Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 169
[reportCount] => 22
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => ES
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 64
[reportCount] => 10
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => FR
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 85
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 12025
[position] => 3
[countryName] => Hongarije
[countryIsoCode] => HU
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 140
[reportCount] => 3
[pictureCount] => 63480
[position] => 4
[countryName] => Noorwegen
[countryIsoCode] => NO
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 93
[reportCount] => 3
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => IT
[continentName] => Europa
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 74
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 30533
[position] => 6
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => GR
[continentName] => Europa
)
[6] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 150
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 38866
[position] => 7
[countryName] => Portugal
[countryIsoCode] => PT
[continentName] => Europa
)
[7] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 70
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 48300
[position] => 8
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => DE
[continentName] => Europa
)
[8] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 179
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 16157
[position] => 9
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => CH
[continentName] => Europa
)
[9] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 192
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 5720
[position] => 10
[countryName] => Oekraïne
[countryIsoCode] => UA
[continentName] => Europa
)
)
[countryId] => 47
[countryName] => Kroatië
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => waarispascale
[datePublication] => 2022-08-07
[title] => Kroatië
[message] => Het eerste stukje Kroatië is letterlijk afgesloten van de rest van het land. Het is een kuststrook van ongeveer 15 km breed en 100 km lang en wordt dan onderbroken door een stukje van 30 km Bosnië-Herzegovina. Een lang geleden gemaakte afspraak door de Venetianen en nog steeds gehandhaafd. Die Venetianen heersten destijds over nagenoeg de hele kust van Kroatië en dat is te zien. Aan de gladde wit marmeren straten, kerken en paleizen en aan de grote hoeveelheid gelateria’s. De taal klinkt ook iets minder Slavisch, meer Italiaans.
De eerste stad die we aan doen is er eentje die al lang op het lijstje staat van Cindy, Dubrovnik. Het centrum is met een hoge muur afgesloten, nog volledig intact of gerestaureerd, en binnenin statige straten en gebouwen. Het ligt direct aan zee, op sommige plekken kan je door een klein doorgangetje de muur doorgaan, waar het pad stijl naar beneden richting zee loopt. Vroeger voor de vissers en smokkelaars, nu voor de strandgangers.
De muur is dik en je kan bovenop de hele ronde om de stad lopen. Waarschijnlijk een mooi gezicht om aan de ene kant de lager liggende stad te zien en aan de andere kant de felblauwe zee, maar wij zullen het niet weten want 35 euro entree vonden we te veel. Wat de gek ervoor geeft, nou wij niet. Wij bewaren ons geld voor een, ook prijzig, maar heel lekker ijsje. Dat die prijzen hier zo oplopen komt waarschijnlijk doordat alle cruiseschepen de stad aan doen. Er is zelfs een site waarop je kan zien hoe laat en met hoeveel ze komen, zodat je de massa een beetje kan ontlopen. Wij hebben mazzel, er ligt er maar eentje.
Vooraf dachten we daar 1 of 2 nachtjes te blijven, maar het werden er 5. Er hing een heerlijk sfeertje, veel backpackers die hun tentje er op zetten, auto’s met daktenten en onze buren sliepen in hun wigwam. Weer eens wat anders dan de geijkte witte campers. 5 minuten de trap af, 10 minuten op, en je staat bij de blauwe zee en het pad wat onder de pijnbomen langs de zee en baaitjes kronkelt. Hebben we alweer een paar dagen vakantie! Niet dat we daar altijd zo op zitten te wachten hoor, ook al klinkt het zo lekker. Het luieren breekt soms wel op en we verlangen ernaar om onderweg te zijn, om een hike te doen of lekker in de natuur te zijn. Maar de hitte laat het niet toe, tussen 11 en 16 kan je eigenlijk niets anders dan toegeven aan de siësta. En die is in de schaduw op een camping een stuk aantrekkelijker als onderweg op een zonnige parkeerplaats. Onderweg zijn is in deze tijd gewoon wat lastiger. Hoogseizoen zorgt ervoor dat alle parkeerplaatsen betaald zijn en veel voor campers verboden. De prijzen zijn hoog, de toegang voor een NP is bijvoorbeeld 6 x duurder dan in de wintertijd. Het is voor ons de eerste keer, maar het is natuurlijk iets waar iedereen die in het hoogseizoen gaat mee te dealen heeft. Het is niet alleen niet prettig om zoveel te betalen, maar het geeft soms ook het gevoel dat je uitgemolken wordt. We laten het ons maar niet teveel in de weg staan.
De weg naar boven leidt ons langs oester en mosselkwekerijen en dat kan je toch niet negeren. Niet alleen hebben we daar heerlijk van zitten eten, we hebben ook de zeevrucht genaamd Noah’s Arc op en die kenden we nog niet. Ook lekker.
Achter dit plaatsje, Mali Ston, ligt Ston, een dorpje wat vroeger rijk was door de zoutpannen, nu de oudste van Europa. Om het zout te beschermen bouwden ze een 7 kilometer muur tussen de twee plaatsjes. Deze muur was voorzien van 40 torens en 5 forten en kronkelde over de berg heen. Door zware aardbevingen is de muur beschadigd, maar er staat nog voldoende om een vergelijking met de Chinese Muur te trekken.
Verder is er niet zo veel te beleven dus we tuffen door, het stukje Bosnië Herzegovina in. We hebben het plan gehad om dieper het land in te trekken, maar het is onrustig in het land en dat wilden we niet opzoeken. Dus na 30 km rijden we er alweer uit. De Kroaten zijn door dit stukje afhankelijk van Bosnië Herzegovina en hebben dat opgelost door hun eilanden te koppelen middels een joekel van een brug zodat ze de grens niet meer over hoeven. Deze oplossing is nog heet van de naald en opende pas nadat wij er waren.
Via de app kwamen we op een plek die een walhalla is voor kitesurfers. Ondiep water en veel wind maakt het ideaal en het barst dan ook van de kleurige zeiltjes. De plek ligt aan het eind van een tropisch groene doorgang en wat verder weg van de bewoonde wereld. Aan weerszijden een barretje, een met luide muziek en bierlucht, de andere met rinkelde koffiekopjes en daartussen kites, campertjes waar de wetsuits aan hangen en onder de bomen staan tentjes en hangen de hangmatten. Kinderen lopen in hun blote kont, honden zijn met elkaar aan het spelen in het ondiepe water. Een plek waar mensen blijven, zonder regels en in vrijheid. Ik realiseer me steeds meer hoe belangrijk het is dat er plekken zoals deze zijn.
Wij genieten van een prachtige zonsondergang en de rust van de opgang, want we hebben wijds uitzicht aan beide zijdes van de camper. We staan direct aan zee die ons ’s nachts een beetje koel blaast. We pakken nog een relaxte ochtend mee en als het druk wordt met dag surfers gaan wij weer verderop, richting Split.
Cindy had gelezen over een plaatselijke delicatesse, waar de oorsprong voor de Italiaanse pizza ligt. Die eer eisen wel meer mensen op, maar een delicatesse laten we niet aan ons voorbij gaan. We moesten er de bergen voor in rijden, waar we in een gehucht kwamen. Bij het adres stond een bord met daarop de Soparnik maar dat was het dan ook. Geen winkel, geen kraampje, niets. We gaven het natuurlijk niet zo maar op, dus Cindy bellen en ik voorzichtig roepend de tuin in. Daar vond ik een vrouw, of ze vond mij, en ik probeerde duidelijk te maken waar ik voor kwam. Ze keek me vragend aan en vroeg iets en stak zeven vingers op. Ik weet niet of dat over de prijs ging of de hoeveelheid, dus stak vertwijfelend twee vingers op. Had namelijk geen idee wat ik hier nou eigenlijk kwam halen, maar ik wilde het risico niet lopen om met zeven pizza’s weg te lopen. Ze knikte nee maar maande mij dat ik moest wachten en liep verder de tuin in. Op dat moment kwam er een brute oudere man uit het huis die vroeg wat ik moest, tenminste dat haalde ik uit zijn woorden. Ik stamelde soparnik en keek hem vragend aan. Finito, finito was het en hij gebaarde me weg te gaan. Oke, oke, ik ga al. Cindy bleek met hem aan de lijn te hangen, hij had haar dan wel niet te woord gestaan, maar ze hoorde mijn vraag en zijn finito antwoord, dus het was duidelijk. Nou ja, geen delicatesse dus voor ons, dan maar een salade Nomad op een parkeerplaats. Maar het universum wilde toch wel dat we het zouden proberen, na een half uur rijden op een binnendoor weggetje staat er een bord, en deze keer hoorde er ook een kraampje bij. Zelfbediening weliswaar, maar de soparnik stond in een doosje voor ons klaar. Blij als we waren gingen we er mee op pad, een lekker hapje voor de avond in het vooruitzicht.
De oude stad van Split is eigenlijk een paleis. Een belangrijke Romein wilde in rust van zijn pensioen genieten en liet het paleis aan zee bouwen, verder stond er nog niets. Het paleis bestond toen al uit een luxe gedeelte, en huizen voor de soldaten en het personeel, en was dus feitelijk meer een dorp. In de middeleeuwen werd het bewoond door de gewone mens en langzaam is de stad Split ontstaan. De tempels werden kerken, binnentuinen pleinen en er werden huizen tussen en bij geplaatst. Je hebt niet meer het idee dat je in een paleis bent, het is eenmengeling van de tijd geworden, kris kras door elkaar. De Egyptische sfinxen staan voor de tempel van Jupiter, naast de kerk en net voor een overdekte markt. Tegen de muren van het paleis zijn vissers of pakhuizen gebouwd en tussen alle huisjes lopen kleine straatjes waardoor je makkelijk de weg kwijt raakt. Je ziet en voelt de oudheid als je er bent, alsof je in een filmscene loopt.
Het is al laat dus we eten even gauw ons avondhapje op de parkeerplaats, voordat we op weg gaan naar een slaapplek. Geen probleem, we hadden immers onze soparnik nog. Wat een tegenvaller…. Een dubbelgeklapte vettige pizza met beetroot en knoflook. Als dit dan de delicatesse moet zijn. De keuken van Kroatië trekt ons tot dusver toch al niet zo, wat voor ons, foodies, toch wel een lichte tegenslag is. Ten eerste staat het er vaak in het Duits op en bij het woord ‘hakfleish’ loopt het water niet bij ons in de mond. De kaas is lichtgeel van kleur en vierkant zoals bij cheddar. In de supermarkt hebben ze tientallen soorten boterham of gekookte worst en dat is het dan ook. De leverworsten gaan als warme broodjes. Broodjes, die zijn wit en een beetje weeïg. Zelfs de zoetigheden kunnen Cindy niet bekoren. Maarrrrr het goede is, we hebben een supermarkt gevonden die speculaas verkoopt. Speculaas! In Nederland kochten we het nooit meer, maar in een land van blinden is een oog koning dus hier wel. Gewoon omdat het er is. Mjam.
Het oude centrum van Trogir ligt op een eilandje en als je je verbeelding laat gaan zie je de oude tijd aan je voorbij trekken. Kleine kronkelige straatjes, huisjes die op en in elkaar gebouwd zijn en pleintjes vol met terrasjes. De mooie, en minder mooie, schepen liggen aan de boulevard, waar wijlekker van een wijntje genieten. Vakantiesfeer op en top. Zadar heeft dat wat minder. Druk dat wel, maar het sfeertje vinden we niet. We komen eigenlijk voor de twee kunstwerken die er zijn, een vangt het zonlicht op en maakt er ’s avonds een lichtshow van en de ander vangt de golven van de zee op in een klankkast. Goed bedacht, maar het resultaat viel wat tegen. Ach, je kan niet altijd zes gooien.
Direct achter de kustlijn doemen bergen op en het voordeel van bergen is dat ze koeler zijn. Nou, daar waren we wel even aan toe, vooral een nacht lekker onder een dekbed liggen in plaats van als zwetende zeester te happen naar een zuchtje wind. Voor de lunch stopten we op een prachtige plek met uitzicht rondom en niemand om ons heen. Ook dat is even een verademing. De lunch hebben we verlengd met twee nachten, waarna ons water op was en we dus wel door moesten. Heerlijk bijgetrokken zijn we gaan toeren door de bergen. We twijfelden overde Plitvice meren. Ze moeten mooi zijn en een van de bezienswaardigheden van Kroatië. En dat is te zien aan de file die die kant op gaat en aan het circus eromheen. P1 [e-2122] P5, verkeersregelaars, rijen voor de toegang waarvan de prijs 6 keer zo hoog is als buiten het seizoen. Wij slaan over, rijden door en stuiten op een ander natuurgebied waar bijna geen mens is. We wandelen er drie dagen, waarvan twee heen en weer naar een hut waar we overnacht hebben. Van die hut hadden we een voorstelling gemaakt, een verwachting zeg maar. Te hoog. We dachten aan saamhorigheid, met zijn allen aan de warme hap, andere reizigers, een warme douche…maar kwamen aan in een zeer eenvoudige hut waar we een stapelbed in een heel klein kamertje toe gewezen kregen. De matrassen smoezelig, maar goed, we hebben de slaapzak niet voor niets mee. Geen douche, een dixie op 100 meter afstand (leuk voor ’s nachts), een kraan die alleen drupte en Kroaten die alleen Kroatische kletsten en een grote familie waarmee mijn enige contact was of het ’s avonds laat iets rustiger kon. We troosten onszelf maar met het idee dat het weer een ervaring is en houden die ervaring zo kort mogelijk. Na een slechte nacht stonden we bij de eerste lichtstralen op en liepen om vijf uur het bos in, terug naar Nomad, naar huis.
Het gebied was het echter meer dan waard. De eerste dag stonden we op de top waar we van 1600 meter hoogte uitzicht op zee en de eilanden hadden. De 2e en 3e dag was ieder zes uur lopen, 19 km. Een mooie afwisselende wandeling door (karst) gesteente, bos en groene velden. Onze pauze namen we bij de schuilhut, waar ze ons van te voren water beloofd hadden. Dat water bleek een put te zijn, opgevangen van regen en sneeuw. Cindy tilt de klep op en ik zie een wollige staart van 15 cm uit de afvoerpijp steken. “ Pas op, een beest!” Cindy schrikt en klapt de klep dicht. Geschrokken kijken we elkaar aan en zachtjes doen we de klep weer open. Beest weg natuurlijk. Kort daarna zitten we buiten aan de picknicktafel en wil ik een foto maken van Cindy. Zie ik toch in het scherm dat beest lopen, vliegensvlug in- en weer uit beeld. Hij kijkt nog even naar Cindy en weg is die. Geen idee wat het was, een soort knaagdier, maar hij heeft ons mooi laten schrikken. En wij hem.
Als we de laatste afdaling ingaan, op weg naar de hut komt er nietsvermoedend een vos aan lopen. Pompidompidom. Ook hij schrikt van ons, maar blijft wel staan, waarschijnlijk krijgt hij wel eens eten van mensen. Kon ik mooi een foto schieten. We leken allemaal ons weg te vervolgen maar hij wilde het toch zeker weten en kwam ons nog even achterna rennen. Om toch weer gauw weg te rennen toen we ons omdraaiden.
Een beer had het avontuur af gemaakt, maar Cindy zong te hard om ze juist weg te jagen. Die hebben we dan maar opgezocht in een opvang reservaat. Negen beren die niet meer terug kunnen de natuur in omdat ze mishandeld zijn, te vroeg wees of in het circus hebben gezeten. Hier verblijven ze in hun natuurlijke habitat, maar wel afgebakend. We zien ze in een boom klimmen, op hun rug rollen en onze geur opsnuiven. Het is heerlijk om te zien en indrukwekkend ook, want sommige zijn behoorlijk groot. Misschien was dat zingen toch een goed idee.
In dit gebied hebben de Kroaten de vreemde gewoonte om hun huis niet af te werken. Dat gebeurd in meer landen en meestal heeft het te maken met het feit dat als je huis niet af is, je geen of minder belasting hoeft te betalen. Nou ben ik benieuwd wie bepaald dat je huis af is, het mijne was het in ieder geval nooit. Meestal zie je dan de beton stangen nog boven het dak uitsteken. Dit kan trouwens ook betekenen dat ze wel zin hebben in een uitbouw, of een extra verdieping, maar dat het er nu even niet in zit. Hier in Kroatië bouwen ze hun huis met rode holle bakstenen, die ze vervolgens niet afwerken, niet stuccen, niet schilderen. Je ziet de leidingen er doorheen lopen en het cement er grof tussen liggen. De rest is netjes, dak erop, vensters en deuren erin, bloembakken eraan, tuintje eromheen en klaar. Het ziet er heel vreemd uit en niet alleen is het niet mooi maar ook kwetsbaar en niet bestand tegen de weersinvloeden. Is het de belasting, geld op, mode, gemak, smaak verschilt, gebrek aan stukadoors? Wie het weet mag het zeggen.
Een van de oudste vakantie herinneringen van Cindy is met het gezin naar Rovinj, dus die moest aangedaan worden. Wat een leuke plek! Weer zo’n mooi dorpje, veelkleurig, aan de felblauwe zee met witte bootjes en een statige kerk bovenop. Wat het ook zo fijn maakt zijn de cipressen en pijnbomen die in de diverse parkjes en aan zee staan. Italië komt dichter en dichter en dat betekent goede koffietentjes mèt iets lekkers.
Hier in Istrië is het bomvol met toeristen en de prijzen stijgen de pan uit. Wild kamperen is verboden in Kroatië en wat op andere plekken getolereerd wordt staat hier de politie vroeg aan je deur te kloppen om je een bekeuring te geven. Of tenminste, dat zeggen ze, maar als ik de verhalen in de app vergelijk komt het er meer op neer dat ze cash geld willen en dat het bedrag iedere keer veranderd. Zo pikt letterlijk iedereen een graantje mee. Wij willen gedoe voorkomen, want corruptie betalen doen we niet, dus we moeten of op plekjes staan waar de politie niet kijkt of op de camping, die nu natuurlijk overvol zijn. Bij Rovinj staan we op de parkeerplaats van een restaurant waarvan de eigenaar maar met het restaurant gestopt is en iets van een camping van zijn parkeerplaats maakt. Een beetje een vreemde plek, heel rommelig en provisorisch, maar we stonden in een goed hoekje en in eerste instantie lijkt het wel oké. Rond avond eten komt er een busje vol aan rijden, waarvan iedereen in een kamer van het voormalig restaurant verblijft. Ik denk nog werklui die hier goedkoop verblijven maar Cindy had het gevoel dat het prostitués zijn. Een nacht was voor ons in ieder geval voldoende. De nacht erna stonden we bij een begraafplaats, is in ieder geval lekker rustig…
Kroatie hebben we afgesloten in Motovun, een vestingdorpje bovenop een heuvel en wijnranken eromheen. Bekend vanwege de truffels die ze daar in het bos vinden. De zwarte truffel, maar de witte ook, en deze is een stuk specialer. De witte truffel verliest snel zijn smaak, kan niet geteeld worden en groeit eigenlijk alleen in de Piemonte, Italie, maar dus ook hier. En daar zijn ze trots op. De geur van truffel komt je tegemoet en we waren het niet van plan, maar zijn ervoor bezweken toen we het prachtige terras van Konoba zagen. Zulke lekkere pasta hebben we niet vaak gehad, alsof een engeltje op ons tong aan het piesen was. En dat met uitzicht op de middeleeuws vestigingsmuur en onder een grote eikenboom. Je moet de momenten pakken, en dit was er eentje. Goed moment om Kroatie af te sluiten, met toch nog een culinair hoogtepunt.
[userId] => 80242
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085872
[countryId] => 47
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 100
[author] => Pascale
[cityName] => Rovinj
[travelId] => 526239
[travelTitle] => Samen
[travelTitleSlugified] => samen
[dateDepart] => 2021-05-03
[dateReturn] => 2025-09-01
[showDate] => no
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kroati,rovinj
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/080/242_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kroati
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => Spaantjeoppad
[datePublication] => 2022-08-05
[title] => Zug um zug
[message] => Ik was mijn vorige verslagje geëindigd in Bar, na de barre treinreis. Die overigens ook positieve aspecten had. Het viel echt op dat mensen als vreemden de trein instapten en, er ogenschijnlijk, als vrienden weer uitgingen. Ze praatten allemaal met elkaar, gingen samen roken, maakten grapjes en er werd in de coupé achter ons harde muziek gedraaid wat enthousiast werd ontvangen... Dat levert in NL vooral geïrriteerde blikken op!
In Bar werden we opgehaald door Svetlana, de eigenaresse van ons volgende onderkomen, met een bordje met m'n naam. We hadden al een paar keer ge-sms't (EU bundel niet beschikbaar in Servië en Montenegro en natuurlijk allebei net een andere extra databundel nodig) dus ze was op de hoogte van de vertraging maar kwamen uiteindelijk nog een half uur later aan dan dat we haar hadden laten weten omdat we bij een station eerder al dachten dat we er waren... Volgende ochtend kwam ze met een vers Montenegrijns ontbijt en was ze heel druk met het ons naar de zin maken en een combinatie van Engels/Montenegrijns praten. Ze maakte ons duidelijk dat we toeristenbelasting moesten betalen maar niet bij haar maar bij een of ander kantoortje. Wij daarnaartoe gelopen en ook met hangende pootjes weer terug want ik was mijn paspoort vergeten...oeps! Weer in de brandende zon terug en Boris bij de kapper afgezet voor een zomerse coupe. Vervolgens naar de markt geweest voor lekker zoet fruit, al kregen we wel op onze kop toen we bananen wilden. Daar was het tenslotte niet het seizoen voor..Had ze wel een punt! In het oude gemoedelijke stadje (Stari Bar) met een moooooi fort op zoek gegaan naar avondeten maar dat was nog niet zo makkelijk. Er waren meer mensen die het fort, aquaduct en ruïnes wilden bekijken en rommelende buikjes hadden gekregen van de klim maar uiteindelijk een plekje met erg lekkere risotto gevonden. Leuk plaatsje!
Van Bar gingen we met de bus naar Herceg Novi. Dit was, wat ons betreft, de mooiste route van onze trip! Hele route langs de baai van Kotor met helder blauw water, bergen en een strakblauwe lucht. In Herceg Novi hadden we een soort camping gezocht omdat de vorige zo goed was bevallen. Hier stonden acht tenten verspreid over een stuk land, tussen allerlei fruitbomen. Ze kweekten kiwi's, perziken, granaatappels en druiven. We waren nog te vroeg in het seizoen om te oogsten maar het zag er al wel leuk en tropisch uit [e-1f603]. Hele plekje was mooi met supermooi uitzicht maar het was er wel erg warm en 's avonds koelde het maar weinig af. Lekker zweten in de tent en als je eruit kwam, werd je lek geprikt door 1093843952 muggen. Aanrader om eens naartoe te gaan maar dan als het 15 graden koeler is en de muggen in winterrust zijn.
Het was wel weer tijd voor een hike dus Boris had een mooie route gezocht. Wij vol goede moed vroeg op pad. Eerste stuk was vooraf over asfalt en ik liep al een beetje in mezelf te mopperen dat het een saaie route was en dat ik hoopte dat dat niet zo zou blijven. Ik werd op mijn wenken bediend... Na het asfalt kwamen we op een soort steppe waar geiten liepen te knabbelen. Vervolgens kwamen we in meer bosrijk gebied, liep er een stroompje water, zagen we een wilde schildpad en begonnen we de hoogtemeters te voelen. Het begon een beetje jungleachtig aan te voelen, onze ruggetjes waren alweer nat en we kregen de top in de smiezen. Vanaf dat punt hadden we heel mooi uitzicht over de zee en gingen we opzoek naar het vervolg van de route. Dat was even zoeken maar we kwamen wat markeringen tegen die we volgden, TOT we op een soort afgrond stuitten. Daar stond ook een markering met een driehoekje met daarin een uitroepteken. Moesten we hier naar beneden?! Ik ging, zonder spullen, op onderzoek uit om te kijken of lager weer markeringen stonden en hoe het er verderop uitzag. Ik durfde echter halverwege niet weer omhoog dus toen moesten we wel verder [e-1f605] Was een pittig stuk die langer duurde dan gehoopt. Het was echt heel voorzichtig achterstevoren dalen en goed oppassen waar je je voeten neerzette en waar je houvast had aan de hete rotsen. Ik klim al veel liever dan ik daal en dat werd hiermee nog maar eens bevestigd. De klimgeitjes (eigenlijk daalgeitjes) waren dan ook blij toen we weer bomen zagen en wisten dat we het ergste en steilste gehad hadden. In het bos aan de andere kant stond ook op een steen een routemarkering die duidelijk maakte dat je daar op moest passen maar die hadden wij aan onze kant gemist...
Na weer heelhuids in Bar aangekomen te zijn, hadden we wel wat verkoeling verdiend. Er zijn echter weinig zandstranden in Montenegro en we hadden de avond ervoor al heel veel handdoeken en stukken karton klaar zien liggen op de schaduwrijke plekken aan het water en achtten de kans klein dat er nog een plekje voor ons was. We hebben toen, uit pure wanhoop haha, twee bedjes en een parasol gehuurd om even bij te komen van het avontuur en een beetje vakantie te vieren aan de Adriatische kust. Lekker! Toen we toch in de toeristische mood waren, hebben we voor de dag erna ook een boottochtje naar de 'Blue cave' en een mooi strandje geboekt. In de grot was het mooi maar lagen al vijf andere boten met toeristen, al had geen van die boten zo'n goede kapitein als de onze. Echt zo'n Piet Piraat uit films en stripboekjes [e-1f600] Water was kraakhelder maar weinig vissen gezien. Ik zou ook een ander plekje zoeken om te zwemmen als ik een vis was.. plek waar niet elke vijf minuten een nieuwe stinkboot aankomt en allemaal toeristen met snorkels om je heen spartelen. Bij het 'mooie' strandje gesnorkeld en daar wel een aantal mooie vissen gezien [e-1f642]. Op de terugweg nog langs een soort tunnel gevaren die gebouwd is door het Joegoslavische leger om onderzeeërs te stationeren.
Van Herceg Novi ging de reis verder met de bus naar Split. Weer een aantal grensovergangen gepasseerd om daar aan te komen. Toen we in de bus naar Boedapest zaten, toeterde de buschauffeur en liep de tweede chauffeur voor de bus uit. Hij sprak alle automobilisten die voor ons in de rij stonden aan en zorgde er, op de een of andere manier voor, dat zij aan de kant gingen en wij door konden rijden. De grensovergang naar Bosnië Herzegovina was gelukkig rustiger en ook naar Kroatië ging soepel. Wel jammer van Schengen, hebben echt maar weinig stempels gekregen [e-1f614].
In Split sliepen we in een soort studentenkamer op de campus. Weer heel anders dan onze vorige adresjes met een bruisend sfeertje. Vond het oude centrum van Split wel mooi, vooral het paleis van Diocletianus is indrukwekkend. Wel jammer dat het overspoeld wordt door (Nederlandse) toeristen en dat het qua sfeer iets wegheeft van de Spaanse costa's. Pluspuntje was het vega-aanbod, hebben heeeeerlijk gegeten bij een plantbased restaurantje verstopt in de knusse straatjes.
Vanuit Split door naar Zagreb voor onze een-na-laatste stop. In Zagreb regende het en dat was heeeerlijk! De eigenaresse van ons onderkomen vond het zo vervelend voor ons dat het regende maar wij vonden het fijn dat het daar wat koeler was en hebben spelletjes gedaan onder de overkapping tot het weer droog was. Kwamen we daar ook nog een keer aan toe [e-1f609]. Merkte dat ik in Zagreb wel een beetje 'stedenmoe' was en dat is ook terug te zien in de foto's, haha. Beduidend minder dan in de vorige steden en voelde me een beetje uitgedoofd ofzo. We hebben zóveel indrukken opgedaan en gezien dat het ook wel een beetje genoeg en klaar voelde.
Vanaf Zagreb gingen we door naar onze laatste tussenstop: München. Treinrit daar naartoe was weer erg mooi en begon weer enerverend. Trein was bomvol en naast ons zat een vrouw in haar eentje op een vierpersoonsplek. Ik had al een beetje gegluurd en zag knuffels in haar mandje zitten, ze had onverzorgd haar (daar was dat van mij niks bij [e-1f609]) en mompelde een beetje in haar zelf. Zonder te oordelen, zag ze er bijzonder uit. Een jongeman vroeg aan haar of hij tegenover haar mocht zitten waarop ze vrij luid zei dat dat niet de bedoeling was. Hij ging toch zitten en toen knapte er iets in haar.. ze begon te schreeuwen in het Engels, zei dat ze verkracht was, vroeger ook een jongetje was en dat dat allemaal bullebakken zijn, ze Hitler had ontmoet en nog meer nonsens (?). Hij moest erom te lachen wat hem een klodder spuug van haar opleverde.. Het liep uit de hand en uiteindelijk pakte ze al haar spullen en stapte ze de trein uit. Bijzonder en toch wel een schrijnende situatie.. Nadat de rust een beetje weder was gekeerd, hebben we de bevers erbij gepakt. Mijn Engels-Duitse buurman gluurde stiekem mee en heeft een potje voor mij gespeeld (niet het beste potje haha) en was zo enthousiast dat hij het ook gaat kopen. Heb Beverbende al naar veel plekken mee gehad en het is overal een daverend succes!
In München hebben we een city tour gedaan om nog iets van de stad mee te krijgen. Bijzondere verhalen gehoord over bierpullen die 308 traptreden naar beneden gevallen zouden zijn zonder kapot te gaan en geen bier te morsen, lelijke baby's in de Theatinerkirche gezien, het hofbräuhaus bezocht, gekeken naar het klokkenspel op het Marienplatz (daar is echt niks aan, ik heb geen idee waarom duizenden mensen zich verzamelen op het plein om naar ronddraaiende poppetjes in een klokkentoren te kijken) en betoverd door de Englischer Garten! Deze Engelse tuin is het grootste openbare park van Duitsland (groter dan Central Park in New York) waar de Isar met haar kraakheldere water door stroomt. Dit is echt een fijne plek naast de drukte van de stad waar mensen zwemmen in de sterkstromende rivier, gegolfsurft wordt in die rivier, volleybalvelden zijn opgebouwd, een grote biergarten is en een heel relaxt sfeertje heerst. We zouden 's avonds de nachttrein naar Utrecht nemen dus hebben de hele dag de tijd gehad om hier rond te struinen zodat we 's nachts bekaf in de trein zouden instorten. Dat is gelukt!
Het was een mooi avontuur [e-1f600]!
[userId] => 338653
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085771
[countryId] => 47
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 368
[author] => Marloes
[cityName] => Zagreb
[travelId] => 527798
[travelTitle] => Balkanplan
[travelTitleSlugified] => balkanplan
[dateDepart] => 2022-07-11
[dateReturn] => 2022-08-03
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/681_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/338/653_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zug-um-zug
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => akkertjes
[datePublication] => 2022-06-08
[title] => Bezoek oude stad Dubrovnik
[message] => Woensdag 8 juni
Gisteren zijn we aangekomen in de stad Dubrovnik in Kroatië. Dubrovnik ligt aan de Adriatische kust en is de stad waar ik in 1968, samen met mijn vriendin Ellen, mijn allereerste buitenlandse reis naar toe gemaakt heb. Ik ben dus benieuwd of ik plekken herken.
Om drie uur hebben we een afspraak voor een rondleiding met een gids. We nemen een taxi en gaan wat vroeger om de stad alvast een beetje te verkennen. Het is werkelijk een pareltje. Het is er behoorlijk druk. Er liggen twee cruiseschepen in de haven en er zijn dus veel mensen in de stad. Als we op de afgesproken plaats voor de rondleiding arriveren, blijken er slechts vier koppels van onze groep mee te gaan. Heel prettig voor ons, want nu kunnen we alles perfect verstaan.
Allereerst vertelt de gids ons wat van de geschiedenis van de stad. De vroegere republiek Dubrovnik bereikte zijn hoogtepunt van macht in de 15e en 16e eeuw toen de zeemacht zich kon meten met die van Venetië en andere Italiaans zee staten.
Het is het enige gebied op de Balkan dat door een goede diplomatie nooit is ingenomen door de Ottomanen. Ze vochten zelfs met de Ottomanen tegen de Portugezen. Een crisis in de Middellandse Zee en de vernietigende aardbeving in 1667 maakte een einde aan de bloeiperiode van de republiek. De aardbeving verwoestte bijna alles in de stad.
Ook in de Balkanoorlog in de jaren negentig is er weer veel verwoest. Gelukkig is het meeste weer herbouwd en is de hele oude binnenstad op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. We wandelen met de gids de Stradun, de belangrijkste straat in het oude centrum. De straat is alleen toegankelijk voor voetgangers, is 300 meter lang en loopt van stadsmuur tot stadsmuur. De straat wordt omringd door historische gebouwen en leuke restaurantjes en winkeltjes. Aan het begin staat het Franciscaner klooster en is er een plein met een mooie fontein. Aan het eind van de straat staat het 17e -eeuwse Sponza paleis en de Onofrio fontein. Verder bewonderen we de St. Blazius kathedraal en de vele andere mooie gebouwen. Ook de oude haven is een plaatje!
Het wandelen op de stadsmuur moet ook heel mooi zijn, maar om daar op te mogen moeten we 33 euro pp. neertellen. Dat is ons te gortig, dus zien we er van af.
Aan het eind van de middag nemen we een taxi terug naar de camping. We besluiten ons bezoek aan Dubrovnik op het terras van een restaurantje bij de camping.
[userId] => 221620
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083716
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 102
[author] =>
[cityName] => Dubrovnik
[travelId] => 524550
[travelTitle] => Zwerven over de Balkan
[travelTitleSlugified] => zwerven-over-de-balkan
[dateDepart] => 2022-04-26
[dateReturn] => 2022-06-24
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/292_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/221/620_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek-oude-stad-dubrovnik
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => akkertjes
[datePublication] => 2022-05-16
[title] => Bezoek aan Zagreb
[message] => Zondag 15 mei
Gisteren zijn we van Au via een hele mooie route door de bergen naar Leibnitz gereden waar we onze laatste overnachting in Oostenrijk hebben gedaan, en vandaag rijden we via Slovenië naar Zagreb, waar we gaan aansluiten bij onze reisgenoten. Het is erg warm als we aankomen. Maar de camping is prima en we kunnen heerlijk in de schaduw zitten. Om vier uur is er een welkom borrel en maken we wat nader kennis met de groep en om zeven uur genieten we gezamenlijk van het welkom diner. We zitten heerlijk buiten aan grote tafels en het is gezellig en erg lekker.
Maandag vertrekken we om half negen met de bus voor een bezoek aan Zagreb.
Zagreb is de hoofdstad van Kroatië en de enige echt grote stad van het land. Er is een beneden en een bovendeel van de stad. Het benedendeel is gebouwd in de 19e eeuw en later. Het centrale plein genaamd Trg Bana Jelačiċa is het geografische midden van de stad. Het is het knooppunt van straten en alle tramlijnen komen hierlangs. In het midden staat het ruiterstandbeeld van Josip Jelačiċ, die in de19e eeuw de landvoogd van Kroatië was. Het plein is ook het kloppend hart van de stad. Alle belangrijke gebeurtenissen vinden hier plaats. De stad heeft een miljoen inwoners en de gids vertelt dat je hier niet met je auto wilt rijden. Er is geen metro en je staat altijd hele tijden vast.
Het bovengedeelte van de stad is veel ouder en stamt uit de 13e eeuw. We bereiken dit deel door met een heel oud tandradbaantje naar boven te gaan. Het eerste wat we naast het prachtige uitzicht over de benedenstad zien is het voormalige poortgebouw. Elke dag wordt hier om twaalf uur nog een kanonschot gelost dat in de hele stad te horen is. Verder vind je hier mooie oude gebouwen met als middelpunt de Sint Stefanus kathedraal. De kathedraal werd in de loop der eeuwen een aantal keren verwoest. De huidige kathedraal is gebouwd in neogotische stijl en heeft een prachtig dak. In 2020 is er een aardbeving geweest waardoor een aantal van de mooie gebouwen zijn beschadigd. Er wordt nog druk gerestaureerd, maar een deel is alweer in gebruik. Het parlement en de regering hebben hier hun werkterrein.
De stenen poort is de nog enige overgebleven stadspoort van de oude stadsmuur van deze wijk waardoor je de stad kunt binnenlopen. Na een stadsbrand in 1731 waarbij de wijk grotendeels werd verwoest vond men in het puin een ongeschonden schilderij van Maria met kind. Het kunstwerk werd in de poort opgehangen. De plaats groeide nadien uit tot een klein bedevaartoord.
De gids vertelt dat er in de stad nog 300 lantaarns zijn die iedere dag nog aangestoken en uitgedaan worden. Een man heeft daar dagelijks drie uur werk aan.
In de middag bezoeken we nog een leuk klein stadje waar we een wandeling maken en getrakteerd worden op een plaatselijke lekkernij.
Al met al was onze eerste excursie dag zeer geslaagd. Het was wel erg warm. Ruim 30 graden!
[userId] => 221620
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082937
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 96
[author] =>
[cityName] => Zagreb
[travelId] => 524550
[travelTitle] => Zwerven over de Balkan
[travelTitleSlugified] => zwerven-over-de-balkan
[dateDepart] => 2022-04-26
[dateReturn] => 2022-06-24
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/045/146_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/221/620_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek-aan-zagreb
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-08
[title] => Het begin van het einde van de vakantie
[message] => De laatste ochtend in Albanie begint heerlijk ontspannen met een ontbijtje, we weten allebei dat t de laatste ochtend is en ontbijten zo uitgebreid (met crackertjes want brood is 22 km rijden) mogelijk om maar niet te snel te vertrekken! eerst moeten we de camping nog betalen waar we 3 nachten stonden en daarvan maar 2 sliepen want we waren aan de wandel. Aangezien we alleen cash kunnen betalen in bijna heel Albanie en we gisteren ons laatste cash geld uitgaven aan de terugreis en het dinertje met de duiters splitsen we rond 9 uur op, Reinier gaat rijden naar de dichtsbijzijnde pinautomaat, 40 minuten, en meteen ook tanken. ik maak de caravan vertrek klaar! zo gezegd zo gedaan, dik 1,5 uur later gaan we op weg naar de grens, we zitten al heel Noordelijk, Bey Bey Albanie, wat was je geweldig! we hebben met volle teugen genoten van de gastvrijheid, en alles, en wie weet ooit nog terug! maar van Albanie komen we in Montenegro, de grens overgang is geen enkel probleem, we hadden bedacht op t gemak binnendoor te rijden, van dorpje naar dorpje naar de kust , nog even 2 daagjes zon en zee. Ook hier is het mooi, wat opvalt is dat t meteen schoner is, minder afval en minder vee op straat. de uitgezochte camping rijden we rond 2 uur op, met een vers warm brood op de achterbank, na het uitzoeken van een plek onder de oude olijfbomen eerst een heerlijk lunch bij de caravan. dan om 16.00 nog even naar t strand, 300 meter lopen, en dan blijkt dat we totaal op de verkeerde plek zijn beland, een heel vies straatje, oude meuk aan mekaar getimmerd, oude half verrotte caravans in tuintjes en geur die we niet echt kunnen waaderen hoe dichter we bij t strand komen, bah, ik heb t al bekeken, wil eigenlijk terug, of liever weg, maar we kijken toch bij t strand, druk! veel bedjes en parasolletjes, aan t strand ook een camping, oud en aftands, hoe bestaat t! dat hier nog mensen kamperen, jeetje dat wil je toch niet.. afijn ik heb t wel gezien, reinier zwemt even en ik wacht wel. dan snel terug naar de camping, op ons eigen plekje, lekker koken en eten, douchen(dat hier wel gewoon netjes en schoon is) en we besluiten dat we de volgende ochtend doortrekken, waarheen? nog geen idee.De rest van de avond wordt er gerummicupt, er wordt gestreden maar toch sta ik nog achter met 17-14.
Dus vanmorgen na t ontbijt weer de caravan aangehaakt, deze keer was t zelfs een fijn gevoel! En zo vierden we vandaag vakantie met de caravan achter de auto! we reden via de panoramische kustweg naar Kotor, vandaar uit een prachtig weggetje langs de baai van Kotor, t leek net Italie! we stopten met regelmaat en pikten nog een terras mee aan t water. met een ferry gingen we ook nog naar de overkant. daarna de kustweg helemaal door montenegro en naar Dubrovnik. prachtige route en erg op ons gemak. daar kregen we zin in eten en we belandde bij een agrotourisme 12 km voorbij dubrovnik met uitzicht op de stad en zee! een ouder echtpaar serveert hier ook weer gerechten met producten uit eigen tuin. normaal alleen voor bussen met toeristen die van t cruiseschip in Dubrovnik komen, maar vanwege corona nu ook voor ons! gelukspoepers dat we zijn. de aardige dame deelt ons mede dat ze alleen snack kan serveren, kaas en worst, tomaat en olijven en wat sla! we vinden t prima! maar 2 uur later hadden we toch een meer dan volledige maaltijd gehad, met rozen likeur, karaf witte wijn, de snack schaal, en gegrild kip en beef, aardappelen(van Nederlands zaad werd vol trots verteld) en gefrituurde groenten. en toen we met volle buik om de rekening vroegen kwam de aardige man ook nog naar buiten met 2 stukken taart, zelfgemaakt door de vrouw met eieren van de eigen kippen! pff, uit beleefdheid hebben we t er nog bij gestopt, maar eigenlijk kon t niet meer! zeer voldaan stapten we in de auto en reden we nog 100 kilometer, en nu staan we op n camping aan zee en waren we hier net op tijd voor de sunset, altijd prachtig om te zien! morgen maar weer zien wat dat brengt, een ding is zeker, dichter bij huis!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080444
[countryId] => 47
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 430
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/266_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin-van-het-einde-van-de-vakantie
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-06
[title] => spanning op de top
[message] => Zondagochtend ging dus zoals gezegd de wekker om 7 uur, we hadden de ogen nog maar net open en we hoorden regen op t dak van de caravan, hoezo dan, er was niets voorspeld. We wachten het hele kleine buitje lekker in bed af.. regen kunnen we niet gebruiken met een hike in de bergen. maar een half uurtje later dan gepland reden de camping af op weg naar Theth. weer de haarspeldbochten weg over de berg. om 9 uur zijn we begonnen aan de mooiste en bekendste wandelroute van Albanie. de route van Thet naar Valbone, over de Balkan peaks, 15 kilometer, 900 meter omhoog en ongeveer evenveel weer naar beneden. Tussen Theth en Valbone is geen weg, dus dit wandelpad werd altijd gebruikt als zijnde de kortste verbinding tussen de twee dorpen. We begonnen vol goede moed, niet wetend wat komen gaat. Binnen vrij korte tijd ging het pad redelijk steil omhoog en hadden we zweet uit porieen waarvan we niet wisten dat ze bestonden! regelmatig korte pauzes om even op adem te komen en slechts een enkele keer iets langer op een steen met een meegebracht pepermintje en zelfs een keer op n terrasje met een koud drankje, en een plek om je waterflesje te vullen met bergwater. na 5 uur aan een stuk de berg op werden we uiteindelijk beloond op de Valbona pass (1750 mtr) met een fantastisch uitzicht. Wow wat prachtig, en ondanks dat het niet het mooiste weer was was het geweldig. Onderweg was t ook heel gezellig, steeds kwam je dezelfde mensen tegen die ook naar boven gingen en ook tegenliggers die de route andersom liepen en je bemoedigend toespraken. de variatie aan Nationaliteiten was enorm. we spraken mensen uit Portugal, Kosove, Israel, Egypte, Belgie, Engeland, Duitsland. superleuk. Eenmaal over de top gingen we gelijk vol in de afdaling, langs de rotswand slingerde een smal kiezel en rots pad, super spannend... veel te spannend. Terwijl Reinier maar bleef zeggen " je glijd hier niet zomaar uit " begon bij mij de paniek toe te nemen. en moest ik mezelf toespreken niet te flippen, anders moest de helikopter me komen redden.. nadat de (angst) tranen gedroogd waren en Reinier echt door had dat ik het serieus eng vond bleef hij wat meer in mijn buurt om af en toe aanwijzingen te geven over de te nemen stappen en af en toe een hand te geven. zo ging het weer, en kon er weer genoten worden van de mooie omgeving. Er was zowaar ook een terras aan de valbone kant en op een paar boomstammen genoten we van contact met andere wandelaars en een koud drankje. Maar liefst 4 uur hadden we nodig voor de afdaling!! Totaal wandelde we dus 9 uur!! om 18.00 waren we in ons guesthouse, de avond ervoor geboekt.Splinternieuw, of beter gezegd nog niet af! er staken hier en daar nog wat leidingen uit de muur waarschijnljk voor verwarming, of het geld was op..kan ook! maar het was een prima kamer, prachtig badkamertje en geweldige douche, dat was alles wat we nodig hadden. naast het guesthouse een restaurantje waar we heerlijk aten, en we met volle buik en n paar drankjes op hadden ging om 20.30 ons lampje volledig uit!!
Nu hadden we al een tijdje ons proberen te verdiepen in de terugreis, want er is geen korte verbindng met bus ofzo..maar de kerel op de camping had geopperd dat teruglopen via dezelfde weg op dag 2 goed te doen was, nou dat was voor mij al duidelijk tijdens de hike dat was geen optie!! NOWAY.. leuk voor 1 keer maar niet nog eens. Reinier zag de uitdaging wel maar die heeft zich op t laatste moment ook bedacht, weet nog steeds niet of t kwam omdat ik dat niet zo zag zitten en anders alleen terug moest reizen of hij toch minder zin had dan de dag ervoor..Maar lopen werd het dus niet, we bestelde bij de barman een busrit naar Fierze, het meer van koman, de bus zou om 10 uur komen, dat werd 10.45. het busje (klein) dat stopte zat stamp vol, maar we mochten nog mee, er werden keurig 2 krukjes uitgeklapt in het gangpad gezet. een man werd van zijn stoel getrokken , die moest op t krukje zodat ik op t bankje kon (heel aardig) en de man en Reinier achter elkaar op t krukje. en dat voor ruim een uur!! maaar we kwamen in Fierze , waar we met 2 Nederlandse meiden een ijsje aten en ervaringen wisselde. daarna checkte we in als voetganger op de ferry waar we eerder die week met de volvo waren. geen straf om de vaartocht 2.5 uur nog ns te doen. op de boot raakten we aan de klets met een duits stel, ze gingen naar Theth, en laat nou onze volvo inTheth staan en wij nog geen idee hebben hoe we er moeten komen!! we mogen met hun mee in de gehuurde albanese auto!! Een rit van 3 uur!! Wat een geluksdag zeg!! om 19,00 stonden we naast de auto, maar als bedankje gingen we eerst een drankje doen, toen bleek dat we allemaal alleen nog maar ontbijt hadden gehad werd het een diner, wat we maar wat graag betaald voor hen!! 40 euro met zn 4.. we bedankten ze heel heel erg en stapten om 20.00 in de auto voor een rit over de eindeloze weg met haarspeldbochten in de pikzwarte avond!! een spannend uurtje maar inmiddels lekker "thuis"! het waren twee avontuurlijke dagen. kijken wat morgen weer brengt. misschien verhuizen we naar Montenegro, maar niets is nog zeker.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080443
[countryId] => 47
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 105
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/245_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spanning-op-de-top
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-03
[title] => varen op t Koman meer
[message] => Vrijdagochtend ging bij ons de wekker om 7 uur, of we wel goed zijn? jazekers.. we waren zelfs een half uur voor de wekker wakker, want we mogen zeker niet te laat komen. om 9 uur vertrekt de boot en er gaat er vandaag maar 1! we zitten om 7.10 in de auto, moeten 21 kilometer rijden naar de haven van Koman, google maps geeft aan : een uur, dus slecht weg dek, dat snappen we al! We moeten een half uur van te voren aanwezig zijn dus hebben lekker 20 minuutjes speling! We komen dan ook heel relaxed aan in Koman, we plassen voor t dorp nog ff in de berm, want op n boottrip van 2,5 uur kan t waarschijnlijk niet(of wil je t niet). in Koman staat de haven keurig aanggeven, we gaan in en tunneltje, paar honderd meter, Aan het einde van de tunnel komen we in de file.. en snel wordt duidelijk waarom!! wat een chaos!! de haven is klein, heeeelllll klein, alle auto's en campertjes die op de boot moeten moeten keren op het kleine overvolle plekkie voor de boot, haha, wat een hectiek, er lopen veel mensen die als voetganger meegaan, er komen busboten met alleen personen aan land die met hun schapen of koffers en weg tussen de auto;s zoeken! Echt Chaos, prachtig om te zien. de auto's worden door het personeel feilloos op de centimeter nauwkeurig op t dek geparkeerd! gewoon luisteren naar de aanwijzingen dan komt t goed, en zo parkeert dus ook Reinier de Volvo achteruit perfect in de achterste hoek van de ferry! We ontmoeten nog een Nederlandse Broer en zus en hebben dus genoeg te kletsen en te bekijken tot de boot iets na 9 uur vertrekt. Het is een prachtig mooie vaar route, tussen rotsen en valleien, af en toe een boerderijtje ! wauw, we kijken onze ogen uit en de 2.5 uur zijn heel snel voorbij! we lunchen even snel in de haven van Fierze met de meegebrachte crackers en gaan beginnen aan de autoroute terug naar de camping. 170 kilometer , 4 uur zegt google! Wauw, geen woorden voor, een prachtige bergroute hoog,zonder vangrail, meerdere prieeltejs van overleden personen langs de weg zorgt ervoor dat we heel goed opletten, maar t is super gaaf!! we rijden inderdaad dik 4 uur met onderweg nog een pauze bij een alpenrestaurant . Het was een hele mooie dag! behalve na terugkomst op de camping en ik weer verloor met rummikub, grrrr!
Vanochtend rustig opgestart met een ontbijtje op het terras van de camping, daarna op t gemak ingepakt en op weg naar de nieuwe camping in de buurt van Theth, in de albanese Alpen.
Hier een hele mooie camping met fantastisch uitzicht! na de late lunch besluiten we alvast een kijkje te gaan nemen in Theth, het dorpje waar morgen onze 2 daagse hike start. 22 kilometer is, wederom een uur rijden, maar deze keer is het wegdek pas nieuw maar is het de klim en de haarspeldbochten die lang duren, maar dat is niet erg, want het uitzicht is na elke bocht mooier! het dorp ligt echt afgelegen op een sprookjesachtig plek. we gaan vast aan de wandel, naar de waterval van Theth! super mooie maar drukke plek . uurtje heen en uurtje terug! da maakt dat we net voor t donker (20.00) terug zijn op de camping. Vanavond lekker zelf koken, ook wel weer ns lekker, we hebben tenslotte vanmiddag de boodschappen vergaard in 4 supermarkten , haha je blijft lachen hier! zo is in bijna elk restaurant de menukaart identiek, in de supermarkt weet je nooit wat je gaat vinden!
we gaan vanavond op tijd naar ons hok, morgen de wekker, alweer? ja zeker met plezier deze keer weer op 7 uur!!!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080441
[countryId] => 47
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 94
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/239_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varen-op-t-koman-meer
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-02
[title] => terug richting Noorden.. de Albanese Alpen
[message] => Na ons eerste nachtje bij Nico in de tuin tijd voor nieuwe ondekkingen in de buurt. eerst richting Kucove, daar moet een terrein zijn met Russische Mig's , gevechtsvliegtuigen die achter gebleven zijn nadat er in 1991 geen communisme meer was. We kwamen door echte oude boeren dorpjes, waar ezel en kar nog heel gewoon is en iedereen op zijn eigen manier boer is, met mais, kippen schapen of geiten. zagen zelfs een geit achterop de brommer in n krat. komisch om te zien,maar super zielig natuurlijk. we denken dat de geit op weg was naar de slager.
afijn, vrij plotseling toen we t mais uitreden stonden we op een startbaan, links en rechts van ons hekken, militair terrein.. ah jammer. vrijwel meteen hadden ze ons in de gaten en van ver kwam een kerel met een AK47 om zn nek, een behoorlijk wapen,.. geen foto's en niet op de startbaan stilstaan was zijn boodschap..dat was jammer want achter de kerel stonden al een enkele van de vliegtuigen waar we naar op zoek waren.. We kozen eieren voor ons geld en reden verder.. op weg naar bogove natural park. in kilometers is het hier allemaal niet zo ver maar in tijd wel, dit komt niet door files, die hebben ze hier alleen in de grote stad, maar de wegen zijn steil, kronkelig en hobbelig vol gaten.Het was een prachtige route en regelmatig stoppen we om om ons heen te kijken. de omgeving is groener dan ergens anders, ondanks de droogte. De bedoeling was om in het natural park een stevige wandeling te maken naar watervallen, maar hier kan Albanie nog veel verbetering aanbrengen. er zijn geen wandelingen te vinden die op een of andere manier worden aangegeven, niets, overal rotspadjes, maar niemand weet waarheen..In nl wordt zo een mooi stuk natuur meteen beschermd, hier niet..zie maar wat je doet, waar en hoe.. we hebben een tijdje rondgereden, hier en daar gevraagd en uit eindelijk nadat een serveerster op n terras vertelde dat google foutief informatief gaf over de plek van de watervallen de zoektocht maar opgegeven. We zijn wel benieuwd of er over een paar jaar een mooi geasfalteerd pad naar de watervallen gaat en je entree moet betalen, dan komen we graag terug...oke, terug naar Berat..over dezelfde weg want rond rijden is geen optie veel te ver, niet in kilometers dus maar wel in tijd! onderweg zagen we nog een oude fabriek,dat heeft dan ook weer onze interresse, we konden ook hier niet heel dichtbij komen, maaar t verhaal is wel leuk:op google noemen ze t Autofabriek, maar in 1960 werd de fabriek en het daarbij behorende dorpje Polican gebouwd in opdracht van Enver Hoxha, communistisch politiek leider, en werd hier munitie gefabriceerd om t Albanees leger te voorzien, Nu is de fabriek grotendeels buiten werking en verlaten, alleen in een klein deel wordt op dit moment gewerkt , de wapens en de munitie worden hier nu ontmanteld.
Om een uur of 4 waren we terug op de camping, mooi borreltijd, en Rummiecub tijd, inmiddels is het 11-9 voor Reinier en moet er nu maar een einde komen aan de voorsprong. Als het uiteindelijk 11-11 is geworden gaan we richting centrum van Berat, op loopafstand hadden we gisteren een soort Strip gezien met restaurants en barretjes. We hebben er de hele avond gegeten gedronken, mensen gekeken en ook nog per ongeluk voetbal gekeken op een terras! Had Reinier ff geluk.! Toen we om n uur of 11 terug gingen waren we natuurlijk bijna de laatste !
later bleek dat er een avondklok gold vanaf 23.00 vanwege de pandemie, maar dat stond echt nergens te lezen..Vandaag is de dag van verkassen, we gaan Nico verlaten, hij kon vanochtend ineens ook t woord Goodmorning! verder babbelt hij er volop op los in t Albanees en roepen wij maar Okee Okee..grappig wel.
maar tijd om te gaan, en wel naar het meer van Koman, redelijk Noordelijk, een route van 170 kilometer met een lunch pauze bij Mrizi i zanave,een bio argrarisch bedrijf. in een dorpje van niks, een boerderij met een restaurant met aleen maar producten uit de omgeving. zelf maken ze kaas ,groenten, wijn, vlees en likeur. we belanden op n fantastische plek, hebben geen idee wat de bedoeling is, krijgen een tafel buiten, onder en tent.. luifel zoiets, personeel loopt af en aan.. het is er druk, uiteindelijk komt er een engels sprekend meisje, ze vertelt dat er geen kaart is, we eten wat de natuur ons te bieden heeft vandaag, en kunnen alleen het vlees kiezen, gans, koe, varken, kip of nog een paar ander dingen die we niet verstaan! we kiezen de koe en de rest laten we maar gebeuren. we zitten ruim 2 uur aan tafel, eten heerlijke kazen, vleeswaren, fruit, brood en uiteindelijk ook beef, drinken heerlijke wijn, en genieten ondertussen van live piano en viool muziek, niet ons ding, maar t past erbij. naast onze tafel zit een haan te kraaien en af en toe komt er een vleugje boerderij voorbij! compleet plaatje voor n leuke middag.
de engelstalig serveerster vraagt ons of we de boerdrij willen zin, JA natuurlijk..ze geeft een rondleiding langs kaasmakerij, druiven velden, wijnmakerij en het verwerken van de groente. zelf bekijken we nog de dieren en daarna bedanken we heel hartelijk en gaan dan toch op weg naar de caming voor vannacht!! een top plekje, aan het meer van Koman, waar we morgen op de boot gaan! Maar belangrijkste, een douche om haren te wassen!! wat een luxe!!
Nu nog even de overwinning van Rummikub binnenhalen dan slaap ik zeker lekker! tot de volgende x!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080440
[countryId] => 47
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 77
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/229_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => terug-richting-noorden-de-albanese-alpen
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-01
[title] => zijn we weer!
[message] => Mensen, we zijn een beetje afwezig geweest de laatste dagen, we waren s avonds zo moe van zon en zee dat het schrijven er even niet van kwam. maar bijpraten kan redelijk kort, we waren nl in Ksamil en vertrokken daar zondag na het ontbijt, we reden 70 kilometer noordelijker naar camping Nirvana in Himare, een super simpele plek tussen de olijfbomen met maar 3 gasten(met ons erbij.) keurig sanitair en een terras met bar. 100 meter van een groot strand met veel beach barretjes.Nadat we geinstalleerd waren (en dat is met n half uur bij ons) een salade op het terras en even n duik in de zee, maar omdat t nog redelijk vroeg in de middag was besloten we toch nog even op pad te gaan. In Albanie zijn niet veel geocaches verstopt, maar in de buurt van de camping was er een bij een ingang van een ondergrondse tunnel voor onderzeeers..erop af, het was een hele wandeling, maar we vonden de ingang, maar de cache niet. Die zat aan de andere kant , en daar konden we niet komen. Die tunnel in de berg heeft 2 ingangen, Noord en Zuid, het is bedoeld om destijds onderzeeers en torpedeoboten te onderhouden en met munitie te laden. Het is niet meer in gebruik maar nog wel op militair grondgebied. jammer dat we niet binnen kunnen kijken N stevige wandeling berg op terug naar de auto, en terug naar de camping nog tijd genoeg om voor t eten een paar drankjes te doen bij de beachbarretjes op het strand. daarna besloten om lekker gemakkelijk te doen en op t terras van de camping te eten, het staat goed bekend! en het was ook heerlijk. De dag erna gingen we naar Gjipe beach, een mooi strand waar je alleen per boot of lange wandeling kan komen, wij gingen natuurlijk voor de wandeling, een rots pad(jawel) van 1500 meter naar beneden en einde van de dag dus naar boven, maar het was het dik waard, een pracht strandje, we bleven er hele dag! we zwommen in het fel blauwe water, aten er heerlijk gegrilde vis en wandelde wat in de kloof die landinwaarts ging. het was heerlijk relax en de terug weg over het rotspad was een goeie work out van 40 minuten! Na zon stranddagje lekker op tijd naar ons bedje! Vandaag de dag van verhuizen, tijd om door te gaan, het doel is Berat,, via een prachtig kustweg die voor een groot deel stevig omhoog, (hellingen van 10% voor kilometers) gaat rijden we eerst n stuk naar t Noorden en dan weer binnenland in! echt genieten de hele route, maar dan is voor de laatste 25 klometer het asfalt op. Dat is ook heel apart in Albanie, t asfalt kan zomaar op zijn, weg, en dat betekend dus alle verkeer groot of klein over de kiezel, grind en stof weg met gaten en kuilen, dus t meeste weer in de eerste versnelling met de caravan en straks weer bordjes rapen. Maar we staan inmiddels bij Nico in de tuin, een super klein plekje in een tuin om het huis van Nico, hij noemt t een camping, achterin een badkamertje omdat we de enige gasten zijn is het prive sanitair! Nico spreekt geen woord over de grens behalve OKE, en dat roept ie met regelmaat uit het niets om ons te vragen of we tevreden zijn!! vanmiddag zijn we t stadje al gaan verkennen, of beter gezegd, we liepen naar het hoogste punt, het kasteel op de top boven het dorpje. Prachtig was het , , maar over veiligheid hebben ze hier nog niet gehoord, overal afgronden en randen zonder hek of iets van afrastering, hier moet je als bezoeker nog zelf opletten. binnen de vestings muren wonen nog mensen, zijn winkeltjes en restaurantjes. even hebben we getwijfeld of we hier zouden neerstrijken voor en albanese hapjes tafel, maar het idee dat we dan in het donkere hobbelige weg naar beneden moesten lopen zorgde ervoor dat we net lekker bij Nico in de tuin n rijst gerecht gekookt hebben! ook lekker! morgen verder de omgeving verkennen.
en oh ja, ik vergeet te vertellen dat we vandaag ons eerste stoplicht hebben gezien in 2 weken Albanie, en terwijl we ervoor stonden te wachten beseften we dus dat ze die niet hebben. of wij hebben ze nog niet ontdekt.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080439
[countryId] => 47
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 59
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/223_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zijn-we-weer
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2022-02-14
[title] => n warme dag
[message] => gisteravond was t een zwoele zomernacht, we gingen laat naar bed en sliepen met alle ramen open tot 8 uur, het beloofd een hele warme dag te worden! heerlijk. de dag begin ik met het halen van brood, het stadje Ksamil is een levendig kustplaatsje en tussen alle gewone dingen door rijzen hier luxe appartementen uit de grond. het beloofd wat voor de toekomst.Afijn een heerlijke wandeling naar de bakker,en zowaar heeft deze bakker meer dan alleen brood, dus vandaag hebben we chocolade croissants en vanille croissants bij het ontbijt! in de loop van de ochtend gaan we lekker op pad langs de kust. we belanden op biocamping gate to the horizon, een kleine camping die niet toegankelijk is met de caravan maar waar we wel graag n kijkje wilde nemen, en das maar goed ook, een heel klein paradijsje in het midden van niks. we dronken wat en zwommen in de helder blauwe zee. heerlijk relax. de naam van de camping werd ook gelijk duidelijk toen we de toegang tot het witte strand zagen.
na een paar uur terug bij de auto, natte zwemkleding uit en weer het 2.5kilometer rots weggetje terug naar boven. we gingen op weg naar een monastery ; monastery shen marese en vonden deze ook, geparkeerd langs de weg en een warme wandeling van een half uur bracht ons bij een klooster dat niet meer in gebruik was, de deur was open en t was een echt pareltje. Wauw, zo mooi. tussen koeien en geiten wandelde weer terug. op weg naar een restaurant want t was inmiddels bij 16.00u en we hadden alleen nog maar ontbijt gead. Sarande is een grote kustplaats hier, levendig en met een boulevard. via facebook waren we in contact met Johan, hij woont in Sarande en heeft hier een reisburotje voor Albanie reizen vanuit Nl. We vroegen hem ons te tippen voor t beste visrestaurant van de stad. Dat deed hij, taverne fish filippe!! daar gingen we dus op af, geen idyllisch strandtentje met visnetten aan t plafond en wapperende witte gordijntjes, maar een vis winkel met aangrenzend een restaurant, in en straatje achteraf met felblauwe fluwelen stoelen met tafelkleden tot op je knieen. felle verlichting aan t plafond en super druk! we mochten in de naastgelegen viswinkel de vis aanwijzen die we wilden eten, daarna plaatsnemen in t restaurant en na een halfuur werd er een mega schaal met een gegrilde vis op tafel gezet!!jeetje wat heerlijk! salade erbij en frietjes, die ze hier overigens niet kunnen bakken, en eigenlijk niet nodig waren, zoveel vis was t. het was de duurste maaltijd tot nu toe!! inclusief drankjes, fles water en fooi betaalde we 46 euro!! rond als een tonnetje gingen we richting camping, onderweg genietend van de sunset. helaas, alweer een dag voorbij! een heerlijke dag!!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080435
[countryId] => 47
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 68
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/168_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => n-warme-dag
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-27
[title] => naar de kust
[message] => We nemen je even mee terug naar gisteren, onze 2e dag in Gjirokaster! een heerlijk rustig ochtendje bij de caravan, er is vandaag wat bewolking, nog niet eerder meegemaakt, de temperatuur is alsnog rond de 30 graden dus behoorlijk drukkend. we maakten n plan voor vandaag en trokken rond de middag naar t centrum van t stadje, opnieuw de steile weg omhoog, in t begin 10% maar op t einde wel 20 denkt Reinier! halverwege staat meneer agent met n fluitje, op dat punt bij de agent moet een haakse bocht gemaakt worden op de hellende weg, piepende banden op de gladde oude stenen, ronkende motoren en stinkende koppelingen, maar we geraken weer boven, de parking van gister is vol, dus moeten we nog hoger door de smalle drukke straat, daar vinden we nog een bewaakte parking en lijkt weer dat we gisteren teveel betaalde! nu was t maar 1. 5 euro voor de hele dag, en gisteren nog bijna 4!
in t oude centrum bezochten we de oudste moskee en gingen we mee met de rondleiding(jawel) in de tunnel of cold war, een onder grondse tunnel van in het totaal 800 meter lang, wij zagen maar een fractie ervan. de tunnel is gebouwd in de vroege jaren 70. Tot 1990 was de tunnel klaar voor in gebruik name ten tijde van oorlog, of nuclaer aanval. er waren 59 kamers en maar liefst 160 "belangrijke" figuren konden maanden in schuilen. gelukkig was het niet nodig en bleef de tunnel ongebruikt. t was een interessant stukje geschiedenis, en totaal niet op toeristen bedoeld.
toen we uit de tunnel waren was het wolkendek wat donkerder geworden, en we gingen toch liever t steile gladde weggetje terug bij droog weer, dus verlieten we de stad na wat boodschappen . het plan om in de middag de bergen in te gaan lieten we maar even varen, eerst t weer maar afwachten, dus de namiddag lekker bij de caravan, ook wel ns fijn.
Het weer viel alles mee trouwens, een paar spetters, een zonnetje en in de late avond een bui met een paar donderslagen. de natuur is er blij mee , na 3 maanden droog
Maar vanochtend was t tijd om verder te gaan, we hebben er veel plezier in om voor t ontbijt te rijden, dan ist niet zo heel warm , kunnen we onderweg lekker vers brood kopen en is er op de nieuwe camping altijd plek. zo ook vandaag, aan de kust zijn we, helemaal in zuid Albanie.een super leuke camping naast, of beter om een huis van een super aardige vrouw. overal olijven, druiven ,honden en leuke reizende mensen. de plekken zijn klein, maar super leuk, vannacht heeft het onweer en regen hier flink huishouden, dus mensen zijn bezig alles te drogen, inmiddels ist weer zon en 30+ graden. sanitair is prachtig, en we voelen hier meteen goed! na t ontbijt, dat inmiddels lunch was, op weg naar Butrint, een middelweeuws opgraving of iets, we weten t niet precies en zullen t ook niet weten, t was een circus van heb ik jou daar en toegang 1000 lek( 8euro) haha, we wennen aan de albanese maatstaven, vonden t echt te gek duur!
we rijden door, moeten wel eerst met t pontje mee, lachen, dit kan in Nederland niet! zonder beveiliging wordt er n vlot over een staalkabel getrokken, 4 auto's en n handje volwassenen kunnen er op.
we rijden door een stukje achterland, ontdekken op de kaart een restaurant aan t water, erop af, 5 kilometer grindpad en zand, blijkt dat het de bedoeling is dat je hier per bootje arriveert, haha, of per paard, dat kan ook.
Aangezien we vlak bij de Griekse grens zijn kunnen we t natuurlijk niet laten om even over de grens naar t strand te gaan, tenminste dat dachten we, maar dan wordt weer even duideijk dat Covid de wereld nog niet uit is! bij de Griekse grens worden we aangehouden, door een man volledig beschermd ( dat hebben we lang niet gezien), de app met de qr code is niet genoeg, we kunnen testen aan de grens en wachten, of formulieren invullen aan de albanese kant.. nou nee , t is maar voor de lol, we gaan terug!
Inmiddels hebben we het behoorlijk warm, en zoeken we lekker een strandje op, aan Albanese kant, lekker zwemmen, opdrogen in de zon, drankjes doen, en genieten van de sunset! heerlijk! we besluiten nog een x te koken op de camping en genieten nu met een drankje va t geroezemoes om ons heen!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080434
[countryId] => 47
[pictureCount] => 13
[visitorCount] => 57
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/157_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-kust
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-26
[title] => de volgende stop
[message] => Nou zoals gezegd, wilde we van de laatse plek zo snel mogelijk weg..t was t niet zullen we maar zeggen. We hebben lang en lekker geslapen zullen we maar zeggen. toen de oogjes eenmaal open waren duurde het maar n krap half uur voordat we uitgezwaaid werden door eigenaressse Donna met haar zonnehoed. we hadden haar zojuist 8 euro betaald vooor de overnachting dus zij lachte allervriendelijkst!! om 10.30 reden we onze nieuwe camping op, na 70 km door de bergen op prachtig glad asfalt ! een fantastische weg! de nieuwe camping in Gjirokaster is een verademing, klein, schoon, fris , super douche en schaduwrijk, betaal je wel 12 euro per nacht :) maar dan heb je ook wat!
Op de weg hier heen kochten we bij een bakkertje in een dorpje een brood, t gekke is dat je hier niet kan kiezen, de bakker verkoopt overheerlijk vers brood, meestal wit er is 1 soort, als je geluk heb 2, rond en langwerpig.een enkele bakker beschikt over een snijmachine, maar meestal koop je dus een heel brood, voor 60 cent. broodjes en andere luxe dingen kennen ze niet. we hebben tot nu toe 1x broodjes gezien en gekocht.
Eenmaal op de camping hebben we op ons gemak ontbeten en rustig aan gedaan, dat duurt bij ons precies 2 uur, toen vonden we t tijd voor nieuwe ontdekkingen!! Dus begin van de middag parkeerden we de auto midden in het centrum van de oude stad Gjirokaster! bewaakte prive parking voor de rest van de dag voor krap 4 euro..
Gjirokaster is een van de oudste Ottomaanse steden van Zuid Albanie,staat op de werelderfgoed lijst van Unesco. We bezochten t kasteel dat tot 1970 (das nog nietzo lang geleden toch) dienst deed als gevangenis voor hen die zich verzette tegen het communisme! bijzonder is dat alle oudheden gewoon uitgestald staan en voor iedereen toegankelijk zijn, bij ons zijn die dingen alleen achter linten of hekken, maar kon je gewoon op de artillerie klimmen. veel bezoekers ( het was niet heel druk) deden dat ook, maar t was een gek gezicht.
het kasteel was echt groot en heel mooi, alleen jammer dat er met 35 graden geen druppel water te vinden was... het was warm, we zochten af en toe de schaduw op, dat doen wij niet vaak, en na 2.5 uur hadden we t wel gezien! het eerste terras buiten de poort was voor ons en de koude drankjes waren zeer welkom!
automatisch liepen we daarna de bazaar op, een paar leuke authetieke straatjes met souvenierswinkeltjes en verrassend genoeg dezelfde "handmade" koopwaar als in Kruja! Haha, deze keer kochten we behalve een ijsje niets!
we belandde nog een keer opt terras, t was tenslotte een dorstige dag, en raakte aan de praat met de jonge nog studerende ober, hij vertelde veel!
een werkende Albanees verdiend 1000 lek per dag, 8 euro , en kan daar van leven! huur ongeveer 150 euro per maand all in, de ziektekosten verzekering betaald je werkgever. je afval breng je naar een centraal punt waar t soms word opgehaald en stort hebben ze niet , studeren aan de universiteit kost 380 euro per jaar. een goed huis koop je voor 40.000 euro. voor ons allemaal spotprijzen ,voor de mensen hier ook gewoon veel geld. ben je werkeloos in Albanie om welke reden dan ook, krijg je 70 euro per maand en dat verklaard meteen de armoede die we zien.
Afijn, na een paar verkoelende drankjes en een Rakija (en spiritus achtig sterk drankje) van de ober togen we terug naar de auto, de bewaking was vertrokken, t hek was dicht, maar gelukkig wel los,!
Op de camping lekker relaxt, een paar potjes rummiekub, ik heb wat in te halen (7-2 voor Reinier )en een heerlijke douche! eten deden we bij t restaurant van de camping omringd door de katjes van hier, dat vinden we niet erg. de Duitse buren van 70+ zaten er ook en t was lekker en gezellig! Het plekje bevalt zo goed dat we hier morgen ook nog blijven! tot later.....
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080433
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 133
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/142_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-volgende-stop
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-25
[title] => op naar t Zuiden
[message] => Ben ik weer, de dag van gisteren is voorbij gevlogen, dus alweer dinsdag vandaag. Ff terug naar gisteren, we gingen op zoek naar verlaten plekken, daar houden we nu eenmaal van! we hadden thuis wat vooronderzoek gedaan en in het stadje Prrenjas moest een verlaten treinstation zijn met een opslag plek met oude locomotieven. We waren daar op weg naar de camping al doorgereden en toen zagen we ook al n verlaten fabriek. onderweg erheen kwamen we weer de uienverkopers tegen en besloten we een bos uien te kopen 2 super aardige boerinnekes waren blij met de klanten uit Holland. Met een bos uien van 1.50 waar de hele camping een week van kan eten reden we de berg over naar Prennjas, station was snel gevonden totaal vernield, maar helaas de treinen waren er niet meer, jammer! Even verderop stond het geraamte van een fabriek, toch maar even kijken. na wat zoeken naar het juiste pad en wat twijfels van mijn kant kwamen we in de buurt, en achteraf in de krotten achter de gebouwen woonde een familie, triest, een opa en oma , een vader en een moeder en 4 kleine kinders, in het voorbijgaan groette we en zwaaide we vriendelijk, de 2 oudte jochies liepen mee, en kletste in de weinige woordjes engels over de kinderen hoe ze heette en waar we vandaan komen. de familie verzameld blikjes en plastic flesjes uit afval en krijgt daar dan wat geld voor. Intussen maakte ik foto's van de torens die vrolijk beschilderd waren van met lieveheersbeestjes. onderwijl overlegde ik met Reinier, dit waren vergelijkbare kinderen als die we eerder in een stad hadden zien bedelen, zee woonden in erbarmelijke omstandigheden in krotten tussen t puin en afval, maar t waren oprecht leuke mannekes. we besloten ze in ruil voor een paar foto's geld te geven. ze vonden het een super plan en poseerden graag. ook mochten we het huisje op de foto zetten met oma op de bank achter haar geknutseld kooktoestel . we bedankten de kinders en gaven ze 500 lek, gelijk aan 4 euro. geen idee of t veel is, maar ze waren blij en dankbaar, en ze kunnen er tenminste 5 broden voor kopen. t gaf ons in ieder geval een beter gevoel dan niets doen. oh ja en we mochten ook nog jonge kittens meenemen als we wilden, die lagen daar met hun moeder onder de tafel, mn hart brak, maar dat kon natuurlijk niet.
oke even op adem komen met een ijsje in t dorp en dan terug over de berg naar ons eigen stadje
. , daarhadden we ook nog een mooie oudefabriek gezien! Na een middag stofhappen en oude gebouwen bekijken belandde we op t terras van een leuke strand tent, jammer dat de bacardi op was, maar sinas was ook lekker, we waren bijna de enige gasten.
's avonds weer eens lekker gekookt en deze x hadden we kalkoen filet gevonden in een ietsie groter supermarktje wat gewoon netjes verpakt zat. We hadden wel al eerder kip gezien in de supermarkt maar dan liggen de kippenpoten gewoon los op een hoop in de vriezer ( je weet wel zon kist die je oma vroeger had), die kopen we liever niet. gelukkig is uit eten hier heel gemakkelijk en goedkoop, maar daar hebben we niet altijd zin in .
afijn vanmorgen weer verder op avontuur, caravan mee en onderweg naar Permet, 170 kilometer, reistijd met de auto 4 uur. dat beloofd wat! op de kaart oranje weg in werkelijkheid een oud asfalt en soms grind pad met kuilen en gedichte gaten. 4 lange uren hobbelde we de bergen door, een fantatische weg door mooi landschap. af en toe stoppen voor een foto, een kijkje bij een brug of een stop bij een mini markt voor een fles koud water.
Vroeg in de middag waren we op de camping, een braakliggend terrein met een paar olijfbomen, een hut met sanitair onder de maat en een aantal verouderde caravans en busjes, totale miskleun deze plek, maar oke, 1 nachtje dan. Eigenaresse Donna is alleraardigst en verteld nog even dat er geen stroom en geen wifi is, die laatste 2 dingen zijn geen probleem, maar na aankomt staat t al vast, morgen gaan we verder. de buitendouche die we aanschafte voor deze reis komt hier weer goed van pas.nu maar hopen dat we niet naar de wc hoeven..
vanmiddag zijn we nog naar de natuurlijke thermaal baden geweest , de reden voor een bezoek aan deze plek, en we liepen een heel eind de kloof van de rivier!! prachtig.
daarna door naar stadje permet voor t diner! nu even bij de caravan en dan morgen snel weg hier, hoe mooi t hier ook is!
wordt vervolgd, dikke kus
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080431
[countryId] => 47
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 62
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/124_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-naar-t-zuiden
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-24
[title] => avontuur
[message] => Gisteren is het er niet van gekomen hier wat te schrijven, dus praat ik jullie ff bij!! Wat een bizar land zeg!
We zijn gisteren een x de natuur in geweest, naar Lake Bovilla een enorm stuwmeer dat Tirana voorziet van drinkwater. We hadden via contact met andere Albanie reizigers gehoord van een avontuurlijk weggetje er naar toe. Daar houden we van!! Dus vol goede moed, met flessen koud water en n tas met proviand voor de lunch sprongen we om n uur of 11 in de auto. de heenweg was 27 kilometer en de reistijd volgens google maps anderhalf uur. we waren benieuwd. De eerste 13 kilometer waren bergopwaarts en het wegdek was van asfalt met enorme kuilen en gaten dus slalommend gingen we naar boven ook nog rekening houdend met de tegenliggers die natuurlijk ook op de beste stukjes wilden rijden. al best een uitdaging. De andere 14 kilometer waren nog veel erger, het asfalt was op, en waar het in het begin redelijk plat geplaveid grind was met kuilen, werd het pad almaar ruiger! grind werden keien en er was niets meer recht. op sommige stukken moest ik(Astrid) uit de auto om Reinier over t juiste keienspoor te loodsen, en de allergrootste stenen aan de kant te gooien. t was avontuur, eigenlijk gewoon niet te doen! ik weet niet of jullie wel eens "de gevaarlijkste wegen van " hebben gekeken ? Nou deze was er zekers 1! we reden 14 km in de eertse versnelling zagen onder weg 2 groepjes huizen of liever hutten , een bos koeien en een club schapen met een bejaarde schapenherderin die midden in de natuur zat te breien. we stopten, lachte vriendelijk en ik vroeg of ik een foto mocht maken. dat mocht, ze moest erom lachen. vrolijk zwaaiend gingen we verder, we waren blij dat we iemand gezien hadden. Verder viel het ons op dat op de meest onmogelijke plekken mensen begraven liggen en die graven worden allemaal versierd met zijde bloemen in felle kleuren. we zien die bloemen ook langs wegen, aan vangrail en bomen bij foto's van mensen die op die plek zijn omgekomen. Maar langs die onmogelijke weg kwamen we dus ook graven tegen. de laatste 2 kilometer werden we ingehaald, (ja we weten ook niet hoe) door een rode mercedes, die stopte meteen en vroeg of we hulp nodig hadden, nee natuurlijk niet, we gaan naar t meer,! t zou nog een kwartierje zijn. de man bleef de rest van de rit voor ons rijden. op een splitsing stopte hij bij een tegenligger, ze stapten allemaal uit, wij dan ook maar. De tegenligger kwam met een kan benzine de mercedes tanken. En ze wezen ons op een restaurant 600 meter de berg op, het pad was inmiddels weer grind geworden en we besloten te gaan kijken en dat was maar goed ook, een prachtig nieuw restaurant in het midden van niks, met fantastisch uitzicht over t fel blauwe meer!! dus de tas met proviand bleef ongeopend en we aten lekker onze lunch in t restaurant. Daaar zagen we tegen de rotsen een uitkijkpunt en dat kunnen we natuurlijk niet overslaan nu we er toch waren. Dus na t eten klommen we naar boven en genoten van het uitzicht ! wauw wat is het hier mooi!!!
We vervolgden onze weg en reden weg van t meer via een andere weg terug, minder gevaarlijk maar ook erg slecht wegdek. we kwamen door dorpjes , je weet niet wat je ziet..en we stopten nog even bij een oude brug over de rivier. Jammer dat overal afval ligt, maar dan ook echt overal! niet normaal.
Eeenmaal terug op de camping hebben we de proviand maar opgegeten die eigenlijk voor onderweg was, en hebben we de hele avond gekletst met een Pools stel en Brandy uit Kruja gedronken! Veel te laat vertrokken we naar ons bed want we wilden vroeg op om weer verder te reizen.
Vanmorgen dus de caravan aangehaakt en verhuisd naar camping Arbi aan de zuid kant van t meer van Ohrid , tegen de grens met Noord Macedonie.
lekker op t gemak gereden en ons weer over vanalles verbaasd: je kan hier tegen de richting in fietsen op de snelweg, ook kan je de snelweg oversteken met je ezel, en wandelen langs de snelweg is ook heel normaal! Je kan ook stoppen op de snelweg om uien en aardappelen te kopen want die hangen volop aan de vangrail en de verkoper staat erachter. de traditionele Koran vis die hier in de streek rond het meer gegeten wordt , wordt aangeboden zwemmend in een bak met water, ook langs de kant van de weg, ik ben benieuwd hoe je die dan mee krijgt als je m koopt.
Vandaag hebben we t rustig aan gedaan , we maakten alleen een uitstapje naar Noord Macedonie , voor t stempel in ons paspoort, en t bezoeken van een klooster. t was ook weer een heilige plek want ook hier zag ik mensen schilderijen en muren kussen. rondom t klooster was t een groot circus van souvenierswinkeltjes, restaurantjes en bootjes en strandgangers, heel apart.
we namen een plons in t meer en aten lekker in t restaurant van de camping! en het allerfijnste van vadaag is dat we een douche hebben waarmee ik mijn haar kan wassen!! hoe heerlijk is dat na een week! t begon echt touw te worden!!
Nu nog even de was ophangen en dan lekker ons bedje in, volgens mij staan we morgen in de schaduw en kunnen we misschien wat langeer slapen dan tot 8 uur!!
Goede Nacht! morgen weer een nieuwe dag.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080430
[countryId] => 47
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 46
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/109_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => avontuur
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-20
[title] => Kruje, alles handgemaakt
[message] => We leven nog , was vanochtend het eerste wat we tegen elkaar zeiden met een lachend gezicht. Heerlijk rustig hadden we geslapen vannacht, op t geroezemoes van de restaurant gasten op de achtergrond waren we prima in slaap gevallen en werden we om 7.30 van de warmte wakker. Prima gegaan dus dat wildkamperen.
na een eenvoudig ontbijt, spullekes weer in de auto en door, hier was verder niet veel te beleven, maar leuk om er geweest te zin!
We zetten koers richting Kruje, camping Kruje om precies te zijn en we waren de eerste gasten van de dag, we waren er al om 10.00 en de camping was verder leeg. we zochten n gezellig plekje uit en babbelde wat met de behulpzame eigenaar. daarna vertrokken we lopend naar centrum van Kruje , 10 minuutjes volgens de man van de camping. HaHa, wij deden er wel n half uur over , het was vanaf de camping een weg rechtdoor omhoog, en hoe! bij elk schaduw plekje bleven we even staan en gelukkig was er een winkeltje onderweg wat koud water verkocht.. maar we kwamen er.. de oude bazaar van Kruje! prachtig om te zien, de oude kasseien spekglad gelopen en kleurrijke koopwaar overal. Meteen lieten we ons door de eerste verkoper naar binnen lullen en hij en zijn vrouw probeerden de handgemaakte kleedjes en andere frummelarij aan ons kwijt te raken, we bedankten netjes en meteen buiten stond de volgende al klaar om ons naar binnen te praten,.. Ahaaa zo gaat dat dus hier, al snel knikten we vriendelijk en met No Thank You in herhaling kuierde we de straatjes door. uiteindelijk kochten we een kleedje gewoon omdat we t zelf leuk vonden en een sla couvert! alles handgemaakt wat we zagen en hoorden, alleen wel gek dat de moeder van winkel A precies dezelfde kleedjes weeft als de oma van winkel B en de zussen van winkel C enz. enz. en dat de kleedjes dan ook nog varieren in prijs van 6 euro tot 70 euro.. dolle boel hier! en niet zo authentiek als dat t beschreven wordt in de boekjes. maar t zag er prachtig uit!
Na de lunch gingen we nog verder omhoog, naar Kruje Castle, hier was niet veel te zien, wat overblijfsels , er was een splinternieuw museum gebouwd over Albanese oudheden, maar 4 euro entree, daar hadden we geen zin in, dus gingen we over de bazaar weer terug naar de camping.
Er wa nog tijd genoeg over en na n koud drankje beloten we de auto nog te pakken voor een ritje op de berg , naar Sari Salltik. een soort van tempel, in de rots, naar het schijnt het grootste bedevaartoord va Albanie. Het was klein, maar indrukwekkend, we zagen enkele bezoekers de muren kussen en achterwaarts de trap oplopen. op een openplek zagen we een stellage met haken, t leken vleeshaken, erstond een emmer met rode inhoud, en net toen wij door kregen dat er op deze plek wel eens offers gebracht konden worden kwamen er 2 mannen met een Geit aan een touw de trap af... het kwartje viel bij ons direkt en wij konden ineens heel snel de trap op. Want zoals Bram het vroeger kon verwoorden: we denken dat de geit nu vlees is geworden. en we houden zeker van lekker vlees, maar zo'n offer, nee dat willen we toch liever niet zien..
rond 18.00 waren we terug op de camping, en vanavond hebben we voor t eerst gekookt, n pastaatje zonder vlees, en dat had niets met die geit te maken, maar hier koop je brood bij de bakker, groente bij de groente boer en vlees bij de slager, in de supermarktjes heb je alleen de verpakte dingen als frisdrank, pasta, meel en dat soort dingen en de slager die we vonden was al uitverkocht voor vandaag.Tja we zullen weten dat we in een ander land zijn ! maar t heeft gesmaakt! Nu nog een drankje en dan naar bed, t was een lange dag! oh inmiddels ist duk op de camping, 4 plekken erbij gekomen, tsjechen, italianen, roemeenen en duitsers.lekker gemeleerd! proost!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080429
[countryId] => 47
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 60
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/098_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kruje-alles-handgemaakt
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => waarispascale
[datePublication] => 2022-08-07
[title] => Kroatië
[message] => Het eerste stukje Kroatië is letterlijk afgesloten van de rest van het land. Het is een kuststrook van ongeveer 15 km breed en 100 km lang en wordt dan onderbroken door een stukje van 30 km Bosnië-Herzegovina. Een lang geleden gemaakte afspraak door de Venetianen en nog steeds gehandhaafd. Die Venetianen heersten destijds over nagenoeg de hele kust van Kroatië en dat is te zien. Aan de gladde wit marmeren straten, kerken en paleizen en aan de grote hoeveelheid gelateria’s. De taal klinkt ook iets minder Slavisch, meer Italiaans.
De eerste stad die we aan doen is er eentje die al lang op het lijstje staat van Cindy, Dubrovnik. Het centrum is met een hoge muur afgesloten, nog volledig intact of gerestaureerd, en binnenin statige straten en gebouwen. Het ligt direct aan zee, op sommige plekken kan je door een klein doorgangetje de muur doorgaan, waar het pad stijl naar beneden richting zee loopt. Vroeger voor de vissers en smokkelaars, nu voor de strandgangers.
De muur is dik en je kan bovenop de hele ronde om de stad lopen. Waarschijnlijk een mooi gezicht om aan de ene kant de lager liggende stad te zien en aan de andere kant de felblauwe zee, maar wij zullen het niet weten want 35 euro entree vonden we te veel. Wat de gek ervoor geeft, nou wij niet. Wij bewaren ons geld voor een, ook prijzig, maar heel lekker ijsje. Dat die prijzen hier zo oplopen komt waarschijnlijk doordat alle cruiseschepen de stad aan doen. Er is zelfs een site waarop je kan zien hoe laat en met hoeveel ze komen, zodat je de massa een beetje kan ontlopen. Wij hebben mazzel, er ligt er maar eentje.
Vooraf dachten we daar 1 of 2 nachtjes te blijven, maar het werden er 5. Er hing een heerlijk sfeertje, veel backpackers die hun tentje er op zetten, auto’s met daktenten en onze buren sliepen in hun wigwam. Weer eens wat anders dan de geijkte witte campers. 5 minuten de trap af, 10 minuten op, en je staat bij de blauwe zee en het pad wat onder de pijnbomen langs de zee en baaitjes kronkelt. Hebben we alweer een paar dagen vakantie! Niet dat we daar altijd zo op zitten te wachten hoor, ook al klinkt het zo lekker. Het luieren breekt soms wel op en we verlangen ernaar om onderweg te zijn, om een hike te doen of lekker in de natuur te zijn. Maar de hitte laat het niet toe, tussen 11 en 16 kan je eigenlijk niets anders dan toegeven aan de siësta. En die is in de schaduw op een camping een stuk aantrekkelijker als onderweg op een zonnige parkeerplaats. Onderweg zijn is in deze tijd gewoon wat lastiger. Hoogseizoen zorgt ervoor dat alle parkeerplaatsen betaald zijn en veel voor campers verboden. De prijzen zijn hoog, de toegang voor een NP is bijvoorbeeld 6 x duurder dan in de wintertijd. Het is voor ons de eerste keer, maar het is natuurlijk iets waar iedereen die in het hoogseizoen gaat mee te dealen heeft. Het is niet alleen niet prettig om zoveel te betalen, maar het geeft soms ook het gevoel dat je uitgemolken wordt. We laten het ons maar niet teveel in de weg staan.
De weg naar boven leidt ons langs oester en mosselkwekerijen en dat kan je toch niet negeren. Niet alleen hebben we daar heerlijk van zitten eten, we hebben ook de zeevrucht genaamd Noah’s Arc op en die kenden we nog niet. Ook lekker.
Achter dit plaatsje, Mali Ston, ligt Ston, een dorpje wat vroeger rijk was door de zoutpannen, nu de oudste van Europa. Om het zout te beschermen bouwden ze een 7 kilometer muur tussen de twee plaatsjes. Deze muur was voorzien van 40 torens en 5 forten en kronkelde over de berg heen. Door zware aardbevingen is de muur beschadigd, maar er staat nog voldoende om een vergelijking met de Chinese Muur te trekken.
Verder is er niet zo veel te beleven dus we tuffen door, het stukje Bosnië Herzegovina in. We hebben het plan gehad om dieper het land in te trekken, maar het is onrustig in het land en dat wilden we niet opzoeken. Dus na 30 km rijden we er alweer uit. De Kroaten zijn door dit stukje afhankelijk van Bosnië Herzegovina en hebben dat opgelost door hun eilanden te koppelen middels een joekel van een brug zodat ze de grens niet meer over hoeven. Deze oplossing is nog heet van de naald en opende pas nadat wij er waren.
Via de app kwamen we op een plek die een walhalla is voor kitesurfers. Ondiep water en veel wind maakt het ideaal en het barst dan ook van de kleurige zeiltjes. De plek ligt aan het eind van een tropisch groene doorgang en wat verder weg van de bewoonde wereld. Aan weerszijden een barretje, een met luide muziek en bierlucht, de andere met rinkelde koffiekopjes en daartussen kites, campertjes waar de wetsuits aan hangen en onder de bomen staan tentjes en hangen de hangmatten. Kinderen lopen in hun blote kont, honden zijn met elkaar aan het spelen in het ondiepe water. Een plek waar mensen blijven, zonder regels en in vrijheid. Ik realiseer me steeds meer hoe belangrijk het is dat er plekken zoals deze zijn.
Wij genieten van een prachtige zonsondergang en de rust van de opgang, want we hebben wijds uitzicht aan beide zijdes van de camper. We staan direct aan zee die ons ’s nachts een beetje koel blaast. We pakken nog een relaxte ochtend mee en als het druk wordt met dag surfers gaan wij weer verderop, richting Split.
Cindy had gelezen over een plaatselijke delicatesse, waar de oorsprong voor de Italiaanse pizza ligt. Die eer eisen wel meer mensen op, maar een delicatesse laten we niet aan ons voorbij gaan. We moesten er de bergen voor in rijden, waar we in een gehucht kwamen. Bij het adres stond een bord met daarop de Soparnik maar dat was het dan ook. Geen winkel, geen kraampje, niets. We gaven het natuurlijk niet zo maar op, dus Cindy bellen en ik voorzichtig roepend de tuin in. Daar vond ik een vrouw, of ze vond mij, en ik probeerde duidelijk te maken waar ik voor kwam. Ze keek me vragend aan en vroeg iets en stak zeven vingers op. Ik weet niet of dat over de prijs ging of de hoeveelheid, dus stak vertwijfelend twee vingers op. Had namelijk geen idee wat ik hier nou eigenlijk kwam halen, maar ik wilde het risico niet lopen om met zeven pizza’s weg te lopen. Ze knikte nee maar maande mij dat ik moest wachten en liep verder de tuin in. Op dat moment kwam er een brute oudere man uit het huis die vroeg wat ik moest, tenminste dat haalde ik uit zijn woorden. Ik stamelde soparnik en keek hem vragend aan. Finito, finito was het en hij gebaarde me weg te gaan. Oke, oke, ik ga al. Cindy bleek met hem aan de lijn te hangen, hij had haar dan wel niet te woord gestaan, maar ze hoorde mijn vraag en zijn finito antwoord, dus het was duidelijk. Nou ja, geen delicatesse dus voor ons, dan maar een salade Nomad op een parkeerplaats. Maar het universum wilde toch wel dat we het zouden proberen, na een half uur rijden op een binnendoor weggetje staat er een bord, en deze keer hoorde er ook een kraampje bij. Zelfbediening weliswaar, maar de soparnik stond in een doosje voor ons klaar. Blij als we waren gingen we er mee op pad, een lekker hapje voor de avond in het vooruitzicht.
De oude stad van Split is eigenlijk een paleis. Een belangrijke Romein wilde in rust van zijn pensioen genieten en liet het paleis aan zee bouwen, verder stond er nog niets. Het paleis bestond toen al uit een luxe gedeelte, en huizen voor de soldaten en het personeel, en was dus feitelijk meer een dorp. In de middeleeuwen werd het bewoond door de gewone mens en langzaam is de stad Split ontstaan. De tempels werden kerken, binnentuinen pleinen en er werden huizen tussen en bij geplaatst. Je hebt niet meer het idee dat je in een paleis bent, het is eenmengeling van de tijd geworden, kris kras door elkaar. De Egyptische sfinxen staan voor de tempel van Jupiter, naast de kerk en net voor een overdekte markt. Tegen de muren van het paleis zijn vissers of pakhuizen gebouwd en tussen alle huisjes lopen kleine straatjes waardoor je makkelijk de weg kwijt raakt. Je ziet en voelt de oudheid als je er bent, alsof je in een filmscene loopt.
Het is al laat dus we eten even gauw ons avondhapje op de parkeerplaats, voordat we op weg gaan naar een slaapplek. Geen probleem, we hadden immers onze soparnik nog. Wat een tegenvaller…. Een dubbelgeklapte vettige pizza met beetroot en knoflook. Als dit dan de delicatesse moet zijn. De keuken van Kroatië trekt ons tot dusver toch al niet zo, wat voor ons, foodies, toch wel een lichte tegenslag is. Ten eerste staat het er vaak in het Duits op en bij het woord ‘hakfleish’ loopt het water niet bij ons in de mond. De kaas is lichtgeel van kleur en vierkant zoals bij cheddar. In de supermarkt hebben ze tientallen soorten boterham of gekookte worst en dat is het dan ook. De leverworsten gaan als warme broodjes. Broodjes, die zijn wit en een beetje weeïg. Zelfs de zoetigheden kunnen Cindy niet bekoren. Maarrrrr het goede is, we hebben een supermarkt gevonden die speculaas verkoopt. Speculaas! In Nederland kochten we het nooit meer, maar in een land van blinden is een oog koning dus hier wel. Gewoon omdat het er is. Mjam.
Het oude centrum van Trogir ligt op een eilandje en als je je verbeelding laat gaan zie je de oude tijd aan je voorbij trekken. Kleine kronkelige straatjes, huisjes die op en in elkaar gebouwd zijn en pleintjes vol met terrasjes. De mooie, en minder mooie, schepen liggen aan de boulevard, waar wijlekker van een wijntje genieten. Vakantiesfeer op en top. Zadar heeft dat wat minder. Druk dat wel, maar het sfeertje vinden we niet. We komen eigenlijk voor de twee kunstwerken die er zijn, een vangt het zonlicht op en maakt er ’s avonds een lichtshow van en de ander vangt de golven van de zee op in een klankkast. Goed bedacht, maar het resultaat viel wat tegen. Ach, je kan niet altijd zes gooien.
Direct achter de kustlijn doemen bergen op en het voordeel van bergen is dat ze koeler zijn. Nou, daar waren we wel even aan toe, vooral een nacht lekker onder een dekbed liggen in plaats van als zwetende zeester te happen naar een zuchtje wind. Voor de lunch stopten we op een prachtige plek met uitzicht rondom en niemand om ons heen. Ook dat is even een verademing. De lunch hebben we verlengd met twee nachten, waarna ons water op was en we dus wel door moesten. Heerlijk bijgetrokken zijn we gaan toeren door de bergen. We twijfelden overde Plitvice meren. Ze moeten mooi zijn en een van de bezienswaardigheden van Kroatië. En dat is te zien aan de file die die kant op gaat en aan het circus eromheen. P1 [e-2122] P5, verkeersregelaars, rijen voor de toegang waarvan de prijs 6 keer zo hoog is als buiten het seizoen. Wij slaan over, rijden door en stuiten op een ander natuurgebied waar bijna geen mens is. We wandelen er drie dagen, waarvan twee heen en weer naar een hut waar we overnacht hebben. Van die hut hadden we een voorstelling gemaakt, een verwachting zeg maar. Te hoog. We dachten aan saamhorigheid, met zijn allen aan de warme hap, andere reizigers, een warme douche…maar kwamen aan in een zeer eenvoudige hut waar we een stapelbed in een heel klein kamertje toe gewezen kregen. De matrassen smoezelig, maar goed, we hebben de slaapzak niet voor niets mee. Geen douche, een dixie op 100 meter afstand (leuk voor ’s nachts), een kraan die alleen drupte en Kroaten die alleen Kroatische kletsten en een grote familie waarmee mijn enige contact was of het ’s avonds laat iets rustiger kon. We troosten onszelf maar met het idee dat het weer een ervaring is en houden die ervaring zo kort mogelijk. Na een slechte nacht stonden we bij de eerste lichtstralen op en liepen om vijf uur het bos in, terug naar Nomad, naar huis.
Het gebied was het echter meer dan waard. De eerste dag stonden we op de top waar we van 1600 meter hoogte uitzicht op zee en de eilanden hadden. De 2e en 3e dag was ieder zes uur lopen, 19 km. Een mooie afwisselende wandeling door (karst) gesteente, bos en groene velden. Onze pauze namen we bij de schuilhut, waar ze ons van te voren water beloofd hadden. Dat water bleek een put te zijn, opgevangen van regen en sneeuw. Cindy tilt de klep op en ik zie een wollige staart van 15 cm uit de afvoerpijp steken. “ Pas op, een beest!” Cindy schrikt en klapt de klep dicht. Geschrokken kijken we elkaar aan en zachtjes doen we de klep weer open. Beest weg natuurlijk. Kort daarna zitten we buiten aan de picknicktafel en wil ik een foto maken van Cindy. Zie ik toch in het scherm dat beest lopen, vliegensvlug in- en weer uit beeld. Hij kijkt nog even naar Cindy en weg is die. Geen idee wat het was, een soort knaagdier, maar hij heeft ons mooi laten schrikken. En wij hem.
Als we de laatste afdaling ingaan, op weg naar de hut komt er nietsvermoedend een vos aan lopen. Pompidompidom. Ook hij schrikt van ons, maar blijft wel staan, waarschijnlijk krijgt hij wel eens eten van mensen. Kon ik mooi een foto schieten. We leken allemaal ons weg te vervolgen maar hij wilde het toch zeker weten en kwam ons nog even achterna rennen. Om toch weer gauw weg te rennen toen we ons omdraaiden.
Een beer had het avontuur af gemaakt, maar Cindy zong te hard om ze juist weg te jagen. Die hebben we dan maar opgezocht in een opvang reservaat. Negen beren die niet meer terug kunnen de natuur in omdat ze mishandeld zijn, te vroeg wees of in het circus hebben gezeten. Hier verblijven ze in hun natuurlijke habitat, maar wel afgebakend. We zien ze in een boom klimmen, op hun rug rollen en onze geur opsnuiven. Het is heerlijk om te zien en indrukwekkend ook, want sommige zijn behoorlijk groot. Misschien was dat zingen toch een goed idee.
In dit gebied hebben de Kroaten de vreemde gewoonte om hun huis niet af te werken. Dat gebeurd in meer landen en meestal heeft het te maken met het feit dat als je huis niet af is, je geen of minder belasting hoeft te betalen. Nou ben ik benieuwd wie bepaald dat je huis af is, het mijne was het in ieder geval nooit. Meestal zie je dan de beton stangen nog boven het dak uitsteken. Dit kan trouwens ook betekenen dat ze wel zin hebben in een uitbouw, of een extra verdieping, maar dat het er nu even niet in zit. Hier in Kroatië bouwen ze hun huis met rode holle bakstenen, die ze vervolgens niet afwerken, niet stuccen, niet schilderen. Je ziet de leidingen er doorheen lopen en het cement er grof tussen liggen. De rest is netjes, dak erop, vensters en deuren erin, bloembakken eraan, tuintje eromheen en klaar. Het ziet er heel vreemd uit en niet alleen is het niet mooi maar ook kwetsbaar en niet bestand tegen de weersinvloeden. Is het de belasting, geld op, mode, gemak, smaak verschilt, gebrek aan stukadoors? Wie het weet mag het zeggen.
Een van de oudste vakantie herinneringen van Cindy is met het gezin naar Rovinj, dus die moest aangedaan worden. Wat een leuke plek! Weer zo’n mooi dorpje, veelkleurig, aan de felblauwe zee met witte bootjes en een statige kerk bovenop. Wat het ook zo fijn maakt zijn de cipressen en pijnbomen die in de diverse parkjes en aan zee staan. Italië komt dichter en dichter en dat betekent goede koffietentjes mèt iets lekkers.
Hier in Istrië is het bomvol met toeristen en de prijzen stijgen de pan uit. Wild kamperen is verboden in Kroatië en wat op andere plekken getolereerd wordt staat hier de politie vroeg aan je deur te kloppen om je een bekeuring te geven. Of tenminste, dat zeggen ze, maar als ik de verhalen in de app vergelijk komt het er meer op neer dat ze cash geld willen en dat het bedrag iedere keer veranderd. Zo pikt letterlijk iedereen een graantje mee. Wij willen gedoe voorkomen, want corruptie betalen doen we niet, dus we moeten of op plekjes staan waar de politie niet kijkt of op de camping, die nu natuurlijk overvol zijn. Bij Rovinj staan we op de parkeerplaats van een restaurant waarvan de eigenaar maar met het restaurant gestopt is en iets van een camping van zijn parkeerplaats maakt. Een beetje een vreemde plek, heel rommelig en provisorisch, maar we stonden in een goed hoekje en in eerste instantie lijkt het wel oké. Rond avond eten komt er een busje vol aan rijden, waarvan iedereen in een kamer van het voormalig restaurant verblijft. Ik denk nog werklui die hier goedkoop verblijven maar Cindy had het gevoel dat het prostitués zijn. Een nacht was voor ons in ieder geval voldoende. De nacht erna stonden we bij een begraafplaats, is in ieder geval lekker rustig…
Kroatie hebben we afgesloten in Motovun, een vestingdorpje bovenop een heuvel en wijnranken eromheen. Bekend vanwege de truffels die ze daar in het bos vinden. De zwarte truffel, maar de witte ook, en deze is een stuk specialer. De witte truffel verliest snel zijn smaak, kan niet geteeld worden en groeit eigenlijk alleen in de Piemonte, Italie, maar dus ook hier. En daar zijn ze trots op. De geur van truffel komt je tegemoet en we waren het niet van plan, maar zijn ervoor bezweken toen we het prachtige terras van Konoba zagen. Zulke lekkere pasta hebben we niet vaak gehad, alsof een engeltje op ons tong aan het piesen was. En dat met uitzicht op de middeleeuws vestigingsmuur en onder een grote eikenboom. Je moet de momenten pakken, en dit was er eentje. Goed moment om Kroatie af te sluiten, met toch nog een culinair hoogtepunt.
[userId] => 80242
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085872
[countryId] => 47
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 100
[author] => Pascale
[cityName] => Rovinj
[travelId] => 526239
[travelTitle] => Samen
[travelTitleSlugified] => samen
[dateDepart] => 2021-05-03
[dateReturn] => 2025-09-01
[showDate] => no
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kroati,rovinj
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/080/242_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kroati
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => Spaantjeoppad
[datePublication] => 2022-08-05
[title] => Zug um zug
[message] => Ik was mijn vorige verslagje geëindigd in Bar, na de barre treinreis. Die overigens ook positieve aspecten had. Het viel echt op dat mensen als vreemden de trein instapten en, er ogenschijnlijk, als vrienden weer uitgingen. Ze praatten allemaal met elkaar, gingen samen roken, maakten grapjes en er werd in de coupé achter ons harde muziek gedraaid wat enthousiast werd ontvangen... Dat levert in NL vooral geïrriteerde blikken op!
In Bar werden we opgehaald door Svetlana, de eigenaresse van ons volgende onderkomen, met een bordje met m'n naam. We hadden al een paar keer ge-sms't (EU bundel niet beschikbaar in Servië en Montenegro en natuurlijk allebei net een andere extra databundel nodig) dus ze was op de hoogte van de vertraging maar kwamen uiteindelijk nog een half uur later aan dan dat we haar hadden laten weten omdat we bij een station eerder al dachten dat we er waren... Volgende ochtend kwam ze met een vers Montenegrijns ontbijt en was ze heel druk met het ons naar de zin maken en een combinatie van Engels/Montenegrijns praten. Ze maakte ons duidelijk dat we toeristenbelasting moesten betalen maar niet bij haar maar bij een of ander kantoortje. Wij daarnaartoe gelopen en ook met hangende pootjes weer terug want ik was mijn paspoort vergeten...oeps! Weer in de brandende zon terug en Boris bij de kapper afgezet voor een zomerse coupe. Vervolgens naar de markt geweest voor lekker zoet fruit, al kregen we wel op onze kop toen we bananen wilden. Daar was het tenslotte niet het seizoen voor..Had ze wel een punt! In het oude gemoedelijke stadje (Stari Bar) met een moooooi fort op zoek gegaan naar avondeten maar dat was nog niet zo makkelijk. Er waren meer mensen die het fort, aquaduct en ruïnes wilden bekijken en rommelende buikjes hadden gekregen van de klim maar uiteindelijk een plekje met erg lekkere risotto gevonden. Leuk plaatsje!
Van Bar gingen we met de bus naar Herceg Novi. Dit was, wat ons betreft, de mooiste route van onze trip! Hele route langs de baai van Kotor met helder blauw water, bergen en een strakblauwe lucht. In Herceg Novi hadden we een soort camping gezocht omdat de vorige zo goed was bevallen. Hier stonden acht tenten verspreid over een stuk land, tussen allerlei fruitbomen. Ze kweekten kiwi's, perziken, granaatappels en druiven. We waren nog te vroeg in het seizoen om te oogsten maar het zag er al wel leuk en tropisch uit [e-1f603]. Hele plekje was mooi met supermooi uitzicht maar het was er wel erg warm en 's avonds koelde het maar weinig af. Lekker zweten in de tent en als je eruit kwam, werd je lek geprikt door 1093843952 muggen. Aanrader om eens naartoe te gaan maar dan als het 15 graden koeler is en de muggen in winterrust zijn.
Het was wel weer tijd voor een hike dus Boris had een mooie route gezocht. Wij vol goede moed vroeg op pad. Eerste stuk was vooraf over asfalt en ik liep al een beetje in mezelf te mopperen dat het een saaie route was en dat ik hoopte dat dat niet zo zou blijven. Ik werd op mijn wenken bediend... Na het asfalt kwamen we op een soort steppe waar geiten liepen te knabbelen. Vervolgens kwamen we in meer bosrijk gebied, liep er een stroompje water, zagen we een wilde schildpad en begonnen we de hoogtemeters te voelen. Het begon een beetje jungleachtig aan te voelen, onze ruggetjes waren alweer nat en we kregen de top in de smiezen. Vanaf dat punt hadden we heel mooi uitzicht over de zee en gingen we opzoek naar het vervolg van de route. Dat was even zoeken maar we kwamen wat markeringen tegen die we volgden, TOT we op een soort afgrond stuitten. Daar stond ook een markering met een driehoekje met daarin een uitroepteken. Moesten we hier naar beneden?! Ik ging, zonder spullen, op onderzoek uit om te kijken of lager weer markeringen stonden en hoe het er verderop uitzag. Ik durfde echter halverwege niet weer omhoog dus toen moesten we wel verder [e-1f605] Was een pittig stuk die langer duurde dan gehoopt. Het was echt heel voorzichtig achterstevoren dalen en goed oppassen waar je je voeten neerzette en waar je houvast had aan de hete rotsen. Ik klim al veel liever dan ik daal en dat werd hiermee nog maar eens bevestigd. De klimgeitjes (eigenlijk daalgeitjes) waren dan ook blij toen we weer bomen zagen en wisten dat we het ergste en steilste gehad hadden. In het bos aan de andere kant stond ook op een steen een routemarkering die duidelijk maakte dat je daar op moest passen maar die hadden wij aan onze kant gemist...
Na weer heelhuids in Bar aangekomen te zijn, hadden we wel wat verkoeling verdiend. Er zijn echter weinig zandstranden in Montenegro en we hadden de avond ervoor al heel veel handdoeken en stukken karton klaar zien liggen op de schaduwrijke plekken aan het water en achtten de kans klein dat er nog een plekje voor ons was. We hebben toen, uit pure wanhoop haha, twee bedjes en een parasol gehuurd om even bij te komen van het avontuur en een beetje vakantie te vieren aan de Adriatische kust. Lekker! Toen we toch in de toeristische mood waren, hebben we voor de dag erna ook een boottochtje naar de 'Blue cave' en een mooi strandje geboekt. In de grot was het mooi maar lagen al vijf andere boten met toeristen, al had geen van die boten zo'n goede kapitein als de onze. Echt zo'n Piet Piraat uit films en stripboekjes [e-1f600] Water was kraakhelder maar weinig vissen gezien. Ik zou ook een ander plekje zoeken om te zwemmen als ik een vis was.. plek waar niet elke vijf minuten een nieuwe stinkboot aankomt en allemaal toeristen met snorkels om je heen spartelen. Bij het 'mooie' strandje gesnorkeld en daar wel een aantal mooie vissen gezien [e-1f642]. Op de terugweg nog langs een soort tunnel gevaren die gebouwd is door het Joegoslavische leger om onderzeeërs te stationeren.
Van Herceg Novi ging de reis verder met de bus naar Split. Weer een aantal grensovergangen gepasseerd om daar aan te komen. Toen we in de bus naar Boedapest zaten, toeterde de buschauffeur en liep de tweede chauffeur voor de bus uit. Hij sprak alle automobilisten die voor ons in de rij stonden aan en zorgde er, op de een of andere manier voor, dat zij aan de kant gingen en wij door konden rijden. De grensovergang naar Bosnië Herzegovina was gelukkig rustiger en ook naar Kroatië ging soepel. Wel jammer van Schengen, hebben echt maar weinig stempels gekregen [e-1f614].
In Split sliepen we in een soort studentenkamer op de campus. Weer heel anders dan onze vorige adresjes met een bruisend sfeertje. Vond het oude centrum van Split wel mooi, vooral het paleis van Diocletianus is indrukwekkend. Wel jammer dat het overspoeld wordt door (Nederlandse) toeristen en dat het qua sfeer iets wegheeft van de Spaanse costa's. Pluspuntje was het vega-aanbod, hebben heeeeerlijk gegeten bij een plantbased restaurantje verstopt in de knusse straatjes.
Vanuit Split door naar Zagreb voor onze een-na-laatste stop. In Zagreb regende het en dat was heeeerlijk! De eigenaresse van ons onderkomen vond het zo vervelend voor ons dat het regende maar wij vonden het fijn dat het daar wat koeler was en hebben spelletjes gedaan onder de overkapping tot het weer droog was. Kwamen we daar ook nog een keer aan toe [e-1f609]. Merkte dat ik in Zagreb wel een beetje 'stedenmoe' was en dat is ook terug te zien in de foto's, haha. Beduidend minder dan in de vorige steden en voelde me een beetje uitgedoofd ofzo. We hebben zóveel indrukken opgedaan en gezien dat het ook wel een beetje genoeg en klaar voelde.
Vanaf Zagreb gingen we door naar onze laatste tussenstop: München. Treinrit daar naartoe was weer erg mooi en begon weer enerverend. Trein was bomvol en naast ons zat een vrouw in haar eentje op een vierpersoonsplek. Ik had al een beetje gegluurd en zag knuffels in haar mandje zitten, ze had onverzorgd haar (daar was dat van mij niks bij [e-1f609]) en mompelde een beetje in haar zelf. Zonder te oordelen, zag ze er bijzonder uit. Een jongeman vroeg aan haar of hij tegenover haar mocht zitten waarop ze vrij luid zei dat dat niet de bedoeling was. Hij ging toch zitten en toen knapte er iets in haar.. ze begon te schreeuwen in het Engels, zei dat ze verkracht was, vroeger ook een jongetje was en dat dat allemaal bullebakken zijn, ze Hitler had ontmoet en nog meer nonsens (?). Hij moest erom te lachen wat hem een klodder spuug van haar opleverde.. Het liep uit de hand en uiteindelijk pakte ze al haar spullen en stapte ze de trein uit. Bijzonder en toch wel een schrijnende situatie.. Nadat de rust een beetje weder was gekeerd, hebben we de bevers erbij gepakt. Mijn Engels-Duitse buurman gluurde stiekem mee en heeft een potje voor mij gespeeld (niet het beste potje haha) en was zo enthousiast dat hij het ook gaat kopen. Heb Beverbende al naar veel plekken mee gehad en het is overal een daverend succes!
In München hebben we een city tour gedaan om nog iets van de stad mee te krijgen. Bijzondere verhalen gehoord over bierpullen die 308 traptreden naar beneden gevallen zouden zijn zonder kapot te gaan en geen bier te morsen, lelijke baby's in de Theatinerkirche gezien, het hofbräuhaus bezocht, gekeken naar het klokkenspel op het Marienplatz (daar is echt niks aan, ik heb geen idee waarom duizenden mensen zich verzamelen op het plein om naar ronddraaiende poppetjes in een klokkentoren te kijken) en betoverd door de Englischer Garten! Deze Engelse tuin is het grootste openbare park van Duitsland (groter dan Central Park in New York) waar de Isar met haar kraakheldere water door stroomt. Dit is echt een fijne plek naast de drukte van de stad waar mensen zwemmen in de sterkstromende rivier, gegolfsurft wordt in die rivier, volleybalvelden zijn opgebouwd, een grote biergarten is en een heel relaxt sfeertje heerst. We zouden 's avonds de nachttrein naar Utrecht nemen dus hebben de hele dag de tijd gehad om hier rond te struinen zodat we 's nachts bekaf in de trein zouden instorten. Dat is gelukt!
Het was een mooi avontuur [e-1f600]!
[userId] => 338653
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085771
[countryId] => 47
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 368
[author] => Marloes
[cityName] => Zagreb
[travelId] => 527798
[travelTitle] => Balkanplan
[travelTitleSlugified] => balkanplan
[dateDepart] => 2022-07-11
[dateReturn] => 2022-08-03
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/681_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/338/653_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zug-um-zug
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => akkertjes
[datePublication] => 2022-06-08
[title] => Bezoek oude stad Dubrovnik
[message] => Woensdag 8 juni
Gisteren zijn we aangekomen in de stad Dubrovnik in Kroatië. Dubrovnik ligt aan de Adriatische kust en is de stad waar ik in 1968, samen met mijn vriendin Ellen, mijn allereerste buitenlandse reis naar toe gemaakt heb. Ik ben dus benieuwd of ik plekken herken.
Om drie uur hebben we een afspraak voor een rondleiding met een gids. We nemen een taxi en gaan wat vroeger om de stad alvast een beetje te verkennen. Het is werkelijk een pareltje. Het is er behoorlijk druk. Er liggen twee cruiseschepen in de haven en er zijn dus veel mensen in de stad. Als we op de afgesproken plaats voor de rondleiding arriveren, blijken er slechts vier koppels van onze groep mee te gaan. Heel prettig voor ons, want nu kunnen we alles perfect verstaan.
Allereerst vertelt de gids ons wat van de geschiedenis van de stad. De vroegere republiek Dubrovnik bereikte zijn hoogtepunt van macht in de 15e en 16e eeuw toen de zeemacht zich kon meten met die van Venetië en andere Italiaans zee staten.
Het is het enige gebied op de Balkan dat door een goede diplomatie nooit is ingenomen door de Ottomanen. Ze vochten zelfs met de Ottomanen tegen de Portugezen. Een crisis in de Middellandse Zee en de vernietigende aardbeving in 1667 maakte een einde aan de bloeiperiode van de republiek. De aardbeving verwoestte bijna alles in de stad.
Ook in de Balkanoorlog in de jaren negentig is er weer veel verwoest. Gelukkig is het meeste weer herbouwd en is de hele oude binnenstad op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. We wandelen met de gids de Stradun, de belangrijkste straat in het oude centrum. De straat is alleen toegankelijk voor voetgangers, is 300 meter lang en loopt van stadsmuur tot stadsmuur. De straat wordt omringd door historische gebouwen en leuke restaurantjes en winkeltjes. Aan het begin staat het Franciscaner klooster en is er een plein met een mooie fontein. Aan het eind van de straat staat het 17e -eeuwse Sponza paleis en de Onofrio fontein. Verder bewonderen we de St. Blazius kathedraal en de vele andere mooie gebouwen. Ook de oude haven is een plaatje!
Het wandelen op de stadsmuur moet ook heel mooi zijn, maar om daar op te mogen moeten we 33 euro pp. neertellen. Dat is ons te gortig, dus zien we er van af.
Aan het eind van de middag nemen we een taxi terug naar de camping. We besluiten ons bezoek aan Dubrovnik op het terras van een restaurantje bij de camping.
[userId] => 221620
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083716
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 102
[author] =>
[cityName] => Dubrovnik
[travelId] => 524550
[travelTitle] => Zwerven over de Balkan
[travelTitleSlugified] => zwerven-over-de-balkan
[dateDepart] => 2022-04-26
[dateReturn] => 2022-06-24
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/292_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/221/620_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek-oude-stad-dubrovnik
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => akkertjes
[datePublication] => 2022-05-16
[title] => Bezoek aan Zagreb
[message] => Zondag 15 mei
Gisteren zijn we van Au via een hele mooie route door de bergen naar Leibnitz gereden waar we onze laatste overnachting in Oostenrijk hebben gedaan, en vandaag rijden we via Slovenië naar Zagreb, waar we gaan aansluiten bij onze reisgenoten. Het is erg warm als we aankomen. Maar de camping is prima en we kunnen heerlijk in de schaduw zitten. Om vier uur is er een welkom borrel en maken we wat nader kennis met de groep en om zeven uur genieten we gezamenlijk van het welkom diner. We zitten heerlijk buiten aan grote tafels en het is gezellig en erg lekker.
Maandag vertrekken we om half negen met de bus voor een bezoek aan Zagreb.
Zagreb is de hoofdstad van Kroatië en de enige echt grote stad van het land. Er is een beneden en een bovendeel van de stad. Het benedendeel is gebouwd in de 19e eeuw en later. Het centrale plein genaamd Trg Bana Jelačiċa is het geografische midden van de stad. Het is het knooppunt van straten en alle tramlijnen komen hierlangs. In het midden staat het ruiterstandbeeld van Josip Jelačiċ, die in de19e eeuw de landvoogd van Kroatië was. Het plein is ook het kloppend hart van de stad. Alle belangrijke gebeurtenissen vinden hier plaats. De stad heeft een miljoen inwoners en de gids vertelt dat je hier niet met je auto wilt rijden. Er is geen metro en je staat altijd hele tijden vast.
Het bovengedeelte van de stad is veel ouder en stamt uit de 13e eeuw. We bereiken dit deel door met een heel oud tandradbaantje naar boven te gaan. Het eerste wat we naast het prachtige uitzicht over de benedenstad zien is het voormalige poortgebouw. Elke dag wordt hier om twaalf uur nog een kanonschot gelost dat in de hele stad te horen is. Verder vind je hier mooie oude gebouwen met als middelpunt de Sint Stefanus kathedraal. De kathedraal werd in de loop der eeuwen een aantal keren verwoest. De huidige kathedraal is gebouwd in neogotische stijl en heeft een prachtig dak. In 2020 is er een aardbeving geweest waardoor een aantal van de mooie gebouwen zijn beschadigd. Er wordt nog druk gerestaureerd, maar een deel is alweer in gebruik. Het parlement en de regering hebben hier hun werkterrein.
De stenen poort is de nog enige overgebleven stadspoort van de oude stadsmuur van deze wijk waardoor je de stad kunt binnenlopen. Na een stadsbrand in 1731 waarbij de wijk grotendeels werd verwoest vond men in het puin een ongeschonden schilderij van Maria met kind. Het kunstwerk werd in de poort opgehangen. De plaats groeide nadien uit tot een klein bedevaartoord.
De gids vertelt dat er in de stad nog 300 lantaarns zijn die iedere dag nog aangestoken en uitgedaan worden. Een man heeft daar dagelijks drie uur werk aan.
In de middag bezoeken we nog een leuk klein stadje waar we een wandeling maken en getrakteerd worden op een plaatselijke lekkernij.
Al met al was onze eerste excursie dag zeer geslaagd. Het was wel erg warm. Ruim 30 graden!
[userId] => 221620
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082937
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 96
[author] =>
[cityName] => Zagreb
[travelId] => 524550
[travelTitle] => Zwerven over de Balkan
[travelTitleSlugified] => zwerven-over-de-balkan
[dateDepart] => 2022-04-26
[dateReturn] => 2022-06-24
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/045/146_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/221/620_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek-aan-zagreb
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-08
[title] => Het begin van het einde van de vakantie
[message] => De laatste ochtend in Albanie begint heerlijk ontspannen met een ontbijtje, we weten allebei dat t de laatste ochtend is en ontbijten zo uitgebreid (met crackertjes want brood is 22 km rijden) mogelijk om maar niet te snel te vertrekken! eerst moeten we de camping nog betalen waar we 3 nachten stonden en daarvan maar 2 sliepen want we waren aan de wandel. Aangezien we alleen cash kunnen betalen in bijna heel Albanie en we gisteren ons laatste cash geld uitgaven aan de terugreis en het dinertje met de duiters splitsen we rond 9 uur op, Reinier gaat rijden naar de dichtsbijzijnde pinautomaat, 40 minuten, en meteen ook tanken. ik maak de caravan vertrek klaar! zo gezegd zo gedaan, dik 1,5 uur later gaan we op weg naar de grens, we zitten al heel Noordelijk, Bey Bey Albanie, wat was je geweldig! we hebben met volle teugen genoten van de gastvrijheid, en alles, en wie weet ooit nog terug! maar van Albanie komen we in Montenegro, de grens overgang is geen enkel probleem, we hadden bedacht op t gemak binnendoor te rijden, van dorpje naar dorpje naar de kust , nog even 2 daagjes zon en zee. Ook hier is het mooi, wat opvalt is dat t meteen schoner is, minder afval en minder vee op straat. de uitgezochte camping rijden we rond 2 uur op, met een vers warm brood op de achterbank, na het uitzoeken van een plek onder de oude olijfbomen eerst een heerlijk lunch bij de caravan. dan om 16.00 nog even naar t strand, 300 meter lopen, en dan blijkt dat we totaal op de verkeerde plek zijn beland, een heel vies straatje, oude meuk aan mekaar getimmerd, oude half verrotte caravans in tuintjes en geur die we niet echt kunnen waaderen hoe dichter we bij t strand komen, bah, ik heb t al bekeken, wil eigenlijk terug, of liever weg, maar we kijken toch bij t strand, druk! veel bedjes en parasolletjes, aan t strand ook een camping, oud en aftands, hoe bestaat t! dat hier nog mensen kamperen, jeetje dat wil je toch niet.. afijn ik heb t wel gezien, reinier zwemt even en ik wacht wel. dan snel terug naar de camping, op ons eigen plekje, lekker koken en eten, douchen(dat hier wel gewoon netjes en schoon is) en we besluiten dat we de volgende ochtend doortrekken, waarheen? nog geen idee.De rest van de avond wordt er gerummicupt, er wordt gestreden maar toch sta ik nog achter met 17-14.
Dus vanmorgen na t ontbijt weer de caravan aangehaakt, deze keer was t zelfs een fijn gevoel! En zo vierden we vandaag vakantie met de caravan achter de auto! we reden via de panoramische kustweg naar Kotor, vandaar uit een prachtig weggetje langs de baai van Kotor, t leek net Italie! we stopten met regelmaat en pikten nog een terras mee aan t water. met een ferry gingen we ook nog naar de overkant. daarna de kustweg helemaal door montenegro en naar Dubrovnik. prachtige route en erg op ons gemak. daar kregen we zin in eten en we belandde bij een agrotourisme 12 km voorbij dubrovnik met uitzicht op de stad en zee! een ouder echtpaar serveert hier ook weer gerechten met producten uit eigen tuin. normaal alleen voor bussen met toeristen die van t cruiseschip in Dubrovnik komen, maar vanwege corona nu ook voor ons! gelukspoepers dat we zijn. de aardige dame deelt ons mede dat ze alleen snack kan serveren, kaas en worst, tomaat en olijven en wat sla! we vinden t prima! maar 2 uur later hadden we toch een meer dan volledige maaltijd gehad, met rozen likeur, karaf witte wijn, de snack schaal, en gegrild kip en beef, aardappelen(van Nederlands zaad werd vol trots verteld) en gefrituurde groenten. en toen we met volle buik om de rekening vroegen kwam de aardige man ook nog naar buiten met 2 stukken taart, zelfgemaakt door de vrouw met eieren van de eigen kippen! pff, uit beleefdheid hebben we t er nog bij gestopt, maar eigenlijk kon t niet meer! zeer voldaan stapten we in de auto en reden we nog 100 kilometer, en nu staan we op n camping aan zee en waren we hier net op tijd voor de sunset, altijd prachtig om te zien! morgen maar weer zien wat dat brengt, een ding is zeker, dichter bij huis!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080444
[countryId] => 47
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 430
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/266_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin-van-het-einde-van-de-vakantie
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-06
[title] => spanning op de top
[message] => Zondagochtend ging dus zoals gezegd de wekker om 7 uur, we hadden de ogen nog maar net open en we hoorden regen op t dak van de caravan, hoezo dan, er was niets voorspeld. We wachten het hele kleine buitje lekker in bed af.. regen kunnen we niet gebruiken met een hike in de bergen. maar een half uurtje later dan gepland reden de camping af op weg naar Theth. weer de haarspeldbochten weg over de berg. om 9 uur zijn we begonnen aan de mooiste en bekendste wandelroute van Albanie. de route van Thet naar Valbone, over de Balkan peaks, 15 kilometer, 900 meter omhoog en ongeveer evenveel weer naar beneden. Tussen Theth en Valbone is geen weg, dus dit wandelpad werd altijd gebruikt als zijnde de kortste verbinding tussen de twee dorpen. We begonnen vol goede moed, niet wetend wat komen gaat. Binnen vrij korte tijd ging het pad redelijk steil omhoog en hadden we zweet uit porieen waarvan we niet wisten dat ze bestonden! regelmatig korte pauzes om even op adem te komen en slechts een enkele keer iets langer op een steen met een meegebracht pepermintje en zelfs een keer op n terrasje met een koud drankje, en een plek om je waterflesje te vullen met bergwater. na 5 uur aan een stuk de berg op werden we uiteindelijk beloond op de Valbona pass (1750 mtr) met een fantastisch uitzicht. Wow wat prachtig, en ondanks dat het niet het mooiste weer was was het geweldig. Onderweg was t ook heel gezellig, steeds kwam je dezelfde mensen tegen die ook naar boven gingen en ook tegenliggers die de route andersom liepen en je bemoedigend toespraken. de variatie aan Nationaliteiten was enorm. we spraken mensen uit Portugal, Kosove, Israel, Egypte, Belgie, Engeland, Duitsland. superleuk. Eenmaal over de top gingen we gelijk vol in de afdaling, langs de rotswand slingerde een smal kiezel en rots pad, super spannend... veel te spannend. Terwijl Reinier maar bleef zeggen " je glijd hier niet zomaar uit " begon bij mij de paniek toe te nemen. en moest ik mezelf toespreken niet te flippen, anders moest de helikopter me komen redden.. nadat de (angst) tranen gedroogd waren en Reinier echt door had dat ik het serieus eng vond bleef hij wat meer in mijn buurt om af en toe aanwijzingen te geven over de te nemen stappen en af en toe een hand te geven. zo ging het weer, en kon er weer genoten worden van de mooie omgeving. Er was zowaar ook een terras aan de valbone kant en op een paar boomstammen genoten we van contact met andere wandelaars en een koud drankje. Maar liefst 4 uur hadden we nodig voor de afdaling!! Totaal wandelde we dus 9 uur!! om 18.00 waren we in ons guesthouse, de avond ervoor geboekt.Splinternieuw, of beter gezegd nog niet af! er staken hier en daar nog wat leidingen uit de muur waarschijnljk voor verwarming, of het geld was op..kan ook! maar het was een prima kamer, prachtig badkamertje en geweldige douche, dat was alles wat we nodig hadden. naast het guesthouse een restaurantje waar we heerlijk aten, en we met volle buik en n paar drankjes op hadden ging om 20.30 ons lampje volledig uit!!
Nu hadden we al een tijdje ons proberen te verdiepen in de terugreis, want er is geen korte verbindng met bus ofzo..maar de kerel op de camping had geopperd dat teruglopen via dezelfde weg op dag 2 goed te doen was, nou dat was voor mij al duidelijk tijdens de hike dat was geen optie!! NOWAY.. leuk voor 1 keer maar niet nog eens. Reinier zag de uitdaging wel maar die heeft zich op t laatste moment ook bedacht, weet nog steeds niet of t kwam omdat ik dat niet zo zag zitten en anders alleen terug moest reizen of hij toch minder zin had dan de dag ervoor..Maar lopen werd het dus niet, we bestelde bij de barman een busrit naar Fierze, het meer van koman, de bus zou om 10 uur komen, dat werd 10.45. het busje (klein) dat stopte zat stamp vol, maar we mochten nog mee, er werden keurig 2 krukjes uitgeklapt in het gangpad gezet. een man werd van zijn stoel getrokken , die moest op t krukje zodat ik op t bankje kon (heel aardig) en de man en Reinier achter elkaar op t krukje. en dat voor ruim een uur!! maaar we kwamen in Fierze , waar we met 2 Nederlandse meiden een ijsje aten en ervaringen wisselde. daarna checkte we in als voetganger op de ferry waar we eerder die week met de volvo waren. geen straf om de vaartocht 2.5 uur nog ns te doen. op de boot raakten we aan de klets met een duits stel, ze gingen naar Theth, en laat nou onze volvo inTheth staan en wij nog geen idee hebben hoe we er moeten komen!! we mogen met hun mee in de gehuurde albanese auto!! Een rit van 3 uur!! Wat een geluksdag zeg!! om 19,00 stonden we naast de auto, maar als bedankje gingen we eerst een drankje doen, toen bleek dat we allemaal alleen nog maar ontbijt hadden gehad werd het een diner, wat we maar wat graag betaald voor hen!! 40 euro met zn 4.. we bedankten ze heel heel erg en stapten om 20.00 in de auto voor een rit over de eindeloze weg met haarspeldbochten in de pikzwarte avond!! een spannend uurtje maar inmiddels lekker "thuis"! het waren twee avontuurlijke dagen. kijken wat morgen weer brengt. misschien verhuizen we naar Montenegro, maar niets is nog zeker.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080443
[countryId] => 47
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 105
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/245_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spanning-op-de-top
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-03
[title] => varen op t Koman meer
[message] => Vrijdagochtend ging bij ons de wekker om 7 uur, of we wel goed zijn? jazekers.. we waren zelfs een half uur voor de wekker wakker, want we mogen zeker niet te laat komen. om 9 uur vertrekt de boot en er gaat er vandaag maar 1! we zitten om 7.10 in de auto, moeten 21 kilometer rijden naar de haven van Koman, google maps geeft aan : een uur, dus slecht weg dek, dat snappen we al! We moeten een half uur van te voren aanwezig zijn dus hebben lekker 20 minuutjes speling! We komen dan ook heel relaxed aan in Koman, we plassen voor t dorp nog ff in de berm, want op n boottrip van 2,5 uur kan t waarschijnlijk niet(of wil je t niet). in Koman staat de haven keurig aanggeven, we gaan in en tunneltje, paar honderd meter, Aan het einde van de tunnel komen we in de file.. en snel wordt duidelijk waarom!! wat een chaos!! de haven is klein, heeeelllll klein, alle auto's en campertjes die op de boot moeten moeten keren op het kleine overvolle plekkie voor de boot, haha, wat een hectiek, er lopen veel mensen die als voetganger meegaan, er komen busboten met alleen personen aan land die met hun schapen of koffers en weg tussen de auto;s zoeken! Echt Chaos, prachtig om te zien. de auto's worden door het personeel feilloos op de centimeter nauwkeurig op t dek geparkeerd! gewoon luisteren naar de aanwijzingen dan komt t goed, en zo parkeert dus ook Reinier de Volvo achteruit perfect in de achterste hoek van de ferry! We ontmoeten nog een Nederlandse Broer en zus en hebben dus genoeg te kletsen en te bekijken tot de boot iets na 9 uur vertrekt. Het is een prachtig mooie vaar route, tussen rotsen en valleien, af en toe een boerderijtje ! wauw, we kijken onze ogen uit en de 2.5 uur zijn heel snel voorbij! we lunchen even snel in de haven van Fierze met de meegebrachte crackers en gaan beginnen aan de autoroute terug naar de camping. 170 kilometer , 4 uur zegt google! Wauw, geen woorden voor, een prachtige bergroute hoog,zonder vangrail, meerdere prieeltejs van overleden personen langs de weg zorgt ervoor dat we heel goed opletten, maar t is super gaaf!! we rijden inderdaad dik 4 uur met onderweg nog een pauze bij een alpenrestaurant . Het was een hele mooie dag! behalve na terugkomst op de camping en ik weer verloor met rummikub, grrrr!
Vanochtend rustig opgestart met een ontbijtje op het terras van de camping, daarna op t gemak ingepakt en op weg naar de nieuwe camping in de buurt van Theth, in de albanese Alpen.
Hier een hele mooie camping met fantastisch uitzicht! na de late lunch besluiten we alvast een kijkje te gaan nemen in Theth, het dorpje waar morgen onze 2 daagse hike start. 22 kilometer is, wederom een uur rijden, maar deze keer is het wegdek pas nieuw maar is het de klim en de haarspeldbochten die lang duren, maar dat is niet erg, want het uitzicht is na elke bocht mooier! het dorp ligt echt afgelegen op een sprookjesachtig plek. we gaan vast aan de wandel, naar de waterval van Theth! super mooie maar drukke plek . uurtje heen en uurtje terug! da maakt dat we net voor t donker (20.00) terug zijn op de camping. Vanavond lekker zelf koken, ook wel weer ns lekker, we hebben tenslotte vanmiddag de boodschappen vergaard in 4 supermarkten , haha je blijft lachen hier! zo is in bijna elk restaurant de menukaart identiek, in de supermarkt weet je nooit wat je gaat vinden!
we gaan vanavond op tijd naar ons hok, morgen de wekker, alweer? ja zeker met plezier deze keer weer op 7 uur!!!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080441
[countryId] => 47
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 94
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/239_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varen-op-t-koman-meer
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-02
[title] => terug richting Noorden.. de Albanese Alpen
[message] => Na ons eerste nachtje bij Nico in de tuin tijd voor nieuwe ondekkingen in de buurt. eerst richting Kucove, daar moet een terrein zijn met Russische Mig's , gevechtsvliegtuigen die achter gebleven zijn nadat er in 1991 geen communisme meer was. We kwamen door echte oude boeren dorpjes, waar ezel en kar nog heel gewoon is en iedereen op zijn eigen manier boer is, met mais, kippen schapen of geiten. zagen zelfs een geit achterop de brommer in n krat. komisch om te zien,maar super zielig natuurlijk. we denken dat de geit op weg was naar de slager.
afijn, vrij plotseling toen we t mais uitreden stonden we op een startbaan, links en rechts van ons hekken, militair terrein.. ah jammer. vrijwel meteen hadden ze ons in de gaten en van ver kwam een kerel met een AK47 om zn nek, een behoorlijk wapen,.. geen foto's en niet op de startbaan stilstaan was zijn boodschap..dat was jammer want achter de kerel stonden al een enkele van de vliegtuigen waar we naar op zoek waren.. We kozen eieren voor ons geld en reden verder.. op weg naar bogove natural park. in kilometers is het hier allemaal niet zo ver maar in tijd wel, dit komt niet door files, die hebben ze hier alleen in de grote stad, maar de wegen zijn steil, kronkelig en hobbelig vol gaten.Het was een prachtige route en regelmatig stoppen we om om ons heen te kijken. de omgeving is groener dan ergens anders, ondanks de droogte. De bedoeling was om in het natural park een stevige wandeling te maken naar watervallen, maar hier kan Albanie nog veel verbetering aanbrengen. er zijn geen wandelingen te vinden die op een of andere manier worden aangegeven, niets, overal rotspadjes, maar niemand weet waarheen..In nl wordt zo een mooi stuk natuur meteen beschermd, hier niet..zie maar wat je doet, waar en hoe.. we hebben een tijdje rondgereden, hier en daar gevraagd en uit eindelijk nadat een serveerster op n terras vertelde dat google foutief informatief gaf over de plek van de watervallen de zoektocht maar opgegeven. We zijn wel benieuwd of er over een paar jaar een mooi geasfalteerd pad naar de watervallen gaat en je entree moet betalen, dan komen we graag terug...oke, terug naar Berat..over dezelfde weg want rond rijden is geen optie veel te ver, niet in kilometers dus maar wel in tijd! onderweg zagen we nog een oude fabriek,dat heeft dan ook weer onze interresse, we konden ook hier niet heel dichtbij komen, maaar t verhaal is wel leuk:op google noemen ze t Autofabriek, maar in 1960 werd de fabriek en het daarbij behorende dorpje Polican gebouwd in opdracht van Enver Hoxha, communistisch politiek leider, en werd hier munitie gefabriceerd om t Albanees leger te voorzien, Nu is de fabriek grotendeels buiten werking en verlaten, alleen in een klein deel wordt op dit moment gewerkt , de wapens en de munitie worden hier nu ontmanteld.
Om een uur of 4 waren we terug op de camping, mooi borreltijd, en Rummiecub tijd, inmiddels is het 11-9 voor Reinier en moet er nu maar een einde komen aan de voorsprong. Als het uiteindelijk 11-11 is geworden gaan we richting centrum van Berat, op loopafstand hadden we gisteren een soort Strip gezien met restaurants en barretjes. We hebben er de hele avond gegeten gedronken, mensen gekeken en ook nog per ongeluk voetbal gekeken op een terras! Had Reinier ff geluk.! Toen we om n uur of 11 terug gingen waren we natuurlijk bijna de laatste !
later bleek dat er een avondklok gold vanaf 23.00 vanwege de pandemie, maar dat stond echt nergens te lezen..Vandaag is de dag van verkassen, we gaan Nico verlaten, hij kon vanochtend ineens ook t woord Goodmorning! verder babbelt hij er volop op los in t Albanees en roepen wij maar Okee Okee..grappig wel.
maar tijd om te gaan, en wel naar het meer van Koman, redelijk Noordelijk, een route van 170 kilometer met een lunch pauze bij Mrizi i zanave,een bio argrarisch bedrijf. in een dorpje van niks, een boerderij met een restaurant met aleen maar producten uit de omgeving. zelf maken ze kaas ,groenten, wijn, vlees en likeur. we belanden op n fantastische plek, hebben geen idee wat de bedoeling is, krijgen een tafel buiten, onder en tent.. luifel zoiets, personeel loopt af en aan.. het is er druk, uiteindelijk komt er een engels sprekend meisje, ze vertelt dat er geen kaart is, we eten wat de natuur ons te bieden heeft vandaag, en kunnen alleen het vlees kiezen, gans, koe, varken, kip of nog een paar ander dingen die we niet verstaan! we kiezen de koe en de rest laten we maar gebeuren. we zitten ruim 2 uur aan tafel, eten heerlijke kazen, vleeswaren, fruit, brood en uiteindelijk ook beef, drinken heerlijke wijn, en genieten ondertussen van live piano en viool muziek, niet ons ding, maar t past erbij. naast onze tafel zit een haan te kraaien en af en toe komt er een vleugje boerderij voorbij! compleet plaatje voor n leuke middag.
de engelstalig serveerster vraagt ons of we de boerdrij willen zin, JA natuurlijk..ze geeft een rondleiding langs kaasmakerij, druiven velden, wijnmakerij en het verwerken van de groente. zelf bekijken we nog de dieren en daarna bedanken we heel hartelijk en gaan dan toch op weg naar de caming voor vannacht!! een top plekje, aan het meer van Koman, waar we morgen op de boot gaan! Maar belangrijkste, een douche om haren te wassen!! wat een luxe!!
Nu nog even de overwinning van Rummikub binnenhalen dan slaap ik zeker lekker! tot de volgende x!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080440
[countryId] => 47
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 77
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/229_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => terug-richting-noorden-de-albanese-alpen
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-01
[title] => zijn we weer!
[message] => Mensen, we zijn een beetje afwezig geweest de laatste dagen, we waren s avonds zo moe van zon en zee dat het schrijven er even niet van kwam. maar bijpraten kan redelijk kort, we waren nl in Ksamil en vertrokken daar zondag na het ontbijt, we reden 70 kilometer noordelijker naar camping Nirvana in Himare, een super simpele plek tussen de olijfbomen met maar 3 gasten(met ons erbij.) keurig sanitair en een terras met bar. 100 meter van een groot strand met veel beach barretjes.Nadat we geinstalleerd waren (en dat is met n half uur bij ons) een salade op het terras en even n duik in de zee, maar omdat t nog redelijk vroeg in de middag was besloten we toch nog even op pad te gaan. In Albanie zijn niet veel geocaches verstopt, maar in de buurt van de camping was er een bij een ingang van een ondergrondse tunnel voor onderzeeers..erop af, het was een hele wandeling, maar we vonden de ingang, maar de cache niet. Die zat aan de andere kant , en daar konden we niet komen. Die tunnel in de berg heeft 2 ingangen, Noord en Zuid, het is bedoeld om destijds onderzeeers en torpedeoboten te onderhouden en met munitie te laden. Het is niet meer in gebruik maar nog wel op militair grondgebied. jammer dat we niet binnen kunnen kijken N stevige wandeling berg op terug naar de auto, en terug naar de camping nog tijd genoeg om voor t eten een paar drankjes te doen bij de beachbarretjes op het strand. daarna besloten om lekker gemakkelijk te doen en op t terras van de camping te eten, het staat goed bekend! en het was ook heerlijk. De dag erna gingen we naar Gjipe beach, een mooi strand waar je alleen per boot of lange wandeling kan komen, wij gingen natuurlijk voor de wandeling, een rots pad(jawel) van 1500 meter naar beneden en einde van de dag dus naar boven, maar het was het dik waard, een pracht strandje, we bleven er hele dag! we zwommen in het fel blauwe water, aten er heerlijk gegrilde vis en wandelde wat in de kloof die landinwaarts ging. het was heerlijk relax en de terug weg over het rotspad was een goeie work out van 40 minuten! Na zon stranddagje lekker op tijd naar ons bedje! Vandaag de dag van verhuizen, tijd om door te gaan, het doel is Berat,, via een prachtig kustweg die voor een groot deel stevig omhoog, (hellingen van 10% voor kilometers) gaat rijden we eerst n stuk naar t Noorden en dan weer binnenland in! echt genieten de hele route, maar dan is voor de laatste 25 klometer het asfalt op. Dat is ook heel apart in Albanie, t asfalt kan zomaar op zijn, weg, en dat betekend dus alle verkeer groot of klein over de kiezel, grind en stof weg met gaten en kuilen, dus t meeste weer in de eerste versnelling met de caravan en straks weer bordjes rapen. Maar we staan inmiddels bij Nico in de tuin, een super klein plekje in een tuin om het huis van Nico, hij noemt t een camping, achterin een badkamertje omdat we de enige gasten zijn is het prive sanitair! Nico spreekt geen woord over de grens behalve OKE, en dat roept ie met regelmaat uit het niets om ons te vragen of we tevreden zijn!! vanmiddag zijn we t stadje al gaan verkennen, of beter gezegd, we liepen naar het hoogste punt, het kasteel op de top boven het dorpje. Prachtig was het , , maar over veiligheid hebben ze hier nog niet gehoord, overal afgronden en randen zonder hek of iets van afrastering, hier moet je als bezoeker nog zelf opletten. binnen de vestings muren wonen nog mensen, zijn winkeltjes en restaurantjes. even hebben we getwijfeld of we hier zouden neerstrijken voor en albanese hapjes tafel, maar het idee dat we dan in het donkere hobbelige weg naar beneden moesten lopen zorgde ervoor dat we net lekker bij Nico in de tuin n rijst gerecht gekookt hebben! ook lekker! morgen verder de omgeving verkennen.
en oh ja, ik vergeet te vertellen dat we vandaag ons eerste stoplicht hebben gezien in 2 weken Albanie, en terwijl we ervoor stonden te wachten beseften we dus dat ze die niet hebben. of wij hebben ze nog niet ontdekt.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080439
[countryId] => 47
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 59
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/223_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zijn-we-weer
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2022-02-14
[title] => n warme dag
[message] => gisteravond was t een zwoele zomernacht, we gingen laat naar bed en sliepen met alle ramen open tot 8 uur, het beloofd een hele warme dag te worden! heerlijk. de dag begin ik met het halen van brood, het stadje Ksamil is een levendig kustplaatsje en tussen alle gewone dingen door rijzen hier luxe appartementen uit de grond. het beloofd wat voor de toekomst.Afijn een heerlijke wandeling naar de bakker,en zowaar heeft deze bakker meer dan alleen brood, dus vandaag hebben we chocolade croissants en vanille croissants bij het ontbijt! in de loop van de ochtend gaan we lekker op pad langs de kust. we belanden op biocamping gate to the horizon, een kleine camping die niet toegankelijk is met de caravan maar waar we wel graag n kijkje wilde nemen, en das maar goed ook, een heel klein paradijsje in het midden van niks. we dronken wat en zwommen in de helder blauwe zee. heerlijk relax. de naam van de camping werd ook gelijk duidelijk toen we de toegang tot het witte strand zagen.
na een paar uur terug bij de auto, natte zwemkleding uit en weer het 2.5kilometer rots weggetje terug naar boven. we gingen op weg naar een monastery ; monastery shen marese en vonden deze ook, geparkeerd langs de weg en een warme wandeling van een half uur bracht ons bij een klooster dat niet meer in gebruik was, de deur was open en t was een echt pareltje. Wauw, zo mooi. tussen koeien en geiten wandelde weer terug. op weg naar een restaurant want t was inmiddels bij 16.00u en we hadden alleen nog maar ontbijt gead. Sarande is een grote kustplaats hier, levendig en met een boulevard. via facebook waren we in contact met Johan, hij woont in Sarande en heeft hier een reisburotje voor Albanie reizen vanuit Nl. We vroegen hem ons te tippen voor t beste visrestaurant van de stad. Dat deed hij, taverne fish filippe!! daar gingen we dus op af, geen idyllisch strandtentje met visnetten aan t plafond en wapperende witte gordijntjes, maar een vis winkel met aangrenzend een restaurant, in en straatje achteraf met felblauwe fluwelen stoelen met tafelkleden tot op je knieen. felle verlichting aan t plafond en super druk! we mochten in de naastgelegen viswinkel de vis aanwijzen die we wilden eten, daarna plaatsnemen in t restaurant en na een halfuur werd er een mega schaal met een gegrilde vis op tafel gezet!!jeetje wat heerlijk! salade erbij en frietjes, die ze hier overigens niet kunnen bakken, en eigenlijk niet nodig waren, zoveel vis was t. het was de duurste maaltijd tot nu toe!! inclusief drankjes, fles water en fooi betaalde we 46 euro!! rond als een tonnetje gingen we richting camping, onderweg genietend van de sunset. helaas, alweer een dag voorbij! een heerlijke dag!!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080435
[countryId] => 47
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 68
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/168_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => n-warme-dag
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-27
[title] => naar de kust
[message] => We nemen je even mee terug naar gisteren, onze 2e dag in Gjirokaster! een heerlijk rustig ochtendje bij de caravan, er is vandaag wat bewolking, nog niet eerder meegemaakt, de temperatuur is alsnog rond de 30 graden dus behoorlijk drukkend. we maakten n plan voor vandaag en trokken rond de middag naar t centrum van t stadje, opnieuw de steile weg omhoog, in t begin 10% maar op t einde wel 20 denkt Reinier! halverwege staat meneer agent met n fluitje, op dat punt bij de agent moet een haakse bocht gemaakt worden op de hellende weg, piepende banden op de gladde oude stenen, ronkende motoren en stinkende koppelingen, maar we geraken weer boven, de parking van gister is vol, dus moeten we nog hoger door de smalle drukke straat, daar vinden we nog een bewaakte parking en lijkt weer dat we gisteren teveel betaalde! nu was t maar 1. 5 euro voor de hele dag, en gisteren nog bijna 4!
in t oude centrum bezochten we de oudste moskee en gingen we mee met de rondleiding(jawel) in de tunnel of cold war, een onder grondse tunnel van in het totaal 800 meter lang, wij zagen maar een fractie ervan. de tunnel is gebouwd in de vroege jaren 70. Tot 1990 was de tunnel klaar voor in gebruik name ten tijde van oorlog, of nuclaer aanval. er waren 59 kamers en maar liefst 160 "belangrijke" figuren konden maanden in schuilen. gelukkig was het niet nodig en bleef de tunnel ongebruikt. t was een interessant stukje geschiedenis, en totaal niet op toeristen bedoeld.
toen we uit de tunnel waren was het wolkendek wat donkerder geworden, en we gingen toch liever t steile gladde weggetje terug bij droog weer, dus verlieten we de stad na wat boodschappen . het plan om in de middag de bergen in te gaan lieten we maar even varen, eerst t weer maar afwachten, dus de namiddag lekker bij de caravan, ook wel ns fijn.
Het weer viel alles mee trouwens, een paar spetters, een zonnetje en in de late avond een bui met een paar donderslagen. de natuur is er blij mee , na 3 maanden droog
Maar vanochtend was t tijd om verder te gaan, we hebben er veel plezier in om voor t ontbijt te rijden, dan ist niet zo heel warm , kunnen we onderweg lekker vers brood kopen en is er op de nieuwe camping altijd plek. zo ook vandaag, aan de kust zijn we, helemaal in zuid Albanie.een super leuke camping naast, of beter om een huis van een super aardige vrouw. overal olijven, druiven ,honden en leuke reizende mensen. de plekken zijn klein, maar super leuk, vannacht heeft het onweer en regen hier flink huishouden, dus mensen zijn bezig alles te drogen, inmiddels ist weer zon en 30+ graden. sanitair is prachtig, en we voelen hier meteen goed! na t ontbijt, dat inmiddels lunch was, op weg naar Butrint, een middelweeuws opgraving of iets, we weten t niet precies en zullen t ook niet weten, t was een circus van heb ik jou daar en toegang 1000 lek( 8euro) haha, we wennen aan de albanese maatstaven, vonden t echt te gek duur!
we rijden door, moeten wel eerst met t pontje mee, lachen, dit kan in Nederland niet! zonder beveiliging wordt er n vlot over een staalkabel getrokken, 4 auto's en n handje volwassenen kunnen er op.
we rijden door een stukje achterland, ontdekken op de kaart een restaurant aan t water, erop af, 5 kilometer grindpad en zand, blijkt dat het de bedoeling is dat je hier per bootje arriveert, haha, of per paard, dat kan ook.
Aangezien we vlak bij de Griekse grens zijn kunnen we t natuurlijk niet laten om even over de grens naar t strand te gaan, tenminste dat dachten we, maar dan wordt weer even duideijk dat Covid de wereld nog niet uit is! bij de Griekse grens worden we aangehouden, door een man volledig beschermd ( dat hebben we lang niet gezien), de app met de qr code is niet genoeg, we kunnen testen aan de grens en wachten, of formulieren invullen aan de albanese kant.. nou nee , t is maar voor de lol, we gaan terug!
Inmiddels hebben we het behoorlijk warm, en zoeken we lekker een strandje op, aan Albanese kant, lekker zwemmen, opdrogen in de zon, drankjes doen, en genieten van de sunset! heerlijk! we besluiten nog een x te koken op de camping en genieten nu met een drankje va t geroezemoes om ons heen!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080434
[countryId] => 47
[pictureCount] => 13
[visitorCount] => 57
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/157_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-kust
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-26
[title] => de volgende stop
[message] => Nou zoals gezegd, wilde we van de laatse plek zo snel mogelijk weg..t was t niet zullen we maar zeggen. We hebben lang en lekker geslapen zullen we maar zeggen. toen de oogjes eenmaal open waren duurde het maar n krap half uur voordat we uitgezwaaid werden door eigenaressse Donna met haar zonnehoed. we hadden haar zojuist 8 euro betaald vooor de overnachting dus zij lachte allervriendelijkst!! om 10.30 reden we onze nieuwe camping op, na 70 km door de bergen op prachtig glad asfalt ! een fantastische weg! de nieuwe camping in Gjirokaster is een verademing, klein, schoon, fris , super douche en schaduwrijk, betaal je wel 12 euro per nacht :) maar dan heb je ook wat!
Op de weg hier heen kochten we bij een bakkertje in een dorpje een brood, t gekke is dat je hier niet kan kiezen, de bakker verkoopt overheerlijk vers brood, meestal wit er is 1 soort, als je geluk heb 2, rond en langwerpig.een enkele bakker beschikt over een snijmachine, maar meestal koop je dus een heel brood, voor 60 cent. broodjes en andere luxe dingen kennen ze niet. we hebben tot nu toe 1x broodjes gezien en gekocht.
Eenmaal op de camping hebben we op ons gemak ontbeten en rustig aan gedaan, dat duurt bij ons precies 2 uur, toen vonden we t tijd voor nieuwe ontdekkingen!! Dus begin van de middag parkeerden we de auto midden in het centrum van de oude stad Gjirokaster! bewaakte prive parking voor de rest van de dag voor krap 4 euro..
Gjirokaster is een van de oudste Ottomaanse steden van Zuid Albanie,staat op de werelderfgoed lijst van Unesco. We bezochten t kasteel dat tot 1970 (das nog nietzo lang geleden toch) dienst deed als gevangenis voor hen die zich verzette tegen het communisme! bijzonder is dat alle oudheden gewoon uitgestald staan en voor iedereen toegankelijk zijn, bij ons zijn die dingen alleen achter linten of hekken, maar kon je gewoon op de artillerie klimmen. veel bezoekers ( het was niet heel druk) deden dat ook, maar t was een gek gezicht.
het kasteel was echt groot en heel mooi, alleen jammer dat er met 35 graden geen druppel water te vinden was... het was warm, we zochten af en toe de schaduw op, dat doen wij niet vaak, en na 2.5 uur hadden we t wel gezien! het eerste terras buiten de poort was voor ons en de koude drankjes waren zeer welkom!
automatisch liepen we daarna de bazaar op, een paar leuke authetieke straatjes met souvenierswinkeltjes en verrassend genoeg dezelfde "handmade" koopwaar als in Kruja! Haha, deze keer kochten we behalve een ijsje niets!
we belandde nog een keer opt terras, t was tenslotte een dorstige dag, en raakte aan de praat met de jonge nog studerende ober, hij vertelde veel!
een werkende Albanees verdiend 1000 lek per dag, 8 euro , en kan daar van leven! huur ongeveer 150 euro per maand all in, de ziektekosten verzekering betaald je werkgever. je afval breng je naar een centraal punt waar t soms word opgehaald en stort hebben ze niet , studeren aan de universiteit kost 380 euro per jaar. een goed huis koop je voor 40.000 euro. voor ons allemaal spotprijzen ,voor de mensen hier ook gewoon veel geld. ben je werkeloos in Albanie om welke reden dan ook, krijg je 70 euro per maand en dat verklaard meteen de armoede die we zien.
Afijn, na een paar verkoelende drankjes en een Rakija (en spiritus achtig sterk drankje) van de ober togen we terug naar de auto, de bewaking was vertrokken, t hek was dicht, maar gelukkig wel los,!
Op de camping lekker relaxt, een paar potjes rummiekub, ik heb wat in te halen (7-2 voor Reinier )en een heerlijke douche! eten deden we bij t restaurant van de camping omringd door de katjes van hier, dat vinden we niet erg. de Duitse buren van 70+ zaten er ook en t was lekker en gezellig! Het plekje bevalt zo goed dat we hier morgen ook nog blijven! tot later.....
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080433
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 133
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/142_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-volgende-stop
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-25
[title] => op naar t Zuiden
[message] => Ben ik weer, de dag van gisteren is voorbij gevlogen, dus alweer dinsdag vandaag. Ff terug naar gisteren, we gingen op zoek naar verlaten plekken, daar houden we nu eenmaal van! we hadden thuis wat vooronderzoek gedaan en in het stadje Prrenjas moest een verlaten treinstation zijn met een opslag plek met oude locomotieven. We waren daar op weg naar de camping al doorgereden en toen zagen we ook al n verlaten fabriek. onderweg erheen kwamen we weer de uienverkopers tegen en besloten we een bos uien te kopen 2 super aardige boerinnekes waren blij met de klanten uit Holland. Met een bos uien van 1.50 waar de hele camping een week van kan eten reden we de berg over naar Prennjas, station was snel gevonden totaal vernield, maar helaas de treinen waren er niet meer, jammer! Even verderop stond het geraamte van een fabriek, toch maar even kijken. na wat zoeken naar het juiste pad en wat twijfels van mijn kant kwamen we in de buurt, en achteraf in de krotten achter de gebouwen woonde een familie, triest, een opa en oma , een vader en een moeder en 4 kleine kinders, in het voorbijgaan groette we en zwaaide we vriendelijk, de 2 oudte jochies liepen mee, en kletste in de weinige woordjes engels over de kinderen hoe ze heette en waar we vandaan komen. de familie verzameld blikjes en plastic flesjes uit afval en krijgt daar dan wat geld voor. Intussen maakte ik foto's van de torens die vrolijk beschilderd waren van met lieveheersbeestjes. onderwijl overlegde ik met Reinier, dit waren vergelijkbare kinderen als die we eerder in een stad hadden zien bedelen, zee woonden in erbarmelijke omstandigheden in krotten tussen t puin en afval, maar t waren oprecht leuke mannekes. we besloten ze in ruil voor een paar foto's geld te geven. ze vonden het een super plan en poseerden graag. ook mochten we het huisje op de foto zetten met oma op de bank achter haar geknutseld kooktoestel . we bedankten de kinders en gaven ze 500 lek, gelijk aan 4 euro. geen idee of t veel is, maar ze waren blij en dankbaar, en ze kunnen er tenminste 5 broden voor kopen. t gaf ons in ieder geval een beter gevoel dan niets doen. oh ja en we mochten ook nog jonge kittens meenemen als we wilden, die lagen daar met hun moeder onder de tafel, mn hart brak, maar dat kon natuurlijk niet.
oke even op adem komen met een ijsje in t dorp en dan terug over de berg naar ons eigen stadje
. , daarhadden we ook nog een mooie oudefabriek gezien! Na een middag stofhappen en oude gebouwen bekijken belandde we op t terras van een leuke strand tent, jammer dat de bacardi op was, maar sinas was ook lekker, we waren bijna de enige gasten.
's avonds weer eens lekker gekookt en deze x hadden we kalkoen filet gevonden in een ietsie groter supermarktje wat gewoon netjes verpakt zat. We hadden wel al eerder kip gezien in de supermarkt maar dan liggen de kippenpoten gewoon los op een hoop in de vriezer ( je weet wel zon kist die je oma vroeger had), die kopen we liever niet. gelukkig is uit eten hier heel gemakkelijk en goedkoop, maar daar hebben we niet altijd zin in .
afijn vanmorgen weer verder op avontuur, caravan mee en onderweg naar Permet, 170 kilometer, reistijd met de auto 4 uur. dat beloofd wat! op de kaart oranje weg in werkelijkheid een oud asfalt en soms grind pad met kuilen en gedichte gaten. 4 lange uren hobbelde we de bergen door, een fantatische weg door mooi landschap. af en toe stoppen voor een foto, een kijkje bij een brug of een stop bij een mini markt voor een fles koud water.
Vroeg in de middag waren we op de camping, een braakliggend terrein met een paar olijfbomen, een hut met sanitair onder de maat en een aantal verouderde caravans en busjes, totale miskleun deze plek, maar oke, 1 nachtje dan. Eigenaresse Donna is alleraardigst en verteld nog even dat er geen stroom en geen wifi is, die laatste 2 dingen zijn geen probleem, maar na aankomt staat t al vast, morgen gaan we verder. de buitendouche die we aanschafte voor deze reis komt hier weer goed van pas.nu maar hopen dat we niet naar de wc hoeven..
vanmiddag zijn we nog naar de natuurlijke thermaal baden geweest , de reden voor een bezoek aan deze plek, en we liepen een heel eind de kloof van de rivier!! prachtig.
daarna door naar stadje permet voor t diner! nu even bij de caravan en dan morgen snel weg hier, hoe mooi t hier ook is!
wordt vervolgd, dikke kus
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080431
[countryId] => 47
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 62
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/124_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-naar-t-zuiden
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-24
[title] => avontuur
[message] => Gisteren is het er niet van gekomen hier wat te schrijven, dus praat ik jullie ff bij!! Wat een bizar land zeg!
We zijn gisteren een x de natuur in geweest, naar Lake Bovilla een enorm stuwmeer dat Tirana voorziet van drinkwater. We hadden via contact met andere Albanie reizigers gehoord van een avontuurlijk weggetje er naar toe. Daar houden we van!! Dus vol goede moed, met flessen koud water en n tas met proviand voor de lunch sprongen we om n uur of 11 in de auto. de heenweg was 27 kilometer en de reistijd volgens google maps anderhalf uur. we waren benieuwd. De eerste 13 kilometer waren bergopwaarts en het wegdek was van asfalt met enorme kuilen en gaten dus slalommend gingen we naar boven ook nog rekening houdend met de tegenliggers die natuurlijk ook op de beste stukjes wilden rijden. al best een uitdaging. De andere 14 kilometer waren nog veel erger, het asfalt was op, en waar het in het begin redelijk plat geplaveid grind was met kuilen, werd het pad almaar ruiger! grind werden keien en er was niets meer recht. op sommige stukken moest ik(Astrid) uit de auto om Reinier over t juiste keienspoor te loodsen, en de allergrootste stenen aan de kant te gooien. t was avontuur, eigenlijk gewoon niet te doen! ik weet niet of jullie wel eens "de gevaarlijkste wegen van " hebben gekeken ? Nou deze was er zekers 1! we reden 14 km in de eertse versnelling zagen onder weg 2 groepjes huizen of liever hutten , een bos koeien en een club schapen met een bejaarde schapenherderin die midden in de natuur zat te breien. we stopten, lachte vriendelijk en ik vroeg of ik een foto mocht maken. dat mocht, ze moest erom lachen. vrolijk zwaaiend gingen we verder, we waren blij dat we iemand gezien hadden. Verder viel het ons op dat op de meest onmogelijke plekken mensen begraven liggen en die graven worden allemaal versierd met zijde bloemen in felle kleuren. we zien die bloemen ook langs wegen, aan vangrail en bomen bij foto's van mensen die op die plek zijn omgekomen. Maar langs die onmogelijke weg kwamen we dus ook graven tegen. de laatste 2 kilometer werden we ingehaald, (ja we weten ook niet hoe) door een rode mercedes, die stopte meteen en vroeg of we hulp nodig hadden, nee natuurlijk niet, we gaan naar t meer,! t zou nog een kwartierje zijn. de man bleef de rest van de rit voor ons rijden. op een splitsing stopte hij bij een tegenligger, ze stapten allemaal uit, wij dan ook maar. De tegenligger kwam met een kan benzine de mercedes tanken. En ze wezen ons op een restaurant 600 meter de berg op, het pad was inmiddels weer grind geworden en we besloten te gaan kijken en dat was maar goed ook, een prachtig nieuw restaurant in het midden van niks, met fantastisch uitzicht over t fel blauwe meer!! dus de tas met proviand bleef ongeopend en we aten lekker onze lunch in t restaurant. Daaar zagen we tegen de rotsen een uitkijkpunt en dat kunnen we natuurlijk niet overslaan nu we er toch waren. Dus na t eten klommen we naar boven en genoten van het uitzicht ! wauw wat is het hier mooi!!!
We vervolgden onze weg en reden weg van t meer via een andere weg terug, minder gevaarlijk maar ook erg slecht wegdek. we kwamen door dorpjes , je weet niet wat je ziet..en we stopten nog even bij een oude brug over de rivier. Jammer dat overal afval ligt, maar dan ook echt overal! niet normaal.
Eeenmaal terug op de camping hebben we de proviand maar opgegeten die eigenlijk voor onderweg was, en hebben we de hele avond gekletst met een Pools stel en Brandy uit Kruja gedronken! Veel te laat vertrokken we naar ons bed want we wilden vroeg op om weer verder te reizen.
Vanmorgen dus de caravan aangehaakt en verhuisd naar camping Arbi aan de zuid kant van t meer van Ohrid , tegen de grens met Noord Macedonie.
lekker op t gemak gereden en ons weer over vanalles verbaasd: je kan hier tegen de richting in fietsen op de snelweg, ook kan je de snelweg oversteken met je ezel, en wandelen langs de snelweg is ook heel normaal! Je kan ook stoppen op de snelweg om uien en aardappelen te kopen want die hangen volop aan de vangrail en de verkoper staat erachter. de traditionele Koran vis die hier in de streek rond het meer gegeten wordt , wordt aangeboden zwemmend in een bak met water, ook langs de kant van de weg, ik ben benieuwd hoe je die dan mee krijgt als je m koopt.
Vandaag hebben we t rustig aan gedaan , we maakten alleen een uitstapje naar Noord Macedonie , voor t stempel in ons paspoort, en t bezoeken van een klooster. t was ook weer een heilige plek want ook hier zag ik mensen schilderijen en muren kussen. rondom t klooster was t een groot circus van souvenierswinkeltjes, restaurantjes en bootjes en strandgangers, heel apart.
we namen een plons in t meer en aten lekker in t restaurant van de camping! en het allerfijnste van vadaag is dat we een douche hebben waarmee ik mijn haar kan wassen!! hoe heerlijk is dat na een week! t begon echt touw te worden!!
Nu nog even de was ophangen en dan lekker ons bedje in, volgens mij staan we morgen in de schaduw en kunnen we misschien wat langeer slapen dan tot 8 uur!!
Goede Nacht! morgen weer een nieuwe dag.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080430
[countryId] => 47
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 46
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/109_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => avontuur
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-20
[title] => Kruje, alles handgemaakt
[message] => We leven nog , was vanochtend het eerste wat we tegen elkaar zeiden met een lachend gezicht. Heerlijk rustig hadden we geslapen vannacht, op t geroezemoes van de restaurant gasten op de achtergrond waren we prima in slaap gevallen en werden we om 7.30 van de warmte wakker. Prima gegaan dus dat wildkamperen.
na een eenvoudig ontbijt, spullekes weer in de auto en door, hier was verder niet veel te beleven, maar leuk om er geweest te zin!
We zetten koers richting Kruje, camping Kruje om precies te zijn en we waren de eerste gasten van de dag, we waren er al om 10.00 en de camping was verder leeg. we zochten n gezellig plekje uit en babbelde wat met de behulpzame eigenaar. daarna vertrokken we lopend naar centrum van Kruje , 10 minuutjes volgens de man van de camping. HaHa, wij deden er wel n half uur over , het was vanaf de camping een weg rechtdoor omhoog, en hoe! bij elk schaduw plekje bleven we even staan en gelukkig was er een winkeltje onderweg wat koud water verkocht.. maar we kwamen er.. de oude bazaar van Kruje! prachtig om te zien, de oude kasseien spekglad gelopen en kleurrijke koopwaar overal. Meteen lieten we ons door de eerste verkoper naar binnen lullen en hij en zijn vrouw probeerden de handgemaakte kleedjes en andere frummelarij aan ons kwijt te raken, we bedankten netjes en meteen buiten stond de volgende al klaar om ons naar binnen te praten,.. Ahaaa zo gaat dat dus hier, al snel knikten we vriendelijk en met No Thank You in herhaling kuierde we de straatjes door. uiteindelijk kochten we een kleedje gewoon omdat we t zelf leuk vonden en een sla couvert! alles handgemaakt wat we zagen en hoorden, alleen wel gek dat de moeder van winkel A precies dezelfde kleedjes weeft als de oma van winkel B en de zussen van winkel C enz. enz. en dat de kleedjes dan ook nog varieren in prijs van 6 euro tot 70 euro.. dolle boel hier! en niet zo authentiek als dat t beschreven wordt in de boekjes. maar t zag er prachtig uit!
Na de lunch gingen we nog verder omhoog, naar Kruje Castle, hier was niet veel te zien, wat overblijfsels , er was een splinternieuw museum gebouwd over Albanese oudheden, maar 4 euro entree, daar hadden we geen zin in, dus gingen we over de bazaar weer terug naar de camping.
Er wa nog tijd genoeg over en na n koud drankje beloten we de auto nog te pakken voor een ritje op de berg , naar Sari Salltik. een soort van tempel, in de rots, naar het schijnt het grootste bedevaartoord va Albanie. Het was klein, maar indrukwekkend, we zagen enkele bezoekers de muren kussen en achterwaarts de trap oplopen. op een openplek zagen we een stellage met haken, t leken vleeshaken, erstond een emmer met rode inhoud, en net toen wij door kregen dat er op deze plek wel eens offers gebracht konden worden kwamen er 2 mannen met een Geit aan een touw de trap af... het kwartje viel bij ons direkt en wij konden ineens heel snel de trap op. Want zoals Bram het vroeger kon verwoorden: we denken dat de geit nu vlees is geworden. en we houden zeker van lekker vlees, maar zo'n offer, nee dat willen we toch liever niet zien..
rond 18.00 waren we terug op de camping, en vanavond hebben we voor t eerst gekookt, n pastaatje zonder vlees, en dat had niets met die geit te maken, maar hier koop je brood bij de bakker, groente bij de groente boer en vlees bij de slager, in de supermarktjes heb je alleen de verpakte dingen als frisdrank, pasta, meel en dat soort dingen en de slager die we vonden was al uitverkocht voor vandaag.Tja we zullen weten dat we in een ander land zijn ! maar t heeft gesmaakt! Nu nog een drankje en dan naar bed, t was een lange dag! oh inmiddels ist duk op de camping, 4 plekken erbij gekomen, tsjechen, italianen, roemeenen en duitsers.lekker gemeleerd! proost!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080429
[countryId] => 47
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 60
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/098_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kruje-alles-handgemaakt
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => waarispascale
[datePublication] => 2022-08-07
[title] => Kroatië
[message] => Het eerste stukje Kroatië is letterlijk afgesloten van de rest van het land. Het is een kuststrook van ongeveer 15 km breed en 100 km lang en wordt dan onderbroken door een stukje van 30 km Bosnië-Herzegovina. Een lang geleden gemaakte afspraak door de Venetianen en nog steeds gehandhaafd. Die Venetianen heersten destijds over nagenoeg de hele kust van Kroatië en dat is te zien. Aan de gladde wit marmeren straten, kerken en paleizen en aan de grote hoeveelheid gelateria’s. De taal klinkt ook iets minder Slavisch, meer Italiaans.
De eerste stad die we aan doen is er eentje die al lang op het lijstje staat van Cindy, Dubrovnik. Het centrum is met een hoge muur afgesloten, nog volledig intact of gerestaureerd, en binnenin statige straten en gebouwen. Het ligt direct aan zee, op sommige plekken kan je door een klein doorgangetje de muur doorgaan, waar het pad stijl naar beneden richting zee loopt. Vroeger voor de vissers en smokkelaars, nu voor de strandgangers.
De muur is dik en je kan bovenop de hele ronde om de stad lopen. Waarschijnlijk een mooi gezicht om aan de ene kant de lager liggende stad te zien en aan de andere kant de felblauwe zee, maar wij zullen het niet weten want 35 euro entree vonden we te veel. Wat de gek ervoor geeft, nou wij niet. Wij bewaren ons geld voor een, ook prijzig, maar heel lekker ijsje. Dat die prijzen hier zo oplopen komt waarschijnlijk doordat alle cruiseschepen de stad aan doen. Er is zelfs een site waarop je kan zien hoe laat en met hoeveel ze komen, zodat je de massa een beetje kan ontlopen. Wij hebben mazzel, er ligt er maar eentje.
Vooraf dachten we daar 1 of 2 nachtjes te blijven, maar het werden er 5. Er hing een heerlijk sfeertje, veel backpackers die hun tentje er op zetten, auto’s met daktenten en onze buren sliepen in hun wigwam. Weer eens wat anders dan de geijkte witte campers. 5 minuten de trap af, 10 minuten op, en je staat bij de blauwe zee en het pad wat onder de pijnbomen langs de zee en baaitjes kronkelt. Hebben we alweer een paar dagen vakantie! Niet dat we daar altijd zo op zitten te wachten hoor, ook al klinkt het zo lekker. Het luieren breekt soms wel op en we verlangen ernaar om onderweg te zijn, om een hike te doen of lekker in de natuur te zijn. Maar de hitte laat het niet toe, tussen 11 en 16 kan je eigenlijk niets anders dan toegeven aan de siësta. En die is in de schaduw op een camping een stuk aantrekkelijker als onderweg op een zonnige parkeerplaats. Onderweg zijn is in deze tijd gewoon wat lastiger. Hoogseizoen zorgt ervoor dat alle parkeerplaatsen betaald zijn en veel voor campers verboden. De prijzen zijn hoog, de toegang voor een NP is bijvoorbeeld 6 x duurder dan in de wintertijd. Het is voor ons de eerste keer, maar het is natuurlijk iets waar iedereen die in het hoogseizoen gaat mee te dealen heeft. Het is niet alleen niet prettig om zoveel te betalen, maar het geeft soms ook het gevoel dat je uitgemolken wordt. We laten het ons maar niet teveel in de weg staan.
De weg naar boven leidt ons langs oester en mosselkwekerijen en dat kan je toch niet negeren. Niet alleen hebben we daar heerlijk van zitten eten, we hebben ook de zeevrucht genaamd Noah’s Arc op en die kenden we nog niet. Ook lekker.
Achter dit plaatsje, Mali Ston, ligt Ston, een dorpje wat vroeger rijk was door de zoutpannen, nu de oudste van Europa. Om het zout te beschermen bouwden ze een 7 kilometer muur tussen de twee plaatsjes. Deze muur was voorzien van 40 torens en 5 forten en kronkelde over de berg heen. Door zware aardbevingen is de muur beschadigd, maar er staat nog voldoende om een vergelijking met de Chinese Muur te trekken.
Verder is er niet zo veel te beleven dus we tuffen door, het stukje Bosnië Herzegovina in. We hebben het plan gehad om dieper het land in te trekken, maar het is onrustig in het land en dat wilden we niet opzoeken. Dus na 30 km rijden we er alweer uit. De Kroaten zijn door dit stukje afhankelijk van Bosnië Herzegovina en hebben dat opgelost door hun eilanden te koppelen middels een joekel van een brug zodat ze de grens niet meer over hoeven. Deze oplossing is nog heet van de naald en opende pas nadat wij er waren.
Via de app kwamen we op een plek die een walhalla is voor kitesurfers. Ondiep water en veel wind maakt het ideaal en het barst dan ook van de kleurige zeiltjes. De plek ligt aan het eind van een tropisch groene doorgang en wat verder weg van de bewoonde wereld. Aan weerszijden een barretje, een met luide muziek en bierlucht, de andere met rinkelde koffiekopjes en daartussen kites, campertjes waar de wetsuits aan hangen en onder de bomen staan tentjes en hangen de hangmatten. Kinderen lopen in hun blote kont, honden zijn met elkaar aan het spelen in het ondiepe water. Een plek waar mensen blijven, zonder regels en in vrijheid. Ik realiseer me steeds meer hoe belangrijk het is dat er plekken zoals deze zijn.
Wij genieten van een prachtige zonsondergang en de rust van de opgang, want we hebben wijds uitzicht aan beide zijdes van de camper. We staan direct aan zee die ons ’s nachts een beetje koel blaast. We pakken nog een relaxte ochtend mee en als het druk wordt met dag surfers gaan wij weer verderop, richting Split.
Cindy had gelezen over een plaatselijke delicatesse, waar de oorsprong voor de Italiaanse pizza ligt. Die eer eisen wel meer mensen op, maar een delicatesse laten we niet aan ons voorbij gaan. We moesten er de bergen voor in rijden, waar we in een gehucht kwamen. Bij het adres stond een bord met daarop de Soparnik maar dat was het dan ook. Geen winkel, geen kraampje, niets. We gaven het natuurlijk niet zo maar op, dus Cindy bellen en ik voorzichtig roepend de tuin in. Daar vond ik een vrouw, of ze vond mij, en ik probeerde duidelijk te maken waar ik voor kwam. Ze keek me vragend aan en vroeg iets en stak zeven vingers op. Ik weet niet of dat over de prijs ging of de hoeveelheid, dus stak vertwijfelend twee vingers op. Had namelijk geen idee wat ik hier nou eigenlijk kwam halen, maar ik wilde het risico niet lopen om met zeven pizza’s weg te lopen. Ze knikte nee maar maande mij dat ik moest wachten en liep verder de tuin in. Op dat moment kwam er een brute oudere man uit het huis die vroeg wat ik moest, tenminste dat haalde ik uit zijn woorden. Ik stamelde soparnik en keek hem vragend aan. Finito, finito was het en hij gebaarde me weg te gaan. Oke, oke, ik ga al. Cindy bleek met hem aan de lijn te hangen, hij had haar dan wel niet te woord gestaan, maar ze hoorde mijn vraag en zijn finito antwoord, dus het was duidelijk. Nou ja, geen delicatesse dus voor ons, dan maar een salade Nomad op een parkeerplaats. Maar het universum wilde toch wel dat we het zouden proberen, na een half uur rijden op een binnendoor weggetje staat er een bord, en deze keer hoorde er ook een kraampje bij. Zelfbediening weliswaar, maar de soparnik stond in een doosje voor ons klaar. Blij als we waren gingen we er mee op pad, een lekker hapje voor de avond in het vooruitzicht.
De oude stad van Split is eigenlijk een paleis. Een belangrijke Romein wilde in rust van zijn pensioen genieten en liet het paleis aan zee bouwen, verder stond er nog niets. Het paleis bestond toen al uit een luxe gedeelte, en huizen voor de soldaten en het personeel, en was dus feitelijk meer een dorp. In de middeleeuwen werd het bewoond door de gewone mens en langzaam is de stad Split ontstaan. De tempels werden kerken, binnentuinen pleinen en er werden huizen tussen en bij geplaatst. Je hebt niet meer het idee dat je in een paleis bent, het is eenmengeling van de tijd geworden, kris kras door elkaar. De Egyptische sfinxen staan voor de tempel van Jupiter, naast de kerk en net voor een overdekte markt. Tegen de muren van het paleis zijn vissers of pakhuizen gebouwd en tussen alle huisjes lopen kleine straatjes waardoor je makkelijk de weg kwijt raakt. Je ziet en voelt de oudheid als je er bent, alsof je in een filmscene loopt.
Het is al laat dus we eten even gauw ons avondhapje op de parkeerplaats, voordat we op weg gaan naar een slaapplek. Geen probleem, we hadden immers onze soparnik nog. Wat een tegenvaller…. Een dubbelgeklapte vettige pizza met beetroot en knoflook. Als dit dan de delicatesse moet zijn. De keuken van Kroatië trekt ons tot dusver toch al niet zo, wat voor ons, foodies, toch wel een lichte tegenslag is. Ten eerste staat het er vaak in het Duits op en bij het woord ‘hakfleish’ loopt het water niet bij ons in de mond. De kaas is lichtgeel van kleur en vierkant zoals bij cheddar. In de supermarkt hebben ze tientallen soorten boterham of gekookte worst en dat is het dan ook. De leverworsten gaan als warme broodjes. Broodjes, die zijn wit en een beetje weeïg. Zelfs de zoetigheden kunnen Cindy niet bekoren. Maarrrrr het goede is, we hebben een supermarkt gevonden die speculaas verkoopt. Speculaas! In Nederland kochten we het nooit meer, maar in een land van blinden is een oog koning dus hier wel. Gewoon omdat het er is. Mjam.
Het oude centrum van Trogir ligt op een eilandje en als je je verbeelding laat gaan zie je de oude tijd aan je voorbij trekken. Kleine kronkelige straatjes, huisjes die op en in elkaar gebouwd zijn en pleintjes vol met terrasjes. De mooie, en minder mooie, schepen liggen aan de boulevard, waar wijlekker van een wijntje genieten. Vakantiesfeer op en top. Zadar heeft dat wat minder. Druk dat wel, maar het sfeertje vinden we niet. We komen eigenlijk voor de twee kunstwerken die er zijn, een vangt het zonlicht op en maakt er ’s avonds een lichtshow van en de ander vangt de golven van de zee op in een klankkast. Goed bedacht, maar het resultaat viel wat tegen. Ach, je kan niet altijd zes gooien.
Direct achter de kustlijn doemen bergen op en het voordeel van bergen is dat ze koeler zijn. Nou, daar waren we wel even aan toe, vooral een nacht lekker onder een dekbed liggen in plaats van als zwetende zeester te happen naar een zuchtje wind. Voor de lunch stopten we op een prachtige plek met uitzicht rondom en niemand om ons heen. Ook dat is even een verademing. De lunch hebben we verlengd met twee nachten, waarna ons water op was en we dus wel door moesten. Heerlijk bijgetrokken zijn we gaan toeren door de bergen. We twijfelden overde Plitvice meren. Ze moeten mooi zijn en een van de bezienswaardigheden van Kroatië. En dat is te zien aan de file die die kant op gaat en aan het circus eromheen. P1 [e-2122] P5, verkeersregelaars, rijen voor de toegang waarvan de prijs 6 keer zo hoog is als buiten het seizoen. Wij slaan over, rijden door en stuiten op een ander natuurgebied waar bijna geen mens is. We wandelen er drie dagen, waarvan twee heen en weer naar een hut waar we overnacht hebben. Van die hut hadden we een voorstelling gemaakt, een verwachting zeg maar. Te hoog. We dachten aan saamhorigheid, met zijn allen aan de warme hap, andere reizigers, een warme douche…maar kwamen aan in een zeer eenvoudige hut waar we een stapelbed in een heel klein kamertje toe gewezen kregen. De matrassen smoezelig, maar goed, we hebben de slaapzak niet voor niets mee. Geen douche, een dixie op 100 meter afstand (leuk voor ’s nachts), een kraan die alleen drupte en Kroaten die alleen Kroatische kletsten en een grote familie waarmee mijn enige contact was of het ’s avonds laat iets rustiger kon. We troosten onszelf maar met het idee dat het weer een ervaring is en houden die ervaring zo kort mogelijk. Na een slechte nacht stonden we bij de eerste lichtstralen op en liepen om vijf uur het bos in, terug naar Nomad, naar huis.
Het gebied was het echter meer dan waard. De eerste dag stonden we op de top waar we van 1600 meter hoogte uitzicht op zee en de eilanden hadden. De 2e en 3e dag was ieder zes uur lopen, 19 km. Een mooie afwisselende wandeling door (karst) gesteente, bos en groene velden. Onze pauze namen we bij de schuilhut, waar ze ons van te voren water beloofd hadden. Dat water bleek een put te zijn, opgevangen van regen en sneeuw. Cindy tilt de klep op en ik zie een wollige staart van 15 cm uit de afvoerpijp steken. “ Pas op, een beest!” Cindy schrikt en klapt de klep dicht. Geschrokken kijken we elkaar aan en zachtjes doen we de klep weer open. Beest weg natuurlijk. Kort daarna zitten we buiten aan de picknicktafel en wil ik een foto maken van Cindy. Zie ik toch in het scherm dat beest lopen, vliegensvlug in- en weer uit beeld. Hij kijkt nog even naar Cindy en weg is die. Geen idee wat het was, een soort knaagdier, maar hij heeft ons mooi laten schrikken. En wij hem.
Als we de laatste afdaling ingaan, op weg naar de hut komt er nietsvermoedend een vos aan lopen. Pompidompidom. Ook hij schrikt van ons, maar blijft wel staan, waarschijnlijk krijgt hij wel eens eten van mensen. Kon ik mooi een foto schieten. We leken allemaal ons weg te vervolgen maar hij wilde het toch zeker weten en kwam ons nog even achterna rennen. Om toch weer gauw weg te rennen toen we ons omdraaiden.
Een beer had het avontuur af gemaakt, maar Cindy zong te hard om ze juist weg te jagen. Die hebben we dan maar opgezocht in een opvang reservaat. Negen beren die niet meer terug kunnen de natuur in omdat ze mishandeld zijn, te vroeg wees of in het circus hebben gezeten. Hier verblijven ze in hun natuurlijke habitat, maar wel afgebakend. We zien ze in een boom klimmen, op hun rug rollen en onze geur opsnuiven. Het is heerlijk om te zien en indrukwekkend ook, want sommige zijn behoorlijk groot. Misschien was dat zingen toch een goed idee.
In dit gebied hebben de Kroaten de vreemde gewoonte om hun huis niet af te werken. Dat gebeurd in meer landen en meestal heeft het te maken met het feit dat als je huis niet af is, je geen of minder belasting hoeft te betalen. Nou ben ik benieuwd wie bepaald dat je huis af is, het mijne was het in ieder geval nooit. Meestal zie je dan de beton stangen nog boven het dak uitsteken. Dit kan trouwens ook betekenen dat ze wel zin hebben in een uitbouw, of een extra verdieping, maar dat het er nu even niet in zit. Hier in Kroatië bouwen ze hun huis met rode holle bakstenen, die ze vervolgens niet afwerken, niet stuccen, niet schilderen. Je ziet de leidingen er doorheen lopen en het cement er grof tussen liggen. De rest is netjes, dak erop, vensters en deuren erin, bloembakken eraan, tuintje eromheen en klaar. Het ziet er heel vreemd uit en niet alleen is het niet mooi maar ook kwetsbaar en niet bestand tegen de weersinvloeden. Is het de belasting, geld op, mode, gemak, smaak verschilt, gebrek aan stukadoors? Wie het weet mag het zeggen.
Een van de oudste vakantie herinneringen van Cindy is met het gezin naar Rovinj, dus die moest aangedaan worden. Wat een leuke plek! Weer zo’n mooi dorpje, veelkleurig, aan de felblauwe zee met witte bootjes en een statige kerk bovenop. Wat het ook zo fijn maakt zijn de cipressen en pijnbomen die in de diverse parkjes en aan zee staan. Italië komt dichter en dichter en dat betekent goede koffietentjes mèt iets lekkers.
Hier in Istrië is het bomvol met toeristen en de prijzen stijgen de pan uit. Wild kamperen is verboden in Kroatië en wat op andere plekken getolereerd wordt staat hier de politie vroeg aan je deur te kloppen om je een bekeuring te geven. Of tenminste, dat zeggen ze, maar als ik de verhalen in de app vergelijk komt het er meer op neer dat ze cash geld willen en dat het bedrag iedere keer veranderd. Zo pikt letterlijk iedereen een graantje mee. Wij willen gedoe voorkomen, want corruptie betalen doen we niet, dus we moeten of op plekjes staan waar de politie niet kijkt of op de camping, die nu natuurlijk overvol zijn. Bij Rovinj staan we op de parkeerplaats van een restaurant waarvan de eigenaar maar met het restaurant gestopt is en iets van een camping van zijn parkeerplaats maakt. Een beetje een vreemde plek, heel rommelig en provisorisch, maar we stonden in een goed hoekje en in eerste instantie lijkt het wel oké. Rond avond eten komt er een busje vol aan rijden, waarvan iedereen in een kamer van het voormalig restaurant verblijft. Ik denk nog werklui die hier goedkoop verblijven maar Cindy had het gevoel dat het prostitués zijn. Een nacht was voor ons in ieder geval voldoende. De nacht erna stonden we bij een begraafplaats, is in ieder geval lekker rustig…
Kroatie hebben we afgesloten in Motovun, een vestingdorpje bovenop een heuvel en wijnranken eromheen. Bekend vanwege de truffels die ze daar in het bos vinden. De zwarte truffel, maar de witte ook, en deze is een stuk specialer. De witte truffel verliest snel zijn smaak, kan niet geteeld worden en groeit eigenlijk alleen in de Piemonte, Italie, maar dus ook hier. En daar zijn ze trots op. De geur van truffel komt je tegemoet en we waren het niet van plan, maar zijn ervoor bezweken toen we het prachtige terras van Konoba zagen. Zulke lekkere pasta hebben we niet vaak gehad, alsof een engeltje op ons tong aan het piesen was. En dat met uitzicht op de middeleeuws vestigingsmuur en onder een grote eikenboom. Je moet de momenten pakken, en dit was er eentje. Goed moment om Kroatie af te sluiten, met toch nog een culinair hoogtepunt.
[userId] => 80242
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085872
[countryId] => 47
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 100
[author] => Pascale
[cityName] => Rovinj
[travelId] => 526239
[travelTitle] => Samen
[travelTitleSlugified] => samen
[dateDepart] => 2021-05-03
[dateReturn] => 2025-09-01
[showDate] => no
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kroati,rovinj
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/080/242_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kroati
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => Spaantjeoppad
[datePublication] => 2022-08-05
[title] => Zug um zug
[message] => Ik was mijn vorige verslagje geëindigd in Bar, na de barre treinreis. Die overigens ook positieve aspecten had. Het viel echt op dat mensen als vreemden de trein instapten en, er ogenschijnlijk, als vrienden weer uitgingen. Ze praatten allemaal met elkaar, gingen samen roken, maakten grapjes en er werd in de coupé achter ons harde muziek gedraaid wat enthousiast werd ontvangen... Dat levert in NL vooral geïrriteerde blikken op!
In Bar werden we opgehaald door Svetlana, de eigenaresse van ons volgende onderkomen, met een bordje met m'n naam. We hadden al een paar keer ge-sms't (EU bundel niet beschikbaar in Servië en Montenegro en natuurlijk allebei net een andere extra databundel nodig) dus ze was op de hoogte van de vertraging maar kwamen uiteindelijk nog een half uur later aan dan dat we haar hadden laten weten omdat we bij een station eerder al dachten dat we er waren... Volgende ochtend kwam ze met een vers Montenegrijns ontbijt en was ze heel druk met het ons naar de zin maken en een combinatie van Engels/Montenegrijns praten. Ze maakte ons duidelijk dat we toeristenbelasting moesten betalen maar niet bij haar maar bij een of ander kantoortje. Wij daarnaartoe gelopen en ook met hangende pootjes weer terug want ik was mijn paspoort vergeten...oeps! Weer in de brandende zon terug en Boris bij de kapper afgezet voor een zomerse coupe. Vervolgens naar de markt geweest voor lekker zoet fruit, al kregen we wel op onze kop toen we bananen wilden. Daar was het tenslotte niet het seizoen voor..Had ze wel een punt! In het oude gemoedelijke stadje (Stari Bar) met een moooooi fort op zoek gegaan naar avondeten maar dat was nog niet zo makkelijk. Er waren meer mensen die het fort, aquaduct en ruïnes wilden bekijken en rommelende buikjes hadden gekregen van de klim maar uiteindelijk een plekje met erg lekkere risotto gevonden. Leuk plaatsje!
Van Bar gingen we met de bus naar Herceg Novi. Dit was, wat ons betreft, de mooiste route van onze trip! Hele route langs de baai van Kotor met helder blauw water, bergen en een strakblauwe lucht. In Herceg Novi hadden we een soort camping gezocht omdat de vorige zo goed was bevallen. Hier stonden acht tenten verspreid over een stuk land, tussen allerlei fruitbomen. Ze kweekten kiwi's, perziken, granaatappels en druiven. We waren nog te vroeg in het seizoen om te oogsten maar het zag er al wel leuk en tropisch uit [e-1f603]. Hele plekje was mooi met supermooi uitzicht maar het was er wel erg warm en 's avonds koelde het maar weinig af. Lekker zweten in de tent en als je eruit kwam, werd je lek geprikt door 1093843952 muggen. Aanrader om eens naartoe te gaan maar dan als het 15 graden koeler is en de muggen in winterrust zijn.
Het was wel weer tijd voor een hike dus Boris had een mooie route gezocht. Wij vol goede moed vroeg op pad. Eerste stuk was vooraf over asfalt en ik liep al een beetje in mezelf te mopperen dat het een saaie route was en dat ik hoopte dat dat niet zo zou blijven. Ik werd op mijn wenken bediend... Na het asfalt kwamen we op een soort steppe waar geiten liepen te knabbelen. Vervolgens kwamen we in meer bosrijk gebied, liep er een stroompje water, zagen we een wilde schildpad en begonnen we de hoogtemeters te voelen. Het begon een beetje jungleachtig aan te voelen, onze ruggetjes waren alweer nat en we kregen de top in de smiezen. Vanaf dat punt hadden we heel mooi uitzicht over de zee en gingen we opzoek naar het vervolg van de route. Dat was even zoeken maar we kwamen wat markeringen tegen die we volgden, TOT we op een soort afgrond stuitten. Daar stond ook een markering met een driehoekje met daarin een uitroepteken. Moesten we hier naar beneden?! Ik ging, zonder spullen, op onderzoek uit om te kijken of lager weer markeringen stonden en hoe het er verderop uitzag. Ik durfde echter halverwege niet weer omhoog dus toen moesten we wel verder [e-1f605] Was een pittig stuk die langer duurde dan gehoopt. Het was echt heel voorzichtig achterstevoren dalen en goed oppassen waar je je voeten neerzette en waar je houvast had aan de hete rotsen. Ik klim al veel liever dan ik daal en dat werd hiermee nog maar eens bevestigd. De klimgeitjes (eigenlijk daalgeitjes) waren dan ook blij toen we weer bomen zagen en wisten dat we het ergste en steilste gehad hadden. In het bos aan de andere kant stond ook op een steen een routemarkering die duidelijk maakte dat je daar op moest passen maar die hadden wij aan onze kant gemist...
Na weer heelhuids in Bar aangekomen te zijn, hadden we wel wat verkoeling verdiend. Er zijn echter weinig zandstranden in Montenegro en we hadden de avond ervoor al heel veel handdoeken en stukken karton klaar zien liggen op de schaduwrijke plekken aan het water en achtten de kans klein dat er nog een plekje voor ons was. We hebben toen, uit pure wanhoop haha, twee bedjes en een parasol gehuurd om even bij te komen van het avontuur en een beetje vakantie te vieren aan de Adriatische kust. Lekker! Toen we toch in de toeristische mood waren, hebben we voor de dag erna ook een boottochtje naar de 'Blue cave' en een mooi strandje geboekt. In de grot was het mooi maar lagen al vijf andere boten met toeristen, al had geen van die boten zo'n goede kapitein als de onze. Echt zo'n Piet Piraat uit films en stripboekjes [e-1f600] Water was kraakhelder maar weinig vissen gezien. Ik zou ook een ander plekje zoeken om te zwemmen als ik een vis was.. plek waar niet elke vijf minuten een nieuwe stinkboot aankomt en allemaal toeristen met snorkels om je heen spartelen. Bij het 'mooie' strandje gesnorkeld en daar wel een aantal mooie vissen gezien [e-1f642]. Op de terugweg nog langs een soort tunnel gevaren die gebouwd is door het Joegoslavische leger om onderzeeërs te stationeren.
Van Herceg Novi ging de reis verder met de bus naar Split. Weer een aantal grensovergangen gepasseerd om daar aan te komen. Toen we in de bus naar Boedapest zaten, toeterde de buschauffeur en liep de tweede chauffeur voor de bus uit. Hij sprak alle automobilisten die voor ons in de rij stonden aan en zorgde er, op de een of andere manier voor, dat zij aan de kant gingen en wij door konden rijden. De grensovergang naar Bosnië Herzegovina was gelukkig rustiger en ook naar Kroatië ging soepel. Wel jammer van Schengen, hebben echt maar weinig stempels gekregen [e-1f614].
In Split sliepen we in een soort studentenkamer op de campus. Weer heel anders dan onze vorige adresjes met een bruisend sfeertje. Vond het oude centrum van Split wel mooi, vooral het paleis van Diocletianus is indrukwekkend. Wel jammer dat het overspoeld wordt door (Nederlandse) toeristen en dat het qua sfeer iets wegheeft van de Spaanse costa's. Pluspuntje was het vega-aanbod, hebben heeeeerlijk gegeten bij een plantbased restaurantje verstopt in de knusse straatjes.
Vanuit Split door naar Zagreb voor onze een-na-laatste stop. In Zagreb regende het en dat was heeeerlijk! De eigenaresse van ons onderkomen vond het zo vervelend voor ons dat het regende maar wij vonden het fijn dat het daar wat koeler was en hebben spelletjes gedaan onder de overkapping tot het weer droog was. Kwamen we daar ook nog een keer aan toe [e-1f609]. Merkte dat ik in Zagreb wel een beetje 'stedenmoe' was en dat is ook terug te zien in de foto's, haha. Beduidend minder dan in de vorige steden en voelde me een beetje uitgedoofd ofzo. We hebben zóveel indrukken opgedaan en gezien dat het ook wel een beetje genoeg en klaar voelde.
Vanaf Zagreb gingen we door naar onze laatste tussenstop: München. Treinrit daar naartoe was weer erg mooi en begon weer enerverend. Trein was bomvol en naast ons zat een vrouw in haar eentje op een vierpersoonsplek. Ik had al een beetje gegluurd en zag knuffels in haar mandje zitten, ze had onverzorgd haar (daar was dat van mij niks bij [e-1f609]) en mompelde een beetje in haar zelf. Zonder te oordelen, zag ze er bijzonder uit. Een jongeman vroeg aan haar of hij tegenover haar mocht zitten waarop ze vrij luid zei dat dat niet de bedoeling was. Hij ging toch zitten en toen knapte er iets in haar.. ze begon te schreeuwen in het Engels, zei dat ze verkracht was, vroeger ook een jongetje was en dat dat allemaal bullebakken zijn, ze Hitler had ontmoet en nog meer nonsens (?). Hij moest erom te lachen wat hem een klodder spuug van haar opleverde.. Het liep uit de hand en uiteindelijk pakte ze al haar spullen en stapte ze de trein uit. Bijzonder en toch wel een schrijnende situatie.. Nadat de rust een beetje weder was gekeerd, hebben we de bevers erbij gepakt. Mijn Engels-Duitse buurman gluurde stiekem mee en heeft een potje voor mij gespeeld (niet het beste potje haha) en was zo enthousiast dat hij het ook gaat kopen. Heb Beverbende al naar veel plekken mee gehad en het is overal een daverend succes!
In München hebben we een city tour gedaan om nog iets van de stad mee te krijgen. Bijzondere verhalen gehoord over bierpullen die 308 traptreden naar beneden gevallen zouden zijn zonder kapot te gaan en geen bier te morsen, lelijke baby's in de Theatinerkirche gezien, het hofbräuhaus bezocht, gekeken naar het klokkenspel op het Marienplatz (daar is echt niks aan, ik heb geen idee waarom duizenden mensen zich verzamelen op het plein om naar ronddraaiende poppetjes in een klokkentoren te kijken) en betoverd door de Englischer Garten! Deze Engelse tuin is het grootste openbare park van Duitsland (groter dan Central Park in New York) waar de Isar met haar kraakheldere water door stroomt. Dit is echt een fijne plek naast de drukte van de stad waar mensen zwemmen in de sterkstromende rivier, gegolfsurft wordt in die rivier, volleybalvelden zijn opgebouwd, een grote biergarten is en een heel relaxt sfeertje heerst. We zouden 's avonds de nachttrein naar Utrecht nemen dus hebben de hele dag de tijd gehad om hier rond te struinen zodat we 's nachts bekaf in de trein zouden instorten. Dat is gelukt!
Het was een mooi avontuur [e-1f600]!
[userId] => 338653
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085771
[countryId] => 47
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 368
[author] => Marloes
[cityName] => Zagreb
[travelId] => 527798
[travelTitle] => Balkanplan
[travelTitleSlugified] => balkanplan
[dateDepart] => 2022-07-11
[dateReturn] => 2022-08-03
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/062/681_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/338/653_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zug-um-zug
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => akkertjes
[datePublication] => 2022-06-08
[title] => Bezoek oude stad Dubrovnik
[message] => Woensdag 8 juni
Gisteren zijn we aangekomen in de stad Dubrovnik in Kroatië. Dubrovnik ligt aan de Adriatische kust en is de stad waar ik in 1968, samen met mijn vriendin Ellen, mijn allereerste buitenlandse reis naar toe gemaakt heb. Ik ben dus benieuwd of ik plekken herken.
Om drie uur hebben we een afspraak voor een rondleiding met een gids. We nemen een taxi en gaan wat vroeger om de stad alvast een beetje te verkennen. Het is werkelijk een pareltje. Het is er behoorlijk druk. Er liggen twee cruiseschepen in de haven en er zijn dus veel mensen in de stad. Als we op de afgesproken plaats voor de rondleiding arriveren, blijken er slechts vier koppels van onze groep mee te gaan. Heel prettig voor ons, want nu kunnen we alles perfect verstaan.
Allereerst vertelt de gids ons wat van de geschiedenis van de stad. De vroegere republiek Dubrovnik bereikte zijn hoogtepunt van macht in de 15e en 16e eeuw toen de zeemacht zich kon meten met die van Venetië en andere Italiaans zee staten.
Het is het enige gebied op de Balkan dat door een goede diplomatie nooit is ingenomen door de Ottomanen. Ze vochten zelfs met de Ottomanen tegen de Portugezen. Een crisis in de Middellandse Zee en de vernietigende aardbeving in 1667 maakte een einde aan de bloeiperiode van de republiek. De aardbeving verwoestte bijna alles in de stad.
Ook in de Balkanoorlog in de jaren negentig is er weer veel verwoest. Gelukkig is het meeste weer herbouwd en is de hele oude binnenstad op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. We wandelen met de gids de Stradun, de belangrijkste straat in het oude centrum. De straat is alleen toegankelijk voor voetgangers, is 300 meter lang en loopt van stadsmuur tot stadsmuur. De straat wordt omringd door historische gebouwen en leuke restaurantjes en winkeltjes. Aan het begin staat het Franciscaner klooster en is er een plein met een mooie fontein. Aan het eind van de straat staat het 17e -eeuwse Sponza paleis en de Onofrio fontein. Verder bewonderen we de St. Blazius kathedraal en de vele andere mooie gebouwen. Ook de oude haven is een plaatje!
Het wandelen op de stadsmuur moet ook heel mooi zijn, maar om daar op te mogen moeten we 33 euro pp. neertellen. Dat is ons te gortig, dus zien we er van af.
Aan het eind van de middag nemen we een taxi terug naar de camping. We besluiten ons bezoek aan Dubrovnik op het terras van een restaurantje bij de camping.
[userId] => 221620
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5083716
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 102
[author] =>
[cityName] => Dubrovnik
[travelId] => 524550
[travelTitle] => Zwerven over de Balkan
[travelTitleSlugified] => zwerven-over-de-balkan
[dateDepart] => 2022-04-26
[dateReturn] => 2022-06-24
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/050/292_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/221/620_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek-oude-stad-dubrovnik
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => akkertjes
[datePublication] => 2022-05-16
[title] => Bezoek aan Zagreb
[message] => Zondag 15 mei
Gisteren zijn we van Au via een hele mooie route door de bergen naar Leibnitz gereden waar we onze laatste overnachting in Oostenrijk hebben gedaan, en vandaag rijden we via Slovenië naar Zagreb, waar we gaan aansluiten bij onze reisgenoten. Het is erg warm als we aankomen. Maar de camping is prima en we kunnen heerlijk in de schaduw zitten. Om vier uur is er een welkom borrel en maken we wat nader kennis met de groep en om zeven uur genieten we gezamenlijk van het welkom diner. We zitten heerlijk buiten aan grote tafels en het is gezellig en erg lekker.
Maandag vertrekken we om half negen met de bus voor een bezoek aan Zagreb.
Zagreb is de hoofdstad van Kroatië en de enige echt grote stad van het land. Er is een beneden en een bovendeel van de stad. Het benedendeel is gebouwd in de 19e eeuw en later. Het centrale plein genaamd Trg Bana Jelačiċa is het geografische midden van de stad. Het is het knooppunt van straten en alle tramlijnen komen hierlangs. In het midden staat het ruiterstandbeeld van Josip Jelačiċ, die in de19e eeuw de landvoogd van Kroatië was. Het plein is ook het kloppend hart van de stad. Alle belangrijke gebeurtenissen vinden hier plaats. De stad heeft een miljoen inwoners en de gids vertelt dat je hier niet met je auto wilt rijden. Er is geen metro en je staat altijd hele tijden vast.
Het bovengedeelte van de stad is veel ouder en stamt uit de 13e eeuw. We bereiken dit deel door met een heel oud tandradbaantje naar boven te gaan. Het eerste wat we naast het prachtige uitzicht over de benedenstad zien is het voormalige poortgebouw. Elke dag wordt hier om twaalf uur nog een kanonschot gelost dat in de hele stad te horen is. Verder vind je hier mooie oude gebouwen met als middelpunt de Sint Stefanus kathedraal. De kathedraal werd in de loop der eeuwen een aantal keren verwoest. De huidige kathedraal is gebouwd in neogotische stijl en heeft een prachtig dak. In 2020 is er een aardbeving geweest waardoor een aantal van de mooie gebouwen zijn beschadigd. Er wordt nog druk gerestaureerd, maar een deel is alweer in gebruik. Het parlement en de regering hebben hier hun werkterrein.
De stenen poort is de nog enige overgebleven stadspoort van de oude stadsmuur van deze wijk waardoor je de stad kunt binnenlopen. Na een stadsbrand in 1731 waarbij de wijk grotendeels werd verwoest vond men in het puin een ongeschonden schilderij van Maria met kind. Het kunstwerk werd in de poort opgehangen. De plaats groeide nadien uit tot een klein bedevaartoord.
De gids vertelt dat er in de stad nog 300 lantaarns zijn die iedere dag nog aangestoken en uitgedaan worden. Een man heeft daar dagelijks drie uur werk aan.
In de middag bezoeken we nog een leuk klein stadje waar we een wandeling maken en getrakteerd worden op een plaatselijke lekkernij.
Al met al was onze eerste excursie dag zeer geslaagd. Het was wel erg warm. Ruim 30 graden!
[userId] => 221620
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082937
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 96
[author] =>
[cityName] => Zagreb
[travelId] => 524550
[travelTitle] => Zwerven over de Balkan
[travelTitleSlugified] => zwerven-over-de-balkan
[dateDepart] => 2022-04-26
[dateReturn] => 2022-06-24
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/045/146_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/221/620_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek-aan-zagreb
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-08
[title] => Het begin van het einde van de vakantie
[message] => De laatste ochtend in Albanie begint heerlijk ontspannen met een ontbijtje, we weten allebei dat t de laatste ochtend is en ontbijten zo uitgebreid (met crackertjes want brood is 22 km rijden) mogelijk om maar niet te snel te vertrekken! eerst moeten we de camping nog betalen waar we 3 nachten stonden en daarvan maar 2 sliepen want we waren aan de wandel. Aangezien we alleen cash kunnen betalen in bijna heel Albanie en we gisteren ons laatste cash geld uitgaven aan de terugreis en het dinertje met de duiters splitsen we rond 9 uur op, Reinier gaat rijden naar de dichtsbijzijnde pinautomaat, 40 minuten, en meteen ook tanken. ik maak de caravan vertrek klaar! zo gezegd zo gedaan, dik 1,5 uur later gaan we op weg naar de grens, we zitten al heel Noordelijk, Bey Bey Albanie, wat was je geweldig! we hebben met volle teugen genoten van de gastvrijheid, en alles, en wie weet ooit nog terug! maar van Albanie komen we in Montenegro, de grens overgang is geen enkel probleem, we hadden bedacht op t gemak binnendoor te rijden, van dorpje naar dorpje naar de kust , nog even 2 daagjes zon en zee. Ook hier is het mooi, wat opvalt is dat t meteen schoner is, minder afval en minder vee op straat. de uitgezochte camping rijden we rond 2 uur op, met een vers warm brood op de achterbank, na het uitzoeken van een plek onder de oude olijfbomen eerst een heerlijk lunch bij de caravan. dan om 16.00 nog even naar t strand, 300 meter lopen, en dan blijkt dat we totaal op de verkeerde plek zijn beland, een heel vies straatje, oude meuk aan mekaar getimmerd, oude half verrotte caravans in tuintjes en geur die we niet echt kunnen waaderen hoe dichter we bij t strand komen, bah, ik heb t al bekeken, wil eigenlijk terug, of liever weg, maar we kijken toch bij t strand, druk! veel bedjes en parasolletjes, aan t strand ook een camping, oud en aftands, hoe bestaat t! dat hier nog mensen kamperen, jeetje dat wil je toch niet.. afijn ik heb t wel gezien, reinier zwemt even en ik wacht wel. dan snel terug naar de camping, op ons eigen plekje, lekker koken en eten, douchen(dat hier wel gewoon netjes en schoon is) en we besluiten dat we de volgende ochtend doortrekken, waarheen? nog geen idee.De rest van de avond wordt er gerummicupt, er wordt gestreden maar toch sta ik nog achter met 17-14.
Dus vanmorgen na t ontbijt weer de caravan aangehaakt, deze keer was t zelfs een fijn gevoel! En zo vierden we vandaag vakantie met de caravan achter de auto! we reden via de panoramische kustweg naar Kotor, vandaar uit een prachtig weggetje langs de baai van Kotor, t leek net Italie! we stopten met regelmaat en pikten nog een terras mee aan t water. met een ferry gingen we ook nog naar de overkant. daarna de kustweg helemaal door montenegro en naar Dubrovnik. prachtige route en erg op ons gemak. daar kregen we zin in eten en we belandde bij een agrotourisme 12 km voorbij dubrovnik met uitzicht op de stad en zee! een ouder echtpaar serveert hier ook weer gerechten met producten uit eigen tuin. normaal alleen voor bussen met toeristen die van t cruiseschip in Dubrovnik komen, maar vanwege corona nu ook voor ons! gelukspoepers dat we zijn. de aardige dame deelt ons mede dat ze alleen snack kan serveren, kaas en worst, tomaat en olijven en wat sla! we vinden t prima! maar 2 uur later hadden we toch een meer dan volledige maaltijd gehad, met rozen likeur, karaf witte wijn, de snack schaal, en gegrild kip en beef, aardappelen(van Nederlands zaad werd vol trots verteld) en gefrituurde groenten. en toen we met volle buik om de rekening vroegen kwam de aardige man ook nog naar buiten met 2 stukken taart, zelfgemaakt door de vrouw met eieren van de eigen kippen! pff, uit beleefdheid hebben we t er nog bij gestopt, maar eigenlijk kon t niet meer! zeer voldaan stapten we in de auto en reden we nog 100 kilometer, en nu staan we op n camping aan zee en waren we hier net op tijd voor de sunset, altijd prachtig om te zien! morgen maar weer zien wat dat brengt, een ding is zeker, dichter bij huis!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080444
[countryId] => 47
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 430
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/266_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin-van-het-einde-van-de-vakantie
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-06
[title] => spanning op de top
[message] => Zondagochtend ging dus zoals gezegd de wekker om 7 uur, we hadden de ogen nog maar net open en we hoorden regen op t dak van de caravan, hoezo dan, er was niets voorspeld. We wachten het hele kleine buitje lekker in bed af.. regen kunnen we niet gebruiken met een hike in de bergen. maar een half uurtje later dan gepland reden de camping af op weg naar Theth. weer de haarspeldbochten weg over de berg. om 9 uur zijn we begonnen aan de mooiste en bekendste wandelroute van Albanie. de route van Thet naar Valbone, over de Balkan peaks, 15 kilometer, 900 meter omhoog en ongeveer evenveel weer naar beneden. Tussen Theth en Valbone is geen weg, dus dit wandelpad werd altijd gebruikt als zijnde de kortste verbinding tussen de twee dorpen. We begonnen vol goede moed, niet wetend wat komen gaat. Binnen vrij korte tijd ging het pad redelijk steil omhoog en hadden we zweet uit porieen waarvan we niet wisten dat ze bestonden! regelmatig korte pauzes om even op adem te komen en slechts een enkele keer iets langer op een steen met een meegebracht pepermintje en zelfs een keer op n terrasje met een koud drankje, en een plek om je waterflesje te vullen met bergwater. na 5 uur aan een stuk de berg op werden we uiteindelijk beloond op de Valbona pass (1750 mtr) met een fantastisch uitzicht. Wow wat prachtig, en ondanks dat het niet het mooiste weer was was het geweldig. Onderweg was t ook heel gezellig, steeds kwam je dezelfde mensen tegen die ook naar boven gingen en ook tegenliggers die de route andersom liepen en je bemoedigend toespraken. de variatie aan Nationaliteiten was enorm. we spraken mensen uit Portugal, Kosove, Israel, Egypte, Belgie, Engeland, Duitsland. superleuk. Eenmaal over de top gingen we gelijk vol in de afdaling, langs de rotswand slingerde een smal kiezel en rots pad, super spannend... veel te spannend. Terwijl Reinier maar bleef zeggen " je glijd hier niet zomaar uit " begon bij mij de paniek toe te nemen. en moest ik mezelf toespreken niet te flippen, anders moest de helikopter me komen redden.. nadat de (angst) tranen gedroogd waren en Reinier echt door had dat ik het serieus eng vond bleef hij wat meer in mijn buurt om af en toe aanwijzingen te geven over de te nemen stappen en af en toe een hand te geven. zo ging het weer, en kon er weer genoten worden van de mooie omgeving. Er was zowaar ook een terras aan de valbone kant en op een paar boomstammen genoten we van contact met andere wandelaars en een koud drankje. Maar liefst 4 uur hadden we nodig voor de afdaling!! Totaal wandelde we dus 9 uur!! om 18.00 waren we in ons guesthouse, de avond ervoor geboekt.Splinternieuw, of beter gezegd nog niet af! er staken hier en daar nog wat leidingen uit de muur waarschijnljk voor verwarming, of het geld was op..kan ook! maar het was een prima kamer, prachtig badkamertje en geweldige douche, dat was alles wat we nodig hadden. naast het guesthouse een restaurantje waar we heerlijk aten, en we met volle buik en n paar drankjes op hadden ging om 20.30 ons lampje volledig uit!!
Nu hadden we al een tijdje ons proberen te verdiepen in de terugreis, want er is geen korte verbindng met bus ofzo..maar de kerel op de camping had geopperd dat teruglopen via dezelfde weg op dag 2 goed te doen was, nou dat was voor mij al duidelijk tijdens de hike dat was geen optie!! NOWAY.. leuk voor 1 keer maar niet nog eens. Reinier zag de uitdaging wel maar die heeft zich op t laatste moment ook bedacht, weet nog steeds niet of t kwam omdat ik dat niet zo zag zitten en anders alleen terug moest reizen of hij toch minder zin had dan de dag ervoor..Maar lopen werd het dus niet, we bestelde bij de barman een busrit naar Fierze, het meer van koman, de bus zou om 10 uur komen, dat werd 10.45. het busje (klein) dat stopte zat stamp vol, maar we mochten nog mee, er werden keurig 2 krukjes uitgeklapt in het gangpad gezet. een man werd van zijn stoel getrokken , die moest op t krukje zodat ik op t bankje kon (heel aardig) en de man en Reinier achter elkaar op t krukje. en dat voor ruim een uur!! maaar we kwamen in Fierze , waar we met 2 Nederlandse meiden een ijsje aten en ervaringen wisselde. daarna checkte we in als voetganger op de ferry waar we eerder die week met de volvo waren. geen straf om de vaartocht 2.5 uur nog ns te doen. op de boot raakten we aan de klets met een duits stel, ze gingen naar Theth, en laat nou onze volvo inTheth staan en wij nog geen idee hebben hoe we er moeten komen!! we mogen met hun mee in de gehuurde albanese auto!! Een rit van 3 uur!! Wat een geluksdag zeg!! om 19,00 stonden we naast de auto, maar als bedankje gingen we eerst een drankje doen, toen bleek dat we allemaal alleen nog maar ontbijt hadden gehad werd het een diner, wat we maar wat graag betaald voor hen!! 40 euro met zn 4.. we bedankten ze heel heel erg en stapten om 20.00 in de auto voor een rit over de eindeloze weg met haarspeldbochten in de pikzwarte avond!! een spannend uurtje maar inmiddels lekker "thuis"! het waren twee avontuurlijke dagen. kijken wat morgen weer brengt. misschien verhuizen we naar Montenegro, maar niets is nog zeker.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080443
[countryId] => 47
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 105
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/245_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spanning-op-de-top
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-03
[title] => varen op t Koman meer
[message] => Vrijdagochtend ging bij ons de wekker om 7 uur, of we wel goed zijn? jazekers.. we waren zelfs een half uur voor de wekker wakker, want we mogen zeker niet te laat komen. om 9 uur vertrekt de boot en er gaat er vandaag maar 1! we zitten om 7.10 in de auto, moeten 21 kilometer rijden naar de haven van Koman, google maps geeft aan : een uur, dus slecht weg dek, dat snappen we al! We moeten een half uur van te voren aanwezig zijn dus hebben lekker 20 minuutjes speling! We komen dan ook heel relaxed aan in Koman, we plassen voor t dorp nog ff in de berm, want op n boottrip van 2,5 uur kan t waarschijnlijk niet(of wil je t niet). in Koman staat de haven keurig aanggeven, we gaan in en tunneltje, paar honderd meter, Aan het einde van de tunnel komen we in de file.. en snel wordt duidelijk waarom!! wat een chaos!! de haven is klein, heeeelllll klein, alle auto's en campertjes die op de boot moeten moeten keren op het kleine overvolle plekkie voor de boot, haha, wat een hectiek, er lopen veel mensen die als voetganger meegaan, er komen busboten met alleen personen aan land die met hun schapen of koffers en weg tussen de auto;s zoeken! Echt Chaos, prachtig om te zien. de auto's worden door het personeel feilloos op de centimeter nauwkeurig op t dek geparkeerd! gewoon luisteren naar de aanwijzingen dan komt t goed, en zo parkeert dus ook Reinier de Volvo achteruit perfect in de achterste hoek van de ferry! We ontmoeten nog een Nederlandse Broer en zus en hebben dus genoeg te kletsen en te bekijken tot de boot iets na 9 uur vertrekt. Het is een prachtig mooie vaar route, tussen rotsen en valleien, af en toe een boerderijtje ! wauw, we kijken onze ogen uit en de 2.5 uur zijn heel snel voorbij! we lunchen even snel in de haven van Fierze met de meegebrachte crackers en gaan beginnen aan de autoroute terug naar de camping. 170 kilometer , 4 uur zegt google! Wauw, geen woorden voor, een prachtige bergroute hoog,zonder vangrail, meerdere prieeltejs van overleden personen langs de weg zorgt ervoor dat we heel goed opletten, maar t is super gaaf!! we rijden inderdaad dik 4 uur met onderweg nog een pauze bij een alpenrestaurant . Het was een hele mooie dag! behalve na terugkomst op de camping en ik weer verloor met rummikub, grrrr!
Vanochtend rustig opgestart met een ontbijtje op het terras van de camping, daarna op t gemak ingepakt en op weg naar de nieuwe camping in de buurt van Theth, in de albanese Alpen.
Hier een hele mooie camping met fantastisch uitzicht! na de late lunch besluiten we alvast een kijkje te gaan nemen in Theth, het dorpje waar morgen onze 2 daagse hike start. 22 kilometer is, wederom een uur rijden, maar deze keer is het wegdek pas nieuw maar is het de klim en de haarspeldbochten die lang duren, maar dat is niet erg, want het uitzicht is na elke bocht mooier! het dorp ligt echt afgelegen op een sprookjesachtig plek. we gaan vast aan de wandel, naar de waterval van Theth! super mooie maar drukke plek . uurtje heen en uurtje terug! da maakt dat we net voor t donker (20.00) terug zijn op de camping. Vanavond lekker zelf koken, ook wel weer ns lekker, we hebben tenslotte vanmiddag de boodschappen vergaard in 4 supermarkten , haha je blijft lachen hier! zo is in bijna elk restaurant de menukaart identiek, in de supermarkt weet je nooit wat je gaat vinden!
we gaan vanavond op tijd naar ons hok, morgen de wekker, alweer? ja zeker met plezier deze keer weer op 7 uur!!!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080441
[countryId] => 47
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 94
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/239_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varen-op-t-koman-meer
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-02
[title] => terug richting Noorden.. de Albanese Alpen
[message] => Na ons eerste nachtje bij Nico in de tuin tijd voor nieuwe ondekkingen in de buurt. eerst richting Kucove, daar moet een terrein zijn met Russische Mig's , gevechtsvliegtuigen die achter gebleven zijn nadat er in 1991 geen communisme meer was. We kwamen door echte oude boeren dorpjes, waar ezel en kar nog heel gewoon is en iedereen op zijn eigen manier boer is, met mais, kippen schapen of geiten. zagen zelfs een geit achterop de brommer in n krat. komisch om te zien,maar super zielig natuurlijk. we denken dat de geit op weg was naar de slager.
afijn, vrij plotseling toen we t mais uitreden stonden we op een startbaan, links en rechts van ons hekken, militair terrein.. ah jammer. vrijwel meteen hadden ze ons in de gaten en van ver kwam een kerel met een AK47 om zn nek, een behoorlijk wapen,.. geen foto's en niet op de startbaan stilstaan was zijn boodschap..dat was jammer want achter de kerel stonden al een enkele van de vliegtuigen waar we naar op zoek waren.. We kozen eieren voor ons geld en reden verder.. op weg naar bogove natural park. in kilometers is het hier allemaal niet zo ver maar in tijd wel, dit komt niet door files, die hebben ze hier alleen in de grote stad, maar de wegen zijn steil, kronkelig en hobbelig vol gaten.Het was een prachtige route en regelmatig stoppen we om om ons heen te kijken. de omgeving is groener dan ergens anders, ondanks de droogte. De bedoeling was om in het natural park een stevige wandeling te maken naar watervallen, maar hier kan Albanie nog veel verbetering aanbrengen. er zijn geen wandelingen te vinden die op een of andere manier worden aangegeven, niets, overal rotspadjes, maar niemand weet waarheen..In nl wordt zo een mooi stuk natuur meteen beschermd, hier niet..zie maar wat je doet, waar en hoe.. we hebben een tijdje rondgereden, hier en daar gevraagd en uit eindelijk nadat een serveerster op n terras vertelde dat google foutief informatief gaf over de plek van de watervallen de zoektocht maar opgegeven. We zijn wel benieuwd of er over een paar jaar een mooi geasfalteerd pad naar de watervallen gaat en je entree moet betalen, dan komen we graag terug...oke, terug naar Berat..over dezelfde weg want rond rijden is geen optie veel te ver, niet in kilometers dus maar wel in tijd! onderweg zagen we nog een oude fabriek,dat heeft dan ook weer onze interresse, we konden ook hier niet heel dichtbij komen, maaar t verhaal is wel leuk:op google noemen ze t Autofabriek, maar in 1960 werd de fabriek en het daarbij behorende dorpje Polican gebouwd in opdracht van Enver Hoxha, communistisch politiek leider, en werd hier munitie gefabriceerd om t Albanees leger te voorzien, Nu is de fabriek grotendeels buiten werking en verlaten, alleen in een klein deel wordt op dit moment gewerkt , de wapens en de munitie worden hier nu ontmanteld.
Om een uur of 4 waren we terug op de camping, mooi borreltijd, en Rummiecub tijd, inmiddels is het 11-9 voor Reinier en moet er nu maar een einde komen aan de voorsprong. Als het uiteindelijk 11-11 is geworden gaan we richting centrum van Berat, op loopafstand hadden we gisteren een soort Strip gezien met restaurants en barretjes. We hebben er de hele avond gegeten gedronken, mensen gekeken en ook nog per ongeluk voetbal gekeken op een terras! Had Reinier ff geluk.! Toen we om n uur of 11 terug gingen waren we natuurlijk bijna de laatste !
later bleek dat er een avondklok gold vanaf 23.00 vanwege de pandemie, maar dat stond echt nergens te lezen..Vandaag is de dag van verkassen, we gaan Nico verlaten, hij kon vanochtend ineens ook t woord Goodmorning! verder babbelt hij er volop op los in t Albanees en roepen wij maar Okee Okee..grappig wel.
maar tijd om te gaan, en wel naar het meer van Koman, redelijk Noordelijk, een route van 170 kilometer met een lunch pauze bij Mrizi i zanave,een bio argrarisch bedrijf. in een dorpje van niks, een boerderij met een restaurant met aleen maar producten uit de omgeving. zelf maken ze kaas ,groenten, wijn, vlees en likeur. we belanden op n fantastische plek, hebben geen idee wat de bedoeling is, krijgen een tafel buiten, onder en tent.. luifel zoiets, personeel loopt af en aan.. het is er druk, uiteindelijk komt er een engels sprekend meisje, ze vertelt dat er geen kaart is, we eten wat de natuur ons te bieden heeft vandaag, en kunnen alleen het vlees kiezen, gans, koe, varken, kip of nog een paar ander dingen die we niet verstaan! we kiezen de koe en de rest laten we maar gebeuren. we zitten ruim 2 uur aan tafel, eten heerlijke kazen, vleeswaren, fruit, brood en uiteindelijk ook beef, drinken heerlijke wijn, en genieten ondertussen van live piano en viool muziek, niet ons ding, maar t past erbij. naast onze tafel zit een haan te kraaien en af en toe komt er een vleugje boerderij voorbij! compleet plaatje voor n leuke middag.
de engelstalig serveerster vraagt ons of we de boerdrij willen zin, JA natuurlijk..ze geeft een rondleiding langs kaasmakerij, druiven velden, wijnmakerij en het verwerken van de groente. zelf bekijken we nog de dieren en daarna bedanken we heel hartelijk en gaan dan toch op weg naar de caming voor vannacht!! een top plekje, aan het meer van Koman, waar we morgen op de boot gaan! Maar belangrijkste, een douche om haren te wassen!! wat een luxe!!
Nu nog even de overwinning van Rummikub binnenhalen dan slaap ik zeker lekker! tot de volgende x!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080440
[countryId] => 47
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 77
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/229_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => terug-richting-noorden-de-albanese-alpen
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-09-01
[title] => zijn we weer!
[message] => Mensen, we zijn een beetje afwezig geweest de laatste dagen, we waren s avonds zo moe van zon en zee dat het schrijven er even niet van kwam. maar bijpraten kan redelijk kort, we waren nl in Ksamil en vertrokken daar zondag na het ontbijt, we reden 70 kilometer noordelijker naar camping Nirvana in Himare, een super simpele plek tussen de olijfbomen met maar 3 gasten(met ons erbij.) keurig sanitair en een terras met bar. 100 meter van een groot strand met veel beach barretjes.Nadat we geinstalleerd waren (en dat is met n half uur bij ons) een salade op het terras en even n duik in de zee, maar omdat t nog redelijk vroeg in de middag was besloten we toch nog even op pad te gaan. In Albanie zijn niet veel geocaches verstopt, maar in de buurt van de camping was er een bij een ingang van een ondergrondse tunnel voor onderzeeers..erop af, het was een hele wandeling, maar we vonden de ingang, maar de cache niet. Die zat aan de andere kant , en daar konden we niet komen. Die tunnel in de berg heeft 2 ingangen, Noord en Zuid, het is bedoeld om destijds onderzeeers en torpedeoboten te onderhouden en met munitie te laden. Het is niet meer in gebruik maar nog wel op militair grondgebied. jammer dat we niet binnen kunnen kijken N stevige wandeling berg op terug naar de auto, en terug naar de camping nog tijd genoeg om voor t eten een paar drankjes te doen bij de beachbarretjes op het strand. daarna besloten om lekker gemakkelijk te doen en op t terras van de camping te eten, het staat goed bekend! en het was ook heerlijk. De dag erna gingen we naar Gjipe beach, een mooi strand waar je alleen per boot of lange wandeling kan komen, wij gingen natuurlijk voor de wandeling, een rots pad(jawel) van 1500 meter naar beneden en einde van de dag dus naar boven, maar het was het dik waard, een pracht strandje, we bleven er hele dag! we zwommen in het fel blauwe water, aten er heerlijk gegrilde vis en wandelde wat in de kloof die landinwaarts ging. het was heerlijk relax en de terug weg over het rotspad was een goeie work out van 40 minuten! Na zon stranddagje lekker op tijd naar ons bedje! Vandaag de dag van verhuizen, tijd om door te gaan, het doel is Berat,, via een prachtig kustweg die voor een groot deel stevig omhoog, (hellingen van 10% voor kilometers) gaat rijden we eerst n stuk naar t Noorden en dan weer binnenland in! echt genieten de hele route, maar dan is voor de laatste 25 klometer het asfalt op. Dat is ook heel apart in Albanie, t asfalt kan zomaar op zijn, weg, en dat betekend dus alle verkeer groot of klein over de kiezel, grind en stof weg met gaten en kuilen, dus t meeste weer in de eerste versnelling met de caravan en straks weer bordjes rapen. Maar we staan inmiddels bij Nico in de tuin, een super klein plekje in een tuin om het huis van Nico, hij noemt t een camping, achterin een badkamertje omdat we de enige gasten zijn is het prive sanitair! Nico spreekt geen woord over de grens behalve OKE, en dat roept ie met regelmaat uit het niets om ons te vragen of we tevreden zijn!! vanmiddag zijn we t stadje al gaan verkennen, of beter gezegd, we liepen naar het hoogste punt, het kasteel op de top boven het dorpje. Prachtig was het , , maar over veiligheid hebben ze hier nog niet gehoord, overal afgronden en randen zonder hek of iets van afrastering, hier moet je als bezoeker nog zelf opletten. binnen de vestings muren wonen nog mensen, zijn winkeltjes en restaurantjes. even hebben we getwijfeld of we hier zouden neerstrijken voor en albanese hapjes tafel, maar het idee dat we dan in het donkere hobbelige weg naar beneden moesten lopen zorgde ervoor dat we net lekker bij Nico in de tuin n rijst gerecht gekookt hebben! ook lekker! morgen verder de omgeving verkennen.
en oh ja, ik vergeet te vertellen dat we vandaag ons eerste stoplicht hebben gezien in 2 weken Albanie, en terwijl we ervoor stonden te wachten beseften we dus dat ze die niet hebben. of wij hebben ze nog niet ontdekt.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080439
[countryId] => 47
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 59
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/223_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zijn-we-weer
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2022-02-14
[title] => n warme dag
[message] => gisteravond was t een zwoele zomernacht, we gingen laat naar bed en sliepen met alle ramen open tot 8 uur, het beloofd een hele warme dag te worden! heerlijk. de dag begin ik met het halen van brood, het stadje Ksamil is een levendig kustplaatsje en tussen alle gewone dingen door rijzen hier luxe appartementen uit de grond. het beloofd wat voor de toekomst.Afijn een heerlijke wandeling naar de bakker,en zowaar heeft deze bakker meer dan alleen brood, dus vandaag hebben we chocolade croissants en vanille croissants bij het ontbijt! in de loop van de ochtend gaan we lekker op pad langs de kust. we belanden op biocamping gate to the horizon, een kleine camping die niet toegankelijk is met de caravan maar waar we wel graag n kijkje wilde nemen, en das maar goed ook, een heel klein paradijsje in het midden van niks. we dronken wat en zwommen in de helder blauwe zee. heerlijk relax. de naam van de camping werd ook gelijk duidelijk toen we de toegang tot het witte strand zagen.
na een paar uur terug bij de auto, natte zwemkleding uit en weer het 2.5kilometer rots weggetje terug naar boven. we gingen op weg naar een monastery ; monastery shen marese en vonden deze ook, geparkeerd langs de weg en een warme wandeling van een half uur bracht ons bij een klooster dat niet meer in gebruik was, de deur was open en t was een echt pareltje. Wauw, zo mooi. tussen koeien en geiten wandelde weer terug. op weg naar een restaurant want t was inmiddels bij 16.00u en we hadden alleen nog maar ontbijt gead. Sarande is een grote kustplaats hier, levendig en met een boulevard. via facebook waren we in contact met Johan, hij woont in Sarande en heeft hier een reisburotje voor Albanie reizen vanuit Nl. We vroegen hem ons te tippen voor t beste visrestaurant van de stad. Dat deed hij, taverne fish filippe!! daar gingen we dus op af, geen idyllisch strandtentje met visnetten aan t plafond en wapperende witte gordijntjes, maar een vis winkel met aangrenzend een restaurant, in en straatje achteraf met felblauwe fluwelen stoelen met tafelkleden tot op je knieen. felle verlichting aan t plafond en super druk! we mochten in de naastgelegen viswinkel de vis aanwijzen die we wilden eten, daarna plaatsnemen in t restaurant en na een halfuur werd er een mega schaal met een gegrilde vis op tafel gezet!!jeetje wat heerlijk! salade erbij en frietjes, die ze hier overigens niet kunnen bakken, en eigenlijk niet nodig waren, zoveel vis was t. het was de duurste maaltijd tot nu toe!! inclusief drankjes, fles water en fooi betaalde we 46 euro!! rond als een tonnetje gingen we richting camping, onderweg genietend van de sunset. helaas, alweer een dag voorbij! een heerlijke dag!!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080435
[countryId] => 47
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 68
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/168_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => n-warme-dag
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-27
[title] => naar de kust
[message] => We nemen je even mee terug naar gisteren, onze 2e dag in Gjirokaster! een heerlijk rustig ochtendje bij de caravan, er is vandaag wat bewolking, nog niet eerder meegemaakt, de temperatuur is alsnog rond de 30 graden dus behoorlijk drukkend. we maakten n plan voor vandaag en trokken rond de middag naar t centrum van t stadje, opnieuw de steile weg omhoog, in t begin 10% maar op t einde wel 20 denkt Reinier! halverwege staat meneer agent met n fluitje, op dat punt bij de agent moet een haakse bocht gemaakt worden op de hellende weg, piepende banden op de gladde oude stenen, ronkende motoren en stinkende koppelingen, maar we geraken weer boven, de parking van gister is vol, dus moeten we nog hoger door de smalle drukke straat, daar vinden we nog een bewaakte parking en lijkt weer dat we gisteren teveel betaalde! nu was t maar 1. 5 euro voor de hele dag, en gisteren nog bijna 4!
in t oude centrum bezochten we de oudste moskee en gingen we mee met de rondleiding(jawel) in de tunnel of cold war, een onder grondse tunnel van in het totaal 800 meter lang, wij zagen maar een fractie ervan. de tunnel is gebouwd in de vroege jaren 70. Tot 1990 was de tunnel klaar voor in gebruik name ten tijde van oorlog, of nuclaer aanval. er waren 59 kamers en maar liefst 160 "belangrijke" figuren konden maanden in schuilen. gelukkig was het niet nodig en bleef de tunnel ongebruikt. t was een interessant stukje geschiedenis, en totaal niet op toeristen bedoeld.
toen we uit de tunnel waren was het wolkendek wat donkerder geworden, en we gingen toch liever t steile gladde weggetje terug bij droog weer, dus verlieten we de stad na wat boodschappen . het plan om in de middag de bergen in te gaan lieten we maar even varen, eerst t weer maar afwachten, dus de namiddag lekker bij de caravan, ook wel ns fijn.
Het weer viel alles mee trouwens, een paar spetters, een zonnetje en in de late avond een bui met een paar donderslagen. de natuur is er blij mee , na 3 maanden droog
Maar vanochtend was t tijd om verder te gaan, we hebben er veel plezier in om voor t ontbijt te rijden, dan ist niet zo heel warm , kunnen we onderweg lekker vers brood kopen en is er op de nieuwe camping altijd plek. zo ook vandaag, aan de kust zijn we, helemaal in zuid Albanie.een super leuke camping naast, of beter om een huis van een super aardige vrouw. overal olijven, druiven ,honden en leuke reizende mensen. de plekken zijn klein, maar super leuk, vannacht heeft het onweer en regen hier flink huishouden, dus mensen zijn bezig alles te drogen, inmiddels ist weer zon en 30+ graden. sanitair is prachtig, en we voelen hier meteen goed! na t ontbijt, dat inmiddels lunch was, op weg naar Butrint, een middelweeuws opgraving of iets, we weten t niet precies en zullen t ook niet weten, t was een circus van heb ik jou daar en toegang 1000 lek( 8euro) haha, we wennen aan de albanese maatstaven, vonden t echt te gek duur!
we rijden door, moeten wel eerst met t pontje mee, lachen, dit kan in Nederland niet! zonder beveiliging wordt er n vlot over een staalkabel getrokken, 4 auto's en n handje volwassenen kunnen er op.
we rijden door een stukje achterland, ontdekken op de kaart een restaurant aan t water, erop af, 5 kilometer grindpad en zand, blijkt dat het de bedoeling is dat je hier per bootje arriveert, haha, of per paard, dat kan ook.
Aangezien we vlak bij de Griekse grens zijn kunnen we t natuurlijk niet laten om even over de grens naar t strand te gaan, tenminste dat dachten we, maar dan wordt weer even duideijk dat Covid de wereld nog niet uit is! bij de Griekse grens worden we aangehouden, door een man volledig beschermd ( dat hebben we lang niet gezien), de app met de qr code is niet genoeg, we kunnen testen aan de grens en wachten, of formulieren invullen aan de albanese kant.. nou nee , t is maar voor de lol, we gaan terug!
Inmiddels hebben we het behoorlijk warm, en zoeken we lekker een strandje op, aan Albanese kant, lekker zwemmen, opdrogen in de zon, drankjes doen, en genieten van de sunset! heerlijk! we besluiten nog een x te koken op de camping en genieten nu met een drankje va t geroezemoes om ons heen!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080434
[countryId] => 47
[pictureCount] => 13
[visitorCount] => 57
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/157_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-de-kust
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-26
[title] => de volgende stop
[message] => Nou zoals gezegd, wilde we van de laatse plek zo snel mogelijk weg..t was t niet zullen we maar zeggen. We hebben lang en lekker geslapen zullen we maar zeggen. toen de oogjes eenmaal open waren duurde het maar n krap half uur voordat we uitgezwaaid werden door eigenaressse Donna met haar zonnehoed. we hadden haar zojuist 8 euro betaald vooor de overnachting dus zij lachte allervriendelijkst!! om 10.30 reden we onze nieuwe camping op, na 70 km door de bergen op prachtig glad asfalt ! een fantastische weg! de nieuwe camping in Gjirokaster is een verademing, klein, schoon, fris , super douche en schaduwrijk, betaal je wel 12 euro per nacht :) maar dan heb je ook wat!
Op de weg hier heen kochten we bij een bakkertje in een dorpje een brood, t gekke is dat je hier niet kan kiezen, de bakker verkoopt overheerlijk vers brood, meestal wit er is 1 soort, als je geluk heb 2, rond en langwerpig.een enkele bakker beschikt over een snijmachine, maar meestal koop je dus een heel brood, voor 60 cent. broodjes en andere luxe dingen kennen ze niet. we hebben tot nu toe 1x broodjes gezien en gekocht.
Eenmaal op de camping hebben we op ons gemak ontbeten en rustig aan gedaan, dat duurt bij ons precies 2 uur, toen vonden we t tijd voor nieuwe ontdekkingen!! Dus begin van de middag parkeerden we de auto midden in het centrum van de oude stad Gjirokaster! bewaakte prive parking voor de rest van de dag voor krap 4 euro..
Gjirokaster is een van de oudste Ottomaanse steden van Zuid Albanie,staat op de werelderfgoed lijst van Unesco. We bezochten t kasteel dat tot 1970 (das nog nietzo lang geleden toch) dienst deed als gevangenis voor hen die zich verzette tegen het communisme! bijzonder is dat alle oudheden gewoon uitgestald staan en voor iedereen toegankelijk zijn, bij ons zijn die dingen alleen achter linten of hekken, maar kon je gewoon op de artillerie klimmen. veel bezoekers ( het was niet heel druk) deden dat ook, maar t was een gek gezicht.
het kasteel was echt groot en heel mooi, alleen jammer dat er met 35 graden geen druppel water te vinden was... het was warm, we zochten af en toe de schaduw op, dat doen wij niet vaak, en na 2.5 uur hadden we t wel gezien! het eerste terras buiten de poort was voor ons en de koude drankjes waren zeer welkom!
automatisch liepen we daarna de bazaar op, een paar leuke authetieke straatjes met souvenierswinkeltjes en verrassend genoeg dezelfde "handmade" koopwaar als in Kruja! Haha, deze keer kochten we behalve een ijsje niets!
we belandde nog een keer opt terras, t was tenslotte een dorstige dag, en raakte aan de praat met de jonge nog studerende ober, hij vertelde veel!
een werkende Albanees verdiend 1000 lek per dag, 8 euro , en kan daar van leven! huur ongeveer 150 euro per maand all in, de ziektekosten verzekering betaald je werkgever. je afval breng je naar een centraal punt waar t soms word opgehaald en stort hebben ze niet , studeren aan de universiteit kost 380 euro per jaar. een goed huis koop je voor 40.000 euro. voor ons allemaal spotprijzen ,voor de mensen hier ook gewoon veel geld. ben je werkeloos in Albanie om welke reden dan ook, krijg je 70 euro per maand en dat verklaard meteen de armoede die we zien.
Afijn, na een paar verkoelende drankjes en een Rakija (en spiritus achtig sterk drankje) van de ober togen we terug naar de auto, de bewaking was vertrokken, t hek was dicht, maar gelukkig wel los,!
Op de camping lekker relaxt, een paar potjes rummiekub, ik heb wat in te halen (7-2 voor Reinier )en een heerlijke douche! eten deden we bij t restaurant van de camping omringd door de katjes van hier, dat vinden we niet erg. de Duitse buren van 70+ zaten er ook en t was lekker en gezellig! Het plekje bevalt zo goed dat we hier morgen ook nog blijven! tot later.....
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080433
[countryId] => 47
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 133
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/142_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-volgende-stop
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-25
[title] => op naar t Zuiden
[message] => Ben ik weer, de dag van gisteren is voorbij gevlogen, dus alweer dinsdag vandaag. Ff terug naar gisteren, we gingen op zoek naar verlaten plekken, daar houden we nu eenmaal van! we hadden thuis wat vooronderzoek gedaan en in het stadje Prrenjas moest een verlaten treinstation zijn met een opslag plek met oude locomotieven. We waren daar op weg naar de camping al doorgereden en toen zagen we ook al n verlaten fabriek. onderweg erheen kwamen we weer de uienverkopers tegen en besloten we een bos uien te kopen 2 super aardige boerinnekes waren blij met de klanten uit Holland. Met een bos uien van 1.50 waar de hele camping een week van kan eten reden we de berg over naar Prennjas, station was snel gevonden totaal vernield, maar helaas de treinen waren er niet meer, jammer! Even verderop stond het geraamte van een fabriek, toch maar even kijken. na wat zoeken naar het juiste pad en wat twijfels van mijn kant kwamen we in de buurt, en achteraf in de krotten achter de gebouwen woonde een familie, triest, een opa en oma , een vader en een moeder en 4 kleine kinders, in het voorbijgaan groette we en zwaaide we vriendelijk, de 2 oudte jochies liepen mee, en kletste in de weinige woordjes engels over de kinderen hoe ze heette en waar we vandaan komen. de familie verzameld blikjes en plastic flesjes uit afval en krijgt daar dan wat geld voor. Intussen maakte ik foto's van de torens die vrolijk beschilderd waren van met lieveheersbeestjes. onderwijl overlegde ik met Reinier, dit waren vergelijkbare kinderen als die we eerder in een stad hadden zien bedelen, zee woonden in erbarmelijke omstandigheden in krotten tussen t puin en afval, maar t waren oprecht leuke mannekes. we besloten ze in ruil voor een paar foto's geld te geven. ze vonden het een super plan en poseerden graag. ook mochten we het huisje op de foto zetten met oma op de bank achter haar geknutseld kooktoestel . we bedankten de kinders en gaven ze 500 lek, gelijk aan 4 euro. geen idee of t veel is, maar ze waren blij en dankbaar, en ze kunnen er tenminste 5 broden voor kopen. t gaf ons in ieder geval een beter gevoel dan niets doen. oh ja en we mochten ook nog jonge kittens meenemen als we wilden, die lagen daar met hun moeder onder de tafel, mn hart brak, maar dat kon natuurlijk niet.
oke even op adem komen met een ijsje in t dorp en dan terug over de berg naar ons eigen stadje
. , daarhadden we ook nog een mooie oudefabriek gezien! Na een middag stofhappen en oude gebouwen bekijken belandde we op t terras van een leuke strand tent, jammer dat de bacardi op was, maar sinas was ook lekker, we waren bijna de enige gasten.
's avonds weer eens lekker gekookt en deze x hadden we kalkoen filet gevonden in een ietsie groter supermarktje wat gewoon netjes verpakt zat. We hadden wel al eerder kip gezien in de supermarkt maar dan liggen de kippenpoten gewoon los op een hoop in de vriezer ( je weet wel zon kist die je oma vroeger had), die kopen we liever niet. gelukkig is uit eten hier heel gemakkelijk en goedkoop, maar daar hebben we niet altijd zin in .
afijn vanmorgen weer verder op avontuur, caravan mee en onderweg naar Permet, 170 kilometer, reistijd met de auto 4 uur. dat beloofd wat! op de kaart oranje weg in werkelijkheid een oud asfalt en soms grind pad met kuilen en gedichte gaten. 4 lange uren hobbelde we de bergen door, een fantatische weg door mooi landschap. af en toe stoppen voor een foto, een kijkje bij een brug of een stop bij een mini markt voor een fles koud water.
Vroeg in de middag waren we op de camping, een braakliggend terrein met een paar olijfbomen, een hut met sanitair onder de maat en een aantal verouderde caravans en busjes, totale miskleun deze plek, maar oke, 1 nachtje dan. Eigenaresse Donna is alleraardigst en verteld nog even dat er geen stroom en geen wifi is, die laatste 2 dingen zijn geen probleem, maar na aankomt staat t al vast, morgen gaan we verder. de buitendouche die we aanschafte voor deze reis komt hier weer goed van pas.nu maar hopen dat we niet naar de wc hoeven..
vanmiddag zijn we nog naar de natuurlijke thermaal baden geweest , de reden voor een bezoek aan deze plek, en we liepen een heel eind de kloof van de rivier!! prachtig.
daarna door naar stadje permet voor t diner! nu even bij de caravan en dan morgen snel weg hier, hoe mooi t hier ook is!
wordt vervolgd, dikke kus
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080431
[countryId] => 47
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 62
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/124_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-naar-t-zuiden
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-24
[title] => avontuur
[message] => Gisteren is het er niet van gekomen hier wat te schrijven, dus praat ik jullie ff bij!! Wat een bizar land zeg!
We zijn gisteren een x de natuur in geweest, naar Lake Bovilla een enorm stuwmeer dat Tirana voorziet van drinkwater. We hadden via contact met andere Albanie reizigers gehoord van een avontuurlijk weggetje er naar toe. Daar houden we van!! Dus vol goede moed, met flessen koud water en n tas met proviand voor de lunch sprongen we om n uur of 11 in de auto. de heenweg was 27 kilometer en de reistijd volgens google maps anderhalf uur. we waren benieuwd. De eerste 13 kilometer waren bergopwaarts en het wegdek was van asfalt met enorme kuilen en gaten dus slalommend gingen we naar boven ook nog rekening houdend met de tegenliggers die natuurlijk ook op de beste stukjes wilden rijden. al best een uitdaging. De andere 14 kilometer waren nog veel erger, het asfalt was op, en waar het in het begin redelijk plat geplaveid grind was met kuilen, werd het pad almaar ruiger! grind werden keien en er was niets meer recht. op sommige stukken moest ik(Astrid) uit de auto om Reinier over t juiste keienspoor te loodsen, en de allergrootste stenen aan de kant te gooien. t was avontuur, eigenlijk gewoon niet te doen! ik weet niet of jullie wel eens "de gevaarlijkste wegen van " hebben gekeken ? Nou deze was er zekers 1! we reden 14 km in de eertse versnelling zagen onder weg 2 groepjes huizen of liever hutten , een bos koeien en een club schapen met een bejaarde schapenherderin die midden in de natuur zat te breien. we stopten, lachte vriendelijk en ik vroeg of ik een foto mocht maken. dat mocht, ze moest erom lachen. vrolijk zwaaiend gingen we verder, we waren blij dat we iemand gezien hadden. Verder viel het ons op dat op de meest onmogelijke plekken mensen begraven liggen en die graven worden allemaal versierd met zijde bloemen in felle kleuren. we zien die bloemen ook langs wegen, aan vangrail en bomen bij foto's van mensen die op die plek zijn omgekomen. Maar langs die onmogelijke weg kwamen we dus ook graven tegen. de laatste 2 kilometer werden we ingehaald, (ja we weten ook niet hoe) door een rode mercedes, die stopte meteen en vroeg of we hulp nodig hadden, nee natuurlijk niet, we gaan naar t meer,! t zou nog een kwartierje zijn. de man bleef de rest van de rit voor ons rijden. op een splitsing stopte hij bij een tegenligger, ze stapten allemaal uit, wij dan ook maar. De tegenligger kwam met een kan benzine de mercedes tanken. En ze wezen ons op een restaurant 600 meter de berg op, het pad was inmiddels weer grind geworden en we besloten te gaan kijken en dat was maar goed ook, een prachtig nieuw restaurant in het midden van niks, met fantastisch uitzicht over t fel blauwe meer!! dus de tas met proviand bleef ongeopend en we aten lekker onze lunch in t restaurant. Daaar zagen we tegen de rotsen een uitkijkpunt en dat kunnen we natuurlijk niet overslaan nu we er toch waren. Dus na t eten klommen we naar boven en genoten van het uitzicht ! wauw wat is het hier mooi!!!
We vervolgden onze weg en reden weg van t meer via een andere weg terug, minder gevaarlijk maar ook erg slecht wegdek. we kwamen door dorpjes , je weet niet wat je ziet..en we stopten nog even bij een oude brug over de rivier. Jammer dat overal afval ligt, maar dan ook echt overal! niet normaal.
Eeenmaal terug op de camping hebben we de proviand maar opgegeten die eigenlijk voor onderweg was, en hebben we de hele avond gekletst met een Pools stel en Brandy uit Kruja gedronken! Veel te laat vertrokken we naar ons bed want we wilden vroeg op om weer verder te reizen.
Vanmorgen dus de caravan aangehaakt en verhuisd naar camping Arbi aan de zuid kant van t meer van Ohrid , tegen de grens met Noord Macedonie.
lekker op t gemak gereden en ons weer over vanalles verbaasd: je kan hier tegen de richting in fietsen op de snelweg, ook kan je de snelweg oversteken met je ezel, en wandelen langs de snelweg is ook heel normaal! Je kan ook stoppen op de snelweg om uien en aardappelen te kopen want die hangen volop aan de vangrail en de verkoper staat erachter. de traditionele Koran vis die hier in de streek rond het meer gegeten wordt , wordt aangeboden zwemmend in een bak met water, ook langs de kant van de weg, ik ben benieuwd hoe je die dan mee krijgt als je m koopt.
Vandaag hebben we t rustig aan gedaan , we maakten alleen een uitstapje naar Noord Macedonie , voor t stempel in ons paspoort, en t bezoeken van een klooster. t was ook weer een heilige plek want ook hier zag ik mensen schilderijen en muren kussen. rondom t klooster was t een groot circus van souvenierswinkeltjes, restaurantjes en bootjes en strandgangers, heel apart.
we namen een plons in t meer en aten lekker in t restaurant van de camping! en het allerfijnste van vadaag is dat we een douche hebben waarmee ik mijn haar kan wassen!! hoe heerlijk is dat na een week! t begon echt touw te worden!!
Nu nog even de was ophangen en dan lekker ons bedje in, volgens mij staan we morgen in de schaduw en kunnen we misschien wat langeer slapen dan tot 8 uur!!
Goede Nacht! morgen weer een nieuwe dag.
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080430
[countryId] => 47
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 46
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/109_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => avontuur
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => reinierenastridontour
[datePublication] => 2021-08-20
[title] => Kruje, alles handgemaakt
[message] => We leven nog , was vanochtend het eerste wat we tegen elkaar zeiden met een lachend gezicht. Heerlijk rustig hadden we geslapen vannacht, op t geroezemoes van de restaurant gasten op de achtergrond waren we prima in slaap gevallen en werden we om 7.30 van de warmte wakker. Prima gegaan dus dat wildkamperen.
na een eenvoudig ontbijt, spullekes weer in de auto en door, hier was verder niet veel te beleven, maar leuk om er geweest te zin!
We zetten koers richting Kruje, camping Kruje om precies te zijn en we waren de eerste gasten van de dag, we waren er al om 10.00 en de camping was verder leeg. we zochten n gezellig plekje uit en babbelde wat met de behulpzame eigenaar. daarna vertrokken we lopend naar centrum van Kruje , 10 minuutjes volgens de man van de camping. HaHa, wij deden er wel n half uur over , het was vanaf de camping een weg rechtdoor omhoog, en hoe! bij elk schaduw plekje bleven we even staan en gelukkig was er een winkeltje onderweg wat koud water verkocht.. maar we kwamen er.. de oude bazaar van Kruje! prachtig om te zien, de oude kasseien spekglad gelopen en kleurrijke koopwaar overal. Meteen lieten we ons door de eerste verkoper naar binnen lullen en hij en zijn vrouw probeerden de handgemaakte kleedjes en andere frummelarij aan ons kwijt te raken, we bedankten netjes en meteen buiten stond de volgende al klaar om ons naar binnen te praten,.. Ahaaa zo gaat dat dus hier, al snel knikten we vriendelijk en met No Thank You in herhaling kuierde we de straatjes door. uiteindelijk kochten we een kleedje gewoon omdat we t zelf leuk vonden en een sla couvert! alles handgemaakt wat we zagen en hoorden, alleen wel gek dat de moeder van winkel A precies dezelfde kleedjes weeft als de oma van winkel B en de zussen van winkel C enz. enz. en dat de kleedjes dan ook nog varieren in prijs van 6 euro tot 70 euro.. dolle boel hier! en niet zo authentiek als dat t beschreven wordt in de boekjes. maar t zag er prachtig uit!
Na de lunch gingen we nog verder omhoog, naar Kruje Castle, hier was niet veel te zien, wat overblijfsels , er was een splinternieuw museum gebouwd over Albanese oudheden, maar 4 euro entree, daar hadden we geen zin in, dus gingen we over de bazaar weer terug naar de camping.
Er wa nog tijd genoeg over en na n koud drankje beloten we de auto nog te pakken voor een ritje op de berg , naar Sari Salltik. een soort van tempel, in de rots, naar het schijnt het grootste bedevaartoord va Albanie. Het was klein, maar indrukwekkend, we zagen enkele bezoekers de muren kussen en achterwaarts de trap oplopen. op een openplek zagen we een stellage met haken, t leken vleeshaken, erstond een emmer met rode inhoud, en net toen wij door kregen dat er op deze plek wel eens offers gebracht konden worden kwamen er 2 mannen met een Geit aan een touw de trap af... het kwartje viel bij ons direkt en wij konden ineens heel snel de trap op. Want zoals Bram het vroeger kon verwoorden: we denken dat de geit nu vlees is geworden. en we houden zeker van lekker vlees, maar zo'n offer, nee dat willen we toch liever niet zien..
rond 18.00 waren we terug op de camping, en vanavond hebben we voor t eerst gekookt, n pastaatje zonder vlees, en dat had niets met die geit te maken, maar hier koop je brood bij de bakker, groente bij de groente boer en vlees bij de slager, in de supermarktjes heb je alleen de verpakte dingen als frisdrank, pasta, meel en dat soort dingen en de slager die we vonden was al uitverkocht voor vandaag.Tja we zullen weten dat we in een ander land zijn ! maar t heeft gesmaakt! Nu nog een drankje en dan naar bed, t was een lange dag! oh inmiddels ist duk op de camping, 4 plekken erbij gekomen, tsjechen, italianen, roemeenen en duitsers.lekker gemeleerd! proost!
[userId] => 433760
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5080429
[countryId] => 47
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 60
[author] =>
[cityName] => Cicvare
[travelId] => 526568
[travelTitle] => rondreis albanie
[travelTitleSlugified] => rondreis-albanie
[dateDepart] => 2021-08-14
[dateReturn] => 2021-09-12
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/027/098_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/433/760_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kruje-alles-handgemaakt
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 2
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 2
[last] => 4
[previous] => 1
[next] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 16
[lastItemNumber] => 30
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Rovinj - Kroatië 
