Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Bolivia
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Bolivia
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no [pic1title] => [pic2title] => [pic3title] => [pic4title] => [pic5title] => [titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op [imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png [imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg ) [1] => stdClass Object ( [newsId] => 109 [date] => 2024-08-29 [title] => Vakantie op de elektrische fiets [text] =>De fietsvakantie heeft een nieuwe dimensie gekregen nu de e-bike een belangrijke rol is gaan spelen. Dit maakt het voor veel meer mensen mogelijk om van de mooie tochten door de natuur en langs leuke plaatsjes te genieten. Die routes vind je zowel in binnen- als buitenland. Misschien is het voor jou ook wel ineens mogelijk geworden om eindelijk een fietsvakantie te boeken. Op deze plek delen we enkele tips zodat je de tocht met de elektrische fiets op een leuke, gemakkelijke en veilige manier kan ondernemen.
Dat je een goede elektrische fiets nodig hebt, dat is natuurlijk wel duidelijk. Een gewone fiets kies je ook op basis van wat bij jou past. Als het gaat om een elektrische fiets heb je echter natuurlijk wel meer punten van aandacht. Denk aan de motor en de batterij. Het is dan ook vaak het slimst om de modellen van specialisten zoals Amslod.nl te kiezen. Deze elektrische fietsen zijn niet voor niets zeer populair. Het gebruiksgemak is heel hoog en het fietscomfort is sterk aanwezig. Vooral wanneer je lange tochten op een vakantie gaat ondernemen, dan zijn dit belangrijke kenmerken.
Wanneer je voor het eerst een fietsvakantie gaat ondernemen, dan is het wel aan te raden om niet te uitdagend van start te gaan. Je moet natuurlijk sowieso nog wennen aan je elektrische fiets voor dames. Daarom is het slim om op zoek te gaan naar een leuke route die je aanspreekt, maar die niet te lang of te zwaar is. Je begint niet met een tocht door de Ardennen bijvoorbeeld. Zelfs niet wanneer je e-bike je de trapondersteuning biedt om de heuvels goed over te komen. Kies een route op een mooie plek die je goed aankan.
Om een leuke fietsvakantie te beleven is niet alleen de fiets zelf van belang. Het is ook zaak dat je deze goed prepareert om de tochten nog leuker te maken. Zo heb je bijvoorbeeld goede fietstassen nodig om je benodigdheden mee te nemen. Een fietscomputer met navigatie is ook aan te raden. Je kan altijd de route kwijtraken of bewust willen afwijken. Daarnaast zijn simpele dingen als plaksetjes en fietspompen natuurlijk heel waardevol om te hebben. Ook hiervoor is het slim om je te laten voorlichten door een specialist. Als je alles bij de hand hebt, kan er niets misgaan.
Tot slot nog een belangrijke tip die je niet mag onderschatten. Als je op reis gaat is het altijd zaak om je goed te verzekeren. Of dit nu om een algemene reisverzekering gaat, een verzekering voor je motor op motorreis, of een verzekering voor je e-bike op je fietsvakantie. Juist wanneer je zoveel onderweg bent kan er van alles gebeuren. Dan is het dus ook belangrijk dat je daar goed tegen gedekt bent. De vakantie moet wel een zorgeloze tijd zijn. Aan de hand van de juiste verzekering kan je zeker zijn dat dit allemaal in orde komt.
[picture] => no [pic1title] => [pic2title] => [pic3title] => [pic4title] => [pic5title] => [titleSlugified] => vakantie-op-de-elektrische-fiets [imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png [imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/109/109_1.jpg ) [2] => stdClass Object ( [newsId] => 108 [date] => 2024-07-24 [title] => Koop een nieuwe auto of camper voor jouw volgende roadtrip [text] =>Staat er een roadtrip op de planning, of ben je voornemens deze de komende maanden uit te stippelen? Voor een dergelijke rondtocht wil je verzekerd zijn van voldoende ruimte in de auto. Waar de één kiest voor bijvoorbeeld een Toyota RAV4, gaat de ander voor een omgebouwde Volkswagen Transporter. Dit artikel helpt je op weg een geschikte auto te vinden voor dit avontuur. Bovenal wil je zeker weten dat de auto betrouwbaar is. Niets is vervelender dan pech onderweg!
Wacht niet te lang met het regelen van een auto voor je avontuur. Zo heb je de tijd om een geschikt model te vinden en een goede deal te sluiten met de verkoper. Zou je lang wachten, dan sluit je de deal zelden voor de beste prijs. Immers, je hebt de auto of bus domweg nodig! Vergeet ook de auto op naam zetten niet. Dit kan gelukkig altijd in de buurt, doordat er verspreid over heel Nederland kentekenloketten te vinden zijn.
Bepalend voor de keuze die je maakt bij de aanschaf van een nieuwe auto voor je roadtrip is de wijze waarop je overnacht. Wil je in de auto zelf overnachten, dan heb je al snel een camper of bijvoorbeeld omgebouwde VW Transporter nodig. Kies je voor een overnachting op de camping of in hotels? In dat geval volstaat een SUV, die je voldoende ruimte biedt voor je tent en andere spullen. De Toyota RAV4 werd al als voorbeeld genoemd van zo'n SUV. De auto is niet goedkoop, maar wel ontzettend praktisch en degelijk. Dat laatste komt van pas, wanneer je onderweg onverhoopt geconfronteerd wordt met een stukjeoff-roadrijden. Soms is het noodzakelijk om de mooiste plekjes te kunnen bereiken! Je wilt ze niet over moeten slaan, omdat je auto niet krachtig genoeg is.
Een paar duizend euro goedkoper dan de Toyota RAV4 is de Citroën C5 Aircross. Het model is zeer comfortabel en daarmee uitermate geschikt voor langere stukken. Aan de binnenzijde is het model ruim genoeg om een tent mee te nemen. Veel mensen zullen bij het plannen van hun roadtrip niet direct denken aan een Citroën.
Naast de genoemde modellen zijn ook de Skoda Superb Combi en de Volvo V60 Cross Country voorbeelden van auto’s die zich uitstekend lenen voor een roadtrip door Europa.
De afgelopen jaren schaffen steeds meer Nederlanders een camper of een omgebouwd busje, vaak een Transporter van Volkswagen, aan. Een camper geeft je ontzettend veel vrijheid, omdat je onafhankelijk van een hotel, camping of appartement kunt overnachten. Er zijn in veel Europese landen camperplaatsen te vinden langs de belangrijkste wegen. Het voordeel van een VW Transporter is dat deze iets compacter is. Zeker wanneer je met z’n tweeën op reis gaat, volstaat dit model vaak. Niet alleen makkelijker met het parkeren van het voertuig, ook heb je er naast je reguliere autorijbewijs geen aanvullend rijbewijs voor nodig. Bij een camper is dat in sommige gevallen wel noodzakelijk.
Daarnaast geldt dat een omgebouwde VW Transporter over het algemeen fors goedkoper is dan een camper. Ben je zelf erg handig? In dat geval zou je een Volkswagen Transporter kunnen kopen om deze vervolgens zelf om te bouwen tot een volwaardige accommodatie voor je roadtrip. Dat bespaart veel geld! Een alternatief is het opknappen van een eerder omgebouwde bus. Op het internet vind je verschillende websites waar deze omgebouwde busjes te koop worden aangeboden. Kijk er eens rond, om te zien of jou dit trekt!
[picture] => no [pic1title] => [pic2title] => [pic3title] => [pic4title] => [pic5title] => [titleSlugified] => koop-een-nieuwe-auto-of-camper-voor-jouw-volgende-roadtrip [imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png [imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/108/108_1.jpg ) ) [topCountries] => Array ( [0] => stdClass Object ( [continentId] => 9 [countryId] => 42 [reportCount] => 8 [pictureCount] => 30001 [position] => 1 [countryName] => Colombia [countryIsoCode] => CO [continentName] => Zuid-Amerika ) [1] => stdClass Object ( [continentId] => 9 [countryId] => 147 [reportCount] => 4 [pictureCount] => 65535 [position] => 2 [countryName] => Peru [countryIsoCode] => PE [continentName] => Zuid-Amerika ) [2] => stdClass Object ( [continentId] => 9 [countryId] => 252 [reportCount] => 2 [pictureCount] => 8189 [position] => 3 [countryName] => Bonaire [countryIsoCode] => BQ [continentName] => Zuid-Amerika ) [3] => stdClass Object ( [continentId] => 9 [countryId] => 24 [reportCount] => 1 [pictureCount] => 50224 [position] => 4 [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => BO [continentName] => Zuid-Amerika ) [4] => stdClass Object ( [continentId] => 9 [countryId] => 40 [reportCount] => 1 [pictureCount] => 39840 [position] => 5 [countryName] => Chili [countryIsoCode] => CL [continentName] => Zuid-Amerika ) ) [countryId] => 24 [countryName] => Bolivia [continentId] => 9 [continentName] => Zuid-Amerika [countryPopulation] => 0 [countrySurface] => 0 [capitalCityLongitude] => 0.000000 [capitalCitylatitude] => 0.000000 [portalReports] => ArrayIterator Object ( [storage:ArrayIterator:private] => Array ( [0] => stdClass Object ( [reportId] => 5099955 [userId] => 442403 [countryId] => 24 [username] => zuidamfrancine [datePublication] => 2024-03-01 [photoRevision] => 0 [title] => BOLIVIA, deel 2, van 17 febr. t/m 1 maart 2024 [message] =>Hallo allemaal,
Hier is dan het 2de deel van Bolivia. In de 1ste week ben ik in Cochabamba geweest waar ik 17 jaar geleden ook vrijwilligerswerk heb gedaan en daarna heb ik een prachtige tour gemaakt in Zuid Bolivia. In de laatste week heb ik 2 grote steden bezocht nl. Sucre en Santa Cruz wat ik persoonlijk minder boeiend vond. Lees zelf maar.
Zaterdag 17 februari: Cochabamba en bus naar Potosi;
Vandaag, de laatste dag in Cochabamba heb ik het nog druk met het bezoek aan mensen die ik heb leren kennen 17 jaar geleden. Na een goed ontbijt , check ik alvast uit, en stal mijn koffer en rugzak bij de receptie. Daarna loop ik , in ruim een half uur, naar Maria Lohman, voorzitster van Somos Sur. Zij is van oorsprong Nederlandse, maar woont al 40 jaar in Bolivia. 17 jaar geleden ben ik ook bij haar thuis geweest en nog een gezellige dansavond meegemaakt. Ik ben ik toen ook aanwezig geweest bij een van haar politiek getinte lezingen waar ze opkomt voor de armen in Bolivia en strijdt tegen de corruptie. Ook verzorgt ze radio uitzendingen in Bolivia. Dit doet ze nog steeds in volle overtuiging. Ze laat ook haar verbouwde huis zien . Een deel wordt gebruikt als kantoor en een deel wil ze verhuren als B[e-38]B. Ze is erg enthousiast, ook wat chaotisch, blij, een bijzonder mens!! Om 12.30 vertrek ik weer want ook in Cochabamba wil ik de carnavals optocht zien. Hiervoor moet ik een eind lopen. En dan is het nog een klus om erbij te komen, want volle tribunes voorkomen dit. Maar ik vind uiteindelijk een doorgang. Ook nu blijf ik langs de stoet lopen. Er lopen veel groepen mee in prachtige kostuums en blije gezichten . De ene groep danst nog uitbundiger dan de andere groep. En er wordt uiteraard met water en schuim gespoten. Rond 15.00 uur ga ik weg, maar dan is de optocht nog niet afgelopen. Vervolgens loop ik naar de busterminal en koop een bus ticket naar Potosi. Bij busmaatschappij Bolivar kost het 70 bolivianos en bij Transcopacabana 100 bol. Dus ik koop hem bij Bolivar. Beiden hebben ze een goede naam als veilige bus. Daarna loop ik terug naar mijn hostel Moroni waar ik me snel omkleed en mijn lange broek aan doe. Om 16.30 uur komen de ouders van Silvia, een oud medewerkster van mijn Spaanse school van 17 jaar geleden, waar ik veel mee optrok, me ophalen met de auto. Zij herkennen me nog omdat ik toen ,en later nog eens, bij hun thuis ben geweest. Helaas zit Silvia nu tijdelijk in Spanje en ontmoet ik haar niet thuis. Wel haar 2 kinderen die door haar ouders nu verzorgd worden. Ook haar broer zit nu in Brazilië, en zijn dochter , woont ook bij zijn ouders. Het zoontje van Silvia van 11 jaar heeft nog een tekening gemaakt en daar in 3 talen opgeschreven, waarin ik welkom werd geheten nl. in het Spaans, Frans en Nederlands. Ook kon hij zo'n 7 bekende Nederlandse voetballers opnoemen. De ouders zijn druk met die kinderen van 8, 9, 11 jaar, al zijn het lieve, stille en intelligente kinderen. Ik gebruik bij hun een broodmaaltijd en praat over o.a. de toegenomen criminaliteit en armoede in Bolivia. Het was best gezellig ! Om 19.30 uur brengen ze me naar de busterminal, waar ik om 20.30 uur de bus naar Potosi moet hebben. Hun auto kan niet helemaal bij de terminal stoppen in verband met de drukte en nasleep van de carnaval. Ik moet in de rommelige terminal wachten voordat ik mijn bagage kan inchecken. Zoals gezegd ga ik dan bij halte 8 staan voor de bus naar Potosi en ga dan op stoel nr. 10 zitten. Maar dan blijkt ineens dat ik in de bus van Transcopacabana SA zit . Ik ga er vlug uit en ga op zoek naar de bus van Bolivar Potosi. Die blijkt dan op een heel andere plaats te staan. Maar door te vragen vind ik hem uiteindelijk. Hij ziet er minder perfect uit dan Transcopacabana o.a. geen TV en een kapotte leuning. Uiteindelijk vertrekken we pas om 21.00 uur en dan staan we onderweg ook nog een tijd stil en is er aanvankelijk veel verkeer op de weg en gaat het regenen. Ik slaap af en toe wel, maar mijn nek gaat pijn doen.
Zondag 18 februari: van Potosi naar Tupizza:
Uiteindelijk komen we 's ochtends pas om 8.15 uur aan bij de busterminal van Potosi. En waar ik al bang voor was gebeurde, de bus van 8.00 uur van Potosi naar Tupiza was vertrokken en de volgende bus ging pas om 14.00 uur. Dat is balen want dan kom ik pas 's avonds in Tupiza aan. Ik koop een bus ticket naar Tupiza voor 40 bolivianos en stal mijn koffer en rugzak op het kantoortje van bus maatschappij Auto.Transport Ik besluit maar om naar het centrum van Potosi te gaan. Met een microbus kan ik daar naar toe. De afstand is bijna 5 km en de Plaza 10 de noviembre ligt duidelijker hoger dan de busterminal. Ik sta versteld van de mooie oude gebouwen in het historisch centrum. Er staan prachtige kerken zoals : de catedraal van Potosi en de kerk van la compania de Jesus e.a. Ook hier is een overdekte markt en een casa de monera. Het is een beetje fris in Potosi. Ik heb een vest en een dun jack en lange broek aan. Gelukkig vind ik een werkende pinautomaat zodat ik hier al kan pinnen i.p.v. in Tupiza. Ik ga vervolgens lopend terug naar de terminal, wat heerlijk bergafwaarts gaat. Onderweg koop ik nog wat fruit en brood op de markt. Om 13.30 uur moet ik inchecken voor de bus naar Tupiza. Ook nu vertrekt hij pas om 14.30 uur. We hebben weer een beetje oponthoud door de carnaval. ( het schijnt vandaag de laatste carnavals dag te zijn). Het landschap onderweg is mooi met kale en begroeide bergen. De zon doet goed z'n best waardoor het warm is in de bus. De bus rijdt pittig door. Om 18.00 uur stopt hij zodat we kunnen plassen en wat eten. Sommige mensen nemen kip en frites mee de bus in. Ook nu komt de bus later aan in Tupiza dan ze gezegd hadden. Hij zou er 4 uur over doe , dus om 18.00 uur aankomen , maar hij komt pas om 19.30 uur aan, dus hij heeft er 5 uur over gedaan. Gelukkig ligt hotel el Grano de oro maar 10 min. lopen van de terminal, want het begint al een beetje donker te worden . De eigenaresse is erg aardig. Ik heb een 1 persoons kamer met een eigen badkamer en TV. Ik eet nog wat, lees mijn emails en appjes en stuur wat foto's op. Daarna ga ik op tijd naar bed want morgen moet ik om 6.00 uur opstaan voor de 4 daagse tour over zuid Lipez en de zoutvlakte van Uyuni.
Maandag 19 februari:1ste dag van de Salar Uyuni Sud Lipez tour:
Zoals gezegd sta ik om 6.00 uur, toch aardig fris, op en krijg mijn ontbijt om 6.45 uur. Daarna loop ik naar hotel Mitru, waar het kantoor van Tupiza tours zich bevindt, waar ik de tour geboekt heb. Het is maar 10 min. lopen. Bij de receptie tref ik meteen al de familie aan bij wie ik samen in de jeep zit: vader Humberto, moeder Sara en dochter Clarina van 11 jaar. Ze wonen in Buenos Aires en zijn op bezoek bij de vader van Humberto die in Tupiza woont. We gaan met 2 jeeps: ik en het Argentijns gezin zitten in een witte jeep en in de rode jeep zit een Frans stel en een Argentijns stel. De rugzakken en mijn koffer gaan op de auto. Het is de bedoeling dat we dagelijks wisselen van plaats. We komen al gauw (na 17 km) bij Palala en Sillar (het zadel) . In dit gebied zijn ruige amfitheaters uit de berghellingen uitgehouwen en geërodeerd tot torenspitsen die op een stenen bos lijken.. Heel bijzonder !!.De chauffeur, die tevens ook onze gids is, eet tijdens het rijden continu coca bladeren. De kok zit naast hem voorin, doet net zo hard mee.. De Argentijnse familie hebben een thermoskan bij zich waar ze mate mee maken( echt Argentijns). Ik mag ook proeven , het smaakt een beetje bitter. Onderweg zien we veel lama's (chamaas in het Argentijns) en vicunas . De route gaat verder via Nazarenito en Chilcobija en Cerrillog, Pululos, Rio S. Pablo, San Antonio de Lipez op 4200 m. De jeep moet regelmatig moeilijke toeren uithalen op de slechte paden van zand en stenen. We crossen ook door flinke plassen en kleine riviertjes . We lunchen in een dorpje dat bestaat uit lemen huisjes midden in de woestijn. De bewoners zijn vnl lama herders . De bergen hebben verschillende kleuren door de mineralen die ze bevatten zoals rood door het ijzer, groen door het koper, geel door het zwavel, bruin door magnesium en wit door calcium . in het dorp Bandonado bezoeken we koloniale ruines van de Inca's, met o.a. het klooster van San Antonio de Padua. Er bevindt zich ook een mijnschacht van 5 km lang. Ook zien we hier stenen die de mineralen bevatten zoals lood, ijzer, zilver, kwarts, mangaan etc. Ik heb begrepen dat de Spanjaarden destijds heel veel goud en zilver geplunderd hebben. Er zitten daar ook een apart soort konijnen , vizcacha genaamd. In de verte zien we bergen bedekt met sneeuw. We moeten 150 bol. entree betalen bij San Antonio de Lipez als entree voor het park. Hier bereiken we een hoogte van 4938 m. Overal is het landschap prachtig. Op een gegeven moment slaat het weer om. Het gaat regenen en bliksemen en op de paden staan plassen. We overnachten in Quetena chico. Ik slaap samen met het Argentijnse stel op een kamer. Van 19.00 -23.00 uur is het mogelijk om onze apparatuur op te laden omdat de aggregaat dan aan is. We krijgen eerst, rond 19.30 uur een tussendoortje; koffie en thee en chocolade melk met chocolade en droge koekjes. Er wordt gezellig gekletst onder elkaar zodat we meer van elkaar te weten komen. Ik had al honger in de auto. Doch het eten laat lang op zich wachten. Om 21.30 uur hebben we nog niets op de tafel. Ik ben boos en erg moe en wil niet wachten op het eten. Ik zeg iedereen welterusten en kruip in mijn bed. Mijn Argentijnse kamergenoot ligt al langer in bed. Het duurt wel lang voordat ik slaap , maar dat is toch beter dan zo lang te moeten wachten op je eten en het is ook nog slecht voor je maag.
Dinsdag 20 februari :2de dag van de Salar de Uyuni Sud Lipez tour:
Rond 6.45 uur moeten we opstaan. Er is geen douche , alleen een wastafel. Het ontbijt bestaat uit broodjes met roerei. Verder staat alleen zoetigheid op tafel en koffie, thee, en chocolade melk. De kok heeft belooft dat we vanavond eerder zullen eten. Ik mag voorin naast de chauffeur zitten. De kok gaat achterin zitten en de 3 familie leden ertussenin op de 2de rij.
De route van vandaag is als volgt:
Quetena Chico, Quetena grande 4200 m, Laguna Hedionda Sur, Kollpa laguna, Salar de chalviri, Thermas, Desierto Dali, Laguna verde 4400 m, Languna Blanca, lunch bij thermal baden, Geisers Sol de Manana 5000 m, Laguna Colorado 4278 m overnachten.
Na de overnachting in Quetena Chico stoppen we bij een koraal waar lama's en vicunas staan. Leuk om die beesten in verschillende kleuren en grootte te zien. Daarna stoppen we bij prachtige lagunes waar flamingo's zich bevinden. Jammer dat je ze niet van dichtbij kunt fotograferen want ze vliegen of lopen weg als je dichterbij komt. We rijden over dorre zandvlaktes waar alleen pampa's gras groeit. Bij de thermaal baden kunnen we ons omkleden en erin plonsen. Er zijn 2 badjes met verschillende temperaturen. Heerlijk, hebben we ons toch helemaal kunnen wassen! Bij de desierto Dali zien we diverse bergen met prachtige kleuren, en lijkt het alsof ze beschilderd zijn. Daarna rijden we nog verder in zuidelijke richting en stoppen bij de lagunas blanca en verde waar de kleur van het water wit resp. groen is door de mineralen die erin zitten. Daarna rijden we terug naar de thermaal baden waar we de lunch gebruiken. Vervolgens rijden we door naar de Geisers Sol de Manana. Deze zijn ook prachtig, de rook komt eruit en de zwavel ruik je en de stenen zijn daardoor prachtig verkleurd. Daarna bezoeken we de laguna colorado. De kleur is deels roze evenals de flamingo's die in grote getalen daar zitten. De Franse medereizigster maakt mooie opnames met haar drone. Daar overnachten we ook in een soort hostel. Ook nu slaap ik op de kamer van het Argentijns stel. We krijgen eerst koffie, thee en koekjes en chocolade. Daarna gaan een aantal medereizigers rusten, maar ik schrijf een stuk in Evernote, waar ik nog geen tijd voor heb gehad. Rond 19.30 gaan we eten ; rundvlees, rijst, aardappels en een appel toe. De chauffeur/ gids vertelt wat morgen op het programma staat. Om 21.30 gaat iedereen naar zijn kamer en slapen.
Woensdag 21 februari: 3de dag van de Salar Sud Lipez tour:
Ik word wakker om 6.00 uur van de wekker van het Argentijnse stel. Ook nu is er geen douche, dus ben ik gauw klaar met wassen. Om 6.30 uur is het ontbijt. Dit bestaat uit pannenkoeken. Niet mijn lievelingsgerecht. Daarna ga ik lopend langs de laguna colorado naar het uitzichtpunt over de laguna colorado. Het is erg mooi.
De route van vandaag is als volgt;
Laguna Colorada, Arbol de Piedra, laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani ( uitzicht op vulkaan Caquella) , laguna negra (2x), San Christobal , Uyuni, overnachting in Colchani.
Na de laguna Colorado rijden we door naar Arbol de Piedra. Dit zijn rotsformaties met bijzondere vormen , waarvan er een de vorm van een boom heeft. Daarna passeren we nog diverse lagunes waar ook flamingo's zitten zoals : laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani, laguna negra. Op afstand zien we vele vulkanen die op de grens staan van Bolivia en Chili. Ze zijn deels bedekt met sneeuw. Vervolgens rijden wij op een verharde weg door naar San Christobal. Dit is een vrij grote plaats, waar op dat moment ook een markt is. We bezoeken daar de kerk die al vele malen gerestaureerd is. Daarna rijden we door naar Uyuni waar de chauffeur inkopen doet voor de lunch van morgen. We overnachten in een hostal de Sal, in het plaatsje Colchani , 20 km verder dan Uyuni, omdat we vanaf Uyuni niet de zoutvlakte op kunnen , omdat er te veel water op de Salar staat. Het zouthostal heeft muren die zout bevatten. Ik krijg een eenpersoons kamer in een ander gebouw dan mijn reisgenoten, en daar ben ik niet blij mee, maar er is niets anders. Daarna rijden we nog naar de zoutvlakte waar we de zonsondergang bekijken. De laarzen moeten aan als we uit de auto stappen. Rond 20.00 uur gaan we eten in ons hostel. De tafels zijn gezellig gedekt met glaasjes gevuld in de 3 kleuren van de Boliviaans vlag: rood, geel en groen. We krijgen een soepje vooraf en daarna spaghetti, met geraspte kaas en een groentesausje. Er is zelfs rode wijn bij het eten. Om 21.30 uur gaan we naar bed want morgenochtend moeten we om 5.00 uur opstaan voor de zonsopgang.
Donderdag 22 februari :4de dag van de Salar Sud Lipez tour, en van Uyuni naar Sucre
Om 5 uur gaat mijn alarm af. Ook hier is weer geen douche. Daarna wordt de bagage geladen op de jeep en rijden we naar de Salar de Uyuni. Het is nog donker. Omdat het de laatste tijd veel geregend heeft staat er een flinke laag water op de zout vlakte variërend van 10-40 cm. Het ziet er totaal anders uit dan 18 jaar geleden toen de zoutvlakte droog was en leek op een betegelde ijsvlakte. Met de jeep rijden we langzaam door de met water bedekte Salar. Er rijden meer jeeps en zelfs bussen in het water. We kijken daar naar de zonsopgang , ondanks de bewolking zijn de kleuren erg mooi. Daarna gaan we ontbijten in het zouthotel Playa Blanca. De ingrediënten zijn door onze kok zelf meegenomen; 2 grote cakes, yoghurt en granen , koffie en thee. Ik vind het een te zoet ontbijt, maar mijn reisgenoten doen zelfs nog jam op de cake. Er staat een standbeeld van Dakar Potosi die in 2016 is gereden. Vele andere groepen hebben hier ook een tafel geboekt om te ontbijten. Het is mooi zonnig weer geworden. Daarna gaan we foto's maken op de zoutvlakte, zelfs met truc opnames , wat een erg leuk effect geeft. De Franse medereizigster maakt opnames met haar drone. We kunnen helaas niet naar het cactus eiland ( Inca Wasi of Isla Incahuasi) omdat er te veel water staat op de zoutvlakte. Gelukkig heb ik dat eiland, met kleine en grote cactussen , 18 jaar geleden gezien. Rond 11.30 gaan we terug naar het zouthotel. Vlak daarbij staan heel veel kraampjes die allerlei souvenirs van zout verkopen . Ik koop ook nog een klein aandenken. Daarna gaan we lunchen in een kamer van dat complex. De kok heeft weer heerlijk gekookt; kip, rauwkost, rijst en zoete aardappels. Daarna ga ik me omkleden, ik doe mijn spijkerbroek aan en mijn zwarte T shirt en groene vest. Rond 13.30 uur rijden we naar de "cementerio de trenes = trein begraafplaats, waar oude verroeste locomotieven staan, die vroeger gebruikt werden om het zout mee te vervoeren. Ik kan me nog wel herinneren dat ik die 18 jaar geleden ook heb gezien. Mensen klimmen op en in de locomotieven om foto's te maken. Daar staan ook souvenir kraampjes en kunststukken van ijzer. Daarna rijden we naar de busterminal. Ik had 3 bus organisaties opgeschreven die naar Sucre gaan ; 11 de julio, 6de oktubre en emperador. Ik heb 11de julio genomen omdat die 80 bol. kost en om 21. 30 uur vertrekt en de andere 2 kosten 100 bolivianos en vertrekken om 22.00 uur. De 2 Fransen moesten ook op de terminal zijn omdat zij naar La Paz gaan. De 4 Argentijnen gaan met de jeep mee terug naar Tupiza. Ik kon mijn koffer en grote rugzak achterlaten op het kantoortje van de busmaatschappij. Daarna loop ik naar het centrum van Uyuni. Daar zie ik een hele grote buiten- en binnen markt, de plaza principal, de klokkentoren etc. De zon schijnt volop en het is behoorlijk warm. Ik ben behoorlijk gaar en moe en ga op een bankje zitten en schrijf mijn verhaal op in Evernote. Om 20.00 uur keer ik terug naar de busterminal waar ik moet wachten tot dat de bus vertrekt om 21.30 uur. Het is een bus met 2 verdiepingen, w.c. en T.V. en slaapstoelen. Helaas geen wifi, waardoor ik al 4 dagen achter loop met het lezen van mijn apps en e-mails. De busrit zou 7 - 8uur duren en zou om 4.30-5.30 uur in Sucre aankomen. Dit maal had ik gehoopt dat hij veel vertraging zou hebben, maar helaas , we komen om 5.00 uur 's ochtends in Sucre aan.
Vrijdag 23 februari: Sucre
Om 5.00 uur komt de bus aan bij de busterminal van Sucre. Het is nog donker en fris. Ik ga in de busterminal zitten want het is nog te vroeg om naar mijn hostel te gaan . Ik schrijf mijn belevenissen van de 4 daagse tour op. Ook hier lopen venters te schreeuwen met hun spullen ; sim kaarten, oor telefoontjes, koffie en thee, maar ook de diverse bus ondernemers propaganderen hun bus naar verschillende plaatsen. Daarna ga ik informeren naar de bus tijden van Sucre naar Santa Cruz op dinsdag 27 februari. Er zijn heel wat busmaatschappijen, die naar Santa Cruz gaan, met verschillende vertrektijden en prijzen. Bij de een kan ik wel vandaag al een kaartje kopen voor volgende week dinsdag en bij de ander pas 1 dag voor vertrek of óp de dag van vertrek. Omdat het nog zo vroeg is en ik officieel pas om 12.00 uur kan inchecken was ik van plan om naar mijn hotel te lopen. Maar toen ik buiten kwam en die verkeerschaos zag en een steile heuvel, heb ik toch maar een taxi aangehouden. Voor de prijs hoef je het niet te laten want de rit kostte me slechts 8 bolivianos = €1,04 . Ik ben blij dat ik geen simkaart heb gekocht in Bolivia om een Uber taxi te bellen op plaatsen waar ze geen wifi hebben , want Uber kan nooit veel onder die prijs zitten. Aangekomen rond 9.00 uur bij mijn hostel Casa de Huespedes Isabella, is mijn kamer nog niet klaar. Ik mag tot 11.00 uur boven op een buitenterras zitten en dat is heerlijk want de zon schijnt en het is 22 graden. Doordat ik hier ook wifi kan ontvangen , kan ik weer mijn e-mails, WhatsApps e.a. berichten lezen wat de afgelopen 4 dagen tijdens de tour niet mogelijk was. Ik voelde me zo vies, zonder me gedoucht te hebben in die 4 dagen, dat ik dat meteen heb gedaan , en mijn haren gewassen, toen ik om 11.00 uur mijn kamer kon betrekken. Tevens heb ik een klein wasje gedaan. Ik heb een aardige kamer met een 2 pp. bed en TV, tafel en kast, een grote badkamer op de gang op de 1ste verdieping. Beneden is een grote patio waar het ontbijt opgediend wordt tussen 8.00 -9.30 uur. Het ziet er leuk uit en het is lekker buiten. Daarna besteed ik tijd en aandacht aan mijn administratie en het ordenen van mijn schone en vuile spullen. Hier in Sucre kan ik weer mijn korte broek aandoen en mijn T-shirt, heerlijk ! Tussen de middag ben ik dan zover dat ik weer op pad kan gaan om de stad Sucre te bekijken. Sucre is officieel de hoofdstad en de mooiste stad van Bolivia (zegt men). Het ligt op 2790 m. hoogte. Het heeft een wit geschilderde koloniale binnenstad ( Unesco). Ik loop naar de plaza 25 de mayo met een standbeeld, een fontein en catedral Basilica de nuestra senora de Guadalupe en het gemeente huis. Ook bekijk ik van buiten de Templo San Francisco. Helaas zijn de meeste kerken gesloten. Als het gaat regenen en kortdurend onweren ga ik de de overdekte mercado in. In tegenstelling tot andere plaatsen die ik tot nu toe gezien heb, ligt het fruit heel mooi gesorteerd. Ik koop wat fruit, brood en verse kaas. Hier zijn de mango's duur i.t.t. Colombia, en betaal je 10 bolivianos per stuk (€1,30), Als het droog is loop ik de heuvel op naar de mirador Recoleta en plaza Pedro de Anzurez. Hier heb je een mooi uitzicht op de stad Sucre. Daar in de buurt ligt ook de monasterio de la Recoleta , maar die heb ik niet bezocht. Rond 17.00 uur koelt het af en doe ik mijn roze jack aan. Daarna loop ik terug naar beneden, en naar mijn hostel. 's Avonds bekijk ik mijn lading foto's en video's die ik gemaakt heb van de 4 daagse tour. Het was een geweldige tour met een grote variatie aan landschappen. Wat ben ik een gelukkig mens om dat allemaal te mogen zien en meemaken
Zaterdag 24 februari ; Sucre:
Vanochtend kan ik weer mijn grondoefeningen doen, die ik een week niet heb kunnen doen, en dat is te merken want het kost me meer moeite om de oefeningen uit te voeren. Daarna ga ik me douchen en ontbijten in de patio. Er staat op tafel harde broodjes, melk, yoghurt en daarbij krijgen we scrumbled eggs en stukjes banaan . Ik praat met een Duitse gast die vorig jaar in een dorpje in de buurt vrijwilligers werk gedaan heeft. Ze gaat nu bekenden opzoeken. Terug op mijn kamer zet ik foto's op facebook. Daarna krijg ik 2 telefoontjes uit Nepal, ze zijn me niet vergeten. Dank zij WhatsApp en Messenger ben ik overal gratis en voor niks te bereiken! Het is al bij 12.00 uur voordat ik op pad ga. Ik loop naar Plaza Treveris en naar area verde. Hiervoor moet ik een steile heuvel beklimmen , maar het is moeite voor niks geweest, want het is niets bijzonders. Daarna loop ik naar Iglesia de Chriso, maar dat stelt ook niets voor. Ik heb het bijzondere van Sucre nog niet kunnen ontdekken. Ja, het centrum heeft veel wit geverfde huizen , waarvan een aantal een bijzondere architectuur hebben, maar de meesten zijn niet bijzonder. Het enige wat ik echt heerlijk vind is de zon en de temperatuur van rond de 22 graden. Al regende het gisterenmiddag kortdurend en was het vanochtend bewolkt. Ik ga op een bankje zitten in de zon op Plaza 25 mayo en schrijf in Evernote. Rond 17.30 uur begint het fris te worden en stap ik op. Op de centrale mercado doe ik nog wat inkopen en loop terug naar mijn hostel.
Zondag 25 februari 2024: Sucre:
Ik heb bijzonder goed geslapen en word pas om 8.30 uur wakker. Ik doe maar de helft van mijn oefeningen want anders kom ik te laat voor het ontbijt (is tot 9.30 uur) Daarna wil ik me gaan douchen maar het water is koud. Aangezien het regent wordt het ontbijt in de keuken opgediend,. Er is precies nog 1 stoel vrij ( er zitten 5 gasten aan tafel: 2 verlegen Duitse jongens en een Boliviaans gezin) .Ik moet broodjes en bananen bijvragen want dat was al op. Ze laten me duidelijk voelen dat ik laat ben. Ik neem de koffie mee naar mijn kamer. Daar ga ik kijken of ik een ander hostel kan boeken in Santa Cruz, want ik vind het geboekte Aparthotel Alishom te duur, en ik heb zo'n groot appartement niet nodig, en het is ver van de busterminal en centrum. Ik annuleer dit appartement en ik boek het Nomad hostel , wat wel in het centrum van Santa Cruz ligt en goedkoper is. Het lijkt wel of de vermoeidheid er nu uitkomt, want ik heb eigenlijk geen zin om iets te ondernemen. Dit wordt nog eens versterkt door de regen en omdat er in Sucre weinig te beleven valt. Ik besteed wat meer aandacht aan mijn lichaamsverzorging en bel een aantal mensen op. Daar heb ik nu behoefte aan. Rond 13.30 uur doe ik mijn lange broek en roze jack aan en ga naar Plaza 25 de mayo. Daar hebben ze vandaag het centrale stadsdeel afgezet voor auto's en er staat een podium waar een bandje gaat spelen. Verder is het niet echt boeiend want de Mercado Central is gesloten op zondag ,evenals het museo arte indigena ( asur) en de Monasterio de la Recoleta, waar ik naar toe ben gelopen maar voor een gesloten deur stond. Een troost, om 17.00 uur gaat de zon schijnen en wordt de temperatuur aangenamer en ik heb mijn dagelijkse beweging gehad Zoals ik al schreef: het is niet echt boeiend wat ik in Sucre doe en daarom geef ik maar toe aan mijn lusteloosheid / vermoeidheid, ik zal het nodig hebben. Het is wel te hopen dat Santa Cruz boeiender is en ik meer energie heb.
Maandag 26 februari 2024: Sucre
Ook vandaag is de douche koud, evenals een andere douche Het ontbijt vind weer plaats in de patio buiten, al is het op dat tijdstip nog wel frisjes. Ik spreek daar een ergotherapeut die van oorsprong een Spaanse is en nu in Engeland woont. Ze zegt dat ik een bekend gezicht heb, maar ze weet niet waar ze me eerder heeft gezien. Ik ook niet. Terug op mijn kamer zie ik op facebook dat Manish en zijn vrouw en kind geland zijn in Nepal. Ook krijg ik de melding dat ik Evernote moet uploaden anders ben ik vanaf 24 maart alles kwijt. Ik probeer van alles om de gratis versie te uploaden, maar het lukt niet ( alleen voor €99) . Ook kijk ik op internet naar alternatieven , maar daar zie ik geen oplossing om mijn verslagen op te schrijven. Daarom leg ik mijn probleem neer bij Senior web in de hoop dat zij hiervoor een oplossing hebben. Rond 13.00 uur loop ik naar de busterminal met het doel om een ticket te kopen. Mijn voorkeur gaat uit naar een semi cama/ half bed, in het bovenste deel van een dubbele bus en zo laat mogelijk in de avond bv om19.00 uur of 20.00 uur en de laagste prijs. Ik informeer bij Trans Caviota Veloz, maar die vertrekken al om 17.00 uur, ze zijn wel goedkoop 50 bol. Bij Flota capital zit niemand aan het loket . Toen wilde ik gaan boeken bij Sucre express , maar om 20.00 uur kan ik alleen een cama krijgen op de bovenste verdieping voor 70 bol. Maar een andere medewerker van Sucre Express zei dat er morgen helemaal geen bus om 20.00 uur gaat, alleen om 18.00 uur. Toen vertrouwde ik het niet meer en ben weggegaan. Daarna ga ik naar Flota Bolivar die om 18.00 uur vertrekt en een ticket kost bij hun 80 bol. Maar die hadden het bus overzicht van morgen nog niet, waardoor ze me aanraadde om morgen terug te komen want dan zouden de tickets ook goedkoper zijn. Oké, het zei zo !! Een beetje gefrustreerd van de onverrichte zaken loop ik terug naar plaza 25de mayo en ga daar in de zon op een bankje in Evernote schrijven en eet mijn broodje op. Ik ben blij met de zon en met het opschrijven van mijn belevenissen in Evernote want dat ontspant me. Op een gegeven moment komt er een fanfare langs met een hele stoet kleine kinderen waarvan sommigen verkleed zijn als zuster. Een schattig gezicht. Daarna loop ik voor de zoveelste keer naar de mercade central waar ik wat te eten koop. Zo vul ik hier mijn dagen hier. Relaxed, maar niet echt avontuurlijk. Laat ik me maar troosten met de gedachte dat het in Nederland veel regent en koud is , waar ik absoluut niet mee wil ruilen.
Dinsdag 27 februari 2024: Sucre
Mijn laatste dag in Sucre. Eindelijk wordt de douche gerepareerd en kan ik me warm douchen. Vervolgens ga ik in de patio ontbijten . Daar ontmoet ik weer de Spaans/ Engelse ergotherapeut. We hebben veel gemeen : we houden van reizen, hiken en van avontuur. Maar we komen er niet achter of we elkaar eerder ontmoet hebben. We wisselen onze mobiele telefoonnummers uit zodat we contact kunnen blijven houden via WhatsApp en maken een selfie. Daarna ga ik mijn koffer en rugzak gereedmaken want ik moet om 11.00 uur uitchecken. De bagage kan ik opstallen bij de receptie en ook kan ik tot mijn vertrek gebruik maken van de patio en toilet , waardoor ik me vanmiddag ook nog kan omkleden. Daarna loop ik weer naar de busterminal. Je gelooft het niet maar het loket van flote Bolivar is nu gesloten waardoor ik geen ticket kan kopen bij hun. Je kunt hier geen mens vertrouwen , want gisteren zei die mevrouw van Bolivar nog " kom morgen terug want dan zijn de tickets ook nog goedkoper ". Uiteindelijk heb ik maar een ticket gekocht bij Trans Caviota Veloz die vandaag om 18.30 uur vertrekken en gisteren zeiden ze nog dat ze om 17.00 uur zouden vertrekken. Voor het eerst heb ik een cama / bed gereserveerd op de onderste verdieping voor 70 bolivianos omdat de busreis 12 uur duurt. Daarna loop ik terug naar het hostel. Maar telkens als ik denk dat ik hier de weg ken, dan loop ik prompt verkeerd. In het hostel bel ik mijn zwager op die aan het revalideren is. Ik vind het leuk als hij zegt dat hij geniet van mijn reisverhalen en foto's. Zo kan ik op afstand toch iets voor hem betekenen. Daarna loop ik voor de laatste keer naar de Mercado Central en de plaza 25 de mayo .Terug in mijn hostel eet ik wat en bel een taxi . Toevallig gaat een Frans stel uit het hostel ook met dezelfde bus mee. Maar tegen hun hadden ze gezegd dat de bus om 19.00 uur zou vertrekken en tegen mij om 18.30 uur . Het geeft wel veel verwarring ! Op de valreep zie ik nog de Nederlandse vrouw die ik ook in Colca de Canyon heb ontmoet. Om 18.00 uur kom ik aan bij de terminal en uiteindelijk moeten we tot 19.00 uur wachten voordat we kunnen inchecken. Op de onderste verdieping van de bus zijn 9 ligstoelen/ bedden / cama's waar ik er een van heb en het Spaanse stel twee. Op de grond ligt een kleine hond van een van de passagiers. Hij slaapt de hele nacht lekker door. De airconditioner staat te koud afgesteld , maar dat wordt gelukkig aangepast. Ik ben blij dat ik een aantal uren geslapen heb. Zo' cama / bed ligt toch beter dan een semi cama / half zit-ligstoel.
Woensdag 28 februari: Santa Cruz de la Sierra:
Om 6.00 uur komen we aan in Santa Cruz , de zon komt net op. Het Franse stel is 1,5 uur eerder uitgestapt bij Sinaipata en gaan waarschijnlijk naar het Anboro nationaal park. Ik loop naar de terminal van Santa Cruz en ga daar op een bank zitten schrijven en eet wat. Ook hier veel geschreeuw:" La Paz" , "Cochabamba " " Sucre" van verkopers van busmaatschappijen die een ticket willen verkopen. Het is hier duidelijk veel warmer want veel mensen lopen op dat vroege tijdstip al in korte rok en broek. Nu ik toch op de busterminal ben ga ik meteen kijken welke busmaatschappijen naar Puerto Quyarro ( Brazilië) gaan a.s. vrijdag. en hoe laat. Dat blijken er meer te zijn dan internet opgeeft nl.: 23 de marzo, 15 de abril; La Perla Chiguitana, Champignon, Huracan. De vertrektijden van de nachtbus varieert van 18.30 tot 21.30 uur en de prijzen tussen 80 tot 150 bolivianos. De cama's zijn het duurst 150 bol. en de goedkoopste semi cama kost 80 bol. Sommige verkopers zijn gedreven en aardig , doch er zijn er ook bij die totaal niet geïnteresseerd zijn. Zo heb ik met de verkoper van busmaatschappij Huracan een erg leuk gesprek gehad van ruim een half uur. Hij vertelde ook dat Bolivia momenteel kampt met jongeren die cocabladeren kauwen en alcohol drinken waardoor ze ondervoed raken en ziek worden Om 8.30 uur ga ik op zoek naar een taxi. Het zijn geautoriseerde taxi 's en ze vragen allemaal 20 bol, doch één zegt uiteindelijk 18 bol. en die neem ik. Het is ook een aardige jonge man die ook geïnteresseerd is. Aangekomen bij mijn hostel Nomad hostel betaal ik in dollars want dat is hier gunstiger dan te betalen in bolivianos. Het voordeel is dat ik nu meer bolivianos in Bolivia kan besteden (en als ik over heb kan ik ze wisselen aan de grens van Brazilië).Mijn dorm/ slaapzaal is pas om 14.00 uur klaar. Maar ik mag al gebruik maken van de douche om me te wassen en me om te kleden. Wegens de hitte hier wil Ik zo gauw mogelijk mijn lange broek uitdoen en vervangen door een korte broek . Daarna ga ik in het restaurant zitten. Het is een tegenvaller dat ik geen gebruik kan maken van een keuken en dus zelf geen koffie kan maken, brood kan smeren etc. Ik kan in het hostel wel ontbijten voor 20 bol. Van seniorweb krijg ik reactie op mijn vraag over Evernote, maar daar kan ik voorlopig niets mee. Daarna ga ik de stad Santa Cruz bekijken . Maar het is bloed heet : 34 graden. Het hostel ligt vlak bij plaza 24 de septiembre met de Catedral de Santa Cruz. Hier bevinden zich altijd veel mensen die bankjes opzoeken in de schaduw. Ook loop ik naar de Mercado los Pozos. Deze markt is ook weer immens groot, deels wel en niet overdekt. Maar eigenlijk vind je die markten in elke Boliviaanse stad. ( het begint al gewoon te worden) Ik wil mijn vuile kleren laten wassen bij een " lavanderia", maar die verdubbelt de prijs binnen 2 uur, en daar houd ik niet van. Om 13.30 uur is mijn kamer klaar. Ik heb gelukkig het onderste bed gekregen van de 3 hoge etage bedden. Op de kamer is het ook warm. Ik heb begrepen dat alleen 's avonds de airconditioner aan gaat. Eind van de middag ga ik in de schaduw zitten op plaza 24 de septiembre. Hoe later het wordt, hoe aangenamer de temperatuur is. Rond 19.00 uur gaan de lampjes op de Plaza aan en wordt er muziek gespeeld. Erg gezellig!! Verder is ook in Santa Cruz niet echt iets te beleven . Ik wil naar het Anborro NP maar tot nu toe heb ik nog geen reisbureau kunnen vinden. Verder neem ik contact op met de tour manager van Pantanel Discovery in Brazilië want ik wil zeker weten dat hij me, na een lange bus tocht van Santa Cruz naar Puerto Quyarro en een taxi rit , me oppikt in Corumba. Hij bevestigt dit gelukkig. Daarna ga ik op tijd naar bed, want zo'n lange nachtbusrit gaat je niet in de koude kleren zitten. Er liggen al een paar dames in bed, maar die zeggen niets. De airconditioning staat op 25 graden maar het voelt erg koud aan. Voor alle zekerheid pak ik de deken die over de stoel hangt.
Donderdag 29 februari: Santa Cruz de la Sierra
Vandaag krijgen we een extra dag cadeau omdat het schrikkeljaar is. Rond 7.30 uur word ik wakker en sta op. Het is op dat vroege tijdstip nog aangenaam buiten. Rond 10.30 uur loop ik naar de busterminal waar ik bijna 45 min. overdoe. Onderweg koop ik heerlijk vers geperst sinaasappelsap. Ik koop een bus ticket naar Puerto Quyarro bij busmaatschappij 23 de marzo. Zij zijn het goedkoopst nl. 80 bol voor een semi cama en hebben de laatste bus nl. om 21.00 uur. ( de bus van 21.45 uur is vol zeggen ze).Ik kan de warmte vandaag beter verdragen , waarschijnlijk was mijn incasseringsvermogen gisteren verminderd door de lange bustocht en het vroege ontwaken. Daarna loop ik naar de mercado Los Pozos ,waar ik rond snuffel en wat inkopen ga doen. Daarna ga ik zitten op plaza 24 de septiembre . Het zit weer vol met mensen en duiven. De koffie en sapjes verkoper hebben veel aftrek. Ook nu is de protest manifestatie aan de gang , idem gisteren waar mensen zogenaamd aan het kruis genageld zijn.( het is me niet duidelijk waar tegen ze protesteren). Ik kom in gesprek met 2 Boliviaanse jongens. Ze zijn nog nooit buiten Bolivia geweest, al komt de vader van 1 van de jongens uit Spanje. Het blijkt toch geen haalbare kaart te zijn om morgen naar het Anborro nationaal park te gaan, want dat is met de bus 3,5 uur heen en 3,5 uur terug, en dan blijft er nauwelijks tijd over om het park te bezoeken. Helaas. 's Avonds blijf ik nog een lange tijd op de plaza zitten aangezien het daar gezellig is bij een heerlijke temperatuur. En ik lees me weer in wat me in Brazilië te wachten staat.
Vrijdag 1 maart: Santa Cruz, en met de bus naar Puerto Quijarro (Brazilië):
Vandaag de laatste dag in Santa Cruz. Vanochtend was ik al vroeg wakker, want enkele kamergenoten stonden vroeg op en maakten daarbij onnodig veel lawaai en anderen moesten luidruchtig hoesten. Maar ik sta om 7.30 uur op en ga me douchen en haren wassen. Het wordt vandaag 36 graden, met een gevoelstemperatuur van 40 graden. Een beetje te veel van het goede. Daarbij lees ik mijn e-mails en maak mijn verslagen af en gereed om ze op mijn weblog te zetten. Om 12.00 uur moet ik uitchecken. Daarna heb ik nog een zee aan tijd want ik moet pas om 20.30 uur op de busterminal zijn voor de bus naar Puerto Quijarro ( Brazilië)
Dit waren dan weer mijn belevenissen in Bolivia. Vanaf 2 maart zit ik in mijn laatste Zuid Amerikaans land nl. Brazilië. Daar wordt Portugees gesproken, wat ik helaas niet beheerst. Hopelijk verstaan ze ook Engels en/ of Spaans. In Brazilië ben ik nog nooit geweest. Dus een nieuw avontuur staat me te wachten. Op 24 maart 's avonds vlieg ik naar Nederland en de volgende dag naar Nepal, waar ik mijn laatste vakantie maand doorbreng.
Groetjes van Francine
Hallo allemaal.
Hier is dan een deel van mijn belevenissen in Bolivia. Het is het armste land van Zuid Amerika waar nog heel veel mensen in traditionele kleding loopt. Er is een grote variatie in temperatuur. Hoog in het Andes gebergte is het 's avonds, 's nachts en 's ochtends vroeg erg koud, maar overdag is het aangenaam. In deze periode wordt er , net zoals in Nederland, carnaval gevierd, al duurt dit hier 1,5 week. Leuk dat ik dat heb moge meemaken. Je leest er alles over in de onderstaande verslagen.
Woensdag 7 februari; van Puno (Peru) naar Copacabana (Bolivia) :
Om 5.30 uur sta ik op, neem een niet al te warme douche en kleed me aan. Via een WhatsApp berichtje van de eigenaar was me toegezegd dat ik om 6 uur kon ontbijten i.p.v. om 6.30 uur. Maar niemand was aanwezig en toen de bediende kwam, wilde hij geen ontbijt voor me maken. Toen ben ik maar aan mijn eigen brood begonnen. Uiteindelijk, nadat hij contact op had genomen met z'n baas, bond hij in en kwam er toch nog iets op tafel. Hij bood niet eens zijn excuses aan. Van dat brood heb ik toen maar mijn lunchpakket gemaakt, want de bus kon weldra komen om me op te halen. Maar er kwam geen bus, wel een taxi die me naar de busterminal bracht. Het regent hard en de straten staan blank. De taxi moest een apart plekje zoeken waar ik droog uit kon stappen. Daar moet ik bij een loket grenspapieren voor Bolivia invullen. Ook hier moet ik 2 soles betalen voor de terminal boarding . Wat een mazzel dat ik gisteren geen brood kon kopen want anders zou ik geen muntgeld meer hebben. Hoe is het mogelijk !?. Met een bus van Marco Polo vetrekken we pas tegen 7 uur. Ik zit naast een jonge vrouw uit Lima die op vakantie gaat in Bolivia. Zij vertelt over het Candalaria festival en laat een video zien waarop in mooie kostuums wordt gedanst. Jammer dat ik dat lk dat gemist heb. Maar rond 9.30 uur staan we stil in een file aangezien ze bezig zijn met weg werkzaamheden. 1,5 uur stonden we daar. Verschillende mensen gaan naar buiten en lopen wat rond en praten met elkaar. Ik raak in gesprek met een man uit Panama genaamd Iban . Hij heeft voorouders in India en Duitsland gehad. Hij is rechter en gaat elk jaar 1 tot 1,5 maand met vakantie in een ander land. Ook spreek ik een jonge Duitse vrouw met een kind van 3,5 jaar die van plan was zich 1 jaar te gaan settelen in het regenwoud/ Amazone van Ecuador, maar omdat het kind daar niet kon aarden, is ze gaan reizen in Zuid Amerika. Het lijkt mij een hele opgave omdat het kind hyper actief is, en geen minuut stil kan zitten. In april gaat ze terug naar Duitsland. Om 11.00 uur kunnen we eindelijk weer gaan rijden. Na een half uur zijn we bij de grens. Eerst moeten we naar de migratie van Peru waar we uit moeten checken. Er staat een lange rij mensen. Hier kan ik nog mijn laatste Peruaanse soles wisselen voor Bolivianos. Daarna moeten we lopend naar de migratie van Bolivia. Daar duurt het ook lang voordat we een stempel van Bolivia in ons paspoort krijgen. Voor de chinezen duurt het nog langer omdat zij een visum moeten aanvragen . Ik moet mijn horloge 1 uur vooruit zetten , want het is in Bolivia 1 uur later dan in Peru. Daarna is het nog maar een paar km naar Copacabana. De bus stopt op de parada van La Paz. Vandaar is het maar 400 m. naar mijn hostel Sonia. Het is een mooi hostel. Ik heb kamer 203 op de 2de verdieping. Het is een grote kamer met een 2 persoons bed en een eigen badkamer en een groot flat screen TV. Toevallig heeft de Panamese rechter hier ook een kamer geboekt. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik Copacabana verkennen. Daar loop ik die Griekse jongen weer tegen het lijf die ik eerder ontmoet heb in de Colca Canyon. We lopen samen een tijdje op. Aangekomen bij Basilica de Virgin de Copacabana denk ik terug aan 17 jaar geleden toen ik hier was samen met Henk (onze laatste vakantie samen ) en dat hier auto's door een priester gezegend werden. Copacabana heeft maar een paar winkelstraten in het centrum. Bij het Titicacameer is alles gericht op het toerisme d.w.z. veel souvenirs kraampjes, eettentjes en bootverhuur bedrijven. Dit is ook wel te begrijpen want het is het hoogstgelegen, bevaarbare meer ter wereld. Het ligt op 3812 meter boven de zeespiegel en met een oppervlak van maar liefst 8.340 vierkante kilometer het grootste meer van Zuid-Amerika. Ik informeer wat de mogelijkheden zijn. Er worden dag tours aangeboden waarbij 3 eilanden worden aangedaan ; isla del sol, isla del luna en Yampupata. Ook is het mogelijk om per boot naar isla del sol te varen en daar een wandeling te maken van 3 uur of meer. Gelukkig ben ik in Copacabana 2,5 dag dus ik hoef nog niet te beslissen. Ook informeer ik naar de bussen of collectivo 's die naar La Pas gaan. Deze gaan elk half uur en kosten 20 resp. 25 bolivianos. Het is wel duidelijk te merken dat je hier op een hoogte zit van meer dan 4000 meter want het koelt na 5 uur behoorlijk af en ik ben wat kortademiger tijdens het lopen. Gelukkig heb ik geen last van hoogte ziekte. Het gaat hier pas 's avonds om 19.30 uur schemeren. Ik zie de zon ondergaan boven het Titicacameer
Donderdag 8 februari: Copacabana:
Ik word pas om 7.30 uur wakker, later dan ik gewend ben. Dat is ook logisch want het is in Bolivia 1 uur later. Ik doe mijn lange broek aan en mijn dons jack want het is buiten maar 8 graden. Er staat beneden een heerlijk ontbijtbuffet voor me klaar. Daarna ga ik op stap en kom langs de basiliek waar een priester de auto's aan het zegenen is, waarna ze voorzien worden van bloemen en veilig de straat op kunnen. Vervolgens loop ik door naar de Cerro Calvario. Hiervoor moet je 30 min. de heuvel opklimmen . Onderweg staan overal staties. Boven heb je een prachtig uitzicht over de baai en Copacabana. Ik loop dezelfde route terug naar beneden want op de andere route bestaat de kans op uitglijden. Mijn dons jack en vest kunnen uit want de zon is gaan schijnen en dan is het lekker warm. Daarna loop ik richting Yampupate, want bij navraag gaat er pas om 11.30 uur een collectivo naar Yampupate en niet eerder, en dat is te laat om daar een boot te nemen naar Isla del Sol. Ik loop 3,5 km op een pad wat parallel loopt met het Titicacameer. Het uitzicht op de omliggende bergen is prachtig. Er staan hier ook veel kleurrijke bloemen. Ik zie zelfs roze pelikanen. Om 13.30 uur keer ik om en ga bij het meer op een steen zitten om wat te eten en te genieten van het uitzicht. Hier eet ik een banaan en schrijf in Evernote. Het is lekker in de zon. Om 15.00 uur ben ik hiermee klaar en loop terug. In het centrum ga ik eerst pinnen bij de ATM, daarna ga ik een 3 eilanden tour boeken voor morgen . Ik had liever 2x een enkele boottocht geboekt naar Isla del Sol, en daar 3 uur gelopen, maar het staat me tegen dat ze dan tijdens de voettocht overal geld gaan vragen. Vervolgens kom ik er achter dat er verschillende transport mogelijkheden zijn om van Copacabana naar La Paz te komen. Namelijk met lokale bussen en collectivo 's , die gaan elk half uur, en kosten 20 resp. 25 bolivianos , maar zij stoppen bij het kerkhof in La Paz en dat is verder van het centrum , waar ik mijn hotel heb. Er gaan ook toeristenbussen , maar die vertrekken alleen om 13.30 uur en kosten 30 bolivianos, en stoppen bij de busterminal, dichter bij het centrum. Deze moet ik 1 dag voor vertrek boeken. Dus ik heb nog eventjes de tijd om te beslissen. 's Avonds kijk ik wat ik allemaal kan doen in La Paz.
Vrijdag 9 februari: Copacabana: bezoek aan de eilanden in het meer van Titikaka:
Doordat er waarschijnlijk te weinig hostelgasten zijn, is er vandaag jammer genoeg geen ontbijt buffet en moet ik volstaan met 1 broodje en omelet en een beetje fruit en koffie. Ik laat wat vuil wasgoed wassen in het hostel. Daarna loop naar het kantoor van busbedrijf Titicaca om de bus naar La Plaz te reserveren. Maar als ik wil betalen moet ik ineens 35 bolivianos betalen omdat vgl. de medewerkster op zaterdag en zondag de busrit duurder is, terwijl ze gisteren nog zeiden 30 bolivians. Die juffrouw bleef op haar strepen staan en ik ook, en toen ben ik weggelopen. Toen ben ik naar busmaatschappij Vicuna gegaan en heb daar een bus ticket gekocht voor 30 bolivianos. Daarna ben ik naar de boot Pasion gelopen voor de eilanden tour in het meer van Titicaca. We vertrekken nog voor 9.30 uur. Ik ga buiten op het dek zitten samen met 8 andere mensen. Binnen zitten er ook nog een aantal. Gelukkig heb ik mijn dons jack aangedaan want doordat de boot snelheid maakt en het waait is het fris aan boord. Helaas vliegt mijn waterfles in het water en het plastic van mijn telefoonkoortje breekt af. We varen eerst in een kleine 2 uur naar Isla de la Luna . Hier krijgen we 1,5 uur de tijd om de ruines van Ajlla Wasi (templo de las Virgenes / tempel van de maagden) te bekijken in de Koati commune of te wel Tempel van Ina Kuyu ( Inaq Uyu) welke dateert uit 1000 tot 1500 voor Chr.. Daarna varen we door naar het grotere eiland Isla del Sol. Hier liggen vlakbij de noordpunt de ruines van het Palacio del Inca, een doolhof van stenen muren . Er schijnen meer dan 80 ruines te liggen op dit eiland waarvan de meeste hiervan dateren uit de Inca periode rond de 15e eeuw na Christus. Maar qua natuur is het eiland ook prachtig nl. rotsachtig en heuvelachtig met veel eucalyptusbomen. Er zijn geen motorvoertuigen of verharde wegen. Er wonen 800 gezinnen die leven van de landbouw, visserij en toerisme. Na daar 1,5 uur rondgelopen te hebben varen we door naar Yampupata waar we iets kunnen eten , drinken of over het strand kunnen lopen . Ik kom daar in gesprek met 2 oudere Boliviaanse vrouwen en hun dochter die op de grond zitten en coca blaadjes aan het kauwen zijn. Tussen deze blaadjes liggen witte en roze zoete balletjes. Ze vertellen dat coca blaadjes heel goed zijn bij maagklachten en dat het de honger stilt. Ik mag het ook uitproberen. En ik mag zelfs foto's maken van dit tafereel. Daarna varen we terug naar Copacabana. We boffen erg met het weer want de hele dag heeft de zon geschenen. En omdat de boot langzamer ging varen konden onze jassen zelfs uit. Langzaam begonnen de mensen aan boord ook met elkaar te praten waardoor het erg gezellig werd. Er zaten op het bovendek: een Braziliaan, een Argentijns stel, 2 Bolivianen, een Engelsman en ik. Engels en Spaans werd door elkaar gesproken. Om 18.00 uur komen we aan in Copacabana. Ik loop direct door naar mijn hostel. De zon schijnt nog steeds. Mijn was kan ik droog van de waslijn halen. Mijn gezicht gloeit en mijn ogen branden van de zon, want ik was mijn zonnebril vergeten mee te nemen op de boot. Maar het was een geslaagde dag. 's Avonds zet ik wat foto's op mijn website.
Zaterdag 10 februari : van Copacabana naar La Paz:
Ook nu ben ik de enige gast aan het ontbijt en is er geen ontbijt buffet. Doch ik krijg lekkere broodjes en yoghurt als ik erom vraag. Om 10.00 uur check ik uit. Mijn koffer en paarse rugtas worden een paar uur opgeslagen. Daarna ga ik de stad in om wat etenswaren te kopen voor onderweg. Er is vandaag een grote buitenmarkt. Zelfs carnaval-attributen worden verkocht. Ook kom ik de Nederlandse vrouw en haar Colombiaanse vriend tegen die gisteren zijn aangekomen in Copacabana. Terug in mijn hostel ga ik mijn bankzaken doen en wat foto's op mijn website van Peru zetten. Ook nu leverde dat de nodige problemen op. Op de TV zie ik een carnavals optocht in Oruro. Veel dansende mannen en vrouwen in schitterende kledij. Om 12.45 uur loop ik naar de bus standplaats van Vicuna. De zoon van de eigenaresse wil me wel met zijn auto naar de bushalte brengen , maar dat duurt me te lang en ik ga alvast lopen. De bus is voor 3/4 vol en vertrekt om 13.30 uur. Ondanks dat het een toeristen bus is, stopt hij toch heel vaak onderweg om lokale bewoners met grote zakken in en uit te laten stappen. De route loopt door een prachtig groen heuvelachtig landschap. Bij de Straat van Tiquina moeten alle passagiers uit de bus en overstappen in een kleine boot die ons in 10 min. over de zeestraat zet. De bus gaat op een aparte vlonder de zeestraat over. En aan de andere kant kunnen we , na 20 min. wachten, weer in de bus stappen. Een aparte gewaarwording ! Het gaat onderweg regenen, maar als we rond 17.30 uur aankomen bij de busterminal in La Paz is het weer droog en schijnt de zon een beetje. Daar ga ik op zoek naar een taxi. De 1ste taxi chauffeur vraagt 30 bolivianos omdat, volgens hem, we om moet rijden omdat we moeilijk bij mijn hotel Express kunnen komen wegens de carnavals activiteiten in het centrum. Maar mijn hotel had doorgegeven dat het 20 Bolivianos zou kosten, en daarom ga ik op zoek naar een andere taxi . En de volgende chauffeur brengt me wel voor 20 bolivianos naar mijn hotel. Hij moest wel iets omrijden, door de mensen massa, maar ik was rond 18.00 in mijn hotel. Ik heb daar een kamer op de 2de verdieping met een gedeelde badkamer op de gang en een grote TV. Ik ga meteen de stad verkennen. Het is druk en overal zie je m.n. jongelui lopen die met waterzakjes of waterspuit andere mensen nat proberen te maken of met schuim bespuiten. Dit is een carnavals traditie in La Paz en waarschijnlijk ook in de rest van Bolivia. Het lijkt wel op Happy Holey in Nepal. In La Paz moet je veel en vaak flink omhoog of omlaag lopen omdat de stad op 3640 m. hoogte ligt. Bij het omhoog lopen ben ik wel wat kortademig, maar ik heb geen last van hoogte ziekte. ' s Avonds blijf ik op mijn kamer, dat is veiliger m.n. tijdens carnaval waarbij veel alcohol wordt gedronken.
Zondag,11 februari: la Paz, carnaval:
Vanochtend staat één van de twee badkamers blank door een lekkage op de derde verdieping. Gelukkig is de andere douche vrij en kan ik me daar wassen. Na het ontbijt spreek ik lange tijd telefonisch met Manish. Hij, zijn vrouw en de baby gaan toch naar de bruiloft van zijn zus in Kathmandu, waardoor ik ze daar in Nepal nog 2-3 dagen zal treffen. Daarna begint mijn speurtocht naar pinautomaten die me geld geven. Er zijn er genoeg in La Paz, maar velen zijn leeg. Bij de 5de poging heb ik uiteindelijk succes en kan ik nog een behoorlijk bedrag pinnen. Daarna loop ik richting het centrum. Ik ben blij dat er hier zoveel "banos publicos" (openbare toiletten) zijn, waar je voor 1 boliviano kunt gaan plassen . Daar kan Nederland nog wat van leren. Vanochtend was het koud en bewolkt , maar 's middags gaat de zon schijnen en wordt het warm en kan mijn donzen jack uit. Op weg naar de VVV , is het al erg druk met carnaval vierende mensen, waarvan een aantal al aardig dronken zijn. Ik kom langs het station van de teleferique Obelisco / Utjawi waar ik de kabelbaan naar 6de Marzo in el Alto kan nemen. El Alto is een voorstad van La Paz en is gesitueerd langs de rand van de kloof waarin la Paz gebouwd is, en ligt op 4150 m. boven zeeniveau. Zo'n ritje van 20 min. kost maar: 3 bolivianos. Ik zat alleen in de gondel en had een prachtig uitzicht op de onderliggende huizen en bergen van La Paz. Boven aangekomen is niets te merken van de met water en zeepsop gooiende carnaval vierende jongeren. Ik loop richting de kerk , waar op Plaza del Obelisco Altenoin el Alta een aantal muzikanten zich aan het opstellen zijn . Eventjes later kwamen daar mannen en vrouwen bij in prachtige kostuums en sommigen ook met een masker op. Zij gaan op de gespeelde muziek dansen . Hier in El Alto blijkt de Aymara cultuur te overheersen en hebben de vrouwen karakteristieke wijde rokken, lange vlechten en bolhoedjes op. Het was mooi om te zien, hoe zij zich uitleefden. Ze dronken ook allemaal bier. Ik heb er van genoten. Rond 14.30 uur neem ik de gondel weer naar beneden. Deze was heel druk met mensen die in het oude centrum van La Paz carnaval gaan vieren. Dat heb ik geweten ! De straten waren overvol met m.n. jongelui die met zakjes water naar elkaar gooiden en elkaar bespoten met schuim. Sommigen hadden zich zelf beschermd met een dunne plastic regenjas, maar de meerderheid zag wit van het schuim. Ook de straten waren nat van het schuim. Zoals ik al schreef heeft het wel iets weg van " happy holy" wat ze in Nepal vieren bij de overgang van de winter naar de zomer. Gelukkig werd ik een beetje ontzien, maar helemaal schoon bleef ik niet. Ik was blij toen ik uit het gedruis van het centrum was, want daarbuiten ging het normale leven gewoon door. Maar door die carnaval is het normale transport ook aardig ontregeld. Mijn plan, om morgen naar Valle de la Luna te gaan, kan niet doorgaan omdat dan de carnavals optocht in het centrum plaats vindt, waardoor er geen bussen en collectivo 's door kunnen. Dus ik wijzig mijn plan en ga morgen de carnavalsoptocht bekijken en dinsdag kan ik dan , als alles meezit, naar Valle de la Luna. Eind van de middag kom ik terecht in een buitenwijk waar een hele grote buiten markt is met vnl. groenten en fruit. Hier wordt ook kleinschalig carnaval gevierd door een paar oudere lokale bewoners die met elkaar dansen en bier drinken. Heel gezellig! 's Avonds op mijn kamer heb ik YouTube musica aanstaan waar veel Boliviaanse carnavals muziek wordt gespeeld. Heel toepasselijk !
Maandag 12 februari: La Paz, carnaval:
Als ik 's ochtends mijn oefeningen doe , merk ik goed dat ik door de hoogte kortademig ben. Na het ontbijt loop ik, in 30 min., naar de busterminal om te informeren welke bussen en hoe laat ze gaan van La Paz naar Cochabamba op woensdag 14 februari. Ik had van mijn hotel doorgekregen dat bus Trans Copacabana MEM1 de beste bus is, maar op de terminal blijkt dat deze bus alleen 's avonds / 's nachts rijdt en ik wil liever overdag reizen. Maar er zijn nog andere bussen die naar Cochabamba rijden nl. Bolivar, Trans Copacabana SA ,Bolivia, el Dorado en Cosmos. Zij rijden bijna elk uur en de prijs varieert van 50 tot 106 bolivianos afhankelijk van de drukte . Op de dag van vertrek kan ik pas een bus ticket kopen. Daarna loop ik terug naar het centrum want om 11.00 uur zou de carnavals optocht beginnen. Overal waar de optocht langs komt hebben ze 2 tot 3 rijen stoelen geplaatst. De voorste rij is het duurste en kost een stoel 20-30 bolivianos, 2de rij 25-15 bolivianos en 3de rij 20-10 bolivianos. De meeste stoelen zijn nog leeg als ik aankom bij Plazo Francisco. Ik loop de optocht tegemoet. Als het zover is ga ik op een stoel zitten, maar dat bevalt me eigenlijk niet goed want er lopen continu toeschouwers langs, net op het moment dat ik een foto of video wil maken. Dus ben ik toen ook maar gaan staan en gaan lopen langs de optocht. Hij is een enorm lang en kleurrijk spektakel met enorm enthousiaste dansgroepen in prachtige kostuums. Er rijden ook musici mee , meestal op een open vrachtwagen, maar ook lopend. Helaas gaan soms jonge toeschouwers elkaar te lijf met zakjes water en spuitbussen met schuim. Ook wordt er veel geknald met vuurwerk. Je schrik je telkens rot. Op een gegeven moment gaat het, jammer genoeg, een beetje regenen. Sommige groepen trekken dan een doorzichtige plastic regenjas over hun mooie kostuums. Naar mate de tijd vordert wordt er ook meer gebruik gemaakt van de stoelen die langs de kant staan. Venters zijn ook actief met de verkoop van ijsjes, kip, popcorn, chips, limonade en bier, broodjes en lopen over de weg. Ik blijf kijken van 11.30 tot 16.00 uur en dan heb ik het gezien, maar de optocht is dan nog steeds niet afgelopen. Toen was het ook een hele klus om uit die mensen massa te komen, maar het is gelukt ! Terug op mijn kamer ga ik op internet opzoeken welke busmaatschappijen in Bolivia het beste en het slechtste zijn. Dan blijkt Bolivar, Trans Copacabana SA en Trans Copacabana MEM1 de beste te zijn, en de andere 3 komen niet zo goed uit de bus. Ook lees ik informatie over Valle de la Luna waar ik morgen naar toe wil. Daarna ga ik in een restaurant wat eten. Onderweg kom ik bandjes tegen met dansende en verklede carnavalsvierders. Leuk om te zien hoe die dikke vrouwen in hun wijde rokken aan het dansen zijn. Er wordt m.n. bier gedronken uit grote liter flessen wat ze verdelen onder elkaar in kleine plastic bekertjes. ' 's Avonds stuur ik een WhatsApp bericht naar mensen in Cochabamba die ik nog ken van 16-17 jaar geleden toen ik daar werkte, en die ik in de komende dagen wil bezoeken.
Dinsdag 13 februari: La Paz, Valle de la Luna
Henk is vandaag al weer 17 jaar dood. Waar blijft de tijd. Het was 18 jaar geleden dat we samen nog naar Bolivia en Peru op vakantie zijn geweest. Dat was onze laatste reis samen . Nu ben ik al weer, alleen, voor de 3de keer terug in Bolivia. Rond 9.30 uur loop ik naar Plaza San Francisco waar ik de collectivo wil pakken die naar Mallasa gaat ,waar de Valle de la Luna zich bevindt. Het is nog niet zeker of hij rijdt want alles is ontregeld door de carnaval. Maar na 15 min. komt hij dan toch. Het is 12 km rijden waar hij ca. 30-45 min. over doet , voor een prijs van 2,50 bolivianos. Er komt een oudere man naast me zitten, genaamd Jose. Hij vertelt dat hij ingenieur is en onderzoek heeft gedaan naar aardappels, en daarvoor ook 2,5 jaar in de V.S. heeft gewoond waardoor hij ook Engels spreekt. Hij vertelt ook dat vandaag op carnavals dinsdag hulde wordt gebracht aan Pachamama = moeder aarde. Dit doen ze door overal op de grond bloemblaadjes te strooien, ballonnen op te hangen, wijn en bier over de grond te gieten, als dank voor wat moeder aarde ons allemaal schenkt. Eigenlijk een heel mooi gebaar! Ook nu is het tot 10.30 -11.00 uur koud en moet ik mijn donzen jack aan doen, maar daarna komt de zon door en wordt het al gauw warm. De entree van het park Valle de la Luna is maar 15 bolivianos = €2. Het blijkt dat Neil Armstrong deze naam aan het park heeft gegeven toen hij in Bolivia was. Het park bestaat uit geologische formaties van klei, zand, geulen, pieken en grotten die door erosie en de aanwezige mineralen zijn veroorzaakt. Hier kun je doorheen wandelen . Er zijn 2 routes die je kunt volgen : één van 15 min. en één van 45 min.. Het is erg mooi . Ik heb beide routes 2x gelopen : de 1ste keer heb ik veel foto's en video's gemaakt en de 2de keer heb ik alleen maar gekeken en genoten van deze prachtige grijze pieken. Het gaat heel licht regenen. Rond 14.30 uur wil ik de collectivo terug nemen naar Plaza San Francisco , maar hij verschijnt niet. De verkoopster van een snoepkraam geeft me het advies om wat verder op te gaan staan, want daar komt de bus langs, die ik ook kan nemen. Op die plek staat toevallig ook een stel die ik ook in de bus van Copacabana naar La Paz zaten. Gelukkig kwam de bus na 10 min. wel. Ik moest hiervoor 3 bolivianos betalen, ook geen geld, maar meestal is de bus hier goedkoper dan de collectivo. In La Place zijn de straten kletsnat en op sommige plaatsen staan de regenplassen op de weg, maar als ik daar aankom is het droog. Op het plein is een clown de kinderen , die op de trappen zitten, aan het vermaken. De tieners zijn nog steeds bezig met elkaar nat te maken en met schuim elkaar te lijf te gaan. Een jong stel heeft een klein flesje wijn gekocht en giet die uit over de trappen om Pachamama / moeder aarde te bedanken voor wat ze betekent voor de mensen. Ter ere van deze dag stoppen de marktverkopers hun werk om 16.00 uur. 's Avonds bereid ik me weer voor op de dag van morgen, wanneer ik weer ga verkassen naar Cochabamba. Eigenlijk vind ik dat niet zo erg om La Paz te verlaten want door die carnaval, de hoogte en het weer, werd ik beperkt om alle bezienswaardigheden te zien die op mijn lijstje stonden.
Woensdag 14 februari ; van La Paz naar Cochabamba
Na het ontbijt bel ik een Uber taxi, maar ik moet te lang wachten voordat een Uber chauffeur zich meldt, daarom annuleer ik de rit. Op advies van een buurman loop ik naar boven, naar het eind van de straat, waar meerdere taxi's langs komen. Daar heb ik al snel een gewone taxi te pakken voor 20 bolivianos en ben ik om 9.00 uur op de busterminal. Ik koop een busticket bij Flote Bolivianos voor slechts 50 bolivianos, omdat het rustig is met het aantal busreizigers (als het druk is betaal je er 100 bolivianos voor). Het is een luxe bus waarvan de stoelen ook in half ligstand gezet kunnen worden en je kunt je apparatuur opladen en TV kijken. Dat mag ook wel , want het is een busreis van 7-8 uur over een afstand van ca. 470 km. Ook nu is de natuur, waar we langs reizen , schitterend. Vele kleurrijke heuvels en bergen passeren we. Het weer is wisselend : bewolkt, af en toe een beetje zon en soms regent het. Om 13.30 uur stopt de bus voor een plaspauze en om wat te eten. Veel mensen liggen ook te slapen. Ik vermaak mij met het schrijven van mijn belevenissen in Bolivia als voorbereiding van mijn volgende weblog over Bolivia. Uiteindelijk komen we pas om 18.00 uur aan op de busterminal van Cochabamba. Dus de reis heeft uiteindelijk 8 uur geduurd. Het is hier duidelijk veel warmer dan in La Paz want ik zie hier allemaal mensen lopen in een T shirt en op de weerkaart staat een temperatuur voor de komende dagen van 23-25 graden, met wel elke dag regen. Bij de busterminal ga ik meteen infomeren naar de bustijden naar Potosi voor a.s. zaterdag, want de tijden die ik op internet zie, kloppen vaak niet. Helaas kan ik pas zaterdag, de dag van vertrek, een buskaartje kopen . Daarna loop ik naar de straatkant waar de taxi's aan en afrijden. Het is daar best druk, maar het lukt mij om er een te laten stoppen. Voor 20 bolivianos brengt hij me naar mijn hostel genaamd Residencial Moroni Alojamiento. Om 18.30 uur sta ik daar voor de deur. Louis, de eigenaar, legt me heel gedetailleerd alles uit. Ik heb hier een 3 persoonskamer op de 1ste verdieping, waarop een etage bed staat en een 2 persoons bed en een flat screen TV, met een gedeelde badkamer naast mijn kamer. Tevens kan ik gebruik maken van gefilterd water en kan ik zelf koffie en thee maken wanneer ik wil. Ook hier is het ontbijt inclusief. Ik ben van de bustocht zo gaar geworden, dat ik geen puf meer heb om de straat op te gaan. Gelukkig heb ik nog wat brood en fruit om mijn honger te stillen.
Donderdag 15 februari: Cochabamba:
Vannacht werd ik een paar keer wakker van het geluid van carnaval vierende mensen. Hier duurt carnaval t/m zondag . (en begint donderdags voor onze carnaval). 's Ochtends kan ik mijn bermuda en T shirt weer aandoen, want het wordt vandaag 25 graden. Het ontbijt in het hostel is goed en gevarieerd met een gebakken ei en fruit. Eigenaar Louis is erg aardig. Daarna neem ik contact op met de ouders van een medewerkster Silvia, van mijn vroegere Spaanse school, bij wie ik destijds ook thuis ben geweest. Zij zouden het leuk vinden als ik langs zou komen , al zitten Silvia en haar broer in het buitenland. Ik spreek met hun af dat ik zaterdag eind van de middag langs kan komen. Vader is taxi chauffeur en hij komt me ophalen bij mijn hostel en brengt me zaterdagavond om 20.00 uur naar de busterminal waar ik op de nachtbus stap naar Potosi. Daar ben ik wel blij mee. Vervolgens bel ik mijn schoonzus op, die onlangs haar man is verloren. Ze is nog erg verdrietig, maar dat is logisch. Rond 11.00 uur ga ik lopend naar het centrum, dit is een half uur lopen. De zon schijnt uitbundig. De Plaza 14de Septiembre is het hoofdplein, waar ik 18 jaar geleden ook veel heb gezeten nadat ik van mijn werkadres in het brandwonden centrum kwam en daarna Spaanse les ging volgen. Op dit plein staat ook een fontein = Fuente de las Tres Gracias en de Catedral Metropolitana de San Sebastian. Daarna loop ik alle straten in die beginnen op dit plein in de hoop dat ik de plek van de Spaanse school zou herkennen , maar helaas, ik kan hem niet meer terugvinden . Ook weet ik niet meer waar het brandwonden centrum ligt. Dat is jammer ! Ook loop ik naar de Colina de San Sebastian. Op deze heuvel staat het monument voor de heldinnen van de Kroon , als eerbetoon aan de 200 jaar slag om de heldinnen die plaatsvond op 17 mei 1812 ( onafhankelijksoorlog van Cochabamba). Daarna loop ik naar diverse mercado's, o.a. mercado 1 de Marzo, Mercado 27 de Mayo en mercado Calatayud. Dit zijn grote overdekte markthallen waar je kunt eten en groenten, fruit, vlees, kleding , schoonmaak en schoonheids artikelen kunt kopen. Bij een kraam koop ik verse kaas. De standhoudster vraag waar ik vandaan kom, en als ik zeg dat ik uit Nederland kom ,laat ze me verschillende kazen proeven van Nederlandse origine. Heel bijzonder ! Op een gegeven moment begint het heel licht te regenen, maar het zet gelukkig niet door. Door dat geslenter begin ik aardig moe te worden en loop ik terug naar de Plaza 14de Septiembre , waar ik weer op een bankje ga zitten. Ook nu komen arme kinderen langs die snoepgoed verkopen. maar vaak ook indigenas die van alles en nog wat willen verkopen. Er zit naast mij een oude man in een rolstoel. Op het dekentje op zijn knieën heeft hij wat koek -en broodkruimels uitgespreid. Er komen heel veel duiven op af, soms wel 7 die soms met elkaar gaan vechten op zijn schoot. Om 17.45 uur is de zon weg en is het helemaal bewolkt, maar de temperatuur blijft aangenaam i.t.t. La Paz waar het echt koud werd. Langzaam loop ik terug naar mijn hostel. Het gaat pas om 19.30 uur schemeren . 's Avonds neem ik contact op met Maria, dit is een Nederlandse vrouw die al heel lang in Cochabamba woont, en op politiek gebied heel actief is met "Somos Sur". Haar heb ik destijds ook een paar keer ontmoet. We spreken af dat ik zaterdagochtend om 9.30 uur bij haar kom koffie drinken.
Vrijdag 16 februari : Cochabamba:
Na het ontbijt was ik een paar kledingstukken uit die ik kan laten drogen op de binnenplaats. Het is vanochtend weer bewolkt, maar al gauw komt de zon er door en wordt het warm. Morgen moet ik om 12.00 uur uitchecken , maar dan mag ik mijn bagage in het hostel opstallen. Rond 11.00 uur loop ik naar het huisadres wat Maria mij heeft opgegeven, ik doe er 35 min. over. Van haar loop ik door naar de busterminal waar ik ook 35 min. over doe en daarna naar het Plaza 14de Septiembre, en doe daar 20 min. over. Nu heb ik een idee of dit haalbaar is morgen en hoef ik niet meer te zoeken. En zo leer ik Cochabamba goed kennen. Daar ga ik op een bank zitten, eerst in de zon, maar dat is te warm . Het is dan eventjes zoeken naar een bank in de schaduw want die zijn allemaal bezet. Daar ga ik dan mijn verhalen van Bolivia op Evernote zetten , zodat ik vanavond het 1ste deel van Bolivia via mijn weblog kan versturen. Dit is wel een beetje vroeg , maar de komende tijd heb ik daar geen tijd meer voor of heb ik geen internet om dat te doen.
Dit zijn dan weer mijn belevenissen tot nu toe in Bolivia. Het is minder spannend dan ik verwacht had. Ik blijf nog tot 1 maart in Bolivia ,maar daar lees je meer over in deel 2 van Bolivia. Daarna ga ik nog naar Brazilië en naar Nepal en daarna terug naar Nederland.
Groetjes van Francine.
Intussen zijn we weeral meer dan twee weken verder . Stop de tijd zou ik soms willen zeggen .
Na het bezoek aan Cochabamba begin november waren de dagen in mijn agenda al vlug weer volgepland. Dinsdagvoormiddag 7 november in het kindertehuis waar ik de kokkin Sonia hielp in de keuken en samen vierden we met de kleinste groep van Mabel de verjaardag van Anthony die 5 werd , alsook de verjaardag van Sonia . Na het middagmaal moest ik dan dringend inkopen doen voor de activiteit ' koekjes bakken ' met de groep van Maritza op donderdag. Samen met Monica , want ik ken hier intussen dan al wel redelijk de weg in Oruro , maar met Monica gaat het heel wat vlotter . Op woensdag dan een relatieve ' rustdag' waar we proberen cupcakes te maken thuis [e-1f600]. Mislukt dus . We openden te vroeg de gasoven waardoor de cupcakes volledig ingezakt uit de oven werden gehaald. We zullen het dan nog wel eens opnieuw proberen . Verder schrijf ik dag nog verslag en ' savonds maken ik en Monica het deeg klaar voor de zandkoekjes .
Donderdagvoormiddag 9 november eerst een lang gesprek met zuster Silvia , de verantwoordelijke hier in Bolivia van het kindertehuis . Om eerlijk te zijn : niet altijd even gemakkelijk. Onze meningen en inzichten zijn nogal vaak niet gelijklopend. Maar goed .. de mensen die mij heel goed kennen weten dat ik toch wel redelijk veel geduld heb , altijd bereid ben om een open en eerlijk gesprek aan te gaan .. Hoewel mijn geduld soms ook wel zijn limieten heeft [e-1f609]. In de namiddag dan : koekjes bakken en versieren met de groep van educadora Maritza. Veeeeeeeeeeeeel koekjes , veeeeeeeeeeeeeeeel chocolade en snoepjes om te versieren ... en tijd tekort. Maar de kinderen genieten en dat maakt me zo blij. Samen met de kokkin verdelen we alle koekjes in zakjes zodat alle kinderen van het tehuis een zakje met een aantal koekjes mee naar huis kan nemen. Heel laat en moe thuis . Na nog een ' tesito' en babbeltje met mijn boliviaanse gezin : bedtijd.
Op vrijdag 10 november bereid ik in de voormiddag de vergadering voor die ik zaterdag zal hebben met de boliviaanse directie. Kopies laten maken , enkele vragen en dingen noteren . Nog wat winkelen . Nat het middagmaal opnieuw naar het kindertehuis waar ik heel lang gesprek heb met tio Raul.
sAvonds ga ik uit eten met Monica , Jhonny en Patrick. Genieten is dat ..en toch ook wel wat ' ontstressen ' voor mij . Ik hoor jullie al denken : waarom moet je daar nu stress hebben.. Maar ja, het voortdurend nadenken , proberen de dingen te begrijpen die mij verteld of gezegd worden ... bezorgd mij wel soms stress. Maaaaaaaaaaaar gelukkig overheerst ' genieten ' nog wel .. Bij mijn gezin hier kan ik zijn wie ik ben, vertellen wat er op mijn lever ligt en zij relativeren samen met mij [e-1f600].
Zaterdag 11 november krijg ik in de voormiddag nog bezoek van tio Raul , die mij nog enkele zaken toelicht in verband met de vergadering die ik in de namiddag zal hebben met de boliviaanse directie.
In de namiddag om 15u dan vergaderen met de boliviaanse directie . Waar ik vooral probeer te luisteren en noteer . [e-1f60a]
sAvonds thuis krijg ik dan weer bezoek van Camilla ( zus van Monica) en haar man Limbert. Gezellig en ontspannend .
Op zondag 12 november ..uitslapen , film kijken en ...haken [e-1f600] in de voormiddag en in de namiddag met de ganse familie onze jaarlijkse uitstap naar de ' espoteco' ( handelsbeurs). Elk jaar zie je er wel ongeveer dezelfde dingen maar het is een plezierige uitstap niet alleen voor ons , maar voor toch wel een groot aantal inwoners van Oruro . Voor de kinderen ook wat kermisattracties. Ik was vooral blij met de fotosessie met llamas en alpaca [e-1f602][e-1f602].
Op maandag 13 november was ik dan voor de eerste keer !!! afgesproken met mijn petekind José.. het was ons nog niet eerder gelukt om af te spreken . Samen iets gaan eten . En ik was oprecht bezorgd want hij was enorm mager geworden . Hij heeft dan wel broers en zussen maar is eigenlijk volop op zichzelf aangewezen... student ,weinig of geen inkomen ( af en toe werkt hij bij een oom die hem dan wat centen toestopt).. een heel moeilijk situatie .. ik word er niet echt gelukkig van [e-1f62a]. Hij vertelt mij dat hij weinig tot niets eet ...hij kan wel verblijven en slapen bij een zus , maar daar is hij heel vaak helemaal alleen .
Na het middagmaal ga ik samen met hem wat inkopen doen ... José , je moet eten zeg ik hem , je bent veel te mager. En morgen ga ik met jou naar de dokter om te laten nakijken .
Dus dinsdag 14 november ga ik dus met hem naar het dispensarium , waar hij wordt nagekeken .. hij weegt maar liefst 20 kg te weinig voor zijn gestalte [e-1f633]...Er wordt een bloedname gepland voor woensdagmorgen . Nadien ga ik langs in het kindertehuis waar ik wat tijd doorbreng bij de kinderen. Vroeg naar huis want savonds heb ik heel de equipe ..12 personen uitgenodigd om samen pizza te gaan eten . Heeeel gezellig met z'n allen , echt wel ... en belangrijk voor het teamgevoel.
Op woensdagvoormiddag 15 november een uitstap met de groep van Mabel . Met een microbus rijden we de berg op richting beeld van de Virgen . De kinderen genieten van spelletjes , een zakje koekjes en drankje .. en ik en Mabel genieten ook . Na de middag ben ik afgesproken met Ricardo , een vriend.. blij weerzien , goede babbel . Savonds ... thuis met de familie[e-1f600]
Intussen stuurt José me savonds de resultaten van zijn bloedname door en besluit in sanderendaags , donderdag 16 november , smorgens vroeg om 8 u eerst met hem terug naar het dispensarium te gaan .
Om 10 uur werd ik eigenlijk verwacht in het schooltje Ghislain Dubé maar het doktersbezoek liep sterk uit en we werden nog verder doorgestuurd voor verder onderzoek zodat ik spijtig genoeg aan de leerkrachten van Ghislain Dubé heb moeten laten weten dat ik niet zou kunnen komen . Mijn petekind José had me meer nodig op dat moment , en dat begrepen ze gelukkig wel . Hij is niet echt gezond, maar met goede behandeling en goede voeding zal hij hopelijk vlug aansterken . We gaan hem vanuit België zo goed mogelijk proberen te ondersteunen , zowel financieel dan mentaal .
In de namiddag staat er dan weeral een uitstap gepland met de groep van Maritza. Met hen gaan we naar Chusakeri , waar de kinderen genieten van de natuur .. de bomen , de bloemen , de stilte en de frisse lucht . Ook voor hen natuurlijk had ik een drankje en knabbeltje voorzien .
sAvonds brengt mijn vriendin Karina nog meer dan 100 cupcakes . [e-1f600]
Vrijdagvoormiddag 17 november versieren we samen met de groep van Mabel , de allerkleinsten , deze meer dan 100 cupcakes... Wat zalig is het om die kleine kinderen te zien genieten bij het versieren van de cupcakes : een laagje gesmolten chocolade en daarop kleurrijke snoepjes . Ook deze cupcakes worden verdeeld onder alle kinderen van de casa uiteraard.
Kort na de middag nemen we dan een video op voor België. Heel de week hebben de kinderen geoefend op het liedje van de casa Amigo Negro José. De video zal getoond worden op 24 november ,aan alle aanwezigen van het Gospelconcert in Vielsalm . Dit concert is activiteit van onze ASBL waarvan opbrengst volledig ten voordele van ANJ zal zijn . Meer dan 600 mensen gaan genieten van het gospelconcert met repertoire van Stevie Wonder gebracht door 100 zangers en zangeressen .
sAvonds weer gewoon avondje ..thuis.
Zaterdagvoormiddag 18 november is het ' winkelen' : bestellen van de twee herdenkingsplaten die we zullen laten bevestigen in het kindertehuis en inhuldigen op familiedag 26 november . Verder koop ik met de centen die veel familieleden , vrienden en kennissen mij gegeven hebben nog heel wat dingen voor de casa : nieuwe pollepels , schuimspanen , nieuwe pannen , nieuwe borden , bekers ,lepels ,en ander keukenmateriaal . Er blijven nog heel wat centen over waarmee ik komende week nog wel wat extra dingen kan kopen . Met deze centen kocht ik ook het materiaal voor het maken van de koekjes , cupcakes, drankjes , snoepjes en knabbeltjes , ijsjes voor de kinderen uiteraard.
In de namiddag maak ik mijn rugzak klaar om opnieuw naar Cochabamba te reizen op zondagmorgen , want daar zal Marc op dinsdag toekomen [e-1f60d]. Daarover later meer .
Veel groetjes . Caroline.
Bij gebrek aan goede USB aansluiting lukt het me niet echt om veel foto's over te zetten ..maar dat maak ik later wel goed
Goedemorgen vanuit Oruro ,
Het is bijna niet te geloven maar intussen ben ik bijna alweer 3 weken in Bolivia [e-1f633]. De tijd vliegt vooruit. Al meer dan een week denk ik : ik moet dringend voor al mijn vrienden , kennissen , collega's enzovoort een verslag schrijven . Maar eerlijk : ofwel geen tijd , ofwel te moe , ofwel geen zin [e-1f609].
De eerste weken vind ik hier sowieso altijd redelijke intensief. Vanaf dat men weet dat ik hier ben toegekomen stromen de berichtjes en vragen binnen om af te spreken .
Gepakt en gezakt ben ik dus op 18 oktober thuis vertrokken met 2 grote koffers, een kleintje als handbagage, een rugzak en een handtas. Goed voor zo'n 67kg , exclusief mezelf [e-1f61c].
Redelijk vlotte heenreis gehad, weinig geslapen tijdens de lange vlucht van 11uur van Madrid naar Santa Cruz De La Sierra omdat familie met 2 jonge kindjes in mijn directe nabijheid zaten ... en ja , kleine kindjes wenen soms wel eens natuurlijk . Maar goed , na nog een korte binnenlandse vlucht van Santa Cruz naar Cochabamba veilig maar moe toegekomen donderdagochtend 19 oktober bolviaanse tijd.
Hartelijke ontvangst door Edgard , belgische oblaat- dokter en enkele dagen genoten en gerust in het warme Cochabamba. Wat babbelen, wat haken , wat lezen , wat helpen in de tuin van het oblatenhuis. Ook nog een bezoek gebracht aan de Hogar de Sagrada Corazon, een prachtig mooi opvangtehuis voor jongeren met mentale en fysieke beperking. 37 jongeren worden hier dagelijks verzorgd door 2 jonge zusters . Het merendeel van de kinderen zijn wezen, achtergelaten bij de geboorte of later. Heel knap maar toch wel heel zwaar en intensief werk voor deze 2 zusters Isabelle en Maria. Gelukkig krijgen zij wel hulp , maar toch nog vaak onvoldoende.
Na enkele dagen acclimatiseren ben ik dan op maandag 23 oktober na het ' almuerzo' met Monica en Jhonny , mijn boliviaanse familie ,met de auto naar Oruro doorgereisd . Een autorit van toch zo'n 4 uur , ik denk een dikke 200 km, van een hoogte van 2700 m naar een hoogte van bijna 3800 m . Maar intussen al volledig aangepast , en ik ondervond geen last van de hoogte . In het huis van de familie Terrazas is het voor mij altijd thuiskomen , precies of ik ben er de dag ervoor nog geweest . Ook het weerzien is altijd zo blij , warm en oprecht. Ze zijn dan niet mijn bloed , maar wel echte familie intussen .
Met de kippen op stok .. jaja, ik ben intussen 60 jaar [e-1f61c] geen 20 meer en ik ondervind toch af en toe dat mijn geest wel wil , maar mijn lichaam niet. Na mijn knieoperatie begin dit jaar redelijk gerecupereerd , maar eerste dagen hier in Oruro protesteerden mijn benen ook een beetje [e-1f914] : de kou??? Intussen ook alweer veeeeeeel beter.
Op dinsdag eerst wat uitslapen , mijn spullen nog wat ordenen in mijn 'cuarto' om dan na de middag het kindertehuis Amigo Negro José. Eigenlijk wou ik hen verrassen ...onaangekondigd toekomen ..maar ja , dat is natuurlijk niet gelukt [e-1f604]. Aan de poort werd ik tegengehouden en mocht pas binnen toen heeeeeeeel het ontvangstcomité achter de deur klaarstond ( alle kinderen , alle opvoedsters, kokkin enz )om mij met bloemen , abrazos te verwelkomen . Ze bedoelen dat allemaal goed , dat weet ik wel , maar kom liever zonder al teveel tralalie tralala binnen [e-1f600].Ik ben maar gewoon ' Carolina' he .
Ook op woensdag breng ik ganse dag bij de kinderen door . Helpen in de keuken , helpen bij de kinderen en babbelen met de opvoedsters , kokkin.
Donderdag dan enkele afspraakjes . Blij weerzien met Ider. Samen iets gaan drinken en eten met vriendin Karina en heeeeeeeeeeeeeel veel bijpraten . In de late namiddag dan terug naar huis . Want ja, ik heb me voorgenomen om alles nog rustiger aan te pakken dan anders en nog veel meer qualitytime door te brengen met mijn boliviaanse familie .. en dan vooral met Monica .
Op vrijdag werd ik dan verwacht in het schooltje Ghislain Dubé. Al meteen kon ik mee naar het centrum , plaza Sebastian Pagador , waar de kinderen en jongvolwassenen van het schooltje een demonstratie gaven van tae-kwando. Sinds dit jaar komen enkele jongeren vrijwillig 2 keer per week
tae-kwando aanleren ( aangepast natuurlijk ) . Een superinitiatief en de kinderen genieten er duidelijk van .
Na de middag staat er dan alweer een uitstapje gepland met de jongste groep van het kindertehuis Amigo Negro José naar het Parque Ecologico. Met ' microbus' ( warm , warm in die bus ) gaan we naar één van de weinige groene locaties hier in Oruro , waar de kleintjes genieten van de rust , de speeltuigen , een hapje en een drankje. Mijn pijp was savonds ook ...uit !!
Zaterdag dan wat uitslapen en waren we uitgenodigd door vriendin Patricia Valdivia voor het middagmaal ( almuerzo). Weeral blij weerzien ..veel bijgebabbeld ..gelachen ... lekker gegeten en een bezoek gebracht aan hun nieuwe woonst in opbouw ..mooi mooi.
Thuis wachtte mijn ahijado ( petekind ) Patrick ( jongste zoon van Monica en Jhonny ) mij op ..want hij wou mij toch wel voorstellen aan iemand heel speciaal [e-1f600]. Zijn vriendin Massiel . Samen iets gegeten , wat gebabbeld maar dan was het weeral tijd om ons klaar te maken . Want we wilden naar het theater gaan. Daar was er een voorstelling : El manual de la mala conducta . Lachen , gieren met de anecdotes uit het dagelijks leven gegrepen en gebracht door Gabriela en German. ( zoek hun tiktok filmpjes maar eens op , in het spaans natuurlijk , maar zo ontspannend en herkenbaar soms hahahaha ).
Op zondag hadden we dan een uitstap naar Turco gepland geboortedorp van Monica . [e-1f600] Jaja , rustig aan denk ik dan wel , maar agenda geraakt volgepland voor je het weet .
Maar was heeeeeeeeeeel leuke uitstap met Monica , Jhonny en broer Abercio van Monica. Autorit van zo'n 2 uur ongeveer ( vroeger was dit 8 uur toen er nog geen geasfalteerde weg was ).
Samen met nicht van Monica aten we ' almuerzo' in een heeeeeeeel oud huisje , waar de muren behangen waren met kranten uit een heel lang verleden 1927, 1948 enz ... ik vond dat ' wauw ' [e-1f60a].
Als dessert aten we een ijsje op een bankje op het rustige dorpsplein . En na nog een bezoek aan padre Calixto , oblaat en pastoor van Turco reden we terug richting Oruro. Onderweg mooie vergezichten , maar ook massa's llamas , schapen ... ik kan daar altijd weer van genieten .
Maandag 30 oktober stond er dan een bezoekje aan CEPA gepland ( Centro de Ecologia y Pueblos Andinos) een centrum opgericht door Gilberto Pauwels , familielid . Zij houden zich bezig met het verdedigen van de rechten van de indigenas en ook alles wat te maken heeft met ecologie , vervuiling enz. ( dit is wel heel kort samengevat ). Wat post uit België afgeleverd , babbeltje hier en daar met de mensen die ik intussen ook al ken sinds 2011.
Na de middag werd ik dan weer in het kindertehuis verwacht waar we de ganse namiddag en avond broodjes en koekjes hebben gebakken ter voorbereiding van Todos Santos en dia de los muertos .
Heel laat thuis , maar op dinsdag 31 oktober weer vroeg op want ze verwachten mij in het schooltje Ghislain Dubé , waar deze keer medailles worden uitgereikt aan alle kinderen die deelnamen aan het "Tae Kwando kampioenschap " . In de namiddag naar kindertehuis Amigo Negro José, waar men intussen de tumba , mesa heeft klaargemaakt voor Todos Santos . Het voorbije voorjaar is Gerardo , een jongen van 10 van de groep van Maritza onverwacht na een korte ziekte overleden . De tumba herdenkt alle kinderen die overleden zijn de voorbije jaren , maar toch wel heel speciaal voor Gerardo.. Intussen kom ik hier elk jaar al sinds 2011 1 tot 2 keer per jaar , en maakte dit ritueel dus al zeker bijna 10 keer mee ... en ik blijf het een heel mooie manier vinden om de overledenen te herdenken . Meer info kan je zeker vinden op google !! Ik heb het in mijn vorige verslagen van de voorbije jaren zeker al eens uitgebreider verteld ook .
Woensdag 1 november werd voor mij een beetje een ongeplande rustdag . Lang uitgeslapen , ontbijt , douche . En toen was het eigenlijk de bedoeling dat ik met Jhonny en Monica mee zou gaan om bij verschillende kennissen en familieleden te gaan bidden bij hun ' tumba' ter ere van overledenen van de voorbije 3 jaar . Maar mijn lichaam heeft mij even ' teruggefloten ' . Een drukkend gevoel op de borst , pijn in mijn linkerarm [e-1f62c][e-1f62c][e-1f62c]maakte mij toch wel ongerust . Als verpleegkundige gaat er dan vanalles door je hoofd ... denk je : angor ? Ik nam dadelijk aspirine. En het heeft toch effe geduurd vooraleer ik terug oke was . Intussen toch ook dokter Edgard gecontacteerd voor advies . Dus ganse dag gerust .. en toch maar preventief , uit voorzorg dagelijks cardioaspirine . Maar het is intussen niet meer voorgevallen ..dus mss toch wel vooral stress??? hoop ik . Dan toch maar proberen het nog wat rustigeraan te doen ... Mijn ventje zei me nog maar eens : Carolina , je bent geen 20 meer he [e-1f61d].
Op 2 november hier feestdag, en toen ben ik wel meegegaan met Jhonny en Monica om wederom te gaan bidden , en de families te gaan ' vergezellen' . Altijd veeeeeeeel eten hier , en ook veel drinken dezer dagen. Na de middag ' destumbar' , de tumba , mesa wordt ontmanteld , alles wat er opligt wordt verdeeld onder de aanwezigen en de familie gaat nadien naar het kerkhof.
Wij naar huis , waar we nog het bezoek kregen van Silke en Alberto , een belgisch koppel die hier ook al enkele malen eerder waren . Pizza en gezellige babbel , meer moest dat niet zijn .
Op vrijdagmorgen 3 november krijg ik dan nog bezoek van broer Tito van Monica.
Na de middag vertrekken ik en Monica naar de terminal de buses waar we de bus ( flota ) nemen naar Cochabamba. We gaan daar Edgard en Gilberto bezoeken , die voorheen hier in Oruro in het oblatenhuis woonden , maar nu hun vaste stek in Cochabamba hebben . Een busrit van normaal 4 à 5 uur ...maar wij deden er zo maar eventjes 7 uur over [e-1f62c][e-1f629]... boze mijnwerkers blokkeerden de weg ...zodat we zeker 1,5 uur hebben stilgestaan onderweg. Eventjes dachten we dat we onze nacht al slapend in de bus zouden moeten doorbrengen ..maar gelukkig heeft de politie de ' bloqueo' opgeheven .. en zijn we veel later dan voorzien toch in het oblatenhuis aangekomen . Bedtijd. Zaterdagvoormiddag 4 november dan eerst naar de luchthaven geweest . Nieuwe tickets gekocht voor de binnenlandse vlucht voor de terugreis voor mij en Marc ( jaja , die komt op 20 november naar Bolivia [e-1f60d]).Ik had tickets gekocht , maar die vliegmaatschappij vliegt voorlopig nog steeds niet terug ... dus nu , veiligheidshalve maar tickets gekocht bij andere maatschappij . In de voormiddag ook nog bezoek gebracht samen met Monica en Edgard en padre Miguel ( oblaat ) aan de parochie van Miguel. Heeeeeeeeeeel mooie kerk waar ze al enkele jaren aan het bouwen zijn . De kerk zelf is al wel enkele jaren klaar , maar de benedenverdieping wordt nu ook verder afgewerkt. Na het middagmaal wat rusten , wat helpen in de tuin met Edgard , babbeltje met Gilberto en winkelen met Monica en Miguel .
Zondagmorgen 5 november wat uitslapen [e-1f600]....kip voor het middagmaal en ook wat voorraad voor thuis kopen in de veel groter supermarkt Hypermaxi in Cochabamba ( aanbod is er duidelijk veel ruimer dan in Oruro ). Na de middag maken Monica en ik nog een flinke wandeling in Cochabamba ,oa naar de markt .
Op de terugweg naar het oblatenhuis kopen we pizza's die we samen met Edgard en Gilberto opeten als avondmaal. Laatste avond in Cochabamba ..Monica en ik hebben nog heel wat afgelachen toen we in ons bed lagen [e-1f602][e-1f602]... we verstaan elkaar helemaal , twee ' locas' bij elkaar soms .
Op maandagmorgen na het ontbijt vertrekken we dan terug naar Oruro waar het iets frisser is overdag ( 20- 24 graden ). Dat vind ik zelf veeeeeeeel beter dan de meer dan 30 graden in Cochabamba .
De terugrit verliep gelukkig zonder problemen of oponthoud.
Tot zover dit verslag .... hopelijk iets vlugger een volgend verslag .
Groetjes
Caroline
p.s. fotootjes ga ik straks opladen
.
Wij dachten echt en heel serieus dat het toertje dat we geboekt hadden historisch, cultureel en traditioneel zou zijn. Vol goede moed gingen we op pad met een Boliviaans stel (Liset en Adelit), de gids en een chauffeur (Franz en Roberto).
Bij de eerste stop stonden we al langs de weg allerlei wijntjes te proeven. De verkopers hadden een soort 'wijnwatervallen' gecreëerd en schepten steeds ruimhartig onze kommetjes vol!
Het was trouwens super lekker weer, heerlijk warm!
San Lorenzo is een historisch dorp maar heeft ook een tekila winkel ... en daar hadden we dus ook een proeverij! Het werd bar gezellig.
Daarna ging het wat rustiger aan met normalere stops, en we eindigden bij een tentje waar we insecten konden proeven, die gefrituurd en gezouten waren. Best oké.
Lekker geslapen in een echt bed! Tot om half 7 de bouwwerkzaamheden begonnen, naar het leek in de kamer naast ons ...
We hadden de hele dag om het plaatsje Tarija te verkennen. Het was al heel vroeg bloedheet, maar we zetten ons toeristische werk gewoon voort.
Het blauwe paleis, het gouden huis, en uitkijkpunt boven de stad en een beetje op souvenirsjacht ...
En als toppunt: zebra's! Ik had het al ergens gelezen of gezien, dat op te drukke kruispunten, waar niet of nauwelijks gestopt wordt voor overstekende voetgangers, dat er dan mensen in een zebrapak worden ingezet om auto's te laten stoppen! En dat als laatste dingetje in Bolivia, straks met de nachtbus weer verder.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 7 [visitorCount] => 269 [author] => Irene [cityName] => Tarija [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/629_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => in-tarija-een-heel-boliviaans-uitje ) [5] => stdClass Object ( [reportId] => 5098021 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-29 [photoRevision] => 0 [title] => In Sucre [message] =>Vrijdag zijn we eerst naar het busstation gegaan voor buskaartjes voor zaterdag. Tegen onze gewoonte in hebben we het deze keer eens goed uitgezocht: zaterdag met de nachtbus naar Tarija!
Daarna gingen we naar Glorieta, uit de beschrijving leek dat een mooi paleis. Nou, dat is het ooit vast wel geweest, nu was het nogal vervallen en flink vergane glorie. En ik denk dat het ooit in goede staat reuze protserig is geweest.
We zijn nog op de markt geweest en in de kathedraal maar we hadden onze dag niet zo ... we hadden beiden een wegtrekker van jewelste en zijn gaan zitten dobbelen. Morgen beter.
Zaterdag zouden we eerst naar het Bolivarpark maar onderweg hebben we ons even af laten leiden door een openstaande deur van het theater ... we vielen midden in de generale repetitie van een kinderdansvoorstelling. Zo schattig. Het theater zelf voldeed niet helemaal aan onze verwachtingen maar dat gaf toen al niet meer.
Vanuit het park zijn we in een collectivo gestapt om naar de begraafplaats te gaan. Een enorme necropolis met enkele graven, wat heel grote mausolea en eindeloze muren waarin de overledenen zijn bijgezet. Op zich wel mooi, er is dan net wat ruimte om wat heel persoonlijke spulletjes neer te zetten.
Het was heel warm dus onze volgende stop was in een ijssalon.
We gingen de heuvel op om een klooster en een museum te checken. Het textielmuseum was echt teveel van het goede maar in het klooster was het leuk.
Toen haalden we onze bagage op en maakten ons klaar voor weer een rit in de nachtbus, naar Tarija deze keer.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 4 [visitorCount] => 215 [author] => Irene [cityName] => Sucre [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/240_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => in-sucre ) [6] => stdClass Object ( [reportId] => 5097984 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-27 [photoRevision] => 0 [title] => Kloosters en dinosaurussen [message] =>Gisteren was een lange reisdag, wel mooi hoor door de bergen en alles en bij tijd en wijle ook best hilarisch: in Potosi moesten we overstappen, en daar was niet veel tijd voor, dat wisten we. Dus wij trokken vlot onze rugzakken uit de bagageruimte en vroegen de chauffeur naar welk perron we moesten gaan ... veel geklets en handgebaren maar nauwelijks informatie. Hmmm, nog eens vragen toen hij weer terug was: hij lijkt aan te geven dat we zijn bus weer in moeten. Daar geloofden we beiden niets van en we stonden een tikkeltje besluiteloos naar elkaar te kijken. Toen hij weer op kwam dagen wees hij ons nogal driftig op zijn bus, er in dames, met bagage! Hoe dan? Nou vooruit, in een verder lege bus bracht hij ons naar een tankstation en hij ging socializen. Na een minuut of 5 kwam hij weer haastig aanzetten en hup hup de volgende bus in, en opschieten dames.
Waar dat gehaast goed voor was zullen we nooit weten want we vertrokken pas na een half uur en toen zijn we in een sukkeltempo naar Sucre gereden.
Dat is een super super leuke stad. Het centrum is oud maar netjes onderhouden en er zijn zat leuke dingen te doen dus vol plannen gingen wij vanmorgen op stap. Die plannen staan allemaal nog voor morgen want we zijn gewoon gaan doen wat op ons pad kwam: ik fotografeerde een prachtige oude deur en de man die net aan kwam lopen nodigde ons meteen uit om binnen te kijken, zo trots op hun pand. En terecht ook.
Aan de overkant van de straat stond een klooster waar ze brood verkopen maar omdat de nonnen niet met mensen mogen praten ging dat door een bijzonder doorgeefluik. Nog nooit zoiets gezien.
In het museum van dit klooster kregen we een privé rondleiding, volgens ons omdat hier verder nooit iemand komt.
Omdat toen overal alles dicht was zijn we naar het dinopark gegaan. Echt onverwacht grappig: een jaar of wat geleden werden bij het afgraven van de berg dinosaurus voetsporen ontdekt en daar is nu een heel park omheen gebouwd. Nooit gedacht dat ik dat interessant zou vinden maar het was heel informatief.
Uren later, terug in de stad de dag afgesloten op het dak van het gemeentehuis!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 5 [visitorCount] => 226 [author] => Irene [cityName] => Sucre [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/984_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => kloosters-en-dinosaurussen ) [7] => stdClass Object ( [reportId] => 5097944 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-25 [photoRevision] => 0 [title] => 3 dagen op de zoutvlakte van Uyuni [message] =>We hadden een excursie geboekt voor 3 dagen naar de zoutvlakte van Uyuni. Het begon allemaal wat traag de eerste dag maar dat gaf niet na een rit met de nachtbus.
De eerste stop was op een treinenkerkhof met allerlei roestbakken waar we op mochten klimmen, het kind in mij was onmiddellijk klaarwakker! Overal in en op klauteren en lollige foto's maken.
Nog meer lollige foto's hebt we op de zoutvlakte gemaakt: onze gids kende diverse trucjes en heeft ons geholpen met malle foto's en met de hele groep hebben we hilarische filmpjes gemaakt. Top dag.
De tweede dag was een lange: in de auto met veel stops bv bij gekleurde meren en verschillende vulkanen.
Af en toe zagen we beesten zoals vicuñas (een kleiner familielid van de lama), een vos die op een wolf lijkt en viscachas (een soort andeskonijnen), die bepaald niet verlegen zijn, ze eten uit je hand als je dat zou willen. Maar ik wil geen wilde dieren voeren (wel op de foto zetten natuurlijk).
Onze gids vond nog een momentje om malle foto's te maken, die met de treinrails lagen op de bodem van een uitgedoofde vulkaan.
Slapen op deze hoogte (4300 meter) lukte mij niet, ik was behoorlijk benauwd.
Nou ja we moesten toch super vroeg opstaan: 4 uur. En dan nog te laat zijn voor de zonsopgang! Het was evengoed fantastisch, er waren geisers, er was bubbelende modder en heel veel stoom, prachtig.
Een stuk verderop gingen we zelf in de warme bron, heerlijk, want het is echt koud hier op deze hoogte, 5000 meter.
We hebben voor de lunch nog een paar spectaculaire meren gezien en heel veel lama's.
Tijdens de lunch hebben we telefoonnummers uitgewisseld om nog meer foto's te kunnen hebben.
Het was een super excursie, mooie dingen gezien, goed begeleid en een leuke groep!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 10 [visitorCount] => 215 [author] => Irene [cityName] => Uyuni [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/731_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => 3-dagen-op-de-zoutvlakte-van-uyuni ) [8] => stdClass Object ( [reportId] => 5097886 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-22 [photoRevision] => 0 [title] => Even tussendoor [message] =>Ik had natuurlijk geschreven dat ik voorlopig geen internet zou hebben maar tijdens het wachten in dit restaurantje dus wel even.
De afgelopen tijd was er een storing bij waarbenjij.nu dus kwamen er geen notificaties door. Ik heb geklaagd en het schijnt nu verholpen te zijn.
Ik heb ook even achterstallige foto's geplaatst en zo meteen gaan wij naar de zoutvlakte van Uyuni, wat prachtig moet zijn maar ook erg verlaten is en er is dus geen bereik ...
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 1 [visitorCount] => 186 [author] => Irene [cityName] => Uyuni [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/353_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => even-tussendoor ) [9] => stdClass Object ( [reportId] => 5097873 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-22 [photoRevision] => 0 [title] => La Paz [message] =>21 oktober
Excursiedag! Wij wilden graag naar de Valley of Souls of naar de Maanvallei. Bij de eerste stonden wat vreemde tijden dus we gingen gisteren naar de Maanvallei. Daar zat een andere stop bij die ik niet zo goed bekeken had ... en dus bleek pas in de bus dat de Chacaltaya 5421 meter hoog was. En dus ook dat ik veel te zomers gekleed was, lekker dom. Die berg is ook een triest verhaal hoor, tot 2009 lag hier een gletsjer en was het een skioord! We werden 200 meter van de top gedropt maar Conny en ik waren zo dizzy van de hoogte dat we geen enkele poging hebben gedaan om te gaan klimmen. We hebben cocathee gedronken in de vervallen skihut.
De weg was op zijn zachtst gezegd niet denderend dus het was een lange rit naar de Maanvallei. Die was wel leuk hoor maar eehh ... we hebben dit al wel mooier gezien. Beetje verwende nesten ...
Vandaag hadden we nog een hele dag stuk te slaan, onze bus gaat pas om 21.30. La Paz is geen toeristische stad maar heeft als openbaar vervoer een heel netwerk van kabelbanen dat wij vrijwel volledig benut hebben, bijna een halve dag boven de stad gevlogen!
Verder hebben we iets van de heksenmarkt gezien (nogal luguber met opgezette babylama's en foetussen). We zijn in een wijk geweest met koloniale architectuur, al dan niet gerestaureerd.
Al met al een volle en leuke dag.
De komende dagen is het hoogst onwaarschijnlijk dat we bereikbaar zijn, we gaan naar een gebied zonder enig internet of zo. Maar ... het is vrij zeker dat het super mooi is!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 6 [visitorCount] => 200 [author] => Irene [cityName] => La Paz [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/261_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => la-paz ) [10] => stdClass Object ( [reportId] => 5097837 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-20 [photoRevision] => 0 [title] => Isla del Sol en La Paz. [message] =>We gingen gisteren naar Isla del Sol, een eiland hier voor de kust. Volgens de legende is de eerste Inka koning hier geboren.
Ons plan was om een wandeling te maken die ons over vrijwel het hele eiland zou leiden.
Het was mooi hoor, met prachtige vergezichten, maar de wandeling was te lang en te hoog, we zijn op onze schreden terug gekeerd om de ferry nog te kunnen halen!
En vandaag gingen we weer verder. Vanmorgen zijn we eerst even bij de kerk langs geweest omdat hier iedere dag een unieke zegening plaatsvindt: nieuwe auto's worden door een priester met drank besprenkeld om op die manier de kans op ongelukken te verkleinen. Heel bizar.
We gingen met het OV naar de hoofdstad La Paz. Eerst een mooi stuk door de bergen en zo'n beetje halverwege ... moesten we met een pontje! Allemaal er uit, die grote bus op een soort vlot en wij met een bootje naar de overkant!!! Zo grappig.
De regering wil hier wel een brug hebben begreep ik, maar de burgemeesters van beide kanten houden dit tegen, vanwege de werkgelegenheid.
Jammer genoeg begon het daarna weer wat te regenen, maar tegen dat wij in La Paz waren knapte het alweer aardig op.
De komende dagen gaan we allerlei leuke dingen doen hier ...
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 5 [visitorCount] => 177 [author] => Irene [cityName] => La Paz [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/348_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => isla-del-sol-en-la-paz ) [11] => stdClass Object ( [reportId] => 5097811 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-17 [photoRevision] => 0 [title] => Over de grens met Bolivia [message] =>Zo dat was een beetje een rommelige dag maandag. We hadden heus wel plannen maar een fors deel van de tijd is opgegaan aan het oplossen van (mogelijke) problemen ... om gedoe bij de grens te voorkomen hadden we bustickets geregeld bij een bedrijf gericht op toeristen. Gedoe zoals geen coronavaccinatieapp en/of bewijs hebben (ik), geen uitreisticket hebben (Conny) en het invullen van een elektronisch reisplan waarvan het niet in orde hebben op een boete zou kunnen komen te staan. Die eerste 2 waren de wereld al uit geholpen maar voor de laatste was er een storing op de site en zelf kregen we het niet voor elkaar.
We werden verwezen naar het Boliviaanse consulaat waar de medewerker alle tijd voor ons nam, maar niemand had er van gehoord!!!
Pfff gezeur lijkt het van de Boliviaanse ambassade in Nederland.
Daarna hebben we ons vermaakt in een museum over incageschiedenis en hebben we lopen shoppen, nou ja, winkels kijken, niets gekocht.
Over de rit met de nachtbus zal ik niet te veel zeggen. We hebben heus wel slechtere ritjes gehad, maar ook veel betere.
Met als kers op de taart geen enkel probleem bij de grens ... gelukkig.
In Bolivia zitten we nu in Copacabana, het verschil met de wijk in Rio kan niet groter zijn. Toch is deze bescheidenere de naamgever van die grote bekende!
We hebben een kleine verkenningstocht gemaakt die al vlot eindigde met een biertje op een terras.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 4 [visitorCount] => 200 [author] => Irene [cityName] => Copacabana [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/145/881_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => over-de-grens-met-bolivia ) [12] => stdClass Object ( [reportId] => 5089276 [userId] => 435805 [countryId] => 24 [username] => silviaopreis [datePublication] => 2022-11-22 [photoRevision] => 0 [title] => Alweer op reis (Bolivia) [message] =>Afgelopen week was eigenlijk een vrij normale week. Ik heb niet zoveel nieuwe dingen gedaan, maar ik ben wel weer op reis. Inmiddels ben ik in La Paz, na ik eerst Puno (Peru) en Copacabana (Bolivia) had bezocht samen met mijn huisgenootje. Uiteraard ging dit niet van een leie dakje, want dat zou niet bij mij passen, dus... Laat ik de hele week maar overslaan en gelijk naar de reis gaan.
We zouden op vrijdagavond vertrekken. We hebben beide overdag nog gewerkt en we waren er helemaal klaar voor. We hadden ontzettend veel zin om op reis te gaan. Mijn huisgenootje had een vriend over de vloer en ik ging alvast met mijn spullen naar een vriend. Om het verhaal duidelijk te kunnen vertellen, noem ik de vriend die over de vloer was 'haar' vriend en de vriend waar ik naartoe ging 'mijn' vriend. Het was een vrij hectische dag geweest, waarin ik veel dingen moest regelen en ik eigenlijk alleen maar aan het rennen was door de stad. Uiteindelijk had ik bij die vriend zo'n 30 minuten niks te doen en kon ik weer even tot rust komen en alleen maar even kletsen.
Op een gegeven moment moest ik naar de busterminal, want deze reis doen we alles per bus. De eerste rit zou zo'n 8 uur duren, maar dat was geen probleem. Het was een nachtbus met stoelen die 160° naar achteren kunnen. Ik had die dag nog een lekker grote tweepersoons fleecedeken, helemaal voor mezelf, gekocht. Het was het plan om dus te gaan slapen in de bus. 'Mijn' vriend was opgegroeid in die wijk en hij wist dan ook precies waar de busterminal was. Al vrij snel waren we in de terminal, waarna 'mijn' vriend de busmaatschappij vroeg. Ik noemde 'Cruz del Sur'. Hij ging voor mij vragen waar ik dan moest zijn. Ik had 'mijn' vriend al verteld dat ik met dit soort dingen vrij Nederlands ben. Ik wil graag op tijd zijn en het liefst te vroeg. Ik kan overal te laat komen, behalve als ik ga reizen. Ik liep dan ook als een soort stresskip rond, want ik zag de tijd wegtikken en we waren inmiddels niet op de afgesproken plek op de afgesproken tijd. Al vrij snel kwam 'mijn' vriend vrij gehaast mijn kant op met de woorden 'You gonna hate me for this. This is not the terminal you have to be', oftewel, we waren niet op de goede plek. We renden naar buiten richting de taxi's en we vroegen naar de andere terminal.
Daar aangekomen stond er een hek met een groot hangslot. Gesloten dus. Inmiddels kwam ook mijn huisgenootje met 'haar' vriend aangereden, want de twee vrienden hadden al contact met elkaar gehad. Naar een klein overleg en nog eens kijken naar de tickets, bleek dat we helemaal niet zouden gaan met Cruz del Sur, maar met een andere maatschappij. Ik voelde me stommer dan stom. Cruz del Sur is de busmaatschappij als ik eind december naar Lima ga om Kerst te vieren met Gijs. We moesten dus weer terug naar de eerste busterminal. Daar aangekomen vroeg 'mijn' vriend wederom waar we moesten zijn, en wat bleek... De bus was al vertrokken. 5 minuten voor de tijd die er voor stond. Dit is totaal niet Peruaans, maar toch. Een mevrouw kwam nog onverschillig vertellen dat ze nog onze namen hadden geroepen en ons hadden gezocht, maar dat wilde ik niet meer horen. Ik werd boos en verdrietig. Ik begon in het Nederlands te praten tegen haar, zodat ze me niet zou verstaan. Mijn huisgenootje had een andere taxi en zij was niet in de terminal toen ik dit te horen kreeg. Ik belde haar om te vertellen dat ze rustig aan kon doen, want de bus was al weg. Vrij overstuur ging ik weer weg bij de busterminal en ik kon bij 'mijn' vriend slapen. Hij vond het ook geen fijn idee om mij zo overstuur naar huis te brengen. Bij zijn huis aangekomen kreeg ik een appje van mijn huisgenootje dat ze nieuwe bustickets voor de volgende ochtend had geboekt. Dan zouden we het nog eens gaan proberen. Gelukkig is die reis helemaal goed gegaan en kwamen we 's middags aan in Puno.
Puno is een dorpje, drijvend op riet. Het is een eilandje gelegen in het Titicacameer; het grootste en hoogste meer van de wereld. Vanuit het vaste land, moesten we nog ongeveer 20 minuten varen om bij ons hotel aan te komen. Nou ja, hotel kan ik niet echt noemen. Het waren allemaal hutjes van hout. Van isolatie hadden ze nog nooit gehoord en ik denk dat je het redelijk kan vergelijken met de hutjes waar de kinderen aan het einde van de week in slapen als Timmerdorp bezig is. We gingen dus 20 minuten varen, maar in die 20 minuten waren we ook 200 jaar terug de tijd in gegaan, met een paar uitzonderingen daargelaten. Zo hadden we wel licht, doormiddel van een lamp en we konden onze telefoon opladen in het hutje waar we konden eten. Verder hadden we vier dekens waar we onder sliepen (en ik mijn lekkere tweepersoons fleecedeken) en toen we wilden gaan slapen kwam de eigenaar ons nog twee flesje brengen. Toen ik ze aanpakte waren ze warm, hij had soort kruikjes voor ons gemaakt.
De volgende ochtend moesten we alweer vroeg opstaan om onze volgende bus te halen richting Copacabana wat net over de grens ligt van Bolivia. Na een busreis van vier uur en een grensovergang kwamen we aan in Copacabana. Daar hadden we een hotel geboekt, wederom op een eiland. Isla del Sol om precies te zijn. Dit ligt nog steeds in hetzelfde meer als Puno. Als je een eiland hoort, denk je bijna gelijk ook aan een boot. We moesten weer een boot hebben om naar het eiland te gaan. We zagen een winkeltje die tickets verkocht voor Isla del Sol. Daar kochten we twee kaartjes voor een boot voor 30 Boliviaanse Boliviano's per persoon. Dit is omgerekend zo'n 4 euro per persoon. De vrouw van het winkeltje schreef de naam van de boot op ons kaartje, zodat we die makkelijk konden vinden. Na nog even ergens wat gedronken te hebben gingen we richting de haven. Daar zagen we, na even zoeken, de boot liggen met dezelfde naam als op ons kaartje. Het kaartje hoefde ze niet te zien en we stapten in.
Na ongeveer een uurtje gevaren te hebben kwamen we aan bij Isla del Sol. Daar stapte we aan land en de kapitein kwam achter ons aangelopen. Hij vertelde ons dat wij nog moesten betalen. 'Nou, dat denk ik niet' zei ik tegen mijn huisgenootje en ik vroeg haar om de kaartjes. Deze kaartjes accepteerde de man niet. Ze waren niet van zijn bedrijf. Na uitgelegd te hebben dat de naam op de kaartjes staat en dat we het nog hadden nagevraagd in Copacabana, was hij het nog steeds niet mee eens en moesten we alsnog 60 Boliviano's betalen. Na een hoop stampij te hebben gemaakt en echt alles uit de kast getrokken te hebben gingen we maar akkoord. Het was niet zijn bedrijf, de vrouw kende hij niet die de kaartjes had verkocht aan ons en de tickets waren niet geldig, want de naam was met pen erop geschreven.
Ondertussen was er ook een andere vrouw bij ons komen staan die ook het één en ander probeerde uit te leggen aan ons. Zij probeerde ook wat aan ons te verkopen, althans dat dachten we. Licht geïrriteerd liepen we haar voorbij, maar ook zij kwam ons achterna. Wat bleek, we moesten ook entree betalen om het eiland op te mogen. Dit stond nergens vooraf aangegeven. Met frisse tegenzin betaalden we ook aan haar de entree van het eiland en we konden er eindelijk op. We vroegen aan deze vrouw of ze wist waar ons hotel was. Met stomheid geslagen kwamen we erachter dat zij de eigenaresse was van het hotel. Zij wist ook gelijk wie ze in huis haalde. Ze vertelde ons dat we daar heen moesten, al wijzend met haar vinger naar boven. Trappen die niet allemaal gelijk waren, op nog een hogere berg dan in Cuzco, moesten wij met onze bagage naar boven lopen. In de brandende zon, een niet onbelangrijk detail. Als je googled op 'Isla del Sol trappen' weet je precies wat ik bedoel. De vrouw bood nog aan om mijn koffer mee naar boven te nemen, maar hier zaten schone en kortere kleren in en ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus zei ik vol goede moed 'Ah nee, dat moet wel lukken, toch bedankt'. Hier kreeg ik al gauw spijt van.
Uiteindelijk zijn we 30 minuten bezig geweest met de trappen lopen. Daarboven stonden de kinderen van de vrouw op ons te wachten. Het was een waanzinnig uitzicht en de trappen waren het zeker waard. De volgende dag moesten we weer naar beneden en dit deden we 3x zo snel. Binnen 10 minuten stonden we beneden. Ready om weer met de boot naar vaste land te gaan. Tijdens de boottocht gingen mijn huisgenootje en ik even een plan smeden. We wilden de vrouw die ons de tickets had verkocht toch nog wel even aanspreken op het feit dat de ticket helemaal niet werkte. Met lood in onze schoenen liepen we net voor onze bus weer vertrok naar de vrouw toe. Ze vroeg bij binnenkomst of alles goed was en wij zeiden maar gelijk nee. We legden het verhaal uit en warempel, we kregen ons geld terug. Dit ging veel te makkelijk, wat voor ons een bewijs was dat de vrouw goed wist waar ze mee bezig was. Eind goed al goed.
Onderweg naar La Paz zaten we in een transporter. Mijn huisgenootje en ik werden voorin gepland en onze bagage was op het dak geladen. De bus was compleet volgeladen. Halverwege onze trip moesten we uitstappen. Er lag een rivier tussen de weg. We moesten met een andere boot naar de overkant en de bus zou ook met een boot naar de overkant komen. Een beetje zoals wij de pont kennen, maar dan veel primitiever. Ik heb dan ook mijn ogen uit staan kijken toen ik een grote touringcar naar de overkant zag gaan. De bus schommelde heen en weer op de golven van de andere boten en het scheelde niet veel of hij was gekapseisd. Ik snapte direct waarom wij met een andere boot naar de overkant moesten dan onze bus. Na ongeveer 10 minuutjes wachten aan de overkant van de rivier was daar onze bus en konden we onze weg vervolgen naar La Paz. Gelukkig was ons hotel in dezelfde straat als de terminal van de bus en konden we zo inchecken. 's Avonds hebben we onszelf verwend met een massage, en oh oh oh, wat zat mijn rug vast.
Inmiddels zijn we in de tijdlijn bij vandaag. Vandaag zijn we naar Chacaltaya geweest. Dit is het hoogste skigebied van de wereld. Met hoop om met onze voeten in de sneeuw te gaan boekten we een taxi en gingen we op pad. Volgens Google Maps zouden we er ongeveer een uurtje a anderhalfuur over doen. In de praktijk bleek dit twee uur, want onze lieve taxichauffeur had de weg niet helemaal goed ingeschat. Hij had (denk ik) al vrij snel spijt van zijn daden, maar hij ging het avontuur niet uit de weg. We hebben even doodsangsten uitgestaan met smalle bergweggetjes, gevormd in haarspeldbochten zonder enige vorm van een vangrail. De top was maar liefst 5,3km hoog. Het uitzicht was waanzinnig en ook dit was zeker de moeite waard. Zo heeft de beste man ook weer wat verhalen wanneer hij thuis komt. Zometeen vertrekt onze bus weer verder naar het zuiden. Naar Uyuni om precies te zijn. Hier gaan we ongeveer 9 uur met de bus over doen. Dit is een nachtbus dus we zullen vast heerlijk slapen na zulke avonturen!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2018-02-16 22:26:18 [totalVisitorCount] => 22614 [pictureCount] => 12 [visitorCount] => 487 [author] => Silvia [cityName] => La Paz [travelId] => 527862 [travelTitle] => Buitenlandminor [travelTitleSlugified] => buitenlandminor [dateDepart] => 2022-09-01 [dateReturn] => 2023-01-21 [showDate] => yes [goalId] => 11 [goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/834_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => alweer-op-reis-bolivia ) [13] => stdClass Object ( [reportId] => 5089248 [userId] => 440905 [countryId] => 24 [username] => CarolinaenBolivia2021 [datePublication] => 2022-11-21 [photoRevision] => 0 [title] => Goed gevulde dagen ...weken [message] =>Intussen zijn we weeral 3 weken verder ....het gaat te snel !!! En elke keer weer denk ik ... morgen ga ik een verslag schrijven .... maar elke keer heb ik wel een excuus .. te moe , geen tijd enz... Maar ik kan jullie vertellen dat ik geniet van elke minuut hier , meer dan ooit tevoren [e-1f600]
... want elk jaar ben ik een stukje ouder en wijzer ... Dat wil niet zeggen dat ik hier af en toe geen ' dipje' heb ...of dat ik me erger aan iets of anderen ... zeker wel .... Maar probeer de positieve spirit te behouden .
Misschien kan ik voor ik jullie in een notedop vertel wat me de voorbije weken bezighield eerst en vooral al eens vertellen wat ik met de centen die ik vergaarde met de verkoop van de koekjes in België allemaal al heb kunnen doen voor de 2 projecten . Voor het kindertehuis Amigo Negro José kocht ik een nieuwe oven en liet ik 2 kasten maken door een timmerman waar de opvoedsters het speelgoed dat tot nu toe in plastieken zakken zat mooi kan opbergen in plastieken curverbakken . Ook kocht ik met de centen al de ingrediënten om samen met de 2 grootste groepen koekjes te bakken . Verder ging ik ( of ga ik ) met elke groep afzonderlijk op uitstap ....en betaalde ik deel van inkom , drankjes , ijsjes voor de kinderen .
Alsook kocht ik voor elk personeelslid een ' caneston' : dat is een geschenkmand die ze ieder jaar krijgen ter gelegenheid van kerstmis...( ook vorig jaar kocht ik die voor hen aan ).
Voor het schooltje Ghislain Dubé kocht ik een fotocopieerapparaat , 2 printers en een transformator . Ze hebben ook nog een deel centjes bewaard om volgend schooljaar voor elk kind een ' gorra' te kopen met embleem van de school ...
Na het schrijven van mijn vorige verslag kreeg ik diezelfde zondag bericht uit La Paz van Fran ,een 29-jarig westvlaamse jongedame...met de vraag of ze mij een bezoekje kon/ mocht brengen hier in Oruro .
Fran reist gedurende 2 maanden alleen door Zuid-Amerika. Uiteraard was ze hier meer dan welkom ... en kon ze hier bij mijn familie logeren . Vermits ik in een stapelbed slaap ... kon zij enkele dagen genieten van het bed boven mij ....Op maandag ging ik dan met Fran mijn 2 projectjes bezoeken..in de voormiddag Ghislain Dubé en in de namiddag naar de kinderen van Amigo Negro José. Wat speciale dagen ... todos santos en todos los muertos ... Zowel in Ghislain Dube alsook in het kindertehuis werd er ' una mesa' klaargemaakt om al de overleden kinderen te herdenken ...
In mijn vorige verslagen heb ik het al vaker gehad over todos santos y dia de los muertos . Het is echt de moeite waard om wat meer over dit cultureel gebeuren te lezen ( google :-) )
Maandagavond nog een gezellige avond met Fran en mijn familie hier . Op dinsdag 1 november uitgeslapen om daarna samen met de familie naar een misviering en nadien op bezoek bij een tante van Jhonny , waar we bidden voor de overleden oom... rond de ' mesa' of ' tumba' die voor hem werd klaargemaakt. Na het middagmaal gaan we ook nog op bezoek bij Fernando ( vriend van dochter Katrine ) en zijn familie waar we opnieuw bidden rond de ' mesa' / ' tumba ' klaargemaakt voor de mama van Fernando, doña Maria die in januari 2022 is overleden . Het is eigenlijk tergelijkertijd een triestig gebeuren , maar ook toch wel wat een blij gebeuren ....Er worden mooie herinneringen over doña Maria uitgewisseld . Ook hier krijgen we weer een maaltijd ... en we drinken ' chicha' .. ( maisbier ) uit een uitgeholde ananas ....niet echt ' mijn ding' ...maaaaar maakt deel uit van dit cultureel gebeuren .. dus we passen ons aan . Nadien brengen we met Fran nog een bezoekje aan Gilbert ... en ga ik ook nog heel kort met Fran met het minibusje naar het centrum .. waar het heeeeeeeel rustig is ... korte sightseeiing waarna we huiswaarts keren . Samen gezellig avondeten ... en nadien neemt Frederico Fran mee naar de ' terminal de buses' om het vertrekuur van de bus naar Uyuni te verifiëren en een kort bezoekje aan het grote standbeeld van de ' virgen' te gaan bezoeken op de berg hier in Oruro . Fran had besloten om op woensdag naar Uyuni door te reizen ... een meerdaagse jeeptrip door de zoutvlakte te boeken en nadien verder door te reizen naar Chili ... Een kort maar heel aangenaam bezoek was het wel !!
Op woensdag 2 november maken we een familieuitstap naar het dorp Turco ( 2 uur rijden met de auto ) , waar we naar het kerkhof gaan waar de ouders van Monica begraven liggen.. Bloemen , kaarsen en een gebed ...Daarna gaan we op bezoek bij padre Calixto en padre Gonzalo in het oblatenhuis in Turco .Daarna passeren we nog via Corque . Mooie uitstap die een normale toerist hier zeker zelden zal meemaken ... een onderdompeling in de lokale cultuur ... Ik geniet er elke keer weer van ...
Op donderdag moet Monica een operatie aan haar oog ondergaan en blijf ik thuis om te koken en ' te zorgen' Ook vrijdag en het weekend zijn dagen waarop veel thuis ben , maar tussendoor ook wel oven gaan kopen , kast gaan bestellen bij de timmerman , pizza gaan eten met mijn familie samen met Gilbert in het oblatenhuis , haken , lezen , en veel qualitytime met Monica [e-1f60d]
en de familie .
In de week van 7 november tot en met 13 november breng ik mijn tijd afwisselend door in het schooltje Ghislain Dubé , casa Amigo Negro José...Koekjes bakken met de groep van tia Maritza , op uitstap naar Chusakeri met de groep van tia Elsa , helpen bij het bereiden van middagmaal voor 75 kinderen , afspreken met boliviaanse vrienden . Goedgevulde dagen ... en soms toch wel minder goede nachten ( ja nog steeds ..) Ook mijn maagdarmstelsel laat geregeld van zich horen [e-1f61d]
.. hoewel ik heel goed uitkijk wat ik eet of drink .... misschien moet ik dat ook positief bekijken en hopen dat ik 1 of meer kilootjes minder zal wegen als ik terug thuiskom [e-1f602]
.
In deze week werd ook de nieuwe oven geleverd in casa ANJ maar gasinstallatie is blijkbaar niet ' straf' genoeg voor deze oven ( te weinig druk in de gasleiding ) dus zaterdags hadden we nog afspraak met ingenieur en iemand van het gasbedrijf om te bekijken hoe we dit in orde konden brengen ... Mijn motto blijft : voor alles is een oplossing .... Een probleem niet groter maken dan het is ... Maar heb wel ervaren dat niet iedereen het zelfde denkt [e-1f61c]
. Maar met een nieuwe ' regulator ' en een aanpassing aan de oven werkt alles intussen stukken beter dan voordien .
Diezelfde zaterdagnamiddag zie ik ook voor het eerst mijn oogappel en petekind José ( samen met zijn 2 nichtjes ). Met hen ga ik naar de markt en koop ik voor José ( die noch vader noch moeder heeft die voor hem zorgt maar bij zijn zus en haar familie woont ) wat nieuwe broeken , trui, jasje en ondergoed. Hij zit intussen in zijn laatste jaar secundair en wil graag ' verpleegkunde' gaan studeren zegt hij ...[e-1f600]
[e-1f60d]
.. Het zal een hele uitdaging worden vrees ik , maar hoop dat hij zal volharden en een diploma zal halen om een betere toekomst tegemoet te gaan ... want zijn levensomstandigheden zijn nu niet direct ' wauw' te noemen . Weinig moederliefde , veel tijd doorgebracht in opvangtehuizen ....het leven is niet voor elk kind even gemakkelijk ... maar dat is wereldwijd zo ... Dus ik hoop altijd , met de kleine extra duwtjes die we sommige kinderen kunnen geven er voor hen toch een iets betere toekomst wacht ...[e-1f64f]
Op zondag gaan we met de ganse familie in de namiddag naar de ' expoteco ' ... een handelsbeurs ... niet echt een succes , want het is er ' pokkedruk' ...dus we zien er bitter weinig . Na een hapje eten in een lokaal kiprestaurantje naar huis .. en altijd blij als ik in mijn bedje kan kruipen .
Ook de week van 14/11 tot en met 20/11 goed gevuld . Helpen in ANJ ...koekjes maken met groep van tia Melina , uitstap met groep van tia Melina ....met de ' teleferico' naar de top van berg waar groot beeld van de ' virgen' staat .. een hele ervaring voor sommige kinderen die nog nooit in een kabelbaan hebben gezeten .... maar we hebben genoten .Op donderdag 17 /11 een ganse dag met een groep van 50 kinderen met beperking op uitstap naar Chusekeri .. waar we spelletjes spelen , wandelen , picknicken ... Veel van deze kinderen kennen enkel hun schooltje of zitten thuis altijd binnen ... dus je ziet velen van hen genieten van de buitenlucht en hun dagje op ' de campo ' . De zon op deze hoogte ( 3700m ) is enorm warm en vermoeiend .... dus ik ' he dormido como piedra ' ( kheb geslapen gelijk nen baksteen zeggen wij ) de nacht van donderdag op vrijdag .Op vrijdag 18/11 om 11 u heb ik een afspraak op het gemeentehuis om te praten hoever het staat met de planning , vooruitgang om een nieuwe infrastructuur te bouwen voor de kinderen van Ghislain Dubé... al sinds 2018 zijn de directora en juffen bezig om op het terrein van 2000 m2 ( dat ze dus wel al hebben gekregen ) een totaal nieuwe aangepaste moderne infrastructuur te laten bouwen ... maar tis een proces van lange duur ... Dus ze hoopten dat als ik als ' buitenlander' ( extranjera ) eens zou gaan babbelen en vertellen over alle materiële hulp ik dankzij vele mensen in België al heb kunnen bieden .. maar dat hun huidige schoolgebouwtje totaal onaangepast is.. kleine hokjes waar al het materiaal opgestapeld staat en door plaatsgebrek niet optimaal gebruikt kan worden ...189 !!!!!! ingeschreven kinderen en jongvolwassenen met beperking ... die met beurtrol naar school kunnen komen , want er is gewoon geen plaats .... Na een gesprek met de architecte worden wij ( ik samen met 3 juffen ) ontvangen door de alcalde zelf .. de burgemeester zelf dus ... Een mooie knappe man [e-1f600]
die geduldig naar mijn uitleg luistert ...alsook naar de uitleg van de juffen die me steunen . Hij belooft dat hij persoonlijk vaart zal zetten achter het project ..en vraagt mij mijn telefoonnummer achter te laten .. zodat hij mij in België via whatsapp op de hoogte kan houden over de stand van zaken .... Veel tijd heeft hij niet , want andere verplichtingen roepen hem ...maar ...kben benieuwd ... hij heeft zijn ' woord' gegeven .... Ook de ingenieur die het project volgt komt nog even langs met wat meer uitleg en data ( hij noemt het zelf een ' prestigieus' project dat een voorbeeld zou moeten worden voor heel Bolivia ). Eind deze week zou ik mogelijks nog het volledig uitgetekende plan nog kunnen gaan bekijken ....wait and see ...en tegen februari zou alles klaar moeten zijn .. zeggen ze ..om dan in 2023 te starten met bouwen ..Ojala !! [e-1f64f]
Zaterdagmorgen samen met Monica en vriendin Karina taart gaan eten bij José en zijn zussen en familie ..want hij werd 19 jaar ..sAvonds nog maar eens pizza gaan eten met de familie samen met Gilbert en Edgard ( die intussen toegekomen is uit Cochabamba ). Zondagmorgen mocht ik dan twee zitbanken afhalen die ik vorige week bestelde bij dezelfde timmerman die de kasten voor ANJ maakte .. eentje voor hier thuis en eentje voor Gilbert ... Tijd tekort , anders had ik zeker ook nog wel gevraagd aan Victor, de timmerman of ik wat mocht komen helpen in zijn atelier ..[e-1f600]
Nadien nog gaan kijken naar aankomst van loopwedstrijd van college van mijn petekind Patrick ... nadien siesta ..bank nog afgeleverd bij Gilbert ... nog wat babbelen en lachen thuis .. en vandaag starten we dan de laatste week weeral hier in Bolivia .. deze keer dan toch ... Time flies when you ' re having fun ...
Zaterdag ga ik naar Cochabamba ... en volgende dinsdag 29/11 vlieg ik terug huiswaarts ... waar ik 30/11 toekom ...
Tot de volgende !!
We reizen door naar Tupiza. Vanuit Tupiza gaan we de zoutvlaktes verkennen. Een vijfdaagse toer, waarbij we op dag vijf afgezet worden in Chili. De weg van Tarija naar Tupiza is prachtig! Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel regelmatig in slaap ben gevallen, maar wat ik er van gezien heb… Echt schitterend! De weg is wel grotendeels onverhard, wat de nodige hobbels oplevert. Dit verklaart ook waarom we weer een bus hebben die hoog op z´n wielen staat.
Verder val ik maar direct met de deur in huis; dit is misschien wel het saaiste verslag om te lezen tot dusver. Als ik het zelf teruglees, vind ik het namelijk best taai! Daarbij is het ook best lang. Best bijzonder, want de toer van Tupiza naar Salar de Uyuni hebben we zeker ervaren als hoogtepunt in onze gehele reis. Ik wil uit het verslag niets knippen, om alles in de toekomst nog eens terug te kunnen lezen. Dus bij deze… Succes! Enige tip die ik kan meegeven; misschien loont het om eerst de foto’s te bekijken, zodat het verslag iets meer tot de verbeelding spreekt.
Tupiza
Tupiza zelf is niet heel spannend. De stad is klein en op culinair vlak heeft het vrijwel niets te bieden. Een fatsoenlijk kopje koffie is zelfs nog lastig. We hebben in Tupiza zelf een tocht gemaakt in een prachtig gebied net buiten de stad. Deze kan per paard, maar ook te voet afgelegd worden. Wij hebben er voor gekozen om te voet te gaan. We bezoeken Puerta del Diablo, Valle de los Machos en El Cañon del Inca. Alle drie prachtige roodgekleurde “rotsformaties” (het is geen gesteente, maar het bestaat uit klei en zand), maar meer valt er ook niet over te zeggen. Wel over ons gezelschap; redelijk aan het begin is er een hondje aangesloten die de volledige hike heeft meegelopen, totaal ergens rond de twaalf kilometer.
De eerste dag van de toer
We vertrekken met 4WD vanuit Tupiza en stoppen al snel op de eerst stop. In Sillar spotten we prachtige roodbruine rotsformaties die uit de grond omhoog geduwd lijken te zijn, die vergelijkbaar zijn met de rotsformaties die we in Tupiza hebben gezien. De gehele weg worden we getrakteerd op adembenemende uitzichten, die op de foto helaas (wederom) niet overkomen. Ook zien we veel lama’s, vicuna’s en struisvogels.
Een stukje verder verkennen we soortgelijk gevormde rotsformaties, maar dan in een grijsbruine kleur. Deze rotsformaties heten Ciudad Encanto. Bij deze rotsformaties heb je op sommige plaatsen ook de mogelijkheid er tussendoor te wandelen.
Een derde stop is een verlaten dorp (ruïne), waar net als op diverse andere plaatsen, op het kerkhof de doden worden geëerd. Dit hebben we inmiddels op een aantal plaatsen meer gezien. Er worden offers en versieringen bij de graven gebracht en er wordt gezongen. Dit alles in het kader van “de dag van de doden”, die op 2 november wordt gevierd.
De tweede dag van de toer
Ook op dag twee worden we weer de gehele route getrakteerd op adembenemende uitzichten, het lijkt werkelijk niet op te houden. Ik ben blij dat ik de prachtige natuur goed in me op kan nemen, want hoe goed we ook ons best doen, de foto’s komen nog niet misschien in de buurt van de werkelijkheid.
Deze dag is de dag van de flamingo’s, meren en geisers. We hebben al wel eens verdwaalde flamingo's in het wild gezien op Curaçao en op de Galapagos Eilanden, maar dat waren er slechts een paar bij elkaar. Zelf heb ik ook nog ooit een flinke hoeveelheid flamingo’s gezien in de Ngorongoro Krater in Tanzania, maar dat was van verre. Hier hebben we zowel véél flamingo’s gezien, als zéér dichtbij. Prachtige beesten om te zien en als je dichtbij staat, hoor je ook nog eens goed wat voor een mooie geluiden ze maken. Het lijkt of ze met z’n allen staan te beppen samen.
Voor wat betreft de meren, springen Laguna Verde (het groene meer) en Laguna Colorada (het rode meer) eruit. Het groene meer dankt zijn kleur aan de giftige stof arsenicum. Zwemmen is dus niet aan te raden, maar prachtige plaatjes geeft het wel! Het rode meer dankt zijn kleur aan de algen die er zitten en om die reden zitten ook hier veel flamingo’s. Het wit wat we tegenkomen, blijkt nog geen zout te zijn. Dit blijkt borax te zijn. Hiervan wordt keramiek gemaakt.
Tussendoor hebben we net voor de lunch nog even mogen genieten van de heerlijke thermaalbaden en net na de lunch van de geisers Sol de Mañana. Deze geisers hebben wat andere kenmerken dan de geisers die we eerder gespot hebben, aangezien het een soort kolkend en pruttelend modderbad lijkt. De geur van zwavel is ook minder heftig aanwezig.
De derde dag van de toer
We starten de dag met een uitzicht over Laguna Colorado. De omliggende bergen weerspiegelen prachtig met het ochtendlicht in het water. We zetten de trip voort naar Arbol de Piedra. Dit zijn prachtige rotsformaties midden in de woestijn, die door de wind zijn uitgesleten. Zo zijn er zeer duidelijk een arend en een boom (een boom is in het Spaans ‘Arbol’) te zien. Aansluitend doorkruisen we de woestijn Siloli en daarna de meren Honda, Charcota, Hedionda en Cañapa. Wederom bizar veel flamingo´s gespot. Voordat we de eerste zoutvlakte opgaan, komen we nog langs een actieve vulkaan. In de omgeving is prachtig gevormd vulkanisch gesteente zichtbaar.
De eerste zoutvlakte die we opgaan, is Salar Chiguana. Deze zoutvlakte bevat maar 3% zout en heeft daarmee een grauwe uitstraling. In de avond komen we voor het eerst op de “eindbestemming”; Salar de Uyuni. We gaan deze zoutvlakte direct op om een prachtige zonsondergang te zien. In de avond slapen we in een zouthotel. De wanden, de vloeren en het meubilair zijn gemaakt van zout (of in ieder geval afgewerkt met zout). Zeer leuk om te zien! Na het avondeten, werden we nog getrakteerd op traditionele muziek door kinderen uit het dorp, onder begeleiding van één volwassene. Vooral de jongste telg stal de show… Enorm schattig!
De vierde dag van de toer
Deze dag staat met name in het teken van Salar de Uyuni. We mogen om 4:00 uur opstaan om op Isla Incahuasi de zonsopgang te mogen zien. Isla Incahuasi is een heuvel midden in de zoutvlakte, die vol staat met cactussen. Vanaf deze heuvel komt de zon prachtig op over de zoutvlakte.
Wat informatie over de zoutvlakte; de zoutvlakte is meer dan 12.000 vierkante kilometer groot, het is de grootste zoutvlakte ter wereld, de zoutlaag is op sommige plaatsen wel 120 meter dik en daar waar zout wordt gewonnen, “groeit” dit binnen een maand weer aan. In de maanden januari, februari en maart staat er een laag water tot wel 10 centimeter op de zoutvlakte, waardoor de gehele zoutvlakte wel een spiegel lijkt.
In tegenstelling tot Salar Chiguana, is Salar de Uyuni wel prachtig wit! Aan het begin en aan het einde van de dag zie je hoeveel jeeps de zoutvlakte opgaan, maar tijdens de tocht die je maakt, kom je er geen enkele tegen.
Na de zonsopgang ontbijten we in de kou op de zoutvlakte en daarna doen we een poging om de eindeloze zoutvlakte te gebruiken om optische illusies vast te leggen op foto. Een greep uit de collectie; ik eet Menno op, kots ‘m weer uit, we staan op de vlechten van onze kok, Menno tovert mij uit een pet (in plaats van uit de hoge hoed), we vechten met een dinosaurus en Menno schiet mij weg met een lepel.
De zoutvlakte lijkt eindeloos, maar uiteindelijk bereiken we toch “de andere kant”. We stoppen in Uyuni en bezoeken daar nog het Cementerio de Trenes; een “kerkhof” van treinen uit de 19e eeuw, die dienst hebben gedaan tot 1980. Ze werden gebruikt om de vele mineralen die de Boliviaanse grond rijk is, te transporteren naar Chili.
De vijfde dag van de toer
Deze dag is niet heel spannend. We hebben alle hoogtepunten van het gebied gezien. Deze vijfde en laatste dag staat dan eigenlijk ook enkel in het teken van de grensovergang naar Chili. Enige spannende hieraan was dat onze chauffeur bijna stikte in een cocablad die achter in zijn strot geschoten was.
De totale toer was prachtig. De landschappen leken eindeloos en de gehele omgeving moet je met eigen ogen gezien hebben, om ook maar een idee te krijgen van de omvang en schoonheid. Eén van de meest mooie plekjes op aarde die ik heb mogen zien!
Het volgende verslag…
… komt dan ook uit Chili! Met het bezoek aan Salar de Uyuni, zit ons avontuur in Bolivia er op. Dit betekent dat we ons vierde land hebben afgerond en dat we van het armste naar het rijkste land van dit continent gaan. We zijn erg benieuwd naar Chili, maar tegelijkertijd vind ik het ook “raar” dat we Bolivia gaan verlaten. Ik heb Bolivia(nen) echt in mijn hart gesloten; het is een heerlijk land, met fijne mensen en prachtige natuur én ik heb er werkelijk fantastische avonturen beleefd. Vijf fantastische weken tijdens onze reis en een periode die ik nooit zal vergeten!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2022-07-03 08:35:42 [totalVisitorCount] => 16824 [pictureCount] => 41 [visitorCount] => 245 [author] => Jasper [cityName] => Tupiza [travelId] => 527686 [travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika [travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika [dateDepart] => 2022-07-03 [dateReturn] => 2023-02-16 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/914_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => tupiza-en-salar-de-uyuni ) ) ) [reportsPaginator] => Zend_Paginator Object ( [_cacheEnabled:protected] => 1 [_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object ( [_count:protected] => 60 [_array:protected] => Array ( [0] => stdClass Object ( [reportId] => 5099955 [userId] => 442403 [countryId] => 24 [username] => zuidamfrancine [datePublication] => 2024-03-01 [photoRevision] => 0 [title] => BOLIVIA, deel 2, van 17 febr. t/m 1 maart 2024 [message] =>Hallo allemaal,
Hier is dan het 2de deel van Bolivia. In de 1ste week ben ik in Cochabamba geweest waar ik 17 jaar geleden ook vrijwilligerswerk heb gedaan en daarna heb ik een prachtige tour gemaakt in Zuid Bolivia. In de laatste week heb ik 2 grote steden bezocht nl. Sucre en Santa Cruz wat ik persoonlijk minder boeiend vond. Lees zelf maar.
Zaterdag 17 februari: Cochabamba en bus naar Potosi;
Vandaag, de laatste dag in Cochabamba heb ik het nog druk met het bezoek aan mensen die ik heb leren kennen 17 jaar geleden. Na een goed ontbijt , check ik alvast uit, en stal mijn koffer en rugzak bij de receptie. Daarna loop ik , in ruim een half uur, naar Maria Lohman, voorzitster van Somos Sur. Zij is van oorsprong Nederlandse, maar woont al 40 jaar in Bolivia. 17 jaar geleden ben ik ook bij haar thuis geweest en nog een gezellige dansavond meegemaakt. Ik ben ik toen ook aanwezig geweest bij een van haar politiek getinte lezingen waar ze opkomt voor de armen in Bolivia en strijdt tegen de corruptie. Ook verzorgt ze radio uitzendingen in Bolivia. Dit doet ze nog steeds in volle overtuiging. Ze laat ook haar verbouwde huis zien . Een deel wordt gebruikt als kantoor en een deel wil ze verhuren als B[e-38]B. Ze is erg enthousiast, ook wat chaotisch, blij, een bijzonder mens!! Om 12.30 vertrek ik weer want ook in Cochabamba wil ik de carnavals optocht zien. Hiervoor moet ik een eind lopen. En dan is het nog een klus om erbij te komen, want volle tribunes voorkomen dit. Maar ik vind uiteindelijk een doorgang. Ook nu blijf ik langs de stoet lopen. Er lopen veel groepen mee in prachtige kostuums en blije gezichten . De ene groep danst nog uitbundiger dan de andere groep. En er wordt uiteraard met water en schuim gespoten. Rond 15.00 uur ga ik weg, maar dan is de optocht nog niet afgelopen. Vervolgens loop ik naar de busterminal en koop een bus ticket naar Potosi. Bij busmaatschappij Bolivar kost het 70 bolivianos en bij Transcopacabana 100 bol. Dus ik koop hem bij Bolivar. Beiden hebben ze een goede naam als veilige bus. Daarna loop ik terug naar mijn hostel Moroni waar ik me snel omkleed en mijn lange broek aan doe. Om 16.30 uur komen de ouders van Silvia, een oud medewerkster van mijn Spaanse school van 17 jaar geleden, waar ik veel mee optrok, me ophalen met de auto. Zij herkennen me nog omdat ik toen ,en later nog eens, bij hun thuis ben geweest. Helaas zit Silvia nu tijdelijk in Spanje en ontmoet ik haar niet thuis. Wel haar 2 kinderen die door haar ouders nu verzorgd worden. Ook haar broer zit nu in Brazilië, en zijn dochter , woont ook bij zijn ouders. Het zoontje van Silvia van 11 jaar heeft nog een tekening gemaakt en daar in 3 talen opgeschreven, waarin ik welkom werd geheten nl. in het Spaans, Frans en Nederlands. Ook kon hij zo'n 7 bekende Nederlandse voetballers opnoemen. De ouders zijn druk met die kinderen van 8, 9, 11 jaar, al zijn het lieve, stille en intelligente kinderen. Ik gebruik bij hun een broodmaaltijd en praat over o.a. de toegenomen criminaliteit en armoede in Bolivia. Het was best gezellig ! Om 19.30 uur brengen ze me naar de busterminal, waar ik om 20.30 uur de bus naar Potosi moet hebben. Hun auto kan niet helemaal bij de terminal stoppen in verband met de drukte en nasleep van de carnaval. Ik moet in de rommelige terminal wachten voordat ik mijn bagage kan inchecken. Zoals gezegd ga ik dan bij halte 8 staan voor de bus naar Potosi en ga dan op stoel nr. 10 zitten. Maar dan blijkt ineens dat ik in de bus van Transcopacabana SA zit . Ik ga er vlug uit en ga op zoek naar de bus van Bolivar Potosi. Die blijkt dan op een heel andere plaats te staan. Maar door te vragen vind ik hem uiteindelijk. Hij ziet er minder perfect uit dan Transcopacabana o.a. geen TV en een kapotte leuning. Uiteindelijk vertrekken we pas om 21.00 uur en dan staan we onderweg ook nog een tijd stil en is er aanvankelijk veel verkeer op de weg en gaat het regenen. Ik slaap af en toe wel, maar mijn nek gaat pijn doen.
Zondag 18 februari: van Potosi naar Tupizza:
Uiteindelijk komen we 's ochtends pas om 8.15 uur aan bij de busterminal van Potosi. En waar ik al bang voor was gebeurde, de bus van 8.00 uur van Potosi naar Tupiza was vertrokken en de volgende bus ging pas om 14.00 uur. Dat is balen want dan kom ik pas 's avonds in Tupiza aan. Ik koop een bus ticket naar Tupiza voor 40 bolivianos en stal mijn koffer en rugzak op het kantoortje van bus maatschappij Auto.Transport Ik besluit maar om naar het centrum van Potosi te gaan. Met een microbus kan ik daar naar toe. De afstand is bijna 5 km en de Plaza 10 de noviembre ligt duidelijker hoger dan de busterminal. Ik sta versteld van de mooie oude gebouwen in het historisch centrum. Er staan prachtige kerken zoals : de catedraal van Potosi en de kerk van la compania de Jesus e.a. Ook hier is een overdekte markt en een casa de monera. Het is een beetje fris in Potosi. Ik heb een vest en een dun jack en lange broek aan. Gelukkig vind ik een werkende pinautomaat zodat ik hier al kan pinnen i.p.v. in Tupiza. Ik ga vervolgens lopend terug naar de terminal, wat heerlijk bergafwaarts gaat. Onderweg koop ik nog wat fruit en brood op de markt. Om 13.30 uur moet ik inchecken voor de bus naar Tupiza. Ook nu vertrekt hij pas om 14.30 uur. We hebben weer een beetje oponthoud door de carnaval. ( het schijnt vandaag de laatste carnavals dag te zijn). Het landschap onderweg is mooi met kale en begroeide bergen. De zon doet goed z'n best waardoor het warm is in de bus. De bus rijdt pittig door. Om 18.00 uur stopt hij zodat we kunnen plassen en wat eten. Sommige mensen nemen kip en frites mee de bus in. Ook nu komt de bus later aan in Tupiza dan ze gezegd hadden. Hij zou er 4 uur over doe , dus om 18.00 uur aankomen , maar hij komt pas om 19.30 uur aan, dus hij heeft er 5 uur over gedaan. Gelukkig ligt hotel el Grano de oro maar 10 min. lopen van de terminal, want het begint al een beetje donker te worden . De eigenaresse is erg aardig. Ik heb een 1 persoons kamer met een eigen badkamer en TV. Ik eet nog wat, lees mijn emails en appjes en stuur wat foto's op. Daarna ga ik op tijd naar bed want morgen moet ik om 6.00 uur opstaan voor de 4 daagse tour over zuid Lipez en de zoutvlakte van Uyuni.
Maandag 19 februari:1ste dag van de Salar Uyuni Sud Lipez tour:
Zoals gezegd sta ik om 6.00 uur, toch aardig fris, op en krijg mijn ontbijt om 6.45 uur. Daarna loop ik naar hotel Mitru, waar het kantoor van Tupiza tours zich bevindt, waar ik de tour geboekt heb. Het is maar 10 min. lopen. Bij de receptie tref ik meteen al de familie aan bij wie ik samen in de jeep zit: vader Humberto, moeder Sara en dochter Clarina van 11 jaar. Ze wonen in Buenos Aires en zijn op bezoek bij de vader van Humberto die in Tupiza woont. We gaan met 2 jeeps: ik en het Argentijns gezin zitten in een witte jeep en in de rode jeep zit een Frans stel en een Argentijns stel. De rugzakken en mijn koffer gaan op de auto. Het is de bedoeling dat we dagelijks wisselen van plaats. We komen al gauw (na 17 km) bij Palala en Sillar (het zadel) . In dit gebied zijn ruige amfitheaters uit de berghellingen uitgehouwen en geërodeerd tot torenspitsen die op een stenen bos lijken.. Heel bijzonder !!.De chauffeur, die tevens ook onze gids is, eet tijdens het rijden continu coca bladeren. De kok zit naast hem voorin, doet net zo hard mee.. De Argentijnse familie hebben een thermoskan bij zich waar ze mate mee maken( echt Argentijns). Ik mag ook proeven , het smaakt een beetje bitter. Onderweg zien we veel lama's (chamaas in het Argentijns) en vicunas . De route gaat verder via Nazarenito en Chilcobija en Cerrillog, Pululos, Rio S. Pablo, San Antonio de Lipez op 4200 m. De jeep moet regelmatig moeilijke toeren uithalen op de slechte paden van zand en stenen. We crossen ook door flinke plassen en kleine riviertjes . We lunchen in een dorpje dat bestaat uit lemen huisjes midden in de woestijn. De bewoners zijn vnl lama herders . De bergen hebben verschillende kleuren door de mineralen die ze bevatten zoals rood door het ijzer, groen door het koper, geel door het zwavel, bruin door magnesium en wit door calcium . in het dorp Bandonado bezoeken we koloniale ruines van de Inca's, met o.a. het klooster van San Antonio de Padua. Er bevindt zich ook een mijnschacht van 5 km lang. Ook zien we hier stenen die de mineralen bevatten zoals lood, ijzer, zilver, kwarts, mangaan etc. Ik heb begrepen dat de Spanjaarden destijds heel veel goud en zilver geplunderd hebben. Er zitten daar ook een apart soort konijnen , vizcacha genaamd. In de verte zien we bergen bedekt met sneeuw. We moeten 150 bol. entree betalen bij San Antonio de Lipez als entree voor het park. Hier bereiken we een hoogte van 4938 m. Overal is het landschap prachtig. Op een gegeven moment slaat het weer om. Het gaat regenen en bliksemen en op de paden staan plassen. We overnachten in Quetena chico. Ik slaap samen met het Argentijnse stel op een kamer. Van 19.00 -23.00 uur is het mogelijk om onze apparatuur op te laden omdat de aggregaat dan aan is. We krijgen eerst, rond 19.30 uur een tussendoortje; koffie en thee en chocolade melk met chocolade en droge koekjes. Er wordt gezellig gekletst onder elkaar zodat we meer van elkaar te weten komen. Ik had al honger in de auto. Doch het eten laat lang op zich wachten. Om 21.30 uur hebben we nog niets op de tafel. Ik ben boos en erg moe en wil niet wachten op het eten. Ik zeg iedereen welterusten en kruip in mijn bed. Mijn Argentijnse kamergenoot ligt al langer in bed. Het duurt wel lang voordat ik slaap , maar dat is toch beter dan zo lang te moeten wachten op je eten en het is ook nog slecht voor je maag.
Dinsdag 20 februari :2de dag van de Salar de Uyuni Sud Lipez tour:
Rond 6.45 uur moeten we opstaan. Er is geen douche , alleen een wastafel. Het ontbijt bestaat uit broodjes met roerei. Verder staat alleen zoetigheid op tafel en koffie, thee, en chocolade melk. De kok heeft belooft dat we vanavond eerder zullen eten. Ik mag voorin naast de chauffeur zitten. De kok gaat achterin zitten en de 3 familie leden ertussenin op de 2de rij.
De route van vandaag is als volgt:
Quetena Chico, Quetena grande 4200 m, Laguna Hedionda Sur, Kollpa laguna, Salar de chalviri, Thermas, Desierto Dali, Laguna verde 4400 m, Languna Blanca, lunch bij thermal baden, Geisers Sol de Manana 5000 m, Laguna Colorado 4278 m overnachten.
Na de overnachting in Quetena Chico stoppen we bij een koraal waar lama's en vicunas staan. Leuk om die beesten in verschillende kleuren en grootte te zien. Daarna stoppen we bij prachtige lagunes waar flamingo's zich bevinden. Jammer dat je ze niet van dichtbij kunt fotograferen want ze vliegen of lopen weg als je dichterbij komt. We rijden over dorre zandvlaktes waar alleen pampa's gras groeit. Bij de thermaal baden kunnen we ons omkleden en erin plonsen. Er zijn 2 badjes met verschillende temperaturen. Heerlijk, hebben we ons toch helemaal kunnen wassen! Bij de desierto Dali zien we diverse bergen met prachtige kleuren, en lijkt het alsof ze beschilderd zijn. Daarna rijden we nog verder in zuidelijke richting en stoppen bij de lagunas blanca en verde waar de kleur van het water wit resp. groen is door de mineralen die erin zitten. Daarna rijden we terug naar de thermaal baden waar we de lunch gebruiken. Vervolgens rijden we door naar de Geisers Sol de Manana. Deze zijn ook prachtig, de rook komt eruit en de zwavel ruik je en de stenen zijn daardoor prachtig verkleurd. Daarna bezoeken we de laguna colorado. De kleur is deels roze evenals de flamingo's die in grote getalen daar zitten. De Franse medereizigster maakt mooie opnames met haar drone. Daar overnachten we ook in een soort hostel. Ook nu slaap ik op de kamer van het Argentijns stel. We krijgen eerst koffie, thee en koekjes en chocolade. Daarna gaan een aantal medereizigers rusten, maar ik schrijf een stuk in Evernote, waar ik nog geen tijd voor heb gehad. Rond 19.30 gaan we eten ; rundvlees, rijst, aardappels en een appel toe. De chauffeur/ gids vertelt wat morgen op het programma staat. Om 21.30 gaat iedereen naar zijn kamer en slapen.
Woensdag 21 februari: 3de dag van de Salar Sud Lipez tour:
Ik word wakker om 6.00 uur van de wekker van het Argentijnse stel. Ook nu is er geen douche, dus ben ik gauw klaar met wassen. Om 6.30 uur is het ontbijt. Dit bestaat uit pannenkoeken. Niet mijn lievelingsgerecht. Daarna ga ik lopend langs de laguna colorado naar het uitzichtpunt over de laguna colorado. Het is erg mooi.
De route van vandaag is als volgt;
Laguna Colorada, Arbol de Piedra, laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani ( uitzicht op vulkaan Caquella) , laguna negra (2x), San Christobal , Uyuni, overnachting in Colchani.
Na de laguna Colorado rijden we door naar Arbol de Piedra. Dit zijn rotsformaties met bijzondere vormen , waarvan er een de vorm van een boom heeft. Daarna passeren we nog diverse lagunes waar ook flamingo's zitten zoals : laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani, laguna negra. Op afstand zien we vele vulkanen die op de grens staan van Bolivia en Chili. Ze zijn deels bedekt met sneeuw. Vervolgens rijden wij op een verharde weg door naar San Christobal. Dit is een vrij grote plaats, waar op dat moment ook een markt is. We bezoeken daar de kerk die al vele malen gerestaureerd is. Daarna rijden we door naar Uyuni waar de chauffeur inkopen doet voor de lunch van morgen. We overnachten in een hostal de Sal, in het plaatsje Colchani , 20 km verder dan Uyuni, omdat we vanaf Uyuni niet de zoutvlakte op kunnen , omdat er te veel water op de Salar staat. Het zouthostal heeft muren die zout bevatten. Ik krijg een eenpersoons kamer in een ander gebouw dan mijn reisgenoten, en daar ben ik niet blij mee, maar er is niets anders. Daarna rijden we nog naar de zoutvlakte waar we de zonsondergang bekijken. De laarzen moeten aan als we uit de auto stappen. Rond 20.00 uur gaan we eten in ons hostel. De tafels zijn gezellig gedekt met glaasjes gevuld in de 3 kleuren van de Boliviaans vlag: rood, geel en groen. We krijgen een soepje vooraf en daarna spaghetti, met geraspte kaas en een groentesausje. Er is zelfs rode wijn bij het eten. Om 21.30 uur gaan we naar bed want morgenochtend moeten we om 5.00 uur opstaan voor de zonsopgang.
Donderdag 22 februari :4de dag van de Salar Sud Lipez tour, en van Uyuni naar Sucre
Om 5 uur gaat mijn alarm af. Ook hier is weer geen douche. Daarna wordt de bagage geladen op de jeep en rijden we naar de Salar de Uyuni. Het is nog donker. Omdat het de laatste tijd veel geregend heeft staat er een flinke laag water op de zout vlakte variërend van 10-40 cm. Het ziet er totaal anders uit dan 18 jaar geleden toen de zoutvlakte droog was en leek op een betegelde ijsvlakte. Met de jeep rijden we langzaam door de met water bedekte Salar. Er rijden meer jeeps en zelfs bussen in het water. We kijken daar naar de zonsopgang , ondanks de bewolking zijn de kleuren erg mooi. Daarna gaan we ontbijten in het zouthotel Playa Blanca. De ingrediënten zijn door onze kok zelf meegenomen; 2 grote cakes, yoghurt en granen , koffie en thee. Ik vind het een te zoet ontbijt, maar mijn reisgenoten doen zelfs nog jam op de cake. Er staat een standbeeld van Dakar Potosi die in 2016 is gereden. Vele andere groepen hebben hier ook een tafel geboekt om te ontbijten. Het is mooi zonnig weer geworden. Daarna gaan we foto's maken op de zoutvlakte, zelfs met truc opnames , wat een erg leuk effect geeft. De Franse medereizigster maakt opnames met haar drone. We kunnen helaas niet naar het cactus eiland ( Inca Wasi of Isla Incahuasi) omdat er te veel water staat op de zoutvlakte. Gelukkig heb ik dat eiland, met kleine en grote cactussen , 18 jaar geleden gezien. Rond 11.30 gaan we terug naar het zouthotel. Vlak daarbij staan heel veel kraampjes die allerlei souvenirs van zout verkopen . Ik koop ook nog een klein aandenken. Daarna gaan we lunchen in een kamer van dat complex. De kok heeft weer heerlijk gekookt; kip, rauwkost, rijst en zoete aardappels. Daarna ga ik me omkleden, ik doe mijn spijkerbroek aan en mijn zwarte T shirt en groene vest. Rond 13.30 uur rijden we naar de "cementerio de trenes = trein begraafplaats, waar oude verroeste locomotieven staan, die vroeger gebruikt werden om het zout mee te vervoeren. Ik kan me nog wel herinneren dat ik die 18 jaar geleden ook heb gezien. Mensen klimmen op en in de locomotieven om foto's te maken. Daar staan ook souvenir kraampjes en kunststukken van ijzer. Daarna rijden we naar de busterminal. Ik had 3 bus organisaties opgeschreven die naar Sucre gaan ; 11 de julio, 6de oktubre en emperador. Ik heb 11de julio genomen omdat die 80 bol. kost en om 21. 30 uur vertrekt en de andere 2 kosten 100 bolivianos en vertrekken om 22.00 uur. De 2 Fransen moesten ook op de terminal zijn omdat zij naar La Paz gaan. De 4 Argentijnen gaan met de jeep mee terug naar Tupiza. Ik kon mijn koffer en grote rugzak achterlaten op het kantoortje van de busmaatschappij. Daarna loop ik naar het centrum van Uyuni. Daar zie ik een hele grote buiten- en binnen markt, de plaza principal, de klokkentoren etc. De zon schijnt volop en het is behoorlijk warm. Ik ben behoorlijk gaar en moe en ga op een bankje zitten en schrijf mijn verhaal op in Evernote. Om 20.00 uur keer ik terug naar de busterminal waar ik moet wachten tot dat de bus vertrekt om 21.30 uur. Het is een bus met 2 verdiepingen, w.c. en T.V. en slaapstoelen. Helaas geen wifi, waardoor ik al 4 dagen achter loop met het lezen van mijn apps en e-mails. De busrit zou 7 - 8uur duren en zou om 4.30-5.30 uur in Sucre aankomen. Dit maal had ik gehoopt dat hij veel vertraging zou hebben, maar helaas , we komen om 5.00 uur 's ochtends in Sucre aan.
Vrijdag 23 februari: Sucre
Om 5.00 uur komt de bus aan bij de busterminal van Sucre. Het is nog donker en fris. Ik ga in de busterminal zitten want het is nog te vroeg om naar mijn hostel te gaan . Ik schrijf mijn belevenissen van de 4 daagse tour op. Ook hier lopen venters te schreeuwen met hun spullen ; sim kaarten, oor telefoontjes, koffie en thee, maar ook de diverse bus ondernemers propaganderen hun bus naar verschillende plaatsen. Daarna ga ik informeren naar de bus tijden van Sucre naar Santa Cruz op dinsdag 27 februari. Er zijn heel wat busmaatschappijen, die naar Santa Cruz gaan, met verschillende vertrektijden en prijzen. Bij de een kan ik wel vandaag al een kaartje kopen voor volgende week dinsdag en bij de ander pas 1 dag voor vertrek of óp de dag van vertrek. Omdat het nog zo vroeg is en ik officieel pas om 12.00 uur kan inchecken was ik van plan om naar mijn hotel te lopen. Maar toen ik buiten kwam en die verkeerschaos zag en een steile heuvel, heb ik toch maar een taxi aangehouden. Voor de prijs hoef je het niet te laten want de rit kostte me slechts 8 bolivianos = €1,04 . Ik ben blij dat ik geen simkaart heb gekocht in Bolivia om een Uber taxi te bellen op plaatsen waar ze geen wifi hebben , want Uber kan nooit veel onder die prijs zitten. Aangekomen rond 9.00 uur bij mijn hostel Casa de Huespedes Isabella, is mijn kamer nog niet klaar. Ik mag tot 11.00 uur boven op een buitenterras zitten en dat is heerlijk want de zon schijnt en het is 22 graden. Doordat ik hier ook wifi kan ontvangen , kan ik weer mijn e-mails, WhatsApps e.a. berichten lezen wat de afgelopen 4 dagen tijdens de tour niet mogelijk was. Ik voelde me zo vies, zonder me gedoucht te hebben in die 4 dagen, dat ik dat meteen heb gedaan , en mijn haren gewassen, toen ik om 11.00 uur mijn kamer kon betrekken. Tevens heb ik een klein wasje gedaan. Ik heb een aardige kamer met een 2 pp. bed en TV, tafel en kast, een grote badkamer op de gang op de 1ste verdieping. Beneden is een grote patio waar het ontbijt opgediend wordt tussen 8.00 -9.30 uur. Het ziet er leuk uit en het is lekker buiten. Daarna besteed ik tijd en aandacht aan mijn administratie en het ordenen van mijn schone en vuile spullen. Hier in Sucre kan ik weer mijn korte broek aandoen en mijn T-shirt, heerlijk ! Tussen de middag ben ik dan zover dat ik weer op pad kan gaan om de stad Sucre te bekijken. Sucre is officieel de hoofdstad en de mooiste stad van Bolivia (zegt men). Het ligt op 2790 m. hoogte. Het heeft een wit geschilderde koloniale binnenstad ( Unesco). Ik loop naar de plaza 25 de mayo met een standbeeld, een fontein en catedral Basilica de nuestra senora de Guadalupe en het gemeente huis. Ook bekijk ik van buiten de Templo San Francisco. Helaas zijn de meeste kerken gesloten. Als het gaat regenen en kortdurend onweren ga ik de de overdekte mercado in. In tegenstelling tot andere plaatsen die ik tot nu toe gezien heb, ligt het fruit heel mooi gesorteerd. Ik koop wat fruit, brood en verse kaas. Hier zijn de mango's duur i.t.t. Colombia, en betaal je 10 bolivianos per stuk (€1,30), Als het droog is loop ik de heuvel op naar de mirador Recoleta en plaza Pedro de Anzurez. Hier heb je een mooi uitzicht op de stad Sucre. Daar in de buurt ligt ook de monasterio de la Recoleta , maar die heb ik niet bezocht. Rond 17.00 uur koelt het af en doe ik mijn roze jack aan. Daarna loop ik terug naar beneden, en naar mijn hostel. 's Avonds bekijk ik mijn lading foto's en video's die ik gemaakt heb van de 4 daagse tour. Het was een geweldige tour met een grote variatie aan landschappen. Wat ben ik een gelukkig mens om dat allemaal te mogen zien en meemaken
Zaterdag 24 februari ; Sucre:
Vanochtend kan ik weer mijn grondoefeningen doen, die ik een week niet heb kunnen doen, en dat is te merken want het kost me meer moeite om de oefeningen uit te voeren. Daarna ga ik me douchen en ontbijten in de patio. Er staat op tafel harde broodjes, melk, yoghurt en daarbij krijgen we scrumbled eggs en stukjes banaan . Ik praat met een Duitse gast die vorig jaar in een dorpje in de buurt vrijwilligers werk gedaan heeft. Ze gaat nu bekenden opzoeken. Terug op mijn kamer zet ik foto's op facebook. Daarna krijg ik 2 telefoontjes uit Nepal, ze zijn me niet vergeten. Dank zij WhatsApp en Messenger ben ik overal gratis en voor niks te bereiken! Het is al bij 12.00 uur voordat ik op pad ga. Ik loop naar Plaza Treveris en naar area verde. Hiervoor moet ik een steile heuvel beklimmen , maar het is moeite voor niks geweest, want het is niets bijzonders. Daarna loop ik naar Iglesia de Chriso, maar dat stelt ook niets voor. Ik heb het bijzondere van Sucre nog niet kunnen ontdekken. Ja, het centrum heeft veel wit geverfde huizen , waarvan een aantal een bijzondere architectuur hebben, maar de meesten zijn niet bijzonder. Het enige wat ik echt heerlijk vind is de zon en de temperatuur van rond de 22 graden. Al regende het gisterenmiddag kortdurend en was het vanochtend bewolkt. Ik ga op een bankje zitten in de zon op Plaza 25 mayo en schrijf in Evernote. Rond 17.30 uur begint het fris te worden en stap ik op. Op de centrale mercado doe ik nog wat inkopen en loop terug naar mijn hostel.
Zondag 25 februari 2024: Sucre:
Ik heb bijzonder goed geslapen en word pas om 8.30 uur wakker. Ik doe maar de helft van mijn oefeningen want anders kom ik te laat voor het ontbijt (is tot 9.30 uur) Daarna wil ik me gaan douchen maar het water is koud. Aangezien het regent wordt het ontbijt in de keuken opgediend,. Er is precies nog 1 stoel vrij ( er zitten 5 gasten aan tafel: 2 verlegen Duitse jongens en een Boliviaans gezin) .Ik moet broodjes en bananen bijvragen want dat was al op. Ze laten me duidelijk voelen dat ik laat ben. Ik neem de koffie mee naar mijn kamer. Daar ga ik kijken of ik een ander hostel kan boeken in Santa Cruz, want ik vind het geboekte Aparthotel Alishom te duur, en ik heb zo'n groot appartement niet nodig, en het is ver van de busterminal en centrum. Ik annuleer dit appartement en ik boek het Nomad hostel , wat wel in het centrum van Santa Cruz ligt en goedkoper is. Het lijkt wel of de vermoeidheid er nu uitkomt, want ik heb eigenlijk geen zin om iets te ondernemen. Dit wordt nog eens versterkt door de regen en omdat er in Sucre weinig te beleven valt. Ik besteed wat meer aandacht aan mijn lichaamsverzorging en bel een aantal mensen op. Daar heb ik nu behoefte aan. Rond 13.30 uur doe ik mijn lange broek en roze jack aan en ga naar Plaza 25 de mayo. Daar hebben ze vandaag het centrale stadsdeel afgezet voor auto's en er staat een podium waar een bandje gaat spelen. Verder is het niet echt boeiend want de Mercado Central is gesloten op zondag ,evenals het museo arte indigena ( asur) en de Monasterio de la Recoleta, waar ik naar toe ben gelopen maar voor een gesloten deur stond. Een troost, om 17.00 uur gaat de zon schijnen en wordt de temperatuur aangenamer en ik heb mijn dagelijkse beweging gehad Zoals ik al schreef: het is niet echt boeiend wat ik in Sucre doe en daarom geef ik maar toe aan mijn lusteloosheid / vermoeidheid, ik zal het nodig hebben. Het is wel te hopen dat Santa Cruz boeiender is en ik meer energie heb.
Maandag 26 februari 2024: Sucre
Ook vandaag is de douche koud, evenals een andere douche Het ontbijt vind weer plaats in de patio buiten, al is het op dat tijdstip nog wel frisjes. Ik spreek daar een ergotherapeut die van oorsprong een Spaanse is en nu in Engeland woont. Ze zegt dat ik een bekend gezicht heb, maar ze weet niet waar ze me eerder heeft gezien. Ik ook niet. Terug op mijn kamer zie ik op facebook dat Manish en zijn vrouw en kind geland zijn in Nepal. Ook krijg ik de melding dat ik Evernote moet uploaden anders ben ik vanaf 24 maart alles kwijt. Ik probeer van alles om de gratis versie te uploaden, maar het lukt niet ( alleen voor €99) . Ook kijk ik op internet naar alternatieven , maar daar zie ik geen oplossing om mijn verslagen op te schrijven. Daarom leg ik mijn probleem neer bij Senior web in de hoop dat zij hiervoor een oplossing hebben. Rond 13.00 uur loop ik naar de busterminal met het doel om een ticket te kopen. Mijn voorkeur gaat uit naar een semi cama/ half bed, in het bovenste deel van een dubbele bus en zo laat mogelijk in de avond bv om19.00 uur of 20.00 uur en de laagste prijs. Ik informeer bij Trans Caviota Veloz, maar die vertrekken al om 17.00 uur, ze zijn wel goedkoop 50 bol. Bij Flota capital zit niemand aan het loket . Toen wilde ik gaan boeken bij Sucre express , maar om 20.00 uur kan ik alleen een cama krijgen op de bovenste verdieping voor 70 bol. Maar een andere medewerker van Sucre Express zei dat er morgen helemaal geen bus om 20.00 uur gaat, alleen om 18.00 uur. Toen vertrouwde ik het niet meer en ben weggegaan. Daarna ga ik naar Flota Bolivar die om 18.00 uur vertrekt en een ticket kost bij hun 80 bol. Maar die hadden het bus overzicht van morgen nog niet, waardoor ze me aanraadde om morgen terug te komen want dan zouden de tickets ook goedkoper zijn. Oké, het zei zo !! Een beetje gefrustreerd van de onverrichte zaken loop ik terug naar plaza 25de mayo en ga daar in de zon op een bankje in Evernote schrijven en eet mijn broodje op. Ik ben blij met de zon en met het opschrijven van mijn belevenissen in Evernote want dat ontspant me. Op een gegeven moment komt er een fanfare langs met een hele stoet kleine kinderen waarvan sommigen verkleed zijn als zuster. Een schattig gezicht. Daarna loop ik voor de zoveelste keer naar de mercade central waar ik wat te eten koop. Zo vul ik hier mijn dagen hier. Relaxed, maar niet echt avontuurlijk. Laat ik me maar troosten met de gedachte dat het in Nederland veel regent en koud is , waar ik absoluut niet mee wil ruilen.
Dinsdag 27 februari 2024: Sucre
Mijn laatste dag in Sucre. Eindelijk wordt de douche gerepareerd en kan ik me warm douchen. Vervolgens ga ik in de patio ontbijten . Daar ontmoet ik weer de Spaans/ Engelse ergotherapeut. We hebben veel gemeen : we houden van reizen, hiken en van avontuur. Maar we komen er niet achter of we elkaar eerder ontmoet hebben. We wisselen onze mobiele telefoonnummers uit zodat we contact kunnen blijven houden via WhatsApp en maken een selfie. Daarna ga ik mijn koffer en rugzak gereedmaken want ik moet om 11.00 uur uitchecken. De bagage kan ik opstallen bij de receptie en ook kan ik tot mijn vertrek gebruik maken van de patio en toilet , waardoor ik me vanmiddag ook nog kan omkleden. Daarna loop ik weer naar de busterminal. Je gelooft het niet maar het loket van flote Bolivar is nu gesloten waardoor ik geen ticket kan kopen bij hun. Je kunt hier geen mens vertrouwen , want gisteren zei die mevrouw van Bolivar nog " kom morgen terug want dan zijn de tickets ook nog goedkoper ". Uiteindelijk heb ik maar een ticket gekocht bij Trans Caviota Veloz die vandaag om 18.30 uur vertrekken en gisteren zeiden ze nog dat ze om 17.00 uur zouden vertrekken. Voor het eerst heb ik een cama / bed gereserveerd op de onderste verdieping voor 70 bolivianos omdat de busreis 12 uur duurt. Daarna loop ik terug naar het hostel. Maar telkens als ik denk dat ik hier de weg ken, dan loop ik prompt verkeerd. In het hostel bel ik mijn zwager op die aan het revalideren is. Ik vind het leuk als hij zegt dat hij geniet van mijn reisverhalen en foto's. Zo kan ik op afstand toch iets voor hem betekenen. Daarna loop ik voor de laatste keer naar de Mercado Central en de plaza 25 de mayo .Terug in mijn hostel eet ik wat en bel een taxi . Toevallig gaat een Frans stel uit het hostel ook met dezelfde bus mee. Maar tegen hun hadden ze gezegd dat de bus om 19.00 uur zou vertrekken en tegen mij om 18.30 uur . Het geeft wel veel verwarring ! Op de valreep zie ik nog de Nederlandse vrouw die ik ook in Colca de Canyon heb ontmoet. Om 18.00 uur kom ik aan bij de terminal en uiteindelijk moeten we tot 19.00 uur wachten voordat we kunnen inchecken. Op de onderste verdieping van de bus zijn 9 ligstoelen/ bedden / cama's waar ik er een van heb en het Spaanse stel twee. Op de grond ligt een kleine hond van een van de passagiers. Hij slaapt de hele nacht lekker door. De airconditioner staat te koud afgesteld , maar dat wordt gelukkig aangepast. Ik ben blij dat ik een aantal uren geslapen heb. Zo' cama / bed ligt toch beter dan een semi cama / half zit-ligstoel.
Woensdag 28 februari: Santa Cruz de la Sierra:
Om 6.00 uur komen we aan in Santa Cruz , de zon komt net op. Het Franse stel is 1,5 uur eerder uitgestapt bij Sinaipata en gaan waarschijnlijk naar het Anboro nationaal park. Ik loop naar de terminal van Santa Cruz en ga daar op een bank zitten schrijven en eet wat. Ook hier veel geschreeuw:" La Paz" , "Cochabamba " " Sucre" van verkopers van busmaatschappijen die een ticket willen verkopen. Het is hier duidelijk veel warmer want veel mensen lopen op dat vroege tijdstip al in korte rok en broek. Nu ik toch op de busterminal ben ga ik meteen kijken welke busmaatschappijen naar Puerto Quyarro ( Brazilië) gaan a.s. vrijdag. en hoe laat. Dat blijken er meer te zijn dan internet opgeeft nl.: 23 de marzo, 15 de abril; La Perla Chiguitana, Champignon, Huracan. De vertrektijden van de nachtbus varieert van 18.30 tot 21.30 uur en de prijzen tussen 80 tot 150 bolivianos. De cama's zijn het duurst 150 bol. en de goedkoopste semi cama kost 80 bol. Sommige verkopers zijn gedreven en aardig , doch er zijn er ook bij die totaal niet geïnteresseerd zijn. Zo heb ik met de verkoper van busmaatschappij Huracan een erg leuk gesprek gehad van ruim een half uur. Hij vertelde ook dat Bolivia momenteel kampt met jongeren die cocabladeren kauwen en alcohol drinken waardoor ze ondervoed raken en ziek worden Om 8.30 uur ga ik op zoek naar een taxi. Het zijn geautoriseerde taxi 's en ze vragen allemaal 20 bol, doch één zegt uiteindelijk 18 bol. en die neem ik. Het is ook een aardige jonge man die ook geïnteresseerd is. Aangekomen bij mijn hostel Nomad hostel betaal ik in dollars want dat is hier gunstiger dan te betalen in bolivianos. Het voordeel is dat ik nu meer bolivianos in Bolivia kan besteden (en als ik over heb kan ik ze wisselen aan de grens van Brazilië).Mijn dorm/ slaapzaal is pas om 14.00 uur klaar. Maar ik mag al gebruik maken van de douche om me te wassen en me om te kleden. Wegens de hitte hier wil Ik zo gauw mogelijk mijn lange broek uitdoen en vervangen door een korte broek . Daarna ga ik in het restaurant zitten. Het is een tegenvaller dat ik geen gebruik kan maken van een keuken en dus zelf geen koffie kan maken, brood kan smeren etc. Ik kan in het hostel wel ontbijten voor 20 bol. Van seniorweb krijg ik reactie op mijn vraag over Evernote, maar daar kan ik voorlopig niets mee. Daarna ga ik de stad Santa Cruz bekijken . Maar het is bloed heet : 34 graden. Het hostel ligt vlak bij plaza 24 de septiembre met de Catedral de Santa Cruz. Hier bevinden zich altijd veel mensen die bankjes opzoeken in de schaduw. Ook loop ik naar de Mercado los Pozos. Deze markt is ook weer immens groot, deels wel en niet overdekt. Maar eigenlijk vind je die markten in elke Boliviaanse stad. ( het begint al gewoon te worden) Ik wil mijn vuile kleren laten wassen bij een " lavanderia", maar die verdubbelt de prijs binnen 2 uur, en daar houd ik niet van. Om 13.30 uur is mijn kamer klaar. Ik heb gelukkig het onderste bed gekregen van de 3 hoge etage bedden. Op de kamer is het ook warm. Ik heb begrepen dat alleen 's avonds de airconditioner aan gaat. Eind van de middag ga ik in de schaduw zitten op plaza 24 de septiembre. Hoe later het wordt, hoe aangenamer de temperatuur is. Rond 19.00 uur gaan de lampjes op de Plaza aan en wordt er muziek gespeeld. Erg gezellig!! Verder is ook in Santa Cruz niet echt iets te beleven . Ik wil naar het Anborro NP maar tot nu toe heb ik nog geen reisbureau kunnen vinden. Verder neem ik contact op met de tour manager van Pantanel Discovery in Brazilië want ik wil zeker weten dat hij me, na een lange bus tocht van Santa Cruz naar Puerto Quyarro en een taxi rit , me oppikt in Corumba. Hij bevestigt dit gelukkig. Daarna ga ik op tijd naar bed, want zo'n lange nachtbusrit gaat je niet in de koude kleren zitten. Er liggen al een paar dames in bed, maar die zeggen niets. De airconditioning staat op 25 graden maar het voelt erg koud aan. Voor alle zekerheid pak ik de deken die over de stoel hangt.
Donderdag 29 februari: Santa Cruz de la Sierra
Vandaag krijgen we een extra dag cadeau omdat het schrikkeljaar is. Rond 7.30 uur word ik wakker en sta op. Het is op dat vroege tijdstip nog aangenaam buiten. Rond 10.30 uur loop ik naar de busterminal waar ik bijna 45 min. overdoe. Onderweg koop ik heerlijk vers geperst sinaasappelsap. Ik koop een bus ticket naar Puerto Quyarro bij busmaatschappij 23 de marzo. Zij zijn het goedkoopst nl. 80 bol voor een semi cama en hebben de laatste bus nl. om 21.00 uur. ( de bus van 21.45 uur is vol zeggen ze).Ik kan de warmte vandaag beter verdragen , waarschijnlijk was mijn incasseringsvermogen gisteren verminderd door de lange bustocht en het vroege ontwaken. Daarna loop ik naar de mercado Los Pozos ,waar ik rond snuffel en wat inkopen ga doen. Daarna ga ik zitten op plaza 24 de septiembre . Het zit weer vol met mensen en duiven. De koffie en sapjes verkoper hebben veel aftrek. Ook nu is de protest manifestatie aan de gang , idem gisteren waar mensen zogenaamd aan het kruis genageld zijn.( het is me niet duidelijk waar tegen ze protesteren). Ik kom in gesprek met 2 Boliviaanse jongens. Ze zijn nog nooit buiten Bolivia geweest, al komt de vader van 1 van de jongens uit Spanje. Het blijkt toch geen haalbare kaart te zijn om morgen naar het Anborro nationaal park te gaan, want dat is met de bus 3,5 uur heen en 3,5 uur terug, en dan blijft er nauwelijks tijd over om het park te bezoeken. Helaas. 's Avonds blijf ik nog een lange tijd op de plaza zitten aangezien het daar gezellig is bij een heerlijke temperatuur. En ik lees me weer in wat me in Brazilië te wachten staat.
Vrijdag 1 maart: Santa Cruz, en met de bus naar Puerto Quijarro (Brazilië):
Vandaag de laatste dag in Santa Cruz. Vanochtend was ik al vroeg wakker, want enkele kamergenoten stonden vroeg op en maakten daarbij onnodig veel lawaai en anderen moesten luidruchtig hoesten. Maar ik sta om 7.30 uur op en ga me douchen en haren wassen. Het wordt vandaag 36 graden, met een gevoelstemperatuur van 40 graden. Een beetje te veel van het goede. Daarbij lees ik mijn e-mails en maak mijn verslagen af en gereed om ze op mijn weblog te zetten. Om 12.00 uur moet ik uitchecken. Daarna heb ik nog een zee aan tijd want ik moet pas om 20.30 uur op de busterminal zijn voor de bus naar Puerto Quijarro ( Brazilië)
Dit waren dan weer mijn belevenissen in Bolivia. Vanaf 2 maart zit ik in mijn laatste Zuid Amerikaans land nl. Brazilië. Daar wordt Portugees gesproken, wat ik helaas niet beheerst. Hopelijk verstaan ze ook Engels en/ of Spaans. In Brazilië ben ik nog nooit geweest. Dus een nieuw avontuur staat me te wachten. Op 24 maart 's avonds vlieg ik naar Nederland en de volgende dag naar Nepal, waar ik mijn laatste vakantie maand doorbreng.
Groetjes van Francine
Hallo allemaal.
Hier is dan een deel van mijn belevenissen in Bolivia. Het is het armste land van Zuid Amerika waar nog heel veel mensen in traditionele kleding loopt. Er is een grote variatie in temperatuur. Hoog in het Andes gebergte is het 's avonds, 's nachts en 's ochtends vroeg erg koud, maar overdag is het aangenaam. In deze periode wordt er , net zoals in Nederland, carnaval gevierd, al duurt dit hier 1,5 week. Leuk dat ik dat heb moge meemaken. Je leest er alles over in de onderstaande verslagen.
Woensdag 7 februari; van Puno (Peru) naar Copacabana (Bolivia) :
Om 5.30 uur sta ik op, neem een niet al te warme douche en kleed me aan. Via een WhatsApp berichtje van de eigenaar was me toegezegd dat ik om 6 uur kon ontbijten i.p.v. om 6.30 uur. Maar niemand was aanwezig en toen de bediende kwam, wilde hij geen ontbijt voor me maken. Toen ben ik maar aan mijn eigen brood begonnen. Uiteindelijk, nadat hij contact op had genomen met z'n baas, bond hij in en kwam er toch nog iets op tafel. Hij bood niet eens zijn excuses aan. Van dat brood heb ik toen maar mijn lunchpakket gemaakt, want de bus kon weldra komen om me op te halen. Maar er kwam geen bus, wel een taxi die me naar de busterminal bracht. Het regent hard en de straten staan blank. De taxi moest een apart plekje zoeken waar ik droog uit kon stappen. Daar moet ik bij een loket grenspapieren voor Bolivia invullen. Ook hier moet ik 2 soles betalen voor de terminal boarding . Wat een mazzel dat ik gisteren geen brood kon kopen want anders zou ik geen muntgeld meer hebben. Hoe is het mogelijk !?. Met een bus van Marco Polo vetrekken we pas tegen 7 uur. Ik zit naast een jonge vrouw uit Lima die op vakantie gaat in Bolivia. Zij vertelt over het Candalaria festival en laat een video zien waarop in mooie kostuums wordt gedanst. Jammer dat ik dat lk dat gemist heb. Maar rond 9.30 uur staan we stil in een file aangezien ze bezig zijn met weg werkzaamheden. 1,5 uur stonden we daar. Verschillende mensen gaan naar buiten en lopen wat rond en praten met elkaar. Ik raak in gesprek met een man uit Panama genaamd Iban . Hij heeft voorouders in India en Duitsland gehad. Hij is rechter en gaat elk jaar 1 tot 1,5 maand met vakantie in een ander land. Ook spreek ik een jonge Duitse vrouw met een kind van 3,5 jaar die van plan was zich 1 jaar te gaan settelen in het regenwoud/ Amazone van Ecuador, maar omdat het kind daar niet kon aarden, is ze gaan reizen in Zuid Amerika. Het lijkt mij een hele opgave omdat het kind hyper actief is, en geen minuut stil kan zitten. In april gaat ze terug naar Duitsland. Om 11.00 uur kunnen we eindelijk weer gaan rijden. Na een half uur zijn we bij de grens. Eerst moeten we naar de migratie van Peru waar we uit moeten checken. Er staat een lange rij mensen. Hier kan ik nog mijn laatste Peruaanse soles wisselen voor Bolivianos. Daarna moeten we lopend naar de migratie van Bolivia. Daar duurt het ook lang voordat we een stempel van Bolivia in ons paspoort krijgen. Voor de chinezen duurt het nog langer omdat zij een visum moeten aanvragen . Ik moet mijn horloge 1 uur vooruit zetten , want het is in Bolivia 1 uur later dan in Peru. Daarna is het nog maar een paar km naar Copacabana. De bus stopt op de parada van La Paz. Vandaar is het maar 400 m. naar mijn hostel Sonia. Het is een mooi hostel. Ik heb kamer 203 op de 2de verdieping. Het is een grote kamer met een 2 persoons bed en een eigen badkamer en een groot flat screen TV. Toevallig heeft de Panamese rechter hier ook een kamer geboekt. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik Copacabana verkennen. Daar loop ik die Griekse jongen weer tegen het lijf die ik eerder ontmoet heb in de Colca Canyon. We lopen samen een tijdje op. Aangekomen bij Basilica de Virgin de Copacabana denk ik terug aan 17 jaar geleden toen ik hier was samen met Henk (onze laatste vakantie samen ) en dat hier auto's door een priester gezegend werden. Copacabana heeft maar een paar winkelstraten in het centrum. Bij het Titicacameer is alles gericht op het toerisme d.w.z. veel souvenirs kraampjes, eettentjes en bootverhuur bedrijven. Dit is ook wel te begrijpen want het is het hoogstgelegen, bevaarbare meer ter wereld. Het ligt op 3812 meter boven de zeespiegel en met een oppervlak van maar liefst 8.340 vierkante kilometer het grootste meer van Zuid-Amerika. Ik informeer wat de mogelijkheden zijn. Er worden dag tours aangeboden waarbij 3 eilanden worden aangedaan ; isla del sol, isla del luna en Yampupata. Ook is het mogelijk om per boot naar isla del sol te varen en daar een wandeling te maken van 3 uur of meer. Gelukkig ben ik in Copacabana 2,5 dag dus ik hoef nog niet te beslissen. Ook informeer ik naar de bussen of collectivo 's die naar La Pas gaan. Deze gaan elk half uur en kosten 20 resp. 25 bolivianos. Het is wel duidelijk te merken dat je hier op een hoogte zit van meer dan 4000 meter want het koelt na 5 uur behoorlijk af en ik ben wat kortademiger tijdens het lopen. Gelukkig heb ik geen last van hoogte ziekte. Het gaat hier pas 's avonds om 19.30 uur schemeren. Ik zie de zon ondergaan boven het Titicacameer
Donderdag 8 februari: Copacabana:
Ik word pas om 7.30 uur wakker, later dan ik gewend ben. Dat is ook logisch want het is in Bolivia 1 uur later. Ik doe mijn lange broek aan en mijn dons jack want het is buiten maar 8 graden. Er staat beneden een heerlijk ontbijtbuffet voor me klaar. Daarna ga ik op stap en kom langs de basiliek waar een priester de auto's aan het zegenen is, waarna ze voorzien worden van bloemen en veilig de straat op kunnen. Vervolgens loop ik door naar de Cerro Calvario. Hiervoor moet je 30 min. de heuvel opklimmen . Onderweg staan overal staties. Boven heb je een prachtig uitzicht over de baai en Copacabana. Ik loop dezelfde route terug naar beneden want op de andere route bestaat de kans op uitglijden. Mijn dons jack en vest kunnen uit want de zon is gaan schijnen en dan is het lekker warm. Daarna loop ik richting Yampupate, want bij navraag gaat er pas om 11.30 uur een collectivo naar Yampupate en niet eerder, en dat is te laat om daar een boot te nemen naar Isla del Sol. Ik loop 3,5 km op een pad wat parallel loopt met het Titicacameer. Het uitzicht op de omliggende bergen is prachtig. Er staan hier ook veel kleurrijke bloemen. Ik zie zelfs roze pelikanen. Om 13.30 uur keer ik om en ga bij het meer op een steen zitten om wat te eten en te genieten van het uitzicht. Hier eet ik een banaan en schrijf in Evernote. Het is lekker in de zon. Om 15.00 uur ben ik hiermee klaar en loop terug. In het centrum ga ik eerst pinnen bij de ATM, daarna ga ik een 3 eilanden tour boeken voor morgen . Ik had liever 2x een enkele boottocht geboekt naar Isla del Sol, en daar 3 uur gelopen, maar het staat me tegen dat ze dan tijdens de voettocht overal geld gaan vragen. Vervolgens kom ik er achter dat er verschillende transport mogelijkheden zijn om van Copacabana naar La Paz te komen. Namelijk met lokale bussen en collectivo 's , die gaan elk half uur, en kosten 20 resp. 25 bolivianos , maar zij stoppen bij het kerkhof in La Paz en dat is verder van het centrum , waar ik mijn hotel heb. Er gaan ook toeristenbussen , maar die vertrekken alleen om 13.30 uur en kosten 30 bolivianos, en stoppen bij de busterminal, dichter bij het centrum. Deze moet ik 1 dag voor vertrek boeken. Dus ik heb nog eventjes de tijd om te beslissen. 's Avonds kijk ik wat ik allemaal kan doen in La Paz.
Vrijdag 9 februari: Copacabana: bezoek aan de eilanden in het meer van Titikaka:
Doordat er waarschijnlijk te weinig hostelgasten zijn, is er vandaag jammer genoeg geen ontbijt buffet en moet ik volstaan met 1 broodje en omelet en een beetje fruit en koffie. Ik laat wat vuil wasgoed wassen in het hostel. Daarna loop naar het kantoor van busbedrijf Titicaca om de bus naar La Plaz te reserveren. Maar als ik wil betalen moet ik ineens 35 bolivianos betalen omdat vgl. de medewerkster op zaterdag en zondag de busrit duurder is, terwijl ze gisteren nog zeiden 30 bolivians. Die juffrouw bleef op haar strepen staan en ik ook, en toen ben ik weggelopen. Toen ben ik naar busmaatschappij Vicuna gegaan en heb daar een bus ticket gekocht voor 30 bolivianos. Daarna ben ik naar de boot Pasion gelopen voor de eilanden tour in het meer van Titicaca. We vertrekken nog voor 9.30 uur. Ik ga buiten op het dek zitten samen met 8 andere mensen. Binnen zitten er ook nog een aantal. Gelukkig heb ik mijn dons jack aangedaan want doordat de boot snelheid maakt en het waait is het fris aan boord. Helaas vliegt mijn waterfles in het water en het plastic van mijn telefoonkoortje breekt af. We varen eerst in een kleine 2 uur naar Isla de la Luna . Hier krijgen we 1,5 uur de tijd om de ruines van Ajlla Wasi (templo de las Virgenes / tempel van de maagden) te bekijken in de Koati commune of te wel Tempel van Ina Kuyu ( Inaq Uyu) welke dateert uit 1000 tot 1500 voor Chr.. Daarna varen we door naar het grotere eiland Isla del Sol. Hier liggen vlakbij de noordpunt de ruines van het Palacio del Inca, een doolhof van stenen muren . Er schijnen meer dan 80 ruines te liggen op dit eiland waarvan de meeste hiervan dateren uit de Inca periode rond de 15e eeuw na Christus. Maar qua natuur is het eiland ook prachtig nl. rotsachtig en heuvelachtig met veel eucalyptusbomen. Er zijn geen motorvoertuigen of verharde wegen. Er wonen 800 gezinnen die leven van de landbouw, visserij en toerisme. Na daar 1,5 uur rondgelopen te hebben varen we door naar Yampupata waar we iets kunnen eten , drinken of over het strand kunnen lopen . Ik kom daar in gesprek met 2 oudere Boliviaanse vrouwen en hun dochter die op de grond zitten en coca blaadjes aan het kauwen zijn. Tussen deze blaadjes liggen witte en roze zoete balletjes. Ze vertellen dat coca blaadjes heel goed zijn bij maagklachten en dat het de honger stilt. Ik mag het ook uitproberen. En ik mag zelfs foto's maken van dit tafereel. Daarna varen we terug naar Copacabana. We boffen erg met het weer want de hele dag heeft de zon geschenen. En omdat de boot langzamer ging varen konden onze jassen zelfs uit. Langzaam begonnen de mensen aan boord ook met elkaar te praten waardoor het erg gezellig werd. Er zaten op het bovendek: een Braziliaan, een Argentijns stel, 2 Bolivianen, een Engelsman en ik. Engels en Spaans werd door elkaar gesproken. Om 18.00 uur komen we aan in Copacabana. Ik loop direct door naar mijn hostel. De zon schijnt nog steeds. Mijn was kan ik droog van de waslijn halen. Mijn gezicht gloeit en mijn ogen branden van de zon, want ik was mijn zonnebril vergeten mee te nemen op de boot. Maar het was een geslaagde dag. 's Avonds zet ik wat foto's op mijn website.
Zaterdag 10 februari : van Copacabana naar La Paz:
Ook nu ben ik de enige gast aan het ontbijt en is er geen ontbijt buffet. Doch ik krijg lekkere broodjes en yoghurt als ik erom vraag. Om 10.00 uur check ik uit. Mijn koffer en paarse rugtas worden een paar uur opgeslagen. Daarna ga ik de stad in om wat etenswaren te kopen voor onderweg. Er is vandaag een grote buitenmarkt. Zelfs carnaval-attributen worden verkocht. Ook kom ik de Nederlandse vrouw en haar Colombiaanse vriend tegen die gisteren zijn aangekomen in Copacabana. Terug in mijn hostel ga ik mijn bankzaken doen en wat foto's op mijn website van Peru zetten. Ook nu leverde dat de nodige problemen op. Op de TV zie ik een carnavals optocht in Oruro. Veel dansende mannen en vrouwen in schitterende kledij. Om 12.45 uur loop ik naar de bus standplaats van Vicuna. De zoon van de eigenaresse wil me wel met zijn auto naar de bushalte brengen , maar dat duurt me te lang en ik ga alvast lopen. De bus is voor 3/4 vol en vertrekt om 13.30 uur. Ondanks dat het een toeristen bus is, stopt hij toch heel vaak onderweg om lokale bewoners met grote zakken in en uit te laten stappen. De route loopt door een prachtig groen heuvelachtig landschap. Bij de Straat van Tiquina moeten alle passagiers uit de bus en overstappen in een kleine boot die ons in 10 min. over de zeestraat zet. De bus gaat op een aparte vlonder de zeestraat over. En aan de andere kant kunnen we , na 20 min. wachten, weer in de bus stappen. Een aparte gewaarwording ! Het gaat onderweg regenen, maar als we rond 17.30 uur aankomen bij de busterminal in La Paz is het weer droog en schijnt de zon een beetje. Daar ga ik op zoek naar een taxi. De 1ste taxi chauffeur vraagt 30 bolivianos omdat, volgens hem, we om moet rijden omdat we moeilijk bij mijn hotel Express kunnen komen wegens de carnavals activiteiten in het centrum. Maar mijn hotel had doorgegeven dat het 20 Bolivianos zou kosten, en daarom ga ik op zoek naar een andere taxi . En de volgende chauffeur brengt me wel voor 20 bolivianos naar mijn hotel. Hij moest wel iets omrijden, door de mensen massa, maar ik was rond 18.00 in mijn hotel. Ik heb daar een kamer op de 2de verdieping met een gedeelde badkamer op de gang en een grote TV. Ik ga meteen de stad verkennen. Het is druk en overal zie je m.n. jongelui lopen die met waterzakjes of waterspuit andere mensen nat proberen te maken of met schuim bespuiten. Dit is een carnavals traditie in La Paz en waarschijnlijk ook in de rest van Bolivia. Het lijkt wel op Happy Holey in Nepal. In La Paz moet je veel en vaak flink omhoog of omlaag lopen omdat de stad op 3640 m. hoogte ligt. Bij het omhoog lopen ben ik wel wat kortademig, maar ik heb geen last van hoogte ziekte. ' s Avonds blijf ik op mijn kamer, dat is veiliger m.n. tijdens carnaval waarbij veel alcohol wordt gedronken.
Zondag,11 februari: la Paz, carnaval:
Vanochtend staat één van de twee badkamers blank door een lekkage op de derde verdieping. Gelukkig is de andere douche vrij en kan ik me daar wassen. Na het ontbijt spreek ik lange tijd telefonisch met Manish. Hij, zijn vrouw en de baby gaan toch naar de bruiloft van zijn zus in Kathmandu, waardoor ik ze daar in Nepal nog 2-3 dagen zal treffen. Daarna begint mijn speurtocht naar pinautomaten die me geld geven. Er zijn er genoeg in La Paz, maar velen zijn leeg. Bij de 5de poging heb ik uiteindelijk succes en kan ik nog een behoorlijk bedrag pinnen. Daarna loop ik richting het centrum. Ik ben blij dat er hier zoveel "banos publicos" (openbare toiletten) zijn, waar je voor 1 boliviano kunt gaan plassen . Daar kan Nederland nog wat van leren. Vanochtend was het koud en bewolkt , maar 's middags gaat de zon schijnen en wordt het warm en kan mijn donzen jack uit. Op weg naar de VVV , is het al erg druk met carnaval vierende mensen, waarvan een aantal al aardig dronken zijn. Ik kom langs het station van de teleferique Obelisco / Utjawi waar ik de kabelbaan naar 6de Marzo in el Alto kan nemen. El Alto is een voorstad van La Paz en is gesitueerd langs de rand van de kloof waarin la Paz gebouwd is, en ligt op 4150 m. boven zeeniveau. Zo'n ritje van 20 min. kost maar: 3 bolivianos. Ik zat alleen in de gondel en had een prachtig uitzicht op de onderliggende huizen en bergen van La Paz. Boven aangekomen is niets te merken van de met water en zeepsop gooiende carnaval vierende jongeren. Ik loop richting de kerk , waar op Plaza del Obelisco Altenoin el Alta een aantal muzikanten zich aan het opstellen zijn . Eventjes later kwamen daar mannen en vrouwen bij in prachtige kostuums en sommigen ook met een masker op. Zij gaan op de gespeelde muziek dansen . Hier in El Alto blijkt de Aymara cultuur te overheersen en hebben de vrouwen karakteristieke wijde rokken, lange vlechten en bolhoedjes op. Het was mooi om te zien, hoe zij zich uitleefden. Ze dronken ook allemaal bier. Ik heb er van genoten. Rond 14.30 uur neem ik de gondel weer naar beneden. Deze was heel druk met mensen die in het oude centrum van La Paz carnaval gaan vieren. Dat heb ik geweten ! De straten waren overvol met m.n. jongelui die met zakjes water naar elkaar gooiden en elkaar bespoten met schuim. Sommigen hadden zich zelf beschermd met een dunne plastic regenjas, maar de meerderheid zag wit van het schuim. Ook de straten waren nat van het schuim. Zoals ik al schreef heeft het wel iets weg van " happy holy" wat ze in Nepal vieren bij de overgang van de winter naar de zomer. Gelukkig werd ik een beetje ontzien, maar helemaal schoon bleef ik niet. Ik was blij toen ik uit het gedruis van het centrum was, want daarbuiten ging het normale leven gewoon door. Maar door die carnaval is het normale transport ook aardig ontregeld. Mijn plan, om morgen naar Valle de la Luna te gaan, kan niet doorgaan omdat dan de carnavals optocht in het centrum plaats vindt, waardoor er geen bussen en collectivo 's door kunnen. Dus ik wijzig mijn plan en ga morgen de carnavalsoptocht bekijken en dinsdag kan ik dan , als alles meezit, naar Valle de la Luna. Eind van de middag kom ik terecht in een buitenwijk waar een hele grote buiten markt is met vnl. groenten en fruit. Hier wordt ook kleinschalig carnaval gevierd door een paar oudere lokale bewoners die met elkaar dansen en bier drinken. Heel gezellig! 's Avonds op mijn kamer heb ik YouTube musica aanstaan waar veel Boliviaanse carnavals muziek wordt gespeeld. Heel toepasselijk !
Maandag 12 februari: La Paz, carnaval:
Als ik 's ochtends mijn oefeningen doe , merk ik goed dat ik door de hoogte kortademig ben. Na het ontbijt loop ik, in 30 min., naar de busterminal om te informeren welke bussen en hoe laat ze gaan van La Paz naar Cochabamba op woensdag 14 februari. Ik had van mijn hotel doorgekregen dat bus Trans Copacabana MEM1 de beste bus is, maar op de terminal blijkt dat deze bus alleen 's avonds / 's nachts rijdt en ik wil liever overdag reizen. Maar er zijn nog andere bussen die naar Cochabamba rijden nl. Bolivar, Trans Copacabana SA ,Bolivia, el Dorado en Cosmos. Zij rijden bijna elk uur en de prijs varieert van 50 tot 106 bolivianos afhankelijk van de drukte . Op de dag van vertrek kan ik pas een bus ticket kopen. Daarna loop ik terug naar het centrum want om 11.00 uur zou de carnavals optocht beginnen. Overal waar de optocht langs komt hebben ze 2 tot 3 rijen stoelen geplaatst. De voorste rij is het duurste en kost een stoel 20-30 bolivianos, 2de rij 25-15 bolivianos en 3de rij 20-10 bolivianos. De meeste stoelen zijn nog leeg als ik aankom bij Plazo Francisco. Ik loop de optocht tegemoet. Als het zover is ga ik op een stoel zitten, maar dat bevalt me eigenlijk niet goed want er lopen continu toeschouwers langs, net op het moment dat ik een foto of video wil maken. Dus ben ik toen ook maar gaan staan en gaan lopen langs de optocht. Hij is een enorm lang en kleurrijk spektakel met enorm enthousiaste dansgroepen in prachtige kostuums. Er rijden ook musici mee , meestal op een open vrachtwagen, maar ook lopend. Helaas gaan soms jonge toeschouwers elkaar te lijf met zakjes water en spuitbussen met schuim. Ook wordt er veel geknald met vuurwerk. Je schrik je telkens rot. Op een gegeven moment gaat het, jammer genoeg, een beetje regenen. Sommige groepen trekken dan een doorzichtige plastic regenjas over hun mooie kostuums. Naar mate de tijd vordert wordt er ook meer gebruik gemaakt van de stoelen die langs de kant staan. Venters zijn ook actief met de verkoop van ijsjes, kip, popcorn, chips, limonade en bier, broodjes en lopen over de weg. Ik blijf kijken van 11.30 tot 16.00 uur en dan heb ik het gezien, maar de optocht is dan nog steeds niet afgelopen. Toen was het ook een hele klus om uit die mensen massa te komen, maar het is gelukt ! Terug op mijn kamer ga ik op internet opzoeken welke busmaatschappijen in Bolivia het beste en het slechtste zijn. Dan blijkt Bolivar, Trans Copacabana SA en Trans Copacabana MEM1 de beste te zijn, en de andere 3 komen niet zo goed uit de bus. Ook lees ik informatie over Valle de la Luna waar ik morgen naar toe wil. Daarna ga ik in een restaurant wat eten. Onderweg kom ik bandjes tegen met dansende en verklede carnavalsvierders. Leuk om te zien hoe die dikke vrouwen in hun wijde rokken aan het dansen zijn. Er wordt m.n. bier gedronken uit grote liter flessen wat ze verdelen onder elkaar in kleine plastic bekertjes. ' 's Avonds stuur ik een WhatsApp bericht naar mensen in Cochabamba die ik nog ken van 16-17 jaar geleden toen ik daar werkte, en die ik in de komende dagen wil bezoeken.
Dinsdag 13 februari: La Paz, Valle de la Luna
Henk is vandaag al weer 17 jaar dood. Waar blijft de tijd. Het was 18 jaar geleden dat we samen nog naar Bolivia en Peru op vakantie zijn geweest. Dat was onze laatste reis samen . Nu ben ik al weer, alleen, voor de 3de keer terug in Bolivia. Rond 9.30 uur loop ik naar Plaza San Francisco waar ik de collectivo wil pakken die naar Mallasa gaat ,waar de Valle de la Luna zich bevindt. Het is nog niet zeker of hij rijdt want alles is ontregeld door de carnaval. Maar na 15 min. komt hij dan toch. Het is 12 km rijden waar hij ca. 30-45 min. over doet , voor een prijs van 2,50 bolivianos. Er komt een oudere man naast me zitten, genaamd Jose. Hij vertelt dat hij ingenieur is en onderzoek heeft gedaan naar aardappels, en daarvoor ook 2,5 jaar in de V.S. heeft gewoond waardoor hij ook Engels spreekt. Hij vertelt ook dat vandaag op carnavals dinsdag hulde wordt gebracht aan Pachamama = moeder aarde. Dit doen ze door overal op de grond bloemblaadjes te strooien, ballonnen op te hangen, wijn en bier over de grond te gieten, als dank voor wat moeder aarde ons allemaal schenkt. Eigenlijk een heel mooi gebaar! Ook nu is het tot 10.30 -11.00 uur koud en moet ik mijn donzen jack aan doen, maar daarna komt de zon door en wordt het al gauw warm. De entree van het park Valle de la Luna is maar 15 bolivianos = €2. Het blijkt dat Neil Armstrong deze naam aan het park heeft gegeven toen hij in Bolivia was. Het park bestaat uit geologische formaties van klei, zand, geulen, pieken en grotten die door erosie en de aanwezige mineralen zijn veroorzaakt. Hier kun je doorheen wandelen . Er zijn 2 routes die je kunt volgen : één van 15 min. en één van 45 min.. Het is erg mooi . Ik heb beide routes 2x gelopen : de 1ste keer heb ik veel foto's en video's gemaakt en de 2de keer heb ik alleen maar gekeken en genoten van deze prachtige grijze pieken. Het gaat heel licht regenen. Rond 14.30 uur wil ik de collectivo terug nemen naar Plaza San Francisco , maar hij verschijnt niet. De verkoopster van een snoepkraam geeft me het advies om wat verder op te gaan staan, want daar komt de bus langs, die ik ook kan nemen. Op die plek staat toevallig ook een stel die ik ook in de bus van Copacabana naar La Paz zaten. Gelukkig kwam de bus na 10 min. wel. Ik moest hiervoor 3 bolivianos betalen, ook geen geld, maar meestal is de bus hier goedkoper dan de collectivo. In La Place zijn de straten kletsnat en op sommige plaatsen staan de regenplassen op de weg, maar als ik daar aankom is het droog. Op het plein is een clown de kinderen , die op de trappen zitten, aan het vermaken. De tieners zijn nog steeds bezig met elkaar nat te maken en met schuim elkaar te lijf te gaan. Een jong stel heeft een klein flesje wijn gekocht en giet die uit over de trappen om Pachamama / moeder aarde te bedanken voor wat ze betekent voor de mensen. Ter ere van deze dag stoppen de marktverkopers hun werk om 16.00 uur. 's Avonds bereid ik me weer voor op de dag van morgen, wanneer ik weer ga verkassen naar Cochabamba. Eigenlijk vind ik dat niet zo erg om La Paz te verlaten want door die carnaval, de hoogte en het weer, werd ik beperkt om alle bezienswaardigheden te zien die op mijn lijstje stonden.
Woensdag 14 februari ; van La Paz naar Cochabamba
Na het ontbijt bel ik een Uber taxi, maar ik moet te lang wachten voordat een Uber chauffeur zich meldt, daarom annuleer ik de rit. Op advies van een buurman loop ik naar boven, naar het eind van de straat, waar meerdere taxi's langs komen. Daar heb ik al snel een gewone taxi te pakken voor 20 bolivianos en ben ik om 9.00 uur op de busterminal. Ik koop een busticket bij Flote Bolivianos voor slechts 50 bolivianos, omdat het rustig is met het aantal busreizigers (als het druk is betaal je er 100 bolivianos voor). Het is een luxe bus waarvan de stoelen ook in half ligstand gezet kunnen worden en je kunt je apparatuur opladen en TV kijken. Dat mag ook wel , want het is een busreis van 7-8 uur over een afstand van ca. 470 km. Ook nu is de natuur, waar we langs reizen , schitterend. Vele kleurrijke heuvels en bergen passeren we. Het weer is wisselend : bewolkt, af en toe een beetje zon en soms regent het. Om 13.30 uur stopt de bus voor een plaspauze en om wat te eten. Veel mensen liggen ook te slapen. Ik vermaak mij met het schrijven van mijn belevenissen in Bolivia als voorbereiding van mijn volgende weblog over Bolivia. Uiteindelijk komen we pas om 18.00 uur aan op de busterminal van Cochabamba. Dus de reis heeft uiteindelijk 8 uur geduurd. Het is hier duidelijk veel warmer dan in La Paz want ik zie hier allemaal mensen lopen in een T shirt en op de weerkaart staat een temperatuur voor de komende dagen van 23-25 graden, met wel elke dag regen. Bij de busterminal ga ik meteen infomeren naar de bustijden naar Potosi voor a.s. zaterdag, want de tijden die ik op internet zie, kloppen vaak niet. Helaas kan ik pas zaterdag, de dag van vertrek, een buskaartje kopen . Daarna loop ik naar de straatkant waar de taxi's aan en afrijden. Het is daar best druk, maar het lukt mij om er een te laten stoppen. Voor 20 bolivianos brengt hij me naar mijn hostel genaamd Residencial Moroni Alojamiento. Om 18.30 uur sta ik daar voor de deur. Louis, de eigenaar, legt me heel gedetailleerd alles uit. Ik heb hier een 3 persoonskamer op de 1ste verdieping, waarop een etage bed staat en een 2 persoons bed en een flat screen TV, met een gedeelde badkamer naast mijn kamer. Tevens kan ik gebruik maken van gefilterd water en kan ik zelf koffie en thee maken wanneer ik wil. Ook hier is het ontbijt inclusief. Ik ben van de bustocht zo gaar geworden, dat ik geen puf meer heb om de straat op te gaan. Gelukkig heb ik nog wat brood en fruit om mijn honger te stillen.
Donderdag 15 februari: Cochabamba:
Vannacht werd ik een paar keer wakker van het geluid van carnaval vierende mensen. Hier duurt carnaval t/m zondag . (en begint donderdags voor onze carnaval). 's Ochtends kan ik mijn bermuda en T shirt weer aandoen, want het wordt vandaag 25 graden. Het ontbijt in het hostel is goed en gevarieerd met een gebakken ei en fruit. Eigenaar Louis is erg aardig. Daarna neem ik contact op met de ouders van een medewerkster Silvia, van mijn vroegere Spaanse school, bij wie ik destijds ook thuis ben geweest. Zij zouden het leuk vinden als ik langs zou komen , al zitten Silvia en haar broer in het buitenland. Ik spreek met hun af dat ik zaterdag eind van de middag langs kan komen. Vader is taxi chauffeur en hij komt me ophalen bij mijn hostel en brengt me zaterdagavond om 20.00 uur naar de busterminal waar ik op de nachtbus stap naar Potosi. Daar ben ik wel blij mee. Vervolgens bel ik mijn schoonzus op, die onlangs haar man is verloren. Ze is nog erg verdrietig, maar dat is logisch. Rond 11.00 uur ga ik lopend naar het centrum, dit is een half uur lopen. De zon schijnt uitbundig. De Plaza 14de Septiembre is het hoofdplein, waar ik 18 jaar geleden ook veel heb gezeten nadat ik van mijn werkadres in het brandwonden centrum kwam en daarna Spaanse les ging volgen. Op dit plein staat ook een fontein = Fuente de las Tres Gracias en de Catedral Metropolitana de San Sebastian. Daarna loop ik alle straten in die beginnen op dit plein in de hoop dat ik de plek van de Spaanse school zou herkennen , maar helaas, ik kan hem niet meer terugvinden . Ook weet ik niet meer waar het brandwonden centrum ligt. Dat is jammer ! Ook loop ik naar de Colina de San Sebastian. Op deze heuvel staat het monument voor de heldinnen van de Kroon , als eerbetoon aan de 200 jaar slag om de heldinnen die plaatsvond op 17 mei 1812 ( onafhankelijksoorlog van Cochabamba). Daarna loop ik naar diverse mercado's, o.a. mercado 1 de Marzo, Mercado 27 de Mayo en mercado Calatayud. Dit zijn grote overdekte markthallen waar je kunt eten en groenten, fruit, vlees, kleding , schoonmaak en schoonheids artikelen kunt kopen. Bij een kraam koop ik verse kaas. De standhoudster vraag waar ik vandaan kom, en als ik zeg dat ik uit Nederland kom ,laat ze me verschillende kazen proeven van Nederlandse origine. Heel bijzonder ! Op een gegeven moment begint het heel licht te regenen, maar het zet gelukkig niet door. Door dat geslenter begin ik aardig moe te worden en loop ik terug naar de Plaza 14de Septiembre , waar ik weer op een bankje ga zitten. Ook nu komen arme kinderen langs die snoepgoed verkopen. maar vaak ook indigenas die van alles en nog wat willen verkopen. Er zit naast mij een oude man in een rolstoel. Op het dekentje op zijn knieën heeft hij wat koek -en broodkruimels uitgespreid. Er komen heel veel duiven op af, soms wel 7 die soms met elkaar gaan vechten op zijn schoot. Om 17.45 uur is de zon weg en is het helemaal bewolkt, maar de temperatuur blijft aangenaam i.t.t. La Paz waar het echt koud werd. Langzaam loop ik terug naar mijn hostel. Het gaat pas om 19.30 uur schemeren . 's Avonds neem ik contact op met Maria, dit is een Nederlandse vrouw die al heel lang in Cochabamba woont, en op politiek gebied heel actief is met "Somos Sur". Haar heb ik destijds ook een paar keer ontmoet. We spreken af dat ik zaterdagochtend om 9.30 uur bij haar kom koffie drinken.
Vrijdag 16 februari : Cochabamba:
Na het ontbijt was ik een paar kledingstukken uit die ik kan laten drogen op de binnenplaats. Het is vanochtend weer bewolkt, maar al gauw komt de zon er door en wordt het warm. Morgen moet ik om 12.00 uur uitchecken , maar dan mag ik mijn bagage in het hostel opstallen. Rond 11.00 uur loop ik naar het huisadres wat Maria mij heeft opgegeven, ik doe er 35 min. over. Van haar loop ik door naar de busterminal waar ik ook 35 min. over doe en daarna naar het Plaza 14de Septiembre, en doe daar 20 min. over. Nu heb ik een idee of dit haalbaar is morgen en hoef ik niet meer te zoeken. En zo leer ik Cochabamba goed kennen. Daar ga ik op een bank zitten, eerst in de zon, maar dat is te warm . Het is dan eventjes zoeken naar een bank in de schaduw want die zijn allemaal bezet. Daar ga ik dan mijn verhalen van Bolivia op Evernote zetten , zodat ik vanavond het 1ste deel van Bolivia via mijn weblog kan versturen. Dit is wel een beetje vroeg , maar de komende tijd heb ik daar geen tijd meer voor of heb ik geen internet om dat te doen.
Dit zijn dan weer mijn belevenissen tot nu toe in Bolivia. Het is minder spannend dan ik verwacht had. Ik blijf nog tot 1 maart in Bolivia ,maar daar lees je meer over in deel 2 van Bolivia. Daarna ga ik nog naar Brazilië en naar Nepal en daarna terug naar Nederland.
Groetjes van Francine.
Intussen zijn we weeral meer dan twee weken verder . Stop de tijd zou ik soms willen zeggen .
Na het bezoek aan Cochabamba begin november waren de dagen in mijn agenda al vlug weer volgepland. Dinsdagvoormiddag 7 november in het kindertehuis waar ik de kokkin Sonia hielp in de keuken en samen vierden we met de kleinste groep van Mabel de verjaardag van Anthony die 5 werd , alsook de verjaardag van Sonia . Na het middagmaal moest ik dan dringend inkopen doen voor de activiteit ' koekjes bakken ' met de groep van Maritza op donderdag. Samen met Monica , want ik ken hier intussen dan al wel redelijk de weg in Oruro , maar met Monica gaat het heel wat vlotter . Op woensdag dan een relatieve ' rustdag' waar we proberen cupcakes te maken thuis [e-1f600]. Mislukt dus . We openden te vroeg de gasoven waardoor de cupcakes volledig ingezakt uit de oven werden gehaald. We zullen het dan nog wel eens opnieuw proberen . Verder schrijf ik dag nog verslag en ' savonds maken ik en Monica het deeg klaar voor de zandkoekjes .
Donderdagvoormiddag 9 november eerst een lang gesprek met zuster Silvia , de verantwoordelijke hier in Bolivia van het kindertehuis . Om eerlijk te zijn : niet altijd even gemakkelijk. Onze meningen en inzichten zijn nogal vaak niet gelijklopend. Maar goed .. de mensen die mij heel goed kennen weten dat ik toch wel redelijk veel geduld heb , altijd bereid ben om een open en eerlijk gesprek aan te gaan .. Hoewel mijn geduld soms ook wel zijn limieten heeft [e-1f609]. In de namiddag dan : koekjes bakken en versieren met de groep van educadora Maritza. Veeeeeeeeeeeeel koekjes , veeeeeeeeeeeeeeeel chocolade en snoepjes om te versieren ... en tijd tekort. Maar de kinderen genieten en dat maakt me zo blij. Samen met de kokkin verdelen we alle koekjes in zakjes zodat alle kinderen van het tehuis een zakje met een aantal koekjes mee naar huis kan nemen. Heel laat en moe thuis . Na nog een ' tesito' en babbeltje met mijn boliviaanse gezin : bedtijd.
Op vrijdag 10 november bereid ik in de voormiddag de vergadering voor die ik zaterdag zal hebben met de boliviaanse directie. Kopies laten maken , enkele vragen en dingen noteren . Nog wat winkelen . Nat het middagmaal opnieuw naar het kindertehuis waar ik heel lang gesprek heb met tio Raul.
sAvonds ga ik uit eten met Monica , Jhonny en Patrick. Genieten is dat ..en toch ook wel wat ' ontstressen ' voor mij . Ik hoor jullie al denken : waarom moet je daar nu stress hebben.. Maar ja, het voortdurend nadenken , proberen de dingen te begrijpen die mij verteld of gezegd worden ... bezorgd mij wel soms stress. Maaaaaaaaaaaar gelukkig overheerst ' genieten ' nog wel .. Bij mijn gezin hier kan ik zijn wie ik ben, vertellen wat er op mijn lever ligt en zij relativeren samen met mij [e-1f600].
Zaterdag 11 november krijg ik in de voormiddag nog bezoek van tio Raul , die mij nog enkele zaken toelicht in verband met de vergadering die ik in de namiddag zal hebben met de boliviaanse directie.
In de namiddag om 15u dan vergaderen met de boliviaanse directie . Waar ik vooral probeer te luisteren en noteer . [e-1f60a]
sAvonds thuis krijg ik dan weer bezoek van Camilla ( zus van Monica) en haar man Limbert. Gezellig en ontspannend .
Op zondag 12 november ..uitslapen , film kijken en ...haken [e-1f600] in de voormiddag en in de namiddag met de ganse familie onze jaarlijkse uitstap naar de ' espoteco' ( handelsbeurs). Elk jaar zie je er wel ongeveer dezelfde dingen maar het is een plezierige uitstap niet alleen voor ons , maar voor toch wel een groot aantal inwoners van Oruro . Voor de kinderen ook wat kermisattracties. Ik was vooral blij met de fotosessie met llamas en alpaca [e-1f602][e-1f602].
Op maandag 13 november was ik dan voor de eerste keer !!! afgesproken met mijn petekind José.. het was ons nog niet eerder gelukt om af te spreken . Samen iets gaan eten . En ik was oprecht bezorgd want hij was enorm mager geworden . Hij heeft dan wel broers en zussen maar is eigenlijk volop op zichzelf aangewezen... student ,weinig of geen inkomen ( af en toe werkt hij bij een oom die hem dan wat centen toestopt).. een heel moeilijk situatie .. ik word er niet echt gelukkig van [e-1f62a]. Hij vertelt mij dat hij weinig tot niets eet ...hij kan wel verblijven en slapen bij een zus , maar daar is hij heel vaak helemaal alleen .
Na het middagmaal ga ik samen met hem wat inkopen doen ... José , je moet eten zeg ik hem , je bent veel te mager. En morgen ga ik met jou naar de dokter om te laten nakijken .
Dus dinsdag 14 november ga ik dus met hem naar het dispensarium , waar hij wordt nagekeken .. hij weegt maar liefst 20 kg te weinig voor zijn gestalte [e-1f633]...Er wordt een bloedname gepland voor woensdagmorgen . Nadien ga ik langs in het kindertehuis waar ik wat tijd doorbreng bij de kinderen. Vroeg naar huis want savonds heb ik heel de equipe ..12 personen uitgenodigd om samen pizza te gaan eten . Heeeel gezellig met z'n allen , echt wel ... en belangrijk voor het teamgevoel.
Op woensdagvoormiddag 15 november een uitstap met de groep van Mabel . Met een microbus rijden we de berg op richting beeld van de Virgen . De kinderen genieten van spelletjes , een zakje koekjes en drankje .. en ik en Mabel genieten ook . Na de middag ben ik afgesproken met Ricardo , een vriend.. blij weerzien , goede babbel . Savonds ... thuis met de familie[e-1f600]
Intussen stuurt José me savonds de resultaten van zijn bloedname door en besluit in sanderendaags , donderdag 16 november , smorgens vroeg om 8 u eerst met hem terug naar het dispensarium te gaan .
Om 10 uur werd ik eigenlijk verwacht in het schooltje Ghislain Dubé maar het doktersbezoek liep sterk uit en we werden nog verder doorgestuurd voor verder onderzoek zodat ik spijtig genoeg aan de leerkrachten van Ghislain Dubé heb moeten laten weten dat ik niet zou kunnen komen . Mijn petekind José had me meer nodig op dat moment , en dat begrepen ze gelukkig wel . Hij is niet echt gezond, maar met goede behandeling en goede voeding zal hij hopelijk vlug aansterken . We gaan hem vanuit België zo goed mogelijk proberen te ondersteunen , zowel financieel dan mentaal .
In de namiddag staat er dan weeral een uitstap gepland met de groep van Maritza. Met hen gaan we naar Chusakeri , waar de kinderen genieten van de natuur .. de bomen , de bloemen , de stilte en de frisse lucht . Ook voor hen natuurlijk had ik een drankje en knabbeltje voorzien .
sAvonds brengt mijn vriendin Karina nog meer dan 100 cupcakes . [e-1f600]
Vrijdagvoormiddag 17 november versieren we samen met de groep van Mabel , de allerkleinsten , deze meer dan 100 cupcakes... Wat zalig is het om die kleine kinderen te zien genieten bij het versieren van de cupcakes : een laagje gesmolten chocolade en daarop kleurrijke snoepjes . Ook deze cupcakes worden verdeeld onder alle kinderen van de casa uiteraard.
Kort na de middag nemen we dan een video op voor België. Heel de week hebben de kinderen geoefend op het liedje van de casa Amigo Negro José. De video zal getoond worden op 24 november ,aan alle aanwezigen van het Gospelconcert in Vielsalm . Dit concert is activiteit van onze ASBL waarvan opbrengst volledig ten voordele van ANJ zal zijn . Meer dan 600 mensen gaan genieten van het gospelconcert met repertoire van Stevie Wonder gebracht door 100 zangers en zangeressen .
sAvonds weer gewoon avondje ..thuis.
Zaterdagvoormiddag 18 november is het ' winkelen' : bestellen van de twee herdenkingsplaten die we zullen laten bevestigen in het kindertehuis en inhuldigen op familiedag 26 november . Verder koop ik met de centen die veel familieleden , vrienden en kennissen mij gegeven hebben nog heel wat dingen voor de casa : nieuwe pollepels , schuimspanen , nieuwe pannen , nieuwe borden , bekers ,lepels ,en ander keukenmateriaal . Er blijven nog heel wat centen over waarmee ik komende week nog wel wat extra dingen kan kopen . Met deze centen kocht ik ook het materiaal voor het maken van de koekjes , cupcakes, drankjes , snoepjes en knabbeltjes , ijsjes voor de kinderen uiteraard.
In de namiddag maak ik mijn rugzak klaar om opnieuw naar Cochabamba te reizen op zondagmorgen , want daar zal Marc op dinsdag toekomen [e-1f60d]. Daarover later meer .
Veel groetjes . Caroline.
Bij gebrek aan goede USB aansluiting lukt het me niet echt om veel foto's over te zetten ..maar dat maak ik later wel goed
Goedemorgen vanuit Oruro ,
Het is bijna niet te geloven maar intussen ben ik bijna alweer 3 weken in Bolivia [e-1f633]. De tijd vliegt vooruit. Al meer dan een week denk ik : ik moet dringend voor al mijn vrienden , kennissen , collega's enzovoort een verslag schrijven . Maar eerlijk : ofwel geen tijd , ofwel te moe , ofwel geen zin [e-1f609].
De eerste weken vind ik hier sowieso altijd redelijke intensief. Vanaf dat men weet dat ik hier ben toegekomen stromen de berichtjes en vragen binnen om af te spreken .
Gepakt en gezakt ben ik dus op 18 oktober thuis vertrokken met 2 grote koffers, een kleintje als handbagage, een rugzak en een handtas. Goed voor zo'n 67kg , exclusief mezelf [e-1f61c].
Redelijk vlotte heenreis gehad, weinig geslapen tijdens de lange vlucht van 11uur van Madrid naar Santa Cruz De La Sierra omdat familie met 2 jonge kindjes in mijn directe nabijheid zaten ... en ja , kleine kindjes wenen soms wel eens natuurlijk . Maar goed , na nog een korte binnenlandse vlucht van Santa Cruz naar Cochabamba veilig maar moe toegekomen donderdagochtend 19 oktober bolviaanse tijd.
Hartelijke ontvangst door Edgard , belgische oblaat- dokter en enkele dagen genoten en gerust in het warme Cochabamba. Wat babbelen, wat haken , wat lezen , wat helpen in de tuin van het oblatenhuis. Ook nog een bezoek gebracht aan de Hogar de Sagrada Corazon, een prachtig mooi opvangtehuis voor jongeren met mentale en fysieke beperking. 37 jongeren worden hier dagelijks verzorgd door 2 jonge zusters . Het merendeel van de kinderen zijn wezen, achtergelaten bij de geboorte of later. Heel knap maar toch wel heel zwaar en intensief werk voor deze 2 zusters Isabelle en Maria. Gelukkig krijgen zij wel hulp , maar toch nog vaak onvoldoende.
Na enkele dagen acclimatiseren ben ik dan op maandag 23 oktober na het ' almuerzo' met Monica en Jhonny , mijn boliviaanse familie ,met de auto naar Oruro doorgereisd . Een autorit van toch zo'n 4 uur , ik denk een dikke 200 km, van een hoogte van 2700 m naar een hoogte van bijna 3800 m . Maar intussen al volledig aangepast , en ik ondervond geen last van de hoogte . In het huis van de familie Terrazas is het voor mij altijd thuiskomen , precies of ik ben er de dag ervoor nog geweest . Ook het weerzien is altijd zo blij , warm en oprecht. Ze zijn dan niet mijn bloed , maar wel echte familie intussen .
Met de kippen op stok .. jaja, ik ben intussen 60 jaar [e-1f61c] geen 20 meer en ik ondervind toch af en toe dat mijn geest wel wil , maar mijn lichaam niet. Na mijn knieoperatie begin dit jaar redelijk gerecupereerd , maar eerste dagen hier in Oruro protesteerden mijn benen ook een beetje [e-1f914] : de kou??? Intussen ook alweer veeeeeeel beter.
Op dinsdag eerst wat uitslapen , mijn spullen nog wat ordenen in mijn 'cuarto' om dan na de middag het kindertehuis Amigo Negro José. Eigenlijk wou ik hen verrassen ...onaangekondigd toekomen ..maar ja , dat is natuurlijk niet gelukt [e-1f604]. Aan de poort werd ik tegengehouden en mocht pas binnen toen heeeeeeeel het ontvangstcomité achter de deur klaarstond ( alle kinderen , alle opvoedsters, kokkin enz )om mij met bloemen , abrazos te verwelkomen . Ze bedoelen dat allemaal goed , dat weet ik wel , maar kom liever zonder al teveel tralalie tralala binnen [e-1f600].Ik ben maar gewoon ' Carolina' he .
Ook op woensdag breng ik ganse dag bij de kinderen door . Helpen in de keuken , helpen bij de kinderen en babbelen met de opvoedsters , kokkin.
Donderdag dan enkele afspraakjes . Blij weerzien met Ider. Samen iets gaan drinken en eten met vriendin Karina en heeeeeeeeeeeeeel veel bijpraten . In de late namiddag dan terug naar huis . Want ja, ik heb me voorgenomen om alles nog rustiger aan te pakken dan anders en nog veel meer qualitytime door te brengen met mijn boliviaanse familie .. en dan vooral met Monica .
Op vrijdag werd ik dan verwacht in het schooltje Ghislain Dubé. Al meteen kon ik mee naar het centrum , plaza Sebastian Pagador , waar de kinderen en jongvolwassenen van het schooltje een demonstratie gaven van tae-kwando. Sinds dit jaar komen enkele jongeren vrijwillig 2 keer per week
tae-kwando aanleren ( aangepast natuurlijk ) . Een superinitiatief en de kinderen genieten er duidelijk van .
Na de middag staat er dan alweer een uitstapje gepland met de jongste groep van het kindertehuis Amigo Negro José naar het Parque Ecologico. Met ' microbus' ( warm , warm in die bus ) gaan we naar één van de weinige groene locaties hier in Oruro , waar de kleintjes genieten van de rust , de speeltuigen , een hapje en een drankje. Mijn pijp was savonds ook ...uit !!
Zaterdag dan wat uitslapen en waren we uitgenodigd door vriendin Patricia Valdivia voor het middagmaal ( almuerzo). Weeral blij weerzien ..veel bijgebabbeld ..gelachen ... lekker gegeten en een bezoek gebracht aan hun nieuwe woonst in opbouw ..mooi mooi.
Thuis wachtte mijn ahijado ( petekind ) Patrick ( jongste zoon van Monica en Jhonny ) mij op ..want hij wou mij toch wel voorstellen aan iemand heel speciaal [e-1f600]. Zijn vriendin Massiel . Samen iets gegeten , wat gebabbeld maar dan was het weeral tijd om ons klaar te maken . Want we wilden naar het theater gaan. Daar was er een voorstelling : El manual de la mala conducta . Lachen , gieren met de anecdotes uit het dagelijks leven gegrepen en gebracht door Gabriela en German. ( zoek hun tiktok filmpjes maar eens op , in het spaans natuurlijk , maar zo ontspannend en herkenbaar soms hahahaha ).
Op zondag hadden we dan een uitstap naar Turco gepland geboortedorp van Monica . [e-1f600] Jaja , rustig aan denk ik dan wel , maar agenda geraakt volgepland voor je het weet .
Maar was heeeeeeeeeeel leuke uitstap met Monica , Jhonny en broer Abercio van Monica. Autorit van zo'n 2 uur ongeveer ( vroeger was dit 8 uur toen er nog geen geasfalteerde weg was ).
Samen met nicht van Monica aten we ' almuerzo' in een heeeeeeeel oud huisje , waar de muren behangen waren met kranten uit een heel lang verleden 1927, 1948 enz ... ik vond dat ' wauw ' [e-1f60a].
Als dessert aten we een ijsje op een bankje op het rustige dorpsplein . En na nog een bezoek aan padre Calixto , oblaat en pastoor van Turco reden we terug richting Oruro. Onderweg mooie vergezichten , maar ook massa's llamas , schapen ... ik kan daar altijd weer van genieten .
Maandag 30 oktober stond er dan een bezoekje aan CEPA gepland ( Centro de Ecologia y Pueblos Andinos) een centrum opgericht door Gilberto Pauwels , familielid . Zij houden zich bezig met het verdedigen van de rechten van de indigenas en ook alles wat te maken heeft met ecologie , vervuiling enz. ( dit is wel heel kort samengevat ). Wat post uit België afgeleverd , babbeltje hier en daar met de mensen die ik intussen ook al ken sinds 2011.
Na de middag werd ik dan weer in het kindertehuis verwacht waar we de ganse namiddag en avond broodjes en koekjes hebben gebakken ter voorbereiding van Todos Santos en dia de los muertos .
Heel laat thuis , maar op dinsdag 31 oktober weer vroeg op want ze verwachten mij in het schooltje Ghislain Dubé , waar deze keer medailles worden uitgereikt aan alle kinderen die deelnamen aan het "Tae Kwando kampioenschap " . In de namiddag naar kindertehuis Amigo Negro José, waar men intussen de tumba , mesa heeft klaargemaakt voor Todos Santos . Het voorbije voorjaar is Gerardo , een jongen van 10 van de groep van Maritza onverwacht na een korte ziekte overleden . De tumba herdenkt alle kinderen die overleden zijn de voorbije jaren , maar toch wel heel speciaal voor Gerardo.. Intussen kom ik hier elk jaar al sinds 2011 1 tot 2 keer per jaar , en maakte dit ritueel dus al zeker bijna 10 keer mee ... en ik blijf het een heel mooie manier vinden om de overledenen te herdenken . Meer info kan je zeker vinden op google !! Ik heb het in mijn vorige verslagen van de voorbije jaren zeker al eens uitgebreider verteld ook .
Woensdag 1 november werd voor mij een beetje een ongeplande rustdag . Lang uitgeslapen , ontbijt , douche . En toen was het eigenlijk de bedoeling dat ik met Jhonny en Monica mee zou gaan om bij verschillende kennissen en familieleden te gaan bidden bij hun ' tumba' ter ere van overledenen van de voorbije 3 jaar . Maar mijn lichaam heeft mij even ' teruggefloten ' . Een drukkend gevoel op de borst , pijn in mijn linkerarm [e-1f62c][e-1f62c][e-1f62c]maakte mij toch wel ongerust . Als verpleegkundige gaat er dan vanalles door je hoofd ... denk je : angor ? Ik nam dadelijk aspirine. En het heeft toch effe geduurd vooraleer ik terug oke was . Intussen toch ook dokter Edgard gecontacteerd voor advies . Dus ganse dag gerust .. en toch maar preventief , uit voorzorg dagelijks cardioaspirine . Maar het is intussen niet meer voorgevallen ..dus mss toch wel vooral stress??? hoop ik . Dan toch maar proberen het nog wat rustigeraan te doen ... Mijn ventje zei me nog maar eens : Carolina , je bent geen 20 meer he [e-1f61d].
Op 2 november hier feestdag, en toen ben ik wel meegegaan met Jhonny en Monica om wederom te gaan bidden , en de families te gaan ' vergezellen' . Altijd veeeeeeeel eten hier , en ook veel drinken dezer dagen. Na de middag ' destumbar' , de tumba , mesa wordt ontmanteld , alles wat er opligt wordt verdeeld onder de aanwezigen en de familie gaat nadien naar het kerkhof.
Wij naar huis , waar we nog het bezoek kregen van Silke en Alberto , een belgisch koppel die hier ook al enkele malen eerder waren . Pizza en gezellige babbel , meer moest dat niet zijn .
Op vrijdagmorgen 3 november krijg ik dan nog bezoek van broer Tito van Monica.
Na de middag vertrekken ik en Monica naar de terminal de buses waar we de bus ( flota ) nemen naar Cochabamba. We gaan daar Edgard en Gilberto bezoeken , die voorheen hier in Oruro in het oblatenhuis woonden , maar nu hun vaste stek in Cochabamba hebben . Een busrit van normaal 4 à 5 uur ...maar wij deden er zo maar eventjes 7 uur over [e-1f62c][e-1f629]... boze mijnwerkers blokkeerden de weg ...zodat we zeker 1,5 uur hebben stilgestaan onderweg. Eventjes dachten we dat we onze nacht al slapend in de bus zouden moeten doorbrengen ..maar gelukkig heeft de politie de ' bloqueo' opgeheven .. en zijn we veel later dan voorzien toch in het oblatenhuis aangekomen . Bedtijd. Zaterdagvoormiddag 4 november dan eerst naar de luchthaven geweest . Nieuwe tickets gekocht voor de binnenlandse vlucht voor de terugreis voor mij en Marc ( jaja , die komt op 20 november naar Bolivia [e-1f60d]).Ik had tickets gekocht , maar die vliegmaatschappij vliegt voorlopig nog steeds niet terug ... dus nu , veiligheidshalve maar tickets gekocht bij andere maatschappij . In de voormiddag ook nog bezoek gebracht samen met Monica en Edgard en padre Miguel ( oblaat ) aan de parochie van Miguel. Heeeeeeeeeeel mooie kerk waar ze al enkele jaren aan het bouwen zijn . De kerk zelf is al wel enkele jaren klaar , maar de benedenverdieping wordt nu ook verder afgewerkt. Na het middagmaal wat rusten , wat helpen in de tuin met Edgard , babbeltje met Gilberto en winkelen met Monica en Miguel .
Zondagmorgen 5 november wat uitslapen [e-1f600]....kip voor het middagmaal en ook wat voorraad voor thuis kopen in de veel groter supermarkt Hypermaxi in Cochabamba ( aanbod is er duidelijk veel ruimer dan in Oruro ). Na de middag maken Monica en ik nog een flinke wandeling in Cochabamba ,oa naar de markt .
Op de terugweg naar het oblatenhuis kopen we pizza's die we samen met Edgard en Gilberto opeten als avondmaal. Laatste avond in Cochabamba ..Monica en ik hebben nog heel wat afgelachen toen we in ons bed lagen [e-1f602][e-1f602]... we verstaan elkaar helemaal , twee ' locas' bij elkaar soms .
Op maandagmorgen na het ontbijt vertrekken we dan terug naar Oruro waar het iets frisser is overdag ( 20- 24 graden ). Dat vind ik zelf veeeeeeeel beter dan de meer dan 30 graden in Cochabamba .
De terugrit verliep gelukkig zonder problemen of oponthoud.
Tot zover dit verslag .... hopelijk iets vlugger een volgend verslag .
Groetjes
Caroline
p.s. fotootjes ga ik straks opladen
.
Wij dachten echt en heel serieus dat het toertje dat we geboekt hadden historisch, cultureel en traditioneel zou zijn. Vol goede moed gingen we op pad met een Boliviaans stel (Liset en Adelit), de gids en een chauffeur (Franz en Roberto).
Bij de eerste stop stonden we al langs de weg allerlei wijntjes te proeven. De verkopers hadden een soort 'wijnwatervallen' gecreëerd en schepten steeds ruimhartig onze kommetjes vol!
Het was trouwens super lekker weer, heerlijk warm!
San Lorenzo is een historisch dorp maar heeft ook een tekila winkel ... en daar hadden we dus ook een proeverij! Het werd bar gezellig.
Daarna ging het wat rustiger aan met normalere stops, en we eindigden bij een tentje waar we insecten konden proeven, die gefrituurd en gezouten waren. Best oké.
Lekker geslapen in een echt bed! Tot om half 7 de bouwwerkzaamheden begonnen, naar het leek in de kamer naast ons ...
We hadden de hele dag om het plaatsje Tarija te verkennen. Het was al heel vroeg bloedheet, maar we zetten ons toeristische werk gewoon voort.
Het blauwe paleis, het gouden huis, en uitkijkpunt boven de stad en een beetje op souvenirsjacht ...
En als toppunt: zebra's! Ik had het al ergens gelezen of gezien, dat op te drukke kruispunten, waar niet of nauwelijks gestopt wordt voor overstekende voetgangers, dat er dan mensen in een zebrapak worden ingezet om auto's te laten stoppen! En dat als laatste dingetje in Bolivia, straks met de nachtbus weer verder.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 7 [visitorCount] => 269 [author] => Irene [cityName] => Tarija [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/629_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => in-tarija-een-heel-boliviaans-uitje ) [5] => stdClass Object ( [reportId] => 5098021 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-29 [photoRevision] => 0 [title] => In Sucre [message] =>Vrijdag zijn we eerst naar het busstation gegaan voor buskaartjes voor zaterdag. Tegen onze gewoonte in hebben we het deze keer eens goed uitgezocht: zaterdag met de nachtbus naar Tarija!
Daarna gingen we naar Glorieta, uit de beschrijving leek dat een mooi paleis. Nou, dat is het ooit vast wel geweest, nu was het nogal vervallen en flink vergane glorie. En ik denk dat het ooit in goede staat reuze protserig is geweest.
We zijn nog op de markt geweest en in de kathedraal maar we hadden onze dag niet zo ... we hadden beiden een wegtrekker van jewelste en zijn gaan zitten dobbelen. Morgen beter.
Zaterdag zouden we eerst naar het Bolivarpark maar onderweg hebben we ons even af laten leiden door een openstaande deur van het theater ... we vielen midden in de generale repetitie van een kinderdansvoorstelling. Zo schattig. Het theater zelf voldeed niet helemaal aan onze verwachtingen maar dat gaf toen al niet meer.
Vanuit het park zijn we in een collectivo gestapt om naar de begraafplaats te gaan. Een enorme necropolis met enkele graven, wat heel grote mausolea en eindeloze muren waarin de overledenen zijn bijgezet. Op zich wel mooi, er is dan net wat ruimte om wat heel persoonlijke spulletjes neer te zetten.
Het was heel warm dus onze volgende stop was in een ijssalon.
We gingen de heuvel op om een klooster en een museum te checken. Het textielmuseum was echt teveel van het goede maar in het klooster was het leuk.
Toen haalden we onze bagage op en maakten ons klaar voor weer een rit in de nachtbus, naar Tarija deze keer.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 4 [visitorCount] => 215 [author] => Irene [cityName] => Sucre [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/240_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => in-sucre ) [6] => stdClass Object ( [reportId] => 5097984 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-27 [photoRevision] => 0 [title] => Kloosters en dinosaurussen [message] =>Gisteren was een lange reisdag, wel mooi hoor door de bergen en alles en bij tijd en wijle ook best hilarisch: in Potosi moesten we overstappen, en daar was niet veel tijd voor, dat wisten we. Dus wij trokken vlot onze rugzakken uit de bagageruimte en vroegen de chauffeur naar welk perron we moesten gaan ... veel geklets en handgebaren maar nauwelijks informatie. Hmmm, nog eens vragen toen hij weer terug was: hij lijkt aan te geven dat we zijn bus weer in moeten. Daar geloofden we beiden niets van en we stonden een tikkeltje besluiteloos naar elkaar te kijken. Toen hij weer op kwam dagen wees hij ons nogal driftig op zijn bus, er in dames, met bagage! Hoe dan? Nou vooruit, in een verder lege bus bracht hij ons naar een tankstation en hij ging socializen. Na een minuut of 5 kwam hij weer haastig aanzetten en hup hup de volgende bus in, en opschieten dames.
Waar dat gehaast goed voor was zullen we nooit weten want we vertrokken pas na een half uur en toen zijn we in een sukkeltempo naar Sucre gereden.
Dat is een super super leuke stad. Het centrum is oud maar netjes onderhouden en er zijn zat leuke dingen te doen dus vol plannen gingen wij vanmorgen op stap. Die plannen staan allemaal nog voor morgen want we zijn gewoon gaan doen wat op ons pad kwam: ik fotografeerde een prachtige oude deur en de man die net aan kwam lopen nodigde ons meteen uit om binnen te kijken, zo trots op hun pand. En terecht ook.
Aan de overkant van de straat stond een klooster waar ze brood verkopen maar omdat de nonnen niet met mensen mogen praten ging dat door een bijzonder doorgeefluik. Nog nooit zoiets gezien.
In het museum van dit klooster kregen we een privé rondleiding, volgens ons omdat hier verder nooit iemand komt.
Omdat toen overal alles dicht was zijn we naar het dinopark gegaan. Echt onverwacht grappig: een jaar of wat geleden werden bij het afgraven van de berg dinosaurus voetsporen ontdekt en daar is nu een heel park omheen gebouwd. Nooit gedacht dat ik dat interessant zou vinden maar het was heel informatief.
Uren later, terug in de stad de dag afgesloten op het dak van het gemeentehuis!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 5 [visitorCount] => 226 [author] => Irene [cityName] => Sucre [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/984_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => kloosters-en-dinosaurussen ) [7] => stdClass Object ( [reportId] => 5097944 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-25 [photoRevision] => 0 [title] => 3 dagen op de zoutvlakte van Uyuni [message] =>We hadden een excursie geboekt voor 3 dagen naar de zoutvlakte van Uyuni. Het begon allemaal wat traag de eerste dag maar dat gaf niet na een rit met de nachtbus.
De eerste stop was op een treinenkerkhof met allerlei roestbakken waar we op mochten klimmen, het kind in mij was onmiddellijk klaarwakker! Overal in en op klauteren en lollige foto's maken.
Nog meer lollige foto's hebt we op de zoutvlakte gemaakt: onze gids kende diverse trucjes en heeft ons geholpen met malle foto's en met de hele groep hebben we hilarische filmpjes gemaakt. Top dag.
De tweede dag was een lange: in de auto met veel stops bv bij gekleurde meren en verschillende vulkanen.
Af en toe zagen we beesten zoals vicuñas (een kleiner familielid van de lama), een vos die op een wolf lijkt en viscachas (een soort andeskonijnen), die bepaald niet verlegen zijn, ze eten uit je hand als je dat zou willen. Maar ik wil geen wilde dieren voeren (wel op de foto zetten natuurlijk).
Onze gids vond nog een momentje om malle foto's te maken, die met de treinrails lagen op de bodem van een uitgedoofde vulkaan.
Slapen op deze hoogte (4300 meter) lukte mij niet, ik was behoorlijk benauwd.
Nou ja we moesten toch super vroeg opstaan: 4 uur. En dan nog te laat zijn voor de zonsopgang! Het was evengoed fantastisch, er waren geisers, er was bubbelende modder en heel veel stoom, prachtig.
Een stuk verderop gingen we zelf in de warme bron, heerlijk, want het is echt koud hier op deze hoogte, 5000 meter.
We hebben voor de lunch nog een paar spectaculaire meren gezien en heel veel lama's.
Tijdens de lunch hebben we telefoonnummers uitgewisseld om nog meer foto's te kunnen hebben.
Het was een super excursie, mooie dingen gezien, goed begeleid en een leuke groep!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 10 [visitorCount] => 215 [author] => Irene [cityName] => Uyuni [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/731_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => 3-dagen-op-de-zoutvlakte-van-uyuni ) [8] => stdClass Object ( [reportId] => 5097886 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-22 [photoRevision] => 0 [title] => Even tussendoor [message] =>Ik had natuurlijk geschreven dat ik voorlopig geen internet zou hebben maar tijdens het wachten in dit restaurantje dus wel even.
De afgelopen tijd was er een storing bij waarbenjij.nu dus kwamen er geen notificaties door. Ik heb geklaagd en het schijnt nu verholpen te zijn.
Ik heb ook even achterstallige foto's geplaatst en zo meteen gaan wij naar de zoutvlakte van Uyuni, wat prachtig moet zijn maar ook erg verlaten is en er is dus geen bereik ...
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 1 [visitorCount] => 186 [author] => Irene [cityName] => Uyuni [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/353_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => even-tussendoor ) [9] => stdClass Object ( [reportId] => 5097873 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-22 [photoRevision] => 0 [title] => La Paz [message] =>21 oktober
Excursiedag! Wij wilden graag naar de Valley of Souls of naar de Maanvallei. Bij de eerste stonden wat vreemde tijden dus we gingen gisteren naar de Maanvallei. Daar zat een andere stop bij die ik niet zo goed bekeken had ... en dus bleek pas in de bus dat de Chacaltaya 5421 meter hoog was. En dus ook dat ik veel te zomers gekleed was, lekker dom. Die berg is ook een triest verhaal hoor, tot 2009 lag hier een gletsjer en was het een skioord! We werden 200 meter van de top gedropt maar Conny en ik waren zo dizzy van de hoogte dat we geen enkele poging hebben gedaan om te gaan klimmen. We hebben cocathee gedronken in de vervallen skihut.
De weg was op zijn zachtst gezegd niet denderend dus het was een lange rit naar de Maanvallei. Die was wel leuk hoor maar eehh ... we hebben dit al wel mooier gezien. Beetje verwende nesten ...
Vandaag hadden we nog een hele dag stuk te slaan, onze bus gaat pas om 21.30. La Paz is geen toeristische stad maar heeft als openbaar vervoer een heel netwerk van kabelbanen dat wij vrijwel volledig benut hebben, bijna een halve dag boven de stad gevlogen!
Verder hebben we iets van de heksenmarkt gezien (nogal luguber met opgezette babylama's en foetussen). We zijn in een wijk geweest met koloniale architectuur, al dan niet gerestaureerd.
Al met al een volle en leuke dag.
De komende dagen is het hoogst onwaarschijnlijk dat we bereikbaar zijn, we gaan naar een gebied zonder enig internet of zo. Maar ... het is vrij zeker dat het super mooi is!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 6 [visitorCount] => 200 [author] => Irene [cityName] => La Paz [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/261_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => la-paz ) [10] => stdClass Object ( [reportId] => 5097837 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-20 [photoRevision] => 0 [title] => Isla del Sol en La Paz. [message] =>We gingen gisteren naar Isla del Sol, een eiland hier voor de kust. Volgens de legende is de eerste Inka koning hier geboren.
Ons plan was om een wandeling te maken die ons over vrijwel het hele eiland zou leiden.
Het was mooi hoor, met prachtige vergezichten, maar de wandeling was te lang en te hoog, we zijn op onze schreden terug gekeerd om de ferry nog te kunnen halen!
En vandaag gingen we weer verder. Vanmorgen zijn we eerst even bij de kerk langs geweest omdat hier iedere dag een unieke zegening plaatsvindt: nieuwe auto's worden door een priester met drank besprenkeld om op die manier de kans op ongelukken te verkleinen. Heel bizar.
We gingen met het OV naar de hoofdstad La Paz. Eerst een mooi stuk door de bergen en zo'n beetje halverwege ... moesten we met een pontje! Allemaal er uit, die grote bus op een soort vlot en wij met een bootje naar de overkant!!! Zo grappig.
De regering wil hier wel een brug hebben begreep ik, maar de burgemeesters van beide kanten houden dit tegen, vanwege de werkgelegenheid.
Jammer genoeg begon het daarna weer wat te regenen, maar tegen dat wij in La Paz waren knapte het alweer aardig op.
De komende dagen gaan we allerlei leuke dingen doen hier ...
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 5 [visitorCount] => 177 [author] => Irene [cityName] => La Paz [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/348_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => isla-del-sol-en-la-paz ) [11] => stdClass Object ( [reportId] => 5097811 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-17 [photoRevision] => 0 [title] => Over de grens met Bolivia [message] =>Zo dat was een beetje een rommelige dag maandag. We hadden heus wel plannen maar een fors deel van de tijd is opgegaan aan het oplossen van (mogelijke) problemen ... om gedoe bij de grens te voorkomen hadden we bustickets geregeld bij een bedrijf gericht op toeristen. Gedoe zoals geen coronavaccinatieapp en/of bewijs hebben (ik), geen uitreisticket hebben (Conny) en het invullen van een elektronisch reisplan waarvan het niet in orde hebben op een boete zou kunnen komen te staan. Die eerste 2 waren de wereld al uit geholpen maar voor de laatste was er een storing op de site en zelf kregen we het niet voor elkaar.
We werden verwezen naar het Boliviaanse consulaat waar de medewerker alle tijd voor ons nam, maar niemand had er van gehoord!!!
Pfff gezeur lijkt het van de Boliviaanse ambassade in Nederland.
Daarna hebben we ons vermaakt in een museum over incageschiedenis en hebben we lopen shoppen, nou ja, winkels kijken, niets gekocht.
Over de rit met de nachtbus zal ik niet te veel zeggen. We hebben heus wel slechtere ritjes gehad, maar ook veel betere.
Met als kers op de taart geen enkel probleem bij de grens ... gelukkig.
In Bolivia zitten we nu in Copacabana, het verschil met de wijk in Rio kan niet groter zijn. Toch is deze bescheidenere de naamgever van die grote bekende!
We hebben een kleine verkenningstocht gemaakt die al vlot eindigde met een biertje op een terras.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 4 [visitorCount] => 200 [author] => Irene [cityName] => Copacabana [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/145/881_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => over-de-grens-met-bolivia ) [12] => stdClass Object ( [reportId] => 5089276 [userId] => 435805 [countryId] => 24 [username] => silviaopreis [datePublication] => 2022-11-22 [photoRevision] => 0 [title] => Alweer op reis (Bolivia) [message] =>Afgelopen week was eigenlijk een vrij normale week. Ik heb niet zoveel nieuwe dingen gedaan, maar ik ben wel weer op reis. Inmiddels ben ik in La Paz, na ik eerst Puno (Peru) en Copacabana (Bolivia) had bezocht samen met mijn huisgenootje. Uiteraard ging dit niet van een leie dakje, want dat zou niet bij mij passen, dus... Laat ik de hele week maar overslaan en gelijk naar de reis gaan.
We zouden op vrijdagavond vertrekken. We hebben beide overdag nog gewerkt en we waren er helemaal klaar voor. We hadden ontzettend veel zin om op reis te gaan. Mijn huisgenootje had een vriend over de vloer en ik ging alvast met mijn spullen naar een vriend. Om het verhaal duidelijk te kunnen vertellen, noem ik de vriend die over de vloer was 'haar' vriend en de vriend waar ik naartoe ging 'mijn' vriend. Het was een vrij hectische dag geweest, waarin ik veel dingen moest regelen en ik eigenlijk alleen maar aan het rennen was door de stad. Uiteindelijk had ik bij die vriend zo'n 30 minuten niks te doen en kon ik weer even tot rust komen en alleen maar even kletsen.
Op een gegeven moment moest ik naar de busterminal, want deze reis doen we alles per bus. De eerste rit zou zo'n 8 uur duren, maar dat was geen probleem. Het was een nachtbus met stoelen die 160° naar achteren kunnen. Ik had die dag nog een lekker grote tweepersoons fleecedeken, helemaal voor mezelf, gekocht. Het was het plan om dus te gaan slapen in de bus. 'Mijn' vriend was opgegroeid in die wijk en hij wist dan ook precies waar de busterminal was. Al vrij snel waren we in de terminal, waarna 'mijn' vriend de busmaatschappij vroeg. Ik noemde 'Cruz del Sur'. Hij ging voor mij vragen waar ik dan moest zijn. Ik had 'mijn' vriend al verteld dat ik met dit soort dingen vrij Nederlands ben. Ik wil graag op tijd zijn en het liefst te vroeg. Ik kan overal te laat komen, behalve als ik ga reizen. Ik liep dan ook als een soort stresskip rond, want ik zag de tijd wegtikken en we waren inmiddels niet op de afgesproken plek op de afgesproken tijd. Al vrij snel kwam 'mijn' vriend vrij gehaast mijn kant op met de woorden 'You gonna hate me for this. This is not the terminal you have to be', oftewel, we waren niet op de goede plek. We renden naar buiten richting de taxi's en we vroegen naar de andere terminal.
Daar aangekomen stond er een hek met een groot hangslot. Gesloten dus. Inmiddels kwam ook mijn huisgenootje met 'haar' vriend aangereden, want de twee vrienden hadden al contact met elkaar gehad. Naar een klein overleg en nog eens kijken naar de tickets, bleek dat we helemaal niet zouden gaan met Cruz del Sur, maar met een andere maatschappij. Ik voelde me stommer dan stom. Cruz del Sur is de busmaatschappij als ik eind december naar Lima ga om Kerst te vieren met Gijs. We moesten dus weer terug naar de eerste busterminal. Daar aangekomen vroeg 'mijn' vriend wederom waar we moesten zijn, en wat bleek... De bus was al vertrokken. 5 minuten voor de tijd die er voor stond. Dit is totaal niet Peruaans, maar toch. Een mevrouw kwam nog onverschillig vertellen dat ze nog onze namen hadden geroepen en ons hadden gezocht, maar dat wilde ik niet meer horen. Ik werd boos en verdrietig. Ik begon in het Nederlands te praten tegen haar, zodat ze me niet zou verstaan. Mijn huisgenootje had een andere taxi en zij was niet in de terminal toen ik dit te horen kreeg. Ik belde haar om te vertellen dat ze rustig aan kon doen, want de bus was al weg. Vrij overstuur ging ik weer weg bij de busterminal en ik kon bij 'mijn' vriend slapen. Hij vond het ook geen fijn idee om mij zo overstuur naar huis te brengen. Bij zijn huis aangekomen kreeg ik een appje van mijn huisgenootje dat ze nieuwe bustickets voor de volgende ochtend had geboekt. Dan zouden we het nog eens gaan proberen. Gelukkig is die reis helemaal goed gegaan en kwamen we 's middags aan in Puno.
Puno is een dorpje, drijvend op riet. Het is een eilandje gelegen in het Titicacameer; het grootste en hoogste meer van de wereld. Vanuit het vaste land, moesten we nog ongeveer 20 minuten varen om bij ons hotel aan te komen. Nou ja, hotel kan ik niet echt noemen. Het waren allemaal hutjes van hout. Van isolatie hadden ze nog nooit gehoord en ik denk dat je het redelijk kan vergelijken met de hutjes waar de kinderen aan het einde van de week in slapen als Timmerdorp bezig is. We gingen dus 20 minuten varen, maar in die 20 minuten waren we ook 200 jaar terug de tijd in gegaan, met een paar uitzonderingen daargelaten. Zo hadden we wel licht, doormiddel van een lamp en we konden onze telefoon opladen in het hutje waar we konden eten. Verder hadden we vier dekens waar we onder sliepen (en ik mijn lekkere tweepersoons fleecedeken) en toen we wilden gaan slapen kwam de eigenaar ons nog twee flesje brengen. Toen ik ze aanpakte waren ze warm, hij had soort kruikjes voor ons gemaakt.
De volgende ochtend moesten we alweer vroeg opstaan om onze volgende bus te halen richting Copacabana wat net over de grens ligt van Bolivia. Na een busreis van vier uur en een grensovergang kwamen we aan in Copacabana. Daar hadden we een hotel geboekt, wederom op een eiland. Isla del Sol om precies te zijn. Dit ligt nog steeds in hetzelfde meer als Puno. Als je een eiland hoort, denk je bijna gelijk ook aan een boot. We moesten weer een boot hebben om naar het eiland te gaan. We zagen een winkeltje die tickets verkocht voor Isla del Sol. Daar kochten we twee kaartjes voor een boot voor 30 Boliviaanse Boliviano's per persoon. Dit is omgerekend zo'n 4 euro per persoon. De vrouw van het winkeltje schreef de naam van de boot op ons kaartje, zodat we die makkelijk konden vinden. Na nog even ergens wat gedronken te hebben gingen we richting de haven. Daar zagen we, na even zoeken, de boot liggen met dezelfde naam als op ons kaartje. Het kaartje hoefde ze niet te zien en we stapten in.
Na ongeveer een uurtje gevaren te hebben kwamen we aan bij Isla del Sol. Daar stapte we aan land en de kapitein kwam achter ons aangelopen. Hij vertelde ons dat wij nog moesten betalen. 'Nou, dat denk ik niet' zei ik tegen mijn huisgenootje en ik vroeg haar om de kaartjes. Deze kaartjes accepteerde de man niet. Ze waren niet van zijn bedrijf. Na uitgelegd te hebben dat de naam op de kaartjes staat en dat we het nog hadden nagevraagd in Copacabana, was hij het nog steeds niet mee eens en moesten we alsnog 60 Boliviano's betalen. Na een hoop stampij te hebben gemaakt en echt alles uit de kast getrokken te hebben gingen we maar akkoord. Het was niet zijn bedrijf, de vrouw kende hij niet die de kaartjes had verkocht aan ons en de tickets waren niet geldig, want de naam was met pen erop geschreven.
Ondertussen was er ook een andere vrouw bij ons komen staan die ook het één en ander probeerde uit te leggen aan ons. Zij probeerde ook wat aan ons te verkopen, althans dat dachten we. Licht geïrriteerd liepen we haar voorbij, maar ook zij kwam ons achterna. Wat bleek, we moesten ook entree betalen om het eiland op te mogen. Dit stond nergens vooraf aangegeven. Met frisse tegenzin betaalden we ook aan haar de entree van het eiland en we konden er eindelijk op. We vroegen aan deze vrouw of ze wist waar ons hotel was. Met stomheid geslagen kwamen we erachter dat zij de eigenaresse was van het hotel. Zij wist ook gelijk wie ze in huis haalde. Ze vertelde ons dat we daar heen moesten, al wijzend met haar vinger naar boven. Trappen die niet allemaal gelijk waren, op nog een hogere berg dan in Cuzco, moesten wij met onze bagage naar boven lopen. In de brandende zon, een niet onbelangrijk detail. Als je googled op 'Isla del Sol trappen' weet je precies wat ik bedoel. De vrouw bood nog aan om mijn koffer mee naar boven te nemen, maar hier zaten schone en kortere kleren in en ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus zei ik vol goede moed 'Ah nee, dat moet wel lukken, toch bedankt'. Hier kreeg ik al gauw spijt van.
Uiteindelijk zijn we 30 minuten bezig geweest met de trappen lopen. Daarboven stonden de kinderen van de vrouw op ons te wachten. Het was een waanzinnig uitzicht en de trappen waren het zeker waard. De volgende dag moesten we weer naar beneden en dit deden we 3x zo snel. Binnen 10 minuten stonden we beneden. Ready om weer met de boot naar vaste land te gaan. Tijdens de boottocht gingen mijn huisgenootje en ik even een plan smeden. We wilden de vrouw die ons de tickets had verkocht toch nog wel even aanspreken op het feit dat de ticket helemaal niet werkte. Met lood in onze schoenen liepen we net voor onze bus weer vertrok naar de vrouw toe. Ze vroeg bij binnenkomst of alles goed was en wij zeiden maar gelijk nee. We legden het verhaal uit en warempel, we kregen ons geld terug. Dit ging veel te makkelijk, wat voor ons een bewijs was dat de vrouw goed wist waar ze mee bezig was. Eind goed al goed.
Onderweg naar La Paz zaten we in een transporter. Mijn huisgenootje en ik werden voorin gepland en onze bagage was op het dak geladen. De bus was compleet volgeladen. Halverwege onze trip moesten we uitstappen. Er lag een rivier tussen de weg. We moesten met een andere boot naar de overkant en de bus zou ook met een boot naar de overkant komen. Een beetje zoals wij de pont kennen, maar dan veel primitiever. Ik heb dan ook mijn ogen uit staan kijken toen ik een grote touringcar naar de overkant zag gaan. De bus schommelde heen en weer op de golven van de andere boten en het scheelde niet veel of hij was gekapseisd. Ik snapte direct waarom wij met een andere boot naar de overkant moesten dan onze bus. Na ongeveer 10 minuutjes wachten aan de overkant van de rivier was daar onze bus en konden we onze weg vervolgen naar La Paz. Gelukkig was ons hotel in dezelfde straat als de terminal van de bus en konden we zo inchecken. 's Avonds hebben we onszelf verwend met een massage, en oh oh oh, wat zat mijn rug vast.
Inmiddels zijn we in de tijdlijn bij vandaag. Vandaag zijn we naar Chacaltaya geweest. Dit is het hoogste skigebied van de wereld. Met hoop om met onze voeten in de sneeuw te gaan boekten we een taxi en gingen we op pad. Volgens Google Maps zouden we er ongeveer een uurtje a anderhalfuur over doen. In de praktijk bleek dit twee uur, want onze lieve taxichauffeur had de weg niet helemaal goed ingeschat. Hij had (denk ik) al vrij snel spijt van zijn daden, maar hij ging het avontuur niet uit de weg. We hebben even doodsangsten uitgestaan met smalle bergweggetjes, gevormd in haarspeldbochten zonder enige vorm van een vangrail. De top was maar liefst 5,3km hoog. Het uitzicht was waanzinnig en ook dit was zeker de moeite waard. Zo heeft de beste man ook weer wat verhalen wanneer hij thuis komt. Zometeen vertrekt onze bus weer verder naar het zuiden. Naar Uyuni om precies te zijn. Hier gaan we ongeveer 9 uur met de bus over doen. Dit is een nachtbus dus we zullen vast heerlijk slapen na zulke avonturen!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2018-02-16 22:26:18 [totalVisitorCount] => 22614 [pictureCount] => 12 [visitorCount] => 487 [author] => Silvia [cityName] => La Paz [travelId] => 527862 [travelTitle] => Buitenlandminor [travelTitleSlugified] => buitenlandminor [dateDepart] => 2022-09-01 [dateReturn] => 2023-01-21 [showDate] => yes [goalId] => 11 [goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/834_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => alweer-op-reis-bolivia ) [13] => stdClass Object ( [reportId] => 5089248 [userId] => 440905 [countryId] => 24 [username] => CarolinaenBolivia2021 [datePublication] => 2022-11-21 [photoRevision] => 0 [title] => Goed gevulde dagen ...weken [message] =>Intussen zijn we weeral 3 weken verder ....het gaat te snel !!! En elke keer weer denk ik ... morgen ga ik een verslag schrijven .... maar elke keer heb ik wel een excuus .. te moe , geen tijd enz... Maar ik kan jullie vertellen dat ik geniet van elke minuut hier , meer dan ooit tevoren [e-1f600]
... want elk jaar ben ik een stukje ouder en wijzer ... Dat wil niet zeggen dat ik hier af en toe geen ' dipje' heb ...of dat ik me erger aan iets of anderen ... zeker wel .... Maar probeer de positieve spirit te behouden .
Misschien kan ik voor ik jullie in een notedop vertel wat me de voorbije weken bezighield eerst en vooral al eens vertellen wat ik met de centen die ik vergaarde met de verkoop van de koekjes in België allemaal al heb kunnen doen voor de 2 projecten . Voor het kindertehuis Amigo Negro José kocht ik een nieuwe oven en liet ik 2 kasten maken door een timmerman waar de opvoedsters het speelgoed dat tot nu toe in plastieken zakken zat mooi kan opbergen in plastieken curverbakken . Ook kocht ik met de centen al de ingrediënten om samen met de 2 grootste groepen koekjes te bakken . Verder ging ik ( of ga ik ) met elke groep afzonderlijk op uitstap ....en betaalde ik deel van inkom , drankjes , ijsjes voor de kinderen .
Alsook kocht ik voor elk personeelslid een ' caneston' : dat is een geschenkmand die ze ieder jaar krijgen ter gelegenheid van kerstmis...( ook vorig jaar kocht ik die voor hen aan ).
Voor het schooltje Ghislain Dubé kocht ik een fotocopieerapparaat , 2 printers en een transformator . Ze hebben ook nog een deel centjes bewaard om volgend schooljaar voor elk kind een ' gorra' te kopen met embleem van de school ...
Na het schrijven van mijn vorige verslag kreeg ik diezelfde zondag bericht uit La Paz van Fran ,een 29-jarig westvlaamse jongedame...met de vraag of ze mij een bezoekje kon/ mocht brengen hier in Oruro .
Fran reist gedurende 2 maanden alleen door Zuid-Amerika. Uiteraard was ze hier meer dan welkom ... en kon ze hier bij mijn familie logeren . Vermits ik in een stapelbed slaap ... kon zij enkele dagen genieten van het bed boven mij ....Op maandag ging ik dan met Fran mijn 2 projectjes bezoeken..in de voormiddag Ghislain Dubé en in de namiddag naar de kinderen van Amigo Negro José. Wat speciale dagen ... todos santos en todos los muertos ... Zowel in Ghislain Dube alsook in het kindertehuis werd er ' una mesa' klaargemaakt om al de overleden kinderen te herdenken ...
In mijn vorige verslagen heb ik het al vaker gehad over todos santos y dia de los muertos . Het is echt de moeite waard om wat meer over dit cultureel gebeuren te lezen ( google :-) )
Maandagavond nog een gezellige avond met Fran en mijn familie hier . Op dinsdag 1 november uitgeslapen om daarna samen met de familie naar een misviering en nadien op bezoek bij een tante van Jhonny , waar we bidden voor de overleden oom... rond de ' mesa' of ' tumba' die voor hem werd klaargemaakt. Na het middagmaal gaan we ook nog op bezoek bij Fernando ( vriend van dochter Katrine ) en zijn familie waar we opnieuw bidden rond de ' mesa' / ' tumba ' klaargemaakt voor de mama van Fernando, doña Maria die in januari 2022 is overleden . Het is eigenlijk tergelijkertijd een triestig gebeuren , maar ook toch wel wat een blij gebeuren ....Er worden mooie herinneringen over doña Maria uitgewisseld . Ook hier krijgen we weer een maaltijd ... en we drinken ' chicha' .. ( maisbier ) uit een uitgeholde ananas ....niet echt ' mijn ding' ...maaaaar maakt deel uit van dit cultureel gebeuren .. dus we passen ons aan . Nadien brengen we met Fran nog een bezoekje aan Gilbert ... en ga ik ook nog heel kort met Fran met het minibusje naar het centrum .. waar het heeeeeeeel rustig is ... korte sightseeiing waarna we huiswaarts keren . Samen gezellig avondeten ... en nadien neemt Frederico Fran mee naar de ' terminal de buses' om het vertrekuur van de bus naar Uyuni te verifiëren en een kort bezoekje aan het grote standbeeld van de ' virgen' te gaan bezoeken op de berg hier in Oruro . Fran had besloten om op woensdag naar Uyuni door te reizen ... een meerdaagse jeeptrip door de zoutvlakte te boeken en nadien verder door te reizen naar Chili ... Een kort maar heel aangenaam bezoek was het wel !!
Op woensdag 2 november maken we een familieuitstap naar het dorp Turco ( 2 uur rijden met de auto ) , waar we naar het kerkhof gaan waar de ouders van Monica begraven liggen.. Bloemen , kaarsen en een gebed ...Daarna gaan we op bezoek bij padre Calixto en padre Gonzalo in het oblatenhuis in Turco .Daarna passeren we nog via Corque . Mooie uitstap die een normale toerist hier zeker zelden zal meemaken ... een onderdompeling in de lokale cultuur ... Ik geniet er elke keer weer van ...
Op donderdag moet Monica een operatie aan haar oog ondergaan en blijf ik thuis om te koken en ' te zorgen' Ook vrijdag en het weekend zijn dagen waarop veel thuis ben , maar tussendoor ook wel oven gaan kopen , kast gaan bestellen bij de timmerman , pizza gaan eten met mijn familie samen met Gilbert in het oblatenhuis , haken , lezen , en veel qualitytime met Monica [e-1f60d]
en de familie .
In de week van 7 november tot en met 13 november breng ik mijn tijd afwisselend door in het schooltje Ghislain Dubé , casa Amigo Negro José...Koekjes bakken met de groep van tia Maritza , op uitstap naar Chusakeri met de groep van tia Elsa , helpen bij het bereiden van middagmaal voor 75 kinderen , afspreken met boliviaanse vrienden . Goedgevulde dagen ... en soms toch wel minder goede nachten ( ja nog steeds ..) Ook mijn maagdarmstelsel laat geregeld van zich horen [e-1f61d]
.. hoewel ik heel goed uitkijk wat ik eet of drink .... misschien moet ik dat ook positief bekijken en hopen dat ik 1 of meer kilootjes minder zal wegen als ik terug thuiskom [e-1f602]
.
In deze week werd ook de nieuwe oven geleverd in casa ANJ maar gasinstallatie is blijkbaar niet ' straf' genoeg voor deze oven ( te weinig druk in de gasleiding ) dus zaterdags hadden we nog afspraak met ingenieur en iemand van het gasbedrijf om te bekijken hoe we dit in orde konden brengen ... Mijn motto blijft : voor alles is een oplossing .... Een probleem niet groter maken dan het is ... Maar heb wel ervaren dat niet iedereen het zelfde denkt [e-1f61c]
. Maar met een nieuwe ' regulator ' en een aanpassing aan de oven werkt alles intussen stukken beter dan voordien .
Diezelfde zaterdagnamiddag zie ik ook voor het eerst mijn oogappel en petekind José ( samen met zijn 2 nichtjes ). Met hen ga ik naar de markt en koop ik voor José ( die noch vader noch moeder heeft die voor hem zorgt maar bij zijn zus en haar familie woont ) wat nieuwe broeken , trui, jasje en ondergoed. Hij zit intussen in zijn laatste jaar secundair en wil graag ' verpleegkunde' gaan studeren zegt hij ...[e-1f600]
[e-1f60d]
.. Het zal een hele uitdaging worden vrees ik , maar hoop dat hij zal volharden en een diploma zal halen om een betere toekomst tegemoet te gaan ... want zijn levensomstandigheden zijn nu niet direct ' wauw' te noemen . Weinig moederliefde , veel tijd doorgebracht in opvangtehuizen ....het leven is niet voor elk kind even gemakkelijk ... maar dat is wereldwijd zo ... Dus ik hoop altijd , met de kleine extra duwtjes die we sommige kinderen kunnen geven er voor hen toch een iets betere toekomst wacht ...[e-1f64f]
Op zondag gaan we met de ganse familie in de namiddag naar de ' expoteco ' ... een handelsbeurs ... niet echt een succes , want het is er ' pokkedruk' ...dus we zien er bitter weinig . Na een hapje eten in een lokaal kiprestaurantje naar huis .. en altijd blij als ik in mijn bedje kan kruipen .
Ook de week van 14/11 tot en met 20/11 goed gevuld . Helpen in ANJ ...koekjes maken met groep van tia Melina , uitstap met groep van tia Melina ....met de ' teleferico' naar de top van berg waar groot beeld van de ' virgen' staat .. een hele ervaring voor sommige kinderen die nog nooit in een kabelbaan hebben gezeten .... maar we hebben genoten .Op donderdag 17 /11 een ganse dag met een groep van 50 kinderen met beperking op uitstap naar Chusekeri .. waar we spelletjes spelen , wandelen , picknicken ... Veel van deze kinderen kennen enkel hun schooltje of zitten thuis altijd binnen ... dus je ziet velen van hen genieten van de buitenlucht en hun dagje op ' de campo ' . De zon op deze hoogte ( 3700m ) is enorm warm en vermoeiend .... dus ik ' he dormido como piedra ' ( kheb geslapen gelijk nen baksteen zeggen wij ) de nacht van donderdag op vrijdag .Op vrijdag 18/11 om 11 u heb ik een afspraak op het gemeentehuis om te praten hoever het staat met de planning , vooruitgang om een nieuwe infrastructuur te bouwen voor de kinderen van Ghislain Dubé... al sinds 2018 zijn de directora en juffen bezig om op het terrein van 2000 m2 ( dat ze dus wel al hebben gekregen ) een totaal nieuwe aangepaste moderne infrastructuur te laten bouwen ... maar tis een proces van lange duur ... Dus ze hoopten dat als ik als ' buitenlander' ( extranjera ) eens zou gaan babbelen en vertellen over alle materiële hulp ik dankzij vele mensen in België al heb kunnen bieden .. maar dat hun huidige schoolgebouwtje totaal onaangepast is.. kleine hokjes waar al het materiaal opgestapeld staat en door plaatsgebrek niet optimaal gebruikt kan worden ...189 !!!!!! ingeschreven kinderen en jongvolwassenen met beperking ... die met beurtrol naar school kunnen komen , want er is gewoon geen plaats .... Na een gesprek met de architecte worden wij ( ik samen met 3 juffen ) ontvangen door de alcalde zelf .. de burgemeester zelf dus ... Een mooie knappe man [e-1f600]
die geduldig naar mijn uitleg luistert ...alsook naar de uitleg van de juffen die me steunen . Hij belooft dat hij persoonlijk vaart zal zetten achter het project ..en vraagt mij mijn telefoonnummer achter te laten .. zodat hij mij in België via whatsapp op de hoogte kan houden over de stand van zaken .... Veel tijd heeft hij niet , want andere verplichtingen roepen hem ...maar ...kben benieuwd ... hij heeft zijn ' woord' gegeven .... Ook de ingenieur die het project volgt komt nog even langs met wat meer uitleg en data ( hij noemt het zelf een ' prestigieus' project dat een voorbeeld zou moeten worden voor heel Bolivia ). Eind deze week zou ik mogelijks nog het volledig uitgetekende plan nog kunnen gaan bekijken ....wait and see ...en tegen februari zou alles klaar moeten zijn .. zeggen ze ..om dan in 2023 te starten met bouwen ..Ojala !! [e-1f64f]
Zaterdagmorgen samen met Monica en vriendin Karina taart gaan eten bij José en zijn zussen en familie ..want hij werd 19 jaar ..sAvonds nog maar eens pizza gaan eten met de familie samen met Gilbert en Edgard ( die intussen toegekomen is uit Cochabamba ). Zondagmorgen mocht ik dan twee zitbanken afhalen die ik vorige week bestelde bij dezelfde timmerman die de kasten voor ANJ maakte .. eentje voor hier thuis en eentje voor Gilbert ... Tijd tekort , anders had ik zeker ook nog wel gevraagd aan Victor, de timmerman of ik wat mocht komen helpen in zijn atelier ..[e-1f600]
Nadien nog gaan kijken naar aankomst van loopwedstrijd van college van mijn petekind Patrick ... nadien siesta ..bank nog afgeleverd bij Gilbert ... nog wat babbelen en lachen thuis .. en vandaag starten we dan de laatste week weeral hier in Bolivia .. deze keer dan toch ... Time flies when you ' re having fun ...
Zaterdag ga ik naar Cochabamba ... en volgende dinsdag 29/11 vlieg ik terug huiswaarts ... waar ik 30/11 toekom ...
Tot de volgende !!
We reizen door naar Tupiza. Vanuit Tupiza gaan we de zoutvlaktes verkennen. Een vijfdaagse toer, waarbij we op dag vijf afgezet worden in Chili. De weg van Tarija naar Tupiza is prachtig! Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel regelmatig in slaap ben gevallen, maar wat ik er van gezien heb… Echt schitterend! De weg is wel grotendeels onverhard, wat de nodige hobbels oplevert. Dit verklaart ook waarom we weer een bus hebben die hoog op z´n wielen staat.
Verder val ik maar direct met de deur in huis; dit is misschien wel het saaiste verslag om te lezen tot dusver. Als ik het zelf teruglees, vind ik het namelijk best taai! Daarbij is het ook best lang. Best bijzonder, want de toer van Tupiza naar Salar de Uyuni hebben we zeker ervaren als hoogtepunt in onze gehele reis. Ik wil uit het verslag niets knippen, om alles in de toekomst nog eens terug te kunnen lezen. Dus bij deze… Succes! Enige tip die ik kan meegeven; misschien loont het om eerst de foto’s te bekijken, zodat het verslag iets meer tot de verbeelding spreekt.
Tupiza
Tupiza zelf is niet heel spannend. De stad is klein en op culinair vlak heeft het vrijwel niets te bieden. Een fatsoenlijk kopje koffie is zelfs nog lastig. We hebben in Tupiza zelf een tocht gemaakt in een prachtig gebied net buiten de stad. Deze kan per paard, maar ook te voet afgelegd worden. Wij hebben er voor gekozen om te voet te gaan. We bezoeken Puerta del Diablo, Valle de los Machos en El Cañon del Inca. Alle drie prachtige roodgekleurde “rotsformaties” (het is geen gesteente, maar het bestaat uit klei en zand), maar meer valt er ook niet over te zeggen. Wel over ons gezelschap; redelijk aan het begin is er een hondje aangesloten die de volledige hike heeft meegelopen, totaal ergens rond de twaalf kilometer.
De eerste dag van de toer
We vertrekken met 4WD vanuit Tupiza en stoppen al snel op de eerst stop. In Sillar spotten we prachtige roodbruine rotsformaties die uit de grond omhoog geduwd lijken te zijn, die vergelijkbaar zijn met de rotsformaties die we in Tupiza hebben gezien. De gehele weg worden we getrakteerd op adembenemende uitzichten, die op de foto helaas (wederom) niet overkomen. Ook zien we veel lama’s, vicuna’s en struisvogels.
Een stukje verder verkennen we soortgelijk gevormde rotsformaties, maar dan in een grijsbruine kleur. Deze rotsformaties heten Ciudad Encanto. Bij deze rotsformaties heb je op sommige plaatsen ook de mogelijkheid er tussendoor te wandelen.
Een derde stop is een verlaten dorp (ruïne), waar net als op diverse andere plaatsen, op het kerkhof de doden worden geëerd. Dit hebben we inmiddels op een aantal plaatsen meer gezien. Er worden offers en versieringen bij de graven gebracht en er wordt gezongen. Dit alles in het kader van “de dag van de doden”, die op 2 november wordt gevierd.
De tweede dag van de toer
Ook op dag twee worden we weer de gehele route getrakteerd op adembenemende uitzichten, het lijkt werkelijk niet op te houden. Ik ben blij dat ik de prachtige natuur goed in me op kan nemen, want hoe goed we ook ons best doen, de foto’s komen nog niet misschien in de buurt van de werkelijkheid.
Deze dag is de dag van de flamingo’s, meren en geisers. We hebben al wel eens verdwaalde flamingo's in het wild gezien op Curaçao en op de Galapagos Eilanden, maar dat waren er slechts een paar bij elkaar. Zelf heb ik ook nog ooit een flinke hoeveelheid flamingo’s gezien in de Ngorongoro Krater in Tanzania, maar dat was van verre. Hier hebben we zowel véél flamingo’s gezien, als zéér dichtbij. Prachtige beesten om te zien en als je dichtbij staat, hoor je ook nog eens goed wat voor een mooie geluiden ze maken. Het lijkt of ze met z’n allen staan te beppen samen.
Voor wat betreft de meren, springen Laguna Verde (het groene meer) en Laguna Colorada (het rode meer) eruit. Het groene meer dankt zijn kleur aan de giftige stof arsenicum. Zwemmen is dus niet aan te raden, maar prachtige plaatjes geeft het wel! Het rode meer dankt zijn kleur aan de algen die er zitten en om die reden zitten ook hier veel flamingo’s. Het wit wat we tegenkomen, blijkt nog geen zout te zijn. Dit blijkt borax te zijn. Hiervan wordt keramiek gemaakt.
Tussendoor hebben we net voor de lunch nog even mogen genieten van de heerlijke thermaalbaden en net na de lunch van de geisers Sol de Mañana. Deze geisers hebben wat andere kenmerken dan de geisers die we eerder gespot hebben, aangezien het een soort kolkend en pruttelend modderbad lijkt. De geur van zwavel is ook minder heftig aanwezig.
De derde dag van de toer
We starten de dag met een uitzicht over Laguna Colorado. De omliggende bergen weerspiegelen prachtig met het ochtendlicht in het water. We zetten de trip voort naar Arbol de Piedra. Dit zijn prachtige rotsformaties midden in de woestijn, die door de wind zijn uitgesleten. Zo zijn er zeer duidelijk een arend en een boom (een boom is in het Spaans ‘Arbol’) te zien. Aansluitend doorkruisen we de woestijn Siloli en daarna de meren Honda, Charcota, Hedionda en Cañapa. Wederom bizar veel flamingo´s gespot. Voordat we de eerste zoutvlakte opgaan, komen we nog langs een actieve vulkaan. In de omgeving is prachtig gevormd vulkanisch gesteente zichtbaar.
De eerste zoutvlakte die we opgaan, is Salar Chiguana. Deze zoutvlakte bevat maar 3% zout en heeft daarmee een grauwe uitstraling. In de avond komen we voor het eerst op de “eindbestemming”; Salar de Uyuni. We gaan deze zoutvlakte direct op om een prachtige zonsondergang te zien. In de avond slapen we in een zouthotel. De wanden, de vloeren en het meubilair zijn gemaakt van zout (of in ieder geval afgewerkt met zout). Zeer leuk om te zien! Na het avondeten, werden we nog getrakteerd op traditionele muziek door kinderen uit het dorp, onder begeleiding van één volwassene. Vooral de jongste telg stal de show… Enorm schattig!
De vierde dag van de toer
Deze dag staat met name in het teken van Salar de Uyuni. We mogen om 4:00 uur opstaan om op Isla Incahuasi de zonsopgang te mogen zien. Isla Incahuasi is een heuvel midden in de zoutvlakte, die vol staat met cactussen. Vanaf deze heuvel komt de zon prachtig op over de zoutvlakte.
Wat informatie over de zoutvlakte; de zoutvlakte is meer dan 12.000 vierkante kilometer groot, het is de grootste zoutvlakte ter wereld, de zoutlaag is op sommige plaatsen wel 120 meter dik en daar waar zout wordt gewonnen, “groeit” dit binnen een maand weer aan. In de maanden januari, februari en maart staat er een laag water tot wel 10 centimeter op de zoutvlakte, waardoor de gehele zoutvlakte wel een spiegel lijkt.
In tegenstelling tot Salar Chiguana, is Salar de Uyuni wel prachtig wit! Aan het begin en aan het einde van de dag zie je hoeveel jeeps de zoutvlakte opgaan, maar tijdens de tocht die je maakt, kom je er geen enkele tegen.
Na de zonsopgang ontbijten we in de kou op de zoutvlakte en daarna doen we een poging om de eindeloze zoutvlakte te gebruiken om optische illusies vast te leggen op foto. Een greep uit de collectie; ik eet Menno op, kots ‘m weer uit, we staan op de vlechten van onze kok, Menno tovert mij uit een pet (in plaats van uit de hoge hoed), we vechten met een dinosaurus en Menno schiet mij weg met een lepel.
De zoutvlakte lijkt eindeloos, maar uiteindelijk bereiken we toch “de andere kant”. We stoppen in Uyuni en bezoeken daar nog het Cementerio de Trenes; een “kerkhof” van treinen uit de 19e eeuw, die dienst hebben gedaan tot 1980. Ze werden gebruikt om de vele mineralen die de Boliviaanse grond rijk is, te transporteren naar Chili.
De vijfde dag van de toer
Deze dag is niet heel spannend. We hebben alle hoogtepunten van het gebied gezien. Deze vijfde en laatste dag staat dan eigenlijk ook enkel in het teken van de grensovergang naar Chili. Enige spannende hieraan was dat onze chauffeur bijna stikte in een cocablad die achter in zijn strot geschoten was.
De totale toer was prachtig. De landschappen leken eindeloos en de gehele omgeving moet je met eigen ogen gezien hebben, om ook maar een idee te krijgen van de omvang en schoonheid. Eén van de meest mooie plekjes op aarde die ik heb mogen zien!
Het volgende verslag…
… komt dan ook uit Chili! Met het bezoek aan Salar de Uyuni, zit ons avontuur in Bolivia er op. Dit betekent dat we ons vierde land hebben afgerond en dat we van het armste naar het rijkste land van dit continent gaan. We zijn erg benieuwd naar Chili, maar tegelijkertijd vind ik het ook “raar” dat we Bolivia gaan verlaten. Ik heb Bolivia(nen) echt in mijn hart gesloten; het is een heerlijk land, met fijne mensen en prachtige natuur én ik heb er werkelijk fantastische avonturen beleefd. Vijf fantastische weken tijdens onze reis en een periode die ik nooit zal vergeten!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2022-07-03 08:35:42 [totalVisitorCount] => 16824 [pictureCount] => 41 [visitorCount] => 245 [author] => Jasper [cityName] => Tupiza [travelId] => 527686 [travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika [travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika [dateDepart] => 2022-07-03 [dateReturn] => 2023-02-16 [showDate] => yes [goalId] => 1 [goalName] => Backpacken [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/914_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => tupiza-en-salar-de-uyuni ) ) ) [_currentItemCount:protected] => 15 [_currentItems:protected] => ArrayIterator Object ( [storage:ArrayIterator:private] => Array ( [0] => stdClass Object ( [reportId] => 5099955 [userId] => 442403 [countryId] => 24 [username] => zuidamfrancine [datePublication] => 2024-03-01 [photoRevision] => 0 [title] => BOLIVIA, deel 2, van 17 febr. t/m 1 maart 2024 [message] =>Hallo allemaal,
Hier is dan het 2de deel van Bolivia. In de 1ste week ben ik in Cochabamba geweest waar ik 17 jaar geleden ook vrijwilligerswerk heb gedaan en daarna heb ik een prachtige tour gemaakt in Zuid Bolivia. In de laatste week heb ik 2 grote steden bezocht nl. Sucre en Santa Cruz wat ik persoonlijk minder boeiend vond. Lees zelf maar.
Zaterdag 17 februari: Cochabamba en bus naar Potosi;
Vandaag, de laatste dag in Cochabamba heb ik het nog druk met het bezoek aan mensen die ik heb leren kennen 17 jaar geleden. Na een goed ontbijt , check ik alvast uit, en stal mijn koffer en rugzak bij de receptie. Daarna loop ik , in ruim een half uur, naar Maria Lohman, voorzitster van Somos Sur. Zij is van oorsprong Nederlandse, maar woont al 40 jaar in Bolivia. 17 jaar geleden ben ik ook bij haar thuis geweest en nog een gezellige dansavond meegemaakt. Ik ben ik toen ook aanwezig geweest bij een van haar politiek getinte lezingen waar ze opkomt voor de armen in Bolivia en strijdt tegen de corruptie. Ook verzorgt ze radio uitzendingen in Bolivia. Dit doet ze nog steeds in volle overtuiging. Ze laat ook haar verbouwde huis zien . Een deel wordt gebruikt als kantoor en een deel wil ze verhuren als B[e-38]B. Ze is erg enthousiast, ook wat chaotisch, blij, een bijzonder mens!! Om 12.30 vertrek ik weer want ook in Cochabamba wil ik de carnavals optocht zien. Hiervoor moet ik een eind lopen. En dan is het nog een klus om erbij te komen, want volle tribunes voorkomen dit. Maar ik vind uiteindelijk een doorgang. Ook nu blijf ik langs de stoet lopen. Er lopen veel groepen mee in prachtige kostuums en blije gezichten . De ene groep danst nog uitbundiger dan de andere groep. En er wordt uiteraard met water en schuim gespoten. Rond 15.00 uur ga ik weg, maar dan is de optocht nog niet afgelopen. Vervolgens loop ik naar de busterminal en koop een bus ticket naar Potosi. Bij busmaatschappij Bolivar kost het 70 bolivianos en bij Transcopacabana 100 bol. Dus ik koop hem bij Bolivar. Beiden hebben ze een goede naam als veilige bus. Daarna loop ik terug naar mijn hostel Moroni waar ik me snel omkleed en mijn lange broek aan doe. Om 16.30 uur komen de ouders van Silvia, een oud medewerkster van mijn Spaanse school van 17 jaar geleden, waar ik veel mee optrok, me ophalen met de auto. Zij herkennen me nog omdat ik toen ,en later nog eens, bij hun thuis ben geweest. Helaas zit Silvia nu tijdelijk in Spanje en ontmoet ik haar niet thuis. Wel haar 2 kinderen die door haar ouders nu verzorgd worden. Ook haar broer zit nu in Brazilië, en zijn dochter , woont ook bij zijn ouders. Het zoontje van Silvia van 11 jaar heeft nog een tekening gemaakt en daar in 3 talen opgeschreven, waarin ik welkom werd geheten nl. in het Spaans, Frans en Nederlands. Ook kon hij zo'n 7 bekende Nederlandse voetballers opnoemen. De ouders zijn druk met die kinderen van 8, 9, 11 jaar, al zijn het lieve, stille en intelligente kinderen. Ik gebruik bij hun een broodmaaltijd en praat over o.a. de toegenomen criminaliteit en armoede in Bolivia. Het was best gezellig ! Om 19.30 uur brengen ze me naar de busterminal, waar ik om 20.30 uur de bus naar Potosi moet hebben. Hun auto kan niet helemaal bij de terminal stoppen in verband met de drukte en nasleep van de carnaval. Ik moet in de rommelige terminal wachten voordat ik mijn bagage kan inchecken. Zoals gezegd ga ik dan bij halte 8 staan voor de bus naar Potosi en ga dan op stoel nr. 10 zitten. Maar dan blijkt ineens dat ik in de bus van Transcopacabana SA zit . Ik ga er vlug uit en ga op zoek naar de bus van Bolivar Potosi. Die blijkt dan op een heel andere plaats te staan. Maar door te vragen vind ik hem uiteindelijk. Hij ziet er minder perfect uit dan Transcopacabana o.a. geen TV en een kapotte leuning. Uiteindelijk vertrekken we pas om 21.00 uur en dan staan we onderweg ook nog een tijd stil en is er aanvankelijk veel verkeer op de weg en gaat het regenen. Ik slaap af en toe wel, maar mijn nek gaat pijn doen.
Zondag 18 februari: van Potosi naar Tupizza:
Uiteindelijk komen we 's ochtends pas om 8.15 uur aan bij de busterminal van Potosi. En waar ik al bang voor was gebeurde, de bus van 8.00 uur van Potosi naar Tupiza was vertrokken en de volgende bus ging pas om 14.00 uur. Dat is balen want dan kom ik pas 's avonds in Tupiza aan. Ik koop een bus ticket naar Tupiza voor 40 bolivianos en stal mijn koffer en rugzak op het kantoortje van bus maatschappij Auto.Transport Ik besluit maar om naar het centrum van Potosi te gaan. Met een microbus kan ik daar naar toe. De afstand is bijna 5 km en de Plaza 10 de noviembre ligt duidelijker hoger dan de busterminal. Ik sta versteld van de mooie oude gebouwen in het historisch centrum. Er staan prachtige kerken zoals : de catedraal van Potosi en de kerk van la compania de Jesus e.a. Ook hier is een overdekte markt en een casa de monera. Het is een beetje fris in Potosi. Ik heb een vest en een dun jack en lange broek aan. Gelukkig vind ik een werkende pinautomaat zodat ik hier al kan pinnen i.p.v. in Tupiza. Ik ga vervolgens lopend terug naar de terminal, wat heerlijk bergafwaarts gaat. Onderweg koop ik nog wat fruit en brood op de markt. Om 13.30 uur moet ik inchecken voor de bus naar Tupiza. Ook nu vertrekt hij pas om 14.30 uur. We hebben weer een beetje oponthoud door de carnaval. ( het schijnt vandaag de laatste carnavals dag te zijn). Het landschap onderweg is mooi met kale en begroeide bergen. De zon doet goed z'n best waardoor het warm is in de bus. De bus rijdt pittig door. Om 18.00 uur stopt hij zodat we kunnen plassen en wat eten. Sommige mensen nemen kip en frites mee de bus in. Ook nu komt de bus later aan in Tupiza dan ze gezegd hadden. Hij zou er 4 uur over doe , dus om 18.00 uur aankomen , maar hij komt pas om 19.30 uur aan, dus hij heeft er 5 uur over gedaan. Gelukkig ligt hotel el Grano de oro maar 10 min. lopen van de terminal, want het begint al een beetje donker te worden . De eigenaresse is erg aardig. Ik heb een 1 persoons kamer met een eigen badkamer en TV. Ik eet nog wat, lees mijn emails en appjes en stuur wat foto's op. Daarna ga ik op tijd naar bed want morgen moet ik om 6.00 uur opstaan voor de 4 daagse tour over zuid Lipez en de zoutvlakte van Uyuni.
Maandag 19 februari:1ste dag van de Salar Uyuni Sud Lipez tour:
Zoals gezegd sta ik om 6.00 uur, toch aardig fris, op en krijg mijn ontbijt om 6.45 uur. Daarna loop ik naar hotel Mitru, waar het kantoor van Tupiza tours zich bevindt, waar ik de tour geboekt heb. Het is maar 10 min. lopen. Bij de receptie tref ik meteen al de familie aan bij wie ik samen in de jeep zit: vader Humberto, moeder Sara en dochter Clarina van 11 jaar. Ze wonen in Buenos Aires en zijn op bezoek bij de vader van Humberto die in Tupiza woont. We gaan met 2 jeeps: ik en het Argentijns gezin zitten in een witte jeep en in de rode jeep zit een Frans stel en een Argentijns stel. De rugzakken en mijn koffer gaan op de auto. Het is de bedoeling dat we dagelijks wisselen van plaats. We komen al gauw (na 17 km) bij Palala en Sillar (het zadel) . In dit gebied zijn ruige amfitheaters uit de berghellingen uitgehouwen en geërodeerd tot torenspitsen die op een stenen bos lijken.. Heel bijzonder !!.De chauffeur, die tevens ook onze gids is, eet tijdens het rijden continu coca bladeren. De kok zit naast hem voorin, doet net zo hard mee.. De Argentijnse familie hebben een thermoskan bij zich waar ze mate mee maken( echt Argentijns). Ik mag ook proeven , het smaakt een beetje bitter. Onderweg zien we veel lama's (chamaas in het Argentijns) en vicunas . De route gaat verder via Nazarenito en Chilcobija en Cerrillog, Pululos, Rio S. Pablo, San Antonio de Lipez op 4200 m. De jeep moet regelmatig moeilijke toeren uithalen op de slechte paden van zand en stenen. We crossen ook door flinke plassen en kleine riviertjes . We lunchen in een dorpje dat bestaat uit lemen huisjes midden in de woestijn. De bewoners zijn vnl lama herders . De bergen hebben verschillende kleuren door de mineralen die ze bevatten zoals rood door het ijzer, groen door het koper, geel door het zwavel, bruin door magnesium en wit door calcium . in het dorp Bandonado bezoeken we koloniale ruines van de Inca's, met o.a. het klooster van San Antonio de Padua. Er bevindt zich ook een mijnschacht van 5 km lang. Ook zien we hier stenen die de mineralen bevatten zoals lood, ijzer, zilver, kwarts, mangaan etc. Ik heb begrepen dat de Spanjaarden destijds heel veel goud en zilver geplunderd hebben. Er zitten daar ook een apart soort konijnen , vizcacha genaamd. In de verte zien we bergen bedekt met sneeuw. We moeten 150 bol. entree betalen bij San Antonio de Lipez als entree voor het park. Hier bereiken we een hoogte van 4938 m. Overal is het landschap prachtig. Op een gegeven moment slaat het weer om. Het gaat regenen en bliksemen en op de paden staan plassen. We overnachten in Quetena chico. Ik slaap samen met het Argentijnse stel op een kamer. Van 19.00 -23.00 uur is het mogelijk om onze apparatuur op te laden omdat de aggregaat dan aan is. We krijgen eerst, rond 19.30 uur een tussendoortje; koffie en thee en chocolade melk met chocolade en droge koekjes. Er wordt gezellig gekletst onder elkaar zodat we meer van elkaar te weten komen. Ik had al honger in de auto. Doch het eten laat lang op zich wachten. Om 21.30 uur hebben we nog niets op de tafel. Ik ben boos en erg moe en wil niet wachten op het eten. Ik zeg iedereen welterusten en kruip in mijn bed. Mijn Argentijnse kamergenoot ligt al langer in bed. Het duurt wel lang voordat ik slaap , maar dat is toch beter dan zo lang te moeten wachten op je eten en het is ook nog slecht voor je maag.
Dinsdag 20 februari :2de dag van de Salar de Uyuni Sud Lipez tour:
Rond 6.45 uur moeten we opstaan. Er is geen douche , alleen een wastafel. Het ontbijt bestaat uit broodjes met roerei. Verder staat alleen zoetigheid op tafel en koffie, thee, en chocolade melk. De kok heeft belooft dat we vanavond eerder zullen eten. Ik mag voorin naast de chauffeur zitten. De kok gaat achterin zitten en de 3 familie leden ertussenin op de 2de rij.
De route van vandaag is als volgt:
Quetena Chico, Quetena grande 4200 m, Laguna Hedionda Sur, Kollpa laguna, Salar de chalviri, Thermas, Desierto Dali, Laguna verde 4400 m, Languna Blanca, lunch bij thermal baden, Geisers Sol de Manana 5000 m, Laguna Colorado 4278 m overnachten.
Na de overnachting in Quetena Chico stoppen we bij een koraal waar lama's en vicunas staan. Leuk om die beesten in verschillende kleuren en grootte te zien. Daarna stoppen we bij prachtige lagunes waar flamingo's zich bevinden. Jammer dat je ze niet van dichtbij kunt fotograferen want ze vliegen of lopen weg als je dichterbij komt. We rijden over dorre zandvlaktes waar alleen pampa's gras groeit. Bij de thermaal baden kunnen we ons omkleden en erin plonsen. Er zijn 2 badjes met verschillende temperaturen. Heerlijk, hebben we ons toch helemaal kunnen wassen! Bij de desierto Dali zien we diverse bergen met prachtige kleuren, en lijkt het alsof ze beschilderd zijn. Daarna rijden we nog verder in zuidelijke richting en stoppen bij de lagunas blanca en verde waar de kleur van het water wit resp. groen is door de mineralen die erin zitten. Daarna rijden we terug naar de thermaal baden waar we de lunch gebruiken. Vervolgens rijden we door naar de Geisers Sol de Manana. Deze zijn ook prachtig, de rook komt eruit en de zwavel ruik je en de stenen zijn daardoor prachtig verkleurd. Daarna bezoeken we de laguna colorado. De kleur is deels roze evenals de flamingo's die in grote getalen daar zitten. De Franse medereizigster maakt mooie opnames met haar drone. Daar overnachten we ook in een soort hostel. Ook nu slaap ik op de kamer van het Argentijns stel. We krijgen eerst koffie, thee en koekjes en chocolade. Daarna gaan een aantal medereizigers rusten, maar ik schrijf een stuk in Evernote, waar ik nog geen tijd voor heb gehad. Rond 19.30 gaan we eten ; rundvlees, rijst, aardappels en een appel toe. De chauffeur/ gids vertelt wat morgen op het programma staat. Om 21.30 gaat iedereen naar zijn kamer en slapen.
Woensdag 21 februari: 3de dag van de Salar Sud Lipez tour:
Ik word wakker om 6.00 uur van de wekker van het Argentijnse stel. Ook nu is er geen douche, dus ben ik gauw klaar met wassen. Om 6.30 uur is het ontbijt. Dit bestaat uit pannenkoeken. Niet mijn lievelingsgerecht. Daarna ga ik lopend langs de laguna colorado naar het uitzichtpunt over de laguna colorado. Het is erg mooi.
De route van vandaag is als volgt;
Laguna Colorada, Arbol de Piedra, laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani ( uitzicht op vulkaan Caquella) , laguna negra (2x), San Christobal , Uyuni, overnachting in Colchani.
Na de laguna Colorado rijden we door naar Arbol de Piedra. Dit zijn rotsformaties met bijzondere vormen , waarvan er een de vorm van een boom heeft. Daarna passeren we nog diverse lagunes waar ook flamingo's zitten zoals : laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani, laguna negra. Op afstand zien we vele vulkanen die op de grens staan van Bolivia en Chili. Ze zijn deels bedekt met sneeuw. Vervolgens rijden wij op een verharde weg door naar San Christobal. Dit is een vrij grote plaats, waar op dat moment ook een markt is. We bezoeken daar de kerk die al vele malen gerestaureerd is. Daarna rijden we door naar Uyuni waar de chauffeur inkopen doet voor de lunch van morgen. We overnachten in een hostal de Sal, in het plaatsje Colchani , 20 km verder dan Uyuni, omdat we vanaf Uyuni niet de zoutvlakte op kunnen , omdat er te veel water op de Salar staat. Het zouthostal heeft muren die zout bevatten. Ik krijg een eenpersoons kamer in een ander gebouw dan mijn reisgenoten, en daar ben ik niet blij mee, maar er is niets anders. Daarna rijden we nog naar de zoutvlakte waar we de zonsondergang bekijken. De laarzen moeten aan als we uit de auto stappen. Rond 20.00 uur gaan we eten in ons hostel. De tafels zijn gezellig gedekt met glaasjes gevuld in de 3 kleuren van de Boliviaans vlag: rood, geel en groen. We krijgen een soepje vooraf en daarna spaghetti, met geraspte kaas en een groentesausje. Er is zelfs rode wijn bij het eten. Om 21.30 uur gaan we naar bed want morgenochtend moeten we om 5.00 uur opstaan voor de zonsopgang.
Donderdag 22 februari :4de dag van de Salar Sud Lipez tour, en van Uyuni naar Sucre
Om 5 uur gaat mijn alarm af. Ook hier is weer geen douche. Daarna wordt de bagage geladen op de jeep en rijden we naar de Salar de Uyuni. Het is nog donker. Omdat het de laatste tijd veel geregend heeft staat er een flinke laag water op de zout vlakte variërend van 10-40 cm. Het ziet er totaal anders uit dan 18 jaar geleden toen de zoutvlakte droog was en leek op een betegelde ijsvlakte. Met de jeep rijden we langzaam door de met water bedekte Salar. Er rijden meer jeeps en zelfs bussen in het water. We kijken daar naar de zonsopgang , ondanks de bewolking zijn de kleuren erg mooi. Daarna gaan we ontbijten in het zouthotel Playa Blanca. De ingrediënten zijn door onze kok zelf meegenomen; 2 grote cakes, yoghurt en granen , koffie en thee. Ik vind het een te zoet ontbijt, maar mijn reisgenoten doen zelfs nog jam op de cake. Er staat een standbeeld van Dakar Potosi die in 2016 is gereden. Vele andere groepen hebben hier ook een tafel geboekt om te ontbijten. Het is mooi zonnig weer geworden. Daarna gaan we foto's maken op de zoutvlakte, zelfs met truc opnames , wat een erg leuk effect geeft. De Franse medereizigster maakt opnames met haar drone. We kunnen helaas niet naar het cactus eiland ( Inca Wasi of Isla Incahuasi) omdat er te veel water staat op de zoutvlakte. Gelukkig heb ik dat eiland, met kleine en grote cactussen , 18 jaar geleden gezien. Rond 11.30 gaan we terug naar het zouthotel. Vlak daarbij staan heel veel kraampjes die allerlei souvenirs van zout verkopen . Ik koop ook nog een klein aandenken. Daarna gaan we lunchen in een kamer van dat complex. De kok heeft weer heerlijk gekookt; kip, rauwkost, rijst en zoete aardappels. Daarna ga ik me omkleden, ik doe mijn spijkerbroek aan en mijn zwarte T shirt en groene vest. Rond 13.30 uur rijden we naar de "cementerio de trenes = trein begraafplaats, waar oude verroeste locomotieven staan, die vroeger gebruikt werden om het zout mee te vervoeren. Ik kan me nog wel herinneren dat ik die 18 jaar geleden ook heb gezien. Mensen klimmen op en in de locomotieven om foto's te maken. Daar staan ook souvenir kraampjes en kunststukken van ijzer. Daarna rijden we naar de busterminal. Ik had 3 bus organisaties opgeschreven die naar Sucre gaan ; 11 de julio, 6de oktubre en emperador. Ik heb 11de julio genomen omdat die 80 bol. kost en om 21. 30 uur vertrekt en de andere 2 kosten 100 bolivianos en vertrekken om 22.00 uur. De 2 Fransen moesten ook op de terminal zijn omdat zij naar La Paz gaan. De 4 Argentijnen gaan met de jeep mee terug naar Tupiza. Ik kon mijn koffer en grote rugzak achterlaten op het kantoortje van de busmaatschappij. Daarna loop ik naar het centrum van Uyuni. Daar zie ik een hele grote buiten- en binnen markt, de plaza principal, de klokkentoren etc. De zon schijnt volop en het is behoorlijk warm. Ik ben behoorlijk gaar en moe en ga op een bankje zitten en schrijf mijn verhaal op in Evernote. Om 20.00 uur keer ik terug naar de busterminal waar ik moet wachten tot dat de bus vertrekt om 21.30 uur. Het is een bus met 2 verdiepingen, w.c. en T.V. en slaapstoelen. Helaas geen wifi, waardoor ik al 4 dagen achter loop met het lezen van mijn apps en e-mails. De busrit zou 7 - 8uur duren en zou om 4.30-5.30 uur in Sucre aankomen. Dit maal had ik gehoopt dat hij veel vertraging zou hebben, maar helaas , we komen om 5.00 uur 's ochtends in Sucre aan.
Vrijdag 23 februari: Sucre
Om 5.00 uur komt de bus aan bij de busterminal van Sucre. Het is nog donker en fris. Ik ga in de busterminal zitten want het is nog te vroeg om naar mijn hostel te gaan . Ik schrijf mijn belevenissen van de 4 daagse tour op. Ook hier lopen venters te schreeuwen met hun spullen ; sim kaarten, oor telefoontjes, koffie en thee, maar ook de diverse bus ondernemers propaganderen hun bus naar verschillende plaatsen. Daarna ga ik informeren naar de bus tijden van Sucre naar Santa Cruz op dinsdag 27 februari. Er zijn heel wat busmaatschappijen, die naar Santa Cruz gaan, met verschillende vertrektijden en prijzen. Bij de een kan ik wel vandaag al een kaartje kopen voor volgende week dinsdag en bij de ander pas 1 dag voor vertrek of óp de dag van vertrek. Omdat het nog zo vroeg is en ik officieel pas om 12.00 uur kan inchecken was ik van plan om naar mijn hotel te lopen. Maar toen ik buiten kwam en die verkeerschaos zag en een steile heuvel, heb ik toch maar een taxi aangehouden. Voor de prijs hoef je het niet te laten want de rit kostte me slechts 8 bolivianos = €1,04 . Ik ben blij dat ik geen simkaart heb gekocht in Bolivia om een Uber taxi te bellen op plaatsen waar ze geen wifi hebben , want Uber kan nooit veel onder die prijs zitten. Aangekomen rond 9.00 uur bij mijn hostel Casa de Huespedes Isabella, is mijn kamer nog niet klaar. Ik mag tot 11.00 uur boven op een buitenterras zitten en dat is heerlijk want de zon schijnt en het is 22 graden. Doordat ik hier ook wifi kan ontvangen , kan ik weer mijn e-mails, WhatsApps e.a. berichten lezen wat de afgelopen 4 dagen tijdens de tour niet mogelijk was. Ik voelde me zo vies, zonder me gedoucht te hebben in die 4 dagen, dat ik dat meteen heb gedaan , en mijn haren gewassen, toen ik om 11.00 uur mijn kamer kon betrekken. Tevens heb ik een klein wasje gedaan. Ik heb een aardige kamer met een 2 pp. bed en TV, tafel en kast, een grote badkamer op de gang op de 1ste verdieping. Beneden is een grote patio waar het ontbijt opgediend wordt tussen 8.00 -9.30 uur. Het ziet er leuk uit en het is lekker buiten. Daarna besteed ik tijd en aandacht aan mijn administratie en het ordenen van mijn schone en vuile spullen. Hier in Sucre kan ik weer mijn korte broek aandoen en mijn T-shirt, heerlijk ! Tussen de middag ben ik dan zover dat ik weer op pad kan gaan om de stad Sucre te bekijken. Sucre is officieel de hoofdstad en de mooiste stad van Bolivia (zegt men). Het ligt op 2790 m. hoogte. Het heeft een wit geschilderde koloniale binnenstad ( Unesco). Ik loop naar de plaza 25 de mayo met een standbeeld, een fontein en catedral Basilica de nuestra senora de Guadalupe en het gemeente huis. Ook bekijk ik van buiten de Templo San Francisco. Helaas zijn de meeste kerken gesloten. Als het gaat regenen en kortdurend onweren ga ik de de overdekte mercado in. In tegenstelling tot andere plaatsen die ik tot nu toe gezien heb, ligt het fruit heel mooi gesorteerd. Ik koop wat fruit, brood en verse kaas. Hier zijn de mango's duur i.t.t. Colombia, en betaal je 10 bolivianos per stuk (€1,30), Als het droog is loop ik de heuvel op naar de mirador Recoleta en plaza Pedro de Anzurez. Hier heb je een mooi uitzicht op de stad Sucre. Daar in de buurt ligt ook de monasterio de la Recoleta , maar die heb ik niet bezocht. Rond 17.00 uur koelt het af en doe ik mijn roze jack aan. Daarna loop ik terug naar beneden, en naar mijn hostel. 's Avonds bekijk ik mijn lading foto's en video's die ik gemaakt heb van de 4 daagse tour. Het was een geweldige tour met een grote variatie aan landschappen. Wat ben ik een gelukkig mens om dat allemaal te mogen zien en meemaken
Zaterdag 24 februari ; Sucre:
Vanochtend kan ik weer mijn grondoefeningen doen, die ik een week niet heb kunnen doen, en dat is te merken want het kost me meer moeite om de oefeningen uit te voeren. Daarna ga ik me douchen en ontbijten in de patio. Er staat op tafel harde broodjes, melk, yoghurt en daarbij krijgen we scrumbled eggs en stukjes banaan . Ik praat met een Duitse gast die vorig jaar in een dorpje in de buurt vrijwilligers werk gedaan heeft. Ze gaat nu bekenden opzoeken. Terug op mijn kamer zet ik foto's op facebook. Daarna krijg ik 2 telefoontjes uit Nepal, ze zijn me niet vergeten. Dank zij WhatsApp en Messenger ben ik overal gratis en voor niks te bereiken! Het is al bij 12.00 uur voordat ik op pad ga. Ik loop naar Plaza Treveris en naar area verde. Hiervoor moet ik een steile heuvel beklimmen , maar het is moeite voor niks geweest, want het is niets bijzonders. Daarna loop ik naar Iglesia de Chriso, maar dat stelt ook niets voor. Ik heb het bijzondere van Sucre nog niet kunnen ontdekken. Ja, het centrum heeft veel wit geverfde huizen , waarvan een aantal een bijzondere architectuur hebben, maar de meesten zijn niet bijzonder. Het enige wat ik echt heerlijk vind is de zon en de temperatuur van rond de 22 graden. Al regende het gisterenmiddag kortdurend en was het vanochtend bewolkt. Ik ga op een bankje zitten in de zon op Plaza 25 mayo en schrijf in Evernote. Rond 17.30 uur begint het fris te worden en stap ik op. Op de centrale mercado doe ik nog wat inkopen en loop terug naar mijn hostel.
Zondag 25 februari 2024: Sucre:
Ik heb bijzonder goed geslapen en word pas om 8.30 uur wakker. Ik doe maar de helft van mijn oefeningen want anders kom ik te laat voor het ontbijt (is tot 9.30 uur) Daarna wil ik me gaan douchen maar het water is koud. Aangezien het regent wordt het ontbijt in de keuken opgediend,. Er is precies nog 1 stoel vrij ( er zitten 5 gasten aan tafel: 2 verlegen Duitse jongens en een Boliviaans gezin) .Ik moet broodjes en bananen bijvragen want dat was al op. Ze laten me duidelijk voelen dat ik laat ben. Ik neem de koffie mee naar mijn kamer. Daar ga ik kijken of ik een ander hostel kan boeken in Santa Cruz, want ik vind het geboekte Aparthotel Alishom te duur, en ik heb zo'n groot appartement niet nodig, en het is ver van de busterminal en centrum. Ik annuleer dit appartement en ik boek het Nomad hostel , wat wel in het centrum van Santa Cruz ligt en goedkoper is. Het lijkt wel of de vermoeidheid er nu uitkomt, want ik heb eigenlijk geen zin om iets te ondernemen. Dit wordt nog eens versterkt door de regen en omdat er in Sucre weinig te beleven valt. Ik besteed wat meer aandacht aan mijn lichaamsverzorging en bel een aantal mensen op. Daar heb ik nu behoefte aan. Rond 13.30 uur doe ik mijn lange broek en roze jack aan en ga naar Plaza 25 de mayo. Daar hebben ze vandaag het centrale stadsdeel afgezet voor auto's en er staat een podium waar een bandje gaat spelen. Verder is het niet echt boeiend want de Mercado Central is gesloten op zondag ,evenals het museo arte indigena ( asur) en de Monasterio de la Recoleta, waar ik naar toe ben gelopen maar voor een gesloten deur stond. Een troost, om 17.00 uur gaat de zon schijnen en wordt de temperatuur aangenamer en ik heb mijn dagelijkse beweging gehad Zoals ik al schreef: het is niet echt boeiend wat ik in Sucre doe en daarom geef ik maar toe aan mijn lusteloosheid / vermoeidheid, ik zal het nodig hebben. Het is wel te hopen dat Santa Cruz boeiender is en ik meer energie heb.
Maandag 26 februari 2024: Sucre
Ook vandaag is de douche koud, evenals een andere douche Het ontbijt vind weer plaats in de patio buiten, al is het op dat tijdstip nog wel frisjes. Ik spreek daar een ergotherapeut die van oorsprong een Spaanse is en nu in Engeland woont. Ze zegt dat ik een bekend gezicht heb, maar ze weet niet waar ze me eerder heeft gezien. Ik ook niet. Terug op mijn kamer zie ik op facebook dat Manish en zijn vrouw en kind geland zijn in Nepal. Ook krijg ik de melding dat ik Evernote moet uploaden anders ben ik vanaf 24 maart alles kwijt. Ik probeer van alles om de gratis versie te uploaden, maar het lukt niet ( alleen voor €99) . Ook kijk ik op internet naar alternatieven , maar daar zie ik geen oplossing om mijn verslagen op te schrijven. Daarom leg ik mijn probleem neer bij Senior web in de hoop dat zij hiervoor een oplossing hebben. Rond 13.00 uur loop ik naar de busterminal met het doel om een ticket te kopen. Mijn voorkeur gaat uit naar een semi cama/ half bed, in het bovenste deel van een dubbele bus en zo laat mogelijk in de avond bv om19.00 uur of 20.00 uur en de laagste prijs. Ik informeer bij Trans Caviota Veloz, maar die vertrekken al om 17.00 uur, ze zijn wel goedkoop 50 bol. Bij Flota capital zit niemand aan het loket . Toen wilde ik gaan boeken bij Sucre express , maar om 20.00 uur kan ik alleen een cama krijgen op de bovenste verdieping voor 70 bol. Maar een andere medewerker van Sucre Express zei dat er morgen helemaal geen bus om 20.00 uur gaat, alleen om 18.00 uur. Toen vertrouwde ik het niet meer en ben weggegaan. Daarna ga ik naar Flota Bolivar die om 18.00 uur vertrekt en een ticket kost bij hun 80 bol. Maar die hadden het bus overzicht van morgen nog niet, waardoor ze me aanraadde om morgen terug te komen want dan zouden de tickets ook goedkoper zijn. Oké, het zei zo !! Een beetje gefrustreerd van de onverrichte zaken loop ik terug naar plaza 25de mayo en ga daar in de zon op een bankje in Evernote schrijven en eet mijn broodje op. Ik ben blij met de zon en met het opschrijven van mijn belevenissen in Evernote want dat ontspant me. Op een gegeven moment komt er een fanfare langs met een hele stoet kleine kinderen waarvan sommigen verkleed zijn als zuster. Een schattig gezicht. Daarna loop ik voor de zoveelste keer naar de mercade central waar ik wat te eten koop. Zo vul ik hier mijn dagen hier. Relaxed, maar niet echt avontuurlijk. Laat ik me maar troosten met de gedachte dat het in Nederland veel regent en koud is , waar ik absoluut niet mee wil ruilen.
Dinsdag 27 februari 2024: Sucre
Mijn laatste dag in Sucre. Eindelijk wordt de douche gerepareerd en kan ik me warm douchen. Vervolgens ga ik in de patio ontbijten . Daar ontmoet ik weer de Spaans/ Engelse ergotherapeut. We hebben veel gemeen : we houden van reizen, hiken en van avontuur. Maar we komen er niet achter of we elkaar eerder ontmoet hebben. We wisselen onze mobiele telefoonnummers uit zodat we contact kunnen blijven houden via WhatsApp en maken een selfie. Daarna ga ik mijn koffer en rugzak gereedmaken want ik moet om 11.00 uur uitchecken. De bagage kan ik opstallen bij de receptie en ook kan ik tot mijn vertrek gebruik maken van de patio en toilet , waardoor ik me vanmiddag ook nog kan omkleden. Daarna loop ik weer naar de busterminal. Je gelooft het niet maar het loket van flote Bolivar is nu gesloten waardoor ik geen ticket kan kopen bij hun. Je kunt hier geen mens vertrouwen , want gisteren zei die mevrouw van Bolivar nog " kom morgen terug want dan zijn de tickets ook nog goedkoper ". Uiteindelijk heb ik maar een ticket gekocht bij Trans Caviota Veloz die vandaag om 18.30 uur vertrekken en gisteren zeiden ze nog dat ze om 17.00 uur zouden vertrekken. Voor het eerst heb ik een cama / bed gereserveerd op de onderste verdieping voor 70 bolivianos omdat de busreis 12 uur duurt. Daarna loop ik terug naar het hostel. Maar telkens als ik denk dat ik hier de weg ken, dan loop ik prompt verkeerd. In het hostel bel ik mijn zwager op die aan het revalideren is. Ik vind het leuk als hij zegt dat hij geniet van mijn reisverhalen en foto's. Zo kan ik op afstand toch iets voor hem betekenen. Daarna loop ik voor de laatste keer naar de Mercado Central en de plaza 25 de mayo .Terug in mijn hostel eet ik wat en bel een taxi . Toevallig gaat een Frans stel uit het hostel ook met dezelfde bus mee. Maar tegen hun hadden ze gezegd dat de bus om 19.00 uur zou vertrekken en tegen mij om 18.30 uur . Het geeft wel veel verwarring ! Op de valreep zie ik nog de Nederlandse vrouw die ik ook in Colca de Canyon heb ontmoet. Om 18.00 uur kom ik aan bij de terminal en uiteindelijk moeten we tot 19.00 uur wachten voordat we kunnen inchecken. Op de onderste verdieping van de bus zijn 9 ligstoelen/ bedden / cama's waar ik er een van heb en het Spaanse stel twee. Op de grond ligt een kleine hond van een van de passagiers. Hij slaapt de hele nacht lekker door. De airconditioner staat te koud afgesteld , maar dat wordt gelukkig aangepast. Ik ben blij dat ik een aantal uren geslapen heb. Zo' cama / bed ligt toch beter dan een semi cama / half zit-ligstoel.
Woensdag 28 februari: Santa Cruz de la Sierra:
Om 6.00 uur komen we aan in Santa Cruz , de zon komt net op. Het Franse stel is 1,5 uur eerder uitgestapt bij Sinaipata en gaan waarschijnlijk naar het Anboro nationaal park. Ik loop naar de terminal van Santa Cruz en ga daar op een bank zitten schrijven en eet wat. Ook hier veel geschreeuw:" La Paz" , "Cochabamba " " Sucre" van verkopers van busmaatschappijen die een ticket willen verkopen. Het is hier duidelijk veel warmer want veel mensen lopen op dat vroege tijdstip al in korte rok en broek. Nu ik toch op de busterminal ben ga ik meteen kijken welke busmaatschappijen naar Puerto Quyarro ( Brazilië) gaan a.s. vrijdag. en hoe laat. Dat blijken er meer te zijn dan internet opgeeft nl.: 23 de marzo, 15 de abril; La Perla Chiguitana, Champignon, Huracan. De vertrektijden van de nachtbus varieert van 18.30 tot 21.30 uur en de prijzen tussen 80 tot 150 bolivianos. De cama's zijn het duurst 150 bol. en de goedkoopste semi cama kost 80 bol. Sommige verkopers zijn gedreven en aardig , doch er zijn er ook bij die totaal niet geïnteresseerd zijn. Zo heb ik met de verkoper van busmaatschappij Huracan een erg leuk gesprek gehad van ruim een half uur. Hij vertelde ook dat Bolivia momenteel kampt met jongeren die cocabladeren kauwen en alcohol drinken waardoor ze ondervoed raken en ziek worden Om 8.30 uur ga ik op zoek naar een taxi. Het zijn geautoriseerde taxi 's en ze vragen allemaal 20 bol, doch één zegt uiteindelijk 18 bol. en die neem ik. Het is ook een aardige jonge man die ook geïnteresseerd is. Aangekomen bij mijn hostel Nomad hostel betaal ik in dollars want dat is hier gunstiger dan te betalen in bolivianos. Het voordeel is dat ik nu meer bolivianos in Bolivia kan besteden (en als ik over heb kan ik ze wisselen aan de grens van Brazilië).Mijn dorm/ slaapzaal is pas om 14.00 uur klaar. Maar ik mag al gebruik maken van de douche om me te wassen en me om te kleden. Wegens de hitte hier wil Ik zo gauw mogelijk mijn lange broek uitdoen en vervangen door een korte broek . Daarna ga ik in het restaurant zitten. Het is een tegenvaller dat ik geen gebruik kan maken van een keuken en dus zelf geen koffie kan maken, brood kan smeren etc. Ik kan in het hostel wel ontbijten voor 20 bol. Van seniorweb krijg ik reactie op mijn vraag over Evernote, maar daar kan ik voorlopig niets mee. Daarna ga ik de stad Santa Cruz bekijken . Maar het is bloed heet : 34 graden. Het hostel ligt vlak bij plaza 24 de septiembre met de Catedral de Santa Cruz. Hier bevinden zich altijd veel mensen die bankjes opzoeken in de schaduw. Ook loop ik naar de Mercado los Pozos. Deze markt is ook weer immens groot, deels wel en niet overdekt. Maar eigenlijk vind je die markten in elke Boliviaanse stad. ( het begint al gewoon te worden) Ik wil mijn vuile kleren laten wassen bij een " lavanderia", maar die verdubbelt de prijs binnen 2 uur, en daar houd ik niet van. Om 13.30 uur is mijn kamer klaar. Ik heb gelukkig het onderste bed gekregen van de 3 hoge etage bedden. Op de kamer is het ook warm. Ik heb begrepen dat alleen 's avonds de airconditioner aan gaat. Eind van de middag ga ik in de schaduw zitten op plaza 24 de septiembre. Hoe later het wordt, hoe aangenamer de temperatuur is. Rond 19.00 uur gaan de lampjes op de Plaza aan en wordt er muziek gespeeld. Erg gezellig!! Verder is ook in Santa Cruz niet echt iets te beleven . Ik wil naar het Anborro NP maar tot nu toe heb ik nog geen reisbureau kunnen vinden. Verder neem ik contact op met de tour manager van Pantanel Discovery in Brazilië want ik wil zeker weten dat hij me, na een lange bus tocht van Santa Cruz naar Puerto Quyarro en een taxi rit , me oppikt in Corumba. Hij bevestigt dit gelukkig. Daarna ga ik op tijd naar bed, want zo'n lange nachtbusrit gaat je niet in de koude kleren zitten. Er liggen al een paar dames in bed, maar die zeggen niets. De airconditioning staat op 25 graden maar het voelt erg koud aan. Voor alle zekerheid pak ik de deken die over de stoel hangt.
Donderdag 29 februari: Santa Cruz de la Sierra
Vandaag krijgen we een extra dag cadeau omdat het schrikkeljaar is. Rond 7.30 uur word ik wakker en sta op. Het is op dat vroege tijdstip nog aangenaam buiten. Rond 10.30 uur loop ik naar de busterminal waar ik bijna 45 min. overdoe. Onderweg koop ik heerlijk vers geperst sinaasappelsap. Ik koop een bus ticket naar Puerto Quyarro bij busmaatschappij 23 de marzo. Zij zijn het goedkoopst nl. 80 bol voor een semi cama en hebben de laatste bus nl. om 21.00 uur. ( de bus van 21.45 uur is vol zeggen ze).Ik kan de warmte vandaag beter verdragen , waarschijnlijk was mijn incasseringsvermogen gisteren verminderd door de lange bustocht en het vroege ontwaken. Daarna loop ik naar de mercado Los Pozos ,waar ik rond snuffel en wat inkopen ga doen. Daarna ga ik zitten op plaza 24 de septiembre . Het zit weer vol met mensen en duiven. De koffie en sapjes verkoper hebben veel aftrek. Ook nu is de protest manifestatie aan de gang , idem gisteren waar mensen zogenaamd aan het kruis genageld zijn.( het is me niet duidelijk waar tegen ze protesteren). Ik kom in gesprek met 2 Boliviaanse jongens. Ze zijn nog nooit buiten Bolivia geweest, al komt de vader van 1 van de jongens uit Spanje. Het blijkt toch geen haalbare kaart te zijn om morgen naar het Anborro nationaal park te gaan, want dat is met de bus 3,5 uur heen en 3,5 uur terug, en dan blijft er nauwelijks tijd over om het park te bezoeken. Helaas. 's Avonds blijf ik nog een lange tijd op de plaza zitten aangezien het daar gezellig is bij een heerlijke temperatuur. En ik lees me weer in wat me in Brazilië te wachten staat.
Vrijdag 1 maart: Santa Cruz, en met de bus naar Puerto Quijarro (Brazilië):
Vandaag de laatste dag in Santa Cruz. Vanochtend was ik al vroeg wakker, want enkele kamergenoten stonden vroeg op en maakten daarbij onnodig veel lawaai en anderen moesten luidruchtig hoesten. Maar ik sta om 7.30 uur op en ga me douchen en haren wassen. Het wordt vandaag 36 graden, met een gevoelstemperatuur van 40 graden. Een beetje te veel van het goede. Daarbij lees ik mijn e-mails en maak mijn verslagen af en gereed om ze op mijn weblog te zetten. Om 12.00 uur moet ik uitchecken. Daarna heb ik nog een zee aan tijd want ik moet pas om 20.30 uur op de busterminal zijn voor de bus naar Puerto Quijarro ( Brazilië)
Dit waren dan weer mijn belevenissen in Bolivia. Vanaf 2 maart zit ik in mijn laatste Zuid Amerikaans land nl. Brazilië. Daar wordt Portugees gesproken, wat ik helaas niet beheerst. Hopelijk verstaan ze ook Engels en/ of Spaans. In Brazilië ben ik nog nooit geweest. Dus een nieuw avontuur staat me te wachten. Op 24 maart 's avonds vlieg ik naar Nederland en de volgende dag naar Nepal, waar ik mijn laatste vakantie maand doorbreng.
Groetjes van Francine
Hallo allemaal.
Hier is dan een deel van mijn belevenissen in Bolivia. Het is het armste land van Zuid Amerika waar nog heel veel mensen in traditionele kleding loopt. Er is een grote variatie in temperatuur. Hoog in het Andes gebergte is het 's avonds, 's nachts en 's ochtends vroeg erg koud, maar overdag is het aangenaam. In deze periode wordt er , net zoals in Nederland, carnaval gevierd, al duurt dit hier 1,5 week. Leuk dat ik dat heb moge meemaken. Je leest er alles over in de onderstaande verslagen.
Woensdag 7 februari; van Puno (Peru) naar Copacabana (Bolivia) :
Om 5.30 uur sta ik op, neem een niet al te warme douche en kleed me aan. Via een WhatsApp berichtje van de eigenaar was me toegezegd dat ik om 6 uur kon ontbijten i.p.v. om 6.30 uur. Maar niemand was aanwezig en toen de bediende kwam, wilde hij geen ontbijt voor me maken. Toen ben ik maar aan mijn eigen brood begonnen. Uiteindelijk, nadat hij contact op had genomen met z'n baas, bond hij in en kwam er toch nog iets op tafel. Hij bood niet eens zijn excuses aan. Van dat brood heb ik toen maar mijn lunchpakket gemaakt, want de bus kon weldra komen om me op te halen. Maar er kwam geen bus, wel een taxi die me naar de busterminal bracht. Het regent hard en de straten staan blank. De taxi moest een apart plekje zoeken waar ik droog uit kon stappen. Daar moet ik bij een loket grenspapieren voor Bolivia invullen. Ook hier moet ik 2 soles betalen voor de terminal boarding . Wat een mazzel dat ik gisteren geen brood kon kopen want anders zou ik geen muntgeld meer hebben. Hoe is het mogelijk !?. Met een bus van Marco Polo vetrekken we pas tegen 7 uur. Ik zit naast een jonge vrouw uit Lima die op vakantie gaat in Bolivia. Zij vertelt over het Candalaria festival en laat een video zien waarop in mooie kostuums wordt gedanst. Jammer dat ik dat lk dat gemist heb. Maar rond 9.30 uur staan we stil in een file aangezien ze bezig zijn met weg werkzaamheden. 1,5 uur stonden we daar. Verschillende mensen gaan naar buiten en lopen wat rond en praten met elkaar. Ik raak in gesprek met een man uit Panama genaamd Iban . Hij heeft voorouders in India en Duitsland gehad. Hij is rechter en gaat elk jaar 1 tot 1,5 maand met vakantie in een ander land. Ook spreek ik een jonge Duitse vrouw met een kind van 3,5 jaar die van plan was zich 1 jaar te gaan settelen in het regenwoud/ Amazone van Ecuador, maar omdat het kind daar niet kon aarden, is ze gaan reizen in Zuid Amerika. Het lijkt mij een hele opgave omdat het kind hyper actief is, en geen minuut stil kan zitten. In april gaat ze terug naar Duitsland. Om 11.00 uur kunnen we eindelijk weer gaan rijden. Na een half uur zijn we bij de grens. Eerst moeten we naar de migratie van Peru waar we uit moeten checken. Er staat een lange rij mensen. Hier kan ik nog mijn laatste Peruaanse soles wisselen voor Bolivianos. Daarna moeten we lopend naar de migratie van Bolivia. Daar duurt het ook lang voordat we een stempel van Bolivia in ons paspoort krijgen. Voor de chinezen duurt het nog langer omdat zij een visum moeten aanvragen . Ik moet mijn horloge 1 uur vooruit zetten , want het is in Bolivia 1 uur later dan in Peru. Daarna is het nog maar een paar km naar Copacabana. De bus stopt op de parada van La Paz. Vandaar is het maar 400 m. naar mijn hostel Sonia. Het is een mooi hostel. Ik heb kamer 203 op de 2de verdieping. Het is een grote kamer met een 2 persoons bed en een eigen badkamer en een groot flat screen TV. Toevallig heeft de Panamese rechter hier ook een kamer geboekt. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik Copacabana verkennen. Daar loop ik die Griekse jongen weer tegen het lijf die ik eerder ontmoet heb in de Colca Canyon. We lopen samen een tijdje op. Aangekomen bij Basilica de Virgin de Copacabana denk ik terug aan 17 jaar geleden toen ik hier was samen met Henk (onze laatste vakantie samen ) en dat hier auto's door een priester gezegend werden. Copacabana heeft maar een paar winkelstraten in het centrum. Bij het Titicacameer is alles gericht op het toerisme d.w.z. veel souvenirs kraampjes, eettentjes en bootverhuur bedrijven. Dit is ook wel te begrijpen want het is het hoogstgelegen, bevaarbare meer ter wereld. Het ligt op 3812 meter boven de zeespiegel en met een oppervlak van maar liefst 8.340 vierkante kilometer het grootste meer van Zuid-Amerika. Ik informeer wat de mogelijkheden zijn. Er worden dag tours aangeboden waarbij 3 eilanden worden aangedaan ; isla del sol, isla del luna en Yampupata. Ook is het mogelijk om per boot naar isla del sol te varen en daar een wandeling te maken van 3 uur of meer. Gelukkig ben ik in Copacabana 2,5 dag dus ik hoef nog niet te beslissen. Ook informeer ik naar de bussen of collectivo 's die naar La Pas gaan. Deze gaan elk half uur en kosten 20 resp. 25 bolivianos. Het is wel duidelijk te merken dat je hier op een hoogte zit van meer dan 4000 meter want het koelt na 5 uur behoorlijk af en ik ben wat kortademiger tijdens het lopen. Gelukkig heb ik geen last van hoogte ziekte. Het gaat hier pas 's avonds om 19.30 uur schemeren. Ik zie de zon ondergaan boven het Titicacameer
Donderdag 8 februari: Copacabana:
Ik word pas om 7.30 uur wakker, later dan ik gewend ben. Dat is ook logisch want het is in Bolivia 1 uur later. Ik doe mijn lange broek aan en mijn dons jack want het is buiten maar 8 graden. Er staat beneden een heerlijk ontbijtbuffet voor me klaar. Daarna ga ik op stap en kom langs de basiliek waar een priester de auto's aan het zegenen is, waarna ze voorzien worden van bloemen en veilig de straat op kunnen. Vervolgens loop ik door naar de Cerro Calvario. Hiervoor moet je 30 min. de heuvel opklimmen . Onderweg staan overal staties. Boven heb je een prachtig uitzicht over de baai en Copacabana. Ik loop dezelfde route terug naar beneden want op de andere route bestaat de kans op uitglijden. Mijn dons jack en vest kunnen uit want de zon is gaan schijnen en dan is het lekker warm. Daarna loop ik richting Yampupate, want bij navraag gaat er pas om 11.30 uur een collectivo naar Yampupate en niet eerder, en dat is te laat om daar een boot te nemen naar Isla del Sol. Ik loop 3,5 km op een pad wat parallel loopt met het Titicacameer. Het uitzicht op de omliggende bergen is prachtig. Er staan hier ook veel kleurrijke bloemen. Ik zie zelfs roze pelikanen. Om 13.30 uur keer ik om en ga bij het meer op een steen zitten om wat te eten en te genieten van het uitzicht. Hier eet ik een banaan en schrijf in Evernote. Het is lekker in de zon. Om 15.00 uur ben ik hiermee klaar en loop terug. In het centrum ga ik eerst pinnen bij de ATM, daarna ga ik een 3 eilanden tour boeken voor morgen . Ik had liever 2x een enkele boottocht geboekt naar Isla del Sol, en daar 3 uur gelopen, maar het staat me tegen dat ze dan tijdens de voettocht overal geld gaan vragen. Vervolgens kom ik er achter dat er verschillende transport mogelijkheden zijn om van Copacabana naar La Paz te komen. Namelijk met lokale bussen en collectivo 's , die gaan elk half uur, en kosten 20 resp. 25 bolivianos , maar zij stoppen bij het kerkhof in La Paz en dat is verder van het centrum , waar ik mijn hotel heb. Er gaan ook toeristenbussen , maar die vertrekken alleen om 13.30 uur en kosten 30 bolivianos, en stoppen bij de busterminal, dichter bij het centrum. Deze moet ik 1 dag voor vertrek boeken. Dus ik heb nog eventjes de tijd om te beslissen. 's Avonds kijk ik wat ik allemaal kan doen in La Paz.
Vrijdag 9 februari: Copacabana: bezoek aan de eilanden in het meer van Titikaka:
Doordat er waarschijnlijk te weinig hostelgasten zijn, is er vandaag jammer genoeg geen ontbijt buffet en moet ik volstaan met 1 broodje en omelet en een beetje fruit en koffie. Ik laat wat vuil wasgoed wassen in het hostel. Daarna loop naar het kantoor van busbedrijf Titicaca om de bus naar La Plaz te reserveren. Maar als ik wil betalen moet ik ineens 35 bolivianos betalen omdat vgl. de medewerkster op zaterdag en zondag de busrit duurder is, terwijl ze gisteren nog zeiden 30 bolivians. Die juffrouw bleef op haar strepen staan en ik ook, en toen ben ik weggelopen. Toen ben ik naar busmaatschappij Vicuna gegaan en heb daar een bus ticket gekocht voor 30 bolivianos. Daarna ben ik naar de boot Pasion gelopen voor de eilanden tour in het meer van Titicaca. We vertrekken nog voor 9.30 uur. Ik ga buiten op het dek zitten samen met 8 andere mensen. Binnen zitten er ook nog een aantal. Gelukkig heb ik mijn dons jack aangedaan want doordat de boot snelheid maakt en het waait is het fris aan boord. Helaas vliegt mijn waterfles in het water en het plastic van mijn telefoonkoortje breekt af. We varen eerst in een kleine 2 uur naar Isla de la Luna . Hier krijgen we 1,5 uur de tijd om de ruines van Ajlla Wasi (templo de las Virgenes / tempel van de maagden) te bekijken in de Koati commune of te wel Tempel van Ina Kuyu ( Inaq Uyu) welke dateert uit 1000 tot 1500 voor Chr.. Daarna varen we door naar het grotere eiland Isla del Sol. Hier liggen vlakbij de noordpunt de ruines van het Palacio del Inca, een doolhof van stenen muren . Er schijnen meer dan 80 ruines te liggen op dit eiland waarvan de meeste hiervan dateren uit de Inca periode rond de 15e eeuw na Christus. Maar qua natuur is het eiland ook prachtig nl. rotsachtig en heuvelachtig met veel eucalyptusbomen. Er zijn geen motorvoertuigen of verharde wegen. Er wonen 800 gezinnen die leven van de landbouw, visserij en toerisme. Na daar 1,5 uur rondgelopen te hebben varen we door naar Yampupata waar we iets kunnen eten , drinken of over het strand kunnen lopen . Ik kom daar in gesprek met 2 oudere Boliviaanse vrouwen en hun dochter die op de grond zitten en coca blaadjes aan het kauwen zijn. Tussen deze blaadjes liggen witte en roze zoete balletjes. Ze vertellen dat coca blaadjes heel goed zijn bij maagklachten en dat het de honger stilt. Ik mag het ook uitproberen. En ik mag zelfs foto's maken van dit tafereel. Daarna varen we terug naar Copacabana. We boffen erg met het weer want de hele dag heeft de zon geschenen. En omdat de boot langzamer ging varen konden onze jassen zelfs uit. Langzaam begonnen de mensen aan boord ook met elkaar te praten waardoor het erg gezellig werd. Er zaten op het bovendek: een Braziliaan, een Argentijns stel, 2 Bolivianen, een Engelsman en ik. Engels en Spaans werd door elkaar gesproken. Om 18.00 uur komen we aan in Copacabana. Ik loop direct door naar mijn hostel. De zon schijnt nog steeds. Mijn was kan ik droog van de waslijn halen. Mijn gezicht gloeit en mijn ogen branden van de zon, want ik was mijn zonnebril vergeten mee te nemen op de boot. Maar het was een geslaagde dag. 's Avonds zet ik wat foto's op mijn website.
Zaterdag 10 februari : van Copacabana naar La Paz:
Ook nu ben ik de enige gast aan het ontbijt en is er geen ontbijt buffet. Doch ik krijg lekkere broodjes en yoghurt als ik erom vraag. Om 10.00 uur check ik uit. Mijn koffer en paarse rugtas worden een paar uur opgeslagen. Daarna ga ik de stad in om wat etenswaren te kopen voor onderweg. Er is vandaag een grote buitenmarkt. Zelfs carnaval-attributen worden verkocht. Ook kom ik de Nederlandse vrouw en haar Colombiaanse vriend tegen die gisteren zijn aangekomen in Copacabana. Terug in mijn hostel ga ik mijn bankzaken doen en wat foto's op mijn website van Peru zetten. Ook nu leverde dat de nodige problemen op. Op de TV zie ik een carnavals optocht in Oruro. Veel dansende mannen en vrouwen in schitterende kledij. Om 12.45 uur loop ik naar de bus standplaats van Vicuna. De zoon van de eigenaresse wil me wel met zijn auto naar de bushalte brengen , maar dat duurt me te lang en ik ga alvast lopen. De bus is voor 3/4 vol en vertrekt om 13.30 uur. Ondanks dat het een toeristen bus is, stopt hij toch heel vaak onderweg om lokale bewoners met grote zakken in en uit te laten stappen. De route loopt door een prachtig groen heuvelachtig landschap. Bij de Straat van Tiquina moeten alle passagiers uit de bus en overstappen in een kleine boot die ons in 10 min. over de zeestraat zet. De bus gaat op een aparte vlonder de zeestraat over. En aan de andere kant kunnen we , na 20 min. wachten, weer in de bus stappen. Een aparte gewaarwording ! Het gaat onderweg regenen, maar als we rond 17.30 uur aankomen bij de busterminal in La Paz is het weer droog en schijnt de zon een beetje. Daar ga ik op zoek naar een taxi. De 1ste taxi chauffeur vraagt 30 bolivianos omdat, volgens hem, we om moet rijden omdat we moeilijk bij mijn hotel Express kunnen komen wegens de carnavals activiteiten in het centrum. Maar mijn hotel had doorgegeven dat het 20 Bolivianos zou kosten, en daarom ga ik op zoek naar een andere taxi . En de volgende chauffeur brengt me wel voor 20 bolivianos naar mijn hotel. Hij moest wel iets omrijden, door de mensen massa, maar ik was rond 18.00 in mijn hotel. Ik heb daar een kamer op de 2de verdieping met een gedeelde badkamer op de gang en een grote TV. Ik ga meteen de stad verkennen. Het is druk en overal zie je m.n. jongelui lopen die met waterzakjes of waterspuit andere mensen nat proberen te maken of met schuim bespuiten. Dit is een carnavals traditie in La Paz en waarschijnlijk ook in de rest van Bolivia. Het lijkt wel op Happy Holey in Nepal. In La Paz moet je veel en vaak flink omhoog of omlaag lopen omdat de stad op 3640 m. hoogte ligt. Bij het omhoog lopen ben ik wel wat kortademig, maar ik heb geen last van hoogte ziekte. ' s Avonds blijf ik op mijn kamer, dat is veiliger m.n. tijdens carnaval waarbij veel alcohol wordt gedronken.
Zondag,11 februari: la Paz, carnaval:
Vanochtend staat één van de twee badkamers blank door een lekkage op de derde verdieping. Gelukkig is de andere douche vrij en kan ik me daar wassen. Na het ontbijt spreek ik lange tijd telefonisch met Manish. Hij, zijn vrouw en de baby gaan toch naar de bruiloft van zijn zus in Kathmandu, waardoor ik ze daar in Nepal nog 2-3 dagen zal treffen. Daarna begint mijn speurtocht naar pinautomaten die me geld geven. Er zijn er genoeg in La Paz, maar velen zijn leeg. Bij de 5de poging heb ik uiteindelijk succes en kan ik nog een behoorlijk bedrag pinnen. Daarna loop ik richting het centrum. Ik ben blij dat er hier zoveel "banos publicos" (openbare toiletten) zijn, waar je voor 1 boliviano kunt gaan plassen . Daar kan Nederland nog wat van leren. Vanochtend was het koud en bewolkt , maar 's middags gaat de zon schijnen en wordt het warm en kan mijn donzen jack uit. Op weg naar de VVV , is het al erg druk met carnaval vierende mensen, waarvan een aantal al aardig dronken zijn. Ik kom langs het station van de teleferique Obelisco / Utjawi waar ik de kabelbaan naar 6de Marzo in el Alto kan nemen. El Alto is een voorstad van La Paz en is gesitueerd langs de rand van de kloof waarin la Paz gebouwd is, en ligt op 4150 m. boven zeeniveau. Zo'n ritje van 20 min. kost maar: 3 bolivianos. Ik zat alleen in de gondel en had een prachtig uitzicht op de onderliggende huizen en bergen van La Paz. Boven aangekomen is niets te merken van de met water en zeepsop gooiende carnaval vierende jongeren. Ik loop richting de kerk , waar op Plaza del Obelisco Altenoin el Alta een aantal muzikanten zich aan het opstellen zijn . Eventjes later kwamen daar mannen en vrouwen bij in prachtige kostuums en sommigen ook met een masker op. Zij gaan op de gespeelde muziek dansen . Hier in El Alto blijkt de Aymara cultuur te overheersen en hebben de vrouwen karakteristieke wijde rokken, lange vlechten en bolhoedjes op. Het was mooi om te zien, hoe zij zich uitleefden. Ze dronken ook allemaal bier. Ik heb er van genoten. Rond 14.30 uur neem ik de gondel weer naar beneden. Deze was heel druk met mensen die in het oude centrum van La Paz carnaval gaan vieren. Dat heb ik geweten ! De straten waren overvol met m.n. jongelui die met zakjes water naar elkaar gooiden en elkaar bespoten met schuim. Sommigen hadden zich zelf beschermd met een dunne plastic regenjas, maar de meerderheid zag wit van het schuim. Ook de straten waren nat van het schuim. Zoals ik al schreef heeft het wel iets weg van " happy holy" wat ze in Nepal vieren bij de overgang van de winter naar de zomer. Gelukkig werd ik een beetje ontzien, maar helemaal schoon bleef ik niet. Ik was blij toen ik uit het gedruis van het centrum was, want daarbuiten ging het normale leven gewoon door. Maar door die carnaval is het normale transport ook aardig ontregeld. Mijn plan, om morgen naar Valle de la Luna te gaan, kan niet doorgaan omdat dan de carnavals optocht in het centrum plaats vindt, waardoor er geen bussen en collectivo 's door kunnen. Dus ik wijzig mijn plan en ga morgen de carnavalsoptocht bekijken en dinsdag kan ik dan , als alles meezit, naar Valle de la Luna. Eind van de middag kom ik terecht in een buitenwijk waar een hele grote buiten markt is met vnl. groenten en fruit. Hier wordt ook kleinschalig carnaval gevierd door een paar oudere lokale bewoners die met elkaar dansen en bier drinken. Heel gezellig! 's Avonds op mijn kamer heb ik YouTube musica aanstaan waar veel Boliviaanse carnavals muziek wordt gespeeld. Heel toepasselijk !
Maandag 12 februari: La Paz, carnaval:
Als ik 's ochtends mijn oefeningen doe , merk ik goed dat ik door de hoogte kortademig ben. Na het ontbijt loop ik, in 30 min., naar de busterminal om te informeren welke bussen en hoe laat ze gaan van La Paz naar Cochabamba op woensdag 14 februari. Ik had van mijn hotel doorgekregen dat bus Trans Copacabana MEM1 de beste bus is, maar op de terminal blijkt dat deze bus alleen 's avonds / 's nachts rijdt en ik wil liever overdag reizen. Maar er zijn nog andere bussen die naar Cochabamba rijden nl. Bolivar, Trans Copacabana SA ,Bolivia, el Dorado en Cosmos. Zij rijden bijna elk uur en de prijs varieert van 50 tot 106 bolivianos afhankelijk van de drukte . Op de dag van vertrek kan ik pas een bus ticket kopen. Daarna loop ik terug naar het centrum want om 11.00 uur zou de carnavals optocht beginnen. Overal waar de optocht langs komt hebben ze 2 tot 3 rijen stoelen geplaatst. De voorste rij is het duurste en kost een stoel 20-30 bolivianos, 2de rij 25-15 bolivianos en 3de rij 20-10 bolivianos. De meeste stoelen zijn nog leeg als ik aankom bij Plazo Francisco. Ik loop de optocht tegemoet. Als het zover is ga ik op een stoel zitten, maar dat bevalt me eigenlijk niet goed want er lopen continu toeschouwers langs, net op het moment dat ik een foto of video wil maken. Dus ben ik toen ook maar gaan staan en gaan lopen langs de optocht. Hij is een enorm lang en kleurrijk spektakel met enorm enthousiaste dansgroepen in prachtige kostuums. Er rijden ook musici mee , meestal op een open vrachtwagen, maar ook lopend. Helaas gaan soms jonge toeschouwers elkaar te lijf met zakjes water en spuitbussen met schuim. Ook wordt er veel geknald met vuurwerk. Je schrik je telkens rot. Op een gegeven moment gaat het, jammer genoeg, een beetje regenen. Sommige groepen trekken dan een doorzichtige plastic regenjas over hun mooie kostuums. Naar mate de tijd vordert wordt er ook meer gebruik gemaakt van de stoelen die langs de kant staan. Venters zijn ook actief met de verkoop van ijsjes, kip, popcorn, chips, limonade en bier, broodjes en lopen over de weg. Ik blijf kijken van 11.30 tot 16.00 uur en dan heb ik het gezien, maar de optocht is dan nog steeds niet afgelopen. Toen was het ook een hele klus om uit die mensen massa te komen, maar het is gelukt ! Terug op mijn kamer ga ik op internet opzoeken welke busmaatschappijen in Bolivia het beste en het slechtste zijn. Dan blijkt Bolivar, Trans Copacabana SA en Trans Copacabana MEM1 de beste te zijn, en de andere 3 komen niet zo goed uit de bus. Ook lees ik informatie over Valle de la Luna waar ik morgen naar toe wil. Daarna ga ik in een restaurant wat eten. Onderweg kom ik bandjes tegen met dansende en verklede carnavalsvierders. Leuk om te zien hoe die dikke vrouwen in hun wijde rokken aan het dansen zijn. Er wordt m.n. bier gedronken uit grote liter flessen wat ze verdelen onder elkaar in kleine plastic bekertjes. ' 's Avonds stuur ik een WhatsApp bericht naar mensen in Cochabamba die ik nog ken van 16-17 jaar geleden toen ik daar werkte, en die ik in de komende dagen wil bezoeken.
Dinsdag 13 februari: La Paz, Valle de la Luna
Henk is vandaag al weer 17 jaar dood. Waar blijft de tijd. Het was 18 jaar geleden dat we samen nog naar Bolivia en Peru op vakantie zijn geweest. Dat was onze laatste reis samen . Nu ben ik al weer, alleen, voor de 3de keer terug in Bolivia. Rond 9.30 uur loop ik naar Plaza San Francisco waar ik de collectivo wil pakken die naar Mallasa gaat ,waar de Valle de la Luna zich bevindt. Het is nog niet zeker of hij rijdt want alles is ontregeld door de carnaval. Maar na 15 min. komt hij dan toch. Het is 12 km rijden waar hij ca. 30-45 min. over doet , voor een prijs van 2,50 bolivianos. Er komt een oudere man naast me zitten, genaamd Jose. Hij vertelt dat hij ingenieur is en onderzoek heeft gedaan naar aardappels, en daarvoor ook 2,5 jaar in de V.S. heeft gewoond waardoor hij ook Engels spreekt. Hij vertelt ook dat vandaag op carnavals dinsdag hulde wordt gebracht aan Pachamama = moeder aarde. Dit doen ze door overal op de grond bloemblaadjes te strooien, ballonnen op te hangen, wijn en bier over de grond te gieten, als dank voor wat moeder aarde ons allemaal schenkt. Eigenlijk een heel mooi gebaar! Ook nu is het tot 10.30 -11.00 uur koud en moet ik mijn donzen jack aan doen, maar daarna komt de zon door en wordt het al gauw warm. De entree van het park Valle de la Luna is maar 15 bolivianos = €2. Het blijkt dat Neil Armstrong deze naam aan het park heeft gegeven toen hij in Bolivia was. Het park bestaat uit geologische formaties van klei, zand, geulen, pieken en grotten die door erosie en de aanwezige mineralen zijn veroorzaakt. Hier kun je doorheen wandelen . Er zijn 2 routes die je kunt volgen : één van 15 min. en één van 45 min.. Het is erg mooi . Ik heb beide routes 2x gelopen : de 1ste keer heb ik veel foto's en video's gemaakt en de 2de keer heb ik alleen maar gekeken en genoten van deze prachtige grijze pieken. Het gaat heel licht regenen. Rond 14.30 uur wil ik de collectivo terug nemen naar Plaza San Francisco , maar hij verschijnt niet. De verkoopster van een snoepkraam geeft me het advies om wat verder op te gaan staan, want daar komt de bus langs, die ik ook kan nemen. Op die plek staat toevallig ook een stel die ik ook in de bus van Copacabana naar La Paz zaten. Gelukkig kwam de bus na 10 min. wel. Ik moest hiervoor 3 bolivianos betalen, ook geen geld, maar meestal is de bus hier goedkoper dan de collectivo. In La Place zijn de straten kletsnat en op sommige plaatsen staan de regenplassen op de weg, maar als ik daar aankom is het droog. Op het plein is een clown de kinderen , die op de trappen zitten, aan het vermaken. De tieners zijn nog steeds bezig met elkaar nat te maken en met schuim elkaar te lijf te gaan. Een jong stel heeft een klein flesje wijn gekocht en giet die uit over de trappen om Pachamama / moeder aarde te bedanken voor wat ze betekent voor de mensen. Ter ere van deze dag stoppen de marktverkopers hun werk om 16.00 uur. 's Avonds bereid ik me weer voor op de dag van morgen, wanneer ik weer ga verkassen naar Cochabamba. Eigenlijk vind ik dat niet zo erg om La Paz te verlaten want door die carnaval, de hoogte en het weer, werd ik beperkt om alle bezienswaardigheden te zien die op mijn lijstje stonden.
Woensdag 14 februari ; van La Paz naar Cochabamba
Na het ontbijt bel ik een Uber taxi, maar ik moet te lang wachten voordat een Uber chauffeur zich meldt, daarom annuleer ik de rit. Op advies van een buurman loop ik naar boven, naar het eind van de straat, waar meerdere taxi's langs komen. Daar heb ik al snel een gewone taxi te pakken voor 20 bolivianos en ben ik om 9.00 uur op de busterminal. Ik koop een busticket bij Flote Bolivianos voor slechts 50 bolivianos, omdat het rustig is met het aantal busreizigers (als het druk is betaal je er 100 bolivianos voor). Het is een luxe bus waarvan de stoelen ook in half ligstand gezet kunnen worden en je kunt je apparatuur opladen en TV kijken. Dat mag ook wel , want het is een busreis van 7-8 uur over een afstand van ca. 470 km. Ook nu is de natuur, waar we langs reizen , schitterend. Vele kleurrijke heuvels en bergen passeren we. Het weer is wisselend : bewolkt, af en toe een beetje zon en soms regent het. Om 13.30 uur stopt de bus voor een plaspauze en om wat te eten. Veel mensen liggen ook te slapen. Ik vermaak mij met het schrijven van mijn belevenissen in Bolivia als voorbereiding van mijn volgende weblog over Bolivia. Uiteindelijk komen we pas om 18.00 uur aan op de busterminal van Cochabamba. Dus de reis heeft uiteindelijk 8 uur geduurd. Het is hier duidelijk veel warmer dan in La Paz want ik zie hier allemaal mensen lopen in een T shirt en op de weerkaart staat een temperatuur voor de komende dagen van 23-25 graden, met wel elke dag regen. Bij de busterminal ga ik meteen infomeren naar de bustijden naar Potosi voor a.s. zaterdag, want de tijden die ik op internet zie, kloppen vaak niet. Helaas kan ik pas zaterdag, de dag van vertrek, een buskaartje kopen . Daarna loop ik naar de straatkant waar de taxi's aan en afrijden. Het is daar best druk, maar het lukt mij om er een te laten stoppen. Voor 20 bolivianos brengt hij me naar mijn hostel genaamd Residencial Moroni Alojamiento. Om 18.30 uur sta ik daar voor de deur. Louis, de eigenaar, legt me heel gedetailleerd alles uit. Ik heb hier een 3 persoonskamer op de 1ste verdieping, waarop een etage bed staat en een 2 persoons bed en een flat screen TV, met een gedeelde badkamer naast mijn kamer. Tevens kan ik gebruik maken van gefilterd water en kan ik zelf koffie en thee maken wanneer ik wil. Ook hier is het ontbijt inclusief. Ik ben van de bustocht zo gaar geworden, dat ik geen puf meer heb om de straat op te gaan. Gelukkig heb ik nog wat brood en fruit om mijn honger te stillen.
Donderdag 15 februari: Cochabamba:
Vannacht werd ik een paar keer wakker van het geluid van carnaval vierende mensen. Hier duurt carnaval t/m zondag . (en begint donderdags voor onze carnaval). 's Ochtends kan ik mijn bermuda en T shirt weer aandoen, want het wordt vandaag 25 graden. Het ontbijt in het hostel is goed en gevarieerd met een gebakken ei en fruit. Eigenaar Louis is erg aardig. Daarna neem ik contact op met de ouders van een medewerkster Silvia, van mijn vroegere Spaanse school, bij wie ik destijds ook thuis ben geweest. Zij zouden het leuk vinden als ik langs zou komen , al zitten Silvia en haar broer in het buitenland. Ik spreek met hun af dat ik zaterdag eind van de middag langs kan komen. Vader is taxi chauffeur en hij komt me ophalen bij mijn hostel en brengt me zaterdagavond om 20.00 uur naar de busterminal waar ik op de nachtbus stap naar Potosi. Daar ben ik wel blij mee. Vervolgens bel ik mijn schoonzus op, die onlangs haar man is verloren. Ze is nog erg verdrietig, maar dat is logisch. Rond 11.00 uur ga ik lopend naar het centrum, dit is een half uur lopen. De zon schijnt uitbundig. De Plaza 14de Septiembre is het hoofdplein, waar ik 18 jaar geleden ook veel heb gezeten nadat ik van mijn werkadres in het brandwonden centrum kwam en daarna Spaanse les ging volgen. Op dit plein staat ook een fontein = Fuente de las Tres Gracias en de Catedral Metropolitana de San Sebastian. Daarna loop ik alle straten in die beginnen op dit plein in de hoop dat ik de plek van de Spaanse school zou herkennen , maar helaas, ik kan hem niet meer terugvinden . Ook weet ik niet meer waar het brandwonden centrum ligt. Dat is jammer ! Ook loop ik naar de Colina de San Sebastian. Op deze heuvel staat het monument voor de heldinnen van de Kroon , als eerbetoon aan de 200 jaar slag om de heldinnen die plaatsvond op 17 mei 1812 ( onafhankelijksoorlog van Cochabamba). Daarna loop ik naar diverse mercado's, o.a. mercado 1 de Marzo, Mercado 27 de Mayo en mercado Calatayud. Dit zijn grote overdekte markthallen waar je kunt eten en groenten, fruit, vlees, kleding , schoonmaak en schoonheids artikelen kunt kopen. Bij een kraam koop ik verse kaas. De standhoudster vraag waar ik vandaan kom, en als ik zeg dat ik uit Nederland kom ,laat ze me verschillende kazen proeven van Nederlandse origine. Heel bijzonder ! Op een gegeven moment begint het heel licht te regenen, maar het zet gelukkig niet door. Door dat geslenter begin ik aardig moe te worden en loop ik terug naar de Plaza 14de Septiembre , waar ik weer op een bankje ga zitten. Ook nu komen arme kinderen langs die snoepgoed verkopen. maar vaak ook indigenas die van alles en nog wat willen verkopen. Er zit naast mij een oude man in een rolstoel. Op het dekentje op zijn knieën heeft hij wat koek -en broodkruimels uitgespreid. Er komen heel veel duiven op af, soms wel 7 die soms met elkaar gaan vechten op zijn schoot. Om 17.45 uur is de zon weg en is het helemaal bewolkt, maar de temperatuur blijft aangenaam i.t.t. La Paz waar het echt koud werd. Langzaam loop ik terug naar mijn hostel. Het gaat pas om 19.30 uur schemeren . 's Avonds neem ik contact op met Maria, dit is een Nederlandse vrouw die al heel lang in Cochabamba woont, en op politiek gebied heel actief is met "Somos Sur". Haar heb ik destijds ook een paar keer ontmoet. We spreken af dat ik zaterdagochtend om 9.30 uur bij haar kom koffie drinken.
Vrijdag 16 februari : Cochabamba:
Na het ontbijt was ik een paar kledingstukken uit die ik kan laten drogen op de binnenplaats. Het is vanochtend weer bewolkt, maar al gauw komt de zon er door en wordt het warm. Morgen moet ik om 12.00 uur uitchecken , maar dan mag ik mijn bagage in het hostel opstallen. Rond 11.00 uur loop ik naar het huisadres wat Maria mij heeft opgegeven, ik doe er 35 min. over. Van haar loop ik door naar de busterminal waar ik ook 35 min. over doe en daarna naar het Plaza 14de Septiembre, en doe daar 20 min. over. Nu heb ik een idee of dit haalbaar is morgen en hoef ik niet meer te zoeken. En zo leer ik Cochabamba goed kennen. Daar ga ik op een bank zitten, eerst in de zon, maar dat is te warm . Het is dan eventjes zoeken naar een bank in de schaduw want die zijn allemaal bezet. Daar ga ik dan mijn verhalen van Bolivia op Evernote zetten , zodat ik vanavond het 1ste deel van Bolivia via mijn weblog kan versturen. Dit is wel een beetje vroeg , maar de komende tijd heb ik daar geen tijd meer voor of heb ik geen internet om dat te doen.
Dit zijn dan weer mijn belevenissen tot nu toe in Bolivia. Het is minder spannend dan ik verwacht had. Ik blijf nog tot 1 maart in Bolivia ,maar daar lees je meer over in deel 2 van Bolivia. Daarna ga ik nog naar Brazilië en naar Nepal en daarna terug naar Nederland.
Groetjes van Francine.
Intussen zijn we weeral meer dan twee weken verder . Stop de tijd zou ik soms willen zeggen .
Na het bezoek aan Cochabamba begin november waren de dagen in mijn agenda al vlug weer volgepland. Dinsdagvoormiddag 7 november in het kindertehuis waar ik de kokkin Sonia hielp in de keuken en samen vierden we met de kleinste groep van Mabel de verjaardag van Anthony die 5 werd , alsook de verjaardag van Sonia . Na het middagmaal moest ik dan dringend inkopen doen voor de activiteit ' koekjes bakken ' met de groep van Maritza op donderdag. Samen met Monica , want ik ken hier intussen dan al wel redelijk de weg in Oruro , maar met Monica gaat het heel wat vlotter . Op woensdag dan een relatieve ' rustdag' waar we proberen cupcakes te maken thuis [e-1f600]. Mislukt dus . We openden te vroeg de gasoven waardoor de cupcakes volledig ingezakt uit de oven werden gehaald. We zullen het dan nog wel eens opnieuw proberen . Verder schrijf ik dag nog verslag en ' savonds maken ik en Monica het deeg klaar voor de zandkoekjes .
Donderdagvoormiddag 9 november eerst een lang gesprek met zuster Silvia , de verantwoordelijke hier in Bolivia van het kindertehuis . Om eerlijk te zijn : niet altijd even gemakkelijk. Onze meningen en inzichten zijn nogal vaak niet gelijklopend. Maar goed .. de mensen die mij heel goed kennen weten dat ik toch wel redelijk veel geduld heb , altijd bereid ben om een open en eerlijk gesprek aan te gaan .. Hoewel mijn geduld soms ook wel zijn limieten heeft [e-1f609]. In de namiddag dan : koekjes bakken en versieren met de groep van educadora Maritza. Veeeeeeeeeeeeel koekjes , veeeeeeeeeeeeeeeel chocolade en snoepjes om te versieren ... en tijd tekort. Maar de kinderen genieten en dat maakt me zo blij. Samen met de kokkin verdelen we alle koekjes in zakjes zodat alle kinderen van het tehuis een zakje met een aantal koekjes mee naar huis kan nemen. Heel laat en moe thuis . Na nog een ' tesito' en babbeltje met mijn boliviaanse gezin : bedtijd.
Op vrijdag 10 november bereid ik in de voormiddag de vergadering voor die ik zaterdag zal hebben met de boliviaanse directie. Kopies laten maken , enkele vragen en dingen noteren . Nog wat winkelen . Nat het middagmaal opnieuw naar het kindertehuis waar ik heel lang gesprek heb met tio Raul.
sAvonds ga ik uit eten met Monica , Jhonny en Patrick. Genieten is dat ..en toch ook wel wat ' ontstressen ' voor mij . Ik hoor jullie al denken : waarom moet je daar nu stress hebben.. Maar ja, het voortdurend nadenken , proberen de dingen te begrijpen die mij verteld of gezegd worden ... bezorgd mij wel soms stress. Maaaaaaaaaaaar gelukkig overheerst ' genieten ' nog wel .. Bij mijn gezin hier kan ik zijn wie ik ben, vertellen wat er op mijn lever ligt en zij relativeren samen met mij [e-1f600].
Zaterdag 11 november krijg ik in de voormiddag nog bezoek van tio Raul , die mij nog enkele zaken toelicht in verband met de vergadering die ik in de namiddag zal hebben met de boliviaanse directie.
In de namiddag om 15u dan vergaderen met de boliviaanse directie . Waar ik vooral probeer te luisteren en noteer . [e-1f60a]
sAvonds thuis krijg ik dan weer bezoek van Camilla ( zus van Monica) en haar man Limbert. Gezellig en ontspannend .
Op zondag 12 november ..uitslapen , film kijken en ...haken [e-1f600] in de voormiddag en in de namiddag met de ganse familie onze jaarlijkse uitstap naar de ' espoteco' ( handelsbeurs). Elk jaar zie je er wel ongeveer dezelfde dingen maar het is een plezierige uitstap niet alleen voor ons , maar voor toch wel een groot aantal inwoners van Oruro . Voor de kinderen ook wat kermisattracties. Ik was vooral blij met de fotosessie met llamas en alpaca [e-1f602][e-1f602].
Op maandag 13 november was ik dan voor de eerste keer !!! afgesproken met mijn petekind José.. het was ons nog niet eerder gelukt om af te spreken . Samen iets gaan eten . En ik was oprecht bezorgd want hij was enorm mager geworden . Hij heeft dan wel broers en zussen maar is eigenlijk volop op zichzelf aangewezen... student ,weinig of geen inkomen ( af en toe werkt hij bij een oom die hem dan wat centen toestopt).. een heel moeilijk situatie .. ik word er niet echt gelukkig van [e-1f62a]. Hij vertelt mij dat hij weinig tot niets eet ...hij kan wel verblijven en slapen bij een zus , maar daar is hij heel vaak helemaal alleen .
Na het middagmaal ga ik samen met hem wat inkopen doen ... José , je moet eten zeg ik hem , je bent veel te mager. En morgen ga ik met jou naar de dokter om te laten nakijken .
Dus dinsdag 14 november ga ik dus met hem naar het dispensarium , waar hij wordt nagekeken .. hij weegt maar liefst 20 kg te weinig voor zijn gestalte [e-1f633]...Er wordt een bloedname gepland voor woensdagmorgen . Nadien ga ik langs in het kindertehuis waar ik wat tijd doorbreng bij de kinderen. Vroeg naar huis want savonds heb ik heel de equipe ..12 personen uitgenodigd om samen pizza te gaan eten . Heeeel gezellig met z'n allen , echt wel ... en belangrijk voor het teamgevoel.
Op woensdagvoormiddag 15 november een uitstap met de groep van Mabel . Met een microbus rijden we de berg op richting beeld van de Virgen . De kinderen genieten van spelletjes , een zakje koekjes en drankje .. en ik en Mabel genieten ook . Na de middag ben ik afgesproken met Ricardo , een vriend.. blij weerzien , goede babbel . Savonds ... thuis met de familie[e-1f600]
Intussen stuurt José me savonds de resultaten van zijn bloedname door en besluit in sanderendaags , donderdag 16 november , smorgens vroeg om 8 u eerst met hem terug naar het dispensarium te gaan .
Om 10 uur werd ik eigenlijk verwacht in het schooltje Ghislain Dubé maar het doktersbezoek liep sterk uit en we werden nog verder doorgestuurd voor verder onderzoek zodat ik spijtig genoeg aan de leerkrachten van Ghislain Dubé heb moeten laten weten dat ik niet zou kunnen komen . Mijn petekind José had me meer nodig op dat moment , en dat begrepen ze gelukkig wel . Hij is niet echt gezond, maar met goede behandeling en goede voeding zal hij hopelijk vlug aansterken . We gaan hem vanuit België zo goed mogelijk proberen te ondersteunen , zowel financieel dan mentaal .
In de namiddag staat er dan weeral een uitstap gepland met de groep van Maritza. Met hen gaan we naar Chusakeri , waar de kinderen genieten van de natuur .. de bomen , de bloemen , de stilte en de frisse lucht . Ook voor hen natuurlijk had ik een drankje en knabbeltje voorzien .
sAvonds brengt mijn vriendin Karina nog meer dan 100 cupcakes . [e-1f600]
Vrijdagvoormiddag 17 november versieren we samen met de groep van Mabel , de allerkleinsten , deze meer dan 100 cupcakes... Wat zalig is het om die kleine kinderen te zien genieten bij het versieren van de cupcakes : een laagje gesmolten chocolade en daarop kleurrijke snoepjes . Ook deze cupcakes worden verdeeld onder alle kinderen van de casa uiteraard.
Kort na de middag nemen we dan een video op voor België. Heel de week hebben de kinderen geoefend op het liedje van de casa Amigo Negro José. De video zal getoond worden op 24 november ,aan alle aanwezigen van het Gospelconcert in Vielsalm . Dit concert is activiteit van onze ASBL waarvan opbrengst volledig ten voordele van ANJ zal zijn . Meer dan 600 mensen gaan genieten van het gospelconcert met repertoire van Stevie Wonder gebracht door 100 zangers en zangeressen .
sAvonds weer gewoon avondje ..thuis.
Zaterdagvoormiddag 18 november is het ' winkelen' : bestellen van de twee herdenkingsplaten die we zullen laten bevestigen in het kindertehuis en inhuldigen op familiedag 26 november . Verder koop ik met de centen die veel familieleden , vrienden en kennissen mij gegeven hebben nog heel wat dingen voor de casa : nieuwe pollepels , schuimspanen , nieuwe pannen , nieuwe borden , bekers ,lepels ,en ander keukenmateriaal . Er blijven nog heel wat centen over waarmee ik komende week nog wel wat extra dingen kan kopen . Met deze centen kocht ik ook het materiaal voor het maken van de koekjes , cupcakes, drankjes , snoepjes en knabbeltjes , ijsjes voor de kinderen uiteraard.
In de namiddag maak ik mijn rugzak klaar om opnieuw naar Cochabamba te reizen op zondagmorgen , want daar zal Marc op dinsdag toekomen [e-1f60d]. Daarover later meer .
Veel groetjes . Caroline.
Bij gebrek aan goede USB aansluiting lukt het me niet echt om veel foto's over te zetten ..maar dat maak ik later wel goed
Goedemorgen vanuit Oruro ,
Het is bijna niet te geloven maar intussen ben ik bijna alweer 3 weken in Bolivia [e-1f633]. De tijd vliegt vooruit. Al meer dan een week denk ik : ik moet dringend voor al mijn vrienden , kennissen , collega's enzovoort een verslag schrijven . Maar eerlijk : ofwel geen tijd , ofwel te moe , ofwel geen zin [e-1f609].
De eerste weken vind ik hier sowieso altijd redelijke intensief. Vanaf dat men weet dat ik hier ben toegekomen stromen de berichtjes en vragen binnen om af te spreken .
Gepakt en gezakt ben ik dus op 18 oktober thuis vertrokken met 2 grote koffers, een kleintje als handbagage, een rugzak en een handtas. Goed voor zo'n 67kg , exclusief mezelf [e-1f61c].
Redelijk vlotte heenreis gehad, weinig geslapen tijdens de lange vlucht van 11uur van Madrid naar Santa Cruz De La Sierra omdat familie met 2 jonge kindjes in mijn directe nabijheid zaten ... en ja , kleine kindjes wenen soms wel eens natuurlijk . Maar goed , na nog een korte binnenlandse vlucht van Santa Cruz naar Cochabamba veilig maar moe toegekomen donderdagochtend 19 oktober bolviaanse tijd.
Hartelijke ontvangst door Edgard , belgische oblaat- dokter en enkele dagen genoten en gerust in het warme Cochabamba. Wat babbelen, wat haken , wat lezen , wat helpen in de tuin van het oblatenhuis. Ook nog een bezoek gebracht aan de Hogar de Sagrada Corazon, een prachtig mooi opvangtehuis voor jongeren met mentale en fysieke beperking. 37 jongeren worden hier dagelijks verzorgd door 2 jonge zusters . Het merendeel van de kinderen zijn wezen, achtergelaten bij de geboorte of later. Heel knap maar toch wel heel zwaar en intensief werk voor deze 2 zusters Isabelle en Maria. Gelukkig krijgen zij wel hulp , maar toch nog vaak onvoldoende.
Na enkele dagen acclimatiseren ben ik dan op maandag 23 oktober na het ' almuerzo' met Monica en Jhonny , mijn boliviaanse familie ,met de auto naar Oruro doorgereisd . Een autorit van toch zo'n 4 uur , ik denk een dikke 200 km, van een hoogte van 2700 m naar een hoogte van bijna 3800 m . Maar intussen al volledig aangepast , en ik ondervond geen last van de hoogte . In het huis van de familie Terrazas is het voor mij altijd thuiskomen , precies of ik ben er de dag ervoor nog geweest . Ook het weerzien is altijd zo blij , warm en oprecht. Ze zijn dan niet mijn bloed , maar wel echte familie intussen .
Met de kippen op stok .. jaja, ik ben intussen 60 jaar [e-1f61c] geen 20 meer en ik ondervind toch af en toe dat mijn geest wel wil , maar mijn lichaam niet. Na mijn knieoperatie begin dit jaar redelijk gerecupereerd , maar eerste dagen hier in Oruro protesteerden mijn benen ook een beetje [e-1f914] : de kou??? Intussen ook alweer veeeeeeel beter.
Op dinsdag eerst wat uitslapen , mijn spullen nog wat ordenen in mijn 'cuarto' om dan na de middag het kindertehuis Amigo Negro José. Eigenlijk wou ik hen verrassen ...onaangekondigd toekomen ..maar ja , dat is natuurlijk niet gelukt [e-1f604]. Aan de poort werd ik tegengehouden en mocht pas binnen toen heeeeeeeel het ontvangstcomité achter de deur klaarstond ( alle kinderen , alle opvoedsters, kokkin enz )om mij met bloemen , abrazos te verwelkomen . Ze bedoelen dat allemaal goed , dat weet ik wel , maar kom liever zonder al teveel tralalie tralala binnen [e-1f600].Ik ben maar gewoon ' Carolina' he .
Ook op woensdag breng ik ganse dag bij de kinderen door . Helpen in de keuken , helpen bij de kinderen en babbelen met de opvoedsters , kokkin.
Donderdag dan enkele afspraakjes . Blij weerzien met Ider. Samen iets gaan drinken en eten met vriendin Karina en heeeeeeeeeeeeeel veel bijpraten . In de late namiddag dan terug naar huis . Want ja, ik heb me voorgenomen om alles nog rustiger aan te pakken dan anders en nog veel meer qualitytime door te brengen met mijn boliviaanse familie .. en dan vooral met Monica .
Op vrijdag werd ik dan verwacht in het schooltje Ghislain Dubé. Al meteen kon ik mee naar het centrum , plaza Sebastian Pagador , waar de kinderen en jongvolwassenen van het schooltje een demonstratie gaven van tae-kwando. Sinds dit jaar komen enkele jongeren vrijwillig 2 keer per week
tae-kwando aanleren ( aangepast natuurlijk ) . Een superinitiatief en de kinderen genieten er duidelijk van .
Na de middag staat er dan alweer een uitstapje gepland met de jongste groep van het kindertehuis Amigo Negro José naar het Parque Ecologico. Met ' microbus' ( warm , warm in die bus ) gaan we naar één van de weinige groene locaties hier in Oruro , waar de kleintjes genieten van de rust , de speeltuigen , een hapje en een drankje. Mijn pijp was savonds ook ...uit !!
Zaterdag dan wat uitslapen en waren we uitgenodigd door vriendin Patricia Valdivia voor het middagmaal ( almuerzo). Weeral blij weerzien ..veel bijgebabbeld ..gelachen ... lekker gegeten en een bezoek gebracht aan hun nieuwe woonst in opbouw ..mooi mooi.
Thuis wachtte mijn ahijado ( petekind ) Patrick ( jongste zoon van Monica en Jhonny ) mij op ..want hij wou mij toch wel voorstellen aan iemand heel speciaal [e-1f600]. Zijn vriendin Massiel . Samen iets gegeten , wat gebabbeld maar dan was het weeral tijd om ons klaar te maken . Want we wilden naar het theater gaan. Daar was er een voorstelling : El manual de la mala conducta . Lachen , gieren met de anecdotes uit het dagelijks leven gegrepen en gebracht door Gabriela en German. ( zoek hun tiktok filmpjes maar eens op , in het spaans natuurlijk , maar zo ontspannend en herkenbaar soms hahahaha ).
Op zondag hadden we dan een uitstap naar Turco gepland geboortedorp van Monica . [e-1f600] Jaja , rustig aan denk ik dan wel , maar agenda geraakt volgepland voor je het weet .
Maar was heeeeeeeeeeel leuke uitstap met Monica , Jhonny en broer Abercio van Monica. Autorit van zo'n 2 uur ongeveer ( vroeger was dit 8 uur toen er nog geen geasfalteerde weg was ).
Samen met nicht van Monica aten we ' almuerzo' in een heeeeeeeel oud huisje , waar de muren behangen waren met kranten uit een heel lang verleden 1927, 1948 enz ... ik vond dat ' wauw ' [e-1f60a].
Als dessert aten we een ijsje op een bankje op het rustige dorpsplein . En na nog een bezoek aan padre Calixto , oblaat en pastoor van Turco reden we terug richting Oruro. Onderweg mooie vergezichten , maar ook massa's llamas , schapen ... ik kan daar altijd weer van genieten .
Maandag 30 oktober stond er dan een bezoekje aan CEPA gepland ( Centro de Ecologia y Pueblos Andinos) een centrum opgericht door Gilberto Pauwels , familielid . Zij houden zich bezig met het verdedigen van de rechten van de indigenas en ook alles wat te maken heeft met ecologie , vervuiling enz. ( dit is wel heel kort samengevat ). Wat post uit België afgeleverd , babbeltje hier en daar met de mensen die ik intussen ook al ken sinds 2011.
Na de middag werd ik dan weer in het kindertehuis verwacht waar we de ganse namiddag en avond broodjes en koekjes hebben gebakken ter voorbereiding van Todos Santos en dia de los muertos .
Heel laat thuis , maar op dinsdag 31 oktober weer vroeg op want ze verwachten mij in het schooltje Ghislain Dubé , waar deze keer medailles worden uitgereikt aan alle kinderen die deelnamen aan het "Tae Kwando kampioenschap " . In de namiddag naar kindertehuis Amigo Negro José, waar men intussen de tumba , mesa heeft klaargemaakt voor Todos Santos . Het voorbije voorjaar is Gerardo , een jongen van 10 van de groep van Maritza onverwacht na een korte ziekte overleden . De tumba herdenkt alle kinderen die overleden zijn de voorbije jaren , maar toch wel heel speciaal voor Gerardo.. Intussen kom ik hier elk jaar al sinds 2011 1 tot 2 keer per jaar , en maakte dit ritueel dus al zeker bijna 10 keer mee ... en ik blijf het een heel mooie manier vinden om de overledenen te herdenken . Meer info kan je zeker vinden op google !! Ik heb het in mijn vorige verslagen van de voorbije jaren zeker al eens uitgebreider verteld ook .
Woensdag 1 november werd voor mij een beetje een ongeplande rustdag . Lang uitgeslapen , ontbijt , douche . En toen was het eigenlijk de bedoeling dat ik met Jhonny en Monica mee zou gaan om bij verschillende kennissen en familieleden te gaan bidden bij hun ' tumba' ter ere van overledenen van de voorbije 3 jaar . Maar mijn lichaam heeft mij even ' teruggefloten ' . Een drukkend gevoel op de borst , pijn in mijn linkerarm [e-1f62c][e-1f62c][e-1f62c]maakte mij toch wel ongerust . Als verpleegkundige gaat er dan vanalles door je hoofd ... denk je : angor ? Ik nam dadelijk aspirine. En het heeft toch effe geduurd vooraleer ik terug oke was . Intussen toch ook dokter Edgard gecontacteerd voor advies . Dus ganse dag gerust .. en toch maar preventief , uit voorzorg dagelijks cardioaspirine . Maar het is intussen niet meer voorgevallen ..dus mss toch wel vooral stress??? hoop ik . Dan toch maar proberen het nog wat rustigeraan te doen ... Mijn ventje zei me nog maar eens : Carolina , je bent geen 20 meer he [e-1f61d].
Op 2 november hier feestdag, en toen ben ik wel meegegaan met Jhonny en Monica om wederom te gaan bidden , en de families te gaan ' vergezellen' . Altijd veeeeeeeel eten hier , en ook veel drinken dezer dagen. Na de middag ' destumbar' , de tumba , mesa wordt ontmanteld , alles wat er opligt wordt verdeeld onder de aanwezigen en de familie gaat nadien naar het kerkhof.
Wij naar huis , waar we nog het bezoek kregen van Silke en Alberto , een belgisch koppel die hier ook al enkele malen eerder waren . Pizza en gezellige babbel , meer moest dat niet zijn .
Op vrijdagmorgen 3 november krijg ik dan nog bezoek van broer Tito van Monica.
Na de middag vertrekken ik en Monica naar de terminal de buses waar we de bus ( flota ) nemen naar Cochabamba. We gaan daar Edgard en Gilberto bezoeken , die voorheen hier in Oruro in het oblatenhuis woonden , maar nu hun vaste stek in Cochabamba hebben . Een busrit van normaal 4 à 5 uur ...maar wij deden er zo maar eventjes 7 uur over [e-1f62c][e-1f629]... boze mijnwerkers blokkeerden de weg ...zodat we zeker 1,5 uur hebben stilgestaan onderweg. Eventjes dachten we dat we onze nacht al slapend in de bus zouden moeten doorbrengen ..maar gelukkig heeft de politie de ' bloqueo' opgeheven .. en zijn we veel later dan voorzien toch in het oblatenhuis aangekomen . Bedtijd. Zaterdagvoormiddag 4 november dan eerst naar de luchthaven geweest . Nieuwe tickets gekocht voor de binnenlandse vlucht voor de terugreis voor mij en Marc ( jaja , die komt op 20 november naar Bolivia [e-1f60d]).Ik had tickets gekocht , maar die vliegmaatschappij vliegt voorlopig nog steeds niet terug ... dus nu , veiligheidshalve maar tickets gekocht bij andere maatschappij . In de voormiddag ook nog bezoek gebracht samen met Monica en Edgard en padre Miguel ( oblaat ) aan de parochie van Miguel. Heeeeeeeeeeel mooie kerk waar ze al enkele jaren aan het bouwen zijn . De kerk zelf is al wel enkele jaren klaar , maar de benedenverdieping wordt nu ook verder afgewerkt. Na het middagmaal wat rusten , wat helpen in de tuin met Edgard , babbeltje met Gilberto en winkelen met Monica en Miguel .
Zondagmorgen 5 november wat uitslapen [e-1f600]....kip voor het middagmaal en ook wat voorraad voor thuis kopen in de veel groter supermarkt Hypermaxi in Cochabamba ( aanbod is er duidelijk veel ruimer dan in Oruro ). Na de middag maken Monica en ik nog een flinke wandeling in Cochabamba ,oa naar de markt .
Op de terugweg naar het oblatenhuis kopen we pizza's die we samen met Edgard en Gilberto opeten als avondmaal. Laatste avond in Cochabamba ..Monica en ik hebben nog heel wat afgelachen toen we in ons bed lagen [e-1f602][e-1f602]... we verstaan elkaar helemaal , twee ' locas' bij elkaar soms .
Op maandagmorgen na het ontbijt vertrekken we dan terug naar Oruro waar het iets frisser is overdag ( 20- 24 graden ). Dat vind ik zelf veeeeeeeel beter dan de meer dan 30 graden in Cochabamba .
De terugrit verliep gelukkig zonder problemen of oponthoud.
Tot zover dit verslag .... hopelijk iets vlugger een volgend verslag .
Groetjes
Caroline
p.s. fotootjes ga ik straks opladen
.
Wij dachten echt en heel serieus dat het toertje dat we geboekt hadden historisch, cultureel en traditioneel zou zijn. Vol goede moed gingen we op pad met een Boliviaans stel (Liset en Adelit), de gids en een chauffeur (Franz en Roberto).
Bij de eerste stop stonden we al langs de weg allerlei wijntjes te proeven. De verkopers hadden een soort 'wijnwatervallen' gecreëerd en schepten steeds ruimhartig onze kommetjes vol!
Het was trouwens super lekker weer, heerlijk warm!
San Lorenzo is een historisch dorp maar heeft ook een tekila winkel ... en daar hadden we dus ook een proeverij! Het werd bar gezellig.
Daarna ging het wat rustiger aan met normalere stops, en we eindigden bij een tentje waar we insecten konden proeven, die gefrituurd en gezouten waren. Best oké.
Lekker geslapen in een echt bed! Tot om half 7 de bouwwerkzaamheden begonnen, naar het leek in de kamer naast ons ...
We hadden de hele dag om het plaatsje Tarija te verkennen. Het was al heel vroeg bloedheet, maar we zetten ons toeristische werk gewoon voort.
Het blauwe paleis, het gouden huis, en uitkijkpunt boven de stad en een beetje op souvenirsjacht ...
En als toppunt: zebra's! Ik had het al ergens gelezen of gezien, dat op te drukke kruispunten, waar niet of nauwelijks gestopt wordt voor overstekende voetgangers, dat er dan mensen in een zebrapak worden ingezet om auto's te laten stoppen! En dat als laatste dingetje in Bolivia, straks met de nachtbus weer verder.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 7 [visitorCount] => 269 [author] => Irene [cityName] => Tarija [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/629_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => in-tarija-een-heel-boliviaans-uitje ) [5] => stdClass Object ( [reportId] => 5098021 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-29 [photoRevision] => 0 [title] => In Sucre [message] =>Vrijdag zijn we eerst naar het busstation gegaan voor buskaartjes voor zaterdag. Tegen onze gewoonte in hebben we het deze keer eens goed uitgezocht: zaterdag met de nachtbus naar Tarija!
Daarna gingen we naar Glorieta, uit de beschrijving leek dat een mooi paleis. Nou, dat is het ooit vast wel geweest, nu was het nogal vervallen en flink vergane glorie. En ik denk dat het ooit in goede staat reuze protserig is geweest.
We zijn nog op de markt geweest en in de kathedraal maar we hadden onze dag niet zo ... we hadden beiden een wegtrekker van jewelste en zijn gaan zitten dobbelen. Morgen beter.
Zaterdag zouden we eerst naar het Bolivarpark maar onderweg hebben we ons even af laten leiden door een openstaande deur van het theater ... we vielen midden in de generale repetitie van een kinderdansvoorstelling. Zo schattig. Het theater zelf voldeed niet helemaal aan onze verwachtingen maar dat gaf toen al niet meer.
Vanuit het park zijn we in een collectivo gestapt om naar de begraafplaats te gaan. Een enorme necropolis met enkele graven, wat heel grote mausolea en eindeloze muren waarin de overledenen zijn bijgezet. Op zich wel mooi, er is dan net wat ruimte om wat heel persoonlijke spulletjes neer te zetten.
Het was heel warm dus onze volgende stop was in een ijssalon.
We gingen de heuvel op om een klooster en een museum te checken. Het textielmuseum was echt teveel van het goede maar in het klooster was het leuk.
Toen haalden we onze bagage op en maakten ons klaar voor weer een rit in de nachtbus, naar Tarija deze keer.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 4 [visitorCount] => 215 [author] => Irene [cityName] => Sucre [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/240_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => in-sucre ) [6] => stdClass Object ( [reportId] => 5097984 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-27 [photoRevision] => 0 [title] => Kloosters en dinosaurussen [message] =>Gisteren was een lange reisdag, wel mooi hoor door de bergen en alles en bij tijd en wijle ook best hilarisch: in Potosi moesten we overstappen, en daar was niet veel tijd voor, dat wisten we. Dus wij trokken vlot onze rugzakken uit de bagageruimte en vroegen de chauffeur naar welk perron we moesten gaan ... veel geklets en handgebaren maar nauwelijks informatie. Hmmm, nog eens vragen toen hij weer terug was: hij lijkt aan te geven dat we zijn bus weer in moeten. Daar geloofden we beiden niets van en we stonden een tikkeltje besluiteloos naar elkaar te kijken. Toen hij weer op kwam dagen wees hij ons nogal driftig op zijn bus, er in dames, met bagage! Hoe dan? Nou vooruit, in een verder lege bus bracht hij ons naar een tankstation en hij ging socializen. Na een minuut of 5 kwam hij weer haastig aanzetten en hup hup de volgende bus in, en opschieten dames.
Waar dat gehaast goed voor was zullen we nooit weten want we vertrokken pas na een half uur en toen zijn we in een sukkeltempo naar Sucre gereden.
Dat is een super super leuke stad. Het centrum is oud maar netjes onderhouden en er zijn zat leuke dingen te doen dus vol plannen gingen wij vanmorgen op stap. Die plannen staan allemaal nog voor morgen want we zijn gewoon gaan doen wat op ons pad kwam: ik fotografeerde een prachtige oude deur en de man die net aan kwam lopen nodigde ons meteen uit om binnen te kijken, zo trots op hun pand. En terecht ook.
Aan de overkant van de straat stond een klooster waar ze brood verkopen maar omdat de nonnen niet met mensen mogen praten ging dat door een bijzonder doorgeefluik. Nog nooit zoiets gezien.
In het museum van dit klooster kregen we een privé rondleiding, volgens ons omdat hier verder nooit iemand komt.
Omdat toen overal alles dicht was zijn we naar het dinopark gegaan. Echt onverwacht grappig: een jaar of wat geleden werden bij het afgraven van de berg dinosaurus voetsporen ontdekt en daar is nu een heel park omheen gebouwd. Nooit gedacht dat ik dat interessant zou vinden maar het was heel informatief.
Uren later, terug in de stad de dag afgesloten op het dak van het gemeentehuis!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 5 [visitorCount] => 226 [author] => Irene [cityName] => Sucre [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/984_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => kloosters-en-dinosaurussen ) [7] => stdClass Object ( [reportId] => 5097944 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-25 [photoRevision] => 0 [title] => 3 dagen op de zoutvlakte van Uyuni [message] =>We hadden een excursie geboekt voor 3 dagen naar de zoutvlakte van Uyuni. Het begon allemaal wat traag de eerste dag maar dat gaf niet na een rit met de nachtbus.
De eerste stop was op een treinenkerkhof met allerlei roestbakken waar we op mochten klimmen, het kind in mij was onmiddellijk klaarwakker! Overal in en op klauteren en lollige foto's maken.
Nog meer lollige foto's hebt we op de zoutvlakte gemaakt: onze gids kende diverse trucjes en heeft ons geholpen met malle foto's en met de hele groep hebben we hilarische filmpjes gemaakt. Top dag.
De tweede dag was een lange: in de auto met veel stops bv bij gekleurde meren en verschillende vulkanen.
Af en toe zagen we beesten zoals vicuñas (een kleiner familielid van de lama), een vos die op een wolf lijkt en viscachas (een soort andeskonijnen), die bepaald niet verlegen zijn, ze eten uit je hand als je dat zou willen. Maar ik wil geen wilde dieren voeren (wel op de foto zetten natuurlijk).
Onze gids vond nog een momentje om malle foto's te maken, die met de treinrails lagen op de bodem van een uitgedoofde vulkaan.
Slapen op deze hoogte (4300 meter) lukte mij niet, ik was behoorlijk benauwd.
Nou ja we moesten toch super vroeg opstaan: 4 uur. En dan nog te laat zijn voor de zonsopgang! Het was evengoed fantastisch, er waren geisers, er was bubbelende modder en heel veel stoom, prachtig.
Een stuk verderop gingen we zelf in de warme bron, heerlijk, want het is echt koud hier op deze hoogte, 5000 meter.
We hebben voor de lunch nog een paar spectaculaire meren gezien en heel veel lama's.
Tijdens de lunch hebben we telefoonnummers uitgewisseld om nog meer foto's te kunnen hebben.
Het was een super excursie, mooie dingen gezien, goed begeleid en een leuke groep!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 10 [visitorCount] => 215 [author] => Irene [cityName] => Uyuni [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/731_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => 3-dagen-op-de-zoutvlakte-van-uyuni ) [8] => stdClass Object ( [reportId] => 5097886 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-22 [photoRevision] => 0 [title] => Even tussendoor [message] =>Ik had natuurlijk geschreven dat ik voorlopig geen internet zou hebben maar tijdens het wachten in dit restaurantje dus wel even.
De afgelopen tijd was er een storing bij waarbenjij.nu dus kwamen er geen notificaties door. Ik heb geklaagd en het schijnt nu verholpen te zijn.
Ik heb ook even achterstallige foto's geplaatst en zo meteen gaan wij naar de zoutvlakte van Uyuni, wat prachtig moet zijn maar ook erg verlaten is en er is dus geen bereik ...
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 1 [visitorCount] => 186 [author] => Irene [cityName] => Uyuni [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/353_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => even-tussendoor ) [9] => stdClass Object ( [reportId] => 5097873 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-22 [photoRevision] => 0 [title] => La Paz [message] =>21 oktober
Excursiedag! Wij wilden graag naar de Valley of Souls of naar de Maanvallei. Bij de eerste stonden wat vreemde tijden dus we gingen gisteren naar de Maanvallei. Daar zat een andere stop bij die ik niet zo goed bekeken had ... en dus bleek pas in de bus dat de Chacaltaya 5421 meter hoog was. En dus ook dat ik veel te zomers gekleed was, lekker dom. Die berg is ook een triest verhaal hoor, tot 2009 lag hier een gletsjer en was het een skioord! We werden 200 meter van de top gedropt maar Conny en ik waren zo dizzy van de hoogte dat we geen enkele poging hebben gedaan om te gaan klimmen. We hebben cocathee gedronken in de vervallen skihut.
De weg was op zijn zachtst gezegd niet denderend dus het was een lange rit naar de Maanvallei. Die was wel leuk hoor maar eehh ... we hebben dit al wel mooier gezien. Beetje verwende nesten ...
Vandaag hadden we nog een hele dag stuk te slaan, onze bus gaat pas om 21.30. La Paz is geen toeristische stad maar heeft als openbaar vervoer een heel netwerk van kabelbanen dat wij vrijwel volledig benut hebben, bijna een halve dag boven de stad gevlogen!
Verder hebben we iets van de heksenmarkt gezien (nogal luguber met opgezette babylama's en foetussen). We zijn in een wijk geweest met koloniale architectuur, al dan niet gerestaureerd.
Al met al een volle en leuke dag.
De komende dagen is het hoogst onwaarschijnlijk dat we bereikbaar zijn, we gaan naar een gebied zonder enig internet of zo. Maar ... het is vrij zeker dat het super mooi is!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 6 [visitorCount] => 200 [author] => Irene [cityName] => La Paz [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/261_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => la-paz ) [10] => stdClass Object ( [reportId] => 5097837 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-20 [photoRevision] => 0 [title] => Isla del Sol en La Paz. [message] =>We gingen gisteren naar Isla del Sol, een eiland hier voor de kust. Volgens de legende is de eerste Inka koning hier geboren.
Ons plan was om een wandeling te maken die ons over vrijwel het hele eiland zou leiden.
Het was mooi hoor, met prachtige vergezichten, maar de wandeling was te lang en te hoog, we zijn op onze schreden terug gekeerd om de ferry nog te kunnen halen!
En vandaag gingen we weer verder. Vanmorgen zijn we eerst even bij de kerk langs geweest omdat hier iedere dag een unieke zegening plaatsvindt: nieuwe auto's worden door een priester met drank besprenkeld om op die manier de kans op ongelukken te verkleinen. Heel bizar.
We gingen met het OV naar de hoofdstad La Paz. Eerst een mooi stuk door de bergen en zo'n beetje halverwege ... moesten we met een pontje! Allemaal er uit, die grote bus op een soort vlot en wij met een bootje naar de overkant!!! Zo grappig.
De regering wil hier wel een brug hebben begreep ik, maar de burgemeesters van beide kanten houden dit tegen, vanwege de werkgelegenheid.
Jammer genoeg begon het daarna weer wat te regenen, maar tegen dat wij in La Paz waren knapte het alweer aardig op.
De komende dagen gaan we allerlei leuke dingen doen hier ...
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 5 [visitorCount] => 177 [author] => Irene [cityName] => La Paz [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/146/348_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => isla-del-sol-en-la-paz ) [11] => stdClass Object ( [reportId] => 5097811 [userId] => 278388 [countryId] => 24 [username] => ireneopreis [datePublication] => 2023-10-17 [photoRevision] => 0 [title] => Over de grens met Bolivia [message] =>Zo dat was een beetje een rommelige dag maandag. We hadden heus wel plannen maar een fors deel van de tijd is opgegaan aan het oplossen van (mogelijke) problemen ... om gedoe bij de grens te voorkomen hadden we bustickets geregeld bij een bedrijf gericht op toeristen. Gedoe zoals geen coronavaccinatieapp en/of bewijs hebben (ik), geen uitreisticket hebben (Conny) en het invullen van een elektronisch reisplan waarvan het niet in orde hebben op een boete zou kunnen komen te staan. Die eerste 2 waren de wereld al uit geholpen maar voor de laatste was er een storing op de site en zelf kregen we het niet voor elkaar.
We werden verwezen naar het Boliviaanse consulaat waar de medewerker alle tijd voor ons nam, maar niemand had er van gehoord!!!
Pfff gezeur lijkt het van de Boliviaanse ambassade in Nederland.
Daarna hebben we ons vermaakt in een museum over incageschiedenis en hebben we lopen shoppen, nou ja, winkels kijken, niets gekocht.
Over de rit met de nachtbus zal ik niet te veel zeggen. We hebben heus wel slechtere ritjes gehad, maar ook veel betere.
Met als kers op de taart geen enkel probleem bij de grens ... gelukkig.
In Bolivia zitten we nu in Copacabana, het verschil met de wijk in Rio kan niet groter zijn. Toch is deze bescheidenere de naamgever van die grote bekende!
We hebben een kleine verkenningstocht gemaakt die al vlot eindigde met een biertje op een terras.
[vip] => [userRegistrationDate] => 2011-01-23 21:10:05 [totalVisitorCount] => 95622 [pictureCount] => 4 [visitorCount] => 200 [author] => Irene [cityName] => Copacabana [travelId] => 529226 [travelTitle] => Zuid Amerika 2023 [travelTitleSlugified] => zuid-amerika-2023 [dateDepart] => 2023-10-10 [dateReturn] => 2023-11-11 [showDate] => yes [goalId] => 4 [goalName] => Een verre reis [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/145/881_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/278/388_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => over-de-grens-met-bolivia ) [12] => stdClass Object ( [reportId] => 5089276 [userId] => 435805 [countryId] => 24 [username] => silviaopreis [datePublication] => 2022-11-22 [photoRevision] => 0 [title] => Alweer op reis (Bolivia) [message] =>Afgelopen week was eigenlijk een vrij normale week. Ik heb niet zoveel nieuwe dingen gedaan, maar ik ben wel weer op reis. Inmiddels ben ik in La Paz, na ik eerst Puno (Peru) en Copacabana (Bolivia) had bezocht samen met mijn huisgenootje. Uiteraard ging dit niet van een leie dakje, want dat zou niet bij mij passen, dus... Laat ik de hele week maar overslaan en gelijk naar de reis gaan.
We zouden op vrijdagavond vertrekken. We hebben beide overdag nog gewerkt en we waren er helemaal klaar voor. We hadden ontzettend veel zin om op reis te gaan. Mijn huisgenootje had een vriend over de vloer en ik ging alvast met mijn spullen naar een vriend. Om het verhaal duidelijk te kunnen vertellen, noem ik de vriend die over de vloer was 'haar' vriend en de vriend waar ik naartoe ging 'mijn' vriend. Het was een vrij hectische dag geweest, waarin ik veel dingen moest regelen en ik eigenlijk alleen maar aan het rennen was door de stad. Uiteindelijk had ik bij die vriend zo'n 30 minuten niks te doen en kon ik weer even tot rust komen en alleen maar even kletsen.
Op een gegeven moment moest ik naar de busterminal, want deze reis doen we alles per bus. De eerste rit zou zo'n 8 uur duren, maar dat was geen probleem. Het was een nachtbus met stoelen die 160° naar achteren kunnen. Ik had die dag nog een lekker grote tweepersoons fleecedeken, helemaal voor mezelf, gekocht. Het was het plan om dus te gaan slapen in de bus. 'Mijn' vriend was opgegroeid in die wijk en hij wist dan ook precies waar de busterminal was. Al vrij snel waren we in de terminal, waarna 'mijn' vriend de busmaatschappij vroeg. Ik noemde 'Cruz del Sur'. Hij ging voor mij vragen waar ik dan moest zijn. Ik had 'mijn' vriend al verteld dat ik met dit soort dingen vrij Nederlands ben. Ik wil graag op tijd zijn en het liefst te vroeg. Ik kan overal te laat komen, behalve als ik ga reizen. Ik liep dan ook als een soort stresskip rond, want ik zag de tijd wegtikken en we waren inmiddels niet op de afgesproken plek op de afgesproken tijd. Al vrij snel kwam 'mijn' vriend vrij gehaast mijn kant op met de woorden 'You gonna hate me for this. This is not the terminal you have to be', oftewel, we waren niet op de goede plek. We renden naar buiten richting de taxi's en we vroegen naar de andere terminal.
Daar aangekomen stond er een hek met een groot hangslot. Gesloten dus. Inmiddels kwam ook mijn huisgenootje met 'haar' vriend aangereden, want de twee vrienden hadden al contact met elkaar gehad. Naar een klein overleg en nog eens kijken naar de tickets, bleek dat we helemaal niet zouden gaan met Cruz del Sur, maar met een andere maatschappij. Ik voelde me stommer dan stom. Cruz del Sur is de busmaatschappij als ik eind december naar Lima ga om Kerst te vieren met Gijs. We moesten dus weer terug naar de eerste busterminal. Daar aangekomen vroeg 'mijn' vriend wederom waar we moesten zijn, en wat bleek... De bus was al vertrokken. 5 minuten voor de tijd die er voor stond. Dit is totaal niet Peruaans, maar toch. Een mevrouw kwam nog onverschillig vertellen dat ze nog onze namen hadden geroepen en ons hadden gezocht, maar dat wilde ik niet meer horen. Ik werd boos en verdrietig. Ik begon in het Nederlands te praten tegen haar, zodat ze me niet zou verstaan. Mijn huisgenootje had een andere taxi en zij was niet in de terminal toen ik dit te horen kreeg. Ik belde haar om te vertellen dat ze rustig aan kon doen, want de bus was al weg. Vrij overstuur ging ik weer weg bij de busterminal en ik kon bij 'mijn' vriend slapen. Hij vond het ook geen fijn idee om mij zo overstuur naar huis te brengen. Bij zijn huis aangekomen kreeg ik een appje van mijn huisgenootje dat ze nieuwe bustickets voor de volgende ochtend had geboekt. Dan zouden we het nog eens gaan proberen. Gelukkig is die reis helemaal goed gegaan en kwamen we 's middags aan in Puno.
Puno is een dorpje, drijvend op riet. Het is een eilandje gelegen in het Titicacameer; het grootste en hoogste meer van de wereld. Vanuit het vaste land, moesten we nog ongeveer 20 minuten varen om bij ons hotel aan te komen. Nou ja, hotel kan ik niet echt noemen. Het waren allemaal hutjes van hout. Van isolatie hadden ze nog nooit gehoord en ik denk dat je het redelijk kan vergelijken met de hutjes waar de kinderen aan het einde van de week in slapen als Timmerdorp bezig is. We gingen dus 20 minuten varen, maar in die 20 minuten waren we ook 200 jaar terug de tijd in gegaan, met een paar uitzonderingen daargelaten. Zo hadden we wel licht, doormiddel van een lamp en we konden onze telefoon opladen in het hutje waar we konden eten. Verder hadden we vier dekens waar we onder sliepen (en ik mijn lekkere tweepersoons fleecedeken) en toen we wilden gaan slapen kwam de eigenaar ons nog twee flesje brengen. Toen ik ze aanpakte waren ze warm, hij had soort kruikjes voor ons gemaakt.
De volgende ochtend moesten we alweer vroeg opstaan om onze volgende bus te halen richting Copacabana wat net over de grens ligt van Bolivia. Na een busreis van vier uur en een grensovergang kwamen we aan in Copacabana. Daar hadden we een hotel geboekt, wederom op een eiland. Isla del Sol om precies te zijn. Dit ligt nog steeds in hetzelfde meer als Puno. Als je een eiland hoort, denk je bijna gelijk ook aan een boot. We moesten weer een boot hebben om naar het eiland te gaan. We zagen een winkeltje die tickets verkocht voor Isla del Sol. Daar kochten we twee kaartjes voor een boot voor 30 Boliviaanse Boliviano's per persoon. Dit is omgerekend zo'n 4 euro per persoon. De vrouw van het winkeltje schreef de naam van de boot op ons kaartje, zodat we die makkelijk konden vinden. Na nog even ergens wat gedronken te hebben gingen we richting de haven. Daar zagen we, na even zoeken, de boot liggen met dezelfde naam als op ons kaartje. Het kaartje hoefde ze niet te zien en we stapten in.
Na ongeveer een uurtje gevaren te hebben kwamen we aan bij Isla del Sol. Daar stapte we aan land en de kapitein kwam achter ons aangelopen. Hij vertelde ons dat wij nog moesten betalen. 'Nou, dat denk ik niet' zei ik tegen mijn huisgenootje en ik vroeg haar om de kaartjes. Deze kaartjes accepteerde de man niet. Ze waren niet van zijn bedrijf. Na uitgelegd te hebben dat de naam op de kaartjes staat en dat we het nog hadden nagevraagd in Copacabana, was hij het nog steeds niet mee eens en moesten we alsnog 60 Boliviano's betalen. Na een hoop stampij te hebben gemaakt en echt alles uit de kast getrokken te hebben gingen we maar akkoord. Het was niet zijn bedrijf, de vrouw kende hij niet die de kaartjes had verkocht aan ons en de tickets waren niet geldig, want de naam was met pen erop geschreven.
Ondertussen was er ook een andere vrouw bij ons komen staan die ook het één en ander probeerde uit te leggen aan ons. Zij probeerde ook wat aan ons te verkopen, althans dat dachten we. Licht geïrriteerd liepen we haar voorbij, maar ook zij kwam ons achterna. Wat bleek, we moesten ook entree betalen om het eiland op te mogen. Dit stond nergens vooraf aangegeven. Met frisse tegenzin betaalden we ook aan haar de entree van het eiland en we konden er eindelijk op. We vroegen aan deze vrouw of ze wist waar ons hotel was. Met stomheid geslagen kwamen we erachter dat zij de eigenaresse was van het hotel. Zij wist ook gelijk wie ze in huis haalde. Ze vertelde ons dat we daar heen moesten, al wijzend met haar vinger naar boven. Trappen die niet allemaal gelijk waren, op nog een hogere berg dan in Cuzco, moesten wij met onze bagage naar boven lopen. In de brandende zon, een niet onbelangrijk detail. Als je googled op 'Isla del Sol trappen' weet je precies wat ik bedoel. De vrouw bood nog aan om mijn koffer mee naar boven te nemen, maar hier zaten schone en kortere kleren in en ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus zei ik vol goede moed 'Ah nee, dat moet wel lukken, toch bedankt'. Hier kreeg ik al gauw spijt van.
Uiteindelijk zijn we 30 minuten bezig geweest met de trappen lopen. Daarboven stonden de kinderen van de vrouw op ons te wachten. Het was een waanzinnig uitzicht en de trappen waren het zeker waard. De volgende dag moesten we weer naar beneden en dit deden we 3x zo snel. Binnen 10 minuten stonden we beneden. Ready om weer met de boot naar vaste land te gaan. Tijdens de boottocht gingen mijn huisgenootje en ik even een plan smeden. We wilden de vrouw die ons de tickets had verkocht toch nog wel even aanspreken op het feit dat de ticket helemaal niet werkte. Met lood in onze schoenen liepen we net voor onze bus weer vertrok naar de vrouw toe. Ze vroeg bij binnenkomst of alles goed was en wij zeiden maar gelijk nee. We legden het verhaal uit en warempel, we kregen ons geld terug. Dit ging veel te makkelijk, wat voor ons een bewijs was dat de vrouw goed wist waar ze mee bezig was. Eind goed al goed.
Onderweg naar La Paz zaten we in een transporter. Mijn huisgenootje en ik werden voorin gepland en onze bagage was op het dak geladen. De bus was compleet volgeladen. Halverwege onze trip moesten we uitstappen. Er lag een rivier tussen de weg. We moesten met een andere boot naar de overkant en de bus zou ook met een boot naar de overkant komen. Een beetje zoals wij de pont kennen, maar dan veel primitiever. Ik heb dan ook mijn ogen uit staan kijken toen ik een grote touringcar naar de overkant zag gaan. De bus schommelde heen en weer op de golven van de andere boten en het scheelde niet veel of hij was gekapseisd. Ik snapte direct waarom wij met een andere boot naar de overkant moesten dan onze bus. Na ongeveer 10 minuutjes wachten aan de overkant van de rivier was daar onze bus en konden we onze weg vervolgen naar La Paz. Gelukkig was ons hotel in dezelfde straat als de terminal van de bus en konden we zo inchecken. 's Avonds hebben we onszelf verwend met een massage, en oh oh oh, wat zat mijn rug vast.
Inmiddels zijn we in de tijdlijn bij vandaag. Vandaag zijn we naar Chacaltaya geweest. Dit is het hoogste skigebied van de wereld. Met hoop om met onze voeten in de sneeuw te gaan boekten we een taxi en gingen we op pad. Volgens Google Maps zouden we er ongeveer een uurtje a anderhalfuur over doen. In de praktijk bleek dit twee uur, want onze lieve taxichauffeur had de weg niet helemaal goed ingeschat. Hij had (denk ik) al vrij snel spijt van zijn daden, maar hij ging het avontuur niet uit de weg. We hebben even doodsangsten uitgestaan met smalle bergweggetjes, gevormd in haarspeldbochten zonder enige vorm van een vangrail. De top was maar liefst 5,3km hoog. Het uitzicht was waanzinnig en ook dit was zeker de moeite waard. Zo heeft de beste man ook weer wat verhalen wanneer hij thuis komt. Zometeen vertrekt onze bus weer verder naar het zuiden. Naar Uyuni om precies te zijn. Hier gaan we ongeveer 9 uur met de bus over doen. Dit is een nachtbus dus we zullen vast heerlijk slapen na zulke avonturen!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2018-02-16 22:26:18 [totalVisitorCount] => 22614 [pictureCount] => 12 [visitorCount] => 487 [author] => Silvia [cityName] => La Paz [travelId] => 527862 [travelTitle] => Buitenlandminor [travelTitleSlugified] => buitenlandminor [dateDepart] => 2022-09-01 [dateReturn] => 2023-01-21 [showDate] => yes [goalId] => 11 [goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland [countryName] => Bolivia [countryIsoCode] => bo [imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/085/834_640x480.jpg?r=0 [imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/435/805_50x50.jpg?r=0 [titleSlugified] => alweer-op-reis-bolivia ) [13] => stdClass Object ( [reportId] => 5089248 [userId] => 440905 [countryId] => 24 [username] => CarolinaenBolivia2021 [datePublication] => 2022-11-21 [photoRevision] => 0 [title] => Goed gevulde dagen ...weken [message] =>Intussen zijn we weeral 3 weken verder ....het gaat te snel !!! En elke keer weer denk ik ... morgen ga ik een verslag schrijven .... maar elke keer heb ik wel een excuus .. te moe , geen tijd enz... Maar ik kan jullie vertellen dat ik geniet van elke minuut hier , meer dan ooit tevoren [e-1f600]
... want elk jaar ben ik een stukje ouder en wijzer ... Dat wil niet zeggen dat ik hier af en toe geen ' dipje' heb ...of dat ik me erger aan iets of anderen ... zeker wel .... Maar probeer de positieve spirit te behouden .
Misschien kan ik voor ik jullie in een notedop vertel wat me de voorbije weken bezighield eerst en vooral al eens vertellen wat ik met de centen die ik vergaarde met de verkoop van de koekjes in België allemaal al heb kunnen doen voor de 2 projecten . Voor het kindertehuis Amigo Negro José kocht ik een nieuwe oven en liet ik 2 kasten maken door een timmerman waar de opvoedsters het speelgoed dat tot nu toe in plastieken zakken zat mooi kan opbergen in plastieken curverbakken . Ook kocht ik met de centen al de ingrediënten om samen met de 2 grootste groepen koekjes te bakken . Verder ging ik ( of ga ik ) met elke groep afzonderlijk op uitstap ....en betaalde ik deel van inkom , drankjes , ijsjes voor de kinderen .
Alsook kocht ik voor elk personeelslid een ' caneston' : dat is een geschenkmand die ze ieder jaar krijgen ter gelegenheid van kerstmis...( ook vorig jaar kocht ik die voor hen aan ).
Voor het schooltje Ghislain Dubé kocht ik een fotocopieerapparaat , 2 printers en een transformator . Ze hebben ook nog een deel centjes bewaard om volgend schooljaar voor elk kind een ' gorra' te kopen met embleem van de school ...
Na het schrijven van mijn vorige verslag kreeg ik diezelfde zondag bericht uit La Paz van Fran ,een 29-jarig westvlaamse jongedame...met de vraag of ze mij een bezoekje kon/ mocht brengen hier in Oruro .
Fran reist gedurende 2 maanden alleen door Zuid-Amerika. Uiteraard was ze hier meer dan welkom ... en kon ze hier bij mijn familie logeren . Vermits ik in een stapelbed slaap ... kon zij enkele dagen genieten van het bed boven mij ....Op maandag ging ik dan met Fran mijn 2 projectjes bezoeken..in de voormiddag Ghislain Dubé en in de namiddag naar de kinderen van Amigo Negro José. Wat speciale dagen ... todos santos en todos los muertos ... Zowel in Ghislain Dube alsook in het kindertehuis werd er ' una mesa' klaargemaakt om al de overleden kinderen te herdenken ...
In mijn vorige verslagen heb ik het al vaker gehad over todos santos y dia de los muertos . Het is echt de moeite waard om wat meer over dit cultureel gebeuren te lezen ( google :-) )
Maandagavond nog een gezellige avond met Fran en mijn familie hier . Op dinsdag 1 november uitgeslapen om daarna samen met de familie naar een misviering en nadien op bezoek bij een tante van Jhonny , waar we bidden voor de overleden oom... rond de ' mesa' of ' tumba' die voor hem werd klaargemaakt. Na het middagmaal gaan we ook nog op bezoek bij Fernando ( vriend van dochter Katrine ) en zijn familie waar we opnieuw bidden rond de ' mesa' / ' tumba ' klaargemaakt voor de mama van Fernando, doña Maria die in januari 2022 is overleden . Het is eigenlijk tergelijkertijd een triestig gebeuren , maar ook toch wel wat een blij gebeuren ....Er worden mooie herinneringen over doña Maria uitgewisseld . Ook hier krijgen we weer een maaltijd ... en we drinken ' chicha' .. ( maisbier ) uit een uitgeholde ananas ....niet echt ' mijn ding' ...maaaaar maakt deel uit van dit cultureel gebeuren .. dus we passen ons aan . Nadien brengen we met Fran nog een bezoekje aan Gilbert ... en ga ik ook nog heel kort met Fran met het minibusje naar het centrum .. waar het heeeeeeeel rustig is ... korte sightseeiing waarna we huiswaarts keren . Samen gezellig avondeten ... en nadien neemt Frederico Fran mee naar de ' terminal de buses' om het vertrekuur van de bus naar Uyuni te verifiëren en een kort bezoekje aan het grote standbeeld van de ' virgen' te gaan bezoeken op de berg hier in Oruro . Fran had besloten om op woensdag naar Uyuni door te reizen ... een meerdaagse jeeptrip door de zoutvlakte te boeken en nadien verder door te reizen naar Chili ... Een kort maar heel aangenaam bezoek was het wel !!
Op woensdag 2 november maken we een familieuitstap naar het dorp Turco ( 2 uur rijden met de auto ) , waar we naar het kerkhof gaan waar de ouders van Monica begraven liggen.. Bloemen , kaarsen en een gebed ...Daarna gaan we op bezoek bij padre Calixto en padre Gonzalo in het oblatenhuis in Turco .Daarna passeren we nog via Corque . Mooie uitstap die een normale toerist hier zeker zelden zal meemaken ... een onderdompeling in de lokale cultuur ... Ik geniet er elke keer weer van ...
Op donderdag moet Monica een operatie aan haar oog ondergaan en blijf ik thuis om te koken en ' te zorgen' Ook vrijdag en het weekend zijn dagen waarop veel thuis ben , maar tussendoor ook wel oven gaan kopen , kast gaan bestellen bij de timmerman , pizza gaan eten met mijn familie samen met Gilbert in het oblatenhuis , haken , lezen , en veel qualitytime met Monica [e-1f60d]
en de familie .
In de week van 7 november tot en met 13 november breng ik mijn tijd afwisselend door in het schooltje Ghislain Dubé , casa Amigo Negro José...Koekjes bakken met de groep van tia Maritza , op uitstap naar Chusakeri met de groep van tia Elsa , helpen bij het bereiden van middagmaal voor 75 kinderen , afspreken met boliviaanse vrienden . Goedgevulde dagen ... en soms toch wel minder goede nachten ( ja nog steeds ..) Ook mijn maagdarmstelsel laat geregeld van zich horen [e-1f61d]
.. hoewel ik heel goed uitkijk wat ik eet of drink .... misschien moet ik dat ook positief bekijken en hopen dat ik 1 of meer kilootjes minder zal wegen als ik terug thuiskom [e-1f602]
.
In deze week werd ook de nieuwe oven geleverd in casa ANJ maar gasinstallatie is blijkbaar niet ' straf' genoeg voor deze oven ( te weinig druk in de gasleiding ) dus zaterdags hadden we nog afspraak met ingenieur en iemand van het gasbedrijf om te bekijken hoe we dit in orde konden brengen ... Mijn motto blijft : voor alles is een oplossing .... Een probleem niet groter maken dan het is ... Maar heb wel ervaren dat niet iedereen het zelfde denkt [e-1f61c]
. Maar met een nieuwe ' regulator ' en een aanpassing aan de oven werkt alles intussen stukken beter dan voordien .
Diezelfde zaterdagnamiddag zie ik ook voor het eerst mijn oogappel en petekind José ( samen met zijn 2 nichtjes ). Met hen ga ik naar de markt en koop ik voor José ( die noch vader noch moeder heeft die voor hem zorgt maar bij zijn zus en haar familie woont ) wat nieuwe broeken , trui, jasje en ondergoed. Hij zit intussen in zijn laatste jaar secundair en wil graag ' verpleegkunde' gaan studeren zegt hij ...[e-1f600]
[e-1f60d]
.. Het zal een hele uitdaging worden vrees ik , maar hoop dat hij zal volharden en een diploma zal halen om een betere toekomst tegemoet te gaan ... want zijn levensomstandigheden zijn nu niet direct ' wauw' te noemen . Weinig moederliefde , veel tijd doorgebracht in opvangtehuizen ....het leven is niet voor elk kind even gemakkelijk ... maar dat is wereldwijd zo ... Dus ik hoop altijd , met de kleine extra duwtjes die we sommige kinderen kunnen geven er voor hen toch een iets betere toekomst wacht ...[e-1f64f]
Op zondag gaan we met de ganse familie in de namiddag naar de ' expoteco ' ... een handelsbeurs ... niet echt een succes , want het is er ' pokkedruk' ...dus we zien er bitter weinig . Na een hapje eten in een lokaal kiprestaurantje naar huis .. en altijd blij als ik in mijn bedje kan kruipen .
Ook de week van 14/11 tot en met 20/11 goed gevuld . Helpen in ANJ ...koekjes maken met groep van tia Melina , uitstap met groep van tia Melina ....met de ' teleferico' naar de top van berg waar groot beeld van de ' virgen' staat .. een hele ervaring voor sommige kinderen die nog nooit in een kabelbaan hebben gezeten .... maar we hebben genoten .Op donderdag 17 /11 een ganse dag met een groep van 50 kinderen met beperking op uitstap naar Chusekeri .. waar we spelletjes spelen , wandelen , picknicken ... Veel van deze kinderen kennen enkel hun schooltje of zitten thuis altijd binnen ... dus je ziet velen van hen genieten van de buitenlucht en hun dagje op ' de campo ' . De zon op deze hoogte ( 3700m ) is enorm warm en vermoeiend .... dus ik ' he dormido como piedra ' ( kheb geslapen gelijk nen baksteen zeggen wij ) de nacht van donderdag op vrijdag .Op vrijdag 18/11 om 11 u heb ik een afspraak op het gemeentehuis om te praten hoever het staat met de planning , vooruitgang om een nieuwe infrastructuur te bouwen voor de kinderen van Ghislain Dubé... al sinds 2018 zijn de directora en juffen bezig om op het terrein van 2000 m2 ( dat ze dus wel al hebben gekregen ) een totaal nieuwe aangepaste moderne infrastructuur te laten bouwen ... maar tis een proces van lange duur ... Dus ze hoopten dat als ik als ' buitenlander' ( extranjera ) eens zou gaan babbelen en vertellen over alle materiële hulp ik dankzij vele mensen in België al heb kunnen bieden .. maar dat hun huidige schoolgebouwtje totaal onaangepast is.. kleine hokjes waar al het materiaal opgestapeld staat en door plaatsgebrek niet optimaal gebruikt kan worden ...189 !!!!!! ingeschreven kinderen en jongvolwassenen met beperking ... die met beurtrol naar school kunnen komen , want er is gewoon geen plaats .... Na een gesprek met de architecte worden wij ( ik samen met 3 juffen ) ontvangen door de alcalde zelf .. de burgemeester zelf dus ... Een mooie knappe man [e-1f600]
die geduldig naar mijn uitleg luistert ...alsook naar de uitleg van de juffen die me steunen . Hij belooft dat hij persoonlijk vaart zal zetten achter het project ..en vraagt mij mijn telefoonnummer achter te laten .. zodat hij mij in België via whatsapp op de hoogte kan houden over de stand van zaken .... Veel tijd heeft hij niet , want andere verplichtingen roepen hem ...maar ...kben benieuwd ... hij heeft zijn ' woord' gegeven .... Ook de ingenieur die het project volgt komt nog even langs met wat meer uitleg en data ( hij noemt het zelf een ' prestigieus' project dat een voorbeeld zou moeten worden voor heel Bolivia ). Eind deze week zou ik mogelijks nog het volledig uitgetekende plan nog kunnen gaan bekijken ....wait and see ...en tegen februari zou alles klaar moeten zijn .. zeggen ze ..om dan in 2023 te starten met bouwen ..Ojala !! [e-1f64f]
Zaterdagmorgen samen met Monica en vriendin Karina taart gaan eten bij José en zijn zussen en familie ..want hij werd 19 jaar ..sAvonds nog maar eens pizza gaan eten met de familie samen met Gilbert en Edgard ( die intussen toegekomen is uit Cochabamba ). Zondagmorgen mocht ik dan twee zitbanken afhalen die ik vorige week bestelde bij dezelfde timmerman die de kasten voor ANJ maakte .. eentje voor hier thuis en eentje voor Gilbert ... Tijd tekort , anders had ik zeker ook nog wel gevraagd aan Victor, de timmerman of ik wat mocht komen helpen in zijn atelier ..[e-1f600]
Nadien nog gaan kijken naar aankomst van loopwedstrijd van college van mijn petekind Patrick ... nadien siesta ..bank nog afgeleverd bij Gilbert ... nog wat babbelen en lachen thuis .. en vandaag starten we dan de laatste week weeral hier in Bolivia .. deze keer dan toch ... Time flies when you ' re having fun ...
Zaterdag ga ik naar Cochabamba ... en volgende dinsdag 29/11 vlieg ik terug huiswaarts ... waar ik 30/11 toekom ...
Tot de volgende !!
We reizen door naar Tupiza. Vanuit Tupiza gaan we de zoutvlaktes verkennen. Een vijfdaagse toer, waarbij we op dag vijf afgezet worden in Chili. De weg van Tarija naar Tupiza is prachtig! Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel regelmatig in slaap ben gevallen, maar wat ik er van gezien heb… Echt schitterend! De weg is wel grotendeels onverhard, wat de nodige hobbels oplevert. Dit verklaart ook waarom we weer een bus hebben die hoog op z´n wielen staat.
Verder val ik maar direct met de deur in huis; dit is misschien wel het saaiste verslag om te lezen tot dusver. Als ik het zelf teruglees, vind ik het namelijk best taai! Daarbij is het ook best lang. Best bijzonder, want de toer van Tupiza naar Salar de Uyuni hebben we zeker ervaren als hoogtepunt in onze gehele reis. Ik wil uit het verslag niets knippen, om alles in de toekomst nog eens terug te kunnen lezen. Dus bij deze… Succes! Enige tip die ik kan meegeven; misschien loont het om eerst de foto’s te bekijken, zodat het verslag iets meer tot de verbeelding spreekt.
Tupiza
Tupiza zelf is niet heel spannend. De stad is klein en op culinair vlak heeft het vrijwel niets te bieden. Een fatsoenlijk kopje koffie is zelfs nog lastig. We hebben in Tupiza zelf een tocht gemaakt in een prachtig gebied net buiten de stad. Deze kan per paard, maar ook te voet afgelegd worden. Wij hebben er voor gekozen om te voet te gaan. We bezoeken Puerta del Diablo, Valle de los Machos en El Cañon del Inca. Alle drie prachtige roodgekleurde “rotsformaties” (het is geen gesteente, maar het bestaat uit klei en zand), maar meer valt er ook niet over te zeggen. Wel over ons gezelschap; redelijk aan het begin is er een hondje aangesloten die de volledige hike heeft meegelopen, totaal ergens rond de twaalf kilometer.
De eerste dag van de toer
We vertrekken met 4WD vanuit Tupiza en stoppen al snel op de eerst stop. In Sillar spotten we prachtige roodbruine rotsformaties die uit de grond omhoog geduwd lijken te zijn, die vergelijkbaar zijn met de rotsformaties die we in Tupiza hebben gezien. De gehele weg worden we getrakteerd op adembenemende uitzichten, die op de foto helaas (wederom) niet overkomen. Ook zien we veel lama’s, vicuna’s en struisvogels.
Een stukje verder verkennen we soortgelijk gevormde rotsformaties, maar dan in een grijsbruine kleur. Deze rotsformaties heten Ciudad Encanto. Bij deze rotsformaties heb je op sommige plaatsen ook de mogelijkheid er tussendoor te wandelen.
Een derde stop is een verlaten dorp (ruïne), waar net als op diverse andere plaatsen, op het kerkhof de doden worden geëerd. Dit hebben we inmiddels op een aantal plaatsen meer gezien. Er worden offers en versieringen bij de graven gebracht en er wordt gezongen. Dit alles in het kader van “de dag van de doden”, die op 2 november wordt gevierd.
De tweede dag van de toer
Ook op dag twee worden we weer de gehele route getrakteerd op adembenemende uitzichten, het lijkt werkelijk niet op te houden. Ik ben blij dat ik de prachtige natuur goed in me op kan nemen, want hoe goed we ook ons best doen, de foto’s komen nog niet misschien in de buurt van de werkelijkheid.
Deze dag is de dag van de flamingo’s, meren en geisers. We hebben al wel eens verdwaalde flamingo's in het wild gezien op Curaçao en op de Galapagos Eilanden, maar dat waren er slechts een paar bij elkaar. Zelf heb ik ook nog ooit een flinke hoeveelheid flamingo’s gezien in de Ngorongoro Krater in Tanzania, maar dat was van verre. Hier hebben we zowel véél flamingo’s gezien, als zéér dichtbij. Prachtige beesten om te zien en als je dichtbij staat, hoor je ook nog eens goed wat voor een mooie geluiden ze maken. Het lijkt of ze met z’n allen staan te beppen samen.
Voor wat betreft de meren, springen Laguna Verde (het groene meer) en Laguna Colorada (het rode meer) eruit. Het groene meer dankt zijn kleur aan de giftige stof arsenicum. Zwemmen is dus niet aan te raden, maar prachtige plaatjes geeft het wel! Het rode meer dankt zijn kleur aan de algen die er zitten en om die reden zitten ook hier veel flamingo’s. Het wit wat we tegenkomen, blijkt nog geen zout te zijn. Dit blijkt borax te zijn. Hiervan wordt keramiek gemaakt.
Tussendoor hebben we net voor de lunch nog even mogen genieten van de heerlijke thermaalbaden en net na de lunch van de geisers Sol de Mañana. Deze geisers hebben wat andere kenmerken dan de geisers die we eerder gespot hebben, aangezien het een soort kolkend en pruttelend modderbad lijkt. De geur van zwavel is ook minder heftig aanwezig.
De derde dag van de toer
We starten de dag met een uitzicht over Laguna Colorado. De omliggende bergen weerspiegelen prachtig met het ochtendlicht in het water. We zetten de trip voort naar Arbol de Piedra. Dit zijn prachtige rotsformaties midden in de woestijn, die door de wind zijn uitgesleten. Zo zijn er zeer duidelijk een arend en een boom (een boom is in het Spaans ‘Arbol’) te zien. Aansluitend doorkruisen we de woestijn Siloli en daarna de meren Honda, Charcota, Hedionda en Cañapa. Wederom bizar veel flamingo´s gespot. Voordat we de eerste zoutvlakte opgaan, komen we nog langs een actieve vulkaan. In de omgeving is prachtig gevormd vulkanisch gesteente zichtbaar.
De eerste zoutvlakte die we opgaan, is Salar Chiguana. Deze zoutvlakte bevat maar 3% zout en heeft daarmee een grauwe uitstraling. In de avond komen we voor het eerst op de “eindbestemming”; Salar de Uyuni. We gaan deze zoutvlakte direct op om een prachtige zonsondergang te zien. In de avond slapen we in een zouthotel. De wanden, de vloeren en het meubilair zijn gemaakt van zout (of in ieder geval afgewerkt met zout). Zeer leuk om te zien! Na het avondeten, werden we nog getrakteerd op traditionele muziek door kinderen uit het dorp, onder begeleiding van één volwassene. Vooral de jongste telg stal de show… Enorm schattig!
De vierde dag van de toer
Deze dag staat met name in het teken van Salar de Uyuni. We mogen om 4:00 uur opstaan om op Isla Incahuasi de zonsopgang te mogen zien. Isla Incahuasi is een heuvel midden in de zoutvlakte, die vol staat met cactussen. Vanaf deze heuvel komt de zon prachtig op over de zoutvlakte.
Wat informatie over de zoutvlakte; de zoutvlakte is meer dan 12.000 vierkante kilometer groot, het is de grootste zoutvlakte ter wereld, de zoutlaag is op sommige plaatsen wel 120 meter dik en daar waar zout wordt gewonnen, “groeit” dit binnen een maand weer aan. In de maanden januari, februari en maart staat er een laag water tot wel 10 centimeter op de zoutvlakte, waardoor de gehele zoutvlakte wel een spiegel lijkt.
In tegenstelling tot Salar Chiguana, is Salar de Uyuni wel prachtig wit! Aan het begin en aan het einde van de dag zie je hoeveel jeeps de zoutvlakte opgaan, maar tijdens de tocht die je maakt, kom je er geen enkele tegen.
Na de zonsopgang ontbijten we in de kou op de zoutvlakte en daarna doen we een poging om de eindeloze zoutvlakte te gebruiken om optische illusies vast te leggen op foto. Een greep uit de collectie; ik eet Menno op, kots ‘m weer uit, we staan op de vlechten van onze kok, Menno tovert mij uit een pet (in plaats van uit de hoge hoed), we vechten met een dinosaurus en Menno schiet mij weg met een lepel.
De zoutvlakte lijkt eindeloos, maar uiteindelijk bereiken we toch “de andere kant”. We stoppen in Uyuni en bezoeken daar nog het Cementerio de Trenes; een “kerkhof” van treinen uit de 19e eeuw, die dienst hebben gedaan tot 1980. Ze werden gebruikt om de vele mineralen die de Boliviaanse grond rijk is, te transporteren naar Chili.
De vijfde dag van de toer
Deze dag is niet heel spannend. We hebben alle hoogtepunten van het gebied gezien. Deze vijfde en laatste dag staat dan eigenlijk ook enkel in het teken van de grensovergang naar Chili. Enige spannende hieraan was dat onze chauffeur bijna stikte in een cocablad die achter in zijn strot geschoten was.
De totale toer was prachtig. De landschappen leken eindeloos en de gehele omgeving moet je met eigen ogen gezien hebben, om ook maar een idee te krijgen van de omvang en schoonheid. Eén van de meest mooie plekjes op aarde die ik heb mogen zien!
Het volgende verslag…
… komt dan ook uit Chili! Met het bezoek aan Salar de Uyuni, zit ons avontuur in Bolivia er op. Dit betekent dat we ons vierde land hebben afgerond en dat we van het armste naar het rijkste land van dit continent gaan. We zijn erg benieuwd naar Chili, maar tegelijkertijd vind ik het ook “raar” dat we Bolivia gaan verlaten. Ik heb Bolivia(nen) echt in mijn hart gesloten; het is een heerlijk land, met fijne mensen en prachtige natuur én ik heb er werkelijk fantastische avonturen beleefd. Vijf fantastische weken tijdens onze reis en een periode die ik nooit zal vergeten!
[vip] => [userRegistrationDate] => 2022-07-03 08:35:42 [totalVisitorCount] => 16824 [pictureCount] => 41 [visitorCount] => 245 [author] => Jasper [cityName] => Tupiza [travelId] => 527686 [travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika [travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika [dateDepart] => 2022-07-03