Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 169
[reportCount] => 22
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => ES
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 64
[reportCount] => 10
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => FR
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 85
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 12025
[position] => 3
[countryName] => Hongarije
[countryIsoCode] => HU
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 140
[reportCount] => 3
[pictureCount] => 63480
[position] => 4
[countryName] => Noorwegen
[countryIsoCode] => NO
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 93
[reportCount] => 3
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => IT
[continentName] => Europa
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 74
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 30533
[position] => 6
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => GR
[continentName] => Europa
)
[6] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 150
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 38866
[position] => 7
[countryName] => Portugal
[countryIsoCode] => PT
[continentName] => Europa
)
[7] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 70
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 48300
[position] => 8
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => DE
[continentName] => Europa
)
[8] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 179
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 16157
[position] => 9
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => CH
[continentName] => Europa
)
[9] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 192
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 5720
[position] => 10
[countryName] => Oekraïne
[countryIsoCode] => UA
[continentName] => Europa
)
)
[countryId] => 179
[countryName] => Zwitserland
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-29
[title] => Dag 2: Julierpass en Albullapass
[message] => Harry was ’s ochtends vergeefs naar de supermarkt gelopen (was dicht op 2depinksterdag) heeft Harry toch nog enkele plaatselijke delicatessen kunnen scoren bij de ambachtelijke kaasboer en slager. Rohschinken, Wiesner Alpkäse, Buender Hirschfleischkäse, Caviaschnitte und Davoser Schafkäse. Hij was wel open op Pinkstermaandag. Hapjes voor bij de borrel vanavond, nou ja… cola. Oh shit .. die is inmiddels ook op. Harry had wat tijd in zijn agenda om te shoppen in t winkelhart van Schmitten, want ik was ruim een uur eerder terug dan de anderen. Er was iets misgegaan in ploegentactiek boven op de Passo dal Güglia (ofwel de Julierpass, zoals de Friezen zeggen). Hij moest de kortste weg terug om bevoorrading te halen voor de toppers. (Hij had wegens zijn holtes al besloten alleen de Julierpass te rijden). Hij doet dit natuurlijk graag, Na een snelle afdaling met wat schakel problemen kwam hij uiteindelijk weer in het dal. Oortjes werken niet op zo’n afstand. De rest van de mannen zijn doorgereden naar st Moritz. Onderweg nog even de route kwijtgeraakt en daar stonden we voor een opgeheven spoorwegovergang even goed uitgekeken en onze route vervolgt die over een vliegveld voor Ulta light ze hadden gelukkig vrij vandaag. Vanaf La Punt zijn Okke, Boreas en Wim begonnen aan de steile beklimming van de Albulapass. Na 10 km zwoegen kwamen we boven in een schitterend sneeuwlandschap. Na koffie op terras waar we hartelijk werden onthaald door een Friezin die al 30 jaar in Zwitserland woont en ons even bijpraatte over de stand van zaken van de instortende berg die niet ver van ons huis blijkt te zijn maar ons dorp is veilig. In de afdaling van de Albullapass werden we wel overvallen door regen ook al was dat van korte duur. Nog genoten van de draailussen van de trein van Rätische Bahn op de Albullaspoorlijn (wereld erfgoed). Harry had hier allemaal geen last van. Hij heeft zich lekker in zonnetje, lekker relaxed laten ‘afzakken’. Zag nu veel meer van de prachtige omgeving dan tijdens de beklimming. Op de top nog wel tijd gehad om, tijdens bespreken van deze mislukte ploegentactiek, voor de gebruikelijke ‘sticker-fotoshoot’ uit te voeren.Overigens het door Okke professionele geprepareerde achterwiel hield zich fabelhaft. Fiets met berijder (iets minder professioneel) lagen als n huis aan ’t asfalt gekleefd…. net Max.
Gisteravond waren en nog wel langdiscussie welke route we van daag zouden rijen het werd dus rondje Julierpass en Albulapass dit werd pas bereikt na 3 stemmingsrondes. Harry moest na zijn finish eindeloos wachten op de toppers. Ha kon tukkie doen en had geregeld dat we in de tuin mochten zitten in het zonnetje. Toen ze er eindelijk waren , waren ze nog nat van de regen… of ’t zweet .
Voor t eten nog effe naar de kerk gekuierd. Kuitenbijterpad. Zondags bergschoenen aan hier, en niet voor minder validen. God is selectief hier. Boven laat Okke z’n drone zweven met behulp van de geesten boven t kerkhof. Ik probeer Wim nog boos naar de kerkklok wijzend op de kiek te krijgen… maar hij weigert en is gelijk z’n goeie humeur kwijt. Wim en ik moeten ons nog op leven en dood verdedigen tegen Dido de agressieve drone.
Okke’s kookbeurt is een koningsmaal. Honderd bonensoorten. Ook kwantiteit was goed, we krijgen ’t niet op.
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093739
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 27
[author] => Okke en Harry
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/417_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-2-julierpass-en-albullapass
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-28
[title] => Dag 1 Eerste bergrit naar Lenzerheide
[message] => Paar keer wakker van het voluurse respectievelijk het kwartier ritme van de kerkklok vannacht. Maar is eigenlijk wel gezellig, en vergroot het vakantiegevoel. Wim beweert dat hij niet heeft geslapen door de kerkklok. De anderen hebben daar geen last van gehad. Kan zijn dat ze doof worden of Wim was zenuwachtig voor de eerste dag.
Net als die krekel die ergens in de keuken rond kruipt en af en toe wijffie probeert te vinden respectievelijk te versieren. Ook gezellig tropen geluidje. Gelukkig waren de wanden dik genoeg om de wat vervelendererere vakantiegeluiden te isoleren tot de eigen kamers.Overigens wil natuurlijk iedereen weten wat de kamerindelingen is. Echter als gevolg van AVG wetgeving, zijn deze nu vertrouwelijk. Tip v.d. sluier, Harry kon heerlijk ongestoord om me heen slaan tijdens m’n nachtmerries over de komende bergritten….
Ontbijtje naar binnen gepropt, en de Jong honden stonden te trappelen, eh dat paarden, kwijlen om op de fiets te klimmen. Er wordt niet gedoucht, dus ons reiszweet verspreiden we in de schone pure Zwitserse lucht. Nog heftige discussie over hoe we de ijsbrekertocht aanpakken. Weg afgesloten, tunnels, gravelpaden, etc.Uiteindelijk ingeklokt, en beginnen met 10k afdalingen, shit die moeten we ook weer omhoog aan het eind.
Compromissen wordt het. Paar tunnels, ca 1km. Toch stuk gravelpad, oud spoorlijntje, nog golfballetje getikt. Prachtige landschappen, idem weer (half bewolkt). Tunnels waren gelukkig allemaal verlicht,allemaal roodlampje achter op dat vel knipperde. Bij de eerste stop om van het landschap te genieten stond Okke in een mierenhoop, gelukkig zwarte mieren die alleen kriebelde.
In Chur effe zoeken naar onze 1ekoffie. In ons hotel is dat namelijk drama. Cupjesautomaat, die we niet hebben, en geen filter o.i.d. in Chur goeie tent met apfelstrudel gevonden dus ook gescoord.Echter daarna begon het drama. Lenzerheide was bedoeld als opwarmertje had ik bedacht…. Maar het werd nagenoeg Harry zijn carrière breker. Chur amper uit of de mannen laten Harry al staan op de plaats. Dus eenzame rit, waar hij uiteraard goed zelf hep leruh kennuh. De essentiële dingen des levens overdacht, testament heroverwogen (rustig maar, ga niets aanpassen).Toch maar appje gestuurd, en gezegd dat ik hoop voor t eten bij t hotel te zijn.Gelukkig wachten de mannen (maar een half uur) op de top. Opwarmertje bleek toch her en der super stijle stukken te zitten.Boreas was als eerste boven, gevolgd door Wim en Okke. Onze sticker is door Harry op de top op een lantaarnpaal geplakt. Afdalingen, met 5,5 spetters regen. Maar toch dan nog die eindklim. Wederom was de klimvolgorde snel bepaald. Wim Pakte dit keer de winst. Met de goddelijke wielrenners drank wordt als 4e in de etappe afgevlagd, vlak voor Max als 1ein Monaco als 1emet ietsiepietsie meer regen, wordt afgevlagd. Oh ja, godendrank is cola… net als de godenspijs … de banaan.
Boreas met keukenschort voor, Okke zijn overall, want die wil Harry zijn achterwiel opvoeren. Okke heeft zijn teamhulp nodig morgen als lead out voor de bergpunten. Vakwerk, voor zover ik kan beoordelen. Vielen Dank.
Overigens ook Boreas vakwerk, VOORAL het toetje…. Maar smaken verschillen wordt maar weer eens bewezen. De rest van de avond wordt waarschijnlijk gevuld met slap ge-OH, voor 90% over fietsuh…. Harry roept:Ik wil naar bed….!!!!
P.S Dit is het eerste verslag in coproductie tussen Okke en Harry (we hopen dat het goed leesbaar is)
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093695
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 55
[author] => Okke
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/151_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-1-eerste-bergrit-naar-lenzerheide
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-27
[title] => deel 2 dag 0
[message] => Het was vrijdag een echt inpak dag welke fietskleren neem ik mee en hoe krijg ik alles in zo weinig mogelijk tassen. Het is ons allen gelukt om minder mee te nemen dan de voorgaande jaren. Alles paste zonder te veel moeite in de auto en Wim en Harry hadden vrijdag hun spullen al gebracht. Harry zij in een bijzin er zit denk ik een spaak los. Dacht pakt nog even de spaakbok en toen bleek er iets meer aan de hand te zijn dan 1 spaak alles weer gericht en aangedraaid en ook nog even wat vet aan de as en nu kan Harry weer veilig de berg op en af Maar had toch wel een déjavu gevoel, wat was er ook alweer met Harry’s achterwiel de hand toen we voor het eerst gingen fietsen in de bergen?
Zaterdagochtend snel alles ingepakt en toen brande er een geel lampje. Zoals Harry al zij te zware jongens met te veel spullen.
Harry heeft weer de oude traditie in ere hersteld en heeft een mooie sticker gemaakt en is met enig ceremonie op lantarenpaal in Sneek geplakt.
Naar Arnhem gereden om Boreas op te halen. Werden door de hond enthousiast begroet en kregen koffie. Top! Laatste spullen ingepakt en fiets Boreas op de imperiaal zijn we zonder grote problemen naar Zwitserland gereden.
Hier aangekomen alles snel uitgepakt en Wim heeft snel een heerlijke maaltijd gemaakt met paste, spek en cremefrêche. Ondertussen hadden we ondekt dat er andere stopcontacten zijn in Zwitserland , paniek maar naar enig zoeken is het opgelost. Boreas heet nu ’s nacht een eigen nachtlampje
Nu snel slapen en morgen gaat het los.
Gr
Okke
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093669
[countryId] => 179
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 55
[author] => Okke
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/009_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => deel-2-dag-0
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => geertenleny
[datePublication] => 2023-05-20
[title] => Ponte Tresa
[message] =>
Ponte Stresa (18 tot 21 mei)
Donderdagmorgen vertrokken we om 9.30 uur opgewekt voor onze reis door Zwitserland, volgens de routeplanner ongeveer 285 km. Het werd laten we maar zeggen een avontuurlijke reis. We waren nog niet lang onderweg of we zagen dat er al meer dan een uur file stond voor de Gothardtunnel. Dat werd steeds meer, op een gegeven moment was het zelfs 2.30 uur. Daar hadden we geen zin in. Maar omrijden gaat niet zo makkelijk. Toch hebben we een heel eind omgereden via Chur en de San Bernadino pas. Een mooie tocht, maar heel druk. We waren uiteindelijk pas om 5 uur op de camping. Daar werden we verwelkomt door Ronald en Ans, die ook met de reis meegaan. We waren best moe, maar hebben weer een mooi plaatsje. De volgende dag hebben we ons rustig gehouden, alleen onze was en boodschappen gedaan. Ook hebben we koffie gedronken met Ronald en Ans. Heel gezellig. Het begon al snel te regenen en dat duurde de hele dag. Ook vandaag zaterdag regende het de hele dag. We zijn toch naar Luino gegaan om te kijken bij het park waar Geert zijn moeder een vakantiehuisje heeft gehad en waar wij verschillende zomers onze vakantie met de jongens hebben doorgebracht. De huisjes stonden er nog, maar er waren nu nog weinig mensen. Luino was druk, maar we konden onze auto kwijt en hebben geluncht en een wandeling gemaakt o.a. langs het meer. Terug in Ponte Tresa hebben we gewandeld langs het meer van Lugano. Onze camping ligt aan het meer. We hadden wel onze paraplu’s de hele dag nodig.De grens van Zwitserland en Italie loopt dwars door Ponte Tresa.
[userId] => 441324
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093392
[countryId] => 179
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 58
[author] => Leny
[cityName] => Ponte Tresa
[travelId] => 528702
[travelTitle] => Abruzzen en Puglia
[travelTitleSlugified] => abruzzen-en-puglia
[dateDepart] => 2023-05-13
[dateReturn] => 2023-07-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/269_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/324_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ponte-tresa
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-04-23
[title] => Wir sind unterwegs!
[message] => We zijn alweer vier maanden verder en er is zoveel gebeurd dat het hoog tijd wordt voor een update daar van! Zo hebben we in Maart bezoek gehad van Suzan en daarna van Tony en Marlène. Deze bezoekjes zorgen er niet alleen voor dat het erg gezellig is, maar ook dat ik inmiddels zeer bekend ben met de toeristische wandelroute van Luzern. Zo loop ik steevast naar binnen bij het café met de lekkerste taart, sluizen we iedereen het Panorama museum in en kunnen onze gasten kiezen uit een traditioneel restaurant of juist modern vegetarisch voor de lunch. Met (nog) niet heel veel omhanden, heb ik alle tijd en plezier om een heus programma op te zetten als stadsgids. Met enige kanttekening, want toen ik met Suzan rondliep in Luzern en ze allerlei cultuur-historische vragen begon te stellen bedacht ik me al stamelend dat ik vooral de culinaire taak serieus opgepakt had, maar wellicht nog wat bij te schaven heb aan de geschiedenis van deze stad…..!
Tussendoor zijn we ook nog gaan skiën, waarbij het een mooi gezicht was om vanuit een grijs en grauw dal de lift omhoog te nemen en boven de wolken in stralende zon uit te komen op de berg. Die dagen zijn zo fijn!
Zo hebben we ook op een regenachtige dag de trein genomen naar het Italiaans sprekende deel van Zwitserland; Lugano en stapten daar 1,5 uur later uit in de volle zon en waanden ons op vakantie.
We hebben de verjaardag van Mia gevierd, waarbij er naast opa en oma ook twee vriendinnen aansloten om samen taart te eten en ’s avonds mee uit eten te gaan. Aangezien Mia toen nog niet wist of en met wie ze haar verjaardagsfeestje wilde vieren, hebben we het gelaten voor toen. Inmiddels heeft ze besloten om toch een feestje te geven en heeft ze een leuk clubje meiden om zich heen verzameld met wie er begin juni een sleep-over party op de planning staat!
Daarnaast waren er veel voetbalwedstrijden en hockeytoernooien waarbij we ons verbaasden over de enorme afstanden die er gereden worden (Finn met de bus van de club en Mia en ik met de trein overal heen). Zo vertelde Finn na een lange dag bij thuiskomst dat hij “even in Duitsland was vandaag” en zocht ik nog vrij onschuldig op google maps op waar Mia’s volgende hockeytoernooi was toen ik ‘Genf’ zag staan….GENEVE!?! We besloten er maar meteen een weekendje weg met de trein van te maken en kregen als tip om dan een time slot te reserveren in het restaurant van de trein. Dat bleek een fantastisch idee, waarbij Mia en ik op de afgesproken tijd door een vriendelijke ober naar ons tafeltje geleid werden, alwaar we samen aan een keurig gedekt tafeltje zaten met wit tafelkleedje en bediend werden alsof we in een mooi restaurant zaten!
Oliver en Finn hebben eindelijk na drie jaar hun voetbalweekend samen kunnen beleven, zoals de bedoeling was geweest na Oliver’s 40e verjaardag, maar waar corona destijds roet in het eten had gestrooid. In plaats van Liverpool werd het Inter Milaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Na 3 uur in de trein (openbaar vervoer werkt hier super goed en is erg schoon) stonden ze middenin Milaan en hadden een stralende dag waarbij ze genoten van het Italiaanse eten, een beetje sightseeing en shopping. In de avond richting San Siro stadion met 75.000 andere toeschouwers waar het een Italiaans feestje was met veel gezang en ondanks verlies van Inter was het erg gezellige avond.
Met Pasen waren Finn en Mia twee weken vrij en zijn we met z’n drieën een week naar Nederland geweest, met als voornaamste reden dat Mia tijd kon doorbrengen met haar vriendinnen Roos en Luna. Ondertussen konden Finn en ik samen met Tony en Marlène weer genieten van het strand, zijn we lekker gaan shoppen (fijn hoor die Nederlandse prijzen[e-1f60a]) en hebben we volop tijd met onze families en vrienden kunnen doorbrengen. De week is omgevlogen!
Opvallende dingen:
-Dat je als ouder gebeld wordt door de school nurse, zodra je kind zich niet lekker voelt en zich dan op aanraden van de teacher meldt bij de nurses. De vraag is beide keren tot nu toe steeds hetzelfde: “Finn is not feeling well, because of…can I give him some medicine?” Iets te enthousiast antwoord ik dan “Sure!” alsof ze vraagt of hij een snoepje mag uitkiezen. Je hebt dan nog de vraag uit welke medicijnen te kiezen en dan de berustende woorden dat het vast snel weer beter zal gaan met hem! Finn vertelde na thuiskomst dat hij dan even mag gaan liggen (“heel relaxed….”) en vervolgens door de nurse dan een nat washandje op zijn hoofd gelegd krijgt en verteld wordt om maar even “a short nap” te doen (“chill toch, mama!!!” Aldus Finn) om vervolgens weer terug te keren naar zijn klaslokaal.
-Dat ze bij de kapper vroegen toen ze nagenoeg klaar waren: “You do the rest yourself?” (Mijn Engels sprekende kapper heet Cut[e-38] Colors, wat trouwens voor enige puberale lachbuien zorgt als je het op zijn Nederlands blijft uitspreken…) Niet goed begrijpend wat ze met deze vraag bedoelde, flitsten er allerlei gedachten door mijn hoofd…als in, zelf nog wat bijknippen….de vloer aanvegen zodat al mijn haren daar weg zijn….. Ik had geen idee, totdat ze me vriendelijk wijzend naar de spiegels met föhnen wees en ik daar nu opeens twee andere vrouwen inderdaad druk föhnend en op zijn kop hangend hun haar in model aan het brengen waren alsof ze thuis in de badkamer voor de spiegel stonden.
-Dat je in Zwitserland als vrouw zijnde niet alleen een huisarts nodig hebt, maar ook een arts die dealt met “women related issues” (een gynaecoloog dus), zoals mijn huisarts dat uitlegde tijdens mijn eerste bezoek. Sowieso was dat bezoek al een ervaring op zich. Voordat ik goed en wel binnen was, werd er uitgelegd dat er bloed afgenomen zal worden, een hartfilmpje gemaakt zal worden en ondertussen ook even de bloeddruk gemeten zal worden. Ik wilde bijna zeggen dat er sprake moest zijn van een vergissing en ik gewoon gezond was, dus dit alles niet nodig was, maar voordat ik iets kon uitbrengen werd ik al onder handen genomen door de assistente. Daar lag ik dan met plakkers op mijn bovenlichaam en voeten en kreeg door de absurditeit bijna de slappe lach. De uiterst serieuze assistente zorgde ervoor dat ik dat toch niet durfde. Een week later herhaalde dit gebeuren zich ongeveer in gelijke mate bij de gynaecoloog (hier moet je overal op consult komen als je je aanmeld bij een praktijk….ze willen zien wat voor vlees ze in de kuip hebben denk ik[e-1f609]), alleen werd ik dit keer via de weegschaal, naar de meetlat tot aan de onderzoeksstoel aan toe volledig doorgenomen. Nog geen kwartier later stond ik volledig verbouwereerd buiten met de mededeling van de assistente nog in mijn hoofd na deinend:” Als u komende week niks hoort, ben u helemaal gezond hoor!”
-Dat je bij de orthodontist voor een beugel hier zo’n slordige 10 tot 15.000 Zwitserse Francs betaalt. Het werkt zo dat zodra kinderen geboren worden, er automatisch geld gespaard wordt voor orthodontie, waardoor ze rond de 8-9 jaar (leeftijd waarop meeste kinderen hier beugels krijgen) genoeg geld gespaard is voor de beugels. Dit gaat helaas niet op voor Finn en Mia, die beiden een beugel moeten. Fingers crossed voor onze internationale verzekering (hopen we dan maar!)
-Dat Finn verrast werd met een eervolle vermelding als "nieuwkomer" waarbij zijn gedicht in de top 10 van de beste gedichten van alle ‘Grade 7’ klassen was verkozen. Op het podium kreeg hij onder applaus zijn gedicht ingelijst overhandigd.
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092479
[countryId] => 179
[pictureCount] => 36
[visitorCount] => 141
[author] => Annet
[cityName] => Zug
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/302_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wir-sind-unterwegs
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => pietlagarde
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => ARRIVEDERCI MOOI ITALIË.
[message] =>
ARRIVEDERCI MOOI ITALIË.
Zesenvijftigste etappe: Lugano, woensdag 22 februari 2023, een mistige dag maar 17 graden.
Beste Allemaal,
Vandaag weer wat dichter bij Udenhout. Na een mistige dag en 472 km verder zijn we rond drie uur aangekomen in Zwitserland, in Lugano. Wij hebben een prachtig plekje aan het water van het meer van Lugano. We hebben vanuit de camper een geweldig uitzicht.
Wij hebben vandaag niet zoveel te vertellen want we verbleven bijna de hele dag op de tolweg. Het is dan uitkijken en om de twee uur wisselen en even rust pakken.
Wij hebben na 55 dagen Italië verlaten. Wij hebben ontzettende veel moois gezien. Over het algemeen hebben we prachtig weer gehad. Tussen de vijftien en twintig graden en ik denk een dag of drie regen.
De Italianen spreken over het algemeen geen Engels. Een poco poco, een beetje. Maar wij spraken helemaal geen woord Italiaans maar nu zeggen we:
Buongiorno, goedendag
Buonsera, goedenavond
Buonanote, goedenacht
Scusi, pardon
Ciao, hallo/ dag
Prego, alstublieft
Grazie, dank u
Maar we zeggen heel graag: ARRIVEDERCIMOOI ITALIË.
En weet je: “EEN LACH KENT ALLE TALEN”.
Zo hebben we kunnen doen en zeggen wat we wilden.
Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er toe doen.
Piet.
[userId] => 153517
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091127
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 148
[author] => piet
[cityName] => Lugano
[travelId] => 527472
[travelTitle] => Op een andere manier.
[travelTitleSlugified] => op-een-andere-manier
[dateDepart] => 2022-06-06
[dateReturn] => 2022-08-10
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,lugano
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/153/517_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => arrivederci-mooi-itali
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-02-12
[title] => Dat moeten we noch lernen of course!
[message] => Dat moeten we noch lernen of course!
Inmiddels zijn we bijna zeven weken in Zwitserland en beginnen we eindelijk in een wat rustiger vaarwater te komen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot… Deze weken stonden in het teken van nog meer dingen regelen en wennen aan nieuwe dingen. Zo heb ik in de afgelopen vijf weken zo vaak een bezoek gebracht aan de plaatselijke bank, dat ik inmiddels weet van alle medewerkers wie er wel en geen Engels praat, of wie wel Engels kan, maar na verloop van tijd zulke grote rode vlekken krijgt oplopend vanuit zijn hals omhoog naar het gezicht (ik moest me inhouden om het niet te benoemen, in het tempo waarmee dit gebeurde) door mijn niet aflatende stroom van vragen (“Yes….I know, but I don’t understand at all which account belongs to whom in our family, they all say ZAHLEN and with a number added to it…I need your help”), wie zich voordoet alsof hij de directeur is, maar achteraf de stagiair blijkt te zijn en dus ook vrij weinig tot geen bevoegdheid heeft om iets voor elkaar te krijgen en wie er tegen me praat alsof ik een kleuter ben (“nee, ik ben niet dom, dat lijkt alleen zo omdat ik niks begrijp van de taal en het niet in het Engels kan op al jullie bankapparaten!”). Ben ik zowel bij Ikea als bij grof vuil de laatste tijd kind aan huis geweest, waarbij het een vaak het gevolg was van het ander en ik weer met een auto vol dozen kwam aan rijden, alles om het huis zo gezellig mogelijk te maken. Is de zin:”Sprechen Sie auch Englisch?” mijn meest gebruikte zin geweest. Waarbij mensen soms verlegen aangaven het een beetje te spreken of gewoon “NEIN” zeiden en in het Zwitsers een verder gingen vertellen waar ik dus niks van begreep en ik er dan wat appelig naar stond te kijken. Zo concludeerden Oliver en ik gisteravond tijdens een etentje, dat we snel ons vocabulaire Duits moeten gaan uitbreiden. In gesprek met de eigenaar, waarbij we hem vroegen naar de oorsprong van de naam van het restaurant, kwamen we beiden niet verder in onze antwoorden dan begrijpend te knikken, hard ahhhhhh….en een “gut…..ja,….sehr gut!!!!”Alles gut, sehr gut, immer gut. In de gesprekken bij de bakker, met de buren, bij voetbal, bij hockey gaat alles in het (Zwitser)Duits en probeer ik zo goed en kwaad als het kan te reageren, maar mijn hoofd is gewend om als eerste in het Engels te gaan vertalen, waardoor ik een soort mengelmoes van Nederlandse woorden lijkend op Duits, gemengd met Engels doorkrijg. Ik heb nu als nieuwe zinnen afgelopen weken vooral “Mein Deutsch ist nicht so gut, aber ich wurde es gerne lernen!” gebruikt, wat vooral tot groot enthousiasme leidde bij de kassamedewerkster van de Lidl en zij hard in haar handen klapte en luidkeels uitriep:”Wie gut van dir!!!” Ik stond vervolgens wel met het schaamrood op de kaken door haar uitbundige reactie, kijkend naar de mensen achter me in de rij, die me verwachtingsvol aankeken of ik nog meer kon dan die twee zinnen, maar meer dan een wat suffige grimas kon ik niet meer uitbrengen helaas!
Om aan te sluiten op een nog enigszins raar moment; er stonden zoals gepland twee mannen voor de deur om “even onze olietanker te controleren”, aldus de huisbaas. Bij binnenkomst namen ze meteen allerlei enorme grote slangen en buizen mee, werd het raam van het washok eruit gehaald werden de buizen op hun busje met tekens van ontploffingsgevaar bevestigd en stonk binnen een mum van tijd het hele huis naar olie. Ze spraken beiden geen Engels, waardoor ik in het Duits moest gaan uitleggen dat dit geheel nieuw voor mij was en ik erg benieuwd was wat ze aan het doen waren. Ik liep vervolgens steevast in de weg, begreep niks van wat ze vertelden en probeerde met handen en voeten enigszins ongemakkelijk te vragen of ik een paar foto’s kon maken. Ze zijn twee uur bezig geweest, op een gegeven moment was ik ze kwijt en zaten ze in de olietanker (deze staat in de kelder onder ons huis, wat ons hele blok hier heeft en vrij normaal is…voor Zwitsers dan…) en begreep ik uit hun gebaren dat ze die helemaal hadden leeggepompt, ze hem vervolgens handmatig aan het schoonvegen waren en daarna weer gingen vullen. Zo gezegd, zo gedaan, twee uur later waren ze klaar, zeiden ze nog iets van “das war einmal in zehn jahren”, lachtten vriendelijk en lieten me achter in een huis ruikend naar olie, waarvan ik het idee had dat het zou ontploffen zodra ik een lucifer zou aansteken.
Naast het wennen aan en regelen van de dagelijkse gang van zaken, hebben Finn en Mia er nu vijf weken op school op zitten. Finn gaf aan zich vanaf dag 1 thuis te voelen en al snel vrienden te hebben gemaakt met een aantal Deense, Zuid-Afrikaanse en Japanse jongens. Hij vindt de lessen leuk, heeft een fijne homeroom class (mentor klas) en spreekt nu al af en toe per ongeluk Engels tegen ons als hij wat wil vertellen over school waar de hele dag Engels klinkt. Bij Mia was juist het verschil tussen groep 7 in NL en 5th Grade hier op school een stuk groter, waardoor zij behoorlijk moest schakelen tussen die verschillen. Waar ook de Engelse taal in het begin nog erg lastig was, gaat haar Engels nu met sprongen vooruit, per week merken we al verschil. Een ander groot verschil is dat ze hier allebei verplicht muziekles hebben en dus ook een instrument moesten kiezen om te bespelen. Mia koos viool en Finn saxofoon. Regelmatig krijgen we een korte voorstelling van hetgeen ze die week geleerd hebben!
Daarnaast zijn ze beiden nu ook lid van een Zwitserse sportclub; Mia hockeyt bij Luzern Landhockey en Finn voetbalt bij FC Baar. Bij beiden clubs wordt Zwitsers/ Duits gesproken, waardoor ze ook in die taal nu steeds meer woorden en zinnen leren. Al zijn ze nog erg blij met de Engels sprekende jongens van de internationale school die bij voetbal zitten en de twee Nederlands sprekende meisjes die bij hockey zitten. Toch een stuk makkelijker praten!
Ook hebben we al eerste bezoekjes gehad; Netta was er als eerste! Was heel gezellig om weer heel vrolijk geklets in het Nederlands te horen van Mia en Netta samen en haar van alles te kunnen laten zien van ons leven hier. Op dit moment zijn mijn ouders op bezoek en fungeer ik zowel als lokale gids als toerist in eigen land, wat erg goed bevalt!
Andere opvallende dingen:
-We nu binnen een uur vanaf ons huis op de piste kunnen staan! Afgelopen zaterdag hebben we dit voor het eerst met z’n vieren gedaan en gaan we zeker nog vaker doen!
-De zonsondergang hier bijna dagelijks een schouwspel is van knal roze en oranje kleuren die de lucht helemaal doen oplichten.
-Je hier veel authentieke Zwitserse huizen ziet staan, met daarnaast de vele moderne betonnen appartementencomplexen. Verschil tussen die twee kan haast niet groter zijn!
-Dat Zwitsers in de dagelijkse omgang erg vriendelijk en rustig zijn merken we. Totdat je ze in het verkeer tegenkomt! Al een aantal keren als we niet helemaal zeker waren van de juiste route die we namen of de juiste snelheid die we reden, werden we middels het seinen van de koplampen, toeteren en wilde handgebaren duidelijk gemaakt dat we toch echt wel iets verkeerd hadden gedaan! De eerste keer dat dit gebeurde, dacht Oliver dat er iets aan onze auto mankeerde en de betreffende bestuurder dit duidelijk probeerde te maken met al zijn gebaren. Wij gestopt aan de kant, alle vier uitgestapt, auto bekeken om tot de ontdekking gekomen dat hij boos was dat we in de verkeerde baan hadden gestaan bij de afslag…
-Dat Zwitsers ervan houden als iedereen zich aan de regels houdt. Sinds kort heeft Mia het zwembad naast ons huis ontdekt. Echt veel kan je er niet doen, behalve rustig je banen zwemmen in de daarvoor bestemde 5 banen die er zijn of een bal overgooien in het net te koude peuterbad ernaast. Bij ons eerste bezoek bleek de eerste baan leeg, waarop Mia enthousiast de ringen lukraak weg begon te gooien om ze vervolgens op te duiken van de bodem, totdat iemand me op het bordje aan de zijkant wees waarop stond ‘Nur bahn schwimmen’, net op het moment dat Mia onder luid gejoel van zichzelf omhoog sprong, inclusief grote zwembril op en naar mij riep: ”Ik heb ze allemaal mama!”….. Sindsdien zwem ik heel braaf de banen op en neer en duikt Mia achter mij in dezelfde baan de ringen op, zonder aanstootgevend gejoel dit keer [e-1f60a]. We komen er nu zo vaak, dat we precies weten op welke tijden we het bad voor onszelf hebben en we de duikringen lekker enthousiast door het hele bad kunnen gooien, net zolang tot er weer nieuwe bezoekers aan komen lopen!
Bis zum nachsten mal,
Tschuss, Annet
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090913
[countryId] => 179
[pictureCount] => 36
[visitorCount] => 251
[author] => Annet
[cityName] => Zug
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/882_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dat-moeten-we-noch-lernen-of-course
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-01-11
[title] => Grüezi mitenand!
[message] => Daar zitten we dan eindelijk, in Zwitserland! Meteen na kerst zijn we vertrokken, zodat we nog met z’n vieren vakantie konden vieren. Vol energie zijn we de omgeving gaan ontdekken, waarbij we volop op pad zijn geweest. Met de trein naar Luzern en Zürich, naar Sattel waar we aanvankelijk hoopten te gaan skiën, maar door gebrek aan sneeuw nu konden rodelen en over de hangbrug heen konden lopen (niet geschikt voor mensen met hoogtevrees bedacht ik me halverwege!) Naar de Zugerberg (20 minuten vanaf ons nieuwe huis) waar we in de stralende zon een wandelroute gevolgd hebben met uitkijk op het huis (zie roze cirkel op de foto!), naar een subtropisch zwemparadijs waar we meteen optimaal konden integreren met de aanwezige Zwitserse menigte om met zwembanden en al van alle glijbanen te vliegen! Finn en Oliver die een ijshockeywedstrijd bezocht hebben en aangenaam verrast waren door de vrolijke sfeer en enthousiaste toeschouwers. En natuurlijk de vele wandeltochten met Jackie in de bossen/ in de heuvels, de vele fietstochten, variërend van mountainbike-tochten waarbij Oliver en Finn steevast onder de modder en breeduit grijnzend terug kwamen met de opmerking dat het zo mooi is hier tot de wat rustigere fietstochten waarbij er afgesloten werd met warme choco, waar Mia en ik graag aan deelnamen! Ook zijn er al vele malen geweest waarbij Oliver en ik in ons beste Duits probeerden om iets te vragen, om vervolgens een heel verhaal in het Zwitsers terug te krijgen, waarbij we beiden vriendelijk knikten, al wetend dat we de eerste twee zinnen begrepen en de rest al niet meer. Het proberen te begrijpen van de Zwitserse taal, zorgt er tot nu toe voor dat ik vooral iemand enthousiast kan begroeten en verder vooral vriendelijk kan glimlachen en gedag kan zeggen!
En dan was er maandag de eerste schooldag! Enigszins gespannen kwamen we aan op de school, waar we ontvangen werden door allerlei vriendelijk ogende staff members en ‘ambassadors’ (hulp ouders en buddies voor de kinderen). Zodra we het bordje met ‘Osborne Family’ zagen, werden we begroet door een Nederlands sprekende docent die ons meenam naar Mia’s klaslokaal. Finn werd ondertussen opgevangen door zijn eigen buddy en snel weggevoerd bij zijn ouders….gênant!!! Nadat we bij Mia kennis gemaakt hadden met de meester, de klas hadden bekeken en kort met de Nederlandse en Vlaamse jongens uit de klas gesproken hadden, was het tijd om te gaan. Al was ik het liefst de vlieg op de muur geworden die alles kon bekijken bij zowel Finn als Mia en ze kon helpen waar nodig! Dit alles bleek helemaal niet nodig, toen ik twee enthousiaste gezichten de auto in zag stappen bij het ophalen (ondertussen manoeuvreerde ik zo behendig mogelijk in de voor mij onbekende ‘kiss-and-ride lane’….wordt vervolgd in een ander verslag…) Ze vonden het erg leuk, actieve lessen met veel opdrachten, minder zitten aan tafel, geen lesboeken, maar alles vanaf de computer, interessant om met zoveel verschillende nationaliteiten bij elkaar te zitten. Ze namen toch de Nederlandse bammetjes mee in plaats van de ‘hot lunch’ die ze op school konden krijgen, enig ongemak bij de soms lastige Engelse zinnen en woorden was er wel en ook het nog niet mee kunnen praten met klasgenootjes, dus “dan maar gewoon meelachen, terwijl ik geen idee had waar het over ging…”, aldus Mia, somde de eerste indrukken zo’n beetje wel op! Wij waren in ieder geval super trots op ze dat ze dit maar mooi doorstaan hadden en er meteen al een positief gevoel bij hadden.
Naast alle nieuwe grote dingen zijn er natuurlijk al behoorlijk wat kleine dingen die ons opvallen, zoals:
·Dat iedereen hier elke ochtend naar de bakker gaat voor vers brood. Heel lekker brood met een harde korst. Nederlands brood dat voorgesneden is en waar je langer dan 1 dag mee doet kennen ze niet echt. We kwamen alleen wel ’s ochtends op de eerste schooldag tot de conclusie dat dit brood zo groot is, dat nauwelijks past in de Nederlandse broodtrommels…
·Er overal voetbalveldjes en basketbalveldjes te vinden zijn, waar vooral Finn veel te vinden is!
·Dat we bij het openen van onze bankrekeningen vorstelijk onthaald werden en de medewerker, aankomend bij de papieren van Finn hem serieus aankeek en vroeg hoeveel kapitaal er op zijn rekening zou komen…waarbij Finn enigszins onthutst aangaf “ehhhh, mijn zakgeld….” Ik kon nog net een opkomende proest inhouden, al had dat waarschijnlijk geen indruk gemaakt, aangezien ik als niet werkende (oftewel; geen geld inbrengende) het contact met deze medewerker al lang verloren was.
·Iedereen elkaar altijd groet met grüezi als je alleen bent en met grüezi mitenand als je samen bent. En dat er in grüezi geen L zit, in tegenstelling tot wat ik de eerste dagen enthousiast tegen iedereen riep en volgens Oliver leek te klinken alsof ik Cruesli tegen iedereen riep!
·Dat Finn en Mia hun ogen uitkijken naar de dure merkkleding die kinderen dragen op school, sommigen zelfs een helicopter platform thuis hebben en de kinderen van een beroemde Formule 1 coureur (Kimi Raikkonen) op hun school zitten. (Dat laatste feitje maakte vooral indruk op Oliver! Ik heb de man in kwestie moeten googlen en denk niet dat ik hem herken in de kiss and ride lane, tenzij hij met zijn formule 1 auto komt….:)
·We geleerd hebben dat Zwitsers gemiddeld 11,4 kilo aan chocolade eten per persoon, per jaar. Tot nu toe doen we daar goed aan mee (inclusief alle lekkere taartjes die we steeds eten), waardoor het maar goed is dat we ook zoveel wandelen!
Tschüss,
Annet
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090111
[countryId] => 179
[pictureCount] => 33
[visitorCount] => 212
[author] => Osborne
[cityName] => Steinhausen
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/092/294_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grezi-mitenand
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => suusevers
[datePublication] => 2022-09-22
[title] => Letterlijk en figuurlijk
[message] => Zermatt zelf mag je niet bezoeken met een auto en dus komen we terecht op Camping Alphubel in Täsch. Om de hoek zit het station waarvandaan de trein je in een kwartiertje naar Zermatt brengt; helemaal perfect dit. Nadat we zijn geïnstalleerd, gaan we in Zermatt kijken. Je snapt, de boeren uit Stroe moeten eerst even ontdekken hoe zo'n trein ook alweer werkt, want treinen is niet ons ding.
Daar aangekomen bekijken we hoe we de volgende ochtend met de kabelbaan naar de gletsjers kunnen. Maar we gaan ook even navraag doen voor een helikoptervlucht. Een helikoptervlucht is echt al heel lang mijn droom. Lijkt me zó gaaf! En dan hier, tussen de bergen... Hallo. Kan het mooier? We kunnen de volgende middag terecht voor 30 minuten vliegen en we boeken de vlucht! Wilco heeft al wat vaker gevlogen met een helicopter, maar is gek van alles wat vliegt, dus is minstens net zo enthousiast als ik.
De volgende ochtend zijn we voor het eerst eens vroeg uit bed. We hebben nog geen één keer de wekker gezet en we slapen nachten lang: van soms al half tien tot aan acht uur de volgende ochtend. Zo zie je maar weer hoe die wekker ons biologisch ritme kan verstoren. Blijkbaar heb ik véél meer slaap nodig dan ik al neem...
Maar goed, dit keer gaat de wekker om 6.15 uur al, op naar de trein, want we willen de eerste skilift naar de gletsjer pakken. Dat blijkt een grap. Op de gletsjer kun je namelijk skiën (wat we overigens ook hebben overwogen, maar gelukkig niet hebben gedaan. Daarvoor lijkt het toch dat je getraind moet zijn) en het skiteam van Zwitserland en snowboardteam van Italië staan voor ons, dus voor we eens naar boven kunnen, zijn we een half uur verder. De rit naar boven duurt wel een uur, moet je nagaan hoe hoog we zitten! De gondel gaat op het laatste stuk gewoonweg recht omhoog, met de bergwand mee! Boven aangekomen is het ijs- en ijskoud, maar mensenlief, wát een uitzicht! Fenomenaal! Niet voor te stellen in Nederland. Besneeuwde bergtoppen, bergtoppen zo ver je kunt zien en m'n adem wordt letterlijk en figuurlijk ontnomen; wat een ijle lucht daar. Ik word benauwd en dat blijft nog dagen aanhouden.
We lopen een tijd onze ogen uit te kijken, warmen ons op met warme chocomel en een ontbijt in het panoramarestaurant. Daarna dalen we één lift af, om daar een wandeling naar de Matterhorn te doen (bekende hoge berg in Zwitserland). Dan moeten we langzaamaan maar weer eens terug, want rond 14.00 uur willen we op het helikopterplatform zijn en dat is nog wel een half uur wandelen vanaf de skiliften.
Met een lift ga je een eind omhoog naar het helikopterplatform. Daar melden we ons in het kantoor en staan we nog een tijdje te kijken naar de helikopters die af en aan vliegen. Dit begint al goed!
Eindelijk mogen we dan instappen en voor we het weten zitten we in de lucht. Whaaaaaaa, zó gaaf! Al snel vliegen we tussen de bergen en de piloot vertelt welke bekende bergen we zien. We weten niet waar we kijken moeten. Zodra we boven de bergen komen, is het ongekend hoe de wereld er vanaf daar uit ziet... We vliegen over de gletsjer, waar we vanmorgen hebben gewandeld, rondom de Matterhorn, waar we ook liepen. En hoewel we daar vanmorgen niemand zagen klimmen, zien we nu een berghutje (hoe de fuck komt er op zo'n berg een hutje?!) met twee klimmers. Bovenop de Matterhorn staat zelfs ook een klimmer een selfie van zichzelf te maken. Ik snap dit niet. Hoe doe je dat? En stiekem ben ik stikjaloers hoor. De Zwitserse bevolking is vooral slank en sportief en hoe mooi is het als je de bergen in kunt en dit soort dingen doet? Jaloersmakend op een positieve manier.
De helikoptervlucht vliegt (letterlijk en figuurlijk) voorbij en voor we het weten landen we alweer op het platform.
Ik moet even bijkomen en Wilco ook. Eerst maar eens naar een terras en ik kan de woorden niet vinden hoe het was. Het moet even landen, letterlijk en figuurlijk. Niet uit te leggen deze ervaring. Het was elke seconde driedubbel opnemen.
Straatarm en doodop, maar meer dan voldaan komen we een tijd later terug bij de camper. Deze dag was onbetaalbaar. Letterlijk en figuurlijk.
[userId] => 440589
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087893
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 99
[author] => Susanne
[cityName] => Zermatt
[travelId] => 528086
[travelTitle] => Camperreis door Zuid Europa
[travelTitleSlugified] => camperreis-door-zuid-europa
[dateDepart] => 2022-09-16
[dateReturn] => 2022-10-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/078/174_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/589_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => letterlijk-en-figuurlijk
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => avontuurlijke
[datePublication] => 2022-10-02
[title] => De Gotthardpas over!
[message] => Vandaag was een hele speciale dag; we rijden over de Gotthardpas!!! 32 km lang en het was voor mij zwaar zwoegen destijds.
Her regent het al sinds de middag vanaf dag 1 in Luik. Pfff, heel vermoeiend autorijden. Soms is het even droog zoals gisterenmiddag in Baccarat. Ik heb vandaag het weerbericht voor de Gotthard bekeken en het zou bewolkt zijn met af en toe zon....
want echt zeg, de Gotthard gehuld in de regen, wat een slecht scenario.
Maar eerst vertrokken uit Gerardmer en ik wilde echt graag naar het dorp Thann. Ik heb me vandaag weer totaal verbaasd over hoe steil en zwaar de beklimmingen hier zijn in de Vogezen...En dan schrijf ik destijds in mijn boek dat er ach, wel twee zware klimmen in zaten van 1000 meter hoogte maar dat de dag verder heel goed ging, pfff. Ik heb zelfs het stuk gezien waar ik voor 1 keer ben afgestapt omdat het niet meer ging. Maar hoe zwaar is lopen naar boven met een fiets met verzuurde benen?! Dat was eens en nooit meer; gewoon doorfietsen. Hoe zwaar het ook is, laat die pedalen ronddraaien@ met dank aan Bas.
We hadden het hotel van de overnachting in Thann al gevonden via Googlemaps en dus ook de naam van het hotel. We hebben vandaag de oorspronkelijke route van destijds gevolgd en ik herkende zoveel! Daar zoekende komt er iemand naar buiten om te vragen of ze ons kan helpen. Ik vertelde het verhaal van destijds en wees aan waar onze kamer was. Gelijk wilde ze een foto van ons maken; zoek de verschillen!!!!
Van daaruit de snellere route genomen via Mullhouse, Basel en Luzern want dat was geen optie om die grote steden in te gaan per auto. Wij volgden destijds in Zwitserland de speciale fietsroutes wat per auto niet mogelijk is dus we wilden de route bij het begin van de Gotthardpas oppakken.
En ik heb mijn fietskleding aan vandaag.
En laat nu een half uur daarvoor de zon doorbreken... net zulk geweldig mooi weer als destijds.
Het enige ontnuchterende was dat grote stukken van de oorspronkelijke route vervangen waren; glooiender en niet meer zo steil. Zelfs het kleine winkeltje in Andermatt was er niet meer.
Maar; ongeveer 10 km voor de top herkende ik alles weer; zowat elke bocht en hoeveel ik nog te gaan had tot de top.
En ineens waren we DAAR; Frans vraagt; "herken je iets"? Herken je iets?! Ik ren gelijk naar een zendmast toe en na wat heen en weer schuiven heb ik exact dezelfde foto. Hoe gaaf is dit?! Er is wel veel veranderd; extra autostroken, parkeerplaatsen etc. Maar wat een beleving.
En ik wist ook nog dat we bij de afdaling twee keer gestopt zijn en ik denk ook te weten waar...
Na veel genoten te hebben dalen we af en ik roep; stop daar! Want ik denk te weten waar een foto gemaakt werd.
Nou mensen; dit is echt het bijna vetste moment voor mij. Mijn foto met rode windjack is gemaakt bij een vangrail met op de grond een felle gele streep en twee wat zwakker gekleurde strepen. Ik loop dus naar die plek toe, kijk naar de vangrail en de grond en denk; dit kan echt NIET waar zijn. Van de 32 km-lange route sta ik op de enige juiste plek waar deze foto gemaakt is. Kijk naar mijn voeten en de gele strepen.
Ik kan wel blijven doorzeveren maar mensen; kijk lekker naar al die oude foto's en de nieuwe. Wat een geweldige dag was dit, wederom om nooit meer te vergeten.
[userId] => 335189
[photoRevision] => 17
[reportId] => 5087868
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 60
[author] => Wendeline
[cityName] => Airolo
[travelId] => 528060
[travelTitle] => Opnieuw een stuk naar Rome; nu per auto.
[travelTitleSlugified] => opnieuw-een-stuk-naar-rome-nu-per-auto
[dateDepart] => 2022-09-30
[dateReturn] => 2022-10-12
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/078/014_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/335/189_50x50.jpg?r=17
[titleSlugified] => de-gotthardpas-over
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => germenenjolande
[datePublication] => 2022-10-02
[title] => Gedachten uit Zwitserland
[message] => Gisteren hebben we vooral kilometers gemaakt. Telkens als we 100 km verder van huis waren, gemeten in een rechte lijn, trakteerde ik op honingdrop: die trof ik namelijk aan in een auto die ik had uitgeleend, dus die had ik in mijn jaszak. Zes dropjes p.p., gisteren. Langs de rails was het vast wel 800 km, maar dat is veel moeilijker om te meten.
Vandaag gaat het wat minder snel: we beginnen in Basel, met een bezoek aan het museum van Jean Tinguely. Deze kunstenaar knutselde met veel verve allerlei mechanieken in elkaar, ingenieuze contrapties die geen zinnig doel hadden. Ze dienden alleen om zijn mening aan te geven over de steeds minder elegante en meer rusteloze samenleving. Alles beweegt tegenwoordig zonder ophouden, stilstand bestaat niet, tijdelijk is het nieuwe permanent. Hij was een leeftijdsgenoot van mijn vader, maar een groter contrast in levensstijl en activiteit is nauwelijks denkbaar. Er staan bewegende werken van Tinguely in grote steden waar hij exposities had: in Parijs hebben Annebel en Dyonne en Jolande ik bij een vijver vol rare waterdingen gestaan en in Basel maakte ik gisteravond een filmpje van een soortgelijke installatie. Bij dit verslag slechts een stilstaand plaatje en geen water, maar wel van een apparaat dat een zaal van drie verdiepingen hoog nodig heeft. Jolande zag en hoorde het gevaarte in beweging, ik kwam net te laat.
Dan de trein in en wegwezen. Twee dropjes ver. Door de (nieuwe) Gotthardtunnel, 57 km duisternis, wat een rust, balsem voor de ziel. Helaas, net als ik een beetje tot rust kom, begint het buiten het raam weer met hoge snelheid voorbij te schuiven. In twintig minuten consumeert de moderne techniek mijn siësta. Moet dat nou zo?
Er zijn veel tunnels op het traject, de laatste vlak voor we Lugano bereiken. In zo'n tunnel kunnen ze klaarblijkelijk de rails erg nauwkeurig en netjes neerleggen: de trein haalt bijna de 200 km/h maar je voelt er niets van.
Lugano is bekend terrein: hier hebben we een groots aangepakt huwelijk helpen vieren. We rollen onze koffer uit de trein en in een steile 'funicular', zodat we het zware ding nauwelijks hoeven te dragen om de receptie van ons hotel te bereiken. Het is prachtig weer, met zo'n 100% blauwe hemel die speciaal gemaakt kon zijn om je Nederlandse vrienden jaloers te maken. Inchecken, bagage en jassen op de kamer, weer naar buiten. Tien meter buiten de deur zijgen we neer op een terrasje en bestellen een drankje, in perfect Zwitsers-Italiaans: "Two beers, please?"
PS:
Joke, je pa staat al jaren op de lijst.
Hannes: de crypto brengt altijd veel pret en algemene ontwikkeling, maar we gaan naar oorden waar de cultuur 2000 jaar ouder is dan in Nederland. Ik denk dat ik het dus al moeilijk genoeg ga krijgen, in cerebraal opzicht. Veel dank, maar nee dank.
[userId] => 311774
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087689
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 128
[author] => Germen
[cityName] => Bazel
[travelId] => 528059
[travelTitle] => Sardinië 2022
[travelTitleSlugified] => sardini-2022
[dateDepart] => 2022-10-01
[dateReturn] => 2022-10-27
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,bazel
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/311/774_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gedachten-uit-zwitserland
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2022-09-23
[title] => Zurich Pfaffikon
[message] =>
Een reisdag vandaag. Einddoel is Pfaffikon in Zwitserland, een km of 40 ten oosten van Zurich. Hier gaan we Paul en Sophie ontmoeten, vrienden van ons die er een stacaravan hebben staan op een camping. De rit is nog geen 200 kilometer, dus we hoeven niet per se vroeg te vertrekken. Ontbijten in het zonnetje kan dus nog! De watertank vullen, sticker op de vooruit voor de tolwegen en gaan. Het eerste stuk naar Basel gaat over de snelweg, even de Duitse grens over en 20 km verderop er weer over maar dan Zwitserland in. Op de kaart had ik een dorpje ontdekt dat ik wel even MOEST bezoeken, alleen al vanwege de naam, namelijk Eiken. En dat lag precies op onze route. Met 2000 inwoners goed te overzien, een kerk, kapper, hotel, supermarkt en wat grote boerderijen en gewone huizen. Bonus: de trein met station, de snelweg voor de deur. Bij het gemeentehuis de camper geparkeerd en koffie gedronken in de stralende zon. Ik schiet snel wat fotos met het logo en de Eiken naam ( bewijs moet er zijn!) en gaan we weer, nog n 70 km verder rijden. We blijken een uurtje eerder aan te komen dan Paul en Sophie, die komen met de trein uit Italie, waar ze een paar dagen aan het Como meer waren. Goed excuus om een siesta te doen! Stoeltjes naar buiten en oogjes toe! Alleen moet ik eerst parkeergeld betalen. Het toetsenbord moet ik gebruiken om het kenteken in te voeren maar ik mis de letter Z op het vreemde toetsenbord. Een moeder met kind leggen me het Zwitserse toetsenbord uit en ik ontdek warempel toch n Z. Gauw 5 euro in de gleuf gooien, voor 24 uur parkeerplezier. De munten komen even hard terug, maar geen extra munten deze keer! Na -5 keer met verschillende werptechnieken gegooid te hebben, begint er iets te dagen! De gleuf lust geen euro's! En Zwitserse franken heb ik niet. Het apparaat suggereert echter ook mij onbekende app's. De eerste werkt niet met mn NL telefoonnummer, maar de tweede wel. Betalen kan met Paypal, das handig, daar heb ik n account. Ondertussen is de siësta tijd al half voorbij:-((. Nog snel n verlate lunch en met n beetje mazzel kan ik nog tien minuten zitten! Gelukkig komen Paul en Sophie na n half uurtje, dus de siesta is toch nog gelukt! Paul kijkt nog met zijn technische knobbel naar de (niet)werking van de koelkast, maar t raadsel lossen we niet op. Dan maar niet! We gaan stukje wandelen om te meer, 2 x 3 km. Halverwege is een sort bioboerderij die honderden pompoenen heeft en verwerkt zijn tot eten en...kunstwerken.Wat wij vroeger met eikels en kastanjes deden ( met lucifers figuurtjes maken), doet de boer dat met zijn pompoenen maar dan megagroot. Ziet er allemaal vrolijk uit en aan de vele gasten en tafels te zien, wordt het restaurant goed gebruikt. Veel bioproducten vind je in de winkel en met verse appelsap genieten we van het uitzicht over het meer met de groene heuvels er om heen. In de verste verte zien we bergen met een toefje sneeuw, heerlijk uitzicht! In de caravan maken P[e-38]S een heerlijke spaghetti klaar en maken we plannen voor de volgende dag....
[userId] => 293252
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087440
[countryId] => 179
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 105
[author] => Frans
[cityName] => Zürich
[travelId] => 528027
[travelTitle] => De Elzas, Alpen en Dolomieten
[travelTitleSlugified] => de-elzas-alpen-en-dolomieten
[dateDepart] => 2022-09-18
[dateReturn] => 2022-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/075/465_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zurich-pfaffikon
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => paul
[datePublication] => 2022-08-31
[title] => Ich schenke es ihnen
[message] => Als je dan toch een Zwitserland vignet op je voorruit hebt geplakt, blijf dan op doorreis naar het zuiden ( of op weg terug naar huis ) gerust een paar uurtjes of overnachten in Luzern. Wij slapen op de tweede verdieping in kamer 8 bij Isabel en Vera. De eerste geeft tips voor een drietal sehenswürtigkeiten im Ortsmitte, en de volgende ochtend serveert de tweede een hübsches Frühstück met vers brood en fruit, en alles wat daarbij hoort.
Luzern blijkt een tof stadje, aan een enorm meer, met bergen hier en daar op de achtergrond. Midden in het stadje heeft Thorvaldsen een immense leeuw uit een rotswand gehakt, en verderop staan winkels en uitspanningen, die geen echte toeristenshit verkopen, maar wel zwitsers uurwerk ( jawel, koekoeksklokken ) en zwitserse messen, en zwitserse kaas, en sjokola natuurlijk.
Ergens hoog tijdens een stadswandeling staan een stuk of wat torentjes, en een hartstikke oude klokketoren, die omdat ie zo oud is, een minuutje eerder mag beieren dan de andere stadsklokken. Leuk toch ? Als ik al die torentjes ben afgewandeld en weer afzak naar de Altstadt, dan is daar een terrasje, met uitzicht over het meer en meer van dat alles. In Zwitserland hebben ze nog steeds geen euro’s maar oude franken, die net zo veel waard zijn als een euro. Het meisje wil 16 franken Bar Geld voor twee biertjes en een stuk cake, maar ze heeft geen pinapparaat en zegt -als ik haar treurig aankijk- “Ich schenke es Ihnen” en vanaf dat moment is alles in en om Luzern geweldig. Met wolken tegen de berghellingen in de verte en op wolken onder mijn sneakers loop ik over de eeuwenoude houten brug die de beide oevers over de VierwaltstätterSee verbindt, en in de schemering eet ik risotto met stukjes vark, drink een glas Rotwein en slaap ‘s nachts zoete dromen, tot het ontbijt, zoals Vera dat de volgende ochtend serveert. Met een kop dampende koffie en het koffertje weer ingepakt wird mir ein gute Reise gewünscht.
Twee uur later zoef ik door de Gotthardtunnel naar Italië, en daar vertel ik jullie een volgende keer over.
[userId] => 81696
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086798
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 107
[author] => Paul
[cityName] => Luzern
[travelId] => 501004
[travelTitle] => Verre reizen, korte uitjes
[travelTitleSlugified] => verre-reizen-korte-uitjes
[dateDepart] => 2013-11-30
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,luzern
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/081/696_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ich-schenke-es-ihnen
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => dennisbrouwers
[datePublication] => 2022-07-03
[title] => Zwitserland
[message] => Hehe, eindelijk weer eens een roadtripje kunnen maken. Bij de foto's staat méér info, voor de geïnteresseerden.
Eerst een tussenstop in het Schwarzwald --> Gengenbach(50 geworden!), daarna Zwitserland --> Thunsee --> onze basis is in Aeschi bei Spiez nabij de Jungfrau Region.
Een prachtige "Railaway" treinrit naar Schynige Platte gemaakt. Duur ritje, maar zeer de moeite!
De hoge watervallen van Lauterbrunnen. Een dagje naar het mooie Thun. Ook skidorp Wengen bezocht, maar dat kon ons niet zo bekoren.
Een WAAN-ZINNIGE dag naar de Schilthorn top, via 5 gondels, ooit werd daar een 007 film opgenomen. Echt zéér, zéér, zéér mooi daar.
Een deel naar beneden gelopen vanuit Mürren naar Gimmelwald, superlatieven schieten tekort.
Daarna verder naar Lago Maggiore en Lago di Lugano. Onze basis is een locale osteria in Gambarogno. Lugano, Morcote, Locarno en Ascona bezocht, allemaal mooie plaatsen. En met Epke heerlijk in de meren gezwommen.
Daarna aan de Vierwaldstättersee naar Weggis geweest. Ook een prachtige locatie. Alleen stond er een kerkje achter onze kamer, en de kerkklokken gingen elk kwartier (!!) 6x, en op het uur ook nog eens het aantal uren erbovenop, pffff.........
Als laatste gestopt in wederom het Schwarzwald, in de mooie studentenstad Freiburg, waar een prachtige gotische kathedraal een mooi plein versierd. Toevallig is het Freiburg Weinfest daar.........vervelend........;) .
Al met al een heel avontuur, veel mooie omgevingen ontdekt samen met onze dappere vriend Epke. Eten was wel duur, en apart, want paarden entrecote en ook ezel staan op de menukaart. De wijn was helaas ook erg duur. Bier viel wel mee. Hotels erg duur. Trein en gondelkaartjes erg duur. De Schilthorn regio was echt de highlight !
[userId] => 29528
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086501
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 414
[author] => Dennis
[cityName] => Spiez
[travelId] => 29528
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2006-12-11
[dateReturn] => 2007-02-14
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,spiez
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/029/528_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zwitserland
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => VanSpaarndamnaarRome
[datePublication] => 2022-08-15
[title] => Zwitserland en Meer van Genève
[message] => Do 11/8 naar Pontalier! 24 km.
Gisteravond nog een biertje gedronken met 2 Zwitserse pelgrims. Die waarschuwden mij dat er er in Zwitserland tussen Martigny en Orsierres waarschijnlijk een klein stukje getreind moet worden omdat een gedeelte van de route onbegaanbaar is geraakt. Ga t zien.
Tijdens mijn etentje gisteravond kwam er een uitgedroogde loper rond 20 uur het restaurant binnen, totaal bezweet, viel flauw en nam in zijn val mijn hele tafel mee. Gelukkig niks gebroken! Hij had ook niets
Vanochtend om 7 uur vertrokken. Na 5 minuten al een omleiding omdat de route onbegaanbaar is. 3 weken terug is daar, door naar beneden komende stenen, een vrouw overleden.
Ik volg de detour bordjes en kom de Denen tegen. We gaan vandaag samen verder. We raken de detour bordjes kwijt en lopen gedurende een uur een onmogelijk pad. Klimmen, klauteren elkaar helpen afdalen tot we na een uur niet verder kunnen en bij een volgende barricade staan. We lopen een stuk via de weg terug en beginnen opnieuw. 2 uur verder en 3 km opgeschoten. We moeten ruim 500 mtr klimmen vandaag.
Fijn dat we met z’n 3-en zijn. Kunnen ze mij een beetje in de gaten houden.
Vlak voor Pontalier komen we de Engelsen tegen. Zijn veel later vertrokken, maar hebben wel de goede detour gepakt. Waar wij naar rechts zijn gegaan zijn zij naar links gegaan. Zijn ze gewend die Engelsen.
We slapen allemaal in de jeugdherberg. Mozes heeft vanochtend de bus genomen. Wil een tent kopen in Pontalier ivm de kosten in Zwitserland. Hij blijkt uiteindelijk een hangmat gekocht te hebben! Nu maar hopen dat t droog blijft!
In Pontalier trakteer ik Morte en Mette op een ijskoude cola op een terras.
Vanavond een simpele magnetron maaltijd!
Ik lig met 4 man in 2 stapelbedden in een bloedheet kamertje!
Vr 12/8 naar Jougne - laatste dag in Frankrijk. 22 km.
We ontbijten met z’n 6-en in de jeugdherberg. Wat een bonte verzameling mensen in zo’n jeugdherberg! Daarna op pad.
Steile klim direct na het verlaten van Pontalier. We pakken de laatste bergen in de Jura. Prachtige uitzichten over het dal. Oa. het Chateau de Joux, boven op een rots gebouwd. Luid geklingel overal door de koeien die hier bellen dragen. Na de klim weer helemaal naar beneden - zo zonde - naar een dal en daarna weer naar boven. Boven lopen we op ruim 1200 meter hoogte. Dat zorgt voor een koel windje.
Iedereen gaat naar Jougne vandaag, maar naar verschillende adressen.
Zie de eerste skiliften onderweg. Het adres waar ik slaap, had eigenlijk geen plaats, maar ik mag in de kamer van haar zoon slapen. En mijn was wordt weer eens machinaal gedaan. Beter dan met douche gel in de wasbak.
Op zoek naar een restaurantje beland ik in het hotel waar Mette en Morten overnachten. We eten samen een pizza.
Za 13/8 Naar Orbe.
Vandaag verruil ik Frankrijk voor Zwitserland en wandel ik het dal van het riviertje de Orbe in. Mooie gorges uitgesleten door de rivier. Een overwegend dalende etappe! Ook wel eens lekker.
Gisteren al Zwitserse Francs uit de muur getrokken.
Na het gerommel met of afwezig zijn van route aanduidingen in Frankrijk moet Zwitserland wat dat betreft het walhalla worden. Daar kan geen blind paard verkeerd lopen. Bij de grens kom ik 2 Franse wandelaars tegen die samen 9 dagen van de route lopen.
Mooie route zo vlak langs de rivier. Af en toe kleine tunneltjes om door de rots te komen.
Bij de brug bij Les Clées lunchen we met ons 6-en. Allemaal toevallig zelfde stop gepland op het zelfde moment.
Vlak voor Orbe kom ik de 2 Fransen van de grens weer tegen. Ze zijn de route kwijt geraakt en hebben stuk over de weg gelopen. Hoe zeg je “blind paard” in het Frans?
Ik zie in de verte de Alpen oprijzen, met sneeuw op de toppen. Indrukwekkend. Daar ligt het hoog(s)te punt van de reis. Maar het duurt nog even voor ik daar ben.
Ik logeer in een simpel hotelletje. Sla voor de winkels sluiten nog wat fruit in voor de vitamines en drinken voor morgen, want dan is het zondag. Het avondeten vind ik bij de Thai!
Zo 14/8 naar Lausanne. 30km.Er wordt wat regen verwacht. Einddoel is de Auberge de Jeunesse. Maar ik mag er ook in.
Ik ontbijt in het hotel; dat kon een half uurtje eerder dan normaal op zondag. Samen met Morten en Mette. Voor het ontbijt al de dag fourage bij de Bakker gehaald. Die is al om 05:30 open.
Het is bewolkt en een graad of 16. Heerlijk om te lopen. Na het verlaten van Orbe zie ik de bergen van de Jura achter mij verdwijnen en de Alpen in de verte oprijzen.
Ik heb 2 flesjes isotone drank vandaag bij me. Kijken wat dat doet. Extra suiker en zout. Het lopen gaat super vandaag. Moet me echt dwingen om pauze te nemen.
Onderweg kom ik midden in de velden een schuur tegen met een tafeltje en 2 stoelen voor de vermoeide wandelaar. En een waterbron ernaast. Niks meer te wensen.
Zo 8 km voor de eindbestemming begint t te regenen. Dat is lang geleden. Uiteindelijk valt t wel mee.
Dan doemt in de verte het meer van Genève op, met laag hangende wolken erboven. Imposant!
Dan naar beneden en bij het inchecken bij de jeugdherberg tref ik Mozes aan. Zit al aan een biertje. Heeft hij eindelijk een hangmat om buiten te slapen op campings, wordt er regen verwacht vanavond. Dus ook maar naar de herberg. Samen met de Denen, die inmiddels ook gearriveerd zijn, voegen we wasgoed samen en laten we de machine het werk doen.
We eten vanavond samen in deze behoorlijk grote herberg! Super eten!
Ma 15/8 Naar Montreux. 33 km. Compleet vlakke etappe, volgens t boekje dan, langs de oevers van het meer.
Vannacht onmogelijk kunnen slapen. Er lag een Vlaming op de kamer die permanent ongelooflijk hard snurkte. We hebben hem 2 x wakker gemaakt, maar naar 5 minuten was t weer raak. Nog nooit zo iets gehoord!
Vanaf de jeugdherberg tot aan de buitenwijken van Lausanne ben je al zo een kleine 10 km verder. Niet heel interessant.
Daarna loop je wisselend direct langs de oever van het meer, dan wel door de wijngaarden, die overal langs de zuidkant te vinden zijn. Sommige super steil. Alles ademt wijn in de dorpjes. Mijn interesse gaat meer uit naar Cola of Fanta op dit tijdstip.
Het weer valt alles mee vandaag. Had mijn regenjas bij de hand, maar niet nodig gehad. Prachtige wolken partijen boven t meer en steeds meer zon. Daar waar de tocht door de wijngaarden voert, gaat t toch heuveltje op, heuveltje af.
In Montreux is het toeristisch druk, te druk voor mij. Prachtige hotels en restaurants, de oevers rijkelijk verzorgd met kleurrijke planten bloemen. Hier zit geld. Dat is ook te zien aan te prijzen.
Bij aankomst in de jeugdherberg van Montreux om 15 uur, zie ik dat de receptie pas om 17 uur opengaat. Helaas. Douche nog even uitstellen! Hoop dat t eten vanavond net zo lekker is als gisteren in Lausanne.
Tot binnenkort!
[userId] => 439954
[photoRevision] => 5
[reportId] => 5086234
[countryId] => 179
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 214
[author] => Hans
[cityName] => Montreux
[travelId] => 525068
[travelTitle] => Te voet van Spaarndam naar Rome
[travelTitleSlugified] => te-voet-van-spaarndam-naar-rome
[dateDepart] => 2022-07-06
[dateReturn] => 2022-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 12
[goalName] => Camino / Pelgrimstocht
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/066/895_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/954_50x50.jpg?r=5
[titleSlugified] => zwitserland-en-meer-van-genve
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-29
[title] => Dag 2: Julierpass en Albullapass
[message] => Harry was ’s ochtends vergeefs naar de supermarkt gelopen (was dicht op 2depinksterdag) heeft Harry toch nog enkele plaatselijke delicatessen kunnen scoren bij de ambachtelijke kaasboer en slager. Rohschinken, Wiesner Alpkäse, Buender Hirschfleischkäse, Caviaschnitte und Davoser Schafkäse. Hij was wel open op Pinkstermaandag. Hapjes voor bij de borrel vanavond, nou ja… cola. Oh shit .. die is inmiddels ook op. Harry had wat tijd in zijn agenda om te shoppen in t winkelhart van Schmitten, want ik was ruim een uur eerder terug dan de anderen. Er was iets misgegaan in ploegentactiek boven op de Passo dal Güglia (ofwel de Julierpass, zoals de Friezen zeggen). Hij moest de kortste weg terug om bevoorrading te halen voor de toppers. (Hij had wegens zijn holtes al besloten alleen de Julierpass te rijden). Hij doet dit natuurlijk graag, Na een snelle afdaling met wat schakel problemen kwam hij uiteindelijk weer in het dal. Oortjes werken niet op zo’n afstand. De rest van de mannen zijn doorgereden naar st Moritz. Onderweg nog even de route kwijtgeraakt en daar stonden we voor een opgeheven spoorwegovergang even goed uitgekeken en onze route vervolgt die over een vliegveld voor Ulta light ze hadden gelukkig vrij vandaag. Vanaf La Punt zijn Okke, Boreas en Wim begonnen aan de steile beklimming van de Albulapass. Na 10 km zwoegen kwamen we boven in een schitterend sneeuwlandschap. Na koffie op terras waar we hartelijk werden onthaald door een Friezin die al 30 jaar in Zwitserland woont en ons even bijpraatte over de stand van zaken van de instortende berg die niet ver van ons huis blijkt te zijn maar ons dorp is veilig. In de afdaling van de Albullapass werden we wel overvallen door regen ook al was dat van korte duur. Nog genoten van de draailussen van de trein van Rätische Bahn op de Albullaspoorlijn (wereld erfgoed). Harry had hier allemaal geen last van. Hij heeft zich lekker in zonnetje, lekker relaxed laten ‘afzakken’. Zag nu veel meer van de prachtige omgeving dan tijdens de beklimming. Op de top nog wel tijd gehad om, tijdens bespreken van deze mislukte ploegentactiek, voor de gebruikelijke ‘sticker-fotoshoot’ uit te voeren.Overigens het door Okke professionele geprepareerde achterwiel hield zich fabelhaft. Fiets met berijder (iets minder professioneel) lagen als n huis aan ’t asfalt gekleefd…. net Max.
Gisteravond waren en nog wel langdiscussie welke route we van daag zouden rijen het werd dus rondje Julierpass en Albulapass dit werd pas bereikt na 3 stemmingsrondes. Harry moest na zijn finish eindeloos wachten op de toppers. Ha kon tukkie doen en had geregeld dat we in de tuin mochten zitten in het zonnetje. Toen ze er eindelijk waren , waren ze nog nat van de regen… of ’t zweet .
Voor t eten nog effe naar de kerk gekuierd. Kuitenbijterpad. Zondags bergschoenen aan hier, en niet voor minder validen. God is selectief hier. Boven laat Okke z’n drone zweven met behulp van de geesten boven t kerkhof. Ik probeer Wim nog boos naar de kerkklok wijzend op de kiek te krijgen… maar hij weigert en is gelijk z’n goeie humeur kwijt. Wim en ik moeten ons nog op leven en dood verdedigen tegen Dido de agressieve drone.
Okke’s kookbeurt is een koningsmaal. Honderd bonensoorten. Ook kwantiteit was goed, we krijgen ’t niet op.
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093739
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 27
[author] => Okke en Harry
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/417_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-2-julierpass-en-albullapass
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-28
[title] => Dag 1 Eerste bergrit naar Lenzerheide
[message] => Paar keer wakker van het voluurse respectievelijk het kwartier ritme van de kerkklok vannacht. Maar is eigenlijk wel gezellig, en vergroot het vakantiegevoel. Wim beweert dat hij niet heeft geslapen door de kerkklok. De anderen hebben daar geen last van gehad. Kan zijn dat ze doof worden of Wim was zenuwachtig voor de eerste dag.
Net als die krekel die ergens in de keuken rond kruipt en af en toe wijffie probeert te vinden respectievelijk te versieren. Ook gezellig tropen geluidje. Gelukkig waren de wanden dik genoeg om de wat vervelendererere vakantiegeluiden te isoleren tot de eigen kamers.Overigens wil natuurlijk iedereen weten wat de kamerindelingen is. Echter als gevolg van AVG wetgeving, zijn deze nu vertrouwelijk. Tip v.d. sluier, Harry kon heerlijk ongestoord om me heen slaan tijdens m’n nachtmerries over de komende bergritten….
Ontbijtje naar binnen gepropt, en de Jong honden stonden te trappelen, eh dat paarden, kwijlen om op de fiets te klimmen. Er wordt niet gedoucht, dus ons reiszweet verspreiden we in de schone pure Zwitserse lucht. Nog heftige discussie over hoe we de ijsbrekertocht aanpakken. Weg afgesloten, tunnels, gravelpaden, etc.Uiteindelijk ingeklokt, en beginnen met 10k afdalingen, shit die moeten we ook weer omhoog aan het eind.
Compromissen wordt het. Paar tunnels, ca 1km. Toch stuk gravelpad, oud spoorlijntje, nog golfballetje getikt. Prachtige landschappen, idem weer (half bewolkt). Tunnels waren gelukkig allemaal verlicht,allemaal roodlampje achter op dat vel knipperde. Bij de eerste stop om van het landschap te genieten stond Okke in een mierenhoop, gelukkig zwarte mieren die alleen kriebelde.
In Chur effe zoeken naar onze 1ekoffie. In ons hotel is dat namelijk drama. Cupjesautomaat, die we niet hebben, en geen filter o.i.d. in Chur goeie tent met apfelstrudel gevonden dus ook gescoord.Echter daarna begon het drama. Lenzerheide was bedoeld als opwarmertje had ik bedacht…. Maar het werd nagenoeg Harry zijn carrière breker. Chur amper uit of de mannen laten Harry al staan op de plaats. Dus eenzame rit, waar hij uiteraard goed zelf hep leruh kennuh. De essentiële dingen des levens overdacht, testament heroverwogen (rustig maar, ga niets aanpassen).Toch maar appje gestuurd, en gezegd dat ik hoop voor t eten bij t hotel te zijn.Gelukkig wachten de mannen (maar een half uur) op de top. Opwarmertje bleek toch her en der super stijle stukken te zitten.Boreas was als eerste boven, gevolgd door Wim en Okke. Onze sticker is door Harry op de top op een lantaarnpaal geplakt. Afdalingen, met 5,5 spetters regen. Maar toch dan nog die eindklim. Wederom was de klimvolgorde snel bepaald. Wim Pakte dit keer de winst. Met de goddelijke wielrenners drank wordt als 4e in de etappe afgevlagd, vlak voor Max als 1ein Monaco als 1emet ietsiepietsie meer regen, wordt afgevlagd. Oh ja, godendrank is cola… net als de godenspijs … de banaan.
Boreas met keukenschort voor, Okke zijn overall, want die wil Harry zijn achterwiel opvoeren. Okke heeft zijn teamhulp nodig morgen als lead out voor de bergpunten. Vakwerk, voor zover ik kan beoordelen. Vielen Dank.
Overigens ook Boreas vakwerk, VOORAL het toetje…. Maar smaken verschillen wordt maar weer eens bewezen. De rest van de avond wordt waarschijnlijk gevuld met slap ge-OH, voor 90% over fietsuh…. Harry roept:Ik wil naar bed….!!!!
P.S Dit is het eerste verslag in coproductie tussen Okke en Harry (we hopen dat het goed leesbaar is)
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093695
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 55
[author] => Okke
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/151_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-1-eerste-bergrit-naar-lenzerheide
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-27
[title] => deel 2 dag 0
[message] => Het was vrijdag een echt inpak dag welke fietskleren neem ik mee en hoe krijg ik alles in zo weinig mogelijk tassen. Het is ons allen gelukt om minder mee te nemen dan de voorgaande jaren. Alles paste zonder te veel moeite in de auto en Wim en Harry hadden vrijdag hun spullen al gebracht. Harry zij in een bijzin er zit denk ik een spaak los. Dacht pakt nog even de spaakbok en toen bleek er iets meer aan de hand te zijn dan 1 spaak alles weer gericht en aangedraaid en ook nog even wat vet aan de as en nu kan Harry weer veilig de berg op en af Maar had toch wel een déjavu gevoel, wat was er ook alweer met Harry’s achterwiel de hand toen we voor het eerst gingen fietsen in de bergen?
Zaterdagochtend snel alles ingepakt en toen brande er een geel lampje. Zoals Harry al zij te zware jongens met te veel spullen.
Harry heeft weer de oude traditie in ere hersteld en heeft een mooie sticker gemaakt en is met enig ceremonie op lantarenpaal in Sneek geplakt.
Naar Arnhem gereden om Boreas op te halen. Werden door de hond enthousiast begroet en kregen koffie. Top! Laatste spullen ingepakt en fiets Boreas op de imperiaal zijn we zonder grote problemen naar Zwitserland gereden.
Hier aangekomen alles snel uitgepakt en Wim heeft snel een heerlijke maaltijd gemaakt met paste, spek en cremefrêche. Ondertussen hadden we ondekt dat er andere stopcontacten zijn in Zwitserland , paniek maar naar enig zoeken is het opgelost. Boreas heet nu ’s nacht een eigen nachtlampje
Nu snel slapen en morgen gaat het los.
Gr
Okke
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093669
[countryId] => 179
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 55
[author] => Okke
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/009_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => deel-2-dag-0
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => geertenleny
[datePublication] => 2023-05-20
[title] => Ponte Tresa
[message] =>
Ponte Stresa (18 tot 21 mei)
Donderdagmorgen vertrokken we om 9.30 uur opgewekt voor onze reis door Zwitserland, volgens de routeplanner ongeveer 285 km. Het werd laten we maar zeggen een avontuurlijke reis. We waren nog niet lang onderweg of we zagen dat er al meer dan een uur file stond voor de Gothardtunnel. Dat werd steeds meer, op een gegeven moment was het zelfs 2.30 uur. Daar hadden we geen zin in. Maar omrijden gaat niet zo makkelijk. Toch hebben we een heel eind omgereden via Chur en de San Bernadino pas. Een mooie tocht, maar heel druk. We waren uiteindelijk pas om 5 uur op de camping. Daar werden we verwelkomt door Ronald en Ans, die ook met de reis meegaan. We waren best moe, maar hebben weer een mooi plaatsje. De volgende dag hebben we ons rustig gehouden, alleen onze was en boodschappen gedaan. Ook hebben we koffie gedronken met Ronald en Ans. Heel gezellig. Het begon al snel te regenen en dat duurde de hele dag. Ook vandaag zaterdag regende het de hele dag. We zijn toch naar Luino gegaan om te kijken bij het park waar Geert zijn moeder een vakantiehuisje heeft gehad en waar wij verschillende zomers onze vakantie met de jongens hebben doorgebracht. De huisjes stonden er nog, maar er waren nu nog weinig mensen. Luino was druk, maar we konden onze auto kwijt en hebben geluncht en een wandeling gemaakt o.a. langs het meer. Terug in Ponte Tresa hebben we gewandeld langs het meer van Lugano. Onze camping ligt aan het meer. We hadden wel onze paraplu’s de hele dag nodig.De grens van Zwitserland en Italie loopt dwars door Ponte Tresa.
[userId] => 441324
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093392
[countryId] => 179
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 58
[author] => Leny
[cityName] => Ponte Tresa
[travelId] => 528702
[travelTitle] => Abruzzen en Puglia
[travelTitleSlugified] => abruzzen-en-puglia
[dateDepart] => 2023-05-13
[dateReturn] => 2023-07-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/269_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/324_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ponte-tresa
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-04-23
[title] => Wir sind unterwegs!
[message] => We zijn alweer vier maanden verder en er is zoveel gebeurd dat het hoog tijd wordt voor een update daar van! Zo hebben we in Maart bezoek gehad van Suzan en daarna van Tony en Marlène. Deze bezoekjes zorgen er niet alleen voor dat het erg gezellig is, maar ook dat ik inmiddels zeer bekend ben met de toeristische wandelroute van Luzern. Zo loop ik steevast naar binnen bij het café met de lekkerste taart, sluizen we iedereen het Panorama museum in en kunnen onze gasten kiezen uit een traditioneel restaurant of juist modern vegetarisch voor de lunch. Met (nog) niet heel veel omhanden, heb ik alle tijd en plezier om een heus programma op te zetten als stadsgids. Met enige kanttekening, want toen ik met Suzan rondliep in Luzern en ze allerlei cultuur-historische vragen begon te stellen bedacht ik me al stamelend dat ik vooral de culinaire taak serieus opgepakt had, maar wellicht nog wat bij te schaven heb aan de geschiedenis van deze stad…..!
Tussendoor zijn we ook nog gaan skiën, waarbij het een mooi gezicht was om vanuit een grijs en grauw dal de lift omhoog te nemen en boven de wolken in stralende zon uit te komen op de berg. Die dagen zijn zo fijn!
Zo hebben we ook op een regenachtige dag de trein genomen naar het Italiaans sprekende deel van Zwitserland; Lugano en stapten daar 1,5 uur later uit in de volle zon en waanden ons op vakantie.
We hebben de verjaardag van Mia gevierd, waarbij er naast opa en oma ook twee vriendinnen aansloten om samen taart te eten en ’s avonds mee uit eten te gaan. Aangezien Mia toen nog niet wist of en met wie ze haar verjaardagsfeestje wilde vieren, hebben we het gelaten voor toen. Inmiddels heeft ze besloten om toch een feestje te geven en heeft ze een leuk clubje meiden om zich heen verzameld met wie er begin juni een sleep-over party op de planning staat!
Daarnaast waren er veel voetbalwedstrijden en hockeytoernooien waarbij we ons verbaasden over de enorme afstanden die er gereden worden (Finn met de bus van de club en Mia en ik met de trein overal heen). Zo vertelde Finn na een lange dag bij thuiskomst dat hij “even in Duitsland was vandaag” en zocht ik nog vrij onschuldig op google maps op waar Mia’s volgende hockeytoernooi was toen ik ‘Genf’ zag staan….GENEVE!?! We besloten er maar meteen een weekendje weg met de trein van te maken en kregen als tip om dan een time slot te reserveren in het restaurant van de trein. Dat bleek een fantastisch idee, waarbij Mia en ik op de afgesproken tijd door een vriendelijke ober naar ons tafeltje geleid werden, alwaar we samen aan een keurig gedekt tafeltje zaten met wit tafelkleedje en bediend werden alsof we in een mooi restaurant zaten!
Oliver en Finn hebben eindelijk na drie jaar hun voetbalweekend samen kunnen beleven, zoals de bedoeling was geweest na Oliver’s 40e verjaardag, maar waar corona destijds roet in het eten had gestrooid. In plaats van Liverpool werd het Inter Milaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Na 3 uur in de trein (openbaar vervoer werkt hier super goed en is erg schoon) stonden ze middenin Milaan en hadden een stralende dag waarbij ze genoten van het Italiaanse eten, een beetje sightseeing en shopping. In de avond richting San Siro stadion met 75.000 andere toeschouwers waar het een Italiaans feestje was met veel gezang en ondanks verlies van Inter was het erg gezellige avond.
Met Pasen waren Finn en Mia twee weken vrij en zijn we met z’n drieën een week naar Nederland geweest, met als voornaamste reden dat Mia tijd kon doorbrengen met haar vriendinnen Roos en Luna. Ondertussen konden Finn en ik samen met Tony en Marlène weer genieten van het strand, zijn we lekker gaan shoppen (fijn hoor die Nederlandse prijzen[e-1f60a]) en hebben we volop tijd met onze families en vrienden kunnen doorbrengen. De week is omgevlogen!
Opvallende dingen:
-Dat je als ouder gebeld wordt door de school nurse, zodra je kind zich niet lekker voelt en zich dan op aanraden van de teacher meldt bij de nurses. De vraag is beide keren tot nu toe steeds hetzelfde: “Finn is not feeling well, because of…can I give him some medicine?” Iets te enthousiast antwoord ik dan “Sure!” alsof ze vraagt of hij een snoepje mag uitkiezen. Je hebt dan nog de vraag uit welke medicijnen te kiezen en dan de berustende woorden dat het vast snel weer beter zal gaan met hem! Finn vertelde na thuiskomst dat hij dan even mag gaan liggen (“heel relaxed….”) en vervolgens door de nurse dan een nat washandje op zijn hoofd gelegd krijgt en verteld wordt om maar even “a short nap” te doen (“chill toch, mama!!!” Aldus Finn) om vervolgens weer terug te keren naar zijn klaslokaal.
-Dat ze bij de kapper vroegen toen ze nagenoeg klaar waren: “You do the rest yourself?” (Mijn Engels sprekende kapper heet Cut[e-38] Colors, wat trouwens voor enige puberale lachbuien zorgt als je het op zijn Nederlands blijft uitspreken…) Niet goed begrijpend wat ze met deze vraag bedoelde, flitsten er allerlei gedachten door mijn hoofd…als in, zelf nog wat bijknippen….de vloer aanvegen zodat al mijn haren daar weg zijn….. Ik had geen idee, totdat ze me vriendelijk wijzend naar de spiegels met föhnen wees en ik daar nu opeens twee andere vrouwen inderdaad druk föhnend en op zijn kop hangend hun haar in model aan het brengen waren alsof ze thuis in de badkamer voor de spiegel stonden.
-Dat je in Zwitserland als vrouw zijnde niet alleen een huisarts nodig hebt, maar ook een arts die dealt met “women related issues” (een gynaecoloog dus), zoals mijn huisarts dat uitlegde tijdens mijn eerste bezoek. Sowieso was dat bezoek al een ervaring op zich. Voordat ik goed en wel binnen was, werd er uitgelegd dat er bloed afgenomen zal worden, een hartfilmpje gemaakt zal worden en ondertussen ook even de bloeddruk gemeten zal worden. Ik wilde bijna zeggen dat er sprake moest zijn van een vergissing en ik gewoon gezond was, dus dit alles niet nodig was, maar voordat ik iets kon uitbrengen werd ik al onder handen genomen door de assistente. Daar lag ik dan met plakkers op mijn bovenlichaam en voeten en kreeg door de absurditeit bijna de slappe lach. De uiterst serieuze assistente zorgde ervoor dat ik dat toch niet durfde. Een week later herhaalde dit gebeuren zich ongeveer in gelijke mate bij de gynaecoloog (hier moet je overal op consult komen als je je aanmeld bij een praktijk….ze willen zien wat voor vlees ze in de kuip hebben denk ik[e-1f609]), alleen werd ik dit keer via de weegschaal, naar de meetlat tot aan de onderzoeksstoel aan toe volledig doorgenomen. Nog geen kwartier later stond ik volledig verbouwereerd buiten met de mededeling van de assistente nog in mijn hoofd na deinend:” Als u komende week niks hoort, ben u helemaal gezond hoor!”
-Dat je bij de orthodontist voor een beugel hier zo’n slordige 10 tot 15.000 Zwitserse Francs betaalt. Het werkt zo dat zodra kinderen geboren worden, er automatisch geld gespaard wordt voor orthodontie, waardoor ze rond de 8-9 jaar (leeftijd waarop meeste kinderen hier beugels krijgen) genoeg geld gespaard is voor de beugels. Dit gaat helaas niet op voor Finn en Mia, die beiden een beugel moeten. Fingers crossed voor onze internationale verzekering (hopen we dan maar!)
-Dat Finn verrast werd met een eervolle vermelding als "nieuwkomer" waarbij zijn gedicht in de top 10 van de beste gedichten van alle ‘Grade 7’ klassen was verkozen. Op het podium kreeg hij onder applaus zijn gedicht ingelijst overhandigd.
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092479
[countryId] => 179
[pictureCount] => 36
[visitorCount] => 141
[author] => Annet
[cityName] => Zug
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/302_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wir-sind-unterwegs
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => pietlagarde
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => ARRIVEDERCI MOOI ITALIË.
[message] =>
ARRIVEDERCI MOOI ITALIË.
Zesenvijftigste etappe: Lugano, woensdag 22 februari 2023, een mistige dag maar 17 graden.
Beste Allemaal,
Vandaag weer wat dichter bij Udenhout. Na een mistige dag en 472 km verder zijn we rond drie uur aangekomen in Zwitserland, in Lugano. Wij hebben een prachtig plekje aan het water van het meer van Lugano. We hebben vanuit de camper een geweldig uitzicht.
Wij hebben vandaag niet zoveel te vertellen want we verbleven bijna de hele dag op de tolweg. Het is dan uitkijken en om de twee uur wisselen en even rust pakken.
Wij hebben na 55 dagen Italië verlaten. Wij hebben ontzettende veel moois gezien. Over het algemeen hebben we prachtig weer gehad. Tussen de vijftien en twintig graden en ik denk een dag of drie regen.
De Italianen spreken over het algemeen geen Engels. Een poco poco, een beetje. Maar wij spraken helemaal geen woord Italiaans maar nu zeggen we:
Buongiorno, goedendag
Buonsera, goedenavond
Buonanote, goedenacht
Scusi, pardon
Ciao, hallo/ dag
Prego, alstublieft
Grazie, dank u
Maar we zeggen heel graag: ARRIVEDERCIMOOI ITALIË.
En weet je: “EEN LACH KENT ALLE TALEN”.
Zo hebben we kunnen doen en zeggen wat we wilden.
Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er toe doen.
Piet.
[userId] => 153517
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091127
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 148
[author] => piet
[cityName] => Lugano
[travelId] => 527472
[travelTitle] => Op een andere manier.
[travelTitleSlugified] => op-een-andere-manier
[dateDepart] => 2022-06-06
[dateReturn] => 2022-08-10
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,lugano
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/153/517_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => arrivederci-mooi-itali
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-02-12
[title] => Dat moeten we noch lernen of course!
[message] => Dat moeten we noch lernen of course!
Inmiddels zijn we bijna zeven weken in Zwitserland en beginnen we eindelijk in een wat rustiger vaarwater te komen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot… Deze weken stonden in het teken van nog meer dingen regelen en wennen aan nieuwe dingen. Zo heb ik in de afgelopen vijf weken zo vaak een bezoek gebracht aan de plaatselijke bank, dat ik inmiddels weet van alle medewerkers wie er wel en geen Engels praat, of wie wel Engels kan, maar na verloop van tijd zulke grote rode vlekken krijgt oplopend vanuit zijn hals omhoog naar het gezicht (ik moest me inhouden om het niet te benoemen, in het tempo waarmee dit gebeurde) door mijn niet aflatende stroom van vragen (“Yes….I know, but I don’t understand at all which account belongs to whom in our family, they all say ZAHLEN and with a number added to it…I need your help”), wie zich voordoet alsof hij de directeur is, maar achteraf de stagiair blijkt te zijn en dus ook vrij weinig tot geen bevoegdheid heeft om iets voor elkaar te krijgen en wie er tegen me praat alsof ik een kleuter ben (“nee, ik ben niet dom, dat lijkt alleen zo omdat ik niks begrijp van de taal en het niet in het Engels kan op al jullie bankapparaten!”). Ben ik zowel bij Ikea als bij grof vuil de laatste tijd kind aan huis geweest, waarbij het een vaak het gevolg was van het ander en ik weer met een auto vol dozen kwam aan rijden, alles om het huis zo gezellig mogelijk te maken. Is de zin:”Sprechen Sie auch Englisch?” mijn meest gebruikte zin geweest. Waarbij mensen soms verlegen aangaven het een beetje te spreken of gewoon “NEIN” zeiden en in het Zwitsers een verder gingen vertellen waar ik dus niks van begreep en ik er dan wat appelig naar stond te kijken. Zo concludeerden Oliver en ik gisteravond tijdens een etentje, dat we snel ons vocabulaire Duits moeten gaan uitbreiden. In gesprek met de eigenaar, waarbij we hem vroegen naar de oorsprong van de naam van het restaurant, kwamen we beiden niet verder in onze antwoorden dan begrijpend te knikken, hard ahhhhhh….en een “gut…..ja,….sehr gut!!!!”Alles gut, sehr gut, immer gut. In de gesprekken bij de bakker, met de buren, bij voetbal, bij hockey gaat alles in het (Zwitser)Duits en probeer ik zo goed en kwaad als het kan te reageren, maar mijn hoofd is gewend om als eerste in het Engels te gaan vertalen, waardoor ik een soort mengelmoes van Nederlandse woorden lijkend op Duits, gemengd met Engels doorkrijg. Ik heb nu als nieuwe zinnen afgelopen weken vooral “Mein Deutsch ist nicht so gut, aber ich wurde es gerne lernen!” gebruikt, wat vooral tot groot enthousiasme leidde bij de kassamedewerkster van de Lidl en zij hard in haar handen klapte en luidkeels uitriep:”Wie gut van dir!!!” Ik stond vervolgens wel met het schaamrood op de kaken door haar uitbundige reactie, kijkend naar de mensen achter me in de rij, die me verwachtingsvol aankeken of ik nog meer kon dan die twee zinnen, maar meer dan een wat suffige grimas kon ik niet meer uitbrengen helaas!
Om aan te sluiten op een nog enigszins raar moment; er stonden zoals gepland twee mannen voor de deur om “even onze olietanker te controleren”, aldus de huisbaas. Bij binnenkomst namen ze meteen allerlei enorme grote slangen en buizen mee, werd het raam van het washok eruit gehaald werden de buizen op hun busje met tekens van ontploffingsgevaar bevestigd en stonk binnen een mum van tijd het hele huis naar olie. Ze spraken beiden geen Engels, waardoor ik in het Duits moest gaan uitleggen dat dit geheel nieuw voor mij was en ik erg benieuwd was wat ze aan het doen waren. Ik liep vervolgens steevast in de weg, begreep niks van wat ze vertelden en probeerde met handen en voeten enigszins ongemakkelijk te vragen of ik een paar foto’s kon maken. Ze zijn twee uur bezig geweest, op een gegeven moment was ik ze kwijt en zaten ze in de olietanker (deze staat in de kelder onder ons huis, wat ons hele blok hier heeft en vrij normaal is…voor Zwitsers dan…) en begreep ik uit hun gebaren dat ze die helemaal hadden leeggepompt, ze hem vervolgens handmatig aan het schoonvegen waren en daarna weer gingen vullen. Zo gezegd, zo gedaan, twee uur later waren ze klaar, zeiden ze nog iets van “das war einmal in zehn jahren”, lachtten vriendelijk en lieten me achter in een huis ruikend naar olie, waarvan ik het idee had dat het zou ontploffen zodra ik een lucifer zou aansteken.
Naast het wennen aan en regelen van de dagelijkse gang van zaken, hebben Finn en Mia er nu vijf weken op school op zitten. Finn gaf aan zich vanaf dag 1 thuis te voelen en al snel vrienden te hebben gemaakt met een aantal Deense, Zuid-Afrikaanse en Japanse jongens. Hij vindt de lessen leuk, heeft een fijne homeroom class (mentor klas) en spreekt nu al af en toe per ongeluk Engels tegen ons als hij wat wil vertellen over school waar de hele dag Engels klinkt. Bij Mia was juist het verschil tussen groep 7 in NL en 5th Grade hier op school een stuk groter, waardoor zij behoorlijk moest schakelen tussen die verschillen. Waar ook de Engelse taal in het begin nog erg lastig was, gaat haar Engels nu met sprongen vooruit, per week merken we al verschil. Een ander groot verschil is dat ze hier allebei verplicht muziekles hebben en dus ook een instrument moesten kiezen om te bespelen. Mia koos viool en Finn saxofoon. Regelmatig krijgen we een korte voorstelling van hetgeen ze die week geleerd hebben!
Daarnaast zijn ze beiden nu ook lid van een Zwitserse sportclub; Mia hockeyt bij Luzern Landhockey en Finn voetbalt bij FC Baar. Bij beiden clubs wordt Zwitsers/ Duits gesproken, waardoor ze ook in die taal nu steeds meer woorden en zinnen leren. Al zijn ze nog erg blij met de Engels sprekende jongens van de internationale school die bij voetbal zitten en de twee Nederlands sprekende meisjes die bij hockey zitten. Toch een stuk makkelijker praten!
Ook hebben we al eerste bezoekjes gehad; Netta was er als eerste! Was heel gezellig om weer heel vrolijk geklets in het Nederlands te horen van Mia en Netta samen en haar van alles te kunnen laten zien van ons leven hier. Op dit moment zijn mijn ouders op bezoek en fungeer ik zowel als lokale gids als toerist in eigen land, wat erg goed bevalt!
Andere opvallende dingen:
-We nu binnen een uur vanaf ons huis op de piste kunnen staan! Afgelopen zaterdag hebben we dit voor het eerst met z’n vieren gedaan en gaan we zeker nog vaker doen!
-De zonsondergang hier bijna dagelijks een schouwspel is van knal roze en oranje kleuren die de lucht helemaal doen oplichten.
-Je hier veel authentieke Zwitserse huizen ziet staan, met daarnaast de vele moderne betonnen appartementencomplexen. Verschil tussen die twee kan haast niet groter zijn!
-Dat Zwitsers in de dagelijkse omgang erg vriendelijk en rustig zijn merken we. Totdat je ze in het verkeer tegenkomt! Al een aantal keren als we niet helemaal zeker waren van de juiste route die we namen of de juiste snelheid die we reden, werden we middels het seinen van de koplampen, toeteren en wilde handgebaren duidelijk gemaakt dat we toch echt wel iets verkeerd hadden gedaan! De eerste keer dat dit gebeurde, dacht Oliver dat er iets aan onze auto mankeerde en de betreffende bestuurder dit duidelijk probeerde te maken met al zijn gebaren. Wij gestopt aan de kant, alle vier uitgestapt, auto bekeken om tot de ontdekking gekomen dat hij boos was dat we in de verkeerde baan hadden gestaan bij de afslag…
-Dat Zwitsers ervan houden als iedereen zich aan de regels houdt. Sinds kort heeft Mia het zwembad naast ons huis ontdekt. Echt veel kan je er niet doen, behalve rustig je banen zwemmen in de daarvoor bestemde 5 banen die er zijn of een bal overgooien in het net te koude peuterbad ernaast. Bij ons eerste bezoek bleek de eerste baan leeg, waarop Mia enthousiast de ringen lukraak weg begon te gooien om ze vervolgens op te duiken van de bodem, totdat iemand me op het bordje aan de zijkant wees waarop stond ‘Nur bahn schwimmen’, net op het moment dat Mia onder luid gejoel van zichzelf omhoog sprong, inclusief grote zwembril op en naar mij riep: ”Ik heb ze allemaal mama!”….. Sindsdien zwem ik heel braaf de banen op en neer en duikt Mia achter mij in dezelfde baan de ringen op, zonder aanstootgevend gejoel dit keer [e-1f60a]. We komen er nu zo vaak, dat we precies weten op welke tijden we het bad voor onszelf hebben en we de duikringen lekker enthousiast door het hele bad kunnen gooien, net zolang tot er weer nieuwe bezoekers aan komen lopen!
Bis zum nachsten mal,
Tschuss, Annet
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090913
[countryId] => 179
[pictureCount] => 36
[visitorCount] => 251
[author] => Annet
[cityName] => Zug
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/882_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dat-moeten-we-noch-lernen-of-course
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-01-11
[title] => Grüezi mitenand!
[message] => Daar zitten we dan eindelijk, in Zwitserland! Meteen na kerst zijn we vertrokken, zodat we nog met z’n vieren vakantie konden vieren. Vol energie zijn we de omgeving gaan ontdekken, waarbij we volop op pad zijn geweest. Met de trein naar Luzern en Zürich, naar Sattel waar we aanvankelijk hoopten te gaan skiën, maar door gebrek aan sneeuw nu konden rodelen en over de hangbrug heen konden lopen (niet geschikt voor mensen met hoogtevrees bedacht ik me halverwege!) Naar de Zugerberg (20 minuten vanaf ons nieuwe huis) waar we in de stralende zon een wandelroute gevolgd hebben met uitkijk op het huis (zie roze cirkel op de foto!), naar een subtropisch zwemparadijs waar we meteen optimaal konden integreren met de aanwezige Zwitserse menigte om met zwembanden en al van alle glijbanen te vliegen! Finn en Oliver die een ijshockeywedstrijd bezocht hebben en aangenaam verrast waren door de vrolijke sfeer en enthousiaste toeschouwers. En natuurlijk de vele wandeltochten met Jackie in de bossen/ in de heuvels, de vele fietstochten, variërend van mountainbike-tochten waarbij Oliver en Finn steevast onder de modder en breeduit grijnzend terug kwamen met de opmerking dat het zo mooi is hier tot de wat rustigere fietstochten waarbij er afgesloten werd met warme choco, waar Mia en ik graag aan deelnamen! Ook zijn er al vele malen geweest waarbij Oliver en ik in ons beste Duits probeerden om iets te vragen, om vervolgens een heel verhaal in het Zwitsers terug te krijgen, waarbij we beiden vriendelijk knikten, al wetend dat we de eerste twee zinnen begrepen en de rest al niet meer. Het proberen te begrijpen van de Zwitserse taal, zorgt er tot nu toe voor dat ik vooral iemand enthousiast kan begroeten en verder vooral vriendelijk kan glimlachen en gedag kan zeggen!
En dan was er maandag de eerste schooldag! Enigszins gespannen kwamen we aan op de school, waar we ontvangen werden door allerlei vriendelijk ogende staff members en ‘ambassadors’ (hulp ouders en buddies voor de kinderen). Zodra we het bordje met ‘Osborne Family’ zagen, werden we begroet door een Nederlands sprekende docent die ons meenam naar Mia’s klaslokaal. Finn werd ondertussen opgevangen door zijn eigen buddy en snel weggevoerd bij zijn ouders….gênant!!! Nadat we bij Mia kennis gemaakt hadden met de meester, de klas hadden bekeken en kort met de Nederlandse en Vlaamse jongens uit de klas gesproken hadden, was het tijd om te gaan. Al was ik het liefst de vlieg op de muur geworden die alles kon bekijken bij zowel Finn als Mia en ze kon helpen waar nodig! Dit alles bleek helemaal niet nodig, toen ik twee enthousiaste gezichten de auto in zag stappen bij het ophalen (ondertussen manoeuvreerde ik zo behendig mogelijk in de voor mij onbekende ‘kiss-and-ride lane’….wordt vervolgd in een ander verslag…) Ze vonden het erg leuk, actieve lessen met veel opdrachten, minder zitten aan tafel, geen lesboeken, maar alles vanaf de computer, interessant om met zoveel verschillende nationaliteiten bij elkaar te zitten. Ze namen toch de Nederlandse bammetjes mee in plaats van de ‘hot lunch’ die ze op school konden krijgen, enig ongemak bij de soms lastige Engelse zinnen en woorden was er wel en ook het nog niet mee kunnen praten met klasgenootjes, dus “dan maar gewoon meelachen, terwijl ik geen idee had waar het over ging…”, aldus Mia, somde de eerste indrukken zo’n beetje wel op! Wij waren in ieder geval super trots op ze dat ze dit maar mooi doorstaan hadden en er meteen al een positief gevoel bij hadden.
Naast alle nieuwe grote dingen zijn er natuurlijk al behoorlijk wat kleine dingen die ons opvallen, zoals:
·Dat iedereen hier elke ochtend naar de bakker gaat voor vers brood. Heel lekker brood met een harde korst. Nederlands brood dat voorgesneden is en waar je langer dan 1 dag mee doet kennen ze niet echt. We kwamen alleen wel ’s ochtends op de eerste schooldag tot de conclusie dat dit brood zo groot is, dat nauwelijks past in de Nederlandse broodtrommels…
·Er overal voetbalveldjes en basketbalveldjes te vinden zijn, waar vooral Finn veel te vinden is!
·Dat we bij het openen van onze bankrekeningen vorstelijk onthaald werden en de medewerker, aankomend bij de papieren van Finn hem serieus aankeek en vroeg hoeveel kapitaal er op zijn rekening zou komen…waarbij Finn enigszins onthutst aangaf “ehhhh, mijn zakgeld….” Ik kon nog net een opkomende proest inhouden, al had dat waarschijnlijk geen indruk gemaakt, aangezien ik als niet werkende (oftewel; geen geld inbrengende) het contact met deze medewerker al lang verloren was.
·Iedereen elkaar altijd groet met grüezi als je alleen bent en met grüezi mitenand als je samen bent. En dat er in grüezi geen L zit, in tegenstelling tot wat ik de eerste dagen enthousiast tegen iedereen riep en volgens Oliver leek te klinken alsof ik Cruesli tegen iedereen riep!
·Dat Finn en Mia hun ogen uitkijken naar de dure merkkleding die kinderen dragen op school, sommigen zelfs een helicopter platform thuis hebben en de kinderen van een beroemde Formule 1 coureur (Kimi Raikkonen) op hun school zitten. (Dat laatste feitje maakte vooral indruk op Oliver! Ik heb de man in kwestie moeten googlen en denk niet dat ik hem herken in de kiss and ride lane, tenzij hij met zijn formule 1 auto komt….:)
·We geleerd hebben dat Zwitsers gemiddeld 11,4 kilo aan chocolade eten per persoon, per jaar. Tot nu toe doen we daar goed aan mee (inclusief alle lekkere taartjes die we steeds eten), waardoor het maar goed is dat we ook zoveel wandelen!
Tschüss,
Annet
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090111
[countryId] => 179
[pictureCount] => 33
[visitorCount] => 212
[author] => Osborne
[cityName] => Steinhausen
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/092/294_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grezi-mitenand
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => suusevers
[datePublication] => 2022-09-22
[title] => Letterlijk en figuurlijk
[message] => Zermatt zelf mag je niet bezoeken met een auto en dus komen we terecht op Camping Alphubel in Täsch. Om de hoek zit het station waarvandaan de trein je in een kwartiertje naar Zermatt brengt; helemaal perfect dit. Nadat we zijn geïnstalleerd, gaan we in Zermatt kijken. Je snapt, de boeren uit Stroe moeten eerst even ontdekken hoe zo'n trein ook alweer werkt, want treinen is niet ons ding.
Daar aangekomen bekijken we hoe we de volgende ochtend met de kabelbaan naar de gletsjers kunnen. Maar we gaan ook even navraag doen voor een helikoptervlucht. Een helikoptervlucht is echt al heel lang mijn droom. Lijkt me zó gaaf! En dan hier, tussen de bergen... Hallo. Kan het mooier? We kunnen de volgende middag terecht voor 30 minuten vliegen en we boeken de vlucht! Wilco heeft al wat vaker gevlogen met een helicopter, maar is gek van alles wat vliegt, dus is minstens net zo enthousiast als ik.
De volgende ochtend zijn we voor het eerst eens vroeg uit bed. We hebben nog geen één keer de wekker gezet en we slapen nachten lang: van soms al half tien tot aan acht uur de volgende ochtend. Zo zie je maar weer hoe die wekker ons biologisch ritme kan verstoren. Blijkbaar heb ik véél meer slaap nodig dan ik al neem...
Maar goed, dit keer gaat de wekker om 6.15 uur al, op naar de trein, want we willen de eerste skilift naar de gletsjer pakken. Dat blijkt een grap. Op de gletsjer kun je namelijk skiën (wat we overigens ook hebben overwogen, maar gelukkig niet hebben gedaan. Daarvoor lijkt het toch dat je getraind moet zijn) en het skiteam van Zwitserland en snowboardteam van Italië staan voor ons, dus voor we eens naar boven kunnen, zijn we een half uur verder. De rit naar boven duurt wel een uur, moet je nagaan hoe hoog we zitten! De gondel gaat op het laatste stuk gewoonweg recht omhoog, met de bergwand mee! Boven aangekomen is het ijs- en ijskoud, maar mensenlief, wát een uitzicht! Fenomenaal! Niet voor te stellen in Nederland. Besneeuwde bergtoppen, bergtoppen zo ver je kunt zien en m'n adem wordt letterlijk en figuurlijk ontnomen; wat een ijle lucht daar. Ik word benauwd en dat blijft nog dagen aanhouden.
We lopen een tijd onze ogen uit te kijken, warmen ons op met warme chocomel en een ontbijt in het panoramarestaurant. Daarna dalen we één lift af, om daar een wandeling naar de Matterhorn te doen (bekende hoge berg in Zwitserland). Dan moeten we langzaamaan maar weer eens terug, want rond 14.00 uur willen we op het helikopterplatform zijn en dat is nog wel een half uur wandelen vanaf de skiliften.
Met een lift ga je een eind omhoog naar het helikopterplatform. Daar melden we ons in het kantoor en staan we nog een tijdje te kijken naar de helikopters die af en aan vliegen. Dit begint al goed!
Eindelijk mogen we dan instappen en voor we het weten zitten we in de lucht. Whaaaaaaa, zó gaaf! Al snel vliegen we tussen de bergen en de piloot vertelt welke bekende bergen we zien. We weten niet waar we kijken moeten. Zodra we boven de bergen komen, is het ongekend hoe de wereld er vanaf daar uit ziet... We vliegen over de gletsjer, waar we vanmorgen hebben gewandeld, rondom de Matterhorn, waar we ook liepen. En hoewel we daar vanmorgen niemand zagen klimmen, zien we nu een berghutje (hoe de fuck komt er op zo'n berg een hutje?!) met twee klimmers. Bovenop de Matterhorn staat zelfs ook een klimmer een selfie van zichzelf te maken. Ik snap dit niet. Hoe doe je dat? En stiekem ben ik stikjaloers hoor. De Zwitserse bevolking is vooral slank en sportief en hoe mooi is het als je de bergen in kunt en dit soort dingen doet? Jaloersmakend op een positieve manier.
De helikoptervlucht vliegt (letterlijk en figuurlijk) voorbij en voor we het weten landen we alweer op het platform.
Ik moet even bijkomen en Wilco ook. Eerst maar eens naar een terras en ik kan de woorden niet vinden hoe het was. Het moet even landen, letterlijk en figuurlijk. Niet uit te leggen deze ervaring. Het was elke seconde driedubbel opnemen.
Straatarm en doodop, maar meer dan voldaan komen we een tijd later terug bij de camper. Deze dag was onbetaalbaar. Letterlijk en figuurlijk.
[userId] => 440589
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087893
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 99
[author] => Susanne
[cityName] => Zermatt
[travelId] => 528086
[travelTitle] => Camperreis door Zuid Europa
[travelTitleSlugified] => camperreis-door-zuid-europa
[dateDepart] => 2022-09-16
[dateReturn] => 2022-10-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/078/174_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/589_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => letterlijk-en-figuurlijk
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => avontuurlijke
[datePublication] => 2022-10-02
[title] => De Gotthardpas over!
[message] => Vandaag was een hele speciale dag; we rijden over de Gotthardpas!!! 32 km lang en het was voor mij zwaar zwoegen destijds.
Her regent het al sinds de middag vanaf dag 1 in Luik. Pfff, heel vermoeiend autorijden. Soms is het even droog zoals gisterenmiddag in Baccarat. Ik heb vandaag het weerbericht voor de Gotthard bekeken en het zou bewolkt zijn met af en toe zon....
want echt zeg, de Gotthard gehuld in de regen, wat een slecht scenario.
Maar eerst vertrokken uit Gerardmer en ik wilde echt graag naar het dorp Thann. Ik heb me vandaag weer totaal verbaasd over hoe steil en zwaar de beklimmingen hier zijn in de Vogezen...En dan schrijf ik destijds in mijn boek dat er ach, wel twee zware klimmen in zaten van 1000 meter hoogte maar dat de dag verder heel goed ging, pfff. Ik heb zelfs het stuk gezien waar ik voor 1 keer ben afgestapt omdat het niet meer ging. Maar hoe zwaar is lopen naar boven met een fiets met verzuurde benen?! Dat was eens en nooit meer; gewoon doorfietsen. Hoe zwaar het ook is, laat die pedalen ronddraaien@ met dank aan Bas.
We hadden het hotel van de overnachting in Thann al gevonden via Googlemaps en dus ook de naam van het hotel. We hebben vandaag de oorspronkelijke route van destijds gevolgd en ik herkende zoveel! Daar zoekende komt er iemand naar buiten om te vragen of ze ons kan helpen. Ik vertelde het verhaal van destijds en wees aan waar onze kamer was. Gelijk wilde ze een foto van ons maken; zoek de verschillen!!!!
Van daaruit de snellere route genomen via Mullhouse, Basel en Luzern want dat was geen optie om die grote steden in te gaan per auto. Wij volgden destijds in Zwitserland de speciale fietsroutes wat per auto niet mogelijk is dus we wilden de route bij het begin van de Gotthardpas oppakken.
En ik heb mijn fietskleding aan vandaag.
En laat nu een half uur daarvoor de zon doorbreken... net zulk geweldig mooi weer als destijds.
Het enige ontnuchterende was dat grote stukken van de oorspronkelijke route vervangen waren; glooiender en niet meer zo steil. Zelfs het kleine winkeltje in Andermatt was er niet meer.
Maar; ongeveer 10 km voor de top herkende ik alles weer; zowat elke bocht en hoeveel ik nog te gaan had tot de top.
En ineens waren we DAAR; Frans vraagt; "herken je iets"? Herken je iets?! Ik ren gelijk naar een zendmast toe en na wat heen en weer schuiven heb ik exact dezelfde foto. Hoe gaaf is dit?! Er is wel veel veranderd; extra autostroken, parkeerplaatsen etc. Maar wat een beleving.
En ik wist ook nog dat we bij de afdaling twee keer gestopt zijn en ik denk ook te weten waar...
Na veel genoten te hebben dalen we af en ik roep; stop daar! Want ik denk te weten waar een foto gemaakt werd.
Nou mensen; dit is echt het bijna vetste moment voor mij. Mijn foto met rode windjack is gemaakt bij een vangrail met op de grond een felle gele streep en twee wat zwakker gekleurde strepen. Ik loop dus naar die plek toe, kijk naar de vangrail en de grond en denk; dit kan echt NIET waar zijn. Van de 32 km-lange route sta ik op de enige juiste plek waar deze foto gemaakt is. Kijk naar mijn voeten en de gele strepen.
Ik kan wel blijven doorzeveren maar mensen; kijk lekker naar al die oude foto's en de nieuwe. Wat een geweldige dag was dit, wederom om nooit meer te vergeten.
[userId] => 335189
[photoRevision] => 17
[reportId] => 5087868
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 60
[author] => Wendeline
[cityName] => Airolo
[travelId] => 528060
[travelTitle] => Opnieuw een stuk naar Rome; nu per auto.
[travelTitleSlugified] => opnieuw-een-stuk-naar-rome-nu-per-auto
[dateDepart] => 2022-09-30
[dateReturn] => 2022-10-12
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/078/014_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/335/189_50x50.jpg?r=17
[titleSlugified] => de-gotthardpas-over
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => germenenjolande
[datePublication] => 2022-10-02
[title] => Gedachten uit Zwitserland
[message] => Gisteren hebben we vooral kilometers gemaakt. Telkens als we 100 km verder van huis waren, gemeten in een rechte lijn, trakteerde ik op honingdrop: die trof ik namelijk aan in een auto die ik had uitgeleend, dus die had ik in mijn jaszak. Zes dropjes p.p., gisteren. Langs de rails was het vast wel 800 km, maar dat is veel moeilijker om te meten.
Vandaag gaat het wat minder snel: we beginnen in Basel, met een bezoek aan het museum van Jean Tinguely. Deze kunstenaar knutselde met veel verve allerlei mechanieken in elkaar, ingenieuze contrapties die geen zinnig doel hadden. Ze dienden alleen om zijn mening aan te geven over de steeds minder elegante en meer rusteloze samenleving. Alles beweegt tegenwoordig zonder ophouden, stilstand bestaat niet, tijdelijk is het nieuwe permanent. Hij was een leeftijdsgenoot van mijn vader, maar een groter contrast in levensstijl en activiteit is nauwelijks denkbaar. Er staan bewegende werken van Tinguely in grote steden waar hij exposities had: in Parijs hebben Annebel en Dyonne en Jolande ik bij een vijver vol rare waterdingen gestaan en in Basel maakte ik gisteravond een filmpje van een soortgelijke installatie. Bij dit verslag slechts een stilstaand plaatje en geen water, maar wel van een apparaat dat een zaal van drie verdiepingen hoog nodig heeft. Jolande zag en hoorde het gevaarte in beweging, ik kwam net te laat.
Dan de trein in en wegwezen. Twee dropjes ver. Door de (nieuwe) Gotthardtunnel, 57 km duisternis, wat een rust, balsem voor de ziel. Helaas, net als ik een beetje tot rust kom, begint het buiten het raam weer met hoge snelheid voorbij te schuiven. In twintig minuten consumeert de moderne techniek mijn siësta. Moet dat nou zo?
Er zijn veel tunnels op het traject, de laatste vlak voor we Lugano bereiken. In zo'n tunnel kunnen ze klaarblijkelijk de rails erg nauwkeurig en netjes neerleggen: de trein haalt bijna de 200 km/h maar je voelt er niets van.
Lugano is bekend terrein: hier hebben we een groots aangepakt huwelijk helpen vieren. We rollen onze koffer uit de trein en in een steile 'funicular', zodat we het zware ding nauwelijks hoeven te dragen om de receptie van ons hotel te bereiken. Het is prachtig weer, met zo'n 100% blauwe hemel die speciaal gemaakt kon zijn om je Nederlandse vrienden jaloers te maken. Inchecken, bagage en jassen op de kamer, weer naar buiten. Tien meter buiten de deur zijgen we neer op een terrasje en bestellen een drankje, in perfect Zwitsers-Italiaans: "Two beers, please?"
PS:
Joke, je pa staat al jaren op de lijst.
Hannes: de crypto brengt altijd veel pret en algemene ontwikkeling, maar we gaan naar oorden waar de cultuur 2000 jaar ouder is dan in Nederland. Ik denk dat ik het dus al moeilijk genoeg ga krijgen, in cerebraal opzicht. Veel dank, maar nee dank.
[userId] => 311774
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087689
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 128
[author] => Germen
[cityName] => Bazel
[travelId] => 528059
[travelTitle] => Sardinië 2022
[travelTitleSlugified] => sardini-2022
[dateDepart] => 2022-10-01
[dateReturn] => 2022-10-27
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,bazel
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/311/774_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gedachten-uit-zwitserland
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2022-09-23
[title] => Zurich Pfaffikon
[message] =>
Een reisdag vandaag. Einddoel is Pfaffikon in Zwitserland, een km of 40 ten oosten van Zurich. Hier gaan we Paul en Sophie ontmoeten, vrienden van ons die er een stacaravan hebben staan op een camping. De rit is nog geen 200 kilometer, dus we hoeven niet per se vroeg te vertrekken. Ontbijten in het zonnetje kan dus nog! De watertank vullen, sticker op de vooruit voor de tolwegen en gaan. Het eerste stuk naar Basel gaat over de snelweg, even de Duitse grens over en 20 km verderop er weer over maar dan Zwitserland in. Op de kaart had ik een dorpje ontdekt dat ik wel even MOEST bezoeken, alleen al vanwege de naam, namelijk Eiken. En dat lag precies op onze route. Met 2000 inwoners goed te overzien, een kerk, kapper, hotel, supermarkt en wat grote boerderijen en gewone huizen. Bonus: de trein met station, de snelweg voor de deur. Bij het gemeentehuis de camper geparkeerd en koffie gedronken in de stralende zon. Ik schiet snel wat fotos met het logo en de Eiken naam ( bewijs moet er zijn!) en gaan we weer, nog n 70 km verder rijden. We blijken een uurtje eerder aan te komen dan Paul en Sophie, die komen met de trein uit Italie, waar ze een paar dagen aan het Como meer waren. Goed excuus om een siesta te doen! Stoeltjes naar buiten en oogjes toe! Alleen moet ik eerst parkeergeld betalen. Het toetsenbord moet ik gebruiken om het kenteken in te voeren maar ik mis de letter Z op het vreemde toetsenbord. Een moeder met kind leggen me het Zwitserse toetsenbord uit en ik ontdek warempel toch n Z. Gauw 5 euro in de gleuf gooien, voor 24 uur parkeerplezier. De munten komen even hard terug, maar geen extra munten deze keer! Na -5 keer met verschillende werptechnieken gegooid te hebben, begint er iets te dagen! De gleuf lust geen euro's! En Zwitserse franken heb ik niet. Het apparaat suggereert echter ook mij onbekende app's. De eerste werkt niet met mn NL telefoonnummer, maar de tweede wel. Betalen kan met Paypal, das handig, daar heb ik n account. Ondertussen is de siësta tijd al half voorbij:-((. Nog snel n verlate lunch en met n beetje mazzel kan ik nog tien minuten zitten! Gelukkig komen Paul en Sophie na n half uurtje, dus de siesta is toch nog gelukt! Paul kijkt nog met zijn technische knobbel naar de (niet)werking van de koelkast, maar t raadsel lossen we niet op. Dan maar niet! We gaan stukje wandelen om te meer, 2 x 3 km. Halverwege is een sort bioboerderij die honderden pompoenen heeft en verwerkt zijn tot eten en...kunstwerken.Wat wij vroeger met eikels en kastanjes deden ( met lucifers figuurtjes maken), doet de boer dat met zijn pompoenen maar dan megagroot. Ziet er allemaal vrolijk uit en aan de vele gasten en tafels te zien, wordt het restaurant goed gebruikt. Veel bioproducten vind je in de winkel en met verse appelsap genieten we van het uitzicht over het meer met de groene heuvels er om heen. In de verste verte zien we bergen met een toefje sneeuw, heerlijk uitzicht! In de caravan maken P[e-38]S een heerlijke spaghetti klaar en maken we plannen voor de volgende dag....
[userId] => 293252
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087440
[countryId] => 179
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 105
[author] => Frans
[cityName] => Zürich
[travelId] => 528027
[travelTitle] => De Elzas, Alpen en Dolomieten
[travelTitleSlugified] => de-elzas-alpen-en-dolomieten
[dateDepart] => 2022-09-18
[dateReturn] => 2022-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/075/465_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zurich-pfaffikon
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => paul
[datePublication] => 2022-08-31
[title] => Ich schenke es ihnen
[message] => Als je dan toch een Zwitserland vignet op je voorruit hebt geplakt, blijf dan op doorreis naar het zuiden ( of op weg terug naar huis ) gerust een paar uurtjes of overnachten in Luzern. Wij slapen op de tweede verdieping in kamer 8 bij Isabel en Vera. De eerste geeft tips voor een drietal sehenswürtigkeiten im Ortsmitte, en de volgende ochtend serveert de tweede een hübsches Frühstück met vers brood en fruit, en alles wat daarbij hoort.
Luzern blijkt een tof stadje, aan een enorm meer, met bergen hier en daar op de achtergrond. Midden in het stadje heeft Thorvaldsen een immense leeuw uit een rotswand gehakt, en verderop staan winkels en uitspanningen, die geen echte toeristenshit verkopen, maar wel zwitsers uurwerk ( jawel, koekoeksklokken ) en zwitserse messen, en zwitserse kaas, en sjokola natuurlijk.
Ergens hoog tijdens een stadswandeling staan een stuk of wat torentjes, en een hartstikke oude klokketoren, die omdat ie zo oud is, een minuutje eerder mag beieren dan de andere stadsklokken. Leuk toch ? Als ik al die torentjes ben afgewandeld en weer afzak naar de Altstadt, dan is daar een terrasje, met uitzicht over het meer en meer van dat alles. In Zwitserland hebben ze nog steeds geen euro’s maar oude franken, die net zo veel waard zijn als een euro. Het meisje wil 16 franken Bar Geld voor twee biertjes en een stuk cake, maar ze heeft geen pinapparaat en zegt -als ik haar treurig aankijk- “Ich schenke es Ihnen” en vanaf dat moment is alles in en om Luzern geweldig. Met wolken tegen de berghellingen in de verte en op wolken onder mijn sneakers loop ik over de eeuwenoude houten brug die de beide oevers over de VierwaltstätterSee verbindt, en in de schemering eet ik risotto met stukjes vark, drink een glas Rotwein en slaap ‘s nachts zoete dromen, tot het ontbijt, zoals Vera dat de volgende ochtend serveert. Met een kop dampende koffie en het koffertje weer ingepakt wird mir ein gute Reise gewünscht.
Twee uur later zoef ik door de Gotthardtunnel naar Italië, en daar vertel ik jullie een volgende keer over.
[userId] => 81696
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086798
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 107
[author] => Paul
[cityName] => Luzern
[travelId] => 501004
[travelTitle] => Verre reizen, korte uitjes
[travelTitleSlugified] => verre-reizen-korte-uitjes
[dateDepart] => 2013-11-30
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,luzern
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/081/696_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ich-schenke-es-ihnen
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => dennisbrouwers
[datePublication] => 2022-07-03
[title] => Zwitserland
[message] => Hehe, eindelijk weer eens een roadtripje kunnen maken. Bij de foto's staat méér info, voor de geïnteresseerden.
Eerst een tussenstop in het Schwarzwald --> Gengenbach(50 geworden!), daarna Zwitserland --> Thunsee --> onze basis is in Aeschi bei Spiez nabij de Jungfrau Region.
Een prachtige "Railaway" treinrit naar Schynige Platte gemaakt. Duur ritje, maar zeer de moeite!
De hoge watervallen van Lauterbrunnen. Een dagje naar het mooie Thun. Ook skidorp Wengen bezocht, maar dat kon ons niet zo bekoren.
Een WAAN-ZINNIGE dag naar de Schilthorn top, via 5 gondels, ooit werd daar een 007 film opgenomen. Echt zéér, zéér, zéér mooi daar.
Een deel naar beneden gelopen vanuit Mürren naar Gimmelwald, superlatieven schieten tekort.
Daarna verder naar Lago Maggiore en Lago di Lugano. Onze basis is een locale osteria in Gambarogno. Lugano, Morcote, Locarno en Ascona bezocht, allemaal mooie plaatsen. En met Epke heerlijk in de meren gezwommen.
Daarna aan de Vierwaldstättersee naar Weggis geweest. Ook een prachtige locatie. Alleen stond er een kerkje achter onze kamer, en de kerkklokken gingen elk kwartier (!!) 6x, en op het uur ook nog eens het aantal uren erbovenop, pffff.........
Als laatste gestopt in wederom het Schwarzwald, in de mooie studentenstad Freiburg, waar een prachtige gotische kathedraal een mooi plein versierd. Toevallig is het Freiburg Weinfest daar.........vervelend........;) .
Al met al een heel avontuur, veel mooie omgevingen ontdekt samen met onze dappere vriend Epke. Eten was wel duur, en apart, want paarden entrecote en ook ezel staan op de menukaart. De wijn was helaas ook erg duur. Bier viel wel mee. Hotels erg duur. Trein en gondelkaartjes erg duur. De Schilthorn regio was echt de highlight !
[userId] => 29528
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086501
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 414
[author] => Dennis
[cityName] => Spiez
[travelId] => 29528
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2006-12-11
[dateReturn] => 2007-02-14
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,spiez
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/029/528_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zwitserland
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => VanSpaarndamnaarRome
[datePublication] => 2022-08-15
[title] => Zwitserland en Meer van Genève
[message] => Do 11/8 naar Pontalier! 24 km.
Gisteravond nog een biertje gedronken met 2 Zwitserse pelgrims. Die waarschuwden mij dat er er in Zwitserland tussen Martigny en Orsierres waarschijnlijk een klein stukje getreind moet worden omdat een gedeelte van de route onbegaanbaar is geraakt. Ga t zien.
Tijdens mijn etentje gisteravond kwam er een uitgedroogde loper rond 20 uur het restaurant binnen, totaal bezweet, viel flauw en nam in zijn val mijn hele tafel mee. Gelukkig niks gebroken! Hij had ook niets
Vanochtend om 7 uur vertrokken. Na 5 minuten al een omleiding omdat de route onbegaanbaar is. 3 weken terug is daar, door naar beneden komende stenen, een vrouw overleden.
Ik volg de detour bordjes en kom de Denen tegen. We gaan vandaag samen verder. We raken de detour bordjes kwijt en lopen gedurende een uur een onmogelijk pad. Klimmen, klauteren elkaar helpen afdalen tot we na een uur niet verder kunnen en bij een volgende barricade staan. We lopen een stuk via de weg terug en beginnen opnieuw. 2 uur verder en 3 km opgeschoten. We moeten ruim 500 mtr klimmen vandaag.
Fijn dat we met z’n 3-en zijn. Kunnen ze mij een beetje in de gaten houden.
Vlak voor Pontalier komen we de Engelsen tegen. Zijn veel later vertrokken, maar hebben wel de goede detour gepakt. Waar wij naar rechts zijn gegaan zijn zij naar links gegaan. Zijn ze gewend die Engelsen.
We slapen allemaal in de jeugdherberg. Mozes heeft vanochtend de bus genomen. Wil een tent kopen in Pontalier ivm de kosten in Zwitserland. Hij blijkt uiteindelijk een hangmat gekocht te hebben! Nu maar hopen dat t droog blijft!
In Pontalier trakteer ik Morte en Mette op een ijskoude cola op een terras.
Vanavond een simpele magnetron maaltijd!
Ik lig met 4 man in 2 stapelbedden in een bloedheet kamertje!
Vr 12/8 naar Jougne - laatste dag in Frankrijk. 22 km.
We ontbijten met z’n 6-en in de jeugdherberg. Wat een bonte verzameling mensen in zo’n jeugdherberg! Daarna op pad.
Steile klim direct na het verlaten van Pontalier. We pakken de laatste bergen in de Jura. Prachtige uitzichten over het dal. Oa. het Chateau de Joux, boven op een rots gebouwd. Luid geklingel overal door de koeien die hier bellen dragen. Na de klim weer helemaal naar beneden - zo zonde - naar een dal en daarna weer naar boven. Boven lopen we op ruim 1200 meter hoogte. Dat zorgt voor een koel windje.
Iedereen gaat naar Jougne vandaag, maar naar verschillende adressen.
Zie de eerste skiliften onderweg. Het adres waar ik slaap, had eigenlijk geen plaats, maar ik mag in de kamer van haar zoon slapen. En mijn was wordt weer eens machinaal gedaan. Beter dan met douche gel in de wasbak.
Op zoek naar een restaurantje beland ik in het hotel waar Mette en Morten overnachten. We eten samen een pizza.
Za 13/8 Naar Orbe.
Vandaag verruil ik Frankrijk voor Zwitserland en wandel ik het dal van het riviertje de Orbe in. Mooie gorges uitgesleten door de rivier. Een overwegend dalende etappe! Ook wel eens lekker.
Gisteren al Zwitserse Francs uit de muur getrokken.
Na het gerommel met of afwezig zijn van route aanduidingen in Frankrijk moet Zwitserland wat dat betreft het walhalla worden. Daar kan geen blind paard verkeerd lopen. Bij de grens kom ik 2 Franse wandelaars tegen die samen 9 dagen van de route lopen.
Mooie route zo vlak langs de rivier. Af en toe kleine tunneltjes om door de rots te komen.
Bij de brug bij Les Clées lunchen we met ons 6-en. Allemaal toevallig zelfde stop gepland op het zelfde moment.
Vlak voor Orbe kom ik de 2 Fransen van de grens weer tegen. Ze zijn de route kwijt geraakt en hebben stuk over de weg gelopen. Hoe zeg je “blind paard” in het Frans?
Ik zie in de verte de Alpen oprijzen, met sneeuw op de toppen. Indrukwekkend. Daar ligt het hoog(s)te punt van de reis. Maar het duurt nog even voor ik daar ben.
Ik logeer in een simpel hotelletje. Sla voor de winkels sluiten nog wat fruit in voor de vitamines en drinken voor morgen, want dan is het zondag. Het avondeten vind ik bij de Thai!
Zo 14/8 naar Lausanne. 30km.Er wordt wat regen verwacht. Einddoel is de Auberge de Jeunesse. Maar ik mag er ook in.
Ik ontbijt in het hotel; dat kon een half uurtje eerder dan normaal op zondag. Samen met Morten en Mette. Voor het ontbijt al de dag fourage bij de Bakker gehaald. Die is al om 05:30 open.
Het is bewolkt en een graad of 16. Heerlijk om te lopen. Na het verlaten van Orbe zie ik de bergen van de Jura achter mij verdwijnen en de Alpen in de verte oprijzen.
Ik heb 2 flesjes isotone drank vandaag bij me. Kijken wat dat doet. Extra suiker en zout. Het lopen gaat super vandaag. Moet me echt dwingen om pauze te nemen.
Onderweg kom ik midden in de velden een schuur tegen met een tafeltje en 2 stoelen voor de vermoeide wandelaar. En een waterbron ernaast. Niks meer te wensen.
Zo 8 km voor de eindbestemming begint t te regenen. Dat is lang geleden. Uiteindelijk valt t wel mee.
Dan doemt in de verte het meer van Genève op, met laag hangende wolken erboven. Imposant!
Dan naar beneden en bij het inchecken bij de jeugdherberg tref ik Mozes aan. Zit al aan een biertje. Heeft hij eindelijk een hangmat om buiten te slapen op campings, wordt er regen verwacht vanavond. Dus ook maar naar de herberg. Samen met de Denen, die inmiddels ook gearriveerd zijn, voegen we wasgoed samen en laten we de machine het werk doen.
We eten vanavond samen in deze behoorlijk grote herberg! Super eten!
Ma 15/8 Naar Montreux. 33 km. Compleet vlakke etappe, volgens t boekje dan, langs de oevers van het meer.
Vannacht onmogelijk kunnen slapen. Er lag een Vlaming op de kamer die permanent ongelooflijk hard snurkte. We hebben hem 2 x wakker gemaakt, maar naar 5 minuten was t weer raak. Nog nooit zo iets gehoord!
Vanaf de jeugdherberg tot aan de buitenwijken van Lausanne ben je al zo een kleine 10 km verder. Niet heel interessant.
Daarna loop je wisselend direct langs de oever van het meer, dan wel door de wijngaarden, die overal langs de zuidkant te vinden zijn. Sommige super steil. Alles ademt wijn in de dorpjes. Mijn interesse gaat meer uit naar Cola of Fanta op dit tijdstip.
Het weer valt alles mee vandaag. Had mijn regenjas bij de hand, maar niet nodig gehad. Prachtige wolken partijen boven t meer en steeds meer zon. Daar waar de tocht door de wijngaarden voert, gaat t toch heuveltje op, heuveltje af.
In Montreux is het toeristisch druk, te druk voor mij. Prachtige hotels en restaurants, de oevers rijkelijk verzorgd met kleurrijke planten bloemen. Hier zit geld. Dat is ook te zien aan te prijzen.
Bij aankomst in de jeugdherberg van Montreux om 15 uur, zie ik dat de receptie pas om 17 uur opengaat. Helaas. Douche nog even uitstellen! Hoop dat t eten vanavond net zo lekker is als gisteren in Lausanne.
Tot binnenkort!
[userId] => 439954
[photoRevision] => 5
[reportId] => 5086234
[countryId] => 179
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 214
[author] => Hans
[cityName] => Montreux
[travelId] => 525068
[travelTitle] => Te voet van Spaarndam naar Rome
[travelTitleSlugified] => te-voet-van-spaarndam-naar-rome
[dateDepart] => 2022-07-06
[dateReturn] => 2022-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 12
[goalName] => Camino / Pelgrimstocht
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/066/895_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/954_50x50.jpg?r=5
[titleSlugified] => zwitserland-en-meer-van-genve
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-29
[title] => Dag 2: Julierpass en Albullapass
[message] => Harry was ’s ochtends vergeefs naar de supermarkt gelopen (was dicht op 2depinksterdag) heeft Harry toch nog enkele plaatselijke delicatessen kunnen scoren bij de ambachtelijke kaasboer en slager. Rohschinken, Wiesner Alpkäse, Buender Hirschfleischkäse, Caviaschnitte und Davoser Schafkäse. Hij was wel open op Pinkstermaandag. Hapjes voor bij de borrel vanavond, nou ja… cola. Oh shit .. die is inmiddels ook op. Harry had wat tijd in zijn agenda om te shoppen in t winkelhart van Schmitten, want ik was ruim een uur eerder terug dan de anderen. Er was iets misgegaan in ploegentactiek boven op de Passo dal Güglia (ofwel de Julierpass, zoals de Friezen zeggen). Hij moest de kortste weg terug om bevoorrading te halen voor de toppers. (Hij had wegens zijn holtes al besloten alleen de Julierpass te rijden). Hij doet dit natuurlijk graag, Na een snelle afdaling met wat schakel problemen kwam hij uiteindelijk weer in het dal. Oortjes werken niet op zo’n afstand. De rest van de mannen zijn doorgereden naar st Moritz. Onderweg nog even de route kwijtgeraakt en daar stonden we voor een opgeheven spoorwegovergang even goed uitgekeken en onze route vervolgt die over een vliegveld voor Ulta light ze hadden gelukkig vrij vandaag. Vanaf La Punt zijn Okke, Boreas en Wim begonnen aan de steile beklimming van de Albulapass. Na 10 km zwoegen kwamen we boven in een schitterend sneeuwlandschap. Na koffie op terras waar we hartelijk werden onthaald door een Friezin die al 30 jaar in Zwitserland woont en ons even bijpraatte over de stand van zaken van de instortende berg die niet ver van ons huis blijkt te zijn maar ons dorp is veilig. In de afdaling van de Albullapass werden we wel overvallen door regen ook al was dat van korte duur. Nog genoten van de draailussen van de trein van Rätische Bahn op de Albullaspoorlijn (wereld erfgoed). Harry had hier allemaal geen last van. Hij heeft zich lekker in zonnetje, lekker relaxed laten ‘afzakken’. Zag nu veel meer van de prachtige omgeving dan tijdens de beklimming. Op de top nog wel tijd gehad om, tijdens bespreken van deze mislukte ploegentactiek, voor de gebruikelijke ‘sticker-fotoshoot’ uit te voeren.Overigens het door Okke professionele geprepareerde achterwiel hield zich fabelhaft. Fiets met berijder (iets minder professioneel) lagen als n huis aan ’t asfalt gekleefd…. net Max.
Gisteravond waren en nog wel langdiscussie welke route we van daag zouden rijen het werd dus rondje Julierpass en Albulapass dit werd pas bereikt na 3 stemmingsrondes. Harry moest na zijn finish eindeloos wachten op de toppers. Ha kon tukkie doen en had geregeld dat we in de tuin mochten zitten in het zonnetje. Toen ze er eindelijk waren , waren ze nog nat van de regen… of ’t zweet .
Voor t eten nog effe naar de kerk gekuierd. Kuitenbijterpad. Zondags bergschoenen aan hier, en niet voor minder validen. God is selectief hier. Boven laat Okke z’n drone zweven met behulp van de geesten boven t kerkhof. Ik probeer Wim nog boos naar de kerkklok wijzend op de kiek te krijgen… maar hij weigert en is gelijk z’n goeie humeur kwijt. Wim en ik moeten ons nog op leven en dood verdedigen tegen Dido de agressieve drone.
Okke’s kookbeurt is een koningsmaal. Honderd bonensoorten. Ook kwantiteit was goed, we krijgen ’t niet op.
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093739
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 27
[author] => Okke en Harry
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/417_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-2-julierpass-en-albullapass
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-28
[title] => Dag 1 Eerste bergrit naar Lenzerheide
[message] => Paar keer wakker van het voluurse respectievelijk het kwartier ritme van de kerkklok vannacht. Maar is eigenlijk wel gezellig, en vergroot het vakantiegevoel. Wim beweert dat hij niet heeft geslapen door de kerkklok. De anderen hebben daar geen last van gehad. Kan zijn dat ze doof worden of Wim was zenuwachtig voor de eerste dag.
Net als die krekel die ergens in de keuken rond kruipt en af en toe wijffie probeert te vinden respectievelijk te versieren. Ook gezellig tropen geluidje. Gelukkig waren de wanden dik genoeg om de wat vervelendererere vakantiegeluiden te isoleren tot de eigen kamers.Overigens wil natuurlijk iedereen weten wat de kamerindelingen is. Echter als gevolg van AVG wetgeving, zijn deze nu vertrouwelijk. Tip v.d. sluier, Harry kon heerlijk ongestoord om me heen slaan tijdens m’n nachtmerries over de komende bergritten….
Ontbijtje naar binnen gepropt, en de Jong honden stonden te trappelen, eh dat paarden, kwijlen om op de fiets te klimmen. Er wordt niet gedoucht, dus ons reiszweet verspreiden we in de schone pure Zwitserse lucht. Nog heftige discussie over hoe we de ijsbrekertocht aanpakken. Weg afgesloten, tunnels, gravelpaden, etc.Uiteindelijk ingeklokt, en beginnen met 10k afdalingen, shit die moeten we ook weer omhoog aan het eind.
Compromissen wordt het. Paar tunnels, ca 1km. Toch stuk gravelpad, oud spoorlijntje, nog golfballetje getikt. Prachtige landschappen, idem weer (half bewolkt). Tunnels waren gelukkig allemaal verlicht,allemaal roodlampje achter op dat vel knipperde. Bij de eerste stop om van het landschap te genieten stond Okke in een mierenhoop, gelukkig zwarte mieren die alleen kriebelde.
In Chur effe zoeken naar onze 1ekoffie. In ons hotel is dat namelijk drama. Cupjesautomaat, die we niet hebben, en geen filter o.i.d. in Chur goeie tent met apfelstrudel gevonden dus ook gescoord.Echter daarna begon het drama. Lenzerheide was bedoeld als opwarmertje had ik bedacht…. Maar het werd nagenoeg Harry zijn carrière breker. Chur amper uit of de mannen laten Harry al staan op de plaats. Dus eenzame rit, waar hij uiteraard goed zelf hep leruh kennuh. De essentiële dingen des levens overdacht, testament heroverwogen (rustig maar, ga niets aanpassen).Toch maar appje gestuurd, en gezegd dat ik hoop voor t eten bij t hotel te zijn.Gelukkig wachten de mannen (maar een half uur) op de top. Opwarmertje bleek toch her en der super stijle stukken te zitten.Boreas was als eerste boven, gevolgd door Wim en Okke. Onze sticker is door Harry op de top op een lantaarnpaal geplakt. Afdalingen, met 5,5 spetters regen. Maar toch dan nog die eindklim. Wederom was de klimvolgorde snel bepaald. Wim Pakte dit keer de winst. Met de goddelijke wielrenners drank wordt als 4e in de etappe afgevlagd, vlak voor Max als 1ein Monaco als 1emet ietsiepietsie meer regen, wordt afgevlagd. Oh ja, godendrank is cola… net als de godenspijs … de banaan.
Boreas met keukenschort voor, Okke zijn overall, want die wil Harry zijn achterwiel opvoeren. Okke heeft zijn teamhulp nodig morgen als lead out voor de bergpunten. Vakwerk, voor zover ik kan beoordelen. Vielen Dank.
Overigens ook Boreas vakwerk, VOORAL het toetje…. Maar smaken verschillen wordt maar weer eens bewezen. De rest van de avond wordt waarschijnlijk gevuld met slap ge-OH, voor 90% over fietsuh…. Harry roept:Ik wil naar bed….!!!!
P.S Dit is het eerste verslag in coproductie tussen Okke en Harry (we hopen dat het goed leesbaar is)
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093695
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 55
[author] => Okke
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/151_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-1-eerste-bergrit-naar-lenzerheide
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => KKK-DDD
[datePublication] => 2023-05-27
[title] => deel 2 dag 0
[message] => Het was vrijdag een echt inpak dag welke fietskleren neem ik mee en hoe krijg ik alles in zo weinig mogelijk tassen. Het is ons allen gelukt om minder mee te nemen dan de voorgaande jaren. Alles paste zonder te veel moeite in de auto en Wim en Harry hadden vrijdag hun spullen al gebracht. Harry zij in een bijzin er zit denk ik een spaak los. Dacht pakt nog even de spaakbok en toen bleek er iets meer aan de hand te zijn dan 1 spaak alles weer gericht en aangedraaid en ook nog even wat vet aan de as en nu kan Harry weer veilig de berg op en af Maar had toch wel een déjavu gevoel, wat was er ook alweer met Harry’s achterwiel de hand toen we voor het eerst gingen fietsen in de bergen?
Zaterdagochtend snel alles ingepakt en toen brande er een geel lampje. Zoals Harry al zij te zware jongens met te veel spullen.
Harry heeft weer de oude traditie in ere hersteld en heeft een mooie sticker gemaakt en is met enig ceremonie op lantarenpaal in Sneek geplakt.
Naar Arnhem gereden om Boreas op te halen. Werden door de hond enthousiast begroet en kregen koffie. Top! Laatste spullen ingepakt en fiets Boreas op de imperiaal zijn we zonder grote problemen naar Zwitserland gereden.
Hier aangekomen alles snel uitgepakt en Wim heeft snel een heerlijke maaltijd gemaakt met paste, spek en cremefrêche. Ondertussen hadden we ondekt dat er andere stopcontacten zijn in Zwitserland , paniek maar naar enig zoeken is het opgelost. Boreas heet nu ’s nacht een eigen nachtlampje
Nu snel slapen en morgen gaat het los.
Gr
Okke
[userId] => 386261
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093669
[countryId] => 179
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 55
[author] => Okke
[cityName] => Schmitten
[travelId] => 528738
[travelTitle] => Graubünden & Bayern
[travelTitleSlugified] => graubnden-bayern
[dateDepart] => 2023-05-27
[dateReturn] => 2023-06-04
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/118/009_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/386/261_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => deel-2-dag-0
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => geertenleny
[datePublication] => 2023-05-20
[title] => Ponte Tresa
[message] =>
Ponte Stresa (18 tot 21 mei)
Donderdagmorgen vertrokken we om 9.30 uur opgewekt voor onze reis door Zwitserland, volgens de routeplanner ongeveer 285 km. Het werd laten we maar zeggen een avontuurlijke reis. We waren nog niet lang onderweg of we zagen dat er al meer dan een uur file stond voor de Gothardtunnel. Dat werd steeds meer, op een gegeven moment was het zelfs 2.30 uur. Daar hadden we geen zin in. Maar omrijden gaat niet zo makkelijk. Toch hebben we een heel eind omgereden via Chur en de San Bernadino pas. Een mooie tocht, maar heel druk. We waren uiteindelijk pas om 5 uur op de camping. Daar werden we verwelkomt door Ronald en Ans, die ook met de reis meegaan. We waren best moe, maar hebben weer een mooi plaatsje. De volgende dag hebben we ons rustig gehouden, alleen onze was en boodschappen gedaan. Ook hebben we koffie gedronken met Ronald en Ans. Heel gezellig. Het begon al snel te regenen en dat duurde de hele dag. Ook vandaag zaterdag regende het de hele dag. We zijn toch naar Luino gegaan om te kijken bij het park waar Geert zijn moeder een vakantiehuisje heeft gehad en waar wij verschillende zomers onze vakantie met de jongens hebben doorgebracht. De huisjes stonden er nog, maar er waren nu nog weinig mensen. Luino was druk, maar we konden onze auto kwijt en hebben geluncht en een wandeling gemaakt o.a. langs het meer. Terug in Ponte Tresa hebben we gewandeld langs het meer van Lugano. Onze camping ligt aan het meer. We hadden wel onze paraplu’s de hele dag nodig.De grens van Zwitserland en Italie loopt dwars door Ponte Tresa.
[userId] => 441324
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093392
[countryId] => 179
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 58
[author] => Leny
[cityName] => Ponte Tresa
[travelId] => 528702
[travelTitle] => Abruzzen en Puglia
[travelTitleSlugified] => abruzzen-en-puglia
[dateDepart] => 2023-05-13
[dateReturn] => 2023-07-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/269_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/324_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ponte-tresa
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-04-23
[title] => Wir sind unterwegs!
[message] => We zijn alweer vier maanden verder en er is zoveel gebeurd dat het hoog tijd wordt voor een update daar van! Zo hebben we in Maart bezoek gehad van Suzan en daarna van Tony en Marlène. Deze bezoekjes zorgen er niet alleen voor dat het erg gezellig is, maar ook dat ik inmiddels zeer bekend ben met de toeristische wandelroute van Luzern. Zo loop ik steevast naar binnen bij het café met de lekkerste taart, sluizen we iedereen het Panorama museum in en kunnen onze gasten kiezen uit een traditioneel restaurant of juist modern vegetarisch voor de lunch. Met (nog) niet heel veel omhanden, heb ik alle tijd en plezier om een heus programma op te zetten als stadsgids. Met enige kanttekening, want toen ik met Suzan rondliep in Luzern en ze allerlei cultuur-historische vragen begon te stellen bedacht ik me al stamelend dat ik vooral de culinaire taak serieus opgepakt had, maar wellicht nog wat bij te schaven heb aan de geschiedenis van deze stad…..!
Tussendoor zijn we ook nog gaan skiën, waarbij het een mooi gezicht was om vanuit een grijs en grauw dal de lift omhoog te nemen en boven de wolken in stralende zon uit te komen op de berg. Die dagen zijn zo fijn!
Zo hebben we ook op een regenachtige dag de trein genomen naar het Italiaans sprekende deel van Zwitserland; Lugano en stapten daar 1,5 uur later uit in de volle zon en waanden ons op vakantie.
We hebben de verjaardag van Mia gevierd, waarbij er naast opa en oma ook twee vriendinnen aansloten om samen taart te eten en ’s avonds mee uit eten te gaan. Aangezien Mia toen nog niet wist of en met wie ze haar verjaardagsfeestje wilde vieren, hebben we het gelaten voor toen. Inmiddels heeft ze besloten om toch een feestje te geven en heeft ze een leuk clubje meiden om zich heen verzameld met wie er begin juni een sleep-over party op de planning staat!
Daarnaast waren er veel voetbalwedstrijden en hockeytoernooien waarbij we ons verbaasden over de enorme afstanden die er gereden worden (Finn met de bus van de club en Mia en ik met de trein overal heen). Zo vertelde Finn na een lange dag bij thuiskomst dat hij “even in Duitsland was vandaag” en zocht ik nog vrij onschuldig op google maps op waar Mia’s volgende hockeytoernooi was toen ik ‘Genf’ zag staan….GENEVE!?! We besloten er maar meteen een weekendje weg met de trein van te maken en kregen als tip om dan een time slot te reserveren in het restaurant van de trein. Dat bleek een fantastisch idee, waarbij Mia en ik op de afgesproken tijd door een vriendelijke ober naar ons tafeltje geleid werden, alwaar we samen aan een keurig gedekt tafeltje zaten met wit tafelkleedje en bediend werden alsof we in een mooi restaurant zaten!
Oliver en Finn hebben eindelijk na drie jaar hun voetbalweekend samen kunnen beleven, zoals de bedoeling was geweest na Oliver’s 40e verjaardag, maar waar corona destijds roet in het eten had gestrooid. In plaats van Liverpool werd het Inter Milaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Na 3 uur in de trein (openbaar vervoer werkt hier super goed en is erg schoon) stonden ze middenin Milaan en hadden een stralende dag waarbij ze genoten van het Italiaanse eten, een beetje sightseeing en shopping. In de avond richting San Siro stadion met 75.000 andere toeschouwers waar het een Italiaans feestje was met veel gezang en ondanks verlies van Inter was het erg gezellige avond.
Met Pasen waren Finn en Mia twee weken vrij en zijn we met z’n drieën een week naar Nederland geweest, met als voornaamste reden dat Mia tijd kon doorbrengen met haar vriendinnen Roos en Luna. Ondertussen konden Finn en ik samen met Tony en Marlène weer genieten van het strand, zijn we lekker gaan shoppen (fijn hoor die Nederlandse prijzen[e-1f60a]) en hebben we volop tijd met onze families en vrienden kunnen doorbrengen. De week is omgevlogen!
Opvallende dingen:
-Dat je als ouder gebeld wordt door de school nurse, zodra je kind zich niet lekker voelt en zich dan op aanraden van de teacher meldt bij de nurses. De vraag is beide keren tot nu toe steeds hetzelfde: “Finn is not feeling well, because of…can I give him some medicine?” Iets te enthousiast antwoord ik dan “Sure!” alsof ze vraagt of hij een snoepje mag uitkiezen. Je hebt dan nog de vraag uit welke medicijnen te kiezen en dan de berustende woorden dat het vast snel weer beter zal gaan met hem! Finn vertelde na thuiskomst dat hij dan even mag gaan liggen (“heel relaxed….”) en vervolgens door de nurse dan een nat washandje op zijn hoofd gelegd krijgt en verteld wordt om maar even “a short nap” te doen (“chill toch, mama!!!” Aldus Finn) om vervolgens weer terug te keren naar zijn klaslokaal.
-Dat ze bij de kapper vroegen toen ze nagenoeg klaar waren: “You do the rest yourself?” (Mijn Engels sprekende kapper heet Cut[e-38] Colors, wat trouwens voor enige puberale lachbuien zorgt als je het op zijn Nederlands blijft uitspreken…) Niet goed begrijpend wat ze met deze vraag bedoelde, flitsten er allerlei gedachten door mijn hoofd…als in, zelf nog wat bijknippen….de vloer aanvegen zodat al mijn haren daar weg zijn….. Ik had geen idee, totdat ze me vriendelijk wijzend naar de spiegels met föhnen wees en ik daar nu opeens twee andere vrouwen inderdaad druk föhnend en op zijn kop hangend hun haar in model aan het brengen waren alsof ze thuis in de badkamer voor de spiegel stonden.
-Dat je in Zwitserland als vrouw zijnde niet alleen een huisarts nodig hebt, maar ook een arts die dealt met “women related issues” (een gynaecoloog dus), zoals mijn huisarts dat uitlegde tijdens mijn eerste bezoek. Sowieso was dat bezoek al een ervaring op zich. Voordat ik goed en wel binnen was, werd er uitgelegd dat er bloed afgenomen zal worden, een hartfilmpje gemaakt zal worden en ondertussen ook even de bloeddruk gemeten zal worden. Ik wilde bijna zeggen dat er sprake moest zijn van een vergissing en ik gewoon gezond was, dus dit alles niet nodig was, maar voordat ik iets kon uitbrengen werd ik al onder handen genomen door de assistente. Daar lag ik dan met plakkers op mijn bovenlichaam en voeten en kreeg door de absurditeit bijna de slappe lach. De uiterst serieuze assistente zorgde ervoor dat ik dat toch niet durfde. Een week later herhaalde dit gebeuren zich ongeveer in gelijke mate bij de gynaecoloog (hier moet je overal op consult komen als je je aanmeld bij een praktijk….ze willen zien wat voor vlees ze in de kuip hebben denk ik[e-1f609]), alleen werd ik dit keer via de weegschaal, naar de meetlat tot aan de onderzoeksstoel aan toe volledig doorgenomen. Nog geen kwartier later stond ik volledig verbouwereerd buiten met de mededeling van de assistente nog in mijn hoofd na deinend:” Als u komende week niks hoort, ben u helemaal gezond hoor!”
-Dat je bij de orthodontist voor een beugel hier zo’n slordige 10 tot 15.000 Zwitserse Francs betaalt. Het werkt zo dat zodra kinderen geboren worden, er automatisch geld gespaard wordt voor orthodontie, waardoor ze rond de 8-9 jaar (leeftijd waarop meeste kinderen hier beugels krijgen) genoeg geld gespaard is voor de beugels. Dit gaat helaas niet op voor Finn en Mia, die beiden een beugel moeten. Fingers crossed voor onze internationale verzekering (hopen we dan maar!)
-Dat Finn verrast werd met een eervolle vermelding als "nieuwkomer" waarbij zijn gedicht in de top 10 van de beste gedichten van alle ‘Grade 7’ klassen was verkozen. Op het podium kreeg hij onder applaus zijn gedicht ingelijst overhandigd.
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092479
[countryId] => 179
[pictureCount] => 36
[visitorCount] => 141
[author] => Annet
[cityName] => Zug
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/302_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wir-sind-unterwegs
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => pietlagarde
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => ARRIVEDERCI MOOI ITALIË.
[message] =>
ARRIVEDERCI MOOI ITALIË.
Zesenvijftigste etappe: Lugano, woensdag 22 februari 2023, een mistige dag maar 17 graden.
Beste Allemaal,
Vandaag weer wat dichter bij Udenhout. Na een mistige dag en 472 km verder zijn we rond drie uur aangekomen in Zwitserland, in Lugano. Wij hebben een prachtig plekje aan het water van het meer van Lugano. We hebben vanuit de camper een geweldig uitzicht.
Wij hebben vandaag niet zoveel te vertellen want we verbleven bijna de hele dag op de tolweg. Het is dan uitkijken en om de twee uur wisselen en even rust pakken.
Wij hebben na 55 dagen Italië verlaten. Wij hebben ontzettende veel moois gezien. Over het algemeen hebben we prachtig weer gehad. Tussen de vijftien en twintig graden en ik denk een dag of drie regen.
De Italianen spreken over het algemeen geen Engels. Een poco poco, een beetje. Maar wij spraken helemaal geen woord Italiaans maar nu zeggen we:
Buongiorno, goedendag
Buonsera, goedenavond
Buonanote, goedenacht
Scusi, pardon
Ciao, hallo/ dag
Prego, alstublieft
Grazie, dank u
Maar we zeggen heel graag: ARRIVEDERCIMOOI ITALIË.
En weet je: “EEN LACH KENT ALLE TALEN”.
Zo hebben we kunnen doen en zeggen wat we wilden.
Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er toe doen.
Piet.
[userId] => 153517
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091127
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 148
[author] => piet
[cityName] => Lugano
[travelId] => 527472
[travelTitle] => Op een andere manier.
[travelTitleSlugified] => op-een-andere-manier
[dateDepart] => 2022-06-06
[dateReturn] => 2022-08-10
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,lugano
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/153/517_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => arrivederci-mooi-itali
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-02-12
[title] => Dat moeten we noch lernen of course!
[message] => Dat moeten we noch lernen of course!
Inmiddels zijn we bijna zeven weken in Zwitserland en beginnen we eindelijk in een wat rustiger vaarwater te komen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot… Deze weken stonden in het teken van nog meer dingen regelen en wennen aan nieuwe dingen. Zo heb ik in de afgelopen vijf weken zo vaak een bezoek gebracht aan de plaatselijke bank, dat ik inmiddels weet van alle medewerkers wie er wel en geen Engels praat, of wie wel Engels kan, maar na verloop van tijd zulke grote rode vlekken krijgt oplopend vanuit zijn hals omhoog naar het gezicht (ik moest me inhouden om het niet te benoemen, in het tempo waarmee dit gebeurde) door mijn niet aflatende stroom van vragen (“Yes….I know, but I don’t understand at all which account belongs to whom in our family, they all say ZAHLEN and with a number added to it…I need your help”), wie zich voordoet alsof hij de directeur is, maar achteraf de stagiair blijkt te zijn en dus ook vrij weinig tot geen bevoegdheid heeft om iets voor elkaar te krijgen en wie er tegen me praat alsof ik een kleuter ben (“nee, ik ben niet dom, dat lijkt alleen zo omdat ik niks begrijp van de taal en het niet in het Engels kan op al jullie bankapparaten!”). Ben ik zowel bij Ikea als bij grof vuil de laatste tijd kind aan huis geweest, waarbij het een vaak het gevolg was van het ander en ik weer met een auto vol dozen kwam aan rijden, alles om het huis zo gezellig mogelijk te maken. Is de zin:”Sprechen Sie auch Englisch?” mijn meest gebruikte zin geweest. Waarbij mensen soms verlegen aangaven het een beetje te spreken of gewoon “NEIN” zeiden en in het Zwitsers een verder gingen vertellen waar ik dus niks van begreep en ik er dan wat appelig naar stond te kijken. Zo concludeerden Oliver en ik gisteravond tijdens een etentje, dat we snel ons vocabulaire Duits moeten gaan uitbreiden. In gesprek met de eigenaar, waarbij we hem vroegen naar de oorsprong van de naam van het restaurant, kwamen we beiden niet verder in onze antwoorden dan begrijpend te knikken, hard ahhhhhh….en een “gut…..ja,….sehr gut!!!!”Alles gut, sehr gut, immer gut. In de gesprekken bij de bakker, met de buren, bij voetbal, bij hockey gaat alles in het (Zwitser)Duits en probeer ik zo goed en kwaad als het kan te reageren, maar mijn hoofd is gewend om als eerste in het Engels te gaan vertalen, waardoor ik een soort mengelmoes van Nederlandse woorden lijkend op Duits, gemengd met Engels doorkrijg. Ik heb nu als nieuwe zinnen afgelopen weken vooral “Mein Deutsch ist nicht so gut, aber ich wurde es gerne lernen!” gebruikt, wat vooral tot groot enthousiasme leidde bij de kassamedewerkster van de Lidl en zij hard in haar handen klapte en luidkeels uitriep:”Wie gut van dir!!!” Ik stond vervolgens wel met het schaamrood op de kaken door haar uitbundige reactie, kijkend naar de mensen achter me in de rij, die me verwachtingsvol aankeken of ik nog meer kon dan die twee zinnen, maar meer dan een wat suffige grimas kon ik niet meer uitbrengen helaas!
Om aan te sluiten op een nog enigszins raar moment; er stonden zoals gepland twee mannen voor de deur om “even onze olietanker te controleren”, aldus de huisbaas. Bij binnenkomst namen ze meteen allerlei enorme grote slangen en buizen mee, werd het raam van het washok eruit gehaald werden de buizen op hun busje met tekens van ontploffingsgevaar bevestigd en stonk binnen een mum van tijd het hele huis naar olie. Ze spraken beiden geen Engels, waardoor ik in het Duits moest gaan uitleggen dat dit geheel nieuw voor mij was en ik erg benieuwd was wat ze aan het doen waren. Ik liep vervolgens steevast in de weg, begreep niks van wat ze vertelden en probeerde met handen en voeten enigszins ongemakkelijk te vragen of ik een paar foto’s kon maken. Ze zijn twee uur bezig geweest, op een gegeven moment was ik ze kwijt en zaten ze in de olietanker (deze staat in de kelder onder ons huis, wat ons hele blok hier heeft en vrij normaal is…voor Zwitsers dan…) en begreep ik uit hun gebaren dat ze die helemaal hadden leeggepompt, ze hem vervolgens handmatig aan het schoonvegen waren en daarna weer gingen vullen. Zo gezegd, zo gedaan, twee uur later waren ze klaar, zeiden ze nog iets van “das war einmal in zehn jahren”, lachtten vriendelijk en lieten me achter in een huis ruikend naar olie, waarvan ik het idee had dat het zou ontploffen zodra ik een lucifer zou aansteken.
Naast het wennen aan en regelen van de dagelijkse gang van zaken, hebben Finn en Mia er nu vijf weken op school op zitten. Finn gaf aan zich vanaf dag 1 thuis te voelen en al snel vrienden te hebben gemaakt met een aantal Deense, Zuid-Afrikaanse en Japanse jongens. Hij vindt de lessen leuk, heeft een fijne homeroom class (mentor klas) en spreekt nu al af en toe per ongeluk Engels tegen ons als hij wat wil vertellen over school waar de hele dag Engels klinkt. Bij Mia was juist het verschil tussen groep 7 in NL en 5th Grade hier op school een stuk groter, waardoor zij behoorlijk moest schakelen tussen die verschillen. Waar ook de Engelse taal in het begin nog erg lastig was, gaat haar Engels nu met sprongen vooruit, per week merken we al verschil. Een ander groot verschil is dat ze hier allebei verplicht muziekles hebben en dus ook een instrument moesten kiezen om te bespelen. Mia koos viool en Finn saxofoon. Regelmatig krijgen we een korte voorstelling van hetgeen ze die week geleerd hebben!
Daarnaast zijn ze beiden nu ook lid van een Zwitserse sportclub; Mia hockeyt bij Luzern Landhockey en Finn voetbalt bij FC Baar. Bij beiden clubs wordt Zwitsers/ Duits gesproken, waardoor ze ook in die taal nu steeds meer woorden en zinnen leren. Al zijn ze nog erg blij met de Engels sprekende jongens van de internationale school die bij voetbal zitten en de twee Nederlands sprekende meisjes die bij hockey zitten. Toch een stuk makkelijker praten!
Ook hebben we al eerste bezoekjes gehad; Netta was er als eerste! Was heel gezellig om weer heel vrolijk geklets in het Nederlands te horen van Mia en Netta samen en haar van alles te kunnen laten zien van ons leven hier. Op dit moment zijn mijn ouders op bezoek en fungeer ik zowel als lokale gids als toerist in eigen land, wat erg goed bevalt!
Andere opvallende dingen:
-We nu binnen een uur vanaf ons huis op de piste kunnen staan! Afgelopen zaterdag hebben we dit voor het eerst met z’n vieren gedaan en gaan we zeker nog vaker doen!
-De zonsondergang hier bijna dagelijks een schouwspel is van knal roze en oranje kleuren die de lucht helemaal doen oplichten.
-Je hier veel authentieke Zwitserse huizen ziet staan, met daarnaast de vele moderne betonnen appartementencomplexen. Verschil tussen die twee kan haast niet groter zijn!
-Dat Zwitsers in de dagelijkse omgang erg vriendelijk en rustig zijn merken we. Totdat je ze in het verkeer tegenkomt! Al een aantal keren als we niet helemaal zeker waren van de juiste route die we namen of de juiste snelheid die we reden, werden we middels het seinen van de koplampen, toeteren en wilde handgebaren duidelijk gemaakt dat we toch echt wel iets verkeerd hadden gedaan! De eerste keer dat dit gebeurde, dacht Oliver dat er iets aan onze auto mankeerde en de betreffende bestuurder dit duidelijk probeerde te maken met al zijn gebaren. Wij gestopt aan de kant, alle vier uitgestapt, auto bekeken om tot de ontdekking gekomen dat hij boos was dat we in de verkeerde baan hadden gestaan bij de afslag…
-Dat Zwitsers ervan houden als iedereen zich aan de regels houdt. Sinds kort heeft Mia het zwembad naast ons huis ontdekt. Echt veel kan je er niet doen, behalve rustig je banen zwemmen in de daarvoor bestemde 5 banen die er zijn of een bal overgooien in het net te koude peuterbad ernaast. Bij ons eerste bezoek bleek de eerste baan leeg, waarop Mia enthousiast de ringen lukraak weg begon te gooien om ze vervolgens op te duiken van de bodem, totdat iemand me op het bordje aan de zijkant wees waarop stond ‘Nur bahn schwimmen’, net op het moment dat Mia onder luid gejoel van zichzelf omhoog sprong, inclusief grote zwembril op en naar mij riep: ”Ik heb ze allemaal mama!”….. Sindsdien zwem ik heel braaf de banen op en neer en duikt Mia achter mij in dezelfde baan de ringen op, zonder aanstootgevend gejoel dit keer [e-1f60a]. We komen er nu zo vaak, dat we precies weten op welke tijden we het bad voor onszelf hebben en we de duikringen lekker enthousiast door het hele bad kunnen gooien, net zolang tot er weer nieuwe bezoekers aan komen lopen!
Bis zum nachsten mal,
Tschuss, Annet
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090913
[countryId] => 179
[pictureCount] => 36
[visitorCount] => 251
[author] => Annet
[cityName] => Zug
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/882_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dat-moeten-we-noch-lernen-of-course
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => osbornefamily
[datePublication] => 2023-01-11
[title] => Grüezi mitenand!
[message] => Daar zitten we dan eindelijk, in Zwitserland! Meteen na kerst zijn we vertrokken, zodat we nog met z’n vieren vakantie konden vieren. Vol energie zijn we de omgeving gaan ontdekken, waarbij we volop op pad zijn geweest. Met de trein naar Luzern en Zürich, naar Sattel waar we aanvankelijk hoopten te gaan skiën, maar door gebrek aan sneeuw nu konden rodelen en over de hangbrug heen konden lopen (niet geschikt voor mensen met hoogtevrees bedacht ik me halverwege!) Naar de Zugerberg (20 minuten vanaf ons nieuwe huis) waar we in de stralende zon een wandelroute gevolgd hebben met uitkijk op het huis (zie roze cirkel op de foto!), naar een subtropisch zwemparadijs waar we meteen optimaal konden integreren met de aanwezige Zwitserse menigte om met zwembanden en al van alle glijbanen te vliegen! Finn en Oliver die een ijshockeywedstrijd bezocht hebben en aangenaam verrast waren door de vrolijke sfeer en enthousiaste toeschouwers. En natuurlijk de vele wandeltochten met Jackie in de bossen/ in de heuvels, de vele fietstochten, variërend van mountainbike-tochten waarbij Oliver en Finn steevast onder de modder en breeduit grijnzend terug kwamen met de opmerking dat het zo mooi is hier tot de wat rustigere fietstochten waarbij er afgesloten werd met warme choco, waar Mia en ik graag aan deelnamen! Ook zijn er al vele malen geweest waarbij Oliver en ik in ons beste Duits probeerden om iets te vragen, om vervolgens een heel verhaal in het Zwitsers terug te krijgen, waarbij we beiden vriendelijk knikten, al wetend dat we de eerste twee zinnen begrepen en de rest al niet meer. Het proberen te begrijpen van de Zwitserse taal, zorgt er tot nu toe voor dat ik vooral iemand enthousiast kan begroeten en verder vooral vriendelijk kan glimlachen en gedag kan zeggen!
En dan was er maandag de eerste schooldag! Enigszins gespannen kwamen we aan op de school, waar we ontvangen werden door allerlei vriendelijk ogende staff members en ‘ambassadors’ (hulp ouders en buddies voor de kinderen). Zodra we het bordje met ‘Osborne Family’ zagen, werden we begroet door een Nederlands sprekende docent die ons meenam naar Mia’s klaslokaal. Finn werd ondertussen opgevangen door zijn eigen buddy en snel weggevoerd bij zijn ouders….gênant!!! Nadat we bij Mia kennis gemaakt hadden met de meester, de klas hadden bekeken en kort met de Nederlandse en Vlaamse jongens uit de klas gesproken hadden, was het tijd om te gaan. Al was ik het liefst de vlieg op de muur geworden die alles kon bekijken bij zowel Finn als Mia en ze kon helpen waar nodig! Dit alles bleek helemaal niet nodig, toen ik twee enthousiaste gezichten de auto in zag stappen bij het ophalen (ondertussen manoeuvreerde ik zo behendig mogelijk in de voor mij onbekende ‘kiss-and-ride lane’….wordt vervolgd in een ander verslag…) Ze vonden het erg leuk, actieve lessen met veel opdrachten, minder zitten aan tafel, geen lesboeken, maar alles vanaf de computer, interessant om met zoveel verschillende nationaliteiten bij elkaar te zitten. Ze namen toch de Nederlandse bammetjes mee in plaats van de ‘hot lunch’ die ze op school konden krijgen, enig ongemak bij de soms lastige Engelse zinnen en woorden was er wel en ook het nog niet mee kunnen praten met klasgenootjes, dus “dan maar gewoon meelachen, terwijl ik geen idee had waar het over ging…”, aldus Mia, somde de eerste indrukken zo’n beetje wel op! Wij waren in ieder geval super trots op ze dat ze dit maar mooi doorstaan hadden en er meteen al een positief gevoel bij hadden.
Naast alle nieuwe grote dingen zijn er natuurlijk al behoorlijk wat kleine dingen die ons opvallen, zoals:
·Dat iedereen hier elke ochtend naar de bakker gaat voor vers brood. Heel lekker brood met een harde korst. Nederlands brood dat voorgesneden is en waar je langer dan 1 dag mee doet kennen ze niet echt. We kwamen alleen wel ’s ochtends op de eerste schooldag tot de conclusie dat dit brood zo groot is, dat nauwelijks past in de Nederlandse broodtrommels…
·Er overal voetbalveldjes en basketbalveldjes te vinden zijn, waar vooral Finn veel te vinden is!
·Dat we bij het openen van onze bankrekeningen vorstelijk onthaald werden en de medewerker, aankomend bij de papieren van Finn hem serieus aankeek en vroeg hoeveel kapitaal er op zijn rekening zou komen…waarbij Finn enigszins onthutst aangaf “ehhhh, mijn zakgeld….” Ik kon nog net een opkomende proest inhouden, al had dat waarschijnlijk geen indruk gemaakt, aangezien ik als niet werkende (oftewel; geen geld inbrengende) het contact met deze medewerker al lang verloren was.
·Iedereen elkaar altijd groet met grüezi als je alleen bent en met grüezi mitenand als je samen bent. En dat er in grüezi geen L zit, in tegenstelling tot wat ik de eerste dagen enthousiast tegen iedereen riep en volgens Oliver leek te klinken alsof ik Cruesli tegen iedereen riep!
·Dat Finn en Mia hun ogen uitkijken naar de dure merkkleding die kinderen dragen op school, sommigen zelfs een helicopter platform thuis hebben en de kinderen van een beroemde Formule 1 coureur (Kimi Raikkonen) op hun school zitten. (Dat laatste feitje maakte vooral indruk op Oliver! Ik heb de man in kwestie moeten googlen en denk niet dat ik hem herken in de kiss and ride lane, tenzij hij met zijn formule 1 auto komt….:)
·We geleerd hebben dat Zwitsers gemiddeld 11,4 kilo aan chocolade eten per persoon, per jaar. Tot nu toe doen we daar goed aan mee (inclusief alle lekkere taartjes die we steeds eten), waardoor het maar goed is dat we ook zoveel wandelen!
Tschüss,
Annet
[userId] => 441798
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090111
[countryId] => 179
[pictureCount] => 33
[visitorCount] => 212
[author] => Osborne
[cityName] => Steinhausen
[travelId] => 528308
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2023-01-09
[dateReturn] => 2023-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/092/294_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/798_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grezi-mitenand
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => suusevers
[datePublication] => 2022-09-22
[title] => Letterlijk en figuurlijk
[message] => Zermatt zelf mag je niet bezoeken met een auto en dus komen we terecht op Camping Alphubel in Täsch. Om de hoek zit het station waarvandaan de trein je in een kwartiertje naar Zermatt brengt; helemaal perfect dit. Nadat we zijn geïnstalleerd, gaan we in Zermatt kijken. Je snapt, de boeren uit Stroe moeten eerst even ontdekken hoe zo'n trein ook alweer werkt, want treinen is niet ons ding.
Daar aangekomen bekijken we hoe we de volgende ochtend met de kabelbaan naar de gletsjers kunnen. Maar we gaan ook even navraag doen voor een helikoptervlucht. Een helikoptervlucht is echt al heel lang mijn droom. Lijkt me zó gaaf! En dan hier, tussen de bergen... Hallo. Kan het mooier? We kunnen de volgende middag terecht voor 30 minuten vliegen en we boeken de vlucht! Wilco heeft al wat vaker gevlogen met een helicopter, maar is gek van alles wat vliegt, dus is minstens net zo enthousiast als ik.
De volgende ochtend zijn we voor het eerst eens vroeg uit bed. We hebben nog geen één keer de wekker gezet en we slapen nachten lang: van soms al half tien tot aan acht uur de volgende ochtend. Zo zie je maar weer hoe die wekker ons biologisch ritme kan verstoren. Blijkbaar heb ik véél meer slaap nodig dan ik al neem...
Maar goed, dit keer gaat de wekker om 6.15 uur al, op naar de trein, want we willen de eerste skilift naar de gletsjer pakken. Dat blijkt een grap. Op de gletsjer kun je namelijk skiën (wat we overigens ook hebben overwogen, maar gelukkig niet hebben gedaan. Daarvoor lijkt het toch dat je getraind moet zijn) en het skiteam van Zwitserland en snowboardteam van Italië staan voor ons, dus voor we eens naar boven kunnen, zijn we een half uur verder. De rit naar boven duurt wel een uur, moet je nagaan hoe hoog we zitten! De gondel gaat op het laatste stuk gewoonweg recht omhoog, met de bergwand mee! Boven aangekomen is het ijs- en ijskoud, maar mensenlief, wát een uitzicht! Fenomenaal! Niet voor te stellen in Nederland. Besneeuwde bergtoppen, bergtoppen zo ver je kunt zien en m'n adem wordt letterlijk en figuurlijk ontnomen; wat een ijle lucht daar. Ik word benauwd en dat blijft nog dagen aanhouden.
We lopen een tijd onze ogen uit te kijken, warmen ons op met warme chocomel en een ontbijt in het panoramarestaurant. Daarna dalen we één lift af, om daar een wandeling naar de Matterhorn te doen (bekende hoge berg in Zwitserland). Dan moeten we langzaamaan maar weer eens terug, want rond 14.00 uur willen we op het helikopterplatform zijn en dat is nog wel een half uur wandelen vanaf de skiliften.
Met een lift ga je een eind omhoog naar het helikopterplatform. Daar melden we ons in het kantoor en staan we nog een tijdje te kijken naar de helikopters die af en aan vliegen. Dit begint al goed!
Eindelijk mogen we dan instappen en voor we het weten zitten we in de lucht. Whaaaaaaa, zó gaaf! Al snel vliegen we tussen de bergen en de piloot vertelt welke bekende bergen we zien. We weten niet waar we kijken moeten. Zodra we boven de bergen komen, is het ongekend hoe de wereld er vanaf daar uit ziet... We vliegen over de gletsjer, waar we vanmorgen hebben gewandeld, rondom de Matterhorn, waar we ook liepen. En hoewel we daar vanmorgen niemand zagen klimmen, zien we nu een berghutje (hoe de fuck komt er op zo'n berg een hutje?!) met twee klimmers. Bovenop de Matterhorn staat zelfs ook een klimmer een selfie van zichzelf te maken. Ik snap dit niet. Hoe doe je dat? En stiekem ben ik stikjaloers hoor. De Zwitserse bevolking is vooral slank en sportief en hoe mooi is het als je de bergen in kunt en dit soort dingen doet? Jaloersmakend op een positieve manier.
De helikoptervlucht vliegt (letterlijk en figuurlijk) voorbij en voor we het weten landen we alweer op het platform.
Ik moet even bijkomen en Wilco ook. Eerst maar eens naar een terras en ik kan de woorden niet vinden hoe het was. Het moet even landen, letterlijk en figuurlijk. Niet uit te leggen deze ervaring. Het was elke seconde driedubbel opnemen.
Straatarm en doodop, maar meer dan voldaan komen we een tijd later terug bij de camper. Deze dag was onbetaalbaar. Letterlijk en figuurlijk.
[userId] => 440589
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087893
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 99
[author] => Susanne
[cityName] => Zermatt
[travelId] => 528086
[travelTitle] => Camperreis door Zuid Europa
[travelTitleSlugified] => camperreis-door-zuid-europa
[dateDepart] => 2022-09-16
[dateReturn] => 2022-10-07
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/078/174_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/440/589_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => letterlijk-en-figuurlijk
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => avontuurlijke
[datePublication] => 2022-10-02
[title] => De Gotthardpas over!
[message] => Vandaag was een hele speciale dag; we rijden over de Gotthardpas!!! 32 km lang en het was voor mij zwaar zwoegen destijds.
Her regent het al sinds de middag vanaf dag 1 in Luik. Pfff, heel vermoeiend autorijden. Soms is het even droog zoals gisterenmiddag in Baccarat. Ik heb vandaag het weerbericht voor de Gotthard bekeken en het zou bewolkt zijn met af en toe zon....
want echt zeg, de Gotthard gehuld in de regen, wat een slecht scenario.
Maar eerst vertrokken uit Gerardmer en ik wilde echt graag naar het dorp Thann. Ik heb me vandaag weer totaal verbaasd over hoe steil en zwaar de beklimmingen hier zijn in de Vogezen...En dan schrijf ik destijds in mijn boek dat er ach, wel twee zware klimmen in zaten van 1000 meter hoogte maar dat de dag verder heel goed ging, pfff. Ik heb zelfs het stuk gezien waar ik voor 1 keer ben afgestapt omdat het niet meer ging. Maar hoe zwaar is lopen naar boven met een fiets met verzuurde benen?! Dat was eens en nooit meer; gewoon doorfietsen. Hoe zwaar het ook is, laat die pedalen ronddraaien@ met dank aan Bas.
We hadden het hotel van de overnachting in Thann al gevonden via Googlemaps en dus ook de naam van het hotel. We hebben vandaag de oorspronkelijke route van destijds gevolgd en ik herkende zoveel! Daar zoekende komt er iemand naar buiten om te vragen of ze ons kan helpen. Ik vertelde het verhaal van destijds en wees aan waar onze kamer was. Gelijk wilde ze een foto van ons maken; zoek de verschillen!!!!
Van daaruit de snellere route genomen via Mullhouse, Basel en Luzern want dat was geen optie om die grote steden in te gaan per auto. Wij volgden destijds in Zwitserland de speciale fietsroutes wat per auto niet mogelijk is dus we wilden de route bij het begin van de Gotthardpas oppakken.
En ik heb mijn fietskleding aan vandaag.
En laat nu een half uur daarvoor de zon doorbreken... net zulk geweldig mooi weer als destijds.
Het enige ontnuchterende was dat grote stukken van de oorspronkelijke route vervangen waren; glooiender en niet meer zo steil. Zelfs het kleine winkeltje in Andermatt was er niet meer.
Maar; ongeveer 10 km voor de top herkende ik alles weer; zowat elke bocht en hoeveel ik nog te gaan had tot de top.
En ineens waren we DAAR; Frans vraagt; "herken je iets"? Herken je iets?! Ik ren gelijk naar een zendmast toe en na wat heen en weer schuiven heb ik exact dezelfde foto. Hoe gaaf is dit?! Er is wel veel veranderd; extra autostroken, parkeerplaatsen etc. Maar wat een beleving.
En ik wist ook nog dat we bij de afdaling twee keer gestopt zijn en ik denk ook te weten waar...
Na veel genoten te hebben dalen we af en ik roep; stop daar! Want ik denk te weten waar een foto gemaakt werd.
Nou mensen; dit is echt het bijna vetste moment voor mij. Mijn foto met rode windjack is gemaakt bij een vangrail met op de grond een felle gele streep en twee wat zwakker gekleurde strepen. Ik loop dus naar die plek toe, kijk naar de vangrail en de grond en denk; dit kan echt NIET waar zijn. Van de 32 km-lange route sta ik op de enige juiste plek waar deze foto gemaakt is. Kijk naar mijn voeten en de gele strepen.
Ik kan wel blijven doorzeveren maar mensen; kijk lekker naar al die oude foto's en de nieuwe. Wat een geweldige dag was dit, wederom om nooit meer te vergeten.
[userId] => 335189
[photoRevision] => 17
[reportId] => 5087868
[countryId] => 179
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 60
[author] => Wendeline
[cityName] => Airolo
[travelId] => 528060
[travelTitle] => Opnieuw een stuk naar Rome; nu per auto.
[travelTitleSlugified] => opnieuw-een-stuk-naar-rome-nu-per-auto
[dateDepart] => 2022-09-30
[dateReturn] => 2022-10-12
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/078/014_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/335/189_50x50.jpg?r=17
[titleSlugified] => de-gotthardpas-over
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => germenenjolande
[datePublication] => 2022-10-02
[title] => Gedachten uit Zwitserland
[message] => Gisteren hebben we vooral kilometers gemaakt. Telkens als we 100 km verder van huis waren, gemeten in een rechte lijn, trakteerde ik op honingdrop: die trof ik namelijk aan in een auto die ik had uitgeleend, dus die had ik in mijn jaszak. Zes dropjes p.p., gisteren. Langs de rails was het vast wel 800 km, maar dat is veel moeilijker om te meten.
Vandaag gaat het wat minder snel: we beginnen in Basel, met een bezoek aan het museum van Jean Tinguely. Deze kunstenaar knutselde met veel verve allerlei mechanieken in elkaar, ingenieuze contrapties die geen zinnig doel hadden. Ze dienden alleen om zijn mening aan te geven over de steeds minder elegante en meer rusteloze samenleving. Alles beweegt tegenwoordig zonder ophouden, stilstand bestaat niet, tijdelijk is het nieuwe permanent. Hij was een leeftijdsgenoot van mijn vader, maar een groter contrast in levensstijl en activiteit is nauwelijks denkbaar. Er staan bewegende werken van Tinguely in grote steden waar hij exposities had: in Parijs hebben Annebel en Dyonne en Jolande ik bij een vijver vol rare waterdingen gestaan en in Basel maakte ik gisteravond een filmpje van een soortgelijke installatie. Bij dit verslag slechts een stilstaand plaatje en geen water, maar wel van een apparaat dat een zaal van drie verdiepingen hoog nodig heeft. Jolande zag en hoorde het gevaarte in beweging, ik kwam net te laat.
Dan de trein in en wegwezen. Twee dropjes ver. Door de (nieuwe) Gotthardtunnel, 57 km duisternis, wat een rust, balsem voor de ziel. Helaas, net als ik een beetje tot rust kom, begint het buiten het raam weer met hoge snelheid voorbij te schuiven. In twintig minuten consumeert de moderne techniek mijn siësta. Moet dat nou zo?
Er zijn veel tunnels op het traject, de laatste vlak voor we Lugano bereiken. In zo'n tunnel kunnen ze klaarblijkelijk de rails erg nauwkeurig en netjes neerleggen: de trein haalt bijna de 200 km/h maar je voelt er niets van.
Lugano is bekend terrein: hier hebben we een groots aangepakt huwelijk helpen vieren. We rollen onze koffer uit de trein en in een steile 'funicular', zodat we het zware ding nauwelijks hoeven te dragen om de receptie van ons hotel te bereiken. Het is prachtig weer, met zo'n 100% blauwe hemel die speciaal gemaakt kon zijn om je Nederlandse vrienden jaloers te maken. Inchecken, bagage en jassen op de kamer, weer naar buiten. Tien meter buiten de deur zijgen we neer op een terrasje en bestellen een drankje, in perfect Zwitsers-Italiaans: "Two beers, please?"
PS:
Joke, je pa staat al jaren op de lijst.
Hannes: de crypto brengt altijd veel pret en algemene ontwikkeling, maar we gaan naar oorden waar de cultuur 2000 jaar ouder is dan in Nederland. Ik denk dat ik het dus al moeilijk genoeg ga krijgen, in cerebraal opzicht. Veel dank, maar nee dank.
[userId] => 311774
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087689
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 128
[author] => Germen
[cityName] => Bazel
[travelId] => 528059
[travelTitle] => Sardinië 2022
[travelTitleSlugified] => sardini-2022
[dateDepart] => 2022-10-01
[dateReturn] => 2022-10-27
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,bazel
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/311/774_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gedachten-uit-zwitserland
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => Taklamakan
[datePublication] => 2022-09-23
[title] => Zurich Pfaffikon
[message] =>
Een reisdag vandaag. Einddoel is Pfaffikon in Zwitserland, een km of 40 ten oosten van Zurich. Hier gaan we Paul en Sophie ontmoeten, vrienden van ons die er een stacaravan hebben staan op een camping. De rit is nog geen 200 kilometer, dus we hoeven niet per se vroeg te vertrekken. Ontbijten in het zonnetje kan dus nog! De watertank vullen, sticker op de vooruit voor de tolwegen en gaan. Het eerste stuk naar Basel gaat over de snelweg, even de Duitse grens over en 20 km verderop er weer over maar dan Zwitserland in. Op de kaart had ik een dorpje ontdekt dat ik wel even MOEST bezoeken, alleen al vanwege de naam, namelijk Eiken. En dat lag precies op onze route. Met 2000 inwoners goed te overzien, een kerk, kapper, hotel, supermarkt en wat grote boerderijen en gewone huizen. Bonus: de trein met station, de snelweg voor de deur. Bij het gemeentehuis de camper geparkeerd en koffie gedronken in de stralende zon. Ik schiet snel wat fotos met het logo en de Eiken naam ( bewijs moet er zijn!) en gaan we weer, nog n 70 km verder rijden. We blijken een uurtje eerder aan te komen dan Paul en Sophie, die komen met de trein uit Italie, waar ze een paar dagen aan het Como meer waren. Goed excuus om een siesta te doen! Stoeltjes naar buiten en oogjes toe! Alleen moet ik eerst parkeergeld betalen. Het toetsenbord moet ik gebruiken om het kenteken in te voeren maar ik mis de letter Z op het vreemde toetsenbord. Een moeder met kind leggen me het Zwitserse toetsenbord uit en ik ontdek warempel toch n Z. Gauw 5 euro in de gleuf gooien, voor 24 uur parkeerplezier. De munten komen even hard terug, maar geen extra munten deze keer! Na -5 keer met verschillende werptechnieken gegooid te hebben, begint er iets te dagen! De gleuf lust geen euro's! En Zwitserse franken heb ik niet. Het apparaat suggereert echter ook mij onbekende app's. De eerste werkt niet met mn NL telefoonnummer, maar de tweede wel. Betalen kan met Paypal, das handig, daar heb ik n account. Ondertussen is de siësta tijd al half voorbij:-((. Nog snel n verlate lunch en met n beetje mazzel kan ik nog tien minuten zitten! Gelukkig komen Paul en Sophie na n half uurtje, dus de siesta is toch nog gelukt! Paul kijkt nog met zijn technische knobbel naar de (niet)werking van de koelkast, maar t raadsel lossen we niet op. Dan maar niet! We gaan stukje wandelen om te meer, 2 x 3 km. Halverwege is een sort bioboerderij die honderden pompoenen heeft en verwerkt zijn tot eten en...kunstwerken.Wat wij vroeger met eikels en kastanjes deden ( met lucifers figuurtjes maken), doet de boer dat met zijn pompoenen maar dan megagroot. Ziet er allemaal vrolijk uit en aan de vele gasten en tafels te zien, wordt het restaurant goed gebruikt. Veel bioproducten vind je in de winkel en met verse appelsap genieten we van het uitzicht over het meer met de groene heuvels er om heen. In de verste verte zien we bergen met een toefje sneeuw, heerlijk uitzicht! In de caravan maken P[e-38]S een heerlijke spaghetti klaar en maken we plannen voor de volgende dag....
[userId] => 293252
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5087440
[countryId] => 179
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 105
[author] => Frans
[cityName] => Zürich
[travelId] => 528027
[travelTitle] => De Elzas, Alpen en Dolomieten
[travelTitleSlugified] => de-elzas-alpen-en-dolomieten
[dateDepart] => 2022-09-18
[dateReturn] => 2022-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/075/465_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/293/252_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zurich-pfaffikon
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => paul
[datePublication] => 2022-08-31
[title] => Ich schenke es ihnen
[message] => Als je dan toch een Zwitserland vignet op je voorruit hebt geplakt, blijf dan op doorreis naar het zuiden ( of op weg terug naar huis ) gerust een paar uurtjes of overnachten in Luzern. Wij slapen op de tweede verdieping in kamer 8 bij Isabel en Vera. De eerste geeft tips voor een drietal sehenswürtigkeiten im Ortsmitte, en de volgende ochtend serveert de tweede een hübsches Frühstück met vers brood en fruit, en alles wat daarbij hoort.
Luzern blijkt een tof stadje, aan een enorm meer, met bergen hier en daar op de achtergrond. Midden in het stadje heeft Thorvaldsen een immense leeuw uit een rotswand gehakt, en verderop staan winkels en uitspanningen, die geen echte toeristenshit verkopen, maar wel zwitsers uurwerk ( jawel, koekoeksklokken ) en zwitserse messen, en zwitserse kaas, en sjokola natuurlijk.
Ergens hoog tijdens een stadswandeling staan een stuk of wat torentjes, en een hartstikke oude klokketoren, die omdat ie zo oud is, een minuutje eerder mag beieren dan de andere stadsklokken. Leuk toch ? Als ik al die torentjes ben afgewandeld en weer afzak naar de Altstadt, dan is daar een terrasje, met uitzicht over het meer en meer van dat alles. In Zwitserland hebben ze nog steeds geen euro’s maar oude franken, die net zo veel waard zijn als een euro. Het meisje wil 16 franken Bar Geld voor twee biertjes en een stuk cake, maar ze heeft geen pinapparaat en zegt -als ik haar treurig aankijk- “Ich schenke es Ihnen” en vanaf dat moment is alles in en om Luzern geweldig. Met wolken tegen de berghellingen in de verte en op wolken onder mijn sneakers loop ik over de eeuwenoude houten brug die de beide oevers over de VierwaltstätterSee verbindt, en in de schemering eet ik risotto met stukjes vark, drink een glas Rotwein en slaap ‘s nachts zoete dromen, tot het ontbijt, zoals Vera dat de volgende ochtend serveert. Met een kop dampende koffie en het koffertje weer ingepakt wird mir ein gute Reise gewünscht.
Twee uur later zoef ik door de Gotthardtunnel naar Italië, en daar vertel ik jullie een volgende keer over.
[userId] => 81696
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086798
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 107
[author] => Paul
[cityName] => Luzern
[travelId] => 501004
[travelTitle] => Verre reizen, korte uitjes
[travelTitleSlugified] => verre-reizen-korte-uitjes
[dateDepart] => 2013-11-30
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,luzern
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/081/696_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ich-schenke-es-ihnen
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => dennisbrouwers
[datePublication] => 2022-07-03
[title] => Zwitserland
[message] => Hehe, eindelijk weer eens een roadtripje kunnen maken. Bij de foto's staat méér info, voor de geïnteresseerden.
Eerst een tussenstop in het Schwarzwald --> Gengenbach(50 geworden!), daarna Zwitserland --> Thunsee --> onze basis is in Aeschi bei Spiez nabij de Jungfrau Region.
Een prachtige "Railaway" treinrit naar Schynige Platte gemaakt. Duur ritje, maar zeer de moeite!
De hoge watervallen van Lauterbrunnen. Een dagje naar het mooie Thun. Ook skidorp Wengen bezocht, maar dat kon ons niet zo bekoren.
Een WAAN-ZINNIGE dag naar de Schilthorn top, via 5 gondels, ooit werd daar een 007 film opgenomen. Echt zéér, zéér, zéér mooi daar.
Een deel naar beneden gelopen vanuit Mürren naar Gimmelwald, superlatieven schieten tekort.
Daarna verder naar Lago Maggiore en Lago di Lugano. Onze basis is een locale osteria in Gambarogno. Lugano, Morcote, Locarno en Ascona bezocht, allemaal mooie plaatsen. En met Epke heerlijk in de meren gezwommen.
Daarna aan de Vierwaldstättersee naar Weggis geweest. Ook een prachtige locatie. Alleen stond er een kerkje achter onze kamer, en de kerkklokken gingen elk kwartier (!!) 6x, en op het uur ook nog eens het aantal uren erbovenop, pffff.........
Als laatste gestopt in wederom het Schwarzwald, in de mooie studentenstad Freiburg, waar een prachtige gotische kathedraal een mooi plein versierd. Toevallig is het Freiburg Weinfest daar.........vervelend........;) .
Al met al een heel avontuur, veel mooie omgevingen ontdekt samen met onze dappere vriend Epke. Eten was wel duur, en apart, want paarden entrecote en ook ezel staan op de menukaart. De wijn was helaas ook erg duur. Bier viel wel mee. Hotels erg duur. Trein en gondelkaartjes erg duur. De Schilthorn regio was echt de highlight !
[userId] => 29528
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086501
[countryId] => 179
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 414
[author] => Dennis
[cityName] => Spiez
[travelId] => 29528
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2006-12-11
[dateReturn] => 2007-02-14
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/zwitserland,spiez
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/029/528_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zwitserland
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => VanSpaarndamnaarRome
[datePublication] => 2022-08-15
[title] => Zwitserland en Meer van Genève
[message] => Do 11/8 naar Pontalier! 24 km.
Gisteravond nog een biertje gedronken met 2 Zwitserse pelgrims. Die waarschuwden mij dat er er in Zwitserland tussen Martigny en Orsierres waarschijnlijk een klein stukje getreind moet worden omdat een gedeelte van de route onbegaanbaar is geraakt. Ga t zien.
Tijdens mijn etentje gisteravond kwam er een uitgedroogde loper rond 20 uur het restaurant binnen, totaal bezweet, viel flauw en nam in zijn val mijn hele tafel mee. Gelukkig niks gebroken! Hij had ook niets
Vanochtend om 7 uur vertrokken. Na 5 minuten al een omleiding omdat de route onbegaanbaar is. 3 weken terug is daar, door naar beneden komende stenen, een vrouw overleden.
Ik volg de detour bordjes en kom de Denen tegen. We gaan vandaag samen verder. We raken de detour bordjes kwijt en lopen gedurende een uur een onmogelijk pad. Klimmen, klauteren elkaar helpen afdalen tot we na een uur niet verder kunnen en bij een volgende barricade staan. We lopen een stuk via de weg terug en beginnen opnieuw. 2 uur verder en 3 km opgeschoten. We moeten ruim 500 mtr klimmen vandaag.
Fijn dat we met z’n 3-en zijn. Kunnen ze mij een beetje in de gaten houden.
Vlak voor Pontalier komen we de Engelsen tegen. Zijn veel later vertrokken, maar hebben wel de goede detour gepakt. Waar wij naar rechts zijn gegaan zijn zij naar links gegaan. Zijn ze gewend die Engelsen.
We slapen allemaal in de jeugdherberg. Mozes heeft vanochtend de bus genomen. Wil een tent kopen in Pontalier ivm de kosten in Zwitserland. Hij blijkt uiteindelijk een hangmat gekocht te hebben! Nu maar hopen dat t droog blijft!
In Pontalier trakteer ik Morte en Mette op een ijskoude cola op een terras.
Vanavond een simpele magnetron maaltijd!
Ik lig met 4 man in 2 stapelbedden in een bloedheet kamertje!
Vr 12/8 naar Jougne - laatste dag in Frankrijk. 22 km.
We ontbijten met z’n 6-en in de jeugdherberg. Wat een bonte verzameling mensen in zo’n jeugdherberg! Daarna op pad.
Steile klim direct na het verlaten van Pontalier. We pakken de laatste bergen in de Jura. Prachtige uitzichten over het dal. Oa. het Chateau de Joux, boven op een rots gebouwd. Luid geklingel overal door de koeien die hier bellen dragen. Na de klim weer helemaal naar beneden - zo zonde - naar een dal en daarna weer naar boven. Boven lopen we op ruim 1200 meter hoogte. Dat zorgt voor een koel windje.
Iedereen gaat naar Jougne vandaag, maar naar verschillende adressen.
Zie de eerste skiliften onderweg. Het adres waar ik slaap, had eigenlijk geen plaats, maar ik mag in de kamer van haar zoon slapen. En mijn was wordt weer eens machinaal gedaan. Beter dan met douche gel in de wasbak.
Op zoek naar een restaurantje beland ik in het hotel waar Mette en Morten overnachten. We eten samen een pizza.
Za 13/8 Naar Orbe.
Vandaag verruil ik Frankrijk voor Zwitserland en wandel ik het dal van het riviertje de Orbe in. Mooie gorges uitgesleten door de rivier. Een overwegend dalende etappe! Ook wel eens lekker.
Gisteren al Zwitserse Francs uit de muur getrokken.
Na het gerommel met of afwezig zijn van route aanduidingen in Frankrijk moet Zwitserland wat dat betreft het walhalla worden. Daar kan geen blind paard verkeerd lopen. Bij de grens kom ik 2 Franse wandelaars tegen die samen 9 dagen van de route lopen.
Mooie route zo vlak langs de rivier. Af en toe kleine tunneltjes om door de rots te komen.
Bij de brug bij Les Clées lunchen we met ons 6-en. Allemaal toevallig zelfde stop gepland op het zelfde moment.
Vlak voor Orbe kom ik de 2 Fransen van de grens weer tegen. Ze zijn de route kwijt geraakt en hebben stuk over de weg gelopen. Hoe zeg je “blind paard” in het Frans?
Ik zie in de verte de Alpen oprijzen, met sneeuw op de toppen. Indrukwekkend. Daar ligt het hoog(s)te punt van de reis. Maar het duurt nog even voor ik daar ben.
Ik logeer in een simpel hotelletje. Sla voor de winkels sluiten nog wat fruit in voor de vitamines en drinken voor morgen, want dan is het zondag. Het avondeten vind ik bij de Thai!
Zo 14/8 naar Lausanne. 30km.Er wordt wat regen verwacht. Einddoel is de Auberge de Jeunesse. Maar ik mag er ook in.
Ik ontbijt in het hotel; dat kon een half uurtje eerder dan normaal op zondag. Samen met Morten en Mette. Voor het ontbijt al de dag fourage bij de Bakker gehaald. Die is al om 05:30 open.
Het is bewolkt en een graad of 16. Heerlijk om te lopen. Na het verlaten van Orbe zie ik de bergen van de Jura achter mij verdwijnen en de Alpen in de verte oprijzen.
Ik heb 2 flesjes isotone drank vandaag bij me. Kijken wat dat doet. Extra suiker en zout. Het lopen gaat super vandaag. Moet me echt dwingen om pauze te nemen.
Onderweg kom ik midden in de velden een schuur tegen met een tafeltje en 2 stoelen voor de vermoeide wandelaar. En een waterbron ernaast. Niks meer te wensen.
Zo 8 km voor de eindbestemming begint t te regenen. Dat is lang geleden. Uiteindelijk valt t wel mee.
Dan doemt in de verte het meer van Genève op, met laag hangende wolken erboven. Imposant!
Dan naar beneden en bij het inchecken bij de jeugdherberg tref ik Mozes aan. Zit al aan een biertje. Heeft hij eindelijk een hangmat om buiten te slapen op campings, wordt er regen verwacht vanavond. Dus ook maar naar de herberg. Samen met de Denen, die inmiddels ook gearriveerd zijn, voegen we wasgoed samen en laten we de machine het werk doen.
We eten vanavond samen in deze behoorlijk grote herberg! Super eten!
Ma 15/8 Naar Montreux. 33 km. Compleet vlakke etappe, volgens t boekje dan, langs de oevers van het meer.
Vannacht onmogelijk kunnen slapen. Er lag een Vlaming op de kamer die permanent ongelooflijk hard snurkte. We hebben hem 2 x wakker gemaakt, maar naar 5 minuten was t weer raak. Nog nooit zo iets gehoord!
Vanaf de jeugdherberg tot aan de buitenwijken van Lausanne ben je al zo een kleine 10 km verder. Niet heel interessant.
Daarna loop je wisselend direct langs de oever van het meer, dan wel door de wijngaarden, die overal langs de zuidkant te vinden zijn. Sommige super steil. Alles ademt wijn in de dorpjes. Mijn interesse gaat meer uit naar Cola of Fanta op dit tijdstip.
Het weer valt alles mee vandaag. Had mijn regenjas bij de hand, maar niet nodig gehad. Prachtige wolken partijen boven t meer en steeds meer zon. Daar waar de tocht door de wijngaarden voert, gaat t toch heuveltje op, heuveltje af.
In Montreux is het toeristisch druk, te druk voor mij. Prachtige hotels en restaurants, de oevers rijkelijk verzorgd met kleurrijke planten bloemen. Hier zit geld. Dat is ook te zien aan te prijzen.
Bij aankomst in de jeugdherberg van Montreux om 15 uur, zie ik dat de receptie pas om 17 uur opengaat. Helaas. Douche nog even uitstellen! Hoop dat t eten vanavond net zo lekker is als gisteren in Lausanne.
Tot binnenkort!
[userId] => 439954
[photoRevision] => 5
[reportId] => 5086234
[countryId] => 179
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 214
[author] => Hans
[cityName] => Montreux
[travelId] => 525068
[travelTitle] => Te voet van Spaarndam naar Rome
[travelTitleSlugified] => te-voet-van-spaarndam-naar-rome
[dateDepart] => 2022-07-06
[dateReturn] => 2022-10-14
[showDate] => yes
[goalId] => 12
[goalName] => Camino / Pelgrimstocht
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/066/895_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/439/954_50x50.jpg?r=5
[titleSlugified] => zwitserland-en-meer-van-genve
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Schmitten - Zwitserland 
