Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 55
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 10307
[position] => 1
[countryName] => Egypte
[countryIsoCode] => EG
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 128
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 21847
[position] => 2
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => MA
[continentName] => Afrika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 191
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 47254
[position] => 3
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => UG
[continentName] => Afrika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 71
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => GH
[continentName] => Afrika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 1
[countryId] => 167
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => ZA
[continentName] => Afrika
)
)
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-11-12
[title] => weekverslag
[message] => Het leven hier is met geen pen, in dit geval een toetsenbord, te beschrijven. Elke dag is een uitdaging. De oplossing voor de energiecrisis hebben ze hier wel gevonden, gewoon alleen ’s avonds en in het weekend stroom. Fijn als je telefoon leeg is. Verder stof, stof, stof overal, het moet echt gaan regenen. Na een dag zijn al je kleren vuil om over je voeten maar te zwijgen. Ik denk dat die van mij nooit meer schoon worden. Inmiddels zijn David, Maryse en Dexter weer veilig in Nederland aangekomen. Maandag en dinsdag zijn we op safari geweest en hebben de big five gezien. Het was weer geweldig. Donderdag en vrijdag weer naar school geweest, samen met Dexter. Hij en Jonathan waren dikke vrienden. Zo boeiend om te zien dat taal geen enkele barrière vormt in het samen spelen. Ook het verschil tussen huidskleur speelt geen enkele rol. Volgens mij heeft Dexter het niet eens opgemerkt.
Ook heb ik mijn petekind Jaqueline gezien. Toen ik de eerste keer hier was viel zij mij direct op. Daar waar de andere kinderen en de juffen nog geen puzzeltje konden maken, legde zij in één keer een puzzel van negen stukjes. Zij is zo slim en ik vond het zo jammer als zij naar een goverment school zou gaan en zich niet optimaal zou kunnen ontwikkelen. Met enige moeite is zij nu op een English medium school geplaatst en kwam aan mij haar laatste toets resultaat laten zien. Ik zeg altijd tegen haar dat zij later minister van onderwijs moet worden. Inmiddels is zij 10 jaar oud. Maar zoals altijd hier , weer een probleem: haar moeder heeft een man gevonden en zij gaan verhuizen naar Arusha, dat is te ver weg van Moshi om op die school te blijven Nu moet ik weer op zoek naar een andere school in Arusha. Het schoolgeld blijf ik betalen tot zij de middelbare school heeft afgerond, maar eerst maar eens een school zoeken die haar wil aannemen. Er gelden hier strikte regels voor toelating, kinderen van arme ouders komen er sowieso niet op en er zijn testen nodig om te kijken of ze het niveau aan kan.
Maar , hakuna matata. Inmiddels druipt het water al weer van me af. Het is hier half 9 ’s avonds en nog 27 graden. Nu even het goede nieuws. De kinderen op mijn schooltje SPELEN!!!!!. In groepjes en met verschillende materialen. Je ziet ze genieten en zo trots dat ze zijn als ze iets gemaakt of gebouwd hebben. Omdat Dexter mij oma noemde zijn de kinderen dat over gaan nemen en roepen nu ook: “Oma”. In Nederland had ik een boekje uitgeprint in het Swahili over een krokodil en een vlinder. Dat hebben de juffen een paar keer voorgelezen en ik heb daar een verteltafel bijgemaakt. Samen met de kinderen gaan we die nog verder uitbreiden. We hebben al vlinders gemaakt en ik ga ook nog krokodillen met ze maken. Ze spelen het verhaal nog niet helemaal na, maar genieten er zichtbaar van. Ik ben zo ontzettend trots op Salome en Elisabeth. Ze zuigen alle informatie op en voeren het ook uit. Ook zij zien het resultaat, betrokken, spelende en dus lerende kinderen. Hilarisch is het zaklopen. Bij het kruidvat in Nederland vond ik een doos met buitenspelletjes voor de helft van de prijs. Daarin zaten o.a vier zakken om te zaklopen. In het swahili bestaat er geen woord voor en nu zeggen de kinderen dus; ”zaklopen”. In de laatste week ga ik een Hollands spelcircuit maken compleet met blikgooien, koek happen en eierrace en natuurlijk zaklopen.
Ondertussen ben ik materiaal aan het kopen voor de andere school. Vanmorgen vond ik na een speurtocht en een heleboel vragen een onooglijk winkeltje midden in een wirwar van steegjes. Daar vond ik boekjes met plaatjes in het swahili, en ook nog een paar andere boekjes. Ook hadden ze schriften, kleurpotloden en gewone potloden. Ik heb flink wat ingeslagen. Dank voor jullie bijdrage. Ook is de kast voor mijn schooltje in de maak, hoop dat hij op tijd klaar is. Met de driver van de safari heb ik afgesproken om koffie (kahawa) te gaan drinken en hij gaat me helpen om matrassen en kleden te kopen. Pampers en schoonmaakbenodigdheden kan ik zelf wel vinden en ik ga ook nog een keer terug naar dat winkeltje om meer te kopen, maar ze moest eerst weer bestellen. Waarschijnlijk neem ik dan een taxi om alles naar rundugai te brengen, want zelf rijden zie ik niet zo zitten, maar wie weet bedenk ik me nog en ga ik toch zelf !!!!(sorry David)
Allemaal de lieve groeten van mij en dank voor jullie steun. xx
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089073
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 105
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/402_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weekverslag
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-11-08
[title] => O Samia, O Samia.
[message] => 61 miljoen onderdanen,
mag jij leiden in goede banen.
In een prachtig land, rijk aan grondstoffen,
is dat niet ontzettend boffen?
Bosrijke bergen, een steppe en een zee,
tropische eilanden voor de kust, voor de toeristen hoezee.
Vele Nationale Parken vol met olifanten, giraffen, leeuwen en antilopen.
Mijnen met goud en robijnen, die moet je niet aan Chinezen verkopen!
Geen oorlog die je hoeft op te lossen,
geen gasplafond of ontbossen.
Geen boze boeren om te kalmeren,
of fileproblemen te keren.
Maar Samia, waarom laat je je bevolking zo creperen?
Het merendeel onder de armoedegrens van $2,-/ dag.
Vóórmiddeleeuws levend in hutjes zonder elektra en stromend water, met het hele gezin slapend in één bed.
Kansloos overdag met een pikhouweeltje het land bewerken, water halen, op een open vuurtje slechts 2x per dag een potje koken, niet voldoende voor z'n allen.
O Samia, O Samia,
zie je dit dan echt niet of wìl je het niet zien?
Overbevolkte scholen, geen boeken, lekkende klaslokalen en 4 leraren voor 260 kinderen. Wetende dat er heel veel leerkrachten thuis zitten zonder werk.
Een gezondheidszorg die te treurig is voor woorden. 5 uur rijden om je nierfunktie te laten bepalen, 2 uur rijden voor een röntgenfoto. Nergens akute zorg.
Dan een infrastructuur die het hele leven alleen maar nòg moeilijker maakt. Je voorganger construeerde een hele dure fly-over in Dar Es Salaam, wat een prestige, de rest kan stikken. En hele dure vliegtuigen aanschafte waarin de gemiddelde Tanzaniaan never en nooit zal zitten.
Jij was toen al minister met 5 auto's en een verder zorgeloos leven, ook voor je hele extended family.
O Samia, O Samia.
Ik zou je zo graag eens aan de hand meenemen om je het werkelijke leven van je onderdanen te laten zien!
Dan dalen we af hier over de glibberige bospaadjes naar Mvango, naar de lekkende hutjes waar de kinderen geen huiswerk kunnen maken als het donker is om 18 uur.
De middelbare scholieren zijn dan pas net thuis, zij lopen een uur náár en vàn school.
Niets geleerd, geen leraar, geen boeken.
Hartelijk zullen ze je ontvangen op een afgesleten bankstel zonder kussens. Hooguit een kopje thee in een plastic bekertje zul je krijgen, meer is er gewoon niet.
O Samia, O Samia, President van Tanzania, please, maak dit land tot een florerende natie en begin bij het onderwijs.
De jeugd is de toekomst!
Onder hen zit zeker de volgende president.
Karibu Sana Mvango/Kighare.
Wij zullen u met veel tromgeroffel verwelkomen!
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088914
[countryId] => 182
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 157
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/533_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => o-samia-o-samia
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-11-05
[title] => heftige dagen
[message] => Twee heftige dagen achter de rug
Zoals sommige van jullie wel weten was ik mijn vorige reis ook aan het werk op de mailisita basisschool. Deze school moest ik bezoeken omdat anders mijn schooltje geen vergunning zou krijgen. Ja, corruptie tiert hier (ook) welig.
Mailisita was een regelrechte ramp. Leraren gaven geen of nauwelijks les en het hoofd van de school verduisterde geld wat voor de kinderen was bedoeld. Op deze school was ook een klas voor gehandicapte kinderen en Dorothy, hun lerares was één van de weinige op de school met een hart voor de kinderen. Met haar heb ik steeds contact onderhouden en zij mailde mij dat zij weg was van de school en nu ergens anders les gaf. Er loopt een procedure tegen het hoofd van de school om haar te degraderen en te verplaatsen. In Tanzania kan een schoolhoofd namelijk niet ontslagen worden. Zoals in bijna elk land zijn er ook hier grote tegenstellingen tussen arm en rijk. De kinderen van rijkere ouders gaan naar een private school die gesteund wordt door een N.G.O. Voor die scholen wordt er ook geadverteerd voor vrijwilligers die hier stage willen lopen. Daarnaast zijn er de goverment scholen, waar geen stagiaire of vrijwilliger ooit komt. Dorothy geeft nu les op de Rundugai primary school en had mij uitgenodigd om de school te bezoeken. Het was een bezoek, een bezoeking en een zoektocht.
Na anderhalf uur rijden, waarvan een uur op een onverharde weg vonden we eindelijk de school. We werden onthaald alsof we de koninklijke familie waren. Alle kinderen probeerden dexter aan te raken, die dat natuurlijk een beetje eng vond. Toen nam David hem op zijn arm en wilde hij wel de kinderen een bocks geven. Ik had een grote tas met allemaal materiaal meegenomen. We werden een klaslokaal ingeleid en daar kwam ook de hoofdmeester. Nadat er een liedje werd gezongen begon ik de tas uit te pakken en alles te laten zien. Vervolgens liet de hoofdmeester het weer zien aan de kinderen. Pffff, we voelden ons opgelaten, op onze stoelen voor in de klas. Toen we weg wilden gaan kwam Dorothy zeggen dat ze een verassing voor ons had en werden we naar een ander lokaal gebracht waar een tafel was gedekt en vol met eten stond. Dat konden we natuurlijk niet weigeren en zaten dus aan de kippensoep met de kop van de kip er nog in. Hoe het andere eten heette heb ik niet onthouden. Toen we weer naar buiten liepen hadden zich een aantal maasai vrouwen en kinderen zich verzameld onder een boom. Ze hadden gehoord dat David dokter was en wilde dat hij naar hun kinderen keek. David had geen dokterstas bij zich en kon dus niets beginnen. Wel werd er nog een zwaar gehandicapt kindje in mijn armen geduwd. Ik dacht dat hij een maand of negen was en vroeg hoe oud hij was. Bleek hij negen jaar te zijn, Helemaal lichamelijk vervormd en ook geestelijk zwaar gehandicapt. De hopeloosheid die je hier voelt heeft behoorlijk wat impact op ons. Ik zou nog een keer terug gaan naar die school, maar david en maryse raden dat af. Het is ver rijden, moeilijk begaanbaar en wat je kan doen en geven is slechts een druppel op een gloeiende plaat. Toch ga ik nog proberen om wat spullen daarheen te krijgen, er is grote behoefte aan luiers, schoonmaakmiddelen en matrassen. Die wil ik gaan kopen van het sponsorgeld. Hoe ik die daar krijg ga ik nog regelen.
Donderdagmorgen heeft david het ziekenhuis hier bezocht. Er werkt een Nederlandse neuroloog en hij mocht met haar meelopen. Volgens hem zie je daar pas echt de ellende. Het heeft veel indruk gemaakt. Veel mensen laten hun zieke kinderen achter omdat ze de kosten niet kunnen betalen. Ze krijgen dus nooit bezoek en dus weinig eten. Het ziekenhuis verstrekt eenmaal per dag een maaltijd: ukali en een ei.
In Nederland kunnen we ons geen voorstelling maken van hoe de mensen hier leven en hoe rijk wij zijn in Nederland.
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088829
[countryId] => 182
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 115
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/751_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => heftige-dagen
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-10-30
[title] => De radiozender
[message] => Als een radiozender ga ik steeds op een andere frequentie. Met een nieuwe sound voor een passende ambiance.
Te beginnen bij de EO om 7u in de kerk. Met zoveel uitdagingen hier moet er wel eerst gebeden worden voor een goede dag. Met de kinderen zit ik achteraan in de kerk en als de nonnetjes met hun hoge stemmen de liederen zingen gaan wij als een golvende beweging met z'n allen de dirigent spelen. Hilarisch natuurlijk, maar een kerkganger mag niet achterom kijken, dus hebben we ons eigen momentje zo.
We draaien aan de knop en gaan door naar de ki derzender van de voorschoolse opvang. Vrolijke gezichtjes komen de klas in, sommigen hebben al een half uur gelopen over modderige bospaadjes.
Meteen vallen ze aan op de autootjes en de poppen. Ieder heeft inmiddels zijn favoriet.
We switchen weer en gaan door naar het ziekenhuisje. Inmiddels hebben we versterking gekregen van twee gespecialiseerde IC verpleegkundigen. Ook voor hen is het leerzaam om eens back to basic te gaan. Zonder digitale onderzoeksmethodes een patiënt te beoordelen. Alleen met een stethoscoop, tensiemeter en saturatiemeter als tool.
Onze Dr. Amini doet niet anders
en is een hele goede opleider. De eerste patiënt was onwel geworden boven in een boom. Dat kan allerlei oorzaken hebben natuurlijk, maar de differentiaal diagnose was een TIA.
Vervolgens een moeder van drie kinderen die ter plekke seropositief test. Alle tijd wordt genomen om haar te informeren.
Dan wordt er met spoed nòg een TIA patiënt binnengebracht. Er is veel hypertensie hier. Mogelijk omdat ze kilo's zout gebruiken.
Als ik vertel dat wij het zout op de weg gooien als het glad is komen ze niet meer bij.
We draaien weer aan de zenderknop en gaan door naar het schooltje. Daar doen we toelatingsexamens voor groep 3.
Een comité van vier leerkrachten, de directeur en ikzelf bepalen.
Kind voor kind komen ze binnen om testjes af te leggen. Schoenen strikken, letters herkennen, getalbegrip, knippen etc.
Voor 1/6 telt mijn stem dus en een slapeloze nacht volgde. Een aantal nèt vijfjarigen gaat naar groep 3. We ontnemen ze de kans om normaal kleuter te zijn.
Pushende ouders, bevlogen leerkrachten en een ontstemde Margot.
Groot issue is dat hier een klas niet gedoubleerd mag worden, dus eenmaal in groep 3 is door naar groep 8!
Het is gelukkig heerlijk weer, zo'n 25 gr, een windje en 's nachts een buitje.
Wel erg vaak is er geen water en geen stroom. Nooit beiden tegelijkertijd. Als het er is moet je meteen profiteren.
De knop gaat weer om en de kinderen van de dorpsschool komen langs en willen graag vermaakt worden. We nemen ze gezellig mee naar de rivier, met dus drie witte mensen hebben we veel bekijks en drinken een sodaatje in het dorp.
Ze waren al lang niet in de buurt van de .rivier geweest. Er zouden slangen zitten. In het water en in de struiken. Gewapende wachters zouden ze vangen. We moesten heel stil zijn. Geef ze vijf minuten en ze waren in het water aan het zwemmen als krokodillen. Helemaal vergeten dat er slangen zaten.
Nogmaals de knop om en een meeting met de teachers. Een uur lang discussieren over stellingen. Ik wil ze wat triggeren en ze mochten een week lang nadenken om een mening te vormen over ouderparticipatie, straffen, huiswerk etc.
De andere dagen geef ik vaak workshops over knip-en plakwerkjes.
Nu nog het geleerde implementeren in de klas.....
En om 18.30u is het donker. Dan gaat de radio wat zachter.
Iedereen gaat naar huis en voor ons is het borreltijd. Altijd is er wel meeborrelend bezoek natuurlijk.
En het is gezellig met Melania die net de Kilimanjaro beklommen heeft en Johanni uit Amsterdam. (Ik ken ze van Bonaire).
En ons divers pluimage van huisgenoten.
Om 20.30u worteltjessoep en een bordje rijst met bananen. Spotify music erbij uit de musicbox en dan gaat de radio eindelijk uit en horen we enkel bushgeluiden, hier diep in Afrika!
Warme groetjes van iedereen hier aan de people in Holanzie!
Margot
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088515
[countryId] => 182
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 148
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/081/887_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-radiozender
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-30
[title] => bezoek
[message] => Het is alweer een paar dagen geleden dat ik mijn laatste verslag schreef. De tijd gaat ook zo snel. Laat ik beginnen met donderdag op het schooltje. De eerstekeer dat de kinderen zelf mochten kiezen waar ze mee wilden spelen. Nou dat was me wat, ze snapten er helemaal niets van. Laten we het eens bekijken vanuit de ogen van Faith, drie en een half jaar jong. Je bent gewend dat de juf iets voor je neerzet en daar moet je dan mee spelen. Drie blokken. Je stapelt ze op, laat ze vallen, zet ze achter elkaar, herhaalt dit een stuk of zes keer en gaat dan rondkijken wat de andere kinderen doen. Die doen het zelfde. Nu wordt er opeens gevraagd waar je mee wil spelen. De treinbaan wordt aangewezen, de doos met blokken, de nopper en nog meer waar je uit mag kiezen. Dat is gek, wat moet ik nu doen? ik weet het niet. Bibi meta vraagt of ik met de auto's wil spelen en brengt me aar het kleedje met de auto's. daar wordt ook Hope neergezet. Ik pak snel een paar auto's voordat hope ze afpakt. Hope pakt ook auto's en verstopt ze tussen haar benen. Er zijn nig meer auto's. Hope en ik pakken zoveel mogelijk auto's en verstoppen die snel. Nu staan er geen auto's meer op het kleed, maar hope en ik hebben wel lekker alle auto's verstopt tussen onze benen. Zo die kan niemand ons meer afpakken. Zo blijven we een tijdje stil naar elkaar kijken. Dan komt bibi Meta en ze pakt een autootje van me en rijdt dat naar Hope. Maar dat is niet de bedoeling, het zijn mijn auto's. Dan pakt ze een autootje van Hope en rijdt dat naar mij toe. Gelukkig, ik heb hem weer terug.
Het is zo moeilijk voor de kinderen om te snappen dat ze er mee mogen en kunnen spelen en dat de grotere kinderen het niet van ze af komen pakken dat ze de spullen angstvallig vast houden en niet tot spelen komen. Tegen de tijd dat ik weer weg ga hoop ik dat ze wat meer kunnen en durven spelen. Hier en daar zag ik gelukkig wat spel op gang komen.
s avonds naar het vliegveld om david, maryse en dexter op te halen. Een feestje om ze te zien. Vrijdagavond was het Halloween voor de studenten van de internationale school. Dit is elk jaar een hele happening en ook dit jaar deed ik weer mee. Ook de rest van de familie had een rol. Dexter vond het allemaal prachtig. Ik was de time healer en stond bij een vuurtje waar ik melkpoeder in moest gooien en een verhaaltje er bij vertellen. Elke keer als er een groep kwam zei Dexter", je moet weer optreden oma" en na afloop: "Dat was een goeie oma"[e-1f60d]
Zaterdag telefoonkaarten voor david en maryse geregeld en de rest van de dag bij het zwembad doorgebracht. Wordt vervolgt........
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088506
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 97
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/081/788_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-26
[title] => onzeker
[message] => Onzeker
In een vreemd land, zeker als dat in Afrika is, is alles eigenlijk onzeker. Je verstaat de taal niet, je kent de gewoontes niet en weet nooit of iets wel goed gaat. Na anderhalve week hier besef ik weer temeer hoe immigranten zich in Nederland moeten voelen. Vreemd, ontheemd en onzeker. Gisteren voor het eerst een gesprek gehad op het schooltje. Voorzichtig aangepakt, want ik heb soms de neiging om te zegen: ” dit is niet goed, dat is niet goed” en vergeet dat je natuurlijk eerst moet vertellen wat wel goed gaat. Vergeleken bij mijn eerste verblijf zijn ze zeker met sprongen vooruitgegaan. De kinderen gaan nu met veel plezier naar school en zitten niet meer uren stilzwijgend op de grond terwijl de juffen buiten aan het schoonmaken zijn. Er wordt veel gelachen en gezongen. Tijdens het vrijspelen wordt er door de juffen bepaald waar ze mee gaan spelen en zoals ik al eerder schreef, allemaal hetzelfde. Dus allemaal een paar blokjes, allemaal een paar treinrails of allemaal met de 3 poppen.
Mijn, maar ook hun Engels, is niet om over naar huis te schrijven, mijn Swahili bestaat voor een groot deel uit zelfstandig naamwoorden, dus communicatie is sowieso al wat lastig. Gelukkig is er nog Google translate, die een raar soort Swahili maakt. Maar goed, ik dus uitgelegd dat er verschillende soorten materiaal bestaan. Je hebt speelmateriaal, leermateriaal, knutselmateriaal en gymmateriaal. Een beetje knoeierige indeling, maar voor hier wel duidelijk. Het is zou goed zijn als de kinderen het speelmateriaal waar ze mee willen spelen zelf kunnen kiezen en er met twee of drie mee kunnen spelen. Ik weer een stom verhaaltje over zelfstandig leren denken en dat we willen dat de kinderen zelf na kunnen denken….bla,,bla,,bla…. Ik stelde voor om het op proef te proberen en het leermateriaal van het speelmateriaal te scheiden. Ze vonden het een super idee en begonnen gelijk in de kast te sorteren. Er moet wel nog een kast bij komen, want ze hebben nu één kleine open kast. Ook dat ga ik proberen te regelen. Ben benieuwd hoe het gaat met het zelf leren kiezen.
Vanmorgen naar de enige boekwinkel in de omgeving geweest. Wat een gedoe weer voor ik die had gevonden. Helaas hadden ze daar heel weinig geschikte boekjes, maar heb er toch drie kunnen kopen. Tijdens dit schrijven druipt het water alweer van me af en het is nu half zes ’s avonds. De stroom is alweer uitgevallen en mijn telefoon ligt aan de Zonne-energie lader die ik gelukkig heb meegenomen. Morgenavond naar Kilimanjaro airport want David, Maryse en Dexter komen. Zij blijven tot 11 november en logeren in het luxe Ameg hotel. Ben heel benieuwd wat ze ervan vinden hier. Nu eerst even mijn programma voor morgen afmaken voordat het donker wordt en ik helemaal niets meer kan zien. Tutaonana baaday
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088401
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 60
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,moshi
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onzeker
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-24
[title] => Het weer enzo
[message] => Als echte hollander ga ik het eens gezellig over het weer hebben:)
Het heeft hier weken niet geregend en alles is kurkdroog. Zo droog dat zelfs de bladeren van de bomen vallen. Morg3n wordt het 34 graden, vandaag was het 31 graden.
In nederland zouden de scholen waarschijnlijk zijn overgestapt op een tropenrooster. Maar hier niet hoor, alles gaat gewoon door. Ik kan jullie verzekeren dat het hard zweten is.[e-1f923]
Het is zowiezo zweten, want het is afrika niet waar? Alles is anders, auto rijden naar het schooltje duurt 20 minuten en er zitten zoveel kuilen en hobbels in de weg en er rijden zoveel brommertjes en tuktuks om me heen, zodat ik heel voorzichtig en dus langzaam rij. Dit is dus wel de A23, 1 van de hoofdwegen in Tanzania. Gelukkig wel geasvalteerd, want ik rij ook over ongeasvalteerde weggetjes en door de droogte laat je dan een waar zandgordijn achter je. Lekker voor die mensen die met bananen op hun hoofd lopen.
Op school valt me weer het totale cultuurverschil op. De kinden zijn tussen de 3 en 5 jaar oud en moeten klassikaal tellen tot 20, het hele alfabeth leren en ook nog cijfers en letters schrijven. Nu had ik het er op mijn schooltje bijna uit, maar ouders vragen erom. Als ze geen schriftje hebben is het geen goede school. Verder doe ik heel veel spelletjes met de kinderen en neem ik elke dag iets nieuws mee. Ik lijk wel sinterklaas. Ik ben inmiddels gepromoveerd of gedegradeerd van juf meta tot oma meta. Het is maar hie je het bekijkt. Vanmorgen de kinderen laten puzzelen, een simpele insteek puzzel. Ze gingen lekker spelen met de puzzelstukken, maar erin leggen, dat konden ze niet.
Het ontwikkelingsniveau is bedroevend laag. Ze worden tot hun derde jaar achter op de rug van hun moeder gedragen, speelgoed hebben ze thuis niet en kunnen dus ook geen ervaring ermee opdoen. Ik doe mijn best om ze te leren spelen. Ze vinden het geweldig als ik de leeuw word en zeg dat ik ze allemaal op ga eten. De bankjes die ik een paar jaar geleden heb laten maken zijn nog steeds goud waard. We doen er gymoefeningen op, ze zitten er op en spelen er op. Vandaag een lijstje gemaaktbvan wat er allemaal moet gebeuren en morgen een eerste evaluatie gesprek met de juffen. Ben benieuwd. Vandaag ook weer "heerlijk" ugali gegeten. Een lekkere kleffe massa. Tot de volgende keer.
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088362
[countryId] => 182
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 97
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/734_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-weer-enzo
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-22
[title] => Het schooltje
[message] => Het schooltje
Zoals jullie hebben gelezen was de ontvangst geweldig. Nadat we naar binnen waren gegaan en kinderen op de bankjes gingen zitten werd er een stoel voor me neergezet en kon ik beginnen. 20 paar kinderogen keken me verwachtingsvol aan. Eerst de inhoud van mijn tas maar eens laten zien. Ik had voor de eerste dag de autootjes meegenomen en liet die zien. Er werd gelijk enthousiast geklapt. Natuurlijk wilden ze er gelijk meespelen. Dat gaf mij de gelegenheid om eens rond te kijken hoe alles er uit zag en wat er nog over was aan materiaal van mijn vorige reizen. Het viel me niet tegen, in ieder geval was alles netjes gesorteerd. Dat was in het begin wel anders, wel was het niet erg schoon en de materialen waren vies en kapot. Leerpunt 1 wordt dus; minimaal 1 keer per jaar al het materiaal goed schoonmaken en wat kapot is weggooien .Verf en lijm zijn helaas nauwelijks gebruikt en er wordt ook nog steeds met alle kinderen klassikaal gewerkt. Dus er spelen 20 kinderen met 10 auto’s, 20 kinderen met 1 bak met blokken en 20 kinderen met drie poppen. De meeste kleintjes zitten dus te kijken hoe de grotere kinderen spelen. Leerpunt 2 is dus: werken in kleine groepen met verschillende materialen. Na de thee om 10 uur werd er door de juffen verwachtingsvol naar mij gekeken. De bedoeling was, spelletjes doen. Ik deed een paar simpele spelletjes, ze vonden het prachtig. Na drie kwartier was ik moe en wist even niks meer te verzinnen maar kinderen en juffen bleven roepen: “meer spelletjes, meer spelletjes”. Ik zei “morgen, morgen”, laat ze nu maar buiten spelen. Gelukkig deden ze dat en kon ik even uitpuffen. Ik moet dus meer spelletjes verzinnen. Na het buiten spelen werd er al weer naar mij gekeken zo van wat gaan we nu doen. Ik heb via mijn telefoon muziek opgezet en ze laten dansen. Volgens mij zijn de verwachtingen van de juffen dat ik de school draaiende hou en alles verzin zodat zij het later na kunnen doen. Maar dat is niet helemaal de bedoeling, ik wil ook zien hoe zij het doen, dus dat wordt maandag even een gesprekje. Vrijdag de klei meegenomen en dat was een groot succes, want alle kinderen kregen een stuk klei en ze konden dus allemaal spelen. De boekjes die ik vorige keer had gekocht waren allemaal compleet stuk gelezen. Een van de eerste dingen die ik ga kopen zijn dus boekjes.
Dan nu even het wonder van de telefoonkaart. Ik had dus woensdag een Tanzaniaanse telefoonkaart gekocht zodat ik internet heb en bereikbaar ben. Donderdag wilde ik even op mijn bankrekening kijken en kreeg de melding: uw app is geblokkeerd, waarschijnlijk heeft u driemaal de verkeerde code ingedrukt. Dat had ik dus helemaal niet gedaan, Help, zou ik nu al gekraakt zijn?? Ik verder zoeken op mijn telefoon, bleek dat mijn Nederlandse simkaart met abonnement er niet in zat en nergens meer te vinden was. Vrijdag aan iemand op de farm gevraagd en die zei dat ik onmiddellijk terug moest gaan naar Vodafone. Ik dus uit school weer naar moshi town naar het telefoonkantoor. Ik uitgelegd en meneer verwees me naar een grote pot op de balie en zei dat hij daar dan in moest zitten. Er zaten wel honderden telefoonkaarten in de pot. Gelukkig was er een mevrouw die mij wilde helpen en de hele pot omgekeerd. Ik had op een briefje geschreven dat ze moesten zoeken naar Hollandse nieuwe. Er kwamen steeds meer mensen meezoeken. Zie je het voor je? Al die telefoonkaarten op de grond en allemaal mensen zoeken naar dat ene kaartje van Hollandse nieuwe. Opeens zei een man ”is dit hem?” en hield zowaar mijn eigen telefoonkaart omhoog. “Yes, yes, yes, You are the best” Ik heb hem dus weer!!!! Nog niet erin gezet, dat laat ik maandag op kantoor doen.
Tot het volgende avontuur[e-1f60a]
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088302
[countryId] => 182
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 48
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/980_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-schooltje
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-21
[title] => Het begin
[message] => Hallo allemaal,
Hier dan mijn eerste verslag. Ik wilde dat ik kon schilderen met woorden, want geloof me alleen woorden zijn ontoereikend om te vertellen hoe het hier is. Zo’n andere wereld, zo’n andere cultuur, dit is geen Europa, dit is Afrika.
Inmiddels dus wel veilig aangekomen en de douane deed zowaar niet moeilijk. Ik wel, want twee koffers van 23 kilo, een handkoffer van 12 kilo en een zware tas met laptop, tablet etc. was het nog een hele toer om naar buiten te komen en nee ze hebben hier geen karretjes na de douane. Dus koffer voor koffer dan maar. Buiten werd ik opgewacht door de taxi en naar huis gereden. Onderweg was ik gelijk weer “thuis”, tweebaansweg, links rijden, overal gaten en hobbels in de weg, geen verlichting en tegenliggers die met groot licht oprijden. Maar gelukkig veilig in mijn “kasteeltje” aangekomen. In de afgelopen jaren ben ik qua huisvesting wel met sprongen vooruit gegaan. Van een armoedig hostel, naar een gastenhuisje en nu een heel huis met vier slaapkamers en een riante tuin waar de grapefruits aan de bomen hangen.
Woensdag doorgebracht met uitpakken, boodschappen doen, geld halen en een telefoonkaart. (daarover later meer) en wennen aan de warmte en dat alles zonder koffie, dat is pas leed!!De elektriciteit was uitgevallen, het gas nog niet aangesloten dus geen koffie!!!!!!! (Dat is Afrika) Langzaam rijden in een grote s.u.v. Subaru om weer te wennen aan het verkeer en het links rijden. Pfff, het zweet stond niet alleen in mijn handen.
Donderdag dan de eerste dag naar school. Om kwart over 7 ’s morgens in de auto.!!! De ontvangst op “mijn” schooltje was hartverwarmend. Kinderen en juffen kwamen naar buiten gerend toen ze mij zagen aankomen. Ik kreeg een zelfgemaakt schort omgehangen en werd toegezongen. Binnen stonden bloemen klaar. Echt geweldig. Verslag van de eerste twee schooldagen volgt later, ik ben te moe om verder te schrijven. Morgen gelukkig vrij en zal ik verder schrijven. Het is fantastisch, dankbaar, maar ook doodvermoeiend. Het is hier nu 21.00 uur en ik val bijna in slaap. (ik ben ook geen zestiger meer he[e-1f60a])
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088267
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 101
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/112_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-10-17
[title] => Met de blauwe vogel mee.
[message] => De temperatuur in ons land daalt langzaam. De verwarmingen staan nog zoveel mogelijk uit.
Het waterpeil stijgt, maar nog niet voldoende. De verdroogde maïs is geoogst.
De inflatie stijgt naar ongekende hoogte. Het gaat een barre winter worden, zowiezo.
Tijd om te vertrekken, samen met de vogels zuidwaarts naar warm Afrika.
Aangezien ik nog niet op de rug van een vogel mee kan vliegen wacht voor mij de hel van Schiphol om met onze vaderlandse blauwe vogel mee te vliegen.
Geen truckjes deze keer vanaf buitenlandse vliegvelden of drie keer overstappen, gewoon door de hoofdpoort en een ticket voor de volle mep.
Wat zie ik er weer naar uit om mijn Afrikaanse familie weer te zien! Wel heel bijzonder om in twee werelden te leven. In Europa waar we ons altijd druk maken over allerlei problemen, eindeloze praatprogramma's om ze proberen op te lossen en in Afrika waar ze onder de armoedegrens leven, geen praatprogramma's hebben en zich zuiver bezig houden met hoe krijg ik eten op tafel, geen notie hebben wat er in de wereld gebeurd.
Het brengt je back to basic en er is een groot saamhorigheidsgevoel. Dat maakt het leven luchtiger en vol vrolijke momenten. Burning issues worden door God opgelost.
En we gaan gewoon door met ademhalen, tomorrow is another day.
Mondjesmaat druppen er wat fotootjes door van het schooltje en bijna dagelijks is er wel whatsapp contact. Sporadisch videobellen we met de kinderen, waarbij ze parmantig hun versgeleerde engelse woordjes door de telefoon brullen.
Wat zie ik er naar uit de kinderen weer te zien. Speciaal de kleine Eva, vorig jaar alleen spelend in een zandhoopje voor een piepklein hutje vlakbij school. Ik vroeg me af waarom ze niet naar school ging.
Haar jonge moedertje kon de E2,-/mnd niet betalen vertelde ze. Waarop ik haar natuurlijk vertelde dat ze gratis mocht komen. Ongekend blij rende kleine Eva door het dorp "naenda Schule"= "ik mag naar school" roepend... zo ontroerend.
Later het verhaal horend dat haar piepjonge moedertje het huis was uitgezet, ze was zwanger geworden zoals zovele jonge meisjes daar en haar moeder was tegelijkertijd zwanger. Kleine Raff van 4 jaar is dus niet haar broertje, maar eigenlijk haar oom...
En onze Pauli, is dus 11 jaar nu en heeft tot september in Standard 1 op onze school gezeten tussen de zesjarigen om lezen en schrijven te leren. Hij was gelukkig nog niet uitgeschreven op zijn oude lokale basisschool en nu is hij vorige maand naar Standard 6 gegaan, met de bedoeling volgend jaar "eindexamen basisschool" te gaan doen. We bidden allemaal dat het lukt. Anders heeft hij namelijk geen toekomst.
Maar ja, hij gaat daar weer zweepslagen krijgen, hij is voorbereid. Maar zo benieuwd hoe het nu gaat. Voordeel dat hij wel met z'n vriendjes zit, hij komt er wel.
En dan de Priscilla en Mariana. Kinderen die bij de oma zijn gestationeerd. Moeder aan de andere kant van het land, vader niet in beeld. Ze kunnen helemaal niet mee in de klas.
Joseph die altijd heel erg gepest werd en ineens is opgebloeid en de beste leerling van de klas geworden.
Selemani, het bosnegertje die ik in de bossen blootvoets tegenkwam. 5 jaar was hij toen en werd door z'n oma iedere morgen buiten gezet en mocht 's avonds pas komen slapen. Nou ja, op een matje in een schuurtje liggen. Hij at vruchten van de bomen en dronk water uit het riviertje. Zijn buik zat vol wormen. Als een diertje heb ik hem aangehaald en naar de dokter gebracht.
Nu is hij 11 jaar, we hebben hem destijds 4 maanden in de kleutergroep gehad maar hij was niet te dresseren.
Hij komt wel iedere dag eten halen en voor wat aandacht, op schoenen dat wel, maar plast als een hondje overal.
Welnu ik kan nog wel even doorgaan zo.
Maar ik moet gaan inpakken, allemaal kadootjes voor die lieve kindjes natuurlijk.
En niet te vergeten een paar pakken gekleurde hartjes, want die krijgen ze altijd. Nog één I love you zeggen ze dan en dan gaan we naar huis..
Eerst nog een paar dagen in Moshi en dan verwacht ik eind deze week bij deze lieve kinderen te zijn.
Reizen jullie weer in gedachten met me mee?
Eerst maar door die bottleneck van Schiphol dat ik op tijd in de blauwe vogel zit. Het beloofd een piekdag te worden morgen....
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088147
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 197
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/079/546_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => met-de-blauwe-vogel-mee
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-08-17
[title] => Beroepskeuze
[message] => Grenzeloos is onze beroepskeuze in Nederland.
HBO 1129 opleidingen.
MBO 475 beroepsopleidingen, gericht op het uitvoeren van een bepaald beroep. Je leert belangrijke competenties en theorie toe te passen middels stages.
Van Aircargo-specialist tot Zorgprofessional.
WO 400 universitaire opleidingen.
Dan nog particulier onderwijs en thuisstudies.
Financieel is het ook te doen, iedereen kan een studiebeurs krijgen.
Wat een luxe is dat!
Velen lopen hier met de ziel onder de arm. Een briljante toekomst verdwijnt als sneeuw onder de zon als je je VWO (Form 6) hebt afgerond.
Alleen het topje van de ijsberg krijgt een lening. Schoolfees van E1000,-/jaar zijn echt niet te betalen voor de gemiddelde Tanzaniaan. In de verste verte niet zelfs.
Velen zitten nog steeds in the circle of poverty en als je ook al geen vervolgopleiding kunt doen is het moeilijk om eruit te komen
Een goed ambachtsman worden dan misschien? Dat is niet de ambitie van de slimme jongens hier.
Nogal eens word ik geconsulteerd of ik niets voor ze kan betekenen, een opleiding kan betalen of ze mee naar Nederland mogen.
Maar als je ze dan vraagt wat hun droom is, wàt ze dan willen studeren zien ze een toekomst voor zich als advocaat, leraar of dokter. Meer variaties hoor ik niet.
Jaren gaan voorbij nadat ze van school komen. Ze hangen maar wat rond, snabbelen hier en daar een centje bij. Schrijven nogmaals in voor een lening, zijn verrre van gelukkig. Er is geen toekomst en dat beseffen ze.
Er was ook geen beroepskeuze-adviseur of info-dagen, geen smartphone om te googlen en geen hoog opgeleide ouders die stimuleren.
Terwijl er zoveel professies goed van pas zouden komen. Watermanagers, landbouwspecialisten, wegenbouwers, werktuigbouwkundigen etc, etc.
Hele generaties voelen zich zo verloren.
Maar hopen dat 'onze kinderen' van de Mount Karmel School wel een briljante toekomst gaan krijgen. Vooralsnog worden ze gefaciliteerd met engelstalig onderwijs, goed eten, warme kleren etc.
Het is echt koud nu in de bergen. We zitten met dikke jassen aan te eten.
Een raar gezicht, maar er is hier geen verwarming en slechts 14C.
De kinderen komen 's morgens op hun badslippertjes en dunne kleren om wat warmte en eten bedelen. Gelukkig hebben we in Same nog veel dikke truien en schoenen gescoord op de kwasa kwasa. Trots als een pauw paraderen ze rond in hun nieuwe derdehands kleren. Dag èn nacht zullen ze die aanhouden.
Ik kom nogal eens in hun hutjes en dan zie je hoe slecht ze het hebben, anders zou je het niet geloven. Geen water, al helemaal geen warm dus. Geen elektriciteit.
Druk bezig ben ik met het afwerken van het laatste lokaal. De kozijnen worden geplaatst, het glas ingezet, 32 ramen dus waarvan er 24 open kunnen! Zelf ben ik al die kozijnen aan het verven. Een mooie rode topvloer wordt aangebracht en een meterslang schoolbord geplaatst. We hebben het zelfs over een digibord gehad, maar dat is nog een brug te ver. Hoewel de elektrapunten daar al wel voor geplaatst zijn en funktioneren!
Een dagje zijn we met wat kinderen naar Mukomazi Park geweest, vlakbij Same. Met onze ambulance. Een gezellig uitje en voor de kinderen de eerste keer. Live zagen ze olifanten, kuddes zebra's, parmantige giraffen en zelfs drie leeuwen!
Wat hebben ze genoten. In hun zondagse kleren kwamen ze aanzetten. Natuurlijk hebben we ze goed verwend. En zelfs kip met friet gegeten, de ultieme lekkernij.
Kadootjes voor de moeders en een brood voor de hele familie. Hier zullen ze nog lang van nagenieten.
Aangezien ik zo bezig ben geweest heeft dit verhaaltje lang moeten wachten. Gisteren zijn we thuisgekomen, twee dagen gereisd, via Kilimanjaro, Ethiopië, Wenen en Brussel.
Tot snel! En voor alle studenten: geniet maar extra van het volgen van je studie vanaf september en realiseer je dat het lang niet overal in de wereld zo luxe is.
Maak gebruik van de kansen die je krijgt en geniet van je mooie toekomst!
P.S. voor alle vrienden die begaan zijn met Same District Hospital,
hartelijke groeten van de dokters en nursies.
Ze zijn druk bezig met het bouwen van een "akuut block" , een SEH IC!!
Zelfs met apparatuur begrijp ik. Achter het fysiogebouwtje. Mortuarium inrit
wordt hoofdingang. (haha).
Een werkende digitale x-ray nu en ook een werkende echo, en Anton de
groene staat op de Maternity!
Maar binnenkort wordt ook begonnen met de bouw van een heel nieuw
ziekenhuis, richting Makanya. Echter, dat terrein wordt momenteel overlopen
door olifanten. Een groot probleem, ze trappen alles plat er zijn er veel te veel.
In Kighare gaat het ineens snel vooruit met de bouw van de operatiekamer.
Het wordt heel mooi, lichtgeel van buiten, prachtige vergezichten. De ok-vloer
niet van epoxie maar wel een andere soort harde kunststof.
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086318
[countryId] => 182
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 278
[author] =>
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/067/857_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => beroepskeuze
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-07-30
[title] => Schaamteloos vliegen, de wereld rond.
[message] => Het is inmiddels drie maanden geleden dat ik uit Tanzania vertrokken ben. Uit de grond van mijn hart dank ik de Nederlanders dat ze zo massaal op reis zijn gegaan, want intussentijd heb ik er zoveel gerepatrieerd dat ik opgeklommen ben tot de platinum status bij de KLM.
Echt met heel veel plezier ben ik de wereldovergevlogen. (Sorry voor de mensen van de vliegschaamteclub..)
Nu gaan we weer eens in Afrika kijken en twee nichtjes zullen me vergezellen. Ondoenlijk om de KLM hoofdprijs te betalen in het hoogseizoen €1700,-voor deze studentes, dus gaan we het B-traject in.
We besparen €1000,- als we vliegen van Brussel naar Wenen naar Ethiopië naar Kilimanjaro.
Helaas, op Zaventem gaat het al mis!. Renske wordt niet toegelaten op de vlucht!
Wat een drama. Haar droom verandert in eeeen nachtmerrie. Ze had er zo naar uitgezien. Haar paspoort was niet precies meer nog zes maanden geldig. 16 jaar, we moesten haar alleen achterlaten. Bijna was het gelukt dat ze een paar dagen later kwam. Maar helaas, alle vluchten zaten vol.
Adis Ebaba ligt op 2350m hoogte en de hoofdstad van Oost-Afrika. Het was er best koud, maar staat bekend om zijn goede koffie. Dan door, over de evenaar naar Kilimanjaro.
Het was weer een warm welkom in Tanzania, als enige vliegtuig op de luchthaven aankomen, de visumceremonie, de customs die weer eens lekker door je koffer graaien in de hoop een zakcentje te kunnen bijverdienen en trouwe Charles die ons op stond te wachten.
Het is winter in Afrika, zo'n 22 graden, heel fijn.
In Moshi vertoont het straatbeeld alle geuren en kleuren van Afrika, met op de achtergrond de besneeuwde top van de Kilimanjaro.
Je waant je als in de film. Veel wandelende winkeltjes die hun waren aanbieden. Betekent een 'schoenwinkel' heeft één of twee paar op het hoofd, vijf paar in de hand. Een 'kledingzaak' is een wandelende kleerkast etc.
Op detrottoirs zitten kleermakers achter hun trapnaaimachines altijd hard te werken.
Keurig opgestapelde bergen sinaasappels en avocado's in de fruitstalletjes langs de weg.
Tientallen tuk-tuks racen door de straten, links en rechts gepasseert door bromfietsen. Daartussen lachende schoolkinderen die altijd in zijn voor een oefeningetje Engels of alles wat enige aktie voortbrengt.
Rijkelui's Landcruisers, volgepropte minibusjes en ronkende lange-afstandsbussen doorkruisen de stad.
Etensstalletjes geven rookpluimen enkleurig geklede vrouwen, dik van de ugali, banjeren over de trottoirs.
We maken een fietstocht met een gids rondom Moshi en rijden zo de suikerrietplantages in. Deels wordt er machinaal geoogst, deels nog met de hand.
We bezoeken een 'steenfabriek', zeven dagen liggen de stenen in een handgemaakte oven, dan heb je topkwaliteit. Earthqwake-proof zeg maar.
We rijden langs een wildwaterrivier, prachtige oude baobab bomen, de wortelwasplaats en het oude stationnetje waar sinds twee jaar weer een trein stopt. En steeds op de achtergrond de Kilimanjaro.
De volgende dag gaan we zuidwaarts. Op weg naar Same stoppen we in Mgagao waar de veemarkt van de Masai is. Aangezien we daar vrienden hebben gaan we die even groeten. Trots leiden ze ons rond. Een koe kost €400,-, een geit €40,-.
En deze mannen houden wel van een goed stuk vlees dus mochten we mee bbq'en. Prima geitepootje op.
Toch heel bijzonder om zo diep in Afrika te zijn en geen enkele tourist te zien.
In de minibus naar Same, tezamen met 25 Masai en nog veel meer kippen gingen alle handen door het haar van Fleur om te voelen of het wel echt was. Zoiets hadden ze nog nooit gezien.
Binnenkort naar Kighare om nog veel meer avonturen te beleven. Daar wachten onze kinderen op ons. We hebben ze al aan de telefoon gehad. Ook hier is het vakantie nu. Extra ingelast vanwege een volkstelling. Geschat nu: 60 miljoen! Over 10 jaar verwacht: 90 miljoen!
Altijd pole pole hier, behalve met het maken van kinderen..
So far, so good. Maar toch missen we ons nichtje bij alles wat we doen.
Hartelijke groetjes, Fleur en Margot.
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085468
[countryId] => 182
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 223
[author] =>
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/691_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => schaamteloos-vliegen-de-wereld-rond
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => Wombiemuts61
[datePublication] => 2022-07-02
[title] => ready for some lobster ?
[message] => hallo lieve lezers,
en welkom op de laatste reisblog van deze mini vakantie op Zanzibar. het was me wel een weekje, veel gezien, veel gedaan en dan op de laatste dag voor vertrek een prachtige excursie gemaakt naar het walhalla voor snorkelaars en natuurliefhebbers en dat ben ik hoor, en als ik het niet was dan zou ik het op deze trip wel zijn geworden. vanmorgen na het gebruikelijke fantastische ontbijt werd ik om 08:15 uur opgehaald en aangezien ik de enige passagier was en chauffeur Rashid een regelrechte babbelbox was werd het een prettig ritje naar de verzamelplaats alwaar ik op de volgende bus mocht overstappen. daar zaten al andere mensen in die vanuit verschillende andere hotels waren opgehaald, ik was de laatste die daar bijkwam. op naar Fumba Village en dat ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf het verzamelpunt. onderweg door dorpjes gereden waarvan we in Europa zouden denken, is dit wel de bewoonde wereld ? zelfs op zaterdag was het behoorlijk druk, zeker op de "Champs Elysees" van Zanzibar en als je de foto's daarvan ziet lig je in een deuk want alles wat je ziet is een soort van garageboxen waar mensen winkeltjes van hebben gemaakt. ik heb er zelfs onderweg een filmpje van gemaakt, heel geestig als je bedenkt dat dat dan de meest moderne straat van het eiland is.
en zoals wellicht bekend, 95% van de bevolking hier is moslim en daar kun je niet omheen. ik heb eigenlijk alleen maar vrouwen gezien die volledig gesluierd waren, tot burka's aan toe en zelf de kleinste meisjes die volgens mij net kunnen lopen zijn al helemaal ingepakt, hoe kan het toch dat mensen dat normaal vinden, onbegrijpelijk. in het hotel lopen er ook een aantal meisjes/vrouwen met een hoofdbedekking maar dat mag geen naam hebben, op straat is het dus een heel ander verhaal. je mag buiten het hotel als vrouw, ook als toerist ook niet "te bloot" over straat en ik begrijp heel goed dat je je moet aanpassen en dat heb ik ook gedaan, een broek tot over de knie en geen blote schouders. zodra je dan echter het straatleven hebt verlaten en de excursie begint bij het aan boord klimmen van de boot mag je alles weer laten varen, pfffffffffff gelukkig maar. het begon met het ophalen van de snorkels en flippers en aansluitend werden we met een soort roeiboot naar de Dhow ( de eerder genoemde houten boot ) gebracht en toen iedereen aan boord was kon de reis beginnen. laat ik het heel voorzichtig zeggen, het was een wilde tocht en onderweg begreep ik onmiddellijk waarom we alle tassen met persoonlijke spullen en extra kleding op voorhand moesten afgeven aan de kapitein die ze vervolgens in een waterdichte zak stopte want je raadt het al: dit is geen bootje om zonder handschoenen aan te pakken en iedereen was al na 10 minuten kletsnat van de golven die gewoon de boot insprongen. geen mogelijkheid ook om daar foto's van te maken want de kans was zeer groot geweest dat mijn camera dan nu op de bodem van de Indische Oceaan had gelegen.
na 40 minuten verminderde de boot vaart en mochten we overboord springen om te gaan snorkelen en dat dat was echt heel erg leuk want er is daar een koraalrif en er zwemmen de meest prachtige vissen. jammer dat ik, zoals sommige andere mensen geen onderwatercamera heb. er waren zelfs mensen die met hun telefoon in een soort van waterdicht etui ook onder water konden filmen maar ik heb alles met mijn eigen ogen gezien en dat vind ik voor nu goed genoeg. de zee was toch wel een beetje wild en ik kreeg tot twee keer aan toe zeewater binnen maar het is goed afgelopen en na een half uurtje klom ik weer aan boord.
nog helemaal onder de indruk van wat ik zojuist allemaal had gezien bracht de boot ons daarna naar een zandbank midden in de oceaan. het laatste stukje moest je van de boot afklimmen en door het water met je tas boven je hoofd naar het strand toelopen. en wat voor strand, echt het mooiste witte zand wat je maar kunt bedenken en het water was zo helder en blauw, het had niet beter gekunt. enige nadeel was dat je wel kon zien dat het een echte toeristische attractie was want het wemelde er van de andere toeristen. toch was er genoeg ruimte om een aantal prachtige foto's te maken waarop het lijkt dat je alleen op de wereld bent. ik was ondertussen ook Alex, Nancy en Fernando weer tegen gekomen ( die zaten op een van de andere boten ) en zij hebben een paar hele leuke foto's van mij gemaakt die zo in "Vogue Magazine" kunnen. we mochten 45 minuten op dit paradijsje blijven en toen was het weer tijd om aan boord te klimmen, op naar de volgende stop: Kwale island" alwaar er een lunch werd geserveerd. na gisteren weer seafood maar mij hoor je niet klagen hoor want mijn grote vrienden stonden ook weer op het menu en deze jongens waren nog groter dan die van gisteren en er zat verrassend veel vlees aan. en ik heb met het schaamrood op de kaken ook een beetje de kanibaal uitgehangen ......... heb een halve kreeft naar binnen gewerkt als je begrijpt wat ik bedoel, maar errug lekker ! als nagerecht kwam de gids met een hele kist met fruit aanzetten en in plaats van die gewoon op tafel te zetten heeft hij bij elke soort uitleg gegeven en de hele handel netjes voorgesneden. papaya, rode banaan, passievrucht, jackfruit, mango, dadels en nog een aantal andere soorten waar ik de naam niet meer van weet maar alles was even lekker en een heel goed idee ook van de gids want als je iets niet kent en het staat gewoon op tafel ben je minder geneigd om er van te proeven, toch ? nu werd het je gesneden en al aangeboden en dat werkt heel uitnodigend.
na de lunch was er nog genoeg tijd om te zwemmen en te relaxen of gewoon een stukje langs het prachtige strand te lopen. uiteraard stonden er ook de nog de welbekende souvenirwinkeltjes met van alles en nog wat van kleding tot hele beeldhouwwerken, schilderijen en maskers ( hoe krijg je dat in godsnaam door de douane heen ? ) maar natuurlijk ook het kleine spul zoals magneetjes en andere kleine prullaria. ik had in Stone Town al e.e.a. gekocht dus dit heb ik voorbij laten gaan.
om 15:00 uur was het tijd om weer aan boord te gaan en nog een laatste stop te maken in een soort van Mangrovebos en daar kon ook nog worden gezwommen en gesnorkeld. ik ben samen met Nancy aan boord gebleven, genoeg gesnorkeld voor 1 dag en vanaf de boot kon je ook hele mooie foto's maken. je kon ook goed zien dat in de 40 minuten dat we op deze plek lagen het water met bijna 2 meter was gestegen, zo snel gaat dat dus. bij de mensen die wel het water in waren gegaan kwam het water tot hun billen toen ze van boord gingen en bij terugkomt bij de boot konden ze niet eens meer staan en moesten ze zwemmen voor hun leven ......... nou ja, er is niemand in paniek geraakt hoor en iedereen kwam weer veilig aan boord.
tijd om de terugreis in te zetten en die was een stuk rustiger dan de heenreis. eigenlijk ook wel weer jammer want we zouden zeilend terug gaan maar er stond blijkbaar niet genoeg wind of zo, na een uurtje waren we weer op het punt waar we vanmorgen waren vertrokken. eind goed, al goed en afscheid van de mede vakantiegangers ging plotseling in een stroomversnelling, blijkbaar wilden de chauffeurs de bussen weer zo snel mogelijk gevuld hebben dus het werd een hele snelle dag, doei, zwaai en tot morgen op de luchthaven dan maar extravaganza.
mijn bus reed in tegenstelling tot die van vanmorgen in 1 ruk door naar mijn hotel en moe maar voldaan stapte ik om 17:00 uur uit voor de deur van het prachtige Seacliff Resort and Spa, mijn home from home for a week. de laatste avond is ingegaan en ik ben van plan het er lekker van te nemen vanavond bij het toetjes buffet, dan nog maar een keertje extra sporten morgen en ik was het eigenlijk niet van plan maar ik denk dat ik de kamer toch maar bijboek tot 16:00 uur want ik wordt pas om 17:30 uur opgehaald en je wilt toch niet de hele dag zonder je spullen zitten als je je koffertje na het uitchecken bij de receptie hebt achtergelaten. ik slaap er nog even een nachtje over.
voor de liefhebbers, er volgt nog een eindverslag maar geen idee wanneer ik daar tijd voor heb, we gaan het zien. voor nu zit de vakantie er bijna op, nog 1 dagje relaxen aan het strand en dan weer huiswaards. allemaal heel erg bedankt voor het lezen en reageren en we zien elkaar weer snel.
liefs,
Patries
[userId] => 436003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084494
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 93
[author] => Patries
[cityName] => Fumba
[travelId] => 527470
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,fumba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ready-for-some-lobster
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => Koalacuddle
[datePublication] => 2022-07-02
[title] => ready for some lobster ?
[message] => hallo lieve lezers,
en welkom op de laatste reisblog van deze mini vakantie op Zanzibar. het was me wel een weekje, veel gezien, veel gedaan en dan op de laatste dag voor vertrek een prachtige excursie gemaakt naar het walhalla voor snorkelaars en natuurliefhebbers en dat ben ik hoor, en als ik het niet was dan zou ik het op deze trip wel zijn geworden. vanmorgen na het gebruikelijke fantastische ontbijt werd ik om 08:15 uur opgehaald en aangezien ik de enige passagier was en chauffeur Rashid een regelrechte babbelbox was werd het een prettig ritje naar de verzamelplaats alwaar ik op de volgende bus mocht overstappen. daar zaten al andere mensen in die vanuit verschillende andere hotels waren opgehaald, ik was de laatste die daar bijkwam. op naar Fumba Village en dat ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf het verzamelpunt. onderweg door dorpjes gereden waarvan we in Europa zouden denken, is dit wel de bewoonde wereld ? zelfs op zaterdag was het behoorlijk druk, zeker op de "Champs Elysees" van Zanzibar en als je de foto's daarvan ziet lig je in een deuk want alles wat je ziet is een soort van garageboxen waar mensen winkeltjes van hebben gemaakt. ik heb er zelfs onderweg een filmpje van gemaakt, heel geestig als je bedenkt dat dat dan de meest moderne straat van het eiland is. en zoals wellicht bekend, 95% van de bevolking hier is moslim en daar kun je niet omheen. ik heb eigenlijk alleen maar vrouwen gezien die volledig gesluierd waren, tot burka's aan toe en zelf de kleinste meisjes die volgens mij net kunnen lopen zijn al helemaal ingepakt, hoe kan het toch dat mensen dat normaal vinden, onbegrijpelijk. in het hotel lopen er ook een aantal meisjes/vrouwen met een hoofdbedekking maar dat mag geen naam hebben, op straat is het dus een heel ander verhaal. je mag buiten het hotel als vrouw, ook als toerist ook niet "te bloot" over straat en ik begrijp heel goed dat je je moet aanpassen en dat heb ik ook gedaan, een broek tot over de knie en geen blote schouders. zodra je dan echter het straatleven hebt verlaten en de excursie begint bij het aan boord klimmen van de boot mag je alles weer laten varen, pfffffffffff gelukkig maar. het begon met het ophalen van de snorkels en flippers en aansluitend werden we met een soort roeiboot naar de Dhow ( de eerder genoemde houten boot ) gebracht en toen iedereen aan boord was kon de reis beginnen. laat ik het heel voorzichtig zeggen, het was een wilde tocht en onderweg begreep ik onmiddellijk waarom we alle tassen met persoonlijke spullen en extra kleding op voorhand moesten afgeven aan de kapitein die ze vervolgens in een waterdichte zak stopte want je raadt het al: dit is geen bootje om zonder handschoenen aan te pakken en iedereen was al na 10 minuten kletsnat van de golven die gewoon de boot insprongen. geen mogelijkheid ook om daar foto's van te maken want de kans was zeer groot geweest dat mijn camera dan nu op de bodem van de Indische Oceaan had gelegen.
na 40 minuten verminderde de boot vaart en mochten we overboord springen om te gaan snorkelen en dat dat was echt heel erg leuk want er is daar een koraalrif en er zwemmen de meest prachtige vissen. jammer dat ik, zoals sommige andere mensen geen onderwatercamera heb. er waren zelfs mensen die met hun telefoon in een soort van waterdicht etui ook onder water konden filmen maar ik heb alles met mijn eigen ogen gezien en dat vind ik voor nu goed genoeg. de zee was toch wel een beetje wild en ik kreeg tot twee keer aan toe zeewater binnen maar het is goed afgelopen en na een half uurtje klom ik weer aan boord. nog helemaal onder de indruk van wat ik zojuist allemaal had gezien bracht de boot ons daarna naar een zandbank midden in de oceaan. het laatste stukje moest je van de boot afklimmen en door het water met je tas boven je hoofd naar het strand toelopen. en wat voor strand, echt het mooiste witte zand wat je maar kunt bedenken en het water was zo helder en blauw, het had niet beter gekunt. enige nadeel was dat je wel kon zien dat het een echte toeristische attractie was want het wemelde er van de andere toeristen. toch was er genoeg ruimte om een aantal prachtige foto's te maken waarop het lijkt dat je alleen op de wereld bent. ik was ondertussen ook Alex, Nancy en Fernando weer tegen gekomen ( die zaten op een van de andere boten ) en zij hebben een paar hele leuke foto's van mij gemaakt die zo in "Vogue Magazine" kunnen. we mochten 45 minuten op dit paradijsje blijven en toen was het weer tijd om aan boord te klimmen, op naar de volgende stop: Kwale island" alwaar er een lunch werd geserveerd. na gisteren weer seafood maar mij hoor je niet klagen hoor want mijn grote vrienden stonden ook weer op het menu en deze jongens waren nog groter dan die van gisteren en er zat verrassend veel vlees aan. en ik heb met het schaamrood op de kaken ook een beetje de kanibaal uitgehangen ......... heb een halve kreeft naar binnen gewerkt als je begrijpt wat ik bedoel, maar errug lekker ! als nagerecht kwam de gids met een hele kist met fruit aanzetten en in plaats van die gewoon op tafel te zetten heeft hij bij elke soort uitleg gegeven en de hele handel netjes voorgesneden. papaya, rode banaan, passievrucht, jackfruit, mango, dadels en nog een aantal andere soorten waar ik de naam niet meer van weet maar alles was even lekker en een heel goed idee ook van de gids want als je iets niet kent en het staat gewoon op tafel ben je minder geneigd om er van te proeven, toch ? nu werd het je gesneden en al aangeboden en dat werkt heel uitnodigend.
na de lunch was er nog genoeg tijd om te zwemmen en te relaxen of gewoon een stukje langs het prachtige strand te lopen. uiteraard stonden er ook de nog de welbekende souvenirwinkeltjes met van alles en nog wat van kleding tot hele beeldhouwwerken, schilderijen en maskers ( hoe krijg je dat in godsnaam door de douane heen ? ) maar natuurlijk ook het kleine spul zoals magneetjes en andere kleine prullaria. ik had in Stone Town al e.e.a. gekocht dus dit heb ik voorbij laten gaan.
om 15:00 uur was het tijd om weer aan boord te gaan en nog een laatste stop te maken in een soort van Mangrovebos en daar kon ook nog worden gezwommen en gesnorkeld. ik ben samen met Nancy aan boord gebleven, genoeg gesnorkeld voor 1 dag en vanaf de boot kon je ook hele mooie foto's maken. je kon ook goed zien dat in de 40 minuten dat we op deze plek lagen het water met bijna 2 meter was gestegen, zo snel gaat dat dus. bij de mensen die wel het water in waren gegaan kwam het water tot hun billen toen ze van boord gingen en bij terugkomt bij de boot konden ze niet eens meer staan en moesten ze zwemmen voor hun leven ......... nou ja, er is niemand in paniek geraakt hoor en iedereen kwam weer veilig aan boord.
tijd om de terugreis in te zetten en die was een stuk rustiger dan de heenreis. eigenlijk ook wel weer jammer want we zouden zeilend terug gaan maar er stond blijkbaar niet genoeg wind of zo, na een uurtje waren we weer op het punt waar we vanmorgen waren vertrokken. eind goed, al goed en afscheid van de mede vakantiegangers ging plotseling in een stroomversnelling, blijkbaar wilden de chauffeurs de bussen weer zo snel mogelijk gevuld hebben dus het werd een hele snelle dag, doei, zwaai en tot morgen op de luchthaven dan maar extravaganza.
mijn bus reed in tegenstelling tot die van vanmorgen in 1 ruk door naar mijn hotel en moe maar voldaan stapte ik om 17:00 uur uit voor de deur van het prachtige Seacliff Resort and Spa, mijn home from home for a week. de laatste avond is ingegaan en ik ben van plan het er lekker van te nemen vanavond bij het toetjes buffet, dan nog maar een keertje extra sporten morgen en ik was het eigenlijk niet van plan maar ik denk dat ik de kamer toch maar bijboek tot 16:00 uur want ik wordt pas om 17:30 uur opgehaald en je wilt toch niet de hele dag zonder je spullen zitten als je je koffertje na het uitchecken bij de receptie hebt achtergelaten. ik slaap er nog even een nachtje over.
voor de liefhebbers, er volgt nog een eindverslag maar geen idee wanneer ik daar tijd voor heb, we gaan het zien. voor nu zit de vakantie er bijna op, nog 1 dagje relaxen aan het strand en dan weer huiswaards. allemaal heel erg bedankt voor het lezen en reageren en we zien elkaar weer snel.
liefs,
Laura
[userId] => 423991
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084493
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 96
[author] => Laura
[cityName] => Fumba
[travelId] => 527469
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,fumba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/991_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ready-for-some-lobster
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => Wombiemuts61
[datePublication] => 2022-07-01
[title] => life is like a plate of schrimp
[message] => Habari ya jioni ! ( en dat betekend goede avond in het Swahili ) zo, weer wat geleerd and no charge, you're welcome !
na de hele drukke dag van gisteren was het vandaag weer tijd om te relaxen en dat heb ik volop gedaan. daar valt natuurlijk niet het opstaan onder want dat was weer als vanouds om 06:00 uur, en wat een prachtige zonsopgang weer zo aan het strand, daar kan geen stad tegenop. weer hoefde ik geen wekkertje te zetten want ik wordt hier vanzelf wel wakker maar dat is vast niet de eerste keer dat ik dat vertel, kan er gewoon geen genoeg van krijgen en misschien inspireer ik mensen die hun hele ochtend verslapen met dit mooie weer. daar vallen natuurlijk niet mensen onder die een human alarmclock van een maandje of 3 hebben ........... hallo lieve Benjamin, mis je me al ? je bent toch niet gegroeid in mijn afwezigheid he ? en lief zijn voor papa en mama he ! en oh ja, volgende keer dat ik naar zo'n plek ga wil ik Master Benjamin een weekje leasen want dat is hier blijkbaar een enorme babe magnet ( I kid you not ! )
na de gebruikelijke workout van 45 minuten ( gisteren vanwege de excursie niet geweest ......... foei ! ) ben ik na een kleine opknapbeurt weer lekker gaan ontbijten, het begint een beetje eentonig te worden maar ook hier kan ik geen genoeg van krijgen. de obers en oberessen weten ondertussen wel wie ik ben want zodra ik de eetzaal kom binnenlopen wordt bij mijn gebruikelijke tafeltje de stoel naar achteren geschoven. "Djambo Madame and welcome, can I get you some coffee ?" ben ik zo voorspelbaar ? blijkbaar wel maar het wordt door mij zeer op prijs gesteld en als ik terug komen lopen met mijn eerste bordje staat de koffie al klaar. ik probeer zo langzaam mogelijk te eten om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten maar hoe moeilijk is dat als het allemaal zo lekker is. nou, ik kan je vertellen, het is heel moeilijk maar ik hou vol en al heb ik echt genoeg gehad, ik zou willen dat ik nog wat zou lusten.
vandaag maar eens een paar uurtjes naar het strand en dat is 3 minuutjes lopen van het hotel, een privestrand waar ik ( heel verrassend ) de eerste van de dag was. het water staat zo vroeg nog steeds laag dus je kan niet zwemmen maar ik heb wel even een stukje op het wad gelopen. niet te ver want omdat het nogal uit het zicht is ( zelfs geen achtervolgers die me hun zeesterren willen laten zien ........... ) ben ik toch een beetje bang dat ik wordt overvallen door plotseling opkomend hoog water. het is hier heel onvoorspelbaar want to nu toe was geen enkele ochtend nog het zelfde met dat eb en vloed dus ik neem geen risico aangezien David Hasselhoff ook nergens te bekennen is ( en gelukkig maar .......... )
het begon een beetje bewolkt te worden en nog geen 5 minuten later een vreselijke stortbui, je wil het niet weten. gelukkig zijn op het strand alle voorzieningen getroffen om snel te kunnen schuilen en na weer 5 minuten was het "noodweer" alweer voorbij. van mij mag dit elke dag hoor, dan wordt het in ieder geval niet benauwd. ben nog een uurtje op het strand gebleven en toen had ik het wel weer gezien. even een plaspauze en een vitimine shot ( zeg dat ik moet stoppen, nu !!! ) op de kamer was ondertussen de housekeeping alweer geweest. wat maken ze er elke keer weer een prachtig ritueel van compleet met bloemen op het bed en je Koala pyjamaatje in een waaier gevouwen, knap hoor ! ik zal ze een mooie tip geven als ik vertrek want dat hebben de dames zeker verdiend.
de rest van de middag heb ik bij het zwembad doorgbracht, gedeelte van de tijd samen met de 2 newlyweds die gisteren zijn wezen quadrijden en daar leuk over konden vertellen. ik heb het ook wel eens gedaan maar ik vond er eigenlijk niet zoveel aan en dat terwijl ik toch wel van motorrijden hou, gek he ? misschien moet ik het toch nog een keer proberen, maar niet nu. en ze waren wezen parasailen en ook dat heb ik al eens eerder gedaan, op Sri Lanka als ik me goed herinner. ik weet nog wel dat het tuigje toen niet helemaal goed zat en dat als ik een man was geweest er hoogstwaarschijnlijk geen kleine de Boertjes hadden kunnen worden geproduceerd. ik ben niet de hele middag bij ze blijven zitten, al keken ze me niet weg hoor maar op je huwelijksreis ( die van hun, niet die van mij ) moet je niet de hele middag, al ben ik nog zo hip en modern, opgescheept zitten met iemand die je oma had kunnen zijn ( ik schat ze beiden begin 20 ) dus na een uurtje ben ik verderop bij het zwembad gaan liggen en ben ik, goed beschermt natuurlijk gaan liggen bakken. en mochten we elkaar na mijn vakantie snel zien dan moet je niet verwachten dat ik, zoals vroeger het geval was poepie bruin ben want daar ben ik al heel lang geleden vanaf gestapt, het is zo slecht voor je huid en niemand wordt er blij van als je er op een gegeven moment uitziet als een krokodil of een reuzenschildpad. om 17:00 uur is het tijd voor afternoon tea, maar dan zonder de cucumber sandwhiches en de scones met clotted cream. ohhhhh, de gedacht alleen al, weet je nog Sylvia, bij Greenwoods op het Singel, of Lia, weet je nog bij het Americain ? back to Zanzibar dan maar want er staat wel een hele stand bij het zwembad waar je een volledige high tea kunt bestellen. klinkt heel verleidelijk maar ik eet hier al zoveel zoetigheid dat ik dat maar oversla, al is het alleen al omdat het niet in mijn pakket zit. een kopje thee op de kamer, sorry ............ op mijn terras met zeezicht is net zo lekker en er is altijd vanavond nog, get the picture ?
ben vandaag een beetje laat aan de reisblog begonnen en dat heeft er alles mee te maken dat ik vandaag wilde proberen mooie foto's van de zonsondergang te maken want als die om een of andere reden niet zouden lukken dan heb ik morgen altijd nog een herkansing maar wonder boven wonder, ik ben een foto genie want ze zijn prachtig geworden ( vind ik zelf ) heb alleen niet de son in de see sien sakken want net boven de horizon was het bewolkt. hebben we toch nog een herkansing morgen maar als dat niet lukt zijn de foto's die ik nu heb goed genoeg hoor.
vanavond is er in het restaurant een groot seafood buffet en man oh man, let there be Grilled Jumbo Schrimp ! hoe kan zoiets lekkers zo weinig calorieen bevatten, het is mij een raadsel. wel oppassen met de sausjes want daar zittum nou net de crux maar ik ben voorbereid en zelfs zonder sausje zijn ze overheerlijk. hopelijk zijn ze net zo lekker als bij de Bubba Gump Schrimp Co. in Miami ( nee, dat is niet alleen in de film, het bestaat echt ! ) en als ik op de klok kijk is het buffet net open dus we gaan afsluiten en aanvalluh ! tot morgen
liefs,
Patries
[userId] => 436003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084465
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 67
[author] =>
[cityName] => Mangapwani
[travelId] => 527470
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,mangapwani
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => life-is-like-a-plate-of-schrimp
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-11-12
[title] => weekverslag
[message] => Het leven hier is met geen pen, in dit geval een toetsenbord, te beschrijven. Elke dag is een uitdaging. De oplossing voor de energiecrisis hebben ze hier wel gevonden, gewoon alleen ’s avonds en in het weekend stroom. Fijn als je telefoon leeg is. Verder stof, stof, stof overal, het moet echt gaan regenen. Na een dag zijn al je kleren vuil om over je voeten maar te zwijgen. Ik denk dat die van mij nooit meer schoon worden. Inmiddels zijn David, Maryse en Dexter weer veilig in Nederland aangekomen. Maandag en dinsdag zijn we op safari geweest en hebben de big five gezien. Het was weer geweldig. Donderdag en vrijdag weer naar school geweest, samen met Dexter. Hij en Jonathan waren dikke vrienden. Zo boeiend om te zien dat taal geen enkele barrière vormt in het samen spelen. Ook het verschil tussen huidskleur speelt geen enkele rol. Volgens mij heeft Dexter het niet eens opgemerkt.
Ook heb ik mijn petekind Jaqueline gezien. Toen ik de eerste keer hier was viel zij mij direct op. Daar waar de andere kinderen en de juffen nog geen puzzeltje konden maken, legde zij in één keer een puzzel van negen stukjes. Zij is zo slim en ik vond het zo jammer als zij naar een goverment school zou gaan en zich niet optimaal zou kunnen ontwikkelen. Met enige moeite is zij nu op een English medium school geplaatst en kwam aan mij haar laatste toets resultaat laten zien. Ik zeg altijd tegen haar dat zij later minister van onderwijs moet worden. Inmiddels is zij 10 jaar oud. Maar zoals altijd hier , weer een probleem: haar moeder heeft een man gevonden en zij gaan verhuizen naar Arusha, dat is te ver weg van Moshi om op die school te blijven Nu moet ik weer op zoek naar een andere school in Arusha. Het schoolgeld blijf ik betalen tot zij de middelbare school heeft afgerond, maar eerst maar eens een school zoeken die haar wil aannemen. Er gelden hier strikte regels voor toelating, kinderen van arme ouders komen er sowieso niet op en er zijn testen nodig om te kijken of ze het niveau aan kan.
Maar , hakuna matata. Inmiddels druipt het water al weer van me af. Het is hier half 9 ’s avonds en nog 27 graden. Nu even het goede nieuws. De kinderen op mijn schooltje SPELEN!!!!!. In groepjes en met verschillende materialen. Je ziet ze genieten en zo trots dat ze zijn als ze iets gemaakt of gebouwd hebben. Omdat Dexter mij oma noemde zijn de kinderen dat over gaan nemen en roepen nu ook: “Oma”. In Nederland had ik een boekje uitgeprint in het Swahili over een krokodil en een vlinder. Dat hebben de juffen een paar keer voorgelezen en ik heb daar een verteltafel bijgemaakt. Samen met de kinderen gaan we die nog verder uitbreiden. We hebben al vlinders gemaakt en ik ga ook nog krokodillen met ze maken. Ze spelen het verhaal nog niet helemaal na, maar genieten er zichtbaar van. Ik ben zo ontzettend trots op Salome en Elisabeth. Ze zuigen alle informatie op en voeren het ook uit. Ook zij zien het resultaat, betrokken, spelende en dus lerende kinderen. Hilarisch is het zaklopen. Bij het kruidvat in Nederland vond ik een doos met buitenspelletjes voor de helft van de prijs. Daarin zaten o.a vier zakken om te zaklopen. In het swahili bestaat er geen woord voor en nu zeggen de kinderen dus; ”zaklopen”. In de laatste week ga ik een Hollands spelcircuit maken compleet met blikgooien, koek happen en eierrace en natuurlijk zaklopen.
Ondertussen ben ik materiaal aan het kopen voor de andere school. Vanmorgen vond ik na een speurtocht en een heleboel vragen een onooglijk winkeltje midden in een wirwar van steegjes. Daar vond ik boekjes met plaatjes in het swahili, en ook nog een paar andere boekjes. Ook hadden ze schriften, kleurpotloden en gewone potloden. Ik heb flink wat ingeslagen. Dank voor jullie bijdrage. Ook is de kast voor mijn schooltje in de maak, hoop dat hij op tijd klaar is. Met de driver van de safari heb ik afgesproken om koffie (kahawa) te gaan drinken en hij gaat me helpen om matrassen en kleden te kopen. Pampers en schoonmaakbenodigdheden kan ik zelf wel vinden en ik ga ook nog een keer terug naar dat winkeltje om meer te kopen, maar ze moest eerst weer bestellen. Waarschijnlijk neem ik dan een taxi om alles naar rundugai te brengen, want zelf rijden zie ik niet zo zitten, maar wie weet bedenk ik me nog en ga ik toch zelf !!!!(sorry David)
Allemaal de lieve groeten van mij en dank voor jullie steun. xx
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089073
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 105
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/402_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weekverslag
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-11-08
[title] => O Samia, O Samia.
[message] => 61 miljoen onderdanen,
mag jij leiden in goede banen.
In een prachtig land, rijk aan grondstoffen,
is dat niet ontzettend boffen?
Bosrijke bergen, een steppe en een zee,
tropische eilanden voor de kust, voor de toeristen hoezee.
Vele Nationale Parken vol met olifanten, giraffen, leeuwen en antilopen.
Mijnen met goud en robijnen, die moet je niet aan Chinezen verkopen!
Geen oorlog die je hoeft op te lossen,
geen gasplafond of ontbossen.
Geen boze boeren om te kalmeren,
of fileproblemen te keren.
Maar Samia, waarom laat je je bevolking zo creperen?
Het merendeel onder de armoedegrens van $2,-/ dag.
Vóórmiddeleeuws levend in hutjes zonder elektra en stromend water, met het hele gezin slapend in één bed.
Kansloos overdag met een pikhouweeltje het land bewerken, water halen, op een open vuurtje slechts 2x per dag een potje koken, niet voldoende voor z'n allen.
O Samia, O Samia,
zie je dit dan echt niet of wìl je het niet zien?
Overbevolkte scholen, geen boeken, lekkende klaslokalen en 4 leraren voor 260 kinderen. Wetende dat er heel veel leerkrachten thuis zitten zonder werk.
Een gezondheidszorg die te treurig is voor woorden. 5 uur rijden om je nierfunktie te laten bepalen, 2 uur rijden voor een röntgenfoto. Nergens akute zorg.
Dan een infrastructuur die het hele leven alleen maar nòg moeilijker maakt. Je voorganger construeerde een hele dure fly-over in Dar Es Salaam, wat een prestige, de rest kan stikken. En hele dure vliegtuigen aanschafte waarin de gemiddelde Tanzaniaan never en nooit zal zitten.
Jij was toen al minister met 5 auto's en een verder zorgeloos leven, ook voor je hele extended family.
O Samia, O Samia.
Ik zou je zo graag eens aan de hand meenemen om je het werkelijke leven van je onderdanen te laten zien!
Dan dalen we af hier over de glibberige bospaadjes naar Mvango, naar de lekkende hutjes waar de kinderen geen huiswerk kunnen maken als het donker is om 18 uur.
De middelbare scholieren zijn dan pas net thuis, zij lopen een uur náár en vàn school.
Niets geleerd, geen leraar, geen boeken.
Hartelijk zullen ze je ontvangen op een afgesleten bankstel zonder kussens. Hooguit een kopje thee in een plastic bekertje zul je krijgen, meer is er gewoon niet.
O Samia, O Samia, President van Tanzania, please, maak dit land tot een florerende natie en begin bij het onderwijs.
De jeugd is de toekomst!
Onder hen zit zeker de volgende president.
Karibu Sana Mvango/Kighare.
Wij zullen u met veel tromgeroffel verwelkomen!
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088914
[countryId] => 182
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 157
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/533_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => o-samia-o-samia
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-11-05
[title] => heftige dagen
[message] => Twee heftige dagen achter de rug
Zoals sommige van jullie wel weten was ik mijn vorige reis ook aan het werk op de mailisita basisschool. Deze school moest ik bezoeken omdat anders mijn schooltje geen vergunning zou krijgen. Ja, corruptie tiert hier (ook) welig.
Mailisita was een regelrechte ramp. Leraren gaven geen of nauwelijks les en het hoofd van de school verduisterde geld wat voor de kinderen was bedoeld. Op deze school was ook een klas voor gehandicapte kinderen en Dorothy, hun lerares was één van de weinige op de school met een hart voor de kinderen. Met haar heb ik steeds contact onderhouden en zij mailde mij dat zij weg was van de school en nu ergens anders les gaf. Er loopt een procedure tegen het hoofd van de school om haar te degraderen en te verplaatsen. In Tanzania kan een schoolhoofd namelijk niet ontslagen worden. Zoals in bijna elk land zijn er ook hier grote tegenstellingen tussen arm en rijk. De kinderen van rijkere ouders gaan naar een private school die gesteund wordt door een N.G.O. Voor die scholen wordt er ook geadverteerd voor vrijwilligers die hier stage willen lopen. Daarnaast zijn er de goverment scholen, waar geen stagiaire of vrijwilliger ooit komt. Dorothy geeft nu les op de Rundugai primary school en had mij uitgenodigd om de school te bezoeken. Het was een bezoek, een bezoeking en een zoektocht.
Na anderhalf uur rijden, waarvan een uur op een onverharde weg vonden we eindelijk de school. We werden onthaald alsof we de koninklijke familie waren. Alle kinderen probeerden dexter aan te raken, die dat natuurlijk een beetje eng vond. Toen nam David hem op zijn arm en wilde hij wel de kinderen een bocks geven. Ik had een grote tas met allemaal materiaal meegenomen. We werden een klaslokaal ingeleid en daar kwam ook de hoofdmeester. Nadat er een liedje werd gezongen begon ik de tas uit te pakken en alles te laten zien. Vervolgens liet de hoofdmeester het weer zien aan de kinderen. Pffff, we voelden ons opgelaten, op onze stoelen voor in de klas. Toen we weg wilden gaan kwam Dorothy zeggen dat ze een verassing voor ons had en werden we naar een ander lokaal gebracht waar een tafel was gedekt en vol met eten stond. Dat konden we natuurlijk niet weigeren en zaten dus aan de kippensoep met de kop van de kip er nog in. Hoe het andere eten heette heb ik niet onthouden. Toen we weer naar buiten liepen hadden zich een aantal maasai vrouwen en kinderen zich verzameld onder een boom. Ze hadden gehoord dat David dokter was en wilde dat hij naar hun kinderen keek. David had geen dokterstas bij zich en kon dus niets beginnen. Wel werd er nog een zwaar gehandicapt kindje in mijn armen geduwd. Ik dacht dat hij een maand of negen was en vroeg hoe oud hij was. Bleek hij negen jaar te zijn, Helemaal lichamelijk vervormd en ook geestelijk zwaar gehandicapt. De hopeloosheid die je hier voelt heeft behoorlijk wat impact op ons. Ik zou nog een keer terug gaan naar die school, maar david en maryse raden dat af. Het is ver rijden, moeilijk begaanbaar en wat je kan doen en geven is slechts een druppel op een gloeiende plaat. Toch ga ik nog proberen om wat spullen daarheen te krijgen, er is grote behoefte aan luiers, schoonmaakmiddelen en matrassen. Die wil ik gaan kopen van het sponsorgeld. Hoe ik die daar krijg ga ik nog regelen.
Donderdagmorgen heeft david het ziekenhuis hier bezocht. Er werkt een Nederlandse neuroloog en hij mocht met haar meelopen. Volgens hem zie je daar pas echt de ellende. Het heeft veel indruk gemaakt. Veel mensen laten hun zieke kinderen achter omdat ze de kosten niet kunnen betalen. Ze krijgen dus nooit bezoek en dus weinig eten. Het ziekenhuis verstrekt eenmaal per dag een maaltijd: ukali en een ei.
In Nederland kunnen we ons geen voorstelling maken van hoe de mensen hier leven en hoe rijk wij zijn in Nederland.
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088829
[countryId] => 182
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 115
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/751_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => heftige-dagen
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-10-30
[title] => De radiozender
[message] => Als een radiozender ga ik steeds op een andere frequentie. Met een nieuwe sound voor een passende ambiance.
Te beginnen bij de EO om 7u in de kerk. Met zoveel uitdagingen hier moet er wel eerst gebeden worden voor een goede dag. Met de kinderen zit ik achteraan in de kerk en als de nonnetjes met hun hoge stemmen de liederen zingen gaan wij als een golvende beweging met z'n allen de dirigent spelen. Hilarisch natuurlijk, maar een kerkganger mag niet achterom kijken, dus hebben we ons eigen momentje zo.
We draaien aan de knop en gaan door naar de ki derzender van de voorschoolse opvang. Vrolijke gezichtjes komen de klas in, sommigen hebben al een half uur gelopen over modderige bospaadjes.
Meteen vallen ze aan op de autootjes en de poppen. Ieder heeft inmiddels zijn favoriet.
We switchen weer en gaan door naar het ziekenhuisje. Inmiddels hebben we versterking gekregen van twee gespecialiseerde IC verpleegkundigen. Ook voor hen is het leerzaam om eens back to basic te gaan. Zonder digitale onderzoeksmethodes een patiënt te beoordelen. Alleen met een stethoscoop, tensiemeter en saturatiemeter als tool.
Onze Dr. Amini doet niet anders
en is een hele goede opleider. De eerste patiënt was onwel geworden boven in een boom. Dat kan allerlei oorzaken hebben natuurlijk, maar de differentiaal diagnose was een TIA.
Vervolgens een moeder van drie kinderen die ter plekke seropositief test. Alle tijd wordt genomen om haar te informeren.
Dan wordt er met spoed nòg een TIA patiënt binnengebracht. Er is veel hypertensie hier. Mogelijk omdat ze kilo's zout gebruiken.
Als ik vertel dat wij het zout op de weg gooien als het glad is komen ze niet meer bij.
We draaien weer aan de zenderknop en gaan door naar het schooltje. Daar doen we toelatingsexamens voor groep 3.
Een comité van vier leerkrachten, de directeur en ikzelf bepalen.
Kind voor kind komen ze binnen om testjes af te leggen. Schoenen strikken, letters herkennen, getalbegrip, knippen etc.
Voor 1/6 telt mijn stem dus en een slapeloze nacht volgde. Een aantal nèt vijfjarigen gaat naar groep 3. We ontnemen ze de kans om normaal kleuter te zijn.
Pushende ouders, bevlogen leerkrachten en een ontstemde Margot.
Groot issue is dat hier een klas niet gedoubleerd mag worden, dus eenmaal in groep 3 is door naar groep 8!
Het is gelukkig heerlijk weer, zo'n 25 gr, een windje en 's nachts een buitje.
Wel erg vaak is er geen water en geen stroom. Nooit beiden tegelijkertijd. Als het er is moet je meteen profiteren.
De knop gaat weer om en de kinderen van de dorpsschool komen langs en willen graag vermaakt worden. We nemen ze gezellig mee naar de rivier, met dus drie witte mensen hebben we veel bekijks en drinken een sodaatje in het dorp.
Ze waren al lang niet in de buurt van de .rivier geweest. Er zouden slangen zitten. In het water en in de struiken. Gewapende wachters zouden ze vangen. We moesten heel stil zijn. Geef ze vijf minuten en ze waren in het water aan het zwemmen als krokodillen. Helemaal vergeten dat er slangen zaten.
Nogmaals de knop om en een meeting met de teachers. Een uur lang discussieren over stellingen. Ik wil ze wat triggeren en ze mochten een week lang nadenken om een mening te vormen over ouderparticipatie, straffen, huiswerk etc.
De andere dagen geef ik vaak workshops over knip-en plakwerkjes.
Nu nog het geleerde implementeren in de klas.....
En om 18.30u is het donker. Dan gaat de radio wat zachter.
Iedereen gaat naar huis en voor ons is het borreltijd. Altijd is er wel meeborrelend bezoek natuurlijk.
En het is gezellig met Melania die net de Kilimanjaro beklommen heeft en Johanni uit Amsterdam. (Ik ken ze van Bonaire).
En ons divers pluimage van huisgenoten.
Om 20.30u worteltjessoep en een bordje rijst met bananen. Spotify music erbij uit de musicbox en dan gaat de radio eindelijk uit en horen we enkel bushgeluiden, hier diep in Afrika!
Warme groetjes van iedereen hier aan de people in Holanzie!
Margot
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088515
[countryId] => 182
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 148
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/081/887_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-radiozender
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-30
[title] => bezoek
[message] => Het is alweer een paar dagen geleden dat ik mijn laatste verslag schreef. De tijd gaat ook zo snel. Laat ik beginnen met donderdag op het schooltje. De eerstekeer dat de kinderen zelf mochten kiezen waar ze mee wilden spelen. Nou dat was me wat, ze snapten er helemaal niets van. Laten we het eens bekijken vanuit de ogen van Faith, drie en een half jaar jong. Je bent gewend dat de juf iets voor je neerzet en daar moet je dan mee spelen. Drie blokken. Je stapelt ze op, laat ze vallen, zet ze achter elkaar, herhaalt dit een stuk of zes keer en gaat dan rondkijken wat de andere kinderen doen. Die doen het zelfde. Nu wordt er opeens gevraagd waar je mee wil spelen. De treinbaan wordt aangewezen, de doos met blokken, de nopper en nog meer waar je uit mag kiezen. Dat is gek, wat moet ik nu doen? ik weet het niet. Bibi meta vraagt of ik met de auto's wil spelen en brengt me aar het kleedje met de auto's. daar wordt ook Hope neergezet. Ik pak snel een paar auto's voordat hope ze afpakt. Hope pakt ook auto's en verstopt ze tussen haar benen. Er zijn nig meer auto's. Hope en ik pakken zoveel mogelijk auto's en verstoppen die snel. Nu staan er geen auto's meer op het kleed, maar hope en ik hebben wel lekker alle auto's verstopt tussen onze benen. Zo die kan niemand ons meer afpakken. Zo blijven we een tijdje stil naar elkaar kijken. Dan komt bibi Meta en ze pakt een autootje van me en rijdt dat naar Hope. Maar dat is niet de bedoeling, het zijn mijn auto's. Dan pakt ze een autootje van Hope en rijdt dat naar mij toe. Gelukkig, ik heb hem weer terug.
Het is zo moeilijk voor de kinderen om te snappen dat ze er mee mogen en kunnen spelen en dat de grotere kinderen het niet van ze af komen pakken dat ze de spullen angstvallig vast houden en niet tot spelen komen. Tegen de tijd dat ik weer weg ga hoop ik dat ze wat meer kunnen en durven spelen. Hier en daar zag ik gelukkig wat spel op gang komen.
s avonds naar het vliegveld om david, maryse en dexter op te halen. Een feestje om ze te zien. Vrijdagavond was het Halloween voor de studenten van de internationale school. Dit is elk jaar een hele happening en ook dit jaar deed ik weer mee. Ook de rest van de familie had een rol. Dexter vond het allemaal prachtig. Ik was de time healer en stond bij een vuurtje waar ik melkpoeder in moest gooien en een verhaaltje er bij vertellen. Elke keer als er een groep kwam zei Dexter", je moet weer optreden oma" en na afloop: "Dat was een goeie oma"[e-1f60d]
Zaterdag telefoonkaarten voor david en maryse geregeld en de rest van de dag bij het zwembad doorgebracht. Wordt vervolgt........
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088506
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 97
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/081/788_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-26
[title] => onzeker
[message] => Onzeker
In een vreemd land, zeker als dat in Afrika is, is alles eigenlijk onzeker. Je verstaat de taal niet, je kent de gewoontes niet en weet nooit of iets wel goed gaat. Na anderhalve week hier besef ik weer temeer hoe immigranten zich in Nederland moeten voelen. Vreemd, ontheemd en onzeker. Gisteren voor het eerst een gesprek gehad op het schooltje. Voorzichtig aangepakt, want ik heb soms de neiging om te zegen: ” dit is niet goed, dat is niet goed” en vergeet dat je natuurlijk eerst moet vertellen wat wel goed gaat. Vergeleken bij mijn eerste verblijf zijn ze zeker met sprongen vooruitgegaan. De kinderen gaan nu met veel plezier naar school en zitten niet meer uren stilzwijgend op de grond terwijl de juffen buiten aan het schoonmaken zijn. Er wordt veel gelachen en gezongen. Tijdens het vrijspelen wordt er door de juffen bepaald waar ze mee gaan spelen en zoals ik al eerder schreef, allemaal hetzelfde. Dus allemaal een paar blokjes, allemaal een paar treinrails of allemaal met de 3 poppen.
Mijn, maar ook hun Engels, is niet om over naar huis te schrijven, mijn Swahili bestaat voor een groot deel uit zelfstandig naamwoorden, dus communicatie is sowieso al wat lastig. Gelukkig is er nog Google translate, die een raar soort Swahili maakt. Maar goed, ik dus uitgelegd dat er verschillende soorten materiaal bestaan. Je hebt speelmateriaal, leermateriaal, knutselmateriaal en gymmateriaal. Een beetje knoeierige indeling, maar voor hier wel duidelijk. Het is zou goed zijn als de kinderen het speelmateriaal waar ze mee willen spelen zelf kunnen kiezen en er met twee of drie mee kunnen spelen. Ik weer een stom verhaaltje over zelfstandig leren denken en dat we willen dat de kinderen zelf na kunnen denken….bla,,bla,,bla…. Ik stelde voor om het op proef te proberen en het leermateriaal van het speelmateriaal te scheiden. Ze vonden het een super idee en begonnen gelijk in de kast te sorteren. Er moet wel nog een kast bij komen, want ze hebben nu één kleine open kast. Ook dat ga ik proberen te regelen. Ben benieuwd hoe het gaat met het zelf leren kiezen.
Vanmorgen naar de enige boekwinkel in de omgeving geweest. Wat een gedoe weer voor ik die had gevonden. Helaas hadden ze daar heel weinig geschikte boekjes, maar heb er toch drie kunnen kopen. Tijdens dit schrijven druipt het water alweer van me af en het is nu half zes ’s avonds. De stroom is alweer uitgevallen en mijn telefoon ligt aan de Zonne-energie lader die ik gelukkig heb meegenomen. Morgenavond naar Kilimanjaro airport want David, Maryse en Dexter komen. Zij blijven tot 11 november en logeren in het luxe Ameg hotel. Ben heel benieuwd wat ze ervan vinden hier. Nu eerst even mijn programma voor morgen afmaken voordat het donker wordt en ik helemaal niets meer kan zien. Tutaonana baaday
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088401
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 60
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,moshi
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onzeker
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-24
[title] => Het weer enzo
[message] => Als echte hollander ga ik het eens gezellig over het weer hebben:)
Het heeft hier weken niet geregend en alles is kurkdroog. Zo droog dat zelfs de bladeren van de bomen vallen. Morg3n wordt het 34 graden, vandaag was het 31 graden.
In nederland zouden de scholen waarschijnlijk zijn overgestapt op een tropenrooster. Maar hier niet hoor, alles gaat gewoon door. Ik kan jullie verzekeren dat het hard zweten is.[e-1f923]
Het is zowiezo zweten, want het is afrika niet waar? Alles is anders, auto rijden naar het schooltje duurt 20 minuten en er zitten zoveel kuilen en hobbels in de weg en er rijden zoveel brommertjes en tuktuks om me heen, zodat ik heel voorzichtig en dus langzaam rij. Dit is dus wel de A23, 1 van de hoofdwegen in Tanzania. Gelukkig wel geasvalteerd, want ik rij ook over ongeasvalteerde weggetjes en door de droogte laat je dan een waar zandgordijn achter je. Lekker voor die mensen die met bananen op hun hoofd lopen.
Op school valt me weer het totale cultuurverschil op. De kinden zijn tussen de 3 en 5 jaar oud en moeten klassikaal tellen tot 20, het hele alfabeth leren en ook nog cijfers en letters schrijven. Nu had ik het er op mijn schooltje bijna uit, maar ouders vragen erom. Als ze geen schriftje hebben is het geen goede school. Verder doe ik heel veel spelletjes met de kinderen en neem ik elke dag iets nieuws mee. Ik lijk wel sinterklaas. Ik ben inmiddels gepromoveerd of gedegradeerd van juf meta tot oma meta. Het is maar hie je het bekijkt. Vanmorgen de kinderen laten puzzelen, een simpele insteek puzzel. Ze gingen lekker spelen met de puzzelstukken, maar erin leggen, dat konden ze niet.
Het ontwikkelingsniveau is bedroevend laag. Ze worden tot hun derde jaar achter op de rug van hun moeder gedragen, speelgoed hebben ze thuis niet en kunnen dus ook geen ervaring ermee opdoen. Ik doe mijn best om ze te leren spelen. Ze vinden het geweldig als ik de leeuw word en zeg dat ik ze allemaal op ga eten. De bankjes die ik een paar jaar geleden heb laten maken zijn nog steeds goud waard. We doen er gymoefeningen op, ze zitten er op en spelen er op. Vandaag een lijstje gemaaktbvan wat er allemaal moet gebeuren en morgen een eerste evaluatie gesprek met de juffen. Ben benieuwd. Vandaag ook weer "heerlijk" ugali gegeten. Een lekkere kleffe massa. Tot de volgende keer.
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088362
[countryId] => 182
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 97
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/734_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-weer-enzo
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-22
[title] => Het schooltje
[message] => Het schooltje
Zoals jullie hebben gelezen was de ontvangst geweldig. Nadat we naar binnen waren gegaan en kinderen op de bankjes gingen zitten werd er een stoel voor me neergezet en kon ik beginnen. 20 paar kinderogen keken me verwachtingsvol aan. Eerst de inhoud van mijn tas maar eens laten zien. Ik had voor de eerste dag de autootjes meegenomen en liet die zien. Er werd gelijk enthousiast geklapt. Natuurlijk wilden ze er gelijk meespelen. Dat gaf mij de gelegenheid om eens rond te kijken hoe alles er uit zag en wat er nog over was aan materiaal van mijn vorige reizen. Het viel me niet tegen, in ieder geval was alles netjes gesorteerd. Dat was in het begin wel anders, wel was het niet erg schoon en de materialen waren vies en kapot. Leerpunt 1 wordt dus; minimaal 1 keer per jaar al het materiaal goed schoonmaken en wat kapot is weggooien .Verf en lijm zijn helaas nauwelijks gebruikt en er wordt ook nog steeds met alle kinderen klassikaal gewerkt. Dus er spelen 20 kinderen met 10 auto’s, 20 kinderen met 1 bak met blokken en 20 kinderen met drie poppen. De meeste kleintjes zitten dus te kijken hoe de grotere kinderen spelen. Leerpunt 2 is dus: werken in kleine groepen met verschillende materialen. Na de thee om 10 uur werd er door de juffen verwachtingsvol naar mij gekeken. De bedoeling was, spelletjes doen. Ik deed een paar simpele spelletjes, ze vonden het prachtig. Na drie kwartier was ik moe en wist even niks meer te verzinnen maar kinderen en juffen bleven roepen: “meer spelletjes, meer spelletjes”. Ik zei “morgen, morgen”, laat ze nu maar buiten spelen. Gelukkig deden ze dat en kon ik even uitpuffen. Ik moet dus meer spelletjes verzinnen. Na het buiten spelen werd er al weer naar mij gekeken zo van wat gaan we nu doen. Ik heb via mijn telefoon muziek opgezet en ze laten dansen. Volgens mij zijn de verwachtingen van de juffen dat ik de school draaiende hou en alles verzin zodat zij het later na kunnen doen. Maar dat is niet helemaal de bedoeling, ik wil ook zien hoe zij het doen, dus dat wordt maandag even een gesprekje. Vrijdag de klei meegenomen en dat was een groot succes, want alle kinderen kregen een stuk klei en ze konden dus allemaal spelen. De boekjes die ik vorige keer had gekocht waren allemaal compleet stuk gelezen. Een van de eerste dingen die ik ga kopen zijn dus boekjes.
Dan nu even het wonder van de telefoonkaart. Ik had dus woensdag een Tanzaniaanse telefoonkaart gekocht zodat ik internet heb en bereikbaar ben. Donderdag wilde ik even op mijn bankrekening kijken en kreeg de melding: uw app is geblokkeerd, waarschijnlijk heeft u driemaal de verkeerde code ingedrukt. Dat had ik dus helemaal niet gedaan, Help, zou ik nu al gekraakt zijn?? Ik verder zoeken op mijn telefoon, bleek dat mijn Nederlandse simkaart met abonnement er niet in zat en nergens meer te vinden was. Vrijdag aan iemand op de farm gevraagd en die zei dat ik onmiddellijk terug moest gaan naar Vodafone. Ik dus uit school weer naar moshi town naar het telefoonkantoor. Ik uitgelegd en meneer verwees me naar een grote pot op de balie en zei dat hij daar dan in moest zitten. Er zaten wel honderden telefoonkaarten in de pot. Gelukkig was er een mevrouw die mij wilde helpen en de hele pot omgekeerd. Ik had op een briefje geschreven dat ze moesten zoeken naar Hollandse nieuwe. Er kwamen steeds meer mensen meezoeken. Zie je het voor je? Al die telefoonkaarten op de grond en allemaal mensen zoeken naar dat ene kaartje van Hollandse nieuwe. Opeens zei een man ”is dit hem?” en hield zowaar mijn eigen telefoonkaart omhoog. “Yes, yes, yes, You are the best” Ik heb hem dus weer!!!! Nog niet erin gezet, dat laat ik maandag op kantoor doen.
Tot het volgende avontuur[e-1f60a]
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088302
[countryId] => 182
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 48
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/980_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-schooltje
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-21
[title] => Het begin
[message] => Hallo allemaal,
Hier dan mijn eerste verslag. Ik wilde dat ik kon schilderen met woorden, want geloof me alleen woorden zijn ontoereikend om te vertellen hoe het hier is. Zo’n andere wereld, zo’n andere cultuur, dit is geen Europa, dit is Afrika.
Inmiddels dus wel veilig aangekomen en de douane deed zowaar niet moeilijk. Ik wel, want twee koffers van 23 kilo, een handkoffer van 12 kilo en een zware tas met laptop, tablet etc. was het nog een hele toer om naar buiten te komen en nee ze hebben hier geen karretjes na de douane. Dus koffer voor koffer dan maar. Buiten werd ik opgewacht door de taxi en naar huis gereden. Onderweg was ik gelijk weer “thuis”, tweebaansweg, links rijden, overal gaten en hobbels in de weg, geen verlichting en tegenliggers die met groot licht oprijden. Maar gelukkig veilig in mijn “kasteeltje” aangekomen. In de afgelopen jaren ben ik qua huisvesting wel met sprongen vooruit gegaan. Van een armoedig hostel, naar een gastenhuisje en nu een heel huis met vier slaapkamers en een riante tuin waar de grapefruits aan de bomen hangen.
Woensdag doorgebracht met uitpakken, boodschappen doen, geld halen en een telefoonkaart. (daarover later meer) en wennen aan de warmte en dat alles zonder koffie, dat is pas leed!!De elektriciteit was uitgevallen, het gas nog niet aangesloten dus geen koffie!!!!!!! (Dat is Afrika) Langzaam rijden in een grote s.u.v. Subaru om weer te wennen aan het verkeer en het links rijden. Pfff, het zweet stond niet alleen in mijn handen.
Donderdag dan de eerste dag naar school. Om kwart over 7 ’s morgens in de auto.!!! De ontvangst op “mijn” schooltje was hartverwarmend. Kinderen en juffen kwamen naar buiten gerend toen ze mij zagen aankomen. Ik kreeg een zelfgemaakt schort omgehangen en werd toegezongen. Binnen stonden bloemen klaar. Echt geweldig. Verslag van de eerste twee schooldagen volgt later, ik ben te moe om verder te schrijven. Morgen gelukkig vrij en zal ik verder schrijven. Het is fantastisch, dankbaar, maar ook doodvermoeiend. Het is hier nu 21.00 uur en ik val bijna in slaap. (ik ben ook geen zestiger meer he[e-1f60a])
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088267
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 101
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/112_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-10-17
[title] => Met de blauwe vogel mee.
[message] => De temperatuur in ons land daalt langzaam. De verwarmingen staan nog zoveel mogelijk uit.
Het waterpeil stijgt, maar nog niet voldoende. De verdroogde maïs is geoogst.
De inflatie stijgt naar ongekende hoogte. Het gaat een barre winter worden, zowiezo.
Tijd om te vertrekken, samen met de vogels zuidwaarts naar warm Afrika.
Aangezien ik nog niet op de rug van een vogel mee kan vliegen wacht voor mij de hel van Schiphol om met onze vaderlandse blauwe vogel mee te vliegen.
Geen truckjes deze keer vanaf buitenlandse vliegvelden of drie keer overstappen, gewoon door de hoofdpoort en een ticket voor de volle mep.
Wat zie ik er weer naar uit om mijn Afrikaanse familie weer te zien! Wel heel bijzonder om in twee werelden te leven. In Europa waar we ons altijd druk maken over allerlei problemen, eindeloze praatprogramma's om ze proberen op te lossen en in Afrika waar ze onder de armoedegrens leven, geen praatprogramma's hebben en zich zuiver bezig houden met hoe krijg ik eten op tafel, geen notie hebben wat er in de wereld gebeurd.
Het brengt je back to basic en er is een groot saamhorigheidsgevoel. Dat maakt het leven luchtiger en vol vrolijke momenten. Burning issues worden door God opgelost.
En we gaan gewoon door met ademhalen, tomorrow is another day.
Mondjesmaat druppen er wat fotootjes door van het schooltje en bijna dagelijks is er wel whatsapp contact. Sporadisch videobellen we met de kinderen, waarbij ze parmantig hun versgeleerde engelse woordjes door de telefoon brullen.
Wat zie ik er naar uit de kinderen weer te zien. Speciaal de kleine Eva, vorig jaar alleen spelend in een zandhoopje voor een piepklein hutje vlakbij school. Ik vroeg me af waarom ze niet naar school ging.
Haar jonge moedertje kon de E2,-/mnd niet betalen vertelde ze. Waarop ik haar natuurlijk vertelde dat ze gratis mocht komen. Ongekend blij rende kleine Eva door het dorp "naenda Schule"= "ik mag naar school" roepend... zo ontroerend.
Later het verhaal horend dat haar piepjonge moedertje het huis was uitgezet, ze was zwanger geworden zoals zovele jonge meisjes daar en haar moeder was tegelijkertijd zwanger. Kleine Raff van 4 jaar is dus niet haar broertje, maar eigenlijk haar oom...
En onze Pauli, is dus 11 jaar nu en heeft tot september in Standard 1 op onze school gezeten tussen de zesjarigen om lezen en schrijven te leren. Hij was gelukkig nog niet uitgeschreven op zijn oude lokale basisschool en nu is hij vorige maand naar Standard 6 gegaan, met de bedoeling volgend jaar "eindexamen basisschool" te gaan doen. We bidden allemaal dat het lukt. Anders heeft hij namelijk geen toekomst.
Maar ja, hij gaat daar weer zweepslagen krijgen, hij is voorbereid. Maar zo benieuwd hoe het nu gaat. Voordeel dat hij wel met z'n vriendjes zit, hij komt er wel.
En dan de Priscilla en Mariana. Kinderen die bij de oma zijn gestationeerd. Moeder aan de andere kant van het land, vader niet in beeld. Ze kunnen helemaal niet mee in de klas.
Joseph die altijd heel erg gepest werd en ineens is opgebloeid en de beste leerling van de klas geworden.
Selemani, het bosnegertje die ik in de bossen blootvoets tegenkwam. 5 jaar was hij toen en werd door z'n oma iedere morgen buiten gezet en mocht 's avonds pas komen slapen. Nou ja, op een matje in een schuurtje liggen. Hij at vruchten van de bomen en dronk water uit het riviertje. Zijn buik zat vol wormen. Als een diertje heb ik hem aangehaald en naar de dokter gebracht.
Nu is hij 11 jaar, we hebben hem destijds 4 maanden in de kleutergroep gehad maar hij was niet te dresseren.
Hij komt wel iedere dag eten halen en voor wat aandacht, op schoenen dat wel, maar plast als een hondje overal.
Welnu ik kan nog wel even doorgaan zo.
Maar ik moet gaan inpakken, allemaal kadootjes voor die lieve kindjes natuurlijk.
En niet te vergeten een paar pakken gekleurde hartjes, want die krijgen ze altijd. Nog één I love you zeggen ze dan en dan gaan we naar huis..
Eerst nog een paar dagen in Moshi en dan verwacht ik eind deze week bij deze lieve kinderen te zijn.
Reizen jullie weer in gedachten met me mee?
Eerst maar door die bottleneck van Schiphol dat ik op tijd in de blauwe vogel zit. Het beloofd een piekdag te worden morgen....
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088147
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 197
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/079/546_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => met-de-blauwe-vogel-mee
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-08-17
[title] => Beroepskeuze
[message] => Grenzeloos is onze beroepskeuze in Nederland.
HBO 1129 opleidingen.
MBO 475 beroepsopleidingen, gericht op het uitvoeren van een bepaald beroep. Je leert belangrijke competenties en theorie toe te passen middels stages.
Van Aircargo-specialist tot Zorgprofessional.
WO 400 universitaire opleidingen.
Dan nog particulier onderwijs en thuisstudies.
Financieel is het ook te doen, iedereen kan een studiebeurs krijgen.
Wat een luxe is dat!
Velen lopen hier met de ziel onder de arm. Een briljante toekomst verdwijnt als sneeuw onder de zon als je je VWO (Form 6) hebt afgerond.
Alleen het topje van de ijsberg krijgt een lening. Schoolfees van E1000,-/jaar zijn echt niet te betalen voor de gemiddelde Tanzaniaan. In de verste verte niet zelfs.
Velen zitten nog steeds in the circle of poverty en als je ook al geen vervolgopleiding kunt doen is het moeilijk om eruit te komen
Een goed ambachtsman worden dan misschien? Dat is niet de ambitie van de slimme jongens hier.
Nogal eens word ik geconsulteerd of ik niets voor ze kan betekenen, een opleiding kan betalen of ze mee naar Nederland mogen.
Maar als je ze dan vraagt wat hun droom is, wàt ze dan willen studeren zien ze een toekomst voor zich als advocaat, leraar of dokter. Meer variaties hoor ik niet.
Jaren gaan voorbij nadat ze van school komen. Ze hangen maar wat rond, snabbelen hier en daar een centje bij. Schrijven nogmaals in voor een lening, zijn verrre van gelukkig. Er is geen toekomst en dat beseffen ze.
Er was ook geen beroepskeuze-adviseur of info-dagen, geen smartphone om te googlen en geen hoog opgeleide ouders die stimuleren.
Terwijl er zoveel professies goed van pas zouden komen. Watermanagers, landbouwspecialisten, wegenbouwers, werktuigbouwkundigen etc, etc.
Hele generaties voelen zich zo verloren.
Maar hopen dat 'onze kinderen' van de Mount Karmel School wel een briljante toekomst gaan krijgen. Vooralsnog worden ze gefaciliteerd met engelstalig onderwijs, goed eten, warme kleren etc.
Het is echt koud nu in de bergen. We zitten met dikke jassen aan te eten.
Een raar gezicht, maar er is hier geen verwarming en slechts 14C.
De kinderen komen 's morgens op hun badslippertjes en dunne kleren om wat warmte en eten bedelen. Gelukkig hebben we in Same nog veel dikke truien en schoenen gescoord op de kwasa kwasa. Trots als een pauw paraderen ze rond in hun nieuwe derdehands kleren. Dag èn nacht zullen ze die aanhouden.
Ik kom nogal eens in hun hutjes en dan zie je hoe slecht ze het hebben, anders zou je het niet geloven. Geen water, al helemaal geen warm dus. Geen elektriciteit.
Druk bezig ben ik met het afwerken van het laatste lokaal. De kozijnen worden geplaatst, het glas ingezet, 32 ramen dus waarvan er 24 open kunnen! Zelf ben ik al die kozijnen aan het verven. Een mooie rode topvloer wordt aangebracht en een meterslang schoolbord geplaatst. We hebben het zelfs over een digibord gehad, maar dat is nog een brug te ver. Hoewel de elektrapunten daar al wel voor geplaatst zijn en funktioneren!
Een dagje zijn we met wat kinderen naar Mukomazi Park geweest, vlakbij Same. Met onze ambulance. Een gezellig uitje en voor de kinderen de eerste keer. Live zagen ze olifanten, kuddes zebra's, parmantige giraffen en zelfs drie leeuwen!
Wat hebben ze genoten. In hun zondagse kleren kwamen ze aanzetten. Natuurlijk hebben we ze goed verwend. En zelfs kip met friet gegeten, de ultieme lekkernij.
Kadootjes voor de moeders en een brood voor de hele familie. Hier zullen ze nog lang van nagenieten.
Aangezien ik zo bezig ben geweest heeft dit verhaaltje lang moeten wachten. Gisteren zijn we thuisgekomen, twee dagen gereisd, via Kilimanjaro, Ethiopië, Wenen en Brussel.
Tot snel! En voor alle studenten: geniet maar extra van het volgen van je studie vanaf september en realiseer je dat het lang niet overal in de wereld zo luxe is.
Maak gebruik van de kansen die je krijgt en geniet van je mooie toekomst!
P.S. voor alle vrienden die begaan zijn met Same District Hospital,
hartelijke groeten van de dokters en nursies.
Ze zijn druk bezig met het bouwen van een "akuut block" , een SEH IC!!
Zelfs met apparatuur begrijp ik. Achter het fysiogebouwtje. Mortuarium inrit
wordt hoofdingang. (haha).
Een werkende digitale x-ray nu en ook een werkende echo, en Anton de
groene staat op de Maternity!
Maar binnenkort wordt ook begonnen met de bouw van een heel nieuw
ziekenhuis, richting Makanya. Echter, dat terrein wordt momenteel overlopen
door olifanten. Een groot probleem, ze trappen alles plat er zijn er veel te veel.
In Kighare gaat het ineens snel vooruit met de bouw van de operatiekamer.
Het wordt heel mooi, lichtgeel van buiten, prachtige vergezichten. De ok-vloer
niet van epoxie maar wel een andere soort harde kunststof.
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086318
[countryId] => 182
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 278
[author] =>
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/067/857_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => beroepskeuze
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-07-30
[title] => Schaamteloos vliegen, de wereld rond.
[message] => Het is inmiddels drie maanden geleden dat ik uit Tanzania vertrokken ben. Uit de grond van mijn hart dank ik de Nederlanders dat ze zo massaal op reis zijn gegaan, want intussentijd heb ik er zoveel gerepatrieerd dat ik opgeklommen ben tot de platinum status bij de KLM.
Echt met heel veel plezier ben ik de wereldovergevlogen. (Sorry voor de mensen van de vliegschaamteclub..)
Nu gaan we weer eens in Afrika kijken en twee nichtjes zullen me vergezellen. Ondoenlijk om de KLM hoofdprijs te betalen in het hoogseizoen €1700,-voor deze studentes, dus gaan we het B-traject in.
We besparen €1000,- als we vliegen van Brussel naar Wenen naar Ethiopië naar Kilimanjaro.
Helaas, op Zaventem gaat het al mis!. Renske wordt niet toegelaten op de vlucht!
Wat een drama. Haar droom verandert in eeeen nachtmerrie. Ze had er zo naar uitgezien. Haar paspoort was niet precies meer nog zes maanden geldig. 16 jaar, we moesten haar alleen achterlaten. Bijna was het gelukt dat ze een paar dagen later kwam. Maar helaas, alle vluchten zaten vol.
Adis Ebaba ligt op 2350m hoogte en de hoofdstad van Oost-Afrika. Het was er best koud, maar staat bekend om zijn goede koffie. Dan door, over de evenaar naar Kilimanjaro.
Het was weer een warm welkom in Tanzania, als enige vliegtuig op de luchthaven aankomen, de visumceremonie, de customs die weer eens lekker door je koffer graaien in de hoop een zakcentje te kunnen bijverdienen en trouwe Charles die ons op stond te wachten.
Het is winter in Afrika, zo'n 22 graden, heel fijn.
In Moshi vertoont het straatbeeld alle geuren en kleuren van Afrika, met op de achtergrond de besneeuwde top van de Kilimanjaro.
Je waant je als in de film. Veel wandelende winkeltjes die hun waren aanbieden. Betekent een 'schoenwinkel' heeft één of twee paar op het hoofd, vijf paar in de hand. Een 'kledingzaak' is een wandelende kleerkast etc.
Op detrottoirs zitten kleermakers achter hun trapnaaimachines altijd hard te werken.
Keurig opgestapelde bergen sinaasappels en avocado's in de fruitstalletjes langs de weg.
Tientallen tuk-tuks racen door de straten, links en rechts gepasseert door bromfietsen. Daartussen lachende schoolkinderen die altijd in zijn voor een oefeningetje Engels of alles wat enige aktie voortbrengt.
Rijkelui's Landcruisers, volgepropte minibusjes en ronkende lange-afstandsbussen doorkruisen de stad.
Etensstalletjes geven rookpluimen enkleurig geklede vrouwen, dik van de ugali, banjeren over de trottoirs.
We maken een fietstocht met een gids rondom Moshi en rijden zo de suikerrietplantages in. Deels wordt er machinaal geoogst, deels nog met de hand.
We bezoeken een 'steenfabriek', zeven dagen liggen de stenen in een handgemaakte oven, dan heb je topkwaliteit. Earthqwake-proof zeg maar.
We rijden langs een wildwaterrivier, prachtige oude baobab bomen, de wortelwasplaats en het oude stationnetje waar sinds twee jaar weer een trein stopt. En steeds op de achtergrond de Kilimanjaro.
De volgende dag gaan we zuidwaarts. Op weg naar Same stoppen we in Mgagao waar de veemarkt van de Masai is. Aangezien we daar vrienden hebben gaan we die even groeten. Trots leiden ze ons rond. Een koe kost €400,-, een geit €40,-.
En deze mannen houden wel van een goed stuk vlees dus mochten we mee bbq'en. Prima geitepootje op.
Toch heel bijzonder om zo diep in Afrika te zijn en geen enkele tourist te zien.
In de minibus naar Same, tezamen met 25 Masai en nog veel meer kippen gingen alle handen door het haar van Fleur om te voelen of het wel echt was. Zoiets hadden ze nog nooit gezien.
Binnenkort naar Kighare om nog veel meer avonturen te beleven. Daar wachten onze kinderen op ons. We hebben ze al aan de telefoon gehad. Ook hier is het vakantie nu. Extra ingelast vanwege een volkstelling. Geschat nu: 60 miljoen! Over 10 jaar verwacht: 90 miljoen!
Altijd pole pole hier, behalve met het maken van kinderen..
So far, so good. Maar toch missen we ons nichtje bij alles wat we doen.
Hartelijke groetjes, Fleur en Margot.
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085468
[countryId] => 182
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 223
[author] =>
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/691_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => schaamteloos-vliegen-de-wereld-rond
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => Wombiemuts61
[datePublication] => 2022-07-02
[title] => ready for some lobster ?
[message] => hallo lieve lezers,
en welkom op de laatste reisblog van deze mini vakantie op Zanzibar. het was me wel een weekje, veel gezien, veel gedaan en dan op de laatste dag voor vertrek een prachtige excursie gemaakt naar het walhalla voor snorkelaars en natuurliefhebbers en dat ben ik hoor, en als ik het niet was dan zou ik het op deze trip wel zijn geworden. vanmorgen na het gebruikelijke fantastische ontbijt werd ik om 08:15 uur opgehaald en aangezien ik de enige passagier was en chauffeur Rashid een regelrechte babbelbox was werd het een prettig ritje naar de verzamelplaats alwaar ik op de volgende bus mocht overstappen. daar zaten al andere mensen in die vanuit verschillende andere hotels waren opgehaald, ik was de laatste die daar bijkwam. op naar Fumba Village en dat ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf het verzamelpunt. onderweg door dorpjes gereden waarvan we in Europa zouden denken, is dit wel de bewoonde wereld ? zelfs op zaterdag was het behoorlijk druk, zeker op de "Champs Elysees" van Zanzibar en als je de foto's daarvan ziet lig je in een deuk want alles wat je ziet is een soort van garageboxen waar mensen winkeltjes van hebben gemaakt. ik heb er zelfs onderweg een filmpje van gemaakt, heel geestig als je bedenkt dat dat dan de meest moderne straat van het eiland is.
en zoals wellicht bekend, 95% van de bevolking hier is moslim en daar kun je niet omheen. ik heb eigenlijk alleen maar vrouwen gezien die volledig gesluierd waren, tot burka's aan toe en zelf de kleinste meisjes die volgens mij net kunnen lopen zijn al helemaal ingepakt, hoe kan het toch dat mensen dat normaal vinden, onbegrijpelijk. in het hotel lopen er ook een aantal meisjes/vrouwen met een hoofdbedekking maar dat mag geen naam hebben, op straat is het dus een heel ander verhaal. je mag buiten het hotel als vrouw, ook als toerist ook niet "te bloot" over straat en ik begrijp heel goed dat je je moet aanpassen en dat heb ik ook gedaan, een broek tot over de knie en geen blote schouders. zodra je dan echter het straatleven hebt verlaten en de excursie begint bij het aan boord klimmen van de boot mag je alles weer laten varen, pfffffffffff gelukkig maar. het begon met het ophalen van de snorkels en flippers en aansluitend werden we met een soort roeiboot naar de Dhow ( de eerder genoemde houten boot ) gebracht en toen iedereen aan boord was kon de reis beginnen. laat ik het heel voorzichtig zeggen, het was een wilde tocht en onderweg begreep ik onmiddellijk waarom we alle tassen met persoonlijke spullen en extra kleding op voorhand moesten afgeven aan de kapitein die ze vervolgens in een waterdichte zak stopte want je raadt het al: dit is geen bootje om zonder handschoenen aan te pakken en iedereen was al na 10 minuten kletsnat van de golven die gewoon de boot insprongen. geen mogelijkheid ook om daar foto's van te maken want de kans was zeer groot geweest dat mijn camera dan nu op de bodem van de Indische Oceaan had gelegen.
na 40 minuten verminderde de boot vaart en mochten we overboord springen om te gaan snorkelen en dat dat was echt heel erg leuk want er is daar een koraalrif en er zwemmen de meest prachtige vissen. jammer dat ik, zoals sommige andere mensen geen onderwatercamera heb. er waren zelfs mensen die met hun telefoon in een soort van waterdicht etui ook onder water konden filmen maar ik heb alles met mijn eigen ogen gezien en dat vind ik voor nu goed genoeg. de zee was toch wel een beetje wild en ik kreeg tot twee keer aan toe zeewater binnen maar het is goed afgelopen en na een half uurtje klom ik weer aan boord.
nog helemaal onder de indruk van wat ik zojuist allemaal had gezien bracht de boot ons daarna naar een zandbank midden in de oceaan. het laatste stukje moest je van de boot afklimmen en door het water met je tas boven je hoofd naar het strand toelopen. en wat voor strand, echt het mooiste witte zand wat je maar kunt bedenken en het water was zo helder en blauw, het had niet beter gekunt. enige nadeel was dat je wel kon zien dat het een echte toeristische attractie was want het wemelde er van de andere toeristen. toch was er genoeg ruimte om een aantal prachtige foto's te maken waarop het lijkt dat je alleen op de wereld bent. ik was ondertussen ook Alex, Nancy en Fernando weer tegen gekomen ( die zaten op een van de andere boten ) en zij hebben een paar hele leuke foto's van mij gemaakt die zo in "Vogue Magazine" kunnen. we mochten 45 minuten op dit paradijsje blijven en toen was het weer tijd om aan boord te klimmen, op naar de volgende stop: Kwale island" alwaar er een lunch werd geserveerd. na gisteren weer seafood maar mij hoor je niet klagen hoor want mijn grote vrienden stonden ook weer op het menu en deze jongens waren nog groter dan die van gisteren en er zat verrassend veel vlees aan. en ik heb met het schaamrood op de kaken ook een beetje de kanibaal uitgehangen ......... heb een halve kreeft naar binnen gewerkt als je begrijpt wat ik bedoel, maar errug lekker ! als nagerecht kwam de gids met een hele kist met fruit aanzetten en in plaats van die gewoon op tafel te zetten heeft hij bij elke soort uitleg gegeven en de hele handel netjes voorgesneden. papaya, rode banaan, passievrucht, jackfruit, mango, dadels en nog een aantal andere soorten waar ik de naam niet meer van weet maar alles was even lekker en een heel goed idee ook van de gids want als je iets niet kent en het staat gewoon op tafel ben je minder geneigd om er van te proeven, toch ? nu werd het je gesneden en al aangeboden en dat werkt heel uitnodigend.
na de lunch was er nog genoeg tijd om te zwemmen en te relaxen of gewoon een stukje langs het prachtige strand te lopen. uiteraard stonden er ook de nog de welbekende souvenirwinkeltjes met van alles en nog wat van kleding tot hele beeldhouwwerken, schilderijen en maskers ( hoe krijg je dat in godsnaam door de douane heen ? ) maar natuurlijk ook het kleine spul zoals magneetjes en andere kleine prullaria. ik had in Stone Town al e.e.a. gekocht dus dit heb ik voorbij laten gaan.
om 15:00 uur was het tijd om weer aan boord te gaan en nog een laatste stop te maken in een soort van Mangrovebos en daar kon ook nog worden gezwommen en gesnorkeld. ik ben samen met Nancy aan boord gebleven, genoeg gesnorkeld voor 1 dag en vanaf de boot kon je ook hele mooie foto's maken. je kon ook goed zien dat in de 40 minuten dat we op deze plek lagen het water met bijna 2 meter was gestegen, zo snel gaat dat dus. bij de mensen die wel het water in waren gegaan kwam het water tot hun billen toen ze van boord gingen en bij terugkomt bij de boot konden ze niet eens meer staan en moesten ze zwemmen voor hun leven ......... nou ja, er is niemand in paniek geraakt hoor en iedereen kwam weer veilig aan boord.
tijd om de terugreis in te zetten en die was een stuk rustiger dan de heenreis. eigenlijk ook wel weer jammer want we zouden zeilend terug gaan maar er stond blijkbaar niet genoeg wind of zo, na een uurtje waren we weer op het punt waar we vanmorgen waren vertrokken. eind goed, al goed en afscheid van de mede vakantiegangers ging plotseling in een stroomversnelling, blijkbaar wilden de chauffeurs de bussen weer zo snel mogelijk gevuld hebben dus het werd een hele snelle dag, doei, zwaai en tot morgen op de luchthaven dan maar extravaganza.
mijn bus reed in tegenstelling tot die van vanmorgen in 1 ruk door naar mijn hotel en moe maar voldaan stapte ik om 17:00 uur uit voor de deur van het prachtige Seacliff Resort and Spa, mijn home from home for a week. de laatste avond is ingegaan en ik ben van plan het er lekker van te nemen vanavond bij het toetjes buffet, dan nog maar een keertje extra sporten morgen en ik was het eigenlijk niet van plan maar ik denk dat ik de kamer toch maar bijboek tot 16:00 uur want ik wordt pas om 17:30 uur opgehaald en je wilt toch niet de hele dag zonder je spullen zitten als je je koffertje na het uitchecken bij de receptie hebt achtergelaten. ik slaap er nog even een nachtje over.
voor de liefhebbers, er volgt nog een eindverslag maar geen idee wanneer ik daar tijd voor heb, we gaan het zien. voor nu zit de vakantie er bijna op, nog 1 dagje relaxen aan het strand en dan weer huiswaards. allemaal heel erg bedankt voor het lezen en reageren en we zien elkaar weer snel.
liefs,
Patries
[userId] => 436003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084494
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 93
[author] => Patries
[cityName] => Fumba
[travelId] => 527470
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,fumba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ready-for-some-lobster
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => Koalacuddle
[datePublication] => 2022-07-02
[title] => ready for some lobster ?
[message] => hallo lieve lezers,
en welkom op de laatste reisblog van deze mini vakantie op Zanzibar. het was me wel een weekje, veel gezien, veel gedaan en dan op de laatste dag voor vertrek een prachtige excursie gemaakt naar het walhalla voor snorkelaars en natuurliefhebbers en dat ben ik hoor, en als ik het niet was dan zou ik het op deze trip wel zijn geworden. vanmorgen na het gebruikelijke fantastische ontbijt werd ik om 08:15 uur opgehaald en aangezien ik de enige passagier was en chauffeur Rashid een regelrechte babbelbox was werd het een prettig ritje naar de verzamelplaats alwaar ik op de volgende bus mocht overstappen. daar zaten al andere mensen in die vanuit verschillende andere hotels waren opgehaald, ik was de laatste die daar bijkwam. op naar Fumba Village en dat ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf het verzamelpunt. onderweg door dorpjes gereden waarvan we in Europa zouden denken, is dit wel de bewoonde wereld ? zelfs op zaterdag was het behoorlijk druk, zeker op de "Champs Elysees" van Zanzibar en als je de foto's daarvan ziet lig je in een deuk want alles wat je ziet is een soort van garageboxen waar mensen winkeltjes van hebben gemaakt. ik heb er zelfs onderweg een filmpje van gemaakt, heel geestig als je bedenkt dat dat dan de meest moderne straat van het eiland is. en zoals wellicht bekend, 95% van de bevolking hier is moslim en daar kun je niet omheen. ik heb eigenlijk alleen maar vrouwen gezien die volledig gesluierd waren, tot burka's aan toe en zelf de kleinste meisjes die volgens mij net kunnen lopen zijn al helemaal ingepakt, hoe kan het toch dat mensen dat normaal vinden, onbegrijpelijk. in het hotel lopen er ook een aantal meisjes/vrouwen met een hoofdbedekking maar dat mag geen naam hebben, op straat is het dus een heel ander verhaal. je mag buiten het hotel als vrouw, ook als toerist ook niet "te bloot" over straat en ik begrijp heel goed dat je je moet aanpassen en dat heb ik ook gedaan, een broek tot over de knie en geen blote schouders. zodra je dan echter het straatleven hebt verlaten en de excursie begint bij het aan boord klimmen van de boot mag je alles weer laten varen, pfffffffffff gelukkig maar. het begon met het ophalen van de snorkels en flippers en aansluitend werden we met een soort roeiboot naar de Dhow ( de eerder genoemde houten boot ) gebracht en toen iedereen aan boord was kon de reis beginnen. laat ik het heel voorzichtig zeggen, het was een wilde tocht en onderweg begreep ik onmiddellijk waarom we alle tassen met persoonlijke spullen en extra kleding op voorhand moesten afgeven aan de kapitein die ze vervolgens in een waterdichte zak stopte want je raadt het al: dit is geen bootje om zonder handschoenen aan te pakken en iedereen was al na 10 minuten kletsnat van de golven die gewoon de boot insprongen. geen mogelijkheid ook om daar foto's van te maken want de kans was zeer groot geweest dat mijn camera dan nu op de bodem van de Indische Oceaan had gelegen.
na 40 minuten verminderde de boot vaart en mochten we overboord springen om te gaan snorkelen en dat dat was echt heel erg leuk want er is daar een koraalrif en er zwemmen de meest prachtige vissen. jammer dat ik, zoals sommige andere mensen geen onderwatercamera heb. er waren zelfs mensen die met hun telefoon in een soort van waterdicht etui ook onder water konden filmen maar ik heb alles met mijn eigen ogen gezien en dat vind ik voor nu goed genoeg. de zee was toch wel een beetje wild en ik kreeg tot twee keer aan toe zeewater binnen maar het is goed afgelopen en na een half uurtje klom ik weer aan boord. nog helemaal onder de indruk van wat ik zojuist allemaal had gezien bracht de boot ons daarna naar een zandbank midden in de oceaan. het laatste stukje moest je van de boot afklimmen en door het water met je tas boven je hoofd naar het strand toelopen. en wat voor strand, echt het mooiste witte zand wat je maar kunt bedenken en het water was zo helder en blauw, het had niet beter gekunt. enige nadeel was dat je wel kon zien dat het een echte toeristische attractie was want het wemelde er van de andere toeristen. toch was er genoeg ruimte om een aantal prachtige foto's te maken waarop het lijkt dat je alleen op de wereld bent. ik was ondertussen ook Alex, Nancy en Fernando weer tegen gekomen ( die zaten op een van de andere boten ) en zij hebben een paar hele leuke foto's van mij gemaakt die zo in "Vogue Magazine" kunnen. we mochten 45 minuten op dit paradijsje blijven en toen was het weer tijd om aan boord te klimmen, op naar de volgende stop: Kwale island" alwaar er een lunch werd geserveerd. na gisteren weer seafood maar mij hoor je niet klagen hoor want mijn grote vrienden stonden ook weer op het menu en deze jongens waren nog groter dan die van gisteren en er zat verrassend veel vlees aan. en ik heb met het schaamrood op de kaken ook een beetje de kanibaal uitgehangen ......... heb een halve kreeft naar binnen gewerkt als je begrijpt wat ik bedoel, maar errug lekker ! als nagerecht kwam de gids met een hele kist met fruit aanzetten en in plaats van die gewoon op tafel te zetten heeft hij bij elke soort uitleg gegeven en de hele handel netjes voorgesneden. papaya, rode banaan, passievrucht, jackfruit, mango, dadels en nog een aantal andere soorten waar ik de naam niet meer van weet maar alles was even lekker en een heel goed idee ook van de gids want als je iets niet kent en het staat gewoon op tafel ben je minder geneigd om er van te proeven, toch ? nu werd het je gesneden en al aangeboden en dat werkt heel uitnodigend.
na de lunch was er nog genoeg tijd om te zwemmen en te relaxen of gewoon een stukje langs het prachtige strand te lopen. uiteraard stonden er ook de nog de welbekende souvenirwinkeltjes met van alles en nog wat van kleding tot hele beeldhouwwerken, schilderijen en maskers ( hoe krijg je dat in godsnaam door de douane heen ? ) maar natuurlijk ook het kleine spul zoals magneetjes en andere kleine prullaria. ik had in Stone Town al e.e.a. gekocht dus dit heb ik voorbij laten gaan.
om 15:00 uur was het tijd om weer aan boord te gaan en nog een laatste stop te maken in een soort van Mangrovebos en daar kon ook nog worden gezwommen en gesnorkeld. ik ben samen met Nancy aan boord gebleven, genoeg gesnorkeld voor 1 dag en vanaf de boot kon je ook hele mooie foto's maken. je kon ook goed zien dat in de 40 minuten dat we op deze plek lagen het water met bijna 2 meter was gestegen, zo snel gaat dat dus. bij de mensen die wel het water in waren gegaan kwam het water tot hun billen toen ze van boord gingen en bij terugkomt bij de boot konden ze niet eens meer staan en moesten ze zwemmen voor hun leven ......... nou ja, er is niemand in paniek geraakt hoor en iedereen kwam weer veilig aan boord.
tijd om de terugreis in te zetten en die was een stuk rustiger dan de heenreis. eigenlijk ook wel weer jammer want we zouden zeilend terug gaan maar er stond blijkbaar niet genoeg wind of zo, na een uurtje waren we weer op het punt waar we vanmorgen waren vertrokken. eind goed, al goed en afscheid van de mede vakantiegangers ging plotseling in een stroomversnelling, blijkbaar wilden de chauffeurs de bussen weer zo snel mogelijk gevuld hebben dus het werd een hele snelle dag, doei, zwaai en tot morgen op de luchthaven dan maar extravaganza.
mijn bus reed in tegenstelling tot die van vanmorgen in 1 ruk door naar mijn hotel en moe maar voldaan stapte ik om 17:00 uur uit voor de deur van het prachtige Seacliff Resort and Spa, mijn home from home for a week. de laatste avond is ingegaan en ik ben van plan het er lekker van te nemen vanavond bij het toetjes buffet, dan nog maar een keertje extra sporten morgen en ik was het eigenlijk niet van plan maar ik denk dat ik de kamer toch maar bijboek tot 16:00 uur want ik wordt pas om 17:30 uur opgehaald en je wilt toch niet de hele dag zonder je spullen zitten als je je koffertje na het uitchecken bij de receptie hebt achtergelaten. ik slaap er nog even een nachtje over.
voor de liefhebbers, er volgt nog een eindverslag maar geen idee wanneer ik daar tijd voor heb, we gaan het zien. voor nu zit de vakantie er bijna op, nog 1 dagje relaxen aan het strand en dan weer huiswaards. allemaal heel erg bedankt voor het lezen en reageren en we zien elkaar weer snel.
liefs,
Laura
[userId] => 423991
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084493
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 96
[author] => Laura
[cityName] => Fumba
[travelId] => 527469
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,fumba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/991_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ready-for-some-lobster
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => Wombiemuts61
[datePublication] => 2022-07-01
[title] => life is like a plate of schrimp
[message] => Habari ya jioni ! ( en dat betekend goede avond in het Swahili ) zo, weer wat geleerd and no charge, you're welcome !
na de hele drukke dag van gisteren was het vandaag weer tijd om te relaxen en dat heb ik volop gedaan. daar valt natuurlijk niet het opstaan onder want dat was weer als vanouds om 06:00 uur, en wat een prachtige zonsopgang weer zo aan het strand, daar kan geen stad tegenop. weer hoefde ik geen wekkertje te zetten want ik wordt hier vanzelf wel wakker maar dat is vast niet de eerste keer dat ik dat vertel, kan er gewoon geen genoeg van krijgen en misschien inspireer ik mensen die hun hele ochtend verslapen met dit mooie weer. daar vallen natuurlijk niet mensen onder die een human alarmclock van een maandje of 3 hebben ........... hallo lieve Benjamin, mis je me al ? je bent toch niet gegroeid in mijn afwezigheid he ? en lief zijn voor papa en mama he ! en oh ja, volgende keer dat ik naar zo'n plek ga wil ik Master Benjamin een weekje leasen want dat is hier blijkbaar een enorme babe magnet ( I kid you not ! )
na de gebruikelijke workout van 45 minuten ( gisteren vanwege de excursie niet geweest ......... foei ! ) ben ik na een kleine opknapbeurt weer lekker gaan ontbijten, het begint een beetje eentonig te worden maar ook hier kan ik geen genoeg van krijgen. de obers en oberessen weten ondertussen wel wie ik ben want zodra ik de eetzaal kom binnenlopen wordt bij mijn gebruikelijke tafeltje de stoel naar achteren geschoven. "Djambo Madame and welcome, can I get you some coffee ?" ben ik zo voorspelbaar ? blijkbaar wel maar het wordt door mij zeer op prijs gesteld en als ik terug komen lopen met mijn eerste bordje staat de koffie al klaar. ik probeer zo langzaam mogelijk te eten om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten maar hoe moeilijk is dat als het allemaal zo lekker is. nou, ik kan je vertellen, het is heel moeilijk maar ik hou vol en al heb ik echt genoeg gehad, ik zou willen dat ik nog wat zou lusten.
vandaag maar eens een paar uurtjes naar het strand en dat is 3 minuutjes lopen van het hotel, een privestrand waar ik ( heel verrassend ) de eerste van de dag was. het water staat zo vroeg nog steeds laag dus je kan niet zwemmen maar ik heb wel even een stukje op het wad gelopen. niet te ver want omdat het nogal uit het zicht is ( zelfs geen achtervolgers die me hun zeesterren willen laten zien ........... ) ben ik toch een beetje bang dat ik wordt overvallen door plotseling opkomend hoog water. het is hier heel onvoorspelbaar want to nu toe was geen enkele ochtend nog het zelfde met dat eb en vloed dus ik neem geen risico aangezien David Hasselhoff ook nergens te bekennen is ( en gelukkig maar .......... )
het begon een beetje bewolkt te worden en nog geen 5 minuten later een vreselijke stortbui, je wil het niet weten. gelukkig zijn op het strand alle voorzieningen getroffen om snel te kunnen schuilen en na weer 5 minuten was het "noodweer" alweer voorbij. van mij mag dit elke dag hoor, dan wordt het in ieder geval niet benauwd. ben nog een uurtje op het strand gebleven en toen had ik het wel weer gezien. even een plaspauze en een vitimine shot ( zeg dat ik moet stoppen, nu !!! ) op de kamer was ondertussen de housekeeping alweer geweest. wat maken ze er elke keer weer een prachtig ritueel van compleet met bloemen op het bed en je Koala pyjamaatje in een waaier gevouwen, knap hoor ! ik zal ze een mooie tip geven als ik vertrek want dat hebben de dames zeker verdiend.
de rest van de middag heb ik bij het zwembad doorgbracht, gedeelte van de tijd samen met de 2 newlyweds die gisteren zijn wezen quadrijden en daar leuk over konden vertellen. ik heb het ook wel eens gedaan maar ik vond er eigenlijk niet zoveel aan en dat terwijl ik toch wel van motorrijden hou, gek he ? misschien moet ik het toch nog een keer proberen, maar niet nu. en ze waren wezen parasailen en ook dat heb ik al eens eerder gedaan, op Sri Lanka als ik me goed herinner. ik weet nog wel dat het tuigje toen niet helemaal goed zat en dat als ik een man was geweest er hoogstwaarschijnlijk geen kleine de Boertjes hadden kunnen worden geproduceerd. ik ben niet de hele middag bij ze blijven zitten, al keken ze me niet weg hoor maar op je huwelijksreis ( die van hun, niet die van mij ) moet je niet de hele middag, al ben ik nog zo hip en modern, opgescheept zitten met iemand die je oma had kunnen zijn ( ik schat ze beiden begin 20 ) dus na een uurtje ben ik verderop bij het zwembad gaan liggen en ben ik, goed beschermt natuurlijk gaan liggen bakken. en mochten we elkaar na mijn vakantie snel zien dan moet je niet verwachten dat ik, zoals vroeger het geval was poepie bruin ben want daar ben ik al heel lang geleden vanaf gestapt, het is zo slecht voor je huid en niemand wordt er blij van als je er op een gegeven moment uitziet als een krokodil of een reuzenschildpad. om 17:00 uur is het tijd voor afternoon tea, maar dan zonder de cucumber sandwhiches en de scones met clotted cream. ohhhhh, de gedacht alleen al, weet je nog Sylvia, bij Greenwoods op het Singel, of Lia, weet je nog bij het Americain ? back to Zanzibar dan maar want er staat wel een hele stand bij het zwembad waar je een volledige high tea kunt bestellen. klinkt heel verleidelijk maar ik eet hier al zoveel zoetigheid dat ik dat maar oversla, al is het alleen al omdat het niet in mijn pakket zit. een kopje thee op de kamer, sorry ............ op mijn terras met zeezicht is net zo lekker en er is altijd vanavond nog, get the picture ?
ben vandaag een beetje laat aan de reisblog begonnen en dat heeft er alles mee te maken dat ik vandaag wilde proberen mooie foto's van de zonsondergang te maken want als die om een of andere reden niet zouden lukken dan heb ik morgen altijd nog een herkansing maar wonder boven wonder, ik ben een foto genie want ze zijn prachtig geworden ( vind ik zelf ) heb alleen niet de son in de see sien sakken want net boven de horizon was het bewolkt. hebben we toch nog een herkansing morgen maar als dat niet lukt zijn de foto's die ik nu heb goed genoeg hoor.
vanavond is er in het restaurant een groot seafood buffet en man oh man, let there be Grilled Jumbo Schrimp ! hoe kan zoiets lekkers zo weinig calorieen bevatten, het is mij een raadsel. wel oppassen met de sausjes want daar zittum nou net de crux maar ik ben voorbereid en zelfs zonder sausje zijn ze overheerlijk. hopelijk zijn ze net zo lekker als bij de Bubba Gump Schrimp Co. in Miami ( nee, dat is niet alleen in de film, het bestaat echt ! ) en als ik op de klok kijk is het buffet net open dus we gaan afsluiten en aanvalluh ! tot morgen
liefs,
Patries
[userId] => 436003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084465
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 67
[author] =>
[cityName] => Mangapwani
[travelId] => 527470
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,mangapwani
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => life-is-like-a-plate-of-schrimp
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-11-12
[title] => weekverslag
[message] => Het leven hier is met geen pen, in dit geval een toetsenbord, te beschrijven. Elke dag is een uitdaging. De oplossing voor de energiecrisis hebben ze hier wel gevonden, gewoon alleen ’s avonds en in het weekend stroom. Fijn als je telefoon leeg is. Verder stof, stof, stof overal, het moet echt gaan regenen. Na een dag zijn al je kleren vuil om over je voeten maar te zwijgen. Ik denk dat die van mij nooit meer schoon worden. Inmiddels zijn David, Maryse en Dexter weer veilig in Nederland aangekomen. Maandag en dinsdag zijn we op safari geweest en hebben de big five gezien. Het was weer geweldig. Donderdag en vrijdag weer naar school geweest, samen met Dexter. Hij en Jonathan waren dikke vrienden. Zo boeiend om te zien dat taal geen enkele barrière vormt in het samen spelen. Ook het verschil tussen huidskleur speelt geen enkele rol. Volgens mij heeft Dexter het niet eens opgemerkt.
Ook heb ik mijn petekind Jaqueline gezien. Toen ik de eerste keer hier was viel zij mij direct op. Daar waar de andere kinderen en de juffen nog geen puzzeltje konden maken, legde zij in één keer een puzzel van negen stukjes. Zij is zo slim en ik vond het zo jammer als zij naar een goverment school zou gaan en zich niet optimaal zou kunnen ontwikkelen. Met enige moeite is zij nu op een English medium school geplaatst en kwam aan mij haar laatste toets resultaat laten zien. Ik zeg altijd tegen haar dat zij later minister van onderwijs moet worden. Inmiddels is zij 10 jaar oud. Maar zoals altijd hier , weer een probleem: haar moeder heeft een man gevonden en zij gaan verhuizen naar Arusha, dat is te ver weg van Moshi om op die school te blijven Nu moet ik weer op zoek naar een andere school in Arusha. Het schoolgeld blijf ik betalen tot zij de middelbare school heeft afgerond, maar eerst maar eens een school zoeken die haar wil aannemen. Er gelden hier strikte regels voor toelating, kinderen van arme ouders komen er sowieso niet op en er zijn testen nodig om te kijken of ze het niveau aan kan.
Maar , hakuna matata. Inmiddels druipt het water al weer van me af. Het is hier half 9 ’s avonds en nog 27 graden. Nu even het goede nieuws. De kinderen op mijn schooltje SPELEN!!!!!. In groepjes en met verschillende materialen. Je ziet ze genieten en zo trots dat ze zijn als ze iets gemaakt of gebouwd hebben. Omdat Dexter mij oma noemde zijn de kinderen dat over gaan nemen en roepen nu ook: “Oma”. In Nederland had ik een boekje uitgeprint in het Swahili over een krokodil en een vlinder. Dat hebben de juffen een paar keer voorgelezen en ik heb daar een verteltafel bijgemaakt. Samen met de kinderen gaan we die nog verder uitbreiden. We hebben al vlinders gemaakt en ik ga ook nog krokodillen met ze maken. Ze spelen het verhaal nog niet helemaal na, maar genieten er zichtbaar van. Ik ben zo ontzettend trots op Salome en Elisabeth. Ze zuigen alle informatie op en voeren het ook uit. Ook zij zien het resultaat, betrokken, spelende en dus lerende kinderen. Hilarisch is het zaklopen. Bij het kruidvat in Nederland vond ik een doos met buitenspelletjes voor de helft van de prijs. Daarin zaten o.a vier zakken om te zaklopen. In het swahili bestaat er geen woord voor en nu zeggen de kinderen dus; ”zaklopen”. In de laatste week ga ik een Hollands spelcircuit maken compleet met blikgooien, koek happen en eierrace en natuurlijk zaklopen.
Ondertussen ben ik materiaal aan het kopen voor de andere school. Vanmorgen vond ik na een speurtocht en een heleboel vragen een onooglijk winkeltje midden in een wirwar van steegjes. Daar vond ik boekjes met plaatjes in het swahili, en ook nog een paar andere boekjes. Ook hadden ze schriften, kleurpotloden en gewone potloden. Ik heb flink wat ingeslagen. Dank voor jullie bijdrage. Ook is de kast voor mijn schooltje in de maak, hoop dat hij op tijd klaar is. Met de driver van de safari heb ik afgesproken om koffie (kahawa) te gaan drinken en hij gaat me helpen om matrassen en kleden te kopen. Pampers en schoonmaakbenodigdheden kan ik zelf wel vinden en ik ga ook nog een keer terug naar dat winkeltje om meer te kopen, maar ze moest eerst weer bestellen. Waarschijnlijk neem ik dan een taxi om alles naar rundugai te brengen, want zelf rijden zie ik niet zo zitten, maar wie weet bedenk ik me nog en ga ik toch zelf !!!!(sorry David)
Allemaal de lieve groeten van mij en dank voor jullie steun. xx
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089073
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 105
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/402_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weekverslag
)
[16] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-11-08
[title] => O Samia, O Samia.
[message] => 61 miljoen onderdanen,
mag jij leiden in goede banen.
In een prachtig land, rijk aan grondstoffen,
is dat niet ontzettend boffen?
Bosrijke bergen, een steppe en een zee,
tropische eilanden voor de kust, voor de toeristen hoezee.
Vele Nationale Parken vol met olifanten, giraffen, leeuwen en antilopen.
Mijnen met goud en robijnen, die moet je niet aan Chinezen verkopen!
Geen oorlog die je hoeft op te lossen,
geen gasplafond of ontbossen.
Geen boze boeren om te kalmeren,
of fileproblemen te keren.
Maar Samia, waarom laat je je bevolking zo creperen?
Het merendeel onder de armoedegrens van $2,-/ dag.
Vóórmiddeleeuws levend in hutjes zonder elektra en stromend water, met het hele gezin slapend in één bed.
Kansloos overdag met een pikhouweeltje het land bewerken, water halen, op een open vuurtje slechts 2x per dag een potje koken, niet voldoende voor z'n allen.
O Samia, O Samia,
zie je dit dan echt niet of wìl je het niet zien?
Overbevolkte scholen, geen boeken, lekkende klaslokalen en 4 leraren voor 260 kinderen. Wetende dat er heel veel leerkrachten thuis zitten zonder werk.
Een gezondheidszorg die te treurig is voor woorden. 5 uur rijden om je nierfunktie te laten bepalen, 2 uur rijden voor een röntgenfoto. Nergens akute zorg.
Dan een infrastructuur die het hele leven alleen maar nòg moeilijker maakt. Je voorganger construeerde een hele dure fly-over in Dar Es Salaam, wat een prestige, de rest kan stikken. En hele dure vliegtuigen aanschafte waarin de gemiddelde Tanzaniaan never en nooit zal zitten.
Jij was toen al minister met 5 auto's en een verder zorgeloos leven, ook voor je hele extended family.
O Samia, O Samia.
Ik zou je zo graag eens aan de hand meenemen om je het werkelijke leven van je onderdanen te laten zien!
Dan dalen we af hier over de glibberige bospaadjes naar Mvango, naar de lekkende hutjes waar de kinderen geen huiswerk kunnen maken als het donker is om 18 uur.
De middelbare scholieren zijn dan pas net thuis, zij lopen een uur náár en vàn school.
Niets geleerd, geen leraar, geen boeken.
Hartelijk zullen ze je ontvangen op een afgesleten bankstel zonder kussens. Hooguit een kopje thee in een plastic bekertje zul je krijgen, meer is er gewoon niet.
O Samia, O Samia, President van Tanzania, please, maak dit land tot een florerende natie en begin bij het onderwijs.
De jeugd is de toekomst!
Onder hen zit zeker de volgende president.
Karibu Sana Mvango/Kighare.
Wij zullen u met veel tromgeroffel verwelkomen!
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088914
[countryId] => 182
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 157
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/533_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => o-samia-o-samia
)
[17] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-11-05
[title] => heftige dagen
[message] => Twee heftige dagen achter de rug
Zoals sommige van jullie wel weten was ik mijn vorige reis ook aan het werk op de mailisita basisschool. Deze school moest ik bezoeken omdat anders mijn schooltje geen vergunning zou krijgen. Ja, corruptie tiert hier (ook) welig.
Mailisita was een regelrechte ramp. Leraren gaven geen of nauwelijks les en het hoofd van de school verduisterde geld wat voor de kinderen was bedoeld. Op deze school was ook een klas voor gehandicapte kinderen en Dorothy, hun lerares was één van de weinige op de school met een hart voor de kinderen. Met haar heb ik steeds contact onderhouden en zij mailde mij dat zij weg was van de school en nu ergens anders les gaf. Er loopt een procedure tegen het hoofd van de school om haar te degraderen en te verplaatsen. In Tanzania kan een schoolhoofd namelijk niet ontslagen worden. Zoals in bijna elk land zijn er ook hier grote tegenstellingen tussen arm en rijk. De kinderen van rijkere ouders gaan naar een private school die gesteund wordt door een N.G.O. Voor die scholen wordt er ook geadverteerd voor vrijwilligers die hier stage willen lopen. Daarnaast zijn er de goverment scholen, waar geen stagiaire of vrijwilliger ooit komt. Dorothy geeft nu les op de Rundugai primary school en had mij uitgenodigd om de school te bezoeken. Het was een bezoek, een bezoeking en een zoektocht.
Na anderhalf uur rijden, waarvan een uur op een onverharde weg vonden we eindelijk de school. We werden onthaald alsof we de koninklijke familie waren. Alle kinderen probeerden dexter aan te raken, die dat natuurlijk een beetje eng vond. Toen nam David hem op zijn arm en wilde hij wel de kinderen een bocks geven. Ik had een grote tas met allemaal materiaal meegenomen. We werden een klaslokaal ingeleid en daar kwam ook de hoofdmeester. Nadat er een liedje werd gezongen begon ik de tas uit te pakken en alles te laten zien. Vervolgens liet de hoofdmeester het weer zien aan de kinderen. Pffff, we voelden ons opgelaten, op onze stoelen voor in de klas. Toen we weg wilden gaan kwam Dorothy zeggen dat ze een verassing voor ons had en werden we naar een ander lokaal gebracht waar een tafel was gedekt en vol met eten stond. Dat konden we natuurlijk niet weigeren en zaten dus aan de kippensoep met de kop van de kip er nog in. Hoe het andere eten heette heb ik niet onthouden. Toen we weer naar buiten liepen hadden zich een aantal maasai vrouwen en kinderen zich verzameld onder een boom. Ze hadden gehoord dat David dokter was en wilde dat hij naar hun kinderen keek. David had geen dokterstas bij zich en kon dus niets beginnen. Wel werd er nog een zwaar gehandicapt kindje in mijn armen geduwd. Ik dacht dat hij een maand of negen was en vroeg hoe oud hij was. Bleek hij negen jaar te zijn, Helemaal lichamelijk vervormd en ook geestelijk zwaar gehandicapt. De hopeloosheid die je hier voelt heeft behoorlijk wat impact op ons. Ik zou nog een keer terug gaan naar die school, maar david en maryse raden dat af. Het is ver rijden, moeilijk begaanbaar en wat je kan doen en geven is slechts een druppel op een gloeiende plaat. Toch ga ik nog proberen om wat spullen daarheen te krijgen, er is grote behoefte aan luiers, schoonmaakmiddelen en matrassen. Die wil ik gaan kopen van het sponsorgeld. Hoe ik die daar krijg ga ik nog regelen.
Donderdagmorgen heeft david het ziekenhuis hier bezocht. Er werkt een Nederlandse neuroloog en hij mocht met haar meelopen. Volgens hem zie je daar pas echt de ellende. Het heeft veel indruk gemaakt. Veel mensen laten hun zieke kinderen achter omdat ze de kosten niet kunnen betalen. Ze krijgen dus nooit bezoek en dus weinig eten. Het ziekenhuis verstrekt eenmaal per dag een maaltijd: ukali en een ei.
In Nederland kunnen we ons geen voorstelling maken van hoe de mensen hier leven en hoe rijk wij zijn in Nederland.
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088829
[countryId] => 182
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 115
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/082/751_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => heftige-dagen
)
[18] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-10-30
[title] => De radiozender
[message] => Als een radiozender ga ik steeds op een andere frequentie. Met een nieuwe sound voor een passende ambiance.
Te beginnen bij de EO om 7u in de kerk. Met zoveel uitdagingen hier moet er wel eerst gebeden worden voor een goede dag. Met de kinderen zit ik achteraan in de kerk en als de nonnetjes met hun hoge stemmen de liederen zingen gaan wij als een golvende beweging met z'n allen de dirigent spelen. Hilarisch natuurlijk, maar een kerkganger mag niet achterom kijken, dus hebben we ons eigen momentje zo.
We draaien aan de knop en gaan door naar de ki derzender van de voorschoolse opvang. Vrolijke gezichtjes komen de klas in, sommigen hebben al een half uur gelopen over modderige bospaadjes.
Meteen vallen ze aan op de autootjes en de poppen. Ieder heeft inmiddels zijn favoriet.
We switchen weer en gaan door naar het ziekenhuisje. Inmiddels hebben we versterking gekregen van twee gespecialiseerde IC verpleegkundigen. Ook voor hen is het leerzaam om eens back to basic te gaan. Zonder digitale onderzoeksmethodes een patiënt te beoordelen. Alleen met een stethoscoop, tensiemeter en saturatiemeter als tool.
Onze Dr. Amini doet niet anders
en is een hele goede opleider. De eerste patiënt was onwel geworden boven in een boom. Dat kan allerlei oorzaken hebben natuurlijk, maar de differentiaal diagnose was een TIA.
Vervolgens een moeder van drie kinderen die ter plekke seropositief test. Alle tijd wordt genomen om haar te informeren.
Dan wordt er met spoed nòg een TIA patiënt binnengebracht. Er is veel hypertensie hier. Mogelijk omdat ze kilo's zout gebruiken.
Als ik vertel dat wij het zout op de weg gooien als het glad is komen ze niet meer bij.
We draaien weer aan de zenderknop en gaan door naar het schooltje. Daar doen we toelatingsexamens voor groep 3.
Een comité van vier leerkrachten, de directeur en ikzelf bepalen.
Kind voor kind komen ze binnen om testjes af te leggen. Schoenen strikken, letters herkennen, getalbegrip, knippen etc.
Voor 1/6 telt mijn stem dus en een slapeloze nacht volgde. Een aantal nèt vijfjarigen gaat naar groep 3. We ontnemen ze de kans om normaal kleuter te zijn.
Pushende ouders, bevlogen leerkrachten en een ontstemde Margot.
Groot issue is dat hier een klas niet gedoubleerd mag worden, dus eenmaal in groep 3 is door naar groep 8!
Het is gelukkig heerlijk weer, zo'n 25 gr, een windje en 's nachts een buitje.
Wel erg vaak is er geen water en geen stroom. Nooit beiden tegelijkertijd. Als het er is moet je meteen profiteren.
De knop gaat weer om en de kinderen van de dorpsschool komen langs en willen graag vermaakt worden. We nemen ze gezellig mee naar de rivier, met dus drie witte mensen hebben we veel bekijks en drinken een sodaatje in het dorp.
Ze waren al lang niet in de buurt van de .rivier geweest. Er zouden slangen zitten. In het water en in de struiken. Gewapende wachters zouden ze vangen. We moesten heel stil zijn. Geef ze vijf minuten en ze waren in het water aan het zwemmen als krokodillen. Helemaal vergeten dat er slangen zaten.
Nogmaals de knop om en een meeting met de teachers. Een uur lang discussieren over stellingen. Ik wil ze wat triggeren en ze mochten een week lang nadenken om een mening te vormen over ouderparticipatie, straffen, huiswerk etc.
De andere dagen geef ik vaak workshops over knip-en plakwerkjes.
Nu nog het geleerde implementeren in de klas.....
En om 18.30u is het donker. Dan gaat de radio wat zachter.
Iedereen gaat naar huis en voor ons is het borreltijd. Altijd is er wel meeborrelend bezoek natuurlijk.
En het is gezellig met Melania die net de Kilimanjaro beklommen heeft en Johanni uit Amsterdam. (Ik ken ze van Bonaire).
En ons divers pluimage van huisgenoten.
Om 20.30u worteltjessoep en een bordje rijst met bananen. Spotify music erbij uit de musicbox en dan gaat de radio eindelijk uit en horen we enkel bushgeluiden, hier diep in Afrika!
Warme groetjes van iedereen hier aan de people in Holanzie!
Margot
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088515
[countryId] => 182
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 148
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/081/887_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-radiozender
)
[19] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-30
[title] => bezoek
[message] => Het is alweer een paar dagen geleden dat ik mijn laatste verslag schreef. De tijd gaat ook zo snel. Laat ik beginnen met donderdag op het schooltje. De eerstekeer dat de kinderen zelf mochten kiezen waar ze mee wilden spelen. Nou dat was me wat, ze snapten er helemaal niets van. Laten we het eens bekijken vanuit de ogen van Faith, drie en een half jaar jong. Je bent gewend dat de juf iets voor je neerzet en daar moet je dan mee spelen. Drie blokken. Je stapelt ze op, laat ze vallen, zet ze achter elkaar, herhaalt dit een stuk of zes keer en gaat dan rondkijken wat de andere kinderen doen. Die doen het zelfde. Nu wordt er opeens gevraagd waar je mee wil spelen. De treinbaan wordt aangewezen, de doos met blokken, de nopper en nog meer waar je uit mag kiezen. Dat is gek, wat moet ik nu doen? ik weet het niet. Bibi meta vraagt of ik met de auto's wil spelen en brengt me aar het kleedje met de auto's. daar wordt ook Hope neergezet. Ik pak snel een paar auto's voordat hope ze afpakt. Hope pakt ook auto's en verstopt ze tussen haar benen. Er zijn nig meer auto's. Hope en ik pakken zoveel mogelijk auto's en verstoppen die snel. Nu staan er geen auto's meer op het kleed, maar hope en ik hebben wel lekker alle auto's verstopt tussen onze benen. Zo die kan niemand ons meer afpakken. Zo blijven we een tijdje stil naar elkaar kijken. Dan komt bibi Meta en ze pakt een autootje van me en rijdt dat naar Hope. Maar dat is niet de bedoeling, het zijn mijn auto's. Dan pakt ze een autootje van Hope en rijdt dat naar mij toe. Gelukkig, ik heb hem weer terug.
Het is zo moeilijk voor de kinderen om te snappen dat ze er mee mogen en kunnen spelen en dat de grotere kinderen het niet van ze af komen pakken dat ze de spullen angstvallig vast houden en niet tot spelen komen. Tegen de tijd dat ik weer weg ga hoop ik dat ze wat meer kunnen en durven spelen. Hier en daar zag ik gelukkig wat spel op gang komen.
s avonds naar het vliegveld om david, maryse en dexter op te halen. Een feestje om ze te zien. Vrijdagavond was het Halloween voor de studenten van de internationale school. Dit is elk jaar een hele happening en ook dit jaar deed ik weer mee. Ook de rest van de familie had een rol. Dexter vond het allemaal prachtig. Ik was de time healer en stond bij een vuurtje waar ik melkpoeder in moest gooien en een verhaaltje er bij vertellen. Elke keer als er een groep kwam zei Dexter", je moet weer optreden oma" en na afloop: "Dat was een goeie oma"[e-1f60d]
Zaterdag telefoonkaarten voor david en maryse geregeld en de rest van de dag bij het zwembad doorgebracht. Wordt vervolgt........
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088506
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 97
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/081/788_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bezoek
)
[20] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-26
[title] => onzeker
[message] => Onzeker
In een vreemd land, zeker als dat in Afrika is, is alles eigenlijk onzeker. Je verstaat de taal niet, je kent de gewoontes niet en weet nooit of iets wel goed gaat. Na anderhalve week hier besef ik weer temeer hoe immigranten zich in Nederland moeten voelen. Vreemd, ontheemd en onzeker. Gisteren voor het eerst een gesprek gehad op het schooltje. Voorzichtig aangepakt, want ik heb soms de neiging om te zegen: ” dit is niet goed, dat is niet goed” en vergeet dat je natuurlijk eerst moet vertellen wat wel goed gaat. Vergeleken bij mijn eerste verblijf zijn ze zeker met sprongen vooruitgegaan. De kinderen gaan nu met veel plezier naar school en zitten niet meer uren stilzwijgend op de grond terwijl de juffen buiten aan het schoonmaken zijn. Er wordt veel gelachen en gezongen. Tijdens het vrijspelen wordt er door de juffen bepaald waar ze mee gaan spelen en zoals ik al eerder schreef, allemaal hetzelfde. Dus allemaal een paar blokjes, allemaal een paar treinrails of allemaal met de 3 poppen.
Mijn, maar ook hun Engels, is niet om over naar huis te schrijven, mijn Swahili bestaat voor een groot deel uit zelfstandig naamwoorden, dus communicatie is sowieso al wat lastig. Gelukkig is er nog Google translate, die een raar soort Swahili maakt. Maar goed, ik dus uitgelegd dat er verschillende soorten materiaal bestaan. Je hebt speelmateriaal, leermateriaal, knutselmateriaal en gymmateriaal. Een beetje knoeierige indeling, maar voor hier wel duidelijk. Het is zou goed zijn als de kinderen het speelmateriaal waar ze mee willen spelen zelf kunnen kiezen en er met twee of drie mee kunnen spelen. Ik weer een stom verhaaltje over zelfstandig leren denken en dat we willen dat de kinderen zelf na kunnen denken….bla,,bla,,bla…. Ik stelde voor om het op proef te proberen en het leermateriaal van het speelmateriaal te scheiden. Ze vonden het een super idee en begonnen gelijk in de kast te sorteren. Er moet wel nog een kast bij komen, want ze hebben nu één kleine open kast. Ook dat ga ik proberen te regelen. Ben benieuwd hoe het gaat met het zelf leren kiezen.
Vanmorgen naar de enige boekwinkel in de omgeving geweest. Wat een gedoe weer voor ik die had gevonden. Helaas hadden ze daar heel weinig geschikte boekjes, maar heb er toch drie kunnen kopen. Tijdens dit schrijven druipt het water alweer van me af en het is nu half zes ’s avonds. De stroom is alweer uitgevallen en mijn telefoon ligt aan de Zonne-energie lader die ik gelukkig heb meegenomen. Morgenavond naar Kilimanjaro airport want David, Maryse en Dexter komen. Zij blijven tot 11 november en logeren in het luxe Ameg hotel. Ben heel benieuwd wat ze ervan vinden hier. Nu eerst even mijn programma voor morgen afmaken voordat het donker wordt en ik helemaal niets meer kan zien. Tutaonana baaday
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088401
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 60
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,moshi
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onzeker
)
[21] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-24
[title] => Het weer enzo
[message] => Als echte hollander ga ik het eens gezellig over het weer hebben:)
Het heeft hier weken niet geregend en alles is kurkdroog. Zo droog dat zelfs de bladeren van de bomen vallen. Morg3n wordt het 34 graden, vandaag was het 31 graden.
In nederland zouden de scholen waarschijnlijk zijn overgestapt op een tropenrooster. Maar hier niet hoor, alles gaat gewoon door. Ik kan jullie verzekeren dat het hard zweten is.[e-1f923]
Het is zowiezo zweten, want het is afrika niet waar? Alles is anders, auto rijden naar het schooltje duurt 20 minuten en er zitten zoveel kuilen en hobbels in de weg en er rijden zoveel brommertjes en tuktuks om me heen, zodat ik heel voorzichtig en dus langzaam rij. Dit is dus wel de A23, 1 van de hoofdwegen in Tanzania. Gelukkig wel geasvalteerd, want ik rij ook over ongeasvalteerde weggetjes en door de droogte laat je dan een waar zandgordijn achter je. Lekker voor die mensen die met bananen op hun hoofd lopen.
Op school valt me weer het totale cultuurverschil op. De kinden zijn tussen de 3 en 5 jaar oud en moeten klassikaal tellen tot 20, het hele alfabeth leren en ook nog cijfers en letters schrijven. Nu had ik het er op mijn schooltje bijna uit, maar ouders vragen erom. Als ze geen schriftje hebben is het geen goede school. Verder doe ik heel veel spelletjes met de kinderen en neem ik elke dag iets nieuws mee. Ik lijk wel sinterklaas. Ik ben inmiddels gepromoveerd of gedegradeerd van juf meta tot oma meta. Het is maar hie je het bekijkt. Vanmorgen de kinderen laten puzzelen, een simpele insteek puzzel. Ze gingen lekker spelen met de puzzelstukken, maar erin leggen, dat konden ze niet.
Het ontwikkelingsniveau is bedroevend laag. Ze worden tot hun derde jaar achter op de rug van hun moeder gedragen, speelgoed hebben ze thuis niet en kunnen dus ook geen ervaring ermee opdoen. Ik doe mijn best om ze te leren spelen. Ze vinden het geweldig als ik de leeuw word en zeg dat ik ze allemaal op ga eten. De bankjes die ik een paar jaar geleden heb laten maken zijn nog steeds goud waard. We doen er gymoefeningen op, ze zitten er op en spelen er op. Vandaag een lijstje gemaaktbvan wat er allemaal moet gebeuren en morgen een eerste evaluatie gesprek met de juffen. Ben benieuwd. Vandaag ook weer "heerlijk" ugali gegeten. Een lekkere kleffe massa. Tot de volgende keer.
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088362
[countryId] => 182
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 97
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/734_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-weer-enzo
)
[22] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-22
[title] => Het schooltje
[message] => Het schooltje
Zoals jullie hebben gelezen was de ontvangst geweldig. Nadat we naar binnen waren gegaan en kinderen op de bankjes gingen zitten werd er een stoel voor me neergezet en kon ik beginnen. 20 paar kinderogen keken me verwachtingsvol aan. Eerst de inhoud van mijn tas maar eens laten zien. Ik had voor de eerste dag de autootjes meegenomen en liet die zien. Er werd gelijk enthousiast geklapt. Natuurlijk wilden ze er gelijk meespelen. Dat gaf mij de gelegenheid om eens rond te kijken hoe alles er uit zag en wat er nog over was aan materiaal van mijn vorige reizen. Het viel me niet tegen, in ieder geval was alles netjes gesorteerd. Dat was in het begin wel anders, wel was het niet erg schoon en de materialen waren vies en kapot. Leerpunt 1 wordt dus; minimaal 1 keer per jaar al het materiaal goed schoonmaken en wat kapot is weggooien .Verf en lijm zijn helaas nauwelijks gebruikt en er wordt ook nog steeds met alle kinderen klassikaal gewerkt. Dus er spelen 20 kinderen met 10 auto’s, 20 kinderen met 1 bak met blokken en 20 kinderen met drie poppen. De meeste kleintjes zitten dus te kijken hoe de grotere kinderen spelen. Leerpunt 2 is dus: werken in kleine groepen met verschillende materialen. Na de thee om 10 uur werd er door de juffen verwachtingsvol naar mij gekeken. De bedoeling was, spelletjes doen. Ik deed een paar simpele spelletjes, ze vonden het prachtig. Na drie kwartier was ik moe en wist even niks meer te verzinnen maar kinderen en juffen bleven roepen: “meer spelletjes, meer spelletjes”. Ik zei “morgen, morgen”, laat ze nu maar buiten spelen. Gelukkig deden ze dat en kon ik even uitpuffen. Ik moet dus meer spelletjes verzinnen. Na het buiten spelen werd er al weer naar mij gekeken zo van wat gaan we nu doen. Ik heb via mijn telefoon muziek opgezet en ze laten dansen. Volgens mij zijn de verwachtingen van de juffen dat ik de school draaiende hou en alles verzin zodat zij het later na kunnen doen. Maar dat is niet helemaal de bedoeling, ik wil ook zien hoe zij het doen, dus dat wordt maandag even een gesprekje. Vrijdag de klei meegenomen en dat was een groot succes, want alle kinderen kregen een stuk klei en ze konden dus allemaal spelen. De boekjes die ik vorige keer had gekocht waren allemaal compleet stuk gelezen. Een van de eerste dingen die ik ga kopen zijn dus boekjes.
Dan nu even het wonder van de telefoonkaart. Ik had dus woensdag een Tanzaniaanse telefoonkaart gekocht zodat ik internet heb en bereikbaar ben. Donderdag wilde ik even op mijn bankrekening kijken en kreeg de melding: uw app is geblokkeerd, waarschijnlijk heeft u driemaal de verkeerde code ingedrukt. Dat had ik dus helemaal niet gedaan, Help, zou ik nu al gekraakt zijn?? Ik verder zoeken op mijn telefoon, bleek dat mijn Nederlandse simkaart met abonnement er niet in zat en nergens meer te vinden was. Vrijdag aan iemand op de farm gevraagd en die zei dat ik onmiddellijk terug moest gaan naar Vodafone. Ik dus uit school weer naar moshi town naar het telefoonkantoor. Ik uitgelegd en meneer verwees me naar een grote pot op de balie en zei dat hij daar dan in moest zitten. Er zaten wel honderden telefoonkaarten in de pot. Gelukkig was er een mevrouw die mij wilde helpen en de hele pot omgekeerd. Ik had op een briefje geschreven dat ze moesten zoeken naar Hollandse nieuwe. Er kwamen steeds meer mensen meezoeken. Zie je het voor je? Al die telefoonkaarten op de grond en allemaal mensen zoeken naar dat ene kaartje van Hollandse nieuwe. Opeens zei een man ”is dit hem?” en hield zowaar mijn eigen telefoonkaart omhoog. “Yes, yes, yes, You are the best” Ik heb hem dus weer!!!! Nog niet erin gezet, dat laat ik maandag op kantoor doen.
Tot het volgende avontuur[e-1f60a]
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088302
[countryId] => 182
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 48
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/084/980_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-schooltje
)
[23] => stdClass Object
(
[username] => rondommoshi
[datePublication] => 2022-10-21
[title] => Het begin
[message] => Hallo allemaal,
Hier dan mijn eerste verslag. Ik wilde dat ik kon schilderen met woorden, want geloof me alleen woorden zijn ontoereikend om te vertellen hoe het hier is. Zo’n andere wereld, zo’n andere cultuur, dit is geen Europa, dit is Afrika.
Inmiddels dus wel veilig aangekomen en de douane deed zowaar niet moeilijk. Ik wel, want twee koffers van 23 kilo, een handkoffer van 12 kilo en een zware tas met laptop, tablet etc. was het nog een hele toer om naar buiten te komen en nee ze hebben hier geen karretjes na de douane. Dus koffer voor koffer dan maar. Buiten werd ik opgewacht door de taxi en naar huis gereden. Onderweg was ik gelijk weer “thuis”, tweebaansweg, links rijden, overal gaten en hobbels in de weg, geen verlichting en tegenliggers die met groot licht oprijden. Maar gelukkig veilig in mijn “kasteeltje” aangekomen. In de afgelopen jaren ben ik qua huisvesting wel met sprongen vooruit gegaan. Van een armoedig hostel, naar een gastenhuisje en nu een heel huis met vier slaapkamers en een riante tuin waar de grapefruits aan de bomen hangen.
Woensdag doorgebracht met uitpakken, boodschappen doen, geld halen en een telefoonkaart. (daarover later meer) en wennen aan de warmte en dat alles zonder koffie, dat is pas leed!!De elektriciteit was uitgevallen, het gas nog niet aangesloten dus geen koffie!!!!!!! (Dat is Afrika) Langzaam rijden in een grote s.u.v. Subaru om weer te wennen aan het verkeer en het links rijden. Pfff, het zweet stond niet alleen in mijn handen.
Donderdag dan de eerste dag naar school. Om kwart over 7 ’s morgens in de auto.!!! De ontvangst op “mijn” schooltje was hartverwarmend. Kinderen en juffen kwamen naar buiten gerend toen ze mij zagen aankomen. Ik kreeg een zelfgemaakt schort omgehangen en werd toegezongen. Binnen stonden bloemen klaar. Echt geweldig. Verslag van de eerste twee schooldagen volgt later, ik ben te moe om verder te schrijven. Morgen gelukkig vrij en zal ik verder schrijven. Het is fantastisch, dankbaar, maar ook doodvermoeiend. Het is hier nu 21.00 uur en ik val bijna in slaap. (ik ben ook geen zestiger meer he[e-1f60a])
[userId] => 441691
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088267
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 101
[author] => meta
[cityName] => Moshi
[travelId] => 528123
[travelTitle] => weer terug
[travelTitleSlugified] => weer-terug
[dateDepart] => 2022-10-18
[dateReturn] => 2022-11-29
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/080/112_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/691_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin
)
[24] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-10-17
[title] => Met de blauwe vogel mee.
[message] => De temperatuur in ons land daalt langzaam. De verwarmingen staan nog zoveel mogelijk uit.
Het waterpeil stijgt, maar nog niet voldoende. De verdroogde maïs is geoogst.
De inflatie stijgt naar ongekende hoogte. Het gaat een barre winter worden, zowiezo.
Tijd om te vertrekken, samen met de vogels zuidwaarts naar warm Afrika.
Aangezien ik nog niet op de rug van een vogel mee kan vliegen wacht voor mij de hel van Schiphol om met onze vaderlandse blauwe vogel mee te vliegen.
Geen truckjes deze keer vanaf buitenlandse vliegvelden of drie keer overstappen, gewoon door de hoofdpoort en een ticket voor de volle mep.
Wat zie ik er weer naar uit om mijn Afrikaanse familie weer te zien! Wel heel bijzonder om in twee werelden te leven. In Europa waar we ons altijd druk maken over allerlei problemen, eindeloze praatprogramma's om ze proberen op te lossen en in Afrika waar ze onder de armoedegrens leven, geen praatprogramma's hebben en zich zuiver bezig houden met hoe krijg ik eten op tafel, geen notie hebben wat er in de wereld gebeurd.
Het brengt je back to basic en er is een groot saamhorigheidsgevoel. Dat maakt het leven luchtiger en vol vrolijke momenten. Burning issues worden door God opgelost.
En we gaan gewoon door met ademhalen, tomorrow is another day.
Mondjesmaat druppen er wat fotootjes door van het schooltje en bijna dagelijks is er wel whatsapp contact. Sporadisch videobellen we met de kinderen, waarbij ze parmantig hun versgeleerde engelse woordjes door de telefoon brullen.
Wat zie ik er naar uit de kinderen weer te zien. Speciaal de kleine Eva, vorig jaar alleen spelend in een zandhoopje voor een piepklein hutje vlakbij school. Ik vroeg me af waarom ze niet naar school ging.
Haar jonge moedertje kon de E2,-/mnd niet betalen vertelde ze. Waarop ik haar natuurlijk vertelde dat ze gratis mocht komen. Ongekend blij rende kleine Eva door het dorp "naenda Schule"= "ik mag naar school" roepend... zo ontroerend.
Later het verhaal horend dat haar piepjonge moedertje het huis was uitgezet, ze was zwanger geworden zoals zovele jonge meisjes daar en haar moeder was tegelijkertijd zwanger. Kleine Raff van 4 jaar is dus niet haar broertje, maar eigenlijk haar oom...
En onze Pauli, is dus 11 jaar nu en heeft tot september in Standard 1 op onze school gezeten tussen de zesjarigen om lezen en schrijven te leren. Hij was gelukkig nog niet uitgeschreven op zijn oude lokale basisschool en nu is hij vorige maand naar Standard 6 gegaan, met de bedoeling volgend jaar "eindexamen basisschool" te gaan doen. We bidden allemaal dat het lukt. Anders heeft hij namelijk geen toekomst.
Maar ja, hij gaat daar weer zweepslagen krijgen, hij is voorbereid. Maar zo benieuwd hoe het nu gaat. Voordeel dat hij wel met z'n vriendjes zit, hij komt er wel.
En dan de Priscilla en Mariana. Kinderen die bij de oma zijn gestationeerd. Moeder aan de andere kant van het land, vader niet in beeld. Ze kunnen helemaal niet mee in de klas.
Joseph die altijd heel erg gepest werd en ineens is opgebloeid en de beste leerling van de klas geworden.
Selemani, het bosnegertje die ik in de bossen blootvoets tegenkwam. 5 jaar was hij toen en werd door z'n oma iedere morgen buiten gezet en mocht 's avonds pas komen slapen. Nou ja, op een matje in een schuurtje liggen. Hij at vruchten van de bomen en dronk water uit het riviertje. Zijn buik zat vol wormen. Als een diertje heb ik hem aangehaald en naar de dokter gebracht.
Nu is hij 11 jaar, we hebben hem destijds 4 maanden in de kleutergroep gehad maar hij was niet te dresseren.
Hij komt wel iedere dag eten halen en voor wat aandacht, op schoenen dat wel, maar plast als een hondje overal.
Welnu ik kan nog wel even doorgaan zo.
Maar ik moet gaan inpakken, allemaal kadootjes voor die lieve kindjes natuurlijk.
En niet te vergeten een paar pakken gekleurde hartjes, want die krijgen ze altijd. Nog één I love you zeggen ze dan en dan gaan we naar huis..
Eerst nog een paar dagen in Moshi en dan verwacht ik eind deze week bij deze lieve kinderen te zijn.
Reizen jullie weer in gedachten met me mee?
Eerst maar door die bottleneck van Schiphol dat ik op tijd in de blauwe vogel zit. Het beloofd een piekdag te worden morgen....
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5088147
[countryId] => 182
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 197
[author] => Margot
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/079/546_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => met-de-blauwe-vogel-mee
)
[25] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-08-17
[title] => Beroepskeuze
[message] => Grenzeloos is onze beroepskeuze in Nederland.
HBO 1129 opleidingen.
MBO 475 beroepsopleidingen, gericht op het uitvoeren van een bepaald beroep. Je leert belangrijke competenties en theorie toe te passen middels stages.
Van Aircargo-specialist tot Zorgprofessional.
WO 400 universitaire opleidingen.
Dan nog particulier onderwijs en thuisstudies.
Financieel is het ook te doen, iedereen kan een studiebeurs krijgen.
Wat een luxe is dat!
Velen lopen hier met de ziel onder de arm. Een briljante toekomst verdwijnt als sneeuw onder de zon als je je VWO (Form 6) hebt afgerond.
Alleen het topje van de ijsberg krijgt een lening. Schoolfees van E1000,-/jaar zijn echt niet te betalen voor de gemiddelde Tanzaniaan. In de verste verte niet zelfs.
Velen zitten nog steeds in the circle of poverty en als je ook al geen vervolgopleiding kunt doen is het moeilijk om eruit te komen
Een goed ambachtsman worden dan misschien? Dat is niet de ambitie van de slimme jongens hier.
Nogal eens word ik geconsulteerd of ik niets voor ze kan betekenen, een opleiding kan betalen of ze mee naar Nederland mogen.
Maar als je ze dan vraagt wat hun droom is, wàt ze dan willen studeren zien ze een toekomst voor zich als advocaat, leraar of dokter. Meer variaties hoor ik niet.
Jaren gaan voorbij nadat ze van school komen. Ze hangen maar wat rond, snabbelen hier en daar een centje bij. Schrijven nogmaals in voor een lening, zijn verrre van gelukkig. Er is geen toekomst en dat beseffen ze.
Er was ook geen beroepskeuze-adviseur of info-dagen, geen smartphone om te googlen en geen hoog opgeleide ouders die stimuleren.
Terwijl er zoveel professies goed van pas zouden komen. Watermanagers, landbouwspecialisten, wegenbouwers, werktuigbouwkundigen etc, etc.
Hele generaties voelen zich zo verloren.
Maar hopen dat 'onze kinderen' van de Mount Karmel School wel een briljante toekomst gaan krijgen. Vooralsnog worden ze gefaciliteerd met engelstalig onderwijs, goed eten, warme kleren etc.
Het is echt koud nu in de bergen. We zitten met dikke jassen aan te eten.
Een raar gezicht, maar er is hier geen verwarming en slechts 14C.
De kinderen komen 's morgens op hun badslippertjes en dunne kleren om wat warmte en eten bedelen. Gelukkig hebben we in Same nog veel dikke truien en schoenen gescoord op de kwasa kwasa. Trots als een pauw paraderen ze rond in hun nieuwe derdehands kleren. Dag èn nacht zullen ze die aanhouden.
Ik kom nogal eens in hun hutjes en dan zie je hoe slecht ze het hebben, anders zou je het niet geloven. Geen water, al helemaal geen warm dus. Geen elektriciteit.
Druk bezig ben ik met het afwerken van het laatste lokaal. De kozijnen worden geplaatst, het glas ingezet, 32 ramen dus waarvan er 24 open kunnen! Zelf ben ik al die kozijnen aan het verven. Een mooie rode topvloer wordt aangebracht en een meterslang schoolbord geplaatst. We hebben het zelfs over een digibord gehad, maar dat is nog een brug te ver. Hoewel de elektrapunten daar al wel voor geplaatst zijn en funktioneren!
Een dagje zijn we met wat kinderen naar Mukomazi Park geweest, vlakbij Same. Met onze ambulance. Een gezellig uitje en voor de kinderen de eerste keer. Live zagen ze olifanten, kuddes zebra's, parmantige giraffen en zelfs drie leeuwen!
Wat hebben ze genoten. In hun zondagse kleren kwamen ze aanzetten. Natuurlijk hebben we ze goed verwend. En zelfs kip met friet gegeten, de ultieme lekkernij.
Kadootjes voor de moeders en een brood voor de hele familie. Hier zullen ze nog lang van nagenieten.
Aangezien ik zo bezig ben geweest heeft dit verhaaltje lang moeten wachten. Gisteren zijn we thuisgekomen, twee dagen gereisd, via Kilimanjaro, Ethiopië, Wenen en Brussel.
Tot snel! En voor alle studenten: geniet maar extra van het volgen van je studie vanaf september en realiseer je dat het lang niet overal in de wereld zo luxe is.
Maak gebruik van de kansen die je krijgt en geniet van je mooie toekomst!
P.S. voor alle vrienden die begaan zijn met Same District Hospital,
hartelijke groeten van de dokters en nursies.
Ze zijn druk bezig met het bouwen van een "akuut block" , een SEH IC!!
Zelfs met apparatuur begrijp ik. Achter het fysiogebouwtje. Mortuarium inrit
wordt hoofdingang. (haha).
Een werkende digitale x-ray nu en ook een werkende echo, en Anton de
groene staat op de Maternity!
Maar binnenkort wordt ook begonnen met de bouw van een heel nieuw
ziekenhuis, richting Makanya. Echter, dat terrein wordt momenteel overlopen
door olifanten. Een groot probleem, ze trappen alles plat er zijn er veel te veel.
In Kighare gaat het ineens snel vooruit met de bouw van de operatiekamer.
Het wordt heel mooi, lichtgeel van buiten, prachtige vergezichten. De ok-vloer
niet van epoxie maar wel een andere soort harde kunststof.
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086318
[countryId] => 182
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 278
[author] =>
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/067/857_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => beroepskeuze
)
[26] => stdClass Object
(
[username] => margotkuijsters
[datePublication] => 2022-07-30
[title] => Schaamteloos vliegen, de wereld rond.
[message] => Het is inmiddels drie maanden geleden dat ik uit Tanzania vertrokken ben. Uit de grond van mijn hart dank ik de Nederlanders dat ze zo massaal op reis zijn gegaan, want intussentijd heb ik er zoveel gerepatrieerd dat ik opgeklommen ben tot de platinum status bij de KLM.
Echt met heel veel plezier ben ik de wereldovergevlogen. (Sorry voor de mensen van de vliegschaamteclub..)
Nu gaan we weer eens in Afrika kijken en twee nichtjes zullen me vergezellen. Ondoenlijk om de KLM hoofdprijs te betalen in het hoogseizoen €1700,-voor deze studentes, dus gaan we het B-traject in.
We besparen €1000,- als we vliegen van Brussel naar Wenen naar Ethiopië naar Kilimanjaro.
Helaas, op Zaventem gaat het al mis!. Renske wordt niet toegelaten op de vlucht!
Wat een drama. Haar droom verandert in eeeen nachtmerrie. Ze had er zo naar uitgezien. Haar paspoort was niet precies meer nog zes maanden geldig. 16 jaar, we moesten haar alleen achterlaten. Bijna was het gelukt dat ze een paar dagen later kwam. Maar helaas, alle vluchten zaten vol.
Adis Ebaba ligt op 2350m hoogte en de hoofdstad van Oost-Afrika. Het was er best koud, maar staat bekend om zijn goede koffie. Dan door, over de evenaar naar Kilimanjaro.
Het was weer een warm welkom in Tanzania, als enige vliegtuig op de luchthaven aankomen, de visumceremonie, de customs die weer eens lekker door je koffer graaien in de hoop een zakcentje te kunnen bijverdienen en trouwe Charles die ons op stond te wachten.
Het is winter in Afrika, zo'n 22 graden, heel fijn.
In Moshi vertoont het straatbeeld alle geuren en kleuren van Afrika, met op de achtergrond de besneeuwde top van de Kilimanjaro.
Je waant je als in de film. Veel wandelende winkeltjes die hun waren aanbieden. Betekent een 'schoenwinkel' heeft één of twee paar op het hoofd, vijf paar in de hand. Een 'kledingzaak' is een wandelende kleerkast etc.
Op detrottoirs zitten kleermakers achter hun trapnaaimachines altijd hard te werken.
Keurig opgestapelde bergen sinaasappels en avocado's in de fruitstalletjes langs de weg.
Tientallen tuk-tuks racen door de straten, links en rechts gepasseert door bromfietsen. Daartussen lachende schoolkinderen die altijd in zijn voor een oefeningetje Engels of alles wat enige aktie voortbrengt.
Rijkelui's Landcruisers, volgepropte minibusjes en ronkende lange-afstandsbussen doorkruisen de stad.
Etensstalletjes geven rookpluimen enkleurig geklede vrouwen, dik van de ugali, banjeren over de trottoirs.
We maken een fietstocht met een gids rondom Moshi en rijden zo de suikerrietplantages in. Deels wordt er machinaal geoogst, deels nog met de hand.
We bezoeken een 'steenfabriek', zeven dagen liggen de stenen in een handgemaakte oven, dan heb je topkwaliteit. Earthqwake-proof zeg maar.
We rijden langs een wildwaterrivier, prachtige oude baobab bomen, de wortelwasplaats en het oude stationnetje waar sinds twee jaar weer een trein stopt. En steeds op de achtergrond de Kilimanjaro.
De volgende dag gaan we zuidwaarts. Op weg naar Same stoppen we in Mgagao waar de veemarkt van de Masai is. Aangezien we daar vrienden hebben gaan we die even groeten. Trots leiden ze ons rond. Een koe kost €400,-, een geit €40,-.
En deze mannen houden wel van een goed stuk vlees dus mochten we mee bbq'en. Prima geitepootje op.
Toch heel bijzonder om zo diep in Afrika te zijn en geen enkele tourist te zien.
In de minibus naar Same, tezamen met 25 Masai en nog veel meer kippen gingen alle handen door het haar van Fleur om te voelen of het wel echt was. Zoiets hadden ze nog nooit gezien.
Binnenkort naar Kighare om nog veel meer avonturen te beleven. Daar wachten onze kinderen op ons. We hebben ze al aan de telefoon gehad. Ook hier is het vakantie nu. Extra ingelast vanwege een volkstelling. Geschat nu: 60 miljoen! Over 10 jaar verwacht: 90 miljoen!
Altijd pole pole hier, behalve met het maken van kinderen..
So far, so good. Maar toch missen we ons nichtje bij alles wat we doen.
Hartelijke groetjes, Fleur en Margot.
[userId] => 328273
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5085468
[countryId] => 182
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 223
[author] =>
[cityName] => Same
[travelId] => 527067
[travelTitle] => Tanzania 2022
[travelTitleSlugified] => tanzania-2022
[dateDepart] => 2022-01-01
[dateReturn] => 2022-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/060/691_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/273_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => schaamteloos-vliegen-de-wereld-rond
)
[27] => stdClass Object
(
[username] => Wombiemuts61
[datePublication] => 2022-07-02
[title] => ready for some lobster ?
[message] => hallo lieve lezers,
en welkom op de laatste reisblog van deze mini vakantie op Zanzibar. het was me wel een weekje, veel gezien, veel gedaan en dan op de laatste dag voor vertrek een prachtige excursie gemaakt naar het walhalla voor snorkelaars en natuurliefhebbers en dat ben ik hoor, en als ik het niet was dan zou ik het op deze trip wel zijn geworden. vanmorgen na het gebruikelijke fantastische ontbijt werd ik om 08:15 uur opgehaald en aangezien ik de enige passagier was en chauffeur Rashid een regelrechte babbelbox was werd het een prettig ritje naar de verzamelplaats alwaar ik op de volgende bus mocht overstappen. daar zaten al andere mensen in die vanuit verschillende andere hotels waren opgehaald, ik was de laatste die daar bijkwam. op naar Fumba Village en dat ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf het verzamelpunt. onderweg door dorpjes gereden waarvan we in Europa zouden denken, is dit wel de bewoonde wereld ? zelfs op zaterdag was het behoorlijk druk, zeker op de "Champs Elysees" van Zanzibar en als je de foto's daarvan ziet lig je in een deuk want alles wat je ziet is een soort van garageboxen waar mensen winkeltjes van hebben gemaakt. ik heb er zelfs onderweg een filmpje van gemaakt, heel geestig als je bedenkt dat dat dan de meest moderne straat van het eiland is.
en zoals wellicht bekend, 95% van de bevolking hier is moslim en daar kun je niet omheen. ik heb eigenlijk alleen maar vrouwen gezien die volledig gesluierd waren, tot burka's aan toe en zelf de kleinste meisjes die volgens mij net kunnen lopen zijn al helemaal ingepakt, hoe kan het toch dat mensen dat normaal vinden, onbegrijpelijk. in het hotel lopen er ook een aantal meisjes/vrouwen met een hoofdbedekking maar dat mag geen naam hebben, op straat is het dus een heel ander verhaal. je mag buiten het hotel als vrouw, ook als toerist ook niet "te bloot" over straat en ik begrijp heel goed dat je je moet aanpassen en dat heb ik ook gedaan, een broek tot over de knie en geen blote schouders. zodra je dan echter het straatleven hebt verlaten en de excursie begint bij het aan boord klimmen van de boot mag je alles weer laten varen, pfffffffffff gelukkig maar. het begon met het ophalen van de snorkels en flippers en aansluitend werden we met een soort roeiboot naar de Dhow ( de eerder genoemde houten boot ) gebracht en toen iedereen aan boord was kon de reis beginnen. laat ik het heel voorzichtig zeggen, het was een wilde tocht en onderweg begreep ik onmiddellijk waarom we alle tassen met persoonlijke spullen en extra kleding op voorhand moesten afgeven aan de kapitein die ze vervolgens in een waterdichte zak stopte want je raadt het al: dit is geen bootje om zonder handschoenen aan te pakken en iedereen was al na 10 minuten kletsnat van de golven die gewoon de boot insprongen. geen mogelijkheid ook om daar foto's van te maken want de kans was zeer groot geweest dat mijn camera dan nu op de bodem van de Indische Oceaan had gelegen.
na 40 minuten verminderde de boot vaart en mochten we overboord springen om te gaan snorkelen en dat dat was echt heel erg leuk want er is daar een koraalrif en er zwemmen de meest prachtige vissen. jammer dat ik, zoals sommige andere mensen geen onderwatercamera heb. er waren zelfs mensen die met hun telefoon in een soort van waterdicht etui ook onder water konden filmen maar ik heb alles met mijn eigen ogen gezien en dat vind ik voor nu goed genoeg. de zee was toch wel een beetje wild en ik kreeg tot twee keer aan toe zeewater binnen maar het is goed afgelopen en na een half uurtje klom ik weer aan boord.
nog helemaal onder de indruk van wat ik zojuist allemaal had gezien bracht de boot ons daarna naar een zandbank midden in de oceaan. het laatste stukje moest je van de boot afklimmen en door het water met je tas boven je hoofd naar het strand toelopen. en wat voor strand, echt het mooiste witte zand wat je maar kunt bedenken en het water was zo helder en blauw, het had niet beter gekunt. enige nadeel was dat je wel kon zien dat het een echte toeristische attractie was want het wemelde er van de andere toeristen. toch was er genoeg ruimte om een aantal prachtige foto's te maken waarop het lijkt dat je alleen op de wereld bent. ik was ondertussen ook Alex, Nancy en Fernando weer tegen gekomen ( die zaten op een van de andere boten ) en zij hebben een paar hele leuke foto's van mij gemaakt die zo in "Vogue Magazine" kunnen. we mochten 45 minuten op dit paradijsje blijven en toen was het weer tijd om aan boord te klimmen, op naar de volgende stop: Kwale island" alwaar er een lunch werd geserveerd. na gisteren weer seafood maar mij hoor je niet klagen hoor want mijn grote vrienden stonden ook weer op het menu en deze jongens waren nog groter dan die van gisteren en er zat verrassend veel vlees aan. en ik heb met het schaamrood op de kaken ook een beetje de kanibaal uitgehangen ......... heb een halve kreeft naar binnen gewerkt als je begrijpt wat ik bedoel, maar errug lekker ! als nagerecht kwam de gids met een hele kist met fruit aanzetten en in plaats van die gewoon op tafel te zetten heeft hij bij elke soort uitleg gegeven en de hele handel netjes voorgesneden. papaya, rode banaan, passievrucht, jackfruit, mango, dadels en nog een aantal andere soorten waar ik de naam niet meer van weet maar alles was even lekker en een heel goed idee ook van de gids want als je iets niet kent en het staat gewoon op tafel ben je minder geneigd om er van te proeven, toch ? nu werd het je gesneden en al aangeboden en dat werkt heel uitnodigend.
na de lunch was er nog genoeg tijd om te zwemmen en te relaxen of gewoon een stukje langs het prachtige strand te lopen. uiteraard stonden er ook de nog de welbekende souvenirwinkeltjes met van alles en nog wat van kleding tot hele beeldhouwwerken, schilderijen en maskers ( hoe krijg je dat in godsnaam door de douane heen ? ) maar natuurlijk ook het kleine spul zoals magneetjes en andere kleine prullaria. ik had in Stone Town al e.e.a. gekocht dus dit heb ik voorbij laten gaan.
om 15:00 uur was het tijd om weer aan boord te gaan en nog een laatste stop te maken in een soort van Mangrovebos en daar kon ook nog worden gezwommen en gesnorkeld. ik ben samen met Nancy aan boord gebleven, genoeg gesnorkeld voor 1 dag en vanaf de boot kon je ook hele mooie foto's maken. je kon ook goed zien dat in de 40 minuten dat we op deze plek lagen het water met bijna 2 meter was gestegen, zo snel gaat dat dus. bij de mensen die wel het water in waren gegaan kwam het water tot hun billen toen ze van boord gingen en bij terugkomt bij de boot konden ze niet eens meer staan en moesten ze zwemmen voor hun leven ......... nou ja, er is niemand in paniek geraakt hoor en iedereen kwam weer veilig aan boord.
tijd om de terugreis in te zetten en die was een stuk rustiger dan de heenreis. eigenlijk ook wel weer jammer want we zouden zeilend terug gaan maar er stond blijkbaar niet genoeg wind of zo, na een uurtje waren we weer op het punt waar we vanmorgen waren vertrokken. eind goed, al goed en afscheid van de mede vakantiegangers ging plotseling in een stroomversnelling, blijkbaar wilden de chauffeurs de bussen weer zo snel mogelijk gevuld hebben dus het werd een hele snelle dag, doei, zwaai en tot morgen op de luchthaven dan maar extravaganza.
mijn bus reed in tegenstelling tot die van vanmorgen in 1 ruk door naar mijn hotel en moe maar voldaan stapte ik om 17:00 uur uit voor de deur van het prachtige Seacliff Resort and Spa, mijn home from home for a week. de laatste avond is ingegaan en ik ben van plan het er lekker van te nemen vanavond bij het toetjes buffet, dan nog maar een keertje extra sporten morgen en ik was het eigenlijk niet van plan maar ik denk dat ik de kamer toch maar bijboek tot 16:00 uur want ik wordt pas om 17:30 uur opgehaald en je wilt toch niet de hele dag zonder je spullen zitten als je je koffertje na het uitchecken bij de receptie hebt achtergelaten. ik slaap er nog even een nachtje over.
voor de liefhebbers, er volgt nog een eindverslag maar geen idee wanneer ik daar tijd voor heb, we gaan het zien. voor nu zit de vakantie er bijna op, nog 1 dagje relaxen aan het strand en dan weer huiswaards. allemaal heel erg bedankt voor het lezen en reageren en we zien elkaar weer snel.
liefs,
Patries
[userId] => 436003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084494
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 93
[author] => Patries
[cityName] => Fumba
[travelId] => 527470
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,fumba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ready-for-some-lobster
)
[28] => stdClass Object
(
[username] => Koalacuddle
[datePublication] => 2022-07-02
[title] => ready for some lobster ?
[message] => hallo lieve lezers,
en welkom op de laatste reisblog van deze mini vakantie op Zanzibar. het was me wel een weekje, veel gezien, veel gedaan en dan op de laatste dag voor vertrek een prachtige excursie gemaakt naar het walhalla voor snorkelaars en natuurliefhebbers en dat ben ik hoor, en als ik het niet was dan zou ik het op deze trip wel zijn geworden. vanmorgen na het gebruikelijke fantastische ontbijt werd ik om 08:15 uur opgehaald en aangezien ik de enige passagier was en chauffeur Rashid een regelrechte babbelbox was werd het een prettig ritje naar de verzamelplaats alwaar ik op de volgende bus mocht overstappen. daar zaten al andere mensen in die vanuit verschillende andere hotels waren opgehaald, ik was de laatste die daar bijkwam. op naar Fumba Village en dat ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf het verzamelpunt. onderweg door dorpjes gereden waarvan we in Europa zouden denken, is dit wel de bewoonde wereld ? zelfs op zaterdag was het behoorlijk druk, zeker op de "Champs Elysees" van Zanzibar en als je de foto's daarvan ziet lig je in een deuk want alles wat je ziet is een soort van garageboxen waar mensen winkeltjes van hebben gemaakt. ik heb er zelfs onderweg een filmpje van gemaakt, heel geestig als je bedenkt dat dat dan de meest moderne straat van het eiland is. en zoals wellicht bekend, 95% van de bevolking hier is moslim en daar kun je niet omheen. ik heb eigenlijk alleen maar vrouwen gezien die volledig gesluierd waren, tot burka's aan toe en zelf de kleinste meisjes die volgens mij net kunnen lopen zijn al helemaal ingepakt, hoe kan het toch dat mensen dat normaal vinden, onbegrijpelijk. in het hotel lopen er ook een aantal meisjes/vrouwen met een hoofdbedekking maar dat mag geen naam hebben, op straat is het dus een heel ander verhaal. je mag buiten het hotel als vrouw, ook als toerist ook niet "te bloot" over straat en ik begrijp heel goed dat je je moet aanpassen en dat heb ik ook gedaan, een broek tot over de knie en geen blote schouders. zodra je dan echter het straatleven hebt verlaten en de excursie begint bij het aan boord klimmen van de boot mag je alles weer laten varen, pfffffffffff gelukkig maar. het begon met het ophalen van de snorkels en flippers en aansluitend werden we met een soort roeiboot naar de Dhow ( de eerder genoemde houten boot ) gebracht en toen iedereen aan boord was kon de reis beginnen. laat ik het heel voorzichtig zeggen, het was een wilde tocht en onderweg begreep ik onmiddellijk waarom we alle tassen met persoonlijke spullen en extra kleding op voorhand moesten afgeven aan de kapitein die ze vervolgens in een waterdichte zak stopte want je raadt het al: dit is geen bootje om zonder handschoenen aan te pakken en iedereen was al na 10 minuten kletsnat van de golven die gewoon de boot insprongen. geen mogelijkheid ook om daar foto's van te maken want de kans was zeer groot geweest dat mijn camera dan nu op de bodem van de Indische Oceaan had gelegen.
na 40 minuten verminderde de boot vaart en mochten we overboord springen om te gaan snorkelen en dat dat was echt heel erg leuk want er is daar een koraalrif en er zwemmen de meest prachtige vissen. jammer dat ik, zoals sommige andere mensen geen onderwatercamera heb. er waren zelfs mensen die met hun telefoon in een soort van waterdicht etui ook onder water konden filmen maar ik heb alles met mijn eigen ogen gezien en dat vind ik voor nu goed genoeg. de zee was toch wel een beetje wild en ik kreeg tot twee keer aan toe zeewater binnen maar het is goed afgelopen en na een half uurtje klom ik weer aan boord. nog helemaal onder de indruk van wat ik zojuist allemaal had gezien bracht de boot ons daarna naar een zandbank midden in de oceaan. het laatste stukje moest je van de boot afklimmen en door het water met je tas boven je hoofd naar het strand toelopen. en wat voor strand, echt het mooiste witte zand wat je maar kunt bedenken en het water was zo helder en blauw, het had niet beter gekunt. enige nadeel was dat je wel kon zien dat het een echte toeristische attractie was want het wemelde er van de andere toeristen. toch was er genoeg ruimte om een aantal prachtige foto's te maken waarop het lijkt dat je alleen op de wereld bent. ik was ondertussen ook Alex, Nancy en Fernando weer tegen gekomen ( die zaten op een van de andere boten ) en zij hebben een paar hele leuke foto's van mij gemaakt die zo in "Vogue Magazine" kunnen. we mochten 45 minuten op dit paradijsje blijven en toen was het weer tijd om aan boord te klimmen, op naar de volgende stop: Kwale island" alwaar er een lunch werd geserveerd. na gisteren weer seafood maar mij hoor je niet klagen hoor want mijn grote vrienden stonden ook weer op het menu en deze jongens waren nog groter dan die van gisteren en er zat verrassend veel vlees aan. en ik heb met het schaamrood op de kaken ook een beetje de kanibaal uitgehangen ......... heb een halve kreeft naar binnen gewerkt als je begrijpt wat ik bedoel, maar errug lekker ! als nagerecht kwam de gids met een hele kist met fruit aanzetten en in plaats van die gewoon op tafel te zetten heeft hij bij elke soort uitleg gegeven en de hele handel netjes voorgesneden. papaya, rode banaan, passievrucht, jackfruit, mango, dadels en nog een aantal andere soorten waar ik de naam niet meer van weet maar alles was even lekker en een heel goed idee ook van de gids want als je iets niet kent en het staat gewoon op tafel ben je minder geneigd om er van te proeven, toch ? nu werd het je gesneden en al aangeboden en dat werkt heel uitnodigend.
na de lunch was er nog genoeg tijd om te zwemmen en te relaxen of gewoon een stukje langs het prachtige strand te lopen. uiteraard stonden er ook de nog de welbekende souvenirwinkeltjes met van alles en nog wat van kleding tot hele beeldhouwwerken, schilderijen en maskers ( hoe krijg je dat in godsnaam door de douane heen ? ) maar natuurlijk ook het kleine spul zoals magneetjes en andere kleine prullaria. ik had in Stone Town al e.e.a. gekocht dus dit heb ik voorbij laten gaan.
om 15:00 uur was het tijd om weer aan boord te gaan en nog een laatste stop te maken in een soort van Mangrovebos en daar kon ook nog worden gezwommen en gesnorkeld. ik ben samen met Nancy aan boord gebleven, genoeg gesnorkeld voor 1 dag en vanaf de boot kon je ook hele mooie foto's maken. je kon ook goed zien dat in de 40 minuten dat we op deze plek lagen het water met bijna 2 meter was gestegen, zo snel gaat dat dus. bij de mensen die wel het water in waren gegaan kwam het water tot hun billen toen ze van boord gingen en bij terugkomt bij de boot konden ze niet eens meer staan en moesten ze zwemmen voor hun leven ......... nou ja, er is niemand in paniek geraakt hoor en iedereen kwam weer veilig aan boord.
tijd om de terugreis in te zetten en die was een stuk rustiger dan de heenreis. eigenlijk ook wel weer jammer want we zouden zeilend terug gaan maar er stond blijkbaar niet genoeg wind of zo, na een uurtje waren we weer op het punt waar we vanmorgen waren vertrokken. eind goed, al goed en afscheid van de mede vakantiegangers ging plotseling in een stroomversnelling, blijkbaar wilden de chauffeurs de bussen weer zo snel mogelijk gevuld hebben dus het werd een hele snelle dag, doei, zwaai en tot morgen op de luchthaven dan maar extravaganza.
mijn bus reed in tegenstelling tot die van vanmorgen in 1 ruk door naar mijn hotel en moe maar voldaan stapte ik om 17:00 uur uit voor de deur van het prachtige Seacliff Resort and Spa, mijn home from home for a week. de laatste avond is ingegaan en ik ben van plan het er lekker van te nemen vanavond bij het toetjes buffet, dan nog maar een keertje extra sporten morgen en ik was het eigenlijk niet van plan maar ik denk dat ik de kamer toch maar bijboek tot 16:00 uur want ik wordt pas om 17:30 uur opgehaald en je wilt toch niet de hele dag zonder je spullen zitten als je je koffertje na het uitchecken bij de receptie hebt achtergelaten. ik slaap er nog even een nachtje over.
voor de liefhebbers, er volgt nog een eindverslag maar geen idee wanneer ik daar tijd voor heb, we gaan het zien. voor nu zit de vakantie er bijna op, nog 1 dagje relaxen aan het strand en dan weer huiswaards. allemaal heel erg bedankt voor het lezen en reageren en we zien elkaar weer snel.
liefs,
Laura
[userId] => 423991
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084493
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 96
[author] => Laura
[cityName] => Fumba
[travelId] => 527469
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,fumba
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/991_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ready-for-some-lobster
)
[29] => stdClass Object
(
[username] => Wombiemuts61
[datePublication] => 2022-07-01
[title] => life is like a plate of schrimp
[message] => Habari ya jioni ! ( en dat betekend goede avond in het Swahili ) zo, weer wat geleerd and no charge, you're welcome !
na de hele drukke dag van gisteren was het vandaag weer tijd om te relaxen en dat heb ik volop gedaan. daar valt natuurlijk niet het opstaan onder want dat was weer als vanouds om 06:00 uur, en wat een prachtige zonsopgang weer zo aan het strand, daar kan geen stad tegenop. weer hoefde ik geen wekkertje te zetten want ik wordt hier vanzelf wel wakker maar dat is vast niet de eerste keer dat ik dat vertel, kan er gewoon geen genoeg van krijgen en misschien inspireer ik mensen die hun hele ochtend verslapen met dit mooie weer. daar vallen natuurlijk niet mensen onder die een human alarmclock van een maandje of 3 hebben ........... hallo lieve Benjamin, mis je me al ? je bent toch niet gegroeid in mijn afwezigheid he ? en lief zijn voor papa en mama he ! en oh ja, volgende keer dat ik naar zo'n plek ga wil ik Master Benjamin een weekje leasen want dat is hier blijkbaar een enorme babe magnet ( I kid you not ! )
na de gebruikelijke workout van 45 minuten ( gisteren vanwege de excursie niet geweest ......... foei ! ) ben ik na een kleine opknapbeurt weer lekker gaan ontbijten, het begint een beetje eentonig te worden maar ook hier kan ik geen genoeg van krijgen. de obers en oberessen weten ondertussen wel wie ik ben want zodra ik de eetzaal kom binnenlopen wordt bij mijn gebruikelijke tafeltje de stoel naar achteren geschoven. "Djambo Madame and welcome, can I get you some coffee ?" ben ik zo voorspelbaar ? blijkbaar wel maar het wordt door mij zeer op prijs gesteld en als ik terug komen lopen met mijn eerste bordje staat de koffie al klaar. ik probeer zo langzaam mogelijk te eten om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten maar hoe moeilijk is dat als het allemaal zo lekker is. nou, ik kan je vertellen, het is heel moeilijk maar ik hou vol en al heb ik echt genoeg gehad, ik zou willen dat ik nog wat zou lusten.
vandaag maar eens een paar uurtjes naar het strand en dat is 3 minuutjes lopen van het hotel, een privestrand waar ik ( heel verrassend ) de eerste van de dag was. het water staat zo vroeg nog steeds laag dus je kan niet zwemmen maar ik heb wel even een stukje op het wad gelopen. niet te ver want omdat het nogal uit het zicht is ( zelfs geen achtervolgers die me hun zeesterren willen laten zien ........... ) ben ik toch een beetje bang dat ik wordt overvallen door plotseling opkomend hoog water. het is hier heel onvoorspelbaar want to nu toe was geen enkele ochtend nog het zelfde met dat eb en vloed dus ik neem geen risico aangezien David Hasselhoff ook nergens te bekennen is ( en gelukkig maar .......... )
het begon een beetje bewolkt te worden en nog geen 5 minuten later een vreselijke stortbui, je wil het niet weten. gelukkig zijn op het strand alle voorzieningen getroffen om snel te kunnen schuilen en na weer 5 minuten was het "noodweer" alweer voorbij. van mij mag dit elke dag hoor, dan wordt het in ieder geval niet benauwd. ben nog een uurtje op het strand gebleven en toen had ik het wel weer gezien. even een plaspauze en een vitimine shot ( zeg dat ik moet stoppen, nu !!! ) op de kamer was ondertussen de housekeeping alweer geweest. wat maken ze er elke keer weer een prachtig ritueel van compleet met bloemen op het bed en je Koala pyjamaatje in een waaier gevouwen, knap hoor ! ik zal ze een mooie tip geven als ik vertrek want dat hebben de dames zeker verdiend.
de rest van de middag heb ik bij het zwembad doorgbracht, gedeelte van de tijd samen met de 2 newlyweds die gisteren zijn wezen quadrijden en daar leuk over konden vertellen. ik heb het ook wel eens gedaan maar ik vond er eigenlijk niet zoveel aan en dat terwijl ik toch wel van motorrijden hou, gek he ? misschien moet ik het toch nog een keer proberen, maar niet nu. en ze waren wezen parasailen en ook dat heb ik al eens eerder gedaan, op Sri Lanka als ik me goed herinner. ik weet nog wel dat het tuigje toen niet helemaal goed zat en dat als ik een man was geweest er hoogstwaarschijnlijk geen kleine de Boertjes hadden kunnen worden geproduceerd. ik ben niet de hele middag bij ze blijven zitten, al keken ze me niet weg hoor maar op je huwelijksreis ( die van hun, niet die van mij ) moet je niet de hele middag, al ben ik nog zo hip en modern, opgescheept zitten met iemand die je oma had kunnen zijn ( ik schat ze beiden begin 20 ) dus na een uurtje ben ik verderop bij het zwembad gaan liggen en ben ik, goed beschermt natuurlijk gaan liggen bakken. en mochten we elkaar na mijn vakantie snel zien dan moet je niet verwachten dat ik, zoals vroeger het geval was poepie bruin ben want daar ben ik al heel lang geleden vanaf gestapt, het is zo slecht voor je huid en niemand wordt er blij van als je er op een gegeven moment uitziet als een krokodil of een reuzenschildpad. om 17:00 uur is het tijd voor afternoon tea, maar dan zonder de cucumber sandwhiches en de scones met clotted cream. ohhhhh, de gedacht alleen al, weet je nog Sylvia, bij Greenwoods op het Singel, of Lia, weet je nog bij het Americain ? back to Zanzibar dan maar want er staat wel een hele stand bij het zwembad waar je een volledige high tea kunt bestellen. klinkt heel verleidelijk maar ik eet hier al zoveel zoetigheid dat ik dat maar oversla, al is het alleen al omdat het niet in mijn pakket zit. een kopje thee op de kamer, sorry ............ op mijn terras met zeezicht is net zo lekker en er is altijd vanavond nog, get the picture ?
ben vandaag een beetje laat aan de reisblog begonnen en dat heeft er alles mee te maken dat ik vandaag wilde proberen mooie foto's van de zonsondergang te maken want als die om een of andere reden niet zouden lukken dan heb ik morgen altijd nog een herkansing maar wonder boven wonder, ik ben een foto genie want ze zijn prachtig geworden ( vind ik zelf ) heb alleen niet de son in de see sien sakken want net boven de horizon was het bewolkt. hebben we toch nog een herkansing morgen maar als dat niet lukt zijn de foto's die ik nu heb goed genoeg hoor.
vanavond is er in het restaurant een groot seafood buffet en man oh man, let there be Grilled Jumbo Schrimp ! hoe kan zoiets lekkers zo weinig calorieen bevatten, het is mij een raadsel. wel oppassen met de sausjes want daar zittum nou net de crux maar ik ben voorbereid en zelfs zonder sausje zijn ze overheerlijk. hopelijk zijn ze net zo lekker als bij de Bubba Gump Schrimp Co. in Miami ( nee, dat is niet alleen in de film, het bestaat echt ! ) en als ik op de klok kijk is het buffet net open dus we gaan afsluiten en aanvalluh ! tot morgen
liefs,
Patries
[userId] => 436003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5084465
[countryId] => 182
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 67
[author] =>
[cityName] => Mangapwani
[travelId] => 527470
[travelTitle] => Za-Za-Zanzibar 2022
[travelTitleSlugified] => za-za-zanzibar-2022
[dateDepart] => 2022-06-26
[dateReturn] => 2022-07-03
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/tanzania,mangapwani
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => life-is-like-a-plate-of-schrimp
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 2
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 2
[last] => 4
[previous] => 1
[next] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 16
[lastItemNumber] => 30
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Moshi - Tanzania 
