Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => burundi
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (burundi)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /burundi/reisverslagen/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => burundi/reisverslagen/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => burundi
[action] => reisverslagen
[page] => 4
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /burundi/reisverslagen/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => burundi/reisverslagen/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => burundi
[action] => reisverslagen
[page] => 4
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => burundi
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 1
[countryId] => 31
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 260451
[username] => deboersanne
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/451_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/451_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
)
[name] => Sanne Boer
[firstName] => Sanne
[reportsCount] => 52
[travelsCount] => 3
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 413684
[username] => littlemisshelpful
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/413/684_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/413/684_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 1
[currentContinentName] => Afrika
[currentContinentNameSlugified] => afrika
[currentCountryNameSlugified] => kameroen
[currentCountryName] => Kameroen
[currentCountryIsoCode] => cm
[currentCountryId] => 33
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[countryName] => Kameroen
[countryIsoCode] => cm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[countryName] => Congo, Democratische Republiek v
[countryIsoCode] => cd
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] => Annelies Gaag
[firstName] => Annelies
[reportsCount] => 31
[travelsCount] => 1
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 111148
[username] => liekedejong
[photoRevision] => 4
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/111/148_50x50.jpg?r=4
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/111/148_105x105.jpg?r=4
[currentContinentId] => 1
[currentContinentName] => Afrika
[currentContinentNameSlugified] => afrika
[currentCountryNameSlugified] => marokko
[currentCountryName] => Marokko
[currentCountryIsoCode] => ma
[currentCountryId] => 128
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[countryName] => Mozambique
[countryIsoCode] => mz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[countryName] => Malawi
[countryIsoCode] => mw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[countryName] => Nicaragua
[countryIsoCode] => ni
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[countryName] => Guatemala
[countryIsoCode] => gt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[countryName] => Honduras
[countryIsoCode] => hn
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[countryName] => Madagascar
[countryIsoCode] => mg
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[countryName] => Botswana
[countryIsoCode] => bw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[countryName] => Zimbabwe
[countryIsoCode] => zw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[countryName] => Senegal
[countryIsoCode] => sn
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => gh
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[countryName] => Kameroen
[countryIsoCode] => cm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => ma
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
)
[name] => Lieke Jong
[firstName] => Lieke
[reportsCount] => 42
[travelsCount] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 281705
[username] => heleenvis
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 1
[currentContinentName] => Afrika
[currentContinentNameSlugified] => afrika
[currentCountryNameSlugified] => burundi
[currentCountryName] => Burundi
[currentCountryIsoCode] => bi
[currentCountryId] => 31
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[countryName] => Noorwegen
[countryIsoCode] => no
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => gh
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
)
[name] => Heleen Vis
[firstName] => Heleen
[reportsCount] => 24
[travelsCount] => 4
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 112
[date] => 2024-10-28
[title] => De vakantieparken van België
[text] =>
België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken België hebben voor elk wat wils. In deze blog nemen we je mee op een reis door enkele van de meest betoverende vakantieparken van het land, met een speciale focus op de idyllische plekjes aan de Belgische kust.
Midden in de natuur: vakantieparken in de Ardennen
De Ardennen, met hun weelderige bossen en schilderachtige valleien, zijn de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. Tal van vakantieparken in dit gebied bieden gezellige huisjes omgeven door groen. Hier kun je wandelen, fietsen of gewoon genieten van de rust en stilte. Enkele aanraders zijn Domaine Les Doyards in Vielsalm en Sunparks Ardennen in Vielsalm. Domaine Les Doyards is een vakantiepark gelegen aan het prachtige meer van Vielsalm en biedt gezellige chalets en bungalows verscholen tussen de bomen. Sunparks Ardennen staan bekend om zijn uitgebreide faciliteiten voor het hele gezin. Van een overdekt zwemparadijs tot indoor speelzones voor de kleintjes, er is altijd wel iets te doen, ongeacht het weer. De beroemde grotten van Han zijn erg leuk om te bewonderen, ze bieden een onvergetelijke ervaring om de Ardennen op een speciale manier te ontdekken.
Waterpret in de Kempen: vakantieparken met Meren
De Kempen, bekend om hun uitgestrekte meren, bieden een scala aan vakantieparken waar waterpret centraal staat. Denk aan zwemmen, varen en vissen. Park Molenheide in Houthalen-Helchteren is een familievriendelijk vakantieoord met een groot subtropisch zwemparadijs en een meer waar je kunt roeien. Perfect voor een zomerse vakantie vol plezier aan het water. Park Molenheide staat bekend om zijn indrukwekkende subtropisch zwemparadijs. Hier kunnen gasten genieten van glijbanen, watervallen en ontspannen in de bubbelbaden. Het is de perfecte plek voor zowel avontuurlijke waterliefhebbers als gezinnen die op zoek zijn naar ontspanning. Het vakantiepark beschikt ook over een groot recreatiemeer waar verschillende watersporten mogelijk zijn. Of je nu wilt kajakken, roeien of gewoon ontspannen op het strand, er zijn tal van mogelijkheden om van het water te genieten.
Cultuur en geschiedenis: vakantieparken nabij Brugge
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis zijn vakantieparken in de buurt van steden als Brugge een uitstekende keuze. Hier kun je genieten van de architecturale pracht van historische steden en tegelijkertijd ontspannen in de rust van het omliggende platteland. Vakantiepark Klein Strand In Jabbeke is een voorbeeld met gemakkelijke toegang tot Brugge en de Belgische kust. Vakantiepark Klein Strand ligt op korte afstand van Brugge en biedt comfortabele accommodaties in een rustige omgeving. De vakantiehuisjes en chalets zijn vaak voorzien van moderne voorzieningen en zijn ideaal voor gezinnen en stellen. Door de nabijheid van Brugge kunnen gasten gemakkelijk de historische stad verkennen en genieten van de middeleeuwse pracht.
Betovering aan de Belgische kust: zon, zee en strandplezier
Het hoogtepunt van vakantieparken aan de Belgische kust is ongetwijfeld de nabijheid van de zee. Van Knokke tot De Panne bieden deze badplaatsen een mix van zon, zee en strandplezier. Vakantiepark Floreal in Nieuwpoort is een uitstekende keuze, met comfortabele accommodaties op slechts een steenworp afstand van het strand. Verken de kustlijn, proef verse visgerechten en geniet van adembenemende zonsondergangen. Vakantiepark Floreal bevindt zich in het charmante Nieuwpoort, op korte afstand van de Belgische kust. De accommodaties variëren van comfortabele appartementen tot ruime vakantiehuizen, vaak met uitzicht op de zee. Een van de hoogtepunten van dit park is de directe toegang tot het strand. Gasten kunnen genieten van lange wandelingen langs de kustlijn, luieren in het zand of zelfs een verfrissende duik nemen in de Noordzee.
België, met zijn diverse landschappen en rijke cultuur is een ideale bestemming voor een vakantieparkavontuur. Of je nu de voorkeur geeft aan de rust van de Ardennen, de waterpret in de Kempen, de geschiedenis rond Brugge of de betovering aan de Belgische kust, er is altijd een vakantiepark dat aan je verwachtingen voldoet. Dus pak je koffers en ontdek zelf de magie van de Belgische vakantieparken.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => de-vakantieparken-van-belgi
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/112/112_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 111
[date] => 2024-10-24
[title] => Taal in cijfers: Welke talen spreekt men wereldwijd zoal.
[text] =>
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms wel meer dan 800. Maar welke talen behoren tot de meest gesproken ter wereld? Welke verdwijnen langzaam uit ons dagelijks leven? En hoe zit het eigenlijk met de Nederlandse taal en de woorden die we gebruiken? Preply, een platform waar je onder andere online Engels kunt leren, onderzocht zowel de populairste als de meest bedreigde talen wereldwijd.
Meest gesproken talen
De taal die wereldwijd het meest gesproken wordt is Chinees, ook wel bekend als ‘Mandarijn’. Met ruim 1,2 miljard sprekers staat Chinees met afstand op nummer één als de meest gesproken taal ter wereld. Spaans volgt op de tweede plaats. Deze taal is niet alleen populair in zomerhits, maar wordt ook door zo’n 437 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De Engelse taal volgt op de derde plek als het gaat om de meest gesproken talen ter wereld, met ongeveer 372 miljoen sprekers. De gehele top 10 populairste talen hebben we hieronder voor je op een rijtje gezet:
- MandarijnChinees
- Spaans
- Engels
- Arabisch
- Hindi
- Bengali
- Portugees
- Russisch
- Japans
- Punjabi
Europese talen op het randje van verdwijnen
In Europa zijn er 24 officiële talen, maar in totaal worden er wel 200 verschillende talen gesproken. Hiervan worden er drie met uitsterven bedreigd. We hebben ze hieronder voor je op een rijtje gezet:
1. Occitaans, Zuid-Frankrijk
Occitaans (Occitan) was ooit een dominante taal in Frankrijk en werd ook gesproken in delen van Italië en Spanje. Tegenwoordig spreken nog ongeveer zeshonderdduizend van de veertien miljoen inwoners van Zuid-Frankrijk deze taal vloeiend. Occitaans heeft veel overeenkomsten met het Catalaans.
- Samisch, Scandinavië en Rusland
In Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland bestaan er negen varianten van het Samisch (Sámi), de taal van de inheemse Samen. Tegenwoordig spreken nog slechts dertigduizend mensen een van deze varianten, waarbij Noord-Samisch met ongeveer twintigduizend sprekers de meest gesproken versie is.
- Griko, Italië
Toen de Grieken tussen 800 en 600 v.Chr. zuidelijk Italië koloniseerden, brachten ze hun taal mee. Grieks werd eeuwenlang de dominante taal in deze regio, vermengd met Latijnse invloeden. Het huidige 'Griko' is zowel een Grieks dialect als een minderheidstaal in Italië. Uiteindelijk werd Italiaans de officiële taal, die via onderwijs verspreid werd. Omdat veel Griko-sprekers niet voldoende middelen hadden voor onderwijs, bleef de taal vooral in huiselijke kring bestaan.
Top 10 talen die met uitsterven worden bedreigd
Wereldwijd worden er ongeveer 6000 tot 7000 talen gesproken. Sommige worden door miljoenen mensen gesproken, terwijl andere door slechts een handjevol mensen worden gebruikt. Er zijn zelfs talen die met uitsterven worden bedreigd. Hieronder hebben we de top 10 van bedreigde talen voor je op een rijtje gezet:
1. Apiaka: Deze taal wordt gesproken door de Apiaka-indianen in het noorden van Mato Grosso, Brazilië. In 2007 was er nog slechts één persoon die deze taal beheerste.
- Bikya: Een taal uit het noordwesten van Kameroen die mogelijk al is uitgestorven. De laatste bekende spreker werd in 1986 geregistreerd. De taal vertoont gelijkenissen met Bishou, een andere bedreigde taal.
- Chana: Afkomstig uit de Argentijnse provincie Entre Rios, werd de laatste spreker van deze taal in 2008 vastgelegd.
- Dampal: De laatste bekende spreker van deze Indonesische taal woonde in 2000 in Bangkir, Indonesië.
- Diahoi: Ook bekend onder namen als Jiahui en Djahui, werd deze taal in 2006 nog door één persoon gesproken in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied.
- Kaixana: Dit is een andere bedreigde taal uit Brazilië. In 2008 woonde de enige overgebleven spreker, Raimundo Avelino, toen 78 jaar oud, in Limoeiro in de staat Amazonas.
- Laua: Deze taal, die wordt gesproken in centraal Papoea-Nieuw-Guinea, behoort tot de Mailuan talengroep. De laatste spreker werd in 2000 geregistreerd.
- Patwin: Een inheemse Amerikaanse taal uit het westen van de Verenigde Staten. In 1997 werd de enige spreker geregistreerd in de omgeving van San Francisco.
- Pazeh: De taal van een Taiwanese inheemse groep met dezelfde naam. In 2008 was mevrouw Pan Jin Yu, toen 95 jaar oud, de laatste geregistreerde spreker.
- Pemono: Een taal uit Venezuela waarvan de enige overgebleven spreker in een dorp in Majagua woont
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => taal-in-cijfers-welke-talen-spreekt-men-wereldwijd-zoal
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/111/111_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 110
[date] => 2024-09-10
[title] => Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
[text] =>
Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op vakantie kunt. Je hebt namelijk in veel gevallen recht op compensatie en hulp. In dit artikel leggen we je uit hoe het werkt.Algemene regels en rechten
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
- Verzorgen van eten en drinken;
- Sturen van twee e-mails of het voeren van twee telefoongesprekken, mocht je zelf geen internet of bereik hebben;
- Organiseren van een overnachting of transfer als dit noodzakelijk is. Dit telt trouwens niet als de luchtvaartmaatschappij je 2 weken van tevoren op de hoogte heeft gebracht van de vertraging of annulering.
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
Compensatie
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Wanneer heb je geen recht op een schadevergoeding?
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Loop je vakantie niet mis
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 55
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 10307
[position] => 1
[countryName] => Egypte
[countryIsoCode] => EG
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 128
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 21847
[position] => 2
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => MA
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 191
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 47254
[position] => 3
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => UG
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 71
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => GH
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 167
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => ZA
[continentName] => Afrika
)
)
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 4639758
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-23
[photoRevision] => 0
[title] => Not FOR the poor, but WITH the poor!
[message] => Deze uitspraak deed pastor Etienne tijdens het ontbijt op zaterdagmorgen, toen wij vroegen naar de essentie van zijn werk. Dat is het hè?! Echt samenwerken met de mensen. Empowerment: ze in hun kracht zetten. We hebben nu met eigen ogen gezien dat dit niet maar een soort van ‘marketing term’ is, maar dat het gewoon waar is. Vooral in de zelfhulpgroepen was het goed te zien. Terwijl samenwerken nog best moeilijk is voor Hutu’s en Tutsi’s die elkaar nog geen decennium geleden zo bevochten.
Er zijn nl. veel programma’s gericht op het uitdelen van voedsel. Natuurlijk is het belangrijk dat iedereen in deze wereld te eten heeft. Het motiveert de mensen echter tot niets. Waarom zouden ze iets doen als ze toch te eten krijgen? En ze worden al helemaal niet gestimuleerd om een handeltje te drijven van bv. het extra eten dat ze hebben verbouwd. In Rwanda wil onze partner AEE zelfs niet werken in gebieden waar voedselprogramma’s zijn omdat dit onze eigen programma’s ondermijnt.
De laatste dag was inmiddels aangebroken. We bezochten een pre-primaryschool. Een soort kleuteropvang. Dit is redelijk uniek. Fecabu heeft nog maar 3 pre-primary projecten. Juist dit is belangrijk want dan wordt er op kinderen gelet terwijl de ouders werken en staan ze niet samen in een tuintje, zoals we vrijdag zagen. Die koppies van die kids waren prachtig. Zie de foto’s. De ouders waren er ook. Dat was extra stimulerend. Zij gaven aan het erg belangrijk te vinden.
De juf hield een heel lange toespraak. De meeste kinderen bleven bewonderenswaardig lang stil zitten. Van één gingen de oogjes dicht. Was zo schattig om te zien. Later liet juf een tasje met speelgoed zien. Het waren gekleurde, houten blokjes met een gaatje erin en rijgdraad. Wat hiermee te doen? vroeg ze zich af. Het was het enige speelgoed van de school en ze hadden geen idee… Are you kidding? (Vroegen we natuurlijk niet, maar het was een heel rare ervaring dat zoiets kennelijk helemaal buiten hun referentiekader ligt.) Zie het filmpje waarin Carin uitlegt wat je allemaal kunt doen met blokjes…
Na deze belevenis reden we verder en gingen opnieuw naar een zelfhulpgroep. We waren een beetje bang dat dit weer erg lang zou duren, want we moesten echt om 12u vertrekken naar Bujumbura. Etienne kennende zou dit maar zo 14u ofzo kunnen worden. Maar hij hield echt de tijd in de gaten. De groep vrouwen zong prachtig. (zie het filmpje op mijn facebookpagina) en gaven getuigenissen. Wij stelden ons voor en vertelden hoe blij we waren deze groep te ontmoeten. Drie vrouwen gaven testimonials en ook hen ging het erg goed. En dat zag je. Toen we afscheid namen, begonnen enkele vrouwen ons te omhelzen. Toen wilden ze allemaal omhelsd worden en in no time stonden er 25 om ons heen te knuffelen. Helphelp. Hilariteit alom.
Na dit bezoek zouden we op weg gaan naar de hoofdstad. Etienne sloeg nog een keer af naar een groep dames én heren die een naaiatelier hadden. Leuk om ook hen nog even te zien en zo echt zoveel mogelijk uit ons bezoek te halen.
Terug in de auto praatten we honderduit als dames terwijl Etienne ons veilig terug reed naar Bujumbura. Voor ons was het een soort verwerking van de afgelopen dagen en we ratelden maar door met zijn drieën. Om 3 uur ’s middags waren we terug bij Hotel Schandelijk. We aten daar wat en Etienne was opnieuw zo goed om even met ons naar wat toeristenshops te rijden voor de souvenirs.
Zo kochten we een djembee, een portemonnee voor mijn zoontje (zeer toepasselijk vond echtgenoot, uit zo’n arm land een portemonnee meenemen….). Zelf kreeg hij een asbak. Categorie: my wife went to Burundi and all I got was some lousy ashtray. Maar dit functionele kado was om te voorkomen dat van de zomer alle peuken in de tuin belanden. En deze motivatie was maar al te zeer herkenbaar bij de andere dames uit het gezelschap.
Goed, in het hotel was de bijeenkomst van de GLARA zo ongeveer ten einde. Collega Agnes was er ook. Zij had de afgelopen 3 dagen een training gegeven op het gebied van institutionele fondswerving. Dit omdat er ook veel fondsen in de landen zelf vergeven worden tegenwoordig. Het was een goede training geweest. Voor ons was het nog mogelijk om afscheid te nemen van de GLARA-partners.
En zo kwam deze inspirerende reis ten einde. We vlogen om 19u weg uit Burundi en landden de volgende morgen om 5 uur op Schiphol. Fijn, weer thuis. Fijn, om in dit land te wonen.
Ik vroeg me af wat ik nou de meest indrukwekkende ervaring had gevonden, maar ik kon het eigenlijk niet benoemen. Die 5 jongens, wees en zorgend voor elkaar met een goed lopende meubelmakerij; maar ook die eerste ervaring van een aantal arme mensen voor de varkensstal, die toch ‘rijk’ waren omdat ze perspectief hadden. Maar ook die zelfhulpgroepen waar ik weer hoop van kreeg. En die kleuters… Het was teveel om op te noemen. Misschien toch het meest geraakt door de Burundezen zelf. Wát een lieve en aardige mensen, ook in het straatbeeld hoe ze met elkaar omgingen. En wat voelden we ons welkom…
Heel goed in elk geval dat ik geweest ben. Nare dingen gezien, maar ook mooie. In elk geval weet ik dat er nog erg veel nodig is in Burundi. Wat mij betreft is de Burundi-promotie begonnen!
Hartelijke groet,
Henriët
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 27
[visitorCount] => 1164
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/629/860_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => not-for-the-poor-but-with-the-poor
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 4639536
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-22
[photoRevision] => 0
[title] => RESPECT!!
[message] => Vrijdag werden Carin, Marga en ik overgedragen aan de directeur van Fecabu, Etienne Nahimana. Wat een inspirerende man zeg! En een energie. Die vrijdag bekeken we wel 8 projecten.
Om bij het begin te beginnen: we startten in het Field Office van Fecabu ergens in de provincie. Daar ontmoetten we 5 mensen die dagelijks IN de projecten zijn. Diep respect, dat heb ik gekregen voor deze mensen die zo ontzettend veel werk verzetten daar. Zij maken de projecten tot een succes, zij staan letterlijk met hun voeten in de klei. We werden voorgesteld en kregen van één van de mannen (zonder Franse voornaam, dus ononthoudbaar ) in zijn te grote pak een lezing van alles wat er gebeurde vanuit het field office. Dat er bijvoorbeeld ook marktonderzoek was gedaan om te kijken welke producten het beste zouden aanslaan. En dat jongeren een soort vragenlijst kregen om te kijken welk beroep het beste bij ze zou passen. Want je zal maar een kleermaker moeten worden, terwijl je liever hout bewerkt. Dan wordt het natuurlijk nooit wat, dus goed dat dit vooraf gebeurt.
Na dit bezoek gingen we het asfalt af en hobbelden over de weg door naar een kleermaker. Deze man stond in de ingang van zijn hutje, ceintuur om zijn nek, te stralen en te vertellen over zijn werk. Wij stelden de vragen en Etienne vertaalde. Hierbij een foto van hem, helaas straalt hij hier niet, maar trekt een serieus foto-gezicht. Maar trots wás hij. Goed om te zien.
Vervolgens reden we naar een coiffure, de kapper. Daar schoren 2 jongens, opgeleid in een TVET (Technical Vocational Education & Training/beroepsopleiding) de krullen van een vrijwillig hoofd. De coupes hier in Burundi zijn allemaal hetzelfde: ultrakort, voor iedereen. Toch verzekerde één van de jongens dat hij diverse modelletjes had leren knippen.
Terwijl we hier stonden, werden we omringd door kinderen. De een nog schattiger om te zien dan de ander. Maar wat zagen ze eruit. Hun kleren waren vies en hingen vol gaten om hun lijfjes. Je weet niet wat je ziet. Onvoorstelbaar dat dit anno 2013 nog realiteit is en helaas niet alleen in Burundi. Ik had het gevoel dat ik in een film zat. Sta je echt temidden van de allerarmsten van deze wereld. Niet te geloven! Ik werd er depri van. Wat veel kinderen en wat moet er nog veel gebeuren. (Zie de foto van de tweelingmeisjes.)
Door ging het naar een naaiatelier in een dorpje waar vijf vrouwen werkzaam waren. Zij deden allen hun verhaal. Het ene nog schrijnender dan het andere. Wij stonden erbij en luisterden, stelden wat vragen. Je staat eigenlijk met lege handen. De zon scheen die dag, het was warm, om ons heen stonden vrij veel mensen. Tegen ons aan, eigenlijk. Het was een beetje afzien. Maar niets vergeleken bij het leven wat de mensen daar ondergaan.
We zouden richting de kerk rijden alwaar we een lunch aangeboden zouden krijgen. Het was inmiddels ruim na half 2 en we waren er wel aan toe. Etienne sloeg echter nog even af naar een project met een varkensboer. Hier werd hij zelf helemaal blij van, want deze man was enorm vooruitgegaan: van 1 naar 2 maaltijden per dag! (komen wij aan met onze lunch). Ook werd in de praktijk gebracht wat de Field officer wiens naam ik niet meer weet, hem had geleerd: bemesting van het land met de mest van de varkens. Als je niet weet dat het zo werkt, kom je zelf niet op het idee en moet je worden getraind. Zo leren mensen ook duurzaam met alles om te gaan en zoveel mogelijk te gebruiken. Ook lieten ze bananenbomen zien, waarvan de loten destijds waren geschonken door Fecabu. Ook om deze man en vrouw stonden veel haveloze kinderen ons aan te gapen. Ik hield daardoor datzelfde moedeloos gevoel, zo van: hoe kun je zoveel mensen in vredesnaam ooit helpen?
Tot we naar de SHG reden, de Self Help Group. Daar werd ik nou echt weer blij van. We stapten uit de auto en zagen zeker 150 voornamelijk vrouwen en kinderen die voor ons zingen en ons zo welkom heetten. Compleet met zo’n fluitje en het Afrikaanse ‘tong-gebruik’ (hoe noem je dit Paul Simon?). Wat zagen ze er goed uit, verzorgd, kleurig gekleed en vooral ook hoop en blijdschap in hun ogen. Wat leuk! ‘Zullen we meedansen?’, riep Carin. Zeg dan maar eens nee. Men vond het geweldig, tenminste zo liet het zich aanzien. We dansten met elkaar en voelden ons in elk geval enorm welkom. Hierna volgde een uur van toespraken en ‘testimonials’ van vrouwen die vertelden hoe het eerst was en hoe het nu ging. In alle gevallen was er weer hoop. Bv. door een lening binnen de groep waardoor iets kon worden aangeschaft of een kind naar school kon worden gestuurd.
Binnen de SHG’s geven mensen elkaar leningen. Dit is goedkoper dan bv een microkrediet waar vaak wel 25% rente op wordt gevraagd. Als meer mensen geld willen lenen, dan bepaalt de groep wie hiervoor het beste plan indient. Zo zaten we weer achter een tafel met bloemen te luisteren. Het was een mooi bezoek.
Hierna dan toch echt de kerk. Het was inmiddels 16u. Er stond een warme maaltijd voor ons klaar. De Fecabu-mensen die ons vergezelden laadden hun bord boordevol. Gelijk hadden ze, dit was voor hen een gelegenheid om weer eens goed te eten…..
Buiten een foto van Etienne bij een boom (zie hieronder). Bij deze boom was de kerk gestart. (Etienne is in zijn ‘vrije tijd’ ook nog eens pastor). Hiernaast stond het gebouwtje waar wij aten. (Kerk 2 toen er geen plek meer was bij de boom). Daarnaast stond een veel groter gebouw, kerk 3. En tenslotte stond er een enorme kerk, nr. 4 die komende zondag officieel geopend zou worden. Wat een uitbreiding van zo’n gemeente. Moet je in Nederland eens om komen. Wij gaan eerder richting boom…
Het volgende project waren twee meisjes langs de kant van de weg, ieder weer achter de naaimachine. Deze dames hadden pit! Ze hadden plannen voor de toekomst en wilden graag een huis kopen en kamers verhuren. Die komen er wel…
Tenslotte gingen we die dag naar een andere SHG met school erbij. Deze mensen hadden op ons gewacht. Daar waren we eindelijk. Opnieuw gezang en gefluit ter begroeting. Wij stelden ons voor. Ik had toevallig die dag een t-shirt aan met in het roze de woorden ‘Faith, Hope, Peace’. Dat wenste ik hen toe. Zij brachten een kado en overhandigden dit al zingend aan Marga. Het bleken bananen van een boom waarvan ook zij alleen de scheut hadden ontvangen.
Hierna mochten we weer op het bordes. De hele groep eromheen. Een toespraak van ruim een half uur. Etienne, die opgewekt vertaalde. Wij zaten allemaal nogal vol, keken glazig voor ons uit en knikten op -hopelijk- de juiste momenten. Arme man. Hij had deze toespraak helemaal op papier gezet en ingestudeerd en was helemaal zenuwachtig. En het enige dat ik nog weet, is dat er 46 kg spijkers verwerkt waren in het gebouw.
Na deze volle dag reden we terug naar het guest house. We aten nog een omelet en rolden ons bed in. Op naar de verwerking van dit al…
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 29
[visitorCount] => 467
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/628/171_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => respect
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 4638822
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-21
[photoRevision] => 0
[title] => Different Cake
[message] => Hoewel ik vandaag niet over internet beschik, wil ik deze blog toch graag bijhouden. We zitten nu in Rutana, zo'n 2,5 uur ten zuidoosten van de hoofdstad. Het is inmiddels donderdagochtend, gisteren vertrokken we om 16.15u uit ons hotel, Le Chandelier. In dit hotel was ik getuige geweest van de GLARA-conferentie. GLARA staat voor Great Lakes African Regional Alliance. Hier is een overeenkomst tussen onze partners in Burundi, Rwanda en Congo is ondertekend. Krachten bundelen en samen kijken wat werkt in de programma's. (En wat niet natuurlijk.)
Het weer is bewolkt, het voelt klammig en het is 27 graden. Altijd leuk om te weten. In Burundi regent het zo'n 8 maanden per jaar, mijn gezellige regenponcho is mee. We lunchten buiten met salades, heerlijke vis en fruit. De partners vertrokken om naar het enorme meer in de buurt te gaan, maar wij gingen met B.J. de auto in. BJ werkt bij onze partner Help Channel. Hij bracht ons naar het stadje Rutana, waaromheen allerlei projecten draaien.
We (collega Marga Beukers, bestuurslid Carin Rots en ik) reden echt het binnenland in over één van de weinige hoofdwegen. Ik snap nu dat op de website van BZ te lezen is dat doodsoorzaak nr. 1 onder buitenlanders een auto-ongeluk is. We vlogen over de weg, haalden in zonder de weg te overzien en scheerden rakelings langs de honderden mensen, vaak kinderen, die langs de weg liepen of fietsten. Soms scheurden we door dorpen met een soort houten schuurtjes. Dat bleken huisjes of winkeltjes. JB kocht een soort lange stengel met banaantjes. Ons City Hotel in Rutana bleek ff iets simpeler, maar wel prima verder. Opnieuw aten we een warme maaltijd. Pfff, wat een indrukken zeg. Vooral nu we het land meer hadden gezien. En dan moest de volgende dag nog beginnen...
Field Visits
Vandaag (vrijdag) het echte werk. We zouden de draaiende projecten gaan bekijken. Marga was helaas ziek en lag, voorzien van een overdosis imodium te bedde. Jammer, want ze had al een tijdje geen lopende projecten gezien.
We begonnen bij de gouverneur. Hij vertelde e.e.a., maar kwam telkens terug op de universiteit die hij in Rutana wil opzetten. Misschien goed om een Nederlandse universiteit hiervoor te interesseren?, zo opperde ik. Later kwam hij telkens terug op zijn universiteit, maar bleek het lager en middelbaar onderwijs helemaal niet op orde te zijn, dus daar kan hij zich volgens onze bescheiden, efficiënte westerse opinie beter op richten.
Buiten ontmoetten we nog een pygmee die BJ aansprak. Hij was onterecht beschuldigd en liep het risico in de gevangenis te belanden. Hij zat in zak en as. De pygmeeën (Twa) zijn een zeer gemarginaliseerde groep in Burundi. Het is één van de drie bevolkingsgroepen, naast Hutu's en Tutsi's. Twa worden enorm gediscrimineerd. Burundezen vinden het maar een eng bosvolk. Pygmeeën leefden nl. vooral in het oerwoud, terwijl Afrikanen oerwoud eng vinden, iets waar de boze geesten zich ophouden. Het oerwoud is zo goed als weg in Burundi. Gekapt voor brandhout of weidegronden, maar zeker ook voor landbouwgrond. De man schudde ons met terneergeslagen ogen de hand, zo jammer, hij nam precies de rol aan waarin hij was geduwd. BJ pleitte nog voor hem bij de gouverneur. Deze man is een gebedspunt, hopelijk vergeet ik hem niet te snel.
Red een Kind heeft in haar programma's, via Fecabu en Help Channel, maar ook in andere landen, overigens speciaal aandacht voor gemarginaliseerde groepen. Deze Pygmeese man was ook leraar in een van de projecten van Help Channel.
Maar er zouden die dag nog veel meer gebedspunten komen. Zo gingen we naar een SHG, self help group. In deze groepen werken 15-20 mensen samen om hun leefomstandigheden te verbeteren. Ze kunnen zelf bv geen varken kopen, maar met elkaar wel. Er wordt hen geleerd hoe ze de varkens moeten houden en later hoe ze deze op de markt kunnen brengen. Dat is in het begin heel lastig, want varkens moeten ook eten, maar dit moet worden verbouwd. Met een stukje grond en trainingen wordt daarin voorzien. Mensen wórden iemand. Toch wist ik niet wat ik zag, toen ik bij een twijgenschuurtje kwam met varkens erin. De varkens scharrelden in ruime hokken en waren echt biologisch. Ze hadden denk ik een beter leven dan de onze in Nederland. De vrouwen die ervoor stonden zagen er echter vrij haveloos uit. Afgeleefde gezichten, oud ook, blootsvoets in het zand. Toch lag er hoop in hun ogen. Ze waren erg blij met hun verbeterde leefomstandigheden.
Hierna liepen we door de velden en keken vanaf een afstandje naar vrouwen die met elkaar in het maisveld werkten. Ze hadden de scheuten vanuit Help Channel gekregen, maar de rest regelden ze zelf.
De auto zou ons weer oppikken, maar stond vast in de modder, dus we liepen zelf alvast verder. We kwamen langs een soort tuintje waar twee in lompen geklede jongetjes aan het spelen waren. Ze keken ons met grote ogen aan. Het erge was: ze waren samen. Er was verder niemand. Wachten waarschijnlijk tot een van de ouders weer thuis komen. Schrijnend..
Toen de auto ons had opgepikt, reden we naar een school. Onderweg voel je je net Maxima, een beetje wuiven naar de mensen. Behoorlijk genant. Mensen zelf vinden het zelf echter heel leuk en er werd veel gezwaaid. Soms schrok een kind ook vreselijk als ik contact maakte. Zo van: het beweegt...
Toen wij dan ook bij de school uit de auto stapten, stonden er in een mum van tijd honderden kinderen om ons heen. We bezochten de school en bekeken de lokalen. Er waren 6 lokalen voor 500 leerlingen. Niet meer klagen over de volle klassen in Nederland hè...
De leraren begonnen tegen mij over salarisverhoging. We moesten ons voorstellen en ik had verteld dat ik een soort van fund raiser ben. Help. Men ziet je als een zak met geld. Ik had slechts 40 jojo's. Dat schiet ook lekker op. Ik heb ze aan een van de leraren gegeven om ze uit te delen als beloning ofzo. Ik moest wel een demonstratie geven, want ze wisten echt niet wat je ermee kon doen. Later stonden enkele leraren met elkaar te jojo'en. Of althans: deden een poging...
Eigenlijk is het beleid van Red een Kind om niets uit te delen. Dit om te voorkomen dat je inderdaad zo'n soort witte Sinterklaas bent. Het gaat echt daar om de mensen zelf in hun kracht te zetten.
Tenslotte bezochten we een TVET. Hierbij gaat het om jongeren die een vak wordt aangeleerd en die op weg worden geholpen om hun vak in de praktijk te brengen. Aan de kant van de weg waren vijf jongens bezig om meubels te maken. Ze bleken ook nog wees. Ze waren enorm trots, want van hun verdiende geld hadden ze een huis laten bouwen. En er waren plannen voor nog meer huizen, voor elk een eigen huis. Eerlijk gezegd schrok ik nog wel toen ik het huis zag. Het waren eigenlijk alleen vier muren en een dak. Binnen was het een puinzooi. Er stond alleen een groot bed. Ik besef dit met westerse ogen te bekijken. Maar eigenlijk vond ik het nog steeds heel arm. Wat doen ze nou 's avonds met hun vijven? Het is aardedonker en behalve dit huis, is er he-le-maal niets. Mooi om te zien was wel de zorg voor elkaar. Dat je zoveel verantwoordelijkheid neemt als 17-jarigen onder elkaar. En hoop, dat zag je ook.
Behoorlijk vol kwamen we in ons hotel aan. We liepen nog een ommetje (wel samen met BJ) door het plaatsje. We kochten er shampoo in een grote kan, meer autoshampoo eigenlijk. Het rook naar groene zeep, maar prima. Lekker douchen, eten (omeletten) en slapen.
Wat een indrukken, wat een armoede, wat goed om te zien dat er toch ook veel gebeurt onder de bezielende leiding van Help Channel.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 474
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/623/456_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => different-cake
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 4636748
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-20
[photoRevision] => 0
[title] => hotel schandelijk
[message] => Zat ik me daar gisteravond op t vliegveld van Nairobi. Ik wachtte tot ik weer mocht instappen om 23.50u. In Nederland was het toen 2 uur eerder. Wifi deed het niet, maar ik had een boek. Ik vond het er verder prima, voelde me niet onveilig ofzo. Na anderhalf uur vliegen landde ik om half 1 op Bujumbura. Het is daar namelijk weer een uur vroeger. Het vliegveld deed me denken aan een Van der Valk hotel, met een lange rietgedekte overkapping naar de ingang. (Wat irritant: mijn tablet verhaspelt zelfstandig mijn tekst. Rietgedekt wordt uitgelekt).
Na de aanschaf van een visum stond er 'iemand' op mij te wachten, maar niet afgesproken persoon. Wel reuze aardig, maar ja. Al gauw bleek dat hij de namen van mijn collega's kende. Ik werd danook keurig afgeleverd in hotel de Chantelier (hotel schandelijk, aldus de tablet.)
Geweldig mooi en schoon hotel en ik sliep in een hemelbed van 3m breed. Dit, na nog even geskyped te hebben met thuis. Al met al viel het dus nogal mee, na alles wat ik in gedachten al had beleefd. Voelde me geen moment onveilig, maar ik heb me wel de hele dag verbaasd, onder t mom van: maak ik dit echt mee?!
Zometeen ga ik al pakken, want we rijden het veld in. Dan ga ik zien hoe helemaal echt is. Daarover later dan meer.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 489
[author] => Henriet
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/611/910_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hotel-schandelijk
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 4635754
[userId] => 397739
[countryId] => 31
[username] => advanballegooijen
[datePublication] => 2013-11-18
[photoRevision] => 0
[title] => Reis met pa in Afrika; deel 2
[message] => Reis met pa in Afrika; deel 2
Het vorige verhaal is gestopt op 1 november. Daardoor wil ik het verhaal weer vervolgen op 2 november. Zoals verwacht zijn alle dagen een aparte belevenis, maar om het verhaal leesbaar te houden probeer ik sommige dagen samen te vatten. Momenteel verblijven we in 1 van de armste landen van Afrika; Burundi, maar daarover volgt later meer.
Zaterdag en Zondag (2 en 3 november)
Na het zware reizen hebben we deze dagen gebruikt om te rusten en te relaxen. Inkopen doen op de markt met de motorfiets. Terugweg met de TukTuk voor de boodschappen. Een beetje lezen; met de kinderen voetballen en fantastisch weer. Twee gebeurtenissen die eruit sprongen de eerste 2 dagen waren de irritante verkopers en onze kermende bovenburen.
Zodra we ons appartementencomplex uitstapten werden we aangeklampt door verkopers die geen ‘geen geld hadden voor lunch’; ‘waarvan de moeder in het ziekenhuis lag’ en de belangrijkste slogan was ‘yo brother from a different mother’. Soms wordt je boos, maar aan de andere kant is het ook goed te begrijpen; ze hebben ook gewoon niets. Onze gids maakte ons duidelijk dat we niets moesten kopen.
De kermende bovenburen kwamen rond het avonduur het complex binnenlopen. 2 wat oudere Italianen (60 +) met een vrouw die ook hun dochter had kunnen zijn (mits de huidskleur zou matchen). Wij deden er een beetje lacherig over, maar de prestaties van deze oudere mensen bleken van een dusdanig niveau te zijn dat het niet mogelijk was om te gaan slapen. Of ze daadwerkelijk de liefde bedreven wisten we niet, maar herrie hadden ze in ieder geval genoeg.
Maandag 4 november
Deze dag hebben we besteed aan snorkelen en tussen dolfijnen zwemmen. Na een rit van een uur gaan we aan boord van een wat grotere boot. We gaan heerlijk zitten en blijken naast de enige Nederlanders aan boord te zitten; familie van Mersbergen uit Genderen . Heerlijk voor pa ook om weer gewoon even normaal Nederlands te kunnen praten. Heerlijk varen over de Indische Oceaan met 35 graden en een briesje wind. Mooie eilanden en dolfijnen; kortom schitterend. Aangekomen bij een eiland om te gaan snorkelen gebruikt pa zijn ‘puffer’ voor wat extra lucht. De begeleider schrikt en vraagt of het pa het niet aan zijn hart heeft, want dan mag hij niet mee. Maar pa verzekert hem in een mengelmoes van Engels, Duits en Nederlands ervan dat het helemaal goed komt. Nooit geweten dat snorkelen zo mooi is!!! Een reusachtig aquarium met een mooi landschap. Af en toe dreef ik op het water en realiseerde ik me hoe mooi het is dat ik dit mag meemaken; en samen met pa.
De lunch hebben we genuttigd op Wasini Island. Apart om krab te eten. ‘s avonds hebben we wat gepoold met Maasai krijgers. Mooi om te zien dat een man van 63 (pa) de winnaar was en daarna verstrengeld raakte in allerlei handdrukken en schouders tegen elkaar.
Dinsdag 5 tot Vrijdag 8 november
Op dinsdag met een glasboot over de oceaan; ontzettend mooi. Bij het ontbijt maakten we echter voor het eerst kennis met de ‘brutale apen’. Terwijl wij ons ontbijt klaar maken om buiten te nuttigen blijkt een aap 1 van onze eieren te stelen. Best komisch eigenlijk, want het ei was nog behoorlijk warm. Dat vond de aap blijkbaar ook; want hij moest met het ei jongleren om het vast te kunnen houden.
Bij het ontbijt bleken onze borden een beetje vet te zijn; maar dat kon eigenlijk niet, want pa had de avond ervoor namelijk nog de vaat gedaan. Maar toen ik de olijfolie naast de spoelbak zag staan had ik wel een vermoeden: pa had olijfolie gebruikt om de vaat te doen. Nu begrijp ik ook beter, waarom pa thuis iets minder aandacht had voor het huishouden. Verder alleen maar complimenten voor pa overigens: hij past zich overal aan; is zichzelf altijd; heeft geholpen met het huishouden en wassen.
‘s Avonds heeft Wilson ons meegenomen naar een Maasai dans waarbij een 10-tal krijgers hard roepen, gek dansen, schudden en gillen. De structuur begrijp ik echter nog steeds niet; heel apart. Maar het bier smaakte goed.
Woensdag en Donderdag hebben we veel regen gehad waardoor we ons vooral hebben vermaakt met lezen, film kijken en koffie drinken. Om toch wat lichaamsbeweging te krijgen zijn we zelf boodschappen gaan doen in het centrum; te voet (ongeveer 5 kilometer). ‘Heerlijk eten’ gekocht voor de avond. Dit was de eerste keer echt samen op pad, want Wilson (ter herinnering; onze gids) had een bruiloft. De ‘kip’ was goedkoop, maar het was diepvrieskip, misschien was dat de reden. Bij het bakken bleek het nogal taai te zijn en het eten ervan viel ook niet mee. Wilson kwam later thuis en hij legde uit dat het merk Chicken was, maar dat de inhoud bestond uit ingewanden en overblijfselen. Hmm; dat was de eerste keer dat het eten echt begon te borrelen in onze magen.
Vrijdag ook een rustige dag zonder grote noemenswaardigheden.
Zaterdag 9-11
Wilson is inmiddels weer naar zijn thuis vertrokken en pa en ik besluiten om naar Mombasa te gaan. De reis op zichzelf was het grootste avontuur. Eerst met zijn 2en op 1 motorfiets. Daarna met het openbaar vervoer naar de ferry. In de kleine busje blijken gewoon 20 personen te kunnen; ja oke, de deur past niet dicht en je moet over elkaar heen zitten en hangen, maar verder past het gewoon. De prijs was er ook wel naar; 50 cent voor een ritje van 35 kilometer is goed te doen. Mombasa is een mooie stad waar we achtereenvolgens Fort Jesus; de oude haven; de Spice-markt; textielmarkt en groentehallen hebben bezocht: mooi! Op de veerboot op de terugweg steken per keer ongeveer 2000 mensen te voet over. Opvallend feitje was dat wij de enige blanke personen waren. Een mede passagier besloten we te helpen omdat zijn bagage veel te zwaar was voor 1 persoon. Hij was ons zo dankbaar daarvoor dat hij besloot om ons drinken te geven en onze terugreis te betalen (hij moest dezelfde richting op). Mooi dat spontane hulp zo gewaardeerd werd.
Zondag 10-11
Een rustige dag waarbij de voornaamste feiten bestonden uit een stelende aap; alleen deze keer gewoon uit de keuken terwijl ik koffie aan het zetten ben. Verder in de middag heerlijk gevoetbald op het strand. Pure atleten zijn het; maar gelukkig was ik familie van Robin van Persie. Je snapt direct waar het Afrikaanse voetbal vandaan komt: vliegende tackles; met zijn allen naar voren rennen; mooie schijnbewegingen en passeeracties; vol energie en enthousiasme!
Maandag 11-11
De tocht naar Nairobi. Met een ‘luxe touringcar’ hebben zijn we ‘s morgens om half acht naar Nairobi vertrokken. ‘s Avonds om half negen kwamen we bij ons hotel aan. De buschauffeur vraagt waarom we hebben gekozen voor de plaatsen achterin de bus; wij begrepen het niet, want je had toch lekker veel beenruimte daar. 5 minuten later begrepen we zijn vraag. Als je de leuning niet goed vastpakt zorgt elke hobbel (en dat zijn er heel veel) ervoor dat je ongeveer het dak probeert weg te koppen.
‘Onze kennis uit de bus’ lijkt heel betrouwbaar en aardig en raadt ons een veilig hotel aan. ‘s nachts geweerschoten en volop armoede (veiligheid is natuurlijk een ruim begrip; waren we even vergeten).
Dinsdag 12-11
Na een slechte nacht een ontbijtje genuttigd en een stevige ochtendwandeling. In het licht zijn er geen problemen met de veiligheid. ‘s Avonds gingen we met onze kennis en zijn zus wat eten in haar bar. Verschrikkelijk slechte ervaring! Lekker een biertje en gezellig. Maar we vertrouwden het al niet zo en wilden liever naar het hotel om daar te eten. Het eten was echter al besteld zeiden ze, waardoor we het niet konden maken om weg te gaan. Er kwam 2kg geit op tafel en daar hebben ongeveer 7 man van gegeten. Na het eten vroegen we de rekening en wilden we naar het hotel. De rekening was echter ongeveer 90 euro. We bleken namelijk ook alle drankjes van de rest te moeten betalen evenals hun eten. Jullie zijn toch blank; dan is dat heel normaal. Ik was echt woest op die ‘kennis’ en peinsde er ook niet over om de rekening te betalen (achteraf misschien roekeloos; maar dit onrecht voelde heel slecht aan). Misschien ook omdat het onze eigen schuld was en dat we niet naar ons voorgevoel hadden geluisterd. Na lang onderhandelen en tussenkomst van Wilson (die gearriveerd was in Nairobi voor zijn terugvlucht naar Nederland) moesten we uiteindelijk 30 euro afrekenen. Een geweldige ervaring over Kenia sloten we zo af met een naar gevoel.
Woensdag 13-11
Avontuur deel 2: Burundi.
Rond 9 uur plaatselijke tijd arriveerden we op het kleine vliegveld in Bujumbura. We worden opgehaald door 2 auto’s (waarom?). Voor de duidelijkheid en voor de sponsors. Het geld wat gesponsord is voor de stichting ‘Brood voor Weeskinderen’ wordt ook echt alleen daarvoor gebruikt. Ons verblijf en uitgaven krijgen wij van stichting Izere. Na Kenia verbazen we ons over de goede, brede wegen en ons verblijf. Een heerlijk huis met een eigen kok en privechauffeur, achter een groot hek (dit schijnt ivm veiligheid heel normaal te zijn).
Hier ontmoeten we ook Anton Vos en Dick Gouda. Die hebben er al 2 dagen Burundi opzitten. Helaas kunnen we nog weinig doen, omdat de container met goederen nog niet is gearriveerd. Ongelooflijk overigens omdat de container al bijna 3 maanden onderweg is. Maar het is Afrika he, dus het zal wel normaal zijn. Gezamenlijk gaan we naar de bakkerij om een eerste indruk te krijgen. We komen aan en wat valt ons allemaal op: de ruimte is groot genoeg; een gigantische bende; machines staan stil; broodblikken door heel de bakkerij en veel te veel personeel. We zijn echter positief; er zijn genoeg mogelijkheden, als ze maar willen luisteren.
‘s avonds was er een receptie voor ons geregeld om ons te verwelkomen. Wat stoeltjes; toespraken; geitenvlees; bierflessen van 0,72Liter. We snappen er weinig van; vinden het onzin, maar met zijn vieren klikt het goed en hebben we ontzettend gelachen. Sommige stukken van het geitenvlees waren zo taai dat de ratten in het maïsveld ook heerlijk hebben gegeten.
Donderdag 14-11
Nog geen container. Wel een goed ontbijt; heerlijk. Op naar de bakkerij waarbij pa zijn oude beroep weer kan oppakken. In het Engels kon pa zich wel verstaanbaar maken, maar het Frans is gewoonweg geen doen. Hoe heeft de oprichter van het project (de inmiddels overleden Kees Schook) dit toch gedaan. Ontzettend knap! Hij heeft de jongens geleerd om brood te draaien zonder een woord Frans.
Pa is aan het werk en wij lopen wat rond, omdat we nog niet veel kunnen doen. We zetten zo onze vraagtekens bij bepaalde dingen uit de bakkerij. Er loopt veel personeel, maar de helft staat gewoon stil. Er zit geen enkele structuur in. Ik had mijn laptop meegenomen en wilde het internet op het kantoortje gebruiken. De persoon uit dit kantoor blijkt hier gewoon voor de sier te zitten. Er staat namelijk een heel net bureau met een aktetas, een computerscherm en een toetsenbord. Het enige wat ontbrak was de systeemkast.
Mooie gebeurtenis was de reparatie van een bakkerijmachine door Dick Gouda. Na enige tijd sprong de machine weer aan en daaropvolgend sprong een grote rat uit de machine omhoog. Anton slaapt er nog slecht van. Hij heeft namelijk op zijn gemakje met zijn handen in de machine gezeten om het schoon te maken.
In de middag zijn we naar het weeshuis gegaan. Dit deed het wrange gevoel over de bakkerij teniet. Al die lieve kinderen, dolenthousiast met veel te weinig spullen en kleding.
Vrijdag 15-11
De dag dat de container zou komen. ‘s morgens kregen we al bericht. Anton was ‘s avonds om half elf thuis. Toen was alles al geregeld. Een te grote container voor de aanwezige toegang lossen valt ook gewoon niet mee. De gevolgen waren dat het maïsveld is omgeploegd door de vrachtwagen en dat er halsbrekende toeren zijn uitgehaald om de container op zijn plaats te krijgen. Als er maar iets was foutgegaan met het tillen van de container hadden we het nieuws gehaald, omdat er 50 doden waren in Burundi.
Zaterdag 16-11
Het uitladen van de container; eindelijk echt werken. Door de ervaringen met de bakkerij kijken we er naar uit om de spullen naar het weeshuis te brengen. We krijgen het idee dat de bakkerij goed is opgestart, maar dat er in de tussengelegen en oncontroleerbare periode een familiebedrijf is ontstaan waarbij ongeveer 10 op de 20 mensen teveel werken. En dat is niet ons doel! Wij willen graag de mensen helpen, maar wel de mensen die het nodig hebben. Daarom is het ontzettend belangrijk dat we er nu zelf zijn, zodat we de accenten en lotsbestemmingen van de stichting wellicht een andere richting kunnen geven. Als je ziet dat sommige personen in de bakkerij amper werken, maar toch mooie kleren hebben en een goede auto in tegenstelling tot de mensen die een huis aan het bouwen zijn naast de bakkerij waarbij zowat iedereen op blote voeten loopt en de vrouwen met stenen op hun hoofd ontzettend zwaar werk verrichten. Echte straatkinderen komen in versleten kleren en zonder schoenen bij de bakkerij kijken en zijn zo verschrikkelijk blij met een snee brood dat je je gewoon schuldig gaat voelen over het welzijn van bepaalde mensen. Ik dacht dat ik sterk genoeg was om nee te zeggen tegen de kinderen, omdat je ze toch niet allemaal kunt helpen: het bekende ‘een druppel op een gloeiende plaat’. In de praktijk is het toch echt anders. Stel je voor: 10 kleine kinderen kijken je aan terwijl je buiten in de zon zit met een stuk vers brood in je hand. Kleren kun je het eigenlijk niet noemen, schoenen hebben ze niet en gewassen zijn ze ook niet. Ze vragen niets, maar kijken alleen. Nou dan huilt je hart van binnen; wat lijkt het leven dan toch onrechtvaardig. Je zou ze alles willen geven, maar dat kan niet. Je geeft ze echter een snee brood en ze zijn de koning te rijk. Een snee droog brood en dan rondrennen alsof je de jackpot hebt gewonnen; ik kon het mezelf niet voorstellen, maar het kan!!!!
Zondag 17-11
We hebben een aparte kerkdienst achter de rug. De vrouw van de president zat 5 banken voor ons. De kerkdienst duurde 3,5 uur in een onverstaanbare taal. Gelukkig vol muziek en hartelijkheid, waardoor je niet in slaap kon vallen.
‘s middags naar het weeshuis om een bal te geven en wat te voetballen. Anton deelt fluitjes uit en gaf de kinderen een fortuin: “de kosten van een dubbeltje geven de voldoening van het weggeven van 10.000 euro”. Heerlijk op blote voeten een potje meegevoetbald op een ongelijke ondergrond; maar kinderen blij maken geeft echt heel veel voldoening. Ze lachen, spelen en helpen elkaar; geweldig om te zien.
Het weeshuis staat onder begeleiding van een aantal nonnen, waarbij de lieve ‘non overste’ een lengte heeft van ongeveer 1,45 meter (een hele lieve kleine vrouw).
We lopen weer naar de auto en beloven om morgen terug te komen. Dick loopt met 2 kleine kindjes hand en hand naar de auto en ik verdenk hem ervan dat hij er enkele in zijn koffer mee naar Nederland wil nemen.
Dit was ook de eerste dag dat pa mijn moeder en thuis zo miste dat ik blij was dat er geen vliegtuig beschikbaar was. Daarom weet ik ook zeker dat pa ontzettend blij gaat zijn als hij ma gaat aantreffen op het vliegveld. Ma; bereidt u maar vast voor: pa gaat heel erg blij zijn!!!!
Pa leest dit pas in Nederland. Daarom kan ik pa bedanken voor de fijne tijd samen! Het was fantastisch en dankbaar om deze mogelijkheid met u te mogen beleven, maar ik denk dat heel goed is dat u weer naar huis, ma en de kinderen/kleinkinderen gaat!!! Soms vind ik het lastig om samen alles te doen en me niet te ergeren of boos te worden, maar grotendeels ben ik ontzettend trots op u!!!!
Ma, geef pa, Anton en Dick een hartelijk welkom op Schiphol. Ze doen hier geweldig werk, zorgen voor een goede sfeer en proberen de juiste keuzes te maken om de projecten de goede kant op te sturen.
Ik probeer snel wat foto’s te plaatsen! Inmiddels is het bijna een maand en alles blijkt in Nederland gewoon door te gaan, dus ik blijf ook nog even. Bestemmingen zijn nog onbekend, maar spannend zal het zeker worden.
Liefs,
Ad
P.s. Pa is niet de enige die thuis mist. Ma, Harm, Ada en Frank: natuurlijk mis ik jullie. Broers, zussen, vrienden: hetzelfde. Maar ik weet en merk ook dat deze ervaringen levenslang zijn, waardoor ik ze ook niet wil missen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-19 16:33:03
[totalVisitorCount] => 36811
[pictureCount] => 32
[visitorCount] => 1170
[author] => Ad van Ballegooijen
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457602
[travelTitle] => 22 oktober
[travelTitleSlugified] => 22-oktober
[dateDepart] => 2013-10-22
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/631/424_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/739_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reis-met-pa-in-afrika-deel-2
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 4541799
[userId] => 388896
[countryId] => 31
[username] => redeenkind
[datePublication] => 2013-05-30
[photoRevision] => 0
[title] => Donderdag: wát een verschil!
[message] => Rwanda is prachtig, schreven we een paar dagen geleden. Maar eerlijk is eerlijk: Burundi is zo mogelijk nog mooier. Wat een schitterende uitzichten, idyllische dorpjes en uitgestrekte meren! Aart heeft ook een cameraatje bij zich die je aan de buitenkant van de auto kunt bevestigen en zo een heel stuk van onze route opgenomen. Alleen al met dat stukje film zie je hoe mooi het hier is. Helaas kunnen we het nog niet zo bij de weblog plaatsen, de beelden moeten eerst bewerkt worden.
Het grootste verschil tussen Rwanda en Burundi ligt echter in hun ontwikkeling. Rwanda bruist van activiteit en opbouw. Overal wordt gebouwd, liggen goede wegen en hebben veel mensen werk. De hulp die het land gekregen heeft na de genocide in 1994 begint veel resultaat te geven. Steeds meer neemt de Rwandese overheid initiatieven van buitenlandse hulporganisaties over. Hoezo heeft hulp geen zin? Wij hebben met eigen ogen gezien hoe een land dat hulp goed aanwendt de weg omhoog gaat. Misschien kan Red een Kind al over een paar jaar in Rwanda programma’s stoppen, als de plattelandsgebieden de ontwikkelingen gaan volgen!
Zover is het in Burundi nog lang niet. Ook Burundi heeft te maken gehad met de genocide in 1994, maar in veel mindere mate als Rwanda. Ook de ziekte aids heeft hier enorm veel slachtoffers geëist. In Burundi is het armoe troef. Men schat dat ongeveer 20% van alle kinderen in Burundi één of beide ouders heeft verloren. Twintig procent! Van alle kinderen in Burundi maakt bijna 60% zijn of haar school niet af. En zonder opleiding is de kans op een baan later bijzonder klein. Het Red een Kind programma in Burundi is daarom gericht op drie dingen: zoveel mogelijk kinderen naar school, jongeren die niet naar school zijn geweest helpen met een vakopleiding en een lening om een bedrijf te beginnen en genoeg voedsel voor iedereen.
Vanmorgen spraken we met Prosper, een vrolijke jongen van 23 jaar. Hij vertelde ons dat hij drie jaar geleden nog op straat leefde en niets kon. Toen hij mee kon doen met een vakopleiding voor kapper, greep hij die mogelijkheid met beide handen aan. Hoe dat afliep (goed natuurlijk) kunnen jullie te zijnertijd in een filmpje zien, maar wat vooral heel erg mooi was, was dat hij helemaal begon te stralen toen we vroegen wat er nou veranderd was. Hij zei: “Er is elke dat te eten. Zelfs als ik morgen niet werk, hoef ik me geen zorgen te maken of er morgen ook te eten is. Het is er!”
Helaas viel op dat moment mijn oog op een stuk vel met een geitenkop er nog aan dat op de grond lag. De rest van de geit hing aan een haak. (maar dat terzijde)
Tijdens het filmen had zich een enorme menigte zich om ons heen verzameld. Iedereen wilde zien wat er gebeurde en wat we aan het doen waren. Maar de sfeer was prima en voor ons allemaal was het een mooie belevenis.
Na Prosper bezochten we twee gezinnen waarvan de vader al overleden is. In het ene gezin was de weduwe 23 jaar, in het andere 50 jaar. Maar het grootste verschil zat in het feit dat de 23-jarige Vestine in het programma van Red een Kind zit, een opleiding kon doen en nu geld genoeg verdient voor zichzelf en haar kinderen. “Ik ga niet meer hertrouwen, ik heb geen man nodig”. Het verhaal van de 50-jarige Groriosa was juist hartverscheurend: “ik weet gewoon niet hoe ik al mijn zeven kinderen elke dag weer genoeg eten moet geven. Ik huil er elke dag om en ik weet niet wat er van mijn kinderen moet worden.”
Hoezo helpt hulp niet? Wat een verschil tussen Prosper en Vestine aan de ene kant, en Groriosa aan de andere kant. Hulp gaat niet over een vakopleiding of een landbouwprogramma, of een schooltje. Dat zijn maar middelen. Het gaat om het creëren van kansen en mogelijkheden voor een betere toekomst.
Na het filmen lunchten we in een eenvoudig restaurant aan een prachtig meer. Toen we bijna weg wilden gaan kwamen we nog een Nederlandse vrouw tegen. Ze keek Marion aan en zei: We kennen elkaar toch?” “Nou”, zegt Marion, “ik denk dat u mij van de televisie kent”. Het resultaat van deze ontmoeting is dat we straks gaan eten in het Thaise restaurant van deze mevrouw, dus ik eindig snel deze bijdrage. Wanneer het op de weblog verschijnt is nog even afwachten – er is hier in de verste verte geen wifi te bekennen en ook via 3G kan ik geen internetverbinding maken. (Dat is flink afkicken voor Marion en mij).
Morgen rijden we van Kirondo in het noorden naar Bujumbura in het Zuidwesten, en nemen daar het vliegtuig via Nairobi naar Nederland. Zaterdagochtend zijn we dan weer in Nederland, boordevol indrukken en met veel filmbeelden.
Lieve lezers, bedankt voor het volgen!
Aart, Marion en Anki
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-05-24 12:22:21
[totalVisitorCount] => 9692
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 4951
[author] => Anki
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 444000
[travelTitle] => Projectbezoek Red een Kind
[travelTitleSlugified] => projectbezoek-red-een-kind
[dateDepart] => 2013-05-26
[dateReturn] => 2013-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/896_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => donderdag-wt-een-verschil
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 4541796
[userId] => 388896
[countryId] => 31
[username] => redeenkind
[datePublication] => 2013-05-29
[photoRevision] => 0
[title] => woensdag: toch naar Burundi!
[message] => Het is maar goed dat we allemaal tamelijk flexibel zijn, want vanavond zijn we toch in Burundi aangekomen. Het was bij nader inzien toch handig om vanuit het projectgebied door te reizen naar het noorden van Burundi. Handiger dan om dat morgenvroeg te doen.
Maar terug naar vanmorgen. Na een prima ontbijt reden we eerst door Kigali om geld te wisselen en wat opnames te maken van de stad. Daarna reden we naar Bugesera in het Zuiden van Rwanda. Een plattelandsgebied waar Red een Kind verschillende (sponsor)projecten heeft. Het gebied was veel minder bergachtig dan het noordwesten waar we gisteren waren. Vandaag vergezelde spraakwaterval Malvern ons. Malvern is een Zimbabwaan die al in verschillende landen in de hele wereld heeft gewoond en daar smakelijk over kan vertellen. Nu woont hij in Rwanda en is de vertegenwoordiger van Red een Kind voor de programma’s in Rwanda, Burundi en Congo.
In Bugesera bezochten we een dorp waar de ouders samen de schouders hebben gezet onder een bijzonder project: de kleuterschool. Met een kleine bijdrage van Red een Kind is die school er gekomen en ze zijn er bijzonder trots op. Heel veel kinderen gaan pas vanaf een jaar of zes naar school, en hebben op die leeftijd best een lastige start. Deze ouders wilden zo graag voor hun kinderen een school waar ze eerder heen kunnen, zodat de kinderen een goede start in het schoolleven maken. Ook de kinderen zelf zijn heel blij dat ze naar school mogen, en daar zelfs al een beetje Engels leren. Als Nederlanders vonden wij het ook erg leuk om te zien dat het toch nog wel echt een kleuterschool is, het leren gaat er spelenderwijs en de school is niet streng. De kinderen gaan elke dag van 8 tot 11 uur naar school.
Na dit vrolijke bezoek reden we richting de grens met Burundi. Onderweg gingen we nog bij een gezin kijken dat in het sponsorprogramma van Red een Kind zit, en bij een landbouwproject. Het is mooi om te zien hoe op allerlei manieren gewerkt wordt aan het vergroten van kansen van kwetsbare gezinnen. Van deze twee bezoeken hebben we geen los filmitem gemaakt, daarvoor was de tijd te kort. Aan de grens met Burundi kochten we visa voor Burundi en namen we afscheid van Diogene.
Inmiddels zijn we in ons guesthouse gearriveerd en zijn we benieuwd wat Burundi ons gaat brengen. Geen wifi in elk geval!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-05-24 12:22:21
[totalVisitorCount] => 9692
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 389
[author] => Anki
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 444000
[travelTitle] => Projectbezoek Red een Kind
[travelTitleSlugified] => projectbezoek-red-een-kind
[dateDepart] => 2013-05-26
[dateReturn] => 2013-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/896_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => woensdag-toch-naar-burundi
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 4532276
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-05-19
[photoRevision] => 0
[title] => De laatste maanden in een notendop
[message] => Oh la la. Het is alweer veel te lang geleden dat ik iets heb geschreven. Het werk in Burundi is voor mij ‘gewoon’ geworden. Toch is er heel wat gebeurd in de afgelopen maanden. Maud is gekomen en alweer vertrokken, Aline en Esperance hebben ons onderzoeksteam versterkt, Marius is weer terug naar Nederland, de nieuwe directeur is ook al weer een maand aan het werk, hebben we in Makamba bezoek gehad van de Nederlandse ambassadeur, 2 Business Ambassadors zijn ook langs geweest, ik heb in Bujumbura de Business Ambassadors van Congo verwelkomt en rondgeleid, ik heb de Burundese president gezien, Pasen in Bujumbura gevierd, vrouwendag in het stadium van Makamba beleefd, het veld ingegaan met een consultant voor het opzetten van associaties, de nieuwgebouwde hangars goedgekeurd, uitstapjes gemaakt naar het nationale park in Bururi, gebadderd in warmtebronnen, gegrilde Mukeke vis gegeten in Nyanza Lac, in het meer gezwommen met een slang, en natuurlijk veel gewerkt ;). Waar zal ik eens beginnen?
Allereerst zijn de drie maanden met Maud vliegensvlug voorbij gegaan. Het was leuk en gezellig om weer een huisgenootje te hebben en niet de enigste Mzungu in Makamba te zijn. Zo hebben we lekker vaak uit kunnen eten, zijn we in Bujumbura naar het meer geweest en hebben we vaak bij Aline gegeten, en over het algemeen veel biertjes op. Samen zijn we in Bujumbura op zoek geweest naar een ‘karaoke’ gelegenheid, maar deze hebben we helaas niet kunnen vinden. Karaoke in Burundi is gewoon een soort open-stage waar zangers of amateurs optreden. Zo hebben wel een bekende Burundese zanger zien optreden, wat heel leuk was. En ook heel herkenbaar voor mij, want ik had zijn YouTube video al gezien tijdens de Franse lessen in Vught (http://www.youtube.com/watch?v=JLv1hvpHdbs). Ook zijn we samen met André en Linda (collega van het DCR) in Bujumbura uit geweest, met goed eten en veel dansen, wat ook reuze gezellig was. Ook hebben we wat uitstapjes gemaakt: we hebben Bururi nationaal park bezocht, waar we wel met de auto naar boven zijn gereden, maar daarna een mooie wandeling hebben gemaakt met een geweldig uitzicht. We zijn een paar keer naar Nyanza Lac geweest, waar je een strandje hebt zodat we kunnen zwemmen. Één keer werden we wel plotseling uit het water geroepen door de locals, die een slang hadden zien zwemmen. En aangezien er ook giftige slangen in het meer zwemmen, moet je hier wel mee uitkijken. Ook eten we in Nyanza altijd heerlijke gegrilde Mukekes (een vis uit het meer). We zijn laatst ook naar een paar warmtebronnen geweest om te badderen. Het water was heerlijk warm, en elke keer maakte Jerome plek voor ons, aangezien hier ook veel Burundesen (de meeste kinderen) komen. Er was ook een tweede bron, iets hoger op de heuvel, maar die was toch echt te heet. André en Jerome gingen tegenover elkaar kijken wie er het langst in kon blijven liggen. Het was gelijkspel geloof ik. Maar als ze zo rood konden worden als ik, dan was dat in dit geval ook gebeurd, denk ik! Aangezien dit het laatste weekend van Maud was in Makamba, hebben we op de terugweg ook weer heerlijk in Nyanza wat vis gegeten. Het was zeker een goede afsluiting van haar tijd hier. Haar onderzoek is uiteindelijk ook goed gegaan en het rapport zal binnenkort klaar zijn.
Een andere leuke dag was de Internationale Vrouwendag in Makamba. Ik ben hier samen met André en Esperance heengegaan als representatives van ZOA. Het was georganiseerd in het stadium en zou eigenlijk in de ochtend al beginnen. Maar zoals dat zo gaat hier in Burundi, konden we aan het einde van ochtend terugkomen, omdat er nog niemand was. De stoet met vrouwen en borden liep vanaf de markt naar het stadium, waar ondertussen al Burundese drummers nummers opvoerden. Ook de kinderen waren natuurlijk erg geinteresseerd en gingen massaal langs de drummers op het veld staan. Er waren ook een aantal speeches en een opvoering van een toneelgroep over de rechten van vrouwen. Gelukkig was Esperance erbij om te vertalen, maar het was duidelijk dat het heel grappig was: het hele stadium lag dubbel. In een ander weekend in Bujumbura, heb ik de Business Ambassadors van ZOA Congo verwelkomt, omdat Marius in deze tijd in Nederland was (zijn vader was overleden, dus hij moest met spoed terug). Gelukkig heb ik de groep goed kunnen ontvangen; in de avond hebben we elkaar ontmoet in Bora Bora voor een glaasje, en de volgende ochtend gingen we naar een immense kerk-bijeenkomst buiten, waar zelfs de president van Burundi bij was! En hij was er niet alleen bij, hij gaf ook enkele speeches en zong en danste erop los. Dat was natuurlijk best bijzonder om mee te maken. Ook Pasen heb ik Bujumbura doorgebracht: ik heb de avondmis bijgewoond, en de volgende dag bij Esperance thuis gegeten, waarna we samen met haar man naar het meer zijn geweest om uit te waaien. Daar had ik natuurlijk wel wat chocolade eitjes meegebracht, want dat hoort er toch echt bij! En de enigste plek waar je deze kunt vinden is bij Café Gourmand; een heerlijke zaak waar je Franse zoetigheden kunt krijgen en het heerlijkste brood in het land heeft. Elke keer dat ik in Bujumbura ben, haal ik een aantal broden om in Makamba in te vriezen :). Ook ben ik met Esperance in het Musée Vivant geweest (het levende museum, oftwel kleine dierentuin). Dit is in Bujumbura en iedereen raadt het altijd aan. Het is vrij klein, maar toch wel schattig. Er zijn vooral veel krokodillen en slangen, maar ook een luipaard, een chimpansee en traditionele huisjes. Na een krokodil geaaid te hebben en de giftige slangen in kooien zonder glas gezien te hebben, zijn we hier ook gebleven om een brochette te eten en een biertje te drinken met de man en zwager van Esperance. In de avond zijn we nog bij Aline gaan eten, waar Maud (terug van een korte vakantie in Rwanda) en de man van Aline ook waren. Het was in ieder geval een heel gezellige dag, en de laatste dag van Maud voordat ze naar Gitega ging om drie maanden voor Care onderzoek te doen. Gelukkig zal ik komend weekend ook die richting op gaan voor een leuk verjaardags-weekend.
Op het werk is er ook veel gebeurd. Ik houd me vooral bezig met onderzoek en data, en alles wat daarbij hoort. Daarnaast heb ik ook mee mogen denken over een nieuw proposal voor grond-certificering dat we inmiddels bijna hebben ingeleverd bij de Ambassade (de potentiele donor). Dus hier hebben we ook een heel weekend en een aantal avonden aan gewerkt. Ik zal in mijn volgende post wat meer uitleggen over ZOA en de programma’s die we op dit moment hebben. Maar dat vraagt natuurlijk om heel wat uitleg, dus zal ik daar een eigen post aan wijden. Daarnaast hebben we de data ingevoerd voor het project in Cibitoke, heb ik de data geanalyseerd en een rapport gemaakt, en ben ik ook zelf naar Cibitoke geweest om hier wat over uit te leggen. De carrés de rendement voor de Mais in seizoen A in Makamba hebben we ook weer afgerond, en we gaan deze week weer het veld in voor de carrés de rendement van het seizoen B. Deze keer hebben we het wel anders georganiseerd: afgelopen weekend hebben we in Bujumbura een GPS training gehouden voor een twintigtal geselecteerde jongeren uit Mabanda en Vugizo. Deze zullen in de toekomst ingehuurd worden om de carrés aan te leggen. In het veld hebben we ook de nieuwgebouwde hangars goedgekeurd, die nu klaar zijn om de oogst van het seizoen op te bergen. Ook heb ik natuurlijk veel ander werk gedaan, maar mijn bezigheden komen de volgende keer weer aan bod.
Wat minder leuk was, is dat Marius nu echt terug naar Nederland is gegaan. Dat was al sinds december bekend, maar het is toch heel jammer, want hij was echt een hele goede Country Director; altijd enthousiast en we hebben heel wat gebrainstormd en gediscuteerd over de invulling van de monitoring and evaluation van de programma’s. Daarnaast zal ik hem als persoon ook erg missen; de gezellige etentjes in Bujumbura zijn nu helaas echt voorbij. En zonder hem was ik hier natuurlijk ook niet geweest. Hij was erg blij met mijn komst en heeft het hoofdkantoor zeker gepusht om mij hierheen te krijgen. Het afscheidsfeest was in Bujumbura georganiseerd en was heel gezellig. Ook waren er mooie speeches, want die waren erg verdiend. Gelukkig is zijn opvolger, Geoff, ook erg aardig en kan ik het goed met hem vinden.
Nou, dat is in een notendop wat er is gebeurd. Ik zal snel ook weer wat foto’s uploaden. Een post over het werk van ZOA, mijn dagelijkse leven in Makamka en mijn indrukken van Burundi, zal ik later schrijven. Maar nu ben ik in ieder geval weer terug van weggeweest :).
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 38
[author] => Samantha
[cityName] => Makamba
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,makamba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-laatste-maanden-in-een-notendop
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 4499476
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-24
[photoRevision] => 0
[title] => Nama ndakwiyumvira (Je pense à toi)
[message] => Hallo Allemaal,
Het is weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb en het leek me een goed idee om dat nog een keer te doen voordat ik terug naar Nederland kom en jullie zelf al mijn verhalen kan vertellen. Ik ben super trots en gelukkig dat ik jullie kan mededelen dat ik afgelopen vrijdag vier enorme nijlpaarden in levende lijve heb gezien. Er wonen kroko's en nijlpaarden in/aan het Tanganyika meer (daar zwemmen is dus niet aan te raden) maar tot nu toe had ik ze nog niet gezien. Nu komen de nijlpaarden ook alleen 's nachts tevoorschijn en heb ik ze dus niet in het dag licht kunnen bewonderen. Maar zelfs in het donker waren ze een spectaculair gezicht! Ik weet dat dit niet een enorme prestatie is, maar als dieren liefhebber (behalve dan insecten, ik voer nog steeds een stille oorlog tegen de spinnen in mijn kamer, helaas blijkt mijn telepathische oorlogsvoering tot nu toe nog niet erg te werken) vond ik het echt geweldig om deze dieren te kunnen bewonderen in hun natuurlijke omgeving. Rustig aan het grazen en waggelen.
Verder ben ik afgelopen week nog twee maal in de provincie geweest. Weer in Makamba (nu echter maar 1 nacht en min of meer 1 dag, want het heen en weer reizen kost zo'n 6 uur in totaal) en een dag heen en weer naar Bubanza, wat de dichtsbijzijnde provincie is vanuit Bujumbura (behalve Bujumbura Rural wat gescheiden is van de stad Bujumbura beetje als district of Columbia (Washington D.C.) en de omliggende staat, bizar genoeg heb ik even geen idee welke dat is, maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel.
We hadden de afgelopen week een vol bureau. Hollandse bezoekers uit Den Haag die hier op het lokale kantoor kwamen rondkijken. Een van de bezoekers, Paula, was hier om meer over PBF te weten te komen en heb deze week dus vooral met haar meeglopen. Bij tijd en wijlen speelde mijn aversie tegen herhaling me hierbij parten, maar het grootste gedeelte van de tijd was het erg interessant. Ik ben met haar afgelopen week dus de provincie in geweest. Na mijn uitvoerige verslag over Makamba valt er weinig meer toe te voegen, het was vooral interessant omdat er nieuwe kanten van PBF aan het ligt kwamen, maar dat is voor jullie niet heel erg boeiend, tenminste zo denk ik.
Ik vond wel de armoede weer erg aangrijpend. Het leven gaat gewoon door hier en dat is logisch, maar vooral doordat hier bij Cordaid ook veel statistieken en cijfers voorbij vliegen krijgt de armoede nog meer gewicht. Ruim 80% van de bevolking werkt hier in de landbouw. Schokkend genoeg zegt maar 30% daarvan dat ze van hun arbeid kunnen rondkomen dat betekent dat minstens 56% van de bevolking niet genoeg verdiend om te kunnen rondkomen, en dan hebben we het nog niet eens over degenen die zonder werk zitten. Dat zijn cijfers waar ik persoonlijk wel van schrik en me ondanks alles wat ik hier zie geen voorstelling van kan maken. De massa hulpbehoevende mensen hier is dus onbeschrijfelijk groot. De schaarste van voedsel hier is ook wel in Bujumbura te merken, niet in overduidelijke manieren, maar er zijn hier bijvoorbeeld geen "grote" supermarkten laat staan supermarktketens, alleen kleine buurt winkeltjes. En met groot bedoel ik niet de Albert Heijn XL, maar een gewone (of zelfs een kleine) Ap hoef je hier niet te zoeken. In Kinshasa vond je daareentegen zelfs van die enorme supermarkten à la de Super U, waar je alles kan kopen van speelgoed tot eten tot tuingereedschap en elektronische apparatuur. Dat is hier echt ondenkbaar. Ik denk ook dat ik in één van de weinige landen ter wereld zonder MacDonalds ben, al moet ik eerlijk bekennen dat ik de gele M ook in Kinshasa niet gezien heb, al zijn daar wel andere Fast Food "restaurants" zoals de "Hungry Lion" (nee ik maak geen grapje).
Daarin merk je toch dat op sommige gebieden Burundi slechter af is dan Congo, hoewel Congo lager staat in de Human Development Index. Maar dat ligt vast ook aan de omvang van Kinshasa, relatief aan die van Bujumbura (die toch meer aan Utrecht of Den Haag doet denken dan aan een miljoenen stad).
Verder ben ik gister naar de markt geweest. Wat een belevenis. Als blanke wil iedereen dat je hun waar koopt en ik vond mezelf op een gegeven moment omringd door minstens zeven verschillende verkoopsters die allemaal varianten van hetzelfde waar aanprezen. Maar heerlijk dat het mogelijk is om de markt op te gaan. In Kinshasa was dat te gevaarlijk, maar behalve voor de zakkenrollers, hoef je hier niet echt op de veiligheid te letten. Tenminste zolang je geen domme dingen doet.
Daarna naar een soort festival geweest dat in het teken stond van Rwanda. Open lucht muziek en veel standjes gaven het een geweldige atmosfeer en het was een heel erg leuk uitstapje. Helaas is het regen seizoen hier nu echt begonnen (met zo ongeveer een heftige bui per dag), wat mijn zon uren behoorlijk inkort. Maar aangezien ik hoorde dat het in Nederland nog ijzig koud is, heb ik niets te klagen.
Ik geloof dat ik bijna door mijn stof heen ben. Als me nog iets te binnen schiet laat ik gauw wat van me horen.
Heel veel liefs en tot snel!
Naomi
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2035
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nama-ndakwiyumvira-je-pense--toi
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 4492089
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-11
[photoRevision] => 0
[title] => Muzungu
[message] => Hallo Allemaal!
Hoor van mijn Nederlandse bronnen dat het bij jullie nog steeds koud en winterig is. Bij mij heb ik nog weinig bewijs gehad van het feit dat dit het regen seizoen heet. Het regent wel zo nu en dan, maar over het algemeen is het warm en droog. Volgens Rose (mijn huidige host mama) beginnen de boeren hier zich zo langzaamaan een beetje zorgen te maken. Als het nog veel langer droog blijft zal het nare gevolgen voor de oogst hebben en dat is iets wat dit land echt niet kan hebben.
Zoals ik had aangekondigd ben ik vorige week in het binnenland van Burundi geweest. In Makamba, de meest zuidelijke provincie die tegen de RDC en Tanzania aanligt. En wat je in de hoofdstad nog wel enigszins kan vermijden is op het platteland niet aan te ontkomen: schreeuwende armoede, of nou ja nogal stille armoede, maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel. Al bij het verlaten van Bujumbura kwam we in de minder gegoede wijken van de stad waarin naast bakstenen huizen met lekke daken ook rieten en lemen huizen praktisch zonder dak stonden. Of nou ja huizen, denk meer de gemiddelde omvang van een Utrechtse studentenkamer maar dan voor een heel gezin en zonder de aanverwante keuken en badkamer voorzieningen.
Datzelfde kan je overal in de provincie ook vinden. Het aantal goed aangelegde, stevige huizen verminderd tot bijna nul, en dat terwijl het in Makamba een stuk kouder is (normaal gesproken) dan in Bujumbura. Het was nu nog steeds wel kouder, maar heb mijn vestje toch niet meer dan 1 keer aan hoeven trekken. Hollandse gewenning is toch niet helemaal verdwenen denk ik maar.
Maar goed de weg naar Makamba is zo vol met gaten en kuilen dat ik een nieuwe waardering heb gekregen voor de ongemakken van reizigers in de 17e/18e/19e eeuw, toen men nog met koets werd vervoerd. Dat gehobbel wordt je niet vrolijk van! Geen wonder dat die mensen hun huis haast nooit verlieten! En dan was onze 4wheeldrive voor 3 nog een stuk gerieflijker dan de oude volkswagen busjes die het openbaar vervoer vormen. Maar de weg loopt bijna de hele route langs het Tanganyika meer, wat het meest prachtige uitzicht bood. Samen met de vele geitjes en bergen, was het al met al wel te verduren. Daarnaast lopen en eindeloos veel mensen langs de weg. De meesten hebben goederen bij zich. Velen vervoeren de goederen op een fiets, die ze aan de hand de berg op duwen, om vervolgens naar beneden te kunnen rollen. Eindeloze afstanden! De gemiddelde burundees in het bezit van een fiets zou volgens mij met gemak de Tour de France kunnen fietsen (waarschijnlijk zelfs zonder doping!).
In Makamba sliep ik in een compound van de UNHCR, de vluchtelingen tak van de VN, wat erg goed onderdak was! Voor het eerst een warme douche (als in er kwam warm water uit de douche kop, niet opgewarmd water over je heen gooien met een bakje wat hier ook al een luxe is). Helaas maakte de armoede om me heen wel dat ik me een beetje ongemakkelijk voelde over mijn genieten van die douche. De mensen in die lemen huisjes met vuile kleren, die eindeloos af en aan sjouwen, jonge moeders (als in tieners) met kinders op de rug en manden vol goederen op het hoofd. Het maakt dat ik me schaam voor de Hollandse gemakken die ik mis.
In Makamba heb ik de middag/avond na mijn aankomst een uitleg gekregen over het project wat daar gaande is, want niet geheel nodig was, omdat Michel (Chef de Mission de Cordaid Burundi) me al infopakketten gegeven had, maar toch wel boeiend. De twee volle dagen dat ik er was heb ik twee takken van het een project bezocht dat in Makamba wordt uitgeprobeerd en indien succesvol zal worden uitgebreid naar andere provincies/de rest van het land. Het gaat om het bereiken van de bevolking om gebruik te maken van de bestaande gezondheidszorg. Het gaat om het organiseren van wat ze in het Frans Agents de Santé Communautaire noemen ofwel ASC. Deze mensen zijn een soort wijkverplegers, hoewel ze in deze context vooral de rol hebben van het bewust maken van de bevolking over ziekten en het aansporen om gebruik te maken van de Centres De Santé (CDS) oftewel huisartsenposten/ziekenhuizen (de echte functie ligt er ergens tussenin).
Tijdens de hervorming van de gezondheidszorg volgens PBF (Performance Based Financing) waarbij de gezondheidszorg letterlijk alleen beloond wordt voor de gemaakte kosten, maar daardoor wel een betrouwbare bron van inkomsten krijgt, bleek dat de CDS wel eigen problemen konden aanpakken, maar de problemen in de samenleving betreffende gezondheidszorg niet genoeg in het vizier konden krijgen en ook niet de handen hadden om de problemen die ze constateerden te verhelpen.
Daarvoor worden nu dus de ASCs aangeboord en om hen goed aan te kunnen sturen worden ze in groepen gebundeld (GASC). Ook voor hen gaat het principe van PBF op en worden ze alleen betaald als ze ook slagen in hun doelen. Bijvoorbeeld een ASC verteld een zwangere vrouw over het belang van pre-natale zorg wat leidt tot het verminderen van de risico's van de zwangerschap. Ze geeft deze vrouw van een briefje mee, die ze aan het CDS kan geven, om te laten weten dat ze dankzij de hulp van de ASC bij het CDS terecht is gekomen om zich te laten controleren. De CDS maken vervolgens een notitie van het bestaan van deze vrouw en de rol van de ASC, waarna de GASC geld ontvangt voor de doorverwijzing naar het CDS. (ik hoop dat ik het zo enigszins helder heb uitgelegd)
De eerste dag ben ik mee geweest naar een groeps bijeenkomst van zo'n GASC met twee medewerkers van IADH (de partner van Cordaid in dit project die verantwoordelijk is voor de uitvoering, Cordaid doet alleen de nodige support, financiering en lobbying). Zij helpen de groep bij het functioneren met behulp van een aantal vragen die toegespits zijn op eventuele zwakheden. Hoewel het in principe super interessant is en ook was, was het hele gesprek in Kirundi en (behalve de paar woordjes die ik geleerd heb, daarover later meer) daardoor begreep ik vrij weinig van het gesprek. De ontzettend vriendelijke mensen van IADH vertaalde wel zo nu en dan, maar de details van het gesprek gaan dan toch geheel aan je voorbij (en wellicht ook hoofdpunten als die niet vertaald zijn). Dat maakte het geheel toch wat minder denderend. Maar aangezien men op het platteland nauwelijks Frans spreekt, Kirundi is echt de hoofdtaal hier, kon het niet anders. Het was dus ook niemands schuld, maar wel jammer.
De tweede dag ben ik met twee controleurs van IADH op stap geweest. Zij controleren de facturen die door de GASC worden ingeleverd. Deze worden eerst nog gecontroleerd door de CDS, die doorgeeft dat iemand die een briefje heeft gekregen van de ASC ook echt naar de CDS is gekomen om van de zorg gebruik te maken. En dat wordt vervolgens weer gechecked door deze controleurs. Hier kon ik echt helpen met het controleren, ondanks het feit een deel in het Kirundi was, doordat ik de namen van mensen in het CDS register kon matchen met de opgegeven namen in de registers van de GASC. Niet erg opwindend werk, maar wel interessant om te zien hoe zoiets in zijn werk gaat. En prettig om na de voorgaande dag van Lost in Translation het gevoel te hebben nuttig te kunnen zijn.
De CDS in de provincie maken me huiverig voor het niveau van gezondheidszorg waar de Burundezen eerst gebruik van konden maken. Er is hier en daar wel stromend water in de onderzoekszalen (tenminste dat denk ik) maar het toilet was gewoon een hutje met een gat in de grond, wat waarschijnlijk beter is dan het zelfgegraven gat dat de meeste Burundezen in de provincie hebben. Als dit verbeterde gezondheidszorg is, dan was geen gezondheidszorg duidelijk de voorgaande stap. Tenminste zo leek het mij.
In veel opzichten lijkt het in de provincie eigenlijk wel alsof je terug in de tijd gaat. Behalve de auto's en de voetbalshirtjes die bizar genoeg (dacht dat die dingen altijd heel duur waren) overal zijn (heb zelfs dirk kuyt ergens rond zien fietsen, maar ook messi etc.), ben je gewoon terug in 1860-1900. Daarnaast merk je dat in de provincie dingen schaarser zijn. Ik had wat last van mijn keel daar en was dus naarstig op zoek naar Strepsils, maar kon alleen kiezen uit Ibuprofen of anti-biotica. Ben overduidelijk voor geen van bovenstaande gegaan en wacht dus rustig tot het vanzelf overgaat aangezien er nu alleen nog een klein hoestje over is, waar ik een heleboel vitamine C in de vorm van heerlijke zelfgemaakte citroen limonade/sinaasappelsap en verse ananas, Prunes Japonnais (geen idee wat dat in het nederlands is een soort ovaalvormige vrucht met rode zaden), en passievruchten. Niet vervelend dus. Verder gaat het goed hoor, nu weer hard aan het werk, na een rustig weekend.
En toen vergat ik helemaal mijn titel uit te leggen. Zoals ik eerder al zei begin ik heel langzaam een piepklein beetje Kirundi te begrijpen (ja: ego bedankt: rakoze etc.) maar veruit het belangrijkste woord wat ik geleerd heb is Muzungu. Muzungu betekent zoveel als Blanke (of zwart persoon die zich gedraagt als Blanke/zich in een autoritaire functie bevind). Terwijl wij, hobbelend, hotsend en klotsend, door het binnenland reden (de wegen naar de CDS waar de bijeenkomst en de controles waren, waren zo mogelijk nog slechter) werd mijn aanwezigheid enthousiast opgemerkt en door kleine kindertjes vaak begroet met gezwaai en de kreet Muzungu!, waarop ik natuurlijk wilde weten wat het betekende. Nu hoor ik het ook vaker hier op straat in Bujumbura (ja ik mag hier de straat op, maar niet alleen), hoewel ze hier in de stad blanken meer gewend zijn. In de provincie was ik echt een bezienswaardigheid wat bij een kruising gaf van het de gevoelens een dier in de dierentuin te zijn en een celebrity. Erg vreemd. Mijn IADH collega's vertelden dat het normaal blanken niet zo absurd veel aandacht krijgen. Zij dachten dat het aan het feit lag dat ik jong en vrouwelijk was, beiden komen hier weinig voor in de blanke variatie. Maar goed, dat was dus het verhaal achter de titel.
Ik laat gauw weer wat horen.
Heel erg veel liefs!
Naomi
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 790
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => muzungu
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 4485675
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-01
[photoRevision] => 0
[title] => The Prince, the Bike, the Oil
[message] => Hallo Allemaal,
Om de een of andere reden wil waarbenjij.nu niet begrijpen dat ik werkelijk uit Kinshasa vertrokken ben en in Burundi ben aangekomen, want hij blijft hardnekkig volhouden dat ik in Congo ben. Wat onbegrijpelijk is want wat is Burundi een ongelofelijk prachtig! Het is lastig om hier te komen (en duur) maar vind het echt jammer dat jullie niet te zien krijgen hoe ongelofelijk mooi dit land is. Zelfs in Bujumbura wordt je aan alle kanten omringd door natuur in de vorm van bergen en meer.
Ik ben gister met Rose en Michel naar het Franstalige cultuurcentrum geweest. Deze week stond daar in het teken van België met elke dag andere films. Gister twee totaal verschillende films. Een over een fiets project (waarbij ik meteen aan Quirine en haar Duchenne heroes moest denken) waarbij met een ronde door Bujumbura fietste voor het goede doel. (Hoe het precies in elkaar zat weet ik niet precies aangezien ik het cruciale franse woord nog nooit eerder gezien had en ook nu niet zomaar in het woordenboek kan vinden).
De tweede ging over Prins Rwagasore, de Burundese held van de onafhankelijkheid die (net als zijn Congolese counterpart Lumumba) vermoedelijk door de Belgen is vermoord. Rwagasore was een zoon van de toenmalige koning van Burundi en heeft zich sterk gemaakt voor economische en politieke ontwikkeling, onder andere dus in de vorm van de onafhankelijkheid. Helaas heeft hij de onafhankelijkheid nooit mogen meemaken. Daarnaast maakte hij zich ook sterk voor raciale samenwerking en heeft hij, als prominente Tutsi, een Hutu vrouw tot bruid genomen.
Een interessant figuur, maar het klonk mij toch teveel als een verloren gegane droom in de oren. Ik kon het cynische gevoel niet van me afschudden dat het me onwaarschijnlijk lijkt dat hij bij al zijn principes had kunnen blijven en niet de weg zou zijn gegaan van zovele Afrikaanse dictators, als hij niet om zeep was geholpen. Zijn status heeft wat weg van JFK, Rwagasore is zelfs nog jonger (29) gestorven en heeft datzelfde aura van hoop voor de toekomst en vooruitgang. Maar het blijft een rijke (koninklijke) afrikaan, met een Westerse opleiding (Brussel, hoewel hij als ik het gister goed begrepen heb nooit een papiertje heeft mogen ophalen), een machtige Papa, mooie idealen maar een nog mooier Hugo Boss/Armani etc. pak, dat netjes om zijn dikke lijf valt.
Nu ja wat het had kunnen worden zullen we dus nooit weten. Maar het was wel heel interessant om op deze wijze meer van de geschiedenis van het land te leren (heb altijd al een zwak gehad voor geschiedkundige documentaires. Het beeld maakt het gewoon levendiger) al begrijp ik helaas nog steeds niet al het frans. Soms werd er toch te snel of te onduidelijk gesproken en ook de ondertitel van het Kirundi ging soms wat te snel. Maar desondanks heel erg interessant.
Wat ik verder zelf erg leuk vind in Burundi is dat er veel gebruik wordt gemaakt van de fiets! Benzine is duur (daarover later meer) en dus doen de armeren veel met de fiets. Mogelijk in een stad, waar de afstanden een stuk behapbaarder zijn dan in Kinshasa (iemand vertelde gister dat de afstand van de Noord tot Zuid grens daar bijna 100km bedraagt. Nu lijkt mij als Hollandse wat overdreven, maar je weet waar nooit. Het is minstens de afstand Utrecht-Amsterdam en waarschijnlijk dus meer). Maar waar onze fietsen altijd netjes zeggen dat er niet meer dan 25 kilo op de bagage drager mag, heb ik onderweg vanaf het vliegveld een man op een fiets gezien met 6 zakken van minstens 25 kilo met goederen, ik denk rijst of meel. Totaal bizar. Hij had een soort stellage gebouwd om de zakken in de lengte te ondersteunen. Dat soort stellages zijn hier heel gewoon, hoewel ik zo'n enorme last sindsdien niet meer gezien heb.
Maar de benzine hier is dus duur. Niet verwonderlijk aangezien de benzinepompen in handen zijn van een monopolie/kartel dat de prijzen bewust opdrijft. We hebben deze week 3 dagen zonder benzine gezeten (en werden dus door de Cordaid chauffeur heen en weer gereden) omdat door de stijging van de dollar geen benzine meer "geschonken" werd. Ongelofelijk! Dat zouden ze een Nederland eens moeten proberen, naast een volksopstand zouden ze meteen die Hollandse dame van de EU (ben haar naam even kwijt, Nelie Kroes??) op hun dak krijgen! Ach ja: seulement en Afrique denk ik dan. Maar over het algemeen is Burundi een stuk beter georganiseerd (hoewel voor mijn gevoel wel nog net een slagje armer) dan Congo. De collectieve onthouding van benzine is daar een cynisch maar goed voorbeeld van. Maar ook het werk aan de grote markt van Bujumbura, die een paar weken geleden is afgebrand) dat wordt uitgevoerd door de overheid is een goed en positiever voorbeeld.
Op het moment ben ik bezig met het doorwerken (lees ploeteren) van een (frans!) document over PBF (performace based financing of financement basée sur le performance/resultat) wat in Burundi gebruikt wordt om de gezondheidszorg te verbeteren. Volgende week ga ik waarschijnlihk het veld in! Een van de projecten bezoeken in de provincie. Dus voor volgende week vrijdag heb ik waarschijnlijk geen gelegenheid om te schrijven, maar dat overleven jullie vast wel!
Tot gauw! (Het is alweer maart! Nog maar 1 maand en een week te gaan oftwel 5 weken...)
Liefs!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 392
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => the-prince-the-bike-the-oil
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 4483735
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Burundi
[message] => Hallo allemaal,
Het verblijf in Congo zit er weer op en ik ben afgelopen zaterdag, na een vermoeide, maar goede reis in Bujumbura, Burundi aangekomen.
De laatste twee weken in Congo zijn voorbij gevlogen. Aan het eind moest in alle haast het rapport worden afgerond en alle uitstapjes die nog niet gemaakt waren, stonden voor zover mogelijk ook nog op het programma. Niet veel tijd om jullie te schrijven dus helaas. De twee meest bijzondere uitststapjes waren het bezoek aan de rivier de Congo (de Congo is de een na grootste/langste/breedste (??) rivier op aarde, zij (fleuve in het frans is vrouwelijk) moet alleen wijken voor de Amazone). Wat een gevaarte is die rivier. De dag was ongelofelijk heet (de laatste weken was het alsmaar ruim 30 graden), maar gelukkig zag de Congo er met zijn bruine water en sterke stroming er niet ontzettend aantrekkelijk uit als bron van verkoeling, dus hebben we dat maar aan het Congolese bier over gelaten. Congo heeft een behoorlijke bier cultuur (belgische erfenis?) met twee grote brouwerijen die elk meerdere bieren uitbrengen. Ik heb ze niet allemaal geproefd, maar wat ik heb geproefd was zeker niet verkeerd. Verder verkopen ze natuurlijk (net als overal ter wereld) Heineken, maar persoonlijk ben ik daar niet zo'n fan van en ga ik dus liever voor een plaatselijk biertje.
De zondag erop zijn we naar een kunstmatig meer geweest (lac de la vallée) waar je helaas ook niet mocht zwemmen. Maar wel heerlijk kon wandelen door de prachtige natuur die eromheen te vinden was. Echt oerwoud was het niet, maar het gaf toch een beetje zo'n gevoel. Helaas was Daniël er moe en moesten we hem het grootste gedeelte van de 6km rondom het meer dragen. Maar met een soort estafette systeem met Daniel als stokje ging het prima. Na het meer zijn we doorgereden naar het Bonobo reservaat in de buurt. Voor de mensen die niet weten wat Bonobo's zijn, het zijn mensapen. Sterker nog het zijn de apen die genetisch gezien het meest op mensen lijken (maar 2% verschil). Heel erg gaaf om die dieren in het echt te zien. Ze worden met uitsterven bedreigd in Congo en zijn daardoor in het reservaat terecht gekomen. Helaas kwamen we aan bij het reservaat toen het eigenlijk al gesloten was, en mochten alleen naar binnen om even snel te kijken en was het verhaal na een kwartiertje alweer voorbij. Nu ja je kan nou eenmaal niet alles hebben en het belangrijkste lijkt me toch gewoon de aapjes zien.
En nu dus in Burundi. Wat een ander land is dat. Na de overweldigende omvang en drukte van Kinshasa (een stad van 10 miljoen inwoners) is Bujumbura haast een kleine badplaats. Zoiets wat Scheveningen in verhouden tot Londen, Parijs of Berlijn is. Nu is Bujumbura wel wat groter dan Scheveningen, maar denk dat ik er qua schaal niet veel naast zit.
De badplaats analogie heeft ook te maken met het feit dat Bujumbura aan een van de grootste meren in Afrika ligt, het Tanganyika meer en dus ook echt het gevoel van een badplaats heeft. Helaas is het meer niet zonder meer geschikt om een bommetje in te doen met dank aan krokodillen en nijlpaarden (ik hoop stiekem van beiden 1 te spotten, want behalve de aapjes, mooie vogels, enge insekten en veel gekko's heb ik nog niet erg veel gave dieren gezien). Maar er zijn wel veel zwembaden e.d. hier en als ik het goed begrepen heb ook een deel van het meer waar wel gezwommen kan worden, dus dat komt wel goed. Daarnaast is Burundi erg bergachtig, wat als je over het meer uitkijkt een soort zwitserleven gevoel oplevert, maar dan met palmbomen en een betere temperatuur.
Het bureau van Cordaid hier is veel kleiner, maar 15 man en een deel daarvan is support staff (huishouding, bewaking etc.), dus dat is wel echt een verandering, maar niet per se onwelkom. Ik ben meteen overladen met documenten om te lezen, zodat ik hier aan de slag kan gaan. Daar moet ik dus ook meer weer eens aan gaan beginnen. Ik zal proberen wat sneller iets te laten horen.
Heel erg veel liefs en ik zie jullie over 6 weken alweer!
Ps. Ik ga hier in Burundi waarschijnlijk een trip naar de Provincie maken, hoop dat dat doorgaat, want het lijkt me erg gaaf om de projecten ook echt in actie te zien!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 841
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => burundi
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 4464238
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-27
[photoRevision] => 0
[title] => Het echte werk
[message] => De laatste twee weken waren vooral gevuld met veel werk. Vorige week dinsdag heb ik doorgebracht op het bureau: we hebben de aanpak besproken voor de komende weken. We gaan een team opzetten om in het veld bij een aantal huishoudens een carré de rendement op te zetten en de superficie van hun veld haricots te meten. We moesten wel snel zijn, want van één van onze partners hadden we gehoord dat er al mensen waren begonnen met oogsten. Dan kunnen we natuurlijk niet meer accuraat meten wat de oogst dit seizoen is, en dan gaat kostbare data verloren. We moesten dus ook weer donderdag terug naar Makamba om alles te regelen met de partners. Ik heb deze dag ook een rapport gelezen, en commentaar gegeven, over de geiten. We gaan namelijk twee geiten geven aan de huishoudens van de eerste generatie, die alle eerdere bijdrages hebben betaald en aan de eisen voldoen: dus ook een mooi stalletje hebben gebouwd en kunnen aantonen dat ze de geiten kunnen onderhouden. Ook hebben de huishoudens hierbij een composthoop, zodat ze de geiten kunnen gebruiken om biologisch compost te maken voor hun veld. Zo zijn ze minder afhankelijk van het kopen van kunstmest, wat toch nog redelijk prijzig is. In het rapport stond per huishouden beschreven of ze aan de eisen voldoen en ze nu recht hebben op de twee geiten. Ook stond erin beschreven hoe je de geiten kunt onderhouden. Best interessant dus. Na het lezen heb ik wat commentaar met Marius besproken om met de consultant te bespreken die het heeft geschreven.
Woensdag waren de testen voor een nieuwe werknemer Cibitoke. Het hele kantoor was dus druk bezig met het houden van interviews en het organiseren van de test. Intussen heb ik het commentaar op het geitenrapport in het Frans naar Marius gestuurd en een document geschreven over het aannemen van een assistent voor mij in het veld. Ook heb ik met Sandra internet stickjes geregeld voor in Makamba. In het kantoor in Makamba is namelijk geen internet. En als je zoveel dingen moet regelen en onderzoeken, is het toch wel makkelijk. Aangezien de eerste week met onbeperkt 3G internet best goed werkte, hebben we besloten om één maand deze stickjes te nemen, totdat er internet in het kantoor is geïnstalleerd. Om het internet te regelen, zijn we uiteindelijk 3 keer op en neer gereden naar Leo, een Burundese telecom provider; één keer voor een opgave, de tweede keer om de simkaarten op te halen, en een derde keer omdat één internet stick het niet deed. ’s Avonds uit gaan eten naar een Indisch restaurant, waar we nog even over mijn assistent hebben gesproken; we hadden namelijk een keuze gemaakt, maar helaas heeft ze deze afgeslaan omdat ze vond dat het te weinig betaalde. Ze zou de volgende dag nog een tegen-offer doen. Helaas is het uiteindelijk niet doorgegaan en moesten we dus helemaal opnieuw beginnen.
Donderdagochtend gingen André en ik terug naar Makamba voor een meeting met de partners en Emmanuel over de plannen voor volgende week. Omdat in dit seizoen alleen één commune haricots verbouwd, heeft één van de partners ook de verantwoordelijkheid om de mensen te regelen die de carré de rendement kan zetten en de oppervlakte per huishouden kan meten. Ook al waren ze tijdens de meeting niet heel enthousiast om ermee te beginnen, we konden gelukkig alles wel regelen in één dag. Één van de partners zou ervoor zorgen dat volgende week dinsdag alle mensen klaar kunnen zijn om te beginnen. Voor de overnachting ben ik verhuist naar een andere guesthouse van de UNHCR, omdat er in heel Makamba geen water was. Gelukkig had deze guesthouse een grote reserve tank, dus kon ik er in ieder geval zorgeloos blijven. Ook was hier een kok die alle maaltijden voor de gasten verzorgd. Een hele sympathieke man, die het liefst Engels praat, met een paars glanzend vestje en een gulle glimlach. In de avond heb ik hier dan ook gegeten met de aanwezige gasten; van UNHCR en andere organisaties. In de avond belde Marius dat we volgende week kunnen gaan werken met een groepje specialisten die met behulp van GPS de carré de rendement kunnen zetten en de oppervlakte kunnen meten. Het is wel prijzig, maar veel preciezer dan het werk met de partners, want die hebben helaas deze technologie niet. Dit zal een groot verschil maken in de tijd en de precisie van het onderzoek, wat natuurlijk heel belangrijk is. De volgende ochtend gingen op bezoek bij de security officer van de UNHCR om ons voor te stellen en informatie in te winnen over de veiligheidssituatie in Makamba. In principe is alles prima, naast de gewone criminaliteit dat overal te vinden is. Tot nu toe hebben ze in ieder geval nooit problemen gehad met expats, en hopelijk blijft dat ook zo. Ook gingen we even naar mijn huis kijken, ofdat ze alles hebben gemaakt wat we de vorige keer hadden besproken. Alles was netjes overgeschilderd, en de oven/gasplaat vervangen met een andere. Deze had ook wel een kapotte oven, maar we kunnen in ieder geval het gas gebruiken om te koken. Ook was er nu wat bestek. Alleen nog geen extra deken voor een tweede persoon. En een deken is in Makamba ’s nachts toch wel nodig. Dus dat zou nog geregeld worden. Na het bezoek weer meteen door naar Bujumbura. Aangekomen op het kantoor gingen we verder met de voorbereidingen voor volgende week; ik moest namelijk ook nog de lijst met huishoudens afmaken. Ook hebben we opnieuw interviews gehouden voor de Burundese meisjes die ons gaan assisteren in Makamba. Hier kwamen gelukkig twee candidates op af die al hadden gewerkt met ZOA tijdens een eerder onderzoek. En gelukkig waren ze beiden even goed, zodat we ze allebei gaan aannemen. Zaterdag was een nieuwe werkdag deze week: we hebben de hele dag gewerkt met Marius, André en Eugene om de metingen voor te bereiden. We hebben de aanpak besproken, de mensen geregeld en een sample gemaakt van een lijst met huishoudens om te gaan meten. Tijdens de volgende seizoenen houden we dan dezelfde huishoudens aan, zodat de vooruitgang (of achteruitgang) over tijd te meten is. We waren uiteindelijk pas na 17.00 klaar, maar gelukkig kunnen we nu wel meteen een goede start maken.
De volgende dag was een goede relax zondag: lekker uitgeslapen, rustig ontbeten, wat geinternet, en ’s middags even naar een nationaal parkje in de buurt om wat meer nijlpaarden te zien. Dick was in de ochtend aangekomen en Marius wilde hem graag ook de nijlpaarden laten zien: en de meeste kans is toch wel in dit nationale park, want daar zitten er misschien wel een paar honderd. Dick is een consultant van Agrifirm (een Nederlandse organisatie voor boeren die o.a. ook de Boerenbond heeft). Hij gaat deze week meehelpen met het organiseren van de Open Dag op vrijdag: het is een open dag voor een proefveld met aardappelen in Vugizo, waar ik in de eerste week ook ben geweest. Hij heeft dit mede mee opgezet en kan nu zien wat het heeft opgebracht. In het begin had het proefveld grote weerstand, maar nu is iedereen gelukkig razend enthousiast. Vrijdag is een open dag om de opbrengst van een veldje te laten zien. Er komen ook belangrijke personen, zoals de minister van agricultuur, de administrateur van Vugizo, chefs des collines en vele anderen. Maar voordat het werk begon, kon Dick nog even wennen aan het Burundese klimaat en intussen ook nog wat lokale wildlife zien. Het park heeft maar één weg en drie uitkijkpunten langs de rivier. De rivier komt weer uit op het meer, maar het is duidelijk dat de nijlpaarden preferentie hebben voor de rivier: er waren veel verschillende groepjes en bijna niet te missen. Ook waren er allerlei vogels. Voor de uitleg ging er een guide mee in de auto. Helaas wist ze niet heel veel te vertellen, en begreep ze vaak niet wat je vroeg of zei, maar dat maakt niet uit; het was leuk om weer even een ander stukje van Burundi te zien. Na het park gingen we naar Club du Lac om lekkere pizza’s te eten en te genieten van de live-band.
En wat was dit een contrast met de maandagochtend: het was stressen om alles geregeld te krijgen voor het vertrek naar Makamba. Er moesten allerlei inkopen gedaan worden (zoals touw voor de carré de rendement, en decameters). Ook was er een gesprek met het GPS groepje om een plan de campagne te maken. Ik ging met Sandra mee om de inkopen te doen. Na haar bij de bank te hebben afgezet, ging ik zelf verder met de chauffeur Jerome om te kijken naar de touwen. Natuurlijk heb ik hier helemaal geen kennis van, en hebben we om samples gevraagd om mee te nemen. Voor mij was het wel duidelijk wel touw het beste was, en ik stelde voor om ook waarschuwingslint te gebruiken om het carré goed zichtbaar te maken. Omdat er eigenlijk nog interviews gepland stonden, moest ik weer terug naar het kantoor en gingen Sandra en Eugene verder met de inkopen. Het was niet nodig geweest, want de candidaten kwamen niet opdagen. Intussen was het heel wat gestress om met twee auto’s, en de GPS mensen, te vertrekken naar Makamba. We hadden afgesproken om Eugene en Sandra in de stad te ontmoeten, naar de bank te gaan voor een cheque te cashen voor Makamba, en door te rijden. Daar aangekomen waren de inkopen wel bijna afgerond. Helaas was de cheque niet goed ondertekend en duurde het nog lang voordat Sylvere met een nieuwe cheque aankwam. Om half vier konden we dan toch wegrijden en waren we maar net voor het donker in Makamba aangekomen. Deze keer kon ik in ieder geval wel in het huis slapen: klamboe opgehangen en snel het bed ingedoken.
De volgende ochtend stonden we al vroeg op, om met het hele team naar Mabanda te rijden. Daar stond een groep met assistenten te wachten. Zij gaan één op één samenwerken met de GPS specialisten. We wilden eigenlijk de avond ervoor een kleine training houden, maar omdat alles vertraagd was hadden we besloten het deze ochtend te doen. We lieten de GPS mensen een rondje lopen en de cijfers opschrijven. Er zat al een klein verschil in, en één persoon leek me een beetje onhandig/onwetend. Maar zolang ze het goed kunnen in het veld, maakt het niet uit. We gaven wat uitleg over het werk aan de assistenten en verdeelden iedereen in totaal 4 groepen van één GPS specialist en één assistent, en gingen met groepen van twee naar één sous-colline; twee groepen gingen met Eugene mee en twee groepen met André en mij. In de sous colline aangekomen, stonden de twee guides (één voor ieder team) ook al klaar. Zo konden we snel naar de eerste huishouden om gezamenlijk de eerste twee velden te doen. Dit om te zien hoe ze werken, en de werkwijze goed af te stellen. Het veldje was een gemixt veld van bonen en mais, en door de bonen kon je het bos niet meer zien; het was dan ook een hele taak om eromheen te lopen en daarna erin te gaan voor het afzetten van het vierkant. Gelukkig bleek al snel dat de GPS mensen echte professionals zijn en goed doorwerken. De eerste twee velden lagen ook naast elkaar, dus dat was helemaal makkelijk. Na de gezamelijke metingen splitsten de groepen zich op. Voor de eerste dag ging ik mee met André en één groep, zodat André en ik ook gelijk met elkaar konden bespreken hoe het ging. We hebben eigenlijk nergens hoeven helpen, wat ik helemaal niet erg vind; de velden zijn toch wat moeilijk toegankelijk en als ik er zelf in moest lopen, worden er gelijk een aantal boontjes platgetrapt. Maar het was toch wel een redelijk zware dag: de zon scheen, het was warm, er was bijna geen schaduw, en we liepen heel wat af. Ondanks het vele water dat ik gedronken had, kreeg ik er toch wel een zwaar hoofd van. En dan te bedenken dat ik niet eens het echte werk doe! Petje af voor de teams die wel door blijven werken. Aan het einde van de dag kwamen we samen om ook met Eugene te bespreken hoe zijn teams hadden gewerkt. Helaas was er in zijn groep wel één GPS man die niet goed functioneerde. Het was de man die die ochtend op mij ook al een slechte indruk maakte. En gezien de tijdsdruk en het vele geld dat het kost, hebben we besloten om de man te ontslaan. De organisatie beloofde wel dat er over een dag een vervanger kwam, maar dat betekende wel eigenlijk twee dagen werken met drie teams. In de avond was ik dus wel toe aan een lekkere douche in mijn nieuwe huisje; jammer genoeg dat de watervoorziening hier anders over dacht…
De volgende ochtend weer vroeg op pad. Maar voordat we met de auto’s vertrokken, maakten we foto’s van de GPS kaarten met de huishouden-gegevens, zodat we dit aan de database kunnen toevoegen. In het dorp aangekomen waren de guides niet erg tevreden: ze hadden namelijk gehoord dat hun salaris minder is dan het salaris van de assistenten, terwijl ze bijna hetzelfde werk doen. Het was nog een lange discussie en onderhandeling om toch weer met het werk te beginnen. Met een kleine opslag en dagelijkse betalingen gingen ze wel akkoord, zodat we, met vertraging, verder konden met het strakke schema. Ik ging alleen met één team mee, en André met het andere team (nadat hij op en neer was gereden naar Makamba om geld voor de salarissen op te halen – wat onnodig bleek, gezien er geen netwerkverbinding in de bank was en er dus geen geld uitgegeven kon worden). Het was heel wat lopen vandaag; heuvel op, heuvel af. En met één lens was het niet echt prettig (note to self: heb altijd lenzenvloeistof en een bril bij). De dag verliep voor de rest gewoon prima, en bij het laatste veld kon ik wat met de kindjes langs de weg spelen, die erg blij waren met lege waterflessen, en zich verbaasden over roze nagellak. Na een redelijk geslaagde dag gingen we weer terug naar Makamba. Het was ook wel duidelijk dat de teams niet persé begeleiding nodig hebben. Dus de volgende dag bleef ik lekker in Makamba. Ik ging samen met André aan de slag met het maken van een sample van huishoudens voor de laatste generatie. Want de gegevens voor deze huishoudens waren nog maar net bekend; om zich in te schrijven voor het programma moeten ze ook een voorschotbedrag inleggen. Nu was er wel een preliminaire lijst en zouden de GPS teams de volgende dag beginnen aan de sous-collines waar ook de nieuwe generatie beneficiairies zijn. Ook hield ik me bezig met het maken van een format in excel voor de data-invoer. Het was ook wel fijn om wat tijd te hebben om eindelijk mijn koffers uit te pakken. Als alles nog in de koffer zit, heb je het idee dat je elk moment weer ergens anders heen kan gaan, of zelfs terug kan gaan naar huis. Nu alle kleren in de kast liggen, geeft dat toch een ander gevoel; iets meer permanent. In de avond kwamen Marius, Dick en Sandra ook nog even langs om hallo te zeggen, want die waren in Makamba om de open dag voor te bereiden.
Vrijdag was het zover: de langverwachte open dag in Vugizo! Omdat Marius en Dick al heel vroeg weggingen en ik nog foto’s moest maken van de GPS gegevens, reed ik met Jean Claude, Evode, de chef van Healthnet TPO en iemand van FAO mee naar Vugizo. Bij het veld aangekomen, was alles al netjes opgezet. En wat waren de opslagschuren mooi geworden! De laatste keer dat ik ze zag, waren ze nog half open en lag er een man op de grond met een plank tegen zijn hoofd. Nu is het plaatje gewoon helemaal compleet. Ook was er een gedeelte van het veld geoogst en lagen er twee manden bij de verschillende stukjes; eentje voor de consumptie en één met pootgoed. Er zijn verschillende kleine veldjes, waar proeven op zijn gedaan; de één met 10 cm afstand, de ander met 15 cm afstand, twee verschillende gewassen, verschillende bemesting. Alle effecten waren nu al goed te zien. ZOA en Agrifirm wlienl ook laten zien aan de boeren dat het goed is om zo nu en dan op een stukje grond te experimenteren met nieuwe technieken, zodat je kunt zien welke beter is om volgend seizoen te gebruiken. Ook al waren Emmanuel en anderen bang om conclusies te trekken, het was duidelijk dat de relatieve opbrengst op een klein stukje grond toch echt een heel stuk is verbeterd. Om ZOA te bedanken, kwam er ook een groepje dames voor de entertainment die dansten en zongen welke goede dingen ZOA in de dorpen had gedaan. Er waren veel gasten uitgenodigd om deze waarnemingen mee te delen. Zo ook de minister, die op het einde ook een erg enthousiaste speech had gehouden. De partners, de administrateur, chefs des collines, Healthnet TPO, en ook andere organisaties waren aanwezig. De gasten werden na de uitleg opgedeeld in drie groepen en gingen met Emmanuel, Dick of Artemon mee in een roulerende rondleiding. Zelf ging ik niet met een groep mee, maar maakte ik wat foto’s bij elke groep. Na een paar uurtjes was de open dag afgesloten en gingen we met een paar auto’s naar een gebouwtje bij de kerk om heerlijk te eten. Hier had Sandra voor gezorgd. Wel was het best laat om nog naar Bujumbura te rijden. Maar omdat we met twee auto’s waren, besloten we het toch maar te doen. In het donker kwamen we aan. Ik ging ook weer mee terug, omdat zondag Maud aankomt. Maud is een Frans meisje dat onderzoek voor ZOA gaat doen en met mij in het huis in Makamba gaat wonen. Die moet ik natuulijk wel even verwelkomen. Ook heb ik zelf een meeting op maandag en donderdag in Bujumbura met representatives voor Monitoring and Evaluation van de organisaties in het Dutch Consortium for Rehabilitation, waar ZOA ook in werkt.
In het weekend heb ik in ieder geval wel nog even kunnen relaxen: zaterdag lekker gezwommen in Club du Lac met Marius en Dick. Waarna het tijd was voor Dick om weer naar huis te gaan. Maar niet getreurd, want hij komt gewoon in februari weer terug om te beginnen met een nieuw proefveld (als de baas van Agrifirm de plannen ook goedkeurt). Zondag heb ik ook eindelijk tijd gehad om weer een stukje voor jullie te schrijven. Het is soms ook zo druk (en is er niet altijd goed internet) dat het er bij inschiet :). Een niet-zo-leuke ontwikkeling op zondag was de markt van Bujumbura die is afgebrand. Vanuit mijn hotel kon je de dikke zwarte rookpluim al zien. Er is op dit moment niet heel veel informatie over de oorzaak of over eventuele slachtoffers, dus dat moet gaan blijken in de komende dagen. Een feit is wel dat de markt het economische centrum van de hoofdstad (en misschien wel het hele land) is, en het nog zware gevolgen kan hebben. Zowiezo voor de marktlui die hun geld en waren in de vlammen hebben zien opgaan. Ik ben benieuwd welke informatie de komende dagen naar boven komt.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 60
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-echte-werk
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 4456889
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-15
[photoRevision] => 0
[title] => Makamba
[message] => Maandag was de eerste werkdag waar Marius niet aanwezig was. Op zich gaat het met mijn Frans nu al een beetje beter, en praat ik met André zo nu en dan Engels, als we het over het werk hebben. Ook al wordt dat ook steeds minder. Oud en Nieuw is voor mij rustig verlopen. Ik kon met André mee naar een kerkdienst van 21.00 tot 00.00, maar uiteindelijk toch niet gedaan. Ik vond het niet erg om in het hotel gewoon even series te kijken en Frans te leren. Helaas deed het internet het niet sinds ik terug ben gekomen van Tanzania, en dat was wat minder leuk.
Vrijdag gingen we dan voor de eerste etappe naar Makamba. Bij het kantoor in Bujumbara hebben we een andere ZOA collega opgehaald die ook terugging naar Makamba: Evode. Hij werkt op een ander programma dat zich focust op het geven van toegepaste rekenvaardigheid voor boeren. Na 3,5 uur rijden, langs het meer, door de heuvels en de bergen, waren we in de middag in Makamba aangekomen. Makamba is de hoofdstad van de provincie Makamba, maar erg klein vergeleken met Bujumbura; er is één centrum van kleine boetiekjes die gebouwd zijn in een grote cirkel, waar binnenin ruimte is voor de markt met groenten en vis. Allereerst ging ik inchecken bij de UNHCR guesthouse: dat zou mijn thuis zijn voor de komende dagen, want de beveiliging voor mijn eigen huis in Makamba is helaas nog niet geregeld. De guesthouse bestaat uit een aantal kleine kamertjes met een klein badkamertje, heel netjes en schoon, met een open driveway in het midden. In de middag gingen we meteen met Evode mee om te kijken naar een kantoorgebouw. ZOA breidt zich namelijk uit in Makamba (inclusief ik en André), en het kantoor nu wordt misschien te klein. Het was een gebouwtje waar op dit moment nog iemand woont, en wat een beetje rook naar kippen. Makamba is dan ook echt andere koek dan Bujumbura. Het is echt een dorpsstad. Maar met een beetje verf is al veel te fixen. In de avond gingen we eten in een restaurantje, wat in het weekend ook een bar/nachtclub kan zijn. Ik had de geitenbrochettes genomen, onwetende dat dit wel vaker gegeten zal worden deze week. Ook de chef van Healthnet TPO kwam zich even voorstellen en heette ons van harte welkom in Makamba. Het weekend was vrij rustig: ik werd wakker van een enorm lawaai, later realiserende dat dit de koeien (met enorme horens) waren die aan de achterstand van de guesthouse op straat lopen. Na een ontbijt bij de guesthouse, gingen we kijken naar een optie voor een huis voor André. Ook dit huis, net als de mijne, is groot met 3 slaapkamers, gebouwd in een nieuw wijkje wat ook wat andere huizen staan (nog wel onverharde hobbelige weg, maargoed, het huis staat goed!). Ook zijn we even naar de markt geweest (mzungu!). En aan het einde van de dag hebben we gegeten in het restaurant bij mij in de straat (waar we vervolgens bijna elke dag vaste gasten waren). Op zondag heb ik vooral gerelaxt met Franse Disney films. En in de avond was het natuurlijk tijd voor Fu Fu! Jammie. In de avond nog eten wat gedronken met Emmanuel en twee enqueteurs voor ons geitenproject, om de aankomende week te bespreken.
Maandagochtend begon met een ontbijtje bij ons nieuwe restaurant: gewoon een tosti met kaas. Zonder koffie deze keer, want ik zou in ieder geval een halve dag in het veld zijn, en daar zijn geen wc’s! Bij het kantoor aangekomen, heb ik kennis gemaakt met onze collega’s van Healthnet TPO, en weer hallo gezegd tegen de ZOA collega’s , die ik al eerder had ontmoet. Ook heb ik nu het kantoor kunnen zien. Omdat we onze programma’s in Makamba hebben uitgebreid, is er nu wat weinig ruimte in het kantoor. Toch heb ik een eigen kamer, dus dat is wel relaxt. Na de kennismaking van twee andere coördinatoren van onze implementatie-partners, hadden we een korte briefing met Emmanuel. We gingen vandaag naar twee nieuwe collines, waar ZOA niet eerder heeft gewerkt, om het programma uit te leggen, waarna de mensen zich kunnen inschrijven voor de nieuwe generatie, waarna wordt gekeken wie er aan de voorwaarden voldoen. Ik was al eerder in dezelfde regio geweest toen we kennis maakten met de administrateur van Vugizo. In Vugizo aangekomen, reden we ook eerst even langs de administrateur om hallo te zeggen. Daarna gingen we door naar het dorpje.
Iedereen zat buiten al klaar om het verhaal van Emmanuel te horen (in het Kirundi natuurlijk). Gelukkig vertaalde een partner-coördinator sommige delen in het Frans, zodat ik het ook kon volgen. We hoorden al onweer aankomen, maar het was nog droog. Nou ja, niet voor heel lang. Het kwam met bakken uit de hemel vallen, dus uiteindelijk zaten we opgekropt in een veranda van een huisje, met een groep van tientallen mensen. Regen en metalen dakjes is ook niet een handige combinatie voor een presentatie, dus toen het nóg harder begon te regenen, moesten we toch even wachten. Ook sloeg al snel de bliksem met een harde klap in, dus moest iedereen z’n mobieltjes uitzetten. Na de presentatie waren er vele mensen enthousiast, dus ik ben benieuwd hoeveel zich er zullen inschrijven. Op de terugweg reden we nog langs een dorpje waar twee nieuwe opslagruimtes gebouwd worden voor de aardappelen (het project dat ik ook eerder had gezien). Alles wordt met houten balken gemaakt, maar er wordt niet echt naar de veiligheid gekeken. Toen de ingenieur iets wilde laten zien en naar binnen liep, stootte hij per ongeluk een lange plank om die vervolgens recht op zijn hoofd viel, waardoor hij voorover in de modder terecht kwam. Er werd al snel wat water gehaald om zijn gezicht af te spoelen en gelukkig viel de schade mee. Wel was zijn bril verbogen, maar dat moet te maken zijn. Na een korte uitleg gingen we weer verder terug naar Makamba. Onderweg stopten we in Mabanda om een geitenbrochette met bakbananen te eten; deze maaltijd kun je hier overal vinden en wordt vers klaargemaakt. Er zaten dit keer ook wat stukjes lever bij, waar ik dan wat minder dol op ben. Maargoed, wel weer goed voor je vitamines en mineralen denk ik dan. Buiten waren de kinderen al weer bijgekomen van de Mzungu, en gingen we terug naar het kantoor.
De volgende dag weer ontbeten in hetzelfde restaurantje bij mij in de straat. Een broodje ei of kaas, met koffie kost al gauw evenveel als het avondeten! Haha, maar hier kost het avondeten maar 1,5 of 2 euro, dus dat is nog te doen ;). Vandaag ging met twee van onze partners mee naar twee collines in Mabanda, die erg dicht bij de Tanzaniaanse grens liggen: we reden zomaar een rondje langs de grenswachter. Onderweg reden we ook langs een UNHCR transit-camp voor de Burundese vluchtelingen die terugkomen uit Tanzania. Hier worden ze geregistreerd en wordt er gekeken waar ze kunnen gaan wonen: terug op hun eigen land, of in een Peace Village. Een Peace Village is eigenlijk een best wel triest verhaal. Hier gaan de mensen die óf niet weten waar het land van de familie is, óf het land in gebruik is door de overheid, óf geen land hebben.
Gelukkig was vandaag het weer een stuk beter. Nadat we de helft van ons team hadden afgezet in één colline, ging ik met een andere partner verder naar een andere. Wel moesten we nog even een modderige weg doorrijden, met aan de ene kant een heuvel en de andere een afgrond… Maar alles ging goed en we kwamen uiteindelijk bij een school aan, waar de vergadering werd gehouden. Een school betekent natuurlijk ook veel kindjes; en deze kindjes zijn nóg minder gewend aan mzungu’s, dus ik had weer heel wat bekijks. De kinderen blijven je ook echt volgen, en als je ergens gaat zitten blijven ze alleen maar naar je staren. Bij de vergadering waren er 200-300 mensen aanwezig, dus dat was een goede opkomst. Maar het paste niet allemaal in het schoollokaal. Na de uitleg gingen we dan ook naar buiten om daar de vragen van iedereen te beantwoorden. De administrateur zou ook nog langskomen, maar toen we klaar waren en de administrateur zijn telefoon niet opnam, gingen we toch maar weer terug naar de andere colline om onze collega’s op te halen. Nadat we de collega’s hadden opgehaald en weer terug wilden rijden naar Makamba, kwamen we de administrateur op de motor tegen; helaas te laat. Maar wel leuk om te zien dat ook de autoriteiten interesse hebben in het werk van ZOA. Terug in Makamba was het weer tijd voor een maaltijd: dit maal frietjes, vlees, en bonen. In de namiddag nog even een korte vergadering gehad met de partners over ons voorstel voor de monitoring and evaluation en in de avond met Emmanuel en de politiechef geitenbrochettes gegeten in een restaurantje bij het kantoor in de straat. Één ding wat ze hier ook goed kunnen, is bier drinken! Met name Amstel wordt veel gedronken. Een halve liter fles kost zo’n 60 cent. Ook wordt er in het binnenland eigen bier gemaakt. Maar dat zal ik maar laten voor wat het is, denk ik.
De volgende dag gingen we al vroeg op pad met Evode en Jean-Claude; twee ZOA medewerkers die in het programma werken voor praktische rekenvaardigheden. ZOA geeft lessen in rekenvaardigheid die zijn toegespitst op het boerenleven. Zo kunnen de mensen zelf uit gaan rekenen hoeveel zaad, mest, mankracht ze nodig hebben om hun stukje grond te bewerken. Ook voor de oogst is het belangrijk te berekenen wát je precies hebt, en hoeveel zaden je moet bewaren voor de volgende keer. Het klasje was vandaag in Kironge: een dorpje in Vugizo, hoog in de bergen. Ze hebben daar een klaslokaal vrijgehouden hiervoor. Na ons kort te hebben voorgesteld, begon de klas: in Kirundi natuurlijk, dus bleef er een collega naast ons zitten om zo nu en dan te vertalen. De klas was erg aandachtig aan het opletten en soms werd er iemand naar voren geroepen om sommen te maken. Omdat het klaslokaal geen ramen had, en het weer omsloeg van erg zonnig naar erg bewolkt, zweefden de wolken dwars door het klaslokaal. Aan het einde van de les was er nog een korte test. Intussen probeerde ik een (gat)wc te zoeken. Maar wanneer ik alleen buiten loop op een schoolterrein, voel je toch de honderden oogjes in je rug. Gelukkig staat de hangar van ZOA op hetzelfde terrein en kon ik daarheen lopen. Helaas heb ik de hangar nu niet van binnen gezien, maar dat komt de volgende keer wel. De hangar is namelijk een ander onderdeel van het programma van ZOA. De mensen van het programma, maar ook de andere mensen uit het dorp, kunnen hier hun zaden opbergen en bewaren. Ook kunnen ze de zaden aan de hangar verkopen tegen een gunstige prijs. Zo voorkom je dat de mensen verplicht zijn meteen na de oogst hun producten te verkopen tegen een super lage prijs, want een paar weken/maanden later is de prijs al omhoog gegaan. Ook voorkom je dat ze dagelijks hun zaden opeten, als ze alles in het huis bewaren. Na de klas gingen we nog naar een uitkijkpunt om een mooi uitzicht over de heuvels en het meer te hebben. Helaas was het deze keer te bewolkt en zal het tot de volgende keer moeten wachten. Terug in Makamba gingen we na het werk nog even langs bij de chef van Healthnet TPO. Zijn broer is onlangs overleden, dus gingen we hem condoleren. Hij stelde onze komst erg op prijs. Met name ook dat ik en André waren gekomen en hebben bijgedragen aan een kleine collecte.
De volgende dag bleven we op het kantoor en hadden we een vergadering met Emmanuel en de partners over de afgelopen week. De presentaties in de dorpen zijn goed gegaan, maar roepen ook weer wat vragen op die besproken moeten worden met de directeur. Het weekend is ook rustig verlopen: gewoon wat gerelaxt, gegeten, en ’s avonds met André, Jean-Claude en iemand die in de provincie werkt, brochettes gegeten in een lokale bar. Het weekend is rustig verlopen. Ik heb met name series gekeken, Frans geleerd en brochettes gegeten. En maandag was het weer tijd om terug te gaan naar Bujumbura. Er zijn testen voor een nieuwe functie deze week, en daar moet André bij zijn. Ook Jean-Claude had een meeting met Marius, want die is in de ochtend weer teruggekomen. Na een mooie route door het binnenland, ben ik weer aangekomen bij de grote stad (waar ik, in ieder geval, niet de enige mzungu ben).
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 32
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/614/695_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => makamba
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 4449139
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-02
[photoRevision] => 0
[title] => Joyeux Noël! Karibu!
[message] => Maandagavond, kerstavond, heb ik in mijn uppie doorgebracht. Marius had gezegd dat ze hier kerstavond niet echt vieren, maar in mijn hotel hoorde ik toch andere geluiden; de hele straat was de hele avond wakker, met muziek van alle kanten. Emmanuel had op het werk al gezegd dat ze hier la nuit blanche vieren en de hele avond niet slapen. Op eerste kerstdag zijn we naar de kerk gegaan, waar ook een heel schattig kerststukje werd opgevoerd door de kinderen. Ze zongen niet heel veel kerstliedjes, maar sommigen waren toch goed te herkennen (zelfs met een andere tekst in het Frans). In de middag waren we uitgenodigd bij de directeur van één van onze partnerorganisaties voor een uitgebreide kerstlunch. Hij heeft een heel mooi huis met een grote tuin. Omdat het zo nu en dan regent, stond er zelfs een heuse partytent. De tafeltjes waren netjes gedekt en alles was uit de kast gehaald. We zijn erg goed onthaald, en de kinderen zorgden voor een gevuld glas. De verdere gasten waren ook er aardig en er zijn wat interessante gesprekken gevoerd. Er was zelfs een minister op bezoek (inclusief beveiliging)! Het is duidelijk dat dit een erg welgestelde familie is, maar dat maakt ze zeker niet minder vriendelijk. Voor het eten werd er ook nog een verhaaltje uitgedeeld die bij de kerstgeest past, over eerlijk zijn en je best doen. Het eten was een buffet met pasta, aardappelen, vlees, salades, kip, vis en groenten, die een kok had bereid. Wat een luxe! Stevige kerstmaaltijd in Burundi: check! Na het eten liep het gezelschap langzaam leeg en was het weer tijd om terug te gaan. Ik had ook nog genoeg te doen ’s avonds. Ik moest mijn spullen weer inpakken, want de volgende dag gingen we vier dagen naar Tanzania. Al mijn bagage moest dus ook even opgeslagen worden, en dan is het natuurlijk de kunst om alles weer terug in de koffers te krijgen. Gelukkig ging dat nog redelijk en was ik klaar voor de safari!
De volgende ochtend, tweede kerstdag, gingen we op weg naar het vliegveld om via Nairobi naar Arusha te vliegen. We vlogen met Kenya Airways en Precision Air, wat zeker goed te doen was. Het vliegtuig naar Nairobi maakt nog wel een tussenstop in Kigali (Rwanda), waardoor het toch nog best lang reizen is. Ook in Nairobi hadden we een overstaptijd van een paar uur. Het vliegveld van Nairobi is best groot. Veel internationale vluchten maken hier ook een tussenstop. De transit/departure hal bestaat uit een lange rij met duty-free winkeltjes, twee cafés en een koffiewinkel. Op zich kan je je hier dus redelijk goed vermaken. Onze vlucht van Nairobi naar Kilimanjaro airport was met een vliegtuig van Precision Air. Deze was wel wat kleiner en had twee propellers. Maar gelukkig vloog deze ook goed en kwamen we ’s avonds aan op het vliegveld in Tanzania. Helaas was het al een beetje donker en bewolkt, anders kon je vanuit hier de Kilimanjaro goed zien. Op het vliegveld werden we opgehaald door de organisatie van de safari. Het was nog een uur rijden naar Arusha, maar de weg was goed en het verkeer was redelijk goed geregeld. Uiteindelijk kwamen we rond half negen aan in ons hotel (Le Jacaranda), waar de organisatrice al zat te wachten om de planning voor de komende dagen door te nemen. We gaan de eerste dag naar, en door, de Ngorogoro national park rijden, door de Ntudu gebied, naar de Serengeti Savannah Camp (onze overnachtingsplaats). De tweede dag gaan we naar de Ngogorogoro Krater, waar blijkbaar de big 5 te zien is, behalve giraffen. Daarna gaan we weer terug naar ons hotel in Arusha, om de volgende ochtend weer terug te vliegen naar Bujumbura. We hebben dus niet heel veel tijd voor de safari, maar hopelijk is het genoeg om alle belangrijke dieren te spotten: we zullen zien.
De volgende ochtend, na een vroeg ontbijt, waren we klaar voor onze safari. We werden opgehaald in een Toyota Landcruiser, waar bijna iedereen op safari mee rijd hier. Niet alle riemen klikten vast, de kilometerteller was kapot, er zaten geen profielbanden op, en hij gaf de inhoud van de tank niet aan. Maar voor de rest een prima autootje om door de steppe en savanne hen te rijden. Helaas was het nog wel bijna 4 uur rijden naar het natuurgebied. Daar hadden we eigenlijk niet op gerekend, en aangezien we maar 2 dagen safari hebben, zakte de hoop dat we alle dieren konden zien. Onderweg hebben we wel wat van Tanzania kunnen zien: de stad lijkt een stuk meer ontwikkeld dan in Burundi, met veel winkels, grote tankstations, veel stoepen, veel groen, hotels, cafés, goede asfaltwegen, en veel leven op straat. Het platteland is weer het tegenovergestelde: heel ruimtelijk, zo nu en dan wat landbouw, maar vooral veel graasgrond voor de koeien, geiten en ezels van de Masai die overal ziet lopen terwijl ze hun koeien aan het uitlaten zijn. Dit is heel anders in Burundi, waar je vanuit de lucht zelfs nog beter ziet dat elk stukje grond in gebruik is: alles is in vierkantjes en rechthoekjes verdeeld, of het land nu plat is of op een heuvel ligt, alles is in gebruik. Tanzania heeft in vergelijking een zee aan ruimte, wat het gelijk een stuk relaxter maakt. Ook zijn de mensen veel openlijker en goed ingespeeld op het toerisme, met échte service; daar kan Burundi nog wat van leren. Maar in Tanzania kennen ze ook geen burgeroorlog. Het land is een stuk vreedzamer ontstaan na het terugtrekken van de Britten, en ze doen veel meer aan nationbuilding; ook al zijn er veel verschillende etnische groepen, ze spreken allemaal Swahili, en ze zijn op de eerste plaats Tanzaniaan. Daar kan Burundi nog wat van leren. Toen we dichterbij het park kwamen, waren er steeds meer souvenirwinkels langs de weg te vinden, mét toiletten (speciaal voor de toeristen).
Na 3 uur rijden, en onderweg toegangspapieren halen voor het park, kwamen we aan bij de poort van het Ngorogoro park. Er stonden al een aantal andere jeeps klaar voor de safari. Na de poort verwachtten we al snel wat wildlife te zien, maar helaas duurde het nog even. Wel was er een mooi uitkijkpunt op de krater, waar het meeste wildlife te zien is, omdat ze er moeilijk in en uit kunnen komen. Ook in het park zijn veel Masai te vinden. De Masai zijn de enigen die toestemming hebben om hier te wonen, en je kunt hun kleine ronde dorpjes met hutjes overal zien. Ook zie je de kuddes met koeien, geleid door de Masai, gekleed in rood; de chauffeur zei dat ze rood dragen veelal om gevaarlijke dieren af te schrikken, met vrouwen die rood dragen als ze op pad zijn, maar normaliter in het blauw gekleed zijn. Na een tijdje door Masai gebied te hebben gereden veranderden de koeien opeens in zebra’s! Yay! De eersten die we zagen (van nog velen die daarna kwamen). Naast zebra’s kwamen de wildebeast ook tevoorschijn, gevolgd door de gazelle’s, baboons en giraffes. Het is apart om deze dieren in hun eigen habitat te zien. Dan begrijp je toch iets beter waarom ze bepaalde kleuren hebben, of waarom ze zo gevormd zijn. Na nog wat heuveltjes kwam een grote groene vlakte, omringd door bergen in de achtergrond en zware wolken aan de hemel. Overal waren wildebeast en zebra’s, zo ver je kon kijken. Ze trekken op dit moment door dit gebied om later naar de Serengeti te gaan en daarna weer terug naar Kenya. Blijkbaar zijn de zebra’s de leiders en zijn ze slim genoeg om de wildebeast bijvoorbeeld eerst een rivier te laten oversteken om te kijken of het wel veilig is. Als een zebra beweegt, bewegen de wildebeast mee. Vóór de grens van de Serengeti gingen we naar links om naar de savanne en ons kamp te rijden. Het was nog een grote vlakte met veel wildebeast, een paar zebra’s en wat vosjes, toen de regen begon. In de savanne waren de wegen al flink volgelopen, maar gelukkig hadden we een 4-wheel drive. Onderweg zagen we de flamingo’s in de verte en kwamen we nog wat dik dik’s en meer giraffen tegen. Ons kamp lag aan de andere kant van een ondiepe rivier en we zochten een weg om erdoor te steken. De meeste auto’s die over wilden steken keerden weer om, dus wilden we een andere weg proberen. Alleen was het probleem dat alles natuurlijk modder was geworden. Dus kwamen we vast te zitten. In de auto was geen houten plank of metalen plaat te vinden. Na vele pogingen en wat drijfhout, was het wel gelukt om eruit te komen. Maar toen moesten we de rivier nog door…. En dat na een verhaal van Marius te hebben gehoord over vrienden van hun die in Africa zijn omgekomen door een stromende rivier te doorkruisen… Maargoed, na wat nieuwe bandensporen te hebben gevolgd de rivier in, konden we toch redelijk goed doorrijden. Daarna de heuvel op, waar ons kamp op ons stond te wachten.
We werden vriendelijk onthaald met parapluen en warme koffie. Het kamp bestaat uit een rij met grote tenten, met daarin een slaapgedeelte, een wastafel, douche en chemisch toilet. En dat alles met licht! Er ligt ergens nog een generator en alle lampen zijn via kabels, die door de grond lopen, met elkaar verbonden. Daarnaast kwamen ze verwarmd water voor de douche en wasbak brengen wanneer je wilde. Het avondeten heb ik helaas niet mee kunnen doen, want na een lange dag op hobbelige wegen, en te weinig drinken, had ik een migraine gekregen. Dus snel naar bed! ’s Avonds nog wel veel dierengeluiden gehoord. De volgende dag vertelden ze dat het zwijnen, hyena’s en daarna nog leeuwen waren. Gelukkig doen ze je tent dicht, loopt er iemand met een geweer rond, en mag je ’s avonds niet naar buiten. Een opgegeten toerist kunnen ze natuurlijk niet gebruiken. Maar ik sliep in ieder geval super goed in mn hoge bedje met veel kussens en dekens.
De volgende ochtend hadden we een vroeg ontbijt, want de chauffeur wilde snel in de krater zijn om zoveel mogelijk dieren te kunnen zien. Toen we onze koffie opdronken, hoorden we al weer een auto in moeilijkheden (zat vast in de modder), en ja hoor; na 20 min. Kwam onze chauffeur naar boven gemodderd. Na een lekker ontbijtje met gebakken ei en bacon, brood en fruit, gingen we weer op pad. Deze ochtend was de rivier bijna geheel verdwenen en had een modderig bad achtergelaten. Gelukkig kwamen we hier niet in vast te zitten en kwamen we de modder goed door. Aan de overkant zagen we in de verte drie leeuwen in het gras liggen. Helaas konden we niet dichterbij komen, maar waarschijnlijk waren dit de leeuwen die we ’s nachts hadden gehoord. We gingen weer door de savanne (met giraffes), over de steppe (met de wildebeast), door Masai gebied, weer terug naar de krater. De steppe was ook vrij drassig geworden, waardoor we onderweg een andere auto tegenkwamen die vast zat. Maar dan ook echt vast. Natuurlijk had geen van onze auto’s een plank, of zelfs touw om te trekken. Dus na te stuntelen, wilde ze de auto een duw geven. Wat ook niet werkte. Gelukkig kwam er een andere jeep aan die wel een touw had en konden we na een klein half uurtje weer gezamenlijk verder rijden. Ondertussen nog wat aasgieren gezien bij een dode wildebeast. Bij de krater aangekomen, had je weer een mooi uitzicht over het gebied.
Toen we naar beneden reden, zagen we in de verte al een aantal jeeps stilstaan; een teken dat er wat te zien is! Aan de vorm te zien waren het zeker olifanten! En jazeker, drie mooie olifant-mannetjes liepen er rond. De vrouwtjes kunnen niet in de krater leven, want die kunnen niet alleen op gras leven. Dus ze zijn er alleen tijdens de paringstijd. Wel een mooi gezicht om deze dieren zo rond te zien lopen. Ook waren er al buffel o’s te zien. Natuurlijk zijn de zebra’s en wildebeast ook in de krater. Maar nu was het de kunst om ook de wat zeldzamere dieren te vinden. Al snel was een leeuwin gespot (gewoon de geparkeerde jeeps volgen). De leeuwin was op jacht en liep gewoon langs onze jeep heen op weg naar een groepje zebra’s. Na een tijdje had ze toch besloten dat het lastig zou zijn er één te vangen, dus droop ze langzaam af. Even later zagen we weer wat jeeps stil staan; dit keer bij een klein meertje, waarin een aantal nijlpaarden lekker lagen te relaxen. Echt super schattig om te zien. Ze draaien soms ook om, om zich uit te strekken, en dan zie je dus ook hun buik met alle pootjes de lucht in. We hadden ook veel geluk dit keer; er kwam een moeder met twee kleintjes het meertje uit om naar een ander meertje te lopen. Dus je kon ze dus helemaal zien! En dat kleintje erachteraan huppelend; echt geweldig! En naast de vele soorten vogels die we hebben gezien, zagen we in de verte ook een neushoorn, inclusief vogeltjes op de rug. Helaas was het niet mogelijk om dichterbij te komen. Ook zagen we meer zwijnen, hyena’s (met een poot van een wildebeast), een andere leeuwin, en flamingo’s. We reden verder naar de picknickplaats, naast een ander klein vijvertje met nijlpaarden. Omdat er veel black kites vlogen, mochten we niet buiten de auto eten; dan zouden ze je eten af willen pakken. Na het eten reden we door de krater naar het einde van het park, en daarna weer richting Arusha. Onderweg zijn we gestopt bij één van de souvenirwinkels, maar ze vroegen veel te hoge prijzen (en ja, afdingen is soms toch best lastig als ze weten dat de volgende jeep wél wil betalen). ’s Avonds kwamen we weer bij het hotel aan en kunnen we terugkijken op een geslaagde safari. Helaas was het soms nog best veel rijden en weinig dieren zien, maarja je bent natuurlijk ook in een enorm groot natuurgebied en niet in de Beekse Bergen. Je moet een beetje geluk hebben. En dat hebben we, denk ik, ook zeker gehad. De volgende dag gingen we weer terug naar het vliegveld, via Nairobi (en vier uur wachten), en over Kigali, terug naar Bujumbura.
Op zondag hadden we nog wel een kleine meeting met Emmanuel en André om een plan te maken voor de komende weken. Marius ging namelijk die dag weer terug naar Nederland tot 14 januari. André en ik gaan nu werken met het opzetten van de monitoring and evaluation, en gaan daarvoor ook op 4 januari naar Makamba om met de partners te praten. We moeten namelijk eerst weten welke data er al beschikbaar is, en hoeveel mankracht we al hebben voor het uitvoeren van de surveys. Op maandag kwam toevallig ook al een coördinator van één van onze partners langs, dus hebben we al het één en ander kunnen vragen. Volgende week is er al een heel schema met meetings met de partners en beneficiairies om de plannen voor het nieuwe seizoen uit te leggen. Hier ga ik dan natuurlijk naartoe, wat heel leerzaam zal zijn. De safari was een goede afsluiting van 2012, die ik in Afrika ben begonnen en ben geëindigd. Nu hopelijk een goed begin van het nieuwe jaar, met veel werk om te doen.
Iedereen de beste wensen voor 2013!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 116
[visitorCount] => 39
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/574/269_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => joyeux-nol-karibu
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 4639758
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-23
[photoRevision] => 0
[title] => Not FOR the poor, but WITH the poor!
[message] => Deze uitspraak deed pastor Etienne tijdens het ontbijt op zaterdagmorgen, toen wij vroegen naar de essentie van zijn werk. Dat is het hè?! Echt samenwerken met de mensen. Empowerment: ze in hun kracht zetten. We hebben nu met eigen ogen gezien dat dit niet maar een soort van ‘marketing term’ is, maar dat het gewoon waar is. Vooral in de zelfhulpgroepen was het goed te zien. Terwijl samenwerken nog best moeilijk is voor Hutu’s en Tutsi’s die elkaar nog geen decennium geleden zo bevochten.
Er zijn nl. veel programma’s gericht op het uitdelen van voedsel. Natuurlijk is het belangrijk dat iedereen in deze wereld te eten heeft. Het motiveert de mensen echter tot niets. Waarom zouden ze iets doen als ze toch te eten krijgen? En ze worden al helemaal niet gestimuleerd om een handeltje te drijven van bv. het extra eten dat ze hebben verbouwd. In Rwanda wil onze partner AEE zelfs niet werken in gebieden waar voedselprogramma’s zijn omdat dit onze eigen programma’s ondermijnt.
De laatste dag was inmiddels aangebroken. We bezochten een pre-primaryschool. Een soort kleuteropvang. Dit is redelijk uniek. Fecabu heeft nog maar 3 pre-primary projecten. Juist dit is belangrijk want dan wordt er op kinderen gelet terwijl de ouders werken en staan ze niet samen in een tuintje, zoals we vrijdag zagen. Die koppies van die kids waren prachtig. Zie de foto’s. De ouders waren er ook. Dat was extra stimulerend. Zij gaven aan het erg belangrijk te vinden.
De juf hield een heel lange toespraak. De meeste kinderen bleven bewonderenswaardig lang stil zitten. Van één gingen de oogjes dicht. Was zo schattig om te zien. Later liet juf een tasje met speelgoed zien. Het waren gekleurde, houten blokjes met een gaatje erin en rijgdraad. Wat hiermee te doen? vroeg ze zich af. Het was het enige speelgoed van de school en ze hadden geen idee… Are you kidding? (Vroegen we natuurlijk niet, maar het was een heel rare ervaring dat zoiets kennelijk helemaal buiten hun referentiekader ligt.) Zie het filmpje waarin Carin uitlegt wat je allemaal kunt doen met blokjes…
Na deze belevenis reden we verder en gingen opnieuw naar een zelfhulpgroep. We waren een beetje bang dat dit weer erg lang zou duren, want we moesten echt om 12u vertrekken naar Bujumbura. Etienne kennende zou dit maar zo 14u ofzo kunnen worden. Maar hij hield echt de tijd in de gaten. De groep vrouwen zong prachtig. (zie het filmpje op mijn facebookpagina) en gaven getuigenissen. Wij stelden ons voor en vertelden hoe blij we waren deze groep te ontmoeten. Drie vrouwen gaven testimonials en ook hen ging het erg goed. En dat zag je. Toen we afscheid namen, begonnen enkele vrouwen ons te omhelzen. Toen wilden ze allemaal omhelsd worden en in no time stonden er 25 om ons heen te knuffelen. Helphelp. Hilariteit alom.
Na dit bezoek zouden we op weg gaan naar de hoofdstad. Etienne sloeg nog een keer af naar een groep dames én heren die een naaiatelier hadden. Leuk om ook hen nog even te zien en zo echt zoveel mogelijk uit ons bezoek te halen.
Terug in de auto praatten we honderduit als dames terwijl Etienne ons veilig terug reed naar Bujumbura. Voor ons was het een soort verwerking van de afgelopen dagen en we ratelden maar door met zijn drieën. Om 3 uur ’s middags waren we terug bij Hotel Schandelijk. We aten daar wat en Etienne was opnieuw zo goed om even met ons naar wat toeristenshops te rijden voor de souvenirs.
Zo kochten we een djembee, een portemonnee voor mijn zoontje (zeer toepasselijk vond echtgenoot, uit zo’n arm land een portemonnee meenemen….). Zelf kreeg hij een asbak. Categorie: my wife went to Burundi and all I got was some lousy ashtray. Maar dit functionele kado was om te voorkomen dat van de zomer alle peuken in de tuin belanden. En deze motivatie was maar al te zeer herkenbaar bij de andere dames uit het gezelschap.
Goed, in het hotel was de bijeenkomst van de GLARA zo ongeveer ten einde. Collega Agnes was er ook. Zij had de afgelopen 3 dagen een training gegeven op het gebied van institutionele fondswerving. Dit omdat er ook veel fondsen in de landen zelf vergeven worden tegenwoordig. Het was een goede training geweest. Voor ons was het nog mogelijk om afscheid te nemen van de GLARA-partners.
En zo kwam deze inspirerende reis ten einde. We vlogen om 19u weg uit Burundi en landden de volgende morgen om 5 uur op Schiphol. Fijn, weer thuis. Fijn, om in dit land te wonen.
Ik vroeg me af wat ik nou de meest indrukwekkende ervaring had gevonden, maar ik kon het eigenlijk niet benoemen. Die 5 jongens, wees en zorgend voor elkaar met een goed lopende meubelmakerij; maar ook die eerste ervaring van een aantal arme mensen voor de varkensstal, die toch ‘rijk’ waren omdat ze perspectief hadden. Maar ook die zelfhulpgroepen waar ik weer hoop van kreeg. En die kleuters… Het was teveel om op te noemen. Misschien toch het meest geraakt door de Burundezen zelf. Wát een lieve en aardige mensen, ook in het straatbeeld hoe ze met elkaar omgingen. En wat voelden we ons welkom…
Heel goed in elk geval dat ik geweest ben. Nare dingen gezien, maar ook mooie. In elk geval weet ik dat er nog erg veel nodig is in Burundi. Wat mij betreft is de Burundi-promotie begonnen!
Hartelijke groet,
Henriët
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 27
[visitorCount] => 1164
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/629/860_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => not-for-the-poor-but-with-the-poor
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 4639536
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-22
[photoRevision] => 0
[title] => RESPECT!!
[message] => Vrijdag werden Carin, Marga en ik overgedragen aan de directeur van Fecabu, Etienne Nahimana. Wat een inspirerende man zeg! En een energie. Die vrijdag bekeken we wel 8 projecten.
Om bij het begin te beginnen: we startten in het Field Office van Fecabu ergens in de provincie. Daar ontmoetten we 5 mensen die dagelijks IN de projecten zijn. Diep respect, dat heb ik gekregen voor deze mensen die zo ontzettend veel werk verzetten daar. Zij maken de projecten tot een succes, zij staan letterlijk met hun voeten in de klei. We werden voorgesteld en kregen van één van de mannen (zonder Franse voornaam, dus ononthoudbaar ) in zijn te grote pak een lezing van alles wat er gebeurde vanuit het field office. Dat er bijvoorbeeld ook marktonderzoek was gedaan om te kijken welke producten het beste zouden aanslaan. En dat jongeren een soort vragenlijst kregen om te kijken welk beroep het beste bij ze zou passen. Want je zal maar een kleermaker moeten worden, terwijl je liever hout bewerkt. Dan wordt het natuurlijk nooit wat, dus goed dat dit vooraf gebeurt.
Na dit bezoek gingen we het asfalt af en hobbelden over de weg door naar een kleermaker. Deze man stond in de ingang van zijn hutje, ceintuur om zijn nek, te stralen en te vertellen over zijn werk. Wij stelden de vragen en Etienne vertaalde. Hierbij een foto van hem, helaas straalt hij hier niet, maar trekt een serieus foto-gezicht. Maar trots wás hij. Goed om te zien.
Vervolgens reden we naar een coiffure, de kapper. Daar schoren 2 jongens, opgeleid in een TVET (Technical Vocational Education & Training/beroepsopleiding) de krullen van een vrijwillig hoofd. De coupes hier in Burundi zijn allemaal hetzelfde: ultrakort, voor iedereen. Toch verzekerde één van de jongens dat hij diverse modelletjes had leren knippen.
Terwijl we hier stonden, werden we omringd door kinderen. De een nog schattiger om te zien dan de ander. Maar wat zagen ze eruit. Hun kleren waren vies en hingen vol gaten om hun lijfjes. Je weet niet wat je ziet. Onvoorstelbaar dat dit anno 2013 nog realiteit is en helaas niet alleen in Burundi. Ik had het gevoel dat ik in een film zat. Sta je echt temidden van de allerarmsten van deze wereld. Niet te geloven! Ik werd er depri van. Wat veel kinderen en wat moet er nog veel gebeuren. (Zie de foto van de tweelingmeisjes.)
Door ging het naar een naaiatelier in een dorpje waar vijf vrouwen werkzaam waren. Zij deden allen hun verhaal. Het ene nog schrijnender dan het andere. Wij stonden erbij en luisterden, stelden wat vragen. Je staat eigenlijk met lege handen. De zon scheen die dag, het was warm, om ons heen stonden vrij veel mensen. Tegen ons aan, eigenlijk. Het was een beetje afzien. Maar niets vergeleken bij het leven wat de mensen daar ondergaan.
We zouden richting de kerk rijden alwaar we een lunch aangeboden zouden krijgen. Het was inmiddels ruim na half 2 en we waren er wel aan toe. Etienne sloeg echter nog even af naar een project met een varkensboer. Hier werd hij zelf helemaal blij van, want deze man was enorm vooruitgegaan: van 1 naar 2 maaltijden per dag! (komen wij aan met onze lunch). Ook werd in de praktijk gebracht wat de Field officer wiens naam ik niet meer weet, hem had geleerd: bemesting van het land met de mest van de varkens. Als je niet weet dat het zo werkt, kom je zelf niet op het idee en moet je worden getraind. Zo leren mensen ook duurzaam met alles om te gaan en zoveel mogelijk te gebruiken. Ook lieten ze bananenbomen zien, waarvan de loten destijds waren geschonken door Fecabu. Ook om deze man en vrouw stonden veel haveloze kinderen ons aan te gapen. Ik hield daardoor datzelfde moedeloos gevoel, zo van: hoe kun je zoveel mensen in vredesnaam ooit helpen?
Tot we naar de SHG reden, de Self Help Group. Daar werd ik nou echt weer blij van. We stapten uit de auto en zagen zeker 150 voornamelijk vrouwen en kinderen die voor ons zingen en ons zo welkom heetten. Compleet met zo’n fluitje en het Afrikaanse ‘tong-gebruik’ (hoe noem je dit Paul Simon?). Wat zagen ze er goed uit, verzorgd, kleurig gekleed en vooral ook hoop en blijdschap in hun ogen. Wat leuk! ‘Zullen we meedansen?’, riep Carin. Zeg dan maar eens nee. Men vond het geweldig, tenminste zo liet het zich aanzien. We dansten met elkaar en voelden ons in elk geval enorm welkom. Hierna volgde een uur van toespraken en ‘testimonials’ van vrouwen die vertelden hoe het eerst was en hoe het nu ging. In alle gevallen was er weer hoop. Bv. door een lening binnen de groep waardoor iets kon worden aangeschaft of een kind naar school kon worden gestuurd.
Binnen de SHG’s geven mensen elkaar leningen. Dit is goedkoper dan bv een microkrediet waar vaak wel 25% rente op wordt gevraagd. Als meer mensen geld willen lenen, dan bepaalt de groep wie hiervoor het beste plan indient. Zo zaten we weer achter een tafel met bloemen te luisteren. Het was een mooi bezoek.
Hierna dan toch echt de kerk. Het was inmiddels 16u. Er stond een warme maaltijd voor ons klaar. De Fecabu-mensen die ons vergezelden laadden hun bord boordevol. Gelijk hadden ze, dit was voor hen een gelegenheid om weer eens goed te eten…..
Buiten een foto van Etienne bij een boom (zie hieronder). Bij deze boom was de kerk gestart. (Etienne is in zijn ‘vrije tijd’ ook nog eens pastor). Hiernaast stond het gebouwtje waar wij aten. (Kerk 2 toen er geen plek meer was bij de boom). Daarnaast stond een veel groter gebouw, kerk 3. En tenslotte stond er een enorme kerk, nr. 4 die komende zondag officieel geopend zou worden. Wat een uitbreiding van zo’n gemeente. Moet je in Nederland eens om komen. Wij gaan eerder richting boom…
Het volgende project waren twee meisjes langs de kant van de weg, ieder weer achter de naaimachine. Deze dames hadden pit! Ze hadden plannen voor de toekomst en wilden graag een huis kopen en kamers verhuren. Die komen er wel…
Tenslotte gingen we die dag naar een andere SHG met school erbij. Deze mensen hadden op ons gewacht. Daar waren we eindelijk. Opnieuw gezang en gefluit ter begroeting. Wij stelden ons voor. Ik had toevallig die dag een t-shirt aan met in het roze de woorden ‘Faith, Hope, Peace’. Dat wenste ik hen toe. Zij brachten een kado en overhandigden dit al zingend aan Marga. Het bleken bananen van een boom waarvan ook zij alleen de scheut hadden ontvangen.
Hierna mochten we weer op het bordes. De hele groep eromheen. Een toespraak van ruim een half uur. Etienne, die opgewekt vertaalde. Wij zaten allemaal nogal vol, keken glazig voor ons uit en knikten op -hopelijk- de juiste momenten. Arme man. Hij had deze toespraak helemaal op papier gezet en ingestudeerd en was helemaal zenuwachtig. En het enige dat ik nog weet, is dat er 46 kg spijkers verwerkt waren in het gebouw.
Na deze volle dag reden we terug naar het guest house. We aten nog een omelet en rolden ons bed in. Op naar de verwerking van dit al…
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 29
[visitorCount] => 467
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/628/171_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => respect
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 4638822
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-21
[photoRevision] => 0
[title] => Different Cake
[message] => Hoewel ik vandaag niet over internet beschik, wil ik deze blog toch graag bijhouden. We zitten nu in Rutana, zo'n 2,5 uur ten zuidoosten van de hoofdstad. Het is inmiddels donderdagochtend, gisteren vertrokken we om 16.15u uit ons hotel, Le Chandelier. In dit hotel was ik getuige geweest van de GLARA-conferentie. GLARA staat voor Great Lakes African Regional Alliance. Hier is een overeenkomst tussen onze partners in Burundi, Rwanda en Congo is ondertekend. Krachten bundelen en samen kijken wat werkt in de programma's. (En wat niet natuurlijk.)
Het weer is bewolkt, het voelt klammig en het is 27 graden. Altijd leuk om te weten. In Burundi regent het zo'n 8 maanden per jaar, mijn gezellige regenponcho is mee. We lunchten buiten met salades, heerlijke vis en fruit. De partners vertrokken om naar het enorme meer in de buurt te gaan, maar wij gingen met B.J. de auto in. BJ werkt bij onze partner Help Channel. Hij bracht ons naar het stadje Rutana, waaromheen allerlei projecten draaien.
We (collega Marga Beukers, bestuurslid Carin Rots en ik) reden echt het binnenland in over één van de weinige hoofdwegen. Ik snap nu dat op de website van BZ te lezen is dat doodsoorzaak nr. 1 onder buitenlanders een auto-ongeluk is. We vlogen over de weg, haalden in zonder de weg te overzien en scheerden rakelings langs de honderden mensen, vaak kinderen, die langs de weg liepen of fietsten. Soms scheurden we door dorpen met een soort houten schuurtjes. Dat bleken huisjes of winkeltjes. JB kocht een soort lange stengel met banaantjes. Ons City Hotel in Rutana bleek ff iets simpeler, maar wel prima verder. Opnieuw aten we een warme maaltijd. Pfff, wat een indrukken zeg. Vooral nu we het land meer hadden gezien. En dan moest de volgende dag nog beginnen...
Field Visits
Vandaag (vrijdag) het echte werk. We zouden de draaiende projecten gaan bekijken. Marga was helaas ziek en lag, voorzien van een overdosis imodium te bedde. Jammer, want ze had al een tijdje geen lopende projecten gezien.
We begonnen bij de gouverneur. Hij vertelde e.e.a., maar kwam telkens terug op de universiteit die hij in Rutana wil opzetten. Misschien goed om een Nederlandse universiteit hiervoor te interesseren?, zo opperde ik. Later kwam hij telkens terug op zijn universiteit, maar bleek het lager en middelbaar onderwijs helemaal niet op orde te zijn, dus daar kan hij zich volgens onze bescheiden, efficiënte westerse opinie beter op richten.
Buiten ontmoetten we nog een pygmee die BJ aansprak. Hij was onterecht beschuldigd en liep het risico in de gevangenis te belanden. Hij zat in zak en as. De pygmeeën (Twa) zijn een zeer gemarginaliseerde groep in Burundi. Het is één van de drie bevolkingsgroepen, naast Hutu's en Tutsi's. Twa worden enorm gediscrimineerd. Burundezen vinden het maar een eng bosvolk. Pygmeeën leefden nl. vooral in het oerwoud, terwijl Afrikanen oerwoud eng vinden, iets waar de boze geesten zich ophouden. Het oerwoud is zo goed als weg in Burundi. Gekapt voor brandhout of weidegronden, maar zeker ook voor landbouwgrond. De man schudde ons met terneergeslagen ogen de hand, zo jammer, hij nam precies de rol aan waarin hij was geduwd. BJ pleitte nog voor hem bij de gouverneur. Deze man is een gebedspunt, hopelijk vergeet ik hem niet te snel.
Red een Kind heeft in haar programma's, via Fecabu en Help Channel, maar ook in andere landen, overigens speciaal aandacht voor gemarginaliseerde groepen. Deze Pygmeese man was ook leraar in een van de projecten van Help Channel.
Maar er zouden die dag nog veel meer gebedspunten komen. Zo gingen we naar een SHG, self help group. In deze groepen werken 15-20 mensen samen om hun leefomstandigheden te verbeteren. Ze kunnen zelf bv geen varken kopen, maar met elkaar wel. Er wordt hen geleerd hoe ze de varkens moeten houden en later hoe ze deze op de markt kunnen brengen. Dat is in het begin heel lastig, want varkens moeten ook eten, maar dit moet worden verbouwd. Met een stukje grond en trainingen wordt daarin voorzien. Mensen wórden iemand. Toch wist ik niet wat ik zag, toen ik bij een twijgenschuurtje kwam met varkens erin. De varkens scharrelden in ruime hokken en waren echt biologisch. Ze hadden denk ik een beter leven dan de onze in Nederland. De vrouwen die ervoor stonden zagen er echter vrij haveloos uit. Afgeleefde gezichten, oud ook, blootsvoets in het zand. Toch lag er hoop in hun ogen. Ze waren erg blij met hun verbeterde leefomstandigheden.
Hierna liepen we door de velden en keken vanaf een afstandje naar vrouwen die met elkaar in het maisveld werkten. Ze hadden de scheuten vanuit Help Channel gekregen, maar de rest regelden ze zelf.
De auto zou ons weer oppikken, maar stond vast in de modder, dus we liepen zelf alvast verder. We kwamen langs een soort tuintje waar twee in lompen geklede jongetjes aan het spelen waren. Ze keken ons met grote ogen aan. Het erge was: ze waren samen. Er was verder niemand. Wachten waarschijnlijk tot een van de ouders weer thuis komen. Schrijnend..
Toen de auto ons had opgepikt, reden we naar een school. Onderweg voel je je net Maxima, een beetje wuiven naar de mensen. Behoorlijk genant. Mensen zelf vinden het zelf echter heel leuk en er werd veel gezwaaid. Soms schrok een kind ook vreselijk als ik contact maakte. Zo van: het beweegt...
Toen wij dan ook bij de school uit de auto stapten, stonden er in een mum van tijd honderden kinderen om ons heen. We bezochten de school en bekeken de lokalen. Er waren 6 lokalen voor 500 leerlingen. Niet meer klagen over de volle klassen in Nederland hè...
De leraren begonnen tegen mij over salarisverhoging. We moesten ons voorstellen en ik had verteld dat ik een soort van fund raiser ben. Help. Men ziet je als een zak met geld. Ik had slechts 40 jojo's. Dat schiet ook lekker op. Ik heb ze aan een van de leraren gegeven om ze uit te delen als beloning ofzo. Ik moest wel een demonstratie geven, want ze wisten echt niet wat je ermee kon doen. Later stonden enkele leraren met elkaar te jojo'en. Of althans: deden een poging...
Eigenlijk is het beleid van Red een Kind om niets uit te delen. Dit om te voorkomen dat je inderdaad zo'n soort witte Sinterklaas bent. Het gaat echt daar om de mensen zelf in hun kracht te zetten.
Tenslotte bezochten we een TVET. Hierbij gaat het om jongeren die een vak wordt aangeleerd en die op weg worden geholpen om hun vak in de praktijk te brengen. Aan de kant van de weg waren vijf jongens bezig om meubels te maken. Ze bleken ook nog wees. Ze waren enorm trots, want van hun verdiende geld hadden ze een huis laten bouwen. En er waren plannen voor nog meer huizen, voor elk een eigen huis. Eerlijk gezegd schrok ik nog wel toen ik het huis zag. Het waren eigenlijk alleen vier muren en een dak. Binnen was het een puinzooi. Er stond alleen een groot bed. Ik besef dit met westerse ogen te bekijken. Maar eigenlijk vond ik het nog steeds heel arm. Wat doen ze nou 's avonds met hun vijven? Het is aardedonker en behalve dit huis, is er he-le-maal niets. Mooi om te zien was wel de zorg voor elkaar. Dat je zoveel verantwoordelijkheid neemt als 17-jarigen onder elkaar. En hoop, dat zag je ook.
Behoorlijk vol kwamen we in ons hotel aan. We liepen nog een ommetje (wel samen met BJ) door het plaatsje. We kochten er shampoo in een grote kan, meer autoshampoo eigenlijk. Het rook naar groene zeep, maar prima. Lekker douchen, eten (omeletten) en slapen.
Wat een indrukken, wat een armoede, wat goed om te zien dat er toch ook veel gebeurt onder de bezielende leiding van Help Channel.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 474
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/623/456_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => different-cake
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 4636748
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-20
[photoRevision] => 0
[title] => hotel schandelijk
[message] => Zat ik me daar gisteravond op t vliegveld van Nairobi. Ik wachtte tot ik weer mocht instappen om 23.50u. In Nederland was het toen 2 uur eerder. Wifi deed het niet, maar ik had een boek. Ik vond het er verder prima, voelde me niet onveilig ofzo. Na anderhalf uur vliegen landde ik om half 1 op Bujumbura. Het is daar namelijk weer een uur vroeger. Het vliegveld deed me denken aan een Van der Valk hotel, met een lange rietgedekte overkapping naar de ingang. (Wat irritant: mijn tablet verhaspelt zelfstandig mijn tekst. Rietgedekt wordt uitgelekt).
Na de aanschaf van een visum stond er 'iemand' op mij te wachten, maar niet afgesproken persoon. Wel reuze aardig, maar ja. Al gauw bleek dat hij de namen van mijn collega's kende. Ik werd danook keurig afgeleverd in hotel de Chantelier (hotel schandelijk, aldus de tablet.)
Geweldig mooi en schoon hotel en ik sliep in een hemelbed van 3m breed. Dit, na nog even geskyped te hebben met thuis. Al met al viel het dus nogal mee, na alles wat ik in gedachten al had beleefd. Voelde me geen moment onveilig, maar ik heb me wel de hele dag verbaasd, onder t mom van: maak ik dit echt mee?!
Zometeen ga ik al pakken, want we rijden het veld in. Dan ga ik zien hoe helemaal echt is. Daarover later dan meer.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 489
[author] => Henriet
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/611/910_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hotel-schandelijk
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 4635754
[userId] => 397739
[countryId] => 31
[username] => advanballegooijen
[datePublication] => 2013-11-18
[photoRevision] => 0
[title] => Reis met pa in Afrika; deel 2
[message] => Reis met pa in Afrika; deel 2
Het vorige verhaal is gestopt op 1 november. Daardoor wil ik het verhaal weer vervolgen op 2 november. Zoals verwacht zijn alle dagen een aparte belevenis, maar om het verhaal leesbaar te houden probeer ik sommige dagen samen te vatten. Momenteel verblijven we in 1 van de armste landen van Afrika; Burundi, maar daarover volgt later meer.
Zaterdag en Zondag (2 en 3 november)
Na het zware reizen hebben we deze dagen gebruikt om te rusten en te relaxen. Inkopen doen op de markt met de motorfiets. Terugweg met de TukTuk voor de boodschappen. Een beetje lezen; met de kinderen voetballen en fantastisch weer. Twee gebeurtenissen die eruit sprongen de eerste 2 dagen waren de irritante verkopers en onze kermende bovenburen.
Zodra we ons appartementencomplex uitstapten werden we aangeklampt door verkopers die geen ‘geen geld hadden voor lunch’; ‘waarvan de moeder in het ziekenhuis lag’ en de belangrijkste slogan was ‘yo brother from a different mother’. Soms wordt je boos, maar aan de andere kant is het ook goed te begrijpen; ze hebben ook gewoon niets. Onze gids maakte ons duidelijk dat we niets moesten kopen.
De kermende bovenburen kwamen rond het avonduur het complex binnenlopen. 2 wat oudere Italianen (60 +) met een vrouw die ook hun dochter had kunnen zijn (mits de huidskleur zou matchen). Wij deden er een beetje lacherig over, maar de prestaties van deze oudere mensen bleken van een dusdanig niveau te zijn dat het niet mogelijk was om te gaan slapen. Of ze daadwerkelijk de liefde bedreven wisten we niet, maar herrie hadden ze in ieder geval genoeg.
Maandag 4 november
Deze dag hebben we besteed aan snorkelen en tussen dolfijnen zwemmen. Na een rit van een uur gaan we aan boord van een wat grotere boot. We gaan heerlijk zitten en blijken naast de enige Nederlanders aan boord te zitten; familie van Mersbergen uit Genderen . Heerlijk voor pa ook om weer gewoon even normaal Nederlands te kunnen praten. Heerlijk varen over de Indische Oceaan met 35 graden en een briesje wind. Mooie eilanden en dolfijnen; kortom schitterend. Aangekomen bij een eiland om te gaan snorkelen gebruikt pa zijn ‘puffer’ voor wat extra lucht. De begeleider schrikt en vraagt of het pa het niet aan zijn hart heeft, want dan mag hij niet mee. Maar pa verzekert hem in een mengelmoes van Engels, Duits en Nederlands ervan dat het helemaal goed komt. Nooit geweten dat snorkelen zo mooi is!!! Een reusachtig aquarium met een mooi landschap. Af en toe dreef ik op het water en realiseerde ik me hoe mooi het is dat ik dit mag meemaken; en samen met pa.
De lunch hebben we genuttigd op Wasini Island. Apart om krab te eten. ‘s avonds hebben we wat gepoold met Maasai krijgers. Mooi om te zien dat een man van 63 (pa) de winnaar was en daarna verstrengeld raakte in allerlei handdrukken en schouders tegen elkaar.
Dinsdag 5 tot Vrijdag 8 november
Op dinsdag met een glasboot over de oceaan; ontzettend mooi. Bij het ontbijt maakten we echter voor het eerst kennis met de ‘brutale apen’. Terwijl wij ons ontbijt klaar maken om buiten te nuttigen blijkt een aap 1 van onze eieren te stelen. Best komisch eigenlijk, want het ei was nog behoorlijk warm. Dat vond de aap blijkbaar ook; want hij moest met het ei jongleren om het vast te kunnen houden.
Bij het ontbijt bleken onze borden een beetje vet te zijn; maar dat kon eigenlijk niet, want pa had de avond ervoor namelijk nog de vaat gedaan. Maar toen ik de olijfolie naast de spoelbak zag staan had ik wel een vermoeden: pa had olijfolie gebruikt om de vaat te doen. Nu begrijp ik ook beter, waarom pa thuis iets minder aandacht had voor het huishouden. Verder alleen maar complimenten voor pa overigens: hij past zich overal aan; is zichzelf altijd; heeft geholpen met het huishouden en wassen.
‘s Avonds heeft Wilson ons meegenomen naar een Maasai dans waarbij een 10-tal krijgers hard roepen, gek dansen, schudden en gillen. De structuur begrijp ik echter nog steeds niet; heel apart. Maar het bier smaakte goed.
Woensdag en Donderdag hebben we veel regen gehad waardoor we ons vooral hebben vermaakt met lezen, film kijken en koffie drinken. Om toch wat lichaamsbeweging te krijgen zijn we zelf boodschappen gaan doen in het centrum; te voet (ongeveer 5 kilometer). ‘Heerlijk eten’ gekocht voor de avond. Dit was de eerste keer echt samen op pad, want Wilson (ter herinnering; onze gids) had een bruiloft. De ‘kip’ was goedkoop, maar het was diepvrieskip, misschien was dat de reden. Bij het bakken bleek het nogal taai te zijn en het eten ervan viel ook niet mee. Wilson kwam later thuis en hij legde uit dat het merk Chicken was, maar dat de inhoud bestond uit ingewanden en overblijfselen. Hmm; dat was de eerste keer dat het eten echt begon te borrelen in onze magen.
Vrijdag ook een rustige dag zonder grote noemenswaardigheden.
Zaterdag 9-11
Wilson is inmiddels weer naar zijn thuis vertrokken en pa en ik besluiten om naar Mombasa te gaan. De reis op zichzelf was het grootste avontuur. Eerst met zijn 2en op 1 motorfiets. Daarna met het openbaar vervoer naar de ferry. In de kleine busje blijken gewoon 20 personen te kunnen; ja oke, de deur past niet dicht en je moet over elkaar heen zitten en hangen, maar verder past het gewoon. De prijs was er ook wel naar; 50 cent voor een ritje van 35 kilometer is goed te doen. Mombasa is een mooie stad waar we achtereenvolgens Fort Jesus; de oude haven; de Spice-markt; textielmarkt en groentehallen hebben bezocht: mooi! Op de veerboot op de terugweg steken per keer ongeveer 2000 mensen te voet over. Opvallend feitje was dat wij de enige blanke personen waren. Een mede passagier besloten we te helpen omdat zijn bagage veel te zwaar was voor 1 persoon. Hij was ons zo dankbaar daarvoor dat hij besloot om ons drinken te geven en onze terugreis te betalen (hij moest dezelfde richting op). Mooi dat spontane hulp zo gewaardeerd werd.
Zondag 10-11
Een rustige dag waarbij de voornaamste feiten bestonden uit een stelende aap; alleen deze keer gewoon uit de keuken terwijl ik koffie aan het zetten ben. Verder in de middag heerlijk gevoetbald op het strand. Pure atleten zijn het; maar gelukkig was ik familie van Robin van Persie. Je snapt direct waar het Afrikaanse voetbal vandaan komt: vliegende tackles; met zijn allen naar voren rennen; mooie schijnbewegingen en passeeracties; vol energie en enthousiasme!
Maandag 11-11
De tocht naar Nairobi. Met een ‘luxe touringcar’ hebben zijn we ‘s morgens om half acht naar Nairobi vertrokken. ‘s Avonds om half negen kwamen we bij ons hotel aan. De buschauffeur vraagt waarom we hebben gekozen voor de plaatsen achterin de bus; wij begrepen het niet, want je had toch lekker veel beenruimte daar. 5 minuten later begrepen we zijn vraag. Als je de leuning niet goed vastpakt zorgt elke hobbel (en dat zijn er heel veel) ervoor dat je ongeveer het dak probeert weg te koppen.
‘Onze kennis uit de bus’ lijkt heel betrouwbaar en aardig en raadt ons een veilig hotel aan. ‘s nachts geweerschoten en volop armoede (veiligheid is natuurlijk een ruim begrip; waren we even vergeten).
Dinsdag 12-11
Na een slechte nacht een ontbijtje genuttigd en een stevige ochtendwandeling. In het licht zijn er geen problemen met de veiligheid. ‘s Avonds gingen we met onze kennis en zijn zus wat eten in haar bar. Verschrikkelijk slechte ervaring! Lekker een biertje en gezellig. Maar we vertrouwden het al niet zo en wilden liever naar het hotel om daar te eten. Het eten was echter al besteld zeiden ze, waardoor we het niet konden maken om weg te gaan. Er kwam 2kg geit op tafel en daar hebben ongeveer 7 man van gegeten. Na het eten vroegen we de rekening en wilden we naar het hotel. De rekening was echter ongeveer 90 euro. We bleken namelijk ook alle drankjes van de rest te moeten betalen evenals hun eten. Jullie zijn toch blank; dan is dat heel normaal. Ik was echt woest op die ‘kennis’ en peinsde er ook niet over om de rekening te betalen (achteraf misschien roekeloos; maar dit onrecht voelde heel slecht aan). Misschien ook omdat het onze eigen schuld was en dat we niet naar ons voorgevoel hadden geluisterd. Na lang onderhandelen en tussenkomst van Wilson (die gearriveerd was in Nairobi voor zijn terugvlucht naar Nederland) moesten we uiteindelijk 30 euro afrekenen. Een geweldige ervaring over Kenia sloten we zo af met een naar gevoel.
Woensdag 13-11
Avontuur deel 2: Burundi.
Rond 9 uur plaatselijke tijd arriveerden we op het kleine vliegveld in Bujumbura. We worden opgehaald door 2 auto’s (waarom?). Voor de duidelijkheid en voor de sponsors. Het geld wat gesponsord is voor de stichting ‘Brood voor Weeskinderen’ wordt ook echt alleen daarvoor gebruikt. Ons verblijf en uitgaven krijgen wij van stichting Izere. Na Kenia verbazen we ons over de goede, brede wegen en ons verblijf. Een heerlijk huis met een eigen kok en privechauffeur, achter een groot hek (dit schijnt ivm veiligheid heel normaal te zijn).
Hier ontmoeten we ook Anton Vos en Dick Gouda. Die hebben er al 2 dagen Burundi opzitten. Helaas kunnen we nog weinig doen, omdat de container met goederen nog niet is gearriveerd. Ongelooflijk overigens omdat de container al bijna 3 maanden onderweg is. Maar het is Afrika he, dus het zal wel normaal zijn. Gezamenlijk gaan we naar de bakkerij om een eerste indruk te krijgen. We komen aan en wat valt ons allemaal op: de ruimte is groot genoeg; een gigantische bende; machines staan stil; broodblikken door heel de bakkerij en veel te veel personeel. We zijn echter positief; er zijn genoeg mogelijkheden, als ze maar willen luisteren.
‘s avonds was er een receptie voor ons geregeld om ons te verwelkomen. Wat stoeltjes; toespraken; geitenvlees; bierflessen van 0,72Liter. We snappen er weinig van; vinden het onzin, maar met zijn vieren klikt het goed en hebben we ontzettend gelachen. Sommige stukken van het geitenvlees waren zo taai dat de ratten in het maïsveld ook heerlijk hebben gegeten.
Donderdag 14-11
Nog geen container. Wel een goed ontbijt; heerlijk. Op naar de bakkerij waarbij pa zijn oude beroep weer kan oppakken. In het Engels kon pa zich wel verstaanbaar maken, maar het Frans is gewoonweg geen doen. Hoe heeft de oprichter van het project (de inmiddels overleden Kees Schook) dit toch gedaan. Ontzettend knap! Hij heeft de jongens geleerd om brood te draaien zonder een woord Frans.
Pa is aan het werk en wij lopen wat rond, omdat we nog niet veel kunnen doen. We zetten zo onze vraagtekens bij bepaalde dingen uit de bakkerij. Er loopt veel personeel, maar de helft staat gewoon stil. Er zit geen enkele structuur in. Ik had mijn laptop meegenomen en wilde het internet op het kantoortje gebruiken. De persoon uit dit kantoor blijkt hier gewoon voor de sier te zitten. Er staat namelijk een heel net bureau met een aktetas, een computerscherm en een toetsenbord. Het enige wat ontbrak was de systeemkast.
Mooie gebeurtenis was de reparatie van een bakkerijmachine door Dick Gouda. Na enige tijd sprong de machine weer aan en daaropvolgend sprong een grote rat uit de machine omhoog. Anton slaapt er nog slecht van. Hij heeft namelijk op zijn gemakje met zijn handen in de machine gezeten om het schoon te maken.
In de middag zijn we naar het weeshuis gegaan. Dit deed het wrange gevoel over de bakkerij teniet. Al die lieve kinderen, dolenthousiast met veel te weinig spullen en kleding.
Vrijdag 15-11
De dag dat de container zou komen. ‘s morgens kregen we al bericht. Anton was ‘s avonds om half elf thuis. Toen was alles al geregeld. Een te grote container voor de aanwezige toegang lossen valt ook gewoon niet mee. De gevolgen waren dat het maïsveld is omgeploegd door de vrachtwagen en dat er halsbrekende toeren zijn uitgehaald om de container op zijn plaats te krijgen. Als er maar iets was foutgegaan met het tillen van de container hadden we het nieuws gehaald, omdat er 50 doden waren in Burundi.
Zaterdag 16-11
Het uitladen van de container; eindelijk echt werken. Door de ervaringen met de bakkerij kijken we er naar uit om de spullen naar het weeshuis te brengen. We krijgen het idee dat de bakkerij goed is opgestart, maar dat er in de tussengelegen en oncontroleerbare periode een familiebedrijf is ontstaan waarbij ongeveer 10 op de 20 mensen teveel werken. En dat is niet ons doel! Wij willen graag de mensen helpen, maar wel de mensen die het nodig hebben. Daarom is het ontzettend belangrijk dat we er nu zelf zijn, zodat we de accenten en lotsbestemmingen van de stichting wellicht een andere richting kunnen geven. Als je ziet dat sommige personen in de bakkerij amper werken, maar toch mooie kleren hebben en een goede auto in tegenstelling tot de mensen die een huis aan het bouwen zijn naast de bakkerij waarbij zowat iedereen op blote voeten loopt en de vrouwen met stenen op hun hoofd ontzettend zwaar werk verrichten. Echte straatkinderen komen in versleten kleren en zonder schoenen bij de bakkerij kijken en zijn zo verschrikkelijk blij met een snee brood dat je je gewoon schuldig gaat voelen over het welzijn van bepaalde mensen. Ik dacht dat ik sterk genoeg was om nee te zeggen tegen de kinderen, omdat je ze toch niet allemaal kunt helpen: het bekende ‘een druppel op een gloeiende plaat’. In de praktijk is het toch echt anders. Stel je voor: 10 kleine kinderen kijken je aan terwijl je buiten in de zon zit met een stuk vers brood in je hand. Kleren kun je het eigenlijk niet noemen, schoenen hebben ze niet en gewassen zijn ze ook niet. Ze vragen niets, maar kijken alleen. Nou dan huilt je hart van binnen; wat lijkt het leven dan toch onrechtvaardig. Je zou ze alles willen geven, maar dat kan niet. Je geeft ze echter een snee brood en ze zijn de koning te rijk. Een snee droog brood en dan rondrennen alsof je de jackpot hebt gewonnen; ik kon het mezelf niet voorstellen, maar het kan!!!!
Zondag 17-11
We hebben een aparte kerkdienst achter de rug. De vrouw van de president zat 5 banken voor ons. De kerkdienst duurde 3,5 uur in een onverstaanbare taal. Gelukkig vol muziek en hartelijkheid, waardoor je niet in slaap kon vallen.
‘s middags naar het weeshuis om een bal te geven en wat te voetballen. Anton deelt fluitjes uit en gaf de kinderen een fortuin: “de kosten van een dubbeltje geven de voldoening van het weggeven van 10.000 euro”. Heerlijk op blote voeten een potje meegevoetbald op een ongelijke ondergrond; maar kinderen blij maken geeft echt heel veel voldoening. Ze lachen, spelen en helpen elkaar; geweldig om te zien.
Het weeshuis staat onder begeleiding van een aantal nonnen, waarbij de lieve ‘non overste’ een lengte heeft van ongeveer 1,45 meter (een hele lieve kleine vrouw).
We lopen weer naar de auto en beloven om morgen terug te komen. Dick loopt met 2 kleine kindjes hand en hand naar de auto en ik verdenk hem ervan dat hij er enkele in zijn koffer mee naar Nederland wil nemen.
Dit was ook de eerste dag dat pa mijn moeder en thuis zo miste dat ik blij was dat er geen vliegtuig beschikbaar was. Daarom weet ik ook zeker dat pa ontzettend blij gaat zijn als hij ma gaat aantreffen op het vliegveld. Ma; bereidt u maar vast voor: pa gaat heel erg blij zijn!!!!
Pa leest dit pas in Nederland. Daarom kan ik pa bedanken voor de fijne tijd samen! Het was fantastisch en dankbaar om deze mogelijkheid met u te mogen beleven, maar ik denk dat heel goed is dat u weer naar huis, ma en de kinderen/kleinkinderen gaat!!! Soms vind ik het lastig om samen alles te doen en me niet te ergeren of boos te worden, maar grotendeels ben ik ontzettend trots op u!!!!
Ma, geef pa, Anton en Dick een hartelijk welkom op Schiphol. Ze doen hier geweldig werk, zorgen voor een goede sfeer en proberen de juiste keuzes te maken om de projecten de goede kant op te sturen.
Ik probeer snel wat foto’s te plaatsen! Inmiddels is het bijna een maand en alles blijkt in Nederland gewoon door te gaan, dus ik blijf ook nog even. Bestemmingen zijn nog onbekend, maar spannend zal het zeker worden.
Liefs,
Ad
P.s. Pa is niet de enige die thuis mist. Ma, Harm, Ada en Frank: natuurlijk mis ik jullie. Broers, zussen, vrienden: hetzelfde. Maar ik weet en merk ook dat deze ervaringen levenslang zijn, waardoor ik ze ook niet wil missen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-19 16:33:03
[totalVisitorCount] => 36811
[pictureCount] => 32
[visitorCount] => 1170
[author] => Ad van Ballegooijen
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457602
[travelTitle] => 22 oktober
[travelTitleSlugified] => 22-oktober
[dateDepart] => 2013-10-22
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/631/424_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/739_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reis-met-pa-in-afrika-deel-2
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 4541799
[userId] => 388896
[countryId] => 31
[username] => redeenkind
[datePublication] => 2013-05-30
[photoRevision] => 0
[title] => Donderdag: wát een verschil!
[message] => Rwanda is prachtig, schreven we een paar dagen geleden. Maar eerlijk is eerlijk: Burundi is zo mogelijk nog mooier. Wat een schitterende uitzichten, idyllische dorpjes en uitgestrekte meren! Aart heeft ook een cameraatje bij zich die je aan de buitenkant van de auto kunt bevestigen en zo een heel stuk van onze route opgenomen. Alleen al met dat stukje film zie je hoe mooi het hier is. Helaas kunnen we het nog niet zo bij de weblog plaatsen, de beelden moeten eerst bewerkt worden.
Het grootste verschil tussen Rwanda en Burundi ligt echter in hun ontwikkeling. Rwanda bruist van activiteit en opbouw. Overal wordt gebouwd, liggen goede wegen en hebben veel mensen werk. De hulp die het land gekregen heeft na de genocide in 1994 begint veel resultaat te geven. Steeds meer neemt de Rwandese overheid initiatieven van buitenlandse hulporganisaties over. Hoezo heeft hulp geen zin? Wij hebben met eigen ogen gezien hoe een land dat hulp goed aanwendt de weg omhoog gaat. Misschien kan Red een Kind al over een paar jaar in Rwanda programma’s stoppen, als de plattelandsgebieden de ontwikkelingen gaan volgen!
Zover is het in Burundi nog lang niet. Ook Burundi heeft te maken gehad met de genocide in 1994, maar in veel mindere mate als Rwanda. Ook de ziekte aids heeft hier enorm veel slachtoffers geëist. In Burundi is het armoe troef. Men schat dat ongeveer 20% van alle kinderen in Burundi één of beide ouders heeft verloren. Twintig procent! Van alle kinderen in Burundi maakt bijna 60% zijn of haar school niet af. En zonder opleiding is de kans op een baan later bijzonder klein. Het Red een Kind programma in Burundi is daarom gericht op drie dingen: zoveel mogelijk kinderen naar school, jongeren die niet naar school zijn geweest helpen met een vakopleiding en een lening om een bedrijf te beginnen en genoeg voedsel voor iedereen.
Vanmorgen spraken we met Prosper, een vrolijke jongen van 23 jaar. Hij vertelde ons dat hij drie jaar geleden nog op straat leefde en niets kon. Toen hij mee kon doen met een vakopleiding voor kapper, greep hij die mogelijkheid met beide handen aan. Hoe dat afliep (goed natuurlijk) kunnen jullie te zijnertijd in een filmpje zien, maar wat vooral heel erg mooi was, was dat hij helemaal begon te stralen toen we vroegen wat er nou veranderd was. Hij zei: “Er is elke dat te eten. Zelfs als ik morgen niet werk, hoef ik me geen zorgen te maken of er morgen ook te eten is. Het is er!”
Helaas viel op dat moment mijn oog op een stuk vel met een geitenkop er nog aan dat op de grond lag. De rest van de geit hing aan een haak. (maar dat terzijde)
Tijdens het filmen had zich een enorme menigte zich om ons heen verzameld. Iedereen wilde zien wat er gebeurde en wat we aan het doen waren. Maar de sfeer was prima en voor ons allemaal was het een mooie belevenis.
Na Prosper bezochten we twee gezinnen waarvan de vader al overleden is. In het ene gezin was de weduwe 23 jaar, in het andere 50 jaar. Maar het grootste verschil zat in het feit dat de 23-jarige Vestine in het programma van Red een Kind zit, een opleiding kon doen en nu geld genoeg verdient voor zichzelf en haar kinderen. “Ik ga niet meer hertrouwen, ik heb geen man nodig”. Het verhaal van de 50-jarige Groriosa was juist hartverscheurend: “ik weet gewoon niet hoe ik al mijn zeven kinderen elke dag weer genoeg eten moet geven. Ik huil er elke dag om en ik weet niet wat er van mijn kinderen moet worden.”
Hoezo helpt hulp niet? Wat een verschil tussen Prosper en Vestine aan de ene kant, en Groriosa aan de andere kant. Hulp gaat niet over een vakopleiding of een landbouwprogramma, of een schooltje. Dat zijn maar middelen. Het gaat om het creëren van kansen en mogelijkheden voor een betere toekomst.
Na het filmen lunchten we in een eenvoudig restaurant aan een prachtig meer. Toen we bijna weg wilden gaan kwamen we nog een Nederlandse vrouw tegen. Ze keek Marion aan en zei: We kennen elkaar toch?” “Nou”, zegt Marion, “ik denk dat u mij van de televisie kent”. Het resultaat van deze ontmoeting is dat we straks gaan eten in het Thaise restaurant van deze mevrouw, dus ik eindig snel deze bijdrage. Wanneer het op de weblog verschijnt is nog even afwachten – er is hier in de verste verte geen wifi te bekennen en ook via 3G kan ik geen internetverbinding maken. (Dat is flink afkicken voor Marion en mij).
Morgen rijden we van Kirondo in het noorden naar Bujumbura in het Zuidwesten, en nemen daar het vliegtuig via Nairobi naar Nederland. Zaterdagochtend zijn we dan weer in Nederland, boordevol indrukken en met veel filmbeelden.
Lieve lezers, bedankt voor het volgen!
Aart, Marion en Anki
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-05-24 12:22:21
[totalVisitorCount] => 9692
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 4951
[author] => Anki
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 444000
[travelTitle] => Projectbezoek Red een Kind
[travelTitleSlugified] => projectbezoek-red-een-kind
[dateDepart] => 2013-05-26
[dateReturn] => 2013-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/896_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => donderdag-wt-een-verschil
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 4541796
[userId] => 388896
[countryId] => 31
[username] => redeenkind
[datePublication] => 2013-05-29
[photoRevision] => 0
[title] => woensdag: toch naar Burundi!
[message] => Het is maar goed dat we allemaal tamelijk flexibel zijn, want vanavond zijn we toch in Burundi aangekomen. Het was bij nader inzien toch handig om vanuit het projectgebied door te reizen naar het noorden van Burundi. Handiger dan om dat morgenvroeg te doen.
Maar terug naar vanmorgen. Na een prima ontbijt reden we eerst door Kigali om geld te wisselen en wat opnames te maken van de stad. Daarna reden we naar Bugesera in het Zuiden van Rwanda. Een plattelandsgebied waar Red een Kind verschillende (sponsor)projecten heeft. Het gebied was veel minder bergachtig dan het noordwesten waar we gisteren waren. Vandaag vergezelde spraakwaterval Malvern ons. Malvern is een Zimbabwaan die al in verschillende landen in de hele wereld heeft gewoond en daar smakelijk over kan vertellen. Nu woont hij in Rwanda en is de vertegenwoordiger van Red een Kind voor de programma’s in Rwanda, Burundi en Congo.
In Bugesera bezochten we een dorp waar de ouders samen de schouders hebben gezet onder een bijzonder project: de kleuterschool. Met een kleine bijdrage van Red een Kind is die school er gekomen en ze zijn er bijzonder trots op. Heel veel kinderen gaan pas vanaf een jaar of zes naar school, en hebben op die leeftijd best een lastige start. Deze ouders wilden zo graag voor hun kinderen een school waar ze eerder heen kunnen, zodat de kinderen een goede start in het schoolleven maken. Ook de kinderen zelf zijn heel blij dat ze naar school mogen, en daar zelfs al een beetje Engels leren. Als Nederlanders vonden wij het ook erg leuk om te zien dat het toch nog wel echt een kleuterschool is, het leren gaat er spelenderwijs en de school is niet streng. De kinderen gaan elke dag van 8 tot 11 uur naar school.
Na dit vrolijke bezoek reden we richting de grens met Burundi. Onderweg gingen we nog bij een gezin kijken dat in het sponsorprogramma van Red een Kind zit, en bij een landbouwproject. Het is mooi om te zien hoe op allerlei manieren gewerkt wordt aan het vergroten van kansen van kwetsbare gezinnen. Van deze twee bezoeken hebben we geen los filmitem gemaakt, daarvoor was de tijd te kort. Aan de grens met Burundi kochten we visa voor Burundi en namen we afscheid van Diogene.
Inmiddels zijn we in ons guesthouse gearriveerd en zijn we benieuwd wat Burundi ons gaat brengen. Geen wifi in elk geval!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-05-24 12:22:21
[totalVisitorCount] => 9692
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 389
[author] => Anki
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 444000
[travelTitle] => Projectbezoek Red een Kind
[travelTitleSlugified] => projectbezoek-red-een-kind
[dateDepart] => 2013-05-26
[dateReturn] => 2013-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/896_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => woensdag-toch-naar-burundi
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 4532276
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-05-19
[photoRevision] => 0
[title] => De laatste maanden in een notendop
[message] => Oh la la. Het is alweer veel te lang geleden dat ik iets heb geschreven. Het werk in Burundi is voor mij ‘gewoon’ geworden. Toch is er heel wat gebeurd in de afgelopen maanden. Maud is gekomen en alweer vertrokken, Aline en Esperance hebben ons onderzoeksteam versterkt, Marius is weer terug naar Nederland, de nieuwe directeur is ook al weer een maand aan het werk, hebben we in Makamba bezoek gehad van de Nederlandse ambassadeur, 2 Business Ambassadors zijn ook langs geweest, ik heb in Bujumbura de Business Ambassadors van Congo verwelkomt en rondgeleid, ik heb de Burundese president gezien, Pasen in Bujumbura gevierd, vrouwendag in het stadium van Makamba beleefd, het veld ingegaan met een consultant voor het opzetten van associaties, de nieuwgebouwde hangars goedgekeurd, uitstapjes gemaakt naar het nationale park in Bururi, gebadderd in warmtebronnen, gegrilde Mukeke vis gegeten in Nyanza Lac, in het meer gezwommen met een slang, en natuurlijk veel gewerkt ;). Waar zal ik eens beginnen?
Allereerst zijn de drie maanden met Maud vliegensvlug voorbij gegaan. Het was leuk en gezellig om weer een huisgenootje te hebben en niet de enigste Mzungu in Makamba te zijn. Zo hebben we lekker vaak uit kunnen eten, zijn we in Bujumbura naar het meer geweest en hebben we vaak bij Aline gegeten, en over het algemeen veel biertjes op. Samen zijn we in Bujumbura op zoek geweest naar een ‘karaoke’ gelegenheid, maar deze hebben we helaas niet kunnen vinden. Karaoke in Burundi is gewoon een soort open-stage waar zangers of amateurs optreden. Zo hebben wel een bekende Burundese zanger zien optreden, wat heel leuk was. En ook heel herkenbaar voor mij, want ik had zijn YouTube video al gezien tijdens de Franse lessen in Vught (http://www.youtube.com/watch?v=JLv1hvpHdbs). Ook zijn we samen met André en Linda (collega van het DCR) in Bujumbura uit geweest, met goed eten en veel dansen, wat ook reuze gezellig was. Ook hebben we wat uitstapjes gemaakt: we hebben Bururi nationaal park bezocht, waar we wel met de auto naar boven zijn gereden, maar daarna een mooie wandeling hebben gemaakt met een geweldig uitzicht. We zijn een paar keer naar Nyanza Lac geweest, waar je een strandje hebt zodat we kunnen zwemmen. Één keer werden we wel plotseling uit het water geroepen door de locals, die een slang hadden zien zwemmen. En aangezien er ook giftige slangen in het meer zwemmen, moet je hier wel mee uitkijken. Ook eten we in Nyanza altijd heerlijke gegrilde Mukekes (een vis uit het meer). We zijn laatst ook naar een paar warmtebronnen geweest om te badderen. Het water was heerlijk warm, en elke keer maakte Jerome plek voor ons, aangezien hier ook veel Burundesen (de meeste kinderen) komen. Er was ook een tweede bron, iets hoger op de heuvel, maar die was toch echt te heet. André en Jerome gingen tegenover elkaar kijken wie er het langst in kon blijven liggen. Het was gelijkspel geloof ik. Maar als ze zo rood konden worden als ik, dan was dat in dit geval ook gebeurd, denk ik! Aangezien dit het laatste weekend van Maud was in Makamba, hebben we op de terugweg ook weer heerlijk in Nyanza wat vis gegeten. Het was zeker een goede afsluiting van haar tijd hier. Haar onderzoek is uiteindelijk ook goed gegaan en het rapport zal binnenkort klaar zijn.
Een andere leuke dag was de Internationale Vrouwendag in Makamba. Ik ben hier samen met André en Esperance heengegaan als representatives van ZOA. Het was georganiseerd in het stadium en zou eigenlijk in de ochtend al beginnen. Maar zoals dat zo gaat hier in Burundi, konden we aan het einde van ochtend terugkomen, omdat er nog niemand was. De stoet met vrouwen en borden liep vanaf de markt naar het stadium, waar ondertussen al Burundese drummers nummers opvoerden. Ook de kinderen waren natuurlijk erg geinteresseerd en gingen massaal langs de drummers op het veld staan. Er waren ook een aantal speeches en een opvoering van een toneelgroep over de rechten van vrouwen. Gelukkig was Esperance erbij om te vertalen, maar het was duidelijk dat het heel grappig was: het hele stadium lag dubbel. In een ander weekend in Bujumbura, heb ik de Business Ambassadors van ZOA Congo verwelkomt, omdat Marius in deze tijd in Nederland was (zijn vader was overleden, dus hij moest met spoed terug). Gelukkig heb ik de groep goed kunnen ontvangen; in de avond hebben we elkaar ontmoet in Bora Bora voor een glaasje, en de volgende ochtend gingen we naar een immense kerk-bijeenkomst buiten, waar zelfs de president van Burundi bij was! En hij was er niet alleen bij, hij gaf ook enkele speeches en zong en danste erop los. Dat was natuurlijk best bijzonder om mee te maken. Ook Pasen heb ik Bujumbura doorgebracht: ik heb de avondmis bijgewoond, en de volgende dag bij Esperance thuis gegeten, waarna we samen met haar man naar het meer zijn geweest om uit te waaien. Daar had ik natuurlijk wel wat chocolade eitjes meegebracht, want dat hoort er toch echt bij! En de enigste plek waar je deze kunt vinden is bij Café Gourmand; een heerlijke zaak waar je Franse zoetigheden kunt krijgen en het heerlijkste brood in het land heeft. Elke keer dat ik in Bujumbura ben, haal ik een aantal broden om in Makamba in te vriezen :). Ook ben ik met Esperance in het Musée Vivant geweest (het levende museum, oftwel kleine dierentuin). Dit is in Bujumbura en iedereen raadt het altijd aan. Het is vrij klein, maar toch wel schattig. Er zijn vooral veel krokodillen en slangen, maar ook een luipaard, een chimpansee en traditionele huisjes. Na een krokodil geaaid te hebben en de giftige slangen in kooien zonder glas gezien te hebben, zijn we hier ook gebleven om een brochette te eten en een biertje te drinken met de man en zwager van Esperance. In de avond zijn we nog bij Aline gaan eten, waar Maud (terug van een korte vakantie in Rwanda) en de man van Aline ook waren. Het was in ieder geval een heel gezellige dag, en de laatste dag van Maud voordat ze naar Gitega ging om drie maanden voor Care onderzoek te doen. Gelukkig zal ik komend weekend ook die richting op gaan voor een leuk verjaardags-weekend.
Op het werk is er ook veel gebeurd. Ik houd me vooral bezig met onderzoek en data, en alles wat daarbij hoort. Daarnaast heb ik ook mee mogen denken over een nieuw proposal voor grond-certificering dat we inmiddels bijna hebben ingeleverd bij de Ambassade (de potentiele donor). Dus hier hebben we ook een heel weekend en een aantal avonden aan gewerkt. Ik zal in mijn volgende post wat meer uitleggen over ZOA en de programma’s die we op dit moment hebben. Maar dat vraagt natuurlijk om heel wat uitleg, dus zal ik daar een eigen post aan wijden. Daarnaast hebben we de data ingevoerd voor het project in Cibitoke, heb ik de data geanalyseerd en een rapport gemaakt, en ben ik ook zelf naar Cibitoke geweest om hier wat over uit te leggen. De carrés de rendement voor de Mais in seizoen A in Makamba hebben we ook weer afgerond, en we gaan deze week weer het veld in voor de carrés de rendement van het seizoen B. Deze keer hebben we het wel anders georganiseerd: afgelopen weekend hebben we in Bujumbura een GPS training gehouden voor een twintigtal geselecteerde jongeren uit Mabanda en Vugizo. Deze zullen in de toekomst ingehuurd worden om de carrés aan te leggen. In het veld hebben we ook de nieuwgebouwde hangars goedgekeurd, die nu klaar zijn om de oogst van het seizoen op te bergen. Ook heb ik natuurlijk veel ander werk gedaan, maar mijn bezigheden komen de volgende keer weer aan bod.
Wat minder leuk was, is dat Marius nu echt terug naar Nederland is gegaan. Dat was al sinds december bekend, maar het is toch heel jammer, want hij was echt een hele goede Country Director; altijd enthousiast en we hebben heel wat gebrainstormd en gediscuteerd over de invulling van de monitoring and evaluation van de programma’s. Daarnaast zal ik hem als persoon ook erg missen; de gezellige etentjes in Bujumbura zijn nu helaas echt voorbij. En zonder hem was ik hier natuurlijk ook niet geweest. Hij was erg blij met mijn komst en heeft het hoofdkantoor zeker gepusht om mij hierheen te krijgen. Het afscheidsfeest was in Bujumbura georganiseerd en was heel gezellig. Ook waren er mooie speeches, want die waren erg verdiend. Gelukkig is zijn opvolger, Geoff, ook erg aardig en kan ik het goed met hem vinden.
Nou, dat is in een notendop wat er is gebeurd. Ik zal snel ook weer wat foto’s uploaden. Een post over het werk van ZOA, mijn dagelijkse leven in Makamka en mijn indrukken van Burundi, zal ik later schrijven. Maar nu ben ik in ieder geval weer terug van weggeweest :).
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 38
[author] => Samantha
[cityName] => Makamba
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,makamba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-laatste-maanden-in-een-notendop
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 4499476
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-24
[photoRevision] => 0
[title] => Nama ndakwiyumvira (Je pense à toi)
[message] => Hallo Allemaal,
Het is weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb en het leek me een goed idee om dat nog een keer te doen voordat ik terug naar Nederland kom en jullie zelf al mijn verhalen kan vertellen. Ik ben super trots en gelukkig dat ik jullie kan mededelen dat ik afgelopen vrijdag vier enorme nijlpaarden in levende lijve heb gezien. Er wonen kroko's en nijlpaarden in/aan het Tanganyika meer (daar zwemmen is dus niet aan te raden) maar tot nu toe had ik ze nog niet gezien. Nu komen de nijlpaarden ook alleen 's nachts tevoorschijn en heb ik ze dus niet in het dag licht kunnen bewonderen. Maar zelfs in het donker waren ze een spectaculair gezicht! Ik weet dat dit niet een enorme prestatie is, maar als dieren liefhebber (behalve dan insecten, ik voer nog steeds een stille oorlog tegen de spinnen in mijn kamer, helaas blijkt mijn telepathische oorlogsvoering tot nu toe nog niet erg te werken) vond ik het echt geweldig om deze dieren te kunnen bewonderen in hun natuurlijke omgeving. Rustig aan het grazen en waggelen.
Verder ben ik afgelopen week nog twee maal in de provincie geweest. Weer in Makamba (nu echter maar 1 nacht en min of meer 1 dag, want het heen en weer reizen kost zo'n 6 uur in totaal) en een dag heen en weer naar Bubanza, wat de dichtsbijzijnde provincie is vanuit Bujumbura (behalve Bujumbura Rural wat gescheiden is van de stad Bujumbura beetje als district of Columbia (Washington D.C.) en de omliggende staat, bizar genoeg heb ik even geen idee welke dat is, maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel.
We hadden de afgelopen week een vol bureau. Hollandse bezoekers uit Den Haag die hier op het lokale kantoor kwamen rondkijken. Een van de bezoekers, Paula, was hier om meer over PBF te weten te komen en heb deze week dus vooral met haar meeglopen. Bij tijd en wijlen speelde mijn aversie tegen herhaling me hierbij parten, maar het grootste gedeelte van de tijd was het erg interessant. Ik ben met haar afgelopen week dus de provincie in geweest. Na mijn uitvoerige verslag over Makamba valt er weinig meer toe te voegen, het was vooral interessant omdat er nieuwe kanten van PBF aan het ligt kwamen, maar dat is voor jullie niet heel erg boeiend, tenminste zo denk ik.
Ik vond wel de armoede weer erg aangrijpend. Het leven gaat gewoon door hier en dat is logisch, maar vooral doordat hier bij Cordaid ook veel statistieken en cijfers voorbij vliegen krijgt de armoede nog meer gewicht. Ruim 80% van de bevolking werkt hier in de landbouw. Schokkend genoeg zegt maar 30% daarvan dat ze van hun arbeid kunnen rondkomen dat betekent dat minstens 56% van de bevolking niet genoeg verdiend om te kunnen rondkomen, en dan hebben we het nog niet eens over degenen die zonder werk zitten. Dat zijn cijfers waar ik persoonlijk wel van schrik en me ondanks alles wat ik hier zie geen voorstelling van kan maken. De massa hulpbehoevende mensen hier is dus onbeschrijfelijk groot. De schaarste van voedsel hier is ook wel in Bujumbura te merken, niet in overduidelijke manieren, maar er zijn hier bijvoorbeeld geen "grote" supermarkten laat staan supermarktketens, alleen kleine buurt winkeltjes. En met groot bedoel ik niet de Albert Heijn XL, maar een gewone (of zelfs een kleine) Ap hoef je hier niet te zoeken. In Kinshasa vond je daareentegen zelfs van die enorme supermarkten à la de Super U, waar je alles kan kopen van speelgoed tot eten tot tuingereedschap en elektronische apparatuur. Dat is hier echt ondenkbaar. Ik denk ook dat ik in één van de weinige landen ter wereld zonder MacDonalds ben, al moet ik eerlijk bekennen dat ik de gele M ook in Kinshasa niet gezien heb, al zijn daar wel andere Fast Food "restaurants" zoals de "Hungry Lion" (nee ik maak geen grapje).
Daarin merk je toch dat op sommige gebieden Burundi slechter af is dan Congo, hoewel Congo lager staat in de Human Development Index. Maar dat ligt vast ook aan de omvang van Kinshasa, relatief aan die van Bujumbura (die toch meer aan Utrecht of Den Haag doet denken dan aan een miljoenen stad).
Verder ben ik gister naar de markt geweest. Wat een belevenis. Als blanke wil iedereen dat je hun waar koopt en ik vond mezelf op een gegeven moment omringd door minstens zeven verschillende verkoopsters die allemaal varianten van hetzelfde waar aanprezen. Maar heerlijk dat het mogelijk is om de markt op te gaan. In Kinshasa was dat te gevaarlijk, maar behalve voor de zakkenrollers, hoef je hier niet echt op de veiligheid te letten. Tenminste zolang je geen domme dingen doet.
Daarna naar een soort festival geweest dat in het teken stond van Rwanda. Open lucht muziek en veel standjes gaven het een geweldige atmosfeer en het was een heel erg leuk uitstapje. Helaas is het regen seizoen hier nu echt begonnen (met zo ongeveer een heftige bui per dag), wat mijn zon uren behoorlijk inkort. Maar aangezien ik hoorde dat het in Nederland nog ijzig koud is, heb ik niets te klagen.
Ik geloof dat ik bijna door mijn stof heen ben. Als me nog iets te binnen schiet laat ik gauw wat van me horen.
Heel veel liefs en tot snel!
Naomi
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2035
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nama-ndakwiyumvira-je-pense--toi
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 4492089
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-11
[photoRevision] => 0
[title] => Muzungu
[message] => Hallo Allemaal!
Hoor van mijn Nederlandse bronnen dat het bij jullie nog steeds koud en winterig is. Bij mij heb ik nog weinig bewijs gehad van het feit dat dit het regen seizoen heet. Het regent wel zo nu en dan, maar over het algemeen is het warm en droog. Volgens Rose (mijn huidige host mama) beginnen de boeren hier zich zo langzaamaan een beetje zorgen te maken. Als het nog veel langer droog blijft zal het nare gevolgen voor de oogst hebben en dat is iets wat dit land echt niet kan hebben.
Zoals ik had aangekondigd ben ik vorige week in het binnenland van Burundi geweest. In Makamba, de meest zuidelijke provincie die tegen de RDC en Tanzania aanligt. En wat je in de hoofdstad nog wel enigszins kan vermijden is op het platteland niet aan te ontkomen: schreeuwende armoede, of nou ja nogal stille armoede, maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel. Al bij het verlaten van Bujumbura kwam we in de minder gegoede wijken van de stad waarin naast bakstenen huizen met lekke daken ook rieten en lemen huizen praktisch zonder dak stonden. Of nou ja huizen, denk meer de gemiddelde omvang van een Utrechtse studentenkamer maar dan voor een heel gezin en zonder de aanverwante keuken en badkamer voorzieningen.
Datzelfde kan je overal in de provincie ook vinden. Het aantal goed aangelegde, stevige huizen verminderd tot bijna nul, en dat terwijl het in Makamba een stuk kouder is (normaal gesproken) dan in Bujumbura. Het was nu nog steeds wel kouder, maar heb mijn vestje toch niet meer dan 1 keer aan hoeven trekken. Hollandse gewenning is toch niet helemaal verdwenen denk ik maar.
Maar goed de weg naar Makamba is zo vol met gaten en kuilen dat ik een nieuwe waardering heb gekregen voor de ongemakken van reizigers in de 17e/18e/19e eeuw, toen men nog met koets werd vervoerd. Dat gehobbel wordt je niet vrolijk van! Geen wonder dat die mensen hun huis haast nooit verlieten! En dan was onze 4wheeldrive voor 3 nog een stuk gerieflijker dan de oude volkswagen busjes die het openbaar vervoer vormen. Maar de weg loopt bijna de hele route langs het Tanganyika meer, wat het meest prachtige uitzicht bood. Samen met de vele geitjes en bergen, was het al met al wel te verduren. Daarnaast lopen en eindeloos veel mensen langs de weg. De meesten hebben goederen bij zich. Velen vervoeren de goederen op een fiets, die ze aan de hand de berg op duwen, om vervolgens naar beneden te kunnen rollen. Eindeloze afstanden! De gemiddelde burundees in het bezit van een fiets zou volgens mij met gemak de Tour de France kunnen fietsen (waarschijnlijk zelfs zonder doping!).
In Makamba sliep ik in een compound van de UNHCR, de vluchtelingen tak van de VN, wat erg goed onderdak was! Voor het eerst een warme douche (als in er kwam warm water uit de douche kop, niet opgewarmd water over je heen gooien met een bakje wat hier ook al een luxe is). Helaas maakte de armoede om me heen wel dat ik me een beetje ongemakkelijk voelde over mijn genieten van die douche. De mensen in die lemen huisjes met vuile kleren, die eindeloos af en aan sjouwen, jonge moeders (als in tieners) met kinders op de rug en manden vol goederen op het hoofd. Het maakt dat ik me schaam voor de Hollandse gemakken die ik mis.
In Makamba heb ik de middag/avond na mijn aankomst een uitleg gekregen over het project wat daar gaande is, want niet geheel nodig was, omdat Michel (Chef de Mission de Cordaid Burundi) me al infopakketten gegeven had, maar toch wel boeiend. De twee volle dagen dat ik er was heb ik twee takken van het een project bezocht dat in Makamba wordt uitgeprobeerd en indien succesvol zal worden uitgebreid naar andere provincies/de rest van het land. Het gaat om het bereiken van de bevolking om gebruik te maken van de bestaande gezondheidszorg. Het gaat om het organiseren van wat ze in het Frans Agents de Santé Communautaire noemen ofwel ASC. Deze mensen zijn een soort wijkverplegers, hoewel ze in deze context vooral de rol hebben van het bewust maken van de bevolking over ziekten en het aansporen om gebruik te maken van de Centres De Santé (CDS) oftewel huisartsenposten/ziekenhuizen (de echte functie ligt er ergens tussenin).
Tijdens de hervorming van de gezondheidszorg volgens PBF (Performance Based Financing) waarbij de gezondheidszorg letterlijk alleen beloond wordt voor de gemaakte kosten, maar daardoor wel een betrouwbare bron van inkomsten krijgt, bleek dat de CDS wel eigen problemen konden aanpakken, maar de problemen in de samenleving betreffende gezondheidszorg niet genoeg in het vizier konden krijgen en ook niet de handen hadden om de problemen die ze constateerden te verhelpen.
Daarvoor worden nu dus de ASCs aangeboord en om hen goed aan te kunnen sturen worden ze in groepen gebundeld (GASC). Ook voor hen gaat het principe van PBF op en worden ze alleen betaald als ze ook slagen in hun doelen. Bijvoorbeeld een ASC verteld een zwangere vrouw over het belang van pre-natale zorg wat leidt tot het verminderen van de risico's van de zwangerschap. Ze geeft deze vrouw van een briefje mee, die ze aan het CDS kan geven, om te laten weten dat ze dankzij de hulp van de ASC bij het CDS terecht is gekomen om zich te laten controleren. De CDS maken vervolgens een notitie van het bestaan van deze vrouw en de rol van de ASC, waarna de GASC geld ontvangt voor de doorverwijzing naar het CDS. (ik hoop dat ik het zo enigszins helder heb uitgelegd)
De eerste dag ben ik mee geweest naar een groeps bijeenkomst van zo'n GASC met twee medewerkers van IADH (de partner van Cordaid in dit project die verantwoordelijk is voor de uitvoering, Cordaid doet alleen de nodige support, financiering en lobbying). Zij helpen de groep bij het functioneren met behulp van een aantal vragen die toegespits zijn op eventuele zwakheden. Hoewel het in principe super interessant is en ook was, was het hele gesprek in Kirundi en (behalve de paar woordjes die ik geleerd heb, daarover later meer) daardoor begreep ik vrij weinig van het gesprek. De ontzettend vriendelijke mensen van IADH vertaalde wel zo nu en dan, maar de details van het gesprek gaan dan toch geheel aan je voorbij (en wellicht ook hoofdpunten als die niet vertaald zijn). Dat maakte het geheel toch wat minder denderend. Maar aangezien men op het platteland nauwelijks Frans spreekt, Kirundi is echt de hoofdtaal hier, kon het niet anders. Het was dus ook niemands schuld, maar wel jammer.
De tweede dag ben ik met twee controleurs van IADH op stap geweest. Zij controleren de facturen die door de GASC worden ingeleverd. Deze worden eerst nog gecontroleerd door de CDS, die doorgeeft dat iemand die een briefje heeft gekregen van de ASC ook echt naar de CDS is gekomen om van de zorg gebruik te maken. En dat wordt vervolgens weer gechecked door deze controleurs. Hier kon ik echt helpen met het controleren, ondanks het feit een deel in het Kirundi was, doordat ik de namen van mensen in het CDS register kon matchen met de opgegeven namen in de registers van de GASC. Niet erg opwindend werk, maar wel interessant om te zien hoe zoiets in zijn werk gaat. En prettig om na de voorgaande dag van Lost in Translation het gevoel te hebben nuttig te kunnen zijn.
De CDS in de provincie maken me huiverig voor het niveau van gezondheidszorg waar de Burundezen eerst gebruik van konden maken. Er is hier en daar wel stromend water in de onderzoekszalen (tenminste dat denk ik) maar het toilet was gewoon een hutje met een gat in de grond, wat waarschijnlijk beter is dan het zelfgegraven gat dat de meeste Burundezen in de provincie hebben. Als dit verbeterde gezondheidszorg is, dan was geen gezondheidszorg duidelijk de voorgaande stap. Tenminste zo leek het mij.
In veel opzichten lijkt het in de provincie eigenlijk wel alsof je terug in de tijd gaat. Behalve de auto's en de voetbalshirtjes die bizar genoeg (dacht dat die dingen altijd heel duur waren) overal zijn (heb zelfs dirk kuyt ergens rond zien fietsen, maar ook messi etc.), ben je gewoon terug in 1860-1900. Daarnaast merk je dat in de provincie dingen schaarser zijn. Ik had wat last van mijn keel daar en was dus naarstig op zoek naar Strepsils, maar kon alleen kiezen uit Ibuprofen of anti-biotica. Ben overduidelijk voor geen van bovenstaande gegaan en wacht dus rustig tot het vanzelf overgaat aangezien er nu alleen nog een klein hoestje over is, waar ik een heleboel vitamine C in de vorm van heerlijke zelfgemaakte citroen limonade/sinaasappelsap en verse ananas, Prunes Japonnais (geen idee wat dat in het nederlands is een soort ovaalvormige vrucht met rode zaden), en passievruchten. Niet vervelend dus. Verder gaat het goed hoor, nu weer hard aan het werk, na een rustig weekend.
En toen vergat ik helemaal mijn titel uit te leggen. Zoals ik eerder al zei begin ik heel langzaam een piepklein beetje Kirundi te begrijpen (ja: ego bedankt: rakoze etc.) maar veruit het belangrijkste woord wat ik geleerd heb is Muzungu. Muzungu betekent zoveel als Blanke (of zwart persoon die zich gedraagt als Blanke/zich in een autoritaire functie bevind). Terwijl wij, hobbelend, hotsend en klotsend, door het binnenland reden (de wegen naar de CDS waar de bijeenkomst en de controles waren, waren zo mogelijk nog slechter) werd mijn aanwezigheid enthousiast opgemerkt en door kleine kindertjes vaak begroet met gezwaai en de kreet Muzungu!, waarop ik natuurlijk wilde weten wat het betekende. Nu hoor ik het ook vaker hier op straat in Bujumbura (ja ik mag hier de straat op, maar niet alleen), hoewel ze hier in de stad blanken meer gewend zijn. In de provincie was ik echt een bezienswaardigheid wat bij een kruising gaf van het de gevoelens een dier in de dierentuin te zijn en een celebrity. Erg vreemd. Mijn IADH collega's vertelden dat het normaal blanken niet zo absurd veel aandacht krijgen. Zij dachten dat het aan het feit lag dat ik jong en vrouwelijk was, beiden komen hier weinig voor in de blanke variatie. Maar goed, dat was dus het verhaal achter de titel.
Ik laat gauw weer wat horen.
Heel erg veel liefs!
Naomi
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 790
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => muzungu
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 4485675
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-01
[photoRevision] => 0
[title] => The Prince, the Bike, the Oil
[message] => Hallo Allemaal,
Om de een of andere reden wil waarbenjij.nu niet begrijpen dat ik werkelijk uit Kinshasa vertrokken ben en in Burundi ben aangekomen, want hij blijft hardnekkig volhouden dat ik in Congo ben. Wat onbegrijpelijk is want wat is Burundi een ongelofelijk prachtig! Het is lastig om hier te komen (en duur) maar vind het echt jammer dat jullie niet te zien krijgen hoe ongelofelijk mooi dit land is. Zelfs in Bujumbura wordt je aan alle kanten omringd door natuur in de vorm van bergen en meer.
Ik ben gister met Rose en Michel naar het Franstalige cultuurcentrum geweest. Deze week stond daar in het teken van België met elke dag andere films. Gister twee totaal verschillende films. Een over een fiets project (waarbij ik meteen aan Quirine en haar Duchenne heroes moest denken) waarbij met een ronde door Bujumbura fietste voor het goede doel. (Hoe het precies in elkaar zat weet ik niet precies aangezien ik het cruciale franse woord nog nooit eerder gezien had en ook nu niet zomaar in het woordenboek kan vinden).
De tweede ging over Prins Rwagasore, de Burundese held van de onafhankelijkheid die (net als zijn Congolese counterpart Lumumba) vermoedelijk door de Belgen is vermoord. Rwagasore was een zoon van de toenmalige koning van Burundi en heeft zich sterk gemaakt voor economische en politieke ontwikkeling, onder andere dus in de vorm van de onafhankelijkheid. Helaas heeft hij de onafhankelijkheid nooit mogen meemaken. Daarnaast maakte hij zich ook sterk voor raciale samenwerking en heeft hij, als prominente Tutsi, een Hutu vrouw tot bruid genomen.
Een interessant figuur, maar het klonk mij toch teveel als een verloren gegane droom in de oren. Ik kon het cynische gevoel niet van me afschudden dat het me onwaarschijnlijk lijkt dat hij bij al zijn principes had kunnen blijven en niet de weg zou zijn gegaan van zovele Afrikaanse dictators, als hij niet om zeep was geholpen. Zijn status heeft wat weg van JFK, Rwagasore is zelfs nog jonger (29) gestorven en heeft datzelfde aura van hoop voor de toekomst en vooruitgang. Maar het blijft een rijke (koninklijke) afrikaan, met een Westerse opleiding (Brussel, hoewel hij als ik het gister goed begrepen heb nooit een papiertje heeft mogen ophalen), een machtige Papa, mooie idealen maar een nog mooier Hugo Boss/Armani etc. pak, dat netjes om zijn dikke lijf valt.
Nu ja wat het had kunnen worden zullen we dus nooit weten. Maar het was wel heel interessant om op deze wijze meer van de geschiedenis van het land te leren (heb altijd al een zwak gehad voor geschiedkundige documentaires. Het beeld maakt het gewoon levendiger) al begrijp ik helaas nog steeds niet al het frans. Soms werd er toch te snel of te onduidelijk gesproken en ook de ondertitel van het Kirundi ging soms wat te snel. Maar desondanks heel erg interessant.
Wat ik verder zelf erg leuk vind in Burundi is dat er veel gebruik wordt gemaakt van de fiets! Benzine is duur (daarover later meer) en dus doen de armeren veel met de fiets. Mogelijk in een stad, waar de afstanden een stuk behapbaarder zijn dan in Kinshasa (iemand vertelde gister dat de afstand van de Noord tot Zuid grens daar bijna 100km bedraagt. Nu lijkt mij als Hollandse wat overdreven, maar je weet waar nooit. Het is minstens de afstand Utrecht-Amsterdam en waarschijnlijk dus meer). Maar waar onze fietsen altijd netjes zeggen dat er niet meer dan 25 kilo op de bagage drager mag, heb ik onderweg vanaf het vliegveld een man op een fiets gezien met 6 zakken van minstens 25 kilo met goederen, ik denk rijst of meel. Totaal bizar. Hij had een soort stellage gebouwd om de zakken in de lengte te ondersteunen. Dat soort stellages zijn hier heel gewoon, hoewel ik zo'n enorme last sindsdien niet meer gezien heb.
Maar de benzine hier is dus duur. Niet verwonderlijk aangezien de benzinepompen in handen zijn van een monopolie/kartel dat de prijzen bewust opdrijft. We hebben deze week 3 dagen zonder benzine gezeten (en werden dus door de Cordaid chauffeur heen en weer gereden) omdat door de stijging van de dollar geen benzine meer "geschonken" werd. Ongelofelijk! Dat zouden ze een Nederland eens moeten proberen, naast een volksopstand zouden ze meteen die Hollandse dame van de EU (ben haar naam even kwijt, Nelie Kroes??) op hun dak krijgen! Ach ja: seulement en Afrique denk ik dan. Maar over het algemeen is Burundi een stuk beter georganiseerd (hoewel voor mijn gevoel wel nog net een slagje armer) dan Congo. De collectieve onthouding van benzine is daar een cynisch maar goed voorbeeld van. Maar ook het werk aan de grote markt van Bujumbura, die een paar weken geleden is afgebrand) dat wordt uitgevoerd door de overheid is een goed en positiever voorbeeld.
Op het moment ben ik bezig met het doorwerken (lees ploeteren) van een (frans!) document over PBF (performace based financing of financement basée sur le performance/resultat) wat in Burundi gebruikt wordt om de gezondheidszorg te verbeteren. Volgende week ga ik waarschijnlihk het veld in! Een van de projecten bezoeken in de provincie. Dus voor volgende week vrijdag heb ik waarschijnlijk geen gelegenheid om te schrijven, maar dat overleven jullie vast wel!
Tot gauw! (Het is alweer maart! Nog maar 1 maand en een week te gaan oftwel 5 weken...)
Liefs!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 392
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => the-prince-the-bike-the-oil
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 4483735
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Burundi
[message] => Hallo allemaal,
Het verblijf in Congo zit er weer op en ik ben afgelopen zaterdag, na een vermoeide, maar goede reis in Bujumbura, Burundi aangekomen.
De laatste twee weken in Congo zijn voorbij gevlogen. Aan het eind moest in alle haast het rapport worden afgerond en alle uitstapjes die nog niet gemaakt waren, stonden voor zover mogelijk ook nog op het programma. Niet veel tijd om jullie te schrijven dus helaas. De twee meest bijzondere uitststapjes waren het bezoek aan de rivier de Congo (de Congo is de een na grootste/langste/breedste (??) rivier op aarde, zij (fleuve in het frans is vrouwelijk) moet alleen wijken voor de Amazone). Wat een gevaarte is die rivier. De dag was ongelofelijk heet (de laatste weken was het alsmaar ruim 30 graden), maar gelukkig zag de Congo er met zijn bruine water en sterke stroming er niet ontzettend aantrekkelijk uit als bron van verkoeling, dus hebben we dat maar aan het Congolese bier over gelaten. Congo heeft een behoorlijke bier cultuur (belgische erfenis?) met twee grote brouwerijen die elk meerdere bieren uitbrengen. Ik heb ze niet allemaal geproefd, maar wat ik heb geproefd was zeker niet verkeerd. Verder verkopen ze natuurlijk (net als overal ter wereld) Heineken, maar persoonlijk ben ik daar niet zo'n fan van en ga ik dus liever voor een plaatselijk biertje.
De zondag erop zijn we naar een kunstmatig meer geweest (lac de la vallée) waar je helaas ook niet mocht zwemmen. Maar wel heerlijk kon wandelen door de prachtige natuur die eromheen te vinden was. Echt oerwoud was het niet, maar het gaf toch een beetje zo'n gevoel. Helaas was Daniël er moe en moesten we hem het grootste gedeelte van de 6km rondom het meer dragen. Maar met een soort estafette systeem met Daniel als stokje ging het prima. Na het meer zijn we doorgereden naar het Bonobo reservaat in de buurt. Voor de mensen die niet weten wat Bonobo's zijn, het zijn mensapen. Sterker nog het zijn de apen die genetisch gezien het meest op mensen lijken (maar 2% verschil). Heel erg gaaf om die dieren in het echt te zien. Ze worden met uitsterven bedreigd in Congo en zijn daardoor in het reservaat terecht gekomen. Helaas kwamen we aan bij het reservaat toen het eigenlijk al gesloten was, en mochten alleen naar binnen om even snel te kijken en was het verhaal na een kwartiertje alweer voorbij. Nu ja je kan nou eenmaal niet alles hebben en het belangrijkste lijkt me toch gewoon de aapjes zien.
En nu dus in Burundi. Wat een ander land is dat. Na de overweldigende omvang en drukte van Kinshasa (een stad van 10 miljoen inwoners) is Bujumbura haast een kleine badplaats. Zoiets wat Scheveningen in verhouden tot Londen, Parijs of Berlijn is. Nu is Bujumbura wel wat groter dan Scheveningen, maar denk dat ik er qua schaal niet veel naast zit.
De badplaats analogie heeft ook te maken met het feit dat Bujumbura aan een van de grootste meren in Afrika ligt, het Tanganyika meer en dus ook echt het gevoel van een badplaats heeft. Helaas is het meer niet zonder meer geschikt om een bommetje in te doen met dank aan krokodillen en nijlpaarden (ik hoop stiekem van beiden 1 te spotten, want behalve de aapjes, mooie vogels, enge insekten en veel gekko's heb ik nog niet erg veel gave dieren gezien). Maar er zijn wel veel zwembaden e.d. hier en als ik het goed begrepen heb ook een deel van het meer waar wel gezwommen kan worden, dus dat komt wel goed. Daarnaast is Burundi erg bergachtig, wat als je over het meer uitkijkt een soort zwitserleven gevoel oplevert, maar dan met palmbomen en een betere temperatuur.
Het bureau van Cordaid hier is veel kleiner, maar 15 man en een deel daarvan is support staff (huishouding, bewaking etc.), dus dat is wel echt een verandering, maar niet per se onwelkom. Ik ben meteen overladen met documenten om te lezen, zodat ik hier aan de slag kan gaan. Daar moet ik dus ook meer weer eens aan gaan beginnen. Ik zal proberen wat sneller iets te laten horen.
Heel erg veel liefs en ik zie jullie over 6 weken alweer!
Ps. Ik ga hier in Burundi waarschijnlijk een trip naar de Provincie maken, hoop dat dat doorgaat, want het lijkt me erg gaaf om de projecten ook echt in actie te zien!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 841
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => burundi
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 4464238
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-27
[photoRevision] => 0
[title] => Het echte werk
[message] => De laatste twee weken waren vooral gevuld met veel werk. Vorige week dinsdag heb ik doorgebracht op het bureau: we hebben de aanpak besproken voor de komende weken. We gaan een team opzetten om in het veld bij een aantal huishoudens een carré de rendement op te zetten en de superficie van hun veld haricots te meten. We moesten wel snel zijn, want van één van onze partners hadden we gehoord dat er al mensen waren begonnen met oogsten. Dan kunnen we natuurlijk niet meer accuraat meten wat de oogst dit seizoen is, en dan gaat kostbare data verloren. We moesten dus ook weer donderdag terug naar Makamba om alles te regelen met de partners. Ik heb deze dag ook een rapport gelezen, en commentaar gegeven, over de geiten. We gaan namelijk twee geiten geven aan de huishoudens van de eerste generatie, die alle eerdere bijdrages hebben betaald en aan de eisen voldoen: dus ook een mooi stalletje hebben gebouwd en kunnen aantonen dat ze de geiten kunnen onderhouden. Ook hebben de huishoudens hierbij een composthoop, zodat ze de geiten kunnen gebruiken om biologisch compost te maken voor hun veld. Zo zijn ze minder afhankelijk van het kopen van kunstmest, wat toch nog redelijk prijzig is. In het rapport stond per huishouden beschreven of ze aan de eisen voldoen en ze nu recht hebben op de twee geiten. Ook stond erin beschreven hoe je de geiten kunt onderhouden. Best interessant dus. Na het lezen heb ik wat commentaar met Marius besproken om met de consultant te bespreken die het heeft geschreven.
Woensdag waren de testen voor een nieuwe werknemer Cibitoke. Het hele kantoor was dus druk bezig met het houden van interviews en het organiseren van de test. Intussen heb ik het commentaar op het geitenrapport in het Frans naar Marius gestuurd en een document geschreven over het aannemen van een assistent voor mij in het veld. Ook heb ik met Sandra internet stickjes geregeld voor in Makamba. In het kantoor in Makamba is namelijk geen internet. En als je zoveel dingen moet regelen en onderzoeken, is het toch wel makkelijk. Aangezien de eerste week met onbeperkt 3G internet best goed werkte, hebben we besloten om één maand deze stickjes te nemen, totdat er internet in het kantoor is geïnstalleerd. Om het internet te regelen, zijn we uiteindelijk 3 keer op en neer gereden naar Leo, een Burundese telecom provider; één keer voor een opgave, de tweede keer om de simkaarten op te halen, en een derde keer omdat één internet stick het niet deed. ’s Avonds uit gaan eten naar een Indisch restaurant, waar we nog even over mijn assistent hebben gesproken; we hadden namelijk een keuze gemaakt, maar helaas heeft ze deze afgeslaan omdat ze vond dat het te weinig betaalde. Ze zou de volgende dag nog een tegen-offer doen. Helaas is het uiteindelijk niet doorgegaan en moesten we dus helemaal opnieuw beginnen.
Donderdagochtend gingen André en ik terug naar Makamba voor een meeting met de partners en Emmanuel over de plannen voor volgende week. Omdat in dit seizoen alleen één commune haricots verbouwd, heeft één van de partners ook de verantwoordelijkheid om de mensen te regelen die de carré de rendement kan zetten en de oppervlakte per huishouden kan meten. Ook al waren ze tijdens de meeting niet heel enthousiast om ermee te beginnen, we konden gelukkig alles wel regelen in één dag. Één van de partners zou ervoor zorgen dat volgende week dinsdag alle mensen klaar kunnen zijn om te beginnen. Voor de overnachting ben ik verhuist naar een andere guesthouse van de UNHCR, omdat er in heel Makamba geen water was. Gelukkig had deze guesthouse een grote reserve tank, dus kon ik er in ieder geval zorgeloos blijven. Ook was hier een kok die alle maaltijden voor de gasten verzorgd. Een hele sympathieke man, die het liefst Engels praat, met een paars glanzend vestje en een gulle glimlach. In de avond heb ik hier dan ook gegeten met de aanwezige gasten; van UNHCR en andere organisaties. In de avond belde Marius dat we volgende week kunnen gaan werken met een groepje specialisten die met behulp van GPS de carré de rendement kunnen zetten en de oppervlakte kunnen meten. Het is wel prijzig, maar veel preciezer dan het werk met de partners, want die hebben helaas deze technologie niet. Dit zal een groot verschil maken in de tijd en de precisie van het onderzoek, wat natuurlijk heel belangrijk is. De volgende ochtend gingen op bezoek bij de security officer van de UNHCR om ons voor te stellen en informatie in te winnen over de veiligheidssituatie in Makamba. In principe is alles prima, naast de gewone criminaliteit dat overal te vinden is. Tot nu toe hebben ze in ieder geval nooit problemen gehad met expats, en hopelijk blijft dat ook zo. Ook gingen we even naar mijn huis kijken, ofdat ze alles hebben gemaakt wat we de vorige keer hadden besproken. Alles was netjes overgeschilderd, en de oven/gasplaat vervangen met een andere. Deze had ook wel een kapotte oven, maar we kunnen in ieder geval het gas gebruiken om te koken. Ook was er nu wat bestek. Alleen nog geen extra deken voor een tweede persoon. En een deken is in Makamba ’s nachts toch wel nodig. Dus dat zou nog geregeld worden. Na het bezoek weer meteen door naar Bujumbura. Aangekomen op het kantoor gingen we verder met de voorbereidingen voor volgende week; ik moest namelijk ook nog de lijst met huishoudens afmaken. Ook hebben we opnieuw interviews gehouden voor de Burundese meisjes die ons gaan assisteren in Makamba. Hier kwamen gelukkig twee candidates op af die al hadden gewerkt met ZOA tijdens een eerder onderzoek. En gelukkig waren ze beiden even goed, zodat we ze allebei gaan aannemen. Zaterdag was een nieuwe werkdag deze week: we hebben de hele dag gewerkt met Marius, André en Eugene om de metingen voor te bereiden. We hebben de aanpak besproken, de mensen geregeld en een sample gemaakt van een lijst met huishoudens om te gaan meten. Tijdens de volgende seizoenen houden we dan dezelfde huishoudens aan, zodat de vooruitgang (of achteruitgang) over tijd te meten is. We waren uiteindelijk pas na 17.00 klaar, maar gelukkig kunnen we nu wel meteen een goede start maken.
De volgende dag was een goede relax zondag: lekker uitgeslapen, rustig ontbeten, wat geinternet, en ’s middags even naar een nationaal parkje in de buurt om wat meer nijlpaarden te zien. Dick was in de ochtend aangekomen en Marius wilde hem graag ook de nijlpaarden laten zien: en de meeste kans is toch wel in dit nationale park, want daar zitten er misschien wel een paar honderd. Dick is een consultant van Agrifirm (een Nederlandse organisatie voor boeren die o.a. ook de Boerenbond heeft). Hij gaat deze week meehelpen met het organiseren van de Open Dag op vrijdag: het is een open dag voor een proefveld met aardappelen in Vugizo, waar ik in de eerste week ook ben geweest. Hij heeft dit mede mee opgezet en kan nu zien wat het heeft opgebracht. In het begin had het proefveld grote weerstand, maar nu is iedereen gelukkig razend enthousiast. Vrijdag is een open dag om de opbrengst van een veldje te laten zien. Er komen ook belangrijke personen, zoals de minister van agricultuur, de administrateur van Vugizo, chefs des collines en vele anderen. Maar voordat het werk begon, kon Dick nog even wennen aan het Burundese klimaat en intussen ook nog wat lokale wildlife zien. Het park heeft maar één weg en drie uitkijkpunten langs de rivier. De rivier komt weer uit op het meer, maar het is duidelijk dat de nijlpaarden preferentie hebben voor de rivier: er waren veel verschillende groepjes en bijna niet te missen. Ook waren er allerlei vogels. Voor de uitleg ging er een guide mee in de auto. Helaas wist ze niet heel veel te vertellen, en begreep ze vaak niet wat je vroeg of zei, maar dat maakt niet uit; het was leuk om weer even een ander stukje van Burundi te zien. Na het park gingen we naar Club du Lac om lekkere pizza’s te eten en te genieten van de live-band.
En wat was dit een contrast met de maandagochtend: het was stressen om alles geregeld te krijgen voor het vertrek naar Makamba. Er moesten allerlei inkopen gedaan worden (zoals touw voor de carré de rendement, en decameters). Ook was er een gesprek met het GPS groepje om een plan de campagne te maken. Ik ging met Sandra mee om de inkopen te doen. Na haar bij de bank te hebben afgezet, ging ik zelf verder met de chauffeur Jerome om te kijken naar de touwen. Natuurlijk heb ik hier helemaal geen kennis van, en hebben we om samples gevraagd om mee te nemen. Voor mij was het wel duidelijk wel touw het beste was, en ik stelde voor om ook waarschuwingslint te gebruiken om het carré goed zichtbaar te maken. Omdat er eigenlijk nog interviews gepland stonden, moest ik weer terug naar het kantoor en gingen Sandra en Eugene verder met de inkopen. Het was niet nodig geweest, want de candidaten kwamen niet opdagen. Intussen was het heel wat gestress om met twee auto’s, en de GPS mensen, te vertrekken naar Makamba. We hadden afgesproken om Eugene en Sandra in de stad te ontmoeten, naar de bank te gaan voor een cheque te cashen voor Makamba, en door te rijden. Daar aangekomen waren de inkopen wel bijna afgerond. Helaas was de cheque niet goed ondertekend en duurde het nog lang voordat Sylvere met een nieuwe cheque aankwam. Om half vier konden we dan toch wegrijden en waren we maar net voor het donker in Makamba aangekomen. Deze keer kon ik in ieder geval wel in het huis slapen: klamboe opgehangen en snel het bed ingedoken.
De volgende ochtend stonden we al vroeg op, om met het hele team naar Mabanda te rijden. Daar stond een groep met assistenten te wachten. Zij gaan één op één samenwerken met de GPS specialisten. We wilden eigenlijk de avond ervoor een kleine training houden, maar omdat alles vertraagd was hadden we besloten het deze ochtend te doen. We lieten de GPS mensen een rondje lopen en de cijfers opschrijven. Er zat al een klein verschil in, en één persoon leek me een beetje onhandig/onwetend. Maar zolang ze het goed kunnen in het veld, maakt het niet uit. We gaven wat uitleg over het werk aan de assistenten en verdeelden iedereen in totaal 4 groepen van één GPS specialist en één assistent, en gingen met groepen van twee naar één sous-colline; twee groepen gingen met Eugene mee en twee groepen met André en mij. In de sous colline aangekomen, stonden de twee guides (één voor ieder team) ook al klaar. Zo konden we snel naar de eerste huishouden om gezamenlijk de eerste twee velden te doen. Dit om te zien hoe ze werken, en de werkwijze goed af te stellen. Het veldje was een gemixt veld van bonen en mais, en door de bonen kon je het bos niet meer zien; het was dan ook een hele taak om eromheen te lopen en daarna erin te gaan voor het afzetten van het vierkant. Gelukkig bleek al snel dat de GPS mensen echte professionals zijn en goed doorwerken. De eerste twee velden lagen ook naast elkaar, dus dat was helemaal makkelijk. Na de gezamelijke metingen splitsten de groepen zich op. Voor de eerste dag ging ik mee met André en één groep, zodat André en ik ook gelijk met elkaar konden bespreken hoe het ging. We hebben eigenlijk nergens hoeven helpen, wat ik helemaal niet erg vind; de velden zijn toch wat moeilijk toegankelijk en als ik er zelf in moest lopen, worden er gelijk een aantal boontjes platgetrapt. Maar het was toch wel een redelijk zware dag: de zon scheen, het was warm, er was bijna geen schaduw, en we liepen heel wat af. Ondanks het vele water dat ik gedronken had, kreeg ik er toch wel een zwaar hoofd van. En dan te bedenken dat ik niet eens het echte werk doe! Petje af voor de teams die wel door blijven werken. Aan het einde van de dag kwamen we samen om ook met Eugene te bespreken hoe zijn teams hadden gewerkt. Helaas was er in zijn groep wel één GPS man die niet goed functioneerde. Het was de man die die ochtend op mij ook al een slechte indruk maakte. En gezien de tijdsdruk en het vele geld dat het kost, hebben we besloten om de man te ontslaan. De organisatie beloofde wel dat er over een dag een vervanger kwam, maar dat betekende wel eigenlijk twee dagen werken met drie teams. In de avond was ik dus wel toe aan een lekkere douche in mijn nieuwe huisje; jammer genoeg dat de watervoorziening hier anders over dacht…
De volgende ochtend weer vroeg op pad. Maar voordat we met de auto’s vertrokken, maakten we foto’s van de GPS kaarten met de huishouden-gegevens, zodat we dit aan de database kunnen toevoegen. In het dorp aangekomen waren de guides niet erg tevreden: ze hadden namelijk gehoord dat hun salaris minder is dan het salaris van de assistenten, terwijl ze bijna hetzelfde werk doen. Het was nog een lange discussie en onderhandeling om toch weer met het werk te beginnen. Met een kleine opslag en dagelijkse betalingen gingen ze wel akkoord, zodat we, met vertraging, verder konden met het strakke schema. Ik ging alleen met één team mee, en André met het andere team (nadat hij op en neer was gereden naar Makamba om geld voor de salarissen op te halen – wat onnodig bleek, gezien er geen netwerkverbinding in de bank was en er dus geen geld uitgegeven kon worden). Het was heel wat lopen vandaag; heuvel op, heuvel af. En met één lens was het niet echt prettig (note to self: heb altijd lenzenvloeistof en een bril bij). De dag verliep voor de rest gewoon prima, en bij het laatste veld kon ik wat met de kindjes langs de weg spelen, die erg blij waren met lege waterflessen, en zich verbaasden over roze nagellak. Na een redelijk geslaagde dag gingen we weer terug naar Makamba. Het was ook wel duidelijk dat de teams niet persé begeleiding nodig hebben. Dus de volgende dag bleef ik lekker in Makamba. Ik ging samen met André aan de slag met het maken van een sample van huishoudens voor de laatste generatie. Want de gegevens voor deze huishoudens waren nog maar net bekend; om zich in te schrijven voor het programma moeten ze ook een voorschotbedrag inleggen. Nu was er wel een preliminaire lijst en zouden de GPS teams de volgende dag beginnen aan de sous-collines waar ook de nieuwe generatie beneficiairies zijn. Ook hield ik me bezig met het maken van een format in excel voor de data-invoer. Het was ook wel fijn om wat tijd te hebben om eindelijk mijn koffers uit te pakken. Als alles nog in de koffer zit, heb je het idee dat je elk moment weer ergens anders heen kan gaan, of zelfs terug kan gaan naar huis. Nu alle kleren in de kast liggen, geeft dat toch een ander gevoel; iets meer permanent. In de avond kwamen Marius, Dick en Sandra ook nog even langs om hallo te zeggen, want die waren in Makamba om de open dag voor te bereiden.
Vrijdag was het zover: de langverwachte open dag in Vugizo! Omdat Marius en Dick al heel vroeg weggingen en ik nog foto’s moest maken van de GPS gegevens, reed ik met Jean Claude, Evode, de chef van Healthnet TPO en iemand van FAO mee naar Vugizo. Bij het veld aangekomen, was alles al netjes opgezet. En wat waren de opslagschuren mooi geworden! De laatste keer dat ik ze zag, waren ze nog half open en lag er een man op de grond met een plank tegen zijn hoofd. Nu is het plaatje gewoon helemaal compleet. Ook was er een gedeelte van het veld geoogst en lagen er twee manden bij de verschillende stukjes; eentje voor de consumptie en één met pootgoed. Er zijn verschillende kleine veldjes, waar proeven op zijn gedaan; de één met 10 cm afstand, de ander met 15 cm afstand, twee verschillende gewassen, verschillende bemesting. Alle effecten waren nu al goed te zien. ZOA en Agrifirm wlienl ook laten zien aan de boeren dat het goed is om zo nu en dan op een stukje grond te experimenteren met nieuwe technieken, zodat je kunt zien welke beter is om volgend seizoen te gebruiken. Ook al waren Emmanuel en anderen bang om conclusies te trekken, het was duidelijk dat de relatieve opbrengst op een klein stukje grond toch echt een heel stuk is verbeterd. Om ZOA te bedanken, kwam er ook een groepje dames voor de entertainment die dansten en zongen welke goede dingen ZOA in de dorpen had gedaan. Er waren veel gasten uitgenodigd om deze waarnemingen mee te delen. Zo ook de minister, die op het einde ook een erg enthousiaste speech had gehouden. De partners, de administrateur, chefs des collines, Healthnet TPO, en ook andere organisaties waren aanwezig. De gasten werden na de uitleg opgedeeld in drie groepen en gingen met Emmanuel, Dick of Artemon mee in een roulerende rondleiding. Zelf ging ik niet met een groep mee, maar maakte ik wat foto’s bij elke groep. Na een paar uurtjes was de open dag afgesloten en gingen we met een paar auto’s naar een gebouwtje bij de kerk om heerlijk te eten. Hier had Sandra voor gezorgd. Wel was het best laat om nog naar Bujumbura te rijden. Maar omdat we met twee auto’s waren, besloten we het toch maar te doen. In het donker kwamen we aan. Ik ging ook weer mee terug, omdat zondag Maud aankomt. Maud is een Frans meisje dat onderzoek voor ZOA gaat doen en met mij in het huis in Makamba gaat wonen. Die moet ik natuulijk wel even verwelkomen. Ook heb ik zelf een meeting op maandag en donderdag in Bujumbura met representatives voor Monitoring and Evaluation van de organisaties in het Dutch Consortium for Rehabilitation, waar ZOA ook in werkt.
In het weekend heb ik in ieder geval wel nog even kunnen relaxen: zaterdag lekker gezwommen in Club du Lac met Marius en Dick. Waarna het tijd was voor Dick om weer naar huis te gaan. Maar niet getreurd, want hij komt gewoon in februari weer terug om te beginnen met een nieuw proefveld (als de baas van Agrifirm de plannen ook goedkeurt). Zondag heb ik ook eindelijk tijd gehad om weer een stukje voor jullie te schrijven. Het is soms ook zo druk (en is er niet altijd goed internet) dat het er bij inschiet :). Een niet-zo-leuke ontwikkeling op zondag was de markt van Bujumbura die is afgebrand. Vanuit mijn hotel kon je de dikke zwarte rookpluim al zien. Er is op dit moment niet heel veel informatie over de oorzaak of over eventuele slachtoffers, dus dat moet gaan blijken in de komende dagen. Een feit is wel dat de markt het economische centrum van de hoofdstad (en misschien wel het hele land) is, en het nog zware gevolgen kan hebben. Zowiezo voor de marktlui die hun geld en waren in de vlammen hebben zien opgaan. Ik ben benieuwd welke informatie de komende dagen naar boven komt.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 60
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-echte-werk
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 4456889
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-15
[photoRevision] => 0
[title] => Makamba
[message] => Maandag was de eerste werkdag waar Marius niet aanwezig was. Op zich gaat het met mijn Frans nu al een beetje beter, en praat ik met André zo nu en dan Engels, als we het over het werk hebben. Ook al wordt dat ook steeds minder. Oud en Nieuw is voor mij rustig verlopen. Ik kon met André mee naar een kerkdienst van 21.00 tot 00.00, maar uiteindelijk toch niet gedaan. Ik vond het niet erg om in het hotel gewoon even series te kijken en Frans te leren. Helaas deed het internet het niet sinds ik terug ben gekomen van Tanzania, en dat was wat minder leuk.
Vrijdag gingen we dan voor de eerste etappe naar Makamba. Bij het kantoor in Bujumbara hebben we een andere ZOA collega opgehaald die ook terugging naar Makamba: Evode. Hij werkt op een ander programma dat zich focust op het geven van toegepaste rekenvaardigheid voor boeren. Na 3,5 uur rijden, langs het meer, door de heuvels en de bergen, waren we in de middag in Makamba aangekomen. Makamba is de hoofdstad van de provincie Makamba, maar erg klein vergeleken met Bujumbura; er is één centrum van kleine boetiekjes die gebouwd zijn in een grote cirkel, waar binnenin ruimte is voor de markt met groenten en vis. Allereerst ging ik inchecken bij de UNHCR guesthouse: dat zou mijn thuis zijn voor de komende dagen, want de beveiliging voor mijn eigen huis in Makamba is helaas nog niet geregeld. De guesthouse bestaat uit een aantal kleine kamertjes met een klein badkamertje, heel netjes en schoon, met een open driveway in het midden. In de middag gingen we meteen met Evode mee om te kijken naar een kantoorgebouw. ZOA breidt zich namelijk uit in Makamba (inclusief ik en André), en het kantoor nu wordt misschien te klein. Het was een gebouwtje waar op dit moment nog iemand woont, en wat een beetje rook naar kippen. Makamba is dan ook echt andere koek dan Bujumbura. Het is echt een dorpsstad. Maar met een beetje verf is al veel te fixen. In de avond gingen we eten in een restaurantje, wat in het weekend ook een bar/nachtclub kan zijn. Ik had de geitenbrochettes genomen, onwetende dat dit wel vaker gegeten zal worden deze week. Ook de chef van Healthnet TPO kwam zich even voorstellen en heette ons van harte welkom in Makamba. Het weekend was vrij rustig: ik werd wakker van een enorm lawaai, later realiserende dat dit de koeien (met enorme horens) waren die aan de achterstand van de guesthouse op straat lopen. Na een ontbijt bij de guesthouse, gingen we kijken naar een optie voor een huis voor André. Ook dit huis, net als de mijne, is groot met 3 slaapkamers, gebouwd in een nieuw wijkje wat ook wat andere huizen staan (nog wel onverharde hobbelige weg, maargoed, het huis staat goed!). Ook zijn we even naar de markt geweest (mzungu!). En aan het einde van de dag hebben we gegeten in het restaurant bij mij in de straat (waar we vervolgens bijna elke dag vaste gasten waren). Op zondag heb ik vooral gerelaxt met Franse Disney films. En in de avond was het natuurlijk tijd voor Fu Fu! Jammie. In de avond nog eten wat gedronken met Emmanuel en twee enqueteurs voor ons geitenproject, om de aankomende week te bespreken.
Maandagochtend begon met een ontbijtje bij ons nieuwe restaurant: gewoon een tosti met kaas. Zonder koffie deze keer, want ik zou in ieder geval een halve dag in het veld zijn, en daar zijn geen wc’s! Bij het kantoor aangekomen, heb ik kennis gemaakt met onze collega’s van Healthnet TPO, en weer hallo gezegd tegen de ZOA collega’s , die ik al eerder had ontmoet. Ook heb ik nu het kantoor kunnen zien. Omdat we onze programma’s in Makamba hebben uitgebreid, is er nu wat weinig ruimte in het kantoor. Toch heb ik een eigen kamer, dus dat is wel relaxt. Na de kennismaking van twee andere coördinatoren van onze implementatie-partners, hadden we een korte briefing met Emmanuel. We gingen vandaag naar twee nieuwe collines, waar ZOA niet eerder heeft gewerkt, om het programma uit te leggen, waarna de mensen zich kunnen inschrijven voor de nieuwe generatie, waarna wordt gekeken wie er aan de voorwaarden voldoen. Ik was al eerder in dezelfde regio geweest toen we kennis maakten met de administrateur van Vugizo. In Vugizo aangekomen, reden we ook eerst even langs de administrateur om hallo te zeggen. Daarna gingen we door naar het dorpje.
Iedereen zat buiten al klaar om het verhaal van Emmanuel te horen (in het Kirundi natuurlijk). Gelukkig vertaalde een partner-coördinator sommige delen in het Frans, zodat ik het ook kon volgen. We hoorden al onweer aankomen, maar het was nog droog. Nou ja, niet voor heel lang. Het kwam met bakken uit de hemel vallen, dus uiteindelijk zaten we opgekropt in een veranda van een huisje, met een groep van tientallen mensen. Regen en metalen dakjes is ook niet een handige combinatie voor een presentatie, dus toen het nóg harder begon te regenen, moesten we toch even wachten. Ook sloeg al snel de bliksem met een harde klap in, dus moest iedereen z’n mobieltjes uitzetten. Na de presentatie waren er vele mensen enthousiast, dus ik ben benieuwd hoeveel zich er zullen inschrijven. Op de terugweg reden we nog langs een dorpje waar twee nieuwe opslagruimtes gebouwd worden voor de aardappelen (het project dat ik ook eerder had gezien). Alles wordt met houten balken gemaakt, maar er wordt niet echt naar de veiligheid gekeken. Toen de ingenieur iets wilde laten zien en naar binnen liep, stootte hij per ongeluk een lange plank om die vervolgens recht op zijn hoofd viel, waardoor hij voorover in de modder terecht kwam. Er werd al snel wat water gehaald om zijn gezicht af te spoelen en gelukkig viel de schade mee. Wel was zijn bril verbogen, maar dat moet te maken zijn. Na een korte uitleg gingen we weer verder terug naar Makamba. Onderweg stopten we in Mabanda om een geitenbrochette met bakbananen te eten; deze maaltijd kun je hier overal vinden en wordt vers klaargemaakt. Er zaten dit keer ook wat stukjes lever bij, waar ik dan wat minder dol op ben. Maargoed, wel weer goed voor je vitamines en mineralen denk ik dan. Buiten waren de kinderen al weer bijgekomen van de Mzungu, en gingen we terug naar het kantoor.
De volgende dag weer ontbeten in hetzelfde restaurantje bij mij in de straat. Een broodje ei of kaas, met koffie kost al gauw evenveel als het avondeten! Haha, maar hier kost het avondeten maar 1,5 of 2 euro, dus dat is nog te doen ;). Vandaag ging met twee van onze partners mee naar twee collines in Mabanda, die erg dicht bij de Tanzaniaanse grens liggen: we reden zomaar een rondje langs de grenswachter. Onderweg reden we ook langs een UNHCR transit-camp voor de Burundese vluchtelingen die terugkomen uit Tanzania. Hier worden ze geregistreerd en wordt er gekeken waar ze kunnen gaan wonen: terug op hun eigen land, of in een Peace Village. Een Peace Village is eigenlijk een best wel triest verhaal. Hier gaan de mensen die óf niet weten waar het land van de familie is, óf het land in gebruik is door de overheid, óf geen land hebben.
Gelukkig was vandaag het weer een stuk beter. Nadat we de helft van ons team hadden afgezet in één colline, ging ik met een andere partner verder naar een andere. Wel moesten we nog even een modderige weg doorrijden, met aan de ene kant een heuvel en de andere een afgrond… Maar alles ging goed en we kwamen uiteindelijk bij een school aan, waar de vergadering werd gehouden. Een school betekent natuurlijk ook veel kindjes; en deze kindjes zijn nóg minder gewend aan mzungu’s, dus ik had weer heel wat bekijks. De kinderen blijven je ook echt volgen, en als je ergens gaat zitten blijven ze alleen maar naar je staren. Bij de vergadering waren er 200-300 mensen aanwezig, dus dat was een goede opkomst. Maar het paste niet allemaal in het schoollokaal. Na de uitleg gingen we dan ook naar buiten om daar de vragen van iedereen te beantwoorden. De administrateur zou ook nog langskomen, maar toen we klaar waren en de administrateur zijn telefoon niet opnam, gingen we toch maar weer terug naar de andere colline om onze collega’s op te halen. Nadat we de collega’s hadden opgehaald en weer terug wilden rijden naar Makamba, kwamen we de administrateur op de motor tegen; helaas te laat. Maar wel leuk om te zien dat ook de autoriteiten interesse hebben in het werk van ZOA. Terug in Makamba was het weer tijd voor een maaltijd: dit maal frietjes, vlees, en bonen. In de namiddag nog even een korte vergadering gehad met de partners over ons voorstel voor de monitoring and evaluation en in de avond met Emmanuel en de politiechef geitenbrochettes gegeten in een restaurantje bij het kantoor in de straat. Één ding wat ze hier ook goed kunnen, is bier drinken! Met name Amstel wordt veel gedronken. Een halve liter fles kost zo’n 60 cent. Ook wordt er in het binnenland eigen bier gemaakt. Maar dat zal ik maar laten voor wat het is, denk ik.
De volgende dag gingen we al vroeg op pad met Evode en Jean-Claude; twee ZOA medewerkers die in het programma werken voor praktische rekenvaardigheden. ZOA geeft lessen in rekenvaardigheid die zijn toegespitst op het boerenleven. Zo kunnen de mensen zelf uit gaan rekenen hoeveel zaad, mest, mankracht ze nodig hebben om hun stukje grond te bewerken. Ook voor de oogst is het belangrijk te berekenen wát je precies hebt, en hoeveel zaden je moet bewaren voor de volgende keer. Het klasje was vandaag in Kironge: een dorpje in Vugizo, hoog in de bergen. Ze hebben daar een klaslokaal vrijgehouden hiervoor. Na ons kort te hebben voorgesteld, begon de klas: in Kirundi natuurlijk, dus bleef er een collega naast ons zitten om zo nu en dan te vertalen. De klas was erg aandachtig aan het opletten en soms werd er iemand naar voren geroepen om sommen te maken. Omdat het klaslokaal geen ramen had, en het weer omsloeg van erg zonnig naar erg bewolkt, zweefden de wolken dwars door het klaslokaal. Aan het einde van de les was er nog een korte test. Intussen probeerde ik een (gat)wc te zoeken. Maar wanneer ik alleen buiten loop op een schoolterrein, voel je toch de honderden oogjes in je rug. Gelukkig staat de hangar van ZOA op hetzelfde terrein en kon ik daarheen lopen. Helaas heb ik de hangar nu niet van binnen gezien, maar dat komt de volgende keer wel. De hangar is namelijk een ander onderdeel van het programma van ZOA. De mensen van het programma, maar ook de andere mensen uit het dorp, kunnen hier hun zaden opbergen en bewaren. Ook kunnen ze de zaden aan de hangar verkopen tegen een gunstige prijs. Zo voorkom je dat de mensen verplicht zijn meteen na de oogst hun producten te verkopen tegen een super lage prijs, want een paar weken/maanden later is de prijs al omhoog gegaan. Ook voorkom je dat ze dagelijks hun zaden opeten, als ze alles in het huis bewaren. Na de klas gingen we nog naar een uitkijkpunt om een mooi uitzicht over de heuvels en het meer te hebben. Helaas was het deze keer te bewolkt en zal het tot de volgende keer moeten wachten. Terug in Makamba gingen we na het werk nog even langs bij de chef van Healthnet TPO. Zijn broer is onlangs overleden, dus gingen we hem condoleren. Hij stelde onze komst erg op prijs. Met name ook dat ik en André waren gekomen en hebben bijgedragen aan een kleine collecte.
De volgende dag bleven we op het kantoor en hadden we een vergadering met Emmanuel en de partners over de afgelopen week. De presentaties in de dorpen zijn goed gegaan, maar roepen ook weer wat vragen op die besproken moeten worden met de directeur. Het weekend is ook rustig verlopen: gewoon wat gerelaxt, gegeten, en ’s avonds met André, Jean-Claude en iemand die in de provincie werkt, brochettes gegeten in een lokale bar. Het weekend is rustig verlopen. Ik heb met name series gekeken, Frans geleerd en brochettes gegeten. En maandag was het weer tijd om terug te gaan naar Bujumbura. Er zijn testen voor een nieuwe functie deze week, en daar moet André bij zijn. Ook Jean-Claude had een meeting met Marius, want die is in de ochtend weer teruggekomen. Na een mooie route door het binnenland, ben ik weer aangekomen bij de grote stad (waar ik, in ieder geval, niet de enige mzungu ben).
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 32
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/614/695_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => makamba
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 4449139
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-02
[photoRevision] => 0
[title] => Joyeux Noël! Karibu!
[message] => Maandagavond, kerstavond, heb ik in mijn uppie doorgebracht. Marius had gezegd dat ze hier kerstavond niet echt vieren, maar in mijn hotel hoorde ik toch andere geluiden; de hele straat was de hele avond wakker, met muziek van alle kanten. Emmanuel had op het werk al gezegd dat ze hier la nuit blanche vieren en de hele avond niet slapen. Op eerste kerstdag zijn we naar de kerk gegaan, waar ook een heel schattig kerststukje werd opgevoerd door de kinderen. Ze zongen niet heel veel kerstliedjes, maar sommigen waren toch goed te herkennen (zelfs met een andere tekst in het Frans). In de middag waren we uitgenodigd bij de directeur van één van onze partnerorganisaties voor een uitgebreide kerstlunch. Hij heeft een heel mooi huis met een grote tuin. Omdat het zo nu en dan regent, stond er zelfs een heuse partytent. De tafeltjes waren netjes gedekt en alles was uit de kast gehaald. We zijn erg goed onthaald, en de kinderen zorgden voor een gevuld glas. De verdere gasten waren ook er aardig en er zijn wat interessante gesprekken gevoerd. Er was zelfs een minister op bezoek (inclusief beveiliging)! Het is duidelijk dat dit een erg welgestelde familie is, maar dat maakt ze zeker niet minder vriendelijk. Voor het eten werd er ook nog een verhaaltje uitgedeeld die bij de kerstgeest past, over eerlijk zijn en je best doen. Het eten was een buffet met pasta, aardappelen, vlees, salades, kip, vis en groenten, die een kok had bereid. Wat een luxe! Stevige kerstmaaltijd in Burundi: check! Na het eten liep het gezelschap langzaam leeg en was het weer tijd om terug te gaan. Ik had ook nog genoeg te doen ’s avonds. Ik moest mijn spullen weer inpakken, want de volgende dag gingen we vier dagen naar Tanzania. Al mijn bagage moest dus ook even opgeslagen worden, en dan is het natuurlijk de kunst om alles weer terug in de koffers te krijgen. Gelukkig ging dat nog redelijk en was ik klaar voor de safari!
De volgende ochtend, tweede kerstdag, gingen we op weg naar het vliegveld om via Nairobi naar Arusha te vliegen. We vlogen met Kenya Airways en Precision Air, wat zeker goed te doen was. Het vliegtuig naar Nairobi maakt nog wel een tussenstop in Kigali (Rwanda), waardoor het toch nog best lang reizen is. Ook in Nairobi hadden we een overstaptijd van een paar uur. Het vliegveld van Nairobi is best groot. Veel internationale vluchten maken hier ook een tussenstop. De transit/departure hal bestaat uit een lange rij met duty-free winkeltjes, twee cafés en een koffiewinkel. Op zich kan je je hier dus redelijk goed vermaken. Onze vlucht van Nairobi naar Kilimanjaro airport was met een vliegtuig van Precision Air. Deze was wel wat kleiner en had twee propellers. Maar gelukkig vloog deze ook goed en kwamen we ’s avonds aan op het vliegveld in Tanzania. Helaas was het al een beetje donker en bewolkt, anders kon je vanuit hier de Kilimanjaro goed zien. Op het vliegveld werden we opgehaald door de organisatie van de safari. Het was nog een uur rijden naar Arusha, maar de weg was goed en het verkeer was redelijk goed geregeld. Uiteindelijk kwamen we rond half negen aan in ons hotel (Le Jacaranda), waar de organisatrice al zat te wachten om de planning voor de komende dagen door te nemen. We gaan de eerste dag naar, en door, de Ngorogoro national park rijden, door de Ntudu gebied, naar de Serengeti Savannah Camp (onze overnachtingsplaats). De tweede dag gaan we naar de Ngogorogoro Krater, waar blijkbaar de big 5 te zien is, behalve giraffen. Daarna gaan we weer terug naar ons hotel in Arusha, om de volgende ochtend weer terug te vliegen naar Bujumbura. We hebben dus niet heel veel tijd voor de safari, maar hopelijk is het genoeg om alle belangrijke dieren te spotten: we zullen zien.
De volgende ochtend, na een vroeg ontbijt, waren we klaar voor onze safari. We werden opgehaald in een Toyota Landcruiser, waar bijna iedereen op safari mee rijd hier. Niet alle riemen klikten vast, de kilometerteller was kapot, er zaten geen profielbanden op, en hij gaf de inhoud van de tank niet aan. Maar voor de rest een prima autootje om door de steppe en savanne hen te rijden. Helaas was het nog wel bijna 4 uur rijden naar het natuurgebied. Daar hadden we eigenlijk niet op gerekend, en aangezien we maar 2 dagen safari hebben, zakte de hoop dat we alle dieren konden zien. Onderweg hebben we wel wat van Tanzania kunnen zien: de stad lijkt een stuk meer ontwikkeld dan in Burundi, met veel winkels, grote tankstations, veel stoepen, veel groen, hotels, cafés, goede asfaltwegen, en veel leven op straat. Het platteland is weer het tegenovergestelde: heel ruimtelijk, zo nu en dan wat landbouw, maar vooral veel graasgrond voor de koeien, geiten en ezels van de Masai die overal ziet lopen terwijl ze hun koeien aan het uitlaten zijn. Dit is heel anders in Burundi, waar je vanuit de lucht zelfs nog beter ziet dat elk stukje grond in gebruik is: alles is in vierkantjes en rechthoekjes verdeeld, of het land nu plat is of op een heuvel ligt, alles is in gebruik. Tanzania heeft in vergelijking een zee aan ruimte, wat het gelijk een stuk relaxter maakt. Ook zijn de mensen veel openlijker en goed ingespeeld op het toerisme, met échte service; daar kan Burundi nog wat van leren. Maar in Tanzania kennen ze ook geen burgeroorlog. Het land is een stuk vreedzamer ontstaan na het terugtrekken van de Britten, en ze doen veel meer aan nationbuilding; ook al zijn er veel verschillende etnische groepen, ze spreken allemaal Swahili, en ze zijn op de eerste plaats Tanzaniaan. Daar kan Burundi nog wat van leren. Toen we dichterbij het park kwamen, waren er steeds meer souvenirwinkels langs de weg te vinden, mét toiletten (speciaal voor de toeristen).
Na 3 uur rijden, en onderweg toegangspapieren halen voor het park, kwamen we aan bij de poort van het Ngorogoro park. Er stonden al een aantal andere jeeps klaar voor de safari. Na de poort verwachtten we al snel wat wildlife te zien, maar helaas duurde het nog even. Wel was er een mooi uitkijkpunt op de krater, waar het meeste wildlife te zien is, omdat ze er moeilijk in en uit kunnen komen. Ook in het park zijn veel Masai te vinden. De Masai zijn de enigen die toestemming hebben om hier te wonen, en je kunt hun kleine ronde dorpjes met hutjes overal zien. Ook zie je de kuddes met koeien, geleid door de Masai, gekleed in rood; de chauffeur zei dat ze rood dragen veelal om gevaarlijke dieren af te schrikken, met vrouwen die rood dragen als ze op pad zijn, maar normaliter in het blauw gekleed zijn. Na een tijdje door Masai gebied te hebben gereden veranderden de koeien opeens in zebra’s! Yay! De eersten die we zagen (van nog velen die daarna kwamen). Naast zebra’s kwamen de wildebeast ook tevoorschijn, gevolgd door de gazelle’s, baboons en giraffes. Het is apart om deze dieren in hun eigen habitat te zien. Dan begrijp je toch iets beter waarom ze bepaalde kleuren hebben, of waarom ze zo gevormd zijn. Na nog wat heuveltjes kwam een grote groene vlakte, omringd door bergen in de achtergrond en zware wolken aan de hemel. Overal waren wildebeast en zebra’s, zo ver je kon kijken. Ze trekken op dit moment door dit gebied om later naar de Serengeti te gaan en daarna weer terug naar Kenya. Blijkbaar zijn de zebra’s de leiders en zijn ze slim genoeg om de wildebeast bijvoorbeeld eerst een rivier te laten oversteken om te kijken of het wel veilig is. Als een zebra beweegt, bewegen de wildebeast mee. Vóór de grens van de Serengeti gingen we naar links om naar de savanne en ons kamp te rijden. Het was nog een grote vlakte met veel wildebeast, een paar zebra’s en wat vosjes, toen de regen begon. In de savanne waren de wegen al flink volgelopen, maar gelukkig hadden we een 4-wheel drive. Onderweg zagen we de flamingo’s in de verte en kwamen we nog wat dik dik’s en meer giraffen tegen. Ons kamp lag aan de andere kant van een ondiepe rivier en we zochten een weg om erdoor te steken. De meeste auto’s die over wilden steken keerden weer om, dus wilden we een andere weg proberen. Alleen was het probleem dat alles natuurlijk modder was geworden. Dus kwamen we vast te zitten. In de auto was geen houten plank of metalen plaat te vinden. Na vele pogingen en wat drijfhout, was het wel gelukt om eruit te komen. Maar toen moesten we de rivier nog door…. En dat na een verhaal van Marius te hebben gehoord over vrienden van hun die in Africa zijn omgekomen door een stromende rivier te doorkruisen… Maargoed, na wat nieuwe bandensporen te hebben gevolgd de rivier in, konden we toch redelijk goed doorrijden. Daarna de heuvel op, waar ons kamp op ons stond te wachten.
We werden vriendelijk onthaald met parapluen en warme koffie. Het kamp bestaat uit een rij met grote tenten, met daarin een slaapgedeelte, een wastafel, douche en chemisch toilet. En dat alles met licht! Er ligt ergens nog een generator en alle lampen zijn via kabels, die door de grond lopen, met elkaar verbonden. Daarnaast kwamen ze verwarmd water voor de douche en wasbak brengen wanneer je wilde. Het avondeten heb ik helaas niet mee kunnen doen, want na een lange dag op hobbelige wegen, en te weinig drinken, had ik een migraine gekregen. Dus snel naar bed! ’s Avonds nog wel veel dierengeluiden gehoord. De volgende dag vertelden ze dat het zwijnen, hyena’s en daarna nog leeuwen waren. Gelukkig doen ze je tent dicht, loopt er iemand met een geweer rond, en mag je ’s avonds niet naar buiten. Een opgegeten toerist kunnen ze natuurlijk niet gebruiken. Maar ik sliep in ieder geval super goed in mn hoge bedje met veel kussens en dekens.
De volgende ochtend hadden we een vroeg ontbijt, want de chauffeur wilde snel in de krater zijn om zoveel mogelijk dieren te kunnen zien. Toen we onze koffie opdronken, hoorden we al weer een auto in moeilijkheden (zat vast in de modder), en ja hoor; na 20 min. Kwam onze chauffeur naar boven gemodderd. Na een lekker ontbijtje met gebakken ei en bacon, brood en fruit, gingen we weer op pad. Deze ochtend was de rivier bijna geheel verdwenen en had een modderig bad achtergelaten. Gelukkig kwamen we hier niet in vast te zitten en kwamen we de modder goed door. Aan de overkant zagen we in de verte drie leeuwen in het gras liggen. Helaas konden we niet dichterbij komen, maar waarschijnlijk waren dit de leeuwen die we ’s nachts hadden gehoord. We gingen weer door de savanne (met giraffes), over de steppe (met de wildebeast), door Masai gebied, weer terug naar de krater. De steppe was ook vrij drassig geworden, waardoor we onderweg een andere auto tegenkwamen die vast zat. Maar dan ook echt vast. Natuurlijk had geen van onze auto’s een plank, of zelfs touw om te trekken. Dus na te stuntelen, wilde ze de auto een duw geven. Wat ook niet werkte. Gelukkig kwam er een andere jeep aan die wel een touw had en konden we na een klein half uurtje weer gezamenlijk verder rijden. Ondertussen nog wat aasgieren gezien bij een dode wildebeast. Bij de krater aangekomen, had je weer een mooi uitzicht over het gebied.
Toen we naar beneden reden, zagen we in de verte al een aantal jeeps stilstaan; een teken dat er wat te zien is! Aan de vorm te zien waren het zeker olifanten! En jazeker, drie mooie olifant-mannetjes liepen er rond. De vrouwtjes kunnen niet in de krater leven, want die kunnen niet alleen op gras leven. Dus ze zijn er alleen tijdens de paringstijd. Wel een mooi gezicht om deze dieren zo rond te zien lopen. Ook waren er al buffel o’s te zien. Natuurlijk zijn de zebra’s en wildebeast ook in de krater. Maar nu was het de kunst om ook de wat zeldzamere dieren te vinden. Al snel was een leeuwin gespot (gewoon de geparkeerde jeeps volgen). De leeuwin was op jacht en liep gewoon langs onze jeep heen op weg naar een groepje zebra’s. Na een tijdje had ze toch besloten dat het lastig zou zijn er één te vangen, dus droop ze langzaam af. Even later zagen we weer wat jeeps stil staan; dit keer bij een klein meertje, waarin een aantal nijlpaarden lekker lagen te relaxen. Echt super schattig om te zien. Ze draaien soms ook om, om zich uit te strekken, en dan zie je dus ook hun buik met alle pootjes de lucht in. We hadden ook veel geluk dit keer; er kwam een moeder met twee kleintjes het meertje uit om naar een ander meertje te lopen. Dus je kon ze dus helemaal zien! En dat kleintje erachteraan huppelend; echt geweldig! En naast de vele soorten vogels die we hebben gezien, zagen we in de verte ook een neushoorn, inclusief vogeltjes op de rug. Helaas was het niet mogelijk om dichterbij te komen. Ook zagen we meer zwijnen, hyena’s (met een poot van een wildebeast), een andere leeuwin, en flamingo’s. We reden verder naar de picknickplaats, naast een ander klein vijvertje met nijlpaarden. Omdat er veel black kites vlogen, mochten we niet buiten de auto eten; dan zouden ze je eten af willen pakken. Na het eten reden we door de krater naar het einde van het park, en daarna weer richting Arusha. Onderweg zijn we gestopt bij één van de souvenirwinkels, maar ze vroegen veel te hoge prijzen (en ja, afdingen is soms toch best lastig als ze weten dat de volgende jeep wél wil betalen). ’s Avonds kwamen we weer bij het hotel aan en kunnen we terugkijken op een geslaagde safari. Helaas was het soms nog best veel rijden en weinig dieren zien, maarja je bent natuurlijk ook in een enorm groot natuurgebied en niet in de Beekse Bergen. Je moet een beetje geluk hebben. En dat hebben we, denk ik, ook zeker gehad. De volgende dag gingen we weer terug naar het vliegveld, via Nairobi (en vier uur wachten), en over Kigali, terug naar Bujumbura.
Op zondag hadden we nog wel een kleine meeting met Emmanuel en André om een plan te maken voor de komende weken. Marius ging namelijk die dag weer terug naar Nederland tot 14 januari. André en ik gaan nu werken met het opzetten van de monitoring and evaluation, en gaan daarvoor ook op 4 januari naar Makamba om met de partners te praten. We moeten namelijk eerst weten welke data er al beschikbaar is, en hoeveel mankracht we al hebben voor het uitvoeren van de surveys. Op maandag kwam toevallig ook al een coördinator van één van onze partners langs, dus hebben we al het één en ander kunnen vragen. Volgende week is er al een heel schema met meetings met de partners en beneficiairies om de plannen voor het nieuwe seizoen uit te leggen. Hier ga ik dan natuurlijk naartoe, wat heel leerzaam zal zijn. De safari was een goede afsluiting van 2012, die ik in Afrika ben begonnen en ben geëindigd. Nu hopelijk een goed begin van het nieuwe jaar, met veel werk om te doen.
Iedereen de beste wensen voor 2013!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 116
[visitorCount] => 39
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/574/269_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => joyeux-nol-karibu
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 4639758
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-23
[photoRevision] => 0
[title] => Not FOR the poor, but WITH the poor!
[message] => Deze uitspraak deed pastor Etienne tijdens het ontbijt op zaterdagmorgen, toen wij vroegen naar de essentie van zijn werk. Dat is het hè?! Echt samenwerken met de mensen. Empowerment: ze in hun kracht zetten. We hebben nu met eigen ogen gezien dat dit niet maar een soort van ‘marketing term’ is, maar dat het gewoon waar is. Vooral in de zelfhulpgroepen was het goed te zien. Terwijl samenwerken nog best moeilijk is voor Hutu’s en Tutsi’s die elkaar nog geen decennium geleden zo bevochten.
Er zijn nl. veel programma’s gericht op het uitdelen van voedsel. Natuurlijk is het belangrijk dat iedereen in deze wereld te eten heeft. Het motiveert de mensen echter tot niets. Waarom zouden ze iets doen als ze toch te eten krijgen? En ze worden al helemaal niet gestimuleerd om een handeltje te drijven van bv. het extra eten dat ze hebben verbouwd. In Rwanda wil onze partner AEE zelfs niet werken in gebieden waar voedselprogramma’s zijn omdat dit onze eigen programma’s ondermijnt.
De laatste dag was inmiddels aangebroken. We bezochten een pre-primaryschool. Een soort kleuteropvang. Dit is redelijk uniek. Fecabu heeft nog maar 3 pre-primary projecten. Juist dit is belangrijk want dan wordt er op kinderen gelet terwijl de ouders werken en staan ze niet samen in een tuintje, zoals we vrijdag zagen. Die koppies van die kids waren prachtig. Zie de foto’s. De ouders waren er ook. Dat was extra stimulerend. Zij gaven aan het erg belangrijk te vinden.
De juf hield een heel lange toespraak. De meeste kinderen bleven bewonderenswaardig lang stil zitten. Van één gingen de oogjes dicht. Was zo schattig om te zien. Later liet juf een tasje met speelgoed zien. Het waren gekleurde, houten blokjes met een gaatje erin en rijgdraad. Wat hiermee te doen? vroeg ze zich af. Het was het enige speelgoed van de school en ze hadden geen idee… Are you kidding? (Vroegen we natuurlijk niet, maar het was een heel rare ervaring dat zoiets kennelijk helemaal buiten hun referentiekader ligt.) Zie het filmpje waarin Carin uitlegt wat je allemaal kunt doen met blokjes…
Na deze belevenis reden we verder en gingen opnieuw naar een zelfhulpgroep. We waren een beetje bang dat dit weer erg lang zou duren, want we moesten echt om 12u vertrekken naar Bujumbura. Etienne kennende zou dit maar zo 14u ofzo kunnen worden. Maar hij hield echt de tijd in de gaten. De groep vrouwen zong prachtig. (zie het filmpje op mijn facebookpagina) en gaven getuigenissen. Wij stelden ons voor en vertelden hoe blij we waren deze groep te ontmoeten. Drie vrouwen gaven testimonials en ook hen ging het erg goed. En dat zag je. Toen we afscheid namen, begonnen enkele vrouwen ons te omhelzen. Toen wilden ze allemaal omhelsd worden en in no time stonden er 25 om ons heen te knuffelen. Helphelp. Hilariteit alom.
Na dit bezoek zouden we op weg gaan naar de hoofdstad. Etienne sloeg nog een keer af naar een groep dames én heren die een naaiatelier hadden. Leuk om ook hen nog even te zien en zo echt zoveel mogelijk uit ons bezoek te halen.
Terug in de auto praatten we honderduit als dames terwijl Etienne ons veilig terug reed naar Bujumbura. Voor ons was het een soort verwerking van de afgelopen dagen en we ratelden maar door met zijn drieën. Om 3 uur ’s middags waren we terug bij Hotel Schandelijk. We aten daar wat en Etienne was opnieuw zo goed om even met ons naar wat toeristenshops te rijden voor de souvenirs.
Zo kochten we een djembee, een portemonnee voor mijn zoontje (zeer toepasselijk vond echtgenoot, uit zo’n arm land een portemonnee meenemen….). Zelf kreeg hij een asbak. Categorie: my wife went to Burundi and all I got was some lousy ashtray. Maar dit functionele kado was om te voorkomen dat van de zomer alle peuken in de tuin belanden. En deze motivatie was maar al te zeer herkenbaar bij de andere dames uit het gezelschap.
Goed, in het hotel was de bijeenkomst van de GLARA zo ongeveer ten einde. Collega Agnes was er ook. Zij had de afgelopen 3 dagen een training gegeven op het gebied van institutionele fondswerving. Dit omdat er ook veel fondsen in de landen zelf vergeven worden tegenwoordig. Het was een goede training geweest. Voor ons was het nog mogelijk om afscheid te nemen van de GLARA-partners.
En zo kwam deze inspirerende reis ten einde. We vlogen om 19u weg uit Burundi en landden de volgende morgen om 5 uur op Schiphol. Fijn, weer thuis. Fijn, om in dit land te wonen.
Ik vroeg me af wat ik nou de meest indrukwekkende ervaring had gevonden, maar ik kon het eigenlijk niet benoemen. Die 5 jongens, wees en zorgend voor elkaar met een goed lopende meubelmakerij; maar ook die eerste ervaring van een aantal arme mensen voor de varkensstal, die toch ‘rijk’ waren omdat ze perspectief hadden. Maar ook die zelfhulpgroepen waar ik weer hoop van kreeg. En die kleuters… Het was teveel om op te noemen. Misschien toch het meest geraakt door de Burundezen zelf. Wát een lieve en aardige mensen, ook in het straatbeeld hoe ze met elkaar omgingen. En wat voelden we ons welkom…
Heel goed in elk geval dat ik geweest ben. Nare dingen gezien, maar ook mooie. In elk geval weet ik dat er nog erg veel nodig is in Burundi. Wat mij betreft is de Burundi-promotie begonnen!
Hartelijke groet,
Henriët
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 27
[visitorCount] => 1164
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/629/860_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => not-for-the-poor-but-with-the-poor
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 4639536
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-22
[photoRevision] => 0
[title] => RESPECT!!
[message] => Vrijdag werden Carin, Marga en ik overgedragen aan de directeur van Fecabu, Etienne Nahimana. Wat een inspirerende man zeg! En een energie. Die vrijdag bekeken we wel 8 projecten.
Om bij het begin te beginnen: we startten in het Field Office van Fecabu ergens in de provincie. Daar ontmoetten we 5 mensen die dagelijks IN de projecten zijn. Diep respect, dat heb ik gekregen voor deze mensen die zo ontzettend veel werk verzetten daar. Zij maken de projecten tot een succes, zij staan letterlijk met hun voeten in de klei. We werden voorgesteld en kregen van één van de mannen (zonder Franse voornaam, dus ononthoudbaar ) in zijn te grote pak een lezing van alles wat er gebeurde vanuit het field office. Dat er bijvoorbeeld ook marktonderzoek was gedaan om te kijken welke producten het beste zouden aanslaan. En dat jongeren een soort vragenlijst kregen om te kijken welk beroep het beste bij ze zou passen. Want je zal maar een kleermaker moeten worden, terwijl je liever hout bewerkt. Dan wordt het natuurlijk nooit wat, dus goed dat dit vooraf gebeurt.
Na dit bezoek gingen we het asfalt af en hobbelden over de weg door naar een kleermaker. Deze man stond in de ingang van zijn hutje, ceintuur om zijn nek, te stralen en te vertellen over zijn werk. Wij stelden de vragen en Etienne vertaalde. Hierbij een foto van hem, helaas straalt hij hier niet, maar trekt een serieus foto-gezicht. Maar trots wás hij. Goed om te zien.
Vervolgens reden we naar een coiffure, de kapper. Daar schoren 2 jongens, opgeleid in een TVET (Technical Vocational Education & Training/beroepsopleiding) de krullen van een vrijwillig hoofd. De coupes hier in Burundi zijn allemaal hetzelfde: ultrakort, voor iedereen. Toch verzekerde één van de jongens dat hij diverse modelletjes had leren knippen.
Terwijl we hier stonden, werden we omringd door kinderen. De een nog schattiger om te zien dan de ander. Maar wat zagen ze eruit. Hun kleren waren vies en hingen vol gaten om hun lijfjes. Je weet niet wat je ziet. Onvoorstelbaar dat dit anno 2013 nog realiteit is en helaas niet alleen in Burundi. Ik had het gevoel dat ik in een film zat. Sta je echt temidden van de allerarmsten van deze wereld. Niet te geloven! Ik werd er depri van. Wat veel kinderen en wat moet er nog veel gebeuren. (Zie de foto van de tweelingmeisjes.)
Door ging het naar een naaiatelier in een dorpje waar vijf vrouwen werkzaam waren. Zij deden allen hun verhaal. Het ene nog schrijnender dan het andere. Wij stonden erbij en luisterden, stelden wat vragen. Je staat eigenlijk met lege handen. De zon scheen die dag, het was warm, om ons heen stonden vrij veel mensen. Tegen ons aan, eigenlijk. Het was een beetje afzien. Maar niets vergeleken bij het leven wat de mensen daar ondergaan.
We zouden richting de kerk rijden alwaar we een lunch aangeboden zouden krijgen. Het was inmiddels ruim na half 2 en we waren er wel aan toe. Etienne sloeg echter nog even af naar een project met een varkensboer. Hier werd hij zelf helemaal blij van, want deze man was enorm vooruitgegaan: van 1 naar 2 maaltijden per dag! (komen wij aan met onze lunch). Ook werd in de praktijk gebracht wat de Field officer wiens naam ik niet meer weet, hem had geleerd: bemesting van het land met de mest van de varkens. Als je niet weet dat het zo werkt, kom je zelf niet op het idee en moet je worden getraind. Zo leren mensen ook duurzaam met alles om te gaan en zoveel mogelijk te gebruiken. Ook lieten ze bananenbomen zien, waarvan de loten destijds waren geschonken door Fecabu. Ook om deze man en vrouw stonden veel haveloze kinderen ons aan te gapen. Ik hield daardoor datzelfde moedeloos gevoel, zo van: hoe kun je zoveel mensen in vredesnaam ooit helpen?
Tot we naar de SHG reden, de Self Help Group. Daar werd ik nou echt weer blij van. We stapten uit de auto en zagen zeker 150 voornamelijk vrouwen en kinderen die voor ons zingen en ons zo welkom heetten. Compleet met zo’n fluitje en het Afrikaanse ‘tong-gebruik’ (hoe noem je dit Paul Simon?). Wat zagen ze er goed uit, verzorgd, kleurig gekleed en vooral ook hoop en blijdschap in hun ogen. Wat leuk! ‘Zullen we meedansen?’, riep Carin. Zeg dan maar eens nee. Men vond het geweldig, tenminste zo liet het zich aanzien. We dansten met elkaar en voelden ons in elk geval enorm welkom. Hierna volgde een uur van toespraken en ‘testimonials’ van vrouwen die vertelden hoe het eerst was en hoe het nu ging. In alle gevallen was er weer hoop. Bv. door een lening binnen de groep waardoor iets kon worden aangeschaft of een kind naar school kon worden gestuurd.
Binnen de SHG’s geven mensen elkaar leningen. Dit is goedkoper dan bv een microkrediet waar vaak wel 25% rente op wordt gevraagd. Als meer mensen geld willen lenen, dan bepaalt de groep wie hiervoor het beste plan indient. Zo zaten we weer achter een tafel met bloemen te luisteren. Het was een mooi bezoek.
Hierna dan toch echt de kerk. Het was inmiddels 16u. Er stond een warme maaltijd voor ons klaar. De Fecabu-mensen die ons vergezelden laadden hun bord boordevol. Gelijk hadden ze, dit was voor hen een gelegenheid om weer eens goed te eten…..
Buiten een foto van Etienne bij een boom (zie hieronder). Bij deze boom was de kerk gestart. (Etienne is in zijn ‘vrije tijd’ ook nog eens pastor). Hiernaast stond het gebouwtje waar wij aten. (Kerk 2 toen er geen plek meer was bij de boom). Daarnaast stond een veel groter gebouw, kerk 3. En tenslotte stond er een enorme kerk, nr. 4 die komende zondag officieel geopend zou worden. Wat een uitbreiding van zo’n gemeente. Moet je in Nederland eens om komen. Wij gaan eerder richting boom…
Het volgende project waren twee meisjes langs de kant van de weg, ieder weer achter de naaimachine. Deze dames hadden pit! Ze hadden plannen voor de toekomst en wilden graag een huis kopen en kamers verhuren. Die komen er wel…
Tenslotte gingen we die dag naar een andere SHG met school erbij. Deze mensen hadden op ons gewacht. Daar waren we eindelijk. Opnieuw gezang en gefluit ter begroeting. Wij stelden ons voor. Ik had toevallig die dag een t-shirt aan met in het roze de woorden ‘Faith, Hope, Peace’. Dat wenste ik hen toe. Zij brachten een kado en overhandigden dit al zingend aan Marga. Het bleken bananen van een boom waarvan ook zij alleen de scheut hadden ontvangen.
Hierna mochten we weer op het bordes. De hele groep eromheen. Een toespraak van ruim een half uur. Etienne, die opgewekt vertaalde. Wij zaten allemaal nogal vol, keken glazig voor ons uit en knikten op -hopelijk- de juiste momenten. Arme man. Hij had deze toespraak helemaal op papier gezet en ingestudeerd en was helemaal zenuwachtig. En het enige dat ik nog weet, is dat er 46 kg spijkers verwerkt waren in het gebouw.
Na deze volle dag reden we terug naar het guest house. We aten nog een omelet en rolden ons bed in. Op naar de verwerking van dit al…
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 29
[visitorCount] => 467
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/628/171_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => respect
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 4638822
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-21
[photoRevision] => 0
[title] => Different Cake
[message] => Hoewel ik vandaag niet over internet beschik, wil ik deze blog toch graag bijhouden. We zitten nu in Rutana, zo'n 2,5 uur ten zuidoosten van de hoofdstad. Het is inmiddels donderdagochtend, gisteren vertrokken we om 16.15u uit ons hotel, Le Chandelier. In dit hotel was ik getuige geweest van de GLARA-conferentie. GLARA staat voor Great Lakes African Regional Alliance. Hier is een overeenkomst tussen onze partners in Burundi, Rwanda en Congo is ondertekend. Krachten bundelen en samen kijken wat werkt in de programma's. (En wat niet natuurlijk.)
Het weer is bewolkt, het voelt klammig en het is 27 graden. Altijd leuk om te weten. In Burundi regent het zo'n 8 maanden per jaar, mijn gezellige regenponcho is mee. We lunchten buiten met salades, heerlijke vis en fruit. De partners vertrokken om naar het enorme meer in de buurt te gaan, maar wij gingen met B.J. de auto in. BJ werkt bij onze partner Help Channel. Hij bracht ons naar het stadje Rutana, waaromheen allerlei projecten draaien.
We (collega Marga Beukers, bestuurslid Carin Rots en ik) reden echt het binnenland in over één van de weinige hoofdwegen. Ik snap nu dat op de website van BZ te lezen is dat doodsoorzaak nr. 1 onder buitenlanders een auto-ongeluk is. We vlogen over de weg, haalden in zonder de weg te overzien en scheerden rakelings langs de honderden mensen, vaak kinderen, die langs de weg liepen of fietsten. Soms scheurden we door dorpen met een soort houten schuurtjes. Dat bleken huisjes of winkeltjes. JB kocht een soort lange stengel met banaantjes. Ons City Hotel in Rutana bleek ff iets simpeler, maar wel prima verder. Opnieuw aten we een warme maaltijd. Pfff, wat een indrukken zeg. Vooral nu we het land meer hadden gezien. En dan moest de volgende dag nog beginnen...
Field Visits
Vandaag (vrijdag) het echte werk. We zouden de draaiende projecten gaan bekijken. Marga was helaas ziek en lag, voorzien van een overdosis imodium te bedde. Jammer, want ze had al een tijdje geen lopende projecten gezien.
We begonnen bij de gouverneur. Hij vertelde e.e.a., maar kwam telkens terug op de universiteit die hij in Rutana wil opzetten. Misschien goed om een Nederlandse universiteit hiervoor te interesseren?, zo opperde ik. Later kwam hij telkens terug op zijn universiteit, maar bleek het lager en middelbaar onderwijs helemaal niet op orde te zijn, dus daar kan hij zich volgens onze bescheiden, efficiënte westerse opinie beter op richten.
Buiten ontmoetten we nog een pygmee die BJ aansprak. Hij was onterecht beschuldigd en liep het risico in de gevangenis te belanden. Hij zat in zak en as. De pygmeeën (Twa) zijn een zeer gemarginaliseerde groep in Burundi. Het is één van de drie bevolkingsgroepen, naast Hutu's en Tutsi's. Twa worden enorm gediscrimineerd. Burundezen vinden het maar een eng bosvolk. Pygmeeën leefden nl. vooral in het oerwoud, terwijl Afrikanen oerwoud eng vinden, iets waar de boze geesten zich ophouden. Het oerwoud is zo goed als weg in Burundi. Gekapt voor brandhout of weidegronden, maar zeker ook voor landbouwgrond. De man schudde ons met terneergeslagen ogen de hand, zo jammer, hij nam precies de rol aan waarin hij was geduwd. BJ pleitte nog voor hem bij de gouverneur. Deze man is een gebedspunt, hopelijk vergeet ik hem niet te snel.
Red een Kind heeft in haar programma's, via Fecabu en Help Channel, maar ook in andere landen, overigens speciaal aandacht voor gemarginaliseerde groepen. Deze Pygmeese man was ook leraar in een van de projecten van Help Channel.
Maar er zouden die dag nog veel meer gebedspunten komen. Zo gingen we naar een SHG, self help group. In deze groepen werken 15-20 mensen samen om hun leefomstandigheden te verbeteren. Ze kunnen zelf bv geen varken kopen, maar met elkaar wel. Er wordt hen geleerd hoe ze de varkens moeten houden en later hoe ze deze op de markt kunnen brengen. Dat is in het begin heel lastig, want varkens moeten ook eten, maar dit moet worden verbouwd. Met een stukje grond en trainingen wordt daarin voorzien. Mensen wórden iemand. Toch wist ik niet wat ik zag, toen ik bij een twijgenschuurtje kwam met varkens erin. De varkens scharrelden in ruime hokken en waren echt biologisch. Ze hadden denk ik een beter leven dan de onze in Nederland. De vrouwen die ervoor stonden zagen er echter vrij haveloos uit. Afgeleefde gezichten, oud ook, blootsvoets in het zand. Toch lag er hoop in hun ogen. Ze waren erg blij met hun verbeterde leefomstandigheden.
Hierna liepen we door de velden en keken vanaf een afstandje naar vrouwen die met elkaar in het maisveld werkten. Ze hadden de scheuten vanuit Help Channel gekregen, maar de rest regelden ze zelf.
De auto zou ons weer oppikken, maar stond vast in de modder, dus we liepen zelf alvast verder. We kwamen langs een soort tuintje waar twee in lompen geklede jongetjes aan het spelen waren. Ze keken ons met grote ogen aan. Het erge was: ze waren samen. Er was verder niemand. Wachten waarschijnlijk tot een van de ouders weer thuis komen. Schrijnend..
Toen de auto ons had opgepikt, reden we naar een school. Onderweg voel je je net Maxima, een beetje wuiven naar de mensen. Behoorlijk genant. Mensen zelf vinden het zelf echter heel leuk en er werd veel gezwaaid. Soms schrok een kind ook vreselijk als ik contact maakte. Zo van: het beweegt...
Toen wij dan ook bij de school uit de auto stapten, stonden er in een mum van tijd honderden kinderen om ons heen. We bezochten de school en bekeken de lokalen. Er waren 6 lokalen voor 500 leerlingen. Niet meer klagen over de volle klassen in Nederland hè...
De leraren begonnen tegen mij over salarisverhoging. We moesten ons voorstellen en ik had verteld dat ik een soort van fund raiser ben. Help. Men ziet je als een zak met geld. Ik had slechts 40 jojo's. Dat schiet ook lekker op. Ik heb ze aan een van de leraren gegeven om ze uit te delen als beloning ofzo. Ik moest wel een demonstratie geven, want ze wisten echt niet wat je ermee kon doen. Later stonden enkele leraren met elkaar te jojo'en. Of althans: deden een poging...
Eigenlijk is het beleid van Red een Kind om niets uit te delen. Dit om te voorkomen dat je inderdaad zo'n soort witte Sinterklaas bent. Het gaat echt daar om de mensen zelf in hun kracht te zetten.
Tenslotte bezochten we een TVET. Hierbij gaat het om jongeren die een vak wordt aangeleerd en die op weg worden geholpen om hun vak in de praktijk te brengen. Aan de kant van de weg waren vijf jongens bezig om meubels te maken. Ze bleken ook nog wees. Ze waren enorm trots, want van hun verdiende geld hadden ze een huis laten bouwen. En er waren plannen voor nog meer huizen, voor elk een eigen huis. Eerlijk gezegd schrok ik nog wel toen ik het huis zag. Het waren eigenlijk alleen vier muren en een dak. Binnen was het een puinzooi. Er stond alleen een groot bed. Ik besef dit met westerse ogen te bekijken. Maar eigenlijk vond ik het nog steeds heel arm. Wat doen ze nou 's avonds met hun vijven? Het is aardedonker en behalve dit huis, is er he-le-maal niets. Mooi om te zien was wel de zorg voor elkaar. Dat je zoveel verantwoordelijkheid neemt als 17-jarigen onder elkaar. En hoop, dat zag je ook.
Behoorlijk vol kwamen we in ons hotel aan. We liepen nog een ommetje (wel samen met BJ) door het plaatsje. We kochten er shampoo in een grote kan, meer autoshampoo eigenlijk. Het rook naar groene zeep, maar prima. Lekker douchen, eten (omeletten) en slapen.
Wat een indrukken, wat een armoede, wat goed om te zien dat er toch ook veel gebeurt onder de bezielende leiding van Help Channel.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 474
[author] => Henriët
[cityName] => Rutana
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/623/456_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => different-cake
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 4636748
[userId] => 398840
[countryId] => 31
[username] => JetRedt
[datePublication] => 2013-11-20
[photoRevision] => 0
[title] => hotel schandelijk
[message] => Zat ik me daar gisteravond op t vliegveld van Nairobi. Ik wachtte tot ik weer mocht instappen om 23.50u. In Nederland was het toen 2 uur eerder. Wifi deed het niet, maar ik had een boek. Ik vond het er verder prima, voelde me niet onveilig ofzo. Na anderhalf uur vliegen landde ik om half 1 op Bujumbura. Het is daar namelijk weer een uur vroeger. Het vliegveld deed me denken aan een Van der Valk hotel, met een lange rietgedekte overkapping naar de ingang. (Wat irritant: mijn tablet verhaspelt zelfstandig mijn tekst. Rietgedekt wordt uitgelekt).
Na de aanschaf van een visum stond er 'iemand' op mij te wachten, maar niet afgesproken persoon. Wel reuze aardig, maar ja. Al gauw bleek dat hij de namen van mijn collega's kende. Ik werd danook keurig afgeleverd in hotel de Chantelier (hotel schandelijk, aldus de tablet.)
Geweldig mooi en schoon hotel en ik sliep in een hemelbed van 3m breed. Dit, na nog even geskyped te hebben met thuis. Al met al viel het dus nogal mee, na alles wat ik in gedachten al had beleefd. Voelde me geen moment onveilig, maar ik heb me wel de hele dag verbaasd, onder t mom van: maak ik dit echt mee?!
Zometeen ga ik al pakken, want we rijden het veld in. Dan ga ik zien hoe helemaal echt is. Daarover later dan meer.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-11-15 11:10:32
[totalVisitorCount] => 7429
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 489
[author] => Henriet
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 459311
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2013-11-15
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/611/910_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/398/840_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hotel-schandelijk
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 4635754
[userId] => 397739
[countryId] => 31
[username] => advanballegooijen
[datePublication] => 2013-11-18
[photoRevision] => 0
[title] => Reis met pa in Afrika; deel 2
[message] => Reis met pa in Afrika; deel 2
Het vorige verhaal is gestopt op 1 november. Daardoor wil ik het verhaal weer vervolgen op 2 november. Zoals verwacht zijn alle dagen een aparte belevenis, maar om het verhaal leesbaar te houden probeer ik sommige dagen samen te vatten. Momenteel verblijven we in 1 van de armste landen van Afrika; Burundi, maar daarover volgt later meer.
Zaterdag en Zondag (2 en 3 november)
Na het zware reizen hebben we deze dagen gebruikt om te rusten en te relaxen. Inkopen doen op de markt met de motorfiets. Terugweg met de TukTuk voor de boodschappen. Een beetje lezen; met de kinderen voetballen en fantastisch weer. Twee gebeurtenissen die eruit sprongen de eerste 2 dagen waren de irritante verkopers en onze kermende bovenburen.
Zodra we ons appartementencomplex uitstapten werden we aangeklampt door verkopers die geen ‘geen geld hadden voor lunch’; ‘waarvan de moeder in het ziekenhuis lag’ en de belangrijkste slogan was ‘yo brother from a different mother’. Soms wordt je boos, maar aan de andere kant is het ook goed te begrijpen; ze hebben ook gewoon niets. Onze gids maakte ons duidelijk dat we niets moesten kopen.
De kermende bovenburen kwamen rond het avonduur het complex binnenlopen. 2 wat oudere Italianen (60 +) met een vrouw die ook hun dochter had kunnen zijn (mits de huidskleur zou matchen). Wij deden er een beetje lacherig over, maar de prestaties van deze oudere mensen bleken van een dusdanig niveau te zijn dat het niet mogelijk was om te gaan slapen. Of ze daadwerkelijk de liefde bedreven wisten we niet, maar herrie hadden ze in ieder geval genoeg.
Maandag 4 november
Deze dag hebben we besteed aan snorkelen en tussen dolfijnen zwemmen. Na een rit van een uur gaan we aan boord van een wat grotere boot. We gaan heerlijk zitten en blijken naast de enige Nederlanders aan boord te zitten; familie van Mersbergen uit Genderen . Heerlijk voor pa ook om weer gewoon even normaal Nederlands te kunnen praten. Heerlijk varen over de Indische Oceaan met 35 graden en een briesje wind. Mooie eilanden en dolfijnen; kortom schitterend. Aangekomen bij een eiland om te gaan snorkelen gebruikt pa zijn ‘puffer’ voor wat extra lucht. De begeleider schrikt en vraagt of het pa het niet aan zijn hart heeft, want dan mag hij niet mee. Maar pa verzekert hem in een mengelmoes van Engels, Duits en Nederlands ervan dat het helemaal goed komt. Nooit geweten dat snorkelen zo mooi is!!! Een reusachtig aquarium met een mooi landschap. Af en toe dreef ik op het water en realiseerde ik me hoe mooi het is dat ik dit mag meemaken; en samen met pa.
De lunch hebben we genuttigd op Wasini Island. Apart om krab te eten. ‘s avonds hebben we wat gepoold met Maasai krijgers. Mooi om te zien dat een man van 63 (pa) de winnaar was en daarna verstrengeld raakte in allerlei handdrukken en schouders tegen elkaar.
Dinsdag 5 tot Vrijdag 8 november
Op dinsdag met een glasboot over de oceaan; ontzettend mooi. Bij het ontbijt maakten we echter voor het eerst kennis met de ‘brutale apen’. Terwijl wij ons ontbijt klaar maken om buiten te nuttigen blijkt een aap 1 van onze eieren te stelen. Best komisch eigenlijk, want het ei was nog behoorlijk warm. Dat vond de aap blijkbaar ook; want hij moest met het ei jongleren om het vast te kunnen houden.
Bij het ontbijt bleken onze borden een beetje vet te zijn; maar dat kon eigenlijk niet, want pa had de avond ervoor namelijk nog de vaat gedaan. Maar toen ik de olijfolie naast de spoelbak zag staan had ik wel een vermoeden: pa had olijfolie gebruikt om de vaat te doen. Nu begrijp ik ook beter, waarom pa thuis iets minder aandacht had voor het huishouden. Verder alleen maar complimenten voor pa overigens: hij past zich overal aan; is zichzelf altijd; heeft geholpen met het huishouden en wassen.
‘s Avonds heeft Wilson ons meegenomen naar een Maasai dans waarbij een 10-tal krijgers hard roepen, gek dansen, schudden en gillen. De structuur begrijp ik echter nog steeds niet; heel apart. Maar het bier smaakte goed.
Woensdag en Donderdag hebben we veel regen gehad waardoor we ons vooral hebben vermaakt met lezen, film kijken en koffie drinken. Om toch wat lichaamsbeweging te krijgen zijn we zelf boodschappen gaan doen in het centrum; te voet (ongeveer 5 kilometer). ‘Heerlijk eten’ gekocht voor de avond. Dit was de eerste keer echt samen op pad, want Wilson (ter herinnering; onze gids) had een bruiloft. De ‘kip’ was goedkoop, maar het was diepvrieskip, misschien was dat de reden. Bij het bakken bleek het nogal taai te zijn en het eten ervan viel ook niet mee. Wilson kwam later thuis en hij legde uit dat het merk Chicken was, maar dat de inhoud bestond uit ingewanden en overblijfselen. Hmm; dat was de eerste keer dat het eten echt begon te borrelen in onze magen.
Vrijdag ook een rustige dag zonder grote noemenswaardigheden.
Zaterdag 9-11
Wilson is inmiddels weer naar zijn thuis vertrokken en pa en ik besluiten om naar Mombasa te gaan. De reis op zichzelf was het grootste avontuur. Eerst met zijn 2en op 1 motorfiets. Daarna met het openbaar vervoer naar de ferry. In de kleine busje blijken gewoon 20 personen te kunnen; ja oke, de deur past niet dicht en je moet over elkaar heen zitten en hangen, maar verder past het gewoon. De prijs was er ook wel naar; 50 cent voor een ritje van 35 kilometer is goed te doen. Mombasa is een mooie stad waar we achtereenvolgens Fort Jesus; de oude haven; de Spice-markt; textielmarkt en groentehallen hebben bezocht: mooi! Op de veerboot op de terugweg steken per keer ongeveer 2000 mensen te voet over. Opvallend feitje was dat wij de enige blanke personen waren. Een mede passagier besloten we te helpen omdat zijn bagage veel te zwaar was voor 1 persoon. Hij was ons zo dankbaar daarvoor dat hij besloot om ons drinken te geven en onze terugreis te betalen (hij moest dezelfde richting op). Mooi dat spontane hulp zo gewaardeerd werd.
Zondag 10-11
Een rustige dag waarbij de voornaamste feiten bestonden uit een stelende aap; alleen deze keer gewoon uit de keuken terwijl ik koffie aan het zetten ben. Verder in de middag heerlijk gevoetbald op het strand. Pure atleten zijn het; maar gelukkig was ik familie van Robin van Persie. Je snapt direct waar het Afrikaanse voetbal vandaan komt: vliegende tackles; met zijn allen naar voren rennen; mooie schijnbewegingen en passeeracties; vol energie en enthousiasme!
Maandag 11-11
De tocht naar Nairobi. Met een ‘luxe touringcar’ hebben zijn we ‘s morgens om half acht naar Nairobi vertrokken. ‘s Avonds om half negen kwamen we bij ons hotel aan. De buschauffeur vraagt waarom we hebben gekozen voor de plaatsen achterin de bus; wij begrepen het niet, want je had toch lekker veel beenruimte daar. 5 minuten later begrepen we zijn vraag. Als je de leuning niet goed vastpakt zorgt elke hobbel (en dat zijn er heel veel) ervoor dat je ongeveer het dak probeert weg te koppen.
‘Onze kennis uit de bus’ lijkt heel betrouwbaar en aardig en raadt ons een veilig hotel aan. ‘s nachts geweerschoten en volop armoede (veiligheid is natuurlijk een ruim begrip; waren we even vergeten).
Dinsdag 12-11
Na een slechte nacht een ontbijtje genuttigd en een stevige ochtendwandeling. In het licht zijn er geen problemen met de veiligheid. ‘s Avonds gingen we met onze kennis en zijn zus wat eten in haar bar. Verschrikkelijk slechte ervaring! Lekker een biertje en gezellig. Maar we vertrouwden het al niet zo en wilden liever naar het hotel om daar te eten. Het eten was echter al besteld zeiden ze, waardoor we het niet konden maken om weg te gaan. Er kwam 2kg geit op tafel en daar hebben ongeveer 7 man van gegeten. Na het eten vroegen we de rekening en wilden we naar het hotel. De rekening was echter ongeveer 90 euro. We bleken namelijk ook alle drankjes van de rest te moeten betalen evenals hun eten. Jullie zijn toch blank; dan is dat heel normaal. Ik was echt woest op die ‘kennis’ en peinsde er ook niet over om de rekening te betalen (achteraf misschien roekeloos; maar dit onrecht voelde heel slecht aan). Misschien ook omdat het onze eigen schuld was en dat we niet naar ons voorgevoel hadden geluisterd. Na lang onderhandelen en tussenkomst van Wilson (die gearriveerd was in Nairobi voor zijn terugvlucht naar Nederland) moesten we uiteindelijk 30 euro afrekenen. Een geweldige ervaring over Kenia sloten we zo af met een naar gevoel.
Woensdag 13-11
Avontuur deel 2: Burundi.
Rond 9 uur plaatselijke tijd arriveerden we op het kleine vliegveld in Bujumbura. We worden opgehaald door 2 auto’s (waarom?). Voor de duidelijkheid en voor de sponsors. Het geld wat gesponsord is voor de stichting ‘Brood voor Weeskinderen’ wordt ook echt alleen daarvoor gebruikt. Ons verblijf en uitgaven krijgen wij van stichting Izere. Na Kenia verbazen we ons over de goede, brede wegen en ons verblijf. Een heerlijk huis met een eigen kok en privechauffeur, achter een groot hek (dit schijnt ivm veiligheid heel normaal te zijn).
Hier ontmoeten we ook Anton Vos en Dick Gouda. Die hebben er al 2 dagen Burundi opzitten. Helaas kunnen we nog weinig doen, omdat de container met goederen nog niet is gearriveerd. Ongelooflijk overigens omdat de container al bijna 3 maanden onderweg is. Maar het is Afrika he, dus het zal wel normaal zijn. Gezamenlijk gaan we naar de bakkerij om een eerste indruk te krijgen. We komen aan en wat valt ons allemaal op: de ruimte is groot genoeg; een gigantische bende; machines staan stil; broodblikken door heel de bakkerij en veel te veel personeel. We zijn echter positief; er zijn genoeg mogelijkheden, als ze maar willen luisteren.
‘s avonds was er een receptie voor ons geregeld om ons te verwelkomen. Wat stoeltjes; toespraken; geitenvlees; bierflessen van 0,72Liter. We snappen er weinig van; vinden het onzin, maar met zijn vieren klikt het goed en hebben we ontzettend gelachen. Sommige stukken van het geitenvlees waren zo taai dat de ratten in het maïsveld ook heerlijk hebben gegeten.
Donderdag 14-11
Nog geen container. Wel een goed ontbijt; heerlijk. Op naar de bakkerij waarbij pa zijn oude beroep weer kan oppakken. In het Engels kon pa zich wel verstaanbaar maken, maar het Frans is gewoonweg geen doen. Hoe heeft de oprichter van het project (de inmiddels overleden Kees Schook) dit toch gedaan. Ontzettend knap! Hij heeft de jongens geleerd om brood te draaien zonder een woord Frans.
Pa is aan het werk en wij lopen wat rond, omdat we nog niet veel kunnen doen. We zetten zo onze vraagtekens bij bepaalde dingen uit de bakkerij. Er loopt veel personeel, maar de helft staat gewoon stil. Er zit geen enkele structuur in. Ik had mijn laptop meegenomen en wilde het internet op het kantoortje gebruiken. De persoon uit dit kantoor blijkt hier gewoon voor de sier te zitten. Er staat namelijk een heel net bureau met een aktetas, een computerscherm en een toetsenbord. Het enige wat ontbrak was de systeemkast.
Mooie gebeurtenis was de reparatie van een bakkerijmachine door Dick Gouda. Na enige tijd sprong de machine weer aan en daaropvolgend sprong een grote rat uit de machine omhoog. Anton slaapt er nog slecht van. Hij heeft namelijk op zijn gemakje met zijn handen in de machine gezeten om het schoon te maken.
In de middag zijn we naar het weeshuis gegaan. Dit deed het wrange gevoel over de bakkerij teniet. Al die lieve kinderen, dolenthousiast met veel te weinig spullen en kleding.
Vrijdag 15-11
De dag dat de container zou komen. ‘s morgens kregen we al bericht. Anton was ‘s avonds om half elf thuis. Toen was alles al geregeld. Een te grote container voor de aanwezige toegang lossen valt ook gewoon niet mee. De gevolgen waren dat het maïsveld is omgeploegd door de vrachtwagen en dat er halsbrekende toeren zijn uitgehaald om de container op zijn plaats te krijgen. Als er maar iets was foutgegaan met het tillen van de container hadden we het nieuws gehaald, omdat er 50 doden waren in Burundi.
Zaterdag 16-11
Het uitladen van de container; eindelijk echt werken. Door de ervaringen met de bakkerij kijken we er naar uit om de spullen naar het weeshuis te brengen. We krijgen het idee dat de bakkerij goed is opgestart, maar dat er in de tussengelegen en oncontroleerbare periode een familiebedrijf is ontstaan waarbij ongeveer 10 op de 20 mensen teveel werken. En dat is niet ons doel! Wij willen graag de mensen helpen, maar wel de mensen die het nodig hebben. Daarom is het ontzettend belangrijk dat we er nu zelf zijn, zodat we de accenten en lotsbestemmingen van de stichting wellicht een andere richting kunnen geven. Als je ziet dat sommige personen in de bakkerij amper werken, maar toch mooie kleren hebben en een goede auto in tegenstelling tot de mensen die een huis aan het bouwen zijn naast de bakkerij waarbij zowat iedereen op blote voeten loopt en de vrouwen met stenen op hun hoofd ontzettend zwaar werk verrichten. Echte straatkinderen komen in versleten kleren en zonder schoenen bij de bakkerij kijken en zijn zo verschrikkelijk blij met een snee brood dat je je gewoon schuldig gaat voelen over het welzijn van bepaalde mensen. Ik dacht dat ik sterk genoeg was om nee te zeggen tegen de kinderen, omdat je ze toch niet allemaal kunt helpen: het bekende ‘een druppel op een gloeiende plaat’. In de praktijk is het toch echt anders. Stel je voor: 10 kleine kinderen kijken je aan terwijl je buiten in de zon zit met een stuk vers brood in je hand. Kleren kun je het eigenlijk niet noemen, schoenen hebben ze niet en gewassen zijn ze ook niet. Ze vragen niets, maar kijken alleen. Nou dan huilt je hart van binnen; wat lijkt het leven dan toch onrechtvaardig. Je zou ze alles willen geven, maar dat kan niet. Je geeft ze echter een snee brood en ze zijn de koning te rijk. Een snee droog brood en dan rondrennen alsof je de jackpot hebt gewonnen; ik kon het mezelf niet voorstellen, maar het kan!!!!
Zondag 17-11
We hebben een aparte kerkdienst achter de rug. De vrouw van de president zat 5 banken voor ons. De kerkdienst duurde 3,5 uur in een onverstaanbare taal. Gelukkig vol muziek en hartelijkheid, waardoor je niet in slaap kon vallen.
‘s middags naar het weeshuis om een bal te geven en wat te voetballen. Anton deelt fluitjes uit en gaf de kinderen een fortuin: “de kosten van een dubbeltje geven de voldoening van het weggeven van 10.000 euro”. Heerlijk op blote voeten een potje meegevoetbald op een ongelijke ondergrond; maar kinderen blij maken geeft echt heel veel voldoening. Ze lachen, spelen en helpen elkaar; geweldig om te zien.
Het weeshuis staat onder begeleiding van een aantal nonnen, waarbij de lieve ‘non overste’ een lengte heeft van ongeveer 1,45 meter (een hele lieve kleine vrouw).
We lopen weer naar de auto en beloven om morgen terug te komen. Dick loopt met 2 kleine kindjes hand en hand naar de auto en ik verdenk hem ervan dat hij er enkele in zijn koffer mee naar Nederland wil nemen.
Dit was ook de eerste dag dat pa mijn moeder en thuis zo miste dat ik blij was dat er geen vliegtuig beschikbaar was. Daarom weet ik ook zeker dat pa ontzettend blij gaat zijn als hij ma gaat aantreffen op het vliegveld. Ma; bereidt u maar vast voor: pa gaat heel erg blij zijn!!!!
Pa leest dit pas in Nederland. Daarom kan ik pa bedanken voor de fijne tijd samen! Het was fantastisch en dankbaar om deze mogelijkheid met u te mogen beleven, maar ik denk dat heel goed is dat u weer naar huis, ma en de kinderen/kleinkinderen gaat!!! Soms vind ik het lastig om samen alles te doen en me niet te ergeren of boos te worden, maar grotendeels ben ik ontzettend trots op u!!!!
Ma, geef pa, Anton en Dick een hartelijk welkom op Schiphol. Ze doen hier geweldig werk, zorgen voor een goede sfeer en proberen de juiste keuzes te maken om de projecten de goede kant op te sturen.
Ik probeer snel wat foto’s te plaatsen! Inmiddels is het bijna een maand en alles blijkt in Nederland gewoon door te gaan, dus ik blijf ook nog even. Bestemmingen zijn nog onbekend, maar spannend zal het zeker worden.
Liefs,
Ad
P.s. Pa is niet de enige die thuis mist. Ma, Harm, Ada en Frank: natuurlijk mis ik jullie. Broers, zussen, vrienden: hetzelfde. Maar ik weet en merk ook dat deze ervaringen levenslang zijn, waardoor ik ze ook niet wil missen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-19 16:33:03
[totalVisitorCount] => 36811
[pictureCount] => 32
[visitorCount] => 1170
[author] => Ad van Ballegooijen
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457602
[travelTitle] => 22 oktober
[travelTitleSlugified] => 22-oktober
[dateDepart] => 2013-10-22
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/631/424_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/739_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reis-met-pa-in-afrika-deel-2
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 4541799
[userId] => 388896
[countryId] => 31
[username] => redeenkind
[datePublication] => 2013-05-30
[photoRevision] => 0
[title] => Donderdag: wát een verschil!
[message] => Rwanda is prachtig, schreven we een paar dagen geleden. Maar eerlijk is eerlijk: Burundi is zo mogelijk nog mooier. Wat een schitterende uitzichten, idyllische dorpjes en uitgestrekte meren! Aart heeft ook een cameraatje bij zich die je aan de buitenkant van de auto kunt bevestigen en zo een heel stuk van onze route opgenomen. Alleen al met dat stukje film zie je hoe mooi het hier is. Helaas kunnen we het nog niet zo bij de weblog plaatsen, de beelden moeten eerst bewerkt worden.
Het grootste verschil tussen Rwanda en Burundi ligt echter in hun ontwikkeling. Rwanda bruist van activiteit en opbouw. Overal wordt gebouwd, liggen goede wegen en hebben veel mensen werk. De hulp die het land gekregen heeft na de genocide in 1994 begint veel resultaat te geven. Steeds meer neemt de Rwandese overheid initiatieven van buitenlandse hulporganisaties over. Hoezo heeft hulp geen zin? Wij hebben met eigen ogen gezien hoe een land dat hulp goed aanwendt de weg omhoog gaat. Misschien kan Red een Kind al over een paar jaar in Rwanda programma’s stoppen, als de plattelandsgebieden de ontwikkelingen gaan volgen!
Zover is het in Burundi nog lang niet. Ook Burundi heeft te maken gehad met de genocide in 1994, maar in veel mindere mate als Rwanda. Ook de ziekte aids heeft hier enorm veel slachtoffers geëist. In Burundi is het armoe troef. Men schat dat ongeveer 20% van alle kinderen in Burundi één of beide ouders heeft verloren. Twintig procent! Van alle kinderen in Burundi maakt bijna 60% zijn of haar school niet af. En zonder opleiding is de kans op een baan later bijzonder klein. Het Red een Kind programma in Burundi is daarom gericht op drie dingen: zoveel mogelijk kinderen naar school, jongeren die niet naar school zijn geweest helpen met een vakopleiding en een lening om een bedrijf te beginnen en genoeg voedsel voor iedereen.
Vanmorgen spraken we met Prosper, een vrolijke jongen van 23 jaar. Hij vertelde ons dat hij drie jaar geleden nog op straat leefde en niets kon. Toen hij mee kon doen met een vakopleiding voor kapper, greep hij die mogelijkheid met beide handen aan. Hoe dat afliep (goed natuurlijk) kunnen jullie te zijnertijd in een filmpje zien, maar wat vooral heel erg mooi was, was dat hij helemaal begon te stralen toen we vroegen wat er nou veranderd was. Hij zei: “Er is elke dat te eten. Zelfs als ik morgen niet werk, hoef ik me geen zorgen te maken of er morgen ook te eten is. Het is er!”
Helaas viel op dat moment mijn oog op een stuk vel met een geitenkop er nog aan dat op de grond lag. De rest van de geit hing aan een haak. (maar dat terzijde)
Tijdens het filmen had zich een enorme menigte zich om ons heen verzameld. Iedereen wilde zien wat er gebeurde en wat we aan het doen waren. Maar de sfeer was prima en voor ons allemaal was het een mooie belevenis.
Na Prosper bezochten we twee gezinnen waarvan de vader al overleden is. In het ene gezin was de weduwe 23 jaar, in het andere 50 jaar. Maar het grootste verschil zat in het feit dat de 23-jarige Vestine in het programma van Red een Kind zit, een opleiding kon doen en nu geld genoeg verdient voor zichzelf en haar kinderen. “Ik ga niet meer hertrouwen, ik heb geen man nodig”. Het verhaal van de 50-jarige Groriosa was juist hartverscheurend: “ik weet gewoon niet hoe ik al mijn zeven kinderen elke dag weer genoeg eten moet geven. Ik huil er elke dag om en ik weet niet wat er van mijn kinderen moet worden.”
Hoezo helpt hulp niet? Wat een verschil tussen Prosper en Vestine aan de ene kant, en Groriosa aan de andere kant. Hulp gaat niet over een vakopleiding of een landbouwprogramma, of een schooltje. Dat zijn maar middelen. Het gaat om het creëren van kansen en mogelijkheden voor een betere toekomst.
Na het filmen lunchten we in een eenvoudig restaurant aan een prachtig meer. Toen we bijna weg wilden gaan kwamen we nog een Nederlandse vrouw tegen. Ze keek Marion aan en zei: We kennen elkaar toch?” “Nou”, zegt Marion, “ik denk dat u mij van de televisie kent”. Het resultaat van deze ontmoeting is dat we straks gaan eten in het Thaise restaurant van deze mevrouw, dus ik eindig snel deze bijdrage. Wanneer het op de weblog verschijnt is nog even afwachten – er is hier in de verste verte geen wifi te bekennen en ook via 3G kan ik geen internetverbinding maken. (Dat is flink afkicken voor Marion en mij).
Morgen rijden we van Kirondo in het noorden naar Bujumbura in het Zuidwesten, en nemen daar het vliegtuig via Nairobi naar Nederland. Zaterdagochtend zijn we dan weer in Nederland, boordevol indrukken en met veel filmbeelden.
Lieve lezers, bedankt voor het volgen!
Aart, Marion en Anki
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-05-24 12:22:21
[totalVisitorCount] => 9692
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 4951
[author] => Anki
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 444000
[travelTitle] => Projectbezoek Red een Kind
[travelTitleSlugified] => projectbezoek-red-een-kind
[dateDepart] => 2013-05-26
[dateReturn] => 2013-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/896_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => donderdag-wt-een-verschil
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 4541796
[userId] => 388896
[countryId] => 31
[username] => redeenkind
[datePublication] => 2013-05-29
[photoRevision] => 0
[title] => woensdag: toch naar Burundi!
[message] => Het is maar goed dat we allemaal tamelijk flexibel zijn, want vanavond zijn we toch in Burundi aangekomen. Het was bij nader inzien toch handig om vanuit het projectgebied door te reizen naar het noorden van Burundi. Handiger dan om dat morgenvroeg te doen.
Maar terug naar vanmorgen. Na een prima ontbijt reden we eerst door Kigali om geld te wisselen en wat opnames te maken van de stad. Daarna reden we naar Bugesera in het Zuiden van Rwanda. Een plattelandsgebied waar Red een Kind verschillende (sponsor)projecten heeft. Het gebied was veel minder bergachtig dan het noordwesten waar we gisteren waren. Vandaag vergezelde spraakwaterval Malvern ons. Malvern is een Zimbabwaan die al in verschillende landen in de hele wereld heeft gewoond en daar smakelijk over kan vertellen. Nu woont hij in Rwanda en is de vertegenwoordiger van Red een Kind voor de programma’s in Rwanda, Burundi en Congo.
In Bugesera bezochten we een dorp waar de ouders samen de schouders hebben gezet onder een bijzonder project: de kleuterschool. Met een kleine bijdrage van Red een Kind is die school er gekomen en ze zijn er bijzonder trots op. Heel veel kinderen gaan pas vanaf een jaar of zes naar school, en hebben op die leeftijd best een lastige start. Deze ouders wilden zo graag voor hun kinderen een school waar ze eerder heen kunnen, zodat de kinderen een goede start in het schoolleven maken. Ook de kinderen zelf zijn heel blij dat ze naar school mogen, en daar zelfs al een beetje Engels leren. Als Nederlanders vonden wij het ook erg leuk om te zien dat het toch nog wel echt een kleuterschool is, het leren gaat er spelenderwijs en de school is niet streng. De kinderen gaan elke dag van 8 tot 11 uur naar school.
Na dit vrolijke bezoek reden we richting de grens met Burundi. Onderweg gingen we nog bij een gezin kijken dat in het sponsorprogramma van Red een Kind zit, en bij een landbouwproject. Het is mooi om te zien hoe op allerlei manieren gewerkt wordt aan het vergroten van kansen van kwetsbare gezinnen. Van deze twee bezoeken hebben we geen los filmitem gemaakt, daarvoor was de tijd te kort. Aan de grens met Burundi kochten we visa voor Burundi en namen we afscheid van Diogene.
Inmiddels zijn we in ons guesthouse gearriveerd en zijn we benieuwd wat Burundi ons gaat brengen. Geen wifi in elk geval!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-05-24 12:22:21
[totalVisitorCount] => 9692
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 389
[author] => Anki
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 444000
[travelTitle] => Projectbezoek Red een Kind
[travelTitleSlugified] => projectbezoek-red-een-kind
[dateDepart] => 2013-05-26
[dateReturn] => 2013-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/388/896_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => woensdag-toch-naar-burundi
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 4532276
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-05-19
[photoRevision] => 0
[title] => De laatste maanden in een notendop
[message] => Oh la la. Het is alweer veel te lang geleden dat ik iets heb geschreven. Het werk in Burundi is voor mij ‘gewoon’ geworden. Toch is er heel wat gebeurd in de afgelopen maanden. Maud is gekomen en alweer vertrokken, Aline en Esperance hebben ons onderzoeksteam versterkt, Marius is weer terug naar Nederland, de nieuwe directeur is ook al weer een maand aan het werk, hebben we in Makamba bezoek gehad van de Nederlandse ambassadeur, 2 Business Ambassadors zijn ook langs geweest, ik heb in Bujumbura de Business Ambassadors van Congo verwelkomt en rondgeleid, ik heb de Burundese president gezien, Pasen in Bujumbura gevierd, vrouwendag in het stadium van Makamba beleefd, het veld ingegaan met een consultant voor het opzetten van associaties, de nieuwgebouwde hangars goedgekeurd, uitstapjes gemaakt naar het nationale park in Bururi, gebadderd in warmtebronnen, gegrilde Mukeke vis gegeten in Nyanza Lac, in het meer gezwommen met een slang, en natuurlijk veel gewerkt ;). Waar zal ik eens beginnen?
Allereerst zijn de drie maanden met Maud vliegensvlug voorbij gegaan. Het was leuk en gezellig om weer een huisgenootje te hebben en niet de enigste Mzungu in Makamba te zijn. Zo hebben we lekker vaak uit kunnen eten, zijn we in Bujumbura naar het meer geweest en hebben we vaak bij Aline gegeten, en over het algemeen veel biertjes op. Samen zijn we in Bujumbura op zoek geweest naar een ‘karaoke’ gelegenheid, maar deze hebben we helaas niet kunnen vinden. Karaoke in Burundi is gewoon een soort open-stage waar zangers of amateurs optreden. Zo hebben wel een bekende Burundese zanger zien optreden, wat heel leuk was. En ook heel herkenbaar voor mij, want ik had zijn YouTube video al gezien tijdens de Franse lessen in Vught (http://www.youtube.com/watch?v=JLv1hvpHdbs). Ook zijn we samen met André en Linda (collega van het DCR) in Bujumbura uit geweest, met goed eten en veel dansen, wat ook reuze gezellig was. Ook hebben we wat uitstapjes gemaakt: we hebben Bururi nationaal park bezocht, waar we wel met de auto naar boven zijn gereden, maar daarna een mooie wandeling hebben gemaakt met een geweldig uitzicht. We zijn een paar keer naar Nyanza Lac geweest, waar je een strandje hebt zodat we kunnen zwemmen. Één keer werden we wel plotseling uit het water geroepen door de locals, die een slang hadden zien zwemmen. En aangezien er ook giftige slangen in het meer zwemmen, moet je hier wel mee uitkijken. Ook eten we in Nyanza altijd heerlijke gegrilde Mukekes (een vis uit het meer). We zijn laatst ook naar een paar warmtebronnen geweest om te badderen. Het water was heerlijk warm, en elke keer maakte Jerome plek voor ons, aangezien hier ook veel Burundesen (de meeste kinderen) komen. Er was ook een tweede bron, iets hoger op de heuvel, maar die was toch echt te heet. André en Jerome gingen tegenover elkaar kijken wie er het langst in kon blijven liggen. Het was gelijkspel geloof ik. Maar als ze zo rood konden worden als ik, dan was dat in dit geval ook gebeurd, denk ik! Aangezien dit het laatste weekend van Maud was in Makamba, hebben we op de terugweg ook weer heerlijk in Nyanza wat vis gegeten. Het was zeker een goede afsluiting van haar tijd hier. Haar onderzoek is uiteindelijk ook goed gegaan en het rapport zal binnenkort klaar zijn.
Een andere leuke dag was de Internationale Vrouwendag in Makamba. Ik ben hier samen met André en Esperance heengegaan als representatives van ZOA. Het was georganiseerd in het stadium en zou eigenlijk in de ochtend al beginnen. Maar zoals dat zo gaat hier in Burundi, konden we aan het einde van ochtend terugkomen, omdat er nog niemand was. De stoet met vrouwen en borden liep vanaf de markt naar het stadium, waar ondertussen al Burundese drummers nummers opvoerden. Ook de kinderen waren natuurlijk erg geinteresseerd en gingen massaal langs de drummers op het veld staan. Er waren ook een aantal speeches en een opvoering van een toneelgroep over de rechten van vrouwen. Gelukkig was Esperance erbij om te vertalen, maar het was duidelijk dat het heel grappig was: het hele stadium lag dubbel. In een ander weekend in Bujumbura, heb ik de Business Ambassadors van ZOA Congo verwelkomt, omdat Marius in deze tijd in Nederland was (zijn vader was overleden, dus hij moest met spoed terug). Gelukkig heb ik de groep goed kunnen ontvangen; in de avond hebben we elkaar ontmoet in Bora Bora voor een glaasje, en de volgende ochtend gingen we naar een immense kerk-bijeenkomst buiten, waar zelfs de president van Burundi bij was! En hij was er niet alleen bij, hij gaf ook enkele speeches en zong en danste erop los. Dat was natuurlijk best bijzonder om mee te maken. Ook Pasen heb ik Bujumbura doorgebracht: ik heb de avondmis bijgewoond, en de volgende dag bij Esperance thuis gegeten, waarna we samen met haar man naar het meer zijn geweest om uit te waaien. Daar had ik natuurlijk wel wat chocolade eitjes meegebracht, want dat hoort er toch echt bij! En de enigste plek waar je deze kunt vinden is bij Café Gourmand; een heerlijke zaak waar je Franse zoetigheden kunt krijgen en het heerlijkste brood in het land heeft. Elke keer dat ik in Bujumbura ben, haal ik een aantal broden om in Makamba in te vriezen :). Ook ben ik met Esperance in het Musée Vivant geweest (het levende museum, oftwel kleine dierentuin). Dit is in Bujumbura en iedereen raadt het altijd aan. Het is vrij klein, maar toch wel schattig. Er zijn vooral veel krokodillen en slangen, maar ook een luipaard, een chimpansee en traditionele huisjes. Na een krokodil geaaid te hebben en de giftige slangen in kooien zonder glas gezien te hebben, zijn we hier ook gebleven om een brochette te eten en een biertje te drinken met de man en zwager van Esperance. In de avond zijn we nog bij Aline gaan eten, waar Maud (terug van een korte vakantie in Rwanda) en de man van Aline ook waren. Het was in ieder geval een heel gezellige dag, en de laatste dag van Maud voordat ze naar Gitega ging om drie maanden voor Care onderzoek te doen. Gelukkig zal ik komend weekend ook die richting op gaan voor een leuk verjaardags-weekend.
Op het werk is er ook veel gebeurd. Ik houd me vooral bezig met onderzoek en data, en alles wat daarbij hoort. Daarnaast heb ik ook mee mogen denken over een nieuw proposal voor grond-certificering dat we inmiddels bijna hebben ingeleverd bij de Ambassade (de potentiele donor). Dus hier hebben we ook een heel weekend en een aantal avonden aan gewerkt. Ik zal in mijn volgende post wat meer uitleggen over ZOA en de programma’s die we op dit moment hebben. Maar dat vraagt natuurlijk om heel wat uitleg, dus zal ik daar een eigen post aan wijden. Daarnaast hebben we de data ingevoerd voor het project in Cibitoke, heb ik de data geanalyseerd en een rapport gemaakt, en ben ik ook zelf naar Cibitoke geweest om hier wat over uit te leggen. De carrés de rendement voor de Mais in seizoen A in Makamba hebben we ook weer afgerond, en we gaan deze week weer het veld in voor de carrés de rendement van het seizoen B. Deze keer hebben we het wel anders georganiseerd: afgelopen weekend hebben we in Bujumbura een GPS training gehouden voor een twintigtal geselecteerde jongeren uit Mabanda en Vugizo. Deze zullen in de toekomst ingehuurd worden om de carrés aan te leggen. In het veld hebben we ook de nieuwgebouwde hangars goedgekeurd, die nu klaar zijn om de oogst van het seizoen op te bergen. Ook heb ik natuurlijk veel ander werk gedaan, maar mijn bezigheden komen de volgende keer weer aan bod.
Wat minder leuk was, is dat Marius nu echt terug naar Nederland is gegaan. Dat was al sinds december bekend, maar het is toch heel jammer, want hij was echt een hele goede Country Director; altijd enthousiast en we hebben heel wat gebrainstormd en gediscuteerd over de invulling van de monitoring and evaluation van de programma’s. Daarnaast zal ik hem als persoon ook erg missen; de gezellige etentjes in Bujumbura zijn nu helaas echt voorbij. En zonder hem was ik hier natuurlijk ook niet geweest. Hij was erg blij met mijn komst en heeft het hoofdkantoor zeker gepusht om mij hierheen te krijgen. Het afscheidsfeest was in Bujumbura georganiseerd en was heel gezellig. Ook waren er mooie speeches, want die waren erg verdiend. Gelukkig is zijn opvolger, Geoff, ook erg aardig en kan ik het goed met hem vinden.
Nou, dat is in een notendop wat er is gebeurd. Ik zal snel ook weer wat foto’s uploaden. Een post over het werk van ZOA, mijn dagelijkse leven in Makamka en mijn indrukken van Burundi, zal ik later schrijven. Maar nu ben ik in ieder geval weer terug van weggeweest :).
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 38
[author] => Samantha
[cityName] => Makamba
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,makamba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-laatste-maanden-in-een-notendop
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 4499476
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-24
[photoRevision] => 0
[title] => Nama ndakwiyumvira (Je pense à toi)
[message] => Hallo Allemaal,
Het is weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb en het leek me een goed idee om dat nog een keer te doen voordat ik terug naar Nederland kom en jullie zelf al mijn verhalen kan vertellen. Ik ben super trots en gelukkig dat ik jullie kan mededelen dat ik afgelopen vrijdag vier enorme nijlpaarden in levende lijve heb gezien. Er wonen kroko's en nijlpaarden in/aan het Tanganyika meer (daar zwemmen is dus niet aan te raden) maar tot nu toe had ik ze nog niet gezien. Nu komen de nijlpaarden ook alleen 's nachts tevoorschijn en heb ik ze dus niet in het dag licht kunnen bewonderen. Maar zelfs in het donker waren ze een spectaculair gezicht! Ik weet dat dit niet een enorme prestatie is, maar als dieren liefhebber (behalve dan insecten, ik voer nog steeds een stille oorlog tegen de spinnen in mijn kamer, helaas blijkt mijn telepathische oorlogsvoering tot nu toe nog niet erg te werken) vond ik het echt geweldig om deze dieren te kunnen bewonderen in hun natuurlijke omgeving. Rustig aan het grazen en waggelen.
Verder ben ik afgelopen week nog twee maal in de provincie geweest. Weer in Makamba (nu echter maar 1 nacht en min of meer 1 dag, want het heen en weer reizen kost zo'n 6 uur in totaal) en een dag heen en weer naar Bubanza, wat de dichtsbijzijnde provincie is vanuit Bujumbura (behalve Bujumbura Rural wat gescheiden is van de stad Bujumbura beetje als district of Columbia (Washington D.C.) en de omliggende staat, bizar genoeg heb ik even geen idee welke dat is, maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel.
We hadden de afgelopen week een vol bureau. Hollandse bezoekers uit Den Haag die hier op het lokale kantoor kwamen rondkijken. Een van de bezoekers, Paula, was hier om meer over PBF te weten te komen en heb deze week dus vooral met haar meeglopen. Bij tijd en wijlen speelde mijn aversie tegen herhaling me hierbij parten, maar het grootste gedeelte van de tijd was het erg interessant. Ik ben met haar afgelopen week dus de provincie in geweest. Na mijn uitvoerige verslag over Makamba valt er weinig meer toe te voegen, het was vooral interessant omdat er nieuwe kanten van PBF aan het ligt kwamen, maar dat is voor jullie niet heel erg boeiend, tenminste zo denk ik.
Ik vond wel de armoede weer erg aangrijpend. Het leven gaat gewoon door hier en dat is logisch, maar vooral doordat hier bij Cordaid ook veel statistieken en cijfers voorbij vliegen krijgt de armoede nog meer gewicht. Ruim 80% van de bevolking werkt hier in de landbouw. Schokkend genoeg zegt maar 30% daarvan dat ze van hun arbeid kunnen rondkomen dat betekent dat minstens 56% van de bevolking niet genoeg verdiend om te kunnen rondkomen, en dan hebben we het nog niet eens over degenen die zonder werk zitten. Dat zijn cijfers waar ik persoonlijk wel van schrik en me ondanks alles wat ik hier zie geen voorstelling van kan maken. De massa hulpbehoevende mensen hier is dus onbeschrijfelijk groot. De schaarste van voedsel hier is ook wel in Bujumbura te merken, niet in overduidelijke manieren, maar er zijn hier bijvoorbeeld geen "grote" supermarkten laat staan supermarktketens, alleen kleine buurt winkeltjes. En met groot bedoel ik niet de Albert Heijn XL, maar een gewone (of zelfs een kleine) Ap hoef je hier niet te zoeken. In Kinshasa vond je daareentegen zelfs van die enorme supermarkten à la de Super U, waar je alles kan kopen van speelgoed tot eten tot tuingereedschap en elektronische apparatuur. Dat is hier echt ondenkbaar. Ik denk ook dat ik in één van de weinige landen ter wereld zonder MacDonalds ben, al moet ik eerlijk bekennen dat ik de gele M ook in Kinshasa niet gezien heb, al zijn daar wel andere Fast Food "restaurants" zoals de "Hungry Lion" (nee ik maak geen grapje).
Daarin merk je toch dat op sommige gebieden Burundi slechter af is dan Congo, hoewel Congo lager staat in de Human Development Index. Maar dat ligt vast ook aan de omvang van Kinshasa, relatief aan die van Bujumbura (die toch meer aan Utrecht of Den Haag doet denken dan aan een miljoenen stad).
Verder ben ik gister naar de markt geweest. Wat een belevenis. Als blanke wil iedereen dat je hun waar koopt en ik vond mezelf op een gegeven moment omringd door minstens zeven verschillende verkoopsters die allemaal varianten van hetzelfde waar aanprezen. Maar heerlijk dat het mogelijk is om de markt op te gaan. In Kinshasa was dat te gevaarlijk, maar behalve voor de zakkenrollers, hoef je hier niet echt op de veiligheid te letten. Tenminste zolang je geen domme dingen doet.
Daarna naar een soort festival geweest dat in het teken stond van Rwanda. Open lucht muziek en veel standjes gaven het een geweldige atmosfeer en het was een heel erg leuk uitstapje. Helaas is het regen seizoen hier nu echt begonnen (met zo ongeveer een heftige bui per dag), wat mijn zon uren behoorlijk inkort. Maar aangezien ik hoorde dat het in Nederland nog ijzig koud is, heb ik niets te klagen.
Ik geloof dat ik bijna door mijn stof heen ben. Als me nog iets te binnen schiet laat ik gauw wat van me horen.
Heel veel liefs en tot snel!
Naomi
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2035
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nama-ndakwiyumvira-je-pense--toi
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 4492089
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-11
[photoRevision] => 0
[title] => Muzungu
[message] => Hallo Allemaal!
Hoor van mijn Nederlandse bronnen dat het bij jullie nog steeds koud en winterig is. Bij mij heb ik nog weinig bewijs gehad van het feit dat dit het regen seizoen heet. Het regent wel zo nu en dan, maar over het algemeen is het warm en droog. Volgens Rose (mijn huidige host mama) beginnen de boeren hier zich zo langzaamaan een beetje zorgen te maken. Als het nog veel langer droog blijft zal het nare gevolgen voor de oogst hebben en dat is iets wat dit land echt niet kan hebben.
Zoals ik had aangekondigd ben ik vorige week in het binnenland van Burundi geweest. In Makamba, de meest zuidelijke provincie die tegen de RDC en Tanzania aanligt. En wat je in de hoofdstad nog wel enigszins kan vermijden is op het platteland niet aan te ontkomen: schreeuwende armoede, of nou ja nogal stille armoede, maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel. Al bij het verlaten van Bujumbura kwam we in de minder gegoede wijken van de stad waarin naast bakstenen huizen met lekke daken ook rieten en lemen huizen praktisch zonder dak stonden. Of nou ja huizen, denk meer de gemiddelde omvang van een Utrechtse studentenkamer maar dan voor een heel gezin en zonder de aanverwante keuken en badkamer voorzieningen.
Datzelfde kan je overal in de provincie ook vinden. Het aantal goed aangelegde, stevige huizen verminderd tot bijna nul, en dat terwijl het in Makamba een stuk kouder is (normaal gesproken) dan in Bujumbura. Het was nu nog steeds wel kouder, maar heb mijn vestje toch niet meer dan 1 keer aan hoeven trekken. Hollandse gewenning is toch niet helemaal verdwenen denk ik maar.
Maar goed de weg naar Makamba is zo vol met gaten en kuilen dat ik een nieuwe waardering heb gekregen voor de ongemakken van reizigers in de 17e/18e/19e eeuw, toen men nog met koets werd vervoerd. Dat gehobbel wordt je niet vrolijk van! Geen wonder dat die mensen hun huis haast nooit verlieten! En dan was onze 4wheeldrive voor 3 nog een stuk gerieflijker dan de oude volkswagen busjes die het openbaar vervoer vormen. Maar de weg loopt bijna de hele route langs het Tanganyika meer, wat het meest prachtige uitzicht bood. Samen met de vele geitjes en bergen, was het al met al wel te verduren. Daarnaast lopen en eindeloos veel mensen langs de weg. De meesten hebben goederen bij zich. Velen vervoeren de goederen op een fiets, die ze aan de hand de berg op duwen, om vervolgens naar beneden te kunnen rollen. Eindeloze afstanden! De gemiddelde burundees in het bezit van een fiets zou volgens mij met gemak de Tour de France kunnen fietsen (waarschijnlijk zelfs zonder doping!).
In Makamba sliep ik in een compound van de UNHCR, de vluchtelingen tak van de VN, wat erg goed onderdak was! Voor het eerst een warme douche (als in er kwam warm water uit de douche kop, niet opgewarmd water over je heen gooien met een bakje wat hier ook al een luxe is). Helaas maakte de armoede om me heen wel dat ik me een beetje ongemakkelijk voelde over mijn genieten van die douche. De mensen in die lemen huisjes met vuile kleren, die eindeloos af en aan sjouwen, jonge moeders (als in tieners) met kinders op de rug en manden vol goederen op het hoofd. Het maakt dat ik me schaam voor de Hollandse gemakken die ik mis.
In Makamba heb ik de middag/avond na mijn aankomst een uitleg gekregen over het project wat daar gaande is, want niet geheel nodig was, omdat Michel (Chef de Mission de Cordaid Burundi) me al infopakketten gegeven had, maar toch wel boeiend. De twee volle dagen dat ik er was heb ik twee takken van het een project bezocht dat in Makamba wordt uitgeprobeerd en indien succesvol zal worden uitgebreid naar andere provincies/de rest van het land. Het gaat om het bereiken van de bevolking om gebruik te maken van de bestaande gezondheidszorg. Het gaat om het organiseren van wat ze in het Frans Agents de Santé Communautaire noemen ofwel ASC. Deze mensen zijn een soort wijkverplegers, hoewel ze in deze context vooral de rol hebben van het bewust maken van de bevolking over ziekten en het aansporen om gebruik te maken van de Centres De Santé (CDS) oftewel huisartsenposten/ziekenhuizen (de echte functie ligt er ergens tussenin).
Tijdens de hervorming van de gezondheidszorg volgens PBF (Performance Based Financing) waarbij de gezondheidszorg letterlijk alleen beloond wordt voor de gemaakte kosten, maar daardoor wel een betrouwbare bron van inkomsten krijgt, bleek dat de CDS wel eigen problemen konden aanpakken, maar de problemen in de samenleving betreffende gezondheidszorg niet genoeg in het vizier konden krijgen en ook niet de handen hadden om de problemen die ze constateerden te verhelpen.
Daarvoor worden nu dus de ASCs aangeboord en om hen goed aan te kunnen sturen worden ze in groepen gebundeld (GASC). Ook voor hen gaat het principe van PBF op en worden ze alleen betaald als ze ook slagen in hun doelen. Bijvoorbeeld een ASC verteld een zwangere vrouw over het belang van pre-natale zorg wat leidt tot het verminderen van de risico's van de zwangerschap. Ze geeft deze vrouw van een briefje mee, die ze aan het CDS kan geven, om te laten weten dat ze dankzij de hulp van de ASC bij het CDS terecht is gekomen om zich te laten controleren. De CDS maken vervolgens een notitie van het bestaan van deze vrouw en de rol van de ASC, waarna de GASC geld ontvangt voor de doorverwijzing naar het CDS. (ik hoop dat ik het zo enigszins helder heb uitgelegd)
De eerste dag ben ik mee geweest naar een groeps bijeenkomst van zo'n GASC met twee medewerkers van IADH (de partner van Cordaid in dit project die verantwoordelijk is voor de uitvoering, Cordaid doet alleen de nodige support, financiering en lobbying). Zij helpen de groep bij het functioneren met behulp van een aantal vragen die toegespits zijn op eventuele zwakheden. Hoewel het in principe super interessant is en ook was, was het hele gesprek in Kirundi en (behalve de paar woordjes die ik geleerd heb, daarover later meer) daardoor begreep ik vrij weinig van het gesprek. De ontzettend vriendelijke mensen van IADH vertaalde wel zo nu en dan, maar de details van het gesprek gaan dan toch geheel aan je voorbij (en wellicht ook hoofdpunten als die niet vertaald zijn). Dat maakte het geheel toch wat minder denderend. Maar aangezien men op het platteland nauwelijks Frans spreekt, Kirundi is echt de hoofdtaal hier, kon het niet anders. Het was dus ook niemands schuld, maar wel jammer.
De tweede dag ben ik met twee controleurs van IADH op stap geweest. Zij controleren de facturen die door de GASC worden ingeleverd. Deze worden eerst nog gecontroleerd door de CDS, die doorgeeft dat iemand die een briefje heeft gekregen van de ASC ook echt naar de CDS is gekomen om van de zorg gebruik te maken. En dat wordt vervolgens weer gechecked door deze controleurs. Hier kon ik echt helpen met het controleren, ondanks het feit een deel in het Kirundi was, doordat ik de namen van mensen in het CDS register kon matchen met de opgegeven namen in de registers van de GASC. Niet erg opwindend werk, maar wel interessant om te zien hoe zoiets in zijn werk gaat. En prettig om na de voorgaande dag van Lost in Translation het gevoel te hebben nuttig te kunnen zijn.
De CDS in de provincie maken me huiverig voor het niveau van gezondheidszorg waar de Burundezen eerst gebruik van konden maken. Er is hier en daar wel stromend water in de onderzoekszalen (tenminste dat denk ik) maar het toilet was gewoon een hutje met een gat in de grond, wat waarschijnlijk beter is dan het zelfgegraven gat dat de meeste Burundezen in de provincie hebben. Als dit verbeterde gezondheidszorg is, dan was geen gezondheidszorg duidelijk de voorgaande stap. Tenminste zo leek het mij.
In veel opzichten lijkt het in de provincie eigenlijk wel alsof je terug in de tijd gaat. Behalve de auto's en de voetbalshirtjes die bizar genoeg (dacht dat die dingen altijd heel duur waren) overal zijn (heb zelfs dirk kuyt ergens rond zien fietsen, maar ook messi etc.), ben je gewoon terug in 1860-1900. Daarnaast merk je dat in de provincie dingen schaarser zijn. Ik had wat last van mijn keel daar en was dus naarstig op zoek naar Strepsils, maar kon alleen kiezen uit Ibuprofen of anti-biotica. Ben overduidelijk voor geen van bovenstaande gegaan en wacht dus rustig tot het vanzelf overgaat aangezien er nu alleen nog een klein hoestje over is, waar ik een heleboel vitamine C in de vorm van heerlijke zelfgemaakte citroen limonade/sinaasappelsap en verse ananas, Prunes Japonnais (geen idee wat dat in het nederlands is een soort ovaalvormige vrucht met rode zaden), en passievruchten. Niet vervelend dus. Verder gaat het goed hoor, nu weer hard aan het werk, na een rustig weekend.
En toen vergat ik helemaal mijn titel uit te leggen. Zoals ik eerder al zei begin ik heel langzaam een piepklein beetje Kirundi te begrijpen (ja: ego bedankt: rakoze etc.) maar veruit het belangrijkste woord wat ik geleerd heb is Muzungu. Muzungu betekent zoveel als Blanke (of zwart persoon die zich gedraagt als Blanke/zich in een autoritaire functie bevind). Terwijl wij, hobbelend, hotsend en klotsend, door het binnenland reden (de wegen naar de CDS waar de bijeenkomst en de controles waren, waren zo mogelijk nog slechter) werd mijn aanwezigheid enthousiast opgemerkt en door kleine kindertjes vaak begroet met gezwaai en de kreet Muzungu!, waarop ik natuurlijk wilde weten wat het betekende. Nu hoor ik het ook vaker hier op straat in Bujumbura (ja ik mag hier de straat op, maar niet alleen), hoewel ze hier in de stad blanken meer gewend zijn. In de provincie was ik echt een bezienswaardigheid wat bij een kruising gaf van het de gevoelens een dier in de dierentuin te zijn en een celebrity. Erg vreemd. Mijn IADH collega's vertelden dat het normaal blanken niet zo absurd veel aandacht krijgen. Zij dachten dat het aan het feit lag dat ik jong en vrouwelijk was, beiden komen hier weinig voor in de blanke variatie. Maar goed, dat was dus het verhaal achter de titel.
Ik laat gauw weer wat horen.
Heel erg veel liefs!
Naomi
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 790
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => muzungu
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 4485675
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-03-01
[photoRevision] => 0
[title] => The Prince, the Bike, the Oil
[message] => Hallo Allemaal,
Om de een of andere reden wil waarbenjij.nu niet begrijpen dat ik werkelijk uit Kinshasa vertrokken ben en in Burundi ben aangekomen, want hij blijft hardnekkig volhouden dat ik in Congo ben. Wat onbegrijpelijk is want wat is Burundi een ongelofelijk prachtig! Het is lastig om hier te komen (en duur) maar vind het echt jammer dat jullie niet te zien krijgen hoe ongelofelijk mooi dit land is. Zelfs in Bujumbura wordt je aan alle kanten omringd door natuur in de vorm van bergen en meer.
Ik ben gister met Rose en Michel naar het Franstalige cultuurcentrum geweest. Deze week stond daar in het teken van België met elke dag andere films. Gister twee totaal verschillende films. Een over een fiets project (waarbij ik meteen aan Quirine en haar Duchenne heroes moest denken) waarbij met een ronde door Bujumbura fietste voor het goede doel. (Hoe het precies in elkaar zat weet ik niet precies aangezien ik het cruciale franse woord nog nooit eerder gezien had en ook nu niet zomaar in het woordenboek kan vinden).
De tweede ging over Prins Rwagasore, de Burundese held van de onafhankelijkheid die (net als zijn Congolese counterpart Lumumba) vermoedelijk door de Belgen is vermoord. Rwagasore was een zoon van de toenmalige koning van Burundi en heeft zich sterk gemaakt voor economische en politieke ontwikkeling, onder andere dus in de vorm van de onafhankelijkheid. Helaas heeft hij de onafhankelijkheid nooit mogen meemaken. Daarnaast maakte hij zich ook sterk voor raciale samenwerking en heeft hij, als prominente Tutsi, een Hutu vrouw tot bruid genomen.
Een interessant figuur, maar het klonk mij toch teveel als een verloren gegane droom in de oren. Ik kon het cynische gevoel niet van me afschudden dat het me onwaarschijnlijk lijkt dat hij bij al zijn principes had kunnen blijven en niet de weg zou zijn gegaan van zovele Afrikaanse dictators, als hij niet om zeep was geholpen. Zijn status heeft wat weg van JFK, Rwagasore is zelfs nog jonger (29) gestorven en heeft datzelfde aura van hoop voor de toekomst en vooruitgang. Maar het blijft een rijke (koninklijke) afrikaan, met een Westerse opleiding (Brussel, hoewel hij als ik het gister goed begrepen heb nooit een papiertje heeft mogen ophalen), een machtige Papa, mooie idealen maar een nog mooier Hugo Boss/Armani etc. pak, dat netjes om zijn dikke lijf valt.
Nu ja wat het had kunnen worden zullen we dus nooit weten. Maar het was wel heel interessant om op deze wijze meer van de geschiedenis van het land te leren (heb altijd al een zwak gehad voor geschiedkundige documentaires. Het beeld maakt het gewoon levendiger) al begrijp ik helaas nog steeds niet al het frans. Soms werd er toch te snel of te onduidelijk gesproken en ook de ondertitel van het Kirundi ging soms wat te snel. Maar desondanks heel erg interessant.
Wat ik verder zelf erg leuk vind in Burundi is dat er veel gebruik wordt gemaakt van de fiets! Benzine is duur (daarover later meer) en dus doen de armeren veel met de fiets. Mogelijk in een stad, waar de afstanden een stuk behapbaarder zijn dan in Kinshasa (iemand vertelde gister dat de afstand van de Noord tot Zuid grens daar bijna 100km bedraagt. Nu lijkt mij als Hollandse wat overdreven, maar je weet waar nooit. Het is minstens de afstand Utrecht-Amsterdam en waarschijnlijk dus meer). Maar waar onze fietsen altijd netjes zeggen dat er niet meer dan 25 kilo op de bagage drager mag, heb ik onderweg vanaf het vliegveld een man op een fiets gezien met 6 zakken van minstens 25 kilo met goederen, ik denk rijst of meel. Totaal bizar. Hij had een soort stellage gebouwd om de zakken in de lengte te ondersteunen. Dat soort stellages zijn hier heel gewoon, hoewel ik zo'n enorme last sindsdien niet meer gezien heb.
Maar de benzine hier is dus duur. Niet verwonderlijk aangezien de benzinepompen in handen zijn van een monopolie/kartel dat de prijzen bewust opdrijft. We hebben deze week 3 dagen zonder benzine gezeten (en werden dus door de Cordaid chauffeur heen en weer gereden) omdat door de stijging van de dollar geen benzine meer "geschonken" werd. Ongelofelijk! Dat zouden ze een Nederland eens moeten proberen, naast een volksopstand zouden ze meteen die Hollandse dame van de EU (ben haar naam even kwijt, Nelie Kroes??) op hun dak krijgen! Ach ja: seulement en Afrique denk ik dan. Maar over het algemeen is Burundi een stuk beter georganiseerd (hoewel voor mijn gevoel wel nog net een slagje armer) dan Congo. De collectieve onthouding van benzine is daar een cynisch maar goed voorbeeld van. Maar ook het werk aan de grote markt van Bujumbura, die een paar weken geleden is afgebrand) dat wordt uitgevoerd door de overheid is een goed en positiever voorbeeld.
Op het moment ben ik bezig met het doorwerken (lees ploeteren) van een (frans!) document over PBF (performace based financing of financement basée sur le performance/resultat) wat in Burundi gebruikt wordt om de gezondheidszorg te verbeteren. Volgende week ga ik waarschijnlihk het veld in! Een van de projecten bezoeken in de provincie. Dus voor volgende week vrijdag heb ik waarschijnlijk geen gelegenheid om te schrijven, maar dat overleven jullie vast wel!
Tot gauw! (Het is alweer maart! Nog maar 1 maand en een week te gaan oftwel 5 weken...)
Liefs!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 392
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => the-prince-the-bike-the-oil
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 4483735
[userId] => 380167
[countryId] => 31
[username] => naoomalone
[datePublication] => 2013-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Burundi
[message] => Hallo allemaal,
Het verblijf in Congo zit er weer op en ik ben afgelopen zaterdag, na een vermoeide, maar goede reis in Bujumbura, Burundi aangekomen.
De laatste twee weken in Congo zijn voorbij gevlogen. Aan het eind moest in alle haast het rapport worden afgerond en alle uitstapjes die nog niet gemaakt waren, stonden voor zover mogelijk ook nog op het programma. Niet veel tijd om jullie te schrijven dus helaas. De twee meest bijzondere uitststapjes waren het bezoek aan de rivier de Congo (de Congo is de een na grootste/langste/breedste (??) rivier op aarde, zij (fleuve in het frans is vrouwelijk) moet alleen wijken voor de Amazone). Wat een gevaarte is die rivier. De dag was ongelofelijk heet (de laatste weken was het alsmaar ruim 30 graden), maar gelukkig zag de Congo er met zijn bruine water en sterke stroming er niet ontzettend aantrekkelijk uit als bron van verkoeling, dus hebben we dat maar aan het Congolese bier over gelaten. Congo heeft een behoorlijke bier cultuur (belgische erfenis?) met twee grote brouwerijen die elk meerdere bieren uitbrengen. Ik heb ze niet allemaal geproefd, maar wat ik heb geproefd was zeker niet verkeerd. Verder verkopen ze natuurlijk (net als overal ter wereld) Heineken, maar persoonlijk ben ik daar niet zo'n fan van en ga ik dus liever voor een plaatselijk biertje.
De zondag erop zijn we naar een kunstmatig meer geweest (lac de la vallée) waar je helaas ook niet mocht zwemmen. Maar wel heerlijk kon wandelen door de prachtige natuur die eromheen te vinden was. Echt oerwoud was het niet, maar het gaf toch een beetje zo'n gevoel. Helaas was Daniël er moe en moesten we hem het grootste gedeelte van de 6km rondom het meer dragen. Maar met een soort estafette systeem met Daniel als stokje ging het prima. Na het meer zijn we doorgereden naar het Bonobo reservaat in de buurt. Voor de mensen die niet weten wat Bonobo's zijn, het zijn mensapen. Sterker nog het zijn de apen die genetisch gezien het meest op mensen lijken (maar 2% verschil). Heel erg gaaf om die dieren in het echt te zien. Ze worden met uitsterven bedreigd in Congo en zijn daardoor in het reservaat terecht gekomen. Helaas kwamen we aan bij het reservaat toen het eigenlijk al gesloten was, en mochten alleen naar binnen om even snel te kijken en was het verhaal na een kwartiertje alweer voorbij. Nu ja je kan nou eenmaal niet alles hebben en het belangrijkste lijkt me toch gewoon de aapjes zien.
En nu dus in Burundi. Wat een ander land is dat. Na de overweldigende omvang en drukte van Kinshasa (een stad van 10 miljoen inwoners) is Bujumbura haast een kleine badplaats. Zoiets wat Scheveningen in verhouden tot Londen, Parijs of Berlijn is. Nu is Bujumbura wel wat groter dan Scheveningen, maar denk dat ik er qua schaal niet veel naast zit.
De badplaats analogie heeft ook te maken met het feit dat Bujumbura aan een van de grootste meren in Afrika ligt, het Tanganyika meer en dus ook echt het gevoel van een badplaats heeft. Helaas is het meer niet zonder meer geschikt om een bommetje in te doen met dank aan krokodillen en nijlpaarden (ik hoop stiekem van beiden 1 te spotten, want behalve de aapjes, mooie vogels, enge insekten en veel gekko's heb ik nog niet erg veel gave dieren gezien). Maar er zijn wel veel zwembaden e.d. hier en als ik het goed begrepen heb ook een deel van het meer waar wel gezwommen kan worden, dus dat komt wel goed. Daarnaast is Burundi erg bergachtig, wat als je over het meer uitkijkt een soort zwitserleven gevoel oplevert, maar dan met palmbomen en een betere temperatuur.
Het bureau van Cordaid hier is veel kleiner, maar 15 man en een deel daarvan is support staff (huishouding, bewaking etc.), dus dat is wel echt een verandering, maar niet per se onwelkom. Ik ben meteen overladen met documenten om te lezen, zodat ik hier aan de slag kan gaan. Daar moet ik dus ook meer weer eens aan gaan beginnen. Ik zal proberen wat sneller iets te laten horen.
Heel erg veel liefs en ik zie jullie over 6 weken alweer!
Ps. Ik ga hier in Burundi waarschijnlijk een trip naar de Provincie maken, hoop dat dat doorgaat, want het lijkt me erg gaaf om de projecten ook echt in actie te zien!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-01-04 10:49:00
[totalVisitorCount] => 9134
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 841
[author] => Naomi
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 430219
[travelTitle] => DCR & B (Democratic Republic of Congo & Burundi)
[travelTitleSlugified] => dcr-b-democratic-republic-of-congo-burundi
[dateDepart] => 2013-01-10
[dateReturn] => 2013-04-09
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/167_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => burundi
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 4464238
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-27
[photoRevision] => 0
[title] => Het echte werk
[message] => De laatste twee weken waren vooral gevuld met veel werk. Vorige week dinsdag heb ik doorgebracht op het bureau: we hebben de aanpak besproken voor de komende weken. We gaan een team opzetten om in het veld bij een aantal huishoudens een carré de rendement op te zetten en de superficie van hun veld haricots te meten. We moesten wel snel zijn, want van één van onze partners hadden we gehoord dat er al mensen waren begonnen met oogsten. Dan kunnen we natuurlijk niet meer accuraat meten wat de oogst dit seizoen is, en dan gaat kostbare data verloren. We moesten dus ook weer donderdag terug naar Makamba om alles te regelen met de partners. Ik heb deze dag ook een rapport gelezen, en commentaar gegeven, over de geiten. We gaan namelijk twee geiten geven aan de huishoudens van de eerste generatie, die alle eerdere bijdrages hebben betaald en aan de eisen voldoen: dus ook een mooi stalletje hebben gebouwd en kunnen aantonen dat ze de geiten kunnen onderhouden. Ook hebben de huishoudens hierbij een composthoop, zodat ze de geiten kunnen gebruiken om biologisch compost te maken voor hun veld. Zo zijn ze minder afhankelijk van het kopen van kunstmest, wat toch nog redelijk prijzig is. In het rapport stond per huishouden beschreven of ze aan de eisen voldoen en ze nu recht hebben op de twee geiten. Ook stond erin beschreven hoe je de geiten kunt onderhouden. Best interessant dus. Na het lezen heb ik wat commentaar met Marius besproken om met de consultant te bespreken die het heeft geschreven.
Woensdag waren de testen voor een nieuwe werknemer Cibitoke. Het hele kantoor was dus druk bezig met het houden van interviews en het organiseren van de test. Intussen heb ik het commentaar op het geitenrapport in het Frans naar Marius gestuurd en een document geschreven over het aannemen van een assistent voor mij in het veld. Ook heb ik met Sandra internet stickjes geregeld voor in Makamba. In het kantoor in Makamba is namelijk geen internet. En als je zoveel dingen moet regelen en onderzoeken, is het toch wel makkelijk. Aangezien de eerste week met onbeperkt 3G internet best goed werkte, hebben we besloten om één maand deze stickjes te nemen, totdat er internet in het kantoor is geïnstalleerd. Om het internet te regelen, zijn we uiteindelijk 3 keer op en neer gereden naar Leo, een Burundese telecom provider; één keer voor een opgave, de tweede keer om de simkaarten op te halen, en een derde keer omdat één internet stick het niet deed. ’s Avonds uit gaan eten naar een Indisch restaurant, waar we nog even over mijn assistent hebben gesproken; we hadden namelijk een keuze gemaakt, maar helaas heeft ze deze afgeslaan omdat ze vond dat het te weinig betaalde. Ze zou de volgende dag nog een tegen-offer doen. Helaas is het uiteindelijk niet doorgegaan en moesten we dus helemaal opnieuw beginnen.
Donderdagochtend gingen André en ik terug naar Makamba voor een meeting met de partners en Emmanuel over de plannen voor volgende week. Omdat in dit seizoen alleen één commune haricots verbouwd, heeft één van de partners ook de verantwoordelijkheid om de mensen te regelen die de carré de rendement kan zetten en de oppervlakte per huishouden kan meten. Ook al waren ze tijdens de meeting niet heel enthousiast om ermee te beginnen, we konden gelukkig alles wel regelen in één dag. Één van de partners zou ervoor zorgen dat volgende week dinsdag alle mensen klaar kunnen zijn om te beginnen. Voor de overnachting ben ik verhuist naar een andere guesthouse van de UNHCR, omdat er in heel Makamba geen water was. Gelukkig had deze guesthouse een grote reserve tank, dus kon ik er in ieder geval zorgeloos blijven. Ook was hier een kok die alle maaltijden voor de gasten verzorgd. Een hele sympathieke man, die het liefst Engels praat, met een paars glanzend vestje en een gulle glimlach. In de avond heb ik hier dan ook gegeten met de aanwezige gasten; van UNHCR en andere organisaties. In de avond belde Marius dat we volgende week kunnen gaan werken met een groepje specialisten die met behulp van GPS de carré de rendement kunnen zetten en de oppervlakte kunnen meten. Het is wel prijzig, maar veel preciezer dan het werk met de partners, want die hebben helaas deze technologie niet. Dit zal een groot verschil maken in de tijd en de precisie van het onderzoek, wat natuurlijk heel belangrijk is. De volgende ochtend gingen op bezoek bij de security officer van de UNHCR om ons voor te stellen en informatie in te winnen over de veiligheidssituatie in Makamba. In principe is alles prima, naast de gewone criminaliteit dat overal te vinden is. Tot nu toe hebben ze in ieder geval nooit problemen gehad met expats, en hopelijk blijft dat ook zo. Ook gingen we even naar mijn huis kijken, ofdat ze alles hebben gemaakt wat we de vorige keer hadden besproken. Alles was netjes overgeschilderd, en de oven/gasplaat vervangen met een andere. Deze had ook wel een kapotte oven, maar we kunnen in ieder geval het gas gebruiken om te koken. Ook was er nu wat bestek. Alleen nog geen extra deken voor een tweede persoon. En een deken is in Makamba ’s nachts toch wel nodig. Dus dat zou nog geregeld worden. Na het bezoek weer meteen door naar Bujumbura. Aangekomen op het kantoor gingen we verder met de voorbereidingen voor volgende week; ik moest namelijk ook nog de lijst met huishoudens afmaken. Ook hebben we opnieuw interviews gehouden voor de Burundese meisjes die ons gaan assisteren in Makamba. Hier kwamen gelukkig twee candidates op af die al hadden gewerkt met ZOA tijdens een eerder onderzoek. En gelukkig waren ze beiden even goed, zodat we ze allebei gaan aannemen. Zaterdag was een nieuwe werkdag deze week: we hebben de hele dag gewerkt met Marius, André en Eugene om de metingen voor te bereiden. We hebben de aanpak besproken, de mensen geregeld en een sample gemaakt van een lijst met huishoudens om te gaan meten. Tijdens de volgende seizoenen houden we dan dezelfde huishoudens aan, zodat de vooruitgang (of achteruitgang) over tijd te meten is. We waren uiteindelijk pas na 17.00 klaar, maar gelukkig kunnen we nu wel meteen een goede start maken.
De volgende dag was een goede relax zondag: lekker uitgeslapen, rustig ontbeten, wat geinternet, en ’s middags even naar een nationaal parkje in de buurt om wat meer nijlpaarden te zien. Dick was in de ochtend aangekomen en Marius wilde hem graag ook de nijlpaarden laten zien: en de meeste kans is toch wel in dit nationale park, want daar zitten er misschien wel een paar honderd. Dick is een consultant van Agrifirm (een Nederlandse organisatie voor boeren die o.a. ook de Boerenbond heeft). Hij gaat deze week meehelpen met het organiseren van de Open Dag op vrijdag: het is een open dag voor een proefveld met aardappelen in Vugizo, waar ik in de eerste week ook ben geweest. Hij heeft dit mede mee opgezet en kan nu zien wat het heeft opgebracht. In het begin had het proefveld grote weerstand, maar nu is iedereen gelukkig razend enthousiast. Vrijdag is een open dag om de opbrengst van een veldje te laten zien. Er komen ook belangrijke personen, zoals de minister van agricultuur, de administrateur van Vugizo, chefs des collines en vele anderen. Maar voordat het werk begon, kon Dick nog even wennen aan het Burundese klimaat en intussen ook nog wat lokale wildlife zien. Het park heeft maar één weg en drie uitkijkpunten langs de rivier. De rivier komt weer uit op het meer, maar het is duidelijk dat de nijlpaarden preferentie hebben voor de rivier: er waren veel verschillende groepjes en bijna niet te missen. Ook waren er allerlei vogels. Voor de uitleg ging er een guide mee in de auto. Helaas wist ze niet heel veel te vertellen, en begreep ze vaak niet wat je vroeg of zei, maar dat maakt niet uit; het was leuk om weer even een ander stukje van Burundi te zien. Na het park gingen we naar Club du Lac om lekkere pizza’s te eten en te genieten van de live-band.
En wat was dit een contrast met de maandagochtend: het was stressen om alles geregeld te krijgen voor het vertrek naar Makamba. Er moesten allerlei inkopen gedaan worden (zoals touw voor de carré de rendement, en decameters). Ook was er een gesprek met het GPS groepje om een plan de campagne te maken. Ik ging met Sandra mee om de inkopen te doen. Na haar bij de bank te hebben afgezet, ging ik zelf verder met de chauffeur Jerome om te kijken naar de touwen. Natuurlijk heb ik hier helemaal geen kennis van, en hebben we om samples gevraagd om mee te nemen. Voor mij was het wel duidelijk wel touw het beste was, en ik stelde voor om ook waarschuwingslint te gebruiken om het carré goed zichtbaar te maken. Omdat er eigenlijk nog interviews gepland stonden, moest ik weer terug naar het kantoor en gingen Sandra en Eugene verder met de inkopen. Het was niet nodig geweest, want de candidaten kwamen niet opdagen. Intussen was het heel wat gestress om met twee auto’s, en de GPS mensen, te vertrekken naar Makamba. We hadden afgesproken om Eugene en Sandra in de stad te ontmoeten, naar de bank te gaan voor een cheque te cashen voor Makamba, en door te rijden. Daar aangekomen waren de inkopen wel bijna afgerond. Helaas was de cheque niet goed ondertekend en duurde het nog lang voordat Sylvere met een nieuwe cheque aankwam. Om half vier konden we dan toch wegrijden en waren we maar net voor het donker in Makamba aangekomen. Deze keer kon ik in ieder geval wel in het huis slapen: klamboe opgehangen en snel het bed ingedoken.
De volgende ochtend stonden we al vroeg op, om met het hele team naar Mabanda te rijden. Daar stond een groep met assistenten te wachten. Zij gaan één op één samenwerken met de GPS specialisten. We wilden eigenlijk de avond ervoor een kleine training houden, maar omdat alles vertraagd was hadden we besloten het deze ochtend te doen. We lieten de GPS mensen een rondje lopen en de cijfers opschrijven. Er zat al een klein verschil in, en één persoon leek me een beetje onhandig/onwetend. Maar zolang ze het goed kunnen in het veld, maakt het niet uit. We gaven wat uitleg over het werk aan de assistenten en verdeelden iedereen in totaal 4 groepen van één GPS specialist en één assistent, en gingen met groepen van twee naar één sous-colline; twee groepen gingen met Eugene mee en twee groepen met André en mij. In de sous colline aangekomen, stonden de twee guides (één voor ieder team) ook al klaar. Zo konden we snel naar de eerste huishouden om gezamenlijk de eerste twee velden te doen. Dit om te zien hoe ze werken, en de werkwijze goed af te stellen. Het veldje was een gemixt veld van bonen en mais, en door de bonen kon je het bos niet meer zien; het was dan ook een hele taak om eromheen te lopen en daarna erin te gaan voor het afzetten van het vierkant. Gelukkig bleek al snel dat de GPS mensen echte professionals zijn en goed doorwerken. De eerste twee velden lagen ook naast elkaar, dus dat was helemaal makkelijk. Na de gezamelijke metingen splitsten de groepen zich op. Voor de eerste dag ging ik mee met André en één groep, zodat André en ik ook gelijk met elkaar konden bespreken hoe het ging. We hebben eigenlijk nergens hoeven helpen, wat ik helemaal niet erg vind; de velden zijn toch wat moeilijk toegankelijk en als ik er zelf in moest lopen, worden er gelijk een aantal boontjes platgetrapt. Maar het was toch wel een redelijk zware dag: de zon scheen, het was warm, er was bijna geen schaduw, en we liepen heel wat af. Ondanks het vele water dat ik gedronken had, kreeg ik er toch wel een zwaar hoofd van. En dan te bedenken dat ik niet eens het echte werk doe! Petje af voor de teams die wel door blijven werken. Aan het einde van de dag kwamen we samen om ook met Eugene te bespreken hoe zijn teams hadden gewerkt. Helaas was er in zijn groep wel één GPS man die niet goed functioneerde. Het was de man die die ochtend op mij ook al een slechte indruk maakte. En gezien de tijdsdruk en het vele geld dat het kost, hebben we besloten om de man te ontslaan. De organisatie beloofde wel dat er over een dag een vervanger kwam, maar dat betekende wel eigenlijk twee dagen werken met drie teams. In de avond was ik dus wel toe aan een lekkere douche in mijn nieuwe huisje; jammer genoeg dat de watervoorziening hier anders over dacht…
De volgende ochtend weer vroeg op pad. Maar voordat we met de auto’s vertrokken, maakten we foto’s van de GPS kaarten met de huishouden-gegevens, zodat we dit aan de database kunnen toevoegen. In het dorp aangekomen waren de guides niet erg tevreden: ze hadden namelijk gehoord dat hun salaris minder is dan het salaris van de assistenten, terwijl ze bijna hetzelfde werk doen. Het was nog een lange discussie en onderhandeling om toch weer met het werk te beginnen. Met een kleine opslag en dagelijkse betalingen gingen ze wel akkoord, zodat we, met vertraging, verder konden met het strakke schema. Ik ging alleen met één team mee, en André met het andere team (nadat hij op en neer was gereden naar Makamba om geld voor de salarissen op te halen – wat onnodig bleek, gezien er geen netwerkverbinding in de bank was en er dus geen geld uitgegeven kon worden). Het was heel wat lopen vandaag; heuvel op, heuvel af. En met één lens was het niet echt prettig (note to self: heb altijd lenzenvloeistof en een bril bij). De dag verliep voor de rest gewoon prima, en bij het laatste veld kon ik wat met de kindjes langs de weg spelen, die erg blij waren met lege waterflessen, en zich verbaasden over roze nagellak. Na een redelijk geslaagde dag gingen we weer terug naar Makamba. Het was ook wel duidelijk dat de teams niet persé begeleiding nodig hebben. Dus de volgende dag bleef ik lekker in Makamba. Ik ging samen met André aan de slag met het maken van een sample van huishoudens voor de laatste generatie. Want de gegevens voor deze huishoudens waren nog maar net bekend; om zich in te schrijven voor het programma moeten ze ook een voorschotbedrag inleggen. Nu was er wel een preliminaire lijst en zouden de GPS teams de volgende dag beginnen aan de sous-collines waar ook de nieuwe generatie beneficiairies zijn. Ook hield ik me bezig met het maken van een format in excel voor de data-invoer. Het was ook wel fijn om wat tijd te hebben om eindelijk mijn koffers uit te pakken. Als alles nog in de koffer zit, heb je het idee dat je elk moment weer ergens anders heen kan gaan, of zelfs terug kan gaan naar huis. Nu alle kleren in de kast liggen, geeft dat toch een ander gevoel; iets meer permanent. In de avond kwamen Marius, Dick en Sandra ook nog even langs om hallo te zeggen, want die waren in Makamba om de open dag voor te bereiden.
Vrijdag was het zover: de langverwachte open dag in Vugizo! Omdat Marius en Dick al heel vroeg weggingen en ik nog foto’s moest maken van de GPS gegevens, reed ik met Jean Claude, Evode, de chef van Healthnet TPO en iemand van FAO mee naar Vugizo. Bij het veld aangekomen, was alles al netjes opgezet. En wat waren de opslagschuren mooi geworden! De laatste keer dat ik ze zag, waren ze nog half open en lag er een man op de grond met een plank tegen zijn hoofd. Nu is het plaatje gewoon helemaal compleet. Ook was er een gedeelte van het veld geoogst en lagen er twee manden bij de verschillende stukjes; eentje voor de consumptie en één met pootgoed. Er zijn verschillende kleine veldjes, waar proeven op zijn gedaan; de één met 10 cm afstand, de ander met 15 cm afstand, twee verschillende gewassen, verschillende bemesting. Alle effecten waren nu al goed te zien. ZOA en Agrifirm wlienl ook laten zien aan de boeren dat het goed is om zo nu en dan op een stukje grond te experimenteren met nieuwe technieken, zodat je kunt zien welke beter is om volgend seizoen te gebruiken. Ook al waren Emmanuel en anderen bang om conclusies te trekken, het was duidelijk dat de relatieve opbrengst op een klein stukje grond toch echt een heel stuk is verbeterd. Om ZOA te bedanken, kwam er ook een groepje dames voor de entertainment die dansten en zongen welke goede dingen ZOA in de dorpen had gedaan. Er waren veel gasten uitgenodigd om deze waarnemingen mee te delen. Zo ook de minister, die op het einde ook een erg enthousiaste speech had gehouden. De partners, de administrateur, chefs des collines, Healthnet TPO, en ook andere organisaties waren aanwezig. De gasten werden na de uitleg opgedeeld in drie groepen en gingen met Emmanuel, Dick of Artemon mee in een roulerende rondleiding. Zelf ging ik niet met een groep mee, maar maakte ik wat foto’s bij elke groep. Na een paar uurtjes was de open dag afgesloten en gingen we met een paar auto’s naar een gebouwtje bij de kerk om heerlijk te eten. Hier had Sandra voor gezorgd. Wel was het best laat om nog naar Bujumbura te rijden. Maar omdat we met twee auto’s waren, besloten we het toch maar te doen. In het donker kwamen we aan. Ik ging ook weer mee terug, omdat zondag Maud aankomt. Maud is een Frans meisje dat onderzoek voor ZOA gaat doen en met mij in het huis in Makamba gaat wonen. Die moet ik natuulijk wel even verwelkomen. Ook heb ik zelf een meeting op maandag en donderdag in Bujumbura met representatives voor Monitoring and Evaluation van de organisaties in het Dutch Consortium for Rehabilitation, waar ZOA ook in werkt.
In het weekend heb ik in ieder geval wel nog even kunnen relaxen: zaterdag lekker gezwommen in Club du Lac met Marius en Dick. Waarna het tijd was voor Dick om weer naar huis te gaan. Maar niet getreurd, want hij komt gewoon in februari weer terug om te beginnen met een nieuw proefveld (als de baas van Agrifirm de plannen ook goedkeurt). Zondag heb ik ook eindelijk tijd gehad om weer een stukje voor jullie te schrijven. Het is soms ook zo druk (en is er niet altijd goed internet) dat het er bij inschiet :). Een niet-zo-leuke ontwikkeling op zondag was de markt van Bujumbura die is afgebrand. Vanuit mijn hotel kon je de dikke zwarte rookpluim al zien. Er is op dit moment niet heel veel informatie over de oorzaak of over eventuele slachtoffers, dus dat moet gaan blijken in de komende dagen. Een feit is wel dat de markt het economische centrum van de hoofdstad (en misschien wel het hele land) is, en het nog zware gevolgen kan hebben. Zowiezo voor de marktlui die hun geld en waren in de vlammen hebben zien opgaan. Ik ben benieuwd welke informatie de komende dagen naar boven komt.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 60
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-echte-werk
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 4456889
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-15
[photoRevision] => 0
[title] => Makamba
[message] => Maandag was de eerste werkdag waar Marius niet aanwezig was. Op zich gaat het met mijn Frans nu al een beetje beter, en praat ik met André zo nu en dan Engels, als we het over het werk hebben. Ook al wordt dat ook steeds minder. Oud en Nieuw is voor mij rustig verlopen. Ik kon met André mee naar een kerkdienst van 21.00 tot 00.00, maar uiteindelijk toch niet gedaan. Ik vond het niet erg om in het hotel gewoon even series te kijken en Frans te leren. Helaas deed het internet het niet sinds ik terug ben gekomen van Tanzania, en dat was wat minder leuk.
Vrijdag gingen we dan voor de eerste etappe naar Makamba. Bij het kantoor in Bujumbara hebben we een andere ZOA collega opgehaald die ook terugging naar Makamba: Evode. Hij werkt op een ander programma dat zich focust op het geven van toegepaste rekenvaardigheid voor boeren. Na 3,5 uur rijden, langs het meer, door de heuvels en de bergen, waren we in de middag in Makamba aangekomen. Makamba is de hoofdstad van de provincie Makamba, maar erg klein vergeleken met Bujumbura; er is één centrum van kleine boetiekjes die gebouwd zijn in een grote cirkel, waar binnenin ruimte is voor de markt met groenten en vis. Allereerst ging ik inchecken bij de UNHCR guesthouse: dat zou mijn thuis zijn voor de komende dagen, want de beveiliging voor mijn eigen huis in Makamba is helaas nog niet geregeld. De guesthouse bestaat uit een aantal kleine kamertjes met een klein badkamertje, heel netjes en schoon, met een open driveway in het midden. In de middag gingen we meteen met Evode mee om te kijken naar een kantoorgebouw. ZOA breidt zich namelijk uit in Makamba (inclusief ik en André), en het kantoor nu wordt misschien te klein. Het was een gebouwtje waar op dit moment nog iemand woont, en wat een beetje rook naar kippen. Makamba is dan ook echt andere koek dan Bujumbura. Het is echt een dorpsstad. Maar met een beetje verf is al veel te fixen. In de avond gingen we eten in een restaurantje, wat in het weekend ook een bar/nachtclub kan zijn. Ik had de geitenbrochettes genomen, onwetende dat dit wel vaker gegeten zal worden deze week. Ook de chef van Healthnet TPO kwam zich even voorstellen en heette ons van harte welkom in Makamba. Het weekend was vrij rustig: ik werd wakker van een enorm lawaai, later realiserende dat dit de koeien (met enorme horens) waren die aan de achterstand van de guesthouse op straat lopen. Na een ontbijt bij de guesthouse, gingen we kijken naar een optie voor een huis voor André. Ook dit huis, net als de mijne, is groot met 3 slaapkamers, gebouwd in een nieuw wijkje wat ook wat andere huizen staan (nog wel onverharde hobbelige weg, maargoed, het huis staat goed!). Ook zijn we even naar de markt geweest (mzungu!). En aan het einde van de dag hebben we gegeten in het restaurant bij mij in de straat (waar we vervolgens bijna elke dag vaste gasten waren). Op zondag heb ik vooral gerelaxt met Franse Disney films. En in de avond was het natuurlijk tijd voor Fu Fu! Jammie. In de avond nog eten wat gedronken met Emmanuel en twee enqueteurs voor ons geitenproject, om de aankomende week te bespreken.
Maandagochtend begon met een ontbijtje bij ons nieuwe restaurant: gewoon een tosti met kaas. Zonder koffie deze keer, want ik zou in ieder geval een halve dag in het veld zijn, en daar zijn geen wc’s! Bij het kantoor aangekomen, heb ik kennis gemaakt met onze collega’s van Healthnet TPO, en weer hallo gezegd tegen de ZOA collega’s , die ik al eerder had ontmoet. Ook heb ik nu het kantoor kunnen zien. Omdat we onze programma’s in Makamba hebben uitgebreid, is er nu wat weinig ruimte in het kantoor. Toch heb ik een eigen kamer, dus dat is wel relaxt. Na de kennismaking van twee andere coördinatoren van onze implementatie-partners, hadden we een korte briefing met Emmanuel. We gingen vandaag naar twee nieuwe collines, waar ZOA niet eerder heeft gewerkt, om het programma uit te leggen, waarna de mensen zich kunnen inschrijven voor de nieuwe generatie, waarna wordt gekeken wie er aan de voorwaarden voldoen. Ik was al eerder in dezelfde regio geweest toen we kennis maakten met de administrateur van Vugizo. In Vugizo aangekomen, reden we ook eerst even langs de administrateur om hallo te zeggen. Daarna gingen we door naar het dorpje.
Iedereen zat buiten al klaar om het verhaal van Emmanuel te horen (in het Kirundi natuurlijk). Gelukkig vertaalde een partner-coördinator sommige delen in het Frans, zodat ik het ook kon volgen. We hoorden al onweer aankomen, maar het was nog droog. Nou ja, niet voor heel lang. Het kwam met bakken uit de hemel vallen, dus uiteindelijk zaten we opgekropt in een veranda van een huisje, met een groep van tientallen mensen. Regen en metalen dakjes is ook niet een handige combinatie voor een presentatie, dus toen het nóg harder begon te regenen, moesten we toch even wachten. Ook sloeg al snel de bliksem met een harde klap in, dus moest iedereen z’n mobieltjes uitzetten. Na de presentatie waren er vele mensen enthousiast, dus ik ben benieuwd hoeveel zich er zullen inschrijven. Op de terugweg reden we nog langs een dorpje waar twee nieuwe opslagruimtes gebouwd worden voor de aardappelen (het project dat ik ook eerder had gezien). Alles wordt met houten balken gemaakt, maar er wordt niet echt naar de veiligheid gekeken. Toen de ingenieur iets wilde laten zien en naar binnen liep, stootte hij per ongeluk een lange plank om die vervolgens recht op zijn hoofd viel, waardoor hij voorover in de modder terecht kwam. Er werd al snel wat water gehaald om zijn gezicht af te spoelen en gelukkig viel de schade mee. Wel was zijn bril verbogen, maar dat moet te maken zijn. Na een korte uitleg gingen we weer verder terug naar Makamba. Onderweg stopten we in Mabanda om een geitenbrochette met bakbananen te eten; deze maaltijd kun je hier overal vinden en wordt vers klaargemaakt. Er zaten dit keer ook wat stukjes lever bij, waar ik dan wat minder dol op ben. Maargoed, wel weer goed voor je vitamines en mineralen denk ik dan. Buiten waren de kinderen al weer bijgekomen van de Mzungu, en gingen we terug naar het kantoor.
De volgende dag weer ontbeten in hetzelfde restaurantje bij mij in de straat. Een broodje ei of kaas, met koffie kost al gauw evenveel als het avondeten! Haha, maar hier kost het avondeten maar 1,5 of 2 euro, dus dat is nog te doen ;). Vandaag ging met twee van onze partners mee naar twee collines in Mabanda, die erg dicht bij de Tanzaniaanse grens liggen: we reden zomaar een rondje langs de grenswachter. Onderweg reden we ook langs een UNHCR transit-camp voor de Burundese vluchtelingen die terugkomen uit Tanzania. Hier worden ze geregistreerd en wordt er gekeken waar ze kunnen gaan wonen: terug op hun eigen land, of in een Peace Village. Een Peace Village is eigenlijk een best wel triest verhaal. Hier gaan de mensen die óf niet weten waar het land van de familie is, óf het land in gebruik is door de overheid, óf geen land hebben.
Gelukkig was vandaag het weer een stuk beter. Nadat we de helft van ons team hadden afgezet in één colline, ging ik met een andere partner verder naar een andere. Wel moesten we nog even een modderige weg doorrijden, met aan de ene kant een heuvel en de andere een afgrond… Maar alles ging goed en we kwamen uiteindelijk bij een school aan, waar de vergadering werd gehouden. Een school betekent natuurlijk ook veel kindjes; en deze kindjes zijn nóg minder gewend aan mzungu’s, dus ik had weer heel wat bekijks. De kinderen blijven je ook echt volgen, en als je ergens gaat zitten blijven ze alleen maar naar je staren. Bij de vergadering waren er 200-300 mensen aanwezig, dus dat was een goede opkomst. Maar het paste niet allemaal in het schoollokaal. Na de uitleg gingen we dan ook naar buiten om daar de vragen van iedereen te beantwoorden. De administrateur zou ook nog langskomen, maar toen we klaar waren en de administrateur zijn telefoon niet opnam, gingen we toch maar weer terug naar de andere colline om onze collega’s op te halen. Nadat we de collega’s hadden opgehaald en weer terug wilden rijden naar Makamba, kwamen we de administrateur op de motor tegen; helaas te laat. Maar wel leuk om te zien dat ook de autoriteiten interesse hebben in het werk van ZOA. Terug in Makamba was het weer tijd voor een maaltijd: dit maal frietjes, vlees, en bonen. In de namiddag nog even een korte vergadering gehad met de partners over ons voorstel voor de monitoring and evaluation en in de avond met Emmanuel en de politiechef geitenbrochettes gegeten in een restaurantje bij het kantoor in de straat. Één ding wat ze hier ook goed kunnen, is bier drinken! Met name Amstel wordt veel gedronken. Een halve liter fles kost zo’n 60 cent. Ook wordt er in het binnenland eigen bier gemaakt. Maar dat zal ik maar laten voor wat het is, denk ik.
De volgende dag gingen we al vroeg op pad met Evode en Jean-Claude; twee ZOA medewerkers die in het programma werken voor praktische rekenvaardigheden. ZOA geeft lessen in rekenvaardigheid die zijn toegespitst op het boerenleven. Zo kunnen de mensen zelf uit gaan rekenen hoeveel zaad, mest, mankracht ze nodig hebben om hun stukje grond te bewerken. Ook voor de oogst is het belangrijk te berekenen wát je precies hebt, en hoeveel zaden je moet bewaren voor de volgende keer. Het klasje was vandaag in Kironge: een dorpje in Vugizo, hoog in de bergen. Ze hebben daar een klaslokaal vrijgehouden hiervoor. Na ons kort te hebben voorgesteld, begon de klas: in Kirundi natuurlijk, dus bleef er een collega naast ons zitten om zo nu en dan te vertalen. De klas was erg aandachtig aan het opletten en soms werd er iemand naar voren geroepen om sommen te maken. Omdat het klaslokaal geen ramen had, en het weer omsloeg van erg zonnig naar erg bewolkt, zweefden de wolken dwars door het klaslokaal. Aan het einde van de les was er nog een korte test. Intussen probeerde ik een (gat)wc te zoeken. Maar wanneer ik alleen buiten loop op een schoolterrein, voel je toch de honderden oogjes in je rug. Gelukkig staat de hangar van ZOA op hetzelfde terrein en kon ik daarheen lopen. Helaas heb ik de hangar nu niet van binnen gezien, maar dat komt de volgende keer wel. De hangar is namelijk een ander onderdeel van het programma van ZOA. De mensen van het programma, maar ook de andere mensen uit het dorp, kunnen hier hun zaden opbergen en bewaren. Ook kunnen ze de zaden aan de hangar verkopen tegen een gunstige prijs. Zo voorkom je dat de mensen verplicht zijn meteen na de oogst hun producten te verkopen tegen een super lage prijs, want een paar weken/maanden later is de prijs al omhoog gegaan. Ook voorkom je dat ze dagelijks hun zaden opeten, als ze alles in het huis bewaren. Na de klas gingen we nog naar een uitkijkpunt om een mooi uitzicht over de heuvels en het meer te hebben. Helaas was het deze keer te bewolkt en zal het tot de volgende keer moeten wachten. Terug in Makamba gingen we na het werk nog even langs bij de chef van Healthnet TPO. Zijn broer is onlangs overleden, dus gingen we hem condoleren. Hij stelde onze komst erg op prijs. Met name ook dat ik en André waren gekomen en hebben bijgedragen aan een kleine collecte.
De volgende dag bleven we op het kantoor en hadden we een vergadering met Emmanuel en de partners over de afgelopen week. De presentaties in de dorpen zijn goed gegaan, maar roepen ook weer wat vragen op die besproken moeten worden met de directeur. Het weekend is ook rustig verlopen: gewoon wat gerelaxt, gegeten, en ’s avonds met André, Jean-Claude en iemand die in de provincie werkt, brochettes gegeten in een lokale bar. Het weekend is rustig verlopen. Ik heb met name series gekeken, Frans geleerd en brochettes gegeten. En maandag was het weer tijd om terug te gaan naar Bujumbura. Er zijn testen voor een nieuwe functie deze week, en daar moet André bij zijn. Ook Jean-Claude had een meeting met Marius, want die is in de ochtend weer teruggekomen. Na een mooie route door het binnenland, ben ik weer aangekomen bij de grote stad (waar ik, in ieder geval, niet de enige mzungu ben).
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 16
[visitorCount] => 32
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/614/695_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => makamba
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 4449139
[userId] => 74536
[countryId] => 31
[username] => samanthamelis
[datePublication] => 2013-01-02
[photoRevision] => 0
[title] => Joyeux Noël! Karibu!
[message] => Maandagavond, kerstavond, heb ik in mijn uppie doorgebracht. Marius had gezegd dat ze hier kerstavond niet echt vieren, maar in mijn hotel hoorde ik toch andere geluiden; de hele straat was de hele avond wakker, met muziek van alle kanten. Emmanuel had op het werk al gezegd dat ze hier la nuit blanche vieren en de hele avond niet slapen. Op eerste kerstdag zijn we naar de kerk gegaan, waar ook een heel schattig kerststukje werd opgevoerd door de kinderen. Ze zongen niet heel veel kerstliedjes, maar sommigen waren toch goed te herkennen (zelfs met een andere tekst in het Frans). In de middag waren we uitgenodigd bij de directeur van één van onze partnerorganisaties voor een uitgebreide kerstlunch. Hij heeft een heel mooi huis met een grote tuin. Omdat het zo nu en dan regent, stond er zelfs een heuse partytent. De tafeltjes waren netjes gedekt en alles was uit de kast gehaald. We zijn erg goed onthaald, en de kinderen zorgden voor een gevuld glas. De verdere gasten waren ook er aardig en er zijn wat interessante gesprekken gevoerd. Er was zelfs een minister op bezoek (inclusief beveiliging)! Het is duidelijk dat dit een erg welgestelde familie is, maar dat maakt ze zeker niet minder vriendelijk. Voor het eten werd er ook nog een verhaaltje uitgedeeld die bij de kerstgeest past, over eerlijk zijn en je best doen. Het eten was een buffet met pasta, aardappelen, vlees, salades, kip, vis en groenten, die een kok had bereid. Wat een luxe! Stevige kerstmaaltijd in Burundi: check! Na het eten liep het gezelschap langzaam leeg en was het weer tijd om terug te gaan. Ik had ook nog genoeg te doen ’s avonds. Ik moest mijn spullen weer inpakken, want de volgende dag gingen we vier dagen naar Tanzania. Al mijn bagage moest dus ook even opgeslagen worden, en dan is het natuurlijk de kunst om alles weer terug in de koffers te krijgen. Gelukkig ging dat nog redelijk en was ik klaar voor de safari!
De volgende ochtend, tweede kerstdag, gingen we op weg naar het vliegveld om via Nairobi naar Arusha te vliegen. We vlogen met Kenya Airways en Precision Air, wat zeker goed te doen was. Het vliegtuig naar Nairobi maakt nog wel een tussenstop in Kigali (Rwanda), waardoor het toch nog best lang reizen is. Ook in Nairobi hadden we een overstaptijd van een paar uur. Het vliegveld van Nairobi is best groot. Veel internationale vluchten maken hier ook een tussenstop. De transit/departure hal bestaat uit een lange rij met duty-free winkeltjes, twee cafés en een koffiewinkel. Op zich kan je je hier dus redelijk goed vermaken. Onze vlucht van Nairobi naar Kilimanjaro airport was met een vliegtuig van Precision Air. Deze was wel wat kleiner en had twee propellers. Maar gelukkig vloog deze ook goed en kwamen we ’s avonds aan op het vliegveld in Tanzania. Helaas was het al een beetje donker en bewolkt, anders kon je vanuit hier de Kilimanjaro goed zien. Op het vliegveld werden we opgehaald door de organisatie van de safari. Het was nog een uur rijden naar Arusha, maar de weg was goed en het verkeer was redelijk goed geregeld. Uiteindelijk kwamen we rond half negen aan in ons hotel (Le Jacaranda), waar de organisatrice al zat te wachten om de planning voor de komende dagen door te nemen. We gaan de eerste dag naar, en door, de Ngorogoro national park rijden, door de Ntudu gebied, naar de Serengeti Savannah Camp (onze overnachtingsplaats). De tweede dag gaan we naar de Ngogorogoro Krater, waar blijkbaar de big 5 te zien is, behalve giraffen. Daarna gaan we weer terug naar ons hotel in Arusha, om de volgende ochtend weer terug te vliegen naar Bujumbura. We hebben dus niet heel veel tijd voor de safari, maar hopelijk is het genoeg om alle belangrijke dieren te spotten: we zullen zien.
De volgende ochtend, na een vroeg ontbijt, waren we klaar voor onze safari. We werden opgehaald in een Toyota Landcruiser, waar bijna iedereen op safari mee rijd hier. Niet alle riemen klikten vast, de kilometerteller was kapot, er zaten geen profielbanden op, en hij gaf de inhoud van de tank niet aan. Maar voor de rest een prima autootje om door de steppe en savanne hen te rijden. Helaas was het nog wel bijna 4 uur rijden naar het natuurgebied. Daar hadden we eigenlijk niet op gerekend, en aangezien we maar 2 dagen safari hebben, zakte de hoop dat we alle dieren konden zien. Onderweg hebben we wel wat van Tanzania kunnen zien: de stad lijkt een stuk meer ontwikkeld dan in Burundi, met veel winkels, grote tankstations, veel stoepen, veel groen, hotels, cafés, goede asfaltwegen, en veel leven op straat. Het platteland is weer het tegenovergestelde: heel ruimtelijk, zo nu en dan wat landbouw, maar vooral veel graasgrond voor de koeien, geiten en ezels van de Masai die overal ziet lopen terwijl ze hun koeien aan het uitlaten zijn. Dit is heel anders in Burundi, waar je vanuit de lucht zelfs nog beter ziet dat elk stukje grond in gebruik is: alles is in vierkantjes en rechthoekjes verdeeld, of het land nu plat is of op een heuvel ligt, alles is in gebruik. Tanzania heeft in vergelijking een zee aan ruimte, wat het gelijk een stuk relaxter maakt. Ook zijn de mensen veel openlijker en goed ingespeeld op het toerisme, met échte service; daar kan Burundi nog wat van leren. Maar in Tanzania kennen ze ook geen burgeroorlog. Het land is een stuk vreedzamer ontstaan na het terugtrekken van de Britten, en ze doen veel meer aan nationbuilding; ook al zijn er veel verschillende etnische groepen, ze spreken allemaal Swahili, en ze zijn op de eerste plaats Tanzaniaan. Daar kan Burundi nog wat van leren. Toen we dichterbij het park kwamen, waren er steeds meer souvenirwinkels langs de weg te vinden, mét toiletten (speciaal voor de toeristen).
Na 3 uur rijden, en onderweg toegangspapieren halen voor het park, kwamen we aan bij de poort van het Ngorogoro park. Er stonden al een aantal andere jeeps klaar voor de safari. Na de poort verwachtten we al snel wat wildlife te zien, maar helaas duurde het nog even. Wel was er een mooi uitkijkpunt op de krater, waar het meeste wildlife te zien is, omdat ze er moeilijk in en uit kunnen komen. Ook in het park zijn veel Masai te vinden. De Masai zijn de enigen die toestemming hebben om hier te wonen, en je kunt hun kleine ronde dorpjes met hutjes overal zien. Ook zie je de kuddes met koeien, geleid door de Masai, gekleed in rood; de chauffeur zei dat ze rood dragen veelal om gevaarlijke dieren af te schrikken, met vrouwen die rood dragen als ze op pad zijn, maar normaliter in het blauw gekleed zijn. Na een tijdje door Masai gebied te hebben gereden veranderden de koeien opeens in zebra’s! Yay! De eersten die we zagen (van nog velen die daarna kwamen). Naast zebra’s kwamen de wildebeast ook tevoorschijn, gevolgd door de gazelle’s, baboons en giraffes. Het is apart om deze dieren in hun eigen habitat te zien. Dan begrijp je toch iets beter waarom ze bepaalde kleuren hebben, of waarom ze zo gevormd zijn. Na nog wat heuveltjes kwam een grote groene vlakte, omringd door bergen in de achtergrond en zware wolken aan de hemel. Overal waren wildebeast en zebra’s, zo ver je kon kijken. Ze trekken op dit moment door dit gebied om later naar de Serengeti te gaan en daarna weer terug naar Kenya. Blijkbaar zijn de zebra’s de leiders en zijn ze slim genoeg om de wildebeast bijvoorbeeld eerst een rivier te laten oversteken om te kijken of het wel veilig is. Als een zebra beweegt, bewegen de wildebeast mee. Vóór de grens van de Serengeti gingen we naar links om naar de savanne en ons kamp te rijden. Het was nog een grote vlakte met veel wildebeast, een paar zebra’s en wat vosjes, toen de regen begon. In de savanne waren de wegen al flink volgelopen, maar gelukkig hadden we een 4-wheel drive. Onderweg zagen we de flamingo’s in de verte en kwamen we nog wat dik dik’s en meer giraffen tegen. Ons kamp lag aan de andere kant van een ondiepe rivier en we zochten een weg om erdoor te steken. De meeste auto’s die over wilden steken keerden weer om, dus wilden we een andere weg proberen. Alleen was het probleem dat alles natuurlijk modder was geworden. Dus kwamen we vast te zitten. In de auto was geen houten plank of metalen plaat te vinden. Na vele pogingen en wat drijfhout, was het wel gelukt om eruit te komen. Maar toen moesten we de rivier nog door…. En dat na een verhaal van Marius te hebben gehoord over vrienden van hun die in Africa zijn omgekomen door een stromende rivier te doorkruisen… Maargoed, na wat nieuwe bandensporen te hebben gevolgd de rivier in, konden we toch redelijk goed doorrijden. Daarna de heuvel op, waar ons kamp op ons stond te wachten.
We werden vriendelijk onthaald met parapluen en warme koffie. Het kamp bestaat uit een rij met grote tenten, met daarin een slaapgedeelte, een wastafel, douche en chemisch toilet. En dat alles met licht! Er ligt ergens nog een generator en alle lampen zijn via kabels, die door de grond lopen, met elkaar verbonden. Daarnaast kwamen ze verwarmd water voor de douche en wasbak brengen wanneer je wilde. Het avondeten heb ik helaas niet mee kunnen doen, want na een lange dag op hobbelige wegen, en te weinig drinken, had ik een migraine gekregen. Dus snel naar bed! ’s Avonds nog wel veel dierengeluiden gehoord. De volgende dag vertelden ze dat het zwijnen, hyena’s en daarna nog leeuwen waren. Gelukkig doen ze je tent dicht, loopt er iemand met een geweer rond, en mag je ’s avonds niet naar buiten. Een opgegeten toerist kunnen ze natuurlijk niet gebruiken. Maar ik sliep in ieder geval super goed in mn hoge bedje met veel kussens en dekens.
De volgende ochtend hadden we een vroeg ontbijt, want de chauffeur wilde snel in de krater zijn om zoveel mogelijk dieren te kunnen zien. Toen we onze koffie opdronken, hoorden we al weer een auto in moeilijkheden (zat vast in de modder), en ja hoor; na 20 min. Kwam onze chauffeur naar boven gemodderd. Na een lekker ontbijtje met gebakken ei en bacon, brood en fruit, gingen we weer op pad. Deze ochtend was de rivier bijna geheel verdwenen en had een modderig bad achtergelaten. Gelukkig kwamen we hier niet in vast te zitten en kwamen we de modder goed door. Aan de overkant zagen we in de verte drie leeuwen in het gras liggen. Helaas konden we niet dichterbij komen, maar waarschijnlijk waren dit de leeuwen die we ’s nachts hadden gehoord. We gingen weer door de savanne (met giraffes), over de steppe (met de wildebeast), door Masai gebied, weer terug naar de krater. De steppe was ook vrij drassig geworden, waardoor we onderweg een andere auto tegenkwamen die vast zat. Maar dan ook echt vast. Natuurlijk had geen van onze auto’s een plank, of zelfs touw om te trekken. Dus na te stuntelen, wilde ze de auto een duw geven. Wat ook niet werkte. Gelukkig kwam er een andere jeep aan die wel een touw had en konden we na een klein half uurtje weer gezamenlijk verder rijden. Ondertussen nog wat aasgieren gezien bij een dode wildebeast. Bij de krater aangekomen, had je weer een mooi uitzicht over het gebied.
Toen we naar beneden reden, zagen we in de verte al een aantal jeeps stilstaan; een teken dat er wat te zien is! Aan de vorm te zien waren het zeker olifanten! En jazeker, drie mooie olifant-mannetjes liepen er rond. De vrouwtjes kunnen niet in de krater leven, want die kunnen niet alleen op gras leven. Dus ze zijn er alleen tijdens de paringstijd. Wel een mooi gezicht om deze dieren zo rond te zien lopen. Ook waren er al buffel o’s te zien. Natuurlijk zijn de zebra’s en wildebeast ook in de krater. Maar nu was het de kunst om ook de wat zeldzamere dieren te vinden. Al snel was een leeuwin gespot (gewoon de geparkeerde jeeps volgen). De leeuwin was op jacht en liep gewoon langs onze jeep heen op weg naar een groepje zebra’s. Na een tijdje had ze toch besloten dat het lastig zou zijn er één te vangen, dus droop ze langzaam af. Even later zagen we weer wat jeeps stil staan; dit keer bij een klein meertje, waarin een aantal nijlpaarden lekker lagen te relaxen. Echt super schattig om te zien. Ze draaien soms ook om, om zich uit te strekken, en dan zie je dus ook hun buik met alle pootjes de lucht in. We hadden ook veel geluk dit keer; er kwam een moeder met twee kleintjes het meertje uit om naar een ander meertje te lopen. Dus je kon ze dus helemaal zien! En dat kleintje erachteraan huppelend; echt geweldig! En naast de vele soorten vogels die we hebben gezien, zagen we in de verte ook een neushoorn, inclusief vogeltjes op de rug. Helaas was het niet mogelijk om dichterbij te komen. Ook zagen we meer zwijnen, hyena’s (met een poot van een wildebeast), een andere leeuwin, en flamingo’s. We reden verder naar de picknickplaats, naast een ander klein vijvertje met nijlpaarden. Omdat er veel black kites vlogen, mochten we niet buiten de auto eten; dan zouden ze je eten af willen pakken. Na het eten reden we door de krater naar het einde van het park, en daarna weer richting Arusha. Onderweg zijn we gestopt bij één van de souvenirwinkels, maar ze vroegen veel te hoge prijzen (en ja, afdingen is soms toch best lastig als ze weten dat de volgende jeep wél wil betalen). ’s Avonds kwamen we weer bij het hotel aan en kunnen we terugkijken op een geslaagde safari. Helaas was het soms nog best veel rijden en weinig dieren zien, maarja je bent natuurlijk ook in een enorm groot natuurgebied en niet in de Beekse Bergen. Je moet een beetje geluk hebben. En dat hebben we, denk ik, ook zeker gehad. De volgende dag gingen we weer terug naar het vliegveld, via Nairobi (en vier uur wachten), en over Kigali, terug naar Bujumbura.
Op zondag hadden we nog wel een kleine meeting met Emmanuel en André om een plan te maken voor de komende weken. Marius ging namelijk die dag weer terug naar Nederland tot 14 januari. André en ik gaan nu werken met het opzetten van de monitoring and evaluation, en gaan daarvoor ook op 4 januari naar Makamba om met de partners te praten. We moeten namelijk eerst weten welke data er al beschikbaar is, en hoeveel mankracht we al hebben voor het uitvoeren van de surveys. Op maandag kwam toevallig ook al een coördinator van één van onze partners langs, dus hebben we al het één en ander kunnen vragen. Volgende week is er al een heel schema met meetings met de partners en beneficiairies om de plannen voor het nieuwe seizoen uit te leggen. Hier ga ik dan natuurlijk naartoe, wat heel leerzaam zal zijn. De safari was een goede afsluiting van 2012, die ik in Afrika ben begonnen en ben geëindigd. Nu hopelijk een goed begin van het nieuwe jaar, met veel werk om te doen.
Iedereen de beste wensen voor 2013!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 28920
[pictureCount] => 116
[visitorCount] => 39
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 428258
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2012-12-12
[dateReturn] => 2013-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/574/269_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/074/536_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => joyeux-nol-karibu
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 4
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 4
[last] => 4
[previous] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 46
[lastItemNumber] => 60
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Rutana - Burundi 
