Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 42
[reportCount] => 8
[pictureCount] => 30001
[position] => 1
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => CO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 147
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => PE
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 252
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 8189
[position] => 3
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => BQ
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 24
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 50224
[position] => 4
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => BO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 40
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 39840
[position] => 5
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => CL
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-21
[title] => Laatste dag in San Pedro de Atacama
[message] => Vandaag hebben we nog een rustige dag in San Pedro. Heike studeert voor haar toets komende donderdag, ik haal ontbijt. We hoorden de wind al bulderen, eenmaal buiten merk ik dat het echt veel harder waait dan eerst. De wind komt ook uit een andere hoek. Vannacht was het veel warmer (dat wil zeggen niet onder 0), ik kon met twee dekens slapen in plaats van met vier. De mensen die ik tegen kwam liepen met hun mondkapje op. Dat was een goed idee, al dat stof hoef ik niet in mijn neus. De droge lucht doet al voldoende een aanslag op mijn slijmvliezen.
We hebben geluk gehad met de tours. Één van de gidsen had al gezegd tegen Heike: “Het is mooi helder vandaag.” Heike vond dat wat vreemd, het is hier toch altijd helder? Nee dus. Op hetzelfde kruispunt als afgelopen vrijdag heb ik een foto gemaakt, als het goed is staan ze hierboven naast elkaar. Het zicht is inderdaad behoorlijk slecht.
Ik moet nog even terug komen op de lama’s die ik in vorige blogs genoemd heb. Eigenlijk zijn het geen lama’s maar vicuña’s. Dit zijn wilde dieren die thuishoren in het hooggebergte van de Andes. Het zijn zeg maar de voorouders van de lama’s. De mannelijke vicuña heeft minstens vijf vrouwen. Als hij een andere man tegenkomt met een aantal vrouwen, dan kunnen de mannen gaan vechten. De man die wint bijt bij de andere man de ballen eraf. De gecastreerde man wordt uitgestoten uit de groep, de winnende man neemt de andere vrouwen erbij. De gecastreerde man heeft nog wel een functie: hij kan namelijk de groep beschermen. Als eenling is hij een makkelijke prooi voor bijvoorbeeld de vos (de vos bijt hem eerst in zijn enkels zodat hij niet meer goed kan lopen). Als de eenling gepakt wordt is de groep buiten gevaar.
De vicuña is beter bekend om zijn wol. De wol van de vicuña is de duurste ter wereld. Ik zag advertenties van een trui van vicuña-wol voor 2500 dollar. De vicuña wordt bedreigd door stropers die de beestjes doden en de wol verkopen. De Spanjaarden hebben destijds 1,5 miljoen vicuña’s omgelegd en naar Europa verscheept. Doden is onnodig: je kunt ze ook scheren, dan heb je vier jaar later de gelegenheid om ze weer te scheren.
Op zo’n rustige dag is er gelegenheid om de souvenirwinkeltjes te bezoeken. Het was er erg rustig. Omdat het geen weekend meer is? Omdat het hard waaide? Omdat het vandaag een nationale feestdag was, want 21 juni begint de zon weer aan de terugreis? Hoe dan ook, ik kon rustig in een aantal winkeltjes rondlopen.
Het bezoeken van de mis was de enige mogelijkheid om het kerkje van binnen te bekijken. Dat deden we vanavond om 19 uur. De priester ging alle verplichte onderdelen langs, maar gelukkig wel met korte formuleringen. Ik heb zelfs iets van de preek opgepikt, namelijk dat Jezus de weg en de deur naar het Koninkrijk van God is. Ik vond het een knus kerkje, met echte bloemen en echte kaarsen. De muziek was op een bandje, met een mevrouw die vals zong bij een gitaar. De priester zong wel zelf mee zo nu en dan. Hij kon goed zingen. Het kerkje is oud: de Spanjaarden hebben het neergezet in 1557. Op dit monument wordt goed gepast, in tegenstelling tot het huis van Pedro de Valdivia. Het blijft wel raar dat de enige geschiedenis die je hier ziet de geschiedenis van de kolonisator is.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084099
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 111
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/578_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-dag-in-san-pedro-de-atacama
)
[31] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-20
[title] => Geisers
[message] => Vakantie is afzien, ook broer Henk schreef dat onlangs. Vanmorgen moesten we om 4:30 uur klaar staan voor het busje voor de tour naar de geisers. Vóórdat de zon schijnt moet je daar wezen, anders is er maar een klein deel zichtbaar van alle rook en stoom. Laat dat nu net het moment zijn dat het het koudst is. De geisers van El Tatio zijn op 4250 meter hoogte, de gids vertelde ons dat het de afgelopen dagen daar – 22 graden Celsius was. Brrr. We hadden alle kleren aangetrokken die we mee hadden, inclusief thermo-ondergoed. We hadden geluk: het was maar -7 graden. Evengoed vonden wij het koud.
Een bijzonder stukje hoogvlakte, met al die kleine en grote geisers. Omdat het zo hoog is kookt het water al met 80 graden, dus ze zijn minder heet dan de geisers in Yellowstone. Het was lekker warm om door de stoom te lopen, maar je wilt niet te veel van die lucht inademen. Het is vies en ongezond. Op een bepaalde plek is de grond lekker warm, alsof er vloerverwarming is.
De geisers liggen naast de berg El Tatio, bijgenaamd ‘huilende grootvader’. Het silhouet van de berg is als een liggend gezicht, met links het voorhoofd en rechts de kin. De grootvader huilt vanwege de neerslag die over zijn gezicht loopt.
Na het bekijken van de geisers stond er een ontbijt voor ons klaar. “In de zon”, zo was beloofd, “want dan is het veel warmer”. Helaas, we hebben tijdenlang geen wolk gezien, maar vanochtend hebben we in de schaduw van een wolk ontbeten. Op de terugweg waren er weer viscacha’s, flamingo’s, lama’s en Andes-ganzen. Mooi om te zien. “Wat voor palen staan daar op die heuvel tegenover ons?” – vroeg ik de gids. “Dat zijn geen palen, dat zijn cactussen. Die groeien daar van nature. Het plafond van de kerk in San Pedro is gemaakt van het hout van die cactussen.” Dat is dus nog iets om te gaan bekijken. De cactussen zijn nu beschermd, anders hadden de bouwvakkers alle cactussen al omgezaagd.
Zo hebben we vijf mooie tours gedaan in vier dagen. Vermoeiend, maar de enige manier voor ons om hier de omgeving te bekijken. Op die rare hobbelige en bochtige wegen ga je zelf echt niet rijden met je huurauto. Vanmiddag zaten we uit te puffen op ons terrasje bij het appartement. In de schaduw is het te koud, in de zon veel te heet. Dus het grootste deel van het lichaam in de schaduw, en mijn benen in de zon. Ik vond de zon wel branden op mijn spijkerbroek. Wat blijkt: mijn bovenbenen zijn een beetje verbrand, dwars door de broek heen. Al dat insmeren is dus niet voor niets hier.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084057
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 99
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/325_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => geisers
)
[32] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-19
[title] => Op grote hoogte
[message] => Vandaag werden we om 8 uur opgehaald. We reden een eindje omhoog en op een mooi plekje werd een ontbijt uitgestald. Hier was het goed uit te houden qua temperatuur, waarschijnlijk omdat hier geen wind was. Er lag al wel wat sneeuw.
We hadden nauwelijks in de gaten dat we zoveel gestegen waren, maar op zeker moment zei de gids dat we op 4862 meter waren, het hoogste punt van deze dag (zijn horloge kon onder andere hoogte meten). Dat is hoger dan de Mont Blanc! Hier kijk je nog steeds omhoog naar de vulkanen in de buurt, bijvoorbeeld de Licancabur van 5916 meter. In onze straat kijken we steeds uit op deze vulkaan. Hij ligt ongeveer 50 kilometer bij ons appartement vandaan, op de grens tussen Chili en Bolivia.
Het busje bracht ons naar de mooiste plekjes in het reservaat Los Flamencos. We zagen ‘de monniken’: een serie grote rechtopstaande stenen die als het ware staan te bidden in de hoogvlakte. We zagen een groot meer dat voor het grootste deel bevroren is, maar op een aantal plekken komt warm water naar boven en kan er dus geen ijsvorming optreden. We zagen allerlei bijzondere dieren: lama’s, alpaca’s, Andes-ganzen, flamingo’s en viscacha’s.
De vorige dagen was het vervoer niet spannend of zelfs saai. Lange woestijnvlakten die op elkaar lijken. Vandaag was dat heel anders. Een groot deel van de tocht was het net alsof we door een ansichtkaart reden.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084019
[countryId] => 40
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 93
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/106_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-grote-hoogte
)
[33] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Sterren kijken
[message] => In de avond hebben we de astronomie-tour gedaan. Onnodig om te zeggen dat het weer heel koud was, ondanks alle thermo-ondergoed, mutsen en sjaals. Maar wat prachtig! Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Een man die er echt verstand van had legde ons van alles uit en liet ons door een telescoop kijken die gebouwd is volgens de principes van Newton, maar met een betere paraboolspiegel erin. Om de beurt mochten we kijken naar een dubbelster, naar een grote rode reus, naar een supernova en naar een ster die eigenlijk een rode reus is, maar omdat hij zo dicht bij de horizon staat schittert hij als een diamant.
Het volgende station was een drankje en een hapje rondom een heel klein vuurtje waar iedereen dicht omheen kroop. Onze gastheer beviel de Chileense wijn van harte aan, maar iedereen koos natuurlijk voor warme thee of koffie. Ondertussen vertelde hij wat de oorspronkelijke bewoners bedachten bij de sterrenhemel: twee helder sterren waren oog en neus van een lama, de zwarte stukken erachter waren zijn lijf. De lama plast op de bergen, zodat het daar sneeuwt en regent, en de rivier van San Pedro gevoed wordt. Aan de andere kant van de sterrenhemel is de zee. Daar drinkt de lama uit, zodat hij voorkomt dat er weer een overstroming komt. Het verhaal wil namelijk dat de natives oorspronkelijk aan de vruchtbare kust woonden. Na een verschrikkelijke overstroming (misschien een tsunami?) is dat volk naar de woestijn verhuisd. Ook nadat de vloed verdwenen is zijn de mensen in de woestijn blijven wonen.
Het laatste station was een fotograaf. Ieder van ons werd op de foto gezet met als achtergrond de sterrenhemel. Je moest wel 20 seconden stil zitten, want dat is de sluitertijd die hij gebruikt. Ik ben benieuwd naar de foto! Het waren twee mooie uren. De komst van de warme bus was daarna erg welkom.
Mijn excuus aan jullie, lezers, voor het dubbel plaatsen van de beide vorige blogs. Dat wijt ik aan de lichte stress die ik heb bij het moeilijk bereikbare internet hier. Het appartement heeft geen WiFi. Wel mogen we op de hotspot van de iPhone van de eigenaar, maar zodra die te ver uit de buurt is is dat weer afgelopen. Dus ik werk meestal op de hotspot van mijn eigen iPhone, die minder sterk is, waarschijnlijk door mijn goedkope simkaartje.
Tegelijkertijd verbaas ik me erover waar je allemaal bereikbaar bent. Vanmorgen, op weg naar huis vanaf de lagunes, hadden wij een lekke band. Dus iedereen moest even de bus uit terwijl ze de reserveband eromheen zetten. Ik kijk op mijn telefoon, en jawel hoor, er was net een appje binnengekomen uit Nederland. Ter plekke kon ik het beantwoorden – midden in de woestijn!
Nog een excuus, en hier is geen smoes bij te bedenken: bij het verhaal over de lagunes schreef ik ‘wordt je’. Oei, nu ik het weer teruglees doet het zeer aan de ogen.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083986
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 121
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,san-pedro-de-atacama
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sterren-kijken
)
[34] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Naar de lagunes
[message] => Vanmorgen stonden we om 6:30 ons van top tot teen in te smeren met zonnebrand. Het badpak alvast aan, want bij de lagunes zijn geen badhokjes. Bovendien heeft elke groep maar één uur de tijd om te zwemmen en rond te hangen in het gebied.
Stipt om zeven uur haalde het busje ons op. Wij waren de eersten. Dat is niet gunstig, want dan rijd je dus het hele stadje rond om de andere gasten op te halen. Op weg naar de lagunes had de organisatie een mooi uitzichtspunt gekozen om het ontbijt te nuttigen. Een keurige tafel vol met broodjes, beleg en divers warme drankjes (zelf met poeder aanlengen natuurlijk). Het was er inderdaad mooi, maar heel koud! Het was onder nul, en op zo’n uitzichtspunt waait het natuurlijk ook nog. De verhuurster van ons appartement zei dat het nu ongewoon koud is. Zij woont hier al haar hele leven, maar ze heeft het zo vroeg in het jaar nog nooit zo koud meegemaakt. “En de winter moet nog komen!” – zei ze.
Over een grindweg van ongeveer een uur bereikten we de lagunes. We waren de eerste groep, dat was gunstig. Helaas waren de bewakers er nog niet. De gids mopperde tegen de chauffeur: “Ik zei het je toch! Dat gebeurt altijd, ze zijn altijd te laat!” Ik geloof dat dit soort attracties beheerd worden door de oorspronkelijke bevolking van het gebied. Ter plekke moesten we contant betalen voor de toegang tot dit park.
Er stromen rivieren door dit gebied. In San Pedro ook, al is het een heel kleintje. Toch genoeg voor een oase van een strook met bomen. Zo is deze plaats ook ontstaan. Één rivier is ondergronds gegaan door menselijke activiteit, namelijk het mijnen van zout. Op een paar plekken borrelt de rivier naar de oppervlakte, dwars door de zoutlagen heen die er liggen. Zo zijn de lagunes ontstaan. Ze zijn inderdaad blauw! Ik wist nooit waar ‘the blue lagoon’ op sloeg – op zoiets dus! Het was nog steeds koud toen we daar aankwamen, ook al scheen de zon fel. Ook het water van de lagune was koud. Maar we hadden ons niet voor niets zo uitgesloofd vroeg in de ochtend. Dus wij de kleren uit en zwemmen in de lagune! Na de eerste schrik was het wel even uit te houden. We probeerden een paar slagen te zwemmen, maar dat lukt helemaal niet omdat je voeten boven het water uit steken. Door al het zout wordt je naar boven geduwd. Wonderlijk om te voelen. Blij dat we maar doorgezet hebben.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083982
[countryId] => 40
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 74
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/051/948_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-lagunes
)
[35] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Naar de lagunes
[message] => Vanmorgen stonden we om 6:30 ons van top tot teen in te smeren met zonnebrand. Het badpak alvast aan, want bij de lagunes zijn geen badhokjes. Bovendien heeft elke groep maar één uur de tijd om te zwemmen en rond te hangen in het gebied.
Stipt om zeven uur haalde het busje ons op. Wij waren de eersten. Dat is niet gunstig, want dan rijd je dus het hele stadje rond om de andere gasten op te halen. Op weg naar de lagunes had de organisatie een mooi uitzichtspunt gekozen om het ontbijt te nuttigen. Een keurige tafel vol met broodjes, beleg en divers warme drankjes (zelf met poeder aanlengen natuurlijk). Het was er inderdaad mooi, maar heel koud! Het was onder nul, en op zo’n uitzichtspunt waait het natuurlijk ook nog. De verhuurster van ons appartement zei dat het nu ongewoon koud is. Zij woont hier al haar hele leven, maar ze heeft het zo vroeg in het jaar nog nooit zo koud meegemaakt. “En de winter moet nog komen!” – zei ze.
Over een grindweg van ongeveer een uur bereikten we de lagunes. We waren de eerste groep, dat was gunstig. Helaas waren de bewakers er nog niet. De gids mopperde tegen de chauffeur: “Ik zei het je toch! Dat gebeurt altijd, ze zijn altijd te laat!” Ik geloof dat dit soort attracties beheerd worden door de oorspronkelijke bevolking van het gebied. Ter plekke moesten we contant betalen voor de toegang tot dit park.
Er stromen rivieren door dit gebied. In San Pedro ook, al is het een heel kleintje. Toch genoeg voor een oase van een strook met bomen. Zo is deze plaats ook ontstaan. Één rivier is ondergronds gegaan door menselijke activiteit, namelijk het mijnen van zout. Op een paar plekken borrelt de rivier naar de oppervlakte, dwars door de zoutlagen heen die er liggen. Zo zijn de lagunes ontstaan. Ze zijn inderdaad blauw! Ik wist nooit waar ‘the blue lagoon’ op sloeg – op zoiets dus! Het was nog steeds koud toen we daar aankwamen, ook al scheen de zon fel. Ook het water van de lagune was koud. Maar we hadden ons niet voor niets zo uitgesloofd vroeg in de ochtend. Dus wij de kleren uit en zwemmen in de lagune! Na de eerste schrik was het wel even uit te houden. We probeerden een paar slagen te zwemmen, maar dat lukt helemaal niet omdat je voeten boven het water uit steken. Door al het zout wordt je naar boven geduwd. Wonderlijk om te voelen. Blij dat we maar doorgezet hebben.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083981
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 65
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,santiago-de-chile
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-lagunes
)
[36] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-13
[title] => Naar het historische centrum
[message] => Natuurlijk moest ik de oudste kerk van Santiago bezoeken. De Kerk van San Francisco is één van de oudste gebouwen uit het koloniale tijdperk, had ik gelezen. Bovendien heeft hij al diverse aardbevingen doorstaan. Vol verwachting ging ik er naartoe. Ja, hij ziet er stoer en robuust uit aan de buitenkant, en ik geloof direct dat hij oud is. Maar aan de binnenkant - wat een treurigheid. Nauwelijks kaarsen, maar lelijke vervangende lampen. Overal enorme boeketten lelijke plastic bloemen. Dat is toch geen devotie meer! Normaal gesproken ga ik even rustig zitten in een bank en geniet ik van de sfeer in een RK kerk. Ik hield het nog geen minuut uit, gauw weer naar buiten.
Ik zocht een restaurantje op. Ik wist het voor elkaar te krijgen vegetarische empanada’s te bestellen. Het mangosaus smaakte wel heel erg net als aardbeienyoghurtdrank. In het restaurantje was het een oase van rust, buiten één en al kabaal van auto’s en bussen.
Lopend verkende ik een stukje van het historische centrum. Bij een bakker kocht ik nog een empanada (met kip, ei, ui en nog wat onduidelijks). Heike vertelde later dat ik de ‘empanada de pino’ moet hebben: dat is de echte Chileense. OK, onthouden voor de volgende keer.
Ik kwam uit op de Plaza de Armas, het belangrijkste plein van Santiago. Één en al bedrijvigheid daar! Wat een creativiteit om een beetje geld te verdienen: nep-pony’s waar je kind op mag zitten met een gekke hoed op [e-38] er wordt een foto van je kind genomen; snoepverkopers; verkopers van allerlei soorten los fruit; schilderijverkopers; etc. Veel verkopers hebben een kleed waarin ze hun koopwaar snel kunnen oprollen en uitrollen. Het lijkt alsof het hier altijd vrijmarkt is. Wanneer er twee politieagenten aankomen blijkt dat dat niet het geval is: een hele rits verkopers rolt de koopwaar op en stopt het in een grote tas.
Natuurlijk waren er ook straatartiesten. Ik stond een tijdlang te kijken naar de circus-acts van een Venezolaanse man met dochter. Tussen de acts door wist hij de aandacht goed vast te houden met zijn verhalen. Zo’n zestig mensen bleven aandachtig in een kring om hem heen staan. Hij vertelde dat hij zijn hele familie moest onderhouden, hij vertelde ook iets over Maduro (de president van Venezuela), maar dat heb ik niet verstaan. Ik weet wel dat Maduro Venezuela in de afgrond gestort heeft. Miljoenen Venezolanen zijn op de vlucht. Chili heeft ongeveer 17 miljoen inwoners. Er zijn nu zo’n 1 miljoen Venezolanen naar Chili gevlucht. En dan hebben wij in Nederland problemen met een paar duizend vluchtelingen…
Met de rest van het publiek deed ik een bijdrage in de hoed van de Venezolaanse artiesten. Het voelt als afkopen - er zijn hier zoveel daklozen en bedelaars. In Viña Del Mar zagen wij prachtige appartementengebouwen, en onderweg zagen wij allemaal kampementen met golfplaten-hutjes… Zo ziet de wereldwijd bijna grootste sociale ongelijkheid er dus uit, gevolg van het extreem kapitalistische systeem dat in de periode Pinochet opgetuigd is. De grondwet van toen geldt nog steeds. Op 4 september zal er een referendum zijn over de nieuwe grondwet. Zou dat een verandering ten goede zijn?
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083795
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 89
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/774_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-het-historische-centrum
)
[37] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-13
[title] => Ontdekkingen aan de kust
[message] => Zondag is een rustige dag in de stad. Zoals in wel meer Zuid-Amerikaanse steden wordt dan een deel van de grote wegen afgezet zodat mensen daar kunnen fietsen, joggen en rolschaatsen. Ik kwam het appartementencomplex uit en trof een aangename sfeer op straat met al die relaxende mensen.
Heike en ik gingen met de metro naar de westkant van de stad, naar één van de busstations. Heike had een ticket geboekt voor de busreis naar Viña Del Mar, een plaats aan de westkust op ongeveer twee uur rijden. Het was een heerlijke luxe touringcar, van alle gemakken voorzien. Dit is voor veel Chilenen dé manier om grote afstanden te overbruggen - en de afstanden zijn groot in dit land met een lengte van meer dan 4000 kilometer.
In Santiago is alles nog kurkdroog. Je ziet het direct: alle bomen en perkjes die niet bewaterd worden zijn een beetje bruin. Of er ligt zelfs kunstgras, zoals bij de pizzeria om de hoek hier. Na een half uur rijden wordt de wereld groener. We passeren een heuvelrug en dan is alles groen.
Viña Del Mar is een tamelijk welvarende kustplaats. Er staan veel appartementengebouwen met mooie palmbomen ervoor. Na een kleine wandeling staan we zomaar oog in oog met de Pacific! De Grote Oceaan, die toch niet groter lijkt dan de Waddenzee - zo beperkt is ons menselijke zicht dan toch wel. De grote oceaanstomers varen betrekkelijk dicht onder de kust. Heike tovert een kaartje tevoorschijn waarop we zien dat het binnen een kilometer al minstens 500 meter diep is. Dat begint al op het strand. Je kunt daar niet meer dan pootjebaden, want de zeebodem loopt steil naar beneden.
We verbazen ons over de grote groep meeuwen die opeens over de rivier naar de zee vliegen. Dan zien we dat ze achternagezeten worden door hele grote vogels, die Heike determineert als Peruaanse pelikanen. Het zijn joekels: Wikipedia zegt dat ze 137-152 cm lang zijn met een spanwijdte van 228 cm!! Ja, ik kan me voorstellen dat die meeuwen bang zijn! De pelikanen verzamelen zich op een soort van nepkasteeltje. Jammer dat ik mijn verrekijker niet mee heb.
Naast die hele grote vogels hebben we ook hele kleine gezien: de kolibrie. Eerst een keer bij de bloemen van een palmboom, daarna bij een struik paradijsvogelplanten. Wel toepasselijk eigenlijk, zo’n lieftallig vogeltje bij een paradijsvogelplant!
Op de terugweg komen we in de file terecht van alle mensen die in het weekend buiten de stad verblijven. Dat was niet erg, we zaten rustig in onze comfortabele stoelen. Het was een mooie dag.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083771
[countryId] => 40
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 77
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/672_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ontdekkingen-aan-de-kust
)
[38] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-12
[title] => De onafhankelijke republiek van Pisco
[message] => We hebben gegeten in Chipe Libre, “de onafhankelijke republiek van Pisco”, zoals ze zichzelf noemen. Het is een mooi restaurant in de oude volkswijk José Victorino Lastarria. Zomer en winter zijn de straatjes hier bezaaid met stalletjes en verkopers, overal zijn terrassen. Het is gezellig en knus, maar Heike waarschuwt me goed op mijn spullen te letten. Dit is ook het gebied waar zakkenrollers hun slag slaan.
Pisco is een sterke drank die gedestilleerd wordt uit druiven. Wij hebben ‘Pisco sour’ gedronken: dan wordt er limoensap en limoensiroop aan toegevoegd. Bovenop komt een laagje geklopt eiwit. Daar weer bovenop een versierinkje van ‘Angostura bitters’ (zoals je op je cappuccino wat cacao krijgt). Het drinkt lekker weg! Ik ben weinig alcohol gewend, dus dan is het zaak om niet te snel te drinken.
Op weg naar het restaurant ben ik eerst naar het huis van Heike gelopen. Je kunt het in 31 minuten lopen volgens Google. Nu stapt Google aardig door, en ik neem niet de binnendoor weggetjes dus ik moet wat meer tijd nemen. Zeker omdat ik geen ster ben in het vinden van de juiste route - dat weet iedereen die wel eens met mij op reis geweest is.
Het volgende heb ik bedacht: Ik loop mijn straat uit totdat ik de straat van Heike tegenkom en sla dan linksaf. Maar naar welke kant moet ik mijn straat uitlopen? Uiteindelijk moet ik naar het noorden. Dat is makkelijk, want de zon staat in het zuiden. Maar dat klopt niet met wat Google mij vertelt. Huh?! Oh wacht. Ik ben op het zuidelijk halfrond. De zon staat hier in het noorden! Hij draait ook tegen de klok in. Dat is even wennen!
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083728
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 95
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/374_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-onafhankelijke-republiek-van-pisco
)
[39] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-11
[title] => Schoonfamilie
[message] => Gisteravond werden Heike en ik allerhartelijkst ontvangen door de ouders en broer van haar vriend. Heel fijn dat we konden kennismaken. Het is wel een gek idee dat Heike nu hier in Chili is, en haar vriend in Nederland.
Met de metro naar een buitenwijk, nog een eindje lopen en daar waren we. Net als in Colombia hebben de vrijstaande huizen stevige schuttingen en hekken eromheen. Maar anders dan in Colombia zitten er voor de meeste ramen geen tralies. Dat geeft wel aan dat Chili een stuk stabieler is dan Colombia.
In een betrekkelijk bescheiden tuinhuis werden we onthaald op lekkere hapjes en een heerlijke maaltijd. Het grote huis is nog in aanbouw, als ik het goed begrepen heb is het nu bijna klaar.
De taal was een uitdaging deze avond. De broer spreekt Engels en Spaans, de vader spreekt een klein beetje Engels naast het Spaans, de moeder spreekt alleen Spaans. Ik spreek Engels en ik versta een klein beetje Spaans. Heike is de enige die alles kan spreken en verstaan. Dus op haar rustte de zware taak om alle onduidelijkheden op te heffen. Ik vond het ook grappig om te merken hoe je elkaar met een paar woorden toch snel begrijpt. Ik probeerde soms ook wat Spaanse woorden, maar in mijn hoofd zit Spaans en Frans in hetzelfde laatje. Dat geeft verwarrende teksten.
Helaas begon ik in de loop van de avond in slaap te vallen. Na twee dagen keurig in het Chileense ritme mee te doen dacht ik dat ik geen last meer zou krijgen van de jetlag. Mijn lichaam dacht daar anders over. Onze gastheer en -dame hadden er alle begrip voor en brachten ons naar huis. Het was een fijne avond.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083695
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 96
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,santiago-de-chile
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => schoonfamilie
)
[40] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-10
[title] => Dag 3
[message] => Vanmorgen was het veel helderder dan gister. Gister was er een smog waarschuwing in Santiago, ik denk dat dat vandaag niet zo is. Deze stad is gebouwd in de kom tussen twee bergruggen. Fijn want het waait bijna nooit, als noorderling is dat bijna onwennig. Maar ook niet fijn, want sinds er industrieën en auto’s zijn blijft de uitstoot ontzettend lang hangen. Veel smog dus, maar vandaag niet. Op weg naar de metro keek ik de straat uit en zag de besneeuwde toppen van de Andes, een prachtig gezicht.
Heike slaapt vandaag even uit, ze was drie dagen achter elkaar heel vroeg op geweest. Het museum van de rechten van de mens had zij al gezien, dus daar ging ik naar toe. Een heel indrukwekkend centrum over de periode van 1973-1990. Op 11 september 1973 werd een staatsgreep gepleegd door het leger. (Met steun van de CIA uit de USA, president Nixon was bang dat Chili communistisch zou worden).De socialistische president Allende is daarbij om het leven gekomen. Op de dag zelf vielen er verder relatief weinig slachtoffers. Echter in de jaren daarna zijn tienduizenden mensen vermoord, gemarteld, verdwenen, binnenlands of buitenlands in ballingschap gestuurd, etc. Pas in 1988 kwam er een referendum waarbij het volk zich uitsprak tegen het bewind van Pinochet. Pinochet zelf was van plan zich niets aan te trekken van het ‘Nee’, maar zijn generaals luisterden naar de Amerikanen die vonden dat het veel te ver ging in Chili. In 1990 werd eindelijk de grondwet van Pinochet weggestemd. In 2020 is een nieuwe concept grondwet opgesteld, volgens de planning toen zou die in juni 2022 definitief moeten worden - nu dus ongeveer.
Vanmorgen merkte ik dat het ook in mijn koelkast ijzig koud is :) Mijn yoghurt was ijsyoghurt geworden. De koelkast is met een druk op de knop bij te stellen gelukkig. Dat is met de nachttemperatuur helaas niet zo. De beheerster van het appartement zal steeds dekens brengen. Als ik haar verwacht komt ze niet, en als ik in het museum ben dient ze zich aan. Ook dat zal Chili zijn. De supermarkt heeft voor een zacht prijsje ook een lekkere fleecedeken voor mij.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083673
[countryId] => 40
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 93
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/025_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-3
)
[41] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-09
[title] => Dag 1 en 2
[message] => Nu is het donderdag, eigenlijk begon de reis al op maandagavond. JR bracht me naar Heerenveen, vandaar met de trein naar Schiphol en met de shuttlebus naar het Ibis hotel. In het zachte bed een korte maar verkwikkende nachtrust. Om 6 uur op en weer met de shuttle naar Schiphol. De lange rijen stonden op mijn netvlies gebrand: de vlucht naar Chili wil je niet missen!
Precies 4 uur van te voren betrad ik vertrekhal 3. Bagage afgeven: oei wat is het daar al druk - maar gelukkig, met hulp van Hanneke had ik alle documenten al geüpload (covid vaccinaties, negatief testbewijs, paspoort). Ik was ‘travel ready’ en dat betekende dat ik in de rij mocht waar nog maar 1 persoon stond.
Binnen tien minuten door naar de volgende hindernis: de security check. Ja, hier stond ik wel even in de rij. Ook bij de paspoortcontrole was een rij. Toch was ik al met al om 8:15 uur klaar. Mijn latere buren in het vliegtuig waren ook om 7:15 begonnen maar hadden drie volle uren in alle rijen gestaan! Wat was ik blij dat ik ‘travel ready’ was.
Vlucht 1 bracht me van Schiphol naar Houston. Een lange saaie vlucht van 10 uur. Voor de overstap op Houston moest ik eerst langs de immigratie van de USA. Ik herkende de werkwijze en de lange rijen van vorige keren dat ik daar aankwam. Dit was echt lang wachten. Enfin, het hielp me om de vijf uren van de overstaptijd op Houston te overbruggen. Naar buiten was niet echt een optie: in Houston was het 34 graden Celsius.
Vlucht 2 duurde negen uur en was in de nacht. Ik was vroeg opgestaan en het tijdsverschil met Houston was zeven uur. Dat was met recht ‘in moaie lange dei’, zou onze mem wel zeggen! Tijdens die nachtvlucht heb ik dan ook een paar uur kunnen slapen, hoewel het nooit echt comfortabel wordt in een vliegtuigstoel.
Om 6:30 uur waren we geland. Weer alle controles. Het bewijs dat ik verzekerd ben tegen alle mogelijke ziektekosten die covid met zich mee kan brengen kostte me vorige week veel telefoontjes en een slapeloze nacht. Gelukkig was dit nu goed voor onmiddellijk dóór naar het volgende station, zelfs zonder PCR-test (wel samen met de vaccinatiebewijzen). Paspoort en bagage was zomaar klaar.
Daar zat ik dan om 7:30 uur op het vliegveld aan de koffie! Wekenlang was ik bezig geweest om alle documenten te verzamelen en te uploaden - de USA en Chili willen heel verschillende dingen zien. Dan hoop je wel dat je het goed gedaan hebt. Nu bleek het allemaal te kloppen. Eindelijk kon ik de stress van de reis van me af laten glijden.
Heike voegde zich bij me. Fijn om haar eindelijk weer te zien! Gezellig even koffiedrinken en de Chileense simkaart installeren die Heike voor mij gekocht had. Met de transfer naar de stad, eerst naar een restaurantje om te lunchen. Na de lunch gauw naar het appartement, een kopje thee en in de rust. Ja dan ben je wel heel moe, maar van slapen komt niets met zoveel indrukken in je hoofd. Heike had boodschappen gedaan zodat we rustig in het appartement konden koken en eten. ‘S Avonds viel ik als een blok in slaap. Ik werd wel wakker van de kou: het is winter in Chili. Overdag schijnt meestal de zon en er is weinig wind, dat maakt het overdag aangenaam. Na de (vroege) zonsondergang koelt het af naar 6 graden. Extra kleding hielp het gebrek aan dekens te compenseren.
Donderdagochtend werd ik verkwikt wakker. Heike moest al vroeg naar college. Ik kon lekker rustig aan doen. Voor de lunch hadden we afgesproken op het universiteitsterrein. Gewapend met het metrokaartje dat Heike al voor mij gekocht had betrad ik de metro. Goed georganiseerd, alles duidelijk aangegeven: hier kun je je weg wel vinden. Op de Universidad Católica genoten wij van een eenvoudige doch voedzame maaltijd voor maar € 4,- p.p. Het deed mij denken aan de mensa in mijn studentenjaren in Groningen. Helaas hebben wij in Nederland nergens meer een mensa. Aansluitend bezochten wij de mis in de universiteitskerk. Elke werkdag wordt hier een mis opgedragen. Het is dat ik de structuur van een mis herken, en ook de responsies kan ik wel plaatsen, maar qua taal begrijp ik er zo goed als niets van. Dat ene jaar Spaans op de Highschool in Frankfort (USA) is natuurlijk ook wel heel lang geleden.
Heike had ‘s middags weer college, dus ik ging naar mijn appartement. Ik deed boodschappen. Interessant om te kijken wat voor producten er hier allemaal in de supermarkt liggen. Na de koude nacht verbaasde het me niet dat er ook een uitgebreide keus was in fleece dekens, fleece pyama’s en fleece ochtendjassen.
In de avond deden we het letterspel van de DA. Ik beweerde dat ik dat in Hurdegaryp gekocht had. Nee, zei Heike, het was al oud toen wij klein waren. Ja, daar had ze gelijk aan. Ik had het in Groningen al. Ik sleepte het toen ook altijd mee naar kampweekenden. Dan is het niet vreemd dat het doosje met drie soorten plakband bij elkaar gehouden wordt.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083661
[countryId] => 40
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 248
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/049/858_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-1-en-2
)
[42] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-22
[title] => Onderweg naar Mexico, San diego of Fort Lauerdale
[message] => Hallo Allemaal.
We hebben goed en slecht nieuws.
Gisteravond hoorden we van de Kapitein , dat we opstoomden naar Fort Lauerdale. Plan A was om via het Panama Kanaal door te varen naar Fort Lauerdale en dat we daar een vlucht zouden kunnen nemen naar huis.
Plan B was ,als we niet door het Panama kanaal mochten om te proberen in Mexico een haven te vinden. Plan C was om door te vareen naar Sant Diego en daar van boord te gaan. Maar er lagen zoveel schepen van de HAL voor de kust dat het niet zeker was waar we van boord zouden kunnen.
Iedereen blij en we kregen bij het diner Champagne gratis aangeboden.
Vanmiddag om 2 uur lagen we heerlijk in de zon aan het Lido dek toen de kapitein met een belangrijke mededeling kwam. Wij allemaal blij want we dachten te horen waar we aan land zouden gaan zodat we onze thuisvluchten konden gaan regelen.
Er was echter een zieke aan boord vastgesteld met influenza waarvan ze nu gingen onderzoeken of deze persoon corona had. We moesten allemaal naar onze hut en vanavond geen gezamenlijk diner maar roomservice. Om 6 uur vanavond verder nieuws en als dit echt zo is dan veranderen alle plannen weer.
Ik heb nog maar een laatste foto vanaf het Lido dek toegevoegd in de hoop dat het niet de laatste buitenfoto is.
We houden moed!!!!
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071750
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 283
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/612_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderweg-naar-mexico-san-diego-of-fort-lauerdale
)
[43] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-21
[title] => San Antonio/Valparaiso
[message] => Daar zijn we weer vanaf de "Zaandam" in de haven van San Antonio. We worden weer bevoorraad dus honger zullen we niet hebben en we hoeven er de deur niet voor uit,
We hebben de laatste 2 zonnige dagen aan het zwembad en lopend op het dek doorgebracht. 3 rondjes op het loop dek is een kilometer dus als je dat iedere dag doet, krijg je ook nog genoeg beweging.
Het is hier een prachtige kust (zie foto,s) alleen mogen we hier niet aan land. De kapitein probeert met alle hulp om een haven te vinden in Mexico of Panama, maar daar is nog niets over bekend.
We hebben vanavond met onze Nederlandse vrienden weer gezellig gedineerd en hebben het prima naar ons zin zoals jullie kunnen zien.
Hopelijk de volgende keer meer nieuws.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071709
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 305
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/475_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-antonio-valparaiso
)
[44] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-19
[title] => Langs Chili, Peru en Ecuador
[message] => Beste allemaal,
We varen de komende 14 dagen langs Chili, Peru en Ecuador richting Mexico en Panama. Volgens de Kapitein hebben Mexico en Panama de grenzen nog niet gesloten en probeert hij daar toestemming te krijgen om aan land te gaan, maar niks is zeker. Wel gaat de in San Antonio aan wal om voorraden in te laden. Dit gaat met kleine boten dus kan wel 24 uur duren.
Gelukkig is er nog steeds niemand ziek en dus kunnen we ons vrij bewegen en genieten van alle leuke en goede dingen aan boord.
We dineren iedere avond (3-4 gangen) met een Nederlands echtpaar, van onze leeftijd, waar we gezellig mee kunnen kletsen, dus niets te klagen.
Het is nu prachtig weer, dus we kunnen heerlijk aan het zwembad in de zon zitten. We zitten dus in een luxe hotel waar we niet vanaf kunnen, en waar alles voor ons wordt gedaan. We genieten volop van de dingen die we wel hebben.
We hebben een paar mensen (golfers) toegevoegd aan de mailing lijst want voorlopig is George er niet om te golfen. Als je niet lastig gevallen wil worden met dit "vervelende nieuws" kan je jezelf zo verwijderen.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071680
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 260
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/333_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => langs-chili-peru-en-ecuador
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-21
[title] => Laatste dag in San Pedro de Atacama
[message] => Vandaag hebben we nog een rustige dag in San Pedro. Heike studeert voor haar toets komende donderdag, ik haal ontbijt. We hoorden de wind al bulderen, eenmaal buiten merk ik dat het echt veel harder waait dan eerst. De wind komt ook uit een andere hoek. Vannacht was het veel warmer (dat wil zeggen niet onder 0), ik kon met twee dekens slapen in plaats van met vier. De mensen die ik tegen kwam liepen met hun mondkapje op. Dat was een goed idee, al dat stof hoef ik niet in mijn neus. De droge lucht doet al voldoende een aanslag op mijn slijmvliezen.
We hebben geluk gehad met de tours. Één van de gidsen had al gezegd tegen Heike: “Het is mooi helder vandaag.” Heike vond dat wat vreemd, het is hier toch altijd helder? Nee dus. Op hetzelfde kruispunt als afgelopen vrijdag heb ik een foto gemaakt, als het goed is staan ze hierboven naast elkaar. Het zicht is inderdaad behoorlijk slecht.
Ik moet nog even terug komen op de lama’s die ik in vorige blogs genoemd heb. Eigenlijk zijn het geen lama’s maar vicuña’s. Dit zijn wilde dieren die thuishoren in het hooggebergte van de Andes. Het zijn zeg maar de voorouders van de lama’s. De mannelijke vicuña heeft minstens vijf vrouwen. Als hij een andere man tegenkomt met een aantal vrouwen, dan kunnen de mannen gaan vechten. De man die wint bijt bij de andere man de ballen eraf. De gecastreerde man wordt uitgestoten uit de groep, de winnende man neemt de andere vrouwen erbij. De gecastreerde man heeft nog wel een functie: hij kan namelijk de groep beschermen. Als eenling is hij een makkelijke prooi voor bijvoorbeeld de vos (de vos bijt hem eerst in zijn enkels zodat hij niet meer goed kan lopen). Als de eenling gepakt wordt is de groep buiten gevaar.
De vicuña is beter bekend om zijn wol. De wol van de vicuña is de duurste ter wereld. Ik zag advertenties van een trui van vicuña-wol voor 2500 dollar. De vicuña wordt bedreigd door stropers die de beestjes doden en de wol verkopen. De Spanjaarden hebben destijds 1,5 miljoen vicuña’s omgelegd en naar Europa verscheept. Doden is onnodig: je kunt ze ook scheren, dan heb je vier jaar later de gelegenheid om ze weer te scheren.
Op zo’n rustige dag is er gelegenheid om de souvenirwinkeltjes te bezoeken. Het was er erg rustig. Omdat het geen weekend meer is? Omdat het hard waaide? Omdat het vandaag een nationale feestdag was, want 21 juni begint de zon weer aan de terugreis? Hoe dan ook, ik kon rustig in een aantal winkeltjes rondlopen.
Het bezoeken van de mis was de enige mogelijkheid om het kerkje van binnen te bekijken. Dat deden we vanavond om 19 uur. De priester ging alle verplichte onderdelen langs, maar gelukkig wel met korte formuleringen. Ik heb zelfs iets van de preek opgepikt, namelijk dat Jezus de weg en de deur naar het Koninkrijk van God is. Ik vond het een knus kerkje, met echte bloemen en echte kaarsen. De muziek was op een bandje, met een mevrouw die vals zong bij een gitaar. De priester zong wel zelf mee zo nu en dan. Hij kon goed zingen. Het kerkje is oud: de Spanjaarden hebben het neergezet in 1557. Op dit monument wordt goed gepast, in tegenstelling tot het huis van Pedro de Valdivia. Het blijft wel raar dat de enige geschiedenis die je hier ziet de geschiedenis van de kolonisator is.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084099
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 111
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/578_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-dag-in-san-pedro-de-atacama
)
[31] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-20
[title] => Geisers
[message] => Vakantie is afzien, ook broer Henk schreef dat onlangs. Vanmorgen moesten we om 4:30 uur klaar staan voor het busje voor de tour naar de geisers. Vóórdat de zon schijnt moet je daar wezen, anders is er maar een klein deel zichtbaar van alle rook en stoom. Laat dat nu net het moment zijn dat het het koudst is. De geisers van El Tatio zijn op 4250 meter hoogte, de gids vertelde ons dat het de afgelopen dagen daar – 22 graden Celsius was. Brrr. We hadden alle kleren aangetrokken die we mee hadden, inclusief thermo-ondergoed. We hadden geluk: het was maar -7 graden. Evengoed vonden wij het koud.
Een bijzonder stukje hoogvlakte, met al die kleine en grote geisers. Omdat het zo hoog is kookt het water al met 80 graden, dus ze zijn minder heet dan de geisers in Yellowstone. Het was lekker warm om door de stoom te lopen, maar je wilt niet te veel van die lucht inademen. Het is vies en ongezond. Op een bepaalde plek is de grond lekker warm, alsof er vloerverwarming is.
De geisers liggen naast de berg El Tatio, bijgenaamd ‘huilende grootvader’. Het silhouet van de berg is als een liggend gezicht, met links het voorhoofd en rechts de kin. De grootvader huilt vanwege de neerslag die over zijn gezicht loopt.
Na het bekijken van de geisers stond er een ontbijt voor ons klaar. “In de zon”, zo was beloofd, “want dan is het veel warmer”. Helaas, we hebben tijdenlang geen wolk gezien, maar vanochtend hebben we in de schaduw van een wolk ontbeten. Op de terugweg waren er weer viscacha’s, flamingo’s, lama’s en Andes-ganzen. Mooi om te zien. “Wat voor palen staan daar op die heuvel tegenover ons?” – vroeg ik de gids. “Dat zijn geen palen, dat zijn cactussen. Die groeien daar van nature. Het plafond van de kerk in San Pedro is gemaakt van het hout van die cactussen.” Dat is dus nog iets om te gaan bekijken. De cactussen zijn nu beschermd, anders hadden de bouwvakkers alle cactussen al omgezaagd.
Zo hebben we vijf mooie tours gedaan in vier dagen. Vermoeiend, maar de enige manier voor ons om hier de omgeving te bekijken. Op die rare hobbelige en bochtige wegen ga je zelf echt niet rijden met je huurauto. Vanmiddag zaten we uit te puffen op ons terrasje bij het appartement. In de schaduw is het te koud, in de zon veel te heet. Dus het grootste deel van het lichaam in de schaduw, en mijn benen in de zon. Ik vond de zon wel branden op mijn spijkerbroek. Wat blijkt: mijn bovenbenen zijn een beetje verbrand, dwars door de broek heen. Al dat insmeren is dus niet voor niets hier.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084057
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 99
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/325_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => geisers
)
[32] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-19
[title] => Op grote hoogte
[message] => Vandaag werden we om 8 uur opgehaald. We reden een eindje omhoog en op een mooi plekje werd een ontbijt uitgestald. Hier was het goed uit te houden qua temperatuur, waarschijnlijk omdat hier geen wind was. Er lag al wel wat sneeuw.
We hadden nauwelijks in de gaten dat we zoveel gestegen waren, maar op zeker moment zei de gids dat we op 4862 meter waren, het hoogste punt van deze dag (zijn horloge kon onder andere hoogte meten). Dat is hoger dan de Mont Blanc! Hier kijk je nog steeds omhoog naar de vulkanen in de buurt, bijvoorbeeld de Licancabur van 5916 meter. In onze straat kijken we steeds uit op deze vulkaan. Hij ligt ongeveer 50 kilometer bij ons appartement vandaan, op de grens tussen Chili en Bolivia.
Het busje bracht ons naar de mooiste plekjes in het reservaat Los Flamencos. We zagen ‘de monniken’: een serie grote rechtopstaande stenen die als het ware staan te bidden in de hoogvlakte. We zagen een groot meer dat voor het grootste deel bevroren is, maar op een aantal plekken komt warm water naar boven en kan er dus geen ijsvorming optreden. We zagen allerlei bijzondere dieren: lama’s, alpaca’s, Andes-ganzen, flamingo’s en viscacha’s.
De vorige dagen was het vervoer niet spannend of zelfs saai. Lange woestijnvlakten die op elkaar lijken. Vandaag was dat heel anders. Een groot deel van de tocht was het net alsof we door een ansichtkaart reden.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084019
[countryId] => 40
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 93
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/106_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-grote-hoogte
)
[33] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Sterren kijken
[message] => In de avond hebben we de astronomie-tour gedaan. Onnodig om te zeggen dat het weer heel koud was, ondanks alle thermo-ondergoed, mutsen en sjaals. Maar wat prachtig! Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Een man die er echt verstand van had legde ons van alles uit en liet ons door een telescoop kijken die gebouwd is volgens de principes van Newton, maar met een betere paraboolspiegel erin. Om de beurt mochten we kijken naar een dubbelster, naar een grote rode reus, naar een supernova en naar een ster die eigenlijk een rode reus is, maar omdat hij zo dicht bij de horizon staat schittert hij als een diamant.
Het volgende station was een drankje en een hapje rondom een heel klein vuurtje waar iedereen dicht omheen kroop. Onze gastheer beviel de Chileense wijn van harte aan, maar iedereen koos natuurlijk voor warme thee of koffie. Ondertussen vertelde hij wat de oorspronkelijke bewoners bedachten bij de sterrenhemel: twee helder sterren waren oog en neus van een lama, de zwarte stukken erachter waren zijn lijf. De lama plast op de bergen, zodat het daar sneeuwt en regent, en de rivier van San Pedro gevoed wordt. Aan de andere kant van de sterrenhemel is de zee. Daar drinkt de lama uit, zodat hij voorkomt dat er weer een overstroming komt. Het verhaal wil namelijk dat de natives oorspronkelijk aan de vruchtbare kust woonden. Na een verschrikkelijke overstroming (misschien een tsunami?) is dat volk naar de woestijn verhuisd. Ook nadat de vloed verdwenen is zijn de mensen in de woestijn blijven wonen.
Het laatste station was een fotograaf. Ieder van ons werd op de foto gezet met als achtergrond de sterrenhemel. Je moest wel 20 seconden stil zitten, want dat is de sluitertijd die hij gebruikt. Ik ben benieuwd naar de foto! Het waren twee mooie uren. De komst van de warme bus was daarna erg welkom.
Mijn excuus aan jullie, lezers, voor het dubbel plaatsen van de beide vorige blogs. Dat wijt ik aan de lichte stress die ik heb bij het moeilijk bereikbare internet hier. Het appartement heeft geen WiFi. Wel mogen we op de hotspot van de iPhone van de eigenaar, maar zodra die te ver uit de buurt is is dat weer afgelopen. Dus ik werk meestal op de hotspot van mijn eigen iPhone, die minder sterk is, waarschijnlijk door mijn goedkope simkaartje.
Tegelijkertijd verbaas ik me erover waar je allemaal bereikbaar bent. Vanmorgen, op weg naar huis vanaf de lagunes, hadden wij een lekke band. Dus iedereen moest even de bus uit terwijl ze de reserveband eromheen zetten. Ik kijk op mijn telefoon, en jawel hoor, er was net een appje binnengekomen uit Nederland. Ter plekke kon ik het beantwoorden – midden in de woestijn!
Nog een excuus, en hier is geen smoes bij te bedenken: bij het verhaal over de lagunes schreef ik ‘wordt je’. Oei, nu ik het weer teruglees doet het zeer aan de ogen.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083986
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 121
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,san-pedro-de-atacama
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sterren-kijken
)
[34] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Naar de lagunes
[message] => Vanmorgen stonden we om 6:30 ons van top tot teen in te smeren met zonnebrand. Het badpak alvast aan, want bij de lagunes zijn geen badhokjes. Bovendien heeft elke groep maar één uur de tijd om te zwemmen en rond te hangen in het gebied.
Stipt om zeven uur haalde het busje ons op. Wij waren de eersten. Dat is niet gunstig, want dan rijd je dus het hele stadje rond om de andere gasten op te halen. Op weg naar de lagunes had de organisatie een mooi uitzichtspunt gekozen om het ontbijt te nuttigen. Een keurige tafel vol met broodjes, beleg en divers warme drankjes (zelf met poeder aanlengen natuurlijk). Het was er inderdaad mooi, maar heel koud! Het was onder nul, en op zo’n uitzichtspunt waait het natuurlijk ook nog. De verhuurster van ons appartement zei dat het nu ongewoon koud is. Zij woont hier al haar hele leven, maar ze heeft het zo vroeg in het jaar nog nooit zo koud meegemaakt. “En de winter moet nog komen!” – zei ze.
Over een grindweg van ongeveer een uur bereikten we de lagunes. We waren de eerste groep, dat was gunstig. Helaas waren de bewakers er nog niet. De gids mopperde tegen de chauffeur: “Ik zei het je toch! Dat gebeurt altijd, ze zijn altijd te laat!” Ik geloof dat dit soort attracties beheerd worden door de oorspronkelijke bevolking van het gebied. Ter plekke moesten we contant betalen voor de toegang tot dit park.
Er stromen rivieren door dit gebied. In San Pedro ook, al is het een heel kleintje. Toch genoeg voor een oase van een strook met bomen. Zo is deze plaats ook ontstaan. Één rivier is ondergronds gegaan door menselijke activiteit, namelijk het mijnen van zout. Op een paar plekken borrelt de rivier naar de oppervlakte, dwars door de zoutlagen heen die er liggen. Zo zijn de lagunes ontstaan. Ze zijn inderdaad blauw! Ik wist nooit waar ‘the blue lagoon’ op sloeg – op zoiets dus! Het was nog steeds koud toen we daar aankwamen, ook al scheen de zon fel. Ook het water van de lagune was koud. Maar we hadden ons niet voor niets zo uitgesloofd vroeg in de ochtend. Dus wij de kleren uit en zwemmen in de lagune! Na de eerste schrik was het wel even uit te houden. We probeerden een paar slagen te zwemmen, maar dat lukt helemaal niet omdat je voeten boven het water uit steken. Door al het zout wordt je naar boven geduwd. Wonderlijk om te voelen. Blij dat we maar doorgezet hebben.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083982
[countryId] => 40
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 74
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/051/948_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-lagunes
)
[35] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Naar de lagunes
[message] => Vanmorgen stonden we om 6:30 ons van top tot teen in te smeren met zonnebrand. Het badpak alvast aan, want bij de lagunes zijn geen badhokjes. Bovendien heeft elke groep maar één uur de tijd om te zwemmen en rond te hangen in het gebied.
Stipt om zeven uur haalde het busje ons op. Wij waren de eersten. Dat is niet gunstig, want dan rijd je dus het hele stadje rond om de andere gasten op te halen. Op weg naar de lagunes had de organisatie een mooi uitzichtspunt gekozen om het ontbijt te nuttigen. Een keurige tafel vol met broodjes, beleg en divers warme drankjes (zelf met poeder aanlengen natuurlijk). Het was er inderdaad mooi, maar heel koud! Het was onder nul, en op zo’n uitzichtspunt waait het natuurlijk ook nog. De verhuurster van ons appartement zei dat het nu ongewoon koud is. Zij woont hier al haar hele leven, maar ze heeft het zo vroeg in het jaar nog nooit zo koud meegemaakt. “En de winter moet nog komen!” – zei ze.
Over een grindweg van ongeveer een uur bereikten we de lagunes. We waren de eerste groep, dat was gunstig. Helaas waren de bewakers er nog niet. De gids mopperde tegen de chauffeur: “Ik zei het je toch! Dat gebeurt altijd, ze zijn altijd te laat!” Ik geloof dat dit soort attracties beheerd worden door de oorspronkelijke bevolking van het gebied. Ter plekke moesten we contant betalen voor de toegang tot dit park.
Er stromen rivieren door dit gebied. In San Pedro ook, al is het een heel kleintje. Toch genoeg voor een oase van een strook met bomen. Zo is deze plaats ook ontstaan. Één rivier is ondergronds gegaan door menselijke activiteit, namelijk het mijnen van zout. Op een paar plekken borrelt de rivier naar de oppervlakte, dwars door de zoutlagen heen die er liggen. Zo zijn de lagunes ontstaan. Ze zijn inderdaad blauw! Ik wist nooit waar ‘the blue lagoon’ op sloeg – op zoiets dus! Het was nog steeds koud toen we daar aankwamen, ook al scheen de zon fel. Ook het water van de lagune was koud. Maar we hadden ons niet voor niets zo uitgesloofd vroeg in de ochtend. Dus wij de kleren uit en zwemmen in de lagune! Na de eerste schrik was het wel even uit te houden. We probeerden een paar slagen te zwemmen, maar dat lukt helemaal niet omdat je voeten boven het water uit steken. Door al het zout wordt je naar boven geduwd. Wonderlijk om te voelen. Blij dat we maar doorgezet hebben.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083981
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 65
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,santiago-de-chile
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-lagunes
)
[36] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-13
[title] => Naar het historische centrum
[message] => Natuurlijk moest ik de oudste kerk van Santiago bezoeken. De Kerk van San Francisco is één van de oudste gebouwen uit het koloniale tijdperk, had ik gelezen. Bovendien heeft hij al diverse aardbevingen doorstaan. Vol verwachting ging ik er naartoe. Ja, hij ziet er stoer en robuust uit aan de buitenkant, en ik geloof direct dat hij oud is. Maar aan de binnenkant - wat een treurigheid. Nauwelijks kaarsen, maar lelijke vervangende lampen. Overal enorme boeketten lelijke plastic bloemen. Dat is toch geen devotie meer! Normaal gesproken ga ik even rustig zitten in een bank en geniet ik van de sfeer in een RK kerk. Ik hield het nog geen minuut uit, gauw weer naar buiten.
Ik zocht een restaurantje op. Ik wist het voor elkaar te krijgen vegetarische empanada’s te bestellen. Het mangosaus smaakte wel heel erg net als aardbeienyoghurtdrank. In het restaurantje was het een oase van rust, buiten één en al kabaal van auto’s en bussen.
Lopend verkende ik een stukje van het historische centrum. Bij een bakker kocht ik nog een empanada (met kip, ei, ui en nog wat onduidelijks). Heike vertelde later dat ik de ‘empanada de pino’ moet hebben: dat is de echte Chileense. OK, onthouden voor de volgende keer.
Ik kwam uit op de Plaza de Armas, het belangrijkste plein van Santiago. Één en al bedrijvigheid daar! Wat een creativiteit om een beetje geld te verdienen: nep-pony’s waar je kind op mag zitten met een gekke hoed op [e-38] er wordt een foto van je kind genomen; snoepverkopers; verkopers van allerlei soorten los fruit; schilderijverkopers; etc. Veel verkopers hebben een kleed waarin ze hun koopwaar snel kunnen oprollen en uitrollen. Het lijkt alsof het hier altijd vrijmarkt is. Wanneer er twee politieagenten aankomen blijkt dat dat niet het geval is: een hele rits verkopers rolt de koopwaar op en stopt het in een grote tas.
Natuurlijk waren er ook straatartiesten. Ik stond een tijdlang te kijken naar de circus-acts van een Venezolaanse man met dochter. Tussen de acts door wist hij de aandacht goed vast te houden met zijn verhalen. Zo’n zestig mensen bleven aandachtig in een kring om hem heen staan. Hij vertelde dat hij zijn hele familie moest onderhouden, hij vertelde ook iets over Maduro (de president van Venezuela), maar dat heb ik niet verstaan. Ik weet wel dat Maduro Venezuela in de afgrond gestort heeft. Miljoenen Venezolanen zijn op de vlucht. Chili heeft ongeveer 17 miljoen inwoners. Er zijn nu zo’n 1 miljoen Venezolanen naar Chili gevlucht. En dan hebben wij in Nederland problemen met een paar duizend vluchtelingen…
Met de rest van het publiek deed ik een bijdrage in de hoed van de Venezolaanse artiesten. Het voelt als afkopen - er zijn hier zoveel daklozen en bedelaars. In Viña Del Mar zagen wij prachtige appartementengebouwen, en onderweg zagen wij allemaal kampementen met golfplaten-hutjes… Zo ziet de wereldwijd bijna grootste sociale ongelijkheid er dus uit, gevolg van het extreem kapitalistische systeem dat in de periode Pinochet opgetuigd is. De grondwet van toen geldt nog steeds. Op 4 september zal er een referendum zijn over de nieuwe grondwet. Zou dat een verandering ten goede zijn?
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083795
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 89
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/774_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-het-historische-centrum
)
[37] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-13
[title] => Ontdekkingen aan de kust
[message] => Zondag is een rustige dag in de stad. Zoals in wel meer Zuid-Amerikaanse steden wordt dan een deel van de grote wegen afgezet zodat mensen daar kunnen fietsen, joggen en rolschaatsen. Ik kwam het appartementencomplex uit en trof een aangename sfeer op straat met al die relaxende mensen.
Heike en ik gingen met de metro naar de westkant van de stad, naar één van de busstations. Heike had een ticket geboekt voor de busreis naar Viña Del Mar, een plaats aan de westkust op ongeveer twee uur rijden. Het was een heerlijke luxe touringcar, van alle gemakken voorzien. Dit is voor veel Chilenen dé manier om grote afstanden te overbruggen - en de afstanden zijn groot in dit land met een lengte van meer dan 4000 kilometer.
In Santiago is alles nog kurkdroog. Je ziet het direct: alle bomen en perkjes die niet bewaterd worden zijn een beetje bruin. Of er ligt zelfs kunstgras, zoals bij de pizzeria om de hoek hier. Na een half uur rijden wordt de wereld groener. We passeren een heuvelrug en dan is alles groen.
Viña Del Mar is een tamelijk welvarende kustplaats. Er staan veel appartementengebouwen met mooie palmbomen ervoor. Na een kleine wandeling staan we zomaar oog in oog met de Pacific! De Grote Oceaan, die toch niet groter lijkt dan de Waddenzee - zo beperkt is ons menselijke zicht dan toch wel. De grote oceaanstomers varen betrekkelijk dicht onder de kust. Heike tovert een kaartje tevoorschijn waarop we zien dat het binnen een kilometer al minstens 500 meter diep is. Dat begint al op het strand. Je kunt daar niet meer dan pootjebaden, want de zeebodem loopt steil naar beneden.
We verbazen ons over de grote groep meeuwen die opeens over de rivier naar de zee vliegen. Dan zien we dat ze achternagezeten worden door hele grote vogels, die Heike determineert als Peruaanse pelikanen. Het zijn joekels: Wikipedia zegt dat ze 137-152 cm lang zijn met een spanwijdte van 228 cm!! Ja, ik kan me voorstellen dat die meeuwen bang zijn! De pelikanen verzamelen zich op een soort van nepkasteeltje. Jammer dat ik mijn verrekijker niet mee heb.
Naast die hele grote vogels hebben we ook hele kleine gezien: de kolibrie. Eerst een keer bij de bloemen van een palmboom, daarna bij een struik paradijsvogelplanten. Wel toepasselijk eigenlijk, zo’n lieftallig vogeltje bij een paradijsvogelplant!
Op de terugweg komen we in de file terecht van alle mensen die in het weekend buiten de stad verblijven. Dat was niet erg, we zaten rustig in onze comfortabele stoelen. Het was een mooie dag.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083771
[countryId] => 40
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 77
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/672_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ontdekkingen-aan-de-kust
)
[38] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-12
[title] => De onafhankelijke republiek van Pisco
[message] => We hebben gegeten in Chipe Libre, “de onafhankelijke republiek van Pisco”, zoals ze zichzelf noemen. Het is een mooi restaurant in de oude volkswijk José Victorino Lastarria. Zomer en winter zijn de straatjes hier bezaaid met stalletjes en verkopers, overal zijn terrassen. Het is gezellig en knus, maar Heike waarschuwt me goed op mijn spullen te letten. Dit is ook het gebied waar zakkenrollers hun slag slaan.
Pisco is een sterke drank die gedestilleerd wordt uit druiven. Wij hebben ‘Pisco sour’ gedronken: dan wordt er limoensap en limoensiroop aan toegevoegd. Bovenop komt een laagje geklopt eiwit. Daar weer bovenop een versierinkje van ‘Angostura bitters’ (zoals je op je cappuccino wat cacao krijgt). Het drinkt lekker weg! Ik ben weinig alcohol gewend, dus dan is het zaak om niet te snel te drinken.
Op weg naar het restaurant ben ik eerst naar het huis van Heike gelopen. Je kunt het in 31 minuten lopen volgens Google. Nu stapt Google aardig door, en ik neem niet de binnendoor weggetjes dus ik moet wat meer tijd nemen. Zeker omdat ik geen ster ben in het vinden van de juiste route - dat weet iedereen die wel eens met mij op reis geweest is.
Het volgende heb ik bedacht: Ik loop mijn straat uit totdat ik de straat van Heike tegenkom en sla dan linksaf. Maar naar welke kant moet ik mijn straat uitlopen? Uiteindelijk moet ik naar het noorden. Dat is makkelijk, want de zon staat in het zuiden. Maar dat klopt niet met wat Google mij vertelt. Huh?! Oh wacht. Ik ben op het zuidelijk halfrond. De zon staat hier in het noorden! Hij draait ook tegen de klok in. Dat is even wennen!
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083728
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 95
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/374_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-onafhankelijke-republiek-van-pisco
)
[39] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-11
[title] => Schoonfamilie
[message] => Gisteravond werden Heike en ik allerhartelijkst ontvangen door de ouders en broer van haar vriend. Heel fijn dat we konden kennismaken. Het is wel een gek idee dat Heike nu hier in Chili is, en haar vriend in Nederland.
Met de metro naar een buitenwijk, nog een eindje lopen en daar waren we. Net als in Colombia hebben de vrijstaande huizen stevige schuttingen en hekken eromheen. Maar anders dan in Colombia zitten er voor de meeste ramen geen tralies. Dat geeft wel aan dat Chili een stuk stabieler is dan Colombia.
In een betrekkelijk bescheiden tuinhuis werden we onthaald op lekkere hapjes en een heerlijke maaltijd. Het grote huis is nog in aanbouw, als ik het goed begrepen heb is het nu bijna klaar.
De taal was een uitdaging deze avond. De broer spreekt Engels en Spaans, de vader spreekt een klein beetje Engels naast het Spaans, de moeder spreekt alleen Spaans. Ik spreek Engels en ik versta een klein beetje Spaans. Heike is de enige die alles kan spreken en verstaan. Dus op haar rustte de zware taak om alle onduidelijkheden op te heffen. Ik vond het ook grappig om te merken hoe je elkaar met een paar woorden toch snel begrijpt. Ik probeerde soms ook wat Spaanse woorden, maar in mijn hoofd zit Spaans en Frans in hetzelfde laatje. Dat geeft verwarrende teksten.
Helaas begon ik in de loop van de avond in slaap te vallen. Na twee dagen keurig in het Chileense ritme mee te doen dacht ik dat ik geen last meer zou krijgen van de jetlag. Mijn lichaam dacht daar anders over. Onze gastheer en -dame hadden er alle begrip voor en brachten ons naar huis. Het was een fijne avond.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083695
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 96
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,santiago-de-chile
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => schoonfamilie
)
[40] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-10
[title] => Dag 3
[message] => Vanmorgen was het veel helderder dan gister. Gister was er een smog waarschuwing in Santiago, ik denk dat dat vandaag niet zo is. Deze stad is gebouwd in de kom tussen twee bergruggen. Fijn want het waait bijna nooit, als noorderling is dat bijna onwennig. Maar ook niet fijn, want sinds er industrieën en auto’s zijn blijft de uitstoot ontzettend lang hangen. Veel smog dus, maar vandaag niet. Op weg naar de metro keek ik de straat uit en zag de besneeuwde toppen van de Andes, een prachtig gezicht.
Heike slaapt vandaag even uit, ze was drie dagen achter elkaar heel vroeg op geweest. Het museum van de rechten van de mens had zij al gezien, dus daar ging ik naar toe. Een heel indrukwekkend centrum over de periode van 1973-1990. Op 11 september 1973 werd een staatsgreep gepleegd door het leger. (Met steun van de CIA uit de USA, president Nixon was bang dat Chili communistisch zou worden).De socialistische president Allende is daarbij om het leven gekomen. Op de dag zelf vielen er verder relatief weinig slachtoffers. Echter in de jaren daarna zijn tienduizenden mensen vermoord, gemarteld, verdwenen, binnenlands of buitenlands in ballingschap gestuurd, etc. Pas in 1988 kwam er een referendum waarbij het volk zich uitsprak tegen het bewind van Pinochet. Pinochet zelf was van plan zich niets aan te trekken van het ‘Nee’, maar zijn generaals luisterden naar de Amerikanen die vonden dat het veel te ver ging in Chili. In 1990 werd eindelijk de grondwet van Pinochet weggestemd. In 2020 is een nieuwe concept grondwet opgesteld, volgens de planning toen zou die in juni 2022 definitief moeten worden - nu dus ongeveer.
Vanmorgen merkte ik dat het ook in mijn koelkast ijzig koud is :) Mijn yoghurt was ijsyoghurt geworden. De koelkast is met een druk op de knop bij te stellen gelukkig. Dat is met de nachttemperatuur helaas niet zo. De beheerster van het appartement zal steeds dekens brengen. Als ik haar verwacht komt ze niet, en als ik in het museum ben dient ze zich aan. Ook dat zal Chili zijn. De supermarkt heeft voor een zacht prijsje ook een lekkere fleecedeken voor mij.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083673
[countryId] => 40
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 93
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/025_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-3
)
[41] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-09
[title] => Dag 1 en 2
[message] => Nu is het donderdag, eigenlijk begon de reis al op maandagavond. JR bracht me naar Heerenveen, vandaar met de trein naar Schiphol en met de shuttlebus naar het Ibis hotel. In het zachte bed een korte maar verkwikkende nachtrust. Om 6 uur op en weer met de shuttle naar Schiphol. De lange rijen stonden op mijn netvlies gebrand: de vlucht naar Chili wil je niet missen!
Precies 4 uur van te voren betrad ik vertrekhal 3. Bagage afgeven: oei wat is het daar al druk - maar gelukkig, met hulp van Hanneke had ik alle documenten al geüpload (covid vaccinaties, negatief testbewijs, paspoort). Ik was ‘travel ready’ en dat betekende dat ik in de rij mocht waar nog maar 1 persoon stond.
Binnen tien minuten door naar de volgende hindernis: de security check. Ja, hier stond ik wel even in de rij. Ook bij de paspoortcontrole was een rij. Toch was ik al met al om 8:15 uur klaar. Mijn latere buren in het vliegtuig waren ook om 7:15 begonnen maar hadden drie volle uren in alle rijen gestaan! Wat was ik blij dat ik ‘travel ready’ was.
Vlucht 1 bracht me van Schiphol naar Houston. Een lange saaie vlucht van 10 uur. Voor de overstap op Houston moest ik eerst langs de immigratie van de USA. Ik herkende de werkwijze en de lange rijen van vorige keren dat ik daar aankwam. Dit was echt lang wachten. Enfin, het hielp me om de vijf uren van de overstaptijd op Houston te overbruggen. Naar buiten was niet echt een optie: in Houston was het 34 graden Celsius.
Vlucht 2 duurde negen uur en was in de nacht. Ik was vroeg opgestaan en het tijdsverschil met Houston was zeven uur. Dat was met recht ‘in moaie lange dei’, zou onze mem wel zeggen! Tijdens die nachtvlucht heb ik dan ook een paar uur kunnen slapen, hoewel het nooit echt comfortabel wordt in een vliegtuigstoel.
Om 6:30 uur waren we geland. Weer alle controles. Het bewijs dat ik verzekerd ben tegen alle mogelijke ziektekosten die covid met zich mee kan brengen kostte me vorige week veel telefoontjes en een slapeloze nacht. Gelukkig was dit nu goed voor onmiddellijk dóór naar het volgende station, zelfs zonder PCR-test (wel samen met de vaccinatiebewijzen). Paspoort en bagage was zomaar klaar.
Daar zat ik dan om 7:30 uur op het vliegveld aan de koffie! Wekenlang was ik bezig geweest om alle documenten te verzamelen en te uploaden - de USA en Chili willen heel verschillende dingen zien. Dan hoop je wel dat je het goed gedaan hebt. Nu bleek het allemaal te kloppen. Eindelijk kon ik de stress van de reis van me af laten glijden.
Heike voegde zich bij me. Fijn om haar eindelijk weer te zien! Gezellig even koffiedrinken en de Chileense simkaart installeren die Heike voor mij gekocht had. Met de transfer naar de stad, eerst naar een restaurantje om te lunchen. Na de lunch gauw naar het appartement, een kopje thee en in de rust. Ja dan ben je wel heel moe, maar van slapen komt niets met zoveel indrukken in je hoofd. Heike had boodschappen gedaan zodat we rustig in het appartement konden koken en eten. ‘S Avonds viel ik als een blok in slaap. Ik werd wel wakker van de kou: het is winter in Chili. Overdag schijnt meestal de zon en er is weinig wind, dat maakt het overdag aangenaam. Na de (vroege) zonsondergang koelt het af naar 6 graden. Extra kleding hielp het gebrek aan dekens te compenseren.
Donderdagochtend werd ik verkwikt wakker. Heike moest al vroeg naar college. Ik kon lekker rustig aan doen. Voor de lunch hadden we afgesproken op het universiteitsterrein. Gewapend met het metrokaartje dat Heike al voor mij gekocht had betrad ik de metro. Goed georganiseerd, alles duidelijk aangegeven: hier kun je je weg wel vinden. Op de Universidad Católica genoten wij van een eenvoudige doch voedzame maaltijd voor maar € 4,- p.p. Het deed mij denken aan de mensa in mijn studentenjaren in Groningen. Helaas hebben wij in Nederland nergens meer een mensa. Aansluitend bezochten wij de mis in de universiteitskerk. Elke werkdag wordt hier een mis opgedragen. Het is dat ik de structuur van een mis herken, en ook de responsies kan ik wel plaatsen, maar qua taal begrijp ik er zo goed als niets van. Dat ene jaar Spaans op de Highschool in Frankfort (USA) is natuurlijk ook wel heel lang geleden.
Heike had ‘s middags weer college, dus ik ging naar mijn appartement. Ik deed boodschappen. Interessant om te kijken wat voor producten er hier allemaal in de supermarkt liggen. Na de koude nacht verbaasde het me niet dat er ook een uitgebreide keus was in fleece dekens, fleece pyama’s en fleece ochtendjassen.
In de avond deden we het letterspel van de DA. Ik beweerde dat ik dat in Hurdegaryp gekocht had. Nee, zei Heike, het was al oud toen wij klein waren. Ja, daar had ze gelijk aan. Ik had het in Groningen al. Ik sleepte het toen ook altijd mee naar kampweekenden. Dan is het niet vreemd dat het doosje met drie soorten plakband bij elkaar gehouden wordt.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083661
[countryId] => 40
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 248
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/049/858_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-1-en-2
)
[42] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-22
[title] => Onderweg naar Mexico, San diego of Fort Lauerdale
[message] => Hallo Allemaal.
We hebben goed en slecht nieuws.
Gisteravond hoorden we van de Kapitein , dat we opstoomden naar Fort Lauerdale. Plan A was om via het Panama Kanaal door te varen naar Fort Lauerdale en dat we daar een vlucht zouden kunnen nemen naar huis.
Plan B was ,als we niet door het Panama kanaal mochten om te proberen in Mexico een haven te vinden. Plan C was om door te vareen naar Sant Diego en daar van boord te gaan. Maar er lagen zoveel schepen van de HAL voor de kust dat het niet zeker was waar we van boord zouden kunnen.
Iedereen blij en we kregen bij het diner Champagne gratis aangeboden.
Vanmiddag om 2 uur lagen we heerlijk in de zon aan het Lido dek toen de kapitein met een belangrijke mededeling kwam. Wij allemaal blij want we dachten te horen waar we aan land zouden gaan zodat we onze thuisvluchten konden gaan regelen.
Er was echter een zieke aan boord vastgesteld met influenza waarvan ze nu gingen onderzoeken of deze persoon corona had. We moesten allemaal naar onze hut en vanavond geen gezamenlijk diner maar roomservice. Om 6 uur vanavond verder nieuws en als dit echt zo is dan veranderen alle plannen weer.
Ik heb nog maar een laatste foto vanaf het Lido dek toegevoegd in de hoop dat het niet de laatste buitenfoto is.
We houden moed!!!!
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071750
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 283
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/612_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderweg-naar-mexico-san-diego-of-fort-lauerdale
)
[43] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-21
[title] => San Antonio/Valparaiso
[message] => Daar zijn we weer vanaf de "Zaandam" in de haven van San Antonio. We worden weer bevoorraad dus honger zullen we niet hebben en we hoeven er de deur niet voor uit,
We hebben de laatste 2 zonnige dagen aan het zwembad en lopend op het dek doorgebracht. 3 rondjes op het loop dek is een kilometer dus als je dat iedere dag doet, krijg je ook nog genoeg beweging.
Het is hier een prachtige kust (zie foto,s) alleen mogen we hier niet aan land. De kapitein probeert met alle hulp om een haven te vinden in Mexico of Panama, maar daar is nog niets over bekend.
We hebben vanavond met onze Nederlandse vrienden weer gezellig gedineerd en hebben het prima naar ons zin zoals jullie kunnen zien.
Hopelijk de volgende keer meer nieuws.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071709
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 305
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/475_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-antonio-valparaiso
)
[44] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-19
[title] => Langs Chili, Peru en Ecuador
[message] => Beste allemaal,
We varen de komende 14 dagen langs Chili, Peru en Ecuador richting Mexico en Panama. Volgens de Kapitein hebben Mexico en Panama de grenzen nog niet gesloten en probeert hij daar toestemming te krijgen om aan land te gaan, maar niks is zeker. Wel gaat de in San Antonio aan wal om voorraden in te laden. Dit gaat met kleine boten dus kan wel 24 uur duren.
Gelukkig is er nog steeds niemand ziek en dus kunnen we ons vrij bewegen en genieten van alle leuke en goede dingen aan boord.
We dineren iedere avond (3-4 gangen) met een Nederlands echtpaar, van onze leeftijd, waar we gezellig mee kunnen kletsen, dus niets te klagen.
Het is nu prachtig weer, dus we kunnen heerlijk aan het zwembad in de zon zitten. We zitten dus in een luxe hotel waar we niet vanaf kunnen, en waar alles voor ons wordt gedaan. We genieten volop van de dingen die we wel hebben.
We hebben een paar mensen (golfers) toegevoegd aan de mailing lijst want voorlopig is George er niet om te golfen. Als je niet lastig gevallen wil worden met dit "vervelende nieuws" kan je jezelf zo verwijderen.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071680
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 260
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/333_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => langs-chili-peru-en-ecuador
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-21
[title] => Laatste dag in San Pedro de Atacama
[message] => Vandaag hebben we nog een rustige dag in San Pedro. Heike studeert voor haar toets komende donderdag, ik haal ontbijt. We hoorden de wind al bulderen, eenmaal buiten merk ik dat het echt veel harder waait dan eerst. De wind komt ook uit een andere hoek. Vannacht was het veel warmer (dat wil zeggen niet onder 0), ik kon met twee dekens slapen in plaats van met vier. De mensen die ik tegen kwam liepen met hun mondkapje op. Dat was een goed idee, al dat stof hoef ik niet in mijn neus. De droge lucht doet al voldoende een aanslag op mijn slijmvliezen.
We hebben geluk gehad met de tours. Één van de gidsen had al gezegd tegen Heike: “Het is mooi helder vandaag.” Heike vond dat wat vreemd, het is hier toch altijd helder? Nee dus. Op hetzelfde kruispunt als afgelopen vrijdag heb ik een foto gemaakt, als het goed is staan ze hierboven naast elkaar. Het zicht is inderdaad behoorlijk slecht.
Ik moet nog even terug komen op de lama’s die ik in vorige blogs genoemd heb. Eigenlijk zijn het geen lama’s maar vicuña’s. Dit zijn wilde dieren die thuishoren in het hooggebergte van de Andes. Het zijn zeg maar de voorouders van de lama’s. De mannelijke vicuña heeft minstens vijf vrouwen. Als hij een andere man tegenkomt met een aantal vrouwen, dan kunnen de mannen gaan vechten. De man die wint bijt bij de andere man de ballen eraf. De gecastreerde man wordt uitgestoten uit de groep, de winnende man neemt de andere vrouwen erbij. De gecastreerde man heeft nog wel een functie: hij kan namelijk de groep beschermen. Als eenling is hij een makkelijke prooi voor bijvoorbeeld de vos (de vos bijt hem eerst in zijn enkels zodat hij niet meer goed kan lopen). Als de eenling gepakt wordt is de groep buiten gevaar.
De vicuña is beter bekend om zijn wol. De wol van de vicuña is de duurste ter wereld. Ik zag advertenties van een trui van vicuña-wol voor 2500 dollar. De vicuña wordt bedreigd door stropers die de beestjes doden en de wol verkopen. De Spanjaarden hebben destijds 1,5 miljoen vicuña’s omgelegd en naar Europa verscheept. Doden is onnodig: je kunt ze ook scheren, dan heb je vier jaar later de gelegenheid om ze weer te scheren.
Op zo’n rustige dag is er gelegenheid om de souvenirwinkeltjes te bezoeken. Het was er erg rustig. Omdat het geen weekend meer is? Omdat het hard waaide? Omdat het vandaag een nationale feestdag was, want 21 juni begint de zon weer aan de terugreis? Hoe dan ook, ik kon rustig in een aantal winkeltjes rondlopen.
Het bezoeken van de mis was de enige mogelijkheid om het kerkje van binnen te bekijken. Dat deden we vanavond om 19 uur. De priester ging alle verplichte onderdelen langs, maar gelukkig wel met korte formuleringen. Ik heb zelfs iets van de preek opgepikt, namelijk dat Jezus de weg en de deur naar het Koninkrijk van God is. Ik vond het een knus kerkje, met echte bloemen en echte kaarsen. De muziek was op een bandje, met een mevrouw die vals zong bij een gitaar. De priester zong wel zelf mee zo nu en dan. Hij kon goed zingen. Het kerkje is oud: de Spanjaarden hebben het neergezet in 1557. Op dit monument wordt goed gepast, in tegenstelling tot het huis van Pedro de Valdivia. Het blijft wel raar dat de enige geschiedenis die je hier ziet de geschiedenis van de kolonisator is.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084099
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 111
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/578_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-dag-in-san-pedro-de-atacama
)
[31] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-20
[title] => Geisers
[message] => Vakantie is afzien, ook broer Henk schreef dat onlangs. Vanmorgen moesten we om 4:30 uur klaar staan voor het busje voor de tour naar de geisers. Vóórdat de zon schijnt moet je daar wezen, anders is er maar een klein deel zichtbaar van alle rook en stoom. Laat dat nu net het moment zijn dat het het koudst is. De geisers van El Tatio zijn op 4250 meter hoogte, de gids vertelde ons dat het de afgelopen dagen daar – 22 graden Celsius was. Brrr. We hadden alle kleren aangetrokken die we mee hadden, inclusief thermo-ondergoed. We hadden geluk: het was maar -7 graden. Evengoed vonden wij het koud.
Een bijzonder stukje hoogvlakte, met al die kleine en grote geisers. Omdat het zo hoog is kookt het water al met 80 graden, dus ze zijn minder heet dan de geisers in Yellowstone. Het was lekker warm om door de stoom te lopen, maar je wilt niet te veel van die lucht inademen. Het is vies en ongezond. Op een bepaalde plek is de grond lekker warm, alsof er vloerverwarming is.
De geisers liggen naast de berg El Tatio, bijgenaamd ‘huilende grootvader’. Het silhouet van de berg is als een liggend gezicht, met links het voorhoofd en rechts de kin. De grootvader huilt vanwege de neerslag die over zijn gezicht loopt.
Na het bekijken van de geisers stond er een ontbijt voor ons klaar. “In de zon”, zo was beloofd, “want dan is het veel warmer”. Helaas, we hebben tijdenlang geen wolk gezien, maar vanochtend hebben we in de schaduw van een wolk ontbeten. Op de terugweg waren er weer viscacha’s, flamingo’s, lama’s en Andes-ganzen. Mooi om te zien. “Wat voor palen staan daar op die heuvel tegenover ons?” – vroeg ik de gids. “Dat zijn geen palen, dat zijn cactussen. Die groeien daar van nature. Het plafond van de kerk in San Pedro is gemaakt van het hout van die cactussen.” Dat is dus nog iets om te gaan bekijken. De cactussen zijn nu beschermd, anders hadden de bouwvakkers alle cactussen al omgezaagd.
Zo hebben we vijf mooie tours gedaan in vier dagen. Vermoeiend, maar de enige manier voor ons om hier de omgeving te bekijken. Op die rare hobbelige en bochtige wegen ga je zelf echt niet rijden met je huurauto. Vanmiddag zaten we uit te puffen op ons terrasje bij het appartement. In de schaduw is het te koud, in de zon veel te heet. Dus het grootste deel van het lichaam in de schaduw, en mijn benen in de zon. Ik vond de zon wel branden op mijn spijkerbroek. Wat blijkt: mijn bovenbenen zijn een beetje verbrand, dwars door de broek heen. Al dat insmeren is dus niet voor niets hier.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084057
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 99
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/325_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => geisers
)
[32] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-19
[title] => Op grote hoogte
[message] => Vandaag werden we om 8 uur opgehaald. We reden een eindje omhoog en op een mooi plekje werd een ontbijt uitgestald. Hier was het goed uit te houden qua temperatuur, waarschijnlijk omdat hier geen wind was. Er lag al wel wat sneeuw.
We hadden nauwelijks in de gaten dat we zoveel gestegen waren, maar op zeker moment zei de gids dat we op 4862 meter waren, het hoogste punt van deze dag (zijn horloge kon onder andere hoogte meten). Dat is hoger dan de Mont Blanc! Hier kijk je nog steeds omhoog naar de vulkanen in de buurt, bijvoorbeeld de Licancabur van 5916 meter. In onze straat kijken we steeds uit op deze vulkaan. Hij ligt ongeveer 50 kilometer bij ons appartement vandaan, op de grens tussen Chili en Bolivia.
Het busje bracht ons naar de mooiste plekjes in het reservaat Los Flamencos. We zagen ‘de monniken’: een serie grote rechtopstaande stenen die als het ware staan te bidden in de hoogvlakte. We zagen een groot meer dat voor het grootste deel bevroren is, maar op een aantal plekken komt warm water naar boven en kan er dus geen ijsvorming optreden. We zagen allerlei bijzondere dieren: lama’s, alpaca’s, Andes-ganzen, flamingo’s en viscacha’s.
De vorige dagen was het vervoer niet spannend of zelfs saai. Lange woestijnvlakten die op elkaar lijken. Vandaag was dat heel anders. Een groot deel van de tocht was het net alsof we door een ansichtkaart reden.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084019
[countryId] => 40
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 93
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/052/106_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-grote-hoogte
)
[33] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Sterren kijken
[message] => In de avond hebben we de astronomie-tour gedaan. Onnodig om te zeggen dat het weer heel koud was, ondanks alle thermo-ondergoed, mutsen en sjaals. Maar wat prachtig! Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Een man die er echt verstand van had legde ons van alles uit en liet ons door een telescoop kijken die gebouwd is volgens de principes van Newton, maar met een betere paraboolspiegel erin. Om de beurt mochten we kijken naar een dubbelster, naar een grote rode reus, naar een supernova en naar een ster die eigenlijk een rode reus is, maar omdat hij zo dicht bij de horizon staat schittert hij als een diamant.
Het volgende station was een drankje en een hapje rondom een heel klein vuurtje waar iedereen dicht omheen kroop. Onze gastheer beviel de Chileense wijn van harte aan, maar iedereen koos natuurlijk voor warme thee of koffie. Ondertussen vertelde hij wat de oorspronkelijke bewoners bedachten bij de sterrenhemel: twee helder sterren waren oog en neus van een lama, de zwarte stukken erachter waren zijn lijf. De lama plast op de bergen, zodat het daar sneeuwt en regent, en de rivier van San Pedro gevoed wordt. Aan de andere kant van de sterrenhemel is de zee. Daar drinkt de lama uit, zodat hij voorkomt dat er weer een overstroming komt. Het verhaal wil namelijk dat de natives oorspronkelijk aan de vruchtbare kust woonden. Na een verschrikkelijke overstroming (misschien een tsunami?) is dat volk naar de woestijn verhuisd. Ook nadat de vloed verdwenen is zijn de mensen in de woestijn blijven wonen.
Het laatste station was een fotograaf. Ieder van ons werd op de foto gezet met als achtergrond de sterrenhemel. Je moest wel 20 seconden stil zitten, want dat is de sluitertijd die hij gebruikt. Ik ben benieuwd naar de foto! Het waren twee mooie uren. De komst van de warme bus was daarna erg welkom.
Mijn excuus aan jullie, lezers, voor het dubbel plaatsen van de beide vorige blogs. Dat wijt ik aan de lichte stress die ik heb bij het moeilijk bereikbare internet hier. Het appartement heeft geen WiFi. Wel mogen we op de hotspot van de iPhone van de eigenaar, maar zodra die te ver uit de buurt is is dat weer afgelopen. Dus ik werk meestal op de hotspot van mijn eigen iPhone, die minder sterk is, waarschijnlijk door mijn goedkope simkaartje.
Tegelijkertijd verbaas ik me erover waar je allemaal bereikbaar bent. Vanmorgen, op weg naar huis vanaf de lagunes, hadden wij een lekke band. Dus iedereen moest even de bus uit terwijl ze de reserveband eromheen zetten. Ik kijk op mijn telefoon, en jawel hoor, er was net een appje binnengekomen uit Nederland. Ter plekke kon ik het beantwoorden – midden in de woestijn!
Nog een excuus, en hier is geen smoes bij te bedenken: bij het verhaal over de lagunes schreef ik ‘wordt je’. Oei, nu ik het weer teruglees doet het zeer aan de ogen.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083986
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 121
[author] => Sita
[cityName] => San Pedro de Atacama
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,san-pedro-de-atacama
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sterren-kijken
)
[34] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Naar de lagunes
[message] => Vanmorgen stonden we om 6:30 ons van top tot teen in te smeren met zonnebrand. Het badpak alvast aan, want bij de lagunes zijn geen badhokjes. Bovendien heeft elke groep maar één uur de tijd om te zwemmen en rond te hangen in het gebied.
Stipt om zeven uur haalde het busje ons op. Wij waren de eersten. Dat is niet gunstig, want dan rijd je dus het hele stadje rond om de andere gasten op te halen. Op weg naar de lagunes had de organisatie een mooi uitzichtspunt gekozen om het ontbijt te nuttigen. Een keurige tafel vol met broodjes, beleg en divers warme drankjes (zelf met poeder aanlengen natuurlijk). Het was er inderdaad mooi, maar heel koud! Het was onder nul, en op zo’n uitzichtspunt waait het natuurlijk ook nog. De verhuurster van ons appartement zei dat het nu ongewoon koud is. Zij woont hier al haar hele leven, maar ze heeft het zo vroeg in het jaar nog nooit zo koud meegemaakt. “En de winter moet nog komen!” – zei ze.
Over een grindweg van ongeveer een uur bereikten we de lagunes. We waren de eerste groep, dat was gunstig. Helaas waren de bewakers er nog niet. De gids mopperde tegen de chauffeur: “Ik zei het je toch! Dat gebeurt altijd, ze zijn altijd te laat!” Ik geloof dat dit soort attracties beheerd worden door de oorspronkelijke bevolking van het gebied. Ter plekke moesten we contant betalen voor de toegang tot dit park.
Er stromen rivieren door dit gebied. In San Pedro ook, al is het een heel kleintje. Toch genoeg voor een oase van een strook met bomen. Zo is deze plaats ook ontstaan. Één rivier is ondergronds gegaan door menselijke activiteit, namelijk het mijnen van zout. Op een paar plekken borrelt de rivier naar de oppervlakte, dwars door de zoutlagen heen die er liggen. Zo zijn de lagunes ontstaan. Ze zijn inderdaad blauw! Ik wist nooit waar ‘the blue lagoon’ op sloeg – op zoiets dus! Het was nog steeds koud toen we daar aankwamen, ook al scheen de zon fel. Ook het water van de lagune was koud. Maar we hadden ons niet voor niets zo uitgesloofd vroeg in de ochtend. Dus wij de kleren uit en zwemmen in de lagune! Na de eerste schrik was het wel even uit te houden. We probeerden een paar slagen te zwemmen, maar dat lukt helemaal niet omdat je voeten boven het water uit steken. Door al het zout wordt je naar boven geduwd. Wonderlijk om te voelen. Blij dat we maar doorgezet hebben.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083982
[countryId] => 40
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 74
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/051/948_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-lagunes
)
[35] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-18
[title] => Naar de lagunes
[message] => Vanmorgen stonden we om 6:30 ons van top tot teen in te smeren met zonnebrand. Het badpak alvast aan, want bij de lagunes zijn geen badhokjes. Bovendien heeft elke groep maar één uur de tijd om te zwemmen en rond te hangen in het gebied.
Stipt om zeven uur haalde het busje ons op. Wij waren de eersten. Dat is niet gunstig, want dan rijd je dus het hele stadje rond om de andere gasten op te halen. Op weg naar de lagunes had de organisatie een mooi uitzichtspunt gekozen om het ontbijt te nuttigen. Een keurige tafel vol met broodjes, beleg en divers warme drankjes (zelf met poeder aanlengen natuurlijk). Het was er inderdaad mooi, maar heel koud! Het was onder nul, en op zo’n uitzichtspunt waait het natuurlijk ook nog. De verhuurster van ons appartement zei dat het nu ongewoon koud is. Zij woont hier al haar hele leven, maar ze heeft het zo vroeg in het jaar nog nooit zo koud meegemaakt. “En de winter moet nog komen!” – zei ze.
Over een grindweg van ongeveer een uur bereikten we de lagunes. We waren de eerste groep, dat was gunstig. Helaas waren de bewakers er nog niet. De gids mopperde tegen de chauffeur: “Ik zei het je toch! Dat gebeurt altijd, ze zijn altijd te laat!” Ik geloof dat dit soort attracties beheerd worden door de oorspronkelijke bevolking van het gebied. Ter plekke moesten we contant betalen voor de toegang tot dit park.
Er stromen rivieren door dit gebied. In San Pedro ook, al is het een heel kleintje. Toch genoeg voor een oase van een strook met bomen. Zo is deze plaats ook ontstaan. Één rivier is ondergronds gegaan door menselijke activiteit, namelijk het mijnen van zout. Op een paar plekken borrelt de rivier naar de oppervlakte, dwars door de zoutlagen heen die er liggen. Zo zijn de lagunes ontstaan. Ze zijn inderdaad blauw! Ik wist nooit waar ‘the blue lagoon’ op sloeg – op zoiets dus! Het was nog steeds koud toen we daar aankwamen, ook al scheen de zon fel. Ook het water van de lagune was koud. Maar we hadden ons niet voor niets zo uitgesloofd vroeg in de ochtend. Dus wij de kleren uit en zwemmen in de lagune! Na de eerste schrik was het wel even uit te houden. We probeerden een paar slagen te zwemmen, maar dat lukt helemaal niet omdat je voeten boven het water uit steken. Door al het zout wordt je naar boven geduwd. Wonderlijk om te voelen. Blij dat we maar doorgezet hebben.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083981
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 65
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,santiago-de-chile
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-lagunes
)
[36] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-13
[title] => Naar het historische centrum
[message] => Natuurlijk moest ik de oudste kerk van Santiago bezoeken. De Kerk van San Francisco is één van de oudste gebouwen uit het koloniale tijdperk, had ik gelezen. Bovendien heeft hij al diverse aardbevingen doorstaan. Vol verwachting ging ik er naartoe. Ja, hij ziet er stoer en robuust uit aan de buitenkant, en ik geloof direct dat hij oud is. Maar aan de binnenkant - wat een treurigheid. Nauwelijks kaarsen, maar lelijke vervangende lampen. Overal enorme boeketten lelijke plastic bloemen. Dat is toch geen devotie meer! Normaal gesproken ga ik even rustig zitten in een bank en geniet ik van de sfeer in een RK kerk. Ik hield het nog geen minuut uit, gauw weer naar buiten.
Ik zocht een restaurantje op. Ik wist het voor elkaar te krijgen vegetarische empanada’s te bestellen. Het mangosaus smaakte wel heel erg net als aardbeienyoghurtdrank. In het restaurantje was het een oase van rust, buiten één en al kabaal van auto’s en bussen.
Lopend verkende ik een stukje van het historische centrum. Bij een bakker kocht ik nog een empanada (met kip, ei, ui en nog wat onduidelijks). Heike vertelde later dat ik de ‘empanada de pino’ moet hebben: dat is de echte Chileense. OK, onthouden voor de volgende keer.
Ik kwam uit op de Plaza de Armas, het belangrijkste plein van Santiago. Één en al bedrijvigheid daar! Wat een creativiteit om een beetje geld te verdienen: nep-pony’s waar je kind op mag zitten met een gekke hoed op [e-38] er wordt een foto van je kind genomen; snoepverkopers; verkopers van allerlei soorten los fruit; schilderijverkopers; etc. Veel verkopers hebben een kleed waarin ze hun koopwaar snel kunnen oprollen en uitrollen. Het lijkt alsof het hier altijd vrijmarkt is. Wanneer er twee politieagenten aankomen blijkt dat dat niet het geval is: een hele rits verkopers rolt de koopwaar op en stopt het in een grote tas.
Natuurlijk waren er ook straatartiesten. Ik stond een tijdlang te kijken naar de circus-acts van een Venezolaanse man met dochter. Tussen de acts door wist hij de aandacht goed vast te houden met zijn verhalen. Zo’n zestig mensen bleven aandachtig in een kring om hem heen staan. Hij vertelde dat hij zijn hele familie moest onderhouden, hij vertelde ook iets over Maduro (de president van Venezuela), maar dat heb ik niet verstaan. Ik weet wel dat Maduro Venezuela in de afgrond gestort heeft. Miljoenen Venezolanen zijn op de vlucht. Chili heeft ongeveer 17 miljoen inwoners. Er zijn nu zo’n 1 miljoen Venezolanen naar Chili gevlucht. En dan hebben wij in Nederland problemen met een paar duizend vluchtelingen…
Met de rest van het publiek deed ik een bijdrage in de hoed van de Venezolaanse artiesten. Het voelt als afkopen - er zijn hier zoveel daklozen en bedelaars. In Viña Del Mar zagen wij prachtige appartementengebouwen, en onderweg zagen wij allemaal kampementen met golfplaten-hutjes… Zo ziet de wereldwijd bijna grootste sociale ongelijkheid er dus uit, gevolg van het extreem kapitalistische systeem dat in de periode Pinochet opgetuigd is. De grondwet van toen geldt nog steeds. Op 4 september zal er een referendum zijn over de nieuwe grondwet. Zou dat een verandering ten goede zijn?
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083795
[countryId] => 40
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 89
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/774_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-het-historische-centrum
)
[37] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-13
[title] => Ontdekkingen aan de kust
[message] => Zondag is een rustige dag in de stad. Zoals in wel meer Zuid-Amerikaanse steden wordt dan een deel van de grote wegen afgezet zodat mensen daar kunnen fietsen, joggen en rolschaatsen. Ik kwam het appartementencomplex uit en trof een aangename sfeer op straat met al die relaxende mensen.
Heike en ik gingen met de metro naar de westkant van de stad, naar één van de busstations. Heike had een ticket geboekt voor de busreis naar Viña Del Mar, een plaats aan de westkust op ongeveer twee uur rijden. Het was een heerlijke luxe touringcar, van alle gemakken voorzien. Dit is voor veel Chilenen dé manier om grote afstanden te overbruggen - en de afstanden zijn groot in dit land met een lengte van meer dan 4000 kilometer.
In Santiago is alles nog kurkdroog. Je ziet het direct: alle bomen en perkjes die niet bewaterd worden zijn een beetje bruin. Of er ligt zelfs kunstgras, zoals bij de pizzeria om de hoek hier. Na een half uur rijden wordt de wereld groener. We passeren een heuvelrug en dan is alles groen.
Viña Del Mar is een tamelijk welvarende kustplaats. Er staan veel appartementengebouwen met mooie palmbomen ervoor. Na een kleine wandeling staan we zomaar oog in oog met de Pacific! De Grote Oceaan, die toch niet groter lijkt dan de Waddenzee - zo beperkt is ons menselijke zicht dan toch wel. De grote oceaanstomers varen betrekkelijk dicht onder de kust. Heike tovert een kaartje tevoorschijn waarop we zien dat het binnen een kilometer al minstens 500 meter diep is. Dat begint al op het strand. Je kunt daar niet meer dan pootjebaden, want de zeebodem loopt steil naar beneden.
We verbazen ons over de grote groep meeuwen die opeens over de rivier naar de zee vliegen. Dan zien we dat ze achternagezeten worden door hele grote vogels, die Heike determineert als Peruaanse pelikanen. Het zijn joekels: Wikipedia zegt dat ze 137-152 cm lang zijn met een spanwijdte van 228 cm!! Ja, ik kan me voorstellen dat die meeuwen bang zijn! De pelikanen verzamelen zich op een soort van nepkasteeltje. Jammer dat ik mijn verrekijker niet mee heb.
Naast die hele grote vogels hebben we ook hele kleine gezien: de kolibrie. Eerst een keer bij de bloemen van een palmboom, daarna bij een struik paradijsvogelplanten. Wel toepasselijk eigenlijk, zo’n lieftallig vogeltje bij een paradijsvogelplant!
Op de terugweg komen we in de file terecht van alle mensen die in het weekend buiten de stad verblijven. Dat was niet erg, we zaten rustig in onze comfortabele stoelen. Het was een mooie dag.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083771
[countryId] => 40
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 77
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/672_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ontdekkingen-aan-de-kust
)
[38] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-12
[title] => De onafhankelijke republiek van Pisco
[message] => We hebben gegeten in Chipe Libre, “de onafhankelijke republiek van Pisco”, zoals ze zichzelf noemen. Het is een mooi restaurant in de oude volkswijk José Victorino Lastarria. Zomer en winter zijn de straatjes hier bezaaid met stalletjes en verkopers, overal zijn terrassen. Het is gezellig en knus, maar Heike waarschuwt me goed op mijn spullen te letten. Dit is ook het gebied waar zakkenrollers hun slag slaan.
Pisco is een sterke drank die gedestilleerd wordt uit druiven. Wij hebben ‘Pisco sour’ gedronken: dan wordt er limoensap en limoensiroop aan toegevoegd. Bovenop komt een laagje geklopt eiwit. Daar weer bovenop een versierinkje van ‘Angostura bitters’ (zoals je op je cappuccino wat cacao krijgt). Het drinkt lekker weg! Ik ben weinig alcohol gewend, dus dan is het zaak om niet te snel te drinken.
Op weg naar het restaurant ben ik eerst naar het huis van Heike gelopen. Je kunt het in 31 minuten lopen volgens Google. Nu stapt Google aardig door, en ik neem niet de binnendoor weggetjes dus ik moet wat meer tijd nemen. Zeker omdat ik geen ster ben in het vinden van de juiste route - dat weet iedereen die wel eens met mij op reis geweest is.
Het volgende heb ik bedacht: Ik loop mijn straat uit totdat ik de straat van Heike tegenkom en sla dan linksaf. Maar naar welke kant moet ik mijn straat uitlopen? Uiteindelijk moet ik naar het noorden. Dat is makkelijk, want de zon staat in het zuiden. Maar dat klopt niet met wat Google mij vertelt. Huh?! Oh wacht. Ik ben op het zuidelijk halfrond. De zon staat hier in het noorden! Hij draait ook tegen de klok in. Dat is even wennen!
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083728
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 95
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/374_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-onafhankelijke-republiek-van-pisco
)
[39] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-11
[title] => Schoonfamilie
[message] => Gisteravond werden Heike en ik allerhartelijkst ontvangen door de ouders en broer van haar vriend. Heel fijn dat we konden kennismaken. Het is wel een gek idee dat Heike nu hier in Chili is, en haar vriend in Nederland.
Met de metro naar een buitenwijk, nog een eindje lopen en daar waren we. Net als in Colombia hebben de vrijstaande huizen stevige schuttingen en hekken eromheen. Maar anders dan in Colombia zitten er voor de meeste ramen geen tralies. Dat geeft wel aan dat Chili een stuk stabieler is dan Colombia.
In een betrekkelijk bescheiden tuinhuis werden we onthaald op lekkere hapjes en een heerlijke maaltijd. Het grote huis is nog in aanbouw, als ik het goed begrepen heb is het nu bijna klaar.
De taal was een uitdaging deze avond. De broer spreekt Engels en Spaans, de vader spreekt een klein beetje Engels naast het Spaans, de moeder spreekt alleen Spaans. Ik spreek Engels en ik versta een klein beetje Spaans. Heike is de enige die alles kan spreken en verstaan. Dus op haar rustte de zware taak om alle onduidelijkheden op te heffen. Ik vond het ook grappig om te merken hoe je elkaar met een paar woorden toch snel begrijpt. Ik probeerde soms ook wat Spaanse woorden, maar in mijn hoofd zit Spaans en Frans in hetzelfde laatje. Dat geeft verwarrende teksten.
Helaas begon ik in de loop van de avond in slaap te vallen. Na twee dagen keurig in het Chileense ritme mee te doen dacht ik dat ik geen last meer zou krijgen van de jetlag. Mijn lichaam dacht daar anders over. Onze gastheer en -dame hadden er alle begrip voor en brachten ons naar huis. Het was een fijne avond.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083695
[countryId] => 40
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 96
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/chili,santiago-de-chile
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => schoonfamilie
)
[40] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-10
[title] => Dag 3
[message] => Vanmorgen was het veel helderder dan gister. Gister was er een smog waarschuwing in Santiago, ik denk dat dat vandaag niet zo is. Deze stad is gebouwd in de kom tussen twee bergruggen. Fijn want het waait bijna nooit, als noorderling is dat bijna onwennig. Maar ook niet fijn, want sinds er industrieën en auto’s zijn blijft de uitstoot ontzettend lang hangen. Veel smog dus, maar vandaag niet. Op weg naar de metro keek ik de straat uit en zag de besneeuwde toppen van de Andes, een prachtig gezicht.
Heike slaapt vandaag even uit, ze was drie dagen achter elkaar heel vroeg op geweest. Het museum van de rechten van de mens had zij al gezien, dus daar ging ik naar toe. Een heel indrukwekkend centrum over de periode van 1973-1990. Op 11 september 1973 werd een staatsgreep gepleegd door het leger. (Met steun van de CIA uit de USA, president Nixon was bang dat Chili communistisch zou worden).De socialistische president Allende is daarbij om het leven gekomen. Op de dag zelf vielen er verder relatief weinig slachtoffers. Echter in de jaren daarna zijn tienduizenden mensen vermoord, gemarteld, verdwenen, binnenlands of buitenlands in ballingschap gestuurd, etc. Pas in 1988 kwam er een referendum waarbij het volk zich uitsprak tegen het bewind van Pinochet. Pinochet zelf was van plan zich niets aan te trekken van het ‘Nee’, maar zijn generaals luisterden naar de Amerikanen die vonden dat het veel te ver ging in Chili. In 1990 werd eindelijk de grondwet van Pinochet weggestemd. In 2020 is een nieuwe concept grondwet opgesteld, volgens de planning toen zou die in juni 2022 definitief moeten worden - nu dus ongeveer.
Vanmorgen merkte ik dat het ook in mijn koelkast ijzig koud is :) Mijn yoghurt was ijsyoghurt geworden. De koelkast is met een druk op de knop bij te stellen gelukkig. Dat is met de nachttemperatuur helaas niet zo. De beheerster van het appartement zal steeds dekens brengen. Als ik haar verwacht komt ze niet, en als ik in het museum ben dient ze zich aan. Ook dat zal Chili zijn. De supermarkt heeft voor een zacht prijsje ook een lekkere fleecedeken voor mij.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083673
[countryId] => 40
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 93
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/025_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-3
)
[41] => stdClass Object
(
[username] => fokelieninchili
[datePublication] => 2022-06-09
[title] => Dag 1 en 2
[message] => Nu is het donderdag, eigenlijk begon de reis al op maandagavond. JR bracht me naar Heerenveen, vandaar met de trein naar Schiphol en met de shuttlebus naar het Ibis hotel. In het zachte bed een korte maar verkwikkende nachtrust. Om 6 uur op en weer met de shuttle naar Schiphol. De lange rijen stonden op mijn netvlies gebrand: de vlucht naar Chili wil je niet missen!
Precies 4 uur van te voren betrad ik vertrekhal 3. Bagage afgeven: oei wat is het daar al druk - maar gelukkig, met hulp van Hanneke had ik alle documenten al geüpload (covid vaccinaties, negatief testbewijs, paspoort). Ik was ‘travel ready’ en dat betekende dat ik in de rij mocht waar nog maar 1 persoon stond.
Binnen tien minuten door naar de volgende hindernis: de security check. Ja, hier stond ik wel even in de rij. Ook bij de paspoortcontrole was een rij. Toch was ik al met al om 8:15 uur klaar. Mijn latere buren in het vliegtuig waren ook om 7:15 begonnen maar hadden drie volle uren in alle rijen gestaan! Wat was ik blij dat ik ‘travel ready’ was.
Vlucht 1 bracht me van Schiphol naar Houston. Een lange saaie vlucht van 10 uur. Voor de overstap op Houston moest ik eerst langs de immigratie van de USA. Ik herkende de werkwijze en de lange rijen van vorige keren dat ik daar aankwam. Dit was echt lang wachten. Enfin, het hielp me om de vijf uren van de overstaptijd op Houston te overbruggen. Naar buiten was niet echt een optie: in Houston was het 34 graden Celsius.
Vlucht 2 duurde negen uur en was in de nacht. Ik was vroeg opgestaan en het tijdsverschil met Houston was zeven uur. Dat was met recht ‘in moaie lange dei’, zou onze mem wel zeggen! Tijdens die nachtvlucht heb ik dan ook een paar uur kunnen slapen, hoewel het nooit echt comfortabel wordt in een vliegtuigstoel.
Om 6:30 uur waren we geland. Weer alle controles. Het bewijs dat ik verzekerd ben tegen alle mogelijke ziektekosten die covid met zich mee kan brengen kostte me vorige week veel telefoontjes en een slapeloze nacht. Gelukkig was dit nu goed voor onmiddellijk dóór naar het volgende station, zelfs zonder PCR-test (wel samen met de vaccinatiebewijzen). Paspoort en bagage was zomaar klaar.
Daar zat ik dan om 7:30 uur op het vliegveld aan de koffie! Wekenlang was ik bezig geweest om alle documenten te verzamelen en te uploaden - de USA en Chili willen heel verschillende dingen zien. Dan hoop je wel dat je het goed gedaan hebt. Nu bleek het allemaal te kloppen. Eindelijk kon ik de stress van de reis van me af laten glijden.
Heike voegde zich bij me. Fijn om haar eindelijk weer te zien! Gezellig even koffiedrinken en de Chileense simkaart installeren die Heike voor mij gekocht had. Met de transfer naar de stad, eerst naar een restaurantje om te lunchen. Na de lunch gauw naar het appartement, een kopje thee en in de rust. Ja dan ben je wel heel moe, maar van slapen komt niets met zoveel indrukken in je hoofd. Heike had boodschappen gedaan zodat we rustig in het appartement konden koken en eten. ‘S Avonds viel ik als een blok in slaap. Ik werd wel wakker van de kou: het is winter in Chili. Overdag schijnt meestal de zon en er is weinig wind, dat maakt het overdag aangenaam. Na de (vroege) zonsondergang koelt het af naar 6 graden. Extra kleding hielp het gebrek aan dekens te compenseren.
Donderdagochtend werd ik verkwikt wakker. Heike moest al vroeg naar college. Ik kon lekker rustig aan doen. Voor de lunch hadden we afgesproken op het universiteitsterrein. Gewapend met het metrokaartje dat Heike al voor mij gekocht had betrad ik de metro. Goed georganiseerd, alles duidelijk aangegeven: hier kun je je weg wel vinden. Op de Universidad Católica genoten wij van een eenvoudige doch voedzame maaltijd voor maar € 4,- p.p. Het deed mij denken aan de mensa in mijn studentenjaren in Groningen. Helaas hebben wij in Nederland nergens meer een mensa. Aansluitend bezochten wij de mis in de universiteitskerk. Elke werkdag wordt hier een mis opgedragen. Het is dat ik de structuur van een mis herken, en ook de responsies kan ik wel plaatsen, maar qua taal begrijp ik er zo goed als niets van. Dat ene jaar Spaans op de Highschool in Frankfort (USA) is natuurlijk ook wel heel lang geleden.
Heike had ‘s middags weer college, dus ik ging naar mijn appartement. Ik deed boodschappen. Interessant om te kijken wat voor producten er hier allemaal in de supermarkt liggen. Na de koude nacht verbaasde het me niet dat er ook een uitgebreide keus was in fleece dekens, fleece pyama’s en fleece ochtendjassen.
In de avond deden we het letterspel van de DA. Ik beweerde dat ik dat in Hurdegaryp gekocht had. Nee, zei Heike, het was al oud toen wij klein waren. Ja, daar had ze gelijk aan. Ik had het in Groningen al. Ik sleepte het toen ook altijd mee naar kampweekenden. Dan is het niet vreemd dat het doosje met drie soorten plakband bij elkaar gehouden wordt.
[userId] => 441439
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083661
[countryId] => 40
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 248
[author] => Sita
[cityName] => Santiago de Chile
[travelId] => 527598
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2022-06-10
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/049/858_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/439_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-1-en-2
)
[42] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-22
[title] => Onderweg naar Mexico, San diego of Fort Lauerdale
[message] => Hallo Allemaal.
We hebben goed en slecht nieuws.
Gisteravond hoorden we van de Kapitein , dat we opstoomden naar Fort Lauerdale. Plan A was om via het Panama Kanaal door te varen naar Fort Lauerdale en dat we daar een vlucht zouden kunnen nemen naar huis.
Plan B was ,als we niet door het Panama kanaal mochten om te proberen in Mexico een haven te vinden. Plan C was om door te vareen naar Sant Diego en daar van boord te gaan. Maar er lagen zoveel schepen van de HAL voor de kust dat het niet zeker was waar we van boord zouden kunnen.
Iedereen blij en we kregen bij het diner Champagne gratis aangeboden.
Vanmiddag om 2 uur lagen we heerlijk in de zon aan het Lido dek toen de kapitein met een belangrijke mededeling kwam. Wij allemaal blij want we dachten te horen waar we aan land zouden gaan zodat we onze thuisvluchten konden gaan regelen.
Er was echter een zieke aan boord vastgesteld met influenza waarvan ze nu gingen onderzoeken of deze persoon corona had. We moesten allemaal naar onze hut en vanavond geen gezamenlijk diner maar roomservice. Om 6 uur vanavond verder nieuws en als dit echt zo is dan veranderen alle plannen weer.
Ik heb nog maar een laatste foto vanaf het Lido dek toegevoegd in de hoop dat het niet de laatste buitenfoto is.
We houden moed!!!!
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071750
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 283
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/612_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderweg-naar-mexico-san-diego-of-fort-lauerdale
)
[43] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-21
[title] => San Antonio/Valparaiso
[message] => Daar zijn we weer vanaf de "Zaandam" in de haven van San Antonio. We worden weer bevoorraad dus honger zullen we niet hebben en we hoeven er de deur niet voor uit,
We hebben de laatste 2 zonnige dagen aan het zwembad en lopend op het dek doorgebracht. 3 rondjes op het loop dek is een kilometer dus als je dat iedere dag doet, krijg je ook nog genoeg beweging.
Het is hier een prachtige kust (zie foto,s) alleen mogen we hier niet aan land. De kapitein probeert met alle hulp om een haven te vinden in Mexico of Panama, maar daar is nog niets over bekend.
We hebben vanavond met onze Nederlandse vrienden weer gezellig gedineerd en hebben het prima naar ons zin zoals jullie kunnen zien.
Hopelijk de volgende keer meer nieuws.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071709
[countryId] => 40
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 305
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/475_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-antonio-valparaiso
)
[44] => stdClass Object
(
[username] => Rondom-Zuid-Amerika
[datePublication] => 2020-03-19
[title] => Langs Chili, Peru en Ecuador
[message] => Beste allemaal,
We varen de komende 14 dagen langs Chili, Peru en Ecuador richting Mexico en Panama. Volgens de Kapitein hebben Mexico en Panama de grenzen nog niet gesloten en probeert hij daar toestemming te krijgen om aan land te gaan, maar niks is zeker. Wel gaat de in San Antonio aan wal om voorraden in te laden. Dit gaat met kleine boten dus kan wel 24 uur duren.
Gelukkig is er nog steeds niemand ziek en dus kunnen we ons vrij bewegen en genieten van alle leuke en goede dingen aan boord.
We dineren iedere avond (3-4 gangen) met een Nederlands echtpaar, van onze leeftijd, waar we gezellig mee kunnen kletsen, dus niets te klagen.
Het is nu prachtig weer, dus we kunnen heerlijk aan het zwembad in de zon zitten. We zitten dus in een luxe hotel waar we niet vanaf kunnen, en waar alles voor ons wordt gedaan. We genieten volop van de dingen die we wel hebben.
We hebben een paar mensen (golfers) toegevoegd aan de mailing lijst want voorlopig is George er niet om te golfen. Als je niet lastig gevallen wil worden met dit "vervelende nieuws" kan je jezelf zo verwijderen.
[userId] => 440029
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5071680
[countryId] => 40
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 260
[author] => Tineke
[cityName] => San Antonio
[travelId] => 525202
[travelTitle] => Rondom Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondom-zuid-amerika
[dateDepart] => 2020-03-05
[dateReturn] => 2020-04-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/982/333_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/029_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => langs-chili-peru-en-ecuador
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 3
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 3
[last] => 4
[previous] => 2
[next] => 4
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 31
[lastItemNumber] => 45
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
San Pedro de Atacama - Chili 
