Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 42
[reportCount] => 8
[pictureCount] => 30001
[position] => 1
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => CO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 147
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => PE
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 252
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 8189
[position] => 3
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => BQ
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 24
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 50224
[position] => 4
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => BO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 40
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 39840
[position] => 5
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => CL
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => janenmarja2013
[datePublication] => 2022-11-20
[title] => Dag 18 San Pedro de Atacama 19-11-2022
[message] => Het was al weer vroeg op vanmorgen. We werden tussen 07.00 en 07.30 uur opgehaald voor een groepsexcursie. Eerlijk gezegd niet helemaal ons ding. Wij gaan graag onze eigen gang en willen niet wachten of eerder vertrekken om anderen. We zullen ons dus een beetje moeten schikken en waar mogelijk de situatie naar onze hand zetten. Van het hotel hadden we een ontbijtbox mee gekregen en de verse koffie stond bij de receptie klaar. Binnen de opgegeven tijdsspanne werden we keurig opgehaald. De groep bestond uit 12 en wij waren de enigen die geen Spaans spraken. Gelukkig sprak onze gids goed engels en hij betrok ons er goed bij. Al snel werd er gestopt voor een ontbijt. Dat was dus dubbel op, maar een extra kop koffie kan zeker geen kwaad.
Het landschap is extreem kaal, droog en enorm uitgestrekt. De Atacamawoestijn is een van de droogste ter wereld, het regent er hooguit één dag per jaar.
Uiteindelijk kwamen we bij de Piedras Rogas, zo’n 150 kilometer verder. Een prachtige zoutwaterlagune op ongeveer 4200 meter hoogte. Het zoute water is helder blauw/groen en steekt prachtig af met de omgeving. De ronde rotsen completeren het prachtige decor. Op grote afstand zien we al enkele flamingo’s staan en overvliegen. Het licht is daar enorm sterk, zonnebrillen, petjes en lange mouwen en broeken om je huid tegen de extreme UV te beschermen. Na een wandeling van een uur, in zeer rustig tempo op deze hoogte, vervolgen we ons weg. Wij zijn tot volle tevredenheid van de gids, als eersten weer terug bij de bus. Onderweg zien we hoe een vos wordt verjaagt door een kudde vicuña’s. Marja heeft de vos prachtig op de foto en laat de gids meegenieten.
Onderweg spotten we ook nog de guanaco, een soort haas met lange staart waarvan ik de naam nog moet opzoeken en een aantal nandoes, de Zuid-Amerikaanse emoe, die volgens de gids hier souri of zo iets dergelijks wordt genoemd. Dit maakte volgens de gids de Chileense Big Five compleet. Ik mis eigenlijk de poema nog, maar die kun je maar uiterst zelden zien.
Een snelle stop bij de laguna’s Miniques en Miscanti, prachtige meren gevoed door de sneeuw van de Andestoppen in de omgeving. Opschieten zegt de gids want de lunch wacht. Bij de lunch kwam de gids bij ons aan tafel zitten. Het bleek dat hij in Berlijn Duits had gestudeerd, maar door de Corona de studie had moeten afbreken. We hebben onze conversatie in het Duits voortgezet, wat hij erg leuk vond.
Na de lunch werd er een grote afstand overbrugt naar het het Laguna Chaxa, een groot zoutwater meer gelegen op een enorme zoutvlakte. Dit meer huisvest een populatie Chileense flamingo’s. Persoonlijk had ik er meer verwacht, maar dat is gebaseerd op oude televisiebeelden. De vlakte is enorm en op slechts een klein gedeelte worden bezoekers toegelaten. Marja heeft haar telelens in de aanslag voor de mooiste foto’s, maar dat is nog niet zo eenvoudig. De vogels die redelijk dichtbij staan, zijn aan het fourageren. Met hun speciale snavel, zeven ze kleine garnaaltjes uit het water. Hierbij houden zij hun kop onder water,en een flamingo zonder kop is eigenlijk geen mooie foto. Kortom wij hebben onze tijd uitgebreid nodig. Waren wij in de ogen van de gids voorbeeldige toeristen, nu waren wij plotseling trage achterblijvers, die een regelmatige aansporing nodig hadden. Zeker nu er ook mooie hagedissen en andere watervogels rondliepen. Marja heeft het uiteindelijk allemaal op de gevoelige plaat kunnen vastleggen. Na een goede tip heeft hij ons het allemaal vergeven en met een “ vielen dank und auf wiedersehen” scheidde onze wegen.
Morgen gaan we nog vroeger op pad, de geplande pickuptime is 04.30 uur…….
[userId] => 397462
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089206
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 65
[author] => Jan
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 528153
[travelTitle] => Argentinië 2022
[travelTitleSlugified] => argentini-2022
[dateDepart] => 2022-11-01
[dateReturn] => 2022-11-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/361_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-18-san-pedro-de-atacama-19-11-2022
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => janenmarja2013
[datePublication] => 2022-11-19
[title] => Dag 17 San Pedro de Atacama
[message] => Gisteren waren we van Purmamarca via de snelle route naar Salta gereden.
Vanmorgen werden we om 05.00 uur bij ons hotel opgehaald om naar het busstation te worden gebracht. Busvervoer is heel gebruikelijk in Argentinië. Met grote luxe touringcars worden verbindingen ook over lange afstanden tussen de steden onderhouden. Volgens zeggen, uiterst comfortabel en met zeer luxe fauteuils. Wij reizen vandaag met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili. Eigenlijk ging alles heel voorspoedig en konden wij al snel plaatsnemen in de grote touringcar. De luxe viel wel mee vonden wij, die fauteuils waren, zeg maar de gebruikelijke vliegtuigstoelen.
Goed op tijd, 06.00 uur, vertrok de bus, maar in een andere richting dan ik had verwacht. Uiteindelijk namens ze de ‘snelle route’ via Purmamarca. We kwamen weer langs het hotel waar we gistermorgen waren vertrokken. We moesten onze auto inleveren in Salta, maar verder waren het dus eigenlijk ‘loze’ kilometers. Wel kwamen we nu over de pas en langs de zoutmeren, waarvan ik gisteren had afgezien. De pas was adembenemend en ging uiteindelijk tot 4170 meter. Ook de zoutmeren lagen er schitterend bij. Een enorme vlakte bedekt met een laag wit zout. Wij zouden die prachtige punten graag op de plaat zetten, maar dit is geen toeristenbus, maar openbaar vervoer. Vooral doorrijden dus. Erg hard gaat zo’n touringcar de berg niet op. Maar stoppen doet hij niet, er is een toiletje aan boord en je eten en drinken moet je maar meenemen. De hele tocht naar San Pedro is ongeveer 570 km. Wel moest er uitgebreid gestopt worden aan de grens met Chili. Dat bleek toch een oponthoud van 2 uur, voordat alle passagiers de drie controles hadden gepasseerd. Met name het meenemen van voedsel en fruit werd streng gecontroleerd. Na de grens ging het door een apocalyptisch maanlandschap: kale kiezel vlakten, waar ook het gras niet meer wilde groeien. Hier ergens moet het einde van de aarde liggen. Als je goed kijkt zie je hier en daar nog een vicuña lopen. Dat is een kleine, wilde lama soort. Waar die beestjes hun eten vandaan halen is onbegrijpelijk. In enkele zoutmeren waar nog wat water in staat, zie we zelfs wat flamingo’s. Maar de buschauffeur blaast door…. En gelijk heeft hij, de totale rit duurt maar liefst meer dan 12 uur. Tegen 18.30 uur komen we pas bij ons hotel. We hebben de pijp volledig leeg. Snel in het dorpje nog wat Chileense peso’s pinnen. Op het eerste gezicht een erg gezellig stadje met veel jongere alternatievelingen. Dat gaan we de komende dagen nog wel ontdekken. Snel nog wat eten. Morgenochtend alweer vroeg op pad voor een…… groepsexcursie!????
[userId] => 397462
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089192
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 85
[author] => Jan
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 528153
[travelTitle] => Argentinië 2022
[travelTitleSlugified] => argentini-2022
[dateDepart] => 2022-11-01
[dateReturn] => 2022-11-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/181_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-17-san-pedro-de-atacama
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-18
[title] => Ruta Austral
[message] => Na 6 fietsdagen nu weer genieten van een rustdag, nu in Coyhaigue, het laatste stadje wat we nog tegenkomen in Chili. Van de 6 dagen hebben we er een op een ferry gehad waarop we 4.5 uur gevaren hebben. De weg over het schiereiland was afgesloten dus moesten we er omheen. De eerste dag hadden we een ferry van een half uur over een grote rivier.
De titel van vandaag is Ruta Austral, de weg naar het zuiden. Deze ferries zijn er een onderdeel van, er omheen kan niet.
We hebben een korte dag met zware regen gehad, en de dag erna een halve dag erg slecht weer. Die dag klaarde het halverwege een beetje op en werd ik weer wat warmer en het uitzicht komt dan ook weer terug. Bij regen is het koud, rond 10 grC of minder en niet leuk om te fietsen. Als het dan een beetje opklaart en je ziet de magnifieke omgeving dan ben je weer heel blij dat je daar kan en mag fietsen. Dan wordt er op de camping toch hier en daar vandaan weer een fles wijn gedeeld en is de kou weer gauw vergeten.
De hele dag fiets je tussen steile, supergroene, bergen met regelmatig de sneeuw op de toppen. Veel gedeeltes zijn beschermd regenwoud, soms wat stukken gras voor veeteelt. Dorpjes kom je nauwelijks meer tegen, af en toe een huisje of boerderijtjes Dus koffie stops zijn er helaas ook bijna niet meer, de lunch bus is dan de plek om weer effe flink te eten. Het eten op de tour is altijd weer hartstikke goed, onze kok heeft zelfs in een 4 sterren restaurant gekookt maar vind dit veel leuker. Niet te geloven dat hij op een primitieve manier steeds weer voor de hele groep aan het koken is. De groep is bij de vorige stop in Puerto Montt weer groter geworden, nu zo'n 35 a 40 man op de fiets naast de crew.
Een keer sliepen we bij een boer op de wurft, hij had s'ochtends een schaap geslacht en was die op de Chileense manier aan het roosteren naast een open vuur. Zelden zulk goed vlees gegeten, zijn vrouw regelde de piepers erbij.
Gisteren heb ik zelf trouwens niet gefietst en een rustdag in gebouwd. Mijn planning was om vandaag condors te gaan kijken, hier vlakbij, het vertrek zou dan zijn om 5.30u vanmorgen zodat mijn rustdag in het water zou vallen. Helaas blijkt deze tour op donderdag en zaterdag te gaan en niet op vrijdag. Omdat we nu onderweg vaak geen WiFi of internet meer hebben was dat niet te voorzien. Nu kan een extra rustdag ook geen kwaad omdat het allemaal best zwaar is. Het gaat mij nog steeds redelijk makkelijk af maar er zijn er een paar die altijd 2 of zelfs 3 uur meer nodig hebben. Diep respect voor hen.
Natuurlijk zijn er iedere dag wel een paar die niet of een halve dag fietsen, die mogelijkheid is er altijd.
Omdat de kans om condors van dichtbij te zien waarschijnlijk nooit meer voorbij komt en gravel fietsen hopelijk wel doe ik nu een poging om morgen op de tour te boeken en dan later met de taxi weer aan te sluiten.
Tot zover weer mijn belevenissen en op naar nieuwe ervaringen!
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089181
[countryId] => 40
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 121
[author] => Kees
[cityName] => Puerto Montt
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/136_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ruta-austral
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-18
[title] => Santiago... Of: Santiago de Chile
[message] => Onze reisgids omschrijft Santiago als “dynamisch, historisch, lawaaiig, modern, rijk, arm, stoffig, vol en toch ontspannend”. Als ik persoonlijk acht woorden zou moeten gebruiken om Santiago te omschrijven, denk ik dat het ongeveer deze acht woorden zouden zijn. Een stad vol contrasten en heel veel gezichten!
De mensen
De mens in Santiago is divers. Loop je over straat, dan zie je het éne moment een oudere dame in een sjiek mantelpakje lopen, direct gevolgd door een dakloze met een winkelwagen waarin al zijn bezittingen zitten. Het meest opvallende aan Santiago vind ik het hoge aantal creatieve en artistieke mensen op straat. Kleding, make-up, sieraden, piercings en tatoeages... Het wordt hier veelvuldig ingezet om die unieke persoonlijkheid neer te zetten. Als je van “mensen kijken” houdt, ga naar Santiago en ga gewoon de gehele dag rondlopen. Heerlijk!
En voor alle LGBT-plussers onder ons; voor ons gevoel is Santiago vergelijkbaar met Bogota. Meerdere malen per dag zie je mannen hand in hand lopen met mannen (of vrouwen met vrouwen natuurlijk), transgenders, trotse non-binaire personen… Alles kan en alles mag in Santiago! Het zal iedereen in Santiago een worst wezen (zoals het hoort)!
Santiago herbergt…
… ongeveer 6 miljoen inwoners. Nou zijn veel wereldsteden in deze wereld veel groter dan Santiago, maar als je bedenkt dat er in heel Chili ongeveer 17 miljoen mensen wonen, is het best bijzonder dat meer dan een derde van de bevolking op dit kleine stukje van het meer dan 4.000 kilometer langgerekte Chili woont. Het is dan ook niet alleen leuk om “mensen te kijken”; er zijn ook gewoon heel veel mensen in Santiago. Of we nu ons hotel in het drukke centrum uitstappen en de straat op gaan óf ons begeven in een buitenwijk… Overal zijn mensen! Veel mensen!
Na aankomst in de stad…
… verkennen we eerst de winkelstraten en het Plaza de Armas (het vroegere wapenplein) in de nabijheid van ons hotel. We vervolgen onze route naar de Mercado Central (markthal waar vooral verse vis wordt aangeboden) en het oude station waarop vroeger de stroomtreinen vanuit Valparaiso binnenkwamen. Het station is niet meer in gebruik als station, maar wordt gebruikt voor beurzen en exposities. Tijdens ons bezoek is er een boekenbeurs, waardoor de mooie oude stationshal voor ons helaas niet goed zichtbaar is.
Ondanks dat we ons niet onveilig voelen, worden we het eerste uur door meerdere mensen direct gewaarschuwd om onze rugzak op de buik te dragen vanwege het hoge aantal zakkenrollers. Dit blijft zich herhalen tot de laatste dag. En nee, dat betekent niet dat we heel eigenwijs zijn; wij bewaren de belangrijkste dingen elders. Mochten we gerold worden, wensen we de zakkenroller veel geluk met een veroverde fles water, een Nederlands kruiswoordboekje, een rolleke WC-papier, een spelleke Qwixx en desinfectiemiddel.
De tweede dag…
… gaan we naar Cerro San Cristobal. Het Parque Metropolitano wat op deze heuvel is gelegen, schijnt één van de grootste stadparken ter wereld te zijn. Het park is 722 hectare groot en wordt gezien als “de groene long” van de stad. Allereerst ga je met kabelspoor de berg op. Op de top stap je over op een kabelbaan. Vanuit de gondels, heb je een prachtig uitzicht over het park en de stad. Dikke pech voor ons; het zwembad blijkt gesloten te zijn. Onze zwemspullen hebben we dus voor niets meegenomen. We vertrekken te voet en doorkruisen (ik denk) één van de mooiste wijken van Santiago. Prachtige huizen aan de voet van de Cerro San Cristobal, tegen het park gelegen, met op steenworp afstand allerlei leuke restaurantjes, pleintjes en winkeltjes.
In de middag gaan we naar het ‘Museo de la Memoria y los Derechos Humanos’. Dit museum is gelegen aan de andere kant van de binnenstad en dus nemen we de metro. In wereldsteden blijf ik de metro toch ook altijd een belevenis vinden. Dit is tenslotte toch de de manier om je binnen de stad snel te verplaatsen en in de metro blijft het ook altijd leuk om “mensen te kijken”.
Museo de la Memoria y los Derechos Humanos
Een museum over de rechten van de mens, maar vooral over de dictatuur in de tijd van Pinochet. In het museum is onder andere een wand gemaakt, waaraan foto’s hangen van alle verdwenen en vermoorde mensen uit die tijd. Op een interactief scherm is de wand “nagemaakt” en kan je op iedere foto klikken, waarbij je informatie over de betreffende persoon krijgt. Erg indrukwekkend! Verder worden er in het museum veel krantenartikelen, foto’s, paspoorten, documentaires en radio-uitzendingen getoond/afgespeeld. Het museum is pas sinds 2018 geopend. Ondanks dat het onderwerp heftig is, is het een prachtig museum.
In dit museum leren we ook dat door de staatsgreep van Pinochet veel Chilenen hun heil elders hebben gezocht. In die tijd zijn er dan ook veel Chilenen geëmigreerd naar andere landen in Zuid-Amerika, maar ook naar Noord- en Midden-Amerika, Australië/Nieuw-Zeeland, Europa en zelfs Afrika.
De tijd van Pinochet
Uiteraard ken ik de naam Pinochet en globaal wist ik wel wat over deze voormalig president, maar niet tot in detail. In het kort; op 11 september 1973 pleegde een groep officieren onder leiding van Pinochet een staatsgreep, waarbij de toenmalige president Allende werd afgezet. President Allende kwam hierbij om het leven. De staatsgreep werd gesteund door de Amerikaanse CIA, aangezien zij vreesden dat het socialistische bewind van Allende zou zorgen voor een communistisch Latijns-Amerika.
Na de aanstelling van Pinochet als president, zijn veel tegenstanders (met name links georiënteerden) politiek gevangen gezet, gemarteld, gedood of verdwenen. Daar waar hij doelbewust een totaal andere economisch beleid voerde, verging het Chili in de jaren dat Pinochet aan de macht was, juist niet al te best. Armoede, werkloosheid en ongelijkheid in welvaart stegen explosief. Pinochet is aan de macht gebleven tot 1990. Pas toen heeft de dictatuur weer plaatsgemaakt voor een democratisch bewind. Sindsdien is Chili economisch gezien weer een stuk sterker land.
Op de derde dag…
… bezoeken we nog de belangrijkste bezienswaardigheden, die we de eerste twee dagen niet bezocht hebben. Eén van deze bezienswaardigheden is gelegen aan het adres Calle Londres 38. Een typisch gebouw voor deze wijk, maar ook een gebouw waar gruwelijkheden hebben afgespeeld. Tot 11 september 1973 was hier het bureau van de Socialistische Partij gevestigd, maar na de staatsgreep werd het gebouw onteigend en werd het gebouw gebruikt door de geheime politie (DINA) als martelcentrum voor politieke tegenstanders. Tegenwoordig is het pand ingericht als herdenkingscentrum voor alle gruwelijkheden die in dit pand hebben plaatsgevonden. Zo hebben 98 mensen hier het leven gelaten, waarvan er 81 jonger dan dertig jaar oud en acht jonger dan twintig jaar oud waren. In totaal waren achttien van deze mensen lid van de communistische partij en tien waren lid van de socialistische partij. DINA staat voor “Dirección de Inteligencia Nacional”.
Vervolgens lopen we langs het Congreso Nacional, misschien wel één van de mooiste gebouwen (met tuin!) van Santiago. Op het moment dat de dictatuur van Pinochet eindigde, heeft Chili een symbolische daad gesteld. Vanuit dit pand wordt niet meer geregeerd en het pand staat dus enkel maar “te staan” in Santiago, zonder dat het ergens voor gebruikt wordt.
Ook brengen we een bezoek aan het brandweermuseum, een relatief nieuw museum gevestigd in de eerste brandweerkazerne van Santiago. In dit museum wordt de ontwikkeling van de brandweer wereldwijd getoond, in de periode van halfweg de 16e tot halfweg de 19e eeuw. Ook worden belangrijke gebeurtenissen op het gebied van de brandweer in de geschiedenis van Chili én Santiago specifiek getoond. Super leuk voor kinderen, maar stiekem ook voor volwassenen harstikke interessant.
Op de laatste dag…
… hebben we niet heel veel meer gedaan. We hebben enkel nog een bezoek gebracht aan Cerro Santa Lucia, een park in de buurt van ons hotel. Een mooi aangelegd park met gebouwen in barokke stijl en mooie uitzichten over de stad. We hadden al ergens gelezen dat Santiago vaak onder een laag smog leeft, maar zelf hadden we dat idee niet echt. Vanaf deze heuvel in de stad zagen we echter dat de bergtoppen rondom de stad allemaal in een “vorm van mist” lagen.
De laatste dag hebben we voor lunch nog een keer heerlijk Congrio (die gebakken paling uit Valparaiso) gegeten in het Mercado Central. Dit keer hebben we de congrio ook nog een keer als hele vis op de foto kunnen zetten.
Wijn!
Voor de wijndrinkers; Chili is natuurlijk bekend als een wijnland (de “nieuwe wijnen” voor de kenners). Wat wij als heerlijk… (hik)… aan Santiago hebben ervaren, is dat wijn… (hik)… eigenlijk nog goed-… (hik)… koper is dan… (hik)… frisdrank. Iedere mid-… (hik)… dag ging er dan ook wel een… (hik)… flesje wit in! Sa-… (hik)… lut op San-… (hik)… tiago!
Wij houden van Santiago (de Chile)!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089170
[countryId] => 40
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 90
[author] => Jasper
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/060_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => santiago-of-santiago-de-chile
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-14
[title] => La Serena en Valparaiso
[message] => Chili is even wennen. We moeten onze draai een beetje vinden. Van San Pedro de Atacama zijn we met een bus naar Calama gegaan en vanuit daar zijn we naar La Serena gevlogen. In Calama heb je als toerist niets te zoeken. Het enige wat je in de omgeving zou kunnen doen, is de kopermijnen bezoeken. Die schijnen echter niet heel bijzonder te zijn. Verder lopen er in Calama vooral veel “schaars geklede vrouwen”. Dit terwijl het er niet eens heel warm is.
La Serena
In La Serena hebben we een heel schattig hostel. Een soort van woonhuis net buiten de binnenstad. We hadden alleen even gemist dat we de badkamer moesten delen. Gelukkig was het er heel schoon en zaten er hele prettige mensen in het hostel. De binnenstad van La Serena hebben we snel verkend, het nabij gelegen Isla de Damas blijkt gesloten te zijn en de pinguïns waarvoor we onder andere hier naartoe zijn gegaan, blijken op het moment niet in grote hoeveelheden aanwezig te zijn.
Daarbij zijn we ondertussen bezig met het vastleggen van onze trip naar de Paaseilanden. Nadat we wat gedoe hadden met de creditcard en de tickets niet konden boeken, blijken de tickets opeens tot half januari 2023 uitverkocht te zijn (er gaan maar twee vluchten per week). En daarna zijn ze bizar duur! Oftewel: we gaan niet naar de Paaseilanden. Een domper, aangezien dit (vooral voor Menno) één van de verwachte hoogtepunten van de reis is.
Dit alles maakt het “we moeten onze draai een beetje vinden”.
Valle del Elqui
Het enige wat er in La Serena overblijft, is een bezoek aan Valle del Elqui. Ook deze toer wordt weer voor een behoorlijk hoge prijs aangeboden. We besluiten een auto te huren om zelf deze route af te leggen. In onze ANWB-reisgids, staat namelijk uitgelegd hoe je eenvoudig deze route zelf kunt rijden.
Na wat autoverhuurbedrijven gehad te hebben, besluiten we een Citroën C3 te huren. Vanwege mijn lengte even getest of ik er in pas en het paste prima. Toch krijgen we kosteloos een upgrade naar een megavette full-option Peugeot 308… Helemaal geen vervelende bak! Heerlijk om weer eens auto te rijden. We scheuren door de Vallei del Elqui en verkennen de dorpjes El Molle, Vicuña, Monte Grande, Cochiguas en Pisco Elqui. In de hele streek worden druiven ten behoeve van de productie van Pisco geteeld. Een Pisco proeven zit er voor mij helaas niet in. In Chili mag je maar 0,05 promille alcohol in je bloed hebben als je rijdt. Menno kon dus wel een Pisco pakken. Ook al zijn de dorpjes niet heel bijzonder, het totale plaatje van de kale bergtoppen met in de valleien de wijnranken is wel prachtig!
Een beetje spiritualiteit
In de Valle del Elqui worden schijnbaar veel bijzondere trillingen waargenomen (wij hebben er niets van gemerkt). De reden van de trillingen is dat het dal op één van de wereldmeridianen (chakra’s) ligt en kosmische stralingen aantrekt. Ook in dit gebied (en waarschijnlijk hierdoor) ook weer veel hippies. Daarbij heeft deze omgeving één van de meest stofvrije hemels, waardoor in dit gebied ook sterrenkijken populair is. In ons hostel verbleef een Nederlands koppel die dit de avond ervoor hadden gedaan. Uit hun verhaal maakten we op dat we niet veel meer zouden zien dan we in Cusco met Tijn [e-38] Sophie hadden gezien. Daarbij is het nu nagenoeg volle maan, waardoor de sterren weer slechter zichtbaar zouden zijn. Sterrenkijken hebben we dus overgeslagen.
Valle del Río Hurtado
Het voordeel van het huren van een auto; je kunt de dag zelf indelen. Na Valle del Elqui, hadden wij dus de mogelijkheid om via een andere route terug te rijden naar La Serena. Dit hebben we gedaan via Valle del Río Hurtado. Prachtige route door een wat grilliger landschap dan de Valle del Elqui. Enige nadeel is dat een behoorlijk deel van deze vallei over onverharde wegen leidde. Ondanks dat onze flitsende bolide niet tegensputterde, voelde het niet helemaal fijn om met zo’n strakke bak over deze wegen te rijden.
Valparaíso
Vervolgens zijn we vanuit La Serena met de bus weer doorgegaan naar Valparaíso. Valparaíso is een havenstad, een 100 kilometer westelijk van de hoofdstad Santiago gelegen. De stad is grotendeels tegen hellingen gebouwd en werkelijk alles lijkt hier met een kwast aangeraakt of met een spuitbus bespoten te zijn. Alle huisjes, steegjes, trapjes, hekjes en muurtjes zijn mega kleurrijk. Naast keurig schilderwerk, ook veel street art en graffiti. Je ziet ook veel artistieke mensen door de stad lopen. Ondanks dat onze reisgids op meerdere plekken waarschuwt voor de gevaren van Valparaíso (criminaliteit), merken we daar weinig van. Sterker nog; in mijn optiek hangt er een ontzettend goede sfeer in de stad!
Op de eerste avond eten we Congrio in de buurt Cerro Concepción, één van de betere buurten van de stad, waar je ook enkele “balkons” hebt van waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Congrio (gebakken zeepaling) is een regionale specialiteit, maar blijkt in werkelijkheid weinig weg te hebben van de paling zoals wij hem kennen. De zeepaling is een stuk groter en het gerecht lijkt meer op een stevige witvis. De graad is groot en lijkt meer op een skelet dan op graad. Het is overigens wel een heerlijk gerecht!
We starten de tweede dag met een ontbijt. Dat doen we iedere dag, maar deze keer ontbijt op bed. In het hostel waar we slapen is het gebruikelijk dat het ontbijt op de kamer wordt gebracht. Wat een heerlijk begin van de dag… Hier kunnen we wel aan wennen!
De dag vervolgen we met een wandeling van zo´n tien tot vijftien kilometer door de stad om alle bezienswaardigheden te bekijken. Onze route leidt ons langs Plaza Sotomayor, Plaza Echaurren en Plaza Weelwright (de pleinen) én langs Cerro Artillería, Cerro Santo Domingo, Cerro Cordillera, Cerro Concepcíon, Cerro Alegra, Cerro Bellavista en Cerro Florida (de heuvels). Het nadeel van de heuvels is dat je niet gemakkelijk “op hoogte” kunt blijven. Helaas kan je niet van de éne naar de andere heuvel lopen. Oftewel; veel trappen, klimmen en dalen! Ook brengen we een bezoek aan het marine museum.
Ons gevoel over de stad blijft hetzelfde; er hangt een heerlijk sfeertje! Al zien we ook wel een andere kant van Valparaíso; veel daklozen en mensen die al vroeg op de dag onder invloed van drank en/of drugs “verdwaald” over straat dwalen.
Overigens moeten we wel...
… onze eerste indrukken een beetje bijstellen! De Chilenen zijn misschien bij aanvang wat terughoudender, maar als je er een gesprek mee aangaat, zijn ze ook hartstikke spontaan en vriendelijk. Je moet gewoon even wat investeren. En gelukkig raken we door Valparaiso langzaamaan enthousiast(er) over Chili!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089099
[countryId] => 40
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 94
[author] => Jasper
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/557_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => la-serena-en-valparaiso
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-11
[title] => Los Lagos
[message] => Gisteren zijn we in Puerto Montt aangekomen na ongeveer 500km te hebben gefietst in 4 dagen vanuit Pucon.
Rustige wegen waarbij het meest op en af gaat, mooie rollende beklimmingen en afdalingen. Twee dagen van 1500 hm en twee dagen rond de 1000 hoogtemeters.
We fietsen door een geweldig mooie omgeving die soms veel op Zuid Engeland lijkt. Veel keuterboertjes maar ook enkele zeer grote met 100-en stuks zwart bont melkvee. Zeer groene weides met veel gras, ook hier wordt dat ingekuild alles precies als in Holland alleen een beetje ruimer. Er wordt ook veel maïs als voer geteeld.
Hier zijn de kersenbomen pas net uitgebloeid terwijl we drie weken geleden al rijpe kersen hebben gezien. Hier ook veel aardappelen en veel blauwe bessen.
De titel van deze editie slaat op de vele grote meren waar we langs fietsen, Lagos in het spaans. Ze noemen het hier ook het meren gebied. De sneeuw uit de Andes voedt deze meren terwijl er weer veel rivieren zorgen voor afvoer naar de oceaan. Dit zorgt voor mooie plaatjes onderweg.
Het weer wordt wel minder, na 5 weken overwegend zon hebben we nu meer bewolking en gisteren de eerste regen onderweg. Temperaturen komen niet meer boven de 20 grC.
Ook de voorspellingen voor de komende week zijn niet best, we zullen wel zien, we moeten toch door.
Voor wereld reizigers onder jullie is het niet nieuw maar het blijft vreemd dat de zon rond de middag in het noorden staat. Soms denk je toch verkeerd te rijden omdat de zon vaak een ijkpunt is.
Naarmate we zuidelijker rijden komen we dichterbij de Zuidpool en zal het verder afkoelen.
Vandaag effe zo weinig mogelijk doen om weer wat uit te rusten. Morgen weer op pad voor zes fietsdagen op rij.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089049
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 137
[author] => Kees
[cityName] => Puerto Montt
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/238_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => los-lagos
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-09
[title] => San Pedro de Atacama
[message] => De grens van Bolivia met Chili hebben we ook per land gekruist. Deze was eigenlijk nog mooier dan de grens van Peru met Bolivia, aangezien hier de grenspost midden in de woestijn ligt. We zijn met de Jeep gedropt en in Chili overgestapt in een busje.
Toch een beetje anders
Ons vallen in Chili direct een aantal dingen op:
- - In vergelijking met de Bolivianen, zijn de Chilenen volgens ons een stuk gereserveerder. Door de gemiddelde Boliviaan werd je zo’n beetje met open armen ontvangen, in ieder geval altijd hartelijk. We hebben het idee dat de Chilenen wat norser zijn, al hadden we in ons eerste hotel en in paar restaurantjes wel supervriendelijke lui.
- - De prijzen liggen wat anders… Dat wordt even wennen! Nu was Bolivia wel erg goedkoop, maar hier in Chili ben je voor een maaltijd al snel bijna twee keer zoveel kwijt dan in Bolivia. Wijn daarentegen is wel goedkoop (ook niet verkeerd)! [e-1f60b]
- - Coca(bladeren) zijn in tegenstelling tot Peru en Bolivia in Chili verboden. Nu hebben wij deze totaal niet gebruikt (veel toeristen gebruiken deze net als de locals tegen hoogteziekte, waar wij gelukkig totaal geen last van hadden), maar toeristen worden gewaarschuwd dat ze absoluut geen coca(bladeren) mee over de grens mogen nemen. De grap is echter dat we binnen een paar uur al de eerste cocabladeren kauwende mensen tegenkwamen.
- - In het noorden van Chili lijkt de natuur erg veel op hetgeen we al in Peru en Bolivia hebben gezien en dus hebben we besloten om direct een flink stuk af te dalen.
Maar eerst nog…
… onze ervaringen in San Pedro de Atacama. Een klein stadje midden in de Atacamawoestijn (schijnbaar de droogste plek op aarde), wat met name leeft van het toerisme. Het stikt er werkelijk van de toeristen. De straten in het centrum zijn nog grotendeels onverhard en het totale plaatje (pandjes en straatjes) lijkt op een westerntafereel. Je verwacht ieder moment dat Lucky Luke met Jolly Jumper en Rataplan óf de Daltons om de hoek komen. Verder trekt het plaatsje veel hippies. Het is een nogal kleurrijk geheel qua verschijningsvormen van de mens en er hangt een prettig sfeertje!
We wilden een auto huren om de omgeving te verkennen, aangezien de tours die aangeboden worden nogal aan de prijs zijn. Echter is er geen auto te krijgen. We hebben dan ook besloten om toch maar een tour te boeken. Door de touroperators werden gelukkig een aantal tours afgeraden (eerlijk!), aangezien we veel vergelijkbaars in Salar de Uyuni en omgeving hadden gezien.
Valle de la Luna
De tour die we boeken, heet “Valle de la Luna”. Twee onderdelen vinden we top, de andere twee onderdelen helaas niet. De toppers waren de twee uitzichtpunten waar je prachtige vergezichten had over het maanlandschap met de zandduinen (een keer een ander soort woestijn) én de zonsondergang bij Cordillera de la Sal. Bij dit laatste was ook een snack inbegrepen, wat eigenlijk een borrelplank ter grote van een behangtafel bleek te zijn, die we weg mochten spoelen met de nodige Pisco Sour. Eerlijk? Dit was al de moeite waard!
Onze gids daarentegen… Tja, wat zullen we ervan zeggen! Mooie vrouw om te zien, maar bij iedere vraag die we stelden, wist ze het eigenlijke antwoord niet óf het was een mega onsamenhangend verhaal. Ken je de film Slumdog Millionaire? Daar komt een scene in voor dat die gastjes opeens bedenken dat ze als gids aan de slag kunnen bij de Taj Mahal. Vervolgens hangen ze een verhaal op aan toeristen wat totaal niet klopt. Ik voelde me die toerist! En soms begon onze gids uit het niets een verhaal over iets wat totaal niet met de tour te maken had óf ze begon haar levensverhaal te vertellen. Heel bijzonder!
De twee mindere onderdelen van de tour waren zoutmijnen met de daarbij horende arbeidershuisjes gemaakt van zout én de Tres Marias. Het enige wat we over de zoutmijn leerden, was dat ze tot de jaren ’60 operationeel waren. De Tres Marias waren drie rotsen die door de wind dusdanig uitgesleten waren, waardoor er drie biddende Maria’s zichtbaar zouden moeten zijn. Niet heel boeiend en bij één was enkele jaren geleden de kop afgebroken door een toerist die er op geklommen was. Dus eigenlijk zijn het nog maar “Dos Marias”.
Bekende vulkaan
Als je bij het zien van de foto’s denkt “Hey… Bekende vulkaan!”; dat kan kloppen! De vulkaan die we al eerder in Bolivia bij Laguna Verde zagen (het groene meer), zien we nu vanaf de andere kant. Deze vulkaan ligt op de grens van Bolivia en Chili.
“Afscheidsdiner”
San Pedro de Atacama is ook het punt waar we afscheid nemen van Bart [e-38] Anita (nu echt!). Zij gaan nog een stukje Noord-Chili verkennen en richting Peru, terwijl wij richting het Zuiden gaan. Bedankt voor de hele fijne tijd… En we zien elkaar zeker in Nederland!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088998
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 131
[author] => Jasper
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/083/838_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-pedro-de-atacama
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => silviaopreis
[datePublication] => 2022-11-06
[title] => Spaans lessen en Chili
[message] => Vorige week is geen blog online gekomen. Dit heeft een reden. Ik was namelijk in Chili (!), zonder internet of stopcontact waar mijn oplader in past. Aan het begin van mijn periode in Peru is namelijk mijn laptopoplader kapot gegaan en heb ik hier een nieuwe gekocht, logischerwijs met een stekker die past in de stopcontacten van Peru. Nu zijn de stopcontacten hier gemaakt voor zowel de Europese als de Peruaanse stopcontacten, maar dat is in Chili wel anders. Daar past namelijk alleen de Europese (en ook de Chileense uiteraard, maar geen idee hoe die eruit zien). Een weekje bijna geen telefoon, want geen wifi, dus echt even tot rust komen.
De week voor de trip naar Chili was mijn laatste week in de basisschool. Maar doordat mijn keel nog steeds pijn deed en ik geen idee had hoe lang ik 'besmettelijk' was, ben ik niet naar de basisschool gegaan. Wel heb ik weer Spaanse lessen gekregen, maar dit keer privélessen. Er was maar plek voor een uurtje, maar dat was prima voor mij. Ik kon dit keer zelf bepalen wat ik nog wilde leren of wilde oefenen en het ging op mijn tempo, want er was niemand anders die ook les kreeg. Ik kreeg deze lessen van een docent die ik al eerder gehad had, dus hij kende mij al en dat scheelde. Hij wist bijvoorbeeld waar ik gebleven was met de groepslessen en kon goed inschatten waar ik nog moeite mee had. Na een huiswerkopdracht op maandag was het helemaal helder en daar hebben we die week dan ook onze focus opgelegd. Ook aankomende week heb ik weer Spaans lessen en ga ik officieel weer starten bij de straatkinderen. Ik ben daar de afgelopen drie weken (op vorige week na) al op donderdag geweest om pannenkoeken te bakken, want dat is nu een ding geworden. Donderdag is Pannenkoekendag!
Afgelopen week was ik dus in Chili. Wat een waanzinnig en veelzijdig land! Ik ben in de woestijn geweest, in de bergen, bij een waanzinnig meer en ik heb 's avonds naar de sterren gekeken, want daar zijn ze het alle helderst (volgens Google). Maar goed, om het even allemaal helder te krijgen zal ik alles per dag even beschrijven. Voor het overzicht.
Vrijdag 28 oktober:
Dit was de dag dat ik ging vliegen naar Chili. Vanuit Cuzco had ik een rechtstreekse vlucht naar Santiago, de hoofdstad van Chili. Mijn huisgenootje, waarmee ik samen deze trip ging maken, zou pas zaterdagavond komen, dus ik had twee dagen voor mezelf. Ik had een hostel midden in het centrum van Santiago: aan Plaza de Armas, wat mij weer bekend in de ogen klonk want die hebben ze ook in Cuzco. Dit hostel had slaapzalen. Dit betekende dat ik met nog 15 andere vrouwen op één en dezelfde kamer lag. Waarom? Omdat dit heel erg populair is onder reizigers en ik dat nog nooit gedaan had. Ik wilde die ervaring ook wel. En die had ik. 's Avonds toen ik wilde slapen ging om de haverklap het licht aan en mensen liepen in en uit. Ook was maar één badkamer waar we allemaal gebruik van moesten maken, dus eigenlijk was die altijd bezet en op den duur ook best smerig. Ook had ik geen stopcontact bij mijn bed, wat mijn telefoon opladen ook vermoeilijkte. Een hele ervaring dus, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.
Zaterdag 29 oktober:
Ik moest weer weg uit dit hostel en naar het volgende hotel gaan. 's Ochtends kreeg ik een berichtje van mijn hotel dat er een lekkage aan de hand was en daarom de kamer niet verhuurd kon worden. Kan gebeuren, maar ik moest ineens een nieuw hotel boeken. Ergens in een uithoek van het centrum was er nog een hotel die een kamer voor me had. Na een wandeling met mijn koffer van ongeveer 30 minuten kwam ik aan bij het hotel. Ik mocht er pas om 14uur in en op dat moment was het 11uur, dus ik had wat tijd te overbruggen. Ik had wel gevraagd of ik mijn spullen alvast daar kon achterlaten en dat was geen enkel probleem. '¿Tiene WiFi?' (heeft u Wifi?), 'No' was het antwoord... Okee ik vind mijn weg wel in de stad. Thanks.
De avond van te voren had ik even op Google gekeken wat er eigenlijk allemaal te doen was in Santiago. Van andere reizigers in Cuzco hoorde ik dat Santiago eigenlijk best wel saai was. Ik zag dat het best een fietsstad was en hoe maak je een Nederlander nu gelukkiger? Ik had in het hostel al een fietsverhuurder opgezocht en gepind in Google Maps. Doordat ik geen internet had, kon ik geen route aanzetten, maar de pin was wel te zien. Als je me maar een beetje kent dan weet je dat ik totaal geen richtingsgevoel heb en links en rechts door elkaar haal, maar we zijn er gekomen. Bij de Mc Donalds even buiten verbinden met het internet, wat appjes beantwoorden en weer doorlopen. De fietsverhuurder was erg aardig en ondanks dat hij al bijna dicht ging, wilde hij me nog wel een fiets verhuren tot 19uur die avond. Voor maar 6 euro (omgerekend) kreeg ik een fiets mee. Dit was voor ongeveer 7 uur. Blij als een kind sprong ik op de fiets en fietste ik door de stad heen. Geen idee waarnaartoe, maar ik ging eerst even proberen te blenden in het verkeer. Daar fietsen is toch wel anders dan in Nederland. Uiteindelijk besloot ik om even een kledingwinkel op te zoeken. Door het heen en weer reizen tussen Brabant en Ede ben ik wel gewend om een koffer in te pakken, maar op een één of andere manier was ik t-shirts vergeten in mijn koffer te doen. Goed excuus om even te gaan shoppen. Maar waar laat je je fiets in een grote stad als er geen fietsenstallingen zijn? Ook had ik van de beste man geen slot meegekregen. Ineens zag ik fietsen tegen een hek staan en er stond een bewaker bij. Ik vroeg waar ik mijn fiets kon parkeren, want ik had geen slot. Hij vertelde mij dat ik mijn fiets wel tegen de zijne aan mocht zetten en met hetzelfde slot zou hij dan de fietsen aan het hek vastmaken. Super lief! Ik moest wel binnen 30 minuten weer terug zijn. Jaa... dat is niet gelukt. Bij de kledingwinkel was het wat drukker dan gepland, maar ik moest shirts hebben. Na ongeveer 45min, bijna een uur kwam ik aangesneld en ik kon de man nergens zien. Mijn fiets (en de zijne) stond er nog wel, maar ja, ik had de man nodig voor het slot. Ik heb een paar keer het straatje doorgelopen tot ik een andere bewaker tegenkwam. Ook hij had een sleutel van dat slot en maakte mijn fiets weer los. Gelukkig maar!
's Avonds kwam mijn huisgenootje aan op Santiago na een vlucht via Lima. Ik ging haar ophalen en alvast inchecken voor de vlucht van morgen. Met de taxi gingen we naar het hotel en het was een ontzettend vriendelijke taxichauffeur. Door het gebrek aan internet in het hotel (we hadden dat wel op het vliegveld) hadden we aan deze man gevraagd of hij ons om 3uur 's nachts (!) weer terug kon brengen naar het vliegveld. Voor de tijdlijn, het was inmiddels bijna 23uur. Hij wilde dat zeker doen. Ook wist hij hoe gevaarlijk Santiago werd als het nacht was. Hij heeft ons dan helemaal naar de deur gebracht, want de auto kon daar niet komen, en ons ook weer bij de deur opgehaald. In het hotel heeft mijn huisgenootje even gedoucht en hebben we maar liefst een uur geslapen. Achja, het reizigersleven zullen we maar zeggen.
Onderweg naar het vliegveld zijn we nog even bij een wegrestaurant gestopt wat veel weg had van een LaPlace. Hier was de koffie (en voor mij de warme chocomel) een stuk goedkoper dan op het vliegveld. Daar gingen we dan, opweg naar het noorden.
Zondag 30 oktober:
Dit was een intense dag. Op maar een uurtje slaap en een beetje dutten in het vliegtuig kwamen we aan in Calama. Een plekje in het noorden van Chili, midden in de woestijn. Het was ook geen stad of dorp, het was letterlijk alleen een vliegveld. Vanuit daar hebben we een bustour gepakt naar San Pedro. Na een ontbijtje op te hebben was het tijd om het daar eens te gaan ontdekken. We vroegen aan de restauranteigenaar of we onze spullen bij hem mochten dumpen voor 2 uur en hij vertelde ons dat dat prima was. We besloten om te gaan fietsen! Alweer. Mijn billen voelde ik nog van de dag ervoor, maar prima. Nu kan het want in Cuzco is het niet te doen. Voor een hele dag hebben we fietsen gehuurd en we vroegen wat een leuke plek was om naartoe te gaan. Ook deze stad lag nog midden in de woestijn en de straten waren dan ook van zand. Er was een uitkijkpunt wat heel mooi bleek te zijn en daar gingen we naartoe. Het was inderdaad heel mooi en eigenlijk was de tocht nog langer, maar we waren echt al moe doordat we praktisch niet geslapen hadden, dat we tot ongeveer de helft hebben gelopen. We hadden prachtig uitzicht over de woestijn met in de verte bergtoppen waar nog sneeuw op lag. Toen moesten we naar ons hotel. Volgens Google Maps was dat ongeveer 15 minuutjes fietsen vanaf het restaurant waar we ontbeten hadden. Mijn huisgenootje had een backpack bij haar, maar ik had een kleine rugtas en een koffer bij me. En dat op de fiets. Door de woestijn. In het begin was het even puzzelen hoe ik dat mee ging krijgen, maar toen het eenmaal gelukt was hadden we de grootste lol. Ook bleken die 15 minuten geen 15 minuten te zijn, maar ongeveer 25 minuten. In de brandende zon met veel te veel spullen door de woestijn heen fietsen is dan best een uitdaging. Ook hier waren de wegen namelijk niet bestraat, laat staan geasfalteerd. Gelukkig kwamen we al vrij snel een soort provinciale weg tegen waar ook wij overheen mochten fietsen. Doodsangsten hebben we gehad, maar alles was beter dan door het zand heen fietsen. Aangekomen bij het hotel hebben we nog heerlijk aan het zwembad gelegen, stiekem een uurtje geslapen en daarna zijn we gaan koken.
In de supermarkt kwamen we erachter dat ze daar dezelfde wijn verkochten als die we in Nederland hebben, namelijk Gato Negro. Ook kwamen we er toen achter dat de wijn geproduceerd werd in San Pedro, het plekje waar we waren! Stiekem was dat best leuk en we konden dan ook niet anders dan die wijn mee te nemen om te drinken bij ons avondeten. De fles zat veel te vol dus we besloten om te proberen of we de wijn het vliegtuig in kregen. Het was immers meer dan 100ml en we hadden alleen handbagage bij ons. En jawel, het is door de douane gekomen en we hadden de volgende dag nog lekker wat wijn.
Maandag 31 oktober:
We waren van plan om Halloween te gaan vieren, maar daar hadden we totaal geen tijd voor. 's Ochtends werden we weer door de bus opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Om weer bij de bus te komen moesten we weer met onze fietsen naar het stadje gaan en dus weer met alle spullen. Na ongeveer een kwart passeerde er een pickup truck ons en die hielden we staande. Hij zag ons gestuntel en hij wilde ons wel naar het centrum brengen. Daar leverden we de fietsen weer in en gingen we wachten op de bus. Terug naar Santiago.
Daar aangekomen gingen we naar de autoverhuur. We hadden van te voren namelijk al een auto gehuurd. Hier hebben we nog even 8 uur mee gereisd richting het zuiden. Naar Melipeuco om precies te zijn. Daar aangekomen was het alweer donker, dus veel Halloween is er niet gevierd. Op de veranda hebben we het laatste beetje wijn opgedronken en zijn we gaan slapen. De volgende dag gingen we deze plek wel even bewonderen.
Dinsdag 1 november:
We hebben zeker de plek bewonderd. Aan de eigenaar van het hotel waar we verbleven vroegen we wat een mooie plek was. Ze vertelde ons dat het nationaal park erg mooi was. Op daarnaartoe! Halverwege onze trip erheen vertelde een andere local dat je van te voren kaartjes moest kopen online, en dat die voor vandaag alweer uitverkocht waren. We gingen het toch proberen. Toen we er bijna waren stond er een liftster op de weg. We besloten haar mee te nemen. Uiteindelijk heeft zij ervoor gezorgd dat we het park inkwamen en gratis ook nog. Na wat mooie meren en besneeuwde bergtoppen van dichtbij te hebben bekeken, werd het tijd om naar het volgende huisje te gaan. We dachten dat we nog een stuk moesten rijden, maar het bleek in hetzelfde stadje te zijn. Het waren zelfs overburen van elkaar. Het enige verschil was dat dit huisje een jacuzzi had en daar gingen we zeker gebruik van maken.
Op een gegeven moment moest ik even geld gaan halen voor het huisje, want vanwege het ontbreken van internet kon er niet gepind worden. Ik vond een automaat en ik stopte mijn kaart erin. Halverwege het proces besloot de pinautomaat om opnieuw op te starten, met mijn kaart erin. Na het noodnummer proberen te bellen en hulp van Chilenen moest ik me erbij neerleggen. Mijn bankpas zou ik niet meer terug gaan zien. Gelukkig had ik mijn creditcard nog dus er was geen nood aan de man. Toch vervelend...
Na een avondje in de jacuzzi te hebben gezeten, wederom kijkend naar de sterren en een waterval die je in de verte hoorde besloten we naar bed te gaan. Morgen moesten we de 8uur durende roadtrip weer opnieuw gaan doen richting Santiago.
Woensdag 2 november:
Al vrij vroeg verlieten we het huisje en gingen we weer rijden. We moesten namelijk rond 16.30uur de auto weer inleveren. Kleine spoileralert, dat hebben we niet gered. Gelukkig deden ze daar niet moeilijk over en hebben we de auto weer keurig terug kunnen brengen naar de verhuurder. Toen zijn we naar het vliegveld gegaan voor Wifi en om alvast even in te checken voor de vlucht (voor mijn huisgenootje) van die nacht en (voor mij) voor morgenvroeg. Met de Wifi hebben we weer een taxi geregeld en dit was dezelfde man als aan het begin van onze reis. Hij bracht ons weg en hij zou ons ook weer gaan ophalen.
Ook voor dit hotel moest er geld gehaald worden en samen met de eigenaar ben ik naar de dichtstbijzijnde pinautomaat gegaan. Met nog een klein trauma van de vorige keer stopte ik mijn creditcard in de automaat. Gelukkig hij deed het, tot ik het gepinde geld moest ontvangen. De automaat besloot op storing te gaan en wederom met mijn creditcard in de automaat. Ik had het niet meer. Veel mensen die mij probeerde te helpen, want gelukkig waren er nu iets meer mensen die het zagen gebeuren. Na een halfuur moest ik het weer opgeven. Ze konden morgen pas wat voor me doen, maar dan ging mijn vliegtuig al naar Peru.
Inmiddels zit ik weer in Cuzco, maar zonder een bankpas of creditcard. Gelukkig had ik nog wat cash en hele lieve vrienden gemaakt die mij willen helpen. Daarnaast zijn er nieuwe pasjes besteld en die worden nu opgestuurd naar mijn adres in Peru, zodat ik hopelijk over ongeveer 2 weken weer zelf geld kan pinnen. Ondertussen bestaat er gelukkig Western Union waar ik geld naartoe kan overmaken en dat vervolgens met mijn paspoort kan ophalen, maar fijn is anders. Ook ben ik gisteren weer verhuisd. Dit is het laatste huis waar ik zal zijn tot ik weer terug naar Nederland ga. Het was weer even een gedoe en weer een auto vol met spullen, maar we zijn er. Een heerlijk fijn plekje met mijn huisgenootje inclusief tuin om lekker in te zitten met een goed boek bijvoorbeeld. Ik vermaak me wel, want toen ik weer terugkwam in Cuzco en ik met de taxi naar huis reed kreeg ik toch een beetje een Home Sweet Home gevoel, zeker na alle omstandigheden met mijn bankpassen...
[userId] => 435805
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088876
[countryId] => 40
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 330
[author] => Silvia
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527862
[travelTitle] => Buitenlandminor
[travelTitleSlugified] => buitenlandminor
[dateDepart] => 2022-09-01
[dateReturn] => 2023-01-21
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/968_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spaans-lessen-en-chili
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-06
[title] => Patagonia
[message] => Gisteren na 3 vrij lange fietsdagen aangekomen in Pucon.
We hebben er nu 28 fietsdagen, bijna 3000km opzitten en zijn nu ongeveer op de helft van de tocht naar Ushuia.
Vooral de eerste dag, 145km, langs drukke wegen met soms geen of nauwelijks een vluchtstrook. Naast alle fruit die ik eerder benoemde is bosbouw in dit gedeelte van Chili zeer groot en belangrijk. Nadeel is dat we, zeker de eerste dag, continu veel zware trucks op de weg hadden. Leeg of met volle vrachten hout. Fietsen is dan niet altijd meer leuk. De meeste chauffeurs houden echt wel rekening met je maar je hebt er altijd bij die zo kort mogelijk langs je proberen te scheuren met de hand op de claxon.
Dit was de reden dat er een aantal fietsers besloten om vooruit te reizen per taxi. Gelukkig viel het de laatste twee dagen weer reuze mee en was het heerlijk rustig fietsen over glooiende wegen door zeer groene, graan, of gele akkers met raap in volle bloei. Overal kleine boerderijtjes met wat koeien, kippen, geiten en schapen.
Vanwege de drukte besloot ik al weer gauw dat alleen fietsen voor mij veiliger voelde. Dus heerlijk 3 dagen genoten in mijn uppie.
De mensen hier vragen niet veel en laten je gewoon lekker je ding doen. Wel worden er bij koffiestops vaak foto's van ons gemaakt, waarschijnlijk voor hun Facebook pagina.
Het wordt wel steeds rustiger naarmate we zuidelijker fietsen, minder dorpjes en helaas ook minder koffie stops. Als je al koffie kan krijgen dan is het heet water met een zakje Nescafe.
Gisteren de langste dag bijna 170km. Ik stapte om 7.30u op, lunch vanuit de organisatie, op 70km. Half uurtje zitten en wat brood en fruit eten. De volgende stop werd Villaricca op km 135, daarna laatste stukje naar Pucon.
Natuurlijk stop ik af en toe wel voor een foto of wat te drinken maar de afstand was te lang om het rustig aan te doen. Uiteindelijk rond 1600u in het hotel met een geweldig uitzicht op een besneeuwde vulkaan en gelegen aan een heel groot meer. 168km op de teller met bijna 1500 hoogte meters.
Het weer begint wel minder te worden, beetje regen in de nacht en s'ochtends mistig en koud. Voor de lunchpauze koude handen en voeten. Gisteren gelukkig nog wat zon zodat de temperatuur nog effe lekker opliep en de vulkaan goed te zien was. Komende dagen krijgen we regen, hopelijk valt het wat mee.
We zijn in Patagonie beland, het zuidelijk deel van Argentinië en Chili valt daaronder. De grens is een mega grote rivier de Biobio, tot wel een kilometer breed. Patagonia is nooit veroverd geweest door de Spanjaarden omdat ze het niet lukte de rivier over te steken. De inwoners hier zijn er nog steeds trots op dat ze het toen gelukt is de Spanjaarden van zich af te houden. Er is een vrijheid strijd gaan tussen het inheemse volk hier, en de overheid van Chili. Eergisteren werd ik geconfronteerd met een militaire patrouille nadat er door de vrijheidsstrijders machines en auto's van de bosbouw industrie in brand waren gestoken. Langs de weg zie je blauwe vlaggen en teksten op borden aangaande hun streven naar automomie.
Nu genieten van de rustdag en dan weer vier dagen op pad.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088853
[countryId] => 40
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 125
[author] => Kees
[cityName] => Pucón
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/847_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => patagonia
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-02
[title] => Grote oceaan
[message] => Vandaag genieten van een rustdag in Concepcion, Chili, na 6 fietsdagen op rij. We hebben er weer ruim 700km bijgetrapt.
Zoals ik in mijn vorige verslag al meldde dat Chili veel vruchtbaarder is als de pampa's in Argentinie uitte zich dat vooral de eerste 3 dagen door enorme wijngaarden, 100en hectaren, valleien vol, ook mega veel kersen boomgaarden. De eerste kleuren al. Ook veel olijven, graan, bonen, erwten, aardappels, maïs etc. De derde fietsdag eindigden we aan het strand van de Grote of Stille oceaan. De laatste dagen volgen we min of meer de kust zodat we regelmatig zicht op de oceaan hebben. Dit blijft bijna de rest van de reis wel zo.
De wind zit letterlijk niet mee, vooral dag vier was zwaar met zware zij en tegenwind. Verder klimmen we per dag zo'n 1000 tot 1500m. Meestal mooie klimmertjes met een stijgingspercentage denk gemiddeld 7 a 8 procent met uitschieters tot wel 14 procent. Het mooie is dat er altijd weer een mooie afdaling op volgt. De wegen zijn over het algemeen voorzien van goed asfalt. Eergisteren hadden we een dag met daarin ook 50km losse gravel. Zware rit met veel korte klimmetjes waarbij de banden vooral kiezels wegschieten in plaats van vooruit te komen. De meeste rijders, waaronder ook een aantal dames, lukte het toch om ook die dag volledig te doen. De rest wordt door een van de volgwagens, die een beetje heen en weer rijden, opgepikt. In het begin van de tocht zegt Janes, onze Zuid Afrikaanse reisleider, dat we de gravel zouden gaan missen en dat goed asfalt saai is. Niet te geloven maar ik ben het toch nog met hem eens. Die strijd over het soms losse grind is toch ook wel leuk al ligt een valpartijtje wel op de hoek. Deze week op een lelijk klimmetje met weinig grip kreeg ik een tegenligger die ook mijn wat hardere strook gebruikte zodat ik moest uitwijken het losse spul in. Harder als 7 km per uur was onmogelijk maar uitwijken levert dan een buiteling op, gelukkig zonder vervelende gevolgen.
Over een week of twee wordt het allemaal weer ruiger met veel gravel dus kan ik mijn hart weer ophalen.
Chili is bijna 5000km lang maar gemiddeld maar 150km breed. Daardoor zie je al snel of de oceaan, of het Andesgebergte met zijn witte sneeuwtoppen.
We hebben voorlopig veel geluk met het weer, het is bijna altijd zonnig met af en toe wat bewolking. Temperaturen op de dag gaan boven de 25grC maar s'nachts zakt de temperatuur ver terug, gisterochtend was het 4 grC. Dit is normaal in het land, ook mid zomer valt de temperatuur terug naar 10grC.
Voor ons is het in de ochtend wel effe afzien, we vertrekken met veel kleren maar kunnen door de zon meestal snel wat lagen uittrekken. Het ontbijt is van half 7 naar 7.00u geschoven zodat ik in het eerste licht mijn tent kan afbreken. Dan handen warmen aan een bakkie thee. S'avonds wordt het al langer licht, rond half negen begint het te schemeren. Meest tijd om de slaapzak op te zoeken, ook omdat de temperatuur dan snel wegzakt. Slapen in de tent gaat iedereen goed af na de lange meest zware fietsdagen.
Mijn vorig verslag was vanuit Santiago waar we twee rustdagen hadden. We hebben er met z'n drieën een stadswandeling geboekt waarbij de gids vooral veel over het land vertelde. Oude gebouwen staan er niet, door de vele aardbevingen, gemiddeld een zware in 20 jaar, zijn alle oude gebouwen door de jaren ingestort. Sinds ze steviger zijn gaan bouwen, met veel zwaardere funderingen blijft gemiddeld alles staan vandaar dat de oudste gebouwen rond 60 a 70 jaar oud zijn. Dag twee van de rustdag heb ik weinig gedaan alleen ruim twee uur op en neer een heuvel op gelopen,midden in de stad, om een goed overzicht te krijgen over deze enorme stad van ruim 5 miljoen mensen.
Nu dus weer aan de kust, de zee lonkt maar bij een watertemperatuur van een graad of vier is zwemmen onmogelijk.
Morgen weer op pad voor drie lange fietsdagen.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088624
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 123
[author] => Kees
[cityName] => Concepción
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/351_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grote-oceaan
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-10-25
[title] => Los Andes
[message] => Gisteren zijn we na 4 dagen fietsen aangekomen in de hoofdstad van Chili, Santiago. Vier dagen gefietst en ongeveer 400km afgelegd. Totaal nu ruim 2000 km op de teller. Santiago is voor sommigen van onze groep het eindpunt, 3 mensen gaan ons verlaten en er komen er ruim 10 bij. Zal weer effe wennen worden omdat we als groep steeds hechter worden. Het fietsen is regelmatig best wel afzien maar bij koffieshops of na aankomst wordt er veel gelachen. S'avonds komt er regelmatig wel wijn of bier op tafel. Laat wordt het op de fietsdagen nooit, na 20.00u duiken de meeste snel in hun tent. De vermoeidheid zit in de groep. Nu gelukkig twee! rustdagen om weer een beetje bij te komen.
Na een stevig diner met wijnproeverij hebben we Mendoza verlaten en vrijwel direct begon het klimmen over, eerst asfalt, later gravel naar de eerste serieuze top op 3000m. Mooie klim met vrij regelmatig stijging percentage. Klimmen doe ik altijd alleen omdat ik mijn eigen tempo wil rijden. We fietsen die dag meest in een groot natuurgebied met verder nauwelijks verkeer. Ik heb wat guanaco's gezien ( soort lama) die daar in het wild rondlopen. Er is één condor gesignaleerd en wat vossen. Mooi gebied met geweldig uitzicht. De afdaling naar 2000m was zacht gezegd beroerd. 20 km wasbord zodat ik compleet door elkaar geschut rond 1500u het kamp binnen kom. Enkele zijn binnen, de laatste An uit de USA komt om 18.00u met een brede lach binnen. Ze fietst altijd alleen omdat ze dat gewent is en graag wil. Maar altijd die grote lach op haar gezicht.
Dag twee was ruim 100km op weg naar een herberg net voor de grens. Vanwege de grens is er erg veel verkeer vooral grote vrachtwagens op meest redelijk goed asfalt zonder vluchtstrook. De politie heeft de organisatie verboden om solo de weg op te gaan vanwege de kans op ongelukken. We moeten in konvooi met politie voor en achter ons de weg op. Een motoragent rijdt ook mee. Ze zorgen ervoor dat we regelmatig door vrachtwagens kunnen worden ingehaald door de rijbaan van de andere kant te blokkeren. Voor vertrek sluiten twee man vanuit Uppsalata, het dorp waar we hebben overnacht, aan. Er is een ereboog gemaakt waar we verzamelen voor vertrek. Na een toespraak van een ambtenaar waarin we bedankt worden voor verblijf in hun dorp en waarbij we veel geluk worden gewenst voor de rest van de reis vertrekken begeleid door loeiende sirenes voor de etappe. Dit is trouwens niet de eerste keer dat we gehuldigd worden, eerder kregen we ook al van een burgemeester een medaille opgespeld en hadden we een interview op de lokale omroep.
Rond 1600u komen we uiteindelijk aan in Las Cuevas waar we tot onze verrassing in een herberg konden slapen. We zitten op 3200m met een verwachtte temperatuur van min 7 grC in de ochtend. Naast de kachel gaat het prima.
De volgende dag mogen we niet door een lange donkere tunnel vanwege gevaar voor ongelukken. Met onze vilgwagens worden we in groepjes door de tunnel gebracht. Vandaar enkele kilometers op de fiets naar de grens met Chili. Redelijk makkelijk komen we erdoor waarna het grote afdalen naar 900m kon beginnen. Ik rij de meest bizarre afdaling ooit, zie foto. Helaas zitten er af en toe grote gaten in de weg zodat het erg voorzichtig en rustig gaat. Na ruim 100km komen we aan in ons kamp voor de nacht. Temperatuur overdag is 25grC zodat we onze tenten onder bomen opzetten. Gisteren laatste stuk naar Santiago met een mooie klim en verder vrij vlak. De omgeving is totaal anders dan voor de Andes. Het is veel groener en we fietsen langs grote percelen met fruit en tafeldruiven. We passeren leuke dorpjes, alles is meer bewoond en levendiger.
Vanwege de Andes blijven de wolken hangen en valt er meer regen dan aan Argentijnse zijde. Vandaar dat hier veel meer kan groeien.
Tot zover weer, over een week weer een nieuw verhaal.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088372
[countryId] => 40
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 146
[author] => Kees
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/831_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => los-andes
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => MarianHooijman
[datePublication] => 2022-07-05
[title] => San Pedro de Atacama
[message] => Na een lange reis, die we overigens prima zijn doorgekomen, arriveren we in de woestijnstad San Pedro. San Pedro de Atacama is een klein dorp bij een oase in de grote Atacama-woestijn, gelegen in het noorden van Chili. Dit gebied staat bekend als een van de droogste woestijnen ter wereld. Gemiddeld valt hier maar 5 millimeter regen per jaar.
Onderweg zagen we het landschap langzaam veranderen, van groen, langs de zee en toen weer richting de bergen maar eerst weer door droge prairieachtige vlaktes.Het dorp zelf is de laatste jaren enorm gegroeid en is hoofdzakelijk ingericht op het ontvangen van toeristen. Hostels, hotels, reisbureautjes, winkeltjes met Indianenspullen, restaurants enz. We moeten er even aan wennen. Ook zien we hier veel ‘rugzaktoeristen’. Net als wij eigenlijk maar dan 30 jaar (of nog meer [e-1f60a]) jonger en wij reizen met een rolkoffer en dag rugzak. Maar wij zijn er toch maar mooi; grijs op reis.
We ontmoeten hier Eline weer, een jonge vrouw die werkt bij het Ministerie van Volksgezondheid, en die we in Valparaiso ook al tegengekomen zijn. Ook zij heeft 3 maanden verlof en reist via Chili omhoog naar eindbestemming Colombia of Ecuador. Voor ons de eerste Nederlandse die we ontmoeten en leuk om ervaringen en tips uit te wisselen. Ze vertelt ons dat ze ons in Valparaiso al bijzonder vond en echt een voorbeeld voor haar. Zo wil zij ook oud worden; nog steeds genieten van het reizen, open staan voor nieuwe ervaringen en het samen leuk hebben. En niet georganiseerd maar, nee gewoon alles zelf uitzoeken en dat ook onderdeel laten zijn van onze reis.
Logisch dat Eline niet meer stuk kan bij ons.
De dag erop komen we nog 2 Nederlanders tegen; Noa en Joshua en we nodigen ze uit wat te gaan drinken. We zijn die dag nl 19 jaar getrouwd! Joepie.
De stad is ingesteld op het doen van excursies; er zijn ontzettend veel mogelijkheden. Uiteraard in prive-setting maar dat is ongelooflijk duur. Chili is trouwens toch een duur land. We gaan mee in een busje met ca 12 personen naar de Laguna Baltinache: zeven zoutvlaktes of beter gezegd zoutwaterlagoons. Prachtig. Ze bevatten een zeer hoge zoutconcentratie vermengd met diverse mineralen en dus niet geschikt voor consumptie. Het moet eerst bewerkt worden maar dat doen ze hier niet. Het is een beschermd gebied. In een van de lagoons mag nog ‘gezwommen’ worden maar het is ons te koud. Leuk in de zomer maar ondanks de zon is het toch echt winter hier in Chili. De excursie wordt afgesloten met een cocktails; Pisco Sour, de nationale drank en heerlijke hapjes terwijl de zon ondergaat. Hoe mooi kan het leven zijn.
De dag erop gaan we mee naar Valle de la Luna; zo’n 13 kilometer ten westen van San Pedro de Atacama. Dit is een woeste vallei die volgens kenners lijkt op een maanlandschap. De NASA heeft hier in het verleden prototypes getest voor ruimtemissies. De rotsformaties en zandduinen zijn in de loop der eeuwen veranderd als gevolg van klimaatveranderingen en erosie. Daardoor kunnen we nu genieten van een geweldig mooi gebied dat zijn weerga niet kent.
Ook hier weer een ‘nazit’ bedoeld bij een ondergaande zon maar helaas is het deze dag bewolkt. Dat missen we maar niet de Pisco Sour en lekkere hapjes. Daar kunnen we goed aan wennen en fan van de Pisco Sour zijn we al.
Ik (Marian) heb deze al eerder gedronken toen ik in Peru op vakantie was (lang geleden en zonder Mathieu) en het schijnt dat als er ooit oorlog komt tussen deze twee landen het gaat over van wie de Pisco ‘is’ en welke het lekkerst is. Peru schijnt de beste papieren te hebben.
Omdat de Atacama Woestijn een van de droogste plaatsen in de wereld is en hoog ligt, is er nauwelijks sprake van verontreiniging. Je kunt ver kijken zonder gehinderd te worden door wat dan ook. Vandaar dat het een speciale plek is om sterren te bekijken. We gaan mee naar het astromuseum waar grote telescopen staan en we mogen kijken naar verschillende ‘galaxy’s (ken ik van StarTrek), verschillende sterrenbeelden en de reusachtige Melkweg. Er zijn sterrenkundigen die ons met 3 verschillende telescopen wegwijs gemaakt in de wetenschap van de sterren en ‘the world behind’. We zomen in op duizenden sterren achter elke heldere ster. Heel Bijzonder. En we worden op de foto gezet. Wat kunnen we ons meer wensen dan verenigd te worden met de kosmos?
Het Is wel heel koud, maar ook hier dekens en warme koffie en natuurlijk hapjes na afloop, die wel opnieuw aan moesten worden aangevoerd, wat een klein groepje chinezen had het meeste opgegeten!
We verlaten Chili en vertrekken naar Salta in Argentinië. We denkenhet allemaal te weten en te kunnen en we hebben de bustickets gekocht en op zak. We zijn op tijd bij het busstation maar wat blijkt; we mogen niet mee! We missen een paar documenten die we hadden moeten invullen. Het kantoor van de busmaatschappij heeft geen internet, wij zijn afhankelijk van Wifi dus een patstelling. We willen echt mee. De buschauffeur is onverbiddelijk. Gelukkig is er een Boliviaanse die ons wil helpen. Via haar telefoon worden onze papieren in orde gemaakt en, een uur later dan gepland, vertrekt de bus met ons erin. Pfff. Wat een stress.
In de bus hebben we een rotplek maar we klagen (nog) niet. Ook de grensovergang van Chili naar Argentinie verloopt ingewikkeld. Iedereen uit de bus, langs een aantal hokjes waar gecontroleerd en nog eens gecontroleerd word, dan terug de bus in om al je spullen eruit halen en hiermee weer langs de douane waar alles gescand werd. Eindelijk kan iedereen weer de bus in en kunnen we verder.
Het is niet onze favoriete dag. ’s Avonds komen we uren later dan gepland in Salta aan.
[userId] => 419946
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084582
[countryId] => 40
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 132
[author] => Marian en Mathieu
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527552
[travelTitle] => Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-06-01
[dateReturn] => 2022-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/055/116_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/946_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-pedro-de-atacama
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-07-03
[title] => Nagekomen: de sterrenfoto
[message] => Via de mail kwam de sterrenfoto naar ons toe. Hij is mooi geworden, vind ik, dus hij moet er nog even bij.
De foto is gemaakt door iemand die weet hoe je een sterrenhemel op de foto zet. Ik moest 20 seconden stil zitten, dat was de belichtingstijd.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084535
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 235
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/054/761_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nagekomen-de-sterrenfoto
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => MarianHooijman
[datePublication] => 2022-07-01
[title] => Santiago en Valparaiso
[message] => Laten we eens beginnen met te vertellen hoe wij reizen en hoe dat eruit ziet. Thuis hadden we al besloten dat we ons geld willen uitgeven bij de kleine zelfstandigen. Het zijn landen met veel armoede, werkloosheid en weinig perspectief voor velen dus fijn als we een klein steentje kunnen bijdragen aan diegenen die iets onderneemt voor zijn of haar levensonderhoud.
Dit betekent, waar mogelijk, op straat onze spullen kopen zoals fruit, groentes, brood enz. We gaan de kleine winkeltjes in voor de andere spullen en we boeken onze overnachtingen bij de mensen thuis via Airbenb.
Bij de mensen thuis overnachten is verrassend. We komen van alles tegen. Onze eerste overnachting was bij Maria in Buenos Aires, een dame uit de betere kringen met een kokkin die elke dag komt koken. Een prachtig appartement en we hadden een mooie ruime kamer en ’s morgens kregen we een uitgebreid ontbijt met – uiteraard - allemaal zelfgemaakt eten door Maria de kokkin uit Paraguay. Het meest tegenovergestelde was bij Mirta, een lerares met 3 kinderen, in Cordoba. Een dochter woont nog bij haar thuis in de kleine woning met een kleine kamer voor ons. Het huis is schoon en netjes maar alles ademt uit dat ze het niet breed hebben: kastdeurtjes zonder knoppen, badkamertegels gescheurd, wc drukker afgebroken, wiebelende trap en ga zo maar door.
Maar Mirta is lief en behulpzaam. Er staat telkens een dienblad vol met zoete broodjes voor ons klaar en ze vertelt ons al gauw dat een van haar zoons overleden is. Het zijn korte maar bijzondere ontmoetingen.
s’ Avonds liepen we het centrum in om nog een restaurant te zoeken maar dat viel zwaar tegen. Zoals we vaker zagen zitten ook hier de fastfood restaurants bomvol met jonge en oudere mensen. Ook zie je de maaltijdbezorgers met hetzelfde logo rond scheuren om bestellingen af te leveren. Wij lopen en lopen om toch in een vrij nieuwe winkelplaza op de eerste verdieping met 25 verschillende fastfood restaurants en luide muziek, toch een vegetarische hap te kunnen eten. We vragen ons wel af hoe de jongere generatie het zelf koken gaat leren omdat de ouders verschillende kleine baantjes hebben en net als Mirta laat thuis komen. Maar dat zal in Nederland bij gelijk soortige huishoudens ook wel zo zijn. Verder zijn we niet onder de indruk van Cordoba. Dat maken we goed als we in Spanje zijn!!
Regelmatig huren we een heel appartement of woning. Even rust en geen interactie want reizen gaat niet vanzelf; er moet elke dag weer veel uitgezocht worden (busreis, volgende overnachting, wat te zien en doen..), we zien veel en maken veel mee. Dan even lekker alles kunnen uitstallen en ons eigen ding kunnen doen; ook weer heerlijk. We wisselen het wat af.
Deze manier van reizen bevalt ons prima.
Na een prachtige reis door de bergen en over de hoge Andespas komen we in Santiago aan. Het is zaterdag avond en we hebben voor ons doen een luxe appartement met wasmachine gehuurd want het werd hoog tijd om onze kleren te wassen. Slapen in een kingsize bed bevalt ook prima.
Dan zondag tijd om de hoofdstad te verkennen maar wat blijkt het centrum is uitgestorven. Geen kip op straat en bijzonder; geen kopje koffie te krijgen alleen bij de allerduurste tent op het plein van de wapenen.
Wat ook opvalt is de zware deken van smog die over de stad hangt. Geen prettige gedachte.
‘s Middags met een stadgids op stap langs monumenten, bijzondere gebouwen en museums die we gezien moeten hebben. We krijgen ook te horen wat er zich afspeelde tijdens de dictatuur van generaal Pinochet. Ook dat is weer net als bij Argentinië flink griezelen; bombardementen, folteren en weer veel verdwijningen van mensen die nooit meer terug kwamen nadat ze waren opgepakt. Ook hier zijn de daders nooit gestraft. Wel in een nieuwe constitutie in de maak, die het volk voor de eerste keer in de geschiedenis van Chili recht geeft op een stem. Ook hier proberen de huidige machthebbers door eigen tv en radio uitzendingen fake nieuws te verspreiden. 4 September 2022 mag het volk in een referendum aangeven of ze voor of tegen de nieuwe constitutie stemmen.Dat gaan wij zeker volgen.
We gaan eten in een groot winkelcentrum ( de Mercado) waar het gewone volk inkopen doet en het lijkt wel of we in West-Afrika zijn beland. Echt een mensenmassa met gezichten die ons West-afrikaans aandoen. Naast van alles te koop en veel gerechten te eten, is er ook veel vuilnis op straat. We eten in een piepklein lokaaltje en het smaakt ons goed; gebakken vis met aardappel puree en salade.
Verder vinden we er niet zoveel aan in het Santiago en besluiten we om de volgende dag af te reizen naar Valparaiso.
De prachtige stad ligt in een baai, met op de achtergrond de heuvels en bergen. De stad begon ooit als een klein plaatsje aan de kust en werd een belangrijk haven voor Europese immigranten die de bodemschatten zoals koper en salpeterzuur in het noorden kwamen delven. Door de jaren heen bleef de stad steeds groter groeien en al snel was er geen plaats meer voor nieuwe huizen. Daarom zie je nu dat de steile hellingen helemaal tot de rand zijn volgebouwd met houten huisjes in alle kleuren van de regenboog. Maar er zijn ook grote statige herenhuizen te vinden uit de Victoriaanse tijd. Zodra je wat verder van de zee de stad inloopt slinger je door allerlei smalle straatjes de stad door. Er zijn overal trappen en kabeltreintjes die je verder omhoog brengen of naar een andere wijk; want iedere wijk (= heuvel) heeft zijn eigen naam en zijn eigen karakter. Het is een grote wirwar van straten, trappen en beschilderde huizen; we vinden het geweldig.
De stad bevat ook een paar mooie kunstmusea die we bezoeken. De allerfraaiste is toch wel het museum in het paleis van Barburizza; een jonge Croaat die in begin 1900 hier kwam met niets en rijk geworden is van de salpeter. Vervolgens oa een prachtig paleis laten bouwen en schilderijen verzameld. Zijn verzameling, maar ook anders schilderijen, zijn er te zien. Mooi.
Begin 2010 is er een smaakmaker van jewelste aan toegevoegd namelijk schilderkunst op de gevels van huizen. Enkele pareltjes zagen we voor onze ogen ontstaan door kunstenaars die bezig waren.
En alweer maakten we gebruik van een stadgids die ons met het hart en ziel vertelde over zijn stad, over de geschiedenis maar ook vooral over de kunst en kunstprojecten. Daar was hij ongelooflijk trots op en blij mee. Hij ziet zijn stad door de jaren heen beetje bij beetje opgeknapt worden en er op vooruitgaan.
Aansluitend bijkomen in een restaurant waar we 2 uur moesten wachten omdat de kok de bestellingen niet aan kon. We hadden het erg koud (de Chilenen houden van buiten zitten ondanks de kou) maar kregen we voor onze ontbering wel mooi twee koppen thee en een heerlijk chocoladetaartje. Dat maakte veel goed.
De volgende dag voerde ons in de regen langs een onstuimige zee naar de visafslag waar zich een gevecht afspeelde van zeemeeuwen met mans grote pelikanen om het visafval. Echt of we midden in de film Birds zaten; wat een spektakelstuk. Nadien zelf genoten van gebakken vis in een van de vele restaurantjes.
De volgende dag staat er een 22 uur lange bustocht op het programma die ons naar het noorden voert, naar Sant Pedro de Atacama.
[userId] => 419946
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084455
[countryId] => 40
[pictureCount] => 25
[visitorCount] => 161
[author] => Marian en Mathieu
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 527552
[travelTitle] => Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-06-01
[dateReturn] => 2022-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/054/382_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/946_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => santiago-en-valparaiso
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-23
[title] => Het is mooi geweest
[message] => De weergoden lijken dat ook te zeggen: het is mooi geweest. In San Pedro stak een harde wind op, vandaag in Santiago regent het. Ik kijk uit het raam van mijn budgethotel en zie veel wolken in plaats van bergen. Mijn plan om op deze laatste dag in Santiago naar de heuvel van San Cristobal te gaan valt daarmee weg. Aan het eind van de dag klaart het toch nog op. Volgens mij heeft het gesneeuwd op die bergen: eerder zag ik er niet zoveel sneeuw als nu.
Hier in de stad zie ik vooral de westerse manier van leven. Het verschil met San Pedro is groot. De huizen in San Pedro zijn allemaal laag – de woestijngrond kost natuurlijk zo goed als niets. Wel zijn er overal tralies voor de ramen (net als in de stad overigens: ik dacht eerst dat het niet zo was). De huizen met een erf hebben allemaal schuttingen om het erf heen, voorkant, zijkant en achterkant. De schuttingen zijn van het materiaal dat maar voorhanden is, een welstandscommissie is er niet. Huizen in San Pedro hebben in principe zo’n bruine woestijnkleur. Soms verven mensen het huis op in wit of in een pastelkleur, daar knapt het direct van op.
De meeste gewone huizen hebben geen verwarming. Ook ons appartement niet. Ik heb bewondering gekregen voor de plaatselijke bewoners, hoe zij het altijd maar uithouden in al dat stof en die heftige temperatuurschommelingen. Ik ben blij dat ik die lelijke maar warme sloffen nu kan achterlaten.
De laatste twee dagen in San Pedro zijn we uit eten geweest. Een aantal typisch Chileense gerechten hebben we uitgeprobeerd. De sopaipillas (voorgerecht) waren heel lekker. De andere voorgerechten waren, eh, bijzonder. Hoofdgerechten in Chili zijn met veel vlees, vis of kip, en nauwelijks groente. Dat doet me denken aan Colombia, waar we de grap maakten dat de Colombianen kip als groente beschouwen. De coca-thee “Mate” konden we drinken bij het ontbijt tijdens zo’n tour. Men zegt dat het helpt tegen hoogteziekte. We hebben inderdaad vanaf die dag weinig last meer gehad.
Straks spullen ophalen die Heike niet meer gebruikt. Ik hoop het allemaal in mijn koffers te kunnen proppen. De komende dagen moet ik weer veel geduld oefenen bij de vliegreis – ik heb een goedkoop ticket maar dat betekent een langdurige overstap in Houston. Ik hoop dat het allemaal een beetje volgens plan gaat.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084181
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 126
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/053/020_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-is-mooi-geweest
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => janenmarja2013
[datePublication] => 2022-11-20
[title] => Dag 18 San Pedro de Atacama 19-11-2022
[message] => Het was al weer vroeg op vanmorgen. We werden tussen 07.00 en 07.30 uur opgehaald voor een groepsexcursie. Eerlijk gezegd niet helemaal ons ding. Wij gaan graag onze eigen gang en willen niet wachten of eerder vertrekken om anderen. We zullen ons dus een beetje moeten schikken en waar mogelijk de situatie naar onze hand zetten. Van het hotel hadden we een ontbijtbox mee gekregen en de verse koffie stond bij de receptie klaar. Binnen de opgegeven tijdsspanne werden we keurig opgehaald. De groep bestond uit 12 en wij waren de enigen die geen Spaans spraken. Gelukkig sprak onze gids goed engels en hij betrok ons er goed bij. Al snel werd er gestopt voor een ontbijt. Dat was dus dubbel op, maar een extra kop koffie kan zeker geen kwaad.
Het landschap is extreem kaal, droog en enorm uitgestrekt. De Atacamawoestijn is een van de droogste ter wereld, het regent er hooguit één dag per jaar.
Uiteindelijk kwamen we bij de Piedras Rogas, zo’n 150 kilometer verder. Een prachtige zoutwaterlagune op ongeveer 4200 meter hoogte. Het zoute water is helder blauw/groen en steekt prachtig af met de omgeving. De ronde rotsen completeren het prachtige decor. Op grote afstand zien we al enkele flamingo’s staan en overvliegen. Het licht is daar enorm sterk, zonnebrillen, petjes en lange mouwen en broeken om je huid tegen de extreme UV te beschermen. Na een wandeling van een uur, in zeer rustig tempo op deze hoogte, vervolgen we ons weg. Wij zijn tot volle tevredenheid van de gids, als eersten weer terug bij de bus. Onderweg zien we hoe een vos wordt verjaagt door een kudde vicuña’s. Marja heeft de vos prachtig op de foto en laat de gids meegenieten.
Onderweg spotten we ook nog de guanaco, een soort haas met lange staart waarvan ik de naam nog moet opzoeken en een aantal nandoes, de Zuid-Amerikaanse emoe, die volgens de gids hier souri of zo iets dergelijks wordt genoemd. Dit maakte volgens de gids de Chileense Big Five compleet. Ik mis eigenlijk de poema nog, maar die kun je maar uiterst zelden zien.
Een snelle stop bij de laguna’s Miniques en Miscanti, prachtige meren gevoed door de sneeuw van de Andestoppen in de omgeving. Opschieten zegt de gids want de lunch wacht. Bij de lunch kwam de gids bij ons aan tafel zitten. Het bleek dat hij in Berlijn Duits had gestudeerd, maar door de Corona de studie had moeten afbreken. We hebben onze conversatie in het Duits voortgezet, wat hij erg leuk vond.
Na de lunch werd er een grote afstand overbrugt naar het het Laguna Chaxa, een groot zoutwater meer gelegen op een enorme zoutvlakte. Dit meer huisvest een populatie Chileense flamingo’s. Persoonlijk had ik er meer verwacht, maar dat is gebaseerd op oude televisiebeelden. De vlakte is enorm en op slechts een klein gedeelte worden bezoekers toegelaten. Marja heeft haar telelens in de aanslag voor de mooiste foto’s, maar dat is nog niet zo eenvoudig. De vogels die redelijk dichtbij staan, zijn aan het fourageren. Met hun speciale snavel, zeven ze kleine garnaaltjes uit het water. Hierbij houden zij hun kop onder water,en een flamingo zonder kop is eigenlijk geen mooie foto. Kortom wij hebben onze tijd uitgebreid nodig. Waren wij in de ogen van de gids voorbeeldige toeristen, nu waren wij plotseling trage achterblijvers, die een regelmatige aansporing nodig hadden. Zeker nu er ook mooie hagedissen en andere watervogels rondliepen. Marja heeft het uiteindelijk allemaal op de gevoelige plaat kunnen vastleggen. Na een goede tip heeft hij ons het allemaal vergeven en met een “ vielen dank und auf wiedersehen” scheidde onze wegen.
Morgen gaan we nog vroeger op pad, de geplande pickuptime is 04.30 uur…….
[userId] => 397462
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089206
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 65
[author] => Jan
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 528153
[travelTitle] => Argentinië 2022
[travelTitleSlugified] => argentini-2022
[dateDepart] => 2022-11-01
[dateReturn] => 2022-11-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/361_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-18-san-pedro-de-atacama-19-11-2022
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => janenmarja2013
[datePublication] => 2022-11-19
[title] => Dag 17 San Pedro de Atacama
[message] => Gisteren waren we van Purmamarca via de snelle route naar Salta gereden.
Vanmorgen werden we om 05.00 uur bij ons hotel opgehaald om naar het busstation te worden gebracht. Busvervoer is heel gebruikelijk in Argentinië. Met grote luxe touringcars worden verbindingen ook over lange afstanden tussen de steden onderhouden. Volgens zeggen, uiterst comfortabel en met zeer luxe fauteuils. Wij reizen vandaag met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili. Eigenlijk ging alles heel voorspoedig en konden wij al snel plaatsnemen in de grote touringcar. De luxe viel wel mee vonden wij, die fauteuils waren, zeg maar de gebruikelijke vliegtuigstoelen.
Goed op tijd, 06.00 uur, vertrok de bus, maar in een andere richting dan ik had verwacht. Uiteindelijk namens ze de ‘snelle route’ via Purmamarca. We kwamen weer langs het hotel waar we gistermorgen waren vertrokken. We moesten onze auto inleveren in Salta, maar verder waren het dus eigenlijk ‘loze’ kilometers. Wel kwamen we nu over de pas en langs de zoutmeren, waarvan ik gisteren had afgezien. De pas was adembenemend en ging uiteindelijk tot 4170 meter. Ook de zoutmeren lagen er schitterend bij. Een enorme vlakte bedekt met een laag wit zout. Wij zouden die prachtige punten graag op de plaat zetten, maar dit is geen toeristenbus, maar openbaar vervoer. Vooral doorrijden dus. Erg hard gaat zo’n touringcar de berg niet op. Maar stoppen doet hij niet, er is een toiletje aan boord en je eten en drinken moet je maar meenemen. De hele tocht naar San Pedro is ongeveer 570 km. Wel moest er uitgebreid gestopt worden aan de grens met Chili. Dat bleek toch een oponthoud van 2 uur, voordat alle passagiers de drie controles hadden gepasseerd. Met name het meenemen van voedsel en fruit werd streng gecontroleerd. Na de grens ging het door een apocalyptisch maanlandschap: kale kiezel vlakten, waar ook het gras niet meer wilde groeien. Hier ergens moet het einde van de aarde liggen. Als je goed kijkt zie je hier en daar nog een vicuña lopen. Dat is een kleine, wilde lama soort. Waar die beestjes hun eten vandaan halen is onbegrijpelijk. In enkele zoutmeren waar nog wat water in staat, zie we zelfs wat flamingo’s. Maar de buschauffeur blaast door…. En gelijk heeft hij, de totale rit duurt maar liefst meer dan 12 uur. Tegen 18.30 uur komen we pas bij ons hotel. We hebben de pijp volledig leeg. Snel in het dorpje nog wat Chileense peso’s pinnen. Op het eerste gezicht een erg gezellig stadje met veel jongere alternatievelingen. Dat gaan we de komende dagen nog wel ontdekken. Snel nog wat eten. Morgenochtend alweer vroeg op pad voor een…… groepsexcursie!????
[userId] => 397462
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089192
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 85
[author] => Jan
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 528153
[travelTitle] => Argentinië 2022
[travelTitleSlugified] => argentini-2022
[dateDepart] => 2022-11-01
[dateReturn] => 2022-11-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/181_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-17-san-pedro-de-atacama
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-18
[title] => Ruta Austral
[message] => Na 6 fietsdagen nu weer genieten van een rustdag, nu in Coyhaigue, het laatste stadje wat we nog tegenkomen in Chili. Van de 6 dagen hebben we er een op een ferry gehad waarop we 4.5 uur gevaren hebben. De weg over het schiereiland was afgesloten dus moesten we er omheen. De eerste dag hadden we een ferry van een half uur over een grote rivier.
De titel van vandaag is Ruta Austral, de weg naar het zuiden. Deze ferries zijn er een onderdeel van, er omheen kan niet.
We hebben een korte dag met zware regen gehad, en de dag erna een halve dag erg slecht weer. Die dag klaarde het halverwege een beetje op en werd ik weer wat warmer en het uitzicht komt dan ook weer terug. Bij regen is het koud, rond 10 grC of minder en niet leuk om te fietsen. Als het dan een beetje opklaart en je ziet de magnifieke omgeving dan ben je weer heel blij dat je daar kan en mag fietsen. Dan wordt er op de camping toch hier en daar vandaan weer een fles wijn gedeeld en is de kou weer gauw vergeten.
De hele dag fiets je tussen steile, supergroene, bergen met regelmatig de sneeuw op de toppen. Veel gedeeltes zijn beschermd regenwoud, soms wat stukken gras voor veeteelt. Dorpjes kom je nauwelijks meer tegen, af en toe een huisje of boerderijtjes Dus koffie stops zijn er helaas ook bijna niet meer, de lunch bus is dan de plek om weer effe flink te eten. Het eten op de tour is altijd weer hartstikke goed, onze kok heeft zelfs in een 4 sterren restaurant gekookt maar vind dit veel leuker. Niet te geloven dat hij op een primitieve manier steeds weer voor de hele groep aan het koken is. De groep is bij de vorige stop in Puerto Montt weer groter geworden, nu zo'n 35 a 40 man op de fiets naast de crew.
Een keer sliepen we bij een boer op de wurft, hij had s'ochtends een schaap geslacht en was die op de Chileense manier aan het roosteren naast een open vuur. Zelden zulk goed vlees gegeten, zijn vrouw regelde de piepers erbij.
Gisteren heb ik zelf trouwens niet gefietst en een rustdag in gebouwd. Mijn planning was om vandaag condors te gaan kijken, hier vlakbij, het vertrek zou dan zijn om 5.30u vanmorgen zodat mijn rustdag in het water zou vallen. Helaas blijkt deze tour op donderdag en zaterdag te gaan en niet op vrijdag. Omdat we nu onderweg vaak geen WiFi of internet meer hebben was dat niet te voorzien. Nu kan een extra rustdag ook geen kwaad omdat het allemaal best zwaar is. Het gaat mij nog steeds redelijk makkelijk af maar er zijn er een paar die altijd 2 of zelfs 3 uur meer nodig hebben. Diep respect voor hen.
Natuurlijk zijn er iedere dag wel een paar die niet of een halve dag fietsen, die mogelijkheid is er altijd.
Omdat de kans om condors van dichtbij te zien waarschijnlijk nooit meer voorbij komt en gravel fietsen hopelijk wel doe ik nu een poging om morgen op de tour te boeken en dan later met de taxi weer aan te sluiten.
Tot zover weer mijn belevenissen en op naar nieuwe ervaringen!
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089181
[countryId] => 40
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 121
[author] => Kees
[cityName] => Puerto Montt
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/136_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ruta-austral
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-18
[title] => Santiago... Of: Santiago de Chile
[message] => Onze reisgids omschrijft Santiago als “dynamisch, historisch, lawaaiig, modern, rijk, arm, stoffig, vol en toch ontspannend”. Als ik persoonlijk acht woorden zou moeten gebruiken om Santiago te omschrijven, denk ik dat het ongeveer deze acht woorden zouden zijn. Een stad vol contrasten en heel veel gezichten!
De mensen
De mens in Santiago is divers. Loop je over straat, dan zie je het éne moment een oudere dame in een sjiek mantelpakje lopen, direct gevolgd door een dakloze met een winkelwagen waarin al zijn bezittingen zitten. Het meest opvallende aan Santiago vind ik het hoge aantal creatieve en artistieke mensen op straat. Kleding, make-up, sieraden, piercings en tatoeages... Het wordt hier veelvuldig ingezet om die unieke persoonlijkheid neer te zetten. Als je van “mensen kijken” houdt, ga naar Santiago en ga gewoon de gehele dag rondlopen. Heerlijk!
En voor alle LGBT-plussers onder ons; voor ons gevoel is Santiago vergelijkbaar met Bogota. Meerdere malen per dag zie je mannen hand in hand lopen met mannen (of vrouwen met vrouwen natuurlijk), transgenders, trotse non-binaire personen… Alles kan en alles mag in Santiago! Het zal iedereen in Santiago een worst wezen (zoals het hoort)!
Santiago herbergt…
… ongeveer 6 miljoen inwoners. Nou zijn veel wereldsteden in deze wereld veel groter dan Santiago, maar als je bedenkt dat er in heel Chili ongeveer 17 miljoen mensen wonen, is het best bijzonder dat meer dan een derde van de bevolking op dit kleine stukje van het meer dan 4.000 kilometer langgerekte Chili woont. Het is dan ook niet alleen leuk om “mensen te kijken”; er zijn ook gewoon heel veel mensen in Santiago. Of we nu ons hotel in het drukke centrum uitstappen en de straat op gaan óf ons begeven in een buitenwijk… Overal zijn mensen! Veel mensen!
Na aankomst in de stad…
… verkennen we eerst de winkelstraten en het Plaza de Armas (het vroegere wapenplein) in de nabijheid van ons hotel. We vervolgen onze route naar de Mercado Central (markthal waar vooral verse vis wordt aangeboden) en het oude station waarop vroeger de stroomtreinen vanuit Valparaiso binnenkwamen. Het station is niet meer in gebruik als station, maar wordt gebruikt voor beurzen en exposities. Tijdens ons bezoek is er een boekenbeurs, waardoor de mooie oude stationshal voor ons helaas niet goed zichtbaar is.
Ondanks dat we ons niet onveilig voelen, worden we het eerste uur door meerdere mensen direct gewaarschuwd om onze rugzak op de buik te dragen vanwege het hoge aantal zakkenrollers. Dit blijft zich herhalen tot de laatste dag. En nee, dat betekent niet dat we heel eigenwijs zijn; wij bewaren de belangrijkste dingen elders. Mochten we gerold worden, wensen we de zakkenroller veel geluk met een veroverde fles water, een Nederlands kruiswoordboekje, een rolleke WC-papier, een spelleke Qwixx en desinfectiemiddel.
De tweede dag…
… gaan we naar Cerro San Cristobal. Het Parque Metropolitano wat op deze heuvel is gelegen, schijnt één van de grootste stadparken ter wereld te zijn. Het park is 722 hectare groot en wordt gezien als “de groene long” van de stad. Allereerst ga je met kabelspoor de berg op. Op de top stap je over op een kabelbaan. Vanuit de gondels, heb je een prachtig uitzicht over het park en de stad. Dikke pech voor ons; het zwembad blijkt gesloten te zijn. Onze zwemspullen hebben we dus voor niets meegenomen. We vertrekken te voet en doorkruisen (ik denk) één van de mooiste wijken van Santiago. Prachtige huizen aan de voet van de Cerro San Cristobal, tegen het park gelegen, met op steenworp afstand allerlei leuke restaurantjes, pleintjes en winkeltjes.
In de middag gaan we naar het ‘Museo de la Memoria y los Derechos Humanos’. Dit museum is gelegen aan de andere kant van de binnenstad en dus nemen we de metro. In wereldsteden blijf ik de metro toch ook altijd een belevenis vinden. Dit is tenslotte toch de de manier om je binnen de stad snel te verplaatsen en in de metro blijft het ook altijd leuk om “mensen te kijken”.
Museo de la Memoria y los Derechos Humanos
Een museum over de rechten van de mens, maar vooral over de dictatuur in de tijd van Pinochet. In het museum is onder andere een wand gemaakt, waaraan foto’s hangen van alle verdwenen en vermoorde mensen uit die tijd. Op een interactief scherm is de wand “nagemaakt” en kan je op iedere foto klikken, waarbij je informatie over de betreffende persoon krijgt. Erg indrukwekkend! Verder worden er in het museum veel krantenartikelen, foto’s, paspoorten, documentaires en radio-uitzendingen getoond/afgespeeld. Het museum is pas sinds 2018 geopend. Ondanks dat het onderwerp heftig is, is het een prachtig museum.
In dit museum leren we ook dat door de staatsgreep van Pinochet veel Chilenen hun heil elders hebben gezocht. In die tijd zijn er dan ook veel Chilenen geëmigreerd naar andere landen in Zuid-Amerika, maar ook naar Noord- en Midden-Amerika, Australië/Nieuw-Zeeland, Europa en zelfs Afrika.
De tijd van Pinochet
Uiteraard ken ik de naam Pinochet en globaal wist ik wel wat over deze voormalig president, maar niet tot in detail. In het kort; op 11 september 1973 pleegde een groep officieren onder leiding van Pinochet een staatsgreep, waarbij de toenmalige president Allende werd afgezet. President Allende kwam hierbij om het leven. De staatsgreep werd gesteund door de Amerikaanse CIA, aangezien zij vreesden dat het socialistische bewind van Allende zou zorgen voor een communistisch Latijns-Amerika.
Na de aanstelling van Pinochet als president, zijn veel tegenstanders (met name links georiënteerden) politiek gevangen gezet, gemarteld, gedood of verdwenen. Daar waar hij doelbewust een totaal andere economisch beleid voerde, verging het Chili in de jaren dat Pinochet aan de macht was, juist niet al te best. Armoede, werkloosheid en ongelijkheid in welvaart stegen explosief. Pinochet is aan de macht gebleven tot 1990. Pas toen heeft de dictatuur weer plaatsgemaakt voor een democratisch bewind. Sindsdien is Chili economisch gezien weer een stuk sterker land.
Op de derde dag…
… bezoeken we nog de belangrijkste bezienswaardigheden, die we de eerste twee dagen niet bezocht hebben. Eén van deze bezienswaardigheden is gelegen aan het adres Calle Londres 38. Een typisch gebouw voor deze wijk, maar ook een gebouw waar gruwelijkheden hebben afgespeeld. Tot 11 september 1973 was hier het bureau van de Socialistische Partij gevestigd, maar na de staatsgreep werd het gebouw onteigend en werd het gebouw gebruikt door de geheime politie (DINA) als martelcentrum voor politieke tegenstanders. Tegenwoordig is het pand ingericht als herdenkingscentrum voor alle gruwelijkheden die in dit pand hebben plaatsgevonden. Zo hebben 98 mensen hier het leven gelaten, waarvan er 81 jonger dan dertig jaar oud en acht jonger dan twintig jaar oud waren. In totaal waren achttien van deze mensen lid van de communistische partij en tien waren lid van de socialistische partij. DINA staat voor “Dirección de Inteligencia Nacional”.
Vervolgens lopen we langs het Congreso Nacional, misschien wel één van de mooiste gebouwen (met tuin!) van Santiago. Op het moment dat de dictatuur van Pinochet eindigde, heeft Chili een symbolische daad gesteld. Vanuit dit pand wordt niet meer geregeerd en het pand staat dus enkel maar “te staan” in Santiago, zonder dat het ergens voor gebruikt wordt.
Ook brengen we een bezoek aan het brandweermuseum, een relatief nieuw museum gevestigd in de eerste brandweerkazerne van Santiago. In dit museum wordt de ontwikkeling van de brandweer wereldwijd getoond, in de periode van halfweg de 16e tot halfweg de 19e eeuw. Ook worden belangrijke gebeurtenissen op het gebied van de brandweer in de geschiedenis van Chili én Santiago specifiek getoond. Super leuk voor kinderen, maar stiekem ook voor volwassenen harstikke interessant.
Op de laatste dag…
… hebben we niet heel veel meer gedaan. We hebben enkel nog een bezoek gebracht aan Cerro Santa Lucia, een park in de buurt van ons hotel. Een mooi aangelegd park met gebouwen in barokke stijl en mooie uitzichten over de stad. We hadden al ergens gelezen dat Santiago vaak onder een laag smog leeft, maar zelf hadden we dat idee niet echt. Vanaf deze heuvel in de stad zagen we echter dat de bergtoppen rondom de stad allemaal in een “vorm van mist” lagen.
De laatste dag hebben we voor lunch nog een keer heerlijk Congrio (die gebakken paling uit Valparaiso) gegeten in het Mercado Central. Dit keer hebben we de congrio ook nog een keer als hele vis op de foto kunnen zetten.
Wijn!
Voor de wijndrinkers; Chili is natuurlijk bekend als een wijnland (de “nieuwe wijnen” voor de kenners). Wat wij als heerlijk… (hik)… aan Santiago hebben ervaren, is dat wijn… (hik)… eigenlijk nog goed-… (hik)… koper is dan… (hik)… frisdrank. Iedere mid-… (hik)… dag ging er dan ook wel een… (hik)… flesje wit in! Sa-… (hik)… lut op San-… (hik)… tiago!
Wij houden van Santiago (de Chile)!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089170
[countryId] => 40
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 90
[author] => Jasper
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/060_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => santiago-of-santiago-de-chile
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-14
[title] => La Serena en Valparaiso
[message] => Chili is even wennen. We moeten onze draai een beetje vinden. Van San Pedro de Atacama zijn we met een bus naar Calama gegaan en vanuit daar zijn we naar La Serena gevlogen. In Calama heb je als toerist niets te zoeken. Het enige wat je in de omgeving zou kunnen doen, is de kopermijnen bezoeken. Die schijnen echter niet heel bijzonder te zijn. Verder lopen er in Calama vooral veel “schaars geklede vrouwen”. Dit terwijl het er niet eens heel warm is.
La Serena
In La Serena hebben we een heel schattig hostel. Een soort van woonhuis net buiten de binnenstad. We hadden alleen even gemist dat we de badkamer moesten delen. Gelukkig was het er heel schoon en zaten er hele prettige mensen in het hostel. De binnenstad van La Serena hebben we snel verkend, het nabij gelegen Isla de Damas blijkt gesloten te zijn en de pinguïns waarvoor we onder andere hier naartoe zijn gegaan, blijken op het moment niet in grote hoeveelheden aanwezig te zijn.
Daarbij zijn we ondertussen bezig met het vastleggen van onze trip naar de Paaseilanden. Nadat we wat gedoe hadden met de creditcard en de tickets niet konden boeken, blijken de tickets opeens tot half januari 2023 uitverkocht te zijn (er gaan maar twee vluchten per week). En daarna zijn ze bizar duur! Oftewel: we gaan niet naar de Paaseilanden. Een domper, aangezien dit (vooral voor Menno) één van de verwachte hoogtepunten van de reis is.
Dit alles maakt het “we moeten onze draai een beetje vinden”.
Valle del Elqui
Het enige wat er in La Serena overblijft, is een bezoek aan Valle del Elqui. Ook deze toer wordt weer voor een behoorlijk hoge prijs aangeboden. We besluiten een auto te huren om zelf deze route af te leggen. In onze ANWB-reisgids, staat namelijk uitgelegd hoe je eenvoudig deze route zelf kunt rijden.
Na wat autoverhuurbedrijven gehad te hebben, besluiten we een Citroën C3 te huren. Vanwege mijn lengte even getest of ik er in pas en het paste prima. Toch krijgen we kosteloos een upgrade naar een megavette full-option Peugeot 308… Helemaal geen vervelende bak! Heerlijk om weer eens auto te rijden. We scheuren door de Vallei del Elqui en verkennen de dorpjes El Molle, Vicuña, Monte Grande, Cochiguas en Pisco Elqui. In de hele streek worden druiven ten behoeve van de productie van Pisco geteeld. Een Pisco proeven zit er voor mij helaas niet in. In Chili mag je maar 0,05 promille alcohol in je bloed hebben als je rijdt. Menno kon dus wel een Pisco pakken. Ook al zijn de dorpjes niet heel bijzonder, het totale plaatje van de kale bergtoppen met in de valleien de wijnranken is wel prachtig!
Een beetje spiritualiteit
In de Valle del Elqui worden schijnbaar veel bijzondere trillingen waargenomen (wij hebben er niets van gemerkt). De reden van de trillingen is dat het dal op één van de wereldmeridianen (chakra’s) ligt en kosmische stralingen aantrekt. Ook in dit gebied (en waarschijnlijk hierdoor) ook weer veel hippies. Daarbij heeft deze omgeving één van de meest stofvrije hemels, waardoor in dit gebied ook sterrenkijken populair is. In ons hostel verbleef een Nederlands koppel die dit de avond ervoor hadden gedaan. Uit hun verhaal maakten we op dat we niet veel meer zouden zien dan we in Cusco met Tijn [e-38] Sophie hadden gezien. Daarbij is het nu nagenoeg volle maan, waardoor de sterren weer slechter zichtbaar zouden zijn. Sterrenkijken hebben we dus overgeslagen.
Valle del Río Hurtado
Het voordeel van het huren van een auto; je kunt de dag zelf indelen. Na Valle del Elqui, hadden wij dus de mogelijkheid om via een andere route terug te rijden naar La Serena. Dit hebben we gedaan via Valle del Río Hurtado. Prachtige route door een wat grilliger landschap dan de Valle del Elqui. Enige nadeel is dat een behoorlijk deel van deze vallei over onverharde wegen leidde. Ondanks dat onze flitsende bolide niet tegensputterde, voelde het niet helemaal fijn om met zo’n strakke bak over deze wegen te rijden.
Valparaíso
Vervolgens zijn we vanuit La Serena met de bus weer doorgegaan naar Valparaíso. Valparaíso is een havenstad, een 100 kilometer westelijk van de hoofdstad Santiago gelegen. De stad is grotendeels tegen hellingen gebouwd en werkelijk alles lijkt hier met een kwast aangeraakt of met een spuitbus bespoten te zijn. Alle huisjes, steegjes, trapjes, hekjes en muurtjes zijn mega kleurrijk. Naast keurig schilderwerk, ook veel street art en graffiti. Je ziet ook veel artistieke mensen door de stad lopen. Ondanks dat onze reisgids op meerdere plekken waarschuwt voor de gevaren van Valparaíso (criminaliteit), merken we daar weinig van. Sterker nog; in mijn optiek hangt er een ontzettend goede sfeer in de stad!
Op de eerste avond eten we Congrio in de buurt Cerro Concepción, één van de betere buurten van de stad, waar je ook enkele “balkons” hebt van waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Congrio (gebakken zeepaling) is een regionale specialiteit, maar blijkt in werkelijkheid weinig weg te hebben van de paling zoals wij hem kennen. De zeepaling is een stuk groter en het gerecht lijkt meer op een stevige witvis. De graad is groot en lijkt meer op een skelet dan op graad. Het is overigens wel een heerlijk gerecht!
We starten de tweede dag met een ontbijt. Dat doen we iedere dag, maar deze keer ontbijt op bed. In het hostel waar we slapen is het gebruikelijk dat het ontbijt op de kamer wordt gebracht. Wat een heerlijk begin van de dag… Hier kunnen we wel aan wennen!
De dag vervolgen we met een wandeling van zo´n tien tot vijftien kilometer door de stad om alle bezienswaardigheden te bekijken. Onze route leidt ons langs Plaza Sotomayor, Plaza Echaurren en Plaza Weelwright (de pleinen) én langs Cerro Artillería, Cerro Santo Domingo, Cerro Cordillera, Cerro Concepcíon, Cerro Alegra, Cerro Bellavista en Cerro Florida (de heuvels). Het nadeel van de heuvels is dat je niet gemakkelijk “op hoogte” kunt blijven. Helaas kan je niet van de éne naar de andere heuvel lopen. Oftewel; veel trappen, klimmen en dalen! Ook brengen we een bezoek aan het marine museum.
Ons gevoel over de stad blijft hetzelfde; er hangt een heerlijk sfeertje! Al zien we ook wel een andere kant van Valparaíso; veel daklozen en mensen die al vroeg op de dag onder invloed van drank en/of drugs “verdwaald” over straat dwalen.
Overigens moeten we wel...
… onze eerste indrukken een beetje bijstellen! De Chilenen zijn misschien bij aanvang wat terughoudender, maar als je er een gesprek mee aangaat, zijn ze ook hartstikke spontaan en vriendelijk. Je moet gewoon even wat investeren. En gelukkig raken we door Valparaiso langzaamaan enthousiast(er) over Chili!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089099
[countryId] => 40
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 94
[author] => Jasper
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/557_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => la-serena-en-valparaiso
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-11
[title] => Los Lagos
[message] => Gisteren zijn we in Puerto Montt aangekomen na ongeveer 500km te hebben gefietst in 4 dagen vanuit Pucon.
Rustige wegen waarbij het meest op en af gaat, mooie rollende beklimmingen en afdalingen. Twee dagen van 1500 hm en twee dagen rond de 1000 hoogtemeters.
We fietsen door een geweldig mooie omgeving die soms veel op Zuid Engeland lijkt. Veel keuterboertjes maar ook enkele zeer grote met 100-en stuks zwart bont melkvee. Zeer groene weides met veel gras, ook hier wordt dat ingekuild alles precies als in Holland alleen een beetje ruimer. Er wordt ook veel maïs als voer geteeld.
Hier zijn de kersenbomen pas net uitgebloeid terwijl we drie weken geleden al rijpe kersen hebben gezien. Hier ook veel aardappelen en veel blauwe bessen.
De titel van deze editie slaat op de vele grote meren waar we langs fietsen, Lagos in het spaans. Ze noemen het hier ook het meren gebied. De sneeuw uit de Andes voedt deze meren terwijl er weer veel rivieren zorgen voor afvoer naar de oceaan. Dit zorgt voor mooie plaatjes onderweg.
Het weer wordt wel minder, na 5 weken overwegend zon hebben we nu meer bewolking en gisteren de eerste regen onderweg. Temperaturen komen niet meer boven de 20 grC.
Ook de voorspellingen voor de komende week zijn niet best, we zullen wel zien, we moeten toch door.
Voor wereld reizigers onder jullie is het niet nieuw maar het blijft vreemd dat de zon rond de middag in het noorden staat. Soms denk je toch verkeerd te rijden omdat de zon vaak een ijkpunt is.
Naarmate we zuidelijker rijden komen we dichterbij de Zuidpool en zal het verder afkoelen.
Vandaag effe zo weinig mogelijk doen om weer wat uit te rusten. Morgen weer op pad voor zes fietsdagen op rij.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089049
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 137
[author] => Kees
[cityName] => Puerto Montt
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/238_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => los-lagos
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-09
[title] => San Pedro de Atacama
[message] => De grens van Bolivia met Chili hebben we ook per land gekruist. Deze was eigenlijk nog mooier dan de grens van Peru met Bolivia, aangezien hier de grenspost midden in de woestijn ligt. We zijn met de Jeep gedropt en in Chili overgestapt in een busje.
Toch een beetje anders
Ons vallen in Chili direct een aantal dingen op:
- - In vergelijking met de Bolivianen, zijn de Chilenen volgens ons een stuk gereserveerder. Door de gemiddelde Boliviaan werd je zo’n beetje met open armen ontvangen, in ieder geval altijd hartelijk. We hebben het idee dat de Chilenen wat norser zijn, al hadden we in ons eerste hotel en in paar restaurantjes wel supervriendelijke lui.
- - De prijzen liggen wat anders… Dat wordt even wennen! Nu was Bolivia wel erg goedkoop, maar hier in Chili ben je voor een maaltijd al snel bijna twee keer zoveel kwijt dan in Bolivia. Wijn daarentegen is wel goedkoop (ook niet verkeerd)! [e-1f60b]
- - Coca(bladeren) zijn in tegenstelling tot Peru en Bolivia in Chili verboden. Nu hebben wij deze totaal niet gebruikt (veel toeristen gebruiken deze net als de locals tegen hoogteziekte, waar wij gelukkig totaal geen last van hadden), maar toeristen worden gewaarschuwd dat ze absoluut geen coca(bladeren) mee over de grens mogen nemen. De grap is echter dat we binnen een paar uur al de eerste cocabladeren kauwende mensen tegenkwamen.
- - In het noorden van Chili lijkt de natuur erg veel op hetgeen we al in Peru en Bolivia hebben gezien en dus hebben we besloten om direct een flink stuk af te dalen.
Maar eerst nog…
… onze ervaringen in San Pedro de Atacama. Een klein stadje midden in de Atacamawoestijn (schijnbaar de droogste plek op aarde), wat met name leeft van het toerisme. Het stikt er werkelijk van de toeristen. De straten in het centrum zijn nog grotendeels onverhard en het totale plaatje (pandjes en straatjes) lijkt op een westerntafereel. Je verwacht ieder moment dat Lucky Luke met Jolly Jumper en Rataplan óf de Daltons om de hoek komen. Verder trekt het plaatsje veel hippies. Het is een nogal kleurrijk geheel qua verschijningsvormen van de mens en er hangt een prettig sfeertje!
We wilden een auto huren om de omgeving te verkennen, aangezien de tours die aangeboden worden nogal aan de prijs zijn. Echter is er geen auto te krijgen. We hebben dan ook besloten om toch maar een tour te boeken. Door de touroperators werden gelukkig een aantal tours afgeraden (eerlijk!), aangezien we veel vergelijkbaars in Salar de Uyuni en omgeving hadden gezien.
Valle de la Luna
De tour die we boeken, heet “Valle de la Luna”. Twee onderdelen vinden we top, de andere twee onderdelen helaas niet. De toppers waren de twee uitzichtpunten waar je prachtige vergezichten had over het maanlandschap met de zandduinen (een keer een ander soort woestijn) én de zonsondergang bij Cordillera de la Sal. Bij dit laatste was ook een snack inbegrepen, wat eigenlijk een borrelplank ter grote van een behangtafel bleek te zijn, die we weg mochten spoelen met de nodige Pisco Sour. Eerlijk? Dit was al de moeite waard!
Onze gids daarentegen… Tja, wat zullen we ervan zeggen! Mooie vrouw om te zien, maar bij iedere vraag die we stelden, wist ze het eigenlijke antwoord niet óf het was een mega onsamenhangend verhaal. Ken je de film Slumdog Millionaire? Daar komt een scene in voor dat die gastjes opeens bedenken dat ze als gids aan de slag kunnen bij de Taj Mahal. Vervolgens hangen ze een verhaal op aan toeristen wat totaal niet klopt. Ik voelde me die toerist! En soms begon onze gids uit het niets een verhaal over iets wat totaal niet met de tour te maken had óf ze begon haar levensverhaal te vertellen. Heel bijzonder!
De twee mindere onderdelen van de tour waren zoutmijnen met de daarbij horende arbeidershuisjes gemaakt van zout én de Tres Marias. Het enige wat we over de zoutmijn leerden, was dat ze tot de jaren ’60 operationeel waren. De Tres Marias waren drie rotsen die door de wind dusdanig uitgesleten waren, waardoor er drie biddende Maria’s zichtbaar zouden moeten zijn. Niet heel boeiend en bij één was enkele jaren geleden de kop afgebroken door een toerist die er op geklommen was. Dus eigenlijk zijn het nog maar “Dos Marias”.
Bekende vulkaan
Als je bij het zien van de foto’s denkt “Hey… Bekende vulkaan!”; dat kan kloppen! De vulkaan die we al eerder in Bolivia bij Laguna Verde zagen (het groene meer), zien we nu vanaf de andere kant. Deze vulkaan ligt op de grens van Bolivia en Chili.
“Afscheidsdiner”
San Pedro de Atacama is ook het punt waar we afscheid nemen van Bart [e-38] Anita (nu echt!). Zij gaan nog een stukje Noord-Chili verkennen en richting Peru, terwijl wij richting het Zuiden gaan. Bedankt voor de hele fijne tijd… En we zien elkaar zeker in Nederland!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088998
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 131
[author] => Jasper
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/083/838_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-pedro-de-atacama
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => silviaopreis
[datePublication] => 2022-11-06
[title] => Spaans lessen en Chili
[message] => Vorige week is geen blog online gekomen. Dit heeft een reden. Ik was namelijk in Chili (!), zonder internet of stopcontact waar mijn oplader in past. Aan het begin van mijn periode in Peru is namelijk mijn laptopoplader kapot gegaan en heb ik hier een nieuwe gekocht, logischerwijs met een stekker die past in de stopcontacten van Peru. Nu zijn de stopcontacten hier gemaakt voor zowel de Europese als de Peruaanse stopcontacten, maar dat is in Chili wel anders. Daar past namelijk alleen de Europese (en ook de Chileense uiteraard, maar geen idee hoe die eruit zien). Een weekje bijna geen telefoon, want geen wifi, dus echt even tot rust komen.
De week voor de trip naar Chili was mijn laatste week in de basisschool. Maar doordat mijn keel nog steeds pijn deed en ik geen idee had hoe lang ik 'besmettelijk' was, ben ik niet naar de basisschool gegaan. Wel heb ik weer Spaanse lessen gekregen, maar dit keer privélessen. Er was maar plek voor een uurtje, maar dat was prima voor mij. Ik kon dit keer zelf bepalen wat ik nog wilde leren of wilde oefenen en het ging op mijn tempo, want er was niemand anders die ook les kreeg. Ik kreeg deze lessen van een docent die ik al eerder gehad had, dus hij kende mij al en dat scheelde. Hij wist bijvoorbeeld waar ik gebleven was met de groepslessen en kon goed inschatten waar ik nog moeite mee had. Na een huiswerkopdracht op maandag was het helemaal helder en daar hebben we die week dan ook onze focus opgelegd. Ook aankomende week heb ik weer Spaans lessen en ga ik officieel weer starten bij de straatkinderen. Ik ben daar de afgelopen drie weken (op vorige week na) al op donderdag geweest om pannenkoeken te bakken, want dat is nu een ding geworden. Donderdag is Pannenkoekendag!
Afgelopen week was ik dus in Chili. Wat een waanzinnig en veelzijdig land! Ik ben in de woestijn geweest, in de bergen, bij een waanzinnig meer en ik heb 's avonds naar de sterren gekeken, want daar zijn ze het alle helderst (volgens Google). Maar goed, om het even allemaal helder te krijgen zal ik alles per dag even beschrijven. Voor het overzicht.
Vrijdag 28 oktober:
Dit was de dag dat ik ging vliegen naar Chili. Vanuit Cuzco had ik een rechtstreekse vlucht naar Santiago, de hoofdstad van Chili. Mijn huisgenootje, waarmee ik samen deze trip ging maken, zou pas zaterdagavond komen, dus ik had twee dagen voor mezelf. Ik had een hostel midden in het centrum van Santiago: aan Plaza de Armas, wat mij weer bekend in de ogen klonk want die hebben ze ook in Cuzco. Dit hostel had slaapzalen. Dit betekende dat ik met nog 15 andere vrouwen op één en dezelfde kamer lag. Waarom? Omdat dit heel erg populair is onder reizigers en ik dat nog nooit gedaan had. Ik wilde die ervaring ook wel. En die had ik. 's Avonds toen ik wilde slapen ging om de haverklap het licht aan en mensen liepen in en uit. Ook was maar één badkamer waar we allemaal gebruik van moesten maken, dus eigenlijk was die altijd bezet en op den duur ook best smerig. Ook had ik geen stopcontact bij mijn bed, wat mijn telefoon opladen ook vermoeilijkte. Een hele ervaring dus, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.
Zaterdag 29 oktober:
Ik moest weer weg uit dit hostel en naar het volgende hotel gaan. 's Ochtends kreeg ik een berichtje van mijn hotel dat er een lekkage aan de hand was en daarom de kamer niet verhuurd kon worden. Kan gebeuren, maar ik moest ineens een nieuw hotel boeken. Ergens in een uithoek van het centrum was er nog een hotel die een kamer voor me had. Na een wandeling met mijn koffer van ongeveer 30 minuten kwam ik aan bij het hotel. Ik mocht er pas om 14uur in en op dat moment was het 11uur, dus ik had wat tijd te overbruggen. Ik had wel gevraagd of ik mijn spullen alvast daar kon achterlaten en dat was geen enkel probleem. '¿Tiene WiFi?' (heeft u Wifi?), 'No' was het antwoord... Okee ik vind mijn weg wel in de stad. Thanks.
De avond van te voren had ik even op Google gekeken wat er eigenlijk allemaal te doen was in Santiago. Van andere reizigers in Cuzco hoorde ik dat Santiago eigenlijk best wel saai was. Ik zag dat het best een fietsstad was en hoe maak je een Nederlander nu gelukkiger? Ik had in het hostel al een fietsverhuurder opgezocht en gepind in Google Maps. Doordat ik geen internet had, kon ik geen route aanzetten, maar de pin was wel te zien. Als je me maar een beetje kent dan weet je dat ik totaal geen richtingsgevoel heb en links en rechts door elkaar haal, maar we zijn er gekomen. Bij de Mc Donalds even buiten verbinden met het internet, wat appjes beantwoorden en weer doorlopen. De fietsverhuurder was erg aardig en ondanks dat hij al bijna dicht ging, wilde hij me nog wel een fiets verhuren tot 19uur die avond. Voor maar 6 euro (omgerekend) kreeg ik een fiets mee. Dit was voor ongeveer 7 uur. Blij als een kind sprong ik op de fiets en fietste ik door de stad heen. Geen idee waarnaartoe, maar ik ging eerst even proberen te blenden in het verkeer. Daar fietsen is toch wel anders dan in Nederland. Uiteindelijk besloot ik om even een kledingwinkel op te zoeken. Door het heen en weer reizen tussen Brabant en Ede ben ik wel gewend om een koffer in te pakken, maar op een één of andere manier was ik t-shirts vergeten in mijn koffer te doen. Goed excuus om even te gaan shoppen. Maar waar laat je je fiets in een grote stad als er geen fietsenstallingen zijn? Ook had ik van de beste man geen slot meegekregen. Ineens zag ik fietsen tegen een hek staan en er stond een bewaker bij. Ik vroeg waar ik mijn fiets kon parkeren, want ik had geen slot. Hij vertelde mij dat ik mijn fiets wel tegen de zijne aan mocht zetten en met hetzelfde slot zou hij dan de fietsen aan het hek vastmaken. Super lief! Ik moest wel binnen 30 minuten weer terug zijn. Jaa... dat is niet gelukt. Bij de kledingwinkel was het wat drukker dan gepland, maar ik moest shirts hebben. Na ongeveer 45min, bijna een uur kwam ik aangesneld en ik kon de man nergens zien. Mijn fiets (en de zijne) stond er nog wel, maar ja, ik had de man nodig voor het slot. Ik heb een paar keer het straatje doorgelopen tot ik een andere bewaker tegenkwam. Ook hij had een sleutel van dat slot en maakte mijn fiets weer los. Gelukkig maar!
's Avonds kwam mijn huisgenootje aan op Santiago na een vlucht via Lima. Ik ging haar ophalen en alvast inchecken voor de vlucht van morgen. Met de taxi gingen we naar het hotel en het was een ontzettend vriendelijke taxichauffeur. Door het gebrek aan internet in het hotel (we hadden dat wel op het vliegveld) hadden we aan deze man gevraagd of hij ons om 3uur 's nachts (!) weer terug kon brengen naar het vliegveld. Voor de tijdlijn, het was inmiddels bijna 23uur. Hij wilde dat zeker doen. Ook wist hij hoe gevaarlijk Santiago werd als het nacht was. Hij heeft ons dan helemaal naar de deur gebracht, want de auto kon daar niet komen, en ons ook weer bij de deur opgehaald. In het hotel heeft mijn huisgenootje even gedoucht en hebben we maar liefst een uur geslapen. Achja, het reizigersleven zullen we maar zeggen.
Onderweg naar het vliegveld zijn we nog even bij een wegrestaurant gestopt wat veel weg had van een LaPlace. Hier was de koffie (en voor mij de warme chocomel) een stuk goedkoper dan op het vliegveld. Daar gingen we dan, opweg naar het noorden.
Zondag 30 oktober:
Dit was een intense dag. Op maar een uurtje slaap en een beetje dutten in het vliegtuig kwamen we aan in Calama. Een plekje in het noorden van Chili, midden in de woestijn. Het was ook geen stad of dorp, het was letterlijk alleen een vliegveld. Vanuit daar hebben we een bustour gepakt naar San Pedro. Na een ontbijtje op te hebben was het tijd om het daar eens te gaan ontdekken. We vroegen aan de restauranteigenaar of we onze spullen bij hem mochten dumpen voor 2 uur en hij vertelde ons dat dat prima was. We besloten om te gaan fietsen! Alweer. Mijn billen voelde ik nog van de dag ervoor, maar prima. Nu kan het want in Cuzco is het niet te doen. Voor een hele dag hebben we fietsen gehuurd en we vroegen wat een leuke plek was om naartoe te gaan. Ook deze stad lag nog midden in de woestijn en de straten waren dan ook van zand. Er was een uitkijkpunt wat heel mooi bleek te zijn en daar gingen we naartoe. Het was inderdaad heel mooi en eigenlijk was de tocht nog langer, maar we waren echt al moe doordat we praktisch niet geslapen hadden, dat we tot ongeveer de helft hebben gelopen. We hadden prachtig uitzicht over de woestijn met in de verte bergtoppen waar nog sneeuw op lag. Toen moesten we naar ons hotel. Volgens Google Maps was dat ongeveer 15 minuutjes fietsen vanaf het restaurant waar we ontbeten hadden. Mijn huisgenootje had een backpack bij haar, maar ik had een kleine rugtas en een koffer bij me. En dat op de fiets. Door de woestijn. In het begin was het even puzzelen hoe ik dat mee ging krijgen, maar toen het eenmaal gelukt was hadden we de grootste lol. Ook bleken die 15 minuten geen 15 minuten te zijn, maar ongeveer 25 minuten. In de brandende zon met veel te veel spullen door de woestijn heen fietsen is dan best een uitdaging. Ook hier waren de wegen namelijk niet bestraat, laat staan geasfalteerd. Gelukkig kwamen we al vrij snel een soort provinciale weg tegen waar ook wij overheen mochten fietsen. Doodsangsten hebben we gehad, maar alles was beter dan door het zand heen fietsen. Aangekomen bij het hotel hebben we nog heerlijk aan het zwembad gelegen, stiekem een uurtje geslapen en daarna zijn we gaan koken.
In de supermarkt kwamen we erachter dat ze daar dezelfde wijn verkochten als die we in Nederland hebben, namelijk Gato Negro. Ook kwamen we er toen achter dat de wijn geproduceerd werd in San Pedro, het plekje waar we waren! Stiekem was dat best leuk en we konden dan ook niet anders dan die wijn mee te nemen om te drinken bij ons avondeten. De fles zat veel te vol dus we besloten om te proberen of we de wijn het vliegtuig in kregen. Het was immers meer dan 100ml en we hadden alleen handbagage bij ons. En jawel, het is door de douane gekomen en we hadden de volgende dag nog lekker wat wijn.
Maandag 31 oktober:
We waren van plan om Halloween te gaan vieren, maar daar hadden we totaal geen tijd voor. 's Ochtends werden we weer door de bus opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Om weer bij de bus te komen moesten we weer met onze fietsen naar het stadje gaan en dus weer met alle spullen. Na ongeveer een kwart passeerde er een pickup truck ons en die hielden we staande. Hij zag ons gestuntel en hij wilde ons wel naar het centrum brengen. Daar leverden we de fietsen weer in en gingen we wachten op de bus. Terug naar Santiago.
Daar aangekomen gingen we naar de autoverhuur. We hadden van te voren namelijk al een auto gehuurd. Hier hebben we nog even 8 uur mee gereisd richting het zuiden. Naar Melipeuco om precies te zijn. Daar aangekomen was het alweer donker, dus veel Halloween is er niet gevierd. Op de veranda hebben we het laatste beetje wijn opgedronken en zijn we gaan slapen. De volgende dag gingen we deze plek wel even bewonderen.
Dinsdag 1 november:
We hebben zeker de plek bewonderd. Aan de eigenaar van het hotel waar we verbleven vroegen we wat een mooie plek was. Ze vertelde ons dat het nationaal park erg mooi was. Op daarnaartoe! Halverwege onze trip erheen vertelde een andere local dat je van te voren kaartjes moest kopen online, en dat die voor vandaag alweer uitverkocht waren. We gingen het toch proberen. Toen we er bijna waren stond er een liftster op de weg. We besloten haar mee te nemen. Uiteindelijk heeft zij ervoor gezorgd dat we het park inkwamen en gratis ook nog. Na wat mooie meren en besneeuwde bergtoppen van dichtbij te hebben bekeken, werd het tijd om naar het volgende huisje te gaan. We dachten dat we nog een stuk moesten rijden, maar het bleek in hetzelfde stadje te zijn. Het waren zelfs overburen van elkaar. Het enige verschil was dat dit huisje een jacuzzi had en daar gingen we zeker gebruik van maken.
Op een gegeven moment moest ik even geld gaan halen voor het huisje, want vanwege het ontbreken van internet kon er niet gepind worden. Ik vond een automaat en ik stopte mijn kaart erin. Halverwege het proces besloot de pinautomaat om opnieuw op te starten, met mijn kaart erin. Na het noodnummer proberen te bellen en hulp van Chilenen moest ik me erbij neerleggen. Mijn bankpas zou ik niet meer terug gaan zien. Gelukkig had ik mijn creditcard nog dus er was geen nood aan de man. Toch vervelend...
Na een avondje in de jacuzzi te hebben gezeten, wederom kijkend naar de sterren en een waterval die je in de verte hoorde besloten we naar bed te gaan. Morgen moesten we de 8uur durende roadtrip weer opnieuw gaan doen richting Santiago.
Woensdag 2 november:
Al vrij vroeg verlieten we het huisje en gingen we weer rijden. We moesten namelijk rond 16.30uur de auto weer inleveren. Kleine spoileralert, dat hebben we niet gered. Gelukkig deden ze daar niet moeilijk over en hebben we de auto weer keurig terug kunnen brengen naar de verhuurder. Toen zijn we naar het vliegveld gegaan voor Wifi en om alvast even in te checken voor de vlucht (voor mijn huisgenootje) van die nacht en (voor mij) voor morgenvroeg. Met de Wifi hebben we weer een taxi geregeld en dit was dezelfde man als aan het begin van onze reis. Hij bracht ons weg en hij zou ons ook weer gaan ophalen.
Ook voor dit hotel moest er geld gehaald worden en samen met de eigenaar ben ik naar de dichtstbijzijnde pinautomaat gegaan. Met nog een klein trauma van de vorige keer stopte ik mijn creditcard in de automaat. Gelukkig hij deed het, tot ik het gepinde geld moest ontvangen. De automaat besloot op storing te gaan en wederom met mijn creditcard in de automaat. Ik had het niet meer. Veel mensen die mij probeerde te helpen, want gelukkig waren er nu iets meer mensen die het zagen gebeuren. Na een halfuur moest ik het weer opgeven. Ze konden morgen pas wat voor me doen, maar dan ging mijn vliegtuig al naar Peru.
Inmiddels zit ik weer in Cuzco, maar zonder een bankpas of creditcard. Gelukkig had ik nog wat cash en hele lieve vrienden gemaakt die mij willen helpen. Daarnaast zijn er nieuwe pasjes besteld en die worden nu opgestuurd naar mijn adres in Peru, zodat ik hopelijk over ongeveer 2 weken weer zelf geld kan pinnen. Ondertussen bestaat er gelukkig Western Union waar ik geld naartoe kan overmaken en dat vervolgens met mijn paspoort kan ophalen, maar fijn is anders. Ook ben ik gisteren weer verhuisd. Dit is het laatste huis waar ik zal zijn tot ik weer terug naar Nederland ga. Het was weer even een gedoe en weer een auto vol met spullen, maar we zijn er. Een heerlijk fijn plekje met mijn huisgenootje inclusief tuin om lekker in te zitten met een goed boek bijvoorbeeld. Ik vermaak me wel, want toen ik weer terugkwam in Cuzco en ik met de taxi naar huis reed kreeg ik toch een beetje een Home Sweet Home gevoel, zeker na alle omstandigheden met mijn bankpassen...
[userId] => 435805
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088876
[countryId] => 40
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 330
[author] => Silvia
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527862
[travelTitle] => Buitenlandminor
[travelTitleSlugified] => buitenlandminor
[dateDepart] => 2022-09-01
[dateReturn] => 2023-01-21
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/968_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spaans-lessen-en-chili
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-06
[title] => Patagonia
[message] => Gisteren na 3 vrij lange fietsdagen aangekomen in Pucon.
We hebben er nu 28 fietsdagen, bijna 3000km opzitten en zijn nu ongeveer op de helft van de tocht naar Ushuia.
Vooral de eerste dag, 145km, langs drukke wegen met soms geen of nauwelijks een vluchtstrook. Naast alle fruit die ik eerder benoemde is bosbouw in dit gedeelte van Chili zeer groot en belangrijk. Nadeel is dat we, zeker de eerste dag, continu veel zware trucks op de weg hadden. Leeg of met volle vrachten hout. Fietsen is dan niet altijd meer leuk. De meeste chauffeurs houden echt wel rekening met je maar je hebt er altijd bij die zo kort mogelijk langs je proberen te scheuren met de hand op de claxon.
Dit was de reden dat er een aantal fietsers besloten om vooruit te reizen per taxi. Gelukkig viel het de laatste twee dagen weer reuze mee en was het heerlijk rustig fietsen over glooiende wegen door zeer groene, graan, of gele akkers met raap in volle bloei. Overal kleine boerderijtjes met wat koeien, kippen, geiten en schapen.
Vanwege de drukte besloot ik al weer gauw dat alleen fietsen voor mij veiliger voelde. Dus heerlijk 3 dagen genoten in mijn uppie.
De mensen hier vragen niet veel en laten je gewoon lekker je ding doen. Wel worden er bij koffiestops vaak foto's van ons gemaakt, waarschijnlijk voor hun Facebook pagina.
Het wordt wel steeds rustiger naarmate we zuidelijker fietsen, minder dorpjes en helaas ook minder koffie stops. Als je al koffie kan krijgen dan is het heet water met een zakje Nescafe.
Gisteren de langste dag bijna 170km. Ik stapte om 7.30u op, lunch vanuit de organisatie, op 70km. Half uurtje zitten en wat brood en fruit eten. De volgende stop werd Villaricca op km 135, daarna laatste stukje naar Pucon.
Natuurlijk stop ik af en toe wel voor een foto of wat te drinken maar de afstand was te lang om het rustig aan te doen. Uiteindelijk rond 1600u in het hotel met een geweldig uitzicht op een besneeuwde vulkaan en gelegen aan een heel groot meer. 168km op de teller met bijna 1500 hoogte meters.
Het weer begint wel minder te worden, beetje regen in de nacht en s'ochtends mistig en koud. Voor de lunchpauze koude handen en voeten. Gisteren gelukkig nog wat zon zodat de temperatuur nog effe lekker opliep en de vulkaan goed te zien was. Komende dagen krijgen we regen, hopelijk valt het wat mee.
We zijn in Patagonie beland, het zuidelijk deel van Argentinië en Chili valt daaronder. De grens is een mega grote rivier de Biobio, tot wel een kilometer breed. Patagonia is nooit veroverd geweest door de Spanjaarden omdat ze het niet lukte de rivier over te steken. De inwoners hier zijn er nog steeds trots op dat ze het toen gelukt is de Spanjaarden van zich af te houden. Er is een vrijheid strijd gaan tussen het inheemse volk hier, en de overheid van Chili. Eergisteren werd ik geconfronteerd met een militaire patrouille nadat er door de vrijheidsstrijders machines en auto's van de bosbouw industrie in brand waren gestoken. Langs de weg zie je blauwe vlaggen en teksten op borden aangaande hun streven naar automomie.
Nu genieten van de rustdag en dan weer vier dagen op pad.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088853
[countryId] => 40
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 125
[author] => Kees
[cityName] => Pucón
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/847_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => patagonia
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-02
[title] => Grote oceaan
[message] => Vandaag genieten van een rustdag in Concepcion, Chili, na 6 fietsdagen op rij. We hebben er weer ruim 700km bijgetrapt.
Zoals ik in mijn vorige verslag al meldde dat Chili veel vruchtbaarder is als de pampa's in Argentinie uitte zich dat vooral de eerste 3 dagen door enorme wijngaarden, 100en hectaren, valleien vol, ook mega veel kersen boomgaarden. De eerste kleuren al. Ook veel olijven, graan, bonen, erwten, aardappels, maïs etc. De derde fietsdag eindigden we aan het strand van de Grote of Stille oceaan. De laatste dagen volgen we min of meer de kust zodat we regelmatig zicht op de oceaan hebben. Dit blijft bijna de rest van de reis wel zo.
De wind zit letterlijk niet mee, vooral dag vier was zwaar met zware zij en tegenwind. Verder klimmen we per dag zo'n 1000 tot 1500m. Meestal mooie klimmertjes met een stijgingspercentage denk gemiddeld 7 a 8 procent met uitschieters tot wel 14 procent. Het mooie is dat er altijd weer een mooie afdaling op volgt. De wegen zijn over het algemeen voorzien van goed asfalt. Eergisteren hadden we een dag met daarin ook 50km losse gravel. Zware rit met veel korte klimmetjes waarbij de banden vooral kiezels wegschieten in plaats van vooruit te komen. De meeste rijders, waaronder ook een aantal dames, lukte het toch om ook die dag volledig te doen. De rest wordt door een van de volgwagens, die een beetje heen en weer rijden, opgepikt. In het begin van de tocht zegt Janes, onze Zuid Afrikaanse reisleider, dat we de gravel zouden gaan missen en dat goed asfalt saai is. Niet te geloven maar ik ben het toch nog met hem eens. Die strijd over het soms losse grind is toch ook wel leuk al ligt een valpartijtje wel op de hoek. Deze week op een lelijk klimmetje met weinig grip kreeg ik een tegenligger die ook mijn wat hardere strook gebruikte zodat ik moest uitwijken het losse spul in. Harder als 7 km per uur was onmogelijk maar uitwijken levert dan een buiteling op, gelukkig zonder vervelende gevolgen.
Over een week of twee wordt het allemaal weer ruiger met veel gravel dus kan ik mijn hart weer ophalen.
Chili is bijna 5000km lang maar gemiddeld maar 150km breed. Daardoor zie je al snel of de oceaan, of het Andesgebergte met zijn witte sneeuwtoppen.
We hebben voorlopig veel geluk met het weer, het is bijna altijd zonnig met af en toe wat bewolking. Temperaturen op de dag gaan boven de 25grC maar s'nachts zakt de temperatuur ver terug, gisterochtend was het 4 grC. Dit is normaal in het land, ook mid zomer valt de temperatuur terug naar 10grC.
Voor ons is het in de ochtend wel effe afzien, we vertrekken met veel kleren maar kunnen door de zon meestal snel wat lagen uittrekken. Het ontbijt is van half 7 naar 7.00u geschoven zodat ik in het eerste licht mijn tent kan afbreken. Dan handen warmen aan een bakkie thee. S'avonds wordt het al langer licht, rond half negen begint het te schemeren. Meest tijd om de slaapzak op te zoeken, ook omdat de temperatuur dan snel wegzakt. Slapen in de tent gaat iedereen goed af na de lange meest zware fietsdagen.
Mijn vorig verslag was vanuit Santiago waar we twee rustdagen hadden. We hebben er met z'n drieën een stadswandeling geboekt waarbij de gids vooral veel over het land vertelde. Oude gebouwen staan er niet, door de vele aardbevingen, gemiddeld een zware in 20 jaar, zijn alle oude gebouwen door de jaren ingestort. Sinds ze steviger zijn gaan bouwen, met veel zwaardere funderingen blijft gemiddeld alles staan vandaar dat de oudste gebouwen rond 60 a 70 jaar oud zijn. Dag twee van de rustdag heb ik weinig gedaan alleen ruim twee uur op en neer een heuvel op gelopen,midden in de stad, om een goed overzicht te krijgen over deze enorme stad van ruim 5 miljoen mensen.
Nu dus weer aan de kust, de zee lonkt maar bij een watertemperatuur van een graad of vier is zwemmen onmogelijk.
Morgen weer op pad voor drie lange fietsdagen.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088624
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 123
[author] => Kees
[cityName] => Concepción
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/351_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grote-oceaan
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-10-25
[title] => Los Andes
[message] => Gisteren zijn we na 4 dagen fietsen aangekomen in de hoofdstad van Chili, Santiago. Vier dagen gefietst en ongeveer 400km afgelegd. Totaal nu ruim 2000 km op de teller. Santiago is voor sommigen van onze groep het eindpunt, 3 mensen gaan ons verlaten en er komen er ruim 10 bij. Zal weer effe wennen worden omdat we als groep steeds hechter worden. Het fietsen is regelmatig best wel afzien maar bij koffieshops of na aankomst wordt er veel gelachen. S'avonds komt er regelmatig wel wijn of bier op tafel. Laat wordt het op de fietsdagen nooit, na 20.00u duiken de meeste snel in hun tent. De vermoeidheid zit in de groep. Nu gelukkig twee! rustdagen om weer een beetje bij te komen.
Na een stevig diner met wijnproeverij hebben we Mendoza verlaten en vrijwel direct begon het klimmen over, eerst asfalt, later gravel naar de eerste serieuze top op 3000m. Mooie klim met vrij regelmatig stijging percentage. Klimmen doe ik altijd alleen omdat ik mijn eigen tempo wil rijden. We fietsen die dag meest in een groot natuurgebied met verder nauwelijks verkeer. Ik heb wat guanaco's gezien ( soort lama) die daar in het wild rondlopen. Er is één condor gesignaleerd en wat vossen. Mooi gebied met geweldig uitzicht. De afdaling naar 2000m was zacht gezegd beroerd. 20 km wasbord zodat ik compleet door elkaar geschut rond 1500u het kamp binnen kom. Enkele zijn binnen, de laatste An uit de USA komt om 18.00u met een brede lach binnen. Ze fietst altijd alleen omdat ze dat gewent is en graag wil. Maar altijd die grote lach op haar gezicht.
Dag twee was ruim 100km op weg naar een herberg net voor de grens. Vanwege de grens is er erg veel verkeer vooral grote vrachtwagens op meest redelijk goed asfalt zonder vluchtstrook. De politie heeft de organisatie verboden om solo de weg op te gaan vanwege de kans op ongelukken. We moeten in konvooi met politie voor en achter ons de weg op. Een motoragent rijdt ook mee. Ze zorgen ervoor dat we regelmatig door vrachtwagens kunnen worden ingehaald door de rijbaan van de andere kant te blokkeren. Voor vertrek sluiten twee man vanuit Uppsalata, het dorp waar we hebben overnacht, aan. Er is een ereboog gemaakt waar we verzamelen voor vertrek. Na een toespraak van een ambtenaar waarin we bedankt worden voor verblijf in hun dorp en waarbij we veel geluk worden gewenst voor de rest van de reis vertrekken begeleid door loeiende sirenes voor de etappe. Dit is trouwens niet de eerste keer dat we gehuldigd worden, eerder kregen we ook al van een burgemeester een medaille opgespeld en hadden we een interview op de lokale omroep.
Rond 1600u komen we uiteindelijk aan in Las Cuevas waar we tot onze verrassing in een herberg konden slapen. We zitten op 3200m met een verwachtte temperatuur van min 7 grC in de ochtend. Naast de kachel gaat het prima.
De volgende dag mogen we niet door een lange donkere tunnel vanwege gevaar voor ongelukken. Met onze vilgwagens worden we in groepjes door de tunnel gebracht. Vandaar enkele kilometers op de fiets naar de grens met Chili. Redelijk makkelijk komen we erdoor waarna het grote afdalen naar 900m kon beginnen. Ik rij de meest bizarre afdaling ooit, zie foto. Helaas zitten er af en toe grote gaten in de weg zodat het erg voorzichtig en rustig gaat. Na ruim 100km komen we aan in ons kamp voor de nacht. Temperatuur overdag is 25grC zodat we onze tenten onder bomen opzetten. Gisteren laatste stuk naar Santiago met een mooie klim en verder vrij vlak. De omgeving is totaal anders dan voor de Andes. Het is veel groener en we fietsen langs grote percelen met fruit en tafeldruiven. We passeren leuke dorpjes, alles is meer bewoond en levendiger.
Vanwege de Andes blijven de wolken hangen en valt er meer regen dan aan Argentijnse zijde. Vandaar dat hier veel meer kan groeien.
Tot zover weer, over een week weer een nieuw verhaal.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088372
[countryId] => 40
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 146
[author] => Kees
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/831_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => los-andes
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => MarianHooijman
[datePublication] => 2022-07-05
[title] => San Pedro de Atacama
[message] => Na een lange reis, die we overigens prima zijn doorgekomen, arriveren we in de woestijnstad San Pedro. San Pedro de Atacama is een klein dorp bij een oase in de grote Atacama-woestijn, gelegen in het noorden van Chili. Dit gebied staat bekend als een van de droogste woestijnen ter wereld. Gemiddeld valt hier maar 5 millimeter regen per jaar.
Onderweg zagen we het landschap langzaam veranderen, van groen, langs de zee en toen weer richting de bergen maar eerst weer door droge prairieachtige vlaktes.Het dorp zelf is de laatste jaren enorm gegroeid en is hoofdzakelijk ingericht op het ontvangen van toeristen. Hostels, hotels, reisbureautjes, winkeltjes met Indianenspullen, restaurants enz. We moeten er even aan wennen. Ook zien we hier veel ‘rugzaktoeristen’. Net als wij eigenlijk maar dan 30 jaar (of nog meer [e-1f60a]) jonger en wij reizen met een rolkoffer en dag rugzak. Maar wij zijn er toch maar mooi; grijs op reis.
We ontmoeten hier Eline weer, een jonge vrouw die werkt bij het Ministerie van Volksgezondheid, en die we in Valparaiso ook al tegengekomen zijn. Ook zij heeft 3 maanden verlof en reist via Chili omhoog naar eindbestemming Colombia of Ecuador. Voor ons de eerste Nederlandse die we ontmoeten en leuk om ervaringen en tips uit te wisselen. Ze vertelt ons dat ze ons in Valparaiso al bijzonder vond en echt een voorbeeld voor haar. Zo wil zij ook oud worden; nog steeds genieten van het reizen, open staan voor nieuwe ervaringen en het samen leuk hebben. En niet georganiseerd maar, nee gewoon alles zelf uitzoeken en dat ook onderdeel laten zijn van onze reis.
Logisch dat Eline niet meer stuk kan bij ons.
De dag erop komen we nog 2 Nederlanders tegen; Noa en Joshua en we nodigen ze uit wat te gaan drinken. We zijn die dag nl 19 jaar getrouwd! Joepie.
De stad is ingesteld op het doen van excursies; er zijn ontzettend veel mogelijkheden. Uiteraard in prive-setting maar dat is ongelooflijk duur. Chili is trouwens toch een duur land. We gaan mee in een busje met ca 12 personen naar de Laguna Baltinache: zeven zoutvlaktes of beter gezegd zoutwaterlagoons. Prachtig. Ze bevatten een zeer hoge zoutconcentratie vermengd met diverse mineralen en dus niet geschikt voor consumptie. Het moet eerst bewerkt worden maar dat doen ze hier niet. Het is een beschermd gebied. In een van de lagoons mag nog ‘gezwommen’ worden maar het is ons te koud. Leuk in de zomer maar ondanks de zon is het toch echt winter hier in Chili. De excursie wordt afgesloten met een cocktails; Pisco Sour, de nationale drank en heerlijke hapjes terwijl de zon ondergaat. Hoe mooi kan het leven zijn.
De dag erop gaan we mee naar Valle de la Luna; zo’n 13 kilometer ten westen van San Pedro de Atacama. Dit is een woeste vallei die volgens kenners lijkt op een maanlandschap. De NASA heeft hier in het verleden prototypes getest voor ruimtemissies. De rotsformaties en zandduinen zijn in de loop der eeuwen veranderd als gevolg van klimaatveranderingen en erosie. Daardoor kunnen we nu genieten van een geweldig mooi gebied dat zijn weerga niet kent.
Ook hier weer een ‘nazit’ bedoeld bij een ondergaande zon maar helaas is het deze dag bewolkt. Dat missen we maar niet de Pisco Sour en lekkere hapjes. Daar kunnen we goed aan wennen en fan van de Pisco Sour zijn we al.
Ik (Marian) heb deze al eerder gedronken toen ik in Peru op vakantie was (lang geleden en zonder Mathieu) en het schijnt dat als er ooit oorlog komt tussen deze twee landen het gaat over van wie de Pisco ‘is’ en welke het lekkerst is. Peru schijnt de beste papieren te hebben.
Omdat de Atacama Woestijn een van de droogste plaatsen in de wereld is en hoog ligt, is er nauwelijks sprake van verontreiniging. Je kunt ver kijken zonder gehinderd te worden door wat dan ook. Vandaar dat het een speciale plek is om sterren te bekijken. We gaan mee naar het astromuseum waar grote telescopen staan en we mogen kijken naar verschillende ‘galaxy’s (ken ik van StarTrek), verschillende sterrenbeelden en de reusachtige Melkweg. Er zijn sterrenkundigen die ons met 3 verschillende telescopen wegwijs gemaakt in de wetenschap van de sterren en ‘the world behind’. We zomen in op duizenden sterren achter elke heldere ster. Heel Bijzonder. En we worden op de foto gezet. Wat kunnen we ons meer wensen dan verenigd te worden met de kosmos?
Het Is wel heel koud, maar ook hier dekens en warme koffie en natuurlijk hapjes na afloop, die wel opnieuw aan moesten worden aangevoerd, wat een klein groepje chinezen had het meeste opgegeten!
We verlaten Chili en vertrekken naar Salta in Argentinië. We denkenhet allemaal te weten en te kunnen en we hebben de bustickets gekocht en op zak. We zijn op tijd bij het busstation maar wat blijkt; we mogen niet mee! We missen een paar documenten die we hadden moeten invullen. Het kantoor van de busmaatschappij heeft geen internet, wij zijn afhankelijk van Wifi dus een patstelling. We willen echt mee. De buschauffeur is onverbiddelijk. Gelukkig is er een Boliviaanse die ons wil helpen. Via haar telefoon worden onze papieren in orde gemaakt en, een uur later dan gepland, vertrekt de bus met ons erin. Pfff. Wat een stress.
In de bus hebben we een rotplek maar we klagen (nog) niet. Ook de grensovergang van Chili naar Argentinie verloopt ingewikkeld. Iedereen uit de bus, langs een aantal hokjes waar gecontroleerd en nog eens gecontroleerd word, dan terug de bus in om al je spullen eruit halen en hiermee weer langs de douane waar alles gescand werd. Eindelijk kan iedereen weer de bus in en kunnen we verder.
Het is niet onze favoriete dag. ’s Avonds komen we uren later dan gepland in Salta aan.
[userId] => 419946
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084582
[countryId] => 40
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 132
[author] => Marian en Mathieu
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527552
[travelTitle] => Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-06-01
[dateReturn] => 2022-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/055/116_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/946_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-pedro-de-atacama
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-07-03
[title] => Nagekomen: de sterrenfoto
[message] => Via de mail kwam de sterrenfoto naar ons toe. Hij is mooi geworden, vind ik, dus hij moet er nog even bij.
De foto is gemaakt door iemand die weet hoe je een sterrenhemel op de foto zet. Ik moest 20 seconden stil zitten, dat was de belichtingstijd.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084535
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 235
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/054/761_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nagekomen-de-sterrenfoto
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => MarianHooijman
[datePublication] => 2022-07-01
[title] => Santiago en Valparaiso
[message] => Laten we eens beginnen met te vertellen hoe wij reizen en hoe dat eruit ziet. Thuis hadden we al besloten dat we ons geld willen uitgeven bij de kleine zelfstandigen. Het zijn landen met veel armoede, werkloosheid en weinig perspectief voor velen dus fijn als we een klein steentje kunnen bijdragen aan diegenen die iets onderneemt voor zijn of haar levensonderhoud.
Dit betekent, waar mogelijk, op straat onze spullen kopen zoals fruit, groentes, brood enz. We gaan de kleine winkeltjes in voor de andere spullen en we boeken onze overnachtingen bij de mensen thuis via Airbenb.
Bij de mensen thuis overnachten is verrassend. We komen van alles tegen. Onze eerste overnachting was bij Maria in Buenos Aires, een dame uit de betere kringen met een kokkin die elke dag komt koken. Een prachtig appartement en we hadden een mooie ruime kamer en ’s morgens kregen we een uitgebreid ontbijt met – uiteraard - allemaal zelfgemaakt eten door Maria de kokkin uit Paraguay. Het meest tegenovergestelde was bij Mirta, een lerares met 3 kinderen, in Cordoba. Een dochter woont nog bij haar thuis in de kleine woning met een kleine kamer voor ons. Het huis is schoon en netjes maar alles ademt uit dat ze het niet breed hebben: kastdeurtjes zonder knoppen, badkamertegels gescheurd, wc drukker afgebroken, wiebelende trap en ga zo maar door.
Maar Mirta is lief en behulpzaam. Er staat telkens een dienblad vol met zoete broodjes voor ons klaar en ze vertelt ons al gauw dat een van haar zoons overleden is. Het zijn korte maar bijzondere ontmoetingen.
s’ Avonds liepen we het centrum in om nog een restaurant te zoeken maar dat viel zwaar tegen. Zoals we vaker zagen zitten ook hier de fastfood restaurants bomvol met jonge en oudere mensen. Ook zie je de maaltijdbezorgers met hetzelfde logo rond scheuren om bestellingen af te leveren. Wij lopen en lopen om toch in een vrij nieuwe winkelplaza op de eerste verdieping met 25 verschillende fastfood restaurants en luide muziek, toch een vegetarische hap te kunnen eten. We vragen ons wel af hoe de jongere generatie het zelf koken gaat leren omdat de ouders verschillende kleine baantjes hebben en net als Mirta laat thuis komen. Maar dat zal in Nederland bij gelijk soortige huishoudens ook wel zo zijn. Verder zijn we niet onder de indruk van Cordoba. Dat maken we goed als we in Spanje zijn!!
Regelmatig huren we een heel appartement of woning. Even rust en geen interactie want reizen gaat niet vanzelf; er moet elke dag weer veel uitgezocht worden (busreis, volgende overnachting, wat te zien en doen..), we zien veel en maken veel mee. Dan even lekker alles kunnen uitstallen en ons eigen ding kunnen doen; ook weer heerlijk. We wisselen het wat af.
Deze manier van reizen bevalt ons prima.
Na een prachtige reis door de bergen en over de hoge Andespas komen we in Santiago aan. Het is zaterdag avond en we hebben voor ons doen een luxe appartement met wasmachine gehuurd want het werd hoog tijd om onze kleren te wassen. Slapen in een kingsize bed bevalt ook prima.
Dan zondag tijd om de hoofdstad te verkennen maar wat blijkt het centrum is uitgestorven. Geen kip op straat en bijzonder; geen kopje koffie te krijgen alleen bij de allerduurste tent op het plein van de wapenen.
Wat ook opvalt is de zware deken van smog die over de stad hangt. Geen prettige gedachte.
‘s Middags met een stadgids op stap langs monumenten, bijzondere gebouwen en museums die we gezien moeten hebben. We krijgen ook te horen wat er zich afspeelde tijdens de dictatuur van generaal Pinochet. Ook dat is weer net als bij Argentinië flink griezelen; bombardementen, folteren en weer veel verdwijningen van mensen die nooit meer terug kwamen nadat ze waren opgepakt. Ook hier zijn de daders nooit gestraft. Wel in een nieuwe constitutie in de maak, die het volk voor de eerste keer in de geschiedenis van Chili recht geeft op een stem. Ook hier proberen de huidige machthebbers door eigen tv en radio uitzendingen fake nieuws te verspreiden. 4 September 2022 mag het volk in een referendum aangeven of ze voor of tegen de nieuwe constitutie stemmen.Dat gaan wij zeker volgen.
We gaan eten in een groot winkelcentrum ( de Mercado) waar het gewone volk inkopen doet en het lijkt wel of we in West-Afrika zijn beland. Echt een mensenmassa met gezichten die ons West-afrikaans aandoen. Naast van alles te koop en veel gerechten te eten, is er ook veel vuilnis op straat. We eten in een piepklein lokaaltje en het smaakt ons goed; gebakken vis met aardappel puree en salade.
Verder vinden we er niet zoveel aan in het Santiago en besluiten we om de volgende dag af te reizen naar Valparaiso.
De prachtige stad ligt in een baai, met op de achtergrond de heuvels en bergen. De stad begon ooit als een klein plaatsje aan de kust en werd een belangrijk haven voor Europese immigranten die de bodemschatten zoals koper en salpeterzuur in het noorden kwamen delven. Door de jaren heen bleef de stad steeds groter groeien en al snel was er geen plaats meer voor nieuwe huizen. Daarom zie je nu dat de steile hellingen helemaal tot de rand zijn volgebouwd met houten huisjes in alle kleuren van de regenboog. Maar er zijn ook grote statige herenhuizen te vinden uit de Victoriaanse tijd. Zodra je wat verder van de zee de stad inloopt slinger je door allerlei smalle straatjes de stad door. Er zijn overal trappen en kabeltreintjes die je verder omhoog brengen of naar een andere wijk; want iedere wijk (= heuvel) heeft zijn eigen naam en zijn eigen karakter. Het is een grote wirwar van straten, trappen en beschilderde huizen; we vinden het geweldig.
De stad bevat ook een paar mooie kunstmusea die we bezoeken. De allerfraaiste is toch wel het museum in het paleis van Barburizza; een jonge Croaat die in begin 1900 hier kwam met niets en rijk geworden is van de salpeter. Vervolgens oa een prachtig paleis laten bouwen en schilderijen verzameld. Zijn verzameling, maar ook anders schilderijen, zijn er te zien. Mooi.
Begin 2010 is er een smaakmaker van jewelste aan toegevoegd namelijk schilderkunst op de gevels van huizen. Enkele pareltjes zagen we voor onze ogen ontstaan door kunstenaars die bezig waren.
En alweer maakten we gebruik van een stadgids die ons met het hart en ziel vertelde over zijn stad, over de geschiedenis maar ook vooral over de kunst en kunstprojecten. Daar was hij ongelooflijk trots op en blij mee. Hij ziet zijn stad door de jaren heen beetje bij beetje opgeknapt worden en er op vooruitgaan.
Aansluitend bijkomen in een restaurant waar we 2 uur moesten wachten omdat de kok de bestellingen niet aan kon. We hadden het erg koud (de Chilenen houden van buiten zitten ondanks de kou) maar kregen we voor onze ontbering wel mooi twee koppen thee en een heerlijk chocoladetaartje. Dat maakte veel goed.
De volgende dag voerde ons in de regen langs een onstuimige zee naar de visafslag waar zich een gevecht afspeelde van zeemeeuwen met mans grote pelikanen om het visafval. Echt of we midden in de film Birds zaten; wat een spektakelstuk. Nadien zelf genoten van gebakken vis in een van de vele restaurantjes.
De volgende dag staat er een 22 uur lange bustocht op het programma die ons naar het noorden voert, naar Sant Pedro de Atacama.
[userId] => 419946
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084455
[countryId] => 40
[pictureCount] => 25
[visitorCount] => 161
[author] => Marian en Mathieu
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 527552
[travelTitle] => Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-06-01
[dateReturn] => 2022-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/054/382_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/946_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => santiago-en-valparaiso
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-23
[title] => Het is mooi geweest
[message] => De weergoden lijken dat ook te zeggen: het is mooi geweest. In San Pedro stak een harde wind op, vandaag in Santiago regent het. Ik kijk uit het raam van mijn budgethotel en zie veel wolken in plaats van bergen. Mijn plan om op deze laatste dag in Santiago naar de heuvel van San Cristobal te gaan valt daarmee weg. Aan het eind van de dag klaart het toch nog op. Volgens mij heeft het gesneeuwd op die bergen: eerder zag ik er niet zoveel sneeuw als nu.
Hier in de stad zie ik vooral de westerse manier van leven. Het verschil met San Pedro is groot. De huizen in San Pedro zijn allemaal laag – de woestijngrond kost natuurlijk zo goed als niets. Wel zijn er overal tralies voor de ramen (net als in de stad overigens: ik dacht eerst dat het niet zo was). De huizen met een erf hebben allemaal schuttingen om het erf heen, voorkant, zijkant en achterkant. De schuttingen zijn van het materiaal dat maar voorhanden is, een welstandscommissie is er niet. Huizen in San Pedro hebben in principe zo’n bruine woestijnkleur. Soms verven mensen het huis op in wit of in een pastelkleur, daar knapt het direct van op.
De meeste gewone huizen hebben geen verwarming. Ook ons appartement niet. Ik heb bewondering gekregen voor de plaatselijke bewoners, hoe zij het altijd maar uithouden in al dat stof en die heftige temperatuurschommelingen. Ik ben blij dat ik die lelijke maar warme sloffen nu kan achterlaten.
De laatste twee dagen in San Pedro zijn we uit eten geweest. Een aantal typisch Chileense gerechten hebben we uitgeprobeerd. De sopaipillas (voorgerecht) waren heel lekker. De andere voorgerechten waren, eh, bijzonder. Hoofdgerechten in Chili zijn met veel vlees, vis of kip, en nauwelijks groente. Dat doet me denken aan Colombia, waar we de grap maakten dat de Colombianen kip als groente beschouwen. De coca-thee “Mate” konden we drinken bij het ontbijt tijdens zo’n tour. Men zegt dat het helpt tegen hoogteziekte. We hebben inderdaad vanaf die dag weinig last meer gehad.
Straks spullen ophalen die Heike niet meer gebruikt. Ik hoop het allemaal in mijn koffers te kunnen proppen. De komende dagen moet ik weer veel geduld oefenen bij de vliegreis – ik heb een goedkoop ticket maar dat betekent een langdurige overstap in Houston. Ik hoop dat het allemaal een beetje volgens plan gaat.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084181
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 126
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/053/020_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-is-mooi-geweest
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => janenmarja2013
[datePublication] => 2022-11-20
[title] => Dag 18 San Pedro de Atacama 19-11-2022
[message] => Het was al weer vroeg op vanmorgen. We werden tussen 07.00 en 07.30 uur opgehaald voor een groepsexcursie. Eerlijk gezegd niet helemaal ons ding. Wij gaan graag onze eigen gang en willen niet wachten of eerder vertrekken om anderen. We zullen ons dus een beetje moeten schikken en waar mogelijk de situatie naar onze hand zetten. Van het hotel hadden we een ontbijtbox mee gekregen en de verse koffie stond bij de receptie klaar. Binnen de opgegeven tijdsspanne werden we keurig opgehaald. De groep bestond uit 12 en wij waren de enigen die geen Spaans spraken. Gelukkig sprak onze gids goed engels en hij betrok ons er goed bij. Al snel werd er gestopt voor een ontbijt. Dat was dus dubbel op, maar een extra kop koffie kan zeker geen kwaad.
Het landschap is extreem kaal, droog en enorm uitgestrekt. De Atacamawoestijn is een van de droogste ter wereld, het regent er hooguit één dag per jaar.
Uiteindelijk kwamen we bij de Piedras Rogas, zo’n 150 kilometer verder. Een prachtige zoutwaterlagune op ongeveer 4200 meter hoogte. Het zoute water is helder blauw/groen en steekt prachtig af met de omgeving. De ronde rotsen completeren het prachtige decor. Op grote afstand zien we al enkele flamingo’s staan en overvliegen. Het licht is daar enorm sterk, zonnebrillen, petjes en lange mouwen en broeken om je huid tegen de extreme UV te beschermen. Na een wandeling van een uur, in zeer rustig tempo op deze hoogte, vervolgen we ons weg. Wij zijn tot volle tevredenheid van de gids, als eersten weer terug bij de bus. Onderweg zien we hoe een vos wordt verjaagt door een kudde vicuña’s. Marja heeft de vos prachtig op de foto en laat de gids meegenieten.
Onderweg spotten we ook nog de guanaco, een soort haas met lange staart waarvan ik de naam nog moet opzoeken en een aantal nandoes, de Zuid-Amerikaanse emoe, die volgens de gids hier souri of zo iets dergelijks wordt genoemd. Dit maakte volgens de gids de Chileense Big Five compleet. Ik mis eigenlijk de poema nog, maar die kun je maar uiterst zelden zien.
Een snelle stop bij de laguna’s Miniques en Miscanti, prachtige meren gevoed door de sneeuw van de Andestoppen in de omgeving. Opschieten zegt de gids want de lunch wacht. Bij de lunch kwam de gids bij ons aan tafel zitten. Het bleek dat hij in Berlijn Duits had gestudeerd, maar door de Corona de studie had moeten afbreken. We hebben onze conversatie in het Duits voortgezet, wat hij erg leuk vond.
Na de lunch werd er een grote afstand overbrugt naar het het Laguna Chaxa, een groot zoutwater meer gelegen op een enorme zoutvlakte. Dit meer huisvest een populatie Chileense flamingo’s. Persoonlijk had ik er meer verwacht, maar dat is gebaseerd op oude televisiebeelden. De vlakte is enorm en op slechts een klein gedeelte worden bezoekers toegelaten. Marja heeft haar telelens in de aanslag voor de mooiste foto’s, maar dat is nog niet zo eenvoudig. De vogels die redelijk dichtbij staan, zijn aan het fourageren. Met hun speciale snavel, zeven ze kleine garnaaltjes uit het water. Hierbij houden zij hun kop onder water,en een flamingo zonder kop is eigenlijk geen mooie foto. Kortom wij hebben onze tijd uitgebreid nodig. Waren wij in de ogen van de gids voorbeeldige toeristen, nu waren wij plotseling trage achterblijvers, die een regelmatige aansporing nodig hadden. Zeker nu er ook mooie hagedissen en andere watervogels rondliepen. Marja heeft het uiteindelijk allemaal op de gevoelige plaat kunnen vastleggen. Na een goede tip heeft hij ons het allemaal vergeven en met een “ vielen dank und auf wiedersehen” scheidde onze wegen.
Morgen gaan we nog vroeger op pad, de geplande pickuptime is 04.30 uur…….
[userId] => 397462
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089206
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 65
[author] => Jan
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 528153
[travelTitle] => Argentinië 2022
[travelTitleSlugified] => argentini-2022
[dateDepart] => 2022-11-01
[dateReturn] => 2022-11-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/361_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-18-san-pedro-de-atacama-19-11-2022
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => janenmarja2013
[datePublication] => 2022-11-19
[title] => Dag 17 San Pedro de Atacama
[message] => Gisteren waren we van Purmamarca via de snelle route naar Salta gereden.
Vanmorgen werden we om 05.00 uur bij ons hotel opgehaald om naar het busstation te worden gebracht. Busvervoer is heel gebruikelijk in Argentinië. Met grote luxe touringcars worden verbindingen ook over lange afstanden tussen de steden onderhouden. Volgens zeggen, uiterst comfortabel en met zeer luxe fauteuils. Wij reizen vandaag met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili. Eigenlijk ging alles heel voorspoedig en konden wij al snel plaatsnemen in de grote touringcar. De luxe viel wel mee vonden wij, die fauteuils waren, zeg maar de gebruikelijke vliegtuigstoelen.
Goed op tijd, 06.00 uur, vertrok de bus, maar in een andere richting dan ik had verwacht. Uiteindelijk namens ze de ‘snelle route’ via Purmamarca. We kwamen weer langs het hotel waar we gistermorgen waren vertrokken. We moesten onze auto inleveren in Salta, maar verder waren het dus eigenlijk ‘loze’ kilometers. Wel kwamen we nu over de pas en langs de zoutmeren, waarvan ik gisteren had afgezien. De pas was adembenemend en ging uiteindelijk tot 4170 meter. Ook de zoutmeren lagen er schitterend bij. Een enorme vlakte bedekt met een laag wit zout. Wij zouden die prachtige punten graag op de plaat zetten, maar dit is geen toeristenbus, maar openbaar vervoer. Vooral doorrijden dus. Erg hard gaat zo’n touringcar de berg niet op. Maar stoppen doet hij niet, er is een toiletje aan boord en je eten en drinken moet je maar meenemen. De hele tocht naar San Pedro is ongeveer 570 km. Wel moest er uitgebreid gestopt worden aan de grens met Chili. Dat bleek toch een oponthoud van 2 uur, voordat alle passagiers de drie controles hadden gepasseerd. Met name het meenemen van voedsel en fruit werd streng gecontroleerd. Na de grens ging het door een apocalyptisch maanlandschap: kale kiezel vlakten, waar ook het gras niet meer wilde groeien. Hier ergens moet het einde van de aarde liggen. Als je goed kijkt zie je hier en daar nog een vicuña lopen. Dat is een kleine, wilde lama soort. Waar die beestjes hun eten vandaan halen is onbegrijpelijk. In enkele zoutmeren waar nog wat water in staat, zie we zelfs wat flamingo’s. Maar de buschauffeur blaast door…. En gelijk heeft hij, de totale rit duurt maar liefst meer dan 12 uur. Tegen 18.30 uur komen we pas bij ons hotel. We hebben de pijp volledig leeg. Snel in het dorpje nog wat Chileense peso’s pinnen. Op het eerste gezicht een erg gezellig stadje met veel jongere alternatievelingen. Dat gaan we de komende dagen nog wel ontdekken. Snel nog wat eten. Morgenochtend alweer vroeg op pad voor een…… groepsexcursie!????
[userId] => 397462
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089192
[countryId] => 40
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 85
[author] => Jan
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 528153
[travelTitle] => Argentinië 2022
[travelTitleSlugified] => argentini-2022
[dateDepart] => 2022-11-01
[dateReturn] => 2022-11-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/181_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/462_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-17-san-pedro-de-atacama
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-18
[title] => Ruta Austral
[message] => Na 6 fietsdagen nu weer genieten van een rustdag, nu in Coyhaigue, het laatste stadje wat we nog tegenkomen in Chili. Van de 6 dagen hebben we er een op een ferry gehad waarop we 4.5 uur gevaren hebben. De weg over het schiereiland was afgesloten dus moesten we er omheen. De eerste dag hadden we een ferry van een half uur over een grote rivier.
De titel van vandaag is Ruta Austral, de weg naar het zuiden. Deze ferries zijn er een onderdeel van, er omheen kan niet.
We hebben een korte dag met zware regen gehad, en de dag erna een halve dag erg slecht weer. Die dag klaarde het halverwege een beetje op en werd ik weer wat warmer en het uitzicht komt dan ook weer terug. Bij regen is het koud, rond 10 grC of minder en niet leuk om te fietsen. Als het dan een beetje opklaart en je ziet de magnifieke omgeving dan ben je weer heel blij dat je daar kan en mag fietsen. Dan wordt er op de camping toch hier en daar vandaan weer een fles wijn gedeeld en is de kou weer gauw vergeten.
De hele dag fiets je tussen steile, supergroene, bergen met regelmatig de sneeuw op de toppen. Veel gedeeltes zijn beschermd regenwoud, soms wat stukken gras voor veeteelt. Dorpjes kom je nauwelijks meer tegen, af en toe een huisje of boerderijtjes Dus koffie stops zijn er helaas ook bijna niet meer, de lunch bus is dan de plek om weer effe flink te eten. Het eten op de tour is altijd weer hartstikke goed, onze kok heeft zelfs in een 4 sterren restaurant gekookt maar vind dit veel leuker. Niet te geloven dat hij op een primitieve manier steeds weer voor de hele groep aan het koken is. De groep is bij de vorige stop in Puerto Montt weer groter geworden, nu zo'n 35 a 40 man op de fiets naast de crew.
Een keer sliepen we bij een boer op de wurft, hij had s'ochtends een schaap geslacht en was die op de Chileense manier aan het roosteren naast een open vuur. Zelden zulk goed vlees gegeten, zijn vrouw regelde de piepers erbij.
Gisteren heb ik zelf trouwens niet gefietst en een rustdag in gebouwd. Mijn planning was om vandaag condors te gaan kijken, hier vlakbij, het vertrek zou dan zijn om 5.30u vanmorgen zodat mijn rustdag in het water zou vallen. Helaas blijkt deze tour op donderdag en zaterdag te gaan en niet op vrijdag. Omdat we nu onderweg vaak geen WiFi of internet meer hebben was dat niet te voorzien. Nu kan een extra rustdag ook geen kwaad omdat het allemaal best zwaar is. Het gaat mij nog steeds redelijk makkelijk af maar er zijn er een paar die altijd 2 of zelfs 3 uur meer nodig hebben. Diep respect voor hen.
Natuurlijk zijn er iedere dag wel een paar die niet of een halve dag fietsen, die mogelijkheid is er altijd.
Omdat de kans om condors van dichtbij te zien waarschijnlijk nooit meer voorbij komt en gravel fietsen hopelijk wel doe ik nu een poging om morgen op de tour te boeken en dan later met de taxi weer aan te sluiten.
Tot zover weer mijn belevenissen en op naar nieuwe ervaringen!
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089181
[countryId] => 40
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 121
[author] => Kees
[cityName] => Puerto Montt
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/136_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ruta-austral
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-18
[title] => Santiago... Of: Santiago de Chile
[message] => Onze reisgids omschrijft Santiago als “dynamisch, historisch, lawaaiig, modern, rijk, arm, stoffig, vol en toch ontspannend”. Als ik persoonlijk acht woorden zou moeten gebruiken om Santiago te omschrijven, denk ik dat het ongeveer deze acht woorden zouden zijn. Een stad vol contrasten en heel veel gezichten!
De mensen
De mens in Santiago is divers. Loop je over straat, dan zie je het éne moment een oudere dame in een sjiek mantelpakje lopen, direct gevolgd door een dakloze met een winkelwagen waarin al zijn bezittingen zitten. Het meest opvallende aan Santiago vind ik het hoge aantal creatieve en artistieke mensen op straat. Kleding, make-up, sieraden, piercings en tatoeages... Het wordt hier veelvuldig ingezet om die unieke persoonlijkheid neer te zetten. Als je van “mensen kijken” houdt, ga naar Santiago en ga gewoon de gehele dag rondlopen. Heerlijk!
En voor alle LGBT-plussers onder ons; voor ons gevoel is Santiago vergelijkbaar met Bogota. Meerdere malen per dag zie je mannen hand in hand lopen met mannen (of vrouwen met vrouwen natuurlijk), transgenders, trotse non-binaire personen… Alles kan en alles mag in Santiago! Het zal iedereen in Santiago een worst wezen (zoals het hoort)!
Santiago herbergt…
… ongeveer 6 miljoen inwoners. Nou zijn veel wereldsteden in deze wereld veel groter dan Santiago, maar als je bedenkt dat er in heel Chili ongeveer 17 miljoen mensen wonen, is het best bijzonder dat meer dan een derde van de bevolking op dit kleine stukje van het meer dan 4.000 kilometer langgerekte Chili woont. Het is dan ook niet alleen leuk om “mensen te kijken”; er zijn ook gewoon heel veel mensen in Santiago. Of we nu ons hotel in het drukke centrum uitstappen en de straat op gaan óf ons begeven in een buitenwijk… Overal zijn mensen! Veel mensen!
Na aankomst in de stad…
… verkennen we eerst de winkelstraten en het Plaza de Armas (het vroegere wapenplein) in de nabijheid van ons hotel. We vervolgen onze route naar de Mercado Central (markthal waar vooral verse vis wordt aangeboden) en het oude station waarop vroeger de stroomtreinen vanuit Valparaiso binnenkwamen. Het station is niet meer in gebruik als station, maar wordt gebruikt voor beurzen en exposities. Tijdens ons bezoek is er een boekenbeurs, waardoor de mooie oude stationshal voor ons helaas niet goed zichtbaar is.
Ondanks dat we ons niet onveilig voelen, worden we het eerste uur door meerdere mensen direct gewaarschuwd om onze rugzak op de buik te dragen vanwege het hoge aantal zakkenrollers. Dit blijft zich herhalen tot de laatste dag. En nee, dat betekent niet dat we heel eigenwijs zijn; wij bewaren de belangrijkste dingen elders. Mochten we gerold worden, wensen we de zakkenroller veel geluk met een veroverde fles water, een Nederlands kruiswoordboekje, een rolleke WC-papier, een spelleke Qwixx en desinfectiemiddel.
De tweede dag…
… gaan we naar Cerro San Cristobal. Het Parque Metropolitano wat op deze heuvel is gelegen, schijnt één van de grootste stadparken ter wereld te zijn. Het park is 722 hectare groot en wordt gezien als “de groene long” van de stad. Allereerst ga je met kabelspoor de berg op. Op de top stap je over op een kabelbaan. Vanuit de gondels, heb je een prachtig uitzicht over het park en de stad. Dikke pech voor ons; het zwembad blijkt gesloten te zijn. Onze zwemspullen hebben we dus voor niets meegenomen. We vertrekken te voet en doorkruisen (ik denk) één van de mooiste wijken van Santiago. Prachtige huizen aan de voet van de Cerro San Cristobal, tegen het park gelegen, met op steenworp afstand allerlei leuke restaurantjes, pleintjes en winkeltjes.
In de middag gaan we naar het ‘Museo de la Memoria y los Derechos Humanos’. Dit museum is gelegen aan de andere kant van de binnenstad en dus nemen we de metro. In wereldsteden blijf ik de metro toch ook altijd een belevenis vinden. Dit is tenslotte toch de de manier om je binnen de stad snel te verplaatsen en in de metro blijft het ook altijd leuk om “mensen te kijken”.
Museo de la Memoria y los Derechos Humanos
Een museum over de rechten van de mens, maar vooral over de dictatuur in de tijd van Pinochet. In het museum is onder andere een wand gemaakt, waaraan foto’s hangen van alle verdwenen en vermoorde mensen uit die tijd. Op een interactief scherm is de wand “nagemaakt” en kan je op iedere foto klikken, waarbij je informatie over de betreffende persoon krijgt. Erg indrukwekkend! Verder worden er in het museum veel krantenartikelen, foto’s, paspoorten, documentaires en radio-uitzendingen getoond/afgespeeld. Het museum is pas sinds 2018 geopend. Ondanks dat het onderwerp heftig is, is het een prachtig museum.
In dit museum leren we ook dat door de staatsgreep van Pinochet veel Chilenen hun heil elders hebben gezocht. In die tijd zijn er dan ook veel Chilenen geëmigreerd naar andere landen in Zuid-Amerika, maar ook naar Noord- en Midden-Amerika, Australië/Nieuw-Zeeland, Europa en zelfs Afrika.
De tijd van Pinochet
Uiteraard ken ik de naam Pinochet en globaal wist ik wel wat over deze voormalig president, maar niet tot in detail. In het kort; op 11 september 1973 pleegde een groep officieren onder leiding van Pinochet een staatsgreep, waarbij de toenmalige president Allende werd afgezet. President Allende kwam hierbij om het leven. De staatsgreep werd gesteund door de Amerikaanse CIA, aangezien zij vreesden dat het socialistische bewind van Allende zou zorgen voor een communistisch Latijns-Amerika.
Na de aanstelling van Pinochet als president, zijn veel tegenstanders (met name links georiënteerden) politiek gevangen gezet, gemarteld, gedood of verdwenen. Daar waar hij doelbewust een totaal andere economisch beleid voerde, verging het Chili in de jaren dat Pinochet aan de macht was, juist niet al te best. Armoede, werkloosheid en ongelijkheid in welvaart stegen explosief. Pinochet is aan de macht gebleven tot 1990. Pas toen heeft de dictatuur weer plaatsgemaakt voor een democratisch bewind. Sindsdien is Chili economisch gezien weer een stuk sterker land.
Op de derde dag…
… bezoeken we nog de belangrijkste bezienswaardigheden, die we de eerste twee dagen niet bezocht hebben. Eén van deze bezienswaardigheden is gelegen aan het adres Calle Londres 38. Een typisch gebouw voor deze wijk, maar ook een gebouw waar gruwelijkheden hebben afgespeeld. Tot 11 september 1973 was hier het bureau van de Socialistische Partij gevestigd, maar na de staatsgreep werd het gebouw onteigend en werd het gebouw gebruikt door de geheime politie (DINA) als martelcentrum voor politieke tegenstanders. Tegenwoordig is het pand ingericht als herdenkingscentrum voor alle gruwelijkheden die in dit pand hebben plaatsgevonden. Zo hebben 98 mensen hier het leven gelaten, waarvan er 81 jonger dan dertig jaar oud en acht jonger dan twintig jaar oud waren. In totaal waren achttien van deze mensen lid van de communistische partij en tien waren lid van de socialistische partij. DINA staat voor “Dirección de Inteligencia Nacional”.
Vervolgens lopen we langs het Congreso Nacional, misschien wel één van de mooiste gebouwen (met tuin!) van Santiago. Op het moment dat de dictatuur van Pinochet eindigde, heeft Chili een symbolische daad gesteld. Vanuit dit pand wordt niet meer geregeerd en het pand staat dus enkel maar “te staan” in Santiago, zonder dat het ergens voor gebruikt wordt.
Ook brengen we een bezoek aan het brandweermuseum, een relatief nieuw museum gevestigd in de eerste brandweerkazerne van Santiago. In dit museum wordt de ontwikkeling van de brandweer wereldwijd getoond, in de periode van halfweg de 16e tot halfweg de 19e eeuw. Ook worden belangrijke gebeurtenissen op het gebied van de brandweer in de geschiedenis van Chili én Santiago specifiek getoond. Super leuk voor kinderen, maar stiekem ook voor volwassenen harstikke interessant.
Op de laatste dag…
… hebben we niet heel veel meer gedaan. We hebben enkel nog een bezoek gebracht aan Cerro Santa Lucia, een park in de buurt van ons hotel. Een mooi aangelegd park met gebouwen in barokke stijl en mooie uitzichten over de stad. We hadden al ergens gelezen dat Santiago vaak onder een laag smog leeft, maar zelf hadden we dat idee niet echt. Vanaf deze heuvel in de stad zagen we echter dat de bergtoppen rondom de stad allemaal in een “vorm van mist” lagen.
De laatste dag hebben we voor lunch nog een keer heerlijk Congrio (die gebakken paling uit Valparaiso) gegeten in het Mercado Central. Dit keer hebben we de congrio ook nog een keer als hele vis op de foto kunnen zetten.
Wijn!
Voor de wijndrinkers; Chili is natuurlijk bekend als een wijnland (de “nieuwe wijnen” voor de kenners). Wat wij als heerlijk… (hik)… aan Santiago hebben ervaren, is dat wijn… (hik)… eigenlijk nog goed-… (hik)… koper is dan… (hik)… frisdrank. Iedere mid-… (hik)… dag ging er dan ook wel een… (hik)… flesje wit in! Sa-… (hik)… lut op San-… (hik)… tiago!
Wij houden van Santiago (de Chile)!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089170
[countryId] => 40
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 90
[author] => Jasper
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/060_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => santiago-of-santiago-de-chile
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-14
[title] => La Serena en Valparaiso
[message] => Chili is even wennen. We moeten onze draai een beetje vinden. Van San Pedro de Atacama zijn we met een bus naar Calama gegaan en vanuit daar zijn we naar La Serena gevlogen. In Calama heb je als toerist niets te zoeken. Het enige wat je in de omgeving zou kunnen doen, is de kopermijnen bezoeken. Die schijnen echter niet heel bijzonder te zijn. Verder lopen er in Calama vooral veel “schaars geklede vrouwen”. Dit terwijl het er niet eens heel warm is.
La Serena
In La Serena hebben we een heel schattig hostel. Een soort van woonhuis net buiten de binnenstad. We hadden alleen even gemist dat we de badkamer moesten delen. Gelukkig was het er heel schoon en zaten er hele prettige mensen in het hostel. De binnenstad van La Serena hebben we snel verkend, het nabij gelegen Isla de Damas blijkt gesloten te zijn en de pinguïns waarvoor we onder andere hier naartoe zijn gegaan, blijken op het moment niet in grote hoeveelheden aanwezig te zijn.
Daarbij zijn we ondertussen bezig met het vastleggen van onze trip naar de Paaseilanden. Nadat we wat gedoe hadden met de creditcard en de tickets niet konden boeken, blijken de tickets opeens tot half januari 2023 uitverkocht te zijn (er gaan maar twee vluchten per week). En daarna zijn ze bizar duur! Oftewel: we gaan niet naar de Paaseilanden. Een domper, aangezien dit (vooral voor Menno) één van de verwachte hoogtepunten van de reis is.
Dit alles maakt het “we moeten onze draai een beetje vinden”.
Valle del Elqui
Het enige wat er in La Serena overblijft, is een bezoek aan Valle del Elqui. Ook deze toer wordt weer voor een behoorlijk hoge prijs aangeboden. We besluiten een auto te huren om zelf deze route af te leggen. In onze ANWB-reisgids, staat namelijk uitgelegd hoe je eenvoudig deze route zelf kunt rijden.
Na wat autoverhuurbedrijven gehad te hebben, besluiten we een Citroën C3 te huren. Vanwege mijn lengte even getest of ik er in pas en het paste prima. Toch krijgen we kosteloos een upgrade naar een megavette full-option Peugeot 308… Helemaal geen vervelende bak! Heerlijk om weer eens auto te rijden. We scheuren door de Vallei del Elqui en verkennen de dorpjes El Molle, Vicuña, Monte Grande, Cochiguas en Pisco Elqui. In de hele streek worden druiven ten behoeve van de productie van Pisco geteeld. Een Pisco proeven zit er voor mij helaas niet in. In Chili mag je maar 0,05 promille alcohol in je bloed hebben als je rijdt. Menno kon dus wel een Pisco pakken. Ook al zijn de dorpjes niet heel bijzonder, het totale plaatje van de kale bergtoppen met in de valleien de wijnranken is wel prachtig!
Een beetje spiritualiteit
In de Valle del Elqui worden schijnbaar veel bijzondere trillingen waargenomen (wij hebben er niets van gemerkt). De reden van de trillingen is dat het dal op één van de wereldmeridianen (chakra’s) ligt en kosmische stralingen aantrekt. Ook in dit gebied (en waarschijnlijk hierdoor) ook weer veel hippies. Daarbij heeft deze omgeving één van de meest stofvrije hemels, waardoor in dit gebied ook sterrenkijken populair is. In ons hostel verbleef een Nederlands koppel die dit de avond ervoor hadden gedaan. Uit hun verhaal maakten we op dat we niet veel meer zouden zien dan we in Cusco met Tijn [e-38] Sophie hadden gezien. Daarbij is het nu nagenoeg volle maan, waardoor de sterren weer slechter zichtbaar zouden zijn. Sterrenkijken hebben we dus overgeslagen.
Valle del Río Hurtado
Het voordeel van het huren van een auto; je kunt de dag zelf indelen. Na Valle del Elqui, hadden wij dus de mogelijkheid om via een andere route terug te rijden naar La Serena. Dit hebben we gedaan via Valle del Río Hurtado. Prachtige route door een wat grilliger landschap dan de Valle del Elqui. Enige nadeel is dat een behoorlijk deel van deze vallei over onverharde wegen leidde. Ondanks dat onze flitsende bolide niet tegensputterde, voelde het niet helemaal fijn om met zo’n strakke bak over deze wegen te rijden.
Valparaíso
Vervolgens zijn we vanuit La Serena met de bus weer doorgegaan naar Valparaíso. Valparaíso is een havenstad, een 100 kilometer westelijk van de hoofdstad Santiago gelegen. De stad is grotendeels tegen hellingen gebouwd en werkelijk alles lijkt hier met een kwast aangeraakt of met een spuitbus bespoten te zijn. Alle huisjes, steegjes, trapjes, hekjes en muurtjes zijn mega kleurrijk. Naast keurig schilderwerk, ook veel street art en graffiti. Je ziet ook veel artistieke mensen door de stad lopen. Ondanks dat onze reisgids op meerdere plekken waarschuwt voor de gevaren van Valparaíso (criminaliteit), merken we daar weinig van. Sterker nog; in mijn optiek hangt er een ontzettend goede sfeer in de stad!
Op de eerste avond eten we Congrio in de buurt Cerro Concepción, één van de betere buurten van de stad, waar je ook enkele “balkons” hebt van waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Congrio (gebakken zeepaling) is een regionale specialiteit, maar blijkt in werkelijkheid weinig weg te hebben van de paling zoals wij hem kennen. De zeepaling is een stuk groter en het gerecht lijkt meer op een stevige witvis. De graad is groot en lijkt meer op een skelet dan op graad. Het is overigens wel een heerlijk gerecht!
We starten de tweede dag met een ontbijt. Dat doen we iedere dag, maar deze keer ontbijt op bed. In het hostel waar we slapen is het gebruikelijk dat het ontbijt op de kamer wordt gebracht. Wat een heerlijk begin van de dag… Hier kunnen we wel aan wennen!
De dag vervolgen we met een wandeling van zo´n tien tot vijftien kilometer door de stad om alle bezienswaardigheden te bekijken. Onze route leidt ons langs Plaza Sotomayor, Plaza Echaurren en Plaza Weelwright (de pleinen) én langs Cerro Artillería, Cerro Santo Domingo, Cerro Cordillera, Cerro Concepcíon, Cerro Alegra, Cerro Bellavista en Cerro Florida (de heuvels). Het nadeel van de heuvels is dat je niet gemakkelijk “op hoogte” kunt blijven. Helaas kan je niet van de éne naar de andere heuvel lopen. Oftewel; veel trappen, klimmen en dalen! Ook brengen we een bezoek aan het marine museum.
Ons gevoel over de stad blijft hetzelfde; er hangt een heerlijk sfeertje! Al zien we ook wel een andere kant van Valparaíso; veel daklozen en mensen die al vroeg op de dag onder invloed van drank en/of drugs “verdwaald” over straat dwalen.
Overigens moeten we wel...
… onze eerste indrukken een beetje bijstellen! De Chilenen zijn misschien bij aanvang wat terughoudender, maar als je er een gesprek mee aangaat, zijn ze ook hartstikke spontaan en vriendelijk. Je moet gewoon even wat investeren. En gelukkig raken we door Valparaiso langzaamaan enthousiast(er) over Chili!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089099
[countryId] => 40
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 94
[author] => Jasper
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/557_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => la-serena-en-valparaiso
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-11
[title] => Los Lagos
[message] => Gisteren zijn we in Puerto Montt aangekomen na ongeveer 500km te hebben gefietst in 4 dagen vanuit Pucon.
Rustige wegen waarbij het meest op en af gaat, mooie rollende beklimmingen en afdalingen. Twee dagen van 1500 hm en twee dagen rond de 1000 hoogtemeters.
We fietsen door een geweldig mooie omgeving die soms veel op Zuid Engeland lijkt. Veel keuterboertjes maar ook enkele zeer grote met 100-en stuks zwart bont melkvee. Zeer groene weides met veel gras, ook hier wordt dat ingekuild alles precies als in Holland alleen een beetje ruimer. Er wordt ook veel maïs als voer geteeld.
Hier zijn de kersenbomen pas net uitgebloeid terwijl we drie weken geleden al rijpe kersen hebben gezien. Hier ook veel aardappelen en veel blauwe bessen.
De titel van deze editie slaat op de vele grote meren waar we langs fietsen, Lagos in het spaans. Ze noemen het hier ook het meren gebied. De sneeuw uit de Andes voedt deze meren terwijl er weer veel rivieren zorgen voor afvoer naar de oceaan. Dit zorgt voor mooie plaatjes onderweg.
Het weer wordt wel minder, na 5 weken overwegend zon hebben we nu meer bewolking en gisteren de eerste regen onderweg. Temperaturen komen niet meer boven de 20 grC.
Ook de voorspellingen voor de komende week zijn niet best, we zullen wel zien, we moeten toch door.
Voor wereld reizigers onder jullie is het niet nieuw maar het blijft vreemd dat de zon rond de middag in het noorden staat. Soms denk je toch verkeerd te rijden omdat de zon vaak een ijkpunt is.
Naarmate we zuidelijker rijden komen we dichterbij de Zuidpool en zal het verder afkoelen.
Vandaag effe zo weinig mogelijk doen om weer wat uit te rusten. Morgen weer op pad voor zes fietsdagen op rij.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089049
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 137
[author] => Kees
[cityName] => Puerto Montt
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/238_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => los-lagos
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-11-09
[title] => San Pedro de Atacama
[message] => De grens van Bolivia met Chili hebben we ook per land gekruist. Deze was eigenlijk nog mooier dan de grens van Peru met Bolivia, aangezien hier de grenspost midden in de woestijn ligt. We zijn met de Jeep gedropt en in Chili overgestapt in een busje.
Toch een beetje anders
Ons vallen in Chili direct een aantal dingen op:
- - In vergelijking met de Bolivianen, zijn de Chilenen volgens ons een stuk gereserveerder. Door de gemiddelde Boliviaan werd je zo’n beetje met open armen ontvangen, in ieder geval altijd hartelijk. We hebben het idee dat de Chilenen wat norser zijn, al hadden we in ons eerste hotel en in paar restaurantjes wel supervriendelijke lui.
- - De prijzen liggen wat anders… Dat wordt even wennen! Nu was Bolivia wel erg goedkoop, maar hier in Chili ben je voor een maaltijd al snel bijna twee keer zoveel kwijt dan in Bolivia. Wijn daarentegen is wel goedkoop (ook niet verkeerd)! [e-1f60b]
- - Coca(bladeren) zijn in tegenstelling tot Peru en Bolivia in Chili verboden. Nu hebben wij deze totaal niet gebruikt (veel toeristen gebruiken deze net als de locals tegen hoogteziekte, waar wij gelukkig totaal geen last van hadden), maar toeristen worden gewaarschuwd dat ze absoluut geen coca(bladeren) mee over de grens mogen nemen. De grap is echter dat we binnen een paar uur al de eerste cocabladeren kauwende mensen tegenkwamen.
- - In het noorden van Chili lijkt de natuur erg veel op hetgeen we al in Peru en Bolivia hebben gezien en dus hebben we besloten om direct een flink stuk af te dalen.
Maar eerst nog…
… onze ervaringen in San Pedro de Atacama. Een klein stadje midden in de Atacamawoestijn (schijnbaar de droogste plek op aarde), wat met name leeft van het toerisme. Het stikt er werkelijk van de toeristen. De straten in het centrum zijn nog grotendeels onverhard en het totale plaatje (pandjes en straatjes) lijkt op een westerntafereel. Je verwacht ieder moment dat Lucky Luke met Jolly Jumper en Rataplan óf de Daltons om de hoek komen. Verder trekt het plaatsje veel hippies. Het is een nogal kleurrijk geheel qua verschijningsvormen van de mens en er hangt een prettig sfeertje!
We wilden een auto huren om de omgeving te verkennen, aangezien de tours die aangeboden worden nogal aan de prijs zijn. Echter is er geen auto te krijgen. We hebben dan ook besloten om toch maar een tour te boeken. Door de touroperators werden gelukkig een aantal tours afgeraden (eerlijk!), aangezien we veel vergelijkbaars in Salar de Uyuni en omgeving hadden gezien.
Valle de la Luna
De tour die we boeken, heet “Valle de la Luna”. Twee onderdelen vinden we top, de andere twee onderdelen helaas niet. De toppers waren de twee uitzichtpunten waar je prachtige vergezichten had over het maanlandschap met de zandduinen (een keer een ander soort woestijn) én de zonsondergang bij Cordillera de la Sal. Bij dit laatste was ook een snack inbegrepen, wat eigenlijk een borrelplank ter grote van een behangtafel bleek te zijn, die we weg mochten spoelen met de nodige Pisco Sour. Eerlijk? Dit was al de moeite waard!
Onze gids daarentegen… Tja, wat zullen we ervan zeggen! Mooie vrouw om te zien, maar bij iedere vraag die we stelden, wist ze het eigenlijke antwoord niet óf het was een mega onsamenhangend verhaal. Ken je de film Slumdog Millionaire? Daar komt een scene in voor dat die gastjes opeens bedenken dat ze als gids aan de slag kunnen bij de Taj Mahal. Vervolgens hangen ze een verhaal op aan toeristen wat totaal niet klopt. Ik voelde me die toerist! En soms begon onze gids uit het niets een verhaal over iets wat totaal niet met de tour te maken had óf ze begon haar levensverhaal te vertellen. Heel bijzonder!
De twee mindere onderdelen van de tour waren zoutmijnen met de daarbij horende arbeidershuisjes gemaakt van zout én de Tres Marias. Het enige wat we over de zoutmijn leerden, was dat ze tot de jaren ’60 operationeel waren. De Tres Marias waren drie rotsen die door de wind dusdanig uitgesleten waren, waardoor er drie biddende Maria’s zichtbaar zouden moeten zijn. Niet heel boeiend en bij één was enkele jaren geleden de kop afgebroken door een toerist die er op geklommen was. Dus eigenlijk zijn het nog maar “Dos Marias”.
Bekende vulkaan
Als je bij het zien van de foto’s denkt “Hey… Bekende vulkaan!”; dat kan kloppen! De vulkaan die we al eerder in Bolivia bij Laguna Verde zagen (het groene meer), zien we nu vanaf de andere kant. Deze vulkaan ligt op de grens van Bolivia en Chili.
“Afscheidsdiner”
San Pedro de Atacama is ook het punt waar we afscheid nemen van Bart [e-38] Anita (nu echt!). Zij gaan nog een stukje Noord-Chili verkennen en richting Peru, terwijl wij richting het Zuiden gaan. Bedankt voor de hele fijne tijd… En we zien elkaar zeker in Nederland!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088998
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 131
[author] => Jasper
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/083/838_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-pedro-de-atacama
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => silviaopreis
[datePublication] => 2022-11-06
[title] => Spaans lessen en Chili
[message] => Vorige week is geen blog online gekomen. Dit heeft een reden. Ik was namelijk in Chili (!), zonder internet of stopcontact waar mijn oplader in past. Aan het begin van mijn periode in Peru is namelijk mijn laptopoplader kapot gegaan en heb ik hier een nieuwe gekocht, logischerwijs met een stekker die past in de stopcontacten van Peru. Nu zijn de stopcontacten hier gemaakt voor zowel de Europese als de Peruaanse stopcontacten, maar dat is in Chili wel anders. Daar past namelijk alleen de Europese (en ook de Chileense uiteraard, maar geen idee hoe die eruit zien). Een weekje bijna geen telefoon, want geen wifi, dus echt even tot rust komen.
De week voor de trip naar Chili was mijn laatste week in de basisschool. Maar doordat mijn keel nog steeds pijn deed en ik geen idee had hoe lang ik 'besmettelijk' was, ben ik niet naar de basisschool gegaan. Wel heb ik weer Spaanse lessen gekregen, maar dit keer privélessen. Er was maar plek voor een uurtje, maar dat was prima voor mij. Ik kon dit keer zelf bepalen wat ik nog wilde leren of wilde oefenen en het ging op mijn tempo, want er was niemand anders die ook les kreeg. Ik kreeg deze lessen van een docent die ik al eerder gehad had, dus hij kende mij al en dat scheelde. Hij wist bijvoorbeeld waar ik gebleven was met de groepslessen en kon goed inschatten waar ik nog moeite mee had. Na een huiswerkopdracht op maandag was het helemaal helder en daar hebben we die week dan ook onze focus opgelegd. Ook aankomende week heb ik weer Spaans lessen en ga ik officieel weer starten bij de straatkinderen. Ik ben daar de afgelopen drie weken (op vorige week na) al op donderdag geweest om pannenkoeken te bakken, want dat is nu een ding geworden. Donderdag is Pannenkoekendag!
Afgelopen week was ik dus in Chili. Wat een waanzinnig en veelzijdig land! Ik ben in de woestijn geweest, in de bergen, bij een waanzinnig meer en ik heb 's avonds naar de sterren gekeken, want daar zijn ze het alle helderst (volgens Google). Maar goed, om het even allemaal helder te krijgen zal ik alles per dag even beschrijven. Voor het overzicht.
Vrijdag 28 oktober:
Dit was de dag dat ik ging vliegen naar Chili. Vanuit Cuzco had ik een rechtstreekse vlucht naar Santiago, de hoofdstad van Chili. Mijn huisgenootje, waarmee ik samen deze trip ging maken, zou pas zaterdagavond komen, dus ik had twee dagen voor mezelf. Ik had een hostel midden in het centrum van Santiago: aan Plaza de Armas, wat mij weer bekend in de ogen klonk want die hebben ze ook in Cuzco. Dit hostel had slaapzalen. Dit betekende dat ik met nog 15 andere vrouwen op één en dezelfde kamer lag. Waarom? Omdat dit heel erg populair is onder reizigers en ik dat nog nooit gedaan had. Ik wilde die ervaring ook wel. En die had ik. 's Avonds toen ik wilde slapen ging om de haverklap het licht aan en mensen liepen in en uit. Ook was maar één badkamer waar we allemaal gebruik van moesten maken, dus eigenlijk was die altijd bezet en op den duur ook best smerig. Ook had ik geen stopcontact bij mijn bed, wat mijn telefoon opladen ook vermoeilijkte. Een hele ervaring dus, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.
Zaterdag 29 oktober:
Ik moest weer weg uit dit hostel en naar het volgende hotel gaan. 's Ochtends kreeg ik een berichtje van mijn hotel dat er een lekkage aan de hand was en daarom de kamer niet verhuurd kon worden. Kan gebeuren, maar ik moest ineens een nieuw hotel boeken. Ergens in een uithoek van het centrum was er nog een hotel die een kamer voor me had. Na een wandeling met mijn koffer van ongeveer 30 minuten kwam ik aan bij het hotel. Ik mocht er pas om 14uur in en op dat moment was het 11uur, dus ik had wat tijd te overbruggen. Ik had wel gevraagd of ik mijn spullen alvast daar kon achterlaten en dat was geen enkel probleem. '¿Tiene WiFi?' (heeft u Wifi?), 'No' was het antwoord... Okee ik vind mijn weg wel in de stad. Thanks.
De avond van te voren had ik even op Google gekeken wat er eigenlijk allemaal te doen was in Santiago. Van andere reizigers in Cuzco hoorde ik dat Santiago eigenlijk best wel saai was. Ik zag dat het best een fietsstad was en hoe maak je een Nederlander nu gelukkiger? Ik had in het hostel al een fietsverhuurder opgezocht en gepind in Google Maps. Doordat ik geen internet had, kon ik geen route aanzetten, maar de pin was wel te zien. Als je me maar een beetje kent dan weet je dat ik totaal geen richtingsgevoel heb en links en rechts door elkaar haal, maar we zijn er gekomen. Bij de Mc Donalds even buiten verbinden met het internet, wat appjes beantwoorden en weer doorlopen. De fietsverhuurder was erg aardig en ondanks dat hij al bijna dicht ging, wilde hij me nog wel een fiets verhuren tot 19uur die avond. Voor maar 6 euro (omgerekend) kreeg ik een fiets mee. Dit was voor ongeveer 7 uur. Blij als een kind sprong ik op de fiets en fietste ik door de stad heen. Geen idee waarnaartoe, maar ik ging eerst even proberen te blenden in het verkeer. Daar fietsen is toch wel anders dan in Nederland. Uiteindelijk besloot ik om even een kledingwinkel op te zoeken. Door het heen en weer reizen tussen Brabant en Ede ben ik wel gewend om een koffer in te pakken, maar op een één of andere manier was ik t-shirts vergeten in mijn koffer te doen. Goed excuus om even te gaan shoppen. Maar waar laat je je fiets in een grote stad als er geen fietsenstallingen zijn? Ook had ik van de beste man geen slot meegekregen. Ineens zag ik fietsen tegen een hek staan en er stond een bewaker bij. Ik vroeg waar ik mijn fiets kon parkeren, want ik had geen slot. Hij vertelde mij dat ik mijn fiets wel tegen de zijne aan mocht zetten en met hetzelfde slot zou hij dan de fietsen aan het hek vastmaken. Super lief! Ik moest wel binnen 30 minuten weer terug zijn. Jaa... dat is niet gelukt. Bij de kledingwinkel was het wat drukker dan gepland, maar ik moest shirts hebben. Na ongeveer 45min, bijna een uur kwam ik aangesneld en ik kon de man nergens zien. Mijn fiets (en de zijne) stond er nog wel, maar ja, ik had de man nodig voor het slot. Ik heb een paar keer het straatje doorgelopen tot ik een andere bewaker tegenkwam. Ook hij had een sleutel van dat slot en maakte mijn fiets weer los. Gelukkig maar!
's Avonds kwam mijn huisgenootje aan op Santiago na een vlucht via Lima. Ik ging haar ophalen en alvast inchecken voor de vlucht van morgen. Met de taxi gingen we naar het hotel en het was een ontzettend vriendelijke taxichauffeur. Door het gebrek aan internet in het hotel (we hadden dat wel op het vliegveld) hadden we aan deze man gevraagd of hij ons om 3uur 's nachts (!) weer terug kon brengen naar het vliegveld. Voor de tijdlijn, het was inmiddels bijna 23uur. Hij wilde dat zeker doen. Ook wist hij hoe gevaarlijk Santiago werd als het nacht was. Hij heeft ons dan helemaal naar de deur gebracht, want de auto kon daar niet komen, en ons ook weer bij de deur opgehaald. In het hotel heeft mijn huisgenootje even gedoucht en hebben we maar liefst een uur geslapen. Achja, het reizigersleven zullen we maar zeggen.
Onderweg naar het vliegveld zijn we nog even bij een wegrestaurant gestopt wat veel weg had van een LaPlace. Hier was de koffie (en voor mij de warme chocomel) een stuk goedkoper dan op het vliegveld. Daar gingen we dan, opweg naar het noorden.
Zondag 30 oktober:
Dit was een intense dag. Op maar een uurtje slaap en een beetje dutten in het vliegtuig kwamen we aan in Calama. Een plekje in het noorden van Chili, midden in de woestijn. Het was ook geen stad of dorp, het was letterlijk alleen een vliegveld. Vanuit daar hebben we een bustour gepakt naar San Pedro. Na een ontbijtje op te hebben was het tijd om het daar eens te gaan ontdekken. We vroegen aan de restauranteigenaar of we onze spullen bij hem mochten dumpen voor 2 uur en hij vertelde ons dat dat prima was. We besloten om te gaan fietsen! Alweer. Mijn billen voelde ik nog van de dag ervoor, maar prima. Nu kan het want in Cuzco is het niet te doen. Voor een hele dag hebben we fietsen gehuurd en we vroegen wat een leuke plek was om naartoe te gaan. Ook deze stad lag nog midden in de woestijn en de straten waren dan ook van zand. Er was een uitkijkpunt wat heel mooi bleek te zijn en daar gingen we naartoe. Het was inderdaad heel mooi en eigenlijk was de tocht nog langer, maar we waren echt al moe doordat we praktisch niet geslapen hadden, dat we tot ongeveer de helft hebben gelopen. We hadden prachtig uitzicht over de woestijn met in de verte bergtoppen waar nog sneeuw op lag. Toen moesten we naar ons hotel. Volgens Google Maps was dat ongeveer 15 minuutjes fietsen vanaf het restaurant waar we ontbeten hadden. Mijn huisgenootje had een backpack bij haar, maar ik had een kleine rugtas en een koffer bij me. En dat op de fiets. Door de woestijn. In het begin was het even puzzelen hoe ik dat mee ging krijgen, maar toen het eenmaal gelukt was hadden we de grootste lol. Ook bleken die 15 minuten geen 15 minuten te zijn, maar ongeveer 25 minuten. In de brandende zon met veel te veel spullen door de woestijn heen fietsen is dan best een uitdaging. Ook hier waren de wegen namelijk niet bestraat, laat staan geasfalteerd. Gelukkig kwamen we al vrij snel een soort provinciale weg tegen waar ook wij overheen mochten fietsen. Doodsangsten hebben we gehad, maar alles was beter dan door het zand heen fietsen. Aangekomen bij het hotel hebben we nog heerlijk aan het zwembad gelegen, stiekem een uurtje geslapen en daarna zijn we gaan koken.
In de supermarkt kwamen we erachter dat ze daar dezelfde wijn verkochten als die we in Nederland hebben, namelijk Gato Negro. Ook kwamen we er toen achter dat de wijn geproduceerd werd in San Pedro, het plekje waar we waren! Stiekem was dat best leuk en we konden dan ook niet anders dan die wijn mee te nemen om te drinken bij ons avondeten. De fles zat veel te vol dus we besloten om te proberen of we de wijn het vliegtuig in kregen. Het was immers meer dan 100ml en we hadden alleen handbagage bij ons. En jawel, het is door de douane gekomen en we hadden de volgende dag nog lekker wat wijn.
Maandag 31 oktober:
We waren van plan om Halloween te gaan vieren, maar daar hadden we totaal geen tijd voor. 's Ochtends werden we weer door de bus opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Om weer bij de bus te komen moesten we weer met onze fietsen naar het stadje gaan en dus weer met alle spullen. Na ongeveer een kwart passeerde er een pickup truck ons en die hielden we staande. Hij zag ons gestuntel en hij wilde ons wel naar het centrum brengen. Daar leverden we de fietsen weer in en gingen we wachten op de bus. Terug naar Santiago.
Daar aangekomen gingen we naar de autoverhuur. We hadden van te voren namelijk al een auto gehuurd. Hier hebben we nog even 8 uur mee gereisd richting het zuiden. Naar Melipeuco om precies te zijn. Daar aangekomen was het alweer donker, dus veel Halloween is er niet gevierd. Op de veranda hebben we het laatste beetje wijn opgedronken en zijn we gaan slapen. De volgende dag gingen we deze plek wel even bewonderen.
Dinsdag 1 november:
We hebben zeker de plek bewonderd. Aan de eigenaar van het hotel waar we verbleven vroegen we wat een mooie plek was. Ze vertelde ons dat het nationaal park erg mooi was. Op daarnaartoe! Halverwege onze trip erheen vertelde een andere local dat je van te voren kaartjes moest kopen online, en dat die voor vandaag alweer uitverkocht waren. We gingen het toch proberen. Toen we er bijna waren stond er een liftster op de weg. We besloten haar mee te nemen. Uiteindelijk heeft zij ervoor gezorgd dat we het park inkwamen en gratis ook nog. Na wat mooie meren en besneeuwde bergtoppen van dichtbij te hebben bekeken, werd het tijd om naar het volgende huisje te gaan. We dachten dat we nog een stuk moesten rijden, maar het bleek in hetzelfde stadje te zijn. Het waren zelfs overburen van elkaar. Het enige verschil was dat dit huisje een jacuzzi had en daar gingen we zeker gebruik van maken.
Op een gegeven moment moest ik even geld gaan halen voor het huisje, want vanwege het ontbreken van internet kon er niet gepind worden. Ik vond een automaat en ik stopte mijn kaart erin. Halverwege het proces besloot de pinautomaat om opnieuw op te starten, met mijn kaart erin. Na het noodnummer proberen te bellen en hulp van Chilenen moest ik me erbij neerleggen. Mijn bankpas zou ik niet meer terug gaan zien. Gelukkig had ik mijn creditcard nog dus er was geen nood aan de man. Toch vervelend...
Na een avondje in de jacuzzi te hebben gezeten, wederom kijkend naar de sterren en een waterval die je in de verte hoorde besloten we naar bed te gaan. Morgen moesten we de 8uur durende roadtrip weer opnieuw gaan doen richting Santiago.
Woensdag 2 november:
Al vrij vroeg verlieten we het huisje en gingen we weer rijden. We moesten namelijk rond 16.30uur de auto weer inleveren. Kleine spoileralert, dat hebben we niet gered. Gelukkig deden ze daar niet moeilijk over en hebben we de auto weer keurig terug kunnen brengen naar de verhuurder. Toen zijn we naar het vliegveld gegaan voor Wifi en om alvast even in te checken voor de vlucht (voor mijn huisgenootje) van die nacht en (voor mij) voor morgenvroeg. Met de Wifi hebben we weer een taxi geregeld en dit was dezelfde man als aan het begin van onze reis. Hij bracht ons weg en hij zou ons ook weer gaan ophalen.
Ook voor dit hotel moest er geld gehaald worden en samen met de eigenaar ben ik naar de dichtstbijzijnde pinautomaat gegaan. Met nog een klein trauma van de vorige keer stopte ik mijn creditcard in de automaat. Gelukkig hij deed het, tot ik het gepinde geld moest ontvangen. De automaat besloot op storing te gaan en wederom met mijn creditcard in de automaat. Ik had het niet meer. Veel mensen die mij probeerde te helpen, want gelukkig waren er nu iets meer mensen die het zagen gebeuren. Na een halfuur moest ik het weer opgeven. Ze konden morgen pas wat voor me doen, maar dan ging mijn vliegtuig al naar Peru.
Inmiddels zit ik weer in Cuzco, maar zonder een bankpas of creditcard. Gelukkig had ik nog wat cash en hele lieve vrienden gemaakt die mij willen helpen. Daarnaast zijn er nieuwe pasjes besteld en die worden nu opgestuurd naar mijn adres in Peru, zodat ik hopelijk over ongeveer 2 weken weer zelf geld kan pinnen. Ondertussen bestaat er gelukkig Western Union waar ik geld naartoe kan overmaken en dat vervolgens met mijn paspoort kan ophalen, maar fijn is anders. Ook ben ik gisteren weer verhuisd. Dit is het laatste huis waar ik zal zijn tot ik weer terug naar Nederland ga. Het was weer even een gedoe en weer een auto vol met spullen, maar we zijn er. Een heerlijk fijn plekje met mijn huisgenootje inclusief tuin om lekker in te zitten met een goed boek bijvoorbeeld. Ik vermaak me wel, want toen ik weer terugkwam in Cuzco en ik met de taxi naar huis reed kreeg ik toch een beetje een Home Sweet Home gevoel, zeker na alle omstandigheden met mijn bankpassen...
[userId] => 435805
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088876
[countryId] => 40
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 330
[author] => Silvia
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527862
[travelTitle] => Buitenlandminor
[travelTitleSlugified] => buitenlandminor
[dateDepart] => 2022-09-01
[dateReturn] => 2023-01-21
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/968_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spaans-lessen-en-chili
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-06
[title] => Patagonia
[message] => Gisteren na 3 vrij lange fietsdagen aangekomen in Pucon.
We hebben er nu 28 fietsdagen, bijna 3000km opzitten en zijn nu ongeveer op de helft van de tocht naar Ushuia.
Vooral de eerste dag, 145km, langs drukke wegen met soms geen of nauwelijks een vluchtstrook. Naast alle fruit die ik eerder benoemde is bosbouw in dit gedeelte van Chili zeer groot en belangrijk. Nadeel is dat we, zeker de eerste dag, continu veel zware trucks op de weg hadden. Leeg of met volle vrachten hout. Fietsen is dan niet altijd meer leuk. De meeste chauffeurs houden echt wel rekening met je maar je hebt er altijd bij die zo kort mogelijk langs je proberen te scheuren met de hand op de claxon.
Dit was de reden dat er een aantal fietsers besloten om vooruit te reizen per taxi. Gelukkig viel het de laatste twee dagen weer reuze mee en was het heerlijk rustig fietsen over glooiende wegen door zeer groene, graan, of gele akkers met raap in volle bloei. Overal kleine boerderijtjes met wat koeien, kippen, geiten en schapen.
Vanwege de drukte besloot ik al weer gauw dat alleen fietsen voor mij veiliger voelde. Dus heerlijk 3 dagen genoten in mijn uppie.
De mensen hier vragen niet veel en laten je gewoon lekker je ding doen. Wel worden er bij koffiestops vaak foto's van ons gemaakt, waarschijnlijk voor hun Facebook pagina.
Het wordt wel steeds rustiger naarmate we zuidelijker fietsen, minder dorpjes en helaas ook minder koffie stops. Als je al koffie kan krijgen dan is het heet water met een zakje Nescafe.
Gisteren de langste dag bijna 170km. Ik stapte om 7.30u op, lunch vanuit de organisatie, op 70km. Half uurtje zitten en wat brood en fruit eten. De volgende stop werd Villaricca op km 135, daarna laatste stukje naar Pucon.
Natuurlijk stop ik af en toe wel voor een foto of wat te drinken maar de afstand was te lang om het rustig aan te doen. Uiteindelijk rond 1600u in het hotel met een geweldig uitzicht op een besneeuwde vulkaan en gelegen aan een heel groot meer. 168km op de teller met bijna 1500 hoogte meters.
Het weer begint wel minder te worden, beetje regen in de nacht en s'ochtends mistig en koud. Voor de lunchpauze koude handen en voeten. Gisteren gelukkig nog wat zon zodat de temperatuur nog effe lekker opliep en de vulkaan goed te zien was. Komende dagen krijgen we regen, hopelijk valt het wat mee.
We zijn in Patagonie beland, het zuidelijk deel van Argentinië en Chili valt daaronder. De grens is een mega grote rivier de Biobio, tot wel een kilometer breed. Patagonia is nooit veroverd geweest door de Spanjaarden omdat ze het niet lukte de rivier over te steken. De inwoners hier zijn er nog steeds trots op dat ze het toen gelukt is de Spanjaarden van zich af te houden. Er is een vrijheid strijd gaan tussen het inheemse volk hier, en de overheid van Chili. Eergisteren werd ik geconfronteerd met een militaire patrouille nadat er door de vrijheidsstrijders machines en auto's van de bosbouw industrie in brand waren gestoken. Langs de weg zie je blauwe vlaggen en teksten op borden aangaande hun streven naar automomie.
Nu genieten van de rustdag en dan weer vier dagen op pad.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088853
[countryId] => 40
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 125
[author] => Kees
[cityName] => Pucón
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/847_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => patagonia
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-11-02
[title] => Grote oceaan
[message] => Vandaag genieten van een rustdag in Concepcion, Chili, na 6 fietsdagen op rij. We hebben er weer ruim 700km bijgetrapt.
Zoals ik in mijn vorige verslag al meldde dat Chili veel vruchtbaarder is als de pampa's in Argentinie uitte zich dat vooral de eerste 3 dagen door enorme wijngaarden, 100en hectaren, valleien vol, ook mega veel kersen boomgaarden. De eerste kleuren al. Ook veel olijven, graan, bonen, erwten, aardappels, maïs etc. De derde fietsdag eindigden we aan het strand van de Grote of Stille oceaan. De laatste dagen volgen we min of meer de kust zodat we regelmatig zicht op de oceaan hebben. Dit blijft bijna de rest van de reis wel zo.
De wind zit letterlijk niet mee, vooral dag vier was zwaar met zware zij en tegenwind. Verder klimmen we per dag zo'n 1000 tot 1500m. Meestal mooie klimmertjes met een stijgingspercentage denk gemiddeld 7 a 8 procent met uitschieters tot wel 14 procent. Het mooie is dat er altijd weer een mooie afdaling op volgt. De wegen zijn over het algemeen voorzien van goed asfalt. Eergisteren hadden we een dag met daarin ook 50km losse gravel. Zware rit met veel korte klimmetjes waarbij de banden vooral kiezels wegschieten in plaats van vooruit te komen. De meeste rijders, waaronder ook een aantal dames, lukte het toch om ook die dag volledig te doen. De rest wordt door een van de volgwagens, die een beetje heen en weer rijden, opgepikt. In het begin van de tocht zegt Janes, onze Zuid Afrikaanse reisleider, dat we de gravel zouden gaan missen en dat goed asfalt saai is. Niet te geloven maar ik ben het toch nog met hem eens. Die strijd over het soms losse grind is toch ook wel leuk al ligt een valpartijtje wel op de hoek. Deze week op een lelijk klimmetje met weinig grip kreeg ik een tegenligger die ook mijn wat hardere strook gebruikte zodat ik moest uitwijken het losse spul in. Harder als 7 km per uur was onmogelijk maar uitwijken levert dan een buiteling op, gelukkig zonder vervelende gevolgen.
Over een week of twee wordt het allemaal weer ruiger met veel gravel dus kan ik mijn hart weer ophalen.
Chili is bijna 5000km lang maar gemiddeld maar 150km breed. Daardoor zie je al snel of de oceaan, of het Andesgebergte met zijn witte sneeuwtoppen.
We hebben voorlopig veel geluk met het weer, het is bijna altijd zonnig met af en toe wat bewolking. Temperaturen op de dag gaan boven de 25grC maar s'nachts zakt de temperatuur ver terug, gisterochtend was het 4 grC. Dit is normaal in het land, ook mid zomer valt de temperatuur terug naar 10grC.
Voor ons is het in de ochtend wel effe afzien, we vertrekken met veel kleren maar kunnen door de zon meestal snel wat lagen uittrekken. Het ontbijt is van half 7 naar 7.00u geschoven zodat ik in het eerste licht mijn tent kan afbreken. Dan handen warmen aan een bakkie thee. S'avonds wordt het al langer licht, rond half negen begint het te schemeren. Meest tijd om de slaapzak op te zoeken, ook omdat de temperatuur dan snel wegzakt. Slapen in de tent gaat iedereen goed af na de lange meest zware fietsdagen.
Mijn vorig verslag was vanuit Santiago waar we twee rustdagen hadden. We hebben er met z'n drieën een stadswandeling geboekt waarbij de gids vooral veel over het land vertelde. Oude gebouwen staan er niet, door de vele aardbevingen, gemiddeld een zware in 20 jaar, zijn alle oude gebouwen door de jaren ingestort. Sinds ze steviger zijn gaan bouwen, met veel zwaardere funderingen blijft gemiddeld alles staan vandaar dat de oudste gebouwen rond 60 a 70 jaar oud zijn. Dag twee van de rustdag heb ik weinig gedaan alleen ruim twee uur op en neer een heuvel op gelopen,midden in de stad, om een goed overzicht te krijgen over deze enorme stad van ruim 5 miljoen mensen.
Nu dus weer aan de kust, de zee lonkt maar bij een watertemperatuur van een graad of vier is zwemmen onmogelijk.
Morgen weer op pad voor drie lange fietsdagen.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088624
[countryId] => 40
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 123
[author] => Kees
[cityName] => Concepción
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/351_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grote-oceaan
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => keeskouwopreis
[datePublication] => 2022-10-25
[title] => Los Andes
[message] => Gisteren zijn we na 4 dagen fietsen aangekomen in de hoofdstad van Chili, Santiago. Vier dagen gefietst en ongeveer 400km afgelegd. Totaal nu ruim 2000 km op de teller. Santiago is voor sommigen van onze groep het eindpunt, 3 mensen gaan ons verlaten en er komen er ruim 10 bij. Zal weer effe wennen worden omdat we als groep steeds hechter worden. Het fietsen is regelmatig best wel afzien maar bij koffieshops of na aankomst wordt er veel gelachen. S'avonds komt er regelmatig wel wijn of bier op tafel. Laat wordt het op de fietsdagen nooit, na 20.00u duiken de meeste snel in hun tent. De vermoeidheid zit in de groep. Nu gelukkig twee! rustdagen om weer een beetje bij te komen.
Na een stevig diner met wijnproeverij hebben we Mendoza verlaten en vrijwel direct begon het klimmen over, eerst asfalt, later gravel naar de eerste serieuze top op 3000m. Mooie klim met vrij regelmatig stijging percentage. Klimmen doe ik altijd alleen omdat ik mijn eigen tempo wil rijden. We fietsen die dag meest in een groot natuurgebied met verder nauwelijks verkeer. Ik heb wat guanaco's gezien ( soort lama) die daar in het wild rondlopen. Er is één condor gesignaleerd en wat vossen. Mooi gebied met geweldig uitzicht. De afdaling naar 2000m was zacht gezegd beroerd. 20 km wasbord zodat ik compleet door elkaar geschut rond 1500u het kamp binnen kom. Enkele zijn binnen, de laatste An uit de USA komt om 18.00u met een brede lach binnen. Ze fietst altijd alleen omdat ze dat gewent is en graag wil. Maar altijd die grote lach op haar gezicht.
Dag twee was ruim 100km op weg naar een herberg net voor de grens. Vanwege de grens is er erg veel verkeer vooral grote vrachtwagens op meest redelijk goed asfalt zonder vluchtstrook. De politie heeft de organisatie verboden om solo de weg op te gaan vanwege de kans op ongelukken. We moeten in konvooi met politie voor en achter ons de weg op. Een motoragent rijdt ook mee. Ze zorgen ervoor dat we regelmatig door vrachtwagens kunnen worden ingehaald door de rijbaan van de andere kant te blokkeren. Voor vertrek sluiten twee man vanuit Uppsalata, het dorp waar we hebben overnacht, aan. Er is een ereboog gemaakt waar we verzamelen voor vertrek. Na een toespraak van een ambtenaar waarin we bedankt worden voor verblijf in hun dorp en waarbij we veel geluk worden gewenst voor de rest van de reis vertrekken begeleid door loeiende sirenes voor de etappe. Dit is trouwens niet de eerste keer dat we gehuldigd worden, eerder kregen we ook al van een burgemeester een medaille opgespeld en hadden we een interview op de lokale omroep.
Rond 1600u komen we uiteindelijk aan in Las Cuevas waar we tot onze verrassing in een herberg konden slapen. We zitten op 3200m met een verwachtte temperatuur van min 7 grC in de ochtend. Naast de kachel gaat het prima.
De volgende dag mogen we niet door een lange donkere tunnel vanwege gevaar voor ongelukken. Met onze vilgwagens worden we in groepjes door de tunnel gebracht. Vandaar enkele kilometers op de fiets naar de grens met Chili. Redelijk makkelijk komen we erdoor waarna het grote afdalen naar 900m kon beginnen. Ik rij de meest bizarre afdaling ooit, zie foto. Helaas zitten er af en toe grote gaten in de weg zodat het erg voorzichtig en rustig gaat. Na ruim 100km komen we aan in ons kamp voor de nacht. Temperatuur overdag is 25grC zodat we onze tenten onder bomen opzetten. Gisteren laatste stuk naar Santiago met een mooie klim en verder vrij vlak. De omgeving is totaal anders dan voor de Andes. Het is veel groener en we fietsen langs grote percelen met fruit en tafeldruiven. We passeren leuke dorpjes, alles is meer bewoond en levendiger.
Vanwege de Andes blijven de wolken hangen en valt er meer regen dan aan Argentijnse zijde. Vandaar dat hier veel meer kan groeien.
Tot zover weer, over een week weer een nieuw verhaal.
Groet
Kees
[userId] => 441662
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088372
[countryId] => 40
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 146
[author] => Kees
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 528046
[travelTitle] => fietsreis argentinie/ chili
[travelTitleSlugified] => fietsreis-argentinie-chili
[dateDepart] => 2022-10-02
[dateReturn] => 2022-12-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/831_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/662_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => los-andes
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => MarianHooijman
[datePublication] => 2022-07-05
[title] => San Pedro de Atacama
[message] => Na een lange reis, die we overigens prima zijn doorgekomen, arriveren we in de woestijnstad San Pedro. San Pedro de Atacama is een klein dorp bij een oase in de grote Atacama-woestijn, gelegen in het noorden van Chili. Dit gebied staat bekend als een van de droogste woestijnen ter wereld. Gemiddeld valt hier maar 5 millimeter regen per jaar.
Onderweg zagen we het landschap langzaam veranderen, van groen, langs de zee en toen weer richting de bergen maar eerst weer door droge prairieachtige vlaktes.Het dorp zelf is de laatste jaren enorm gegroeid en is hoofdzakelijk ingericht op het ontvangen van toeristen. Hostels, hotels, reisbureautjes, winkeltjes met Indianenspullen, restaurants enz. We moeten er even aan wennen. Ook zien we hier veel ‘rugzaktoeristen’. Net als wij eigenlijk maar dan 30 jaar (of nog meer [e-1f60a]) jonger en wij reizen met een rolkoffer en dag rugzak. Maar wij zijn er toch maar mooi; grijs op reis.
We ontmoeten hier Eline weer, een jonge vrouw die werkt bij het Ministerie van Volksgezondheid, en die we in Valparaiso ook al tegengekomen zijn. Ook zij heeft 3 maanden verlof en reist via Chili omhoog naar eindbestemming Colombia of Ecuador. Voor ons de eerste Nederlandse die we ontmoeten en leuk om ervaringen en tips uit te wisselen. Ze vertelt ons dat ze ons in Valparaiso al bijzonder vond en echt een voorbeeld voor haar. Zo wil zij ook oud worden; nog steeds genieten van het reizen, open staan voor nieuwe ervaringen en het samen leuk hebben. En niet georganiseerd maar, nee gewoon alles zelf uitzoeken en dat ook onderdeel laten zijn van onze reis.
Logisch dat Eline niet meer stuk kan bij ons.
De dag erop komen we nog 2 Nederlanders tegen; Noa en Joshua en we nodigen ze uit wat te gaan drinken. We zijn die dag nl 19 jaar getrouwd! Joepie.
De stad is ingesteld op het doen van excursies; er zijn ontzettend veel mogelijkheden. Uiteraard in prive-setting maar dat is ongelooflijk duur. Chili is trouwens toch een duur land. We gaan mee in een busje met ca 12 personen naar de Laguna Baltinache: zeven zoutvlaktes of beter gezegd zoutwaterlagoons. Prachtig. Ze bevatten een zeer hoge zoutconcentratie vermengd met diverse mineralen en dus niet geschikt voor consumptie. Het moet eerst bewerkt worden maar dat doen ze hier niet. Het is een beschermd gebied. In een van de lagoons mag nog ‘gezwommen’ worden maar het is ons te koud. Leuk in de zomer maar ondanks de zon is het toch echt winter hier in Chili. De excursie wordt afgesloten met een cocktails; Pisco Sour, de nationale drank en heerlijke hapjes terwijl de zon ondergaat. Hoe mooi kan het leven zijn.
De dag erop gaan we mee naar Valle de la Luna; zo’n 13 kilometer ten westen van San Pedro de Atacama. Dit is een woeste vallei die volgens kenners lijkt op een maanlandschap. De NASA heeft hier in het verleden prototypes getest voor ruimtemissies. De rotsformaties en zandduinen zijn in de loop der eeuwen veranderd als gevolg van klimaatveranderingen en erosie. Daardoor kunnen we nu genieten van een geweldig mooi gebied dat zijn weerga niet kent.
Ook hier weer een ‘nazit’ bedoeld bij een ondergaande zon maar helaas is het deze dag bewolkt. Dat missen we maar niet de Pisco Sour en lekkere hapjes. Daar kunnen we goed aan wennen en fan van de Pisco Sour zijn we al.
Ik (Marian) heb deze al eerder gedronken toen ik in Peru op vakantie was (lang geleden en zonder Mathieu) en het schijnt dat als er ooit oorlog komt tussen deze twee landen het gaat over van wie de Pisco ‘is’ en welke het lekkerst is. Peru schijnt de beste papieren te hebben.
Omdat de Atacama Woestijn een van de droogste plaatsen in de wereld is en hoog ligt, is er nauwelijks sprake van verontreiniging. Je kunt ver kijken zonder gehinderd te worden door wat dan ook. Vandaar dat het een speciale plek is om sterren te bekijken. We gaan mee naar het astromuseum waar grote telescopen staan en we mogen kijken naar verschillende ‘galaxy’s (ken ik van StarTrek), verschillende sterrenbeelden en de reusachtige Melkweg. Er zijn sterrenkundigen die ons met 3 verschillende telescopen wegwijs gemaakt in de wetenschap van de sterren en ‘the world behind’. We zomen in op duizenden sterren achter elke heldere ster. Heel Bijzonder. En we worden op de foto gezet. Wat kunnen we ons meer wensen dan verenigd te worden met de kosmos?
Het Is wel heel koud, maar ook hier dekens en warme koffie en natuurlijk hapjes na afloop, die wel opnieuw aan moesten worden aangevoerd, wat een klein groepje chinezen had het meeste opgegeten!
We verlaten Chili en vertrekken naar Salta in Argentinië. We denkenhet allemaal te weten en te kunnen en we hebben de bustickets gekocht en op zak. We zijn op tijd bij het busstation maar wat blijkt; we mogen niet mee! We missen een paar documenten die we hadden moeten invullen. Het kantoor van de busmaatschappij heeft geen internet, wij zijn afhankelijk van Wifi dus een patstelling. We willen echt mee. De buschauffeur is onverbiddelijk. Gelukkig is er een Boliviaanse die ons wil helpen. Via haar telefoon worden onze papieren in orde gemaakt en, een uur later dan gepland, vertrekt de bus met ons erin. Pfff. Wat een stress.
In de bus hebben we een rotplek maar we klagen (nog) niet. Ook de grensovergang van Chili naar Argentinie verloopt ingewikkeld. Iedereen uit de bus, langs een aantal hokjes waar gecontroleerd en nog eens gecontroleerd word, dan terug de bus in om al je spullen eruit halen en hiermee weer langs de douane waar alles gescand werd. Eindelijk kan iedereen weer de bus in en kunnen we verder.
Het is niet onze favoriete dag. ’s Avonds komen we uren later dan gepland in Salta aan.
[userId] => 419946
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084582
[countryId] => 40
[pictureCount] => 18
[visitorCount] => 132
[author] => Marian en Mathieu
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527552
[travelTitle] => Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-06-01
[dateReturn] => 2022-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/055/116_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/946_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-pedro-de-atacama
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-07-03
[title] => Nagekomen: de sterrenfoto
[message] => Via de mail kwam de sterrenfoto naar ons toe. Hij is mooi geworden, vind ik, dus hij moet er nog even bij.
De foto is gemaakt door iemand die weet hoe je een sterrenhemel op de foto zet. Ik moest 20 seconden stil zitten, dat was de belichtingstijd.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084535
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 235
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/054/761_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nagekomen-de-sterrenfoto
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => MarianHooijman
[datePublication] => 2022-07-01
[title] => Santiago en Valparaiso
[message] => Laten we eens beginnen met te vertellen hoe wij reizen en hoe dat eruit ziet. Thuis hadden we al besloten dat we ons geld willen uitgeven bij de kleine zelfstandigen. Het zijn landen met veel armoede, werkloosheid en weinig perspectief voor velen dus fijn als we een klein steentje kunnen bijdragen aan diegenen die iets onderneemt voor zijn of haar levensonderhoud.
Dit betekent, waar mogelijk, op straat onze spullen kopen zoals fruit, groentes, brood enz. We gaan de kleine winkeltjes in voor de andere spullen en we boeken onze overnachtingen bij de mensen thuis via Airbenb.
Bij de mensen thuis overnachten is verrassend. We komen van alles tegen. Onze eerste overnachting was bij Maria in Buenos Aires, een dame uit de betere kringen met een kokkin die elke dag komt koken. Een prachtig appartement en we hadden een mooie ruime kamer en ’s morgens kregen we een uitgebreid ontbijt met – uiteraard - allemaal zelfgemaakt eten door Maria de kokkin uit Paraguay. Het meest tegenovergestelde was bij Mirta, een lerares met 3 kinderen, in Cordoba. Een dochter woont nog bij haar thuis in de kleine woning met een kleine kamer voor ons. Het huis is schoon en netjes maar alles ademt uit dat ze het niet breed hebben: kastdeurtjes zonder knoppen, badkamertegels gescheurd, wc drukker afgebroken, wiebelende trap en ga zo maar door.
Maar Mirta is lief en behulpzaam. Er staat telkens een dienblad vol met zoete broodjes voor ons klaar en ze vertelt ons al gauw dat een van haar zoons overleden is. Het zijn korte maar bijzondere ontmoetingen.
s’ Avonds liepen we het centrum in om nog een restaurant te zoeken maar dat viel zwaar tegen. Zoals we vaker zagen zitten ook hier de fastfood restaurants bomvol met jonge en oudere mensen. Ook zie je de maaltijdbezorgers met hetzelfde logo rond scheuren om bestellingen af te leveren. Wij lopen en lopen om toch in een vrij nieuwe winkelplaza op de eerste verdieping met 25 verschillende fastfood restaurants en luide muziek, toch een vegetarische hap te kunnen eten. We vragen ons wel af hoe de jongere generatie het zelf koken gaat leren omdat de ouders verschillende kleine baantjes hebben en net als Mirta laat thuis komen. Maar dat zal in Nederland bij gelijk soortige huishoudens ook wel zo zijn. Verder zijn we niet onder de indruk van Cordoba. Dat maken we goed als we in Spanje zijn!!
Regelmatig huren we een heel appartement of woning. Even rust en geen interactie want reizen gaat niet vanzelf; er moet elke dag weer veel uitgezocht worden (busreis, volgende overnachting, wat te zien en doen..), we zien veel en maken veel mee. Dan even lekker alles kunnen uitstallen en ons eigen ding kunnen doen; ook weer heerlijk. We wisselen het wat af.
Deze manier van reizen bevalt ons prima.
Na een prachtige reis door de bergen en over de hoge Andespas komen we in Santiago aan. Het is zaterdag avond en we hebben voor ons doen een luxe appartement met wasmachine gehuurd want het werd hoog tijd om onze kleren te wassen. Slapen in een kingsize bed bevalt ook prima.
Dan zondag tijd om de hoofdstad te verkennen maar wat blijkt het centrum is uitgestorven. Geen kip op straat en bijzonder; geen kopje koffie te krijgen alleen bij de allerduurste tent op het plein van de wapenen.
Wat ook opvalt is de zware deken van smog die over de stad hangt. Geen prettige gedachte.
‘s Middags met een stadgids op stap langs monumenten, bijzondere gebouwen en museums die we gezien moeten hebben. We krijgen ook te horen wat er zich afspeelde tijdens de dictatuur van generaal Pinochet. Ook dat is weer net als bij Argentinië flink griezelen; bombardementen, folteren en weer veel verdwijningen van mensen die nooit meer terug kwamen nadat ze waren opgepakt. Ook hier zijn de daders nooit gestraft. Wel in een nieuwe constitutie in de maak, die het volk voor de eerste keer in de geschiedenis van Chili recht geeft op een stem. Ook hier proberen de huidige machthebbers door eigen tv en radio uitzendingen fake nieuws te verspreiden. 4 September 2022 mag het volk in een referendum aangeven of ze voor of tegen de nieuwe constitutie stemmen.Dat gaan wij zeker volgen.
We gaan eten in een groot winkelcentrum ( de Mercado) waar het gewone volk inkopen doet en het lijkt wel of we in West-Afrika zijn beland. Echt een mensenmassa met gezichten die ons West-afrikaans aandoen. Naast van alles te koop en veel gerechten te eten, is er ook veel vuilnis op straat. We eten in een piepklein lokaaltje en het smaakt ons goed; gebakken vis met aardappel puree en salade.
Verder vinden we er niet zoveel aan in het Santiago en besluiten we om de volgende dag af te reizen naar Valparaiso.
De prachtige stad ligt in een baai, met op de achtergrond de heuvels en bergen. De stad begon ooit als een klein plaatsje aan de kust en werd een belangrijk haven voor Europese immigranten die de bodemschatten zoals koper en salpeterzuur in het noorden kwamen delven. Door de jaren heen bleef de stad steeds groter groeien en al snel was er geen plaats meer voor nieuwe huizen. Daarom zie je nu dat de steile hellingen helemaal tot de rand zijn volgebouwd met houten huisjes in alle kleuren van de regenboog. Maar er zijn ook grote statige herenhuizen te vinden uit de Victoriaanse tijd. Zodra je wat verder van de zee de stad inloopt slinger je door allerlei smalle straatjes de stad door. Er zijn overal trappen en kabeltreintjes die je verder omhoog brengen of naar een andere wijk; want iedere wijk (= heuvel) heeft zijn eigen naam en zijn eigen karakter. Het is een grote wirwar van straten, trappen en beschilderde huizen; we vinden het geweldig.
De stad bevat ook een paar mooie kunstmusea die we bezoeken. De allerfraaiste is toch wel het museum in het paleis van Barburizza; een jonge Croaat die in begin 1900 hier kwam met niets en rijk geworden is van de salpeter. Vervolgens oa een prachtig paleis laten bouwen en schilderijen verzameld. Zijn verzameling, maar ook anders schilderijen, zijn er te zien. Mooi.
Begin 2010 is er een smaakmaker van jewelste aan toegevoegd namelijk schilderkunst op de gevels van huizen. Enkele pareltjes zagen we voor onze ogen ontstaan door kunstenaars die bezig waren.
En alweer maakten we gebruik van een stadgids die ons met het hart en ziel vertelde over zijn stad, over de geschiedenis maar ook vooral over de kunst en kunstprojecten. Daar was hij ongelooflijk trots op en blij mee. Hij ziet zijn stad door de jaren heen beetje bij beetje opgeknapt worden en er op vooruitgaan.
Aansluitend bijkomen in een restaurant waar we 2 uur moesten wachten omdat de kok de bestellingen niet aan kon. We hadden het erg koud (de Chilenen houden van buiten zitten ondanks de kou) maar kregen we voor onze ontbering wel mooi twee koppen thee en een heerlijk chocoladetaartje. Dat maakte veel goed.
De volgende dag voerde ons in de regen langs een onstuimige zee naar de visafslag waar zich een gevecht afspeelde van zeemeeuwen met mans grote pelikanen om het visafval. Echt of we midden in de film Birds zaten; wat een spektakelstuk. Nadien zelf genoten van gebakken vis in een van de vele restaurantjes.
De volgende dag staat er een 22 uur lange bustocht op het programma die ons naar het noorden voert, naar Sant Pedro de Atacama.
[userId] => 419946
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084455
[countryId] => 40
[pictureCount] => 25
[visitorCount] => 161
[author] => Marian en Mathieu
[cityName] => Valparaíso
[travelId] => 527552
[travelTitle] => Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-06-01
[dateReturn] => 2022-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/054/382_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/946_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => santiago-en-valparaiso
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-23
[title] => Het is mooi geweest
[message] => De weergoden lijken dat ook te zeggen: het is mooi geweest. In San Pedro stak een harde wind op, vandaag in Santiago regent het. Ik kijk uit het raam van mijn budgethotel en zie veel wolken in plaats van bergen. Mijn plan om op deze laatste dag in Santiago naar de heuvel van San Cristobal te gaan valt daarmee weg. Aan het eind van de dag klaart het toch nog op. Volgens mij heeft het gesneeuwd op die bergen: eerder zag ik er niet zoveel sneeuw als nu.
Hier in de stad zie ik vooral de westerse manier van leven. Het verschil met San Pedro is groot. De huizen in San Pedro zijn allemaal laag – de woestijngrond kost natuurlijk zo goed als niets. Wel zijn er overal tralies voor de ramen (net als in de stad overigens: ik dacht eerst dat het niet zo was). De huizen met een erf hebben allemaal schuttingen om het erf heen, voorkant, zijkant en achterkant. De schuttingen zijn van het materiaal dat maar voorhanden is, een welstandscommissie is er niet. Huizen in San Pedro hebben in principe zo’n bruine woestijnkleur. Soms verven mensen het huis op in wit of in een pastelkleur, daar knapt het direct van op.
De meeste gewone huizen hebben geen verwarming. Ook ons appartement niet. Ik heb bewondering gekregen voor de plaatselijke bewoners, hoe zij het altijd maar uithouden in al dat stof en die heftige temperatuurschommelingen. Ik ben blij dat ik die lelijke maar warme sloffen nu kan achterlaten.
De laatste twee dagen in San Pedro zijn we uit eten geweest. Een aantal typisch Chileense gerechten hebben we uitgeprobeerd. De sopaipillas (voorgerecht) waren heel lekker. De andere voorgerechten waren, eh, bijzonder. Hoofdgerechten in Chili zijn met veel vlees, vis of kip, en nauwelijks groente. Dat doet me denken aan Colombia, waar we de grap maakten dat de Colombianen kip als groente beschouwen. De coca-thee “Mate” konden we drinken bij het ontbijt tijdens zo’n tour. Men zegt dat het helpt tegen hoogteziekte. We hebben inderdaad vanaf die dag weinig last meer gehad.
Straks spullen ophalen die Heike niet meer gebruikt. Ik hoop het allemaal in mijn koffers te kunnen proppen. De komende dagen moet ik weer veel geduld oefenen bij de vliegreis – ik heb een goedkoop ticket maar dat betekent een langdurige overstap in Houston. Ik hoop dat het allemaal een beetje volgens plan gaat.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084181
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 126
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/053/020_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-is-mooi-geweest
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 2
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 2
[last] => 4
[previous] => 1
[next] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 16
[lastItemNumber] => 30
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
San Pedro de Atacama - Chili 
