Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Turkije
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Turkije
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Turkije
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Turkije
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Turkije
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Turkije
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Turkije
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Turkije
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Turkije
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Turkije
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Turkije
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => turkije
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (turkije)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /turkije/reisverslagen/p/1
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => turkije/reisverslagen/p/1
[_params:protected] => Array
(
[controller] => turkije
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /turkije/reisverslagen/p/1
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => turkije/reisverslagen/p/1
[_params:protected] => Array
(
[controller] => turkije
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => turkije
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 5
[countryId] => 187
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Turkije
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 442119
[username] => elineopsoloreis
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => turkije
[currentCountryName] => Turkije
[currentCountryIsoCode] => tr
[currentCountryId] => 187
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => bq
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Eline Bont
[firstName] => Eline
[reportsCount] => 15
[travelsCount] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 212639
[username] => hansjoerdsma
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[currentCountryName] => Verenigd Koninkrijk
[currentCountryIsoCode] => gb
[currentCountryId] => 194
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => th
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => fr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[countryName] => Verenigd Koninkrijk
[countryIsoCode] => gb
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] => Han Sjoerdsma
[firstName] => Han
[reportsCount] => 75
[travelsCount] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 463928
[username] => tim-reist-rond
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => gr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[countryName] => Roemenië
[countryIsoCode] => ro
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] =>
[firstName] =>
[reportsCount] => 17
[travelsCount] => 1
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 464099
[username] => bexx
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => turkije
[currentCountryName] => Turkije
[currentCountryIsoCode] => tr
[currentCountryId] => 187
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] =>
[firstName] =>
[reportsCount] => 7
[travelsCount] => 1
)
[4] => stdClass Object
(
[userId] => 383868
[username] => rollingmetal
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 2
[currentContinentName] => Azië
[currentContinentNameSlugified] => azi
[currentCountryNameSlugified] => kazachstan
[currentCountryName] => Kazachstan
[currentCountryIsoCode] => kz
[currentCountryId] => 98
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => gr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[countryName] => Georgië
[countryIsoCode] => ge
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[countryName] => Azerbeidjan
[countryIsoCode] => az
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[countryName] => Oezbekistan
[countryIsoCode] => uz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[countryName] => Kyrgizië
[countryIsoCode] => kg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[countryName] => Hong Kong
[countryIsoCode] => hk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[countryName] => China
[countryIsoCode] => cn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[countryName] => Laos
[countryIsoCode] => la
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[countryName] => Cambodja
[countryIsoCode] => kh
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => th
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => my
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[countryName] => Australië
[countryIsoCode] => au
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => fr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => it
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[countryName] => Bulgarije
[countryIsoCode] => bg
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[countryName] => Tajikistan
[countryIsoCode] => tj
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[countryName] => Zuid-Korea
[countryIsoCode] => kr
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[countryName] => Japan
[countryIsoCode] => jp
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[countryName] => Tsjechische Republiek
[countryIsoCode] => cz
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[countryName] => Hongarije
[countryIsoCode] => hu
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[countryName] => Roemenië
[countryIsoCode] => ro
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[countryName] => IJsland
[countryIsoCode] => is
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[countryName] => Denemarken
[countryIsoCode] => dk
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[countryName] => Noorwegen
[countryIsoCode] => no
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[countryName] => Estland
[countryIsoCode] => ee
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => es
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => ma
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[countryName] => Westelijke Sahara
[countryIsoCode] => eh
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[countryName] => Zambia
[countryIsoCode] => zm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[countryName] => Malawi
[countryIsoCode] => mw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[countryName] => Zimbabwe
[countryIsoCode] => zw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[countryName] => Botswana
[countryIsoCode] => bw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[countryName] => Portugal
[countryIsoCode] => pt
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[countryName] => Servië
[countryIsoCode] => rs
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[countryName] => Armenië
[countryIsoCode] => am
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
)
[name] => Richard Dijke
[firstName] => Richard
[reportsCount] => 117
[travelsCount] => 3
)
[5] => stdClass Object
(
[userId] => 463792
[username] => cynneke
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 5
[currentContinentName] => Midden Oosten
[currentContinentNameSlugified] => midden-oosten
[currentCountryNameSlugified] => turkije
[currentCountryName] => Turkije
[currentCountryIsoCode] => tr
[currentCountryId] => 187
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => es
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] =>
[firstName] =>
[reportsCount] => 9
[travelsCount] => 2
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 125
[date] => 2025-05-19
[title] => Zo gebruik je je sim only-abonnement zonder zorgen in het buitenland
[text] =>
Op reis wil je maar één ding: vrijheid. Vrijheid om te verdwalen in een onbekende stad, om last minute een andere route te nemen, om die zonsondergang meteen te delen met vrienden thuis. Maar ja, zonder mobiel bereik of een stevige databundel is die vrijheid soms ver te zoeken. Gelukkig is er een oplossing die verrassend simpel én voordelig is: sim only
In dit artikel nemen we je mee in de wereld van sim only-abonnementen voor reizigers. Niet te technisch, gewoon handige tips waar je écht iets aan hebt als je binnenkort op pad gaat.
Wat is sim only ook alweer?
Een sim only-abonnement betekent dat je alleen betaalt voor je mobiele bundel: belminuten, sms en data. Je krijgt dus geen toestel, wat het abonnement meestal een stuk goedkoper maakt. Ideaal als je al een goede telefoon hebt en liever je geld uitgeeft aan leuke dingen – zoals een extra nachtje in dat charmante B&B in Toscane.
Waarom is sim only zo handig voor op reis?
Een sim only is voor buitenlandgebruik vooral aantrekkelijk vanwege de flexibiliteit en controle. Alle Nederlandse providers bieden sinds 2017 EU-roaming aan, wat betekent dat je in veel Europese landen gewoon je bundel kunt gebruiken zonder extra kosten.
Dat betekent: geen gedoe met lokale simkaarten, geen onverwachte roamingfacturen, en gewoon bereikbaar blijven met je eigen nummer. Even de weg zoeken op Google Maps, je hotel reserveren via Booking.com of een foto sturen via WhatsApp – allemaal zonder zorgen.
Waar moet je op letten voor vertrek?
- 1. Is je bundel geldig in het buitenland?
Binnen de EU is dat meestal geen probleem. Je gebruikt daar gewoon je Nederlandse bundel. Buiten de EU is een ander verhaal. Dan betaal je vaak per MB en dat kan hard oplopen. Ga je bijvoorbeeld naar Turkije, Thailand of de VS? Check dan of je provider wereldbundels aanbiedt of koop ter plekke een lokale simkaart.
- 2. Staat roaming aan op je telefoon?
Een kleine instelling, groot verschil. Ga naar je netwerkinstellingen en zorg dat ‘roaming’ is ingeschakeld. Geen zorgen: zolang je binnen de EU blijft en je bundel geldig is, brengt dit geen extra kosten met zich mee. Buiten de EU kun je roaming juist beter uitzetten, tenzij je bewust een buitenbundeloptie hebt gekozen.
- 3. Pas je bundel aan voor vertrek
Weet je dat je op vakantie meer data verbruikt dan thuis (hallo, Instagramstories en Google Maps)? Kies dan tijdelijk voor een grotere databundel. Bij veel sim only-aanbieders kun je je bundel maandelijks aanpassen. Zo blijf je flexibel én binnen budget.
Slimme bespaartips voor onderweg
Zelfs met een goede bundel is het slim om spaarzaam met je data om te gaan. Je wilt tenslotte je MB’s gebruiken om je weg te vinden, niet om automatische updates te installeren.
Hier een paar praktische hacks:
- Download kaarten van tevoren. In Google Maps kun je gebieden offline opslaan. Handig én zuinig.
- Gebruik een databesparende browser. Denk aan Google Chrome met databesparing aan.
- Schakel automatische updates uit. Zowel voor apps als je besturingssysteem.
- Gebruik WiFi verstandig. In cafés of hotels is vaak gratis WiFi, maar pas op met openbare netwerken: gebruik een VPN als je gevoelige info invoert.
Hoe zit het met bellen en voicemail?
Binnen de EU bel je ook gewoon uit je bundel. Maar let op: voicemail beluisteren in het buitenland kan extra kosten met zich meebrengen, vooral buiten Europa. Zet je voicemail dus uit als je die niet nodig hebt, of laat mensen via WhatsApp contact opnemen. Wel zo 2025.
En buiten Europa dan?
Ga je naar een land buiten de EU, dan is een sim only-abonnement minder vanzelfsprekend. Dan kun je kiezen uit:
- Een wereldbundel bij je provider. Handig voor korte reizen of als je op meerdere plekken bent.
- Een lokale simkaart. Vaak goedkoper, maar je hebt wel een simlockvrije telefoon nodig en soms wat geduld bij het activeren.
- Een eSIM. Steeds meer telefoons ondersteunen dit digitale alternatief. Zo kun je twee abonnementen tegelijk gebruiken, bijvoorbeeld je Nederlandse nummer én een lokale data-optie.
Samenvattend
Met een beetje voorbereiding is voor buitenlandgebruik een sim only een uitstekende manier om tijdens je reis bereikbaar te blijven, zonder torenhoge kosten of eindeloos zoeken naar WiFi. Je behoudt controle over je verbruik, je eigen nummer én je vakantiebudget.
Kortom: ideaal voor iedereen die met een gerust hart wil reizen – van de spontane citytripper tot de digital nomad die morgen gewoon weer inlogt op een strand in Portugal.
Wil je flexibel je bundel aanpassen, profiteren van duidelijke tarieven en gebruikmaken van een betrouwbaar netwerk? Kijk dan eens naar Simyo’s sim only – of check eerst de roaminginformatie van KPN voor een compleet overzicht van je opties.
Laat je telefoon je reismaatje zijn – niet je grootste kostenpost.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => zo-gebruik-je-je-sim-only-abonnement-zonder-zorgen-in-het-buitenland
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/125/125_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 124
[date] => 2025-05-14
[title] => Droomreis financieren? Zo beslis je of een lening de juiste oplossing is
[text] =>
Die langgekoesterde droomreis naar de andere kant van de wereld, die perfect uitgeruste camper voor een onvergetelijke roadtrip, of die essentiële professionele duikuitrusting waarmee je nieuwe onderwaterwerelden kunt verkennen. Soms lijken onze grootste reisavonturen financieel (net) buiten bereik. Sparen is een optie, maar wat als je niet langer wilt wachten om je passie te volgen? Een persoonlijke lening kan dan een interessante mogelijkheid zijn om die dromen sneller te realiseren. Maar wat houdt zo'n lening precies in en is het wel een verstandige keuze voor jouw reisplannen?
Reizen kost (vaak veel) geld
Als reiziger komen er diverse kostenposten kijken bij het plannen en uitvoeren van je avontuur. Denk hierbij aan de transportkosten, zoals vliegtickets, treinkaartjes, busreizen of de aanschaf van een eigen vervoermiddel zoals een camper of motor. Daarnaast zijn er de kosten voor accommodatie, variërend van hotels en hostels tot vakantiehuizen of de inrichting van je camper. Ook de dagelijkse uitgaven zoals eten, drinken, lokale transportkosten en toegangsprijzen voor bezienswaardigheden zijn aanzienlijk. Verder moet je rekening houden met reisverzekeringen, vaccinaties en visa. En eventuele kosten voor reisbenodigdheden zoals outdoorkleding, rugzakken of specifieke apparatuur.
Je droomreis mogelijk maken
Wanneer je niet voldoende hebt kunnen sparen voor je vertrek en ook geen opties hebt om bijvoorbeeld bij familie extra geld te lenen, kan je reis potentieel gefinancierd worden met een persoonlijke lening. Dit is een geldbedrag dat je leent van een financiële instelling en dat je in een vooraf afgesproken periode terugbetaalt, inclusief rente. Het belangrijke kenmerk is dat je het geleende bedrag in één keer ontvangt en dat de rente en de maandelijkse aflossing gedurende de looptijd van de lening vaststaan. Dit zorgt voor financiële duidelijkheid: je weet precies waar je aan toe bent en wat je maandelijks kwijt bent. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een doorlopend krediet of een creditcard, waarbij het leenbedrag flexibel is, is een persoonlijke lening specifiek bedoeld voor een bepaald doel, zoals het financieren van een reis of de aanschaf van reisbenodigdheden.
De voordelen voor reizigers en avonturiers
Voor wie de wereld wil ontdekken, biedt een persoonlijke lening een aantal aantrekkelijke voordelen. Ten eerste stelt het je in staat om een grotere uitgave in één keer te doen. Denk aan de aankoop van een betrouwbare camper die je vrijheid op de weg vergroot, of het boeken van een langdurige wereldreis waar je anders jaren voor zou moeten sparen. Ten tweede zorgt de vaste maandelijkse last ervoor dat je de kosten van je droomreis over een langere periode kunt spreiden, waardoor het beter past binnen je budget. Je hebt vooraf inzicht in je financiële verplichtingen, wat helpt bij het plannen van je reis en je financiën daarna.
Aandachtspunten bij het afsluiten van een lening
Voordat je een persoonlijke lening afsluit voor je reisavontuur, zijn er een aantal belangrijke zaken om te overwegen. Ten eerste natuurlijk de kosten. De rente is een cruciale factor; dit zijn de kosten die je betaalt voor het lenen van het geld. Vergelijk verschillende aanbieders om de meest gunstige rente te vinden. Ook de looptijd van de lening is belangrijk. Een langere looptijd betekent lagere maandelijkse lasten, maar je betaalt over de gehele periode meer rente. Kies een looptijd die past bij je financiële situatie, zowel nu als in de toekomst. Let ook goed op de voorwaarden van de lening, zoals de mogelijkheden tot vervroegde aflossing.
Verstandig lenen voor je reisdroom
Een persoonlijke lening kan een waardevol instrument zijn om je reisdromen te realiseren, mits je er verstandig mee omgaat. Bepaal vooraf nauwkeurig hoeveel geld je nodig hebt en leen niet meer dan noodzakelijk. Maak een realistisch terugbetaalplan en zorg ervoor dat de maandelijkse lasten comfortabel binnen je budget passen, ook tijdens en na je reis. Overweeg of er wellicht andere spaarmogelijkheden zijn of dat je bepaalde uitgaven kunt uitstellen. Een weloverwogen beslissing zorgt ervoor dat je met een gerust hart op avontuur kunt gaan, zonder onnodige financiële zorgen achteraf.
Geld lenen bij familie of vrienden kan flexibeler zijn en minder kosten met zich meebrengen, maar het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken over de terugbetaling om relaties niet onder druk te zetten. Een goed gesprek en heldere afspraken kunnen veel financiële stress achteraf voorkomen.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => droomreis-financieren-zo-beslis-je-of-een-lening-de-juiste-oplossing-is
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/124/124_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 123
[date] => 2025-04-07
[title] => Op pad met je mountainbike: de mooiste routes om te ontdekken
[text] =>
Mountainbiken is de perfecte manier om de natuur te verkennen, je hoofd leeg te maken en jezelf fysiek uit te dagen. Of je nu houdt van technische trails vol boomwortels en rotsen of liever lange, glooiende bospaden rijdt, er is altijd wel een route die bij jouw niveau past. In Nederland en daarbuiten zijn er talloze geweldige mountainbikeroutes te vinden. Pak je fiets, trek je helm strak en ontdek deze toffe plekken om te rijden!
Mountainbikeroutes in Nederland
Je hoeft echt niet naar het buitenland om mooie trails te rijden. Nederland heeft verrassend veel gave MTB-routes, van snelle singletracks tot uitdagende klimmetjes. De Utrechtse Heuvelrug is bijvoorbeeld een hotspot voor mountainbikers. Denk aan routes zoals die van Amerongen en Leersum, die bekendstaan om hun technische secties en snelle afdalingen. Ook in het zuiden van het land vind je fantastische trails. Denk aan in Zuid-Limburg, waar je bijna een buitenlands gevoel krijgt door de steile hellingen en smalle paadjes. Liever iets minder uitdagend? Dan zijn de routes op de Veluwe perfect, met lange, goed onderhouden tracks door de bossen.
Mountainbiken in het buitenland
Heb je zin in een echt avontuur? In landen zoals Duitsland, België en Frankrijk vind je geweldige mountainbike gebieden. De Ardennen zijn bijvoorbeeld ideaal voor een weekendje weg, met routes die je langs ruige rotsen en diepe dalen voeren. Duitsland heeft de Eifel en het Zwarte Woud, waar je eindeloos kunt klimmen en afdalen. Voor wie echt een uitdaging zoekt, is de Alpenregio dé plek. In gebieden zoals de Franse Alpen of het Oostenrijkse Tirol vind je spectaculaire downhill-trails en bikeparks waar je je grenzen kunt verleggen.
De juiste uitrusting voor elke rit
Een goede mountainbike is natuurlijk essentieel, maar er is meer waar je aan moet denken. Draag altijd een stevige helm en, als je technische trails rijdt, kniebeschermers en handschoenen. Een comfortabele, ademende outfit maakt het fietsen een stuk fijner, vooral als je langere tochten maakt. Vergeet ook niet een basis reparatieset mee te nemen: een multitool, een reserve binnenband en een fietspomp kunnen je dag redden als je een lekke band krijgt. En water! Niets is zo vervelend als dorst krijgen midden op een lange route.
Mountainbike verzekeren: nodig of niet?
Een mountainbike kan een flinke investering zijn, zeker als je een high-end model rijdt. En helaas zijn mountainbikes ook populair bij dieven. Daarom kan het verzekeren van je mountainbike best slim zijn. De meeste verzekeringen dekken diefstal, maar je kunt vaak ook kiezen voor een uitgebreidere dekking die schade door vallen of transport meeneemt. Let goed op de voorwaarden: sommige verzekeraars eisen bijvoorbeeld dat je fiets in een afgesloten ruimte staat als je hem thuis bewaart. Als je regelmatig in het buitenland fietst, is een verzekering met internationale dekking een aanrader.
Techniek en vaardigheden verbeteren
Mountainbiken is meer dan gewoon fietsen over een bospad. Hoe beter je techniek, hoe soepeler je rijdt en hoe leuker de trails worden. Wil je sneller en veiliger afdalen? Oefen dan je lichaamspositie en leer hoe je remmen optimaal gebruikt zonder grip te verliezen. Bochtenwerk is ook belangrijk: kijk altijd vooruit, houd je gewicht laag en leer je fiets te "leunen" in plaats van te sturen. En niet vergeten: hoe beter je conditie, hoe makkelijker de beklimmingen worden!
Respect voor de natuur en medefietsers
Mountainbiken is fantastisch. Maar het is belangrijk om rekening te houden met andere gebruikers van de paden. Blijf op de aangegeven routes, voorkom onnodige erosie en geef wandelaars en andere fietsers de ruimte. Veel MTB-trails worden onderhouden door vrijwilligers. Dus respecteer het werk dat zij doen door netjes te rijden en geen rommel achter te laten. Hoe beter we met de natuur omgaan, hoe langer we kunnen genieten van mooie routes!
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => op-pad-met-je-mountainbike-de-mooiste-routes-om-te-ontdekken
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/123/123_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
)
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[reportId] => 5107019
[userId] => 383868
[countryId] => 187
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2025-04-21
[photoRevision] => 0
[title] => Kamperen in de aardkorst
[message] =>
In Edirne boog ik me over de financiën: ik deed mijn belastingaangifte en bekeek bij- en afschrijvingen. Thai Airways had een deel van de ticketprijs terugbetaald. Netjes. Zo pakte mijn beslissing om in februari af te zien van de vlucht naar Thailand financieel niet al te nadelig uit. Op mijn laatste vrije middag bekeek ik de stad. Er was een lange bazaar en er waren indrukwekkende moskeeën en levendige straten met fruitverkopers en gevulde restaurantterrassen.
Slapen deed ik meestal weinig in ho(s)tels, door de aanwezigheid van koffie, internet en rumoer; wat dat betreft was het goed dat ik weer buiten ging slapen. Ik reed Edirne uit. Op deze eerste fietsdag werd ik geconfronteerd met dat wat ik als onvermijdelijk had beschouwd. Ik reed al anderhalve maand zonder ook maar één lekke band, maar nu was ik in Turkije. Dat land heeft heerlijk brede vluchtstroken om te fietsen, maar er sneuvelt nogal eens een vrachtwagenband en de restanten ervan, inclusief ijzerdraadjes, liggen op die vluchtstroken. Ik had mijn eerste lekke band en drie kwartier na de hervatting van de tocht de tweede. ’s Avonds, tegen half acht, was er een klein natuurgebied langs de weg en ik greep mijn kans; veel beschutting was er niet in deze regio om ongezien te kamperen.
Ik zou de volgende dag het traject Keșan - Gelibolu rijden en daar overlapte mijn route met die van 2013, toen ik vanuit Griekenland kwam. Toen nam ik, om de chaos van Istanbul te mijden, de ferry van Gelibolu naar het Aziatische deel van Turkije. Nu zou ik dat verderop doen. Voor de aardigheid keek ik in mijn statistieken waar ik me destijds bevond na evenzoveel (48) dagen. Ik kampeerde toen op het genoemde traject, 44 kilometer verder dan waar ik nu was. Ik was toen nog een snelle rekel, ziet u. Doordat het door het verschuiven van de tijd langer licht was, moest ik mijn avondroutine aanpassen. Ik had mezelf aangewend een uur te rusten na het eten, maar dat uur moest ik gaan schrappen nu ik langer doorfietste. Het lezen in de avond werd een gevecht tegen de slaap, een gevecht dat ik deze avond verloor. Het pakte niet slecht uit want voor het eerst in lange tijd lukte het me om weer eens een lange nacht te maken, een van tienenhalf uur.
Er leek een patroon te zijn in het weer in deze regio. De ochtenden waren zwaarbewolkt, als ik geluk had klaarde het in de middag op en in de namiddag was er grijszwarte ellende die vaak gepaard ging met regen. Deze dag was geen uitzondering. Ik bevoorraadde me bij een hypermarkt in Keșan. Ik probeerde ook opnieuw geld te pinnen, maar alle banken kondigden aan ongeveer 8% van het bedrag te zullen graaien, naast een (facultatieve) conversie naar euro’s met een bedenkelijke koers. Ik stelde het pinnen nog even uit. In een aangenaam park vol picknicktafels lunchte ik, al kwam er wel enkele minuten een vaag figuur bij me aan tafel zitten. In regen en grijze mist maakte ik de dag vol en de volgende ochtend zag ik, niet voor het eerst, een laag troep op mijn tent en fiets liggen. ‘Dat is Saharazand’, zei de nationale weerman, terwijl je de interesse van televisiekijkers voor weerberichten dramatisch zag afnemen. Ik pakte mijn leesbril er eens bij en bestudeerde het stof. Als ik het niet dacht. Barium, strontium, aluminium. Dat blijft natuurlijk niet eeuwig in vlagen in de lucht hangen. Vroeg of laat zit dat op je fiets. En in je longen. En in je brood. De zon brak door en ik zag de laatste grijsheid in de verte wegdrijven. Dacht ik. Maar dat was een misvatting. De grijsheid dreef naar me toe. Ik ging een lange tunnel in en toen ik eruit kwam hoosde het, maar gelukkig ging ik snel een volgende tunnel in. Aan het eind ervan schuilde ik, en een klein half uur later reed ik naar Kilitbahir. Ik nam er de ferry naar Çanakkale. Voor het eerst sinds december 2016 was ik terug in Azië. Ik pinde geld voor de komende weken en kocht vers brood. Dat werd al vlot een handige werkwijze: rond lunchtijd vers brood, worst of schapenkaas en cola kopen. Op een plein lunchte ik onder de dreigende hemel. Daarna volgde een mooie klim langs dennenbossen en een meer. En voor het eerst luisterde ik onderweg weer naar muziek, nu het veilig kon op die ruime vluchtstroken. Ik was mijn reisplaylist blijven updaten de afgelopen jaren; het werd mijn werkplaylist. Toen ik in mei vorig jaar stopte met werken voerde ik nog één update uit, maar had geen reis of werk meer om die laatste versie af te spelen. Wat ik wel deed was doorgaan met zoeken naar mogelijke nieuwe aanwinsten. Nu ik weer op reis was had ik daarom een nog verse playlist van 1000 songs liggen plus zo’n 300 potentiële verrijkingen. Ik smachtte ernaar mijn collectie te leren kennen.
Er volgde nieuwe regen. Nieuwe lekke banden. En mijn klomp brak. Want toen ik na het plakken van twee gaten in één band de band routineus terugplaatste en oppompte, gebeurde het onmogelijke. Ik gebruik een simpel handpompje van een paar euro; daarmee krijg je een band niet strak opgepompt omdat de weerstand op een bepaald moment te krachtig wordt. En toch… ontplofte de binnenband. Mijn Schwalbe-kwaliteitsbinnenband. Mijn eerste band kon in deze fase van de reis al in de vuilcontainer. Later schuilde ik in een bushokje en dacht na over vorige reizen. Plots herinnerde ik me veel verregende reisfases in Europa. Griekenland, maart 2016. IJsland, Noorwegen, Finland en het druipende slot in Nederland, in de zomer van 2017. Portugal, Oostenrijk en opnieuw Nederland, in 2020. Nu strekte de misère zich uit buiten Europa. Turkije zou mijn redding zijn, zo had ik gedacht. Bij mijn vertrek in februari was het er aan de zuidkust al 17°C. Nu waren we bijna twee maanden verder en was het in het binnenland nog steeds ellendig. En dat terwijl ik van mijn volgende landen, Georgië en Armenië, weinig verwachtingen had als het ging om droogte en warmte. Wel van Azerbeidzjan, maar dat land had de sluiting van zijn landgrenzen nogmaals verlengd, nu tot 1 juli. Wat als het altijd bleef regenen tot ik deze regio per vliegtuig verliet?
Op een nieuwe grijze ochtend met nieuwe druppels zei ik: ‘Ja, maak het me gemakkelijk. Nog één dag verregenen en ik neem een hotel, en ik kom er niet meer uit voor het fatsoenlijk weer is.’ Maar er wachtte me een aangename middag met af en toe zon. Ik meed de stadsdrukte van Balıkesir en moest daarvoor een pad nemen tussen twee hoofdwegen in. Ik reed langs een kleine rivier en kreeg te maken met poelen over de volle breedte van het pad, poelen die lastig te vermijden waren. Ik hoorde een plons in de rivier en was nieuwsgierig wie of wat er in het water viel. Ik keek opzij en zag twee schildpadden op een boomtak boven het water. Ook zij lieten zich vallen toen ik naderde. Het weer bleef erg wisselvallig. Hoe zonnig het soms ook was, altijd was er dreiging. Onverwacht kon er achter je een donkergrijze wolkenmassa of mist aan komen denderen.
In Ușak was er een bos op een heuvel. Er was daar een universiteit en een deel van het bos behoorde tot het omheinde universiteitsterrein. Maar eromheen was meer bos, en dat bos was voor mij (en vele honden). Een avond later had ik met succes vóór de duisternis de stad Afyonkarahisar achter me gelaten, maar in de schemering slaagde ik er niet in een plek te vinden. Uiteindelijk sloeg ik een afgesloten weg in naar een spoorweg die in onderhoud was en volgde een pad langs het spoor. De tent kwam te staan in de berm tussen het pad en een akker. Ik stond open en bloot in het landschap, maar hier was niemand. Het waren vooral de kampeerplekken die de dag een bijzonder karakter gaven, voor het overige regeerde de regelmaat. Iedere dag bedrijven langs de weg en landbouw. Iedere dag bewolking. Iedere dag naar de Șok voor brood en cola als lunch, en brood als ontbijt voor de volgende dag. Om de dag deed ik tevens inkopen voor de overige momenten. Op weer een volgende avond ontdekte ik een gat in de grond aan de overkant van de weg. Het was iets dat ik vaker zou aantreffen: een stuk ongebruikte grond waarin een valleitje blijkt te liggen van ongeveer een hectare groot. Het zijn fantastische kampeerplaatsen, want je kan meestal volledig uit het zicht verdwijnen. Ik stond deze avond op droge aarde met karige begroeiing en enkele duinen om me heen, op vier meter diepte.
Met de dag werd het kouder. Ik droeg nu weer handschoenen in de ochtend en de hele dag een sweater over mijn longsleeve. Ik hikte aan tegen Konya. Het was de op vijf na grootste stad van Turkije en ik wilde niet door die drukte rijden, maar de stad lag op mijn weg. Ik kon er niet omheen. Of toch? Mogelijk kon het wel, maar die weg was nieuw en op de kaart leek er nog een deel te ontbreken. Ik nam de gok en ging Konya ontwijken. Het viel meteen op dat ik na de afslag vrijwel alleen was; dat was veelzeggend. De omgeving was ook nog nauwelijks ingericht en werd wijder en leger. Het was fantastisch om hier te rijden. Na een tijd was er een afslag naar Aksaray. Met pionnen werd het verkeer naar die afslag gedirigeerd. Rechtdoor was verboden. Ik ging rechtdoor. Dat ging een paar kilometer goed. Daarna hield de weg gewoon op, een meter of vier boven de aarde. Het was me opgevallen dat er aan weerszijden paden liepen. Ik daalde af en volgde het pad links van de weg. De wereld was hier bijna identiek aan die in de steppes van Kazachstan, het was zelfs zonnig. Slechts de spoorlijn en dromedarissen ontbraken. Ik had het erg naar mijn zin. Er wachtten me vijftien kilometer Kazachstan; ik was even terug in die wereld. Later veranderde mijn pad van koers. Heel de tijd waren er reeds geplaatste wegonderdelen te zien, maar nu was er niets meer dat naar een nieuwe weg verwees. Het pad liep tot aan een rivier. Ik kon niet rechtdoor, alleen links of rechts. Rechts stuitte ik al snel op een haaks gelegen rivier. Het linkerpad leek verderop ook dood te lopen op een rivier die ik op mijn kaart zag. Toch ging ik het proberen. Er was een auto die ook zoekende was en die ging me voor. Later zag ik ‘m aan de overkant van het water. Er was dus een brug. Toen ik die gevonden en overgestoken had kon ik rechtdoor naar de hoofdweg, over een pad langs de rivier die ik op de kaart had gezien. Rivieren werden hier leeggepompt voor de aanleg van de weg en het stinkende water werd via kanalen naar elders geleid. Ik reed vijf kilometer naar de hoofdweg en na deze verrassende omzwerving lag Konya achter me. Het kostte me de grootste moeite om in het landbouwgebied waar ik nu was beland een slaapplaats te vinden, maar werd al dwalende over paden en sporadische onbenutte grond weer gered door een onopvallend valleitje dat van een afstand volkomen onzichtbaar was. Opnieuw verdween ik in de aarde, en de boerderijhond op een kilometer afstand stopte abrupt met blaffen. Ik had de afgelopen dagen veel te maken gehad met agressieve honden maar momenteel niet meer. De meeste waren hier dood, dat kon een verklaring zijn. Voorheen zag ik drie dode honden per dag, maar op de dag die volgde zag ik er drie per uur. Pauzerend in een recreatieparkje zag ik tevens iets vertrouwds, maar ik werd misleid. Er naderde een grijze massa, maar nu over de grond. Dit was geen mist maar een stofstorm. Met deze storm draaide de wind. Uren had ik zijwind gehad en me verheugd op een naderende afslag naar links. In plaats van meewind kreeg ik nu tegenwind. Om me heen zag dat veel stukken steppe omgeploegd, bezaaid en geïrrigeerd waren. Toch had ik inmiddels weer een slaapplaats nodig. Gelukkig vond ik een klein valleitje, toen ik in eerste instantie achter gestort puin wilde gaan liggen. Ik zag gebarsten aarde en fantaseerde er al cactussen bij. In mijn gedachten was ik bijna in Baja California, in Mexico.
Bijna. Er was een klein verschil. Ik werd om zes uur wakker en zag meteen wat er aan de hand was. Er lag een laag sneeuw op de tent. Binnen was het 4°C, buiten vroor het. Met een mengeling van ongeloof en frustratie draaide ik me om en sliep verder. Om half acht sneeuwde het nog steeds. Ik zat hemelsbreed op 230 kilometer van Syrië, in april, en het sneeuwde en vroor goddomme. Ik was in twee maanden niets opgeschoten. De sneeuw maakte de gebarsten aarde nat en veranderde deze in klei. Het hoopte zich razendsnel op onder mijn schoenen waardoor ik ging glijden. Met moeite verliet ik het gebied. Ik had alleen de muts nog in de tas, voor het overige reed ik weer in winterverpakking. Ik kwam in een vreemde verkeerssituatie terecht. Ik had het al op de kaart gezien, maar ik geloofde het niet. De weg werd anderhalve kilometer voor een knooppunt plots een snelweg. Voetgangers, fietsers, tractoren en paardenkarren werd de toegang verboden. Er was hier geen alternatief, er was maar één legale optie: omkeren. Ik reed door in de hoop dat ik op die anderhalve kilometer geen politie zou treffen. Een politieauto passeerde me en ging honderd meter voor me rijden op de vluchtstrook. Maar de auto voegde ook weer in en verdween uit het zicht. Ik nam de afslag die ik moest hebben. Het werd er niet eenvoudiger op. Ik moest honderden meters omhoog zonder echte vluchtstrook. Het beetje ruimte dat er soms was, rechts van de lijn, was modderig, en zo kwam er een laag zwarte modder over de bruine klei op mijn fiets. Mijn aandrijving trok het niet meer. Ik kon schakelen wat ik wilde maar bijna alle versnellingen weigerden dienst. De boel zat verstopt. Bij een tankstation reinigde ik provisorisch de derailleurwieltjes. Er viel weer mee te werken.
Mijn onderlip begon te barsten en de vellen hingen erbij. Ik moest er weer aan geloven. Ik moest weer een buff gaan dragen voor mijn mond. De weerzin daartegen was groot, mede omdat het me herinnerde aan het meest grootschalige bedrog dat ik ooit meemaakte. Er was ook een andere ontwikkeling. Eerder schrapte ik Albanië omdat ik weg wilde uit de regen; nu ging ik mijn route uitbreiden omdat ik verwachtte dat de Turkse zuidkust me van de regen ging redden. Door bij Tarsus door te stomen naar Karataş aan de kust en die kust te blijven volgen tot aan Syrië zou ik tevens Turkije’s op zes na grootste stad Adana ontwijken.
Er was een blauwe hemel met schapenwolken. De zon scheen bij het afbreken van de tent. Plots leek het toch echt lente, een dag na de sneeuw en vorst. Ik rolde van 1342 meter naar zeeniveau. De bewolking was ondertussen toegenomen maar bleef achter me, in de bergen. Voor me was het blauw, met vage, onschuldige wolkjes in de verte. Via een randje van Tarsus reed ik door een tuinbouwgebied met betonnen waterkanalen, op weg naar Karataș aan zee. Ik zag een tentenkamp en zou er nog veel meer zien, en ik vroeg me af of het ging om een voorziening voor seizoensarbeiders of voor vluchtelingen. Een man die ik later sprak zei dat het hier ging om seizoensarbeiders, om arme bevolking uit buitenwijken van grote steden. Er zaten ook Syriërs tussen, maar ook die waren hier vooral om te werken. In mijn eigen tentenkamp, op twaalf kilometer van de kust, bedacht ik die avond een programma voor de volgende dag. Ik zou vroeg opstaan en Karataş bezichtigen. De rest van de ochtend zou ik gebruiken om badplaats Yumurtalık te bereiken, waar meerdere pensions waren. Daar zou ik een halve dag rust nemen.
Karataş was een aangenaam plaatsje. Het was heerlijk om even aan zee te zijn, in de zon. Deze plaats was over zijn hoogtepunt heen, maar had nog steeds charme. Ik keek uit over het strand, reed langs het recreatiepark, bezocht de haven en keek naar de eenvoudige, karaktervolle terrassen met hobbyistisch geverfde houten stoelen en tafels.
Yumurtalık was duidelijk moderner. Ik was er keurig aan het begin van de middag. Ik zocht een pension op en vroeg er naar de prijs. Een kamer zou me 25 euro kosten. Een tweede pension vroeg hetzelfde. Ik vond een aftands pension en waagde daar een poging. Hier was de prijs 37,50 euro. Het was me duidelijk. Ik zou hier niets vinden dat in mijn budget paste. Hoe kon dat toch, dat ik in heel Oost-Europa met gemak onder de 15 euro kon blijven en dat dat niet anders zou zijn in de landen die nog zouden volgen, maar dat Turkije zo’n uitzondering was geworden? Met weemoed dacht ik terug aan het jaar 1994, toen ik hier ruim drie maanden rondreisde met tien gulden per dag. Voor twee tot vijf gulden had ik onderdak, vaak met een goed ontbijt. Wat ik overhield was genoeg om een goed avondmaal te nemen, snacks en pakken sap te kopen, een stad verder te reizen per bus, te roken en bier te drinken. Ik keek rond in Yumurtalık, maar nu niet meer met enthousiasme. Ik kon beter gaan. Knop om, verder. Het was zonnig maar nog niet zomers en ik reed het tuinbouwgebied uit. Iedere dag werd het eerder donker door mijn grote verplaatsingen naar het oosten zonder dat de tijd aangepast werd. In het noordelijker gelegen Georgië zou de klok weer vooruitgezet worden.
Aan de kant van de weg verving ik de batterij van mijn fietscomputer. Ik mocht meteen mijn band plakken. Ik realiseerde me dat niet alle lekke banden op het conto van scherpe objecten op Turkse vluchtstroken geschreven mochten worden. Ik keek naar mijn totaal aan afgelegde kilometers en zag dat mijn achterband normaal gesproken al op twee derde van zijn levensduur zat. Voor mijn gevoel was ik nog maar net op pad, met nieuwe uitrusting, maar ik was al beland in de provincie Hatay. Als je naar de kaart van Turkije kijkt, zie je dat het land een buikvin heeft, tussen Syrië en de Middellandse Zee. Dat is Hatay. Ik reed nu langs de oostkant van de Middellandse Zee waar naast Turkije en Syrië ook Libanon en Palestina liggen. Er kwam een wijziging in mijn eetpatroon. Mijn lijf kan niet goed meer tegen granen, maar zo lang graanproducten niet te vezelig zijn, zoals bij wit brood, gaat het goed. Echter, wit brood vult mijn maag niet. Het kost me twintig minuten om zo’n Turks brood te eten en daarna krijg ik honger. Ik ruilde mijn dagelijkse brood in voor een bak Turkse yoghurt, en ging gaandeweg bonen als ontbijt nemen. Na de yoghurt in Payas bezocht ik Iskenderun. Het was een bouwput. De boulevard was afgezet met schermen. Vrolijker werd ik van het stadspark, waar op deze zondag honderden families recreëerden en jongeren in het gras zaten. Langs de zee reed ik verder en zag ook daar gezinnen recreëren, picknicken vooral. Er waren grote pieren in T-vorm, gemaakt van vlakke rotsen waarover je kon lopen. Er volgde een loodzwaar stukje route door het op een uitloper van een berg gebouwde dorp Konacık. Daarna waren er haast geen mensen meer en reed ik boven zee, met een ondergaande zon. In een bergbocht vond ik een kloofje en zette er de tent op. Het was er volmaakt stil. Ik bedacht een nieuw plan. Morgen lag de stad Hatay op de route. Er was een wijk met meerdere hotels en ook een hostel. Als ik vroeg opstond kon ik er rond het middaguur zijn en alsnog een halve dag vrij nemen. De stad leek de moeite van een bezoek en sightseeing waard.
Over een blauw fietspad volgde ik een prachtige route langs en boven de zee. Links van me lag een gebergte, en ook voor me, in het verlengde ervan. Een deel van dat gebergte lag in Syrië. Na tientallen kilometers naderde ik Samandağ. Het toerisme was hier nog in ontwikkeling. De omgeving was nog deels ongerept, het was er uitgestrekt, op een aantrekkelijke manier rommelig, met zand en riet tussen de betegelde zones en restaurants. Ik bereikte de zuidelijkste punt van mijn route hier. Op twintig kilometer lag Syrië en ik bevond me eigenlijk al in die arbitraire vette rode streep die het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken in het reisadvies voor Turkije langs de grens had getrokken. Ik hoefde niet om te keren; de weg boog zelf af naar het noorden. Prompt was er dreigende bewolking. Al snel was de hemel grijs. Bij het naderen van de stad Hatay was er zware regen en onweer. Het was niet de enige verrassing. De wijk met de hotels lag in puin. Gebouwen leken wel gebombardeerd. Nu, op het moment van schrijven, lees ik dat er in 2023 aardbevingen zijn geweest. Mijn tocht zou met deze verbrokkelde accommodaties om me heen nog even voortduren; een kamer vereiste iets meer geduld. Ik keek een half uur rond op de grote bazaar en vond daarna met wat moeite een buurtsuper zodat ik toch nog iets kon eten, zij het schuilend onder een smal afdak. Terwijl ik at kwam er een man voorbij. Hij bleef staan en staarde naar me. Zijn uiterlijk was eerder Indiaas dan Turks en hij leek het prototype van een gestoorde man uit een Kuifje-album. Hij schilde fruit met een mes en liep op me af. Al mijn alarmbellen gingen af. Ik ging voor mijn bezittingen staan en hield de man op afstand. Ik gebood hem weg te gaan. Hij praatte en bleef dat doen, maar borg uiteindelijk zijn mesje op en stak zijn hand uit. Hij vertrok en ik kon verder eten. Later reed ik weer, langs bedrijven en olijfbomen. Iedere meter grond was in gebruik. Bijna. In de vroege avond was er een reepje grond voor mijn tent.
Er was een nieuwe, welkome ervaring: in de ochtend werd het te warm in de tent. Dit ging de goede kant op. Ik kon via Kilis naar Gaziantep, maar de weg naar Kilis lag op een zeker punt op slechts driehonderd meter van de ‘border road’. Ik wilde het lot niet te zeer tarten. Ik koos ervoor om via Nurdağı te rijden, eerst noord- en dan pas oostwaarts. Ook Nurdağı was deels ingestort en er werd net als in Hatay weer volop gebouwd. De weg oostwaarts naar Gaziantep was druk, vluchtstrookloos, had een slecht wegdek en ging alleen maar omhoog. Ik veranderde van route; ik wilde überhaupt niet in het drukke Gaziantep belanden. Ik ging nu via de kleinere stad Adıyaman oostwaarts. In de vroege avond zag ik alleen akkers om me heen. Met licht aan reed ik verder. Zelfs op reepjes grond van twintig meter breed tussen spoor en weg lag een akker. Nog tien jaar en heel Turkije is een akker met hier en daar een olijfgaard. In een droge greppel tussen een irrigatiekanaal en een akker vond ik met moeite een plek voor de tent. Ik verlangde naar natuur.
Het was mooi weer bij vertrek en dat veranderde niet meer. Het werd zomers weer. Ik ging zweten en kreeg zoutpatronen in mijn shirt. De omgeving werd bergachtiger. Ik werd genoodzaakt nu al mijn laatste set remblokken te gebruiken. De avond en nacht bracht ik door bij een vervallen huis, voorbij een grote brug over een uitloper van een reservoir. Ook een deel van de ochtend bracht ik er door. Deels omdat het planmatig zo uitkwam – ik wilde pas de volgende ochtend in mijn beoogde pleisterplaats Diyarbakır aankomen – maar ook omdat het beviel bleef ik een uur lezen. Daarna fietste ik tot mijn verrassing over een fantastische hoogvlakte, met gras, stenen en herders met hun kuddes; de bijbehorende honden waren bakens van fatsoen vergeleken met de mormels waar ik weken eerder mee te maken had. Het was warm, het beetje wind wat er was waaide in mijn rug, ik zweette en ik klom. Fietsen was weer zoals ik het graag zag. Bij het naderen van Diyarbakır zag ik gaandeweg meer en meer initiatieven om natuur om te zetten in landbouwgrond en later was er bijna alléén nog maar landbouwgrond. Maar ik zwijnde nog één keer. Twintig kilometer voor Diyarbakır zat er opnieuw een gat in Moeder Aarde. Ik verdween. Ik zette mijn tent op, las tot de zon onderging en las verder in de ochtend. Ik had er iets meer vertrouwen in dat ik deze dag een kamer ging vinden voor een meerdaags verblijf, want één hotel op mijn Osmand-app had de naam ‘Kent hotel (from €10)’. In de stadsdrukte legde ik de laatste kilometers af en was om half elf in het ommuurde centrum waar de meeste hotels lagen. Het Kent hotel zat in een verbouwing en vroeg iets meer dan Osmand beloofde, maar ik had daarvoor een kamer met eigen sanitair, een airco en… een koelkast, wat erg praktisch is voor iemand die het liefst grote hoeveelheden schapenkaas, ayran en yoghurt-waarin-je-lepel-blijft-staan in huis haalt. Diyarbakır zag eruit als een stad die een verkenning waard is. Maar toch hè… als ik hier niets had gevonden was ik net zo makkelijk fit en krachtig doorgestoomd naar Georgië.
----------
Mijn boek ‘Vinnig meppen met een bos tulpen’, over de eerste twee jaar van mijn fietsleven, is bij de boekhandels verkrijgbaar, of tegen gereduceerd tarief bij:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/vinnigmeppen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-02-16 15:41:14
[totalVisitorCount] => 326118
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 360
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Diyarbakır
[travelId] => 530429
[travelTitle] => Een wereldfietser heeft negen levens (deel 2)
[travelTitleSlugified] => een-wereldfietser-heeft-negen-levens-deel-2
[dateDepart] => 2025-02-11
[dateReturn] => 9999-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/222/393_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kamperen-in-de-aardkorst
)
[1] => stdClass Object
(
[reportId] => 5106739
[userId] => 383868
[countryId] => 187
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2025-03-29
[photoRevision] => 0
[title] => Huilbaby's met een vertraagd autoalarm
[message] =>
Voor het bezichtigen van Belgrado op mijn laatste fietsvrije dag had ik me goed ingepakt: ik droeg een longsleeve, twee sweaters en een regenjas. Al snel liep ik terug naar mijn hostel en liet een sweater achter. Ik had meer kunnen dumpen, want later zag ik ergens hoe warm het was: 23°C. Het was zevenenhalve kilometer lopen naar het centrum. Lang bleef Belgrado vooral druk en niet mooi; ik zag werkzaamheden, afzettingen, schermen. Maar in het autovrije centrum was daar de typische pracht en folklore van een historische Oost-Europese stad: de klassieke gevels, de promenadetegels, de muzikanten, de burchten.
De dag erop was het ook al zulk goed weer en ik vertrok in een T-shirt en een korte broek. Was het al lente? Ik bevoorraadde me, maar nam niet te veel mee; binnenkort moest ik het voedsel ‘s avonds buiten laten, want ik zou een gebied met beren bezoeken. Ik reed een mooi traject langs een rivier en een minder mooi traject langs Roma-getto’s. In Obrenovic lunchte ik in een sober park. De cola spoot bij het openen uit de fles; dat was vrij uitzonderlijk. Ik nam een beker, dronk en trok een vies gezicht. Ik keek op het label en dat bracht duidelijkheid: in Servië deed men aspartaam in de Freeway-cola van Lidl. Dat de IARC-classificatie van aspartaam “mogelijk kankerverwekkend” luidt is tot daaraan toe, maar moest het zo smerig smaken? Ik had met deze warmte eigenlijk alleen dorst gehad, maar nu niet meer. Ik goot de beker leeg in het gras, at plichtmatig brood en dumpte uiteindelijk de fles met de resterende cola maar in een vuilnisbak, want ik had geen idee waar je in Servië geacht werd chemisch afval te deponeren.
Het Servië dat ik zag was niet mooi. Het verkeer werd gaandeweg minder druk, maar de wereld om me heen bleef vol huizen, landbouw en agressieve honden. Met geluk vond ik een stukje bos om te kamperen. Er was zóveel ruimte geweest in Hongarije, maar hier was bijna niets.
Bij de Bosnische grens vroeg men naar mijn beroep. Daar was ik nog niet op voorbereid. Ik wist niet direct de Engelse term voor mijn laatste betaalde baan. Misschien dat mijn aarzeling ertoe leidde dat er ook bij de geüniformeerden aarzeling ontstond. Hoe dan ook werd ik verzocht mijn bagage mee te nemen naar een kleine ruimte, waar een strenge, oude official witte handschoenen aantrok en al mijn bezittingen minutieus onderzocht. Geïntrigeerd bekeek hij mijn pisfles, ontrafelde een papieren zakdoekje dat in de zak van mijn regenjas een propje was geworden en wilde weten wat die projectielen waren die ik in een geel plastic doosje bewaarde. ‘Earplugs’, zei ik. Niets ontsnapte aan zijn speurzin behalve - en dat deed mij deugd - al mijn geld. Na een uur kon ik verder. In 2013 ging de grensovergang heel anders: toen reed ik onbewust Bosnië en Herzegovina in over een onbeduidende weg zonder douane. Dat ging ik de volgende keer weer doen. Ik reed naar Bratunac, en verder, langs een indrukwekkend terrein met duizenden oorlogsgraven in Potočari, en door een beduidend minder indrukwekkend Srebrenica. Ik dacht in een rechte lijn naar de westelijker gelegen hoofdstad Sarajevo te rijden, maar wegen liepen hier vooral in noord-zuid-richting. Ik hield vast aan mijn koers en ging binnendoor, over kleine wegen en paden, door en over bergen en heuvels. Er waren nauwelijks mensen en dat maakte de kans op beren groter. Ik deed in de vroege avond mijn voedsel in een oude slaapmathoes en hing die in een boom. Flessen zette ik op de grond en ik bedekte ze met bladeren. Wildkamperen is legaal in Bosnië en Herzegovina, en omdat ik überhaupt geen menselijk bezoek verwachtte zette ik voor het eerst geen wekker om vroeg weg te zijn. Dat had een nadeel: ik kwam bijna mijn nest niet meer uit, want het was koud en mijn eten hing buiten. Waarom zou ik me haasten? Misschien omdat me een leuke taak wachtte: klimmen door een prachtige beboste bergwereld. Eenmaal fietsend moest ik denken aan Georgië, met zijn bossen en bergweiden. Er waren sneeuwresten, en later moest ik lopen om de kans op uitglijden te verkleinen. Door mijn kleine voorraad voedsel was ik genoodzaakt de bewoonde wereld op te zoeken en daarvoor koos ik Han Pijesak uit. De winkels waren om vijf uur al dicht en ik behielp me met een tankstation. Later realiseerde ik me dat het zondag was. Opvallend was dat ik om vijf uur nog zorgeloos boodschappen ging doen in de bewoonde wereld terwijl ik om kwart voor zes alweer een plek voor de nacht moest hebben, maar ik wist vooraf al dat ik buiten de bebouwde kom weer in het bos zou zijn, helemaal alleen.
Het vroor en ik sliep met een sweater aan. Na het ontwaken zette ik een nieuw bostraject op het programma. Deze keer pakte dat anders uit. Veel bos om me heen was gekapt, wellicht ten behoeve van landbouw. Misschien heette Bosnië en Herzegovina over dertig jaar Akkernië en Herzegovina. Er lag veel afval langs de route en het was zwaarbewolkt, wat nog meer glans van de onderneming haalde. Ik zag buiten de bossen lappen gras in brand staan, kwam weer langs huizen en hinderlijke honden en moest ondertussen zware arbeid verrichten. Het was tijd voor bezinning. Ik maakte extra kilometers, zware kilometers, voor de lol, maar ik had geen lol. Ik liet de zwartgeblakerde velden en bermen voor wat ze waren - dit moest het Mozambique van de Balkan zijn - en zocht de hoofdweg op. Wilde ik nog naar Sarajevo? Wilde ik vele tientallen extra kilometers rijden om bij slecht weer in een drukke stad te belanden? Mijn beeld van Bosnië en Herzegovina was in 24 uur gekanteld. Ik ging liever direct naar Montenegro.
Het regende. Ging ik mijn tent uit? Ik had weinig keus, want ik werd uitgerookt. Iemand verbrandde iets, en dat verspreidde niet bepaald een aangenaam bouquet. Later, toen het inmiddels hoosde, schuilde ik in Prača in een bushokje en vervroegde mijn lunch. In de middag was er een zware klim. Zweten in de regen bij een lage temperatuur – ik moest mijn hersens erbij houden wat ik moest dragen: wat ik nat kon laten worden en wat zo lang mogelijk droog moest blijven. Later zag ik achthonderd meter onder me Gorazde liggen, en het was een vreemde gedachte dat het nog achttien kilometer fietsen was naar die stad. Na Gorazde reed ik door een dal langs een rivier. Het was moeilijk om er een kampeerplek te vinden. Er waren enkele zijwegen, maar steeds trof ik borden aan met doodskoppen. Lagen er nog explosieven? Toch vond ik een veilig hoekje. Voor het eerst na drie dagen hoefde ik Procedure Beer niet uit te voeren. Ik kon nu eten en later snacken en ook weer ontbijten in de tent. Het had zowaar een voordeel in een dichtbewoonde omgeving te kamperen.
In de bergen stond een klein hok. Binnen zat een breedgeschouderde commando met een intimiderende blik. Ik mocht Montenegro in. De wereld veranderde op slag. Ik reed door een kloof en zag een groene rivier stromen tussen steile wanden. Er waren veel tunnels en na een stuwdam vormde het groene water een reservoir. Voor het eerst maakte ik volop foto’s. Na een mooie middag had ik wel een probleem. Waar moest ik slapen? Ik had min of meer horizontale grond nodig, maar kon niet op de weg gaan liggen. Ik zag een mogelijkheid in een bocht, daar was de berghelling minder steil. Ik verwijderde veel stenen, schatte in dat er geen nieuwe stenen naar me toe zouden rollen en creëerde een plek. Het werd een lichte kuil en het lag perfect.
Het werd regenachtig. Ik poogde Nikšić te bereiken vóór de lunch, maar kwam aan bij een rood licht en een klein rijtje auto’s. Vrachtwagens met en zonder puin reden af en aan. Er was een bord, met deels Engelse tekst: ‘Road totally closed’ en ‘od 10 do 12, od 13 do 15’. Dicht tot 12 uur. Het was 11.09 uur. Het begon fors te regenen. Er was geen mogelijkheid om te schuilen of een alternatieve route te nemen. Een naderende vrachtwagenchauffeur gebaarde: rij maar mee. Ik volgde, en reed langs borende, scheppende en meer puin vervoerende voertuigen. Ik kon er veilig langs. Later, op een kruising, schuilde ik onder het afdak van een gesloten fruitverkooppunt met luiken. Het regende doorlopend. Het zwakte af en zwelde weer aan, eindeloos. Het regende me veel te vaak. Dit was niet het jaargetijde om de dingen te doen die ik wilde doen. Eerder had ik al ontdekt dat mijn voorgenomen bergroute in Albanië doorwadingen kende. Gekkenwerk. Ik nam een besluit. Ik ging mijn omzwervingen door de Balkan staken en een rechte lijn aanhouden naar Turkije. Van een nieuwe ontmoeting met Albanië zag ik af. Ik zou nu door oostelijk Montenegro naar Kosovo rijden. Dan moest ik ook Nikšić laten liggen en hier onmiddellijk links afslaan. Relatief onmiddellijk, want het hoosde weer. Enige wanhoop diende zich aan. Toch ging ik uiteindelijk op pad. Ik klom, trok een sweater uit in de regen, klom verder en daalde af naar Savnik, langs ondergelopen weiden waarin ook kleine rivieren waren ontstaan. Later klom ik weer, tegen stromen over de weg in. Op een bergweide zette ik mijn tent neer en gebruikte voor het eerst de scheerlijnen. Het was noodweer. Wind en regen sloegen tegen de tent. Wat was er gebeurd met de lente? Ik had nu al 24 uur achtereen regen.
De eenbaansweg in de bergen werd geflankeerd door sneeuw, soms wel zeventig centimeter hoog. Staand lunchte ik in de regen. De misère hield aan. Op de pas ontblootte ik het bovenlijf bij 3°C, trok een droge sweater aan onder mijn natte shirt en regenjas en daalde af, uit de regenwolk, 1150 hoogtemeters lang. Daarna reed ik over een hoofdweg weer van 500 naar 1050 meter hoogte, met vrachtwagens, door tunnels en over bruggen. In Kolašin bevoorraade ik me en vond daarna met moeite een plek langs een rivier. Alles was weer een gradatie natter dan de avond ervoor. Er was wel een mijlpaaltje: dit was nacht nummer 1600 in de tent op een fietsreis.
Er was een verrassing. Ik naderde een tunnel van 2815 meter lang en er gold een fietsverbod. Het alternatief was een lange slingerende weg door de bergen. De weg was goed tot ik de skiresorts achter me had gelaten. De tweebaansweg werd een pad. Ik voelde de bui al hangen. Iets later was er wat sneeuw op het pad. Nog iets later was er een pad ergens onder de sneeuw. Er waren nog slechts sporen te zien op een witte vlakte tussen steile wanden. Ik duwde mijn fiets, maar later werd het trekken, en nog later sleuren. De sneeuwlaag werd dikker. De laag kon op zich mijn gewicht houden, maar als ik kracht zette om mijn fiets te verplaatsen schoot ik steeds met een schok dertig centimeter dieper de sneeuw in. Mijn fiets had geen brede zolen en zakte sowieso diep de sneeuw in. Er was een lichtpuntje: het was zowaar mooi weer aan het worden. Met moeite bereikte ik de top; het afdalen zou logischerwijs iets minder zwaar zijn, maar in de praktijk niet veel. Vaak stond ik uit te hijgen na opnieuw twintig meter alles gegeven te hebben. En toen kwamen er sporadische sneeuwvrije stukjes. En ze namen toe in aantal, en werden langer. Na drieënhalf uur (!) was mijn omweg voltooid en stond ik aan de andere kant van de tunnel. Nu kreeg ik rust. Ik mocht 23 kilometer rollen naar Berane. Het was een prachtige tocht onder een blauwe hemel, door bergen, langs rivieren, bos en wegenbouwkundige hoogstandjes. In Berane liep ik over het centrale plein, dat goed gevulde terrassen had. Daarna reed ik verder, in de richting van Rozaje. De blauwe hemel kleurde weer grijs en ik strandde deze dag in een overvolle wereld. Alle paden leidden naar huizen. Er was één bos in de omgeving, hoog op een heuvel. Ik duwde mijn fiets tegen de zware helling op. Onderweg waren er honden in het donker, en een man liep me tegemoet en bescheen me in het voorbijgaan met een felle lamp. Met moeite vond ik een plek in dit steile bos. Tijdens het opbouwen van mijn tent werd ik van beneden weer beschenen. Later rustte ik op een natte mat in een vochtige slaapzak. Het was wel ongekend warm: 15°C. Ik deed nog een poging tot lezen, maar werd dol van de honden om me heen.
Met bewondering keek ik vanuit het dorp Skarepača omhoog naar mijn slaapplaats van de afgelopen nacht. Ik had echt in dat hoge, steile bos gelegen. Ik verving de blokken van de voorrem en stelde de achterrem bij. Ik maakte me op voor de laatste klim in dit land en de daaropvolgende afdaling. Na Rozaje, met veel in onbruik geraakte industrie, maakte ik een mooie tocht in mooi weer tussen dennen en sneeuw. Na de pas was er zicht op Kosovo, achthonderd meter lager: een immense vlakte vol huizen en lapjes groen. Van een vriendelijke oudere douanier kreeg ik een stempel en ik rolde naar beneden, met een uitzicht alsof ik in een vliegtuig zat. Daar lag land 72.
Kosovo beviel me wel, op het eerste gezicht. De mensen leken vriendelijk, niet nors of stug. Ik kwam op de M9 terecht naar hoofdstad Pristina, maar moest mijn plan herzien. Deze weg was te smal en druk, te gevaarlijk. Ik keerde om, reed de stad Klinë weer door en nam de R105. Ik nam ergens een afslag te vroeg en belandde in een bos op een heuvel. Ik zou normaal gesproken rond vijven nog niet naar een slaapplaats zoeken, maar kreeg er nu één cadeau, in een land waar wildkamperen schier onmogelijk leek. Er waren hier geen mensen of honden, en veel grond was horizontaal gepositioneerd.
De bergen en hun bewolking lagen achter me. Dacht ik. Maar er was getik op mijn tent, een overbekend getik. Niet veel later schuilde ik al onder een afdak van een winkel. Een oude man was me eerder gepasseerd en had hier zijn quad-achtige voertuig met aanhanger geparkeerd. Het was getooid met een Amerikaanse en een Albanese vlag. Die laatste vlag moet de coolste vlag ter wereld zijn: rood met een zwarte tweekoppige adelaar. Kosovo leek qua taal en mentaliteit veel meer op Albanië dan op de landen die achter me lagen. Dat was niet raar, want Albanezen vormen een zeer ruime meerderheid in dit land. De oude man verliet de winkel en toonde een plastic zak vol kleine eieren. Ik maakte zelf ook van de gelegenheid gebruik het een en ander in te slaan. De grijze regenmist trok weg, maar was weer helemaal terug toen ik in Skenderaj was. In een gebouw dat in aanbouw was schuilde ik en lunchte. Het was 5°C. Met tegenzin ging ik opnieuw de regen in. Steden waren hier ‘gewoon oké’: functioneel en levendig, maar nooit opzienbarend. Halverwege de middag schuilde ik nabij de ingang van een krachtcentrale in Obiliq. Het onweerde en hoosde, en ik moest gaan navigeren door Pristina. Nadat ik hoofdsteden Sarajevo en Podgorica had laten liggen wilde ik Pristina en Skopje toch wel zien. En een kamer was inmiddels ook zeer welkom. Ik was die natte hel zat. Ik reed naar het busstation van Pristina, dat er heerlijk retro uitzag en waarschijnlijk ook gewoon heerlijk retro was. Er was wifi en ik boekte een kamer voor 12 euro per nacht, voor twee nachten. Ik kwam terecht in een nette kamer in een volksbuurt, in een marktstraat. De bebaarde receptionist hielp met het dragen van de bagage. Nabij klonk de oproep voor het gebed. Ik had plots het idee dat ik in een buitenwijk van Algiers of Teheran was beland en kreeg een intens reizigersgevoel. Met behulp van mijn waterkoker prepareerde ik koffie en ik droogde mijn kleren op de radiator.
Net als in Belgrado moest ik zoeken naar het deel van het centrum dat interessant is voor de toerist. Ik vond een promenade met beelden, en een opvallend architectonisch hoogstandje dat het Palace of Youth and Sports heette. Het was ooit deels in onbruik geraakt door een brand, maar ook het plein rondom was niet afdoende onderhouden; de natuur leek het terrein langzaam weer op te eisen. Het kleine winkelcentrum dat ik vond had een jaren 70-uitstraling. Een enorme muur was beschilderd met een blauw en een geel vlak. ‘Free Ukraine’ stond er, maar er stond niet bij waarvan. Van het cokesnuivende actiepoppetje-in-militaire-kleertjes, die de ziel en de lichamen van het Oekraïense volk verkocht in ruil voor een privécollectie jachten en villa’s? Van de proxy-oorlog tussen de VS en Rusland op Oekraïens grondgebied? Van het winstbejag van de wapenindustrie en banken? Van nazistische AZOV-militairen? Biolabs? Oligarchen met veel wit te wassen geld? Kinder- en orgaanhandel? De muur was groot genoeg voor nadere informatie, vond ik. Ik zag een enorme supermarkt en ging op zoek naar fluoridevrije tandpasta. Een mens moet toch wat. Het was er, maar nu zat er xylitol in. Waarom moet er een suikervervanger in tandpasta? Xylitol is op zich een door de EU toegelaten voedingsadditief, net als bijvoorbeeld formaldehyde (E240), mierenzuur (E236) en zoutzuur (E507), maar ik zocht later toch eens naar meer informatie. Je kunt met weinig xylitol al een hond vergiftigen, zo las ik, en volgens een vrij recent artikel in de Washington Post verhoogt het bij de mens de kans op een hartaanval. Ik nam me voorlopig voor om tandpasta na mijn huidige tube te weren uit mijn bestaan. Ik keerde terug naar mijn kamer en daar putte ik heel veel plezier uit. Niet dat de stad zo naar was, integendeel, maar na de beproevingen van de afgelopen tijd was het een enorme luxe om een kamer te hebben én nog een halve dag vrije tijd om te relaxen.
Tijdens het vervangen van de (achter)remblokken voor het hotel – inmiddels al de derde set van de vier die ik meenam van huis – klonk er oosterse muziek; het bracht me in gedachten duizenden kilometers verder. Ik smeerde mijn drooggespoelde ketting en vertrok. Langs de hoofdweg kocht ik twee uur later brood, schapenkaas en cola, en toen ik buiten de winkel ging lunchen, kwam een winkelmedewerker me een krukje brengen. Toen ik dat een half uur later weer overhandigde aan een andere medewerker, hief hij een lied aan en liep mee naar buiten om mijn fiets te bewonderen. Ik was in een andere wereld beland die me uitermate goed beviel. Later leidde een fietsende man me door Kaçanik, nadat ik op een gestremde weg was gestuit. Het was vier uur, en ik hield er maar meteen een pauze. Daarna reed ik bijna tot aan de Noord-Macedonische grens, maar de grensovergang bewaarde ik voor de volgende dag. Misschien had ik dat beter niet kunnen doen. Ik reed een bosgebied in om een slaapplaats te zoeken. Het was een zware klim en op mijn weg zag ik alleen steile wanden. Dit ging ‘m niet worden. Ik keerde terug en probeerde een heuvel nabij de grensplaats. Het bleek een grafheuvel te zijn, en de natuur rond de graven was met hekken afgeschermd. Hier lagen al best veel mensen; hoe zouden bezoekers reageren als ik erbij ging liggen? Ik testte het niet uit en keerde terug. De enige optie die ik nog had, was terugrijden over de weg waarover ik gekomen was. Negen kilometer reed ik in het donker om een geschikte stek te vinden, maar het was dan ook een bijzondere stek: ik lag nu onder de snelweg, tussen pilaren, aan een rivier. Voor deze slaapplek had ik in totaal vijftien kilometer extra gereden en driehonderd hoogtemeters gemaakt. Het was bijna halverwege de avond en ik was niet ver verwijderd van de plek waar ik ‘s middags om vier uur pauzeerde.
Ik ontbeet rond zes uur. Daarna staarde ik voor me uit. Het was 0,9°C in de tent, het was nog steeds vroeg en ik was futloos. Ik ging weer liggen. Twee uur later zag de wereld er wat zonniger uit. Ik reed Noord-Macedonië in, land 73. Ik had deze keer minder oog voor mijn omgeving, want hoofdstad Skopje lag al direct op mijn programma en het vooruitzicht op een nieuwe hotelkamer hield mijn gedachten bezig. Ook zat er weer onuitroeibare muziek in mijn hoofd, want ik naderde weer een bezongen stad. Pas bij haar dood in 2021 realiseerde ik me dat Raffaella Carrà in ‘A far l’amore comincia tu (scoppia, scoppia mi sco)’* helemaal niet over Skopje zong, iets dat ik sinds mijn kindertijd had gedacht. Net als in Wenen reed ik langs een rivier naar het centrum van de stad. Dit was andere koek dan Pristina. Wat een indrukwekkende pracht. Ik reed langs klassieke gevels, en bruggen vol standbeelden. Ik vond wifi op het centrale plein en erg vlot op deze reis was er een vaste werkwijze ontstaan: ter plaatse accommodatie boeken op booking.com. Betalen (of cancellen) kon meestal bij aankomst. Hoe anders was het jaren geleden, toen ik gewapend met lijstjes namen en met screenprints van plattegronden informeerde bij hostels en hotels, een tijdrovend proces. Ik had nu een kamer met eigen badkamer voor €14. Voor de aardigheid zocht ik ook eens naar de goedkoopste kamer in Rotterdam. Die was €81. Ik zat hier in een beduidend portemonneevriendelijkere wereld. Na een lunch ging ik tegen tweeën de stad in. Ik keerde terug naar waar ik eerder was en bewonderde de bruggen, de houten schepen in de rivier en de historische panden en beelden. Maar ook struinde ik tussen de vestingmuren. Ik belandde in de betegelde oude stad met zijn souvenirs, op de markt, in een overdekte markthal en in parken met, opnieuw, klassieke beelden. De oproep tot het gebed klonk hier in dertigvoud. Als je langs de specifieke pracht van Skopje keek was ook deze omgeving veel oosterser dan Servië, Bosnië en Herzegovina en Montenegro. Kosovo en Noord-Macedonië leken wel afgedreven stukken Turks grondgebied. Drie zalige uren slenterde ik in het zonnige Skopje en was toen versleten. Ik bracht de rest van de dag lezend door in mijn kamer. In de loop van de nacht verdween de oosterse charme van de gebedsoproep. Het geluid ging dwars door mijn stevig aangedrukte oordoppen heen.
Noord-Macedonië bood verder geen nieuwe ervaringen. Een drukke weg, een rustige weg. Een saai traject, een mooi traject. Gravel en asfalt. Honden, afval en verbrande bermen.
In Blagoevgrad in Bulgarije was ik terug in de EU en terug in de Lidl. Wat was Lidl eigenlijk een dure winkel geworden. Twee dagen eerder deed ik in een soortgelijke winkel, Kipper, voor twee dagen boodschappen voor €13. Hier was ik €20 kwijt. Toen ik weer buiten stond regende het. Op het busstation kon ik lunchen met een dak boven mijn hoofd. Tot Simitli had ik daarna een rustige weg voor mezelf, maar mijn situatie veranderde toen ik de enige weg naar Razlog nam, een traject van 33 kilometer. De weg was zeer druk, er was geen vluchtstrook, de weg zou zevenhonderd meter stijgen en de regen hield aan. Het traject zou me de rest van de dag bezighouden. Laat in de middag realiseerde ik me dat ik ook op mijn eerste dag in dit land irritante honden had gezien, en moskeeën, afval en verbrande bermen. Ik zag nog geen wezenlijk verschil met Noord-Macedonië, op de Lidl en het uur tijdsverschil na.
In skioord Razlog at ik koekjes onder een afdak. Ik hoef vast niet uit te leggen waarvoor ik schuilde. Ik had zicht op een overdekt podium, dat getuigde van minder troosteloze momenten dan waarmee ik nu te maken had. Na Razlog was het verkeer gehalveerd en dat was een opluchting. In de middag hield de regen op tijdens mijn voorlopig laatste grote klim. Er wachtte me daarna een lange afdaling van 1500 naar 250 meter hoogte, en dat bevreemdde me want er lag een hoog gebergte voor me. Ik reed echter een kloof in, een zeer lange kloof. Nu was er weer veel verkeer en het vele zand op de weg maakte de afdaling nog gevaarlijker. Uiteindelijk lagen de bergen plots achter me en bevond ik me op een kaarsrechte weg met vlak landbouwgebied om me heen, wat opnieuw een wonderlijke gewaarwording was. In Pazardzjik nam ik de weg naar Plovdiv, maar werd door een rond verkeersbord met rode rand en een afbeelding van een fiets geweerd. Mijn alternatieve route voerde langs vervallen fabrieken. Naast één zo’n fabriek zette ik de tent op. Voor het eerst sinds mijn aankomst in Belgrado reed ik weer eens meer dan 100 kilometer op één dag, 136 om preciezer te zijn, en dat terwijl ik ook ruim duizend hoogtemeters op de teller had gezet. Mijn slaapzak werd langzaamaan te warm om in te liggen, en ik ritste ‘m open om hem als deken te gebruiken.
Voor het eerst reed ik met navigatie, met mijn telefoon in een houder op mijn stuur. Dat was nodig want mijn route naar Plovdiv was een puzzel. Osmand had er moeite mee en fantaseerde een route over een bedrijfsterrein, een akker en een spoorbrug. In Plovdiv lag de laatste Lidl van mijn reis. Ik weet niet of ik deze supermarkt ga missen. Sinds Oostenrijk hoorde ik er muziek, en dat maakte het winkelen er niet prettiger op. Het was inmiddels de standaardwinkelmuziek van dit tijdperk: weeïge, fantasieloze, melodiearme, hormoonloze, inspiratieloze muziek waar niemand aanstoot aan zou kunnen nemen behalve muziekliefhebbers. Voor muziekliefhebbers is er geen wezenlijk verschil met het geluid van huilende baby’s die met nagels op schoolborden krassen en terloops een sterk vertraagd autoalarm activeren.
Een fietspad leidde me naar een zitbank tussen een roeikanaal en een dierentuin en ik stortte me op mijn zojuist aangeschafte huzarensalade. In de kooi achter me ontwaakte een dier en liet zich horen. Ik stond versteld. In dit dierenverblijf zat… een hond. Ook tijdens deze lunch werd ik alsnog woest toegeblaft. Toen ik verder reed zag ik mijn eerste palmen. Mijn ontstane vrees voor een volgend fietsverbod was ongegrond. Plovdiv stond er vol mee, maar op de weg naar Haskovo werd ik niet geweerd. Misschien mocht ik zelfs door naar Svilengrad, 140 kilometer verder, nabij de Turkse grens. Op mijn nieuwe traject ontdekte ik toch een duidelijk verschil met voorgaande landen. In Bulgarije stonden wel érg veel vervallen gebouwen. Bijna alle tankstations waren in staat van ontbinding, maar ook buurtsupers, cafés, restaurants en hotels werden langzaam opgegeten door de natuur. Heel Bulgarije leek in verval. De bevolking kromp en nieuwe aanwas bleef vooralsnog uit. Toch verwacht ik in de toekomst een opleving van dit land, als meer en meer mensen de ‘zegeningen’ van hun ‘vrije’, ‘democratische’ West-Europese thuislanden de rug toekeren en hier hun geluk gaan zoeken. Net als bij mijn vorige bezoek in 2016 kreeg ik bij Bulgarije een goed gevoel, ondanks de rommel en de zwerfhonden. Ik voelde me hier veilig, er was volop ruimte en de volksaard beviel me. Ik reed ongehinderd door naar Svilengrad en richtte me daar in een park op een meerdaagse stop in Edirne, de eerste Turkse stad op mijn route. Ik twijfelde of mijn nieuwe gewoonte om accommodatie te vinden zou werken in Turkije, en die twijfel leek terecht. Ik kon geen openbare wifipunten vinden in Edirne, en zag ook geen acceptabele accommodatie die in mijn budget paste. Ik zou weer ouderwets hotels moeten binnentreden om navraag te doen. Ik reed naar de Bulgaarse grensplaats Kapitan Andreevo, wat natuurlijk een fantastische naam is, en was verbaasd te zien dat mijn weg niet samengevoegd werd met de naastgelegen snelweg, maar doodliep op een hek. Ik tilde mijn fiets over een greppel naar de hoofdweg en hoopte nergens geweigerd te worden. Bij de grens schoof de tijd opnieuw een uur op, en zo vorderde mijn middag snel en was het plots half vier. ‘İyi akşamlar’ (‘goedenavond’), zo begroette ik de douanier; mijn Turks had nog wat finetuning nodig. Iets later had ik een echte vluchtstrook tot mijn beschikking en ik hoopte dat dat de komende tijd een structureel voorrecht zou worden, na de zuinigheid van voorgaande landen als het ging om asfalt. De zon was inmiddels ook niet zuinig meer. Het was 22°C en ik reed in een shirt en korte broek. Achter op mijn bagage droogden mijn wanten; ik droeg ze sinds twee dagen niet meer. Eerder dan ik verwachtte stond ik in het centrum van Edirne. Turkse steden hadden in mijn herinnering het beeld achtergelaten van immense verkeersdrukte en chaos, maar Edirne was in dat opzicht beschaafd. Nu ik langdurig in een land ging verblijven, pinde ik weer eens geld. Bij hotelrecepties vroeg ik naar de prijs voor een kamer. Bij de derde noemde men mijn maximumprijs. Ik kreeg een prima kamer met eigen sanitair. Uiteindelijk bleek de douche niet te werken, maar een echte reiziger past zich eenvoudig aan. Uit een fietstas diepte ik een washandje op.
Gezeten aan de westrand van Turkije heb ik een aardig lapje grond te doorkruisen tot aan mijn volgende land, want Turkije is bijna even groot als alle landen waar ik sinds het verlaten van Nederland doorheen trok samen. Natuurlijk hoop ik op weldadige warmte en delicieus dehydraterende droogte. Vooralsnog regent het.
* Voor de echte Toppop-registratie van het volkslied van Skopje:
https://m.youtube.com/watch?v=YnBs1MuGSAA[e-38]pp=ygUQUmFmYWVsbGEgY2FycmVyYQ==
____________
Mijn boek ‘Vinnig meppen met een bos tulpen’, over de eerste twee jaar van mijn fietsleven, is bij de boekhandels verkrijgbaar, of tegen gereduceerd tarief bij:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/vinnigmeppen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-02-16 15:41:14
[totalVisitorCount] => 326118
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 415
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Edirne
[travelId] => 530429
[travelTitle] => Een wereldfietser heeft negen levens (deel 2)
[travelTitleSlugified] => een-wereldfietser-heeft-negen-levens-deel-2
[dateDepart] => 2025-02-11
[dateReturn] => 9999-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/220/291_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => huilbaby-s-met-een-vertraagd-autoalarm
)
[2] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104816
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-26
[photoRevision] => 0
[title] => De terugreis
[message] =>
En toen was daar het moment voor de terugreis. We vertrokken per privétransfer dus hadden tot 14.20uur de tijd. We konden de kamer langer gebruiken dus we hebben nog heerlijk geluncht bij de dönerfoodtruck en omdat het zo bloedheet was, lees volgens de strandopgang 34,5°C, nog afgetoptmet een heerlijk ijsje. Daarna omgekleed en laatste bagage ingepakt en in de lobby gaan wachten to de taxi daar was. Ondertussen een fles water mee voor onderweg.
Bij aankomst op de luchthaven van Antalya door de controle met alle bagage, daarna inchecken, door paspoortcontrole en daarna door security om vervolgens door te lopen naar de gate. Ook daar weer controle maar vanwege Jins zijn zonnebloemkeycord konden we deze voorbij. Het keycord gaf hem veel rust omdat hij voorrang kreeg bij lange rijen maar ook gerust werd gesteld waar nodig. Daarna het vliegtuig in alwaar we een vertraging opliepen door iemand die eruit wilde. Dus dat duurde een half uur wat ook niet meer werd ingehaald.
Het mooiste aan vliegen vind ik persoonlijk met de zonsondergang meevliegen. Zo mooi al die verschillende kleuren.
Bij aankomst op Schiphol om 20.30uur was het donker en zag je alleen de lichtjes van de grote steden. Ook hier moesten we door de paspoortcontrole voor we onze bagage konden ophalen. Dat duurde erg lang, maar door de douane waren we zo. Eindelijk weer terug in Nederland. Gezien het late tijdstip, bijna 22uur, hadden we afgesproken een nachtje bij van de Valk Schiphol te slapen en de volgende dag rustig de terugreis te vervolgen. Na de transfer, die we net misten, konden we inchecken en gingen we snel naar de kamer. Daar hadden we nog wat gesnackt en zijn vrij snel daarna gaan slapen.
De volgende ochtend na het ontbijt nog wat baantjes gezwommen om na de heerlijke douche de aftocht naar huis voort te zetten. Via de shuttle, trein konden we Papa en Pip knuffelen om vervolgens het laatste stukje met auto te vervolgen tot thuis.
Home sweet home!!!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 395
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/196/325_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-terugreis
)
[3] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104795
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-24
[photoRevision] => 0
[title] => Eten en drinken
[message] =>
Hoe bevalt het?
Enerzijds heerlijk, niks hoeft alles kan. Eten en drinken waar en wanneer je wilt. Niks is te gek, anderzijds gebruiken we nog niet de helft van wat er aangeboden wordt.
Animatie hebben we 1 avond gebruikt, maar ons balkon is heerlijk.
Wat dit hotel wel heeft en bijzonder is, zijn foodtrucks waar je tussen 12uur en 18uur gebruik van kunt maken. Er is een soort festival vibe gecreëerd waar je dus bij 12 verschillende foodtrucks eten kunt halen. Hamburgers, friet, wafels, taco's, kebab, pizza's, noodles, noem maar op. Hier kun je dus hapjes halen en lekker opsmullen waarbij de obers je gewillig bedienen. Zie bijgevoegde foto's.
's Morgens en 's avonds wel een eetzaal waar een flink buffet staat. 's Avonds met diverse thema's, 's middags is er een klein buffet waarbij onder andere je de hele dag vers fruit kunt halen.
Kortom Jins geniet er zeker ook van door verschillende cocktails te proberen, uiteraard alcoholvrij.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 228
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/195/892_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eten-en-drinken
)
[4] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104794
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-23
[photoRevision] => 0
[title] => Het leed dat pinnen heet
[message] =>
Normaal ben ik best goed voorbereid als ik op reis ga. Dus voldoende geld mee, pinpassen etc. Maar dit keer had ik niet veel meegenomen omdat ik verwachtte het niet nodig te hebben.
Het was textielmarkt dus toch maar wat Turkse Lira's pinnen.
500 meter van ons hotel staan 6 pinautomaten tegenover een supermarkt. Dus je zou verwachten dat er ééntje het wel zou moeten doen. Ik heel droog geprobeerd met de telefoon maar moest een 'rare' transactiecode invoeren en qr-code scannen. Kortom ik raakte lichtelijk in paniek omdat ik geen woord Turks sprak. Buiten het hotel doet de WiFi het niet dus hoe kom ik aan geld voor de markt? Uiteindelijk doorgelopen en daarbij nog 4 pinautomaten inclusief bank gepasseerd maar bij iedere pinautomaat was hetzelfde probleem. Ik kreeg er dus geen geld uit en ook de enkele automaat in het Engels nam mijn telefoon niet voor contactloos betalen.
Na 30 minuten bij ruim 30 graden te hebben gelopen, toch maar besloten terug te lopen naar het hotel en geen markt die dag te bezoeken maar uit te zoeken hoe we aan geld konden komen.
Lang leve youtube, waarop een filmpje te zien is, hoe een Turkse pinautomaat bediend kan worden. Hierbij werkt het dus niet om contactloos te pinnen, maar gewoon je bankpas in de gleuf te doen. Oh ja, bijna vergeten maar dat kan dus ook nog. Dus wij de volgende dag met lood in de schoenen terug. Geloof het of niet, maar toen ik de bankpas in gleuf duwde, kreeg ik in het Nederlands uitleg hoe verder te gaan.
Uiteindelijk kwamen wij dus terug met Turkse Lira's en proberen we morgen opnieuw een markt te bezoeken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 230
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/turkije,kemer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-leed-dat-pinnen-heet
)
[5] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104746
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-18
[photoRevision] => 0
[title] => De heenreis
[message] =>
Wat een lange dag was dat! Om 5.45uur ging de wekker, normaal gaat deze 6.15uur maar toch voelde dit als erg vroeg. Het ontbijtje, een overnights, stond al te wachten in de koelkast dus nu een frisse douche en na het ontbijtje snel de auto in. Het is vandaag papa's verjaardag en ook al is hij al lang niet meer bij ons, ik wil toch een bloemetje op zijn graf neerleggen. Om 7.18uur nemen we de trein vanuit Tiel via Utrecht naar Schiphol. Op Schiphol was er voor Jins assistentie geboekt zodat hij niet te lang overal hoefde te wachten en met zijn zonnebloemkeycord kon hij overal snel doorheen. Zelfs bij de douane knoopte de medewerker een gezellig praatje met hem aan. Daarna hadden we 2 uur om te shoppen en rustig te eten voor we konden boarden.
Toen we bij de gate aankwamen mochten we meteen door naar het vliegtuig. We vlogen in een dreamliner en dat wilde Jins erg graag. Toen we ons hadden gesetteld, hadden we een buurvrouw naast ons maar later ging ze toch weg om samen met haar dochter en kleinzoon een plekje naast elkaar aan te nemen.
We hadden 14 minuten vertraging ivm drukte op schiphol maar uiteindelijk kwamen we 5 minuten eerder aan dan oorspronkelijk gepland. In Turkije stond een privé taxi op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen. Deze rit duurde 1,5 uur door de avondspits.
Wat we onderweg zagen was erg mooi, want er was een supermaan boven zee. Ook gaat de zon hier vroeg onder. Half 6 begint het te schemeren maar kwart over 6 is het echt donker. Hierdoor hebben we dus nog niks gezien van het resort.
Om half 8 hebben we ingecheckt, ons opgefrist en snel wat gaan eten. Deze dag gingen we vroeg slapen rond 21uur om alle indrukken te verwerken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 271
[author] => Eline & Jins
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/195/453_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-heenreis
)
[6] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104361
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-27
[photoRevision] => 0
[title] => 26-9-2024 we gaan weer terug naar huis.
[message] =>
Deze laatste dag staat gepland als reisdag. Aangezien we pas om 17.00 vliegen hebben we alle tijd om te pakken en rustig aan te doen. C heeft met de receptie afgesproken dat de taxi om 13.00 klaar staat. Zij heeft de receptionist betaald en hij zal de taxi betalen. De rit van ruim een uur kost 35 euro of 1200 TL. Geen slechte prijs. We zitten rond 09.00 aan het ontbijt en doen dat ook kalm aan. Daarna is het tijd om mijn koffertje dicht te persen. Echt massief vol, met wasgoed, een toilettas en mijn andere paar schoenen. Om de tijd te doden en niet steeds op een schermpje te turen halen we de nieuwe backgammondoos tevoorschijn. We spelen een aantal potjes tot het rond 13.00 is. We wachten buiten en uiteindelijk komt de taxi. Dit is de eerste keer dat we in een taxi het verkeer van Istanbul meemaken. C rijdt mee, ik zit rustig achterin. De chauffeur, een Koerd, heeft via Google Translate een soort gesprek, hij geeft best hoog op van Turkije en vooral van Instanbul. Na een goed uur en veel heftig verkeer komen we aan op het vliegveld. We hebben uit de koelkast de laatste twee biertjes meegenomen. Vlak na de ingang staan al stations waar je al je spullen kan weg/leeggooien. De biertjes komen natuurlijk nooit door security, dus die maken we ter plekke open voor een laatste toost op deze trip. De halfvolle blikjes en de drinkflessen worden netjes leeggegooid en we gaan door security. Voordat we in het vliegtuig zitten hebben we wel 6x de instapkaart en het paspoort laten zien. Dat heeft geen betere machten aangeroepen, want eenmaal in het vliegtuig krijgen we de mededeling dat er is kras is gevonden op een bagageluik. Er moet worden uitgezocht of dit binnen de vliegtoleranties past. Het hele verhaal duurt twee uur, daarna nog wat wachttijd voordat we van Amsterdam toestemming krijgen om op te stijgen in verband met tijdslots daar. Al met al ruim twee uur vertraging op een vlucht van ruim 3 uur. Naast mij zit een half-Turkse KLM stewardess die een paar dagen in Istanbul is geweest. We hebben wat leuke gesprekjes, over passagiers en haar vak, maar ook over zelfontwikkeling en zelfgenezing. Sandwiches en water later komen we uiteindelijk aan op Schiphol. C gaat heel snel naar buiten, een WC opzoeken. Ik wacht rustig af tot mijn rijtje aan de beurt is. Ik duik de kelder in, naar de trein. Tweemaal overstappen, dan sta ik weer in Waddinxveen. Mijn autootje staat braaf te wachten en ik ben snel thuis. Gelijk maar even een was aangezet, die moet toch gebeuren.
Al met al was dit een leuke trip, met heel veel wandelen (vandaag ook weer ruim 7000 stappen). De twee delen van Istanbul zijn zichtbaar verschillend, maar allebei leuk. Wie weet kom ik er nog eens!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 416
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/192/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 26-9-2024-we-gaan-weer-terug-naar-huis
)
[7] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104332
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-25
[photoRevision] => 0
[title] => 25-9-2024, de laatste volle dag
[message] =>
Vandaag is voor ons de laatste complete dag in Istanbul. Er zijn nogal wat plannen. Eerst winkelen in het Aziatische deel, daarna winkelen in het westen, in de enorme winkelstraat vanaf het Taksim plein. In het Aziatische deel had C een tasje onthouden dat ze graag wilde meenemen. Op weg naar T1 zien we dat de deuren van een soort mausoleum openstaan. Je mag naar binnen, schoenen uit, hoofddoek voor de dames. De hoofdcrypte is van Sultan Han. Verder staan er nog heel veel, ook een rijtje op kindergrootte. Ze zijn rijk versierd, de ruimte zelf is ook fantastisch gedecoreerd. Een leuk onverwacht begin van de ochtend! Zoals elke dag staat op het plein voor de moskee een soort pantserwagen, die ziet er best grappig uit. Bij een apotheek halen we Loperamide, om het lijf van C rustig te krijgen, ook voor de terugreis. We komen met tram T1 aan bij de havens. De tocht per voorboot naar de overkant is zoals altijd probleemloos. In Azië aangekomen duiken we via een aantal winkelstraatjes weer de bazar in waar C dat tasje weet te vinden. Het blijkt echter toch anders dan in haar memorie, dus het blijft daar mooi hangen. We stappen in een bus naar de markt, maar die blijkt alleen op dinsdag en vrijdag open te zijn. We gaan dus weer per bus terug richting haven. We dwalen nog wat door winkelstraten, waaronder een die geheel is gewijd aan bruidskleding en accessoires. Daarna ligt in een straat een geocache die ik redelijk snel vind. We lopen nog bijna een kilometer naar een andere cache. Hierbij komen we terecht bij de impound yard van de verkeerspolitie, de takelwagens rijden af en aan. Deze cache kunnen we echter niet vinden. Terug naar de haven, waar we de boot terug nemen naar het westen. Daar aangekomen zien we een gekkenhuis van honderden meeuwen die allemaal steeds naar een plekje duiken waar naar blijkt een grote berg visafval is gestort. Hierna nemen we een kleine onbemande metro die steil omhoog door een tunnel rijdt. Naar zeggen is het de tweede ondergrondse metrotunnel ooit gebouwd. We zijn daarna al aardig op hoogte van de winkelstraat en komen uit bij het begin van het historische trammetje. Dat brengt ons wederom naar het Taksim plein, alwaar wij onze afdaling door de winkelstraat beginnen. C wil noga en baklava meenemen naar huis, de winkel waar we belanden is een lust voor het oog. In een zijstraatje gaan we bij een cafeetje wat drinken. Voor onze neus komt achteruit een kleine bus de straat ingereden, begeleid door wat agenten. Hij blijft pal voor onze neus staan. Er komen 10-15 politiemensen uit van de mobiele eenheid (Google Translate), de meesten gewoon bewapend met pistool maar ook twee met kogelwerende vesten en een geweer. Vanavond wordt een interland voetbalwedstrijd gespeeld tegen Griekenland en om de hoek zit de Griekse ambassade. Ik denk dat dat een factor is, verder ligt het stadion hier niet te ver vandaan. Zoals eerder gezegd: voetbal is hier een heftige emotie. We wandelen verder naar beneden tot aan het water. Te voet gaan we de Galata brug over, op weg naar T1. Die brengt ons vlak bij huis, maar eerst gaan we nog het laatste avondmaal hier gebruiken. Het smaakt weer uitstekend.
Ik bekijk de gegevens van mijn horloge, we hebben vandaag ons weekrecord gevestigd met 19.422 stappen. Dat betekent dat we, zonder morgen mee te rekenen, al ruim 107.000 stappen hebben gedaan deze week. Niet zo gek dat we 's avonds de voeten voelen en de rest ook ...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 200
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/192/053_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 25-9-2024-de-laatste-volle-dag
)
[8] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104311
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-24
[photoRevision] => 0
[title] => 24-9-2024 De Zwarte Zee is gewoon blauw
[message] =>
We gaan vandaag afzonderlijk op pad. We hebben geen haast en vertrekken aan het einde van de ochtend. C blijft een beetje in de buurt van de bewoonde wereld en wil een hamam bezoeken, ik ga er op uit om wat geocaches te zoeken. Mijn idee is om zo noordelijk mogelijk te komen. Ik wil de laatste brug over de Bosporus zien en de Zwarte Zee. Het is nogal een eind reizen met OV. Ik neem eerst Tram5 naar het beginpunt van Metro2. Daarna reis ik met de metro tot het eindpunt. Om weer boven te komen moet ik zeker 8 roltrappen op en geen kleintjes. Naast het metrostation is een grote busterminal, maar ook een gigantisch park. Hier liggen 5 caches. Ik ben er wel een uur of twee zoet mee, zo groot is dat park. Uiteindelijk heb ik ze allemaal gevonden, sommige caches waren fysiek wel een uitdaging voor 't ouwe lijf. Langs de vele kilometers paden staat begroeiing die bewaterd kan worden door nog veel meer kilometers druppelslang. In een uitspanning van het park nuttig ik een tosti en koffie, een fles water gaat mee. Ik wandel terug naar de busterminal. Het is daar een krioelen van bussen die parkeren en manoeuvreren. Een wonder dat het allemaal goed gaat. Ik laat me door een official via een reizende jongedame uitleggen welke bus 150 is, want die moet ik hebben. Als de bus niet aan staat is de display leeg, anders had ik 'm vast zelf gevonden. Ik sta gelukkig zo ver vooraan in de wachtrij dat ik een zitplaats heb. De bus wordt onderweg steeds voller, ze staan als haringen in een ton. Ik zie gelukkig wel dat jonge mensen opstaan voor ouderen. Uiteindelijk stap ik net voorbij de laatste Bosporus brug uit, eerst de cache zoeken. Het blijkt dat ik beter had moeten lezen, dan was ik een halte verder uitgestapt. Nu mag ik lopen. Eerst een stuk langs de weg, daarna een heel eind zijweg. Op een stukje van de zijweg zie ik een stukje Zwarte Zee. Spoiler alert: hij is gewoon blauw, maar het eerste doel van vandaag is toch een beetje gehaald. De cache ligt op terrein wat met prikkeldraad is afgesloten. Met wat moeite er tussendoor. Ik vind een soort geitenpaadje tussen de begroeiing en volg dat globaal in de juiste richting. Uiteindelijk moet ik haaks de bush in. Dat lukt best een eindje door de bramen (zonder vrucht), maar uiteindelijk staan de braamstruiken meer dan manshoog, er is geen doorkomen aan. Ik ben nog maar 16 meter van de cache, maar het had net zo goed 16 kilometer kunnen zijn. Helaas, niet bereikbaar. Ik loop het geitenpaadje weer terug en klauter door het prikkeldraad. De zijweg loopt schuin omhoog en ik ben aardig moe. Voor de grap steek ik een duim op als er een auto langsrijdt. Ja hoor, een lift van twee aardige Azerbeidjaanse mannen. Ze brengen me niet naar de bushalte, wat ik had gevraagd, maar gewoon helemaal naar het metrostation! Dat scheelt een horten en stoten busrit, heel fijn. De metrorit is weer lang, van beginpunt naar eindpunt. Heel soms even bovengronds, maar grotendeels in het donker. Aan het einde kan ik zo snel T5 niet vinden, maar wel T1. Die brengt me ook thuis, ik moet dan alleen wat verder lopen. Na twee haltes houdt-ie er mee op. Er wordt iets omgeroepen en de helft van de mensen stapt uit. Ik blijf zitten. De tram rijdt vervolgens de andere kant op. Geen idee wat de storing is, ik kon er natuurlijk niets van verstaan. Bij de volgende halte stappen we echt allemaal uit. Even naar een ander spoor, waar binnen twee minuten alweer een T1 aankomt. Uiteindelijk ben ik dus rond 19.30 weer thuis. C was rond 17.45 thuis van in de buurt winkels kijken en een bezoekje aan de hamam. De hamam viel tegen, de massage na afloop beviel wel goed. Rond 20.30 zoeken we een restaurantje op. Ik eet kip kerrie, C drinkt alleen water. Die buikgriep houdt stevig aan. We doen nog wat boodschapjes, daarna gaat C naar bed en ik ga zitten tikken voor de lieve lezertjes en daarna wat geheel onnuttige social media bijhouden.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 187
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/855_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 24-9-2024-de-zwarte-zee-is-gewoon-blauw
)
[9] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104293
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-23
[photoRevision] => 0
[title] => 23-9-2024 We komen over de brug
[message] =>
De zijtak van de Bosporus waar we voor bijna alles aan de andere kant moeten zijn heet de Gouden Hoorn. De vorm maakt die hoorn wel duidelijk, het "goud" komt waarschijnlijk van het eerste gebruik als handelsplaats. Genoeg theorie voor nu. We zijn een aantal keren bij de Galata brug op een veerboot gestapt, nu gaan we het gebied aan de overkant zelf bekijken. Met tram T5 willen we naar de brug. Omdat we op het perron nog 35 minuten moeten wachten en T5 in de andere richting net aankomt besluiten we dat we net zo goed daarin kunnen stappen en meerijden in plaats van op dat suffe perron te zitten. Zo zie je nog eens wat en het is toch een heen-en-weer lijn. Dertien haltes in plaats van één, een veel leuker uitzicht en extra kilometers voor dezelfde prijs in deze extreem lange tram die overigens weer bijna leeg is. Ik kan zeker 7 wagens van 20 meter zien, maar ik weet niet of ik ook het einde zie. We wandelen naar de brug en op de brug probeer ik weer de geocache te vinden die eerst mislukte. Nou, het lukt weer niet, jammer dan. Het doel is o.a. om een heel grote winkelstraat te bezoeken. Over de brug slaan we linksaf. We komen terecht in een wijk met alleen maar technische winkels, gereedschappen, led-verlichting, lasapparatuur, kabels en snoeren, bouten en moeren, veren, noem het maar op, bijna al deze dingen in aparte winkels. C koopt wat stalen veren voor haar tent in een verenwinkel. De eigenaar zit veren op maat te knippen en maakt graag een babbel. We zien echt wel honderd winkels en via kleine en erg steile straatjes (even een bak koffie en een appelkoek) komen we uiteindelijk bij de Galata toren. De oorspronkelijke houten toren is uit de 6e eeuw, de huidige van steen is uit de 14e eeuw. We gaan er niet in, omdat onze benen geen zin hebben in heel veel trappen naar zo'n 60 meter hoogte. Bij het maken van dit verslag lees ik dat er een lift is, oeps. De wachtrij was zeker 100 mensen lang, daar hadden we ook niet veel zijn in. Met wat moeite vinden we het begin van de winkelstraat die we willen bezoeken. Hier start ook een rit met een oud trammetje, door die hele winkelstraat naar het Taksimplein, het levendige kernpunt van de stad. We maken het ritje met de tram, erg leuk. Het doet me denken aan de historische tram in Rotterdam, ook zo leuk. De tram heeft een keerlus op het plein en gaat terug zonder ons. De wandelroute terug gaat langs allerlei grote en kleine winkels, we lopen hier en daar binnen. In deze straat staat ook een enorme Roomse kerk die we van binnen bekijken. Sereen, mooi licht en religieus gezang. Er staat wel een politieauto voor het complex, want ook in Instanbul zijn gekkies. Uiteindelijk zijn we weer op de plek waar we in de oude tram stapten. In de buurt vinden we een terrasje met bijna uitzicht op de toren. Voor onze neus begint een fotosessie van een bruidspaar. De fotograaf lijkt een opgeschoten puber met maar één camera, het winkel- en torenpubliek loopt er steeds achter en langs, de bruid lijkt op haar telefoon aan de fotograaf te laten zien welke foto's ze graag wil. Het is een vermakelijk spektakel. We hobbelen via steile straatjes met vierkante keitjes verder naar beneden. De kuiten hebben het zwaar. Uiteindelijk bereiken we de brug en wandelen we terug naar de overkant. Nog een stukje, dan pakken we T1. Die zet ons af in de buurt van ons hotel. Onderweg komen we langs het restaurant waar ik gisteren alleen heb gegeten, nu doen we dat samen. Na een lekker maaltje gaan we richting hotel, waar de schoenen met genoegen uitgaan. De teller staat vandaag op 16.500 stappen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 204
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/764_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 23-9-2024-we-komen-over-de-brug
)
[10] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104273
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-22
[photoRevision] => 0
[title] => 22-9-2024 Wandelen in het park
[message] =>
Vandaag staat op de planning om een bezoek te brengen aan het grootste en groenste park van Istanbul, Yildiz Park. Daar moeten we komen via een leuk wijkje met gezellige winkelstraatjes. Dat klinkt veelbelovend. C heeft niet goed geslapen maar we gaan het proberen. We pakken tram T6, die ons 1 halte verder brengt, op weg naar de veerboot. Het beginstation van deze lijn, een kopstation, heeft een bijzondere grandeur vergeleken bij wat we bij andere haltes zien. We pakken de veerboot twee haltes mee tot aan het "leuke wijkje". Onderweg begint het te stortregenen, maar tegen de tijd dat we aanmeren is het weer droog. We liggen bijna onder de Bosporus brug, die we gisteren na zonsondergang in de verte vol lichtjes zagen. Het dorpje valt best tegen. Op een pleintje staan wel 20 kraampjes die allemaal hetzelfde ijs verkopen, maar bezoekers zijn er hoegenaamd niet. Veel winkels zijn gesloten, het is een beetje een dooie boel. Misschien helpt het mee dat het zondag is, maar ik weet niet of de Turkse samenleving daar veel aan doet. Ik spot een wel 40 cm hoge Minion taart bij een bakker. Terwijl ik even iets (weet niet meer wat) aan het bekijken ben koopt C een dames-zonnehoed om haar bolletje een beetje uit de zon te houden. Ik draag zelf in de zon altijd een hoed, meestal een Indiana Jones model, mijn bol mag van de dokter niet veel zon meer hebben. Als gehoed koppel gaan we op pad naar het park. We lopen daarvoor zeker twee kilometer langs een drukke verkeersweg met aan weerszijden mooie grote bomen. Uiteindelijk komen we bij het park. Het is groot, het is groen en het heeft alléén maar steile paden. Dat wordt afzien met zo af en toe even rusten op een van de vele picknickbanken die er staan. Onderweg lopen we een stukje om over een soort pad van hangbruggen die op hoogte tussen de bomen hangen. Het ziet er mooi uit, beneden loopt een stroompje. Hierna zwoegen we door tot het verste punt, waar een restaurantje zit. De hoognodige WC hebben ze gewoon niet, hier zullen vooral veel dames van zuchten. We wandelen weer terug. Waar de heenweg omhoog een aanslag was op de bovenbenen, de terugweg naar beneden doet vooral zeer aan de kuiten. Al met al een prima training dus. We lopen langs diezelfde verkeersweg naar een wijkje verderop waar we de boot weer willen pakken. Bij de aanlegplaatsen, waar overigens ongeveer elke twee minuten wel een boot aankomt of vertrekt, wil ik lunchen (14.45). C eet nog niets, ik eet een lekkere Dürüm cajun kip, een pittige wrap dus. Na best lang wachten vertrekt onze boot, die we nu maar 1 halte nodig hebben. Weer op de wal gaan we op zoek naar die halte van T6. We kunnen 'm eerst niet vinden, maar belanden wel weer eens in een grote bazar. Ik koop er een mooi backgammonspel, maar eens zien hoe ik dat nou weer meesjouw. Uiteindelijk vinden we na een lange wandeling de halte van T6. Daar zitten we bijna een half uur te wachten op de tram, maar uiteindelijk is hij er dan. Nog even en dan zijn we weer thuis. We komen even op temperatuur, daarna gaat C slapen en ik ga wat boodschappen doen en even eten in een restaurantje. Hierna heb ik wat schermtijd en ook de gelegenheid om dit tikwerkje te doen. Nog wat foto's erbij, dan is deze dag ook weer gedocumenteerd.
O ja, de stappenteller geeft elke dag toch minstens 16.000 stappen aan, vandaag zelfs 18.000. Dat zijn geen grote stappen hoor, zo goed doen mijn voeten het niet, vooral met al dat geklauter van vandaag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 183
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/633_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 22-9-2024-wandelen-in-het-park
)
[11] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104250
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-21
[photoRevision] => 0
[title] => 21-9-2024, de overkant
[message] =>
Vandaag staat "the Asian side" op het programma. Dat is het deel van de stad aan de andere kant van de Bosporus. Ons hotel staat in het oude centrum van de westzijde, we gaan oversteken. Eerst een wandelingetje naar de tram, dan met de tram naar de boot. Ook hier kunnen we gewoon op met onze OV-kaart, erg makkelijk. Tijdens de overtocht begint het behoorlijk te regenen, maar tegen het einde wordt dat al een stuk minder. Aan de overkant gaan we een wandeling uit een reisgids lopen die ons langs een paar bijzondere plekjes moet brengen. Als we de veerboot verlaten duiken we bijna direct een bazar in waar alleen maar elektronica wordt verkocht, telefoons, laptops, koptelefoons, noem het maar op. Ik kijk even rond naar een vervanging van mijn kapotte reis-koptelefoon met noise cancelling, maar ik vind alleen bluetooth apparaten. Voor hedendaagse toepassingen snap ik dat, maar ik wil 'm graag kunnen aansluiten in het vliegtuig, gewoon met een kabeltje.
De wandelroute stuurt ons door heel veel winkelstraten, onder andere langs een hele straat vol antiekwinkels. Erg leuk om te zien, een winkel met bijzondere uurwerken trekt echt mijn aandacht. Wat opvalt is dat dit deel van de stad veel authentieker oogt dan het massatoerisme in ons deel. Heel veel winkelende mensen, veel jonge mensen ook. Het is druk en de terrassen zitten vol. Uiteraard een lunch met koffie (Nescafé) en een soort bladerdeeg koek met kaas erin. Gewoon lekker. Voor de koffie hadden we keuze tussen dit of Turkse koffie, dan maar oploskoffie. We proberen een bakkerij te vinden uit het boekje dat belooft dat je hier al je dieetplannen overboord zal gooien. We vinden de bakkerij niet en misschien is dat maar goed ook! Vandaag lopen heel veel mensen in geel-blauwe shirts van de voetbalclub. Voetbal is in Turkije nog veel belangrijker dan in Nederland, het is pure groeps-emotie. Bij het standbeeld van een stier maken heel veel supporters foto's met sjaals van de club. Later komen we in kleine kroegstraatjes uitzinnige menigten tegen die luid scanderen en dansen. Opvallend genoeg hebben de meesten gewoon een fles water op tafel staan in plaats van bier bij ons. De gekte is hier compleet, iedereen juicht, zingt en klapt er op los. Ik loop langs een winkel met zilveren sieraden en ga er eens binnen om te kijken of ze mijn puzzelring hebben in een comfortabele maat. Het hulpje in de winkel laat mijn eigen ring ui elkaar vallen en probeert hem weer dicht te puzzelen. Ik laat hem even zweten hoor, dat gaat hem nooit lukken. Uiteindelijk doe ik het zelf maar om die arme jongen niet teveel van streek te maken. Ze hebben de ring in een maatje groter, die zit veel fijner en ik koop 'm. We pakken vermoeid de boot terug. Aan de andere kant moeten we nog over een brug over een zijarm van de Bosporus. Dit doen we te voet, omdat C het beste visrestaurant (volgens de reisgids) wil bezoeken. Dat ligt in het midden van de brug op de benedenverdieping. We eten er inderdaad heerlijk, ik heb een baars uit de oven, onder een korst gegrilde kaas. Een heel mooie combi. We verbinden met de wifi van het restaurant en ik zie dat er op de brug twee geocaches liggen. De eerste, in het midden van de brug, vind ik niet. Ik lees een tip om met de selfie stand van de telefoon onder de brugleuning te kijken. Dat levert helaas niets op. De leuning staat overigens vol met vele tientallen vissers die allemaal wat proberen te vangen. Ik heb daar geen vis gezien. De cache aan het einde van de brug heb ik met de selfie camera snel gevonden. Mijn eerste in Turkije. Met twee trams komen weer terug in ons buurtje, waar we de vermoeide benen kunnen strekken. Het was weer een memorabele dag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 195
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/503_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 21-9-2024-de-overkant
)
[12] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104214
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-20
[photoRevision] => 2
[title] => 20-9-2024 De eerste kijkdag
[message] =>
Ik heb goed geslapen. Al vóór 08.00 fris gedoucht en aan de e-mail en dergelijke. Om 08.45 komt Christel een keer kijken, die had de tijd nog niet goed gezet en dacht dat het een uur vroeger was. We kunnen op de kamer nog geen koffie maken, maar we hebben geboekt inclusief ontbijt. Hiervoor beklimmen we nog een paar trappen en komen we uit op het dakterras. Een simpel maar ruim voldoende ontbijt en ... tromgeroffel ... koffie!!
We kunnen er weer tegen en gaan vandaag de buurt verkennen. Langs de Aga Sofia en de Blauwe Moskee komen we bij het Paleismuseum. De entree is 1700 p.p., goed aan de prijs. Maar .. wat een uitgestrekt en interessant complex is dit! Dit complex, met allerlei rangen en standen en een haremafdeling is zo groot dat we er echt uren ronddwalen. De kunst van keramiek is hier op grote hoogte, prachtig tegelwerk en mooie vertrekken. We proberen steeds net vóór of na een grote groep toeristen met gids en vlaggetje te lopen, maar dat lukt niet altijd. Op een gegeven moment willen mijn voeten niet meer verder, ik ga even zitten en Christel gaat nog even een half uurtje een ander deel bekijken. Hierna lopen we (nog een heel eind) naar de uitgang. We zijn echt al uren onderweg en zijn toe aan eten en drinken. Bij een kraampje laat ik twee grote bekers sinaasappelsap persen, heerlijk! Hierna vinden we een restaurantje waar we een lekkere Turkse pizza met gehakt en kaas soldaat maken.
De voetjes hebben even gerust, dus we kunnen weer. We gaan lopend op weg naar de Grand Bazar. Dit is een labyrint van mooie gangen met boog-plafonds. Heel veel goud- en zilverwinkels, waar tot zelfs een baar van een kilo goud in de etalage ligt. Die zou overigens zo'n 73.000 euro moeten kosten, dat gaat boven mijn reisbudget. Verder veel kleding, nep-merkspullen en ook een paar mooie winkels met thee en kruiden. Daar hangt dan ook een heerlijke geur. Wanneer er aan gene zijde hoge nood ontstaat lopen we de bazar weer uit op zoek naar een restaurantje met toilet. Dat lukt natuurlijk. We drinken er weer een vers sinaasappelsapje.
Voor de reis naar huis raadt een jongeman van het OV-bedrijf ons een tram (T1) aan. Christel wil alleen met T6 naar huis. Een lang verhaal kort: we gaan lopen. Onderweg doen we nog wat boodschappen en uiteindelijk komen we thuis. Een bak oploskoffie en een welverdiend biertje aan onze eigen tafel is onze beloning. Mijn voetjes en de knie van Christel hebben even genoeg geklommen en gedaald en trappen gelopen. Na een goede rusttijd moeten we toch wel weer wat gaan eten. C raadpleegt het grote www en komt via Tripadvisor aan een restaurant op 2 minuten lopen. Nou, laten het er vier zijn in ons tempo ... We hebben er heerlijk gegeten, die voetreis was het royaal waard. C gaat nog even filmpje kijken op bed, ik ga mijn verslag van vandaag afmaken. Straks komt vast ook bij mij die man met de hamer langs. Morgen weer een dag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 202
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/295_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => 20-9-2024-de-eerste-kijkdag
)
[13] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104211
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-19
[photoRevision] => 2
[title] => 19-9-2024 We gaan op reis
[message] =>
We reizen elk apart met de trein naar Schiphol. Per trein is dat zo makkelijk, je stapt ongeveer onder de centrale hal uit. We treffen elkaar even na 09.00. Uiteraard gewoon op pad, het is zoals gewoonlijk een beste tippel door die enorme luchthaven. Maar ook tijd voor een ritueel ... mijn vakantie begint altijd met een biertje op de luchthaven, ongeacht het tijdstip. Ik bedenk dan maar dat het ergens op de wereld vast na 17.00 is, dan mag het.
Om 11.40 vertrekt het boeltje. We hebben elk een plaats aan het gangpad, maar de stoelen naast ons blijven leeg, dat is heerlijk! Bij start en landing zit ik dus bij het raam, wat ik anders nooit doe. De vlucht met KLM is royaler dan bij de prijsvechters waarmee ik meestal reis, meer beenruimte, gratis drankjes en een sandwich.
Om 16.00 lokale tijd landen we, het is er een uur later dan in Nederland. Het is warm, zo'n 25 graden.
Met een city shuttle (200 p.p.) rijden we naar de stad. Daar kopen we een OV kaart met saldo. Je kunt de kaart ook rustig samen gebruiken, dan tik je gewoon 2x af bij het poortje. Een ritje met de tram kost 20 Lira, da's bijna gratis. Bij de Blauwe Moskee stappen we uit, de rest moeten we lopen. Via een mooi park en wat gezellige winkelstraatjes vinden we uiteindelijk hotel Spinel. Ons appartement is prima in orde! De airco staat aan, het is er heerlijk koel. Natuurlijk zijn we wel wat moe en toch een beetje verreisd, dus we ondernemen geen moeilijke dingen meer. Uit eten, dat gaat het worden. Een paar straten verderop eten we prima bij het Old House Restaurant. Op de terugweg nog even wat drankjes gekocht en daarna terug naar huis. Christel gaat op tijd slapen, ik blijf nog even prutsen op mijn laptopje. Dan gaat ook bij mij het licht uit.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 172
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/258_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => 19-9-2024-we-gaan-op-reis
)
[14] => stdClass Object
(
[reportId] => 5102281
[userId] => 434701
[countryId] => 187
[username] => KittyEnReneOpReis
[datePublication] => 2024-06-19
[photoRevision] => 0
[title] => Bodrum
[message] =>
Vanmorgen werden we wakker. En we waren in een andere stad en dit keer zelfs in een ander land. We waren nu aangekomen in Bodrum. Eerst even ontbijten en toe de boot af. Het was best al warm, maar we klagen niet. Het was nog een aardige tippel van de boot de stad in. Het leek niet ver maar je moest een hele grote bocht maken. In de stad was het wel lekker in de straatjes, ze hebben namelijk over de straat allemaal doeken neergehangen dus loop je in de schaduw. Maar kwam er een pleintje dan smolt je weg. Eerst wat drinken heerlijke verse jus oranje. Bij de winkeltjes zijn ze hier wel erg opdringerig. In Griekenland is dat lang zo erg niet. Maar goed een paar kleine dingetjes gekocht, ik kan het toch niet laten. Maar echt heel speciaal is het hier niet. Alles wat je koopt is nep. Ga ik een winkeltje in, en dan weet ik René loop door en wacht dan verderop. Kom ik mensen van de boot tegen en die vragen heel bezorgd aan me of we ruzie hebben. Ik begin te lachen en zeg nee hoor, zo lopen wij altijd. Ja maar hij is al helemaal verderop. Ik zeg we komen elkaar altijd weer tegen. Nou die vrouw vind dat maar helemaal niks dat ik zo alleen op straat liep. Want dat was toch wel gevaarlijk. Gelukkig kwam René eraan en zagen ze dat het goed was. Nog een stukje verder gelopen en toen de kant van de boot weer op. Ondertussen was het 36 graden geworden dus onderweg nog ergens wat gedronken. Maar als het zo warm is dan is het een heel eind lopen. En dan te bedenken dat het vorige week ruim 40 graden was. Toen we op de boot waren was het alweer 15.30 uur. Dus een lunchje ging er wel in. Hierna na de hut om om te kleden. Nou zo ver zijn we niet gekomen want we hebben heerlijk een powernapje gedaan. Daar knap je echt van op. Toen maar aankleden voor het diner. Zitten we aan tafel en dan moet je het diner scannen. Nou vanavond was het niet veel bijzonders, dus zijn we naar boven gegaan en hebben we daar gegeten. Na het eten lekker buiten op het dek een bakkie gedaan. Mooi naar de zonsondergang gekeken. Later nog even gekaart en nu ga ik zo me mandje weer in. Hoe het in Kos was lezen je morgen. Slaap lekker allemaal en tot morgen doeiiii Kitty
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-10-07 10:16:09
[totalVisitorCount] => 88439
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 283
[author] => Kitty
[cityName] => Bodrum
[travelId] => 529906
[travelTitle] => Istanbul en Cruise Griekenland
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-cruise-griekenland
[dateDepart] => 2024-06-13
[dateReturn] => 2024-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 13
[goalName] => Cruise
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/177/997_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/434/701_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bodrum
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[reportId] => 5107019
[userId] => 383868
[countryId] => 187
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2025-04-21
[photoRevision] => 0
[title] => Kamperen in de aardkorst
[message] =>
In Edirne boog ik me over de financiën: ik deed mijn belastingaangifte en bekeek bij- en afschrijvingen. Thai Airways had een deel van de ticketprijs terugbetaald. Netjes. Zo pakte mijn beslissing om in februari af te zien van de vlucht naar Thailand financieel niet al te nadelig uit. Op mijn laatste vrije middag bekeek ik de stad. Er was een lange bazaar en er waren indrukwekkende moskeeën en levendige straten met fruitverkopers en gevulde restaurantterrassen.
Slapen deed ik meestal weinig in ho(s)tels, door de aanwezigheid van koffie, internet en rumoer; wat dat betreft was het goed dat ik weer buiten ging slapen. Ik reed Edirne uit. Op deze eerste fietsdag werd ik geconfronteerd met dat wat ik als onvermijdelijk had beschouwd. Ik reed al anderhalve maand zonder ook maar één lekke band, maar nu was ik in Turkije. Dat land heeft heerlijk brede vluchtstroken om te fietsen, maar er sneuvelt nogal eens een vrachtwagenband en de restanten ervan, inclusief ijzerdraadjes, liggen op die vluchtstroken. Ik had mijn eerste lekke band en drie kwartier na de hervatting van de tocht de tweede. ’s Avonds, tegen half acht, was er een klein natuurgebied langs de weg en ik greep mijn kans; veel beschutting was er niet in deze regio om ongezien te kamperen.
Ik zou de volgende dag het traject Keșan - Gelibolu rijden en daar overlapte mijn route met die van 2013, toen ik vanuit Griekenland kwam. Toen nam ik, om de chaos van Istanbul te mijden, de ferry van Gelibolu naar het Aziatische deel van Turkije. Nu zou ik dat verderop doen. Voor de aardigheid keek ik in mijn statistieken waar ik me destijds bevond na evenzoveel (48) dagen. Ik kampeerde toen op het genoemde traject, 44 kilometer verder dan waar ik nu was. Ik was toen nog een snelle rekel, ziet u. Doordat het door het verschuiven van de tijd langer licht was, moest ik mijn avondroutine aanpassen. Ik had mezelf aangewend een uur te rusten na het eten, maar dat uur moest ik gaan schrappen nu ik langer doorfietste. Het lezen in de avond werd een gevecht tegen de slaap, een gevecht dat ik deze avond verloor. Het pakte niet slecht uit want voor het eerst in lange tijd lukte het me om weer eens een lange nacht te maken, een van tienenhalf uur.
Er leek een patroon te zijn in het weer in deze regio. De ochtenden waren zwaarbewolkt, als ik geluk had klaarde het in de middag op en in de namiddag was er grijszwarte ellende die vaak gepaard ging met regen. Deze dag was geen uitzondering. Ik bevoorraadde me bij een hypermarkt in Keșan. Ik probeerde ook opnieuw geld te pinnen, maar alle banken kondigden aan ongeveer 8% van het bedrag te zullen graaien, naast een (facultatieve) conversie naar euro’s met een bedenkelijke koers. Ik stelde het pinnen nog even uit. In een aangenaam park vol picknicktafels lunchte ik, al kwam er wel enkele minuten een vaag figuur bij me aan tafel zitten. In regen en grijze mist maakte ik de dag vol en de volgende ochtend zag ik, niet voor het eerst, een laag troep op mijn tent en fiets liggen. ‘Dat is Saharazand’, zei de nationale weerman, terwijl je de interesse van televisiekijkers voor weerberichten dramatisch zag afnemen. Ik pakte mijn leesbril er eens bij en bestudeerde het stof. Als ik het niet dacht. Barium, strontium, aluminium. Dat blijft natuurlijk niet eeuwig in vlagen in de lucht hangen. Vroeg of laat zit dat op je fiets. En in je longen. En in je brood. De zon brak door en ik zag de laatste grijsheid in de verte wegdrijven. Dacht ik. Maar dat was een misvatting. De grijsheid dreef naar me toe. Ik ging een lange tunnel in en toen ik eruit kwam hoosde het, maar gelukkig ging ik snel een volgende tunnel in. Aan het eind ervan schuilde ik, en een klein half uur later reed ik naar Kilitbahir. Ik nam er de ferry naar Çanakkale. Voor het eerst sinds december 2016 was ik terug in Azië. Ik pinde geld voor de komende weken en kocht vers brood. Dat werd al vlot een handige werkwijze: rond lunchtijd vers brood, worst of schapenkaas en cola kopen. Op een plein lunchte ik onder de dreigende hemel. Daarna volgde een mooie klim langs dennenbossen en een meer. En voor het eerst luisterde ik onderweg weer naar muziek, nu het veilig kon op die ruime vluchtstroken. Ik was mijn reisplaylist blijven updaten de afgelopen jaren; het werd mijn werkplaylist. Toen ik in mei vorig jaar stopte met werken voerde ik nog één update uit, maar had geen reis of werk meer om die laatste versie af te spelen. Wat ik wel deed was doorgaan met zoeken naar mogelijke nieuwe aanwinsten. Nu ik weer op reis was had ik daarom een nog verse playlist van 1000 songs liggen plus zo’n 300 potentiële verrijkingen. Ik smachtte ernaar mijn collectie te leren kennen.
Er volgde nieuwe regen. Nieuwe lekke banden. En mijn klomp brak. Want toen ik na het plakken van twee gaten in één band de band routineus terugplaatste en oppompte, gebeurde het onmogelijke. Ik gebruik een simpel handpompje van een paar euro; daarmee krijg je een band niet strak opgepompt omdat de weerstand op een bepaald moment te krachtig wordt. En toch… ontplofte de binnenband. Mijn Schwalbe-kwaliteitsbinnenband. Mijn eerste band kon in deze fase van de reis al in de vuilcontainer. Later schuilde ik in een bushokje en dacht na over vorige reizen. Plots herinnerde ik me veel verregende reisfases in Europa. Griekenland, maart 2016. IJsland, Noorwegen, Finland en het druipende slot in Nederland, in de zomer van 2017. Portugal, Oostenrijk en opnieuw Nederland, in 2020. Nu strekte de misère zich uit buiten Europa. Turkije zou mijn redding zijn, zo had ik gedacht. Bij mijn vertrek in februari was het er aan de zuidkust al 17°C. Nu waren we bijna twee maanden verder en was het in het binnenland nog steeds ellendig. En dat terwijl ik van mijn volgende landen, Georgië en Armenië, weinig verwachtingen had als het ging om droogte en warmte. Wel van Azerbeidzjan, maar dat land had de sluiting van zijn landgrenzen nogmaals verlengd, nu tot 1 juli. Wat als het altijd bleef regenen tot ik deze regio per vliegtuig verliet?
Op een nieuwe grijze ochtend met nieuwe druppels zei ik: ‘Ja, maak het me gemakkelijk. Nog één dag verregenen en ik neem een hotel, en ik kom er niet meer uit voor het fatsoenlijk weer is.’ Maar er wachtte me een aangename middag met af en toe zon. Ik meed de stadsdrukte van Balıkesir en moest daarvoor een pad nemen tussen twee hoofdwegen in. Ik reed langs een kleine rivier en kreeg te maken met poelen over de volle breedte van het pad, poelen die lastig te vermijden waren. Ik hoorde een plons in de rivier en was nieuwsgierig wie of wat er in het water viel. Ik keek opzij en zag twee schildpadden op een boomtak boven het water. Ook zij lieten zich vallen toen ik naderde. Het weer bleef erg wisselvallig. Hoe zonnig het soms ook was, altijd was er dreiging. Onverwacht kon er achter je een donkergrijze wolkenmassa of mist aan komen denderen.
In Ușak was er een bos op een heuvel. Er was daar een universiteit en een deel van het bos behoorde tot het omheinde universiteitsterrein. Maar eromheen was meer bos, en dat bos was voor mij (en vele honden). Een avond later had ik met succes vóór de duisternis de stad Afyonkarahisar achter me gelaten, maar in de schemering slaagde ik er niet in een plek te vinden. Uiteindelijk sloeg ik een afgesloten weg in naar een spoorweg die in onderhoud was en volgde een pad langs het spoor. De tent kwam te staan in de berm tussen het pad en een akker. Ik stond open en bloot in het landschap, maar hier was niemand. Het waren vooral de kampeerplekken die de dag een bijzonder karakter gaven, voor het overige regeerde de regelmaat. Iedere dag bedrijven langs de weg en landbouw. Iedere dag bewolking. Iedere dag naar de Șok voor brood en cola als lunch, en brood als ontbijt voor de volgende dag. Om de dag deed ik tevens inkopen voor de overige momenten. Op weer een volgende avond ontdekte ik een gat in de grond aan de overkant van de weg. Het was iets dat ik vaker zou aantreffen: een stuk ongebruikte grond waarin een valleitje blijkt te liggen van ongeveer een hectare groot. Het zijn fantastische kampeerplaatsen, want je kan meestal volledig uit het zicht verdwijnen. Ik stond deze avond op droge aarde met karige begroeiing en enkele duinen om me heen, op vier meter diepte.
Met de dag werd het kouder. Ik droeg nu weer handschoenen in de ochtend en de hele dag een sweater over mijn longsleeve. Ik hikte aan tegen Konya. Het was de op vijf na grootste stad van Turkije en ik wilde niet door die drukte rijden, maar de stad lag op mijn weg. Ik kon er niet omheen. Of toch? Mogelijk kon het wel, maar die weg was nieuw en op de kaart leek er nog een deel te ontbreken. Ik nam de gok en ging Konya ontwijken. Het viel meteen op dat ik na de afslag vrijwel alleen was; dat was veelzeggend. De omgeving was ook nog nauwelijks ingericht en werd wijder en leger. Het was fantastisch om hier te rijden. Na een tijd was er een afslag naar Aksaray. Met pionnen werd het verkeer naar die afslag gedirigeerd. Rechtdoor was verboden. Ik ging rechtdoor. Dat ging een paar kilometer goed. Daarna hield de weg gewoon op, een meter of vier boven de aarde. Het was me opgevallen dat er aan weerszijden paden liepen. Ik daalde af en volgde het pad links van de weg. De wereld was hier bijna identiek aan die in de steppes van Kazachstan, het was zelfs zonnig. Slechts de spoorlijn en dromedarissen ontbraken. Ik had het erg naar mijn zin. Er wachtten me vijftien kilometer Kazachstan; ik was even terug in die wereld. Later veranderde mijn pad van koers. Heel de tijd waren er reeds geplaatste wegonderdelen te zien, maar nu was er niets meer dat naar een nieuwe weg verwees. Het pad liep tot aan een rivier. Ik kon niet rechtdoor, alleen links of rechts. Rechts stuitte ik al snel op een haaks gelegen rivier. Het linkerpad leek verderop ook dood te lopen op een rivier die ik op mijn kaart zag. Toch ging ik het proberen. Er was een auto die ook zoekende was en die ging me voor. Later zag ik ‘m aan de overkant van het water. Er was dus een brug. Toen ik die gevonden en overgestoken had kon ik rechtdoor naar de hoofdweg, over een pad langs de rivier die ik op de kaart had gezien. Rivieren werden hier leeggepompt voor de aanleg van de weg en het stinkende water werd via kanalen naar elders geleid. Ik reed vijf kilometer naar de hoofdweg en na deze verrassende omzwerving lag Konya achter me. Het kostte me de grootste moeite om in het landbouwgebied waar ik nu was beland een slaapplaats te vinden, maar werd al dwalende over paden en sporadische onbenutte grond weer gered door een onopvallend valleitje dat van een afstand volkomen onzichtbaar was. Opnieuw verdween ik in de aarde, en de boerderijhond op een kilometer afstand stopte abrupt met blaffen. Ik had de afgelopen dagen veel te maken gehad met agressieve honden maar momenteel niet meer. De meeste waren hier dood, dat kon een verklaring zijn. Voorheen zag ik drie dode honden per dag, maar op de dag die volgde zag ik er drie per uur. Pauzerend in een recreatieparkje zag ik tevens iets vertrouwds, maar ik werd misleid. Er naderde een grijze massa, maar nu over de grond. Dit was geen mist maar een stofstorm. Met deze storm draaide de wind. Uren had ik zijwind gehad en me verheugd op een naderende afslag naar links. In plaats van meewind kreeg ik nu tegenwind. Om me heen zag dat veel stukken steppe omgeploegd, bezaaid en geïrrigeerd waren. Toch had ik inmiddels weer een slaapplaats nodig. Gelukkig vond ik een klein valleitje, toen ik in eerste instantie achter gestort puin wilde gaan liggen. Ik zag gebarsten aarde en fantaseerde er al cactussen bij. In mijn gedachten was ik bijna in Baja California, in Mexico.
Bijna. Er was een klein verschil. Ik werd om zes uur wakker en zag meteen wat er aan de hand was. Er lag een laag sneeuw op de tent. Binnen was het 4°C, buiten vroor het. Met een mengeling van ongeloof en frustratie draaide ik me om en sliep verder. Om half acht sneeuwde het nog steeds. Ik zat hemelsbreed op 230 kilometer van Syrië, in april, en het sneeuwde en vroor goddomme. Ik was in twee maanden niets opgeschoten. De sneeuw maakte de gebarsten aarde nat en veranderde deze in klei. Het hoopte zich razendsnel op onder mijn schoenen waardoor ik ging glijden. Met moeite verliet ik het gebied. Ik had alleen de muts nog in de tas, voor het overige reed ik weer in winterverpakking. Ik kwam in een vreemde verkeerssituatie terecht. Ik had het al op de kaart gezien, maar ik geloofde het niet. De weg werd anderhalve kilometer voor een knooppunt plots een snelweg. Voetgangers, fietsers, tractoren en paardenkarren werd de toegang verboden. Er was hier geen alternatief, er was maar één legale optie: omkeren. Ik reed door in de hoop dat ik op die anderhalve kilometer geen politie zou treffen. Een politieauto passeerde me en ging honderd meter voor me rijden op de vluchtstrook. Maar de auto voegde ook weer in en verdween uit het zicht. Ik nam de afslag die ik moest hebben. Het werd er niet eenvoudiger op. Ik moest honderden meters omhoog zonder echte vluchtstrook. Het beetje ruimte dat er soms was, rechts van de lijn, was modderig, en zo kwam er een laag zwarte modder over de bruine klei op mijn fiets. Mijn aandrijving trok het niet meer. Ik kon schakelen wat ik wilde maar bijna alle versnellingen weigerden dienst. De boel zat verstopt. Bij een tankstation reinigde ik provisorisch de derailleurwieltjes. Er viel weer mee te werken.
Mijn onderlip begon te barsten en de vellen hingen erbij. Ik moest er weer aan geloven. Ik moest weer een buff gaan dragen voor mijn mond. De weerzin daartegen was groot, mede omdat het me herinnerde aan het meest grootschalige bedrog dat ik ooit meemaakte. Er was ook een andere ontwikkeling. Eerder schrapte ik Albanië omdat ik weg wilde uit de regen; nu ging ik mijn route uitbreiden omdat ik verwachtte dat de Turkse zuidkust me van de regen ging redden. Door bij Tarsus door te stomen naar Karataş aan de kust en die kust te blijven volgen tot aan Syrië zou ik tevens Turkije’s op zes na grootste stad Adana ontwijken.
Er was een blauwe hemel met schapenwolken. De zon scheen bij het afbreken van de tent. Plots leek het toch echt lente, een dag na de sneeuw en vorst. Ik rolde van 1342 meter naar zeeniveau. De bewolking was ondertussen toegenomen maar bleef achter me, in de bergen. Voor me was het blauw, met vage, onschuldige wolkjes in de verte. Via een randje van Tarsus reed ik door een tuinbouwgebied met betonnen waterkanalen, op weg naar Karataș aan zee. Ik zag een tentenkamp en zou er nog veel meer zien, en ik vroeg me af of het ging om een voorziening voor seizoensarbeiders of voor vluchtelingen. Een man die ik later sprak zei dat het hier ging om seizoensarbeiders, om arme bevolking uit buitenwijken van grote steden. Er zaten ook Syriërs tussen, maar ook die waren hier vooral om te werken. In mijn eigen tentenkamp, op twaalf kilometer van de kust, bedacht ik die avond een programma voor de volgende dag. Ik zou vroeg opstaan en Karataş bezichtigen. De rest van de ochtend zou ik gebruiken om badplaats Yumurtalık te bereiken, waar meerdere pensions waren. Daar zou ik een halve dag rust nemen.
Karataş was een aangenaam plaatsje. Het was heerlijk om even aan zee te zijn, in de zon. Deze plaats was over zijn hoogtepunt heen, maar had nog steeds charme. Ik keek uit over het strand, reed langs het recreatiepark, bezocht de haven en keek naar de eenvoudige, karaktervolle terrassen met hobbyistisch geverfde houten stoelen en tafels.
Yumurtalık was duidelijk moderner. Ik was er keurig aan het begin van de middag. Ik zocht een pension op en vroeg er naar de prijs. Een kamer zou me 25 euro kosten. Een tweede pension vroeg hetzelfde. Ik vond een aftands pension en waagde daar een poging. Hier was de prijs 37,50 euro. Het was me duidelijk. Ik zou hier niets vinden dat in mijn budget paste. Hoe kon dat toch, dat ik in heel Oost-Europa met gemak onder de 15 euro kon blijven en dat dat niet anders zou zijn in de landen die nog zouden volgen, maar dat Turkije zo’n uitzondering was geworden? Met weemoed dacht ik terug aan het jaar 1994, toen ik hier ruim drie maanden rondreisde met tien gulden per dag. Voor twee tot vijf gulden had ik onderdak, vaak met een goed ontbijt. Wat ik overhield was genoeg om een goed avondmaal te nemen, snacks en pakken sap te kopen, een stad verder te reizen per bus, te roken en bier te drinken. Ik keek rond in Yumurtalık, maar nu niet meer met enthousiasme. Ik kon beter gaan. Knop om, verder. Het was zonnig maar nog niet zomers en ik reed het tuinbouwgebied uit. Iedere dag werd het eerder donker door mijn grote verplaatsingen naar het oosten zonder dat de tijd aangepast werd. In het noordelijker gelegen Georgië zou de klok weer vooruitgezet worden.
Aan de kant van de weg verving ik de batterij van mijn fietscomputer. Ik mocht meteen mijn band plakken. Ik realiseerde me dat niet alle lekke banden op het conto van scherpe objecten op Turkse vluchtstroken geschreven mochten worden. Ik keek naar mijn totaal aan afgelegde kilometers en zag dat mijn achterband normaal gesproken al op twee derde van zijn levensduur zat. Voor mijn gevoel was ik nog maar net op pad, met nieuwe uitrusting, maar ik was al beland in de provincie Hatay. Als je naar de kaart van Turkije kijkt, zie je dat het land een buikvin heeft, tussen Syrië en de Middellandse Zee. Dat is Hatay. Ik reed nu langs de oostkant van de Middellandse Zee waar naast Turkije en Syrië ook Libanon en Palestina liggen. Er kwam een wijziging in mijn eetpatroon. Mijn lijf kan niet goed meer tegen granen, maar zo lang graanproducten niet te vezelig zijn, zoals bij wit brood, gaat het goed. Echter, wit brood vult mijn maag niet. Het kost me twintig minuten om zo’n Turks brood te eten en daarna krijg ik honger. Ik ruilde mijn dagelijkse brood in voor een bak Turkse yoghurt, en ging gaandeweg bonen als ontbijt nemen. Na de yoghurt in Payas bezocht ik Iskenderun. Het was een bouwput. De boulevard was afgezet met schermen. Vrolijker werd ik van het stadspark, waar op deze zondag honderden families recreëerden en jongeren in het gras zaten. Langs de zee reed ik verder en zag ook daar gezinnen recreëren, picknicken vooral. Er waren grote pieren in T-vorm, gemaakt van vlakke rotsen waarover je kon lopen. Er volgde een loodzwaar stukje route door het op een uitloper van een berg gebouwde dorp Konacık. Daarna waren er haast geen mensen meer en reed ik boven zee, met een ondergaande zon. In een bergbocht vond ik een kloofje en zette er de tent op. Het was er volmaakt stil. Ik bedacht een nieuw plan. Morgen lag de stad Hatay op de route. Er was een wijk met meerdere hotels en ook een hostel. Als ik vroeg opstond kon ik er rond het middaguur zijn en alsnog een halve dag vrij nemen. De stad leek de moeite van een bezoek en sightseeing waard.
Over een blauw fietspad volgde ik een prachtige route langs en boven de zee. Links van me lag een gebergte, en ook voor me, in het verlengde ervan. Een deel van dat gebergte lag in Syrië. Na tientallen kilometers naderde ik Samandağ. Het toerisme was hier nog in ontwikkeling. De omgeving was nog deels ongerept, het was er uitgestrekt, op een aantrekkelijke manier rommelig, met zand en riet tussen de betegelde zones en restaurants. Ik bereikte de zuidelijkste punt van mijn route hier. Op twintig kilometer lag Syrië en ik bevond me eigenlijk al in die arbitraire vette rode streep die het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken in het reisadvies voor Turkije langs de grens had getrokken. Ik hoefde niet om te keren; de weg boog zelf af naar het noorden. Prompt was er dreigende bewolking. Al snel was de hemel grijs. Bij het naderen van de stad Hatay was er zware regen en onweer. Het was niet de enige verrassing. De wijk met de hotels lag in puin. Gebouwen leken wel gebombardeerd. Nu, op het moment van schrijven, lees ik dat er in 2023 aardbevingen zijn geweest. Mijn tocht zou met deze verbrokkelde accommodaties om me heen nog even voortduren; een kamer vereiste iets meer geduld. Ik keek een half uur rond op de grote bazaar en vond daarna met wat moeite een buurtsuper zodat ik toch nog iets kon eten, zij het schuilend onder een smal afdak. Terwijl ik at kwam er een man voorbij. Hij bleef staan en staarde naar me. Zijn uiterlijk was eerder Indiaas dan Turks en hij leek het prototype van een gestoorde man uit een Kuifje-album. Hij schilde fruit met een mes en liep op me af. Al mijn alarmbellen gingen af. Ik ging voor mijn bezittingen staan en hield de man op afstand. Ik gebood hem weg te gaan. Hij praatte en bleef dat doen, maar borg uiteindelijk zijn mesje op en stak zijn hand uit. Hij vertrok en ik kon verder eten. Later reed ik weer, langs bedrijven en olijfbomen. Iedere meter grond was in gebruik. Bijna. In de vroege avond was er een reepje grond voor mijn tent.
Er was een nieuwe, welkome ervaring: in de ochtend werd het te warm in de tent. Dit ging de goede kant op. Ik kon via Kilis naar Gaziantep, maar de weg naar Kilis lag op een zeker punt op slechts driehonderd meter van de ‘border road’. Ik wilde het lot niet te zeer tarten. Ik koos ervoor om via Nurdağı te rijden, eerst noord- en dan pas oostwaarts. Ook Nurdağı was deels ingestort en er werd net als in Hatay weer volop gebouwd. De weg oostwaarts naar Gaziantep was druk, vluchtstrookloos, had een slecht wegdek en ging alleen maar omhoog. Ik veranderde van route; ik wilde überhaupt niet in het drukke Gaziantep belanden. Ik ging nu via de kleinere stad Adıyaman oostwaarts. In de vroege avond zag ik alleen akkers om me heen. Met licht aan reed ik verder. Zelfs op reepjes grond van twintig meter breed tussen spoor en weg lag een akker. Nog tien jaar en heel Turkije is een akker met hier en daar een olijfgaard. In een droge greppel tussen een irrigatiekanaal en een akker vond ik met moeite een plek voor de tent. Ik verlangde naar natuur.
Het was mooi weer bij vertrek en dat veranderde niet meer. Het werd zomers weer. Ik ging zweten en kreeg zoutpatronen in mijn shirt. De omgeving werd bergachtiger. Ik werd genoodzaakt nu al mijn laatste set remblokken te gebruiken. De avond en nacht bracht ik door bij een vervallen huis, voorbij een grote brug over een uitloper van een reservoir. Ook een deel van de ochtend bracht ik er door. Deels omdat het planmatig zo uitkwam – ik wilde pas de volgende ochtend in mijn beoogde pleisterplaats Diyarbakır aankomen – maar ook omdat het beviel bleef ik een uur lezen. Daarna fietste ik tot mijn verrassing over een fantastische hoogvlakte, met gras, stenen en herders met hun kuddes; de bijbehorende honden waren bakens van fatsoen vergeleken met de mormels waar ik weken eerder mee te maken had. Het was warm, het beetje wind wat er was waaide in mijn rug, ik zweette en ik klom. Fietsen was weer zoals ik het graag zag. Bij het naderen van Diyarbakır zag ik gaandeweg meer en meer initiatieven om natuur om te zetten in landbouwgrond en later was er bijna alléén nog maar landbouwgrond. Maar ik zwijnde nog één keer. Twintig kilometer voor Diyarbakır zat er opnieuw een gat in Moeder Aarde. Ik verdween. Ik zette mijn tent op, las tot de zon onderging en las verder in de ochtend. Ik had er iets meer vertrouwen in dat ik deze dag een kamer ging vinden voor een meerdaags verblijf, want één hotel op mijn Osmand-app had de naam ‘Kent hotel (from €10)’. In de stadsdrukte legde ik de laatste kilometers af en was om half elf in het ommuurde centrum waar de meeste hotels lagen. Het Kent hotel zat in een verbouwing en vroeg iets meer dan Osmand beloofde, maar ik had daarvoor een kamer met eigen sanitair, een airco en… een koelkast, wat erg praktisch is voor iemand die het liefst grote hoeveelheden schapenkaas, ayran en yoghurt-waarin-je-lepel-blijft-staan in huis haalt. Diyarbakır zag eruit als een stad die een verkenning waard is. Maar toch hè… als ik hier niets had gevonden was ik net zo makkelijk fit en krachtig doorgestoomd naar Georgië.
----------
Mijn boek ‘Vinnig meppen met een bos tulpen’, over de eerste twee jaar van mijn fietsleven, is bij de boekhandels verkrijgbaar, of tegen gereduceerd tarief bij:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/vinnigmeppen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-02-16 15:41:14
[totalVisitorCount] => 326118
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 360
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Diyarbakır
[travelId] => 530429
[travelTitle] => Een wereldfietser heeft negen levens (deel 2)
[travelTitleSlugified] => een-wereldfietser-heeft-negen-levens-deel-2
[dateDepart] => 2025-02-11
[dateReturn] => 9999-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/222/393_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kamperen-in-de-aardkorst
)
[1] => stdClass Object
(
[reportId] => 5106739
[userId] => 383868
[countryId] => 187
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2025-03-29
[photoRevision] => 0
[title] => Huilbaby's met een vertraagd autoalarm
[message] =>
Voor het bezichtigen van Belgrado op mijn laatste fietsvrije dag had ik me goed ingepakt: ik droeg een longsleeve, twee sweaters en een regenjas. Al snel liep ik terug naar mijn hostel en liet een sweater achter. Ik had meer kunnen dumpen, want later zag ik ergens hoe warm het was: 23°C. Het was zevenenhalve kilometer lopen naar het centrum. Lang bleef Belgrado vooral druk en niet mooi; ik zag werkzaamheden, afzettingen, schermen. Maar in het autovrije centrum was daar de typische pracht en folklore van een historische Oost-Europese stad: de klassieke gevels, de promenadetegels, de muzikanten, de burchten.
De dag erop was het ook al zulk goed weer en ik vertrok in een T-shirt en een korte broek. Was het al lente? Ik bevoorraadde me, maar nam niet te veel mee; binnenkort moest ik het voedsel ‘s avonds buiten laten, want ik zou een gebied met beren bezoeken. Ik reed een mooi traject langs een rivier en een minder mooi traject langs Roma-getto’s. In Obrenovic lunchte ik in een sober park. De cola spoot bij het openen uit de fles; dat was vrij uitzonderlijk. Ik nam een beker, dronk en trok een vies gezicht. Ik keek op het label en dat bracht duidelijkheid: in Servië deed men aspartaam in de Freeway-cola van Lidl. Dat de IARC-classificatie van aspartaam “mogelijk kankerverwekkend” luidt is tot daaraan toe, maar moest het zo smerig smaken? Ik had met deze warmte eigenlijk alleen dorst gehad, maar nu niet meer. Ik goot de beker leeg in het gras, at plichtmatig brood en dumpte uiteindelijk de fles met de resterende cola maar in een vuilnisbak, want ik had geen idee waar je in Servië geacht werd chemisch afval te deponeren.
Het Servië dat ik zag was niet mooi. Het verkeer werd gaandeweg minder druk, maar de wereld om me heen bleef vol huizen, landbouw en agressieve honden. Met geluk vond ik een stukje bos om te kamperen. Er was zóveel ruimte geweest in Hongarije, maar hier was bijna niets.
Bij de Bosnische grens vroeg men naar mijn beroep. Daar was ik nog niet op voorbereid. Ik wist niet direct de Engelse term voor mijn laatste betaalde baan. Misschien dat mijn aarzeling ertoe leidde dat er ook bij de geüniformeerden aarzeling ontstond. Hoe dan ook werd ik verzocht mijn bagage mee te nemen naar een kleine ruimte, waar een strenge, oude official witte handschoenen aantrok en al mijn bezittingen minutieus onderzocht. Geïntrigeerd bekeek hij mijn pisfles, ontrafelde een papieren zakdoekje dat in de zak van mijn regenjas een propje was geworden en wilde weten wat die projectielen waren die ik in een geel plastic doosje bewaarde. ‘Earplugs’, zei ik. Niets ontsnapte aan zijn speurzin behalve - en dat deed mij deugd - al mijn geld. Na een uur kon ik verder. In 2013 ging de grensovergang heel anders: toen reed ik onbewust Bosnië en Herzegovina in over een onbeduidende weg zonder douane. Dat ging ik de volgende keer weer doen. Ik reed naar Bratunac, en verder, langs een indrukwekkend terrein met duizenden oorlogsgraven in Potočari, en door een beduidend minder indrukwekkend Srebrenica. Ik dacht in een rechte lijn naar de westelijker gelegen hoofdstad Sarajevo te rijden, maar wegen liepen hier vooral in noord-zuid-richting. Ik hield vast aan mijn koers en ging binnendoor, over kleine wegen en paden, door en over bergen en heuvels. Er waren nauwelijks mensen en dat maakte de kans op beren groter. Ik deed in de vroege avond mijn voedsel in een oude slaapmathoes en hing die in een boom. Flessen zette ik op de grond en ik bedekte ze met bladeren. Wildkamperen is legaal in Bosnië en Herzegovina, en omdat ik überhaupt geen menselijk bezoek verwachtte zette ik voor het eerst geen wekker om vroeg weg te zijn. Dat had een nadeel: ik kwam bijna mijn nest niet meer uit, want het was koud en mijn eten hing buiten. Waarom zou ik me haasten? Misschien omdat me een leuke taak wachtte: klimmen door een prachtige beboste bergwereld. Eenmaal fietsend moest ik denken aan Georgië, met zijn bossen en bergweiden. Er waren sneeuwresten, en later moest ik lopen om de kans op uitglijden te verkleinen. Door mijn kleine voorraad voedsel was ik genoodzaakt de bewoonde wereld op te zoeken en daarvoor koos ik Han Pijesak uit. De winkels waren om vijf uur al dicht en ik behielp me met een tankstation. Later realiseerde ik me dat het zondag was. Opvallend was dat ik om vijf uur nog zorgeloos boodschappen ging doen in de bewoonde wereld terwijl ik om kwart voor zes alweer een plek voor de nacht moest hebben, maar ik wist vooraf al dat ik buiten de bebouwde kom weer in het bos zou zijn, helemaal alleen.
Het vroor en ik sliep met een sweater aan. Na het ontwaken zette ik een nieuw bostraject op het programma. Deze keer pakte dat anders uit. Veel bos om me heen was gekapt, wellicht ten behoeve van landbouw. Misschien heette Bosnië en Herzegovina over dertig jaar Akkernië en Herzegovina. Er lag veel afval langs de route en het was zwaarbewolkt, wat nog meer glans van de onderneming haalde. Ik zag buiten de bossen lappen gras in brand staan, kwam weer langs huizen en hinderlijke honden en moest ondertussen zware arbeid verrichten. Het was tijd voor bezinning. Ik maakte extra kilometers, zware kilometers, voor de lol, maar ik had geen lol. Ik liet de zwartgeblakerde velden en bermen voor wat ze waren - dit moest het Mozambique van de Balkan zijn - en zocht de hoofdweg op. Wilde ik nog naar Sarajevo? Wilde ik vele tientallen extra kilometers rijden om bij slecht weer in een drukke stad te belanden? Mijn beeld van Bosnië en Herzegovina was in 24 uur gekanteld. Ik ging liever direct naar Montenegro.
Het regende. Ging ik mijn tent uit? Ik had weinig keus, want ik werd uitgerookt. Iemand verbrandde iets, en dat verspreidde niet bepaald een aangenaam bouquet. Later, toen het inmiddels hoosde, schuilde ik in Prača in een bushokje en vervroegde mijn lunch. In de middag was er een zware klim. Zweten in de regen bij een lage temperatuur – ik moest mijn hersens erbij houden wat ik moest dragen: wat ik nat kon laten worden en wat zo lang mogelijk droog moest blijven. Later zag ik achthonderd meter onder me Gorazde liggen, en het was een vreemde gedachte dat het nog achttien kilometer fietsen was naar die stad. Na Gorazde reed ik door een dal langs een rivier. Het was moeilijk om er een kampeerplek te vinden. Er waren enkele zijwegen, maar steeds trof ik borden aan met doodskoppen. Lagen er nog explosieven? Toch vond ik een veilig hoekje. Voor het eerst na drie dagen hoefde ik Procedure Beer niet uit te voeren. Ik kon nu eten en later snacken en ook weer ontbijten in de tent. Het had zowaar een voordeel in een dichtbewoonde omgeving te kamperen.
In de bergen stond een klein hok. Binnen zat een breedgeschouderde commando met een intimiderende blik. Ik mocht Montenegro in. De wereld veranderde op slag. Ik reed door een kloof en zag een groene rivier stromen tussen steile wanden. Er waren veel tunnels en na een stuwdam vormde het groene water een reservoir. Voor het eerst maakte ik volop foto’s. Na een mooie middag had ik wel een probleem. Waar moest ik slapen? Ik had min of meer horizontale grond nodig, maar kon niet op de weg gaan liggen. Ik zag een mogelijkheid in een bocht, daar was de berghelling minder steil. Ik verwijderde veel stenen, schatte in dat er geen nieuwe stenen naar me toe zouden rollen en creëerde een plek. Het werd een lichte kuil en het lag perfect.
Het werd regenachtig. Ik poogde Nikšić te bereiken vóór de lunch, maar kwam aan bij een rood licht en een klein rijtje auto’s. Vrachtwagens met en zonder puin reden af en aan. Er was een bord, met deels Engelse tekst: ‘Road totally closed’ en ‘od 10 do 12, od 13 do 15’. Dicht tot 12 uur. Het was 11.09 uur. Het begon fors te regenen. Er was geen mogelijkheid om te schuilen of een alternatieve route te nemen. Een naderende vrachtwagenchauffeur gebaarde: rij maar mee. Ik volgde, en reed langs borende, scheppende en meer puin vervoerende voertuigen. Ik kon er veilig langs. Later, op een kruising, schuilde ik onder het afdak van een gesloten fruitverkooppunt met luiken. Het regende doorlopend. Het zwakte af en zwelde weer aan, eindeloos. Het regende me veel te vaak. Dit was niet het jaargetijde om de dingen te doen die ik wilde doen. Eerder had ik al ontdekt dat mijn voorgenomen bergroute in Albanië doorwadingen kende. Gekkenwerk. Ik nam een besluit. Ik ging mijn omzwervingen door de Balkan staken en een rechte lijn aanhouden naar Turkije. Van een nieuwe ontmoeting met Albanië zag ik af. Ik zou nu door oostelijk Montenegro naar Kosovo rijden. Dan moest ik ook Nikšić laten liggen en hier onmiddellijk links afslaan. Relatief onmiddellijk, want het hoosde weer. Enige wanhoop diende zich aan. Toch ging ik uiteindelijk op pad. Ik klom, trok een sweater uit in de regen, klom verder en daalde af naar Savnik, langs ondergelopen weiden waarin ook kleine rivieren waren ontstaan. Later klom ik weer, tegen stromen over de weg in. Op een bergweide zette ik mijn tent neer en gebruikte voor het eerst de scheerlijnen. Het was noodweer. Wind en regen sloegen tegen de tent. Wat was er gebeurd met de lente? Ik had nu al 24 uur achtereen regen.
De eenbaansweg in de bergen werd geflankeerd door sneeuw, soms wel zeventig centimeter hoog. Staand lunchte ik in de regen. De misère hield aan. Op de pas ontblootte ik het bovenlijf bij 3°C, trok een droge sweater aan onder mijn natte shirt en regenjas en daalde af, uit de regenwolk, 1150 hoogtemeters lang. Daarna reed ik over een hoofdweg weer van 500 naar 1050 meter hoogte, met vrachtwagens, door tunnels en over bruggen. In Kolašin bevoorraade ik me en vond daarna met moeite een plek langs een rivier. Alles was weer een gradatie natter dan de avond ervoor. Er was wel een mijlpaaltje: dit was nacht nummer 1600 in de tent op een fietsreis.
Er was een verrassing. Ik naderde een tunnel van 2815 meter lang en er gold een fietsverbod. Het alternatief was een lange slingerende weg door de bergen. De weg was goed tot ik de skiresorts achter me had gelaten. De tweebaansweg werd een pad. Ik voelde de bui al hangen. Iets later was er wat sneeuw op het pad. Nog iets later was er een pad ergens onder de sneeuw. Er waren nog slechts sporen te zien op een witte vlakte tussen steile wanden. Ik duwde mijn fiets, maar later werd het trekken, en nog later sleuren. De sneeuwlaag werd dikker. De laag kon op zich mijn gewicht houden, maar als ik kracht zette om mijn fiets te verplaatsen schoot ik steeds met een schok dertig centimeter dieper de sneeuw in. Mijn fiets had geen brede zolen en zakte sowieso diep de sneeuw in. Er was een lichtpuntje: het was zowaar mooi weer aan het worden. Met moeite bereikte ik de top; het afdalen zou logischerwijs iets minder zwaar zijn, maar in de praktijk niet veel. Vaak stond ik uit te hijgen na opnieuw twintig meter alles gegeven te hebben. En toen kwamen er sporadische sneeuwvrije stukjes. En ze namen toe in aantal, en werden langer. Na drieënhalf uur (!) was mijn omweg voltooid en stond ik aan de andere kant van de tunnel. Nu kreeg ik rust. Ik mocht 23 kilometer rollen naar Berane. Het was een prachtige tocht onder een blauwe hemel, door bergen, langs rivieren, bos en wegenbouwkundige hoogstandjes. In Berane liep ik over het centrale plein, dat goed gevulde terrassen had. Daarna reed ik verder, in de richting van Rozaje. De blauwe hemel kleurde weer grijs en ik strandde deze dag in een overvolle wereld. Alle paden leidden naar huizen. Er was één bos in de omgeving, hoog op een heuvel. Ik duwde mijn fiets tegen de zware helling op. Onderweg waren er honden in het donker, en een man liep me tegemoet en bescheen me in het voorbijgaan met een felle lamp. Met moeite vond ik een plek in dit steile bos. Tijdens het opbouwen van mijn tent werd ik van beneden weer beschenen. Later rustte ik op een natte mat in een vochtige slaapzak. Het was wel ongekend warm: 15°C. Ik deed nog een poging tot lezen, maar werd dol van de honden om me heen.
Met bewondering keek ik vanuit het dorp Skarepača omhoog naar mijn slaapplaats van de afgelopen nacht. Ik had echt in dat hoge, steile bos gelegen. Ik verving de blokken van de voorrem en stelde de achterrem bij. Ik maakte me op voor de laatste klim in dit land en de daaropvolgende afdaling. Na Rozaje, met veel in onbruik geraakte industrie, maakte ik een mooie tocht in mooi weer tussen dennen en sneeuw. Na de pas was er zicht op Kosovo, achthonderd meter lager: een immense vlakte vol huizen en lapjes groen. Van een vriendelijke oudere douanier kreeg ik een stempel en ik rolde naar beneden, met een uitzicht alsof ik in een vliegtuig zat. Daar lag land 72.
Kosovo beviel me wel, op het eerste gezicht. De mensen leken vriendelijk, niet nors of stug. Ik kwam op de M9 terecht naar hoofdstad Pristina, maar moest mijn plan herzien. Deze weg was te smal en druk, te gevaarlijk. Ik keerde om, reed de stad Klinë weer door en nam de R105. Ik nam ergens een afslag te vroeg en belandde in een bos op een heuvel. Ik zou normaal gesproken rond vijven nog niet naar een slaapplaats zoeken, maar kreeg er nu één cadeau, in een land waar wildkamperen schier onmogelijk leek. Er waren hier geen mensen of honden, en veel grond was horizontaal gepositioneerd.
De bergen en hun bewolking lagen achter me. Dacht ik. Maar er was getik op mijn tent, een overbekend getik. Niet veel later schuilde ik al onder een afdak van een winkel. Een oude man was me eerder gepasseerd en had hier zijn quad-achtige voertuig met aanhanger geparkeerd. Het was getooid met een Amerikaanse en een Albanese vlag. Die laatste vlag moet de coolste vlag ter wereld zijn: rood met een zwarte tweekoppige adelaar. Kosovo leek qua taal en mentaliteit veel meer op Albanië dan op de landen die achter me lagen. Dat was niet raar, want Albanezen vormen een zeer ruime meerderheid in dit land. De oude man verliet de winkel en toonde een plastic zak vol kleine eieren. Ik maakte zelf ook van de gelegenheid gebruik het een en ander in te slaan. De grijze regenmist trok weg, maar was weer helemaal terug toen ik in Skenderaj was. In een gebouw dat in aanbouw was schuilde ik en lunchte. Het was 5°C. Met tegenzin ging ik opnieuw de regen in. Steden waren hier ‘gewoon oké’: functioneel en levendig, maar nooit opzienbarend. Halverwege de middag schuilde ik nabij de ingang van een krachtcentrale in Obiliq. Het onweerde en hoosde, en ik moest gaan navigeren door Pristina. Nadat ik hoofdsteden Sarajevo en Podgorica had laten liggen wilde ik Pristina en Skopje toch wel zien. En een kamer was inmiddels ook zeer welkom. Ik was die natte hel zat. Ik reed naar het busstation van Pristina, dat er heerlijk retro uitzag en waarschijnlijk ook gewoon heerlijk retro was. Er was wifi en ik boekte een kamer voor 12 euro per nacht, voor twee nachten. Ik kwam terecht in een nette kamer in een volksbuurt, in een marktstraat. De bebaarde receptionist hielp met het dragen van de bagage. Nabij klonk de oproep voor het gebed. Ik had plots het idee dat ik in een buitenwijk van Algiers of Teheran was beland en kreeg een intens reizigersgevoel. Met behulp van mijn waterkoker prepareerde ik koffie en ik droogde mijn kleren op de radiator.
Net als in Belgrado moest ik zoeken naar het deel van het centrum dat interessant is voor de toerist. Ik vond een promenade met beelden, en een opvallend architectonisch hoogstandje dat het Palace of Youth and Sports heette. Het was ooit deels in onbruik geraakt door een brand, maar ook het plein rondom was niet afdoende onderhouden; de natuur leek het terrein langzaam weer op te eisen. Het kleine winkelcentrum dat ik vond had een jaren 70-uitstraling. Een enorme muur was beschilderd met een blauw en een geel vlak. ‘Free Ukraine’ stond er, maar er stond niet bij waarvan. Van het cokesnuivende actiepoppetje-in-militaire-kleertjes, die de ziel en de lichamen van het Oekraïense volk verkocht in ruil voor een privécollectie jachten en villa’s? Van de proxy-oorlog tussen de VS en Rusland op Oekraïens grondgebied? Van het winstbejag van de wapenindustrie en banken? Van nazistische AZOV-militairen? Biolabs? Oligarchen met veel wit te wassen geld? Kinder- en orgaanhandel? De muur was groot genoeg voor nadere informatie, vond ik. Ik zag een enorme supermarkt en ging op zoek naar fluoridevrije tandpasta. Een mens moet toch wat. Het was er, maar nu zat er xylitol in. Waarom moet er een suikervervanger in tandpasta? Xylitol is op zich een door de EU toegelaten voedingsadditief, net als bijvoorbeeld formaldehyde (E240), mierenzuur (E236) en zoutzuur (E507), maar ik zocht later toch eens naar meer informatie. Je kunt met weinig xylitol al een hond vergiftigen, zo las ik, en volgens een vrij recent artikel in de Washington Post verhoogt het bij de mens de kans op een hartaanval. Ik nam me voorlopig voor om tandpasta na mijn huidige tube te weren uit mijn bestaan. Ik keerde terug naar mijn kamer en daar putte ik heel veel plezier uit. Niet dat de stad zo naar was, integendeel, maar na de beproevingen van de afgelopen tijd was het een enorme luxe om een kamer te hebben én nog een halve dag vrije tijd om te relaxen.
Tijdens het vervangen van de (achter)remblokken voor het hotel – inmiddels al de derde set van de vier die ik meenam van huis – klonk er oosterse muziek; het bracht me in gedachten duizenden kilometers verder. Ik smeerde mijn drooggespoelde ketting en vertrok. Langs de hoofdweg kocht ik twee uur later brood, schapenkaas en cola, en toen ik buiten de winkel ging lunchen, kwam een winkelmedewerker me een krukje brengen. Toen ik dat een half uur later weer overhandigde aan een andere medewerker, hief hij een lied aan en liep mee naar buiten om mijn fiets te bewonderen. Ik was in een andere wereld beland die me uitermate goed beviel. Later leidde een fietsende man me door Kaçanik, nadat ik op een gestremde weg was gestuit. Het was vier uur, en ik hield er maar meteen een pauze. Daarna reed ik bijna tot aan de Noord-Macedonische grens, maar de grensovergang bewaarde ik voor de volgende dag. Misschien had ik dat beter niet kunnen doen. Ik reed een bosgebied in om een slaapplaats te zoeken. Het was een zware klim en op mijn weg zag ik alleen steile wanden. Dit ging ‘m niet worden. Ik keerde terug en probeerde een heuvel nabij de grensplaats. Het bleek een grafheuvel te zijn, en de natuur rond de graven was met hekken afgeschermd. Hier lagen al best veel mensen; hoe zouden bezoekers reageren als ik erbij ging liggen? Ik testte het niet uit en keerde terug. De enige optie die ik nog had, was terugrijden over de weg waarover ik gekomen was. Negen kilometer reed ik in het donker om een geschikte stek te vinden, maar het was dan ook een bijzondere stek: ik lag nu onder de snelweg, tussen pilaren, aan een rivier. Voor deze slaapplek had ik in totaal vijftien kilometer extra gereden en driehonderd hoogtemeters gemaakt. Het was bijna halverwege de avond en ik was niet ver verwijderd van de plek waar ik ‘s middags om vier uur pauzeerde.
Ik ontbeet rond zes uur. Daarna staarde ik voor me uit. Het was 0,9°C in de tent, het was nog steeds vroeg en ik was futloos. Ik ging weer liggen. Twee uur later zag de wereld er wat zonniger uit. Ik reed Noord-Macedonië in, land 73. Ik had deze keer minder oog voor mijn omgeving, want hoofdstad Skopje lag al direct op mijn programma en het vooruitzicht op een nieuwe hotelkamer hield mijn gedachten bezig. Ook zat er weer onuitroeibare muziek in mijn hoofd, want ik naderde weer een bezongen stad. Pas bij haar dood in 2021 realiseerde ik me dat Raffaella Carrà in ‘A far l’amore comincia tu (scoppia, scoppia mi sco)’* helemaal niet over Skopje zong, iets dat ik sinds mijn kindertijd had gedacht. Net als in Wenen reed ik langs een rivier naar het centrum van de stad. Dit was andere koek dan Pristina. Wat een indrukwekkende pracht. Ik reed langs klassieke gevels, en bruggen vol standbeelden. Ik vond wifi op het centrale plein en erg vlot op deze reis was er een vaste werkwijze ontstaan: ter plaatse accommodatie boeken op booking.com. Betalen (of cancellen) kon meestal bij aankomst. Hoe anders was het jaren geleden, toen ik gewapend met lijstjes namen en met screenprints van plattegronden informeerde bij hostels en hotels, een tijdrovend proces. Ik had nu een kamer met eigen badkamer voor €14. Voor de aardigheid zocht ik ook eens naar de goedkoopste kamer in Rotterdam. Die was €81. Ik zat hier in een beduidend portemonneevriendelijkere wereld. Na een lunch ging ik tegen tweeën de stad in. Ik keerde terug naar waar ik eerder was en bewonderde de bruggen, de houten schepen in de rivier en de historische panden en beelden. Maar ook struinde ik tussen de vestingmuren. Ik belandde in de betegelde oude stad met zijn souvenirs, op de markt, in een overdekte markthal en in parken met, opnieuw, klassieke beelden. De oproep tot het gebed klonk hier in dertigvoud. Als je langs de specifieke pracht van Skopje keek was ook deze omgeving veel oosterser dan Servië, Bosnië en Herzegovina en Montenegro. Kosovo en Noord-Macedonië leken wel afgedreven stukken Turks grondgebied. Drie zalige uren slenterde ik in het zonnige Skopje en was toen versleten. Ik bracht de rest van de dag lezend door in mijn kamer. In de loop van de nacht verdween de oosterse charme van de gebedsoproep. Het geluid ging dwars door mijn stevig aangedrukte oordoppen heen.
Noord-Macedonië bood verder geen nieuwe ervaringen. Een drukke weg, een rustige weg. Een saai traject, een mooi traject. Gravel en asfalt. Honden, afval en verbrande bermen.
In Blagoevgrad in Bulgarije was ik terug in de EU en terug in de Lidl. Wat was Lidl eigenlijk een dure winkel geworden. Twee dagen eerder deed ik in een soortgelijke winkel, Kipper, voor twee dagen boodschappen voor €13. Hier was ik €20 kwijt. Toen ik weer buiten stond regende het. Op het busstation kon ik lunchen met een dak boven mijn hoofd. Tot Simitli had ik daarna een rustige weg voor mezelf, maar mijn situatie veranderde toen ik de enige weg naar Razlog nam, een traject van 33 kilometer. De weg was zeer druk, er was geen vluchtstrook, de weg zou zevenhonderd meter stijgen en de regen hield aan. Het traject zou me de rest van de dag bezighouden. Laat in de middag realiseerde ik me dat ik ook op mijn eerste dag in dit land irritante honden had gezien, en moskeeën, afval en verbrande bermen. Ik zag nog geen wezenlijk verschil met Noord-Macedonië, op de Lidl en het uur tijdsverschil na.
In skioord Razlog at ik koekjes onder een afdak. Ik hoef vast niet uit te leggen waarvoor ik schuilde. Ik had zicht op een overdekt podium, dat getuigde van minder troosteloze momenten dan waarmee ik nu te maken had. Na Razlog was het verkeer gehalveerd en dat was een opluchting. In de middag hield de regen op tijdens mijn voorlopig laatste grote klim. Er wachtte me daarna een lange afdaling van 1500 naar 250 meter hoogte, en dat bevreemdde me want er lag een hoog gebergte voor me. Ik reed echter een kloof in, een zeer lange kloof. Nu was er weer veel verkeer en het vele zand op de weg maakte de afdaling nog gevaarlijker. Uiteindelijk lagen de bergen plots achter me en bevond ik me op een kaarsrechte weg met vlak landbouwgebied om me heen, wat opnieuw een wonderlijke gewaarwording was. In Pazardzjik nam ik de weg naar Plovdiv, maar werd door een rond verkeersbord met rode rand en een afbeelding van een fiets geweerd. Mijn alternatieve route voerde langs vervallen fabrieken. Naast één zo’n fabriek zette ik de tent op. Voor het eerst sinds mijn aankomst in Belgrado reed ik weer eens meer dan 100 kilometer op één dag, 136 om preciezer te zijn, en dat terwijl ik ook ruim duizend hoogtemeters op de teller had gezet. Mijn slaapzak werd langzaamaan te warm om in te liggen, en ik ritste ‘m open om hem als deken te gebruiken.
Voor het eerst reed ik met navigatie, met mijn telefoon in een houder op mijn stuur. Dat was nodig want mijn route naar Plovdiv was een puzzel. Osmand had er moeite mee en fantaseerde een route over een bedrijfsterrein, een akker en een spoorbrug. In Plovdiv lag de laatste Lidl van mijn reis. Ik weet niet of ik deze supermarkt ga missen. Sinds Oostenrijk hoorde ik er muziek, en dat maakte het winkelen er niet prettiger op. Het was inmiddels de standaardwinkelmuziek van dit tijdperk: weeïge, fantasieloze, melodiearme, hormoonloze, inspiratieloze muziek waar niemand aanstoot aan zou kunnen nemen behalve muziekliefhebbers. Voor muziekliefhebbers is er geen wezenlijk verschil met het geluid van huilende baby’s die met nagels op schoolborden krassen en terloops een sterk vertraagd autoalarm activeren.
Een fietspad leidde me naar een zitbank tussen een roeikanaal en een dierentuin en ik stortte me op mijn zojuist aangeschafte huzarensalade. In de kooi achter me ontwaakte een dier en liet zich horen. Ik stond versteld. In dit dierenverblijf zat… een hond. Ook tijdens deze lunch werd ik alsnog woest toegeblaft. Toen ik verder reed zag ik mijn eerste palmen. Mijn ontstane vrees voor een volgend fietsverbod was ongegrond. Plovdiv stond er vol mee, maar op de weg naar Haskovo werd ik niet geweerd. Misschien mocht ik zelfs door naar Svilengrad, 140 kilometer verder, nabij de Turkse grens. Op mijn nieuwe traject ontdekte ik toch een duidelijk verschil met voorgaande landen. In Bulgarije stonden wel érg veel vervallen gebouwen. Bijna alle tankstations waren in staat van ontbinding, maar ook buurtsupers, cafés, restaurants en hotels werden langzaam opgegeten door de natuur. Heel Bulgarije leek in verval. De bevolking kromp en nieuwe aanwas bleef vooralsnog uit. Toch verwacht ik in de toekomst een opleving van dit land, als meer en meer mensen de ‘zegeningen’ van hun ‘vrije’, ‘democratische’ West-Europese thuislanden de rug toekeren en hier hun geluk gaan zoeken. Net als bij mijn vorige bezoek in 2016 kreeg ik bij Bulgarije een goed gevoel, ondanks de rommel en de zwerfhonden. Ik voelde me hier veilig, er was volop ruimte en de volksaard beviel me. Ik reed ongehinderd door naar Svilengrad en richtte me daar in een park op een meerdaagse stop in Edirne, de eerste Turkse stad op mijn route. Ik twijfelde of mijn nieuwe gewoonte om accommodatie te vinden zou werken in Turkije, en die twijfel leek terecht. Ik kon geen openbare wifipunten vinden in Edirne, en zag ook geen acceptabele accommodatie die in mijn budget paste. Ik zou weer ouderwets hotels moeten binnentreden om navraag te doen. Ik reed naar de Bulgaarse grensplaats Kapitan Andreevo, wat natuurlijk een fantastische naam is, en was verbaasd te zien dat mijn weg niet samengevoegd werd met de naastgelegen snelweg, maar doodliep op een hek. Ik tilde mijn fiets over een greppel naar de hoofdweg en hoopte nergens geweigerd te worden. Bij de grens schoof de tijd opnieuw een uur op, en zo vorderde mijn middag snel en was het plots half vier. ‘İyi akşamlar’ (‘goedenavond’), zo begroette ik de douanier; mijn Turks had nog wat finetuning nodig. Iets later had ik een echte vluchtstrook tot mijn beschikking en ik hoopte dat dat de komende tijd een structureel voorrecht zou worden, na de zuinigheid van voorgaande landen als het ging om asfalt. De zon was inmiddels ook niet zuinig meer. Het was 22°C en ik reed in een shirt en korte broek. Achter op mijn bagage droogden mijn wanten; ik droeg ze sinds twee dagen niet meer. Eerder dan ik verwachtte stond ik in het centrum van Edirne. Turkse steden hadden in mijn herinnering het beeld achtergelaten van immense verkeersdrukte en chaos, maar Edirne was in dat opzicht beschaafd. Nu ik langdurig in een land ging verblijven, pinde ik weer eens geld. Bij hotelrecepties vroeg ik naar de prijs voor een kamer. Bij de derde noemde men mijn maximumprijs. Ik kreeg een prima kamer met eigen sanitair. Uiteindelijk bleek de douche niet te werken, maar een echte reiziger past zich eenvoudig aan. Uit een fietstas diepte ik een washandje op.
Gezeten aan de westrand van Turkije heb ik een aardig lapje grond te doorkruisen tot aan mijn volgende land, want Turkije is bijna even groot als alle landen waar ik sinds het verlaten van Nederland doorheen trok samen. Natuurlijk hoop ik op weldadige warmte en delicieus dehydraterende droogte. Vooralsnog regent het.
* Voor de echte Toppop-registratie van het volkslied van Skopje:
https://m.youtube.com/watch?v=YnBs1MuGSAA[e-38]pp=ygUQUmFmYWVsbGEgY2FycmVyYQ==
____________
Mijn boek ‘Vinnig meppen met een bos tulpen’, over de eerste twee jaar van mijn fietsleven, is bij de boekhandels verkrijgbaar, of tegen gereduceerd tarief bij:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/vinnigmeppen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-02-16 15:41:14
[totalVisitorCount] => 326118
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 415
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Edirne
[travelId] => 530429
[travelTitle] => Een wereldfietser heeft negen levens (deel 2)
[travelTitleSlugified] => een-wereldfietser-heeft-negen-levens-deel-2
[dateDepart] => 2025-02-11
[dateReturn] => 9999-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/220/291_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => huilbaby-s-met-een-vertraagd-autoalarm
)
[2] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104816
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-26
[photoRevision] => 0
[title] => De terugreis
[message] =>
En toen was daar het moment voor de terugreis. We vertrokken per privétransfer dus hadden tot 14.20uur de tijd. We konden de kamer langer gebruiken dus we hebben nog heerlijk geluncht bij de dönerfoodtruck en omdat het zo bloedheet was, lees volgens de strandopgang 34,5°C, nog afgetoptmet een heerlijk ijsje. Daarna omgekleed en laatste bagage ingepakt en in de lobby gaan wachten to de taxi daar was. Ondertussen een fles water mee voor onderweg.
Bij aankomst op de luchthaven van Antalya door de controle met alle bagage, daarna inchecken, door paspoortcontrole en daarna door security om vervolgens door te lopen naar de gate. Ook daar weer controle maar vanwege Jins zijn zonnebloemkeycord konden we deze voorbij. Het keycord gaf hem veel rust omdat hij voorrang kreeg bij lange rijen maar ook gerust werd gesteld waar nodig. Daarna het vliegtuig in alwaar we een vertraging opliepen door iemand die eruit wilde. Dus dat duurde een half uur wat ook niet meer werd ingehaald.
Het mooiste aan vliegen vind ik persoonlijk met de zonsondergang meevliegen. Zo mooi al die verschillende kleuren.
Bij aankomst op Schiphol om 20.30uur was het donker en zag je alleen de lichtjes van de grote steden. Ook hier moesten we door de paspoortcontrole voor we onze bagage konden ophalen. Dat duurde erg lang, maar door de douane waren we zo. Eindelijk weer terug in Nederland. Gezien het late tijdstip, bijna 22uur, hadden we afgesproken een nachtje bij van de Valk Schiphol te slapen en de volgende dag rustig de terugreis te vervolgen. Na de transfer, die we net misten, konden we inchecken en gingen we snel naar de kamer. Daar hadden we nog wat gesnackt en zijn vrij snel daarna gaan slapen.
De volgende ochtend na het ontbijt nog wat baantjes gezwommen om na de heerlijke douche de aftocht naar huis voort te zetten. Via de shuttle, trein konden we Papa en Pip knuffelen om vervolgens het laatste stukje met auto te vervolgen tot thuis.
Home sweet home!!!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 395
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/196/325_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-terugreis
)
[3] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104795
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-24
[photoRevision] => 0
[title] => Eten en drinken
[message] =>
Hoe bevalt het?
Enerzijds heerlijk, niks hoeft alles kan. Eten en drinken waar en wanneer je wilt. Niks is te gek, anderzijds gebruiken we nog niet de helft van wat er aangeboden wordt.
Animatie hebben we 1 avond gebruikt, maar ons balkon is heerlijk.
Wat dit hotel wel heeft en bijzonder is, zijn foodtrucks waar je tussen 12uur en 18uur gebruik van kunt maken. Er is een soort festival vibe gecreëerd waar je dus bij 12 verschillende foodtrucks eten kunt halen. Hamburgers, friet, wafels, taco's, kebab, pizza's, noodles, noem maar op. Hier kun je dus hapjes halen en lekker opsmullen waarbij de obers je gewillig bedienen. Zie bijgevoegde foto's.
's Morgens en 's avonds wel een eetzaal waar een flink buffet staat. 's Avonds met diverse thema's, 's middags is er een klein buffet waarbij onder andere je de hele dag vers fruit kunt halen.
Kortom Jins geniet er zeker ook van door verschillende cocktails te proberen, uiteraard alcoholvrij.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 228
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/195/892_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eten-en-drinken
)
[4] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104794
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-23
[photoRevision] => 0
[title] => Het leed dat pinnen heet
[message] =>
Normaal ben ik best goed voorbereid als ik op reis ga. Dus voldoende geld mee, pinpassen etc. Maar dit keer had ik niet veel meegenomen omdat ik verwachtte het niet nodig te hebben.
Het was textielmarkt dus toch maar wat Turkse Lira's pinnen.
500 meter van ons hotel staan 6 pinautomaten tegenover een supermarkt. Dus je zou verwachten dat er ééntje het wel zou moeten doen. Ik heel droog geprobeerd met de telefoon maar moest een 'rare' transactiecode invoeren en qr-code scannen. Kortom ik raakte lichtelijk in paniek omdat ik geen woord Turks sprak. Buiten het hotel doet de WiFi het niet dus hoe kom ik aan geld voor de markt? Uiteindelijk doorgelopen en daarbij nog 4 pinautomaten inclusief bank gepasseerd maar bij iedere pinautomaat was hetzelfde probleem. Ik kreeg er dus geen geld uit en ook de enkele automaat in het Engels nam mijn telefoon niet voor contactloos betalen.
Na 30 minuten bij ruim 30 graden te hebben gelopen, toch maar besloten terug te lopen naar het hotel en geen markt die dag te bezoeken maar uit te zoeken hoe we aan geld konden komen.
Lang leve youtube, waarop een filmpje te zien is, hoe een Turkse pinautomaat bediend kan worden. Hierbij werkt het dus niet om contactloos te pinnen, maar gewoon je bankpas in de gleuf te doen. Oh ja, bijna vergeten maar dat kan dus ook nog. Dus wij de volgende dag met lood in de schoenen terug. Geloof het of niet, maar toen ik de bankpas in gleuf duwde, kreeg ik in het Nederlands uitleg hoe verder te gaan.
Uiteindelijk kwamen wij dus terug met Turkse Lira's en proberen we morgen opnieuw een markt te bezoeken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 230
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/turkije,kemer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-leed-dat-pinnen-heet
)
[5] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104746
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-18
[photoRevision] => 0
[title] => De heenreis
[message] =>
Wat een lange dag was dat! Om 5.45uur ging de wekker, normaal gaat deze 6.15uur maar toch voelde dit als erg vroeg. Het ontbijtje, een overnights, stond al te wachten in de koelkast dus nu een frisse douche en na het ontbijtje snel de auto in. Het is vandaag papa's verjaardag en ook al is hij al lang niet meer bij ons, ik wil toch een bloemetje op zijn graf neerleggen. Om 7.18uur nemen we de trein vanuit Tiel via Utrecht naar Schiphol. Op Schiphol was er voor Jins assistentie geboekt zodat hij niet te lang overal hoefde te wachten en met zijn zonnebloemkeycord kon hij overal snel doorheen. Zelfs bij de douane knoopte de medewerker een gezellig praatje met hem aan. Daarna hadden we 2 uur om te shoppen en rustig te eten voor we konden boarden.
Toen we bij de gate aankwamen mochten we meteen door naar het vliegtuig. We vlogen in een dreamliner en dat wilde Jins erg graag. Toen we ons hadden gesetteld, hadden we een buurvrouw naast ons maar later ging ze toch weg om samen met haar dochter en kleinzoon een plekje naast elkaar aan te nemen.
We hadden 14 minuten vertraging ivm drukte op schiphol maar uiteindelijk kwamen we 5 minuten eerder aan dan oorspronkelijk gepland. In Turkije stond een privé taxi op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen. Deze rit duurde 1,5 uur door de avondspits.
Wat we onderweg zagen was erg mooi, want er was een supermaan boven zee. Ook gaat de zon hier vroeg onder. Half 6 begint het te schemeren maar kwart over 6 is het echt donker. Hierdoor hebben we dus nog niks gezien van het resort.
Om half 8 hebben we ingecheckt, ons opgefrist en snel wat gaan eten. Deze dag gingen we vroeg slapen rond 21uur om alle indrukken te verwerken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 271
[author] => Eline & Jins
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/195/453_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-heenreis
)
[6] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104361
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-27
[photoRevision] => 0
[title] => 26-9-2024 we gaan weer terug naar huis.
[message] =>
Deze laatste dag staat gepland als reisdag. Aangezien we pas om 17.00 vliegen hebben we alle tijd om te pakken en rustig aan te doen. C heeft met de receptie afgesproken dat de taxi om 13.00 klaar staat. Zij heeft de receptionist betaald en hij zal de taxi betalen. De rit van ruim een uur kost 35 euro of 1200 TL. Geen slechte prijs. We zitten rond 09.00 aan het ontbijt en doen dat ook kalm aan. Daarna is het tijd om mijn koffertje dicht te persen. Echt massief vol, met wasgoed, een toilettas en mijn andere paar schoenen. Om de tijd te doden en niet steeds op een schermpje te turen halen we de nieuwe backgammondoos tevoorschijn. We spelen een aantal potjes tot het rond 13.00 is. We wachten buiten en uiteindelijk komt de taxi. Dit is de eerste keer dat we in een taxi het verkeer van Istanbul meemaken. C rijdt mee, ik zit rustig achterin. De chauffeur, een Koerd, heeft via Google Translate een soort gesprek, hij geeft best hoog op van Turkije en vooral van Instanbul. Na een goed uur en veel heftig verkeer komen we aan op het vliegveld. We hebben uit de koelkast de laatste twee biertjes meegenomen. Vlak na de ingang staan al stations waar je al je spullen kan weg/leeggooien. De biertjes komen natuurlijk nooit door security, dus die maken we ter plekke open voor een laatste toost op deze trip. De halfvolle blikjes en de drinkflessen worden netjes leeggegooid en we gaan door security. Voordat we in het vliegtuig zitten hebben we wel 6x de instapkaart en het paspoort laten zien. Dat heeft geen betere machten aangeroepen, want eenmaal in het vliegtuig krijgen we de mededeling dat er is kras is gevonden op een bagageluik. Er moet worden uitgezocht of dit binnen de vliegtoleranties past. Het hele verhaal duurt twee uur, daarna nog wat wachttijd voordat we van Amsterdam toestemming krijgen om op te stijgen in verband met tijdslots daar. Al met al ruim twee uur vertraging op een vlucht van ruim 3 uur. Naast mij zit een half-Turkse KLM stewardess die een paar dagen in Istanbul is geweest. We hebben wat leuke gesprekjes, over passagiers en haar vak, maar ook over zelfontwikkeling en zelfgenezing. Sandwiches en water later komen we uiteindelijk aan op Schiphol. C gaat heel snel naar buiten, een WC opzoeken. Ik wacht rustig af tot mijn rijtje aan de beurt is. Ik duik de kelder in, naar de trein. Tweemaal overstappen, dan sta ik weer in Waddinxveen. Mijn autootje staat braaf te wachten en ik ben snel thuis. Gelijk maar even een was aangezet, die moet toch gebeuren.
Al met al was dit een leuke trip, met heel veel wandelen (vandaag ook weer ruim 7000 stappen). De twee delen van Istanbul zijn zichtbaar verschillend, maar allebei leuk. Wie weet kom ik er nog eens!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 416
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/192/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 26-9-2024-we-gaan-weer-terug-naar-huis
)
[7] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104332
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-25
[photoRevision] => 0
[title] => 25-9-2024, de laatste volle dag
[message] =>
Vandaag is voor ons de laatste complete dag in Istanbul. Er zijn nogal wat plannen. Eerst winkelen in het Aziatische deel, daarna winkelen in het westen, in de enorme winkelstraat vanaf het Taksim plein. In het Aziatische deel had C een tasje onthouden dat ze graag wilde meenemen. Op weg naar T1 zien we dat de deuren van een soort mausoleum openstaan. Je mag naar binnen, schoenen uit, hoofddoek voor de dames. De hoofdcrypte is van Sultan Han. Verder staan er nog heel veel, ook een rijtje op kindergrootte. Ze zijn rijk versierd, de ruimte zelf is ook fantastisch gedecoreerd. Een leuk onverwacht begin van de ochtend! Zoals elke dag staat op het plein voor de moskee een soort pantserwagen, die ziet er best grappig uit. Bij een apotheek halen we Loperamide, om het lijf van C rustig te krijgen, ook voor de terugreis. We komen met tram T1 aan bij de havens. De tocht per voorboot naar de overkant is zoals altijd probleemloos. In Azië aangekomen duiken we via een aantal winkelstraatjes weer de bazar in waar C dat tasje weet te vinden. Het blijkt echter toch anders dan in haar memorie, dus het blijft daar mooi hangen. We stappen in een bus naar de markt, maar die blijkt alleen op dinsdag en vrijdag open te zijn. We gaan dus weer per bus terug richting haven. We dwalen nog wat door winkelstraten, waaronder een die geheel is gewijd aan bruidskleding en accessoires. Daarna ligt in een straat een geocache die ik redelijk snel vind. We lopen nog bijna een kilometer naar een andere cache. Hierbij komen we terecht bij de impound yard van de verkeerspolitie, de takelwagens rijden af en aan. Deze cache kunnen we echter niet vinden. Terug naar de haven, waar we de boot terug nemen naar het westen. Daar aangekomen zien we een gekkenhuis van honderden meeuwen die allemaal steeds naar een plekje duiken waar naar blijkt een grote berg visafval is gestort. Hierna nemen we een kleine onbemande metro die steil omhoog door een tunnel rijdt. Naar zeggen is het de tweede ondergrondse metrotunnel ooit gebouwd. We zijn daarna al aardig op hoogte van de winkelstraat en komen uit bij het begin van het historische trammetje. Dat brengt ons wederom naar het Taksim plein, alwaar wij onze afdaling door de winkelstraat beginnen. C wil noga en baklava meenemen naar huis, de winkel waar we belanden is een lust voor het oog. In een zijstraatje gaan we bij een cafeetje wat drinken. Voor onze neus komt achteruit een kleine bus de straat ingereden, begeleid door wat agenten. Hij blijft pal voor onze neus staan. Er komen 10-15 politiemensen uit van de mobiele eenheid (Google Translate), de meesten gewoon bewapend met pistool maar ook twee met kogelwerende vesten en een geweer. Vanavond wordt een interland voetbalwedstrijd gespeeld tegen Griekenland en om de hoek zit de Griekse ambassade. Ik denk dat dat een factor is, verder ligt het stadion hier niet te ver vandaan. Zoals eerder gezegd: voetbal is hier een heftige emotie. We wandelen verder naar beneden tot aan het water. Te voet gaan we de Galata brug over, op weg naar T1. Die brengt ons vlak bij huis, maar eerst gaan we nog het laatste avondmaal hier gebruiken. Het smaakt weer uitstekend.
Ik bekijk de gegevens van mijn horloge, we hebben vandaag ons weekrecord gevestigd met 19.422 stappen. Dat betekent dat we, zonder morgen mee te rekenen, al ruim 107.000 stappen hebben gedaan deze week. Niet zo gek dat we 's avonds de voeten voelen en de rest ook ...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 200
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/192/053_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 25-9-2024-de-laatste-volle-dag
)
[8] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104311
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-24
[photoRevision] => 0
[title] => 24-9-2024 De Zwarte Zee is gewoon blauw
[message] =>
We gaan vandaag afzonderlijk op pad. We hebben geen haast en vertrekken aan het einde van de ochtend. C blijft een beetje in de buurt van de bewoonde wereld en wil een hamam bezoeken, ik ga er op uit om wat geocaches te zoeken. Mijn idee is om zo noordelijk mogelijk te komen. Ik wil de laatste brug over de Bosporus zien en de Zwarte Zee. Het is nogal een eind reizen met OV. Ik neem eerst Tram5 naar het beginpunt van Metro2. Daarna reis ik met de metro tot het eindpunt. Om weer boven te komen moet ik zeker 8 roltrappen op en geen kleintjes. Naast het metrostation is een grote busterminal, maar ook een gigantisch park. Hier liggen 5 caches. Ik ben er wel een uur of twee zoet mee, zo groot is dat park. Uiteindelijk heb ik ze allemaal gevonden, sommige caches waren fysiek wel een uitdaging voor 't ouwe lijf. Langs de vele kilometers paden staat begroeiing die bewaterd kan worden door nog veel meer kilometers druppelslang. In een uitspanning van het park nuttig ik een tosti en koffie, een fles water gaat mee. Ik wandel terug naar de busterminal. Het is daar een krioelen van bussen die parkeren en manoeuvreren. Een wonder dat het allemaal goed gaat. Ik laat me door een official via een reizende jongedame uitleggen welke bus 150 is, want die moet ik hebben. Als de bus niet aan staat is de display leeg, anders had ik 'm vast zelf gevonden. Ik sta gelukkig zo ver vooraan in de wachtrij dat ik een zitplaats heb. De bus wordt onderweg steeds voller, ze staan als haringen in een ton. Ik zie gelukkig wel dat jonge mensen opstaan voor ouderen. Uiteindelijk stap ik net voorbij de laatste Bosporus brug uit, eerst de cache zoeken. Het blijkt dat ik beter had moeten lezen, dan was ik een halte verder uitgestapt. Nu mag ik lopen. Eerst een stuk langs de weg, daarna een heel eind zijweg. Op een stukje van de zijweg zie ik een stukje Zwarte Zee. Spoiler alert: hij is gewoon blauw, maar het eerste doel van vandaag is toch een beetje gehaald. De cache ligt op terrein wat met prikkeldraad is afgesloten. Met wat moeite er tussendoor. Ik vind een soort geitenpaadje tussen de begroeiing en volg dat globaal in de juiste richting. Uiteindelijk moet ik haaks de bush in. Dat lukt best een eindje door de bramen (zonder vrucht), maar uiteindelijk staan de braamstruiken meer dan manshoog, er is geen doorkomen aan. Ik ben nog maar 16 meter van de cache, maar het had net zo goed 16 kilometer kunnen zijn. Helaas, niet bereikbaar. Ik loop het geitenpaadje weer terug en klauter door het prikkeldraad. De zijweg loopt schuin omhoog en ik ben aardig moe. Voor de grap steek ik een duim op als er een auto langsrijdt. Ja hoor, een lift van twee aardige Azerbeidjaanse mannen. Ze brengen me niet naar de bushalte, wat ik had gevraagd, maar gewoon helemaal naar het metrostation! Dat scheelt een horten en stoten busrit, heel fijn. De metrorit is weer lang, van beginpunt naar eindpunt. Heel soms even bovengronds, maar grotendeels in het donker. Aan het einde kan ik zo snel T5 niet vinden, maar wel T1. Die brengt me ook thuis, ik moet dan alleen wat verder lopen. Na twee haltes houdt-ie er mee op. Er wordt iets omgeroepen en de helft van de mensen stapt uit. Ik blijf zitten. De tram rijdt vervolgens de andere kant op. Geen idee wat de storing is, ik kon er natuurlijk niets van verstaan. Bij de volgende halte stappen we echt allemaal uit. Even naar een ander spoor, waar binnen twee minuten alweer een T1 aankomt. Uiteindelijk ben ik dus rond 19.30 weer thuis. C was rond 17.45 thuis van in de buurt winkels kijken en een bezoekje aan de hamam. De hamam viel tegen, de massage na afloop beviel wel goed. Rond 20.30 zoeken we een restaurantje op. Ik eet kip kerrie, C drinkt alleen water. Die buikgriep houdt stevig aan. We doen nog wat boodschapjes, daarna gaat C naar bed en ik ga zitten tikken voor de lieve lezertjes en daarna wat geheel onnuttige social media bijhouden.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 187
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/855_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 24-9-2024-de-zwarte-zee-is-gewoon-blauw
)
[9] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104293
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-23
[photoRevision] => 0
[title] => 23-9-2024 We komen over de brug
[message] =>
De zijtak van de Bosporus waar we voor bijna alles aan de andere kant moeten zijn heet de Gouden Hoorn. De vorm maakt die hoorn wel duidelijk, het "goud" komt waarschijnlijk van het eerste gebruik als handelsplaats. Genoeg theorie voor nu. We zijn een aantal keren bij de Galata brug op een veerboot gestapt, nu gaan we het gebied aan de overkant zelf bekijken. Met tram T5 willen we naar de brug. Omdat we op het perron nog 35 minuten moeten wachten en T5 in de andere richting net aankomt besluiten we dat we net zo goed daarin kunnen stappen en meerijden in plaats van op dat suffe perron te zitten. Zo zie je nog eens wat en het is toch een heen-en-weer lijn. Dertien haltes in plaats van één, een veel leuker uitzicht en extra kilometers voor dezelfde prijs in deze extreem lange tram die overigens weer bijna leeg is. Ik kan zeker 7 wagens van 20 meter zien, maar ik weet niet of ik ook het einde zie. We wandelen naar de brug en op de brug probeer ik weer de geocache te vinden die eerst mislukte. Nou, het lukt weer niet, jammer dan. Het doel is o.a. om een heel grote winkelstraat te bezoeken. Over de brug slaan we linksaf. We komen terecht in een wijk met alleen maar technische winkels, gereedschappen, led-verlichting, lasapparatuur, kabels en snoeren, bouten en moeren, veren, noem het maar op, bijna al deze dingen in aparte winkels. C koopt wat stalen veren voor haar tent in een verenwinkel. De eigenaar zit veren op maat te knippen en maakt graag een babbel. We zien echt wel honderd winkels en via kleine en erg steile straatjes (even een bak koffie en een appelkoek) komen we uiteindelijk bij de Galata toren. De oorspronkelijke houten toren is uit de 6e eeuw, de huidige van steen is uit de 14e eeuw. We gaan er niet in, omdat onze benen geen zin hebben in heel veel trappen naar zo'n 60 meter hoogte. Bij het maken van dit verslag lees ik dat er een lift is, oeps. De wachtrij was zeker 100 mensen lang, daar hadden we ook niet veel zijn in. Met wat moeite vinden we het begin van de winkelstraat die we willen bezoeken. Hier start ook een rit met een oud trammetje, door die hele winkelstraat naar het Taksimplein, het levendige kernpunt van de stad. We maken het ritje met de tram, erg leuk. Het doet me denken aan de historische tram in Rotterdam, ook zo leuk. De tram heeft een keerlus op het plein en gaat terug zonder ons. De wandelroute terug gaat langs allerlei grote en kleine winkels, we lopen hier en daar binnen. In deze straat staat ook een enorme Roomse kerk die we van binnen bekijken. Sereen, mooi licht en religieus gezang. Er staat wel een politieauto voor het complex, want ook in Instanbul zijn gekkies. Uiteindelijk zijn we weer op de plek waar we in de oude tram stapten. In de buurt vinden we een terrasje met bijna uitzicht op de toren. Voor onze neus begint een fotosessie van een bruidspaar. De fotograaf lijkt een opgeschoten puber met maar één camera, het winkel- en torenpubliek loopt er steeds achter en langs, de bruid lijkt op haar telefoon aan de fotograaf te laten zien welke foto's ze graag wil. Het is een vermakelijk spektakel. We hobbelen via steile straatjes met vierkante keitjes verder naar beneden. De kuiten hebben het zwaar. Uiteindelijk bereiken we de brug en wandelen we terug naar de overkant. Nog een stukje, dan pakken we T1. Die zet ons af in de buurt van ons hotel. Onderweg komen we langs het restaurant waar ik gisteren alleen heb gegeten, nu doen we dat samen. Na een lekker maaltje gaan we richting hotel, waar de schoenen met genoegen uitgaan. De teller staat vandaag op 16.500 stappen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 204
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/764_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 23-9-2024-we-komen-over-de-brug
)
[10] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104273
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-22
[photoRevision] => 0
[title] => 22-9-2024 Wandelen in het park
[message] =>
Vandaag staat op de planning om een bezoek te brengen aan het grootste en groenste park van Istanbul, Yildiz Park. Daar moeten we komen via een leuk wijkje met gezellige winkelstraatjes. Dat klinkt veelbelovend. C heeft niet goed geslapen maar we gaan het proberen. We pakken tram T6, die ons 1 halte verder brengt, op weg naar de veerboot. Het beginstation van deze lijn, een kopstation, heeft een bijzondere grandeur vergeleken bij wat we bij andere haltes zien. We pakken de veerboot twee haltes mee tot aan het "leuke wijkje". Onderweg begint het te stortregenen, maar tegen de tijd dat we aanmeren is het weer droog. We liggen bijna onder de Bosporus brug, die we gisteren na zonsondergang in de verte vol lichtjes zagen. Het dorpje valt best tegen. Op een pleintje staan wel 20 kraampjes die allemaal hetzelfde ijs verkopen, maar bezoekers zijn er hoegenaamd niet. Veel winkels zijn gesloten, het is een beetje een dooie boel. Misschien helpt het mee dat het zondag is, maar ik weet niet of de Turkse samenleving daar veel aan doet. Ik spot een wel 40 cm hoge Minion taart bij een bakker. Terwijl ik even iets (weet niet meer wat) aan het bekijken ben koopt C een dames-zonnehoed om haar bolletje een beetje uit de zon te houden. Ik draag zelf in de zon altijd een hoed, meestal een Indiana Jones model, mijn bol mag van de dokter niet veel zon meer hebben. Als gehoed koppel gaan we op pad naar het park. We lopen daarvoor zeker twee kilometer langs een drukke verkeersweg met aan weerszijden mooie grote bomen. Uiteindelijk komen we bij het park. Het is groot, het is groen en het heeft alléén maar steile paden. Dat wordt afzien met zo af en toe even rusten op een van de vele picknickbanken die er staan. Onderweg lopen we een stukje om over een soort pad van hangbruggen die op hoogte tussen de bomen hangen. Het ziet er mooi uit, beneden loopt een stroompje. Hierna zwoegen we door tot het verste punt, waar een restaurantje zit. De hoognodige WC hebben ze gewoon niet, hier zullen vooral veel dames van zuchten. We wandelen weer terug. Waar de heenweg omhoog een aanslag was op de bovenbenen, de terugweg naar beneden doet vooral zeer aan de kuiten. Al met al een prima training dus. We lopen langs diezelfde verkeersweg naar een wijkje verderop waar we de boot weer willen pakken. Bij de aanlegplaatsen, waar overigens ongeveer elke twee minuten wel een boot aankomt of vertrekt, wil ik lunchen (14.45). C eet nog niets, ik eet een lekkere Dürüm cajun kip, een pittige wrap dus. Na best lang wachten vertrekt onze boot, die we nu maar 1 halte nodig hebben. Weer op de wal gaan we op zoek naar die halte van T6. We kunnen 'm eerst niet vinden, maar belanden wel weer eens in een grote bazar. Ik koop er een mooi backgammonspel, maar eens zien hoe ik dat nou weer meesjouw. Uiteindelijk vinden we na een lange wandeling de halte van T6. Daar zitten we bijna een half uur te wachten op de tram, maar uiteindelijk is hij er dan. Nog even en dan zijn we weer thuis. We komen even op temperatuur, daarna gaat C slapen en ik ga wat boodschappen doen en even eten in een restaurantje. Hierna heb ik wat schermtijd en ook de gelegenheid om dit tikwerkje te doen. Nog wat foto's erbij, dan is deze dag ook weer gedocumenteerd.
O ja, de stappenteller geeft elke dag toch minstens 16.000 stappen aan, vandaag zelfs 18.000. Dat zijn geen grote stappen hoor, zo goed doen mijn voeten het niet, vooral met al dat geklauter van vandaag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 183
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/633_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 22-9-2024-wandelen-in-het-park
)
[11] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104250
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-21
[photoRevision] => 0
[title] => 21-9-2024, de overkant
[message] =>
Vandaag staat "the Asian side" op het programma. Dat is het deel van de stad aan de andere kant van de Bosporus. Ons hotel staat in het oude centrum van de westzijde, we gaan oversteken. Eerst een wandelingetje naar de tram, dan met de tram naar de boot. Ook hier kunnen we gewoon op met onze OV-kaart, erg makkelijk. Tijdens de overtocht begint het behoorlijk te regenen, maar tegen het einde wordt dat al een stuk minder. Aan de overkant gaan we een wandeling uit een reisgids lopen die ons langs een paar bijzondere plekjes moet brengen. Als we de veerboot verlaten duiken we bijna direct een bazar in waar alleen maar elektronica wordt verkocht, telefoons, laptops, koptelefoons, noem het maar op. Ik kijk even rond naar een vervanging van mijn kapotte reis-koptelefoon met noise cancelling, maar ik vind alleen bluetooth apparaten. Voor hedendaagse toepassingen snap ik dat, maar ik wil 'm graag kunnen aansluiten in het vliegtuig, gewoon met een kabeltje.
De wandelroute stuurt ons door heel veel winkelstraten, onder andere langs een hele straat vol antiekwinkels. Erg leuk om te zien, een winkel met bijzondere uurwerken trekt echt mijn aandacht. Wat opvalt is dat dit deel van de stad veel authentieker oogt dan het massatoerisme in ons deel. Heel veel winkelende mensen, veel jonge mensen ook. Het is druk en de terrassen zitten vol. Uiteraard een lunch met koffie (Nescafé) en een soort bladerdeeg koek met kaas erin. Gewoon lekker. Voor de koffie hadden we keuze tussen dit of Turkse koffie, dan maar oploskoffie. We proberen een bakkerij te vinden uit het boekje dat belooft dat je hier al je dieetplannen overboord zal gooien. We vinden de bakkerij niet en misschien is dat maar goed ook! Vandaag lopen heel veel mensen in geel-blauwe shirts van de voetbalclub. Voetbal is in Turkije nog veel belangrijker dan in Nederland, het is pure groeps-emotie. Bij het standbeeld van een stier maken heel veel supporters foto's met sjaals van de club. Later komen we in kleine kroegstraatjes uitzinnige menigten tegen die luid scanderen en dansen. Opvallend genoeg hebben de meesten gewoon een fles water op tafel staan in plaats van bier bij ons. De gekte is hier compleet, iedereen juicht, zingt en klapt er op los. Ik loop langs een winkel met zilveren sieraden en ga er eens binnen om te kijken of ze mijn puzzelring hebben in een comfortabele maat. Het hulpje in de winkel laat mijn eigen ring ui elkaar vallen en probeert hem weer dicht te puzzelen. Ik laat hem even zweten hoor, dat gaat hem nooit lukken. Uiteindelijk doe ik het zelf maar om die arme jongen niet teveel van streek te maken. Ze hebben de ring in een maatje groter, die zit veel fijner en ik koop 'm. We pakken vermoeid de boot terug. Aan de andere kant moeten we nog over een brug over een zijarm van de Bosporus. Dit doen we te voet, omdat C het beste visrestaurant (volgens de reisgids) wil bezoeken. Dat ligt in het midden van de brug op de benedenverdieping. We eten er inderdaad heerlijk, ik heb een baars uit de oven, onder een korst gegrilde kaas. Een heel mooie combi. We verbinden met de wifi van het restaurant en ik zie dat er op de brug twee geocaches liggen. De eerste, in het midden van de brug, vind ik niet. Ik lees een tip om met de selfie stand van de telefoon onder de brugleuning te kijken. Dat levert helaas niets op. De leuning staat overigens vol met vele tientallen vissers die allemaal wat proberen te vangen. Ik heb daar geen vis gezien. De cache aan het einde van de brug heb ik met de selfie camera snel gevonden. Mijn eerste in Turkije. Met twee trams komen weer terug in ons buurtje, waar we de vermoeide benen kunnen strekken. Het was weer een memorabele dag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 195
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/503_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 21-9-2024-de-overkant
)
[12] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104214
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-20
[photoRevision] => 2
[title] => 20-9-2024 De eerste kijkdag
[message] =>
Ik heb goed geslapen. Al vóór 08.00 fris gedoucht en aan de e-mail en dergelijke. Om 08.45 komt Christel een keer kijken, die had de tijd nog niet goed gezet en dacht dat het een uur vroeger was. We kunnen op de kamer nog geen koffie maken, maar we hebben geboekt inclusief ontbijt. Hiervoor beklimmen we nog een paar trappen en komen we uit op het dakterras. Een simpel maar ruim voldoende ontbijt en ... tromgeroffel ... koffie!!
We kunnen er weer tegen en gaan vandaag de buurt verkennen. Langs de Aga Sofia en de Blauwe Moskee komen we bij het Paleismuseum. De entree is 1700 p.p., goed aan de prijs. Maar .. wat een uitgestrekt en interessant complex is dit! Dit complex, met allerlei rangen en standen en een haremafdeling is zo groot dat we er echt uren ronddwalen. De kunst van keramiek is hier op grote hoogte, prachtig tegelwerk en mooie vertrekken. We proberen steeds net vóór of na een grote groep toeristen met gids en vlaggetje te lopen, maar dat lukt niet altijd. Op een gegeven moment willen mijn voeten niet meer verder, ik ga even zitten en Christel gaat nog even een half uurtje een ander deel bekijken. Hierna lopen we (nog een heel eind) naar de uitgang. We zijn echt al uren onderweg en zijn toe aan eten en drinken. Bij een kraampje laat ik twee grote bekers sinaasappelsap persen, heerlijk! Hierna vinden we een restaurantje waar we een lekkere Turkse pizza met gehakt en kaas soldaat maken.
De voetjes hebben even gerust, dus we kunnen weer. We gaan lopend op weg naar de Grand Bazar. Dit is een labyrint van mooie gangen met boog-plafonds. Heel veel goud- en zilverwinkels, waar tot zelfs een baar van een kilo goud in de etalage ligt. Die zou overigens zo'n 73.000 euro moeten kosten, dat gaat boven mijn reisbudget. Verder veel kleding, nep-merkspullen en ook een paar mooie winkels met thee en kruiden. Daar hangt dan ook een heerlijke geur. Wanneer er aan gene zijde hoge nood ontstaat lopen we de bazar weer uit op zoek naar een restaurantje met toilet. Dat lukt natuurlijk. We drinken er weer een vers sinaasappelsapje.
Voor de reis naar huis raadt een jongeman van het OV-bedrijf ons een tram (T1) aan. Christel wil alleen met T6 naar huis. Een lang verhaal kort: we gaan lopen. Onderweg doen we nog wat boodschappen en uiteindelijk komen we thuis. Een bak oploskoffie en een welverdiend biertje aan onze eigen tafel is onze beloning. Mijn voetjes en de knie van Christel hebben even genoeg geklommen en gedaald en trappen gelopen. Na een goede rusttijd moeten we toch wel weer wat gaan eten. C raadpleegt het grote www en komt via Tripadvisor aan een restaurant op 2 minuten lopen. Nou, laten het er vier zijn in ons tempo ... We hebben er heerlijk gegeten, die voetreis was het royaal waard. C gaat nog even filmpje kijken op bed, ik ga mijn verslag van vandaag afmaken. Straks komt vast ook bij mij die man met de hamer langs. Morgen weer een dag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 202
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/295_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => 20-9-2024-de-eerste-kijkdag
)
[13] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104211
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-19
[photoRevision] => 2
[title] => 19-9-2024 We gaan op reis
[message] =>
We reizen elk apart met de trein naar Schiphol. Per trein is dat zo makkelijk, je stapt ongeveer onder de centrale hal uit. We treffen elkaar even na 09.00. Uiteraard gewoon op pad, het is zoals gewoonlijk een beste tippel door die enorme luchthaven. Maar ook tijd voor een ritueel ... mijn vakantie begint altijd met een biertje op de luchthaven, ongeacht het tijdstip. Ik bedenk dan maar dat het ergens op de wereld vast na 17.00 is, dan mag het.
Om 11.40 vertrekt het boeltje. We hebben elk een plaats aan het gangpad, maar de stoelen naast ons blijven leeg, dat is heerlijk! Bij start en landing zit ik dus bij het raam, wat ik anders nooit doe. De vlucht met KLM is royaler dan bij de prijsvechters waarmee ik meestal reis, meer beenruimte, gratis drankjes en een sandwich.
Om 16.00 lokale tijd landen we, het is er een uur later dan in Nederland. Het is warm, zo'n 25 graden.
Met een city shuttle (200 p.p.) rijden we naar de stad. Daar kopen we een OV kaart met saldo. Je kunt de kaart ook rustig samen gebruiken, dan tik je gewoon 2x af bij het poortje. Een ritje met de tram kost 20 Lira, da's bijna gratis. Bij de Blauwe Moskee stappen we uit, de rest moeten we lopen. Via een mooi park en wat gezellige winkelstraatjes vinden we uiteindelijk hotel Spinel. Ons appartement is prima in orde! De airco staat aan, het is er heerlijk koel. Natuurlijk zijn we wel wat moe en toch een beetje verreisd, dus we ondernemen geen moeilijke dingen meer. Uit eten, dat gaat het worden. Een paar straten verderop eten we prima bij het Old House Restaurant. Op de terugweg nog even wat drankjes gekocht en daarna terug naar huis. Christel gaat op tijd slapen, ik blijf nog even prutsen op mijn laptopje. Dan gaat ook bij mij het licht uit.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 172
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/258_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => 19-9-2024-we-gaan-op-reis
)
[14] => stdClass Object
(
[reportId] => 5102281
[userId] => 434701
[countryId] => 187
[username] => KittyEnReneOpReis
[datePublication] => 2024-06-19
[photoRevision] => 0
[title] => Bodrum
[message] =>
Vanmorgen werden we wakker. En we waren in een andere stad en dit keer zelfs in een ander land. We waren nu aangekomen in Bodrum. Eerst even ontbijten en toe de boot af. Het was best al warm, maar we klagen niet. Het was nog een aardige tippel van de boot de stad in. Het leek niet ver maar je moest een hele grote bocht maken. In de stad was het wel lekker in de straatjes, ze hebben namelijk over de straat allemaal doeken neergehangen dus loop je in de schaduw. Maar kwam er een pleintje dan smolt je weg. Eerst wat drinken heerlijke verse jus oranje. Bij de winkeltjes zijn ze hier wel erg opdringerig. In Griekenland is dat lang zo erg niet. Maar goed een paar kleine dingetjes gekocht, ik kan het toch niet laten. Maar echt heel speciaal is het hier niet. Alles wat je koopt is nep. Ga ik een winkeltje in, en dan weet ik René loop door en wacht dan verderop. Kom ik mensen van de boot tegen en die vragen heel bezorgd aan me of we ruzie hebben. Ik begin te lachen en zeg nee hoor, zo lopen wij altijd. Ja maar hij is al helemaal verderop. Ik zeg we komen elkaar altijd weer tegen. Nou die vrouw vind dat maar helemaal niks dat ik zo alleen op straat liep. Want dat was toch wel gevaarlijk. Gelukkig kwam René eraan en zagen ze dat het goed was. Nog een stukje verder gelopen en toen de kant van de boot weer op. Ondertussen was het 36 graden geworden dus onderweg nog ergens wat gedronken. Maar als het zo warm is dan is het een heel eind lopen. En dan te bedenken dat het vorige week ruim 40 graden was. Toen we op de boot waren was het alweer 15.30 uur. Dus een lunchje ging er wel in. Hierna na de hut om om te kleden. Nou zo ver zijn we niet gekomen want we hebben heerlijk een powernapje gedaan. Daar knap je echt van op. Toen maar aankleden voor het diner. Zitten we aan tafel en dan moet je het diner scannen. Nou vanavond was het niet veel bijzonders, dus zijn we naar boven gegaan en hebben we daar gegeten. Na het eten lekker buiten op het dek een bakkie gedaan. Mooi naar de zonsondergang gekeken. Later nog even gekaart en nu ga ik zo me mandje weer in. Hoe het in Kos was lezen je morgen. Slaap lekker allemaal en tot morgen doeiiii Kitty
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-10-07 10:16:09
[totalVisitorCount] => 88439
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 283
[author] => Kitty
[cityName] => Bodrum
[travelId] => 529906
[travelTitle] => Istanbul en Cruise Griekenland
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-cruise-griekenland
[dateDepart] => 2024-06-13
[dateReturn] => 2024-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 13
[goalName] => Cruise
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/177/997_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/434/701_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bodrum
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[reportId] => 5107019
[userId] => 383868
[countryId] => 187
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2025-04-21
[photoRevision] => 0
[title] => Kamperen in de aardkorst
[message] =>
In Edirne boog ik me over de financiën: ik deed mijn belastingaangifte en bekeek bij- en afschrijvingen. Thai Airways had een deel van de ticketprijs terugbetaald. Netjes. Zo pakte mijn beslissing om in februari af te zien van de vlucht naar Thailand financieel niet al te nadelig uit. Op mijn laatste vrije middag bekeek ik de stad. Er was een lange bazaar en er waren indrukwekkende moskeeën en levendige straten met fruitverkopers en gevulde restaurantterrassen.
Slapen deed ik meestal weinig in ho(s)tels, door de aanwezigheid van koffie, internet en rumoer; wat dat betreft was het goed dat ik weer buiten ging slapen. Ik reed Edirne uit. Op deze eerste fietsdag werd ik geconfronteerd met dat wat ik als onvermijdelijk had beschouwd. Ik reed al anderhalve maand zonder ook maar één lekke band, maar nu was ik in Turkije. Dat land heeft heerlijk brede vluchtstroken om te fietsen, maar er sneuvelt nogal eens een vrachtwagenband en de restanten ervan, inclusief ijzerdraadjes, liggen op die vluchtstroken. Ik had mijn eerste lekke band en drie kwartier na de hervatting van de tocht de tweede. ’s Avonds, tegen half acht, was er een klein natuurgebied langs de weg en ik greep mijn kans; veel beschutting was er niet in deze regio om ongezien te kamperen.
Ik zou de volgende dag het traject Keșan - Gelibolu rijden en daar overlapte mijn route met die van 2013, toen ik vanuit Griekenland kwam. Toen nam ik, om de chaos van Istanbul te mijden, de ferry van Gelibolu naar het Aziatische deel van Turkije. Nu zou ik dat verderop doen. Voor de aardigheid keek ik in mijn statistieken waar ik me destijds bevond na evenzoveel (48) dagen. Ik kampeerde toen op het genoemde traject, 44 kilometer verder dan waar ik nu was. Ik was toen nog een snelle rekel, ziet u. Doordat het door het verschuiven van de tijd langer licht was, moest ik mijn avondroutine aanpassen. Ik had mezelf aangewend een uur te rusten na het eten, maar dat uur moest ik gaan schrappen nu ik langer doorfietste. Het lezen in de avond werd een gevecht tegen de slaap, een gevecht dat ik deze avond verloor. Het pakte niet slecht uit want voor het eerst in lange tijd lukte het me om weer eens een lange nacht te maken, een van tienenhalf uur.
Er leek een patroon te zijn in het weer in deze regio. De ochtenden waren zwaarbewolkt, als ik geluk had klaarde het in de middag op en in de namiddag was er grijszwarte ellende die vaak gepaard ging met regen. Deze dag was geen uitzondering. Ik bevoorraadde me bij een hypermarkt in Keșan. Ik probeerde ook opnieuw geld te pinnen, maar alle banken kondigden aan ongeveer 8% van het bedrag te zullen graaien, naast een (facultatieve) conversie naar euro’s met een bedenkelijke koers. Ik stelde het pinnen nog even uit. In een aangenaam park vol picknicktafels lunchte ik, al kwam er wel enkele minuten een vaag figuur bij me aan tafel zitten. In regen en grijze mist maakte ik de dag vol en de volgende ochtend zag ik, niet voor het eerst, een laag troep op mijn tent en fiets liggen. ‘Dat is Saharazand’, zei de nationale weerman, terwijl je de interesse van televisiekijkers voor weerberichten dramatisch zag afnemen. Ik pakte mijn leesbril er eens bij en bestudeerde het stof. Als ik het niet dacht. Barium, strontium, aluminium. Dat blijft natuurlijk niet eeuwig in vlagen in de lucht hangen. Vroeg of laat zit dat op je fiets. En in je longen. En in je brood. De zon brak door en ik zag de laatste grijsheid in de verte wegdrijven. Dacht ik. Maar dat was een misvatting. De grijsheid dreef naar me toe. Ik ging een lange tunnel in en toen ik eruit kwam hoosde het, maar gelukkig ging ik snel een volgende tunnel in. Aan het eind ervan schuilde ik, en een klein half uur later reed ik naar Kilitbahir. Ik nam er de ferry naar Çanakkale. Voor het eerst sinds december 2016 was ik terug in Azië. Ik pinde geld voor de komende weken en kocht vers brood. Dat werd al vlot een handige werkwijze: rond lunchtijd vers brood, worst of schapenkaas en cola kopen. Op een plein lunchte ik onder de dreigende hemel. Daarna volgde een mooie klim langs dennenbossen en een meer. En voor het eerst luisterde ik onderweg weer naar muziek, nu het veilig kon op die ruime vluchtstroken. Ik was mijn reisplaylist blijven updaten de afgelopen jaren; het werd mijn werkplaylist. Toen ik in mei vorig jaar stopte met werken voerde ik nog één update uit, maar had geen reis of werk meer om die laatste versie af te spelen. Wat ik wel deed was doorgaan met zoeken naar mogelijke nieuwe aanwinsten. Nu ik weer op reis was had ik daarom een nog verse playlist van 1000 songs liggen plus zo’n 300 potentiële verrijkingen. Ik smachtte ernaar mijn collectie te leren kennen.
Er volgde nieuwe regen. Nieuwe lekke banden. En mijn klomp brak. Want toen ik na het plakken van twee gaten in één band de band routineus terugplaatste en oppompte, gebeurde het onmogelijke. Ik gebruik een simpel handpompje van een paar euro; daarmee krijg je een band niet strak opgepompt omdat de weerstand op een bepaald moment te krachtig wordt. En toch… ontplofte de binnenband. Mijn Schwalbe-kwaliteitsbinnenband. Mijn eerste band kon in deze fase van de reis al in de vuilcontainer. Later schuilde ik in een bushokje en dacht na over vorige reizen. Plots herinnerde ik me veel verregende reisfases in Europa. Griekenland, maart 2016. IJsland, Noorwegen, Finland en het druipende slot in Nederland, in de zomer van 2017. Portugal, Oostenrijk en opnieuw Nederland, in 2020. Nu strekte de misère zich uit buiten Europa. Turkije zou mijn redding zijn, zo had ik gedacht. Bij mijn vertrek in februari was het er aan de zuidkust al 17°C. Nu waren we bijna twee maanden verder en was het in het binnenland nog steeds ellendig. En dat terwijl ik van mijn volgende landen, Georgië en Armenië, weinig verwachtingen had als het ging om droogte en warmte. Wel van Azerbeidzjan, maar dat land had de sluiting van zijn landgrenzen nogmaals verlengd, nu tot 1 juli. Wat als het altijd bleef regenen tot ik deze regio per vliegtuig verliet?
Op een nieuwe grijze ochtend met nieuwe druppels zei ik: ‘Ja, maak het me gemakkelijk. Nog één dag verregenen en ik neem een hotel, en ik kom er niet meer uit voor het fatsoenlijk weer is.’ Maar er wachtte me een aangename middag met af en toe zon. Ik meed de stadsdrukte van Balıkesir en moest daarvoor een pad nemen tussen twee hoofdwegen in. Ik reed langs een kleine rivier en kreeg te maken met poelen over de volle breedte van het pad, poelen die lastig te vermijden waren. Ik hoorde een plons in de rivier en was nieuwsgierig wie of wat er in het water viel. Ik keek opzij en zag twee schildpadden op een boomtak boven het water. Ook zij lieten zich vallen toen ik naderde. Het weer bleef erg wisselvallig. Hoe zonnig het soms ook was, altijd was er dreiging. Onverwacht kon er achter je een donkergrijze wolkenmassa of mist aan komen denderen.
In Ușak was er een bos op een heuvel. Er was daar een universiteit en een deel van het bos behoorde tot het omheinde universiteitsterrein. Maar eromheen was meer bos, en dat bos was voor mij (en vele honden). Een avond later had ik met succes vóór de duisternis de stad Afyonkarahisar achter me gelaten, maar in de schemering slaagde ik er niet in een plek te vinden. Uiteindelijk sloeg ik een afgesloten weg in naar een spoorweg die in onderhoud was en volgde een pad langs het spoor. De tent kwam te staan in de berm tussen het pad en een akker. Ik stond open en bloot in het landschap, maar hier was niemand. Het waren vooral de kampeerplekken die de dag een bijzonder karakter gaven, voor het overige regeerde de regelmaat. Iedere dag bedrijven langs de weg en landbouw. Iedere dag bewolking. Iedere dag naar de Șok voor brood en cola als lunch, en brood als ontbijt voor de volgende dag. Om de dag deed ik tevens inkopen voor de overige momenten. Op weer een volgende avond ontdekte ik een gat in de grond aan de overkant van de weg. Het was iets dat ik vaker zou aantreffen: een stuk ongebruikte grond waarin een valleitje blijkt te liggen van ongeveer een hectare groot. Het zijn fantastische kampeerplaatsen, want je kan meestal volledig uit het zicht verdwijnen. Ik stond deze avond op droge aarde met karige begroeiing en enkele duinen om me heen, op vier meter diepte.
Met de dag werd het kouder. Ik droeg nu weer handschoenen in de ochtend en de hele dag een sweater over mijn longsleeve. Ik hikte aan tegen Konya. Het was de op vijf na grootste stad van Turkije en ik wilde niet door die drukte rijden, maar de stad lag op mijn weg. Ik kon er niet omheen. Of toch? Mogelijk kon het wel, maar die weg was nieuw en op de kaart leek er nog een deel te ontbreken. Ik nam de gok en ging Konya ontwijken. Het viel meteen op dat ik na de afslag vrijwel alleen was; dat was veelzeggend. De omgeving was ook nog nauwelijks ingericht en werd wijder en leger. Het was fantastisch om hier te rijden. Na een tijd was er een afslag naar Aksaray. Met pionnen werd het verkeer naar die afslag gedirigeerd. Rechtdoor was verboden. Ik ging rechtdoor. Dat ging een paar kilometer goed. Daarna hield de weg gewoon op, een meter of vier boven de aarde. Het was me opgevallen dat er aan weerszijden paden liepen. Ik daalde af en volgde het pad links van de weg. De wereld was hier bijna identiek aan die in de steppes van Kazachstan, het was zelfs zonnig. Slechts de spoorlijn en dromedarissen ontbraken. Ik had het erg naar mijn zin. Er wachtten me vijftien kilometer Kazachstan; ik was even terug in die wereld. Later veranderde mijn pad van koers. Heel de tijd waren er reeds geplaatste wegonderdelen te zien, maar nu was er niets meer dat naar een nieuwe weg verwees. Het pad liep tot aan een rivier. Ik kon niet rechtdoor, alleen links of rechts. Rechts stuitte ik al snel op een haaks gelegen rivier. Het linkerpad leek verderop ook dood te lopen op een rivier die ik op mijn kaart zag. Toch ging ik het proberen. Er was een auto die ook zoekende was en die ging me voor. Later zag ik ‘m aan de overkant van het water. Er was dus een brug. Toen ik die gevonden en overgestoken had kon ik rechtdoor naar de hoofdweg, over een pad langs de rivier die ik op de kaart had gezien. Rivieren werden hier leeggepompt voor de aanleg van de weg en het stinkende water werd via kanalen naar elders geleid. Ik reed vijf kilometer naar de hoofdweg en na deze verrassende omzwerving lag Konya achter me. Het kostte me de grootste moeite om in het landbouwgebied waar ik nu was beland een slaapplaats te vinden, maar werd al dwalende over paden en sporadische onbenutte grond weer gered door een onopvallend valleitje dat van een afstand volkomen onzichtbaar was. Opnieuw verdween ik in de aarde, en de boerderijhond op een kilometer afstand stopte abrupt met blaffen. Ik had de afgelopen dagen veel te maken gehad met agressieve honden maar momenteel niet meer. De meeste waren hier dood, dat kon een verklaring zijn. Voorheen zag ik drie dode honden per dag, maar op de dag die volgde zag ik er drie per uur. Pauzerend in een recreatieparkje zag ik tevens iets vertrouwds, maar ik werd misleid. Er naderde een grijze massa, maar nu over de grond. Dit was geen mist maar een stofstorm. Met deze storm draaide de wind. Uren had ik zijwind gehad en me verheugd op een naderende afslag naar links. In plaats van meewind kreeg ik nu tegenwind. Om me heen zag dat veel stukken steppe omgeploegd, bezaaid en geïrrigeerd waren. Toch had ik inmiddels weer een slaapplaats nodig. Gelukkig vond ik een klein valleitje, toen ik in eerste instantie achter gestort puin wilde gaan liggen. Ik zag gebarsten aarde en fantaseerde er al cactussen bij. In mijn gedachten was ik bijna in Baja California, in Mexico.
Bijna. Er was een klein verschil. Ik werd om zes uur wakker en zag meteen wat er aan de hand was. Er lag een laag sneeuw op de tent. Binnen was het 4°C, buiten vroor het. Met een mengeling van ongeloof en frustratie draaide ik me om en sliep verder. Om half acht sneeuwde het nog steeds. Ik zat hemelsbreed op 230 kilometer van Syrië, in april, en het sneeuwde en vroor goddomme. Ik was in twee maanden niets opgeschoten. De sneeuw maakte de gebarsten aarde nat en veranderde deze in klei. Het hoopte zich razendsnel op onder mijn schoenen waardoor ik ging glijden. Met moeite verliet ik het gebied. Ik had alleen de muts nog in de tas, voor het overige reed ik weer in winterverpakking. Ik kwam in een vreemde verkeerssituatie terecht. Ik had het al op de kaart gezien, maar ik geloofde het niet. De weg werd anderhalve kilometer voor een knooppunt plots een snelweg. Voetgangers, fietsers, tractoren en paardenkarren werd de toegang verboden. Er was hier geen alternatief, er was maar één legale optie: omkeren. Ik reed door in de hoop dat ik op die anderhalve kilometer geen politie zou treffen. Een politieauto passeerde me en ging honderd meter voor me rijden op de vluchtstrook. Maar de auto voegde ook weer in en verdween uit het zicht. Ik nam de afslag die ik moest hebben. Het werd er niet eenvoudiger op. Ik moest honderden meters omhoog zonder echte vluchtstrook. Het beetje ruimte dat er soms was, rechts van de lijn, was modderig, en zo kwam er een laag zwarte modder over de bruine klei op mijn fiets. Mijn aandrijving trok het niet meer. Ik kon schakelen wat ik wilde maar bijna alle versnellingen weigerden dienst. De boel zat verstopt. Bij een tankstation reinigde ik provisorisch de derailleurwieltjes. Er viel weer mee te werken.
Mijn onderlip begon te barsten en de vellen hingen erbij. Ik moest er weer aan geloven. Ik moest weer een buff gaan dragen voor mijn mond. De weerzin daartegen was groot, mede omdat het me herinnerde aan het meest grootschalige bedrog dat ik ooit meemaakte. Er was ook een andere ontwikkeling. Eerder schrapte ik Albanië omdat ik weg wilde uit de regen; nu ging ik mijn route uitbreiden omdat ik verwachtte dat de Turkse zuidkust me van de regen ging redden. Door bij Tarsus door te stomen naar Karataş aan de kust en die kust te blijven volgen tot aan Syrië zou ik tevens Turkije’s op zes na grootste stad Adana ontwijken.
Er was een blauwe hemel met schapenwolken. De zon scheen bij het afbreken van de tent. Plots leek het toch echt lente, een dag na de sneeuw en vorst. Ik rolde van 1342 meter naar zeeniveau. De bewolking was ondertussen toegenomen maar bleef achter me, in de bergen. Voor me was het blauw, met vage, onschuldige wolkjes in de verte. Via een randje van Tarsus reed ik door een tuinbouwgebied met betonnen waterkanalen, op weg naar Karataș aan zee. Ik zag een tentenkamp en zou er nog veel meer zien, en ik vroeg me af of het ging om een voorziening voor seizoensarbeiders of voor vluchtelingen. Een man die ik later sprak zei dat het hier ging om seizoensarbeiders, om arme bevolking uit buitenwijken van grote steden. Er zaten ook Syriërs tussen, maar ook die waren hier vooral om te werken. In mijn eigen tentenkamp, op twaalf kilometer van de kust, bedacht ik die avond een programma voor de volgende dag. Ik zou vroeg opstaan en Karataş bezichtigen. De rest van de ochtend zou ik gebruiken om badplaats Yumurtalık te bereiken, waar meerdere pensions waren. Daar zou ik een halve dag rust nemen.
Karataş was een aangenaam plaatsje. Het was heerlijk om even aan zee te zijn, in de zon. Deze plaats was over zijn hoogtepunt heen, maar had nog steeds charme. Ik keek uit over het strand, reed langs het recreatiepark, bezocht de haven en keek naar de eenvoudige, karaktervolle terrassen met hobbyistisch geverfde houten stoelen en tafels.
Yumurtalık was duidelijk moderner. Ik was er keurig aan het begin van de middag. Ik zocht een pension op en vroeg er naar de prijs. Een kamer zou me 25 euro kosten. Een tweede pension vroeg hetzelfde. Ik vond een aftands pension en waagde daar een poging. Hier was de prijs 37,50 euro. Het was me duidelijk. Ik zou hier niets vinden dat in mijn budget paste. Hoe kon dat toch, dat ik in heel Oost-Europa met gemak onder de 15 euro kon blijven en dat dat niet anders zou zijn in de landen die nog zouden volgen, maar dat Turkije zo’n uitzondering was geworden? Met weemoed dacht ik terug aan het jaar 1994, toen ik hier ruim drie maanden rondreisde met tien gulden per dag. Voor twee tot vijf gulden had ik onderdak, vaak met een goed ontbijt. Wat ik overhield was genoeg om een goed avondmaal te nemen, snacks en pakken sap te kopen, een stad verder te reizen per bus, te roken en bier te drinken. Ik keek rond in Yumurtalık, maar nu niet meer met enthousiasme. Ik kon beter gaan. Knop om, verder. Het was zonnig maar nog niet zomers en ik reed het tuinbouwgebied uit. Iedere dag werd het eerder donker door mijn grote verplaatsingen naar het oosten zonder dat de tijd aangepast werd. In het noordelijker gelegen Georgië zou de klok weer vooruitgezet worden.
Aan de kant van de weg verving ik de batterij van mijn fietscomputer. Ik mocht meteen mijn band plakken. Ik realiseerde me dat niet alle lekke banden op het conto van scherpe objecten op Turkse vluchtstroken geschreven mochten worden. Ik keek naar mijn totaal aan afgelegde kilometers en zag dat mijn achterband normaal gesproken al op twee derde van zijn levensduur zat. Voor mijn gevoel was ik nog maar net op pad, met nieuwe uitrusting, maar ik was al beland in de provincie Hatay. Als je naar de kaart van Turkije kijkt, zie je dat het land een buikvin heeft, tussen Syrië en de Middellandse Zee. Dat is Hatay. Ik reed nu langs de oostkant van de Middellandse Zee waar naast Turkije en Syrië ook Libanon en Palestina liggen. Er kwam een wijziging in mijn eetpatroon. Mijn lijf kan niet goed meer tegen granen, maar zo lang graanproducten niet te vezelig zijn, zoals bij wit brood, gaat het goed. Echter, wit brood vult mijn maag niet. Het kost me twintig minuten om zo’n Turks brood te eten en daarna krijg ik honger. Ik ruilde mijn dagelijkse brood in voor een bak Turkse yoghurt, en ging gaandeweg bonen als ontbijt nemen. Na de yoghurt in Payas bezocht ik Iskenderun. Het was een bouwput. De boulevard was afgezet met schermen. Vrolijker werd ik van het stadspark, waar op deze zondag honderden families recreëerden en jongeren in het gras zaten. Langs de zee reed ik verder en zag ook daar gezinnen recreëren, picknicken vooral. Er waren grote pieren in T-vorm, gemaakt van vlakke rotsen waarover je kon lopen. Er volgde een loodzwaar stukje route door het op een uitloper van een berg gebouwde dorp Konacık. Daarna waren er haast geen mensen meer en reed ik boven zee, met een ondergaande zon. In een bergbocht vond ik een kloofje en zette er de tent op. Het was er volmaakt stil. Ik bedacht een nieuw plan. Morgen lag de stad Hatay op de route. Er was een wijk met meerdere hotels en ook een hostel. Als ik vroeg opstond kon ik er rond het middaguur zijn en alsnog een halve dag vrij nemen. De stad leek de moeite van een bezoek en sightseeing waard.
Over een blauw fietspad volgde ik een prachtige route langs en boven de zee. Links van me lag een gebergte, en ook voor me, in het verlengde ervan. Een deel van dat gebergte lag in Syrië. Na tientallen kilometers naderde ik Samandağ. Het toerisme was hier nog in ontwikkeling. De omgeving was nog deels ongerept, het was er uitgestrekt, op een aantrekkelijke manier rommelig, met zand en riet tussen de betegelde zones en restaurants. Ik bereikte de zuidelijkste punt van mijn route hier. Op twintig kilometer lag Syrië en ik bevond me eigenlijk al in die arbitraire vette rode streep die het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken in het reisadvies voor Turkije langs de grens had getrokken. Ik hoefde niet om te keren; de weg boog zelf af naar het noorden. Prompt was er dreigende bewolking. Al snel was de hemel grijs. Bij het naderen van de stad Hatay was er zware regen en onweer. Het was niet de enige verrassing. De wijk met de hotels lag in puin. Gebouwen leken wel gebombardeerd. Nu, op het moment van schrijven, lees ik dat er in 2023 aardbevingen zijn geweest. Mijn tocht zou met deze verbrokkelde accommodaties om me heen nog even voortduren; een kamer vereiste iets meer geduld. Ik keek een half uur rond op de grote bazaar en vond daarna met wat moeite een buurtsuper zodat ik toch nog iets kon eten, zij het schuilend onder een smal afdak. Terwijl ik at kwam er een man voorbij. Hij bleef staan en staarde naar me. Zijn uiterlijk was eerder Indiaas dan Turks en hij leek het prototype van een gestoorde man uit een Kuifje-album. Hij schilde fruit met een mes en liep op me af. Al mijn alarmbellen gingen af. Ik ging voor mijn bezittingen staan en hield de man op afstand. Ik gebood hem weg te gaan. Hij praatte en bleef dat doen, maar borg uiteindelijk zijn mesje op en stak zijn hand uit. Hij vertrok en ik kon verder eten. Later reed ik weer, langs bedrijven en olijfbomen. Iedere meter grond was in gebruik. Bijna. In de vroege avond was er een reepje grond voor mijn tent.
Er was een nieuwe, welkome ervaring: in de ochtend werd het te warm in de tent. Dit ging de goede kant op. Ik kon via Kilis naar Gaziantep, maar de weg naar Kilis lag op een zeker punt op slechts driehonderd meter van de ‘border road’. Ik wilde het lot niet te zeer tarten. Ik koos ervoor om via Nurdağı te rijden, eerst noord- en dan pas oostwaarts. Ook Nurdağı was deels ingestort en er werd net als in Hatay weer volop gebouwd. De weg oostwaarts naar Gaziantep was druk, vluchtstrookloos, had een slecht wegdek en ging alleen maar omhoog. Ik veranderde van route; ik wilde überhaupt niet in het drukke Gaziantep belanden. Ik ging nu via de kleinere stad Adıyaman oostwaarts. In de vroege avond zag ik alleen akkers om me heen. Met licht aan reed ik verder. Zelfs op reepjes grond van twintig meter breed tussen spoor en weg lag een akker. Nog tien jaar en heel Turkije is een akker met hier en daar een olijfgaard. In een droge greppel tussen een irrigatiekanaal en een akker vond ik met moeite een plek voor de tent. Ik verlangde naar natuur.
Het was mooi weer bij vertrek en dat veranderde niet meer. Het werd zomers weer. Ik ging zweten en kreeg zoutpatronen in mijn shirt. De omgeving werd bergachtiger. Ik werd genoodzaakt nu al mijn laatste set remblokken te gebruiken. De avond en nacht bracht ik door bij een vervallen huis, voorbij een grote brug over een uitloper van een reservoir. Ook een deel van de ochtend bracht ik er door. Deels omdat het planmatig zo uitkwam – ik wilde pas de volgende ochtend in mijn beoogde pleisterplaats Diyarbakır aankomen – maar ook omdat het beviel bleef ik een uur lezen. Daarna fietste ik tot mijn verrassing over een fantastische hoogvlakte, met gras, stenen en herders met hun kuddes; de bijbehorende honden waren bakens van fatsoen vergeleken met de mormels waar ik weken eerder mee te maken had. Het was warm, het beetje wind wat er was waaide in mijn rug, ik zweette en ik klom. Fietsen was weer zoals ik het graag zag. Bij het naderen van Diyarbakır zag ik gaandeweg meer en meer initiatieven om natuur om te zetten in landbouwgrond en later was er bijna alléén nog maar landbouwgrond. Maar ik zwijnde nog één keer. Twintig kilometer voor Diyarbakır zat er opnieuw een gat in Moeder Aarde. Ik verdween. Ik zette mijn tent op, las tot de zon onderging en las verder in de ochtend. Ik had er iets meer vertrouwen in dat ik deze dag een kamer ging vinden voor een meerdaags verblijf, want één hotel op mijn Osmand-app had de naam ‘Kent hotel (from €10)’. In de stadsdrukte legde ik de laatste kilometers af en was om half elf in het ommuurde centrum waar de meeste hotels lagen. Het Kent hotel zat in een verbouwing en vroeg iets meer dan Osmand beloofde, maar ik had daarvoor een kamer met eigen sanitair, een airco en… een koelkast, wat erg praktisch is voor iemand die het liefst grote hoeveelheden schapenkaas, ayran en yoghurt-waarin-je-lepel-blijft-staan in huis haalt. Diyarbakır zag eruit als een stad die een verkenning waard is. Maar toch hè… als ik hier niets had gevonden was ik net zo makkelijk fit en krachtig doorgestoomd naar Georgië.
----------
Mijn boek ‘Vinnig meppen met een bos tulpen’, over de eerste twee jaar van mijn fietsleven, is bij de boekhandels verkrijgbaar, of tegen gereduceerd tarief bij:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/vinnigmeppen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-02-16 15:41:14
[totalVisitorCount] => 326118
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 360
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Diyarbakır
[travelId] => 530429
[travelTitle] => Een wereldfietser heeft negen levens (deel 2)
[travelTitleSlugified] => een-wereldfietser-heeft-negen-levens-deel-2
[dateDepart] => 2025-02-11
[dateReturn] => 9999-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/222/393_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kamperen-in-de-aardkorst
)
[1] => stdClass Object
(
[reportId] => 5106739
[userId] => 383868
[countryId] => 187
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2025-03-29
[photoRevision] => 0
[title] => Huilbaby's met een vertraagd autoalarm
[message] =>
Voor het bezichtigen van Belgrado op mijn laatste fietsvrije dag had ik me goed ingepakt: ik droeg een longsleeve, twee sweaters en een regenjas. Al snel liep ik terug naar mijn hostel en liet een sweater achter. Ik had meer kunnen dumpen, want later zag ik ergens hoe warm het was: 23°C. Het was zevenenhalve kilometer lopen naar het centrum. Lang bleef Belgrado vooral druk en niet mooi; ik zag werkzaamheden, afzettingen, schermen. Maar in het autovrije centrum was daar de typische pracht en folklore van een historische Oost-Europese stad: de klassieke gevels, de promenadetegels, de muzikanten, de burchten.
De dag erop was het ook al zulk goed weer en ik vertrok in een T-shirt en een korte broek. Was het al lente? Ik bevoorraadde me, maar nam niet te veel mee; binnenkort moest ik het voedsel ‘s avonds buiten laten, want ik zou een gebied met beren bezoeken. Ik reed een mooi traject langs een rivier en een minder mooi traject langs Roma-getto’s. In Obrenovic lunchte ik in een sober park. De cola spoot bij het openen uit de fles; dat was vrij uitzonderlijk. Ik nam een beker, dronk en trok een vies gezicht. Ik keek op het label en dat bracht duidelijkheid: in Servië deed men aspartaam in de Freeway-cola van Lidl. Dat de IARC-classificatie van aspartaam “mogelijk kankerverwekkend” luidt is tot daaraan toe, maar moest het zo smerig smaken? Ik had met deze warmte eigenlijk alleen dorst gehad, maar nu niet meer. Ik goot de beker leeg in het gras, at plichtmatig brood en dumpte uiteindelijk de fles met de resterende cola maar in een vuilnisbak, want ik had geen idee waar je in Servië geacht werd chemisch afval te deponeren.
Het Servië dat ik zag was niet mooi. Het verkeer werd gaandeweg minder druk, maar de wereld om me heen bleef vol huizen, landbouw en agressieve honden. Met geluk vond ik een stukje bos om te kamperen. Er was zóveel ruimte geweest in Hongarije, maar hier was bijna niets.
Bij de Bosnische grens vroeg men naar mijn beroep. Daar was ik nog niet op voorbereid. Ik wist niet direct de Engelse term voor mijn laatste betaalde baan. Misschien dat mijn aarzeling ertoe leidde dat er ook bij de geüniformeerden aarzeling ontstond. Hoe dan ook werd ik verzocht mijn bagage mee te nemen naar een kleine ruimte, waar een strenge, oude official witte handschoenen aantrok en al mijn bezittingen minutieus onderzocht. Geïntrigeerd bekeek hij mijn pisfles, ontrafelde een papieren zakdoekje dat in de zak van mijn regenjas een propje was geworden en wilde weten wat die projectielen waren die ik in een geel plastic doosje bewaarde. ‘Earplugs’, zei ik. Niets ontsnapte aan zijn speurzin behalve - en dat deed mij deugd - al mijn geld. Na een uur kon ik verder. In 2013 ging de grensovergang heel anders: toen reed ik onbewust Bosnië en Herzegovina in over een onbeduidende weg zonder douane. Dat ging ik de volgende keer weer doen. Ik reed naar Bratunac, en verder, langs een indrukwekkend terrein met duizenden oorlogsgraven in Potočari, en door een beduidend minder indrukwekkend Srebrenica. Ik dacht in een rechte lijn naar de westelijker gelegen hoofdstad Sarajevo te rijden, maar wegen liepen hier vooral in noord-zuid-richting. Ik hield vast aan mijn koers en ging binnendoor, over kleine wegen en paden, door en over bergen en heuvels. Er waren nauwelijks mensen en dat maakte de kans op beren groter. Ik deed in de vroege avond mijn voedsel in een oude slaapmathoes en hing die in een boom. Flessen zette ik op de grond en ik bedekte ze met bladeren. Wildkamperen is legaal in Bosnië en Herzegovina, en omdat ik überhaupt geen menselijk bezoek verwachtte zette ik voor het eerst geen wekker om vroeg weg te zijn. Dat had een nadeel: ik kwam bijna mijn nest niet meer uit, want het was koud en mijn eten hing buiten. Waarom zou ik me haasten? Misschien omdat me een leuke taak wachtte: klimmen door een prachtige beboste bergwereld. Eenmaal fietsend moest ik denken aan Georgië, met zijn bossen en bergweiden. Er waren sneeuwresten, en later moest ik lopen om de kans op uitglijden te verkleinen. Door mijn kleine voorraad voedsel was ik genoodzaakt de bewoonde wereld op te zoeken en daarvoor koos ik Han Pijesak uit. De winkels waren om vijf uur al dicht en ik behielp me met een tankstation. Later realiseerde ik me dat het zondag was. Opvallend was dat ik om vijf uur nog zorgeloos boodschappen ging doen in de bewoonde wereld terwijl ik om kwart voor zes alweer een plek voor de nacht moest hebben, maar ik wist vooraf al dat ik buiten de bebouwde kom weer in het bos zou zijn, helemaal alleen.
Het vroor en ik sliep met een sweater aan. Na het ontwaken zette ik een nieuw bostraject op het programma. Deze keer pakte dat anders uit. Veel bos om me heen was gekapt, wellicht ten behoeve van landbouw. Misschien heette Bosnië en Herzegovina over dertig jaar Akkernië en Herzegovina. Er lag veel afval langs de route en het was zwaarbewolkt, wat nog meer glans van de onderneming haalde. Ik zag buiten de bossen lappen gras in brand staan, kwam weer langs huizen en hinderlijke honden en moest ondertussen zware arbeid verrichten. Het was tijd voor bezinning. Ik maakte extra kilometers, zware kilometers, voor de lol, maar ik had geen lol. Ik liet de zwartgeblakerde velden en bermen voor wat ze waren - dit moest het Mozambique van de Balkan zijn - en zocht de hoofdweg op. Wilde ik nog naar Sarajevo? Wilde ik vele tientallen extra kilometers rijden om bij slecht weer in een drukke stad te belanden? Mijn beeld van Bosnië en Herzegovina was in 24 uur gekanteld. Ik ging liever direct naar Montenegro.
Het regende. Ging ik mijn tent uit? Ik had weinig keus, want ik werd uitgerookt. Iemand verbrandde iets, en dat verspreidde niet bepaald een aangenaam bouquet. Later, toen het inmiddels hoosde, schuilde ik in Prača in een bushokje en vervroegde mijn lunch. In de middag was er een zware klim. Zweten in de regen bij een lage temperatuur – ik moest mijn hersens erbij houden wat ik moest dragen: wat ik nat kon laten worden en wat zo lang mogelijk droog moest blijven. Later zag ik achthonderd meter onder me Gorazde liggen, en het was een vreemde gedachte dat het nog achttien kilometer fietsen was naar die stad. Na Gorazde reed ik door een dal langs een rivier. Het was moeilijk om er een kampeerplek te vinden. Er waren enkele zijwegen, maar steeds trof ik borden aan met doodskoppen. Lagen er nog explosieven? Toch vond ik een veilig hoekje. Voor het eerst na drie dagen hoefde ik Procedure Beer niet uit te voeren. Ik kon nu eten en later snacken en ook weer ontbijten in de tent. Het had zowaar een voordeel in een dichtbewoonde omgeving te kamperen.
In de bergen stond een klein hok. Binnen zat een breedgeschouderde commando met een intimiderende blik. Ik mocht Montenegro in. De wereld veranderde op slag. Ik reed door een kloof en zag een groene rivier stromen tussen steile wanden. Er waren veel tunnels en na een stuwdam vormde het groene water een reservoir. Voor het eerst maakte ik volop foto’s. Na een mooie middag had ik wel een probleem. Waar moest ik slapen? Ik had min of meer horizontale grond nodig, maar kon niet op de weg gaan liggen. Ik zag een mogelijkheid in een bocht, daar was de berghelling minder steil. Ik verwijderde veel stenen, schatte in dat er geen nieuwe stenen naar me toe zouden rollen en creëerde een plek. Het werd een lichte kuil en het lag perfect.
Het werd regenachtig. Ik poogde Nikšić te bereiken vóór de lunch, maar kwam aan bij een rood licht en een klein rijtje auto’s. Vrachtwagens met en zonder puin reden af en aan. Er was een bord, met deels Engelse tekst: ‘Road totally closed’ en ‘od 10 do 12, od 13 do 15’. Dicht tot 12 uur. Het was 11.09 uur. Het begon fors te regenen. Er was geen mogelijkheid om te schuilen of een alternatieve route te nemen. Een naderende vrachtwagenchauffeur gebaarde: rij maar mee. Ik volgde, en reed langs borende, scheppende en meer puin vervoerende voertuigen. Ik kon er veilig langs. Later, op een kruising, schuilde ik onder het afdak van een gesloten fruitverkooppunt met luiken. Het regende doorlopend. Het zwakte af en zwelde weer aan, eindeloos. Het regende me veel te vaak. Dit was niet het jaargetijde om de dingen te doen die ik wilde doen. Eerder had ik al ontdekt dat mijn voorgenomen bergroute in Albanië doorwadingen kende. Gekkenwerk. Ik nam een besluit. Ik ging mijn omzwervingen door de Balkan staken en een rechte lijn aanhouden naar Turkije. Van een nieuwe ontmoeting met Albanië zag ik af. Ik zou nu door oostelijk Montenegro naar Kosovo rijden. Dan moest ik ook Nikšić laten liggen en hier onmiddellijk links afslaan. Relatief onmiddellijk, want het hoosde weer. Enige wanhoop diende zich aan. Toch ging ik uiteindelijk op pad. Ik klom, trok een sweater uit in de regen, klom verder en daalde af naar Savnik, langs ondergelopen weiden waarin ook kleine rivieren waren ontstaan. Later klom ik weer, tegen stromen over de weg in. Op een bergweide zette ik mijn tent neer en gebruikte voor het eerst de scheerlijnen. Het was noodweer. Wind en regen sloegen tegen de tent. Wat was er gebeurd met de lente? Ik had nu al 24 uur achtereen regen.
De eenbaansweg in de bergen werd geflankeerd door sneeuw, soms wel zeventig centimeter hoog. Staand lunchte ik in de regen. De misère hield aan. Op de pas ontblootte ik het bovenlijf bij 3°C, trok een droge sweater aan onder mijn natte shirt en regenjas en daalde af, uit de regenwolk, 1150 hoogtemeters lang. Daarna reed ik over een hoofdweg weer van 500 naar 1050 meter hoogte, met vrachtwagens, door tunnels en over bruggen. In Kolašin bevoorraade ik me en vond daarna met moeite een plek langs een rivier. Alles was weer een gradatie natter dan de avond ervoor. Er was wel een mijlpaaltje: dit was nacht nummer 1600 in de tent op een fietsreis.
Er was een verrassing. Ik naderde een tunnel van 2815 meter lang en er gold een fietsverbod. Het alternatief was een lange slingerende weg door de bergen. De weg was goed tot ik de skiresorts achter me had gelaten. De tweebaansweg werd een pad. Ik voelde de bui al hangen. Iets later was er wat sneeuw op het pad. Nog iets later was er een pad ergens onder de sneeuw. Er waren nog slechts sporen te zien op een witte vlakte tussen steile wanden. Ik duwde mijn fiets, maar later werd het trekken, en nog later sleuren. De sneeuwlaag werd dikker. De laag kon op zich mijn gewicht houden, maar als ik kracht zette om mijn fiets te verplaatsen schoot ik steeds met een schok dertig centimeter dieper de sneeuw in. Mijn fiets had geen brede zolen en zakte sowieso diep de sneeuw in. Er was een lichtpuntje: het was zowaar mooi weer aan het worden. Met moeite bereikte ik de top; het afdalen zou logischerwijs iets minder zwaar zijn, maar in de praktijk niet veel. Vaak stond ik uit te hijgen na opnieuw twintig meter alles gegeven te hebben. En toen kwamen er sporadische sneeuwvrije stukjes. En ze namen toe in aantal, en werden langer. Na drieënhalf uur (!) was mijn omweg voltooid en stond ik aan de andere kant van de tunnel. Nu kreeg ik rust. Ik mocht 23 kilometer rollen naar Berane. Het was een prachtige tocht onder een blauwe hemel, door bergen, langs rivieren, bos en wegenbouwkundige hoogstandjes. In Berane liep ik over het centrale plein, dat goed gevulde terrassen had. Daarna reed ik verder, in de richting van Rozaje. De blauwe hemel kleurde weer grijs en ik strandde deze dag in een overvolle wereld. Alle paden leidden naar huizen. Er was één bos in de omgeving, hoog op een heuvel. Ik duwde mijn fiets tegen de zware helling op. Onderweg waren er honden in het donker, en een man liep me tegemoet en bescheen me in het voorbijgaan met een felle lamp. Met moeite vond ik een plek in dit steile bos. Tijdens het opbouwen van mijn tent werd ik van beneden weer beschenen. Later rustte ik op een natte mat in een vochtige slaapzak. Het was wel ongekend warm: 15°C. Ik deed nog een poging tot lezen, maar werd dol van de honden om me heen.
Met bewondering keek ik vanuit het dorp Skarepača omhoog naar mijn slaapplaats van de afgelopen nacht. Ik had echt in dat hoge, steile bos gelegen. Ik verving de blokken van de voorrem en stelde de achterrem bij. Ik maakte me op voor de laatste klim in dit land en de daaropvolgende afdaling. Na Rozaje, met veel in onbruik geraakte industrie, maakte ik een mooie tocht in mooi weer tussen dennen en sneeuw. Na de pas was er zicht op Kosovo, achthonderd meter lager: een immense vlakte vol huizen en lapjes groen. Van een vriendelijke oudere douanier kreeg ik een stempel en ik rolde naar beneden, met een uitzicht alsof ik in een vliegtuig zat. Daar lag land 72.
Kosovo beviel me wel, op het eerste gezicht. De mensen leken vriendelijk, niet nors of stug. Ik kwam op de M9 terecht naar hoofdstad Pristina, maar moest mijn plan herzien. Deze weg was te smal en druk, te gevaarlijk. Ik keerde om, reed de stad Klinë weer door en nam de R105. Ik nam ergens een afslag te vroeg en belandde in een bos op een heuvel. Ik zou normaal gesproken rond vijven nog niet naar een slaapplaats zoeken, maar kreeg er nu één cadeau, in een land waar wildkamperen schier onmogelijk leek. Er waren hier geen mensen of honden, en veel grond was horizontaal gepositioneerd.
De bergen en hun bewolking lagen achter me. Dacht ik. Maar er was getik op mijn tent, een overbekend getik. Niet veel later schuilde ik al onder een afdak van een winkel. Een oude man was me eerder gepasseerd en had hier zijn quad-achtige voertuig met aanhanger geparkeerd. Het was getooid met een Amerikaanse en een Albanese vlag. Die laatste vlag moet de coolste vlag ter wereld zijn: rood met een zwarte tweekoppige adelaar. Kosovo leek qua taal en mentaliteit veel meer op Albanië dan op de landen die achter me lagen. Dat was niet raar, want Albanezen vormen een zeer ruime meerderheid in dit land. De oude man verliet de winkel en toonde een plastic zak vol kleine eieren. Ik maakte zelf ook van de gelegenheid gebruik het een en ander in te slaan. De grijze regenmist trok weg, maar was weer helemaal terug toen ik in Skenderaj was. In een gebouw dat in aanbouw was schuilde ik en lunchte. Het was 5°C. Met tegenzin ging ik opnieuw de regen in. Steden waren hier ‘gewoon oké’: functioneel en levendig, maar nooit opzienbarend. Halverwege de middag schuilde ik nabij de ingang van een krachtcentrale in Obiliq. Het onweerde en hoosde, en ik moest gaan navigeren door Pristina. Nadat ik hoofdsteden Sarajevo en Podgorica had laten liggen wilde ik Pristina en Skopje toch wel zien. En een kamer was inmiddels ook zeer welkom. Ik was die natte hel zat. Ik reed naar het busstation van Pristina, dat er heerlijk retro uitzag en waarschijnlijk ook gewoon heerlijk retro was. Er was wifi en ik boekte een kamer voor 12 euro per nacht, voor twee nachten. Ik kwam terecht in een nette kamer in een volksbuurt, in een marktstraat. De bebaarde receptionist hielp met het dragen van de bagage. Nabij klonk de oproep voor het gebed. Ik had plots het idee dat ik in een buitenwijk van Algiers of Teheran was beland en kreeg een intens reizigersgevoel. Met behulp van mijn waterkoker prepareerde ik koffie en ik droogde mijn kleren op de radiator.
Net als in Belgrado moest ik zoeken naar het deel van het centrum dat interessant is voor de toerist. Ik vond een promenade met beelden, en een opvallend architectonisch hoogstandje dat het Palace of Youth and Sports heette. Het was ooit deels in onbruik geraakt door een brand, maar ook het plein rondom was niet afdoende onderhouden; de natuur leek het terrein langzaam weer op te eisen. Het kleine winkelcentrum dat ik vond had een jaren 70-uitstraling. Een enorme muur was beschilderd met een blauw en een geel vlak. ‘Free Ukraine’ stond er, maar er stond niet bij waarvan. Van het cokesnuivende actiepoppetje-in-militaire-kleertjes, die de ziel en de lichamen van het Oekraïense volk verkocht in ruil voor een privécollectie jachten en villa’s? Van de proxy-oorlog tussen de VS en Rusland op Oekraïens grondgebied? Van het winstbejag van de wapenindustrie en banken? Van nazistische AZOV-militairen? Biolabs? Oligarchen met veel wit te wassen geld? Kinder- en orgaanhandel? De muur was groot genoeg voor nadere informatie, vond ik. Ik zag een enorme supermarkt en ging op zoek naar fluoridevrije tandpasta. Een mens moet toch wat. Het was er, maar nu zat er xylitol in. Waarom moet er een suikervervanger in tandpasta? Xylitol is op zich een door de EU toegelaten voedingsadditief, net als bijvoorbeeld formaldehyde (E240), mierenzuur (E236) en zoutzuur (E507), maar ik zocht later toch eens naar meer informatie. Je kunt met weinig xylitol al een hond vergiftigen, zo las ik, en volgens een vrij recent artikel in de Washington Post verhoogt het bij de mens de kans op een hartaanval. Ik nam me voorlopig voor om tandpasta na mijn huidige tube te weren uit mijn bestaan. Ik keerde terug naar mijn kamer en daar putte ik heel veel plezier uit. Niet dat de stad zo naar was, integendeel, maar na de beproevingen van de afgelopen tijd was het een enorme luxe om een kamer te hebben én nog een halve dag vrije tijd om te relaxen.
Tijdens het vervangen van de (achter)remblokken voor het hotel – inmiddels al de derde set van de vier die ik meenam van huis – klonk er oosterse muziek; het bracht me in gedachten duizenden kilometers verder. Ik smeerde mijn drooggespoelde ketting en vertrok. Langs de hoofdweg kocht ik twee uur later brood, schapenkaas en cola, en toen ik buiten de winkel ging lunchen, kwam een winkelmedewerker me een krukje brengen. Toen ik dat een half uur later weer overhandigde aan een andere medewerker, hief hij een lied aan en liep mee naar buiten om mijn fiets te bewonderen. Ik was in een andere wereld beland die me uitermate goed beviel. Later leidde een fietsende man me door Kaçanik, nadat ik op een gestremde weg was gestuit. Het was vier uur, en ik hield er maar meteen een pauze. Daarna reed ik bijna tot aan de Noord-Macedonische grens, maar de grensovergang bewaarde ik voor de volgende dag. Misschien had ik dat beter niet kunnen doen. Ik reed een bosgebied in om een slaapplaats te zoeken. Het was een zware klim en op mijn weg zag ik alleen steile wanden. Dit ging ‘m niet worden. Ik keerde terug en probeerde een heuvel nabij de grensplaats. Het bleek een grafheuvel te zijn, en de natuur rond de graven was met hekken afgeschermd. Hier lagen al best veel mensen; hoe zouden bezoekers reageren als ik erbij ging liggen? Ik testte het niet uit en keerde terug. De enige optie die ik nog had, was terugrijden over de weg waarover ik gekomen was. Negen kilometer reed ik in het donker om een geschikte stek te vinden, maar het was dan ook een bijzondere stek: ik lag nu onder de snelweg, tussen pilaren, aan een rivier. Voor deze slaapplek had ik in totaal vijftien kilometer extra gereden en driehonderd hoogtemeters gemaakt. Het was bijna halverwege de avond en ik was niet ver verwijderd van de plek waar ik ‘s middags om vier uur pauzeerde.
Ik ontbeet rond zes uur. Daarna staarde ik voor me uit. Het was 0,9°C in de tent, het was nog steeds vroeg en ik was futloos. Ik ging weer liggen. Twee uur later zag de wereld er wat zonniger uit. Ik reed Noord-Macedonië in, land 73. Ik had deze keer minder oog voor mijn omgeving, want hoofdstad Skopje lag al direct op mijn programma en het vooruitzicht op een nieuwe hotelkamer hield mijn gedachten bezig. Ook zat er weer onuitroeibare muziek in mijn hoofd, want ik naderde weer een bezongen stad. Pas bij haar dood in 2021 realiseerde ik me dat Raffaella Carrà in ‘A far l’amore comincia tu (scoppia, scoppia mi sco)’* helemaal niet over Skopje zong, iets dat ik sinds mijn kindertijd had gedacht. Net als in Wenen reed ik langs een rivier naar het centrum van de stad. Dit was andere koek dan Pristina. Wat een indrukwekkende pracht. Ik reed langs klassieke gevels, en bruggen vol standbeelden. Ik vond wifi op het centrale plein en erg vlot op deze reis was er een vaste werkwijze ontstaan: ter plaatse accommodatie boeken op booking.com. Betalen (of cancellen) kon meestal bij aankomst. Hoe anders was het jaren geleden, toen ik gewapend met lijstjes namen en met screenprints van plattegronden informeerde bij hostels en hotels, een tijdrovend proces. Ik had nu een kamer met eigen badkamer voor €14. Voor de aardigheid zocht ik ook eens naar de goedkoopste kamer in Rotterdam. Die was €81. Ik zat hier in een beduidend portemonneevriendelijkere wereld. Na een lunch ging ik tegen tweeën de stad in. Ik keerde terug naar waar ik eerder was en bewonderde de bruggen, de houten schepen in de rivier en de historische panden en beelden. Maar ook struinde ik tussen de vestingmuren. Ik belandde in de betegelde oude stad met zijn souvenirs, op de markt, in een overdekte markthal en in parken met, opnieuw, klassieke beelden. De oproep tot het gebed klonk hier in dertigvoud. Als je langs de specifieke pracht van Skopje keek was ook deze omgeving veel oosterser dan Servië, Bosnië en Herzegovina en Montenegro. Kosovo en Noord-Macedonië leken wel afgedreven stukken Turks grondgebied. Drie zalige uren slenterde ik in het zonnige Skopje en was toen versleten. Ik bracht de rest van de dag lezend door in mijn kamer. In de loop van de nacht verdween de oosterse charme van de gebedsoproep. Het geluid ging dwars door mijn stevig aangedrukte oordoppen heen.
Noord-Macedonië bood verder geen nieuwe ervaringen. Een drukke weg, een rustige weg. Een saai traject, een mooi traject. Gravel en asfalt. Honden, afval en verbrande bermen.
In Blagoevgrad in Bulgarije was ik terug in de EU en terug in de Lidl. Wat was Lidl eigenlijk een dure winkel geworden. Twee dagen eerder deed ik in een soortgelijke winkel, Kipper, voor twee dagen boodschappen voor €13. Hier was ik €20 kwijt. Toen ik weer buiten stond regende het. Op het busstation kon ik lunchen met een dak boven mijn hoofd. Tot Simitli had ik daarna een rustige weg voor mezelf, maar mijn situatie veranderde toen ik de enige weg naar Razlog nam, een traject van 33 kilometer. De weg was zeer druk, er was geen vluchtstrook, de weg zou zevenhonderd meter stijgen en de regen hield aan. Het traject zou me de rest van de dag bezighouden. Laat in de middag realiseerde ik me dat ik ook op mijn eerste dag in dit land irritante honden had gezien, en moskeeën, afval en verbrande bermen. Ik zag nog geen wezenlijk verschil met Noord-Macedonië, op de Lidl en het uur tijdsverschil na.
In skioord Razlog at ik koekjes onder een afdak. Ik hoef vast niet uit te leggen waarvoor ik schuilde. Ik had zicht op een overdekt podium, dat getuigde van minder troosteloze momenten dan waarmee ik nu te maken had. Na Razlog was het verkeer gehalveerd en dat was een opluchting. In de middag hield de regen op tijdens mijn voorlopig laatste grote klim. Er wachtte me daarna een lange afdaling van 1500 naar 250 meter hoogte, en dat bevreemdde me want er lag een hoog gebergte voor me. Ik reed echter een kloof in, een zeer lange kloof. Nu was er weer veel verkeer en het vele zand op de weg maakte de afdaling nog gevaarlijker. Uiteindelijk lagen de bergen plots achter me en bevond ik me op een kaarsrechte weg met vlak landbouwgebied om me heen, wat opnieuw een wonderlijke gewaarwording was. In Pazardzjik nam ik de weg naar Plovdiv, maar werd door een rond verkeersbord met rode rand en een afbeelding van een fiets geweerd. Mijn alternatieve route voerde langs vervallen fabrieken. Naast één zo’n fabriek zette ik de tent op. Voor het eerst sinds mijn aankomst in Belgrado reed ik weer eens meer dan 100 kilometer op één dag, 136 om preciezer te zijn, en dat terwijl ik ook ruim duizend hoogtemeters op de teller had gezet. Mijn slaapzak werd langzaamaan te warm om in te liggen, en ik ritste ‘m open om hem als deken te gebruiken.
Voor het eerst reed ik met navigatie, met mijn telefoon in een houder op mijn stuur. Dat was nodig want mijn route naar Plovdiv was een puzzel. Osmand had er moeite mee en fantaseerde een route over een bedrijfsterrein, een akker en een spoorbrug. In Plovdiv lag de laatste Lidl van mijn reis. Ik weet niet of ik deze supermarkt ga missen. Sinds Oostenrijk hoorde ik er muziek, en dat maakte het winkelen er niet prettiger op. Het was inmiddels de standaardwinkelmuziek van dit tijdperk: weeïge, fantasieloze, melodiearme, hormoonloze, inspiratieloze muziek waar niemand aanstoot aan zou kunnen nemen behalve muziekliefhebbers. Voor muziekliefhebbers is er geen wezenlijk verschil met het geluid van huilende baby’s die met nagels op schoolborden krassen en terloops een sterk vertraagd autoalarm activeren.
Een fietspad leidde me naar een zitbank tussen een roeikanaal en een dierentuin en ik stortte me op mijn zojuist aangeschafte huzarensalade. In de kooi achter me ontwaakte een dier en liet zich horen. Ik stond versteld. In dit dierenverblijf zat… een hond. Ook tijdens deze lunch werd ik alsnog woest toegeblaft. Toen ik verder reed zag ik mijn eerste palmen. Mijn ontstane vrees voor een volgend fietsverbod was ongegrond. Plovdiv stond er vol mee, maar op de weg naar Haskovo werd ik niet geweerd. Misschien mocht ik zelfs door naar Svilengrad, 140 kilometer verder, nabij de Turkse grens. Op mijn nieuwe traject ontdekte ik toch een duidelijk verschil met voorgaande landen. In Bulgarije stonden wel érg veel vervallen gebouwen. Bijna alle tankstations waren in staat van ontbinding, maar ook buurtsupers, cafés, restaurants en hotels werden langzaam opgegeten door de natuur. Heel Bulgarije leek in verval. De bevolking kromp en nieuwe aanwas bleef vooralsnog uit. Toch verwacht ik in de toekomst een opleving van dit land, als meer en meer mensen de ‘zegeningen’ van hun ‘vrije’, ‘democratische’ West-Europese thuislanden de rug toekeren en hier hun geluk gaan zoeken. Net als bij mijn vorige bezoek in 2016 kreeg ik bij Bulgarije een goed gevoel, ondanks de rommel en de zwerfhonden. Ik voelde me hier veilig, er was volop ruimte en de volksaard beviel me. Ik reed ongehinderd door naar Svilengrad en richtte me daar in een park op een meerdaagse stop in Edirne, de eerste Turkse stad op mijn route. Ik twijfelde of mijn nieuwe gewoonte om accommodatie te vinden zou werken in Turkije, en die twijfel leek terecht. Ik kon geen openbare wifipunten vinden in Edirne, en zag ook geen acceptabele accommodatie die in mijn budget paste. Ik zou weer ouderwets hotels moeten binnentreden om navraag te doen. Ik reed naar de Bulgaarse grensplaats Kapitan Andreevo, wat natuurlijk een fantastische naam is, en was verbaasd te zien dat mijn weg niet samengevoegd werd met de naastgelegen snelweg, maar doodliep op een hek. Ik tilde mijn fiets over een greppel naar de hoofdweg en hoopte nergens geweigerd te worden. Bij de grens schoof de tijd opnieuw een uur op, en zo vorderde mijn middag snel en was het plots half vier. ‘İyi akşamlar’ (‘goedenavond’), zo begroette ik de douanier; mijn Turks had nog wat finetuning nodig. Iets later had ik een echte vluchtstrook tot mijn beschikking en ik hoopte dat dat de komende tijd een structureel voorrecht zou worden, na de zuinigheid van voorgaande landen als het ging om asfalt. De zon was inmiddels ook niet zuinig meer. Het was 22°C en ik reed in een shirt en korte broek. Achter op mijn bagage droogden mijn wanten; ik droeg ze sinds twee dagen niet meer. Eerder dan ik verwachtte stond ik in het centrum van Edirne. Turkse steden hadden in mijn herinnering het beeld achtergelaten van immense verkeersdrukte en chaos, maar Edirne was in dat opzicht beschaafd. Nu ik langdurig in een land ging verblijven, pinde ik weer eens geld. Bij hotelrecepties vroeg ik naar de prijs voor een kamer. Bij de derde noemde men mijn maximumprijs. Ik kreeg een prima kamer met eigen sanitair. Uiteindelijk bleek de douche niet te werken, maar een echte reiziger past zich eenvoudig aan. Uit een fietstas diepte ik een washandje op.
Gezeten aan de westrand van Turkije heb ik een aardig lapje grond te doorkruisen tot aan mijn volgende land, want Turkije is bijna even groot als alle landen waar ik sinds het verlaten van Nederland doorheen trok samen. Natuurlijk hoop ik op weldadige warmte en delicieus dehydraterende droogte. Vooralsnog regent het.
* Voor de echte Toppop-registratie van het volkslied van Skopje:
https://m.youtube.com/watch?v=YnBs1MuGSAA[e-38]pp=ygUQUmFmYWVsbGEgY2FycmVyYQ==
____________
Mijn boek ‘Vinnig meppen met een bos tulpen’, over de eerste twee jaar van mijn fietsleven, is bij de boekhandels verkrijgbaar, of tegen gereduceerd tarief bij:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/vinnigmeppen
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-02-16 15:41:14
[totalVisitorCount] => 326118
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 415
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Edirne
[travelId] => 530429
[travelTitle] => Een wereldfietser heeft negen levens (deel 2)
[travelTitleSlugified] => een-wereldfietser-heeft-negen-levens-deel-2
[dateDepart] => 2025-02-11
[dateReturn] => 9999-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/220/291_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => huilbaby-s-met-een-vertraagd-autoalarm
)
[2] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104816
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-26
[photoRevision] => 0
[title] => De terugreis
[message] =>
En toen was daar het moment voor de terugreis. We vertrokken per privétransfer dus hadden tot 14.20uur de tijd. We konden de kamer langer gebruiken dus we hebben nog heerlijk geluncht bij de dönerfoodtruck en omdat het zo bloedheet was, lees volgens de strandopgang 34,5°C, nog afgetoptmet een heerlijk ijsje. Daarna omgekleed en laatste bagage ingepakt en in de lobby gaan wachten to de taxi daar was. Ondertussen een fles water mee voor onderweg.
Bij aankomst op de luchthaven van Antalya door de controle met alle bagage, daarna inchecken, door paspoortcontrole en daarna door security om vervolgens door te lopen naar de gate. Ook daar weer controle maar vanwege Jins zijn zonnebloemkeycord konden we deze voorbij. Het keycord gaf hem veel rust omdat hij voorrang kreeg bij lange rijen maar ook gerust werd gesteld waar nodig. Daarna het vliegtuig in alwaar we een vertraging opliepen door iemand die eruit wilde. Dus dat duurde een half uur wat ook niet meer werd ingehaald.
Het mooiste aan vliegen vind ik persoonlijk met de zonsondergang meevliegen. Zo mooi al die verschillende kleuren.
Bij aankomst op Schiphol om 20.30uur was het donker en zag je alleen de lichtjes van de grote steden. Ook hier moesten we door de paspoortcontrole voor we onze bagage konden ophalen. Dat duurde erg lang, maar door de douane waren we zo. Eindelijk weer terug in Nederland. Gezien het late tijdstip, bijna 22uur, hadden we afgesproken een nachtje bij van de Valk Schiphol te slapen en de volgende dag rustig de terugreis te vervolgen. Na de transfer, die we net misten, konden we inchecken en gingen we snel naar de kamer. Daar hadden we nog wat gesnackt en zijn vrij snel daarna gaan slapen.
De volgende ochtend na het ontbijt nog wat baantjes gezwommen om na de heerlijke douche de aftocht naar huis voort te zetten. Via de shuttle, trein konden we Papa en Pip knuffelen om vervolgens het laatste stukje met auto te vervolgen tot thuis.
Home sweet home!!!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 395
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/196/325_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-terugreis
)
[3] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104795
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-24
[photoRevision] => 0
[title] => Eten en drinken
[message] =>
Hoe bevalt het?
Enerzijds heerlijk, niks hoeft alles kan. Eten en drinken waar en wanneer je wilt. Niks is te gek, anderzijds gebruiken we nog niet de helft van wat er aangeboden wordt.
Animatie hebben we 1 avond gebruikt, maar ons balkon is heerlijk.
Wat dit hotel wel heeft en bijzonder is, zijn foodtrucks waar je tussen 12uur en 18uur gebruik van kunt maken. Er is een soort festival vibe gecreëerd waar je dus bij 12 verschillende foodtrucks eten kunt halen. Hamburgers, friet, wafels, taco's, kebab, pizza's, noodles, noem maar op. Hier kun je dus hapjes halen en lekker opsmullen waarbij de obers je gewillig bedienen. Zie bijgevoegde foto's.
's Morgens en 's avonds wel een eetzaal waar een flink buffet staat. 's Avonds met diverse thema's, 's middags is er een klein buffet waarbij onder andere je de hele dag vers fruit kunt halen.
Kortom Jins geniet er zeker ook van door verschillende cocktails te proberen, uiteraard alcoholvrij.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 228
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/195/892_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eten-en-drinken
)
[4] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104794
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-23
[photoRevision] => 0
[title] => Het leed dat pinnen heet
[message] =>
Normaal ben ik best goed voorbereid als ik op reis ga. Dus voldoende geld mee, pinpassen etc. Maar dit keer had ik niet veel meegenomen omdat ik verwachtte het niet nodig te hebben.
Het was textielmarkt dus toch maar wat Turkse Lira's pinnen.
500 meter van ons hotel staan 6 pinautomaten tegenover een supermarkt. Dus je zou verwachten dat er ééntje het wel zou moeten doen. Ik heel droog geprobeerd met de telefoon maar moest een 'rare' transactiecode invoeren en qr-code scannen. Kortom ik raakte lichtelijk in paniek omdat ik geen woord Turks sprak. Buiten het hotel doet de WiFi het niet dus hoe kom ik aan geld voor de markt? Uiteindelijk doorgelopen en daarbij nog 4 pinautomaten inclusief bank gepasseerd maar bij iedere pinautomaat was hetzelfde probleem. Ik kreeg er dus geen geld uit en ook de enkele automaat in het Engels nam mijn telefoon niet voor contactloos betalen.
Na 30 minuten bij ruim 30 graden te hebben gelopen, toch maar besloten terug te lopen naar het hotel en geen markt die dag te bezoeken maar uit te zoeken hoe we aan geld konden komen.
Lang leve youtube, waarop een filmpje te zien is, hoe een Turkse pinautomaat bediend kan worden. Hierbij werkt het dus niet om contactloos te pinnen, maar gewoon je bankpas in de gleuf te doen. Oh ja, bijna vergeten maar dat kan dus ook nog. Dus wij de volgende dag met lood in de schoenen terug. Geloof het of niet, maar toen ik de bankpas in gleuf duwde, kreeg ik in het Nederlands uitleg hoe verder te gaan.
Uiteindelijk kwamen wij dus terug met Turkse Lira's en proberen we morgen opnieuw een markt te bezoeken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 230
[author] => Eline
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/turkije,kemer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-leed-dat-pinnen-heet
)
[5] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104746
[userId] => 442119
[countryId] => 187
[username] => elineopsoloreis
[datePublication] => 2024-10-18
[photoRevision] => 0
[title] => De heenreis
[message] =>
Wat een lange dag was dat! Om 5.45uur ging de wekker, normaal gaat deze 6.15uur maar toch voelde dit als erg vroeg. Het ontbijtje, een overnights, stond al te wachten in de koelkast dus nu een frisse douche en na het ontbijtje snel de auto in. Het is vandaag papa's verjaardag en ook al is hij al lang niet meer bij ons, ik wil toch een bloemetje op zijn graf neerleggen. Om 7.18uur nemen we de trein vanuit Tiel via Utrecht naar Schiphol. Op Schiphol was er voor Jins assistentie geboekt zodat hij niet te lang overal hoefde te wachten en met zijn zonnebloemkeycord kon hij overal snel doorheen. Zelfs bij de douane knoopte de medewerker een gezellig praatje met hem aan. Daarna hadden we 2 uur om te shoppen en rustig te eten voor we konden boarden.
Toen we bij de gate aankwamen mochten we meteen door naar het vliegtuig. We vlogen in een dreamliner en dat wilde Jins erg graag. Toen we ons hadden gesetteld, hadden we een buurvrouw naast ons maar later ging ze toch weg om samen met haar dochter en kleinzoon een plekje naast elkaar aan te nemen.
We hadden 14 minuten vertraging ivm drukte op schiphol maar uiteindelijk kwamen we 5 minuten eerder aan dan oorspronkelijk gepland. In Turkije stond een privé taxi op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen. Deze rit duurde 1,5 uur door de avondspits.
Wat we onderweg zagen was erg mooi, want er was een supermaan boven zee. Ook gaat de zon hier vroeg onder. Half 6 begint het te schemeren maar kwart over 6 is het echt donker. Hierdoor hebben we dus nog niks gezien van het resort.
Om half 8 hebben we ingecheckt, ons opgefrist en snel wat gaan eten. Deze dag gingen we vroeg slapen rond 21uur om alle indrukken te verwerken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2023-06-14 20:41:38
[totalVisitorCount] => 6786
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 271
[author] => Eline & Jins
[cityName] => Kemer
[travelId] => 530084
[travelTitle] => Niet solo maar duo!
[travelTitleSlugified] => niet-solo-maar-duo
[dateDepart] => 2024-10-18
[dateReturn] => 2024-10-26
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/195/453_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/119_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-heenreis
)
[6] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104361
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-27
[photoRevision] => 0
[title] => 26-9-2024 we gaan weer terug naar huis.
[message] =>
Deze laatste dag staat gepland als reisdag. Aangezien we pas om 17.00 vliegen hebben we alle tijd om te pakken en rustig aan te doen. C heeft met de receptie afgesproken dat de taxi om 13.00 klaar staat. Zij heeft de receptionist betaald en hij zal de taxi betalen. De rit van ruim een uur kost 35 euro of 1200 TL. Geen slechte prijs. We zitten rond 09.00 aan het ontbijt en doen dat ook kalm aan. Daarna is het tijd om mijn koffertje dicht te persen. Echt massief vol, met wasgoed, een toilettas en mijn andere paar schoenen. Om de tijd te doden en niet steeds op een schermpje te turen halen we de nieuwe backgammondoos tevoorschijn. We spelen een aantal potjes tot het rond 13.00 is. We wachten buiten en uiteindelijk komt de taxi. Dit is de eerste keer dat we in een taxi het verkeer van Istanbul meemaken. C rijdt mee, ik zit rustig achterin. De chauffeur, een Koerd, heeft via Google Translate een soort gesprek, hij geeft best hoog op van Turkije en vooral van Instanbul. Na een goed uur en veel heftig verkeer komen we aan op het vliegveld. We hebben uit de koelkast de laatste twee biertjes meegenomen. Vlak na de ingang staan al stations waar je al je spullen kan weg/leeggooien. De biertjes komen natuurlijk nooit door security, dus die maken we ter plekke open voor een laatste toost op deze trip. De halfvolle blikjes en de drinkflessen worden netjes leeggegooid en we gaan door security. Voordat we in het vliegtuig zitten hebben we wel 6x de instapkaart en het paspoort laten zien. Dat heeft geen betere machten aangeroepen, want eenmaal in het vliegtuig krijgen we de mededeling dat er is kras is gevonden op een bagageluik. Er moet worden uitgezocht of dit binnen de vliegtoleranties past. Het hele verhaal duurt twee uur, daarna nog wat wachttijd voordat we van Amsterdam toestemming krijgen om op te stijgen in verband met tijdslots daar. Al met al ruim twee uur vertraging op een vlucht van ruim 3 uur. Naast mij zit een half-Turkse KLM stewardess die een paar dagen in Istanbul is geweest. We hebben wat leuke gesprekjes, over passagiers en haar vak, maar ook over zelfontwikkeling en zelfgenezing. Sandwiches en water later komen we uiteindelijk aan op Schiphol. C gaat heel snel naar buiten, een WC opzoeken. Ik wacht rustig af tot mijn rijtje aan de beurt is. Ik duik de kelder in, naar de trein. Tweemaal overstappen, dan sta ik weer in Waddinxveen. Mijn autootje staat braaf te wachten en ik ben snel thuis. Gelijk maar even een was aangezet, die moet toch gebeuren.
Al met al was dit een leuke trip, met heel veel wandelen (vandaag ook weer ruim 7000 stappen). De twee delen van Istanbul zijn zichtbaar verschillend, maar allebei leuk. Wie weet kom ik er nog eens!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 416
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/192/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 26-9-2024-we-gaan-weer-terug-naar-huis
)
[7] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104332
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-25
[photoRevision] => 0
[title] => 25-9-2024, de laatste volle dag
[message] =>
Vandaag is voor ons de laatste complete dag in Istanbul. Er zijn nogal wat plannen. Eerst winkelen in het Aziatische deel, daarna winkelen in het westen, in de enorme winkelstraat vanaf het Taksim plein. In het Aziatische deel had C een tasje onthouden dat ze graag wilde meenemen. Op weg naar T1 zien we dat de deuren van een soort mausoleum openstaan. Je mag naar binnen, schoenen uit, hoofddoek voor de dames. De hoofdcrypte is van Sultan Han. Verder staan er nog heel veel, ook een rijtje op kindergrootte. Ze zijn rijk versierd, de ruimte zelf is ook fantastisch gedecoreerd. Een leuk onverwacht begin van de ochtend! Zoals elke dag staat op het plein voor de moskee een soort pantserwagen, die ziet er best grappig uit. Bij een apotheek halen we Loperamide, om het lijf van C rustig te krijgen, ook voor de terugreis. We komen met tram T1 aan bij de havens. De tocht per voorboot naar de overkant is zoals altijd probleemloos. In Azië aangekomen duiken we via een aantal winkelstraatjes weer de bazar in waar C dat tasje weet te vinden. Het blijkt echter toch anders dan in haar memorie, dus het blijft daar mooi hangen. We stappen in een bus naar de markt, maar die blijkt alleen op dinsdag en vrijdag open te zijn. We gaan dus weer per bus terug richting haven. We dwalen nog wat door winkelstraten, waaronder een die geheel is gewijd aan bruidskleding en accessoires. Daarna ligt in een straat een geocache die ik redelijk snel vind. We lopen nog bijna een kilometer naar een andere cache. Hierbij komen we terecht bij de impound yard van de verkeerspolitie, de takelwagens rijden af en aan. Deze cache kunnen we echter niet vinden. Terug naar de haven, waar we de boot terug nemen naar het westen. Daar aangekomen zien we een gekkenhuis van honderden meeuwen die allemaal steeds naar een plekje duiken waar naar blijkt een grote berg visafval is gestort. Hierna nemen we een kleine onbemande metro die steil omhoog door een tunnel rijdt. Naar zeggen is het de tweede ondergrondse metrotunnel ooit gebouwd. We zijn daarna al aardig op hoogte van de winkelstraat en komen uit bij het begin van het historische trammetje. Dat brengt ons wederom naar het Taksim plein, alwaar wij onze afdaling door de winkelstraat beginnen. C wil noga en baklava meenemen naar huis, de winkel waar we belanden is een lust voor het oog. In een zijstraatje gaan we bij een cafeetje wat drinken. Voor onze neus komt achteruit een kleine bus de straat ingereden, begeleid door wat agenten. Hij blijft pal voor onze neus staan. Er komen 10-15 politiemensen uit van de mobiele eenheid (Google Translate), de meesten gewoon bewapend met pistool maar ook twee met kogelwerende vesten en een geweer. Vanavond wordt een interland voetbalwedstrijd gespeeld tegen Griekenland en om de hoek zit de Griekse ambassade. Ik denk dat dat een factor is, verder ligt het stadion hier niet te ver vandaan. Zoals eerder gezegd: voetbal is hier een heftige emotie. We wandelen verder naar beneden tot aan het water. Te voet gaan we de Galata brug over, op weg naar T1. Die brengt ons vlak bij huis, maar eerst gaan we nog het laatste avondmaal hier gebruiken. Het smaakt weer uitstekend.
Ik bekijk de gegevens van mijn horloge, we hebben vandaag ons weekrecord gevestigd met 19.422 stappen. Dat betekent dat we, zonder morgen mee te rekenen, al ruim 107.000 stappen hebben gedaan deze week. Niet zo gek dat we 's avonds de voeten voelen en de rest ook ...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 200
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/192/053_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 25-9-2024-de-laatste-volle-dag
)
[8] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104311
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-24
[photoRevision] => 0
[title] => 24-9-2024 De Zwarte Zee is gewoon blauw
[message] =>
We gaan vandaag afzonderlijk op pad. We hebben geen haast en vertrekken aan het einde van de ochtend. C blijft een beetje in de buurt van de bewoonde wereld en wil een hamam bezoeken, ik ga er op uit om wat geocaches te zoeken. Mijn idee is om zo noordelijk mogelijk te komen. Ik wil de laatste brug over de Bosporus zien en de Zwarte Zee. Het is nogal een eind reizen met OV. Ik neem eerst Tram5 naar het beginpunt van Metro2. Daarna reis ik met de metro tot het eindpunt. Om weer boven te komen moet ik zeker 8 roltrappen op en geen kleintjes. Naast het metrostation is een grote busterminal, maar ook een gigantisch park. Hier liggen 5 caches. Ik ben er wel een uur of twee zoet mee, zo groot is dat park. Uiteindelijk heb ik ze allemaal gevonden, sommige caches waren fysiek wel een uitdaging voor 't ouwe lijf. Langs de vele kilometers paden staat begroeiing die bewaterd kan worden door nog veel meer kilometers druppelslang. In een uitspanning van het park nuttig ik een tosti en koffie, een fles water gaat mee. Ik wandel terug naar de busterminal. Het is daar een krioelen van bussen die parkeren en manoeuvreren. Een wonder dat het allemaal goed gaat. Ik laat me door een official via een reizende jongedame uitleggen welke bus 150 is, want die moet ik hebben. Als de bus niet aan staat is de display leeg, anders had ik 'm vast zelf gevonden. Ik sta gelukkig zo ver vooraan in de wachtrij dat ik een zitplaats heb. De bus wordt onderweg steeds voller, ze staan als haringen in een ton. Ik zie gelukkig wel dat jonge mensen opstaan voor ouderen. Uiteindelijk stap ik net voorbij de laatste Bosporus brug uit, eerst de cache zoeken. Het blijkt dat ik beter had moeten lezen, dan was ik een halte verder uitgestapt. Nu mag ik lopen. Eerst een stuk langs de weg, daarna een heel eind zijweg. Op een stukje van de zijweg zie ik een stukje Zwarte Zee. Spoiler alert: hij is gewoon blauw, maar het eerste doel van vandaag is toch een beetje gehaald. De cache ligt op terrein wat met prikkeldraad is afgesloten. Met wat moeite er tussendoor. Ik vind een soort geitenpaadje tussen de begroeiing en volg dat globaal in de juiste richting. Uiteindelijk moet ik haaks de bush in. Dat lukt best een eindje door de bramen (zonder vrucht), maar uiteindelijk staan de braamstruiken meer dan manshoog, er is geen doorkomen aan. Ik ben nog maar 16 meter van de cache, maar het had net zo goed 16 kilometer kunnen zijn. Helaas, niet bereikbaar. Ik loop het geitenpaadje weer terug en klauter door het prikkeldraad. De zijweg loopt schuin omhoog en ik ben aardig moe. Voor de grap steek ik een duim op als er een auto langsrijdt. Ja hoor, een lift van twee aardige Azerbeidjaanse mannen. Ze brengen me niet naar de bushalte, wat ik had gevraagd, maar gewoon helemaal naar het metrostation! Dat scheelt een horten en stoten busrit, heel fijn. De metrorit is weer lang, van beginpunt naar eindpunt. Heel soms even bovengronds, maar grotendeels in het donker. Aan het einde kan ik zo snel T5 niet vinden, maar wel T1. Die brengt me ook thuis, ik moet dan alleen wat verder lopen. Na twee haltes houdt-ie er mee op. Er wordt iets omgeroepen en de helft van de mensen stapt uit. Ik blijf zitten. De tram rijdt vervolgens de andere kant op. Geen idee wat de storing is, ik kon er natuurlijk niets van verstaan. Bij de volgende halte stappen we echt allemaal uit. Even naar een ander spoor, waar binnen twee minuten alweer een T1 aankomt. Uiteindelijk ben ik dus rond 19.30 weer thuis. C was rond 17.45 thuis van in de buurt winkels kijken en een bezoekje aan de hamam. De hamam viel tegen, de massage na afloop beviel wel goed. Rond 20.30 zoeken we een restaurantje op. Ik eet kip kerrie, C drinkt alleen water. Die buikgriep houdt stevig aan. We doen nog wat boodschapjes, daarna gaat C naar bed en ik ga zitten tikken voor de lieve lezertjes en daarna wat geheel onnuttige social media bijhouden.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 187
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/855_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 24-9-2024-de-zwarte-zee-is-gewoon-blauw
)
[9] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104293
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-23
[photoRevision] => 0
[title] => 23-9-2024 We komen over de brug
[message] =>
De zijtak van de Bosporus waar we voor bijna alles aan de andere kant moeten zijn heet de Gouden Hoorn. De vorm maakt die hoorn wel duidelijk, het "goud" komt waarschijnlijk van het eerste gebruik als handelsplaats. Genoeg theorie voor nu. We zijn een aantal keren bij de Galata brug op een veerboot gestapt, nu gaan we het gebied aan de overkant zelf bekijken. Met tram T5 willen we naar de brug. Omdat we op het perron nog 35 minuten moeten wachten en T5 in de andere richting net aankomt besluiten we dat we net zo goed daarin kunnen stappen en meerijden in plaats van op dat suffe perron te zitten. Zo zie je nog eens wat en het is toch een heen-en-weer lijn. Dertien haltes in plaats van één, een veel leuker uitzicht en extra kilometers voor dezelfde prijs in deze extreem lange tram die overigens weer bijna leeg is. Ik kan zeker 7 wagens van 20 meter zien, maar ik weet niet of ik ook het einde zie. We wandelen naar de brug en op de brug probeer ik weer de geocache te vinden die eerst mislukte. Nou, het lukt weer niet, jammer dan. Het doel is o.a. om een heel grote winkelstraat te bezoeken. Over de brug slaan we linksaf. We komen terecht in een wijk met alleen maar technische winkels, gereedschappen, led-verlichting, lasapparatuur, kabels en snoeren, bouten en moeren, veren, noem het maar op, bijna al deze dingen in aparte winkels. C koopt wat stalen veren voor haar tent in een verenwinkel. De eigenaar zit veren op maat te knippen en maakt graag een babbel. We zien echt wel honderd winkels en via kleine en erg steile straatjes (even een bak koffie en een appelkoek) komen we uiteindelijk bij de Galata toren. De oorspronkelijke houten toren is uit de 6e eeuw, de huidige van steen is uit de 14e eeuw. We gaan er niet in, omdat onze benen geen zin hebben in heel veel trappen naar zo'n 60 meter hoogte. Bij het maken van dit verslag lees ik dat er een lift is, oeps. De wachtrij was zeker 100 mensen lang, daar hadden we ook niet veel zijn in. Met wat moeite vinden we het begin van de winkelstraat die we willen bezoeken. Hier start ook een rit met een oud trammetje, door die hele winkelstraat naar het Taksimplein, het levendige kernpunt van de stad. We maken het ritje met de tram, erg leuk. Het doet me denken aan de historische tram in Rotterdam, ook zo leuk. De tram heeft een keerlus op het plein en gaat terug zonder ons. De wandelroute terug gaat langs allerlei grote en kleine winkels, we lopen hier en daar binnen. In deze straat staat ook een enorme Roomse kerk die we van binnen bekijken. Sereen, mooi licht en religieus gezang. Er staat wel een politieauto voor het complex, want ook in Instanbul zijn gekkies. Uiteindelijk zijn we weer op de plek waar we in de oude tram stapten. In de buurt vinden we een terrasje met bijna uitzicht op de toren. Voor onze neus begint een fotosessie van een bruidspaar. De fotograaf lijkt een opgeschoten puber met maar één camera, het winkel- en torenpubliek loopt er steeds achter en langs, de bruid lijkt op haar telefoon aan de fotograaf te laten zien welke foto's ze graag wil. Het is een vermakelijk spektakel. We hobbelen via steile straatjes met vierkante keitjes verder naar beneden. De kuiten hebben het zwaar. Uiteindelijk bereiken we de brug en wandelen we terug naar de overkant. Nog een stukje, dan pakken we T1. Die zet ons af in de buurt van ons hotel. Onderweg komen we langs het restaurant waar ik gisteren alleen heb gegeten, nu doen we dat samen. Na een lekker maaltje gaan we richting hotel, waar de schoenen met genoegen uitgaan. De teller staat vandaag op 16.500 stappen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 204
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/764_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 23-9-2024-we-komen-over-de-brug
)
[10] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104273
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-22
[photoRevision] => 0
[title] => 22-9-2024 Wandelen in het park
[message] =>
Vandaag staat op de planning om een bezoek te brengen aan het grootste en groenste park van Istanbul, Yildiz Park. Daar moeten we komen via een leuk wijkje met gezellige winkelstraatjes. Dat klinkt veelbelovend. C heeft niet goed geslapen maar we gaan het proberen. We pakken tram T6, die ons 1 halte verder brengt, op weg naar de veerboot. Het beginstation van deze lijn, een kopstation, heeft een bijzondere grandeur vergeleken bij wat we bij andere haltes zien. We pakken de veerboot twee haltes mee tot aan het "leuke wijkje". Onderweg begint het te stortregenen, maar tegen de tijd dat we aanmeren is het weer droog. We liggen bijna onder de Bosporus brug, die we gisteren na zonsondergang in de verte vol lichtjes zagen. Het dorpje valt best tegen. Op een pleintje staan wel 20 kraampjes die allemaal hetzelfde ijs verkopen, maar bezoekers zijn er hoegenaamd niet. Veel winkels zijn gesloten, het is een beetje een dooie boel. Misschien helpt het mee dat het zondag is, maar ik weet niet of de Turkse samenleving daar veel aan doet. Ik spot een wel 40 cm hoge Minion taart bij een bakker. Terwijl ik even iets (weet niet meer wat) aan het bekijken ben koopt C een dames-zonnehoed om haar bolletje een beetje uit de zon te houden. Ik draag zelf in de zon altijd een hoed, meestal een Indiana Jones model, mijn bol mag van de dokter niet veel zon meer hebben. Als gehoed koppel gaan we op pad naar het park. We lopen daarvoor zeker twee kilometer langs een drukke verkeersweg met aan weerszijden mooie grote bomen. Uiteindelijk komen we bij het park. Het is groot, het is groen en het heeft alléén maar steile paden. Dat wordt afzien met zo af en toe even rusten op een van de vele picknickbanken die er staan. Onderweg lopen we een stukje om over een soort pad van hangbruggen die op hoogte tussen de bomen hangen. Het ziet er mooi uit, beneden loopt een stroompje. Hierna zwoegen we door tot het verste punt, waar een restaurantje zit. De hoognodige WC hebben ze gewoon niet, hier zullen vooral veel dames van zuchten. We wandelen weer terug. Waar de heenweg omhoog een aanslag was op de bovenbenen, de terugweg naar beneden doet vooral zeer aan de kuiten. Al met al een prima training dus. We lopen langs diezelfde verkeersweg naar een wijkje verderop waar we de boot weer willen pakken. Bij de aanlegplaatsen, waar overigens ongeveer elke twee minuten wel een boot aankomt of vertrekt, wil ik lunchen (14.45). C eet nog niets, ik eet een lekkere Dürüm cajun kip, een pittige wrap dus. Na best lang wachten vertrekt onze boot, die we nu maar 1 halte nodig hebben. Weer op de wal gaan we op zoek naar die halte van T6. We kunnen 'm eerst niet vinden, maar belanden wel weer eens in een grote bazar. Ik koop er een mooi backgammonspel, maar eens zien hoe ik dat nou weer meesjouw. Uiteindelijk vinden we na een lange wandeling de halte van T6. Daar zitten we bijna een half uur te wachten op de tram, maar uiteindelijk is hij er dan. Nog even en dan zijn we weer thuis. We komen even op temperatuur, daarna gaat C slapen en ik ga wat boodschappen doen en even eten in een restaurantje. Hierna heb ik wat schermtijd en ook de gelegenheid om dit tikwerkje te doen. Nog wat foto's erbij, dan is deze dag ook weer gedocumenteerd.
O ja, de stappenteller geeft elke dag toch minstens 16.000 stappen aan, vandaag zelfs 18.000. Dat zijn geen grote stappen hoor, zo goed doen mijn voeten het niet, vooral met al dat geklauter van vandaag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 183
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/633_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 22-9-2024-wandelen-in-het-park
)
[11] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104250
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-21
[photoRevision] => 0
[title] => 21-9-2024, de overkant
[message] =>
Vandaag staat "the Asian side" op het programma. Dat is het deel van de stad aan de andere kant van de Bosporus. Ons hotel staat in het oude centrum van de westzijde, we gaan oversteken. Eerst een wandelingetje naar de tram, dan met de tram naar de boot. Ook hier kunnen we gewoon op met onze OV-kaart, erg makkelijk. Tijdens de overtocht begint het behoorlijk te regenen, maar tegen het einde wordt dat al een stuk minder. Aan de overkant gaan we een wandeling uit een reisgids lopen die ons langs een paar bijzondere plekjes moet brengen. Als we de veerboot verlaten duiken we bijna direct een bazar in waar alleen maar elektronica wordt verkocht, telefoons, laptops, koptelefoons, noem het maar op. Ik kijk even rond naar een vervanging van mijn kapotte reis-koptelefoon met noise cancelling, maar ik vind alleen bluetooth apparaten. Voor hedendaagse toepassingen snap ik dat, maar ik wil 'm graag kunnen aansluiten in het vliegtuig, gewoon met een kabeltje.
De wandelroute stuurt ons door heel veel winkelstraten, onder andere langs een hele straat vol antiekwinkels. Erg leuk om te zien, een winkel met bijzondere uurwerken trekt echt mijn aandacht. Wat opvalt is dat dit deel van de stad veel authentieker oogt dan het massatoerisme in ons deel. Heel veel winkelende mensen, veel jonge mensen ook. Het is druk en de terrassen zitten vol. Uiteraard een lunch met koffie (Nescafé) en een soort bladerdeeg koek met kaas erin. Gewoon lekker. Voor de koffie hadden we keuze tussen dit of Turkse koffie, dan maar oploskoffie. We proberen een bakkerij te vinden uit het boekje dat belooft dat je hier al je dieetplannen overboord zal gooien. We vinden de bakkerij niet en misschien is dat maar goed ook! Vandaag lopen heel veel mensen in geel-blauwe shirts van de voetbalclub. Voetbal is in Turkije nog veel belangrijker dan in Nederland, het is pure groeps-emotie. Bij het standbeeld van een stier maken heel veel supporters foto's met sjaals van de club. Later komen we in kleine kroegstraatjes uitzinnige menigten tegen die luid scanderen en dansen. Opvallend genoeg hebben de meesten gewoon een fles water op tafel staan in plaats van bier bij ons. De gekte is hier compleet, iedereen juicht, zingt en klapt er op los. Ik loop langs een winkel met zilveren sieraden en ga er eens binnen om te kijken of ze mijn puzzelring hebben in een comfortabele maat. Het hulpje in de winkel laat mijn eigen ring ui elkaar vallen en probeert hem weer dicht te puzzelen. Ik laat hem even zweten hoor, dat gaat hem nooit lukken. Uiteindelijk doe ik het zelf maar om die arme jongen niet teveel van streek te maken. Ze hebben de ring in een maatje groter, die zit veel fijner en ik koop 'm. We pakken vermoeid de boot terug. Aan de andere kant moeten we nog over een brug over een zijarm van de Bosporus. Dit doen we te voet, omdat C het beste visrestaurant (volgens de reisgids) wil bezoeken. Dat ligt in het midden van de brug op de benedenverdieping. We eten er inderdaad heerlijk, ik heb een baars uit de oven, onder een korst gegrilde kaas. Een heel mooie combi. We verbinden met de wifi van het restaurant en ik zie dat er op de brug twee geocaches liggen. De eerste, in het midden van de brug, vind ik niet. Ik lees een tip om met de selfie stand van de telefoon onder de brugleuning te kijken. Dat levert helaas niets op. De leuning staat overigens vol met vele tientallen vissers die allemaal wat proberen te vangen. Ik heb daar geen vis gezien. De cache aan het einde van de brug heb ik met de selfie camera snel gevonden. Mijn eerste in Turkije. Met twee trams komen weer terug in ons buurtje, waar we de vermoeide benen kunnen strekken. Het was weer een memorabele dag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 195
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/503_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 21-9-2024-de-overkant
)
[12] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104214
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-20
[photoRevision] => 2
[title] => 20-9-2024 De eerste kijkdag
[message] =>
Ik heb goed geslapen. Al vóór 08.00 fris gedoucht en aan de e-mail en dergelijke. Om 08.45 komt Christel een keer kijken, die had de tijd nog niet goed gezet en dacht dat het een uur vroeger was. We kunnen op de kamer nog geen koffie maken, maar we hebben geboekt inclusief ontbijt. Hiervoor beklimmen we nog een paar trappen en komen we uit op het dakterras. Een simpel maar ruim voldoende ontbijt en ... tromgeroffel ... koffie!!
We kunnen er weer tegen en gaan vandaag de buurt verkennen. Langs de Aga Sofia en de Blauwe Moskee komen we bij het Paleismuseum. De entree is 1700 p.p., goed aan de prijs. Maar .. wat een uitgestrekt en interessant complex is dit! Dit complex, met allerlei rangen en standen en een haremafdeling is zo groot dat we er echt uren ronddwalen. De kunst van keramiek is hier op grote hoogte, prachtig tegelwerk en mooie vertrekken. We proberen steeds net vóór of na een grote groep toeristen met gids en vlaggetje te lopen, maar dat lukt niet altijd. Op een gegeven moment willen mijn voeten niet meer verder, ik ga even zitten en Christel gaat nog even een half uurtje een ander deel bekijken. Hierna lopen we (nog een heel eind) naar de uitgang. We zijn echt al uren onderweg en zijn toe aan eten en drinken. Bij een kraampje laat ik twee grote bekers sinaasappelsap persen, heerlijk! Hierna vinden we een restaurantje waar we een lekkere Turkse pizza met gehakt en kaas soldaat maken.
De voetjes hebben even gerust, dus we kunnen weer. We gaan lopend op weg naar de Grand Bazar. Dit is een labyrint van mooie gangen met boog-plafonds. Heel veel goud- en zilverwinkels, waar tot zelfs een baar van een kilo goud in de etalage ligt. Die zou overigens zo'n 73.000 euro moeten kosten, dat gaat boven mijn reisbudget. Verder veel kleding, nep-merkspullen en ook een paar mooie winkels met thee en kruiden. Daar hangt dan ook een heerlijke geur. Wanneer er aan gene zijde hoge nood ontstaat lopen we de bazar weer uit op zoek naar een restaurantje met toilet. Dat lukt natuurlijk. We drinken er weer een vers sinaasappelsapje.
Voor de reis naar huis raadt een jongeman van het OV-bedrijf ons een tram (T1) aan. Christel wil alleen met T6 naar huis. Een lang verhaal kort: we gaan lopen. Onderweg doen we nog wat boodschappen en uiteindelijk komen we thuis. Een bak oploskoffie en een welverdiend biertje aan onze eigen tafel is onze beloning. Mijn voetjes en de knie van Christel hebben even genoeg geklommen en gedaald en trappen gelopen. Na een goede rusttijd moeten we toch wel weer wat gaan eten. C raadpleegt het grote www en komt via Tripadvisor aan een restaurant op 2 minuten lopen. Nou, laten het er vier zijn in ons tempo ... We hebben er heerlijk gegeten, die voetreis was het royaal waard. C gaat nog even filmpje kijken op bed, ik ga mijn verslag van vandaag afmaken. Straks komt vast ook bij mij die man met de hamer langs. Morgen weer een dag.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 202
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/295_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => 20-9-2024-de-eerste-kijkdag
)
[13] => stdClass Object
(
[reportId] => 5104211
[userId] => 212639
[countryId] => 187
[username] => hansjoerdsma
[datePublication] => 2024-09-19
[photoRevision] => 2
[title] => 19-9-2024 We gaan op reis
[message] =>
We reizen elk apart met de trein naar Schiphol. Per trein is dat zo makkelijk, je stapt ongeveer onder de centrale hal uit. We treffen elkaar even na 09.00. Uiteraard gewoon op pad, het is zoals gewoonlijk een beste tippel door die enorme luchthaven. Maar ook tijd voor een ritueel ... mijn vakantie begint altijd met een biertje op de luchthaven, ongeacht het tijdstip. Ik bedenk dan maar dat het ergens op de wereld vast na 17.00 is, dan mag het.
Om 11.40 vertrekt het boeltje. We hebben elk een plaats aan het gangpad, maar de stoelen naast ons blijven leeg, dat is heerlijk! Bij start en landing zit ik dus bij het raam, wat ik anders nooit doe. De vlucht met KLM is royaler dan bij de prijsvechters waarmee ik meestal reis, meer beenruimte, gratis drankjes en een sandwich.
Om 16.00 lokale tijd landen we, het is er een uur later dan in Nederland. Het is warm, zo'n 25 graden.
Met een city shuttle (200 p.p.) rijden we naar de stad. Daar kopen we een OV kaart met saldo. Je kunt de kaart ook rustig samen gebruiken, dan tik je gewoon 2x af bij het poortje. Een ritje met de tram kost 20 Lira, da's bijna gratis. Bij de Blauwe Moskee stappen we uit, de rest moeten we lopen. Via een mooi park en wat gezellige winkelstraatjes vinden we uiteindelijk hotel Spinel. Ons appartement is prima in orde! De airco staat aan, het is er heerlijk koel. Natuurlijk zijn we wel wat moe en toch een beetje verreisd, dus we ondernemen geen moeilijke dingen meer. Uit eten, dat gaat het worden. Een paar straten verderop eten we prima bij het Old House Restaurant. Op de terugweg nog even wat drankjes gekocht en daarna terug naar huis. Christel gaat op tijd slapen, ik blijf nog even prutsen op mijn laptopje. Dan gaat ook bij mij het licht uit.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-12-31 04:59:49
[totalVisitorCount] => 47354
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 172
[author] => Han
[cityName] => Istanbul
[travelId] => 530160
[travelTitle] => Een weekje Instanbul
[travelTitleSlugified] => een-weekje-instanbul
[dateDepart] => 2024-09-19
[dateReturn] => 2024-09-27
[showDate] => yes
[goalId] => 7
[goalName] => Steden trip
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/191/258_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/212/639_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => 19-9-2024-we-gaan-op-reis
)
[14] => stdClass Object
(
[reportId] => 5102281
[userId] => 434701
[countryId] => 187
[username] => KittyEnReneOpReis
[datePublication] => 2024-06-19
[photoRevision] => 0
[title] => Bodrum
[message] =>
Vanmorgen werden we wakker. En we waren in een andere stad en dit keer zelfs in een ander land. We waren nu aangekomen in Bodrum. Eerst even ontbijten en toe de boot af. Het was best al warm, maar we klagen niet. Het was nog een aardige tippel van de boot de stad in. Het leek niet ver maar je moest een hele grote bocht maken. In de stad was het wel lekker in de straatjes, ze hebben namelijk over de straat allemaal doeken neergehangen dus loop je in de schaduw. Maar kwam er een pleintje dan smolt je weg. Eerst wat drinken heerlijke verse jus oranje. Bij de winkeltjes zijn ze hier wel erg opdringerig. In Griekenland is dat lang zo erg niet. Maar goed een paar kleine dingetjes gekocht, ik kan het toch niet laten. Maar echt heel speciaal is het hier niet. Alles wat je koopt is nep. Ga ik een winkeltje in, en dan weet ik René loop door en wacht dan verderop. Kom ik mensen van de boot tegen en die vragen heel bezorgd aan me of we ruzie hebben. Ik begin te lachen en zeg nee hoor, zo lopen wij altijd. Ja maar hij is al helemaal verderop. Ik zeg we komen elkaar altijd weer tegen. Nou die vrouw vind dat maar helemaal niks dat ik zo alleen op straat liep. Want dat was toch wel gevaarlijk. Gelukkig kwam René eraan en zagen ze dat het goed was. Nog een stukje verder gelopen en toen de kant van de boot weer op. Ondertussen was het 36 graden geworden dus onderweg nog ergens wat gedronken. Maar als het zo warm is dan is het een heel eind lopen. En dan te bedenken dat het vorige week ruim 40 graden was. Toen we op de boot waren was het alweer 15.30 uur. Dus een lunchje ging er wel in. Hierna na de hut om om te kleden. Nou zo ver zijn we niet gekomen want we hebben heerlijk een powernapje gedaan. Daar knap je echt van op. Toen maar aankleden voor het diner. Zitten we aan tafel en dan moet je het diner scannen. Nou vanavond was het niet veel bijzonders, dus zijn we naar boven gegaan en hebben we daar gegeten. Na het eten lekker buiten op het dek een bakkie gedaan. Mooi naar de zonsondergang gekeken. Later nog even gekaart en nu ga ik zo me mandje weer in. Hoe het in Kos was lezen je morgen. Slaap lekker allemaal en tot morgen doeiiii Kitty
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2017-10-07 10:16:09
[totalVisitorCount] => 88439
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 283
[author] => Kitty
[cityName] => Bodrum
[travelId] => 529906
[travelTitle] => Istanbul en Cruise Griekenland
[travelTitleSlugified] => istanbul-en-cruise-griekenland
[dateDepart] => 2024-06-13
[dateReturn] => 2024-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 13
[goalName] => Cruise
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/177/997_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/434/701_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bodrum
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Diyarbakır - Turkije 
