als de mist is komen opzetten, verdwijnt de mist kilometers verder. Wanneer wij Zapahuira bereiken, besluiten wij de Ruta de las Misiones, de A31, te volgen. Dit moet een prachtige route zijn. Wanneer wij enkele kilometers hebben gereden ontmoeten wij twee tegenliggers, waarvan de voorste auto stopt om Jan te vragen, wat hij van plan is te gaan doen. Jan antwoordt, dat wij de Ruta de las Misiones willen rijden. De man stort een heel verhaal over Jan zijn hoofd uit, maar wij verstaan hem niet. De man schudt meewarig zijn hoofd, terwijl hij naar ons en onze auto kijkt! Wat probeert hij ons duidelijk te maken? Elk vervolgt zijn eigen pad. Jan en Carla spreken af, dat als het beter is om te keren, wij dat zullen doen. Wij rijden verder, passeren het dorp Murmuntani, bereiken de elektriciteitscentrale en het dorp Chapiquina. Wij zien een overvloed van cactussen op ons pad. Een bord waarschuwt ons, dat wij een bergachtig gebied met rivieren binnengaan. Langs twee mannen die het land bewerken en naar ons wuiven. Een aanhanger staat op de weg geparkeerd. Krap, maar wij kunnen passeren. Meteen erachter een bergbeek, die wij moeten doorsteken. Wij rijden door Parque Nacional Lauca en genieten van prachtige vergezichten. Verwijzingen naar dorpjes met oude kerkjes met lemen wanden. Deze afslagen nemen, lijkt ons niet verstandig. Wij merken op, dat water kleine aardverschuivingen heeft teweeggebracht. Wij kunnen rijden, maar houden de zaak goed in de smiezen, want wij willen geen onnodige risico’s nemen. Voor ons doemt een rivier op, die wij moeten kruisen. Een shovel is bezig. Het blijkt, dat het water zoveel kracht heeft, dat er een behoorlijk gat is ontstaan, wat hij aan het dichten is. Aan de overzijde staan auto’s en mensen de klus gade te slaan. Op een gegeven moment mogen wij de rivier oversteken en worden door een van de wegwerkers aan de overzijde ingelicht over de toestand verderop. Wij kunnen slechts doorrijden tot Belén. Het is niet mogelijk te continueren via Tignamar richting Codpa. Over een maand is dat gebied pas weer toegankelijk… Hij adviseert ons terug te keren. Gekeerd ter plekke en weer door de rivier! Je voelt de kracht van de bergstroom. Geruststellend om weer aan de overkant de weg op te rijden! Misschien heeft de man aan het begin van de weg dit geprobeerd aan ons te vertellen… In elk geval hebben wij van dit ritje genoten: een ontzettend mooi achterland! Jammer, dat wij de route niet uit kunnen rijden. Terug in Zapahuira rijden wij de Tambo voorbij en zoeken de overnachtingsplaats op, die aan de achterzijde moet zijn. Uit het zicht van het passerend verkeer. Wij staan daar prachtig en hebben zelfs een bijzonder sterk signaal om bericht te sturen naar de kinderen, waar wij overnachten, door de mast aan de overkant van de weg. Wij verbazen ons over de verlatenheid en rust, wanneer wij op de CH11 uitkomen. Het is in schril contrast met de wachtrijen bij de grens. Waar zijn al die vrachtwagens? Alleen af en toe een wegwerkerspick-up of een politiewagen… Wij slapen heerlijk! Wanneer Jan ’s ochtends de Pan American site raadpleegt worden wij wijzer. Niet ver van ons verwijderd is de CH11 in het Quebrada de Cardones ten gevolge van de hevige regenval in het hoge gebergte ondermijnd en deels weggeslagen ter hoogte van km70. Wij gissen dat men met man en macht bezig is een tijdelijke doorgang te creëren. Dit is de reden, waarom er ternauwernood verkeer op de CH11 is! Dit verklaart eveneens de rij vrachtwagens, die wij gisterochtend in de verte bij het oude Chileense grensstation zagen staan! De weg is afgesloten! In feite zitten wij nu opgesloten! Er zijn slechts drie richtingen normaliter beschikbaar: de Ruta de las Missiones, de A31/35, en Ruta CH11 richting Arica, welke richtingen op dit moment afgesloten zijn, doordat beide wegen door wateroverlast deels zijn verwoest en de CH11 terug naar Bolivia. Wij maken onze gedachten op. Lopen wij gevaar als wij op deze overnachtingsplaats meerdere dagen doorbrengen, in het bijzonder als het dagen aan een stuk boven in de bergen heel erg hard blijft regenen?? Wij menen, dat wij op een veilige plek staan en geen risico lopen. Wij hebben genoeg te eten en te drinken. Mede door het goede bereik door de nabije mast kunnen wij de kinderen goed informeren en zelf informatie inwinnen. Bovendien passeren regelmatig politiewagens, die wij kunnen aanhouden voor informatie. Jan heeft op Maps.me gekeken en op de Pan American site de vraag gesteld of iemand weet hoe de staat is van de A-191, of wij die weg zouden kunnen rijden als die bereikbaar is. Niemand kan hier antwoord op geven. Carla meent verkeer te horen. Wij zien niets dan één keer politie en één wegwerkersauto, wanneer wij Tambo de Zapahuira bekijken en de informatie lezen. De Tambo, stammend uit de Incatijd, is in feite een machtsmiddel om door controle van de passerende karavanen de goederenstroom te beheersen door tol te heffen. Men heeft scherven gevonden, die deze bewering staven. Vicuna’s komen nieuwsgierig bij ons kijken. Of zijn het guanaco’s? Zo moeilijk om ze uit elkaar te houden! Ze lijken veel op elkaar, maar de guanaco’s zijn wat groter en zwaarder dan de ranke vicuna’s en leven hoofdzakelijk in Argentinië, terwijl de vicuna’s goed boven de 4000m kunnen leven. Eigenlijk zijn wij heel nieuwsgierig, waar de ellende van de woestenij begint. Wij besluiten op onderzoek uit te gaan en rijden richting Arica. Aan onze linkerzijde is de Pukara Copaquilla, een oude vesting, gebouwd om de landerijen en de bevolking beneden in het dal te beschermen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het dal. Weg A-141 voert naar het dorp beneden en levert schitterende vergezichten! Tot onze verbazing stuiten wij op een uitzonderlijke camping aan de rechterzijde in Pueblo de Mallku op 3167m hoogte en gesitueerd bij km88. Wij stoppen om camping Astronomia te bekijken. Het is een alternatief geheel. Gebouwd rond een oude treinwagon, die vroeger bij de mijn beneden in bedrijf was. Een Franse fietser heeft hier overnacht, omdat hij door het slechte weer is overvallen. Al zijn spullen en hijzelf waren drijfnat. Zijn tent en slaapzak hangen nog te drogen in het zonnetje. Een vriendelijk jong stel heeft het opgezet. Het ziet er echt heel leuk uit! Wij drinken een glas mate van kruiden, die het jonge stel zelf combineren. Wij roeren met het staafje , maar worden gecorrigeerd en geleerd om als een rietje te gebruiken, waardoor je geen kruiden in je mond krijgt. Zo, nooit eerder ons verteld in al die maanden! Eindelijk weten wij hoe dit te gebruiken… Vermakelijk! Het jonge stel kan ons niet informeren over het traject vóór ons. Zij weten, dat je er niet door kan en daar houdt het mee op! Plots komen er auto’s uit de richting van Arica… Dan rijden wij verder, besluiten wij, om polshoogte te nemen. Niet zoveel kilometers verwijderd van de camping zien we, dat men de rijweg op meerdere plaatsen recent met de shovel van modder en stenen heeft ontdaan. Langs de kant van de weg staat een bord, wat aandacht vraagt voor de cactus in de vorm van een kandelaar om die te beschermen. Deze soort cactus vind je met name op 2500-2800m hoogte. De rijweg is links en rechts ondermijnd. Wij rijden langzaam over die delen, die zo te zien stevig genoeg zijn om ons te dragen. Wat verder stuiten wij op een lange rij vrachtwagens, die stilstaan en wachten. Wij kunnen vanaf onze plaats in de rij zien, dat er een lange vrachtwagen met aanhanger vastzit en kennelijk niet voor- of achteruit kan, omdat de overspanning te lang is en hij met zijn bodem op de keien in de rivier vastzit. Het duurt heel lang eer hij vrijkomt, nadat er van elders een shovel is gearriveerd om te assisteren, waarna de rivierbedding min of meer wordt aangepast, zodat de lorries gemakkelijker de bypass kunnen nemen, omdat het water een bres in de weg heeft geslagen bij km70! Wij zijn lange tijd hier zoet! Rijden weer langzaam een stukje weg in konvooi tot wij op een nieuwe bypass stuiten, wat wederom veel tijd vergt om deze te nemen. De Franse fietser ziet ons in de rij staan geparkeerd, wachtend op onze beurt. Ondertussen is het uren geleden, dat wij hem hebben achtergelaten op de camping met zijn spulletjes, die nog niet geheel droog waren. Het blijkt, dat vanuit de hoge bergen rondom La Paz de wegen dalen, waardoor het voor fietsers geweldig is om deze trajecten te volgen. Kennelijk een makkie! De Fransman stoot een brul uit en suist ons voorbij! Ons verbluft achterlatend! Het is nu wel ingewikkeld voor hem om de rivierbedding te doorkruisen, maar hij heeft hiervoor alle tijd en gelegenheid…. Wij zien hem niet weer…Voor ons staat een truck, die voorheen heeft gereden voor F.Gering in Landgraaf en op de achterzijde de Brandenburger Toren ter versiering heeft. Zot om zoiets hier tegen te komen! De chauffeurs hebben evenals wij trek. Wij genieten van een boterhammetje. De chauffeurs maken dankbaar gebruik van de kleine personenauto’s, die uit het niets opdoemen met witte koelboxen met warme happen in witte bakjes om het eten warm te houden. Big business! In een vloek en een zucht zijn ze uitverkocht en keren om nieuwe voorraad aan te rukken! De allerlaatste omleiding is een heel lange, want hier is echt een groot diep lang gat geslagen in het wegdek!!! Wat een grenzeloze brute kracht heeft hier een ravage veroorzaakt!!! Wat een ontzettend moeilijke opgave voor een land om hiermee om te gaan. Bovendien kost dit gigantisch veel geld, energie, moeite en tijd om te herstellen. Wij zien op dit punt de afslag naar weg A-191 naar Cuesta el Aguila. In onbruik geraakt door de verwoestende werking van de hevige regenval….Daadwerkelijk is ruim 20 kilometer rijweg min of meer vernield! Na alle bypasses stuiten wij op een enorm lange rij wachtende vrachtwagens vanuit Arica, waarvan de chauffeurs en bijrijders met hun ziel onder de arm ons gadeslaan. Mistroostige blikken kijken ons aan. Velen zijn op hun mobiel bezig. Sommigen zitten in de schaduw onder de vrachtwagen of op een berg zand in de berm om goed zicht te hebben op wat er opdoet. Hangen tegen de wagen of zitten in de cabine. Zij boffen aan de ene kant, want in deze vallei wordt door Engie een groot zonnepanelenpark aangelegd, waarvoor infrastructuur is ontwikkeld en er een grote zendmast staat. Het aantal vrachtwagens is niet te tellen! Het is één lange rij! Kennelijk zijn in Arica de vrachtwagens later aan de kant gezet dan bij Chungará, want wij hebben niet in zo’n lange rij gestaan, gewacht en stapvoets gereden vóór km70 en het traject erna, tot wij de queue tegenliggers ontmoeten. Bijna aan het eind van de rij wagens valt ons oog op de naam Westra op een truck. We zijn Hollanders en we blijven Hollanders… Wij hebben geen idee hoeveel tijd wij op dit traject hebben doorgebracht. Vele uren! Een mens weet niet wat hem te wachten staat als je dit traversé ingaat. Links en rechts en voor ons is de chaos zo groot, dat het natuurgeweld ons imponeert en ons stil maakt. De donkere dreigende lucht bekijk je met andere ogen. Alsjeblieft nu geen regen, terwijl wij hier in het Quebrada slechts langzaam vorderen, doordat wij meer stilstaan dan rijden… Natuurgeweld is indrukwekkend en min of meer beangstigend! Spanning houdt ons in de ban. Een mens wil slechts een veilig heenkomen! Een gevoel van opluchting komt over ons heen als wij de rij wachtenden achter ons laten en weer normaal kunnen rijden. Een gevoel van schaamte bevangt ons. Het is echter de realiteit. Wij beginnen de Cruce Longitudinal Loma Lluta: eerst klimmen en daarna een heel lange afdaling met haarspeldbochten. Prachtige vergezichten op het grijswitte gebergte! Een kleine vrachtwagen in de berm bij een gedenksteen ter herinnering aan een vrachtwagenchauffeur, die hier verongelukt is, symboliseert het roekeloze gedrag van vele chauffeurs. Er wordt door een aantal te hard gereden en op onverantwoorde wijze ingehaald. Telkens weer zijn er noodbanen voorhanden voor het geval dat de remmen niet goed werken. Een geweldige uitvinding! Aan de sporen in het grind te zien wordt er regelmatig gebruik van gemaakt… Wanneer wij vanaf de Mirador onderaan de afdaling in de Valle de Lluta het dorpje Linderos zien liggen, kiezen wij ervoor om hier te overnachten. Wij zijn beiden moe! Het is een enerverende dag geweest! Wij hebben het gehad voor vandaag! Tot onze verwondering zien wij langs het landweggetje conische torens tussen de agrarische landerijen. Het blijkt, dat zich hier een Hare Krishna gemeenschap heeft gevestigd, waar je kunt overnachten in de Ecolodge en wat kunt eten. Er is echter geen gelegenheid om met onze wagen het terrein op te rijden. Wij zijn te kolossaal. Bijna aan het eind van het landweggetje is echter een mooie parkeerplek op het grind naast de oude spoorlijn, vanwaar wij een prachtig zicht op de vallei hebben en op de vrachtwagens, die klimmen en dalen in dit surrealistische berglandschap. Voor de klimmers geen grap om achter die lange wachtrij aan te moeten sluiten als zij die lange helling hebben genomen… Het dorp Poconchile heeft een mooi kerkje zo te zien. Wij hebben helaas de afslag gemist. De weg is druk. Jan ziet het niet blinken te keren en terug te rijden. Het schijnt, dat er per dag meer dan 500 vrachtwagens over de CH11 rijden. Wij hebben ze niet geteld, maar wij kunnen beamen, dat wij eigenlijk door vrachtwagens worden omringd! Volgens ons is deze route voor Bolivia van vitaal belang! Op de weg naar Arica hopen wij de Lluta geogliefen op de kale hellingen te kunnen bewonderen. Opletten geblazen, want niet alles is hier zo bewegwijzerd als in Europa. Dit is echter best goed aangegeven met palen, voorzien van de verschillende figuren, die op de helling zijn te zien: een kikker, een adelaar, lama’s en mensfiguren, die getuigen van de karavaanroute naar Tiwanaku in Bolivia. Op twee plekken bekijken wij de geogliefen en drie putten de Rana, waar voorraden in werden bewaard. Inventief! In Arica rijden wij naar de supermarkt om boodschappen te doen. Het is ontzettend druk! Wij staan aan de kant van het parkeerterrein bij de ingang naar de parkeerkelder, want wij passen niet in de vakken en zeker niet in de kelder. Hierdoor een voortreffelijk zicht op wat er zich afspeelt. Hier wordt een spel gespeeld met autobumpers en achtergelaten winkelwagentjes, door de auto’s van en naar beneden en de gebruikers van de begane grond…. Onbegrijpelijk, dat niemand de moeite neemt om de karren opzij te rijden en weg te zetten, wanneer zij alle boodschappen in de auto hebben gedumpt! Als Jan terugkomt en onze kar is uitgeladen, neemt Carla de moeite om de karren op de rijbaan beet te pakken en ze stuk voor stuk in elkaar aan de kant te zetten, wanneer er één zo’n zet krijgt, dat de kar bijna tegen ons voorlicht dendert. Geen grap, als die kaduuk gaat! Een vrouw spreekt Carla aan, of wij water nodig hebben. Water, drinkwater in grote verpakking, dat heeft Jan toch net gekocht! Nee, zij bedoelt om de watertank te vullen om de kraan te kunnen gebruiken… Ja, inderdaad moeten wij onze watertank nog vullen. Zij wijst naar een rode personenauto, volg ons maar… Zo rijden wij achter een wildvreemde rode auto aan met een beetje dubbel gevoel. Onterecht! Wat blijkt? Dit echtpaar is de trotse bezitter van een camper en weet uit ervaring, dat het niet simpel is om de watertank in het droge noorden van Chili te vullen. Wij vinden dat pas later uit, als men ons weigert water te verstrekken… Wat ontzettend vriendelijk van hen! De man belt ondertussen een Duitse vriend, die al jaren in Chili woont en reikt Jan de telefoon, waarop de vriend Jan uitlegt, dat in Chili in verschillende gebieden - code rood - geldt vanwege weggeslagen wegen door de enorme regenval in het hooggebergte. Een vriend van hem zit op de kustweg, Ruta 1, opgesloten ten zuiden van Iquique. Calama staat blank en is afgesloten. In San Pedro de Atacama regent het! Hij adviseert Jan van te voren aan politie en bevolking te vragen of trajecten toegankelijk zijn. Het echtpaar wil niets voor het verstrekte water hebben! Zij bieden zelfs aan, dat wij weer voor water mogen komen, als wij opnieuw in de buurt zijn. Wat behulpzaam zijn mensen! Wij bieden een kleine attentie uit Nederland aan, wat hen verrast, waarna wij afscheid van elkaar nemen. Hierna zoeken wij een tankstation op om diesel te tanken. Bevoorraad en wel verlaten wij de stad. Rond de gevangenis kunnen wij op de heuvel ten oosten van de weg geen geweldig groot reclamebord vinden, waarvoor 75.000 lege Coca Cola flessen zijn gebruikt! Het zou gaan om het grootste formaat ter wereld… Een halve gare heeft een drone daar laten vliegen om dit vast te leggen. De gevangenis vond dit niet plezant! Het zou wel eens de oorzaak kunnen zijn, waarom wij dit reuzegrote bord niet meer kunnen ontdekken… Wij zijn zo gefixeerd op het Colabord, dat wij de afslag vergeten naar de Azapa Valley, mede beïnvloed door onze hongerige magen. Hier bevindt zich het Archeologisch Museum San Miguel de Azapa, wat deels gewijd is aan de Chinchorro’s, een bevolkingsgroep bestaande uit kleine groepen, die zich in leven hielden door vissen en jagen en woonachtig waren langs de kust in Zuid Peru en Noord Chili. Langs de A31, waar wij vandaan zouden zijn gekomen, als wij de Missionroute hadden kunnen uitrijden, ter hoogte van de kruising met Ruta 5, stoppen wij om bij de Presencias Tutelares te lunchen. Enorme beelden in de verlatenheid, die onze aandacht opeisen. Fraaie verschijningen om te zien en te bekijken. De zon werpt schaduwen, wat interessant is, omdat het de houdingen een andere dimensie geeft dan met de bewolkte lucht, op het moment van arriveren, waardoor er als het ware bescherming van uitgaat. Jammer, dat er in vergelijking met vorig jaar geen parkeerterrein meer aanwezig is en er zo verschrikkelijk veel glas op het terrein ligt van met name kapotte bierflesjes. Misschien is dit de reden, waarom het parkeerterrein is verdwenen? Beelden bekeken, magen gevuld, hups in de auto om op tijd onze bestemming te bereiken. Quebrada de Vitor: een boeiend landschap! Vorig jaar hebben wij op dit traject Seabridge deelnemers van de Zuid Amerika reis ontmoet en vooral opgelet of wij twee auto’s zagen, die met ons de Aziëreis hebben gedaan. Kennelijk reeds als eersten gepasseerd, want wij hebben velen gezien, maar niet hen! Nu hebben wij alle tijd om op de omgeving te letten! Bij de verschillende Miradors stoppen wij en genieten van het uitzicht. Bij een van de Miradors wordt geduid, dat de Chinchorra’s in de Valle de Camarones hebben geleefd en wordt er meer informatie over hen verstrekt. Wij vinden dit interessant, want wij zijn op weg naar Caleta Camarones, waar wij vorig jaar eveneens hebben overnacht, waar rond 7000 voor Christus ook de Chinchorra’s hebben geleefd. Men heeft reeds enkele honderden Chinchorro mummies gevonden van verschillende leeftijden op verscheidene plaatsen. Het zijn de oudst bekende mummies in de wereld. Het mummificeren was niet voorbehouden aan een bepaalde groep, voor zover men dit heeft kunnen vaststellen. De gevolgde methode tijdens het mummificeren is in de loop der tijd wat gewijzigd, maar bestond uit een aantal stappen volgens een bepaald patroon. Opvallend is, dat sommige mummies herhaaldelijk opnieuw zijn geverfd, wat suggereert, dat de Chonchorro’s de mummies lang hebben bewaard of van de ene naar de andere plek hebben verplaatst. Aanvankelijk werd zwart mangaan gebruikt als kleurstof en later rode oker. Wanneer wij bij Cuya afslaan hebben wij mazzel dat wij van de douane mogen doorrijden. Wij parkeren evenals vorig jaar de wagen bij de keramiek beelden, die in dit dal zijn geplaatst ter herinnering aan de vondst van mummies van de Chinchorra’s. Ondanks de gierende wind horen wij nu de muziek vanuit de mummies, wat ons vorig jaar is ontgaan. Zingende beelden! Zeer symbolisch! De man laat een klokkenspel horen, terwijl de vrouw kreunt en steunt. Op de romp van de man vallen de visjes op in zijn onderbuik. Het hart van de vrouw wordt gevormd door een roos. Rechtsboven heeft zij 2 kinderen en in haar buik één kind. De longen worden weergegeven door veertjes. De kunstenaar heeft werkelijk heel creatief vorm gegeven aan deze twee mensfiguren! Boeiend om alle details te bekijken! Nog veel interessanter nu wij meer over de achtergrond van deze twee beelden te weten zijn gekomen! Er staat niets hier geschreven! Wij rijden door naar het strand om daar te overnachten. Helemaal niemand komen wij tegen! Geen mens zien wij bij de stallen in het dal. Geen vissers in het vissersdorpje. Het strand is afgekalfd en veel kleiner vergeleken met vorig jaar. Diepe geulen zijn ontstaan. Geen Chilenen, die het weekend zich hier verpozen. Carla wil hogerop het strand en niet zo dicht bij het water. ’s Avonds kan ze de slaap niet vatten. Onrustig, met visioenen van tsunami’s… Jan gaat ter geruststelling buiten naar de zee kijken, omdat de zee buldert, de golven hoog zijn en wij niet weten of het hoogste tij voorbij is. De zee trekt terug: het tij is gekeerd! Het zal eb worden. Jan oppert terug te rijden naar de zingende beelden om daar te slapen, maar Carla is nu toch meer gerustgesteld. Een kort nachtje! Dat wel! Jan heeft ‘s ochtends geen animo om het weggetje langs de rotsen te volgen om het Chinchorro beeld boven in de bocht te voet te bekijken. Te hoog klimmen en te ver! Veel te inspannend! Carla is nieuwsgierig of dat beeld ook zingt… Vorig jaar zijn wij zo dwaas geweest om dit weggetje langs de rotswand met de auto te rijden tot het havenplateau, daar op de ponton te moeten keren, omdat de buurman op het strand had gezegd, dat je zo’n mooi uitzicht zou hebben… Zeker waar! Echter een doodeng weggetje! Doen we nooit weer! Wie weet komen we ooit nog te weten of het beeld boven op de rots evenals de beelden aan het begin van het dal zingt…. Vandaag niet! Wanneer wij het strand verlaten zijn meerdere vissers bezig zich voor te bereiden op hun werk. Zij lachen, groeten en zwaaien. Het vissersgehucht is dus nog steeds bewoond, al leek het gister bij aankomst uitgestorven… Aan het eind van de vallei werpen wij alsnog een blik op de beelden, die in de morgenzon andere subtiele details laten zien. Het zijn met recht kunstwerken! Op de kruising slaan wij rechtsaf naar het zuiden. Vorig jaar een geweldig mooie nieuwe weg! Stomverbaasd bekijken wij waar we terechtkomen als wij een paar kilometers hebben gereden… In Quebrada del Minimiñe is het één grote ravage! Is hier hetzelfde gebeurd als op de weg van de Boliviaanse grens naar Arica? Inderdaad! Echter er is een groot verschil: men is druk bezig de weg te herstellen! De verwoesting moet in een vorig seizoen hebben plaatsgevonden en is aanzienlijk! Over een traject van ongeveer 18 km is alles geruïneerd! Wat echter als er opnieuw zoveel water uit het hooggebergte naar beneden komt denderen? Wordt de nieuwe weg dan niet wéér weggespoeld? De weg ligt nog altijd naast de rivier in de kloof en ligt niet veel hoger dan de rivierbedding… Regelmatig op een onderlaag van gestort gesplit graniet, deels op betonplaten… Wij hebben op de CH11 gezien, wat de watervloed doet met dit soort constructies, terwijl men echt zijn best heeft gedaan om een stevige ondergrond te creëren. Wij kunnen slechts 20 á 30 km per uur rijden, want het lijkt alsof de auto uit elkaar rammelt. De weg is niet veel beter dan in de Quebrada de Cardones op Ruta CH11. Bovendien is men aan het werk en moeten wij regelmatig stoppen en wachten tot wij dóór mogen. Aan de kant zitten twee dames in een kleine lage auto, die het begeven heeft, omdat de bodem de keien in de rivierbedding heeft geschampt en het nodige beschadigd is, waardoor het onmogelijk is verder te rijden. Zij moeten noodgedwongen op hulp van buitenaf wachten. De auto zal moeten worden afgevoerd en gerepareerd moeten worden. Zonde! Wij boffen, dat de onze zoveel vrije ruimte onder de wagen heeft! Dankbaar constateren wij, dat wij Geoglifos de Chiza bereiken. Einde van de ellende van het gehobbel! De parkeerruimte is niet beschikbaar. Wij beginnen aan de lange helling omhoog en genieten van het schitterende landschap. Geoglifos de Tiliviche gaat eveneens aan ons voorbij. Wij slaan af naar de A40 om een dor en droog dal in de zandwoestijn in te slaan naar de camping in Pisagua. Een speciale entree tot dit vissersdorp. Een bijzonder grote tegenstelling, wanneer op het laatst een turquoise zee zich plotseling voor ons uitstrekt: adembenemend mooi! Een grillige kustlijn… Van vrij grote hoogte dalen wij via haarspeldbochten af, richting het oude stadje en de landtong die in zee uitsteekt. Wij parkeren de auto en lopen naar het uitkijkpunt, waar nog een oud kanon staat. Het is een paradijselijk plekje! Het is ongelooflijk, dat deze wondermooie plek tegelijkertijd slechte herinneringen herbergt. Het kanon symboliseert de strijd om Pisagua in vroegere tijden. Een luguber verhaal heeft indertijd Pisagua weer op de kaart gezet, toen er een massagraf is gevonden, waarin tegenstanders van Pinochet zijn gedumpt, die in dit geïsoleerde plaatsje aanvankelijk zijn vastgezet, gefolterd en vermoord. Vanaf de landtong zien wij de oude begraafplaats liggen. Ruim 3 kilometer verwijderd van de camping en het vissersplaatsje. In vroegere tijden toen er nitraat werd gewonnen, was Pisagua een belangrijke haven in Noord Chili om de producten te verschepen. Deze functie is totaal verloren gegaan. Sommige gebouwen getuigen van vergane glorie en herinneren aan de glorietijd van de winning van salpeterzuur. Wat kan het leven vreemd verlopen... Een prachtig plekje met een triest verleden. In het sanitairgebouw op de camping vraagt een moeder of het water hoog was in de rivier, toen wij naar Pisagua toe reden. De moeders hebben alles opgebroken, douchen de kinderen voor vertrek om naar huis terug te keren. Zorgelijk vertelt zij, dat het boven de bergen zo donker was… Welgemoed vertrekken zij… Op hoop van zegen…De volgende dag rijden wij terug naar Ruta 5. Op het kruispunt met de A40 staan wegversperringen… De weg, die wij gister hebben gereden door het Quebrada de Minimiñe is versperd! Door de hevige regenval niet meer door te rijden! Wij hopen, dat de moeders gisteravond met hun kinderen naar Arica hebben kunnen terugrijden, voordat dit opdeed. De moeder had het juist ingeschat! Zij had het bij het rechte eind! Voor ons geen probleem, want wij willen naar het zuiden. Wanneer wij Huara naderen, zien wij de politie voor ons opdoemen. Er zijn barricades aangebracht op de linker weghelft. Er staat een geweldige rij! Wij vragen de politie wat er aan de hand is en zij informeren ons. Wij kunnen rustig onze weg vervolgen zonder problemen. De mensen, die op weg zijn naar Noord Chili, zullen geduld moeten hebben. Een ieder probeert zijn eigen oplossing te bedenken in de hitte en de verzengende zon. Een automobilist heeft een parasol geïnstalleerd om schaduw te scheppen voor de kleine kinderen. Kleden en kleding vormen zonneschermen. Onder vrachtwagens wordt de schaduw benut. Er is in het centrum van het plaatsje noodhulp georganiseerd door het departement voor de gezondheid, waar drinkwater wordt verstrekt en tonnen met water ter beschikking staan. Het stinkt echter gigantisch naar pies en poep rondom deze wachtende menigte mensen…. Wij zijn blij, als wij zijn afgeslagen om richting Colchane te rijden en de frisse lucht vanuit de bergen ons begroet….
[userId] => 347276
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5053319
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 924
[author] =>
[cityName] => Pisagua
[travelId] => 506620
[travelTitle] => Een overzee's avontuur
[travelTitleSlugified] => een-overzee-s-avontuur
[dateDepart] => 2016-10-10
[dateReturn] => 2017-08-27
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,pisagua
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/347/276_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bar-en-boos
)
[55] => stdClass Object
(
[username] => ronniereizen
[datePublication] => 2019-03-03
[title] => Cheeky Chili
[message] =>
We komen op 2 februari opnieuw Chili binnen. Ondertussen hebben we in een korte tijd al heel wat stempels in ons paspoort verzameld van het switchen tussen Argentinië en Chili. Na een nachtbus komen we aan in Chile Chico (klein Chili). Noordelijk Patagonië brengt ons prettige temperaturen en een prachtig blauw meer waar we een dip in wagen. (3 seconden is voldoende, het water komt nog altijd uit de bergen). Toch hebben we het gevoel dat we een nieuwe regio binnenkomen. Vanaf Chili Chico komen we op de Carretera Austral, een beroemde weg die het verlengstuk van de Pan America vormt. Nog altijd niet bewoonde wereld..
Deze avontuurlijke weg loopt 1200 km noordelijk en zullen we voor een groot deel volgen. Het onderste gedeelte loopt om dit blauwe meer; Lago Carrera General. Blijkbaar komen we op een goed moment. Normaal gesproken giert de wind over het meer, maar we hebben het geluk dat het 4 dagen windstil is. Na Chile Chico ratelen we over de slingerende Carretera Austral naar Rio Tranquilo. Hier heeft het meer flinke happen uit de rotsen gegeten waardoor er marmeren grotten zijn ontstaan. Vroeg in de ochtend sluipen we in een kleine boot langs de grotten die magisch gekleurd zijn bij de laaghangende zon. De kapitein laat ons de mooiste plekjes zien en leid ons af en toe de marmeren tunnels binnen. Heel bijzonder!
Vanaf Rio Tranquilo wordt het vervoer verder noordelijk steeds interessanter. Het plan was om een vroege bus te vatten en mochten we die niet halen, dan zouden we liftend verder gaan naar de volgende plaats. Na het bezichtigen van de marmergrotten zien we een enorme club mensen naast de weg die allemaal met de duim omhoog staan. Als een gek pakken we daarom onze tent en rugzakken in om hopelijk toch nog die vroege bus te pakken. ("hij vertrekt toch nooit op tijd"). We zijn 100 meter van de halte, wanneer we de bus de weg op zien draaien. Hevig toeterend negeert hij verschillende reizigers die de bus proberen aan te houden. We zijn dan ook een beetje verbaast wanneer de chauffeur wel reageert op onze armbewegingen en voor onze neus stopt. De deur zwiept open en de chauffeur roept dat hij vol is. Wanneer we driftig wijzen op de lege opklapbare stoel in de cockpit, springt de chauffeur zonder twijfelen uit de bus, laadt onze rugzakken in en nodigt ons uit om naast hem te zitten. Het is het begin van een week op de Carretera Austal die turbulent beloofd te worden.
Tijdens een korte stop in Cerro Castillo aanschouwen we oude rotsschilderingen van de eerste inwoners van deze regio. De volgende dag strijken we neer in Coyhaique, de hoofdstad van noordelijk Patagonië. Voor het eerst in een lange tijd zijn we weer in een grotere stad inclusief alle voorzieningen. De sfeer in Coyhaique bevalt ons wel! Hier plannen we ook langzaam onze reis verder. We hebben onze pijlen gericht op een eilanden archipel een paar honderd kilometer hoger. De ferry tocht die daarbij komt kijken is tijdens de Chileense vakantie best populair, wat betekent dat we 4 dagen moeten wachten voordat we een plekje op de veerboot kunnen reserveren. Vier dagen wachten betekend een nieuw projectje. We gaan het regenwoud in!
Met meer tijd dan centen besluiten we een rondje te gaan liften richting Parque Nacional de Queulat. Uiteindelijk is de Carretera Austral maar één weg waar je nooit echt ver vanaf kunt wijken. De eerste paar honderd kilometer gaan ons voor de wind. In drie verschillende liften, met verdacht weinig overstaptijd, belanden we op een kruispunt, 50 km van het park. We zijn niet de enige op het kruispunt en hoe langer we er staan hoe meer mensen hier afgezet worden. We genieten van de zon op ons bol, maar na twee uur op het kruispunt hebben we een beetje genoeg van het wachten. We besluiten een afsplitsing te nemen richting de kust, waar we meteen een lift voor aangeboden krijgen. Een half uur later zijn we in Puerto Cisnes, een schattig kustplaatsje dat ook wordt aangedaan door de veerdienst van Noord Patagonië. Het oord schreeuwt avontuur (of ben ik dat alleen) wanneer we in de haven zien hoe de ferry net koers zet richting de Stille oceaan, een weg banend tussen de fjorden door. We besluiten er te overnachten en de volgende dag verder te liften.
We hoeven niet lang te wachten voordat we een lift aangeboden krijgen die ons naar het park brengt. Een aardige en ietwat verstrooide man neemt ons mee over de onverharde slingerweg die ons steeds verder de begroeiing in leid. We zitten nu echt in het regenwoud. Dikke mist hangt in de bergen en watervallen razen naar beneden. In het park doen we een leuke wandeling naar een 'hangende' gletsjer met bijbehorende watervallen die ons dit keer eens over een vochtig en klam wandelpad leid. We blijven er voor een nachtje op de campsite, waar ze heel tactisch afdakjes hebben gemaakt voor de tent.
De volgende dag gaan we weer met een duim omhoog langs de weg staan, wat meteen een einde maakt aan ons lift avontuur. Terug naar Coyhaique blijkt minder gemakkelijk te gaan. We hebben een goeie positie want we staan als eerste aan de weg. Zoals de lifters-code beaamd, sluit iedereen netjes achter ons aan die ook onze richting uit wil. Na vier uur wachten is er nog geen enkele auto gestopt. Een lokale bus brengt de redding die plek heeft om de helft van de gestrande reizigers mee te nemen. Zonder twijfelen nemen ook wij 'front row seats' terug naar de grote stad.
De volgende stap verder naar het noorden is er eentje om te onthouden. We nemen de veerboot naar Chiloé, de einlandengroep die het einde van Patagonië inluid. Waar we een paar dagen eerder in Puerto Cisnes al een glimp hebben mogen opvangen van de ferry dienst, stappen we nu dichter bij Coyhaique op de boot. Een tocht van bijna 30 uur waarbij we langs de fjorden van de westkust varen. Op de boot zelf is maar weinig te doen, wat betekent dat we ons voornamelijk bezighouden met het genieten van het uitzicht. Regelmatig stoppen we bij kleine havens of op eilanden waar de bevolking van de kleine dorpjes de boot hartelijk in ontvangst neemt. De veerboot is immers het beetje vertier dat niet elke dag langs komt. Overdag staat de zon aan een strakblauwe hemel die op het einde van de dag zorgt voor een prachtig kleurenspektakel.
Chiloé hebben we uitgekozen als bestemming door de mythische verhalen en een keuken van verse vis, maar zal ons uiteindelijk overhalen met watersport activiteiten. We merken dat Chiloé een sterkere verbintenis heeft met de rest van het land dan wat we eerder in het zuiden ervaren hebben. Het is er meer bewoond. We bezoeken een drietal verschillende dorpen waar we oude, houten kerken bezoeken en de centrale plaza's onveilig maken. De eilanden archipel is toch niet zo betoverend als we ons voorgesteld hebben en besluiten daarom een aantal dagen met een zee-kajak er op uit te gaan.
Vanuit de haven van Castro paddelen we drie dagen langs baaien vol mosselboerderijen, en kamperen we op verlaten stranden. We bezoeken verschillende eilanden en zwemmen in de oceaan. Tot onze verbazing zien we op meerdere momenten dolfijnen dicht langs de kajak sluipen en vooral de enorme zee-leeuw kolonie op de laatste dag laat Lisanne stralen. Eentje voor in de fotoboeken.
Na Chiloé komt het 'Lake District'. Tegen de tijd dat we hier arriveren, hebben we onze route al verschillende keren heroverwogen. Chili is echt enorm lang, we zitten er op dat moment al bijna zeven weken en er is nog zoveel meer van het continent dat we willen zien! In deze regio doen we plaatsen aan als Puerto Varas en Pucon, waar het straatbeeld wordt gevormd door meren, vulkanen en warm water bronnen. We willen heel graag nog een meerdaagse tocht wandelen tussen de witte bergtoppen van deze actieve vulkanen, maar tot twee keer toe blazen we dit af omdat de weersvoorspellingen gewoon niet leuk genoeg zijn voor een dergelijke onderneming. Als alternatief doe ik in Pucon (de outdoor hoofdstad van centraal Chili) een raft trip op een van de razende rivieren in de buurt. Een leuke twee uur durende tocht voert een handvol boten over een serie stroomversnellingen van klasse 4 waarbij we flink op en neer geslingerd worden. Ik zie hoe een paar toeristen het raft uitgegooid worden en het moment dat we van een hoge klif de koude rivier in moeten springen, is me ook nog goed bij gebleven.
De laatste drie bestemmingen in Chili die we aandoen liggen nogal ver uit elkaar, dus het worden drie etappes met nachtbussen om uiteindelijk in de Atacama woestijn uit te komen.
Als eerste Santiago, de hoofdstad van Chili. Origineel bedoeld als een 'bijkom-oord' na een meerdaagse wandeling, maar omdat we deze geschrapt hebben, zijn we maar voor de lol aan het zwembad gaan liggen. Het valt ons op dat we vooral in de grote steden als Buenos Aires en Santiago heel royale appartementen kunnen vinden midden in de stad. Het zijn dan ook de meest extreme uitersten qua lodging die we ervaren. We hebben in Chili toch voornamelijk gekampeerd, gekookt op een één-pits brandertje en telkens weer gehoopt dat er een douche is met "agua caliente". In Santiago zitten we opeens weer in een down-town woontoren met eigen keuken, rooftop zwembad en uitzichten over de stad. We struinen door de stad en... doen niet zoveel eigenlijk. Het drukste zijn we wanneer we de dag voor we verder noordelijk reizen een uitstapje maken naar het nabijgelegen Valparaiso. Een stad aan de kust, gebouwd tegen steile kliffen. We bewonderen hier de bont geverfde huizen en lopen 1001 trappen omhoog en weer omlaag. Heel fotogeniek!
De volgende stop is verplicht opgelegd, omdat we niet 20 uur in de bus willen zitten naar het verre noorden. Als alternatief gaan we een paar dagen naar het strand in Bahia Inglesá. (vooral Lisanne vindt dit heel erg). Een piepkleine nederzetting met een mooi wit strand, helder blauw water en een dorpje dat toch echt al in de woestijn ligt. We zetten onze tent nogmaals op, maar ditmaal in een zandbak op een camping die opnieuw een fraai zwembad heeft. We proberen in de middaguren uit de zon te blijven en hebben... opnieuw twee rustdagen.
De laatste bestemming die ik hier zal beschrijven en tevens de laatste bestemming voor ons in Chili is San Pedro de Atacama. Deze woestijn oase is de populairste trekpleister van Noord Chili door zijn extreme landschappen en heeft ook onze verwachtingen hoog kunnen houden. Omdat het kleine San Pedro overspoeld wordt door toeristen zijn er echt honderden booking-bureau's, maar dat betekend ook dat er lekker veel cafeetjes zijn en wordt er zowaar gewinkeld door de twee Limbo's. Het dorp is volledig bruin waarbij alles gebouwd is met stenen van woestijnklei. Hoewel het er enorm levendig is, zijn de meeste activiteiten buiten het oord te vinden. Wij doen ook een aantal uitstapjes.
Eén dag vertrekken we met een busje om half 6 's morgens om de zonsopkomst bij de Del Tatio Geisers te bekijken. Owja, ik ben helemaal vergeten te vertellen dat niet alleen het landschap, maar ook de hoogte hier in het noorden van Chili opeens veranderd is. Waar we voorheen volop tussen de bergen zaten, waren deze eigenlijk qua hoogte nogal klein. Zonder dat we het door hebben zit San Pedro al op 2400m. Die ochtend rijden we in een vluchtige 1,5 uur naar 4300 meter. Cheeky Chili. Behalve dat dit er best wel inslaat, is de enorme krater waar de geisers en heet water bronnen te zien zijn een behoorlijk mooi plaatje. Wanneer de zon net boven de horizon uitgekomen is en de temperatuur stijgt tot net boven het vriespunt, springen we in de thermen voor een ochtendduik. Op de weg terug naar het drop stoppen we verschillende keren voor kodak momentjes van het bijzondere vulkaanlandschap en spotten we tot onze verbazing echt veel verschillende dieren zoals lama's alpaca's, woestijnvossen en rare woestijnhazen die springen als een kangoeroe.
De dag erna huren we moutainbikes en fietsen we naar een nabijgelegen vallei om onze benen nog eens te strekken. Wat begon als een ontspannen fietstochtje, eindigde als een intense downhill 'single track' route door de canyon 'el diablo', naar een afgelegen nederzetting. Misschien wel het tofste wat we in de Atacama woestijn hebben gedaan!
En dan zit Chili na twee prachtige maanden er uiteindelijk op. Hier laat ik het dan ook even bij.. genoeg leesvoer. Wij springen de grens over naar Bolivia waar de avonturen alleen nog maar groter beloven te worden! ;)
Hasta Luego!
Rien & Lisanne
[userId] => 195468
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5049355
[countryId] => 40
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 778
[author] => Rien
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 521016
[travelTitle] => América del sur
[travelTitleSlugified] => amrica-del-sur
[dateDepart] => 2018-12-28
[dateReturn] => 2019-07-05
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/856/914_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/195/468_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => cheeky-chili
)
[56] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-07
[title] => Georganiseerde 50+ trips
[message] => Ik zat aan een dramatische titel voor deze laatste blog te denken maar kon niets beters verzinnen dan dit. Op onze laatste dag van deze overweldigende reis, deden we lui. Het plan was om met metro en bus naar Valparaiso te gaan, aan de kust, maar we besloten het georganiseerd te doen. We werden keurig opgehaald met een luxe auto naar een verzamelplaats waar een grote bus klaarstond. Een senorita liep direct op ons af en plakte een ronde stikker op mijn borst ‘Turis Tours’ en ook Gab kreeg een mooie blauwe stikker. Om ons heen, veel grijze haren maar gelukkig geen rollators, maar ik zag me al in een lange rij achter de gids met vlaggetje aanlopen. Ik pullikte wat aan mijn stikker en plakte deze op een onopvallende plek, gaf me toch een beter gevoel. Ik moest me er maar aan overgeven dat we nu, of in ieder geval vandaag, zouden behoren tot ‘El groupo senioros’. Martin was onze purser vandaag, Michael de piloot en vrij snel toen we de stad verlieten reden we de Cordilleras de la Costa in, de oudste bergketen. Letterlijk, een tunnel van 3 km lang en plots was het landschap bergachtig met mooie groene valleien en bovendien reden we het wijngebied van Chile binnen. We waren onderweg naar Vina del Mar, maar de 1e stop van vandaag was bij Casona Veramonte voor een wijnproeverijtje, het was 10.30 uur, maar de Pinot Noir gleed soepel naar binnen.
Toen we de laatste berg overkwamen, lagen ze daar. Valparaiso, na Santiago de grootste stad van Chili, en direct daarnaast, Vina del Mar. Inwoners 350.000 maar in de zomer incl. toeristen rond de 2 miljoen. Een echte badplaats met luxe hotels, en hoge torens tegen de stijle heuvel aangeplakt. Een lange boulevard, onderbroken door wat rotstpartijen met zeeleeuwen en pelikanen en daar tussen mooie zandstranden die verbazingwekkend stil waren. We stopten bij de Clock of Flowers en Gab analyseerde de groep. Naast de wat oudere Engelse en Deense stellen, hadden we daar een dragqueen. Zij was 1.90, zwaar opgemaakt in een lange jurk, brede schouders en coole roze slippertjes. Hij was minstens 20 jaar ouder, in korte geruite broek, gele polo en witte sokken. Uiteraard weer een paar Brazo’s waarvan de opgespoten lippen zo groot waren dat je van de selfie niet meer kon zien wat er op de achtergrond stond. Dan hadden we de Schotse broers, de oudste viel in het niet bij de jongere die was gekleed in een felgroene geruite schotse rok, gebruinde spillebeentjes en een stekelkoppie met een lange geblondeerde lok, rose gelakte teennagels, slippertjes en een lading piercings en zilveren ringen. Ik had zo’n vermoeden dat er een mooi geel Roelvink broekie onder het schotse rokje zou zitten maar Gab durfde het niet aan om te gaan kijken. Gelukkig stond er veel wind, whoehaaaaa. We lunchten bij Cocha Cochoua een visrestaurant en doken daarna de bus weer in om naar Valparaiso te rijden. Mijn horloge piepte, tijd om te bewegen; die stond niet ingesteld op touros senioros.
Valparaiso lag eveneens tegen de berg aangeplakt, maar nu veel meer laagbouw. Mooie kleurige huizen in pasteltinten, straatjes die zo stijl omhoog liepen dat autoverkeer niet was toegestaan, kinderkoppen op de straat en dan natuurlijk de kunstwerken. In feite grafity maar ze zijn zo ontzettend mooi, waardoor enkele straten als Unesco erfgoed zijn bestempeld. We stapten uit de bus en gingen te voet verder, enkele oudjes liepen met de zonnebril op de punt van de neus, hoofd achterover en armen gestrekt naar voren op hun digitale camera te drukken. Om vervolgens weer snel aan te sluiten bij de lange rij die achter de gids aanliep. Wij bleven wat achter, en bleven wat langer stilstaan bij sommige echt wonderschone kunstwerken die in de sfeervolle straatjes bijna tot leven lijken te komen. Omdat we boven aan de berg waren afgezet en daar ook de wandeling waren begonnen, namen we voor het laatste stijle stuk één van de orginele funiculars, een stijle lift zoals je die ook in Hong Kong hebt. We waren aangekomen in de haven en namen een korte bootcruise om Valparaiso vanaf het water te aanschouwen. Door de enorme vrachtschepen met soms meer dan 3000 containers aan boord, voelde het alsof we in een rubberbootje zaten, de bemanningsleden zwaaide vanaf grote hoogte naar beneden. Op enkele van de in de haven gelegen boeien, van die enorme grote stalen oranje, waren zeeleeuwen gesprongen die daar in de zon lagen te chillen. Het leefde in deze drukke haven, maar voor ons zat de tour er op. We keerden op 17 uur terug naar Santiago en aten die avond bij La Cuisine, een frans restaurantje bij onze casa in de straat. Lekker dichtbij, lekker lui en lekker eten.
En morgen, wanneer we wakker worden en hebben ontbeten, gaan we richting vliegveld voor de reis terug. Dan volgt er nog één blog.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048848
[countryId] => 40
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 451
[author] => Alex
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/853/218_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => georganiseerde-50-trips
)
[57] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-06
[title] => De mooie wijken van Santiago de Chile
[message] => 6 maart, we vlogen terug naar Santiago en verlieten de Atacama woestijn. Een onbeschrijfelijk mooi landschap, dat soms wat onnatuurlijk aandoet. We hebben slechts de omgeving van San Pedro de Atacama mogen aanschouwen. De maanvallei, Flamingos, zoutmeren, de regenboogvallei en de Tatio geisers en het idyllische San Pedro zelf. En er is nog zoveel meer te zien in deze omgeving, maar ook nog noordelijker, gewoon niet genoeg tijd. Reina berichtte nog “dit is vast jullie mooiste reis”, maar dat vind ik lastig te zeggen. Chili is zo ontzettend groot en vooral door de lengte van meer dan 4000 km en de bergketens, heeft het verschillende gezichten. Anders dan Gab, die heeft altijd een stralende lach, tenminste wanneer ze mij ziet, hoe dat bij jou is weet ik eigenlijk niet :-)
Gisteren op de tour spraken we nog een Duits meisje, die was 1 week na ons in Torres del Paine, Patagonie geweest maar had door het slechte weer vrijwel niets kunnen doen. Veel regen en vooral een heel harde wind, alle hikes in Torres del Paine daarom gesloten; dat kan dus ook gebeuren. Bij ons slechts 1 boottripje gecancelled, we heben geluk gehad met het mooie weer. Zoals gezed, vandaag terug naar Santiago naar Casa de Todos, en daar waar dat 4 weken geleden nog voelde als een spannend avontuur, voelde dat vanmorgen op de luchthaven als een thuiskomertje. Zo snel went dat. Net als de Lama en de vulkanen die we stilzwijgend aan ons voorbij lieten gaan. Santiago dus.
Vier weken geleden hadden we de wijken Bella Vista, Barria Lasteria en Barrio Bellas Artes al van onze voetstappen voorzien. Gab vond het genoeg en verlangde naar een boek, maar ik herinnerde haar aan de stappenteller, die stond pas op 1228, bamos dus. We pakten we de taxi, en reden naar Barrio Paris Londres, daar waar zich o.a. het presidentiele paleis bevind en Iglesia de San Francisco. Gab poseerde bij een enorme chileense vlag op een nog enormere paal. Heel rare zin dit. Het was bloedje heet in de stad en we vonden de straatjes Londes en Paris. Eigenlijk een klein wijkje op zichzelf, met kinderkoppen en mooie in Europese stijl gebouwde stadshuizen uit de 20-er jaren. En fijne terrassjes, eindelijk, want als ik terugkijk op deze vakantie is dat wel iets dat je niet heel veel ziet. We raakten aan de praat met een stel dat hier al 20 jaar komt, zij Brits uit Norwich, hij Chileens uit een familie van 14. We stonden op van het ene terras en gingen weer zitten bij een terras ernaast, het terras van Sur Patagonico. Vlees op de gril, visrisotto’s en ingericht als een oude winkel, met kaarslicht en keurig geklede obers. Kijk, daar hou ik nou van. Ik twijfelde nog tussen de ‘Lamb Cordero’ en de ‘Tenderloin Vacuno’ en vroeg het advies van de obers, het antwoord was overtuigend: Vacuno. Een goed glas Malbec erbij en langzaam begon ik van de stad te gaan houden.
Het was 21.00 uur en net donker geworden, nog altijd 25 graden of zoiets, en we liepen langzaam terug naar Casa de Todos in Providencia. Door het park dat tussen 2 wegen ingeklemd lag, langs de regenboogfontein, mountainbikers en hardlopers passerend en hier en daar een paar daklozen die hun tent hadden opgezet en zich met een tuinslang aan het opfrissen waren. Het voelde veilig in deze grote stad, de stappenteller stond bijna op 14.000, de 10 km gepasseerd, doel gehaald, we konden gaan slapen.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048780
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 421
[author] => Alex
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/853/053_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-mooie-wijken-van-santiago-de-chile
)
[58] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-05
[title] => El Tatio geysers
[message] => Tien over vier, ik werd wakker, je leest het goed, 4.10 am, misschien dat het zo duidelijker staat. Het was tijd om op te staan voor de aller, aller, allerlaatste tour van deze reis. Misschien nog een wijntourtje in Santiago de laatste dag, maar dat is het dan ook. Het was nu in ieder geval vroeg en de contrasten konden vandaag niet groter zijn. Gisteren in San Pedro, 2400 meter boven de zeespiegel nog dik boven de 30 graadjes. En vandaag zouden we bij de Tatio geysers onze tour starten om 7.30 met een temperatuur van -5, onder nul dus. De geysers lagen dan ook op een hoogte van 4280 meter.
Goed voorbereid stapten we om 4.45 am in de bus en reden een rondje hostels om de overige 13 toerissimos op te halen. De thermokleding ging aan, t-shirt, nog een t-shirt, sweater en bubbeljack. We hadden 5 liter water bij ons vanwege de hoogte, drinken is dan erg belangrijk, en begonnen dan ook direct met slokjes water. Hoger en hoger klommen we in het pikkedonker over de onverharde weg, en zo rond 7.15 bereikten we de Tatio geysers en stapten uit het bussie. De zon hing nog achter de bergen, de lucht werd lichter, en koooooooud dat het was. Degene met slechts een paar t-shirts en een regenjack begonnen te klappertanden, en sloten aan in de rij voor de toiletten. De 1e anderhalve liter fles water was leeg, de blaas inmiddels ook en we begonnen aan de 2e fles.
Voor ons lagen de geysers, nog nooit zoiets gezien, wat een fantastisch schouwspel van omhoog spuwende kraters met enorme stoomwolken. Misschien dat Rotarua in Nieuw Zeeland er ietsiepietsie op lijkt. Het zijn in ieder geval de hoogst gelegen ter wereld. De grootste liggen in het Yellowstone park in USA, daarna volgen de Poetin pufs ergens in Rusland, gevolgd door die van Ijsland en dan komen die van Chili. Door de enorme hoogte moesten we echt heeeeeel rustig aan doen, geen sprongen maken of plotselinge bewegingen en vooral langzaam lopen. En dat deden we. In slow motion liepen we achter elkaar aan door het veld van geysers, gids Jimmy, een Boliviaan, vertelde over het ontstaan, de werking en de verschillende soorten. We hadden weer enkele Brazilianen in de groep en verdomd, die begonnen weer me de selfies, haartjes goed, beentje krom, hoofd iets achterover, tieten vooruit en klikken maar, minimaal 20 kliks. Gab probeerde het ook, zie foto, lukte aardig moet ik zeggen, de Brazos wierpen jaloerze blikken en deden nog beter hun best maar het werd te koud. Een braziliaans meisje, met een stem als Maarten van Rossum, was goed gekleed voor de selfies, niet voor de -5, dus die moest met bevroren tepeltjes terug naar de bus.
Na een paar uur reden we naar een volgende stop, ontbijt. De zon was inmiddels boven de bergen uitgekomen en bracht de temperatuur al naar een graad of 8, heerlijk was dat. Het geyser veld zag er inmiddels verlaten uit, de geysers stonden uit. Heel raar is dat, de temperatuur was nu te hoog en het stomen was gestopt. Daarom waren we dus zo vroeg.
We waren aangekomen bij een geyser-bad, tijd om te zwemmen maar niet voor Gab, te veel gedoe. We liepen naar een paar geysers voor wat leuke foto’s, en prompt was daar Brazootje weer, ontdooid en met een flitsend grote zonnebril klaar voor een nieuwe serie selfies. Op de weg terug, we hadden er al op gehoopt, zagen we een Andes vos, een prachtig beest. Daarna volgde er een groepje Lama’s en stopten we bij een oude mijn en een canyon. Toen we daarna in een klein dorpje stopte, Mapucha, zagen we een barbecue staan en op het menu: Lama spies. Toch raar als je ze net hebt zien lopen dus wij sloegen over. We namen nog een kijkje in het authentieke dorpje, lage huizen van Adobe klei, rieten daken en een zonnepaneeltje er bovenop. De oude kerk leek tegen de heuvel aangeplakt en ook hier, slow motion bewegingen. We zaten nog altijd boven de 4000 meter.
Terug in San Pedro zochten we het plein op voor een cappucino, op het toilet trokken we een aantal lagen kleding uit en bleven een paar uur lekker zitten. En nu, terwijl ik dit schrijf, is het alweer avond en gaan we op zoek naar een lekker restaurantje. Morgen vliegen we weer naar Santiago en is het einde in zicht, maar we hebben nog een volle dag dus er kan nog van alles gebeuren, stay tuned.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048721
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 341
[author] => Alex
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/852/713_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => el-tatio-geysers
)
[59] => stdClass Object
(
[username] => alexmeester
[datePublication] => 2019-03-04
[title] => Valle del Arcoiris, de regenboogvallei
[message] => Het is zo leuk met Gab op vakantie, het is geen moment stilzitten. Gisteravond op bed was ik de foto’s aan het bekijken en zocht mijn favoriete uit, maar rond 22 uur vielen mijn ogen dicht. Echt tijd om het allemaal te verwerken is er nauwelijks, de wekker ging alweer om 7 uur, vandaag weer een tourtje. Naar Valle de Arcoiris, beter bekend als de regenboogvallei.
We konden nog net een ontbijtje naar binnen werken toen we werden opgehaald. Lorena was vandaag de tourguide, we waren met 12, een bulgaarse, een paar chilenen, wat fransen en een stel noorse meiden. Lorena vertelde vol trots over het ontstaan van Chili en de bergketens, de coast mountain range, de domeyko mountain range, de salt mountain range en de andes mountain range. Eergisteren bezochten we de salt mountain range met de zoutmeren, vandaag de domeyko mountain range. Lorena vertelde verder hoe de zon en de aarde werd geschapen, en, veel belangrijker, hoe de Lama is ontstaan. Er was eens een Vicuna en een Guanaco die elkaar zagen en op slag verliefd werden, et voila, de Lama was daar. Gab geloofde het, maar die gelooft ook echt alles. Wacht maar tot een Lama je vol in het gezicht spuugt. We passeerden San Pedro en San Paulo, de 2 meest actieve vulkanen van Chili, en Lorena vertelde over de grote aardbeving hier in 1960 met 9.4 op de schaal van Richter, de hoogste ooit gemeten en die de stad Valdivia totaal vernietigde. Nu 1 van de mooiste steden van Chili. Door de voorruit verscheen de vader aller vulkanen, Licancabur, ik voelde dat ik in deel 3 van Lord of the Rings zat en eindelijk mount doom voor het eerst zag. Instinctief voelde ik of me ring nog om zat, maar nee, die lag thuis.
Lorena riep ‘we’re gonna see some Guanacos or Lamas’, ik moest lachen, de Lamas zijn bij ons gewoon op tv, haha. Gab zie, laat mij maar ff kijken en wees direct naar links, ‘daar, 2 Guanacos’, die ziet ook echt alles. De oren doen het trouwnens ook erg goed, op een terras praat ze met mij, maar luistert tegelijkertijd naar andere gesprekken. Ik snap dat niet. Even verderop remde de bus, Lamas op de weg, zooooooo leuk. Een blondkleurige Lama liep met een kleintje, strikjes ingedaan door de locals en lekker grazend op de vlakte toen we even later Valle del Arcoiris, de regenboogvallei, binnenreden. Hobbel de bobbel en schuddend in het busje stopte we voor het ontbijt en ik dacht nog, dat had ik toch al gedaan, maar ach, ik wilde niet onbeleefd zijn en schoof een paar stukken kakelvers frans stokbrood naar binnen.
Valle del Arcoiris dan, het is alsof je binnenwandelt in een kleurrijk schilderij. Er valt een adembenemende stilte, met wat ooohs en aaahs en allalaaahs, mondjes die openvallen van vooral de groene kleuren van de rotsen die onnatuurlijk aandoen. Lorena gaf uitleg op de knietjes, once there was ocean, then tektonic plates raising the mountains, magma everywhere and then volcanos go like poef poef poef, boom and lava everywhere, then you wait milion years. Tja, en dan is daar de regenboog vallei, oogverblindend mooi en nog zo intact door de weinige toeristen die deze vallei bezoeken. We eindigden de tour bij een heilige plaats, een rotsformatie waar nog oude, 4000 jaar, rotstekeningen te vinden waren. Petrogliefen vulde Gab aan, die had wel opgelet bij de uitleg.
Terug werden we afgezet op Plaza de San Pedro de Atacama, en zagen een heerlijke plekje bij Cafe Peregrino voor een Cappucino, we deelden een Quessadilla met Guacomolo. Gab zat gezellig met een straathond, zo lief zijn die, en we babbelden wat met andere toeristen, kijkend over het mooie plein. Die middag gingen we lappie plat bij het zwembad van onze casa, ff niets meer vandaag.
[userId] => 226456
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5048642
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 402
[author] => Alex
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 521614
[travelTitle] => Chili - land van contrasten
[travelTitleSlugified] => chili-land-van-contrasten
[dateDepart] => 2019-02-09
[dateReturn] => 2019-03-09
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/852/366_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/226/456_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => valle-del-arcoiris-de-regenboogvallei
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-19
[title] => Op de Grote Oceaan
[message] => We varen nu al twee dagen vanaf Punta Arenas via de Straat van Magallanes op de Grote Oceaan. We hebben weinig van de Fjorden gezien want het was mistig en bewolkt. Bovendien zijn we niet via het Beagle Canal gevaren waar de mooiste fjorden zijn omdat de kapitein nu zo vlug mogelijk naar San Antonia wil om daar te proberen aan land te gaan, maar ook om allerlei zaken die nodig zijn aan boord in te laden. Het is ook niet zeker dat Chili toestemming zal geven om van boord te gaan want ze willen dat de mensen op de boot eerst 14 dagen in quarantaine gaan voor we aan land mogen
Afwachten dus maar.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071664
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 266
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/161_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-de-grote-oceaan
)
[46] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-17
[title] => Weg uit Punta Arenas
[message] => Vlak nadat ik het laatste verslag had gestuurd, kregen we de mededeling van de kapitein dat het niet gelukt was om toestemming te krijgen om de haven in te varen en de passagiers te ontschepen.
Chili had met onmiddellijke ingang alle havens en luchtverkeer gesloten en aangekondigd dat passagiers pas aan land mochten na 14 dagen in quarantaine te zijn geweest. De kapitein heeft toen besloten om verder te varen en een andere haven te zoeken waar hij misschien wel binnen mag. Voorlopig zitten we dus nog twee weken vast op het schip.
De koffers had ik al gepakt en die heb ik dus gelijk weer uit kunnen pakken.
Het goede nieuws is dat er na de temperatuurcheck vanmorgen niemand ziek is en we dus vrij kunnen bewegen over het schip. Ook varen we nu vanaf morgen door de Chileense fjorden wat mooie plaatjes op gaat leveren en daar zijn we toch ook voor gegaan.
Alle vluchten zijn dus weer vervallen want eerst met er een haven gevonden worden waar we van boord mogen om van daaruit de terug vluchten te regelen.
Maar we hebben goed te eten, een fijn bed en allerlei activiteiten en voorstellingen om van te genieten. We hadden er ook niet aan moeten denken om ergens op een vliegveld te stranden waar je dan niet meer verder mag en opgesloten zit. Dan maar beter op dit luxe schip.
We houden de moed erin en houden jullie op de hoogte.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071605
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 360
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/158_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weg-uit-punta-arenas
)
[47] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-16
[title] => In de haven van Punta Arenas
[message] => Een laatste update uit Punta Arenas.
We hebben met Cruise Travel gebeld en gemaild. Ze hebben ons nieuwe tickets en een voucher voor een hotelovernachting in Santiago gemaild.
We hebben echter nog steeds geen toestemming om van boord te mogen, maar daar zijn ze druk mee bezig.
Als dat geregeld is kunnen we morgen om 08.38 vanuit Punta Arenas vertrekken naar Santiago. Daar verblijven we dan 2 nachten in het Hilton Hotel op het vliegveld. Op 19 maart kunnen we dan met een KLM vlucht via Parijs naar Amsterdam vliegen. Als alles volgens plan verloopt komen we vrijdag 20 maart om 13.12 op Schiphol aan.
Hopelijk krijgen we toestemming om van boord te gaan. Dan is het morgenochtend vroeg op want om 8.38 vertrekt het vliegtuig wat overigens maar een half uurtje rijden is hier vandaan.
We zullen wat foto's toevoegen van de binnenkant van de cruiseboot en de omgeving waar we nu op uit kijken
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071602
[countryId] => 40
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 214
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/981/884_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => in-de-haven-van-punta-arenas
)
[48] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-16
[title] => Vanaf de "Zaandam"
[message] => Even een update van de stand van zaken hier.
We zijn vanmorgen allemaal getemperatuurd en hebben een gezondheidsverklaring moeten ondertekenen. Dit heeft de maatschappij nodig om toestemming te krijgen dat we van boord kunnen.
Er is hier in Punta Arenas een klein vliegveld maar daarvandaan kunnen we alleen met een aantal tussenstops terugvliegen naar Amsterdam. We zijn nu aan het uitzoeken ook met Cruise Travel wat de beste optie is.
Aan boord gaat alles gewoon door. We kunnen zwemmen, gokken in het casino,workshops volgen en films bekijken. En we hebben gratis internet dus de krant lezen en het nieuws volgen is geen probleem.
Als we meer weten laten we het horen
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071590
[countryId] => 40
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 169
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/980/298_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vanaf-de-zaandam
)
[49] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-15
[title] => Puenta Arenas
[message] => Hallo Allemaal,
Ook ons heeft het Corona virus bereikt. We zijn vannacht weer terug gevaren naar Punta Arenas omdat het bericht binnenkwam dat ook Chili de grenzen had gesloten voor al het inkomende verkeer en dus ook cruise boten, wat betekend dat de boot dus in Chili niet meer een haven binnen mag.
Een dag eerder had Argentinië ook al de grenzen gesloten en was al medegedeeld dat de cruise zou eindigen in Santiago, waar iedereen van boord moest en vandaar een vlucht naar huis kon nemen.
Nu liggen we hier voor de kust van Punta Arenas en wachten op verdere berichten. We houden jullie op de hoogte.
Gisteren hebben we nog een bezoekje gebracht aan Punta Arenas, dat mocht toen nog. Het was ook weer een typisch Spaans stadje en niet veel bijzonders. Alleen de begraafplaats was indrukwekkend met grote eigen graven van bekende families en een muur met graven van de gewone mensen net als in Spanje
Dat was dus ons laatste bezoek aan land. We zouden nu beginnen aan het mooiste gedeelte van de reis ,de Chileense fjorden, maar dat gaat dus waarschijnlijk niet door. Afwachten maar.
Het goede nieuws is, dat aan boord tot nu toe niemand ziek is en we dus van alle voorzieningen aan boord gebruik kunnen maken. Het is mooi weer. We kunnen dus in de zon aan het zwembad en in de whirlpool.
We hebben internet en kunnen iedereen op de hoogte houden en zelf ook al het nieuws volgen. We gaan nu koffie drinken met wat lekkers en genieten zoveel mogelijk van alles wat er is.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071559
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 222
[author] => Tineke
[cityName] => Punta Arenas
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/981/618_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => puenta-arenas
)
[50] => stdClass Object
(
[username] => Takkiedehond
[datePublication] => 2020-01-14
[title] => Takkie in Santiago en Paaseiland
[message] => Zaterdag 4 januari, omstreeks 16u verzamelt zich een bont gezelschap op Schiphol om ons uit te zwaaien!
De tassen zijn ingecheckt en we drinken nog een laatste drankje met familie en vrienden voor we naar de gate gaan.
Dan volgt het emotionele afscheid en gaan we er dan echt vandoor, via Londen naar Santiago in Chili.
Even leek het er nog op dat er toch nog een kink in de kabel zou komen toen we op 1 januari in het ziekenhuis zaten nadat de mist-vuurwerk combinatie op Lonneke haar longen was geslagen, maar dankzij dokter Marieke in het JBZ (ik weet dat je meeleest, je bent top!) werd dat snel de kop ingedrukt met prednison en voor de zekerheid ook een antibiotica kuur dus er kan gevlogen worden!
Omdat het nog maar 2,5 maanden na de chemo is en nog maar 1,5 maanden na de laatste bestraling wordt het sowieso afwachten hoe het qua energie en conditie gaat, we houden rekening met een stijgende lijn, maar houden er ook rekening mee dat het tempo mogelijk wat lager zal liggen dan eerst gedacht.
We hebben ons voorbereid op een lange vlucht en ik mag gelukkig mee in de handbagage op de vlucht, toch fijn een stoffen hondje te zijn!
Uiteindelijk landen we na 17 uur nachtvlucht in Santiago, waar de dag (5 januari) net is begonnen, we hebben redelijk wat geslapen in het vliegtuig dus we voelen ons best ok, op de pijnlijke benen van Lonneke na.
Gelukkig is Santiago vooral een plek waar we willen bijkomen en wennen aan de tijd en het klimaat, dus we kunnen hier rustig de benen strekken en de stad wat verkennen.
Bij het hotel aangekomen is de kamer nog niet klaar, dus we gaan eerst in de buurt wat lunchen.
Onderweg vinden we ook de lokale supermarkt en we kopen wat drinken voor op de kamer en kijken wat er zoal te krijgen is hier.
Op de kamer frissen we ons eerst wat op en gaan daarna toch even liggen voor een kleine siësta.
In de avond gaan we op aanraden van de hotelmedewerker eten bij een Peruaans restaurant in het wijkje en rond 21.00u gaan we slapen, enigszins met de lokale tijd mee.
De volgende dag (6 januari) lopen we na het ontbijt richting het centrum, eigenlijk met twee doelen; een SIMkaart halen voor nu en op Paaseiland én een kabel kopen voor de BOSE headset, want die is tijdens de vlucht kapot gegaan.
Tegelijkertijd willen we natuurlijk het centrum bekijken, maar na de recente rellen weten we dat het nog niet helemaal rustig is in Santiago, dus we zien wel hoe het gaat.
We lopen een paar uur rond daar en zien in onze ogen alle hoogtepunten die we wilden bekijken, ook wat mindere plekken helaas waar we al snel merken dat het goed is om alert te zijn, er zit al bijna een hand aan de rugzak van Patrick…
We besluiten terug te lopen naar het hotel, via de grote parken die langs het kanaal liggen.
Wat algemeen opvalt aan Santiago is dat vooral in het centrum, maar ook in de wijk waar het hotel ligt (Providencia) alles, maar dan ook werkelijk alles onder de graffiti zit, er is bijna geen gebouw of standbeeld dat niet helemaal onder gespoten is; een van de overblijfselen van de recente rellen helaas en het maakt daardoor een erg verpauperde indruk.
Die avond halen we wat salade en brood voor in het hotel en we gaan weer op tijd naar bed.
In de ochtend van 7 januari gaan we naar San Christobal, de heuvel met daarop het Maria beeld dat we al vanaf het hotel kunnen zien staan.
Het plan was om de hop on hop off bus special te nemen (inclusief de heuvel op en neer) maar die is alleen geldig voor 2 dagen, dus we nemen een ticket voor 1 dag en kopen de heuvel tickets los; met de tandradbaan naar boven en met de kabelbaan weer naar beneden.
Boven op de heuvel bekijken we het Mariabeeld, dat wil zeggen Lonneke en Patrick bekijken het beeld, want mij vergeten ze uit de tas te halen, dus ik bekijk later de foto’s wel…
De route van de hop on hop off bus is gewijzigd en de bus rijdt nu niet meer door het centrum vanwege de rellen, erg jammer, want nu rijden we alleen door de buitenwijken en die zijn niet echt heel boeiend, al zien we wel het hoogste gebouw van Latijns Amerika.
Maar het is 28 graden en zonnig en op het dak van de bus is het prima toeven onder het zonnedak in de wind!
Morgen moeten we vroeg op om door te vliegen naar Paaseiland, dus we gaan op tijd richting het hotel en in de buurt wat eten.
Op 8 januari staat om 6.45u de taxi klaar om ons naar de luchthaven te brengen.
Nadat de tassen zijn ingecheckt is het even zoeken naar de juiste gate, die op een tussenverdieping van het vliegveld blijkt te liggen, maar we zijn ruim op tijd en klaar voor weer 5,5 uur vliegen.
Om 12.45u lokale tijd (2 uur vroeger dan het Chileense vasteland) landen we op Aeropuerto Internacional Mataveri, wat welgeteld een landingsbaan en twee opstelplaatsen voor vliegtuigen heeft en wat eigenlijk niet meer is dan een gebouwtje van 50x50m, voornamelijk van hout.
Dit is “the most remote airport in the world”, het dichtstbijzijnde vliegveld ligt 2603 km hier vandaan.
Wat meteen opvalt is dat het broeierig warm is, de luchtvochtigheid is erg hoog, dus het zweten is begonnen.
We worden opgehaald door de eigenaar van het huisje waar we de eerste dagen verblijven en krijgen een bloemenkrans omgehangen van verse bloemen van het eiland.
We krijgen een kleine tour door Hanga Roa, de hoofdplaats van het eiland en alvast de eerste tips voor leuke restaurantjes en zwemlocaties.
Overal langs de weg bloeien mooie kleurrijke bloemen, vooral de verschillende soorten Hibiscus vallen op.
Het is veel groener en meer begroeid dan ik had verwacht (met de baasjes keek is pas naar een documentaire over Paaseiland en daarin werd gezegd dat er geen boom meer op het eiland stond, maar dat blijkt dus niet het geval gelukkig.
Het huisje ligt een stukje buiten het dorp midden in de graslanden, vlakbij een site waar Moai (de bekende beelden van Paaseiland) staan en er een mooie zonsondergang zou zijn.
We pakken de tassen wat uit, slapen een uurtje en eten dan wat lunch bij een lokaal restaurantje, dan lopen we richting de beelden en daarna naar het centrum van het dorp, ongeveer 2 km, voor wat boodschappen.
Aan het avondeten komen we niet eens toe, want bij terugkomst vallen we in slaap en we slapen door tot de volgende dag, wel af en toe gewekt door blaffende honden en kraaiende hanen die rond het huisje lopen.
Ik wil graag met de hondjes die er rondlopen spelen, maar dat vinden de baasjes niet goed, ik ben nog te klein zeggen ze… :-(
Vlakbij het huisje is een mini-market, een heel klein lokaal winkeltje met een paar spullen die je dagelijks nodig hebt.
We halen er de volgende ochtend wat verse broodjes (nog warm!), wat eieren, boter en wat drinken en daarmee maken we in het huisje ons eigen ontbijt, dat op het terras wordt opgegeten.
Helaas merken de baasjes dat ze zelf ook opgegeten worden, want de lokale muggen houden wel van een Hollands hapje helaas…
Lonneke heeft daarnaast veel last van het vocht in combinatie met het gras, dus de hooikoorts tabletten brengen hopelijk uitkomst, de longen zijn nog niet geheel hersteld dus het is even aankijken hoe het gaat.
We lopen naar het dorp; vandaag willen we twee geocaches vinden, informatie vinden over het kopen van het ticket voor het nationale park, informatie over het huren van fietsen/een auto en we willen langs de “grote” supermarkt vlakbij het vliegveld.
Het is 25 graden en erg vochtig en uiteindelijk lopen we toch meer dan gedacht, maar met regelmatig wat drinken en af en toe even zitten is het ook voor Lonneke te doen.
Op de terugweg eten we in de hoofdstraat een heerlijke maaltijd en als we bij het huisje komen hangen we de meegebrachte klamboe voor de deur zodat het wel kan doorwaaien en we drinken wat terwijl de benen uitrusten liggend op het bed.
Die nacht koelt het weinig af en het gebrek aan airco en teveel aan gras zorgen voor een benauwde nacht.
Bij het opstaan besluiten we toch maar om nu al naar onze tweede accommodatie op het eiland te gaan en het huisje te laten voor wat het is.
Het hotelletje waar we nu gaan slapen ligt midden in het dorp en heeft airco en een wat meer long-vriendelijke, maar wel kleine, kamers met een heerlijke douche!
In de middag regelen we de auto voor morgen en samen maken we een route die we willen rijden, in elk geval naar de verste punten op het eiland en de vulkanen op, de dingen die we met de fiets mogelijk niet zo snel gaan doen.
De rest van de dag schrijven we onze reisdagboeken en lopen wat in het dorp rond.
De 11e januari kopen we de park tickets, halen wat drinken voor onderweg en daarna de auto en we rijden rechtsom richting de zuidkust van het eiland.
Nadat we een kleine detour over een zandpad hebben genomen waar ook beelden zouden staan (er lagen er 3, onder een houten overkapping) eindigen we niet geheel gepland op de weg achter het vliegveld die de vulkaan Rano Kau op gaat.
OK, we gaan dus eerst de vulkaan bekijken (die wilden we mogelijk met de fiets gaan doen)
Boven aangekomen is het uitzicht over het eiland schitterend.
Je kan vanaf de rand in de krater kijken, die 1 km breed is, beneden in de krater heeft zich een heel apart ecosysteem ontwikkeld door het zoete water dat opgevangen wordt en de krater wanden die de planten en dieren beschermen tegen de zoute zeewind.
Na de krater kan je nog een stukje omhoog rijden en kom je bij Orongo, een van de heilige plekken van de oorspronkelijke bewoners van Paaseiland.
Hier vind je een dorp dat is gebouwd voor een paar weken per jaar als de lente begint, hier vonden dan bepaalde rituelen plaats en er werden offers gemaakt aan de goden.
Ook vonden hier de Birdman competities tussen de stammen plaats, waarbij werd bepaald welke stammen de leiders mochten leveren voor het eiland.
Er allerlei wezens in de stenen gehouwen, voornamelijk gebaseerd op het zeeleven om het eiland heen en op deze Birdman competitie.
Na de vulkaan zijn de dan alsnog vanuit het zuiden richting het oosten gereden, langs alle sites waar Moai stonden of nog staan aan de zuidkust.
De grootste site met Moai is Tongariki, daar staan 14 beelden op een platform van ongeveer 100m lang.
Als we daar aankomen is het alweer lekker warm en we besluiten om de weg verder te volgen naar Anakena beach, het enige officiële zwemstrand van Paaseiland.
Naast het strand staat ook nog een rijtje Moai, dus het is een win-win locatie!
Ik mag helaas niet mee zwemmen, maar Lonneke en Patrick gaan lekker het water in om af te koelen terwijl ik de beelden wat beter bekijk.
Zoals overal op het eiland lopen ook hier veel honden los rond, ze zijn erg vriendelijk en ook naar elkaar is er gelukkig weinig agressie.
Ze doen net als ik; wat rondlopen, slapen, zoeken naar wat eten en hopen dat iemand ze wat aandacht geeft.
Lonneke en ik vinden het allebei erg moeilijk om niet elke hond even te aaien en te spelen enzo, maar echt schoon zijn ze niet, ook al zien ze er goed uit, dus we doen het toch maar niet.
Na het zwemmen is het rond 18u en we besluiten terug naar het dorp te rijden.
Morgen hebben we, dankzij een klein bedragje extra, nog een dag de auto en we willen de zonsopkomst bij Tongariki zien, dus op tijd naar bed.
Als de wekker gaat de 12e om 6u in de ochtend blijkt het pijpenstelen regenen en dan blijft het ook doen de komende uren, dus het wordt niks met de zonsopkomst.
Dan maar weer verder slapen en straks kijken wat we vandaag dan nog willen zien met de auto.
We rijden weer richting Tongariki, maar nu stoppen we eerst nog bij Rano Raraku.
Dit is een berg uit twee delen waar vroeger de Moai werden gemaakt.
Er staan een heleboel kleine Moai voor en op de heuvel voor de berg, deze moesten nog de laatste dingen zoals ogen en hoeden krijgen voor ze konden worden vervoerd.
In de berg zelf zie je nog een aantal Moai die nog niet compleet zijn uitgehouwen, het wordt ook wel de kraamkamer van de beelden genoemd.
Na dit bezoek willen we kijken of we niet alsnog de hoogste vulkaan Maunga Terevaka ook op kunnen, maar helaas is het pad alleen bestemd voor fietsen en na de regen van vanmorgen is het meer modder dan pad.
We rijden door naar Puna Pau, de groeve waar de rode vulkaanstenen vandaan komen waar de hoeden van de Moai van gemaakt werden.
Via een Ahu A Kivi, een Moai site waar 7 beelden staan, rijden we weer naar het dorp.
De 13e wordt een rustige dag, we halen de stempels van Paaseiland voor in het paspoort, lopen door een deel van het dorp dat we nog niet gezien hebben, komen daarbij nog wat Moai tegen aan het water en verder wordt er vooral gerelaxt op de kamer en in een restaurant.
Morgen, de 14e, gaan we samen snorkelen.
Tenminste, Lonneke en Patrick gaan snorkelen, ik heb zo’n vermoeden dat dat te gevaarlijk is voor een klein hondje als ik en ik dus beter thuis kan blijven bij de lokale hondjes uit de buurt.
Patrick wil hier mogelijk nog de buitenduiken gaan doen om zijn PADI certificering te halen.
Ze waren beide in Nederland al begonnen met de PADI, maar door de chemo behandelingen van Lonneke mag zij het komende jaar sowieso niet duiken en hij wil graag eerst een indruk hebben van de duikschool, dus gaan ze eerst samen snorkelen en het onderwaterleven verkennen.
Ik zal nog wat foto’s toevoegen van onze avonturen de afgelopen dagen en proberen de volgende keer wat korter van stof te zijn, maar ik ben nou eenmaal een stoffen hondje en dus wat lang-dradig….
[userId] => 439732
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5069275
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 582
[author] => Takkie, wie anders?
[cityName] => Paaseiland
[travelId] => 524738
[travelTitle] => Wereldreis 2020
[travelTitleSlugified] => wereldreis-2020
[dateDepart] => 2020-01-04
[dateReturn] => 2020-10-03
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/965/954_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/732_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => takkie-in-santiago-en-paaseiland
)
[51] => stdClass Object
(
[username] => Ekjiramopavontuur
[datePublication] => 2019-09-10
[title] => 5. Chili
[message] => Het landschap verandert intussen van bergen naar kale vlakten met heuvels, pollen gras en her en der een soort alpaca, vogel, een handjevol schapen, koeien of paarden en weer terug naar bergen. Eigenlijk zover je kunt kijken. Naarmate we meer richting Puerto Natales rijden ook bomen, met mos in de vorm van pompoenen, net of ze alvast versierd zijn voor Kerst.
In Nationaal Park Torres del Paine kun je vanaf oktober een 5-daagse trekking doen met volle bepakking, maar vanwege het laagseizoen zijn er diverse dagtrekkings te doen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zoveel zin had in lopen met volle bepakking... Op de planning staat de dagtrekking naar het uitkijkpunt van de Torres del Paine. Een deel is vrij pittig omhoog en het is ook nog glad op delen van het pad, omdat de sneeuw aan het dooien is. Eenmaal boven blijken de Torres, torens, gehuld in mist. Wachten helpt niet, dus we gaan weer naar beneden. Eenmaal halverwege de terugweg breekt de lucht open en laten de Torres zich zien.
De dag erna met blauwe lucht, zon en een enkele wolk de luie tour per busje met stops op alle uitzichtpunten. Kunnen mijn spieren even bijkomen. Ik heb bijna geen woorden meer voor al het natuurschoon hier en besluit de Nederlandse vertaling van de uitspraak van Mary Poppins te gebruiken: het is hier supercrimifantaweldigeindefabelozig!
Of, het origineel: supercalifragilisticexpialidocious. 'Wat je zegt wanneer je niet meer weet wat te zeggen.' Of: 'Als je nou van iets wil zeggen dat het alles staat, is dit het woord dat niet in de woordenboeken staat.'
[userId] => 424666
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5062886
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 300
[author] =>
[cityName] => Puerto Natales
[travelId] => 523479
[travelTitle] => Patagonië 2019
[travelTitleSlugified] => patagoni-2019
[dateDepart] => 2019-08-31
[dateReturn] => 2019-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,puerto-natales
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/666_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 5-chili
)
[52] => stdClass Object
(
[username] => Ilsemaarten
[datePublication] => 2019-08-05
[title] => Chili - Arica/San Pedro de Atacama
[message] => Het grote nadeel van internet.. soms staan er zulke horror verhalen over reizen op dat de beste oplossing lijkt om thuis in je bed te blijven liggen. Zulke verhalen stonden er dus ook over de rit met de bus vanuit Peru naar Chili, het heeft ons zelfs even doen twijfelen of we deze reis wel wilde voortzetten zoals we vooraf hadden gepland. Na lang wikken en wegen en veel blogs lezen, hadden we toch de keus gemaakt er voor te gaan.. met de bus vanuit Arequipa in Peru naar San Pedro de Atacama in Chili, een reis van 1385 kilometer (.. even ter vergelijking, vanuit Zwammerdam naar Zuid Frankrijk (Argeles sur Mer) is 1366 kilometer).
Een lange busrit werd het, vanaf het hotel met de taxi naar het busstation, waar we een bus pakte van Arequipa naar Tacna, een plaatsje voor de grens van Peru. Onderweg werden er drie foute oude films afgespeeld in het Spaans, kregen we mierzoete koffie en thee en genoten we van het landschap waar we langskwamen. Op het busstation van Tacna aangekomen raakte we aan de praat met een Nederlands stel die via Riksja de reis had gepland, zij hadden alle bussen al geregeld.. en wij.. zonder Spaans te kunnen praten, nog niet. We zochten het daarom zelf weer verder uit, en met alleen het woordje Arica (plaatsje bij de grens in Chili), kwamen we terecht aan de buitenkant van het busstation, te midden van alle locals, bij een collectivo.. Een busje voor zo’n 20 personen die voor 12 Sol (€3,-) werd volgeladen. De chauffeur keek even bedenkelijk naar onze paspoorten en liet ons vervolgens de backpacks inladen en instappen. Hij hield onze paspoorten bij zich, gelukkig hadden we gelezen dat dit de bedoeling was, en deden alle locals het ook, anders was dit niet zo prettig geweest. Hij herinnerde ons nog even aan het vertrekkaartje, een soort van ticket om het busstation uit te komen, die ik rennend aan de andere kant van het busstation snel kocht voor 2 Sol per persoon. In het busje, samen met alle locals, gingen we op pad, op weg naar Chili! Onderweg vulden we een formulier in voor de grenspolitie. Aangekomen bij de grens moesten alle inzittende het busje uit en moesten we in de rij voor twee loketten. Bij loket één kregen we onze exit stempel van Peru en bij loket twee kregen we onze entree stempel en visumblaadje van Chili.. yes.. weer een nieuwe stempel in het paspoort. Vervolgens moesten we nog even de straat oversteken om onze bagage te laten controleren en daarna konden we weer in het busje stappen, op weg naar het eerstvolgende plaatsje in Chili. Gelijk bij het overgaan van de grens merkten we al dat Chili een ander land was dan Peru.. andere huizen, andere wegen, andere auto’s en anders geklede mensen. In het busstation van Arica boekten we gelijk de nachtbus naar San Pedro de Atacama, gelukkig was dit allemaal nog beschikbaar.. Maarten en ik haalde opgelucht adem, alle stress was voor niets geweest, alles liep erg voorspoedig. Nu hadden we nog zo’n zes uur te besteden in Arica, wachtend op de nachtbus. En gelukkig heb ik dan mijn zesde zintuig voor winkelcentra, want op een paar honderd meter afstand stond een gloednieuw hypermodern winkelcentrum.. dat was toch een betere plek om zes uur te wachten. In het winkelcentrum kochten we nog wat thermokleding, want we hadden gehoord van mensen die de week ervoor in San Pedro de Atacama en Uyuni (Bolivia) waren geweest, dat het -20 kon worden.. daar kon onze nieuwe alpaca trui niet tegen op! We aten een heerlijk ijsje en een hotdog (bingo voor alle Amerikaanse fastfoodketens!) en we verbaasden ons over het contrast tussen Peru en Chili. Het was inmiddels donker geworden en we maakten ons klaar voor onze lange reis door Chili, richting San Pedro de Atacama. De bus was prima, de stoelen zaten goed en zoals we ondertussen gewend waren hadden de locals nog niet van een koptelefoon gehoord, wat resulteerde in verschillende Spaanse liedjes en filmpjes door elkaar heen. Gelukkig hield dit al vlot op en probeerden we wat te slapen. Midden in de nacht, om 3:00 moesten we allemaal de bus uit voor een controle van de bagage. Dit hadden we onderweg van Arequipa naar Tacna ook gehad, wij denken dat dit een soort van provinciegrens is waar wordt gecontroleerd op ziekten en diertjes in fruit en groenten etcetera. Na een lange nacht kwamen we uiteindelijk aan in San Pedro de Atacama. Met onze spullen gingen we op zoek naar een eettentje voor een welverdiend ontbijt met kopje koffie, samen met wat internet om op zoek te gaan naar een hotel voor de komende nachten. We aten een heerlijke wafel met vers fruit en dulce de leche en we videobellen met het thuisfront! Lopend door de toeristische straat van San Pedro de Atacama voelde het erg als Nimbin in Australië, heel veel ‘hippies’ die al blowend jou een Tour willen aansmeren of hun zelfgemaakte armbandjes willen verkopen. De sfeer in het stadje was erg relaxt en we vervolgenden onze weg naar ons hotel, gelegen iets buiten het centrum van het stadje. Hier deden we het even rustig aan, namen we een welverdiende douche en planden we de komende dagen. Na lang twijfelen besloten we om de volgende dag een auto te huren, dit was wat duurder dan meegaan met een tour.. maar gaf zoveel extra vrijheid dat we toch besloten hiervoor te gaan. Ook zochten we uit met welke touroperator we onze Tour naar de Salar de Uyuni wilden gaan doen, na het lezen van opnieuw verschillende horrorverhalen over dronken chauffeurs en kapotte auto’s, besloten we voor de goed aangeschreven World White Travel te gaan. In het stadje boekte we onze Tour bij hun kantoortje en genoten we van een heerlijke empanada pollo bij een leuk tentje. Na het eten kochten we een biertje bij de lokale slijterij en wandelden we de stad uit, op zoek naar een donkere plek. San Pedro de Atacama staat namelijk bekend als de plek waar je de mooiste sterrenhemel ter wereld kan zien. Gewapend met ons biertje en een hoofdlampje, liepen we de donkere straten van het stadje door.. op zoek naar een donkere plek. Zittend op een muurtje, aan de rand van een weiland buiten de stad, genoten we van de prachtige sterrenhemel en deden we een wens bij een vallende ster.
De volgende ochtend ontbeten we met een empanada (want ze zijn zo lekker!.. en naast een broodje jam hebben ze niet veel anders in de aanbieding) en een vers fruitsapje. Daarna haalden we onze auto voor de dag op, een dikke zilvere 4x4 Nissan XTrail. Gewapend met de topapp Maps.Me gingen we op pad. We begonnen onze roadtrip bij de Valle La Luna (Moonvalley) een prachtig natuurpark met mooie rotsformaties. Onderweg was het enige wat we tegenkwamen een zandstorm, iets anders was er niet op de weg.. het was daarom ook prima te rijden in Chili. Daarna gingen we door naar een ander natuurpark, een flamingo reservaat midden in de Salar de Atacama. Een wandelpad over de zoutvlakte bracht ons bij een laguna met flamingo’s, wauw.. die dieren hebben we enkel gezien in een dierentuin.. en nu op een meter afstand zonder hek er om heen! Als laatste reden we nog naar Valle de Muerte (Deathvalley), eveneens een prachtige vallei met gigantische roodkleurige rotsformaties. We maakten vele foto’s en filmpjes en genoten van de prachtige natuur in deze omgeving. Aan het einde van de middag brachten we de auto weer netjes (nouja, hij was erg stoffig en vies geworden door de vele zandstormen waarin we terecht kwamen) terug bij Europecars (Jaa.. die heb je blijkbaar ook buiten Europe!). Terug in het stadje wisselden we ons Chileens geld naar Boliviaans geld en kochten we de laatste spullen (water en snacks) voor de Tour van morgen naar Salar de Uyuni.
De volgende ochtend, in de vrieskou, wachtten we om 7:00 (wie zegt dat vakantie uitrusten is, heeft het in ons geval helemaal mis!) op het busje van onze tour. Het busje bracht ons naar de grens met Bolivia, een paar kilometer van San Pedro de Atacama. Bij de grens aangekomen reden we in een soort grote garagebox, aan de ene kant van de garagebox een roldeur in Chili, aan de andere kant een roldeur in Bolivia. We kregen onze exit stempel van Chili en we stapten het busje weer in, richting de immigratie van Bolivia.. en aangekomen bij de grens zag je het contrast tussen het rijkste land van Zuid Amerika (Chili) met het armste land van Zuid Amerika (Bolivia).. want het immigratie kantoortje in Bolivia was een klein hutje van golfplaten. Bij de immigratie hadden we tevens ons ontbijtje.. het was overigens nog steeds ijskoud en het vasthouden van een beker thee was het enige wat je even tijdelijk kon opwarmen. Ondertussen maakten we ook kennis met onze tourgenoten voor komende dagen, een gezin (vader (59) moeder (55) en zoon(22)) uit Brazilië, een jongen (32) uit Italië en onze gids Ugu uit Bolivia. Op naar de Salar de Uyuni, met alle prachtige stops tussendoor!
[userId] => 416715
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5060517
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1221
[author] => Maarten & Ilse
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 523903
[travelTitle] => Peru, Chili & Bolivia
[travelTitleSlugified] => peru-chili-bolivia
[dateDepart] => 2019-07-24
[dateReturn] => 2019-08-19
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,san-pedro-de-atacama
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/715_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => chili-arica-san-pedro-de-atacama
)
[53] => stdClass Object
(
[username] => CarlametJan
[datePublication] => 2019-06-23
[title] => Gegeten en gedronken
[message] => Gegeten en gedronken
Ruta 15 heeft een beter wegdek dan wij verwachten! De afstand tot de afslag naar El Gigante de Atacama valt mee. De wacht verzoekt ons om de Cerro Unita NIET te beklimmen, omdat deze grote geoglief kan beschadigen. We moeten ongeveer een kilometer over een ripoweg rijden. De tegenstelling tussen de twee soorten wegdek is reuzengroot! In overeenstemming met deze grote geoglief: de reus van Atacama van 115 meter hoog! Wij vinden de figuur op de westelijke zijde van de Cerro. Wij denken rondom de rots te kunnen rijden, maar dat klopt niet. Wanneer wij terugkeren zien wij toeristen voor de foto naar de geoglief klimmen…. Zij zwaaien ons gedag. Wij schudden ons hoofd maar eens. Waarom doen mensen dit? Zij denken vast en zeker, dat zij buiten het gezichtsveld van de gids zijn. Vermoedelijk kan hij het inderdaad net niet zien vanaf zijn standplaats. Desondanks een onbegrijpelijk gedrag! Experts vermoeden, dat deze geoglief een uitbeelding is van een godheid van de mensen, die hier in de periode van 1000-1400 na Christus woonachtig waren. Deze figuur zou een astronomische kalender vormen, waardoor de bewoners aan de stand van de maan op een bepaalde dag, het seizoen zouden kunnen bepalen en de gewascyclus vaststellen. De punten aan de zijkant en aan de bovenzijde van het hoofd zouden hierbij een indicatie geven voor het regenseizoen in de droge Atacamawoestijn. Vernuftig! Het is een kort bezoek, waarna wij niet Ruta 15 vervolgen naar Bolivia! Wij hebben overwogen, wat verstandig is, nu er zoveel regen valt hoog in de bergen. Voorlopig het hoge gebergte mijden! De kustweg -Ruta 1- is eveneens geblokkeerd ergens ten zuiden van Iquique. Er zou een brug ingestort zijn… Deze weg hebben wij nog niet gereden en staat op ons verlanglijstje. Het wordt moeilijk als alle doorgaande wegen problemen opleveren. Onbegrijpelijk! Een jaar geleden hebben wij het noorden van Chili verkend en totaal geen regen gehad! Het ongewisse van de natuur is spannend, maar ook bedreigend. Het maakt een mens onzeker, want je komt om het land te bekijken en niet om door de natuur in de problemen te geraken. Wij hebben besloten om Ruta 5 in zuidelijke richting te vervolgen en de verlaten stad Humberstone te bezoeken om ons een beeld te vormen van het glorierijke verleden, toen er in het noorden van Chili nitraat werd gewonnen, tot kunstmest het won van salpeterzuurzout of nitraatmeststof. Gesticht in 1872 als La Palma, beleefde Humberstone hoogtijdagen rond 1940. In 1960 moest de mijn sluiten, raakten 3000 mensen hun werk kwijt en verhuisden de mensen naar elders om werk te vinden en een nieuw leven op te bouwen. Humberstone is steeds meer in verval geraakt, omdat iedereen weg is getrokken en vele waardevolle zaken op onrechtmatige wijze zijn verdwenen. Op een gegeven moment heeft een groep zich opgeworpen om deze spookstad te behouden door zaken beetje bij beetje op te knappen en de gelegenheid te bieden Humberstone te bekijken. Deze plaats valt zelfs onder Unesco Werelderfgoed sinds 2005. Het is een triest geheel als je je realiseert, hoe mensen hier een werkend en menswaardig bestaan hebben opgebouwd met woningen, een school, een winkelbestand, geneeskundige zorg, sport en vermaak. Verschil in rang en standen als je de woningen bekijkt. Ook dit is iets van alle tijden… Een mens wordt er mistroostig van als je door zo’n verlaten en vervallen geheel sjouwt. Jan heeft het wel gezien: een hoop oud ijzer! We bekijken alsnog het winkelbestand, de kerk en het theater, wat een goed beeld geeft van de glorietijd van deze stad. Erna besluiten wij te vertrekken. Wij hebben nog lang niet alles gezien. Het terrein is zo uitgestrekt… Wij willen echter niet hier op het parkeerterrein slapen! Een naargeestige omgeving! Wij rijden zuidwaarts. Een windvlaag pakt de Chilikaart, die bovenin de tas ligt, die tussen ons in staat, terwijl beide ramen wijd open staan… Hoep, vóór Jan zijn gezicht langs, het raam uit! Linke soep! Gelukkig behoudt Jan de controle over de wagen! Verdraaid, zoiets is ons vorig jaar ook één keer overkomen! Jan parkeert ogenblikkelijk in de uitwijkstrook, klimt naar beneden en moet nog een stuk terug lopen, maar we hebben mazzel: hij vindt de kaart, die achter een pol is blijven hangen. Geluk, dat hij lange benen heeft, want de weg is afgekalfd en er is een enorm hoogteverschil tussen berm en weg! Wij rijden door het Reserva Nacional Pampa del Tamarugal om op ons plekje van vorig jaar op het verlaten station voor het hek van Geoglifos Cerros Pintada de nacht door te brengen. Deze rustige plek benut Jan om op onderzoek uit te gaan, waarom de linker richtingaanwijzer niet wil werken. De lampjes zijn niet doorgebrand! Er staat geen stroom op! Via de WhatsApp legt Jan het probleem voor aan Unimog Donald. Donald laat het bezinken om erover na te denken, wat de verschillende mogelijke oorzaken zouden kunnen zijn. Bij een wegrestaurant op het kruispunt, waar Officina Victoria is gelegen, informeren wij of wij via deze afslag naar Salar Grande en de kustweg - Ruta 1- kunnen rijden. Inderdaad kunnen wij dit traject nemen, want vanaf Patillos is de kustweg in zuidelijke richting toegankelijk. Richting Iquique – in noordelijke richting- echter nog steeds afgesloten! Wanneer wij Mina Punta de Lobos bereiken, worden wij op onaangename wijze verrast door de vele vrachtwagens, die zwaar beladen met een rotvaart de steile helling met bochten naar beneden denderen en de vele wagens die omhoog klimmen om zo snel mogelijk te laden en de volgende rit te maken. Deze vrachtwagens rijden werkelijk als idioten af en aan naar schepen aan pijpleidingen in zee. Gebruikmakend van de binnenbochten… Patillos is een zeehavengebied tot Paiquina waar zoutindustrie een belangrijk middel van bestaan vormt. Alle overnachtingsplekken op iOverland bestaan gewoon niet meer, omdat heel de kust in dit gebied door de mijnindustrie wordt geëxploiteerd! Een vissersdorpje wordt doodgedrukt door de terminal en de omringende industrie! Waar is de mooie kust waarover iedereen het heeft? Zwarte grillige bergen lopen uit in de Stille Oceaan… Kleine smalle bergweggetjes worden gebruikt door vrachtwagens om voorraden naar de schepen af te voeren of eerst te verwerken op een terrein aan de kust, alvorens te verschepen. Het blijkt, dat deze bergen heel veel mijnen herbergen. Ogenschijnlijk totaal geen activiteit... Echter achter de kammen en in de tussenliggende dalen wel degelijk! Wij zijn enorm verbaasd over de vele mijnactiviteiten, waar wij absoluut geen weet van hebben. Kleine bordjes met minuscule kleine lettertjes geven een mijn een naam, maar worden zeer gemakkelijk over het hoofd gezien. Summier aangegeven! Het gesteente van deze bergen is zodanig opgebouwd, dat er gemakkelijk gruis en stenen naar beneden storten en aardverschuivingen plaats kunnen vinden. Carla wil om deze reden pas ten zuiden van San Marcos overnachten, omdat wij hier in haar ogen veilig staan. Het is een mooie plek, waar vele pelikanen en allerlei soorten vogels druk bezig zijn vissen te vangen. Plankton drijft in het water en lokt vissen. Opmerkelijk, want tot nu toe zagen wij geen vissers en waren er ternauwernood vogels te zien. Wij horen, dat de kwaliteit van het water langs de kust erg achteruit is gegaan. Milieubewegingen komen in het geweer en trekken aan de bel. Welke belangen wegen het zwaarst? De tijd zal het leren… De Corderilla de la Costa is een langgerekt gebergte langs de kust met grillige uitlopers in de Grote Oceaan. Bergtoppen variërend van 1700 m tot 2300m. Doorgaans inktzwart of een of andere grijstint. Somber om te zien! Geweldige rotsblokken, een hoop gruis en kleinere stenen. Meermalen kruisen wij brede droge rivierbeddingen, die onze fantasie prikkelen. Het is niet moeilijk voor te stellen hoe het eruit zou kunnen zien, als hier regen valt, na onze ervaringen op de weg van Bolivia naar de kust van Noord Chili en op de grote doorgaande weg van Noord Chili naar Zuid Chili. En wat een tsunami hier zou kunnen teweegbrengen… De bewoners zitten gevangen en kunnen werkelijk geen kant op, terwijl overal met borden het risico van een tsunami wordt aangegeven en de vluchtrichting wordt aangegeven! Het gebergte is hoog en grillig, terwijl de kustweg smal en kronkelig is en niet altijd in een optimale conditie. Er lopen programma’s om deze gebieden van betere wegen te voorzien. In feite noodzakelijk, want de kustbewoners kunnen in nood slecht evacueren, wanneer zij moeten vluchten via armzalige smalle wegen vol gaten. Je kunt zien, dat de industrie betere condities krijgt voorgeschoteld, want dit gedeelte van de route is pas vernieuwd! In El Loa verlaten wij de regio Tarapaca om de regio Antofagasta binnen te gaan. Controle van de douane: het zijn zaken waar wij ondertussen aan gewend raken. Papieren worden gecontroleerd. Een kijkje in de camper behoort vandaag ook tot het program. Er wordt niets ingenomen en men doet ook niet moeilijk. Zij doen gewoon hun werk. Goedgekeurd: wij mogen door! Wij bereiken de tunnel Galleguilles onder de Cerro Tolar door. Geen verlichting! Wel tegenliggers… Een afgerond plafond… Hoeveel ruimte hebben wij aan de rechter bovenzijde over? Het is aardedonker! Onplezierig! Heerlijk als wij het daglicht de tunnelbuis zien instromen. Einde van de tunnel in zicht! Een prachtig landschap voor ons en wat staat er op een bord terzijde van de weg : Tocopilla Golfclub! Echt niet te geloven: de combinatie van de armzalige optrekjes van de vissers hier langs de kust en een golfclub! Volgens ons zijn de mensen ongelooflijk arm in deze afgelegen streken! Wij zien op de rotsen witte vogelpoep liggen, die door de bewoners eens in de zoveel tijd wordt verzameld en als mest wordt gebruikt, maar ook wordt verkocht als bijverdienste. Hetzelfde geldt voor het wier, wat met vloed aanspoelt en door de bewoners verzameld wordt om te verkopen. Geen idee, wat zij met het wier doen. Echter vrachtwagens beladen met hoog opgetast wier, komen het strand af! Tocopilla is een vieze fabrieksstad! Wij tanken diesel en vragen of wij onze watertank via de buitenkraan mogen vullen. Nee! Wij worden verwezen naar de shop… In gedachten zie ik ons al 100 liter flessen water in onze tank legen… Een bestelwagen van Coca Cola bevoorraadt een winkel aan de overzijde, maar verkoopt helaas geen grote containers drinkwater. Gelukkig staan wij niet droog. We kunnen nog wel even vooruit. Engie energiecentrale deelt de oever met een schip aan een pijpleiding, welk vaartuig door de mijn bevoorraad wordt. Ernaast is een strandje voor de bewoners met allerlei recreatievoorzieningen voor kinderen en volwassenen. Dat is nog eens genieten!!! En gezond! Na Caleta Buena passeren wij de begraafplaats van Gatico met ijzeren kruizen, grote overeenkomst vertonend met de oude begraafplaats buiten Pisagua, en de ruïnes van Gatico, daterend uit de glorietijd van de nitraatmijnen. Een verlaten hotel met 3 etages zonder ramen oogt vanuit de verte als een gebouw, wat nog functioneert… Van Duitse signatuur? Bij Michilla liggen links en rechts van de weg verwerkingsmogelijkheden van de mijn Carolina om de producten via een pijpleiding in het scheepsruim te lozen. De schepen liggen niet in een haven afgemeerd, maar liggen in zee voor anker en worden via een pijpleiding, gesteund door palen, bevoorraad. Begrijpelijk, dat lekkages bij ruig weer kunnen optreden. Op dit traject wil Carla uiteindelijk pas bij Punta Gualaguala overnachten. Ervoor wordt alles afgekeurd, alhoewel het landschap wel iets vriendelijker is gaan ogen! Wanneer wij de auto in de nabijheid van de klif hebben geparkeerd komt er een vriendelijke natuurwachter langs om een praatje te maken. Dit gebied wordt beschermd om de Sterna Lorata of Humboldtstern de gelegenheid te geven zich voort te planten. Deze stern verblijft aan de kust van de Stille Oceaan in het gebied van Ecuador, Peru en Noord Chili en wordt met uitsterven bedreigd. Wij mogen ons alleen op de gebaande wegen begeven. Interessant om te zien hoe de sternen in de klifwand nestelen en de jongen van voedsel voorzien. Af en aan vliegen de ouders om kleine visjes zoals ansjovis en sardines aan te dragen voor het hongerige jonge spul, tot de gieren zich laten zien en de sternen zich luidkeels laten horen, zich groeperen om de gieren te verjagen, die zich terug trekken om het later opnieuw te proberen. Zij denken vast en zeker: de aanhouder wint! Grote groepen pelikanen zijn zichzelf tegoed aan het doen. Zo te zien hier geen gebrek aan vis… Beneden in de kom is een strandje waar verschillende golfsurfers dobberen en zich op de golven proberen staande te houden. Kennelijk verstoort dit niet de rust van de pelikanen en sternen en is dit gepermitteerd. Een prachtige zonsondergang bekroont deze overnachtingsplek! Jammer van al die glasscherven. Bierflesjes in honderdduizend stukjes en andere sterke drankflessen, die zo te zien soms in het houtvuur tot ontploffing worden gebracht. Een mens kan dat maar leuk vinden. Carla ontdekt, dat rond onze voorwielen wel erg veel glas ligt. Kans op een lekke band als de wagen op gang komt en er veel krachten op de ondergrond worden uitgeoefend… Zij verzamelt vele stukjes glas in die sterke zakjes, waarin Huggies zitten verpakt, voor het goede doel. Jan vindt het zinloos. Het zet geen zoden aan de dijk is zijn mening. De volgende ochtend is er tot onze verbazing geen pelikaan te zien! Bovendien is aanvankelijk alles in nevelen gehuld. Jan buigt zich nog eens over het probleem van het linker knipperlicht en het linker gedeelte van de alarmlichten. Hij overlegt nogmaals met Donald, die adviseert het dashboard te openen. Dit lukt echter niet. Evenmin als hij op Donalds advies de 4x4 knop heeft verwijderd Als de mist grotendeels is opgetrokken en Jan nog steeds aan de auto bezig is, vraagt Carla of dat lekken vóór kwaad kan. Is het olie of is het water? Niet zo goed te constateren in het zand. Jan denkt, dat er een schroef van de stuurbekrachtiging een beetje is losgetrild. Hij draait de schroef aan en gaat de rest nog eens controleren. Of lekt de radiator? In eerste instantie denkt Jan, dat dit lekken niet van onze auto is. Carla beweert echter met grote stelligheid, dat deze plek de avond ervoor tijdens het glas rapen en verzamelen absoluut droog was. Opnieuw iets voor Jan om zich over te buigen of liever gezegd om onder de auto te kruipen en te proberen uit te vinden, wat loos is. Ondertussen zijn vele mountainbikers ons gepasseerd. Duidelijk een zeer geliefd fietscircuit. Jan geeft het op voor vandaag. Hij wil graag naar de stad Antofagasta om bij Mercedes aan te gaan. Wij passeren het grondgebied, wat in Mejillones is aangewezen als beschermd terrein voor de sternen. Het is duidelijk, dat wij op het mooiste gedeelte van het gebied hebben gestaan! Wat een bof! Wanneer het strand min of meer in een geïndustrialiseerd gebied overgaat is het een rare tegenstelling om een elektriciteitscentrale aangekondigd te zien, maar tevens een bord te zien met de mededeling, dat de stern in dit gebied wordt beschermd. De industrie neemt zeker 20 km voor zijn rekening met grote vestigingen links en rechts van de doorgaande weg. Alles is afgezet met hoge hekken! Links vele mijnen. Rechts de verwerkende industrie. Voor ons rijdt voor de zoveelste keer een tankwagen met de waarschuwing -Gevaarlijk- Acidosulfur-… Hoogstwaarschijnlijk wordt zwavelzuur in deze regio gewonnen. Wij besluiten de afslag naar Mejillones en Het Portaal, een boog in de rotsen, ontstaan door het schuren van de wind, te laten liggen. De legerplaats Cerro Morena, het militaire vliegveld en burgervliegveld, rijden wij voorbij, waarna de lintbebouwing van Antofagasta aanvangt langs de kust aan de voet van het gebergte. In eerste instantie zien wij alle soorten automerken de revue passeren. In tweede instantie de stad. In derde instantie de binnenstad of liever gezegd, het centrum. In vierde instantie de universiteit en de internationale school plus de nieuwe hoogbouw en dure huizen op een ommuurde of afgesloten compound. Wanneer wij de langgerekte bebouwing achter ons laten, bereiken wij Camping Club Ruca Movil Antofagasta, waar wij een plekje vinden en een weids uitzicht hebben over het afgelegde traject en de oceaan. Tijdens een tussenstop bij Kaufmann hebben twee mecaniciens hun licht laten schijnen over de richtingaanwijzer. Zij komen er niet binnen de beschikbare tijd uit. Helaas moeten zij hun eigen klus afronden voor het weekend ingaat. Maandagochtend om 9 uur mogen wij terugkomen… Op het strand is het een drukte van belang! Chilenen, die in de stad wonen, trekken in het weekend met hun tentje erop uit om de hitte in de stad te ontvluchten en bouwen een tentendorp op het strand inclusief een toilet in een tentje, wat enkele meters opzij wordt neergezet. Een groot doek wordt over alle dicht bij elkaar geplaatste tenten, heen gespannen om schaduw en verkoeling te creëren. Families en vrienden brengen op deze manier gezamenlijk het weekend door. Ondertussen koelt men af in het water door bij de rotsblokken wat te zitten of pootje te baden, want op de meeste plaatsen is het water gevaarlijk door de stroming en doorgaans beheerst men eerlijk gezegd het zwemmen niet. Er wordt gebarbecued, gevoetbald, gevist, gewandeld en heel veel gebabbeld. Men vermaakt zich kostelijk met elkaar! Een sociaal gebeuren! Vanaf onze campingplaats hebben wij hier een goed zicht op! Naast ons staat een Duitse camper met een man alleen. Carla groet hem als wij arriveren, maar de man stelt overduidelijk geen prijs op contact. Vrijheid blijheid. Prima toch! Ieder mens leeft zijn leven op zijn eigen manier. Wij moeten inkopen doen. Jan heeft één supermarkt gevonden, waar wij met onze camper kunnen parkeren. Wanneer wij aan komen rijden, wordt er gewenkt met een rode doek, dat er een parkeerplekje voor ons is langs de stoep. Boffen, want wij passen niet in de parkeervakken op het parkeerterrein… Het passerende verkeer wordt door de jongeman gestopt, zodat wij kunnen inparkeren. Een wachtende automobilist wordt door de jongeman gevraagd de auto een beetje te verrijden, waardoor de plek voor ons groter wordt en wij er tussen passen. Terwijl Jan binnen de inkopen doet, maakt de jongeman onze voorruit schoon met zijn droge rode doek. Wanneer Jan met een kar vol boodschappen arriveert, reikt de jongeman de boodschappen aan, zodat Jan alles kan opbergen en brengt de kar weg. De jongeman stopt het verkeer, zodat onze auto de parkeerplek kan verlaten. Wat een heerlijke hulp in dit drukke verkeer! Jan stopt hem een fooi toe. Even later staan wij voor het stoplicht en zien de jonge gast, die op zijn skateboard vertrekt richting stad… Genoeg verdiend voor vandaag?! Jan heeft geen animo om het centrum met de camper te bezoeken. Geen fatsoenlijke parkeergelegenheid. Daarom keren wij terug naar onze overnachtingsplaats. De camping heeft een zwembad, waaromheen een terras is gegroepeerd. Zaterdag en zondag is het hele terras de ganse dag bezet door de komende en gaande man. Ontzettend veel dagjesmensen met kinderen brengen hier uren door in het zwembad en op het terras, waar zij zelf kunnen barbecueën. Met het warme weekend duidelijk een populaire bestemming! Er zijn zelfs huisjes, die men kan huren. Slecht onderhouden, maar voor een kleine beurs waarschijnlijk acceptabel. Er zijn twee huisjes bezet… Een groter pand wordt door een echtpaar gebruikt als tweede huis. Deze woning is in een veel betere conditie en straalt gezelligheid uit! Naast de huisjes staan twee personenauto’s met twee koepeltentjes. Twee jonge gezinnen hebben zich gezamenlijk geïnstalleerd en benutten dit gezinshoekje met picknicktafel en stoelen onder een afdak, wat een schaduwrijk plekje biedt. ’s Avonds arriveren achtereenvolgens een auto, waaruit een jong stel tuimelt met hun hele hebben en houden, om erna te vertrekken en een auto met een jong stel, die hun auto als bergplaats gebruiken, nadat zij alles hebben uitgeladen, wat zij nodig hebben. Deur open, deur dicht, zo lang zij niet slapen. De geijkte koepeltentjes worden snel neergezet. Hun slaapspulletjes worden erin gedeponeerd. Beide jonge stellen installeren zich naast ons. Hun tafel wordt onder het raam geplaatst, waar ons bed zich bevindt. Genoeglijk zitten zij te keuvelen, terwijl een van de mannen het vlees op de barbecue klaarmaakt, de vrouwen tezamen zorg dragen voor de salade en de andere man zich bezighoudt met de rest. Chilenen en Argentijnen arriveren rustig tussen 22 en 23 uur op de camping om dan luidruchtig aan de gang te gaan. Wij mogen deze avond getuige zijn van hun gezellig rendez-vous! Wij genieten in ons bed mee van de barbecue, want de wind waait richting camper. Alle ramen staan open en het hefdak is omhoog, want het is ontiegelijk warm! Tot diep in de nacht maken wij kennis met een breed scala van Chileense muziek. Er zijn beslist heel mooie nummers bij, die de moeite waard zijn om aan te schaffen! Uiteindelijk zakken wij weg in een diepe slaap. Wij zijn vroeger op dan hen, waardoor wij kunnen aanschouwen, dat doorzakken de volgende ochtend minder amusant is… Zeker als je teveel hebt gedronken… Een van de vrouwen is ronduit chagrijnig, terwijl de andere vrouw en haar partner elkaar niet met rust kunnen laten. Nog even het zwembad in en dan vertrekt het spul. Rust! Jan bekijkt nog eens of hij een oplossing kan vinden om de draad achter het dashboard te bereiken om door te meten vanwege de linker knipperlichten. Ook nu een kleine drupplek vóór onder de auto… Toch iets loos! Van Fritz & Anna een berichtje en een vraag via de WhatsApp. Zij hebben een waarschuwing gekregen, omdat ten zuiden van Bariloche in Epuyen mensen zijn besmet met het Hantavirus. Is dat gevaarlijk voor ons, vraagt Fritz. Zij willen graag dat deel van Argentinië bezoeken. Jan bericht hen, dat de WHO de ziektegevallen bestempelt als een epidemie, omdat een aantal mensen aan deze besmetting is overleden en adviseert hen het gebied te mijden. Fritz & Anna besluiten naar een ander gebied af te reizen. Wij hopen elkaar ergens onderweg te ontmoeten. Zij op reis naar het noorden en wij op reis naar het zuiden… Echter eerst zorgen, dat onze auto goed functioneert. ’s Maandags staan wij vroeg op, om ons op tijd bij de Mercedesgarage te melden. Het kost ons een uur om door de stad naar de garage te rijden! Echt ver! Antofagasta is een grote drukke stad! Zoals vrijdag afgesproken, melden wij ons om 9 uur. Wij mogen binnen bij de receptie ons op de bank voor de televisie installeren om ons te verpozen. Wanneer wij willen, kunnen wij flarden van het nieuws bekijken en de weersvoorspelling zien en horen. Ondertussen proberen onze kennis van het Spaans uit te breiden… De hoofdzaken staan samengevat als ondertiteling op het scherm, waardoor je onbekende woorden kunt opzoeken om te begrijpen, waarover het gaat. Bij het nieuws en het weerbericht zijn de wateroverlast door de regen in de hoge bergen en de bosbranden in het midden van Chili door hitte en droogte belangrijke items. Geweldig handig voor ons! Men heeft ons de benodigde code verstrekt, zodat wij gebruik kunnen maken van de wifi van het bedrijf. Jan downloadt meteen de benodigde kaarten voor de navigatie. Lekker snel! Om 12.30 uur worden wij uitgenodigd om de dame, die de leiding heeft bij de administratie, te volgen naar het bedrijfsrestaurant, waar wij een warme maaltijd met het personeel van de garage mogen gebruiken. Plezierig! Er zijn twee shiften. Na ons is het hoger personeel aan de beurt. Opvallend is, dat de mensen, wanneer zij arriveren de twee koks netjes groeten en als zij gegeten hebben de twee koks hartelijk bedanken voor het eten! Wij eten met smaak onze maaltijd en genieten ervan, dat ons deze mogelijkheid wordt geboden. Het is niet simpel om op deze plek de camper in bedrijf te houden zonder te rijden en zonder aansluiting op het elektriciteitsnet. Na de warme maaltijd lopen wij netjes over de zebra door de garage terug naar de receptie. Op het gehele terrein zijn speciale wandelpaden aangebracht, welke men te voet verplicht is te gebruiken, om ongelukken te voorkomen. Pas in de namiddag wordt er naar de linker richtingaanwijzers gekeken… Men zal ook naar de radiateur kijken… Wanneer ze er een bepaalde vloeistof in doen, zal de radiateur niet meer lekken. Sluitingstijd… Geen idee, hoeveel keer Jan vandaag is opgestaan om te kijken of iemand met onze wagen bezig is. Telkens weer nul op het rekwest. Wij krijgen toestemming om vóór de poort te slapen. Op straat wel te verstaan. De security houdt een oogje in het zeil. Het bedrijf vindt het onverantwoord, dat wij in de drukke stad de linker richtingaanwijzers niet kunnen gebruiken. De avond en nacht zijn vol onbekende geluiden. Wat is dat? Er rijdt een trein over het spoor met een ontelbare hoeveelheid karretjes zwavelzuur… Dit spoor wordt wel degelijk gebruikt! Een langgerekte stoomfluit om het verkeer te waarschuwen te stoppen! Iedereen geeft gevolg aan de oproep, alhoewel er geen stopstreep staat en geen spoorwegboom aanwezig is… ’s Ochtends vroeg om half zeven een geluid wat wij evenmin thuis kunnen brengen. Het blijkt de vuilniswagen te zijn, die achteruit het terrein van Kaufmann oprijdt, de eerste bocht en de tweede bocht neemt en slinger de slang de vuilnis bereikt om die mee te nemen. Het terrein staat zo vol met te repareren voertuigen, dat de wagen ginder niet kan keren en achteruitrijden de enige optie is! Slapen in de stad is een ervaring op zich! Wij staan vroeg op om op tijd de wagen in het parkeervak op het terrein binnen het hek te parkeren, zoals men gisteravond Jan heeft gevraagd te doen. ’s Ochtends geen actie. De vriendelijke dame haalt ons wederom op voor de warme lunch boven. In de namiddag krijgt Jan de melding, dat de clignoteur kapot is. Men heeft een clignoteur uit een vrachtwagen geplaatst, maar die is meteen opgeblazen. Ongeschikt! Onze ventilator is eveneens in de strijd gebleven, toen de monteur er per ongeluk boven op trapte, maar Jan denkt dat hij dat herstellen kan en brengt het ding in veiligheid. Het draait erop uit, dat wij nog een nachtje vóór het hek van het bedrijf mogen doorbrengen. Echter nu aan de zijkant dichter bij het spoor, want de security wordt door onze wagen in het zicht belemmerd en kan zijn werk niet goed doen. De manager meldt zich bij onze wagen, voor hij als laatste het bedrijf verlaat. Hij stelt zich voor en legt uit, dat het zeker twee à drie weken duurt, eer een clignoteur uit Duitsland in Chili arriveert. Zonde van onze reistijd! Hij heeft goede contacten met het leger en probeert bij hen een clignoteur voor onze wagen te arrangeren. Het leger heeft zelf onderdelen op voorraad voor hun Unimogs. Het is waar, wij hebben reeds meerdere malen een Unimog van het Chileense leger ontmoet. Beide partijen vinden het grappig een andere Unimog te ontmoeten…Wij zwaaien bij zo’n ontmoeting naar elkaar! De manager vindt het zonde voor ons, dat het zoveel tijd kost, eer wij de weg op kunnen. Een aimabele man! Jan heeft opgemerkt, dat hij degene is, die de dame, die de administratie verzorgt en de leiding heeft, geïnstrueerd heeft ons in de personeelskantine mee te laten eten. Hij vraagt of hij ons nog ergens mee van dienst kan zijn. Jan vraagt hem, waar hij boodschappen kan doen. Een Colombiaanse schoonmaker wordt door hem meegestuurd naar waar het veilig is om boodschappen te halen en hij zegt Jan absoluut niet de andere kant op te gaan! Daar is het link en gevaarlijk! Zeker als de avond is gevallen. Voor hij in zijn auto stapt nodigt hij ons uit voor een ontbijt in de bedrijfskantine en meldt hij, dat morgenochtend de chef-monteur ons zal ophalen! Ongelooflijk! Aan het eind van de ochtend wordt de door het leger verstrekte clignoteur geplaatst! De truc met de vloeistof werkt niet! De radiateur blijkt van onder te zijn doorgeroest als hij gedemonteerd is en op deze plaats te lekken. Deze maat radiateur is specifiek en helaas niet beschikbaar in Chili! Ook twee à drie weken levertijd vanuit Duitsland voor een nieuwe! Er is een bedrijf gespecialiseerd in het repareren van zo’n oude koperen radiator. Plenty oude Mercedes vrachtwagens rijden hier rond! De radiator kan alleen gedemonteerd worden door de boel open te leggen. Dat is te zien! Gril eraf en de hele bups ligt rondom, om terug te monteren als de radiator gereed is. Eén groot gapend gat van voren. Deze auto kan niet rijden! Tegenover de uitbouw met spiegelwand, waar het kantoor van de manager is gehuisvest, slapen wij deze nacht binnen het hek! Men vertrouwt ons! De enorme ruime werkplaats is aan de voorzijde open. Geen deuren vanwege de hitte, waar door een hoog plafond en een open ruimte koelte wordt gecreëerd om in te kunnen werken. Het vreemde is, dat wij op deze parkeerplek veel meer overlast van de drukke doorgaande weg en de passerende wandelaars hebben. Niet verwacht! Het is ‘s ochtends somber en donker. Wij kunnen de bergen niet zien, want die zijn opgenomen in de nevel, die als een deken het dal in is gerold. Wat te doen met het ontbijt? Niemand heeft er iets over gemeld… Wij besluiten zelf een ontbijt klaar te maken, want als de mannen aan onze wagen bezig zijn, kunnen wij niet meer in de auto als wij boven niets te bikken hebben gekregen! Ontbijt in de camper achter onze kiezen… De dame van de administratie start vandaag vroeg en meldt zich om ons naar het ontbijt te begeleiden… Een half uur later is de chef-monteur daar om ons uit te nodigen… Zij snappen er niets van, dat wij reeds zelf hebben ontbeten, maar wij kunnen het evenmin goed verwoorden… Ons Spaans is niet goed genoeg! In de loop van de middag wordt de radiator gebracht. Jan helpt de monteur de gerepareerde radiator terug te plaatsen, want in je eentje is dit geen gemakkelijke klus. Wij zijn al heel blij, dat men ons tussendoor heeft willen helpen, want anderhalf jaar geleden werden wij in Llanquihue geweigerd en weggestuurd, toen wij problemen hadden. Een groot verschil! Een dikke plus voor Antofagasta!!!! De monteur vindt, dat de uitlaat niet goed is bevestigd, nadat het ding bijna op de grond hing in Bolivia, en over de opstap bij de bestuurderscabine is hij evenmin tevreden. Beide lassen vindt hij niet stevig genoeg. Hij heeft gelijk. Wij zijn blij, dat hij deze klus meteen ook klaart, want anders doet er misschien op een onmogelijke plaats iets op. Of Jan stuitert op de grond, omdat de opstap onverwachts afbreekt… Om 18.30 uur is de auto klaar!! Via de VISA mag alles worden afgerekend, waarna wij vertrekken en uitgezwaaid worden door degenen, die nog aanwezig zijn. Ondanks dat wij hier 4 dagen hebben gebivakkeerd, hebben wij ons welkom gevoeld. In deze vestiging heerst een heel plezierige atmosfeer! Men is vriendelijk tegen elkaar. Men helpt elkaar. Men maakt een praatje met elkaar tijdens de maaltijd of als men elkaar op de toilet ontmoet. Er worden grapjes gemaakt. En toch wordt er de hele tijd doorgewerkt! Wordt er niet gelanterfant! Langzamerhand voelen wij ons erbij horen. Zo wonderlijk als het misschien klinkt… Wij rijden langs de winkel, waar Jan deze dagen boodschappen heeft gehaald, om voorraad in te slaan, want wij willen morgenochtend Antofagasta verlaten. De eigenaresse heeft haar beroep als advocate opgegeven. Zij prefereert haar winkel en geniet van de contacten. Zij legt elke dag brood weg voor Jan, maar nu wij vertrekken, hoeft dat niet meer. Zij registreert zulke dingen nauwgezet en dat legt haar geen windeieren. Jan vindt het een prettige winkel! Hierna gaan wij door. Er zijn allerlei festiviteiten in het centrum, waardoor er veel mensen op de been zijn. Wij parkeren op de camping en gaan onder de koude douche om ons te wassen. Deze camping levert geen warm water! Op je hoofd echt koud!!! Het is een kille dag, waardoor het water extra koud aanvoelt. Voorlopig echter geen andere optie: nu koud water of je niet wassen. Na het douchen voelt een mens zich ondanks het gebibber opgeknapt! Er zijn gasten in de huisjes, die tot diep in de nacht muziek beluisteren, die niet bepaald onze smaak is. Moeilijk om de slaap te vatten. Wij hebben het hier wel gezien. Wij vinden het geen prettige camping. Wij hebben echter recent waarschuwingen ontvangen voor bepaalde steden in Chili via Buitenlandse Zaken in Nederland om goed op te letten, welk advies ook voor deze stad geldt. Op tijd vertrekken wij via een tussenweg, waaraan onze camping is gesitueerd, naar La Negra. De hand in de woestijn missen wij…Wij vermoeden, dat wij dan via de stad hadden moeten rijden. Niet helemaal duidelijk, waar het beeld zich bevindt. Wij rijden via Ruta 5 en slaan af naar Ruta 1, waar wij Observatorio Armazones passeren. Morgen brengen wij een bezoek aan Observatorio Cerro Paranal. Beide observatoria worden geëxploiteerd door de ESO, een groep Europese landen. Via de website hebben wij ons vorig weekend aangemeld voor de middagrondleiding. Het aanmeldingsformulier heeft men bij de Mercedesgarage voor ons uitgeprint, zodat wij dat kunnen inleveren als wij ons bij de toegang melden. Op de kruising van de afslag naar het Observatorium rijden wij via een pad de berghelling op om te overnachten. Rond 17 uur arriveert een personenauto, waaruit 2 mensen stappen, die wij kennen! Zij verkennen of de camper hier naartoe kan rijden en hier kan parkeren. Wij hebben hen in oktober 2018 in Paraiso Suizo ontmoet! Tezamen hebben wij een gezellige avond onder een schitterende sterrenhemel met een heldere Melkweg! Wij zien ontiegelijk veel sterren! De anderen hebben zich voor de ochtend aangemeld bij het Observatorium. Wat een toeval! Zij hebben meer geluk dan wij! De Engelstalige rondleiding omvat ’s ochtends een groepje van slechts 6 personen, terwijl wij ’s middags met 35 á 40 personen zijn, wat echt teveel is voor uitleg en een rondleiding door 1 persoon. Wanneer je niet bij de student in de buurt staat, kan je hem niet meer verstaan. Het geluid vervliegt. Vooral buiten… Er zijn zoveel belangstellenden, dat wij opgedeeld worden in meerdere groepen. Onze Engelstalige rondleiding start met de bezichtiging om te eindigen met de film, want de filmzaal is te krap voor alle bezoekers tezamen. In optocht rijden wij achter de gids aan naar de afgeplatte bergtop, waarop de observatoria zijn gebouwd. Bijzonder om de apparatuur van dichtbij te mogen bekijken. Wij mogen de enorme spiegel zien, geproduceerd in Duitsland, waarmee men een geweldig beeld van de sterren krijgt. De spiegel is stofvrij door de lage temperatuur binnen het gebouw! Eens in de paar jaar is onderhoud nodig om de spiegel weer als een spiegeltje te laten blinken. Vier telescopen vormen tezamen een Very Large Telescope (VLT). Wat een techniek! Er zijn op een jaar slechts 5-7 dagen, dat men geen gegevens kan verzamelen door sneeuw of barre weersomstandigheden. Men heeft voor deze locatie in overleg met de Chilenen gekozen, omdat de stabiele condities in de Atacama woestijn buitengewoon gunstig zijn voor een observatorium. Al kunnen wij niet alles horen en verstaan, is het desalniettemin een interessant bezoek! Wanneer wij ons op het platform tussen de Observatoria bevinden kunnen wij de Grote Oceaan zien liggen, terwijl wij ver weg de top van de hoge Cerro Llullaillaco op 6739m hoogte zien, waar de mummie is gevonden van het Incameisje. Dit platform op 2664m hoogte schijnt de enige plek in Chili te zijn, vanwaar men zowel de oostelijke als de westelijke grens kan zien. Chili op zijn smalst! Wij mogen een blik werpen op de vele werkplekken, waar door de medewerkers gegevens worden verwerkt, die in de nacht worden verzameld. Op het complex is eveneens een hotel gebouwd, wat als het ware in de bodem is opgenomen en waar ’s nachts het licht is afgeschermd om geen lichtvervuiling te hebben tijdens de waarnemingen door de wetenschappers. Op het terrein mag in het donker alleen met stadslichten worden gereden of gelopen worden vanwege dezelfde reden. Onze gids brengt eveneens het ALMA project bij San Pedro de Atacama op het Chajnantor plateau op een hoogte van 5000 meter onder onze aandacht, eveneens van de ESO, waar 66 hoog-precisie-antennes staan opgesteld en verplaatst kunnen worden over afstanden van 150m tot 16km, om met elkaar heel veel gegevens binnen te halen, doordat zij gezamenlijk de sterrenhemel gedetailleerd kunnen bekijken. Opererend op golflengten tussen 0.32 en 9.6 millimeters. De samenwerking tussen ALMA en de ACA vanuit Japan, bewerkstelligt dat een veel groter gezichtsveld in beeld kan worden gebracht en de beeldvormingskwaliteit van ALMA wordt vergroot. Dit ambitieuze project is een partnership van Europa, Noord Amerika en Oost-Azië in samenwerking met Chili. Jan is altijd geïnteresseerd geweest in dit onderwerp, mede door een enthousiaste leraar, die met verve kosmografie gaf. Voor ons vertrek heeft Jan aangegeven graag een van de sterrenwachten te bezoeken… Hij geniet! Na het bezoek aan deze sterrenwacht vervolgen wij onze weg naar het zuiden langs mijnen en mijnen en mijnen… Verbazingwekkend! Een steil zanderig pad leidt naar een afgelegen overnachtingsplaats. Carla ziet dit mulle pad niet blinken en wil doorrijden op zoek naar iets anders. In Paposo, een vissersdorp, staat een oude grenspaal met het jaartal 1879, daterend uit de tijd, dat Bolivia zich uitstrekte tot de Stille Oceaan, Calama en Antofagasta omvatte en het kustgebied tussen Guanillos en Paposo. Het station in Antofagasta getuigt van de Boliviaanse spoorwegen, die lang geleden in de indertijd Boliviaanse havenstad hun eindbestemming hadden, toen het Boliviaanse rijk totaal andere grenzen kende… Talloze oorlogen getuigen van landje pik…. Oude landkaarten bieden een breed scala van de verschillende afmetingen van het grondgebied van het land Bolivia door de tijd heen! Uiteindelijk rijden wij door tot Taltal, een gezellig oud plaatsje, bij gebrek aan een fatsoenlijke overnachtingsplek. De coördinaten op iOverland kloppen van geen kant: parkeren op een helling zonder horizontaal te kunnen slapen! Zelf zoeken wij een plekje om de camper te parkeren op het centrale plein, de Plaza de Armas. Wij trakteren onszelf op een heerlijke pizza dicht bij de boulevard. Tezamen met een Duits echtpaar, die graag aanschuiven, omdat er anders geen ruimte is om te zitten. Er ontspint zich een geanimeerd gesprek over de aanschaf van eventueel een Landcruiser met daktent, om rond te trekken als de vrouw over een jaar met pensioen gaat, terwijl haar echtgenoot reeds is gepensioneerd, maar wel 5 jaar jonger is dan zijn vrouw. Voor en tegens passeren de revue, waarbij wij ervaringen spuien van overlanders met daktent, verworven door contacten met hen onderweg. Recent hebben wij vele overlanders op leeftijd ontmoet, met wie wij van gedachten hebben gewisseld betreffende dit onderwerp. Uit zichzelf sommen zij de voor- en nadelen op en geven weer, hoe zij met het ouder worden anders tegen zaken aankijken dan toen zij jonger waren. Jonge mensen geven eveneens hun visie. Grappig hoe verschillende mensen een gemene deler hebben, maar soms iets opnoemen, wat ons totaal onbekend is. Een jonge man, vertelt dat hij uit zijn bed moet als zijn partner ’s nachts naar de toilet moet, omdat de bodem van het bed omhoog moet worden geklapt, wil je naar het toilet kunnen gaan. Wat een gedoe midden in de nacht! Je bent beiden meteen klaarwakker! Helemaal vervelend als een van de twee ziek is… Bovendien moet een mens met het ouder worden vaker ’s nachts naar de toilet! Een vrouw geeft aan, dat zij met het ouder worden het hinderlijk vindt, dat zij zich binnen niet goed kan aankleden door het ontbreken van stahoogte. Het is niet prettig als je een verkeerde beslissing neemt, want er is altijd veel geld mee gemoeid! Zondegeld als je spijt hebt van je besluit… Wat ons nog steeds verbaast, is het grote aantal overlanders zonder toilet aan boord. In de bebouwde kom toch een reëel probleem, naar onze opinie…. Velen wuiven dit argument weg. Ongelooflijk vinden wij. Voor alle partijen plezieriger om regelmatig op een onbewoonde plek de toilet te legen, waardoor er ternauwernood vervuiling optreedt. De mens gelijkgeschaard met het loslopende vee… Altijd opnieuw boeiend om met anderen van gedachten te wisselen. Ten zuiden van Taltal hebben wij een afspraak met Uli & Sabine, die richting noorden trekken. De weg naar Las Guaneras is prachtig om te volgen. Schitterende vergezichten, alhoewel het wegdek te wensen over laat. Wanneer wij in de bocht de camper van hen op het strand zien staan, genieten wij bij voorbaat reeds van deze overnachtingsplek, die zij voor ons vieren hebben gevonden. Genoeglijk om elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen en het samen gezellig te hebben. Ook hen hebben wij in Paraiso Suizo ontmoet, voor wij vieren in 2018 met verlof naar huis terugkeerden. Via WhatsApp onderhouden wij contact met verschillende Overlanders. Wij blijven nog een dagje, als zij vertrekken, om van dit heerlijke plekje te genieten. De ochtend wordt gekenmerkt door een grijze grauwe lucht. Nevel verhult de bergen, waar achter de Atacama woestijn ligt. Tegen elven gaat de zon doorkomen en trekt de mist beetje bij beetje op. Wij hebben dit verschijnsel hier aan de kust met de achterliggende woestijn reeds meerdere keren waargenomen. Aurélie heeft op Earth met haar vader naar een programma gekeken, waar men dit fenomeen uit heeft gelicht en uitgelegd. De nevel bewerkstelligt, dat er geringe vegetatie in de woestijn mogelijk is. Interessant om via je kleindochter dit te horen! Jan onderwerpt op zijn gemak de auto aan een controlebeurt, stelt de V-snaar bij en trekt de schroeven aan van de radiateur, terwijl Carla de blog bijwerkt. Als het vloed is geweest, komen bewoners van een naburig dorp, om vers aangespoeld wier te verzamelen. Zij rijden de weg uit…. Kom je dan bij het dorp Las Tortolas? Letterlijk rijden wij het tracé tot wij niet verder kunnen. Plotseling stopt de weg! De ondergrond is behoorlijk zacht! Gelukkig lukt het ons te keren! Een smal pad verdwijnt tussen de rotsen. Misschien, dat een kleine personenauto dit krappe pad net kan nemen… Wie weet… Of op de motor, alhoewel wij geen flauwe notie hebben hoe het achter de rotswanden eruit ziet. Wij keren terug om ter hoogte van onze overnachtingsplek een zijweg in te slaan, het binnenland in. Het blijkt, dat je vanaf deze weg via een doodlopende weg het volgende dorp langs de kust met een auto kunt bereiken. Het is een groot gebied, waar wij geen zicht op hebben. Nu begrijpen wij, waarom onze kennissen om hebben moeten rijden: het gaat om militair terrein van de Chileense marine! Verboden toegang! Cifuncho vinden wij evenals Uli & Sabine een vies strand, hoewel de baai op zichzelf wondermooi is! In eerste instantie hebben wij hier ons treffen gepland. Gelukkig is onze afspraak omgezet! Las Guaneras is veel mooier! De rondweg om het militaire gebied leidt ons door een mooi natuurgebied, wat ruiger en onherbergzamer wordt, wanneer wij Ruta 5 bij Las Bombas verlaten, om Parc Nacional Pan de Azúcar te bezoeken. Rijdend door een rivierdal met links en rechts regenboogbergen, genieten wij van het mooie landschap! Rechts het dal in schept de gelegenheid om guanaco’s en cactussen te bekijken en mogelijk een vos te ontmoeten. Aangekomen op het punt, tot waar je met je voertuig kunt rijden, blijkt dat wij een verre wandeling door het bergachtige landschap voor de boeg hebben. Dat is te inspannend voor ons op onze leeftijd! Wij besluiten terug te keren, bezoeken de uitgeslepen kloof en beklimmen een uitzichtpunt om tenslotte als wij Caleta Pan de Azucar aan de kust bereiken, de pelikanen en talloze vogels boven en in de branding te bewonderen op het mooie witte strand. Veel mensen! Vissers en toeristen. Vanaf hier kan men met een bootje naar het eiland voor de kust varen om een blik te werpen op de beschermde en bedreigde Humboldt pinguïns, die Isla Pan de Azucar bevolken, welk eiland rond zonsopgang en zonsondergang vaak aan het oog onttrokken wordt door een deken van mist, waardoor je niets kunt onderscheiden, wanneer de vissers met toeristen het eiland benaderen om pinguïns gade te slaan. Zeeotters, zeeleeuwen, pelikanen, aalscholvers en pinguïns gedijen hier door de koele Humboldt Golfstroom. Schitterende witte stranden en een prachtige azuurblauwe zee trekken vele bezoekers! Het is echter verboden hier vrij te kamperen! Buiten de entree tot PN Pan de Azúcar vinden wij een overnachtingsplek met een schitterend uitzicht op strand en zee, mits wij onze blikken wat hoger richten, omdat tussen struikjes en onder stenen gebruikt toiletpapier ligt. Bah, wat zijn mensen toch viezerikken! Een kleine moeite om je afval mee te nemen en elders op de bestemde plaats te deponeren! Hoe mooi het hier ook is, wij vinden deze plaats te vies en trekken weer verder. Deze kuststrook is buitengewoon mooi! Wanneer wij Chañaral bereiken, rijden wij graag meteen door! Een grauwe stad, waar meerdere schepen voor anker liggen ten behoeve van de mijnbouw, maar ook vissersschepen te zien zijn! Het is druk, daar onze weg hier samenkomt met Ruta 5, de noord-zuid verbinding in Chili. Blij toe als wij Caldera bereiken! Een rustig provinciestadje vergeleken met Chañaral. Sabine & Uli hebben bij het tankstation de was gedaan. Een goed idee! Toch niet, want aan onze zijde van de weg heeft Copec geen wasserette! Wij rijden in tegengestelde richting! Wij slaan af richting Bahia Inglesa. Het lijkt wel Scheveningen! Een menigte toeristen! Verschrikkelijk vindt Jan dit! Wat moeten wij hier?! Carla suggereert door te rijden naar Caldera, wat Jan maar al te graag doet. Jan heeft gezien, dat er in het stadje een wasserij moet zijn. Wij sorteren de was en geven een boodschappentas vol bij de wasserij af met de afspraak, dat de schone was morgen voor de siësta opgehaald kan worden. Bij de vuurtoren genieten wij van het uitzicht evenals de plaatselijke bevolking, die hier in de avond een ommetje komt maken om de zonsondergang gade te slaan. Mannen hullen zich in duikpakken om met een harpoen vissen en met name inktvissen te vangen, die in een visnet op hun heup worden geborgen. Interessant om te zien! ’s Nachts is het rustig. Wij slapen als een roos! Ondanks het feit, dat wij dichtbij het complex voor de verwerking van grondstoffen uit de mijn Candelaria zitten, waar schepen afmeren om de producten te laden om te transporteren. Volgens afspraak melden wij ons vóór de siësta bij de wasserij. De was zit nog in de droogtrommel. Alles wordt in de wasmand gedaan. De vrouw en Carla vouwen alles provisorisch op om in de boodschappentas te deponeren. Carla & Jan sluiten een deal: Jan gaat de supermarkt in om de voorraad in de camper aan te vullen, terwijl Carla het warme wasgoed in de camper opvouwt, zodat de schone was vanavond voor het naar bed gaan in de kast kan worden opgeborgen. Alle twee de karweien zijn ongeveer tegelijkertijd geklaard! Samen lunchen vóór wij Caldera verlaten. Gereed! Wij verlaten de kust en rijden landinwaarts…
[userId] => 347276
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5056253
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2029
[author] =>
[cityName] => Caldera
[travelId] => 506620
[travelTitle] => Een overzee's avontuur
[travelTitleSlugified] => een-overzee-s-avontuur
[dateDepart] => 2016-10-10
[dateReturn] => 2017-08-27
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,caldera
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/347/276_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gegeten-en-gedronken
)
[54] => stdClass Object
(
[username] => CarlametJan
[datePublication] => 2019-05-19
[title] => Bar en Boos
[message] => Wij nemen de route rond La Paz. Een witte Jezusfiguur boven op de rotsen spreidt zijn armen uit om ons zijn zegen mee te geven op onze reis. Het is buitengewoon genieten om de route via Achocalla te rijden. Het landschap is zo mooi en indrukwekkend! Wij tanken in het dorp, rijden verder en genieten van alles wat wij onderweg ontdekken. Voor ons rijdt een Nissan met staand een gezin achterop. Aan de kant staat een kraam, waar je kaas en tuinbonen kunt kopen. Er wordt een drie verdiepingen hoog huis gebouwd met vele ramen. Bij elk raam hangt op de buitenmuur een boeket bloemen. Ten teken, dat de ruwbouw gereed is en men met de afwerking kan starten? Of dienen de bloemstukken de boze geesten buiten de deur te houden en Ekeko, de huisgod, gunstig te stemmen overeenkomstig de Aymara waarden? Als je iets aanschaft hoort een bevoegde de aankoop te zegenen. Bloemen worden voor een ceremonie als deze specifiek aangeschaft. In ieder geval ziet het er feestelijk uit! Hoe het ook zij… Hout in allerlei soorten en afmetingen te koop. Tapijt te kust en te keur…De boer leidt zijn paard ruim langs de overkant, zodat het paard niet opschrikt van de ijzerwerker, die voor zijn werkplaats bezig is. Aan een paal hangt een grote pop, gehuld in een overall, om het kwaad te verjagen en de mensen, die in deze omgeving wonen, te beschermen. Op vele plaatsen in Bolivia zie je deze poppen hangen. De eerste hebben wij onderweg naar het hotel van Frederic buiten Tarija gezien…Wij hadden toen geen idee, waarom er zoiets aan een lantaarnpaal hing. De schoenmaakster,< ja een vrouw!>, zit achter de machine te wachten op een klus. Gewoon buiten langs de weg. Naast elkaar aan de waslijn hangen de specifieke lagen van de cirkelrokken van de boerenvrouwen. Officieel draag je acht rokken over elkaar, als ik mij goed herinner, wat ons is verteld. Door de hoogte is het koud en kan je jezelf goed warm houden door laagjes te dragen. Het blijkt, dat er doordeweekse kleding is, specifieke feestkleding en zondagse kleding. De wijde gerimpelde rokken doen denken aan de petticoattijd van 60 jaar terug! De zon begeleidt ons. Het lijkt er echter op, alsof de wolken achter ons oprukken. Kort voor wij het tweede tolstation bereiken, hebben wij een terugblik op het gebied, waar wij vandaan komen. Aardedonker! Een regengordijn! De helderblauwe lucht verandert zienderogen in een vaalgrijze hemel. Wij boffen, want de regen haalt ons niet in! Bij de rotonde ontmoeten wij een overvolle vuilniswagen en vuilnismannen, die grijnzen als ze bemerken, dat ze op de foto worden gezet, wanneer zij een doek op de grond leggen, hierop de losse vuilnis deponeren, de punten beet pakken en met een zwaai de vuilnis op de wagen doen belanden. Een kunst! Een van de mannen draagt een gezichtskapje om zijn gezicht te beschermen. De anderen niet. Zo te zien geen frisse job! Een marktvrouw staat aan de overzijde de mannen op te wachten, waarop zij de vuilnis van haar overnemen, die met een zwaai van ervaring op de wagen beland. Zij gaan op de zijkant van de wagen zitten en zwaaien ten afscheid naar ons. Wij moeten een kort gedeelte door de buitenwijken van de stad rijden, waar kleurrijke panden staan, maar eveneens bedrijfsgebouwen, woonhuizen, werkplaatsen en stalletjes. Genoeg te zien en op je netvlies te laten beklijven. Het is echter goed opletten! Beter niet in de rechterrij te rijden, want om de klapscheet wordt abrupt gestopt als een klant zich meldt of iemand wil uitstappen. Rechts is de rij van minibusjes, collectivo’s, trufi’s, radiotaxi’s en autobussen, die zich met het vervoer van personen bezighouden. Met zo’n zwaargewicht als de Unimog, kan je niet gemakkelijk plotseling remmen en snel optrekken. Dat bezorgt de medeweggebruikers een hoop ergernis en veroorzaakt gevaarlijke situaties. Dus rijden wij gewoon op de linkerbaan! Wie haast heeft, passeert ons rechts en piept voor ons. Een prima oplossing! Het bevordert de groene stroom en doorstroming! Dit druist eerlijk gezegd enigszins in tegen Jan zijn fatsoenregels, maar geleidelijk aan turnt hij om op aandringen van Carla. Hij moet toegeven dat het soepeler rijdt… Wij volgen Bolivia Route 1 richting Oruro. De bebouwing neemt langzamerhand af, maar de vuilnis in de berm neemt toe! Ontzettend veel bergen vuil! Hebben de mensen de laatste weken alles hier gedumpt?! Echt een zooi! Buiten de stad liggen langs de route vele dorpen met loopbruggen over de weg, maar langzamerhand worden de dorpen kleiner van omvang en komen steeds verder uit elkaar te liggen. Alleen duurt het ontzettend lang, eer de hoeveelheid vuilnis afneemt langs de weg. Wij wachten tot er zich eindelijk een landweggetje aandient naar een klein dorpje, waar niet zoveel vuilnis zichtbaar is. Het is niet helemaal schoon, maar dan moeten wij nóg verder rijden. Wij hebben trek! Lunchen tussen de vuilnis vinden wij echt niets! Ook al eten wij binnen! Een herder loopt verderop met zijn schapen en kijkt zijn ogen uit, terwijl hij onze wagen bewondert. Prompt hebben wíj natuurlijk schapenpoep onder onze schoenen. Dat heb je als je niet in de vuilnis wilt parkeren… Wij continueren Bolivia Route 1 om bij Patacamaya eerst diesel te tanken om vervolgens over te gaan op Bolivia Route 4. Bij het tankstation spreken wij af 6 Bolivianos per liter te betalen. Als Jan afrekent krijgt hij wisselgeld terug van 8 Bolivianos per liter. Echter Carla heeft de kosten en het wisselgeld berekend. Jan weet, hoeveel hij terug moet krijgen, want wij kunnen niet passen! Wat een truc! Jan eist het correcte bedrag en krijgt het na enige moeite. Met een big smile overhandigt de jonge tankbediende het juiste wisselgeld. Je kunt het allicht proberen, maar een fooi zit er door dit geintje absoluut niet voor hem in! Eigen schuld dikke bult! Voor onze neus staat nu een tractor geparkeerd om te tanken. Aan de andere kant van de pomp zit nog steeds een jongeman boven op een tankauto, om via de vulopeningen bovenop, alle compartimenten van de tankwagen te vullen. Hij gaat vast en zeker naar moeilijk bereikbare dorpen om ze van brandstof te voorzien. Gelukkig, dat wij gekeerd hebben en van wachtrij gewisseld hebben. Anders stonden wij nog op diesel te wachten! Wij verlaten het stadje en genieten van het prachtige landschap, waarin Chullpa’s opdoemen. Verscheidene Aymara groepen hebben in het verleden een graftoren of mausoleum gebouwd om de gemummificeerde overblijfselen van een vooraanstaand persoon of persoon met hoog aanzien binnen hun gemeenschap, onder te brengen. Deze torens werden van leem of klei gebouwd. Doorgaans met een opening in de vorm van een bijenkorf naar het oosten gericht, waar de zon opkomt. De persoon werd in foetushouding in doeken gewikkeld en kreeg verschillende persoonlijke bezittingen mee. Sommige gemeenschappen openden op feestdagen als ritueel de Chullpa’s van hun voorvaderen om hen offers te brengen. Het schijnt, dat de Chipaya deze rituelen nog in ere houden. De meeste mummies zijn tegenwoordig in musea ondergebracht, met name in het antropologisch museum in Oruro. De lege graftorens zijn karakteristiek voor het landschap langs de route, die wij volgen op weg naar Vulkaan Sajama, waarlangs men de grootste concentratie van dit soort mausolea vindt. Echter ook rond Lago Poopo en in het Lauca circuit vindt men Chullpa’s. Kleine dorpjes passeren wij, waar rondom verschillende gewassen groeien en vicuna’s en lama’s worden gehoed. Twee kinderen wandelen langs de kant van de weg met hun lama aan een leidsel om het dier naar huis te brengen. Drie vrouwen op een rijtje in fraaie kleurrijke kleding, wat zo typerend is voor Bolivia. Het landschap verandert. Steeds meer klimmen en dalen, terwijl de rotsen grilliger vormen krijgen door uitslijten van water en wind. Schitterend om gade te slaan. De dreigende lucht haalt ons nu toch in. Donkere wolken pakken zich rondom samen. De regen laat niet meer op zich wachten. Het meeste verkeer laat zich niet door de regen beïnvloeden. Zij nemen geen snelheid terug en passeren ons in volle vaart ongeacht de bochten en onoverzichtelijke trajecten. Wij zeggen tegen elkaar, dat zij hoge risico’s nemen en een ander in gevaar brengen. Niet veel verder is het raak. De blauwe vrachtwagen met aanhanger is geslipt in de bocht, eruit gevlogen en staat nu achterste voren tegenover ons in het veld geparkeerd. Cabine en aanhanger in een hoek van 90 graden. Beschadigd! Diep in de aarde. Zonder hulp komen ze er niet uit… Beiden zijn er zo te zien zelf heelhuids uitgekomen, maar zij hebben ons net als idioten gepasseerd en ons gesneden! Het is dat Jan adequaat heeft gereageerd, knoeperhard heeft geremd, waardoor het voor ons goed is afgelopen! Echter voor hun niet! Zij mogen het nu zelf uitzoeken! Levensgevaarlijk om in de regen in deze onoverzichtelijke bocht hun te helpen… Voor óns is er absoluut geen plek om veilig te stoppen. Ze mogen wachten tot het morgen droog is en helder. Iemand zal hen helpen, maar dat kan even duren. Hun cabine is in elk geval intact om hen beschutting te bieden. Het klinkt misschien hard, maar door sommigen wordt als dwazen gereden, waardoor je zelf maar één ding wilt: overleven! Eerlijk is eerlijk: na deze ervaring rijden wij niet echt lekker meer! Heel plezierig als wij de noordelijke entree bereiken van Nationaal Park Sajama! De vulkaan Sajama, 6542m hoog, is deels te zien, maar ligt gedeeltelijk in de wolken. Wij zoeken met zorg voor de muur een beschut plekje uit om de wagen te parkeren. De wind is opgestoken, terwijl het nog steeds regent. We staan op 4016 m hoogte, dus het zal koud zijn vannacht! Wanneer wij zitten te eten stopt een politieauto naast ons. Zij kloppen aan alle kanten op de auto. Jan opent de deur en beantwoordt hun vragen. Zij willen graag weten met hoeveel personen wij zijn en wat onze plannen zijn. Wij hopen morgen rond de vulkaan te kunnen rijden, wat prachtig moet zijn, om erna naar de grens door te rijden. De rondweg is goed te rijden vertellen de mannen en het is prima als wij hier overnachten. Zij vertrekken na ons een goede reis te hebben gewenst. Prettig, dat zij een oogje in het zeil houden! Jan probeert de kachel aan te steken, maar dit lukt niet door de hoogte! Sinds de eerste nacht in La Paz, toen Jan niet van de kou kon slapen en midden in de nacht een slaapzak tevoorschijn heeft gehaald, ligt deze slaapzak aan het voeteneinde om ’s nachts eventueel over ons dekbed heen te leggen, als wij kou hebben. Om 8.45 uur kruipen wij ons bed in! Met recht met de kippen op stok! De enige remedie om geen kou te lijden! Winterpyjama’s in de kast opgezocht en bedsokken aan! Alle beetjes helpen! Het koelt af tot 4 graden Celsius gedurende de nacht! De volgende morgen is alles in nevel gehuld. Geen zicht! Het heeft geen zin om de weg rond de vulkaan te rijden als je niets kunt zien. Bovendien regent het nog steeds, waardoor de onverharde weg een verschrikkelijk modderpoel kan zijn geworden. Wij laten ons plan varen en vertrekken richting grens. In Tambo Quemado voegen wij ons in de rij om te tanken, daar er voorlopig geen tankstation zal zijn. Wij parkeren onze wagen bij het Boliviaanse grensstation, maar worden doorverwezen. Wanneer je Bolivia verlaat, moet je doorrijden naar Paso Chungará op 4660m hoogte, waar een groot nieuw gebouw met een overkapte parkeerplaats is neergezet, waarin zowel de Boliviaanse immigratie en douane zetelen om uit te checken als de Chileense immigratie, douane en SAGcontrole om Chili binnen te gaan. Echter van Chili naar Bolivia reizen, werkt nog op de oude manier in de oude gebouwtjes. Een nieuw terrein boven op de ontzettend koude pas wordt bouwrijp gemaakt om het andere gebouw te kunnen bouwen plus een enorm parkeerterrein voor de vele vrachtwagens die deze pas gebruiken. Wij passeren het oude gebouwtje van de Bolivianen, wat niet meer in gebruik is, om evenals de vele vrachtauto’s voor ons door te rijden, de steile helling op. Telkens weer een klein stukje verder…Grote zwarte rookpluimen achterlatend op deze hoogte… Wij vormen een enorm lange rij! De hele omgeving is in nevel gehuld. Het is berenkoud! Aan onze rechterzijde tekenen zich hoge vulkanen af, waarvan een groot gedeelte met sneeuw is bedekt, maar waar eveneens gletsjers zichtbaar zijn, wanneer de geniepige koude wind de wolken opjaagt en er telkens een ander gedeelte van de vulkaan zichtbaar wordt. Als de nevel aan onze linkerzijde wat optrekt blijken zich aan die kant eveneens hoge toppen te bevinden. Wanneer het helder weer is, moet het hier prachtig zijn! Nu krijgen wij er niet veel van mee! Wanneer wij bij het nieuwe gebouw arriveren, moet het vrachtverkeer rechts houden en blijken wij de overkapping in te moeten rijden en onze wagen in een parkeervak neer te moeten zetten. In eerste instantie melden wij ons bij de Boliviaanse immigratie in de rechterflank van het gebouw. Waar ons visumbriefje is?! Dat hebben wij in Corbija niet ontvangen. Alleen een stempel in ons paspoort. Mmm! Onze verklaring wordt geaccepteerd. Een nieuwe stempel wordt in ons paspoort gezet, dat wij Bolivia per heden verlaten. Op naar de douane met onze papieren om de auto uit te klaren. Dat kost wat meer werk op de computer, maar ook dat lukt. Nu naar de Chileense immigratie met ons paspoort. Wij krijgen een nieuw inreisstempel. Echter om de auto in te klaren is het een heel gedoe. De dame in kwestie vertelt ons in het Spaans over een nieuwe regeling, maar wij begrijpen haar niet. Een van de SAGcontrole, die wat Engels spreekt tussen het Spaans door, wordt erbij geroepen en een collega van hem. Op hun aanwijzing verzamelen wij de vereiste attributen. Wij blijken reistassen, rugzakken, boodschappentassen en handbagage uit de auto te moeten gaan halen en op een vliegveldkarretje naar binnen te moeten rijden. Men heeft een nieuwe scanner geïnstalleerd. Alles moet door de scanner! Tien man bestudeert onze bagage.... Werkelijk: zij hebben niets te doen en hangen maar wat op een stoel met hun mobiel! Eenmaal goedgekeurd, moet Carla alles in de auto gaan opbergen, wanneer zij in de warme hal op Jan staat te wachten, terwijl Jan de auto moet gaan inklaren. Prettiger om met zijn tweeën te doen, want Carla moet wel op de tank klimmen om de spullen naar binnen te krijgen. Dit kost werkelijk inspanning op deze hoogte op onze leeftijd. Telkens even uitrusten van al het gehijg. Dat gaat niet in je koude kleren zitten! Auto ingeklaard! Bagage in de auto! Het formulier voor de SAG invullen: ja wij hebben voedsel in de auto. Vertel maar en laat maar zien, wat er in de koelkast ligt. De man is schappelijk. Wij mogen op het perron opeten wat wij willen en daarna inleveren, wat nog over is. Door de diarree van de afgelopen dagen hebben wij niet alles kunnen opeten en resteren tomaten, avocado, tuinbonen, wortelen, uien en aardappelen. Daar gaat ons warme eten voor vanavond, zeggen wij tegen hem. Gewoon in Putre boodschappen doen, antwoordt hij. Nieuwe regels en voorbeeld stellen voor zijn collega naast hem? Carla denkt, dat de man, die het woord voert, vorig jaar in Arica ons heeft gecontroleerd tezamen met een vrouw, die veel vriendelijker was dan hij. Voor wij uit elkaar gaan, voegt hij Carla toe, dat ze Spaans moet leren, zodat ze begrijpt wat zij vragen en zeggen. Als Carla antwoordt, dat het niet simpel is om op onze leeftijd een nieuwe taal je eigen te maken, bindt hij in. Kent Carla toch nog een beetje Spaans, merkt hij op. Pak maar in! Letterlijk en figuurlijk! Dit is echt een waardeloze grenspassage! Waarom vertikt hij om Engels te spreken, wanneer mensen hem niet goed begrijpen? Wie weet heeft zijn Engels het niveau van ons Spaans… Ondertussen is het laat in de middag. Putre halen wij vandaag niet! Wij rijden het grensstation uit Ruta 11CH op, langs het Lago Chungará, waar wij stoppen en met de verrekijker de flamingo’s kunnen zien. Schimmig met de telelens. Jammer! Te weinig licht door het donkere weer voor foto’s, maar eveneens om de omgeving te kunnen bewonderen! Er wordt een nieuwe weg aangelegd, die nog niet gereed is en niet gemarkeerd is. Goed opletten, waar wij moeten rijden. Wij belanden in de regen, die even later overgaat in sneeuw. Een wonderlijke gewaarwording! Het is hier zomer! Het is nog steeds ijzig koud, wanneer wij langs Laguna Cotacotani rijden en aan de overzijde vaag hoge toppen zien! Het oude complex van het voormalig Chileens grenskantoor ligt er verlaten bij. Jan heeft op iOverland een plekje gezien in Parinacota in het Lauca District om te overnachten. De weg ernaar toe is in abominabele conditie en voert ons omlaag. De plek in het dorpje is ongeschikt voor onze auto. Carla heeft het er niet op om hier in deze contreien te verblijven. Wat als het harder gaat regenen?! Zij wil terug naar de goede weg en op zoek naar een andere plek. Wij besluiten wanneer wij de Mirador Payachata bereiken, vanwaar wij Vulkaan Pomerape en Parinacota zouden moeten kunnen zien, dit uitzichtpunt als overnachtingsplaats te gebruiken. Het is hoog: 4387m! Het zal koud zijn vannacht. Vanavond vroeg naar bed! Vandaag gaan wij niet samen één slaapzak delen. Wij halen de tweede slaapzak tevoorschijn, zodat wij elk ons eigen dekbed plus slaapzak hebben om ons te wapenen tegen de kou, want de kachel doet het natuurlijk wederom niet door de hoogte… Ingepakt als Eskimo’s zijn wij bestand tegen de koude en slapen wij veel beter dan gister. Het is 1 graad Celsius! Dom, dat wij gister niet de moeite hebben genomen om de tweede slaapzak erbij te pakken… Wanneer wij de volgende ochtend klaar zijn met de wagen, genieten wij van het zonnetje en de nevel, die langzamerhand optrekt door de warmte van de zon, waardoor steeds meer toppen zichtbaar worden. Een prachtig uitzicht op alles wat wij gister gemist hebben! De flamingo’s kunnen wij van hier helaas niet zien! Echter wel een lange rij vrachtwagens! Moeten zij zo lang wachten tot zij toestemming krijgen door te rijden? Dat is balen voor de chauffeurs! Wij moeten wennen aan het nieuwe tijdsverschil met Nederland, wat van 3 uur is overgegaan naar 4 uur tijdsverschil. Komen wij ergens aan, dan gaan ze in Nederland bijna naar bed of liggen er al in. Dat kost nadenken! Het is buitengewoon rustig op de weg vanochtend. Er passeren wat wegwerkersauto’s, maar daar blijft het tot beperkt. Op het gemak vervolgen wij de Ruta del Desierto en houden opnieuw halt bij de volgende Mirador Cerros Tutelares, vanwaar je een rij vulkanen kunt zien. Schitterend! Wat een bof, dat het zonnetje schijnt! Wij zien zelfs heel even de top vrij van de belangrijkste op dit rijtje! Als wij de route vervolgen is er een afslag naar Putre binnendoor, vanwaar wij prachtige vergezichten hebben. Het is een bijster smal steil landweggetje met haarspeldbochten in een deplorabele toestand, maar het weggetje houdt onze wagen. Gelukkig maar! Putre is een lieflijk dorpje met smalle straatjes. Ontzettend toeristisch! Overal lopen toeristen, zijn winkeltjes geënt op toeristen vol souvenirs, kantoortjes waar je excursies kunt boeken om de omgeving te voet te verkennen en zijn er plenty adresjes om te slapen. Wij gaan op zoek naar een bakker, vragen in een klein winkeltje om brood, maar krijgen nul op het rekwest. Er is aan de rand van het centrum een vrij grote legerplaats in verband met het aangrenzende Bolivia en Peru. In het centrum vinden wij een bank om te pinnen! Een geldopname is gekoppeld aan een maximumbedrag vanwege de vele toeristen. In de wijde omtrek is geen andere bank! Ja, in Arica! Vandaar! Wij zijn blij, dat wij Chileens geld hebben! Jan heeft genoeg van het zoeken naar brood en besluit het brood uit de vriezer te gebruiken. Wij verlaten het dorp en passeren een kleurrijk beeld van een man, die met zijn muilezel en hond via de bergpaden vracht vervoert. In deze omgeving wordt sinds jaar en dag alfalfa of luzerne voor de lama’s, schapen en ander vee gekweekt op terrassen, omzoomd door muurtjes. Vanuit de hoogte kijken wij tijdens de lunch neer op het dal, waar Putre in gelegen is. Een prachtig vergezicht! Na de lunch vervolgen wij de CH11 en genieten van het landschap met klimmen en afdalingen gepaardgaande met de nodige haarspeldbochten. In de diepte zien wij vanaf de Mirador Socoroma liggen met een oud kerkje en wij besluiten het dorp te bezoeken, omdat het een buitengewoon lief dorp moet zijn. Echter plots lijkt het alsof er een grote witte deken wordt uitgerold… Wij rijden in een dikke mist, die alleen maar toeneemt. Het dal, waar het dorp moet liggen is onzichtbaar! Het heeft geen zin om dit uitstapje te maken! Jammer! Wij continueren onze weg in dikke mist. Even zo snel als de mist is komen opzetten, verdwijnt de mist kilometers verder. Wanneer wij Zapahuira bereiken, besluiten wij de Ruta de las Misiones, de A31, te volgen. Dit moet een prachtige route zijn. Wanneer wij enkele kilometers hebben gereden ontmoeten wij twee tegenliggers, waarvan de voorste auto stopt om Jan te vragen, wat hij van plan is te gaan doen. Jan antwoordt, dat wij de Ruta de las Misiones willen rijden. De man stort een heel verhaal over Jan zijn hoofd uit, maar wij verstaan hem niet. De man schudt meewarig zijn hoofd, terwijl hij naar ons en onze auto kijkt! Wat probeert hij ons duidelijk te maken? Elk vervolgt zijn eigen pad. Jan en Carla spreken af, dat als het beter is om te keren, wij dat zullen doen. Wij rijden verder, passeren het dorp Murmuntani, bereiken de elektriciteitscentrale en het dorp Chapiquina. Wij zien een overvloed van cactussen op ons pad. Een bord waarschuwt ons, dat wij een bergachtig gebied met rivieren binnengaan. Langs twee mannen die het land bewerken en naar ons wuiven. Een aanhanger staat op de weg geparkeerd. Krap, maar wij kunnen passeren. Meteen erachter een bergbeek, die wij moeten doorsteken. Wij rijden door Parque Nacional Lauca en genieten van prachtige vergezichten. Verwijzingen naar dorpjes met oude kerkjes met lemen wanden. Deze afslagen nemen, lijkt ons niet verstandig. Wij merken op, dat water kleine aardverschuivingen heeft teweeggebracht. Wij kunnen rijden, maar houden de zaak goed in de smiezen, want wij willen geen onnodige risico’s nemen. Voor ons doemt een rivier op, die wij moeten kruisen. Een shovel is bezig. Het blijkt, dat het water zoveel kracht heeft, dat er een behoorlijk gat is ontstaan, wat hij aan het dichten is. Aan de overzijde staan auto’s en mensen de klus gade te slaan. Op een gegeven moment mogen wij de rivier oversteken en worden door een van de wegwerkers aan de overzijde ingelicht over de toestand verderop. Wij kunnen slechts doorrijden tot Belén. Het is niet mogelijk te continueren via Tignamar richting Codpa. Over een maand is dat gebied pas weer toegankelijk… Hij adviseert ons terug te keren. Gekeerd ter plekke en weer door de rivier! Je voelt de kracht van de bergstroom. Geruststellend om weer aan de overkant de weg op te rijden! Misschien heeft de man aan het begin van de weg dit geprobeerd aan ons te vertellen… In elk geval hebben wij van dit ritje genoten: een ontzettend mooi achterland! Jammer, dat wij de route niet uit kunnen rijden. Terug in Zapahuira rijden wij de Tambo voorbij en zoeken de overnachtingsplaats op, die aan de achterzijde moet zijn. Uit het zicht van het passerend verkeer. Wij staan daar prachtig en hebben zelfs een bijzonder sterk signaal om bericht te sturen naar de kinderen, waar wij overnachten, door de mast aan de overkant van de weg. Wij verbazen ons over de verlatenheid en rust, wanneer wij op de CH11 uitkomen. Het is in schril contrast met de wachtrijen bij de grens. Waar zijn al die vrachtwagens? Alleen af en toe een wegwerkerspick-up of een politiewagen… Wij slapen heerlijk! Wanneer Jan ’s ochtends de Pan American site raadpleegt worden wij wijzer. Niet ver van ons verwijderd is de CH11 in het Quebrada de Cardones ten gevolge van de hevige regenval in het hoge gebergte ondermijnd en deels weggeslagen ter hoogte van km70. Wij gissen dat men met man en macht bezig is een tijdelijke doorgang te creëren. Dit is de reden, waarom er ternauwernood verkeer op de CH11 is! Dit verklaart eveneens de rij vrachtwagens, die wij gisterochtend in de verte bij het oude Chileense grensstation zagen staan! De weg is afgesloten! In feite zitten wij nu opgesloten! Er zijn slechts drie richtingen normaliter beschikbaar: de Ruta de las Missiones, de A31/35, en Ruta CH11 richting Arica, welke richtingen op dit moment afgesloten zijn, doordat beide wegen door wateroverlast deels zijn verwoest en de CH11 terug naar Bolivia. Wij maken onze gedachten op. Lopen wij gevaar als wij op deze overnachtingsplaats meerdere dagen doorbrengen, in het bijzonder als het dagen aan een stuk boven in de bergen heel erg hard blijft regenen?? Wij menen, dat wij op een veilige plek staan en geen risico lopen. Wij hebben genoeg te eten en te drinken. Mede door het goede bereik door de nabije mast kunnen wij de kinderen goed informeren en zelf informatie inwinnen. Bovendien passeren regelmatig politiewagens, die wij kunnen aanhouden voor informatie. Jan heeft op Maps.me gekeken en op de Pan American site de vraag gesteld of iemand weet hoe de staat is van de A-191, of wij die weg zouden kunnen rijden als die bereikbaar is. Niemand kan hier antwoord op geven. Carla meent verkeer te horen. Wij zien niets dan één keer politie en één wegwerkersauto, wanneer wij Tambo de Zapahuira bekijken en de informatie lezen. De Tambo, stammend uit de Incatijd, is in feite een machtsmiddel om door controle van de passerende karavanen de goederenstroom te beheersen door tol te heffen. Men heeft scherven gevonden, die deze bewering staven. Vicuna’s komen nieuwsgierig bij ons kijken. Of zijn het guanaco’s? Zo moeilijk om ze uit elkaar te houden! Ze lijken veel op elkaar, maar de guanaco’s zijn wat groter en zwaarder dan de ranke vicuna’s en leven hoofdzakelijk in Argentinië, terwijl de vicuna’s goed boven de 4000m kunnen leven. Eigenlijk zijn wij heel nieuwsgierig, waar de ellende van de woestenij begint. Wij besluiten op onderzoek uit te gaan en rijden richting Arica. Aan onze linkerzijde is de Pukara Copaquilla, een oude vesting, gebouwd om de landerijen en de bevolking beneden in het dal te beschermen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het dal. Weg A-141 voert naar het dorp beneden en levert schitterende vergezichten! Tot onze verbazing stuiten wij op een uitzonderlijke camping aan de rechterzijde in Pueblo de Mallku op 3167m hoogte en gesitueerd bij km88. Wij stoppen om camping Astronomia te bekijken. Het is een alternatief geheel. Gebouwd rond een oude treinwagon, die vroeger bij de mijn beneden in bedrijf was. Een Franse fietser heeft hier overnacht, omdat hij door het slechte weer is overvallen. Al zijn spullen en hijzelf waren drijfnat. Zijn tent en slaapzak hangen nog te drogen in het zonnetje. Een vriendelijk jong stel heeft het opgezet. Het ziet er echt heel leuk uit! Wij drinken een glas mate van kruiden, die het jonge stel zelf combineren. Wij roeren met het staafje , maar worden gecorrigeerd en geleerd om als een rietje te gebruiken, waardoor je geen kruiden in je mond krijgt. Zo, nooit eerder ons verteld in al die maanden! Eindelijk weten wij hoe dit te gebruiken… Vermakelijk! Het jonge stel kan ons niet informeren over het traject vóór ons. Zij weten, dat je er niet door kan en daar houdt het mee op! Plots komen er auto’s uit de richting van Arica… Dan rijden wij verder, besluiten wij, om polshoogte te nemen. Niet zoveel kilometers verwijderd van de camping zien we, dat men de rijweg op meerdere plaatsen recent met de shovel van modder en stenen heeft ontdaan. Langs de kant van de weg staat een bord, wat aandacht vraagt voor de cactus in de vorm van een kandelaar om die te beschermen. Deze soort cactus vind je met name op 2500-2800m hoogte. De rijweg is links en rechts ondermijnd. Wij rijden langzaam over die delen, die zo te zien stevig genoeg zijn om ons te dragen. Wat verder stuiten wij op een lange rij vrachtwagens, die stilstaan en wachten. Wij kunnen vanaf onze plaats in de rij zien, dat er een lange vrachtwagen met aanhanger vastzit en kennelijk niet voor- of achteruit kan, omdat de overspanning te lang is en hij met zijn bodem op de keien in de rivier vastzit. Het duurt heel lang eer hij vrijkomt, nadat er van elders een shovel is gearriveerd om te assisteren, waarna de rivierbedding min of meer wordt aangepast, zodat de lorries gemakkelijker de bypass kunnen nemen, omdat het water een bres in de weg heeft geslagen bij km70! Wij zijn lange tijd hier zoet! Rijden weer langzaam een stukje weg in konvooi tot wij op een nieuwe bypass stuiten, wat wederom veel tijd vergt om deze te nemen. De Franse fietser ziet ons in de rij staan geparkeerd, wachtend op onze beurt. Ondertussen is het uren geleden, dat wij hem hebben achtergelaten op de camping met zijn spulletjes, die nog niet geheel droog waren. Het blijkt, dat vanuit de hoge bergen rondom La Paz de wegen dalen, waardoor het voor fietsers geweldig is om deze trajecten te volgen. Kennelijk een makkie! De Fransman stoot een brul uit en suist ons voorbij! Ons verbluft achterlatend! Het is nu wel ingewikkeld voor hem om de rivierbedding te doorkruisen, maar hij heeft hiervoor alle tijd en gelegenheid…. Wij zien hem niet weer…Voor ons staat een truck, die voorheen heeft gereden voor F.Gering in Landgraaf en op de achterzijde de Brandenburger Toren ter versiering heeft. Zot om zoiets hier tegen te komen! De chauffeurs hebben evenals wij trek. Wij genieten van een boterhammetje. De chauffeurs maken dankbaar gebruik van de kleine personenauto’s, die uit het niets opdoemen met witte koelboxen met warme happen in witte bakjes om het eten warm te houden. Big business! In een vloek en een zucht zijn ze uitverkocht en keren om nieuwe voorraad aan te rukken! De allerlaatste omleiding is een heel lange, want hier is echt een groot diep lang gat geslagen in het wegdek!!! Wat een grenzeloze brute kracht heeft hier een ravage veroorzaakt!!! Wat een ontzettend moeilijke opgave voor een land om hiermee om te gaan. Bovendien kost dit gigantisch veel geld, energie, moeite en tijd om te herstellen. Wij zien op dit punt de afslag naar weg A-191 naar Cuesta el Aguila. In onbruik geraakt door de verwoestende werking van de hevige regenval….Daadwerkelijk is ruim 20 kilometer rijweg min of meer vernield! Na alle bypasses stuiten wij op een enorm lange rij wachtende vrachtwagens vanuit Arica, waarvan de chauffeurs en bijrijders met hun ziel onder de arm ons gadeslaan. Mistroostige blikken kijken ons aan. Velen zijn op hun mobiel bezig. Sommigen zitten in de schaduw onder de vrachtwagen of op een berg zand in de berm om goed zicht te hebben op wat er opdoet. Hangen tegen de wagen of zitten in de cabine. Zij boffen aan de ene kant, want in deze vallei wordt door Engie een groot zonnepanelenpark aangelegd, waarvoor infrastructuur is ontwikkeld en er een grote zendmast staat. Het aantal vrachtwagens is niet te tellen! Het is één lange rij! Kennelijk zijn in Arica de vrachtwagens later aan de kant gezet dan bij Chungará, want wij hebben niet in zo’n lange rij gestaan, gewacht en stapvoets gereden vóór km70 en het traject erna, tot wij de queue tegenliggers ontmoeten. Bijna aan het eind van de rij wagens valt ons oog op de naam Westra op een truck. We zijn Hollanders en we blijven Hollanders… Wij hebben geen idee hoeveel tijd wij op dit traject hebben doorgebracht. Vele uren! Een mens weet niet wat hem te wachten staat als je dit traversé ingaat. Links en rechts en voor ons is de chaos zo groot, dat het natuurgeweld ons imponeert en ons stil maakt. De donkere dreigende lucht bekijk je met andere ogen. Alsjeblieft nu geen regen, terwijl wij hier in het Quebrada slechts langzaam vorderen, doordat wij meer stilstaan dan rijden… Natuurgeweld is indrukwekkend en min of meer beangstigend! Spanning houdt ons in de ban. Een mens wil slechts een veilig heenkomen! Een gevoel van opluchting komt over ons heen als wij de rij wachtenden achter ons laten en weer normaal kunnen rijden. Een gevoel van schaamte bevangt ons. Het is echter de realiteit. Wij beginnen de Cruce Longitudinal Loma Lluta: eerst klimmen en daarna een heel lange afdaling met haarspeldbochten. Prachtige vergezichten op het grijswitte gebergte! Een kleine vrachtwagen in de berm bij een gedenksteen ter herinnering aan een vrachtwagenchauffeur, die hier verongelukt is, symboliseert het roekeloze gedrag van vele chauffeurs. Er wordt door een aantal te hard gereden en op onverantwoorde wijze ingehaald. Telkens weer zijn er noodbanen voorhanden voor het geval dat de remmen niet goed werken. Een geweldige uitvinding! Aan de sporen in het grind te zien wordt er regelmatig gebruik van gemaakt… Wanneer wij vanaf de Mirador onderaan de afdaling in de Valle de Lluta het dorpje Linderos zien liggen, kiezen wij ervoor om hier te overnachten. Wij zijn beiden moe! Het is een enerverende dag geweest! Wij hebben het gehad voor vandaag! Tot onze verwondering zien wij langs het landweggetje conische torens tussen de agrarische landerijen. Het blijkt, dat zich hier een Hare Krishna gemeenschap heeft gevestigd, waar je kunt overnachten in de Ecolodge en wat kunt eten. Er is echter geen gelegenheid om met onze wagen het terrein op te rijden. Wij zijn te kolossaal. Bijna aan het eind van het landweggetje is echter een mooie parkeerplek op het grind naast de oude spoorlijn, vanwaar wij een prachtig zicht op de vallei hebben en op de vrachtwagens, die klimmen en dalen in dit surrealistische berglandschap. Voor de klimmers geen grap om achter die lange wachtrij aan te moeten sluiten als zij die lange helling hebben genomen… Het dorp Poconchile heeft een mooi kerkje zo te zien. Wij hebben helaas de afslag gemist. De weg is druk. Jan ziet het niet blinken te keren en terug te rijden. Het schijnt, dat er per dag meer dan 500 vrachtwagens over de CH11 rijden. Wij hebben ze niet geteld, maar wij kunnen beamen, dat wij eigenlijk door vrachtwagens worden omringd! Volgens ons is deze route voor Bolivia van vitaal belang! Op de weg naar Arica hopen wij de Lluta geogliefen op de kale hellingen te kunnen bewonderen. Opletten geblazen, want niet alles is hier zo bewegwijzerd als in Europa. Dit is echter best goed aangegeven met palen, voorzien van de verschillende figuren, die op de helling zijn te zien: een kikker, een adelaar, lama’s en mensfiguren, die getuigen van de karavaanroute naar Tiwanaku in Bolivia. Op twee plekken bekijken wij de geogliefen en drie putten de Rana, waar voorraden in werden bewaard. Inventief! In Arica rijden wij naar de supermarkt om boodschappen te doen. Het is ontzettend druk! Wij staan aan de kant van het parkeerterrein bij de ingang naar de parkeerkelder, want wij passen niet in de vakken en zeker niet in de kelder. Hierdoor een voortreffelijk zicht op wat er zich afspeelt. Hier wordt een spel gespeeld met autobumpers en achtergelaten winkelwagentjes, door de auto’s van en naar beneden en de gebruikers van de begane grond…. Onbegrijpelijk, dat niemand de moeite neemt om de karren opzij te rijden en weg te zetten, wanneer zij alle boodschappen in de auto hebben gedumpt! Als Jan terugkomt en onze kar is uitgeladen, neemt Carla de moeite om de karren op de rijbaan beet te pakken en ze stuk voor stuk in elkaar aan de kant te zetten, wanneer er één zo’n zet krijgt, dat de kar bijna tegen ons voorlicht dendert. Geen grap, als die kaduuk gaat! Een vrouw spreekt Carla aan, of wij water nodig hebben. Water, drinkwater in grote verpakking, dat heeft Jan toch net gekocht! Nee, zij bedoelt om de watertank te vullen om de kraan te kunnen gebruiken… Ja, inderdaad moeten wij onze watertank nog vullen. Zij wijst naar een rode personenauto, volg ons maar… Zo rijden wij achter een wildvreemde rode auto aan met een beetje dubbel gevoel. Onterecht! Wat blijkt? Dit echtpaar is de trotse bezitter van een camper en weet uit ervaring, dat het niet simpel is om de watertank in het droge noorden van Chili te vullen. Wij vinden dat pas later uit, als men ons weigert water te verstrekken… Wat ontzettend vriendelijk van hen! De man belt ondertussen een Duitse vriend, die al jaren in Chili woont en reikt Jan de telefoon, waarop de vriend Jan uitlegt, dat in Chili in verschillende gebieden - code rood - geldt vanwege weggeslagen wegen door de enorme regenval in het hooggebergte. Een vriend van hem zit op de kustweg, Ruta 1, opgesloten ten zuiden van Iquique. Calama staat blank en is afgesloten. In San Pedro de Atacama regent het! Hij adviseert Jan van te voren aan politie en bevolking te vragen of trajecten toegankelijk zijn. Het echtpaar wil niets voor het verstrekte water hebben! Zij bieden zelfs aan, dat wij weer voor water mogen komen, als wij opnieuw in de buurt zijn. Wat behulpzaam zijn mensen! Wij bieden een kleine attentie uit Nederland aan, wat hen verrast, waarna wij afscheid van elkaar nemen. Hierna zoeken wij een tankstation op om diesel te tanken. Bevoorraad en wel verlaten wij de stad. Rond de gevangenis kunnen wij op de heuvel ten oosten van de weg geen geweldig groot reclamebord vinden, waarvoor 75.000 lege Coca Cola flessen zijn gebruikt! Het zou gaan om het grootste formaat ter wereld… Een halve gare heeft een drone daar laten vliegen om dit vast te leggen. De gevangenis vond dit niet plezant! Het zou wel eens de oorzaak kunnen zijn, waarom wij dit reuzegrote bord niet meer kunnen ontdekken… Wij zijn zo gefixeerd op het Colabord, dat wij de afslag vergeten naar de Azapa Valley, mede beïnvloed door onze hongerige magen. Hier bevindt zich het Archeologisch Museum San Miguel de Azapa, wat deels gewijd is aan de Chinchorro’s, een bevolkingsgroep bestaande uit kleine groepen, die zich in leven hielden door vissen en jagen en woonachtig waren langs de kust in Zuid Peru en Noord Chili. Langs de A31, waar wij vandaan zouden zijn gekomen, als wij de Missionroute hadden kunnen uitrijden, ter hoogte van de kruising met Ruta 5, stoppen wij om bij de Presencias Tutelares te lunchen. Enorme beelden in de verlatenheid, die onze aandacht opeisen. Fraaie verschijningen om te zien en te bekijken. De zon werpt schaduwen, wat interessant is, omdat het de houdingen een andere dimensie geeft dan met de bewolkte lucht, op het moment van arriveren, waardoor er als het ware bescherming van uitgaat. Jammer, dat er in vergelijking met vorig jaar geen parkeerterrein meer aanwezig is en er zo verschrikkelijk veel glas op het terrein ligt van met name kapotte bierflesjes. Misschien is dit de reden, waarom het parkeerterrein is verdwenen? Beelden bekeken, magen gevuld, hups in de auto om op tijd onze bestemming te bereiken. Quebrada de Vitor: een boeiend landschap! Vorig jaar hebben wij op dit traject Seabridge deelnemers van de Zuid Amerika reis ontmoet en vooral opgelet of wij twee auto’s zagen, die met ons de Aziëreis hebben gedaan. Kennelijk reeds als eersten gepasseerd, want wij hebben velen gezien, maar niet hen! Nu hebben wij alle tijd om op de omgeving te letten! Bij de verschillende Miradors stoppen wij en genieten van het uitzicht. Bij een van de Miradors wordt geduid, dat de Chinchorra’s in de Valle de Camarones hebben geleefd en wordt er meer informatie over hen verstrekt. Wij vinden dit interessant, want wij zijn op weg naar Caleta Camarones, waar wij vorig jaar eveneens hebben overnacht, waar rond 7000 voor Christus ook de Chinchorra’s hebben geleefd. Men heeft reeds enkele honderden Chinchorro mummies gevonden van verschillende leeftijden op verscheidene plaatsen. Het zijn de oudst bekende mummies in de wereld. Het mummificeren was niet voorbehouden aan een bepaalde groep, voor zover men dit heeft kunnen vaststellen. De gevolgde methode tijdens het mummificeren is in de loop der tijd wat gewijzigd, maar bestond uit een aantal stappen volgens een bepaald patroon. Opvallend is, dat sommige mummies herhaaldelijk opnieuw zijn geverfd, wat suggereert, dat de Chonchorro’s de mummies lang hebben bewaard of van de ene naar de andere plek hebben verplaatst. Aanvankelijk werd zwart mangaan gebruikt als kleurstof en later rode oker. Wanneer wij bij Cuya afslaan hebben wij mazzel dat wij van de douane mogen doorrijden. Wij parkeren evenals vorig jaar de wagen bij de keramiek beelden, die in dit dal zijn geplaatst ter herinnering aan de vondst van mummies van de Chinchorra’s. Ondanks de gierende wind horen wij nu de muziek vanuit de mummies, wat ons vorig jaar is ontgaan. Zingende beelden! Zeer symbolisch! De man laat een klokkenspel horen, terwijl de vrouw kreunt en steunt. Op de romp van de man vallen de visjes op in zijn onderbuik. Het hart van de vrouw wordt gevormd door een roos. Rechtsboven heeft zij 2 kinderen en in haar buik één kind. De longen worden weergegeven door veertjes. De kunstenaar heeft werkelijk heel creatief vorm gegeven aan deze twee mensfiguren! Boeiend om alle details te bekijken! Nog veel interessanter nu wij meer over de achtergrond van deze twee beelden te weten zijn gekomen! Er staat niets hier geschreven! Wij rijden door naar het strand om daar te overnachten. Helemaal niemand komen wij tegen! Geen mens zien wij bij de stallen in het dal. Geen vissers in het vissersdorpje. Het strand is afgekalfd en veel kleiner vergeleken met vorig jaar. Diepe geulen zijn ontstaan. Geen Chilenen, die het weekend zich hier verpozen. Carla wil hogerop het strand en niet zo dicht bij het water. ’s Avonds kan ze de slaap niet vatten. Onrustig, met visioenen van tsunami’s… Jan gaat ter geruststelling buiten naar de zee kijken, omdat de zee buldert, de golven hoog zijn en wij niet weten of het hoogste tij voorbij is. De zee trekt terug: het tij is gekeerd! Het zal eb worden. Jan oppert terug te rijden naar de zingende beelden om daar te slapen, maar Carla is nu toch meer gerustgesteld. Een kort nachtje! Dat wel! Jan heeft ‘s ochtends geen animo om het weggetje langs de rotsen te volgen om het Chinchorro beeld boven in de bocht te voet te bekijken. Te hoog klimmen en te ver! Veel te inspannend! Carla is nieuwsgierig of dat beeld ook zingt… Vorig jaar zijn wij zo dwaas geweest om dit weggetje langs de rotswand met de auto te rijden tot het havenplateau, daar op de ponton te moeten keren, omdat de buurman op het strand had gezegd, dat je zo’n mooi uitzicht zou hebben… Zeker waar! Echter een doodeng weggetje! Doen we nooit weer! Wie weet komen we ooit nog te weten of het beeld boven op de rots evenals de beelden aan het begin van het dal zingt…. Vandaag niet! Wanneer wij het strand verlaten zijn meerdere vissers bezig zich voor te bereiden op hun werk. Zij lachen, groeten en zwaaien. Het vissersgehucht is dus nog steeds bewoond, al leek het gister bij aankomst uitgestorven… Aan het eind van de vallei werpen wij alsnog een blik op de beelden, die in de morgenzon andere subtiele details laten zien. Het zijn met recht kunstwerken! Op de kruising slaan wij rechtsaf naar het zuiden. Vorig jaar een geweldig mooie nieuwe weg! Stomverbaasd bekijken wij waar we terechtkomen als wij een paar kilometers hebben gereden… In Quebrada del Minimiñe is het één grote ravage! Is hier hetzelfde gebeurd als op de weg van de Boliviaanse grens naar Arica? Inderdaad! Echter er is een groot verschil: men is druk bezig de weg te herstellen! De verwoesting moet in een vorig seizoen hebben plaatsgevonden en is aanzienlijk! Over een traject van ongeveer 18 km is alles geruïneerd! Wat echter als er opnieuw zoveel water uit het hooggebergte naar beneden komt denderen? Wordt de nieuwe weg dan niet wéér weggespoeld? De weg ligt nog altijd naast de rivier in de kloof en ligt niet veel hoger dan de rivierbedding… Regelmatig op een onderlaag van gestort gesplit graniet, deels op betonplaten… Wij hebben op de CH11 gezien, wat de watervloed doet met dit soort constructies, terwijl men echt zijn best heeft gedaan om een stevige ondergrond te creëren. Wij kunnen slechts 20 á 30 km per uur rijden, want het lijkt alsof de auto uit elkaar rammelt. De weg is niet veel beter dan in de Quebrada de Cardones op Ruta CH11. Bovendien is men aan het werk en moeten wij regelmatig stoppen en wachten tot wij dóór mogen. Aan de kant zitten twee dames in een kleine lage auto, die het begeven heeft, omdat de bodem de keien in de rivierbedding heeft geschampt en het nodige beschadigd is, waardoor het onmogelijk is verder te rijden. Zij moeten noodgedwongen op hulp van buitenaf wachten. De auto zal moeten worden afgevoerd en gerepareerd moeten worden. Zonde! Wij boffen, dat de onze zoveel vrije ruimte onder de wagen heeft! Dankbaar constateren wij, dat wij Geoglifos de Chiza bereiken. Einde van de ellende van het gehobbel! De parkeerruimte is niet beschikbaar. Wij beginnen aan de lange helling omhoog en genieten van het schitterende landschap. Geoglifos de Tiliviche gaat eveneens aan ons voorbij. Wij slaan af naar de A40 om een dor en droog dal in de zandwoestijn in te slaan naar de camping in Pisagua. Een speciale entree tot dit vissersdorp. Een bijzonder grote tegenstelling, wanneer op het laatst een turquoise zee zich plotseling voor ons uitstrekt: adembenemend mooi! Een grillige kustlijn… Van vrij grote hoogte dalen wij via haarspeldbochten af, richting het oude stadje en de landtong die in zee uitsteekt. Wij parkeren de auto en lopen naar het uitkijkpunt, waar nog een oud kanon staat. Het is een paradijselijk plekje! Het is ongelooflijk, dat deze wondermooie plek tegelijkertijd slechte herinneringen herbergt. Het kanon symboliseert de strijd om Pisagua in vroegere tijden. Een luguber verhaal heeft indertijd Pisagua weer op de kaart gezet, toen er een massagraf is gevonden, waarin tegenstanders van Pinochet zijn gedumpt, die in dit geïsoleerde plaatsje aanvankelijk zijn vastgezet, gefolterd en vermoord. Vanaf de landtong zien wij de oude begraafplaats liggen. Ruim 3 kilometer verwijderd van de camping en het vissersplaatsje. In vroegere tijden toen er nitraat werd gewonnen, was Pisagua een belangrijke haven in Noord Chili om de producten te verschepen. Deze functie is totaal verloren gegaan. Sommige gebouwen getuigen van vergane glorie en herinneren aan de glorietijd van de winning van salpeterzuur. Wat kan het leven vreemd verlopen... Een prachtig plekje met een triest verleden. In het sanitairgebouw op de camping vraagt een moeder of het water hoog was in de rivier, toen wij naar Pisagua toe reden. De moeders hebben alles opgebroken, douchen de kinderen voor vertrek om naar huis terug te keren. Zorgelijk vertelt zij, dat het boven de bergen zo donker was… Welgemoed vertrekken zij… Op hoop van zegen…De volgende dag rijden wij terug naar Ruta 5. Op het kruispunt met de A40 staan wegversperringen… De weg, die wij gister hebben gereden door het Quebrada de Minimiñe is versperd! Door de hevige regenval niet meer door te rijden! Wij hopen, dat de moeders gisteravond met hun kinderen naar Arica hebben kunnen terugrijden, voordat dit opdeed. De moeder had het juist ingeschat! Zij had het bij het rechte eind! Voor ons geen probleem, want wij willen naar het zuiden. Wanneer wij Huara naderen, zien wij de politie voor ons opdoemen. Er zijn barricades aangebracht op de linker weghelft. Er staat een geweldige rij! Wij vragen de politie wat er aan de hand is en zij informeren ons. Wij kunnen rustig onze weg vervolgen zonder problemen. De mensen, die op weg zijn naar Noord Chili, zullen geduld moeten hebben. Een ieder probeert zijn eigen oplossing te bedenken in de hitte en de verzengende zon. Een automobilist heeft een parasol geïnstalleerd om schaduw te scheppen voor de kleine kinderen. Kleden en kleding vormen zonneschermen. Onder vrachtwagens wordt de schaduw benut. Er is in het centrum van het plaatsje noodhulp georganiseerd door het departement voor de gezondheid, waar drinkwater wordt verstrekt en tonnen met water ter beschikking staan. Het stinkt echter gigantisch naar pies en poep rondom deze wachtende menigte mensen…. Wij zijn blij, als wij zijn afgeslagen om richting Colchane te rijden en de frisse lucht vanuit de bergen ons begroet….
[userId] => 347276
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5053319
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 924
[author] =>
[cityName] => Pisagua
[travelId] => 506620
[travelTitle] => Een overzee's avontuur
[travelTitleSlugified] => een-overzee-s-avontuur
[dateDepart] => 2016-10-10
[dateReturn] => 2017-08-27
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,pisagua
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/347/276_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bar-en-boos
)
[55] => stdClass Object
(
[username] => ronniereizen
[datePublication] => 2019-03-03
[title] => Cheeky Chili
[message] =>
We komen op 2 februari opnieuw Chili binnen. Ondertussen hebben we in een korte tijd al heel wat stempels in ons paspoort verzameld van het switchen tussen Argentinië en Chili. Na een nachtbus komen we aan in Chile Chico (klein Chili). Noordelijk Patagonië brengt ons prettige temperaturen en een prachtig blauw meer waar we een dip in wagen. (3 seconden is voldoende, het water komt nog altijd uit de bergen). Toch hebben we het gevoel dat we een nieuwe regio binnenkomen. Vanaf Chili Chico komen we op de Carretera Austral, een beroemde weg die het verlengstuk van de Pan America vormt. Nog altijd niet bewoonde wereld..
Deze avontuurlijke weg loopt 1200 km noordelijk en zullen we voor een groot deel volgen. Het onderste gedeelte loopt om dit blauwe meer; Lago Carrera General. Blijkbaar komen we op een goed moment. Normaal gesproken giert de wind over het meer, maar we hebben het geluk dat het 4 dagen windstil is. Na Chile Chico ratelen we over de slingerende Carretera Austral naar Rio Tranquilo. Hier heeft het meer flinke happen uit de rotsen gegeten waardoor er marmeren grotten zijn ontstaan. Vroeg in de ochtend sluipen we in een kleine boot langs de grotten die magisch gekleurd zijn bij de laaghangende zon. De kapitein laat ons de mooiste plekjes zien en leid ons af en toe de marmeren tunnels binnen. Heel bijzonder!
Vanaf Rio Tranquilo wordt het vervoer verder noordelijk steeds interessanter. Het plan was om een vroege bus te vatten en mochten we die niet halen, dan zouden we liftend verder gaan naar de volgende plaats. Na het bezichtigen van de marmergrotten zien we een enorme club mensen naast de weg die allemaal met de duim omhoog staan. Als een gek pakken we daarom onze tent en rugzakken in om hopelijk toch nog die vroege bus te pakken. ("hij vertrekt toch nooit op tijd"). We zijn 100 meter van de halte, wanneer we de bus de weg op zien draaien. Hevig toeterend negeert hij verschillende reizigers die de bus proberen aan te houden. We zijn dan ook een beetje verbaast wanneer de chauffeur wel reageert op onze armbewegingen en voor onze neus stopt. De deur zwiept open en de chauffeur roept dat hij vol is. Wanneer we driftig wijzen op de lege opklapbare stoel in de cockpit, springt de chauffeur zonder twijfelen uit de bus, laadt onze rugzakken in en nodigt ons uit om naast hem te zitten. Het is het begin van een week op de Carretera Austal die turbulent beloofd te worden.
Tijdens een korte stop in Cerro Castillo aanschouwen we oude rotsschilderingen van de eerste inwoners van deze regio. De volgende dag strijken we neer in Coyhaique, de hoofdstad van noordelijk Patagonië. Voor het eerst in een lange tijd zijn we weer in een grotere stad inclusief alle voorzieningen. De sfeer in Coyhaique bevalt ons wel! Hier plannen we ook langzaam onze reis verder. We hebben onze pijlen gericht op een eilanden archipel een paar honderd kilometer hoger. De ferry tocht die daarbij komt kijken is tijdens de Chileense vakantie best populair, wat betekent dat we 4 dagen moeten wachten voordat we een plekje op de veerboot kunnen reserveren. Vier dagen wachten betekend een nieuw projectje. We gaan het regenwoud in!
Met meer tijd dan centen besluiten we een rondje te gaan liften richting Parque Nacional de Queulat. Uiteindelijk is de Carretera Austral maar één weg waar je nooit echt ver vanaf kunt wijken. De eerste paar honderd kilometer gaan ons voor de wind. In drie verschillende liften, met verdacht weinig overstaptijd, belanden we op een kruispunt, 50 km van het park. We zijn niet de enige op het kruispunt en hoe langer we er staan hoe meer mensen hier afgezet worden. We genieten van de zon op ons bol, maar na twee uur op het kruispunt hebben we een beetje genoeg van het wachten. We besluiten een afsplitsing te nemen richting de kust, waar we meteen een lift voor aangeboden krijgen. Een half uur later zijn we in Puerto Cisnes, een schattig kustplaatsje dat ook wordt aangedaan door de veerdienst van Noord Patagonië. Het oord schreeuwt avontuur (of ben ik dat alleen) wanneer we in de haven zien hoe de ferry net koers zet richting de Stille oceaan, een weg banend tussen de fjorden door. We besluiten er te overnachten en de volgende dag verder te liften.
We hoeven niet lang te wachten voordat we een lift aangeboden krijgen die ons naar het park brengt. Een aardige en ietwat verstrooide man neemt ons mee over de onverharde slingerweg die ons steeds verder de begroeiing in leid. We zitten nu echt in het regenwoud. Dikke mist hangt in de bergen en watervallen razen naar beneden. In het park doen we een leuke wandeling naar een 'hangende' gletsjer met bijbehorende watervallen die ons dit keer eens over een vochtig en klam wandelpad leid. We blijven er voor een nachtje op de campsite, waar ze heel tactisch afdakjes hebben gemaakt voor de tent.
De volgende dag gaan we weer met een duim omhoog langs de weg staan, wat meteen een einde maakt aan ons lift avontuur. Terug naar Coyhaique blijkt minder gemakkelijk te gaan. We hebben een goeie positie want we staan als eerste aan de weg. Zoals de lifters-code beaamd, sluit iedereen netjes achter ons aan die ook onze richting uit wil. Na vier uur wachten is er nog geen enkele auto gestopt. Een lokale bus brengt de redding die plek heeft om de helft van de gestrande reizigers mee te nemen. Zonder twijfelen nemen ook wij 'front row seats' terug naar de grote stad.
De volgende stap verder naar het noorden is er eentje om te onthouden. We nemen de veerboot naar Chiloé, de einlandengroep die het einde van Patagonië inluid. Waar we een paar dagen eerder in Puerto Cisnes al een glimp hebben mogen opvangen van de ferry dienst, stappen we nu dichter bij Coyhaique op de boot. Een tocht van bijna 30 uur waarbij we langs de fjorden van de westkust varen. Op de boot zelf is maar weinig te doen, wat betekent dat we ons voornamelijk bezighouden met het genieten van het uitzicht. Regelmatig stoppen we bij kleine havens of op eilanden waar de bevolking van de kleine dorpjes de boot hartelijk in ontvangst neemt. De veerboot is immers het beetje vertier dat niet elke dag langs komt. Overdag staat de zon aan een strakblauwe hemel die op het einde van de dag zorgt voor een prachtig kleurenspektakel.
Chiloé hebben we uitgekozen als bestemming door de mythische verhalen en een keuken van verse vis, maar zal ons uiteindelijk overhalen met watersport activiteiten. We merken dat Chiloé een sterkere verbintenis heeft met de rest van het land dan wat we eerder in het zuiden ervaren hebben. Het is er meer bewoond. We bezoeken een drietal verschillende dorpen waar we oude, houten kerken bezoeken en de centrale plaza's onveilig maken. De eilanden archipel is toch niet zo betoverend als we ons voorgesteld hebben en besluiten daarom een aantal dagen met een zee-kajak er op uit te gaan.
Vanuit de haven van Castro paddelen we drie dagen langs baaien vol mosselboerderijen, en kamperen we op verlaten stranden. We bezoeken verschillende eilanden en zwemmen in de oceaan. Tot onze verbazing zien we op meerdere momenten dolfijnen dicht langs de kajak sluipen en vooral de enorme zee-leeuw kolonie op de laatste dag laat Lisanne stralen. Eentje voor in de fotoboeken.
Na Chiloé komt het 'Lake District'. Tegen de tijd dat we hier arriveren, hebben we onze route al verschillende keren heroverwogen. Chili is echt enorm lang, we zitten er op dat moment al bijna zeven weken en er is nog zoveel meer van het continent dat we willen zien! In deze regio doen we plaatsen aan als Puerto Varas en Pucon, waar het straatbeeld wordt gevormd door meren, vulkanen en warm water bronnen. We willen heel graag nog een meerdaagse tocht wandelen tussen de witte bergtoppen van deze actieve vulkanen, maar tot twee keer toe blazen we dit af omdat de weersvoorspellingen gewoon niet leuk genoeg zijn voor een dergelijke onderneming. Als alternatief doe ik in Pucon (de outdoor hoofdstad van centraal Chili) een raft trip op een van de razende rivieren in de buurt. Een leuke twee uur durende tocht voert een handvol boten over een serie stroomversnellingen van klasse 4 waarbij we flink op en neer geslingerd worden. Ik zie hoe een paar toeristen het raft uitgegooid worden en het moment dat we van een hoge klif de koude rivier in moeten springen, is me ook nog goed bij gebleven.
De laatste drie bestemmingen in Chili die we aandoen liggen nogal ver uit elkaar, dus het worden drie etappes met nachtbussen om uiteindelijk in de Atacama woestijn uit te komen.
Als eerste Santiago, de hoofdstad van Chili. Origineel bedoeld als een 'bijkom-oord' na een meerdaagse wandeling, maar omdat we deze geschrapt hebben, zijn we maar voor de lol aan het zwembad gaan liggen. Het valt ons op dat we vooral in de grote steden als Buenos Aires en Santiago heel royale appartementen kunnen vinden midden in de stad. Het zijn dan ook de meest extreme uitersten qua lodging die we ervaren. We hebben in Chili toch voornamelijk gekampeerd, gekookt op een één-pits brandertje en telkens weer gehoopt dat er een douche is met "agua caliente". In Santiago zitten we opeens weer in een down-town woontoren met eigen keuken, rooftop zwembad en uitzichten over de stad. We struinen door de stad en... doen niet zoveel eigenlijk. Het drukste zijn we wanneer we de dag voor we verder noordelijk reizen een uitstapje maken naar het nabijgelegen Valparaiso. Een stad aan de kust, gebouwd tegen steile kliffen. We bewonderen hier de bont geverfde huizen en lopen 1001 trappen omhoog en weer omlaag. Heel fotogeniek!
De volgende stop is verplicht opgelegd, omdat we niet 20 uur in de bus willen zitten naar het verre noorden. Als alternatief gaan we een paar dagen naar het strand in Bahia Inglesá. (vooral Lisanne vindt dit heel erg). Een piepkleine nederzetting met een mooi wit strand, helder blauw water en een dorpje dat toch echt al in de woestijn ligt. We zetten onze tent nogmaals op, maar ditmaal in een zandbak op een camping die opnieuw een fraai zwembad heeft. We proberen in de middaguren uit de zon te blijven en hebben... opnieuw twee rustdagen.
De laatste bestemming die ik hier zal beschrijven en tevens de laatste bestemming voor ons in Chili is San Pedro de Atacama. Deze woestijn oase is de populairste trekpleister van Noord Chili door zijn extreme landschappen en heeft ook onze verwachtingen hoog kunnen houden. Omdat het kleine San Pedro overspoeld wordt door toeristen zijn er echt honderden booking-bureau's, maar dat betekend ook dat er lekker veel cafeetjes zijn en wordt er zowaar gewinkeld door de twee Limbo's. Het dorp is volledig bruin waarbij alles gebouwd is met stenen van woestijnklei. Hoewel het er enorm levendig is, zijn de meeste activiteiten buiten het oord te vinden. Wij doen ook een aantal uitstapjes.
Eén dag vertrekken we met een busje om half 6 's morgens om de zonsopkomst bij de Del Tatio Geisers te bekijken. Owja, ik ben helemaal vergeten te vertellen dat niet alleen het landschap, maar ook de hoogte hier in het noorden van Chili opeens veranderd is. Waar we voorheen volop tussen de bergen zaten, waren deze eigenlijk qua hoogte nogal klein. Zonder dat we het door hebben zit San Pedro al op 2400m. Die ochtend rijden we in een vluchtige 1,5 uur naar 4300 meter. Cheeky Chili. Behalve dat dit er best wel inslaat, is de enorme krater waar de geisers en heet water bronnen te zien zijn een behoorlijk mooi plaatje. Wanneer de zon net boven de horizon uitgekomen is en de temperatuur stijgt tot net boven het vriespunt, springen we in de thermen voor een ochtendduik. Op de weg terug naar het drop stoppen we verschillende keren voor kodak momentjes van het bijzondere vulkaanlandschap en spotten we tot onze verbazing echt veel verschillende dieren zoals lama's alpaca's, woestijnvossen en rare woestijnhazen die springen als een kangoeroe.
De dag erna huren we moutainbikes en fietsen we naar een nabijgelegen vallei om onze benen nog eens te strekken. Wat begon als een ontspannen fietstochtje, eindigde als een intense downhill 'single track' route door de canyon 'el diablo', naar een afgelegen nederzetting. Misschien wel het tofste wat we in de Atacama woestijn hebben gedaan!
En dan zit Chili na twee prachtige maanden er uiteindelijk op. Hier laat ik het dan ook even bij.. genoeg leesvoer. Wij springen de grens over naar
