Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Iran
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => iran
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (iran)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /iran/reisverslagen/page/3
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => iran/reisverslagen/page/3
[_params:protected] => Array
(
[controller] => iran
[action] => reisverslagen
[page] => 3
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /iran/reisverslagen/page/3
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => iran/reisverslagen/page/3
[_params:protected] => Array
(
[controller] => iran
[action] => reisverslagen
[page] => 3
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => iran
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 5
[countryId] => 89
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Iran
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 293252
[username] => Taklamakan
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => itali
[currentCountryName] => Italië
[currentCountryIsoCode] => it
[currentCountryId] => 93
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[countryName] => China
[countryIsoCode] => cn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[countryName] => Portugal
[countryIsoCode] => pt
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[countryName] => Japan
[countryIsoCode] => jp
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[countryName] => IJsland
[countryIsoCode] => is
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[countryName] => Zuid-Korea
[countryIsoCode] => kr
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => de
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[countryName] => Verenigd Koninkrijk
[countryIsoCode] => gb
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => it
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[countryName] => Georgië
[countryIsoCode] => ge
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[countryName] => Ierland
[countryIsoCode] => ie
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[countryName] => Tsjechische Republiek
[countryIsoCode] => cz
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[countryName] => Luxemburg
[countryIsoCode] => lu
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => fr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[countryName] => Liechtenstein
[countryIsoCode] => li
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[countryName] => België
[countryIsoCode] => be
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[countryName] => Jordanië
[countryIsoCode] => jo
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[countryName] => Slovenië
[countryIsoCode] => si
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] => Frans Marianne
[firstName] => Frans
[reportsCount] => 418
[travelsCount] => 27
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 431327
[username] => Karenvd8
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => oman
[currentCountryName] => Oman
[currentCountryIsoCode] => om
[currentCountryId] => 141
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[countryName] => Paraguay
[countryIsoCode] => py
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[countryName] => Uruguay
[countryIsoCode] => uy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[countryName] => Guatemala
[countryIsoCode] => gt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[countryName] => Georgië
[countryIsoCode] => ge
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[countryName] => Armenië
[countryIsoCode] => am
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Karen
[firstName] => Karen
[reportsCount] => 28
[travelsCount] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 148909
[username] => guidopng
[photoRevision] => 38
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/148/909_50x50.jpg?r=38
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/148/909_105x105.jpg?r=38
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => palestina
[currentCountryName] => Palestina
[currentCountryIsoCode] => ps
[currentCountryId] => 214
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[countryName] => China
[countryIsoCode] => cn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[countryName] => Noord-Korea
[countryIsoCode] => kp
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[countryName] => Zuid-Korea
[countryIsoCode] => kr
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => th
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[countryName] => Cambodja
[countryIsoCode] => kh
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[countryName] => Jordanië
[countryIsoCode] => jo
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[countryName] => Syrië
[countryIsoCode] => sy
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[countryName] => Irak
[countryIsoCode] => iq
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[countryName] => Zuid Sudan
[countryIsoCode] => ss
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[countryName] => Ethiopië
[countryIsoCode] => et
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[countryName] => Mozambique
[countryIsoCode] => mz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[countryName] => Zimbabwe
[countryIsoCode] => zw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[countryName] => Madagascar
[countryIsoCode] => mg
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[countryName] => Zambia
[countryIsoCode] => zm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[countryName] => Pakistan
[countryIsoCode] => pk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[countryName] => Azerbeidjan
[countryIsoCode] => az
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[countryName] => Libanon
[countryIsoCode] => lb
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[countryName] => Oekraïne
[countryIsoCode] => ua
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[countryName] => Jemen
[countryIsoCode] => ye
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[countryName] => Palestina
[countryIsoCode] => ps
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Guido Versloot
[firstName] => Guido
[reportsCount] => 118
[travelsCount] => 13
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 439628
[username] => CelestaMartin
[photoRevision] => 3
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/628_50x50.jpg?r=3
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/628_105x105.jpg?r=3
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => iran
[currentCountryName] => Iran
[currentCountryIsoCode] => ir
[currentCountryId] => 89
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Celesta Fransen
[firstName] => Celesta
[reportsCount] => 1
[travelsCount] => 1
)
[4] => stdClass Object
(
[userId] => 326878
[username] => johanenjanke
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/326/878_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/326/878_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[currentCountryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[currentCountryIsoCode] => ae
[currentCountryId] => 193
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[countryName] => Nicaragua
[countryIsoCode] => ni
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[countryName] => Panama
[countryIsoCode] => pa
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[countryName] => Canada
[countryIsoCode] => ca
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[countryName] => Singapore
[countryIsoCode] => sg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[countryName] => Australië
[countryIsoCode] => au
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[countryName] => Japan
[countryIsoCode] => jp
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[countryName] => Laos
[countryIsoCode] => la
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[countryName] => Cambodja
[countryIsoCode] => kh
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => it
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Johan Sevenhuijsen
[firstName] => Johan
[reportsCount] => 203
[travelsCount] => 15
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 112
[date] => 2024-10-28
[title] => De vakantieparken van België
[text] =>
België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken België hebben voor elk wat wils. In deze blog nemen we je mee op een reis door enkele van de meest betoverende vakantieparken van het land, met een speciale focus op de idyllische plekjes aan de Belgische kust.
Midden in de natuur: vakantieparken in de Ardennen
De Ardennen, met hun weelderige bossen en schilderachtige valleien, zijn de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. Tal van vakantieparken in dit gebied bieden gezellige huisjes omgeven door groen. Hier kun je wandelen, fietsen of gewoon genieten van de rust en stilte. Enkele aanraders zijn Domaine Les Doyards in Vielsalm en Sunparks Ardennen in Vielsalm. Domaine Les Doyards is een vakantiepark gelegen aan het prachtige meer van Vielsalm en biedt gezellige chalets en bungalows verscholen tussen de bomen. Sunparks Ardennen staan bekend om zijn uitgebreide faciliteiten voor het hele gezin. Van een overdekt zwemparadijs tot indoor speelzones voor de kleintjes, er is altijd wel iets te doen, ongeacht het weer. De beroemde grotten van Han zijn erg leuk om te bewonderen, ze bieden een onvergetelijke ervaring om de Ardennen op een speciale manier te ontdekken.
Waterpret in de Kempen: vakantieparken met Meren
De Kempen, bekend om hun uitgestrekte meren, bieden een scala aan vakantieparken waar waterpret centraal staat. Denk aan zwemmen, varen en vissen. Park Molenheide in Houthalen-Helchteren is een familievriendelijk vakantieoord met een groot subtropisch zwemparadijs en een meer waar je kunt roeien. Perfect voor een zomerse vakantie vol plezier aan het water. Park Molenheide staat bekend om zijn indrukwekkende subtropisch zwemparadijs. Hier kunnen gasten genieten van glijbanen, watervallen en ontspannen in de bubbelbaden. Het is de perfecte plek voor zowel avontuurlijke waterliefhebbers als gezinnen die op zoek zijn naar ontspanning. Het vakantiepark beschikt ook over een groot recreatiemeer waar verschillende watersporten mogelijk zijn. Of je nu wilt kajakken, roeien of gewoon ontspannen op het strand, er zijn tal van mogelijkheden om van het water te genieten.
Cultuur en geschiedenis: vakantieparken nabij Brugge
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis zijn vakantieparken in de buurt van steden als Brugge een uitstekende keuze. Hier kun je genieten van de architecturale pracht van historische steden en tegelijkertijd ontspannen in de rust van het omliggende platteland. Vakantiepark Klein Strand In Jabbeke is een voorbeeld met gemakkelijke toegang tot Brugge en de Belgische kust. Vakantiepark Klein Strand ligt op korte afstand van Brugge en biedt comfortabele accommodaties in een rustige omgeving. De vakantiehuisjes en chalets zijn vaak voorzien van moderne voorzieningen en zijn ideaal voor gezinnen en stellen. Door de nabijheid van Brugge kunnen gasten gemakkelijk de historische stad verkennen en genieten van de middeleeuwse pracht.
Betovering aan de Belgische kust: zon, zee en strandplezier
Het hoogtepunt van vakantieparken aan de Belgische kust is ongetwijfeld de nabijheid van de zee. Van Knokke tot De Panne bieden deze badplaatsen een mix van zon, zee en strandplezier. Vakantiepark Floreal in Nieuwpoort is een uitstekende keuze, met comfortabele accommodaties op slechts een steenworp afstand van het strand. Verken de kustlijn, proef verse visgerechten en geniet van adembenemende zonsondergangen. Vakantiepark Floreal bevindt zich in het charmante Nieuwpoort, op korte afstand van de Belgische kust. De accommodaties variëren van comfortabele appartementen tot ruime vakantiehuizen, vaak met uitzicht op de zee. Een van de hoogtepunten van dit park is de directe toegang tot het strand. Gasten kunnen genieten van lange wandelingen langs de kustlijn, luieren in het zand of zelfs een verfrissende duik nemen in de Noordzee.
België, met zijn diverse landschappen en rijke cultuur is een ideale bestemming voor een vakantieparkavontuur. Of je nu de voorkeur geeft aan de rust van de Ardennen, de waterpret in de Kempen, de geschiedenis rond Brugge of de betovering aan de Belgische kust, er is altijd een vakantiepark dat aan je verwachtingen voldoet. Dus pak je koffers en ontdek zelf de magie van de Belgische vakantieparken.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => de-vakantieparken-van-belgi
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/112/112_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 111
[date] => 2024-10-24
[title] => Taal in cijfers: Welke talen spreekt men wereldwijd zoal.
[text] =>
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms wel meer dan 800. Maar welke talen behoren tot de meest gesproken ter wereld? Welke verdwijnen langzaam uit ons dagelijks leven? En hoe zit het eigenlijk met de Nederlandse taal en de woorden die we gebruiken? Preply, een platform waar je onder andere online Engels kunt leren, onderzocht zowel de populairste als de meest bedreigde talen wereldwijd.
Meest gesproken talen
De taal die wereldwijd het meest gesproken wordt is Chinees, ook wel bekend als ‘Mandarijn’. Met ruim 1,2 miljard sprekers staat Chinees met afstand op nummer één als de meest gesproken taal ter wereld. Spaans volgt op de tweede plaats. Deze taal is niet alleen populair in zomerhits, maar wordt ook door zo’n 437 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De Engelse taal volgt op de derde plek als het gaat om de meest gesproken talen ter wereld, met ongeveer 372 miljoen sprekers. De gehele top 10 populairste talen hebben we hieronder voor je op een rijtje gezet:
- MandarijnChinees
- Spaans
- Engels
- Arabisch
- Hindi
- Bengali
- Portugees
- Russisch
- Japans
- Punjabi
Europese talen op het randje van verdwijnen
In Europa zijn er 24 officiële talen, maar in totaal worden er wel 200 verschillende talen gesproken. Hiervan worden er drie met uitsterven bedreigd. We hebben ze hieronder voor je op een rijtje gezet:
1. Occitaans, Zuid-Frankrijk
Occitaans (Occitan) was ooit een dominante taal in Frankrijk en werd ook gesproken in delen van Italië en Spanje. Tegenwoordig spreken nog ongeveer zeshonderdduizend van de veertien miljoen inwoners van Zuid-Frankrijk deze taal vloeiend. Occitaans heeft veel overeenkomsten met het Catalaans.
- Samisch, Scandinavië en Rusland
In Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland bestaan er negen varianten van het Samisch (Sámi), de taal van de inheemse Samen. Tegenwoordig spreken nog slechts dertigduizend mensen een van deze varianten, waarbij Noord-Samisch met ongeveer twintigduizend sprekers de meest gesproken versie is.
- Griko, Italië
Toen de Grieken tussen 800 en 600 v.Chr. zuidelijk Italië koloniseerden, brachten ze hun taal mee. Grieks werd eeuwenlang de dominante taal in deze regio, vermengd met Latijnse invloeden. Het huidige 'Griko' is zowel een Grieks dialect als een minderheidstaal in Italië. Uiteindelijk werd Italiaans de officiële taal, die via onderwijs verspreid werd. Omdat veel Griko-sprekers niet voldoende middelen hadden voor onderwijs, bleef de taal vooral in huiselijke kring bestaan.
Top 10 talen die met uitsterven worden bedreigd
Wereldwijd worden er ongeveer 6000 tot 7000 talen gesproken. Sommige worden door miljoenen mensen gesproken, terwijl andere door slechts een handjevol mensen worden gebruikt. Er zijn zelfs talen die met uitsterven worden bedreigd. Hieronder hebben we de top 10 van bedreigde talen voor je op een rijtje gezet:
1. Apiaka: Deze taal wordt gesproken door de Apiaka-indianen in het noorden van Mato Grosso, Brazilië. In 2007 was er nog slechts één persoon die deze taal beheerste.
- Bikya: Een taal uit het noordwesten van Kameroen die mogelijk al is uitgestorven. De laatste bekende spreker werd in 1986 geregistreerd. De taal vertoont gelijkenissen met Bishou, een andere bedreigde taal.
- Chana: Afkomstig uit de Argentijnse provincie Entre Rios, werd de laatste spreker van deze taal in 2008 vastgelegd.
- Dampal: De laatste bekende spreker van deze Indonesische taal woonde in 2000 in Bangkir, Indonesië.
- Diahoi: Ook bekend onder namen als Jiahui en Djahui, werd deze taal in 2006 nog door één persoon gesproken in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied.
- Kaixana: Dit is een andere bedreigde taal uit Brazilië. In 2008 woonde de enige overgebleven spreker, Raimundo Avelino, toen 78 jaar oud, in Limoeiro in de staat Amazonas.
- Laua: Deze taal, die wordt gesproken in centraal Papoea-Nieuw-Guinea, behoort tot de Mailuan talengroep. De laatste spreker werd in 2000 geregistreerd.
- Patwin: Een inheemse Amerikaanse taal uit het westen van de Verenigde Staten. In 1997 werd de enige spreker geregistreerd in de omgeving van San Francisco.
- Pazeh: De taal van een Taiwanese inheemse groep met dezelfde naam. In 2008 was mevrouw Pan Jin Yu, toen 95 jaar oud, de laatste geregistreerde spreker.
- Pemono: Een taal uit Venezuela waarvan de enige overgebleven spreker in een dorp in Majagua woont
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => taal-in-cijfers-welke-talen-spreekt-men-wereldwijd-zoal
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/111/111_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 110
[date] => 2024-09-10
[title] => Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
[text] =>
Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op vakantie kunt. Je hebt namelijk in veel gevallen recht op compensatie en hulp. In dit artikel leggen we je uit hoe het werkt.Algemene regels en rechten
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
- Verzorgen van eten en drinken;
- Sturen van twee e-mails of het voeren van twee telefoongesprekken, mocht je zelf geen internet of bereik hebben;
- Organiseren van een overnachting of transfer als dit noodzakelijk is. Dit telt trouwens niet als de luchtvaartmaatschappij je 2 weken van tevoren op de hoogte heeft gebracht van de vertraging of annulering.
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
Compensatie
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Wanneer heb je geen recht op een schadevergoeding?
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Loop je vakantie niet mis
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
)
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[reportId] => 5063338
[userId] => 293252
[countryId] => 89
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2019-09-16
[photoRevision] => 0
[title] => Teheran 2
[message] => Die zit, hoe elegant, in een lipstickhoudertje met felle kleuren. Goh, zegt Natascha, gebruik je lippenstift -:)))? Nee, zeg ik, voor mij gehoortoestellen en prompt....zie ik voor mijn geestesoog ons grasveld van daarstraks voor me. Ik lag te slapen en had een gehoorapparaat uitgedaan en in het gras gelegd. En niet meer opgepakt!!! Ik kan me wel voor mijn kop slaan, maar wacht er nog even mee. Er zijn twee dames die dat ook willen doen, maar vooruit, zonder geluk vaart niemand wel en ik zet een snelwandeltempo in, terug naar het Golestanpaleis, ca 10 minuten verderop. De baliemedewerker bij de audiotour sprak goed engels, dus die schiet ik aan. Hij laat me door om naar mijn gehoortoestel te laten zoeken. Een dove kwartel heeft de gelegenheid niet te baat genomen en daar ligt mijn rechter oorstuk nog te wachten in het gras, mazzel weer voor mij !!! Een tijd later krijgen we trek in thee, zullen we dat doen in een theehuis, annex waterpijpcafe? Zo gezegd, zo gedaan. De koffie is flauw en lauw, maar de twee jongedames langs ons,maken het weer goed. Ze prijst ons de waterpijp aan, mogen ookeven proberen ( nee bedankt maar) en we spreken wat met elkaar. Die ene met gaten in haar broek probeert kringeltjes te blazen, gaat best goed! We zijn alweer met iets anders bezig als ze ons ineens een doos voorhouden. Merci, denk ik, die chocolaatjes maar dan een maat groter. Maar nee, het zijn lipgloss sticks of zoiets en de dames mogen er een uitkiezen! (Discriminatie denk ik -;))) maar niet heus). Eerst drie keer beleefd weigeren is hier de beleefdheidscode en na de derde keer kiezen ze er eentje uit. Moet ik naast een Marianne met hoofddoek ook nog wennen aan een Marianne met lip gloss! We gaan weer richting noorden, terug naar het hotel. Natascha wil de metro wel eens gebruiken, ze heeft gelezen dat er een deel van de metro gereserveerd is voor vrouwen. Women only, staat er op de grote sticker op de grond en op het metrotoestel. Reden hiervoor is dat vrouwen in de drukke en stampvolle coupes vaak handtastelijk lastig gevallen werden. In een coupe voor alleen vrouwen is dat probleem er niet. Ik maak een foto van de sticker op de grond maar wordt meteen door een blonde felle vrouw aangesproken. Delete picture eist ze! Ook dat nog! Uitleggen dat je er geen slechte bedoelingen mee hebt (er staan nog een paar perzische vrouwenbenen op), heeft geen zin, dus antwoord ik OK, zal ik doen en loop de gewone coupe binnen.
Tis wat! Maar goed, Marianne en Natascha staan in de vrouwencoupe, achter een open metalen hek dus, gescheiden van de gewone coupes. Ik zit een coupe verderop, maar we vinden elkaar weer na 4 haltes. Na even opknappen en een tweede powernap die dag, bezoeken we 's avonds nog een klein theehuisje een paar honderd meter verderop en doen bij volle boekenplanken, retro posters en idem westerse muziek nog een lichte maaltijd, met shakes en chips. Dan eindelijk eens echt slapen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-14 06:26:47
[totalVisitorCount] => 202648
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 343
[author] => Frans
[cityName] => Teheran
[travelId] => 524272
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2019-09-13
[dateReturn] => 2019-10-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/931/894_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teheran-2
)
[31] => stdClass Object
(
[reportId] => 5063337
[userId] => 293252
[countryId] => 89
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2019-09-15
[photoRevision] => 0
[title] => Teheran 1
[message] => We zijn binnen! Welcome to my country, veel handjes schudden Een lange dag van ca 40 uur minus wat hazeslaapjes, wandelkilometers en een bezoek aan paleis Golestan en de bazaar. Tweede, noodgedwongen bezoek aan Golestan. Frans zwijnt weer. De dames zwijmelen bij een waterpijp ;-). We belanden -vrijwillig- in een iranese cel! In de metro met de vrouwen achter het hek.
Natuurlijk zijn we welkom in Iran, waarom ook niet? Paspoort en visum zijn in orde, alleen de hotelreceptionist is not amused als we ons paspoort niet willen (en mogen) afgeven van vadertje Staat. Een beetje misnoegd neemt hij genoegen met een kopie van ons paspoort. We douchen snel en gaan op pad. We lopen naar het zuiden, langs een drukke straat, er is veel geluid en uitlaatgassen. Ook hier zien we mensen lopen met een mondkapje voor. Af en zoeken we de route en er is altijd wel iemand die ons de weg wijst. We lopen door een autoluw gemaakt deel met veel groen en bankjes. Manne, vrouwen en kinderen eten, kletsen, winkelen op deze hete zondag. Om de paar minuten zien we een shuttlekarretje de zone open neer rijden voor mensen die het te lang vinden om te wandelen. Het verkeer is zoals ons al is bekend gemaakt, hectisch en onvoorspelbaar. We wurmen ons inlangzaam, soms snel tempo door bussen, autos en talloze brommers. Het zit allemaal dicht op elkaar en de eerste botsing tussen slalommende brommers gebeurt al voor onze neus. Ze gaan gelukkig vrij beheerst uit elkaar. Verzekeringspapieren invullen. Nooit van gehoord denk ik-:). We ontdekken het Golestan paleis door een paar maal rechts af te slaan, door de drukte die bij de nabijgekegen bazaar heerst. Er zijn in dit voormalige paleizencomplex van de Kadjaren vele museums ingericht. We moeten kiezen gezien de beperkte tijd en kiezen voor de grote hal, de spiegelhal. Het zijn voornamelijke lege hallen met spiegels en spiegels. Wie is er de mooiste in het land? Ook veel mozaiekwerk in turkoise, geel, blauw en groen. De meest rechthoekige gebouwen liggen rondom eem grote tuin die makkelijk een lengte haalt van 200-300 meter, met veel bomen, water en een aanlokkelijk grasveld. We dommelen op het gras binnen no time weg en worden wreed gewekt door een soort tuinman opzichter die ons en anderen van het gras afjaagt. Niet dat er een bordje stond dat het verboden was, maar blijkbaar is het niet gewenst. Jammer-:)). We sjokken de hitte weer in, graadje of 30. Twee iraniers willen met ons op de foto, maar ze zijn er op naar zoek lijkt het. Een minuutje later schieten ze twee duitse vrouwen aan, ook op de foto. Nee, er zijn meer spontanere ontmoetingen! Een oude magere gebogen man praat tegen ons in Farsi, maar geen idee wat hij wil vragen. We come from Holland zeggen we en dan lacht hij breed en schudt de handen. Meer wilde hij niet weten. In de bazaar toont een vrouw in het zwart ons een zak met mandarijnen, "toe pak maar" zegt ze en afslaan kan niet -;) Een derde wil ons zijn tapijten tonen en wat raar nou, daar hebben we nu geen zin in-;). Een kleine oude vrouw komt assertief naar mij toe, money money zegt ze en houdt een briefje rials in haar hand. Ja geef maar zeg ik, maar dát is niet be- bedoeling! Ze is gek, zegt iemand tegen ons, maar wel lief. Echt niet zegt ze, hij is gek. Iedereen lacht en het is een ontspannen sfeertje. We schieten een eettentje in en komen in een flinke drukte terecht. Er is keus uit 6 gerechten, dat betekent snel leveren maar wel lekker. Rijst met een polenta, beetje groente en kip of lamsvlees. Colaatje erbij. Waar we vandaan komen? Holland. Ahja zegt ie en loopt weg. En komt terug, met de nederlandse vlag op een stokkie! Mooi toch he!? We lopen na onze lunch verder door de bazaar en vragen naar een telefoonwinkel. We willen een iraans simkaartje om goedkoop te internetten als we geen wifi hebben. Voor 5 euro kunnen we 4 weken internetten, dat zijn nog eens tarieven! Beste keus hier is Irancel, met de beste dekking. De jongedam achter de balie regelt het in rap tempo maar heeft voor de sim houder wel een toolje nodig, wat ik bij me heb gelukkig.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-14 06:26:47
[totalVisitorCount] => 202648
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 389
[author] => Frans
[cityName] => Teheran
[travelId] => 524272
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2019-09-13
[dateReturn] => 2019-10-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teheran-1
)
[32] => stdClass Object
(
[reportId] => 5062355
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2019-07-15
[photoRevision] => 0
[title] => 16. Iran (8 juli - 15 juli)
[message] =>
Al bij de grensovergang van Pakistan naar Iran heb ik het moeilijk. Pakistan is zo’n mannenland waar vouwen het liefst binnengehouden worden. Iran lijkt veel moderner, er zijn hier op straat al veel meer vrouwen te zien dan in Pakistan. Maar bij de grens word ik boos, als Douwe mij er op blijft attenderen dat ik mijn hoofddoek op moet. Ik wil dit moment zo lang mogelijk uitstellen. Wanneer een douanebeambte ons mee naar binnen neemt en mij gebaart dat ik de hoofddoek op moet, is er geen ontkomen meer aan. Ja hoor, we zijn weer in Iran!! En op zich is die hoofddoek nog niet eens zo heel erg, als deze maar niet verplicht zou zijn. En in deze afschuwelijke hitte is het helemaal een marteling. Zo moeten vrouwen dus beschermd worden tegen vieze geile mannen! Wat een barbaarse cultuur. Alles ter bescherming van onze vrouwen... En Douwe maar zeggen dat het me mooi staat....
Enfin, Iran dus.
We worden weer hartelijk welkom geheten bij de grens. Er is hier zelfs een meneer speciaal aangesteld om toeristen door de douane-formaliteiten te leiden en te helpen in tegenstelling tot de heenweg aan de Azerbeidzjaanse grens, waar het één grote warboel en geld aftroggeling was.
Aangezien we op de heenreis al een groot deel van Iran hebben gezien, kunnen we nu zonder grote stops door de hitte heen scheuren direct naar Teheran. We hebben in Delhi een -niet voor toeristen bestaand- double entry visum geregeld, zodat we eventueel nog even vanuit Iran de straat van Hormuz kunnen oversteken naar het Arabisch schiereiland om op familiebezoek te gaan in de Verenigde Arabische Emiraten. Maar gezien de oorlogsretoriek tussen Trump en het Iraanse regime en het feit dat het zowel hier als aan de overkant tussen de 40 en 50 graden is, besluiten we om van dit plan af te zien.
Op mijn lijstje staat echter nog het authentieke Iraanse bergdorpje Abyaneh (of zoals wij als woordspeling op Vi-nee-ja zeggen: AB-ja-nee) waar het een stuk koeler is dan in het zuidelijke woestijngebied. En dus gaan we naar Abyaneh en wat is het mooi! De huizen zijn roodgekleurd en de mensen lopen rond in traditionele klederdracht. Natuurlijk is het heel erg toeristisch. Middenin het dorp op de parkeerplaats zijn de andere toeristen. Iraniërs wel te verstaan. Ze zetten gewoon een tent op (iedereen heeft het zelfde model) op de parkeerplaats, spreiden een kleed uit en picknicken en kamperen er. De volgende ochtend wordt het allemaal weer netjes opgeruimd. We zijn dus niet de enigen hier die op een parkeerplaats overnachten. De volgende dag hangen we de hangmat boven een koele bergstroom en genieten we van onze schitterende picknickplek alvorens we naar Teheran gaan.
‘s Avonds laat komen we aan in het ons zo geliefde parkje, wat de vorige keer onze standplaats was. Vooral Anna-Beitske heeft hier erg naar uit gekeken: naar het parkje, naar Hoessein, de parkwachter, naar het water geven van de bloemetjes, naar de speeltuin, naar de bevriende gezinnen. En dus mag ze bijna middenin de nacht nog even spelen in de speeltuin. En ze is niet de enige, de speeltuin is vol met kinderen. Vanwege de hitte overdag speelt iedereen hier ‘s avonds laat.
De volgende dag moet er snel internet geregeld worden. Ik zit in een sollicitatieprocedure bij een oude werkgever en heb na eerdere contacten in Pakistan en India nu nog één videogesprek. En wanneer dit ook positief verloopt, heb ik per 1 oktober een baan!!
Blij gaan we op bezoek bij onze vrienden Shabnam en familie, waar we altijd vrolijk en gastvrij worden ontvangen. We mogen de was meenemen en douchen en vaak eten we een hap mee. Tijdens het diner horen we dat een wederzijdse vriend recentelijk is opgepakt wegens grootschalige alcoholsmokkel. Toch even slikken want de straffen hier (lange gevangenisstraffen en zweepslagen) zijn bepaald niet mals en bovendien waren wij zelf vorig jaar ook een gezellig dagje mee als dekmantel op hun zelfgebouwde smokkelcamper. Ondertussen vinden Shabnam en ik het leuk om in het grote Laleh park lekker te wandelen. Het is er erg druk met heel veel actieve Iraniërs, die er de koelte opzoeken: skaten, fietsen, rennen, dansen, volleyballen, badmintonnen, schaken, chillen, een hapje eten of op een andere manier proberen te doen alsof ze in een normaal land leven met een normaal regime. Want dat ontbreekt eraan in dit land: een normaal regime! En dat lijkt een groot deel van de bevolking ook als een dagelijkse nachtmerrie te ondergaan. Onderling durven ze hun onvrede alleen met goede en gelijkgezinde vrienden te delen. Online durft slechts een enkeling met groot gevaar voor represailles kritiek te uiten. Maar tegen buitenlanders (die niet zoals journalisten continue begeleid worden door een mannetje van het ministerie van informatie) uit vrijwel iedereen de diepgewortelde onvrede. ‘Iran is een geweldig land!’ luidt het vrijwel altijd identiek, ‘alleen politiek is het ziek, rot, verrot of gestoord,’ voegt vrijwel iedereen er ongevraagd aan toe. En dat begint al bij de grens: door de eerste douaniers en door de eerste militairen die het stuk voor stuk heerlijk lijken te vinden zo nu en dan gewoon eens tegen iemand te kunnen zeggen wat ze vinden. Het gebeurt tijdens ontmoetingen in het park, bij het benzinestation, in de winkel, bij vrienden thuis of in het zwembad. Zelfs als daar alleen maar militairen hun baantjes trekken -of liever: in het ondiepe keuvelend rondjes lopen).
Als Douwe de volgende ochtend heel vroeg gaat zwemmen in het militair zwembad, voel ik gestommel aan de camper. Ik denk dat Douwe al terug is, maar als ik hem roep en hij niet reageert, ga ik kijken. Ik zie AB’s fiets op straat liggen. Mijn mountainbike is er niet meer!!! Ah gejat. Ik heb de tranen in mijn ogen staan van woede. Ik bel op advies van de buren de politie. We hadden gisteren al een man met een groot mes langs zien lopen in het park, maar daar verder geen acht opgeslagen. Alle Iraniërs houden van picknicken, dus daarom zou hij wel een mes bij zich gehad hebben....
De buren zeggen dat het wel in orde komt, de politie hier is machtig en er hangen overal camera’s. Helaas nemen die camera’s niet op en moeten we de fiets als verloren beschouwen. De buren bieden ons een troostontbijt aan. Het zijn onze oude vrienden van de heenreis. Het is fijn om bij ze te zijn. Helaas is Ali op de dag, dat wij Teheran ruim een half jaar geleden verlieten, plotseling gestorven. Een van zijn dochters vertelt ons dat wij zijn laatste gasten waren en dat dit gelukkig een heel vrolijke avond was met dans en zelfgebrouwen wijn en dat hun vader gelukkig was. Zijn achtergebleven echtgenote kust de foto’s die wij hebben meegenomen van deze prachtige avond hartstochtelijk. De 3 prachtige volwassen dochters runnen nu gedrieën de drukkerij van hun vader. Vooral ook omdat veel gezinnen afhankelijk zijn van de inkomsten, kunnen de meiden het niet over hun hart verkrijgen om het bedrijf op te heffen. De economie van Iran is het laatste half jaar flink achteruit gegaan en door de sancties gaat het ene na het andere bedrijf op de fles. De meiden vertellen dat het regime ook een stuk strenger is geworden. Een half jaar geleden liepen ze nog rebels met ontblote haren en de hoofddoek op hun schouders over straat, maar nu doen ze de hoofddoek weer netjes op, wanneer ze de deur uitgaan. Ze willen geen gevangenisstraf riskeren zonder proces. Ze vertellen dat er veel meiden worden opgepakt de laatste tijd en niemand weet wanneer ze vrij komen.
Ze moeten flink aanpoten om het bedrijf draaiende te houden en snappen nu dat hun vader vaak gestresst moet zijn geweest. Op het balkon staan wat ontspannende wietplantjes en stiekem deden de meiden en moeder er vroeger wat van in de thee van vaderlief, zodat hij zich toch wat meer ontspande. Als de buurman langs kwam, deden ze uiteraard alsof ze niet wisten wat voor magische planten ze hadden staan, want alles wordt binnen de eigen muren gehouden en niemand is te vertrouwen, zelfs de eigen buren niet. Weer ben ik me ervan bewust en trots om een vrije Nederlandse te zijn. De beide bevriende families hebben ook ten tijde van de revolutie het een en ander meegemaakt. Niet vrijheid was toen belangrijk, maar veiligheid. Hierdoor kon het Iraanse regime met harde hand optreden en zo de mensen onder de duim houden.
De dames hebben het helaas te druk om met ons naar hun strandhuis aan de Kaspische Zee te gaan. En aangezien ik binnenkort een werkend leven ga leiden, besluiten we om alvast een stukje westwaarts richting huis te gaan. We rijden via een stadscamping in Tabriz naar Bazargan, de grens met Turkije, waar we weer een prachtig uitzicht over mount Ararat hebben!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 948
[author] =>
[cityName] => Bāzargān
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/921/522_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 16-iran-8-juli-15-juli
)
[33] => stdClass Object
(
[reportId] => 5061792
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2019-07-08
[photoRevision] => 0
[title] => 15. Pakistan (24 juni - 8 juli 2019)
[message] =>
Na het grote Wagha feest, moeten we toch echt de grens over. Gelukkig doen ze toch niet zo moeilijk over de papieren aan de Indiase zijde, al zijn ze er wel een tijd mee zoet. In Pakistan gaat het allemaal soepel. Vanessa had voor ons al een double entry visum geregeld. Eén van de eerste Pakistani die we spreken, is een jonge schoonmaker, die me wat toe fluistert. Later begrijp ik dat hij ook christen is. Een andere jonge grensmedewerker vraagt hoe wij Pakistan vinden en zegt dat de Pakistani vriendelijk zijn en dat het niet zo is, zoals Pakistan in de wereld neer gezet wordt. Hij praat met zo veel vuur, dat het wel wat intimiderend wordt. Maar hij heet ons hartelijk welkom en verzoekt ons de mensen te laten weten hoe Pakistan werkelijk is. Bij weer een andere medewerker die de carnet regelt, kunnen we ook even tussen neus en lippen door geld wisselen. Verder zijn er geen strenge controles en kunnen we zo Pakistan in.
Islamabad
Binnengekomen in Pakistan gaan we direct naar Islamabad. Op de heenreis hebben we een rondje zuid Pakistan gedaan en nu gaan we noord Pakistan verkennen. We nemen de grand trunk road en zijn meteen weer terug in het drukke Pakistan, waar van alles op de weg is: van ezels, paarden, ossen tot grote schitterende vrachtwagens. Ik mis de koeien wel, al kunnen we nu weer een lekkere quarter pounder bestellen bij de MacDonalds. Die zoeken we veelvuldig op, want daar is airconditioning en een speeltuin en internet. Wat wil je nog meer. De hitte hier in Pakistanis is ook veel te heet voor ons. We hebben in de camper wel een paar kleine ventilatortjes, maar met deze hitte, waait er alleen een warme wind als een hete föhn in plaats van een koel briesje. Als we stoppen bij de Chenab rivier, mis ik hier de hindoes die een bad nemen. De Pakistani staan met hun voeten in het water en er is een dromedaris voor vermaak.
In Islamabad zoeken we Wilma en dochter Naomi op. Wilma heeft vroeger als klein meisje bij Douwe in de kerk in Heerde gezeten en werkte lange tijd als journalist in Indonesië, India en Pakistan. Het is heel leuk om een kijkje te krijgen in het leven van deze 2 dames. Naomi zit op een gemengde middelbare school en heeft het goed naar haar zin daar. Zo goed, dat ze haar moeder heeft doen beloven om haar school hier af te mogen maken en niet weer te verhuizen. Ze wonen in een schitterende appartementencomplex met smaakvolle oosterse inrichting. Haar flamboyante bovenbuurman heeft zijn plannen direct omgegooid om ons de Pakistaanse gastvrijheid te tonen en regelt een gezellig etentje bij Wilma thuis. We drinken lekker rode wijn. Wilma vertelt dat buitenlanders en christenen hier vergunningen krijgen en beperkt alcohol kunnen kopen.
Toen Karachi uit zijn voegen groeide als hoofdstad van Pakistan, wilde men een nieuwe, centraal gelegen hoofdstad. Islamabad werd gesticht! Vanaf 1959 is de bouw van deze nieuwe hoofdstad begonnen. Islamabad is opgebouwd uit grote rechthoekige wijken met brede straten, veel groen, grote luxe appartementenblokken en in elke wijk wel een winkelblok. Het heeft niets van andere Pakistaanse steden en ik waan me ook niet in Pakistan als we hier rondlopen. Het voelt en oogt modern.
Wij nemen afscheid van Wilma en Naomi, zij gaan op vakantie naar Nederland en wij brengen nog een nacht door op de berg bij Daman-e-Koh boven Islamabad met mooi uitzicht over de stad.
Swatvallei
We gaan het noorden verkennen. We zijn nieuwsgierig naar de Swatvallei. Malala, de jongste Nobelprijs winnares ooit komt daar vandaan en in haar boek beschrijft ze het als paradijselijk mooi. Dat gaan we met eigen ogen dus bekijken. En het is inderdaad paradijselijk! We vinden een mooi plekje aan de Swatrivier in een picknicktuin van een restaurant en spelen lekker verkoelend in de rivier. Overdag is het warm, maar ‘s nachts koelt het heerlijk af. We worden hier ook weer verwend. De jongeman wiens familie eigenaar is, voelt zich vereerd met ons als buitenlanders te gast en trakteert ons. We eten goddelijke vis en kip en de volgende ochtend krijgen we het traditionele ontbijt met brood en room en pruimen en abrikozen. Hij heeft het van zijn moeder van thuis meegenomen. Hij is student en spreekt goed Engels, als één van de weinigen, en vertelt ons over het leven hier in de Swat vallei, over de oorlogen en onrusten ten tijde van de taliban. Een mede student en vriend van hem, een christen (hijzelf is moslim), had zichzelf opgehangen, omdat hij de druk van zijn mede moslim studenten niet meer trok. De taliban domineerde hier de omgeving en de mensen waren bang. Ze vertrouwden niemand, ze wisten niet of iemand wel of niet bij de taliban hoorde.
In 2012 is Malala neergeschoten door de taliban, omdat zij streed voor onderwijs voor zowel jongens als meisjes. Gelukkig zien we onderweg ook veel meisjesscholen. Het is gek om in dit gebied te zijn. Het is hier heel mooi en het is een ware fruitparadijs. En voor mijn gevoel is het hier erg vergelijkbaar met Kashmir, zowel de mooie natuur als de gewelddadigheden en de bevolking die daaronder lijdt en de grote aanwezigheid van het leger. We willen wat verder de vallei in, het wordt nauwer, bergachtiger met hogere bergen en prachtige stadjes langs de Swat rivier. Helaas bereiken we Kalam niet. We komen bij een onverhard nat, glad en steil stuk omhoog, waarvan we het risico niet durven te nemen en keren maar om. Ik ben heel erg blij dat ik deze mooie vallei met eigen ogen heb mogen aanschouwen en ervaren.
Wij steken halverwege de Swat vallei door via een andere schitterende pas naar Shangla. Als we daar honing kopen, worden we uitgenodigd voor thee en lekkere frisse honing-citroendrank. De opa des huizes spreekt goed Engels en we nemen plaats in zijn bibliotheekje waar hij Arabische les gaf. AB en ik nemen nog een een kijkje binnen de ommuurde tuin, waar alle vrouwen en meisjes zich bevinden, maar ze houden ons helaas geen gezelschap in het leslokaal.
Op een prachtig uitzichtpunt over de Swatvallei komen er 2 oudere moslimmannen op ons af. Ze spreken nauwelijks Engels maar vinden Douwe zo leuk dat ze hem de weinige dingen, die ze bij zich hebben, cadeau doen. Zoals een gebruikte oude kam en een doordringend geurtje, die hij niet lekker vindt. Later komen ze zelfs nog terug met vers fruit.
KKH (Karakoram Highway)
Als we deze mooie vallei langs de Khan Khwar rivier uit rijden komen we terecht op de Karakoram highway! Het enige wat op mijn lijstje voor vertrek stond in Pakistan. Deze snelweg loopt langs 3 grote rivieren, waaronder de Indus en gaat door en langs de Pakistaanse Himalaya en de hoogste bergen ter wereld naar China toe. Het is gebouwd in 20 jaar tijd, klaar in 1979, en het is een mooi staaltje samenwerking tussen China en Pakistan, ook wel de Friendship Highway genoemd. En hun relatie wordt onderweg ook wel goed tentoongesteld in andere bouwwerken en huidige projecten. Tijdens de aanleg zijn er wel 1000 mensen, 800 Pakistani en 200 Chinezen overleden. De weg is overweldigend groots en gaat ook vaak erg hoog langs de Indus. De rotsachtige bergen zijn kaal en we rijden langs kleine dorpjes. Er is een registratiepunt voor buitenlanders en ineens rijden we weer met Levies, politie-escorte. Wanneer we ‘s avonds langs de gevaarlijke weg een parkeerplekje vinden bij een boom met een betonnen gebedsplaat er om heen met 3 punten, erg simpel en mooi, vinden de Levies dat we door moeten rijden naar het volgende dorp. Na een uur brengen ze dan toch maar eerst een Koreaanse wereldreiziger met zijn fiets, die achter in de pick-up zitten, naar dat dorp en komen dan terug om over ons te waken. De volgende ochtend rijden we verder richting China. De Levies houden onderweg ineens op met hun escorte. Wanneer de weg slechter wordt, krabbelen we nog een keer achter onze oren. We zijn blij dat we zonder kleerscheuren de meest gevaarlijke bergweg in India hebben overleefd en hebben geen zin om op deze gevaarlijke weg het risico te nemen op een kapotte camper. We hebben ook geen plannen om China in te gaan. Als je met eigen vervoer China bezoekt, moet je erg veel geld betalen, en er moet een gids mee. Als je China niet bezoekt, moet je deze zelfde weg terug. We besluiten om de reusachtige bergtoppen, waaronder de K2, en deze mooie bergweg voor een andere keer te bewaren en draaien ons om. Ik ben al erg blij dat ik een stukje van deze immens grote 1400 km lange weg bereden heb!
Naar Baluchistan
Inmiddels is het begin juli en als we de bergen uit rijden, komt de hitte ons weer tegemoet. We besluiten om onze ronde door het prachtige noord Pakistan als gedaan te beschouwen en willen nu zo snel mogelijk door de hitte naar de grens met Iran rijden. Als we zuidwaarts een stuk over de nieuwe snelweg M1 rijden, lijkt dit in zijn geheel niet op het gezellig verkeer van Pakistan. Ik waan me even op een moderne westerse weg met grote witte auto’s. Als de weg ineens nog niet af blijkt te zijn, missen we dan toch de scherpte van de juiste bewegwijzering. Khan, de premier, heeft veel geld geleend en geïnvesteerd in de infrastructuur, en nu blijkt dat dit niet ten goede is gekomen van de Pakistaanse economie en kampt het land met enorme schulden bij het IMF.
We stuiten op een stuk weg waar buitenlanders geen toegang hebben, tot grote frustratie van Douwe. We worden tegengehouden bij een checkpost. Het blijkt dat dit al in het Urdu eerder geschreven stond. Helaas kunnen wij nog geen Urdu. De lokale bevolking mag hier wel door. Een goed Engels sprekende Pakistan had ons al gewaarschuwd en nodigt ons uit in zijn boomgaarde. Hij heeft snel even zijn vrouw thuisgebracht, wat ik erg jammer vind. Hij verklaart dat hier in het dorpsleven de vrouwen thuis horen te zijn. Als hij met zijn vrouw in Islamabad is, gaan ze wel samen de straat op, maar hier volgen ze de dorpsgebruiken weer. Zo wordt zijn vrouw beschermd en dat vindt hij een goed gebruik. Deze man heeft in Engeland gestudeerd en oogt en praat modern, maar houdt toch vast aan de traditionele gebruiken. Hij komt uit een rijke familie en heeft meerdere grote boomgaarden, maar rijdt wel lekker in een gedeukte bak. We worden verwend met lekkere suikerrietwater en kunnen afkoelen in zijn waterbak, waar de buurjongetjes ook in spelen. Na lekker bijgetankt te hebben in de boomgaard gaan we op zijn advies weer langs de Indus naar het zuiden.
We rijden hard door de hitte heen. We komen een zwembadje tegen, waar alleen maar jongens in zijn. Wij trekken ons hier niets van aan. Anna-Beitske duikt in haar zwembroekje erin en ik heb het zo heet dat ik er ook in ga, gekleed in al mijn kleren, mijn mooie traditionele Indiase churidar.
De mooie westerse snelweg is al afgelopen. En het is weer heerlijk slalommen tussen de vrachtwagens, motors, rickshaws en alle andere verkeer en dieren. We bereiken eindelijk het stadje Sukkur. Hier steken we de Indus voor het laatst over, over prachtige bruggen en verlaten de rivier. Sukkur staat er om bekend het heetste stadje in het oude Brits-India te zijn. En dat voelen we! We bereiken de 50 graden Celsius op de thermometer. In Kashmir waren we reeds in Drass, de koudste plek in India.
Quetta
We gaan weer noordwestwaarts richting Quetta, de hoofdstad van de de provincie Baluchistan. Als we Baluchistan in rijden, krijgen we weer escorte. Ze willen onze NOC (no objection certificate) zien, maar die hebben we nog niet. Na wat overtuigingskracht laten ze ons toch door. Om de zoveel kilometer wisselen ze elkaar af, omdat iedere escorte zijn eigen gebied heeft. We zijn dit wel gewend van de heenreis en rijden gelaten door. Als we de hoofdstad Quetta inrijden worden we ook even begeleid door stoere mannen op de motors met automatische geweren achterop die ook het verkeer tegenhouden en ons er doorheen leiden. Het voelt alsof we in een real-life actiefilm zitten, vet stoer! Oké... het is ook triest dat het nodig is.
Ze brengen ons naar de beveiligde politiecompound waar we weer achter op het sportveld kunnen staan naast het veldje vol met afvaltroep en geiten. De vriendjes van Anna-Beitske komen ons al vrolijk verwelkomen. Na een half jaar kennen ze ons nog steeds. AB en Iqra vinden het heel leuk om elkaar weer te zien. En we moeten AB beloven een paar dagen te blijven. Quetta ligt op 1679 meter hoogte en de hitte is hier gelukkig nog uit te houden. De volgende ochtend halen we de NOC, zodat politie, leger en stamhoofden weten dat wij met toestemming door hun gebied gaan reizen richting de grens met Iran en dus ook dicht langs de Afghaanse grens. Als we weer achterin bij de Levies zitten en we willen even winkelen, groet ik een auto achter ons met allemaal vrouwen, zelfs aan het stuur zit een vrouw. Ze nodigen ons uit om bij hen thuis te komen, maar de Levies willen niet stoppen om contact gegevens uit te delen. Stoppen zou te gevaarlijk zijn. Boos stoppen ze toch, maar de vrouwen kunnen we niet meer terug vinden. We gaan maar wat eten in restaurantje waar alleen maar mannen zitten. De Levies wachten ongeduldig.
Op het grote sportveld zijn we weer veilig en kunnen we lekker bijkomen van het vele rijden van de afgelopen dagen en de hitte. Ik wandel er rondjes en Anna-Beitske speelt er wat af. Ze krijgt onder andere ook nog cricketles van haar vriendjes naast de grote cricketende mannen, er wordt op de muren getekend en ze zit gezellig bij Iqra op schoot te knuffelen en te puzzelen. Dan is het tijd om te gaan. Er worden op het laatste moment nog cadeautjes uitgewisseld, Anna-Beitske wordt overladen met allerlei prullaria van de kinderen (voor hen waarschijnlijk heel waardevol speelgoed). De kinderen wonen met zijn allen op een klein erf met meerdere hokjes als woning voor elk gezin en waar de geiten ook ergens een plekje moeten hebben. Ik realiseer me later pas dat de kinderen andere moeders hebben, maar waarschijnlijk dezelfde vader. Het is hier gewoon voor een man om meerdere vrouwen te hebben en heel veel kinderen.
Van Quetta door Baluchistan naar de grens met Iran
We willen in 1 dag van Quetta naar de grens rijden. Onderweg krijgen we veel afwisselende escortes. Sommige mannen zijn erg autoritair en nemen hun werk heel serieus. Anderen zijn erg vriendelijk en een stuk relaxter. Af en toe komt er een man met geweer bij ons in de camper mee rijden. Meestal rijden ze in pick-ups voor of achter ons. Als we weer stoppen voor afkoeling in een zwembadje of riviertje, worden ze allemaal zenuwachtig en zeggen ze dat we echt niet kunnen stoppen. Baluchistan is schitterend om doorheen te rijden. Het is woestijnachtig met soms groene kloven. Rotsachtige bergen, soms zandkleurig, soms rood, maar ook zwart. De huizen zijn allemaal ommuurd met de natuurlijke zandkleurige gesteente, zodat ze wegvallen in de omgeving. Alleen de felgekleurde poorten vallen op. Af en toe komen we in de verlaten stukken woestijn alleen families dromedarissen tegen.
Als we bij een checkpost erg lang moeten wachten, besluiten we toch maar naar hetzelfde hotel te gaan als de heenweg. Daar is waarschijnlijk airco en internet om de wk finale van de vrouwen te zien. Helaas niet. We houden er rekening mee dat we moeten betalen om daar te mogen staan. Maar dan vertelt de restauranthouder ons dat we ook voor de maaltijden van de Levies moeten betalen die hier nu moeten slapen. Het wordt echter een giller als blijkt dat de Levies om de beurt naar huis kunnen gaan om thuis te eten. Ik zit gezellig te kletsen met andere mannen van het hotel, vrouwen zijn hier niet. De mannen scheppen op over hoeveel vrouwen en kinderen zij hebben en nog willen krijgen.
De volgende dag rijden we onder begeleiding vlot door naar de grens. De grensstad Taftan is een levendige handelsstad. Op de heenweg hebben we hier nog in de politietuin tussen de gevangenen overnacht. Nu kunnen we meteen door en het ‘gevaarlijke’ Pakistan verlaten.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 877
[author] =>
[cityName] => Mīrjāveh
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/917/244_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 15-pakistan-24-juni-8-juli-2019
)
[34] => stdClass Object
(
[reportId] => 5060587
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2019-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 1
[message] => Vrijdag 4 augustus, 15:00, Zaandam
“Jeffrey, zou je even willen gaan zitten? Wij willen met je praten”. 2 bezorgde blikken staren mij aan en ik weet stiekem precies wat er komen gaat. “We willen het toch even hebben over je reis, wij maken ons echt zorgen, begrijp je dit?”. Ik zit een stoel met een theekop in mijn handen en besef me dat ik dit gesprek al eerder heb gevoerd. Het voelt als een terugkerend fenomeen bij het naderen van mijn vakantieperiode waarbij de zorgen in de familie geuit worden over mijn volgende reisbestemming. Ik snap het, ik begrijp de zorgen en ik weet ook dat ik elk jaar weer de grenzen probeer op te zoeken. Ben ik recalcitrant? Misschien een beetje, maar de deuren die openen op een nieuwe onbekende stemming is en blijft een onvergetelijke ervaring.
Vriendschap wordt beschreven op wikipedia als: “een nauwe relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt. Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid’’. Kortom, dit is mij overkomen in Iran met Mahsa, ontmoet vorig jaar in Isfahan (Iran), en waarmee ik dagelijkse telefonisch contact heb. Mede dankzij haar ga ik weer terug naar Iran, ondanks de conflicten in de regio. Of het mij zenuwachtig maakt? Nou en of, ik ben me te degen bewust van de explosieve situatie daar, maar toch wil ik heel graag mijn goede vriendin opzoeken. Vriendschap heeft mijn zorgen overwonnen.
Maandag 5 augustus, 16:00, Teheran
Met nog een beetje een duizelig en onwerkelijk gevoel in mijn lijf ben ik achter mijn laptop gekropen om alle gebeurtenissen op een rij te zetten. Het is in de middag en ben net ontwaakt van mij middag dutje, dat hoog nodig was na een nacht zonder slaap.
Vanochtend ben ik een uur later gepland aangekomen op Teheran airport waar het circus van het krijgen van een visum kon beginnen. Ik weet ondertussen uit ervaring dat het tijd zou gaan kosten maar toch maakte ik me zorgen. Thuis had ik 4 maal geprobeerd om een visum aan te vragen maar 4 maal is mijn aanvraag om een mysterieuze wijze afgewezen. Een bezoek aan de ambassade in Den Haag heeft mij niks opgeleverd, op geruststellende woorden van de ambassade personeel na, dat het allemaal wel goed zal komen.
Gewapend met een boek, wat muziek, en een goed humeur heb ik alle benodigde papieren ingeleverd bij de vriendelijke mevrouw die de documenten in ontvangst nam. Een voor een zag ik reizigers vertrekken waardoor ik op een gegeven moment (na 2 uur) alleen overbleef in een lege wachtruimte. Een streng kijkende douanier kwam met mijn paspoort aangelopen en stelde een aantal vragen. In zichzelf pratend droop hij af, terug in zijn kantoor “have a moment please”. Hopend dat alles goed was, kwam hij terug met andere vragen, en kwam hij nog een keer terug, terwijl er weer 2 groepen met toeristen met een glimlach hun visum in ontvangst namen en hun reis voortzette. De zon kwam op en de moeheid deed zijn intrede, maar na een uur kwam de vriendelijke mevrouw met het verlossende woord: “It’s ready! You can go!’’. Waarom het zo lang duurde? Waarschijnlijk omdat het mijn derde keer is en dat dit volgens de Iraanse autoriteiten verdacht is, helemaal in deze tijden vol conflicten is iedereen verdacht, desalniettemin heb ik een visum, maar alleen voor 7 dagen, dat betekend dat ik voor maandag het land alweer uit moet. Met nog lichte irritatie van het wachten werd ik vriendelijk onthaald door een taxichauffeur, die zijn auto langs de snelweg abrupt stopte om mij een overheerlijk kop warme thee te serveren met snoepjes erbij, “welcome in Iran!”
Vandaag had ik afgesproken met Mahsa. Eerst een stukje lopen, dan de metro, dan overstappen, nog een keer overstappen, stukje lopen en bestemming bereikt. Gek genoeg voelt het als thuiskomen. Ik weet precies welke lijnen ik moet nemen en worstel me met gemak tussen de mensenmassa’s door. Bij aankomst was het weerzien van Mahsa als vanouds, het is fijn om haar te zien en hebben veel te bespreken onder het genot van een kop koffie wat verdacht veel op de Starbucks lijkt.
Dinsdag 6 augustus, 10:00, in de bus naar Jolfa (West Iran)
Ik zit in de bus op mijn troon. Mahsa en een vriendin (Pooyeh) van haar hadden een busticket gekocht in een zogeheten “VIP Bus”, een soort businessclass. Grote stoelen waarbij je bijna horizontaal kan liggen. Mahsa is als een moeder en heeft een ontbijt gemaakt, een lunch, thee meegenomen en bak met fruit en om het kwartier wordt er gevraagd of ik honger heb, dit is de Iraanse gastvrijheid waarvoor ik terugkom ben gekomen.
Gisteravond had ik afgesproken op de school van Mahsa. Een kleine school aan een drukke kruispunt waar louter Engelse les gegeven wordt voor jong en oud. Al snel werd ik een klaslokaal ingeduwd met gillende tieners waar ik onthaald werd als een Micheal Jackson. Orde houden was er niet bij aangezien de extase te groot was bij het zien van een Westerling. Gillende kinderen die allemaal een handtekening wilde om deze aan het thuisfront te laten zien als bewijs dat ze echt een westerling hadden ontmoet. Ik voelde me schuldig naar de docent toe, die in met moeite boven de kinderen uit kon komen. Al gauw zette hij het in op een andere koers en zijn we door middel van een spel met een bal woordjes gaan oefenen. Op een gegeven moment werd ik uit de les gehaald, om naar een andere klaslokaal te gaan. Ik kreeg een gevoel van een Sinterklaas dat met zijn staf en zijn pepernoten de klassen rond ging. Dit keer was het een klas met mannen van volwassenen leeftijd. Waarbij al gauw bleek dat de lessen die ze volgden puur te maken had met de wens om te emigreren naar een ander land. Dit is voor mij niet nieuw maar het blijft me raken dat de wil om te emigreren zo sterk is.
Woensdag 7 augustus, 19:00, Jolfa
Landsgrenzen heeft me altijd geïntrigeerd. Wanneer ik uit mijn hotelraam kijk, kijk ik uit op Azerbeidzjan. Er zit een rivier tussen, een spoorlijn wat al lang buiten dienst is, en daarachter dorre bergen. In Europa reis je makkelijk van land naar land, maar hier is het anders. Wachttorens en controleposten zijn overal aanwezig terwijl er, tot zover ik weet, geen problemen tussen deze twee landen zijn. Het gekke is dat er zo nu en dan een vrachtwachtwagen met een Azerbeidzjaans kenteken voorbij rijdt, maar verder is er niks te bekennen van het land aan de overkant. Het wekt dan ook mijn nieuwsgierigheid op: wat speelt zich daar af?
Jolfa is een stad gelegen aan de grens met een rivier ernaast. De stad zelf is niet heel bijzonder, maar daaromheen zijn er veel Armeense kerken te vinden met prachtige gebergten. Er zijn geen westerlingen te bekennen en wordt dan ook aangestaard alsof ik van een totaal ander planeet kom.
Mensen vragen aan mij of ik het naar mijn zin heb in Iran, en ik merk dat ik de vraag moeilijk kan beantwoorden. Ik merk dat het land enorm schizofreen is. Enerzijds zo gastvrij, prachtige gebieden, heerlijk eten, en anderzijds ook zo bedrukkend qua overheid en ook soms qua cultuur. Ik raad dit land zeker aan om naar toe te reizen, maar ik merk hoe meer ik te weten kom, hoe meer de dagelijkse realiteit van het land mij raakt. Een mooi voorbeeld was gisteravond, we deden boodschappen voor de familie. De dames namen hier de tijd voor terwijl ik gastvrij werd onthaald door het personeel van de supermarkt. Stiekempjes werd er een sinaasappelsap fles tevoorschijn getoverd met zelf gemaakte wodka. Enorme leuke ontmoetingen ontstaan uit het niets, terwijl in de avond op Mahsa’s hotelkamer de telefoon afgaat om te controleren of ik niet toevallig op hun kamer ben. Precies dat, die voortdurende controle om mij heen. En niet omdat de hotelmanager ons tegen wilt zitten, maar omdat het systeem in Iran voortdurend over de schouders heen kijkt om alles te controleren. Ik voel me niet vrij. Het is de totale controle wat de overheid probeert te hebben. Het zijn de waardes wat zo haaks staat met die van mij, dat een vriendschap eigenlijk hier onmogelijk is in dit land, dat je voortdurend moet nadenken of het wel mogelijk is. Dit alles maakt het zo enorm complex.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 71974
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 495
[author] =>
[cityName] => Jolfā
[travelId] => 523904
[travelTitle] => van Teheran naar Tbilisi
[travelTitleSlugified] => van-teheran-naar-tbilisi
[dateDepart] => 2019-08-04
[dateReturn] => 2019-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,jolf
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-1
)
[35] => stdClass Object
(
[reportId] => 5044235
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2018-12-10
[photoRevision] => 0
[title] => 10. Taftan op de grens van Iran en Pakistan
[message] => Het is gelukt. We zijn in Pakistan!! Ik ben net Iran uitgereden en Pakistan ingereden....
Dankzij Vanessa is het ons gelukt om Pakistaanse visa te krijgen in Den Haag. Vanessa kwam onze paspoorten met visa persoonlijk naar Teheran brengen. En dat was natuurlijk reuzegezellig...
Na Turkije zijn we in de Kaukasus de oud Sovjetstaten Georgië, Azerbeidzjan en Armenië gaan bezoeken. In Georgië zijn de hoge bergen in Svaneti prachtig en ook de mensen met hun eigen agrarische tuin waar ze groenten verbouwen tussen de fruitbomen en zelf chacha (wijn, wodka, alcohol) stoken en varkens houden. We proosten met een lerares Duits nog wel even op de oude Sovjettijd waarin de voorzieningen toch wel beter geregeld zijn dan in het huidige arme Georgië. De verjaardag van Douwe hebben we gevierd in Chiatura waar oude Sovjet-kabelbaantjes die in slechte staat lijken te zijn gewoon nog in werking zijn.
In Armenië bezoeken we een weeshuis in opdracht van Defence for Children vanwege dreigende uitzetting van de Nederlandse kinderen Lily en Howick. Gelukkig mogen ze in Nederland blijven. Wij maken een rondrit door het het prachtige Armeense landschap, de hoogvlakten, de steppes en de kloven. We bezoeken kloosters die op schitterende uitzichtpunten in de natuur liggen, we bezoeken een oude tempel en grotwoningen.
In Azerbeidzjan maken vooral de olieraffinaderijen en jaknikkers in het landschap indruk. Daarnaast bewonderen we ook het eeuwig brandend vuur, de zoroastrische vuurtempel, de modderspuwende vulkanen en natuurlijk ook de bruisende hoofdstad Baku. We zwemmen in de Kaspische Zee en praten met andere ouders die maar moslim zijn geworden omdat ze niet zoals hun eigen ouders aan de drank willen raken. Van communistisch weer terug naar islamitisch.
Het is intrigerend om te zien hoe Sovjetlanden die toch een gezamenlijk verleden hebben, de draad elk weer opgepakt hebben, maar dat de onderlinge verhoudingen erg slecht zijn vanwege omstreden en onrustige gebieden.
Vanuit Azerbeidzjan gaan we de grens over naar Iran. Ik moet erg wennen aan de kledingvoorschriften voor dames, vooral als het overdag heel heet is. Naarmate het koeler wordt, raak ik er aan gewend en is het ook geen last. Alleen het feit dat het door de wet voorgeschreven is en dat het moet: een hoofddoek dragen en jezelf bedekken, daar gaan mijn haren van overeind staan. Ik heb nog nooit zo vaak als in dit land bedacht dat ik dankbaar ben dat mijn ouders naar Nederland zijn gegaan en ik dus in Nederland geboren en opgegroeid ben, in alle vrijheid.
Als mensen ons vragen waar we vandaan komen, geloven ze het vaak niet dat ik ook uit Nederland kom. Douwe is er vaak iets feller in dan ik om te zeggen dat ik ook Nederlands ben. Mensen willen graag horen dat ik uit India kom, anders snappen ze het niet. De meeste vrouwen vinden mijn huidskleur wel mooi. In diverse landen hebben onbekende vrouwen over mijn arm gewreven om me zo te complimenteren met mijn kleur.
Men zegt in Iran dat na de revolutie van 1979 veiligheid belangrijker was dan vrijheid en dat men daarom instemde met de regering. Ik krijg nu het beeld dat veel mensen het momenteel niet eens zijn met het huidige regime, maar uit angst voor dit regime daar ook niet tegen in actie durven te komen. Alle mensen die wij spreken willen weg uit Iran vanwege het regime. Met een geestelijke bij wie ik terecht kon voor een gezellig praatje bij de moskee hoor ik dat ze op deze manier hun vrouwen willen beschermen en dat de vrouwen dat wel best vinden. Afgezien van het regime zijn de mensen hier trots op hun land. Ze zijn hartelijk, gul, gastvrij, heten ons welkom en nodigen ons uit bij hun thuis. Ze zijn beledigd als we niet bij hun in huis willen slapen, maar in onze camper voor hun deur. Soms krijgen we wel het gevoel dat ze wat meer van ons willen dan alleen maar hartelijk zijn. Onderweg wordt er veel naar ons gezwaaid en getoeterd, vooral ook door vrouwen. De mensen zijn trots dat toeristen hun land komen bezoeken en benieuwd hoe wij over hun mooie Iran denken.
De Iraniërs zelf kunnen moeilijk hun land uit helemaal na de vernieuwde sancties. Ze maken wel veel uitstapjes in eigen land. Op feestdagen stikt het van de mensen in de woestijn die allemaal komen om te ontspannen, picknicken en kamperen. Ook op het vakantie-eiland Qeshm is het op sommige plekken zo druk dat er zelfs op de parkeerplaatsen tentjes zijn opgesteld. En allemaal hebben ze ook nog dezelfde soort tent. Gelukkig waren er ook plekken waar niemand was en ik stiekem in badpak een frisse duik in de Perzische Golf kon nemen. De meest opmerkelijke plek voor tentjes was toch bij het immens grote mausoleum van de revolutieleider ayatollah Khomeini waar we midden in de nacht waren. Mensen sliepen buiten in tentjes of in de auto, maar ook binnen bij hun grote leider...
Wij zijn 2 maanden in Iran gebleven omdat we geen visa konden krijgen voor Pakistan. We ontmoetten vele Iraniërs maar ook andere overlanders. Het reizen over land is erg bijzonder en een prachtige ervaring. Het rijden door de bergen en over oneindige vlaktes geeft me een intens gevoel van vrijheid, maar ook van nietigheid in deze grote wereld.
Voor Anna-Beitske is het reizen ook gewoon geworden en ze vindt het leuk. Ze geniet van alle mooie plekjes en heeft het over haar huis wat kan rijden en haar huis wat niet kan rijden, waar ze later ook weer graag naar toe wil. Ze maakt vriendjes in speeltuinen, maar kan zich ook goed alleen vermaken in de camper. Ze raakt niet uitgepraat over het feit dat Vanessa kwam en we gingen skiën op de Tochalberg op zo'n 3900 meter met uitzicht over Teheran.
Vandaag zijn we dus de grens overgegaan naar Pakistan, een nieuw land met een nieuw avontuur. Feitelijk zitten we nog op de grens. Omdat dit een gevaarlijk gebied is worden we geëscorteerd op onze reis en waarschijnlijk is dit door heel Pakistan het geval. We staan nu midden in een politiecompound wat de vorm heeft van de vele karavanserais die we inmiddels gezien hebben. Alleen nu aan de ene kant kantoortjes en kamertjes en aan de andere zijden gevangenen die opgesloten zitten in de cellen. En tot onze verwondering worden er in het begin van de avond nog eens 65 mannen binnen gebracht die in rijen op hun hurken moeten gaan zitten....
Ik ben benieuwd wat we nog meer zullen zien in dit land. Ik heb nog geen vrouw gezien hier op deze eerste dag in Pakistan...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 715
[author] =>
[cityName] => Mīrjāveh
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/827/944_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 10-taftan-op-de-grens-van-iran-en-pakistan
)
[36] => stdClass Object
(
[reportId] => 5043903
[userId] => 27538
[countryId] => 89
[username] => celestekuit
[datePublication] => 2018-12-04
[photoRevision] => 0
[title] => Iran deel 2
[message] => De laatste avond in Armenië moesten we onze gekregen fles wodka nog opmaken en daarna kwam er nog een andere fles op tafel. Een heel slecht idee, haha ;). Dinsdag rond elf uur waren we klaar om naar Iran te gaan. Het duurde weer even voordat we een rit hadden gevonden maar uiteindelijk konden we een stuk met 2 mensen uit het leger mee en later zijn we gesplitst en konden we met 2 Iraanse vrachtwagens mee. Exit Armenië en entree Iran moesten we lopend doen maar dit ging probleemloos gelukkig. Hitchhiken is in Iran niet echt bekend, duimpjes omhoog mag niet want dat betekent wat anders, maar met 2 lifts kwamen we ‘s avonds rond 21u aan in Tabriz. We waren nauwelijks uitgestapt en toen kwam, naast taxichauffeurs en mensen die geld met je willen wisselen, Ayhan naar ons toe. Een leraar Engels die ons eigenlijk meteen op sleeptouw meenam. We kwamen erachter dat geld wisselen bij een kantoor niet ging lukken want er is een 3daagse national holiday dus veel is gesloten. Met zijn hulp een guesthouse gevonden (5 dollar per nacht voor ons 3-en), eten gehaald en lekker slapen!
De volgende ochtend hadden we weer met Ayhan afgesproken. Met Ayhan wat geld gewisseld en naar een park geweest en daar hadden we, om 13u, eindelijk een ontbijtje, heerlijk! Even in het park rond gelopen en toen met een taxi naar Kandovan gereden, een dorpje met door mensenhand gegraven grotwoningen waarvan sommigen nog steeds worden bewoond. Helaas was het mistig en hadden we niet echt heel veel uitzicht, maar het gaf ook wel een speciaal tintje aan de foto’s. Weer terug naar Tabriz, wat te eten gehaald en rustig aan gedaan op onze kamer.
Donderdag opnieuw met Ayhan afgesproken (of eigenlijk had hij meer met ons afgesproken...). Hij was iets te laat dus zijn we zelf de straat opgegaan om geld te wisselen. Keuze genoeg, zodra we er één aanspraken stonden er meteen een stuk of tien om ons heen. We waren een beetje sceptisch maar met veel narekenen is het gelukt en hebben we weer ‘eigen’ geld. Eerst op zoek naar een Iraanse simcard, maar vanwege de feestdagen was veel dicht en lukte het niet. Even over de grootste bazaar van Iran gelopen, heerlijk gedroogd fruit gekocht, en toen hadden we meer geluk met de simcard. Hier gaat een hele administratie aan vooraf waarbij ze zelfs de naam van je vader willen weten maar uiteindelijk is het gelukt en hebben we internet.
Om 15u (3u later dan gepland!) afscheid genomen van Ayhan. Absoluut een lieve jongen en heel behulpzaam maar een beetje verstikkend en overwhelming some times dus we vonden het wel lekker om weer met zijn 3-en op stap te gaan. Met een taxi de stad uit en zoeken naar een lift. Gelukkig vonden we 2 vrienden dus ons maar liefst 4uur (volgens google maps 5 uur maar hij reed als een malle) lieten meerijden naar Qazvin. Omdat we laat waren begonnen konden we niet meer verder naar Rasht wat eigenlijk onze ‘planning’ was. In de auto via couchsurfen naar een overnachtingsplek gezocht en in Qazvin ontmoetten we Begnam. Eerst thee gedronken, gegeten en toen mochten we met hem mee naar zijn huis. Hij was een maand geleden beroofd (zei hij..) en had een bijzonder kaal huis. De jongens op hun matje, ik op een kleedje en na een wat onrustige nacht besloten we onze plannen om te gooien. Rasht en Masuleh (bergdorpje) gingen hem vanwege het weer niet worden dus besloten we richting Teheran te gaan. Begnam was gastvrij, maar een beetje een bijzondere en typische man, en toen we ons uit zijn klauwen hadden bevrijd gingen we de stad uit en op zoek naar een lift.
Zoals ik eerder al zei is hitchhiken niet echt bekend en lukte het niet een lift te vinden. We waren net aan het overleggen of we voor een paar dollar een taxi zouden nemen, toen Amir uit zichzelf voor ons stopte. Hij was zo vriendelijk ons mee te nemen naar Teheran. Amir is een student die goed Engels praat en na 5 minuten vroeg hij ons of we al een slaapplek hadden. Euh, nee. We mochten wel bij hem slapen, wow, top!
In zijn appartement aangekomen kwam ook zijn vriendin, het was gezellig! We voelden ons erg thuis! Amir en Pegah zijn moderne Iraanse twintigers met andere ideeën dan wat ik tot nu toe heb gehoord, interessant! ‘s Avonds zijn we naar Baam gereden, een park waar je een mooi uitzicht heb over een verlicht Teheran. Daarna broodje falafal gegeten en thuis een gezellige avond gehad.
Zaterdagochtend en begin van de middag zijn we druk geweest met een nieuw plan. We hadden gehoord over Turkmenistan en het leek ons wel bijzonder om daar met een transitvisum heen te gaan en dan weer terug naar Iran. Dus wij met openbaar vervoer en veel rondvragen naar 2 immigratiediensten. Maar, visum Turkmenistan vraagt iets meer voorbereiding, we hebben een single entry visum voor Iran dus dat zouden we opnieuw moeten aanvragen, maar dat kan niet in Iran zelf, en en en… Kortom, leuk idee maar de uitvoering gaat ‘m niet worden.
‘s Middags met Michael uit Teheran afgesproken, andere Michael had hem ontmoet tijdens het reizen. Een paar uurtjes samen gespendeerd en toen via een lange taxirit vanwege erg veel verkeer terug naar huis waar de belangrijkste voetbalwedstrijd van het jaar was, de finale van de Asiancup: Iran tegen Japan, helaas heeft Iran verloren... We hebben overdag nog even geprobeerd kaartjes te regelen voor de wedstrijd maar ik als vrouw mag het stadion niet eens in en op de zwarte markt ging het ook niet lukken.
Zondagochtend waren Michael en ik vroeg op. Amir heeft ons afgezet bij het metrostation en zo gingen wij op weg naar de zwarte markt om geld te wisselen. Het duurde even voordat we een ‘betrouwbaar’ iemand hadden gevonden maar we hebben een goede deal kunnen maken. Toen met het openbaar vervoer naar Baam park en om 12u meldden we ons bij de skiverhuur. Zij gaven aan dat we te laat waren, rond half 3 zou de lift dicht gaan. Oh.. dat wisten we niet. Maar, we zijn er nu toch, dus laten we de spullen maar huren en voor 1,5u gaan skiën. De kabelbaan omhoog duurt 45 min en brengt je 7,5km de berg op. Daar is één prima piste, niet te makkelijk en te moeilijk, gewoon lekker skiën. Helaas was het weer niet al te geweldig, in de sneeuw en met (soms erg) weinig zicht zijn we een aantal keer de berg af gegaan. Op het einde kwam de zon nog even door en werd het een heel ander plaatje. Ondanks dat het kort was hebben we voor 10 dollar toch zo’n 2 uurtjes kunnen skiën, en dat in een miljoenenstad, toffe ervaring!!
Maandag was het tijd om afscheid te neman van Amir. We hebben 3 echt comfortabele dagen gehad, wat een superlieve host! Hij heeft ons afgezet bij het busstation en we zijn naar het oosten van de stad gegaan. Daar een halve poging gedaan om te hitchhiken, maar het regende en het voelde niet goed, dus uiteindelijk besloten we de bus te pakken naar Sari. Voor 2 dollar zaten we zo’n 5 uur in de bus en kwamen we ‘s avonds aan in de stad. We hebben geen host via couchsurfen kunnen vinden dus werd het een ‘hotel’, prima.
Dinsdag ben ik een uurtje alleen de stad in geweest, beetje rondgelopen. Een nieuwe ervaring om alleen rond te lopen, ik voelde me erg bekeken, nog meer dan anders, maar niet persé vervelend. Om 11:30u hadden we met Sety afgesproken, daar konden we die nacht blijven slapen. We hebben onze spullen gedropt en zijn naar de Kaspische Zee gereden. De jongens wilden graag een duik maken, ik als vrouw mag niet in bikini rondlopen dus ik stond braaf op het strand te kijken. ´s Avonds heeft Sety een heerlijke vegan maaltijd voor ons gekookt!
De volgende dag waren we vroeg op en reden we rond 9u weg naar Badar e Surt, een mooi natuurlijkverschijnsel. Jammer dat we er 2,5u heen en 2,5u terug voor moesten rijden, maar ik vond het het wel waard. ´s Avonds rustig aan gedaan, muziek gemaakt en gekletst.
Donderdag hebben Erich en ik afscheid genomen van Sety én Michael. Hij heeft besloten alleen verder te reizen. Sety was, net als Amir, een superlieve, enthousiaste en leuke, moderne host; bijzonder hoe snel je een klik met iemand hebt. Ik krijg ook echt een heel ander beeld van Iran en de mensen die er leven. Erg interessant om zoveel tijd met de locals door te brengen! Wat een ontzettend gastvrije mensen, ongelooflijk!
We zijn met 2 taxi’s naar Kalaleh gereden waar we werden opgewacht door Narges en haar ouders. Narges is een studente van 17 jaar en woont met haar ouders in een erg groot huis. Dit was de eerste keer dat we in een meer traditionele setting waren. Haar vader werkt voor de regering dus ook al zijn ze het er niet helemaal mee eens, sommige dingen gaan hier traditioneler. Zo werd ik hartelijk verwelkomd met hand en zoenen van de vrouwen maar kreeg Erich alleen een hoofdknik. De mannen daarentegen geven mij geen hand maar een hoofdknik. De familie draagt ook binnen de hijab en lang kleed over de kleren omdat Erich als vreemde man in het huis is. Ook ik heb binnen mijn sjaal gedragen waar ik ´m in de andere huizen meteen af mocht doen. Narges mocht niet met ons alleen zijn (haar ouders moesten ‘s middags even weg) dus kwamen oom, tante en neefje in huis. De familie woont trouwens in drie huizen naast elkaar. Oma kwam ‘s avonds nog even langs, haar werd niet verteld dat wij couchsurfers waren maar vrienden van vader. Na het eten, wat hier veelal op de grond gebeurd, mochten Erich en ik niet helpen om af te ruimen, dit wordt als onbeschoft ervaren terwijl het bij ons meer onbeschoft is als je niet helpt. Toen wij ‘s middags uit de taxi stapten mochten wij niet betalen maar heeft vader dit gedaan. Ook andere dingen, bijvoorbeeld entree nationaal park, mochten wij niet betalen. Andere cultuur, andere gebruiken.
Vrijdag zijn we gaan ontbijten in ‘de jungle’ (ik snap nog steeds niet waarom ze het de jungle noemen, wij noemen het gewoon bos; ik had een heel ander idee van het nationaal park door het woord jungle) en toen naar Khalid Nabi gereden. Een mooie rit ernaar toe en breathtaking views eenmaal aangekomen. Weer terug mochten we lunchen bij de tante (=tevens buurvrouw) en daarna heeft de oom ons naar een vriend van hem gebracht die een accomodatie in het nationaal park had. Er leven hier veel wilde dieren zoals luipaarden, beren, herten, zwijnen, wolven en slangen maar we hebben ze (gelukkig) niet gezien.
Na heerlijk gebraden vlees + tomaten bereidt op kolen en een overnachting in een huisje zijn we ‘s ochtends doorgereisd naar Mashad, één van de heiligste steden van het land. Hier hebben we zondag de grootste shrine (qua oppervlakte) van de wereld bezocht. De grootste schrine qua capiciteit is in Mekka. Ik mocht hier weer een chador dragen, zo vreselijk sexy ;).
Maandag opnieuw een reisdag waar we onderweg naar de snelweg werden uitgenodigd door een architect die ons spontaan een ontbijtje maakte, wauw! We hadden gehoord van een overnachtingsplek in een caravanserai midden in de woestijn, maar zoals wel vaker deze reis hadden we niets echt gepland. Het hitchhiken ging erg gemakkelijk en eenmaal in Se Qaleh aangekomen kregen we in een restaurant, waar we plannen aan het maken waren, een telefoon in ons handen gedrukt. Hadden we opeens de manager van de caravanserai aan de lijn en op deze manier hebben we onze nacht kunnen regelen. We hadden een mooie authentieke kamer, een groep Iraniërs waarmee we de hele avond hebben gekletst bij het kampvuur én we mochten een kijkje nemen bij de opnames van een filmpje over safraan. Zo’n 95% van de safraan wereldwijd komt uit deze streek en het is zo duur omdat de safraan er met de hand, bloemetje voor bloemetje, uit moet worden gehaald. Monnikenwerk!
De volgende dag mochten we met onze Iraanse vrienden mee een beetje offroad rondscheuren in de woestijn en daarna gingen we weer op pad. We wilden nog een tussenstop maken in Tabas maar toen onze truckdriver aangaf naar Yazd te rijden besloten we mee te gaan. Het was een lánge dag op de weg (in totaal zijn we zo’n 14 uur onderweg geweest) maar om 1:00u kwamen we aan in ons hostel in Yazd waar we toevallig een kleine reünie hadden met Michael.
De 2 dagen in Yazd waren heerlijk. Eindelijk zonnig weer, rondscharrelen in de oude stad, opnieuw een kijkje nemen bij Zurkhaneh, verse pomegranate juice drinken, filmje kijken, weer gezond eten en chillen.
Vrijdag helaas afscheid genomen van Erich. We hebben 3 weken samen gereisd maar hadden vanaf Yazd andere plannen, hij naar het noorden en ik naar het zuiden. Aan het einde van de ochtend vertrok ik voor een 6uur durende busreis naar Shiraz en daar heb ik begin van de avond de nachtbus gepakt naar Kish waar ik om 9:00u de volgende ochtend aankwam. Opnieuw een lange reis, maar je moet er wat voor over hebben om het vliegen te vermijden...
In Kish had ik via couchsurfen een host, Parvin, gevonden. Zij heeft me ‘s avonds bij haar vrienden geïntroduceerd en zij houden wel van een feestje. Waar wij naar een café of club zouden gaan gebeuren de feestjes hier thuis of op een afgelegen strand (in de hoop dat de politie niet komt controleren). Ondanks dat het verboden is wordt hier gewoon alcohol gedronken en gaat de hijab, waar het maar kan, af. Deze vrienden schoppen graag een beetje tegen de (strenge) regels.
De 8 dagen erop heb ik me in Kish vermaakt. Het centrum vond ik de eerste avond nogal schreeuwerig overkomen met alle lichtjes, moderne winkels en hotels die uit de grond worden gestampt maar hier vinden ze het wel leuk volgens mij omdat het iets weg heeft van het Westen/Dubai. Op andere plekken is het heerlijk afgelegen en kun je mooie foto’s maken van het strand met azuurblauw water.
Met de groep heb ik een paar party’s thuis/op het strand gehad, ben ik naar het vrouwenstrand geweest, een airshow gezien, een hele dag picknicken op het strand (inclusief noodweer), met een fiets het eiland rond gereden (zo’n 40km), zonsondergang gekeken, een kort bezoekje gebracht aan een basisschool, 1 soort van duik gemaakt, naar een ‘cafe’ geweest, gewandeld, films gekeken; heerlijk chill. Ik ben zo lang blijven plakken omdat ik even geen zin meer had in het reizen, uitzoeken en telkens nieuwe dingen. Het was wel even confortabel zo op één plek..
Op één dag na was het zonnig en rond de 25-30 graden, heerlijk! (beetje jammer dat ik niet in short en shirt mag rondlopen ;). De nieuwe vrienden zijn leuke mensen al praten er veel helaas geen Engels waardoor het op momenten minder interessant was voor mij, maar dit hoort er ook bij. Ik ben na 5 nachten trouwens ook nog even gewisseld van host. Een vriendin en haar vriend (Neda en Hamed) hadden aangeboden dat ik wel bij hun mocht logeren omdat mijn eerste host een beetje last had van moodswings, ik heb dat aanbod dankbaar aangenomen.
Zondag was het dan toch echt tijd om weer op pad te gaan. Een paar dingen die ik nog had kunnen/willen doen in het zuiden heb ik van mijn lijstje geschrapt en dat is oké, je kunt toch niet alles zien. Met de ferry en een shared taxi naar Bandar Abbas gereisd waar ik werd opgewacht door Masoud, mijn nieuwe host. ‘s Avonds zijn familie ontmoet en kwam een vriendin van hem met ons mee met sightseeing Bandar Abbas. Ik hoorde trouwens dat deze plaats 2 seizoenen kent: hel en zomer (schijnt hier nogal warm te zijn in de zomer, hihi).
Maandag een regeldagje ingelast; ik moest echt een soort van plan gaan maken, foto’s uitzoeken, visum voor Oman en Sri Lanka aanvragen, vliegtickets zoeken. De helft is overigens niet eens gelukt vanwege trage internetverbinding en het niet kunnen gebruiken van mijn creditcard. Aan het eind van de middag naar Bandar Khamir gereden om in het huis van een vriend van mijn host te slapen. Kebab en versgevangen krab gegeten en toen naar bed. Daar lag ik een paar minuten toen mijn host een vraag wilde stellen: ‘Can I sleep with you ‘cause I really like you…’ Oh my... Euh, nee, toch maar niet ;).
De volgende dag vroeg op om terug naar Bandar Abbas te rijden en de ferry naar Hormuz Island te nemen. Met de tuktuk een paar uur rondgereden, een supermooi eiland, met allerlei kleuren rotsen en zand! Als ik dit had geweten had ik iets minder tijd in Kish gelummeld en hier nog een paar nachten verbleven..
Terwijl de rest van Nederland Sinterklaas viert staat er bij mij weinig op het programma. Ik neem ‘s avonds om 21u de overnight ferry naar Sjarjah om vanaf daar naar Dubai te gaan. Ik kijk er eerlijk gezegd niet echt naar uit, ik denk niet dat ik de stad heel erg waardeer met alle wolkenkrabbers, lichten en ‘kijk mij eens’ sfeer, maar we zullen zien.
Wel kijk ik er enigszins naar uit om weer een fatsoenlijk gesprek met iemand te kunnen voeren. Ik ben wel een beetje klaar met het steenkolen Engels van sommigen, waar je op 3 manieren een vraag of antwoord duidelijk probeert te maken, waar grapjes niet worden gesnapt en er niet echt communiceert wordt behalve basisgesprekjes.
De laatste week is het met de motivatie trouwens even iets minder. Erich ervaart hetzelfde en omschreef het mooi: my mind is tired. Ik moet weer op zoek naar energie, de ontmoetingen, de beleving en ervaring. Maar ik weet zeker dat die weer terug komt! :D
De evaluatie ;)
Ik heb Iran de afgelopen maand op een hele andere manier ervaren. Tijdens de groepsreis hebben we heel veel gezien van de cultuur en de geschiedenis van het land, maar op veel korte ontmoetingen na weinig contact gehad met locals. Deze weken hebben we relatief weinig gezien van het land maar heel veel contact gehad met locals en dat was echt super!
Ik hoor en zie hoe velen het niet eens zijn met het strenge regiem, hoe lastig het is om bijvoorbeeld een goede maar ook leuke baan te vinden, geld wat in jaren tijd flink in waarde is gedaald en niet stabiel is (de waarde veranderd per uur), de opgelegde sancties en de gevolgen ervan; in alle gesprekken komt het naar voren. Velen (met name de ‘jeugd’) willen Iran verlaten maar dit is voor velen nauwelijks haalbaar vanwege de visums en geld. Ik voel echt met ze me! (vooral als ik dan vertel dat ik maanden niet hoef te werken en alle landen kan bezoeken die ik wil..).
Desondanks zijn de mensen die we hebben ontmoet echt zo onwijs vriendelijk, gastvrij, behulpzaam en geïnteresseerd en geen moment heb ik me onveilig gevoeld. Ik heb het land echt in mijn hart gesloten!
Nog een korte afsluiter.
Ik heb Iran leren kennen als een land waar tijd niet belangrijk is (5min wachten betekent minstens 15min), waar ze avondeten ergens tussen 22:00 en 24:00, waar ze dol zijn op rijst en kebab (liefst 2x per dag), waar ze heerlijke omeletten maken, waar veel mensen niet gelovig zijn, waar het niet mag maar iedereen mét telefoon in de hand en zónder gordel rijdt, waar je vaak wordt bekeken en besproken, waar velen zichzelf lijken uitgeroepen te hebben tot Engels leraar ondanks hun matige Engels, waar het dagelijks leven voor ons erg goedkoop is, waar er selchts één regel in het verkeer lijkt te zijn: doe waar je zelluf zin in hebt, waar sommigen de tarof toepassen (jij mag eerst, nee jij mag eerst, nee jij mag eerst, waardoor je 10min later nog steeds bij de lift staat te wachten) en waar ze absoluut snappen wat hospitality means! I love Iran!
En weer de link voor foto`s en filmpjes (het zijn er een boel, maar tis dan ook van een maand...)
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefkAIIJZam929FSQON
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 50306
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 527
[author] =>
[cityName] => Bandar Abbas
[travelId] => 519712
[travelTitle] => Rondreis
[travelTitleSlugified] => rondreis
[dateDepart] => 2018-08-15
[dateReturn] => 2019-05-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/826/373_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/027/538_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => iran-deel-2
)
[37] => stdClass Object
(
[reportId] => 5040692
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2018-10-23
[photoRevision] => 0
[title] => Werken als reisbegeleider
[message] => Ik hoor het de afgelopen maanden regelmatig: 'Wat heb jij een leuke baan! Heerlijk lijkt me dat om zo op reis te zijn'. Daarnaast zijn er ook heel veel mensen die nooit zouden willen ruilen met mijn huidige leventje.
Hoe dan ook, ik vind dat ik inderdaad een hele leuke baan heb. En ik ben heel blij met de keuze om voor dit vak te gaan. Ondertussen heb ik dit jaar al veel mooie reizen mogen begeleiden en staan er nog mooie op de agenda. Ik werk voor twee organisaties en begeleid wandelvakanties en avontuurlijke rondreizen.
Maar hoe is dat nou dat leventje als reisleider? En wat komt er zoal bij kijken? Bij deze een inkijkje in het vak:
Als ik hoor dat ik een reis mag begeleiden, spring ik vaak eerst een gat in de lucht over weer een mooie nieuwe bestemming en zien ze me bij de boekhandel in Goirle weer binnen komen voor een interessant boek over het land.
Het begint bij mezelf goed inlezen over een land; internet afstruinen voor leuke documentaires of artikelen over een bestemming, het reisprogramma in detail doornemen, en bij alles wat we zeker gaan tegenkomen zo goed mogelijk weten wat en waar dit is. Bij de wandelreizen komt daar nog bij dat ik ook de wandelroutes goed bekijk en zorg dat ik de coördinaten van de route inlaad op mijn gsm. Verder wordt de EHBO set weer aangevuld.
Ik kijk of ik jarigen in de groep heb tijdens de reis, of er bijzondere (feest) dagen zijn als wij in een land zijn, wat de noodtelefoonnummers in een land zijn, etc?
Veel werk achter de laptop dus, maar het onderwerp boeit me en doordat ik mijn eigen tijd kan indelen als ik thuis ben, zorg ik dat ik tussendoor geniet van mijn sociale leven in Nederland.
Verder ga ik langs op kantoor om het logboek met handige documentatie voor die reis op te halen.
Ten slotte bel ik met een voorganger die die reis al heeft gemaakt, om alle eventuele vragen nog te kunnen stellen.
Al met al ben ik vaak meer tijd kwijt vóór de reis, dan die ene week dat ik daadwerkelijk reis met de groep. Maar een goede voorbereiding is 3/4 van het werk en het maakt de reis zo veel makkelijker en leuker. En als ik dezelfde reis vaker maak, kost de voorbereiding veel minder tijd.
Op het vliegveld in Nederland of in de aankomsthal op locatie vang ik de deelnemers op en dan begint het.
Ik doe mijn welkomstpraatje en vertel de belangrijke dingen over de bestemming en het programma.
Ik probeer de mensen zo snel mogelijk los te krijgen en een gezellige sfeer te creëren. Sommigen vinden het heel spannend, zo'n eerste groepsreis, en vaak zijn ze moe na de reisdag.
Op dag 2 komen de gesprekken op gang en op dag 4 zet één van de gasten een scherpe canon in, in een van de barretjes waar we zingen voor een heel oud Madeirees vrouwtje die er geen genoeg van kan krijgen. Zo kan het gaan.
Ik stem steeds af met de chauffeur wat we die dag gaan doen, ik bezoek mooie plaatsen met de gasten, loop mooie wandelingen, eet nieuwe gerechten, probeer het programma zo goed mogelijk uit te voeren en werk hard.
In de uren dat ik even niet bij de groep bent, werk ik notities bij en zoek ik dingen op over vragen die ik niet meteen kon beantwoorden. Ik bereid me voor op de dag van morgen, en overmorgen.
Ik leer op elke reis weer vele mensen kennen, met heel diverse achtergronden en interesses. En aangezien ik nogal nieuwsgierig ben aangelegd en heel veel dingen interessant vind, heb ik de leukste gesprekken met mensen. Mensen zijn zo open over hun leven en interesses.
Als ik dan afscheid neem van een groep op het vliegveld, dan vind ik dat echt jammer. En moet ik even schakelen om een uur later weer een nieuwe groep te ontvangen.
Tot nu toe heb alleen nog maar positieve ervaringen en ik verwacht dat er echt nog wel beproevingen zullen komen. Alhoewel ik natuurlijk hoop dat ik veel geluk zal hebben met mijn groepen en dat er vooral heel veel zullen genieten.
Ik heb ook gemerkt dat mensen heel koppig en eigenwijs kunnen zijn: 'Ik hoef me niet in te smeren met zonnebrand want dat doe ik thuis ook nooit', ' ik neem geen warme trui mee, want ik heb het niet snel koud', 'ik ben 71 en kan amper lopen, maar ik kan die lange trap wel beklimmen.'
Ach ja, ik laat mensen zoveel mogelijk hun eigen ding doen, tenzij het gevaarlijk kan worden. Dan ben ik het die ze laat inzien dat mee gaan op deze wandeling niet verstandig is. Of ik verplicht ze om wandelschoenen met goede grip aan te doen, anders mogen ze niet mee met die wandeling.
Als ik dit verhaal af maak zit ik in de wachtkamer van het ziekenhuis in Funchal; op Madeira.
Tijdens een wandeling langs een levada vanmiddag is een vrouw uitgegleden en ze geeft haar pols bezeerd.
Gelukkig heb ik toevallig twee huisartsen in de groep, dat helpt een hoop. Vanuit mijn opleiding wist ik wel een handige truc om haar ondanks haar duizeligheid uit kronkelige levada's te begeleiden richting de eerstvolgende asfaltweg waar onze bus haar kan oppikken.
Hopelijk kan ze gewoon blijven genieten van haar vakantie, hoewel het vast een aangepast programma zal worden.
Eergisteren zou tropische storm Leslie misschien op Madeira afkomen, en werden alle vluchten hier gecanceld: een dag verlenging van het verblijf van mijn groep dus en er een alternatief programma bedacht. Het viel bij ons gelukkig allemaal erg mee, en we hebben zelfs nog een hele gezellige kroegentocht gehouden in het lokale dorp, omdat we niet ver weg konden van het hotel.
Ik heb een zwaar leven ;)
Inmiddels heb ik dus al wat ervaring met calamiteiten, ook dat hoort erbij. En dan zijn mensen juist blij met een reisleider, zodat ze niet alles zelf hoeven uit te zoeken.
Het mooiste compliment vind ik als mensen zeggen dat ze een geweldige eerste groepsreis hebben gehad; veel leuker dan verwacht, en dat ze zeker zoiets weer gaan boeken.
Inmiddels ben ik een weekje thuis tussen twee reizen in en en werk ik wat administratie bij van de afgelopen reis. Ik claim mijn gemaakte onkosten, schrijf een kort rapport over de bijzonderheden van de reis voor het hoofdkantoor en orden alle toeristische informatie die ik had verzameld tijdens de reis, zodat dat voor een volgende keer op deze bestemming alvast klaar staat.
Over een paar dagen vlieg ik weer, en staat de Schipholtaxi 's nachts voor de deur, voor weer twee weken wandelen op Madeira. Heerlijk naar buiten, de bergen in, met hopelijk weer twee leuke groepen.
Sur ma route!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10543
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 1905
[author] => Maaike
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 520610
[travelTitle] => Werken als reisbegeleider
[travelTitleSlugified] => werken-als-reisbegeleider
[dateDepart] => 2018-05-01
[dateReturn] => 2018-10-23
[showDate] => no
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/809/631_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => werken-als-reisbegeleider
)
[38] => stdClass Object
(
[reportId] => 5040030
[userId] => 388711
[countryId] => 89
[username] => Nielsvdb
[datePublication] => 2018-10-15
[photoRevision] => 0
[title] => Prince of Persia
[message] => It all began the day before I left. At work, I already felt a cold coming up, praying that I wouldn't fall ill. But in the train to my parents thing I started to feel a little bit worse. So, the next morning before I left I plundered the medicine cabinet and took it all with me. At the airport I met part of my group and met the rest at the check-in and the gate. The first flight went fine, we had a layover in Istanbul. It was the second flight from Istanbul to Tehran that I really started to feel worse. By the time we arrived I completely lost my voice. The next morning in Tehran I felt better again, but still talking was hard.
With the subway we went to Tehran downtown. All the trains and the platform is divided in a women's part and a mixed part. Women go in the back half of the train, an only women. The front part of the train is mixed, allowing men and women, but as a woman you are not allowed to stand next to a strange man. So it's mostly men or couples there. This is the same in public buses.
First we went to the bazaar, truly a maze of shops and stores.
After the bazaar we went to Golestan Palace, a palace from the Qajar dynasty. The palace was beautifully decorated with mozaik tiles and was situated in a garden. With the inside of the palace I was less impressed. Or yes, I was impressed but I did not think it was as beautiful as the outside. Every room was decorated with mirrors. Also all the chinaware, dedicated from European royals to the Qajars, displayed European events, like the Napoleonic Wars. Afterwards we had a drink in the Palace gardens and went to a museum, which wasn't particularly interesting. There were a lot of remains from Persepolis, but since we would also visit actual Persepolis, the museum visit wasn't really of added value, I thought. At night we had dinner near the hotel with a small group, we decided to go for pizza (we already had a traditional lunch). When we headed back to the hotel, we stumbled on some street theater, which was really nice to see, even though you didn't understand a word.
After one full day in Tehran, we took the 6.00 am train to Yazd, a 7 hour train ride through the desert. I slept on and off on that train.
In Yazd we had a very nice, traditional hotel. Maybe the hotel with the nicest atmosphere I encountered during the whole trip. The rest of the trip we stayed in hotels were you could easily picture a kid on a tricycle biking the hallways.
Anyway, after we put our luggage in our rooms we went into the city. Our hotel was situated just behind the main square. We first went to the water museum. It sounded very boring at first but was actually very interesting. Yazd is one of the biggest desert cities in the world. The city gets its water from the surrounding mountains. People dug qanats (underground channels) to lead the water to the city. In the city they build underground reservoirs to store the water. To prevent the water from staying still, they build large towers alongside the reservoir. These towers were wind catchers, leading the wind down into the reservoir and stir the water. Yazd is also nicknamed the City of Windcatchers. Afterwards we went to watch Zoorkhaneh , a typical Iranian sport.
Also here we visited the bazaar. Because it was the Ashura (Martyrdom of Imam Hossein) festival, they handed out free coffee and tea at the bazaar. Very sweet of course, but the coffee, brewed in a large zinc kettle, was amazingly good.
By this time it was around 6.30pm and to see the sunset we went to the roof of the bazaar. Here you have a nice overview of Yazd. After dinner we went to see the Jameh Mosque by night and took one for the road on a rooftop bar nearby (no alcohol of course). When we walked back to the hotel, the Ashura festival had started with a big parade through the streets.
The next morning we first visited the Zaroastrian Fire Temple. Before the Islam came to Iran Zaroastrianism was the religion. It is one of the oldest world's religions that still remain active and is centered around the balance between good and evil. We also visited the Tower of Silence, a circular tower were the Zaroastrians exposed their dead bodies to the vultures, in order to avoid contact of the dead body with the Earth. They also used to bury their dead in concrete boxes to avoid contact with Earth.
Now it was time for our excursion to the Bafq desert just outside Yazd. While the camel tour was a total tourist trap, the game drive in a Jeep was amazing. After this we climbed up the sand dunes to watch the sunset again. In the meantime my voice was slowly coming back.
The last day in Yazd we spend walking through the city, through the narrow allies with their clay houses. We went inside the Jame mosque and did some souvenir shopping. Around lunchtime we went back to the hotel to freshen up. Because our hotel was situated in the middle of the city center, we decided with a small group to head out again on our own. Despite what the media tells us about Iran, it's very safe and the people are very kind. After just wandering about for a while we went for lunch and drinks on the Amir Chakhmaq Complex.
Now it was time to leave Yazd behind and travel to Shiraz, the city of poets, wine, and flowers. Of course you cannot drink wine anymore.
We arrived in the afternoon. We took cabs to visit the Imamzadeh Ali ebn e Hamze shrine and the Qur'an Gate. That evening, when we were walking with the whole group towards the restaurant, I got lost for the first time (after that it happened a few extra times again). We were walking through a park were many people were picnicking, smoking water pipe and children playing. With a few others we were talking to some local people while the whole group walked on. We just saw them turning right on a street so we followed. But by the time we got there they were all gone. After walking in circles for half an hour we decided to pop into a restaurant on the corner. And there they were again, starting diner without us.
The next day was dedicated to Naqsh-e Rostam, Persepolis an Pasargad. I was really impressed by Persepolis. While traveling from one place to another, we stopped for lunch in the middle of nowhere, to eat together with a nomadic tribe. Of course this was secretly a tourist attraction, but it was nice.
The next day we went to the Nasir-al Molk mosque, or the pink mosque. The plan was to go early, because the sunlight shining through the stained glass is the most beautiful again. But we had some delay, since the clock was turned back one hour. But it wasn't less beautiful, it was amazing. After that we went to the Vakil bazaar and Vakil mosque. But not before we stopped at the Khan School and had a little Qur'an reading. At the Vakil bazaar it's amazing all the colors of spices you see and smell! We had lunch just behind the bazaar in a really small authentic place, not a big restaurant, which was really nice!
After lunch and the Vakil mosque we went to the Botanic Gardens, which was not that special, and the tomb of Hafez, the poet. This is a place were people come to think and relax, read poems of Hafez, which are very liberal, and, apparently, discuss politics. We met a girl there that was opposed to all the rules. She took of her headscarf (because not every headscarf is an official Hijab) and started talking to us about how things slowly start to change. People still get arrested for dressing 'inappropriately' but are often released immediately afterwards.
And now we had dinner again in a fancy restaurant, the Shapouri House. At night we visited the Imamzadeh Ali ebn e Hamze shrine again. This time we went inside and all the women in our group had to wear a chador. But for tourist the hand out a 'chador', a white one, which is basically a bed sheet.
We left Shiraz behind for Esfahan, which was a shame because I felt we didn't see a lot of city life there, although we visited a lot of sights.
Esfahan is the second largest city of Iran. Our hotel was located just across the Khaju Bridge, so at night I ventured out, together with my roommate and a few others. I seems that the city life of Esfahan is concentrated on and under that bridge. People playing music, smoking water pipe or just causally walking about. It was nice. It is a shame though that there isn't water flowing under the bridge. The river has been dry for several years now. Not entirely of global warming, but because they have built a dam to redirect the water. So apparently now water flows through the city only a couple times a year.
The next day we visited the Sheikh Lotfollah mosque and the Naqsh-e Jahan squeare, one of the biggest squares in Esfahan and apparently a former polo field. We visited other bridges of Esfahan and walked around on the boulevard. This is the kind of stuff you want to do if you want to experience city life.
Our last day in Esfahan was spend in New Julfa, the Armenian Quarter of Esfahan. Here we visited several Armenian Cathedrals. The paintings inside depicted the story of Jesus. The pictures of Heaven and Hell did remind me a bit of the paintings of Hieronymus Bosch back home.
The next day we travelled to Varzeneh, another desert city. On the way we stopped in Nain and visited the oldest mosque in Iran, from the 8th century. Back in the bus we drove for another hour or so and stopped in the Ghoratan citadel, one of the largest citadels still inhabited by people. Finally we arrived in Varzeneh. Varzeneh is situated in Dasht-e Kavir, the great salt desert. We spend the night here in an eco-lodge. That same evening we went to the salt desert to see the sunset. As tourists you are kind of obliged to take those perspective photo's people do on Salar de Uyuni in Bolivia. So we did as well. In the evening, back at the eco-lodge we went to the rooftop to watch the stars, played some games, smoked water pipe and drank some hallucinogenic tea.
We continued our trip to Abyaneh, a historical village with only around 350 inhabitants. With about 3500meters above see level it is nice and cool here. Here we could roam the village allies and I got lost again. After having found part of my group again we went back to the hotel and played some games. With a few people we arranged to get up early and climb to an old fort in the mountains. Here you also had a nice few of the village against the mountain's edge. After the climb we spend a lot of time in a nice coffee bar in this village and started chatting with the owner and his wife and some other travelers.
After Abyaneh we went to Kashan, just another city. I did not really get what we were doing here, and others agreed with me. We asked our guide if we could visit Qom, the religious center of the country. After a few phone calls, we were cleared to go. In Qom we were only allowed to visit the shrine of Fatimah bint Musa, sister of Imam `Ali ibn Musa Rida (Imam Reza), whose shrine we visted in Shiraz. A local guide there showed us around the shrine for only 15min, because it was almost prayer time and we were not allowed to go in any of the rooms.
Early in the morning we took the train back to Tehran, were we visited the former US Embassy and the Tabi'at Bridge and park. After dinner I had a cocktail (virgin of course) with a few others. The rest went to bed since we had to get up and go to the airport at 1.30am. After drinks we also wanted to go, but a few Iranian people were celebrating someones birthday and insisted that we would have cake with them. So we did. We ended up talking till around midnight, meaning that we only had 1.5 hour of sleep before we went to the airport.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-07-06 10:41:51
[totalVisitorCount] => 68552
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 3056
[author] => Niels
[cityName] => Teheran
[travelId] => 520525
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-09-15
[dateReturn] => 2018-09-30
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/711_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => prince-of-persia
)
[39] => stdClass Object
(
[reportId] => 5038832
[userId] => 27538
[countryId] => 89
[username] => celestekuit
[datePublication] => 2018-10-01
[photoRevision] => 0
[title] => Tsjechie - Turkije - Iran
[message] => Tsjechië deel 2
Aangekomen in Praag was ik als een kind zo blij het paspoort weer in mijn handen te hebben. Verder was het fijn om even op een plek te zijn die ‘bekend’ is.
Maandag heb ik na wat administratie aan het eind van de ochtend de tram genomen naar een groot park buiten het centrum en me daar een paar uur vermaakt. Ik had niet zoveel zin meer om echt de stad in te gaan.
Dinsdagochtend was het vroeg opstaan, om 5:45u. Met de tram en een bus in 40 min naar het vliegveld gegaan waar ik natuurlijk veel te vroeg was om mijn bagage af te geven. Rustig ontbijten, beetje lezen en gewoon dom wachten. Toen door naar de volgende wachtruimte, de juiste gate. Na een relaxte vlucht (zowat in business class want ik had niemand naast én achter me dus alle ruimte, een eigen schermpje met een ruime keuze uit films én eten) kwam ik aan op Istanboel. Ik weet wel waarom ik de trein relaxt reizen vindt, voor een vlucht van 2,5 uur ben ik van deur tot deur in totaal 8uur bezig geweest...
Turkije Istanboel
Op Istanboel airport begon de zoektocht opnieuw. Waar is de metro, hoeveel ga ik pinnen, hoeveel is een Turkse Lira waard, hoe koop je een kaartje, welk kaartje heb ik nodig, waar is de supermarkt om geld te wisselen, welke tram in welke richting moet ik hebben, etc. In de metro aan de praat geraakt met een Turkse studente en zij heeft me een beetje op sleeptouw genomen, heel fijn! Bijna in één keer de weg naar het hostel gevonden (heb geen Google Maps meer, wat ik stiekem toch wel mis…) en daar meteen contact met leuke mensen. Een paar uur met een Chinees meisje rond gebanjerd en lekker gegeten. ‘s Avonds met 2 jongens uit mijn hostel en 2 jongens waarmee ik contact had gelegd via couchsurfen samen op stap naar een bar, we zijn geëindigd bij een typische Turkse bar waar je rond op een tafel op allemaal kussens zit. Én we zaten op een rooftopbar dus het kon niet op, heel chill.
De volgende dagen heb ik Istanboel op een heel andere manier ontdekt dan wat ik normaal zou doen. Ik zou me goed hebben voorbereid wat er te doen is en wat je gezien moet hebben. Nu wist ik echt helemaal niets! Ik had geen plannen en heb alles echt met de dag bekeken. Een walking tour, een wandeling lansg de Bosphorus, lekker uit eten, een lange wandeling naar een ander deel van de stad, veel rondhangen met andere reizeigers, lezen in een park, een hamam; lekker om op deze manier een stad te zien. De sfeer in de stad is heel fijn, iedereen is in voor een praatje, vriendelijke mensen die met je ouwehoeren; ik voel me totaal veilig in de stad.
Het is absoluut de moeite de waard om nog eens terug te gaan, en me dan ook daadwerkelijk te verdiepen in de stad en historie.
Iran
Zaterdag aan het eind van de middag de shuttlebus naar het vliegveld genomen. Het was een beetje stressen want de bus deed er veel langer over dan gepland, het verkeer was gekkenwerk. Gelukkig was het op het vliegveld niet al te druk en het inchecken ging aardig soepel. Daar de medereizigers weer ontmoet (met de meesten zijn we een aantal weken geleden in Utrecht al uit eten geweest) en om 19:45u ging het vliegtuig naar Teheran – Iran. Bij Turkisch Airlines hebben ze origineel veiligheidsinstructiefilmpje: alles wordt je verteld met behulp van Legopoppetjes, de stewardessen komen er niet meer aan te pas.
Rond middernacht kwamen we aan en daar stond Pajam, onze tourguide, ons op te wachten. Inchecken in het hotel en lekker slapen, het was inmiddels al 2:00u.
Na een korte nacht en een ontbijtje eerst op zoek naar een plek om geld te wisselen. De eerste bank had geen geld meer, bij de volgende konden de meeste mensen wel geld wisselen. Voor 1 euro krijg je hier 16.000 Rial, dus je kunt je voorstellen wat voor pakken geld we hebben gekregen. Sommigen alles in briefjes van 50.000, maar gelukkig zijn er ook briefjes van 500.000. Toen met de metro naar een ander deel van de stad. In het openbaar vervoer heb je een speciaal deel voor vrouwen, niet echt feministisch maar wel handig. De metro was namelijk behoorlijk vol, met name het mannengedeelte. Positieve discriminitie vonden wij ;).
Na een bezoek aan de bazaar was het tijd om te lunchen. Pajam wist een tent, ik kan het niet anders omschrijven dan chaos!! Geen structuur, geen orde, geen logica; geen idee hoe het daar precies werkt. Dit is het voordeel van reizen met een gids, hij heeft gezorgd dat we allemaal een plekje kregen en dat we iets konden bestellen. Het duurt allemaal wel vrij lang voordat je je eten en drinken krijgt, maar met zulke chaos snap ik dat ook wel..
Na een bezoek aan een paleis waar alle kamers één en al spiegelkunst zijn en een museum over de oudheid zijn we uit eten gegaan. We zitten in een 10daagse periode van rouw en feest rondom Iman Hoesseini. Ik ken het precieze verhaal niet maar er was een voorstelling op het pleintje dus we hadden entertainment tijdens het diner.
Het oversteken in hier een vak apart. Het doet me erg denken aan Ghana. Zebrapaden zijn er wel maar hebben geen enkele functie. De taxi’s, auto’s en vooral veel brommertjes razen voorbij en op goed geluk baan je je een weg naar de overkant. Gekkenwerk!
De volgende dag was het vroeg dag want om 6:00 moesten we verzamelen in de lobby. Met de bus naar het treinstation gegaan en daar de trein naar Yazd gepakt. Prima trein (waar het gewoon kan dat er al rijdend een luik wordt opengetrokken en ze even aan de trein gaan sleutelen), veel beenruimte, wat te eten en te drinken, 6 uurtjes treinen gingen zo voorbij. In Yazd snel onze bagage gedropt, gelunch en toen even tijd om in het hotel te chillen. Midden op de dag is het vrij warm (lees: heet!) om buiten rond te lopen. Je armen en benen moeten bedekt tot polsen en enkels, je lichaamsvormen mogen niet geaccentueerd worden, en je moet een hoofddoek om. Met daarbij 37graden in de schaduw en ik snap wel waarom de stad ‘s middags is uitgestorven.
Aan het einde van de middag zijn we naar een watermuseum geweest en een bazaar waar je op het dak kon en een goed uitzicht had op de stad. Leemkleuren huizen, halve ruines die niet worden gesloopt of gerenoveerd, moskeeën, mooi om te zien! In de stad zijn we best een bezienswaardigheid. Mensen lachen en zwaaien naar je, willen met je op de foto, vragen waar je vandaan komt, je krijgt koffie en thee aangeboden, erg vriendelijk en geinteresseerd! Na de tweede warme maaltijd van de dag nog wat wezen drinken op een rooftopbar. Als laatste cadeautje midden in een optocht belandt met vlaggen, muziek en heel veel mensen, bijzonder om erbij te zijn.
Dinsdagochtend hebben we een bezoek gebracht aan een eeuwig vuur en toen naar de tower of silence. Dit hoort bij een geloof (Zoroastrisme) waar ze de doden niet begraven maar ‘teruggeven’ aan de natuur door ze in de open lucht te leggen en het voer is voor de dieren.
Na de lunch met de bus in 2 uur naar de woestijn gereden. Hier kon je kameel rijden (heb ik niet gedaan) en een rondje met een 4wheeldrive, deze heb ik wel gedaan. Gaaf!!
Toen de zandduinen opgeklommen om te kijken naar de zonsondergang en al rennend de duinen weer af. Wauw, erg geslaagde dag!
Woensdag was het een nationale feestdag en was er veel gesloten. Met de gids een korte wandeling door de stad gedaan, met een groepje geluncht en met een kleiner groepje zelf de stad door. ‘s Middags hadden we kunnen relaxen, maar hee, we zijn er nu toch, dus met zijn 3-en door alle smalle straatjes en steegjes van de oude stad gelopen. Aan het eind van de middag met de hele groep naar de oude stad waar Mamadi, 10-jarig jongetje, ons een hele tijd heeft gevolgd. Hij maakte er een spelletje van en ik ging er graag in mee. Wat een schatje!
‘s Avonds hebben we o.a. kameel gegeten, mjammie, net draadjesvlees. Een tijd in de moskee gekeken waar van alles gebeurde i.v.m. de rouwperiode, op het plein gezeten en al lopende kwamen we in gesprek met iemand en voor we het wisten stonden we met een kleine groep in de keuken van een moskee. De moskee zelf mochten we niet in, maar dit was zoveel leuker. In deze periode koken ze 5000 maaltijden (rijst) die ze weggeven, dus je kunt je de grote plannen en bezwete mannen wel voorstellen. Leuk hoe dit je overkomt en je via via op de leukste plekjes komt waar je anders nooit niet zou komen.
Donderdag was een reisdag. ‘s Ochtends met de bus door wat menigtes vanwege de feestdag en op naar Shiraz. Na een prima reis kwamen we rond 5uur aan in het hotel, hebben we de spullen gedropt en op weg naar de stadspoort en een park met mooi uitzicht over de stad. Daarna zijn we uit eten geweest, het was inmiddels al 21u. We hadden keuzes uit verschillende dingen maar ik snakte naar iets anders dus ik heb echt genoten van een broodje hamburger met friet, goddelijk!
Het eten begint wel een beetje eentonig te worden. Het ontbijt is eigenlijk altijd wit brood / plat brood met (wortel)jam, meloen, en wat warme gerechten die ik ‘s ochtends niet hoef. ‘s Middags én ‘s avonds eten we rijst met bijvoorbeeld kip of stoofpot. Ik heb al meer rijst gegeten als in een heel jaar! Daarbij zijn de smaken ook niet heel erg bijzonder, het is allemaal een beetje hetzelfde. En verder dan 3 maaltijden per dag kom ik niet, de tijden zijn voor ons doen erg laat, sowieso niet eerder dan een uur of 20, en ik mis echt wat groente en fruit.
‘s Avonds hadden we met een aantal pyjamaparty. Heel stiekem in korte broek en zonder hoofddoek over de gang, je raakt toch snel gewend aan lange kleding en hoofddoek.
Vrijdag was een intensieve dag. Met de bus naar Persopolis waar we een aantal uur hebben doorgebracht, verwonderend kijkend naar de overblijfselen van een keizerrijk van zo’n 2500 jaar geleden. We hebben een lunch gehad bij een nomandenfamilie, wat stiekem niet heel autentiek aanvoelde en vooral een verkooppraatje was voor tours die we ook konden doen. Toen nog even een flitsbezoek aan megagroot graf en als laatste naar 4 tombes uitgehouwen in de rotsen. Op de weg terug kwamen we een soort file, het is bijzonder om te zien hoe het verkeer er mee omgaat. Van een 3baansweg wordt gewoon een 4- of soms zelfs 5baansweg gemaakt door de berm erbij te pakken, inhalen gebeurd zowel links als rechts. Het lijkt of alles hier kan en mag. Om 21u gegeten en toen was bij de meesten de pap toch wel op.
Zaterdag was het vroeg dag. Niemand had ons had verteld dat de klok een uur werd terug gezet… Later bleek dat de mensen in het hotel en onze tourguide het ook niet wisten. Nog weer later bleek dat het een dag te vroeg was gebeurd, haha. Alle instellingen op computers etc. waren automatisch een uur terug gegaan, terwijl het eigenlijk pas zaterdagnacht had moeten gebeuren. Kan hier blijkbaar gewoon..
Een vol programma vandaag. Eerst naar een moskee met glas in lood (Pink Mosque) waar de zon doorheen komt waardoor je erg mooie foto´s kunt nemen! Toen naar een theologische school waar we bij hoge uitzondering een kijkje mochten nemen in de bibliotheek, maar dat stelde in mijn ogen niet heel veel voor. Een uur op bezoek bij een bazaar en toen geluncht. Een uurtje rondgekeken en ijs gegeten in een soort botanical garden en toen naar de tombe van Hafez, de beroemde dichter. Even ‘rusten’ in het hotel en toen naar de shrine, een enorme moskee/mauloseum waar de dames in chador moesten. Mooi voor de foto, beetje warm en vervelend om in rond te lopen aangezien hij de neiging heeft af te zakken. Daarna uit eten in een chique tent en eindelijk ook weer eens een beetje groente gegeten. Heb zelf al wat fruit gekocht, meestal kom ik niet verder dan de watermeloen bij het ontbijt.
De omgeving is wel wat veranderd. Meer groen onderweg, bergachtig maar zonder enige begroeiing, in de stad veel neonreclame en meer huizen in plaats van de leemkleuren gebouwen.
Zondag was vooral een reisdag. In ongeveer 7,5 uur, in onze eigen bus, naar Isfahan gereden. Het plan was eigenlijk om met openbaar vervoer te gaan, maar dat is met 24 reizigers en backpacks niet te doen. Dit was wel een fijne bus, veel beenruimte en een indeling van 2 stoelen-gangpad-1 stoel waar normaal gesproken de vrouwen kunnen zitten zodat ze niet naast een vreemde man hoeven te zitten. ‘s Avonds een kijkje genomen bij een enorme mooie verlichte brug en toen gegeten. Met een aantal een avondwandelingetje gemaakt en nog even op de rooftopbar gezeten.
Maandag weer een vol programma. Van een paleis naar 2 moskeeën, een square, en toen de lunch. Deze hadden we in een lokaal restaurantje, weer eens wat anders dan een buffet in een hotel wat we best vaak doen. We kozen allemaal voor een typsch gerecht uit Isfahan: een ‘boterhamwrap’ met een soort hamburger van kalfsvlees. Je scheurt een stuk van je wrap af, prakt er een beetje vlees op, blaadje aziatische basilicum erop, dippen in de yoghurt en bon appetit. Lekker! Daarna verder naar een ander paleis, wat vrije tijd en ‘s avonds uit eten bij het duurste hotel van Iran. Mooie plek maar ook meteen de duurste so far. Het avondeten kostte 780.00 Rial! (omgerekend toch zo’n 5 euro)... Met een grote groep nog naar een pianobar geweest waar we mocktails (alcoholvrije cocktails) hebben gedronken.
Dinsdag weer een vol programma waar we niet persé heel veel hebben gedaan maar met hier en daar wat vrije tijd tussendoor en soms wachten en de dag vliegt voorbij. Vandaag waren we in het christelijke gedeelte van de stad waarbij een bezoek aan 2 kerken niet kon uitblijven. De lunch was op de elfde verdieping van een hotel met panaromaview, we draaiden al etende langzaam rond.
‘s Middags naar een één van de oudste moskeeën van Iran geweest. Niet zo mooi met mozaiek, maar juist erg mooi door de authentieke bouw die je goed kon zien. Na het diner in ons hotel een tijd op de rooftopbar gezeten, spelletjes gespeeld en gekletst.
Deze stad is weer heel anders. Niet heel authentiek met leemkleuren huisjes maar chique winkels met bijvoorbeeld merkkleding, wij vallen hiet minder op en van de gids mogen we ‘s avonds niet alleen op straat omdat na 22:00 de ‘zombies’ komen. Blijkbaar ietsje minder veilig hier.. Overigens wel weer leuke gesprekjes gehad met locals en echt de sfeer kunnen proeven omdat we veel van de stad hebben gezien.
Woensdag opnieuw een kleine reisdag. Met de bus eerst naar een verlaten leemhuizen dorpje, heerlijk om in rond te scharrelen door de straten en op daken (letterlijk) en kijken of er iets te ontdekken valt. Toen door naar het gueshouse, geluncht met scheurbrood en ‘hamburger’ en met een mooi aftands busje op weg naar de woestijn. Alletwee de busjes kwamen vast te zitten in het zand maar na wat duwwerk konden we verder naar het zoutmeer. Niet zo wit als gedacht, maar tof om te zien. Met een clubje een hele fotoshoot gedaan (foto’s volgen nog) en op weg naar de duinen voor de zonsondergang. Helaas waren we net te laat, maar dat weerhield een aantal er niet van toch naar boven te klimmen, even te chillen en al rennend/glijdend weer terug naar beneden.
Terug in het guesthouse mochten we eindelijk ‘in het openbaar’ ons vest en sjaal uit/af, we waren tenslotte een soort van bij iemand thuis. Voelde een beetje kaal, maar wel een verademing. Na het avondeten een wandeling gemaakt door de stad, maar er is erg weinig te beleven.
Donderdag met de bus naar een moskee in Nain, geluncht, verder met de bus, naar nog een moskee en weer door (dit is de korte versie...). We zitten inmiddels echt in de bergen, heerlijk! Frisse lucht, lagere temperatuur, groen om je heen, weer heel wat anders maar heerlijk! We zijn aangekomen in Abyaneh, een 2500jaar oud dorp tegen de berg gebouwd. Een wandeling gemaakt, op onderzoek uit in de omgeving, gegeten en een aantal potjes weervolven gespeeld.
Na een slechte nacht was ik vroeg wakker en had daarom tijd de zonsopgang te aanschouwen vanaf de rooftop. Aan de rand van het bosje een wolf zien rondscharrelen, bijzonder! Na het ontbijt met een clubje op weg naar het fort en met een kleiner clubje de bergen in gegaan. Heerlijk weer, wandelen, klimmen, nieuwe omgeving, mooie uitzichten, verschillende kleuren, top!! Ik ben alleen nog een stuk omhoog gegaan en via de kortste route naar beneden, echt klimmen/klauteren/glibberen over stenen. Niet de handigste weg maar ik heb het gered. Onderweg nog een, ik denk, wolf gezien, gelukkig was hij banger voor mij ;).
Met een crappy bus naar Kashan maar omdat het vrijdag is (de zondag van Nederland) was er niets open en hebben we geluncht in een vreselijk Europees restaurant waar alle toeristen zaten. De planning was om in Kashan we blijven maar daar hadden we weinig zin in dus hebben we met de gids kunnen regelen om naar Qom te gaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, in Iran gaat alles een beetje anders. We worden blijkbaar goed in de gaten gehouden en mogen niet zomaar ergens anders heen. De gids heeft contact gehad met de agency en uiteindelijk konden we op pad. We zijn 1,5 uur onderweg geweest voor een bezoek van een uur in de shrine, maar het was het waard! Hier moesten we opnieuw een chador aan maar deze had tenminste mouwen en een soort muts waardoor hij veel beter bleef zitten als vorige week, ik was er blij mee! In het hotel gegeten, gepraat en lekker naar bed.
Zaterdag de tassen alvast goed ingepakt en met de trein gingen we naar Teheran, onze eindbestemming. We hebben een flitsbezoek aan de voormalig US Embassy gedaan wat een rol heeft gespeeld tijdens de revolutie en daarna door naar een bijzondere brug. Ons laatste avondmaal in een leuke tent en toen was het voor mij tijd om afscheid te nemen van de groep. Ik vlieg een paar uur eerder en ben met de taxi naar het vliegveld gegaan. Het wordt weer even schakelen van twee weken met een groep om je heen naar zelf weer dingen uitzoeken.
De groepsreis is erg goed bevallen. Leuke groep mensen, veel gezien en gedaan, echt wel een indruk gekregen van het land! Het reizen met een gids was ook er fijn, hij heeft veel voor ons geregeld en ons verteld.
Het beeld wat veel mensen over Iran hebben klopt niet. Ik heb me er absoluut veilig en heel welkom gevoeld. De hoofddoek, lange kleren en warme temperaturen zijn even wennen, maar dat hoort erbij. Het verkeer is chaos maar iedereen lijkt te weten wat ze doen. De grote bedragen in Rial of Toman zijn hilarisch, voor lunch/diner/entreegelden/overige kosten heb ik slechts 150 euro besteed in 2 weken dus heerlijk goedkoop (het zakken van de waarde is voor de mensen in Iran natuurlijk minder succesvol). Het is een bijzonder mooi land, echt een aanrader!
Hierbij de link naar de foto's:
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefiXyQSiTIXgZzI-GP
(als je de link kopieert en plakt in de internetbalk kun je de foto's bekijken)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 50306
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 972
[author] =>
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519712
[travelTitle] => Rondreis
[travelTitleSlugified] => rondreis
[dateDepart] => 2018-08-15
[dateReturn] => 2019-05-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/798/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/027/538_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tsjechie-turkije-iran
)
[40] => stdClass Object
(
[reportId] => 5036349
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-09-07
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 13
[message] => 02 september
Vanochtend door Yazd gewandeld en allerlei bezienswaardigheden bekeken zoals de vrijdagmoskee, Amir Chakmaq Moskee, watermuseum, Alexander Prison en natuurlijk de oude binnenstad, geheel opgebouwd met lemen huizen en gebouwen, heel indrukwekkend om dit te zien.
Vanavond willen we nog naar de Torens de Stilte, buiten de stad. Hier werden tot 1970 de overledenen op een heuvel neer gelegd om door de gieren te worden gegeten, waarna men de botten verzamelde om die een eervolle plaats te geven.
Helaas hebben we dit niet kunnen bezoeken omdat Ine, medereisgenote, gevallen was op haar schouder en kwam eerste hulp vragen. Gaf erg veel pijn aan en wij adviseerden haar om naar het ziekenhuis te gaan om een foto te maken. Dus is Geert met haar en haar man met een taxi naar het ziekenhuis gegaan en waren pas om 22:30 uur terug. Ine is opgenomen met een gecompliceerd schouderbreuk en wordt morgen geopereerd.
03 september.
Henk en Tanny gaven tijdens de briefing aan uit de groep te willen stappen en hun eigen tempo te rijden, dit wordt gerespecteerd.
Vandaag een rit door d bergen en een klein stukje woestijn naar Persepolis, de stad van de Perzen, ook al is de stad nooit bewoond geweest. In 518 voor Christus was dit een hoofdstad, gebouwd op een half kunstmatig, half natuurlijk terras, waar de koning een indrukwekkend paleiscomplex creëerde. Oorspronkelijk heette deze stad Parsa, bij de archeologische opgravingen zijn er geen woonhuizen gevonden, alleen de indrukwekkende restanten van het paleizencomplex met veel afbeeldingen gegraveerd en uitgehouwen in stenen.
Tijdens de rit naar Persepolis kregen Piet en Henny pech met hun campeerbus, deze viel stil en wilde niet meer starten, dus werd met behulp van ons door Dick naar een garage gesleept. een kapotte cilinder was de oorzaak maar kon daar niet ter plaatse gerepareerd worden en is op transport naar Teheran gezet.
Harbert en Ineke kregen een klapband, loopvlak was compleet van de band geslagen en het ijzerdraad sloeg ook nog eens hun wielkast kapot, waar achter hun binnen accu zat en ook die bekabeling daar naar toe was weggeslagen. Ze werden door een behulpzame vrachtwagen- chauffeur geholpen.
Dit was me wel een dagje met pechgevallen.
04 september
Eerst vanochtend het indrukwekkende Persepolis bekeken en daarna naar Shiraz, ons meest zuidelijke punt van de reis, gereden.
Shiraz is de op vijf na grootste stad van Iran en ook een van de oudste handelssteden. De stad heeft als bijnaam "de stad van de rozen en de nachtegalen" en staat bekend als de stad van de dichters en de tuinen.
Shiraz is het economische centrum van zuidelijk Iran en gericht op de landbouwsector. Vormt nu een doorvoerstation voor gewassen zoals graan en fruit, maar ook opium, tabak en katoen naar de Perzische Golf.
Onze overnachtingsplek is op een parkeerplaats bij het toeristen hotel, met water, stroom, toilet en douche.
Meteen gebruik gemaakt van de wasserij voor het beddengoed en de handdoeken.
's-Middags naar de stad om de Vakilmoskee, bazaar en de Holy schrijn van Sjah Tsjeragh te bezoeken, allemaal weer heel indrukwekkend om te zien en de bazaar is natuurlijk één Aziatische mierenhoop, maar leuk om mee te maken.
In het donker met de taxi terug is ook een ware belevenis door het chaotische verkeer in de stad, het gewirwar tussen de auto's door en het vele getoeter wat men hier doet.
Wim en Gerda waren ook weer aangesloten bij de groep, hun camper was na het ongeluk weer gerepareerd.
05 september
Vanochtend op het gemak opgestart en de bus wat gepoetst en daarna vertrokken naar Pasargad. Omdat de bus wat stroef schakelde gingen we langs een garage om de olie van de versnellingsbak bij te vullen.
In Zargan bij een minigarage gestopt, daar ontdekten we dat de bus bij het schakelen een raar geluid maakte, maar toch eerst maar de olie verversen, maar het rare geluid bleef.
We besloten om maar terug te rijden naar Shiraz naar een grotere garage met echte monteurs.
Dat werd een spannende rit, met een slecht schakelende auto door een drukke miljoenenstad, dat was zweten maar de bus hield het vol tot we de garage op 200 meter genaderd hadden, toen viel hij stil en durfden we niet verder meer te rijden.
De vriendelijke en behulpzame garagehouder heeft de bus tot bij hem voor gereden. Hij zei dat er ook niet meer mee gereden mocht worden.
Duidelijk was dat de versnellingsbak kapot was, wat een pech. Dit gaat enige dagen duren want vrijdag wordt er niet gewerkt i.v.m. een feestdag.
De versnellingsbak wordt eerst uit elkaar gehaald en gekeken welke onderdelen er besteld moeten worden, deze moeten uit Teheran komen en kunnen er pas zaterdag zijn en dat word de bus zondag gerepareerd en hopen we dat we dan eind van de middag weer verder kunnen.
Met de taxi terug naar het Toeristen Hotel waar we dan een kamer huren tot en met zondag. Wel heerlijk met airco met deze temperaturen van overdag boven de 35 graden
Wat een dag zeg.
06 september
Vanochtend eerst met een taxi naar de bus om nog wat spulletjes op te halen. Deze stond inmiddels op blokken, want een brug hebben ze hier niet. De onderdelen die vervangen moeten worden hebben ze besteld, maar ze konden nog geen kosten aangeven.
Om de tijd door te brengen gaan we maar bezienswaardigheden bezoeken in de stad, zoals de Tombe van Hafez en het fort van Karim Khan. Toen we daar waren kregen we een telefoontje dat we meteen naar de garage moesten komen om een aanbetaling te doen voor de bestelde onderdelen, anders zouden ze die niet leveren. Maar we moesten eerst geld gaan wisselen, want pinnen kan hier niet. In een taxi
gestapt om naar een wisselkantoor te rijden, doch de chauffeur befgreep ons niet en belde iemand op en dat bleek een geldwisselaar te zijn, maar hij had niet genoeg geld bij zich en op donderdagmiddag was alles al vroeg gesloten omdat het vrijdag een feestdag is. Dus trommelde hij weer een andere geldwisselaar op om toch aan voldoende rials, de munteenheid van Iran, te komen. Toen kwam hij tot de ontdekking dat wij de garage moesten betalen en zei dat hij met ons mee zal gaan, zodat hij met zijn pas kan betalen en wij hem met euro's konden betalen. Allemaal wel een gedoe en gelukkig waren we net nog voor sluitingstijd bij de garage, wat voor ons een opluchting was anders zou het weer een dag langer duren voordat de onderdelen geleverd zouden worden.
Die geldwisselaar gaf ons nog enige tips aan bezienswaardigheden die we konden bezoeken en zette ons af bij het Naranjestan Museum.
Ook gaf hij nog een leuk locatie aan waar we romantisch konden eten.
Na het museumbezoek terug naar het hotel om te douchen en daarna met nog 4 andere groepsleden die nog bij het hotel stonden met de taxi naar het romantische restaurant om te gaan eten. Het was een prachtige locatie, een kasteelachtig buitenverblijf, met een mooie tuin met geurige bloemen en een fontein. Het eten was ook prima in orde.
Rond middernacht waren we weer terug in het hotel.
07 september
Vanochtend na het ontbijt met de taxi naar de Nasia al Molkmoskee gereden, beroemd om zijn prachtige gekleurde lichtinval in de ochtenduren. Was ook inderdaad heel mooi en indrukwekkend.
Daarna langs de bazaar (gesloten i.v.m. feestdag) naar het Vallid badhuis, een badhuis honderden jaren oud en ingericht als museum.
Leuk om te zien hoe dat in die tijd ging.
Op een terrasje koffie gedronken, waar een overdreven bediende enkele woordjes Nederlands kon zeggen, geleerd van toeristen.
Omdat er vandaag verder vele bezienswaardigheden gesloten zijn, besloten we om terug nar het hotel te gaan en daar vanmiddag te blijven om o.a. aan deze blog te werken.
Morgen, zaterdag, zullen we ook nog wat bezienswaardigheden gaan bekijken om de tijd door te komen.
Zondag hopen we dan weer dat de bus klaar zal zijn in de loop van de dag en dan houden we Shiraz voor gezien.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1322
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,shrz
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-13
)
[41] => stdClass Object
(
[reportId] => 5035901
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-09-02
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 12
[message] => 23 augustus
Na de grensovergang zijn we naar Quchan gereden voor onze overnachtingsplek.
We hebben de klok een half uur terug moeten zetten.
Iran is duidelijk een islamitisch land, op straat lopen de vrouwen met hoofddoek op, de meesten met een zwarte chador.
Korte broeken zijn voor mannen niet toegestaan. Ook alcoholische dranken zijn verboden.
De mannen geven de vrouwen hier geen hand, voor ons raar als je in een groep bij elkaar staat. Andersom is ook dat vrouwen de mannen geen hand geven. Er wordt dan wel begroet met de hand op het hart.
Het is hier veel rommeliger op straat en alles is minder geordend, ook het verkeer rijdt kris kras door elkaar heen.
Wel zijn wij hier een bezienswaardigheid. Worden welkom geheten in Iran.
De plaatselijke bevolking komt je dan ook meteen een hand geven om je te begroeten.
24 augustus
Vandaag rijden we naar Mashhad, de tweede meest bevolkte stad in Iran.
Het was een grote oase langs de oude zijderoute. Het is een belangrijk bedevaartsoord naast Mekka. Miljoenen pelgrims bezoeken de schrijn van Iman Reza om hun eerbetoon aan hem te geven. Het is de tweede grootste heilige stad in de wereld. We overnachten in het Ghadir park, soort camping voor pelgrims. Ook hier worden we door velen begroet en op de foto gezet en natuurlijk willen ze allemaal in de camper kijken.
Een Iraanse familie wil ons als gast morgen meenemen naar de Holy schrijn en daarna nog naar een natuurpark. Dus regelen zij voor de hele groep een bus.
25 augustus
Om 10:00 uur in een oude bus voor 16 personen, waar we met 22 personen in moeten, zittend op de grond in het gangpad is dan ook geen probleem. Hier kan nog erg veel.
In het streng beveiligde mausoleum van Iman Reza kregen we een rondleiding van een Engelstalige gids (Imam), compleet met promotie film, drankje en koekjes. (de dames moesten ook een chador aan, wat wel tot enige hilariteit leidde). We mochten het totale complex zien, maar als niet moslim kwamen we niet bij de schrijn van Reza.
Daarna zijn we met de bus tot in de heuvels buiten de stad gereden om daar in een traditioneel Iraans restaurant te lunchen, heerlijke Iraanse stoofpotjes.
Na de lunch nog naar een natuurpark, waar we met een kabelbaan over een meer gegaan zijn.
Toen naar het huis van de Iraanse familie waarde vrouw des huizes voor een maaltijd voor ons gezorgd heeft, die we zittend op de grond, wat men hier gewoon is, genuttigd hebben. Ook kwam er nog meer familie op bezoek en bleven ook mee eten. Tussen door ging men soms even naar een aparte ruimte om te bidden.
Aan het eind van de avond werd er voor ons nog wat gedanst op d Iraanse manier.
Bij het afscheid hebben we mevrouw als dank toch gekust, wat ze twijfelend toeliet. Daarna zijn we in een taxi terug naar huis gescheurd.
26 augustus
Vandaag vertrokken naar de Miandasht Karavanserai.
Een lange rit, maar als snel kregen we te horen via onze radio dat één van de groepsleden een ongeluk had, een auto was achter op zijn camper geknald met behoorlijk wat materiele schade. Gelukkig alles goed kunnen
regelen met politie en gelukkig was de veroorzaker verzekerd.
Onderweg hebben we nog een mausoleum en een houten moskee bezocht.
Verder was het een saai woestijngebied.
De karavanserai, onze overnachtingsplek, is eveneens een pleisterplek op de oude zijderoute
27 augustus
Vanochtend eerst de karavanserai bezocht, was in originele stat gerestaureerd en deel ingericht als hotel/restaurant.
Daarna naar een mooie oude moskee gereden in een prachtig groen dorp, Bayazid, daar ook meteen boodschappen gedaan.
We zouden nog een paleis gaan bezoeken, doch dat bleek meer een ruïne te zijn, dus dat hebben we maar overgeslagen en doorgereden naar Badab-e Sort door een prachtig bergachtig landschap. Per ongeluk de verkeerde afslag genomen, waardoor we over een onverhard bergpad met levensgevaarlijke haarspeldbochten en diep afgronden moesten rijden, de pad was zeer smal, dus keren was niet mogelijk. In het dal moesten we nog een droogstaande rivierbedding oversteken, was wel een avontuurlijk tochtje, maar uiteindelijk kwamen we toch op de plek van bestemming.
Badab-e Sort is een natuurwonder, ligt op 1840 meter hoogte, water gevulde rotsformaties die opgloeien onder de felle zon. Het zijn een reeks gestapelde terrassen die gemaakt zijn van travertijn, een sedimentair gesteente die gevormd wordt door neerslag van kalk uit het water dat uit mineraalbron stroomt. Prachtige kleuren te zien van oranje-goudkleur tot wit, blauw en groen.
We werden er heen gevoerd in een kar achter een tractor over een hobbelig, onverhard bergpad, een belevenis op zich.
28 ,29 en 30 augustus
Vandaag de bergen uit gereden naar Teheran, een lange weg door de stoffige weg met een slecht werkende airco.
De overnachtingsplek is bij de graftombe van Khomeini. eenmaal geïnstalleerd kwam er al meteen een Iraanse familie een kan thee en koekjes brengen, daarna brachten ze nog gepofte aardappels en gekookte eieren.
Voor het slapen gaan moesten we bij hun tentje nog thee komen drinken en de waterpijp roken. Ook weer een belevenis op zich.
De andere ochtend hebben we eerst de holy schrijn van Khomeini bezocht in een groot, overweldigend mausoleum, waar kosten nog moeiten voor bespaard zijn.
's-middags zijn we met de metro de binnenstad gaan bezoeken. Eerst over de enorm drukke bazaar, waar veel gehandeld en afgesjouwd word met handkarren, brommers en fietsen, die werden enorm vol met spullen geladen. Daarna het Golestan paleis bezocht waar vroeger de sjah gewoond heeft, erg veel glitter en glamour, veel spiegelmozaïk wat soms pijn deed aan je ogen.
Na een hapje gegeten te hebben zijn we met de metro terug gegaan.
Vervolgens donderdag met de metro naar de andere kant van de stad, een rit van 1,5 uur, dat gedeelte van de stad ligt in de bergen waar het dan ook minder warm is. Met wandelen wel wat klimwerk.
Hier in het Saadabadpaleizen complex van de Sjah geweest. Heerlijk in het park rond gewandeld en ook wat gegeten.
Toen weer met de metro terug. In de metro is hier een levendige handel, allerlei verkopers proberen hun waren luidkeels roepend door de metro te verkopen, van broeksriemen, tot sokken en allerlei snoepgoed. Leuk om dit allemaal te beleven, echt Aziatisch.
Die laatste avond moesten we bij die Iraanse familie komen eten, of we wilden of niet. Er was ook een Iraanse vriend bij die familie, die Geert als zijn vader adopteerde, dus Geert werd hier in eens vader!
Dat zelfde park stroomde elke avond vol met families die daar hun tentje of Perzische tapijt uit legden om daar vervolgens thee te zetten en een complete maaltijd te maken. vervolgens bleven ze dan de hele nacht hier slapen om de volgende ochtend vroeg weer te vertrekken.
31 augustus
Vandaag een korte rit naar Qom, waar Ayatollah Khomeini jaren woonde, studeerde en onderwijs gaf.
Na Mashhad is dit de tweede heilige stad voor de sjiitische moslims. Hier stierf in 864 Fatima, de zus van de achtste Imam Reza toen ze op doorreis was naar haar broer in Mashhad.
We overnachten in het Alavipark, toen we daar eenmaal stonden kwam er bezoek van vier jonge mannen, zij waren erg belangstellend en vroegen of ze ons mochten interviewen. Ze maakten filmpjes voor Instagram. Dit interview ging over de verschillen tussen Nederland en Iran, het interview vond in de bus plaats.
Na het interview namen die jongens ons in hun auto, met z'n zessen in de auto, drie personen voor en drie op de achterbank, mee naar het heiligdom van Fatima. Daar moesten wij door de toeristen ingang naar binnen en kregen een rondleiding van een Muhla, een soort priester. Een prachtig mausoleum met veel zilver en goud, maar we kregen ook hier weer schrijn van Fatima niet te zien als niet-moslim.
Daarna met die jongens een Iraans broodje gegeten.
Vervolgens hebben we toen nog het huis van Khomeini bezocht. De voordeur heeft twee kloppers een voor vrouwen en een voor mannen.
De beheerder was erg trots om ons te ontvangen gaf ons informatieboekjes, water en koekjes. We mochten er ook foto's maken, daarna brachten de jongens ons terug naar het park. Ze wilden ons nog de gehele avond meenemen, maar aangezien wij morgen een flinke rit voor de boeg hadden hebben we dat maar afgeslagen.
Na de instagram gegevens hebben uitgewisseld hebben we hen hartelijk bedankt en afscheid van hen genomen, we mochten niets betalen, wij waren hun gasten.
01 september
Vandaag naar Yazd gereden, een lange tocht ook weerdoor de woestijn.
Een enkele keer over een stuk tolweg, maar eenmaal bij het tolpoortje aangekomen begroette de kassier ons hartelijk en vroeg waar we vandaan kwamen. Toen we wilde betalen zei hij dat we voor niets door konden rijden
jullie zijn onze gasten riep hij en zwaaide ons uit.
Yazd is een woestijnstad en heeft een historisch oude binnenstad met vele prachtige gebouwen en die zijn zo gebouwd om de woestijnomstandigheden te weerstaan. zo zijn vele straatjes voorzien van een dak tegen de zon. Het is één van de oudste steden van Iran. De provincie hier is rijk aan delfstoffen zoals lood, koper, zink en ijzererts. Er zijn dan ook in de omgeving veel (staal) fabrieken te zien.
Morgen gaan we Yazd bezoeken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1119
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Yazd
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-12
)
[42] => stdClass Object
(
[reportId] => 5035218
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-08-24
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 11
[message] =>
13 en 14 augustus
We zijn in Bukhara, staan op de parkeerplaats bij hotel Asia, in het centrum van de stad. Ook Bukhara ligt aan de zijderoute en is meer dan 2000 jaar oud, geldt als het meest complete voorbeeld van een middeleeuwse plaats in centraal Azië, met een stedelijk karakter dat nog grotendeels in tact is. Dus twee dagen cultuur snuiven,verschillende medresses bekeken, minarette n, mausoleums en het stadsfort met de stadspoort, kazerne en militaire versterking uit de 16e en 18e eeuw.
15 augustus
Vandaag een lange rijdag naar Ayaz Qala door de warme, hete woestijn naar ruïnes van een oud fort, het Khorezm-fort, gebouwd op een heuvel met uitzicht over de woestijn.
Er was vandaag veel wind, dus ook veel stofwolken en zand. Soms zie je onderweg van die "zandtornado's" ontstaan.
16,17,18 augustus
Vandaag door een groene vallei naar Khiva gereden, de laatste stopplaats voor de woestijn naar Iran.
deze oude stad bestaat uit 50 monumenten en 250 huizen en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Is omringd door stenen muren van 10 meter hoog en was de laatste stopplaats voordat de bewoners de woestijn overstaken naar Iran. Het is een goed bewaard gebleven voorbeeld van de islamitische architectuur van Centraal Azië. Er zijn verschillende opvallende gebouwen zoals de Djuma-moskee, de mausolea, de medresses van majestueuze verhoudingen, maar eenvoudig in ontwerp- en twee prachtige paleizen gebouwd aan het begin van de 19e eeuw.
19 augustus (grensdag)
Om 07:00 uur naar de grens gereden in konvooi.
Oezbekistan uit ging vrij vlot, behalve voor Geert, want ons voertuig bleek bij binnnenkomst van Oezbekistan niet geregistreerd te zijn. doch binnen een uur was het toch nog redelijk snel opgelost. Ko kon niets doen dan wachten, want die moest apart lopend de grens over en was al in niemandsland tussen Oezbekistan en Turkmenistan.
Vanaf de grens van Turkmenistan kregen we een staatsgids Dimitri, die ons al de dagen begeleidde tot we Turkmenistan weer uit waren. Hij zorgde er wel voor dat de papieren snel afgehandeld waren. Al met al waren we in vier uur de grens over.
We kregen een route voorgeschreven, waarvan we niet mochten afwijken, we werden dan ook permanent in de gaten gehouden en moesten het hele land in konvooi rijden.
Onze eerste overnachting was op een bewaakte parkeerplaats.
20 augustus.
Vandaag een rijdag door de woestijn naar Derwaza wat we door een foutje van onze reisleider niet in konvooi hebben gereden, maar daar kwamen wij pas achter toen we op de plaats van bestemming aankwamen.
Op zich een vrij saaie tocht, alleen maar dor en droog landschap met vele zandheuvels met als afwisseling een kudde schapen of een drommedaris die op het gemak de weg overstak. de wegen zijn hier erg slecht, dus vaak slalommen rond de diepste gaten. Gelukkig is het een zeer dun bevolkt land, dus ook niet druk op de wegen. Turkmenistan is 12x zo groot als Nederland en telt 5,1 miljoen inwoners en het grootste gedeelte bestaat uit woestijn, het land is wel rijk aan gasvoorraden. Hier liggen de grootste gasvoorraden ter wereld
Hierom rijden we dan ook naar Derwaza, naar de krater van Derweze.
Tijdens het boren naar gas in 1971 vonden geologen per ongeluk een ondergrondse grot gevuld met aardgas. De grond onder de boortoren stortte in, waardoor er een groot gat met een diameter van 70 meter ontstond. Om ontlading van giftig gas te voorkomen, werd besloten om het gas af te branden en men hoopte dat het vuur na een paar dagen uit zou gaan, maar tot op de dag van vandaag brandt het nog steeds.
We rijden een uur voor zonsondergang met jeeps dwars door de zanderige woestijn naar de krater, de chauffeurs reden zo hard alsof we op een rallycircuit zaten. We gingen te keer alsof we in een kermisattractie zaten, maar we hebben het overleefd.
Wel indrukwekkend zo'n brandend gat, wat geeft dat een hitte.
Hierna kregen we in een yurt een bbq aangeboden.
Na de maaltijd was het donker geworden en dan geeft zo'n brandend gat een prachtig oranje licht in de nacht.
Daarna weer met de jeeps terug naar onze overnachtingsplek gereden.
21 augustus
Vandaag weer verder gereden naar Ashgabat, de stad van het witte marmer.
Wordt ook wel "de Witte Stad" genoemd, een brandschone witte marmeren stad met een aantal goede en zeer moderne winkelcentra.
Het is dan ook verplicht om als je met je auto uit de stoffige woestijn komt eerst je auto te laten wassen. Ook dus wij in konvooi naar de autowasserette om de campers te laten wassen.
De stad is inderdaad erg schoon, ruime wegen met weinig verkeer.
Ashgabat is in wezen een oase in de woestijn, daarom zijn er ook heel veel fonteinen en er is hier ook heel veel groen aan geplant.
Wat ook opvalt dat de vrouwen hier prachtig gekleed zijn, kleurrijke jurken met prachtige hoofddoeken op een speciale manier geknoopt.
We moesten hier verplicht in een hotel overnachten, want we mochten niet in de camper blijven slapen.
Gelukkig was er ook een zwembad bij het hotel en dat was heerlijk om een verfrissende duik te nemen, want de temperaturen zijn hier overdag nog boven de 35 graden. In de nacht koelt het gelukkig af naar 17 graden.
22 augustus
Vanochtend een rondtoer met een bus gehad door de nieuwe stad, die vanaf 1991 uit de grond gestampt is. Foto's nemen is hier officieel niet toegestaan, maar vanuit de bus kan dat wel. Het is een beetje onwerkelijk om langs al die witte marmeren gebouwen en paleizen, glimmende gouden koepels en het uitgestrekte gemanicuurde park, het komt allemaal erg steriel en onwerkelijk over, alsof het geen inhoud heeft. Je ziet bovendien weinig mensen op straat, parkeerplaatsen zijn leeg. Net alsof er niet geleefd wordt. Ook is het een schril contrast met het binnenland wat arm en schraal is.
De middag aan het zwembad doorgebracht en om 17:00 uur vertrokken naar onze overnachtingsplaats vlak voor de grens, waar we onze drankvoorraad op moesten maken, want het is verboden om in Iran alcoholische dranken in te voeren.
23 augustus.
Om 08:00 uur naar de grens vertrokken, in konvooi. Eerst weer de paspoortcontrole, daarna 30 km door het grensgebied gereden in konvooi.
We werden permanent gevolgd door militairen in wachttorens en overal stonden camera's, terwijl het een prachtige route was door de bergen.
Toen nog een laatste check van de Turkmeense douane.
Direct door naar de Iraans grens, waar we vriendelijk werden ontvangen, alle controles verliepen erg gemoedelijk en waren niet streng, terwijl we dat wel verwachtten.
Ook mochten we de klok weer terug zetten, een half uur; dus schelen we nog 2,5 uur met Nederland dat we voor lopen.
Na de grenspassage eerst nog boodschappen gedaan en een simkaart gekocht.
De komende drie weken zijn we hier te gast.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1193
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Mashhad
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,mashhad
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-11
)
[43] => stdClass Object
(
[reportId] => 5032687
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-08-02
[photoRevision] => 8
[title] => Teheran & Einde van de reis
[message] => Teheran & Afsluiter van de reis
Op 31 juli had ik wat activiteiten ondernomen en afgesproken met de twee Fransen. Zij pakten de taxi naar mijn hotel, waar ik instapte en samen gingen we met diezelfde taxi naar het treinstation. Dit ligt op een halfuur rijden en dus buiten de stad.
Om 17.00 uur kwamen wij aan terwijl wij pas 18.30 zouden vertrekken met de trein. Beetje babbelen en winkeltjes kijken vanuit de airco. Toen naar buiten richting de trein. We stappen de wagon binnen waar aan de linkerkant een wandelpad is, daarnaast zitten allerlei cabines. Ik zit gelukkig met de twee Fransen in dezelfde cabine. Ondanks dat mijn boeking dagen later is gedaan. Dit is veel gezelliger + prettiger met achterlaten van je spullen voor bijvoorbeeld toilet.
In tegenstelling tot mijn eerdere ervaring in Vietnam, had je in de cabine niet gewoon 2x twee stapelbedden, maar je zit als ware op de onderste twee bedden als stoel met prima rugleuning (in de muur). Tussenin een tafeltje waarop al thee, koffie, water en koekjes staan. Later wordt het beddengoed gebracht.
Na enkele controles wordt er in het eerste uur nogmaals een controle op het kaartje gedaan. Even later wordt opgeschreven wat je wilt eten. Net als een van de Fransen ga ik gemakkelijk voor kip met rijst. Heb het weer heel vaak gegeten, maar voor nu is het ook gewoon prima tijdens een lange treinreis. Rond uur of 21.00 komt het eten en nog een uur later worden alle vakjes van piepschuim weer opgehaald.
De tijd tikt door, al zijn wij steeds verbaasd wat een omweg de trein maakt. Hadden we op zich kunnen weten, maar het verschil met de bus is toch best groot. De bus is dus sneller, maar na een aantal bussen in dit land is dit wel een leuke nieuwe ervaring. Uiteindelijk zien wij rond 23.30 dat wij al vijf uur onderweg zijn. Met wat praten, lezen en jawel, Sudoku puzzels shirt de tijd voorbij. Ook een aantal locals zagen mij puzzelen en we hebben hen uitgedaagd, van eerst met 1 ster tot uiteindelijk 3 sterren. Was erg leuk en ze waardeerden het dat het werd uitgelegd en met hen gedeeld. We zitten ongeveer halverwege richting Esfahan. We gaan de bedden uitklappen en dekken met wat wij gekregen hebben (zoals kussen, dekbed, onderlaken). Eigenlijk val ik vrij snel na het liggen al in slaap, ronde middernacht.
Woensdag 1 augustus
De eerste keer dat ik wakker wordt, is het rond 6.45 uur en zie ik de opkomende zon de cabine binnenschijnen. Even liggen en weer rechtop zitten. M'n buurman is ook wakker. Doordat ik ruim 6,5 uur heb geslapen, voel ik mij niet slecht. Het was geen lekker bed, maar ik voel mij ook niet totaal gebroken. Gelukkig, want de volgende nacht wordt in het vliegtuig. Een van de eerste dingen die ik doe, is kijken hoe laat het is + waar wij zitten. De trein staat stil en we zijn in Kashan. Blij mee, want ik wist dat de bus daar slechts 3 uurtjes over deed op de heenweg. En nu dus nog sneller, want rond 9.30 uur zullen wij aankomen. Berekend het vertrek om 18.30 en zie dat de reis 15 uur was.
Na wat uit het raam kijken, is het niet totaal anders dan verwacht. Verre uitzichten, droge landschappen, zonnetje erbij. Ik val nog een uurtje weg en vul mijn tijd tot wij aankomen volgens planning. Met zijn drieën gaan wij opzoek naar een taxi, want geen grote kluif is in dit land. We gaan naar het hostel. De eigenaar is blij ons weer te zien. En het voelde oprecht weer als thuiskomen. Leuk! We dumpten de backpacks, en gingen eerst even opfrissen na een nacht in de trein. Hier konden wij ook douchen dus daarna voelde ik mij pas echt weer fris. Na een stukje meloen en bijpraten, ging ik op pad. De Fransen hadden eigen plannen dus we hebben elkaar gedag gezegd. Zij vertrekken vanmiddag uit Iran, terug naar Frankrijk.
Ik liet een hoop zware spullen achter in het hostel en ging licht bepakt richting de metro. Normale route na de eerdere drie dagen in Teheran. Eerst wat zuidelijk opstarten met koffie. Helaas wilde ik tot 3x wat bestellen, wat zij 'toevallig' niet hadden. Ik hield het kort en ging na de koffie verder zoeken. Ik liep door een beetje technische wijk, met tig zaakjes die verlichting en wifi lampen verkochten in alle kleuren. Ook van stofcontacten te opladers van telefoons en powerbanks. Typisch een zaak voor mijn vader, maar met een zoon die twee linker handen heeft, had ik er weinig te zoeken. Zoals vaker in dit land, alle zaken in een buurt met dezelfde producten, mogelijk zelfs via dezelfde inkoper. Totdat ik een zaakje tegenkwam en brood met omelet had besteld en eigenlijk heel lekker zat in de airco.
Na de lunch was het half drie in de middag. Ik was in de goede richting en wandelde verder richting de bazaar. Erg groot en lekker in de schaduw keek ik wat rond op een rustig tempo. Echt iets om te kopen, zag ik niet meer dus na een grote ronde besloot ik er weg te gaan. Ik ging naar de metro, die noordwaards reed richting de Tabiat bridge. Daar was ik eerder, op de laatste dag van mijn eerste stop in Teheran. Het voordeel is dat ik niet meer hoefde te zoeken door de parken en er recht naartoe liep. Hier nog wat rondgekeken en uiteindelijk bij een zaakje beland met een chocolade crêpe / pannenkoek. Bodem gelegd en toen richting het hostel.
Ik was eigenlijk van plan veel eerder naar de airport te gaan, omdat ik weinig te doen had. Ik raakte over Social media aan de praat met de eigenaar en hielp hem met wat tips en verbeteringen, zoals zijn hostel als locatie toevoegen onder uploads op Instagram. Uiteindelijk was hij erg blij met de tips en bedankte mij enorm. Na nog een stukje watermeloen vond ik het tijd om te gaan en dat was een wijs besluit. De eigenaar bestelde met SnappCar een taxi voor mij en met die taxi deed ik er precies een uur over om bij de internationale airport te komen. De rit op zichzelf was al heel druk en chaotisch, dat verkeer zal ik niet snel missen, zodra ik weg ben. Drie uur voor vertrek was ik op de airport en alleen al anderhalf uur werd in beslag genomen door inchecken en Passpoort controle. Eenmaal verder, heb ik nog wat gegeten. De vlucht gaat om 23.30 en met drie vluchten voor de boeg, wordt het wel even bikkelen. Donderdagmiddag kom ik aan en dat is een heerlijk vooruitzicht. De vluchten zijn:
- Teheran-Qatar
- Qatar-Barcelona
- Barcelona-Las Palmas GC
Nog een soort samenvatting van wat zaken die ik heb ervaren in Iran:
Iran... Aanbeveling?
- Ja ik vind van wel, maar dat geldt uiteraard niet voor iedereen. Je ontdekt, ziet, maakt mee wat in Nederland niet (meer) mogelijk is. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van Iraniërs is van een ander level. Wat erg prettig is, is dat er veel en goed Engels wordt gesproken. Als je individueel en ongeorganiseerd reist, is dat heel fijn. Niet te vergelijken met China.
Makkelijk te bereizen?
- Ja, enorm makkelijk. Het vervoer is goedkoop en de VIP bussen hebben airco, zijn inclusief eten en drinken en gaan zeer frequent naar alle steden. Aanvullend gaan er nog treinen tussen bepaalde bestemmingen.
Goedkoop of duur?
Alles is enorm goedkoop. Hostels/hotels zijn misschien nog het duurst in verhouding. Die kun je goedkoper vinden in andere (Aziatische) landen, maar daar zijn activiteiten weer veel duurder. Waarschijnlijk is Iran het goedkoopste land waar ik ben geweest. Zonder enig moment in te houden heb ik zo'n 500 euro uitgegeven voor verblijf, vervoer, activiteiten en eten/drinken in twee weken tijd. Bij verblijf moet je denken aan gemiddeld iets van 30 euro per nacht in Iran. Is nog steeds niet gek, maar goedkoper kan het in ieder geval wel, zoals destijds in Vietnam.
Nadelen / minpunten?
- Ja, ook die zijn er, zoals iedere stad of bestemming die heeft. Om te beginnen is het deze tijd van het jaar bizar warm. Ik berichtte eerder al over 44°C in Kashan. Onder de 35 graden is het overdag sowieso niet geweest. Afkoelen in het zwembad of aan het strand is er niet bij en door het geloof is een lange broek verplicht. Als man heb je het qua kleding nog makkelijker (luchtiger) dan een vrouw, waar vrouwen een hoofddoek moeten dragen. Dat vind ik wel nadelen of in ieder geval belemmeringen.
Het is dus prima mogelijk in deze tijd van het jaar, maar als ik de keuze heb zou ik in een andere tijd van het jaar gaan.
Aanvullend merk je dat er veel controles zijn, ik weet niet of dit alleen voor toeristen geldt. Tickets veelvoudig laten zien en altijd vragen naar je afkomst. Met Nederland als afkomst levert dat verder geen problemen op gelukkig.
Ook op vakantie en zou een biertje of iets anders best eens lekker zijn. Juist dat het niet kan, is soms jammer.
Verder,.. het verkeer?
- een combinatie tussen grappig en verschrikkelijk. Aan het begin maakte ik een aantal video-opnamen vanuit de taxi of van de straatkant. De chaos springt er vanaf. Je leert je snel aanpassen en dat je gewoon voorrang moet nemen, anders kom je nergens. Maar doordat zij ook proberen voorrang te nemen, of pas echt remmen als het niet meer kan, ervaar je een heleboel bijna-dood ervaringen. En dat gaat gewoon niet wennen met het goede verkeer in Nederland. Ik merkte vooral de laatste dagen dat ik mij vaak irriteerde aan het verkeer.
En, handel?
- zoals vaker genoemd en wellicht al bekend, staan Perzische tapijten hier centraal. Iedereen heeft zijn handel en het is moeilijk om te weten wat nu echt is (en duur) en wat gewoon goedkoop is. Gelukkig was ik ook niet serieus op zoek om er een te kopen. Naast dit is iedereen taxi chauffeur en wil geld omwisselen. Voor hen is de koers zeer ongunstig tov euro en dollar, en ze weten dat wij Rial nodig hebben in dit land. Ook hebben ze allemaal visitekaartjes, en accounts op Whatsapp en Instagram voor hun 'handel'.
Als laatste, ik ga op reis naar Iran en neem mee?
- Linnen broek, dit was m'n beste aankoop vooraf. Andere broeken zijn veel te warm, in deze tijd.
- Lokale simkaart, koop die op de airport of in de stad. Ideaal, goedkoop en makkelijk communiceren met locals en hotels.
- Mobiele apps (Maps.me, Translate, SnappCar, Hostelworld)
Ik persoonlijk mis het dat je nergens in korte broek kan lopen en dat je nergens even een plons in het water kan nemen om af te koelen. Gelukkig hebben we daarop iets bedacht: ik ga nu namelijk naar Jan & Jan op Gran Canaria. Tot zover Iran, nu nog een weekje relaxen en verkoelen. Bedankt voor het volgen in mijn reis door Iran!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122251
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1967
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => teheran-einde-van-de-reis
)
[44] => stdClass Object
(
[reportId] => 5032382
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-31
[photoRevision] => 8
[title] => Shiraz, Persepolis & Necropolis
[message] => Heey allemaal,
Het einde van de reis door Iran is in zicht, maar niet voordat ik deze dagen nog beschreven heb.
Zaterdag 28 Juli was het en ik zat in de bus. Het was een lange dag, waar ik in Esfahan-Zuid moest overstappen door problemen met de bus. Ik kneep hem nog, toen ik iemand m'n ticket meegaf en die man niet meer kon vinden. Het bleek goed bedoeld, want hij ruilde mijn ticket voor een ticket van de andere bus. Ik zat, en deze was ook wat voller, maar ik vermaakte mij wel. Soms naar buiten kijken en oneindige uitzichten tussen de bergen door. Soms viel ik even weg of deed ik een puzzel.
Na de nodige uren zitten, was rond 20.00 uur de aankomst op het busstation. Ik nam een taxi naar m'n hostel en checkte in. Voor ik het doorhad was het al 21.00 uur en was ik moe. Ik liep een korte ronde in de buurt, nam wat te eten en ging weer terug. Lekker slapen en morgen een nieuwe dag; de eerste hele dag in Shiraz.
Zondag 29 Juli
De eerste keer ontwaken in Shiraz. Het ontbijt duurde slechts tot half 9, dus ik redde het niet helemaal en wilde niet gaan haasten. Ik sloeg het over en ging (na te zijn opgefrist) richting centrum waar ik had gelezen over een koffietent. Eenmaal daar, bereidde ik wat activiteiten voor, met een cappuccino en stuk appelgebak met kaneel op tafel. Niet vervelend.
Na enige tijd daar te hebben gezeten, wilde ik vertrekken. Ik ontdekte een Nederlands stel dat er ook zat en we raakten aan de praat. Het was gezellig en ik ging uiteindelijk weer zitten en we bleven nog een uur. Zij hadden het plan naar de Pink Mosque te gaan, maar eerst even verdwalen door de bazaar. Ik besloot m'n planning links te laten liggen en mee te gaan.
De bazaar is als vele anderen. Een hoop kleding, doeken, tapijten, glazen en kleine prulletjes. Na een paar keer de weg kwijt te zijn geweest, vroegen wij de route naar de Pink Mosque. Na een aantal minuutjes lopen, arriveerden wij. Eigenlijk staat 1 hal van deze moskee centraal. Hier zijn alle kleuren glas in lood, en met name in de ochtend schijnen de zonnestralen hier doorheen. Deze schijnen in alle kleuren van de regenboog op de Perzische tapijten die er liggen. Erg mooi, ook zonder de ochtend en extra zonnestralen is het een waanzinnige plek. Ik twijfel om de volgende ochtend vroeg nog eens te gaan, maar eigenlijk is dat zonde.
Net buiten de moskee ploffen wij neer in het eerste restaurantje. Buiten op een verhoging en daarop een tapijt, bestellen wij wat drinken en eten. Het wordt weer iets als rijst en vlees, met groenten. Uiteindelijk gaan wij er vandaan en is het tijd om te relaxen. De Nederlanders gaan naar hun hotel, ik naar mijn hotel. We spreken rond 17.30 weer af.
Lopend naar de rotonde bij de Citadel van Karim Khan. We ontmoeten elkaar en pakken de taxi naar Eram Garden, wat westelijk en boven de rivier ligt. Lopend niet te doen, daarvoor ligt het te ver uit de route. We gaan de tuin binnen en maken een mooie wandeling langs al het groen. Waanzinnige bloemen/planten en bomen. En gelukkig de nodige schaduw, want het is 18.00 uur maar het voelt nog altijd erg warm. Na een uurtje door de tuin, wat foto's en rondkijken, vertrekken wij weer. We wandelen door de straten richting een winkeltje in de buurt met specifieke bamboe-producten. En langzaam ontdekken wij dat het een hele hippe en moderne buurt is. Mooi koffietentje op de hoek waar wij even een pitstop maken. Vervolgens pakken wij een taxi naar Della Steakhouse, en dat was geen slecht plan. Zij waren er gisteren ook al geweest, en ik had de aanbevelingen op TripAdvisor al gezien. Daar gingen wij; erg modern, super mooi. Het zou met trots je eigen restaurant zijn in Nederland. Eigenlijk niet-Iraans mooi!
De menukaart is zoals je verwacht van een steakhouse. Vele soorten vlees. We beginnen met een voorafje, ik kies bruchetta's. Daarna het vlees, en we gaan voor de dikste en duurste biefstuk. Niet vaak gaf ik zoveel geld uit aan avondeten in Iran, en alsnog betaalde je voor de biefstuk omgerekend 10 euro.. haha! En dan de smaak, die was top! Het eten is echt heerlijk na afwisseling met alle kebab en het lokale eten. We proosten met een citroenbier (geïmporteerd uit Nederland) en praten de avond rond.
We pakken een taxi terug, pitstop bij mijn hotelaarna de chauffeur hen afzet bij het andere hotel. Morgen verlaten zij het land na 7 maanden wereldreis, terug naar Nederland. Bij mij gaat het ook opschieten. Wel staat een trip naar Persepolis op mijn planning. Individueel is het best duur om een taxi en gids te nemen. Ik bedenk mij de Fransen die ik in Tehran en Kashan tegenkwam. Na wat app-contact blijken zij een volgende ochtend nog te gaan. Ik bel hun hotel en kan aanhaken. Dat is spontaan m'n plan en ik ben er blij mee. Ik moet er bijtijds uit dus ga lekker m'n bed opzoeken.
Maandag 30 Juli
Bij het Taha Hostel zou ik om 8.00 uur zijn om te vertrekken naar Persepolis, dus ging ik rond half 8 weg van mijn hotel. Het weer en de temperatuur waren prima op dit tijdstip en het was rustig op straat. Iets voor tijd kwam ik aan en zaten de twee Fransen te ontbijten in de tuin. Na een kopje thee en het kopen van een grote fles water (nodig), gingen we op pad met onze gids en taxichauffeur. Toen kwam ik er pas achter dat we een hele dag hadden geboekt met meerdere activiteiten. Een halve dag was voor mij voldoende geweest (nav de ervaringen van de Nederlanders), maar in mijn eentje was het moeilijk te organiseren en betaalbaar te houden, dus was dit prima en bleef ik hierbij.
We begonnen met Persepolis. Dit ligt zo'n 50 kilometer buiten Shiraz en ligt precies op de route waar ik al langs kwam vanuit Esfahan. Ik weet geen exact planning meer, maar we waren mooi op tijd daar. In een grote droge omgeving vind je ineens een behoorlijke hoeveelheid bomen en een breed pad richting de trappen waar je bovenuit een aantal overgebleven zuilen / 'kolommen' ziet uitsteken.
We wandelen erheen met z'n vieren en al direct begint de gids uirgebreid te vertellen. Van hoe de enorme blokken uit de bergen werden vervoerd, tot het feit dat je geen scharnieren ziet maar wel alles perfect en stevig aansluit. Eenmaal boven krijgen wij een Virtual Reality (VR) bril op. Dit kende ik nog van mijn tijd bij CB, maar had het zelf nooit zo bijzonder gevonden. Tot nu. Met alle archeologische opgravingen en alle verzamelde kennis is het hele Persepolis virtueel nagemaakt. Op de meeste plekken kun je een dergelijke bril opzetten en dan zien hoe het destijds zou zijn geweest. Ik vond dat heel gaaf en zeker toegevoegde waarde. Wel onnatuurlijk vond ik het kleurgebruik, veel felle kleuren als rood en oranje kwamen terug. Kleuren die je aan zuilen, plafonds en muren weinig ziet terugkomen in Iran.
We kwamen bij de Gate of all Nations. Hier kun je de tekeningen en ingegraveerde teksten en details bijzonder goed zien. Symmetrisch is er helemaal niets meer van dit hele 'Dorp van de Perzen' omdat er veel is verwoest en meegenomen.
Na de gate komen wij in de ontvangsthal, wat eigenlijk ook een aantal overgebleven zuilen zijn. Wel zie je de dikke muren die gebruikt werden voor de bouw. Aan de zijkant zien wij beelden met dubbele hoofden van oa stieren. We komen vervolgens bij een ruimte die eigenlijk nooit is afgerond en dus ook geen VR-beelden beschikbaar waren. We komen dichterbij richting het paleis van de 100 zuilen, waarna wij bij een van de hoogtepunten komen. De Apadana Staircase, ofwel trappen. Alle landen zijn hier vertegenwoordigd met diens kenmerken. Van Afrikaanse landen, tot midden Oosten en Azië, tot Europa. De klederdracht, de accessoires, de haarstijl, de producten of beesten (kamelen, paarden) die zij meebrachten. Enorme hoeveelheid details die goed zichtbaar zijn, waardoor dit gedeelte zo uniek is. Met een van de Perzen die hen begeleidde naar het grote paleis. Hier werden alle hogere rangen uitgenodigd voor de viering van nieuwjaar.
Naast dit hoogtepunt kom je nog privé paleizen tegen van koningen Darius en Xerxes. We blijven onze ogen uitkijken en ik heb niet de hele geschiedenis in m'n hoofd. Wil ik ook niet, ik ken het verhaal en heb alles gezien. Dat was al fantastisch. Na een drankje klimmen wij naar boven waar een van de tombes te zien is. Op zichzelf niet heel veel meer details dan beneden, maar het geeft wel een waanzinnig zicht over het gehele Persepolis. We wandelen naar beneden en gaan langzaamaan terug. Enkele uren zijn wij inmiddels verder. Zeker het googlen en verdiepen waard! Hierna stond iets op de planning waar ik vooraf niet om stond te springen en achteraf ook niet. Na de 50km zouden we nog 70km rijden richting de graftombe van Koning Darius II. Echter, we hebben daar wat gegeten en uiteindelijk een kwartiertje binnen geweest om weer terug te keren. Het was oké om te zien hoor, maar geen 140 km rijden in de hitte op het heetste tijdstip van de dag.
Na 70 km terug en waren we dichtbij Persepolis. Op een paar kilometer hirrvsn ligt Necropolis. Hier zie je de graven van de koningen; Darius I, Xerxes I, Ataxerxes en Darius II in de enorme bergen uitgehakt. Je staat op enkele meters afstand en ziet zulke details. Je kijkt opnieuw je ogen uit. Binnenin is niets meer dus daar mis je niks aan. Na een ruim halfuur zonder enige vorm van schaduw begint het mij een beetje op te breken. Het is inmiddels al laat in de namiddag en het was al een lange dag. Heb veel geleerd en gezien en heb een belangrijk puntje geschiedenis meegepakt wat zo bijzonder is in Iran. We gaan weer terug voor de laatste 50 km en moeten nog de drukke stad Shiraz door. Eenmaal bij het hostel van de twee Fransen, drinken wij nog wat en ga ik lopend naar mijn hotel. In de avond ben ik erg moe en doe ik niets meer. Backpack inpakken om de volgende dag uit te checken. Welterusten!
Dinsdag 31 Juli
Wekker mooi op tijd. Relax dagje zou het worden, dus ik wilde vooraf niet haasten. Vervolgens uitchecken was nogal vreemd. Ze hanteren een bedrag in dollars, wat ik sowieso raar vind want ze betalen overal met Rial.
Het bedrag per nacht was 35 dollar maar die zou ik voor 30 dollar krijgen. 3 nachten betekent 90 dollar. Zij beweren dat de koers weer veranderd is en je nog meer rials krijgt voor je euro. Als ik dus met Rial zou betalen, en ik vergelijk dat met wat ik heb betaald aan koers, zou ik 125 euro betalen. Vond ik beetje gekkenwerk, dus ik kon uiteindelijk in euro's betalen. Dan kwam het op 82,50 euro neer. Ik had twee 50'jes en ze had geen wisselgeld in euro's. Afijn, ook zonder wisselgeld zou ik nog goedkoper uit zijn dan in Rial betalen. Maar ik kreeg nog 17,50 terug, in de Rial-eenheid want ze hebben nauwelijks euro's. Lekker complex hè?! Om het nog vreemder te maken, vertelde de receptioniste dat ze in dat geval de officiële koers moet aanhouden. Dat is ongeveer de helft van de prijs. Dus dan zou ik slechts 9 euro terugkrijgen en totaal zou ik 91 euro betalen. Op zich prima bedrag, maar vreemd dat als:
- ik betaal, de hoogste onofficiële koers
- zij betalen, de laagste officiële koers
Ik liet dat ook zeker blijken en ze kwamen mij behoorlijk tegemoet door 40% meer terug te geven in Rial. Dat ligt dicht bij wat ik voor mijn koers heb gekregen. Heb dus zo'n 85 euro voor 3 nachten betaald. Eind goed, al goed.
Daarna liet ik m'n backpack achter, en vertrok. Even koffie drinken en verslagje typen. Dan ga ik richting de Citadel. De Citadel van Karim Khan ligt eigenlijk middenin Shiraz. De hoge stadsmuren vallen van alle kanten op. In een van de hoeken zie je een duidelijke verzakking. Binnenin een mooie tuin met een watertje, maar na een tijdje in Iran en de vele tuinen, is het niet zo heel bijzonder meer. Verder worden lokale schilderijen en andere werkjes verkocht. Niet heel interessant om wat mee te brengen naar huis, dus ik laat het erbij. Na wat zitten in de schaduw verlaat ik de Citadel weer, waarna ik om de volledige Citadel een wandeling maak.
Dan wilde ik nog naar de nabij gelegen Nazar Garden. En binnenin deze tuin ligt het Pars Museum. Beiden pak ik nog even mee en wandel lekker door de schaduw van alle bomen. Aangezien ik de tijd in het achterhoofd houd, voor de lange treinreis terug, besluit ik nogmaals door bazaar te gaan op zoek naar iets leuks voor thuis. Ik vind wel wat en ben na wat afdingen ook tevreden over de prijs. Dan voelt het alsof het erop zit in Shiraz. Ik wandel de lange straat uit tot aan mijn hotel. Zodra ik arriveer is het 14.30 uur. Met de Fransen hebben we afgesproken om de taxi naar de trein te pakken om 16.30 uur. Ik heb nog twee uur de tijd en ga buiten nog een broodje halen.
Aangezien er vanmiddag niet veel meer gebeurd, is dit tot zover Shiraz. Ik heb nog een lange treinreis voor de boeg en kom morgenochtend aan in Teheran. Daar besteed ik de hele dag dus er volgt nog een laatste verslag.
Groeten uit Shiraz!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122251
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1320
[author] => Jordy
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,shrz
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => shiraz-persepolis-necropolis
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[reportId] => 5063338
[userId] => 293252
[countryId] => 89
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2019-09-16
[photoRevision] => 0
[title] => Teheran 2
[message] => Die zit, hoe elegant, in een lipstickhoudertje met felle kleuren. Goh, zegt Natascha, gebruik je lippenstift -:)))? Nee, zeg ik, voor mij gehoortoestellen en prompt....zie ik voor mijn geestesoog ons grasveld van daarstraks voor me. Ik lag te slapen en had een gehoorapparaat uitgedaan en in het gras gelegd. En niet meer opgepakt!!! Ik kan me wel voor mijn kop slaan, maar wacht er nog even mee. Er zijn twee dames die dat ook willen doen, maar vooruit, zonder geluk vaart niemand wel en ik zet een snelwandeltempo in, terug naar het Golestanpaleis, ca 10 minuten verderop. De baliemedewerker bij de audiotour sprak goed engels, dus die schiet ik aan. Hij laat me door om naar mijn gehoortoestel te laten zoeken. Een dove kwartel heeft de gelegenheid niet te baat genomen en daar ligt mijn rechter oorstuk nog te wachten in het gras, mazzel weer voor mij !!! Een tijd later krijgen we trek in thee, zullen we dat doen in een theehuis, annex waterpijpcafe? Zo gezegd, zo gedaan. De koffie is flauw en lauw, maar de twee jongedames langs ons,maken het weer goed. Ze prijst ons de waterpijp aan, mogen ookeven proberen ( nee bedankt maar) en we spreken wat met elkaar. Die ene met gaten in haar broek probeert kringeltjes te blazen, gaat best goed! We zijn alweer met iets anders bezig als ze ons ineens een doos voorhouden. Merci, denk ik, die chocolaatjes maar dan een maat groter. Maar nee, het zijn lipgloss sticks of zoiets en de dames mogen er een uitkiezen! (Discriminatie denk ik -;))) maar niet heus). Eerst drie keer beleefd weigeren is hier de beleefdheidscode en na de derde keer kiezen ze er eentje uit. Moet ik naast een Marianne met hoofddoek ook nog wennen aan een Marianne met lip gloss! We gaan weer richting noorden, terug naar het hotel. Natascha wil de metro wel eens gebruiken, ze heeft gelezen dat er een deel van de metro gereserveerd is voor vrouwen. Women only, staat er op de grote sticker op de grond en op het metrotoestel. Reden hiervoor is dat vrouwen in de drukke en stampvolle coupes vaak handtastelijk lastig gevallen werden. In een coupe voor alleen vrouwen is dat probleem er niet. Ik maak een foto van de sticker op de grond maar wordt meteen door een blonde felle vrouw aangesproken. Delete picture eist ze! Ook dat nog! Uitleggen dat je er geen slechte bedoelingen mee hebt (er staan nog een paar perzische vrouwenbenen op), heeft geen zin, dus antwoord ik OK, zal ik doen en loop de gewone coupe binnen.
Tis wat! Maar goed, Marianne en Natascha staan in de vrouwencoupe, achter een open metalen hek dus, gescheiden van de gewone coupes. Ik zit een coupe verderop, maar we vinden elkaar weer na 4 haltes. Na even opknappen en een tweede powernap die dag, bezoeken we 's avonds nog een klein theehuisje een paar honderd meter verderop en doen bij volle boekenplanken, retro posters en idem westerse muziek nog een lichte maaltijd, met shakes en chips. Dan eindelijk eens echt slapen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-14 06:26:47
[totalVisitorCount] => 202648
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 343
[author] => Frans
[cityName] => Teheran
[travelId] => 524272
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2019-09-13
[dateReturn] => 2019-10-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/931/894_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teheran-2
)
[31] => stdClass Object
(
[reportId] => 5063337
[userId] => 293252
[countryId] => 89
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2019-09-15
[photoRevision] => 0
[title] => Teheran 1
[message] => We zijn binnen! Welcome to my country, veel handjes schudden Een lange dag van ca 40 uur minus wat hazeslaapjes, wandelkilometers en een bezoek aan paleis Golestan en de bazaar. Tweede, noodgedwongen bezoek aan Golestan. Frans zwijnt weer. De dames zwijmelen bij een waterpijp ;-). We belanden -vrijwillig- in een iranese cel! In de metro met de vrouwen achter het hek.
Natuurlijk zijn we welkom in Iran, waarom ook niet? Paspoort en visum zijn in orde, alleen de hotelreceptionist is not amused als we ons paspoort niet willen (en mogen) afgeven van vadertje Staat. Een beetje misnoegd neemt hij genoegen met een kopie van ons paspoort. We douchen snel en gaan op pad. We lopen naar het zuiden, langs een drukke straat, er is veel geluid en uitlaatgassen. Ook hier zien we mensen lopen met een mondkapje voor. Af en zoeken we de route en er is altijd wel iemand die ons de weg wijst. We lopen door een autoluw gemaakt deel met veel groen en bankjes. Manne, vrouwen en kinderen eten, kletsen, winkelen op deze hete zondag. Om de paar minuten zien we een shuttlekarretje de zone open neer rijden voor mensen die het te lang vinden om te wandelen. Het verkeer is zoals ons al is bekend gemaakt, hectisch en onvoorspelbaar. We wurmen ons inlangzaam, soms snel tempo door bussen, autos en talloze brommers. Het zit allemaal dicht op elkaar en de eerste botsing tussen slalommende brommers gebeurt al voor onze neus. Ze gaan gelukkig vrij beheerst uit elkaar. Verzekeringspapieren invullen. Nooit van gehoord denk ik-:). We ontdekken het Golestan paleis door een paar maal rechts af te slaan, door de drukte die bij de nabijgekegen bazaar heerst. Er zijn in dit voormalige paleizencomplex van de Kadjaren vele museums ingericht. We moeten kiezen gezien de beperkte tijd en kiezen voor de grote hal, de spiegelhal. Het zijn voornamelijke lege hallen met spiegels en spiegels. Wie is er de mooiste in het land? Ook veel mozaiekwerk in turkoise, geel, blauw en groen. De meest rechthoekige gebouwen liggen rondom eem grote tuin die makkelijk een lengte haalt van 200-300 meter, met veel bomen, water en een aanlokkelijk grasveld. We dommelen op het gras binnen no time weg en worden wreed gewekt door een soort tuinman opzichter die ons en anderen van het gras afjaagt. Niet dat er een bordje stond dat het verboden was, maar blijkbaar is het niet gewenst. Jammer-:)). We sjokken de hitte weer in, graadje of 30. Twee iraniers willen met ons op de foto, maar ze zijn er op naar zoek lijkt het. Een minuutje later schieten ze twee duitse vrouwen aan, ook op de foto. Nee, er zijn meer spontanere ontmoetingen! Een oude magere gebogen man praat tegen ons in Farsi, maar geen idee wat hij wil vragen. We come from Holland zeggen we en dan lacht hij breed en schudt de handen. Meer wilde hij niet weten. In de bazaar toont een vrouw in het zwart ons een zak met mandarijnen, "toe pak maar" zegt ze en afslaan kan niet -;) Een derde wil ons zijn tapijten tonen en wat raar nou, daar hebben we nu geen zin in-;). Een kleine oude vrouw komt assertief naar mij toe, money money zegt ze en houdt een briefje rials in haar hand. Ja geef maar zeg ik, maar dát is niet be- bedoeling! Ze is gek, zegt iemand tegen ons, maar wel lief. Echt niet zegt ze, hij is gek. Iedereen lacht en het is een ontspannen sfeertje. We schieten een eettentje in en komen in een flinke drukte terecht. Er is keus uit 6 gerechten, dat betekent snel leveren maar wel lekker. Rijst met een polenta, beetje groente en kip of lamsvlees. Colaatje erbij. Waar we vandaan komen? Holland. Ahja zegt ie en loopt weg. En komt terug, met de nederlandse vlag op een stokkie! Mooi toch he!? We lopen na onze lunch verder door de bazaar en vragen naar een telefoonwinkel. We willen een iraans simkaartje om goedkoop te internetten als we geen wifi hebben. Voor 5 euro kunnen we 4 weken internetten, dat zijn nog eens tarieven! Beste keus hier is Irancel, met de beste dekking. De jongedam achter de balie regelt het in rap tempo maar heeft voor de sim houder wel een toolje nodig, wat ik bij me heb gelukkig.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-14 06:26:47
[totalVisitorCount] => 202648
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 389
[author] => Frans
[cityName] => Teheran
[travelId] => 524272
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2019-09-13
[dateReturn] => 2019-10-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teheran-1
)
[32] => stdClass Object
(
[reportId] => 5062355
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2019-07-15
[photoRevision] => 0
[title] => 16. Iran (8 juli - 15 juli)
[message] =>
Al bij de grensovergang van Pakistan naar Iran heb ik het moeilijk. Pakistan is zo’n mannenland waar vouwen het liefst binnengehouden worden. Iran lijkt veel moderner, er zijn hier op straat al veel meer vrouwen te zien dan in Pakistan. Maar bij de grens word ik boos, als Douwe mij er op blijft attenderen dat ik mijn hoofddoek op moet. Ik wil dit moment zo lang mogelijk uitstellen. Wanneer een douanebeambte ons mee naar binnen neemt en mij gebaart dat ik de hoofddoek op moet, is er geen ontkomen meer aan. Ja hoor, we zijn weer in Iran!! En op zich is die hoofddoek nog niet eens zo heel erg, als deze maar niet verplicht zou zijn. En in deze afschuwelijke hitte is het helemaal een marteling. Zo moeten vrouwen dus beschermd worden tegen vieze geile mannen! Wat een barbaarse cultuur. Alles ter bescherming van onze vrouwen... En Douwe maar zeggen dat het me mooi staat....
Enfin, Iran dus.
We worden weer hartelijk welkom geheten bij de grens. Er is hier zelfs een meneer speciaal aangesteld om toeristen door de douane-formaliteiten te leiden en te helpen in tegenstelling tot de heenweg aan de Azerbeidzjaanse grens, waar het één grote warboel en geld aftroggeling was.
Aangezien we op de heenreis al een groot deel van Iran hebben gezien, kunnen we nu zonder grote stops door de hitte heen scheuren direct naar Teheran. We hebben in Delhi een -niet voor toeristen bestaand- double entry visum geregeld, zodat we eventueel nog even vanuit Iran de straat van Hormuz kunnen oversteken naar het Arabisch schiereiland om op familiebezoek te gaan in de Verenigde Arabische Emiraten. Maar gezien de oorlogsretoriek tussen Trump en het Iraanse regime en het feit dat het zowel hier als aan de overkant tussen de 40 en 50 graden is, besluiten we om van dit plan af te zien.
Op mijn lijstje staat echter nog het authentieke Iraanse bergdorpje Abyaneh (of zoals wij als woordspeling op Vi-nee-ja zeggen: AB-ja-nee) waar het een stuk koeler is dan in het zuidelijke woestijngebied. En dus gaan we naar Abyaneh en wat is het mooi! De huizen zijn roodgekleurd en de mensen lopen rond in traditionele klederdracht. Natuurlijk is het heel erg toeristisch. Middenin het dorp op de parkeerplaats zijn de andere toeristen. Iraniërs wel te verstaan. Ze zetten gewoon een tent op (iedereen heeft het zelfde model) op de parkeerplaats, spreiden een kleed uit en picknicken en kamperen er. De volgende ochtend wordt het allemaal weer netjes opgeruimd. We zijn dus niet de enigen hier die op een parkeerplaats overnachten. De volgende dag hangen we de hangmat boven een koele bergstroom en genieten we van onze schitterende picknickplek alvorens we naar Teheran gaan.
‘s Avonds laat komen we aan in het ons zo geliefde parkje, wat de vorige keer onze standplaats was. Vooral Anna-Beitske heeft hier erg naar uit gekeken: naar het parkje, naar Hoessein, de parkwachter, naar het water geven van de bloemetjes, naar de speeltuin, naar de bevriende gezinnen. En dus mag ze bijna middenin de nacht nog even spelen in de speeltuin. En ze is niet de enige, de speeltuin is vol met kinderen. Vanwege de hitte overdag speelt iedereen hier ‘s avonds laat.
De volgende dag moet er snel internet geregeld worden. Ik zit in een sollicitatieprocedure bij een oude werkgever en heb na eerdere contacten in Pakistan en India nu nog één videogesprek. En wanneer dit ook positief verloopt, heb ik per 1 oktober een baan!!
Blij gaan we op bezoek bij onze vrienden Shabnam en familie, waar we altijd vrolijk en gastvrij worden ontvangen. We mogen de was meenemen en douchen en vaak eten we een hap mee. Tijdens het diner horen we dat een wederzijdse vriend recentelijk is opgepakt wegens grootschalige alcoholsmokkel. Toch even slikken want de straffen hier (lange gevangenisstraffen en zweepslagen) zijn bepaald niet mals en bovendien waren wij zelf vorig jaar ook een gezellig dagje mee als dekmantel op hun zelfgebouwde smokkelcamper. Ondertussen vinden Shabnam en ik het leuk om in het grote Laleh park lekker te wandelen. Het is er erg druk met heel veel actieve Iraniërs, die er de koelte opzoeken: skaten, fietsen, rennen, dansen, volleyballen, badmintonnen, schaken, chillen, een hapje eten of op een andere manier proberen te doen alsof ze in een normaal land leven met een normaal regime. Want dat ontbreekt eraan in dit land: een normaal regime! En dat lijkt een groot deel van de bevolking ook als een dagelijkse nachtmerrie te ondergaan. Onderling durven ze hun onvrede alleen met goede en gelijkgezinde vrienden te delen. Online durft slechts een enkeling met groot gevaar voor represailles kritiek te uiten. Maar tegen buitenlanders (die niet zoals journalisten continue begeleid worden door een mannetje van het ministerie van informatie) uit vrijwel iedereen de diepgewortelde onvrede. ‘Iran is een geweldig land!’ luidt het vrijwel altijd identiek, ‘alleen politiek is het ziek, rot, verrot of gestoord,’ voegt vrijwel iedereen er ongevraagd aan toe. En dat begint al bij de grens: door de eerste douaniers en door de eerste militairen die het stuk voor stuk heerlijk lijken te vinden zo nu en dan gewoon eens tegen iemand te kunnen zeggen wat ze vinden. Het gebeurt tijdens ontmoetingen in het park, bij het benzinestation, in de winkel, bij vrienden thuis of in het zwembad. Zelfs als daar alleen maar militairen hun baantjes trekken -of liever: in het ondiepe keuvelend rondjes lopen).
Als Douwe de volgende ochtend heel vroeg gaat zwemmen in het militair zwembad, voel ik gestommel aan de camper. Ik denk dat Douwe al terug is, maar als ik hem roep en hij niet reageert, ga ik kijken. Ik zie AB’s fiets op straat liggen. Mijn mountainbike is er niet meer!!! Ah gejat. Ik heb de tranen in mijn ogen staan van woede. Ik bel op advies van de buren de politie. We hadden gisteren al een man met een groot mes langs zien lopen in het park, maar daar verder geen acht opgeslagen. Alle Iraniërs houden van picknicken, dus daarom zou hij wel een mes bij zich gehad hebben....
De buren zeggen dat het wel in orde komt, de politie hier is machtig en er hangen overal camera’s. Helaas nemen die camera’s niet op en moeten we de fiets als verloren beschouwen. De buren bieden ons een troostontbijt aan. Het zijn onze oude vrienden van de heenreis. Het is fijn om bij ze te zijn. Helaas is Ali op de dag, dat wij Teheran ruim een half jaar geleden verlieten, plotseling gestorven. Een van zijn dochters vertelt ons dat wij zijn laatste gasten waren en dat dit gelukkig een heel vrolijke avond was met dans en zelfgebrouwen wijn en dat hun vader gelukkig was. Zijn achtergebleven echtgenote kust de foto’s die wij hebben meegenomen van deze prachtige avond hartstochtelijk. De 3 prachtige volwassen dochters runnen nu gedrieën de drukkerij van hun vader. Vooral ook omdat veel gezinnen afhankelijk zijn van de inkomsten, kunnen de meiden het niet over hun hart verkrijgen om het bedrijf op te heffen. De economie van Iran is het laatste half jaar flink achteruit gegaan en door de sancties gaat het ene na het andere bedrijf op de fles. De meiden vertellen dat het regime ook een stuk strenger is geworden. Een half jaar geleden liepen ze nog rebels met ontblote haren en de hoofddoek op hun schouders over straat, maar nu doen ze de hoofddoek weer netjes op, wanneer ze de deur uitgaan. Ze willen geen gevangenisstraf riskeren zonder proces. Ze vertellen dat er veel meiden worden opgepakt de laatste tijd en niemand weet wanneer ze vrij komen.
Ze moeten flink aanpoten om het bedrijf draaiende te houden en snappen nu dat hun vader vaak gestresst moet zijn geweest. Op het balkon staan wat ontspannende wietplantjes en stiekem deden de meiden en moeder er vroeger wat van in de thee van vaderlief, zodat hij zich toch wat meer ontspande. Als de buurman langs kwam, deden ze uiteraard alsof ze niet wisten wat voor magische planten ze hadden staan, want alles wordt binnen de eigen muren gehouden en niemand is te vertrouwen, zelfs de eigen buren niet. Weer ben ik me ervan bewust en trots om een vrije Nederlandse te zijn. De beide bevriende families hebben ook ten tijde van de revolutie het een en ander meegemaakt. Niet vrijheid was toen belangrijk, maar veiligheid. Hierdoor kon het Iraanse regime met harde hand optreden en zo de mensen onder de duim houden.
De dames hebben het helaas te druk om met ons naar hun strandhuis aan de Kaspische Zee te gaan. En aangezien ik binnenkort een werkend leven ga leiden, besluiten we om alvast een stukje westwaarts richting huis te gaan. We rijden via een stadscamping in Tabriz naar Bazargan, de grens met Turkije, waar we weer een prachtig uitzicht over mount Ararat hebben!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 948
[author] =>
[cityName] => Bāzargān
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/921/522_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 16-iran-8-juli-15-juli
)
[33] => stdClass Object
(
[reportId] => 5061792
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2019-07-08
[photoRevision] => 0
[title] => 15. Pakistan (24 juni - 8 juli 2019)
[message] =>
Na het grote Wagha feest, moeten we toch echt de grens over. Gelukkig doen ze toch niet zo moeilijk over de papieren aan de Indiase zijde, al zijn ze er wel een tijd mee zoet. In Pakistan gaat het allemaal soepel. Vanessa had voor ons al een double entry visum geregeld. Eén van de eerste Pakistani die we spreken, is een jonge schoonmaker, die me wat toe fluistert. Later begrijp ik dat hij ook christen is. Een andere jonge grensmedewerker vraagt hoe wij Pakistan vinden en zegt dat de Pakistani vriendelijk zijn en dat het niet zo is, zoals Pakistan in de wereld neer gezet wordt. Hij praat met zo veel vuur, dat het wel wat intimiderend wordt. Maar hij heet ons hartelijk welkom en verzoekt ons de mensen te laten weten hoe Pakistan werkelijk is. Bij weer een andere medewerker die de carnet regelt, kunnen we ook even tussen neus en lippen door geld wisselen. Verder zijn er geen strenge controles en kunnen we zo Pakistan in.
Islamabad
Binnengekomen in Pakistan gaan we direct naar Islamabad. Op de heenreis hebben we een rondje zuid Pakistan gedaan en nu gaan we noord Pakistan verkennen. We nemen de grand trunk road en zijn meteen weer terug in het drukke Pakistan, waar van alles op de weg is: van ezels, paarden, ossen tot grote schitterende vrachtwagens. Ik mis de koeien wel, al kunnen we nu weer een lekkere quarter pounder bestellen bij de MacDonalds. Die zoeken we veelvuldig op, want daar is airconditioning en een speeltuin en internet. Wat wil je nog meer. De hitte hier in Pakistanis is ook veel te heet voor ons. We hebben in de camper wel een paar kleine ventilatortjes, maar met deze hitte, waait er alleen een warme wind als een hete föhn in plaats van een koel briesje. Als we stoppen bij de Chenab rivier, mis ik hier de hindoes die een bad nemen. De Pakistani staan met hun voeten in het water en er is een dromedaris voor vermaak.
In Islamabad zoeken we Wilma en dochter Naomi op. Wilma heeft vroeger als klein meisje bij Douwe in de kerk in Heerde gezeten en werkte lange tijd als journalist in Indonesië, India en Pakistan. Het is heel leuk om een kijkje te krijgen in het leven van deze 2 dames. Naomi zit op een gemengde middelbare school en heeft het goed naar haar zin daar. Zo goed, dat ze haar moeder heeft doen beloven om haar school hier af te mogen maken en niet weer te verhuizen. Ze wonen in een schitterende appartementencomplex met smaakvolle oosterse inrichting. Haar flamboyante bovenbuurman heeft zijn plannen direct omgegooid om ons de Pakistaanse gastvrijheid te tonen en regelt een gezellig etentje bij Wilma thuis. We drinken lekker rode wijn. Wilma vertelt dat buitenlanders en christenen hier vergunningen krijgen en beperkt alcohol kunnen kopen.
Toen Karachi uit zijn voegen groeide als hoofdstad van Pakistan, wilde men een nieuwe, centraal gelegen hoofdstad. Islamabad werd gesticht! Vanaf 1959 is de bouw van deze nieuwe hoofdstad begonnen. Islamabad is opgebouwd uit grote rechthoekige wijken met brede straten, veel groen, grote luxe appartementenblokken en in elke wijk wel een winkelblok. Het heeft niets van andere Pakistaanse steden en ik waan me ook niet in Pakistan als we hier rondlopen. Het voelt en oogt modern.
Wij nemen afscheid van Wilma en Naomi, zij gaan op vakantie naar Nederland en wij brengen nog een nacht door op de berg bij Daman-e-Koh boven Islamabad met mooi uitzicht over de stad.
Swatvallei
We gaan het noorden verkennen. We zijn nieuwsgierig naar de Swatvallei. Malala, de jongste Nobelprijs winnares ooit komt daar vandaan en in haar boek beschrijft ze het als paradijselijk mooi. Dat gaan we met eigen ogen dus bekijken. En het is inderdaad paradijselijk! We vinden een mooi plekje aan de Swatrivier in een picknicktuin van een restaurant en spelen lekker verkoelend in de rivier. Overdag is het warm, maar ‘s nachts koelt het heerlijk af. We worden hier ook weer verwend. De jongeman wiens familie eigenaar is, voelt zich vereerd met ons als buitenlanders te gast en trakteert ons. We eten goddelijke vis en kip en de volgende ochtend krijgen we het traditionele ontbijt met brood en room en pruimen en abrikozen. Hij heeft het van zijn moeder van thuis meegenomen. Hij is student en spreekt goed Engels, als één van de weinigen, en vertelt ons over het leven hier in de Swat vallei, over de oorlogen en onrusten ten tijde van de taliban. Een mede student en vriend van hem, een christen (hijzelf is moslim), had zichzelf opgehangen, omdat hij de druk van zijn mede moslim studenten niet meer trok. De taliban domineerde hier de omgeving en de mensen waren bang. Ze vertrouwden niemand, ze wisten niet of iemand wel of niet bij de taliban hoorde.
In 2012 is Malala neergeschoten door de taliban, omdat zij streed voor onderwijs voor zowel jongens als meisjes. Gelukkig zien we onderweg ook veel meisjesscholen. Het is gek om in dit gebied te zijn. Het is hier heel mooi en het is een ware fruitparadijs. En voor mijn gevoel is het hier erg vergelijkbaar met Kashmir, zowel de mooie natuur als de gewelddadigheden en de bevolking die daaronder lijdt en de grote aanwezigheid van het leger. We willen wat verder de vallei in, het wordt nauwer, bergachtiger met hogere bergen en prachtige stadjes langs de Swat rivier. Helaas bereiken we Kalam niet. We komen bij een onverhard nat, glad en steil stuk omhoog, waarvan we het risico niet durven te nemen en keren maar om. Ik ben heel erg blij dat ik deze mooie vallei met eigen ogen heb mogen aanschouwen en ervaren.
Wij steken halverwege de Swat vallei door via een andere schitterende pas naar Shangla. Als we daar honing kopen, worden we uitgenodigd voor thee en lekkere frisse honing-citroendrank. De opa des huizes spreekt goed Engels en we nemen plaats in zijn bibliotheekje waar hij Arabische les gaf. AB en ik nemen nog een een kijkje binnen de ommuurde tuin, waar alle vrouwen en meisjes zich bevinden, maar ze houden ons helaas geen gezelschap in het leslokaal.
Op een prachtig uitzichtpunt over de Swatvallei komen er 2 oudere moslimmannen op ons af. Ze spreken nauwelijks Engels maar vinden Douwe zo leuk dat ze hem de weinige dingen, die ze bij zich hebben, cadeau doen. Zoals een gebruikte oude kam en een doordringend geurtje, die hij niet lekker vindt. Later komen ze zelfs nog terug met vers fruit.
KKH (Karakoram Highway)
Als we deze mooie vallei langs de Khan Khwar rivier uit rijden komen we terecht op de Karakoram highway! Het enige wat op mijn lijstje voor vertrek stond in Pakistan. Deze snelweg loopt langs 3 grote rivieren, waaronder de Indus en gaat door en langs de Pakistaanse Himalaya en de hoogste bergen ter wereld naar China toe. Het is gebouwd in 20 jaar tijd, klaar in 1979, en het is een mooi staaltje samenwerking tussen China en Pakistan, ook wel de Friendship Highway genoemd. En hun relatie wordt onderweg ook wel goed tentoongesteld in andere bouwwerken en huidige projecten. Tijdens de aanleg zijn er wel 1000 mensen, 800 Pakistani en 200 Chinezen overleden. De weg is overweldigend groots en gaat ook vaak erg hoog langs de Indus. De rotsachtige bergen zijn kaal en we rijden langs kleine dorpjes. Er is een registratiepunt voor buitenlanders en ineens rijden we weer met Levies, politie-escorte. Wanneer we ‘s avonds langs de gevaarlijke weg een parkeerplekje vinden bij een boom met een betonnen gebedsplaat er om heen met 3 punten, erg simpel en mooi, vinden de Levies dat we door moeten rijden naar het volgende dorp. Na een uur brengen ze dan toch maar eerst een Koreaanse wereldreiziger met zijn fiets, die achter in de pick-up zitten, naar dat dorp en komen dan terug om over ons te waken. De volgende ochtend rijden we verder richting China. De Levies houden onderweg ineens op met hun escorte. Wanneer de weg slechter wordt, krabbelen we nog een keer achter onze oren. We zijn blij dat we zonder kleerscheuren de meest gevaarlijke bergweg in India hebben overleefd en hebben geen zin om op deze gevaarlijke weg het risico te nemen op een kapotte camper. We hebben ook geen plannen om China in te gaan. Als je met eigen vervoer China bezoekt, moet je erg veel geld betalen, en er moet een gids mee. Als je China niet bezoekt, moet je deze zelfde weg terug. We besluiten om de reusachtige bergtoppen, waaronder de K2, en deze mooie bergweg voor een andere keer te bewaren en draaien ons om. Ik ben al erg blij dat ik een stukje van deze immens grote 1400 km lange weg bereden heb!
Naar Baluchistan
Inmiddels is het begin juli en als we de bergen uit rijden, komt de hitte ons weer tegemoet. We besluiten om onze ronde door het prachtige noord Pakistan als gedaan te beschouwen en willen nu zo snel mogelijk door de hitte naar de grens met Iran rijden. Als we zuidwaarts een stuk over de nieuwe snelweg M1 rijden, lijkt dit in zijn geheel niet op het gezellig verkeer van Pakistan. Ik waan me even op een moderne westerse weg met grote witte auto’s. Als de weg ineens nog niet af blijkt te zijn, missen we dan toch de scherpte van de juiste bewegwijzering. Khan, de premier, heeft veel geld geleend en geïnvesteerd in de infrastructuur, en nu blijkt dat dit niet ten goede is gekomen van de Pakistaanse economie en kampt het land met enorme schulden bij het IMF.
We stuiten op een stuk weg waar buitenlanders geen toegang hebben, tot grote frustratie van Douwe. We worden tegengehouden bij een checkpost. Het blijkt dat dit al in het Urdu eerder geschreven stond. Helaas kunnen wij nog geen Urdu. De lokale bevolking mag hier wel door. Een goed Engels sprekende Pakistan had ons al gewaarschuwd en nodigt ons uit in zijn boomgaarde. Hij heeft snel even zijn vrouw thuisgebracht, wat ik erg jammer vind. Hij verklaart dat hier in het dorpsleven de vrouwen thuis horen te zijn. Als hij met zijn vrouw in Islamabad is, gaan ze wel samen de straat op, maar hier volgen ze de dorpsgebruiken weer. Zo wordt zijn vrouw beschermd en dat vindt hij een goed gebruik. Deze man heeft in Engeland gestudeerd en oogt en praat modern, maar houdt toch vast aan de traditionele gebruiken. Hij komt uit een rijke familie en heeft meerdere grote boomgaarden, maar rijdt wel lekker in een gedeukte bak. We worden verwend met lekkere suikerrietwater en kunnen afkoelen in zijn waterbak, waar de buurjongetjes ook in spelen. Na lekker bijgetankt te hebben in de boomgaard gaan we op zijn advies weer langs de Indus naar het zuiden.
We rijden hard door de hitte heen. We komen een zwembadje tegen, waar alleen maar jongens in zijn. Wij trekken ons hier niets van aan. Anna-Beitske duikt in haar zwembroekje erin en ik heb het zo heet dat ik er ook in ga, gekleed in al mijn kleren, mijn mooie traditionele Indiase churidar.
De mooie westerse snelweg is al afgelopen. En het is weer heerlijk slalommen tussen de vrachtwagens, motors, rickshaws en alle andere verkeer en dieren. We bereiken eindelijk het stadje Sukkur. Hier steken we de Indus voor het laatst over, over prachtige bruggen en verlaten de rivier. Sukkur staat er om bekend het heetste stadje in het oude Brits-India te zijn. En dat voelen we! We bereiken de 50 graden Celsius op de thermometer. In Kashmir waren we reeds in Drass, de koudste plek in India.
Quetta
We gaan weer noordwestwaarts richting Quetta, de hoofdstad van de de provincie Baluchistan. Als we Baluchistan in rijden, krijgen we weer escorte. Ze willen onze NOC (no objection certificate) zien, maar die hebben we nog niet. Na wat overtuigingskracht laten ze ons toch door. Om de zoveel kilometer wisselen ze elkaar af, omdat iedere escorte zijn eigen gebied heeft. We zijn dit wel gewend van de heenreis en rijden gelaten door. Als we de hoofdstad Quetta inrijden worden we ook even begeleid door stoere mannen op de motors met automatische geweren achterop die ook het verkeer tegenhouden en ons er doorheen leiden. Het voelt alsof we in een real-life actiefilm zitten, vet stoer! Oké... het is ook triest dat het nodig is.
Ze brengen ons naar de beveiligde politiecompound waar we weer achter op het sportveld kunnen staan naast het veldje vol met afvaltroep en geiten. De vriendjes van Anna-Beitske komen ons al vrolijk verwelkomen. Na een half jaar kennen ze ons nog steeds. AB en Iqra vinden het heel leuk om elkaar weer te zien. En we moeten AB beloven een paar dagen te blijven. Quetta ligt op 1679 meter hoogte en de hitte is hier gelukkig nog uit te houden. De volgende ochtend halen we de NOC, zodat politie, leger en stamhoofden weten dat wij met toestemming door hun gebied gaan reizen richting de grens met Iran en dus ook dicht langs de Afghaanse grens. Als we weer achterin bij de Levies zitten en we willen even winkelen, groet ik een auto achter ons met allemaal vrouwen, zelfs aan het stuur zit een vrouw. Ze nodigen ons uit om bij hen thuis te komen, maar de Levies willen niet stoppen om contact gegevens uit te delen. Stoppen zou te gevaarlijk zijn. Boos stoppen ze toch, maar de vrouwen kunnen we niet meer terug vinden. We gaan maar wat eten in restaurantje waar alleen maar mannen zitten. De Levies wachten ongeduldig.
Op het grote sportveld zijn we weer veilig en kunnen we lekker bijkomen van het vele rijden van de afgelopen dagen en de hitte. Ik wandel er rondjes en Anna-Beitske speelt er wat af. Ze krijgt onder andere ook nog cricketles van haar vriendjes naast de grote cricketende mannen, er wordt op de muren getekend en ze zit gezellig bij Iqra op schoot te knuffelen en te puzzelen. Dan is het tijd om te gaan. Er worden op het laatste moment nog cadeautjes uitgewisseld, Anna-Beitske wordt overladen met allerlei prullaria van de kinderen (voor hen waarschijnlijk heel waardevol speelgoed). De kinderen wonen met zijn allen op een klein erf met meerdere hokjes als woning voor elk gezin en waar de geiten ook ergens een plekje moeten hebben. Ik realiseer me later pas dat de kinderen andere moeders hebben, maar waarschijnlijk dezelfde vader. Het is hier gewoon voor een man om meerdere vrouwen te hebben en heel veel kinderen.
Van Quetta door Baluchistan naar de grens met Iran
We willen in 1 dag van Quetta naar de grens rijden. Onderweg krijgen we veel afwisselende escortes. Sommige mannen zijn erg autoritair en nemen hun werk heel serieus. Anderen zijn erg vriendelijk en een stuk relaxter. Af en toe komt er een man met geweer bij ons in de camper mee rijden. Meestal rijden ze in pick-ups voor of achter ons. Als we weer stoppen voor afkoeling in een zwembadje of riviertje, worden ze allemaal zenuwachtig en zeggen ze dat we echt niet kunnen stoppen. Baluchistan is schitterend om doorheen te rijden. Het is woestijnachtig met soms groene kloven. Rotsachtige bergen, soms zandkleurig, soms rood, maar ook zwart. De huizen zijn allemaal ommuurd met de natuurlijke zandkleurige gesteente, zodat ze wegvallen in de omgeving. Alleen de felgekleurde poorten vallen op. Af en toe komen we in de verlaten stukken woestijn alleen families dromedarissen tegen.
Als we bij een checkpost erg lang moeten wachten, besluiten we toch maar naar hetzelfde hotel te gaan als de heenweg. Daar is waarschijnlijk airco en internet om de wk finale van de vrouwen te zien. Helaas niet. We houden er rekening mee dat we moeten betalen om daar te mogen staan. Maar dan vertelt de restauranthouder ons dat we ook voor de maaltijden van de Levies moeten betalen die hier nu moeten slapen. Het wordt echter een giller als blijkt dat de Levies om de beurt naar huis kunnen gaan om thuis te eten. Ik zit gezellig te kletsen met andere mannen van het hotel, vrouwen zijn hier niet. De mannen scheppen op over hoeveel vrouwen en kinderen zij hebben en nog willen krijgen.
De volgende dag rijden we onder begeleiding vlot door naar de grens. De grensstad Taftan is een levendige handelsstad. Op de heenweg hebben we hier nog in de politietuin tussen de gevangenen overnacht. Nu kunnen we meteen door en het ‘gevaarlijke’ Pakistan verlaten.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 877
[author] =>
[cityName] => Mīrjāveh
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/917/244_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 15-pakistan-24-juni-8-juli-2019
)
[34] => stdClass Object
(
[reportId] => 5060587
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2019-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 1
[message] => Vrijdag 4 augustus, 15:00, Zaandam
“Jeffrey, zou je even willen gaan zitten? Wij willen met je praten”. 2 bezorgde blikken staren mij aan en ik weet stiekem precies wat er komen gaat. “We willen het toch even hebben over je reis, wij maken ons echt zorgen, begrijp je dit?”. Ik zit een stoel met een theekop in mijn handen en besef me dat ik dit gesprek al eerder heb gevoerd. Het voelt als een terugkerend fenomeen bij het naderen van mijn vakantieperiode waarbij de zorgen in de familie geuit worden over mijn volgende reisbestemming. Ik snap het, ik begrijp de zorgen en ik weet ook dat ik elk jaar weer de grenzen probeer op te zoeken. Ben ik recalcitrant? Misschien een beetje, maar de deuren die openen op een nieuwe onbekende stemming is en blijft een onvergetelijke ervaring.
Vriendschap wordt beschreven op wikipedia als: “een nauwe relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt. Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid’’. Kortom, dit is mij overkomen in Iran met Mahsa, ontmoet vorig jaar in Isfahan (Iran), en waarmee ik dagelijkse telefonisch contact heb. Mede dankzij haar ga ik weer terug naar Iran, ondanks de conflicten in de regio. Of het mij zenuwachtig maakt? Nou en of, ik ben me te degen bewust van de explosieve situatie daar, maar toch wil ik heel graag mijn goede vriendin opzoeken. Vriendschap heeft mijn zorgen overwonnen.
Maandag 5 augustus, 16:00, Teheran
Met nog een beetje een duizelig en onwerkelijk gevoel in mijn lijf ben ik achter mijn laptop gekropen om alle gebeurtenissen op een rij te zetten. Het is in de middag en ben net ontwaakt van mij middag dutje, dat hoog nodig was na een nacht zonder slaap.
Vanochtend ben ik een uur later gepland aangekomen op Teheran airport waar het circus van het krijgen van een visum kon beginnen. Ik weet ondertussen uit ervaring dat het tijd zou gaan kosten maar toch maakte ik me zorgen. Thuis had ik 4 maal geprobeerd om een visum aan te vragen maar 4 maal is mijn aanvraag om een mysterieuze wijze afgewezen. Een bezoek aan de ambassade in Den Haag heeft mij niks opgeleverd, op geruststellende woorden van de ambassade personeel na, dat het allemaal wel goed zal komen.
Gewapend met een boek, wat muziek, en een goed humeur heb ik alle benodigde papieren ingeleverd bij de vriendelijke mevrouw die de documenten in ontvangst nam. Een voor een zag ik reizigers vertrekken waardoor ik op een gegeven moment (na 2 uur) alleen overbleef in een lege wachtruimte. Een streng kijkende douanier kwam met mijn paspoort aangelopen en stelde een aantal vragen. In zichzelf pratend droop hij af, terug in zijn kantoor “have a moment please”. Hopend dat alles goed was, kwam hij terug met andere vragen, en kwam hij nog een keer terug, terwijl er weer 2 groepen met toeristen met een glimlach hun visum in ontvangst namen en hun reis voortzette. De zon kwam op en de moeheid deed zijn intrede, maar na een uur kwam de vriendelijke mevrouw met het verlossende woord: “It’s ready! You can go!’’. Waarom het zo lang duurde? Waarschijnlijk omdat het mijn derde keer is en dat dit volgens de Iraanse autoriteiten verdacht is, helemaal in deze tijden vol conflicten is iedereen verdacht, desalniettemin heb ik een visum, maar alleen voor 7 dagen, dat betekend dat ik voor maandag het land alweer uit moet. Met nog lichte irritatie van het wachten werd ik vriendelijk onthaald door een taxichauffeur, die zijn auto langs de snelweg abrupt stopte om mij een overheerlijk kop warme thee te serveren met snoepjes erbij, “welcome in Iran!”
Vandaag had ik afgesproken met Mahsa. Eerst een stukje lopen, dan de metro, dan overstappen, nog een keer overstappen, stukje lopen en bestemming bereikt. Gek genoeg voelt het als thuiskomen. Ik weet precies welke lijnen ik moet nemen en worstel me met gemak tussen de mensenmassa’s door. Bij aankomst was het weerzien van Mahsa als vanouds, het is fijn om haar te zien en hebben veel te bespreken onder het genot van een kop koffie wat verdacht veel op de Starbucks lijkt.
Dinsdag 6 augustus, 10:00, in de bus naar Jolfa (West Iran)
Ik zit in de bus op mijn troon. Mahsa en een vriendin (Pooyeh) van haar hadden een busticket gekocht in een zogeheten “VIP Bus”, een soort businessclass. Grote stoelen waarbij je bijna horizontaal kan liggen. Mahsa is als een moeder en heeft een ontbijt gemaakt, een lunch, thee meegenomen en bak met fruit en om het kwartier wordt er gevraagd of ik honger heb, dit is de Iraanse gastvrijheid waarvoor ik terugkom ben gekomen.
Gisteravond had ik afgesproken op de school van Mahsa. Een kleine school aan een drukke kruispunt waar louter Engelse les gegeven wordt voor jong en oud. Al snel werd ik een klaslokaal ingeduwd met gillende tieners waar ik onthaald werd als een Micheal Jackson. Orde houden was er niet bij aangezien de extase te groot was bij het zien van een Westerling. Gillende kinderen die allemaal een handtekening wilde om deze aan het thuisfront te laten zien als bewijs dat ze echt een westerling hadden ontmoet. Ik voelde me schuldig naar de docent toe, die in met moeite boven de kinderen uit kon komen. Al gauw zette hij het in op een andere koers en zijn we door middel van een spel met een bal woordjes gaan oefenen. Op een gegeven moment werd ik uit de les gehaald, om naar een andere klaslokaal te gaan. Ik kreeg een gevoel van een Sinterklaas dat met zijn staf en zijn pepernoten de klassen rond ging. Dit keer was het een klas met mannen van volwassenen leeftijd. Waarbij al gauw bleek dat de lessen die ze volgden puur te maken had met de wens om te emigreren naar een ander land. Dit is voor mij niet nieuw maar het blijft me raken dat de wil om te emigreren zo sterk is.
Woensdag 7 augustus, 19:00, Jolfa
Landsgrenzen heeft me altijd geïntrigeerd. Wanneer ik uit mijn hotelraam kijk, kijk ik uit op Azerbeidzjan. Er zit een rivier tussen, een spoorlijn wat al lang buiten dienst is, en daarachter dorre bergen. In Europa reis je makkelijk van land naar land, maar hier is het anders. Wachttorens en controleposten zijn overal aanwezig terwijl er, tot zover ik weet, geen problemen tussen deze twee landen zijn. Het gekke is dat er zo nu en dan een vrachtwachtwagen met een Azerbeidzjaans kenteken voorbij rijdt, maar verder is er niks te bekennen van het land aan de overkant. Het wekt dan ook mijn nieuwsgierigheid op: wat speelt zich daar af?
Jolfa is een stad gelegen aan de grens met een rivier ernaast. De stad zelf is niet heel bijzonder, maar daaromheen zijn er veel Armeense kerken te vinden met prachtige gebergten. Er zijn geen westerlingen te bekennen en wordt dan ook aangestaard alsof ik van een totaal ander planeet kom.
Mensen vragen aan mij of ik het naar mijn zin heb in Iran, en ik merk dat ik de vraag moeilijk kan beantwoorden. Ik merk dat het land enorm schizofreen is. Enerzijds zo gastvrij, prachtige gebieden, heerlijk eten, en anderzijds ook zo bedrukkend qua overheid en ook soms qua cultuur. Ik raad dit land zeker aan om naar toe te reizen, maar ik merk hoe meer ik te weten kom, hoe meer de dagelijkse realiteit van het land mij raakt. Een mooi voorbeeld was gisteravond, we deden boodschappen voor de familie. De dames namen hier de tijd voor terwijl ik gastvrij werd onthaald door het personeel van de supermarkt. Stiekempjes werd er een sinaasappelsap fles tevoorschijn getoverd met zelf gemaakte wodka. Enorme leuke ontmoetingen ontstaan uit het niets, terwijl in de avond op Mahsa’s hotelkamer de telefoon afgaat om te controleren of ik niet toevallig op hun kamer ben. Precies dat, die voortdurende controle om mij heen. En niet omdat de hotelmanager ons tegen wilt zitten, maar omdat het systeem in Iran voortdurend over de schouders heen kijkt om alles te controleren. Ik voel me niet vrij. Het is de totale controle wat de overheid probeert te hebben. Het zijn de waardes wat zo haaks staat met die van mij, dat een vriendschap eigenlijk hier onmogelijk is in dit land, dat je voortdurend moet nadenken of het wel mogelijk is. Dit alles maakt het zo enorm complex.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 71974
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 495
[author] =>
[cityName] => Jolfā
[travelId] => 523904
[travelTitle] => van Teheran naar Tbilisi
[travelTitleSlugified] => van-teheran-naar-tbilisi
[dateDepart] => 2019-08-04
[dateReturn] => 2019-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,jolf
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-1
)
[35] => stdClass Object
(
[reportId] => 5044235
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2018-12-10
[photoRevision] => 0
[title] => 10. Taftan op de grens van Iran en Pakistan
[message] => Het is gelukt. We zijn in Pakistan!! Ik ben net Iran uitgereden en Pakistan ingereden....
Dankzij Vanessa is het ons gelukt om Pakistaanse visa te krijgen in Den Haag. Vanessa kwam onze paspoorten met visa persoonlijk naar Teheran brengen. En dat was natuurlijk reuzegezellig...
Na Turkije zijn we in de Kaukasus de oud Sovjetstaten Georgië, Azerbeidzjan en Armenië gaan bezoeken. In Georgië zijn de hoge bergen in Svaneti prachtig en ook de mensen met hun eigen agrarische tuin waar ze groenten verbouwen tussen de fruitbomen en zelf chacha (wijn, wodka, alcohol) stoken en varkens houden. We proosten met een lerares Duits nog wel even op de oude Sovjettijd waarin de voorzieningen toch wel beter geregeld zijn dan in het huidige arme Georgië. De verjaardag van Douwe hebben we gevierd in Chiatura waar oude Sovjet-kabelbaantjes die in slechte staat lijken te zijn gewoon nog in werking zijn.
In Armenië bezoeken we een weeshuis in opdracht van Defence for Children vanwege dreigende uitzetting van de Nederlandse kinderen Lily en Howick. Gelukkig mogen ze in Nederland blijven. Wij maken een rondrit door het het prachtige Armeense landschap, de hoogvlakten, de steppes en de kloven. We bezoeken kloosters die op schitterende uitzichtpunten in de natuur liggen, we bezoeken een oude tempel en grotwoningen.
In Azerbeidzjan maken vooral de olieraffinaderijen en jaknikkers in het landschap indruk. Daarnaast bewonderen we ook het eeuwig brandend vuur, de zoroastrische vuurtempel, de modderspuwende vulkanen en natuurlijk ook de bruisende hoofdstad Baku. We zwemmen in de Kaspische Zee en praten met andere ouders die maar moslim zijn geworden omdat ze niet zoals hun eigen ouders aan de drank willen raken. Van communistisch weer terug naar islamitisch.
Het is intrigerend om te zien hoe Sovjetlanden die toch een gezamenlijk verleden hebben, de draad elk weer opgepakt hebben, maar dat de onderlinge verhoudingen erg slecht zijn vanwege omstreden en onrustige gebieden.
Vanuit Azerbeidzjan gaan we de grens over naar Iran. Ik moet erg wennen aan de kledingvoorschriften voor dames, vooral als het overdag heel heet is. Naarmate het koeler wordt, raak ik er aan gewend en is het ook geen last. Alleen het feit dat het door de wet voorgeschreven is en dat het moet: een hoofddoek dragen en jezelf bedekken, daar gaan mijn haren van overeind staan. Ik heb nog nooit zo vaak als in dit land bedacht dat ik dankbaar ben dat mijn ouders naar Nederland zijn gegaan en ik dus in Nederland geboren en opgegroeid ben, in alle vrijheid.
Als mensen ons vragen waar we vandaan komen, geloven ze het vaak niet dat ik ook uit Nederland kom. Douwe is er vaak iets feller in dan ik om te zeggen dat ik ook Nederlands ben. Mensen willen graag horen dat ik uit India kom, anders snappen ze het niet. De meeste vrouwen vinden mijn huidskleur wel mooi. In diverse landen hebben onbekende vrouwen over mijn arm gewreven om me zo te complimenteren met mijn kleur.
Men zegt in Iran dat na de revolutie van 1979 veiligheid belangrijker was dan vrijheid en dat men daarom instemde met de regering. Ik krijg nu het beeld dat veel mensen het momenteel niet eens zijn met het huidige regime, maar uit angst voor dit regime daar ook niet tegen in actie durven te komen. Alle mensen die wij spreken willen weg uit Iran vanwege het regime. Met een geestelijke bij wie ik terecht kon voor een gezellig praatje bij de moskee hoor ik dat ze op deze manier hun vrouwen willen beschermen en dat de vrouwen dat wel best vinden. Afgezien van het regime zijn de mensen hier trots op hun land. Ze zijn hartelijk, gul, gastvrij, heten ons welkom en nodigen ons uit bij hun thuis. Ze zijn beledigd als we niet bij hun in huis willen slapen, maar in onze camper voor hun deur. Soms krijgen we wel het gevoel dat ze wat meer van ons willen dan alleen maar hartelijk zijn. Onderweg wordt er veel naar ons gezwaaid en getoeterd, vooral ook door vrouwen. De mensen zijn trots dat toeristen hun land komen bezoeken en benieuwd hoe wij over hun mooie Iran denken.
De Iraniërs zelf kunnen moeilijk hun land uit helemaal na de vernieuwde sancties. Ze maken wel veel uitstapjes in eigen land. Op feestdagen stikt het van de mensen in de woestijn die allemaal komen om te ontspannen, picknicken en kamperen. Ook op het vakantie-eiland Qeshm is het op sommige plekken zo druk dat er zelfs op de parkeerplaatsen tentjes zijn opgesteld. En allemaal hebben ze ook nog dezelfde soort tent. Gelukkig waren er ook plekken waar niemand was en ik stiekem in badpak een frisse duik in de Perzische Golf kon nemen. De meest opmerkelijke plek voor tentjes was toch bij het immens grote mausoleum van de revolutieleider ayatollah Khomeini waar we midden in de nacht waren. Mensen sliepen buiten in tentjes of in de auto, maar ook binnen bij hun grote leider...
Wij zijn 2 maanden in Iran gebleven omdat we geen visa konden krijgen voor Pakistan. We ontmoetten vele Iraniërs maar ook andere overlanders. Het reizen over land is erg bijzonder en een prachtige ervaring. Het rijden door de bergen en over oneindige vlaktes geeft me een intens gevoel van vrijheid, maar ook van nietigheid in deze grote wereld.
Voor Anna-Beitske is het reizen ook gewoon geworden en ze vindt het leuk. Ze geniet van alle mooie plekjes en heeft het over haar huis wat kan rijden en haar huis wat niet kan rijden, waar ze later ook weer graag naar toe wil. Ze maakt vriendjes in speeltuinen, maar kan zich ook goed alleen vermaken in de camper. Ze raakt niet uitgepraat over het feit dat Vanessa kwam en we gingen skiën op de Tochalberg op zo'n 3900 meter met uitzicht over Teheran.
Vandaag zijn we dus de grens overgegaan naar Pakistan, een nieuw land met een nieuw avontuur. Feitelijk zitten we nog op de grens. Omdat dit een gevaarlijk gebied is worden we geëscorteerd op onze reis en waarschijnlijk is dit door heel Pakistan het geval. We staan nu midden in een politiecompound wat de vorm heeft van de vele karavanserais die we inmiddels gezien hebben. Alleen nu aan de ene kant kantoortjes en kamertjes en aan de andere zijden gevangenen die opgesloten zitten in de cellen. En tot onze verwondering worden er in het begin van de avond nog eens 65 mannen binnen gebracht die in rijen op hun hurken moeten gaan zitten....
Ik ben benieuwd wat we nog meer zullen zien in dit land. Ik heb nog geen vrouw gezien hier op deze eerste dag in Pakistan...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 715
[author] =>
[cityName] => Mīrjāveh
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/827/944_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 10-taftan-op-de-grens-van-iran-en-pakistan
)
[36] => stdClass Object
(
[reportId] => 5043903
[userId] => 27538
[countryId] => 89
[username] => celestekuit
[datePublication] => 2018-12-04
[photoRevision] => 0
[title] => Iran deel 2
[message] => De laatste avond in Armenië moesten we onze gekregen fles wodka nog opmaken en daarna kwam er nog een andere fles op tafel. Een heel slecht idee, haha ;). Dinsdag rond elf uur waren we klaar om naar Iran te gaan. Het duurde weer even voordat we een rit hadden gevonden maar uiteindelijk konden we een stuk met 2 mensen uit het leger mee en later zijn we gesplitst en konden we met 2 Iraanse vrachtwagens mee. Exit Armenië en entree Iran moesten we lopend doen maar dit ging probleemloos gelukkig. Hitchhiken is in Iran niet echt bekend, duimpjes omhoog mag niet want dat betekent wat anders, maar met 2 lifts kwamen we ‘s avonds rond 21u aan in Tabriz. We waren nauwelijks uitgestapt en toen kwam, naast taxichauffeurs en mensen die geld met je willen wisselen, Ayhan naar ons toe. Een leraar Engels die ons eigenlijk meteen op sleeptouw meenam. We kwamen erachter dat geld wisselen bij een kantoor niet ging lukken want er is een 3daagse national holiday dus veel is gesloten. Met zijn hulp een guesthouse gevonden (5 dollar per nacht voor ons 3-en), eten gehaald en lekker slapen!
De volgende ochtend hadden we weer met Ayhan afgesproken. Met Ayhan wat geld gewisseld en naar een park geweest en daar hadden we, om 13u, eindelijk een ontbijtje, heerlijk! Even in het park rond gelopen en toen met een taxi naar Kandovan gereden, een dorpje met door mensenhand gegraven grotwoningen waarvan sommigen nog steeds worden bewoond. Helaas was het mistig en hadden we niet echt heel veel uitzicht, maar het gaf ook wel een speciaal tintje aan de foto’s. Weer terug naar Tabriz, wat te eten gehaald en rustig aan gedaan op onze kamer.
Donderdag opnieuw met Ayhan afgesproken (of eigenlijk had hij meer met ons afgesproken...). Hij was iets te laat dus zijn we zelf de straat opgegaan om geld te wisselen. Keuze genoeg, zodra we er één aanspraken stonden er meteen een stuk of tien om ons heen. We waren een beetje sceptisch maar met veel narekenen is het gelukt en hebben we weer ‘eigen’ geld. Eerst op zoek naar een Iraanse simcard, maar vanwege de feestdagen was veel dicht en lukte het niet. Even over de grootste bazaar van Iran gelopen, heerlijk gedroogd fruit gekocht, en toen hadden we meer geluk met de simcard. Hier gaat een hele administratie aan vooraf waarbij ze zelfs de naam van je vader willen weten maar uiteindelijk is het gelukt en hebben we internet.
Om 15u (3u later dan gepland!) afscheid genomen van Ayhan. Absoluut een lieve jongen en heel behulpzaam maar een beetje verstikkend en overwhelming some times dus we vonden het wel lekker om weer met zijn 3-en op stap te gaan. Met een taxi de stad uit en zoeken naar een lift. Gelukkig vonden we 2 vrienden dus ons maar liefst 4uur (volgens google maps 5 uur maar hij reed als een malle) lieten meerijden naar Qazvin. Omdat we laat waren begonnen konden we niet meer verder naar Rasht wat eigenlijk onze ‘planning’ was. In de auto via couchsurfen naar een overnachtingsplek gezocht en in Qazvin ontmoetten we Begnam. Eerst thee gedronken, gegeten en toen mochten we met hem mee naar zijn huis. Hij was een maand geleden beroofd (zei hij..) en had een bijzonder kaal huis. De jongens op hun matje, ik op een kleedje en na een wat onrustige nacht besloten we onze plannen om te gooien. Rasht en Masuleh (bergdorpje) gingen hem vanwege het weer niet worden dus besloten we richting Teheran te gaan. Begnam was gastvrij, maar een beetje een bijzondere en typische man, en toen we ons uit zijn klauwen hadden bevrijd gingen we de stad uit en op zoek naar een lift.
Zoals ik eerder al zei is hitchhiken niet echt bekend en lukte het niet een lift te vinden. We waren net aan het overleggen of we voor een paar dollar een taxi zouden nemen, toen Amir uit zichzelf voor ons stopte. Hij was zo vriendelijk ons mee te nemen naar Teheran. Amir is een student die goed Engels praat en na 5 minuten vroeg hij ons of we al een slaapplek hadden. Euh, nee. We mochten wel bij hem slapen, wow, top!
In zijn appartement aangekomen kwam ook zijn vriendin, het was gezellig! We voelden ons erg thuis! Amir en Pegah zijn moderne Iraanse twintigers met andere ideeën dan wat ik tot nu toe heb gehoord, interessant! ‘s Avonds zijn we naar Baam gereden, een park waar je een mooi uitzicht heb over een verlicht Teheran. Daarna broodje falafal gegeten en thuis een gezellige avond gehad.
Zaterdagochtend en begin van de middag zijn we druk geweest met een nieuw plan. We hadden gehoord over Turkmenistan en het leek ons wel bijzonder om daar met een transitvisum heen te gaan en dan weer terug naar Iran. Dus wij met openbaar vervoer en veel rondvragen naar 2 immigratiediensten. Maar, visum Turkmenistan vraagt iets meer voorbereiding, we hebben een single entry visum voor Iran dus dat zouden we opnieuw moeten aanvragen, maar dat kan niet in Iran zelf, en en en… Kortom, leuk idee maar de uitvoering gaat ‘m niet worden.
‘s Middags met Michael uit Teheran afgesproken, andere Michael had hem ontmoet tijdens het reizen. Een paar uurtjes samen gespendeerd en toen via een lange taxirit vanwege erg veel verkeer terug naar huis waar de belangrijkste voetbalwedstrijd van het jaar was, de finale van de Asiancup: Iran tegen Japan, helaas heeft Iran verloren... We hebben overdag nog even geprobeerd kaartjes te regelen voor de wedstrijd maar ik als vrouw mag het stadion niet eens in en op de zwarte markt ging het ook niet lukken.
Zondagochtend waren Michael en ik vroeg op. Amir heeft ons afgezet bij het metrostation en zo gingen wij op weg naar de zwarte markt om geld te wisselen. Het duurde even voordat we een ‘betrouwbaar’ iemand hadden gevonden maar we hebben een goede deal kunnen maken. Toen met het openbaar vervoer naar Baam park en om 12u meldden we ons bij de skiverhuur. Zij gaven aan dat we te laat waren, rond half 3 zou de lift dicht gaan. Oh.. dat wisten we niet. Maar, we zijn er nu toch, dus laten we de spullen maar huren en voor 1,5u gaan skiën. De kabelbaan omhoog duurt 45 min en brengt je 7,5km de berg op. Daar is één prima piste, niet te makkelijk en te moeilijk, gewoon lekker skiën. Helaas was het weer niet al te geweldig, in de sneeuw en met (soms erg) weinig zicht zijn we een aantal keer de berg af gegaan. Op het einde kwam de zon nog even door en werd het een heel ander plaatje. Ondanks dat het kort was hebben we voor 10 dollar toch zo’n 2 uurtjes kunnen skiën, en dat in een miljoenenstad, toffe ervaring!!
Maandag was het tijd om afscheid te neman van Amir. We hebben 3 echt comfortabele dagen gehad, wat een superlieve host! Hij heeft ons afgezet bij het busstation en we zijn naar het oosten van de stad gegaan. Daar een halve poging gedaan om te hitchhiken, maar het regende en het voelde niet goed, dus uiteindelijk besloten we de bus te pakken naar Sari. Voor 2 dollar zaten we zo’n 5 uur in de bus en kwamen we ‘s avonds aan in de stad. We hebben geen host via couchsurfen kunnen vinden dus werd het een ‘hotel’, prima.
Dinsdag ben ik een uurtje alleen de stad in geweest, beetje rondgelopen. Een nieuwe ervaring om alleen rond te lopen, ik voelde me erg bekeken, nog meer dan anders, maar niet persé vervelend. Om 11:30u hadden we met Sety afgesproken, daar konden we die nacht blijven slapen. We hebben onze spullen gedropt en zijn naar de Kaspische Zee gereden. De jongens wilden graag een duik maken, ik als vrouw mag niet in bikini rondlopen dus ik stond braaf op het strand te kijken. ´s Avonds heeft Sety een heerlijke vegan maaltijd voor ons gekookt!
De volgende dag waren we vroeg op en reden we rond 9u weg naar Badar e Surt, een mooi natuurlijkverschijnsel. Jammer dat we er 2,5u heen en 2,5u terug voor moesten rijden, maar ik vond het het wel waard. ´s Avonds rustig aan gedaan, muziek gemaakt en gekletst.
Donderdag hebben Erich en ik afscheid genomen van Sety én Michael. Hij heeft besloten alleen verder te reizen. Sety was, net als Amir, een superlieve, enthousiaste en leuke, moderne host; bijzonder hoe snel je een klik met iemand hebt. Ik krijg ook echt een heel ander beeld van Iran en de mensen die er leven. Erg interessant om zoveel tijd met de locals door te brengen! Wat een ontzettend gastvrije mensen, ongelooflijk!
We zijn met 2 taxi’s naar Kalaleh gereden waar we werden opgewacht door Narges en haar ouders. Narges is een studente van 17 jaar en woont met haar ouders in een erg groot huis. Dit was de eerste keer dat we in een meer traditionele setting waren. Haar vader werkt voor de regering dus ook al zijn ze het er niet helemaal mee eens, sommige dingen gaan hier traditioneler. Zo werd ik hartelijk verwelkomd met hand en zoenen van de vrouwen maar kreeg Erich alleen een hoofdknik. De mannen daarentegen geven mij geen hand maar een hoofdknik. De familie draagt ook binnen de hijab en lang kleed over de kleren omdat Erich als vreemde man in het huis is. Ook ik heb binnen mijn sjaal gedragen waar ik ´m in de andere huizen meteen af mocht doen. Narges mocht niet met ons alleen zijn (haar ouders moesten ‘s middags even weg) dus kwamen oom, tante en neefje in huis. De familie woont trouwens in drie huizen naast elkaar. Oma kwam ‘s avonds nog even langs, haar werd niet verteld dat wij couchsurfers waren maar vrienden van vader. Na het eten, wat hier veelal op de grond gebeurd, mochten Erich en ik niet helpen om af te ruimen, dit wordt als onbeschoft ervaren terwijl het bij ons meer onbeschoft is als je niet helpt. Toen wij ‘s middags uit de taxi stapten mochten wij niet betalen maar heeft vader dit gedaan. Ook andere dingen, bijvoorbeeld entree nationaal park, mochten wij niet betalen. Andere cultuur, andere gebruiken.
Vrijdag zijn we gaan ontbijten in ‘de jungle’ (ik snap nog steeds niet waarom ze het de jungle noemen, wij noemen het gewoon bos; ik had een heel ander idee van het nationaal park door het woord jungle) en toen naar Khalid Nabi gereden. Een mooie rit ernaar toe en breathtaking views eenmaal aangekomen. Weer terug mochten we lunchen bij de tante (=tevens buurvrouw) en daarna heeft de oom ons naar een vriend van hem gebracht die een accomodatie in het nationaal park had. Er leven hier veel wilde dieren zoals luipaarden, beren, herten, zwijnen, wolven en slangen maar we hebben ze (gelukkig) niet gezien.
Na heerlijk gebraden vlees + tomaten bereidt op kolen en een overnachting in een huisje zijn we ‘s ochtends doorgereisd naar Mashad, één van de heiligste steden van het land. Hier hebben we zondag de grootste shrine (qua oppervlakte) van de wereld bezocht. De grootste schrine qua capiciteit is in Mekka. Ik mocht hier weer een chador dragen, zo vreselijk sexy ;).
Maandag opnieuw een reisdag waar we onderweg naar de snelweg werden uitgenodigd door een architect die ons spontaan een ontbijtje maakte, wauw! We hadden gehoord van een overnachtingsplek in een caravanserai midden in de woestijn, maar zoals wel vaker deze reis hadden we niets echt gepland. Het hitchhiken ging erg gemakkelijk en eenmaal in Se Qaleh aangekomen kregen we in een restaurant, waar we plannen aan het maken waren, een telefoon in ons handen gedrukt. Hadden we opeens de manager van de caravanserai aan de lijn en op deze manier hebben we onze nacht kunnen regelen. We hadden een mooie authentieke kamer, een groep Iraniërs waarmee we de hele avond hebben gekletst bij het kampvuur én we mochten een kijkje nemen bij de opnames van een filmpje over safraan. Zo’n 95% van de safraan wereldwijd komt uit deze streek en het is zo duur omdat de safraan er met de hand, bloemetje voor bloemetje, uit moet worden gehaald. Monnikenwerk!
De volgende dag mochten we met onze Iraanse vrienden mee een beetje offroad rondscheuren in de woestijn en daarna gingen we weer op pad. We wilden nog een tussenstop maken in Tabas maar toen onze truckdriver aangaf naar Yazd te rijden besloten we mee te gaan. Het was een lánge dag op de weg (in totaal zijn we zo’n 14 uur onderweg geweest) maar om 1:00u kwamen we aan in ons hostel in Yazd waar we toevallig een kleine reünie hadden met Michael.
De 2 dagen in Yazd waren heerlijk. Eindelijk zonnig weer, rondscharrelen in de oude stad, opnieuw een kijkje nemen bij Zurkhaneh, verse pomegranate juice drinken, filmje kijken, weer gezond eten en chillen.
Vrijdag helaas afscheid genomen van Erich. We hebben 3 weken samen gereisd maar hadden vanaf Yazd andere plannen, hij naar het noorden en ik naar het zuiden. Aan het einde van de ochtend vertrok ik voor een 6uur durende busreis naar Shiraz en daar heb ik begin van de avond de nachtbus gepakt naar Kish waar ik om 9:00u de volgende ochtend aankwam. Opnieuw een lange reis, maar je moet er wat voor over hebben om het vliegen te vermijden...
In Kish had ik via couchsurfen een host, Parvin, gevonden. Zij heeft me ‘s avonds bij haar vrienden geïntroduceerd en zij houden wel van een feestje. Waar wij naar een café of club zouden gaan gebeuren de feestjes hier thuis of op een afgelegen strand (in de hoop dat de politie niet komt controleren). Ondanks dat het verboden is wordt hier gewoon alcohol gedronken en gaat de hijab, waar het maar kan, af. Deze vrienden schoppen graag een beetje tegen de (strenge) regels.
De 8 dagen erop heb ik me in Kish vermaakt. Het centrum vond ik de eerste avond nogal schreeuwerig overkomen met alle lichtjes, moderne winkels en hotels die uit de grond worden gestampt maar hier vinden ze het wel leuk volgens mij omdat het iets weg heeft van het Westen/Dubai. Op andere plekken is het heerlijk afgelegen en kun je mooie foto’s maken van het strand met azuurblauw water.
Met de groep heb ik een paar party’s thuis/op het strand gehad, ben ik naar het vrouwenstrand geweest, een airshow gezien, een hele dag picknicken op het strand (inclusief noodweer), met een fiets het eiland rond gereden (zo’n 40km), zonsondergang gekeken, een kort bezoekje gebracht aan een basisschool, 1 soort van duik gemaakt, naar een ‘cafe’ geweest, gewandeld, films gekeken; heerlijk chill. Ik ben zo lang blijven plakken omdat ik even geen zin meer had in het reizen, uitzoeken en telkens nieuwe dingen. Het was wel even confortabel zo op één plek..
Op één dag na was het zonnig en rond de 25-30 graden, heerlijk! (beetje jammer dat ik niet in short en shirt mag rondlopen ;). De nieuwe vrienden zijn leuke mensen al praten er veel helaas geen Engels waardoor het op momenten minder interessant was voor mij, maar dit hoort er ook bij. Ik ben na 5 nachten trouwens ook nog even gewisseld van host. Een vriendin en haar vriend (Neda en Hamed) hadden aangeboden dat ik wel bij hun mocht logeren omdat mijn eerste host een beetje last had van moodswings, ik heb dat aanbod dankbaar aangenomen.
Zondag was het dan toch echt tijd om weer op pad te gaan. Een paar dingen die ik nog had kunnen/willen doen in het zuiden heb ik van mijn lijstje geschrapt en dat is oké, je kunt toch niet alles zien. Met de ferry en een shared taxi naar Bandar Abbas gereisd waar ik werd opgewacht door Masoud, mijn nieuwe host. ‘s Avonds zijn familie ontmoet en kwam een vriendin van hem met ons mee met sightseeing Bandar Abbas. Ik hoorde trouwens dat deze plaats 2 seizoenen kent: hel en zomer (schijnt hier nogal warm te zijn in de zomer, hihi).
Maandag een regeldagje ingelast; ik moest echt een soort van plan gaan maken, foto’s uitzoeken, visum voor Oman en Sri Lanka aanvragen, vliegtickets zoeken. De helft is overigens niet eens gelukt vanwege trage internetverbinding en het niet kunnen gebruiken van mijn creditcard. Aan het eind van de middag naar Bandar Khamir gereden om in het huis van een vriend van mijn host te slapen. Kebab en versgevangen krab gegeten en toen naar bed. Daar lag ik een paar minuten toen mijn host een vraag wilde stellen: ‘Can I sleep with you ‘cause I really like you…’ Oh my... Euh, nee, toch maar niet ;).
De volgende dag vroeg op om terug naar Bandar Abbas te rijden en de ferry naar Hormuz Island te nemen. Met de tuktuk een paar uur rondgereden, een supermooi eiland, met allerlei kleuren rotsen en zand! Als ik dit had geweten had ik iets minder tijd in Kish gelummeld en hier nog een paar nachten verbleven..
Terwijl de rest van Nederland Sinterklaas viert staat er bij mij weinig op het programma. Ik neem ‘s avonds om 21u de overnight ferry naar Sjarjah om vanaf daar naar Dubai te gaan. Ik kijk er eerlijk gezegd niet echt naar uit, ik denk niet dat ik de stad heel erg waardeer met alle wolkenkrabbers, lichten en ‘kijk mij eens’ sfeer, maar we zullen zien.
Wel kijk ik er enigszins naar uit om weer een fatsoenlijk gesprek met iemand te kunnen voeren. Ik ben wel een beetje klaar met het steenkolen Engels van sommigen, waar je op 3 manieren een vraag of antwoord duidelijk probeert te maken, waar grapjes niet worden gesnapt en er niet echt communiceert wordt behalve basisgesprekjes.
De laatste week is het met de motivatie trouwens even iets minder. Erich ervaart hetzelfde en omschreef het mooi: my mind is tired. Ik moet weer op zoek naar energie, de ontmoetingen, de beleving en ervaring. Maar ik weet zeker dat die weer terug komt! :D
De evaluatie ;)
Ik heb Iran de afgelopen maand op een hele andere manier ervaren. Tijdens de groepsreis hebben we heel veel gezien van de cultuur en de geschiedenis van het land, maar op veel korte ontmoetingen na weinig contact gehad met locals. Deze weken hebben we relatief weinig gezien van het land maar heel veel contact gehad met locals en dat was echt super!
Ik hoor en zie hoe velen het niet eens zijn met het strenge regiem, hoe lastig het is om bijvoorbeeld een goede maar ook leuke baan te vinden, geld wat in jaren tijd flink in waarde is gedaald en niet stabiel is (de waarde veranderd per uur), de opgelegde sancties en de gevolgen ervan; in alle gesprekken komt het naar voren. Velen (met name de ‘jeugd’) willen Iran verlaten maar dit is voor velen nauwelijks haalbaar vanwege de visums en geld. Ik voel echt met ze me! (vooral als ik dan vertel dat ik maanden niet hoef te werken en alle landen kan bezoeken die ik wil..).
Desondanks zijn de mensen die we hebben ontmoet echt zo onwijs vriendelijk, gastvrij, behulpzaam en geïnteresseerd en geen moment heb ik me onveilig gevoeld. Ik heb het land echt in mijn hart gesloten!
Nog een korte afsluiter.
Ik heb Iran leren kennen als een land waar tijd niet belangrijk is (5min wachten betekent minstens 15min), waar ze avondeten ergens tussen 22:00 en 24:00, waar ze dol zijn op rijst en kebab (liefst 2x per dag), waar ze heerlijke omeletten maken, waar veel mensen niet gelovig zijn, waar het niet mag maar iedereen mét telefoon in de hand en zónder gordel rijdt, waar je vaak wordt bekeken en besproken, waar velen zichzelf lijken uitgeroepen te hebben tot Engels leraar ondanks hun matige Engels, waar het dagelijks leven voor ons erg goedkoop is, waar er selchts één regel in het verkeer lijkt te zijn: doe waar je zelluf zin in hebt, waar sommigen de tarof toepassen (jij mag eerst, nee jij mag eerst, nee jij mag eerst, waardoor je 10min later nog steeds bij de lift staat te wachten) en waar ze absoluut snappen wat hospitality means! I love Iran!
En weer de link voor foto`s en filmpjes (het zijn er een boel, maar tis dan ook van een maand...)
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefkAIIJZam929FSQON
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 50306
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 527
[author] =>
[cityName] => Bandar Abbas
[travelId] => 519712
[travelTitle] => Rondreis
[travelTitleSlugified] => rondreis
[dateDepart] => 2018-08-15
[dateReturn] => 2019-05-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/826/373_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/027/538_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => iran-deel-2
)
[37] => stdClass Object
(
[reportId] => 5040692
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2018-10-23
[photoRevision] => 0
[title] => Werken als reisbegeleider
[message] => Ik hoor het de afgelopen maanden regelmatig: 'Wat heb jij een leuke baan! Heerlijk lijkt me dat om zo op reis te zijn'. Daarnaast zijn er ook heel veel mensen die nooit zouden willen ruilen met mijn huidige leventje.
Hoe dan ook, ik vind dat ik inderdaad een hele leuke baan heb. En ik ben heel blij met de keuze om voor dit vak te gaan. Ondertussen heb ik dit jaar al veel mooie reizen mogen begeleiden en staan er nog mooie op de agenda. Ik werk voor twee organisaties en begeleid wandelvakanties en avontuurlijke rondreizen.
Maar hoe is dat nou dat leventje als reisleider? En wat komt er zoal bij kijken? Bij deze een inkijkje in het vak:
Als ik hoor dat ik een reis mag begeleiden, spring ik vaak eerst een gat in de lucht over weer een mooie nieuwe bestemming en zien ze me bij de boekhandel in Goirle weer binnen komen voor een interessant boek over het land.
Het begint bij mezelf goed inlezen over een land; internet afstruinen voor leuke documentaires of artikelen over een bestemming, het reisprogramma in detail doornemen, en bij alles wat we zeker gaan tegenkomen zo goed mogelijk weten wat en waar dit is. Bij de wandelreizen komt daar nog bij dat ik ook de wandelroutes goed bekijk en zorg dat ik de coördinaten van de route inlaad op mijn gsm. Verder wordt de EHBO set weer aangevuld.
Ik kijk of ik jarigen in de groep heb tijdens de reis, of er bijzondere (feest) dagen zijn als wij in een land zijn, wat de noodtelefoonnummers in een land zijn, etc?
Veel werk achter de laptop dus, maar het onderwerp boeit me en doordat ik mijn eigen tijd kan indelen als ik thuis ben, zorg ik dat ik tussendoor geniet van mijn sociale leven in Nederland.
Verder ga ik langs op kantoor om het logboek met handige documentatie voor die reis op te halen.
Ten slotte bel ik met een voorganger die die reis al heeft gemaakt, om alle eventuele vragen nog te kunnen stellen.
Al met al ben ik vaak meer tijd kwijt vóór de reis, dan die ene week dat ik daadwerkelijk reis met de groep. Maar een goede voorbereiding is 3/4 van het werk en het maakt de reis zo veel makkelijker en leuker. En als ik dezelfde reis vaker maak, kost de voorbereiding veel minder tijd.
Op het vliegveld in Nederland of in de aankomsthal op locatie vang ik de deelnemers op en dan begint het.
Ik doe mijn welkomstpraatje en vertel de belangrijke dingen over de bestemming en het programma.
Ik probeer de mensen zo snel mogelijk los te krijgen en een gezellige sfeer te creëren. Sommigen vinden het heel spannend, zo'n eerste groepsreis, en vaak zijn ze moe na de reisdag.
Op dag 2 komen de gesprekken op gang en op dag 4 zet één van de gasten een scherpe canon in, in een van de barretjes waar we zingen voor een heel oud Madeirees vrouwtje die er geen genoeg van kan krijgen. Zo kan het gaan.
Ik stem steeds af met de chauffeur wat we die dag gaan doen, ik bezoek mooie plaatsen met de gasten, loop mooie wandelingen, eet nieuwe gerechten, probeer het programma zo goed mogelijk uit te voeren en werk hard.
In de uren dat ik even niet bij de groep bent, werk ik notities bij en zoek ik dingen op over vragen die ik niet meteen kon beantwoorden. Ik bereid me voor op de dag van morgen, en overmorgen.
Ik leer op elke reis weer vele mensen kennen, met heel diverse achtergronden en interesses. En aangezien ik nogal nieuwsgierig ben aangelegd en heel veel dingen interessant vind, heb ik de leukste gesprekken met mensen. Mensen zijn zo open over hun leven en interesses.
Als ik dan afscheid neem van een groep op het vliegveld, dan vind ik dat echt jammer. En moet ik even schakelen om een uur later weer een nieuwe groep te ontvangen.
Tot nu toe heb alleen nog maar positieve ervaringen en ik verwacht dat er echt nog wel beproevingen zullen komen. Alhoewel ik natuurlijk hoop dat ik veel geluk zal hebben met mijn groepen en dat er vooral heel veel zullen genieten.
Ik heb ook gemerkt dat mensen heel koppig en eigenwijs kunnen zijn: 'Ik hoef me niet in te smeren met zonnebrand want dat doe ik thuis ook nooit', ' ik neem geen warme trui mee, want ik heb het niet snel koud', 'ik ben 71 en kan amper lopen, maar ik kan die lange trap wel beklimmen.'
Ach ja, ik laat mensen zoveel mogelijk hun eigen ding doen, tenzij het gevaarlijk kan worden. Dan ben ik het die ze laat inzien dat mee gaan op deze wandeling niet verstandig is. Of ik verplicht ze om wandelschoenen met goede grip aan te doen, anders mogen ze niet mee met die wandeling.
Als ik dit verhaal af maak zit ik in de wachtkamer van het ziekenhuis in Funchal; op Madeira.
Tijdens een wandeling langs een levada vanmiddag is een vrouw uitgegleden en ze geeft haar pols bezeerd.
Gelukkig heb ik toevallig twee huisartsen in de groep, dat helpt een hoop. Vanuit mijn opleiding wist ik wel een handige truc om haar ondanks haar duizeligheid uit kronkelige levada's te begeleiden richting de eerstvolgende asfaltweg waar onze bus haar kan oppikken.
Hopelijk kan ze gewoon blijven genieten van haar vakantie, hoewel het vast een aangepast programma zal worden.
Eergisteren zou tropische storm Leslie misschien op Madeira afkomen, en werden alle vluchten hier gecanceld: een dag verlenging van het verblijf van mijn groep dus en er een alternatief programma bedacht. Het viel bij ons gelukkig allemaal erg mee, en we hebben zelfs nog een hele gezellige kroegentocht gehouden in het lokale dorp, omdat we niet ver weg konden van het hotel.
Ik heb een zwaar leven ;)
Inmiddels heb ik dus al wat ervaring met calamiteiten, ook dat hoort erbij. En dan zijn mensen juist blij met een reisleider, zodat ze niet alles zelf hoeven uit te zoeken.
Het mooiste compliment vind ik als mensen zeggen dat ze een geweldige eerste groepsreis hebben gehad; veel leuker dan verwacht, en dat ze zeker zoiets weer gaan boeken.
Inmiddels ben ik een weekje thuis tussen twee reizen in en en werk ik wat administratie bij van de afgelopen reis. Ik claim mijn gemaakte onkosten, schrijf een kort rapport over de bijzonderheden van de reis voor het hoofdkantoor en orden alle toeristische informatie die ik had verzameld tijdens de reis, zodat dat voor een volgende keer op deze bestemming alvast klaar staat.
Over een paar dagen vlieg ik weer, en staat de Schipholtaxi 's nachts voor de deur, voor weer twee weken wandelen op Madeira. Heerlijk naar buiten, de bergen in, met hopelijk weer twee leuke groepen.
Sur ma route!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10543
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 1905
[author] => Maaike
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 520610
[travelTitle] => Werken als reisbegeleider
[travelTitleSlugified] => werken-als-reisbegeleider
[dateDepart] => 2018-05-01
[dateReturn] => 2018-10-23
[showDate] => no
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/809/631_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => werken-als-reisbegeleider
)
[38] => stdClass Object
(
[reportId] => 5040030
[userId] => 388711
[countryId] => 89
[username] => Nielsvdb
[datePublication] => 2018-10-15
[photoRevision] => 0
[title] => Prince of Persia
[message] => It all began the day before I left. At work, I already felt a cold coming up, praying that I wouldn't fall ill. But in the train to my parents thing I started to feel a little bit worse. So, the next morning before I left I plundered the medicine cabinet and took it all with me. At the airport I met part of my group and met the rest at the check-in and the gate. The first flight went fine, we had a layover in Istanbul. It was the second flight from Istanbul to Tehran that I really started to feel worse. By the time we arrived I completely lost my voice. The next morning in Tehran I felt better again, but still talking was hard.
With the subway we went to Tehran downtown. All the trains and the platform is divided in a women's part and a mixed part. Women go in the back half of the train, an only women. The front part of the train is mixed, allowing men and women, but as a woman you are not allowed to stand next to a strange man. So it's mostly men or couples there. This is the same in public buses.
First we went to the bazaar, truly a maze of shops and stores.
After the bazaar we went to Golestan Palace, a palace from the Qajar dynasty. The palace was beautifully decorated with mozaik tiles and was situated in a garden. With the inside of the palace I was less impressed. Or yes, I was impressed but I did not think it was as beautiful as the outside. Every room was decorated with mirrors. Also all the chinaware, dedicated from European royals to the Qajars, displayed European events, like the Napoleonic Wars. Afterwards we had a drink in the Palace gardens and went to a museum, which wasn't particularly interesting. There were a lot of remains from Persepolis, but since we would also visit actual Persepolis, the museum visit wasn't really of added value, I thought. At night we had dinner near the hotel with a small group, we decided to go for pizza (we already had a traditional lunch). When we headed back to the hotel, we stumbled on some street theater, which was really nice to see, even though you didn't understand a word.
After one full day in Tehran, we took the 6.00 am train to Yazd, a 7 hour train ride through the desert. I slept on and off on that train.
In Yazd we had a very nice, traditional hotel. Maybe the hotel with the nicest atmosphere I encountered during the whole trip. The rest of the trip we stayed in hotels were you could easily picture a kid on a tricycle biking the hallways.
Anyway, after we put our luggage in our rooms we went into the city. Our hotel was situated just behind the main square. We first went to the water museum. It sounded very boring at first but was actually very interesting. Yazd is one of the biggest desert cities in the world. The city gets its water from the surrounding mountains. People dug qanats (underground channels) to lead the water to the city. In the city they build underground reservoirs to store the water. To prevent the water from staying still, they build large towers alongside the reservoir. These towers were wind catchers, leading the wind down into the reservoir and stir the water. Yazd is also nicknamed the City of Windcatchers. Afterwards we went to watch Zoorkhaneh , a typical Iranian sport.
Also here we visited the bazaar. Because it was the Ashura (Martyrdom of Imam Hossein) festival, they handed out free coffee and tea at the bazaar. Very sweet of course, but the coffee, brewed in a large zinc kettle, was amazingly good.
By this time it was around 6.30pm and to see the sunset we went to the roof of the bazaar. Here you have a nice overview of Yazd. After dinner we went to see the Jameh Mosque by night and took one for the road on a rooftop bar nearby (no alcohol of course). When we walked back to the hotel, the Ashura festival had started with a big parade through the streets.
The next morning we first visited the Zaroastrian Fire Temple. Before the Islam came to Iran Zaroastrianism was the religion. It is one of the oldest world's religions that still remain active and is centered around the balance between good and evil. We also visited the Tower of Silence, a circular tower were the Zaroastrians exposed their dead bodies to the vultures, in order to avoid contact of the dead body with the Earth. They also used to bury their dead in concrete boxes to avoid contact with Earth.
Now it was time for our excursion to the Bafq desert just outside Yazd. While the camel tour was a total tourist trap, the game drive in a Jeep was amazing. After this we climbed up the sand dunes to watch the sunset again. In the meantime my voice was slowly coming back.
The last day in Yazd we spend walking through the city, through the narrow allies with their clay houses. We went inside the Jame mosque and did some souvenir shopping. Around lunchtime we went back to the hotel to freshen up. Because our hotel was situated in the middle of the city center, we decided with a small group to head out again on our own. Despite what the media tells us about Iran, it's very safe and the people are very kind. After just wandering about for a while we went for lunch and drinks on the Amir Chakhmaq Complex.
Now it was time to leave Yazd behind and travel to Shiraz, the city of poets, wine, and flowers. Of course you cannot drink wine anymore.
We arrived in the afternoon. We took cabs to visit the Imamzadeh Ali ebn e Hamze shrine and the Qur'an Gate. That evening, when we were walking with the whole group towards the restaurant, I got lost for the first time (after that it happened a few extra times again). We were walking through a park were many people were picnicking, smoking water pipe and children playing. With a few others we were talking to some local people while the whole group walked on. We just saw them turning right on a street so we followed. But by the time we got there they were all gone. After walking in circles for half an hour we decided to pop into a restaurant on the corner. And there they were again, starting diner without us.
The next day was dedicated to Naqsh-e Rostam, Persepolis an Pasargad. I was really impressed by Persepolis. While traveling from one place to another, we stopped for lunch in the middle of nowhere, to eat together with a nomadic tribe. Of course this was secretly a tourist attraction, but it was nice.
The next day we went to the Nasir-al Molk mosque, or the pink mosque. The plan was to go early, because the sunlight shining through the stained glass is the most beautiful again. But we had some delay, since the clock was turned back one hour. But it wasn't less beautiful, it was amazing. After that we went to the Vakil bazaar and Vakil mosque. But not before we stopped at the Khan School and had a little Qur'an reading. At the Vakil bazaar it's amazing all the colors of spices you see and smell! We had lunch just behind the bazaar in a really small authentic place, not a big restaurant, which was really nice!
After lunch and the Vakil mosque we went to the Botanic Gardens, which was not that special, and the tomb of Hafez, the poet. This is a place were people come to think and relax, read poems of Hafez, which are very liberal, and, apparently, discuss politics. We met a girl there that was opposed to all the rules. She took of her headscarf (because not every headscarf is an official Hijab) and started talking to us about how things slowly start to change. People still get arrested for dressing 'inappropriately' but are often released immediately afterwards.
And now we had dinner again in a fancy restaurant, the Shapouri House. At night we visited the Imamzadeh Ali ebn e Hamze shrine again. This time we went inside and all the women in our group had to wear a chador. But for tourist the hand out a 'chador', a white one, which is basically a bed sheet.
We left Shiraz behind for Esfahan, which was a shame because I felt we didn't see a lot of city life there, although we visited a lot of sights.
Esfahan is the second largest city of Iran. Our hotel was located just across the Khaju Bridge, so at night I ventured out, together with my roommate and a few others. I seems that the city life of Esfahan is concentrated on and under that bridge. People playing music, smoking water pipe or just causally walking about. It was nice. It is a shame though that there isn't water flowing under the bridge. The river has been dry for several years now. Not entirely of global warming, but because they have built a dam to redirect the water. So apparently now water flows through the city only a couple times a year.
The next day we visited the Sheikh Lotfollah mosque and the Naqsh-e Jahan squeare, one of the biggest squares in Esfahan and apparently a former polo field. We visited other bridges of Esfahan and walked around on the boulevard. This is the kind of stuff you want to do if you want to experience city life.
Our last day in Esfahan was spend in New Julfa, the Armenian Quarter of Esfahan. Here we visited several Armenian Cathedrals. The paintings inside depicted the story of Jesus. The pictures of Heaven and Hell did remind me a bit of the paintings of Hieronymus Bosch back home.
The next day we travelled to Varzeneh, another desert city. On the way we stopped in Nain and visited the oldest mosque in Iran, from the 8th century. Back in the bus we drove for another hour or so and stopped in the Ghoratan citadel, one of the largest citadels still inhabited by people. Finally we arrived in Varzeneh. Varzeneh is situated in Dasht-e Kavir, the great salt desert. We spend the night here in an eco-lodge. That same evening we went to the salt desert to see the sunset. As tourists you are kind of obliged to take those perspective photo's people do on Salar de Uyuni in Bolivia. So we did as well. In the evening, back at the eco-lodge we went to the rooftop to watch the stars, played some games, smoked water pipe and drank some hallucinogenic tea.
We continued our trip to Abyaneh, a historical village with only around 350 inhabitants. With about 3500meters above see level it is nice and cool here. Here we could roam the village allies and I got lost again. After having found part of my group again we went back to the hotel and played some games. With a few people we arranged to get up early and climb to an old fort in the mountains. Here you also had a nice few of the village against the mountain's edge. After the climb we spend a lot of time in a nice coffee bar in this village and started chatting with the owner and his wife and some other travelers.
After Abyaneh we went to Kashan, just another city. I did not really get what we were doing here, and others agreed with me. We asked our guide if we could visit Qom, the religious center of the country. After a few phone calls, we were cleared to go. In Qom we were only allowed to visit the shrine of Fatimah bint Musa, sister of Imam `Ali ibn Musa Rida (Imam Reza), whose shrine we visted in Shiraz. A local guide there showed us around the shrine for only 15min, because it was almost prayer time and we were not allowed to go in any of the rooms.
Early in the morning we took the train back to Tehran, were we visited the former US Embassy and the Tabi'at Bridge and park. After dinner I had a cocktail (virgin of course) with a few others. The rest went to bed since we had to get up and go to the airport at 1.30am. After drinks we also wanted to go, but a few Iranian people were celebrating someones birthday and insisted that we would have cake with them. So we did. We ended up talking till around midnight, meaning that we only had 1.5 hour of sleep before we went to the airport.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-07-06 10:41:51
[totalVisitorCount] => 68552
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 3056
[author] => Niels
[cityName] => Teheran
[travelId] => 520525
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-09-15
[dateReturn] => 2018-09-30
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/711_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => prince-of-persia
)
[39] => stdClass Object
(
[reportId] => 5038832
[userId] => 27538
[countryId] => 89
[username] => celestekuit
[datePublication] => 2018-10-01
[photoRevision] => 0
[title] => Tsjechie - Turkije - Iran
[message] => Tsjechië deel 2
Aangekomen in Praag was ik als een kind zo blij het paspoort weer in mijn handen te hebben. Verder was het fijn om even op een plek te zijn die ‘bekend’ is.
Maandag heb ik na wat administratie aan het eind van de ochtend de tram genomen naar een groot park buiten het centrum en me daar een paar uur vermaakt. Ik had niet zoveel zin meer om echt de stad in te gaan.
Dinsdagochtend was het vroeg opstaan, om 5:45u. Met de tram en een bus in 40 min naar het vliegveld gegaan waar ik natuurlijk veel te vroeg was om mijn bagage af te geven. Rustig ontbijten, beetje lezen en gewoon dom wachten. Toen door naar de volgende wachtruimte, de juiste gate. Na een relaxte vlucht (zowat in business class want ik had niemand naast én achter me dus alle ruimte, een eigen schermpje met een ruime keuze uit films én eten) kwam ik aan op Istanboel. Ik weet wel waarom ik de trein relaxt reizen vindt, voor een vlucht van 2,5 uur ben ik van deur tot deur in totaal 8uur bezig geweest...
Turkije Istanboel
Op Istanboel airport begon de zoektocht opnieuw. Waar is de metro, hoeveel ga ik pinnen, hoeveel is een Turkse Lira waard, hoe koop je een kaartje, welk kaartje heb ik nodig, waar is de supermarkt om geld te wisselen, welke tram in welke richting moet ik hebben, etc. In de metro aan de praat geraakt met een Turkse studente en zij heeft me een beetje op sleeptouw genomen, heel fijn! Bijna in één keer de weg naar het hostel gevonden (heb geen Google Maps meer, wat ik stiekem toch wel mis…) en daar meteen contact met leuke mensen. Een paar uur met een Chinees meisje rond gebanjerd en lekker gegeten. ‘s Avonds met 2 jongens uit mijn hostel en 2 jongens waarmee ik contact had gelegd via couchsurfen samen op stap naar een bar, we zijn geëindigd bij een typische Turkse bar waar je rond op een tafel op allemaal kussens zit. Én we zaten op een rooftopbar dus het kon niet op, heel chill.
De volgende dagen heb ik Istanboel op een heel andere manier ontdekt dan wat ik normaal zou doen. Ik zou me goed hebben voorbereid wat er te doen is en wat je gezien moet hebben. Nu wist ik echt helemaal niets! Ik had geen plannen en heb alles echt met de dag bekeken. Een walking tour, een wandeling lansg de Bosphorus, lekker uit eten, een lange wandeling naar een ander deel van de stad, veel rondhangen met andere reizeigers, lezen in een park, een hamam; lekker om op deze manier een stad te zien. De sfeer in de stad is heel fijn, iedereen is in voor een praatje, vriendelijke mensen die met je ouwehoeren; ik voel me totaal veilig in de stad.
Het is absoluut de moeite de waard om nog eens terug te gaan, en me dan ook daadwerkelijk te verdiepen in de stad en historie.
Iran
Zaterdag aan het eind van de middag de shuttlebus naar het vliegveld genomen. Het was een beetje stressen want de bus deed er veel langer over dan gepland, het verkeer was gekkenwerk. Gelukkig was het op het vliegveld niet al te druk en het inchecken ging aardig soepel. Daar de medereizigers weer ontmoet (met de meesten zijn we een aantal weken geleden in Utrecht al uit eten geweest) en om 19:45u ging het vliegtuig naar Teheran – Iran. Bij Turkisch Airlines hebben ze origineel veiligheidsinstructiefilmpje: alles wordt je verteld met behulp van Legopoppetjes, de stewardessen komen er niet meer aan te pas.
Rond middernacht kwamen we aan en daar stond Pajam, onze tourguide, ons op te wachten. Inchecken in het hotel en lekker slapen, het was inmiddels al 2:00u.
Na een korte nacht en een ontbijtje eerst op zoek naar een plek om geld te wisselen. De eerste bank had geen geld meer, bij de volgende konden de meeste mensen wel geld wisselen. Voor 1 euro krijg je hier 16.000 Rial, dus je kunt je voorstellen wat voor pakken geld we hebben gekregen. Sommigen alles in briefjes van 50.000, maar gelukkig zijn er ook briefjes van 500.000. Toen met de metro naar een ander deel van de stad. In het openbaar vervoer heb je een speciaal deel voor vrouwen, niet echt feministisch maar wel handig. De metro was namelijk behoorlijk vol, met name het mannengedeelte. Positieve discriminitie vonden wij ;).
Na een bezoek aan de bazaar was het tijd om te lunchen. Pajam wist een tent, ik kan het niet anders omschrijven dan chaos!! Geen structuur, geen orde, geen logica; geen idee hoe het daar precies werkt. Dit is het voordeel van reizen met een gids, hij heeft gezorgd dat we allemaal een plekje kregen en dat we iets konden bestellen. Het duurt allemaal wel vrij lang voordat je je eten en drinken krijgt, maar met zulke chaos snap ik dat ook wel..
Na een bezoek aan een paleis waar alle kamers één en al spiegelkunst zijn en een museum over de oudheid zijn we uit eten gegaan. We zitten in een 10daagse periode van rouw en feest rondom Iman Hoesseini. Ik ken het precieze verhaal niet maar er was een voorstelling op het pleintje dus we hadden entertainment tijdens het diner.
Het oversteken in hier een vak apart. Het doet me erg denken aan Ghana. Zebrapaden zijn er wel maar hebben geen enkele functie. De taxi’s, auto’s en vooral veel brommertjes razen voorbij en op goed geluk baan je je een weg naar de overkant. Gekkenwerk!
De volgende dag was het vroeg dag want om 6:00 moesten we verzamelen in de lobby. Met de bus naar het treinstation gegaan en daar de trein naar Yazd gepakt. Prima trein (waar het gewoon kan dat er al rijdend een luik wordt opengetrokken en ze even aan de trein gaan sleutelen), veel beenruimte, wat te eten en te drinken, 6 uurtjes treinen gingen zo voorbij. In Yazd snel onze bagage gedropt, gelunch en toen even tijd om in het hotel te chillen. Midden op de dag is het vrij warm (lees: heet!) om buiten rond te lopen. Je armen en benen moeten bedekt tot polsen en enkels, je lichaamsvormen mogen niet geaccentueerd worden, en je moet een hoofddoek om. Met daarbij 37graden in de schaduw en ik snap wel waarom de stad ‘s middags is uitgestorven.
Aan het einde van de middag zijn we naar een watermuseum geweest en een bazaar waar je op het dak kon en een goed uitzicht had op de stad. Leemkleuren huizen, halve ruines die niet worden gesloopt of gerenoveerd, moskeeën, mooi om te zien! In de stad zijn we best een bezienswaardigheid. Mensen lachen en zwaaien naar je, willen met je op de foto, vragen waar je vandaan komt, je krijgt koffie en thee aangeboden, erg vriendelijk en geinteresseerd! Na de tweede warme maaltijd van de dag nog wat wezen drinken op een rooftopbar. Als laatste cadeautje midden in een optocht belandt met vlaggen, muziek en heel veel mensen, bijzonder om erbij te zijn.
Dinsdagochtend hebben we een bezoek gebracht aan een eeuwig vuur en toen naar de tower of silence. Dit hoort bij een geloof (Zoroastrisme) waar ze de doden niet begraven maar ‘teruggeven’ aan de natuur door ze in de open lucht te leggen en het voer is voor de dieren.
Na de lunch met de bus in 2 uur naar de woestijn gereden. Hier kon je kameel rijden (heb ik niet gedaan) en een rondje met een 4wheeldrive, deze heb ik wel gedaan. Gaaf!!
Toen de zandduinen opgeklommen om te kijken naar de zonsondergang en al rennend de duinen weer af. Wauw, erg geslaagde dag!
Woensdag was het een nationale feestdag en was er veel gesloten. Met de gids een korte wandeling door de stad gedaan, met een groepje geluncht en met een kleiner groepje zelf de stad door. ‘s Middags hadden we kunnen relaxen, maar hee, we zijn er nu toch, dus met zijn 3-en door alle smalle straatjes en steegjes van de oude stad gelopen. Aan het eind van de middag met de hele groep naar de oude stad waar Mamadi, 10-jarig jongetje, ons een hele tijd heeft gevolgd. Hij maakte er een spelletje van en ik ging er graag in mee. Wat een schatje!
‘s Avonds hebben we o.a. kameel gegeten, mjammie, net draadjesvlees. Een tijd in de moskee gekeken waar van alles gebeurde i.v.m. de rouwperiode, op het plein gezeten en al lopende kwamen we in gesprek met iemand en voor we het wisten stonden we met een kleine groep in de keuken van een moskee. De moskee zelf mochten we niet in, maar dit was zoveel leuker. In deze periode koken ze 5000 maaltijden (rijst) die ze weggeven, dus je kunt je de grote plannen en bezwete mannen wel voorstellen. Leuk hoe dit je overkomt en je via via op de leukste plekjes komt waar je anders nooit niet zou komen.
Donderdag was een reisdag. ‘s Ochtends met de bus door wat menigtes vanwege de feestdag en op naar Shiraz. Na een prima reis kwamen we rond 5uur aan in het hotel, hebben we de spullen gedropt en op weg naar de stadspoort en een park met mooi uitzicht over de stad. Daarna zijn we uit eten geweest, het was inmiddels al 21u. We hadden keuzes uit verschillende dingen maar ik snakte naar iets anders dus ik heb echt genoten van een broodje hamburger met friet, goddelijk!
Het eten begint wel een beetje eentonig te worden. Het ontbijt is eigenlijk altijd wit brood / plat brood met (wortel)jam, meloen, en wat warme gerechten die ik ‘s ochtends niet hoef. ‘s Middags én ‘s avonds eten we rijst met bijvoorbeeld kip of stoofpot. Ik heb al meer rijst gegeten als in een heel jaar! Daarbij zijn de smaken ook niet heel erg bijzonder, het is allemaal een beetje hetzelfde. En verder dan 3 maaltijden per dag kom ik niet, de tijden zijn voor ons doen erg laat, sowieso niet eerder dan een uur of 20, en ik mis echt wat groente en fruit.
‘s Avonds hadden we met een aantal pyjamaparty. Heel stiekem in korte broek en zonder hoofddoek over de gang, je raakt toch snel gewend aan lange kleding en hoofddoek.
Vrijdag was een intensieve dag. Met de bus naar Persopolis waar we een aantal uur hebben doorgebracht, verwonderend kijkend naar de overblijfselen van een keizerrijk van zo’n 2500 jaar geleden. We hebben een lunch gehad bij een nomandenfamilie, wat stiekem niet heel autentiek aanvoelde en vooral een verkooppraatje was voor tours die we ook konden doen. Toen nog even een flitsbezoek aan megagroot graf en als laatste naar 4 tombes uitgehouwen in de rotsen. Op de weg terug kwamen we een soort file, het is bijzonder om te zien hoe het verkeer er mee omgaat. Van een 3baansweg wordt gewoon een 4- of soms zelfs 5baansweg gemaakt door de berm erbij te pakken, inhalen gebeurd zowel links als rechts. Het lijkt of alles hier kan en mag. Om 21u gegeten en toen was bij de meesten de pap toch wel op.
Zaterdag was het vroeg dag. Niemand had ons had verteld dat de klok een uur werd terug gezet… Later bleek dat de mensen in het hotel en onze tourguide het ook niet wisten. Nog weer later bleek dat het een dag te vroeg was gebeurd, haha. Alle instellingen op computers etc. waren automatisch een uur terug gegaan, terwijl het eigenlijk pas zaterdagnacht had moeten gebeuren. Kan hier blijkbaar gewoon..
Een vol programma vandaag. Eerst naar een moskee met glas in lood (Pink Mosque) waar de zon doorheen komt waardoor je erg mooie foto´s kunt nemen! Toen naar een theologische school waar we bij hoge uitzondering een kijkje mochten nemen in de bibliotheek, maar dat stelde in mijn ogen niet heel veel voor. Een uur op bezoek bij een bazaar en toen geluncht. Een uurtje rondgekeken en ijs gegeten in een soort botanical garden en toen naar de tombe van Hafez, de beroemde dichter. Even ‘rusten’ in het hotel en toen naar de shrine, een enorme moskee/mauloseum waar de dames in chador moesten. Mooi voor de foto, beetje warm en vervelend om in rond te lopen aangezien hij de neiging heeft af te zakken. Daarna uit eten in een chique tent en eindelijk ook weer eens een beetje groente gegeten. Heb zelf al wat fruit gekocht, meestal kom ik niet verder dan de watermeloen bij het ontbijt.
De omgeving is wel wat veranderd. Meer groen onderweg, bergachtig maar zonder enige begroeiing, in de stad veel neonreclame en meer huizen in plaats van de leemkleuren gebouwen.
Zondag was vooral een reisdag. In ongeveer 7,5 uur, in onze eigen bus, naar Isfahan gereden. Het plan was eigenlijk om met openbaar vervoer te gaan, maar dat is met 24 reizigers en backpacks niet te doen. Dit was wel een fijne bus, veel beenruimte en een indeling van 2 stoelen-gangpad-1 stoel waar normaal gesproken de vrouwen kunnen zitten zodat ze niet naast een vreemde man hoeven te zitten. ‘s Avonds een kijkje genomen bij een enorme mooie verlichte brug en toen gegeten. Met een aantal een avondwandelingetje gemaakt en nog even op de rooftopbar gezeten.
Maandag weer een vol programma. Van een paleis naar 2 moskeeën, een square, en toen de lunch. Deze hadden we in een lokaal restaurantje, weer eens wat anders dan een buffet in een hotel wat we best vaak doen. We kozen allemaal voor een typsch gerecht uit Isfahan: een ‘boterhamwrap’ met een soort hamburger van kalfsvlees. Je scheurt een stuk van je wrap af, prakt er een beetje vlees op, blaadje aziatische basilicum erop, dippen in de yoghurt en bon appetit. Lekker! Daarna verder naar een ander paleis, wat vrije tijd en ‘s avonds uit eten bij het duurste hotel van Iran. Mooie plek maar ook meteen de duurste so far. Het avondeten kostte 780.00 Rial! (omgerekend toch zo’n 5 euro)... Met een grote groep nog naar een pianobar geweest waar we mocktails (alcoholvrije cocktails) hebben gedronken.
Dinsdag weer een vol programma waar we niet persé heel veel hebben gedaan maar met hier en daar wat vrije tijd tussendoor en soms wachten en de dag vliegt voorbij. Vandaag waren we in het christelijke gedeelte van de stad waarbij een bezoek aan 2 kerken niet kon uitblijven. De lunch was op de elfde verdieping van een hotel met panaromaview, we draaiden al etende langzaam rond.
‘s Middags naar een één van de oudste moskeeën van Iran geweest. Niet zo mooi met mozaiek, maar juist erg mooi door de authentieke bouw die je goed kon zien. Na het diner in ons hotel een tijd op de rooftopbar gezeten, spelletjes gespeeld en gekletst.
Deze stad is weer heel anders. Niet heel authentiek met leemkleuren huisjes maar chique winkels met bijvoorbeeld merkkleding, wij vallen hiet minder op en van de gids mogen we ‘s avonds niet alleen op straat omdat na 22:00 de ‘zombies’ komen. Blijkbaar ietsje minder veilig hier.. Overigens wel weer leuke gesprekjes gehad met locals en echt de sfeer kunnen proeven omdat we veel van de stad hebben gezien.
Woensdag opnieuw een kleine reisdag. Met de bus eerst naar een verlaten leemhuizen dorpje, heerlijk om in rond te scharrelen door de straten en op daken (letterlijk) en kijken of er iets te ontdekken valt. Toen door naar het gueshouse, geluncht met scheurbrood en ‘hamburger’ en met een mooi aftands busje op weg naar de woestijn. Alletwee de busjes kwamen vast te zitten in het zand maar na wat duwwerk konden we verder naar het zoutmeer. Niet zo wit als gedacht, maar tof om te zien. Met een clubje een hele fotoshoot gedaan (foto’s volgen nog) en op weg naar de duinen voor de zonsondergang. Helaas waren we net te laat, maar dat weerhield een aantal er niet van toch naar boven te klimmen, even te chillen en al rennend/glijdend weer terug naar beneden.
Terug in het guesthouse mochten we eindelijk ‘in het openbaar’ ons vest en sjaal uit/af, we waren tenslotte een soort van bij iemand thuis. Voelde een beetje kaal, maar wel een verademing. Na het avondeten een wandeling gemaakt door de stad, maar er is erg weinig te beleven.
Donderdag met de bus naar een moskee in Nain, geluncht, verder met de bus, naar nog een moskee en weer door (dit is de korte versie...). We zitten inmiddels echt in de bergen, heerlijk! Frisse lucht, lagere temperatuur, groen om je heen, weer heel wat anders maar heerlijk! We zijn aangekomen in Abyaneh, een 2500jaar oud dorp tegen de berg gebouwd. Een wandeling gemaakt, op onderzoek uit in de omgeving, gegeten en een aantal potjes weervolven gespeeld.
Na een slechte nacht was ik vroeg wakker en had daarom tijd de zonsopgang te aanschouwen vanaf de rooftop. Aan de rand van het bosje een wolf zien rondscharrelen, bijzonder! Na het ontbijt met een clubje op weg naar het fort en met een kleiner clubje de bergen in gegaan. Heerlijk weer, wandelen, klimmen, nieuwe omgeving, mooie uitzichten, verschillende kleuren, top!! Ik ben alleen nog een stuk omhoog gegaan en via de kortste route naar beneden, echt klimmen/klauteren/glibberen over stenen. Niet de handigste weg maar ik heb het gered. Onderweg nog een, ik denk, wolf gezien, gelukkig was hij banger voor mij ;).
Met een crappy bus naar Kashan maar omdat het vrijdag is (de zondag van Nederland) was er niets open en hebben we geluncht in een vreselijk Europees restaurant waar alle toeristen zaten. De planning was om in Kashan we blijven maar daar hadden we weinig zin in dus hebben we met de gids kunnen regelen om naar Qom te gaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, in Iran gaat alles een beetje anders. We worden blijkbaar goed in de gaten gehouden en mogen niet zomaar ergens anders heen. De gids heeft contact gehad met de agency en uiteindelijk konden we op pad. We zijn 1,5 uur onderweg geweest voor een bezoek van een uur in de shrine, maar het was het waard! Hier moesten we opnieuw een chador aan maar deze had tenminste mouwen en een soort muts waardoor hij veel beter bleef zitten als vorige week, ik was er blij mee! In het hotel gegeten, gepraat en lekker naar bed.
Zaterdag de tassen alvast goed ingepakt en met de trein gingen we naar Teheran, onze eindbestemming. We hebben een flitsbezoek aan de voormalig US Embassy gedaan wat een rol heeft gespeeld tijdens de revolutie en daarna door naar een bijzondere brug. Ons laatste avondmaal in een leuke tent en toen was het voor mij tijd om afscheid te nemen van de groep. Ik vlieg een paar uur eerder en ben met de taxi naar het vliegveld gegaan. Het wordt weer even schakelen van twee weken met een groep om je heen naar zelf weer dingen uitzoeken.
De groepsreis is erg goed bevallen. Leuke groep mensen, veel gezien en gedaan, echt wel een indruk gekregen van het land! Het reizen met een gids was ook er fijn, hij heeft veel voor ons geregeld en ons verteld.
Het beeld wat veel mensen over Iran hebben klopt niet. Ik heb me er absoluut veilig en heel welkom gevoeld. De hoofddoek, lange kleren en warme temperaturen zijn even wennen, maar dat hoort erbij. Het verkeer is chaos maar iedereen lijkt te weten wat ze doen. De grote bedragen in Rial of Toman zijn hilarisch, voor lunch/diner/entreegelden/overige kosten heb ik slechts 150 euro besteed in 2 weken dus heerlijk goedkoop (het zakken van de waarde is voor de mensen in Iran natuurlijk minder succesvol). Het is een bijzonder mooi land, echt een aanrader!
Hierbij de link naar de foto's:
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefiXyQSiTIXgZzI-GP
(als je de link kopieert en plakt in de internetbalk kun je de foto's bekijken)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 50306
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 972
[author] =>
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519712
[travelTitle] => Rondreis
[travelTitleSlugified] => rondreis
[dateDepart] => 2018-08-15
[dateReturn] => 2019-05-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/798/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/027/538_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tsjechie-turkije-iran
)
[40] => stdClass Object
(
[reportId] => 5036349
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-09-07
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 13
[message] => 02 september
Vanochtend door Yazd gewandeld en allerlei bezienswaardigheden bekeken zoals de vrijdagmoskee, Amir Chakmaq Moskee, watermuseum, Alexander Prison en natuurlijk de oude binnenstad, geheel opgebouwd met lemen huizen en gebouwen, heel indrukwekkend om dit te zien.
Vanavond willen we nog naar de Torens de Stilte, buiten de stad. Hier werden tot 1970 de overledenen op een heuvel neer gelegd om door de gieren te worden gegeten, waarna men de botten verzamelde om die een eervolle plaats te geven.
Helaas hebben we dit niet kunnen bezoeken omdat Ine, medereisgenote, gevallen was op haar schouder en kwam eerste hulp vragen. Gaf erg veel pijn aan en wij adviseerden haar om naar het ziekenhuis te gaan om een foto te maken. Dus is Geert met haar en haar man met een taxi naar het ziekenhuis gegaan en waren pas om 22:30 uur terug. Ine is opgenomen met een gecompliceerd schouderbreuk en wordt morgen geopereerd.
03 september.
Henk en Tanny gaven tijdens de briefing aan uit de groep te willen stappen en hun eigen tempo te rijden, dit wordt gerespecteerd.
Vandaag een rit door d bergen en een klein stukje woestijn naar Persepolis, de stad van de Perzen, ook al is de stad nooit bewoond geweest. In 518 voor Christus was dit een hoofdstad, gebouwd op een half kunstmatig, half natuurlijk terras, waar de koning een indrukwekkend paleiscomplex creëerde. Oorspronkelijk heette deze stad Parsa, bij de archeologische opgravingen zijn er geen woonhuizen gevonden, alleen de indrukwekkende restanten van het paleizencomplex met veel afbeeldingen gegraveerd en uitgehouwen in stenen.
Tijdens de rit naar Persepolis kregen Piet en Henny pech met hun campeerbus, deze viel stil en wilde niet meer starten, dus werd met behulp van ons door Dick naar een garage gesleept. een kapotte cilinder was de oorzaak maar kon daar niet ter plaatse gerepareerd worden en is op transport naar Teheran gezet.
Harbert en Ineke kregen een klapband, loopvlak was compleet van de band geslagen en het ijzerdraad sloeg ook nog eens hun wielkast kapot, waar achter hun binnen accu zat en ook die bekabeling daar naar toe was weggeslagen. Ze werden door een behulpzame vrachtwagen- chauffeur geholpen.
Dit was me wel een dagje met pechgevallen.
04 september
Eerst vanochtend het indrukwekkende Persepolis bekeken en daarna naar Shiraz, ons meest zuidelijke punt van de reis, gereden.
Shiraz is de op vijf na grootste stad van Iran en ook een van de oudste handelssteden. De stad heeft als bijnaam "de stad van de rozen en de nachtegalen" en staat bekend als de stad van de dichters en de tuinen.
Shiraz is het economische centrum van zuidelijk Iran en gericht op de landbouwsector. Vormt nu een doorvoerstation voor gewassen zoals graan en fruit, maar ook opium, tabak en katoen naar de Perzische Golf.
Onze overnachtingsplek is op een parkeerplaats bij het toeristen hotel, met water, stroom, toilet en douche.
Meteen gebruik gemaakt van de wasserij voor het beddengoed en de handdoeken.
's-Middags naar de stad om de Vakilmoskee, bazaar en de Holy schrijn van Sjah Tsjeragh te bezoeken, allemaal weer heel indrukwekkend om te zien en de bazaar is natuurlijk één Aziatische mierenhoop, maar leuk om mee te maken.
In het donker met de taxi terug is ook een ware belevenis door het chaotische verkeer in de stad, het gewirwar tussen de auto's door en het vele getoeter wat men hier doet.
Wim en Gerda waren ook weer aangesloten bij de groep, hun camper was na het ongeluk weer gerepareerd.
05 september
Vanochtend op het gemak opgestart en de bus wat gepoetst en daarna vertrokken naar Pasargad. Omdat de bus wat stroef schakelde gingen we langs een garage om de olie van de versnellingsbak bij te vullen.
In Zargan bij een minigarage gestopt, daar ontdekten we dat de bus bij het schakelen een raar geluid maakte, maar toch eerst maar de olie verversen, maar het rare geluid bleef.
We besloten om maar terug te rijden naar Shiraz naar een grotere garage met echte monteurs.
Dat werd een spannende rit, met een slecht schakelende auto door een drukke miljoenenstad, dat was zweten maar de bus hield het vol tot we de garage op 200 meter genaderd hadden, toen viel hij stil en durfden we niet verder meer te rijden.
De vriendelijke en behulpzame garagehouder heeft de bus tot bij hem voor gereden. Hij zei dat er ook niet meer mee gereden mocht worden.
Duidelijk was dat de versnellingsbak kapot was, wat een pech. Dit gaat enige dagen duren want vrijdag wordt er niet gewerkt i.v.m. een feestdag.
De versnellingsbak wordt eerst uit elkaar gehaald en gekeken welke onderdelen er besteld moeten worden, deze moeten uit Teheran komen en kunnen er pas zaterdag zijn en dat word de bus zondag gerepareerd en hopen we dat we dan eind van de middag weer verder kunnen.
Met de taxi terug naar het Toeristen Hotel waar we dan een kamer huren tot en met zondag. Wel heerlijk met airco met deze temperaturen van overdag boven de 35 graden
Wat een dag zeg.
06 september
Vanochtend eerst met een taxi naar de bus om nog wat spulletjes op te halen. Deze stond inmiddels op blokken, want een brug hebben ze hier niet. De onderdelen die vervangen moeten worden hebben ze besteld, maar ze konden nog geen kosten aangeven.
Om de tijd door te brengen gaan we maar bezienswaardigheden bezoeken in de stad, zoals de Tombe van Hafez en het fort van Karim Khan. Toen we daar waren kregen we een telefoontje dat we meteen naar de garage moesten komen om een aanbetaling te doen voor de bestelde onderdelen, anders zouden ze die niet leveren. Maar we moesten eerst geld gaan wisselen, want pinnen kan hier niet. In een taxi
gestapt om naar een wisselkantoor te rijden, doch de chauffeur befgreep ons niet en belde iemand op en dat bleek een geldwisselaar te zijn, maar hij had niet genoeg geld bij zich en op donderdagmiddag was alles al vroeg gesloten omdat het vrijdag een feestdag is. Dus trommelde hij weer een andere geldwisselaar op om toch aan voldoende rials, de munteenheid van Iran, te komen. Toen kwam hij tot de ontdekking dat wij de garage moesten betalen en zei dat hij met ons mee zal gaan, zodat hij met zijn pas kan betalen en wij hem met euro's konden betalen. Allemaal wel een gedoe en gelukkig waren we net nog voor sluitingstijd bij de garage, wat voor ons een opluchting was anders zou het weer een dag langer duren voordat de onderdelen geleverd zouden worden.
Die geldwisselaar gaf ons nog enige tips aan bezienswaardigheden die we konden bezoeken en zette ons af bij het Naranjestan Museum.
Ook gaf hij nog een leuk locatie aan waar we romantisch konden eten.
Na het museumbezoek terug naar het hotel om te douchen en daarna met nog 4 andere groepsleden die nog bij het hotel stonden met de taxi naar het romantische restaurant om te gaan eten. Het was een prachtige locatie, een kasteelachtig buitenverblijf, met een mooie tuin met geurige bloemen en een fontein. Het eten was ook prima in orde.
Rond middernacht waren we weer terug in het hotel.
07 september
Vanochtend na het ontbijt met de taxi naar de Nasia al Molkmoskee gereden, beroemd om zijn prachtige gekleurde lichtinval in de ochtenduren. Was ook inderdaad heel mooi en indrukwekkend.
Daarna langs de bazaar (gesloten i.v.m. feestdag) naar het Vallid badhuis, een badhuis honderden jaren oud en ingericht als museum.
Leuk om te zien hoe dat in die tijd ging.
Op een terrasje koffie gedronken, waar een overdreven bediende enkele woordjes Nederlands kon zeggen, geleerd van toeristen.
Omdat er vandaag verder vele bezienswaardigheden gesloten zijn, besloten we om terug nar het hotel te gaan en daar vanmiddag te blijven om o.a. aan deze blog te werken.
Morgen, zaterdag, zullen we ook nog wat bezienswaardigheden gaan bekijken om de tijd door te komen.
Zondag hopen we dan weer dat de bus klaar zal zijn in de loop van de dag en dan houden we Shiraz voor gezien.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1322
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,shrz
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-13
)
[41] => stdClass Object
(
[reportId] => 5035901
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-09-02
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 12
[message] => 23 augustus
Na de grensovergang zijn we naar Quchan gereden voor onze overnachtingsplek.
We hebben de klok een half uur terug moeten zetten.
Iran is duidelijk een islamitisch land, op straat lopen de vrouwen met hoofddoek op, de meesten met een zwarte chador.
Korte broeken zijn voor mannen niet toegestaan. Ook alcoholische dranken zijn verboden.
De mannen geven de vrouwen hier geen hand, voor ons raar als je in een groep bij elkaar staat. Andersom is ook dat vrouwen de mannen geen hand geven. Er wordt dan wel begroet met de hand op het hart.
Het is hier veel rommeliger op straat en alles is minder geordend, ook het verkeer rijdt kris kras door elkaar heen.
Wel zijn wij hier een bezienswaardigheid. Worden welkom geheten in Iran.
De plaatselijke bevolking komt je dan ook meteen een hand geven om je te begroeten.
24 augustus
Vandaag rijden we naar Mashhad, de tweede meest bevolkte stad in Iran.
Het was een grote oase langs de oude zijderoute. Het is een belangrijk bedevaartsoord naast Mekka. Miljoenen pelgrims bezoeken de schrijn van Iman Reza om hun eerbetoon aan hem te geven. Het is de tweede grootste heilige stad in de wereld. We overnachten in het Ghadir park, soort camping voor pelgrims. Ook hier worden we door velen begroet en op de foto gezet en natuurlijk willen ze allemaal in de camper kijken.
Een Iraanse familie wil ons als gast morgen meenemen naar de Holy schrijn en daarna nog naar een natuurpark. Dus regelen zij voor de hele groep een bus.
25 augustus
Om 10:00 uur in een oude bus voor 16 personen, waar we met 22 personen in moeten, zittend op de grond in het gangpad is dan ook geen probleem. Hier kan nog erg veel.
In het streng beveiligde mausoleum van Iman Reza kregen we een rondleiding van een Engelstalige gids (Imam), compleet met promotie film, drankje en koekjes. (de dames moesten ook een chador aan, wat wel tot enige hilariteit leidde). We mochten het totale complex zien, maar als niet moslim kwamen we niet bij de schrijn van Reza.
Daarna zijn we met de bus tot in de heuvels buiten de stad gereden om daar in een traditioneel Iraans restaurant te lunchen, heerlijke Iraanse stoofpotjes.
Na de lunch nog naar een natuurpark, waar we met een kabelbaan over een meer gegaan zijn.
Toen naar het huis van de Iraanse familie waarde vrouw des huizes voor een maaltijd voor ons gezorgd heeft, die we zittend op de grond, wat men hier gewoon is, genuttigd hebben. Ook kwam er nog meer familie op bezoek en bleven ook mee eten. Tussen door ging men soms even naar een aparte ruimte om te bidden.
Aan het eind van de avond werd er voor ons nog wat gedanst op d Iraanse manier.
Bij het afscheid hebben we mevrouw als dank toch gekust, wat ze twijfelend toeliet. Daarna zijn we in een taxi terug naar huis gescheurd.
26 augustus
Vandaag vertrokken naar de Miandasht Karavanserai.
Een lange rit, maar als snel kregen we te horen via onze radio dat één van de groepsleden een ongeluk had, een auto was achter op zijn camper geknald met behoorlijk wat materiele schade. Gelukkig alles goed kunnen
regelen met politie en gelukkig was de veroorzaker verzekerd.
Onderweg hebben we nog een mausoleum en een houten moskee bezocht.
Verder was het een saai woestijngebied.
De karavanserai, onze overnachtingsplek, is eveneens een pleisterplek op de oude zijderoute
27 augustus
Vanochtend eerst de karavanserai bezocht, was in originele stat gerestaureerd en deel ingericht als hotel/restaurant.
Daarna naar een mooie oude moskee gereden in een prachtig groen dorp, Bayazid, daar ook meteen boodschappen gedaan.
We zouden nog een paleis gaan bezoeken, doch dat bleek meer een ruïne te zijn, dus dat hebben we maar overgeslagen en doorgereden naar Badab-e Sort door een prachtig bergachtig landschap. Per ongeluk de verkeerde afslag genomen, waardoor we over een onverhard bergpad met levensgevaarlijke haarspeldbochten en diep afgronden moesten rijden, de pad was zeer smal, dus keren was niet mogelijk. In het dal moesten we nog een droogstaande rivierbedding oversteken, was wel een avontuurlijk tochtje, maar uiteindelijk kwamen we toch op de plek van bestemming.
Badab-e Sort is een natuurwonder, ligt op 1840 meter hoogte, water gevulde rotsformaties die opgloeien onder de felle zon. Het zijn een reeks gestapelde terrassen die gemaakt zijn van travertijn, een sedimentair gesteente die gevormd wordt door neerslag van kalk uit het water dat uit mineraalbron stroomt. Prachtige kleuren te zien van oranje-goudkleur tot wit, blauw en groen.
We werden er heen gevoerd in een kar achter een tractor over een hobbelig, onverhard bergpad, een belevenis op zich.
28 ,29 en 30 augustus
Vandaag de bergen uit gereden naar Teheran, een lange weg door de stoffige weg met een slecht werkende airco.
De overnachtingsplek is bij de graftombe van Khomeini. eenmaal geïnstalleerd kwam er al meteen een Iraanse familie een kan thee en koekjes brengen, daarna brachten ze nog gepofte aardappels en gekookte eieren.
Voor het slapen gaan moesten we bij hun tentje nog thee komen drinken en de waterpijp roken. Ook weer een belevenis op zich.
De andere ochtend hebben we eerst de holy schrijn van Khomeini bezocht in een groot, overweldigend mausoleum, waar kosten nog moeiten voor bespaard zijn.
's-middags zijn we met de metro de binnenstad gaan bezoeken. Eerst over de enorm drukke bazaar, waar veel gehandeld en afgesjouwd word met handkarren, brommers en fietsen, die werden enorm vol met spullen geladen. Daarna het Golestan paleis bezocht waar vroeger de sjah gewoond heeft, erg veel glitter en glamour, veel spiegelmozaïk wat soms pijn deed aan je ogen.
Na een hapje gegeten te hebben zijn we met de metro terug gegaan.
Vervolgens donderdag met de metro naar de andere kant van de stad, een rit van 1,5 uur, dat gedeelte van de stad ligt in de bergen waar het dan ook minder warm is. Met wandelen wel wat klimwerk.
Hier in het Saadabadpaleizen complex van de Sjah geweest. Heerlijk in het park rond gewandeld en ook wat gegeten.
Toen weer met de metro terug. In de metro is hier een levendige handel, allerlei verkopers proberen hun waren luidkeels roepend door de metro te verkopen, van broeksriemen, tot sokken en allerlei snoepgoed. Leuk om dit allemaal te beleven, echt Aziatisch.
Die laatste avond moesten we bij die Iraanse familie komen eten, of we wilden of niet. Er was ook een Iraanse vriend bij die familie, die Geert als zijn vader adopteerde, dus Geert werd hier in eens vader!
Dat zelfde park stroomde elke avond vol met families die daar hun tentje of Perzische tapijt uit legden om daar vervolgens thee te zetten en een complete maaltijd te maken. vervolgens bleven ze dan de hele nacht hier slapen om de volgende ochtend vroeg weer te vertrekken.
31 augustus
Vandaag een korte rit naar Qom, waar Ayatollah Khomeini jaren woonde, studeerde en onderwijs gaf.
Na Mashhad is dit de tweede heilige stad voor de sjiitische moslims. Hier stierf in 864 Fatima, de zus van de achtste Imam Reza toen ze op doorreis was naar haar broer in Mashhad.
We overnachten in het Alavipark, toen we daar eenmaal stonden kwam er bezoek van vier jonge mannen, zij waren erg belangstellend en vroegen of ze ons mochten interviewen. Ze maakten filmpjes voor Instagram. Dit interview ging over de verschillen tussen Nederland en Iran, het interview vond in de bus plaats.
Na het interview namen die jongens ons in hun auto, met z'n zessen in de auto, drie personen voor en drie op de achterbank, mee naar het heiligdom van Fatima. Daar moesten wij door de toeristen ingang naar binnen en kregen een rondleiding van een Muhla, een soort priester. Een prachtig mausoleum met veel zilver en goud, maar we kregen ook hier weer schrijn van Fatima niet te zien als niet-moslim.
Daarna met die jongens een Iraans broodje gegeten.
Vervolgens hebben we toen nog het huis van Khomeini bezocht. De voordeur heeft twee kloppers een voor vrouwen en een voor mannen.
De beheerder was erg trots om ons te ontvangen gaf ons informatieboekjes, water en koekjes. We mochten er ook foto's maken, daarna brachten de jongens ons terug naar het park. Ze wilden ons nog de gehele avond meenemen, maar aangezien wij morgen een flinke rit voor de boeg hadden hebben we dat maar afgeslagen.
Na de instagram gegevens hebben uitgewisseld hebben we hen hartelijk bedankt en afscheid van hen genomen, we mochten niets betalen, wij waren hun gasten.
01 september
Vandaag naar Yazd gereden, een lange tocht ook weerdoor de woestijn.
Een enkele keer over een stuk tolweg, maar eenmaal bij het tolpoortje aangekomen begroette de kassier ons hartelijk en vroeg waar we vandaan kwamen. Toen we wilde betalen zei hij dat we voor niets door konden rijden
jullie zijn onze gasten riep hij en zwaaide ons uit.
Yazd is een woestijnstad en heeft een historisch oude binnenstad met vele prachtige gebouwen en die zijn zo gebouwd om de woestijnomstandigheden te weerstaan. zo zijn vele straatjes voorzien van een dak tegen de zon. Het is één van de oudste steden van Iran. De provincie hier is rijk aan delfstoffen zoals lood, koper, zink en ijzererts. Er zijn dan ook in de omgeving veel (staal) fabrieken te zien.
Morgen gaan we Yazd bezoeken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1119
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Yazd
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-12
)
[42] => stdClass Object
(
[reportId] => 5035218
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-08-24
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 11
[message] =>
13 en 14 augustus
We zijn in Bukhara, staan op de parkeerplaats bij hotel Asia, in het centrum van de stad. Ook Bukhara ligt aan de zijderoute en is meer dan 2000 jaar oud, geldt als het meest complete voorbeeld van een middeleeuwse plaats in centraal Azië, met een stedelijk karakter dat nog grotendeels in tact is. Dus twee dagen cultuur snuiven,verschillende medresses bekeken, minarette n, mausoleums en het stadsfort met de stadspoort, kazerne en militaire versterking uit de 16e en 18e eeuw.
15 augustus
Vandaag een lange rijdag naar Ayaz Qala door de warme, hete woestijn naar ruïnes van een oud fort, het Khorezm-fort, gebouwd op een heuvel met uitzicht over de woestijn.
Er was vandaag veel wind, dus ook veel stofwolken en zand. Soms zie je onderweg van die "zandtornado's" ontstaan.
16,17,18 augustus
Vandaag door een groene vallei naar Khiva gereden, de laatste stopplaats voor de woestijn naar Iran.
deze oude stad bestaat uit 50 monumenten en 250 huizen en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Is omringd door stenen muren van 10 meter hoog en was de laatste stopplaats voordat de bewoners de woestijn overstaken naar Iran. Het is een goed bewaard gebleven voorbeeld van de islamitische architectuur van Centraal Azië. Er zijn verschillende opvallende gebouwen zoals de Djuma-moskee, de mausolea, de medresses van majestueuze verhoudingen, maar eenvoudig in ontwerp- en twee prachtige paleizen gebouwd aan het begin van de 19e eeuw.
19 augustus (grensdag)
Om 07:00 uur naar de grens gereden in konvooi.
Oezbekistan uit ging vrij vlot, behalve voor Geert, want ons voertuig bleek bij binnnenkomst van Oezbekistan niet geregistreerd te zijn. doch binnen een uur was het toch nog redelijk snel opgelost. Ko kon niets doen dan wachten, want die moest apart lopend de grens over en was al in niemandsland tussen Oezbekistan en Turkmenistan.
Vanaf de grens van Turkmenistan kregen we een staatsgids Dimitri, die ons al de dagen begeleidde tot we Turkmenistan weer uit waren. Hij zorgde er wel voor dat de papieren snel afgehandeld waren. Al met al waren we in vier uur de grens over.
We kregen een route voorgeschreven, waarvan we niet mochten afwijken, we werden dan ook permanent in de gaten gehouden en moesten het hele land in konvooi rijden.
Onze eerste overnachting was op een bewaakte parkeerplaats.
20 augustus.
Vandaag een rijdag door de woestijn naar Derwaza wat we door een foutje van onze reisleider niet in konvooi hebben gereden, maar daar kwamen wij pas achter toen we op de plaats van bestemming aankwamen.
Op zich een vrij saaie tocht, alleen maar dor en droog landschap met vele zandheuvels met als afwisseling een kudde schapen of een drommedaris die op het gemak de weg overstak. de wegen zijn hier erg slecht, dus vaak slalommen rond de diepste gaten. Gelukkig is het een zeer dun bevolkt land, dus ook niet druk op de wegen. Turkmenistan is 12x zo groot als Nederland en telt 5,1 miljoen inwoners en het grootste gedeelte bestaat uit woestijn, het land is wel rijk aan gasvoorraden. Hier liggen de grootste gasvoorraden ter wereld
Hierom rijden we dan ook naar Derwaza, naar de krater van Derweze.
Tijdens het boren naar gas in 1971 vonden geologen per ongeluk een ondergrondse grot gevuld met aardgas. De grond onder de boortoren stortte in, waardoor er een groot gat met een diameter van 70 meter ontstond. Om ontlading van giftig gas te voorkomen, werd besloten om het gas af te branden en men hoopte dat het vuur na een paar dagen uit zou gaan, maar tot op de dag van vandaag brandt het nog steeds.
We rijden een uur voor zonsondergang met jeeps dwars door de zanderige woestijn naar de krater, de chauffeurs reden zo hard alsof we op een rallycircuit zaten. We gingen te keer alsof we in een kermisattractie zaten, maar we hebben het overleefd.
Wel indrukwekkend zo'n brandend gat, wat geeft dat een hitte.
Hierna kregen we in een yurt een bbq aangeboden.
Na de maaltijd was het donker geworden en dan geeft zo'n brandend gat een prachtig oranje licht in de nacht.
Daarna weer met de jeeps terug naar onze overnachtingsplek gereden.
21 augustus
Vandaag weer verder gereden naar Ashgabat, de stad van het witte marmer.
Wordt ook wel "de Witte Stad" genoemd, een brandschone witte marmeren stad met een aantal goede en zeer moderne winkelcentra.
Het is dan ook verplicht om als je met je auto uit de stoffige woestijn komt eerst je auto te laten wassen. Ook dus wij in konvooi naar de autowasserette om de campers te laten wassen.
De stad is inderdaad erg schoon, ruime wegen met weinig verkeer.
Ashgabat is in wezen een oase in de woestijn, daarom zijn er ook heel veel fonteinen en er is hier ook heel veel groen aan geplant.
Wat ook opvalt dat de vrouwen hier prachtig gekleed zijn, kleurrijke jurken met prachtige hoofddoeken op een speciale manier geknoopt.
We moesten hier verplicht in een hotel overnachten, want we mochten niet in de camper blijven slapen.
Gelukkig was er ook een zwembad bij het hotel en dat was heerlijk om een verfrissende duik te nemen, want de temperaturen zijn hier overdag nog boven de 35 graden. In de nacht koelt het gelukkig af naar 17 graden.
22 augustus
Vanochtend een rondtoer met een bus gehad door de nieuwe stad, die vanaf 1991 uit de grond gestampt is. Foto's nemen is hier officieel niet toegestaan, maar vanuit de bus kan dat wel. Het is een beetje onwerkelijk om langs al die witte marmeren gebouwen en paleizen, glimmende gouden koepels en het uitgestrekte gemanicuurde park, het komt allemaal erg steriel en onwerkelijk over, alsof het geen inhoud heeft. Je ziet bovendien weinig mensen op straat, parkeerplaatsen zijn leeg. Net alsof er niet geleefd wordt. Ook is het een schril contrast met het binnenland wat arm en schraal is.
De middag aan het zwembad doorgebracht en om 17:00 uur vertrokken naar onze overnachtingsplaats vlak voor de grens, waar we onze drankvoorraad op moesten maken, want het is verboden om in Iran alcoholische dranken in te voeren.
23 augustus.
Om 08:00 uur naar de grens vertrokken, in konvooi. Eerst weer de paspoortcontrole, daarna 30 km door het grensgebied gereden in konvooi.
We werden permanent gevolgd door militairen in wachttorens en overal stonden camera's, terwijl het een prachtige route was door de bergen.
Toen nog een laatste check van de Turkmeense douane.
Direct door naar de Iraans grens, waar we vriendelijk werden ontvangen, alle controles verliepen erg gemoedelijk en waren niet streng, terwijl we dat wel verwachtten.
Ook mochten we de klok weer terug zetten, een half uur; dus schelen we nog 2,5 uur met Nederland dat we voor lopen.
Na de grenspassage eerst nog boodschappen gedaan en een simkaart gekocht.
De komende drie weken zijn we hier te gast.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1193
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Mashhad
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,mashhad
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-11
)
[43] => stdClass Object
(
[reportId] => 5032687
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-08-02
[photoRevision] => 8
[title] => Teheran & Einde van de reis
[message] => Teheran & Afsluiter van de reis
Op 31 juli had ik wat activiteiten ondernomen en afgesproken met de twee Fransen. Zij pakten de taxi naar mijn hotel, waar ik instapte en samen gingen we met diezelfde taxi naar het treinstation. Dit ligt op een halfuur rijden en dus buiten de stad.
Om 17.00 uur kwamen wij aan terwijl wij pas 18.30 zouden vertrekken met de trein. Beetje babbelen en winkeltjes kijken vanuit de airco. Toen naar buiten richting de trein. We stappen de wagon binnen waar aan de linkerkant een wandelpad is, daarnaast zitten allerlei cabines. Ik zit gelukkig met de twee Fransen in dezelfde cabine. Ondanks dat mijn boeking dagen later is gedaan. Dit is veel gezelliger + prettiger met achterlaten van je spullen voor bijvoorbeeld toilet.
In tegenstelling tot mijn eerdere ervaring in Vietnam, had je in de cabine niet gewoon 2x twee stapelbedden, maar je zit als ware op de onderste twee bedden als stoel met prima rugleuning (in de muur). Tussenin een tafeltje waarop al thee, koffie, water en koekjes staan. Later wordt het beddengoed gebracht.
Na enkele controles wordt er in het eerste uur nogmaals een controle op het kaartje gedaan. Even later wordt opgeschreven wat je wilt eten. Net als een van de Fransen ga ik gemakkelijk voor kip met rijst. Heb het weer heel vaak gegeten, maar voor nu is het ook gewoon prima tijdens een lange treinreis. Rond uur of 21.00 komt het eten en nog een uur later worden alle vakjes van piepschuim weer opgehaald.
De tijd tikt door, al zijn wij steeds verbaasd wat een omweg de trein maakt. Hadden we op zich kunnen weten, maar het verschil met de bus is toch best groot. De bus is dus sneller, maar na een aantal bussen in dit land is dit wel een leuke nieuwe ervaring. Uiteindelijk zien wij rond 23.30 dat wij al vijf uur onderweg zijn. Met wat praten, lezen en jawel, Sudoku puzzels shirt de tijd voorbij. Ook een aantal locals zagen mij puzzelen en we hebben hen uitgedaagd, van eerst met 1 ster tot uiteindelijk 3 sterren. Was erg leuk en ze waardeerden het dat het werd uitgelegd en met hen gedeeld. We zitten ongeveer halverwege richting Esfahan. We gaan de bedden uitklappen en dekken met wat wij gekregen hebben (zoals kussen, dekbed, onderlaken). Eigenlijk val ik vrij snel na het liggen al in slaap, ronde middernacht.
Woensdag 1 augustus
De eerste keer dat ik wakker wordt, is het rond 6.45 uur en zie ik de opkomende zon de cabine binnenschijnen. Even liggen en weer rechtop zitten. M'n buurman is ook wakker. Doordat ik ruim 6,5 uur heb geslapen, voel ik mij niet slecht. Het was geen lekker bed, maar ik voel mij ook niet totaal gebroken. Gelukkig, want de volgende nacht wordt in het vliegtuig. Een van de eerste dingen die ik doe, is kijken hoe laat het is + waar wij zitten. De trein staat stil en we zijn in Kashan. Blij mee, want ik wist dat de bus daar slechts 3 uurtjes over deed op de heenweg. En nu dus nog sneller, want rond 9.30 uur zullen wij aankomen. Berekend het vertrek om 18.30 en zie dat de reis 15 uur was.
Na wat uit het raam kijken, is het niet totaal anders dan verwacht. Verre uitzichten, droge landschappen, zonnetje erbij. Ik val nog een uurtje weg en vul mijn tijd tot wij aankomen volgens planning. Met zijn drieën gaan wij opzoek naar een taxi, want geen grote kluif is in dit land. We gaan naar het hostel. De eigenaar is blij ons weer te zien. En het voelde oprecht weer als thuiskomen. Leuk! We dumpten de backpacks, en gingen eerst even opfrissen na een nacht in de trein. Hier konden wij ook douchen dus daarna voelde ik mij pas echt weer fris. Na een stukje meloen en bijpraten, ging ik op pad. De Fransen hadden eigen plannen dus we hebben elkaar gedag gezegd. Zij vertrekken vanmiddag uit Iran, terug naar Frankrijk.
Ik liet een hoop zware spullen achter in het hostel en ging licht bepakt richting de metro. Normale route na de eerdere drie dagen in Teheran. Eerst wat zuidelijk opstarten met koffie. Helaas wilde ik tot 3x wat bestellen, wat zij 'toevallig' niet hadden. Ik hield het kort en ging na de koffie verder zoeken. Ik liep door een beetje technische wijk, met tig zaakjes die verlichting en wifi lampen verkochten in alle kleuren. Ook van stofcontacten te opladers van telefoons en powerbanks. Typisch een zaak voor mijn vader, maar met een zoon die twee linker handen heeft, had ik er weinig te zoeken. Zoals vaker in dit land, alle zaken in een buurt met dezelfde producten, mogelijk zelfs via dezelfde inkoper. Totdat ik een zaakje tegenkwam en brood met omelet had besteld en eigenlijk heel lekker zat in de airco.
Na de lunch was het half drie in de middag. Ik was in de goede richting en wandelde verder richting de bazaar. Erg groot en lekker in de schaduw keek ik wat rond op een rustig tempo. Echt iets om te kopen, zag ik niet meer dus na een grote ronde besloot ik er weg te gaan. Ik ging naar de metro, die noordwaards reed richting de Tabiat bridge. Daar was ik eerder, op de laatste dag van mijn eerste stop in Teheran. Het voordeel is dat ik niet meer hoefde te zoeken door de parken en er recht naartoe liep. Hier nog wat rondgekeken en uiteindelijk bij een zaakje beland met een chocolade crêpe / pannenkoek. Bodem gelegd en toen richting het hostel.
Ik was eigenlijk van plan veel eerder naar de airport te gaan, omdat ik weinig te doen had. Ik raakte over Social media aan de praat met de eigenaar en hielp hem met wat tips en verbeteringen, zoals zijn hostel als locatie toevoegen onder uploads op Instagram. Uiteindelijk was hij erg blij met de tips en bedankte mij enorm. Na nog een stukje watermeloen vond ik het tijd om te gaan en dat was een wijs besluit. De eigenaar bestelde met SnappCar een taxi voor mij en met die taxi deed ik er precies een uur over om bij de internationale airport te komen. De rit op zichzelf was al heel druk en chaotisch, dat verkeer zal ik niet snel missen, zodra ik weg ben. Drie uur voor vertrek was ik op de airport en alleen al anderhalf uur werd in beslag genomen door inchecken en Passpoort controle. Eenmaal verder, heb ik nog wat gegeten. De vlucht gaat om 23.30 en met drie vluchten voor de boeg, wordt het wel even bikkelen. Donderdagmiddag kom ik aan en dat is een heerlijk vooruitzicht. De vluchten zijn:
- Teheran-Qatar
- Qatar-Barcelona
- Barcelona-Las Palmas GC
Nog een soort samenvatting van wat zaken die ik heb ervaren in Iran:
Iran... Aanbeveling?
- Ja ik vind van wel, maar dat geldt uiteraard niet voor iedereen. Je ontdekt, ziet, maakt mee wat in Nederland niet (meer) mogelijk is. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van Iraniërs is van een ander level. Wat erg prettig is, is dat er veel en goed Engels wordt gesproken. Als je individueel en ongeorganiseerd reist, is dat heel fijn. Niet te vergelijken met China.
Makkelijk te bereizen?
- Ja, enorm makkelijk. Het vervoer is goedkoop en de VIP bussen hebben airco, zijn inclusief eten en drinken en gaan zeer frequent naar alle steden. Aanvullend gaan er nog treinen tussen bepaalde bestemmingen.
Goedkoop of duur?
Alles is enorm goedkoop. Hostels/hotels zijn misschien nog het duurst in verhouding. Die kun je goedkoper vinden in andere (Aziatische) landen, maar daar zijn activiteiten weer veel duurder. Waarschijnlijk is Iran het goedkoopste land waar ik ben geweest. Zonder enig moment in te houden heb ik zo'n 500 euro uitgegeven voor verblijf, vervoer, activiteiten en eten/drinken in twee weken tijd. Bij verblijf moet je denken aan gemiddeld iets van 30 euro per nacht in Iran. Is nog steeds niet gek, maar goedkoper kan het in ieder geval wel, zoals destijds in Vietnam.
Nadelen / minpunten?
- Ja, ook die zijn er, zoals iedere stad of bestemming die heeft. Om te beginnen is het deze tijd van het jaar bizar warm. Ik berichtte eerder al over 44°C in Kashan. Onder de 35 graden is het overdag sowieso niet geweest. Afkoelen in het zwembad of aan het strand is er niet bij en door het geloof is een lange broek verplicht. Als man heb je het qua kleding nog makkelijker (luchtiger) dan een vrouw, waar vrouwen een hoofddoek moeten dragen. Dat vind ik wel nadelen of in ieder geval belemmeringen.
Het is dus prima mogelijk in deze tijd van het jaar, maar als ik de keuze heb zou ik in een andere tijd van het jaar gaan.
Aanvullend merk je dat er veel controles zijn, ik weet niet of dit alleen voor toeristen geldt. Tickets veelvoudig laten zien en altijd vragen naar je afkomst. Met Nederland als afkomst levert dat verder geen problemen op gelukkig.
Ook op vakantie en zou een biertje of iets anders best eens lekker zijn. Juist dat het niet kan, is soms jammer.
Verder,.. het verkeer?
- een combinatie tussen grappig en verschrikkelijk. Aan het begin maakte ik een aantal video-opnamen vanuit de taxi of van de straatkant. De chaos springt er vanaf. Je leert je snel aanpassen en dat je gewoon voorrang moet nemen, anders kom je nergens. Maar doordat zij ook proberen voorrang te nemen, of pas echt remmen als het niet meer kan, ervaar je een heleboel bijna-dood ervaringen. En dat gaat gewoon niet wennen met het goede verkeer in Nederland. Ik merkte vooral de laatste dagen dat ik mij vaak irriteerde aan het verkeer.
En, handel?
- zoals vaker genoemd en wellicht al bekend, staan Perzische tapijten hier centraal. Iedereen heeft zijn handel en het is moeilijk om te weten wat nu echt is (en duur) en wat gewoon goedkoop is. Gelukkig was ik ook niet serieus op zoek om er een te kopen. Naast dit is iedereen taxi chauffeur en wil geld omwisselen. Voor hen is de koers zeer ongunstig tov euro en dollar, en ze weten dat wij Rial nodig hebben in dit land. Ook hebben ze allemaal visitekaartjes, en accounts op Whatsapp en Instagram voor hun 'handel'.
Als laatste, ik ga op reis naar Iran en neem mee?
- Linnen broek, dit was m'n beste aankoop vooraf. Andere broeken zijn veel te warm, in deze tijd.
- Lokale simkaart, koop die op de airport of in de stad. Ideaal, goedkoop en makkelijk communiceren met locals en hotels.
- Mobiele apps (Maps.me, Translate, SnappCar, Hostelworld)
Ik persoonlijk mis het dat je nergens in korte broek kan lopen en dat je nergens even een plons in het water kan nemen om af te koelen. Gelukkig hebben we daarop iets bedacht: ik ga nu namelijk naar Jan & Jan op Gran Canaria. Tot zover Iran, nu nog een weekje relaxen en verkoelen. Bedankt voor het volgen in mijn reis door Iran!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122251
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1967
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => teheran-einde-van-de-reis
)
[44] => stdClass Object
(
[reportId] => 5032382
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-31
[photoRevision] => 8
[title] => Shiraz, Persepolis & Necropolis
[message] => Heey allemaal,
Het einde van de reis door Iran is in zicht, maar niet voordat ik deze dagen nog beschreven heb.
Zaterdag 28 Juli was het en ik zat in de bus. Het was een lange dag, waar ik in Esfahan-Zuid moest overstappen door problemen met de bus. Ik kneep hem nog, toen ik iemand m'n ticket meegaf en die man niet meer kon vinden. Het bleek goed bedoeld, want hij ruilde mijn ticket voor een ticket van de andere bus. Ik zat, en deze was ook wat voller, maar ik vermaakte mij wel. Soms naar buiten kijken en oneindige uitzichten tussen de bergen door. Soms viel ik even weg of deed ik een puzzel.
Na de nodige uren zitten, was rond 20.00 uur de aankomst op het busstation. Ik nam een taxi naar m'n hostel en checkte in. Voor ik het doorhad was het al 21.00 uur en was ik moe. Ik liep een korte ronde in de buurt, nam wat te eten en ging weer terug. Lekker slapen en morgen een nieuwe dag; de eerste hele dag in Shiraz.
Zondag 29 Juli
De eerste keer ontwaken in Shiraz. Het ontbijt duurde slechts tot half 9, dus ik redde het niet helemaal en wilde niet gaan haasten. Ik sloeg het over en ging (na te zijn opgefrist) richting centrum waar ik had gelezen over een koffietent. Eenmaal daar, bereidde ik wat activiteiten voor, met een cappuccino en stuk appelgebak met kaneel op tafel. Niet vervelend.
Na enige tijd daar te hebben gezeten, wilde ik vertrekken. Ik ontdekte een Nederlands stel dat er ook zat en we raakten aan de praat. Het was gezellig en ik ging uiteindelijk weer zitten en we bleven nog een uur. Zij hadden het plan naar de Pink Mosque te gaan, maar eerst even verdwalen door de bazaar. Ik besloot m'n planning links te laten liggen en mee te gaan.
De bazaar is als vele anderen. Een hoop kleding, doeken, tapijten, glazen en kleine prulletjes. Na een paar keer de weg kwijt te zijn geweest, vroegen wij de route naar de Pink Mosque. Na een aantal minuutjes lopen, arriveerden wij. Eigenlijk staat 1 hal van deze moskee centraal. Hier zijn alle kleuren glas in lood, en met name in de ochtend schijnen de zonnestralen hier doorheen. Deze schijnen in alle kleuren van de regenboog op de Perzische tapijten die er liggen. Erg mooi, ook zonder de ochtend en extra zonnestralen is het een waanzinnige plek. Ik twijfel om de volgende ochtend vroeg nog eens te gaan, maar eigenlijk is dat zonde.
Net buiten de moskee ploffen wij neer in het eerste restaurantje. Buiten op een verhoging en daarop een tapijt, bestellen wij wat drinken en eten. Het wordt weer iets als rijst en vlees, met groenten. Uiteindelijk gaan wij er vandaan en is het tijd om te relaxen. De Nederlanders gaan naar hun hotel, ik naar mijn hotel. We spreken rond 17.30 weer af.
Lopend naar de rotonde bij de Citadel van Karim Khan. We ontmoeten elkaar en pakken de taxi naar Eram Garden, wat westelijk en boven de rivier ligt. Lopend niet te doen, daarvoor ligt het te ver uit de route. We gaan de tuin binnen en maken een mooie wandeling langs al het groen. Waanzinnige bloemen/planten en bomen. En gelukkig de nodige schaduw, want het is 18.00 uur maar het voelt nog altijd erg warm. Na een uurtje door de tuin, wat foto's en rondkijken, vertrekken wij weer. We wandelen door de straten richting een winkeltje in de buurt met specifieke bamboe-producten. En langzaam ontdekken wij dat het een hele hippe en moderne buurt is. Mooi koffietentje op de hoek waar wij even een pitstop maken. Vervolgens pakken wij een taxi naar Della Steakhouse, en dat was geen slecht plan. Zij waren er gisteren ook al geweest, en ik had de aanbevelingen op TripAdvisor al gezien. Daar gingen wij; erg modern, super mooi. Het zou met trots je eigen restaurant zijn in Nederland. Eigenlijk niet-Iraans mooi!
De menukaart is zoals je verwacht van een steakhouse. Vele soorten vlees. We beginnen met een voorafje, ik kies bruchetta's. Daarna het vlees, en we gaan voor de dikste en duurste biefstuk. Niet vaak gaf ik zoveel geld uit aan avondeten in Iran, en alsnog betaalde je voor de biefstuk omgerekend 10 euro.. haha! En dan de smaak, die was top! Het eten is echt heerlijk na afwisseling met alle kebab en het lokale eten. We proosten met een citroenbier (geïmporteerd uit Nederland) en praten de avond rond.
We pakken een taxi terug, pitstop bij mijn hotelaarna de chauffeur hen afzet bij het andere hotel. Morgen verlaten zij het land na 7 maanden wereldreis, terug naar Nederland. Bij mij gaat het ook opschieten. Wel staat een trip naar Persepolis op mijn planning. Individueel is het best duur om een taxi en gids te nemen. Ik bedenk mij de Fransen die ik in Tehran en Kashan tegenkwam. Na wat app-contact blijken zij een volgende ochtend nog te gaan. Ik bel hun hotel en kan aanhaken. Dat is spontaan m'n plan en ik ben er blij mee. Ik moet er bijtijds uit dus ga lekker m'n bed opzoeken.
Maandag 30 Juli
Bij het Taha Hostel zou ik om 8.00 uur zijn om te vertrekken naar Persepolis, dus ging ik rond half 8 weg van mijn hotel. Het weer en de temperatuur waren prima op dit tijdstip en het was rustig op straat. Iets voor tijd kwam ik aan en zaten de twee Fransen te ontbijten in de tuin. Na een kopje thee en het kopen van een grote fles water (nodig), gingen we op pad met onze gids en taxichauffeur. Toen kwam ik er pas achter dat we een hele dag hadden geboekt met meerdere activiteiten. Een halve dag was voor mij voldoende geweest (nav de ervaringen van de Nederlanders), maar in mijn eentje was het moeilijk te organiseren en betaalbaar te houden, dus was dit prima en bleef ik hierbij.
We begonnen met Persepolis. Dit ligt zo'n 50 kilometer buiten Shiraz en ligt precies op de route waar ik al langs kwam vanuit Esfahan. Ik weet geen exact planning meer, maar we waren mooi op tijd daar. In een grote droge omgeving vind je ineens een behoorlijke hoeveelheid bomen en een breed pad richting de trappen waar je bovenuit een aantal overgebleven zuilen / 'kolommen' ziet uitsteken.
We wandelen erheen met z'n vieren en al direct begint de gids uirgebreid te vertellen. Van hoe de enorme blokken uit de bergen werden vervoerd, tot het feit dat je geen scharnieren ziet maar wel alles perfect en stevig aansluit. Eenmaal boven krijgen wij een Virtual Reality (VR) bril op. Dit kende ik nog van mijn tijd bij CB, maar had het zelf nooit zo bijzonder gevonden. Tot nu. Met alle archeologische opgravingen en alle verzamelde kennis is het hele Persepolis virtueel nagemaakt. Op de meeste plekken kun je een dergelijke bril opzetten en dan zien hoe het destijds zou zijn geweest. Ik vond dat heel gaaf en zeker toegevoegde waarde. Wel onnatuurlijk vond ik het kleurgebruik, veel felle kleuren als rood en oranje kwamen terug. Kleuren die je aan zuilen, plafonds en muren weinig ziet terugkomen in Iran.
We kwamen bij de Gate of all Nations. Hier kun je de tekeningen en ingegraveerde teksten en details bijzonder goed zien. Symmetrisch is er helemaal niets meer van dit hele 'Dorp van de Perzen' omdat er veel is verwoest en meegenomen.
Na de gate komen wij in de ontvangsthal, wat eigenlijk ook een aantal overgebleven zuilen zijn. Wel zie je de dikke muren die gebruikt werden voor de bouw. Aan de zijkant zien wij beelden met dubbele hoofden van oa stieren. We komen vervolgens bij een ruimte die eigenlijk nooit is afgerond en dus ook geen VR-beelden beschikbaar waren. We komen dichterbij richting het paleis van de 100 zuilen, waarna wij bij een van de hoogtepunten komen. De Apadana Staircase, ofwel trappen. Alle landen zijn hier vertegenwoordigd met diens kenmerken. Van Afrikaanse landen, tot midden Oosten en Azië, tot Europa. De klederdracht, de accessoires, de haarstijl, de producten of beesten (kamelen, paarden) die zij meebrachten. Enorme hoeveelheid details die goed zichtbaar zijn, waardoor dit gedeelte zo uniek is. Met een van de Perzen die hen begeleidde naar het grote paleis. Hier werden alle hogere rangen uitgenodigd voor de viering van nieuwjaar.
Naast dit hoogtepunt kom je nog privé paleizen tegen van koningen Darius en Xerxes. We blijven onze ogen uitkijken en ik heb niet de hele geschiedenis in m'n hoofd. Wil ik ook niet, ik ken het verhaal en heb alles gezien. Dat was al fantastisch. Na een drankje klimmen wij naar boven waar een van de tombes te zien is. Op zichzelf niet heel veel meer details dan beneden, maar het geeft wel een waanzinnig zicht over het gehele Persepolis. We wandelen naar beneden en gaan langzaamaan terug. Enkele uren zijn wij inmiddels verder. Zeker het googlen en verdiepen waard! Hierna stond iets op de planning waar ik vooraf niet om stond te springen en achteraf ook niet. Na de 50km zouden we nog 70km rijden richting de graftombe van Koning Darius II. Echter, we hebben daar wat gegeten en uiteindelijk een kwartiertje binnen geweest om weer terug te keren. Het was oké om te zien hoor, maar geen 140 km rijden in de hitte op het heetste tijdstip van de dag.
Na 70 km terug en waren we dichtbij Persepolis. Op een paar kilometer hirrvsn ligt Necropolis. Hier zie je de graven van de koningen; Darius I, Xerxes I, Ataxerxes en Darius II in de enorme bergen uitgehakt. Je staat op enkele meters afstand en ziet zulke details. Je kijkt opnieuw je ogen uit. Binnenin is niets meer dus daar mis je niks aan. Na een ruim halfuur zonder enige vorm van schaduw begint het mij een beetje op te breken. Het is inmiddels al laat in de namiddag en het was al een lange dag. Heb veel geleerd en gezien en heb een belangrijk puntje geschiedenis meegepakt wat zo bijzonder is in Iran. We gaan weer terug voor de laatste 50 km en moeten nog de drukke stad Shiraz door. Eenmaal bij het hostel van de twee Fransen, drinken wij nog wat en ga ik lopend naar mijn hotel. In de avond ben ik erg moe en doe ik niets meer. Backpack inpakken om de volgende dag uit te checken. Welterusten!
Dinsdag 31 Juli
Wekker mooi op tijd. Relax dagje zou het worden, dus ik wilde vooraf niet haasten. Vervolgens uitchecken was nogal vreemd. Ze hanteren een bedrag in dollars, wat ik sowieso raar vind want ze betalen overal met Rial.
Het bedrag per nacht was 35 dollar maar die zou ik voor 30 dollar krijgen. 3 nachten betekent 90 dollar. Zij beweren dat de koers weer veranderd is en je nog meer rials krijgt voor je euro. Als ik dus met Rial zou betalen, en ik vergelijk dat met wat ik heb betaald aan koers, zou ik 125 euro betalen. Vond ik beetje gekkenwerk, dus ik kon uiteindelijk in euro's betalen. Dan kwam het op 82,50 euro neer. Ik had twee 50'jes en ze had geen wisselgeld in euro's. Afijn, ook zonder wisselgeld zou ik nog goedkoper uit zijn dan in Rial betalen. Maar ik kreeg nog 17,50 terug, in de Rial-eenheid want ze hebben nauwelijks euro's. Lekker complex hè?! Om het nog vreemder te maken, vertelde de receptioniste dat ze in dat geval de officiële koers moet aanhouden. Dat is ongeveer de helft van de prijs. Dus dan zou ik slechts 9 euro terugkrijgen en totaal zou ik 91 euro betalen. Op zich prima bedrag, maar vreemd dat als:
- ik betaal, de hoogste onofficiële koers
- zij betalen, de laagste officiële koers
Ik liet dat ook zeker blijken en ze kwamen mij behoorlijk tegemoet door 40% meer terug te geven in Rial. Dat ligt dicht bij wat ik voor mijn koers heb gekregen. Heb dus zo'n 85 euro voor 3 nachten betaald. Eind goed, al goed.
Daarna liet ik m'n backpack achter, en vertrok. Even koffie drinken en verslagje typen. Dan ga ik richting de Citadel. De Citadel van Karim Khan ligt eigenlijk middenin Shiraz. De hoge stadsmuren vallen van alle kanten op. In een van de hoeken zie je een duidelijke verzakking. Binnenin een mooie tuin met een watertje, maar na een tijdje in Iran en de vele tuinen, is het niet zo heel bijzonder meer. Verder worden lokale schilderijen en andere werkjes verkocht. Niet heel interessant om wat mee te brengen naar huis, dus ik laat het erbij. Na wat zitten in de schaduw verlaat ik de Citadel weer, waarna ik om de volledige Citadel een wandeling maak.
Dan wilde ik nog naar de nabij gelegen Nazar Garden. En binnenin deze tuin ligt het Pars Museum. Beiden pak ik nog even mee en wandel lekker door de schaduw van alle bomen. Aangezien ik de tijd in het achterhoofd houd, voor de lange treinreis terug, besluit ik nogmaals door bazaar te gaan op zoek naar iets leuks voor thuis. Ik vind wel wat en ben na wat afdingen ook tevreden over de prijs. Dan voelt het alsof het erop zit in Shiraz. Ik wandel de lange straat uit tot aan mijn hotel. Zodra ik arriveer is het 14.30 uur. Met de Fransen hebben we afgesproken om de taxi naar de trein te pakken om 16.30 uur. Ik heb nog twee uur de tijd en ga buiten nog een broodje halen.
Aangezien er vanmiddag niet veel meer gebeurd, is dit tot zover Shiraz. Ik heb nog een lange treinreis voor de boeg en kom morgenochtend aan in Teheran. Daar besteed ik de hele dag dus er volgt nog een laatste verslag.
Groeten uit Shiraz!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122251
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1320
[author] => Jordy
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,shrz
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => shiraz-persepolis-necropolis
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[reportId] => 5063338
[userId] => 293252
[countryId] => 89
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2019-09-16
[photoRevision] => 0
[title] => Teheran 2
[message] => Die zit, hoe elegant, in een lipstickhoudertje met felle kleuren. Goh, zegt Natascha, gebruik je lippenstift -:)))? Nee, zeg ik, voor mij gehoortoestellen en prompt....zie ik voor mijn geestesoog ons grasveld van daarstraks voor me. Ik lag te slapen en had een gehoorapparaat uitgedaan en in het gras gelegd. En niet meer opgepakt!!! Ik kan me wel voor mijn kop slaan, maar wacht er nog even mee. Er zijn twee dames die dat ook willen doen, maar vooruit, zonder geluk vaart niemand wel en ik zet een snelwandeltempo in, terug naar het Golestanpaleis, ca 10 minuten verderop. De baliemedewerker bij de audiotour sprak goed engels, dus die schiet ik aan. Hij laat me door om naar mijn gehoortoestel te laten zoeken. Een dove kwartel heeft de gelegenheid niet te baat genomen en daar ligt mijn rechter oorstuk nog te wachten in het gras, mazzel weer voor mij !!! Een tijd later krijgen we trek in thee, zullen we dat doen in een theehuis, annex waterpijpcafe? Zo gezegd, zo gedaan. De koffie is flauw en lauw, maar de twee jongedames langs ons,maken het weer goed. Ze prijst ons de waterpijp aan, mogen ookeven proberen ( nee bedankt maar) en we spreken wat met elkaar. Die ene met gaten in haar broek probeert kringeltjes te blazen, gaat best goed! We zijn alweer met iets anders bezig als ze ons ineens een doos voorhouden. Merci, denk ik, die chocolaatjes maar dan een maat groter. Maar nee, het zijn lipgloss sticks of zoiets en de dames mogen er een uitkiezen! (Discriminatie denk ik -;))) maar niet heus). Eerst drie keer beleefd weigeren is hier de beleefdheidscode en na de derde keer kiezen ze er eentje uit. Moet ik naast een Marianne met hoofddoek ook nog wennen aan een Marianne met lip gloss! We gaan weer richting noorden, terug naar het hotel. Natascha wil de metro wel eens gebruiken, ze heeft gelezen dat er een deel van de metro gereserveerd is voor vrouwen. Women only, staat er op de grote sticker op de grond en op het metrotoestel. Reden hiervoor is dat vrouwen in de drukke en stampvolle coupes vaak handtastelijk lastig gevallen werden. In een coupe voor alleen vrouwen is dat probleem er niet. Ik maak een foto van de sticker op de grond maar wordt meteen door een blonde felle vrouw aangesproken. Delete picture eist ze! Ook dat nog! Uitleggen dat je er geen slechte bedoelingen mee hebt (er staan nog een paar perzische vrouwenbenen op), heeft geen zin, dus antwoord ik OK, zal ik doen en loop de gewone coupe binnen.
Tis wat! Maar goed, Marianne en Natascha staan in de vrouwencoupe, achter een open metalen hek dus, gescheiden van de gewone coupes. Ik zit een coupe verderop, maar we vinden elkaar weer na 4 haltes. Na even opknappen en een tweede powernap die dag, bezoeken we 's avonds nog een klein theehuisje een paar honderd meter verderop en doen bij volle boekenplanken, retro posters en idem westerse muziek nog een lichte maaltijd, met shakes en chips. Dan eindelijk eens echt slapen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-14 06:26:47
[totalVisitorCount] => 202648
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 343
[author] => Frans
[cityName] => Teheran
[travelId] => 524272
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2019-09-13
[dateReturn] => 2019-10-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/931/894_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teheran-2
)
[31] => stdClass Object
(
[reportId] => 5063337
[userId] => 293252
[countryId] => 89
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2019-09-15
[photoRevision] => 0
[title] => Teheran 1
[message] => We zijn binnen! Welcome to my country, veel handjes schudden Een lange dag van ca 40 uur minus wat hazeslaapjes, wandelkilometers en een bezoek aan paleis Golestan en de bazaar. Tweede, noodgedwongen bezoek aan Golestan. Frans zwijnt weer. De dames zwijmelen bij een waterpijp ;-). We belanden -vrijwillig- in een iranese cel! In de metro met de vrouwen achter het hek.
Natuurlijk zijn we welkom in Iran, waarom ook niet? Paspoort en visum zijn in orde, alleen de hotelreceptionist is not amused als we ons paspoort niet willen (en mogen) afgeven van vadertje Staat. Een beetje misnoegd neemt hij genoegen met een kopie van ons paspoort. We douchen snel en gaan op pad. We lopen naar het zuiden, langs een drukke straat, er is veel geluid en uitlaatgassen. Ook hier zien we mensen lopen met een mondkapje voor. Af en zoeken we de route en er is altijd wel iemand die ons de weg wijst. We lopen door een autoluw gemaakt deel met veel groen en bankjes. Manne, vrouwen en kinderen eten, kletsen, winkelen op deze hete zondag. Om de paar minuten zien we een shuttlekarretje de zone open neer rijden voor mensen die het te lang vinden om te wandelen. Het verkeer is zoals ons al is bekend gemaakt, hectisch en onvoorspelbaar. We wurmen ons inlangzaam, soms snel tempo door bussen, autos en talloze brommers. Het zit allemaal dicht op elkaar en de eerste botsing tussen slalommende brommers gebeurt al voor onze neus. Ze gaan gelukkig vrij beheerst uit elkaar. Verzekeringspapieren invullen. Nooit van gehoord denk ik-:). We ontdekken het Golestan paleis door een paar maal rechts af te slaan, door de drukte die bij de nabijgekegen bazaar heerst. Er zijn in dit voormalige paleizencomplex van de Kadjaren vele museums ingericht. We moeten kiezen gezien de beperkte tijd en kiezen voor de grote hal, de spiegelhal. Het zijn voornamelijke lege hallen met spiegels en spiegels. Wie is er de mooiste in het land? Ook veel mozaiekwerk in turkoise, geel, blauw en groen. De meest rechthoekige gebouwen liggen rondom eem grote tuin die makkelijk een lengte haalt van 200-300 meter, met veel bomen, water en een aanlokkelijk grasveld. We dommelen op het gras binnen no time weg en worden wreed gewekt door een soort tuinman opzichter die ons en anderen van het gras afjaagt. Niet dat er een bordje stond dat het verboden was, maar blijkbaar is het niet gewenst. Jammer-:)). We sjokken de hitte weer in, graadje of 30. Twee iraniers willen met ons op de foto, maar ze zijn er op naar zoek lijkt het. Een minuutje later schieten ze twee duitse vrouwen aan, ook op de foto. Nee, er zijn meer spontanere ontmoetingen! Een oude magere gebogen man praat tegen ons in Farsi, maar geen idee wat hij wil vragen. We come from Holland zeggen we en dan lacht hij breed en schudt de handen. Meer wilde hij niet weten. In de bazaar toont een vrouw in het zwart ons een zak met mandarijnen, "toe pak maar" zegt ze en afslaan kan niet -;) Een derde wil ons zijn tapijten tonen en wat raar nou, daar hebben we nu geen zin in-;). Een kleine oude vrouw komt assertief naar mij toe, money money zegt ze en houdt een briefje rials in haar hand. Ja geef maar zeg ik, maar dát is niet be- bedoeling! Ze is gek, zegt iemand tegen ons, maar wel lief. Echt niet zegt ze, hij is gek. Iedereen lacht en het is een ontspannen sfeertje. We schieten een eettentje in en komen in een flinke drukte terecht. Er is keus uit 6 gerechten, dat betekent snel leveren maar wel lekker. Rijst met een polenta, beetje groente en kip of lamsvlees. Colaatje erbij. Waar we vandaan komen? Holland. Ahja zegt ie en loopt weg. En komt terug, met de nederlandse vlag op een stokkie! Mooi toch he!? We lopen na onze lunch verder door de bazaar en vragen naar een telefoonwinkel. We willen een iraans simkaartje om goedkoop te internetten als we geen wifi hebben. Voor 5 euro kunnen we 4 weken internetten, dat zijn nog eens tarieven! Beste keus hier is Irancel, met de beste dekking. De jongedam achter de balie regelt het in rap tempo maar heeft voor de sim houder wel een toolje nodig, wat ik bij me heb gelukkig.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-14 06:26:47
[totalVisitorCount] => 202648
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 389
[author] => Frans
[cityName] => Teheran
[travelId] => 524272
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2019-09-13
[dateReturn] => 2019-10-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teheran-1
)
[32] => stdClass Object
(
[reportId] => 5062355
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2019-07-15
[photoRevision] => 0
[title] => 16. Iran (8 juli - 15 juli)
[message] =>
Al bij de grensovergang van Pakistan naar Iran heb ik het moeilijk. Pakistan is zo’n mannenland waar vouwen het liefst binnengehouden worden. Iran lijkt veel moderner, er zijn hier op straat al veel meer vrouwen te zien dan in Pakistan. Maar bij de grens word ik boos, als Douwe mij er op blijft attenderen dat ik mijn hoofddoek op moet. Ik wil dit moment zo lang mogelijk uitstellen. Wanneer een douanebeambte ons mee naar binnen neemt en mij gebaart dat ik de hoofddoek op moet, is er geen ontkomen meer aan. Ja hoor, we zijn weer in Iran!! En op zich is die hoofddoek nog niet eens zo heel erg, als deze maar niet verplicht zou zijn. En in deze afschuwelijke hitte is het helemaal een marteling. Zo moeten vrouwen dus beschermd worden tegen vieze geile mannen! Wat een barbaarse cultuur. Alles ter bescherming van onze vrouwen... En Douwe maar zeggen dat het me mooi staat....
Enfin, Iran dus.
We worden weer hartelijk welkom geheten bij de grens. Er is hier zelfs een meneer speciaal aangesteld om toeristen door de douane-formaliteiten te leiden en te helpen in tegenstelling tot de heenweg aan de Azerbeidzjaanse grens, waar het één grote warboel en geld aftroggeling was.
Aangezien we op de heenreis al een groot deel van Iran hebben gezien, kunnen we nu zonder grote stops door de hitte heen scheuren direct naar Teheran. We hebben in Delhi een -niet voor toeristen bestaand- double entry visum geregeld, zodat we eventueel nog even vanuit Iran de straat van Hormuz kunnen oversteken naar het Arabisch schiereiland om op familiebezoek te gaan in de Verenigde Arabische Emiraten. Maar gezien de oorlogsretoriek tussen Trump en het Iraanse regime en het feit dat het zowel hier als aan de overkant tussen de 40 en 50 graden is, besluiten we om van dit plan af te zien.
Op mijn lijstje staat echter nog het authentieke Iraanse bergdorpje Abyaneh (of zoals wij als woordspeling op Vi-nee-ja zeggen: AB-ja-nee) waar het een stuk koeler is dan in het zuidelijke woestijngebied. En dus gaan we naar Abyaneh en wat is het mooi! De huizen zijn roodgekleurd en de mensen lopen rond in traditionele klederdracht. Natuurlijk is het heel erg toeristisch. Middenin het dorp op de parkeerplaats zijn de andere toeristen. Iraniërs wel te verstaan. Ze zetten gewoon een tent op (iedereen heeft het zelfde model) op de parkeerplaats, spreiden een kleed uit en picknicken en kamperen er. De volgende ochtend wordt het allemaal weer netjes opgeruimd. We zijn dus niet de enigen hier die op een parkeerplaats overnachten. De volgende dag hangen we de hangmat boven een koele bergstroom en genieten we van onze schitterende picknickplek alvorens we naar Teheran gaan.
‘s Avonds laat komen we aan in het ons zo geliefde parkje, wat de vorige keer onze standplaats was. Vooral Anna-Beitske heeft hier erg naar uit gekeken: naar het parkje, naar Hoessein, de parkwachter, naar het water geven van de bloemetjes, naar de speeltuin, naar de bevriende gezinnen. En dus mag ze bijna middenin de nacht nog even spelen in de speeltuin. En ze is niet de enige, de speeltuin is vol met kinderen. Vanwege de hitte overdag speelt iedereen hier ‘s avonds laat.
De volgende dag moet er snel internet geregeld worden. Ik zit in een sollicitatieprocedure bij een oude werkgever en heb na eerdere contacten in Pakistan en India nu nog één videogesprek. En wanneer dit ook positief verloopt, heb ik per 1 oktober een baan!!
Blij gaan we op bezoek bij onze vrienden Shabnam en familie, waar we altijd vrolijk en gastvrij worden ontvangen. We mogen de was meenemen en douchen en vaak eten we een hap mee. Tijdens het diner horen we dat een wederzijdse vriend recentelijk is opgepakt wegens grootschalige alcoholsmokkel. Toch even slikken want de straffen hier (lange gevangenisstraffen en zweepslagen) zijn bepaald niet mals en bovendien waren wij zelf vorig jaar ook een gezellig dagje mee als dekmantel op hun zelfgebouwde smokkelcamper. Ondertussen vinden Shabnam en ik het leuk om in het grote Laleh park lekker te wandelen. Het is er erg druk met heel veel actieve Iraniërs, die er de koelte opzoeken: skaten, fietsen, rennen, dansen, volleyballen, badmintonnen, schaken, chillen, een hapje eten of op een andere manier proberen te doen alsof ze in een normaal land leven met een normaal regime. Want dat ontbreekt eraan in dit land: een normaal regime! En dat lijkt een groot deel van de bevolking ook als een dagelijkse nachtmerrie te ondergaan. Onderling durven ze hun onvrede alleen met goede en gelijkgezinde vrienden te delen. Online durft slechts een enkeling met groot gevaar voor represailles kritiek te uiten. Maar tegen buitenlanders (die niet zoals journalisten continue begeleid worden door een mannetje van het ministerie van informatie) uit vrijwel iedereen de diepgewortelde onvrede. ‘Iran is een geweldig land!’ luidt het vrijwel altijd identiek, ‘alleen politiek is het ziek, rot, verrot of gestoord,’ voegt vrijwel iedereen er ongevraagd aan toe. En dat begint al bij de grens: door de eerste douaniers en door de eerste militairen die het stuk voor stuk heerlijk lijken te vinden zo nu en dan gewoon eens tegen iemand te kunnen zeggen wat ze vinden. Het gebeurt tijdens ontmoetingen in het park, bij het benzinestation, in de winkel, bij vrienden thuis of in het zwembad. Zelfs als daar alleen maar militairen hun baantjes trekken -of liever: in het ondiepe keuvelend rondjes lopen).
Als Douwe de volgende ochtend heel vroeg gaat zwemmen in het militair zwembad, voel ik gestommel aan de camper. Ik denk dat Douwe al terug is, maar als ik hem roep en hij niet reageert, ga ik kijken. Ik zie AB’s fiets op straat liggen. Mijn mountainbike is er niet meer!!! Ah gejat. Ik heb de tranen in mijn ogen staan van woede. Ik bel op advies van de buren de politie. We hadden gisteren al een man met een groot mes langs zien lopen in het park, maar daar verder geen acht opgeslagen. Alle Iraniërs houden van picknicken, dus daarom zou hij wel een mes bij zich gehad hebben....
De buren zeggen dat het wel in orde komt, de politie hier is machtig en er hangen overal camera’s. Helaas nemen die camera’s niet op en moeten we de fiets als verloren beschouwen. De buren bieden ons een troostontbijt aan. Het zijn onze oude vrienden van de heenreis. Het is fijn om bij ze te zijn. Helaas is Ali op de dag, dat wij Teheran ruim een half jaar geleden verlieten, plotseling gestorven. Een van zijn dochters vertelt ons dat wij zijn laatste gasten waren en dat dit gelukkig een heel vrolijke avond was met dans en zelfgebrouwen wijn en dat hun vader gelukkig was. Zijn achtergebleven echtgenote kust de foto’s die wij hebben meegenomen van deze prachtige avond hartstochtelijk. De 3 prachtige volwassen dochters runnen nu gedrieën de drukkerij van hun vader. Vooral ook omdat veel gezinnen afhankelijk zijn van de inkomsten, kunnen de meiden het niet over hun hart verkrijgen om het bedrijf op te heffen. De economie van Iran is het laatste half jaar flink achteruit gegaan en door de sancties gaat het ene na het andere bedrijf op de fles. De meiden vertellen dat het regime ook een stuk strenger is geworden. Een half jaar geleden liepen ze nog rebels met ontblote haren en de hoofddoek op hun schouders over straat, maar nu doen ze de hoofddoek weer netjes op, wanneer ze de deur uitgaan. Ze willen geen gevangenisstraf riskeren zonder proces. Ze vertellen dat er veel meiden worden opgepakt de laatste tijd en niemand weet wanneer ze vrij komen.
Ze moeten flink aanpoten om het bedrijf draaiende te houden en snappen nu dat hun vader vaak gestresst moet zijn geweest. Op het balkon staan wat ontspannende wietplantjes en stiekem deden de meiden en moeder er vroeger wat van in de thee van vaderlief, zodat hij zich toch wat meer ontspande. Als de buurman langs kwam, deden ze uiteraard alsof ze niet wisten wat voor magische planten ze hadden staan, want alles wordt binnen de eigen muren gehouden en niemand is te vertrouwen, zelfs de eigen buren niet. Weer ben ik me ervan bewust en trots om een vrije Nederlandse te zijn. De beide bevriende families hebben ook ten tijde van de revolutie het een en ander meegemaakt. Niet vrijheid was toen belangrijk, maar veiligheid. Hierdoor kon het Iraanse regime met harde hand optreden en zo de mensen onder de duim houden.
De dames hebben het helaas te druk om met ons naar hun strandhuis aan de Kaspische Zee te gaan. En aangezien ik binnenkort een werkend leven ga leiden, besluiten we om alvast een stukje westwaarts richting huis te gaan. We rijden via een stadscamping in Tabriz naar Bazargan, de grens met Turkije, waar we weer een prachtig uitzicht over mount Ararat hebben!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 948
[author] =>
[cityName] => Bāzargān
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/921/522_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 16-iran-8-juli-15-juli
)
[33] => stdClass Object
(
[reportId] => 5061792
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2019-07-08
[photoRevision] => 0
[title] => 15. Pakistan (24 juni - 8 juli 2019)
[message] =>
Na het grote Wagha feest, moeten we toch echt de grens over. Gelukkig doen ze toch niet zo moeilijk over de papieren aan de Indiase zijde, al zijn ze er wel een tijd mee zoet. In Pakistan gaat het allemaal soepel. Vanessa had voor ons al een double entry visum geregeld. Eén van de eerste Pakistani die we spreken, is een jonge schoonmaker, die me wat toe fluistert. Later begrijp ik dat hij ook christen is. Een andere jonge grensmedewerker vraagt hoe wij Pakistan vinden en zegt dat de Pakistani vriendelijk zijn en dat het niet zo is, zoals Pakistan in de wereld neer gezet wordt. Hij praat met zo veel vuur, dat het wel wat intimiderend wordt. Maar hij heet ons hartelijk welkom en verzoekt ons de mensen te laten weten hoe Pakistan werkelijk is. Bij weer een andere medewerker die de carnet regelt, kunnen we ook even tussen neus en lippen door geld wisselen. Verder zijn er geen strenge controles en kunnen we zo Pakistan in.
Islamabad
Binnengekomen in Pakistan gaan we direct naar Islamabad. Op de heenreis hebben we een rondje zuid Pakistan gedaan en nu gaan we noord Pakistan verkennen. We nemen de grand trunk road en zijn meteen weer terug in het drukke Pakistan, waar van alles op de weg is: van ezels, paarden, ossen tot grote schitterende vrachtwagens. Ik mis de koeien wel, al kunnen we nu weer een lekkere quarter pounder bestellen bij de MacDonalds. Die zoeken we veelvuldig op, want daar is airconditioning en een speeltuin en internet. Wat wil je nog meer. De hitte hier in Pakistanis is ook veel te heet voor ons. We hebben in de camper wel een paar kleine ventilatortjes, maar met deze hitte, waait er alleen een warme wind als een hete föhn in plaats van een koel briesje. Als we stoppen bij de Chenab rivier, mis ik hier de hindoes die een bad nemen. De Pakistani staan met hun voeten in het water en er is een dromedaris voor vermaak.
In Islamabad zoeken we Wilma en dochter Naomi op. Wilma heeft vroeger als klein meisje bij Douwe in de kerk in Heerde gezeten en werkte lange tijd als journalist in Indonesië, India en Pakistan. Het is heel leuk om een kijkje te krijgen in het leven van deze 2 dames. Naomi zit op een gemengde middelbare school en heeft het goed naar haar zin daar. Zo goed, dat ze haar moeder heeft doen beloven om haar school hier af te mogen maken en niet weer te verhuizen. Ze wonen in een schitterende appartementencomplex met smaakvolle oosterse inrichting. Haar flamboyante bovenbuurman heeft zijn plannen direct omgegooid om ons de Pakistaanse gastvrijheid te tonen en regelt een gezellig etentje bij Wilma thuis. We drinken lekker rode wijn. Wilma vertelt dat buitenlanders en christenen hier vergunningen krijgen en beperkt alcohol kunnen kopen.
Toen Karachi uit zijn voegen groeide als hoofdstad van Pakistan, wilde men een nieuwe, centraal gelegen hoofdstad. Islamabad werd gesticht! Vanaf 1959 is de bouw van deze nieuwe hoofdstad begonnen. Islamabad is opgebouwd uit grote rechthoekige wijken met brede straten, veel groen, grote luxe appartementenblokken en in elke wijk wel een winkelblok. Het heeft niets van andere Pakistaanse steden en ik waan me ook niet in Pakistan als we hier rondlopen. Het voelt en oogt modern.
Wij nemen afscheid van Wilma en Naomi, zij gaan op vakantie naar Nederland en wij brengen nog een nacht door op de berg bij Daman-e-Koh boven Islamabad met mooi uitzicht over de stad.
Swatvallei
We gaan het noorden verkennen. We zijn nieuwsgierig naar de Swatvallei. Malala, de jongste Nobelprijs winnares ooit komt daar vandaan en in haar boek beschrijft ze het als paradijselijk mooi. Dat gaan we met eigen ogen dus bekijken. En het is inderdaad paradijselijk! We vinden een mooi plekje aan de Swatrivier in een picknicktuin van een restaurant en spelen lekker verkoelend in de rivier. Overdag is het warm, maar ‘s nachts koelt het heerlijk af. We worden hier ook weer verwend. De jongeman wiens familie eigenaar is, voelt zich vereerd met ons als buitenlanders te gast en trakteert ons. We eten goddelijke vis en kip en de volgende ochtend krijgen we het traditionele ontbijt met brood en room en pruimen en abrikozen. Hij heeft het van zijn moeder van thuis meegenomen. Hij is student en spreekt goed Engels, als één van de weinigen, en vertelt ons over het leven hier in de Swat vallei, over de oorlogen en onrusten ten tijde van de taliban. Een mede student en vriend van hem, een christen (hijzelf is moslim), had zichzelf opgehangen, omdat hij de druk van zijn mede moslim studenten niet meer trok. De taliban domineerde hier de omgeving en de mensen waren bang. Ze vertrouwden niemand, ze wisten niet of iemand wel of niet bij de taliban hoorde.
In 2012 is Malala neergeschoten door de taliban, omdat zij streed voor onderwijs voor zowel jongens als meisjes. Gelukkig zien we onderweg ook veel meisjesscholen. Het is gek om in dit gebied te zijn. Het is hier heel mooi en het is een ware fruitparadijs. En voor mijn gevoel is het hier erg vergelijkbaar met Kashmir, zowel de mooie natuur als de gewelddadigheden en de bevolking die daaronder lijdt en de grote aanwezigheid van het leger. We willen wat verder de vallei in, het wordt nauwer, bergachtiger met hogere bergen en prachtige stadjes langs de Swat rivier. Helaas bereiken we Kalam niet. We komen bij een onverhard nat, glad en steil stuk omhoog, waarvan we het risico niet durven te nemen en keren maar om. Ik ben heel erg blij dat ik deze mooie vallei met eigen ogen heb mogen aanschouwen en ervaren.
Wij steken halverwege de Swat vallei door via een andere schitterende pas naar Shangla. Als we daar honing kopen, worden we uitgenodigd voor thee en lekkere frisse honing-citroendrank. De opa des huizes spreekt goed Engels en we nemen plaats in zijn bibliotheekje waar hij Arabische les gaf. AB en ik nemen nog een een kijkje binnen de ommuurde tuin, waar alle vrouwen en meisjes zich bevinden, maar ze houden ons helaas geen gezelschap in het leslokaal.
Op een prachtig uitzichtpunt over de Swatvallei komen er 2 oudere moslimmannen op ons af. Ze spreken nauwelijks Engels maar vinden Douwe zo leuk dat ze hem de weinige dingen, die ze bij zich hebben, cadeau doen. Zoals een gebruikte oude kam en een doordringend geurtje, die hij niet lekker vindt. Later komen ze zelfs nog terug met vers fruit.
KKH (Karakoram Highway)
Als we deze mooie vallei langs de Khan Khwar rivier uit rijden komen we terecht op de Karakoram highway! Het enige wat op mijn lijstje voor vertrek stond in Pakistan. Deze snelweg loopt langs 3 grote rivieren, waaronder de Indus en gaat door en langs de Pakistaanse Himalaya en de hoogste bergen ter wereld naar China toe. Het is gebouwd in 20 jaar tijd, klaar in 1979, en het is een mooi staaltje samenwerking tussen China en Pakistan, ook wel de Friendship Highway genoemd. En hun relatie wordt onderweg ook wel goed tentoongesteld in andere bouwwerken en huidige projecten. Tijdens de aanleg zijn er wel 1000 mensen, 800 Pakistani en 200 Chinezen overleden. De weg is overweldigend groots en gaat ook vaak erg hoog langs de Indus. De rotsachtige bergen zijn kaal en we rijden langs kleine dorpjes. Er is een registratiepunt voor buitenlanders en ineens rijden we weer met Levies, politie-escorte. Wanneer we ‘s avonds langs de gevaarlijke weg een parkeerplekje vinden bij een boom met een betonnen gebedsplaat er om heen met 3 punten, erg simpel en mooi, vinden de Levies dat we door moeten rijden naar het volgende dorp. Na een uur brengen ze dan toch maar eerst een Koreaanse wereldreiziger met zijn fiets, die achter in de pick-up zitten, naar dat dorp en komen dan terug om over ons te waken. De volgende ochtend rijden we verder richting China. De Levies houden onderweg ineens op met hun escorte. Wanneer de weg slechter wordt, krabbelen we nog een keer achter onze oren. We zijn blij dat we zonder kleerscheuren de meest gevaarlijke bergweg in India hebben overleefd en hebben geen zin om op deze gevaarlijke weg het risico te nemen op een kapotte camper. We hebben ook geen plannen om China in te gaan. Als je met eigen vervoer China bezoekt, moet je erg veel geld betalen, en er moet een gids mee. Als je China niet bezoekt, moet je deze zelfde weg terug. We besluiten om de reusachtige bergtoppen, waaronder de K2, en deze mooie bergweg voor een andere keer te bewaren en draaien ons om. Ik ben al erg blij dat ik een stukje van deze immens grote 1400 km lange weg bereden heb!
Naar Baluchistan
Inmiddels is het begin juli en als we de bergen uit rijden, komt de hitte ons weer tegemoet. We besluiten om onze ronde door het prachtige noord Pakistan als gedaan te beschouwen en willen nu zo snel mogelijk door de hitte naar de grens met Iran rijden. Als we zuidwaarts een stuk over de nieuwe snelweg M1 rijden, lijkt dit in zijn geheel niet op het gezellig verkeer van Pakistan. Ik waan me even op een moderne westerse weg met grote witte auto’s. Als de weg ineens nog niet af blijkt te zijn, missen we dan toch de scherpte van de juiste bewegwijzering. Khan, de premier, heeft veel geld geleend en geïnvesteerd in de infrastructuur, en nu blijkt dat dit niet ten goede is gekomen van de Pakistaanse economie en kampt het land met enorme schulden bij het IMF.
We stuiten op een stuk weg waar buitenlanders geen toegang hebben, tot grote frustratie van Douwe. We worden tegengehouden bij een checkpost. Het blijkt dat dit al in het Urdu eerder geschreven stond. Helaas kunnen wij nog geen Urdu. De lokale bevolking mag hier wel door. Een goed Engels sprekende Pakistan had ons al gewaarschuwd en nodigt ons uit in zijn boomgaarde. Hij heeft snel even zijn vrouw thuisgebracht, wat ik erg jammer vind. Hij verklaart dat hier in het dorpsleven de vrouwen thuis horen te zijn. Als hij met zijn vrouw in Islamabad is, gaan ze wel samen de straat op, maar hier volgen ze de dorpsgebruiken weer. Zo wordt zijn vrouw beschermd en dat vindt hij een goed gebruik. Deze man heeft in Engeland gestudeerd en oogt en praat modern, maar houdt toch vast aan de traditionele gebruiken. Hij komt uit een rijke familie en heeft meerdere grote boomgaarden, maar rijdt wel lekker in een gedeukte bak. We worden verwend met lekkere suikerrietwater en kunnen afkoelen in zijn waterbak, waar de buurjongetjes ook in spelen. Na lekker bijgetankt te hebben in de boomgaard gaan we op zijn advies weer langs de Indus naar het zuiden.
We rijden hard door de hitte heen. We komen een zwembadje tegen, waar alleen maar jongens in zijn. Wij trekken ons hier niets van aan. Anna-Beitske duikt in haar zwembroekje erin en ik heb het zo heet dat ik er ook in ga, gekleed in al mijn kleren, mijn mooie traditionele Indiase churidar.
De mooie westerse snelweg is al afgelopen. En het is weer heerlijk slalommen tussen de vrachtwagens, motors, rickshaws en alle andere verkeer en dieren. We bereiken eindelijk het stadje Sukkur. Hier steken we de Indus voor het laatst over, over prachtige bruggen en verlaten de rivier. Sukkur staat er om bekend het heetste stadje in het oude Brits-India te zijn. En dat voelen we! We bereiken de 50 graden Celsius op de thermometer. In Kashmir waren we reeds in Drass, de koudste plek in India.
Quetta
We gaan weer noordwestwaarts richting Quetta, de hoofdstad van de de provincie Baluchistan. Als we Baluchistan in rijden, krijgen we weer escorte. Ze willen onze NOC (no objection certificate) zien, maar die hebben we nog niet. Na wat overtuigingskracht laten ze ons toch door. Om de zoveel kilometer wisselen ze elkaar af, omdat iedere escorte zijn eigen gebied heeft. We zijn dit wel gewend van de heenreis en rijden gelaten door. Als we de hoofdstad Quetta inrijden worden we ook even begeleid door stoere mannen op de motors met automatische geweren achterop die ook het verkeer tegenhouden en ons er doorheen leiden. Het voelt alsof we in een real-life actiefilm zitten, vet stoer! Oké... het is ook triest dat het nodig is.
Ze brengen ons naar de beveiligde politiecompound waar we weer achter op het sportveld kunnen staan naast het veldje vol met afvaltroep en geiten. De vriendjes van Anna-Beitske komen ons al vrolijk verwelkomen. Na een half jaar kennen ze ons nog steeds. AB en Iqra vinden het heel leuk om elkaar weer te zien. En we moeten AB beloven een paar dagen te blijven. Quetta ligt op 1679 meter hoogte en de hitte is hier gelukkig nog uit te houden. De volgende ochtend halen we de NOC, zodat politie, leger en stamhoofden weten dat wij met toestemming door hun gebied gaan reizen richting de grens met Iran en dus ook dicht langs de Afghaanse grens. Als we weer achterin bij de Levies zitten en we willen even winkelen, groet ik een auto achter ons met allemaal vrouwen, zelfs aan het stuur zit een vrouw. Ze nodigen ons uit om bij hen thuis te komen, maar de Levies willen niet stoppen om contact gegevens uit te delen. Stoppen zou te gevaarlijk zijn. Boos stoppen ze toch, maar de vrouwen kunnen we niet meer terug vinden. We gaan maar wat eten in restaurantje waar alleen maar mannen zitten. De Levies wachten ongeduldig.
Op het grote sportveld zijn we weer veilig en kunnen we lekker bijkomen van het vele rijden van de afgelopen dagen en de hitte. Ik wandel er rondjes en Anna-Beitske speelt er wat af. Ze krijgt onder andere ook nog cricketles van haar vriendjes naast de grote cricketende mannen, er wordt op de muren getekend en ze zit gezellig bij Iqra op schoot te knuffelen en te puzzelen. Dan is het tijd om te gaan. Er worden op het laatste moment nog cadeautjes uitgewisseld, Anna-Beitske wordt overladen met allerlei prullaria van de kinderen (voor hen waarschijnlijk heel waardevol speelgoed). De kinderen wonen met zijn allen op een klein erf met meerdere hokjes als woning voor elk gezin en waar de geiten ook ergens een plekje moeten hebben. Ik realiseer me later pas dat de kinderen andere moeders hebben, maar waarschijnlijk dezelfde vader. Het is hier gewoon voor een man om meerdere vrouwen te hebben en heel veel kinderen.
Van Quetta door Baluchistan naar de grens met Iran
We willen in 1 dag van Quetta naar de grens rijden. Onderweg krijgen we veel afwisselende escortes. Sommige mannen zijn erg autoritair en nemen hun werk heel serieus. Anderen zijn erg vriendelijk en een stuk relaxter. Af en toe komt er een man met geweer bij ons in de camper mee rijden. Meestal rijden ze in pick-ups voor of achter ons. Als we weer stoppen voor afkoeling in een zwembadje of riviertje, worden ze allemaal zenuwachtig en zeggen ze dat we echt niet kunnen stoppen. Baluchistan is schitterend om doorheen te rijden. Het is woestijnachtig met soms groene kloven. Rotsachtige bergen, soms zandkleurig, soms rood, maar ook zwart. De huizen zijn allemaal ommuurd met de natuurlijke zandkleurige gesteente, zodat ze wegvallen in de omgeving. Alleen de felgekleurde poorten vallen op. Af en toe komen we in de verlaten stukken woestijn alleen families dromedarissen tegen.
Als we bij een checkpost erg lang moeten wachten, besluiten we toch maar naar hetzelfde hotel te gaan als de heenweg. Daar is waarschijnlijk airco en internet om de wk finale van de vrouwen te zien. Helaas niet. We houden er rekening mee dat we moeten betalen om daar te mogen staan. Maar dan vertelt de restauranthouder ons dat we ook voor de maaltijden van de Levies moeten betalen die hier nu moeten slapen. Het wordt echter een giller als blijkt dat de Levies om de beurt naar huis kunnen gaan om thuis te eten. Ik zit gezellig te kletsen met andere mannen van het hotel, vrouwen zijn hier niet. De mannen scheppen op over hoeveel vrouwen en kinderen zij hebben en nog willen krijgen.
De volgende dag rijden we onder begeleiding vlot door naar de grens. De grensstad Taftan is een levendige handelsstad. Op de heenweg hebben we hier nog in de politietuin tussen de gevangenen overnacht. Nu kunnen we meteen door en het ‘gevaarlijke’ Pakistan verlaten.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 877
[author] =>
[cityName] => Mīrjāveh
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/917/244_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 15-pakistan-24-juni-8-juli-2019
)
[34] => stdClass Object
(
[reportId] => 5060587
[userId] => 293208
[countryId] => 89
[username] => jeffreyschurink
[datePublication] => 2019-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => Blog 1
[message] => Vrijdag 4 augustus, 15:00, Zaandam
“Jeffrey, zou je even willen gaan zitten? Wij willen met je praten”. 2 bezorgde blikken staren mij aan en ik weet stiekem precies wat er komen gaat. “We willen het toch even hebben over je reis, wij maken ons echt zorgen, begrijp je dit?”. Ik zit een stoel met een theekop in mijn handen en besef me dat ik dit gesprek al eerder heb gevoerd. Het voelt als een terugkerend fenomeen bij het naderen van mijn vakantieperiode waarbij de zorgen in de familie geuit worden over mijn volgende reisbestemming. Ik snap het, ik begrijp de zorgen en ik weet ook dat ik elk jaar weer de grenzen probeer op te zoeken. Ben ik recalcitrant? Misschien een beetje, maar de deuren die openen op een nieuwe onbekende stemming is en blijft een onvergetelijke ervaring.
Vriendschap wordt beschreven op wikipedia als: “een nauwe relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt. Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid’’. Kortom, dit is mij overkomen in Iran met Mahsa, ontmoet vorig jaar in Isfahan (Iran), en waarmee ik dagelijkse telefonisch contact heb. Mede dankzij haar ga ik weer terug naar Iran, ondanks de conflicten in de regio. Of het mij zenuwachtig maakt? Nou en of, ik ben me te degen bewust van de explosieve situatie daar, maar toch wil ik heel graag mijn goede vriendin opzoeken. Vriendschap heeft mijn zorgen overwonnen.
Maandag 5 augustus, 16:00, Teheran
Met nog een beetje een duizelig en onwerkelijk gevoel in mijn lijf ben ik achter mijn laptop gekropen om alle gebeurtenissen op een rij te zetten. Het is in de middag en ben net ontwaakt van mij middag dutje, dat hoog nodig was na een nacht zonder slaap.
Vanochtend ben ik een uur later gepland aangekomen op Teheran airport waar het circus van het krijgen van een visum kon beginnen. Ik weet ondertussen uit ervaring dat het tijd zou gaan kosten maar toch maakte ik me zorgen. Thuis had ik 4 maal geprobeerd om een visum aan te vragen maar 4 maal is mijn aanvraag om een mysterieuze wijze afgewezen. Een bezoek aan de ambassade in Den Haag heeft mij niks opgeleverd, op geruststellende woorden van de ambassade personeel na, dat het allemaal wel goed zal komen.
Gewapend met een boek, wat muziek, en een goed humeur heb ik alle benodigde papieren ingeleverd bij de vriendelijke mevrouw die de documenten in ontvangst nam. Een voor een zag ik reizigers vertrekken waardoor ik op een gegeven moment (na 2 uur) alleen overbleef in een lege wachtruimte. Een streng kijkende douanier kwam met mijn paspoort aangelopen en stelde een aantal vragen. In zichzelf pratend droop hij af, terug in zijn kantoor “have a moment please”. Hopend dat alles goed was, kwam hij terug met andere vragen, en kwam hij nog een keer terug, terwijl er weer 2 groepen met toeristen met een glimlach hun visum in ontvangst namen en hun reis voortzette. De zon kwam op en de moeheid deed zijn intrede, maar na een uur kwam de vriendelijke mevrouw met het verlossende woord: “It’s ready! You can go!’’. Waarom het zo lang duurde? Waarschijnlijk omdat het mijn derde keer is en dat dit volgens de Iraanse autoriteiten verdacht is, helemaal in deze tijden vol conflicten is iedereen verdacht, desalniettemin heb ik een visum, maar alleen voor 7 dagen, dat betekend dat ik voor maandag het land alweer uit moet. Met nog lichte irritatie van het wachten werd ik vriendelijk onthaald door een taxichauffeur, die zijn auto langs de snelweg abrupt stopte om mij een overheerlijk kop warme thee te serveren met snoepjes erbij, “welcome in Iran!”
Vandaag had ik afgesproken met Mahsa. Eerst een stukje lopen, dan de metro, dan overstappen, nog een keer overstappen, stukje lopen en bestemming bereikt. Gek genoeg voelt het als thuiskomen. Ik weet precies welke lijnen ik moet nemen en worstel me met gemak tussen de mensenmassa’s door. Bij aankomst was het weerzien van Mahsa als vanouds, het is fijn om haar te zien en hebben veel te bespreken onder het genot van een kop koffie wat verdacht veel op de Starbucks lijkt.
Dinsdag 6 augustus, 10:00, in de bus naar Jolfa (West Iran)
Ik zit in de bus op mijn troon. Mahsa en een vriendin (Pooyeh) van haar hadden een busticket gekocht in een zogeheten “VIP Bus”, een soort businessclass. Grote stoelen waarbij je bijna horizontaal kan liggen. Mahsa is als een moeder en heeft een ontbijt gemaakt, een lunch, thee meegenomen en bak met fruit en om het kwartier wordt er gevraagd of ik honger heb, dit is de Iraanse gastvrijheid waarvoor ik terugkom ben gekomen.
Gisteravond had ik afgesproken op de school van Mahsa. Een kleine school aan een drukke kruispunt waar louter Engelse les gegeven wordt voor jong en oud. Al snel werd ik een klaslokaal ingeduwd met gillende tieners waar ik onthaald werd als een Micheal Jackson. Orde houden was er niet bij aangezien de extase te groot was bij het zien van een Westerling. Gillende kinderen die allemaal een handtekening wilde om deze aan het thuisfront te laten zien als bewijs dat ze echt een westerling hadden ontmoet. Ik voelde me schuldig naar de docent toe, die in met moeite boven de kinderen uit kon komen. Al gauw zette hij het in op een andere koers en zijn we door middel van een spel met een bal woordjes gaan oefenen. Op een gegeven moment werd ik uit de les gehaald, om naar een andere klaslokaal te gaan. Ik kreeg een gevoel van een Sinterklaas dat met zijn staf en zijn pepernoten de klassen rond ging. Dit keer was het een klas met mannen van volwassenen leeftijd. Waarbij al gauw bleek dat de lessen die ze volgden puur te maken had met de wens om te emigreren naar een ander land. Dit is voor mij niet nieuw maar het blijft me raken dat de wil om te emigreren zo sterk is.
Woensdag 7 augustus, 19:00, Jolfa
Landsgrenzen heeft me altijd geïntrigeerd. Wanneer ik uit mijn hotelraam kijk, kijk ik uit op Azerbeidzjan. Er zit een rivier tussen, een spoorlijn wat al lang buiten dienst is, en daarachter dorre bergen. In Europa reis je makkelijk van land naar land, maar hier is het anders. Wachttorens en controleposten zijn overal aanwezig terwijl er, tot zover ik weet, geen problemen tussen deze twee landen zijn. Het gekke is dat er zo nu en dan een vrachtwachtwagen met een Azerbeidzjaans kenteken voorbij rijdt, maar verder is er niks te bekennen van het land aan de overkant. Het wekt dan ook mijn nieuwsgierigheid op: wat speelt zich daar af?
Jolfa is een stad gelegen aan de grens met een rivier ernaast. De stad zelf is niet heel bijzonder, maar daaromheen zijn er veel Armeense kerken te vinden met prachtige gebergten. Er zijn geen westerlingen te bekennen en wordt dan ook aangestaard alsof ik van een totaal ander planeet kom.
Mensen vragen aan mij of ik het naar mijn zin heb in Iran, en ik merk dat ik de vraag moeilijk kan beantwoorden. Ik merk dat het land enorm schizofreen is. Enerzijds zo gastvrij, prachtige gebieden, heerlijk eten, en anderzijds ook zo bedrukkend qua overheid en ook soms qua cultuur. Ik raad dit land zeker aan om naar toe te reizen, maar ik merk hoe meer ik te weten kom, hoe meer de dagelijkse realiteit van het land mij raakt. Een mooi voorbeeld was gisteravond, we deden boodschappen voor de familie. De dames namen hier de tijd voor terwijl ik gastvrij werd onthaald door het personeel van de supermarkt. Stiekempjes werd er een sinaasappelsap fles tevoorschijn getoverd met zelf gemaakte wodka. Enorme leuke ontmoetingen ontstaan uit het niets, terwijl in de avond op Mahsa’s hotelkamer de telefoon afgaat om te controleren of ik niet toevallig op hun kamer ben. Precies dat, die voortdurende controle om mij heen. En niet omdat de hotelmanager ons tegen wilt zitten, maar omdat het systeem in Iran voortdurend over de schouders heen kijkt om alles te controleren. Ik voel me niet vrij. Het is de totale controle wat de overheid probeert te hebben. Het zijn de waardes wat zo haaks staat met die van mij, dat een vriendschap eigenlijk hier onmogelijk is in dit land, dat je voortdurend moet nadenken of het wel mogelijk is. Dit alles maakt het zo enorm complex.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-05-13 11:49:58
[totalVisitorCount] => 71974
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 495
[author] =>
[cityName] => Jolfā
[travelId] => 523904
[travelTitle] => van Teheran naar Tbilisi
[travelTitleSlugified] => van-teheran-naar-tbilisi
[dateDepart] => 2019-08-04
[dateReturn] => 2019-08-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,jolf
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/208_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blog-1
)
[35] => stdClass Object
(
[reportId] => 5044235
[userId] => 41092
[countryId] => 89
[username] => vinaya
[datePublication] => 2018-12-10
[photoRevision] => 0
[title] => 10. Taftan op de grens van Iran en Pakistan
[message] => Het is gelukt. We zijn in Pakistan!! Ik ben net Iran uitgereden en Pakistan ingereden....
Dankzij Vanessa is het ons gelukt om Pakistaanse visa te krijgen in Den Haag. Vanessa kwam onze paspoorten met visa persoonlijk naar Teheran brengen. En dat was natuurlijk reuzegezellig...
Na Turkije zijn we in de Kaukasus de oud Sovjetstaten Georgië, Azerbeidzjan en Armenië gaan bezoeken. In Georgië zijn de hoge bergen in Svaneti prachtig en ook de mensen met hun eigen agrarische tuin waar ze groenten verbouwen tussen de fruitbomen en zelf chacha (wijn, wodka, alcohol) stoken en varkens houden. We proosten met een lerares Duits nog wel even op de oude Sovjettijd waarin de voorzieningen toch wel beter geregeld zijn dan in het huidige arme Georgië. De verjaardag van Douwe hebben we gevierd in Chiatura waar oude Sovjet-kabelbaantjes die in slechte staat lijken te zijn gewoon nog in werking zijn.
In Armenië bezoeken we een weeshuis in opdracht van Defence for Children vanwege dreigende uitzetting van de Nederlandse kinderen Lily en Howick. Gelukkig mogen ze in Nederland blijven. Wij maken een rondrit door het het prachtige Armeense landschap, de hoogvlakten, de steppes en de kloven. We bezoeken kloosters die op schitterende uitzichtpunten in de natuur liggen, we bezoeken een oude tempel en grotwoningen.
In Azerbeidzjan maken vooral de olieraffinaderijen en jaknikkers in het landschap indruk. Daarnaast bewonderen we ook het eeuwig brandend vuur, de zoroastrische vuurtempel, de modderspuwende vulkanen en natuurlijk ook de bruisende hoofdstad Baku. We zwemmen in de Kaspische Zee en praten met andere ouders die maar moslim zijn geworden omdat ze niet zoals hun eigen ouders aan de drank willen raken. Van communistisch weer terug naar islamitisch.
Het is intrigerend om te zien hoe Sovjetlanden die toch een gezamenlijk verleden hebben, de draad elk weer opgepakt hebben, maar dat de onderlinge verhoudingen erg slecht zijn vanwege omstreden en onrustige gebieden.
Vanuit Azerbeidzjan gaan we de grens over naar Iran. Ik moet erg wennen aan de kledingvoorschriften voor dames, vooral als het overdag heel heet is. Naarmate het koeler wordt, raak ik er aan gewend en is het ook geen last. Alleen het feit dat het door de wet voorgeschreven is en dat het moet: een hoofddoek dragen en jezelf bedekken, daar gaan mijn haren van overeind staan. Ik heb nog nooit zo vaak als in dit land bedacht dat ik dankbaar ben dat mijn ouders naar Nederland zijn gegaan en ik dus in Nederland geboren en opgegroeid ben, in alle vrijheid.
Als mensen ons vragen waar we vandaan komen, geloven ze het vaak niet dat ik ook uit Nederland kom. Douwe is er vaak iets feller in dan ik om te zeggen dat ik ook Nederlands ben. Mensen willen graag horen dat ik uit India kom, anders snappen ze het niet. De meeste vrouwen vinden mijn huidskleur wel mooi. In diverse landen hebben onbekende vrouwen over mijn arm gewreven om me zo te complimenteren met mijn kleur.
Men zegt in Iran dat na de revolutie van 1979 veiligheid belangrijker was dan vrijheid en dat men daarom instemde met de regering. Ik krijg nu het beeld dat veel mensen het momenteel niet eens zijn met het huidige regime, maar uit angst voor dit regime daar ook niet tegen in actie durven te komen. Alle mensen die wij spreken willen weg uit Iran vanwege het regime. Met een geestelijke bij wie ik terecht kon voor een gezellig praatje bij de moskee hoor ik dat ze op deze manier hun vrouwen willen beschermen en dat de vrouwen dat wel best vinden. Afgezien van het regime zijn de mensen hier trots op hun land. Ze zijn hartelijk, gul, gastvrij, heten ons welkom en nodigen ons uit bij hun thuis. Ze zijn beledigd als we niet bij hun in huis willen slapen, maar in onze camper voor hun deur. Soms krijgen we wel het gevoel dat ze wat meer van ons willen dan alleen maar hartelijk zijn. Onderweg wordt er veel naar ons gezwaaid en getoeterd, vooral ook door vrouwen. De mensen zijn trots dat toeristen hun land komen bezoeken en benieuwd hoe wij over hun mooie Iran denken.
De Iraniërs zelf kunnen moeilijk hun land uit helemaal na de vernieuwde sancties. Ze maken wel veel uitstapjes in eigen land. Op feestdagen stikt het van de mensen in de woestijn die allemaal komen om te ontspannen, picknicken en kamperen. Ook op het vakantie-eiland Qeshm is het op sommige plekken zo druk dat er zelfs op de parkeerplaatsen tentjes zijn opgesteld. En allemaal hebben ze ook nog dezelfde soort tent. Gelukkig waren er ook plekken waar niemand was en ik stiekem in badpak een frisse duik in de Perzische Golf kon nemen. De meest opmerkelijke plek voor tentjes was toch bij het immens grote mausoleum van de revolutieleider ayatollah Khomeini waar we midden in de nacht waren. Mensen sliepen buiten in tentjes of in de auto, maar ook binnen bij hun grote leider...
Wij zijn 2 maanden in Iran gebleven omdat we geen visa konden krijgen voor Pakistan. We ontmoetten vele Iraniërs maar ook andere overlanders. Het reizen over land is erg bijzonder en een prachtige ervaring. Het rijden door de bergen en over oneindige vlaktes geeft me een intens gevoel van vrijheid, maar ook van nietigheid in deze grote wereld.
Voor Anna-Beitske is het reizen ook gewoon geworden en ze vindt het leuk. Ze geniet van alle mooie plekjes en heeft het over haar huis wat kan rijden en haar huis wat niet kan rijden, waar ze later ook weer graag naar toe wil. Ze maakt vriendjes in speeltuinen, maar kan zich ook goed alleen vermaken in de camper. Ze raakt niet uitgepraat over het feit dat Vanessa kwam en we gingen skiën op de Tochalberg op zo'n 3900 meter met uitzicht over Teheran.
Vandaag zijn we dus de grens overgegaan naar Pakistan, een nieuw land met een nieuw avontuur. Feitelijk zitten we nog op de grens. Omdat dit een gevaarlijk gebied is worden we geëscorteerd op onze reis en waarschijnlijk is dit door heel Pakistan het geval. We staan nu midden in een politiecompound wat de vorm heeft van de vele karavanserais die we inmiddels gezien hebben. Alleen nu aan de ene kant kantoortjes en kamertjes en aan de andere zijden gevangenen die opgesloten zitten in de cellen. En tot onze verwondering worden er in het begin van de avond nog eens 65 mannen binnen gebracht die in rijen op hun hurken moeten gaan zitten....
Ik ben benieuwd wat we nog meer zullen zien in dit land. Ik heb nog geen vrouw gezien hier op deze eerste dag in Pakistan...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 35459
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 715
[author] =>
[cityName] => Mīrjāveh
[travelId] => 517363
[travelTitle] => Het Avontuur
[travelTitleSlugified] => het-avontuur
[dateDepart] => 2018-02-26
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/827/944_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/041/092_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 10-taftan-op-de-grens-van-iran-en-pakistan
)
[36] => stdClass Object
(
[reportId] => 5043903
[userId] => 27538
[countryId] => 89
[username] => celestekuit
[datePublication] => 2018-12-04
[photoRevision] => 0
[title] => Iran deel 2
[message] => De laatste avond in Armenië moesten we onze gekregen fles wodka nog opmaken en daarna kwam er nog een andere fles op tafel. Een heel slecht idee, haha ;). Dinsdag rond elf uur waren we klaar om naar Iran te gaan. Het duurde weer even voordat we een rit hadden gevonden maar uiteindelijk konden we een stuk met 2 mensen uit het leger mee en later zijn we gesplitst en konden we met 2 Iraanse vrachtwagens mee. Exit Armenië en entree Iran moesten we lopend doen maar dit ging probleemloos gelukkig. Hitchhiken is in Iran niet echt bekend, duimpjes omhoog mag niet want dat betekent wat anders, maar met 2 lifts kwamen we ‘s avonds rond 21u aan in Tabriz. We waren nauwelijks uitgestapt en toen kwam, naast taxichauffeurs en mensen die geld met je willen wisselen, Ayhan naar ons toe. Een leraar Engels die ons eigenlijk meteen op sleeptouw meenam. We kwamen erachter dat geld wisselen bij een kantoor niet ging lukken want er is een 3daagse national holiday dus veel is gesloten. Met zijn hulp een guesthouse gevonden (5 dollar per nacht voor ons 3-en), eten gehaald en lekker slapen!
De volgende ochtend hadden we weer met Ayhan afgesproken. Met Ayhan wat geld gewisseld en naar een park geweest en daar hadden we, om 13u, eindelijk een ontbijtje, heerlijk! Even in het park rond gelopen en toen met een taxi naar Kandovan gereden, een dorpje met door mensenhand gegraven grotwoningen waarvan sommigen nog steeds worden bewoond. Helaas was het mistig en hadden we niet echt heel veel uitzicht, maar het gaf ook wel een speciaal tintje aan de foto’s. Weer terug naar Tabriz, wat te eten gehaald en rustig aan gedaan op onze kamer.
Donderdag opnieuw met Ayhan afgesproken (of eigenlijk had hij meer met ons afgesproken...). Hij was iets te laat dus zijn we zelf de straat opgegaan om geld te wisselen. Keuze genoeg, zodra we er één aanspraken stonden er meteen een stuk of tien om ons heen. We waren een beetje sceptisch maar met veel narekenen is het gelukt en hebben we weer ‘eigen’ geld. Eerst op zoek naar een Iraanse simcard, maar vanwege de feestdagen was veel dicht en lukte het niet. Even over de grootste bazaar van Iran gelopen, heerlijk gedroogd fruit gekocht, en toen hadden we meer geluk met de simcard. Hier gaat een hele administratie aan vooraf waarbij ze zelfs de naam van je vader willen weten maar uiteindelijk is het gelukt en hebben we internet.
Om 15u (3u later dan gepland!) afscheid genomen van Ayhan. Absoluut een lieve jongen en heel behulpzaam maar een beetje verstikkend en overwhelming some times dus we vonden het wel lekker om weer met zijn 3-en op stap te gaan. Met een taxi de stad uit en zoeken naar een lift. Gelukkig vonden we 2 vrienden dus ons maar liefst 4uur (volgens google maps 5 uur maar hij reed als een malle) lieten meerijden naar Qazvin. Omdat we laat waren begonnen konden we niet meer verder naar Rasht wat eigenlijk onze ‘planning’ was. In de auto via couchsurfen naar een overnachtingsplek gezocht en in Qazvin ontmoetten we Begnam. Eerst thee gedronken, gegeten en toen mochten we met hem mee naar zijn huis. Hij was een maand geleden beroofd (zei hij..) en had een bijzonder kaal huis. De jongens op hun matje, ik op een kleedje en na een wat onrustige nacht besloten we onze plannen om te gooien. Rasht en Masuleh (bergdorpje) gingen hem vanwege het weer niet worden dus besloten we richting Teheran te gaan. Begnam was gastvrij, maar een beetje een bijzondere en typische man, en toen we ons uit zijn klauwen hadden bevrijd gingen we de stad uit en op zoek naar een lift.
Zoals ik eerder al zei is hitchhiken niet echt bekend en lukte het niet een lift te vinden. We waren net aan het overleggen of we voor een paar dollar een taxi zouden nemen, toen Amir uit zichzelf voor ons stopte. Hij was zo vriendelijk ons mee te nemen naar Teheran. Amir is een student die goed Engels praat en na 5 minuten vroeg hij ons of we al een slaapplek hadden. Euh, nee. We mochten wel bij hem slapen, wow, top!
In zijn appartement aangekomen kwam ook zijn vriendin, het was gezellig! We voelden ons erg thuis! Amir en Pegah zijn moderne Iraanse twintigers met andere ideeën dan wat ik tot nu toe heb gehoord, interessant! ‘s Avonds zijn we naar Baam gereden, een park waar je een mooi uitzicht heb over een verlicht Teheran. Daarna broodje falafal gegeten en thuis een gezellige avond gehad.
Zaterdagochtend en begin van de middag zijn we druk geweest met een nieuw plan. We hadden gehoord over Turkmenistan en het leek ons wel bijzonder om daar met een transitvisum heen te gaan en dan weer terug naar Iran. Dus wij met openbaar vervoer en veel rondvragen naar 2 immigratiediensten. Maar, visum Turkmenistan vraagt iets meer voorbereiding, we hebben een single entry visum voor Iran dus dat zouden we opnieuw moeten aanvragen, maar dat kan niet in Iran zelf, en en en… Kortom, leuk idee maar de uitvoering gaat ‘m niet worden.
‘s Middags met Michael uit Teheran afgesproken, andere Michael had hem ontmoet tijdens het reizen. Een paar uurtjes samen gespendeerd en toen via een lange taxirit vanwege erg veel verkeer terug naar huis waar de belangrijkste voetbalwedstrijd van het jaar was, de finale van de Asiancup: Iran tegen Japan, helaas heeft Iran verloren... We hebben overdag nog even geprobeerd kaartjes te regelen voor de wedstrijd maar ik als vrouw mag het stadion niet eens in en op de zwarte markt ging het ook niet lukken.
Zondagochtend waren Michael en ik vroeg op. Amir heeft ons afgezet bij het metrostation en zo gingen wij op weg naar de zwarte markt om geld te wisselen. Het duurde even voordat we een ‘betrouwbaar’ iemand hadden gevonden maar we hebben een goede deal kunnen maken. Toen met het openbaar vervoer naar Baam park en om 12u meldden we ons bij de skiverhuur. Zij gaven aan dat we te laat waren, rond half 3 zou de lift dicht gaan. Oh.. dat wisten we niet. Maar, we zijn er nu toch, dus laten we de spullen maar huren en voor 1,5u gaan skiën. De kabelbaan omhoog duurt 45 min en brengt je 7,5km de berg op. Daar is één prima piste, niet te makkelijk en te moeilijk, gewoon lekker skiën. Helaas was het weer niet al te geweldig, in de sneeuw en met (soms erg) weinig zicht zijn we een aantal keer de berg af gegaan. Op het einde kwam de zon nog even door en werd het een heel ander plaatje. Ondanks dat het kort was hebben we voor 10 dollar toch zo’n 2 uurtjes kunnen skiën, en dat in een miljoenenstad, toffe ervaring!!
Maandag was het tijd om afscheid te neman van Amir. We hebben 3 echt comfortabele dagen gehad, wat een superlieve host! Hij heeft ons afgezet bij het busstation en we zijn naar het oosten van de stad gegaan. Daar een halve poging gedaan om te hitchhiken, maar het regende en het voelde niet goed, dus uiteindelijk besloten we de bus te pakken naar Sari. Voor 2 dollar zaten we zo’n 5 uur in de bus en kwamen we ‘s avonds aan in de stad. We hebben geen host via couchsurfen kunnen vinden dus werd het een ‘hotel’, prima.
Dinsdag ben ik een uurtje alleen de stad in geweest, beetje rondgelopen. Een nieuwe ervaring om alleen rond te lopen, ik voelde me erg bekeken, nog meer dan anders, maar niet persé vervelend. Om 11:30u hadden we met Sety afgesproken, daar konden we die nacht blijven slapen. We hebben onze spullen gedropt en zijn naar de Kaspische Zee gereden. De jongens wilden graag een duik maken, ik als vrouw mag niet in bikini rondlopen dus ik stond braaf op het strand te kijken. ´s Avonds heeft Sety een heerlijke vegan maaltijd voor ons gekookt!
De volgende dag waren we vroeg op en reden we rond 9u weg naar Badar e Surt, een mooi natuurlijkverschijnsel. Jammer dat we er 2,5u heen en 2,5u terug voor moesten rijden, maar ik vond het het wel waard. ´s Avonds rustig aan gedaan, muziek gemaakt en gekletst.
Donderdag hebben Erich en ik afscheid genomen van Sety én Michael. Hij heeft besloten alleen verder te reizen. Sety was, net als Amir, een superlieve, enthousiaste en leuke, moderne host; bijzonder hoe snel je een klik met iemand hebt. Ik krijg ook echt een heel ander beeld van Iran en de mensen die er leven. Erg interessant om zoveel tijd met de locals door te brengen! Wat een ontzettend gastvrije mensen, ongelooflijk!
We zijn met 2 taxi’s naar Kalaleh gereden waar we werden opgewacht door Narges en haar ouders. Narges is een studente van 17 jaar en woont met haar ouders in een erg groot huis. Dit was de eerste keer dat we in een meer traditionele setting waren. Haar vader werkt voor de regering dus ook al zijn ze het er niet helemaal mee eens, sommige dingen gaan hier traditioneler. Zo werd ik hartelijk verwelkomd met hand en zoenen van de vrouwen maar kreeg Erich alleen een hoofdknik. De mannen daarentegen geven mij geen hand maar een hoofdknik. De familie draagt ook binnen de hijab en lang kleed over de kleren omdat Erich als vreemde man in het huis is. Ook ik heb binnen mijn sjaal gedragen waar ik ´m in de andere huizen meteen af mocht doen. Narges mocht niet met ons alleen zijn (haar ouders moesten ‘s middags even weg) dus kwamen oom, tante en neefje in huis. De familie woont trouwens in drie huizen naast elkaar. Oma kwam ‘s avonds nog even langs, haar werd niet verteld dat wij couchsurfers waren maar vrienden van vader. Na het eten, wat hier veelal op de grond gebeurd, mochten Erich en ik niet helpen om af te ruimen, dit wordt als onbeschoft ervaren terwijl het bij ons meer onbeschoft is als je niet helpt. Toen wij ‘s middags uit de taxi stapten mochten wij niet betalen maar heeft vader dit gedaan. Ook andere dingen, bijvoorbeeld entree nationaal park, mochten wij niet betalen. Andere cultuur, andere gebruiken.
Vrijdag zijn we gaan ontbijten in ‘de jungle’ (ik snap nog steeds niet waarom ze het de jungle noemen, wij noemen het gewoon bos; ik had een heel ander idee van het nationaal park door het woord jungle) en toen naar Khalid Nabi gereden. Een mooie rit ernaar toe en breathtaking views eenmaal aangekomen. Weer terug mochten we lunchen bij de tante (=tevens buurvrouw) en daarna heeft de oom ons naar een vriend van hem gebracht die een accomodatie in het nationaal park had. Er leven hier veel wilde dieren zoals luipaarden, beren, herten, zwijnen, wolven en slangen maar we hebben ze (gelukkig) niet gezien.
Na heerlijk gebraden vlees + tomaten bereidt op kolen en een overnachting in een huisje zijn we ‘s ochtends doorgereisd naar Mashad, één van de heiligste steden van het land. Hier hebben we zondag de grootste shrine (qua oppervlakte) van de wereld bezocht. De grootste schrine qua capiciteit is in Mekka. Ik mocht hier weer een chador dragen, zo vreselijk sexy ;).
Maandag opnieuw een reisdag waar we onderweg naar de snelweg werden uitgenodigd door een architect die ons spontaan een ontbijtje maakte, wauw! We hadden gehoord van een overnachtingsplek in een caravanserai midden in de woestijn, maar zoals wel vaker deze reis hadden we niets echt gepland. Het hitchhiken ging erg gemakkelijk en eenmaal in Se Qaleh aangekomen kregen we in een restaurant, waar we plannen aan het maken waren, een telefoon in ons handen gedrukt. Hadden we opeens de manager van de caravanserai aan de lijn en op deze manier hebben we onze nacht kunnen regelen. We hadden een mooie authentieke kamer, een groep Iraniërs waarmee we de hele avond hebben gekletst bij het kampvuur én we mochten een kijkje nemen bij de opnames van een filmpje over safraan. Zo’n 95% van de safraan wereldwijd komt uit deze streek en het is zo duur omdat de safraan er met de hand, bloemetje voor bloemetje, uit moet worden gehaald. Monnikenwerk!
De volgende dag mochten we met onze Iraanse vrienden mee een beetje offroad rondscheuren in de woestijn en daarna gingen we weer op pad. We wilden nog een tussenstop maken in Tabas maar toen onze truckdriver aangaf naar Yazd te rijden besloten we mee te gaan. Het was een lánge dag op de weg (in totaal zijn we zo’n 14 uur onderweg geweest) maar om 1:00u kwamen we aan in ons hostel in Yazd waar we toevallig een kleine reünie hadden met Michael.
De 2 dagen in Yazd waren heerlijk. Eindelijk zonnig weer, rondscharrelen in de oude stad, opnieuw een kijkje nemen bij Zurkhaneh, verse pomegranate juice drinken, filmje kijken, weer gezond eten en chillen.
Vrijdag helaas afscheid genomen van Erich. We hebben 3 weken samen gereisd maar hadden vanaf Yazd andere plannen, hij naar het noorden en ik naar het zuiden. Aan het einde van de ochtend vertrok ik voor een 6uur durende busreis naar Shiraz en daar heb ik begin van de avond de nachtbus gepakt naar Kish waar ik om 9:00u de volgende ochtend aankwam. Opnieuw een lange reis, maar je moet er wat voor over hebben om het vliegen te vermijden...
In Kish had ik via couchsurfen een host, Parvin, gevonden. Zij heeft me ‘s avonds bij haar vrienden geïntroduceerd en zij houden wel van een feestje. Waar wij naar een café of club zouden gaan gebeuren de feestjes hier thuis of op een afgelegen strand (in de hoop dat de politie niet komt controleren). Ondanks dat het verboden is wordt hier gewoon alcohol gedronken en gaat de hijab, waar het maar kan, af. Deze vrienden schoppen graag een beetje tegen de (strenge) regels.
De 8 dagen erop heb ik me in Kish vermaakt. Het centrum vond ik de eerste avond nogal schreeuwerig overkomen met alle lichtjes, moderne winkels en hotels die uit de grond worden gestampt maar hier vinden ze het wel leuk volgens mij omdat het iets weg heeft van het Westen/Dubai. Op andere plekken is het heerlijk afgelegen en kun je mooie foto’s maken van het strand met azuurblauw water.
Met de groep heb ik een paar party’s thuis/op het strand gehad, ben ik naar het vrouwenstrand geweest, een airshow gezien, een hele dag picknicken op het strand (inclusief noodweer), met een fiets het eiland rond gereden (zo’n 40km), zonsondergang gekeken, een kort bezoekje gebracht aan een basisschool, 1 soort van duik gemaakt, naar een ‘cafe’ geweest, gewandeld, films gekeken; heerlijk chill. Ik ben zo lang blijven plakken omdat ik even geen zin meer had in het reizen, uitzoeken en telkens nieuwe dingen. Het was wel even confortabel zo op één plek..
Op één dag na was het zonnig en rond de 25-30 graden, heerlijk! (beetje jammer dat ik niet in short en shirt mag rondlopen ;). De nieuwe vrienden zijn leuke mensen al praten er veel helaas geen Engels waardoor het op momenten minder interessant was voor mij, maar dit hoort er ook bij. Ik ben na 5 nachten trouwens ook nog even gewisseld van host. Een vriendin en haar vriend (Neda en Hamed) hadden aangeboden dat ik wel bij hun mocht logeren omdat mijn eerste host een beetje last had van moodswings, ik heb dat aanbod dankbaar aangenomen.
Zondag was het dan toch echt tijd om weer op pad te gaan. Een paar dingen die ik nog had kunnen/willen doen in het zuiden heb ik van mijn lijstje geschrapt en dat is oké, je kunt toch niet alles zien. Met de ferry en een shared taxi naar Bandar Abbas gereisd waar ik werd opgewacht door Masoud, mijn nieuwe host. ‘s Avonds zijn familie ontmoet en kwam een vriendin van hem met ons mee met sightseeing Bandar Abbas. Ik hoorde trouwens dat deze plaats 2 seizoenen kent: hel en zomer (schijnt hier nogal warm te zijn in de zomer, hihi).
Maandag een regeldagje ingelast; ik moest echt een soort van plan gaan maken, foto’s uitzoeken, visum voor Oman en Sri Lanka aanvragen, vliegtickets zoeken. De helft is overigens niet eens gelukt vanwege trage internetverbinding en het niet kunnen gebruiken van mijn creditcard. Aan het eind van de middag naar Bandar Khamir gereden om in het huis van een vriend van mijn host te slapen. Kebab en versgevangen krab gegeten en toen naar bed. Daar lag ik een paar minuten toen mijn host een vraag wilde stellen: ‘Can I sleep with you ‘cause I really like you…’ Oh my... Euh, nee, toch maar niet ;).
De volgende dag vroeg op om terug naar Bandar Abbas te rijden en de ferry naar Hormuz Island te nemen. Met de tuktuk een paar uur rondgereden, een supermooi eiland, met allerlei kleuren rotsen en zand! Als ik dit had geweten had ik iets minder tijd in Kish gelummeld en hier nog een paar nachten verbleven..
Terwijl de rest van Nederland Sinterklaas viert staat er bij mij weinig op het programma. Ik neem ‘s avonds om 21u de overnight ferry naar Sjarjah om vanaf daar naar Dubai te gaan. Ik kijk er eerlijk gezegd niet echt naar uit, ik denk niet dat ik de stad heel erg waardeer met alle wolkenkrabbers, lichten en ‘kijk mij eens’ sfeer, maar we zullen zien.
Wel kijk ik er enigszins naar uit om weer een fatsoenlijk gesprek met iemand te kunnen voeren. Ik ben wel een beetje klaar met het steenkolen Engels van sommigen, waar je op 3 manieren een vraag of antwoord duidelijk probeert te maken, waar grapjes niet worden gesnapt en er niet echt communiceert wordt behalve basisgesprekjes.
De laatste week is het met de motivatie trouwens even iets minder. Erich ervaart hetzelfde en omschreef het mooi: my mind is tired. Ik moet weer op zoek naar energie, de ontmoetingen, de beleving en ervaring. Maar ik weet zeker dat die weer terug komt! :D
De evaluatie ;)
Ik heb Iran de afgelopen maand op een hele andere manier ervaren. Tijdens de groepsreis hebben we heel veel gezien van de cultuur en de geschiedenis van het land, maar op veel korte ontmoetingen na weinig contact gehad met locals. Deze weken hebben we relatief weinig gezien van het land maar heel veel contact gehad met locals en dat was echt super!
Ik hoor en zie hoe velen het niet eens zijn met het strenge regiem, hoe lastig het is om bijvoorbeeld een goede maar ook leuke baan te vinden, geld wat in jaren tijd flink in waarde is gedaald en niet stabiel is (de waarde veranderd per uur), de opgelegde sancties en de gevolgen ervan; in alle gesprekken komt het naar voren. Velen (met name de ‘jeugd’) willen Iran verlaten maar dit is voor velen nauwelijks haalbaar vanwege de visums en geld. Ik voel echt met ze me! (vooral als ik dan vertel dat ik maanden niet hoef te werken en alle landen kan bezoeken die ik wil..).
Desondanks zijn de mensen die we hebben ontmoet echt zo onwijs vriendelijk, gastvrij, behulpzaam en geïnteresseerd en geen moment heb ik me onveilig gevoeld. Ik heb het land echt in mijn hart gesloten!
Nog een korte afsluiter.
Ik heb Iran leren kennen als een land waar tijd niet belangrijk is (5min wachten betekent minstens 15min), waar ze avondeten ergens tussen 22:00 en 24:00, waar ze dol zijn op rijst en kebab (liefst 2x per dag), waar ze heerlijke omeletten maken, waar veel mensen niet gelovig zijn, waar het niet mag maar iedereen mét telefoon in de hand en zónder gordel rijdt, waar je vaak wordt bekeken en besproken, waar velen zichzelf lijken uitgeroepen te hebben tot Engels leraar ondanks hun matige Engels, waar het dagelijks leven voor ons erg goedkoop is, waar er selchts één regel in het verkeer lijkt te zijn: doe waar je zelluf zin in hebt, waar sommigen de tarof toepassen (jij mag eerst, nee jij mag eerst, nee jij mag eerst, waardoor je 10min later nog steeds bij de lift staat te wachten) en waar ze absoluut snappen wat hospitality means! I love Iran!
En weer de link voor foto`s en filmpjes (het zijn er een boel, maar tis dan ook van een maand...)
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefkAIIJZam929FSQON
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 50306
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 527
[author] =>
[cityName] => Bandar Abbas
[travelId] => 519712
[travelTitle] => Rondreis
[travelTitleSlugified] => rondreis
[dateDepart] => 2018-08-15
[dateReturn] => 2019-05-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/826/373_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/027/538_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => iran-deel-2
)
[37] => stdClass Object
(
[reportId] => 5040692
[userId] => 432838
[countryId] => 89
[username] => sur-ma-route
[datePublication] => 2018-10-23
[photoRevision] => 0
[title] => Werken als reisbegeleider
[message] => Ik hoor het de afgelopen maanden regelmatig: 'Wat heb jij een leuke baan! Heerlijk lijkt me dat om zo op reis te zijn'. Daarnaast zijn er ook heel veel mensen die nooit zouden willen ruilen met mijn huidige leventje.
Hoe dan ook, ik vind dat ik inderdaad een hele leuke baan heb. En ik ben heel blij met de keuze om voor dit vak te gaan. Ondertussen heb ik dit jaar al veel mooie reizen mogen begeleiden en staan er nog mooie op de agenda. Ik werk voor twee organisaties en begeleid wandelvakanties en avontuurlijke rondreizen.
Maar hoe is dat nou dat leventje als reisleider? En wat komt er zoal bij kijken? Bij deze een inkijkje in het vak:
Als ik hoor dat ik een reis mag begeleiden, spring ik vaak eerst een gat in de lucht over weer een mooie nieuwe bestemming en zien ze me bij de boekhandel in Goirle weer binnen komen voor een interessant boek over het land.
Het begint bij mezelf goed inlezen over een land; internet afstruinen voor leuke documentaires of artikelen over een bestemming, het reisprogramma in detail doornemen, en bij alles wat we zeker gaan tegenkomen zo goed mogelijk weten wat en waar dit is. Bij de wandelreizen komt daar nog bij dat ik ook de wandelroutes goed bekijk en zorg dat ik de coördinaten van de route inlaad op mijn gsm. Verder wordt de EHBO set weer aangevuld.
Ik kijk of ik jarigen in de groep heb tijdens de reis, of er bijzondere (feest) dagen zijn als wij in een land zijn, wat de noodtelefoonnummers in een land zijn, etc?
Veel werk achter de laptop dus, maar het onderwerp boeit me en doordat ik mijn eigen tijd kan indelen als ik thuis ben, zorg ik dat ik tussendoor geniet van mijn sociale leven in Nederland.
Verder ga ik langs op kantoor om het logboek met handige documentatie voor die reis op te halen.
Ten slotte bel ik met een voorganger die die reis al heeft gemaakt, om alle eventuele vragen nog te kunnen stellen.
Al met al ben ik vaak meer tijd kwijt vóór de reis, dan die ene week dat ik daadwerkelijk reis met de groep. Maar een goede voorbereiding is 3/4 van het werk en het maakt de reis zo veel makkelijker en leuker. En als ik dezelfde reis vaker maak, kost de voorbereiding veel minder tijd.
Op het vliegveld in Nederland of in de aankomsthal op locatie vang ik de deelnemers op en dan begint het.
Ik doe mijn welkomstpraatje en vertel de belangrijke dingen over de bestemming en het programma.
Ik probeer de mensen zo snel mogelijk los te krijgen en een gezellige sfeer te creëren. Sommigen vinden het heel spannend, zo'n eerste groepsreis, en vaak zijn ze moe na de reisdag.
Op dag 2 komen de gesprekken op gang en op dag 4 zet één van de gasten een scherpe canon in, in een van de barretjes waar we zingen voor een heel oud Madeirees vrouwtje die er geen genoeg van kan krijgen. Zo kan het gaan.
Ik stem steeds af met de chauffeur wat we die dag gaan doen, ik bezoek mooie plaatsen met de gasten, loop mooie wandelingen, eet nieuwe gerechten, probeer het programma zo goed mogelijk uit te voeren en werk hard.
In de uren dat ik even niet bij de groep bent, werk ik notities bij en zoek ik dingen op over vragen die ik niet meteen kon beantwoorden. Ik bereid me voor op de dag van morgen, en overmorgen.
Ik leer op elke reis weer vele mensen kennen, met heel diverse achtergronden en interesses. En aangezien ik nogal nieuwsgierig ben aangelegd en heel veel dingen interessant vind, heb ik de leukste gesprekken met mensen. Mensen zijn zo open over hun leven en interesses.
Als ik dan afscheid neem van een groep op het vliegveld, dan vind ik dat echt jammer. En moet ik even schakelen om een uur later weer een nieuwe groep te ontvangen.
Tot nu toe heb alleen nog maar positieve ervaringen en ik verwacht dat er echt nog wel beproevingen zullen komen. Alhoewel ik natuurlijk hoop dat ik veel geluk zal hebben met mijn groepen en dat er vooral heel veel zullen genieten.
Ik heb ook gemerkt dat mensen heel koppig en eigenwijs kunnen zijn: 'Ik hoef me niet in te smeren met zonnebrand want dat doe ik thuis ook nooit', ' ik neem geen warme trui mee, want ik heb het niet snel koud', 'ik ben 71 en kan amper lopen, maar ik kan die lange trap wel beklimmen.'
Ach ja, ik laat mensen zoveel mogelijk hun eigen ding doen, tenzij het gevaarlijk kan worden. Dan ben ik het die ze laat inzien dat mee gaan op deze wandeling niet verstandig is. Of ik verplicht ze om wandelschoenen met goede grip aan te doen, anders mogen ze niet mee met die wandeling.
Als ik dit verhaal af maak zit ik in de wachtkamer van het ziekenhuis in Funchal; op Madeira.
Tijdens een wandeling langs een levada vanmiddag is een vrouw uitgegleden en ze geeft haar pols bezeerd.
Gelukkig heb ik toevallig twee huisartsen in de groep, dat helpt een hoop. Vanuit mijn opleiding wist ik wel een handige truc om haar ondanks haar duizeligheid uit kronkelige levada's te begeleiden richting de eerstvolgende asfaltweg waar onze bus haar kan oppikken.
Hopelijk kan ze gewoon blijven genieten van haar vakantie, hoewel het vast een aangepast programma zal worden.
Eergisteren zou tropische storm Leslie misschien op Madeira afkomen, en werden alle vluchten hier gecanceld: een dag verlenging van het verblijf van mijn groep dus en er een alternatief programma bedacht. Het viel bij ons gelukkig allemaal erg mee, en we hebben zelfs nog een hele gezellige kroegentocht gehouden in het lokale dorp, omdat we niet ver weg konden van het hotel.
Ik heb een zwaar leven ;)
Inmiddels heb ik dus al wat ervaring met calamiteiten, ook dat hoort erbij. En dan zijn mensen juist blij met een reisleider, zodat ze niet alles zelf hoeven uit te zoeken.
Het mooiste compliment vind ik als mensen zeggen dat ze een geweldige eerste groepsreis hebben gehad; veel leuker dan verwacht, en dat ze zeker zoiets weer gaan boeken.
Inmiddels ben ik een weekje thuis tussen twee reizen in en en werk ik wat administratie bij van de afgelopen reis. Ik claim mijn gemaakte onkosten, schrijf een kort rapport over de bijzonderheden van de reis voor het hoofdkantoor en orden alle toeristische informatie die ik had verzameld tijdens de reis, zodat dat voor een volgende keer op deze bestemming alvast klaar staat.
Over een paar dagen vlieg ik weer, en staat de Schipholtaxi 's nachts voor de deur, voor weer twee weken wandelen op Madeira. Heerlijk naar buiten, de bergen in, met hopelijk weer twee leuke groepen.
Sur ma route!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-04-18 21:03:03
[totalVisitorCount] => 10543
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 1905
[author] => Maaike
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 520610
[travelTitle] => Werken als reisbegeleider
[travelTitleSlugified] => werken-als-reisbegeleider
[dateDepart] => 2018-05-01
[dateReturn] => 2018-10-23
[showDate] => no
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/809/631_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/432/838_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => werken-als-reisbegeleider
)
[38] => stdClass Object
(
[reportId] => 5040030
[userId] => 388711
[countryId] => 89
[username] => Nielsvdb
[datePublication] => 2018-10-15
[photoRevision] => 0
[title] => Prince of Persia
[message] => It all began the day before I left. At work, I already felt a cold coming up, praying that I wouldn't fall ill. But in the train to my parents thing I started to feel a little bit worse. So, the next morning before I left I plundered the medicine cabinet and took it all with me. At the airport I met part of my group and met the rest at the check-in and the gate. The first flight went fine, we had a layover in Istanbul. It was the second flight from Istanbul to Tehran that I really started to feel worse. By the time we arrived I completely lost my voice. The next morning in Tehran I felt better again, but still talking was hard.
With the subway we went to Tehran downtown. All the trains and the platform is divided in a women's part and a mixed part. Women go in the back half of the train, an only women. The front part of the train is mixed, allowing men and women, but as a woman you are not allowed to stand next to a strange man. So it's mostly men or couples there. This is the same in public buses.
First we went to the bazaar, truly a maze of shops and stores.
After the bazaar we went to Golestan Palace, a palace from the Qajar dynasty. The palace was beautifully decorated with mozaik tiles and was situated in a garden. With the inside of the palace I was less impressed. Or yes, I was impressed but I did not think it was as beautiful as the outside. Every room was decorated with mirrors. Also all the chinaware, dedicated from European royals to the Qajars, displayed European events, like the Napoleonic Wars. Afterwards we had a drink in the Palace gardens and went to a museum, which wasn't particularly interesting. There were a lot of remains from Persepolis, but since we would also visit actual Persepolis, the museum visit wasn't really of added value, I thought. At night we had dinner near the hotel with a small group, we decided to go for pizza (we already had a traditional lunch). When we headed back to the hotel, we stumbled on some street theater, which was really nice to see, even though you didn't understand a word.
After one full day in Tehran, we took the 6.00 am train to Yazd, a 7 hour train ride through the desert. I slept on and off on that train.
In Yazd we had a very nice, traditional hotel. Maybe the hotel with the nicest atmosphere I encountered during the whole trip. The rest of the trip we stayed in hotels were you could easily picture a kid on a tricycle biking the hallways.
Anyway, after we put our luggage in our rooms we went into the city. Our hotel was situated just behind the main square. We first went to the water museum. It sounded very boring at first but was actually very interesting. Yazd is one of the biggest desert cities in the world. The city gets its water from the surrounding mountains. People dug qanats (underground channels) to lead the water to the city. In the city they build underground reservoirs to store the water. To prevent the water from staying still, they build large towers alongside the reservoir. These towers were wind catchers, leading the wind down into the reservoir and stir the water. Yazd is also nicknamed the City of Windcatchers. Afterwards we went to watch Zoorkhaneh , a typical Iranian sport.
Also here we visited the bazaar. Because it was the Ashura (Martyrdom of Imam Hossein) festival, they handed out free coffee and tea at the bazaar. Very sweet of course, but the coffee, brewed in a large zinc kettle, was amazingly good.
By this time it was around 6.30pm and to see the sunset we went to the roof of the bazaar. Here you have a nice overview of Yazd. After dinner we went to see the Jameh Mosque by night and took one for the road on a rooftop bar nearby (no alcohol of course). When we walked back to the hotel, the Ashura festival had started with a big parade through the streets.
The next morning we first visited the Zaroastrian Fire Temple. Before the Islam came to Iran Zaroastrianism was the religion. It is one of the oldest world's religions that still remain active and is centered around the balance between good and evil. We also visited the Tower of Silence, a circular tower were the Zaroastrians exposed their dead bodies to the vultures, in order to avoid contact of the dead body with the Earth. They also used to bury their dead in concrete boxes to avoid contact with Earth.
Now it was time for our excursion to the Bafq desert just outside Yazd. While the camel tour was a total tourist trap, the game drive in a Jeep was amazing. After this we climbed up the sand dunes to watch the sunset again. In the meantime my voice was slowly coming back.
The last day in Yazd we spend walking through the city, through the narrow allies with their clay houses. We went inside the Jame mosque and did some souvenir shopping. Around lunchtime we went back to the hotel to freshen up. Because our hotel was situated in the middle of the city center, we decided with a small group to head out again on our own. Despite what the media tells us about Iran, it's very safe and the people are very kind. After just wandering about for a while we went for lunch and drinks on the Amir Chakhmaq Complex.
Now it was time to leave Yazd behind and travel to Shiraz, the city of poets, wine, and flowers. Of course you cannot drink wine anymore.
We arrived in the afternoon. We took cabs to visit the Imamzadeh Ali ebn e Hamze shrine and the Qur'an Gate. That evening, when we were walking with the whole group towards the restaurant, I got lost for the first time (after that it happened a few extra times again). We were walking through a park were many people were picnicking, smoking water pipe and children playing. With a few others we were talking to some local people while the whole group walked on. We just saw them turning right on a street so we followed. But by the time we got there they were all gone. After walking in circles for half an hour we decided to pop into a restaurant on the corner. And there they were again, starting diner without us.
The next day was dedicated to Naqsh-e Rostam, Persepolis an Pasargad. I was really impressed by Persepolis. While traveling from one place to another, we stopped for lunch in the middle of nowhere, to eat together with a nomadic tribe. Of course this was secretly a tourist attraction, but it was nice.
The next day we went to the Nasir-al Molk mosque, or the pink mosque. The plan was to go early, because the sunlight shining through the stained glass is the most beautiful again. But we had some delay, since the clock was turned back one hour. But it wasn't less beautiful, it was amazing. After that we went to the Vakil bazaar and Vakil mosque. But not before we stopped at the Khan School and had a little Qur'an reading. At the Vakil bazaar it's amazing all the colors of spices you see and smell! We had lunch just behind the bazaar in a really small authentic place, not a big restaurant, which was really nice!
After lunch and the Vakil mosque we went to the Botanic Gardens, which was not that special, and the tomb of Hafez, the poet. This is a place were people come to think and relax, read poems of Hafez, which are very liberal, and, apparently, discuss politics. We met a girl there that was opposed to all the rules. She took of her headscarf (because not every headscarf is an official Hijab) and started talking to us about how things slowly start to change. People still get arrested for dressing 'inappropriately' but are often released immediately afterwards.
And now we had dinner again in a fancy restaurant, the Shapouri House. At night we visited the Imamzadeh Ali ebn e Hamze shrine again. This time we went inside and all the women in our group had to wear a chador. But for tourist the hand out a 'chador', a white one, which is basically a bed sheet.
We left Shiraz behind for Esfahan, which was a shame because I felt we didn't see a lot of city life there, although we visited a lot of sights.
Esfahan is the second largest city of Iran. Our hotel was located just across the Khaju Bridge, so at night I ventured out, together with my roommate and a few others. I seems that the city life of Esfahan is concentrated on and under that bridge. People playing music, smoking water pipe or just causally walking about. It was nice. It is a shame though that there isn't water flowing under the bridge. The river has been dry for several years now. Not entirely of global warming, but because they have built a dam to redirect the water. So apparently now water flows through the city only a couple times a year.
The next day we visited the Sheikh Lotfollah mosque and the Naqsh-e Jahan squeare, one of the biggest squares in Esfahan and apparently a former polo field. We visited other bridges of Esfahan and walked around on the boulevard. This is the kind of stuff you want to do if you want to experience city life.
Our last day in Esfahan was spend in New Julfa, the Armenian Quarter of Esfahan. Here we visited several Armenian Cathedrals. The paintings inside depicted the story of Jesus. The pictures of Heaven and Hell did remind me a bit of the paintings of Hieronymus Bosch back home.
The next day we travelled to Varzeneh, another desert city. On the way we stopped in Nain and visited the oldest mosque in Iran, from the 8th century. Back in the bus we drove for another hour or so and stopped in the Ghoratan citadel, one of the largest citadels still inhabited by people. Finally we arrived in Varzeneh. Varzeneh is situated in Dasht-e Kavir, the great salt desert. We spend the night here in an eco-lodge. That same evening we went to the salt desert to see the sunset. As tourists you are kind of obliged to take those perspective photo's people do on Salar de Uyuni in Bolivia. So we did as well. In the evening, back at the eco-lodge we went to the rooftop to watch the stars, played some games, smoked water pipe and drank some hallucinogenic tea.
We continued our trip to Abyaneh, a historical village with only around 350 inhabitants. With about 3500meters above see level it is nice and cool here. Here we could roam the village allies and I got lost again. After having found part of my group again we went back to the hotel and played some games. With a few people we arranged to get up early and climb to an old fort in the mountains. Here you also had a nice few of the village against the mountain's edge. After the climb we spend a lot of time in a nice coffee bar in this village and started chatting with the owner and his wife and some other travelers.
After Abyaneh we went to Kashan, just another city. I did not really get what we were doing here, and others agreed with me. We asked our guide if we could visit Qom, the religious center of the country. After a few phone calls, we were cleared to go. In Qom we were only allowed to visit the shrine of Fatimah bint Musa, sister of Imam `Ali ibn Musa Rida (Imam Reza), whose shrine we visted in Shiraz. A local guide there showed us around the shrine for only 15min, because it was almost prayer time and we were not allowed to go in any of the rooms.
Early in the morning we took the train back to Tehran, were we visited the former US Embassy and the Tabi'at Bridge and park. After dinner I had a cocktail (virgin of course) with a few others. The rest went to bed since we had to get up and go to the airport at 1.30am. After drinks we also wanted to go, but a few Iranian people were celebrating someones birthday and insisted that we would have cake with them. So we did. We ended up talking till around midnight, meaning that we only had 1.5 hour of sleep before we went to the airport.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-07-06 10:41:51
[totalVisitorCount] => 68552
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 3056
[author] => Niels
[cityName] => Teheran
[travelId] => 520525
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-09-15
[dateReturn] => 2018-09-30
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/711_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => prince-of-persia
)
[39] => stdClass Object
(
[reportId] => 5038832
[userId] => 27538
[countryId] => 89
[username] => celestekuit
[datePublication] => 2018-10-01
[photoRevision] => 0
[title] => Tsjechie - Turkije - Iran
[message] => Tsjechië deel 2
Aangekomen in Praag was ik als een kind zo blij het paspoort weer in mijn handen te hebben. Verder was het fijn om even op een plek te zijn die ‘bekend’ is.
Maandag heb ik na wat administratie aan het eind van de ochtend de tram genomen naar een groot park buiten het centrum en me daar een paar uur vermaakt. Ik had niet zoveel zin meer om echt de stad in te gaan.
Dinsdagochtend was het vroeg opstaan, om 5:45u. Met de tram en een bus in 40 min naar het vliegveld gegaan waar ik natuurlijk veel te vroeg was om mijn bagage af te geven. Rustig ontbijten, beetje lezen en gewoon dom wachten. Toen door naar de volgende wachtruimte, de juiste gate. Na een relaxte vlucht (zowat in business class want ik had niemand naast én achter me dus alle ruimte, een eigen schermpje met een ruime keuze uit films én eten) kwam ik aan op Istanboel. Ik weet wel waarom ik de trein relaxt reizen vindt, voor een vlucht van 2,5 uur ben ik van deur tot deur in totaal 8uur bezig geweest...
Turkije Istanboel
Op Istanboel airport begon de zoektocht opnieuw. Waar is de metro, hoeveel ga ik pinnen, hoeveel is een Turkse Lira waard, hoe koop je een kaartje, welk kaartje heb ik nodig, waar is de supermarkt om geld te wisselen, welke tram in welke richting moet ik hebben, etc. In de metro aan de praat geraakt met een Turkse studente en zij heeft me een beetje op sleeptouw genomen, heel fijn! Bijna in één keer de weg naar het hostel gevonden (heb geen Google Maps meer, wat ik stiekem toch wel mis…) en daar meteen contact met leuke mensen. Een paar uur met een Chinees meisje rond gebanjerd en lekker gegeten. ‘s Avonds met 2 jongens uit mijn hostel en 2 jongens waarmee ik contact had gelegd via couchsurfen samen op stap naar een bar, we zijn geëindigd bij een typische Turkse bar waar je rond op een tafel op allemaal kussens zit. Én we zaten op een rooftopbar dus het kon niet op, heel chill.
De volgende dagen heb ik Istanboel op een heel andere manier ontdekt dan wat ik normaal zou doen. Ik zou me goed hebben voorbereid wat er te doen is en wat je gezien moet hebben. Nu wist ik echt helemaal niets! Ik had geen plannen en heb alles echt met de dag bekeken. Een walking tour, een wandeling lansg de Bosphorus, lekker uit eten, een lange wandeling naar een ander deel van de stad, veel rondhangen met andere reizeigers, lezen in een park, een hamam; lekker om op deze manier een stad te zien. De sfeer in de stad is heel fijn, iedereen is in voor een praatje, vriendelijke mensen die met je ouwehoeren; ik voel me totaal veilig in de stad.
Het is absoluut de moeite de waard om nog eens terug te gaan, en me dan ook daadwerkelijk te verdiepen in de stad en historie.
Iran
Zaterdag aan het eind van de middag de shuttlebus naar het vliegveld genomen. Het was een beetje stressen want de bus deed er veel langer over dan gepland, het verkeer was gekkenwerk. Gelukkig was het op het vliegveld niet al te druk en het inchecken ging aardig soepel. Daar de medereizigers weer ontmoet (met de meesten zijn we een aantal weken geleden in Utrecht al uit eten geweest) en om 19:45u ging het vliegtuig naar Teheran – Iran. Bij Turkisch Airlines hebben ze origineel veiligheidsinstructiefilmpje: alles wordt je verteld met behulp van Legopoppetjes, de stewardessen komen er niet meer aan te pas.
Rond middernacht kwamen we aan en daar stond Pajam, onze tourguide, ons op te wachten. Inchecken in het hotel en lekker slapen, het was inmiddels al 2:00u.
Na een korte nacht en een ontbijtje eerst op zoek naar een plek om geld te wisselen. De eerste bank had geen geld meer, bij de volgende konden de meeste mensen wel geld wisselen. Voor 1 euro krijg je hier 16.000 Rial, dus je kunt je voorstellen wat voor pakken geld we hebben gekregen. Sommigen alles in briefjes van 50.000, maar gelukkig zijn er ook briefjes van 500.000. Toen met de metro naar een ander deel van de stad. In het openbaar vervoer heb je een speciaal deel voor vrouwen, niet echt feministisch maar wel handig. De metro was namelijk behoorlijk vol, met name het mannengedeelte. Positieve discriminitie vonden wij ;).
Na een bezoek aan de bazaar was het tijd om te lunchen. Pajam wist een tent, ik kan het niet anders omschrijven dan chaos!! Geen structuur, geen orde, geen logica; geen idee hoe het daar precies werkt. Dit is het voordeel van reizen met een gids, hij heeft gezorgd dat we allemaal een plekje kregen en dat we iets konden bestellen. Het duurt allemaal wel vrij lang voordat je je eten en drinken krijgt, maar met zulke chaos snap ik dat ook wel..
Na een bezoek aan een paleis waar alle kamers één en al spiegelkunst zijn en een museum over de oudheid zijn we uit eten gegaan. We zitten in een 10daagse periode van rouw en feest rondom Iman Hoesseini. Ik ken het precieze verhaal niet maar er was een voorstelling op het pleintje dus we hadden entertainment tijdens het diner.
Het oversteken in hier een vak apart. Het doet me erg denken aan Ghana. Zebrapaden zijn er wel maar hebben geen enkele functie. De taxi’s, auto’s en vooral veel brommertjes razen voorbij en op goed geluk baan je je een weg naar de overkant. Gekkenwerk!
De volgende dag was het vroeg dag want om 6:00 moesten we verzamelen in de lobby. Met de bus naar het treinstation gegaan en daar de trein naar Yazd gepakt. Prima trein (waar het gewoon kan dat er al rijdend een luik wordt opengetrokken en ze even aan de trein gaan sleutelen), veel beenruimte, wat te eten en te drinken, 6 uurtjes treinen gingen zo voorbij. In Yazd snel onze bagage gedropt, gelunch en toen even tijd om in het hotel te chillen. Midden op de dag is het vrij warm (lees: heet!) om buiten rond te lopen. Je armen en benen moeten bedekt tot polsen en enkels, je lichaamsvormen mogen niet geaccentueerd worden, en je moet een hoofddoek om. Met daarbij 37graden in de schaduw en ik snap wel waarom de stad ‘s middags is uitgestorven.
Aan het einde van de middag zijn we naar een watermuseum geweest en een bazaar waar je op het dak kon en een goed uitzicht had op de stad. Leemkleuren huizen, halve ruines die niet worden gesloopt of gerenoveerd, moskeeën, mooi om te zien! In de stad zijn we best een bezienswaardigheid. Mensen lachen en zwaaien naar je, willen met je op de foto, vragen waar je vandaan komt, je krijgt koffie en thee aangeboden, erg vriendelijk en geinteresseerd! Na de tweede warme maaltijd van de dag nog wat wezen drinken op een rooftopbar. Als laatste cadeautje midden in een optocht belandt met vlaggen, muziek en heel veel mensen, bijzonder om erbij te zijn.
Dinsdagochtend hebben we een bezoek gebracht aan een eeuwig vuur en toen naar de tower of silence. Dit hoort bij een geloof (Zoroastrisme) waar ze de doden niet begraven maar ‘teruggeven’ aan de natuur door ze in de open lucht te leggen en het voer is voor de dieren.
Na de lunch met de bus in 2 uur naar de woestijn gereden. Hier kon je kameel rijden (heb ik niet gedaan) en een rondje met een 4wheeldrive, deze heb ik wel gedaan. Gaaf!!
Toen de zandduinen opgeklommen om te kijken naar de zonsondergang en al rennend de duinen weer af. Wauw, erg geslaagde dag!
Woensdag was het een nationale feestdag en was er veel gesloten. Met de gids een korte wandeling door de stad gedaan, met een groepje geluncht en met een kleiner groepje zelf de stad door. ‘s Middags hadden we kunnen relaxen, maar hee, we zijn er nu toch, dus met zijn 3-en door alle smalle straatjes en steegjes van de oude stad gelopen. Aan het eind van de middag met de hele groep naar de oude stad waar Mamadi, 10-jarig jongetje, ons een hele tijd heeft gevolgd. Hij maakte er een spelletje van en ik ging er graag in mee. Wat een schatje!
‘s Avonds hebben we o.a. kameel gegeten, mjammie, net draadjesvlees. Een tijd in de moskee gekeken waar van alles gebeurde i.v.m. de rouwperiode, op het plein gezeten en al lopende kwamen we in gesprek met iemand en voor we het wisten stonden we met een kleine groep in de keuken van een moskee. De moskee zelf mochten we niet in, maar dit was zoveel leuker. In deze periode koken ze 5000 maaltijden (rijst) die ze weggeven, dus je kunt je de grote plannen en bezwete mannen wel voorstellen. Leuk hoe dit je overkomt en je via via op de leukste plekjes komt waar je anders nooit niet zou komen.
Donderdag was een reisdag. ‘s Ochtends met de bus door wat menigtes vanwege de feestdag en op naar Shiraz. Na een prima reis kwamen we rond 5uur aan in het hotel, hebben we de spullen gedropt en op weg naar de stadspoort en een park met mooi uitzicht over de stad. Daarna zijn we uit eten geweest, het was inmiddels al 21u. We hadden keuzes uit verschillende dingen maar ik snakte naar iets anders dus ik heb echt genoten van een broodje hamburger met friet, goddelijk!
Het eten begint wel een beetje eentonig te worden. Het ontbijt is eigenlijk altijd wit brood / plat brood met (wortel)jam, meloen, en wat warme gerechten die ik ‘s ochtends niet hoef. ‘s Middags én ‘s avonds eten we rijst met bijvoorbeeld kip of stoofpot. Ik heb al meer rijst gegeten als in een heel jaar! Daarbij zijn de smaken ook niet heel erg bijzonder, het is allemaal een beetje hetzelfde. En verder dan 3 maaltijden per dag kom ik niet, de tijden zijn voor ons doen erg laat, sowieso niet eerder dan een uur of 20, en ik mis echt wat groente en fruit.
‘s Avonds hadden we met een aantal pyjamaparty. Heel stiekem in korte broek en zonder hoofddoek over de gang, je raakt toch snel gewend aan lange kleding en hoofddoek.
Vrijdag was een intensieve dag. Met de bus naar Persopolis waar we een aantal uur hebben doorgebracht, verwonderend kijkend naar de overblijfselen van een keizerrijk van zo’n 2500 jaar geleden. We hebben een lunch gehad bij een nomandenfamilie, wat stiekem niet heel autentiek aanvoelde en vooral een verkooppraatje was voor tours die we ook konden doen. Toen nog even een flitsbezoek aan megagroot graf en als laatste naar 4 tombes uitgehouwen in de rotsen. Op de weg terug kwamen we een soort file, het is bijzonder om te zien hoe het verkeer er mee omgaat. Van een 3baansweg wordt gewoon een 4- of soms zelfs 5baansweg gemaakt door de berm erbij te pakken, inhalen gebeurd zowel links als rechts. Het lijkt of alles hier kan en mag. Om 21u gegeten en toen was bij de meesten de pap toch wel op.
Zaterdag was het vroeg dag. Niemand had ons had verteld dat de klok een uur werd terug gezet… Later bleek dat de mensen in het hotel en onze tourguide het ook niet wisten. Nog weer later bleek dat het een dag te vroeg was gebeurd, haha. Alle instellingen op computers etc. waren automatisch een uur terug gegaan, terwijl het eigenlijk pas zaterdagnacht had moeten gebeuren. Kan hier blijkbaar gewoon..
Een vol programma vandaag. Eerst naar een moskee met glas in lood (Pink Mosque) waar de zon doorheen komt waardoor je erg mooie foto´s kunt nemen! Toen naar een theologische school waar we bij hoge uitzondering een kijkje mochten nemen in de bibliotheek, maar dat stelde in mijn ogen niet heel veel voor. Een uur op bezoek bij een bazaar en toen geluncht. Een uurtje rondgekeken en ijs gegeten in een soort botanical garden en toen naar de tombe van Hafez, de beroemde dichter. Even ‘rusten’ in het hotel en toen naar de shrine, een enorme moskee/mauloseum waar de dames in chador moesten. Mooi voor de foto, beetje warm en vervelend om in rond te lopen aangezien hij de neiging heeft af te zakken. Daarna uit eten in een chique tent en eindelijk ook weer eens een beetje groente gegeten. Heb zelf al wat fruit gekocht, meestal kom ik niet verder dan de watermeloen bij het ontbijt.
De omgeving is wel wat veranderd. Meer groen onderweg, bergachtig maar zonder enige begroeiing, in de stad veel neonreclame en meer huizen in plaats van de leemkleuren gebouwen.
Zondag was vooral een reisdag. In ongeveer 7,5 uur, in onze eigen bus, naar Isfahan gereden. Het plan was eigenlijk om met openbaar vervoer te gaan, maar dat is met 24 reizigers en backpacks niet te doen. Dit was wel een fijne bus, veel beenruimte en een indeling van 2 stoelen-gangpad-1 stoel waar normaal gesproken de vrouwen kunnen zitten zodat ze niet naast een vreemde man hoeven te zitten. ‘s Avonds een kijkje genomen bij een enorme mooie verlichte brug en toen gegeten. Met een aantal een avondwandelingetje gemaakt en nog even op de rooftopbar gezeten.
Maandag weer een vol programma. Van een paleis naar 2 moskeeën, een square, en toen de lunch. Deze hadden we in een lokaal restaurantje, weer eens wat anders dan een buffet in een hotel wat we best vaak doen. We kozen allemaal voor een typsch gerecht uit Isfahan: een ‘boterhamwrap’ met een soort hamburger van kalfsvlees. Je scheurt een stuk van je wrap af, prakt er een beetje vlees op, blaadje aziatische basilicum erop, dippen in de yoghurt en bon appetit. Lekker! Daarna verder naar een ander paleis, wat vrije tijd en ‘s avonds uit eten bij het duurste hotel van Iran. Mooie plek maar ook meteen de duurste so far. Het avondeten kostte 780.00 Rial! (omgerekend toch zo’n 5 euro)... Met een grote groep nog naar een pianobar geweest waar we mocktails (alcoholvrije cocktails) hebben gedronken.
Dinsdag weer een vol programma waar we niet persé heel veel hebben gedaan maar met hier en daar wat vrije tijd tussendoor en soms wachten en de dag vliegt voorbij. Vandaag waren we in het christelijke gedeelte van de stad waarbij een bezoek aan 2 kerken niet kon uitblijven. De lunch was op de elfde verdieping van een hotel met panaromaview, we draaiden al etende langzaam rond.
‘s Middags naar een één van de oudste moskeeën van Iran geweest. Niet zo mooi met mozaiek, maar juist erg mooi door de authentieke bouw die je goed kon zien. Na het diner in ons hotel een tijd op de rooftopbar gezeten, spelletjes gespeeld en gekletst.
Deze stad is weer heel anders. Niet heel authentiek met leemkleuren huisjes maar chique winkels met bijvoorbeeld merkkleding, wij vallen hiet minder op en van de gids mogen we ‘s avonds niet alleen op straat omdat na 22:00 de ‘zombies’ komen. Blijkbaar ietsje minder veilig hier.. Overigens wel weer leuke gesprekjes gehad met locals en echt de sfeer kunnen proeven omdat we veel van de stad hebben gezien.
Woensdag opnieuw een kleine reisdag. Met de bus eerst naar een verlaten leemhuizen dorpje, heerlijk om in rond te scharrelen door de straten en op daken (letterlijk) en kijken of er iets te ontdekken valt. Toen door naar het gueshouse, geluncht met scheurbrood en ‘hamburger’ en met een mooi aftands busje op weg naar de woestijn. Alletwee de busjes kwamen vast te zitten in het zand maar na wat duwwerk konden we verder naar het zoutmeer. Niet zo wit als gedacht, maar tof om te zien. Met een clubje een hele fotoshoot gedaan (foto’s volgen nog) en op weg naar de duinen voor de zonsondergang. Helaas waren we net te laat, maar dat weerhield een aantal er niet van toch naar boven te klimmen, even te chillen en al rennend/glijdend weer terug naar beneden.
Terug in het guesthouse mochten we eindelijk ‘in het openbaar’ ons vest en sjaal uit/af, we waren tenslotte een soort van bij iemand thuis. Voelde een beetje kaal, maar wel een verademing. Na het avondeten een wandeling gemaakt door de stad, maar er is erg weinig te beleven.
Donderdag met de bus naar een moskee in Nain, geluncht, verder met de bus, naar nog een moskee en weer door (dit is de korte versie...). We zitten inmiddels echt in de bergen, heerlijk! Frisse lucht, lagere temperatuur, groen om je heen, weer heel wat anders maar heerlijk! We zijn aangekomen in Abyaneh, een 2500jaar oud dorp tegen de berg gebouwd. Een wandeling gemaakt, op onderzoek uit in de omgeving, gegeten en een aantal potjes weervolven gespeeld.
Na een slechte nacht was ik vroeg wakker en had daarom tijd de zonsopgang te aanschouwen vanaf de rooftop. Aan de rand van het bosje een wolf zien rondscharrelen, bijzonder! Na het ontbijt met een clubje op weg naar het fort en met een kleiner clubje de bergen in gegaan. Heerlijk weer, wandelen, klimmen, nieuwe omgeving, mooie uitzichten, verschillende kleuren, top!! Ik ben alleen nog een stuk omhoog gegaan en via de kortste route naar beneden, echt klimmen/klauteren/glibberen over stenen. Niet de handigste weg maar ik heb het gered. Onderweg nog een, ik denk, wolf gezien, gelukkig was hij banger voor mij ;).
Met een crappy bus naar Kashan maar omdat het vrijdag is (de zondag van Nederland) was er niets open en hebben we geluncht in een vreselijk Europees restaurant waar alle toeristen zaten. De planning was om in Kashan we blijven maar daar hadden we weinig zin in dus hebben we met de gids kunnen regelen om naar Qom te gaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, in Iran gaat alles een beetje anders. We worden blijkbaar goed in de gaten gehouden en mogen niet zomaar ergens anders heen. De gids heeft contact gehad met de agency en uiteindelijk konden we op pad. We zijn 1,5 uur onderweg geweest voor een bezoek van een uur in de shrine, maar het was het waard! Hier moesten we opnieuw een chador aan maar deze had tenminste mouwen en een soort muts waardoor hij veel beter bleef zitten als vorige week, ik was er blij mee! In het hotel gegeten, gepraat en lekker naar bed.
Zaterdag de tassen alvast goed ingepakt en met de trein gingen we naar Teheran, onze eindbestemming. We hebben een flitsbezoek aan de voormalig US Embassy gedaan wat een rol heeft gespeeld tijdens de revolutie en daarna door naar een bijzondere brug. Ons laatste avondmaal in een leuke tent en toen was het voor mij tijd om afscheid te nemen van de groep. Ik vlieg een paar uur eerder en ben met de taxi naar het vliegveld gegaan. Het wordt weer even schakelen van twee weken met een groep om je heen naar zelf weer dingen uitzoeken.
De groepsreis is erg goed bevallen. Leuke groep mensen, veel gezien en gedaan, echt wel een indruk gekregen van het land! Het reizen met een gids was ook er fijn, hij heeft veel voor ons geregeld en ons verteld.
Het beeld wat veel mensen over Iran hebben klopt niet. Ik heb me er absoluut veilig en heel welkom gevoeld. De hoofddoek, lange kleren en warme temperaturen zijn even wennen, maar dat hoort erbij. Het verkeer is chaos maar iedereen lijkt te weten wat ze doen. De grote bedragen in Rial of Toman zijn hilarisch, voor lunch/diner/entreegelden/overige kosten heb ik slechts 150 euro besteed in 2 weken dus heerlijk goedkoop (het zakken van de waarde is voor de mensen in Iran natuurlijk minder succesvol). Het is een bijzonder mooi land, echt een aanrader!
Hierbij de link naar de foto's:
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefiXyQSiTIXgZzI-GP
(als je de link kopieert en plakt in de internetbalk kun je de foto's bekijken)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 0000-00-00 00:00:00
[totalVisitorCount] => 50306
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 972
[author] =>
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519712
[travelTitle] => Rondreis
[travelTitleSlugified] => rondreis
[dateDepart] => 2018-08-15
[dateReturn] => 2019-05-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/798/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/027/538_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tsjechie-turkije-iran
)
[40] => stdClass Object
(
[reportId] => 5036349
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-09-07
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 13
[message] => 02 september
Vanochtend door Yazd gewandeld en allerlei bezienswaardigheden bekeken zoals de vrijdagmoskee, Amir Chakmaq Moskee, watermuseum, Alexander Prison en natuurlijk de oude binnenstad, geheel opgebouwd met lemen huizen en gebouwen, heel indrukwekkend om dit te zien.
Vanavond willen we nog naar de Torens de Stilte, buiten de stad. Hier werden tot 1970 de overledenen op een heuvel neer gelegd om door de gieren te worden gegeten, waarna men de botten verzamelde om die een eervolle plaats te geven.
Helaas hebben we dit niet kunnen bezoeken omdat Ine, medereisgenote, gevallen was op haar schouder en kwam eerste hulp vragen. Gaf erg veel pijn aan en wij adviseerden haar om naar het ziekenhuis te gaan om een foto te maken. Dus is Geert met haar en haar man met een taxi naar het ziekenhuis gegaan en waren pas om 22:30 uur terug. Ine is opgenomen met een gecompliceerd schouderbreuk en wordt morgen geopereerd.
03 september.
Henk en Tanny gaven tijdens de briefing aan uit de groep te willen stappen en hun eigen tempo te rijden, dit wordt gerespecteerd.
Vandaag een rit door d bergen en een klein stukje woestijn naar Persepolis, de stad van de Perzen, ook al is de stad nooit bewoond geweest. In 518 voor Christus was dit een hoofdstad, gebouwd op een half kunstmatig, half natuurlijk terras, waar de koning een indrukwekkend paleiscomplex creëerde. Oorspronkelijk heette deze stad Parsa, bij de archeologische opgravingen zijn er geen woonhuizen gevonden, alleen de indrukwekkende restanten van het paleizencomplex met veel afbeeldingen gegraveerd en uitgehouwen in stenen.
Tijdens de rit naar Persepolis kregen Piet en Henny pech met hun campeerbus, deze viel stil en wilde niet meer starten, dus werd met behulp van ons door Dick naar een garage gesleept. een kapotte cilinder was de oorzaak maar kon daar niet ter plaatse gerepareerd worden en is op transport naar Teheran gezet.
Harbert en Ineke kregen een klapband, loopvlak was compleet van de band geslagen en het ijzerdraad sloeg ook nog eens hun wielkast kapot, waar achter hun binnen accu zat en ook die bekabeling daar naar toe was weggeslagen. Ze werden door een behulpzame vrachtwagen- chauffeur geholpen.
Dit was me wel een dagje met pechgevallen.
04 september
Eerst vanochtend het indrukwekkende Persepolis bekeken en daarna naar Shiraz, ons meest zuidelijke punt van de reis, gereden.
Shiraz is de op vijf na grootste stad van Iran en ook een van de oudste handelssteden. De stad heeft als bijnaam "de stad van de rozen en de nachtegalen" en staat bekend als de stad van de dichters en de tuinen.
Shiraz is het economische centrum van zuidelijk Iran en gericht op de landbouwsector. Vormt nu een doorvoerstation voor gewassen zoals graan en fruit, maar ook opium, tabak en katoen naar de Perzische Golf.
Onze overnachtingsplek is op een parkeerplaats bij het toeristen hotel, met water, stroom, toilet en douche.
Meteen gebruik gemaakt van de wasserij voor het beddengoed en de handdoeken.
's-Middags naar de stad om de Vakilmoskee, bazaar en de Holy schrijn van Sjah Tsjeragh te bezoeken, allemaal weer heel indrukwekkend om te zien en de bazaar is natuurlijk één Aziatische mierenhoop, maar leuk om mee te maken.
In het donker met de taxi terug is ook een ware belevenis door het chaotische verkeer in de stad, het gewirwar tussen de auto's door en het vele getoeter wat men hier doet.
Wim en Gerda waren ook weer aangesloten bij de groep, hun camper was na het ongeluk weer gerepareerd.
05 september
Vanochtend op het gemak opgestart en de bus wat gepoetst en daarna vertrokken naar Pasargad. Omdat de bus wat stroef schakelde gingen we langs een garage om de olie van de versnellingsbak bij te vullen.
In Zargan bij een minigarage gestopt, daar ontdekten we dat de bus bij het schakelen een raar geluid maakte, maar toch eerst maar de olie verversen, maar het rare geluid bleef.
We besloten om maar terug te rijden naar Shiraz naar een grotere garage met echte monteurs.
Dat werd een spannende rit, met een slecht schakelende auto door een drukke miljoenenstad, dat was zweten maar de bus hield het vol tot we de garage op 200 meter genaderd hadden, toen viel hij stil en durfden we niet verder meer te rijden.
De vriendelijke en behulpzame garagehouder heeft de bus tot bij hem voor gereden. Hij zei dat er ook niet meer mee gereden mocht worden.
Duidelijk was dat de versnellingsbak kapot was, wat een pech. Dit gaat enige dagen duren want vrijdag wordt er niet gewerkt i.v.m. een feestdag.
De versnellingsbak wordt eerst uit elkaar gehaald en gekeken welke onderdelen er besteld moeten worden, deze moeten uit Teheran komen en kunnen er pas zaterdag zijn en dat word de bus zondag gerepareerd en hopen we dat we dan eind van de middag weer verder kunnen.
Met de taxi terug naar het Toeristen Hotel waar we dan een kamer huren tot en met zondag. Wel heerlijk met airco met deze temperaturen van overdag boven de 35 graden
Wat een dag zeg.
06 september
Vanochtend eerst met een taxi naar de bus om nog wat spulletjes op te halen. Deze stond inmiddels op blokken, want een brug hebben ze hier niet. De onderdelen die vervangen moeten worden hebben ze besteld, maar ze konden nog geen kosten aangeven.
Om de tijd door te brengen gaan we maar bezienswaardigheden bezoeken in de stad, zoals de Tombe van Hafez en het fort van Karim Khan. Toen we daar waren kregen we een telefoontje dat we meteen naar de garage moesten komen om een aanbetaling te doen voor de bestelde onderdelen, anders zouden ze die niet leveren. Maar we moesten eerst geld gaan wisselen, want pinnen kan hier niet. In een taxi
gestapt om naar een wisselkantoor te rijden, doch de chauffeur befgreep ons niet en belde iemand op en dat bleek een geldwisselaar te zijn, maar hij had niet genoeg geld bij zich en op donderdagmiddag was alles al vroeg gesloten omdat het vrijdag een feestdag is. Dus trommelde hij weer een andere geldwisselaar op om toch aan voldoende rials, de munteenheid van Iran, te komen. Toen kwam hij tot de ontdekking dat wij de garage moesten betalen en zei dat hij met ons mee zal gaan, zodat hij met zijn pas kan betalen en wij hem met euro's konden betalen. Allemaal wel een gedoe en gelukkig waren we net nog voor sluitingstijd bij de garage, wat voor ons een opluchting was anders zou het weer een dag langer duren voordat de onderdelen geleverd zouden worden.
Die geldwisselaar gaf ons nog enige tips aan bezienswaardigheden die we konden bezoeken en zette ons af bij het Naranjestan Museum.
Ook gaf hij nog een leuk locatie aan waar we romantisch konden eten.
Na het museumbezoek terug naar het hotel om te douchen en daarna met nog 4 andere groepsleden die nog bij het hotel stonden met de taxi naar het romantische restaurant om te gaan eten. Het was een prachtige locatie, een kasteelachtig buitenverblijf, met een mooie tuin met geurige bloemen en een fontein. Het eten was ook prima in orde.
Rond middernacht waren we weer terug in het hotel.
07 september
Vanochtend na het ontbijt met de taxi naar de Nasia al Molkmoskee gereden, beroemd om zijn prachtige gekleurde lichtinval in de ochtenduren. Was ook inderdaad heel mooi en indrukwekkend.
Daarna langs de bazaar (gesloten i.v.m. feestdag) naar het Vallid badhuis, een badhuis honderden jaren oud en ingericht als museum.
Leuk om te zien hoe dat in die tijd ging.
Op een terrasje koffie gedronken, waar een overdreven bediende enkele woordjes Nederlands kon zeggen, geleerd van toeristen.
Omdat er vandaag verder vele bezienswaardigheden gesloten zijn, besloten we om terug nar het hotel te gaan en daar vanmiddag te blijven om o.a. aan deze blog te werken.
Morgen, zaterdag, zullen we ook nog wat bezienswaardigheden gaan bekijken om de tijd door te komen.
Zondag hopen we dan weer dat de bus klaar zal zijn in de loop van de dag en dan houden we Shiraz voor gezien.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1322
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,shrz
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-13
)
[41] => stdClass Object
(
[reportId] => 5035901
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-09-02
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 12
[message] => 23 augustus
Na de grensovergang zijn we naar Quchan gereden voor onze overnachtingsplek.
We hebben de klok een half uur terug moeten zetten.
Iran is duidelijk een islamitisch land, op straat lopen de vrouwen met hoofddoek op, de meesten met een zwarte chador.
Korte broeken zijn voor mannen niet toegestaan. Ook alcoholische dranken zijn verboden.
De mannen geven de vrouwen hier geen hand, voor ons raar als je in een groep bij elkaar staat. Andersom is ook dat vrouwen de mannen geen hand geven. Er wordt dan wel begroet met de hand op het hart.
Het is hier veel rommeliger op straat en alles is minder geordend, ook het verkeer rijdt kris kras door elkaar heen.
Wel zijn wij hier een bezienswaardigheid. Worden welkom geheten in Iran.
De plaatselijke bevolking komt je dan ook meteen een hand geven om je te begroeten.
24 augustus
Vandaag rijden we naar Mashhad, de tweede meest bevolkte stad in Iran.
Het was een grote oase langs de oude zijderoute. Het is een belangrijk bedevaartsoord naast Mekka. Miljoenen pelgrims bezoeken de schrijn van Iman Reza om hun eerbetoon aan hem te geven. Het is de tweede grootste heilige stad in de wereld. We overnachten in het Ghadir park, soort camping voor pelgrims. Ook hier worden we door velen begroet en op de foto gezet en natuurlijk willen ze allemaal in de camper kijken.
Een Iraanse familie wil ons als gast morgen meenemen naar de Holy schrijn en daarna nog naar een natuurpark. Dus regelen zij voor de hele groep een bus.
25 augustus
Om 10:00 uur in een oude bus voor 16 personen, waar we met 22 personen in moeten, zittend op de grond in het gangpad is dan ook geen probleem. Hier kan nog erg veel.
In het streng beveiligde mausoleum van Iman Reza kregen we een rondleiding van een Engelstalige gids (Imam), compleet met promotie film, drankje en koekjes. (de dames moesten ook een chador aan, wat wel tot enige hilariteit leidde). We mochten het totale complex zien, maar als niet moslim kwamen we niet bij de schrijn van Reza.
Daarna zijn we met de bus tot in de heuvels buiten de stad gereden om daar in een traditioneel Iraans restaurant te lunchen, heerlijke Iraanse stoofpotjes.
Na de lunch nog naar een natuurpark, waar we met een kabelbaan over een meer gegaan zijn.
Toen naar het huis van de Iraanse familie waarde vrouw des huizes voor een maaltijd voor ons gezorgd heeft, die we zittend op de grond, wat men hier gewoon is, genuttigd hebben. Ook kwam er nog meer familie op bezoek en bleven ook mee eten. Tussen door ging men soms even naar een aparte ruimte om te bidden.
Aan het eind van de avond werd er voor ons nog wat gedanst op d Iraanse manier.
Bij het afscheid hebben we mevrouw als dank toch gekust, wat ze twijfelend toeliet. Daarna zijn we in een taxi terug naar huis gescheurd.
26 augustus
Vandaag vertrokken naar de Miandasht Karavanserai.
Een lange rit, maar als snel kregen we te horen via onze radio dat één van de groepsleden een ongeluk had, een auto was achter op zijn camper geknald met behoorlijk wat materiele schade. Gelukkig alles goed kunnen
regelen met politie en gelukkig was de veroorzaker verzekerd.
Onderweg hebben we nog een mausoleum en een houten moskee bezocht.
Verder was het een saai woestijngebied.
De karavanserai, onze overnachtingsplek, is eveneens een pleisterplek op de oude zijderoute
27 augustus
Vanochtend eerst de karavanserai bezocht, was in originele stat gerestaureerd en deel ingericht als hotel/restaurant.
Daarna naar een mooie oude moskee gereden in een prachtig groen dorp, Bayazid, daar ook meteen boodschappen gedaan.
We zouden nog een paleis gaan bezoeken, doch dat bleek meer een ruïne te zijn, dus dat hebben we maar overgeslagen en doorgereden naar Badab-e Sort door een prachtig bergachtig landschap. Per ongeluk de verkeerde afslag genomen, waardoor we over een onverhard bergpad met levensgevaarlijke haarspeldbochten en diep afgronden moesten rijden, de pad was zeer smal, dus keren was niet mogelijk. In het dal moesten we nog een droogstaande rivierbedding oversteken, was wel een avontuurlijk tochtje, maar uiteindelijk kwamen we toch op de plek van bestemming.
Badab-e Sort is een natuurwonder, ligt op 1840 meter hoogte, water gevulde rotsformaties die opgloeien onder de felle zon. Het zijn een reeks gestapelde terrassen die gemaakt zijn van travertijn, een sedimentair gesteente die gevormd wordt door neerslag van kalk uit het water dat uit mineraalbron stroomt. Prachtige kleuren te zien van oranje-goudkleur tot wit, blauw en groen.
We werden er heen gevoerd in een kar achter een tractor over een hobbelig, onverhard bergpad, een belevenis op zich.
28 ,29 en 30 augustus
Vandaag de bergen uit gereden naar Teheran, een lange weg door de stoffige weg met een slecht werkende airco.
De overnachtingsplek is bij de graftombe van Khomeini. eenmaal geïnstalleerd kwam er al meteen een Iraanse familie een kan thee en koekjes brengen, daarna brachten ze nog gepofte aardappels en gekookte eieren.
Voor het slapen gaan moesten we bij hun tentje nog thee komen drinken en de waterpijp roken. Ook weer een belevenis op zich.
De andere ochtend hebben we eerst de holy schrijn van Khomeini bezocht in een groot, overweldigend mausoleum, waar kosten nog moeiten voor bespaard zijn.
's-middags zijn we met de metro de binnenstad gaan bezoeken. Eerst over de enorm drukke bazaar, waar veel gehandeld en afgesjouwd word met handkarren, brommers en fietsen, die werden enorm vol met spullen geladen. Daarna het Golestan paleis bezocht waar vroeger de sjah gewoond heeft, erg veel glitter en glamour, veel spiegelmozaïk wat soms pijn deed aan je ogen.
Na een hapje gegeten te hebben zijn we met de metro terug gegaan.
Vervolgens donderdag met de metro naar de andere kant van de stad, een rit van 1,5 uur, dat gedeelte van de stad ligt in de bergen waar het dan ook minder warm is. Met wandelen wel wat klimwerk.
Hier in het Saadabadpaleizen complex van de Sjah geweest. Heerlijk in het park rond gewandeld en ook wat gegeten.
Toen weer met de metro terug. In de metro is hier een levendige handel, allerlei verkopers proberen hun waren luidkeels roepend door de metro te verkopen, van broeksriemen, tot sokken en allerlei snoepgoed. Leuk om dit allemaal te beleven, echt Aziatisch.
Die laatste avond moesten we bij die Iraanse familie komen eten, of we wilden of niet. Er was ook een Iraanse vriend bij die familie, die Geert als zijn vader adopteerde, dus Geert werd hier in eens vader!
Dat zelfde park stroomde elke avond vol met families die daar hun tentje of Perzische tapijt uit legden om daar vervolgens thee te zetten en een complete maaltijd te maken. vervolgens bleven ze dan de hele nacht hier slapen om de volgende ochtend vroeg weer te vertrekken.
31 augustus
Vandaag een korte rit naar Qom, waar Ayatollah Khomeini jaren woonde, studeerde en onderwijs gaf.
Na Mashhad is dit de tweede heilige stad voor de sjiitische moslims. Hier stierf in 864 Fatima, de zus van de achtste Imam Reza toen ze op doorreis was naar haar broer in Mashhad.
We overnachten in het Alavipark, toen we daar eenmaal stonden kwam er bezoek van vier jonge mannen, zij waren erg belangstellend en vroegen of ze ons mochten interviewen. Ze maakten filmpjes voor Instagram. Dit interview ging over de verschillen tussen Nederland en Iran, het interview vond in de bus plaats.
Na het interview namen die jongens ons in hun auto, met z'n zessen in de auto, drie personen voor en drie op de achterbank, mee naar het heiligdom van Fatima. Daar moesten wij door de toeristen ingang naar binnen en kregen een rondleiding van een Muhla, een soort priester. Een prachtig mausoleum met veel zilver en goud, maar we kregen ook hier weer schrijn van Fatima niet te zien als niet-moslim.
Daarna met die jongens een Iraans broodje gegeten.
Vervolgens hebben we toen nog het huis van Khomeini bezocht. De voordeur heeft twee kloppers een voor vrouwen en een voor mannen.
De beheerder was erg trots om ons te ontvangen gaf ons informatieboekjes, water en koekjes. We mochten er ook foto's maken, daarna brachten de jongens ons terug naar het park. Ze wilden ons nog de gehele avond meenemen, maar aangezien wij morgen een flinke rit voor de boeg hadden hebben we dat maar afgeslagen.
Na de instagram gegevens hebben uitgewisseld hebben we hen hartelijk bedankt en afscheid van hen genomen, we mochten niets betalen, wij waren hun gasten.
01 september
Vandaag naar Yazd gereden, een lange tocht ook weerdoor de woestijn.
Een enkele keer over een stuk tolweg, maar eenmaal bij het tolpoortje aangekomen begroette de kassier ons hartelijk en vroeg waar we vandaan kwamen. Toen we wilde betalen zei hij dat we voor niets door konden rijden
jullie zijn onze gasten riep hij en zwaaide ons uit.
Yazd is een woestijnstad en heeft een historisch oude binnenstad met vele prachtige gebouwen en die zijn zo gebouwd om de woestijnomstandigheden te weerstaan. zo zijn vele straatjes voorzien van een dak tegen de zon. Het is één van de oudste steden van Iran. De provincie hier is rijk aan delfstoffen zoals lood, koper, zink en ijzererts. Er zijn dan ook in de omgeving veel (staal) fabrieken te zien.
Morgen gaan we Yazd bezoeken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1119
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Yazd
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,yazd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-12
)
[42] => stdClass Object
(
[reportId] => 5035218
[userId] => 418981
[countryId] => 89
[username] => KoGeert
[datePublication] => 2018-08-24
[photoRevision] => 0
[title] => Oude Zijde Route 11
[message] =>
13 en 14 augustus
We zijn in Bukhara, staan op de parkeerplaats bij hotel Asia, in het centrum van de stad. Ook Bukhara ligt aan de zijderoute en is meer dan 2000 jaar oud, geldt als het meest complete voorbeeld van een middeleeuwse plaats in centraal Azië, met een stedelijk karakter dat nog grotendeels in tact is. Dus twee dagen cultuur snuiven,verschillende medresses bekeken, minarette n, mausoleums en het stadsfort met de stadspoort, kazerne en militaire versterking uit de 16e en 18e eeuw.
15 augustus
Vandaag een lange rijdag naar Ayaz Qala door de warme, hete woestijn naar ruïnes van een oud fort, het Khorezm-fort, gebouwd op een heuvel met uitzicht over de woestijn.
Er was vandaag veel wind, dus ook veel stofwolken en zand. Soms zie je onderweg van die "zandtornado's" ontstaan.
16,17,18 augustus
Vandaag door een groene vallei naar Khiva gereden, de laatste stopplaats voor de woestijn naar Iran.
deze oude stad bestaat uit 50 monumenten en 250 huizen en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Is omringd door stenen muren van 10 meter hoog en was de laatste stopplaats voordat de bewoners de woestijn overstaken naar Iran. Het is een goed bewaard gebleven voorbeeld van de islamitische architectuur van Centraal Azië. Er zijn verschillende opvallende gebouwen zoals de Djuma-moskee, de mausolea, de medresses van majestueuze verhoudingen, maar eenvoudig in ontwerp- en twee prachtige paleizen gebouwd aan het begin van de 19e eeuw.
19 augustus (grensdag)
Om 07:00 uur naar de grens gereden in konvooi.
Oezbekistan uit ging vrij vlot, behalve voor Geert, want ons voertuig bleek bij binnnenkomst van Oezbekistan niet geregistreerd te zijn. doch binnen een uur was het toch nog redelijk snel opgelost. Ko kon niets doen dan wachten, want die moest apart lopend de grens over en was al in niemandsland tussen Oezbekistan en Turkmenistan.
Vanaf de grens van Turkmenistan kregen we een staatsgids Dimitri, die ons al de dagen begeleidde tot we Turkmenistan weer uit waren. Hij zorgde er wel voor dat de papieren snel afgehandeld waren. Al met al waren we in vier uur de grens over.
We kregen een route voorgeschreven, waarvan we niet mochten afwijken, we werden dan ook permanent in de gaten gehouden en moesten het hele land in konvooi rijden.
Onze eerste overnachting was op een bewaakte parkeerplaats.
20 augustus.
Vandaag een rijdag door de woestijn naar Derwaza wat we door een foutje van onze reisleider niet in konvooi hebben gereden, maar daar kwamen wij pas achter toen we op de plaats van bestemming aankwamen.
Op zich een vrij saaie tocht, alleen maar dor en droog landschap met vele zandheuvels met als afwisseling een kudde schapen of een drommedaris die op het gemak de weg overstak. de wegen zijn hier erg slecht, dus vaak slalommen rond de diepste gaten. Gelukkig is het een zeer dun bevolkt land, dus ook niet druk op de wegen. Turkmenistan is 12x zo groot als Nederland en telt 5,1 miljoen inwoners en het grootste gedeelte bestaat uit woestijn, het land is wel rijk aan gasvoorraden. Hier liggen de grootste gasvoorraden ter wereld
Hierom rijden we dan ook naar Derwaza, naar de krater van Derweze.
Tijdens het boren naar gas in 1971 vonden geologen per ongeluk een ondergrondse grot gevuld met aardgas. De grond onder de boortoren stortte in, waardoor er een groot gat met een diameter van 70 meter ontstond. Om ontlading van giftig gas te voorkomen, werd besloten om het gas af te branden en men hoopte dat het vuur na een paar dagen uit zou gaan, maar tot op de dag van vandaag brandt het nog steeds.
We rijden een uur voor zonsondergang met jeeps dwars door de zanderige woestijn naar de krater, de chauffeurs reden zo hard alsof we op een rallycircuit zaten. We gingen te keer alsof we in een kermisattractie zaten, maar we hebben het overleefd.
Wel indrukwekkend zo'n brandend gat, wat geeft dat een hitte.
Hierna kregen we in een yurt een bbq aangeboden.
Na de maaltijd was het donker geworden en dan geeft zo'n brandend gat een prachtig oranje licht in de nacht.
Daarna weer met de jeeps terug naar onze overnachtingsplek gereden.
21 augustus
Vandaag weer verder gereden naar Ashgabat, de stad van het witte marmer.
Wordt ook wel "de Witte Stad" genoemd, een brandschone witte marmeren stad met een aantal goede en zeer moderne winkelcentra.
Het is dan ook verplicht om als je met je auto uit de stoffige woestijn komt eerst je auto te laten wassen. Ook dus wij in konvooi naar de autowasserette om de campers te laten wassen.
De stad is inderdaad erg schoon, ruime wegen met weinig verkeer.
Ashgabat is in wezen een oase in de woestijn, daarom zijn er ook heel veel fonteinen en er is hier ook heel veel groen aan geplant.
Wat ook opvalt dat de vrouwen hier prachtig gekleed zijn, kleurrijke jurken met prachtige hoofddoeken op een speciale manier geknoopt.
We moesten hier verplicht in een hotel overnachten, want we mochten niet in de camper blijven slapen.
Gelukkig was er ook een zwembad bij het hotel en dat was heerlijk om een verfrissende duik te nemen, want de temperaturen zijn hier overdag nog boven de 35 graden. In de nacht koelt het gelukkig af naar 17 graden.
22 augustus
Vanochtend een rondtoer met een bus gehad door de nieuwe stad, die vanaf 1991 uit de grond gestampt is. Foto's nemen is hier officieel niet toegestaan, maar vanuit de bus kan dat wel. Het is een beetje onwerkelijk om langs al die witte marmeren gebouwen en paleizen, glimmende gouden koepels en het uitgestrekte gemanicuurde park, het komt allemaal erg steriel en onwerkelijk over, alsof het geen inhoud heeft. Je ziet bovendien weinig mensen op straat, parkeerplaatsen zijn leeg. Net alsof er niet geleefd wordt. Ook is het een schril contrast met het binnenland wat arm en schraal is.
De middag aan het zwembad doorgebracht en om 17:00 uur vertrokken naar onze overnachtingsplaats vlak voor de grens, waar we onze drankvoorraad op moesten maken, want het is verboden om in Iran alcoholische dranken in te voeren.
23 augustus.
Om 08:00 uur naar de grens vertrokken, in konvooi. Eerst weer de paspoortcontrole, daarna 30 km door het grensgebied gereden in konvooi.
We werden permanent gevolgd door militairen in wachttorens en overal stonden camera's, terwijl het een prachtige route was door de bergen.
Toen nog een laatste check van de Turkmeense douane.
Direct door naar de Iraans grens, waar we vriendelijk werden ontvangen, alle controles verliepen erg gemoedelijk en waren niet streng, terwijl we dat wel verwachtten.
Ook mochten we de klok weer terug zetten, een half uur; dus schelen we nog 2,5 uur met Nederland dat we voor lopen.
Na de grenspassage eerst nog boodschappen gedaan en een simkaart gekocht.
De komende drie weken zijn we hier te gast.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-04-10 17:08:26
[totalVisitorCount] => 29085
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1193
[author] => Ko en Geert
[cityName] => Mashhad
[travelId] => 489045
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-04-10
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,mashhad
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/418/981_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => oude-zijde-route-11
)
[43] => stdClass Object
(
[reportId] => 5032687
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-08-02
[photoRevision] => 8
[title] => Teheran & Einde van de reis
[message] => Teheran & Afsluiter van de reis
Op 31 juli had ik wat activiteiten ondernomen en afgesproken met de twee Fransen. Zij pakten de taxi naar mijn hotel, waar ik instapte en samen gingen we met diezelfde taxi naar het treinstation. Dit ligt op een halfuur rijden en dus buiten de stad.
Om 17.00 uur kwamen wij aan terwijl wij pas 18.30 zouden vertrekken met de trein. Beetje babbelen en winkeltjes kijken vanuit de airco. Toen naar buiten richting de trein. We stappen de wagon binnen waar aan de linkerkant een wandelpad is, daarnaast zitten allerlei cabines. Ik zit gelukkig met de twee Fransen in dezelfde cabine. Ondanks dat mijn boeking dagen later is gedaan. Dit is veel gezelliger + prettiger met achterlaten van je spullen voor bijvoorbeeld toilet.
In tegenstelling tot mijn eerdere ervaring in Vietnam, had je in de cabine niet gewoon 2x twee stapelbedden, maar je zit als ware op de onderste twee bedden als stoel met prima rugleuning (in de muur). Tussenin een tafeltje waarop al thee, koffie, water en koekjes staan. Later wordt het beddengoed gebracht.
Na enkele controles wordt er in het eerste uur nogmaals een controle op het kaartje gedaan. Even later wordt opgeschreven wat je wilt eten. Net als een van de Fransen ga ik gemakkelijk voor kip met rijst. Heb het weer heel vaak gegeten, maar voor nu is het ook gewoon prima tijdens een lange treinreis. Rond uur of 21.00 komt het eten en nog een uur later worden alle vakjes van piepschuim weer opgehaald.
De tijd tikt door, al zijn wij steeds verbaasd wat een omweg de trein maakt. Hadden we op zich kunnen weten, maar het verschil met de bus is toch best groot. De bus is dus sneller, maar na een aantal bussen in dit land is dit wel een leuke nieuwe ervaring. Uiteindelijk zien wij rond 23.30 dat wij al vijf uur onderweg zijn. Met wat praten, lezen en jawel, Sudoku puzzels shirt de tijd voorbij. Ook een aantal locals zagen mij puzzelen en we hebben hen uitgedaagd, van eerst met 1 ster tot uiteindelijk 3 sterren. Was erg leuk en ze waardeerden het dat het werd uitgelegd en met hen gedeeld. We zitten ongeveer halverwege richting Esfahan. We gaan de bedden uitklappen en dekken met wat wij gekregen hebben (zoals kussen, dekbed, onderlaken). Eigenlijk val ik vrij snel na het liggen al in slaap, ronde middernacht.
Woensdag 1 augustus
De eerste keer dat ik wakker wordt, is het rond 6.45 uur en zie ik de opkomende zon de cabine binnenschijnen. Even liggen en weer rechtop zitten. M'n buurman is ook wakker. Doordat ik ruim 6,5 uur heb geslapen, voel ik mij niet slecht. Het was geen lekker bed, maar ik voel mij ook niet totaal gebroken. Gelukkig, want de volgende nacht wordt in het vliegtuig. Een van de eerste dingen die ik doe, is kijken hoe laat het is + waar wij zitten. De trein staat stil en we zijn in Kashan. Blij mee, want ik wist dat de bus daar slechts 3 uurtjes over deed op de heenweg. En nu dus nog sneller, want rond 9.30 uur zullen wij aankomen. Berekend het vertrek om 18.30 en zie dat de reis 15 uur was.
Na wat uit het raam kijken, is het niet totaal anders dan verwacht. Verre uitzichten, droge landschappen, zonnetje erbij. Ik val nog een uurtje weg en vul mijn tijd tot wij aankomen volgens planning. Met zijn drieën gaan wij opzoek naar een taxi, want geen grote kluif is in dit land. We gaan naar het hostel. De eigenaar is blij ons weer te zien. En het voelde oprecht weer als thuiskomen. Leuk! We dumpten de backpacks, en gingen eerst even opfrissen na een nacht in de trein. Hier konden wij ook douchen dus daarna voelde ik mij pas echt weer fris. Na een stukje meloen en bijpraten, ging ik op pad. De Fransen hadden eigen plannen dus we hebben elkaar gedag gezegd. Zij vertrekken vanmiddag uit Iran, terug naar Frankrijk.
Ik liet een hoop zware spullen achter in het hostel en ging licht bepakt richting de metro. Normale route na de eerdere drie dagen in Teheran. Eerst wat zuidelijk opstarten met koffie. Helaas wilde ik tot 3x wat bestellen, wat zij 'toevallig' niet hadden. Ik hield het kort en ging na de koffie verder zoeken. Ik liep door een beetje technische wijk, met tig zaakjes die verlichting en wifi lampen verkochten in alle kleuren. Ook van stofcontacten te opladers van telefoons en powerbanks. Typisch een zaak voor mijn vader, maar met een zoon die twee linker handen heeft, had ik er weinig te zoeken. Zoals vaker in dit land, alle zaken in een buurt met dezelfde producten, mogelijk zelfs via dezelfde inkoper. Totdat ik een zaakje tegenkwam en brood met omelet had besteld en eigenlijk heel lekker zat in de airco.
Na de lunch was het half drie in de middag. Ik was in de goede richting en wandelde verder richting de bazaar. Erg groot en lekker in de schaduw keek ik wat rond op een rustig tempo. Echt iets om te kopen, zag ik niet meer dus na een grote ronde besloot ik er weg te gaan. Ik ging naar de metro, die noordwaards reed richting de Tabiat bridge. Daar was ik eerder, op de laatste dag van mijn eerste stop in Teheran. Het voordeel is dat ik niet meer hoefde te zoeken door de parken en er recht naartoe liep. Hier nog wat rondgekeken en uiteindelijk bij een zaakje beland met een chocolade crêpe / pannenkoek. Bodem gelegd en toen richting het hostel.
Ik was eigenlijk van plan veel eerder naar de airport te gaan, omdat ik weinig te doen had. Ik raakte over Social media aan de praat met de eigenaar en hielp hem met wat tips en verbeteringen, zoals zijn hostel als locatie toevoegen onder uploads op Instagram. Uiteindelijk was hij erg blij met de tips en bedankte mij enorm. Na nog een stukje watermeloen vond ik het tijd om te gaan en dat was een wijs besluit. De eigenaar bestelde met SnappCar een taxi voor mij en met die taxi deed ik er precies een uur over om bij de internationale airport te komen. De rit op zichzelf was al heel druk en chaotisch, dat verkeer zal ik niet snel missen, zodra ik weg ben. Drie uur voor vertrek was ik op de airport en alleen al anderhalf uur werd in beslag genomen door inchecken en Passpoort controle. Eenmaal verder, heb ik nog wat gegeten. De vlucht gaat om 23.30 en met drie vluchten voor de boeg, wordt het wel even bikkelen. Donderdagmiddag kom ik aan en dat is een heerlijk vooruitzicht. De vluchten zijn:
- Teheran-Qatar
- Qatar-Barcelona
- Barcelona-Las Palmas GC
Nog een soort samenvatting van wat zaken die ik heb ervaren in Iran:
Iran... Aanbeveling?
- Ja ik vind van wel, maar dat geldt uiteraard niet voor iedereen. Je ontdekt, ziet, maakt mee wat in Nederland niet (meer) mogelijk is. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van Iraniërs is van een ander level. Wat erg prettig is, is dat er veel en goed Engels wordt gesproken. Als je individueel en ongeorganiseerd reist, is dat heel fijn. Niet te vergelijken met China.
Makkelijk te bereizen?
- Ja, enorm makkelijk. Het vervoer is goedkoop en de VIP bussen hebben airco, zijn inclusief eten en drinken en gaan zeer frequent naar alle steden. Aanvullend gaan er nog treinen tussen bepaalde bestemmingen.
Goedkoop of duur?
Alles is enorm goedkoop. Hostels/hotels zijn misschien nog het duurst in verhouding. Die kun je goedkoper vinden in andere (Aziatische) landen, maar daar zijn activiteiten weer veel duurder. Waarschijnlijk is Iran het goedkoopste land waar ik ben geweest. Zonder enig moment in te houden heb ik zo'n 500 euro uitgegeven voor verblijf, vervoer, activiteiten en eten/drinken in twee weken tijd. Bij verblijf moet je denken aan gemiddeld iets van 30 euro per nacht in Iran. Is nog steeds niet gek, maar goedkoper kan het in ieder geval wel, zoals destijds in Vietnam.
Nadelen / minpunten?
- Ja, ook die zijn er, zoals iedere stad of bestemming die heeft. Om te beginnen is het deze tijd van het jaar bizar warm. Ik berichtte eerder al over 44°C in Kashan. Onder de 35 graden is het overdag sowieso niet geweest. Afkoelen in het zwembad of aan het strand is er niet bij en door het geloof is een lange broek verplicht. Als man heb je het qua kleding nog makkelijker (luchtiger) dan een vrouw, waar vrouwen een hoofddoek moeten dragen. Dat vind ik wel nadelen of in ieder geval belemmeringen.
Het is dus prima mogelijk in deze tijd van het jaar, maar als ik de keuze heb zou ik in een andere tijd van het jaar gaan.
Aanvullend merk je dat er veel controles zijn, ik weet niet of dit alleen voor toeristen geldt. Tickets veelvoudig laten zien en altijd vragen naar je afkomst. Met Nederland als afkomst levert dat verder geen problemen op gelukkig.
Ook op vakantie en zou een biertje of iets anders best eens lekker zijn. Juist dat het niet kan, is soms jammer.
Verder,.. het verkeer?
- een combinatie tussen grappig en verschrikkelijk. Aan het begin maakte ik een aantal video-opnamen vanuit de taxi of van de straatkant. De chaos springt er vanaf. Je leert je snel aanpassen en dat je gewoon voorrang moet nemen, anders kom je nergens. Maar doordat zij ook proberen voorrang te nemen, of pas echt remmen als het niet meer kan, ervaar je een heleboel bijna-dood ervaringen. En dat gaat gewoon niet wennen met het goede verkeer in Nederland. Ik merkte vooral de laatste dagen dat ik mij vaak irriteerde aan het verkeer.
En, handel?
- zoals vaker genoemd en wellicht al bekend, staan Perzische tapijten hier centraal. Iedereen heeft zijn handel en het is moeilijk om te weten wat nu echt is (en duur) en wat gewoon goedkoop is. Gelukkig was ik ook niet serieus op zoek om er een te kopen. Naast dit is iedereen taxi chauffeur en wil geld omwisselen. Voor hen is de koers zeer ongunstig tov euro en dollar, en ze weten dat wij Rial nodig hebben in dit land. Ook hebben ze allemaal visitekaartjes, en accounts op Whatsapp en Instagram voor hun 'handel'.
Als laatste, ik ga op reis naar Iran en neem mee?
- Linnen broek, dit was m'n beste aankoop vooraf. Andere broeken zijn veel te warm, in deze tijd.
- Lokale simkaart, koop die op de airport of in de stad. Ideaal, goedkoop en makkelijk communiceren met locals en hotels.
- Mobiele apps (Maps.me, Translate, SnappCar, Hostelworld)
Ik persoonlijk mis het dat je nergens in korte broek kan lopen en dat je nergens even een plons in het water kan nemen om af te koelen. Gelukkig hebben we daarop iets bedacht: ik ga nu namelijk naar Jan & Jan op Gran Canaria. Tot zover Iran, nu nog een weekje relaxen en verkoelen. Bedankt voor het volgen in mijn reis door Iran!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122251
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1967
[author] => Jordy
[cityName] => Teheran
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,teheran
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => teheran-einde-van-de-reis
)
[44] => stdClass Object
(
[reportId] => 5032382
[userId] => 298814
[countryId] => 89
[username] => jordyspruijt
[datePublication] => 2018-07-31
[photoRevision] => 8
[title] => Shiraz, Persepolis & Necropolis
[message] => Heey allemaal,
Het einde van de reis door Iran is in zicht, maar niet voordat ik deze dagen nog beschreven heb.
Zaterdag 28 Juli was het en ik zat in de bus. Het was een lange dag, waar ik in Esfahan-Zuid moest overstappen door problemen met de bus. Ik kneep hem nog, toen ik iemand m'n ticket meegaf en die man niet meer kon vinden. Het bleek goed bedoeld, want hij ruilde mijn ticket voor een ticket van de andere bus. Ik zat, en deze was ook wat voller, maar ik vermaakte mij wel. Soms naar buiten kijken en oneindige uitzichten tussen de bergen door. Soms viel ik even weg of deed ik een puzzel.
Na de nodige uren zitten, was rond 20.00 uur de aankomst op het busstation. Ik nam een taxi naar m'n hostel en checkte in. Voor ik het doorhad was het al 21.00 uur en was ik moe. Ik liep een korte ronde in de buurt, nam wat te eten en ging weer terug. Lekker slapen en morgen een nieuwe dag; de eerste hele dag in Shiraz.
Zondag 29 Juli
De eerste keer ontwaken in Shiraz. Het ontbijt duurde slechts tot half 9, dus ik redde het niet helemaal en wilde niet gaan haasten. Ik sloeg het over en ging (na te zijn opgefrist) richting centrum waar ik had gelezen over een koffietent. Eenmaal daar, bereidde ik wat activiteiten voor, met een cappuccino en stuk appelgebak met kaneel op tafel. Niet vervelend.
Na enige tijd daar te hebben gezeten, wilde ik vertrekken. Ik ontdekte een Nederlands stel dat er ook zat en we raakten aan de praat. Het was gezellig en ik ging uiteindelijk weer zitten en we bleven nog een uur. Zij hadden het plan naar de Pink Mosque te gaan, maar eerst even verdwalen door de bazaar. Ik besloot m'n planning links te laten liggen en mee te gaan.
De bazaar is als vele anderen. Een hoop kleding, doeken, tapijten, glazen en kleine prulletjes. Na een paar keer de weg kwijt te zijn geweest, vroegen wij de route naar de Pink Mosque. Na een aantal minuutjes lopen, arriveerden wij. Eigenlijk staat 1 hal van deze moskee centraal. Hier zijn alle kleuren glas in lood, en met name in de ochtend schijnen de zonnestralen hier doorheen. Deze schijnen in alle kleuren van de regenboog op de Perzische tapijten die er liggen. Erg mooi, ook zonder de ochtend en extra zonnestralen is het een waanzinnige plek. Ik twijfel om de volgende ochtend vroeg nog eens te gaan, maar eigenlijk is dat zonde.
Net buiten de moskee ploffen wij neer in het eerste restaurantje. Buiten op een verhoging en daarop een tapijt, bestellen wij wat drinken en eten. Het wordt weer iets als rijst en vlees, met groenten. Uiteindelijk gaan wij er vandaan en is het tijd om te relaxen. De Nederlanders gaan naar hun hotel, ik naar mijn hotel. We spreken rond 17.30 weer af.
Lopend naar de rotonde bij de Citadel van Karim Khan. We ontmoeten elkaar en pakken de taxi naar Eram Garden, wat westelijk en boven de rivier ligt. Lopend niet te doen, daarvoor ligt het te ver uit de route. We gaan de tuin binnen en maken een mooie wandeling langs al het groen. Waanzinnige bloemen/planten en bomen. En gelukkig de nodige schaduw, want het is 18.00 uur maar het voelt nog altijd erg warm. Na een uurtje door de tuin, wat foto's en rondkijken, vertrekken wij weer. We wandelen door de straten richting een winkeltje in de buurt met specifieke bamboe-producten. En langzaam ontdekken wij dat het een hele hippe en moderne buurt is. Mooi koffietentje op de hoek waar wij even een pitstop maken. Vervolgens pakken wij een taxi naar Della Steakhouse, en dat was geen slecht plan. Zij waren er gisteren ook al geweest, en ik had de aanbevelingen op TripAdvisor al gezien. Daar gingen wij; erg modern, super mooi. Het zou met trots je eigen restaurant zijn in Nederland. Eigenlijk niet-Iraans mooi!
De menukaart is zoals je verwacht van een steakhouse. Vele soorten vlees. We beginnen met een voorafje, ik kies bruchetta's. Daarna het vlees, en we gaan voor de dikste en duurste biefstuk. Niet vaak gaf ik zoveel geld uit aan avondeten in Iran, en alsnog betaalde je voor de biefstuk omgerekend 10 euro.. haha! En dan de smaak, die was top! Het eten is echt heerlijk na afwisseling met alle kebab en het lokale eten. We proosten met een citroenbier (geïmporteerd uit Nederland) en praten de avond rond.
We pakken een taxi terug, pitstop bij mijn hotelaarna de chauffeur hen afzet bij het andere hotel. Morgen verlaten zij het land na 7 maanden wereldreis, terug naar Nederland. Bij mij gaat het ook opschieten. Wel staat een trip naar Persepolis op mijn planning. Individueel is het best duur om een taxi en gids te nemen. Ik bedenk mij de Fransen die ik in Tehran en Kashan tegenkwam. Na wat app-contact blijken zij een volgende ochtend nog te gaan. Ik bel hun hotel en kan aanhaken. Dat is spontaan m'n plan en ik ben er blij mee. Ik moet er bijtijds uit dus ga lekker m'n bed opzoeken.
Maandag 30 Juli
Bij het Taha Hostel zou ik om 8.00 uur zijn om te vertrekken naar Persepolis, dus ging ik rond half 8 weg van mijn hotel. Het weer en de temperatuur waren prima op dit tijdstip en het was rustig op straat. Iets voor tijd kwam ik aan en zaten de twee Fransen te ontbijten in de tuin. Na een kopje thee en het kopen van een grote fles water (nodig), gingen we op pad met onze gids en taxichauffeur. Toen kwam ik er pas achter dat we een hele dag hadden geboekt met meerdere activiteiten. Een halve dag was voor mij voldoende geweest (nav de ervaringen van de Nederlanders), maar in mijn eentje was het moeilijk te organiseren en betaalbaar te houden, dus was dit prima en bleef ik hierbij.
We begonnen met Persepolis. Dit ligt zo'n 50 kilometer buiten Shiraz en ligt precies op de route waar ik al langs kwam vanuit Esfahan. Ik weet geen exact planning meer, maar we waren mooi op tijd daar. In een grote droge omgeving vind je ineens een behoorlijke hoeveelheid bomen en een breed pad richting de trappen waar je bovenuit een aantal overgebleven zuilen / 'kolommen' ziet uitsteken.
We wandelen erheen met z'n vieren en al direct begint de gids uirgebreid te vertellen. Van hoe de enorme blokken uit de bergen werden vervoerd, tot het feit dat je geen scharnieren ziet maar wel alles perfect en stevig aansluit. Eenmaal boven krijgen wij een Virtual Reality (VR) bril op. Dit kende ik nog van mijn tijd bij CB, maar had het zelf nooit zo bijzonder gevonden. Tot nu. Met alle archeologische opgravingen en alle verzamelde kennis is het hele Persepolis virtueel nagemaakt. Op de meeste plekken kun je een dergelijke bril opzetten en dan zien hoe het destijds zou zijn geweest. Ik vond dat heel gaaf en zeker toegevoegde waarde. Wel onnatuurlijk vond ik het kleurgebruik, veel felle kleuren als rood en oranje kwamen terug. Kleuren die je aan zuilen, plafonds en muren weinig ziet terugkomen in Iran.
We kwamen bij de Gate of all Nations. Hier kun je de tekeningen en ingegraveerde teksten en details bijzonder goed zien. Symmetrisch is er helemaal niets meer van dit hele 'Dorp van de Perzen' omdat er veel is verwoest en meegenomen.
Na de gate komen wij in de ontvangsthal, wat eigenlijk ook een aantal overgebleven zuilen zijn. Wel zie je de dikke muren die gebruikt werden voor de bouw. Aan de zijkant zien wij beelden met dubbele hoofden van oa stieren. We komen vervolgens bij een ruimte die eigenlijk nooit is afgerond en dus ook geen VR-beelden beschikbaar waren. We komen dichterbij richting het paleis van de 100 zuilen, waarna wij bij een van de hoogtepunten komen. De Apadana Staircase, ofwel trappen. Alle landen zijn hier vertegenwoordigd met diens kenmerken. Van Afrikaanse landen, tot midden Oosten en Azië, tot Europa. De klederdracht, de accessoires, de haarstijl, de producten of beesten (kamelen, paarden) die zij meebrachten. Enorme hoeveelheid details die goed zichtbaar zijn, waardoor dit gedeelte zo uniek is. Met een van de Perzen die hen begeleidde naar het grote paleis. Hier werden alle hogere rangen uitgenodigd voor de viering van nieuwjaar.
Naast dit hoogtepunt kom je nog privé paleizen tegen van koningen Darius en Xerxes. We blijven onze ogen uitkijken en ik heb niet de hele geschiedenis in m'n hoofd. Wil ik ook niet, ik ken het verhaal en heb alles gezien. Dat was al fantastisch. Na een drankje klimmen wij naar boven waar een van de tombes te zien is. Op zichzelf niet heel veel meer details dan beneden, maar het geeft wel een waanzinnig zicht over het gehele Persepolis. We wandelen naar beneden en gaan langzaamaan terug. Enkele uren zijn wij inmiddels verder. Zeker het googlen en verdiepen waard! Hierna stond iets op de planning waar ik vooraf niet om stond te springen en achteraf ook niet. Na de 50km zouden we nog 70km rijden richting de graftombe van Koning Darius II. Echter, we hebben daar wat gegeten en uiteindelijk een kwartiertje binnen geweest om weer terug te keren. Het was oké om te zien hoor, maar geen 140 km rijden in de hitte op het heetste tijdstip van de dag.
Na 70 km terug en waren we dichtbij Persepolis. Op een paar kilometer hirrvsn ligt Necropolis. Hier zie je de graven van de koningen; Darius I, Xerxes I, Ataxerxes en Darius II in de enorme bergen uitgehakt. Je staat op enkele meters afstand en ziet zulke details. Je kijkt opnieuw je ogen uit. Binnenin is niets meer dus daar mis je niks aan. Na een ruim halfuur zonder enige vorm van schaduw begint het mij een beetje op te breken. Het is inmiddels al laat in de namiddag en het was al een lange dag. Heb veel geleerd en gezien en heb een belangrijk puntje geschiedenis meegepakt wat zo bijzonder is in Iran. We gaan weer terug voor de laatste 50 km en moeten nog de drukke stad Shiraz door. Eenmaal bij het hostel van de twee Fransen, drinken wij nog wat en ga ik lopend naar mijn hotel. In de avond ben ik erg moe en doe ik niets meer. Backpack inpakken om de volgende dag uit te checken. Welterusten!
Dinsdag 31 Juli
Wekker mooi op tijd. Relax dagje zou het worden, dus ik wilde vooraf niet haasten. Vervolgens uitchecken was nogal vreemd. Ze hanteren een bedrag in dollars, wat ik sowieso raar vind want ze betalen overal met Rial.
Het bedrag per nacht was 35 dollar maar die zou ik voor 30 dollar krijgen. 3 nachten betekent 90 dollar. Zij beweren dat de koers weer veranderd is en je nog meer rials krijgt voor je euro. Als ik dus met Rial zou betalen, en ik vergelijk dat met wat ik heb betaald aan koers, zou ik 125 euro betalen. Vond ik beetje gekkenwerk, dus ik kon uiteindelijk in euro's betalen. Dan kwam het op 82,50 euro neer. Ik had twee 50'jes en ze had geen wisselgeld in euro's. Afijn, ook zonder wisselgeld zou ik nog goedkoper uit zijn dan in Rial betalen. Maar ik kreeg nog 17,50 terug, in de Rial-eenheid want ze hebben nauwelijks euro's. Lekker complex hè?! Om het nog vreemder te maken, vertelde de receptioniste dat ze in dat geval de officiële koers moet aanhouden. Dat is ongeveer de helft van de prijs. Dus dan zou ik slechts 9 euro terugkrijgen en totaal zou ik 91 euro betalen. Op zich prima bedrag, maar vreemd dat als:
- ik betaal, de hoogste onofficiële koers
- zij betalen, de laagste officiële koers
Ik liet dat ook zeker blijken en ze kwamen mij behoorlijk tegemoet door 40% meer terug te geven in Rial. Dat ligt dicht bij wat ik voor mijn koers heb gekregen. Heb dus zo'n 85 euro voor 3 nachten betaald. Eind goed, al goed.
Daarna liet ik m'n backpack achter, en vertrok. Even koffie drinken en verslagje typen. Dan ga ik richting de Citadel. De Citadel van Karim Khan ligt eigenlijk middenin Shiraz. De hoge stadsmuren vallen van alle kanten op. In een van de hoeken zie je een duidelijke verzakking. Binnenin een mooie tuin met een watertje, maar na een tijdje in Iran en de vele tuinen, is het niet zo heel bijzonder meer. Verder worden lokale schilderijen en andere werkjes verkocht. Niet heel interessant om wat mee te brengen naar huis, dus ik laat het erbij. Na wat zitten in de schaduw verlaat ik de Citadel weer, waarna ik om de volledige Citadel een wandeling maak.
Dan wilde ik nog naar de nabij gelegen Nazar Garden. En binnenin deze tuin ligt het Pars Museum. Beiden pak ik nog even mee en wandel lekker door de schaduw van alle bomen. Aangezien ik de tijd in het achterhoofd houd, voor de lange treinreis terug, besluit ik nogmaals door bazaar te gaan op zoek naar iets leuks voor thuis. Ik vind wel wat en ben na wat afdingen ook tevreden over de prijs. Dan voelt het alsof het erop zit in Shiraz. Ik wandel de lange straat uit tot aan mijn hotel. Zodra ik arriveer is het 14.30 uur. Met de Fransen hebben we afgesproken om de taxi naar de trein te pakken om 16.30 uur. Ik heb nog twee uur de tijd en ga buiten nog een broodje halen.
Aangezien er vanmiddag niet veel meer gebeurd, is dit tot zover Shiraz. Ik heb nog een lange treinreis voor de boeg en kom morgenochtend aan in Teheran. Daar besteed ik de hele dag dus er volgt nog een laatste verslag.
Groeten uit Shiraz!
Jordy
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-06-27 07:50:23
[totalVisitorCount] => 122251
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1320
[author] => Jordy
[cityName] => Shīrāz
[travelId] => 519015
[travelTitle] => Iran
[travelTitleSlugified] => iran
[dateDepart] => 2018-07-20
[dateReturn] => 2018-08-02
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/iran,shrz
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/814_50x50.jpg?r=8
[titleSlugified] => shiraz-persepolis-necropolis
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 3
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 3
[last] => 4
[previous] => 2
[next] => 4
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 31
[lastItemNumber] => 45
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Teheran - Iran 
