Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => iran
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (iran)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /iran/reisverslagen/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => iran/reisverslagen/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => iran
[action] => reisverslagen
[page] => 4
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /iran/reisverslagen/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => iran/reisverslagen/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => iran
[action] => reisverslagen
[page] => 4
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => iran
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 5
[countryId] => 89
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 148909
[username] => guidopng
[photoRevision] => 40
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/148/909_50x50.jpg?r=40
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/148/909_105x105.jpg?r=40
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => palestina
[currentCountryName] => Palestina
[currentCountryIsoCode] => ps
[currentCountryId] => 214
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[countryName] => China
[countryIsoCode] => cn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[countryName] => Noord-Korea
[countryIsoCode] => kp
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[countryName] => Zuid-Korea
[countryIsoCode] => kr
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => th
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[countryName] => Cambodja
[countryIsoCode] => kh
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[countryName] => Jordanië
[countryIsoCode] => jo
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[countryName] => Syrië
[countryIsoCode] => sy
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[countryName] => Irak
[countryIsoCode] => iq
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[countryName] => Zuid Sudan
[countryIsoCode] => ss
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[countryName] => Ethiopië
[countryIsoCode] => et
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[countryName] => Mozambique
[countryIsoCode] => mz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[countryName] => Zimbabwe
[countryIsoCode] => zw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[countryName] => Madagascar
[countryIsoCode] => mg
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[countryName] => Zambia
[countryIsoCode] => zm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[countryName] => Pakistan
[countryIsoCode] => pk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[countryName] => Azerbeidjan
[countryIsoCode] => az
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[countryName] => Libanon
[countryIsoCode] => lb
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[countryName] => Oekraïne
[countryIsoCode] => ua
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[countryName] => Jemen
[countryIsoCode] => ye
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[countryName] => Palestina
[countryIsoCode] => ps
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Guido Versloot
[firstName] => Guido
[reportsCount] => 118
[travelsCount] => 14
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 431327
[username] => Karenvd8
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => oman
[currentCountryName] => Oman
[currentCountryIsoCode] => om
[currentCountryId] => 141
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[countryName] => Paraguay
[countryIsoCode] => py
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[countryName] => Uruguay
[countryIsoCode] => uy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[countryName] => Guatemala
[countryIsoCode] => gt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[countryName] => Georgië
[countryIsoCode] => ge
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[countryName] => Armenië
[countryIsoCode] => am
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Karen
[firstName] => Karen
[reportsCount] => 28
[travelsCount] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 293252
[username] => Taklamakan
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => itali
[currentCountryName] => Italië
[currentCountryIsoCode] => it
[currentCountryId] => 93
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[countryName] => China
[countryIsoCode] => cn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[countryName] => Portugal
[countryIsoCode] => pt
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[countryName] => Japan
[countryIsoCode] => jp
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[countryName] => IJsland
[countryIsoCode] => is
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[countryName] => Zuid-Korea
[countryIsoCode] => kr
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => de
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[countryName] => Verenigd Koninkrijk
[countryIsoCode] => gb
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => it
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[countryName] => Georgië
[countryIsoCode] => ge
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[countryName] => Ierland
[countryIsoCode] => ie
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[countryName] => Tsjechische Republiek
[countryIsoCode] => cz
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[countryName] => Luxemburg
[countryIsoCode] => lu
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => fr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[countryName] => Liechtenstein
[countryIsoCode] => li
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[countryName] => België
[countryIsoCode] => be
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[countryName] => Jordanië
[countryIsoCode] => jo
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[countryName] => Slovenië
[countryIsoCode] => si
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] => Frans Marianne
[firstName] => Frans
[reportsCount] => 418
[travelsCount] => 27
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 439628
[username] => CelestaMartin
[photoRevision] => 3
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/628_50x50.jpg?r=3
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/628_105x105.jpg?r=3
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => iran
[currentCountryName] => Iran
[currentCountryIsoCode] => ir
[currentCountryId] => 89
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Celesta Fransen
[firstName] => Celesta
[reportsCount] => 1
[travelsCount] => 1
)
[4] => stdClass Object
(
[userId] => 326878
[username] => johanenjanke
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/326/878_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/326/878_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[currentCountryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[currentCountryIsoCode] => ae
[currentCountryId] => 193
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[countryName] => Nicaragua
[countryIsoCode] => ni
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[countryName] => Panama
[countryIsoCode] => pa
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[countryName] => Canada
[countryIsoCode] => ca
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[countryName] => Singapore
[countryIsoCode] => sg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[countryName] => Australië
[countryIsoCode] => au
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[countryName] => Japan
[countryIsoCode] => jp
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[countryName] => Laos
[countryIsoCode] => la
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[countryName] => Cambodja
[countryIsoCode] => kh
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => it
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Johan Sevenhuijsen
[firstName] => Johan
[reportsCount] => 203
[travelsCount] => 15
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 112
[date] => 2024-10-28
[title] => De vakantieparken van België
[text] =>
België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken België hebben voor elk wat wils. In deze blog nemen we je mee op een reis door enkele van de meest betoverende vakantieparken van het land, met een speciale focus op de idyllische plekjes aan de Belgische kust.
Midden in de natuur: vakantieparken in de Ardennen
De Ardennen, met hun weelderige bossen en schilderachtige valleien, zijn de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. Tal van vakantieparken in dit gebied bieden gezellige huisjes omgeven door groen. Hier kun je wandelen, fietsen of gewoon genieten van de rust en stilte. Enkele aanraders zijn Domaine Les Doyards in Vielsalm en Sunparks Ardennen in Vielsalm. Domaine Les Doyards is een vakantiepark gelegen aan het prachtige meer van Vielsalm en biedt gezellige chalets en bungalows verscholen tussen de bomen. Sunparks Ardennen staan bekend om zijn uitgebreide faciliteiten voor het hele gezin. Van een overdekt zwemparadijs tot indoor speelzones voor de kleintjes, er is altijd wel iets te doen, ongeacht het weer. De beroemde grotten van Han zijn erg leuk om te bewonderen, ze bieden een onvergetelijke ervaring om de Ardennen op een speciale manier te ontdekken.
Waterpret in de Kempen: vakantieparken met Meren
De Kempen, bekend om hun uitgestrekte meren, bieden een scala aan vakantieparken waar waterpret centraal staat. Denk aan zwemmen, varen en vissen. Park Molenheide in Houthalen-Helchteren is een familievriendelijk vakantieoord met een groot subtropisch zwemparadijs en een meer waar je kunt roeien. Perfect voor een zomerse vakantie vol plezier aan het water. Park Molenheide staat bekend om zijn indrukwekkende subtropisch zwemparadijs. Hier kunnen gasten genieten van glijbanen, watervallen en ontspannen in de bubbelbaden. Het is de perfecte plek voor zowel avontuurlijke waterliefhebbers als gezinnen die op zoek zijn naar ontspanning. Het vakantiepark beschikt ook over een groot recreatiemeer waar verschillende watersporten mogelijk zijn. Of je nu wilt kajakken, roeien of gewoon ontspannen op het strand, er zijn tal van mogelijkheden om van het water te genieten.
Cultuur en geschiedenis: vakantieparken nabij Brugge
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis zijn vakantieparken in de buurt van steden als Brugge een uitstekende keuze. Hier kun je genieten van de architecturale pracht van historische steden en tegelijkertijd ontspannen in de rust van het omliggende platteland. Vakantiepark Klein Strand In Jabbeke is een voorbeeld met gemakkelijke toegang tot Brugge en de Belgische kust. Vakantiepark Klein Strand ligt op korte afstand van Brugge en biedt comfortabele accommodaties in een rustige omgeving. De vakantiehuisjes en chalets zijn vaak voorzien van moderne voorzieningen en zijn ideaal voor gezinnen en stellen. Door de nabijheid van Brugge kunnen gasten gemakkelijk de historische stad verkennen en genieten van de middeleeuwse pracht.
Betovering aan de Belgische kust: zon, zee en strandplezier
Het hoogtepunt van vakantieparken aan de Belgische kust is ongetwijfeld de nabijheid van de zee. Van Knokke tot De Panne bieden deze badplaatsen een mix van zon, zee en strandplezier. Vakantiepark Floreal in Nieuwpoort is een uitstekende keuze, met comfortabele accommodaties op slechts een steenworp afstand van het strand. Verken de kustlijn, proef verse visgerechten en geniet van adembenemende zonsondergangen. Vakantiepark Floreal bevindt zich in het charmante Nieuwpoort, op korte afstand van de Belgische kust. De accommodaties variëren van comfortabele appartementen tot ruime vakantiehuizen, vaak met uitzicht op de zee. Een van de hoogtepunten van dit park is de directe toegang tot het strand. Gasten kunnen genieten van lange wandelingen langs de kustlijn, luieren in het zand of zelfs een verfrissende duik nemen in de Noordzee.
België, met zijn diverse landschappen en rijke cultuur is een ideale bestemming voor een vakantieparkavontuur. Of je nu de voorkeur geeft aan de rust van de Ardennen, de waterpret in de Kempen, de geschiedenis rond Brugge of de betovering aan de Belgische kust, er is altijd een vakantiepark dat aan je verwachtingen voldoet. Dus pak je koffers en ontdek zelf de magie van de Belgische vakantieparken.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => de-vakantieparken-van-belgi
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/112/112_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 111
[date] => 2024-10-24
[title] => Taal in cijfers: Welke talen spreekt men wereldwijd zoal.
[text] =>
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms wel meer dan 800. Maar welke talen behoren tot de meest gesproken ter wereld? Welke verdwijnen langzaam uit ons dagelijks leven? En hoe zit het eigenlijk met de Nederlandse taal en de woorden die we gebruiken? Preply, een platform waar je onder andere online Engels kunt leren, onderzocht zowel de populairste als de meest bedreigde talen wereldwijd.
Meest gesproken talen
De taal die wereldwijd het meest gesproken wordt is Chinees, ook wel bekend als ‘Mandarijn’. Met ruim 1,2 miljard sprekers staat Chinees met afstand op nummer één als de meest gesproken taal ter wereld. Spaans volgt op de tweede plaats. Deze taal is niet alleen populair in zomerhits, maar wordt ook door zo’n 437 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De Engelse taal volgt op de derde plek als het gaat om de meest gesproken talen ter wereld, met ongeveer 372 miljoen sprekers. De gehele top 10 populairste talen hebben we hieronder voor je op een rijtje gezet:
- MandarijnChinees
- Spaans
- Engels
- Arabisch
- Hindi
- Bengali
- Portugees
- Russisch
- Japans
- Punjabi
Europese talen op het randje van verdwijnen
In Europa zijn er 24 officiële talen, maar in totaal worden er wel 200 verschillende talen gesproken. Hiervan worden er drie met uitsterven bedreigd. We hebben ze hieronder voor je op een rijtje gezet:
1. Occitaans, Zuid-Frankrijk
Occitaans (Occitan) was ooit een dominante taal in Frankrijk en werd ook gesproken in delen van Italië en Spanje. Tegenwoordig spreken nog ongeveer zeshonderdduizend van de veertien miljoen inwoners van Zuid-Frankrijk deze taal vloeiend. Occitaans heeft veel overeenkomsten met het Catalaans.
- Samisch, Scandinavië en Rusland
In Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland bestaan er negen varianten van het Samisch (Sámi), de taal van de inheemse Samen. Tegenwoordig spreken nog slechts dertigduizend mensen een van deze varianten, waarbij Noord-Samisch met ongeveer twintigduizend sprekers de meest gesproken versie is.
- Griko, Italië
Toen de Grieken tussen 800 en 600 v.Chr. zuidelijk Italië koloniseerden, brachten ze hun taal mee. Grieks werd eeuwenlang de dominante taal in deze regio, vermengd met Latijnse invloeden. Het huidige 'Griko' is zowel een Grieks dialect als een minderheidstaal in Italië. Uiteindelijk werd Italiaans de officiële taal, die via onderwijs verspreid werd. Omdat veel Griko-sprekers niet voldoende middelen hadden voor onderwijs, bleef de taal vooral in huiselijke kring bestaan.
Top 10 talen die met uitsterven worden bedreigd
Wereldwijd worden er ongeveer 6000 tot 7000 talen gesproken. Sommige worden door miljoenen mensen gesproken, terwijl andere door slechts een handjevol mensen worden gebruikt. Er zijn zelfs talen die met uitsterven worden bedreigd. Hieronder hebben we de top 10 van bedreigde talen voor je op een rijtje gezet:
1. Apiaka: Deze taal wordt gesproken door de Apiaka-indianen in het noorden van Mato Grosso, Brazilië. In 2007 was er nog slechts één persoon die deze taal beheerste.
- Bikya: Een taal uit het noordwesten van Kameroen die mogelijk al is uitgestorven. De laatste bekende spreker werd in 1986 geregistreerd. De taal vertoont gelijkenissen met Bishou, een andere bedreigde taal.
- Chana: Afkomstig uit de Argentijnse provincie Entre Rios, werd de laatste spreker van deze taal in 2008 vastgelegd.
- Dampal: De laatste bekende spreker van deze Indonesische taal woonde in 2000 in Bangkir, Indonesië.
- Diahoi: Ook bekend onder namen als Jiahui en Djahui, werd deze taal in 2006 nog door één persoon gesproken in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied.
- Kaixana: Dit is een andere bedreigde taal uit Brazilië. In 2008 woonde de enige overgebleven spreker, Raimundo Avelino, toen 78 jaar oud, in Limoeiro in de staat Amazonas.
- Laua: Deze taal, die wordt gesproken in centraal Papoea-Nieuw-Guinea, behoort tot de Mailuan talengroep. De laatste spreker werd in 2000 geregistreerd.
- Patwin: Een inheemse Amerikaanse taal uit het westen van de Verenigde Staten. In 1997 werd de enige spreker geregistreerd in de omgeving van San Francisco.
- Pazeh: De taal van een Taiwanese inheemse groep met dezelfde naam. In 2008 was mevrouw Pan Jin Yu, toen 95 jaar oud, de laatste geregistreerde spreker.
- Pemono: Een taal uit Venezuela waarvan de enige overgebleven spreker in een dorp in Majagua woont
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => taal-in-cijfers-welke-talen-spreekt-men-wereldwijd-zoal
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/111/111_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 110
[date] => 2024-09-10
[title] => Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
[text] =>
Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op vakantie kunt. Je hebt namelijk in veel gevallen recht op compensatie en hulp. In dit artikel leggen we je uit hoe het werkt.Algemene regels en rechten
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
- Verzorgen van eten en drinken;
- Sturen van twee e-mails of het voeren van twee telefoongesprekken, mocht je zelf geen internet of bereik hebben;
- Organiseren van een overnachting of transfer als dit noodzakelijk is. Dit telt trouwens niet als de luchtvaartmaatschappij je 2 weken van tevoren op de hoogte heeft gebracht van de vertraging of annulering.
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
Compensatie
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Wanneer heb je geen recht op een schadevergoeding?
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Loop je vakantie niet mis
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
)
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031884
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-28
[photoRevision] => 8
[title] => Esfahan / Isfahan
[message] => Hey allemaal,
Ik sloot het vorige verslag af vanuit de bus. De busrit van Kashan naar Esfahan. De rit duurde iets meer dan 3 uur en is ongeveer even lang als de eerdere busrit. Iets na 14.00 uur kwam ik aan op Bus Terminal 'Kaveh'. Ik was al gewaarschuwd dat er veel taxi's zouden zijn, enigszins opdringerig, dus ik was voorbereid. En dit ken ik ook uit andere landen waar ik ben geweest. Gelukkig had ik gezien dat er ook een metro-netwerk is. Of beter gezegd; 1 lijn. En het viel mij direct op hoe nieuw, schoon en onbeschadigd alles is. Even googlen, de metro is pas in gebruik sinds oktober 2015 (nog geen 3 jaar terug!). Dat verklaart een hoop. Andere lijnen zijn nog in aanbouw.
Ik kocht een kaartje en ging naar het perron. Gelukkig vroeg ik het na, want ik moest het perron aan de andere kant hebben. Opvallend, de metro gaat slechts om het kwartier. Dat zal pas omhoog gaan als het echt populair en druk wordt, vermoed ik. Na 5 haltes kwam ik aan bij station Emam Hossein. Ik maakte nog een foto van de buitenkant van de trein, maar werd teruggefloten. Mocht niet. Toch dingen die voor je gevoel totaal niet gek zijn. Ik zie mijzelf al teruggefloten worden bij Beurs, Rotterdam... Nou, ik door naar boven. De route zat redelijk in m'n hoofd en zo liep ik in 5 minuten naar het nieuwe verblijf. Ik had een belletje gepleegd tijdens de lange busrit en er was nog plek en een prima prijs op een goede locatie. Meteen gereserveerd. Even inchecken en toen naar de kamer. Privékamer met badkamer en airco en zelfs een tv dit keer. Kan ik m'n Farsi oefenen, haha. Heb even een uurtje de tijd genomen om te relaxen na de reis en hitte.
Vervolgens, want ik wilde toch wat doen, zocht ik een activiteit uit dichtbij het hotel. Niet een hoofdactiviteit, dat komt vanaf morgen wel weer. Direct naast het hotel ligt een lange hoofdstraat met aan beide kanten winkels. Achter de winkels aan de overkant bevindt zich een groot park, het Rajayi Park, en daarin ligt het Hasht Behesht Palace. De naam staat voor het paleis van de acht hemelen. Verschillende plafonds, mooie tekeningen op de muur, en toch ook vernielingen die in de loop der tijd zijn aangebracht. Het pand is zo'n 300 a 400 jaar oud. Leuk om gezien te hebben en vooral de kleine details doen het hem. Elke dag overladen worden met scholen, herenhuizen, moskeëen en historische huizen, zorgt er misschien voor dat je er een beetje blind voor wordt. Morgen wacht een mooie test aangezien een van de hoogtepunten op de planning staat.
Ik vond uiteindelijk de rust in het Rajayi Park best fijn en het leuke is dat alle gepensioneerden zich daar verzamelen en vermaken in de schaduw op het heetst van de dag... tranquilo. Na dit park liep ik door een kleine bazaar en liep ik richting de voormalige waterkant van Zayandeh Rud (rivier die leven geeft). Helaas is sinds enkele jaren de rivier droog komen te liggen. En eigenlijk doet het gewoon pijn om nu te zien. Eenmaal aan de 'warerkant' zie je een grote droge vlakte. De schitterende Si-o-Se Pol Brug (brug van 30 bogen, ja ik heb de bogen geteld ;-)) is de mooiste van de vele bruggen over de rivier. Tijdens plaatjes schieten is het onmogelijk de droogte te vermijden. Ik blijf aan de stadkant en loop voorbij de brug. Een reeks zwanenbootjes staan daar daar totaal verloren aan de zijkant van de enorme droge vlakte. Dit is vroeger waarschijnlijk een fantastische attractie geweest, nu verduidelijkt dit het huidige beeld.
De brug zelf is nog altijd erg mooi. Ik ben over de brug gelopen en aan de onderkant in de schaduw teruggelopen. De temperatuur was weer erg hoog. Vervolgens ben ik de lange straat gevolgd tot ik bij mijn hotel kwam. Ik had honger dus ging ik direct op zoek naar een hapje. Na afloop had ik toch weer veel gezien en gelopen in de hitte, en werd het onverwacht een actieve middag. Terug op de kamer om wat te relaxen op de kamer.
In de avond ben ik er toch nog uit gegaan. Koffietentje waar ik in de middag was (met prima wifi) bezocht. Daar met VPN naar Ajax kunnen kijken de eerste helft. Toen werd het hier al 00.00 en ging de tent sluiten. Uiteindelijk lag ik dus laat op bed, maar het was wel leuk!
Donderdag 26 Juli
Nieuwe dag. De eerste hele dag in Esfahan. Na een prima ontbijt in het hotel ging ik op pad. Het Naqsh-e Jahan (Imam) Square stond op het programma, ook bekend als het Imam plein. Het plein is een van de grootste publieke pleinen ter wereld en staat daarmee op de UNESCO Werelderfgoederenlijst. Het is 512 meter lang en 163 meter breed en dateert van het jaar 1602. Het is autovrij en je kunt er met paard en wagen een rondrit maken.
Op dit plein zitten een aantal highlights. Sterker nog, in de 8 highlights van heel Iran (in de Lonely Planet reisgids) vind je er hier al 3! Ik wist ongeveer waar ik moest zijn en dat was op zo'n 5 a 10 minuten lopen. Ik draaide het plein op en wow. Dat was wel heel gaaf. Foto's en verhalen had ik al gezien/gehoord, en het was heel mooi om te zien. Ik liep naar het midden en draaide wat om mij heen. Grote zijmuren meters lang met dezelfde motieven, waarachter de bazaar zich bevindt. Je merkt duidelijk hoe toeristisch het hier is. Iedereen heeft tapijtwinkels, is taxichauffeur of wil geld wisselen. Daarna loop ik richting de andere helft met een mooie fontein en daaromheen drie voltreffers van gebouwen (vlnr):
- Masjed-e Sheikh Lotfollah
- Masjed-e Shah
- Kakh-e Ali Qapu
Een aantal lokale kids waren in de fontein aan het spelen, rennen, zwemmen. Zag er heerlijk uit, en verfrissend. Ik schoot een paar plaatjes van het plein en ook van de fontein en de jongens erin. Er komt er één naar mij toe en sprak mij aan in het Engels. Hello, you ok?! Ik reageerde wat terug. Daarop vroeg hij 'Is she cooking?'. Ik vroeg wat ie bedoelde want het kwam er niet heel duidelijkheid uit, of ik verwachtte gewoon deze vraag niet op deze manier. Maar het kwam aan. Ik moest m'n lach onderdrukken en zei dat ik alleen was. En dat 'ze' niet aan het koken was. Haha, mooi!
Ik wandelde verder naar de middelste van de drie parels op het plein, omdat deze als eerst dicht zou gaan rond middaguur. Ik kocht een kaartje en ging naar binnen. Eigenlijk wordt je bij de ingang weggeblazen hoe mooi het is; de blauwgekleurde stenen en mozaïeken springen eruit. Ik ging naar binnen. Al snel viel mij op hoeveel stellingen er stonden. Er werd blijkbaar flink gerenoveerd. Ik vroeg of dat kwam doordat het off-season is, maar dat is niet het geval. Ze doen het gewoon als het nodig is, toerisme of geen toerisme. Ook vertelde een gids dat ze het nooit echt heel goed laten doen. Altijd een beetje. Misschien om mensen aan het werk te houden. Wel jammer voor mij, want het belemmert het uitzicht van zo'n mooie parel.
De oostelijke hoek van de moskee is vrij van onderhoud en dat worden toch wel de nodige foto's en video's. En bekijken met m'n ogen natuurlijk voor de details van dichtbij. Hier en daar raak ik de muur aan om te kijken of dit nu echt allemaal stenen zijn. Uiteraard is dat het, maar het is zo mooi. Bijna nep. Het hoofdgedeelte wordt helaas ook verbouwd. Als je op de steen helemaal in het midden gaat staan, sta je op het perfecte punt om te laten echoën. Ik laat dit echter aan een local over, want ik sta niet bepaald bekend als The Voice of Iran. Klinkt van hem trouwens wel erg mooi, galmt lang na. Vanuit hier is ook een schitterend uitzicht op de twee minaretten. Daarna verlaat ik de moskee.
Vervolgens ga ik naar de linker / eerste van de drie. Deze blijkt een stuk kleiner. Wel waanzinnig mooi en vrij van onderhoud. Bij de entree zie ik opnieuw een schitterende poort / ingang. Helaas staat de zon erachter dus levert niet de mooiste beelden op. Daar kom ik later voor terug. Deze ingang is precies op de voorkant van mijn reisgids afgebeeld. Vrij snel na m'n entree lijkt het ook drukker en drukker te worden. Er is wel plek voor foto's en video's dus ik kijk m'n ogen uit. Het is echter geen plek om een uur of langer te verblijven. Wel mooi om gezien te hebben. Eenmaal buiten zie ik direct links een moderne koffietent. Wellicht dure locatie, maar alles is zo goedkoop, ik ga er gewoon heen. Er is ook cake / gebak en zo ga ik voor een stukje worteltaart. Erg leuk, soort Koekela in Iran.
Ik betrap mijzelf tijdens verschillende reizen dat sommige bijzonderheden gewoon worden of voelen. Ik ben nu in de de derde stad van de reis en heb een aantal moskeeën gezien. Nog een moskee staat op het programma, maar ik besluit het om te gooien en later terug te keren. Anders word ik moskee-moe na drie in één ochtend. Ik ga terug naar de metro waar ik probeer in te checken met m'n hotelpas. Gelukkig bood iemand hulp en was ik niet zo scherp, met de verkeerde pas. Ik kon verder en toen ik aankwam arriveerde de metro al snel. Twee haltes verder ben ik zuidelijk en voorbij de Si-o-Se Pol-brug. Van daaruit wandel ik door de straten richting het Armenian Quarter. De plek waar ooit meer dan 42.000 Armeense christenen woonden. De enige niet-moslim gemeenschap binnen heel Iran. Binnen dat kader dus erg bijzonder.
Ik wandel richting Jolfa Square, het eigenlijke middelpunt van deze wijk. Een heel klein pleintje. Allemaal kleine, smalle zaken eromheen. Het tegenovergestelde van het grote en drukke Imam plein. Opvallend veel koffietentjes zitten hier, modern. Er hangt een ander sfeertje, ik hoor moderne westerse muziek, ik zie echt dikke auto's voorbijkomen, het voelt vooral anders. Leuk om ervaren te hebben. Van hieruit loop ik richting de hoofdattractie; de Vank Kathedraal, de Armeense kerk. Eenmaal binnen bevindt zich naast de kerk een museum en een memorial aan de Armeense genocide. Ook zijn er afbeeldingen van Armeniërs die dit overleefden. Als je nagaat dat dit slechts 100 jaar terug gebeurde, is het heel bizar om te lezen en te zien hoe dit in kaart is gebracht. Wel een interessant stukje geschiedenis binnen Iran, en daardoor een bezoek waard.
Daarna ben ik nog wat gaan eten en kwam ik Nederlanders tegen. Dat was best leuk even in het Nederlands, want je ziet weinig Nederlands. Veel meer Fransen en Duitsers. Ik ben terug gegaan over een andere brug die over de drooggelegde Zayandeh rivier gaat (overigens minder mooi/bijzonder). Wel ontdekte ik er een vosje die daar vrij rondliep. Ik ging voor een middagpauze en heb nog even geslapen, voordat ik in de avond weer op pad ging.
Rond half 8 ging ik opnieuw naar de Si-o-Se Pol brug voor de zonsondergang. Eenmaal aangekomen een vechtpartij gaande tot bloedens aan toe. Vreemd, het ging tussen twee personen en er stonden tientallen(!) mensen bij die niets deden. Ik verstond ook niets van het geschreeuw dus weet geen oorzaak en bleef op afstand. Ik maakte wat Timelapse opnamens van de brug en toen het bijna donker was en de verlichting aan ging, werd de brug nog mooier. Kon lekker m'n gang gaan en vastleggen. Heb mij goed vermaakt. Om vervolgens terug te gaan richting het centrum. Later nog een sandwich gegeten en voorbereid op m'n verdere reis. Uiteindelijk liep ik rond 23.00 uur over straat en was het eindelijk lekker weer. Het was maar 31 graden, en dat voelde heerlijk!
Vrijdag 27 juli
Yes, vrijdag; weekend! Hier is het donderdagmiddag en vrijdag weekend. Zaterdag en zondag zijn gewoon werkdagen. Dus, chillen. Wel had ik gisteren een moskee overgeslagen dus die staat vandaag op de planning. Na een rustige ochtend en koffie drinken, reisverslag typen en m'n hostel uitzoeken voor de vervolgbestemming, wandel ik door de bazaar. Heerlijk, wat een rust. Niet álles is gesloten, maar het meeste wel. Niet om de seconden worden aangesproken en naar binnen worden gehaald. Gewoon rondkijken. Je gaat vanzelf mee in de weekend-sfeer. Tegelijk is ook weer gekom te ervaren. Na een rondje, merk ik dat de moskee te ver is om heen te lopen en te bezoeken, want in de middag is deze gesloten. Ik ga op het gemak terug, kijk in de winkeltjes en ga terug naar m'n kamer.
Vanaf een uur of 14.00 ga ik weer op pad. Andere route, nog voor het Imam plein ga ik noordwaards richting de Jameh Moskee. Buiten de drukte, muziekje aan en oordopjes in. Even in m'n eigen wereld, wordt er getoeterd, ik negeerde in eerste instantie bewust. Dit doe ik omdat iedereen je aanspreekt of toetert voor een taxi, soms even geen zin in. Toen ik omkeek zat er een heel gezin in, en die vroeg mij de weg. Toevallig wist ik die en vertelde ik waar ik naar onderweg was, lopend. Hij vroeg mij om in te stappen en er samen heen te gaan. Dat deed ik en we raakten aan de praat. Jong Iraans stel met 2 dochtertjes, leven in Australië, voor het eerst terug waar zij zijn geboren. Eenmaal aangekomen bij de moskee wilde z'n vrouw en dochters niet. Ze waren moe en gingen terug. Ik had wel een lift gehad en bedankte hen.
Jameh Moskee was weer groots en enorm, en toch klein in details. Erg mooi, maar weer een nadeel. Van de 4 mooie vlakken, waren er 2 in onderhoud. En opnieuw werd er geklust aan de mooiste. Zonde. Na mijn rondje en het zien van alle uitzoeken, verlaat ik het. En ik ontdek dat de bazaar ondergronds gaat vanaf het Imam plein tot aan deze moskee. Ik liep dus volledig in de schaduw en bijna alles was dicht. Heerlijk was dat, even rust. Na een halfuurtje was ik weer op het plein. Nog wat plaatjes geschoten, waar m'n reisgids + de moskee op de reisgids, hetzelfde zijn. Nu met betere belichting.
In de avond ging ik terug naar het plein. Had van Mark de tip gekregen vrijdagavond hier door te brengen (thanks Mark) en dat was een goede keuze. Het pakte nog grootser uit met optredens en muziek, en het hele plein vol locals. Eten, drinken. Gezelligheid. Het had te maken met de maansverduistering. Het zou hier nog lang duren en men verwachtte dat het druk zou zijn / blijven tot een uur of 2.00 a 3.00. Maar ik voelde al dat ik daar geen behoefte aan had, was veel te moe. Ben lekker rond 23.00 uur teruggegaan, na het sfeertje te hebben geproefd. Dit was meer een ervaring op zich, wat onwijs leuk was.
Zaterdag 28 Juli
Laatste momenten in Esfahan. Nadat ik wakker word en m'n onafgesloten lenzenbakje zie, weet ik dat ik inderdaad moe was. Dat overkomt mij nooit, haha. Na wat opfrissen en ontbijten, ging ik mijn spullen pakken. Ik heb ondertussen de man van dit hotel naar m'n hotel in Shiraz laten bellen voor de bevestiging en hij heeft mijn treinticket voor dinsdagavond geprint, wanneer ik met de trein de hele nacht doorreis terug naar Teheran. Ben dus goed voorbereid en klaar om te gaan. Ik check uit, wandel naar de metro, pak de metro naar de bus terminal en pak de eerste VIP bus. We zijn net vertrokken en naar mijzelf zit er nog 1 meisje in de bus. Verder niemand. Misschien tussenstop die het nog doet veranderen? We zullen zien. Een lange busrit van 8 uur maar ik heb zoveel ruimte dat ik mij wel vermaak.
Tot zover Esfahan, schitterende stad en must see tijdens een reis door Iran. Op naar Shiraz in het zuiden, waar ook een dagtrip Persepolis op de planning staat.
Tot snel!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1264
[author] => Jordy
[cityName] => Eşfahān
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,efahn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => esfahan-isfahan
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031397
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-25
[photoRevision] => 8
[title] => Kashan
[message] => Ha allemaal,
Waar was ik gebleven? Ik zat in de VIP bus van Teheran naar Kashan. Deze was maar een paar euro en had airco. Het waren ruime goede stoelen en heb zelfs nog even geslapen. Later kregen we wat drinken en een koek. Uitzicht was vooral: droge vlaktes, oneindige uitzichten en hier en daar bergen in de verte. Na 3,5 uur was ik in Kashan. De bus zette mij af bij de taxi standplaats dus dat was snel geregeld. Instappen in de taxi en op naar Noghli House (verblijf in Kashan). Inchecken en wegwijs maken. Hostel is erg mooi. Heb een privékamer met eigen badkamer en airco. Later blijkt dat wel nodig hier in Kashan. Ontbijt is inbegrepen en de ligging is in het oude centrum. Op 5 minuten lopen van het Kamal-al-Molk plein, middenin de stad.
Na wat relaxen op de kamer ging ik naar buiten. Het was niet alleen een klap van airco naar buiten, maar het bleek ook veel warmer dan Teheran. Hier was het 43 graden. Ik ging op pad en liep richting de Bazaar. Daar staande gehouden door een man met veel interesse in voetbal. Toen hij wist dat ik uit Nederland kom, kwamen foto's van Bergkamp, Robben, Cruijff en andere spelers tevoorschijn. Werd direct uitgenodigd bij hem thuis voor tafelvoetbal spelen en thee drinken. Maar de bazaar was nog een uurtje open dus ondanks het aardige aanbod ging ik verder naar de bazaar.
Hier was een stroomstoring dus alle verlichting was uit. Mensen werden creatief met telefoon verlichting en kaarsjes. Wel grappig om ook eens meegemaakt te hebben, zal niet vaak voorkomen denk ik. Fijn was wel dat halverwege het licht weer aan ging. Na een paar honderd meter zit de Hammam-e Khan. Een heel oude, kleine en gezellige plek voor een stop voor thee/koffie, een waterpijp of voor een ander drankje of eten. Bij het vragen naar de weg trof ik een 18 jarige jongen die mij hielp en graag Engels wilde praten. Hij ging mee en was best gezellig. Proberen te communiceren met Google translate om wat te leren kennen. Was wel grappig. De plek was mooi en het was er opvallend koel. Na wat koffie en thee besloot ik wat eten te bestellen. Ging voor Iranian Barbeque en een citroenbier, bij ons een soort Radler. Was erg lekker. Wel 0 procent natuurlijk want je vindt hier (legaal) geen alcohol.
Na twee uurtjes ging ik daar weg. Bij het afrekenen zei de eigenaar 'you are handsome'. Oké? Dat voelde wat ongemakkelijk. In Teheran ook meegemaakt. Misschien omdat er relatief weinig toeristen zijn, dat ze het interessant vinden of als compliment bedoelen. En dat ik hier niet vandaan kom, zie je wel heel snel ;-)
In de avond om 22.00 uur was het zelfs nog 41 graden buiten. Ben lekker terug gegaan naar de kamer. Stukje typen en voorbereiden voor morgen. En lekker slapen. Morgen Kashan echt goed verkennen.
Dinsdag 24 Juli
Ik had een slechte nacht achter de rug. Was erg moe op de avond ervoor, dus dacht makkelijk in slaap te vallen. Bewust airco niet te laag gezet om geen kou te vatten. Na ruim een uur wakker nog steeds niet geslapen. Later wel in slaap gevallen maar ben 3x wakker geworden. Echt ultiem uitgerust voelde ik mij niet. Even opfrissen en naar ontbijt beneden op de patio van Noghli House. Erg mooi, het bekijken waard.
Na het ontbijt ging ik op pad. M'n hostel zit in de buurt van de Historical Houses. Dus lopend ging ik erheen. Onderweg wat water gehaald en rond gekeken. Ik ging voor het combiticket voor de volgende drie; Amir Ahmad Bath House, Tabatabaee Historical House & Abbasian Historical House.
De eerste was een voormalig hammam/badhuis. Binnenin vind je ook foto's van hoe het er echt uitzag destijds en hoe het werd gebruikt. De hammam is al 500 jaar oud. Je kunt zelfs via de trappen naar het dak, waarvandaan je veel uitzicht hebt over Iran vanwege veel laagbouw. Je ziet veel minaretten en windtorens.
De tweede was eigenlijk direct de mooiste en dat melden ze daar zelf al te graag. De mooiste van Kashan en zelfs van heel Iran. Deze is rond 1880 gebouwd. Puntige bomen midden in de tuin, mega gedetailleerde muren en plafonds, aangevuld met mooi gebruik van kleuren stenen en glas in lood. Hier heb ik ook een tijdje in de schaduw gezeten. Gewoon zitten, rondkijken en in je opnemen. Hier en daar een foto. Uiteindelijk was ik bijna klaar en kwam iemand naar mij toe. Een soort huisfotograaf van dit historische pand. Hij bood aan om een paar mooie foto's te maken. Ik vond het daarna prima maar hij wilde meer laten zien. En uiteindelijk zat daar ook wel commerciële gedachte achter. Iets wat ik in 2 dagen al vaker ondervind in Kashan. Mensen in Iran zijn sowieso erg vriendelijk en behulpzaam, maar ik heb ervaren dat mensen het ook graag in hun straatje laten passen en financieel gebruik van maken. Kan ik ze niet kwalijk nemen, en het is voor mij/ons ook spotgoedkoop hier, maar toch... Het viel op na een paar keren.
Na afloop ben ik eerst wat gaan drinken in een klein tentje. Werd door iemand aangesproken die mij hulp bood. Was op zich niet nodig, ik wist waar ik liep en waar ik wat kon vinden. Daar binnen zat een Iraanse man die heel gezellig was. En apart, had veel reiservaring, sprak bizar goed Engels met een sterk Brits accent. Hij kwam ook vaak in Londen. Verder had hij veel in Europa gezien en sprak hij wat woordjes Duits, Frans en Italiaans. Ik deed het hem niet na. Later nog m'n telefoonnummer gedeeld en wellicht nog later afspreken. En bij m'n vertrek had het café geen wisselgeld terug van mijn geld. Die man besloot voor mij te betalen. Was erg vriendelijk en stond meteen weer haaks op wat ik in de ochtend meemaakte. Vriendelijk! Hij sprak over Fin Garden en dat het te warm is rond 13.00/14.00 uur in de middag, 16.00 uur zou beter zijn. Ik bedankte voor de tip.
Ik ging na de stop verder naar het derde gebouw en die was inderdaad ook mooi, maar er was minder schaduw dus het was erg warm. Het had minder sfeer en mooie kleuren en ik was gewoon minder onder de indruk van de vorige. Ik heb in een kleine ronde hier doorheen gegaan en toen terug naar het hostel. Even twee uurtjes gaan relaxen op de kamer met airco en muziek.
Fin Garden stond op de planning. Ik appte de man die ik hierboven noemde tegen 16.00 en hij zei als je 17.00 bij café bent, gaan we naar Fin Garden. Ik vroeg of het eerder kon omdat ik ondertussen klaar stond om te gaan. Het werd 16.30. We stapten in zijn Peugeot 206 (meest populaire auto hier) en gingen verder waarover we al hadden gesproken. Zo kwam ik veel te weten over hem, familie, werk, maar ook over z'n internationale ervaringen en nog veel meer over Iran zelf.
Hij had zelf 16 jaar in Londen gewoond en gewerkt, z'n kinderen waren in Europa geboren en thuis spreken zij Engels. Hij geeft ook Engelse les. Hij kwam terug om bij zijn ouders te zijn en ervoor te zorgen. Z'n kinderen voelen zich ook niet heel erg Iraans, z'n jongste zoon spreekt niet eens Farsi (zo heet dat hier, wij noemen het Perzisch). Hij voelt zich een soort toerist in eigen land. De man zelf heeft een sportschool. Hij is heel relax en gastvrij ingesteld.
Dit gebeurde in de auto terwijl hij mij meenam naar King's Garden. Hij wees al vrij snel in de verte aan waar het ligt. Ik had gelezen in de reisgids dat Fin Garden buiten Kashan ligt. Bij aankomst vroeg ik of het nog steeds Kashan is, hij bevestigde. Ik dacht dus naar King Garden te gaan, daarna wellicht naar Fin Garden. We kwamen binnen en hij loodste mij overal doorheen. Wel in rap tempo, want hij kwam er vaak en wist alles. Van waar de Koning z'n kamer/ruimte had en wie waar verbleef. Ondertussen schoot ik wat beelden van de bijzonder mooie tuin, het watertje dat door de tuin stroomt (vanuit de bergen) met hier en daar visjes, en uiteraard mooie symmetrische werken in kleuren. Hij vertelde hoe Amir Kabir werd vermoord in de hammam. Hij was de premier onder 'Nasir od-Din' die weer de Shah was van Perzië. Diezelfde Nasir od-Din had dronken een handtekening gezet om Amir Kabir te laten vermoorden. Toen hij dood was en dat werd verteld, heeft hij degene die daarvoor verantwoordelijk was ook laten vermoorden. En zo leer ik weer wat van geschiedenis, het vak waar ik vroeg het minst om gaf. Interessant!
Daarna verlieten wij het pand en reden we terug. Hij vroeg ik nog ergens heen wilde. Ik begon over Fin Garden, daar waren we dus net geweest. Hahaha, ja komisch. Had mij totaal niet ingelezen over Fin Garden zelf, eigenlijk bewust om te worden verrast. En juist doordat hij zei dat we nog in Kashan waren, dacht ik dat dit het niet kon zijn. Dus, dat was dat alweer. We reden terug en gingen naar zijn sportschool. Vele wereldkampioenen zitten hier en zijn neef is eigenlijk het uithangbord. Hij is daar trainer en heeft een reeks prijzen in de wacht gesleept. Hij was ook extreem gespierd. Door hem komen veel mensen die echt goed zijn, naar deze sportschool. We werden er als held ontvangen omdat de grote baas mee was. Met een perzik-biertje proostten wij en keken wat rond. Leuk om mee te maken, heel lokaal.
Hij nam mij overal mee naartoe, verzorgde allerlei drankjes en was uren onderweg. Ik had toch de achterliggende gedachte wat ik hem moest geven. Het hield mij bezig. Ik vroeg het uiteindelijk bij weg gaan maar niets was nodig. 'we are Friends now' en hij wilde er echt niets voor terugzien. Vriendelijkheid. Nooit meegemaakt dat iemand z'n halve dag spendeert en daar niets voor terug wilt. Bijzonder! En zo grappig, nadat ik in de ochtend nog twijfels had bij Iraanse vriendelijkheid in verhouding tot commercie.
Jeetje, wat een lang verhaal weer. Ik moet dit wel zo uitgebreid beschreven, want ik vind het erg bijzonder. Dit is wel m'n mooiste dag tot zover in Iran. En niet omdat ik de mooiste dingen heb gezien, maar door de mooiste ervaringen dicht bij de lokale Iraniër. Dit werd dus bedoeld!
Terug op m'n verblijf even relaxen. Al met al toch weer moe van de lange dag en activiteiten in de hitte. Toch nog op pad voor wat eten, waarbij ik wat leuks had gevonden via TripAdvisor. Ik wandelde erheen in een kleine tien minuutjes. Eenmaal binnen liep ik bijna letterlijk om de hoek tegen twee Fransen aan. En dat waren bekenden, zij kwamen aan in het hostel in Tehran, waar ik de volgende dag zou uitchecken. We raakten aan de praat en besloten samen te eten. Was dus weer niet alleen en was erg gezellig. Toen bleek dat zij dezelfde route gaan doen, en ook de trein gaan pakken, heb ik meteen actie ondernomen om zeker te zijn van een ticket. Het hostel in Tehran heeft het voorgeschoten waarbij ik het terug betaal na aankomst weer in Tehran in het hostel. Ik heb dus m'n ticket en volgende week dinsdag pak ik een overnachting in de trein met bed. Leuke ervaring en dan ben ik ruim op tijd in Tehran.
Woensdag 25 Juli
Om 8.00 uur de wekker. Goed geslapen dit keer, gelukkig. Daarna opfrissen en ontbijten in het hostel. Ik kon tot 12.00 uur uitchecken dus ik had voldoende tijd. Rond kwart voor tien ging ik weg. De mooiste moskee (Agha Bozorg Moskee) hier bevindt zich dicht bij mijn hostel, dus dat stond nog op de planning.
Na een paar keer links en rechts door de steegjes, was ik aangekomen bij de moskee. Erg rustig, slechts enkele mensen bij de entree in de schaduw. Ik liep naar binnen en werd niet teleurgesteld. Schitterend bouwwerk en beneden ligt zelfs nog een tuin. Ik liep een ronde langs de buitenrand en achteraan bleek zelfs een school te zitten. Beneden hing daar een volleybal-net. Al zal dat in deze periode van het jaar (vanwege hitte) niet veel worden gesoeeld, vermoed ik..
Ik was bijna klaar met mijn bezoek toen ik werd gebeld. Het was Hamid, opnieuw de man die mij gisteren zo uitgebreid had geholpen. Hij had niks van mij gehoord in de ochtend maar wist wel dat ik naar Esfahan wilde gaan. Hij zei, blijf bij de moskee ik ben er over 5 minuten en ik breng je naar de bus terminal. Ik was echter nog niet uitgecheckt dus moest eerst naar hostel, laatste spullen pakken en uitchecken. Toen meteen door, hij hielp mij met een kaartje kopen en zo belandde ik opnieuw in een bus. Deze keer geen VIP bus dus gewoon normale stoelen zoals we in Nederland ook kennen. Het is prima, want het is slechts twee uur reizen. Ik bedankte hem opnieuw en hij ging er weer vandoor.
Ik ben onderweg naar Esfahan, een stad waarover velen zeggen dat er veel te doen is en ik daar zeker de tijd voor moet nemen. We zullen zien, ik heb nog geen verblijf geregeld dus zal ik straks even doen. Zal goedkomen aangezien het geen hoogseizoen is in deze hitte. En daarover gespriken, het zou net twee a drie graden minder heet moeten zijn in Esfahan. Ik kijk er naar uit. Tot het volgende verslag!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1233
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => kashan
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031093
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-23
[photoRevision] => 8
[title] => Teheran / Tehran
[message] => Hallo allemaal,
Een heel warm welkom kreeg ik in Iran na een vlucht van Amsterdam naar Kiev, vervolgd door een vlucht van Kiev naar Teheran. Het was nog even spannend, toen mijn eerste vlucht bijna twee uur vertraagd was. Ik zou een overstap hebben van drie uur dus dat werd ineens veel korter. Waarschijnlijk werd er ruim berekend of ging de vlucht sneller dan verwacht, want ik had uiteindelijk anderhalf uur tussen aankomst en m'n tweede vertrek. En dat was meer dan prima. M'n tweede vlucht had ik het geluk dat beide stoelen naast mij niet bezet waren. Ik kon dus languit zitten en dat was best comfortabel.
In Iran arriveerde ik in de nacht en ik had vooraf dit hostel geboekt, inclusief transfer. Zodoende was het ontvangst erg prettig. De Iraniërs straalden direct de vriendelijkheid uit waar iedereen het over heeft. Met mijn naam op een bordje wist ik direct waar ik zijn moest toen ik eenmaal door de poortjes was. We liepen naar de taxi en na een rit van 20 minuten arriveerden wij bij Cozy Hostel Iran, in Teheran. Even snel slapen en op tijd opstaan.
Zaterdag 21 Juli
Rond half 9/9 uur stond ik op na 5 uurtjes te hebben geslapen. Ik was nog wat moe maar wilde wat gaan doen. Eerst ontbeten in het hostel. Daarbij de eigenaar en z'n moeder leren kennen. Zeer vriendelijk en behulpzaam willen alles voor je regelen. Daarnaast had de moeder gevraagd of ze geld moest wisselen dus dat waren twee vliegen in één klap. Na ontbijt en kennismaking met Fransman besloten samen op pad te gaan naar Golestan Palace.
Bij Golestan Palace geldt een algemene entree en een entree per welke je wilt bezoeken (keuze uit 8). Wij gingen voor de main halls (inclusief mirror hall), Iranian Painting Gallery en de Wind Towers. Het complex, dat staat op de werelderfgoederen-lijst, is mooi tot in ieder detail. Soms wat over de top zoals in de mirror hall. Zoveel spiegels en reflecties. Bling bling, een soort ideale locatie voor toppers in concert. De tuin lag er wel aardig bij. Niet fantastisch, maar dat lijkt ook onmogelijk. Om half 9 in de ochtend is het al meer dan 30 graden. Er staan veel sproeiers om de tuin te onderhouden. Wat wel heerlijk is, is de rust. Even buiten het complex ligt de grote bazaar, dus drukte overheerst. Hier merk je daar niets van en kun je even bijkomen en ontspannen, terwijl je rondkijkt naar al het moois.
Na dit bezoek besloten we te gaan eten. We hadden de tip gekregen om te gaan naar Moslem Restaurant. Het zijn grote porties dus we delen. We gaan voor rijst met lamsvlees. Smaakt goed, ook nog bijpassende yoghurt geprobeerd maar was niet helemaal mijn ding. We worden vanaf de rij (die ruim 10m is om binnen te komen) tot aan de tafel geholpen door een stel uit Iran. Ze helpen ons graag en regelen alles behalve de betaling. Na het eten en de leuke gesprekken gaan zij er vandoor. Wij gaan er ook vandaan. Vlak voor vertrek merk ik dat de toiletten niet gesplitst zijn tussen man en vrouw. Best opvallend als je beseft dat de metro wel is gesplitst. Aparte coupé voor vrouwen.
Vervolgens de naastgelegen bazaar bezoeken en bekijken. Of beter gezegd: ervaren. Het is best gaaf hoe groot en druk het is. En iedereen is ook druk, zo lijkt het. De bazaar biedt van alles, maar kleding (veel nep), kleden (Perzische tapijten) en prulletjes komen het meest voor. Na een enorme wandeling door de bazaar en veel uithoeken te hebben gezien, verlieten we de bazaar. Ik ben extra water gaan halen en de Fransman ging z'n eigen gang. Ik ging terug naar het hostel. Wilde in de avond nog weg, maar de vermoeidheid sloop erin. Ondertussen wel een lokale simkaart geregeld en geactiveerd. Dus dat is ideaal hier met contacten leggen en vervoer / verblijf regelen.
Beetje minder nieuws; m'n geplande route gaat nu al op z'n kop. Wilde as maandag (overmorgen) uitchecken en met de trein naar Shiraz maar er zijn geen plekken meer beschikbaar. Waarschijnlijk de route andersom volgen en dus hierna richting Kashan. Nu lekker bijtijd slapen en morgen genoeg te doen!
Zondag 22 juli
Na een goede en lange nachtrust begon ik aan de nieuwe dag. Ontbijtje en wat uitgezocht voor de planning. Ik had voor ogen wat ik wilde doen en de Fransman wilde aan het begin mee, dus startten we de dag samen richting Voormalige Amerikaanse ambassade.
We ging lopend vanaf ons hostel en het was al direct heel warm. Een drukke hoofdweg met bizarre kruispunten en verkeer-chaos. Uiteindelijk kwamen wij er aan en ik herkende de graffiti op de muur. "Down with USA", figuren waarbij Iran staat voor de mooie kleuren en bloemen, terwijl Amerika bommen gooit en dit lieve landje in de fik steekt. Het Vrijheidsbeeld maar dan met een doodshoofd. Enkele voorbeelden van de muur in aanloop naar de voormalige ambassade, nu gebruikt als museum.
Het museum zelf; interessant. Er is veel te zien, horen en het is logisch hoe Iran zich hier probeert te presenteren. Het zijn geen beste vrienden (zie het nieuws vanmorgen) dus vrolijke woordjes hoor je niet. Toch moet ik mij tijdens of na de reis wat meer verdiepen om een mening te kunnen vormen. Het zet tot nadenken en was sowieso een interessant bezoek. Wel een must voor een bezoek aan Teheran.
Na afloop vulden we de flessen water en wilden SnappCar proberen; de Iraanse Über-variant. Je hebt wel een telefoonnummer nodig van hier, maar dat heb ik sinds dag 1 geregeld dus geen probleem. Het werkt net als Uber, dus erg goed en betaalbaar. Lastige is alleen dat vele chauffeurs geen of weinig Engels spreken. Dus als je aan andere kant van het kruispunt staat en je wordt gebeld, is het lastig. Toch kwam het steeds weer goed.
Afijn, op naar Museum of Jewellery, het ligt in de buurt en we werden voor de deur afgezet. Taxi kostte 1 euro en dat voor een ritje voor 2 personen. Niet gek. Alleen had ik deze activiteit het minst uitgezocht en bij aankomst, bleek het pas 14.00 open te gaan. Het was net middaguur dus we gingen de omgeving verkennen en dronken wat op straat. Uiteindelijk SnappCar geregeld om naar Carpet Museum te gaan. Ofwel, museum van de (Perzische) tapijten. Het bezoek was oké, geen must. Er hangen hele mooie kleden. Soms wel 25 of meer vierkante meter. Soms wat kleiner en subtieler. Alleen jammer is dat er weinig uitleg is te vinden. Je ziet ze hangen en bijbehorend formaat en de stad waar het is gemaakt. Maar echt verschil in stijl of kleur wordt niet uitgelegd. Althans. Bij velen staat het in Perzisch, maar niet in Engels. Misschien voor de Iraniër een echte aanrader.
Ondanks taxi's toch al veel gelopen. Benen waren moe en het was half 3/3 uur. Midden op de dag, warm. We waren opgesplitst en de Fransman ging z'n weg en ik richting het naastgelegen park. Even relaxen. Schaduw, benen omhoog, boek erbij, muziekje. Uurtje later weer vertrokken en deze keer richting Azadi Tower, ook wel Tower of Freedom. Is nog niet zo oud (nog geen 50 jaar). Het gebouw is fantastisch. Zoveel detail, zo groot, zo symmetrisch. Marmer, met een mooi park eromheen. Vanwege de grootte levert het ook een enorme schaduw, iets waar velen graag gebruik van maken. Ook ik. Heb lekker een tijd gezeten, foto's maken en observeren. Mooi! Je kon ook naar boven maar dat was slechts tot 17.00 uur en het was het al geweest dus dat heb ik niet gedaan.
De metro weer gepakt, want ik had nog kaartjes van gisteren over. Moest 2x overstappen en kostte al veel tijd. Bij de laatste wissel bleek die hele lijn er 1 kant uit te liggen. Raad eens welke ik nodig had?! Dus na lang zoeken en wegwijzen ben ik uit de halte gegaan. Was het zat en bestelde de SnappCar opnieuw (dure variant: 1,50 dit keer!). Op naar Milad Tower. Die bezit de 6e plaats van hoogste torens ter wereld. Hoe en waar dat wordt gemeten, geen idee. Maar daar ging ik dus, met m'n hoogtevrees. Na de glazen brug in China (2016) en ziplinen in Zuid Afrika (2017), moest ik dit gewoon doen. Dus hup naar boven. Ik wilde de verdiepingen die snel omhoog gingen filmen, maar die man zei nee je moet daar kijken. Ja het open glas was echt heel mooi, maar het voelde niet bepaald op m'n gemak. Blij was ik toen ik buiten de lift was en toch met lichte zweefhandjes stond ik daar. Uiteindelijk bij de rand op gepast afstand. Het wende meer en meer en heb er uiteindelijk goed van genoten. Met name de hoge bergen richting het noorden en de ondergaande zon waren bijzonder. Heb veel foto's en video's geschoten. Uiteindelijk was het bijna half 9, was de dag gevlogen en moest iedereen naar beneden omdat de toren ging sluiten. En ik hoefde daar niet graag te blijven slapen dus ik ging maar...
Snel broodje gegeten en zitten facetime, toen terug naar het verblijf. Was tien uur weer terug en erg moe, maar voldaan. Het was een mooie dag!
Maandag 23 Juli
Na de lange dag, merkte ik dat wel aan mijn lijf. Had misschien teveel gedaan. En alles overdag dus in de volle zon. Ik deed rustig aan en vertrok na ontbijt noordwaards. Ik liep dwars door het Taleghani park om de Tabiat Bridge te zien. Een brug voor voetgangers die erg populair is bij de locals. De brug wordt hier en daar gesplitst in hoogte waardoor je 3 verdiepingen hebt. In de avond schijnt het nog leuker te zijn, met mooie verlichting en meer drukte vanwege de verdwenen zon.
Mij viel op nieuw en modern het is. Erg internationaal. Leek zelfs niet op alle andere stukken van Teheran. Restaurant met pizza, patat en crepes (pannenkoeken) heb ik gezien. Maar ook luxe koffietentjes met alle soorten koffie. Zag ik niet vaker zo modern in dit land.
Na een drankje op de brug ben ik terug gegaan. Wandelend door het bos, metro naar het hostel. Daar de laatste spullen gepakt en toen weg gegaan. Opnieuw de metro naar nog zuidelijker. Daar een buskaartje gekocht en ben nu met de VIP bus onderweg naar Kashan. Op naar nieuwe ervaringen
Tot snel!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1320
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => teheran-tehran
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 5023946
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-15
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 4
[message] => Maandag, 7 mei 19:00 Shiraz
Soms valt het mee om met meerdere personen op een kamer te slapen, maar na een aantal nachten het gesnurk van de buurman aan te hebben gehoord ben je toe aan een goede nachtrust. Bij mijn aankomst in Shiraz liet de eigenaar de kamer zien waar de aankomende 3 nachten plaats zou moeten gaan vinden. 8 bedjes in een kelder met ongeveer 30 cm tussen elkaar in. Ik had even tijd nodig om de plaats in me op te nemen. Hoe nu verder? gelukkig kwam de eigenaar met een oplossing. Ze hadden een nieuw gebouw gehuurd, nog niet geheel af, maar prima om in te slapen. Met mijn nieuwe Oostenrijkse vrienden en nog een Fransman, die hetzelfde aanbod kreeg, zijn we meegelopen om een kijkje te nemen. De bedden waren prima, maar inderdaad, hier en daar werd er druk nog getimmerd en geboord. De bedden echter ruim en zacht en een badkamer. En dat voor de helft van de prijs. Niet wetend dat ze die middag nog 1 van de 2 badkamer eruit zouden trekken en de rest van de vele kamer zouden verhuren. Binnen een halve dag werden er plantjes naar binnen gereden, nieuwe matrassen, nieuwe lakens en de deurbel werd geplaatst. Kortom: klaar voor gebruik, terwijl de bouwvakkers nog driftig aan het slopen zijn. Een geweldig leuk schouwspel.
Dinsdag, 8 mei 10:30 Shiraz
De meeste reizigers zullen het vast beamen. Reizen kost veel energie. Elke dag plannen, uitzoeken, bellen, contacten leggen, reisgids doorbladeren en ga zo maar door. Een hobby wat ontzettend leuk is, maar metaal en fysiek de nodige inspanning vergt.
Vanochtend werd ik moe wakker, een gevoel van lusteloosheid en vermoeidheid kwam tevoorschijn. Ik wist het direct te diagnosticeren: het is mijn “dipdag”.
Mijn dipdag is een terugkerend fenomeen bij elke reis die ik maak. Het is een gevoel van lusteloosheid en moeheid. Geen zin om weer die schoenen aan te trekken om de chaos buiten de muren van het hostel te betreden. De beste remedie? Toegeven! Lekker met een boek in een park gaan zitten en een uitgebreide middagdutje doen en vervolgens vroeg je bed in gaan, wetend dat het morgen weer over is.
Donderdag, 10 mei 09:00 Teheran
Het zonnetje schijnt weer, wellicht niet in Teheran zelf maar wel weer in mijn hoofd. Een goede nachtrust en een plan voor de aankomende dagen doen wonderen. Ondertussen ben ik op mijn 10de slaapplek beland. Het hostel waar ik ben begonnen met mijn reis, vriendelijk en enthousiast werd ik onthaald, het voelt alsof ik weer thuis ben.
Het lijkt alsof ik hier al jaren woon, de metro, de taxi, de groenteboer, het winkeltje voor mijn yoghurt, het is me allemaal ondertussen bekend. Hier en daar maak ik een praatje en bel wat mensen die ik de afgelopen weken heb ontmoet.
Gisteren had ik een paar afspraken staan. Ik was in de middag uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in het kinderziekenhuis waar Shelly (ontmoet in Isfahan) werkt.
Uiteraard is het totaal anders dan in Nederland. Een gedateerd ziekenhuis met veel minder technologie dat wij als vanzelfsprekend zien.
Met een paar dossiers in haar handen zijn we naar een paar kinderen gegaan voor een consult. Kinderen met nierproblemen, die ziek op hun bedje liggen, maar ondanks de ellende die ze meemaken, de dokter met een brede glimlach begroeten. Ze lijkt aardig in de smaak te vallen bij de kinderen en dat blijkt vooral uit haar passie die ze laat zien in haar werk. Met veel humor en interactie. Een geweldig mooi schouwspel zonder ook maar een woord te kunnen verstaan.
Samen zijn we de dossier door gaan spitten en hebben de nodige lichamelijke controles gedaan.
Eigenlijk is het overal hetzelfde, de terminologie, de controles, en de frustratie die er bestaat over het aanbod in de zorg.
In de avond was ik gevraagd om bij Masha (ook ontmoet in Isfahan) les te komen geven. Het betrof een klein klasje met volwassen vrouwen die extra Engelse les kregen. De bedoeling was dat ik als een verassing de klas in zou komen, maar binnen enkele minuten was de gehele school op de hoogte van mijn komst. De bedoeling was om met de les mee te doen en hier en daar wat gesprekjes te voeren. Masha, die enorm fanatiek en creatief is, had de les voorbereid met een aantal onderwerpen.
Zaterdag, 12 mei 19:30 Zarvardasht (Alamut gebergte)
De warmte van de kachel straalt op mijn voorhoofd. Met de thee, gemaakt van de kruiden uit de omgeving, staar ik naar de vlammen. Ik ben beland in de Alamut gebergte. Ten noordwesten van Teheran, ongeveer 4 uur rijden met een bus, een taxi en dan nog een taxi.
Uit het raam zijn de bergen zichtbaar, gehuld in mist en met het geluid van de vogels en geiten, het is er prachtig. Een gedeelte van Iran waar ik nog geen kennis mee heb gemaakt.
Samen met een, toevallig ontmoette Nederlandse reizigster, zijn we aangekomen. Warm werden we onthaald met een beker thee, dadels en eigen melk van de eigen geiten met munt.
Vanuit het hostel zijn er mooie wandelingen te maken, waaronder een wandeling naar een prachtig meer. Onderweg zijn er mooie watervallen te zien en de vele geitenherders die met hun kudde al zwaaiend voorbij sjokken. Bij het meer zijn er kleine afdakjes gemaakt waar families zitten te picknicken en al gauw kennis komen maken met de onbekende toeristen door middel van thee te brengen.
Zondag, 13 mei 15:30 Zarvardasht (Alamut gebergte)
Ik zit in het zonnetje voor de guesthouse. De ezels hoor je in de verte en zo nu en dan komt er een herder met z’n kudde geiten voorbij. Vaak een oude man met een snor en een stok die vriendelijk met beide handen zwaait en “salaam!” roept.
De guesthouse wordt gerund door een gezin met nog 2 kleine enthousiaste jonge dochtertjes van ongeveer 2 en 4 jaar oud die regelmatig zich bij de gasten mengen om te spelen.
Ons onderkomen is gemaakt van hout, allemaal handgemaakt door de familie zelf. Een grote ruimte vol met tapijten en een grote kachel in het midden.
Het lijkt alsof hier alles zelf gemaakt wordt. Niet alleen de huizen maar ook de producten: de eieren van de kippenboer uit het dorp, melk van eigen koeien en geiten, thee bladeren uit de bergen geplukt.
Dinsdag, 15 mei 15:00 Zaandam, Nederland
Elk jaar is het weer een grote zoektocht naar mijn sleutels als ik thuis aankom. Ik heb het ergens ''handig'' opgeborgen in mijn tas. Ik heb altijd bijzondere gevoelens bij een sleutelbos. Het past namelijk ergens in de wereld in een deur, het is een uniek product. Het had ook zowaar in een deur kunnen passen, ergens anders in de wereld. En toch ben ik altijd blij dat mijn sleutel in de deur past in Nederland. Een plek waar men zelf kan beslissen wat hij/zij aantrekt en waarbij de vrijheid zo goed als oneindig is, maar ook een plek waarbij wij misschien niet altijd onszelf realiseren wat vrijheid is, en het zomaar aannemen alsof dit geheel normaal is. Dat er ook landen bestaan waarbij dagelijks de rechten van de mens geschonden worden.
In ieder geval neem ik een diepe buiging voor de mensen van Iran die hier dagelijks mee te dealen hebben en hier ook tegen strijden. En voor de mensen die ondanks de onvrede toch een ieder met een grote glimlach begroeten en de reizigers zoals ik met een warm welkom kennis laten nemen van de prachtige cultuur wat Iran bezit. Daarvoor ook mijn dank aan deze geweldige mensen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2902
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-4
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022755
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-07
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 3
[message] => Woensdag, 2 mei 23:00, Isfahan
Isfahan is een grote stad. De 2 na grootste stad van Iran. Je merkt het direct aan de lucht. Een broeierige viezige uitlaatgaslucht hangt in de stad. Het doet me denken aan Teheran.
Vanmiddag ben ik met de bus richting het zuiden afgereisd, daar waar ik vriendelijk werd verwelkomt door de 3 mooie receptionistes van het hostel. Het is pas geopend waardoor er nog een verse verflucht hangt.
Isfahan kent een rijke geschiedenis, zelfs de Nederlanders hadden er in het verleden tijdens de VOC tijden een handelspost. Nu is het een drukke stad met vele universiteiten en een opgedroogde rivier waardoor iedereen onder de bruggen loopt.
Wanneer de zon is verdwenen lijkt de stad echt tot leven te komen, vooral bij de bruggen. Drommen mensen lijken naar de bruggen te lopen om vervolgens met grote getale onder de bruggen Iraanse liefdes liedjes te zingen. Onder elke zuil komt er muziek vandaan. Het geeft een sprookjesachtige sfeer. De lichtjes, de muziek en uiteraard de vriendelijkheid van de mensen. Echter laat de realiteit van het regime zich zo nu en dan zien, waardoor de moraalpolitie met een rap tempo probeert om het zingen te stoppen aangezien dat tegen de wetten is van de islamitische republiek. Echter is het zinloos want waar net het muziek is beëindigd begint aan de andere kant weer een groep mensen te zingen. Een Iranier gaf aan dat ze als protest liederen zongen over de politie.
Vrijdag, 4 mei 14:10, Tussen Isfahan en Yazd
Iran blijft me verbazen, het verschil tussen de overheid en de meeste (hoogopgeleiden) mensen is enorm. Er mag veel niet, maar desondanks gebeurd alles. Dit lieten de 3 Iraanse dames uit Teheran, die een weekendje naar Isfahan gingen, zien. De dames: een arts, advocaat en Engelse docent brachten ons mee naar verschillende plekken in Isfahan. Strak georganiseerd en met de nodige brutaliteit naar de overheid. Toch even het hoofddoekje verder naar achteren, kleding dragen die eigenlijk net niet geheel geschikt is voor de moraalpolitie waardoor ze regelmatig hierop aangesproken worden. 1 van ze vertelde al 2 keer te zijn opgepakt door haar kledingstijl. Echter moeilijk te geloven in verband met de enorm moderne, doch nette, kledingstijl.
De avond brachten we met een groot gezelschap door met meerdere van het hostel. Met luide muziek, al zingend en toerend zijn we in een grote stoet naar een restaurant gegaan. Je vergeet op dat moment in wat voor een land je bent, maar ook de chauffeur lijkt de tijd van zijn leven te hebben, of durven hier niet tegenin te gaan.
Het lijkt alsof ik steeds behendiger wordt in het organiseren van mijn reis binnen Iran. Ik heb geleerd van het hostel hoe Snapp te gebruiken. Uber is niet toegestaan, maar uiteraard hebben ze hier een andere app bedacht. Je geeft aan waar je bent, en waar je naartoe wil en iemand komt je ophalen en vervoerd je, voor een paar cent, naar plaats van bestemming. Echter levert dit de nodige hilariteit op. Niet zelden bellen ze je op om te vragen waar je staat. Helaas ik spreek geen Farsi, maar na een paar keer “GPS!” te roepen lijken ze het te begrijpen. Door middel van het automerk en kentekenplaat kan je de auto herkennen. Echter is dit een lastig karwij aangezien ik de symbolen niet kan lezen. Mijn oplossing is dan ook vaak om naar een klein rustig straatje te lopen zodat je makkelijker herkenbaar bent.
Tijdens de rit worden er leuke kleine gesprekjes gevoerd door middel van Google Translate. Een prachtige uitvinding voor een reis zoals deze.
Zaterdag, 5 mei 18:00 Yazd
Nog plakkerig van het zweet heb ik plaatsgenomen op een van de vele Perzische tapijten van mijn hostel. De vogeltjes in de vele kooitjes hoor ik fluiten en de fontein in het midden van de binnenplaats hoor ik stromen. Ik heb net een middagdutje gedaan. Het is was vandaag meer dan 30 graden waardoor het uiterst onaangenaam is om buiten te lopen.
Yazd is een klein plaatsje in de woestijn. Het is stoffig, droog, oud en het komt conservatief over. Vrouwen zijn hier meer gesluierd en mannen gehuld in gewaden met lange baarden.
Yazd is een oude stad waarvan sommige gebouwen ouder zijn dan 5000 jaar oud. De straten zijn klein en omringt door de muren van oude gebouwen, gemaakt van klei.
Oude mannen zie je met elkaar discussiëren en de vrouwen lopen met de kinderen rond met de boodschappen. Het lijkt alsof de tijd is teruggezet. Overdag lijkt het uitgestorven, maar wanneer de avond begint lijkt het tot leven te komen. In de oude bazaar gaan de kleine winkeltjes open en worden er hier en daar de plaatselijke producten uitgestald. Alles lijkt hier met de hand gemaakt te worden. Tapijten, pannen, potten, sieraden. Het wordt allemaal in de vele winkeltjes gemaakt.
Vandaag ben ik op pad gegaan met 2 Oostenrijkse medereizigers die ik 2 bestemmingen eerder heb ontmoet. Gezamenlijk heb we een deal gemaakt met een passerende taxichauffeur die ons naar 3 verschillende locaties bracht buiten de stad. Oude verlaten dorpen en kastelen van meer dan 7000 jaar oud. Ruines waarvan veelal alleen de contouren van de gebouwen nog zichtbaar zijn.
Zondag, 6 mei 12:00, In de bus van Yazd naar Shiraz
Ik zit ondertussen een paar uur in de bus. Het is een VIP bus waarbij je als een prins op de troon in de bus zit. En dat voor een paar euro en dan een rit van 6 uur.
Buiten gaat het landschap langzaam voorbij. De mooie rotsachtige bergen hebben plaatsgemaakt voor vlakke woestijnen. Hier en daar een klein dor boompje maar voor de rest geen leven te bekennen. Alleen een kaasrechte weg door de zandige vlaktes.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1310
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-3
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022398
[userId] => 91080
[countryId] => 89
[username] => tonenanneke
[datePublication] => 2018-05-04
[photoRevision] => 0
[title] => Iran
[message] => Zondag 1 april 2018 vliegen we via Amman/Jordanië terug naar Dubai. Het is een bewogen maar ook mooie periode in Nederland geweest. Ton zijn moeder overleed op ruim 100 jarige leeftijd en wij waren erbij. Mooier kon niet!
In Dubai halen wij onze camper bij de MAN garage op. Een uitvoerige onderhoudsbeurt is tijdens ons verblijf in Nederland uitgevoerd.
Wij rijden direct door naar het Iraanse consulaat en laten onze paspoort achter om de visa te regelen. De toestemming vanuit Iran hebben wij al ontvangen. Morgen mogen wij de visa ophalen.
Nog even boodschappen doen en dan rijden we naar het strand van Sharjah. Daar staan naast Gerd en Jutta nog 2 Duitse overlanders.
De komende dagen blijven wij hier staan en doen de klusjes met de meegenomen spullen uit Nederland. Natuurlijk tussendoor zwemmen en samen met alle overlanders krijgen wij van Sheikh Butha, de eigenaar van dit gebied, een heerlijke grill maaltijd aangeboden.
Ook regelen wij de overtocht per ferry naar Iran.
Zondag 8 april nemen wij afscheid van Gerd en Jutta en gaan samen met de 2 andere Duitse koppels naar de haven van Sharjah. Wij rijden de camper aan boord en nemen plaats op het bovendek in de vliegtuigstoelen. Hutten zijn er niet. De nacht brengen we slapend door op de stoelen. Gelukkig is er plaats genoeg om languit te liggen.
De volgende morgen komen we aan in de haven van Bandar Abbas. Samen met de Duitsers en nog een Nederlands stel maken we gebruik van een fixer. Hij regelt voor een geldbedrag de afhandeling van de papieren. Al met al duurt dat ruim 4 uur en in de namiddag rijden we op Iraanse bodem. We overnachten, samen met het andere Nederlandse stel bij een park aan de kust.
Dinsdag 10 april zoeken wij een geldwisselaar op die onze dollars in Iraanse Rial omzet. Ton komt met enkele miljoenen in rials terug. Omdat het erg warm is besluiten we om de bergen in te trekken. Onderweg proberen wij diesel bij diverse tankstations te kopen, maar dat lukt niet. Officieel moet je een tankkaart aanschaffen, maar dat kost in verhouding veel geld. Bij een station kunnen we diesel krijgen met de tankkaart van 2 chauffeurs. De literprijs is 6 eurocent/liter!
In het stadje Lars vinden wij bij een park een mooie overnachtingsplek. 's Avonds maken we een wandeling door het park en bezoeken we de kleine kermis die je bijna in alle steden vindt. Iedereen roept ons “welcome in Iran” toe en willen weten waar wij vandaan komen.
Vannacht hebben we het koud gehad en sinds lange tijd weer onder het dekbed geslapen. 's Morgen bezoeken wij het centrum van Lars met zijn 2 meter onder stadsniveau gelegen bazaar
Wij vervolgen onze tocht door de bergen en overnachten in Fasa.
Van Fasa rijden wij naar Shiraz en parkeren op een bewaakte plek in het Azadi Park. We bezoeken de volgende dag het centrum en genieten van de prachtige Perzische architectuur van moskeeën en mausoleum. Jammer dat de bazaar gesloten is (het is vrijdag). We eten in een lokaal restaurantje (rijst met kebab) en laten ons met de taxi terugbrengen naar de camper. Tegen de avond maken een wandeling door het park en komen plotseling Peter en Anja (Duitsland) tegen. Zij hadden in januari ook in Sharjah bij ons gestaan. Zij zijn 2 dagen na onze oversteek ook teruggevaren naar Iran.
Zaterdag 14 april verlaten we Shiraz en rijden door de bergen en zitten vaak op zo'n 2500 meter hoogte. Om ons heen zien wij besneeuwde toppen. Wij slaan af naar een bekende waterval. Het is enorm druk met bezoekers en we kunnen op de smalle weg amper vooruit komen. Soms is het millimeter werk om te passeren. Gelukkig kunnen we op een parkeerplaats langs de berg onze camper kwijt. Wij maken een wandeling naar de waterval. Omdat de weg nog steeds vol auto's staat, overnachten wij op de parkeerplaats.
De volgende dag rijden we terug over de smalle weg. Nu zijn er bijna geen auto's geparkeerd. Wij rijden door het Zargos gebergte en zitten tussen de 1600 en 2600 meter hoogte. Onderweg veel schaapskuddes van nomaden die via de snelweg de kuddes naar een andere weide brengen.
Via Majlesi en Dustjerd, vlakbij de zoutvlakte, rijden wij naar de bekende stad Isfahan.
In Isfahan is idioot druk met het verkeer. Auto's rijden 4-5 rijen dik over een 2-baans weg. Na veel zoeken vinden wij een bewaakte parkeerplek nabij het centrum. Het toeval wil dat wij hier 11 jaar geleden ook overnacht hebben.
De volgende dag bezoeken wij de stad met het bekende Mayed Eman (Imam Plein). Aan dit plein liggen moskeeën, paleizen en de bazaar Wij herkennen veel van ons laatste bezoek maar het Ali Quapa paleis hebben wij de vorige keer niet bezocht en doen dit nu. Ook bezoeken wij het Chechel Sotoon Palace met zij vijvers voor en achter het paleis en bewonderen de prachtige muurschilderingen in de grote ruimte.
's Avonds maken wij nog een wandeling naar de verlichte brug over de drooggevallen rivier en bezoeken het prachtige Abasi Hotel, dat vroeger een paleis is geweest.
O ja, we wisselen 200 US dollar in en krijgen hiervoor 10 miljoen Rial. Wij voelen ons een echte miljonair!
Donderdag 19 april rijden wij naar het bergdorpje Abyaneh, dat als het ware tegen de berg is geplakt. De tijd heeft hier stilgestaan en vol bewondering lopen wij door het authentieke stadje met zijn apart geklede bewoners.
De volgende dag rijden we naar Kashan. Omdat het vrijdag is houden wij ook een rustdag. Pas de volgende dag maken we een wandeling door de lange bazaar en drinken chai/thee in een omgebouwd badhuis. s' Middags rijden we naar Agon met een mooi mausoleum/shrine. Alles is prachtig vormgegeven met mooie mozaïeken. Ook bezoeken we nog de ondergrondse stad, maar dat stelt niet veel voor. Wij overnachten weer in het park in Kashan.
We vervolgen onze tocht door Iran en rijden naar Qom. Dit is de tweede heilige stad voor de Iraanse Shi'íten. Anneke krijgt een verplichte chador aangereikt en met een geestelijke worden we rondgeleid over het heilige terrein met zijn vele pleinen, moskeeën en de “Holy Shrine” van Fatimah. Wij mogen als niet-moslims de shrine niet bezoeken, maar van afstand bekijken. Toch is er veel veranderd. Elf jaar geleden mochten we zelfs niet het terrein betreden en nu worden we keurig rondgeleid door een deskundige gids.
Omdat het enorm druk is rond deze heilige plek rijden we de stad uit en gaan over de tolweg naar Varamin om te overnachten.
Maandag 23 april rijden wij via het Damavond gebergte naar de Kaspische Zee. Het regent hard en de straten staan blank. Wij rijden door de bergen met kronkelende wegen. Als we de top van de pas bereiken krijgen wij een sneeuwbui over ons heen. Dit weer hadden we niet in Iran in het voorjaar verwacht. Gelukkig wordt het weer beter als we dalen en 's avonds komen we in het stadje Magmudabad aan. Wij parkeren de camper vlakbij het strand van de Kaspische Zee. Erg aantrekkelijk om te zwemmen is het niet. Het water is grauw en ondoorzichtig (vervuiling?). Wij blijven hier een paar dagen staan en houden een paar rustdagen.
Donderdag 26 april rijden we via Bandar Turkaman naar het Golestan National Park. Het is vrijdag dus enorm veel bezoekers die hier kamperen of met de familie picknicken. Al gauw worden we op de chai uitgenodigd en met handen en voeten proberen wij uit te leggen waarom wij in Iran zijn. 's Avonds krijgen wij een maaltijd met rijst en (schapen)vlees aangeboden. Al proberen wij schapenvlees te vermijden, toch smaakt de eenvoudige maaltijd wel. We overnachten in het park. 's Nacht horen we veel geluiden van dieren waaronder die van everzwijnen vlakbij de camper.
De volgende dag rijden wij verder door het Golestan NP met zijn groene vlaktes en bergen. Later wordt het dor en kaal. We doen boodschappen in kleine winkeltjes en vullen onze dieseltank met goedkope diesel. In Mashhad, de beroemdste heilige plaats voor de Shi'itsche moslims, vinden we een busparking waar we mogen staan om te overnachten.
De volgende morgen lopen wij naar de Holy Shrine van Emam Reza. Wij melden ons aan en worden door een gids verder begeleid. Anneke moet natuurlijk een chador dragen. De gids is heel enthousiast. Wij krijgen een video te zien met de geschiedenis van deze heilige plek. We bezoeken het tapijt- en centraal museum en de gids laat ons alle pleinen, moskeeën en ruimtes zien. Bij de Holy Shrine mogen wij niet naar binnen, maar toch krijgen we weer een glimp van de laatste rustplaats van Emam Reza te zien. Al met al duurt de rondleiding ruim 3 uur. Anneke mag bij het verlaten van het immense terrein de chador houden. Wellicht voor latere bezoekjes.
We eten een soort hamburger en lopen terug naar de camper. Wij besluiten om verder te rijden en via de tolweg (70 eurocent) komen tegen de avond in Torbat Heydariye aan. Het is vandaag een prachtige en indrukwekkende dag geweest!
Vannacht worden we wakker gemaakt door de politie die wil weten waarom we hier staan. Na alles verteld te hebben , slapen we verder. Als we opstaan en het rolgordijn opendoen, staat de politie in zijn wagen nog naast ons. Hij zwaait ons gedag en rijdt weer door. Een betere bewaking kan je niet hebben.
Wij rijden door de bergen in de richting van Kerman. Onze eerste geplande overnachtingsplaats bij warmwater bronnen stelt niet veel voor en rijden door naar de karavanserai. Deze blijkt niet bereikbaar te zijn, al zien we hem op grote afstand liggen. Uiteindelijk vinden we in het eerstvolgende stadje Ravar een overnachtingsplek. Vandaag hebben we noodgedwongen 600 kilometer moeten rijden. Reizen is soms toch wel vermoeiend!
Dinsdag 1 mei parkeren wij onze camper op de achterplaats van hotel Akhavan, precies zoals we elf jaar geleden deden. Ton inspecteert de camper en vult olie bij. Anneke doet de was. In het hotel mogen we de douche gebruiken.
De volgende dag bezoeken wij het centrum van Kerman dat we blijkbaar elf jaar geleden niet hebben gedaan. Vooral de lange bazaar is prachtig met op het einde een mooi plein. De taxi brengt ons weer naar het hotel. Omdat het nog vroeg is, verlaten we Kerman en rijden naar de tuinen van Shahzadeh, zo'n 40 kilometer buiten Kerman. Het is er erg druk want vandaag is weer de zoveelste vrije dag voor de Iraniërs. De tuinen zijn prachtig met grote waterpartijen. Na het avondeten maken we nogmaals een wandeling door de tuinen. Overnachten doen we op het grote parkeerterrein.
De volgende dag rijden we naar het vestingstadje Bam en parkeren de camper bij de citadel. In 2003 is hier een aardbeving geweest en heeft de citadel, opgebouwd uit klei en stro, compleet verwoest. Toen wij in 2007 Bam bezochten was dit heel goed te zien. Nu is men bezig om stapje voor stapje het te restaureren. Wij lopen door de citadel en zien weer mooie gebouwen, de vesting en het paleis deels pronken in de warme lucht.
Vrijdag 4 mei rijden we over een 4-baans weg naar Zahedan, de laatste grote stad voor de grens met Pakistan. Hier overnachten wij, want we willen morgen heel vroeg naar de grensovergang rijden. Dit moet onder militaire escorte geschieden.
Hopelijk vallen de grensformaliteiten mee, maar dat is voor het volgende reisverslag.
Iran heeft ons weer verrast. Veel vriendelijke mensen die zeer gastvrij zijn. Maar ook de prachtige Perzische architectuur van de moskeeën. Iran is wat vrijer geworden in zijn regels. Anneke moet wel een hoofddoek dragen, maar kan ook in een kuitbroek lopen zonder afkeurende blikken. De jonge vrouwen lopen niet allemaal met de zwarte chador maar een jas of jurk die over de billen reikt. Alleen het internet is niet zo vrij. Facebook en Whatsapp worden geblokkeerd en zelfs met een VPN verbinding word je soms geblokkeerd. Toch is het een fijn en veilig land om te reizen.
Wij hebben genoten!
Veel leesplezier van Ton & Anneke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 12:29:37
[totalVisitorCount] => 434912
[pictureCount] => 77
[visitorCount] => 1891
[author] => Ton & Anneke
[cityName] => Zāhedān
[travelId] => 517254
[travelTitle] => Van Iran naar Maleisië
[travelTitleSlugified] => van-iran-naar-maleisi
[dateDepart] => 2018-04-01
[dateReturn] => 2018-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/731/449_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/091/080_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => iran
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022140
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-02
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 2
[message] => Vrijdag, 27 april 17:00, Teheran
In Iran mag niks, maar alles kan. Deze uitdrukking hoor je hier regelmatig. Er zijn mega veel regels en dat merk je als toerist al snel genoeg, laat staan dat je hier leeft. Een simkaart kopen voor je mobiel is een heel karwij. Ik heb zeker een paar uur gezocht naar een simkaart. Overal krijg je hetzelfde antwoord: “helaas, dat hebben we niet”. Volgens de medewerker van het hostel is dit vanwege de overheid. Ook hij weet niet waarom, “zo gaat het eenmaal”. De mensen kan ik hier zeker bestempelen als enorm flexibel en vindingrijk. Mag het niet linksom, dan gaan we wel rechtsom. Een zekere gevoel van rebellie komt regelmatig naar voren. Facebook is verboden maar veel jongeren zoeken desondanks, via een omweg, de connectie met de buitenwereld via Facebook.
De hoofddoek zijn voor vrouwen een verplichte item maar desondanks zie je met regelmaat de hoofddoek steeds verder naar achteren schuiven waardoor regelmatig de hoofddoek naar achteren valt met een licht briesje.
Op straat is het Amerikaanse bedrijf McDonald’s uiteraard niet zichtbaar, maar ook hier wilt men genieten van hamburgers. Daarom geen McDonald’s maar Mashdonalds. Met vervolgens diezelfde M en precies dezelfde inrichting. Dit geldt overigens ook voor de Burgerking en KFC. “In Iran mag niks, maar alles kan!”
Ik merk ondertussen dat Iran vol zit met bijzondere rituelen. Wanneer de hostelmedewerker voor mij een telefoontje pleegt merkte ik op dat hij heel lang bezig is met zichzelf te introduceren. Wat blijkt? Je behoort eerst te vragen hoe het gaat met de familieleden. “Hoe gaat het met je opa? Je oma? Je broer? Je zus? Je Moeder?”. De hostelmedewerker geeft toe, het is omslachtig, maar zo gaat het nou eenmaal.
Ondertussen heb ik een simkaart kunnen vinden. Het meisje die ik heb ontmoet in het park waarmee ik nummers heb uitgewisseld had nog een paar over. Ze stond erop om deze te overhandigen. Hierbij stuitte ik meteen op een van de moeilijkere sociale omgangsvormen. Normaliter zal ik wanneer iemand zoiets aardigs doet een knuffel geven, maar dat is hier niet gepast. Dan maar uitnodigen om ergens wat te drinken? Ook dat is niet gebruikelijk met alleen een man, je moet dan getrouwd zijn of er moet een andere vrouw bij aanwezig zijn. Dan maar een klompje als cadeau, speciaal meegebracht voor dit soort momenten.
Zaterdag, 28 april 16:00, Dizin
Ik zit onder de bloesem van de bomen in de voortuin van mijn nieuwe guesthouse. Geen toeterende auto’s of de geur van uitlaatgassen. Maar het geluid van een kabbelend riviertje en de geur van smeltend sneeuw. Ik ben ondertussen beland in Dizin, een wintersportplaatsje waarbij het seizoen nagenoeg tot een einde is gekomen. Het is een klein dorpje ten noorden van Teheran. Met de taxi is het gemakkelijk te bereiken. Het dorpje komt slaperig over, hier en daar wat spelende kinderen op straat en een groepje oude mannen die spelletjes spelen op hun gazon.
Het plan was om vandaag te gaan skiën, maar de overheid heeft besloten om vandaag het skigebied niet te openen in verband met de weinige skiërs.
Dan maar met de eigenaresse een stuk wandelen. Het is een jonge meid van 27 jaar oud. Samen met haar man is ze bezig met een hostel op te zetten zodat ook meer reizigers de weg naar Dizin kunnen vinden. Met een taxi zijn we bij een doodlopende weg afgezet en hebben onze tocht te voet voortgezet. Onderweg had ze brood meegenomen met Iraanse fetakaas. Hierbij weer vele leuke gesprekken gevoerd.
Zondag, 29 april 21:30, Kashan
Ik zit in mijn nieuwe hostel. Een oud complex gemaakt van klei. De donkere wolken stapelen zich op en de bliksemschichten lichten de muren op.
Ik heb een lange dag achter de rug. Het begon met mijn reis van Dizin naar Kashan. Het weer liet het niet toe om nog verder de bergen in te gaan dus besloot ik om te vertrekken naar de volgende bestemming wat ongeveer 3 uur ten zuiden ligt van Teheran.
Eerst een bus gepakt vanaf de straat. Een klein busje waar een oude man met gigantische borstelwenkbrouwen achter het stuur zat met grote scheuren in de voorruit en ruitenwissers die hij om de 10 minuten weer moest aanzwengelen om enig zicht te hebben.
Niemand spreekt Engels maar desondanks heb je toch kleine gesprekjes. Tijdens mijn reis naar Kashan werd ik van moment tot moment bij de hand genomen. Niks werd aan de toeval overgelaten. Keer op keer werd ik overgedragen aan een ander persoon die mij de weg wees. De een bracht mij naar mijn volgende busje, naar de trein, bij de trein bracht iemand mij naar de metro en bij de metro bracht iemand mij naar de bus. Professioneel werd ik telkens overdragen aan een ander. Ik voelde me als een klein kind,bij de hand genomen.
Kashan is een kleine stad (bijna 1 miljoen inwoners) wat extreem oud overkomt. Men geeft aan dat sommige gebouwen 2000 jaar oud zijn. Opgetrokken uit speciaal soort klei.
Het ligt midden in een woestijnachtige omgeving, weinig bomen en zanderige wegen.
Tijdens mijn rondleiding in mijn hostel kwam er een enthousiaste man mij tegemoet. Keurig gekleed in pak en gaf aan een Engelse klas te runnen waarvoor ze vrijwilligers zoeken om les te geven.
Een activiteit wat natuurlijk geheel aan mij besteed is. Het betrof een klein klasje met mannen en vrouwen die beginnend Engels spraken. Iedereen had zich keurig voorbereid met vragen die wij moesten beantwoorden. De docente, een jonge vrouw met een enorm streng uiterlijk die alles strak dirigeerde, begon met een introductie en wees telkens een student aan die een vraag mocht stellen aan een van ons.
Woensdag, 2 mei 12:00, Kashan
Ik zit te wachten op de bus in het busstation. Regelmatig komen er mensen langs met koekjes, dadels of rozenwater. Allemaal zoet spul wat gratis weggegeven wordt in verband met een nationaal feest. Midden op straat wordt er uitgebreid gebarbecued en zelfs onderweg worden er bekers met rozenwater uitgedeeld aan de voorbij rijdende auto’s.
Ik ben net terug gekomen van een woestijn tocht. Samen met andere reizigers zijn we via het hostel met een jeep de woestijn ingereden om daar ook te overnachten. De bestemming was leuk, maar nog leuker was de rit zelf. Een auto met kieren en gaten en een chauffeur die zijn snelheid niet aanpaste op de erbarmelijke toestand waarin de auto verkeerde. Halverwege de rit stopte de auto ermee. Na vele pogingen kwam men tot de conclusie dat de auto zijn laatste adem had uitgeblazen. Dan maar wachten op een nieuwe auto.
De plek van overnachting was een klein en oud kasteeltje. Verdeelt in klein compartimenten met tapijten. Dit was de plek waar we moesten overnachten. Na vele dekens te hebben verzameld konden we het beste er van maken aangezien de tapijten weinig goeds konden betekenen voor onze tedere ruggen.
De terugweg was uitdagend te noemen. Het had geregend in de nacht waardoor de wegen volgestroomd waren met water. Het gevolg: 3 van de 5 auto’s zaten muurvast in de modder.
Dan maar plaats genomen bij een mevrouw op haar tapijt om het spektakel van een fijne afstand te aanschouwen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1396
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Kashan
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,kashan
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-2
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 5021325
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-04-27
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 1
[message] => Dinsdag, 24 april 12:00, Zaandam
Het verbaasd mij enigszins hoeveel mensen vergeven zijn van vooroordelen en onwetendheid. Uiteraard zijn de mensen die een passie hebben om te reizen veelal beter geïnformeerd, maar toch verbaasd het me. Dit jaar ga ik naar het minder bekende Iran... Iran?! Dat land is toch in oorlog? Er lopen toch alleen maar terroristen rond? dat kan toch geen vakantiebestemming zijn? Maar wanneer je, je enigszins verdiept in het land, door bijvoorbeeld de documentaire reeks van Thomas Erdbrink ''onze man in Teheran '' te kijken, krijgt je al een heel ander beeld dan het veelal vertekende beeld dat geschetst wordt op de televisie. Vrouwen onder stoffige lange zwarte gewaden waarbij het leven louter binnenshuis afspeelt en een straatbeeld wat veelal gedomineerd wordt door mannen met baarden. Ik ga de strijd aan en hoop jullie dit jaar mee te nemen met mijn reis door Iran. Echter zijn er vooroordelen die kloppen, het land is zeer zeker niet onomstreden wat betreft mensenrechten, maar wel een land met circa 82 miljoen inwoners die net als ons verliefd worden, op date gaan, werk zoeken en het beste willen maken van het leven. Net als ons.
Woensdag, 25 april 22:30, ergens boven Iran
Ik voel me op mijn gemak. Mensen die mij goed kennen weten dat ik zielsgelukkig wordt van een likeurtje, vooral wanneer het een onbekende is. Na eerst een uitgebreid verhoor bij de stewardess wat er allemaal aanwezig is in het assortiment is mijn keuze gevallen op een Zuid-Afrikaans koffielikeur. Het smaakt heerlijk. Beker thee erbij en me inlezen voor mijn volgende bestemming: Teheran.
Eenmaal bij mij gate gearriveerd leek het alsof ik feestelijk werd onthaald. Een groep met vriendelijk Iraniërs spraken mij aan. Een enorme warme interesse kwam mij tegemoet. Als dit de maatstaven zijn van de gemiddelde bevolking in Iran dan maak ik me geen zorgen. Allemaal modern gekleed, en ontzettend open over het land.
Ik ben aan de praat geraakt met mijn oudere buurman in het vliegtuig. De meneer, een klein mannetje met een grote bril en gehoorapparaten in, vertelde me de eerste kinderradioloog te zijn van Nederland. Ondertussen is de beste man 85 jaar en doet op de dag van vandaag nog vrijwilligerswerk in het ziekenhuis om jongere studenten op te leiden. Vanaf zijn 19de levensjaar is hij gevlucht naar Nederland vanwege de revolutie wat op dat moment gaande was.
Ondertussen lijkt het alsof alle vrouwen 1 voor 1 zich naar de toilet verplaatsen om zich klaar te maken voor de landing. De armen verdwijnen onder een laagje met stof en de haren bedekt met een hoofddoek, de Westerlingen zie je worstelen met het omdoen van hun hoofddoek waarbij sommige hulp kregen van de Iraanse medereizigers.
Donderdag, 26 april 17:00, Teheran
Ik zit in de achtertuin van mijn hostel. Er worden liederen gezongen met een gitaar en de poes van het hostel zit slaperig op de eettafel te luieren. Mijn nek gloeit van de zon.
Vannacht ben ik aangekomen op het vliegveld. Bij aankomst ontstond er direct chaos. Ik zag een bordje met ‘bank’ erop. Dit kwam goed uit in verband met het niet kunnen pinnen in Iran bij een betaalautomaat. Al het geld moet in contanten mee en omgewisseld worden bij een bank of wisselkantoor. Echter was dit de betaling voor een visum die ik al aangevraagd had. Mijn volgende bestemming was een lange rij. Na een half uur was ik aan de beurt: Helaas, u moet aan de andere kant van het gebouw wezen. Eenmaal gearriveerd en een half uur later gaf men aan dat mijn visum niet in orde was. Ik moest mij melden bij een ‘mannetje’, dat mannetje stuurde mij weer door naar de bank, die mij vervolgens weer op een brommende toon terug verwees naar het mannetje. Na veel irritatie hoorde ik na 2 uur het verlossende geluid van de stempel in mijn paspoort.
Snel een taxi gepakt die met een vaart van 140 km per uur naar mijn eindbestemming bracht.
Vanochtend raakte ik aan de praat met een Nederlands gezin, waarvan 2 meiden van 6 en 8 jaar.
Ik weet van mij zelf dat ik geen held ben wat betreft geld, maar nu ik erachter kwam dat de meeste banken geen geld mogen wisselen, van de overheid door een plotselinge koersstijging, werd ik zenuwachtig. We besloten om de krachten de bundelen en samen op onderzoek uit te gaan.
Bij alle banken kregen we dezelfde vriendelijke afwijzing. Helaas het is niet mogelijk. Maar toen we iets langer bleven staan bij een bank werden we vriendelijk uitgenodigd om thee te komen drinken. Heerlijke verse thee met een rozenblaadje erin. Hij gaf aan dat ze door de staat enorm moeten aanpassen voor de overheid en daarom een codewoord hebben. “op de thee komen”. Dit betekend dus: geld wisselen. Na een vriendelijke onderhandeling konden we ons geld inwisselen.
Na het wisselen van het geld kon de vakantie beginnen. Samen zijn we langs verschillende bezienswaardigheden gelopen waarbij de meiden regelmatig snoepjes en koekjes kregen van de winkels en tot slot nog een dikke zoen op de wang. Ze trokken veel bekijks.
Tijdens een wandeling in het park werd ik aangesproken door 2 meiden. Voor ik het zelf kon beseffen had ik een lepel in mijn handen en nam ik deel aan hun lunch. De mooiste onderwerpen passeerde de revue. Liefde, werk, de overheid en de vooral mijn ervaring tot nu toe in Iran.
Vrijdag, 27 april 10:00 Teheran
Ik zit buiten in de tuin. Het is rustig. Zowel op straat als in de binnentuin van het hostel. Het is vrijdag, voor de Iraniër een zondagse dag. Iedereen is vrij en de meeste winkels zijn gesloten.
Gisteravond ben ik nog even met een Ierse naar de bazaar gegaan om te eten. Tijdens het wandelen door het park merk je direct dat de mensen weekend aan het vieren zijn. Grote groepen zitten bijeen met een waterpijp en barbecue. Rijen tafels met schaakborden waar,veelal oudere mannen, met een sigaretje in hun mond aan het schaken zijn. Jongeren die aan het badmintonnen zijn en ons vriendelijk uitnodigen om mee te doen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1278
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Teheran
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-1
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018136
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-10-01
[photoRevision] => 0
[title] => Een uitgedroogde druif
[message] => Het land waar de wereldbeschaving grotendeels ontstaan is, waar grote karavaan routes doorheen trokken is armer dan dat ik verwacht had. Overal zie je hoe de economische crisis door de internationale boycot schade achterlaat. De inwoners hebben veelal twee banen om rond te komen. Onze gids vertelde dat haar kleine appartement in Teheran ruim € 700,- per maand kost. Niet een prijs die ik verwacht had. Ook in Iran rijzen de huizenprijzen de pan uit. Hun woede is meer gericht op de dalende economie en stijgende prijzen dan het wel of niet dragen van een hoofddoek. De inflatie is groot en dagelijks probleem.
Een 12 uur durende reis dwars door het Zargos gebergte bracht ons vanuit Kerman naar Shiraz. Het was een lange dag, we hadden genoeg tijd gehad om de eerste indrukken te verwerken. De eerste load aan foto’s te “air droppen” en op te schonen. Sjee wat een foto’s van mozaïek en moskeeën, heb ik nog andere dingen gezien? Ik moet eerlijk en reëel naar mezelf blijven het mogen wat minder mozaïek foto’s zijn.
Shiraz de stad van dichters, wijn en het goede leven. Dichter Hafez is dood, de wijn ver te zoeken, het goede leven, lastig te oordelen nog. Uit genetisch onderzoek blijkt dat de Shiraz druif uit Frankrijk komt. Het was een mooi sprookje wijn uit Shiraz. Shiraz leende zich goed om door de straten te slenteren. Na vele moskeeën en tombes gezien te hebben konden we het toch niet laten om er nog één te bekijken. De naam van de tombe was alleen al te mooi om te laten schieten; Imamzadeh-ye ali ebn-e hamze en dan is Nederlands moeilijk om te leren???? De binnenkant was prachtig, wederom één en al spiegels en schitterende tapijten. Het grote voordeel van een land waar nu nog weinig toeristen komen is dat je bijna overal de enigste bent. Heerlijk, al zegt de toerist het zelf.
Persepolis, gesticht door de Perzische koning Darius, was vanaf 518 voor Christus de ceremoniële hoofdstad van het Oud-Perzische rijk. De stad werd echter niet gebouwd voor het gewone volk. Het werd een stad vol imposante koninklijke paleizen, poorten en bogen, waar uitbundige feesten werden gehouden. De High Society gaven er regelmatig acte de presence. Een keer per jaar werden de afgevaardigden van de diverse bevolkingsgroepen uitgenodigd om belastinggeld te brengen aan de Shah. De afbeeldingen hiervan zijn zeer goed bewaard gebleven. Men leefden er eeuwen in relatieve vrede, totdat Alexander de Grote de boel weer eens verpeste. Zijn grootheidswaanzin dreef hem tot onder meer het Perzische Rijk. Als wraak op de verwoesting van Athene moest Persepolis in brand. Persepolis raakte in zwaar verval en is eeuwenlang bedolven geweest onder een dikke laag zand. In 1930 werd de stad herontdekt. Het kunnen inbeelden van de grandeur en het meters diep begraven liggen onder zand, vergt vandaag de dag wel wat voorstellingsvermogen. Het is een absolute must om hier naar toe te gaan. Een tip doe niet dit in de zomermaanden, de hitte is moordend en er is geen schaduw te vinden. Niet ver van Persepolis zijn de koninklijke rots graven te bezoeken. Ook deze zijn de moeite waard om te zien.
Isfahan de laatste stad in onze reis, voor velen heeft het iets magisch, is het zonder meer de mooiste stad van Iran. Ik zeg hmm? Rondom het immens grote plein staat het vol met paleizen, moskeeën, koran scholen en bazaars. Ik heb tijdens deze reis zoveel paleizen en moskeeën gezien dat ze eerlijk gezegd voor mij nog steeds mooi zijn, maar inmiddels ook veel van hetzelfde. Om het af te leren zijn we alleen nog de Vrijdagmiddag moskee ingegaan, helaas helaas, maar dan ook echt F…K stond deze volledig in de steigers aan de binnenkant, de Sjeik Lutfallah moskee en als aller aller laatste de Seyyed moskee.
De Kuja brug is ’s avonds zeer fotogeniek en is een geliefde plek voor Iraniërs om te hangen, te wandelen en te zingen. De akoestiek was fantastisch. In het omliggende park zaten families te bbq-en, te picknicken en te blowen, ja wel, openlijk was iets teveel van het goede, maar als Amsterdamse herken je de lucht uit 1001 nacht. De mensen kunnen genieten van misschien toch wel het goede leven in hun beperkte mate van vrijheid.
Een behoorlijke indruk heeft een bezoek aan één van de grootste martelaren begraafplaats in Iran achtergelaten. Geheel tegen mijn eigen issue mbt de dood ben ik onder de groepsdruk mee naar binnen gegaan. Tegen mijn verwachting in trok ik het redelijk. In de meeste graven liggen alleen de naamplaatjes van de oorlog slachtoffers begraven. Vanwege de Asjoera bezochten vele familieleden het graf van hun omgekomen man, vader of zoon. Vreemd genoeg waren ze blij om ons te zien en verwelkomde ons met open armen. Koekjes, snoepjes, appeltjes, alles werd gedeeld en knuffels uitgedeeld en ondertussen begeleidde ze ons naar het graf waar hun zo(o)n(en) of man begraven lag. Dit was voor mij iets teveel van het goede. Ik huilde op een gegeven harder dan de familie zelf, wat ik zelf nogal gênant vond, maar zij gaven mij alleen maar knuffels en koekjes terug. Met een hand vol koekkruim werd het tijd om weer naar de bus te gaan. Weinig groepsleden hebben het drooggehouden, dat sterkte mij weer. Onze gids legde achteraf uit dat de mensen het zeer waardeerden dat we naast alleen de mooie dingen van het land, de moeite en de interesse hebben getoond om ook naar dit onderdeel uit hun historie te komen kijken. Hoe zinloos de oorlog tussen Iran en Irak was bleek hier wel.
Op de ene laatste dag van de reis vond ik dat ik het verdiend had om tegeltjes te kopen! 4 kg dadels zorgde ervoor dat ik al aan de 20kg ruimbagage zat. Ik zag het als een geluk bij een ongeluk, ik had de hele winkel kunnen opkopen. Na veel wikken en wegen had ik vier mooie tegels uitgezocht. Soms moet ik leren met minder ook blij te zijn, maar zo komt mijn keukenwand en tegelvloer nooooooiiiiittt af.
Via de woestijn keerde we terug naar Teheran. Het blijft een apart gezicht spuitende fonteinen in een woestijn. In Nederland waar een overvloed aan water is is geen werkende fontein te vinden. Waarom zou dat zijn?
Op weg naar de luchthaven hebben we een bezoek gebracht aan het graf van Khomeini.
Alle Allah, wat een enorm complex, barstensvol bling en symmetrie. De ingang werd gebarricadeerd door tanks en militairen met aardig wat afweergeschut. Getuigde dit wel of niet een warm welkom? Het gaf mij in ieder geval een veilig gevoel. Het wel of niet naar binnen gaan vond ik persoonlijk een discutabel onderwerp. Khomeini staat niet in de boeken als een lieverdje. De nieuwsgierigheid overwon en voor de laatste keer hulde ik mezelf in een flatteuze bloemetjes gordijn/burka van 2x2m, volgens mij de standaard maat hier. De sfeer binnen was enigszins bedrukt, een zee van zwarte chadors en overal zedenpolitie, maakte de ambiance er niet lichter op. Hier hielden je ze streng in de gaten. De zedenpolitie zien er grappig uit, echt waar. De mannen lopen in een mooi uniform met een gele plumeau, ja zo’n ding die je bij de Action koopt en waarmee je je huis afstoft. De dames lopen in een zwarte vormeloze chador met een mint groene plumeau. De vrouwen worden bij de selectie ook zeker geselecteerd op hun vormloosheid, chagrijnigheid en lelijkheid. Dat laatste is bijzonder, want menig Iraanse vrouw is een schoonheid. Nou ja we weten nu waar ….De plumeau heeft een functie. Met een zacht tikje op je schouder vragen ze je beleefd of je je hoofddoek wat verder over je hoofd wilt trekken of ze zwaaien van een afstand en wijzen wat je moet doen. Zo ernstig is het allemaal niet.
Vermoeid reizen we door de naar de luchthaven waar we vijf uur te overbruggen hebben, voordat ons toestel vertrekt.
Iran, hoe kijk ik op je terug?
Het toerisme staat nu nog op een laag pitje, waardoor het land en de inwoners hun ware identiteit laten zien. Het heeft mooie bezienswaardigheden en een zeer gastvrije bevolking. Ik ben blij dat ik er nu geweest ben en het land met eigen oren en ogen beleefd heb. Het was een zeer intensieve reis met veel lange reisdagen en indrukken. Zonder groepsreis had ik in twee weken nooit zoveel kunnen zien
Moet je er heen gaan onder het huidige regime? Ja, ik vind van wel. Onze gids heeft ons een goed beeld geschetst van het dagelijks bestaan. Ze was waar het kon zeer openhartig in haar gesprekken en in haar denken. Dit hebben we ook ervaren met de bevolking. Hierdoor hebben wij, ik, een genuanceerder kijk gekregen. Nieuws is 50% commercieel en 50% waarheid. Door met de mensen te praten kom je achter de waarheid.
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1013
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Teheran
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-uitgedroogde-druif
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018068
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-09-25
[photoRevision] => 0
[title] => Een ingewikkelde rekensom
[message] => De mensen zijn de vriendelijkheid zelve, ze zijn behulpzaam, gastvrij, nieuwsgierig en ogen vrolijk. Dat laatste is schijn daar het land geteisterd wordt door torenhoge inflatie en men amper kan rondkomen. Het eerste wat men vraagt is wat je van het land vindt en de tweede waarom je van Iran gekozen hebt. Uiteraard complimenteren wij ze met hun gastvrijheid en mooie bezienswaardigheden. Ik kon niet altijd aan de indruk ontkomen dat ze deze vragen stelde om vervolgens hun visie te geven over het regime met verbazingwekkende antwoorden. Wat mij misschien het meest zal bijblijven is de stilte in de nacht. In alle nabijheden van onze hotels ben ik geen één keer midden in de nacht gewekt door het oproep voor het gebed. Überhaupt heb ik de oproepen amper op straat gehoord en dat is raar als je beseft dat je in een strikt islamitisch land reist. Of nemen ze het hier toch minder strikt dan dat men aan de buitenwereld toont? De hoofddoeken zijn een “moetje” en niet omdat men ze zo graag draagt, verre van. Eerlijk gezegd hangt mijn hoofddoek steeds losser en daardoor nonchalanter op mijn paardenstaart. Ik ben nog niet geslagen door de dames met plumeau, dus ik ga ervan uit dat het nog steeds zedig is. Sterker nog de dames van zeden zijn verdwenen uit het straatbeeld. Hoe wij ons best ook doen, wij blijven als buitenlanders opvallen in de menigte, zelfs met ons meest donker mee gebrachte kleding. Het is en blijft een zee van zwarte chadors en vind het intimiderend overkomen. Vanwege de Asjoera kleedt iedereen zich voorlopig in het zwart.
Trending topic is en blijft de nose job en het opspuiten van de lippen. Hier is het heel hip om met een grote pleister over je neus naar buiten te gaan. Enerzijds zijn ze conservatief, anderzijds wordt er flink geflirt waar je bijstaat en/of dat militairen zijn maakt niet uit. De hoeveelheid testosteron was overweldigend. Toen het geflirt ook voor hen te gortig werd, was het ingerukt, mars en weg. De rust binnen de groep keerde terug, het serotonine gehalte bij sommige zakte weer terug naar normale waardes en genoten heerlijk na van dat moment met een alcohol vrij biertje
De bazaars zijn een lust voor het oog. De gewelven en bogen zijn oud en kunnen verhalen vertellen. Winkeltjes bieden van alles aan, tapijten, chadors, sieraden, kruiden, zilveren theepotjes, zoetigheden en speelse kitsch. De food sectie is altijd een feest, het aanzicht van grote rode tomaten, grote oranje perziken, een overvloed aan kruiden, zakken vol noten, rijst, het deed het water in je mond lopen. Silvo doe inkopen hier ! Een walhalla voor foodies. De Iraanse keuken vond ik daarentegen niet heel bijzonder, behalve chicken or lamb kebab met saffraan rijst stond er weinig anders op het menu. Voor de veggies; aubergine pulp en yoghurt. Na een dag of 5 ben ik over mijn principe heen gestapt van geen vlees in het buitenland. Na 4 dagen van alle soorten aubergine mash te hebben gegeten was ik er klaar mee.
Rayen, het kleine broertje of zusje van Bam is zeker de moeite waard om te bezoeken. Bam was te ver en na de hevige aardbeving van een aantal jaren terug schijnt er weinig meer van over te zijn. Met zijn vieren in een iets te krappe taxi hebben we een niet te vergeten dag beleefd. Het landschap veranderde naar een meer bergachtig landschap, nog even dor en droog, maar het bood een welkome afwisseling. Het uit leem opgetrokken fort van Rayen is net een filmdecor. Het was bijzonder om er alleen met zijn vieren door heen te lopen. Heerlijk gelunched in een dorpsrestaurant waar geen menu of Engels voorhanden was. Wijs bij je buren, overburen of in de andere zaal aan wat je wilt eten en het wordt geserveerd. In de 2 uur durende rit terug naar Kerman zei niemand een woord. Ieder verzonken in zijn of haar gedachten of viel in slaap. Een welbestede dag werd beëindigd met een waterpijp (een plek waar je deze kon roken was nog verdomd moeilijk te vinden), 4 kg dadels en een aangeschafte samovar. Koste wat het kost wilde ik deze hebben en dat is gebleken. De geselings attributen die overal te koop waren heb ik laten liggen. Er zijn grenzen.
Als (hoofd)rekenen niet je ding is, dan is een bezoek aan Iran een heroverweging waard. Na een week kreeg ik pas enig idee wat de waarde was van een aankoop. Als nog net geen cijfer blinde heb ik staan goochelen met alle 0-en. Erbij, eraf en dan delen door. De prijs is niet wat je denkt dat het is en je geeft zo een 0- te veel of te weinig en wij maar denken wat doet die taxi chauffeur toch achterlijk.....................
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 432
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Kerman
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,kerman
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-ingewikkelde-rekensom
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018034
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-09-23
[photoRevision] => 0
[title] => Stelletje amateurs
[message] => Enigszins onwennig drapeer ik mijn hoofddoek op mijn hoofd, voordat ik de hotelkamer verlaat. Het moet er vooral niet truttig uitzien en het moet blijven zitten. Nog best een dingetje. Hoe doen ze dat hier??
Teheran is een overbevolkte stad met 18 miljoen inwoners en naar mijn gevoel even zoveel auto’s, voornamelijk in de kleur wit van Iraanse makelij en zoals een auto hoort te zijn; een duidelijke voor en achterkant, zoals een kind een auto tekent ( en ik ... ). De kans dat je in het verkeer sterft is hier 100 x groter dan door een zelfmoord aanslag. Wij Amsterdammers denken de koning van het dwars overstekend verkeer te zijn, rode lichten te negeren, maar feitelijk zijn wij vergeleken met Iraniërs een stelletje amateurs. Ik heb even tijd nodig om aan deze chaos te wennen. Uitslapen was er vanmorgen niet bij, na een lange vermoeiende reisdag ging de wekker vanmorgen om 7.00 uur af. Het positieve was dat het een wekker was en geen moskee om 04.30 uur. Vroeg opstaan en lange intensieve reisdagen is het karakter van deze reis. Oef.
Persoonlijk vind ik Teheran geen mooie stad, het is een enorme stad met 18 miljoen inwoners, heeft 7 baans rijbanen, het oogt grauw, het is lawaaierig, druk en stoffig. Er is weinig groen te vinden en wat groen is is feitelijk grijs van het stof. De bergen in de verte geven een hint van herkenning. Deze shots zien we vaak op het nieuws.
Toch heeft het een aantal bezienswaardigheden. Het Golestan paleis is een must see, het is de voormalige residentie van de Shah, nu een museum. Gelukkig was fotograferen verboden. Wat een pracht en praal of kunst en kitsch, het is net hoe je er tegen aankijkt. Ik ben normaal van de uitgesproken meningen, maar nu kon ik geen éénduidige mening vormen, ik vond het van beide wat hebben. De meeste indruk heeft de spiegelzaal achtergelaten, overdonderend mooi. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste meisje van het land, is destijds “viral” gegaan. Maakt ook niet uit, een slechte dag moet je er echter niet hebben, want je wordt aan alle kanten, van links naar rechts en van onder en boven met jezelf geconfronteerd. Ik wist niet dat ik zoveel ohs en ahs, moet je nu toch eens zien, zou roepen bij het zien van vitrinekasten vol met diverse serviezen. Ja echt, ik ben er zelf ook verbaasd van. De één nog mooier dan de ander. Vaatwasbestendig is het zeker niet, laat staan dat je er van durft te eten.
Het Juwelen museum is letterlijk over de top bling bling. Ik heb veel moois in mijn leven gezien, maar wat ik hier heb zien liggen was wonderbaarlijk op alle fronten. Prachtige kunstige creaties en zo gedetailleerd. Geen wonder dat het museum in de kluis van de Nationale Bank is gehuisvestigd. Er moet daar voor miljarden aan edelstenen, goud en zilver liggen. Ergens was het te gênant en had ik er moeite mee om er naar te kijken. Toch ben ik een vrouw en als vrouw wil je het toch niet missen.
Bijzonder vond ik ook de rit langs de Amerikaanse ambassade. In de omgeving is de haat jegens Amerika nog overal zichtbaar. De beelden van de bestorming in 1979 herkende en beleefde iedereen weer opnieuw. De bus mocht er niet te lang stilstaan of beter gezegd, mocht daar niet stilstaan. Dat zegt wel wat over het regime….
Qom ook wel het Lourdes van Iran, is één van de drie belangrijkste religieuze plaatsen van Iran. In het mausoleum ligt de zus van de achtste Iman Reza begraven. Ze moet een heel speciaal plekje bij haar broer hebben veroverd. Brian, als mijn moment daar is, wil ik ook zo’n graf. Gouden koepels, rijk versierde minaretten, turquooise/blauwe tegeltjes all over the place en heel veel goud en zilver. Ik had het niet erg gevonden als ik hier het leven voor het eeuwige zou hebben ingeruild. Begraven worden onder zoveel mozaiek is gewoon “heaven”. Voor het eerst in mijn leven werd ik beschouwd als een ongelovige en ongelovige zullen het weten.
Het begon al met de busrit van de P&R van Qom naar het mausoleum toe. Wij zijn letterlijk te om zelfs niet te mogen worden vervoerd in de reguliere bus, waarin gescheiden sectoren waren voor man/vrouw. Er werd een aparte bus voor ingezet. Of ik daar heel rauwig om was.. niet echt. Het was bloedheet en het idee om in een overvolle bus te moeten waar je vanachter zwarte burka’s van top tot teen bekeken werd kon ik niet zo goed handelen. Ik ben overduidelijk nog erg moe. Dan maar hartstikke discriminerend en ongelovig zijn en daarmee accepterend dat ik te ben en in een eigen bus vervoerd moet worden.
Ik voelde me in Qom niet geheel op mijn gemak. In de lucht hing voor mij een drukkend gevoel, een gevoel wat aangaf ik hoor niet thuis. Wellicht omdat ik hier alleen maar zwaar gesluierde vrouwen zag rondlopen. Ik voelde letterlijk de aandacht op mij (de groep) gevestigd worden. Het vooruitzicht dat ik heel veel mozaiek zou gaan zien, zorgde ervoor dat ik langzaam iets ontdooide. Ik passeerde het zware gordijn welke de buitenwereld van het mausoleum scheid en kwam vervolgens aan de andere kant naar buiten in een slechte imitatie van een gelovige. Ik heb een bloemetjes gordijn van 2x2m over mijn hoofd gekregen en word verondersteld op een waardige manier in dit laken te lopen. Ten eerste vraag je jezelf af, hoe waardig? Het zakte aan alle kanten naar beneden, het was van een soort stof dat nergens aan bleef plakken. Het was een crime. Mijn tweede gedachte was dat de functie van een chador bedoeld was om vooral niet de aandacht op jezelf te vestigen. Hier hebben ze de plank volledig misgeslagen. Dit tot grote hilariteit van 19 andere mislukte gelovige. De fotocamera’s stonden geen moment stil, tot grote hilariteit van de groep en zware irritatie bij onze toegewezen gids.
Onze over ijverige gids van het soort zeer conservatief had slechts 20 minuten om ons door het complex te leiden. Op de vraag waarom wij maar 20 minuten kregen werd de sfeer tussen hem en de groep ijzig. Zijn antwoord was kort; Het Systeem. Wij Nederlanders houden graag van een duidelijke uitleg, in Iran niet. Wat is Het Systeem, hoe werkt Het Systeem en wat als we ons niet aan Het Systeem houden. Oh dit waren allemaal veels te ingewikkelde vragen voor hem. Vrienden voor het leven zijn we niet geworden. Het kostte hem zeker 10 minuten om onze aandacht te trekken, wat niet erg lukte. Wat een stelletje ongehoorde, ongelovige varkens zijn het toch. Hij zei het niet, maar hij zal het zeker gedacht hebben. Als groep hebben we het hem ook zeer lastig gemaakt, ik vermoed met een grote mate van opzet. We waaierde binnen no-time uit over het complex en dat was zeer zeker niet de bedoeling. De angstzweet droop van zijn gezicht, hij kon ons wel vermoorden. Wij schopte het totale Systeem in de war, wat we overigens wel vaker, bewust of onbewust, hebben gedaan. Het complex was prachtig en zeer zeker de moeite waard! De devotie van de mensen is intrigerend om te zien. Het kon ze er niet van weerhouden om uitgebreid naar ons te kijken. Het voelde soms net alsof we in Artis waren, zij bekeken ons en wij bekeken hun met een stille gepaste aparte afstand. Het zal mij niets verbazen als na ons, buitenlandse bezoekers niet meer welkom waren. Onze excuses hiervoor
We reden door naar Kashan waar we tegen het einde van de middag aankwamen. Voor de verkoeling en omdat het op de lijst van UNESCO staat bezochte wij de beroemde Fin-tuinen. Deze konden mijn interesse niet pakken. Ik geloof dat ik lichtelijk oververmoeid aan het raken ben en daardoor bepaalde schoonheden niet meer kan waarderen. Ik heb serieus moeite met denken en registreren, mijn hoofd is leeg en leef in een waas. Misschien toch uitgeruster op vakantie gaan. Het hoogtepunt was een ijsje met ondefinieerbare witte stukjes en op smaak gebracht met rozenwater. We bezochten daarna nog een oude koopmanswoning. Het deed me erg denken aan de haveli’s in India. Heerlijk die symmetrie door je huis! De oude bazaar van Kashan ging dicht op moment dat wij eraan kwamen, dat was erg jammer. De zoektocht naar een restaurant voor 16 man werd een ware uitdaging. Na lang lopen en diep in de bazaar verscholen troffen we een klein cafe aan. We overdonderde de eigenaar met zo’n grote groep en bestelde letterlijk alle gerechten op de kaart, eggplant en omelette.
Het landschap is tot zover niet bijster boeiend. Een droog, dor, stoffig en glinsterend woestijnlandschap. Een typisch Arabisch landschap noem ik het. Het heeft duidelijk geleden onder een hete zomer waar temperaturen opliepen naar 47 graden en de enorme hoeveelheid plastic wat overal verspreid lag. De afstanden zijn groot, alles is groot, zelfs rotondes zijn voor ons Nederlanders enorm.
We zakken af naar het zuiden en gaan daardoor dieper de woestijn in. De lucht is gort droog, net zoals onze lippen, huid en haren. De grond is zo droog dat je plas letterlijk weer terug omhoog spat.
Yazd, de stad van de lemen huizen, de windtorens en de Toren van de Stiltes. Yazd is het centrum van de Zoarasten, ooit de grootste godsdienst in Perzië. Nu zijn Zoarasten een kleine gelovige minderheid. De Torens van Stilte is een stille getuigenis van het verre verleden. Net buiten de stad doemen de torens op. In vroegere tijden werden hier de overledenen naar toegebracht alwaar ze een hemel begrafenis kregen. Een bijzondere plek. Yazd is prachtig bij zonsondergang. De ondergaande zon zet de stad door een prachtige oranje gloed in vuur en vlam. De camera’s stonden bij niemand stil. De stad deed mij denken aan Xiva in Oezbekistan, ook zo’n prachtige lemen stad.
Al dolend door de kleine straten van Yazd liepen wij nietsvermoedend een grote zwarte tent binnen. Hier was men overduidelijk voorbereidingen aan het treffen voor een herdenking. Er waren heel veel mensen, er was heel veel thee, heel veel koekjes en heel veel kabaal. Uiteraard waren wij meer dan welkom om de herdenking bij te wonen. Deze uitnodiging sloegen wij niet af. De mannen zaten beneden, de vrouwen zaten boven. Ik viel wel enorm op in een vrijwel witte outfit tussen alle zwarte Casperina’s. Casper het spookje is minder traumatisch. Toch maakten wij snel contact met dames in het zwart. Ik was duidelijk niet voor de gelegenheid gekleed, maar ach ik was toerist en begreep überhaupt niet wat er aan de gang was. Later bleek dat wij getuigen zijn gefeest van de Asjoera viering. De Asjoera is een Islamitische herdenking waarvan de letterlijke vertaling 10 betekent. Asjoera wordt dan ook gevierd op de tiende dag van de maand Muharram, de eerste maand van de islamitische kalender. De jonge meiden waren meer geïnteresseerd in hun Iraanse versie van de I-phone en Iraanse social media dan op het dramatische toneelstuk wat beneden afspeelde.
In sjiitische moslimlanden, waaronder Iran, wordt op deze dag gemeenschappelijk gerouwd en gevast. Het rouwen vindt plaats in moskeeën in de vorm van lezingen, rouwliederen en zelfkastijding. Asjoera is een culminatie van tien dagen rouwen dat start met het begin van het islamitisch nieuwjaar. En dat rouwen kunnen ze goed hier! Raar en ook wel heftig om mee te maken. Mensen die op commando in huilen kunnen uitbarsten. Ik vind het eerlijk gezegd knap. Mijn empatisch vermogen liet mij hier volledig in de steek.
Waar rouwen ze om? Sjiitische moslims herdenken de tragische dood van Hussein, de kleinzoon van de profeet Mohammed. Hussein sneuvelde op 10 Muharram 61 (680 na Christus) tijdens een gevecht op de vlakte van Karbala tussen de regeringstroepen van Yazid ibn Muawiyah ibn Abu Sufyan (645-680) - de tweede kalief van de dynastie van de Omajjaden - en de volgelingen van Hussein. Husseins volgelingen bestonden voornamelijk uit vrouwen en kinderen en een handje vol soldaten. De aanleiding van het gevecht was dat volgens Hussein het kalifaat was veranderd door corrupt leiderschap in een tirannie.
Ben blij dat ik geen geschiedenis hoef te leren.
Na 2 uur in een verstijfde houding te hebben gezeten hebben wij genoeg gerouwd en thee gedronken. Het was bijzonder om mee te maken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 253
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => stelletje-amateurs
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005746
[userId] => 107386
[countryId] => 89
[username] => viceversareisclub
[datePublication] => 2017-11-02
[photoRevision] => 0
[title] => Isfahan en Abyaneh
[message] => Vanmorgen gaan we naar de Armeense wijk in Isfahan, genaamd Jolfa, om daar de belangrijkste kerk, de Kelisa-ye Vank, oftewel Heilandkathedraal, uit de 17e eeuw te bekijken. Naast de traditionele Perzische blauw/gele motieven, vinden we hier een overdaad aan drukke schilderingen met christelijke thema's: het Oude en Nieuwe testament, de heilige Gregorius maar ook het Laatste Oordeel. Weer heel anders dan een gemiddelde moskee. Buiten de kathedraal zien we oude graven met teksten in het Russisch, maar ook grafstenen van jonge kinderen die hier begraven zijn. En een schematisch overzicht van de Armeense genocide: echt afschuwelijk.
Links van de kathedraal ligt het Museum voor Armeense kunst, met uiteraard religieuze voorwerpen, maar ook een oude boekenpers van Engelse makelij. Samen met de indrukwekkende verzameling oude boeken ( zelfs van voor 1100!) een mooie eenheid.
Middenin de ruimte staat een microscoop waardoor je, de op een haar geschreven tekst kunt lezen. Wie zou dat nu nog klaar krijgen? Echt een museum voor Bert, want hij kan zich niet goed los weken en verlaat als lastste het pand.
Dan door naar het Isfahan Music Museum, waar een grote collectie traditionele Armeense muziekinstrumenten bij elkaar gebracht zijn. Een dame van het museum noemt ons de onuitsprekelijke namen en legt uit hoe en waarvoor ze gebruikt worden. En na een koffie, theetje of sapje op het terras, worden we verrast met een mini-concertje. Wat leuk en bijzonder om dit mee te mogen maken.
De lunch, met heerlijke ijsbergsla en een typisch Isfahaans lamsgerecht, staat voor ons klaar in de binnentuin van het goede restaurant Arc a; aanradertje. Veel Iraanse, wat sjiekere mensen, weten ook de weg ernaar te vinden. En zoals overal, ook hier jonge dames met een flinke witte pleister op hun neus, als bewijs van de (dure) nose-job die ze hebben ondergaan. Je moet er maar zin in hebben.
Tot slot gaan we even kijken bij het Cehelsotoon Museum, in het Paleis van de 40 Zuilen. Het paleis heeft maar 20 pilaren, onder het dak met schattige kleine raampjes, maar in de waterpartij voor het paleis weerspiegelen deze en zo komen ze aan 40. Een heilig getal.
Er wordt hard gewerkt aan de restauratie van het dak, waar beestjes zich tegoed gedaan hebben aan de houten constructie. Maar ook het spiegeldak en binnenin moet je een beetje door de renovatie heen kijken, want er moet nog veel gebeuren.
Maar over een poosje zul je je weer voor kunnen stellen hoe Sjah Abbas en zijn opvolgers hun gasten ontvingen op het terras en in de auditientiezaal. Binnen kun je muurschilderingen van historische veldslagen bewonderen, onder meer over de overwinnning in India en de Slag bij Taher Abad. Een topstuk is ook de ingelegde deur van het Sjeik Safi mausoleum uit Ardabil, uit de 16 eeuw. Als je rond het gebouw loopt, zie je, heel verrassend, ook afbeeldingen met duidelijk herkenbare Europese kenmerken.
De rest van de middag is vrij en ieder kan lekker zijn eigen gang gaan. Mia en Toos worden door Iraanse mensen geholpen om de weg terug te vinden naar hotel Abbasi. Typisch Iraans, want wat zijn de mensen hier ontzettend vriendelijk en behulpzaam.
's Avonds eten we weer in een goed lokaal restaurant, waar we onder andere bief speciaal krijgen: met heerlijke romige champignonsaus. En waar we ons vooral vermaken met de stoelendans die een Iraanse familie hier uitvoert. Zitten ze net allemaal, komen er twee mensen bij die weer begroet moeten worden; even langs oma zitten en dan een bord eten voorgezet krijgen. En zo gaat het maar door. Prachtig om te zien. Familie is heel belangrijk voor de Iraanse bevolking.
De volgende dag, onze laatste dag in Iran, hebben we het programma een beetje aangepast en maken we, op weg naar Teheran, een stop in het bergdorpje Abyaneh.
Gelegen op 2500 meter hoogte aan de voet van het Karkasgebergte en 75 km ten zuidoosten van Kashan, is dit 1500 jaar oude dorpje steeds meer in trek bij toeristen. Maar vandaag, op de vrije vrijdag, voornamelijk Iraanse dagjestoeristen.
We lopen door de kris-kras straatjes, langs de roodokeren lemen huisjes, een beetje klimmen en een beetje dalen. Op de stoepjes voor hun huizen, met prachtige oude deuren die verhalen vertellen, verkopen oudere vrouwen gedroogd fruit, noten, munt en bloesemblaadjes. Voor een fixed-price, want dat hebben ze hier volgens mij met elkaar afgesproken. Er lopen vriendengroepen en families rond in kleurrijke trafitionele kleding (die ze hier ergens huren, volgens mij) die met plezier voor ons poseren op de meest idyllische plekjes. Wat een prachtige foto's maken we hier; Abyaneh, met de waterkanaaltjes langs en onder de straatjes, is een perfect decor voor sfeervolle Iraanse plaatjes. Blij dat we het programma hiervoor omgegooid hebben.
De lunch is gereserveerd in een hotel en de eigenaresse, die duidelijk de broek aan heeft, zegt dat we gerust onze hoofddoeken af mogen doen. Na de klim omhoog vanuit het dorpje, is het heerlijk om even onze hoofden te "luchten".
En dan gaat het verder richting Teheran, met af en toe een sanitaire of koffie/thee stop. We verbazen ons over een supermoderne mall waar bijvoorbeeld Adidas verkocht wordt. Even schakelen na een 1500 jaar oud dorpje.
Het loopt nu heel serieus naar het einde van onze reis toe en we maken voor onszelf de balans op. Bas, onze gids, heeft dat ook gedaan en we krijgen geld terug uit onze fooienpot: dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het is ook echt een hele opgave om in Iran geld uit te geven en we moeten er niet aan denken dat we aan het begin van de reis zo'n lokale creditcard aangeschaft zouden hebben. Hadden we nooit op kunnen krijgen.
Zo dadelijk komen we aan in ons hotel "voor-een-paar-uur" op de luchthaven, waar we een kamer krijgen en het laatste avondmaal zullen gebruiken. En dan met een nachtvlucht terug naar huis.
Thuis waar we veel meer keuze in gerechten hebben; waar de wijn en het pilsje voor het grijpen liggen; waar je niet als een kamikaze in doodsangst een straat hoeft over te steken; waar je als vrouw vrije keuze hebt in kleding; maar zeker ook wat je met je leven wilt doen; thuis waar we weer plannen maken voor een volgende reis, want de wereld ligt aan onze voeten; thuis waar ook de dames gewoon hardop op straat kunnen zingen (en ze hoeven er geen volle zalen mee te trekken); maar vooral thuis waar mannen en vrouwen vrijheid van meningsuiting hebben en gelijkwaardig zijn.
We komen straks thuis met prachtige herinneringen aan een heel bijzonder Iran; de ontzettend vriendelijke mensen die oprecht geinteresseerd zijn; de mystiek en romantiek; de oeroude beschaving en cultuur; de prachtige vrouwen, al dan niet met nose-jobs; de sfeervolle karavanserai in Kashan; de indrukwekkende devotie in Qom; de groen/blauwe, roze of geel/blauwe tegels in de diverse plaatsen; de joghurt met sjalotjes; de grillige rotsen in de Kalutwoestijn; de muziekkamer met klankkast in Isfahan; de oeroude lemen steegjes in Yazd; de sterrenhemel in de Karavanserai; de toeterende automobilisten in Kerman; de magic eyes en de vliegers op de brug in Isfahan. Iran, je was prachtig!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 426591
[pictureCount] => 65
[visitorCount] => 2110
[author] => Maja
[cityName] => Abyāneh
[travelId] => 515381
[travelTitle] => Vice Versa gaat naar Iran!
[travelTitleSlugified] => vice-versa-gaat-naar-iran
[dateDepart] => 2017-10-21
[dateReturn] => 2017-11-04
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/622/110_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/107/386_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => isfahan-en-abyaneh
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005621
[userId] => 107386
[countryId] => 89
[username] => viceversareisclub
[datePublication] => 2017-11-01
[photoRevision] => 0
[title] => Isfahan
[message] => Vanmorgen wandelen we vanuit onze prachtige hotel ( met wat truttige kamers in de dependance) naar het Meidan-e Emam plein; na het Plein van de Hemelse vrede in Peking het grootste oude plein ter wereld (510 x 163 m).
Allereerst bezoeken we de Ali Qapu ofwel Hoge Poort, gelegen aan de westzijde van het plein. Het dakterras is momenteel in renovatie maar een bezoekje is toch echt aan te bevelen. Het gebouw heeft zes verdiepingen in de vorm van een vierkante toren. Via flinke treden, bekleed met geel/blauw bewerkte tegels, klim je naar boven. Vanaf het terras heb je een prachtig gezicht op het plein; recht tegenover je zie je de moskee Masjes-e Sheikh Lotfollah, die geen minaretten heeft omdat het een "besloten" moskee betreft; alleen voor de koninklijke familie.
Na het terras kom je in de troonzaal die vooral voor audienties gebruikt werd in de tijd van sjah Abbas I. Je ziet hier schilderingen waarbij "aanstootgevende zaken" zoals een westers gezicht, borsten en geslachtsdeel weggekrabd zijn.
De bovenste verdieping is de muziekkamer, heel speciaal vanwege de opengewerkte plafonds en muren, waardoor een soort klankkast ontstond. Onvoorstelbaar dat dit vroeger helemaal met de hand gemaakt werd. En wat zal muziek hier prachtig geklonken hebben. Vrouwengezang zul je hier niet horen, want zij mogen niet zingen in het openbaar. Voor sommige vrouwen is dat misschien wel een uitkomst...
Dan lopen we over het plein waar mensen flaneren of lekker in kleermakerszit picknicken op een groot kleed. Koetsjes rijden voor toeristen af en aan.
In de Masjes-e Emam moskee loop je via een geknikte gang naar binnen: zo wordt er automatisch richting Mekka gebeden. Middenin de moskee is een aanduiding waar de akoustiek het allerbeste is. Er mogen alleen islamitische liederen gezongen worden, dus we slikken ons "Rooj mien durp ien de Piel" maar heel snel in. Een vriendelijke Iranees trakteert ons op een prachtig lied; een oproep tot het gebed.
In de tuin van de moskee zien we een groep toeristen in "friendly" gesprek met een imam; hier is speciaal een plekje voor ingericht.
Ook bijzonder dat de Imam hier vanuit een verlaagde plaats de menigte toespreekt. Dit was bedoeld om te voorkomen dat hij zich meer zou voelen dan de gewone bevolking.
Ook is het apart dat we hier, naast kalligrafie, ook tegels met afbeeldingen van dieren zien; onder andere aapjes. Behalve tijdens de gebedstijden mag je hier ook als niet-moslim een bezoek brengen.
Buiten de moskee staat een meisje op een stoel en houdt een soort selfiestick met witte blok tegen de tegels aan. We vragen haar wat ze aan het doen is en ze komt graag met ons in gesprek. Ze onderzoekt de originele kleur van de tegels zodat ze de juiste kleur kunnen mengen voor restauratie projecten. Ze werken hier niet met RAL kleuren zoals bij ons, maar hun eenheid is NCS. We wisselen mailadressen uit en beloven haar een kleurenwaaier te sturen. Leuk om zo even contact te hebben.
De meeste steden in Iran kun je kennen aan hun kleuren. Zagen we in Teheran en Qom vooral het prachtige blauw-groen; in Shiraz overheerst roze en in Istafan zien we meer gele kleuren.
In een zijstraatje krijgen we demonstratie van het schilderen van miniaturen: de eigenaar die 20 jaar geleden al vermeld werd in de Lonely Planet, en in de laatste versie ook weer, laat zien hoe hij met een kwastje, gemaakt van haren van zijn Perzische kat, in no-time een prachtige karikatuur op een stukje kameelbot tekent. Hier kun je kwalitatief zeer goede miniaturen en cadeau artikelen kopen. En zelfs betalen met creditcard is hier mogelijk.
De volgende stop is bij een goede perzenhandelaar. Ook hier demonstraties van het weven van tapijten en het stempelen van tafelkleden met behulp van antieke mallen. Mooi om te zien hoe ze per kleur het patroon herhalen totdat het gewenste effect bereikt is. Dan de kelder in, waar we alle soorten perzische tapijten te zien krijgen, omder het genot van een glaasje thee. Tapijten gemaakt van wol, zijde of een mengeling en met een diversiteit aan dichtheid van het aantal knopen; hoe fijner hoe duurder uiteraard. Er zijn prachtige exemplaren bij en het is heel leerzaam.
Rondom het plein vindt je de Qaysariye bazaar, inclusief een grote karavanserai. Meer dan 5 km steegjes met koopwaar is hier te bezoeken en je kunt het zo gek niet bedenken of het is hier wel te koop. "Gaz" (noga met pistachenootjes) is de lokale lekkernij die in grote kleurrijke geschenkverpakkingen aangeboden wordt.
We drinken heerlijke koffie, thee of vers sapje in een klein cafeetje en vervolgen onze weg.
Dan terug naar het hotel om even uit te rusten en aan het einde van de middag gaan we met de bus de bruggen bekijken, waar Isfahan ook om bekend staat. Allereerst de Pol-e Khaju brug, 132 m lang, met een achthoekig paviljoen in het midden en uiteraard versierd mer tegels. Prachtig verlicht trekt het hele horden jongeren aan, die hier vooral elkaar komen bekijken; in de nissen hun theetje drinken, hun lied zingen of in het park ernaast hun verlichte vliegers oplaten. Een bijzonder sfeervolle en romantische plek. Grappig ook de "magical eyes" van het leeuwenstandbeeld: als je aan de andere kant van de brug staat zie je twee ogen oplichten.
De tweede brug is de Si-o Se Pol, de brug met de 33 bogen. Driehonderd meter lang en deze fungeert ook als dam, al is dat in deze periode niet nodig, want de rivierbedding is helemaal droog. Twee keer per jaar wordt de dam open gezet en staat er water in de rivier Zayandeh Rud.
Deze avond eten we in een selfservice restaurant: op die naam knappen we een beetje af, maar de kwaliteit en diversiteit van het eten is supergoed. We kunnen hier zelfs een limoenbiertje ( uiteraard 0 % alcohol) tappen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 426591
[pictureCount] => 51
[visitorCount] => 759
[author] => Maja
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 515381
[travelTitle] => Vice Versa gaat naar Iran!
[travelTitleSlugified] => vice-versa-gaat-naar-iran
[dateDepart] => 2017-10-21
[dateReturn] => 2017-11-04
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/621/525_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/107/386_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => isfahan
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005544
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2017-11-01
[photoRevision] => 2
[title] => Shiraz en het groene noorden
[message] => Ik vervolg mijn reis. Na Isfehan, is de volgende stop de woestijnstad Yazd, 6 uur bussen in een luxe touringcar naar het oosten; op naar de woestijn. Hier heb ik een paar uur geslenterd door de oude binnenstad. Lage lemen huizen, door hele smalle straatjes, en heel veel windtorens die 5000 jaar geleden al voor verkoeling zorgden in de hete zomers hier. Vanaf de dakterrassen heb je een mooi uitzicht over de stad met de moskeeën, minaretten en windtorens. En in het watermuseum heb ik gezien hoe ze lang geleden al voor water zorgden hier dmv kilometers lange tunnels in de grond.
Op dat twee tour ik met Gemma, die ik hier toevallig weer tegenkom, en een Frans koppel naar drie bezienswaardigheden ten noorden van Yazd. Vooral Kharanaq, een verlaten lemen stad is erg bijzonder om te zien. In Meybod zien we tientallen mannen op houtvuur en in grote soeppannen eten bereiden. Het koken is een heel spektakel met Iraanse muziek en het schijnt een voorbereiding te zijn op een viering twee dagen later waarbij iedereen samen eet om het einde van Ashura te vieren: het martelaarschap van Imam Hossein.
Een dag later ga ik met Gemma en met Elliot uit Singapore via Persepolis naar Shiraz. Deze 'must- see' opgegraven Perzische nederzetting kunnen we op deze manier mooi meepakken zonder een dag daarvoor speciaal uit te moeten trekken. Gelukkig, want na een 1,5 uur rondlopen hebben we het wel gezien hier.
In Shiraz rijden we door straatjes waarbij ik dacht dat de auto klem zou komen te zitten, maar ik kom uiteindelijk aan bij ‘Taha traditional hostel'. Ik pak meteen een taxi naar de andere kant van de stad omdat ik uitgenodigd ben voor een diner bij Iraniërs thuis. Het koppel dat me in Isfehan had uitgenodigd, was nog steeds even enthousiast. Via whatsapp hadden we contact gehouden. Daar aangekomen wordt ik meteen naar de riante en luxe bovenkamer geleid, welke alleen wordt gebruikt wanneer ze gasten hebben. En voor de gelegenheid hadden ze ook hun dochter, schoonzoon en kleinzoon uitgenodigd. Die waren ook wel nieuwsgierig denk ik. Het was super! De dochter sprak net als de moeder redelijk goed Engels, dus we konden goed buurten. Ze hebben me ongelofelijk verwend met fruit, taart, chai, waarna het eten nog moest beginnen! De hele tafel stond daarna vol met rijst, een soort stoofpot, salade, een gelei drankje, olijven etc.
En dan krijg je bij het weggaan nog een zak appels uit eigen tuin mee voordat je door hen tot in het hostel wordt thuis gebracht. Dat ik zelf wel een taxi terug zou nemen, ging er echt niet in bij hen. De dochter begint met haar man met Franse les volgende week omdat ze naar Canada willen emigreren. Wat ik in ieder geval terug kon doen als bedankje is aanbieden om te blijven mailen als ze wilt, in het Frans, zodat zij, maar ik ook, Frans kunnen oefenen.
Dag 2 in Shiraz struin ik door de stad met de Duitse Helen, en bezoeken we, onder verplichte Engelstalige begeleiding, de Holy Shrine van de stad. Heel indrukwekkend gebouw, waar nu wel wat mensen zijn, maar waar er op het hoogtepunt binnen enkele weken zo'n 20 miljoen bezoekers komen. In een van de zalen kan 20.000 man tegelijkertijd bidden. We bezoeken de grote bazaar, die is er één in elke stad, en 's middags bezoeken we vanuit het hostel met Elliot en de receptioniste Elham de 'Pink Lake'.
Die avond mochten we bij de oom van Elham gaan kijken naar Zurkhaneh; letterlijk vertaald 'house of strenght', een mix van sport, theater en religie. Als oud kampioen in deze hele oude traditionele sport en daardoor hoog gerespecteerd kon hij ervoor zorgen dat we als vrouwen hier binnen mochten. 2,5 uur lang voeren de mannen van alle leeftijden, series van sportieve rituelen uit, welke echt heel zwaar zijn. Dit alles onder luid tromgeroffel, zingen en het voordragen van verzen. Volgens mij zijn er minimaal 200 push ups gepasseerd.
De fanatiekelingen doen dit meerdere keren per week tot elke dag.
De oom brengt ons netjes tot in het hostel thuis, want nee zelf een taxi pakken mag echt niet, en geeft tot slot nog handenvol druiven uit de kofferbak aan ons als kadootje. Terwijl wij juist dankbaar zijn dat we hierbij mochten zijn. Afslaan mag uiteraard niet. Typisch Iran.
Wat ook typisch Iran is, is Tarof, de Iraanse etiquette. Deze beleefdheidsvorm is het tegenovergestelde van de Nederlandse directheid. Veel Iraniërs zullen je eten of drinken aanbieden of je uitnodigen om bij hen thuis te komen. In de regel hoor je als je iets aangeboden wordt altijd in eerste instantie te weigeren, pas na de derde keer kun je het aannemen. Het is een manier is om zowel beleefd als gastvrij te zijn, ook voor mensen die het zich eigenlijk niet kunnen veroorloven. Ik had hier van te voren al wel over gelezen en wist dat ik niet zomaar op een aanbod moest ingaan en dat ze pas als ze blijven aanbieden het echt menen. Toch is het soms moeilijk in te schatten hoe je erop moet reageren. Ook als ik iets aan wilde bieden moest ik het dus meerdere keren aanbieden voordat ze het echt aannamen.
Zondags (voor Iraniërs is dat een dinsdag) pak ik de nachttrein naar Tehran. Terug naar het noorden om daar de laatste week nog door te brengen in een wat groener en koeler gebied. Daar kijk ik nu wel naar uit. Na wat uurtjes treinen stopt deze 20 minuten bij een station zodat passagiers hier kunnen bidden. Dat maak je volgens mij ook alleen in Iran mee. In de restaurantwagon serveren ze, uiteraard, kip met rijst. Alle buitenlanders zitten netjes rond 19.00 uur te eten, en als wij klaar zijn en bijna naar bed gaan, gaan de Iraniërs rond 22.00 uur naar het restaurant. Mooi, dan kan ik mijn bed gauw uitklappen en mezelf installeren terwijl 2 cabine genoten eten. In tegenstelling tot wat ik verwachtte, doen ze hier niet aan gescheiden slaapwagons voor mannen en vrouwen. Hetzelfde geldt in de meeste hostels. In de bussen krijg ik vaak wel een stoel alleen, in plaats van een plek op een tweezitter. Ik slaap best goed in de trein gelukkig. Leuk om dat ook eens meegemaakt te hebben.
In Tehran aangekomen moet ik nu met de metro naar het busstation, en het is helaas spitsuur. Dat betekent hier, heel hard duwen en hopen dat je op die manier jezelf de metro in kunt drukken. Tram 1 mislukte en hebben ik en mijn Franse reisgenoot aan ons voorbij moeten laten gaan. Bij de tweede metro stonden we gelukkig net voor de deur en konden we ons naar binnen persen. Zo sta je dan een minuut of 10 in de metro, met je backpack op je rug, en je moet zorgen dat je niet te ver van de deur verwijderd raakt met het geduw bij een volgende stop anders kom je er weer niet op tijd uit waar je wilt. Ach ja, dat hoort ook bij de Tehraanse ervaring.
Het is eenvoudig om daarna de bus naar Ramsar te vinden, als je deze naam een paar keer zegt in de drukte van chauffeurs op het busstation , is er vanzelf iemand die je begeleid naar het ticketloket en de bus. Om 9 uur ‘s ochtend zit ik al weer netjes in de bus. De komende rit/weg naar het noorden moet een van de 20 mooiste routes zijn in de wereld, aldus mijn 'Lonely planet Iran'.
Inmiddels ben ik een dag verder en was gisteren geweldig. De busrit was inderdaad mooi door hoge bergen met door de herfst verkleurde bomen en door hele smalle doorgangen in de stenen valleien.
Ondertussen waren mijn twee Iraanse buurvrouwen heel nieuwsgierig en boden me continu eten aan om te laten proeven en met hen mee te eten. Voor hen is het heel raar dat een vrouw alleen op reis is in Iran. Are you married? Do you have a husband from Iran?
Single? Dat is hier al helemaal raar op mijn leeftijd. Tijdens mijn reis krijg ik steeds dezelfde vragen: what do you think of Iran? Are you married? Why not? Ja, goede vraag...hier in Iran is dat echt niet normaal. Dus leg dat maar eens uit.
Zes uur later, aangekomen bij 'Ecolodge lodge Gileboom', sluit ik meteen aan bij de wandeling van de eigenaresse met haar drie buurvrouwen. Zo'n 2 uur wandelen we door het groene dorp vol met sinaasappel en kiwibomen....
Deze buurvrouwen spreken geen woord Engels maar zijn nieuwsgierig, de eigenaresse vertaald af en toe wat. Een van de vrouwen zegt dat ze nog nooit alleen ergens heen is gereisd zonder haar man, zelfs niet naar de stad. Ook voor hen is het verrassend om een vrouw alleen te zien reizen. Het feit dat ik geen make up draag is volgens de eigenaresse ook een goed voorbeeld voor hen omdat veel Iraniërs denken dat alle Westerse vrouwen met veel make up bijlopen. Dat is immers wat ze zien op tv. In Iran zijn de meeste vrouwen fors opgemaakt, omdat dat een van de manieren is om zich te kunnen uiten, met de verplichte hoofddoek en verhullende kleding.
Het eten 's avonds in deze lodge is het beste eten wat ik tot nu toe in Iran op heb. Met heel veel groente, en eens een keer geen vlees. Er verblijven drie jonge dames uit Teheran (Shiva, Ziba en Zeyneb) en een Duits stelletje. We eten samen en het is gezellig.
De dag erna gaan we de hele dag op pad in 2 (hele oude) jeeps. We rijden en hobbelen naar een dorp op zo'n 2000 meter hoogte in de bergen; Javaherdasht. We zitten hier boven de wolken. We wandelen wat uren door een schitterend groen landschap dat lijkt op de Alpen (heb ik me laten vertellen). Heerlijk om weer groen te zien. En de lucht is fris en koel, in plaats van droog en zanderig. Het is zelfs koud in de jeep, iets wat ik in de eerste weken nog niet meegemaakt heb in Iran. We eten weer heerlijk bij thuiskomst in de lodge en leren van de eigenaar het bordspel ' corridor'. Een heerlijke dag.
Dag 3 hier hike ik met de Duitse Gregor en de eigenaar 'Ro' een ochtend door de Iraanse jungle. Die hebben ze hier ook! Heerlijk om zo actief te zijn. En de hoofddoek mag gelukkig af als we een eindje het bos in zijn. Na 4 uur flink klimmen en dalen en een verfrissende douche staat de lunch al weer voor ons klaar in de lodge. Ik besluit hier nog maar een dag extra bij te boeken. Vanmiddag lekker lezen en relaxen en dan heb ik morgen nog een hele dag hier.
Op deze laatste dag wandel ik op eigen houtje nog wat in de omliggende dorpen en naar de Caspische zee, relax ik met de Tehranse dames nog wat in de ecolodge, speel ik nog 'corridor' met Ro.
De dag eindigt met een kampvuurtje. De Iraniërs zingen en vragen me daarna om het Nederlandse volkslied te zingen, iik aangeef echt geen liedje uit mijn hoofd te kennen. Ze zijn benieuwd hoe dat klinkt. Na het eerste refrein houdt het voor mij wel op, verder ken ik het niet. En uitleggen waar het over gaat valt ook niet mee. De tekst slaat nergens op. Helaas was het vuur bijna uit en gingen we slapen. Ik begon er net lekker in te komen en had de lyrics van 'I would stay' er al bijgezocht. Misschien maar goed ook dat ze dat bespaard is gebleven.
's Morgens vroeg pak ik een taxi naar de bushalte en wordt er ter afscheid volgens goed gebruik wat water achter me aan besprenkeld. Voor goed geluk, als ik het goed begrepen heb.
Na de busrit struin ik zo'n uur tevergeefs te voet door Tehran, omdat ik de verkeerde locatie volgde op Maps. Dat scheen de oude locatie van het hostel te zijn. Heel handig... Maar daardoor ontdek ik wel een heel hip theehuis waar ik later nog eens keer extra terugkom voor goede cake en thee. Ik slaap mijn laatste nacht in Iran weer in hetzelfde hostel als de allereerste nacht: Iran Cozy Hostel, met zo'n lieve eigenaren! Het toeval wil dat ik weer met hetzelfde meisje op de kamer lig, als die eerste nacht. Dat soort dingen gebeuren nu altijd op reis. Het is een klein 'backpackers' wereldje. ' avonds wandel ik nog even naar Iran Artist café, in een park waar jongeren volop tafeltennissen, basketballen, rollerskaten etc. Het is hier vrijdagavond, wat voor de Iraniërs de laatste avond van hun weekend is.
De laatste dag is het tijd om eindelijk te shoppen in de grote bazaar van Tehran. Daar heb ik uren doorheen gestruind en Said, een behulpzame jonge Iraniër, heeft me een tijdje van hot naar her geloodst in dit doolhof om te vinden wat ik wilde. De laatste uurtjes verblijf ik in het hostel met de eigenaren en andere reizigers. Na deze dag, om middernacht, is dat toch echt tijd om de taxi te nemen naar het vliegveld en zit deze mooie, verrassende, interessante en diverse reis er op.
Terug naar Nederland nu, waar ik zal gaan starten met een opleiding tot reisbegeleider. Daar ga ik de komende maanden vol voor en dan hoop ik volgend jaar weer wat mooie reizen te gaan maken; voor mijn werk of privé...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10612
[pictureCount] => 69
[visitorCount] => 741
[author] => Maaike
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 515605
[travelTitle] => Istanbul en backpacken in Iran
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-backpacken-in-iran
[dateDepart] => 2017-10-04
[dateReturn] => 2017-10-29
[showDate] => no
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/621/051_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => shiraz-en-het-groene-noorden
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005543
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2017-10-20
[photoRevision] => 2
[title] => Isfehan en Zagros Mountains
[message] => In het stadje Kashan verblijf ik maar heel kort. Kashan zelf vond ik namelijk tegenvallen. Tijdens de dagtrip in de omgeving was het bezoek aan de ‘Underground City’ Nushabad wel interessant, maar de zandduinen en de ‘salt flats’ vielen voor mij in het niets met wat ik ooit in Bolivia heb gezien, dus mijn verwachtingen waren hier gewoon te hoog. Het is een luxeprobleem natuurlijk.
Gauw door naar Isfehan, wat volgens velen het hoogtepunt van een reis in Iran is. De 4-uur durende rit in de luxe touringcar is mooi langs de bergen maar op een rechte snelweg. Ik slaap hier in Amir Kabir hostel; druk, veel backpackers, fijne mensen bij de receptie. Meteen gezellig. Ik had niet verwacht dat er al zoveel goede hostels zouden zijn in Iran. Maar het reizen gaat tot nu toe makkelijk en vanuit de hostels is vaak al van alles te boeken aan leuke excursies of bustickets etc.
De eerste avond in Isfehan ga ik meteen maar even naar Imam square , het een na grootste plein van de wereld. En zo mooi! Een hele galerij erom heen met moskeeën, paleis en bazaar. Op de vele bankjes en op het gras komen de Iraniërs samen. Hier raak ik meteen aan de praat met mensen. Vooral de jeugd vind het leuk om te kletsen en hun Engels te oefenen. Op de terugweg naar het hostel kom ik een lief koppel tegen uit Shiraz die me meteen uitnodigen om bij hen langs te komen later als ik in die stad ben. Hun dochters zijn van mijn leeftijd en deze hebben ze net bezocht in de stad waar die studeren. Mensen willen heel graag in contact komen hier met de toeristen. Ik denk dat dat hun manier is om toch meer te weten te komen over het leven buiten Iran. Weinig mensen mogen of kunnen reizen. Als man krijg je sowieso pas een paspoort na 2 dienstjaren in het leger. En als vrouw alleen als jouw vader of man toestemming geeft voor een paspoort. Bovendien valt het niet mee om als Iraniër een visum te krijgen ergens voor vakantie of werk. Maar bijna iedereen die ik spreek, vooral jongeren, zouden heel graag naar het buitenland willen emigreren. Dat wil wat zeggen over het ontbreken van kansen en vrijheden in dit land helaas.
De dag erna bezoek ik de grote bazaar, waar ik thee krijg aangeboden van de sokkenverkoper, die later eigenlijk de rozenwaterverkoper van tegenover blijkt te zijn. Na 5 minuten bazaar zit ik al aan de thee: "Chai" genoemd hier. En dat bieden ze aan zonder verkooppraatjes of druk om iets te kopen. Dat is in Iran heel opvallend dat die druk hier totaal niet is. Tapijten, kleding (van modern tot chadors), noten, koperwerk, hoofddoeken, sieraden, etc … met om elke hoek en in elk klein straatje in de bazaar verrassende pittoreske pleintjes, caravanserais en moskeeën.
Als ik een paar mannen ergens aan de thee zie, besluit ik ook naar binnen te gaan. Cafe ZamZam, met plek voor maximaal 8 personen naast elkaar op een bankje. Terwijl ik wat chai drink, krijg ik een lepel eten aangeboden van de kok om te proeven. Schijnbaar keek ik iets te nieuwsgierig naar het bord van de buurman. En even later zit ik met een bord ‘Dizi’ voor mijn neus. Een heerlijk soort humus/aardappelpuree (dacht ik) met daar bij een kom bouillon waar je brood in sopt. En steeds weer schenken ze de chai bij. Naderhand blijkt dat in dit gerecht kikkererwt/vlees/tomaat en aardappel zat verwerkt, flink gepureerd. Dit soort kleine tentjes vind ik echt geweldig. Eten wat de lokale mensen eten en nadoen hoe ze het doen. De thee schenken ze uit hun kopje op hun schoteltje om het daarna daar uit op te drinken. Op die manier koelt het sneller af. Ik bezoek in Iran ook echt wel wat moskeeën en andere ‘must- sees’, maar het liefst drink ik chai in de theetenten of buurt ik wat in een park.
Op mijn weg terug , slenterend door wat straatjes terug naar Imam square raak ik aan de praat met een jongedame. Onder andere over 'Biryani', de lokale specialiteit van Isfehan. Deze moet je proeven " anders leef je de helft minder lang… “oké, nou vooruit dan maar. In een geweldige smalle lange theetent vol met tierelantijnen (de Bockenreyder is er niks bij) bestel ik thee en biryani. Het smaakt prima, het ziet er uit als een soort hamburger.. Een dag later hoor ik dat het lamsvlees was, en long!
De tweede dag in Isfehan vertrek ik op een tweedaagse tour naar de Zagros bergen. Met de Nederlandse Gemma en Nick uit Nieuw Zeeland . In een goede landrover vertrekken we vroeg met onze gidsen Hoesein en Zia. We ontbijten op een tapijtje bij een rivier (het typische Iraanse brood/scrambled egg/ kaas en thee). Over goede asfaltwegen en later gravelwegen slingeren we door geweldige landschappen. We passeren herders met hun kuddes schapen terwijl we steeds hoger en steeds meer afgelegen rijden. Uiteindelijk arriveren we bij een dorp dat stijl tegen de bergwand is gebouwd met de huizen boven op elkaar. Hier gaan we vannacht bij mensen thuis slapen! Geweldig, dit hadden we niet verwacht. Ik verbaas me over hoe mooi het lemen, houten, gestapelde huisje van binnen is, met mooie tapijten, kussens, koelkast en zelfs tv. De (hang) toilet wordt wel gedeeld met meerdere families. Er wordt een lunch voor ons gegrild op de bbq waarna we een wandeling maken in de omgeving.
We relaxen daarna op het balkon en we krijgen waterpijp aangeboden. We buurten wat en zien het donker worden. Na nog een maaltijdsoep met brood rollen we de matrasjes en dekens uit op de vloer en hoewel het wat hard ligt, val ik als een blok in slaap.
's Ochtends word je dan wakker met uitzicht op de hoge bergen! We ontbijten buiten en het is geweldig om te zien hoe de mensen hier leven. Mensen lijken relaxt en zijn vrolijk en zo vriendelijk! Kinderen lopen in schooluniform naar hun lessen en de vrouwen wassen wat tapijten bij het dorpswaterpunt.
Op dag twee gaan we naar een gletsjer (jawel, een gletsjer in Iran!).
We klimmen over een berg en zien dan al de ijsplaten boven de rivier. We moeten door het ijskoude water en de eerste keer is de kou zo pijnlijk aan mijn voeten! De keren daarna went het gelukkig wat. De ijsblokken drijven in het water.
We komen uiteindelijk bij de gletsjer aan als de gids zegt ' we can go in but it might collapse'. Eh, ja shit , we willen het toch wel graag van binnen zien, zo'n vaart zal het wel niet lopen, toch? Na wat minuten klauteren en waden tot onze knieën door het ijskoude water staan we in de gletsjer. Heel mooi! Maar het smelt flink en water drupt continu. Ik wil er dus toch wel graag ook heel snel weer veilig uit. Bij het maar buiten gaan, over wat ijsblokken heen schuivend, zie en besef ik pas hoe veel er al is ingestort en gaat de tocht naar buiten me veel te langzaam. De gids zegt dat 'dit stuk vorige week nog niet was ingestort'. Ik ben heel blij als we weer op een veilig stuk buiten staan.
Gemma en ik slaan een stukje verder waden door de gletsjerrivier maar over en klauteren terug over de berg waar ons de lunch wacht terwijl er wat zandstormen overwaaien.
Op de terugweg, op het moment dat we het meest hobbelen over de weg krijg ik heel lief thee aangeboren door gids Zia van voor in de auto. Meest slechte timing ooit, dus ik sla de thee af. Het was hilarisch dat hij net nu thee aanbood en schijnbaar ook hoe ik het afsloeg en we eindigen allemaal in een heerlijke lachbui! We hadden zo'n leuk groepje en de gidsen waren zelf ook zo enthousiast over de tour, dat maakte het extra mooi.
De dag erna in Isfehan merk ik dat ik even wat rust moet pakken vandaag na al dat gereis. Na een rustige opstart ga ik wat drinken in het kleine cafeetje Roozegar, welke verstopt ligt in de bazaar. Daar raak ik aan de praat met een Amerikaanse vrouw. Zij mocht het land alleen in als onderdeel van een groepsreis of met een vooraf geregelde gids en onder continu begeleiding. Vanmorgen had ze de gids er van kunnen overtuigen een ochtend alleen op pad te gaan. Erg interessant om met haar te buurten.
Alle backpackers die je in Iran tegenkomt zijn bereisd en je hoort de leukste reisverhalen. Mijn wensenlijst met reisbestemmingen wordt er niet korter op….
Als ik onderweg wat tijd over heb lees ik in het interessante boek van Eefje blankevoort; "Iran, stiekem kan hier alles'. En het boek van Thomas Erdbrink, onze man in Teheran, is natuurlijk een aanrader als je over het huidige leven in Tehran wilt lezen.
Hoe mooi, gastvrij, en positief verrassend Iran ook is om te reizen, er is ook die andere kant van Iran. Officieel de 'Islamitische republiek Iran', sinds de revolutie in 1979. Vrouwen in Iran hebben vergeleken met veel omliggende landen 'veel' rechten: ze studeren, rijden auto, werken buitenshuis. Voor de revolutie werd het leven voor hen steeds vrijer en er werd gevochten voor steeds meer vrouwenrechten. De minimumleeftijd om een vrouw te trouwen werd steeds hoger (vanaf 18 jaar), vrouwen werden aangespoord om buitenshuis te werken, hadden gelijke kansen op scholing, polygamie werd ontmoedigd, etc.
Echter sinds de machtsovername in 1979 waarna de sharia tot officiële wetgeving werd ingevoerd, was er binnen paar jaar van deze rechten weinig meer over. De hejab, (hoofddoek) was terug, en dit keer verplicht, als onderdeel van de Islamitische dresscode. Waarbij je ook verplicht bent om vrouwelijke rondingen, plus de armen en benen volledig te bedekken. De minimumleeftijd van een vrouw om haar te trouwen kelderde naar 9 jaar(!) (15 jaar voor jongens). Vrouwen mochten niet in het openbaar verschijnen met een man die niet haar man of directe familie was. Reizen was niet toegestaan zonder toestemming van vader óf man. En het werd bijna onmogelijk voor een vrouw om te scheiden van haar man, en je kon er zeker van zijn dan in ieder geval niet de rechten te krijgen om je kinderen op te voeden.
Maar ze behielden stemrecht, hielden recht op bezit, en financiële onafhankelijkheid in een huwelijk. Ze hadden geproefd aan de emancipatie en lieten zich niet weer thuis opsluiten. Het percentage vrouwen dat ging studeren in de stad schoot zelfs omhoog omdat traditionele families dat nu wel aandurfden met hun dochters omdat de hoofddoek nu immers verplicht was. (60% van de studenten is nu vrouw). Sinds een presidentswissel in 1997 worden er weer kleine overwinningen behaald voor vrouwenrechten. Vrouwen hebben het recht om alleen te gaan studeren in het buitenland, de wettige minimumleeftijd om te trouwen is nu 15 jaar. Vrouwen krijgen 3 of 4 maanden (afhankelijk van of ze borstvoeding geven) zwangerschapsverlof, maar er is veel discriminatie op de banenmarkt. Sowieso is er een hoge werkloosheid, die ook de mannen treft. Voor veel jongeren die ik hier spreek is dat vooral een groot probleem waar iets aan gedaan moet worden. En…een getuigenis van een vrouw is nog steeds maar de helft waard van een mannengetuigenis.
Het is allemaal maar moeilijk te verteren als Hollandse, vrijgevochten vrouw, dat maakt reizen hier heel intens en maakt me soms ook kwaad en verdrietig.
Op straat zie ik nu op reis dat de dresscode heel breed geïnterpreteerd wordt. In Teheran, maar ook in andere steden lopen veel vrouwen in strakke en trendy manteau’s, dragen mooie make-up en hebben hun hoofddoek losjes op hun achterhoofd hangen. Ook veel vrouwen dragen echter een chador (een (zwart) gewaad dat het gehele lichaam behalve het gezicht bedekt) en dan uiteraard geen make-up. In de meeste hostels en guesthouses wordt je als toerist verteld dat je binnenshuis je hoofddoek niet hoeft te dragen. Wat natuurlijk fijn is.
Zoals ik katholiek ben, omdat ik gedoopt ben, maar daar niets mee doe en niet gelovig ben, zijn hier heel veel mensen moslim, omdat ze als moslim geboren zijn, maar die dat ook niet actief belijden. Achter de voordeur kan er dus vaak veel meer dan je zou denken.
Ondanks alle beperkingen voor vrouwen, word ik als (alleenreizende) vrouw met veel respect behandeld en voor mijn gevoel hier zelfs op handen gedragen door de meeste mensen, zeker ook door de mannen. Veel meer dan in veel andere landen waar ik gereisd heb. En, je kunt gewoon naast je mannelijke reisgenoot zitten in de bus en met hem over straat. De dorms (slaapzalen) zijn gewoon gemend met mannen en vrouwen. Voor Iraniërs is het echter wel een stuk stricter dan voor toeristen. Als Iraanse vrouw zul je geen kamer kunnen krijgen met een man (als je niet met hem getrouwd bent), ook niet met een buitenlandse toerist.
Als ze horen dat je uit Nederland komt, zijn ze steeds erg enthousiast en kennen ze dat als ‘Flower country’. Dat is weer eens wat anders als de meer gangbare associaties zoals ‘Amsterdam’ en ‘Hasjiesj’.
In het straatbeeld zie je heel veel foto's van martelaren, die in de Iran-Irak oorlog het ‘hoogste haalbare’ hebben behaald, namelijk sterven in dienst van het geloof. En verder zie je echt overal de afbeelding van de overleden ayatollah Khomeini.
Op mijn vraag of het dragen van de chador ipv een hoofddoek een keuze is, krijg ik verschillende antwoorden. Een man vertelde dat het voor sommigen een eigen keuze is en dat het aan anderen wordt opgelegd door hun man, familie of sociale omgeving.
Het is voor mij heel moeilijk om te geloven dat je er zelf voor zou kiezen. Maar het blijkt in veel gevallen toch ook wel echt een eigen keuze te zijn. Zodat je als vrouw beschermd bent en jezelf volledig bewaard voor je (toekomstige) partner.
Ondanks alle mogelijkheden in het land merk ik dat als voorbijganger/toerist in dit land niet aan de mensen. Het tegenovergestelde juist: de Perzische gastvrijheid zit heel diep! Dat is iets wat van generatie op generatie wordt doorgegeven krijg ik steeds uitgelegd. Ze geloven ook dat een gast is gezonden door God...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10612
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 335
[author] => Maaike
[cityName] => Eşfahān
[travelId] => 515605
[travelTitle] => Istanbul en backpacken in Iran
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-backpacken-in-iran
[dateDepart] => 2017-10-04
[dateReturn] => 2017-10-29
[showDate] => no
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,efahn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => isfehan-en-zagros-mountains
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031884
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-28
[photoRevision] => 8
[title] => Esfahan / Isfahan
[message] => Hey allemaal,
Ik sloot het vorige verslag af vanuit de bus. De busrit van Kashan naar Esfahan. De rit duurde iets meer dan 3 uur en is ongeveer even lang als de eerdere busrit. Iets na 14.00 uur kwam ik aan op Bus Terminal 'Kaveh'. Ik was al gewaarschuwd dat er veel taxi's zouden zijn, enigszins opdringerig, dus ik was voorbereid. En dit ken ik ook uit andere landen waar ik ben geweest. Gelukkig had ik gezien dat er ook een metro-netwerk is. Of beter gezegd; 1 lijn. En het viel mij direct op hoe nieuw, schoon en onbeschadigd alles is. Even googlen, de metro is pas in gebruik sinds oktober 2015 (nog geen 3 jaar terug!). Dat verklaart een hoop. Andere lijnen zijn nog in aanbouw.
Ik kocht een kaartje en ging naar het perron. Gelukkig vroeg ik het na, want ik moest het perron aan de andere kant hebben. Opvallend, de metro gaat slechts om het kwartier. Dat zal pas omhoog gaan als het echt populair en druk wordt, vermoed ik. Na 5 haltes kwam ik aan bij station Emam Hossein. Ik maakte nog een foto van de buitenkant van de trein, maar werd teruggefloten. Mocht niet. Toch dingen die voor je gevoel totaal niet gek zijn. Ik zie mijzelf al teruggefloten worden bij Beurs, Rotterdam... Nou, ik door naar boven. De route zat redelijk in m'n hoofd en zo liep ik in 5 minuten naar het nieuwe verblijf. Ik had een belletje gepleegd tijdens de lange busrit en er was nog plek en een prima prijs op een goede locatie. Meteen gereserveerd. Even inchecken en toen naar de kamer. Privékamer met badkamer en airco en zelfs een tv dit keer. Kan ik m'n Farsi oefenen, haha. Heb even een uurtje de tijd genomen om te relaxen na de reis en hitte.
Vervolgens, want ik wilde toch wat doen, zocht ik een activiteit uit dichtbij het hotel. Niet een hoofdactiviteit, dat komt vanaf morgen wel weer. Direct naast het hotel ligt een lange hoofdstraat met aan beide kanten winkels. Achter de winkels aan de overkant bevindt zich een groot park, het Rajayi Park, en daarin ligt het Hasht Behesht Palace. De naam staat voor het paleis van de acht hemelen. Verschillende plafonds, mooie tekeningen op de muur, en toch ook vernielingen die in de loop der tijd zijn aangebracht. Het pand is zo'n 300 a 400 jaar oud. Leuk om gezien te hebben en vooral de kleine details doen het hem. Elke dag overladen worden met scholen, herenhuizen, moskeëen en historische huizen, zorgt er misschien voor dat je er een beetje blind voor wordt. Morgen wacht een mooie test aangezien een van de hoogtepunten op de planning staat.
Ik vond uiteindelijk de rust in het Rajayi Park best fijn en het leuke is dat alle gepensioneerden zich daar verzamelen en vermaken in de schaduw op het heetst van de dag... tranquilo. Na dit park liep ik door een kleine bazaar en liep ik richting de voormalige waterkant van Zayandeh Rud (rivier die leven geeft). Helaas is sinds enkele jaren de rivier droog komen te liggen. En eigenlijk doet het gewoon pijn om nu te zien. Eenmaal aan de 'warerkant' zie je een grote droge vlakte. De schitterende Si-o-Se Pol Brug (brug van 30 bogen, ja ik heb de bogen geteld ;-)) is de mooiste van de vele bruggen over de rivier. Tijdens plaatjes schieten is het onmogelijk de droogte te vermijden. Ik blijf aan de stadkant en loop voorbij de brug. Een reeks zwanenbootjes staan daar daar totaal verloren aan de zijkant van de enorme droge vlakte. Dit is vroeger waarschijnlijk een fantastische attractie geweest, nu verduidelijkt dit het huidige beeld.
De brug zelf is nog altijd erg mooi. Ik ben over de brug gelopen en aan de onderkant in de schaduw teruggelopen. De temperatuur was weer erg hoog. Vervolgens ben ik de lange straat gevolgd tot ik bij mijn hotel kwam. Ik had honger dus ging ik direct op zoek naar een hapje. Na afloop had ik toch weer veel gezien en gelopen in de hitte, en werd het onverwacht een actieve middag. Terug op de kamer om wat te relaxen op de kamer.
In de avond ben ik er toch nog uit gegaan. Koffietentje waar ik in de middag was (met prima wifi) bezocht. Daar met VPN naar Ajax kunnen kijken de eerste helft. Toen werd het hier al 00.00 en ging de tent sluiten. Uiteindelijk lag ik dus laat op bed, maar het was wel leuk!
Donderdag 26 Juli
Nieuwe dag. De eerste hele dag in Esfahan. Na een prima ontbijt in het hotel ging ik op pad. Het Naqsh-e Jahan (Imam) Square stond op het programma, ook bekend als het Imam plein. Het plein is een van de grootste publieke pleinen ter wereld en staat daarmee op de UNESCO Werelderfgoederenlijst. Het is 512 meter lang en 163 meter breed en dateert van het jaar 1602. Het is autovrij en je kunt er met paard en wagen een rondrit maken.
Op dit plein zitten een aantal highlights. Sterker nog, in de 8 highlights van heel Iran (in de Lonely Planet reisgids) vind je er hier al 3! Ik wist ongeveer waar ik moest zijn en dat was op zo'n 5 a 10 minuten lopen. Ik draaide het plein op en wow. Dat was wel heel gaaf. Foto's en verhalen had ik al gezien/gehoord, en het was heel mooi om te zien. Ik liep naar het midden en draaide wat om mij heen. Grote zijmuren meters lang met dezelfde motieven, waarachter de bazaar zich bevindt. Je merkt duidelijk hoe toeristisch het hier is. Iedereen heeft tapijtwinkels, is taxichauffeur of wil geld wisselen. Daarna loop ik richting de andere helft met een mooie fontein en daaromheen drie voltreffers van gebouwen (vlnr):
- Masjed-e Sheikh Lotfollah
- Masjed-e Shah
- Kakh-e Ali Qapu
Een aantal lokale kids waren in de fontein aan het spelen, rennen, zwemmen. Zag er heerlijk uit, en verfrissend. Ik schoot een paar plaatjes van het plein en ook van de fontein en de jongens erin. Er komt er één naar mij toe en sprak mij aan in het Engels. Hello, you ok?! Ik reageerde wat terug. Daarop vroeg hij 'Is she cooking?'. Ik vroeg wat ie bedoelde want het kwam er niet heel duidelijkheid uit, of ik verwachtte gewoon deze vraag niet op deze manier. Maar het kwam aan. Ik moest m'n lach onderdrukken en zei dat ik alleen was. En dat 'ze' niet aan het koken was. Haha, mooi!
Ik wandelde verder naar de middelste van de drie parels op het plein, omdat deze als eerst dicht zou gaan rond middaguur. Ik kocht een kaartje en ging naar binnen. Eigenlijk wordt je bij de ingang weggeblazen hoe mooi het is; de blauwgekleurde stenen en mozaïeken springen eruit. Ik ging naar binnen. Al snel viel mij op hoeveel stellingen er stonden. Er werd blijkbaar flink gerenoveerd. Ik vroeg of dat kwam doordat het off-season is, maar dat is niet het geval. Ze doen het gewoon als het nodig is, toerisme of geen toerisme. Ook vertelde een gids dat ze het nooit echt heel goed laten doen. Altijd een beetje. Misschien om mensen aan het werk te houden. Wel jammer voor mij, want het belemmert het uitzicht van zo'n mooie parel.
De oostelijke hoek van de moskee is vrij van onderhoud en dat worden toch wel de nodige foto's en video's. En bekijken met m'n ogen natuurlijk voor de details van dichtbij. Hier en daar raak ik de muur aan om te kijken of dit nu echt allemaal stenen zijn. Uiteraard is dat het, maar het is zo mooi. Bijna nep. Het hoofdgedeelte wordt helaas ook verbouwd. Als je op de steen helemaal in het midden gaat staan, sta je op het perfecte punt om te laten echoën. Ik laat dit echter aan een local over, want ik sta niet bepaald bekend als The Voice of Iran. Klinkt van hem trouwens wel erg mooi, galmt lang na. Vanuit hier is ook een schitterend uitzicht op de twee minaretten. Daarna verlaat ik de moskee.
Vervolgens ga ik naar de linker / eerste van de drie. Deze blijkt een stuk kleiner. Wel waanzinnig mooi en vrij van onderhoud. Bij de entree zie ik opnieuw een schitterende poort / ingang. Helaas staat de zon erachter dus levert niet de mooiste beelden op. Daar kom ik later voor terug. Deze ingang is precies op de voorkant van mijn reisgids afgebeeld. Vrij snel na m'n entree lijkt het ook drukker en drukker te worden. Er is wel plek voor foto's en video's dus ik kijk m'n ogen uit. Het is echter geen plek om een uur of langer te verblijven. Wel mooi om gezien te hebben. Eenmaal buiten zie ik direct links een moderne koffietent. Wellicht dure locatie, maar alles is zo goedkoop, ik ga er gewoon heen. Er is ook cake / gebak en zo ga ik voor een stukje worteltaart. Erg leuk, soort Koekela in Iran.
Ik betrap mijzelf tijdens verschillende reizen dat sommige bijzonderheden gewoon worden of voelen. Ik ben nu in de de derde stad van de reis en heb een aantal moskeeën gezien. Nog een moskee staat op het programma, maar ik besluit het om te gooien en later terug te keren. Anders word ik moskee-moe na drie in één ochtend. Ik ga terug naar de metro waar ik probeer in te checken met m'n hotelpas. Gelukkig bood iemand hulp en was ik niet zo scherp, met de verkeerde pas. Ik kon verder en toen ik aankwam arriveerde de metro al snel. Twee haltes verder ben ik zuidelijk en voorbij de Si-o-Se Pol-brug. Van daaruit wandel ik door de straten richting het Armenian Quarter. De plek waar ooit meer dan 42.000 Armeense christenen woonden. De enige niet-moslim gemeenschap binnen heel Iran. Binnen dat kader dus erg bijzonder.
Ik wandel richting Jolfa Square, het eigenlijke middelpunt van deze wijk. Een heel klein pleintje. Allemaal kleine, smalle zaken eromheen. Het tegenovergestelde van het grote en drukke Imam plein. Opvallend veel koffietentjes zitten hier, modern. Er hangt een ander sfeertje, ik hoor moderne westerse muziek, ik zie echt dikke auto's voorbijkomen, het voelt vooral anders. Leuk om ervaren te hebben. Van hieruit loop ik richting de hoofdattractie; de Vank Kathedraal, de Armeense kerk. Eenmaal binnen bevindt zich naast de kerk een museum en een memorial aan de Armeense genocide. Ook zijn er afbeeldingen van Armeniërs die dit overleefden. Als je nagaat dat dit slechts 100 jaar terug gebeurde, is het heel bizar om te lezen en te zien hoe dit in kaart is gebracht. Wel een interessant stukje geschiedenis binnen Iran, en daardoor een bezoek waard.
Daarna ben ik nog wat gaan eten en kwam ik Nederlanders tegen. Dat was best leuk even in het Nederlands, want je ziet weinig Nederlands. Veel meer Fransen en Duitsers. Ik ben terug gegaan over een andere brug die over de drooggelegde Zayandeh rivier gaat (overigens minder mooi/bijzonder). Wel ontdekte ik er een vosje die daar vrij rondliep. Ik ging voor een middagpauze en heb nog even geslapen, voordat ik in de avond weer op pad ging.
Rond half 8 ging ik opnieuw naar de Si-o-Se Pol brug voor de zonsondergang. Eenmaal aangekomen een vechtpartij gaande tot bloedens aan toe. Vreemd, het ging tussen twee personen en er stonden tientallen(!) mensen bij die niets deden. Ik verstond ook niets van het geschreeuw dus weet geen oorzaak en bleef op afstand. Ik maakte wat Timelapse opnamens van de brug en toen het bijna donker was en de verlichting aan ging, werd de brug nog mooier. Kon lekker m'n gang gaan en vastleggen. Heb mij goed vermaakt. Om vervolgens terug te gaan richting het centrum. Later nog een sandwich gegeten en voorbereid op m'n verdere reis. Uiteindelijk liep ik rond 23.00 uur over straat en was het eindelijk lekker weer. Het was maar 31 graden, en dat voelde heerlijk!
Vrijdag 27 juli
Yes, vrijdag; weekend! Hier is het donderdagmiddag en vrijdag weekend. Zaterdag en zondag zijn gewoon werkdagen. Dus, chillen. Wel had ik gisteren een moskee overgeslagen dus die staat vandaag op de planning. Na een rustige ochtend en koffie drinken, reisverslag typen en m'n hostel uitzoeken voor de vervolgbestemming, wandel ik door de bazaar. Heerlijk, wat een rust. Niet álles is gesloten, maar het meeste wel. Niet om de seconden worden aangesproken en naar binnen worden gehaald. Gewoon rondkijken. Je gaat vanzelf mee in de weekend-sfeer. Tegelijk is ook weer gekom te ervaren. Na een rondje, merk ik dat de moskee te ver is om heen te lopen en te bezoeken, want in de middag is deze gesloten. Ik ga op het gemak terug, kijk in de winkeltjes en ga terug naar m'n kamer.
Vanaf een uur of 14.00 ga ik weer op pad. Andere route, nog voor het Imam plein ga ik noordwaards richting de Jameh Moskee. Buiten de drukte, muziekje aan en oordopjes in. Even in m'n eigen wereld, wordt er getoeterd, ik negeerde in eerste instantie bewust. Dit doe ik omdat iedereen je aanspreekt of toetert voor een taxi, soms even geen zin in. Toen ik omkeek zat er een heel gezin in, en die vroeg mij de weg. Toevallig wist ik die en vertelde ik waar ik naar onderweg was, lopend. Hij vroeg mij om in te stappen en er samen heen te gaan. Dat deed ik en we raakten aan de praat. Jong Iraans stel met 2 dochtertjes, leven in Australië, voor het eerst terug waar zij zijn geboren. Eenmaal aangekomen bij de moskee wilde z'n vrouw en dochters niet. Ze waren moe en gingen terug. Ik had wel een lift gehad en bedankte hen.
Jameh Moskee was weer groots en enorm, en toch klein in details. Erg mooi, maar weer een nadeel. Van de 4 mooie vlakken, waren er 2 in onderhoud. En opnieuw werd er geklust aan de mooiste. Zonde. Na mijn rondje en het zien van alle uitzoeken, verlaat ik het. En ik ontdek dat de bazaar ondergronds gaat vanaf het Imam plein tot aan deze moskee. Ik liep dus volledig in de schaduw en bijna alles was dicht. Heerlijk was dat, even rust. Na een halfuurtje was ik weer op het plein. Nog wat plaatjes geschoten, waar m'n reisgids + de moskee op de reisgids, hetzelfde zijn. Nu met betere belichting.
In de avond ging ik terug naar het plein. Had van Mark de tip gekregen vrijdagavond hier door te brengen (thanks Mark) en dat was een goede keuze. Het pakte nog grootser uit met optredens en muziek, en het hele plein vol locals. Eten, drinken. Gezelligheid. Het had te maken met de maansverduistering. Het zou hier nog lang duren en men verwachtte dat het druk zou zijn / blijven tot een uur of 2.00 a 3.00. Maar ik voelde al dat ik daar geen behoefte aan had, was veel te moe. Ben lekker rond 23.00 uur teruggegaan, na het sfeertje te hebben geproefd. Dit was meer een ervaring op zich, wat onwijs leuk was.
Zaterdag 28 Juli
Laatste momenten in Esfahan. Nadat ik wakker word en m'n onafgesloten lenzenbakje zie, weet ik dat ik inderdaad moe was. Dat overkomt mij nooit, haha. Na wat opfrissen en ontbijten, ging ik mijn spullen pakken. Ik heb ondertussen de man van dit hotel naar m'n hotel in Shiraz laten bellen voor de bevestiging en hij heeft mijn treinticket voor dinsdagavond geprint, wanneer ik met de trein de hele nacht doorreis terug naar Teheran. Ben dus goed voorbereid en klaar om te gaan. Ik check uit, wandel naar de metro, pak de metro naar de bus terminal en pak de eerste VIP bus. We zijn net vertrokken en naar mijzelf zit er nog 1 meisje in de bus. Verder niemand. Misschien tussenstop die het nog doet veranderen? We zullen zien. Een lange busrit van 8 uur maar ik heb zoveel ruimte dat ik mij wel vermaak.
Tot zover Esfahan, schitterende stad en must see tijdens een reis door Iran. Op naar Shiraz in het zuiden, waar ook een dagtrip Persepolis op de planning staat.
Tot snel!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1264
[author] => Jordy
[cityName] => Eşfahān
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,efahn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => esfahan-isfahan
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031397
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-25
[photoRevision] => 8
[title] => Kashan
[message] => Ha allemaal,
Waar was ik gebleven? Ik zat in de VIP bus van Teheran naar Kashan. Deze was maar een paar euro en had airco. Het waren ruime goede stoelen en heb zelfs nog even geslapen. Later kregen we wat drinken en een koek. Uitzicht was vooral: droge vlaktes, oneindige uitzichten en hier en daar bergen in de verte. Na 3,5 uur was ik in Kashan. De bus zette mij af bij de taxi standplaats dus dat was snel geregeld. Instappen in de taxi en op naar Noghli House (verblijf in Kashan). Inchecken en wegwijs maken. Hostel is erg mooi. Heb een privékamer met eigen badkamer en airco. Later blijkt dat wel nodig hier in Kashan. Ontbijt is inbegrepen en de ligging is in het oude centrum. Op 5 minuten lopen van het Kamal-al-Molk plein, middenin de stad.
Na wat relaxen op de kamer ging ik naar buiten. Het was niet alleen een klap van airco naar buiten, maar het bleek ook veel warmer dan Teheran. Hier was het 43 graden. Ik ging op pad en liep richting de Bazaar. Daar staande gehouden door een man met veel interesse in voetbal. Toen hij wist dat ik uit Nederland kom, kwamen foto's van Bergkamp, Robben, Cruijff en andere spelers tevoorschijn. Werd direct uitgenodigd bij hem thuis voor tafelvoetbal spelen en thee drinken. Maar de bazaar was nog een uurtje open dus ondanks het aardige aanbod ging ik verder naar de bazaar.
Hier was een stroomstoring dus alle verlichting was uit. Mensen werden creatief met telefoon verlichting en kaarsjes. Wel grappig om ook eens meegemaakt te hebben, zal niet vaak voorkomen denk ik. Fijn was wel dat halverwege het licht weer aan ging. Na een paar honderd meter zit de Hammam-e Khan. Een heel oude, kleine en gezellige plek voor een stop voor thee/koffie, een waterpijp of voor een ander drankje of eten. Bij het vragen naar de weg trof ik een 18 jarige jongen die mij hielp en graag Engels wilde praten. Hij ging mee en was best gezellig. Proberen te communiceren met Google translate om wat te leren kennen. Was wel grappig. De plek was mooi en het was er opvallend koel. Na wat koffie en thee besloot ik wat eten te bestellen. Ging voor Iranian Barbeque en een citroenbier, bij ons een soort Radler. Was erg lekker. Wel 0 procent natuurlijk want je vindt hier (legaal) geen alcohol.
Na twee uurtjes ging ik daar weg. Bij het afrekenen zei de eigenaar 'you are handsome'. Oké? Dat voelde wat ongemakkelijk. In Teheran ook meegemaakt. Misschien omdat er relatief weinig toeristen zijn, dat ze het interessant vinden of als compliment bedoelen. En dat ik hier niet vandaan kom, zie je wel heel snel ;-)
In de avond om 22.00 uur was het zelfs nog 41 graden buiten. Ben lekker terug gegaan naar de kamer. Stukje typen en voorbereiden voor morgen. En lekker slapen. Morgen Kashan echt goed verkennen.
Dinsdag 24 Juli
Ik had een slechte nacht achter de rug. Was erg moe op de avond ervoor, dus dacht makkelijk in slaap te vallen. Bewust airco niet te laag gezet om geen kou te vatten. Na ruim een uur wakker nog steeds niet geslapen. Later wel in slaap gevallen maar ben 3x wakker geworden. Echt ultiem uitgerust voelde ik mij niet. Even opfrissen en naar ontbijt beneden op de patio van Noghli House. Erg mooi, het bekijken waard.
Na het ontbijt ging ik op pad. M'n hostel zit in de buurt van de Historical Houses. Dus lopend ging ik erheen. Onderweg wat water gehaald en rond gekeken. Ik ging voor het combiticket voor de volgende drie; Amir Ahmad Bath House, Tabatabaee Historical House & Abbasian Historical House.
De eerste was een voormalig hammam/badhuis. Binnenin vind je ook foto's van hoe het er echt uitzag destijds en hoe het werd gebruikt. De hammam is al 500 jaar oud. Je kunt zelfs via de trappen naar het dak, waarvandaan je veel uitzicht hebt over Iran vanwege veel laagbouw. Je ziet veel minaretten en windtorens.
De tweede was eigenlijk direct de mooiste en dat melden ze daar zelf al te graag. De mooiste van Kashan en zelfs van heel Iran. Deze is rond 1880 gebouwd. Puntige bomen midden in de tuin, mega gedetailleerde muren en plafonds, aangevuld met mooi gebruik van kleuren stenen en glas in lood. Hier heb ik ook een tijdje in de schaduw gezeten. Gewoon zitten, rondkijken en in je opnemen. Hier en daar een foto. Uiteindelijk was ik bijna klaar en kwam iemand naar mij toe. Een soort huisfotograaf van dit historische pand. Hij bood aan om een paar mooie foto's te maken. Ik vond het daarna prima maar hij wilde meer laten zien. En uiteindelijk zat daar ook wel commerciële gedachte achter. Iets wat ik in 2 dagen al vaker ondervind in Kashan. Mensen in Iran zijn sowieso erg vriendelijk en behulpzaam, maar ik heb ervaren dat mensen het ook graag in hun straatje laten passen en financieel gebruik van maken. Kan ik ze niet kwalijk nemen, en het is voor mij/ons ook spotgoedkoop hier, maar toch... Het viel op na een paar keren.
Na afloop ben ik eerst wat gaan drinken in een klein tentje. Werd door iemand aangesproken die mij hulp bood. Was op zich niet nodig, ik wist waar ik liep en waar ik wat kon vinden. Daar binnen zat een Iraanse man die heel gezellig was. En apart, had veel reiservaring, sprak bizar goed Engels met een sterk Brits accent. Hij kwam ook vaak in Londen. Verder had hij veel in Europa gezien en sprak hij wat woordjes Duits, Frans en Italiaans. Ik deed het hem niet na. Later nog m'n telefoonnummer gedeeld en wellicht nog later afspreken. En bij m'n vertrek had het café geen wisselgeld terug van mijn geld. Die man besloot voor mij te betalen. Was erg vriendelijk en stond meteen weer haaks op wat ik in de ochtend meemaakte. Vriendelijk! Hij sprak over Fin Garden en dat het te warm is rond 13.00/14.00 uur in de middag, 16.00 uur zou beter zijn. Ik bedankte voor de tip.
Ik ging na de stop verder naar het derde gebouw en die was inderdaad ook mooi, maar er was minder schaduw dus het was erg warm. Het had minder sfeer en mooie kleuren en ik was gewoon minder onder de indruk van de vorige. Ik heb in een kleine ronde hier doorheen gegaan en toen terug naar het hostel. Even twee uurtjes gaan relaxen op de kamer met airco en muziek.
Fin Garden stond op de planning. Ik appte de man die ik hierboven noemde tegen 16.00 en hij zei als je 17.00 bij café bent, gaan we naar Fin Garden. Ik vroeg of het eerder kon omdat ik ondertussen klaar stond om te gaan. Het werd 16.30. We stapten in zijn Peugeot 206 (meest populaire auto hier) en gingen verder waarover we al hadden gesproken. Zo kwam ik veel te weten over hem, familie, werk, maar ook over z'n internationale ervaringen en nog veel meer over Iran zelf.
Hij had zelf 16 jaar in Londen gewoond en gewerkt, z'n kinderen waren in Europa geboren en thuis spreken zij Engels. Hij geeft ook Engelse les. Hij kwam terug om bij zijn ouders te zijn en ervoor te zorgen. Z'n kinderen voelen zich ook niet heel erg Iraans, z'n jongste zoon spreekt niet eens Farsi (zo heet dat hier, wij noemen het Perzisch). Hij voelt zich een soort toerist in eigen land. De man zelf heeft een sportschool. Hij is heel relax en gastvrij ingesteld.
Dit gebeurde in de auto terwijl hij mij meenam naar King's Garden. Hij wees al vrij snel in de verte aan waar het ligt. Ik had gelezen in de reisgids dat Fin Garden buiten Kashan ligt. Bij aankomst vroeg ik of het nog steeds Kashan is, hij bevestigde. Ik dacht dus naar King Garden te gaan, daarna wellicht naar Fin Garden. We kwamen binnen en hij loodste mij overal doorheen. Wel in rap tempo, want hij kwam er vaak en wist alles. Van waar de Koning z'n kamer/ruimte had en wie waar verbleef. Ondertussen schoot ik wat beelden van de bijzonder mooie tuin, het watertje dat door de tuin stroomt (vanuit de bergen) met hier en daar visjes, en uiteraard mooie symmetrische werken in kleuren. Hij vertelde hoe Amir Kabir werd vermoord in de hammam. Hij was de premier onder 'Nasir od-Din' die weer de Shah was van Perzië. Diezelfde Nasir od-Din had dronken een handtekening gezet om Amir Kabir te laten vermoorden. Toen hij dood was en dat werd verteld, heeft hij degene die daarvoor verantwoordelijk was ook laten vermoorden. En zo leer ik weer wat van geschiedenis, het vak waar ik vroeg het minst om gaf. Interessant!
Daarna verlieten wij het pand en reden we terug. Hij vroeg ik nog ergens heen wilde. Ik begon over Fin Garden, daar waren we dus net geweest. Hahaha, ja komisch. Had mij totaal niet ingelezen over Fin Garden zelf, eigenlijk bewust om te worden verrast. En juist doordat hij zei dat we nog in Kashan waren, dacht ik dat dit het niet kon zijn. Dus, dat was dat alweer. We reden terug en gingen naar zijn sportschool. Vele wereldkampioenen zitten hier en zijn neef is eigenlijk het uithangbord. Hij is daar trainer en heeft een reeks prijzen in de wacht gesleept. Hij was ook extreem gespierd. Door hem komen veel mensen die echt goed zijn, naar deze sportschool. We werden er als held ontvangen omdat de grote baas mee was. Met een perzik-biertje proostten wij en keken wat rond. Leuk om mee te maken, heel lokaal.
Hij nam mij overal mee naartoe, verzorgde allerlei drankjes en was uren onderweg. Ik had toch de achterliggende gedachte wat ik hem moest geven. Het hield mij bezig. Ik vroeg het uiteindelijk bij weg gaan maar niets was nodig. 'we are Friends now' en hij wilde er echt niets voor terugzien. Vriendelijkheid. Nooit meegemaakt dat iemand z'n halve dag spendeert en daar niets voor terug wilt. Bijzonder! En zo grappig, nadat ik in de ochtend nog twijfels had bij Iraanse vriendelijkheid in verhouding tot commercie.
Jeetje, wat een lang verhaal weer. Ik moet dit wel zo uitgebreid beschreven, want ik vind het erg bijzonder. Dit is wel m'n mooiste dag tot zover in Iran. En niet omdat ik de mooiste dingen heb gezien, maar door de mooiste ervaringen dicht bij de lokale Iraniër. Dit werd dus bedoeld!
Terug op m'n verblijf even relaxen. Al met al toch weer moe van de lange dag en activiteiten in de hitte. Toch nog op pad voor wat eten, waarbij ik wat leuks had gevonden via TripAdvisor. Ik wandelde erheen in een kleine tien minuutjes. Eenmaal binnen liep ik bijna letterlijk om de hoek tegen twee Fransen aan. En dat waren bekenden, zij kwamen aan in het hostel in Tehran, waar ik de volgende dag zou uitchecken. We raakten aan de praat en besloten samen te eten. Was dus weer niet alleen en was erg gezellig. Toen bleek dat zij dezelfde route gaan doen, en ook de trein gaan pakken, heb ik meteen actie ondernomen om zeker te zijn van een ticket. Het hostel in Tehran heeft het voorgeschoten waarbij ik het terug betaal na aankomst weer in Tehran in het hostel. Ik heb dus m'n ticket en volgende week dinsdag pak ik een overnachting in de trein met bed. Leuke ervaring en dan ben ik ruim op tijd in Tehran.
Woensdag 25 Juli
Om 8.00 uur de wekker. Goed geslapen dit keer, gelukkig. Daarna opfrissen en ontbijten in het hostel. Ik kon tot 12.00 uur uitchecken dus ik had voldoende tijd. Rond kwart voor tien ging ik weg. De mooiste moskee (Agha Bozorg Moskee) hier bevindt zich dicht bij mijn hostel, dus dat stond nog op de planning.
Na een paar keer links en rechts door de steegjes, was ik aangekomen bij de moskee. Erg rustig, slechts enkele mensen bij de entree in de schaduw. Ik liep naar binnen en werd niet teleurgesteld. Schitterend bouwwerk en beneden ligt zelfs nog een tuin. Ik liep een ronde langs de buitenrand en achteraan bleek zelfs een school te zitten. Beneden hing daar een volleybal-net. Al zal dat in deze periode van het jaar (vanwege hitte) niet veel worden gesoeeld, vermoed ik..
Ik was bijna klaar met mijn bezoek toen ik werd gebeld. Het was Hamid, opnieuw de man die mij gisteren zo uitgebreid had geholpen. Hij had niks van mij gehoord in de ochtend maar wist wel dat ik naar Esfahan wilde gaan. Hij zei, blijf bij de moskee ik ben er over 5 minuten en ik breng je naar de bus terminal. Ik was echter nog niet uitgecheckt dus moest eerst naar hostel, laatste spullen pakken en uitchecken. Toen meteen door, hij hielp mij met een kaartje kopen en zo belandde ik opnieuw in een bus. Deze keer geen VIP bus dus gewoon normale stoelen zoals we in Nederland ook kennen. Het is prima, want het is slechts twee uur reizen. Ik bedankte hem opnieuw en hij ging er weer vandoor.
Ik ben onderweg naar Esfahan, een stad waarover velen zeggen dat er veel te doen is en ik daar zeker de tijd voor moet nemen. We zullen zien, ik heb nog geen verblijf geregeld dus zal ik straks even doen. Zal goedkomen aangezien het geen hoogseizoen is in deze hitte. En daarover gespriken, het zou net twee a drie graden minder heet moeten zijn in Esfahan. Ik kijk er naar uit. Tot het volgende verslag!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1233
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => kashan
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031093
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-23
[photoRevision] => 8
[title] => Teheran / Tehran
[message] => Hallo allemaal,
Een heel warm welkom kreeg ik in Iran na een vlucht van Amsterdam naar Kiev, vervolgd door een vlucht van Kiev naar Teheran. Het was nog even spannend, toen mijn eerste vlucht bijna twee uur vertraagd was. Ik zou een overstap hebben van drie uur dus dat werd ineens veel korter. Waarschijnlijk werd er ruim berekend of ging de vlucht sneller dan verwacht, want ik had uiteindelijk anderhalf uur tussen aankomst en m'n tweede vertrek. En dat was meer dan prima. M'n tweede vlucht had ik het geluk dat beide stoelen naast mij niet bezet waren. Ik kon dus languit zitten en dat was best comfortabel.
In Iran arriveerde ik in de nacht en ik had vooraf dit hostel geboekt, inclusief transfer. Zodoende was het ontvangst erg prettig. De Iraniërs straalden direct de vriendelijkheid uit waar iedereen het over heeft. Met mijn naam op een bordje wist ik direct waar ik zijn moest toen ik eenmaal door de poortjes was. We liepen naar de taxi en na een rit van 20 minuten arriveerden wij bij Cozy Hostel Iran, in Teheran. Even snel slapen en op tijd opstaan.
Zaterdag 21 Juli
Rond half 9/9 uur stond ik op na 5 uurtjes te hebben geslapen. Ik was nog wat moe maar wilde wat gaan doen. Eerst ontbeten in het hostel. Daarbij de eigenaar en z'n moeder leren kennen. Zeer vriendelijk en behulpzaam willen alles voor je regelen. Daarnaast had de moeder gevraagd of ze geld moest wisselen dus dat waren twee vliegen in één klap. Na ontbijt en kennismaking met Fransman besloten samen op pad te gaan naar Golestan Palace.
Bij Golestan Palace geldt een algemene entree en een entree per welke je wilt bezoeken (keuze uit 8). Wij gingen voor de main halls (inclusief mirror hall), Iranian Painting Gallery en de Wind Towers. Het complex, dat staat op de werelderfgoederen-lijst, is mooi tot in ieder detail. Soms wat over de top zoals in de mirror hall. Zoveel spiegels en reflecties. Bling bling, een soort ideale locatie voor toppers in concert. De tuin lag er wel aardig bij. Niet fantastisch, maar dat lijkt ook onmogelijk. Om half 9 in de ochtend is het al meer dan 30 graden. Er staan veel sproeiers om de tuin te onderhouden. Wat wel heerlijk is, is de rust. Even buiten het complex ligt de grote bazaar, dus drukte overheerst. Hier merk je daar niets van en kun je even bijkomen en ontspannen, terwijl je rondkijkt naar al het moois.
Na dit bezoek besloten we te gaan eten. We hadden de tip gekregen om te gaan naar Moslem Restaurant. Het zijn grote porties dus we delen. We gaan voor rijst met lamsvlees. Smaakt goed, ook nog bijpassende yoghurt geprobeerd maar was niet helemaal mijn ding. We worden vanaf de rij (die ruim 10m is om binnen te komen) tot aan de tafel geholpen door een stel uit Iran. Ze helpen ons graag en regelen alles behalve de betaling. Na het eten en de leuke gesprekken gaan zij er vandoor. Wij gaan er ook vandaan. Vlak voor vertrek merk ik dat de toiletten niet gesplitst zijn tussen man en vrouw. Best opvallend als je beseft dat de metro wel is gesplitst. Aparte coupé voor vrouwen.
Vervolgens de naastgelegen bazaar bezoeken en bekijken. Of beter gezegd: ervaren. Het is best gaaf hoe groot en druk het is. En iedereen is ook druk, zo lijkt het. De bazaar biedt van alles, maar kleding (veel nep), kleden (Perzische tapijten) en prulletjes komen het meest voor. Na een enorme wandeling door de bazaar en veel uithoeken te hebben gezien, verlieten we de bazaar. Ik ben extra water gaan halen en de Fransman ging z'n eigen gang. Ik ging terug naar het hostel. Wilde in de avond nog weg, maar de vermoeidheid sloop erin. Ondertussen wel een lokale simkaart geregeld en geactiveerd. Dus dat is ideaal hier met contacten leggen en vervoer / verblijf regelen.
Beetje minder nieuws; m'n geplande route gaat nu al op z'n kop. Wilde as maandag (overmorgen) uitchecken en met de trein naar Shiraz maar er zijn geen plekken meer beschikbaar. Waarschijnlijk de route andersom volgen en dus hierna richting Kashan. Nu lekker bijtijd slapen en morgen genoeg te doen!
Zondag 22 juli
Na een goede en lange nachtrust begon ik aan de nieuwe dag. Ontbijtje en wat uitgezocht voor de planning. Ik had voor ogen wat ik wilde doen en de Fransman wilde aan het begin mee, dus startten we de dag samen richting Voormalige Amerikaanse ambassade.
We ging lopend vanaf ons hostel en het was al direct heel warm. Een drukke hoofdweg met bizarre kruispunten en verkeer-chaos. Uiteindelijk kwamen wij er aan en ik herkende de graffiti op de muur. "Down with USA", figuren waarbij Iran staat voor de mooie kleuren en bloemen, terwijl Amerika bommen gooit en dit lieve landje in de fik steekt. Het Vrijheidsbeeld maar dan met een doodshoofd. Enkele voorbeelden van de muur in aanloop naar de voormalige ambassade, nu gebruikt als museum.
Het museum zelf; interessant. Er is veel te zien, horen en het is logisch hoe Iran zich hier probeert te presenteren. Het zijn geen beste vrienden (zie het nieuws vanmorgen) dus vrolijke woordjes hoor je niet. Toch moet ik mij tijdens of na de reis wat meer verdiepen om een mening te kunnen vormen. Het zet tot nadenken en was sowieso een interessant bezoek. Wel een must voor een bezoek aan Teheran.
Na afloop vulden we de flessen water en wilden SnappCar proberen; de Iraanse Über-variant. Je hebt wel een telefoonnummer nodig van hier, maar dat heb ik sinds dag 1 geregeld dus geen probleem. Het werkt net als Uber, dus erg goed en betaalbaar. Lastige is alleen dat vele chauffeurs geen of weinig Engels spreken. Dus als je aan andere kant van het kruispunt staat en je wordt gebeld, is het lastig. Toch kwam het steeds weer goed.
Afijn, op naar Museum of Jewellery, het ligt in de buurt en we werden voor de deur afgezet. Taxi kostte 1 euro en dat voor een ritje voor 2 personen. Niet gek. Alleen had ik deze activiteit het minst uitgezocht en bij aankomst, bleek het pas 14.00 open te gaan. Het was net middaguur dus we gingen de omgeving verkennen en dronken wat op straat. Uiteindelijk SnappCar geregeld om naar Carpet Museum te gaan. Ofwel, museum van de (Perzische) tapijten. Het bezoek was oké, geen must. Er hangen hele mooie kleden. Soms wel 25 of meer vierkante meter. Soms wat kleiner en subtieler. Alleen jammer is dat er weinig uitleg is te vinden. Je ziet ze hangen en bijbehorend formaat en de stad waar het is gemaakt. Maar echt verschil in stijl of kleur wordt niet uitgelegd. Althans. Bij velen staat het in Perzisch, maar niet in Engels. Misschien voor de Iraniër een echte aanrader.
Ondanks taxi's toch al veel gelopen. Benen waren moe en het was half 3/3 uur. Midden op de dag, warm. We waren opgesplitst en de Fransman ging z'n weg en ik richting het naastgelegen park. Even relaxen. Schaduw, benen omhoog, boek erbij, muziekje. Uurtje later weer vertrokken en deze keer richting Azadi Tower, ook wel Tower of Freedom. Is nog niet zo oud (nog geen 50 jaar). Het gebouw is fantastisch. Zoveel detail, zo groot, zo symmetrisch. Marmer, met een mooi park eromheen. Vanwege de grootte levert het ook een enorme schaduw, iets waar velen graag gebruik van maken. Ook ik. Heb lekker een tijd gezeten, foto's maken en observeren. Mooi! Je kon ook naar boven maar dat was slechts tot 17.00 uur en het was het al geweest dus dat heb ik niet gedaan.
De metro weer gepakt, want ik had nog kaartjes van gisteren over. Moest 2x overstappen en kostte al veel tijd. Bij de laatste wissel bleek die hele lijn er 1 kant uit te liggen. Raad eens welke ik nodig had?! Dus na lang zoeken en wegwijzen ben ik uit de halte gegaan. Was het zat en bestelde de SnappCar opnieuw (dure variant: 1,50 dit keer!). Op naar Milad Tower. Die bezit de 6e plaats van hoogste torens ter wereld. Hoe en waar dat wordt gemeten, geen idee. Maar daar ging ik dus, met m'n hoogtevrees. Na de glazen brug in China (2016) en ziplinen in Zuid Afrika (2017), moest ik dit gewoon doen. Dus hup naar boven. Ik wilde de verdiepingen die snel omhoog gingen filmen, maar die man zei nee je moet daar kijken. Ja het open glas was echt heel mooi, maar het voelde niet bepaald op m'n gemak. Blij was ik toen ik buiten de lift was en toch met lichte zweefhandjes stond ik daar. Uiteindelijk bij de rand op gepast afstand. Het wende meer en meer en heb er uiteindelijk goed van genoten. Met name de hoge bergen richting het noorden en de ondergaande zon waren bijzonder. Heb veel foto's en video's geschoten. Uiteindelijk was het bijna half 9, was de dag gevlogen en moest iedereen naar beneden omdat de toren ging sluiten. En ik hoefde daar niet graag te blijven slapen dus ik ging maar...
Snel broodje gegeten en zitten facetime, toen terug naar het verblijf. Was tien uur weer terug en erg moe, maar voldaan. Het was een mooie dag!
Maandag 23 Juli
Na de lange dag, merkte ik dat wel aan mijn lijf. Had misschien teveel gedaan. En alles overdag dus in de volle zon. Ik deed rustig aan en vertrok na ontbijt noordwaards. Ik liep dwars door het Taleghani park om de Tabiat Bridge te zien. Een brug voor voetgangers die erg populair is bij de locals. De brug wordt hier en daar gesplitst in hoogte waardoor je 3 verdiepingen hebt. In de avond schijnt het nog leuker te zijn, met mooie verlichting en meer drukte vanwege de verdwenen zon.
Mij viel op nieuw en modern het is. Erg internationaal. Leek zelfs niet op alle andere stukken van Teheran. Restaurant met pizza, patat en crepes (pannenkoeken) heb ik gezien. Maar ook luxe koffietentjes met alle soorten koffie. Zag ik niet vaker zo modern in dit land.
Na een drankje op de brug ben ik terug gegaan. Wandelend door het bos, metro naar het hostel. Daar de laatste spullen gepakt en toen weg gegaan. Opnieuw de metro naar nog zuidelijker. Daar een buskaartje gekocht en ben nu met de VIP bus onderweg naar Kashan. Op naar nieuwe ervaringen
Tot snel!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1320
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => teheran-tehran
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 5023946
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-15
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 4
[message] => Maandag, 7 mei 19:00 Shiraz
Soms valt het mee om met meerdere personen op een kamer te slapen, maar na een aantal nachten het gesnurk van de buurman aan te hebben gehoord ben je toe aan een goede nachtrust. Bij mijn aankomst in Shiraz liet de eigenaar de kamer zien waar de aankomende 3 nachten plaats zou moeten gaan vinden. 8 bedjes in een kelder met ongeveer 30 cm tussen elkaar in. Ik had even tijd nodig om de plaats in me op te nemen. Hoe nu verder? gelukkig kwam de eigenaar met een oplossing. Ze hadden een nieuw gebouw gehuurd, nog niet geheel af, maar prima om in te slapen. Met mijn nieuwe Oostenrijkse vrienden en nog een Fransman, die hetzelfde aanbod kreeg, zijn we meegelopen om een kijkje te nemen. De bedden waren prima, maar inderdaad, hier en daar werd er druk nog getimmerd en geboord. De bedden echter ruim en zacht en een badkamer. En dat voor de helft van de prijs. Niet wetend dat ze die middag nog 1 van de 2 badkamer eruit zouden trekken en de rest van de vele kamer zouden verhuren. Binnen een halve dag werden er plantjes naar binnen gereden, nieuwe matrassen, nieuwe lakens en de deurbel werd geplaatst. Kortom: klaar voor gebruik, terwijl de bouwvakkers nog driftig aan het slopen zijn. Een geweldig leuk schouwspel.
Dinsdag, 8 mei 10:30 Shiraz
De meeste reizigers zullen het vast beamen. Reizen kost veel energie. Elke dag plannen, uitzoeken, bellen, contacten leggen, reisgids doorbladeren en ga zo maar door. Een hobby wat ontzettend leuk is, maar metaal en fysiek de nodige inspanning vergt.
Vanochtend werd ik moe wakker, een gevoel van lusteloosheid en vermoeidheid kwam tevoorschijn. Ik wist het direct te diagnosticeren: het is mijn “dipdag”.
Mijn dipdag is een terugkerend fenomeen bij elke reis die ik maak. Het is een gevoel van lusteloosheid en moeheid. Geen zin om weer die schoenen aan te trekken om de chaos buiten de muren van het hostel te betreden. De beste remedie? Toegeven! Lekker met een boek in een park gaan zitten en een uitgebreide middagdutje doen en vervolgens vroeg je bed in gaan, wetend dat het morgen weer over is.
Donderdag, 10 mei 09:00 Teheran
Het zonnetje schijnt weer, wellicht niet in Teheran zelf maar wel weer in mijn hoofd. Een goede nachtrust en een plan voor de aankomende dagen doen wonderen. Ondertussen ben ik op mijn 10de slaapplek beland. Het hostel waar ik ben begonnen met mijn reis, vriendelijk en enthousiast werd ik onthaald, het voelt alsof ik weer thuis ben.
Het lijkt alsof ik hier al jaren woon, de metro, de taxi, de groenteboer, het winkeltje voor mijn yoghurt, het is me allemaal ondertussen bekend. Hier en daar maak ik een praatje en bel wat mensen die ik de afgelopen weken heb ontmoet.
Gisteren had ik een paar afspraken staan. Ik was in de middag uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in het kinderziekenhuis waar Shelly (ontmoet in Isfahan) werkt.
Uiteraard is het totaal anders dan in Nederland. Een gedateerd ziekenhuis met veel minder technologie dat wij als vanzelfsprekend zien.
Met een paar dossiers in haar handen zijn we naar een paar kinderen gegaan voor een consult. Kinderen met nierproblemen, die ziek op hun bedje liggen, maar ondanks de ellende die ze meemaken, de dokter met een brede glimlach begroeten. Ze lijkt aardig in de smaak te vallen bij de kinderen en dat blijkt vooral uit haar passie die ze laat zien in haar werk. Met veel humor en interactie. Een geweldig mooi schouwspel zonder ook maar een woord te kunnen verstaan.
Samen zijn we de dossier door gaan spitten en hebben de nodige lichamelijke controles gedaan.
Eigenlijk is het overal hetzelfde, de terminologie, de controles, en de frustratie die er bestaat over het aanbod in de zorg.
In de avond was ik gevraagd om bij Masha (ook ontmoet in Isfahan) les te komen geven. Het betrof een klein klasje met volwassen vrouwen die extra Engelse les kregen. De bedoeling was dat ik als een verassing de klas in zou komen, maar binnen enkele minuten was de gehele school op de hoogte van mijn komst. De bedoeling was om met de les mee te doen en hier en daar wat gesprekjes te voeren. Masha, die enorm fanatiek en creatief is, had de les voorbereid met een aantal onderwerpen.
Zaterdag, 12 mei 19:30 Zarvardasht (Alamut gebergte)
De warmte van de kachel straalt op mijn voorhoofd. Met de thee, gemaakt van de kruiden uit de omgeving, staar ik naar de vlammen. Ik ben beland in de Alamut gebergte. Ten noordwesten van Teheran, ongeveer 4 uur rijden met een bus, een taxi en dan nog een taxi.
Uit het raam zijn de bergen zichtbaar, gehuld in mist en met het geluid van de vogels en geiten, het is er prachtig. Een gedeelte van Iran waar ik nog geen kennis mee heb gemaakt.
Samen met een, toevallig ontmoette Nederlandse reizigster, zijn we aangekomen. Warm werden we onthaald met een beker thee, dadels en eigen melk van de eigen geiten met munt.
Vanuit het hostel zijn er mooie wandelingen te maken, waaronder een wandeling naar een prachtig meer. Onderweg zijn er mooie watervallen te zien en de vele geitenherders die met hun kudde al zwaaiend voorbij sjokken. Bij het meer zijn er kleine afdakjes gemaakt waar families zitten te picknicken en al gauw kennis komen maken met de onbekende toeristen door middel van thee te brengen.
Zondag, 13 mei 15:30 Zarvardasht (Alamut gebergte)
Ik zit in het zonnetje voor de guesthouse. De ezels hoor je in de verte en zo nu en dan komt er een herder met z’n kudde geiten voorbij. Vaak een oude man met een snor en een stok die vriendelijk met beide handen zwaait en “salaam!” roept.
De guesthouse wordt gerund door een gezin met nog 2 kleine enthousiaste jonge dochtertjes van ongeveer 2 en 4 jaar oud die regelmatig zich bij de gasten mengen om te spelen.
Ons onderkomen is gemaakt van hout, allemaal handgemaakt door de familie zelf. Een grote ruimte vol met tapijten en een grote kachel in het midden.
Het lijkt alsof hier alles zelf gemaakt wordt. Niet alleen de huizen maar ook de producten: de eieren van de kippenboer uit het dorp, melk van eigen koeien en geiten, thee bladeren uit de bergen geplukt.
Dinsdag, 15 mei 15:00 Zaandam, Nederland
Elk jaar is het weer een grote zoektocht naar mijn sleutels als ik thuis aankom. Ik heb het ergens ''handig'' opgeborgen in mijn tas. Ik heb altijd bijzondere gevoelens bij een sleutelbos. Het past namelijk ergens in de wereld in een deur, het is een uniek product. Het had ook zowaar in een deur kunnen passen, ergens anders in de wereld. En toch ben ik altijd blij dat mijn sleutel in de deur past in Nederland. Een plek waar men zelf kan beslissen wat hij/zij aantrekt en waarbij de vrijheid zo goed als oneindig is, maar ook een plek waarbij wij misschien niet altijd onszelf realiseren wat vrijheid is, en het zomaar aannemen alsof dit geheel normaal is. Dat er ook landen bestaan waarbij dagelijks de rechten van de mens geschonden worden.
In ieder geval neem ik een diepe buiging voor de mensen van Iran die hier dagelijks mee te dealen hebben en hier ook tegen strijden. En voor de mensen die ondanks de onvrede toch een ieder met een grote glimlach begroeten en de reizigers zoals ik met een warm welkom kennis laten nemen van de prachtige cultuur wat Iran bezit. Daarvoor ook mijn dank aan deze geweldige mensen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2902
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-4
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022755
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-07
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 3
[message] => Woensdag, 2 mei 23:00, Isfahan
Isfahan is een grote stad. De 2 na grootste stad van Iran. Je merkt het direct aan de lucht. Een broeierige viezige uitlaatgaslucht hangt in de stad. Het doet me denken aan Teheran.
Vanmiddag ben ik met de bus richting het zuiden afgereisd, daar waar ik vriendelijk werd verwelkomt door de 3 mooie receptionistes van het hostel. Het is pas geopend waardoor er nog een verse verflucht hangt.
Isfahan kent een rijke geschiedenis, zelfs de Nederlanders hadden er in het verleden tijdens de VOC tijden een handelspost. Nu is het een drukke stad met vele universiteiten en een opgedroogde rivier waardoor iedereen onder de bruggen loopt.
Wanneer de zon is verdwenen lijkt de stad echt tot leven te komen, vooral bij de bruggen. Drommen mensen lijken naar de bruggen te lopen om vervolgens met grote getale onder de bruggen Iraanse liefdes liedjes te zingen. Onder elke zuil komt er muziek vandaan. Het geeft een sprookjesachtige sfeer. De lichtjes, de muziek en uiteraard de vriendelijkheid van de mensen. Echter laat de realiteit van het regime zich zo nu en dan zien, waardoor de moraalpolitie met een rap tempo probeert om het zingen te stoppen aangezien dat tegen de wetten is van de islamitische republiek. Echter is het zinloos want waar net het muziek is beëindigd begint aan de andere kant weer een groep mensen te zingen. Een Iranier gaf aan dat ze als protest liederen zongen over de politie.
Vrijdag, 4 mei 14:10, Tussen Isfahan en Yazd
Iran blijft me verbazen, het verschil tussen de overheid en de meeste (hoogopgeleiden) mensen is enorm. Er mag veel niet, maar desondanks gebeurd alles. Dit lieten de 3 Iraanse dames uit Teheran, die een weekendje naar Isfahan gingen, zien. De dames: een arts, advocaat en Engelse docent brachten ons mee naar verschillende plekken in Isfahan. Strak georganiseerd en met de nodige brutaliteit naar de overheid. Toch even het hoofddoekje verder naar achteren, kleding dragen die eigenlijk net niet geheel geschikt is voor de moraalpolitie waardoor ze regelmatig hierop aangesproken worden. 1 van ze vertelde al 2 keer te zijn opgepakt door haar kledingstijl. Echter moeilijk te geloven in verband met de enorm moderne, doch nette, kledingstijl.
De avond brachten we met een groot gezelschap door met meerdere van het hostel. Met luide muziek, al zingend en toerend zijn we in een grote stoet naar een restaurant gegaan. Je vergeet op dat moment in wat voor een land je bent, maar ook de chauffeur lijkt de tijd van zijn leven te hebben, of durven hier niet tegenin te gaan.
Het lijkt alsof ik steeds behendiger wordt in het organiseren van mijn reis binnen Iran. Ik heb geleerd van het hostel hoe Snapp te gebruiken. Uber is niet toegestaan, maar uiteraard hebben ze hier een andere app bedacht. Je geeft aan waar je bent, en waar je naartoe wil en iemand komt je ophalen en vervoerd je, voor een paar cent, naar plaats van bestemming. Echter levert dit de nodige hilariteit op. Niet zelden bellen ze je op om te vragen waar je staat. Helaas ik spreek geen Farsi, maar na een paar keer “GPS!” te roepen lijken ze het te begrijpen. Door middel van het automerk en kentekenplaat kan je de auto herkennen. Echter is dit een lastig karwij aangezien ik de symbolen niet kan lezen. Mijn oplossing is dan ook vaak om naar een klein rustig straatje te lopen zodat je makkelijker herkenbaar bent.
Tijdens de rit worden er leuke kleine gesprekjes gevoerd door middel van Google Translate. Een prachtige uitvinding voor een reis zoals deze.
Zaterdag, 5 mei 18:00 Yazd
Nog plakkerig van het zweet heb ik plaatsgenomen op een van de vele Perzische tapijten van mijn hostel. De vogeltjes in de vele kooitjes hoor ik fluiten en de fontein in het midden van de binnenplaats hoor ik stromen. Ik heb net een middagdutje gedaan. Het is was vandaag meer dan 30 graden waardoor het uiterst onaangenaam is om buiten te lopen.
Yazd is een klein plaatsje in de woestijn. Het is stoffig, droog, oud en het komt conservatief over. Vrouwen zijn hier meer gesluierd en mannen gehuld in gewaden met lange baarden.
Yazd is een oude stad waarvan sommige gebouwen ouder zijn dan 5000 jaar oud. De straten zijn klein en omringt door de muren van oude gebouwen, gemaakt van klei.
Oude mannen zie je met elkaar discussiëren en de vrouwen lopen met de kinderen rond met de boodschappen. Het lijkt alsof de tijd is teruggezet. Overdag lijkt het uitgestorven, maar wanneer de avond begint lijkt het tot leven te komen. In de oude bazaar gaan de kleine winkeltjes open en worden er hier en daar de plaatselijke producten uitgestald. Alles lijkt hier met de hand gemaakt te worden. Tapijten, pannen, potten, sieraden. Het wordt allemaal in de vele winkeltjes gemaakt.
Vandaag ben ik op pad gegaan met 2 Oostenrijkse medereizigers die ik 2 bestemmingen eerder heb ontmoet. Gezamenlijk heb we een deal gemaakt met een passerende taxichauffeur die ons naar 3 verschillende locaties bracht buiten de stad. Oude verlaten dorpen en kastelen van meer dan 7000 jaar oud. Ruines waarvan veelal alleen de contouren van de gebouwen nog zichtbaar zijn.
Zondag, 6 mei 12:00, In de bus van Yazd naar Shiraz
Ik zit ondertussen een paar uur in de bus. Het is een VIP bus waarbij je als een prins op de troon in de bus zit. En dat voor een paar euro en dan een rit van 6 uur.
Buiten gaat het landschap langzaam voorbij. De mooie rotsachtige bergen hebben plaatsgemaakt voor vlakke woestijnen. Hier en daar een klein dor boompje maar voor de rest geen leven te bekennen. Alleen een kaasrechte weg door de zandige vlaktes.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1310
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-3
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022398
[userId] => 91080
[countryId] => 89
[username] => tonenanneke
[datePublication] => 2018-05-04
[photoRevision] => 0
[title] => Iran
[message] => Zondag 1 april 2018 vliegen we via Amman/Jordanië terug naar Dubai. Het is een bewogen maar ook mooie periode in Nederland geweest. Ton zijn moeder overleed op ruim 100 jarige leeftijd en wij waren erbij. Mooier kon niet!
In Dubai halen wij onze camper bij de MAN garage op. Een uitvoerige onderhoudsbeurt is tijdens ons verblijf in Nederland uitgevoerd.
Wij rijden direct door naar het Iraanse consulaat en laten onze paspoort achter om de visa te regelen. De toestemming vanuit Iran hebben wij al ontvangen. Morgen mogen wij de visa ophalen.
Nog even boodschappen doen en dan rijden we naar het strand van Sharjah. Daar staan naast Gerd en Jutta nog 2 Duitse overlanders.
De komende dagen blijven wij hier staan en doen de klusjes met de meegenomen spullen uit Nederland. Natuurlijk tussendoor zwemmen en samen met alle overlanders krijgen wij van Sheikh Butha, de eigenaar van dit gebied, een heerlijke grill maaltijd aangeboden.
Ook regelen wij de overtocht per ferry naar Iran.
Zondag 8 april nemen wij afscheid van Gerd en Jutta en gaan samen met de 2 andere Duitse koppels naar de haven van Sharjah. Wij rijden de camper aan boord en nemen plaats op het bovendek in de vliegtuigstoelen. Hutten zijn er niet. De nacht brengen we slapend door op de stoelen. Gelukkig is er plaats genoeg om languit te liggen.
De volgende morgen komen we aan in de haven van Bandar Abbas. Samen met de Duitsers en nog een Nederlands stel maken we gebruik van een fixer. Hij regelt voor een geldbedrag de afhandeling van de papieren. Al met al duurt dat ruim 4 uur en in de namiddag rijden we op Iraanse bodem. We overnachten, samen met het andere Nederlandse stel bij een park aan de kust.
Dinsdag 10 april zoeken wij een geldwisselaar op die onze dollars in Iraanse Rial omzet. Ton komt met enkele miljoenen in rials terug. Omdat het erg warm is besluiten we om de bergen in te trekken. Onderweg proberen wij diesel bij diverse tankstations te kopen, maar dat lukt niet. Officieel moet je een tankkaart aanschaffen, maar dat kost in verhouding veel geld. Bij een station kunnen we diesel krijgen met de tankkaart van 2 chauffeurs. De literprijs is 6 eurocent/liter!
In het stadje Lars vinden wij bij een park een mooie overnachtingsplek. 's Avonds maken we een wandeling door het park en bezoeken we de kleine kermis die je bijna in alle steden vindt. Iedereen roept ons “welcome in Iran” toe en willen weten waar wij vandaan komen.
Vannacht hebben we het koud gehad en sinds lange tijd weer onder het dekbed geslapen. 's Morgen bezoeken wij het centrum van Lars met zijn 2 meter onder stadsniveau gelegen bazaar
Wij vervolgen onze tocht door de bergen en overnachten in Fasa.
Van Fasa rijden wij naar Shiraz en parkeren op een bewaakte plek in het Azadi Park. We bezoeken de volgende dag het centrum en genieten van de prachtige Perzische architectuur van moskeeën en mausoleum. Jammer dat de bazaar gesloten is (het is vrijdag). We eten in een lokaal restaurantje (rijst met kebab) en laten ons met de taxi terugbrengen naar de camper. Tegen de avond maken een wandeling door het park en komen plotseling Peter en Anja (Duitsland) tegen. Zij hadden in januari ook in Sharjah bij ons gestaan. Zij zijn 2 dagen na onze oversteek ook teruggevaren naar Iran.
Zaterdag 14 april verlaten we Shiraz en rijden door de bergen en zitten vaak op zo'n 2500 meter hoogte. Om ons heen zien wij besneeuwde toppen. Wij slaan af naar een bekende waterval. Het is enorm druk met bezoekers en we kunnen op de smalle weg amper vooruit komen. Soms is het millimeter werk om te passeren. Gelukkig kunnen we op een parkeerplaats langs de berg onze camper kwijt. Wij maken een wandeling naar de waterval. Omdat de weg nog steeds vol auto's staat, overnachten wij op de parkeerplaats.
De volgende dag rijden we terug over de smalle weg. Nu zijn er bijna geen auto's geparkeerd. Wij rijden door het Zargos gebergte en zitten tussen de 1600 en 2600 meter hoogte. Onderweg veel schaapskuddes van nomaden die via de snelweg de kuddes naar een andere weide brengen.
Via Majlesi en Dustjerd, vlakbij de zoutvlakte, rijden wij naar de bekende stad Isfahan.
In Isfahan is idioot druk met het verkeer. Auto's rijden 4-5 rijen dik over een 2-baans weg. Na veel zoeken vinden wij een bewaakte parkeerplek nabij het centrum. Het toeval wil dat wij hier 11 jaar geleden ook overnacht hebben.
De volgende dag bezoeken wij de stad met het bekende Mayed Eman (Imam Plein). Aan dit plein liggen moskeeën, paleizen en de bazaar Wij herkennen veel van ons laatste bezoek maar het Ali Quapa paleis hebben wij de vorige keer niet bezocht en doen dit nu. Ook bezoeken wij het Chechel Sotoon Palace met zij vijvers voor en achter het paleis en bewonderen de prachtige muurschilderingen in de grote ruimte.
's Avonds maken wij nog een wandeling naar de verlichte brug over de drooggevallen rivier en bezoeken het prachtige Abasi Hotel, dat vroeger een paleis is geweest.
O ja, we wisselen 200 US dollar in en krijgen hiervoor 10 miljoen Rial. Wij voelen ons een echte miljonair!
Donderdag 19 april rijden wij naar het bergdorpje Abyaneh, dat als het ware tegen de berg is geplakt. De tijd heeft hier stilgestaan en vol bewondering lopen wij door het authentieke stadje met zijn apart geklede bewoners.
De volgende dag rijden we naar Kashan. Omdat het vrijdag is houden wij ook een rustdag. Pas de volgende dag maken we een wandeling door de lange bazaar en drinken chai/thee in een omgebouwd badhuis. s' Middags rijden we naar Agon met een mooi mausoleum/shrine. Alles is prachtig vormgegeven met mooie mozaïeken. Ook bezoeken we nog de ondergrondse stad, maar dat stelt niet veel voor. Wij overnachten weer in het park in Kashan.
We vervolgen onze tocht door Iran en rijden naar Qom. Dit is de tweede heilige stad voor de Iraanse Shi'íten. Anneke krijgt een verplichte chador aangereikt en met een geestelijke worden we rondgeleid over het heilige terrein met zijn vele pleinen, moskeeën en de “Holy Shrine” van Fatimah. Wij mogen als niet-moslims de shrine niet bezoeken, maar van afstand bekijken. Toch is er veel veranderd. Elf jaar geleden mochten we zelfs niet het terrein betreden en nu worden we keurig rondgeleid door een deskundige gids.
Omdat het enorm druk is rond deze heilige plek rijden we de stad uit en gaan over de tolweg naar Varamin om te overnachten.
Maandag 23 april rijden wij via het Damavond gebergte naar de Kaspische Zee. Het regent hard en de straten staan blank. Wij rijden door de bergen met kronkelende wegen. Als we de top van de pas bereiken krijgen wij een sneeuwbui over ons heen. Dit weer hadden we niet in Iran in het voorjaar verwacht. Gelukkig wordt het weer beter als we dalen en 's avonds komen we in het stadje Magmudabad aan. Wij parkeren de camper vlakbij het strand van de Kaspische Zee. Erg aantrekkelijk om te zwemmen is het niet. Het water is grauw en ondoorzichtig (vervuiling?). Wij blijven hier een paar dagen staan en houden een paar rustdagen.
Donderdag 26 april rijden we via Bandar Turkaman naar het Golestan National Park. Het is vrijdag dus enorm veel bezoekers die hier kamperen of met de familie picknicken. Al gauw worden we op de chai uitgenodigd en met handen en voeten proberen wij uit te leggen waarom wij in Iran zijn. 's Avonds krijgen wij een maaltijd met rijst en (schapen)vlees aangeboden. Al proberen wij schapenvlees te vermijden, toch smaakt de eenvoudige maaltijd wel. We overnachten in het park. 's Nacht horen we veel geluiden van dieren waaronder die van everzwijnen vlakbij de camper.
De volgende dag rijden wij verder door het Golestan NP met zijn groene vlaktes en bergen. Later wordt het dor en kaal. We doen boodschappen in kleine winkeltjes en vullen onze dieseltank met goedkope diesel. In Mashhad, de beroemdste heilige plaats voor de Shi'itsche moslims, vinden we een busparking waar we mogen staan om te overnachten.
De volgende morgen lopen wij naar de Holy Shrine van Emam Reza. Wij melden ons aan en worden door een gids verder begeleid. Anneke moet natuurlijk een chador dragen. De gids is heel enthousiast. Wij krijgen een video te zien met de geschiedenis van deze heilige plek. We bezoeken het tapijt- en centraal museum en de gids laat ons alle pleinen, moskeeën en ruimtes zien. Bij de Holy Shrine mogen wij niet naar binnen, maar toch krijgen we weer een glimp van de laatste rustplaats van Emam Reza te zien. Al met al duurt de rondleiding ruim 3 uur. Anneke mag bij het verlaten van het immense terrein de chador houden. Wellicht voor latere bezoekjes.
We eten een soort hamburger en lopen terug naar de camper. Wij besluiten om verder te rijden en via de tolweg (70 eurocent) komen tegen de avond in Torbat Heydariye aan. Het is vandaag een prachtige en indrukwekkende dag geweest!
Vannacht worden we wakker gemaakt door de politie die wil weten waarom we hier staan. Na alles verteld te hebben , slapen we verder. Als we opstaan en het rolgordijn opendoen, staat de politie in zijn wagen nog naast ons. Hij zwaait ons gedag en rijdt weer door. Een betere bewaking kan je niet hebben.
Wij rijden door de bergen in de richting van Kerman. Onze eerste geplande overnachtingsplaats bij warmwater bronnen stelt niet veel voor en rijden door naar de karavanserai. Deze blijkt niet bereikbaar te zijn, al zien we hem op grote afstand liggen. Uiteindelijk vinden we in het eerstvolgende stadje Ravar een overnachtingsplek. Vandaag hebben we noodgedwongen 600 kilometer moeten rijden. Reizen is soms toch wel vermoeiend!
Dinsdag 1 mei parkeren wij onze camper op de achterplaats van hotel Akhavan, precies zoals we elf jaar geleden deden. Ton inspecteert de camper en vult olie bij. Anneke doet de was. In het hotel mogen we de douche gebruiken.
De volgende dag bezoeken wij het centrum van Kerman dat we blijkbaar elf jaar geleden niet hebben gedaan. Vooral de lange bazaar is prachtig met op het einde een mooi plein. De taxi brengt ons weer naar het hotel. Omdat het nog vroeg is, verlaten we Kerman en rijden naar de tuinen van Shahzadeh, zo'n 40 kilometer buiten Kerman. Het is er erg druk want vandaag is weer de zoveelste vrije dag voor de Iraniërs. De tuinen zijn prachtig met grote waterpartijen. Na het avondeten maken we nogmaals een wandeling door de tuinen. Overnachten doen we op het grote parkeerterrein.
De volgende dag rijden we naar het vestingstadje Bam en parkeren de camper bij de citadel. In 2003 is hier een aardbeving geweest en heeft de citadel, opgebouwd uit klei en stro, compleet verwoest. Toen wij in 2007 Bam bezochten was dit heel goed te zien. Nu is men bezig om stapje voor stapje het te restaureren. Wij lopen door de citadel en zien weer mooie gebouwen, de vesting en het paleis deels pronken in de warme lucht.
Vrijdag 4 mei rijden we over een 4-baans weg naar Zahedan, de laatste grote stad voor de grens met Pakistan. Hier overnachten wij, want we willen morgen heel vroeg naar de grensovergang rijden. Dit moet onder militaire escorte geschieden.
Hopelijk vallen de grensformaliteiten mee, maar dat is voor het volgende reisverslag.
Iran heeft ons weer verrast. Veel vriendelijke mensen die zeer gastvrij zijn. Maar ook de prachtige Perzische architectuur van de moskeeën. Iran is wat vrijer geworden in zijn regels. Anneke moet wel een hoofddoek dragen, maar kan ook in een kuitbroek lopen zonder afkeurende blikken. De jonge vrouwen lopen niet allemaal met de zwarte chador maar een jas of jurk die over de billen reikt. Alleen het internet is niet zo vrij. Facebook en Whatsapp worden geblokkeerd en zelfs met een VPN verbinding word je soms geblokkeerd. Toch is het een fijn en veilig land om te reizen.
Wij hebben genoten!
Veel leesplezier van Ton & Anneke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 12:29:37
[totalVisitorCount] => 434912
[pictureCount] => 77
[visitorCount] => 1891
[author] => Ton & Anneke
[cityName] => Zāhedān
[travelId] => 517254
[travelTitle] => Van Iran naar Maleisië
[travelTitleSlugified] => van-iran-naar-maleisi
[dateDepart] => 2018-04-01
[dateReturn] => 2018-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/731/449_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/091/080_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => iran
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022140
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-02
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 2
[message] => Vrijdag, 27 april 17:00, Teheran
In Iran mag niks, maar alles kan. Deze uitdrukking hoor je hier regelmatig. Er zijn mega veel regels en dat merk je als toerist al snel genoeg, laat staan dat je hier leeft. Een simkaart kopen voor je mobiel is een heel karwij. Ik heb zeker een paar uur gezocht naar een simkaart. Overal krijg je hetzelfde antwoord: “helaas, dat hebben we niet”. Volgens de medewerker van het hostel is dit vanwege de overheid. Ook hij weet niet waarom, “zo gaat het eenmaal”. De mensen kan ik hier zeker bestempelen als enorm flexibel en vindingrijk. Mag het niet linksom, dan gaan we wel rechtsom. Een zekere gevoel van rebellie komt regelmatig naar voren. Facebook is verboden maar veel jongeren zoeken desondanks, via een omweg, de connectie met de buitenwereld via Facebook.
De hoofddoek zijn voor vrouwen een verplichte item maar desondanks zie je met regelmaat de hoofddoek steeds verder naar achteren schuiven waardoor regelmatig de hoofddoek naar achteren valt met een licht briesje.
Op straat is het Amerikaanse bedrijf McDonald’s uiteraard niet zichtbaar, maar ook hier wilt men genieten van hamburgers. Daarom geen McDonald’s maar Mashdonalds. Met vervolgens diezelfde M en precies dezelfde inrichting. Dit geldt overigens ook voor de Burgerking en KFC. “In Iran mag niks, maar alles kan!”
Ik merk ondertussen dat Iran vol zit met bijzondere rituelen. Wanneer de hostelmedewerker voor mij een telefoontje pleegt merkte ik op dat hij heel lang bezig is met zichzelf te introduceren. Wat blijkt? Je behoort eerst te vragen hoe het gaat met de familieleden. “Hoe gaat het met je opa? Je oma? Je broer? Je zus? Je Moeder?”. De hostelmedewerker geeft toe, het is omslachtig, maar zo gaat het nou eenmaal.
Ondertussen heb ik een simkaart kunnen vinden. Het meisje die ik heb ontmoet in het park waarmee ik nummers heb uitgewisseld had nog een paar over. Ze stond erop om deze te overhandigen. Hierbij stuitte ik meteen op een van de moeilijkere sociale omgangsvormen. Normaliter zal ik wanneer iemand zoiets aardigs doet een knuffel geven, maar dat is hier niet gepast. Dan maar uitnodigen om ergens wat te drinken? Ook dat is niet gebruikelijk met alleen een man, je moet dan getrouwd zijn of er moet een andere vrouw bij aanwezig zijn. Dan maar een klompje als cadeau, speciaal meegebracht voor dit soort momenten.
Zaterdag, 28 april 16:00, Dizin
Ik zit onder de bloesem van de bomen in de voortuin van mijn nieuwe guesthouse. Geen toeterende auto’s of de geur van uitlaatgassen. Maar het geluid van een kabbelend riviertje en de geur van smeltend sneeuw. Ik ben ondertussen beland in Dizin, een wintersportplaatsje waarbij het seizoen nagenoeg tot een einde is gekomen. Het is een klein dorpje ten noorden van Teheran. Met de taxi is het gemakkelijk te bereiken. Het dorpje komt slaperig over, hier en daar wat spelende kinderen op straat en een groepje oude mannen die spelletjes spelen op hun gazon.
Het plan was om vandaag te gaan skiën, maar de overheid heeft besloten om vandaag het skigebied niet te openen in verband met de weinige skiërs.
Dan maar met de eigenaresse een stuk wandelen. Het is een jonge meid van 27 jaar oud. Samen met haar man is ze bezig met een hostel op te zetten zodat ook meer reizigers de weg naar Dizin kunnen vinden. Met een taxi zijn we bij een doodlopende weg afgezet en hebben onze tocht te voet voortgezet. Onderweg had ze brood meegenomen met Iraanse fetakaas. Hierbij weer vele leuke gesprekken gevoerd.
Zondag, 29 april 21:30, Kashan
Ik zit in mijn nieuwe hostel. Een oud complex gemaakt van klei. De donkere wolken stapelen zich op en de bliksemschichten lichten de muren op.
Ik heb een lange dag achter de rug. Het begon met mijn reis van Dizin naar Kashan. Het weer liet het niet toe om nog verder de bergen in te gaan dus besloot ik om te vertrekken naar de volgende bestemming wat ongeveer 3 uur ten zuiden ligt van Teheran.
Eerst een bus gepakt vanaf de straat. Een klein busje waar een oude man met gigantische borstelwenkbrouwen achter het stuur zat met grote scheuren in de voorruit en ruitenwissers die hij om de 10 minuten weer moest aanzwengelen om enig zicht te hebben.
Niemand spreekt Engels maar desondanks heb je toch kleine gesprekjes. Tijdens mijn reis naar Kashan werd ik van moment tot moment bij de hand genomen. Niks werd aan de toeval overgelaten. Keer op keer werd ik overgedragen aan een ander persoon die mij de weg wees. De een bracht mij naar mijn volgende busje, naar de trein, bij de trein bracht iemand mij naar de metro en bij de metro bracht iemand mij naar de bus. Professioneel werd ik telkens overdragen aan een ander. Ik voelde me als een klein kind,bij de hand genomen.
Kashan is een kleine stad (bijna 1 miljoen inwoners) wat extreem oud overkomt. Men geeft aan dat sommige gebouwen 2000 jaar oud zijn. Opgetrokken uit speciaal soort klei.
Het ligt midden in een woestijnachtige omgeving, weinig bomen en zanderige wegen.
Tijdens mijn rondleiding in mijn hostel kwam er een enthousiaste man mij tegemoet. Keurig gekleed in pak en gaf aan een Engelse klas te runnen waarvoor ze vrijwilligers zoeken om les te geven.
Een activiteit wat natuurlijk geheel aan mij besteed is. Het betrof een klein klasje met mannen en vrouwen die beginnend Engels spraken. Iedereen had zich keurig voorbereid met vragen die wij moesten beantwoorden. De docente, een jonge vrouw met een enorm streng uiterlijk die alles strak dirigeerde, begon met een introductie en wees telkens een student aan die een vraag mocht stellen aan een van ons.
Woensdag, 2 mei 12:00, Kashan
Ik zit te wachten op de bus in het busstation. Regelmatig komen er mensen langs met koekjes, dadels of rozenwater. Allemaal zoet spul wat gratis weggegeven wordt in verband met een nationaal feest. Midden op straat wordt er uitgebreid gebarbecued en zelfs onderweg worden er bekers met rozenwater uitgedeeld aan de voorbij rijdende auto’s.
Ik ben net terug gekomen van een woestijn tocht. Samen met andere reizigers zijn we via het hostel met een jeep de woestijn ingereden om daar ook te overnachten. De bestemming was leuk, maar nog leuker was de rit zelf. Een auto met kieren en gaten en een chauffeur die zijn snelheid niet aanpaste op de erbarmelijke toestand waarin de auto verkeerde. Halverwege de rit stopte de auto ermee. Na vele pogingen kwam men tot de conclusie dat de auto zijn laatste adem had uitgeblazen. Dan maar wachten op een nieuwe auto.
De plek van overnachting was een klein en oud kasteeltje. Verdeelt in klein compartimenten met tapijten. Dit was de plek waar we moesten overnachten. Na vele dekens te hebben verzameld konden we het beste er van maken aangezien de tapijten weinig goeds konden betekenen voor onze tedere ruggen.
De terugweg was uitdagend te noemen. Het had geregend in de nacht waardoor de wegen volgestroomd waren met water. Het gevolg: 3 van de 5 auto’s zaten muurvast in de modder.
Dan maar plaats genomen bij een mevrouw op haar tapijt om het spektakel van een fijne afstand te aanschouwen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1396
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Kashan
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,kashan
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-2
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 5021325
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-04-27
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 1
[message] => Dinsdag, 24 april 12:00, Zaandam
Het verbaasd mij enigszins hoeveel mensen vergeven zijn van vooroordelen en onwetendheid. Uiteraard zijn de mensen die een passie hebben om te reizen veelal beter geïnformeerd, maar toch verbaasd het me. Dit jaar ga ik naar het minder bekende Iran... Iran?! Dat land is toch in oorlog? Er lopen toch alleen maar terroristen rond? dat kan toch geen vakantiebestemming zijn? Maar wanneer je, je enigszins verdiept in het land, door bijvoorbeeld de documentaire reeks van Thomas Erdbrink ''onze man in Teheran '' te kijken, krijgt je al een heel ander beeld dan het veelal vertekende beeld dat geschetst wordt op de televisie. Vrouwen onder stoffige lange zwarte gewaden waarbij het leven louter binnenshuis afspeelt en een straatbeeld wat veelal gedomineerd wordt door mannen met baarden. Ik ga de strijd aan en hoop jullie dit jaar mee te nemen met mijn reis door Iran. Echter zijn er vooroordelen die kloppen, het land is zeer zeker niet onomstreden wat betreft mensenrechten, maar wel een land met circa 82 miljoen inwoners die net als ons verliefd worden, op date gaan, werk zoeken en het beste willen maken van het leven. Net als ons.
Woensdag, 25 april 22:30, ergens boven Iran
Ik voel me op mijn gemak. Mensen die mij goed kennen weten dat ik zielsgelukkig wordt van een likeurtje, vooral wanneer het een onbekende is. Na eerst een uitgebreid verhoor bij de stewardess wat er allemaal aanwezig is in het assortiment is mijn keuze gevallen op een Zuid-Afrikaans koffielikeur. Het smaakt heerlijk. Beker thee erbij en me inlezen voor mijn volgende bestemming: Teheran.
Eenmaal bij mij gate gearriveerd leek het alsof ik feestelijk werd onthaald. Een groep met vriendelijk Iraniërs spraken mij aan. Een enorme warme interesse kwam mij tegemoet. Als dit de maatstaven zijn van de gemiddelde bevolking in Iran dan maak ik me geen zorgen. Allemaal modern gekleed, en ontzettend open over het land.
Ik ben aan de praat geraakt met mijn oudere buurman in het vliegtuig. De meneer, een klein mannetje met een grote bril en gehoorapparaten in, vertelde me de eerste kinderradioloog te zijn van Nederland. Ondertussen is de beste man 85 jaar en doet op de dag van vandaag nog vrijwilligerswerk in het ziekenhuis om jongere studenten op te leiden. Vanaf zijn 19de levensjaar is hij gevlucht naar Nederland vanwege de revolutie wat op dat moment gaande was.
Ondertussen lijkt het alsof alle vrouwen 1 voor 1 zich naar de toilet verplaatsen om zich klaar te maken voor de landing. De armen verdwijnen onder een laagje met stof en de haren bedekt met een hoofddoek, de Westerlingen zie je worstelen met het omdoen van hun hoofddoek waarbij sommige hulp kregen van de Iraanse medereizigers.
Donderdag, 26 april 17:00, Teheran
Ik zit in de achtertuin van mijn hostel. Er worden liederen gezongen met een gitaar en de poes van het hostel zit slaperig op de eettafel te luieren. Mijn nek gloeit van de zon.
Vannacht ben ik aangekomen op het vliegveld. Bij aankomst ontstond er direct chaos. Ik zag een bordje met ‘bank’ erop. Dit kwam goed uit in verband met het niet kunnen pinnen in Iran bij een betaalautomaat. Al het geld moet in contanten mee en omgewisseld worden bij een bank of wisselkantoor. Echter was dit de betaling voor een visum die ik al aangevraagd had. Mijn volgende bestemming was een lange rij. Na een half uur was ik aan de beurt: Helaas, u moet aan de andere kant van het gebouw wezen. Eenmaal gearriveerd en een half uur later gaf men aan dat mijn visum niet in orde was. Ik moest mij melden bij een ‘mannetje’, dat mannetje stuurde mij weer door naar de bank, die mij vervolgens weer op een brommende toon terug verwees naar het mannetje. Na veel irritatie hoorde ik na 2 uur het verlossende geluid van de stempel in mijn paspoort.
Snel een taxi gepakt die met een vaart van 140 km per uur naar mijn eindbestemming bracht.
Vanochtend raakte ik aan de praat met een Nederlands gezin, waarvan 2 meiden van 6 en 8 jaar.
Ik weet van mij zelf dat ik geen held ben wat betreft geld, maar nu ik erachter kwam dat de meeste banken geen geld mogen wisselen, van de overheid door een plotselinge koersstijging, werd ik zenuwachtig. We besloten om de krachten de bundelen en samen op onderzoek uit te gaan.
Bij alle banken kregen we dezelfde vriendelijke afwijzing. Helaas het is niet mogelijk. Maar toen we iets langer bleven staan bij een bank werden we vriendelijk uitgenodigd om thee te komen drinken. Heerlijke verse thee met een rozenblaadje erin. Hij gaf aan dat ze door de staat enorm moeten aanpassen voor de overheid en daarom een codewoord hebben. “op de thee komen”. Dit betekend dus: geld wisselen. Na een vriendelijke onderhandeling konden we ons geld inwisselen.
Na het wisselen van het geld kon de vakantie beginnen. Samen zijn we langs verschillende bezienswaardigheden gelopen waarbij de meiden regelmatig snoepjes en koekjes kregen van de winkels en tot slot nog een dikke zoen op de wang. Ze trokken veel bekijks.
Tijdens een wandeling in het park werd ik aangesproken door 2 meiden. Voor ik het zelf kon beseffen had ik een lepel in mijn handen en nam ik deel aan hun lunch. De mooiste onderwerpen passeerde de revue. Liefde, werk, de overheid en de vooral mijn ervaring tot nu toe in Iran.
Vrijdag, 27 april 10:00 Teheran
Ik zit buiten in de tuin. Het is rustig. Zowel op straat als in de binnentuin van het hostel. Het is vrijdag, voor de Iraniër een zondagse dag. Iedereen is vrij en de meeste winkels zijn gesloten.
Gisteravond ben ik nog even met een Ierse naar de bazaar gegaan om te eten. Tijdens het wandelen door het park merk je direct dat de mensen weekend aan het vieren zijn. Grote groepen zitten bijeen met een waterpijp en barbecue. Rijen tafels met schaakborden waar,veelal oudere mannen, met een sigaretje in hun mond aan het schaken zijn. Jongeren die aan het badmintonnen zijn en ons vriendelijk uitnodigen om mee te doen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1278
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Teheran
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-1
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018136
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-10-01
[photoRevision] => 0
[title] => Een uitgedroogde druif
[message] => Het land waar de wereldbeschaving grotendeels ontstaan is, waar grote karavaan routes doorheen trokken is armer dan dat ik verwacht had. Overal zie je hoe de economische crisis door de internationale boycot schade achterlaat. De inwoners hebben veelal twee banen om rond te komen. Onze gids vertelde dat haar kleine appartement in Teheran ruim € 700,- per maand kost. Niet een prijs die ik verwacht had. Ook in Iran rijzen de huizenprijzen de pan uit. Hun woede is meer gericht op de dalende economie en stijgende prijzen dan het wel of niet dragen van een hoofddoek. De inflatie is groot en dagelijks probleem.
Een 12 uur durende reis dwars door het Zargos gebergte bracht ons vanuit Kerman naar Shiraz. Het was een lange dag, we hadden genoeg tijd gehad om de eerste indrukken te verwerken. De eerste load aan foto’s te “air droppen” en op te schonen. Sjee wat een foto’s van mozaïek en moskeeën, heb ik nog andere dingen gezien? Ik moet eerlijk en reëel naar mezelf blijven het mogen wat minder mozaïek foto’s zijn.
Shiraz de stad van dichters, wijn en het goede leven. Dichter Hafez is dood, de wijn ver te zoeken, het goede leven, lastig te oordelen nog. Uit genetisch onderzoek blijkt dat de Shiraz druif uit Frankrijk komt. Het was een mooi sprookje wijn uit Shiraz. Shiraz leende zich goed om door de straten te slenteren. Na vele moskeeën en tombes gezien te hebben konden we het toch niet laten om er nog één te bekijken. De naam van de tombe was alleen al te mooi om te laten schieten; Imamzadeh-ye ali ebn-e hamze en dan is Nederlands moeilijk om te leren???? De binnenkant was prachtig, wederom één en al spiegels en schitterende tapijten. Het grote voordeel van een land waar nu nog weinig toeristen komen is dat je bijna overal de enigste bent. Heerlijk, al zegt de toerist het zelf.
Persepolis, gesticht door de Perzische koning Darius, was vanaf 518 voor Christus de ceremoniële hoofdstad van het Oud-Perzische rijk. De stad werd echter niet gebouwd voor het gewone volk. Het werd een stad vol imposante koninklijke paleizen, poorten en bogen, waar uitbundige feesten werden gehouden. De High Society gaven er regelmatig acte de presence. Een keer per jaar werden de afgevaardigden van de diverse bevolkingsgroepen uitgenodigd om belastinggeld te brengen aan de Shah. De afbeeldingen hiervan zijn zeer goed bewaard gebleven. Men leefden er eeuwen in relatieve vrede, totdat Alexander de Grote de boel weer eens verpeste. Zijn grootheidswaanzin dreef hem tot onder meer het Perzische Rijk. Als wraak op de verwoesting van Athene moest Persepolis in brand. Persepolis raakte in zwaar verval en is eeuwenlang bedolven geweest onder een dikke laag zand. In 1930 werd de stad herontdekt. Het kunnen inbeelden van de grandeur en het meters diep begraven liggen onder zand, vergt vandaag de dag wel wat voorstellingsvermogen. Het is een absolute must om hier naar toe te gaan. Een tip doe niet dit in de zomermaanden, de hitte is moordend en er is geen schaduw te vinden. Niet ver van Persepolis zijn de koninklijke rots graven te bezoeken. Ook deze zijn de moeite waard om te zien.
Isfahan de laatste stad in onze reis, voor velen heeft het iets magisch, is het zonder meer de mooiste stad van Iran. Ik zeg hmm? Rondom het immens grote plein staat het vol met paleizen, moskeeën, koran scholen en bazaars. Ik heb tijdens deze reis zoveel paleizen en moskeeën gezien dat ze eerlijk gezegd voor mij nog steeds mooi zijn, maar inmiddels ook veel van hetzelfde. Om het af te leren zijn we alleen nog de Vrijdagmiddag moskee ingegaan, helaas helaas, maar dan ook echt F…K stond deze volledig in de steigers aan de binnenkant, de Sjeik Lutfallah moskee en als aller aller laatste de Seyyed moskee.
De Kuja brug is ’s avonds zeer fotogeniek en is een geliefde plek voor Iraniërs om te hangen, te wandelen en te zingen. De akoestiek was fantastisch. In het omliggende park zaten families te bbq-en, te picknicken en te blowen, ja wel, openlijk was iets teveel van het goede, maar als Amsterdamse herken je de lucht uit 1001 nacht. De mensen kunnen genieten van misschien toch wel het goede leven in hun beperkte mate van vrijheid.
Een behoorlijke indruk heeft een bezoek aan één van de grootste martelaren begraafplaats in Iran achtergelaten. Geheel tegen mijn eigen issue mbt de dood ben ik onder de groepsdruk mee naar binnen gegaan. Tegen mijn verwachting in trok ik het redelijk. In de meeste graven liggen alleen de naamplaatjes van de oorlog slachtoffers begraven. Vanwege de Asjoera bezochten vele familieleden het graf van hun omgekomen man, vader of zoon. Vreemd genoeg waren ze blij om ons te zien en verwelkomde ons met open armen. Koekjes, snoepjes, appeltjes, alles werd gedeeld en knuffels uitgedeeld en ondertussen begeleidde ze ons naar het graf waar hun zo(o)n(en) of man begraven lag. Dit was voor mij iets teveel van het goede. Ik huilde op een gegeven harder dan de familie zelf, wat ik zelf nogal gênant vond, maar zij gaven mij alleen maar knuffels en koekjes terug. Met een hand vol koekkruim werd het tijd om weer naar de bus te gaan. Weinig groepsleden hebben het drooggehouden, dat sterkte mij weer. Onze gids legde achteraf uit dat de mensen het zeer waardeerden dat we naast alleen de mooie dingen van het land, de moeite en de interesse hebben getoond om ook naar dit onderdeel uit hun historie te komen kijken. Hoe zinloos de oorlog tussen Iran en Irak was bleek hier wel.
Op de ene laatste dag van de reis vond ik dat ik het verdiend had om tegeltjes te kopen! 4 kg dadels zorgde ervoor dat ik al aan de 20kg ruimbagage zat. Ik zag het als een geluk bij een ongeluk, ik had de hele winkel kunnen opkopen. Na veel wikken en wegen had ik vier mooie tegels uitgezocht. Soms moet ik leren met minder ook blij te zijn, maar zo komt mijn keukenwand en tegelvloer nooooooiiiiittt af.
Via de woestijn keerde we terug naar Teheran. Het blijft een apart gezicht spuitende fonteinen in een woestijn. In Nederland waar een overvloed aan water is is geen werkende fontein te vinden. Waarom zou dat zijn?
Op weg naar de luchthaven hebben we een bezoek gebracht aan het graf van Khomeini.
Alle Allah, wat een enorm complex, barstensvol bling en symmetrie. De ingang werd gebarricadeerd door tanks en militairen met aardig wat afweergeschut. Getuigde dit wel of niet een warm welkom? Het gaf mij in ieder geval een veilig gevoel. Het wel of niet naar binnen gaan vond ik persoonlijk een discutabel onderwerp. Khomeini staat niet in de boeken als een lieverdje. De nieuwsgierigheid overwon en voor de laatste keer hulde ik mezelf in een flatteuze bloemetjes gordijn/burka van 2x2m, volgens mij de standaard maat hier. De sfeer binnen was enigszins bedrukt, een zee van zwarte chadors en overal zedenpolitie, maakte de ambiance er niet lichter op. Hier hielden je ze streng in de gaten. De zedenpolitie zien er grappig uit, echt waar. De mannen lopen in een mooi uniform met een gele plumeau, ja zo’n ding die je bij de Action koopt en waarmee je je huis afstoft. De dames lopen in een zwarte vormeloze chador met een mint groene plumeau. De vrouwen worden bij de selectie ook zeker geselecteerd op hun vormloosheid, chagrijnigheid en lelijkheid. Dat laatste is bijzonder, want menig Iraanse vrouw is een schoonheid. Nou ja we weten nu waar ….De plumeau heeft een functie. Met een zacht tikje op je schouder vragen ze je beleefd of je je hoofddoek wat verder over je hoofd wilt trekken of ze zwaaien van een afstand en wijzen wat je moet doen. Zo ernstig is het allemaal niet.
Vermoeid reizen we door de naar de luchthaven waar we vijf uur te overbruggen hebben, voordat ons toestel vertrekt.
Iran, hoe kijk ik op je terug?
Het toerisme staat nu nog op een laag pitje, waardoor het land en de inwoners hun ware identiteit laten zien. Het heeft mooie bezienswaardigheden en een zeer gastvrije bevolking. Ik ben blij dat ik er nu geweest ben en het land met eigen oren en ogen beleefd heb. Het was een zeer intensieve reis met veel lange reisdagen en indrukken. Zonder groepsreis had ik in twee weken nooit zoveel kunnen zien
Moet je er heen gaan onder het huidige regime? Ja, ik vind van wel. Onze gids heeft ons een goed beeld geschetst van het dagelijks bestaan. Ze was waar het kon zeer openhartig in haar gesprekken en in haar denken. Dit hebben we ook ervaren met de bevolking. Hierdoor hebben wij, ik, een genuanceerder kijk gekregen. Nieuws is 50% commercieel en 50% waarheid. Door met de mensen te praten kom je achter de waarheid.
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1013
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Teheran
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-uitgedroogde-druif
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018068
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-09-25
[photoRevision] => 0
[title] => Een ingewikkelde rekensom
[message] => De mensen zijn de vriendelijkheid zelve, ze zijn behulpzaam, gastvrij, nieuwsgierig en ogen vrolijk. Dat laatste is schijn daar het land geteisterd wordt door torenhoge inflatie en men amper kan rondkomen. Het eerste wat men vraagt is wat je van het land vindt en de tweede waarom je van Iran gekozen hebt. Uiteraard complimenteren wij ze met hun gastvrijheid en mooie bezienswaardigheden. Ik kon niet altijd aan de indruk ontkomen dat ze deze vragen stelde om vervolgens hun visie te geven over het regime met verbazingwekkende antwoorden. Wat mij misschien het meest zal bijblijven is de stilte in de nacht. In alle nabijheden van onze hotels ben ik geen één keer midden in de nacht gewekt door het oproep voor het gebed. Überhaupt heb ik de oproepen amper op straat gehoord en dat is raar als je beseft dat je in een strikt islamitisch land reist. Of nemen ze het hier toch minder strikt dan dat men aan de buitenwereld toont? De hoofddoeken zijn een “moetje” en niet omdat men ze zo graag draagt, verre van. Eerlijk gezegd hangt mijn hoofddoek steeds losser en daardoor nonchalanter op mijn paardenstaart. Ik ben nog niet geslagen door de dames met plumeau, dus ik ga ervan uit dat het nog steeds zedig is. Sterker nog de dames van zeden zijn verdwenen uit het straatbeeld. Hoe wij ons best ook doen, wij blijven als buitenlanders opvallen in de menigte, zelfs met ons meest donker mee gebrachte kleding. Het is en blijft een zee van zwarte chadors en vind het intimiderend overkomen. Vanwege de Asjoera kleedt iedereen zich voorlopig in het zwart.
Trending topic is en blijft de nose job en het opspuiten van de lippen. Hier is het heel hip om met een grote pleister over je neus naar buiten te gaan. Enerzijds zijn ze conservatief, anderzijds wordt er flink geflirt waar je bijstaat en/of dat militairen zijn maakt niet uit. De hoeveelheid testosteron was overweldigend. Toen het geflirt ook voor hen te gortig werd, was het ingerukt, mars en weg. De rust binnen de groep keerde terug, het serotonine gehalte bij sommige zakte weer terug naar normale waardes en genoten heerlijk na van dat moment met een alcohol vrij biertje
De bazaars zijn een lust voor het oog. De gewelven en bogen zijn oud en kunnen verhalen vertellen. Winkeltjes bieden van alles aan, tapijten, chadors, sieraden, kruiden, zilveren theepotjes, zoetigheden en speelse kitsch. De food sectie is altijd een feest, het aanzicht van grote rode tomaten, grote oranje perziken, een overvloed aan kruiden, zakken vol noten, rijst, het deed het water in je mond lopen. Silvo doe inkopen hier ! Een walhalla voor foodies. De Iraanse keuken vond ik daarentegen niet heel bijzonder, behalve chicken or lamb kebab met saffraan rijst stond er weinig anders op het menu. Voor de veggies; aubergine pulp en yoghurt. Na een dag of 5 ben ik over mijn principe heen gestapt van geen vlees in het buitenland. Na 4 dagen van alle soorten aubergine mash te hebben gegeten was ik er klaar mee.
Rayen, het kleine broertje of zusje van Bam is zeker de moeite waard om te bezoeken. Bam was te ver en na de hevige aardbeving van een aantal jaren terug schijnt er weinig meer van over te zijn. Met zijn vieren in een iets te krappe taxi hebben we een niet te vergeten dag beleefd. Het landschap veranderde naar een meer bergachtig landschap, nog even dor en droog, maar het bood een welkome afwisseling. Het uit leem opgetrokken fort van Rayen is net een filmdecor. Het was bijzonder om er alleen met zijn vieren door heen te lopen. Heerlijk gelunched in een dorpsrestaurant waar geen menu of Engels voorhanden was. Wijs bij je buren, overburen of in de andere zaal aan wat je wilt eten en het wordt geserveerd. In de 2 uur durende rit terug naar Kerman zei niemand een woord. Ieder verzonken in zijn of haar gedachten of viel in slaap. Een welbestede dag werd beëindigd met een waterpijp (een plek waar je deze kon roken was nog verdomd moeilijk te vinden), 4 kg dadels en een aangeschafte samovar. Koste wat het kost wilde ik deze hebben en dat is gebleken. De geselings attributen die overal te koop waren heb ik laten liggen. Er zijn grenzen.
Als (hoofd)rekenen niet je ding is, dan is een bezoek aan Iran een heroverweging waard. Na een week kreeg ik pas enig idee wat de waarde was van een aankoop. Als nog net geen cijfer blinde heb ik staan goochelen met alle 0-en. Erbij, eraf en dan delen door. De prijs is niet wat je denkt dat het is en je geeft zo een 0- te veel of te weinig en wij maar denken wat doet die taxi chauffeur toch achterlijk.....................
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 432
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Kerman
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,kerman
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-ingewikkelde-rekensom
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018034
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-09-23
[photoRevision] => 0
[title] => Stelletje amateurs
[message] => Enigszins onwennig drapeer ik mijn hoofddoek op mijn hoofd, voordat ik de hotelkamer verlaat. Het moet er vooral niet truttig uitzien en het moet blijven zitten. Nog best een dingetje. Hoe doen ze dat hier??
Teheran is een overbevolkte stad met 18 miljoen inwoners en naar mijn gevoel even zoveel auto’s, voornamelijk in de kleur wit van Iraanse makelij en zoals een auto hoort te zijn; een duidelijke voor en achterkant, zoals een kind een auto tekent ( en ik ... ). De kans dat je in het verkeer sterft is hier 100 x groter dan door een zelfmoord aanslag. Wij Amsterdammers denken de koning van het dwars overstekend verkeer te zijn, rode lichten te negeren, maar feitelijk zijn wij vergeleken met Iraniërs een stelletje amateurs. Ik heb even tijd nodig om aan deze chaos te wennen. Uitslapen was er vanmorgen niet bij, na een lange vermoeiende reisdag ging de wekker vanmorgen om 7.00 uur af. Het positieve was dat het een wekker was en geen moskee om 04.30 uur. Vroeg opstaan en lange intensieve reisdagen is het karakter van deze reis. Oef.
Persoonlijk vind ik Teheran geen mooie stad, het is een enorme stad met 18 miljoen inwoners, heeft 7 baans rijbanen, het oogt grauw, het is lawaaierig, druk en stoffig. Er is weinig groen te vinden en wat groen is is feitelijk grijs van het stof. De bergen in de verte geven een hint van herkenning. Deze shots zien we vaak op het nieuws.
Toch heeft het een aantal bezienswaardigheden. Het Golestan paleis is een must see, het is de voormalige residentie van de Shah, nu een museum. Gelukkig was fotograferen verboden. Wat een pracht en praal of kunst en kitsch, het is net hoe je er tegen aankijkt. Ik ben normaal van de uitgesproken meningen, maar nu kon ik geen éénduidige mening vormen, ik vond het van beide wat hebben. De meeste indruk heeft de spiegelzaal achtergelaten, overdonderend mooi. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste meisje van het land, is destijds “viral” gegaan. Maakt ook niet uit, een slechte dag moet je er echter niet hebben, want je wordt aan alle kanten, van links naar rechts en van onder en boven met jezelf geconfronteerd. Ik wist niet dat ik zoveel ohs en ahs, moet je nu toch eens zien, zou roepen bij het zien van vitrinekasten vol met diverse serviezen. Ja echt, ik ben er zelf ook verbaasd van. De één nog mooier dan de ander. Vaatwasbestendig is het zeker niet, laat staan dat je er van durft te eten.
Het Juwelen museum is letterlijk over de top bling bling. Ik heb veel moois in mijn leven gezien, maar wat ik hier heb zien liggen was wonderbaarlijk op alle fronten. Prachtige kunstige creaties en zo gedetailleerd. Geen wonder dat het museum in de kluis van de Nationale Bank is gehuisvestigd. Er moet daar voor miljarden aan edelstenen, goud en zilver liggen. Ergens was het te gênant en had ik er moeite mee om er naar te kijken. Toch ben ik een vrouw en als vrouw wil je het toch niet missen.
Bijzonder vond ik ook de rit langs de Amerikaanse ambassade. In de omgeving is de haat jegens Amerika nog overal zichtbaar. De beelden van de bestorming in 1979 herkende en beleefde iedereen weer opnieuw. De bus mocht er niet te lang stilstaan of beter gezegd, mocht daar niet stilstaan. Dat zegt wel wat over het regime….
Qom ook wel het Lourdes van Iran, is één van de drie belangrijkste religieuze plaatsen van Iran. In het mausoleum ligt de zus van de achtste Iman Reza begraven. Ze moet een heel speciaal plekje bij haar broer hebben veroverd. Brian, als mijn moment daar is, wil ik ook zo’n graf. Gouden koepels, rijk versierde minaretten, turquooise/blauwe tegeltjes all over the place en heel veel goud en zilver. Ik had het niet erg gevonden als ik hier het leven voor het eeuwige zou hebben ingeruild. Begraven worden onder zoveel mozaiek is gewoon “heaven”. Voor het eerst in mijn leven werd ik beschouwd als een ongelovige en ongelovige zullen het weten.
Het begon al met de busrit van de P&R van Qom naar het mausoleum toe. Wij zijn letterlijk te om zelfs niet te mogen worden vervoerd in de reguliere bus, waarin gescheiden sectoren waren voor man/vrouw. Er werd een aparte bus voor ingezet. Of ik daar heel rauwig om was.. niet echt. Het was bloedheet en het idee om in een overvolle bus te moeten waar je vanachter zwarte burka’s van top tot teen bekeken werd kon ik niet zo goed handelen. Ik ben overduidelijk nog erg moe. Dan maar hartstikke discriminerend en ongelovig zijn en daarmee accepterend dat ik te ben en in een eigen bus vervoerd moet worden.
Ik voelde me in Qom niet geheel op mijn gemak. In de lucht hing voor mij een drukkend gevoel, een gevoel wat aangaf ik hoor niet thuis. Wellicht omdat ik hier alleen maar zwaar gesluierde vrouwen zag rondlopen. Ik voelde letterlijk de aandacht op mij (de groep) gevestigd worden. Het vooruitzicht dat ik heel veel mozaiek zou gaan zien, zorgde ervoor dat ik langzaam iets ontdooide. Ik passeerde het zware gordijn welke de buitenwereld van het mausoleum scheid en kwam vervolgens aan de andere kant naar buiten in een slechte imitatie van een gelovige. Ik heb een bloemetjes gordijn van 2x2m over mijn hoofd gekregen en word verondersteld op een waardige manier in dit laken te lopen. Ten eerste vraag je jezelf af, hoe waardig? Het zakte aan alle kanten naar beneden, het was van een soort stof dat nergens aan bleef plakken. Het was een crime. Mijn tweede gedachte was dat de functie van een chador bedoeld was om vooral niet de aandacht op jezelf te vestigen. Hier hebben ze de plank volledig misgeslagen. Dit tot grote hilariteit van 19 andere mislukte gelovige. De fotocamera’s stonden geen moment stil, tot grote hilariteit van de groep en zware irritatie bij onze toegewezen gids.
Onze over ijverige gids van het soort zeer conservatief had slechts 20 minuten om ons door het complex te leiden. Op de vraag waarom wij maar 20 minuten kregen werd de sfeer tussen hem en de groep ijzig. Zijn antwoord was kort; Het Systeem. Wij Nederlanders houden graag van een duidelijke uitleg, in Iran niet. Wat is Het Systeem, hoe werkt Het Systeem en wat als we ons niet aan Het Systeem houden. Oh dit waren allemaal veels te ingewikkelde vragen voor hem. Vrienden voor het leven zijn we niet geworden. Het kostte hem zeker 10 minuten om onze aandacht te trekken, wat niet erg lukte. Wat een stelletje ongehoorde, ongelovige varkens zijn het toch. Hij zei het niet, maar hij zal het zeker gedacht hebben. Als groep hebben we het hem ook zeer lastig gemaakt, ik vermoed met een grote mate van opzet. We waaierde binnen no-time uit over het complex en dat was zeer zeker niet de bedoeling. De angstzweet droop van zijn gezicht, hij kon ons wel vermoorden. Wij schopte het totale Systeem in de war, wat we overigens wel vaker, bewust of onbewust, hebben gedaan. Het complex was prachtig en zeer zeker de moeite waard! De devotie van de mensen is intrigerend om te zien. Het kon ze er niet van weerhouden om uitgebreid naar ons te kijken. Het voelde soms net alsof we in Artis waren, zij bekeken ons en wij bekeken hun met een stille gepaste aparte afstand. Het zal mij niets verbazen als na ons, buitenlandse bezoekers niet meer welkom waren. Onze excuses hiervoor
We reden door naar Kashan waar we tegen het einde van de middag aankwamen. Voor de verkoeling en omdat het op de lijst van UNESCO staat bezochte wij de beroemde Fin-tuinen. Deze konden mijn interesse niet pakken. Ik geloof dat ik lichtelijk oververmoeid aan het raken ben en daardoor bepaalde schoonheden niet meer kan waarderen. Ik heb serieus moeite met denken en registreren, mijn hoofd is leeg en leef in een waas. Misschien toch uitgeruster op vakantie gaan. Het hoogtepunt was een ijsje met ondefinieerbare witte stukjes en op smaak gebracht met rozenwater. We bezochten daarna nog een oude koopmanswoning. Het deed me erg denken aan de haveli’s in India. Heerlijk die symmetrie door je huis! De oude bazaar van Kashan ging dicht op moment dat wij eraan kwamen, dat was erg jammer. De zoektocht naar een restaurant voor 16 man werd een ware uitdaging. Na lang lopen en diep in de bazaar verscholen troffen we een klein cafe aan. We overdonderde de eigenaar met zo’n grote groep en bestelde letterlijk alle gerechten op de kaart, eggplant en omelette.
Het landschap is tot zover niet bijster boeiend. Een droog, dor, stoffig en glinsterend woestijnlandschap. Een typisch Arabisch landschap noem ik het. Het heeft duidelijk geleden onder een hete zomer waar temperaturen opliepen naar 47 graden en de enorme hoeveelheid plastic wat overal verspreid lag. De afstanden zijn groot, alles is groot, zelfs rotondes zijn voor ons Nederlanders enorm.
We zakken af naar het zuiden en gaan daardoor dieper de woestijn in. De lucht is gort droog, net zoals onze lippen, huid en haren. De grond is zo droog dat je plas letterlijk weer terug omhoog spat.
Yazd, de stad van de lemen huizen, de windtorens en de Toren van de Stiltes. Yazd is het centrum van de Zoarasten, ooit de grootste godsdienst in Perzië. Nu zijn Zoarasten een kleine gelovige minderheid. De Torens van Stilte is een stille getuigenis van het verre verleden. Net buiten de stad doemen de torens op. In vroegere tijden werden hier de overledenen naar toegebracht alwaar ze een hemel begrafenis kregen. Een bijzondere plek. Yazd is prachtig bij zonsondergang. De ondergaande zon zet de stad door een prachtige oranje gloed in vuur en vlam. De camera’s stonden bij niemand stil. De stad deed mij denken aan Xiva in Oezbekistan, ook zo’n prachtige lemen stad.
Al dolend door de kleine straten van Yazd liepen wij nietsvermoedend een grote zwarte tent binnen. Hier was men overduidelijk voorbereidingen aan het treffen voor een herdenking. Er waren heel veel mensen, er was heel veel thee, heel veel koekjes en heel veel kabaal. Uiteraard waren wij meer dan welkom om de herdenking bij te wonen. Deze uitnodiging sloegen wij niet af. De mannen zaten beneden, de vrouwen zaten boven. Ik viel wel enorm op in een vrijwel witte outfit tussen alle zwarte Casperina’s. Casper het spookje is minder traumatisch. Toch maakten wij snel contact met dames in het zwart. Ik was duidelijk niet voor de gelegenheid gekleed, maar ach ik was toerist en begreep überhaupt niet wat er aan de gang was. Later bleek dat wij getuigen zijn gefeest van de Asjoera viering. De Asjoera is een Islamitische herdenking waarvan de letterlijke vertaling 10 betekent. Asjoera wordt dan ook gevierd op de tiende dag van de maand Muharram, de eerste maand van de islamitische kalender. De jonge meiden waren meer geïnteresseerd in hun Iraanse versie van de I-phone en Iraanse social media dan op het dramatische toneelstuk wat beneden afspeelde.
In sjiitische moslimlanden, waaronder Iran, wordt op deze dag gemeenschappelijk gerouwd en gevast. Het rouwen vindt plaats in moskeeën in de vorm van lezingen, rouwliederen en zelfkastijding. Asjoera is een culminatie van tien dagen rouwen dat start met het begin van het islamitisch nieuwjaar. En dat rouwen kunnen ze goed hier! Raar en ook wel heftig om mee te maken. Mensen die op commando in huilen kunnen uitbarsten. Ik vind het eerlijk gezegd knap. Mijn empatisch vermogen liet mij hier volledig in de steek.
Waar rouwen ze om? Sjiitische moslims herdenken de tragische dood van Hussein, de kleinzoon van de profeet Mohammed. Hussein sneuvelde op 10 Muharram 61 (680 na Christus) tijdens een gevecht op de vlakte van Karbala tussen de regeringstroepen van Yazid ibn Muawiyah ibn Abu Sufyan (645-680) - de tweede kalief van de dynastie van de Omajjaden - en de volgelingen van Hussein. Husseins volgelingen bestonden voornamelijk uit vrouwen en kinderen en een handje vol soldaten. De aanleiding van het gevecht was dat volgens Hussein het kalifaat was veranderd door corrupt leiderschap in een tirannie.
Ben blij dat ik geen geschiedenis hoef te leren.
Na 2 uur in een verstijfde houding te hebben gezeten hebben wij genoeg gerouwd en thee gedronken. Het was bijzonder om mee te maken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 253
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => stelletje-amateurs
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005746
[userId] => 107386
[countryId] => 89
[username] => viceversareisclub
[datePublication] => 2017-11-02
[photoRevision] => 0
[title] => Isfahan en Abyaneh
[message] => Vanmorgen gaan we naar de Armeense wijk in Isfahan, genaamd Jolfa, om daar de belangrijkste kerk, de Kelisa-ye Vank, oftewel Heilandkathedraal, uit de 17e eeuw te bekijken. Naast de traditionele Perzische blauw/gele motieven, vinden we hier een overdaad aan drukke schilderingen met christelijke thema's: het Oude en Nieuwe testament, de heilige Gregorius maar ook het Laatste Oordeel. Weer heel anders dan een gemiddelde moskee. Buiten de kathedraal zien we oude graven met teksten in het Russisch, maar ook grafstenen van jonge kinderen die hier begraven zijn. En een schematisch overzicht van de Armeense genocide: echt afschuwelijk.
Links van de kathedraal ligt het Museum voor Armeense kunst, met uiteraard religieuze voorwerpen, maar ook een oude boekenpers van Engelse makelij. Samen met de indrukwekkende verzameling oude boeken ( zelfs van voor 1100!) een mooie eenheid.
Middenin de ruimte staat een microscoop waardoor je, de op een haar geschreven tekst kunt lezen. Wie zou dat nu nog klaar krijgen? Echt een museum voor Bert, want hij kan zich niet goed los weken en verlaat als lastste het pand.
Dan door naar het Isfahan Music Museum, waar een grote collectie traditionele Armeense muziekinstrumenten bij elkaar gebracht zijn. Een dame van het museum noemt ons de onuitsprekelijke namen en legt uit hoe en waarvoor ze gebruikt worden. En na een koffie, theetje of sapje op het terras, worden we verrast met een mini-concertje. Wat leuk en bijzonder om dit mee te mogen maken.
De lunch, met heerlijke ijsbergsla en een typisch Isfahaans lamsgerecht, staat voor ons klaar in de binnentuin van het goede restaurant Arc a; aanradertje. Veel Iraanse, wat sjiekere mensen, weten ook de weg ernaar te vinden. En zoals overal, ook hier jonge dames met een flinke witte pleister op hun neus, als bewijs van de (dure) nose-job die ze hebben ondergaan. Je moet er maar zin in hebben.
Tot slot gaan we even kijken bij het Cehelsotoon Museum, in het Paleis van de 40 Zuilen. Het paleis heeft maar 20 pilaren, onder het dak met schattige kleine raampjes, maar in de waterpartij voor het paleis weerspiegelen deze en zo komen ze aan 40. Een heilig getal.
Er wordt hard gewerkt aan de restauratie van het dak, waar beestjes zich tegoed gedaan hebben aan de houten constructie. Maar ook het spiegeldak en binnenin moet je een beetje door de renovatie heen kijken, want er moet nog veel gebeuren.
Maar over een poosje zul je je weer voor kunnen stellen hoe Sjah Abbas en zijn opvolgers hun gasten ontvingen op het terras en in de auditientiezaal. Binnen kun je muurschilderingen van historische veldslagen bewonderen, onder meer over de overwinnning in India en de Slag bij Taher Abad. Een topstuk is ook de ingelegde deur van het Sjeik Safi mausoleum uit Ardabil, uit de 16 eeuw. Als je rond het gebouw loopt, zie je, heel verrassend, ook afbeeldingen met duidelijk herkenbare Europese kenmerken.
De rest van de middag is vrij en ieder kan lekker zijn eigen gang gaan. Mia en Toos worden door Iraanse mensen geholpen om de weg terug te vinden naar hotel Abbasi. Typisch Iraans, want wat zijn de mensen hier ontzettend vriendelijk en behulpzaam.
's Avonds eten we weer in een goed lokaal restaurant, waar we onder andere bief speciaal krijgen: met heerlijke romige champignonsaus. En waar we ons vooral vermaken met de stoelendans die een Iraanse familie hier uitvoert. Zitten ze net allemaal, komen er twee mensen bij die weer begroet moeten worden; even langs oma zitten en dan een bord eten voorgezet krijgen. En zo gaat het maar door. Prachtig om te zien. Familie is heel belangrijk voor de Iraanse bevolking.
De volgende dag, onze laatste dag in Iran, hebben we het programma een beetje aangepast en maken we, op weg naar Teheran, een stop in het bergdorpje Abyaneh.
Gelegen op 2500 meter hoogte aan de voet van het Karkasgebergte en 75 km ten zuidoosten van Kashan, is dit 1500 jaar oude dorpje steeds meer in trek bij toeristen. Maar vandaag, op de vrije vrijdag, voornamelijk Iraanse dagjestoeristen.
We lopen door de kris-kras straatjes, langs de roodokeren lemen huisjes, een beetje klimmen en een beetje dalen. Op de stoepjes voor hun huizen, met prachtige oude deuren die verhalen vertellen, verkopen oudere vrouwen gedroogd fruit, noten, munt en bloesemblaadjes. Voor een fixed-price, want dat hebben ze hier volgens mij met elkaar afgesproken. Er lopen vriendengroepen en families rond in kleurrijke trafitionele kleding (die ze hier ergens huren, volgens mij) die met plezier voor ons poseren op de meest idyllische plekjes. Wat een prachtige foto's maken we hier; Abyaneh, met de waterkanaaltjes langs en onder de straatjes, is een perfect decor voor sfeervolle Iraanse plaatjes. Blij dat we het programma hiervoor omgegooid hebben.
De lunch is gereserveerd in een hotel en de eigenaresse, die duidelijk de broek aan heeft, zegt dat we gerust onze hoofddoeken af mogen doen. Na de klim omhoog vanuit het dorpje, is het heerlijk om even onze hoofden te "luchten".
En dan gaat het verder richting Teheran, met af en toe een sanitaire of koffie/thee stop. We verbazen ons over een supermoderne mall waar bijvoorbeeld Adidas verkocht wordt. Even schakelen na een 1500 jaar oud dorpje.
Het loopt nu heel serieus naar het einde van onze reis toe en we maken voor onszelf de balans op. Bas, onze gids, heeft dat ook gedaan en we krijgen geld terug uit onze fooienpot: dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het is ook echt een hele opgave om in Iran geld uit te geven en we moeten er niet aan denken dat we aan het begin van de reis zo'n lokale creditcard aangeschaft zouden hebben. Hadden we nooit op kunnen krijgen.
Zo dadelijk komen we aan in ons hotel "voor-een-paar-uur" op de luchthaven, waar we een kamer krijgen en het laatste avondmaal zullen gebruiken. En dan met een nachtvlucht terug naar huis.
Thuis waar we veel meer keuze in gerechten hebben; waar de wijn en het pilsje voor het grijpen liggen; waar je niet als een kamikaze in doodsangst een straat hoeft over te steken; waar je als vrouw vrije keuze hebt in kleding; maar zeker ook wat je met je leven wilt doen; thuis waar we weer plannen maken voor een volgende reis, want de wereld ligt aan onze voeten; thuis waar ook de dames gewoon hardop op straat kunnen zingen (en ze hoeven er geen volle zalen mee te trekken); maar vooral thuis waar mannen en vrouwen vrijheid van meningsuiting hebben en gelijkwaardig zijn.
We komen straks thuis met prachtige herinneringen aan een heel bijzonder Iran; de ontzettend vriendelijke mensen die oprecht geinteresseerd zijn; de mystiek en romantiek; de oeroude beschaving en cultuur; de prachtige vrouwen, al dan niet met nose-jobs; de sfeervolle karavanserai in Kashan; de indrukwekkende devotie in Qom; de groen/blauwe, roze of geel/blauwe tegels in de diverse plaatsen; de joghurt met sjalotjes; de grillige rotsen in de Kalutwoestijn; de muziekkamer met klankkast in Isfahan; de oeroude lemen steegjes in Yazd; de sterrenhemel in de Karavanserai; de toeterende automobilisten in Kerman; de magic eyes en de vliegers op de brug in Isfahan. Iran, je was prachtig!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 426591
[pictureCount] => 65
[visitorCount] => 2110
[author] => Maja
[cityName] => Abyāneh
[travelId] => 515381
[travelTitle] => Vice Versa gaat naar Iran!
[travelTitleSlugified] => vice-versa-gaat-naar-iran
[dateDepart] => 2017-10-21
[dateReturn] => 2017-11-04
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/622/110_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/107/386_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => isfahan-en-abyaneh
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005621
[userId] => 107386
[countryId] => 89
[username] => viceversareisclub
[datePublication] => 2017-11-01
[photoRevision] => 0
[title] => Isfahan
[message] => Vanmorgen wandelen we vanuit onze prachtige hotel ( met wat truttige kamers in de dependance) naar het Meidan-e Emam plein; na het Plein van de Hemelse vrede in Peking het grootste oude plein ter wereld (510 x 163 m).
Allereerst bezoeken we de Ali Qapu ofwel Hoge Poort, gelegen aan de westzijde van het plein. Het dakterras is momenteel in renovatie maar een bezoekje is toch echt aan te bevelen. Het gebouw heeft zes verdiepingen in de vorm van een vierkante toren. Via flinke treden, bekleed met geel/blauw bewerkte tegels, klim je naar boven. Vanaf het terras heb je een prachtig gezicht op het plein; recht tegenover je zie je de moskee Masjes-e Sheikh Lotfollah, die geen minaretten heeft omdat het een "besloten" moskee betreft; alleen voor de koninklijke familie.
Na het terras kom je in de troonzaal die vooral voor audienties gebruikt werd in de tijd van sjah Abbas I. Je ziet hier schilderingen waarbij "aanstootgevende zaken" zoals een westers gezicht, borsten en geslachtsdeel weggekrabd zijn.
De bovenste verdieping is de muziekkamer, heel speciaal vanwege de opengewerkte plafonds en muren, waardoor een soort klankkast ontstond. Onvoorstelbaar dat dit vroeger helemaal met de hand gemaakt werd. En wat zal muziek hier prachtig geklonken hebben. Vrouwengezang zul je hier niet horen, want zij mogen niet zingen in het openbaar. Voor sommige vrouwen is dat misschien wel een uitkomst...
Dan lopen we over het plein waar mensen flaneren of lekker in kleermakerszit picknicken op een groot kleed. Koetsjes rijden voor toeristen af en aan.
In de Masjes-e Emam moskee loop je via een geknikte gang naar binnen: zo wordt er automatisch richting Mekka gebeden. Middenin de moskee is een aanduiding waar de akoustiek het allerbeste is. Er mogen alleen islamitische liederen gezongen worden, dus we slikken ons "Rooj mien durp ien de Piel" maar heel snel in. Een vriendelijke Iranees trakteert ons op een prachtig lied; een oproep tot het gebed.
In de tuin van de moskee zien we een groep toeristen in "friendly" gesprek met een imam; hier is speciaal een plekje voor ingericht.
Ook bijzonder dat de Imam hier vanuit een verlaagde plaats de menigte toespreekt. Dit was bedoeld om te voorkomen dat hij zich meer zou voelen dan de gewone bevolking.
Ook is het apart dat we hier, naast kalligrafie, ook tegels met afbeeldingen van dieren zien; onder andere aapjes. Behalve tijdens de gebedstijden mag je hier ook als niet-moslim een bezoek brengen.
Buiten de moskee staat een meisje op een stoel en houdt een soort selfiestick met witte blok tegen de tegels aan. We vragen haar wat ze aan het doen is en ze komt graag met ons in gesprek. Ze onderzoekt de originele kleur van de tegels zodat ze de juiste kleur kunnen mengen voor restauratie projecten. Ze werken hier niet met RAL kleuren zoals bij ons, maar hun eenheid is NCS. We wisselen mailadressen uit en beloven haar een kleurenwaaier te sturen. Leuk om zo even contact te hebben.
De meeste steden in Iran kun je kennen aan hun kleuren. Zagen we in Teheran en Qom vooral het prachtige blauw-groen; in Shiraz overheerst roze en in Istafan zien we meer gele kleuren.
In een zijstraatje krijgen we demonstratie van het schilderen van miniaturen: de eigenaar die 20 jaar geleden al vermeld werd in de Lonely Planet, en in de laatste versie ook weer, laat zien hoe hij met een kwastje, gemaakt van haren van zijn Perzische kat, in no-time een prachtige karikatuur op een stukje kameelbot tekent. Hier kun je kwalitatief zeer goede miniaturen en cadeau artikelen kopen. En zelfs betalen met creditcard is hier mogelijk.
De volgende stop is bij een goede perzenhandelaar. Ook hier demonstraties van het weven van tapijten en het stempelen van tafelkleden met behulp van antieke mallen. Mooi om te zien hoe ze per kleur het patroon herhalen totdat het gewenste effect bereikt is. Dan de kelder in, waar we alle soorten perzische tapijten te zien krijgen, omder het genot van een glaasje thee. Tapijten gemaakt van wol, zijde of een mengeling en met een diversiteit aan dichtheid van het aantal knopen; hoe fijner hoe duurder uiteraard. Er zijn prachtige exemplaren bij en het is heel leerzaam.
Rondom het plein vindt je de Qaysariye bazaar, inclusief een grote karavanserai. Meer dan 5 km steegjes met koopwaar is hier te bezoeken en je kunt het zo gek niet bedenken of het is hier wel te koop. "Gaz" (noga met pistachenootjes) is de lokale lekkernij die in grote kleurrijke geschenkverpakkingen aangeboden wordt.
We drinken heerlijke koffie, thee of vers sapje in een klein cafeetje en vervolgen onze weg.
Dan terug naar het hotel om even uit te rusten en aan het einde van de middag gaan we met de bus de bruggen bekijken, waar Isfahan ook om bekend staat. Allereerst de Pol-e Khaju brug, 132 m lang, met een achthoekig paviljoen in het midden en uiteraard versierd mer tegels. Prachtig verlicht trekt het hele horden jongeren aan, die hier vooral elkaar komen bekijken; in de nissen hun theetje drinken, hun lied zingen of in het park ernaast hun verlichte vliegers oplaten. Een bijzonder sfeervolle en romantische plek. Grappig ook de "magical eyes" van het leeuwenstandbeeld: als je aan de andere kant van de brug staat zie je twee ogen oplichten.
De tweede brug is de Si-o Se Pol, de brug met de 33 bogen. Driehonderd meter lang en deze fungeert ook als dam, al is dat in deze periode niet nodig, want de rivierbedding is helemaal droog. Twee keer per jaar wordt de dam open gezet en staat er water in de rivier Zayandeh Rud.
Deze avond eten we in een selfservice restaurant: op die naam knappen we een beetje af, maar de kwaliteit en diversiteit van het eten is supergoed. We kunnen hier zelfs een limoenbiertje ( uiteraard 0 % alcohol) tappen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 426591
[pictureCount] => 51
[visitorCount] => 759
[author] => Maja
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 515381
[travelTitle] => Vice Versa gaat naar Iran!
[travelTitleSlugified] => vice-versa-gaat-naar-iran
[dateDepart] => 2017-10-21
[dateReturn] => 2017-11-04
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/621/525_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/107/386_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => isfahan
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005544
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2017-11-01
[photoRevision] => 2
[title] => Shiraz en het groene noorden
[message] => Ik vervolg mijn reis. Na Isfehan, is de volgende stop de woestijnstad Yazd, 6 uur bussen in een luxe touringcar naar het oosten; op naar de woestijn. Hier heb ik een paar uur geslenterd door de oude binnenstad. Lage lemen huizen, door hele smalle straatjes, en heel veel windtorens die 5000 jaar geleden al voor verkoeling zorgden in de hete zomers hier. Vanaf de dakterrassen heb je een mooi uitzicht over de stad met de moskeeën, minaretten en windtorens. En in het watermuseum heb ik gezien hoe ze lang geleden al voor water zorgden hier dmv kilometers lange tunnels in de grond.
Op dat twee tour ik met Gemma, die ik hier toevallig weer tegenkom, en een Frans koppel naar drie bezienswaardigheden ten noorden van Yazd. Vooral Kharanaq, een verlaten lemen stad is erg bijzonder om te zien. In Meybod zien we tientallen mannen op houtvuur en in grote soeppannen eten bereiden. Het koken is een heel spektakel met Iraanse muziek en het schijnt een voorbereiding te zijn op een viering twee dagen later waarbij iedereen samen eet om het einde van Ashura te vieren: het martelaarschap van Imam Hossein.
Een dag later ga ik met Gemma en met Elliot uit Singapore via Persepolis naar Shiraz. Deze 'must- see' opgegraven Perzische nederzetting kunnen we op deze manier mooi meepakken zonder een dag daarvoor speciaal uit te moeten trekken. Gelukkig, want na een 1,5 uur rondlopen hebben we het wel gezien hier.
In Shiraz rijden we door straatjes waarbij ik dacht dat de auto klem zou komen te zitten, maar ik kom uiteindelijk aan bij ‘Taha traditional hostel'. Ik pak meteen een taxi naar de andere kant van de stad omdat ik uitgenodigd ben voor een diner bij Iraniërs thuis. Het koppel dat me in Isfehan had uitgenodigd, was nog steeds even enthousiast. Via whatsapp hadden we contact gehouden. Daar aangekomen wordt ik meteen naar de riante en luxe bovenkamer geleid, welke alleen wordt gebruikt wanneer ze gasten hebben. En voor de gelegenheid hadden ze ook hun dochter, schoonzoon en kleinzoon uitgenodigd. Die waren ook wel nieuwsgierig denk ik. Het was super! De dochter sprak net als de moeder redelijk goed Engels, dus we konden goed buurten. Ze hebben me ongelofelijk verwend met fruit, taart, chai, waarna het eten nog moest beginnen! De hele tafel stond daarna vol met rijst, een soort stoofpot, salade, een gelei drankje, olijven etc.
En dan krijg je bij het weggaan nog een zak appels uit eigen tuin mee voordat je door hen tot in het hostel wordt thuis gebracht. Dat ik zelf wel een taxi terug zou nemen, ging er echt niet in bij hen. De dochter begint met haar man met Franse les volgende week omdat ze naar Canada willen emigreren. Wat ik in ieder geval terug kon doen als bedankje is aanbieden om te blijven mailen als ze wilt, in het Frans, zodat zij, maar ik ook, Frans kunnen oefenen.
Dag 2 in Shiraz struin ik door de stad met de Duitse Helen, en bezoeken we, onder verplichte Engelstalige begeleiding, de Holy Shrine van de stad. Heel indrukwekkend gebouw, waar nu wel wat mensen zijn, maar waar er op het hoogtepunt binnen enkele weken zo'n 20 miljoen bezoekers komen. In een van de zalen kan 20.000 man tegelijkertijd bidden. We bezoeken de grote bazaar, die is er één in elke stad, en 's middags bezoeken we vanuit het hostel met Elliot en de receptioniste Elham de 'Pink Lake'.
Die avond mochten we bij de oom van Elham gaan kijken naar Zurkhaneh; letterlijk vertaald 'house of strenght', een mix van sport, theater en religie. Als oud kampioen in deze hele oude traditionele sport en daardoor hoog gerespecteerd kon hij ervoor zorgen dat we als vrouwen hier binnen mochten. 2,5 uur lang voeren de mannen van alle leeftijden, series van sportieve rituelen uit, welke echt heel zwaar zijn. Dit alles onder luid tromgeroffel, zingen en het voordragen van verzen. Volgens mij zijn er minimaal 200 push ups gepasseerd.
De fanatiekelingen doen dit meerdere keren per week tot elke dag.
De oom brengt ons netjes tot in het hostel thuis, want nee zelf een taxi pakken mag echt niet, en geeft tot slot nog handenvol druiven uit de kofferbak aan ons als kadootje. Terwijl wij juist dankbaar zijn dat we hierbij mochten zijn. Afslaan mag uiteraard niet. Typisch Iran.
Wat ook typisch Iran is, is Tarof, de Iraanse etiquette. Deze beleefdheidsvorm is het tegenovergestelde van de Nederlandse directheid. Veel Iraniërs zullen je eten of drinken aanbieden of je uitnodigen om bij hen thuis te komen. In de regel hoor je als je iets aangeboden wordt altijd in eerste instantie te weigeren, pas na de derde keer kun je het aannemen. Het is een manier is om zowel beleefd als gastvrij te zijn, ook voor mensen die het zich eigenlijk niet kunnen veroorloven. Ik had hier van te voren al wel over gelezen en wist dat ik niet zomaar op een aanbod moest ingaan en dat ze pas als ze blijven aanbieden het echt menen. Toch is het soms moeilijk in te schatten hoe je erop moet reageren. Ook als ik iets aan wilde bieden moest ik het dus meerdere keren aanbieden voordat ze het echt aannamen.
Zondags (voor Iraniërs is dat een dinsdag) pak ik de nachttrein naar Tehran. Terug naar het noorden om daar de laatste week nog door te brengen in een wat groener en koeler gebied. Daar kijk ik nu wel naar uit. Na wat uurtjes treinen stopt deze 20 minuten bij een station zodat passagiers hier kunnen bidden. Dat maak je volgens mij ook alleen in Iran mee. In de restaurantwagon serveren ze, uiteraard, kip met rijst. Alle buitenlanders zitten netjes rond 19.00 uur te eten, en als wij klaar zijn en bijna naar bed gaan, gaan de Iraniërs rond 22.00 uur naar het restaurant. Mooi, dan kan ik mijn bed gauw uitklappen en mezelf installeren terwijl 2 cabine genoten eten. In tegenstelling tot wat ik verwachtte, doen ze hier niet aan gescheiden slaapwagons voor mannen en vrouwen. Hetzelfde geldt in de meeste hostels. In de bussen krijg ik vaak wel een stoel alleen, in plaats van een plek op een tweezitter. Ik slaap best goed in de trein gelukkig. Leuk om dat ook eens meegemaakt te hebben.
In Tehran aangekomen moet ik nu met de metro naar het busstation, en het is helaas spitsuur. Dat betekent hier, heel hard duwen en hopen dat je op die manier jezelf de metro in kunt drukken. Tram 1 mislukte en hebben ik en mijn Franse reisgenoot aan ons voorbij moeten laten gaan. Bij de tweede metro stonden we gelukkig net voor de deur en konden we ons naar binnen persen. Zo sta je dan een minuut of 10 in de metro, met je backpack op je rug, en je moet zorgen dat je niet te ver van de deur verwijderd raakt met het geduw bij een volgende stop anders kom je er weer niet op tijd uit waar je wilt. Ach ja, dat hoort ook bij de Tehraanse ervaring.
Het is eenvoudig om daarna de bus naar Ramsar te vinden, als je deze naam een paar keer zegt in de drukte van chauffeurs op het busstation , is er vanzelf iemand die je begeleid naar het ticketloket en de bus. Om 9 uur ‘s ochtend zit ik al weer netjes in de bus. De komende rit/weg naar het noorden moet een van de 20 mooiste routes zijn in de wereld, aldus mijn 'Lonely planet Iran'.
Inmiddels ben ik een dag verder en was gisteren geweldig. De busrit was inderdaad mooi door hoge bergen met door de herfst verkleurde bomen en door hele smalle doorgangen in de stenen valleien.
Ondertussen waren mijn twee Iraanse buurvrouwen heel nieuwsgierig en boden me continu eten aan om te laten proeven en met hen mee te eten. Voor hen is het heel raar dat een vrouw alleen op reis is in Iran. Are you married? Do you have a husband from Iran?
Single? Dat is hier al helemaal raar op mijn leeftijd. Tijdens mijn reis krijg ik steeds dezelfde vragen: what do you think of Iran? Are you married? Why not? Ja, goede vraag...hier in Iran is dat echt niet normaal. Dus leg dat maar eens uit.
Zes uur later, aangekomen bij 'Ecolodge lodge Gileboom', sluit ik meteen aan bij de wandeling van de eigenaresse met haar drie buurvrouwen. Zo'n 2 uur wandelen we door het groene dorp vol met sinaasappel en kiwibomen....
Deze buurvrouwen spreken geen woord Engels maar zijn nieuwsgierig, de eigenaresse vertaald af en toe wat. Een van de vrouwen zegt dat ze nog nooit alleen ergens heen is gereisd zonder haar man, zelfs niet naar de stad. Ook voor hen is het verrassend om een vrouw alleen te zien reizen. Het feit dat ik geen make up draag is volgens de eigenaresse ook een goed voorbeeld voor hen omdat veel Iraniërs denken dat alle Westerse vrouwen met veel make up bijlopen. Dat is immers wat ze zien op tv. In Iran zijn de meeste vrouwen fors opgemaakt, omdat dat een van de manieren is om zich te kunnen uiten, met de verplichte hoofddoek en verhullende kleding.
Het eten 's avonds in deze lodge is het beste eten wat ik tot nu toe in Iran op heb. Met heel veel groente, en eens een keer geen vlees. Er verblijven drie jonge dames uit Teheran (Shiva, Ziba en Zeyneb) en een Duits stelletje. We eten samen en het is gezellig.
De dag erna gaan we de hele dag op pad in 2 (hele oude) jeeps. We rijden en hobbelen naar een dorp op zo'n 2000 meter hoogte in de bergen; Javaherdasht. We zitten hier boven de wolken. We wandelen wat uren door een schitterend groen landschap dat lijkt op de Alpen (heb ik me laten vertellen). Heerlijk om weer groen te zien. En de lucht is fris en koel, in plaats van droog en zanderig. Het is zelfs koud in de jeep, iets wat ik in de eerste weken nog niet meegemaakt heb in Iran. We eten weer heerlijk bij thuiskomst in de lodge en leren van de eigenaar het bordspel ' corridor'. Een heerlijke dag.
Dag 3 hier hike ik met de Duitse Gregor en de eigenaar 'Ro' een ochtend door de Iraanse jungle. Die hebben ze hier ook! Heerlijk om zo actief te zijn. En de hoofddoek mag gelukkig af als we een eindje het bos in zijn. Na 4 uur flink klimmen en dalen en een verfrissende douche staat de lunch al weer voor ons klaar in de lodge. Ik besluit hier nog maar een dag extra bij te boeken. Vanmiddag lekker lezen en relaxen en dan heb ik morgen nog een hele dag hier.
Op deze laatste dag wandel ik op eigen houtje nog wat in de omliggende dorpen en naar de Caspische zee, relax ik met de Tehranse dames nog wat in de ecolodge, speel ik nog 'corridor' met Ro.
De dag eindigt met een kampvuurtje. De Iraniërs zingen en vragen me daarna om het Nederlandse volkslied te zingen, iik aangeef echt geen liedje uit mijn hoofd te kennen. Ze zijn benieuwd hoe dat klinkt. Na het eerste refrein houdt het voor mij wel op, verder ken ik het niet. En uitleggen waar het over gaat valt ook niet mee. De tekst slaat nergens op. Helaas was het vuur bijna uit en gingen we slapen. Ik begon er net lekker in te komen en had de lyrics van 'I would stay' er al bijgezocht. Misschien maar goed ook dat ze dat bespaard is gebleven.
's Morgens vroeg pak ik een taxi naar de bushalte en wordt er ter afscheid volgens goed gebruik wat water achter me aan besprenkeld. Voor goed geluk, als ik het goed begrepen heb.
Na de busrit struin ik zo'n uur tevergeefs te voet door Tehran, omdat ik de verkeerde locatie volgde op Maps. Dat scheen de oude locatie van het hostel te zijn. Heel handig... Maar daardoor ontdek ik wel een heel hip theehuis waar ik later nog eens keer extra terugkom voor goede cake en thee. Ik slaap mijn laatste nacht in Iran weer in hetzelfde hostel als de allereerste nacht: Iran Cozy Hostel, met zo'n lieve eigenaren! Het toeval wil dat ik weer met hetzelfde meisje op de kamer lig, als die eerste nacht. Dat soort dingen gebeuren nu altijd op reis. Het is een klein 'backpackers' wereldje. ' avonds wandel ik nog even naar Iran Artist café, in een park waar jongeren volop tafeltennissen, basketballen, rollerskaten etc. Het is hier vrijdagavond, wat voor de Iraniërs de laatste avond van hun weekend is.
De laatste dag is het tijd om eindelijk te shoppen in de grote bazaar van Tehran. Daar heb ik uren doorheen gestruind en Said, een behulpzame jonge Iraniër, heeft me een tijdje van hot naar her geloodst in dit doolhof om te vinden wat ik wilde. De laatste uurtjes verblijf ik in het hostel met de eigenaren en andere reizigers. Na deze dag, om middernacht, is dat toch echt tijd om de taxi te nemen naar het vliegveld en zit deze mooie, verrassende, interessante en diverse reis er op.
Terug naar Nederland nu, waar ik zal gaan starten met een opleiding tot reisbegeleider. Daar ga ik de komende maanden vol voor en dan hoop ik volgend jaar weer wat mooie reizen te gaan maken; voor mijn werk of privé...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10612
[pictureCount] => 69
[visitorCount] => 741
[author] => Maaike
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 515605
[travelTitle] => Istanbul en backpacken in Iran
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-backpacken-in-iran
[dateDepart] => 2017-10-04
[dateReturn] => 2017-10-29
[showDate] => no
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/621/051_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => shiraz-en-het-groene-noorden
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005543
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2017-10-20
[photoRevision] => 2
[title] => Isfehan en Zagros Mountains
[message] => In het stadje Kashan verblijf ik maar heel kort. Kashan zelf vond ik namelijk tegenvallen. Tijdens de dagtrip in de omgeving was het bezoek aan de ‘Underground City’ Nushabad wel interessant, maar de zandduinen en de ‘salt flats’ vielen voor mij in het niets met wat ik ooit in Bolivia heb gezien, dus mijn verwachtingen waren hier gewoon te hoog. Het is een luxeprobleem natuurlijk.
Gauw door naar Isfehan, wat volgens velen het hoogtepunt van een reis in Iran is. De 4-uur durende rit in de luxe touringcar is mooi langs de bergen maar op een rechte snelweg. Ik slaap hier in Amir Kabir hostel; druk, veel backpackers, fijne mensen bij de receptie. Meteen gezellig. Ik had niet verwacht dat er al zoveel goede hostels zouden zijn in Iran. Maar het reizen gaat tot nu toe makkelijk en vanuit de hostels is vaak al van alles te boeken aan leuke excursies of bustickets etc.
De eerste avond in Isfehan ga ik meteen maar even naar Imam square , het een na grootste plein van de wereld. En zo mooi! Een hele galerij erom heen met moskeeën, paleis en bazaar. Op de vele bankjes en op het gras komen de Iraniërs samen. Hier raak ik meteen aan de praat met mensen. Vooral de jeugd vind het leuk om te kletsen en hun Engels te oefenen. Op de terugweg naar het hostel kom ik een lief koppel tegen uit Shiraz die me meteen uitnodigen om bij hen langs te komen later als ik in die stad ben. Hun dochters zijn van mijn leeftijd en deze hebben ze net bezocht in de stad waar die studeren. Mensen willen heel graag in contact komen hier met de toeristen. Ik denk dat dat hun manier is om toch meer te weten te komen over het leven buiten Iran. Weinig mensen mogen of kunnen reizen. Als man krijg je sowieso pas een paspoort na 2 dienstjaren in het leger. En als vrouw alleen als jouw vader of man toestemming geeft voor een paspoort. Bovendien valt het niet mee om als Iraniër een visum te krijgen ergens voor vakantie of werk. Maar bijna iedereen die ik spreek, vooral jongeren, zouden heel graag naar het buitenland willen emigreren. Dat wil wat zeggen over het ontbreken van kansen en vrijheden in dit land helaas.
De dag erna bezoek ik de grote bazaar, waar ik thee krijg aangeboden van de sokkenverkoper, die later eigenlijk de rozenwaterverkoper van tegenover blijkt te zijn. Na 5 minuten bazaar zit ik al aan de thee: "Chai" genoemd hier. En dat bieden ze aan zonder verkooppraatjes of druk om iets te kopen. Dat is in Iran heel opvallend dat die druk hier totaal niet is. Tapijten, kleding (van modern tot chadors), noten, koperwerk, hoofddoeken, sieraden, etc … met om elke hoek en in elk klein straatje in de bazaar verrassende pittoreske pleintjes, caravanserais en moskeeën.
Als ik een paar mannen ergens aan de thee zie, besluit ik ook naar binnen te gaan. Cafe ZamZam, met plek voor maximaal 8 personen naast elkaar op een bankje. Terwijl ik wat chai drink, krijg ik een lepel eten aangeboden van de kok om te proeven. Schijnbaar keek ik iets te nieuwsgierig naar het bord van de buurman. En even later zit ik met een bord ‘Dizi’ voor mijn neus. Een heerlijk soort humus/aardappelpuree (dacht ik) met daar bij een kom bouillon waar je brood in sopt. En steeds weer schenken ze de chai bij. Naderhand blijkt dat in dit gerecht kikkererwt/vlees/tomaat en aardappel zat verwerkt, flink gepureerd. Dit soort kleine tentjes vind ik echt geweldig. Eten wat de lokale mensen eten en nadoen hoe ze het doen. De thee schenken ze uit hun kopje op hun schoteltje om het daarna daar uit op te drinken. Op die manier koelt het sneller af. Ik bezoek in Iran ook echt wel wat moskeeën en andere ‘must- sees’, maar het liefst drink ik chai in de theetenten of buurt ik wat in een park.
Op mijn weg terug , slenterend door wat straatjes terug naar Imam square raak ik aan de praat met een jongedame. Onder andere over 'Biryani', de lokale specialiteit van Isfehan. Deze moet je proeven " anders leef je de helft minder lang… “oké, nou vooruit dan maar. In een geweldige smalle lange theetent vol met tierelantijnen (de Bockenreyder is er niks bij) bestel ik thee en biryani. Het smaakt prima, het ziet er uit als een soort hamburger.. Een dag later hoor ik dat het lamsvlees was, en long!
De tweede dag in Isfehan vertrek ik op een tweedaagse tour naar de Zagros bergen. Met de Nederlandse Gemma en Nick uit Nieuw Zeeland . In een goede landrover vertrekken we vroeg met onze gidsen Hoesein en Zia. We ontbijten op een tapijtje bij een rivier (het typische Iraanse brood/scrambled egg/ kaas en thee). Over goede asfaltwegen en later gravelwegen slingeren we door geweldige landschappen. We passeren herders met hun kuddes schapen terwijl we steeds hoger en steeds meer afgelegen rijden. Uiteindelijk arriveren we bij een dorp dat stijl tegen de bergwand is gebouwd met de huizen boven op elkaar. Hier gaan we vannacht bij mensen thuis slapen! Geweldig, dit hadden we niet verwacht. Ik verbaas me over hoe mooi het lemen, houten, gestapelde huisje van binnen is, met mooie tapijten, kussens, koelkast en zelfs tv. De (hang) toilet wordt wel gedeeld met meerdere families. Er wordt een lunch voor ons gegrild op de bbq waarna we een wandeling maken in de omgeving.
We relaxen daarna op het balkon en we krijgen waterpijp aangeboden. We buurten wat en zien het donker worden. Na nog een maaltijdsoep met brood rollen we de matrasjes en dekens uit op de vloer en hoewel het wat hard ligt, val ik als een blok in slaap.
's Ochtends word je dan wakker met uitzicht op de hoge bergen! We ontbijten buiten en het is geweldig om te zien hoe de mensen hier leven. Mensen lijken relaxt en zijn vrolijk en zo vriendelijk! Kinderen lopen in schooluniform naar hun lessen en de vrouwen wassen wat tapijten bij het dorpswaterpunt.
Op dag twee gaan we naar een gletsjer (jawel, een gletsjer in Iran!).
We klimmen over een berg en zien dan al de ijsplaten boven de rivier. We moeten door het ijskoude water en de eerste keer is de kou zo pijnlijk aan mijn voeten! De keren daarna went het gelukkig wat. De ijsblokken drijven in het water.
We komen uiteindelijk bij de gletsjer aan als de gids zegt ' we can go in but it might collapse'. Eh, ja shit , we willen het toch wel graag van binnen zien, zo'n vaart zal het wel niet lopen, toch? Na wat minuten klauteren en waden tot onze knieën door het ijskoude water staan we in de gletsjer. Heel mooi! Maar het smelt flink en water drupt continu. Ik wil er dus toch wel graag ook heel snel weer veilig uit. Bij het maar buiten gaan, over wat ijsblokken heen schuivend, zie en besef ik pas hoe veel er al is ingestort en gaat de tocht naar buiten me veel te langzaam. De gids zegt dat 'dit stuk vorige week nog niet was ingestort'. Ik ben heel blij als we weer op een veilig stuk buiten staan.
Gemma en ik slaan een stukje verder waden door de gletsjerrivier maar over en klauteren terug over de berg waar ons de lunch wacht terwijl er wat zandstormen overwaaien.
Op de terugweg, op het moment dat we het meest hobbelen over de weg krijg ik heel lief thee aangeboren door gids Zia van voor in de auto. Meest slechte timing ooit, dus ik sla de thee af. Het was hilarisch dat hij net nu thee aanbood en schijnbaar ook hoe ik het afsloeg en we eindigen allemaal in een heerlijke lachbui! We hadden zo'n leuk groepje en de gidsen waren zelf ook zo enthousiast over de tour, dat maakte het extra mooi.
De dag erna in Isfehan merk ik dat ik even wat rust moet pakken vandaag na al dat gereis. Na een rustige opstart ga ik wat drinken in het kleine cafeetje Roozegar, welke verstopt ligt in de bazaar. Daar raak ik aan de praat met een Amerikaanse vrouw. Zij mocht het land alleen in als onderdeel van een groepsreis of met een vooraf geregelde gids en onder continu begeleiding. Vanmorgen had ze de gids er van kunnen overtuigen een ochtend alleen op pad te gaan. Erg interessant om met haar te buurten.
Alle backpackers die je in Iran tegenkomt zijn bereisd en je hoort de leukste reisverhalen. Mijn wensenlijst met reisbestemmingen wordt er niet korter op….
Als ik onderweg wat tijd over heb lees ik in het interessante boek van Eefje blankevoort; "Iran, stiekem kan hier alles'. En het boek van Thomas Erdbrink, onze man in Teheran, is natuurlijk een aanrader als je over het huidige leven in Tehran wilt lezen.
Hoe mooi, gastvrij, en positief verrassend Iran ook is om te reizen, er is ook die andere kant van Iran. Officieel de 'Islamitische republiek Iran', sinds de revolutie in 1979. Vrouwen in Iran hebben vergeleken met veel omliggende landen 'veel' rechten: ze studeren, rijden auto, werken buitenshuis. Voor de revolutie werd het leven voor hen steeds vrijer en er werd gevochten voor steeds meer vrouwenrechten. De minimumleeftijd om een vrouw te trouwen werd steeds hoger (vanaf 18 jaar), vrouwen werden aangespoord om buitenshuis te werken, hadden gelijke kansen op scholing, polygamie werd ontmoedigd, etc.
Echter sinds de machtsovername in 1979 waarna de sharia tot officiële wetgeving werd ingevoerd, was er binnen paar jaar van deze rechten weinig meer over. De hejab, (hoofddoek) was terug, en dit keer verplicht, als onderdeel van de Islamitische dresscode. Waarbij je ook verplicht bent om vrouwelijke rondingen, plus de armen en benen volledig te bedekken. De minimumleeftijd van een vrouw om haar te trouwen kelderde naar 9 jaar(!) (15 jaar voor jongens). Vrouwen mochten niet in het openbaar verschijnen met een man die niet haar man of directe familie was. Reizen was niet toegestaan zonder toestemming van vader óf man. En het werd bijna onmogelijk voor een vrouw om te scheiden van haar man, en je kon er zeker van zijn dan in ieder geval niet de rechten te krijgen om je kinderen op te voeden.
Maar ze behielden stemrecht, hielden recht op bezit, en financiële onafhankelijkheid in een huwelijk. Ze hadden geproefd aan de emancipatie en lieten zich niet weer thuis opsluiten. Het percentage vrouwen dat ging studeren in de stad schoot zelfs omhoog omdat traditionele families dat nu wel aandurfden met hun dochters omdat de hoofddoek nu immers verplicht was. (60% van de studenten is nu vrouw). Sinds een presidentswissel in 1997 worden er weer kleine overwinningen behaald voor vrouwenrechten. Vrouwen hebben het recht om alleen te gaan studeren in het buitenland, de wettige minimumleeftijd om te trouwen is nu 15 jaar. Vrouwen krijgen 3 of 4 maanden (afhankelijk van of ze borstvoeding geven) zwangerschapsverlof, maar er is veel discriminatie op de banenmarkt. Sowieso is er een hoge werkloosheid, die ook de mannen treft. Voor veel jongeren die ik hier spreek is dat vooral een groot probleem waar iets aan gedaan moet worden. En…een getuigenis van een vrouw is nog steeds maar de helft waard van een mannengetuigenis.
Het is allemaal maar moeilijk te verteren als Hollandse, vrijgevochten vrouw, dat maakt reizen hier heel intens en maakt me soms ook kwaad en verdrietig.
Op straat zie ik nu op reis dat de dresscode heel breed geïnterpreteerd wordt. In Teheran, maar ook in andere steden lopen veel vrouwen in strakke en trendy manteau’s, dragen mooie make-up en hebben hun hoofddoek losjes op hun achterhoofd hangen. Ook veel vrouwen dragen echter een chador (een (zwart) gewaad dat het gehele lichaam behalve het gezicht bedekt) en dan uiteraard geen make-up. In de meeste hostels en guesthouses wordt je als toerist verteld dat je binnenshuis je hoofddoek niet hoeft te dragen. Wat natuurlijk fijn is.
Zoals ik katholiek ben, omdat ik gedoopt ben, maar daar niets mee doe en niet gelovig ben, zijn hier heel veel mensen moslim, omdat ze als moslim geboren zijn, maar die dat ook niet actief belijden. Achter de voordeur kan er dus vaak veel meer dan je zou denken.
Ondanks alle beperkingen voor vrouwen, word ik als (alleenreizende) vrouw met veel respect behandeld en voor mijn gevoel hier zelfs op handen gedragen door de meeste mensen, zeker ook door de mannen. Veel meer dan in veel andere landen waar ik gereisd heb. En, je kunt gewoon naast je mannelijke reisgenoot zitten in de bus en met hem over straat. De dorms (slaapzalen) zijn gewoon gemend met mannen en vrouwen. Voor Iraniërs is het echter wel een stuk stricter dan voor toeristen. Als Iraanse vrouw zul je geen kamer kunnen krijgen met een man (als je niet met hem getrouwd bent), ook niet met een buitenlandse toerist.
Als ze horen dat je uit Nederland komt, zijn ze steeds erg enthousiast en kennen ze dat als ‘Flower country’. Dat is weer eens wat anders als de meer gangbare associaties zoals ‘Amsterdam’ en ‘Hasjiesj’.
In het straatbeeld zie je heel veel foto's van martelaren, die in de Iran-Irak oorlog het ‘hoogste haalbare’ hebben behaald, namelijk sterven in dienst van het geloof. En verder zie je echt overal de afbeelding van de overleden ayatollah Khomeini.
Op mijn vraag of het dragen van de chador ipv een hoofddoek een keuze is, krijg ik verschillende antwoorden. Een man vertelde dat het voor sommigen een eigen keuze is en dat het aan anderen wordt opgelegd door hun man, familie of sociale omgeving.
Het is voor mij heel moeilijk om te geloven dat je er zelf voor zou kiezen. Maar het blijkt in veel gevallen toch ook wel echt een eigen keuze te zijn. Zodat je als vrouw beschermd bent en jezelf volledig bewaard voor je (toekomstige) partner.
Ondanks alle mogelijkheden in het land merk ik dat als voorbijganger/toerist in dit land niet aan de mensen. Het tegenovergestelde juist: de Perzische gastvrijheid zit heel diep! Dat is iets wat van generatie op generatie wordt doorgegeven krijg ik steeds uitgelegd. Ze geloven ook dat een gast is gezonden door God...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10612
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 335
[author] => Maaike
[cityName] => Eşfahān
[travelId] => 515605
[travelTitle] => Istanbul en backpacken in Iran
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-backpacken-in-iran
[dateDepart] => 2017-10-04
[dateReturn] => 2017-10-29
[showDate] => no
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,efahn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => isfehan-en-zagros-mountains
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031884
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-28
[photoRevision] => 8
[title] => Esfahan / Isfahan
[message] => Hey allemaal,
Ik sloot het vorige verslag af vanuit de bus. De busrit van Kashan naar Esfahan. De rit duurde iets meer dan 3 uur en is ongeveer even lang als de eerdere busrit. Iets na 14.00 uur kwam ik aan op Bus Terminal 'Kaveh'. Ik was al gewaarschuwd dat er veel taxi's zouden zijn, enigszins opdringerig, dus ik was voorbereid. En dit ken ik ook uit andere landen waar ik ben geweest. Gelukkig had ik gezien dat er ook een metro-netwerk is. Of beter gezegd; 1 lijn. En het viel mij direct op hoe nieuw, schoon en onbeschadigd alles is. Even googlen, de metro is pas in gebruik sinds oktober 2015 (nog geen 3 jaar terug!). Dat verklaart een hoop. Andere lijnen zijn nog in aanbouw.
Ik kocht een kaartje en ging naar het perron. Gelukkig vroeg ik het na, want ik moest het perron aan de andere kant hebben. Opvallend, de metro gaat slechts om het kwartier. Dat zal pas omhoog gaan als het echt populair en druk wordt, vermoed ik. Na 5 haltes kwam ik aan bij station Emam Hossein. Ik maakte nog een foto van de buitenkant van de trein, maar werd teruggefloten. Mocht niet. Toch dingen die voor je gevoel totaal niet gek zijn. Ik zie mijzelf al teruggefloten worden bij Beurs, Rotterdam... Nou, ik door naar boven. De route zat redelijk in m'n hoofd en zo liep ik in 5 minuten naar het nieuwe verblijf. Ik had een belletje gepleegd tijdens de lange busrit en er was nog plek en een prima prijs op een goede locatie. Meteen gereserveerd. Even inchecken en toen naar de kamer. Privékamer met badkamer en airco en zelfs een tv dit keer. Kan ik m'n Farsi oefenen, haha. Heb even een uurtje de tijd genomen om te relaxen na de reis en hitte.
Vervolgens, want ik wilde toch wat doen, zocht ik een activiteit uit dichtbij het hotel. Niet een hoofdactiviteit, dat komt vanaf morgen wel weer. Direct naast het hotel ligt een lange hoofdstraat met aan beide kanten winkels. Achter de winkels aan de overkant bevindt zich een groot park, het Rajayi Park, en daarin ligt het Hasht Behesht Palace. De naam staat voor het paleis van de acht hemelen. Verschillende plafonds, mooie tekeningen op de muur, en toch ook vernielingen die in de loop der tijd zijn aangebracht. Het pand is zo'n 300 a 400 jaar oud. Leuk om gezien te hebben en vooral de kleine details doen het hem. Elke dag overladen worden met scholen, herenhuizen, moskeëen en historische huizen, zorgt er misschien voor dat je er een beetje blind voor wordt. Morgen wacht een mooie test aangezien een van de hoogtepunten op de planning staat.
Ik vond uiteindelijk de rust in het Rajayi Park best fijn en het leuke is dat alle gepensioneerden zich daar verzamelen en vermaken in de schaduw op het heetst van de dag... tranquilo. Na dit park liep ik door een kleine bazaar en liep ik richting de voormalige waterkant van Zayandeh Rud (rivier die leven geeft). Helaas is sinds enkele jaren de rivier droog komen te liggen. En eigenlijk doet het gewoon pijn om nu te zien. Eenmaal aan de 'warerkant' zie je een grote droge vlakte. De schitterende Si-o-Se Pol Brug (brug van 30 bogen, ja ik heb de bogen geteld ;-)) is de mooiste van de vele bruggen over de rivier. Tijdens plaatjes schieten is het onmogelijk de droogte te vermijden. Ik blijf aan de stadkant en loop voorbij de brug. Een reeks zwanenbootjes staan daar daar totaal verloren aan de zijkant van de enorme droge vlakte. Dit is vroeger waarschijnlijk een fantastische attractie geweest, nu verduidelijkt dit het huidige beeld.
De brug zelf is nog altijd erg mooi. Ik ben over de brug gelopen en aan de onderkant in de schaduw teruggelopen. De temperatuur was weer erg hoog. Vervolgens ben ik de lange straat gevolgd tot ik bij mijn hotel kwam. Ik had honger dus ging ik direct op zoek naar een hapje. Na afloop had ik toch weer veel gezien en gelopen in de hitte, en werd het onverwacht een actieve middag. Terug op de kamer om wat te relaxen op de kamer.
In de avond ben ik er toch nog uit gegaan. Koffietentje waar ik in de middag was (met prima wifi) bezocht. Daar met VPN naar Ajax kunnen kijken de eerste helft. Toen werd het hier al 00.00 en ging de tent sluiten. Uiteindelijk lag ik dus laat op bed, maar het was wel leuk!
Donderdag 26 Juli
Nieuwe dag. De eerste hele dag in Esfahan. Na een prima ontbijt in het hotel ging ik op pad. Het Naqsh-e Jahan (Imam) Square stond op het programma, ook bekend als het Imam plein. Het plein is een van de grootste publieke pleinen ter wereld en staat daarmee op de UNESCO Werelderfgoederenlijst. Het is 512 meter lang en 163 meter breed en dateert van het jaar 1602. Het is autovrij en je kunt er met paard en wagen een rondrit maken.
Op dit plein zitten een aantal highlights. Sterker nog, in de 8 highlights van heel Iran (in de Lonely Planet reisgids) vind je er hier al 3! Ik wist ongeveer waar ik moest zijn en dat was op zo'n 5 a 10 minuten lopen. Ik draaide het plein op en wow. Dat was wel heel gaaf. Foto's en verhalen had ik al gezien/gehoord, en het was heel mooi om te zien. Ik liep naar het midden en draaide wat om mij heen. Grote zijmuren meters lang met dezelfde motieven, waarachter de bazaar zich bevindt. Je merkt duidelijk hoe toeristisch het hier is. Iedereen heeft tapijtwinkels, is taxichauffeur of wil geld wisselen. Daarna loop ik richting de andere helft met een mooie fontein en daaromheen drie voltreffers van gebouwen (vlnr):
- Masjed-e Sheikh Lotfollah
- Masjed-e Shah
- Kakh-e Ali Qapu
Een aantal lokale kids waren in de fontein aan het spelen, rennen, zwemmen. Zag er heerlijk uit, en verfrissend. Ik schoot een paar plaatjes van het plein en ook van de fontein en de jongens erin. Er komt er één naar mij toe en sprak mij aan in het Engels. Hello, you ok?! Ik reageerde wat terug. Daarop vroeg hij 'Is she cooking?'. Ik vroeg wat ie bedoelde want het kwam er niet heel duidelijkheid uit, of ik verwachtte gewoon deze vraag niet op deze manier. Maar het kwam aan. Ik moest m'n lach onderdrukken en zei dat ik alleen was. En dat 'ze' niet aan het koken was. Haha, mooi!
Ik wandelde verder naar de middelste van de drie parels op het plein, omdat deze als eerst dicht zou gaan rond middaguur. Ik kocht een kaartje en ging naar binnen. Eigenlijk wordt je bij de ingang weggeblazen hoe mooi het is; de blauwgekleurde stenen en mozaïeken springen eruit. Ik ging naar binnen. Al snel viel mij op hoeveel stellingen er stonden. Er werd blijkbaar flink gerenoveerd. Ik vroeg of dat kwam doordat het off-season is, maar dat is niet het geval. Ze doen het gewoon als het nodig is, toerisme of geen toerisme. Ook vertelde een gids dat ze het nooit echt heel goed laten doen. Altijd een beetje. Misschien om mensen aan het werk te houden. Wel jammer voor mij, want het belemmert het uitzicht van zo'n mooie parel.
De oostelijke hoek van de moskee is vrij van onderhoud en dat worden toch wel de nodige foto's en video's. En bekijken met m'n ogen natuurlijk voor de details van dichtbij. Hier en daar raak ik de muur aan om te kijken of dit nu echt allemaal stenen zijn. Uiteraard is dat het, maar het is zo mooi. Bijna nep. Het hoofdgedeelte wordt helaas ook verbouwd. Als je op de steen helemaal in het midden gaat staan, sta je op het perfecte punt om te laten echoën. Ik laat dit echter aan een local over, want ik sta niet bepaald bekend als The Voice of Iran. Klinkt van hem trouwens wel erg mooi, galmt lang na. Vanuit hier is ook een schitterend uitzicht op de twee minaretten. Daarna verlaat ik de moskee.
Vervolgens ga ik naar de linker / eerste van de drie. Deze blijkt een stuk kleiner. Wel waanzinnig mooi en vrij van onderhoud. Bij de entree zie ik opnieuw een schitterende poort / ingang. Helaas staat de zon erachter dus levert niet de mooiste beelden op. Daar kom ik later voor terug. Deze ingang is precies op de voorkant van mijn reisgids afgebeeld. Vrij snel na m'n entree lijkt het ook drukker en drukker te worden. Er is wel plek voor foto's en video's dus ik kijk m'n ogen uit. Het is echter geen plek om een uur of langer te verblijven. Wel mooi om gezien te hebben. Eenmaal buiten zie ik direct links een moderne koffietent. Wellicht dure locatie, maar alles is zo goedkoop, ik ga er gewoon heen. Er is ook cake / gebak en zo ga ik voor een stukje worteltaart. Erg leuk, soort Koekela in Iran.
Ik betrap mijzelf tijdens verschillende reizen dat sommige bijzonderheden gewoon worden of voelen. Ik ben nu in de de derde stad van de reis en heb een aantal moskeeën gezien. Nog een moskee staat op het programma, maar ik besluit het om te gooien en later terug te keren. Anders word ik moskee-moe na drie in één ochtend. Ik ga terug naar de metro waar ik probeer in te checken met m'n hotelpas. Gelukkig bood iemand hulp en was ik niet zo scherp, met de verkeerde pas. Ik kon verder en toen ik aankwam arriveerde de metro al snel. Twee haltes verder ben ik zuidelijk en voorbij de Si-o-Se Pol-brug. Van daaruit wandel ik door de straten richting het Armenian Quarter. De plek waar ooit meer dan 42.000 Armeense christenen woonden. De enige niet-moslim gemeenschap binnen heel Iran. Binnen dat kader dus erg bijzonder.
Ik wandel richting Jolfa Square, het eigenlijke middelpunt van deze wijk. Een heel klein pleintje. Allemaal kleine, smalle zaken eromheen. Het tegenovergestelde van het grote en drukke Imam plein. Opvallend veel koffietentjes zitten hier, modern. Er hangt een ander sfeertje, ik hoor moderne westerse muziek, ik zie echt dikke auto's voorbijkomen, het voelt vooral anders. Leuk om ervaren te hebben. Van hieruit loop ik richting de hoofdattractie; de Vank Kathedraal, de Armeense kerk. Eenmaal binnen bevindt zich naast de kerk een museum en een memorial aan de Armeense genocide. Ook zijn er afbeeldingen van Armeniërs die dit overleefden. Als je nagaat dat dit slechts 100 jaar terug gebeurde, is het heel bizar om te lezen en te zien hoe dit in kaart is gebracht. Wel een interessant stukje geschiedenis binnen Iran, en daardoor een bezoek waard.
Daarna ben ik nog wat gaan eten en kwam ik Nederlanders tegen. Dat was best leuk even in het Nederlands, want je ziet weinig Nederlands. Veel meer Fransen en Duitsers. Ik ben terug gegaan over een andere brug die over de drooggelegde Zayandeh rivier gaat (overigens minder mooi/bijzonder). Wel ontdekte ik er een vosje die daar vrij rondliep. Ik ging voor een middagpauze en heb nog even geslapen, voordat ik in de avond weer op pad ging.
Rond half 8 ging ik opnieuw naar de Si-o-Se Pol brug voor de zonsondergang. Eenmaal aangekomen een vechtpartij gaande tot bloedens aan toe. Vreemd, het ging tussen twee personen en er stonden tientallen(!) mensen bij die niets deden. Ik verstond ook niets van het geschreeuw dus weet geen oorzaak en bleef op afstand. Ik maakte wat Timelapse opnamens van de brug en toen het bijna donker was en de verlichting aan ging, werd de brug nog mooier. Kon lekker m'n gang gaan en vastleggen. Heb mij goed vermaakt. Om vervolgens terug te gaan richting het centrum. Later nog een sandwich gegeten en voorbereid op m'n verdere reis. Uiteindelijk liep ik rond 23.00 uur over straat en was het eindelijk lekker weer. Het was maar 31 graden, en dat voelde heerlijk!
Vrijdag 27 juli
Yes, vrijdag; weekend! Hier is het donderdagmiddag en vrijdag weekend. Zaterdag en zondag zijn gewoon werkdagen. Dus, chillen. Wel had ik gisteren een moskee overgeslagen dus die staat vandaag op de planning. Na een rustige ochtend en koffie drinken, reisverslag typen en m'n hostel uitzoeken voor de vervolgbestemming, wandel ik door de bazaar. Heerlijk, wat een rust. Niet álles is gesloten, maar het meeste wel. Niet om de seconden worden aangesproken en naar binnen worden gehaald. Gewoon rondkijken. Je gaat vanzelf mee in de weekend-sfeer. Tegelijk is ook weer gekom te ervaren. Na een rondje, merk ik dat de moskee te ver is om heen te lopen en te bezoeken, want in de middag is deze gesloten. Ik ga op het gemak terug, kijk in de winkeltjes en ga terug naar m'n kamer.
Vanaf een uur of 14.00 ga ik weer op pad. Andere route, nog voor het Imam plein ga ik noordwaards richting de Jameh Moskee. Buiten de drukte, muziekje aan en oordopjes in. Even in m'n eigen wereld, wordt er getoeterd, ik negeerde in eerste instantie bewust. Dit doe ik omdat iedereen je aanspreekt of toetert voor een taxi, soms even geen zin in. Toen ik omkeek zat er een heel gezin in, en die vroeg mij de weg. Toevallig wist ik die en vertelde ik waar ik naar onderweg was, lopend. Hij vroeg mij om in te stappen en er samen heen te gaan. Dat deed ik en we raakten aan de praat. Jong Iraans stel met 2 dochtertjes, leven in Australië, voor het eerst terug waar zij zijn geboren. Eenmaal aangekomen bij de moskee wilde z'n vrouw en dochters niet. Ze waren moe en gingen terug. Ik had wel een lift gehad en bedankte hen.
Jameh Moskee was weer groots en enorm, en toch klein in details. Erg mooi, maar weer een nadeel. Van de 4 mooie vlakken, waren er 2 in onderhoud. En opnieuw werd er geklust aan de mooiste. Zonde. Na mijn rondje en het zien van alle uitzoeken, verlaat ik het. En ik ontdek dat de bazaar ondergronds gaat vanaf het Imam plein tot aan deze moskee. Ik liep dus volledig in de schaduw en bijna alles was dicht. Heerlijk was dat, even rust. Na een halfuurtje was ik weer op het plein. Nog wat plaatjes geschoten, waar m'n reisgids + de moskee op de reisgids, hetzelfde zijn. Nu met betere belichting.
In de avond ging ik terug naar het plein. Had van Mark de tip gekregen vrijdagavond hier door te brengen (thanks Mark) en dat was een goede keuze. Het pakte nog grootser uit met optredens en muziek, en het hele plein vol locals. Eten, drinken. Gezelligheid. Het had te maken met de maansverduistering. Het zou hier nog lang duren en men verwachtte dat het druk zou zijn / blijven tot een uur of 2.00 a 3.00. Maar ik voelde al dat ik daar geen behoefte aan had, was veel te moe. Ben lekker rond 23.00 uur teruggegaan, na het sfeertje te hebben geproefd. Dit was meer een ervaring op zich, wat onwijs leuk was.
Zaterdag 28 Juli
Laatste momenten in Esfahan. Nadat ik wakker word en m'n onafgesloten lenzenbakje zie, weet ik dat ik inderdaad moe was. Dat overkomt mij nooit, haha. Na wat opfrissen en ontbijten, ging ik mijn spullen pakken. Ik heb ondertussen de man van dit hotel naar m'n hotel in Shiraz laten bellen voor de bevestiging en hij heeft mijn treinticket voor dinsdagavond geprint, wanneer ik met de trein de hele nacht doorreis terug naar Teheran. Ben dus goed voorbereid en klaar om te gaan. Ik check uit, wandel naar de metro, pak de metro naar de bus terminal en pak de eerste VIP bus. We zijn net vertrokken en naar mijzelf zit er nog 1 meisje in de bus. Verder niemand. Misschien tussenstop die het nog doet veranderen? We zullen zien. Een lange busrit van 8 uur maar ik heb zoveel ruimte dat ik mij wel vermaak.
Tot zover Esfahan, schitterende stad en must see tijdens een reis door Iran. Op naar Shiraz in het zuiden, waar ook een dagtrip Persepolis op de planning staat.
Tot snel!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1264
[author] => Jordy
[cityName] => Eşfahān
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,efahn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => esfahan-isfahan
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031397
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-25
[photoRevision] => 8
[title] => Kashan
[message] => Ha allemaal,
Waar was ik gebleven? Ik zat in de VIP bus van Teheran naar Kashan. Deze was maar een paar euro en had airco. Het waren ruime goede stoelen en heb zelfs nog even geslapen. Later kregen we wat drinken en een koek. Uitzicht was vooral: droge vlaktes, oneindige uitzichten en hier en daar bergen in de verte. Na 3,5 uur was ik in Kashan. De bus zette mij af bij de taxi standplaats dus dat was snel geregeld. Instappen in de taxi en op naar Noghli House (verblijf in Kashan). Inchecken en wegwijs maken. Hostel is erg mooi. Heb een privékamer met eigen badkamer en airco. Later blijkt dat wel nodig hier in Kashan. Ontbijt is inbegrepen en de ligging is in het oude centrum. Op 5 minuten lopen van het Kamal-al-Molk plein, middenin de stad.
Na wat relaxen op de kamer ging ik naar buiten. Het was niet alleen een klap van airco naar buiten, maar het bleek ook veel warmer dan Teheran. Hier was het 43 graden. Ik ging op pad en liep richting de Bazaar. Daar staande gehouden door een man met veel interesse in voetbal. Toen hij wist dat ik uit Nederland kom, kwamen foto's van Bergkamp, Robben, Cruijff en andere spelers tevoorschijn. Werd direct uitgenodigd bij hem thuis voor tafelvoetbal spelen en thee drinken. Maar de bazaar was nog een uurtje open dus ondanks het aardige aanbod ging ik verder naar de bazaar.
Hier was een stroomstoring dus alle verlichting was uit. Mensen werden creatief met telefoon verlichting en kaarsjes. Wel grappig om ook eens meegemaakt te hebben, zal niet vaak voorkomen denk ik. Fijn was wel dat halverwege het licht weer aan ging. Na een paar honderd meter zit de Hammam-e Khan. Een heel oude, kleine en gezellige plek voor een stop voor thee/koffie, een waterpijp of voor een ander drankje of eten. Bij het vragen naar de weg trof ik een 18 jarige jongen die mij hielp en graag Engels wilde praten. Hij ging mee en was best gezellig. Proberen te communiceren met Google translate om wat te leren kennen. Was wel grappig. De plek was mooi en het was er opvallend koel. Na wat koffie en thee besloot ik wat eten te bestellen. Ging voor Iranian Barbeque en een citroenbier, bij ons een soort Radler. Was erg lekker. Wel 0 procent natuurlijk want je vindt hier (legaal) geen alcohol.
Na twee uurtjes ging ik daar weg. Bij het afrekenen zei de eigenaar 'you are handsome'. Oké? Dat voelde wat ongemakkelijk. In Teheran ook meegemaakt. Misschien omdat er relatief weinig toeristen zijn, dat ze het interessant vinden of als compliment bedoelen. En dat ik hier niet vandaan kom, zie je wel heel snel ;-)
In de avond om 22.00 uur was het zelfs nog 41 graden buiten. Ben lekker terug gegaan naar de kamer. Stukje typen en voorbereiden voor morgen. En lekker slapen. Morgen Kashan echt goed verkennen.
Dinsdag 24 Juli
Ik had een slechte nacht achter de rug. Was erg moe op de avond ervoor, dus dacht makkelijk in slaap te vallen. Bewust airco niet te laag gezet om geen kou te vatten. Na ruim een uur wakker nog steeds niet geslapen. Later wel in slaap gevallen maar ben 3x wakker geworden. Echt ultiem uitgerust voelde ik mij niet. Even opfrissen en naar ontbijt beneden op de patio van Noghli House. Erg mooi, het bekijken waard.
Na het ontbijt ging ik op pad. M'n hostel zit in de buurt van de Historical Houses. Dus lopend ging ik erheen. Onderweg wat water gehaald en rond gekeken. Ik ging voor het combiticket voor de volgende drie; Amir Ahmad Bath House, Tabatabaee Historical House & Abbasian Historical House.
De eerste was een voormalig hammam/badhuis. Binnenin vind je ook foto's van hoe het er echt uitzag destijds en hoe het werd gebruikt. De hammam is al 500 jaar oud. Je kunt zelfs via de trappen naar het dak, waarvandaan je veel uitzicht hebt over Iran vanwege veel laagbouw. Je ziet veel minaretten en windtorens.
De tweede was eigenlijk direct de mooiste en dat melden ze daar zelf al te graag. De mooiste van Kashan en zelfs van heel Iran. Deze is rond 1880 gebouwd. Puntige bomen midden in de tuin, mega gedetailleerde muren en plafonds, aangevuld met mooi gebruik van kleuren stenen en glas in lood. Hier heb ik ook een tijdje in de schaduw gezeten. Gewoon zitten, rondkijken en in je opnemen. Hier en daar een foto. Uiteindelijk was ik bijna klaar en kwam iemand naar mij toe. Een soort huisfotograaf van dit historische pand. Hij bood aan om een paar mooie foto's te maken. Ik vond het daarna prima maar hij wilde meer laten zien. En uiteindelijk zat daar ook wel commerciële gedachte achter. Iets wat ik in 2 dagen al vaker ondervind in Kashan. Mensen in Iran zijn sowieso erg vriendelijk en behulpzaam, maar ik heb ervaren dat mensen het ook graag in hun straatje laten passen en financieel gebruik van maken. Kan ik ze niet kwalijk nemen, en het is voor mij/ons ook spotgoedkoop hier, maar toch... Het viel op na een paar keren.
Na afloop ben ik eerst wat gaan drinken in een klein tentje. Werd door iemand aangesproken die mij hulp bood. Was op zich niet nodig, ik wist waar ik liep en waar ik wat kon vinden. Daar binnen zat een Iraanse man die heel gezellig was. En apart, had veel reiservaring, sprak bizar goed Engels met een sterk Brits accent. Hij kwam ook vaak in Londen. Verder had hij veel in Europa gezien en sprak hij wat woordjes Duits, Frans en Italiaans. Ik deed het hem niet na. Later nog m'n telefoonnummer gedeeld en wellicht nog later afspreken. En bij m'n vertrek had het café geen wisselgeld terug van mijn geld. Die man besloot voor mij te betalen. Was erg vriendelijk en stond meteen weer haaks op wat ik in de ochtend meemaakte. Vriendelijk! Hij sprak over Fin Garden en dat het te warm is rond 13.00/14.00 uur in de middag, 16.00 uur zou beter zijn. Ik bedankte voor de tip.
Ik ging na de stop verder naar het derde gebouw en die was inderdaad ook mooi, maar er was minder schaduw dus het was erg warm. Het had minder sfeer en mooie kleuren en ik was gewoon minder onder de indruk van de vorige. Ik heb in een kleine ronde hier doorheen gegaan en toen terug naar het hostel. Even twee uurtjes gaan relaxen op de kamer met airco en muziek.
Fin Garden stond op de planning. Ik appte de man die ik hierboven noemde tegen 16.00 en hij zei als je 17.00 bij café bent, gaan we naar Fin Garden. Ik vroeg of het eerder kon omdat ik ondertussen klaar stond om te gaan. Het werd 16.30. We stapten in zijn Peugeot 206 (meest populaire auto hier) en gingen verder waarover we al hadden gesproken. Zo kwam ik veel te weten over hem, familie, werk, maar ook over z'n internationale ervaringen en nog veel meer over Iran zelf.
Hij had zelf 16 jaar in Londen gewoond en gewerkt, z'n kinderen waren in Europa geboren en thuis spreken zij Engels. Hij geeft ook Engelse les. Hij kwam terug om bij zijn ouders te zijn en ervoor te zorgen. Z'n kinderen voelen zich ook niet heel erg Iraans, z'n jongste zoon spreekt niet eens Farsi (zo heet dat hier, wij noemen het Perzisch). Hij voelt zich een soort toerist in eigen land. De man zelf heeft een sportschool. Hij is heel relax en gastvrij ingesteld.
Dit gebeurde in de auto terwijl hij mij meenam naar King's Garden. Hij wees al vrij snel in de verte aan waar het ligt. Ik had gelezen in de reisgids dat Fin Garden buiten Kashan ligt. Bij aankomst vroeg ik of het nog steeds Kashan is, hij bevestigde. Ik dacht dus naar King Garden te gaan, daarna wellicht naar Fin Garden. We kwamen binnen en hij loodste mij overal doorheen. Wel in rap tempo, want hij kwam er vaak en wist alles. Van waar de Koning z'n kamer/ruimte had en wie waar verbleef. Ondertussen schoot ik wat beelden van de bijzonder mooie tuin, het watertje dat door de tuin stroomt (vanuit de bergen) met hier en daar visjes, en uiteraard mooie symmetrische werken in kleuren. Hij vertelde hoe Amir Kabir werd vermoord in de hammam. Hij was de premier onder 'Nasir od-Din' die weer de Shah was van Perzië. Diezelfde Nasir od-Din had dronken een handtekening gezet om Amir Kabir te laten vermoorden. Toen hij dood was en dat werd verteld, heeft hij degene die daarvoor verantwoordelijk was ook laten vermoorden. En zo leer ik weer wat van geschiedenis, het vak waar ik vroeg het minst om gaf. Interessant!
Daarna verlieten wij het pand en reden we terug. Hij vroeg ik nog ergens heen wilde. Ik begon over Fin Garden, daar waren we dus net geweest. Hahaha, ja komisch. Had mij totaal niet ingelezen over Fin Garden zelf, eigenlijk bewust om te worden verrast. En juist doordat hij zei dat we nog in Kashan waren, dacht ik dat dit het niet kon zijn. Dus, dat was dat alweer. We reden terug en gingen naar zijn sportschool. Vele wereldkampioenen zitten hier en zijn neef is eigenlijk het uithangbord. Hij is daar trainer en heeft een reeks prijzen in de wacht gesleept. Hij was ook extreem gespierd. Door hem komen veel mensen die echt goed zijn, naar deze sportschool. We werden er als held ontvangen omdat de grote baas mee was. Met een perzik-biertje proostten wij en keken wat rond. Leuk om mee te maken, heel lokaal.
Hij nam mij overal mee naartoe, verzorgde allerlei drankjes en was uren onderweg. Ik had toch de achterliggende gedachte wat ik hem moest geven. Het hield mij bezig. Ik vroeg het uiteindelijk bij weg gaan maar niets was nodig. 'we are Friends now' en hij wilde er echt niets voor terugzien. Vriendelijkheid. Nooit meegemaakt dat iemand z'n halve dag spendeert en daar niets voor terug wilt. Bijzonder! En zo grappig, nadat ik in de ochtend nog twijfels had bij Iraanse vriendelijkheid in verhouding tot commercie.
Jeetje, wat een lang verhaal weer. Ik moet dit wel zo uitgebreid beschreven, want ik vind het erg bijzonder. Dit is wel m'n mooiste dag tot zover in Iran. En niet omdat ik de mooiste dingen heb gezien, maar door de mooiste ervaringen dicht bij de lokale Iraniër. Dit werd dus bedoeld!
Terug op m'n verblijf even relaxen. Al met al toch weer moe van de lange dag en activiteiten in de hitte. Toch nog op pad voor wat eten, waarbij ik wat leuks had gevonden via TripAdvisor. Ik wandelde erheen in een kleine tien minuutjes. Eenmaal binnen liep ik bijna letterlijk om de hoek tegen twee Fransen aan. En dat waren bekenden, zij kwamen aan in het hostel in Tehran, waar ik de volgende dag zou uitchecken. We raakten aan de praat en besloten samen te eten. Was dus weer niet alleen en was erg gezellig. Toen bleek dat zij dezelfde route gaan doen, en ook de trein gaan pakken, heb ik meteen actie ondernomen om zeker te zijn van een ticket. Het hostel in Tehran heeft het voorgeschoten waarbij ik het terug betaal na aankomst weer in Tehran in het hostel. Ik heb dus m'n ticket en volgende week dinsdag pak ik een overnachting in de trein met bed. Leuke ervaring en dan ben ik ruim op tijd in Tehran.
Woensdag 25 Juli
Om 8.00 uur de wekker. Goed geslapen dit keer, gelukkig. Daarna opfrissen en ontbijten in het hostel. Ik kon tot 12.00 uur uitchecken dus ik had voldoende tijd. Rond kwart voor tien ging ik weg. De mooiste moskee (Agha Bozorg Moskee) hier bevindt zich dicht bij mijn hostel, dus dat stond nog op de planning.
Na een paar keer links en rechts door de steegjes, was ik aangekomen bij de moskee. Erg rustig, slechts enkele mensen bij de entree in de schaduw. Ik liep naar binnen en werd niet teleurgesteld. Schitterend bouwwerk en beneden ligt zelfs nog een tuin. Ik liep een ronde langs de buitenrand en achteraan bleek zelfs een school te zitten. Beneden hing daar een volleybal-net. Al zal dat in deze periode van het jaar (vanwege hitte) niet veel worden gesoeeld, vermoed ik..
Ik was bijna klaar met mijn bezoek toen ik werd gebeld. Het was Hamid, opnieuw de man die mij gisteren zo uitgebreid had geholpen. Hij had niks van mij gehoord in de ochtend maar wist wel dat ik naar Esfahan wilde gaan. Hij zei, blijf bij de moskee ik ben er over 5 minuten en ik breng je naar de bus terminal. Ik was echter nog niet uitgecheckt dus moest eerst naar hostel, laatste spullen pakken en uitchecken. Toen meteen door, hij hielp mij met een kaartje kopen en zo belandde ik opnieuw in een bus. Deze keer geen VIP bus dus gewoon normale stoelen zoals we in Nederland ook kennen. Het is prima, want het is slechts twee uur reizen. Ik bedankte hem opnieuw en hij ging er weer vandoor.
Ik ben onderweg naar Esfahan, een stad waarover velen zeggen dat er veel te doen is en ik daar zeker de tijd voor moet nemen. We zullen zien, ik heb nog geen verblijf geregeld dus zal ik straks even doen. Zal goedkomen aangezien het geen hoogseizoen is in deze hitte. En daarover gespriken, het zou net twee a drie graden minder heet moeten zijn in Esfahan. Ik kijk er naar uit. Tot het volgende verslag!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1233
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => kashan
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 5031093
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-23
[photoRevision] => 8
[title] => Teheran / Tehran
[message] => Hallo allemaal,
Een heel warm welkom kreeg ik in Iran na een vlucht van Amsterdam naar Kiev, vervolgd door een vlucht van Kiev naar Teheran. Het was nog even spannend, toen mijn eerste vlucht bijna twee uur vertraagd was. Ik zou een overstap hebben van drie uur dus dat werd ineens veel korter. Waarschijnlijk werd er ruim berekend of ging de vlucht sneller dan verwacht, want ik had uiteindelijk anderhalf uur tussen aankomst en m'n tweede vertrek. En dat was meer dan prima. M'n tweede vlucht had ik het geluk dat beide stoelen naast mij niet bezet waren. Ik kon dus languit zitten en dat was best comfortabel.
In Iran arriveerde ik in de nacht en ik had vooraf dit hostel geboekt, inclusief transfer. Zodoende was het ontvangst erg prettig. De Iraniërs straalden direct de vriendelijkheid uit waar iedereen het over heeft. Met mijn naam op een bordje wist ik direct waar ik zijn moest toen ik eenmaal door de poortjes was. We liepen naar de taxi en na een rit van 20 minuten arriveerden wij bij Cozy Hostel Iran, in Teheran. Even snel slapen en op tijd opstaan.
Zaterdag 21 Juli
Rond half 9/9 uur stond ik op na 5 uurtjes te hebben geslapen. Ik was nog wat moe maar wilde wat gaan doen. Eerst ontbeten in het hostel. Daarbij de eigenaar en z'n moeder leren kennen. Zeer vriendelijk en behulpzaam willen alles voor je regelen. Daarnaast had de moeder gevraagd of ze geld moest wisselen dus dat waren twee vliegen in één klap. Na ontbijt en kennismaking met Fransman besloten samen op pad te gaan naar Golestan Palace.
Bij Golestan Palace geldt een algemene entree en een entree per welke je wilt bezoeken (keuze uit 8). Wij gingen voor de main halls (inclusief mirror hall), Iranian Painting Gallery en de Wind Towers. Het complex, dat staat op de werelderfgoederen-lijst, is mooi tot in ieder detail. Soms wat over de top zoals in de mirror hall. Zoveel spiegels en reflecties. Bling bling, een soort ideale locatie voor toppers in concert. De tuin lag er wel aardig bij. Niet fantastisch, maar dat lijkt ook onmogelijk. Om half 9 in de ochtend is het al meer dan 30 graden. Er staan veel sproeiers om de tuin te onderhouden. Wat wel heerlijk is, is de rust. Even buiten het complex ligt de grote bazaar, dus drukte overheerst. Hier merk je daar niets van en kun je even bijkomen en ontspannen, terwijl je rondkijkt naar al het moois.
Na dit bezoek besloten we te gaan eten. We hadden de tip gekregen om te gaan naar Moslem Restaurant. Het zijn grote porties dus we delen. We gaan voor rijst met lamsvlees. Smaakt goed, ook nog bijpassende yoghurt geprobeerd maar was niet helemaal mijn ding. We worden vanaf de rij (die ruim 10m is om binnen te komen) tot aan de tafel geholpen door een stel uit Iran. Ze helpen ons graag en regelen alles behalve de betaling. Na het eten en de leuke gesprekken gaan zij er vandoor. Wij gaan er ook vandaan. Vlak voor vertrek merk ik dat de toiletten niet gesplitst zijn tussen man en vrouw. Best opvallend als je beseft dat de metro wel is gesplitst. Aparte coupé voor vrouwen.
Vervolgens de naastgelegen bazaar bezoeken en bekijken. Of beter gezegd: ervaren. Het is best gaaf hoe groot en druk het is. En iedereen is ook druk, zo lijkt het. De bazaar biedt van alles, maar kleding (veel nep), kleden (Perzische tapijten) en prulletjes komen het meest voor. Na een enorme wandeling door de bazaar en veel uithoeken te hebben gezien, verlieten we de bazaar. Ik ben extra water gaan halen en de Fransman ging z'n eigen gang. Ik ging terug naar het hostel. Wilde in de avond nog weg, maar de vermoeidheid sloop erin. Ondertussen wel een lokale simkaart geregeld en geactiveerd. Dus dat is ideaal hier met contacten leggen en vervoer / verblijf regelen.
Beetje minder nieuws; m'n geplande route gaat nu al op z'n kop. Wilde as maandag (overmorgen) uitchecken en met de trein naar Shiraz maar er zijn geen plekken meer beschikbaar. Waarschijnlijk de route andersom volgen en dus hierna richting Kashan. Nu lekker bijtijd slapen en morgen genoeg te doen!
Zondag 22 juli
Na een goede en lange nachtrust begon ik aan de nieuwe dag. Ontbijtje en wat uitgezocht voor de planning. Ik had voor ogen wat ik wilde doen en de Fransman wilde aan het begin mee, dus startten we de dag samen richting Voormalige Amerikaanse ambassade.
We ging lopend vanaf ons hostel en het was al direct heel warm. Een drukke hoofdweg met bizarre kruispunten en verkeer-chaos. Uiteindelijk kwamen wij er aan en ik herkende de graffiti op de muur. "Down with USA", figuren waarbij Iran staat voor de mooie kleuren en bloemen, terwijl Amerika bommen gooit en dit lieve landje in de fik steekt. Het Vrijheidsbeeld maar dan met een doodshoofd. Enkele voorbeelden van de muur in aanloop naar de voormalige ambassade, nu gebruikt als museum.
Het museum zelf; interessant. Er is veel te zien, horen en het is logisch hoe Iran zich hier probeert te presenteren. Het zijn geen beste vrienden (zie het nieuws vanmorgen) dus vrolijke woordjes hoor je niet. Toch moet ik mij tijdens of na de reis wat meer verdiepen om een mening te kunnen vormen. Het zet tot nadenken en was sowieso een interessant bezoek. Wel een must voor een bezoek aan Teheran.
Na afloop vulden we de flessen water en wilden SnappCar proberen; de Iraanse Über-variant. Je hebt wel een telefoonnummer nodig van hier, maar dat heb ik sinds dag 1 geregeld dus geen probleem. Het werkt net als Uber, dus erg goed en betaalbaar. Lastige is alleen dat vele chauffeurs geen of weinig Engels spreken. Dus als je aan andere kant van het kruispunt staat en je wordt gebeld, is het lastig. Toch kwam het steeds weer goed.
Afijn, op naar Museum of Jewellery, het ligt in de buurt en we werden voor de deur afgezet. Taxi kostte 1 euro en dat voor een ritje voor 2 personen. Niet gek. Alleen had ik deze activiteit het minst uitgezocht en bij aankomst, bleek het pas 14.00 open te gaan. Het was net middaguur dus we gingen de omgeving verkennen en dronken wat op straat. Uiteindelijk SnappCar geregeld om naar Carpet Museum te gaan. Ofwel, museum van de (Perzische) tapijten. Het bezoek was oké, geen must. Er hangen hele mooie kleden. Soms wel 25 of meer vierkante meter. Soms wat kleiner en subtieler. Alleen jammer is dat er weinig uitleg is te vinden. Je ziet ze hangen en bijbehorend formaat en de stad waar het is gemaakt. Maar echt verschil in stijl of kleur wordt niet uitgelegd. Althans. Bij velen staat het in Perzisch, maar niet in Engels. Misschien voor de Iraniër een echte aanrader.
Ondanks taxi's toch al veel gelopen. Benen waren moe en het was half 3/3 uur. Midden op de dag, warm. We waren opgesplitst en de Fransman ging z'n weg en ik richting het naastgelegen park. Even relaxen. Schaduw, benen omhoog, boek erbij, muziekje. Uurtje later weer vertrokken en deze keer richting Azadi Tower, ook wel Tower of Freedom. Is nog niet zo oud (nog geen 50 jaar). Het gebouw is fantastisch. Zoveel detail, zo groot, zo symmetrisch. Marmer, met een mooi park eromheen. Vanwege de grootte levert het ook een enorme schaduw, iets waar velen graag gebruik van maken. Ook ik. Heb lekker een tijd gezeten, foto's maken en observeren. Mooi! Je kon ook naar boven maar dat was slechts tot 17.00 uur en het was het al geweest dus dat heb ik niet gedaan.
De metro weer gepakt, want ik had nog kaartjes van gisteren over. Moest 2x overstappen en kostte al veel tijd. Bij de laatste wissel bleek die hele lijn er 1 kant uit te liggen. Raad eens welke ik nodig had?! Dus na lang zoeken en wegwijzen ben ik uit de halte gegaan. Was het zat en bestelde de SnappCar opnieuw (dure variant: 1,50 dit keer!). Op naar Milad Tower. Die bezit de 6e plaats van hoogste torens ter wereld. Hoe en waar dat wordt gemeten, geen idee. Maar daar ging ik dus, met m'n hoogtevrees. Na de glazen brug in China (2016) en ziplinen in Zuid Afrika (2017), moest ik dit gewoon doen. Dus hup naar boven. Ik wilde de verdiepingen die snel omhoog gingen filmen, maar die man zei nee je moet daar kijken. Ja het open glas was echt heel mooi, maar het voelde niet bepaald op m'n gemak. Blij was ik toen ik buiten de lift was en toch met lichte zweefhandjes stond ik daar. Uiteindelijk bij de rand op gepast afstand. Het wende meer en meer en heb er uiteindelijk goed van genoten. Met name de hoge bergen richting het noorden en de ondergaande zon waren bijzonder. Heb veel foto's en video's geschoten. Uiteindelijk was het bijna half 9, was de dag gevlogen en moest iedereen naar beneden omdat de toren ging sluiten. En ik hoefde daar niet graag te blijven slapen dus ik ging maar...
Snel broodje gegeten en zitten facetime, toen terug naar het verblijf. Was tien uur weer terug en erg moe, maar voldaan. Het was een mooie dag!
Maandag 23 Juli
Na de lange dag, merkte ik dat wel aan mijn lijf. Had misschien teveel gedaan. En alles overdag dus in de volle zon. Ik deed rustig aan en vertrok na ontbijt noordwaards. Ik liep dwars door het Taleghani park om de Tabiat Bridge te zien. Een brug voor voetgangers die erg populair is bij de locals. De brug wordt hier en daar gesplitst in hoogte waardoor je 3 verdiepingen hebt. In de avond schijnt het nog leuker te zijn, met mooie verlichting en meer drukte vanwege de verdwenen zon.
Mij viel op nieuw en modern het is. Erg internationaal. Leek zelfs niet op alle andere stukken van Teheran. Restaurant met pizza, patat en crepes (pannenkoeken) heb ik gezien. Maar ook luxe koffietentjes met alle soorten koffie. Zag ik niet vaker zo modern in dit land.
Na een drankje op de brug ben ik terug gegaan. Wandelend door het bos, metro naar het hostel. Daar de laatste spullen gepakt en toen weg gegaan. Opnieuw de metro naar nog zuidelijker. Daar een buskaartje gekocht en ben nu met de VIP bus onderweg naar Kashan. Op naar nieuwe ervaringen
Tot snel!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122593
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1320
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => teheran-tehran
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 5023946
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-15
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 4
[message] => Maandag, 7 mei 19:00 Shiraz
Soms valt het mee om met meerdere personen op een kamer te slapen, maar na een aantal nachten het gesnurk van de buurman aan te hebben gehoord ben je toe aan een goede nachtrust. Bij mijn aankomst in Shiraz liet de eigenaar de kamer zien waar de aankomende 3 nachten plaats zou moeten gaan vinden. 8 bedjes in een kelder met ongeveer 30 cm tussen elkaar in. Ik had even tijd nodig om de plaats in me op te nemen. Hoe nu verder? gelukkig kwam de eigenaar met een oplossing. Ze hadden een nieuw gebouw gehuurd, nog niet geheel af, maar prima om in te slapen. Met mijn nieuwe Oostenrijkse vrienden en nog een Fransman, die hetzelfde aanbod kreeg, zijn we meegelopen om een kijkje te nemen. De bedden waren prima, maar inderdaad, hier en daar werd er druk nog getimmerd en geboord. De bedden echter ruim en zacht en een badkamer. En dat voor de helft van de prijs. Niet wetend dat ze die middag nog 1 van de 2 badkamer eruit zouden trekken en de rest van de vele kamer zouden verhuren. Binnen een halve dag werden er plantjes naar binnen gereden, nieuwe matrassen, nieuwe lakens en de deurbel werd geplaatst. Kortom: klaar voor gebruik, terwijl de bouwvakkers nog driftig aan het slopen zijn. Een geweldig leuk schouwspel.
Dinsdag, 8 mei 10:30 Shiraz
De meeste reizigers zullen het vast beamen. Reizen kost veel energie. Elke dag plannen, uitzoeken, bellen, contacten leggen, reisgids doorbladeren en ga zo maar door. Een hobby wat ontzettend leuk is, maar metaal en fysiek de nodige inspanning vergt.
Vanochtend werd ik moe wakker, een gevoel van lusteloosheid en vermoeidheid kwam tevoorschijn. Ik wist het direct te diagnosticeren: het is mijn “dipdag”.
Mijn dipdag is een terugkerend fenomeen bij elke reis die ik maak. Het is een gevoel van lusteloosheid en moeheid. Geen zin om weer die schoenen aan te trekken om de chaos buiten de muren van het hostel te betreden. De beste remedie? Toegeven! Lekker met een boek in een park gaan zitten en een uitgebreide middagdutje doen en vervolgens vroeg je bed in gaan, wetend dat het morgen weer over is.
Donderdag, 10 mei 09:00 Teheran
Het zonnetje schijnt weer, wellicht niet in Teheran zelf maar wel weer in mijn hoofd. Een goede nachtrust en een plan voor de aankomende dagen doen wonderen. Ondertussen ben ik op mijn 10de slaapplek beland. Het hostel waar ik ben begonnen met mijn reis, vriendelijk en enthousiast werd ik onthaald, het voelt alsof ik weer thuis ben.
Het lijkt alsof ik hier al jaren woon, de metro, de taxi, de groenteboer, het winkeltje voor mijn yoghurt, het is me allemaal ondertussen bekend. Hier en daar maak ik een praatje en bel wat mensen die ik de afgelopen weken heb ontmoet.
Gisteren had ik een paar afspraken staan. Ik was in de middag uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in het kinderziekenhuis waar Shelly (ontmoet in Isfahan) werkt.
Uiteraard is het totaal anders dan in Nederland. Een gedateerd ziekenhuis met veel minder technologie dat wij als vanzelfsprekend zien.
Met een paar dossiers in haar handen zijn we naar een paar kinderen gegaan voor een consult. Kinderen met nierproblemen, die ziek op hun bedje liggen, maar ondanks de ellende die ze meemaken, de dokter met een brede glimlach begroeten. Ze lijkt aardig in de smaak te vallen bij de kinderen en dat blijkt vooral uit haar passie die ze laat zien in haar werk. Met veel humor en interactie. Een geweldig mooi schouwspel zonder ook maar een woord te kunnen verstaan.
Samen zijn we de dossier door gaan spitten en hebben de nodige lichamelijke controles gedaan.
Eigenlijk is het overal hetzelfde, de terminologie, de controles, en de frustratie die er bestaat over het aanbod in de zorg.
In de avond was ik gevraagd om bij Masha (ook ontmoet in Isfahan) les te komen geven. Het betrof een klein klasje met volwassen vrouwen die extra Engelse les kregen. De bedoeling was dat ik als een verassing de klas in zou komen, maar binnen enkele minuten was de gehele school op de hoogte van mijn komst. De bedoeling was om met de les mee te doen en hier en daar wat gesprekjes te voeren. Masha, die enorm fanatiek en creatief is, had de les voorbereid met een aantal onderwerpen.
Zaterdag, 12 mei 19:30 Zarvardasht (Alamut gebergte)
De warmte van de kachel straalt op mijn voorhoofd. Met de thee, gemaakt van de kruiden uit de omgeving, staar ik naar de vlammen. Ik ben beland in de Alamut gebergte. Ten noordwesten van Teheran, ongeveer 4 uur rijden met een bus, een taxi en dan nog een taxi.
Uit het raam zijn de bergen zichtbaar, gehuld in mist en met het geluid van de vogels en geiten, het is er prachtig. Een gedeelte van Iran waar ik nog geen kennis mee heb gemaakt.
Samen met een, toevallig ontmoette Nederlandse reizigster, zijn we aangekomen. Warm werden we onthaald met een beker thee, dadels en eigen melk van de eigen geiten met munt.
Vanuit het hostel zijn er mooie wandelingen te maken, waaronder een wandeling naar een prachtig meer. Onderweg zijn er mooie watervallen te zien en de vele geitenherders die met hun kudde al zwaaiend voorbij sjokken. Bij het meer zijn er kleine afdakjes gemaakt waar families zitten te picknicken en al gauw kennis komen maken met de onbekende toeristen door middel van thee te brengen.
Zondag, 13 mei 15:30 Zarvardasht (Alamut gebergte)
Ik zit in het zonnetje voor de guesthouse. De ezels hoor je in de verte en zo nu en dan komt er een herder met z’n kudde geiten voorbij. Vaak een oude man met een snor en een stok die vriendelijk met beide handen zwaait en “salaam!” roept.
De guesthouse wordt gerund door een gezin met nog 2 kleine enthousiaste jonge dochtertjes van ongeveer 2 en 4 jaar oud die regelmatig zich bij de gasten mengen om te spelen.
Ons onderkomen is gemaakt van hout, allemaal handgemaakt door de familie zelf. Een grote ruimte vol met tapijten en een grote kachel in het midden.
Het lijkt alsof hier alles zelf gemaakt wordt. Niet alleen de huizen maar ook de producten: de eieren van de kippenboer uit het dorp, melk van eigen koeien en geiten, thee bladeren uit de bergen geplukt.
Dinsdag, 15 mei 15:00 Zaandam, Nederland
Elk jaar is het weer een grote zoektocht naar mijn sleutels als ik thuis aankom. Ik heb het ergens ''handig'' opgeborgen in mijn tas. Ik heb altijd bijzondere gevoelens bij een sleutelbos. Het past namelijk ergens in de wereld in een deur, het is een uniek product. Het had ook zowaar in een deur kunnen passen, ergens anders in de wereld. En toch ben ik altijd blij dat mijn sleutel in de deur past in Nederland. Een plek waar men zelf kan beslissen wat hij/zij aantrekt en waarbij de vrijheid zo goed als oneindig is, maar ook een plek waarbij wij misschien niet altijd onszelf realiseren wat vrijheid is, en het zomaar aannemen alsof dit geheel normaal is. Dat er ook landen bestaan waarbij dagelijks de rechten van de mens geschonden worden.
In ieder geval neem ik een diepe buiging voor de mensen van Iran die hier dagelijks mee te dealen hebben en hier ook tegen strijden. En voor de mensen die ondanks de onvrede toch een ieder met een grote glimlach begroeten en de reizigers zoals ik met een warm welkom kennis laten nemen van de prachtige cultuur wat Iran bezit. Daarvoor ook mijn dank aan deze geweldige mensen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2902
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-4
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022755
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-07
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 3
[message] => Woensdag, 2 mei 23:00, Isfahan
Isfahan is een grote stad. De 2 na grootste stad van Iran. Je merkt het direct aan de lucht. Een broeierige viezige uitlaatgaslucht hangt in de stad. Het doet me denken aan Teheran.
Vanmiddag ben ik met de bus richting het zuiden afgereisd, daar waar ik vriendelijk werd verwelkomt door de 3 mooie receptionistes van het hostel. Het is pas geopend waardoor er nog een verse verflucht hangt.
Isfahan kent een rijke geschiedenis, zelfs de Nederlanders hadden er in het verleden tijdens de VOC tijden een handelspost. Nu is het een drukke stad met vele universiteiten en een opgedroogde rivier waardoor iedereen onder de bruggen loopt.
Wanneer de zon is verdwenen lijkt de stad echt tot leven te komen, vooral bij de bruggen. Drommen mensen lijken naar de bruggen te lopen om vervolgens met grote getale onder de bruggen Iraanse liefdes liedjes te zingen. Onder elke zuil komt er muziek vandaan. Het geeft een sprookjesachtige sfeer. De lichtjes, de muziek en uiteraard de vriendelijkheid van de mensen. Echter laat de realiteit van het regime zich zo nu en dan zien, waardoor de moraalpolitie met een rap tempo probeert om het zingen te stoppen aangezien dat tegen de wetten is van de islamitische republiek. Echter is het zinloos want waar net het muziek is beëindigd begint aan de andere kant weer een groep mensen te zingen. Een Iranier gaf aan dat ze als protest liederen zongen over de politie.
Vrijdag, 4 mei 14:10, Tussen Isfahan en Yazd
Iran blijft me verbazen, het verschil tussen de overheid en de meeste (hoogopgeleiden) mensen is enorm. Er mag veel niet, maar desondanks gebeurd alles. Dit lieten de 3 Iraanse dames uit Teheran, die een weekendje naar Isfahan gingen, zien. De dames: een arts, advocaat en Engelse docent brachten ons mee naar verschillende plekken in Isfahan. Strak georganiseerd en met de nodige brutaliteit naar de overheid. Toch even het hoofddoekje verder naar achteren, kleding dragen die eigenlijk net niet geheel geschikt is voor de moraalpolitie waardoor ze regelmatig hierop aangesproken worden. 1 van ze vertelde al 2 keer te zijn opgepakt door haar kledingstijl. Echter moeilijk te geloven in verband met de enorm moderne, doch nette, kledingstijl.
De avond brachten we met een groot gezelschap door met meerdere van het hostel. Met luide muziek, al zingend en toerend zijn we in een grote stoet naar een restaurant gegaan. Je vergeet op dat moment in wat voor een land je bent, maar ook de chauffeur lijkt de tijd van zijn leven te hebben, of durven hier niet tegenin te gaan.
Het lijkt alsof ik steeds behendiger wordt in het organiseren van mijn reis binnen Iran. Ik heb geleerd van het hostel hoe Snapp te gebruiken. Uber is niet toegestaan, maar uiteraard hebben ze hier een andere app bedacht. Je geeft aan waar je bent, en waar je naartoe wil en iemand komt je ophalen en vervoerd je, voor een paar cent, naar plaats van bestemming. Echter levert dit de nodige hilariteit op. Niet zelden bellen ze je op om te vragen waar je staat. Helaas ik spreek geen Farsi, maar na een paar keer “GPS!” te roepen lijken ze het te begrijpen. Door middel van het automerk en kentekenplaat kan je de auto herkennen. Echter is dit een lastig karwij aangezien ik de symbolen niet kan lezen. Mijn oplossing is dan ook vaak om naar een klein rustig straatje te lopen zodat je makkelijker herkenbaar bent.
Tijdens de rit worden er leuke kleine gesprekjes gevoerd door middel van Google Translate. Een prachtige uitvinding voor een reis zoals deze.
Zaterdag, 5 mei 18:00 Yazd
Nog plakkerig van het zweet heb ik plaatsgenomen op een van de vele Perzische tapijten van mijn hostel. De vogeltjes in de vele kooitjes hoor ik fluiten en de fontein in het midden van de binnenplaats hoor ik stromen. Ik heb net een middagdutje gedaan. Het is was vandaag meer dan 30 graden waardoor het uiterst onaangenaam is om buiten te lopen.
Yazd is een klein plaatsje in de woestijn. Het is stoffig, droog, oud en het komt conservatief over. Vrouwen zijn hier meer gesluierd en mannen gehuld in gewaden met lange baarden.
Yazd is een oude stad waarvan sommige gebouwen ouder zijn dan 5000 jaar oud. De straten zijn klein en omringt door de muren van oude gebouwen, gemaakt van klei.
Oude mannen zie je met elkaar discussiëren en de vrouwen lopen met de kinderen rond met de boodschappen. Het lijkt alsof de tijd is teruggezet. Overdag lijkt het uitgestorven, maar wanneer de avond begint lijkt het tot leven te komen. In de oude bazaar gaan de kleine winkeltjes open en worden er hier en daar de plaatselijke producten uitgestald. Alles lijkt hier met de hand gemaakt te worden. Tapijten, pannen, potten, sieraden. Het wordt allemaal in de vele winkeltjes gemaakt.
Vandaag ben ik op pad gegaan met 2 Oostenrijkse medereizigers die ik 2 bestemmingen eerder heb ontmoet. Gezamenlijk heb we een deal gemaakt met een passerende taxichauffeur die ons naar 3 verschillende locaties bracht buiten de stad. Oude verlaten dorpen en kastelen van meer dan 7000 jaar oud. Ruines waarvan veelal alleen de contouren van de gebouwen nog zichtbaar zijn.
Zondag, 6 mei 12:00, In de bus van Yazd naar Shiraz
Ik zit ondertussen een paar uur in de bus. Het is een VIP bus waarbij je als een prins op de troon in de bus zit. En dat voor een paar euro en dan een rit van 6 uur.
Buiten gaat het landschap langzaam voorbij. De mooie rotsachtige bergen hebben plaatsgemaakt voor vlakke woestijnen. Hier en daar een klein dor boompje maar voor de rest geen leven te bekennen. Alleen een kaasrechte weg door de zandige vlaktes.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1310
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-3
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022398
[userId] => 91080
[countryId] => 89
[username] => tonenanneke
[datePublication] => 2018-05-04
[photoRevision] => 0
[title] => Iran
[message] => Zondag 1 april 2018 vliegen we via Amman/Jordanië terug naar Dubai. Het is een bewogen maar ook mooie periode in Nederland geweest. Ton zijn moeder overleed op ruim 100 jarige leeftijd en wij waren erbij. Mooier kon niet!
In Dubai halen wij onze camper bij de MAN garage op. Een uitvoerige onderhoudsbeurt is tijdens ons verblijf in Nederland uitgevoerd.
Wij rijden direct door naar het Iraanse consulaat en laten onze paspoort achter om de visa te regelen. De toestemming vanuit Iran hebben wij al ontvangen. Morgen mogen wij de visa ophalen.
Nog even boodschappen doen en dan rijden we naar het strand van Sharjah. Daar staan naast Gerd en Jutta nog 2 Duitse overlanders.
De komende dagen blijven wij hier staan en doen de klusjes met de meegenomen spullen uit Nederland. Natuurlijk tussendoor zwemmen en samen met alle overlanders krijgen wij van Sheikh Butha, de eigenaar van dit gebied, een heerlijke grill maaltijd aangeboden.
Ook regelen wij de overtocht per ferry naar Iran.
Zondag 8 april nemen wij afscheid van Gerd en Jutta en gaan samen met de 2 andere Duitse koppels naar de haven van Sharjah. Wij rijden de camper aan boord en nemen plaats op het bovendek in de vliegtuigstoelen. Hutten zijn er niet. De nacht brengen we slapend door op de stoelen. Gelukkig is er plaats genoeg om languit te liggen.
De volgende morgen komen we aan in de haven van Bandar Abbas. Samen met de Duitsers en nog een Nederlands stel maken we gebruik van een fixer. Hij regelt voor een geldbedrag de afhandeling van de papieren. Al met al duurt dat ruim 4 uur en in de namiddag rijden we op Iraanse bodem. We overnachten, samen met het andere Nederlandse stel bij een park aan de kust.
Dinsdag 10 april zoeken wij een geldwisselaar op die onze dollars in Iraanse Rial omzet. Ton komt met enkele miljoenen in rials terug. Omdat het erg warm is besluiten we om de bergen in te trekken. Onderweg proberen wij diesel bij diverse tankstations te kopen, maar dat lukt niet. Officieel moet je een tankkaart aanschaffen, maar dat kost in verhouding veel geld. Bij een station kunnen we diesel krijgen met de tankkaart van 2 chauffeurs. De literprijs is 6 eurocent/liter!
In het stadje Lars vinden wij bij een park een mooie overnachtingsplek. 's Avonds maken we een wandeling door het park en bezoeken we de kleine kermis die je bijna in alle steden vindt. Iedereen roept ons “welcome in Iran” toe en willen weten waar wij vandaan komen.
Vannacht hebben we het koud gehad en sinds lange tijd weer onder het dekbed geslapen. 's Morgen bezoeken wij het centrum van Lars met zijn 2 meter onder stadsniveau gelegen bazaar
Wij vervolgen onze tocht door de bergen en overnachten in Fasa.
Van Fasa rijden wij naar Shiraz en parkeren op een bewaakte plek in het Azadi Park. We bezoeken de volgende dag het centrum en genieten van de prachtige Perzische architectuur van moskeeën en mausoleum. Jammer dat de bazaar gesloten is (het is vrijdag). We eten in een lokaal restaurantje (rijst met kebab) en laten ons met de taxi terugbrengen naar de camper. Tegen de avond maken een wandeling door het park en komen plotseling Peter en Anja (Duitsland) tegen. Zij hadden in januari ook in Sharjah bij ons gestaan. Zij zijn 2 dagen na onze oversteek ook teruggevaren naar Iran.
Zaterdag 14 april verlaten we Shiraz en rijden door de bergen en zitten vaak op zo'n 2500 meter hoogte. Om ons heen zien wij besneeuwde toppen. Wij slaan af naar een bekende waterval. Het is enorm druk met bezoekers en we kunnen op de smalle weg amper vooruit komen. Soms is het millimeter werk om te passeren. Gelukkig kunnen we op een parkeerplaats langs de berg onze camper kwijt. Wij maken een wandeling naar de waterval. Omdat de weg nog steeds vol auto's staat, overnachten wij op de parkeerplaats.
De volgende dag rijden we terug over de smalle weg. Nu zijn er bijna geen auto's geparkeerd. Wij rijden door het Zargos gebergte en zitten tussen de 1600 en 2600 meter hoogte. Onderweg veel schaapskuddes van nomaden die via de snelweg de kuddes naar een andere weide brengen.
Via Majlesi en Dustjerd, vlakbij de zoutvlakte, rijden wij naar de bekende stad Isfahan.
In Isfahan is idioot druk met het verkeer. Auto's rijden 4-5 rijen dik over een 2-baans weg. Na veel zoeken vinden wij een bewaakte parkeerplek nabij het centrum. Het toeval wil dat wij hier 11 jaar geleden ook overnacht hebben.
De volgende dag bezoeken wij de stad met het bekende Mayed Eman (Imam Plein). Aan dit plein liggen moskeeën, paleizen en de bazaar Wij herkennen veel van ons laatste bezoek maar het Ali Quapa paleis hebben wij de vorige keer niet bezocht en doen dit nu. Ook bezoeken wij het Chechel Sotoon Palace met zij vijvers voor en achter het paleis en bewonderen de prachtige muurschilderingen in de grote ruimte.
's Avonds maken wij nog een wandeling naar de verlichte brug over de drooggevallen rivier en bezoeken het prachtige Abasi Hotel, dat vroeger een paleis is geweest.
O ja, we wisselen 200 US dollar in en krijgen hiervoor 10 miljoen Rial. Wij voelen ons een echte miljonair!
Donderdag 19 april rijden wij naar het bergdorpje Abyaneh, dat als het ware tegen de berg is geplakt. De tijd heeft hier stilgestaan en vol bewondering lopen wij door het authentieke stadje met zijn apart geklede bewoners.
De volgende dag rijden we naar Kashan. Omdat het vrijdag is houden wij ook een rustdag. Pas de volgende dag maken we een wandeling door de lange bazaar en drinken chai/thee in een omgebouwd badhuis. s' Middags rijden we naar Agon met een mooi mausoleum/shrine. Alles is prachtig vormgegeven met mooie mozaïeken. Ook bezoeken we nog de ondergrondse stad, maar dat stelt niet veel voor. Wij overnachten weer in het park in Kashan.
We vervolgen onze tocht door Iran en rijden naar Qom. Dit is de tweede heilige stad voor de Iraanse Shi'íten. Anneke krijgt een verplichte chador aangereikt en met een geestelijke worden we rondgeleid over het heilige terrein met zijn vele pleinen, moskeeën en de “Holy Shrine” van Fatimah. Wij mogen als niet-moslims de shrine niet bezoeken, maar van afstand bekijken. Toch is er veel veranderd. Elf jaar geleden mochten we zelfs niet het terrein betreden en nu worden we keurig rondgeleid door een deskundige gids.
Omdat het enorm druk is rond deze heilige plek rijden we de stad uit en gaan over de tolweg naar Varamin om te overnachten.
Maandag 23 april rijden wij via het Damavond gebergte naar de Kaspische Zee. Het regent hard en de straten staan blank. Wij rijden door de bergen met kronkelende wegen. Als we de top van de pas bereiken krijgen wij een sneeuwbui over ons heen. Dit weer hadden we niet in Iran in het voorjaar verwacht. Gelukkig wordt het weer beter als we dalen en 's avonds komen we in het stadje Magmudabad aan. Wij parkeren de camper vlakbij het strand van de Kaspische Zee. Erg aantrekkelijk om te zwemmen is het niet. Het water is grauw en ondoorzichtig (vervuiling?). Wij blijven hier een paar dagen staan en houden een paar rustdagen.
Donderdag 26 april rijden we via Bandar Turkaman naar het Golestan National Park. Het is vrijdag dus enorm veel bezoekers die hier kamperen of met de familie picknicken. Al gauw worden we op de chai uitgenodigd en met handen en voeten proberen wij uit te leggen waarom wij in Iran zijn. 's Avonds krijgen wij een maaltijd met rijst en (schapen)vlees aangeboden. Al proberen wij schapenvlees te vermijden, toch smaakt de eenvoudige maaltijd wel. We overnachten in het park. 's Nacht horen we veel geluiden van dieren waaronder die van everzwijnen vlakbij de camper.
De volgende dag rijden wij verder door het Golestan NP met zijn groene vlaktes en bergen. Later wordt het dor en kaal. We doen boodschappen in kleine winkeltjes en vullen onze dieseltank met goedkope diesel. In Mashhad, de beroemdste heilige plaats voor de Shi'itsche moslims, vinden we een busparking waar we mogen staan om te overnachten.
De volgende morgen lopen wij naar de Holy Shrine van Emam Reza. Wij melden ons aan en worden door een gids verder begeleid. Anneke moet natuurlijk een chador dragen. De gids is heel enthousiast. Wij krijgen een video te zien met de geschiedenis van deze heilige plek. We bezoeken het tapijt- en centraal museum en de gids laat ons alle pleinen, moskeeën en ruimtes zien. Bij de Holy Shrine mogen wij niet naar binnen, maar toch krijgen we weer een glimp van de laatste rustplaats van Emam Reza te zien. Al met al duurt de rondleiding ruim 3 uur. Anneke mag bij het verlaten van het immense terrein de chador houden. Wellicht voor latere bezoekjes.
We eten een soort hamburger en lopen terug naar de camper. Wij besluiten om verder te rijden en via de tolweg (70 eurocent) komen tegen de avond in Torbat Heydariye aan. Het is vandaag een prachtige en indrukwekkende dag geweest!
Vannacht worden we wakker gemaakt door de politie die wil weten waarom we hier staan. Na alles verteld te hebben , slapen we verder. Als we opstaan en het rolgordijn opendoen, staat de politie in zijn wagen nog naast ons. Hij zwaait ons gedag en rijdt weer door. Een betere bewaking kan je niet hebben.
Wij rijden door de bergen in de richting van Kerman. Onze eerste geplande overnachtingsplaats bij warmwater bronnen stelt niet veel voor en rijden door naar de karavanserai. Deze blijkt niet bereikbaar te zijn, al zien we hem op grote afstand liggen. Uiteindelijk vinden we in het eerstvolgende stadje Ravar een overnachtingsplek. Vandaag hebben we noodgedwongen 600 kilometer moeten rijden. Reizen is soms toch wel vermoeiend!
Dinsdag 1 mei parkeren wij onze camper op de achterplaats van hotel Akhavan, precies zoals we elf jaar geleden deden. Ton inspecteert de camper en vult olie bij. Anneke doet de was. In het hotel mogen we de douche gebruiken.
De volgende dag bezoeken wij het centrum van Kerman dat we blijkbaar elf jaar geleden niet hebben gedaan. Vooral de lange bazaar is prachtig met op het einde een mooi plein. De taxi brengt ons weer naar het hotel. Omdat het nog vroeg is, verlaten we Kerman en rijden naar de tuinen van Shahzadeh, zo'n 40 kilometer buiten Kerman. Het is er erg druk want vandaag is weer de zoveelste vrije dag voor de Iraniërs. De tuinen zijn prachtig met grote waterpartijen. Na het avondeten maken we nogmaals een wandeling door de tuinen. Overnachten doen we op het grote parkeerterrein.
De volgende dag rijden we naar het vestingstadje Bam en parkeren de camper bij de citadel. In 2003 is hier een aardbeving geweest en heeft de citadel, opgebouwd uit klei en stro, compleet verwoest. Toen wij in 2007 Bam bezochten was dit heel goed te zien. Nu is men bezig om stapje voor stapje het te restaureren. Wij lopen door de citadel en zien weer mooie gebouwen, de vesting en het paleis deels pronken in de warme lucht.
Vrijdag 4 mei rijden we over een 4-baans weg naar Zahedan, de laatste grote stad voor de grens met Pakistan. Hier overnachten wij, want we willen morgen heel vroeg naar de grensovergang rijden. Dit moet onder militaire escorte geschieden.
Hopelijk vallen de grensformaliteiten mee, maar dat is voor het volgende reisverslag.
Iran heeft ons weer verrast. Veel vriendelijke mensen die zeer gastvrij zijn. Maar ook de prachtige Perzische architectuur van de moskeeën. Iran is wat vrijer geworden in zijn regels. Anneke moet wel een hoofddoek dragen, maar kan ook in een kuitbroek lopen zonder afkeurende blikken. De jonge vrouwen lopen niet allemaal met de zwarte chador maar een jas of jurk die over de billen reikt. Alleen het internet is niet zo vrij. Facebook en Whatsapp worden geblokkeerd en zelfs met een VPN verbinding word je soms geblokkeerd. Toch is het een fijn en veilig land om te reizen.
Wij hebben genoten!
Veel leesplezier van Ton & Anneke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 12:29:37
[totalVisitorCount] => 434912
[pictureCount] => 77
[visitorCount] => 1891
[author] => Ton & Anneke
[cityName] => Zāhedān
[travelId] => 517254
[travelTitle] => Van Iran naar Maleisië
[travelTitleSlugified] => van-iran-naar-maleisi
[dateDepart] => 2018-04-01
[dateReturn] => 2018-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/731/449_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/091/080_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => iran
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 5022140
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-05-02
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 2
[message] => Vrijdag, 27 april 17:00, Teheran
In Iran mag niks, maar alles kan. Deze uitdrukking hoor je hier regelmatig. Er zijn mega veel regels en dat merk je als toerist al snel genoeg, laat staan dat je hier leeft. Een simkaart kopen voor je mobiel is een heel karwij. Ik heb zeker een paar uur gezocht naar een simkaart. Overal krijg je hetzelfde antwoord: “helaas, dat hebben we niet”. Volgens de medewerker van het hostel is dit vanwege de overheid. Ook hij weet niet waarom, “zo gaat het eenmaal”. De mensen kan ik hier zeker bestempelen als enorm flexibel en vindingrijk. Mag het niet linksom, dan gaan we wel rechtsom. Een zekere gevoel van rebellie komt regelmatig naar voren. Facebook is verboden maar veel jongeren zoeken desondanks, via een omweg, de connectie met de buitenwereld via Facebook.
De hoofddoek zijn voor vrouwen een verplichte item maar desondanks zie je met regelmaat de hoofddoek steeds verder naar achteren schuiven waardoor regelmatig de hoofddoek naar achteren valt met een licht briesje.
Op straat is het Amerikaanse bedrijf McDonald’s uiteraard niet zichtbaar, maar ook hier wilt men genieten van hamburgers. Daarom geen McDonald’s maar Mashdonalds. Met vervolgens diezelfde M en precies dezelfde inrichting. Dit geldt overigens ook voor de Burgerking en KFC. “In Iran mag niks, maar alles kan!”
Ik merk ondertussen dat Iran vol zit met bijzondere rituelen. Wanneer de hostelmedewerker voor mij een telefoontje pleegt merkte ik op dat hij heel lang bezig is met zichzelf te introduceren. Wat blijkt? Je behoort eerst te vragen hoe het gaat met de familieleden. “Hoe gaat het met je opa? Je oma? Je broer? Je zus? Je Moeder?”. De hostelmedewerker geeft toe, het is omslachtig, maar zo gaat het nou eenmaal.
Ondertussen heb ik een simkaart kunnen vinden. Het meisje die ik heb ontmoet in het park waarmee ik nummers heb uitgewisseld had nog een paar over. Ze stond erop om deze te overhandigen. Hierbij stuitte ik meteen op een van de moeilijkere sociale omgangsvormen. Normaliter zal ik wanneer iemand zoiets aardigs doet een knuffel geven, maar dat is hier niet gepast. Dan maar uitnodigen om ergens wat te drinken? Ook dat is niet gebruikelijk met alleen een man, je moet dan getrouwd zijn of er moet een andere vrouw bij aanwezig zijn. Dan maar een klompje als cadeau, speciaal meegebracht voor dit soort momenten.
Zaterdag, 28 april 16:00, Dizin
Ik zit onder de bloesem van de bomen in de voortuin van mijn nieuwe guesthouse. Geen toeterende auto’s of de geur van uitlaatgassen. Maar het geluid van een kabbelend riviertje en de geur van smeltend sneeuw. Ik ben ondertussen beland in Dizin, een wintersportplaatsje waarbij het seizoen nagenoeg tot een einde is gekomen. Het is een klein dorpje ten noorden van Teheran. Met de taxi is het gemakkelijk te bereiken. Het dorpje komt slaperig over, hier en daar wat spelende kinderen op straat en een groepje oude mannen die spelletjes spelen op hun gazon.
Het plan was om vandaag te gaan skiën, maar de overheid heeft besloten om vandaag het skigebied niet te openen in verband met de weinige skiërs.
Dan maar met de eigenaresse een stuk wandelen. Het is een jonge meid van 27 jaar oud. Samen met haar man is ze bezig met een hostel op te zetten zodat ook meer reizigers de weg naar Dizin kunnen vinden. Met een taxi zijn we bij een doodlopende weg afgezet en hebben onze tocht te voet voortgezet. Onderweg had ze brood meegenomen met Iraanse fetakaas. Hierbij weer vele leuke gesprekken gevoerd.
Zondag, 29 april 21:30, Kashan
Ik zit in mijn nieuwe hostel. Een oud complex gemaakt van klei. De donkere wolken stapelen zich op en de bliksemschichten lichten de muren op.
Ik heb een lange dag achter de rug. Het begon met mijn reis van Dizin naar Kashan. Het weer liet het niet toe om nog verder de bergen in te gaan dus besloot ik om te vertrekken naar de volgende bestemming wat ongeveer 3 uur ten zuiden ligt van Teheran.
Eerst een bus gepakt vanaf de straat. Een klein busje waar een oude man met gigantische borstelwenkbrouwen achter het stuur zat met grote scheuren in de voorruit en ruitenwissers die hij om de 10 minuten weer moest aanzwengelen om enig zicht te hebben.
Niemand spreekt Engels maar desondanks heb je toch kleine gesprekjes. Tijdens mijn reis naar Kashan werd ik van moment tot moment bij de hand genomen. Niks werd aan de toeval overgelaten. Keer op keer werd ik overgedragen aan een ander persoon die mij de weg wees. De een bracht mij naar mijn volgende busje, naar de trein, bij de trein bracht iemand mij naar de metro en bij de metro bracht iemand mij naar de bus. Professioneel werd ik telkens overdragen aan een ander. Ik voelde me als een klein kind,bij de hand genomen.
Kashan is een kleine stad (bijna 1 miljoen inwoners) wat extreem oud overkomt. Men geeft aan dat sommige gebouwen 2000 jaar oud zijn. Opgetrokken uit speciaal soort klei.
Het ligt midden in een woestijnachtige omgeving, weinig bomen en zanderige wegen.
Tijdens mijn rondleiding in mijn hostel kwam er een enthousiaste man mij tegemoet. Keurig gekleed in pak en gaf aan een Engelse klas te runnen waarvoor ze vrijwilligers zoeken om les te geven.
Een activiteit wat natuurlijk geheel aan mij besteed is. Het betrof een klein klasje met mannen en vrouwen die beginnend Engels spraken. Iedereen had zich keurig voorbereid met vragen die wij moesten beantwoorden. De docente, een jonge vrouw met een enorm streng uiterlijk die alles strak dirigeerde, begon met een introductie en wees telkens een student aan die een vraag mocht stellen aan een van ons.
Woensdag, 2 mei 12:00, Kashan
Ik zit te wachten op de bus in het busstation. Regelmatig komen er mensen langs met koekjes, dadels of rozenwater. Allemaal zoet spul wat gratis weggegeven wordt in verband met een nationaal feest. Midden op straat wordt er uitgebreid gebarbecued en zelfs onderweg worden er bekers met rozenwater uitgedeeld aan de voorbij rijdende auto’s.
Ik ben net terug gekomen van een woestijn tocht. Samen met andere reizigers zijn we via het hostel met een jeep de woestijn ingereden om daar ook te overnachten. De bestemming was leuk, maar nog leuker was de rit zelf. Een auto met kieren en gaten en een chauffeur die zijn snelheid niet aanpaste op de erbarmelijke toestand waarin de auto verkeerde. Halverwege de rit stopte de auto ermee. Na vele pogingen kwam men tot de conclusie dat de auto zijn laatste adem had uitgeblazen. Dan maar wachten op een nieuwe auto.
De plek van overnachting was een klein en oud kasteeltje. Verdeelt in klein compartimenten met tapijten. Dit was de plek waar we moesten overnachten. Na vele dekens te hebben verzameld konden we het beste er van maken aangezien de tapijten weinig goeds konden betekenen voor onze tedere ruggen.
De terugweg was uitdagend te noemen. Het had geregend in de nacht waardoor de wegen volgestroomd waren met water. Het gevolg: 3 van de 5 auto’s zaten muurvast in de modder.
Dan maar plaats genomen bij een mevrouw op haar tapijt om het spektakel van een fijne afstand te aanschouwen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1396
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Kashan
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,kashan
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-2
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 5021325
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2018-04-27
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 1
[message] => Dinsdag, 24 april 12:00, Zaandam
Het verbaasd mij enigszins hoeveel mensen vergeven zijn van vooroordelen en onwetendheid. Uiteraard zijn de mensen die een passie hebben om te reizen veelal beter geïnformeerd, maar toch verbaasd het me. Dit jaar ga ik naar het minder bekende Iran... Iran?! Dat land is toch in oorlog? Er lopen toch alleen maar terroristen rond? dat kan toch geen vakantiebestemming zijn? Maar wanneer je, je enigszins verdiept in het land, door bijvoorbeeld de documentaire reeks van Thomas Erdbrink ''onze man in Teheran '' te kijken, krijgt je al een heel ander beeld dan het veelal vertekende beeld dat geschetst wordt op de televisie. Vrouwen onder stoffige lange zwarte gewaden waarbij het leven louter binnenshuis afspeelt en een straatbeeld wat veelal gedomineerd wordt door mannen met baarden. Ik ga de strijd aan en hoop jullie dit jaar mee te nemen met mijn reis door Iran. Echter zijn er vooroordelen die kloppen, het land is zeer zeker niet onomstreden wat betreft mensenrechten, maar wel een land met circa 82 miljoen inwoners die net als ons verliefd worden, op date gaan, werk zoeken en het beste willen maken van het leven. Net als ons.
Woensdag, 25 april 22:30, ergens boven Iran
Ik voel me op mijn gemak. Mensen die mij goed kennen weten dat ik zielsgelukkig wordt van een likeurtje, vooral wanneer het een onbekende is. Na eerst een uitgebreid verhoor bij de stewardess wat er allemaal aanwezig is in het assortiment is mijn keuze gevallen op een Zuid-Afrikaans koffielikeur. Het smaakt heerlijk. Beker thee erbij en me inlezen voor mijn volgende bestemming: Teheran.
Eenmaal bij mij gate gearriveerd leek het alsof ik feestelijk werd onthaald. Een groep met vriendelijk Iraniërs spraken mij aan. Een enorme warme interesse kwam mij tegemoet. Als dit de maatstaven zijn van de gemiddelde bevolking in Iran dan maak ik me geen zorgen. Allemaal modern gekleed, en ontzettend open over het land.
Ik ben aan de praat geraakt met mijn oudere buurman in het vliegtuig. De meneer, een klein mannetje met een grote bril en gehoorapparaten in, vertelde me de eerste kinderradioloog te zijn van Nederland. Ondertussen is de beste man 85 jaar en doet op de dag van vandaag nog vrijwilligerswerk in het ziekenhuis om jongere studenten op te leiden. Vanaf zijn 19de levensjaar is hij gevlucht naar Nederland vanwege de revolutie wat op dat moment gaande was.
Ondertussen lijkt het alsof alle vrouwen 1 voor 1 zich naar de toilet verplaatsen om zich klaar te maken voor de landing. De armen verdwijnen onder een laagje met stof en de haren bedekt met een hoofddoek, de Westerlingen zie je worstelen met het omdoen van hun hoofddoek waarbij sommige hulp kregen van de Iraanse medereizigers.
Donderdag, 26 april 17:00, Teheran
Ik zit in de achtertuin van mijn hostel. Er worden liederen gezongen met een gitaar en de poes van het hostel zit slaperig op de eettafel te luieren. Mijn nek gloeit van de zon.
Vannacht ben ik aangekomen op het vliegveld. Bij aankomst ontstond er direct chaos. Ik zag een bordje met ‘bank’ erop. Dit kwam goed uit in verband met het niet kunnen pinnen in Iran bij een betaalautomaat. Al het geld moet in contanten mee en omgewisseld worden bij een bank of wisselkantoor. Echter was dit de betaling voor een visum die ik al aangevraagd had. Mijn volgende bestemming was een lange rij. Na een half uur was ik aan de beurt: Helaas, u moet aan de andere kant van het gebouw wezen. Eenmaal gearriveerd en een half uur later gaf men aan dat mijn visum niet in orde was. Ik moest mij melden bij een ‘mannetje’, dat mannetje stuurde mij weer door naar de bank, die mij vervolgens weer op een brommende toon terug verwees naar het mannetje. Na veel irritatie hoorde ik na 2 uur het verlossende geluid van de stempel in mijn paspoort.
Snel een taxi gepakt die met een vaart van 140 km per uur naar mijn eindbestemming bracht.
Vanochtend raakte ik aan de praat met een Nederlands gezin, waarvan 2 meiden van 6 en 8 jaar.
Ik weet van mij zelf dat ik geen held ben wat betreft geld, maar nu ik erachter kwam dat de meeste banken geen geld mogen wisselen, van de overheid door een plotselinge koersstijging, werd ik zenuwachtig. We besloten om de krachten de bundelen en samen op onderzoek uit te gaan.
Bij alle banken kregen we dezelfde vriendelijke afwijzing. Helaas het is niet mogelijk. Maar toen we iets langer bleven staan bij een bank werden we vriendelijk uitgenodigd om thee te komen drinken. Heerlijke verse thee met een rozenblaadje erin. Hij gaf aan dat ze door de staat enorm moeten aanpassen voor de overheid en daarom een codewoord hebben. “op de thee komen”. Dit betekend dus: geld wisselen. Na een vriendelijke onderhandeling konden we ons geld inwisselen.
Na het wisselen van het geld kon de vakantie beginnen. Samen zijn we langs verschillende bezienswaardigheden gelopen waarbij de meiden regelmatig snoepjes en koekjes kregen van de winkels en tot slot nog een dikke zoen op de wang. Ze trokken veel bekijks.
Tijdens een wandeling in het park werd ik aangesproken door 2 meiden. Voor ik het zelf kon beseffen had ik een lepel in mijn handen en nam ik deel aan hun lunch. De mooiste onderwerpen passeerde de revue. Liefde, werk, de overheid en de vooral mijn ervaring tot nu toe in Iran.
Vrijdag, 27 april 10:00 Teheran
Ik zit buiten in de tuin. Het is rustig. Zowel op straat als in de binnentuin van het hostel. Het is vrijdag, voor de Iraniër een zondagse dag. Iedereen is vrij en de meeste winkels zijn gesloten.
Gisteravond ben ik nog even met een Ierse naar de bazaar gegaan om te eten. Tijdens het wandelen door het park merk je direct dat de mensen weekend aan het vieren zijn. Grote groepen zitten bijeen met een waterpijp en barbecue. Rijen tafels met schaakborden waar,veelal oudere mannen, met een sigaretje in hun mond aan het schaken zijn. Jongeren die aan het badmintonnen zijn en ons vriendelijk uitnodigen om mee te doen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 72070
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1278
[author] => Jeffrey Schurink
[cityName] => Teheran
[travelId] => 517750
[travelTitle] => Iran 2018
[travelTitleSlugified] => iran-2018
[dateDepart] => 2018-04-25
[dateReturn] => 2018-05-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-1
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018136
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-10-01
[photoRevision] => 0
[title] => Een uitgedroogde druif
[message] => Het land waar de wereldbeschaving grotendeels ontstaan is, waar grote karavaan routes doorheen trokken is armer dan dat ik verwacht had. Overal zie je hoe de economische crisis door de internationale boycot schade achterlaat. De inwoners hebben veelal twee banen om rond te komen. Onze gids vertelde dat haar kleine appartement in Teheran ruim € 700,- per maand kost. Niet een prijs die ik verwacht had. Ook in Iran rijzen de huizenprijzen de pan uit. Hun woede is meer gericht op de dalende economie en stijgende prijzen dan het wel of niet dragen van een hoofddoek. De inflatie is groot en dagelijks probleem.
Een 12 uur durende reis dwars door het Zargos gebergte bracht ons vanuit Kerman naar Shiraz. Het was een lange dag, we hadden genoeg tijd gehad om de eerste indrukken te verwerken. De eerste load aan foto’s te “air droppen” en op te schonen. Sjee wat een foto’s van mozaïek en moskeeën, heb ik nog andere dingen gezien? Ik moet eerlijk en reëel naar mezelf blijven het mogen wat minder mozaïek foto’s zijn.
Shiraz de stad van dichters, wijn en het goede leven. Dichter Hafez is dood, de wijn ver te zoeken, het goede leven, lastig te oordelen nog. Uit genetisch onderzoek blijkt dat de Shiraz druif uit Frankrijk komt. Het was een mooi sprookje wijn uit Shiraz. Shiraz leende zich goed om door de straten te slenteren. Na vele moskeeën en tombes gezien te hebben konden we het toch niet laten om er nog één te bekijken. De naam van de tombe was alleen al te mooi om te laten schieten; Imamzadeh-ye ali ebn-e hamze en dan is Nederlands moeilijk om te leren???? De binnenkant was prachtig, wederom één en al spiegels en schitterende tapijten. Het grote voordeel van een land waar nu nog weinig toeristen komen is dat je bijna overal de enigste bent. Heerlijk, al zegt de toerist het zelf.
Persepolis, gesticht door de Perzische koning Darius, was vanaf 518 voor Christus de ceremoniële hoofdstad van het Oud-Perzische rijk. De stad werd echter niet gebouwd voor het gewone volk. Het werd een stad vol imposante koninklijke paleizen, poorten en bogen, waar uitbundige feesten werden gehouden. De High Society gaven er regelmatig acte de presence. Een keer per jaar werden de afgevaardigden van de diverse bevolkingsgroepen uitgenodigd om belastinggeld te brengen aan de Shah. De afbeeldingen hiervan zijn zeer goed bewaard gebleven. Men leefden er eeuwen in relatieve vrede, totdat Alexander de Grote de boel weer eens verpeste. Zijn grootheidswaanzin dreef hem tot onder meer het Perzische Rijk. Als wraak op de verwoesting van Athene moest Persepolis in brand. Persepolis raakte in zwaar verval en is eeuwenlang bedolven geweest onder een dikke laag zand. In 1930 werd de stad herontdekt. Het kunnen inbeelden van de grandeur en het meters diep begraven liggen onder zand, vergt vandaag de dag wel wat voorstellingsvermogen. Het is een absolute must om hier naar toe te gaan. Een tip doe niet dit in de zomermaanden, de hitte is moordend en er is geen schaduw te vinden. Niet ver van Persepolis zijn de koninklijke rots graven te bezoeken. Ook deze zijn de moeite waard om te zien.
Isfahan de laatste stad in onze reis, voor velen heeft het iets magisch, is het zonder meer de mooiste stad van Iran. Ik zeg hmm? Rondom het immens grote plein staat het vol met paleizen, moskeeën, koran scholen en bazaars. Ik heb tijdens deze reis zoveel paleizen en moskeeën gezien dat ze eerlijk gezegd voor mij nog steeds mooi zijn, maar inmiddels ook veel van hetzelfde. Om het af te leren zijn we alleen nog de Vrijdagmiddag moskee ingegaan, helaas helaas, maar dan ook echt F…K stond deze volledig in de steigers aan de binnenkant, de Sjeik Lutfallah moskee en als aller aller laatste de Seyyed moskee.
De Kuja brug is ’s avonds zeer fotogeniek en is een geliefde plek voor Iraniërs om te hangen, te wandelen en te zingen. De akoestiek was fantastisch. In het omliggende park zaten families te bbq-en, te picknicken en te blowen, ja wel, openlijk was iets teveel van het goede, maar als Amsterdamse herken je de lucht uit 1001 nacht. De mensen kunnen genieten van misschien toch wel het goede leven in hun beperkte mate van vrijheid.
Een behoorlijke indruk heeft een bezoek aan één van de grootste martelaren begraafplaats in Iran achtergelaten. Geheel tegen mijn eigen issue mbt de dood ben ik onder de groepsdruk mee naar binnen gegaan. Tegen mijn verwachting in trok ik het redelijk. In de meeste graven liggen alleen de naamplaatjes van de oorlog slachtoffers begraven. Vanwege de Asjoera bezochten vele familieleden het graf van hun omgekomen man, vader of zoon. Vreemd genoeg waren ze blij om ons te zien en verwelkomde ons met open armen. Koekjes, snoepjes, appeltjes, alles werd gedeeld en knuffels uitgedeeld en ondertussen begeleidde ze ons naar het graf waar hun zo(o)n(en) of man begraven lag. Dit was voor mij iets teveel van het goede. Ik huilde op een gegeven harder dan de familie zelf, wat ik zelf nogal gênant vond, maar zij gaven mij alleen maar knuffels en koekjes terug. Met een hand vol koekkruim werd het tijd om weer naar de bus te gaan. Weinig groepsleden hebben het drooggehouden, dat sterkte mij weer. Onze gids legde achteraf uit dat de mensen het zeer waardeerden dat we naast alleen de mooie dingen van het land, de moeite en de interesse hebben getoond om ook naar dit onderdeel uit hun historie te komen kijken. Hoe zinloos de oorlog tussen Iran en Irak was bleek hier wel.
Op de ene laatste dag van de reis vond ik dat ik het verdiend had om tegeltjes te kopen! 4 kg dadels zorgde ervoor dat ik al aan de 20kg ruimbagage zat. Ik zag het als een geluk bij een ongeluk, ik had de hele winkel kunnen opkopen. Na veel wikken en wegen had ik vier mooie tegels uitgezocht. Soms moet ik leren met minder ook blij te zijn, maar zo komt mijn keukenwand en tegelvloer nooooooiiiiittt af.
Via de woestijn keerde we terug naar Teheran. Het blijft een apart gezicht spuitende fonteinen in een woestijn. In Nederland waar een overvloed aan water is is geen werkende fontein te vinden. Waarom zou dat zijn?
Op weg naar de luchthaven hebben we een bezoek gebracht aan het graf van Khomeini.
Alle Allah, wat een enorm complex, barstensvol bling en symmetrie. De ingang werd gebarricadeerd door tanks en militairen met aardig wat afweergeschut. Getuigde dit wel of niet een warm welkom? Het gaf mij in ieder geval een veilig gevoel. Het wel of niet naar binnen gaan vond ik persoonlijk een discutabel onderwerp. Khomeini staat niet in de boeken als een lieverdje. De nieuwsgierigheid overwon en voor de laatste keer hulde ik mezelf in een flatteuze bloemetjes gordijn/burka van 2x2m, volgens mij de standaard maat hier. De sfeer binnen was enigszins bedrukt, een zee van zwarte chadors en overal zedenpolitie, maakte de ambiance er niet lichter op. Hier hielden je ze streng in de gaten. De zedenpolitie zien er grappig uit, echt waar. De mannen lopen in een mooi uniform met een gele plumeau, ja zo’n ding die je bij de Action koopt en waarmee je je huis afstoft. De dames lopen in een zwarte vormeloze chador met een mint groene plumeau. De vrouwen worden bij de selectie ook zeker geselecteerd op hun vormloosheid, chagrijnigheid en lelijkheid. Dat laatste is bijzonder, want menig Iraanse vrouw is een schoonheid. Nou ja we weten nu waar ….De plumeau heeft een functie. Met een zacht tikje op je schouder vragen ze je beleefd of je je hoofddoek wat verder over je hoofd wilt trekken of ze zwaaien van een afstand en wijzen wat je moet doen. Zo ernstig is het allemaal niet.
Vermoeid reizen we door de naar de luchthaven waar we vijf uur te overbruggen hebben, voordat ons toestel vertrekt.
Iran, hoe kijk ik op je terug?
Het toerisme staat nu nog op een laag pitje, waardoor het land en de inwoners hun ware identiteit laten zien. Het heeft mooie bezienswaardigheden en een zeer gastvrije bevolking. Ik ben blij dat ik er nu geweest ben en het land met eigen oren en ogen beleefd heb. Het was een zeer intensieve reis met veel lange reisdagen en indrukken. Zonder groepsreis had ik in twee weken nooit zoveel kunnen zien
Moet je er heen gaan onder het huidige regime? Ja, ik vind van wel. Onze gids heeft ons een goed beeld geschetst van het dagelijks bestaan. Ze was waar het kon zeer openhartig in haar gesprekken en in haar denken. Dit hebben we ook ervaren met de bevolking. Hierdoor hebben wij, ik, een genuanceerder kijk gekregen. Nieuws is 50% commercieel en 50% waarheid. Door met de mensen te praten kom je achter de waarheid.
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1013
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Teheran
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-uitgedroogde-druif
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018068
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-09-25
[photoRevision] => 0
[title] => Een ingewikkelde rekensom
[message] => De mensen zijn de vriendelijkheid zelve, ze zijn behulpzaam, gastvrij, nieuwsgierig en ogen vrolijk. Dat laatste is schijn daar het land geteisterd wordt door torenhoge inflatie en men amper kan rondkomen. Het eerste wat men vraagt is wat je van het land vindt en de tweede waarom je van Iran gekozen hebt. Uiteraard complimenteren wij ze met hun gastvrijheid en mooie bezienswaardigheden. Ik kon niet altijd aan de indruk ontkomen dat ze deze vragen stelde om vervolgens hun visie te geven over het regime met verbazingwekkende antwoorden. Wat mij misschien het meest zal bijblijven is de stilte in de nacht. In alle nabijheden van onze hotels ben ik geen één keer midden in de nacht gewekt door het oproep voor het gebed. Überhaupt heb ik de oproepen amper op straat gehoord en dat is raar als je beseft dat je in een strikt islamitisch land reist. Of nemen ze het hier toch minder strikt dan dat men aan de buitenwereld toont? De hoofddoeken zijn een “moetje” en niet omdat men ze zo graag draagt, verre van. Eerlijk gezegd hangt mijn hoofddoek steeds losser en daardoor nonchalanter op mijn paardenstaart. Ik ben nog niet geslagen door de dames met plumeau, dus ik ga ervan uit dat het nog steeds zedig is. Sterker nog de dames van zeden zijn verdwenen uit het straatbeeld. Hoe wij ons best ook doen, wij blijven als buitenlanders opvallen in de menigte, zelfs met ons meest donker mee gebrachte kleding. Het is en blijft een zee van zwarte chadors en vind het intimiderend overkomen. Vanwege de Asjoera kleedt iedereen zich voorlopig in het zwart.
Trending topic is en blijft de nose job en het opspuiten van de lippen. Hier is het heel hip om met een grote pleister over je neus naar buiten te gaan. Enerzijds zijn ze conservatief, anderzijds wordt er flink geflirt waar je bijstaat en/of dat militairen zijn maakt niet uit. De hoeveelheid testosteron was overweldigend. Toen het geflirt ook voor hen te gortig werd, was het ingerukt, mars en weg. De rust binnen de groep keerde terug, het serotonine gehalte bij sommige zakte weer terug naar normale waardes en genoten heerlijk na van dat moment met een alcohol vrij biertje
De bazaars zijn een lust voor het oog. De gewelven en bogen zijn oud en kunnen verhalen vertellen. Winkeltjes bieden van alles aan, tapijten, chadors, sieraden, kruiden, zilveren theepotjes, zoetigheden en speelse kitsch. De food sectie is altijd een feest, het aanzicht van grote rode tomaten, grote oranje perziken, een overvloed aan kruiden, zakken vol noten, rijst, het deed het water in je mond lopen. Silvo doe inkopen hier ! Een walhalla voor foodies. De Iraanse keuken vond ik daarentegen niet heel bijzonder, behalve chicken or lamb kebab met saffraan rijst stond er weinig anders op het menu. Voor de veggies; aubergine pulp en yoghurt. Na een dag of 5 ben ik over mijn principe heen gestapt van geen vlees in het buitenland. Na 4 dagen van alle soorten aubergine mash te hebben gegeten was ik er klaar mee.
Rayen, het kleine broertje of zusje van Bam is zeker de moeite waard om te bezoeken. Bam was te ver en na de hevige aardbeving van een aantal jaren terug schijnt er weinig meer van over te zijn. Met zijn vieren in een iets te krappe taxi hebben we een niet te vergeten dag beleefd. Het landschap veranderde naar een meer bergachtig landschap, nog even dor en droog, maar het bood een welkome afwisseling. Het uit leem opgetrokken fort van Rayen is net een filmdecor. Het was bijzonder om er alleen met zijn vieren door heen te lopen. Heerlijk gelunched in een dorpsrestaurant waar geen menu of Engels voorhanden was. Wijs bij je buren, overburen of in de andere zaal aan wat je wilt eten en het wordt geserveerd. In de 2 uur durende rit terug naar Kerman zei niemand een woord. Ieder verzonken in zijn of haar gedachten of viel in slaap. Een welbestede dag werd beëindigd met een waterpijp (een plek waar je deze kon roken was nog verdomd moeilijk te vinden), 4 kg dadels en een aangeschafte samovar. Koste wat het kost wilde ik deze hebben en dat is gebleken. De geselings attributen die overal te koop waren heb ik laten liggen. Er zijn grenzen.
Als (hoofd)rekenen niet je ding is, dan is een bezoek aan Iran een heroverweging waard. Na een week kreeg ik pas enig idee wat de waarde was van een aankoop. Als nog net geen cijfer blinde heb ik staan goochelen met alle 0-en. Erbij, eraf en dan delen door. De prijs is niet wat je denkt dat het is en je geeft zo een 0- te veel of te weinig en wij maar denken wat doet die taxi chauffeur toch achterlijk.....................
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 432
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Kerman
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,kerman
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-ingewikkelde-rekensom
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 5018034
[userId] => 132816
[countryId] => 89
[username] => shirleyelward
[datePublication] => 2017-09-23
[photoRevision] => 0
[title] => Stelletje amateurs
[message] => Enigszins onwennig drapeer ik mijn hoofddoek op mijn hoofd, voordat ik de hotelkamer verlaat. Het moet er vooral niet truttig uitzien en het moet blijven zitten. Nog best een dingetje. Hoe doen ze dat hier??
Teheran is een overbevolkte stad met 18 miljoen inwoners en naar mijn gevoel even zoveel auto’s, voornamelijk in de kleur wit van Iraanse makelij en zoals een auto hoort te zijn; een duidelijke voor en achterkant, zoals een kind een auto tekent ( en ik ... ). De kans dat je in het verkeer sterft is hier 100 x groter dan door een zelfmoord aanslag. Wij Amsterdammers denken de koning van het dwars overstekend verkeer te zijn, rode lichten te negeren, maar feitelijk zijn wij vergeleken met Iraniërs een stelletje amateurs. Ik heb even tijd nodig om aan deze chaos te wennen. Uitslapen was er vanmorgen niet bij, na een lange vermoeiende reisdag ging de wekker vanmorgen om 7.00 uur af. Het positieve was dat het een wekker was en geen moskee om 04.30 uur. Vroeg opstaan en lange intensieve reisdagen is het karakter van deze reis. Oef.
Persoonlijk vind ik Teheran geen mooie stad, het is een enorme stad met 18 miljoen inwoners, heeft 7 baans rijbanen, het oogt grauw, het is lawaaierig, druk en stoffig. Er is weinig groen te vinden en wat groen is is feitelijk grijs van het stof. De bergen in de verte geven een hint van herkenning. Deze shots zien we vaak op het nieuws.
Toch heeft het een aantal bezienswaardigheden. Het Golestan paleis is een must see, het is de voormalige residentie van de Shah, nu een museum. Gelukkig was fotograferen verboden. Wat een pracht en praal of kunst en kitsch, het is net hoe je er tegen aankijkt. Ik ben normaal van de uitgesproken meningen, maar nu kon ik geen éénduidige mening vormen, ik vond het van beide wat hebben. De meeste indruk heeft de spiegelzaal achtergelaten, overdonderend mooi. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste meisje van het land, is destijds “viral” gegaan. Maakt ook niet uit, een slechte dag moet je er echter niet hebben, want je wordt aan alle kanten, van links naar rechts en van onder en boven met jezelf geconfronteerd. Ik wist niet dat ik zoveel ohs en ahs, moet je nu toch eens zien, zou roepen bij het zien van vitrinekasten vol met diverse serviezen. Ja echt, ik ben er zelf ook verbaasd van. De één nog mooier dan de ander. Vaatwasbestendig is het zeker niet, laat staan dat je er van durft te eten.
Het Juwelen museum is letterlijk over de top bling bling. Ik heb veel moois in mijn leven gezien, maar wat ik hier heb zien liggen was wonderbaarlijk op alle fronten. Prachtige kunstige creaties en zo gedetailleerd. Geen wonder dat het museum in de kluis van de Nationale Bank is gehuisvestigd. Er moet daar voor miljarden aan edelstenen, goud en zilver liggen. Ergens was het te gênant en had ik er moeite mee om er naar te kijken. Toch ben ik een vrouw en als vrouw wil je het toch niet missen.
Bijzonder vond ik ook de rit langs de Amerikaanse ambassade. In de omgeving is de haat jegens Amerika nog overal zichtbaar. De beelden van de bestorming in 1979 herkende en beleefde iedereen weer opnieuw. De bus mocht er niet te lang stilstaan of beter gezegd, mocht daar niet stilstaan. Dat zegt wel wat over het regime….
Qom ook wel het Lourdes van Iran, is één van de drie belangrijkste religieuze plaatsen van Iran. In het mausoleum ligt de zus van de achtste Iman Reza begraven. Ze moet een heel speciaal plekje bij haar broer hebben veroverd. Brian, als mijn moment daar is, wil ik ook zo’n graf. Gouden koepels, rijk versierde minaretten, turquooise/blauwe tegeltjes all over the place en heel veel goud en zilver. Ik had het niet erg gevonden als ik hier het leven voor het eeuwige zou hebben ingeruild. Begraven worden onder zoveel mozaiek is gewoon “heaven”. Voor het eerst in mijn leven werd ik beschouwd als een ongelovige en ongelovige zullen het weten.
Het begon al met de busrit van de P&R van Qom naar het mausoleum toe. Wij zijn letterlijk te om zelfs niet te mogen worden vervoerd in de reguliere bus, waarin gescheiden sectoren waren voor man/vrouw. Er werd een aparte bus voor ingezet. Of ik daar heel rauwig om was.. niet echt. Het was bloedheet en het idee om in een overvolle bus te moeten waar je vanachter zwarte burka’s van top tot teen bekeken werd kon ik niet zo goed handelen. Ik ben overduidelijk nog erg moe. Dan maar hartstikke discriminerend en ongelovig zijn en daarmee accepterend dat ik te ben en in een eigen bus vervoerd moet worden.
Ik voelde me in Qom niet geheel op mijn gemak. In de lucht hing voor mij een drukkend gevoel, een gevoel wat aangaf ik hoor niet thuis. Wellicht omdat ik hier alleen maar zwaar gesluierde vrouwen zag rondlopen. Ik voelde letterlijk de aandacht op mij (de groep) gevestigd worden. Het vooruitzicht dat ik heel veel mozaiek zou gaan zien, zorgde ervoor dat ik langzaam iets ontdooide. Ik passeerde het zware gordijn welke de buitenwereld van het mausoleum scheid en kwam vervolgens aan de andere kant naar buiten in een slechte imitatie van een gelovige. Ik heb een bloemetjes gordijn van 2x2m over mijn hoofd gekregen en word verondersteld op een waardige manier in dit laken te lopen. Ten eerste vraag je jezelf af, hoe waardig? Het zakte aan alle kanten naar beneden, het was van een soort stof dat nergens aan bleef plakken. Het was een crime. Mijn tweede gedachte was dat de functie van een chador bedoeld was om vooral niet de aandacht op jezelf te vestigen. Hier hebben ze de plank volledig misgeslagen. Dit tot grote hilariteit van 19 andere mislukte gelovige. De fotocamera’s stonden geen moment stil, tot grote hilariteit van de groep en zware irritatie bij onze toegewezen gids.
Onze over ijverige gids van het soort zeer conservatief had slechts 20 minuten om ons door het complex te leiden. Op de vraag waarom wij maar 20 minuten kregen werd de sfeer tussen hem en de groep ijzig. Zijn antwoord was kort; Het Systeem. Wij Nederlanders houden graag van een duidelijke uitleg, in Iran niet. Wat is Het Systeem, hoe werkt Het Systeem en wat als we ons niet aan Het Systeem houden. Oh dit waren allemaal veels te ingewikkelde vragen voor hem. Vrienden voor het leven zijn we niet geworden. Het kostte hem zeker 10 minuten om onze aandacht te trekken, wat niet erg lukte. Wat een stelletje ongehoorde, ongelovige varkens zijn het toch. Hij zei het niet, maar hij zal het zeker gedacht hebben. Als groep hebben we het hem ook zeer lastig gemaakt, ik vermoed met een grote mate van opzet. We waaierde binnen no-time uit over het complex en dat was zeer zeker niet de bedoeling. De angstzweet droop van zijn gezicht, hij kon ons wel vermoorden. Wij schopte het totale Systeem in de war, wat we overigens wel vaker, bewust of onbewust, hebben gedaan. Het complex was prachtig en zeer zeker de moeite waard! De devotie van de mensen is intrigerend om te zien. Het kon ze er niet van weerhouden om uitgebreid naar ons te kijken. Het voelde soms net alsof we in Artis waren, zij bekeken ons en wij bekeken hun met een stille gepaste aparte afstand. Het zal mij niets verbazen als na ons, buitenlandse bezoekers niet meer welkom waren. Onze excuses hiervoor
We reden door naar Kashan waar we tegen het einde van de middag aankwamen. Voor de verkoeling en omdat het op de lijst van UNESCO staat bezochte wij de beroemde Fin-tuinen. Deze konden mijn interesse niet pakken. Ik geloof dat ik lichtelijk oververmoeid aan het raken ben en daardoor bepaalde schoonheden niet meer kan waarderen. Ik heb serieus moeite met denken en registreren, mijn hoofd is leeg en leef in een waas. Misschien toch uitgeruster op vakantie gaan. Het hoogtepunt was een ijsje met ondefinieerbare witte stukjes en op smaak gebracht met rozenwater. We bezochten daarna nog een oude koopmanswoning. Het deed me erg denken aan de haveli’s in India. Heerlijk die symmetrie door je huis! De oude bazaar van Kashan ging dicht op moment dat wij eraan kwamen, dat was erg jammer. De zoektocht naar een restaurant voor 16 man werd een ware uitdaging. Na lang lopen en diep in de bazaar verscholen troffen we een klein cafe aan. We overdonderde de eigenaar met zo’n grote groep en bestelde letterlijk alle gerechten op de kaart, eggplant en omelette.
Het landschap is tot zover niet bijster boeiend. Een droog, dor, stoffig en glinsterend woestijnlandschap. Een typisch Arabisch landschap noem ik het. Het heeft duidelijk geleden onder een hete zomer waar temperaturen opliepen naar 47 graden en de enorme hoeveelheid plastic wat overal verspreid lag. De afstanden zijn groot, alles is groot, zelfs rotondes zijn voor ons Nederlanders enorm.
We zakken af naar het zuiden en gaan daardoor dieper de woestijn in. De lucht is gort droog, net zoals onze lippen, huid en haren. De grond is zo droog dat je plas letterlijk weer terug omhoog spat.
Yazd, de stad van de lemen huizen, de windtorens en de Toren van de Stiltes. Yazd is het centrum van de Zoarasten, ooit de grootste godsdienst in Perzië. Nu zijn Zoarasten een kleine gelovige minderheid. De Torens van Stilte is een stille getuigenis van het verre verleden. Net buiten de stad doemen de torens op. In vroegere tijden werden hier de overledenen naar toegebracht alwaar ze een hemel begrafenis kregen. Een bijzondere plek. Yazd is prachtig bij zonsondergang. De ondergaande zon zet de stad door een prachtige oranje gloed in vuur en vlam. De camera’s stonden bij niemand stil. De stad deed mij denken aan Xiva in Oezbekistan, ook zo’n prachtige lemen stad.
Al dolend door de kleine straten van Yazd liepen wij nietsvermoedend een grote zwarte tent binnen. Hier was men overduidelijk voorbereidingen aan het treffen voor een herdenking. Er waren heel veel mensen, er was heel veel thee, heel veel koekjes en heel veel kabaal. Uiteraard waren wij meer dan welkom om de herdenking bij te wonen. Deze uitnodiging sloegen wij niet af. De mannen zaten beneden, de vrouwen zaten boven. Ik viel wel enorm op in een vrijwel witte outfit tussen alle zwarte Casperina’s. Casper het spookje is minder traumatisch. Toch maakten wij snel contact met dames in het zwart. Ik was duidelijk niet voor de gelegenheid gekleed, maar ach ik was toerist en begreep überhaupt niet wat er aan de gang was. Later bleek dat wij getuigen zijn gefeest van de Asjoera viering. De Asjoera is een Islamitische herdenking waarvan de letterlijke vertaling 10 betekent. Asjoera wordt dan ook gevierd op de tiende dag van de maand Muharram, de eerste maand van de islamitische kalender. De jonge meiden waren meer geïnteresseerd in hun Iraanse versie van de I-phone en Iraanse social media dan op het dramatische toneelstuk wat beneden afspeelde.
In sjiitische moslimlanden, waaronder Iran, wordt op deze dag gemeenschappelijk gerouwd en gevast. Het rouwen vindt plaats in moskeeën in de vorm van lezingen, rouwliederen en zelfkastijding. Asjoera is een culminatie van tien dagen rouwen dat start met het begin van het islamitisch nieuwjaar. En dat rouwen kunnen ze goed hier! Raar en ook wel heftig om mee te maken. Mensen die op commando in huilen kunnen uitbarsten. Ik vind het eerlijk gezegd knap. Mijn empatisch vermogen liet mij hier volledig in de steek.
Waar rouwen ze om? Sjiitische moslims herdenken de tragische dood van Hussein, de kleinzoon van de profeet Mohammed. Hussein sneuvelde op 10 Muharram 61 (680 na Christus) tijdens een gevecht op de vlakte van Karbala tussen de regeringstroepen van Yazid ibn Muawiyah ibn Abu Sufyan (645-680) - de tweede kalief van de dynastie van de Omajjaden - en de volgelingen van Hussein. Husseins volgelingen bestonden voornamelijk uit vrouwen en kinderen en een handje vol soldaten. De aanleiding van het gevecht was dat volgens Hussein het kalifaat was veranderd door corrupt leiderschap in een tirannie.
Ben blij dat ik geen geschiedenis hoef te leren.
Na 2 uur in een verstijfde houding te hebben gezeten hebben wij genoeg gerouwd en thee gedronken. Het was bijzonder om mee te maken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] =>
[totalVisitorCount] =>
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 253
[author] => Shirley Elward
[cityName] => Yazd
[travelId] => 517542
[travelTitle] => Iran, meen je dat ?
[travelTitleSlugified] => iran-meen-je-dat
[dateDepart] => 2017-09-18
[dateReturn] => 2017-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/132/816_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => stelletje-amateurs
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005746
[userId] => 107386
[countryId] => 89
[username] => viceversareisclub
[datePublication] => 2017-11-02
[photoRevision] => 0
[title] => Isfahan en Abyaneh
[message] => Vanmorgen gaan we naar de Armeense wijk in Isfahan, genaamd Jolfa, om daar de belangrijkste kerk, de Kelisa-ye Vank, oftewel Heilandkathedraal, uit de 17e eeuw te bekijken. Naast de traditionele Perzische blauw/gele motieven, vinden we hier een overdaad aan drukke schilderingen met christelijke thema's: het Oude en Nieuwe testament, de heilige Gregorius maar ook het Laatste Oordeel. Weer heel anders dan een gemiddelde moskee. Buiten de kathedraal zien we oude graven met teksten in het Russisch, maar ook grafstenen van jonge kinderen die hier begraven zijn. En een schematisch overzicht van de Armeense genocide: echt afschuwelijk.
Links van de kathedraal ligt het Museum voor Armeense kunst, met uiteraard religieuze voorwerpen, maar ook een oude boekenpers van Engelse makelij. Samen met de indrukwekkende verzameling oude boeken ( zelfs van voor 1100!) een mooie eenheid.
Middenin de ruimte staat een microscoop waardoor je, de op een haar geschreven tekst kunt lezen. Wie zou dat nu nog klaar krijgen? Echt een museum voor Bert, want hij kan zich niet goed los weken en verlaat als lastste het pand.
Dan door naar het Isfahan Music Museum, waar een grote collectie traditionele Armeense muziekinstrumenten bij elkaar gebracht zijn. Een dame van het museum noemt ons de onuitsprekelijke namen en legt uit hoe en waarvoor ze gebruikt worden. En na een koffie, theetje of sapje op het terras, worden we verrast met een mini-concertje. Wat leuk en bijzonder om dit mee te mogen maken.
De lunch, met heerlijke ijsbergsla en een typisch Isfahaans lamsgerecht, staat voor ons klaar in de binnentuin van het goede restaurant Arc a; aanradertje. Veel Iraanse, wat sjiekere mensen, weten ook de weg ernaar te vinden. En zoals overal, ook hier jonge dames met een flinke witte pleister op hun neus, als bewijs van de (dure) nose-job die ze hebben ondergaan. Je moet er maar zin in hebben.
Tot slot gaan we even kijken bij het Cehelsotoon Museum, in het Paleis van de 40 Zuilen. Het paleis heeft maar 20 pilaren, onder het dak met schattige kleine raampjes, maar in de waterpartij voor het paleis weerspiegelen deze en zo komen ze aan 40. Een heilig getal.
Er wordt hard gewerkt aan de restauratie van het dak, waar beestjes zich tegoed gedaan hebben aan de houten constructie. Maar ook het spiegeldak en binnenin moet je een beetje door de renovatie heen kijken, want er moet nog veel gebeuren.
Maar over een poosje zul je je weer voor kunnen stellen hoe Sjah Abbas en zijn opvolgers hun gasten ontvingen op het terras en in de auditientiezaal. Binnen kun je muurschilderingen van historische veldslagen bewonderen, onder meer over de overwinnning in India en de Slag bij Taher Abad. Een topstuk is ook de ingelegde deur van het Sjeik Safi mausoleum uit Ardabil, uit de 16 eeuw. Als je rond het gebouw loopt, zie je, heel verrassend, ook afbeeldingen met duidelijk herkenbare Europese kenmerken.
De rest van de middag is vrij en ieder kan lekker zijn eigen gang gaan. Mia en Toos worden door Iraanse mensen geholpen om de weg terug te vinden naar hotel Abbasi. Typisch Iraans, want wat zijn de mensen hier ontzettend vriendelijk en behulpzaam.
's Avonds eten we weer in een goed lokaal restaurant, waar we onder andere bief speciaal krijgen: met heerlijke romige champignonsaus. En waar we ons vooral vermaken met de stoelendans die een Iraanse familie hier uitvoert. Zitten ze net allemaal, komen er twee mensen bij die weer begroet moeten worden; even langs oma zitten en dan een bord eten voorgezet krijgen. En zo gaat het maar door. Prachtig om te zien. Familie is heel belangrijk voor de Iraanse bevolking.
De volgende dag, onze laatste dag in Iran, hebben we het programma een beetje aangepast en maken we, op weg naar Teheran, een stop in het bergdorpje Abyaneh.
Gelegen op 2500 meter hoogte aan de voet van het Karkasgebergte en 75 km ten zuidoosten van Kashan, is dit 1500 jaar oude dorpje steeds meer in trek bij toeristen. Maar vandaag, op de vrije vrijdag, voornamelijk Iraanse dagjestoeristen.
We lopen door de kris-kras straatjes, langs de roodokeren lemen huisjes, een beetje klimmen en een beetje dalen. Op de stoepjes voor hun huizen, met prachtige oude deuren die verhalen vertellen, verkopen oudere vrouwen gedroogd fruit, noten, munt en bloesemblaadjes. Voor een fixed-price, want dat hebben ze hier volgens mij met elkaar afgesproken. Er lopen vriendengroepen en families rond in kleurrijke trafitionele kleding (die ze hier ergens huren, volgens mij) die met plezier voor ons poseren op de meest idyllische plekjes. Wat een prachtige foto's maken we hier; Abyaneh, met de waterkanaaltjes langs en onder de straatjes, is een perfect decor voor sfeervolle Iraanse plaatjes. Blij dat we het programma hiervoor omgegooid hebben.
De lunch is gereserveerd in een hotel en de eigenaresse, die duidelijk de broek aan heeft, zegt dat we gerust onze hoofddoeken af mogen doen. Na de klim omhoog vanuit het dorpje, is het heerlijk om even onze hoofden te "luchten".
En dan gaat het verder richting Teheran, met af en toe een sanitaire of koffie/thee stop. We verbazen ons over een supermoderne mall waar bijvoorbeeld Adidas verkocht wordt. Even schakelen na een 1500 jaar oud dorpje.
Het loopt nu heel serieus naar het einde van onze reis toe en we maken voor onszelf de balans op. Bas, onze gids, heeft dat ook gedaan en we krijgen geld terug uit onze fooienpot: dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het is ook echt een hele opgave om in Iran geld uit te geven en we moeten er niet aan denken dat we aan het begin van de reis zo'n lokale creditcard aangeschaft zouden hebben. Hadden we nooit op kunnen krijgen.
Zo dadelijk komen we aan in ons hotel "voor-een-paar-uur" op de luchthaven, waar we een kamer krijgen en het laatste avondmaal zullen gebruiken. En dan met een nachtvlucht terug naar huis.
Thuis waar we veel meer keuze in gerechten hebben; waar de wijn en het pilsje voor het grijpen liggen; waar je niet als een kamikaze in doodsangst een straat hoeft over te steken; waar je als vrouw vrije keuze hebt in kleding; maar zeker ook wat je met je leven wilt doen; thuis waar we weer plannen maken voor een volgende reis, want de wereld ligt aan onze voeten; thuis waar ook de dames gewoon hardop op straat kunnen zingen (en ze hoeven er geen volle zalen mee te trekken); maar vooral thuis waar mannen en vrouwen vrijheid van meningsuiting hebben en gelijkwaardig zijn.
We komen straks thuis met prachtige herinneringen aan een heel bijzonder Iran; de ontzettend vriendelijke mensen die oprecht geinteresseerd zijn; de mystiek en romantiek; de oeroude beschaving en cultuur; de prachtige vrouwen, al dan niet met nose-jobs; de sfeervolle karavanserai in Kashan; de indrukwekkende devotie in Qom; de groen/blauwe, roze of geel/blauwe tegels in de diverse plaatsen; de joghurt met sjalotjes; de grillige rotsen in de Kalutwoestijn; de muziekkamer met klankkast in Isfahan; de oeroude lemen steegjes in Yazd; de sterrenhemel in de Karavanserai; de toeterende automobilisten in Kerman; de magic eyes en de vliegers op de brug in Isfahan. Iran, je was prachtig!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 426591
[pictureCount] => 65
[visitorCount] => 2110
[author] => Maja
[cityName] => Abyāneh
[travelId] => 515381
[travelTitle] => Vice Versa gaat naar Iran!
[travelTitleSlugified] => vice-versa-gaat-naar-iran
[dateDepart] => 2017-10-21
[dateReturn] => 2017-11-04
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/622/110_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/107/386_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => isfahan-en-abyaneh
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005621
[userId] => 107386
[countryId] => 89
[username] => viceversareisclub
[datePublication] => 2017-11-01
[photoRevision] => 0
[title] => Isfahan
[message] => Vanmorgen wandelen we vanuit onze prachtige hotel ( met wat truttige kamers in de dependance) naar het Meidan-e Emam plein; na het Plein van de Hemelse vrede in Peking het grootste oude plein ter wereld (510 x 163 m).
Allereerst bezoeken we de Ali Qapu ofwel Hoge Poort, gelegen aan de westzijde van het plein. Het dakterras is momenteel in renovatie maar een bezoekje is toch echt aan te bevelen. Het gebouw heeft zes verdiepingen in de vorm van een vierkante toren. Via flinke treden, bekleed met geel/blauw bewerkte tegels, klim je naar boven. Vanaf het terras heb je een prachtig gezicht op het plein; recht tegenover je zie je de moskee Masjes-e Sheikh Lotfollah, die geen minaretten heeft omdat het een "besloten" moskee betreft; alleen voor de koninklijke familie.
Na het terras kom je in de troonzaal die vooral voor audienties gebruikt werd in de tijd van sjah Abbas I. Je ziet hier schilderingen waarbij "aanstootgevende zaken" zoals een westers gezicht, borsten en geslachtsdeel weggekrabd zijn.
De bovenste verdieping is de muziekkamer, heel speciaal vanwege de opengewerkte plafonds en muren, waardoor een soort klankkast ontstond. Onvoorstelbaar dat dit vroeger helemaal met de hand gemaakt werd. En wat zal muziek hier prachtig geklonken hebben. Vrouwengezang zul je hier niet horen, want zij mogen niet zingen in het openbaar. Voor sommige vrouwen is dat misschien wel een uitkomst...
Dan lopen we over het plein waar mensen flaneren of lekker in kleermakerszit picknicken op een groot kleed. Koetsjes rijden voor toeristen af en aan.
In de Masjes-e Emam moskee loop je via een geknikte gang naar binnen: zo wordt er automatisch richting Mekka gebeden. Middenin de moskee is een aanduiding waar de akoustiek het allerbeste is. Er mogen alleen islamitische liederen gezongen worden, dus we slikken ons "Rooj mien durp ien de Piel" maar heel snel in. Een vriendelijke Iranees trakteert ons op een prachtig lied; een oproep tot het gebed.
In de tuin van de moskee zien we een groep toeristen in "friendly" gesprek met een imam; hier is speciaal een plekje voor ingericht.
Ook bijzonder dat de Imam hier vanuit een verlaagde plaats de menigte toespreekt. Dit was bedoeld om te voorkomen dat hij zich meer zou voelen dan de gewone bevolking.
Ook is het apart dat we hier, naast kalligrafie, ook tegels met afbeeldingen van dieren zien; onder andere aapjes. Behalve tijdens de gebedstijden mag je hier ook als niet-moslim een bezoek brengen.
Buiten de moskee staat een meisje op een stoel en houdt een soort selfiestick met witte blok tegen de tegels aan. We vragen haar wat ze aan het doen is en ze komt graag met ons in gesprek. Ze onderzoekt de originele kleur van de tegels zodat ze de juiste kleur kunnen mengen voor restauratie projecten. Ze werken hier niet met RAL kleuren zoals bij ons, maar hun eenheid is NCS. We wisselen mailadressen uit en beloven haar een kleurenwaaier te sturen. Leuk om zo even contact te hebben.
De meeste steden in Iran kun je kennen aan hun kleuren. Zagen we in Teheran en Qom vooral het prachtige blauw-groen; in Shiraz overheerst roze en in Istafan zien we meer gele kleuren.
In een zijstraatje krijgen we demonstratie van het schilderen van miniaturen: de eigenaar die 20 jaar geleden al vermeld werd in de Lonely Planet, en in de laatste versie ook weer, laat zien hoe hij met een kwastje, gemaakt van haren van zijn Perzische kat, in no-time een prachtige karikatuur op een stukje kameelbot tekent. Hier kun je kwalitatief zeer goede miniaturen en cadeau artikelen kopen. En zelfs betalen met creditcard is hier mogelijk.
De volgende stop is bij een goede perzenhandelaar. Ook hier demonstraties van het weven van tapijten en het stempelen van tafelkleden met behulp van antieke mallen. Mooi om te zien hoe ze per kleur het patroon herhalen totdat het gewenste effect bereikt is. Dan de kelder in, waar we alle soorten perzische tapijten te zien krijgen, omder het genot van een glaasje thee. Tapijten gemaakt van wol, zijde of een mengeling en met een diversiteit aan dichtheid van het aantal knopen; hoe fijner hoe duurder uiteraard. Er zijn prachtige exemplaren bij en het is heel leerzaam.
Rondom het plein vindt je de Qaysariye bazaar, inclusief een grote karavanserai. Meer dan 5 km steegjes met koopwaar is hier te bezoeken en je kunt het zo gek niet bedenken of het is hier wel te koop. "Gaz" (noga met pistachenootjes) is de lokale lekkernij die in grote kleurrijke geschenkverpakkingen aangeboden wordt.
We drinken heerlijke koffie, thee of vers sapje in een klein cafeetje en vervolgen onze weg.
Dan terug naar het hotel om even uit te rusten en aan het einde van de middag gaan we met de bus de bruggen bekijken, waar Isfahan ook om bekend staat. Allereerst de Pol-e Khaju brug, 132 m lang, met een achthoekig paviljoen in het midden en uiteraard versierd mer tegels. Prachtig verlicht trekt het hele horden jongeren aan, die hier vooral elkaar komen bekijken; in de nissen hun theetje drinken, hun lied zingen of in het park ernaast hun verlichte vliegers oplaten. Een bijzonder sfeervolle en romantische plek. Grappig ook de "magical eyes" van het leeuwenstandbeeld: als je aan de andere kant van de brug staat zie je twee ogen oplichten.
De tweede brug is de Si-o Se Pol, de brug met de 33 bogen. Driehonderd meter lang en deze fungeert ook als dam, al is dat in deze periode niet nodig, want de rivierbedding is helemaal droog. Twee keer per jaar wordt de dam open gezet en staat er water in de rivier Zayandeh Rud.
Deze avond eten we in een selfservice restaurant: op die naam knappen we een beetje af, maar de kwaliteit en diversiteit van het eten is supergoed. We kunnen hier zelfs een limoenbiertje ( uiteraard 0 % alcohol) tappen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 426591
[pictureCount] => 51
[visitorCount] => 759
[author] => Maja
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 515381
[travelTitle] => Vice Versa gaat naar Iran!
[travelTitleSlugified] => vice-versa-gaat-naar-iran
[dateDepart] => 2017-10-21
[dateReturn] => 2017-11-04
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/621/525_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/107/386_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => isfahan
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005544
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2017-11-01
[photoRevision] => 2
[title] => Shiraz en het groene noorden
[message] => Ik vervolg mijn reis. Na Isfehan, is de volgende stop de woestijnstad Yazd, 6 uur bussen in een luxe touringcar naar het oosten; op naar de woestijn. Hier heb ik een paar uur geslenterd door de oude binnenstad. Lage lemen huizen, door hele smalle straatjes, en heel veel windtorens die 5000 jaar geleden al voor verkoeling zorgden in de hete zomers hier. Vanaf de dakterrassen heb je een mooi uitzicht over de stad met de moskeeën, minaretten en windtorens. En in het watermuseum heb ik gezien hoe ze lang geleden al voor water zorgden hier dmv kilometers lange tunnels in de grond.
Op dat twee tour ik met Gemma, die ik hier toevallig weer tegenkom, en een Frans koppel naar drie bezienswaardigheden ten noorden van Yazd. Vooral Kharanaq, een verlaten lemen stad is erg bijzonder om te zien. In Meybod zien we tientallen mannen op houtvuur en in grote soeppannen eten bereiden. Het koken is een heel spektakel met Iraanse muziek en het schijnt een voorbereiding te zijn op een viering twee dagen later waarbij iedereen samen eet om het einde van Ashura te vieren: het martelaarschap van Imam Hossein.
Een dag later ga ik met Gemma en met Elliot uit Singapore via Persepolis naar Shiraz. Deze 'must- see' opgegraven Perzische nederzetting kunnen we op deze manier mooi meepakken zonder een dag daarvoor speciaal uit te moeten trekken. Gelukkig, want na een 1,5 uur rondlopen hebben we het wel gezien hier.
In Shiraz rijden we door straatjes waarbij ik dacht dat de auto klem zou komen te zitten, maar ik kom uiteindelijk aan bij ‘Taha traditional hostel'. Ik pak meteen een taxi naar de andere kant van de stad omdat ik uitgenodigd ben voor een diner bij Iraniërs thuis. Het koppel dat me in Isfehan had uitgenodigd, was nog steeds even enthousiast. Via whatsapp hadden we contact gehouden. Daar aangekomen wordt ik meteen naar de riante en luxe bovenkamer geleid, welke alleen wordt gebruikt wanneer ze gasten hebben. En voor de gelegenheid hadden ze ook hun dochter, schoonzoon en kleinzoon uitgenodigd. Die waren ook wel nieuwsgierig denk ik. Het was super! De dochter sprak net als de moeder redelijk goed Engels, dus we konden goed buurten. Ze hebben me ongelofelijk verwend met fruit, taart, chai, waarna het eten nog moest beginnen! De hele tafel stond daarna vol met rijst, een soort stoofpot, salade, een gelei drankje, olijven etc.
En dan krijg je bij het weggaan nog een zak appels uit eigen tuin mee voordat je door hen tot in het hostel wordt thuis gebracht. Dat ik zelf wel een taxi terug zou nemen, ging er echt niet in bij hen. De dochter begint met haar man met Franse les volgende week omdat ze naar Canada willen emigreren. Wat ik in ieder geval terug kon doen als bedankje is aanbieden om te blijven mailen als ze wilt, in het Frans, zodat zij, maar ik ook, Frans kunnen oefenen.
Dag 2 in Shiraz struin ik door de stad met de Duitse Helen, en bezoeken we, onder verplichte Engelstalige begeleiding, de Holy Shrine van de stad. Heel indrukwekkend gebouw, waar nu wel wat mensen zijn, maar waar er op het hoogtepunt binnen enkele weken zo'n 20 miljoen bezoekers komen. In een van de zalen kan 20.000 man tegelijkertijd bidden. We bezoeken de grote bazaar, die is er één in elke stad, en 's middags bezoeken we vanuit het hostel met Elliot en de receptioniste Elham de 'Pink Lake'.
Die avond mochten we bij de oom van Elham gaan kijken naar Zurkhaneh; letterlijk vertaald 'house of strenght', een mix van sport, theater en religie. Als oud kampioen in deze hele oude traditionele sport en daardoor hoog gerespecteerd kon hij ervoor zorgen dat we als vrouwen hier binnen mochten. 2,5 uur lang voeren de mannen van alle leeftijden, series van sportieve rituelen uit, welke echt heel zwaar zijn. Dit alles onder luid tromgeroffel, zingen en het voordragen van verzen. Volgens mij zijn er minimaal 200 push ups gepasseerd.
De fanatiekelingen doen dit meerdere keren per week tot elke dag.
De oom brengt ons netjes tot in het hostel thuis, want nee zelf een taxi pakken mag echt niet, en geeft tot slot nog handenvol druiven uit de kofferbak aan ons als kadootje. Terwijl wij juist dankbaar zijn dat we hierbij mochten zijn. Afslaan mag uiteraard niet. Typisch Iran.
Wat ook typisch Iran is, is Tarof, de Iraanse etiquette. Deze beleefdheidsvorm is het tegenovergestelde van de Nederlandse directheid. Veel Iraniërs zullen je eten of drinken aanbieden of je uitnodigen om bij hen thuis te komen. In de regel hoor je als je iets aangeboden wordt altijd in eerste instantie te weigeren, pas na de derde keer kun je het aannemen. Het is een manier is om zowel beleefd als gastvrij te zijn, ook voor mensen die het zich eigenlijk niet kunnen veroorloven. Ik had hier van te voren al wel over gelezen en wist dat ik niet zomaar op een aanbod moest ingaan en dat ze pas als ze blijven aanbieden het echt menen. Toch is het soms moeilijk in te schatten hoe je erop moet reageren. Ook als ik iets aan wilde bieden moest ik het dus meerdere keren aanbieden voordat ze het echt aannamen.
Zondags (voor Iraniërs is dat een dinsdag) pak ik de nachttrein naar Tehran. Terug naar het noorden om daar de laatste week nog door te brengen in een wat groener en koeler gebied. Daar kijk ik nu wel naar uit. Na wat uurtjes treinen stopt deze 20 minuten bij een station zodat passagiers hier kunnen bidden. Dat maak je volgens mij ook alleen in Iran mee. In de restaurantwagon serveren ze, uiteraard, kip met rijst. Alle buitenlanders zitten netjes rond 19.00 uur te eten, en als wij klaar zijn en bijna naar bed gaan, gaan de Iraniërs rond 22.00 uur naar het restaurant. Mooi, dan kan ik mijn bed gauw uitklappen en mezelf installeren terwijl 2 cabine genoten eten. In tegenstelling tot wat ik verwachtte, doen ze hier niet aan gescheiden slaapwagons voor mannen en vrouwen. Hetzelfde geldt in de meeste hostels. In de bussen krijg ik vaak wel een stoel alleen, in plaats van een plek op een tweezitter. Ik slaap best goed in de trein gelukkig. Leuk om dat ook eens meegemaakt te hebben.
In Tehran aangekomen moet ik nu met de metro naar het busstation, en het is helaas spitsuur. Dat betekent hier, heel hard duwen en hopen dat je op die manier jezelf de metro in kunt drukken. Tram 1 mislukte en hebben ik en mijn Franse reisgenoot aan ons voorbij moeten laten gaan. Bij de tweede metro stonden we gelukkig net voor de deur en konden we ons naar binnen persen. Zo sta je dan een minuut of 10 in de metro, met je backpack op je rug, en je moet zorgen dat je niet te ver van de deur verwijderd raakt met het geduw bij een volgende stop anders kom je er weer niet op tijd uit waar je wilt. Ach ja, dat hoort ook bij de Tehraanse ervaring.
Het is eenvoudig om daarna de bus naar Ramsar te vinden, als je deze naam een paar keer zegt in de drukte van chauffeurs op het busstation , is er vanzelf iemand die je begeleid naar het ticketloket en de bus. Om 9 uur ‘s ochtend zit ik al weer netjes in de bus. De komende rit/weg naar het noorden moet een van de 20 mooiste routes zijn in de wereld, aldus mijn 'Lonely planet Iran'.
Inmiddels ben ik een dag verder en was gisteren geweldig. De busrit was inderdaad mooi door hoge bergen met door de herfst verkleurde bomen en door hele smalle doorgangen in de stenen valleien.
Ondertussen waren mijn twee Iraanse buurvrouwen heel nieuwsgierig en boden me continu eten aan om te laten proeven en met hen mee te eten. Voor hen is het heel raar dat een vrouw alleen op reis is in Iran. Are you married? Do you have a husband from Iran?
Single? Dat is hier al helemaal raar op mijn leeftijd. Tijdens mijn reis krijg ik steeds dezelfde vragen: what do you think of Iran? Are you married? Why not? Ja, goede vraag...hier in Iran is dat echt niet normaal. Dus leg dat maar eens uit.
Zes uur later, aangekomen bij 'Ecolodge lodge Gileboom', sluit ik meteen aan bij de wandeling van de eigenaresse met haar drie buurvrouwen. Zo'n 2 uur wandelen we door het groene dorp vol met sinaasappel en kiwibomen....
Deze buurvrouwen spreken geen woord Engels maar zijn nieuwsgierig, de eigenaresse vertaald af en toe wat. Een van de vrouwen zegt dat ze nog nooit alleen ergens heen is gereisd zonder haar man, zelfs niet naar de stad. Ook voor hen is het verrassend om een vrouw alleen te zien reizen. Het feit dat ik geen make up draag is volgens de eigenaresse ook een goed voorbeeld voor hen omdat veel Iraniërs denken dat alle Westerse vrouwen met veel make up bijlopen. Dat is immers wat ze zien op tv. In Iran zijn de meeste vrouwen fors opgemaakt, omdat dat een van de manieren is om zich te kunnen uiten, met de verplichte hoofddoek en verhullende kleding.
Het eten 's avonds in deze lodge is het beste eten wat ik tot nu toe in Iran op heb. Met heel veel groente, en eens een keer geen vlees. Er verblijven drie jonge dames uit Teheran (Shiva, Ziba en Zeyneb) en een Duits stelletje. We eten samen en het is gezellig.
De dag erna gaan we de hele dag op pad in 2 (hele oude) jeeps. We rijden en hobbelen naar een dorp op zo'n 2000 meter hoogte in de bergen; Javaherdasht. We zitten hier boven de wolken. We wandelen wat uren door een schitterend groen landschap dat lijkt op de Alpen (heb ik me laten vertellen). Heerlijk om weer groen te zien. En de lucht is fris en koel, in plaats van droog en zanderig. Het is zelfs koud in de jeep, iets wat ik in de eerste weken nog niet meegemaakt heb in Iran. We eten weer heerlijk bij thuiskomst in de lodge en leren van de eigenaar het bordspel ' corridor'. Een heerlijke dag.
Dag 3 hier hike ik met de Duitse Gregor en de eigenaar 'Ro' een ochtend door de Iraanse jungle. Die hebben ze hier ook! Heerlijk om zo actief te zijn. En de hoofddoek mag gelukkig af als we een eindje het bos in zijn. Na 4 uur flink klimmen en dalen en een verfrissende douche staat de lunch al weer voor ons klaar in de lodge. Ik besluit hier nog maar een dag extra bij te boeken. Vanmiddag lekker lezen en relaxen en dan heb ik morgen nog een hele dag hier.
Op deze laatste dag wandel ik op eigen houtje nog wat in de omliggende dorpen en naar de Caspische zee, relax ik met de Tehranse dames nog wat in de ecolodge, speel ik nog 'corridor' met Ro.
De dag eindigt met een kampvuurtje. De Iraniërs zingen en vragen me daarna om het Nederlandse volkslied te zingen, iik aangeef echt geen liedje uit mijn hoofd te kennen. Ze zijn benieuwd hoe dat klinkt. Na het eerste refrein houdt het voor mij wel op, verder ken ik het niet. En uitleggen waar het over gaat valt ook niet mee. De tekst slaat nergens op. Helaas was het vuur bijna uit en gingen we slapen. Ik begon er net lekker in te komen en had de lyrics van 'I would stay' er al bijgezocht. Misschien maar goed ook dat ze dat bespaard is gebleven.
's Morgens vroeg pak ik een taxi naar de bushalte en wordt er ter afscheid volgens goed gebruik wat water achter me aan besprenkeld. Voor goed geluk, als ik het goed begrepen heb.
Na de busrit struin ik zo'n uur tevergeefs te voet door Tehran, omdat ik de verkeerde locatie volgde op Maps. Dat scheen de oude locatie van het hostel te zijn. Heel handig... Maar daardoor ontdek ik wel een heel hip theehuis waar ik later nog eens keer extra terugkom voor goede cake en thee. Ik slaap mijn laatste nacht in Iran weer in hetzelfde hostel als de allereerste nacht: Iran Cozy Hostel, met zo'n lieve eigenaren! Het toeval wil dat ik weer met hetzelfde meisje op de kamer lig, als die eerste nacht. Dat soort dingen gebeuren nu altijd op reis. Het is een klein 'backpackers' wereldje. ' avonds wandel ik nog even naar Iran Artist café, in een park waar jongeren volop tafeltennissen, basketballen, rollerskaten etc. Het is hier vrijdagavond, wat voor de Iraniërs de laatste avond van hun weekend is.
De laatste dag is het tijd om eindelijk te shoppen in de grote bazaar van Tehran. Daar heb ik uren doorheen gestruind en Said, een behulpzame jonge Iraniër, heeft me een tijdje van hot naar her geloodst in dit doolhof om te vinden wat ik wilde. De laatste uurtjes verblijf ik in het hostel met de eigenaren en andere reizigers. Na deze dag, om middernacht, is dat toch echt tijd om de taxi te nemen naar het vliegveld en zit deze mooie, verrassende, interessante en diverse reis er op.
Terug naar Nederland nu, waar ik zal gaan starten met een opleiding tot reisbegeleider. Daar ga ik de komende maanden vol voor en dan hoop ik volgend jaar weer wat mooie reizen te gaan maken; voor mijn werk of privé...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10612
[pictureCount] => 69
[visitorCount] => 741
[author] => Maaike
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 515605
[travelTitle] => Istanbul en backpacken in Iran
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-backpacken-in-iran
[dateDepart] => 2017-10-04
[dateReturn] => 2017-10-29
[showDate] => no
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/621/051_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => shiraz-en-het-groene-noorden
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 5005543
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2017-10-20
[photoRevision] => 2
[title] => Isfehan en Zagros Mountains
[message] => In het stadje Kashan verblijf ik maar heel kort. Kashan zelf vond ik namelijk tegenvallen. Tijdens de dagtrip in de omgeving was het bezoek aan de ‘Underground City’ Nushabad wel interessant, maar de zandduinen en de ‘salt flats’ vielen voor mij in het niets met wat ik ooit in Bolivia heb gezien, dus mijn verwachtingen waren hier gewoon te hoog. Het is een luxeprobleem natuurlijk.
Gauw door naar Isfehan, wat volgens velen het hoogtepunt van een reis in Iran is. De 4-uur durende rit in de luxe touringcar is mooi langs de bergen maar op een rechte snelweg. Ik slaap hier in Amir Kabir hostel; druk, veel backpackers, fijne mensen bij de receptie. Meteen gezellig. Ik had niet verwacht dat er al zoveel goede hostels zouden zijn in Iran. Maar het reizen gaat tot nu toe makkelijk en vanuit de hostels is vaak al van alles te boeken aan leuke excursies of bustickets etc.
De eerste avond in Isfehan ga ik meteen maar even naar Imam square , het een na grootste plein van de wereld. En zo mooi! Een hele galerij erom heen met moskeeën, paleis en bazaar. Op de vele bankjes en op het gras komen de Iraniërs samen. Hier raak ik meteen aan de praat met mensen. Vooral de jeugd vind het leuk om te kletsen en hun Engels te oefenen. Op de terugweg naar het hostel kom ik een lief koppel tegen uit Shiraz die me meteen uitnodigen om bij hen langs te komen later als ik in die stad ben. Hun dochters zijn van mijn leeftijd en deze hebben ze net bezocht in de stad waar die studeren. Mensen willen heel graag in contact komen hier met de toeristen. Ik denk dat dat hun manier is om toch meer te weten te komen over het leven buiten Iran. Weinig mensen mogen of kunnen reizen. Als man krijg je sowieso pas een paspoort na 2 dienstjaren in het leger. En als vrouw alleen als jouw vader of man toestemming geeft voor een paspoort. Bovendien valt het niet mee om als Iraniër een visum te krijgen ergens voor vakantie of werk. Maar bijna iedereen die ik spreek, vooral jongeren, zouden heel graag naar het buitenland willen emigreren. Dat wil wat zeggen over het ontbreken van kansen en vrijheden in dit land helaas.
De dag erna bezoek ik de grote bazaar, waar ik thee krijg aangeboden van de sokkenverkoper, die later eigenlijk de rozenwaterverkoper van tegenover blijkt te zijn. Na 5 minuten bazaar zit ik al aan de thee: "Chai" genoemd hier. En dat bieden ze aan zonder verkooppraatjes of druk om iets te kopen. Dat is in Iran heel opvallend dat die druk hier totaal niet is. Tapijten, kleding (van modern tot chadors), noten, koperwerk, hoofddoeken, sieraden, etc … met om elke hoek en in elk klein straatje in de bazaar verrassende pittoreske pleintjes, caravanserais en moskeeën.
Als ik een paar mannen ergens aan de thee zie, besluit ik ook naar binnen te gaan. Cafe ZamZam, met plek voor maximaal 8 personen naast elkaar op een bankje. Terwijl ik wat chai drink, krijg ik een lepel eten aangeboden van de kok om te proeven. Schijnbaar keek ik iets te nieuwsgierig naar het bord van de buurman. En even later zit ik met een bord ‘Dizi’ voor mijn neus. Een heerlijk soort humus/aardappelpuree (dacht ik) met daar bij een kom bouillon waar je brood in sopt. En steeds weer schenken ze de chai bij. Naderhand blijkt dat in dit gerecht kikkererwt/vlees/tomaat en aardappel zat verwerkt, flink gepureerd. Dit soort kleine tentjes vind ik echt geweldig. Eten wat de lokale mensen eten en nadoen hoe ze het doen. De thee schenken ze uit hun kopje op hun schoteltje om het daarna daar uit op te drinken. Op die manier koelt het sneller af. Ik bezoek in Iran ook echt wel wat moskeeën en andere ‘must- sees’, maar het liefst drink ik chai in de theetenten of buurt ik wat in een park.
Op mijn weg terug , slenterend door wat straatjes terug naar Imam square raak ik aan de praat met een jongedame. Onder andere over 'Biryani', de lokale specialiteit van Isfehan. Deze moet je proeven " anders leef je de helft minder lang… “oké, nou vooruit dan maar. In een geweldige smalle lange theetent vol met tierelantijnen (de Bockenreyder is er niks bij) bestel ik thee en biryani. Het smaakt prima, het ziet er uit als een soort hamburger.. Een dag later hoor ik dat het lamsvlees was, en long!
De tweede dag in Isfehan vertrek ik op een tweedaagse tour naar de Zagros bergen. Met de Nederlandse Gemma en Nick uit Nieuw Zeeland . In een goede landrover vertrekken we vroeg met onze gidsen Hoesein en Zia. We ontbijten op een tapijtje bij een rivier (het typische Iraanse brood/scrambled egg/ kaas en thee). Over goede asfaltwegen en later gravelwegen slingeren we door geweldige landschappen. We passeren herders met hun kuddes schapen terwijl we steeds hoger en steeds meer afgelegen rijden. Uiteindelijk arriveren we bij een dorp dat stijl tegen de bergwand is gebouwd met de huizen boven op elkaar. Hier gaan we vannacht bij mensen thuis slapen! Geweldig, dit hadden we niet verwacht. Ik verbaas me over hoe mooi het lemen, houten, gestapelde huisje van binnen is, met mooie tapijten, kussens, koelkast en zelfs tv. De (hang) toilet wordt wel gedeeld met meerdere families. Er wordt een lunch voor ons gegrild op de bbq waarna we een wandeling maken in de omgeving.
We relaxen daarna op het balkon en we krijgen waterpijp aangeboden. We buurten wat en zien het donker worden. Na nog een maaltijdsoep met brood rollen we de matrasjes en dekens uit op de vloer en hoewel het wat hard ligt, val ik als een blok in slaap.
's Ochtends word je dan wakker met uitzicht op de hoge bergen! We ontbijten buiten en het is geweldig om te zien hoe de mensen hier leven. Mensen lijken relaxt en zijn vrolijk en zo vriendelijk! Kinderen lopen in schooluniform naar hun lessen en de vrouwen wassen wat tapijten bij het dorpswaterpunt.
Op dag twee gaan we naar een gletsjer (jawel, een gletsjer in Iran!).
We klimmen over een berg en zien dan al de ijsplaten boven de rivier. We moeten door het ijskoude water en de eerste keer is de kou zo pijnlijk aan mijn voeten! De keren daarna went het gelukkig wat. De ijsblokken drijven in het water.
We komen uiteindelijk bij de gletsjer aan als de gids zegt ' we can go in but it might collapse'. Eh, ja shit , we willen het toch wel graag van binnen zien, zo'n vaart zal het wel niet lopen, toch? Na wat minuten klauteren en waden tot onze knieën door het ijskoude water staan we in de gletsjer. Heel mooi! Maar het smelt flink en water drupt continu. Ik wil er dus toch wel graag ook heel snel weer veilig uit. Bij het maar buiten gaan, over wat ijsblokken heen schuivend, zie en besef ik pas hoe veel er al is ingestort en gaat de tocht naar buiten me veel te langzaam. De gids zegt dat 'dit stuk vorige week nog niet was ingestort'. Ik ben heel blij als we weer op een veilig stuk buiten staan.
Gemma en ik slaan een stukje verder waden door de gletsjerrivier maar over en klauteren terug over de berg waar ons de lunch wacht terwijl er wat zandstormen overwaaien.
Op de terugweg, op het moment dat we het meest hobbelen over de weg krijg ik heel lief thee aangeboren door gids Zia van voor in de auto. Meest slechte timing ooit, dus ik sla de thee af. Het was hilarisch dat hij net nu thee aanbood en schijnbaar ook hoe ik het afsloeg en we eindigen allemaal in een heerlijke lachbui! We hadden zo'n leuk groepje en de gidsen waren zelf ook zo enthousiast over de tour, dat maakte het extra mooi.
De dag erna in Isfehan merk ik dat ik even wat rust moet pakken vandaag na al dat gereis. Na een rustige opstart ga ik wat drinken in het kleine cafeetje Roozegar, welke verstopt ligt in de bazaar. Daar raak ik aan de praat met een Amerikaanse vrouw. Zij mocht het land alleen in als onderdeel van een groepsreis of met een vooraf geregelde gids en onder continu begeleiding. Vanmorgen had ze de gids er van kunnen overtuigen een ochtend alleen op pad te gaan. Erg interessant om met haar te buurten.
Alle backpackers die je in Iran tegenkomt zijn bereisd en je hoort de leukste reisverhalen. Mijn wensenlijst met reisbestemmingen wordt er niet korter op….
Als ik onderweg wat tijd over heb lees ik in het interessante boek van Eefje blankevoort; "Iran, stiekem kan hier alles'. En het boek van Thomas Erdbrink, onze man in Teheran, is natuurlijk een aanrader als je over het huidige leven in Tehran wilt lezen.
Hoe mooi, gastvrij, en positief verrassend Iran ook is om te reizen, er is ook die andere kant van Iran. Officieel de 'Islamitische republiek Iran', sinds de revolutie in 1979. Vrouwen in Iran hebben vergeleken met veel omliggende landen 'veel' rechten: ze studeren, rijden auto, werken buitenshuis. Voor de revolutie werd het leven voor hen steeds vrijer en er werd gevochten voor steeds meer vrouwenrechten. De minimumleeftijd om een vrouw te trouwen werd steeds hoger (vanaf 18 jaar), vrouwen werden aangespoord om buitenshuis te werken, hadden gelijke kansen op scholing, polygamie werd ontmoedigd, etc.
Echter sinds de machtsovername in 1979 waarna de sharia tot officiële wetgeving werd ingevoerd, was er binnen paar jaar van deze rechten weinig meer over. De hejab, (hoofddoek) was terug, en dit keer verplicht, als onderdeel van de Islamitische dresscode. Waarbij je ook verplicht bent om vrouwelijke rondingen, plus de armen en benen volledig te bedekken. De minimumleeftijd van een vrouw om haar te trouwen kelderde naar 9 jaar(!) (15 jaar voor jongens). Vrouwen mochten niet in het openbaar verschijnen met een man die niet haar man of directe familie was. Reizen was niet toegestaan zonder toestemming van vader óf man. En het werd bijna onmogelijk voor een vrouw om te scheiden van haar man, en je kon er zeker van zijn dan in ieder geval niet de rechten te krijgen om je kinderen op te voeden.
Maar ze behielden stemrecht, hielden recht op bezit, en financiële onafhankelijkheid in een huwelijk. Ze hadden geproefd aan de emancipatie en lieten zich niet weer thuis opsluiten. Het percentage vrouwen dat ging studeren in de stad schoot zelfs omhoog omdat traditionele families dat nu wel aandurfden met hun dochters omdat de hoofddoek nu immers verplicht was. (60% van de studenten is nu vrouw). Sinds een presidentswissel in 1997 worden er weer kleine overwinningen behaald voor vrouwenrechten. Vrouwen hebben het recht om alleen te gaan studeren in het buitenland, de wettige minimumleeftijd om te trouwen is nu 15 jaar. Vrouwen krijgen 3 of 4 maanden (afhankelijk van of ze borstvoeding geven) zwangerschapsverlof, maar er is veel discriminatie op de banenmarkt. Sowieso is er een hoge werkloosheid, die ook de mannen treft. Voor veel jongeren die ik hier spreek is dat vooral een groot probleem waar iets aan gedaan moet worden. En…een getuigenis van een vrouw is nog steeds maar de helft waard van een mannengetuigenis.
Het is allemaal maar moeilijk te verteren als Hollandse, vrijgevochten vrouw, dat maakt reizen hier heel intens en maakt me soms ook kwaad en verdrietig.
Op straat zie ik nu op reis dat de dresscode heel breed geïnterpreteerd wordt. In Teheran, maar ook in andere steden lopen veel vrouwen in strakke en trendy manteau’s, dragen mooie make-up en hebben hun hoofddoek losjes op hun achterhoofd hangen. Ook veel vrouwen dragen echter een chador (een (zwart) gewaad dat het gehele lichaam behalve het gezicht bedekt) en dan uiteraard geen make-up. In de meeste hostels en guesthouses wordt je als toerist verteld dat je binnenshuis je hoofddoek niet hoeft te dragen. Wat natuurlijk fijn is.
Zoals ik katholiek ben, omdat ik gedoopt ben, maar daar niets mee doe en niet gelovig ben, zijn hier heel veel mensen moslim, omdat ze als moslim geboren zijn, maar die dat ook niet actief belijden. Achter de voordeur kan er dus vaak veel meer dan je zou denken.
Ondanks alle beperkingen voor vrouwen, word ik als (alleenreizende) vrouw met veel respect behandeld en voor mijn gevoel hier zelfs op handen gedragen door de meeste mensen, zeker ook door de mannen. Veel meer dan in veel andere landen waar ik gereisd heb. En, je kunt gewoon naast je mannelijke reisgenoot zitten in de bus en met hem over straat. De dorms (slaapzalen) zijn gewoon gemend met mannen en vrouwen. Voor Iraniërs is het echter wel een stuk stricter dan voor toeristen. Als Iraanse vrouw zul je geen kamer kunnen krijgen met een man (als je niet met hem getrouwd bent), ook niet met een buitenlandse toerist.
Als ze horen dat je uit Nederland komt, zijn ze steeds erg enthousiast en kennen ze dat als ‘Flower country’. Dat is weer eens wat anders als de meer gangbare associaties zoals ‘Amsterdam’ en ‘Hasjiesj’.
In het straatbeeld zie je heel veel foto's van martelaren, die in de Iran-Irak oorlog het ‘hoogste haalbare’ hebben behaald, namelijk sterven in dienst van het geloof. En verder zie je echt overal de afbeelding van de overleden ayatollah Khomeini.
Op mijn vraag of het dragen van de chador ipv een hoofddoek een keuze is, krijg ik verschillende antwoorden. Een man vertelde dat het voor sommigen een eigen keuze is en dat het aan anderen wordt opgelegd door hun man, familie of sociale omgeving.
Het is voor mij heel moeilijk om te geloven dat je er zelf voor zou kiezen. Maar het blijkt in veel gevallen toch ook wel echt een eigen keuze te zijn. Zodat je als vrouw beschermd bent en jezelf volledig bewaard voor je (toekomstige) partner.
Ondanks alle mogelijkheden in het land merk ik dat als voorbijganger/toerist in dit land niet aan de mensen. Het tegenovergestelde juist: de Perzische gastvrijheid zit heel diep! Dat is iets wat van generatie op generatie wordt doorgegeven krijg ik steeds uitgelegd. Ze geloven ook dat een gast is gezonden door God...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10612
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 335
[author] => Maaike
[cityName] => Eşfahān
[travelId] => 515605
[travelTitle] => Istanbul en backpacken in Iran
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-backpacken-in-iran
[dateDepart] => 2017-10-04
[dateReturn] => 2017-10-29
[showDate] => no
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,efahn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => isfehan-en-zagros-mountains
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 4
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 4
[last] => 4
[previous] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 46
[lastItemNumber] => 60
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Eşfahān - Iran 
