Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Burundi
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => burundi
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (burundi)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /burundi/reisverslagen/page/3
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => burundi/reisverslagen/page/3
[_params:protected] => Array
(
[controller] => burundi
[action] => reisverslagen
[page] => 3
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /burundi/reisverslagen/page/3
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => burundi/reisverslagen/page/3
[_params:protected] => Array
(
[controller] => burundi
[action] => reisverslagen
[page] => 3
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => burundi
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 1
[countryId] => 31
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Burundi
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 413684
[username] => littlemisshelpful
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/413/684_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/413/684_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 1
[currentContinentName] => Afrika
[currentContinentNameSlugified] => afrika
[currentCountryNameSlugified] => kameroen
[currentCountryName] => Kameroen
[currentCountryIsoCode] => cm
[currentCountryId] => 33
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[countryName] => Kameroen
[countryIsoCode] => cm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[countryName] => Congo, Democratische Republiek v
[countryIsoCode] => cd
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] => Annelies Gaag
[firstName] => Annelies
[reportsCount] => 31
[travelsCount] => 1
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 260451
[username] => deboersanne
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/451_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/451_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
)
[name] => Sanne Boer
[firstName] => Sanne
[reportsCount] => 52
[travelsCount] => 3
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 111148
[username] => liekedejong
[photoRevision] => 4
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/111/148_50x50.jpg?r=4
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/111/148_105x105.jpg?r=4
[currentContinentId] => 1
[currentContinentName] => Afrika
[currentContinentNameSlugified] => afrika
[currentCountryNameSlugified] => marokko
[currentCountryName] => Marokko
[currentCountryIsoCode] => ma
[currentCountryId] => 128
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[countryName] => Mozambique
[countryIsoCode] => mz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[countryName] => Malawi
[countryIsoCode] => mw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[countryName] => Nicaragua
[countryIsoCode] => ni
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[countryName] => Guatemala
[countryIsoCode] => gt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[countryName] => Honduras
[countryIsoCode] => hn
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[countryName] => Madagascar
[countryIsoCode] => mg
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[countryName] => Botswana
[countryIsoCode] => bw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[countryName] => Zimbabwe
[countryIsoCode] => zw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[countryName] => Senegal
[countryIsoCode] => sn
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => gh
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[countryName] => Kameroen
[countryIsoCode] => cm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => ma
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
)
[name] => Lieke Jong
[firstName] => Lieke
[reportsCount] => 42
[travelsCount] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 281705
[username] => heleenvis
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 1
[currentContinentName] => Afrika
[currentContinentNameSlugified] => afrika
[currentCountryNameSlugified] => burundi
[currentCountryName] => Burundi
[currentCountryIsoCode] => bi
[currentCountryId] => 31
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[countryName] => Noorwegen
[countryIsoCode] => no
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => gh
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
)
[name] => Heleen Vis
[firstName] => Heleen
[reportsCount] => 24
[travelsCount] => 4
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 112
[date] => 2024-10-28
[title] => De vakantieparken van België
[text] =>
België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken België hebben voor elk wat wils. In deze blog nemen we je mee op een reis door enkele van de meest betoverende vakantieparken van het land, met een speciale focus op de idyllische plekjes aan de Belgische kust.
Midden in de natuur: vakantieparken in de Ardennen
De Ardennen, met hun weelderige bossen en schilderachtige valleien, zijn de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. Tal van vakantieparken in dit gebied bieden gezellige huisjes omgeven door groen. Hier kun je wandelen, fietsen of gewoon genieten van de rust en stilte. Enkele aanraders zijn Domaine Les Doyards in Vielsalm en Sunparks Ardennen in Vielsalm. Domaine Les Doyards is een vakantiepark gelegen aan het prachtige meer van Vielsalm en biedt gezellige chalets en bungalows verscholen tussen de bomen. Sunparks Ardennen staan bekend om zijn uitgebreide faciliteiten voor het hele gezin. Van een overdekt zwemparadijs tot indoor speelzones voor de kleintjes, er is altijd wel iets te doen, ongeacht het weer. De beroemde grotten van Han zijn erg leuk om te bewonderen, ze bieden een onvergetelijke ervaring om de Ardennen op een speciale manier te ontdekken.
Waterpret in de Kempen: vakantieparken met Meren
De Kempen, bekend om hun uitgestrekte meren, bieden een scala aan vakantieparken waar waterpret centraal staat. Denk aan zwemmen, varen en vissen. Park Molenheide in Houthalen-Helchteren is een familievriendelijk vakantieoord met een groot subtropisch zwemparadijs en een meer waar je kunt roeien. Perfect voor een zomerse vakantie vol plezier aan het water. Park Molenheide staat bekend om zijn indrukwekkende subtropisch zwemparadijs. Hier kunnen gasten genieten van glijbanen, watervallen en ontspannen in de bubbelbaden. Het is de perfecte plek voor zowel avontuurlijke waterliefhebbers als gezinnen die op zoek zijn naar ontspanning. Het vakantiepark beschikt ook over een groot recreatiemeer waar verschillende watersporten mogelijk zijn. Of je nu wilt kajakken, roeien of gewoon ontspannen op het strand, er zijn tal van mogelijkheden om van het water te genieten.
Cultuur en geschiedenis: vakantieparken nabij Brugge
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis zijn vakantieparken in de buurt van steden als Brugge een uitstekende keuze. Hier kun je genieten van de architecturale pracht van historische steden en tegelijkertijd ontspannen in de rust van het omliggende platteland. Vakantiepark Klein Strand In Jabbeke is een voorbeeld met gemakkelijke toegang tot Brugge en de Belgische kust. Vakantiepark Klein Strand ligt op korte afstand van Brugge en biedt comfortabele accommodaties in een rustige omgeving. De vakantiehuisjes en chalets zijn vaak voorzien van moderne voorzieningen en zijn ideaal voor gezinnen en stellen. Door de nabijheid van Brugge kunnen gasten gemakkelijk de historische stad verkennen en genieten van de middeleeuwse pracht.
Betovering aan de Belgische kust: zon, zee en strandplezier
Het hoogtepunt van vakantieparken aan de Belgische kust is ongetwijfeld de nabijheid van de zee. Van Knokke tot De Panne bieden deze badplaatsen een mix van zon, zee en strandplezier. Vakantiepark Floreal in Nieuwpoort is een uitstekende keuze, met comfortabele accommodaties op slechts een steenworp afstand van het strand. Verken de kustlijn, proef verse visgerechten en geniet van adembenemende zonsondergangen. Vakantiepark Floreal bevindt zich in het charmante Nieuwpoort, op korte afstand van de Belgische kust. De accommodaties variëren van comfortabele appartementen tot ruime vakantiehuizen, vaak met uitzicht op de zee. Een van de hoogtepunten van dit park is de directe toegang tot het strand. Gasten kunnen genieten van lange wandelingen langs de kustlijn, luieren in het zand of zelfs een verfrissende duik nemen in de Noordzee.
België, met zijn diverse landschappen en rijke cultuur is een ideale bestemming voor een vakantieparkavontuur. Of je nu de voorkeur geeft aan de rust van de Ardennen, de waterpret in de Kempen, de geschiedenis rond Brugge of de betovering aan de Belgische kust, er is altijd een vakantiepark dat aan je verwachtingen voldoet. Dus pak je koffers en ontdek zelf de magie van de Belgische vakantieparken.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => de-vakantieparken-van-belgi
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/112/112_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 111
[date] => 2024-10-24
[title] => Taal in cijfers: Welke talen spreekt men wereldwijd zoal.
[text] =>
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms wel meer dan 800. Maar welke talen behoren tot de meest gesproken ter wereld? Welke verdwijnen langzaam uit ons dagelijks leven? En hoe zit het eigenlijk met de Nederlandse taal en de woorden die we gebruiken? Preply, een platform waar je onder andere online Engels kunt leren, onderzocht zowel de populairste als de meest bedreigde talen wereldwijd.
Meest gesproken talen
De taal die wereldwijd het meest gesproken wordt is Chinees, ook wel bekend als ‘Mandarijn’. Met ruim 1,2 miljard sprekers staat Chinees met afstand op nummer één als de meest gesproken taal ter wereld. Spaans volgt op de tweede plaats. Deze taal is niet alleen populair in zomerhits, maar wordt ook door zo’n 437 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De Engelse taal volgt op de derde plek als het gaat om de meest gesproken talen ter wereld, met ongeveer 372 miljoen sprekers. De gehele top 10 populairste talen hebben we hieronder voor je op een rijtje gezet:
- MandarijnChinees
- Spaans
- Engels
- Arabisch
- Hindi
- Bengali
- Portugees
- Russisch
- Japans
- Punjabi
Europese talen op het randje van verdwijnen
In Europa zijn er 24 officiële talen, maar in totaal worden er wel 200 verschillende talen gesproken. Hiervan worden er drie met uitsterven bedreigd. We hebben ze hieronder voor je op een rijtje gezet:
1. Occitaans, Zuid-Frankrijk
Occitaans (Occitan) was ooit een dominante taal in Frankrijk en werd ook gesproken in delen van Italië en Spanje. Tegenwoordig spreken nog ongeveer zeshonderdduizend van de veertien miljoen inwoners van Zuid-Frankrijk deze taal vloeiend. Occitaans heeft veel overeenkomsten met het Catalaans.
- Samisch, Scandinavië en Rusland
In Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland bestaan er negen varianten van het Samisch (Sámi), de taal van de inheemse Samen. Tegenwoordig spreken nog slechts dertigduizend mensen een van deze varianten, waarbij Noord-Samisch met ongeveer twintigduizend sprekers de meest gesproken versie is.
- Griko, Italië
Toen de Grieken tussen 800 en 600 v.Chr. zuidelijk Italië koloniseerden, brachten ze hun taal mee. Grieks werd eeuwenlang de dominante taal in deze regio, vermengd met Latijnse invloeden. Het huidige 'Griko' is zowel een Grieks dialect als een minderheidstaal in Italië. Uiteindelijk werd Italiaans de officiële taal, die via onderwijs verspreid werd. Omdat veel Griko-sprekers niet voldoende middelen hadden voor onderwijs, bleef de taal vooral in huiselijke kring bestaan.
Top 10 talen die met uitsterven worden bedreigd
Wereldwijd worden er ongeveer 6000 tot 7000 talen gesproken. Sommige worden door miljoenen mensen gesproken, terwijl andere door slechts een handjevol mensen worden gebruikt. Er zijn zelfs talen die met uitsterven worden bedreigd. Hieronder hebben we de top 10 van bedreigde talen voor je op een rijtje gezet:
1. Apiaka: Deze taal wordt gesproken door de Apiaka-indianen in het noorden van Mato Grosso, Brazilië. In 2007 was er nog slechts één persoon die deze taal beheerste.
- Bikya: Een taal uit het noordwesten van Kameroen die mogelijk al is uitgestorven. De laatste bekende spreker werd in 1986 geregistreerd. De taal vertoont gelijkenissen met Bishou, een andere bedreigde taal.
- Chana: Afkomstig uit de Argentijnse provincie Entre Rios, werd de laatste spreker van deze taal in 2008 vastgelegd.
- Dampal: De laatste bekende spreker van deze Indonesische taal woonde in 2000 in Bangkir, Indonesië.
- Diahoi: Ook bekend onder namen als Jiahui en Djahui, werd deze taal in 2006 nog door één persoon gesproken in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied.
- Kaixana: Dit is een andere bedreigde taal uit Brazilië. In 2008 woonde de enige overgebleven spreker, Raimundo Avelino, toen 78 jaar oud, in Limoeiro in de staat Amazonas.
- Laua: Deze taal, die wordt gesproken in centraal Papoea-Nieuw-Guinea, behoort tot de Mailuan talengroep. De laatste spreker werd in 2000 geregistreerd.
- Patwin: Een inheemse Amerikaanse taal uit het westen van de Verenigde Staten. In 1997 werd de enige spreker geregistreerd in de omgeving van San Francisco.
- Pazeh: De taal van een Taiwanese inheemse groep met dezelfde naam. In 2008 was mevrouw Pan Jin Yu, toen 95 jaar oud, de laatste geregistreerde spreker.
- Pemono: Een taal uit Venezuela waarvan de enige overgebleven spreker in een dorp in Majagua woont
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => taal-in-cijfers-welke-talen-spreekt-men-wereldwijd-zoal
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/111/111_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 110
[date] => 2024-09-10
[title] => Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
[text] =>
Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op vakantie kunt. Je hebt namelijk in veel gevallen recht op compensatie en hulp. In dit artikel leggen we je uit hoe het werkt.Algemene regels en rechten
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
- Verzorgen van eten en drinken;
- Sturen van twee e-mails of het voeren van twee telefoongesprekken, mocht je zelf geen internet of bereik hebben;
- Organiseren van een overnachting of transfer als dit noodzakelijk is. Dit telt trouwens niet als de luchtvaartmaatschappij je 2 weken van tevoren op de hoogte heeft gebracht van de vertraging of annulering.
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
Compensatie
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Wanneer heb je geen recht op een schadevergoeding?
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Loop je vakantie niet mis
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 55
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 10307
[position] => 1
[countryName] => Egypte
[countryIsoCode] => EG
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 128
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 21847
[position] => 2
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => MA
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 191
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 47254
[position] => 3
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => UG
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 71
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => GH
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 167
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => ZA
[continentName] => Afrika
)
)
[countryId] => 31
[countryName] => Burundi
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[reportId] => 4803346
[userId] => 193704
[countryId] => 31
[username] => dieuwkelamers
[datePublication] => 2015-02-07
[photoRevision] => 0
[title] => Kerstgevoel stimuleren en druk het nieuwe jaar in
[message] => Sinds mijn vorige verhaal begin december is er al weer een heleboel gebeurd. Waaronder natuurlijk de bekende december-maand-feest-maand, maar wel in een heel ander jasje!
Doordat het de hele maand december rond de 30⁰C bleef, het zonnetje volop scheen en ik eigenlijk niet echt vakantie had, wilde het kerst-gevoel niet helemaal opkomen. In eerste instantie dacht ik bij elke kerstboom of kerstversiering die ik zag: ‘Huh? Waar komt dat nou opeens vandaan, wat misplaatst?!’, waarna deze gedachte meestal meteen gevolgd werd door het besef dat het helemaal niet misplaatst was, maar dat het gewoon écht bijna kerst was! Zodoende, om het gevoel van kerst en het naderende einde van het jaar toch wat te stimuleren, hing mijn collega ons huis vol met kerstverlichting en speelden we non-stop kerstliedjes af. Toch bleef het vreemd; binnenkomen na een drukke werkdag, zweetdruppels van de hitte in je nek en een plakkend voorhoofd van de zonnebrand en dan worden verwelkomd met songteksten als ‘The wheater outside is frightfull, but the fire is so delightfull’ or ‘Let it snow, let it snow, let it snow’… Naja, even omschakelen zoals je zult begrijpen :) Maar we hielden vol. Tijdens het eten luisterden we vaak mee naar het Nederlandse nieuws zodat we goed op de hoogte bleven van de gladheid op de weg en de vertrouwde vertragingen met de NS. Je moet wat zullen we maar zeggen om te beseffen dat het december is, hehehe!
De feestdagen zelf waren leuk, maar eveneens anders dan normaal en ook wel omringd met werk... Ik had begin december samen met mijn collega een methode voor reflectie met onze platforms uitgedacht en deze zou ik vervolgens uitschrijven en verder voorbereiden. Begin januari zouden we dan samen de eerste workshops in Burundi doen en daarna zou ik in mijn eentje doorgaan naar Rwanda en Congo om daar samen met de lokale teams de workshops te herhalen. Ik vond het een leuke uitdaging, maar het gaf wel een hele berg werk tijdens de feestdagen waar ik niet echt onderuit kon… In deze periode misde ik mijn familie en Tom wel extra, maar gelukkig kwamen de vriendin van mijn collega en een studente uit Wageningen op bezoek en gaf dat gezellige afleiding. Op eerste kerstdag hielden we toen echt even een pauze; we besteedde een groot deel van de dag aan koken, maakten appeltaart en hadden een grote kip uit de oven volgestopt met groenten die we met onze gasten en onze guards deelden. Tweede kerstdag deden we het toen wat rustig aan, en keken wat rond in de stad. Immers, Tweede kerstdag bestaat hier helemaal niet, dus de meeste winkels waren al gewoon weer open. Na de kerst trakteerden we onszelf nog even op een tweedaags ‘nu-even-niet-momentje’ op het nabijgelegen strand Blue Bay. Hier konden we even lekker relaxen zonder internetverbinding – en dus werk emailtjes - , gewoon lekker even lezen, eten en zwemmen in het meer (een zoet water strand met uitzicht op de bergen van Congo aan de andere kant, leuke ervaring!). Het gaf een instant vakantiegevoel!
De laatste feestdag die over bleef was toen oud en nieuw. Oudjaar vierden we met een heerlijke nazomer BBQ in onze grote tuin, gevolgd door een iets verlate proost op de woorden van Abba “Happy new year”. Immers, bij gebrek gelijklopende horloges, vuurwerk of enig ander teken uit de omgeving dat het Nieuwjaar was geworden, was het waarschijnlijk al 5 over 12 toen we doorkregen dat het nieuwe jaar was aangebroken. Desalniettemin, deden we lekker alsof en skypte ik daarna nog even ‘vanuit Burundees 2015’ ‘naar Nederlands 2014’. De volgende dag namen we toen een frisse duik in het meer, als een soort van ‘easy nieuwjaarsduik’ op 23 graden. Achteraf bleek echter de uitdaging van deze nieuwjaarsduik hem te zitten in de nasleep; parasieten?! (Hmm, niet zo mooi! En dat terwijl internet aangaf dat het OK zou zijn... naja… toch maar een kuurtje voor sommige van ons, waaronder ikzelf, al deed ik dat pas eind januari na een maandje kwakkelen...)
Toen januari aanbrak, was dat het begin van een super vette, maar nog drukkere werk-periode. Ter voorbereiding maakte ik allerlei tabellen van soms wel 2m bij 2m groot voor de workshops en samen met de lokale facilitatoren hielp ik de reflectie workshops eerst in Burundi, toen in Rwanda en vervolgens in Congo uitvoeren. Het was een intense maand, waarin ik vaak een avondje of weekendje door moest, maar waar ik ook heeeel veel voor terugkreeg! Zo verbleef ik al met al bijna een week in Rwanda en een week in Congo, waar ik beide één keer een dag het binnenland in ging voor een workshop en ook telkens een dagje met collega’s de stad in kon, respectievelijk Kigali en Bukavu. Wat een verschillen tussen die twee buurlanden! Bizar gewoon!
In het bergachtige Rwanda is duidelijk te zien dat de overheid een flinke vinger in de pap heeft en de boel ‘top-down’ in het gereel heeft gebracht. De wegen zijn goed onderhouden, het land is schoon, nergens zijn straat verkopers met etenswaren te bekennen (dit is ook verboden: als je eten wilt verkopen, moet je maar een restaurant openen, is het beleid), grote gebieden waar overal hetzelfde gewas in het veld staat en alle huizen hebben goede daken (eveneens beleid: iedereen moet een metalen- of dakpannen-dak hebben, en als iemand dat niet kan betalen dan moet of de community of de overheid dit verschaffen). Verder is Kigali al helemaal schoon en goed onderhouden, met veel omheiningen van huizen met mooie natuursteen en zonder zwarte aanslag o.i.d. dat het gebouw ontsiert zoals in veel andere steden wel zo is. Verder zie je overal brede stoepen, lantarenpalen, symmetrisch opgezette gemeentetuinen met regelmatige palmen en strak geknipte struikjes en grasperken, en staan er overal streng-kijkende politieagenten met grote geweren, die mij constant het idee geven dat ik een of andere regel waar ik me niet bewust van ben aan het overtreden ben... En waarschijnlijk is dat ook wel zo…
Bukavu daarentegen, is vooral chaotisch en straalt een soort ‘zelfredzaamheid’ uit in tegenstilling tot overheids bemoeienis. Als je rond kijkt, zie je dat de huizen best groot en opzich ook goed zijn, maar al het publieke goed is enorm verwaarloost. Bij de grensovergang van Rwanda naar Congo wordt dit meteen duidelijk: het eerste dat je tegenkomt is een weg vol gaten waar je je vaak sneller te voet over kunt verplaatsen dan per auto, vanwege alle overdwars geparkeerde auto’s en kriskras lopende mensen midden op de weg. De wegen in de stad zijn veelal van betonplaten of meer zand met keien en kuilen, en de electriciteitsdraden hangen langs de veelal niet werkende lantarenpalen omlaag. Op veel plekken liggen hopen rotzooi en de huizen zijn bijna allemaal ‘under construction’ en ontsiert door de zwarte aanslag. Mensen lijken hier echt voor zichzelf te moeten zorgen, en tja, dan is er natuurlijk niemand die begint te bouwen aan de weg zolang z’n eigen huis nog niet af is. Ik hoorde later ook dat leningen hier tricky zijn en dat zodoende mensen heel lang bezig zijn om hun huizen af te bouwen. Ze moeten het zoveel mogelijk doen van het geld dat ze op dat moment vrij hebben.
Toen we voor een van de reflectie meetings een dagje het binnenland in gingen, richting Mushinga, zag ik dat de weg verder het land in alleen maar slechter werd. Zand, stenen en kuilen, en langs de weg overal vrouwen die enorme zakken oogst en kolen op hun rug aan het verslepen waren dat ze met een doek over hun voorhoofd op zijn plek hielden. Ongelofelijk, de grootte van sommige van die zakken die ze versleepten! Ik vraag me af of ik zo’n zak überhaupt op zou kunnen tillen!? En volgens mij Congolese collega’s liepen zulke vrouwen als ze pech hadden wel 10km met zo’n zak naar de dichtstbijzijnde markt…
In het weekend had ik ook even tijd om iets van het leven in Bukavu te proeven en werd door een collega en een andere jongen die bij de reflectie meeting had geholpen rondgeleid. We gingen ook nog bij de zus van deze jongen eten en zo zag ik dat de huizen er van binnen nog best prima uit zagen, zij het wat oubollig. Ook mocht ik mee naar het oud en nieuw feest van zijn kerk-koor, waardoor ik een inkijkje kreeg in het leven van jongeren in deze setting. Het was een bijzondere kans!
Toen ik na twee weken in Rwanda en Congo weer terug ging naar Bujumbura, was ik tevreden en erg moe. Ik had weer nieuwe banden opgebouwd met de teams van de verschillende landen en ik had interessante informatie die ik de dagen daarop in de planning meeting die toen volgde kon delen. Het voelde alsof ik echt wat bij kon dragen.
De week die daarop volgde, de laatste week van januari, deed ik wat rustig aan, haalde flink wat skypen met thuis in en werd ik in het weekend ziek. Ondanks dat ik sinds begin januari al af en toe wat ‘kleine pijntjes’ had, werd het afgelopen zondag veel intenser en moest ik met koorts en enorme krampen naar het ziekenhuis! Het ging goed, al vond ik het toch wel spannend toen ik daar onderzocht moest worden en bloed moest laten prikken… Het ging gelukkig goed. Het zag er netjes uit, ik werd snel geholpen, het prikken ging in één keer goed en ik kreeg medicijnen mee die me snel weer op de been kregen. En ook niet voor niets, ik bleek een parasiet en een bacterie te hebben… Dus met wat antibiotica achter de kiezen en een weekje rustig bijkomen, kan ik nu gelukkig weer hardop zeggen ‘Het gaat hier nog steeds goed!’
Liefs Dieuwke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-07-08 08:28:50
[totalVisitorCount] => 12502
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 1655
[author] => Dieuwke
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 483391
[travelTitle] => Life in Burundi
[travelTitleSlugified] => life-in-burundi
[dateDepart] => 2014-11-01
[dateReturn] => 2015-05-03
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/523/978_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/193/704_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kerstgevoel-stimuleren-en-druk-het-nieuwe-jaar-in
)
[31] => stdClass Object
(
[reportId] => 4802007
[userId] => 281705
[countryId] => 31
[username] => heleenvis
[datePublication] => 2015-02-02
[photoRevision] => 0
[title] => De tweede week!
[message] => Joehoe!
Time flies, and so far so good!
Vorig weekend was heeeerlijk met Carolien. Echt super fijn om haar weer te zien en lekker bij te kletsen! Kijk er nu alweer naar uit om haar weer te zien. De volgende keer staat sowieso gepland, want Stephan vliegt 27 februari naar Rwanda dus dan zal ik er maar voor zorgen dat ik daar ook ben! Yaaay, super veel zin in!
In Gitega gaat het verder best goed. Ik heb ondertussen een school gevonden waar ik ben begonnen met mijn onderzoek, en ik hoop morgen ook een tweede te vinden. Ik heb donderdag- en vrijdagochtend geobserveerd. Dat is dus gewoon een ochtendje zitten, rondkijken en luisteren. De school vind ik tot nu toe best leuk. Het is een school die naast een andere basisschool zit en nog een middelbare school er tegenover. Er is een enorm veld tussen waar het dus heel druk is met kinderen. Op de twee basisscholen alleen al zitten 1000 leerlingen! Ik heb de ene dag met de 6e klas en de andere dag met de 5e klas gezeten. In Burundi zijn er maar 6 klassen voor de basisschool (de officiële leeftijd om naar de basisschool te gaan is hier van 6 tot 12) dus dit zijn de oudste leerlingen. De leeftijden verschillen echter nogal. In de 6e zaten volgens de docent leerlingen van 11-16 jaar. Beide klassen zijn ook erg groot: 70-80 leerlingen. Ik vond persoonlijk de 5e klas het leukste. De docenten waren heel erg nieuwsgierig naar me en de leerlingen ook, en ze vonden het erg leuk dat ik in de pauze met ze mee wilde doen met voetbal (helaas voor hen was er geen voetbal meer te vinden, ik vond het niet zo erg!).
Verder had ik nog wat andere kleine activiteiten op het programma staan dit weekend. Er is weinig te doen in Gitega, maar ik ben zaterdag meegesleept naar een weeshuis dat gerund wordt door een stel hele lieve Katholieke zusters. Ik heb daar maar een uurtje gezeten en helaas niet zoveel met de kinderen kunnen kletsen, maar wie weet kom ik nog eens terug. En zondag was ik uitgenodigd door iemand om bij hem en zijn familie thuis te komen eten. Erg leuk om hen te ontmoeten en wat meer van Gitega te zien!
Ook heb ik vorige week mijn eerste ‘interview’ afgenomen. Al durf ik het nog niet echt een interview te noemen. Ik had wat vragen op papier gezet en ben bij een organisatie naar binnen gelopen, maar mijn Frans is zooo slecht. Gelukkig heb ik het wel opgenomen en ik verstond wel dat die man wat interessante dingen zei, maar ik kon zo weinig antwoorden. Ik moet het nog even goed terug luisteren en kan gelukkig altijd nog terug als ik nog vragen heb.
De Franse taal is dus wel echt een groot struikelblok. Communicatie is gewoon alles, al is het maar om je minder eenzaam te voelen. Ik kan het meeste wel verstaan, maar terug praten is een ander verhaal. De ‘gesprekken’ zijn nogal eenzijdig, en ik voel me een beetje een debiel kind die alleen maar kan knikken en ja zeggen. Gelukkig zijn Burundezen heel goed in lange verhalen houden en overal omheen draaien, dus vinden ze het vast niet erg dat ik hen niet teveel stoor in hun verhalen. Nu alleen nog een betere tactiek verzinnen om de verhalen in mijn beste frans te kunnen afkappen!
Voor mijn onderzoek heb ik gelukkig een docente Engelse taal bereid gevonden om mij te helpen. Dat scheelt weer heel veel struggles met alles uitwerken en analyseren. Ik heb vandaag met haar aan tafel gezeten en mijn eerste focus group interviews staan gepland voor volgende week. Ben benieuwd hoe dat zal lopen!
Verder ben ik al redelijk gewend aan Gitega. Ik weet waar ik mijn fruit moet halen op de markt, waar ik chapati, bruin brood en pindakaas kan halen voor mijn ontbijt, en ik weet de weg ook best goed. De prijzen weet ik ook enigszins, en ik heb het idee dat ik weinig wordt afgezet. Toch fijn!
Ik ben ondertussen ook al redelijk gewend aan de cultuur. De vele en harde geluiden van radio’s/telefoons/tv’s/boxen/zingende nonnen tegenover mijn hotel/mekkerende geiten/jankende honden merk ik al nauwelijks meer. Ik geef verder ook heel heel heel veel handjes, want dat doe je bij bijna iedereen die tegenkomt en waarmee je een kort gesprek hebt. En dat doe je dan als je hallo zegt, en ook als je doei zegt. En dus ook als je een zeer kort gesprek hebt, waarbij je binnen een minuut dus twee keer handjes schudt. En dat heb je zelfs als je een hele kamer vol mensen handjes moet schudden, dat had ik bij het secretariaat van het lokale ministry of education. Ik verstond niks van wat er gezegd werd, want m’n collega voerde het gesprek in Kirundi, maar bij binnenkomst had ik 8 handjes geschud, en na 3 minuten deed ik dat netjes nog een keer over toen we alweer weggingen.
Verder ben ik alweer volop gewend aan het ‘sissen’ dat je doet als je aandacht van iemand wilt hebben: de serveerster, de moto-driver, de beltegoed verkoper. Je doet ‘tss’ en ze komen naar je toe. Helaas wordt er ook weer veel gesist naar mij, want ik ben tenslotte toch een muzungu (blanke). Ik ben dan ook een van de weinige muzungu’s in het stadje. En dan ben ik ook echt de enige gekke muzungu die niet in een auto rijdt of wat geld betaald voor een moto, maar die overal naartoe loopt. En dan loop ik ook nog eens heeeel erg snel voor Afrikaanse begrippen. Want ja ik vind lopen niet zo heel erg eigenlijk, het is hier tenslotte lekker weer en het stadje is maar klein. Maar ja, dat vinden ze allemaal maar raar. Dus lachen ze soms een beetje om me. Dan hoor ik alleen het woord ‘muzungu’ en dan allemaal gelach en gegiechel en dan roepen ze nog wat in Kirundi wat ik niet versta, en daar word ik wel een beetje moe van… Het went, maar eenzaam is het soms wel, zeker omdat mijn frans dus niet zo goed is. Maar voorlopig red ik me goed genoeg.
Geduld leer ik hier ook weer te hebben. Vooral wat betreft het wachten op eten in mijn hotel. Op de een of andere manier lukt het ze niet om dat binnen een uur klaar te hebben. Donderdagavond was zelfs het toppunt: 3 uur gewacht op mijn geitje! Ze zeiden dat ze het niet vergeten waren, maar toch betwijfel ik dat een beetje.. De strategie is dus om op tijd te bestellen, zodat je het krijgt wanneer je ook daadwerkelijk honger hebt!
So far, so good dus. Mijn onderzoek begint te rollen, al had ik gehoopt dat het wat sneller zou gaan, maar ik mag niet klagen. Voor deze week staat er op de planning om nog te observeren, een school buiten de stad te zoeken, en hopelijk een stuk of twee goede interviews met lokale organisaties. In het weekend ga ik naar Bujumbura om even samen met de meiden uit Nederland te relaxen. Zin in!
Liefs!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-02-13 19:31:26
[totalVisitorCount] => 40330
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 540
[author] =>
[cityName] => Gitega
[travelId] => 484449
[travelTitle] => Burundi 2015
[travelTitleSlugified] => burundi-2015
[dateDepart] => 2015-01-18
[dateReturn] => 2015-04-02
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,gitega
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-tweede-week
)
[32] => stdClass Object
(
[reportId] => 4799562
[userId] => 281705
[countryId] => 31
[username] => heleenvis
[datePublication] => 2015-01-24
[photoRevision] => 0
[title] => De eerste week
[message] => Jambo Jambo!
De eerste week is alweer bijna voorbij dus ik denk dat het tijd is voor een kleine update.
Zondagavond kwamen Juliette en ik aan in Bujumbura. De visumaanvraag op het vliegveld ging natuurlijk op z’n Afrikaans (sloom en zonder logica) en Juliette en ik hadden het ook nog eens voor elkaar gekregen om met onze paspoorten onder aan de stapel terecht te komen. Na een uur verlieten we pas als laatste het vliegveld (jazeker, het was helemaal leeg). Dit was wel lekker makkelijk om onze bagage te vinden en ook onze driver die ons op kwam halen hadden we meteen in het vizier (hij was tenslotte de enige die stond te wachten).
Onze chauffeur Olivier was een super aardige man die ons met veel geduld langs verschillende hotels heeft gereden. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een hotel in het centrum: Hotel l’Amitie. Daar ontmoetten we meteen Gea, een Nederlandse vrouw die enkele jaren in Burundi heeft gewerkt en nu even terug was voor vakantie. Gea is echt enorm behulpzaam en zonder haar waren de eerste dagen veel lastiger geweest. Zij heeft ons op maandag bijvoorbeeld meegenomen om een simkaart te kopen, geld te pinnen, en heeft ons de fijne plekjes voor goede koffie of een broodje in Bujumbura laten zien. Ook heeft zij de eerste dagen wat geholpen met vertalen, want alles is in het frans! Maandag kwam ook Myrna aan. Zij studeert aan de VU Universiteit en doet mee met hetzelfde project, maar zij zat al een week in het kleine dorpje Rutana waar zij onderzoek doet. Maar maandag was het team dus compleet! Leuk vooral om alvast wat ervaringen te horen van Myrna.
Dinsdag moesten we om 8.00u ’s ochtends al op de universiteit wezen voor een meeting met de studenten en leraren van l’Université de Burundi waarmee we samenwerken. Tijdens de meeting heb ik ook mijn Burundese collega ontmoet: Léonidas. We zijn allemaal aan een Burundese mede student gekoppeld waarmee we naar dezelfde plek gaan om onderzoek te doen.
Ik vond het opvallend dat iedereen ook echt daadwerkelijk op tijd aanwezig was en dat we het programma konden gaan volgen zoals het was opgesteld. De eerste twee uur gingen redelijk zoals gepland, maar na de ochtendpauze helaas niet meer. Alle studenten (5 Burundese en 3 Nederlandse) moesten hun onderzoeksplan presenteren waarna er vragen konden worden gesteld of commentaar kon worden gegeven. Het commentaar was helaas erg frustrerend en de Burundese docenten bleven maar doorhameren over dingen die wij totaal niet belangrijk vonden. En klein detail dat het allemaal nog een stukje erger maakte: alles was in het frans! Juliette en ik hadden in het vliegtuig flink ons best gedaan om onze presentatie in het frans voor te bereiden, dus dat ging prima, maar de Burundezen praten vaak snel en binnensmonds en het is lastig om daar naar te luisteren. In totaal duurde de meeting 6.5uur, dat was 2.5uur langer dan gepland. ’s Middags waren we dus behoorlijk gaar en zijn we op het gemakje de stad in gedoken. We vonden onder andere een supermarkt waar ze zelfs winterthee verkochten (heel belangrijk in een land waar het gemiddeld 25 graden is!).
Woensdag hadden we nog een meeting op de Nederlandse ambassade met Maaike, een Nederlandse vrouw die al een tijdje werkt in Burundi op het gebied van SRHR, gender en education. Maaike is tevens de collega van Carolien (de ambassade van Burundi en Rwanda werken nauw samen) en dus werd ik overal voorgesteld als ‘het zusje van..’ :p Maaike is echt super aardig en had lekkere broodjes voor ons besteld, en we hebben haar verteld over wat onze plannen zijn de komende twee maanden.
Donderdag was een spannende dag, want mijn verhuizing naar Gitega stond op de planning. Juliette doet haar onderzoek in Bujumbura en verhuisde naar een huis dat ze had gevonden, en Myrna was alweer terug naar Rutana. Léonidas kwam me ophalen bij het hotel en samen zijn we naar Gitega gereisd met de bus. De rit duurde ongeveer 2uur en was er eentje zoals ik al vaker heb gehad in Afrika. De buschauffeur had er behoorlijk de vaart in en schoot omhoog de bergen in. Onderweg kijk je je ogen uit: kleine dorpjes, andere busjes die met een vaart de bocht om scheuren, fietsen die enorm zwaar beladen van de heuvel af denderen (sommigen met een fluitje in hun mond zodat ze anderen kunnen waarschuwen dat ze eraan komen) en verder veel mensen langs de weg.
Aangekomen in Gitega gingen we op zoek naar een hotel voor mij. Léonidas woont in Gitega dus die heeft sowieso onderdak. Ik logeer nu in een hotel iets verder van het centrum, maar het is mooi, schoon, en heeft wifi.
De indruk die ik tot nu toe van Gitega heb is prima. Bujumbura is klein maar druk en voelde niet heel fijn aan. Je moet altijd op je hoede zijn en er lopen best wat straatkinderen en bedelaars rond. Gitega is ook best druk, maar voelt een stuk relaxter. Er is een centraal stuk waar het altijd heel druk en levendig is, maar daarbuiten is Gitega ook rustig, mooi en groen.
Vrijdag zijn we eerste langs het gemeentehuis van Gitega gegaan, waar we een handtekening gingen vragen van de ‘gouverneur’ zodat hij ons project goedkeurt. Hij was helaas niet aanwezig, maar we hebben wel een handtekening gehad van iemand die er ook heel belangrijk uit zag. Daarna gingen we naar het lokale ministerie voor education, waar we ook even ons gezicht lieten zien en vertelden over ons project. Van een student die hier vorig jaar ook is geweest voor het zelfde project had ik gehoord dat ik ook zeker langs het Centre Culturel/American Corner en Alliance Française moest gaan. Dit zijn twee centra die zich bezig houden met franse of engelse taal, en diverse andere activiteiten aanbieden voor kinderen. Bij beide centra werd ik ontzettend vriendelijk onthaald. De centra zijn ontzettend mooi en er is ook eventueel veel ruimte beschikbaar voor mij om te werken. Ik was dan ook van harte welkom en kijk er al naar uit om daar vaker langs te gaan!
Ik zit nu te ontbijten en ga straks weer terug naar Bujumbura voor het weekend. Carolien stapt zo namelijk in het vliegtuig naar Bujumbura dus we gaan een weekendje relaxen en kletsen! Zin innnn!
x Heleen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-02-13 19:31:26
[totalVisitorCount] => 40330
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 690
[author] =>
[cityName] => Gitega
[travelId] => 484449
[travelTitle] => Burundi 2015
[travelTitleSlugified] => burundi-2015
[dateDepart] => 2015-01-18
[dateReturn] => 2015-04-02
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,gitega
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-eerste-week
)
[33] => stdClass Object
(
[reportId] => 4799340
[userId] => 260451
[countryId] => 31
[username] => deboersanne
[datePublication] => 2015-01-23
[photoRevision] => 0
[title] => Reisverslag 7
[message] => Beste lezers,
“Mevrouw, ik vind dat niet eerlijk. Dat is discriminatie”. Een enkel zinnetje waarmee ik met enige regelmaat om de oren werd geslagen op school. Was het geen discriminatie op basis van huidskleur, uiterlijk, ethniciteit of sexe, dan kon het altijd nog discriminatie zijn op basis van leeftijd.
Maar er zit een andere kant aan het verhaal. In Cibitoke (Burundi) verpersonaliseer ik vermoeddelijk een van de kleinste minderheden aanwezig in de stad (Ik ben in ieder geval nog geen andere blanken tegen gekomen die hier permanent wonen, laat staan Nederlanders, Friezen of Stellingwervers. Met mijn uiterlijk val ik bovendien duidelijk op tussen de Burundezen.
Een ideale basis om dus eens flink slachtoffer te worden van discriminatie. En inderdaad al vanaf dag één word ik anders behandeld dan de rest. Bij kerkdiensten, concerten of andere feesten word ik rechtstreeks naar de eretribune geloodst. Kinderen worden op mij af gestuurd om me te begroeten op straat. En er gaat geen dag voorbij dat ik geen umuzungu word genoemd. Wat betekent: een blank persoon (hoewel het woord ook gebruikt wordt voor rijke Burundezen). De kinderen die ik dagelijks tegenkom weten ondertussen dat ze mij ook Sonja mogen noemen (want Sanne is toch een beetje te exotisch). Maar al die mensen die mij niet kennen, en toch even naar mij willen zwaaien, of willen begroeten? Die gebruiken het woord umuzungu.
Normaal? In Nederland zou ik het niet in mijn hoofd halen om iemand ‘zwarte’ te noemen of op basis van zijn/haar huidskleur naar een eretribune te loodsen.
Toch vind ik het geen enkel probleem als mensen mij umuzungu noemen, het is nou eenmaal zo dat ik wit ben en zij zwart. Sterker nog, ik vind het eigenlijk wel een eer dat ik umuzungu word genoemd. De meeste Burundezen roepen elkaar met het woord ‘Hewe!’, oftewel ‘Jij daar!’ Of gebruiken niet eens een woord, maar sissen om elkaars aandacht te krijgen. Dan ben ik blij dat mensen zien dat ik anders ben, en dat ze een woord kunnen gebruiken om specifiek mij te roepen.
Vervelend vind ik het pas als mensen hun volledige beeld van blanken op mij projecteren. Blanken zijn rijk, dragen sexy kleding (met name de vrouwen), kunnen hun kleding niet met de hand wassen, geven veel snoepjes weg, rijden rond in mooie auto’s (Hilux, 4wd) en zullen het niet erg vinden een beetje opgelicht te worden (want ze hebben toch meer dan genoeg).
Ik ben niet ‘alle blanken’ en hoewel ik meestal prima mee om kan gaan met alle vooroordelen, heb ik soms behoefte aan een discriminatie-vrij dagje. Een dagje waarop ik lekker thuis kan blijven, geen stereotypes accepteer en alleen doe waar ik zelf zin in heb.
Tijdens één van die dagen stelde mijn Burundese huisgenote voor om naar een concert te gaan. Superleuk idee. Maar alle enthousiasme maakte al snel plaats voor een lichte tegenzin, want bij een concert moet je dansen. En als opvallende minderheid bij een concert gaat dat gegarandeerd aandacht opleveren waar ik helemaal niet op zit te wachten (Ik moet toegeven, die tegenzin werd vergroot door een licht trauma dat ik opliep tijdens een bruiloft waar de cameraman het zo bijzonder vond dat er een blanke aanwezig was dat hij de grootst mogelijke inspanning deed om mij in elk shot te verwerken).
Echter, mijn huisgenoot had een andere uitleg en vertelde mij dat mijn twijfel voortkwam uit angst. Dat ik bang zou zijn voor mensen. En er zijn inderdaad types die ik liever niet tegenkom. Zowel in Nederland als in Burundi (en misschien in Burundi net iets meer dan in Nederland). Maar in dit geval was ik het niet eens met mijn huisgenoot. Toch bedacht ik me dat ik, in het kader van de aanslagen in Parijs, anti-terreuracties in Belgie en het dichtblijven van joodse scholen in Nederland toch een keer iets wilde schrijven over de combinatie van discriminatie en angst.
Want het is helemaal niet erg om verschillend te zijn en om die verschillen te benoemen (en misschien af en toe grapjes over te maken), bovendien maakt hokjesdenken het leven af en toe een stuk gemakkelijker. Maar als die hokjes veranderen in groepen mensen die bang voor elkaar zijn, elkaar uit de weg gaan of elkaar het licht in de ogen niet meer gunnen dan denk ik dat het de hoogste tijd wordt om weer even na te gaan of er misschien ook geen hokjes bestaan waardoor we ons met mensen uit een andere groep verbonden kunnen voelen. Door een gedeelde woonplaats, school, kerk, sportclub, lievelingskleur of simpelweg door een gedeelde passie voor het kijken van Lingo.
Opnieuw terugdenkend aan de trainingen die we hier in Burundi doen met jongeren uit politieke partijen (zie ook reisverslag 4) wil ik nog graag iets aan jullie kwijt. Iets waar ik best een klein beetje trots op ben. Want ondanks een aantal flinke confrontaties tijdens de kerstvakantie hebben we kunnen constateren dat niet één van de jongeren uit ons project hierbij betrokken was. Sterker nog, deze week kregen we het bericht dat ‘onze’ jongeren zich hebben verenigd om ook in andere dorpen hun ervaringen te delen en te laten zien dat ze ondanks hun contrasterende politieke opvattingen toch vreedzaam samen kunnen leven enwerken.
Ter afsluiting kom ik nog even terug op één van de reacties die ik heb gehad op mijn vorige blog over het weggeven van geld. In deze reactie werd voorgesteld om via Kiva geld uit te lenen aan mensen in ontwikkelingslanden die een business willen opzetten of willen uitbreiden. Als het project dan slaagt krijg je je geld terug en kan je weer iemand anders helpen. Hoewel ik zelf geen ervaring heb met deze organisatie vind ik het wel zo’n leuk initiatief om mensen tot ondernemen te stimuleren dat ik hun website hier toch graag een keertje noem: www.kiva.org.
Verder nog een aantal tekeningen. Degenen die weten wat de mevrouw op de eerste tekening aan het doen is mogen zich met recht specialist uiterlijke verzorging in Afrika noemen J.
Groetjes,
Sanne
Ps. @ Lieve anonieme Sinterklaas: bedankt voor de heerlijke pepernoten-chocolade-letter-reep en het prachtige gedicht!
Pps. @ Iedereen die zich nu afvraagt of ik uiteindelijk naar dat concert ben geweest: Ja, en vanaf mijn plekje op de achterste rij heb ik enorm genoten.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2010-09-15 10:06:05
[totalVisitorCount] => 90309
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 679
[author] =>
[cityName] => Cibitoke
[travelId] => 476195
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2014-08-31
[dateReturn] => 2015-07-30
[showDate] => no
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/503/295_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/451_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reisverslag-7
)
[34] => stdClass Object
(
[reportId] => 4786741
[userId] => 193704
[countryId] => 31
[username] => dieuwkelamers
[datePublication] => 2014-12-01
[photoRevision] => 0
[title] => Terug in Afrika: mijn eerste maand in Burundi
[message] => Mijn thuiskomst en verblijf in Nederland was vervolgens van korte duur. Want na 2,5 maand kon ik al weer aan mijn nieuwe baan en tweede Afrikaanse reis beginnen. Ditmaal richting Bujumbura, Burundi.
Ik zit hier nu vandaag precies 1 maand. Mijn eerste indruk van Bujumbura is dat het hier erg rustig, geordend en vochtig warm is. Deze hoofdstad heeft iets dorps omdat het zoveel kleiner is dan de andere Afrikaanse hoofdsteden die ik tot nu toe heb gezien, er zijn bij lange na niet zoveel auto’s en er zijn niet echt supermarkten. Wel zijn er veel kleine ‘camping winkeltjes’ met veelal houten schappen en handgeschreven prijzen, maar het is duidelijk meer zoeken en minder aanbod in merken dan in bijvoorbeeld Kampala. Gelukkig hebben een collega en zijn vrouw zich goed over me ontfermd en me een beetje wegwijs gemaakt. De wegen in Bujumbura zijn opvallend goed, de hoeveelheid afval op straat valt me ook alles mee en lijkt het allemaal wel z’n gangetje te gaan. Daarnaast is het ook elke zaterdagochtend tot 10:30 ‘autovrije ochtend’ en moet iedereen verplicht communitee service doen of sporten. Iets waarvan ik ook maar gebruik ben gaan maken en door me elke zaterdagochtend aan te sluiten aan de hordes hardlopers.
De omgeving van Bujumbura is ook erg mooi. Het ligt aan de voet van een berg en aan de andere kant is Lake Tanganyika dat zich uitstrekt tot Congo. Aan de warmte daarentegen moe(s)t ik wel erg wennen, evenals het feit dat men hier Frans spreekt. Ik merk dat ik graag net zo geinteresseerd met mensen op straat wil praten als ik in de engelssprekende landen in Afrika deed, maar toch is dat nu een stuk lastiger.
Aan de andere kant heeft dit ook al tot grappige situaties geleid. Zo wilde ik op een keer aardappels kopen en ging op m’n fiets richting een straat waar ik wist dat vaak een groepje straatverkopers zat en ik ooit eerder aardappels had gekocht. Ik stopte en vroeg aan de verkopers ‘Je voudrais les pommes de terre. Ou est les pommes de terre?’ Maar in plaats van dat ze me een kant op wezen, kwamen er een stuk of 6 op mij af en begonnen ze hun eigen waar aan te prijzen. Paprika, mango, avocado, sperziboontjes, erwtjes, noem het maar op, vanalles werd in mijn gezicht gedrukt en in het Frans aangesprijst. ‘Non, non, je voudrais les pommes de terre.’, herhaalde ik steeds, al moest ik erg lachen om de drukke verkopers om mij heen en moest ik bekennen dat ik toch ook het een en ander nodig had. Oke dan, ‘L’avocat, c’est combien? Est les harcots vert?’, vroeg ik en haast voor ik het wist had ik een avocado in de ene hand en een zak sperziboontjes in de andere en had ik nog niets betaald. De andere verkopers vonden dit aanleiding om nogmaals hun waar aan te prijzen, maar ik riep in mijn beste Frans boven de verkopers uit, ‘Je voudrais payer, ou est le madam de l’avocat et les haricots?’. Er kwam een hand ophoog en ik duwde een briefje geld erin, waarna ik zag dat het werd doorgegeven. Het zal wel goed zijn dacht ik.. Ik wurmde me uit het groepje en vervolgde mijn zoektocht naar aardappels. ‘Les pommes de terre? Ou est les pommes de terre?’, bleef ik rondvragen, en kocht ondertussen nog een mango die me onder mijn neus gedrukt werd. Uiteindelijk, na heel wat heen en weer gestuurd te zijn, werd ik de juiste kant op gewezen (slechts 20m verder..) en kon ik eindelijk mijn aardappels kopen. Hahaha, wat een chaos dacht ik terwijl ik met een volle tas wegfietste.
Twee andere grappige chaos momenten dienden zich aan op het
vliegveld. Waarvan de eerste bij aankomst in Burundi toen ik mijn visum probeerde te regelen. Ik en de andere passagiers vulde netjes alle formulieren in en liepen naar een balie waarop VISA stond geschreven. Hier zaten vier mannen achter die allemaal erg geconcentreerd een procedure leken te volgen waar geen van de touristen iets van snapte. Het was duidelijk dat ze iets met het visum te maken hadden en dat we ons paspoort af moesten geven, maar behalve dat dit van de ene naar de ander ging, gescand en bestudeerd werd, begreep ik niet wat ze deden. De mensen om mij heen leken het eveneens niet te snappen, maar de mannen achter de balie leken zich hier niets van aan te trekken en gingen gestaag door. Na een behoorlijke tijd kregen we onze paspoorten onveranderd terug en werden we zonder te hoeven betalen weggestuurd. Huh? Ik snapte er niets van. Toen zag ik opeens dat er nog een balie was, waar ook mensen voor stonden te dringen en paspoorten heen en weer gingen. Dit bleek toen de ‘betaal-balie’. Na weer lang hier wachten en kijken hoe de werknemers met de grootste zorgvuldigheid onze dollars bestudeerde en gladstreken, kreeg ik eindelijk mijn paspoort – wederom onveranderd – terug. Blijkbaar moest ik nu weer terug naar balie 1 om het visum daadwerkelijk te krijgen.. ‘He,he, lekker inefficient’, dacht ik terwijl ik zeker een uur later richting mijn koffer liep.
Het tweede chaotische moment op het vliegveld was toen ik voor een meeting naar Rwanda moest. Ik was netjes ingecheckt, door de douane etc., maar vreemd genoeg kreeg ik nergens mij boardingpass. Al wachtend op de oproep dat we gingen boarden, zag ik toen twee mannen met een stapel gele kaartjes rondlopen en mensen aanspreken. Hmm, dat zou wel eens iets met mijn boardingpass te maken kunnen hebben, dus ik besloot even te informeren. En inderdaad, de mannen bleken handgeschreven tickets bij zich te hebben en op zoek te zijn naar de bijbehorende passagiers. Wederom, niet echt efficient in mijn ogen, maar het leek zo to horen. Ik bleef nog een half uurtje navragen en werd steeds gevraagd op een andere plek te wachten, maar toen kwam er eindelijk een man met mijn boardingpass. Het was weer gelukt… een soort van dan ;-)
In Rwanda, waar ik dus een paar dagen heen was gegaan voor een meeting, zat ik in een chique hotel met sportfaciliteiten. De korte vlagen die ik van de stad Kigali heb gezien, deden me eveneens erg georganizeerd en schoon aan. Het leek iets drukker dan in Bujumbura, met nog lang niet zo druk en chaotisch als Kampala of Nairobi. Tijdens mijn verblijf besloot ik ook een avondje de sportschool van het hotel te bezoeken, maar ontdekte al snel het een lokale sportschool was waar het hotel enkel een contract mee had. Naja, ik had mijn sportkleren al bij me en voelde er ook niet veel voor om de hele avond stil te blijven zitten op mijn hotelkamer, dus ik zette mijn plan toch door. De sportschool leek in veel opzichten op een sportschool in Nederland: dezelfde apparaten, een personal trainer die tussen de groepjes sportende mensen rondliep, een grote spiegelwand, muziek en zelfs posters die ik herkende van de sportschool in Wageningen. Desondanks was het warmer, de zweetlucht intenser, de apparaten wat ouder, de ruimte krapper opgezet, de gemiddelde bezoeker gespierder en bezweter dan ik gewend was en was ik de enige blanke in de ruimte. Ik voelde me eerst wat opgelaten, maar kon ook wel genieten van het ervaren van deze overeenkomsten en verschillen. Wel hield ik het bij enkel de crosstrainer, waarna ik me toch snel weer naar mijn veilige hotelkamer begaf…
Een andere reis die ik nu al weer heb gemaakt is naar Oeganda. De Board of trusies van IITA kwam hier langs en ik was gevraagd te helpen met wat voorbereidingen vanwege mijn betrokkenheid tijdens mijn stage. Het was super om weer terug te zijn, en het voelde haast een beetje als thuiskomen. Het was leuk om iedereen weer te zien en ik verbaasde me over de veranderingen in mijn oude wijk Bukuto. Er waren weer huizen weg, appartementencomplexen bij en de wegen hadden grotere gaten dan ooit. Het was ook sprinkhanen seizoen, waardoor er de hele nacht lang verspreid over de stad grote lampen brandde met installaties om deze insecten te vangen. Het was alsof we omgeven waren door Nederlandse kassen, want de nacht was lang niet zo donker als normaal.. Mijn verblijf in Kampala werd verder interessant gemaakt doordat er bij aankomst iets stuk was gegaan bij het electriciteitsbedrijf, waardoor we een ruime week op enkele verloren uren na zonder stroom zaten in het studentenhuis waar ik wederom sliep. Oftewel, koken en eten met kaarslicht, al het eten dat je had zo snel mogelijk opeten voor het zou bederven, zuinig doen met telefoons en andere electra, en ik genoot van mijn eerste ‘cold candlelight shower’ ooit. Nog niet eens zo verkeerd ;-)
Nu ben ik weer terug in Bujumbura en kan terugkijken op een geslaagde eerste maand. Wat een bijzondere baan om zo in vier verschillende landen te helpen met zo’n groot project. Ik ben benieuwd wat de komende tijd me gaat brengen!
Liefs vanuit het zonnige Burundi,
Dieuwke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-07-08 08:28:50
[totalVisitorCount] => 12502
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 430
[author] => Dieuwke
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 483391
[travelTitle] => Life in Burundi
[travelTitleSlugified] => life-in-burundi
[dateDepart] => 2014-11-01
[dateReturn] => 2015-05-03
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/433/568_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/193/704_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => terug-in-afrika-mijn-eerste-maand-in-burundi
)
[35] => stdClass Object
(
[reportId] => 4743891
[userId] => 397838
[countryId] => 31
[username] => vankaapstadnaarkampala
[datePublication] => 2014-08-04
[photoRevision] => 0
[title] => in het 'nu' zakken
[message] => Vanaf onze vrijwilligerservaring op Matunkha in Malawi zijn we onderweg. En niet een beetje, nee, die-hard keihard reizen. Met als checkpoint: drie dagen Bujumbura. (als je door Burundi wilt reizen krijg je in eerste instantie een driedaagse transit-visa).
Door Zuid-West Tanzania reizen lijkt op de kaart makkelijker dan het in werkelijkheid is. We reizen door Rukwa, ookwel de 'vergeten provincie' genoemd. Neem: 8 uur reizen over 250 km, heet, onverhard, extra volgepropte bussen incl kotsende/poepende baby's en constant mensen die je aanstaren..
Ook waren er 'typische Afrika' struggles:
-De ferry die over lake Tanganyika vanaf het zuiden naar het noorden zou moeten gaan lag ergens op een droogdok. Naast dat wij die niet konden nemen, is de ferry voor veel mensen in kleine dorpjes aan het meer ook het enige transportmiddel.
-De truck die om de 30 minuten niet meer wil, zodat hij een paar klappen met de hamer en slingers van de draaisleutel krijgt. Uiteindelijk -midden in de nacht, midden in het oerwoud- gaf hij de laatste adem, waarrdoor we met z'n vijfen in een cabine van 1,5 bij 2 hebben geslapen (respect voor de enige vrouw in het gezelschap).
-Gaat de bus nou om 6, 7 of 8 uur en is dat nou 's morgens of 's avonds?
En koste het nuo 10.000 voor 1 persoon enkeltje of voor 2 personen retour. We zien het wel, instappen en wachten maar. Maar op weg waren we en gingen we.
Neemt niet weg dat de enige mzungu in de regio zijn hilarische situaties oplevert. 1 gekke bek en iedereen ligt in een deuk. Net over de grens (of iets wat daar van weghad) van Burundi hadden we tijd op handen omdat bussen gaan als ze volzitten. Jos ging even boodschappen doen terwijl Frida het nest bewaakte. Lastig was het wel. Want doordat iedereen stopte met alles, elkaar aantikten en wezen richting Jos, schoten de mensen uit elkaar om ruim baan te maken, terwijl men de goederen op de kleedjes onberikbaar maakte. Jos was de haai tussen de sardientjes, de priester in Jeruzalem. "Hallo lieve negertjes, hosannah in den hooge ik zoek twee bananen, two bananas, deux banane, as-tu quelque chose?"
Een meisje van een jaar of 10 verbrak het ruimtekussen door achterlangs in te halen. Bij wijze van pesterij zette Jos een stap naar achteren, waardoor het arme wichtje tegen Jos aanknalde. De markt ontplofte, nog nooits zoiets vreemds gezien. Gesteund door het spontane publiek begon Jos de langzame tocht over de markt, de bananen alweer vergeten, met steeds als einddoel het van dichtbij aanwijzen en indringend loeren naar het meisje wat als Nemo geschrokken tussen kraampjes en vrouwenrokken wegdook. Mooi is dat, als je tijd hebt.
Anyhoe, na erg onvergelijkbare (geen dag hetzelfde en ook geen dag die in de verste verte iets wegheeft van een normale vakantie dag ergens in Europa) supertoffe tot vermoeiende dagen zijn we gister aangekomen in Bujumbura. Een cheap hotel is gevonden en we verwennen onszelf net met een koud biertje op een van de fijnste plekken van Bujumbura naast het meer waar de zon straks in onderzakt, en F zegt tegen J: 'Soms heb je van die momenten dat alles goed is. Geen zorgen , je accepteert compleet de situatie zoals die is en je kijkt om je heen. Naar de zon, naar de mensen naar de boda-bodas en je ruikt de diesel, het meer en je bedenkt je: hier zit ik dan en ik zak helemaal in het 'nu'.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-21 16:50:57
[totalVisitorCount] => 17259
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 479
[author] => Frida en Jos
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457759
[travelTitle] => Van Kaapstad naar Kampala
[travelTitleSlugified] => van-kaapstad-naar-kampala
[dateDepart] => 2014-04-28
[dateReturn] => 2014-08-26
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/838_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => in-het-nu-zakken
)
[36] => stdClass Object
(
[reportId] => 4692984
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-04-12
[photoRevision] => 0
[title] => Partir c'est mourir un peu
[message] => Hoi allemaal,
Met het afsluiten van mijn onderzoek komt ook mijn laatste blog. Inmiddels zijn alle interviews gehouden, alle enquêtes ingevuld en alle observaties gedaan en opgeschreven. Het is met heel veel plezier dat ik terugkijk op de tijd die ik hier in Burundi heb mogen doorbrengen. Het zorgt ook voor een gek gevoel, na 7 weken ben je toch gewend aan het land, de mensen, je hebt je aangepast, je voelt je thuis. Ik voel een soort van heimwee, dit alles achterlaten met het idee dat ik hier waarschijnlijk nooit weer terug kom. Het afscheid nemen van de mensen op het centrum waar ik al die tijd bijna elke dag mee heb gewerkt, zorgt voor een brok in m’n keel. Ik besef dat ik ze echt ga missen! Waar ik me in het begin moeilijk kon voorstellen dat ik Kirundo een fijne plek zou vinden, is dit toch echt gebeurd. En ondanks dat ik van tevoren dacht dat ik niet gemaakt ben om veldwerk te doen, is het me toch gelukt om de benodigde informatie te verzamelen! Ondanks dat het niet altijd gemakkelijk of leuk was om ver weg van thuis te zijn, heb ik weer ontzettend veel nieuwe dingen geleerd, vaardigheden opgedaan, fantastische mensen leren kennen, en mooie verhalen mogen horen.
Oh, en degene die nog zit te wachten op het verhaal van de mannen in de kroeg moet ik helaas teleurstellen. Dit werd me zowat door iedereen uit het hoofd gepraat vanwege de mentaliteit van de mannen hier, en met mijn eigen ervaringen daarmee in gedachten heb ik het uiteindelijk toch niet gedaan. Ik heb natuurlijk wel met mannen afzonderlijk gepraat, dus gelukkig heb ik de informatie die ik wilde wel gekregen. Ook heb ik van bijna 60 jongeren hun mening gekregen over de emancipatie van meisjes en vrouwen in Burundi, en dat heeft me ook nog eens 40 suggesties opgeleverd wat zij zouden willen dat er verandert in dit land. Geweldig dat ze zo met me mee hebben gedacht!
Als ik terugkijk, ben ik trots op mezelf. Ik heb mijn onderzoek tot een goed einde gebracht, ik heb bijna 2 maanden op het platteland in Burundi gewoond, verschillende angsten overwonnen, mijn Frans is aanzienlijk verbeterd en ik spreek zelfs een aantal woorden Kirundi. Ik heb hele mooie momenten meegemaakt zoals toen ik de passie zag in de ogen van de vrouwen die ik sprak, ik heb verdrietige momenten gehad in het vluchtelingenkamp in Vumbi, gekke momenten toen ik in m’n korte jurkje even het verkeer deed stilstaan, relaxte momenten als het weer eens 30 graden was en ik heerlijk in de zon lag te lezen.
Ik vertrek straks naar huis met 20 interviews op zak vertaald en getranscribeerd en al, op naar de volgende uitdaging: het omzetten van al de prachtige verhalen en ideeën in een academische scriptie. Ik hoop dat ik de spirit en het enthousiasme dat ik hier heb opgepikt en de stimulans die ik hier heb gekregen mee kan nemen naar Nederland en daadwerkelijk de stem van de vrouwen uit deze vergeten provincie kan vertolken.
Ik hoop jullie allemaal snel weer te zien en te spreken!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1666
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => partir-c-est-mourir-un-peu
)
[37] => stdClass Object
(
[reportId] => 4690401
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-04-05
[photoRevision] => 0
[title] => Reflections of life: count your blessings
[message] =>
Hoi allemaal,
Gisteren schoot het opeens door me heen, toen ik van het centrum Amahoro naar huis liep om 12:00 om aan mijn weekend te beginnen, na samen met Maria Rose in de kroeg gezellig geluncht te hebben met brochette en banaan en een fles Amstel. Ik dacht: Ik begin me nu echt te gedragen als een Burundees, hoog tijd voor een reflectie op zes weken Burundi! Toen ik in Nederland mijn onderzoek aan het voorbereiden was, had ik echt geen idee wie of wat ik in Kirundo aan zou treffen, of het zou lukken om de vrouwen te vinden die ik nodig had voor mijn onderzoek en of ik zou kunnen wennen aan de Burundian way of life.
Inmiddels heb ik hier de status van ‘local celebrity’ en kan ik niet meer over straat zonder overal handjes te schudden, omringt te worden door hordes schreeuwende kinderen, gegroet te worden door jan en alleman, praatjes te moeten maken met heel veel onbekende mannen… Kortom, die muzungu die elke ochtend op de motor dor het dorp naar haar werk scheurt, op de heetste momenten boodschappen gaat doen, Doris de hond uitlaat alsof het de normaalste zaak van de wereld is (ja, in Nederland wel ja!) en hardloopt langs de ‘snelweg’ op zaterdagochtend is voor de gemiddelde inwoner niet meer weg te denken uit het straatbeeld van Kirundo (over dat laatste, ik denk dat ik me dan het meest blank voel… Me een beetje druk maken om m’n figuur in een land waar de meeste mensen niet eens genoeg te eten hebben). En zo voelt het niet alleen voor de inwoners, maar ook een beetje voor mij. Ik ben nu gewend hier, het is zo normaal geworden. Maar tegelijkertijd is het dat ook zeker niet.
Ik kwam een artikel tegen op globalcitizen.com over de 10 landen waar het meest honger wordt geleden, guess who’s number one? Precies, Burundi. Ik zit in één van de armste landen ter wereld, waar essentiële publieke voorzieningen zoals stromend water en elektriciteit verre van normaliteit zijn in een huishouden, waar de man het onomstreden hoofd van het gezin is en het bier om 10 uur in de ochtend al rijkelijk vloeit.
En hoewel bedelen hier verboden is, word ik regelmatig aangeklampt door oude vrouwtjes, mensen met een lichamelijke beperking (een ernstig vergroeide hand of voet zie ik vaak) en kinderen die hun hand ophouden en met hun allerzieligste gezicht zeggen: Donnez-moi l’argent! Amahera (geld), muzungu! Ik erger me eraan, en denk bij mezelf: Denken jullie nou echt dat ik hier zomaar geld ga uitdelen op straat? Omdat je zielig kijkt? Maar wanneer ik vervolgens naar huis loop met mijn net gekochte boodschappen in een keurig plastic tasje en ik precies zo’n oud vrouwtje langs de weg zie zitten in de brandende zon met haar ‘parasol’ gemaakt van een kapotte zak en een afgebroken tak, steek ik toch de straat over om haar wat geld te geven.
Het is zo dubbel, want eigenlijk zou je het liefst iedereen wel geld willen geven omdat je weet dat 70% van de bevolking onder de armoedegrens leeft (hoewel er ook genoeg rijke mensen zijn in dit land). Aan de andere kant houd je als je geld geeft ook juist het beeld in stand dat het loont om aan die blanken geld te vragen, en dat ze er genoeg van hebben om het weg te geven ook nog! Ik vind dit een lastig moreel dilemma, en daardoor vind ik het ook bijna gênant als ik bedenk hoe graag Mari Rose de lunch van gisteren voor mij wilde betalen uit gastvrijheid!
Als ze me na de lunch haar huis laat zien, verbaas ik me alweer. Het is een vochtig en donker hok, waar ik de schimmel achter het loshangende plafond kan zien zitten. Ze slaapt op een matras op de grond in een kamertje van 2 bij 2. Het enige meubilair in de woonkamer zijn 4 stoelen, iets wat moet doorgaan voor een tafel en een kastje met een kitenge (zo’n gekleurde doek) ervoor om de inhoud te verhullen. Ik stel me zo voor dat mijn oma ongeveer in een huisje zoals dit is opgegroeid. Het is echt onvoorstelbaar. En Mari Rose is er zo trots op dat ze samen met haar vriendin hier woont!
Af en toe als ik het met mensen heb over thuis of als ik foto’s laat zien van mijn leven in Nederland kijken ze me met grote ogen aan en ik neem aan dat de voorstelling die zij ervan maken nog steeds ver onder de realiteit ligt. Ons georganiseerde, drukke, gereguleerde leven. Zoals ik met dit verhaal aan jullie probeer te vertellen hoe raar en gek en bijzonder en fantastisch en bij tijd en wijle shocking het is om hier te leven, is het andersom voor hun unimaginable in welke luxe zelfs de gemiddelde Nederlander leeft, hoe goed het is geregeld als je ziek wordt, gehandicapt bent, oud wordt, of geen baan hebt. En ik weet dat mensen nu zullen zeggen: nou dame, in Nederland wordt het anders ook steeds minder. Dat zal best, maar als je je verplaatst in de mensen hier in Burundi, knijp dan nog steeds maar in je handen met je Nederlandse leven! Dat je je niet druk hoeft maken of er wel of geen water uit de kraan komt, of je telefoon niet kunt opladen of je favoriete tv-programma niet kunt kijken omdat er geen elektriciteit is, dat je niet zomaar voor je politieke ideeën in de gevangenis kan worden gegooid, dat je een politieagent/rechter/politicus niet hoeft om te kopen om te krijgen wat jou rechtmatig toebehoort, dat je als vrouw mag gaan en staan waar je wilt, mag worden wat je wilt, en dezelfde rechten hebt als een man.
Niemand kiest ervoor waar hij of zij wordt geboren en toch maakt het een levensgroot verschil. I will count my blessings… Het zijn er zoveel!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 399
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reflections-of-life-count-your-blessings
)
[38] => stdClass Object
(
[reportId] => 4687951
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-30
[photoRevision] => 0
[title] => Bujumbura!
[message] => Hoi allemaal,
Deze vijfde week van m’n onderzoek stond in het teken van mijn tripje naar de hoofdstad Bujumbura. Vorige week had ik afspraken gemaakt met een aantal vrouwenorganisaties en met de ontwikkelingsorganisatie CARE, omdat ik naast de individuele gesprekken met de vrouwen hier in Kirundo ook een beeld wilde krijgen van de algemene situatie van vrouwen hier in Burundi. Er zijn een aantal grote organisaties in de hoofdstad die zich bezighouden met lobbyen bij de nationale politici, voorlichting geven aan vrouwen over hun rechten, en op allerlei praktische manieren bijdragen aan de ontwikkeling voor vrouwen door trainingen te geven en ze bij elkaar te brengen in kleine empowerment groepen. De afdeling van CARE hier in Burundi heeft als één van hun prioriteiten women’s empowerment en is erg actief in de provincie Kirundo, bijna als enige organisatie hier. Ik had er echt heel veel zin in, eindelijk even weg uit Kirundo. Begrijp me niet verkeerd, het is hier heerlijk en rustig en vertrouwd, maar daardoor ook wel een beetje saai. Een reisje was dus een welkome doorbreking van mijn normale ritme.
Op donderdag ging ik met mijn tolk met de bus naar Buja. Vanwege mijn ervaringen met het reizen met bussen in Tanzania was ik enigszins huiverig toen we vertrokken, maar de reis verliep voorspoedig. We vertrokken zowaar op de geplande tijd (ook echt voor het eerst dat iets gaat zoals gepland) en de busreis was heerlijk. God moet een speciaal plekje in z’n hart hebben gehad voor Burundi toen hij de aarde maakte, want wat is het een mooi, vruchtbaar land met een prachtige uitzichten, een fantastisch landschap door de duizenden heuvels. Helaas zorgen die heuvels er ook voor dat je over 200 km (ongeveer de afstand tussen Kirundo en Buja) 4 uur doet met de bus. En dat terwijl de bus met hoge snelheid over de weg scheurde, zo hard door de bochten sjeesde en zulke onverantwoorde inhaalmanoeuvres maakte, dat ik opeens aan de waarschuwing op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken moest denken: het verkeer zorgt elk jaar voor veel ongelukken met doden en gewonden tot gevolg. Oja, dat begrijp ik nu wel inderdaad… Maar hoewel de adrenaline een aantal keer flink door mijn lijf gierde, arriveerde de bus veilig en wel in de hoofdstad. De hoofdstad is druk, heet, vol, chaotisch en alles wat Kirundo niet is. Gelukkig stond bij het busstation onze taxi al klaar, de zwager van mijn tolk, die ons naar onze afspraken zou brengen. Omdat we te vroeg waren voor de eerste afspraak (15.00), vroeg ik of het mogelijk was dat we naar het strand konden gaan. De vorige keer dat ik in Buja was, had ik geen tijd meer om daar langs te gaan, en aangezien het strand (waar ook ter wereld) tot één van mijn favoriete plekken behoort, wilde ik zeker een kijkje genomen hebben op het strand van één van de grootste meren ter wereld. Het viel wel een beetje tegen, want het was echt een lelijk strandje, overal lag heel veel afval. Maar toch even m’n Zen-momentje kunnen pakken, want ondanks dat mijn tolk echt heel aardig is en behulpzaam word ik er af en toe ook gek van dat hij zo vaak in de buurt is. We hebben ook heel vaak verschillen van inzicht over de meest uiteenlopende en zinloze dingen (zoals waarom alle mannen in Kirundo met een blanke vrouw willen trouwen, waarom macht en geld slechte dingen met mensen doen, of God bestaat en of hij dan ook alle ellende heeft geschapen etc.) en tijdens lange busreis had ik me ook al weer zeer verbaasd over een aantal van z’n uitspraken. Ik gooi het maar op cultuur en opleidingsniveau. Ik vond het dus heel fijn om even tijd voor mezelf te hebben, en na 5 uur met mijn tolk op m’n lip was ik daar zeker aan toe.
Maar goed, ik ben ook wel dankbaar dat hij er is, want hij had de afspraken voor vandaag gemaakt en de taxi geregeld, en tijdens interviews merk ik dat hij mensen goed op hun gemak kan stellen. Hij zei ook dat we voor de zekerheid de afspraken moesten bellen om het even te bevestigen voor het geval de andere partij het was vergeten. Ik vond het wel vreemd, een afspraak is toch gewoon een afspraak? Zeker als dit meer dan een week van tevoren is afgesproken… Maar uiteraard was dit ‘bevestigen’ achteraf heel verstandig, want het bleek dat intussen één van de afspraken niet meer door kon gaan, omdat er andere prioriteiten waren. Ik was flink pissed, want hier kwam ik niet helemaal voor uit Kirundo afgereisd. Wie spreekt er nu iets af, een week van tevoren, en dan bel je op en dan blijkt dat de afspraak niet door gaat. Kun je nagaan, als we dat niet hadden gedaan, stonden we daar dus gewoon voor niks. Omdat alle afspraken strak op elkaar stonden gepland, had ik maar een beperkte tijd voor elke afspraak. Dus dit gaf wel weer meer ruimte om bij de eerdere afspraak wat langer te blijven. Uiteindelijk was het helemaal niet zo erg dat die ene afspraak niet doorging, maar toch stond ik er vreemd van te kijken.
Bij AFRABU, de organisatie die zich inzet voor gerepatrieerde vluchtelingenvrouwen, werd ik heel hartelijk ontvangen door een hele delegatie vrouwen: président, secrétaire, assistent, etc. Het gesprek verliep heel goed en gezellig, en de vrouwen werden steeds enthousiaster en opener. Ook het tweede gesprek met een organisatie die zich inzet voor politieke vertegenwoordiging van vrouwen verliep leuk, hoewel de vrouw zo snel Frans ratelde dat ik het amper kon verstaan af en toe (dank, Mathieu). Toen was het inmiddels al 19:30, en hoog tijd om mijn hotelletje op te zoeken. Ik had hetzelfde hotel geboekt (oké, laten boeken) als waar ik de eerste nacht in Burundi ook had geslapen, en ik had zowaar dezelfde kamer gekregen. Ha! Totaal uitgeput van een overweldigende dag heb ik heerlijk geslapen, om de volgende ochtend vroeg bij CARE op de stoep te staan. Toen ik ze eerder had gemaild over mijn onderzoek met de vraag of ik langs mocht komen, kreeg ik meteen een ontzettend vriendelijke reactie dat ze me graag wilden helpen en dat ik zeker mocht langskomen. Ik was echt aangenaam verrast, want ik had eigenlijk niet verwacht dat ze hier tijd voor zouden (willen) maken. Maar ik werd heel gastvrij ontvangen door een hele grote zwarte man, die de monitoring en evaluatie van de programma’s deed, en al 8 jaar voor CARE Burundi werkte. Hij vertelde me alles wat ik wilde weten over de women’s empowerment programma’s, de geïntegreerde aanpak van CARE, en nog veel meer, en zo waren we zomaar weer een uur verder. Ik vond CARE al heel tof, maar na deze positieve ervaringen en de uitleg over hun ontwikkelingswerkvisie ben ik nog enthousiaster geworden over de organisatie. Hoe tof zou het zijn als dit m’n werkgever zou worden? Maar goed, eerst mijn onderzoek afmaken en dan nog m’n scriptie schrijven!
Na de afspraak bij CARE moesten we wachten tot de bus om 13:00 weer naar huis zou gaan, dus zijn we weer naar het strand gegaan. Deze keer naar een ander strand, waar het een stuk mooier en rustiger was en ik nog heerlijk heb gechilld.
En zo zaten we weer in de bus terug en was het uitstapje alweer voorbij. Ik moet wel zeggen dat ik blij was om weer ‘thuis’ te komen, het is hier zo lekker rustig en het weer is een stuk aangenamer. Ik hoorde de volgende dag dat er – voor haar onbekende – mensen aan Agnes (coördinatrice Amahoro centrum) hadden gevraagd of ik alweer naar Nederland was, want ze hadden me al een aantal dagen niet gezien haha! Mijn afwezigheid was dus ook al opgemerkt door de lokale bevolking. Agnes zei dat ik maar een ‘carte de résidence’ moest gaan aanvragen, want ik hoorde hier inmiddels wel thuis. Maar dat gaan we toch maar niet doen. Sterker nog, het einde komt al bijna in zicht. En ik kan niet zeggen dat ik daar echt moeite mee heb :). Volgende week staan er nog wat vertaalsessies op het programma, en nog een laatste aantal interviews. Ook ben ik van plan naar de lokale pubs te gaan om ook van mannen te horen wat ze vinden van women’s empowerment. Dat lijkt me echt een grappige ervaring! Ben benieuwd of ik er wat wijzer van word!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 415
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bujumbura
)
[39] => stdClass Object
(
[reportId] => 4684047
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-19
[photoRevision] => 0
[title] => Een kijkje in het leven van een vluchtelingvrouw
[message] => Hoi allemaal,
Hier weer even een berichtje van mij. Het is inmiddels de 4e week van mijn research, en het gaat nog steeds goed. Na de frustraties over het niksdoen van vorige week is het me toch aardig gelukt me niet meer zo druk te maken over het tempo waarmee de dingen hier gaan, en heb ik het voor elkaar gekregen deze week nog een paar interviews te doen.
De interviews van deze week heb ik gedaan in Vumbi, een dorp waar vroeger een groot vluchtelingenkamp was. Veel vrouwen zijn na de oorlog in Vumbi blijven wonen, omdat ze niet meer terug konden naar hun oude dorp vanwege de etnische spanningen of het feit dat hun land was ingepikt door anderen. Ik ben bij twee vrouwen thuis geweest om hun verhaal te horen. Dit gaf een heel andere dimensie aan de interviews, omdat ik ze nu in hun eigen omgeving zag, in plaats van in Centre Amahoro zoals de vorige interviews.
Wat ik in Vumbi heb gezien en gehoord heeft me heel erg aangegrepen. Beide vrouwen leefden in armoede en hebben hun families verloren, als gevolg van de oorlog. Hun verhalen waren echt hartverscheurend, en ik heb echt mijn best moeten doen om niet in huilen uit te barsten (dat is hier niet zo gebruikelijk). Hoewel je na een poosje gewend raakt aan de armoede, aan het zien van kleine donkere, hutjes, kinderen in vieze en gescheurde kleren, vrouwen getekend door het harde werk, raakte het mij opeens heel erg toen ik besefte wat een leed er achter zoveel van deze werkelijkheid schuilgaat. Het brak m’n hart toen ik hoorde van één van de vrouwen dat er al zo vaak mensen, onderzoekers, ontwikkelingswerkers, waren langs gekomen bij haar, en hadden beloofd dat het beter zou worden, dat ze een huis voor haar zouden bouwen, maar dat er nooit wat was veranderd. Ze had van niemand hulp gekregen, en als ze nu ziek zou worden, en dus niet meer op het land van de rijke mensen kon werken om geld te verdienen, ze geen idee had hoe ze voor zichzelf en haar zoon zou moeten zorgen.
Ze wilde eerst niet dat ik binnenkwam in haar hut, want ze schaamde zich voor haar armzalige huis.
Hoewel er dus in dit dorpje negatieve ervaringen waren met onderzoekers (mensen die heel veel vragen stellen, maar wij zien er niks voor terug), wilden deze vrouwen toch in alle openheid en eerlijkheid hun verhaal met me delen. Natuurlijk wel met het gebruikelijke stoïcijnse gezicht en ogenschijnlijk emotieloze stem, maar ik merk aan het tikken van hun voet, het wegkijken, het wriemelen aan hun vingers, dat het ze pijn doet om te praten over hun leven. Eén van de vrouwen antwoordt op mijn vraag hoe ze naar de toekomst kijkt, dat ze geen hoop meer heeft dat het ooit beter wordt, zelfs niet voor haar kinderen. Ze heeft teveel ellende gezien om nog te kijken naar het goede in mensen. Dit bezorgt mij echt kippenvel…
Ik weet af en toe tijdens de interviews ook niet meer goed wat ik kan vragen zonder zelf in tranen uit te barsten. Het zorgt voor een hele vreemde verbondenheid, en ik voel een vastbeslotenheid dat ik in mijn scriptie ook deze verhalen wil laten horen, naast het positieve van emancipatie en daadkracht ook de ellende en de wanhoop moet laten zien, om te zorgen dat het nooit meer kan gebeuren dat vrouwen zo in de steek worden gelaten.
Toen ik thuiskwam, heb ik mijn emoties wel even de vrije loop gelaten: frustratie, verdriet, en vooral compassie met deze vrouwen, het besef dat ik me niet kan distantiëren van alles wat ik hier meemaak, maar dat ik hier iets mee moet, ook al weet ik nog niet helemaal hoe.
Ook hoor ik een schokkend verhaal over een van de vrouwen die ik heb ontmoet tijdens de politieke seminar twee weken geleden, die het leger opdracht zou hebben gegeven iemand te vermoorden uit haar community. Het uit de weg ruimen van ‘lastige’ mensen is niet uitzonderlijk, want het gebeurt hier nogal vaak. Uit de vele verhalen van mijn tolk (de mensenrechtenactivist, voice for the voiceless en mijn buddy) Matthieu hoor ik keer op keer over autoriteiten die regels aan hun laars lappen en de wet overtreden, politie die corrupt is, burgers die voor hun eigen rechten opkomen die met de dood worden bedreigd. Dit alles in een cultuur van straffeloosheid en onrecht, waar ik gewoon misselijk van word.
Gelukkig zijn er ook positieve verhalen, over vrouwen die zich met hart en ziel inzetten om de stem van anderen te laten horen. De enige vrouw in de colline council van Vumbi zei dat ook al wordt er vaak niet naar haar geluisterd door de mannen, ze door gaat met het verdedigen van de rechten van de vrouwen in haar community. Er is nog zoveel te doen, maar ze blijft hoop houden en doorgaan met het voorlichten van vrouwen en ze vertellen over hun rechten, en waar ze kan ze te helpen. En bij deze positieve vrouw sluit ik me van harte aan!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 455
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-kijkje-in-het-leven-van-een-vluchtelingvrouw
)
[40] => stdClass Object
(
[reportId] => 4681735
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-13
[photoRevision] => 0
[title] => Burundi: It's a rollercoaster ride!
[message] => Hoi allemaal,
Er is alweer een week voorbij, dus tijd voor een update. Helaas is er niet zo heel veel bijzonders gebeurd de afgelopen dagen, maar er zijn natuurlijk altijd wel een aantal interessante belevenissen te vertellen.
Laat ik maar beginnen bij zaterdag. Zaterdag was het International Women’s Day. Een dag die wereldwijd in meer of mindere mate wordt gevierd, en in Burundi waren er nationale activiteiten georganiseerd in de buurt van Kirundo, in de provincie Muyinga. Daar zou ik heen gaan, maar op het laatste moment ging dat niet meer door vanwege privé omstandigheden van mijn tolk.
Gelukkig had ik nog een andere mogelijkheid: samen met Madame Alice, een vooraanstaand lid van een grote vrouwenorganisatie met nationale politieke ambities, het platteland op, de dorpen in, vrouwen vragen naar wat International Women’s Day voor hen betekende.
Dit leek mij uiteraard een mooie kans om wat van de provincie te zien buiten de stad Kirundo, en iets van lokale Burundese campagnevoering mee te krijgen.
Ze zou me zaterdagmorgen om 9.00 ophalen. Natuurlijk had ik er al rekening mee gehouden dat 9.00 waarschijnlijk 9.30 zou worden of 10.00. Toen ik om 11.00 nog niets had gehoord, ging ik er al half en half vanuit dat ik geditcht was.
Maar om 12.15 kreeg ik een telefoontje: “Emma, sorry voor de vertraging. De auto is over 5 minuten bij je.” Dus ik helemaal verbaasd snel m’n tas alsnog ingepakt en wachten… Maar dat snel had niet gehoeven, want er waren 5 minuten voorbij, en nog steeds niemand te zien natuurlijk. Dus eerst maar pizza eten met Eric, en ja, na een halfuur was de auto er.
Uiteindelijk reden we iets na 13.00 weg uit Kirundo, op weg naar Bugabira, onze eerste stop.
We reden over prachtige zandweggetjes vol kuilen langs krotjes en hut-huisjes en loslopende geiten en koeien. Toen we in Bugabira aankwamen, zagen we geen enkele vrouw op straat. Maar in tegenstelling tot wat ik dacht wat we hier kwamen doen, namelijk vrouwen interviewen over IWD, ging Madame Alice rechtstreeks naar een oude schoolvriend die op het terras van de lokale bar zat bier te drinken. Een uur en heel veel starende blikken, een aantal ‘Amahoro muzungu’ groeten van de lokale bevolking verder, zat Madame Alice nog steeds met die man te praten, totaal vergeten dat ik er ook nog was en ondertussen waren er een heleboel mannen bijkomen zitten.
Toen op een gegeven moment ik vroeg wat precies de bedoeling was van het bezoek aan Bugabira, zei ze dat ze nog ergens een afspraak had. Dus ik moest mezelf maar even vermaken. Ze leek niet te beseffen dat ik dat een uur lang al had moeten doen, omdat ik niets van de gesprekken in het Kirundi begrijp.
Maar ik dacht, prima, dan vermaak ik mezelf. Dus op naar de lokale markt, met onze chauffeur als bodyguard. Daar waren wel heel veel vrouwen, dus maar een praatje gemaakt. Internationale Vrouwen Dag? Nee, nooit van gehoord… Oh, is dat voor ons? Dus tot zo ver de illusie van Alice en IWD… Na een paar gesprekjes met een aantal vrouwen ben ik maar doorlopen naar het uitzichtpunt over een uitloper van het meer Cyohoha. Onderweg kreeg ik te maken met een aantal serieuze avances van onze chauffeur, die toevallig mijn buurman blijkt te zijn, en mij wel zag zitten als zijn tweede vrouw. We konden wel samen een keer naar Buja rijden naar zijn huis daar, en hij zou me Burundi laten zien. Oh, en of ik wel wist dat ik de mooiste vrouw van Kirundo was. Ik vond het allemaal nogal hilarisch en lichtelijk ongemakkelijk, totdat ik door kreeg dat hij heel serieus was. Dus ik vertelde hem dat ik van dit soort opmerkingen niet gediend was. Ik heb me omgedraaid en ben in bijna militaire mars naar het dorpje terug gemarcheerd. De chauffeur, natuurlijk aangetast in zijn mannelijke eer en trots, heeft zich daarna niet meer met mij bemoeid (gelukkig!).
Na Bugabira gingen we op weg naar de zus van Madame Alice die in de middle of nowhere woont, vlakbij de grens met Rwanda. Dus verder over hobbelweggetjes en langs samenraapsels van hutjes, met overal starende mensen. Ik denk dat ik het woord ‘muzungu’ nog nooit zo vaak op 1 dag heb gehoord. Eenmaal bij de zus aangekomen, werd ik natuurlijk uitgenodigd om binnen te komen in haar ‘huis’. Het leek me heel interessant om zo’n kleien hutje zonder ramen eindelijk eens van binnen te bekijken. Dus ik stap de auto uit, maar ondertussen heeft zich een menigte verzameld van zo’n 50 mensen, voornamelijk kinderen, om de muzungu eens van dichtbij te bekijken. Zelfs als ik binnen ben voel ik overal de oogjes van de kinderen, die ongetwijfeld buiten blijven wachten tot ik weer naar buiten kom.
Het hutje was zoals ik had verwacht. Pikkedonker, stinkend, en vol met vliegen. Ik mag op het luxe stoeltje gaan zitten, en krijg een schaaltje bananen aangeboden. Superlief! Hier krijg ik het vreselijke verhaal te horen van één van de buren van de zus van Alice. Ze heeft maar 1 dochter, en haar man daarom besloten heeft hun land te verkopen, vanwege het gebrek aan mannelijke opvolgers. Het leek hem beter geld op te strijken voor zijn stukje land, en er met een andere vrouw vandoor te gaan (waarschijnlijk om alsnog te proberen een zoon te krijgen). Maar deze mevrouw wist hier uiteraard niks van, en kwam er vorige week achter dat haar man haar achter had gelaten. En aangezien iedereen op het platteland hier van de opbrengst van hun land moet leven, heeft deze vrouw echt niks meer. Geen eten, geen inkomsten. Ze zag er ook heel wanhopig uit. Gelukkig heeft ze de gemeenschap die voor haar zorgt, maar ik vond het in ieder geval heel erg om te horen dat er blijkbaar zo met vrouwen wordt omgegaan.
Op de terugweg vanaf de zus was ik echt kapot. De hele middag in de auto, vriendelijk zijn tegen iedereen, de hele tijd mensen om je heen die je maar wat interessant vinden, het enige wat ik wilde was naar huis. Maar helaas, er moest nog een dorpje aangedaan worden. Ik probeerde me heel onzichtbaar te maken in de auto, met m’n zonnebril op en m’n sjaal om, terwijl ik hoopte dat Alice snel uitgepraat zou zijn, maar het mocht niet baten. In dit gebied kwam schijnbaar nooit een blank persoon, want binnen de kortste keren stonden er allemaal mensen om de auto heen. De chauffeur had me in de steek gelaten, om wat te gaan drinken in de bar. Op dat moment was het veiliger om uit de auto te stappen, ook al wilde ik alleen maar verdwijnen in het niets. Dus het moment dat ik uit de auto kwam, kwamen er nog meer mensen aangerend om een glimp op te vangen van de muzungu. Binnen no time stond het hele dorp om me heen, van jong tot oud, mannen, vrouwen. Starende blikken 360 graden, zover ik kon kijken. Ik dacht meteen, zo moet een bekende popster zich waarschijnlijk ook voelen, behalve dat ik geen handtekeningen hoefde uitdelen en niet op de foto hoefde. Maar misschien was het niets zeggen en aanstaren nog wel ongemakkelijker dan dat.
Ik loop naar Alice toe, om haar de ernst van de situatie duidelijk te maken, maar zij vindt het allemaal heel grappig en zegt dat ik maar even aan de chauffeur moet vragen of hij een stukje door wil rijden. Ik wilde niets liever dan weg van al die mensen, dus ik kijk om me heen, maar de chauffeur is in geen velden of wegen te bekennen. Ik loop dus maar terug naar de auto, in de hoop dat hij begrijpt wat ik wil. Na 5 minuten komt hij er aan, en ik smeek hem of hij alsjeblieft weg wil rijden. Gelukkig begrijpt hij het, en rijdt hij eindelijk weg. Eerst probeert een aantal kinderen nog achter de auto aan te hollen, maar als de chauffeur uitstapt en ze waarschuwend toeschreeuwt, druipen ze eindelijk af.
Als ik om 19.00 eindelijk over de drempel van m’n eigen kamertje stap ben ik echt overweldigd door indrukken en emoties. Het was totaal niet wat ik had verwacht van deze dag; het was vreselijk, maar tegelijkertijd ook zo bizar dat het fascinerend was om mee te maken.
Van de weeromstuit besluit ik zondag mijn gezicht aan helemaal niemand te laten zien, en blijf ik de hele dag bij Eric in de tuin genieten van de zon. Het is prachtig weer, dus ik heb eindelijk tijd om mijn Hollandse winterkleur een beetje om te toveren. Met een lekker boek en m’n muziek kan ik even helemaal relaxen. Een aantal fijne Skype gesprekken met Nederland zorgen voor de nodige en zeer welkome afleiding.
Maandagmiddag heb ik aan het einde van de middag een boottochtje gemaakt over het meer aux Oiseaux, met twee Duitse gasten die ook bij Eric sliepen. Dat was echt prachtig, de natuur is hier echt zo mooi. Sowieso was het leuk om even met wat andere Westerlingen te praten over onze ervaringen met Burundi. De rest van de week ben ik bezig geweest met het uitwerken van de interviews van de seminars van vorige week, en dat blijkt nog wel een rotklus te zijn. Zoveel werk als er in een paar minuten interviewen gaat zitten! Bovendien loop ik er erg tegenaan dat het hier gewoonte blijkt te zijn dat mensen dingen beloven en vervolgens niet doen, of zoals ik al eerder aangaf, niet komen opdagen op afspraken. Ik was hier van tevoren al voor gewaarschuwd door Stephanie en ook door Eric, maar nu ondervind ik het zelf aan den lijve. Het is nogal frustrerend, maar ik moet me er ook aan overgeven, en accepteren dat het hier nu eenmaal anders gaat dan dat ik graag zou willen. Helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Bedankt voor de leuke en lieve berichtjes uit Nederland. Dat vind ik echt leuk! Ik hoop dat jullie me blijven volgen!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 505
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => burundi-it-s-a-rollercoaster-ride
)
[41] => stdClass Object
(
[reportId] => 4678730
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-06
[photoRevision] => 0
[title] => Onderzoek gestart en draai gevonden
[message] => Hallo allemaal,
Sinds mijn laatste blog zijn de donkere wolken aardig opgeklaard, in letterlijke en figuurlijke zin; het is prachtig weer en voelt het al bijna normaal om hier te zijn. In het weekend ben ik met Eric naar een bruiloftsceremonie geweest, waarbij de bruidsschat werd vastgesteld. We zaten in een soort tent (gemaakt van zeil met UNICEF erop, haha) waar de zon vol op scheen, dus het was een soort broeikas geworden zo warm. De familie van de bruid zat al aan de ene kant van de tent, en na een halfuur wachten kwam de familie van de bruidegom binnen, en nam plaats aan de overkant. Het echtpaar to be was zelf in geen velden of wegen te bekennen. Eric en ik konden alles heel goed zien, want als wazungu kregen we uiteraard mooie plekken toegewezen.
De vader van de bruid begon de onderhandelingen en stelde een prijs vast, waarop de andere partij, de vader van de bruidegom moest reageren. Dat ging ongeveer een halfuur door, waarbij er heftig werd gediscussieerd, gelachen, en uiteindelijk waren ze het eens. Toen was het wachten op het bruidspaar, dat niet veel later arriveerde met een stoet zingende mensen erom heen. De bruid was niet in een witte jurk, maar in het paars. Ze zag er prachtig uit. De bruidegom had zo te zien een pak van z’n vader aan, want het was een paar maten te groot en zat voor geen meter. Beetje jammer…
Toen kwam de vrede traditie van het gezamenlijk drinken uit een grote pot met bruine drab dat sorghumbier moest voorstellen (gemaakt van een soort graan). Van allebei de kanten kwamen twee mensen van de familie met een bamboestokje, die om de pot gingen zitten en tegelijk moesten drinken door het stokje. Op dat moment had ik al het gevoel dat Eric en ik dat ook zouden moeten gaan doen, hoewel het eigenlijk alleen voor de belangrijke mensen van de familie en het bruidspaar bestemd was. En ja, na 3 rondes met familie waren Eric en ik aan de beurt. Ik had gezien hoe het moest, maar het zag er zo vies uit! Het was net modder, haha! Alle aanwezigen vonden het natuurlijk hilarisch. Gelukkig had Eric me voorbereid op hoe ik het stokje moest steken: niet te diep, want dan zit je midden in de drab, en niet te hoog, want daar drijft de rest, dus mik in het midden. Maar mijn stokje deed niet, er kwam niks doorheen. Ik deed natuurlijk alsof er niks aan de hand was, want ik vond het helemaal niet erg dat ik niet hoefde te proeven. Maar Eric’s stokje deed het ook niet, en hij zei er wel wat van helaas. Dus we kregen nieuwe stokjes, en toen moesten we nog een keer. Ik neem een slok en ik ga bijna over m’n nek, maar je drinkt toch maar door, want je wilt niet onbeleefd zijn. Toen we klaar waren gingen alle gasten klappen, haha! Al met al een heel aparte belevenis.
Zondag ben ik ’s ochtends naar een echte Afrikaanse kerk geweest, met allemaal emotionele, swingende vrouwen, mannen, en kinderen op Afrikaanse gospelmuziek, en een spreker die zo hard in de microfoon schreeuwde dat m’n oren er pijn van deden. De dienst duurde 3 uur, 2 uur lang zingen en een uur luisteren in het Kirundi. Het zingen was superleuk, maar een uur stil zitten terwijl je er niks van verstaat is niet echt interessant. Maar goed, je moet het toch ook meegemaakt hebben en het was zeker de moeite van het vroeg opstaan waard.
Zoals ik al vertelde in m’n vorige blog, stond in week 2 van mijn Burundi avontuur een seminar op het programma over de politieke participatie van vrouwen in de lokale verkiezingen van 2015. Er kwamen vrouwen uit de hele provincie van Kirundo om training te krijgen over leadership en hoe ze andere vrouwen in hun community kunnen enthousiasmeren om zich verkiesbaar te stellen. Allemaal zijn ze nu al actief in het lokaal bestuur en in verschillende associations. Voor mij een uitgelezen kans om vrouwen te interviewen die het traditionele rolpatroon van vrouw-zijn hebben doorbroken. Ik heb 8 interviews kunnen houden, waarvan 3 in het Frans, wat verbazingwekkend goed ging. De andere 5 heb ik met mijn Engelse tolk gedaan. Het was in het begin even zoeken naar een goede balans, maar de vrouwen wilden heel graag over hun leven vertellen en ik vond het een eer om hun vaak heftige verhalen te horen. Ze schetsen het beeld van de relatie tussen mannen en vrouwen die op ons (mij) echt onwerkelijk overkomt. De vrouw wordt behandeld als een kind, en doet het werk van een slaaf, terwijl de man het geld uitgeeft in de kroeg. Het komt overeen met mijn observaties hier en met de voorkennis die ik had van de situatie. Gelukkig hoor ik ook in de verhalen hoe deze vrouwen vechten tegen deze onrechtvaardige verhouding en hoe er langzaam verandering in komt, hoewel het platteland achterblijft bij de stad. In de naam van traditie verzetten mannen zich tegen de nieuwe mondigheid van hun vrouwen. Gelukkig geldt dit niet voor allemaal, en zijn er ook bij de seminar mannen aanwezig, en hoor ik van de vrouwen dat hun mannen ze volledig steunen.
Er begint nu hier ook een soort van ritme te komen: overdag zit ik in het centrum te werken of te interviewen en ’s avonds ga ik hardlopen of laat ik de hond van Eric, uit. Deze activiteiten leveren allebei vaak veel verwonderde gezichten op. Hardlopen over deze heuvels en weggetjes is echt een uitdaging, maar het is heerlijk om me zo vrij en veilig te voelen. Huisdieren worden hier heel apart gevonden, en veel mensen zijn bang voor honden. Dus een activiteit als de hond uitlaten is hier zelfs een bijzonderheid. Ik kan er wel om lachen, de mensen hier zullen me ongetwijfeld echt raar vinden. De culturele verschillen zijn echt groot. Mensen vragen ook continu, wat is nu het verschil tussen Burundi en Nederland, en dan weet ik echt niet waar ik moet beginnen. Je kunt beter vragen, noem eens iets wat hetzelfde is, omdat dat bijna makkelijker is. Ik voeg het allemaal toe aan mijn ervaringen, en besef meer dan ooit hoe bijzonder het is om dit te mogen meemaken.
Tot de volgende!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 348
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderzoek-gestart-en-draai-gevonden
)
[42] => stdClass Object
(
[reportId] => 4675387
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Verwachtingen en reality checks
[message] => Hallo allemaal,
Omdat veel mensen hadden aangegeven graag op de hoogte te willen blijven van mijn ervaringen op mijn onderzoeksreis in Burundi, begin ik weer met het bijhouden van een blog. Uiteraard is het voor mezelf ook leuk om vast te leggen hoe ik het leven hier ervaar, want het is me wel weer een avontuur!
Ik vertrok zondag 23 februari vol goede moed vanaf Brussel met het vliegtuig naar Bujumbura, de hoofdstad van Burundi, om vervolgens de volgende dag door te reizen naar Kirundo, waar ik mijn onderzoek ga doen. Voor degene die het even niet meer weet, ik ga in het kader van mijn masteropleiding onderzoek doen naar de emancipatie van vrouwen in dit land tijdens en na de burgeroorlog. De positie van de vrouw in de Burundese samenleving is van oudsher een van ondergeschiktheid aan de man. Ze heeft geen rechten, geen middelen, geen verantwoordelijkheden behalve voor de kinderen en het huis. Vandaag de dag is dat aan het veranderen en zijn er projecten, nationaal en internationaal, om vrouwen bewust te maken van hun rechten, en ze enigszins onafhankelijk te maken van hun man. Het doel van mijn onderzoek is te achterhalen wat de invloed van de burgeroorlog in de jaren ‘90, of zoals ze het hier noemen ‘de crisis’, is geweest op de positie van de Burundese vrouw, en in hoeverre deze heeft bijgedragen aan de verandering van hun positie. Daarvoor ga ik in Kirundo vrouwen interviewen die nu een prominente plek innemen in de lokale gemeenschap: community leaders, association members, project leiders etc. Volgende week is er een conferentie, waar een aantal van deze vrouwen samenkomen om te praten over vrouwenrechten en economische emancipatie. Ik hoop dat ik hier een mooie start kan maken voor mijn onderzoek.
Er is alleen een klein probleem met de taal: Burundi is Franstalig, ik spreek maar matig Frans, en men spreekt hier absoluut geen Engels. Bovendien spreken ze op het platteland niet eens Frans, maar de nationale taal Kirundi. Gelukkig heb ik een tolk bereid gevonden om me te helpen met de interviews!
Terug naar de eerste paar dagen. Toen ik aankwam werd ik opgehaald door Stéphanie, op wiens uitnodiging ik hier ben. Zij is Burundese, maar ze is met haar man en kinderen gevlucht naar Nederland tijdens de burgeroorlog. Ze heeft in Nederland een organisatie opgericht om haar landgenoten te helpen, en een cultureel centrum laten bouwen in Kirundo, waar les wordt gegeven door vrijwilligers in Frans, Engels, informatica, en theater. Iedereen uit de omgeving van Kirundo mag daar gebruik van maken. Omdat het zondagavond al te laat was om door te reizen naar Kirundo hebben we overnacht in de hoofstad Bujumbura, in een soort gasthuis van een katholieke broederschap.
De volgende ochtend kwam ik er achter dat mijn verwachtingen, gebaseerd op mijn ervaringen in Tanzania, veel te hoog gegrepen waren voor dit land. Het land is een stuk minder ontwikkeld dan Tanzania! Het begon met geld pinnen. Ik moest natuurlijk Burundees geld pinnen, maar nergens was er een automaat te vinden voor mijn visa card. Wat bleek, dat bestaat hier helemaal niet. Je moet dollars of euro’s inwisselen voor een achterlijke exchange rate en dan komen er nog minstens 10 euro transactiekosten overheen. Gelukkig was er 1 bank die wel een geldautomaat had, dus daar kon ik wat opnemen, maar die had uiteraard een opname limiet.
Ik moest ook een Burundese simkaart kopen, om hier bereikbaar te zijn (bellen naar Nederland vanaf hier is nog steeds superduur). Internet op je telefoon is hier niet mogelijk, dus dat was al een tegenvaller. Ik had namelijk verwacht dat dit wel zou kunnen, omdat het in Tanzania ook zo was. Niet dus… En dus ook geen goedkoop contact met thuis via Whatsapp, wat in Tanzania echt heel handig was!
Ik kwam er achter dat internet hier sowieso een ramp is. Het is ontzettend duur, zelfs voor je computer. Je moet een soort dongel kopen voor je pc, waar je dan internettegoed op moet laden. Hoef je internet dus even niet gebruiken, moet je hem meteen weer uitzetten anders kost het geld. Daar ben ik zo niet aan gewend! Dan merk je pas hoe erg wij leven in een gedigitaliseerde wereld. Email, Whatsapp, Facebook, maar ook online boeken, artikelen lezen wordt zo moeilijk.
Deze blog heb ik dus ook eerst in Word getypt, daarna internet geopend, de blog erop gezet, en internet weer uit. In het cultureel centrum hebben we wel WiFi, maar dat gaat ook via eenzelfde abonnement, dus dat is ook maar beperkt, en op=op. Dus bij deze zijn jullie gewaarschuwd: ik zal niet direct antwoorden op jullie berichtjes, mailtjes, appjes, want dat hangt af van het geweldige internet hier...
Maandag ben ik dus in Kirundo aangekomen, waar ik verblijf bij een Nederlandse man. Hij heeft een openlucht restaurant en bed and breakfast. Ik slaap hier in een soort hut van bamboe, in de groentetuin. Het is klein, en ik heb geen warm water. Omdat ik praktisch in de openlucht slaap, is het is heel gehorig. Dus als ’s morgens de imam begint te zingen om 04.00 word ik ook meteen wakker. De stroom valt hier trouwens bijna elke avond uit tussen 19.00 en 21.00. Afhankelijk van het tijdstip gaat de generator nog even aan, maar na 21.00 is het dus pikkedonker. Vandaag (woensdag) is de stroom overdag al zo’n 6x uitgevallen. Zo bizar! Maaar het huis van Eric is mooi, de tuin is prachtig, en als het niet regent, kun je heerlijk buiten zitten. Helaas heeft het de afgelopen dagen superveel geregend, dus daar is het nog niet van gekomen.
Dinsdag heb ik veel mensen ontmoet via Stéphanie, zoals mijn tolk, de medewerkers van het cultureel centrum, de burgemeester van Kirundo, en een Burundese projectmedewerker van CARE die bewustwordingscampagnes voor vrouwen uitvoert. Veel van de gesprekken gaan dan in gebroken Frans, waar ik de helft niet van begrijp. Hopelijk wordt dat de komende weken een beetje beter, want ik erger me er echt enorm aan dat ik mezelf niet goed kan uitdrukken of anderen kan begrijpen. Stéphanie is helaas ook alweer vertrokken; ze had nog allerlei afspraken in Bujumbura. Gelukkig kan ik met Eric ook gewoon Nederlands praten, dat is echt wel fijn! Hij is echt heel behulpzaam, en ik kan ook bij hem eten. Dat is heel prettig, want Burundees eten bestaat uit rijst, bonen, en bananen. Af en toe vlees, maar dat is heel duur. Nu eet ik dus ‘gewone’ maaltijden, zoals Chinese viscurry, moussaka, brood met kaas, en custard. M’n eerste bier is ook een feit. Heb met de groep vrijwilligers van het centrum een in Burundi gebrouwen Amstel (0,65cl) gedronken!
Vandaag is het dan tijd om met mijn onderzoek te beginnen. Ik moet nog een aantal dingen verder uitwerken, en mijn interview vragen opstellen. Hiervoor heb ik internet nodig (uiteraard), dus ga ik naar het cultureel centrum. Vanaf Eric’s huis is dat ongeveer 3 km, dus ik heb een motor-taxi genomen voor de heen- en terugreis. Uiteraard probeerden beide chauffeurs me af te zetten, door het dubbele te vragen van wat normaal is. Eén van hen probeerde zelfs weg te rijden, zonder mijn wisselgeld terug te geven! In het centrum, blijkt na 2 uur het internetabonnement van die maand op, en dat kan pas vanaf morgen weer worden opgeladen. Dus zit er na 2 uurtjes niks anders op dan maar weer naar huis te gaan.
Omdat je een ‘musungu’ (blanke) bent, denken ze allemaal dat ze geld van je kunnen vangen. Oude mensen en kinderen houden hun hand gewoon op, als je langsloopt. Ook zit echt iedereen je onbeschaamd aan te staren. Niet even een ogenblik, maar echt minuten lang. Ze zeggen niks tegen je, ze kijken alleen maar. Echt zo raar! Maar ergens begrijp ik het toch ook wel. Ik ben ook een vreemde voor hun, die een wereld symboliseert die zij niet kennen, waar ze misschien over fantaseren. Een jonge, blanke meid alleen op pad, dat gaat in tegen alles wat zij kennen. Het feit alleen al dat ik daar rondloop, bevestigt dat ik genoeg geld heb om in ieder geval een ticket te kopen.
Natuurlijk staan zij er niet bij stil dat ik het ook vreemd vind om hier te zijn. Hoewel ik al twee keer in Afrika was geweest, is het nu weer heel anders. De eerste dagen is altijd wennen en omschakelen, maar het besef dat ik hier 9 weken zal zitten komt nu pas goed binnen. Waar ben ik aan begonnen? Ik mis de luxe van Nederland, zoals een lekker warme douche, het openbaar vervoer, goed en snel internet, geen stroomuitval, een normale wc, water kunnen drinken uit de kraan. Ik mis het contact met familie, en vrienden. Ja, ik heb wel heimwee.
Uiteraard maakt dit ook allemaal deel uit van mijn ervaring hier, en ik ben ook blij dat ik de stap heb genomen om onderzoek te doen in het buitenland. Ik houd ervan om uitdagingen aan te gaan, en dit is een grote uitdaging voor mij. Het zet me aan het denken over wat belangrijk is voor mezelf, zoals de voorzieningen in Nederland, die ik normaal gesproken voor lief neem. Ook leer ik mezelf kennen nu ik uit m’n comfort-zone ben. Hoe snel kan ik me aanpassen in deze setting? Hoe ga ik mezelf hier thuis voelen? Maar het dwingt me ook tot nadenken over de tijd na m’n studie: ligt mijn passie en ambitie echt bij dit continent? Of blijf ik toch liever in m’n vertrouwde omgeving omringd door vrienden en familie?
Het helpt me bij het vormen van mijn beeld van wat ik kan en wat ik wil, en daar ben ik nu al dankbaar voor.
Ik hoop dat jullie het volgehouden hebben dit (te) lange verhaal te lezen. Ik merk dat ik het fijn vind om het voor jullie op te schrijven, dus waarschijnlijk zal het niet hierbij blijven. Ik zal proberen of het lukt om wat foto’s erbij te uploaden!
Liefs uit Burundi,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 479
[author] => Emma
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => verwachtingen-en-reality-checks
)
[43] => stdClass Object
(
[reportId] => 4673139
[userId] => 403421
[countryId] => 31
[username] => bartclerx
[datePublication] => 2014-02-21
[photoRevision] => 1
[title] => Rwanda
[message] => De busrijs naar Rwanda was prima. Bij de grens kwam ik er achter dat ik een online formulier had moeten invullend. Maar goed dat kon daar ook nog, duurde alleen wat langer. Aankomst heb ik een moter taxi naar het hotel genomen. En toen was de dag al weer voorbij.
Na het ontbijt de volgende ochtend ben ik naar het genocide museum gegaan. Rondom het museum waren tuinen aangelegd. Elke tuin had een speciale thema bijvoorbeeld wederopbouw, bezinning, uit elkaar vallen van de samenleving. De tuinen stonden vol met symbolieken die met het thema te maken hadden bijvoorbeeld werd de olifant gebruiken voor het niet vergeten. Een olifant heeft namelijk een goed geheugen. Het museum had de volgende indeling: voor de genocide, propaganda dat leidde tot de genocide, de genocide en de wederopbouw van Rwanda. Tijdens de wandeling door het museum werd ik erg verdrietig. Terug reflecteren op het museum was het minder heftig dan ik had verwacht. Ik had verwacht dat er veel meer te zien zou zijn over de martelingen en andere gruweldaden. Dat was te zien maar niet op een traumatische manier. Dit maakt het museum goed te bezoeken.
Op de tweede verdieping van het museum werd bescheiden uitleg gegeven over andere genocides zoals Bosnië Cambodja en die van de tweede wereld oorlog.
In Uganda lopen Politie mensen met een AK47 machine geweer. In Rwanda hebben die mensen een shotgun. Dat is een geweer waarbij je niet hoeft te micken. Je schiet altijd raak door de 150 kleine kogeltjes die er uitvliegen. Daarnaast valt het me op dat hier alles net wat netter is of beter geregeld dan in Uganda. Trouwens is het ook een stuk duurder.
Momenteel ben ik in hotel des Mille Collines. De film hotel Rwanda is op dit hotel geïnspireerd. Daar merk je nu niks van. Het is nu vooral een hotel voor de rijke.
Morgen ga ik weer terug naar Kampala. Ik hoop dan een tour te kunnen regelen naar murchison.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-02-13 13:01:06
[totalVisitorCount] => 6347
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 353
[author] => Bart Clerx
[cityName] => Rwanda
[travelId] => 465776
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2014-02-13
[dateReturn] => 2014-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,rwanda
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/403/421_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => rwanda
)
[44] => stdClass Object
(
[reportId] => 4640018
[userId] => 397739
[countryId] => 31
[username] => advanballegooijen
[datePublication] => 2013-11-28
[photoRevision] => 0
[title] => Missie geslaagd! Burundi
[message] => Burundi. Missie geslaagd!
Inmiddels vrijdag 22 november. Spanning stijgt; over een uurtje ga ik naar Bole International Airport om mijn zus en zwager te verwelkomen in Ethiopië. Gister een emotioneel afscheid gehad met Dick, Anton en pa. Met name het moment dat pa en ik elkaar een hand wilde geven en gedag wilde zeggen veranderde in een ’groot huilmoment’ waarbij we elkaar lang beet houden, maar beiden weinig konden zeggen. Afscheid nemen is altijd zwaar; maar gelukkig blijven de herinneringen in je hoofd zitten.
Burundi is een apart verhaal; waardoor ik dit verhaal probeer te vertellen vanuit de gebeurtenissen en gedachten van de 4 aanwezige personen: Anton Vos, Dick Gouda, pa en ikzelf.
Anton en Dick zijn al 2 dagen voor ons aanwezig in Burundi door een veranderde vlucht. Heerlijk genoten van het mooie weer, de natuur, de mensen en een grote fles Primus (bier). Daarnaast even geld wisselen bij de bank, waarbij men in acht moet nemen dat er een wisselkoers is: 10.000 Burundese Franc is 5 euro. Best lastig als je een paar duizend euro moet wisselen. Dit houdt namelijk in dat je ongeveer 5 personen aan het werk zet, die met allerlei drukke handbewegingen en telmethodes (handmatig) het geld tellen en samenbinden met stukken touw.
De rondleiding in de bakkerij zorgt voor een negatief oordeel over de progressie die er is gemaakt in de bakkerij. Hopelijk is pa bij de aankomst positiever gestemd. Dit blijkt ook zo te zijn. Pa ziet direct de mogelijkheden; misschien iets te enthousiast (zit een beetje in pa zijn karakter). De problemen die er namelijk zijn, zijn niet zomaar opgelost. Zoveel personeelsleden dat er bij ons een fabriek van zou kunnen draaien; gebrek aan hygiëne; betonnen wegrottende vloer; overal drempels, hokjes en te schuine afstapjes en het belangrijkste de taalbarrière (een mixtaal van Frans en Kurundi; kortom onverstaanbaar).
Gelukkig was Dick erbij. Hij heeft machines aan de praat gekregen die geen signaal meer gaven; maar veel belangrijker voor de Burundezen was het volgende: ‘Dick schiep licht’. Dat houdt in dat hij 2 TL-buizen verving die in het magazijn stonden. Ongelooflijk wat die elektricien uit Nederland allemaal kan..
Hij heeft ook zeer veel reclame gemaakt voor de Elgo in Eethen. De ballonnen vlogen regelmatig de lucht in. Daarnaast zijn ze eindelijk bekend gemaakt met het merk “Miele, er is geen betere”; goede balpennen overigens.
Zeer opvallend detail is dat de mensen die werken eruitzien als afgetrainde atleten, maar dat de opzichters en ‘de mensen die denken dat ze dat zijn’ een behoorlijke buik hebben; mooie kleding en een auto.
Zondag was de dag van de kerkdienst. Deze had een nare voorgeschiedenis doordat we door iemand waren verzocht om niet naar deze kerk te gaan, anders zou dat weleens problemen voor ons kunnen opleveren. Door de sfeer en alle bewaking werden we toch wat angstiger, maar onze medekerkganger verzekerde ons dat er niets aan de hand was (dit was op Zondagmorgen). Pa en Dick hadden slecht geslapen en pa zijn angst was dermate groot dat hij in zijn dagboek had geschreven waar we heen zouden gaan, mocht er iets met ons gebeuren. Achteraf smakelijk om gelachen, op dat moment was het heel serieus.
Maandag was de uitpakdag bij het weeshuis. Ontroerend om te zien dat kinderen zo blij zijn met een schrift, tandenborstel en een pen. Er zaten ook enkele naaimachines bij voor de nonnen om kleding te maken voor de kids. Anton pakte een gigantisch cadeau uit: de sjoelbak. Eerst netjes voordoen hoe het moet, maar daar begrepen ze weinig van. Ik had eerder het idee dat ze de stenen met effect in de gaten wilden gooien en anderen pakten de stenen echter al weg voordat ze het einde van de baan bereikten: apart spel dat sjoelen.
Op maandag hebben we bij het weeshuis een grote trampoline geplaatst. Het was duidelijk dat ze nog nooit zoiets hadden gezien. Vergelijk het maar met iemand die probeert hard te lopen op een zeepbaan. Wat voor mij onbekend was is het aantal mensen dat op een trampoline kan: ongeveer 15, maar 20 past ook.
Het leek een soort ‘survival of the fittest’; ja Joep Mertens; ik snap nu beter wat je altijd bedoelde. De kleintjes werden volledig omver gebeukt en onder de voet gelopen. Gelukkig was er een dag later de maximaal 4-personen regel.
Het ‘survival-verhaal’ komt ook voor wanneer we bij de bakkerij en de naastgelegen bouw brood, snoep en kleding uitdelen. Bij een soort vervroegde Sinterklaasactie trappen volwassen mensen kinderen onder de voet omdat ze een snoepje krijgen. Later ging dit gelukkig beter.
De bakkers kregen ook nieuwe werkschoenen; die ze al verdeeld hadden voordat ze naar de maten hadden gekeken. Dit zorgde ervoor dat sommige met gekromde tenen in de schoenen liepen, maar ze hadden tenminste wel schoenen, dat vonden ze zelf het belangrijkste.
Het was niet alleen maar een lach. De tranen vloeiden ook toen Anton, Dick en pa een pauze namen; de straatkinderen kwamen erbij zitten en gingen op schoot zitten. Anton heeft een klein kind op schoot met afgeraffelde kleding waarvan de moeder op de bouw stenen moet sjouwen en geen aandacht aan het kind kan geven. Anton barst in huilen uit als hij zich afvraagt wat de toekomst voor deze kinderen is; eerlijk gezegd is deze nihil. Het kind op schoot begrijpt er weinig van, maar gaat toch meesnikken. Dick, een man van 67 jaar die toch al het nodige heeft meegemaakt in zijn leven, kan het ook niet drooghouden. Pa heeft deze moelijke momenten ook; een verlangen naar thuis; teleurstelling over de geboekte progressie en ongelijke verdeeldheid in landen als deze.
Ik ben inmiddels ook volledig ingelicht over de geschiedenis van de gemeente Aalburg. Ik wist al dat pa graag praat over ‘den diee van den diee’; Anton en Dick bleken deze eigenschap ook te bezitten. Zeer grappige verhalen zaten er trouwens bij. Daarnaast was de douche elke dag dermate koud dat pa bang was over ‘iets dat in de schulp zou blijven zitten’; geen idee wat hij daarmee bedoelde.
Dinsdag en Woensdag waren voorspoedige dagen in de bakkerij waarbij het steeds beter ging.
Woensdagmorgen heeft Anton zich nog ontdaan van zijn kleren. Hij voelde zich rijk ten opzichte van de mensen op de bouw en heeft in een impulsieve bui zijn kleren maar weggeven, zodat hij in zijn boksershort naar het huis gegaan. Op Woensdagmiddag hebben we nog heerlijk genoten van een middagje aan het meer met nijlpaarden en een ‘bak koffie’. We zaten op het terras en drie personen bestelden koffie. Dit duurde echter behoorlijk lang. Het resultaat mocht er zijn hoor: we kregen namelijk 3 thermoskannen koffie; foutje in de communicatie gok ik.
Conclusie is dat het werk van Kees Schook is voortgezet. De bakkerij draait goed, men weet wat ze moeten doen om vooruit te gaan. Ze hebben meer kennis gekregen van brood en productie. Daarnaast is het weeshuis geholpen zodat er weer brood op de plank ligt voor 50 kinderen voor 1 jaar. Deze reis heeft ons veel geleerd over de benodigdheden en mogelijkheden in Burundi. De bakkerij is klaar voor ons, maar ontwikkelingswerk staat nog in de kinderschoenen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-19 16:33:03
[totalVisitorCount] => 36811
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 868
[author] => Ad van Ballegooijen
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457602
[travelTitle] => 22 oktober
[travelTitleSlugified] => 22-oktober
[dateDepart] => 2013-10-22
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/632/669_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/739_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => missie-geslaagd-burundi
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[reportId] => 4803346
[userId] => 193704
[countryId] => 31
[username] => dieuwkelamers
[datePublication] => 2015-02-07
[photoRevision] => 0
[title] => Kerstgevoel stimuleren en druk het nieuwe jaar in
[message] => Sinds mijn vorige verhaal begin december is er al weer een heleboel gebeurd. Waaronder natuurlijk de bekende december-maand-feest-maand, maar wel in een heel ander jasje!
Doordat het de hele maand december rond de 30⁰C bleef, het zonnetje volop scheen en ik eigenlijk niet echt vakantie had, wilde het kerst-gevoel niet helemaal opkomen. In eerste instantie dacht ik bij elke kerstboom of kerstversiering die ik zag: ‘Huh? Waar komt dat nou opeens vandaan, wat misplaatst?!’, waarna deze gedachte meestal meteen gevolgd werd door het besef dat het helemaal niet misplaatst was, maar dat het gewoon écht bijna kerst was! Zodoende, om het gevoel van kerst en het naderende einde van het jaar toch wat te stimuleren, hing mijn collega ons huis vol met kerstverlichting en speelden we non-stop kerstliedjes af. Toch bleef het vreemd; binnenkomen na een drukke werkdag, zweetdruppels van de hitte in je nek en een plakkend voorhoofd van de zonnebrand en dan worden verwelkomd met songteksten als ‘The wheater outside is frightfull, but the fire is so delightfull’ or ‘Let it snow, let it snow, let it snow’… Naja, even omschakelen zoals je zult begrijpen :) Maar we hielden vol. Tijdens het eten luisterden we vaak mee naar het Nederlandse nieuws zodat we goed op de hoogte bleven van de gladheid op de weg en de vertrouwde vertragingen met de NS. Je moet wat zullen we maar zeggen om te beseffen dat het december is, hehehe!
De feestdagen zelf waren leuk, maar eveneens anders dan normaal en ook wel omringd met werk... Ik had begin december samen met mijn collega een methode voor reflectie met onze platforms uitgedacht en deze zou ik vervolgens uitschrijven en verder voorbereiden. Begin januari zouden we dan samen de eerste workshops in Burundi doen en daarna zou ik in mijn eentje doorgaan naar Rwanda en Congo om daar samen met de lokale teams de workshops te herhalen. Ik vond het een leuke uitdaging, maar het gaf wel een hele berg werk tijdens de feestdagen waar ik niet echt onderuit kon… In deze periode misde ik mijn familie en Tom wel extra, maar gelukkig kwamen de vriendin van mijn collega en een studente uit Wageningen op bezoek en gaf dat gezellige afleiding. Op eerste kerstdag hielden we toen echt even een pauze; we besteedde een groot deel van de dag aan koken, maakten appeltaart en hadden een grote kip uit de oven volgestopt met groenten die we met onze gasten en onze guards deelden. Tweede kerstdag deden we het toen wat rustig aan, en keken wat rond in de stad. Immers, Tweede kerstdag bestaat hier helemaal niet, dus de meeste winkels waren al gewoon weer open. Na de kerst trakteerden we onszelf nog even op een tweedaags ‘nu-even-niet-momentje’ op het nabijgelegen strand Blue Bay. Hier konden we even lekker relaxen zonder internetverbinding – en dus werk emailtjes - , gewoon lekker even lezen, eten en zwemmen in het meer (een zoet water strand met uitzicht op de bergen van Congo aan de andere kant, leuke ervaring!). Het gaf een instant vakantiegevoel!
De laatste feestdag die over bleef was toen oud en nieuw. Oudjaar vierden we met een heerlijke nazomer BBQ in onze grote tuin, gevolgd door een iets verlate proost op de woorden van Abba “Happy new year”. Immers, bij gebrek gelijklopende horloges, vuurwerk of enig ander teken uit de omgeving dat het Nieuwjaar was geworden, was het waarschijnlijk al 5 over 12 toen we doorkregen dat het nieuwe jaar was aangebroken. Desalniettemin, deden we lekker alsof en skypte ik daarna nog even ‘vanuit Burundees 2015’ ‘naar Nederlands 2014’. De volgende dag namen we toen een frisse duik in het meer, als een soort van ‘easy nieuwjaarsduik’ op 23 graden. Achteraf bleek echter de uitdaging van deze nieuwjaarsduik hem te zitten in de nasleep; parasieten?! (Hmm, niet zo mooi! En dat terwijl internet aangaf dat het OK zou zijn... naja… toch maar een kuurtje voor sommige van ons, waaronder ikzelf, al deed ik dat pas eind januari na een maandje kwakkelen...)
Toen januari aanbrak, was dat het begin van een super vette, maar nog drukkere werk-periode. Ter voorbereiding maakte ik allerlei tabellen van soms wel 2m bij 2m groot voor de workshops en samen met de lokale facilitatoren hielp ik de reflectie workshops eerst in Burundi, toen in Rwanda en vervolgens in Congo uitvoeren. Het was een intense maand, waarin ik vaak een avondje of weekendje door moest, maar waar ik ook heeeel veel voor terugkreeg! Zo verbleef ik al met al bijna een week in Rwanda en een week in Congo, waar ik beide één keer een dag het binnenland in ging voor een workshop en ook telkens een dagje met collega’s de stad in kon, respectievelijk Kigali en Bukavu. Wat een verschillen tussen die twee buurlanden! Bizar gewoon!
In het bergachtige Rwanda is duidelijk te zien dat de overheid een flinke vinger in de pap heeft en de boel ‘top-down’ in het gereel heeft gebracht. De wegen zijn goed onderhouden, het land is schoon, nergens zijn straat verkopers met etenswaren te bekennen (dit is ook verboden: als je eten wilt verkopen, moet je maar een restaurant openen, is het beleid), grote gebieden waar overal hetzelfde gewas in het veld staat en alle huizen hebben goede daken (eveneens beleid: iedereen moet een metalen- of dakpannen-dak hebben, en als iemand dat niet kan betalen dan moet of de community of de overheid dit verschaffen). Verder is Kigali al helemaal schoon en goed onderhouden, met veel omheiningen van huizen met mooie natuursteen en zonder zwarte aanslag o.i.d. dat het gebouw ontsiert zoals in veel andere steden wel zo is. Verder zie je overal brede stoepen, lantarenpalen, symmetrisch opgezette gemeentetuinen met regelmatige palmen en strak geknipte struikjes en grasperken, en staan er overal streng-kijkende politieagenten met grote geweren, die mij constant het idee geven dat ik een of andere regel waar ik me niet bewust van ben aan het overtreden ben... En waarschijnlijk is dat ook wel zo…
Bukavu daarentegen, is vooral chaotisch en straalt een soort ‘zelfredzaamheid’ uit in tegenstilling tot overheids bemoeienis. Als je rond kijkt, zie je dat de huizen best groot en opzich ook goed zijn, maar al het publieke goed is enorm verwaarloost. Bij de grensovergang van Rwanda naar Congo wordt dit meteen duidelijk: het eerste dat je tegenkomt is een weg vol gaten waar je je vaak sneller te voet over kunt verplaatsen dan per auto, vanwege alle overdwars geparkeerde auto’s en kriskras lopende mensen midden op de weg. De wegen in de stad zijn veelal van betonplaten of meer zand met keien en kuilen, en de electriciteitsdraden hangen langs de veelal niet werkende lantarenpalen omlaag. Op veel plekken liggen hopen rotzooi en de huizen zijn bijna allemaal ‘under construction’ en ontsiert door de zwarte aanslag. Mensen lijken hier echt voor zichzelf te moeten zorgen, en tja, dan is er natuurlijk niemand die begint te bouwen aan de weg zolang z’n eigen huis nog niet af is. Ik hoorde later ook dat leningen hier tricky zijn en dat zodoende mensen heel lang bezig zijn om hun huizen af te bouwen. Ze moeten het zoveel mogelijk doen van het geld dat ze op dat moment vrij hebben.
Toen we voor een van de reflectie meetings een dagje het binnenland in gingen, richting Mushinga, zag ik dat de weg verder het land in alleen maar slechter werd. Zand, stenen en kuilen, en langs de weg overal vrouwen die enorme zakken oogst en kolen op hun rug aan het verslepen waren dat ze met een doek over hun voorhoofd op zijn plek hielden. Ongelofelijk, de grootte van sommige van die zakken die ze versleepten! Ik vraag me af of ik zo’n zak überhaupt op zou kunnen tillen!? En volgens mij Congolese collega’s liepen zulke vrouwen als ze pech hadden wel 10km met zo’n zak naar de dichtstbijzijnde markt…
In het weekend had ik ook even tijd om iets van het leven in Bukavu te proeven en werd door een collega en een andere jongen die bij de reflectie meeting had geholpen rondgeleid. We gingen ook nog bij de zus van deze jongen eten en zo zag ik dat de huizen er van binnen nog best prima uit zagen, zij het wat oubollig. Ook mocht ik mee naar het oud en nieuw feest van zijn kerk-koor, waardoor ik een inkijkje kreeg in het leven van jongeren in deze setting. Het was een bijzondere kans!
Toen ik na twee weken in Rwanda en Congo weer terug ging naar Bujumbura, was ik tevreden en erg moe. Ik had weer nieuwe banden opgebouwd met de teams van de verschillende landen en ik had interessante informatie die ik de dagen daarop in de planning meeting die toen volgde kon delen. Het voelde alsof ik echt wat bij kon dragen.
De week die daarop volgde, de laatste week van januari, deed ik wat rustig aan, haalde flink wat skypen met thuis in en werd ik in het weekend ziek. Ondanks dat ik sinds begin januari al af en toe wat ‘kleine pijntjes’ had, werd het afgelopen zondag veel intenser en moest ik met koorts en enorme krampen naar het ziekenhuis! Het ging goed, al vond ik het toch wel spannend toen ik daar onderzocht moest worden en bloed moest laten prikken… Het ging gelukkig goed. Het zag er netjes uit, ik werd snel geholpen, het prikken ging in één keer goed en ik kreeg medicijnen mee die me snel weer op de been kregen. En ook niet voor niets, ik bleek een parasiet en een bacterie te hebben… Dus met wat antibiotica achter de kiezen en een weekje rustig bijkomen, kan ik nu gelukkig weer hardop zeggen ‘Het gaat hier nog steeds goed!’
Liefs Dieuwke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-07-08 08:28:50
[totalVisitorCount] => 12502
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 1655
[author] => Dieuwke
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 483391
[travelTitle] => Life in Burundi
[travelTitleSlugified] => life-in-burundi
[dateDepart] => 2014-11-01
[dateReturn] => 2015-05-03
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/523/978_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/193/704_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kerstgevoel-stimuleren-en-druk-het-nieuwe-jaar-in
)
[31] => stdClass Object
(
[reportId] => 4802007
[userId] => 281705
[countryId] => 31
[username] => heleenvis
[datePublication] => 2015-02-02
[photoRevision] => 0
[title] => De tweede week!
[message] => Joehoe!
Time flies, and so far so good!
Vorig weekend was heeeerlijk met Carolien. Echt super fijn om haar weer te zien en lekker bij te kletsen! Kijk er nu alweer naar uit om haar weer te zien. De volgende keer staat sowieso gepland, want Stephan vliegt 27 februari naar Rwanda dus dan zal ik er maar voor zorgen dat ik daar ook ben! Yaaay, super veel zin in!
In Gitega gaat het verder best goed. Ik heb ondertussen een school gevonden waar ik ben begonnen met mijn onderzoek, en ik hoop morgen ook een tweede te vinden. Ik heb donderdag- en vrijdagochtend geobserveerd. Dat is dus gewoon een ochtendje zitten, rondkijken en luisteren. De school vind ik tot nu toe best leuk. Het is een school die naast een andere basisschool zit en nog een middelbare school er tegenover. Er is een enorm veld tussen waar het dus heel druk is met kinderen. Op de twee basisscholen alleen al zitten 1000 leerlingen! Ik heb de ene dag met de 6e klas en de andere dag met de 5e klas gezeten. In Burundi zijn er maar 6 klassen voor de basisschool (de officiële leeftijd om naar de basisschool te gaan is hier van 6 tot 12) dus dit zijn de oudste leerlingen. De leeftijden verschillen echter nogal. In de 6e zaten volgens de docent leerlingen van 11-16 jaar. Beide klassen zijn ook erg groot: 70-80 leerlingen. Ik vond persoonlijk de 5e klas het leukste. De docenten waren heel erg nieuwsgierig naar me en de leerlingen ook, en ze vonden het erg leuk dat ik in de pauze met ze mee wilde doen met voetbal (helaas voor hen was er geen voetbal meer te vinden, ik vond het niet zo erg!).
Verder had ik nog wat andere kleine activiteiten op het programma staan dit weekend. Er is weinig te doen in Gitega, maar ik ben zaterdag meegesleept naar een weeshuis dat gerund wordt door een stel hele lieve Katholieke zusters. Ik heb daar maar een uurtje gezeten en helaas niet zoveel met de kinderen kunnen kletsen, maar wie weet kom ik nog eens terug. En zondag was ik uitgenodigd door iemand om bij hem en zijn familie thuis te komen eten. Erg leuk om hen te ontmoeten en wat meer van Gitega te zien!
Ook heb ik vorige week mijn eerste ‘interview’ afgenomen. Al durf ik het nog niet echt een interview te noemen. Ik had wat vragen op papier gezet en ben bij een organisatie naar binnen gelopen, maar mijn Frans is zooo slecht. Gelukkig heb ik het wel opgenomen en ik verstond wel dat die man wat interessante dingen zei, maar ik kon zo weinig antwoorden. Ik moet het nog even goed terug luisteren en kan gelukkig altijd nog terug als ik nog vragen heb.
De Franse taal is dus wel echt een groot struikelblok. Communicatie is gewoon alles, al is het maar om je minder eenzaam te voelen. Ik kan het meeste wel verstaan, maar terug praten is een ander verhaal. De ‘gesprekken’ zijn nogal eenzijdig, en ik voel me een beetje een debiel kind die alleen maar kan knikken en ja zeggen. Gelukkig zijn Burundezen heel goed in lange verhalen houden en overal omheen draaien, dus vinden ze het vast niet erg dat ik hen niet teveel stoor in hun verhalen. Nu alleen nog een betere tactiek verzinnen om de verhalen in mijn beste frans te kunnen afkappen!
Voor mijn onderzoek heb ik gelukkig een docente Engelse taal bereid gevonden om mij te helpen. Dat scheelt weer heel veel struggles met alles uitwerken en analyseren. Ik heb vandaag met haar aan tafel gezeten en mijn eerste focus group interviews staan gepland voor volgende week. Ben benieuwd hoe dat zal lopen!
Verder ben ik al redelijk gewend aan Gitega. Ik weet waar ik mijn fruit moet halen op de markt, waar ik chapati, bruin brood en pindakaas kan halen voor mijn ontbijt, en ik weet de weg ook best goed. De prijzen weet ik ook enigszins, en ik heb het idee dat ik weinig wordt afgezet. Toch fijn!
Ik ben ondertussen ook al redelijk gewend aan de cultuur. De vele en harde geluiden van radio’s/telefoons/tv’s/boxen/zingende nonnen tegenover mijn hotel/mekkerende geiten/jankende honden merk ik al nauwelijks meer. Ik geef verder ook heel heel heel veel handjes, want dat doe je bij bijna iedereen die tegenkomt en waarmee je een kort gesprek hebt. En dat doe je dan als je hallo zegt, en ook als je doei zegt. En dus ook als je een zeer kort gesprek hebt, waarbij je binnen een minuut dus twee keer handjes schudt. En dat heb je zelfs als je een hele kamer vol mensen handjes moet schudden, dat had ik bij het secretariaat van het lokale ministry of education. Ik verstond niks van wat er gezegd werd, want m’n collega voerde het gesprek in Kirundi, maar bij binnenkomst had ik 8 handjes geschud, en na 3 minuten deed ik dat netjes nog een keer over toen we alweer weggingen.
Verder ben ik alweer volop gewend aan het ‘sissen’ dat je doet als je aandacht van iemand wilt hebben: de serveerster, de moto-driver, de beltegoed verkoper. Je doet ‘tss’ en ze komen naar je toe. Helaas wordt er ook weer veel gesist naar mij, want ik ben tenslotte toch een muzungu (blanke). Ik ben dan ook een van de weinige muzungu’s in het stadje. En dan ben ik ook echt de enige gekke muzungu die niet in een auto rijdt of wat geld betaald voor een moto, maar die overal naartoe loopt. En dan loop ik ook nog eens heeeel erg snel voor Afrikaanse begrippen. Want ja ik vind lopen niet zo heel erg eigenlijk, het is hier tenslotte lekker weer en het stadje is maar klein. Maar ja, dat vinden ze allemaal maar raar. Dus lachen ze soms een beetje om me. Dan hoor ik alleen het woord ‘muzungu’ en dan allemaal gelach en gegiechel en dan roepen ze nog wat in Kirundi wat ik niet versta, en daar word ik wel een beetje moe van… Het went, maar eenzaam is het soms wel, zeker omdat mijn frans dus niet zo goed is. Maar voorlopig red ik me goed genoeg.
Geduld leer ik hier ook weer te hebben. Vooral wat betreft het wachten op eten in mijn hotel. Op de een of andere manier lukt het ze niet om dat binnen een uur klaar te hebben. Donderdagavond was zelfs het toppunt: 3 uur gewacht op mijn geitje! Ze zeiden dat ze het niet vergeten waren, maar toch betwijfel ik dat een beetje.. De strategie is dus om op tijd te bestellen, zodat je het krijgt wanneer je ook daadwerkelijk honger hebt!
So far, so good dus. Mijn onderzoek begint te rollen, al had ik gehoopt dat het wat sneller zou gaan, maar ik mag niet klagen. Voor deze week staat er op de planning om nog te observeren, een school buiten de stad te zoeken, en hopelijk een stuk of twee goede interviews met lokale organisaties. In het weekend ga ik naar Bujumbura om even samen met de meiden uit Nederland te relaxen. Zin in!
Liefs!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-02-13 19:31:26
[totalVisitorCount] => 40330
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 540
[author] =>
[cityName] => Gitega
[travelId] => 484449
[travelTitle] => Burundi 2015
[travelTitleSlugified] => burundi-2015
[dateDepart] => 2015-01-18
[dateReturn] => 2015-04-02
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,gitega
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-tweede-week
)
[32] => stdClass Object
(
[reportId] => 4799562
[userId] => 281705
[countryId] => 31
[username] => heleenvis
[datePublication] => 2015-01-24
[photoRevision] => 0
[title] => De eerste week
[message] => Jambo Jambo!
De eerste week is alweer bijna voorbij dus ik denk dat het tijd is voor een kleine update.
Zondagavond kwamen Juliette en ik aan in Bujumbura. De visumaanvraag op het vliegveld ging natuurlijk op z’n Afrikaans (sloom en zonder logica) en Juliette en ik hadden het ook nog eens voor elkaar gekregen om met onze paspoorten onder aan de stapel terecht te komen. Na een uur verlieten we pas als laatste het vliegveld (jazeker, het was helemaal leeg). Dit was wel lekker makkelijk om onze bagage te vinden en ook onze driver die ons op kwam halen hadden we meteen in het vizier (hij was tenslotte de enige die stond te wachten).
Onze chauffeur Olivier was een super aardige man die ons met veel geduld langs verschillende hotels heeft gereden. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een hotel in het centrum: Hotel l’Amitie. Daar ontmoetten we meteen Gea, een Nederlandse vrouw die enkele jaren in Burundi heeft gewerkt en nu even terug was voor vakantie. Gea is echt enorm behulpzaam en zonder haar waren de eerste dagen veel lastiger geweest. Zij heeft ons op maandag bijvoorbeeld meegenomen om een simkaart te kopen, geld te pinnen, en heeft ons de fijne plekjes voor goede koffie of een broodje in Bujumbura laten zien. Ook heeft zij de eerste dagen wat geholpen met vertalen, want alles is in het frans! Maandag kwam ook Myrna aan. Zij studeert aan de VU Universiteit en doet mee met hetzelfde project, maar zij zat al een week in het kleine dorpje Rutana waar zij onderzoek doet. Maar maandag was het team dus compleet! Leuk vooral om alvast wat ervaringen te horen van Myrna.
Dinsdag moesten we om 8.00u ’s ochtends al op de universiteit wezen voor een meeting met de studenten en leraren van l’Université de Burundi waarmee we samenwerken. Tijdens de meeting heb ik ook mijn Burundese collega ontmoet: Léonidas. We zijn allemaal aan een Burundese mede student gekoppeld waarmee we naar dezelfde plek gaan om onderzoek te doen.
Ik vond het opvallend dat iedereen ook echt daadwerkelijk op tijd aanwezig was en dat we het programma konden gaan volgen zoals het was opgesteld. De eerste twee uur gingen redelijk zoals gepland, maar na de ochtendpauze helaas niet meer. Alle studenten (5 Burundese en 3 Nederlandse) moesten hun onderzoeksplan presenteren waarna er vragen konden worden gesteld of commentaar kon worden gegeven. Het commentaar was helaas erg frustrerend en de Burundese docenten bleven maar doorhameren over dingen die wij totaal niet belangrijk vonden. En klein detail dat het allemaal nog een stukje erger maakte: alles was in het frans! Juliette en ik hadden in het vliegtuig flink ons best gedaan om onze presentatie in het frans voor te bereiden, dus dat ging prima, maar de Burundezen praten vaak snel en binnensmonds en het is lastig om daar naar te luisteren. In totaal duurde de meeting 6.5uur, dat was 2.5uur langer dan gepland. ’s Middags waren we dus behoorlijk gaar en zijn we op het gemakje de stad in gedoken. We vonden onder andere een supermarkt waar ze zelfs winterthee verkochten (heel belangrijk in een land waar het gemiddeld 25 graden is!).
Woensdag hadden we nog een meeting op de Nederlandse ambassade met Maaike, een Nederlandse vrouw die al een tijdje werkt in Burundi op het gebied van SRHR, gender en education. Maaike is tevens de collega van Carolien (de ambassade van Burundi en Rwanda werken nauw samen) en dus werd ik overal voorgesteld als ‘het zusje van..’ :p Maaike is echt super aardig en had lekkere broodjes voor ons besteld, en we hebben haar verteld over wat onze plannen zijn de komende twee maanden.
Donderdag was een spannende dag, want mijn verhuizing naar Gitega stond op de planning. Juliette doet haar onderzoek in Bujumbura en verhuisde naar een huis dat ze had gevonden, en Myrna was alweer terug naar Rutana. Léonidas kwam me ophalen bij het hotel en samen zijn we naar Gitega gereisd met de bus. De rit duurde ongeveer 2uur en was er eentje zoals ik al vaker heb gehad in Afrika. De buschauffeur had er behoorlijk de vaart in en schoot omhoog de bergen in. Onderweg kijk je je ogen uit: kleine dorpjes, andere busjes die met een vaart de bocht om scheuren, fietsen die enorm zwaar beladen van de heuvel af denderen (sommigen met een fluitje in hun mond zodat ze anderen kunnen waarschuwen dat ze eraan komen) en verder veel mensen langs de weg.
Aangekomen in Gitega gingen we op zoek naar een hotel voor mij. Léonidas woont in Gitega dus die heeft sowieso onderdak. Ik logeer nu in een hotel iets verder van het centrum, maar het is mooi, schoon, en heeft wifi.
De indruk die ik tot nu toe van Gitega heb is prima. Bujumbura is klein maar druk en voelde niet heel fijn aan. Je moet altijd op je hoede zijn en er lopen best wat straatkinderen en bedelaars rond. Gitega is ook best druk, maar voelt een stuk relaxter. Er is een centraal stuk waar het altijd heel druk en levendig is, maar daarbuiten is Gitega ook rustig, mooi en groen.
Vrijdag zijn we eerste langs het gemeentehuis van Gitega gegaan, waar we een handtekening gingen vragen van de ‘gouverneur’ zodat hij ons project goedkeurt. Hij was helaas niet aanwezig, maar we hebben wel een handtekening gehad van iemand die er ook heel belangrijk uit zag. Daarna gingen we naar het lokale ministerie voor education, waar we ook even ons gezicht lieten zien en vertelden over ons project. Van een student die hier vorig jaar ook is geweest voor het zelfde project had ik gehoord dat ik ook zeker langs het Centre Culturel/American Corner en Alliance Française moest gaan. Dit zijn twee centra die zich bezig houden met franse of engelse taal, en diverse andere activiteiten aanbieden voor kinderen. Bij beide centra werd ik ontzettend vriendelijk onthaald. De centra zijn ontzettend mooi en er is ook eventueel veel ruimte beschikbaar voor mij om te werken. Ik was dan ook van harte welkom en kijk er al naar uit om daar vaker langs te gaan!
Ik zit nu te ontbijten en ga straks weer terug naar Bujumbura voor het weekend. Carolien stapt zo namelijk in het vliegtuig naar Bujumbura dus we gaan een weekendje relaxen en kletsen! Zin innnn!
x Heleen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-02-13 19:31:26
[totalVisitorCount] => 40330
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 690
[author] =>
[cityName] => Gitega
[travelId] => 484449
[travelTitle] => Burundi 2015
[travelTitleSlugified] => burundi-2015
[dateDepart] => 2015-01-18
[dateReturn] => 2015-04-02
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,gitega
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-eerste-week
)
[33] => stdClass Object
(
[reportId] => 4799340
[userId] => 260451
[countryId] => 31
[username] => deboersanne
[datePublication] => 2015-01-23
[photoRevision] => 0
[title] => Reisverslag 7
[message] => Beste lezers,
“Mevrouw, ik vind dat niet eerlijk. Dat is discriminatie”. Een enkel zinnetje waarmee ik met enige regelmaat om de oren werd geslagen op school. Was het geen discriminatie op basis van huidskleur, uiterlijk, ethniciteit of sexe, dan kon het altijd nog discriminatie zijn op basis van leeftijd.
Maar er zit een andere kant aan het verhaal. In Cibitoke (Burundi) verpersonaliseer ik vermoeddelijk een van de kleinste minderheden aanwezig in de stad (Ik ben in ieder geval nog geen andere blanken tegen gekomen die hier permanent wonen, laat staan Nederlanders, Friezen of Stellingwervers. Met mijn uiterlijk val ik bovendien duidelijk op tussen de Burundezen.
Een ideale basis om dus eens flink slachtoffer te worden van discriminatie. En inderdaad al vanaf dag één word ik anders behandeld dan de rest. Bij kerkdiensten, concerten of andere feesten word ik rechtstreeks naar de eretribune geloodst. Kinderen worden op mij af gestuurd om me te begroeten op straat. En er gaat geen dag voorbij dat ik geen umuzungu word genoemd. Wat betekent: een blank persoon (hoewel het woord ook gebruikt wordt voor rijke Burundezen). De kinderen die ik dagelijks tegenkom weten ondertussen dat ze mij ook Sonja mogen noemen (want Sanne is toch een beetje te exotisch). Maar al die mensen die mij niet kennen, en toch even naar mij willen zwaaien, of willen begroeten? Die gebruiken het woord umuzungu.
Normaal? In Nederland zou ik het niet in mijn hoofd halen om iemand ‘zwarte’ te noemen of op basis van zijn/haar huidskleur naar een eretribune te loodsen.
Toch vind ik het geen enkel probleem als mensen mij umuzungu noemen, het is nou eenmaal zo dat ik wit ben en zij zwart. Sterker nog, ik vind het eigenlijk wel een eer dat ik umuzungu word genoemd. De meeste Burundezen roepen elkaar met het woord ‘Hewe!’, oftewel ‘Jij daar!’ Of gebruiken niet eens een woord, maar sissen om elkaars aandacht te krijgen. Dan ben ik blij dat mensen zien dat ik anders ben, en dat ze een woord kunnen gebruiken om specifiek mij te roepen.
Vervelend vind ik het pas als mensen hun volledige beeld van blanken op mij projecteren. Blanken zijn rijk, dragen sexy kleding (met name de vrouwen), kunnen hun kleding niet met de hand wassen, geven veel snoepjes weg, rijden rond in mooie auto’s (Hilux, 4wd) en zullen het niet erg vinden een beetje opgelicht te worden (want ze hebben toch meer dan genoeg).
Ik ben niet ‘alle blanken’ en hoewel ik meestal prima mee om kan gaan met alle vooroordelen, heb ik soms behoefte aan een discriminatie-vrij dagje. Een dagje waarop ik lekker thuis kan blijven, geen stereotypes accepteer en alleen doe waar ik zelf zin in heb.
Tijdens één van die dagen stelde mijn Burundese huisgenote voor om naar een concert te gaan. Superleuk idee. Maar alle enthousiasme maakte al snel plaats voor een lichte tegenzin, want bij een concert moet je dansen. En als opvallende minderheid bij een concert gaat dat gegarandeerd aandacht opleveren waar ik helemaal niet op zit te wachten (Ik moet toegeven, die tegenzin werd vergroot door een licht trauma dat ik opliep tijdens een bruiloft waar de cameraman het zo bijzonder vond dat er een blanke aanwezig was dat hij de grootst mogelijke inspanning deed om mij in elk shot te verwerken).
Echter, mijn huisgenoot had een andere uitleg en vertelde mij dat mijn twijfel voortkwam uit angst. Dat ik bang zou zijn voor mensen. En er zijn inderdaad types die ik liever niet tegenkom. Zowel in Nederland als in Burundi (en misschien in Burundi net iets meer dan in Nederland). Maar in dit geval was ik het niet eens met mijn huisgenoot. Toch bedacht ik me dat ik, in het kader van de aanslagen in Parijs, anti-terreuracties in Belgie en het dichtblijven van joodse scholen in Nederland toch een keer iets wilde schrijven over de combinatie van discriminatie en angst.
Want het is helemaal niet erg om verschillend te zijn en om die verschillen te benoemen (en misschien af en toe grapjes over te maken), bovendien maakt hokjesdenken het leven af en toe een stuk gemakkelijker. Maar als die hokjes veranderen in groepen mensen die bang voor elkaar zijn, elkaar uit de weg gaan of elkaar het licht in de ogen niet meer gunnen dan denk ik dat het de hoogste tijd wordt om weer even na te gaan of er misschien ook geen hokjes bestaan waardoor we ons met mensen uit een andere groep verbonden kunnen voelen. Door een gedeelde woonplaats, school, kerk, sportclub, lievelingskleur of simpelweg door een gedeelde passie voor het kijken van Lingo.
Opnieuw terugdenkend aan de trainingen die we hier in Burundi doen met jongeren uit politieke partijen (zie ook reisverslag 4) wil ik nog graag iets aan jullie kwijt. Iets waar ik best een klein beetje trots op ben. Want ondanks een aantal flinke confrontaties tijdens de kerstvakantie hebben we kunnen constateren dat niet één van de jongeren uit ons project hierbij betrokken was. Sterker nog, deze week kregen we het bericht dat ‘onze’ jongeren zich hebben verenigd om ook in andere dorpen hun ervaringen te delen en te laten zien dat ze ondanks hun contrasterende politieke opvattingen toch vreedzaam samen kunnen leven enwerken.
Ter afsluiting kom ik nog even terug op één van de reacties die ik heb gehad op mijn vorige blog over het weggeven van geld. In deze reactie werd voorgesteld om via Kiva geld uit te lenen aan mensen in ontwikkelingslanden die een business willen opzetten of willen uitbreiden. Als het project dan slaagt krijg je je geld terug en kan je weer iemand anders helpen. Hoewel ik zelf geen ervaring heb met deze organisatie vind ik het wel zo’n leuk initiatief om mensen tot ondernemen te stimuleren dat ik hun website hier toch graag een keertje noem: www.kiva.org.
Verder nog een aantal tekeningen. Degenen die weten wat de mevrouw op de eerste tekening aan het doen is mogen zich met recht specialist uiterlijke verzorging in Afrika noemen J.
Groetjes,
Sanne
Ps. @ Lieve anonieme Sinterklaas: bedankt voor de heerlijke pepernoten-chocolade-letter-reep en het prachtige gedicht!
Pps. @ Iedereen die zich nu afvraagt of ik uiteindelijk naar dat concert ben geweest: Ja, en vanaf mijn plekje op de achterste rij heb ik enorm genoten.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2010-09-15 10:06:05
[totalVisitorCount] => 90309
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 679
[author] =>
[cityName] => Cibitoke
[travelId] => 476195
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2014-08-31
[dateReturn] => 2015-07-30
[showDate] => no
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/503/295_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/451_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reisverslag-7
)
[34] => stdClass Object
(
[reportId] => 4786741
[userId] => 193704
[countryId] => 31
[username] => dieuwkelamers
[datePublication] => 2014-12-01
[photoRevision] => 0
[title] => Terug in Afrika: mijn eerste maand in Burundi
[message] => Mijn thuiskomst en verblijf in Nederland was vervolgens van korte duur. Want na 2,5 maand kon ik al weer aan mijn nieuwe baan en tweede Afrikaanse reis beginnen. Ditmaal richting Bujumbura, Burundi.
Ik zit hier nu vandaag precies 1 maand. Mijn eerste indruk van Bujumbura is dat het hier erg rustig, geordend en vochtig warm is. Deze hoofdstad heeft iets dorps omdat het zoveel kleiner is dan de andere Afrikaanse hoofdsteden die ik tot nu toe heb gezien, er zijn bij lange na niet zoveel auto’s en er zijn niet echt supermarkten. Wel zijn er veel kleine ‘camping winkeltjes’ met veelal houten schappen en handgeschreven prijzen, maar het is duidelijk meer zoeken en minder aanbod in merken dan in bijvoorbeeld Kampala. Gelukkig hebben een collega en zijn vrouw zich goed over me ontfermd en me een beetje wegwijs gemaakt. De wegen in Bujumbura zijn opvallend goed, de hoeveelheid afval op straat valt me ook alles mee en lijkt het allemaal wel z’n gangetje te gaan. Daarnaast is het ook elke zaterdagochtend tot 10:30 ‘autovrije ochtend’ en moet iedereen verplicht communitee service doen of sporten. Iets waarvan ik ook maar gebruik ben gaan maken en door me elke zaterdagochtend aan te sluiten aan de hordes hardlopers.
De omgeving van Bujumbura is ook erg mooi. Het ligt aan de voet van een berg en aan de andere kant is Lake Tanganyika dat zich uitstrekt tot Congo. Aan de warmte daarentegen moe(s)t ik wel erg wennen, evenals het feit dat men hier Frans spreekt. Ik merk dat ik graag net zo geinteresseerd met mensen op straat wil praten als ik in de engelssprekende landen in Afrika deed, maar toch is dat nu een stuk lastiger.
Aan de andere kant heeft dit ook al tot grappige situaties geleid. Zo wilde ik op een keer aardappels kopen en ging op m’n fiets richting een straat waar ik wist dat vaak een groepje straatverkopers zat en ik ooit eerder aardappels had gekocht. Ik stopte en vroeg aan de verkopers ‘Je voudrais les pommes de terre. Ou est les pommes de terre?’ Maar in plaats van dat ze me een kant op wezen, kwamen er een stuk of 6 op mij af en begonnen ze hun eigen waar aan te prijzen. Paprika, mango, avocado, sperziboontjes, erwtjes, noem het maar op, vanalles werd in mijn gezicht gedrukt en in het Frans aangesprijst. ‘Non, non, je voudrais les pommes de terre.’, herhaalde ik steeds, al moest ik erg lachen om de drukke verkopers om mij heen en moest ik bekennen dat ik toch ook het een en ander nodig had. Oke dan, ‘L’avocat, c’est combien? Est les harcots vert?’, vroeg ik en haast voor ik het wist had ik een avocado in de ene hand en een zak sperziboontjes in de andere en had ik nog niets betaald. De andere verkopers vonden dit aanleiding om nogmaals hun waar aan te prijzen, maar ik riep in mijn beste Frans boven de verkopers uit, ‘Je voudrais payer, ou est le madam de l’avocat et les haricots?’. Er kwam een hand ophoog en ik duwde een briefje geld erin, waarna ik zag dat het werd doorgegeven. Het zal wel goed zijn dacht ik.. Ik wurmde me uit het groepje en vervolgde mijn zoektocht naar aardappels. ‘Les pommes de terre? Ou est les pommes de terre?’, bleef ik rondvragen, en kocht ondertussen nog een mango die me onder mijn neus gedrukt werd. Uiteindelijk, na heel wat heen en weer gestuurd te zijn, werd ik de juiste kant op gewezen (slechts 20m verder..) en kon ik eindelijk mijn aardappels kopen. Hahaha, wat een chaos dacht ik terwijl ik met een volle tas wegfietste.
Twee andere grappige chaos momenten dienden zich aan op het
vliegveld. Waarvan de eerste bij aankomst in Burundi toen ik mijn visum probeerde te regelen. Ik en de andere passagiers vulde netjes alle formulieren in en liepen naar een balie waarop VISA stond geschreven. Hier zaten vier mannen achter die allemaal erg geconcentreerd een procedure leken te volgen waar geen van de touristen iets van snapte. Het was duidelijk dat ze iets met het visum te maken hadden en dat we ons paspoort af moesten geven, maar behalve dat dit van de ene naar de ander ging, gescand en bestudeerd werd, begreep ik niet wat ze deden. De mensen om mij heen leken het eveneens niet te snappen, maar de mannen achter de balie leken zich hier niets van aan te trekken en gingen gestaag door. Na een behoorlijke tijd kregen we onze paspoorten onveranderd terug en werden we zonder te hoeven betalen weggestuurd. Huh? Ik snapte er niets van. Toen zag ik opeens dat er nog een balie was, waar ook mensen voor stonden te dringen en paspoorten heen en weer gingen. Dit bleek toen de ‘betaal-balie’. Na weer lang hier wachten en kijken hoe de werknemers met de grootste zorgvuldigheid onze dollars bestudeerde en gladstreken, kreeg ik eindelijk mijn paspoort – wederom onveranderd – terug. Blijkbaar moest ik nu weer terug naar balie 1 om het visum daadwerkelijk te krijgen.. ‘He,he, lekker inefficient’, dacht ik terwijl ik zeker een uur later richting mijn koffer liep.
Het tweede chaotische moment op het vliegveld was toen ik voor een meeting naar Rwanda moest. Ik was netjes ingecheckt, door de douane etc., maar vreemd genoeg kreeg ik nergens mij boardingpass. Al wachtend op de oproep dat we gingen boarden, zag ik toen twee mannen met een stapel gele kaartjes rondlopen en mensen aanspreken. Hmm, dat zou wel eens iets met mijn boardingpass te maken kunnen hebben, dus ik besloot even te informeren. En inderdaad, de mannen bleken handgeschreven tickets bij zich te hebben en op zoek te zijn naar de bijbehorende passagiers. Wederom, niet echt efficient in mijn ogen, maar het leek zo to horen. Ik bleef nog een half uurtje navragen en werd steeds gevraagd op een andere plek te wachten, maar toen kwam er eindelijk een man met mijn boardingpass. Het was weer gelukt… een soort van dan ;-)
In Rwanda, waar ik dus een paar dagen heen was gegaan voor een meeting, zat ik in een chique hotel met sportfaciliteiten. De korte vlagen die ik van de stad Kigali heb gezien, deden me eveneens erg georganizeerd en schoon aan. Het leek iets drukker dan in Bujumbura, met nog lang niet zo druk en chaotisch als Kampala of Nairobi. Tijdens mijn verblijf besloot ik ook een avondje de sportschool van het hotel te bezoeken, maar ontdekte al snel het een lokale sportschool was waar het hotel enkel een contract mee had. Naja, ik had mijn sportkleren al bij me en voelde er ook niet veel voor om de hele avond stil te blijven zitten op mijn hotelkamer, dus ik zette mijn plan toch door. De sportschool leek in veel opzichten op een sportschool in Nederland: dezelfde apparaten, een personal trainer die tussen de groepjes sportende mensen rondliep, een grote spiegelwand, muziek en zelfs posters die ik herkende van de sportschool in Wageningen. Desondanks was het warmer, de zweetlucht intenser, de apparaten wat ouder, de ruimte krapper opgezet, de gemiddelde bezoeker gespierder en bezweter dan ik gewend was en was ik de enige blanke in de ruimte. Ik voelde me eerst wat opgelaten, maar kon ook wel genieten van het ervaren van deze overeenkomsten en verschillen. Wel hield ik het bij enkel de crosstrainer, waarna ik me toch snel weer naar mijn veilige hotelkamer begaf…
Een andere reis die ik nu al weer heb gemaakt is naar Oeganda. De Board of trusies van IITA kwam hier langs en ik was gevraagd te helpen met wat voorbereidingen vanwege mijn betrokkenheid tijdens mijn stage. Het was super om weer terug te zijn, en het voelde haast een beetje als thuiskomen. Het was leuk om iedereen weer te zien en ik verbaasde me over de veranderingen in mijn oude wijk Bukuto. Er waren weer huizen weg, appartementencomplexen bij en de wegen hadden grotere gaten dan ooit. Het was ook sprinkhanen seizoen, waardoor er de hele nacht lang verspreid over de stad grote lampen brandde met installaties om deze insecten te vangen. Het was alsof we omgeven waren door Nederlandse kassen, want de nacht was lang niet zo donker als normaal.. Mijn verblijf in Kampala werd verder interessant gemaakt doordat er bij aankomst iets stuk was gegaan bij het electriciteitsbedrijf, waardoor we een ruime week op enkele verloren uren na zonder stroom zaten in het studentenhuis waar ik wederom sliep. Oftewel, koken en eten met kaarslicht, al het eten dat je had zo snel mogelijk opeten voor het zou bederven, zuinig doen met telefoons en andere electra, en ik genoot van mijn eerste ‘cold candlelight shower’ ooit. Nog niet eens zo verkeerd ;-)
Nu ben ik weer terug in Bujumbura en kan terugkijken op een geslaagde eerste maand. Wat een bijzondere baan om zo in vier verschillende landen te helpen met zo’n groot project. Ik ben benieuwd wat de komende tijd me gaat brengen!
Liefs vanuit het zonnige Burundi,
Dieuwke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-07-08 08:28:50
[totalVisitorCount] => 12502
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 430
[author] => Dieuwke
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 483391
[travelTitle] => Life in Burundi
[travelTitleSlugified] => life-in-burundi
[dateDepart] => 2014-11-01
[dateReturn] => 2015-05-03
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/433/568_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/193/704_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => terug-in-afrika-mijn-eerste-maand-in-burundi
)
[35] => stdClass Object
(
[reportId] => 4743891
[userId] => 397838
[countryId] => 31
[username] => vankaapstadnaarkampala
[datePublication] => 2014-08-04
[photoRevision] => 0
[title] => in het 'nu' zakken
[message] => Vanaf onze vrijwilligerservaring op Matunkha in Malawi zijn we onderweg. En niet een beetje, nee, die-hard keihard reizen. Met als checkpoint: drie dagen Bujumbura. (als je door Burundi wilt reizen krijg je in eerste instantie een driedaagse transit-visa).
Door Zuid-West Tanzania reizen lijkt op de kaart makkelijker dan het in werkelijkheid is. We reizen door Rukwa, ookwel de 'vergeten provincie' genoemd. Neem: 8 uur reizen over 250 km, heet, onverhard, extra volgepropte bussen incl kotsende/poepende baby's en constant mensen die je aanstaren..
Ook waren er 'typische Afrika' struggles:
-De ferry die over lake Tanganyika vanaf het zuiden naar het noorden zou moeten gaan lag ergens op een droogdok. Naast dat wij die niet konden nemen, is de ferry voor veel mensen in kleine dorpjes aan het meer ook het enige transportmiddel.
-De truck die om de 30 minuten niet meer wil, zodat hij een paar klappen met de hamer en slingers van de draaisleutel krijgt. Uiteindelijk -midden in de nacht, midden in het oerwoud- gaf hij de laatste adem, waarrdoor we met z'n vijfen in een cabine van 1,5 bij 2 hebben geslapen (respect voor de enige vrouw in het gezelschap).
-Gaat de bus nou om 6, 7 of 8 uur en is dat nou 's morgens of 's avonds?
En koste het nuo 10.000 voor 1 persoon enkeltje of voor 2 personen retour. We zien het wel, instappen en wachten maar. Maar op weg waren we en gingen we.
Neemt niet weg dat de enige mzungu in de regio zijn hilarische situaties oplevert. 1 gekke bek en iedereen ligt in een deuk. Net over de grens (of iets wat daar van weghad) van Burundi hadden we tijd op handen omdat bussen gaan als ze volzitten. Jos ging even boodschappen doen terwijl Frida het nest bewaakte. Lastig was het wel. Want doordat iedereen stopte met alles, elkaar aantikten en wezen richting Jos, schoten de mensen uit elkaar om ruim baan te maken, terwijl men de goederen op de kleedjes onberikbaar maakte. Jos was de haai tussen de sardientjes, de priester in Jeruzalem. "Hallo lieve negertjes, hosannah in den hooge ik zoek twee bananen, two bananas, deux banane, as-tu quelque chose?"
Een meisje van een jaar of 10 verbrak het ruimtekussen door achterlangs in te halen. Bij wijze van pesterij zette Jos een stap naar achteren, waardoor het arme wichtje tegen Jos aanknalde. De markt ontplofte, nog nooits zoiets vreemds gezien. Gesteund door het spontane publiek begon Jos de langzame tocht over de markt, de bananen alweer vergeten, met steeds als einddoel het van dichtbij aanwijzen en indringend loeren naar het meisje wat als Nemo geschrokken tussen kraampjes en vrouwenrokken wegdook. Mooi is dat, als je tijd hebt.
Anyhoe, na erg onvergelijkbare (geen dag hetzelfde en ook geen dag die in de verste verte iets wegheeft van een normale vakantie dag ergens in Europa) supertoffe tot vermoeiende dagen zijn we gister aangekomen in Bujumbura. Een cheap hotel is gevonden en we verwennen onszelf net met een koud biertje op een van de fijnste plekken van Bujumbura naast het meer waar de zon straks in onderzakt, en F zegt tegen J: 'Soms heb je van die momenten dat alles goed is. Geen zorgen , je accepteert compleet de situatie zoals die is en je kijkt om je heen. Naar de zon, naar de mensen naar de boda-bodas en je ruikt de diesel, het meer en je bedenkt je: hier zit ik dan en ik zak helemaal in het 'nu'.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-21 16:50:57
[totalVisitorCount] => 17259
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 479
[author] => Frida en Jos
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457759
[travelTitle] => Van Kaapstad naar Kampala
[travelTitleSlugified] => van-kaapstad-naar-kampala
[dateDepart] => 2014-04-28
[dateReturn] => 2014-08-26
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/838_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => in-het-nu-zakken
)
[36] => stdClass Object
(
[reportId] => 4692984
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-04-12
[photoRevision] => 0
[title] => Partir c'est mourir un peu
[message] => Hoi allemaal,
Met het afsluiten van mijn onderzoek komt ook mijn laatste blog. Inmiddels zijn alle interviews gehouden, alle enquêtes ingevuld en alle observaties gedaan en opgeschreven. Het is met heel veel plezier dat ik terugkijk op de tijd die ik hier in Burundi heb mogen doorbrengen. Het zorgt ook voor een gek gevoel, na 7 weken ben je toch gewend aan het land, de mensen, je hebt je aangepast, je voelt je thuis. Ik voel een soort van heimwee, dit alles achterlaten met het idee dat ik hier waarschijnlijk nooit weer terug kom. Het afscheid nemen van de mensen op het centrum waar ik al die tijd bijna elke dag mee heb gewerkt, zorgt voor een brok in m’n keel. Ik besef dat ik ze echt ga missen! Waar ik me in het begin moeilijk kon voorstellen dat ik Kirundo een fijne plek zou vinden, is dit toch echt gebeurd. En ondanks dat ik van tevoren dacht dat ik niet gemaakt ben om veldwerk te doen, is het me toch gelukt om de benodigde informatie te verzamelen! Ondanks dat het niet altijd gemakkelijk of leuk was om ver weg van thuis te zijn, heb ik weer ontzettend veel nieuwe dingen geleerd, vaardigheden opgedaan, fantastische mensen leren kennen, en mooie verhalen mogen horen.
Oh, en degene die nog zit te wachten op het verhaal van de mannen in de kroeg moet ik helaas teleurstellen. Dit werd me zowat door iedereen uit het hoofd gepraat vanwege de mentaliteit van de mannen hier, en met mijn eigen ervaringen daarmee in gedachten heb ik het uiteindelijk toch niet gedaan. Ik heb natuurlijk wel met mannen afzonderlijk gepraat, dus gelukkig heb ik de informatie die ik wilde wel gekregen. Ook heb ik van bijna 60 jongeren hun mening gekregen over de emancipatie van meisjes en vrouwen in Burundi, en dat heeft me ook nog eens 40 suggesties opgeleverd wat zij zouden willen dat er verandert in dit land. Geweldig dat ze zo met me mee hebben gedacht!
Als ik terugkijk, ben ik trots op mezelf. Ik heb mijn onderzoek tot een goed einde gebracht, ik heb bijna 2 maanden op het platteland in Burundi gewoond, verschillende angsten overwonnen, mijn Frans is aanzienlijk verbeterd en ik spreek zelfs een aantal woorden Kirundi. Ik heb hele mooie momenten meegemaakt zoals toen ik de passie zag in de ogen van de vrouwen die ik sprak, ik heb verdrietige momenten gehad in het vluchtelingenkamp in Vumbi, gekke momenten toen ik in m’n korte jurkje even het verkeer deed stilstaan, relaxte momenten als het weer eens 30 graden was en ik heerlijk in de zon lag te lezen.
Ik vertrek straks naar huis met 20 interviews op zak vertaald en getranscribeerd en al, op naar de volgende uitdaging: het omzetten van al de prachtige verhalen en ideeën in een academische scriptie. Ik hoop dat ik de spirit en het enthousiasme dat ik hier heb opgepikt en de stimulans die ik hier heb gekregen mee kan nemen naar Nederland en daadwerkelijk de stem van de vrouwen uit deze vergeten provincie kan vertolken.
Ik hoop jullie allemaal snel weer te zien en te spreken!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1666
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => partir-c-est-mourir-un-peu
)
[37] => stdClass Object
(
[reportId] => 4690401
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-04-05
[photoRevision] => 0
[title] => Reflections of life: count your blessings
[message] =>
Hoi allemaal,
Gisteren schoot het opeens door me heen, toen ik van het centrum Amahoro naar huis liep om 12:00 om aan mijn weekend te beginnen, na samen met Maria Rose in de kroeg gezellig geluncht te hebben met brochette en banaan en een fles Amstel. Ik dacht: Ik begin me nu echt te gedragen als een Burundees, hoog tijd voor een reflectie op zes weken Burundi! Toen ik in Nederland mijn onderzoek aan het voorbereiden was, had ik echt geen idee wie of wat ik in Kirundo aan zou treffen, of het zou lukken om de vrouwen te vinden die ik nodig had voor mijn onderzoek en of ik zou kunnen wennen aan de Burundian way of life.
Inmiddels heb ik hier de status van ‘local celebrity’ en kan ik niet meer over straat zonder overal handjes te schudden, omringt te worden door hordes schreeuwende kinderen, gegroet te worden door jan en alleman, praatjes te moeten maken met heel veel onbekende mannen… Kortom, die muzungu die elke ochtend op de motor dor het dorp naar haar werk scheurt, op de heetste momenten boodschappen gaat doen, Doris de hond uitlaat alsof het de normaalste zaak van de wereld is (ja, in Nederland wel ja!) en hardloopt langs de ‘snelweg’ op zaterdagochtend is voor de gemiddelde inwoner niet meer weg te denken uit het straatbeeld van Kirundo (over dat laatste, ik denk dat ik me dan het meest blank voel… Me een beetje druk maken om m’n figuur in een land waar de meeste mensen niet eens genoeg te eten hebben). En zo voelt het niet alleen voor de inwoners, maar ook een beetje voor mij. Ik ben nu gewend hier, het is zo normaal geworden. Maar tegelijkertijd is het dat ook zeker niet.
Ik kwam een artikel tegen op globalcitizen.com over de 10 landen waar het meest honger wordt geleden, guess who’s number one? Precies, Burundi. Ik zit in één van de armste landen ter wereld, waar essentiële publieke voorzieningen zoals stromend water en elektriciteit verre van normaliteit zijn in een huishouden, waar de man het onomstreden hoofd van het gezin is en het bier om 10 uur in de ochtend al rijkelijk vloeit.
En hoewel bedelen hier verboden is, word ik regelmatig aangeklampt door oude vrouwtjes, mensen met een lichamelijke beperking (een ernstig vergroeide hand of voet zie ik vaak) en kinderen die hun hand ophouden en met hun allerzieligste gezicht zeggen: Donnez-moi l’argent! Amahera (geld), muzungu! Ik erger me eraan, en denk bij mezelf: Denken jullie nou echt dat ik hier zomaar geld ga uitdelen op straat? Omdat je zielig kijkt? Maar wanneer ik vervolgens naar huis loop met mijn net gekochte boodschappen in een keurig plastic tasje en ik precies zo’n oud vrouwtje langs de weg zie zitten in de brandende zon met haar ‘parasol’ gemaakt van een kapotte zak en een afgebroken tak, steek ik toch de straat over om haar wat geld te geven.
Het is zo dubbel, want eigenlijk zou je het liefst iedereen wel geld willen geven omdat je weet dat 70% van de bevolking onder de armoedegrens leeft (hoewel er ook genoeg rijke mensen zijn in dit land). Aan de andere kant houd je als je geld geeft ook juist het beeld in stand dat het loont om aan die blanken geld te vragen, en dat ze er genoeg van hebben om het weg te geven ook nog! Ik vind dit een lastig moreel dilemma, en daardoor vind ik het ook bijna gênant als ik bedenk hoe graag Mari Rose de lunch van gisteren voor mij wilde betalen uit gastvrijheid!
Als ze me na de lunch haar huis laat zien, verbaas ik me alweer. Het is een vochtig en donker hok, waar ik de schimmel achter het loshangende plafond kan zien zitten. Ze slaapt op een matras op de grond in een kamertje van 2 bij 2. Het enige meubilair in de woonkamer zijn 4 stoelen, iets wat moet doorgaan voor een tafel en een kastje met een kitenge (zo’n gekleurde doek) ervoor om de inhoud te verhullen. Ik stel me zo voor dat mijn oma ongeveer in een huisje zoals dit is opgegroeid. Het is echt onvoorstelbaar. En Mari Rose is er zo trots op dat ze samen met haar vriendin hier woont!
Af en toe als ik het met mensen heb over thuis of als ik foto’s laat zien van mijn leven in Nederland kijken ze me met grote ogen aan en ik neem aan dat de voorstelling die zij ervan maken nog steeds ver onder de realiteit ligt. Ons georganiseerde, drukke, gereguleerde leven. Zoals ik met dit verhaal aan jullie probeer te vertellen hoe raar en gek en bijzonder en fantastisch en bij tijd en wijle shocking het is om hier te leven, is het andersom voor hun unimaginable in welke luxe zelfs de gemiddelde Nederlander leeft, hoe goed het is geregeld als je ziek wordt, gehandicapt bent, oud wordt, of geen baan hebt. En ik weet dat mensen nu zullen zeggen: nou dame, in Nederland wordt het anders ook steeds minder. Dat zal best, maar als je je verplaatst in de mensen hier in Burundi, knijp dan nog steeds maar in je handen met je Nederlandse leven! Dat je je niet druk hoeft maken of er wel of geen water uit de kraan komt, of je telefoon niet kunt opladen of je favoriete tv-programma niet kunt kijken omdat er geen elektriciteit is, dat je niet zomaar voor je politieke ideeën in de gevangenis kan worden gegooid, dat je een politieagent/rechter/politicus niet hoeft om te kopen om te krijgen wat jou rechtmatig toebehoort, dat je als vrouw mag gaan en staan waar je wilt, mag worden wat je wilt, en dezelfde rechten hebt als een man.
Niemand kiest ervoor waar hij of zij wordt geboren en toch maakt het een levensgroot verschil. I will count my blessings… Het zijn er zoveel!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 399
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reflections-of-life-count-your-blessings
)
[38] => stdClass Object
(
[reportId] => 4687951
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-30
[photoRevision] => 0
[title] => Bujumbura!
[message] => Hoi allemaal,
Deze vijfde week van m’n onderzoek stond in het teken van mijn tripje naar de hoofdstad Bujumbura. Vorige week had ik afspraken gemaakt met een aantal vrouwenorganisaties en met de ontwikkelingsorganisatie CARE, omdat ik naast de individuele gesprekken met de vrouwen hier in Kirundo ook een beeld wilde krijgen van de algemene situatie van vrouwen hier in Burundi. Er zijn een aantal grote organisaties in de hoofdstad die zich bezighouden met lobbyen bij de nationale politici, voorlichting geven aan vrouwen over hun rechten, en op allerlei praktische manieren bijdragen aan de ontwikkeling voor vrouwen door trainingen te geven en ze bij elkaar te brengen in kleine empowerment groepen. De afdeling van CARE hier in Burundi heeft als één van hun prioriteiten women’s empowerment en is erg actief in de provincie Kirundo, bijna als enige organisatie hier. Ik had er echt heel veel zin in, eindelijk even weg uit Kirundo. Begrijp me niet verkeerd, het is hier heerlijk en rustig en vertrouwd, maar daardoor ook wel een beetje saai. Een reisje was dus een welkome doorbreking van mijn normale ritme.
Op donderdag ging ik met mijn tolk met de bus naar Buja. Vanwege mijn ervaringen met het reizen met bussen in Tanzania was ik enigszins huiverig toen we vertrokken, maar de reis verliep voorspoedig. We vertrokken zowaar op de geplande tijd (ook echt voor het eerst dat iets gaat zoals gepland) en de busreis was heerlijk. God moet een speciaal plekje in z’n hart hebben gehad voor Burundi toen hij de aarde maakte, want wat is het een mooi, vruchtbaar land met een prachtige uitzichten, een fantastisch landschap door de duizenden heuvels. Helaas zorgen die heuvels er ook voor dat je over 200 km (ongeveer de afstand tussen Kirundo en Buja) 4 uur doet met de bus. En dat terwijl de bus met hoge snelheid over de weg scheurde, zo hard door de bochten sjeesde en zulke onverantwoorde inhaalmanoeuvres maakte, dat ik opeens aan de waarschuwing op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken moest denken: het verkeer zorgt elk jaar voor veel ongelukken met doden en gewonden tot gevolg. Oja, dat begrijp ik nu wel inderdaad… Maar hoewel de adrenaline een aantal keer flink door mijn lijf gierde, arriveerde de bus veilig en wel in de hoofdstad. De hoofdstad is druk, heet, vol, chaotisch en alles wat Kirundo niet is. Gelukkig stond bij het busstation onze taxi al klaar, de zwager van mijn tolk, die ons naar onze afspraken zou brengen. Omdat we te vroeg waren voor de eerste afspraak (15.00), vroeg ik of het mogelijk was dat we naar het strand konden gaan. De vorige keer dat ik in Buja was, had ik geen tijd meer om daar langs te gaan, en aangezien het strand (waar ook ter wereld) tot één van mijn favoriete plekken behoort, wilde ik zeker een kijkje genomen hebben op het strand van één van de grootste meren ter wereld. Het viel wel een beetje tegen, want het was echt een lelijk strandje, overal lag heel veel afval. Maar toch even m’n Zen-momentje kunnen pakken, want ondanks dat mijn tolk echt heel aardig is en behulpzaam word ik er af en toe ook gek van dat hij zo vaak in de buurt is. We hebben ook heel vaak verschillen van inzicht over de meest uiteenlopende en zinloze dingen (zoals waarom alle mannen in Kirundo met een blanke vrouw willen trouwen, waarom macht en geld slechte dingen met mensen doen, of God bestaat en of hij dan ook alle ellende heeft geschapen etc.) en tijdens lange busreis had ik me ook al weer zeer verbaasd over een aantal van z’n uitspraken. Ik gooi het maar op cultuur en opleidingsniveau. Ik vond het dus heel fijn om even tijd voor mezelf te hebben, en na 5 uur met mijn tolk op m’n lip was ik daar zeker aan toe.
Maar goed, ik ben ook wel dankbaar dat hij er is, want hij had de afspraken voor vandaag gemaakt en de taxi geregeld, en tijdens interviews merk ik dat hij mensen goed op hun gemak kan stellen. Hij zei ook dat we voor de zekerheid de afspraken moesten bellen om het even te bevestigen voor het geval de andere partij het was vergeten. Ik vond het wel vreemd, een afspraak is toch gewoon een afspraak? Zeker als dit meer dan een week van tevoren is afgesproken… Maar uiteraard was dit ‘bevestigen’ achteraf heel verstandig, want het bleek dat intussen één van de afspraken niet meer door kon gaan, omdat er andere prioriteiten waren. Ik was flink pissed, want hier kwam ik niet helemaal voor uit Kirundo afgereisd. Wie spreekt er nu iets af, een week van tevoren, en dan bel je op en dan blijkt dat de afspraak niet door gaat. Kun je nagaan, als we dat niet hadden gedaan, stonden we daar dus gewoon voor niks. Omdat alle afspraken strak op elkaar stonden gepland, had ik maar een beperkte tijd voor elke afspraak. Dus dit gaf wel weer meer ruimte om bij de eerdere afspraak wat langer te blijven. Uiteindelijk was het helemaal niet zo erg dat die ene afspraak niet doorging, maar toch stond ik er vreemd van te kijken.
Bij AFRABU, de organisatie die zich inzet voor gerepatrieerde vluchtelingenvrouwen, werd ik heel hartelijk ontvangen door een hele delegatie vrouwen: président, secrétaire, assistent, etc. Het gesprek verliep heel goed en gezellig, en de vrouwen werden steeds enthousiaster en opener. Ook het tweede gesprek met een organisatie die zich inzet voor politieke vertegenwoordiging van vrouwen verliep leuk, hoewel de vrouw zo snel Frans ratelde dat ik het amper kon verstaan af en toe (dank, Mathieu). Toen was het inmiddels al 19:30, en hoog tijd om mijn hotelletje op te zoeken. Ik had hetzelfde hotel geboekt (oké, laten boeken) als waar ik de eerste nacht in Burundi ook had geslapen, en ik had zowaar dezelfde kamer gekregen. Ha! Totaal uitgeput van een overweldigende dag heb ik heerlijk geslapen, om de volgende ochtend vroeg bij CARE op de stoep te staan. Toen ik ze eerder had gemaild over mijn onderzoek met de vraag of ik langs mocht komen, kreeg ik meteen een ontzettend vriendelijke reactie dat ze me graag wilden helpen en dat ik zeker mocht langskomen. Ik was echt aangenaam verrast, want ik had eigenlijk niet verwacht dat ze hier tijd voor zouden (willen) maken. Maar ik werd heel gastvrij ontvangen door een hele grote zwarte man, die de monitoring en evaluatie van de programma’s deed, en al 8 jaar voor CARE Burundi werkte. Hij vertelde me alles wat ik wilde weten over de women’s empowerment programma’s, de geïntegreerde aanpak van CARE, en nog veel meer, en zo waren we zomaar weer een uur verder. Ik vond CARE al heel tof, maar na deze positieve ervaringen en de uitleg over hun ontwikkelingswerkvisie ben ik nog enthousiaster geworden over de organisatie. Hoe tof zou het zijn als dit m’n werkgever zou worden? Maar goed, eerst mijn onderzoek afmaken en dan nog m’n scriptie schrijven!
Na de afspraak bij CARE moesten we wachten tot de bus om 13:00 weer naar huis zou gaan, dus zijn we weer naar het strand gegaan. Deze keer naar een ander strand, waar het een stuk mooier en rustiger was en ik nog heerlijk heb gechilld.
En zo zaten we weer in de bus terug en was het uitstapje alweer voorbij. Ik moet wel zeggen dat ik blij was om weer ‘thuis’ te komen, het is hier zo lekker rustig en het weer is een stuk aangenamer. Ik hoorde de volgende dag dat er – voor haar onbekende – mensen aan Agnes (coördinatrice Amahoro centrum) hadden gevraagd of ik alweer naar Nederland was, want ze hadden me al een aantal dagen niet gezien haha! Mijn afwezigheid was dus ook al opgemerkt door de lokale bevolking. Agnes zei dat ik maar een ‘carte de résidence’ moest gaan aanvragen, want ik hoorde hier inmiddels wel thuis. Maar dat gaan we toch maar niet doen. Sterker nog, het einde komt al bijna in zicht. En ik kan niet zeggen dat ik daar echt moeite mee heb :). Volgende week staan er nog wat vertaalsessies op het programma, en nog een laatste aantal interviews. Ook ben ik van plan naar de lokale pubs te gaan om ook van mannen te horen wat ze vinden van women’s empowerment. Dat lijkt me echt een grappige ervaring! Ben benieuwd of ik er wat wijzer van word!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 415
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bujumbura
)
[39] => stdClass Object
(
[reportId] => 4684047
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-19
[photoRevision] => 0
[title] => Een kijkje in het leven van een vluchtelingvrouw
[message] => Hoi allemaal,
Hier weer even een berichtje van mij. Het is inmiddels de 4e week van mijn research, en het gaat nog steeds goed. Na de frustraties over het niksdoen van vorige week is het me toch aardig gelukt me niet meer zo druk te maken over het tempo waarmee de dingen hier gaan, en heb ik het voor elkaar gekregen deze week nog een paar interviews te doen.
De interviews van deze week heb ik gedaan in Vumbi, een dorp waar vroeger een groot vluchtelingenkamp was. Veel vrouwen zijn na de oorlog in Vumbi blijven wonen, omdat ze niet meer terug konden naar hun oude dorp vanwege de etnische spanningen of het feit dat hun land was ingepikt door anderen. Ik ben bij twee vrouwen thuis geweest om hun verhaal te horen. Dit gaf een heel andere dimensie aan de interviews, omdat ik ze nu in hun eigen omgeving zag, in plaats van in Centre Amahoro zoals de vorige interviews.
Wat ik in Vumbi heb gezien en gehoord heeft me heel erg aangegrepen. Beide vrouwen leefden in armoede en hebben hun families verloren, als gevolg van de oorlog. Hun verhalen waren echt hartverscheurend, en ik heb echt mijn best moeten doen om niet in huilen uit te barsten (dat is hier niet zo gebruikelijk). Hoewel je na een poosje gewend raakt aan de armoede, aan het zien van kleine donkere, hutjes, kinderen in vieze en gescheurde kleren, vrouwen getekend door het harde werk, raakte het mij opeens heel erg toen ik besefte wat een leed er achter zoveel van deze werkelijkheid schuilgaat. Het brak m’n hart toen ik hoorde van één van de vrouwen dat er al zo vaak mensen, onderzoekers, ontwikkelingswerkers, waren langs gekomen bij haar, en hadden beloofd dat het beter zou worden, dat ze een huis voor haar zouden bouwen, maar dat er nooit wat was veranderd. Ze had van niemand hulp gekregen, en als ze nu ziek zou worden, en dus niet meer op het land van de rijke mensen kon werken om geld te verdienen, ze geen idee had hoe ze voor zichzelf en haar zoon zou moeten zorgen.
Ze wilde eerst niet dat ik binnenkwam in haar hut, want ze schaamde zich voor haar armzalige huis.
Hoewel er dus in dit dorpje negatieve ervaringen waren met onderzoekers (mensen die heel veel vragen stellen, maar wij zien er niks voor terug), wilden deze vrouwen toch in alle openheid en eerlijkheid hun verhaal met me delen. Natuurlijk wel met het gebruikelijke stoïcijnse gezicht en ogenschijnlijk emotieloze stem, maar ik merk aan het tikken van hun voet, het wegkijken, het wriemelen aan hun vingers, dat het ze pijn doet om te praten over hun leven. Eén van de vrouwen antwoordt op mijn vraag hoe ze naar de toekomst kijkt, dat ze geen hoop meer heeft dat het ooit beter wordt, zelfs niet voor haar kinderen. Ze heeft teveel ellende gezien om nog te kijken naar het goede in mensen. Dit bezorgt mij echt kippenvel…
Ik weet af en toe tijdens de interviews ook niet meer goed wat ik kan vragen zonder zelf in tranen uit te barsten. Het zorgt voor een hele vreemde verbondenheid, en ik voel een vastbeslotenheid dat ik in mijn scriptie ook deze verhalen wil laten horen, naast het positieve van emancipatie en daadkracht ook de ellende en de wanhoop moet laten zien, om te zorgen dat het nooit meer kan gebeuren dat vrouwen zo in de steek worden gelaten.
Toen ik thuiskwam, heb ik mijn emoties wel even de vrije loop gelaten: frustratie, verdriet, en vooral compassie met deze vrouwen, het besef dat ik me niet kan distantiëren van alles wat ik hier meemaak, maar dat ik hier iets mee moet, ook al weet ik nog niet helemaal hoe.
Ook hoor ik een schokkend verhaal over een van de vrouwen die ik heb ontmoet tijdens de politieke seminar twee weken geleden, die het leger opdracht zou hebben gegeven iemand te vermoorden uit haar community. Het uit de weg ruimen van ‘lastige’ mensen is niet uitzonderlijk, want het gebeurt hier nogal vaak. Uit de vele verhalen van mijn tolk (de mensenrechtenactivist, voice for the voiceless en mijn buddy) Matthieu hoor ik keer op keer over autoriteiten die regels aan hun laars lappen en de wet overtreden, politie die corrupt is, burgers die voor hun eigen rechten opkomen die met de dood worden bedreigd. Dit alles in een cultuur van straffeloosheid en onrecht, waar ik gewoon misselijk van word.
Gelukkig zijn er ook positieve verhalen, over vrouwen die zich met hart en ziel inzetten om de stem van anderen te laten horen. De enige vrouw in de colline council van Vumbi zei dat ook al wordt er vaak niet naar haar geluisterd door de mannen, ze door gaat met het verdedigen van de rechten van de vrouwen in haar community. Er is nog zoveel te doen, maar ze blijft hoop houden en doorgaan met het voorlichten van vrouwen en ze vertellen over hun rechten, en waar ze kan ze te helpen. En bij deze positieve vrouw sluit ik me van harte aan!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 455
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-kijkje-in-het-leven-van-een-vluchtelingvrouw
)
[40] => stdClass Object
(
[reportId] => 4681735
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-13
[photoRevision] => 0
[title] => Burundi: It's a rollercoaster ride!
[message] => Hoi allemaal,
Er is alweer een week voorbij, dus tijd voor een update. Helaas is er niet zo heel veel bijzonders gebeurd de afgelopen dagen, maar er zijn natuurlijk altijd wel een aantal interessante belevenissen te vertellen.
Laat ik maar beginnen bij zaterdag. Zaterdag was het International Women’s Day. Een dag die wereldwijd in meer of mindere mate wordt gevierd, en in Burundi waren er nationale activiteiten georganiseerd in de buurt van Kirundo, in de provincie Muyinga. Daar zou ik heen gaan, maar op het laatste moment ging dat niet meer door vanwege privé omstandigheden van mijn tolk.
Gelukkig had ik nog een andere mogelijkheid: samen met Madame Alice, een vooraanstaand lid van een grote vrouwenorganisatie met nationale politieke ambities, het platteland op, de dorpen in, vrouwen vragen naar wat International Women’s Day voor hen betekende.
Dit leek mij uiteraard een mooie kans om wat van de provincie te zien buiten de stad Kirundo, en iets van lokale Burundese campagnevoering mee te krijgen.
Ze zou me zaterdagmorgen om 9.00 ophalen. Natuurlijk had ik er al rekening mee gehouden dat 9.00 waarschijnlijk 9.30 zou worden of 10.00. Toen ik om 11.00 nog niets had gehoord, ging ik er al half en half vanuit dat ik geditcht was.
Maar om 12.15 kreeg ik een telefoontje: “Emma, sorry voor de vertraging. De auto is over 5 minuten bij je.” Dus ik helemaal verbaasd snel m’n tas alsnog ingepakt en wachten… Maar dat snel had niet gehoeven, want er waren 5 minuten voorbij, en nog steeds niemand te zien natuurlijk. Dus eerst maar pizza eten met Eric, en ja, na een halfuur was de auto er.
Uiteindelijk reden we iets na 13.00 weg uit Kirundo, op weg naar Bugabira, onze eerste stop.
We reden over prachtige zandweggetjes vol kuilen langs krotjes en hut-huisjes en loslopende geiten en koeien. Toen we in Bugabira aankwamen, zagen we geen enkele vrouw op straat. Maar in tegenstelling tot wat ik dacht wat we hier kwamen doen, namelijk vrouwen interviewen over IWD, ging Madame Alice rechtstreeks naar een oude schoolvriend die op het terras van de lokale bar zat bier te drinken. Een uur en heel veel starende blikken, een aantal ‘Amahoro muzungu’ groeten van de lokale bevolking verder, zat Madame Alice nog steeds met die man te praten, totaal vergeten dat ik er ook nog was en ondertussen waren er een heleboel mannen bijkomen zitten.
Toen op een gegeven moment ik vroeg wat precies de bedoeling was van het bezoek aan Bugabira, zei ze dat ze nog ergens een afspraak had. Dus ik moest mezelf maar even vermaken. Ze leek niet te beseffen dat ik dat een uur lang al had moeten doen, omdat ik niets van de gesprekken in het Kirundi begrijp.
Maar ik dacht, prima, dan vermaak ik mezelf. Dus op naar de lokale markt, met onze chauffeur als bodyguard. Daar waren wel heel veel vrouwen, dus maar een praatje gemaakt. Internationale Vrouwen Dag? Nee, nooit van gehoord… Oh, is dat voor ons? Dus tot zo ver de illusie van Alice en IWD… Na een paar gesprekjes met een aantal vrouwen ben ik maar doorlopen naar het uitzichtpunt over een uitloper van het meer Cyohoha. Onderweg kreeg ik te maken met een aantal serieuze avances van onze chauffeur, die toevallig mijn buurman blijkt te zijn, en mij wel zag zitten als zijn tweede vrouw. We konden wel samen een keer naar Buja rijden naar zijn huis daar, en hij zou me Burundi laten zien. Oh, en of ik wel wist dat ik de mooiste vrouw van Kirundo was. Ik vond het allemaal nogal hilarisch en lichtelijk ongemakkelijk, totdat ik door kreeg dat hij heel serieus was. Dus ik vertelde hem dat ik van dit soort opmerkingen niet gediend was. Ik heb me omgedraaid en ben in bijna militaire mars naar het dorpje terug gemarcheerd. De chauffeur, natuurlijk aangetast in zijn mannelijke eer en trots, heeft zich daarna niet meer met mij bemoeid (gelukkig!).
Na Bugabira gingen we op weg naar de zus van Madame Alice die in de middle of nowhere woont, vlakbij de grens met Rwanda. Dus verder over hobbelweggetjes en langs samenraapsels van hutjes, met overal starende mensen. Ik denk dat ik het woord ‘muzungu’ nog nooit zo vaak op 1 dag heb gehoord. Eenmaal bij de zus aangekomen, werd ik natuurlijk uitgenodigd om binnen te komen in haar ‘huis’. Het leek me heel interessant om zo’n kleien hutje zonder ramen eindelijk eens van binnen te bekijken. Dus ik stap de auto uit, maar ondertussen heeft zich een menigte verzameld van zo’n 50 mensen, voornamelijk kinderen, om de muzungu eens van dichtbij te bekijken. Zelfs als ik binnen ben voel ik overal de oogjes van de kinderen, die ongetwijfeld buiten blijven wachten tot ik weer naar buiten kom.
Het hutje was zoals ik had verwacht. Pikkedonker, stinkend, en vol met vliegen. Ik mag op het luxe stoeltje gaan zitten, en krijg een schaaltje bananen aangeboden. Superlief! Hier krijg ik het vreselijke verhaal te horen van één van de buren van de zus van Alice. Ze heeft maar 1 dochter, en haar man daarom besloten heeft hun land te verkopen, vanwege het gebrek aan mannelijke opvolgers. Het leek hem beter geld op te strijken voor zijn stukje land, en er met een andere vrouw vandoor te gaan (waarschijnlijk om alsnog te proberen een zoon te krijgen). Maar deze mevrouw wist hier uiteraard niks van, en kwam er vorige week achter dat haar man haar achter had gelaten. En aangezien iedereen op het platteland hier van de opbrengst van hun land moet leven, heeft deze vrouw echt niks meer. Geen eten, geen inkomsten. Ze zag er ook heel wanhopig uit. Gelukkig heeft ze de gemeenschap die voor haar zorgt, maar ik vond het in ieder geval heel erg om te horen dat er blijkbaar zo met vrouwen wordt omgegaan.
Op de terugweg vanaf de zus was ik echt kapot. De hele middag in de auto, vriendelijk zijn tegen iedereen, de hele tijd mensen om je heen die je maar wat interessant vinden, het enige wat ik wilde was naar huis. Maar helaas, er moest nog een dorpje aangedaan worden. Ik probeerde me heel onzichtbaar te maken in de auto, met m’n zonnebril op en m’n sjaal om, terwijl ik hoopte dat Alice snel uitgepraat zou zijn, maar het mocht niet baten. In dit gebied kwam schijnbaar nooit een blank persoon, want binnen de kortste keren stonden er allemaal mensen om de auto heen. De chauffeur had me in de steek gelaten, om wat te gaan drinken in de bar. Op dat moment was het veiliger om uit de auto te stappen, ook al wilde ik alleen maar verdwijnen in het niets. Dus het moment dat ik uit de auto kwam, kwamen er nog meer mensen aangerend om een glimp op te vangen van de muzungu. Binnen no time stond het hele dorp om me heen, van jong tot oud, mannen, vrouwen. Starende blikken 360 graden, zover ik kon kijken. Ik dacht meteen, zo moet een bekende popster zich waarschijnlijk ook voelen, behalve dat ik geen handtekeningen hoefde uitdelen en niet op de foto hoefde. Maar misschien was het niets zeggen en aanstaren nog wel ongemakkelijker dan dat.
Ik loop naar Alice toe, om haar de ernst van de situatie duidelijk te maken, maar zij vindt het allemaal heel grappig en zegt dat ik maar even aan de chauffeur moet vragen of hij een stukje door wil rijden. Ik wilde niets liever dan weg van al die mensen, dus ik kijk om me heen, maar de chauffeur is in geen velden of wegen te bekennen. Ik loop dus maar terug naar de auto, in de hoop dat hij begrijpt wat ik wil. Na 5 minuten komt hij er aan, en ik smeek hem of hij alsjeblieft weg wil rijden. Gelukkig begrijpt hij het, en rijdt hij eindelijk weg. Eerst probeert een aantal kinderen nog achter de auto aan te hollen, maar als de chauffeur uitstapt en ze waarschuwend toeschreeuwt, druipen ze eindelijk af.
Als ik om 19.00 eindelijk over de drempel van m’n eigen kamertje stap ben ik echt overweldigd door indrukken en emoties. Het was totaal niet wat ik had verwacht van deze dag; het was vreselijk, maar tegelijkertijd ook zo bizar dat het fascinerend was om mee te maken.
Van de weeromstuit besluit ik zondag mijn gezicht aan helemaal niemand te laten zien, en blijf ik de hele dag bij Eric in de tuin genieten van de zon. Het is prachtig weer, dus ik heb eindelijk tijd om mijn Hollandse winterkleur een beetje om te toveren. Met een lekker boek en m’n muziek kan ik even helemaal relaxen. Een aantal fijne Skype gesprekken met Nederland zorgen voor de nodige en zeer welkome afleiding.
Maandagmiddag heb ik aan het einde van de middag een boottochtje gemaakt over het meer aux Oiseaux, met twee Duitse gasten die ook bij Eric sliepen. Dat was echt prachtig, de natuur is hier echt zo mooi. Sowieso was het leuk om even met wat andere Westerlingen te praten over onze ervaringen met Burundi. De rest van de week ben ik bezig geweest met het uitwerken van de interviews van de seminars van vorige week, en dat blijkt nog wel een rotklus te zijn. Zoveel werk als er in een paar minuten interviewen gaat zitten! Bovendien loop ik er erg tegenaan dat het hier gewoonte blijkt te zijn dat mensen dingen beloven en vervolgens niet doen, of zoals ik al eerder aangaf, niet komen opdagen op afspraken. Ik was hier van tevoren al voor gewaarschuwd door Stephanie en ook door Eric, maar nu ondervind ik het zelf aan den lijve. Het is nogal frustrerend, maar ik moet me er ook aan overgeven, en accepteren dat het hier nu eenmaal anders gaat dan dat ik graag zou willen. Helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Bedankt voor de leuke en lieve berichtjes uit Nederland. Dat vind ik echt leuk! Ik hoop dat jullie me blijven volgen!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 505
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => burundi-it-s-a-rollercoaster-ride
)
[41] => stdClass Object
(
[reportId] => 4678730
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-06
[photoRevision] => 0
[title] => Onderzoek gestart en draai gevonden
[message] => Hallo allemaal,
Sinds mijn laatste blog zijn de donkere wolken aardig opgeklaard, in letterlijke en figuurlijke zin; het is prachtig weer en voelt het al bijna normaal om hier te zijn. In het weekend ben ik met Eric naar een bruiloftsceremonie geweest, waarbij de bruidsschat werd vastgesteld. We zaten in een soort tent (gemaakt van zeil met UNICEF erop, haha) waar de zon vol op scheen, dus het was een soort broeikas geworden zo warm. De familie van de bruid zat al aan de ene kant van de tent, en na een halfuur wachten kwam de familie van de bruidegom binnen, en nam plaats aan de overkant. Het echtpaar to be was zelf in geen velden of wegen te bekennen. Eric en ik konden alles heel goed zien, want als wazungu kregen we uiteraard mooie plekken toegewezen.
De vader van de bruid begon de onderhandelingen en stelde een prijs vast, waarop de andere partij, de vader van de bruidegom moest reageren. Dat ging ongeveer een halfuur door, waarbij er heftig werd gediscussieerd, gelachen, en uiteindelijk waren ze het eens. Toen was het wachten op het bruidspaar, dat niet veel later arriveerde met een stoet zingende mensen erom heen. De bruid was niet in een witte jurk, maar in het paars. Ze zag er prachtig uit. De bruidegom had zo te zien een pak van z’n vader aan, want het was een paar maten te groot en zat voor geen meter. Beetje jammer…
Toen kwam de vrede traditie van het gezamenlijk drinken uit een grote pot met bruine drab dat sorghumbier moest voorstellen (gemaakt van een soort graan). Van allebei de kanten kwamen twee mensen van de familie met een bamboestokje, die om de pot gingen zitten en tegelijk moesten drinken door het stokje. Op dat moment had ik al het gevoel dat Eric en ik dat ook zouden moeten gaan doen, hoewel het eigenlijk alleen voor de belangrijke mensen van de familie en het bruidspaar bestemd was. En ja, na 3 rondes met familie waren Eric en ik aan de beurt. Ik had gezien hoe het moest, maar het zag er zo vies uit! Het was net modder, haha! Alle aanwezigen vonden het natuurlijk hilarisch. Gelukkig had Eric me voorbereid op hoe ik het stokje moest steken: niet te diep, want dan zit je midden in de drab, en niet te hoog, want daar drijft de rest, dus mik in het midden. Maar mijn stokje deed niet, er kwam niks doorheen. Ik deed natuurlijk alsof er niks aan de hand was, want ik vond het helemaal niet erg dat ik niet hoefde te proeven. Maar Eric’s stokje deed het ook niet, en hij zei er wel wat van helaas. Dus we kregen nieuwe stokjes, en toen moesten we nog een keer. Ik neem een slok en ik ga bijna over m’n nek, maar je drinkt toch maar door, want je wilt niet onbeleefd zijn. Toen we klaar waren gingen alle gasten klappen, haha! Al met al een heel aparte belevenis.
Zondag ben ik ’s ochtends naar een echte Afrikaanse kerk geweest, met allemaal emotionele, swingende vrouwen, mannen, en kinderen op Afrikaanse gospelmuziek, en een spreker die zo hard in de microfoon schreeuwde dat m’n oren er pijn van deden. De dienst duurde 3 uur, 2 uur lang zingen en een uur luisteren in het Kirundi. Het zingen was superleuk, maar een uur stil zitten terwijl je er niks van verstaat is niet echt interessant. Maar goed, je moet het toch ook meegemaakt hebben en het was zeker de moeite van het vroeg opstaan waard.
Zoals ik al vertelde in m’n vorige blog, stond in week 2 van mijn Burundi avontuur een seminar op het programma over de politieke participatie van vrouwen in de lokale verkiezingen van 2015. Er kwamen vrouwen uit de hele provincie van Kirundo om training te krijgen over leadership en hoe ze andere vrouwen in hun community kunnen enthousiasmeren om zich verkiesbaar te stellen. Allemaal zijn ze nu al actief in het lokaal bestuur en in verschillende associations. Voor mij een uitgelezen kans om vrouwen te interviewen die het traditionele rolpatroon van vrouw-zijn hebben doorbroken. Ik heb 8 interviews kunnen houden, waarvan 3 in het Frans, wat verbazingwekkend goed ging. De andere 5 heb ik met mijn Engelse tolk gedaan. Het was in het begin even zoeken naar een goede balans, maar de vrouwen wilden heel graag over hun leven vertellen en ik vond het een eer om hun vaak heftige verhalen te horen. Ze schetsen het beeld van de relatie tussen mannen en vrouwen die op ons (mij) echt onwerkelijk overkomt. De vrouw wordt behandeld als een kind, en doet het werk van een slaaf, terwijl de man het geld uitgeeft in de kroeg. Het komt overeen met mijn observaties hier en met de voorkennis die ik had van de situatie. Gelukkig hoor ik ook in de verhalen hoe deze vrouwen vechten tegen deze onrechtvaardige verhouding en hoe er langzaam verandering in komt, hoewel het platteland achterblijft bij de stad. In de naam van traditie verzetten mannen zich tegen de nieuwe mondigheid van hun vrouwen. Gelukkig geldt dit niet voor allemaal, en zijn er ook bij de seminar mannen aanwezig, en hoor ik van de vrouwen dat hun mannen ze volledig steunen.
Er begint nu hier ook een soort van ritme te komen: overdag zit ik in het centrum te werken of te interviewen en ’s avonds ga ik hardlopen of laat ik de hond van Eric, uit. Deze activiteiten leveren allebei vaak veel verwonderde gezichten op. Hardlopen over deze heuvels en weggetjes is echt een uitdaging, maar het is heerlijk om me zo vrij en veilig te voelen. Huisdieren worden hier heel apart gevonden, en veel mensen zijn bang voor honden. Dus een activiteit als de hond uitlaten is hier zelfs een bijzonderheid. Ik kan er wel om lachen, de mensen hier zullen me ongetwijfeld echt raar vinden. De culturele verschillen zijn echt groot. Mensen vragen ook continu, wat is nu het verschil tussen Burundi en Nederland, en dan weet ik echt niet waar ik moet beginnen. Je kunt beter vragen, noem eens iets wat hetzelfde is, omdat dat bijna makkelijker is. Ik voeg het allemaal toe aan mijn ervaringen, en besef meer dan ooit hoe bijzonder het is om dit te mogen meemaken.
Tot de volgende!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 348
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderzoek-gestart-en-draai-gevonden
)
[42] => stdClass Object
(
[reportId] => 4675387
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Verwachtingen en reality checks
[message] => Hallo allemaal,
Omdat veel mensen hadden aangegeven graag op de hoogte te willen blijven van mijn ervaringen op mijn onderzoeksreis in Burundi, begin ik weer met het bijhouden van een blog. Uiteraard is het voor mezelf ook leuk om vast te leggen hoe ik het leven hier ervaar, want het is me wel weer een avontuur!
Ik vertrok zondag 23 februari vol goede moed vanaf Brussel met het vliegtuig naar Bujumbura, de hoofdstad van Burundi, om vervolgens de volgende dag door te reizen naar Kirundo, waar ik mijn onderzoek ga doen. Voor degene die het even niet meer weet, ik ga in het kader van mijn masteropleiding onderzoek doen naar de emancipatie van vrouwen in dit land tijdens en na de burgeroorlog. De positie van de vrouw in de Burundese samenleving is van oudsher een van ondergeschiktheid aan de man. Ze heeft geen rechten, geen middelen, geen verantwoordelijkheden behalve voor de kinderen en het huis. Vandaag de dag is dat aan het veranderen en zijn er projecten, nationaal en internationaal, om vrouwen bewust te maken van hun rechten, en ze enigszins onafhankelijk te maken van hun man. Het doel van mijn onderzoek is te achterhalen wat de invloed van de burgeroorlog in de jaren ‘90, of zoals ze het hier noemen ‘de crisis’, is geweest op de positie van de Burundese vrouw, en in hoeverre deze heeft bijgedragen aan de verandering van hun positie. Daarvoor ga ik in Kirundo vrouwen interviewen die nu een prominente plek innemen in de lokale gemeenschap: community leaders, association members, project leiders etc. Volgende week is er een conferentie, waar een aantal van deze vrouwen samenkomen om te praten over vrouwenrechten en economische emancipatie. Ik hoop dat ik hier een mooie start kan maken voor mijn onderzoek.
Er is alleen een klein probleem met de taal: Burundi is Franstalig, ik spreek maar matig Frans, en men spreekt hier absoluut geen Engels. Bovendien spreken ze op het platteland niet eens Frans, maar de nationale taal Kirundi. Gelukkig heb ik een tolk bereid gevonden om me te helpen met de interviews!
Terug naar de eerste paar dagen. Toen ik aankwam werd ik opgehaald door Stéphanie, op wiens uitnodiging ik hier ben. Zij is Burundese, maar ze is met haar man en kinderen gevlucht naar Nederland tijdens de burgeroorlog. Ze heeft in Nederland een organisatie opgericht om haar landgenoten te helpen, en een cultureel centrum laten bouwen in Kirundo, waar les wordt gegeven door vrijwilligers in Frans, Engels, informatica, en theater. Iedereen uit de omgeving van Kirundo mag daar gebruik van maken. Omdat het zondagavond al te laat was om door te reizen naar Kirundo hebben we overnacht in de hoofstad Bujumbura, in een soort gasthuis van een katholieke broederschap.
De volgende ochtend kwam ik er achter dat mijn verwachtingen, gebaseerd op mijn ervaringen in Tanzania, veel te hoog gegrepen waren voor dit land. Het land is een stuk minder ontwikkeld dan Tanzania! Het begon met geld pinnen. Ik moest natuurlijk Burundees geld pinnen, maar nergens was er een automaat te vinden voor mijn visa card. Wat bleek, dat bestaat hier helemaal niet. Je moet dollars of euro’s inwisselen voor een achterlijke exchange rate en dan komen er nog minstens 10 euro transactiekosten overheen. Gelukkig was er 1 bank die wel een geldautomaat had, dus daar kon ik wat opnemen, maar die had uiteraard een opname limiet.
Ik moest ook een Burundese simkaart kopen, om hier bereikbaar te zijn (bellen naar Nederland vanaf hier is nog steeds superduur). Internet op je telefoon is hier niet mogelijk, dus dat was al een tegenvaller. Ik had namelijk verwacht dat dit wel zou kunnen, omdat het in Tanzania ook zo was. Niet dus… En dus ook geen goedkoop contact met thuis via Whatsapp, wat in Tanzania echt heel handig was!
Ik kwam er achter dat internet hier sowieso een ramp is. Het is ontzettend duur, zelfs voor je computer. Je moet een soort dongel kopen voor je pc, waar je dan internettegoed op moet laden. Hoef je internet dus even niet gebruiken, moet je hem meteen weer uitzetten anders kost het geld. Daar ben ik zo niet aan gewend! Dan merk je pas hoe erg wij leven in een gedigitaliseerde wereld. Email, Whatsapp, Facebook, maar ook online boeken, artikelen lezen wordt zo moeilijk.
Deze blog heb ik dus ook eerst in Word getypt, daarna internet geopend, de blog erop gezet, en internet weer uit. In het cultureel centrum hebben we wel WiFi, maar dat gaat ook via eenzelfde abonnement, dus dat is ook maar beperkt, en op=op. Dus bij deze zijn jullie gewaarschuwd: ik zal niet direct antwoorden op jullie berichtjes, mailtjes, appjes, want dat hangt af van het geweldige internet hier...
Maandag ben ik dus in Kirundo aangekomen, waar ik verblijf bij een Nederlandse man. Hij heeft een openlucht restaurant en bed and breakfast. Ik slaap hier in een soort hut van bamboe, in de groentetuin. Het is klein, en ik heb geen warm water. Omdat ik praktisch in de openlucht slaap, is het is heel gehorig. Dus als ’s morgens de imam begint te zingen om 04.00 word ik ook meteen wakker. De stroom valt hier trouwens bijna elke avond uit tussen 19.00 en 21.00. Afhankelijk van het tijdstip gaat de generator nog even aan, maar na 21.00 is het dus pikkedonker. Vandaag (woensdag) is de stroom overdag al zo’n 6x uitgevallen. Zo bizar! Maaar het huis van Eric is mooi, de tuin is prachtig, en als het niet regent, kun je heerlijk buiten zitten. Helaas heeft het de afgelopen dagen superveel geregend, dus daar is het nog niet van gekomen.
Dinsdag heb ik veel mensen ontmoet via Stéphanie, zoals mijn tolk, de medewerkers van het cultureel centrum, de burgemeester van Kirundo, en een Burundese projectmedewerker van CARE die bewustwordingscampagnes voor vrouwen uitvoert. Veel van de gesprekken gaan dan in gebroken Frans, waar ik de helft niet van begrijp. Hopelijk wordt dat de komende weken een beetje beter, want ik erger me er echt enorm aan dat ik mezelf niet goed kan uitdrukken of anderen kan begrijpen. Stéphanie is helaas ook alweer vertrokken; ze had nog allerlei afspraken in Bujumbura. Gelukkig kan ik met Eric ook gewoon Nederlands praten, dat is echt wel fijn! Hij is echt heel behulpzaam, en ik kan ook bij hem eten. Dat is heel prettig, want Burundees eten bestaat uit rijst, bonen, en bananen. Af en toe vlees, maar dat is heel duur. Nu eet ik dus ‘gewone’ maaltijden, zoals Chinese viscurry, moussaka, brood met kaas, en custard. M’n eerste bier is ook een feit. Heb met de groep vrijwilligers van het centrum een in Burundi gebrouwen Amstel (0,65cl) gedronken!
Vandaag is het dan tijd om met mijn onderzoek te beginnen. Ik moet nog een aantal dingen verder uitwerken, en mijn interview vragen opstellen. Hiervoor heb ik internet nodig (uiteraard), dus ga ik naar het cultureel centrum. Vanaf Eric’s huis is dat ongeveer 3 km, dus ik heb een motor-taxi genomen voor de heen- en terugreis. Uiteraard probeerden beide chauffeurs me af te zetten, door het dubbele te vragen van wat normaal is. Eén van hen probeerde zelfs weg te rijden, zonder mijn wisselgeld terug te geven! In het centrum, blijkt na 2 uur het internetabonnement van die maand op, en dat kan pas vanaf morgen weer worden opgeladen. Dus zit er na 2 uurtjes niks anders op dan maar weer naar huis te gaan.
Omdat je een ‘musungu’ (blanke) bent, denken ze allemaal dat ze geld van je kunnen vangen. Oude mensen en kinderen houden hun hand gewoon op, als je langsloopt. Ook zit echt iedereen je onbeschaamd aan te staren. Niet even een ogenblik, maar echt minuten lang. Ze zeggen niks tegen je, ze kijken alleen maar. Echt zo raar! Maar ergens begrijp ik het toch ook wel. Ik ben ook een vreemde voor hun, die een wereld symboliseert die zij niet kennen, waar ze misschien over fantaseren. Een jonge, blanke meid alleen op pad, dat gaat in tegen alles wat zij kennen. Het feit alleen al dat ik daar rondloop, bevestigt dat ik genoeg geld heb om in ieder geval een ticket te kopen.
Natuurlijk staan zij er niet bij stil dat ik het ook vreemd vind om hier te zijn. Hoewel ik al twee keer in Afrika was geweest, is het nu weer heel anders. De eerste dagen is altijd wennen en omschakelen, maar het besef dat ik hier 9 weken zal zitten komt nu pas goed binnen. Waar ben ik aan begonnen? Ik mis de luxe van Nederland, zoals een lekker warme douche, het openbaar vervoer, goed en snel internet, geen stroomuitval, een normale wc, water kunnen drinken uit de kraan. Ik mis het contact met familie, en vrienden. Ja, ik heb wel heimwee.
Uiteraard maakt dit ook allemaal deel uit van mijn ervaring hier, en ik ben ook blij dat ik de stap heb genomen om onderzoek te doen in het buitenland. Ik houd ervan om uitdagingen aan te gaan, en dit is een grote uitdaging voor mij. Het zet me aan het denken over wat belangrijk is voor mezelf, zoals de voorzieningen in Nederland, die ik normaal gesproken voor lief neem. Ook leer ik mezelf kennen nu ik uit m’n comfort-zone ben. Hoe snel kan ik me aanpassen in deze setting? Hoe ga ik mezelf hier thuis voelen? Maar het dwingt me ook tot nadenken over de tijd na m’n studie: ligt mijn passie en ambitie echt bij dit continent? Of blijf ik toch liever in m’n vertrouwde omgeving omringd door vrienden en familie?
Het helpt me bij het vormen van mijn beeld van wat ik kan en wat ik wil, en daar ben ik nu al dankbaar voor.
Ik hoop dat jullie het volgehouden hebben dit (te) lange verhaal te lezen. Ik merk dat ik het fijn vind om het voor jullie op te schrijven, dus waarschijnlijk zal het niet hierbij blijven. Ik zal proberen of het lukt om wat foto’s erbij te uploaden!
Liefs uit Burundi,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 479
[author] => Emma
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => verwachtingen-en-reality-checks
)
[43] => stdClass Object
(
[reportId] => 4673139
[userId] => 403421
[countryId] => 31
[username] => bartclerx
[datePublication] => 2014-02-21
[photoRevision] => 1
[title] => Rwanda
[message] => De busrijs naar Rwanda was prima. Bij de grens kwam ik er achter dat ik een online formulier had moeten invullend. Maar goed dat kon daar ook nog, duurde alleen wat langer. Aankomst heb ik een moter taxi naar het hotel genomen. En toen was de dag al weer voorbij.
Na het ontbijt de volgende ochtend ben ik naar het genocide museum gegaan. Rondom het museum waren tuinen aangelegd. Elke tuin had een speciale thema bijvoorbeeld wederopbouw, bezinning, uit elkaar vallen van de samenleving. De tuinen stonden vol met symbolieken die met het thema te maken hadden bijvoorbeeld werd de olifant gebruiken voor het niet vergeten. Een olifant heeft namelijk een goed geheugen. Het museum had de volgende indeling: voor de genocide, propaganda dat leidde tot de genocide, de genocide en de wederopbouw van Rwanda. Tijdens de wandeling door het museum werd ik erg verdrietig. Terug reflecteren op het museum was het minder heftig dan ik had verwacht. Ik had verwacht dat er veel meer te zien zou zijn over de martelingen en andere gruweldaden. Dat was te zien maar niet op een traumatische manier. Dit maakt het museum goed te bezoeken.
Op de tweede verdieping van het museum werd bescheiden uitleg gegeven over andere genocides zoals Bosnië Cambodja en die van de tweede wereld oorlog.
In Uganda lopen Politie mensen met een AK47 machine geweer. In Rwanda hebben die mensen een shotgun. Dat is een geweer waarbij je niet hoeft te micken. Je schiet altijd raak door de 150 kleine kogeltjes die er uitvliegen. Daarnaast valt het me op dat hier alles net wat netter is of beter geregeld dan in Uganda. Trouwens is het ook een stuk duurder.
Momenteel ben ik in hotel des Mille Collines. De film hotel Rwanda is op dit hotel geïnspireerd. Daar merk je nu niks van. Het is nu vooral een hotel voor de rijke.
Morgen ga ik weer terug naar Kampala. Ik hoop dan een tour te kunnen regelen naar murchison.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-02-13 13:01:06
[totalVisitorCount] => 6347
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 353
[author] => Bart Clerx
[cityName] => Rwanda
[travelId] => 465776
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2014-02-13
[dateReturn] => 2014-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,rwanda
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/403/421_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => rwanda
)
[44] => stdClass Object
(
[reportId] => 4640018
[userId] => 397739
[countryId] => 31
[username] => advanballegooijen
[datePublication] => 2013-11-28
[photoRevision] => 0
[title] => Missie geslaagd! Burundi
[message] => Burundi. Missie geslaagd!
Inmiddels vrijdag 22 november. Spanning stijgt; over een uurtje ga ik naar Bole International Airport om mijn zus en zwager te verwelkomen in Ethiopië. Gister een emotioneel afscheid gehad met Dick, Anton en pa. Met name het moment dat pa en ik elkaar een hand wilde geven en gedag wilde zeggen veranderde in een ’groot huilmoment’ waarbij we elkaar lang beet houden, maar beiden weinig konden zeggen. Afscheid nemen is altijd zwaar; maar gelukkig blijven de herinneringen in je hoofd zitten.
Burundi is een apart verhaal; waardoor ik dit verhaal probeer te vertellen vanuit de gebeurtenissen en gedachten van de 4 aanwezige personen: Anton Vos, Dick Gouda, pa en ikzelf.
Anton en Dick zijn al 2 dagen voor ons aanwezig in Burundi door een veranderde vlucht. Heerlijk genoten van het mooie weer, de natuur, de mensen en een grote fles Primus (bier). Daarnaast even geld wisselen bij de bank, waarbij men in acht moet nemen dat er een wisselkoers is: 10.000 Burundese Franc is 5 euro. Best lastig als je een paar duizend euro moet wisselen. Dit houdt namelijk in dat je ongeveer 5 personen aan het werk zet, die met allerlei drukke handbewegingen en telmethodes (handmatig) het geld tellen en samenbinden met stukken touw.
De rondleiding in de bakkerij zorgt voor een negatief oordeel over de progressie die er is gemaakt in de bakkerij. Hopelijk is pa bij de aankomst positiever gestemd. Dit blijkt ook zo te zijn. Pa ziet direct de mogelijkheden; misschien iets te enthousiast (zit een beetje in pa zijn karakter). De problemen die er namelijk zijn, zijn niet zomaar opgelost. Zoveel personeelsleden dat er bij ons een fabriek van zou kunnen draaien; gebrek aan hygiëne; betonnen wegrottende vloer; overal drempels, hokjes en te schuine afstapjes en het belangrijkste de taalbarrière (een mixtaal van Frans en Kurundi; kortom onverstaanbaar).
Gelukkig was Dick erbij. Hij heeft machines aan de praat gekregen die geen signaal meer gaven; maar veel belangrijker voor de Burundezen was het volgende: ‘Dick schiep licht’. Dat houdt in dat hij 2 TL-buizen verving die in het magazijn stonden. Ongelooflijk wat die elektricien uit Nederland allemaal kan..
Hij heeft ook zeer veel reclame gemaakt voor de Elgo in Eethen. De ballonnen vlogen regelmatig de lucht in. Daarnaast zijn ze eindelijk bekend gemaakt met het merk “Miele, er is geen betere”; goede balpennen overigens.
Zeer opvallend detail is dat de mensen die werken eruitzien als afgetrainde atleten, maar dat de opzichters en ‘de mensen die denken dat ze dat zijn’ een behoorlijke buik hebben; mooie kleding en een auto.
Zondag was de dag van de kerkdienst. Deze had een nare voorgeschiedenis doordat we door iemand waren verzocht om niet naar deze kerk te gaan, anders zou dat weleens problemen voor ons kunnen opleveren. Door de sfeer en alle bewaking werden we toch wat angstiger, maar onze medekerkganger verzekerde ons dat er niets aan de hand was (dit was op Zondagmorgen). Pa en Dick hadden slecht geslapen en pa zijn angst was dermate groot dat hij in zijn dagboek had geschreven waar we heen zouden gaan, mocht er iets met ons gebeuren. Achteraf smakelijk om gelachen, op dat moment was het heel serieus.
Maandag was de uitpakdag bij het weeshuis. Ontroerend om te zien dat kinderen zo blij zijn met een schrift, tandenborstel en een pen. Er zaten ook enkele naaimachines bij voor de nonnen om kleding te maken voor de kids. Anton pakte een gigantisch cadeau uit: de sjoelbak. Eerst netjes voordoen hoe het moet, maar daar begrepen ze weinig van. Ik had eerder het idee dat ze de stenen met effect in de gaten wilden gooien en anderen pakten de stenen echter al weg voordat ze het einde van de baan bereikten: apart spel dat sjoelen.
Op maandag hebben we bij het weeshuis een grote trampoline geplaatst. Het was duidelijk dat ze nog nooit zoiets hadden gezien. Vergelijk het maar met iemand die probeert hard te lopen op een zeepbaan. Wat voor mij onbekend was is het aantal mensen dat op een trampoline kan: ongeveer 15, maar 20 past ook.
Het leek een soort ‘survival of the fittest’; ja Joep Mertens; ik snap nu beter wat je altijd bedoelde. De kleintjes werden volledig omver gebeukt en onder de voet gelopen. Gelukkig was er een dag later de maximaal 4-personen regel.
Het ‘survival-verhaal’ komt ook voor wanneer we bij de bakkerij en de naastgelegen bouw brood, snoep en kleding uitdelen. Bij een soort vervroegde Sinterklaasactie trappen volwassen mensen kinderen onder de voet omdat ze een snoepje krijgen. Later ging dit gelukkig beter.
De bakkers kregen ook nieuwe werkschoenen; die ze al verdeeld hadden voordat ze naar de maten hadden gekeken. Dit zorgde ervoor dat sommige met gekromde tenen in de schoenen liepen, maar ze hadden tenminste wel schoenen, dat vonden ze zelf het belangrijkste.
Het was niet alleen maar een lach. De tranen vloeiden ook toen Anton, Dick en pa een pauze namen; de straatkinderen kwamen erbij zitten en gingen op schoot zitten. Anton heeft een klein kind op schoot met afgeraffelde kleding waarvan de moeder op de bouw stenen moet sjouwen en geen aandacht aan het kind kan geven. Anton barst in huilen uit als hij zich afvraagt wat de toekomst voor deze kinderen is; eerlijk gezegd is deze nihil. Het kind op schoot begrijpt er weinig van, maar gaat toch meesnikken. Dick, een man van 67 jaar die toch al het nodige heeft meegemaakt in zijn leven, kan het ook niet drooghouden. Pa heeft deze moelijke momenten ook; een verlangen naar thuis; teleurstelling over de geboekte progressie en ongelijke verdeeldheid in landen als deze.
Ik ben inmiddels ook volledig ingelicht over de geschiedenis van de gemeente Aalburg. Ik wist al dat pa graag praat over ‘den diee van den diee’; Anton en Dick bleken deze eigenschap ook te bezitten. Zeer grappige verhalen zaten er trouwens bij. Daarnaast was de douche elke dag dermate koud dat pa bang was over ‘iets dat in de schulp zou blijven zitten’; geen idee wat hij daarmee bedoelde.
Dinsdag en Woensdag waren voorspoedige dagen in de bakkerij waarbij het steeds beter ging.
Woensdagmorgen heeft Anton zich nog ontdaan van zijn kleren. Hij voelde zich rijk ten opzichte van de mensen op de bouw en heeft in een impulsieve bui zijn kleren maar weggeven, zodat hij in zijn boksershort naar het huis gegaan. Op Woensdagmiddag hebben we nog heerlijk genoten van een middagje aan het meer met nijlpaarden en een ‘bak koffie’. We zaten op het terras en drie personen bestelden koffie. Dit duurde echter behoorlijk lang. Het resultaat mocht er zijn hoor: we kregen namelijk 3 thermoskannen koffie; foutje in de communicatie gok ik.
Conclusie is dat het werk van Kees Schook is voortgezet. De bakkerij draait goed, men weet wat ze moeten doen om vooruit te gaan. Ze hebben meer kennis gekregen van brood en productie. Daarnaast is het weeshuis geholpen zodat er weer brood op de plank ligt voor 50 kinderen voor 1 jaar. Deze reis heeft ons veel geleerd over de benodigdheden en mogelijkheden in Burundi. De bakkerij is klaar voor ons, maar ontwikkelingswerk staat nog in de kinderschoenen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-19 16:33:03
[totalVisitorCount] => 36811
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 868
[author] => Ad van Ballegooijen
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457602
[travelTitle] => 22 oktober
[travelTitleSlugified] => 22-oktober
[dateDepart] => 2013-10-22
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/632/669_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/739_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => missie-geslaagd-burundi
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[30] => stdClass Object
(
[reportId] => 4803346
[userId] => 193704
[countryId] => 31
[username] => dieuwkelamers
[datePublication] => 2015-02-07
[photoRevision] => 0
[title] => Kerstgevoel stimuleren en druk het nieuwe jaar in
[message] => Sinds mijn vorige verhaal begin december is er al weer een heleboel gebeurd. Waaronder natuurlijk de bekende december-maand-feest-maand, maar wel in een heel ander jasje!
Doordat het de hele maand december rond de 30⁰C bleef, het zonnetje volop scheen en ik eigenlijk niet echt vakantie had, wilde het kerst-gevoel niet helemaal opkomen. In eerste instantie dacht ik bij elke kerstboom of kerstversiering die ik zag: ‘Huh? Waar komt dat nou opeens vandaan, wat misplaatst?!’, waarna deze gedachte meestal meteen gevolgd werd door het besef dat het helemaal niet misplaatst was, maar dat het gewoon écht bijna kerst was! Zodoende, om het gevoel van kerst en het naderende einde van het jaar toch wat te stimuleren, hing mijn collega ons huis vol met kerstverlichting en speelden we non-stop kerstliedjes af. Toch bleef het vreemd; binnenkomen na een drukke werkdag, zweetdruppels van de hitte in je nek en een plakkend voorhoofd van de zonnebrand en dan worden verwelkomd met songteksten als ‘The wheater outside is frightfull, but the fire is so delightfull’ or ‘Let it snow, let it snow, let it snow’… Naja, even omschakelen zoals je zult begrijpen :) Maar we hielden vol. Tijdens het eten luisterden we vaak mee naar het Nederlandse nieuws zodat we goed op de hoogte bleven van de gladheid op de weg en de vertrouwde vertragingen met de NS. Je moet wat zullen we maar zeggen om te beseffen dat het december is, hehehe!
De feestdagen zelf waren leuk, maar eveneens anders dan normaal en ook wel omringd met werk... Ik had begin december samen met mijn collega een methode voor reflectie met onze platforms uitgedacht en deze zou ik vervolgens uitschrijven en verder voorbereiden. Begin januari zouden we dan samen de eerste workshops in Burundi doen en daarna zou ik in mijn eentje doorgaan naar Rwanda en Congo om daar samen met de lokale teams de workshops te herhalen. Ik vond het een leuke uitdaging, maar het gaf wel een hele berg werk tijdens de feestdagen waar ik niet echt onderuit kon… In deze periode misde ik mijn familie en Tom wel extra, maar gelukkig kwamen de vriendin van mijn collega en een studente uit Wageningen op bezoek en gaf dat gezellige afleiding. Op eerste kerstdag hielden we toen echt even een pauze; we besteedde een groot deel van de dag aan koken, maakten appeltaart en hadden een grote kip uit de oven volgestopt met groenten die we met onze gasten en onze guards deelden. Tweede kerstdag deden we het toen wat rustig aan, en keken wat rond in de stad. Immers, Tweede kerstdag bestaat hier helemaal niet, dus de meeste winkels waren al gewoon weer open. Na de kerst trakteerden we onszelf nog even op een tweedaags ‘nu-even-niet-momentje’ op het nabijgelegen strand Blue Bay. Hier konden we even lekker relaxen zonder internetverbinding – en dus werk emailtjes - , gewoon lekker even lezen, eten en zwemmen in het meer (een zoet water strand met uitzicht op de bergen van Congo aan de andere kant, leuke ervaring!). Het gaf een instant vakantiegevoel!
De laatste feestdag die over bleef was toen oud en nieuw. Oudjaar vierden we met een heerlijke nazomer BBQ in onze grote tuin, gevolgd door een iets verlate proost op de woorden van Abba “Happy new year”. Immers, bij gebrek gelijklopende horloges, vuurwerk of enig ander teken uit de omgeving dat het Nieuwjaar was geworden, was het waarschijnlijk al 5 over 12 toen we doorkregen dat het nieuwe jaar was aangebroken. Desalniettemin, deden we lekker alsof en skypte ik daarna nog even ‘vanuit Burundees 2015’ ‘naar Nederlands 2014’. De volgende dag namen we toen een frisse duik in het meer, als een soort van ‘easy nieuwjaarsduik’ op 23 graden. Achteraf bleek echter de uitdaging van deze nieuwjaarsduik hem te zitten in de nasleep; parasieten?! (Hmm, niet zo mooi! En dat terwijl internet aangaf dat het OK zou zijn... naja… toch maar een kuurtje voor sommige van ons, waaronder ikzelf, al deed ik dat pas eind januari na een maandje kwakkelen...)
Toen januari aanbrak, was dat het begin van een super vette, maar nog drukkere werk-periode. Ter voorbereiding maakte ik allerlei tabellen van soms wel 2m bij 2m groot voor de workshops en samen met de lokale facilitatoren hielp ik de reflectie workshops eerst in Burundi, toen in Rwanda en vervolgens in Congo uitvoeren. Het was een intense maand, waarin ik vaak een avondje of weekendje door moest, maar waar ik ook heeeel veel voor terugkreeg! Zo verbleef ik al met al bijna een week in Rwanda en een week in Congo, waar ik beide één keer een dag het binnenland in ging voor een workshop en ook telkens een dagje met collega’s de stad in kon, respectievelijk Kigali en Bukavu. Wat een verschillen tussen die twee buurlanden! Bizar gewoon!
In het bergachtige Rwanda is duidelijk te zien dat de overheid een flinke vinger in de pap heeft en de boel ‘top-down’ in het gereel heeft gebracht. De wegen zijn goed onderhouden, het land is schoon, nergens zijn straat verkopers met etenswaren te bekennen (dit is ook verboden: als je eten wilt verkopen, moet je maar een restaurant openen, is het beleid), grote gebieden waar overal hetzelfde gewas in het veld staat en alle huizen hebben goede daken (eveneens beleid: iedereen moet een metalen- of dakpannen-dak hebben, en als iemand dat niet kan betalen dan moet of de community of de overheid dit verschaffen). Verder is Kigali al helemaal schoon en goed onderhouden, met veel omheiningen van huizen met mooie natuursteen en zonder zwarte aanslag o.i.d. dat het gebouw ontsiert zoals in veel andere steden wel zo is. Verder zie je overal brede stoepen, lantarenpalen, symmetrisch opgezette gemeentetuinen met regelmatige palmen en strak geknipte struikjes en grasperken, en staan er overal streng-kijkende politieagenten met grote geweren, die mij constant het idee geven dat ik een of andere regel waar ik me niet bewust van ben aan het overtreden ben... En waarschijnlijk is dat ook wel zo…
Bukavu daarentegen, is vooral chaotisch en straalt een soort ‘zelfredzaamheid’ uit in tegenstilling tot overheids bemoeienis. Als je rond kijkt, zie je dat de huizen best groot en opzich ook goed zijn, maar al het publieke goed is enorm verwaarloost. Bij de grensovergang van Rwanda naar Congo wordt dit meteen duidelijk: het eerste dat je tegenkomt is een weg vol gaten waar je je vaak sneller te voet over kunt verplaatsen dan per auto, vanwege alle overdwars geparkeerde auto’s en kriskras lopende mensen midden op de weg. De wegen in de stad zijn veelal van betonplaten of meer zand met keien en kuilen, en de electriciteitsdraden hangen langs de veelal niet werkende lantarenpalen omlaag. Op veel plekken liggen hopen rotzooi en de huizen zijn bijna allemaal ‘under construction’ en ontsiert door de zwarte aanslag. Mensen lijken hier echt voor zichzelf te moeten zorgen, en tja, dan is er natuurlijk niemand die begint te bouwen aan de weg zolang z’n eigen huis nog niet af is. Ik hoorde later ook dat leningen hier tricky zijn en dat zodoende mensen heel lang bezig zijn om hun huizen af te bouwen. Ze moeten het zoveel mogelijk doen van het geld dat ze op dat moment vrij hebben.
Toen we voor een van de reflectie meetings een dagje het binnenland in gingen, richting Mushinga, zag ik dat de weg verder het land in alleen maar slechter werd. Zand, stenen en kuilen, en langs de weg overal vrouwen die enorme zakken oogst en kolen op hun rug aan het verslepen waren dat ze met een doek over hun voorhoofd op zijn plek hielden. Ongelofelijk, de grootte van sommige van die zakken die ze versleepten! Ik vraag me af of ik zo’n zak überhaupt op zou kunnen tillen!? En volgens mij Congolese collega’s liepen zulke vrouwen als ze pech hadden wel 10km met zo’n zak naar de dichtstbijzijnde markt…
In het weekend had ik ook even tijd om iets van het leven in Bukavu te proeven en werd door een collega en een andere jongen die bij de reflectie meeting had geholpen rondgeleid. We gingen ook nog bij de zus van deze jongen eten en zo zag ik dat de huizen er van binnen nog best prima uit zagen, zij het wat oubollig. Ook mocht ik mee naar het oud en nieuw feest van zijn kerk-koor, waardoor ik een inkijkje kreeg in het leven van jongeren in deze setting. Het was een bijzondere kans!
Toen ik na twee weken in Rwanda en Congo weer terug ging naar Bujumbura, was ik tevreden en erg moe. Ik had weer nieuwe banden opgebouwd met de teams van de verschillende landen en ik had interessante informatie die ik de dagen daarop in de planning meeting die toen volgde kon delen. Het voelde alsof ik echt wat bij kon dragen.
De week die daarop volgde, de laatste week van januari, deed ik wat rustig aan, haalde flink wat skypen met thuis in en werd ik in het weekend ziek. Ondanks dat ik sinds begin januari al af en toe wat ‘kleine pijntjes’ had, werd het afgelopen zondag veel intenser en moest ik met koorts en enorme krampen naar het ziekenhuis! Het ging goed, al vond ik het toch wel spannend toen ik daar onderzocht moest worden en bloed moest laten prikken… Het ging gelukkig goed. Het zag er netjes uit, ik werd snel geholpen, het prikken ging in één keer goed en ik kreeg medicijnen mee die me snel weer op de been kregen. En ook niet voor niets, ik bleek een parasiet en een bacterie te hebben… Dus met wat antibiotica achter de kiezen en een weekje rustig bijkomen, kan ik nu gelukkig weer hardop zeggen ‘Het gaat hier nog steeds goed!’
Liefs Dieuwke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-07-08 08:28:50
[totalVisitorCount] => 12502
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 1655
[author] => Dieuwke
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 483391
[travelTitle] => Life in Burundi
[travelTitleSlugified] => life-in-burundi
[dateDepart] => 2014-11-01
[dateReturn] => 2015-05-03
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/523/978_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/193/704_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kerstgevoel-stimuleren-en-druk-het-nieuwe-jaar-in
)
[31] => stdClass Object
(
[reportId] => 4802007
[userId] => 281705
[countryId] => 31
[username] => heleenvis
[datePublication] => 2015-02-02
[photoRevision] => 0
[title] => De tweede week!
[message] => Joehoe!
Time flies, and so far so good!
Vorig weekend was heeeerlijk met Carolien. Echt super fijn om haar weer te zien en lekker bij te kletsen! Kijk er nu alweer naar uit om haar weer te zien. De volgende keer staat sowieso gepland, want Stephan vliegt 27 februari naar Rwanda dus dan zal ik er maar voor zorgen dat ik daar ook ben! Yaaay, super veel zin in!
In Gitega gaat het verder best goed. Ik heb ondertussen een school gevonden waar ik ben begonnen met mijn onderzoek, en ik hoop morgen ook een tweede te vinden. Ik heb donderdag- en vrijdagochtend geobserveerd. Dat is dus gewoon een ochtendje zitten, rondkijken en luisteren. De school vind ik tot nu toe best leuk. Het is een school die naast een andere basisschool zit en nog een middelbare school er tegenover. Er is een enorm veld tussen waar het dus heel druk is met kinderen. Op de twee basisscholen alleen al zitten 1000 leerlingen! Ik heb de ene dag met de 6e klas en de andere dag met de 5e klas gezeten. In Burundi zijn er maar 6 klassen voor de basisschool (de officiële leeftijd om naar de basisschool te gaan is hier van 6 tot 12) dus dit zijn de oudste leerlingen. De leeftijden verschillen echter nogal. In de 6e zaten volgens de docent leerlingen van 11-16 jaar. Beide klassen zijn ook erg groot: 70-80 leerlingen. Ik vond persoonlijk de 5e klas het leukste. De docenten waren heel erg nieuwsgierig naar me en de leerlingen ook, en ze vonden het erg leuk dat ik in de pauze met ze mee wilde doen met voetbal (helaas voor hen was er geen voetbal meer te vinden, ik vond het niet zo erg!).
Verder had ik nog wat andere kleine activiteiten op het programma staan dit weekend. Er is weinig te doen in Gitega, maar ik ben zaterdag meegesleept naar een weeshuis dat gerund wordt door een stel hele lieve Katholieke zusters. Ik heb daar maar een uurtje gezeten en helaas niet zoveel met de kinderen kunnen kletsen, maar wie weet kom ik nog eens terug. En zondag was ik uitgenodigd door iemand om bij hem en zijn familie thuis te komen eten. Erg leuk om hen te ontmoeten en wat meer van Gitega te zien!
Ook heb ik vorige week mijn eerste ‘interview’ afgenomen. Al durf ik het nog niet echt een interview te noemen. Ik had wat vragen op papier gezet en ben bij een organisatie naar binnen gelopen, maar mijn Frans is zooo slecht. Gelukkig heb ik het wel opgenomen en ik verstond wel dat die man wat interessante dingen zei, maar ik kon zo weinig antwoorden. Ik moet het nog even goed terug luisteren en kan gelukkig altijd nog terug als ik nog vragen heb.
De Franse taal is dus wel echt een groot struikelblok. Communicatie is gewoon alles, al is het maar om je minder eenzaam te voelen. Ik kan het meeste wel verstaan, maar terug praten is een ander verhaal. De ‘gesprekken’ zijn nogal eenzijdig, en ik voel me een beetje een debiel kind die alleen maar kan knikken en ja zeggen. Gelukkig zijn Burundezen heel goed in lange verhalen houden en overal omheen draaien, dus vinden ze het vast niet erg dat ik hen niet teveel stoor in hun verhalen. Nu alleen nog een betere tactiek verzinnen om de verhalen in mijn beste frans te kunnen afkappen!
Voor mijn onderzoek heb ik gelukkig een docente Engelse taal bereid gevonden om mij te helpen. Dat scheelt weer heel veel struggles met alles uitwerken en analyseren. Ik heb vandaag met haar aan tafel gezeten en mijn eerste focus group interviews staan gepland voor volgende week. Ben benieuwd hoe dat zal lopen!
Verder ben ik al redelijk gewend aan Gitega. Ik weet waar ik mijn fruit moet halen op de markt, waar ik chapati, bruin brood en pindakaas kan halen voor mijn ontbijt, en ik weet de weg ook best goed. De prijzen weet ik ook enigszins, en ik heb het idee dat ik weinig wordt afgezet. Toch fijn!
Ik ben ondertussen ook al redelijk gewend aan de cultuur. De vele en harde geluiden van radio’s/telefoons/tv’s/boxen/zingende nonnen tegenover mijn hotel/mekkerende geiten/jankende honden merk ik al nauwelijks meer. Ik geef verder ook heel heel heel veel handjes, want dat doe je bij bijna iedereen die tegenkomt en waarmee je een kort gesprek hebt. En dat doe je dan als je hallo zegt, en ook als je doei zegt. En dus ook als je een zeer kort gesprek hebt, waarbij je binnen een minuut dus twee keer handjes schudt. En dat heb je zelfs als je een hele kamer vol mensen handjes moet schudden, dat had ik bij het secretariaat van het lokale ministry of education. Ik verstond niks van wat er gezegd werd, want m’n collega voerde het gesprek in Kirundi, maar bij binnenkomst had ik 8 handjes geschud, en na 3 minuten deed ik dat netjes nog een keer over toen we alweer weggingen.
Verder ben ik alweer volop gewend aan het ‘sissen’ dat je doet als je aandacht van iemand wilt hebben: de serveerster, de moto-driver, de beltegoed verkoper. Je doet ‘tss’ en ze komen naar je toe. Helaas wordt er ook weer veel gesist naar mij, want ik ben tenslotte toch een muzungu (blanke). Ik ben dan ook een van de weinige muzungu’s in het stadje. En dan ben ik ook echt de enige gekke muzungu die niet in een auto rijdt of wat geld betaald voor een moto, maar die overal naartoe loopt. En dan loop ik ook nog eens heeeel erg snel voor Afrikaanse begrippen. Want ja ik vind lopen niet zo heel erg eigenlijk, het is hier tenslotte lekker weer en het stadje is maar klein. Maar ja, dat vinden ze allemaal maar raar. Dus lachen ze soms een beetje om me. Dan hoor ik alleen het woord ‘muzungu’ en dan allemaal gelach en gegiechel en dan roepen ze nog wat in Kirundi wat ik niet versta, en daar word ik wel een beetje moe van… Het went, maar eenzaam is het soms wel, zeker omdat mijn frans dus niet zo goed is. Maar voorlopig red ik me goed genoeg.
Geduld leer ik hier ook weer te hebben. Vooral wat betreft het wachten op eten in mijn hotel. Op de een of andere manier lukt het ze niet om dat binnen een uur klaar te hebben. Donderdagavond was zelfs het toppunt: 3 uur gewacht op mijn geitje! Ze zeiden dat ze het niet vergeten waren, maar toch betwijfel ik dat een beetje.. De strategie is dus om op tijd te bestellen, zodat je het krijgt wanneer je ook daadwerkelijk honger hebt!
So far, so good dus. Mijn onderzoek begint te rollen, al had ik gehoopt dat het wat sneller zou gaan, maar ik mag niet klagen. Voor deze week staat er op de planning om nog te observeren, een school buiten de stad te zoeken, en hopelijk een stuk of twee goede interviews met lokale organisaties. In het weekend ga ik naar Bujumbura om even samen met de meiden uit Nederland te relaxen. Zin in!
Liefs!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-02-13 19:31:26
[totalVisitorCount] => 40330
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 540
[author] =>
[cityName] => Gitega
[travelId] => 484449
[travelTitle] => Burundi 2015
[travelTitleSlugified] => burundi-2015
[dateDepart] => 2015-01-18
[dateReturn] => 2015-04-02
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,gitega
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-tweede-week
)
[32] => stdClass Object
(
[reportId] => 4799562
[userId] => 281705
[countryId] => 31
[username] => heleenvis
[datePublication] => 2015-01-24
[photoRevision] => 0
[title] => De eerste week
[message] => Jambo Jambo!
De eerste week is alweer bijna voorbij dus ik denk dat het tijd is voor een kleine update.
Zondagavond kwamen Juliette en ik aan in Bujumbura. De visumaanvraag op het vliegveld ging natuurlijk op z’n Afrikaans (sloom en zonder logica) en Juliette en ik hadden het ook nog eens voor elkaar gekregen om met onze paspoorten onder aan de stapel terecht te komen. Na een uur verlieten we pas als laatste het vliegveld (jazeker, het was helemaal leeg). Dit was wel lekker makkelijk om onze bagage te vinden en ook onze driver die ons op kwam halen hadden we meteen in het vizier (hij was tenslotte de enige die stond te wachten).
Onze chauffeur Olivier was een super aardige man die ons met veel geduld langs verschillende hotels heeft gereden. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een hotel in het centrum: Hotel l’Amitie. Daar ontmoetten we meteen Gea, een Nederlandse vrouw die enkele jaren in Burundi heeft gewerkt en nu even terug was voor vakantie. Gea is echt enorm behulpzaam en zonder haar waren de eerste dagen veel lastiger geweest. Zij heeft ons op maandag bijvoorbeeld meegenomen om een simkaart te kopen, geld te pinnen, en heeft ons de fijne plekjes voor goede koffie of een broodje in Bujumbura laten zien. Ook heeft zij de eerste dagen wat geholpen met vertalen, want alles is in het frans! Maandag kwam ook Myrna aan. Zij studeert aan de VU Universiteit en doet mee met hetzelfde project, maar zij zat al een week in het kleine dorpje Rutana waar zij onderzoek doet. Maar maandag was het team dus compleet! Leuk vooral om alvast wat ervaringen te horen van Myrna.
Dinsdag moesten we om 8.00u ’s ochtends al op de universiteit wezen voor een meeting met de studenten en leraren van l’Université de Burundi waarmee we samenwerken. Tijdens de meeting heb ik ook mijn Burundese collega ontmoet: Léonidas. We zijn allemaal aan een Burundese mede student gekoppeld waarmee we naar dezelfde plek gaan om onderzoek te doen.
Ik vond het opvallend dat iedereen ook echt daadwerkelijk op tijd aanwezig was en dat we het programma konden gaan volgen zoals het was opgesteld. De eerste twee uur gingen redelijk zoals gepland, maar na de ochtendpauze helaas niet meer. Alle studenten (5 Burundese en 3 Nederlandse) moesten hun onderzoeksplan presenteren waarna er vragen konden worden gesteld of commentaar kon worden gegeven. Het commentaar was helaas erg frustrerend en de Burundese docenten bleven maar doorhameren over dingen die wij totaal niet belangrijk vonden. En klein detail dat het allemaal nog een stukje erger maakte: alles was in het frans! Juliette en ik hadden in het vliegtuig flink ons best gedaan om onze presentatie in het frans voor te bereiden, dus dat ging prima, maar de Burundezen praten vaak snel en binnensmonds en het is lastig om daar naar te luisteren. In totaal duurde de meeting 6.5uur, dat was 2.5uur langer dan gepland. ’s Middags waren we dus behoorlijk gaar en zijn we op het gemakje de stad in gedoken. We vonden onder andere een supermarkt waar ze zelfs winterthee verkochten (heel belangrijk in een land waar het gemiddeld 25 graden is!).
Woensdag hadden we nog een meeting op de Nederlandse ambassade met Maaike, een Nederlandse vrouw die al een tijdje werkt in Burundi op het gebied van SRHR, gender en education. Maaike is tevens de collega van Carolien (de ambassade van Burundi en Rwanda werken nauw samen) en dus werd ik overal voorgesteld als ‘het zusje van..’ :p Maaike is echt super aardig en had lekkere broodjes voor ons besteld, en we hebben haar verteld over wat onze plannen zijn de komende twee maanden.
Donderdag was een spannende dag, want mijn verhuizing naar Gitega stond op de planning. Juliette doet haar onderzoek in Bujumbura en verhuisde naar een huis dat ze had gevonden, en Myrna was alweer terug naar Rutana. Léonidas kwam me ophalen bij het hotel en samen zijn we naar Gitega gereisd met de bus. De rit duurde ongeveer 2uur en was er eentje zoals ik al vaker heb gehad in Afrika. De buschauffeur had er behoorlijk de vaart in en schoot omhoog de bergen in. Onderweg kijk je je ogen uit: kleine dorpjes, andere busjes die met een vaart de bocht om scheuren, fietsen die enorm zwaar beladen van de heuvel af denderen (sommigen met een fluitje in hun mond zodat ze anderen kunnen waarschuwen dat ze eraan komen) en verder veel mensen langs de weg.
Aangekomen in Gitega gingen we op zoek naar een hotel voor mij. Léonidas woont in Gitega dus die heeft sowieso onderdak. Ik logeer nu in een hotel iets verder van het centrum, maar het is mooi, schoon, en heeft wifi.
De indruk die ik tot nu toe van Gitega heb is prima. Bujumbura is klein maar druk en voelde niet heel fijn aan. Je moet altijd op je hoede zijn en er lopen best wat straatkinderen en bedelaars rond. Gitega is ook best druk, maar voelt een stuk relaxter. Er is een centraal stuk waar het altijd heel druk en levendig is, maar daarbuiten is Gitega ook rustig, mooi en groen.
Vrijdag zijn we eerste langs het gemeentehuis van Gitega gegaan, waar we een handtekening gingen vragen van de ‘gouverneur’ zodat hij ons project goedkeurt. Hij was helaas niet aanwezig, maar we hebben wel een handtekening gehad van iemand die er ook heel belangrijk uit zag. Daarna gingen we naar het lokale ministerie voor education, waar we ook even ons gezicht lieten zien en vertelden over ons project. Van een student die hier vorig jaar ook is geweest voor het zelfde project had ik gehoord dat ik ook zeker langs het Centre Culturel/American Corner en Alliance Française moest gaan. Dit zijn twee centra die zich bezig houden met franse of engelse taal, en diverse andere activiteiten aanbieden voor kinderen. Bij beide centra werd ik ontzettend vriendelijk onthaald. De centra zijn ontzettend mooi en er is ook eventueel veel ruimte beschikbaar voor mij om te werken. Ik was dan ook van harte welkom en kijk er al naar uit om daar vaker langs te gaan!
Ik zit nu te ontbijten en ga straks weer terug naar Bujumbura voor het weekend. Carolien stapt zo namelijk in het vliegtuig naar Bujumbura dus we gaan een weekendje relaxen en kletsen! Zin innnn!
x Heleen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2011-02-13 19:31:26
[totalVisitorCount] => 40330
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 690
[author] =>
[cityName] => Gitega
[travelId] => 484449
[travelTitle] => Burundi 2015
[travelTitleSlugified] => burundi-2015
[dateDepart] => 2015-01-18
[dateReturn] => 2015-04-02
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,gitega
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/281/705_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-eerste-week
)
[33] => stdClass Object
(
[reportId] => 4799340
[userId] => 260451
[countryId] => 31
[username] => deboersanne
[datePublication] => 2015-01-23
[photoRevision] => 0
[title] => Reisverslag 7
[message] => Beste lezers,
“Mevrouw, ik vind dat niet eerlijk. Dat is discriminatie”. Een enkel zinnetje waarmee ik met enige regelmaat om de oren werd geslagen op school. Was het geen discriminatie op basis van huidskleur, uiterlijk, ethniciteit of sexe, dan kon het altijd nog discriminatie zijn op basis van leeftijd.
Maar er zit een andere kant aan het verhaal. In Cibitoke (Burundi) verpersonaliseer ik vermoeddelijk een van de kleinste minderheden aanwezig in de stad (Ik ben in ieder geval nog geen andere blanken tegen gekomen die hier permanent wonen, laat staan Nederlanders, Friezen of Stellingwervers. Met mijn uiterlijk val ik bovendien duidelijk op tussen de Burundezen.
Een ideale basis om dus eens flink slachtoffer te worden van discriminatie. En inderdaad al vanaf dag één word ik anders behandeld dan de rest. Bij kerkdiensten, concerten of andere feesten word ik rechtstreeks naar de eretribune geloodst. Kinderen worden op mij af gestuurd om me te begroeten op straat. En er gaat geen dag voorbij dat ik geen umuzungu word genoemd. Wat betekent: een blank persoon (hoewel het woord ook gebruikt wordt voor rijke Burundezen). De kinderen die ik dagelijks tegenkom weten ondertussen dat ze mij ook Sonja mogen noemen (want Sanne is toch een beetje te exotisch). Maar al die mensen die mij niet kennen, en toch even naar mij willen zwaaien, of willen begroeten? Die gebruiken het woord umuzungu.
Normaal? In Nederland zou ik het niet in mijn hoofd halen om iemand ‘zwarte’ te noemen of op basis van zijn/haar huidskleur naar een eretribune te loodsen.
Toch vind ik het geen enkel probleem als mensen mij umuzungu noemen, het is nou eenmaal zo dat ik wit ben en zij zwart. Sterker nog, ik vind het eigenlijk wel een eer dat ik umuzungu word genoemd. De meeste Burundezen roepen elkaar met het woord ‘Hewe!’, oftewel ‘Jij daar!’ Of gebruiken niet eens een woord, maar sissen om elkaars aandacht te krijgen. Dan ben ik blij dat mensen zien dat ik anders ben, en dat ze een woord kunnen gebruiken om specifiek mij te roepen.
Vervelend vind ik het pas als mensen hun volledige beeld van blanken op mij projecteren. Blanken zijn rijk, dragen sexy kleding (met name de vrouwen), kunnen hun kleding niet met de hand wassen, geven veel snoepjes weg, rijden rond in mooie auto’s (Hilux, 4wd) en zullen het niet erg vinden een beetje opgelicht te worden (want ze hebben toch meer dan genoeg).
Ik ben niet ‘alle blanken’ en hoewel ik meestal prima mee om kan gaan met alle vooroordelen, heb ik soms behoefte aan een discriminatie-vrij dagje. Een dagje waarop ik lekker thuis kan blijven, geen stereotypes accepteer en alleen doe waar ik zelf zin in heb.
Tijdens één van die dagen stelde mijn Burundese huisgenote voor om naar een concert te gaan. Superleuk idee. Maar alle enthousiasme maakte al snel plaats voor een lichte tegenzin, want bij een concert moet je dansen. En als opvallende minderheid bij een concert gaat dat gegarandeerd aandacht opleveren waar ik helemaal niet op zit te wachten (Ik moet toegeven, die tegenzin werd vergroot door een licht trauma dat ik opliep tijdens een bruiloft waar de cameraman het zo bijzonder vond dat er een blanke aanwezig was dat hij de grootst mogelijke inspanning deed om mij in elk shot te verwerken).
Echter, mijn huisgenoot had een andere uitleg en vertelde mij dat mijn twijfel voortkwam uit angst. Dat ik bang zou zijn voor mensen. En er zijn inderdaad types die ik liever niet tegenkom. Zowel in Nederland als in Burundi (en misschien in Burundi net iets meer dan in Nederland). Maar in dit geval was ik het niet eens met mijn huisgenoot. Toch bedacht ik me dat ik, in het kader van de aanslagen in Parijs, anti-terreuracties in Belgie en het dichtblijven van joodse scholen in Nederland toch een keer iets wilde schrijven over de combinatie van discriminatie en angst.
Want het is helemaal niet erg om verschillend te zijn en om die verschillen te benoemen (en misschien af en toe grapjes over te maken), bovendien maakt hokjesdenken het leven af en toe een stuk gemakkelijker. Maar als die hokjes veranderen in groepen mensen die bang voor elkaar zijn, elkaar uit de weg gaan of elkaar het licht in de ogen niet meer gunnen dan denk ik dat het de hoogste tijd wordt om weer even na te gaan of er misschien ook geen hokjes bestaan waardoor we ons met mensen uit een andere groep verbonden kunnen voelen. Door een gedeelde woonplaats, school, kerk, sportclub, lievelingskleur of simpelweg door een gedeelde passie voor het kijken van Lingo.
Opnieuw terugdenkend aan de trainingen die we hier in Burundi doen met jongeren uit politieke partijen (zie ook reisverslag 4) wil ik nog graag iets aan jullie kwijt. Iets waar ik best een klein beetje trots op ben. Want ondanks een aantal flinke confrontaties tijdens de kerstvakantie hebben we kunnen constateren dat niet één van de jongeren uit ons project hierbij betrokken was. Sterker nog, deze week kregen we het bericht dat ‘onze’ jongeren zich hebben verenigd om ook in andere dorpen hun ervaringen te delen en te laten zien dat ze ondanks hun contrasterende politieke opvattingen toch vreedzaam samen kunnen leven enwerken.
Ter afsluiting kom ik nog even terug op één van de reacties die ik heb gehad op mijn vorige blog over het weggeven van geld. In deze reactie werd voorgesteld om via Kiva geld uit te lenen aan mensen in ontwikkelingslanden die een business willen opzetten of willen uitbreiden. Als het project dan slaagt krijg je je geld terug en kan je weer iemand anders helpen. Hoewel ik zelf geen ervaring heb met deze organisatie vind ik het wel zo’n leuk initiatief om mensen tot ondernemen te stimuleren dat ik hun website hier toch graag een keertje noem: www.kiva.org.
Verder nog een aantal tekeningen. Degenen die weten wat de mevrouw op de eerste tekening aan het doen is mogen zich met recht specialist uiterlijke verzorging in Afrika noemen J.
Groetjes,
Sanne
Ps. @ Lieve anonieme Sinterklaas: bedankt voor de heerlijke pepernoten-chocolade-letter-reep en het prachtige gedicht!
Pps. @ Iedereen die zich nu afvraagt of ik uiteindelijk naar dat concert ben geweest: Ja, en vanaf mijn plekje op de achterste rij heb ik enorm genoten.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2010-09-15 10:06:05
[totalVisitorCount] => 90309
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 679
[author] =>
[cityName] => Cibitoke
[travelId] => 476195
[travelTitle] => Burundi
[travelTitleSlugified] => burundi
[dateDepart] => 2014-08-31
[dateReturn] => 2015-07-30
[showDate] => no
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/503/295_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/451_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reisverslag-7
)
[34] => stdClass Object
(
[reportId] => 4786741
[userId] => 193704
[countryId] => 31
[username] => dieuwkelamers
[datePublication] => 2014-12-01
[photoRevision] => 0
[title] => Terug in Afrika: mijn eerste maand in Burundi
[message] => Mijn thuiskomst en verblijf in Nederland was vervolgens van korte duur. Want na 2,5 maand kon ik al weer aan mijn nieuwe baan en tweede Afrikaanse reis beginnen. Ditmaal richting Bujumbura, Burundi.
Ik zit hier nu vandaag precies 1 maand. Mijn eerste indruk van Bujumbura is dat het hier erg rustig, geordend en vochtig warm is. Deze hoofdstad heeft iets dorps omdat het zoveel kleiner is dan de andere Afrikaanse hoofdsteden die ik tot nu toe heb gezien, er zijn bij lange na niet zoveel auto’s en er zijn niet echt supermarkten. Wel zijn er veel kleine ‘camping winkeltjes’ met veelal houten schappen en handgeschreven prijzen, maar het is duidelijk meer zoeken en minder aanbod in merken dan in bijvoorbeeld Kampala. Gelukkig hebben een collega en zijn vrouw zich goed over me ontfermd en me een beetje wegwijs gemaakt. De wegen in Bujumbura zijn opvallend goed, de hoeveelheid afval op straat valt me ook alles mee en lijkt het allemaal wel z’n gangetje te gaan. Daarnaast is het ook elke zaterdagochtend tot 10:30 ‘autovrije ochtend’ en moet iedereen verplicht communitee service doen of sporten. Iets waarvan ik ook maar gebruik ben gaan maken en door me elke zaterdagochtend aan te sluiten aan de hordes hardlopers.
De omgeving van Bujumbura is ook erg mooi. Het ligt aan de voet van een berg en aan de andere kant is Lake Tanganyika dat zich uitstrekt tot Congo. Aan de warmte daarentegen moe(s)t ik wel erg wennen, evenals het feit dat men hier Frans spreekt. Ik merk dat ik graag net zo geinteresseerd met mensen op straat wil praten als ik in de engelssprekende landen in Afrika deed, maar toch is dat nu een stuk lastiger.
Aan de andere kant heeft dit ook al tot grappige situaties geleid. Zo wilde ik op een keer aardappels kopen en ging op m’n fiets richting een straat waar ik wist dat vaak een groepje straatverkopers zat en ik ooit eerder aardappels had gekocht. Ik stopte en vroeg aan de verkopers ‘Je voudrais les pommes de terre. Ou est les pommes de terre?’ Maar in plaats van dat ze me een kant op wezen, kwamen er een stuk of 6 op mij af en begonnen ze hun eigen waar aan te prijzen. Paprika, mango, avocado, sperziboontjes, erwtjes, noem het maar op, vanalles werd in mijn gezicht gedrukt en in het Frans aangesprijst. ‘Non, non, je voudrais les pommes de terre.’, herhaalde ik steeds, al moest ik erg lachen om de drukke verkopers om mij heen en moest ik bekennen dat ik toch ook het een en ander nodig had. Oke dan, ‘L’avocat, c’est combien? Est les harcots vert?’, vroeg ik en haast voor ik het wist had ik een avocado in de ene hand en een zak sperziboontjes in de andere en had ik nog niets betaald. De andere verkopers vonden dit aanleiding om nogmaals hun waar aan te prijzen, maar ik riep in mijn beste Frans boven de verkopers uit, ‘Je voudrais payer, ou est le madam de l’avocat et les haricots?’. Er kwam een hand ophoog en ik duwde een briefje geld erin, waarna ik zag dat het werd doorgegeven. Het zal wel goed zijn dacht ik.. Ik wurmde me uit het groepje en vervolgde mijn zoektocht naar aardappels. ‘Les pommes de terre? Ou est les pommes de terre?’, bleef ik rondvragen, en kocht ondertussen nog een mango die me onder mijn neus gedrukt werd. Uiteindelijk, na heel wat heen en weer gestuurd te zijn, werd ik de juiste kant op gewezen (slechts 20m verder..) en kon ik eindelijk mijn aardappels kopen. Hahaha, wat een chaos dacht ik terwijl ik met een volle tas wegfietste.
Twee andere grappige chaos momenten dienden zich aan op het
vliegveld. Waarvan de eerste bij aankomst in Burundi toen ik mijn visum probeerde te regelen. Ik en de andere passagiers vulde netjes alle formulieren in en liepen naar een balie waarop VISA stond geschreven. Hier zaten vier mannen achter die allemaal erg geconcentreerd een procedure leken te volgen waar geen van de touristen iets van snapte. Het was duidelijk dat ze iets met het visum te maken hadden en dat we ons paspoort af moesten geven, maar behalve dat dit van de ene naar de ander ging, gescand en bestudeerd werd, begreep ik niet wat ze deden. De mensen om mij heen leken het eveneens niet te snappen, maar de mannen achter de balie leken zich hier niets van aan te trekken en gingen gestaag door. Na een behoorlijke tijd kregen we onze paspoorten onveranderd terug en werden we zonder te hoeven betalen weggestuurd. Huh? Ik snapte er niets van. Toen zag ik opeens dat er nog een balie was, waar ook mensen voor stonden te dringen en paspoorten heen en weer gingen. Dit bleek toen de ‘betaal-balie’. Na weer lang hier wachten en kijken hoe de werknemers met de grootste zorgvuldigheid onze dollars bestudeerde en gladstreken, kreeg ik eindelijk mijn paspoort – wederom onveranderd – terug. Blijkbaar moest ik nu weer terug naar balie 1 om het visum daadwerkelijk te krijgen.. ‘He,he, lekker inefficient’, dacht ik terwijl ik zeker een uur later richting mijn koffer liep.
Het tweede chaotische moment op het vliegveld was toen ik voor een meeting naar Rwanda moest. Ik was netjes ingecheckt, door de douane etc., maar vreemd genoeg kreeg ik nergens mij boardingpass. Al wachtend op de oproep dat we gingen boarden, zag ik toen twee mannen met een stapel gele kaartjes rondlopen en mensen aanspreken. Hmm, dat zou wel eens iets met mijn boardingpass te maken kunnen hebben, dus ik besloot even te informeren. En inderdaad, de mannen bleken handgeschreven tickets bij zich te hebben en op zoek te zijn naar de bijbehorende passagiers. Wederom, niet echt efficient in mijn ogen, maar het leek zo to horen. Ik bleef nog een half uurtje navragen en werd steeds gevraagd op een andere plek te wachten, maar toen kwam er eindelijk een man met mijn boardingpass. Het was weer gelukt… een soort van dan ;-)
In Rwanda, waar ik dus een paar dagen heen was gegaan voor een meeting, zat ik in een chique hotel met sportfaciliteiten. De korte vlagen die ik van de stad Kigali heb gezien, deden me eveneens erg georganizeerd en schoon aan. Het leek iets drukker dan in Bujumbura, met nog lang niet zo druk en chaotisch als Kampala of Nairobi. Tijdens mijn verblijf besloot ik ook een avondje de sportschool van het hotel te bezoeken, maar ontdekte al snel het een lokale sportschool was waar het hotel enkel een contract mee had. Naja, ik had mijn sportkleren al bij me en voelde er ook niet veel voor om de hele avond stil te blijven zitten op mijn hotelkamer, dus ik zette mijn plan toch door. De sportschool leek in veel opzichten op een sportschool in Nederland: dezelfde apparaten, een personal trainer die tussen de groepjes sportende mensen rondliep, een grote spiegelwand, muziek en zelfs posters die ik herkende van de sportschool in Wageningen. Desondanks was het warmer, de zweetlucht intenser, de apparaten wat ouder, de ruimte krapper opgezet, de gemiddelde bezoeker gespierder en bezweter dan ik gewend was en was ik de enige blanke in de ruimte. Ik voelde me eerst wat opgelaten, maar kon ook wel genieten van het ervaren van deze overeenkomsten en verschillen. Wel hield ik het bij enkel de crosstrainer, waarna ik me toch snel weer naar mijn veilige hotelkamer begaf…
Een andere reis die ik nu al weer heb gemaakt is naar Oeganda. De Board of trusies van IITA kwam hier langs en ik was gevraagd te helpen met wat voorbereidingen vanwege mijn betrokkenheid tijdens mijn stage. Het was super om weer terug te zijn, en het voelde haast een beetje als thuiskomen. Het was leuk om iedereen weer te zien en ik verbaasde me over de veranderingen in mijn oude wijk Bukuto. Er waren weer huizen weg, appartementencomplexen bij en de wegen hadden grotere gaten dan ooit. Het was ook sprinkhanen seizoen, waardoor er de hele nacht lang verspreid over de stad grote lampen brandde met installaties om deze insecten te vangen. Het was alsof we omgeven waren door Nederlandse kassen, want de nacht was lang niet zo donker als normaal.. Mijn verblijf in Kampala werd verder interessant gemaakt doordat er bij aankomst iets stuk was gegaan bij het electriciteitsbedrijf, waardoor we een ruime week op enkele verloren uren na zonder stroom zaten in het studentenhuis waar ik wederom sliep. Oftewel, koken en eten met kaarslicht, al het eten dat je had zo snel mogelijk opeten voor het zou bederven, zuinig doen met telefoons en andere electra, en ik genoot van mijn eerste ‘cold candlelight shower’ ooit. Nog niet eens zo verkeerd ;-)
Nu ben ik weer terug in Bujumbura en kan terugkijken op een geslaagde eerste maand. Wat een bijzondere baan om zo in vier verschillende landen te helpen met zo’n groot project. Ik ben benieuwd wat de komende tijd me gaat brengen!
Liefs vanuit het zonnige Burundi,
Dieuwke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-07-08 08:28:50
[totalVisitorCount] => 12502
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 430
[author] => Dieuwke
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 483391
[travelTitle] => Life in Burundi
[travelTitleSlugified] => life-in-burundi
[dateDepart] => 2014-11-01
[dateReturn] => 2015-05-03
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/433/568_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/193/704_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => terug-in-afrika-mijn-eerste-maand-in-burundi
)
[35] => stdClass Object
(
[reportId] => 4743891
[userId] => 397838
[countryId] => 31
[username] => vankaapstadnaarkampala
[datePublication] => 2014-08-04
[photoRevision] => 0
[title] => in het 'nu' zakken
[message] => Vanaf onze vrijwilligerservaring op Matunkha in Malawi zijn we onderweg. En niet een beetje, nee, die-hard keihard reizen. Met als checkpoint: drie dagen Bujumbura. (als je door Burundi wilt reizen krijg je in eerste instantie een driedaagse transit-visa).
Door Zuid-West Tanzania reizen lijkt op de kaart makkelijker dan het in werkelijkheid is. We reizen door Rukwa, ookwel de 'vergeten provincie' genoemd. Neem: 8 uur reizen over 250 km, heet, onverhard, extra volgepropte bussen incl kotsende/poepende baby's en constant mensen die je aanstaren..
Ook waren er 'typische Afrika' struggles:
-De ferry die over lake Tanganyika vanaf het zuiden naar het noorden zou moeten gaan lag ergens op een droogdok. Naast dat wij die niet konden nemen, is de ferry voor veel mensen in kleine dorpjes aan het meer ook het enige transportmiddel.
-De truck die om de 30 minuten niet meer wil, zodat hij een paar klappen met de hamer en slingers van de draaisleutel krijgt. Uiteindelijk -midden in de nacht, midden in het oerwoud- gaf hij de laatste adem, waarrdoor we met z'n vijfen in een cabine van 1,5 bij 2 hebben geslapen (respect voor de enige vrouw in het gezelschap).
-Gaat de bus nou om 6, 7 of 8 uur en is dat nou 's morgens of 's avonds?
En koste het nuo 10.000 voor 1 persoon enkeltje of voor 2 personen retour. We zien het wel, instappen en wachten maar. Maar op weg waren we en gingen we.
Neemt niet weg dat de enige mzungu in de regio zijn hilarische situaties oplevert. 1 gekke bek en iedereen ligt in een deuk. Net over de grens (of iets wat daar van weghad) van Burundi hadden we tijd op handen omdat bussen gaan als ze volzitten. Jos ging even boodschappen doen terwijl Frida het nest bewaakte. Lastig was het wel. Want doordat iedereen stopte met alles, elkaar aantikten en wezen richting Jos, schoten de mensen uit elkaar om ruim baan te maken, terwijl men de goederen op de kleedjes onberikbaar maakte. Jos was de haai tussen de sardientjes, de priester in Jeruzalem. "Hallo lieve negertjes, hosannah in den hooge ik zoek twee bananen, two bananas, deux banane, as-tu quelque chose?"
Een meisje van een jaar of 10 verbrak het ruimtekussen door achterlangs in te halen. Bij wijze van pesterij zette Jos een stap naar achteren, waardoor het arme wichtje tegen Jos aanknalde. De markt ontplofte, nog nooits zoiets vreemds gezien. Gesteund door het spontane publiek begon Jos de langzame tocht over de markt, de bananen alweer vergeten, met steeds als einddoel het van dichtbij aanwijzen en indringend loeren naar het meisje wat als Nemo geschrokken tussen kraampjes en vrouwenrokken wegdook. Mooi is dat, als je tijd hebt.
Anyhoe, na erg onvergelijkbare (geen dag hetzelfde en ook geen dag die in de verste verte iets wegheeft van een normale vakantie dag ergens in Europa) supertoffe tot vermoeiende dagen zijn we gister aangekomen in Bujumbura. Een cheap hotel is gevonden en we verwennen onszelf net met een koud biertje op een van de fijnste plekken van Bujumbura naast het meer waar de zon straks in onderzakt, en F zegt tegen J: 'Soms heb je van die momenten dat alles goed is. Geen zorgen , je accepteert compleet de situatie zoals die is en je kijkt om je heen. Naar de zon, naar de mensen naar de boda-bodas en je ruikt de diesel, het meer en je bedenkt je: hier zit ik dan en ik zak helemaal in het 'nu'.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-21 16:50:57
[totalVisitorCount] => 17259
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 479
[author] => Frida en Jos
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457759
[travelTitle] => Van Kaapstad naar Kampala
[travelTitleSlugified] => van-kaapstad-naar-kampala
[dateDepart] => 2014-04-28
[dateReturn] => 2014-08-26
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/838_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => in-het-nu-zakken
)
[36] => stdClass Object
(
[reportId] => 4692984
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-04-12
[photoRevision] => 0
[title] => Partir c'est mourir un peu
[message] => Hoi allemaal,
Met het afsluiten van mijn onderzoek komt ook mijn laatste blog. Inmiddels zijn alle interviews gehouden, alle enquêtes ingevuld en alle observaties gedaan en opgeschreven. Het is met heel veel plezier dat ik terugkijk op de tijd die ik hier in Burundi heb mogen doorbrengen. Het zorgt ook voor een gek gevoel, na 7 weken ben je toch gewend aan het land, de mensen, je hebt je aangepast, je voelt je thuis. Ik voel een soort van heimwee, dit alles achterlaten met het idee dat ik hier waarschijnlijk nooit weer terug kom. Het afscheid nemen van de mensen op het centrum waar ik al die tijd bijna elke dag mee heb gewerkt, zorgt voor een brok in m’n keel. Ik besef dat ik ze echt ga missen! Waar ik me in het begin moeilijk kon voorstellen dat ik Kirundo een fijne plek zou vinden, is dit toch echt gebeurd. En ondanks dat ik van tevoren dacht dat ik niet gemaakt ben om veldwerk te doen, is het me toch gelukt om de benodigde informatie te verzamelen! Ondanks dat het niet altijd gemakkelijk of leuk was om ver weg van thuis te zijn, heb ik weer ontzettend veel nieuwe dingen geleerd, vaardigheden opgedaan, fantastische mensen leren kennen, en mooie verhalen mogen horen.
Oh, en degene die nog zit te wachten op het verhaal van de mannen in de kroeg moet ik helaas teleurstellen. Dit werd me zowat door iedereen uit het hoofd gepraat vanwege de mentaliteit van de mannen hier, en met mijn eigen ervaringen daarmee in gedachten heb ik het uiteindelijk toch niet gedaan. Ik heb natuurlijk wel met mannen afzonderlijk gepraat, dus gelukkig heb ik de informatie die ik wilde wel gekregen. Ook heb ik van bijna 60 jongeren hun mening gekregen over de emancipatie van meisjes en vrouwen in Burundi, en dat heeft me ook nog eens 40 suggesties opgeleverd wat zij zouden willen dat er verandert in dit land. Geweldig dat ze zo met me mee hebben gedacht!
Als ik terugkijk, ben ik trots op mezelf. Ik heb mijn onderzoek tot een goed einde gebracht, ik heb bijna 2 maanden op het platteland in Burundi gewoond, verschillende angsten overwonnen, mijn Frans is aanzienlijk verbeterd en ik spreek zelfs een aantal woorden Kirundi. Ik heb hele mooie momenten meegemaakt zoals toen ik de passie zag in de ogen van de vrouwen die ik sprak, ik heb verdrietige momenten gehad in het vluchtelingenkamp in Vumbi, gekke momenten toen ik in m’n korte jurkje even het verkeer deed stilstaan, relaxte momenten als het weer eens 30 graden was en ik heerlijk in de zon lag te lezen.
Ik vertrek straks naar huis met 20 interviews op zak vertaald en getranscribeerd en al, op naar de volgende uitdaging: het omzetten van al de prachtige verhalen en ideeën in een academische scriptie. Ik hoop dat ik de spirit en het enthousiasme dat ik hier heb opgepikt en de stimulans die ik hier heb gekregen mee kan nemen naar Nederland en daadwerkelijk de stem van de vrouwen uit deze vergeten provincie kan vertolken.
Ik hoop jullie allemaal snel weer te zien en te spreken!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1666
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => partir-c-est-mourir-un-peu
)
[37] => stdClass Object
(
[reportId] => 4690401
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-04-05
[photoRevision] => 0
[title] => Reflections of life: count your blessings
[message] =>
Hoi allemaal,
Gisteren schoot het opeens door me heen, toen ik van het centrum Amahoro naar huis liep om 12:00 om aan mijn weekend te beginnen, na samen met Maria Rose in de kroeg gezellig geluncht te hebben met brochette en banaan en een fles Amstel. Ik dacht: Ik begin me nu echt te gedragen als een Burundees, hoog tijd voor een reflectie op zes weken Burundi! Toen ik in Nederland mijn onderzoek aan het voorbereiden was, had ik echt geen idee wie of wat ik in Kirundo aan zou treffen, of het zou lukken om de vrouwen te vinden die ik nodig had voor mijn onderzoek en of ik zou kunnen wennen aan de Burundian way of life.
Inmiddels heb ik hier de status van ‘local celebrity’ en kan ik niet meer over straat zonder overal handjes te schudden, omringt te worden door hordes schreeuwende kinderen, gegroet te worden door jan en alleman, praatjes te moeten maken met heel veel onbekende mannen… Kortom, die muzungu die elke ochtend op de motor dor het dorp naar haar werk scheurt, op de heetste momenten boodschappen gaat doen, Doris de hond uitlaat alsof het de normaalste zaak van de wereld is (ja, in Nederland wel ja!) en hardloopt langs de ‘snelweg’ op zaterdagochtend is voor de gemiddelde inwoner niet meer weg te denken uit het straatbeeld van Kirundo (over dat laatste, ik denk dat ik me dan het meest blank voel… Me een beetje druk maken om m’n figuur in een land waar de meeste mensen niet eens genoeg te eten hebben). En zo voelt het niet alleen voor de inwoners, maar ook een beetje voor mij. Ik ben nu gewend hier, het is zo normaal geworden. Maar tegelijkertijd is het dat ook zeker niet.
Ik kwam een artikel tegen op globalcitizen.com over de 10 landen waar het meest honger wordt geleden, guess who’s number one? Precies, Burundi. Ik zit in één van de armste landen ter wereld, waar essentiële publieke voorzieningen zoals stromend water en elektriciteit verre van normaliteit zijn in een huishouden, waar de man het onomstreden hoofd van het gezin is en het bier om 10 uur in de ochtend al rijkelijk vloeit.
En hoewel bedelen hier verboden is, word ik regelmatig aangeklampt door oude vrouwtjes, mensen met een lichamelijke beperking (een ernstig vergroeide hand of voet zie ik vaak) en kinderen die hun hand ophouden en met hun allerzieligste gezicht zeggen: Donnez-moi l’argent! Amahera (geld), muzungu! Ik erger me eraan, en denk bij mezelf: Denken jullie nou echt dat ik hier zomaar geld ga uitdelen op straat? Omdat je zielig kijkt? Maar wanneer ik vervolgens naar huis loop met mijn net gekochte boodschappen in een keurig plastic tasje en ik precies zo’n oud vrouwtje langs de weg zie zitten in de brandende zon met haar ‘parasol’ gemaakt van een kapotte zak en een afgebroken tak, steek ik toch de straat over om haar wat geld te geven.
Het is zo dubbel, want eigenlijk zou je het liefst iedereen wel geld willen geven omdat je weet dat 70% van de bevolking onder de armoedegrens leeft (hoewel er ook genoeg rijke mensen zijn in dit land). Aan de andere kant houd je als je geld geeft ook juist het beeld in stand dat het loont om aan die blanken geld te vragen, en dat ze er genoeg van hebben om het weg te geven ook nog! Ik vind dit een lastig moreel dilemma, en daardoor vind ik het ook bijna gênant als ik bedenk hoe graag Mari Rose de lunch van gisteren voor mij wilde betalen uit gastvrijheid!
Als ze me na de lunch haar huis laat zien, verbaas ik me alweer. Het is een vochtig en donker hok, waar ik de schimmel achter het loshangende plafond kan zien zitten. Ze slaapt op een matras op de grond in een kamertje van 2 bij 2. Het enige meubilair in de woonkamer zijn 4 stoelen, iets wat moet doorgaan voor een tafel en een kastje met een kitenge (zo’n gekleurde doek) ervoor om de inhoud te verhullen. Ik stel me zo voor dat mijn oma ongeveer in een huisje zoals dit is opgegroeid. Het is echt onvoorstelbaar. En Mari Rose is er zo trots op dat ze samen met haar vriendin hier woont!
Af en toe als ik het met mensen heb over thuis of als ik foto’s laat zien van mijn leven in Nederland kijken ze me met grote ogen aan en ik neem aan dat de voorstelling die zij ervan maken nog steeds ver onder de realiteit ligt. Ons georganiseerde, drukke, gereguleerde leven. Zoals ik met dit verhaal aan jullie probeer te vertellen hoe raar en gek en bijzonder en fantastisch en bij tijd en wijle shocking het is om hier te leven, is het andersom voor hun unimaginable in welke luxe zelfs de gemiddelde Nederlander leeft, hoe goed het is geregeld als je ziek wordt, gehandicapt bent, oud wordt, of geen baan hebt. En ik weet dat mensen nu zullen zeggen: nou dame, in Nederland wordt het anders ook steeds minder. Dat zal best, maar als je je verplaatst in de mensen hier in Burundi, knijp dan nog steeds maar in je handen met je Nederlandse leven! Dat je je niet druk hoeft maken of er wel of geen water uit de kraan komt, of je telefoon niet kunt opladen of je favoriete tv-programma niet kunt kijken omdat er geen elektriciteit is, dat je niet zomaar voor je politieke ideeën in de gevangenis kan worden gegooid, dat je een politieagent/rechter/politicus niet hoeft om te kopen om te krijgen wat jou rechtmatig toebehoort, dat je als vrouw mag gaan en staan waar je wilt, mag worden wat je wilt, en dezelfde rechten hebt als een man.
Niemand kiest ervoor waar hij of zij wordt geboren en toch maakt het een levensgroot verschil. I will count my blessings… Het zijn er zoveel!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 399
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => reflections-of-life-count-your-blessings
)
[38] => stdClass Object
(
[reportId] => 4687951
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-30
[photoRevision] => 0
[title] => Bujumbura!
[message] => Hoi allemaal,
Deze vijfde week van m’n onderzoek stond in het teken van mijn tripje naar de hoofdstad Bujumbura. Vorige week had ik afspraken gemaakt met een aantal vrouwenorganisaties en met de ontwikkelingsorganisatie CARE, omdat ik naast de individuele gesprekken met de vrouwen hier in Kirundo ook een beeld wilde krijgen van de algemene situatie van vrouwen hier in Burundi. Er zijn een aantal grote organisaties in de hoofdstad die zich bezighouden met lobbyen bij de nationale politici, voorlichting geven aan vrouwen over hun rechten, en op allerlei praktische manieren bijdragen aan de ontwikkeling voor vrouwen door trainingen te geven en ze bij elkaar te brengen in kleine empowerment groepen. De afdeling van CARE hier in Burundi heeft als één van hun prioriteiten women’s empowerment en is erg actief in de provincie Kirundo, bijna als enige organisatie hier. Ik had er echt heel veel zin in, eindelijk even weg uit Kirundo. Begrijp me niet verkeerd, het is hier heerlijk en rustig en vertrouwd, maar daardoor ook wel een beetje saai. Een reisje was dus een welkome doorbreking van mijn normale ritme.
Op donderdag ging ik met mijn tolk met de bus naar Buja. Vanwege mijn ervaringen met het reizen met bussen in Tanzania was ik enigszins huiverig toen we vertrokken, maar de reis verliep voorspoedig. We vertrokken zowaar op de geplande tijd (ook echt voor het eerst dat iets gaat zoals gepland) en de busreis was heerlijk. God moet een speciaal plekje in z’n hart hebben gehad voor Burundi toen hij de aarde maakte, want wat is het een mooi, vruchtbaar land met een prachtige uitzichten, een fantastisch landschap door de duizenden heuvels. Helaas zorgen die heuvels er ook voor dat je over 200 km (ongeveer de afstand tussen Kirundo en Buja) 4 uur doet met de bus. En dat terwijl de bus met hoge snelheid over de weg scheurde, zo hard door de bochten sjeesde en zulke onverantwoorde inhaalmanoeuvres maakte, dat ik opeens aan de waarschuwing op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken moest denken: het verkeer zorgt elk jaar voor veel ongelukken met doden en gewonden tot gevolg. Oja, dat begrijp ik nu wel inderdaad… Maar hoewel de adrenaline een aantal keer flink door mijn lijf gierde, arriveerde de bus veilig en wel in de hoofdstad. De hoofdstad is druk, heet, vol, chaotisch en alles wat Kirundo niet is. Gelukkig stond bij het busstation onze taxi al klaar, de zwager van mijn tolk, die ons naar onze afspraken zou brengen. Omdat we te vroeg waren voor de eerste afspraak (15.00), vroeg ik of het mogelijk was dat we naar het strand konden gaan. De vorige keer dat ik in Buja was, had ik geen tijd meer om daar langs te gaan, en aangezien het strand (waar ook ter wereld) tot één van mijn favoriete plekken behoort, wilde ik zeker een kijkje genomen hebben op het strand van één van de grootste meren ter wereld. Het viel wel een beetje tegen, want het was echt een lelijk strandje, overal lag heel veel afval. Maar toch even m’n Zen-momentje kunnen pakken, want ondanks dat mijn tolk echt heel aardig is en behulpzaam word ik er af en toe ook gek van dat hij zo vaak in de buurt is. We hebben ook heel vaak verschillen van inzicht over de meest uiteenlopende en zinloze dingen (zoals waarom alle mannen in Kirundo met een blanke vrouw willen trouwen, waarom macht en geld slechte dingen met mensen doen, of God bestaat en of hij dan ook alle ellende heeft geschapen etc.) en tijdens lange busreis had ik me ook al weer zeer verbaasd over een aantal van z’n uitspraken. Ik gooi het maar op cultuur en opleidingsniveau. Ik vond het dus heel fijn om even tijd voor mezelf te hebben, en na 5 uur met mijn tolk op m’n lip was ik daar zeker aan toe.
Maar goed, ik ben ook wel dankbaar dat hij er is, want hij had de afspraken voor vandaag gemaakt en de taxi geregeld, en tijdens interviews merk ik dat hij mensen goed op hun gemak kan stellen. Hij zei ook dat we voor de zekerheid de afspraken moesten bellen om het even te bevestigen voor het geval de andere partij het was vergeten. Ik vond het wel vreemd, een afspraak is toch gewoon een afspraak? Zeker als dit meer dan een week van tevoren is afgesproken… Maar uiteraard was dit ‘bevestigen’ achteraf heel verstandig, want het bleek dat intussen één van de afspraken niet meer door kon gaan, omdat er andere prioriteiten waren. Ik was flink pissed, want hier kwam ik niet helemaal voor uit Kirundo afgereisd. Wie spreekt er nu iets af, een week van tevoren, en dan bel je op en dan blijkt dat de afspraak niet door gaat. Kun je nagaan, als we dat niet hadden gedaan, stonden we daar dus gewoon voor niks. Omdat alle afspraken strak op elkaar stonden gepland, had ik maar een beperkte tijd voor elke afspraak. Dus dit gaf wel weer meer ruimte om bij de eerdere afspraak wat langer te blijven. Uiteindelijk was het helemaal niet zo erg dat die ene afspraak niet doorging, maar toch stond ik er vreemd van te kijken.
Bij AFRABU, de organisatie die zich inzet voor gerepatrieerde vluchtelingenvrouwen, werd ik heel hartelijk ontvangen door een hele delegatie vrouwen: président, secrétaire, assistent, etc. Het gesprek verliep heel goed en gezellig, en de vrouwen werden steeds enthousiaster en opener. Ook het tweede gesprek met een organisatie die zich inzet voor politieke vertegenwoordiging van vrouwen verliep leuk, hoewel de vrouw zo snel Frans ratelde dat ik het amper kon verstaan af en toe (dank, Mathieu). Toen was het inmiddels al 19:30, en hoog tijd om mijn hotelletje op te zoeken. Ik had hetzelfde hotel geboekt (oké, laten boeken) als waar ik de eerste nacht in Burundi ook had geslapen, en ik had zowaar dezelfde kamer gekregen. Ha! Totaal uitgeput van een overweldigende dag heb ik heerlijk geslapen, om de volgende ochtend vroeg bij CARE op de stoep te staan. Toen ik ze eerder had gemaild over mijn onderzoek met de vraag of ik langs mocht komen, kreeg ik meteen een ontzettend vriendelijke reactie dat ze me graag wilden helpen en dat ik zeker mocht langskomen. Ik was echt aangenaam verrast, want ik had eigenlijk niet verwacht dat ze hier tijd voor zouden (willen) maken. Maar ik werd heel gastvrij ontvangen door een hele grote zwarte man, die de monitoring en evaluatie van de programma’s deed, en al 8 jaar voor CARE Burundi werkte. Hij vertelde me alles wat ik wilde weten over de women’s empowerment programma’s, de geïntegreerde aanpak van CARE, en nog veel meer, en zo waren we zomaar weer een uur verder. Ik vond CARE al heel tof, maar na deze positieve ervaringen en de uitleg over hun ontwikkelingswerkvisie ben ik nog enthousiaster geworden over de organisatie. Hoe tof zou het zijn als dit m’n werkgever zou worden? Maar goed, eerst mijn onderzoek afmaken en dan nog m’n scriptie schrijven!
Na de afspraak bij CARE moesten we wachten tot de bus om 13:00 weer naar huis zou gaan, dus zijn we weer naar het strand gegaan. Deze keer naar een ander strand, waar het een stuk mooier en rustiger was en ik nog heerlijk heb gechilld.
En zo zaten we weer in de bus terug en was het uitstapje alweer voorbij. Ik moet wel zeggen dat ik blij was om weer ‘thuis’ te komen, het is hier zo lekker rustig en het weer is een stuk aangenamer. Ik hoorde de volgende dag dat er – voor haar onbekende – mensen aan Agnes (coördinatrice Amahoro centrum) hadden gevraagd of ik alweer naar Nederland was, want ze hadden me al een aantal dagen niet gezien haha! Mijn afwezigheid was dus ook al opgemerkt door de lokale bevolking. Agnes zei dat ik maar een ‘carte de résidence’ moest gaan aanvragen, want ik hoorde hier inmiddels wel thuis. Maar dat gaan we toch maar niet doen. Sterker nog, het einde komt al bijna in zicht. En ik kan niet zeggen dat ik daar echt moeite mee heb :). Volgende week staan er nog wat vertaalsessies op het programma, en nog een laatste aantal interviews. Ook ben ik van plan naar de lokale pubs te gaan om ook van mannen te horen wat ze vinden van women’s empowerment. Dat lijkt me echt een grappige ervaring! Ben benieuwd of ik er wat wijzer van word!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 415
[author] =>
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,bujumbura
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bujumbura
)
[39] => stdClass Object
(
[reportId] => 4684047
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-19
[photoRevision] => 0
[title] => Een kijkje in het leven van een vluchtelingvrouw
[message] => Hoi allemaal,
Hier weer even een berichtje van mij. Het is inmiddels de 4e week van mijn research, en het gaat nog steeds goed. Na de frustraties over het niksdoen van vorige week is het me toch aardig gelukt me niet meer zo druk te maken over het tempo waarmee de dingen hier gaan, en heb ik het voor elkaar gekregen deze week nog een paar interviews te doen.
De interviews van deze week heb ik gedaan in Vumbi, een dorp waar vroeger een groot vluchtelingenkamp was. Veel vrouwen zijn na de oorlog in Vumbi blijven wonen, omdat ze niet meer terug konden naar hun oude dorp vanwege de etnische spanningen of het feit dat hun land was ingepikt door anderen. Ik ben bij twee vrouwen thuis geweest om hun verhaal te horen. Dit gaf een heel andere dimensie aan de interviews, omdat ik ze nu in hun eigen omgeving zag, in plaats van in Centre Amahoro zoals de vorige interviews.
Wat ik in Vumbi heb gezien en gehoord heeft me heel erg aangegrepen. Beide vrouwen leefden in armoede en hebben hun families verloren, als gevolg van de oorlog. Hun verhalen waren echt hartverscheurend, en ik heb echt mijn best moeten doen om niet in huilen uit te barsten (dat is hier niet zo gebruikelijk). Hoewel je na een poosje gewend raakt aan de armoede, aan het zien van kleine donkere, hutjes, kinderen in vieze en gescheurde kleren, vrouwen getekend door het harde werk, raakte het mij opeens heel erg toen ik besefte wat een leed er achter zoveel van deze werkelijkheid schuilgaat. Het brak m’n hart toen ik hoorde van één van de vrouwen dat er al zo vaak mensen, onderzoekers, ontwikkelingswerkers, waren langs gekomen bij haar, en hadden beloofd dat het beter zou worden, dat ze een huis voor haar zouden bouwen, maar dat er nooit wat was veranderd. Ze had van niemand hulp gekregen, en als ze nu ziek zou worden, en dus niet meer op het land van de rijke mensen kon werken om geld te verdienen, ze geen idee had hoe ze voor zichzelf en haar zoon zou moeten zorgen.
Ze wilde eerst niet dat ik binnenkwam in haar hut, want ze schaamde zich voor haar armzalige huis.
Hoewel er dus in dit dorpje negatieve ervaringen waren met onderzoekers (mensen die heel veel vragen stellen, maar wij zien er niks voor terug), wilden deze vrouwen toch in alle openheid en eerlijkheid hun verhaal met me delen. Natuurlijk wel met het gebruikelijke stoïcijnse gezicht en ogenschijnlijk emotieloze stem, maar ik merk aan het tikken van hun voet, het wegkijken, het wriemelen aan hun vingers, dat het ze pijn doet om te praten over hun leven. Eén van de vrouwen antwoordt op mijn vraag hoe ze naar de toekomst kijkt, dat ze geen hoop meer heeft dat het ooit beter wordt, zelfs niet voor haar kinderen. Ze heeft teveel ellende gezien om nog te kijken naar het goede in mensen. Dit bezorgt mij echt kippenvel…
Ik weet af en toe tijdens de interviews ook niet meer goed wat ik kan vragen zonder zelf in tranen uit te barsten. Het zorgt voor een hele vreemde verbondenheid, en ik voel een vastbeslotenheid dat ik in mijn scriptie ook deze verhalen wil laten horen, naast het positieve van emancipatie en daadkracht ook de ellende en de wanhoop moet laten zien, om te zorgen dat het nooit meer kan gebeuren dat vrouwen zo in de steek worden gelaten.
Toen ik thuiskwam, heb ik mijn emoties wel even de vrije loop gelaten: frustratie, verdriet, en vooral compassie met deze vrouwen, het besef dat ik me niet kan distantiëren van alles wat ik hier meemaak, maar dat ik hier iets mee moet, ook al weet ik nog niet helemaal hoe.
Ook hoor ik een schokkend verhaal over een van de vrouwen die ik heb ontmoet tijdens de politieke seminar twee weken geleden, die het leger opdracht zou hebben gegeven iemand te vermoorden uit haar community. Het uit de weg ruimen van ‘lastige’ mensen is niet uitzonderlijk, want het gebeurt hier nogal vaak. Uit de vele verhalen van mijn tolk (de mensenrechtenactivist, voice for the voiceless en mijn buddy) Matthieu hoor ik keer op keer over autoriteiten die regels aan hun laars lappen en de wet overtreden, politie die corrupt is, burgers die voor hun eigen rechten opkomen die met de dood worden bedreigd. Dit alles in een cultuur van straffeloosheid en onrecht, waar ik gewoon misselijk van word.
Gelukkig zijn er ook positieve verhalen, over vrouwen die zich met hart en ziel inzetten om de stem van anderen te laten horen. De enige vrouw in de colline council van Vumbi zei dat ook al wordt er vaak niet naar haar geluisterd door de mannen, ze door gaat met het verdedigen van de rechten van de vrouwen in haar community. Er is nog zoveel te doen, maar ze blijft hoop houden en doorgaan met het voorlichten van vrouwen en ze vertellen over hun rechten, en waar ze kan ze te helpen. En bij deze positieve vrouw sluit ik me van harte aan!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 455
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-kijkje-in-het-leven-van-een-vluchtelingvrouw
)
[40] => stdClass Object
(
[reportId] => 4681735
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-13
[photoRevision] => 0
[title] => Burundi: It's a rollercoaster ride!
[message] => Hoi allemaal,
Er is alweer een week voorbij, dus tijd voor een update. Helaas is er niet zo heel veel bijzonders gebeurd de afgelopen dagen, maar er zijn natuurlijk altijd wel een aantal interessante belevenissen te vertellen.
Laat ik maar beginnen bij zaterdag. Zaterdag was het International Women’s Day. Een dag die wereldwijd in meer of mindere mate wordt gevierd, en in Burundi waren er nationale activiteiten georganiseerd in de buurt van Kirundo, in de provincie Muyinga. Daar zou ik heen gaan, maar op het laatste moment ging dat niet meer door vanwege privé omstandigheden van mijn tolk.
Gelukkig had ik nog een andere mogelijkheid: samen met Madame Alice, een vooraanstaand lid van een grote vrouwenorganisatie met nationale politieke ambities, het platteland op, de dorpen in, vrouwen vragen naar wat International Women’s Day voor hen betekende.
Dit leek mij uiteraard een mooie kans om wat van de provincie te zien buiten de stad Kirundo, en iets van lokale Burundese campagnevoering mee te krijgen.
Ze zou me zaterdagmorgen om 9.00 ophalen. Natuurlijk had ik er al rekening mee gehouden dat 9.00 waarschijnlijk 9.30 zou worden of 10.00. Toen ik om 11.00 nog niets had gehoord, ging ik er al half en half vanuit dat ik geditcht was.
Maar om 12.15 kreeg ik een telefoontje: “Emma, sorry voor de vertraging. De auto is over 5 minuten bij je.” Dus ik helemaal verbaasd snel m’n tas alsnog ingepakt en wachten… Maar dat snel had niet gehoeven, want er waren 5 minuten voorbij, en nog steeds niemand te zien natuurlijk. Dus eerst maar pizza eten met Eric, en ja, na een halfuur was de auto er.
Uiteindelijk reden we iets na 13.00 weg uit Kirundo, op weg naar Bugabira, onze eerste stop.
We reden over prachtige zandweggetjes vol kuilen langs krotjes en hut-huisjes en loslopende geiten en koeien. Toen we in Bugabira aankwamen, zagen we geen enkele vrouw op straat. Maar in tegenstelling tot wat ik dacht wat we hier kwamen doen, namelijk vrouwen interviewen over IWD, ging Madame Alice rechtstreeks naar een oude schoolvriend die op het terras van de lokale bar zat bier te drinken. Een uur en heel veel starende blikken, een aantal ‘Amahoro muzungu’ groeten van de lokale bevolking verder, zat Madame Alice nog steeds met die man te praten, totaal vergeten dat ik er ook nog was en ondertussen waren er een heleboel mannen bijkomen zitten.
Toen op een gegeven moment ik vroeg wat precies de bedoeling was van het bezoek aan Bugabira, zei ze dat ze nog ergens een afspraak had. Dus ik moest mezelf maar even vermaken. Ze leek niet te beseffen dat ik dat een uur lang al had moeten doen, omdat ik niets van de gesprekken in het Kirundi begrijp.
Maar ik dacht, prima, dan vermaak ik mezelf. Dus op naar de lokale markt, met onze chauffeur als bodyguard. Daar waren wel heel veel vrouwen, dus maar een praatje gemaakt. Internationale Vrouwen Dag? Nee, nooit van gehoord… Oh, is dat voor ons? Dus tot zo ver de illusie van Alice en IWD… Na een paar gesprekjes met een aantal vrouwen ben ik maar doorlopen naar het uitzichtpunt over een uitloper van het meer Cyohoha. Onderweg kreeg ik te maken met een aantal serieuze avances van onze chauffeur, die toevallig mijn buurman blijkt te zijn, en mij wel zag zitten als zijn tweede vrouw. We konden wel samen een keer naar Buja rijden naar zijn huis daar, en hij zou me Burundi laten zien. Oh, en of ik wel wist dat ik de mooiste vrouw van Kirundo was. Ik vond het allemaal nogal hilarisch en lichtelijk ongemakkelijk, totdat ik door kreeg dat hij heel serieus was. Dus ik vertelde hem dat ik van dit soort opmerkingen niet gediend was. Ik heb me omgedraaid en ben in bijna militaire mars naar het dorpje terug gemarcheerd. De chauffeur, natuurlijk aangetast in zijn mannelijke eer en trots, heeft zich daarna niet meer met mij bemoeid (gelukkig!).
Na Bugabira gingen we op weg naar de zus van Madame Alice die in de middle of nowhere woont, vlakbij de grens met Rwanda. Dus verder over hobbelweggetjes en langs samenraapsels van hutjes, met overal starende mensen. Ik denk dat ik het woord ‘muzungu’ nog nooit zo vaak op 1 dag heb gehoord. Eenmaal bij de zus aangekomen, werd ik natuurlijk uitgenodigd om binnen te komen in haar ‘huis’. Het leek me heel interessant om zo’n kleien hutje zonder ramen eindelijk eens van binnen te bekijken. Dus ik stap de auto uit, maar ondertussen heeft zich een menigte verzameld van zo’n 50 mensen, voornamelijk kinderen, om de muzungu eens van dichtbij te bekijken. Zelfs als ik binnen ben voel ik overal de oogjes van de kinderen, die ongetwijfeld buiten blijven wachten tot ik weer naar buiten kom.
Het hutje was zoals ik had verwacht. Pikkedonker, stinkend, en vol met vliegen. Ik mag op het luxe stoeltje gaan zitten, en krijg een schaaltje bananen aangeboden. Superlief! Hier krijg ik het vreselijke verhaal te horen van één van de buren van de zus van Alice. Ze heeft maar 1 dochter, en haar man daarom besloten heeft hun land te verkopen, vanwege het gebrek aan mannelijke opvolgers. Het leek hem beter geld op te strijken voor zijn stukje land, en er met een andere vrouw vandoor te gaan (waarschijnlijk om alsnog te proberen een zoon te krijgen). Maar deze mevrouw wist hier uiteraard niks van, en kwam er vorige week achter dat haar man haar achter had gelaten. En aangezien iedereen op het platteland hier van de opbrengst van hun land moet leven, heeft deze vrouw echt niks meer. Geen eten, geen inkomsten. Ze zag er ook heel wanhopig uit. Gelukkig heeft ze de gemeenschap die voor haar zorgt, maar ik vond het in ieder geval heel erg om te horen dat er blijkbaar zo met vrouwen wordt omgegaan.
Op de terugweg vanaf de zus was ik echt kapot. De hele middag in de auto, vriendelijk zijn tegen iedereen, de hele tijd mensen om je heen die je maar wat interessant vinden, het enige wat ik wilde was naar huis. Maar helaas, er moest nog een dorpje aangedaan worden. Ik probeerde me heel onzichtbaar te maken in de auto, met m’n zonnebril op en m’n sjaal om, terwijl ik hoopte dat Alice snel uitgepraat zou zijn, maar het mocht niet baten. In dit gebied kwam schijnbaar nooit een blank persoon, want binnen de kortste keren stonden er allemaal mensen om de auto heen. De chauffeur had me in de steek gelaten, om wat te gaan drinken in de bar. Op dat moment was het veiliger om uit de auto te stappen, ook al wilde ik alleen maar verdwijnen in het niets. Dus het moment dat ik uit de auto kwam, kwamen er nog meer mensen aangerend om een glimp op te vangen van de muzungu. Binnen no time stond het hele dorp om me heen, van jong tot oud, mannen, vrouwen. Starende blikken 360 graden, zover ik kon kijken. Ik dacht meteen, zo moet een bekende popster zich waarschijnlijk ook voelen, behalve dat ik geen handtekeningen hoefde uitdelen en niet op de foto hoefde. Maar misschien was het niets zeggen en aanstaren nog wel ongemakkelijker dan dat.
Ik loop naar Alice toe, om haar de ernst van de situatie duidelijk te maken, maar zij vindt het allemaal heel grappig en zegt dat ik maar even aan de chauffeur moet vragen of hij een stukje door wil rijden. Ik wilde niets liever dan weg van al die mensen, dus ik kijk om me heen, maar de chauffeur is in geen velden of wegen te bekennen. Ik loop dus maar terug naar de auto, in de hoop dat hij begrijpt wat ik wil. Na 5 minuten komt hij er aan, en ik smeek hem of hij alsjeblieft weg wil rijden. Gelukkig begrijpt hij het, en rijdt hij eindelijk weg. Eerst probeert een aantal kinderen nog achter de auto aan te hollen, maar als de chauffeur uitstapt en ze waarschuwend toeschreeuwt, druipen ze eindelijk af.
Als ik om 19.00 eindelijk over de drempel van m’n eigen kamertje stap ben ik echt overweldigd door indrukken en emoties. Het was totaal niet wat ik had verwacht van deze dag; het was vreselijk, maar tegelijkertijd ook zo bizar dat het fascinerend was om mee te maken.
Van de weeromstuit besluit ik zondag mijn gezicht aan helemaal niemand te laten zien, en blijf ik de hele dag bij Eric in de tuin genieten van de zon. Het is prachtig weer, dus ik heb eindelijk tijd om mijn Hollandse winterkleur een beetje om te toveren. Met een lekker boek en m’n muziek kan ik even helemaal relaxen. Een aantal fijne Skype gesprekken met Nederland zorgen voor de nodige en zeer welkome afleiding.
Maandagmiddag heb ik aan het einde van de middag een boottochtje gemaakt over het meer aux Oiseaux, met twee Duitse gasten die ook bij Eric sliepen. Dat was echt prachtig, de natuur is hier echt zo mooi. Sowieso was het leuk om even met wat andere Westerlingen te praten over onze ervaringen met Burundi. De rest van de week ben ik bezig geweest met het uitwerken van de interviews van de seminars van vorige week, en dat blijkt nog wel een rotklus te zijn. Zoveel werk als er in een paar minuten interviewen gaat zitten! Bovendien loop ik er erg tegenaan dat het hier gewoonte blijkt te zijn dat mensen dingen beloven en vervolgens niet doen, of zoals ik al eerder aangaf, niet komen opdagen op afspraken. Ik was hier van tevoren al voor gewaarschuwd door Stephanie en ook door Eric, maar nu ondervind ik het zelf aan den lijve. Het is nogal frustrerend, maar ik moet me er ook aan overgeven, en accepteren dat het hier nu eenmaal anders gaat dan dat ik graag zou willen. Helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Bedankt voor de leuke en lieve berichtjes uit Nederland. Dat vind ik echt leuk! Ik hoop dat jullie me blijven volgen!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 505
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => burundi-it-s-a-rollercoaster-ride
)
[41] => stdClass Object
(
[reportId] => 4678730
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-03-06
[photoRevision] => 0
[title] => Onderzoek gestart en draai gevonden
[message] => Hallo allemaal,
Sinds mijn laatste blog zijn de donkere wolken aardig opgeklaard, in letterlijke en figuurlijke zin; het is prachtig weer en voelt het al bijna normaal om hier te zijn. In het weekend ben ik met Eric naar een bruiloftsceremonie geweest, waarbij de bruidsschat werd vastgesteld. We zaten in een soort tent (gemaakt van zeil met UNICEF erop, haha) waar de zon vol op scheen, dus het was een soort broeikas geworden zo warm. De familie van de bruid zat al aan de ene kant van de tent, en na een halfuur wachten kwam de familie van de bruidegom binnen, en nam plaats aan de overkant. Het echtpaar to be was zelf in geen velden of wegen te bekennen. Eric en ik konden alles heel goed zien, want als wazungu kregen we uiteraard mooie plekken toegewezen.
De vader van de bruid begon de onderhandelingen en stelde een prijs vast, waarop de andere partij, de vader van de bruidegom moest reageren. Dat ging ongeveer een halfuur door, waarbij er heftig werd gediscussieerd, gelachen, en uiteindelijk waren ze het eens. Toen was het wachten op het bruidspaar, dat niet veel later arriveerde met een stoet zingende mensen erom heen. De bruid was niet in een witte jurk, maar in het paars. Ze zag er prachtig uit. De bruidegom had zo te zien een pak van z’n vader aan, want het was een paar maten te groot en zat voor geen meter. Beetje jammer…
Toen kwam de vrede traditie van het gezamenlijk drinken uit een grote pot met bruine drab dat sorghumbier moest voorstellen (gemaakt van een soort graan). Van allebei de kanten kwamen twee mensen van de familie met een bamboestokje, die om de pot gingen zitten en tegelijk moesten drinken door het stokje. Op dat moment had ik al het gevoel dat Eric en ik dat ook zouden moeten gaan doen, hoewel het eigenlijk alleen voor de belangrijke mensen van de familie en het bruidspaar bestemd was. En ja, na 3 rondes met familie waren Eric en ik aan de beurt. Ik had gezien hoe het moest, maar het zag er zo vies uit! Het was net modder, haha! Alle aanwezigen vonden het natuurlijk hilarisch. Gelukkig had Eric me voorbereid op hoe ik het stokje moest steken: niet te diep, want dan zit je midden in de drab, en niet te hoog, want daar drijft de rest, dus mik in het midden. Maar mijn stokje deed niet, er kwam niks doorheen. Ik deed natuurlijk alsof er niks aan de hand was, want ik vond het helemaal niet erg dat ik niet hoefde te proeven. Maar Eric’s stokje deed het ook niet, en hij zei er wel wat van helaas. Dus we kregen nieuwe stokjes, en toen moesten we nog een keer. Ik neem een slok en ik ga bijna over m’n nek, maar je drinkt toch maar door, want je wilt niet onbeleefd zijn. Toen we klaar waren gingen alle gasten klappen, haha! Al met al een heel aparte belevenis.
Zondag ben ik ’s ochtends naar een echte Afrikaanse kerk geweest, met allemaal emotionele, swingende vrouwen, mannen, en kinderen op Afrikaanse gospelmuziek, en een spreker die zo hard in de microfoon schreeuwde dat m’n oren er pijn van deden. De dienst duurde 3 uur, 2 uur lang zingen en een uur luisteren in het Kirundi. Het zingen was superleuk, maar een uur stil zitten terwijl je er niks van verstaat is niet echt interessant. Maar goed, je moet het toch ook meegemaakt hebben en het was zeker de moeite van het vroeg opstaan waard.
Zoals ik al vertelde in m’n vorige blog, stond in week 2 van mijn Burundi avontuur een seminar op het programma over de politieke participatie van vrouwen in de lokale verkiezingen van 2015. Er kwamen vrouwen uit de hele provincie van Kirundo om training te krijgen over leadership en hoe ze andere vrouwen in hun community kunnen enthousiasmeren om zich verkiesbaar te stellen. Allemaal zijn ze nu al actief in het lokaal bestuur en in verschillende associations. Voor mij een uitgelezen kans om vrouwen te interviewen die het traditionele rolpatroon van vrouw-zijn hebben doorbroken. Ik heb 8 interviews kunnen houden, waarvan 3 in het Frans, wat verbazingwekkend goed ging. De andere 5 heb ik met mijn Engelse tolk gedaan. Het was in het begin even zoeken naar een goede balans, maar de vrouwen wilden heel graag over hun leven vertellen en ik vond het een eer om hun vaak heftige verhalen te horen. Ze schetsen het beeld van de relatie tussen mannen en vrouwen die op ons (mij) echt onwerkelijk overkomt. De vrouw wordt behandeld als een kind, en doet het werk van een slaaf, terwijl de man het geld uitgeeft in de kroeg. Het komt overeen met mijn observaties hier en met de voorkennis die ik had van de situatie. Gelukkig hoor ik ook in de verhalen hoe deze vrouwen vechten tegen deze onrechtvaardige verhouding en hoe er langzaam verandering in komt, hoewel het platteland achterblijft bij de stad. In de naam van traditie verzetten mannen zich tegen de nieuwe mondigheid van hun vrouwen. Gelukkig geldt dit niet voor allemaal, en zijn er ook bij de seminar mannen aanwezig, en hoor ik van de vrouwen dat hun mannen ze volledig steunen.
Er begint nu hier ook een soort van ritme te komen: overdag zit ik in het centrum te werken of te interviewen en ’s avonds ga ik hardlopen of laat ik de hond van Eric, uit. Deze activiteiten leveren allebei vaak veel verwonderde gezichten op. Hardlopen over deze heuvels en weggetjes is echt een uitdaging, maar het is heerlijk om me zo vrij en veilig te voelen. Huisdieren worden hier heel apart gevonden, en veel mensen zijn bang voor honden. Dus een activiteit als de hond uitlaten is hier zelfs een bijzonderheid. Ik kan er wel om lachen, de mensen hier zullen me ongetwijfeld echt raar vinden. De culturele verschillen zijn echt groot. Mensen vragen ook continu, wat is nu het verschil tussen Burundi en Nederland, en dan weet ik echt niet waar ik moet beginnen. Je kunt beter vragen, noem eens iets wat hetzelfde is, omdat dat bijna makkelijker is. Ik voeg het allemaal toe aan mijn ervaringen, en besef meer dan ooit hoe bijzonder het is om dit te mogen meemaken.
Tot de volgende!
Liefs,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 348
[author] =>
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onderzoek-gestart-en-draai-gevonden
)
[42] => stdClass Object
(
[reportId] => 4675387
[userId] => 331258
[countryId] => 31
[username] => emmaingeneseo
[datePublication] => 2014-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Verwachtingen en reality checks
[message] => Hallo allemaal,
Omdat veel mensen hadden aangegeven graag op de hoogte te willen blijven van mijn ervaringen op mijn onderzoeksreis in Burundi, begin ik weer met het bijhouden van een blog. Uiteraard is het voor mezelf ook leuk om vast te leggen hoe ik het leven hier ervaar, want het is me wel weer een avontuur!
Ik vertrok zondag 23 februari vol goede moed vanaf Brussel met het vliegtuig naar Bujumbura, de hoofdstad van Burundi, om vervolgens de volgende dag door te reizen naar Kirundo, waar ik mijn onderzoek ga doen. Voor degene die het even niet meer weet, ik ga in het kader van mijn masteropleiding onderzoek doen naar de emancipatie van vrouwen in dit land tijdens en na de burgeroorlog. De positie van de vrouw in de Burundese samenleving is van oudsher een van ondergeschiktheid aan de man. Ze heeft geen rechten, geen middelen, geen verantwoordelijkheden behalve voor de kinderen en het huis. Vandaag de dag is dat aan het veranderen en zijn er projecten, nationaal en internationaal, om vrouwen bewust te maken van hun rechten, en ze enigszins onafhankelijk te maken van hun man. Het doel van mijn onderzoek is te achterhalen wat de invloed van de burgeroorlog in de jaren ‘90, of zoals ze het hier noemen ‘de crisis’, is geweest op de positie van de Burundese vrouw, en in hoeverre deze heeft bijgedragen aan de verandering van hun positie. Daarvoor ga ik in Kirundo vrouwen interviewen die nu een prominente plek innemen in de lokale gemeenschap: community leaders, association members, project leiders etc. Volgende week is er een conferentie, waar een aantal van deze vrouwen samenkomen om te praten over vrouwenrechten en economische emancipatie. Ik hoop dat ik hier een mooie start kan maken voor mijn onderzoek.
Er is alleen een klein probleem met de taal: Burundi is Franstalig, ik spreek maar matig Frans, en men spreekt hier absoluut geen Engels. Bovendien spreken ze op het platteland niet eens Frans, maar de nationale taal Kirundi. Gelukkig heb ik een tolk bereid gevonden om me te helpen met de interviews!
Terug naar de eerste paar dagen. Toen ik aankwam werd ik opgehaald door Stéphanie, op wiens uitnodiging ik hier ben. Zij is Burundese, maar ze is met haar man en kinderen gevlucht naar Nederland tijdens de burgeroorlog. Ze heeft in Nederland een organisatie opgericht om haar landgenoten te helpen, en een cultureel centrum laten bouwen in Kirundo, waar les wordt gegeven door vrijwilligers in Frans, Engels, informatica, en theater. Iedereen uit de omgeving van Kirundo mag daar gebruik van maken. Omdat het zondagavond al te laat was om door te reizen naar Kirundo hebben we overnacht in de hoofstad Bujumbura, in een soort gasthuis van een katholieke broederschap.
De volgende ochtend kwam ik er achter dat mijn verwachtingen, gebaseerd op mijn ervaringen in Tanzania, veel te hoog gegrepen waren voor dit land. Het land is een stuk minder ontwikkeld dan Tanzania! Het begon met geld pinnen. Ik moest natuurlijk Burundees geld pinnen, maar nergens was er een automaat te vinden voor mijn visa card. Wat bleek, dat bestaat hier helemaal niet. Je moet dollars of euro’s inwisselen voor een achterlijke exchange rate en dan komen er nog minstens 10 euro transactiekosten overheen. Gelukkig was er 1 bank die wel een geldautomaat had, dus daar kon ik wat opnemen, maar die had uiteraard een opname limiet.
Ik moest ook een Burundese simkaart kopen, om hier bereikbaar te zijn (bellen naar Nederland vanaf hier is nog steeds superduur). Internet op je telefoon is hier niet mogelijk, dus dat was al een tegenvaller. Ik had namelijk verwacht dat dit wel zou kunnen, omdat het in Tanzania ook zo was. Niet dus… En dus ook geen goedkoop contact met thuis via Whatsapp, wat in Tanzania echt heel handig was!
Ik kwam er achter dat internet hier sowieso een ramp is. Het is ontzettend duur, zelfs voor je computer. Je moet een soort dongel kopen voor je pc, waar je dan internettegoed op moet laden. Hoef je internet dus even niet gebruiken, moet je hem meteen weer uitzetten anders kost het geld. Daar ben ik zo niet aan gewend! Dan merk je pas hoe erg wij leven in een gedigitaliseerde wereld. Email, Whatsapp, Facebook, maar ook online boeken, artikelen lezen wordt zo moeilijk.
Deze blog heb ik dus ook eerst in Word getypt, daarna internet geopend, de blog erop gezet, en internet weer uit. In het cultureel centrum hebben we wel WiFi, maar dat gaat ook via eenzelfde abonnement, dus dat is ook maar beperkt, en op=op. Dus bij deze zijn jullie gewaarschuwd: ik zal niet direct antwoorden op jullie berichtjes, mailtjes, appjes, want dat hangt af van het geweldige internet hier...
Maandag ben ik dus in Kirundo aangekomen, waar ik verblijf bij een Nederlandse man. Hij heeft een openlucht restaurant en bed and breakfast. Ik slaap hier in een soort hut van bamboe, in de groentetuin. Het is klein, en ik heb geen warm water. Omdat ik praktisch in de openlucht slaap, is het is heel gehorig. Dus als ’s morgens de imam begint te zingen om 04.00 word ik ook meteen wakker. De stroom valt hier trouwens bijna elke avond uit tussen 19.00 en 21.00. Afhankelijk van het tijdstip gaat de generator nog even aan, maar na 21.00 is het dus pikkedonker. Vandaag (woensdag) is de stroom overdag al zo’n 6x uitgevallen. Zo bizar! Maaar het huis van Eric is mooi, de tuin is prachtig, en als het niet regent, kun je heerlijk buiten zitten. Helaas heeft het de afgelopen dagen superveel geregend, dus daar is het nog niet van gekomen.
Dinsdag heb ik veel mensen ontmoet via Stéphanie, zoals mijn tolk, de medewerkers van het cultureel centrum, de burgemeester van Kirundo, en een Burundese projectmedewerker van CARE die bewustwordingscampagnes voor vrouwen uitvoert. Veel van de gesprekken gaan dan in gebroken Frans, waar ik de helft niet van begrijp. Hopelijk wordt dat de komende weken een beetje beter, want ik erger me er echt enorm aan dat ik mezelf niet goed kan uitdrukken of anderen kan begrijpen. Stéphanie is helaas ook alweer vertrokken; ze had nog allerlei afspraken in Bujumbura. Gelukkig kan ik met Eric ook gewoon Nederlands praten, dat is echt wel fijn! Hij is echt heel behulpzaam, en ik kan ook bij hem eten. Dat is heel prettig, want Burundees eten bestaat uit rijst, bonen, en bananen. Af en toe vlees, maar dat is heel duur. Nu eet ik dus ‘gewone’ maaltijden, zoals Chinese viscurry, moussaka, brood met kaas, en custard. M’n eerste bier is ook een feit. Heb met de groep vrijwilligers van het centrum een in Burundi gebrouwen Amstel (0,65cl) gedronken!
Vandaag is het dan tijd om met mijn onderzoek te beginnen. Ik moet nog een aantal dingen verder uitwerken, en mijn interview vragen opstellen. Hiervoor heb ik internet nodig (uiteraard), dus ga ik naar het cultureel centrum. Vanaf Eric’s huis is dat ongeveer 3 km, dus ik heb een motor-taxi genomen voor de heen- en terugreis. Uiteraard probeerden beide chauffeurs me af te zetten, door het dubbele te vragen van wat normaal is. Eén van hen probeerde zelfs weg te rijden, zonder mijn wisselgeld terug te geven! In het centrum, blijkt na 2 uur het internetabonnement van die maand op, en dat kan pas vanaf morgen weer worden opgeladen. Dus zit er na 2 uurtjes niks anders op dan maar weer naar huis te gaan.
Omdat je een ‘musungu’ (blanke) bent, denken ze allemaal dat ze geld van je kunnen vangen. Oude mensen en kinderen houden hun hand gewoon op, als je langsloopt. Ook zit echt iedereen je onbeschaamd aan te staren. Niet even een ogenblik, maar echt minuten lang. Ze zeggen niks tegen je, ze kijken alleen maar. Echt zo raar! Maar ergens begrijp ik het toch ook wel. Ik ben ook een vreemde voor hun, die een wereld symboliseert die zij niet kennen, waar ze misschien over fantaseren. Een jonge, blanke meid alleen op pad, dat gaat in tegen alles wat zij kennen. Het feit alleen al dat ik daar rondloop, bevestigt dat ik genoeg geld heb om in ieder geval een ticket te kopen.
Natuurlijk staan zij er niet bij stil dat ik het ook vreemd vind om hier te zijn. Hoewel ik al twee keer in Afrika was geweest, is het nu weer heel anders. De eerste dagen is altijd wennen en omschakelen, maar het besef dat ik hier 9 weken zal zitten komt nu pas goed binnen. Waar ben ik aan begonnen? Ik mis de luxe van Nederland, zoals een lekker warme douche, het openbaar vervoer, goed en snel internet, geen stroomuitval, een normale wc, water kunnen drinken uit de kraan. Ik mis het contact met familie, en vrienden. Ja, ik heb wel heimwee.
Uiteraard maakt dit ook allemaal deel uit van mijn ervaring hier, en ik ben ook blij dat ik de stap heb genomen om onderzoek te doen in het buitenland. Ik houd ervan om uitdagingen aan te gaan, en dit is een grote uitdaging voor mij. Het zet me aan het denken over wat belangrijk is voor mezelf, zoals de voorzieningen in Nederland, die ik normaal gesproken voor lief neem. Ook leer ik mezelf kennen nu ik uit m’n comfort-zone ben. Hoe snel kan ik me aanpassen in deze setting? Hoe ga ik mezelf hier thuis voelen? Maar het dwingt me ook tot nadenken over de tijd na m’n studie: ligt mijn passie en ambitie echt bij dit continent? Of blijf ik toch liever in m’n vertrouwde omgeving omringd door vrienden en familie?
Het helpt me bij het vormen van mijn beeld van wat ik kan en wat ik wil, en daar ben ik nu al dankbaar voor.
Ik hoop dat jullie het volgehouden hebben dit (te) lange verhaal te lezen. Ik merk dat ik het fijn vind om het voor jullie op te schrijven, dus waarschijnlijk zal het niet hierbij blijven. Ik zal proberen of het lukt om wat foto’s erbij te uploaden!
Liefs uit Burundi,
Emma
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-01-04 12:33:27
[totalVisitorCount] => 15150
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 479
[author] => Emma
[cityName] => Kirundo
[travelId] => 466664
[travelTitle] => Onderzoeksreis Burundi
[travelTitleSlugified] => onderzoeksreis-burundi
[dateDepart] => 2014-02-23
[dateReturn] => 2014-05-01
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,kirundo
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/331/258_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => verwachtingen-en-reality-checks
)
[43] => stdClass Object
(
[reportId] => 4673139
[userId] => 403421
[countryId] => 31
[username] => bartclerx
[datePublication] => 2014-02-21
[photoRevision] => 1
[title] => Rwanda
[message] => De busrijs naar Rwanda was prima. Bij de grens kwam ik er achter dat ik een online formulier had moeten invullend. Maar goed dat kon daar ook nog, duurde alleen wat langer. Aankomst heb ik een moter taxi naar het hotel genomen. En toen was de dag al weer voorbij.
Na het ontbijt de volgende ochtend ben ik naar het genocide museum gegaan. Rondom het museum waren tuinen aangelegd. Elke tuin had een speciale thema bijvoorbeeld wederopbouw, bezinning, uit elkaar vallen van de samenleving. De tuinen stonden vol met symbolieken die met het thema te maken hadden bijvoorbeeld werd de olifant gebruiken voor het niet vergeten. Een olifant heeft namelijk een goed geheugen. Het museum had de volgende indeling: voor de genocide, propaganda dat leidde tot de genocide, de genocide en de wederopbouw van Rwanda. Tijdens de wandeling door het museum werd ik erg verdrietig. Terug reflecteren op het museum was het minder heftig dan ik had verwacht. Ik had verwacht dat er veel meer te zien zou zijn over de martelingen en andere gruweldaden. Dat was te zien maar niet op een traumatische manier. Dit maakt het museum goed te bezoeken.
Op de tweede verdieping van het museum werd bescheiden uitleg gegeven over andere genocides zoals Bosnië Cambodja en die van de tweede wereld oorlog.
In Uganda lopen Politie mensen met een AK47 machine geweer. In Rwanda hebben die mensen een shotgun. Dat is een geweer waarbij je niet hoeft te micken. Je schiet altijd raak door de 150 kleine kogeltjes die er uitvliegen. Daarnaast valt het me op dat hier alles net wat netter is of beter geregeld dan in Uganda. Trouwens is het ook een stuk duurder.
Momenteel ben ik in hotel des Mille Collines. De film hotel Rwanda is op dit hotel geïnspireerd. Daar merk je nu niks van. Het is nu vooral een hotel voor de rijke.
Morgen ga ik weer terug naar Kampala. Ik hoop dan een tour te kunnen regelen naar murchison.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-02-13 13:01:06
[totalVisitorCount] => 6347
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 353
[author] => Bart Clerx
[cityName] => Rwanda
[travelId] => 465776
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2014-02-13
[dateReturn] => 2014-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/burundi,rwanda
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/403/421_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => rwanda
)
[44] => stdClass Object
(
[reportId] => 4640018
[userId] => 397739
[countryId] => 31
[username] => advanballegooijen
[datePublication] => 2013-11-28
[photoRevision] => 0
[title] => Missie geslaagd! Burundi
[message] => Burundi. Missie geslaagd!
Inmiddels vrijdag 22 november. Spanning stijgt; over een uurtje ga ik naar Bole International Airport om mijn zus en zwager te verwelkomen in Ethiopië. Gister een emotioneel afscheid gehad met Dick, Anton en pa. Met name het moment dat pa en ik elkaar een hand wilde geven en gedag wilde zeggen veranderde in een ’groot huilmoment’ waarbij we elkaar lang beet houden, maar beiden weinig konden zeggen. Afscheid nemen is altijd zwaar; maar gelukkig blijven de herinneringen in je hoofd zitten.
Burundi is een apart verhaal; waardoor ik dit verhaal probeer te vertellen vanuit de gebeurtenissen en gedachten van de 4 aanwezige personen: Anton Vos, Dick Gouda, pa en ikzelf.
Anton en Dick zijn al 2 dagen voor ons aanwezig in Burundi door een veranderde vlucht. Heerlijk genoten van het mooie weer, de natuur, de mensen en een grote fles Primus (bier). Daarnaast even geld wisselen bij de bank, waarbij men in acht moet nemen dat er een wisselkoers is: 10.000 Burundese Franc is 5 euro. Best lastig als je een paar duizend euro moet wisselen. Dit houdt namelijk in dat je ongeveer 5 personen aan het werk zet, die met allerlei drukke handbewegingen en telmethodes (handmatig) het geld tellen en samenbinden met stukken touw.
De rondleiding in de bakkerij zorgt voor een negatief oordeel over de progressie die er is gemaakt in de bakkerij. Hopelijk is pa bij de aankomst positiever gestemd. Dit blijkt ook zo te zijn. Pa ziet direct de mogelijkheden; misschien iets te enthousiast (zit een beetje in pa zijn karakter). De problemen die er namelijk zijn, zijn niet zomaar opgelost. Zoveel personeelsleden dat er bij ons een fabriek van zou kunnen draaien; gebrek aan hygiëne; betonnen wegrottende vloer; overal drempels, hokjes en te schuine afstapjes en het belangrijkste de taalbarrière (een mixtaal van Frans en Kurundi; kortom onverstaanbaar).
Gelukkig was Dick erbij. Hij heeft machines aan de praat gekregen die geen signaal meer gaven; maar veel belangrijker voor de Burundezen was het volgende: ‘Dick schiep licht’. Dat houdt in dat hij 2 TL-buizen verving die in het magazijn stonden. Ongelooflijk wat die elektricien uit Nederland allemaal kan..
Hij heeft ook zeer veel reclame gemaakt voor de Elgo in Eethen. De ballonnen vlogen regelmatig de lucht in. Daarnaast zijn ze eindelijk bekend gemaakt met het merk “Miele, er is geen betere”; goede balpennen overigens.
Zeer opvallend detail is dat de mensen die werken eruitzien als afgetrainde atleten, maar dat de opzichters en ‘de mensen die denken dat ze dat zijn’ een behoorlijke buik hebben; mooie kleding en een auto.
Zondag was de dag van de kerkdienst. Deze had een nare voorgeschiedenis doordat we door iemand waren verzocht om niet naar deze kerk te gaan, anders zou dat weleens problemen voor ons kunnen opleveren. Door de sfeer en alle bewaking werden we toch wat angstiger, maar onze medekerkganger verzekerde ons dat er niets aan de hand was (dit was op Zondagmorgen). Pa en Dick hadden slecht geslapen en pa zijn angst was dermate groot dat hij in zijn dagboek had geschreven waar we heen zouden gaan, mocht er iets met ons gebeuren. Achteraf smakelijk om gelachen, op dat moment was het heel serieus.
Maandag was de uitpakdag bij het weeshuis. Ontroerend om te zien dat kinderen zo blij zijn met een schrift, tandenborstel en een pen. Er zaten ook enkele naaimachines bij voor de nonnen om kleding te maken voor de kids. Anton pakte een gigantisch cadeau uit: de sjoelbak. Eerst netjes voordoen hoe het moet, maar daar begrepen ze weinig van. Ik had eerder het idee dat ze de stenen met effect in de gaten wilden gooien en anderen pakten de stenen echter al weg voordat ze het einde van de baan bereikten: apart spel dat sjoelen.
Op maandag hebben we bij het weeshuis een grote trampoline geplaatst. Het was duidelijk dat ze nog nooit zoiets hadden gezien. Vergelijk het maar met iemand die probeert hard te lopen op een zeepbaan. Wat voor mij onbekend was is het aantal mensen dat op een trampoline kan: ongeveer 15, maar 20 past ook.
Het leek een soort ‘survival of the fittest’; ja Joep Mertens; ik snap nu beter wat je altijd bedoelde. De kleintjes werden volledig omver gebeukt en onder de voet gelopen. Gelukkig was er een dag later de maximaal 4-personen regel.
Het ‘survival-verhaal’ komt ook voor wanneer we bij de bakkerij en de naastgelegen bouw brood, snoep en kleding uitdelen. Bij een soort vervroegde Sinterklaasactie trappen volwassen mensen kinderen onder de voet omdat ze een snoepje krijgen. Later ging dit gelukkig beter.
De bakkers kregen ook nieuwe werkschoenen; die ze al verdeeld hadden voordat ze naar de maten hadden gekeken. Dit zorgde ervoor dat sommige met gekromde tenen in de schoenen liepen, maar ze hadden tenminste wel schoenen, dat vonden ze zelf het belangrijkste.
Het was niet alleen maar een lach. De tranen vloeiden ook toen Anton, Dick en pa een pauze namen; de straatkinderen kwamen erbij zitten en gingen op schoot zitten. Anton heeft een klein kind op schoot met afgeraffelde kleding waarvan de moeder op de bouw stenen moet sjouwen en geen aandacht aan het kind kan geven. Anton barst in huilen uit als hij zich afvraagt wat de toekomst voor deze kinderen is; eerlijk gezegd is deze nihil. Het kind op schoot begrijpt er weinig van, maar gaat toch meesnikken. Dick, een man van 67 jaar die toch al het nodige heeft meegemaakt in zijn leven, kan het ook niet drooghouden. Pa heeft deze moelijke momenten ook; een verlangen naar thuis; teleurstelling over de geboekte progressie en ongelijke verdeeldheid in landen als deze.
Ik ben inmiddels ook volledig ingelicht over de geschiedenis van de gemeente Aalburg. Ik wist al dat pa graag praat over ‘den diee van den diee’; Anton en Dick bleken deze eigenschap ook te bezitten. Zeer grappige verhalen zaten er trouwens bij. Daarnaast was de douche elke dag dermate koud dat pa bang was over ‘iets dat in de schulp zou blijven zitten’; geen idee wat hij daarmee bedoelde.
Dinsdag en Woensdag waren voorspoedige dagen in de bakkerij waarbij het steeds beter ging.
Woensdagmorgen heeft Anton zich nog ontdaan van zijn kleren. Hij voelde zich rijk ten opzichte van de mensen op de bouw en heeft in een impulsieve bui zijn kleren maar weggeven, zodat hij in zijn boksershort naar het huis gegaan. Op Woensdagmiddag hebben we nog heerlijk genoten van een middagje aan het meer met nijlpaarden en een ‘bak koffie’. We zaten op het terras en drie personen bestelden koffie. Dit duurde echter behoorlijk lang. Het resultaat mocht er zijn hoor: we kregen namelijk 3 thermoskannen koffie; foutje in de communicatie gok ik.
Conclusie is dat het werk van Kees Schook is voortgezet. De bakkerij draait goed, men weet wat ze moeten doen om vooruit te gaan. Ze hebben meer kennis gekregen van brood en productie. Daarnaast is het weeshuis geholpen zodat er weer brood op de plank ligt voor 50 kinderen voor 1 jaar. Deze reis heeft ons veel geleerd over de benodigdheden en mogelijkheden in Burundi. De bakkerij is klaar voor ons, maar ontwikkelingswerk staat nog in de kinderschoenen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-10-19 16:33:03
[totalVisitorCount] => 36811
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 868
[author] => Ad van Ballegooijen
[cityName] => Bujumbura
[travelId] => 457602
[travelTitle] => 22 oktober
[travelTitleSlugified] => 22-oktober
[dateDepart] => 2013-10-22
[dateReturn] => 2013-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Burundi
[countryIsoCode] => bi
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/632/669_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/397/739_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => missie-geslaagd-burundi
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 3
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 3
[last] => 4
[previous] => 2
[next] => 4
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 31
[lastItemNumber] => 45
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Bujumbura - Burundi 
