Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 3
[countryId] => 82
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 8115
[position] => 1
[countryName] => Haïti
[countryIsoCode] => HT
[continentName] => Centraal-Amerika
)
)
[countryId] => 253
[countryName] => Sint Maarten
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => -63.066670
[capitalCitylatitude] => 18.041670
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-06-09
[title] => Land in zicht!
[message] => Land in zicht!
4 juni, we verlaten Curaçao. Komen we hier ooit terug? Eerst maar eens naar het volgende stukje van ons Koninkrijk reizen. Het is twaalf uur en we verlaten ons huisje aan de zuidkant van Willemstad. Na een half uurtje rijden met de witte huurauto bereiken we de bescheiden luchthaven. Over m’n schouder werp ik nog een blik naar de omgeving van de startbaan. Gisteren heeft de zoektocht naar een, verloren, wijngaard van de Hof van Twente uit Bentelo niets opgeleverd. Mijn ogen turen in de verte. Helaas geen druivenstruik te zien.
Even later neemt een enthousiaste stevige dame, in een te strakke zwarte pantalon, voor Alamo onze auto in. En dan begint het wachten, inchecken, wachten en hopen dat de vlucht naar Sint Maarten vandaag toch nog vertrekt. Want wat blijkt: “Ze houden het vliegtuig in Paramaribo vast”, vertelt een jonge vrouw, met lange dreadlocks, en een groot vraagteken op haar gezicht. “Vertrekken we vandaag nog”, vraag ik bedremmeld. Maar niemand weet wat er gaat gebeuren. Gewoon niet zo moeilijk doen en op je af laten komen. Op de tijd te doden kijk ik wat rond. Een luchthaven heeft overeenkomsten met een terrasje. Bij de balie ratelt het. Een printer spuugt een lange reeks aaneengesloten kettingformulieren uit. Zelfs een Kringloopwinkel zou die printer niet meer aannemen. Uren later stappen we dapper in een oude Fokker. Zo’n type die we zelfs 50 jaar geleden in ons land niet meer zagen. Enfin, ons derde eiland komt toch in zicht. 1000 km overbruggen, op naar de bovenwindse eilanden. Philipsburg op Sint Maarten is een noodzakelijke tussenstop met overnachting. Om uiteindelijk in Sint Eustatius aan te komen. Die avond, in het donker, bereiken we toch nog ons overnachtingsplekje. ‘s Ochtends worden we gewekt door het typische geluid van bedrijvigheid. Ik trek de luxaflex open en zie waar we terecht zijn gekomen. Voor ons staan huizenhoog zeecontainers op elkaar gestapeld. Vrachtwagens met opleggers rijden af en aan. Hijskranen doen hun best om de overslag zo precies mogelijk uit te voeren. We zijn bij de haven terecht gekomen. De boterhammetjes, die tussen de korte broeken gepropt zijn, komen ietwat verkreukeld uit de koffer. Het smaakt nog prima. Bovendien om met lege maag de zee op te gaan is vragen om problemen. Want we gaan verder met de boot. Enkele uren later lopen we met rugzakken en koffers van het ene havenkantoor naar het andere. En dan is het flink schrikken. De tickets kunnen alleen contant afgerekend worden. Jan kijkt zorgelijk want hij weet wat de prijs is. “We zien wel”, denken we stoer. Met ‘het lost zichzelf wel weer op’ proberen we elkaar moed in te praten. Al de dollars worden uit alle hoeken en gaten bij elkaar geschraapt. $ 283,00 oei $ 17,00 te weinig. De veerdienst naar Sint Eustatius gaat maar op enkele dagen in de week. In het snikhete open kantoortje van 4 vierkante meter loopt onze temperatuur verder op. Totdat de jongedame gebiedt om de bagage op de weegschaal te zetten. “Two tickets?” We knikken. Op dit Nederlandse deel van Sint Maarten is de voertaal Engels en het betaalmiddel de dollar. “$ 150,00 please. Hè? Het is de prijs voor twee enkeltjes. Een beetje dom van ons, een vergissing. Een retourtje hebben we niet nodig. Omdat de reis vervolgd wordt naar Saba. Opgelucht haal ik adem. Een half uur later stap ik in een metalen overdekte boot. In het ruim beneden ruikt het naar diesel. De motor is niet afgedekt en bevindt zich tussen de passagiersstoelen. Dan maar naar het bovendek. In de afgesloten ruimte, waar de airco volop draait, zoeken we een plaatsje bij het raam. Leuk twee uur naar buiten kijken. Volop genieten van de zee. De overige passagiers zijn kennelijk eilandbewoners. Zij komen met gigantische zware koffers en dozen aan boord. Een kwartier voor vertrek vaart de boot uit. Ach we nemen het maar niet zo nauw. Buitengaats laat de zee zich van een onstuimige kant zien. Het bootje dat alleen passagiers vervoert en geen voertuigen bonkt op de golven. Het schip zwaait van links naar rechts. We kijken elkaar aan. Waar zijn we nu weer in beland? Ik probeer de focus op de horizon te leggen. Er is één kwartier voorbij. Nog een uur en drie kwartier te gaan. Ik moet mijn ratio geweld aan doen. “Deze boot is al langer in de vaart, hij vaart regelmatig op en neer, de kapitein weet wat hij doet…..” De angst om te vergaan en het beeld om naar de haaien te gaan verdwijnt niet. Vooral ook diep adem halen om de zeeziekte te trotseren. Ik kijk op mijn horloge. Gelukkig, het eerste half uur zit er op. De locals om mij heen geven geen krimp. Het water slaat hoog tegen de vierkante patrijspoorten aan. Bij het heen en weer zwaaien van de boot hoor ik het voortdurend kraken. Dat belooft niet veel goeds. Hadden we nou toch maar… schiet het door mijn hoofd. Het gekraak wordt steeds heviger en luider. Ik probeer aan leuke dingen te denken. Wat gaan we ook alweer doen op het eiland? Wat wil ik zien? De tijd kruipt voorbij. Ik kijk voortdurend de wijzers van mijn uurwerk vooruit. Juist als ik weer mijn hoofd naar rechts draai om daar de horizon op te zoeken, zie ik in de verte land. Ik stoot Jan aan. Kijk land in zicht! Op ons beider bleke gezicht verschijnt een glimlach. Nog even volhouden. Een kwartiertje later weten we niet hoe snel we van boord moeten komen.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5094129
[countryId] => 253
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 20
[author] => Yvonne
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 528756
[travelTitle] => In de voetsporen van onze voorouders.
[travelTitleSlugified] => in-de-voetsporen-van-onze-voorouders
[dateDepart] => 2023-05-20
[dateReturn] => 2023-06-30
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/sint-maarten,philipsburg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => land-in-zicht
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => karlijnenemilegaanopavontuur
[datePublication] => 2023-03-09
[title] => Sint Maarten
[message] => —een link naar wat foto’s in de eerste reactie onderaan!—
27 feb 2023
We nemen afscheid van onze host George in Oranjestad(Aruba) en stappen op het vliegtuig naar St Maarten. Om ons heen zitten allemaal zeilers. Binnen een paar dagen begint de Heineken Regatta en we proberen nog vrijwilligerswerk te scoren. Helaas blijkt onze vriend Charlie van de Sea Rescue (die we op onze vorige reis hebben ontmoet en ons meenam als vrijwilliger) niet op het het eiland te zijn. Ook hebben we ons opgeven als vrijwilliger via de website, maar nog niets gehoord.
We hebben een Airbnb gehuurd in Cole bay, wat in de buurt van het Heineken regatta festivalterrein is. De studio blijkt splinternieuw en van alle gemakken voorzien.
We droppen onze spullen en lopen naar Simpson Bay en de Sint Maarten Yacht club waar we een biertje drinken. We zien de Poolse Volvo ocean racer (“i love Poland”) in de baai liggen waar we in 2020 even op en in mochten kijken. Het is erg indrukwekkend hoe minimalistisch deze boten zijn ingericht om gewicht te besparen.
Verder lopen hier veel zeilers, maar niemand van de Heineken Regatta organisatie. Op naar onze stamkroeg de Soggy Dollar Bar. Zelfs met de huidige inflatie zijn de biertjes tussen 5-7 uur nog steeds maar 1 dollar.
Alle herinneringen uit 2020 komen weer boven; Corona sloeg in en NL zat al in lockdown. Wij waren nog aan het feesten op St Maarten. We stonden op het punt om naar het kleine en afgelegen Saba te gaan en ontmoeten in de Soggy Dollar bar een oud baasje genaamd Desmond. Hij woonde al jaren op een zeilboot in de baai bij Sint Maarten en had zelfs een orkaan overleefd op die zeilboot. Hij zei dat als we vast zouden komen te zitten, dat hij ons zou komen halen en gaf zijn telefoonnummer. Nu zien we hem weer! Voor hem destijds een klein gebaar, want hij herkende ons niet meer. Voor ons was het van grote betekenis om een plan B te hebben als we niet meer van Saba zouden kunnen komen. Dat was doorslaggevend om toch te gaan ook al wisten we dat de ferry’s uit de vaart zouden gaan. We zouden immers met een vliegtuig Saba verlaten. Ten tijde van het boarden, werden alle andere passagiers verteld dat ze niet mee mochten en wij wel. We waren 2 lucky bastards…
Aan de bar, waar non-stop biertjes geopened worden, raken we in gesprek met Gerard, een langharige vrijbuiter uit UK die al jaren in de Caribbean woont. Hij probeert een motorjacht te verkopen van 50 voet. Hij begrijpt niet dat we naar Sk Kitts willen (hij vindt het saai), al heeft hij wel meerdere tips voor Antigua aangezien hij daar 2 jaar gewoond en ten tijde van Corona 6 maanden heeft vastgezeten (met een zweverige tinder-date die hij pas kende).
De sfeer in St Maarten is zo anders dan op Aruba. Wellicht komt het doordat Aruba meer gericht is op Amerikaans toerisme. Misschien omdat Sint Maarten, vergeleken met de andere eilanden, veel handel en concurrentie toelaat. De mensen die we op St Maarten tegenkomen lijken iets vrijer, gezelliger en spontaner. Of ligt het aan ons? Hier voelen we ons in ieder geval thuis!
28 feb 2023
Aangezien we nog steeds niks gehoord hebben van Heineken, gaan we zelf op zoek. We lopen naar het festivalterrein (waar ze aan het opbouwen zijn) en komen via via terecht bij een NL dame die de vrijwilligers regelt. Ze had het zo druk gehad dat ze ons niet had geantwoord. Maar er blijkt nog plek te zijn in het schema! We nemen 3 shifts voor onze rekening verdeeld over 3 dagen. Binnen een uur is er een briefing voor de vrijwilligers die mensen moeten vervoeren met een rubberboot in de baai. We zijn precies op tijd!
Het blijkt dat Desmond zich ook heeft opgeworpen als vrijwilliger. Hij is 20 minuten te laat op de briefing en haalt eerst een biertje uit zijn tas voordat hij gaat zitten. Hij neemt wat late shifts voor zijn rekening die niemand wil.
1 maart 2023
We halen onze Regatta crew shirts op en beginnen aan onze shift. Vandaag zijn we allebei Dockmaster. Emile staat bij de festivallocatie/Port-De-Plaisance “Dockmaster PDP, over” en Karlijn bij de Yacht club (waar alle boten de lagoon in komen). Ondanks dat we elkaar dus de hele dag niet zien, communiceren we vandaag op kanaal 68 van de marifoon.
Tussen deze locaties varen er dingy’s heen en weer en wij moeten regelen dat er continu boten beschikbaar zijn. Vandaag is de inschrijving en het is vrij rustig.
Karlijn moet nog even ingrijpen tussen de vrijwilligers, want vrijwilliger Patrick (60 ) is een beetje beledigd als ze voorstelt dat hij in zijn eentje op een kleinere boot gaat varen ipv twee andere vrijwilligers die samen een boot bedienen. Hij praat amper meer met haar en gaat een eindje verderop zitten. Wat een kinderachtig haantjes gedrag! Maar goed dat de Dockmaster het laatste woord heeft.
Na onze shift gaan we pizza eten met de andere vrijwilligers op het festivalterrein. We spreken nog uitgebreid na met Mike, een man uit UK die hier al 15 jaar in Simpson Bay woont.
2 maart 2023
We brengen een wasje naar de wasserette en gaan naar Marigot (aan de Franse kant). Ten opzichte van 2020 is er alweer meer opgeknapt en is het centrum wat gezelliger geworden met leuke winkeltjes. We doen wat boodschappen en wisselen geld. Ook nog even lunchen bij ons favoriete restaurant aan de haven ‘O Plongeoir. Dan door naar Philipsburg om onze tickets op te halen voor de komende ferry’s naar St Eustatius en St Kitts. Karlijn had ze al gereserveerd per e-mail, maar de dame achter de desk ‘is niet de dame van de e-mail’ en doet ook niks met e-mail. Dus we krijgen gewoon de kaartjes mee zonder dat ze weggestreept worden tegen de reservering. Het is bizar hoe dit soort simpele processen hier werken. Gewoon met uitgegeven bonnetjes op doordrukvelletjes zonder systeem. We sturen toch nog maar een e-mailtje erachteraan dat we ze inmiddels hebben. We bleken inderdaad dubbel te staan.
En dan weer klaarmaken voor onze tweede shift van 19-23 uur waar we zelf op de watertaxi (rubberboot met 75pk) varen! Het is gezellig druk en we ontmoeten veel zeilers die meedoen aan de race. We zijn continu aan het varen door de mooie lagoon van Simpson bay die vol ligt met enorme jachten en zeilboten. Aan het einde hebben we vooral veel dronken mensen te vervoeren, maar gelukkig valt niemand van boord.
We sluiten nog gezellig af met een biertje samen met de crew.
3 maart 2023
Wekker om 6.30 uur is wel pittig! Waarom hadden we ons voor deze shift opgegeven??? We gaan survey’s afnemen in de Yacht club onder bezoekers en ex-zeilers van de Heineken regatta. Alleen blijkt de survey niet zo goed in elkaar te zitten zodat er vaak wat verwarring ontstaat. Het is gezellig om een hoop mensen te spreken, maar we vragen ons af of mensen de survey wel echt invullen met de QR code. Een aantal oudere bezoekers kunnen überhaupt niet met de QR code omgaan of hebben geen camera die het aankan.
Om 8.30 uur gaat de brug van de lagoon naast de Yacht club open om alle zeilboten weer door te laten die aan de race gaan beginnen, waardoor we alles mooi kunnen volgen. Dit is dan wel een mooie bijkomstigheid van dit vroege tijdstip!
Na onze shift moeten we snel naar huis om de backpacks in te pakken en naar een andere Airbnb te verhuizen, omdat er geen plek meer was. Gelukkig is de andere maar 1 km verder, maar het lopen in de volle zon valt wel tegen. In de nieuwe Airbnb gaan we eerst eens een siësta doen. Einde middag lopen we naar Lagoonies Bar/restaurant om een drankje te doen aan de haven. Vervolgens door naar de Soggy Dollar, waar we Philipp weer zien (een van de andere vrijwilligers). We gaan door naar het festivalterrein met een groep en worden door Patrick naar de andere kant gevaren, die inmiddels weer tegen Karlijn praat (waarschijnlijk omdat hij nu wel op de grote boot mag varen!).
Er is een leuke live band en het is behoorlijk druk. Met onze crew t-shirts krijgen we ook de nodige vrijwilligersbiertjes! Voldaan van de gezelligheid lopen we weer naar huis!
4 maart 2023
Vandaag huren we een auto om het eiland te gaan verkennen. We nemen de bus naar Europcar, want online lukt het door een bug op de website niet om te boeken. De dames achter de balie lukt het ook niet, terwijl ze wel een auto beschikbaar hebben. Uiteindelijk moeten we online boeken voor morgen en zetten zij de boeking weer handmatig over op vandaag. Ze zijn inmiddels een uur met ons bezig en je zou van dit bedrijf toch wel een iets beter systeem mogen verwachten… anyway we kunnen in ieder geval rijden!
We gaan met name de Franse kant van het eiland ontdekken en beginnen in Grand Case. Het blijkt een leuk gezellig plaatsje aan de kust wat bekend staat om de goede restaurants. Wel valt op dat de gebouwen allemaal zo dicht op het water staan, dat dat zeer kwetsbaar lijkt met een orkaan of storm. We komen langs de prachtige baaien Anse Marcel, Orient Bay en Oyster Bay. Bij de laatste zien we Steve uit onze Airbnb; hij had de bus genomen en was een behoorlijk stuk gaan lopen door het bergachtige gebied. Maar het is wel een beetje te zwaar om ook nog terug te lopen. We geven hem een lift naar het busstation van Marigot. Wij gaan aan een kleine lagoon een hapje eten, want koken kunnen die Fransen wel!
5 maart 2023
We maken met de auto nog een rondje richting Philipsburg en bezoeken de ruïne van Fort Amsterdam. Dat heeft een mooi uitzicht op de zeilers van de regatta. We zien dat de Poolse Volvo ocean racer weer voorop zeilt!
We leveren de auto in en lopen vanaf Maho beach (waar die vliegtuigen zo dicht overkomen) naar Simpson bay via het strand. Bij de strandtent Karakter strijken we neer en hebben een mooi uitzicht over de baai. Kort daarna begint een DJ heel relaxt te draaien. Wat een top plek! Er ligt een mooie driemaster, genaamd The Black Pearl in de baai, die wij ook een paar jaar geleden in Montenegro hebben gezien. Dit is een zeilschip van 107m. En daarnaast een motorjacht met een helicopter op een platform. We bestellen wat eten en een Bucket Carib biertjes (ook al hebben we onze Heineken crew shirts aan). Einde middag lopen we door naar de Yacht Club waar de meeste zeilboten alweer terug zijn na hun laatste race. We ontmoeten nog een vrouw uit New York die vertelt over de verdeeldheid in Amerika en dat ze soms amper iets durft te zeggen omdat mensen agressief worden. Het tweepartijenstelsel in de politiek helpt daar niet bij. Ze denkt erover om naar Italië te emigreren.
Vervolgens gaan we met een groepje vrijwilligers van de regatta door naar het festival. Het is enorm druk en gezellig met een mix van locals en toeristen. Alleen is het niet echt onze muziekstijl. Er is een biertap wedstrijd waar wij en Robert (een zeiler) aan meedoen. Karlijn wint een Heineken pet en zonnebril voor het beste biertje.
Na afloop kunnen we een lift van de watertaxi naar Lagoonies krijgen waardoor we maar 100m hoeven te lopen naar huis. Wat een mooie afsluiting! Morgen uitbrakken op de ferry naar St Eustatius!
[userId] => 184240
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091542
[countryId] => 253
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 122
[author] => Karlijn en Emile
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 528484
[travelTitle] => Caribbean 2023
[travelTitleSlugified] => caribbean-2023
[dateDepart] => 2023-02-21
[dateReturn] => 2023-04-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/sint-maarten,philipsburg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/184/240_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sint-maarten
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-10
[title] => De laatste dag van onze droomvakantie!
[message] => Jeetje laatste dag..
Gisteren hebben we de laatste dag van onze vakantie op een hele leuke manier afgesloten. Na het ontbijt hebben we wederom, gewoon bij ons hotel, een auto gehuurd. Een Suzuki Dzire. Prima auto.
We zijn hiermee naar Maho Bay gereden. Dit strand staat bekend om het spotten van de vliegtuigen die heel laag aan komen vliegen om te landen. Van te voren, in Nederland, had ik hier wel eens filmpjes van gezien en toen dacht ik nog... nou dat zal wel meevallen zo laag over vliegen. Maar het is echt zo! Je kan ze bijna aanraken. Echt bizar dat dit mag en kan.
In de ochtend kwamen de kleine vliegtuigen binnen. Zelfs zo'n klein ding als wij hadden naar Saba. Maar net na de middag kwamen de grote jongens binnen. Delta Airlines, Air France noem ze maar op. Machtig om te zien hoe zo'n Boeing aankomt, landt en dan vol in de remmen moet.
Maar ook het opstijgen is spectaculair. Hij rijdt bijna tot op het strand, keert dan zodat het vliegtuig met zijn kont naar het strand staat. Dan gaan de motoren aan en komen ze op toeren. Dan geeft hij gas en schiet vooruit. Maar dan komt het. Door het gasgeven komt er zo'n luchtverplaatsing van dat vliegtuig af, dat als je er achter staat werkelijk waar omver geblazen wordt. Echt ongelofelijk maar ook wel levensgevaarlijk.
Tijdens het spotten van de vliegtuigen hebben we lekker wat gegeten en gedronken bij zo'n gezellig strandtentje. Daarna zijn we gaan shoppen. Robin heeft nog wat sigaretten gekocht ($18 dollar voor een slof) en we hebben nog wat leuke souvenirtjes gekocht voor thuis.
Ook zijn we nog even naar onze 1e bestemming gereden in Simpson Bay. Robin had hier een mooie armband gezien en gaande weg de vakantie heeft hij geen mooiere gevonden. Dus we zijn teruggereden en hebben die armband alsnog gekocht. Na het afdingen hebben we er een leuk prijs voor betaald. Iedereen blij!
Daarna zijn we op ons gemakje teruggereden naar ons hotel. We hebben nog wat gezwommen en geluierd. 's Avonds hebben we tijdens het eten de vakantie doorgesproken. Wat zijn de afgelopen drie weken voorbij gevlogen. Wat vonden we het leukste, wat vonden we minder leuk. Enz. We komen echt alle drie tot de conclusie dat we nergens spijt van hebben en het echt enorm naar ons zin hebben gehad. Ook is het wel bijzonder dat we de afgelopen weken geen één keer ruzie hebben gemaakt. Gewoon helemaal niets. En dat terwijl we al die tijd op elkaars lip hebben gezeten. Het ging gewoon super goed en daar ben ik best trots op.
Maar dan 's morgens worden we wakker en beseffen we dat we naar huis moeten. De tassen worden weer ingeladen, we gaan nog even douchen en ontbijten. Maar dan komt toch echt het punt dat er een einde aan komt. De taxi is gebeld en we vertrekken zo naar de luchthaven. We vliegen om 14.00 uur met KL0787. We zitten niet bij het raam maar in het middenpad. Gelukkig wel met zijn drieën naast elkaar. We hebben ons online al incheckt dus hopelijk gaat het zo allemaal voorspoedig.
We hebben een tussenstop in Trinidad maar helaas mogen we het vliegtuig niet uit. En als dan alles goed gaat komen we morgenochtend om 08.30 uur aan in Nederland.
Tot dan!
Liefs van ons.
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082505
[countryId] => 253
[pictureCount] => 28
[visitorCount] => 118
[author] => Mandy
[cityName] => Marigot
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/042/502_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-laatste-dag-van-onze-droomvakantie
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-09
[title] => Hommage Hotel en Residences Saint Martin
[message] => We zijn vandaag aangekomen op onze 6e en laatste locatie. Hommage Hotel en Residences in Saint Martin.
Gisterenavond hadden we de rugzakken al helemaal ingepakt. Dus vanochtend was het nog een kwestie van de toilettas inpakken en wat dingetjes opruimen. Het regent deze ochtend enorm dus rennen naar de auto. Om 08.00 uur hadden we alles al in onze huurauto en zijn we vertrokken. Het is vandaag moederdag. Dus mocht ik een leuke restaurantje uitzoeken om te ontbijten. Links bovenin in Anguilla heb je restaurant Strawhat. Een prachtige locatie gelegen aan het strand met een schitterend uitzicht op zee. Perfect voor een Moederdag ontbijt. Het was inmiddels gestopt met regenen en de zon brak door. Hier hebben we dan ook heerlijk gegeten.
Na het ontbijt zijn we wederom naar de ATM gereden. We hebben afgesproken dat we het P (pinnen) woord en het O (overboeken) woord niet meer uitspreken tijdens deze vakantie.
Daarna zijn we op weg gegaan naar de Ferry. Wat wel opvalt als je zo over dit eiland rijdt, en dan vooral als het net geregend heeft, heel dit eiland ruikt naar Cannabis. Echt waar. Echt zo'n weeïge lucht. Zal ons niets verbazen als ze deze plantjes overal in de akkers verbouwen.
Ook het links rijden blijft een dingetje waar je heel de tijd bij na moet denken. Vooral als je ergens een oprit in rijdt. Dan moet je niet de rechterbaan hebben maar de linker. Dat is nog wel eens mis gegaan. Ook het op tijd remmen voor de enorme drempels en kuilen is een dingetje. Alle complimenten voor Johan want we hebben onze huurauto zonder schade ingeleverd bij de verhuurmaatschappij.
Bij de Ferry moesten we eerst weer inchecken. $ 30 p.p. voor de overtocht. Daarna moesten we door naar het loket van de vertrek belasting. $ 28 p.p. toen door naar de paspoort controle. Geen stempel maar wel zonder problemen erdoor heen. De betreffende douanier wenste me wel Happy Mothersday! Leuk he. En gelijk mochten we doorlopen naar de boot. Die vertrok gelijk. We hebben zelf geen minuut hoeven wachten. Beter konden we dit niet plannen. Helaas was er geen buitendek op de Ferry dus we hebben tijdens de 20 minuten durende overtocht braaf binnen gezeten. Bij aankomst weer controle. Wij onze ESAH papieren (aparte Covid verzekering omdat we weer Sint Maarten binnen komen $ 15 p.p.) aanbieden. Was dit niet meer nodig. Grrr!
We komen immers van een land af waar testen nog normaal is dus als je dan terugkomt in Sint Maarten/Saint Martin hoef je niets te laten zien want je bent dan toch niet besmet.
Helaas wordt dit dus nergens gecommuniceerd en hebben we het voor niets afgesloten. Maar ja, als je alles van te voren weet..
Bij aankomst in de haven staan er dit keer geen personen met bordjes. Geen taxi, geen huurauto. O jee wat nu. Eerst maar koffie dan. We lopen een Franse Bakery binnen. Het zweet gutst uit ons lichaam. Omdat het vanochtend geregend heeft is de lucht vochtigheid heel hoog en dan dat gesjouw met die rugzakken helpt ook niet echt mee.
We bellen een aantal auto verhuurbedrijven maar we krijgen steeds een negatief antwoord. Geen auto beschikbaar, niet voor twee dagen wel voor drie dagen enz enz. We bellen het hotel. Op de website staat dat ze een pick-up service hebben. Helaas vandaag ook niet want het is zondag. Nog even proberen we te liften. Dat leverde vele lachende gezichten op maar dat is natuurlijk ook kansloos met drie personen en al die bagage. Dan maar een taxi. Die hebben we zo en die brengt ons dan ook naar het hotel. We zijn er binnen een kwartier. Helaas is onze kamer nog niet klaar (De Early in-check was € 20,- extra, hebben we niet betaald) dus we moeten nog even wachten. Geen probleem.
We mogen onze bagage stallen in een afgesloten ruimte en krijgen wat strand lakens mee. Eerst naar de bar. Tijd voor een zeer koud biertje.
Dollars doen we niet meer aan. Het is hier weer in euro's. Ook schakelen we over op de Franse taal i.p.v. Engels.
We hebben alweer honger dus lunchen we maar gelijk. Daarna door naar het zwembad. Heerlijk! Heel de middag hebben we alle drie geluierd, gezwommen en boekje gelezen. We zitten nu niet aan de zee maar aan de lagune kant. Ook helemaal prima. Vanuit hier zien we ook de vliegtuigen landen. Blijft leuk om te zien.
De zon brandt goed en we moeten uitkijken dat we niet verbranden.
Rond 17.00 uur gaat de zon weg en gaan we inchecken. We hebben wederom een grote mooie kamer. Met een grote patio. We gaan douchen en ik stuur een e-mail naar school.
Officieel moet Robin morgen weer naar school. Maar ja, dat gaan we niet redden. Hij zal er donderdag pas zijn. Ziek melden gaat ook niet. Want dat moet voor 08.30 uur doen en dat is het bij ons midden in de nacht. En ik ga echt de wekker niet zetten. Dus het wordt een e-mail. Ik heb al vaker met Robin zijn studie begeleider gemaild, dus dat is op zich niet vreemd. Maar ja, wat zet ik erin...
Ik besluit niet te liegen en zeg gewoon zoals het is. Dat we nog op vakantie zijn en dat de dinsdag vlucht honderden euro's goedkoper was als een weekend vlucht. En dat we begrijpen dat Robin hier een aantekening voor zal krijgen maar dat hij er niets aan kan doen. Want wij hebben geboekt. Ben benieuwd hoe Mr. Fred hierop gaat reageren. Spannend. [e-1f62c]
We hebben geen zin meer om buiten ons hotel nog dingen te gaan onderzoeken en besluiten lekker hier te blijven. We lopen naar het restaurant. We zijn verbaasd over ons mooie hotel. Mooi hoor. Prima hotel om onze vakantie mee af te sluiten. En zoals wij zeggen... wanneer eet je het lekkerst? Als je met je blote voeten in het zand kan eten.
Nou dat kan hier. Prachtig, super gezellig restaurant. We hebben heerlijk gegeten en genoten. En geproost op de één na laatste avond. Jeetje, wat klinkt dat gek. Ik word er zelfs een beetje emotioneel van. [e-1f622]
We hebben het hier zo naar onze zin. Doordat we steeds op meerdere locaties zitten is er ook helemaal niets waar je je aan gaat ergeren. We zijn zo gelukkig hier!
Maar ja, aan alles komt jammer genoeg een eind. Morgen willen we nog even naar Maho Bay. Hier komen die vliegtuigen laag over het strand aan, om te landen. Robin wil nog even taxfree inkopen doen. En Johan zou dit het liefst allemaal nog met een autootje doen. We gaan het allemaal zien morgen.
Eerst weer lekker slapen. Dit keer mag Johan op het bijzet bed. Dat was de afspraak voordat we op vakantie gingen. Als je een twee persoonskamer boekt dan boek je dat meestal met een extra bed. Dat is dat meestal zo'n kut opklapbaar bedje, Robin had daar geen zin in. En terecht. Dus we hebben afgesproken dat we om beurten op zo'n bed slapen.
Ik heb er in Simpson Bay op gelegen. Robin in Oriënt Bay en nu is het dus de beurt aan Johan. Begrijp me niet verkeerd. Het zijn prima bedden maar wel 1 pers, en is het niet te vergelijken met een Queen of King bed. Dus als we zo allemaal een keertje erop slapen is het toch weer prima opgelost.
Tot snel
Liefs van ons!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082460
[countryId] => 253
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 140
[author] => Mandy
[cityName] => Marigot
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/042/247_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hommage-hotel-en-residences-saint-martin
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-04
[title] => Studio Oriënt Bay in Oriënt Bay - Saint Martin
[message] =>
Ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen...
We komen net van Philipsburg af met een geweldig carnavalsfeest en dan voelt de dag erna een beetje als een kater. Terwijl dat absoluut niet terecht is!
Oriënt Bay ligt in het Franse gedeelte en wat gelijk opvalt als we 's morgens de gordijnen open doen. Wat een zooi en wat een chaos. Natuurlijk zien we de zee en hebben we een mooi uitzicht. Maar we zijn verwend de laatste dagen en balen in eerste instantie best wel een beetje. Waar zijn we dan nu in terecht gekomen. Maar bij naderende inspectie is het resort in tweeën te delen. Oude meuk met vervallen gebouwen en een hoop puin en nieuwbouw wat er prachtig uitziet en pas geleden volledig gerenoveerd is. In eerste instantie heb je gelijk een mening klaar. Pff wat doen we hier. Maar gaande weg de dag wordt het allemaal duidelijker. Orkaan Irma (2017) was een categorie 5 orkaan. Die de bovenwindse eilanden volledig getroffen heeft. En vooral Saint Martin heeft de aller grootste schade geleden. Helemaal niets stond hier meer overeind. In en in triest. En je ziet gewoon dat de mensen hier het allemaal langzaam weer aan het opbouwen zijn met de middelen die ze hebben. Het is niet zoals bij ons, dat er een aannemer op gezet wordt en dat binnen een paar maanden een heel resort gerenoveerd is. Of dat de schade opgegeven kan worden aan de verzekering en dat na uitkering gelijk alles weer opnieuw opgebouwd kan worden. Daar hebben ze hier gewoon het geld, de mankracht en de middelen niet voor. En zodra je dat weet, ga je de omgeving met andere ogen bekijken. Dan zie je niet meer de zooi maar dan zie je wat ze al wel gedaan hebben. Je krijgt respect voor ze! Je staat weer met beide voeten op de grond.
Oké, als we eenmaal de conclusie hebben getrokken dat het niet zo is als in de folder (geen zwembad, geen supermarkt en geen restaurant) dan moeten er snelle beslissingen genomen worden. We spreken de uitvoerder van de herstel werkzaamheden en vragen naar de dichtstbijzijnde supermarkt (spulletjes halen voor ons ontbijt). Hij vraagt of we in het bezit zijn van een auto. We schudden alle drie van nee. Hij schudt ook zijn hoofd. Hij zegt zonder auto kan je hier niets.
Oké, dus we hebben een auto nodig. Hij gaat voor ons bellen. Binnen een uur zijn we bij onze accommodatie opgehaald, naar de verhuur maatschappij gebracht, papieren ingevuld en zijn we voor de komende dagen de trotse eigenaren van een Nissan March. Prima!
Gelijk gaan we boodschappen doen bij De Super U en rijden we vrolijk terug naar ons resort. Toch makkelijk zo'n auto. We moeten alleen oppassen voor de geiten en ezels die hier zomaar oversteken.
Na het ontbijt gaan we wandelen, langs het strand. Want dat blijft natuurlijk prachtig. En alle Beach barretjes zijn wel weer helemaal herbouwd en in volle glorie aanwezig. We lunchen ergens en wandelen daarna weer op ons gemakje terug. 's Avonds nog een wasje erin en eten we lekker stokbroodje met Franse kaasjes en drinken een goed wijntje.
De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Weer de zenuwen. Het is weer testdag! Want we willen naar Anguilla en daarvoor moeten we nog steeds negatief testen. Tijdens het ontbijt eerst een zelftest. Alle drie negatief. Oké, dan durven we het aan en rijden we na het ontbijt naar een Covid test locatie. Papieren invullen, betalen, testen en wachten. Gelukkig ook hier, alle drie, negatief. Blijdschap overheerst. We kunnen morgen naar Anguilla. We moeten de Ferry nog boeken en ook het hotel moet nog besproken worden maar dat doen we vanmiddag. We gaan nu eerst terug naar het resort om onze spulletjes te pakken voor Island Pinel.
Pinel ligt 10 minuten rijden van ons vandaag. Dus hup weer in de auto en gaan.
Island Pinel is een onbewoond eiland in een prachtig natuurreservaat. Je moet er met een kleine Ferry naar toe. Eenmaal aangekomen kijken we onze ogen uit. Er woont hier niemand maar er zijn wel twee restaurants maar alles draait hier om het snorkelen. Het water is helderder dan kraanwater en de meest kleurrijke vissen zwemmen voorbij. Tijdens de overtocht zagen verschillende mensen zelfs een schildpad en een rog. Als we aankomen gaan we gelijk snorkelen. Wel om de beurt. Want in de meegenomen rugtas zitten toch onze telefoons, pasjes enz en als we die kwijt raken zijn we verder van huis. Dus we snorkelen om de beurt. Maar wat is het mooi. Ik ben toch al een visjes gek, dus ik ga helemaal uit mijn dak. Ook Johan en Robin hebben het goed naar hun zin en zien de ene mooie (grote) gekleurde vis na de ander.
Dan krijgen we honger en besluiten we wat te gaan eten. Gelukkig weten we een leuk plekje te bemachtigen. We bestellen eersteen biertje. Dan komt de menukaart. Dit eiland staat bekend om zijn lobster. Heerlijk! Maar ik doe het toch niet. € 8,50 per 100 gr. Nou ik zie die dingen voor me in de fuik liggen. Die wegen minstens 1,5 kg. Dat ga ik niet doen. Lobster eet ik nog wel een keer ergens anders hier op vakantie. Ik ben en blijf een Hollander he! [e-1f60a]
Gelukkig staan er nog genoeg andere lekkere dingen op de kaart. Er staat zelfs Champagne op de kaart. Dat is een lang gekoesterde wens van Robin. Hier heeft hij vanaf het moment dat we twee jaar geleden geboekt hadden, iedere maand geld voor opzij gezet, om op het mooiste plekje van onze vakantie te trakteren op een goede fles Champagne. [e-1f37e]
En dat is dus hier!
Het eten en de Champagne wordt gebracht en ontkurkt. Robin krijgt alle eer en de serveerster doet het geweldig. Wat een verwennerij. Altijd als wij, in ons gezin, iets te vieren hebben dan drinken wij Champagne. Nu dus ook. We proosten op onze droomreis en we zijn allemaal in en in gelukkig. We beseffen dat deze reis toch echt wel iets bijzonders is. Ik werd er zelfs een beetje emotioneel van. Muts die ik ben.
Natuurlijk wil Robin pronken met zijn fles. In het heldere water, met een sigaar en zijn (nog) afgetrainde lichaam. Wat is het toch een pracht jong! Johan en ik zijn meer dan trotst op hem.
Na het eten gaan we nog snorkelen en dan is het tijd om terug te gaan. Om 17.00 uur gaat de laatste Ferry terug dus we zorgen dat we om 16.00 uur klaar staan. Het is een beetje druk maar gelukkig kunnen we nog mee. We stappen in het autootje en zijn zo weer bij ons resort. Robin gaat gelijk douchen. Johan en ik kruipen achter de computer. Het voorbereidend werk voor Anguilla hadden we natuurlijk in Nederland al gedaan. We moeten nu alleen kiezen tussen twee hotels. Maar na lang twijfelen en alle voor en tegens tegen elkaar weg gestreept te hebben wordt het "Anguilla Great House Beach Resort" in Redezvous Bay.
De tijden van de Ferry hebben we ook al opgezocht. Ook heeft Johan een internationaal rijbewijs aangevraagd. Want ook hier willen we weer een auto huren zodat we heel het eiland, met al zijn Bounty stranden kunnen gaan ontdekken.
Na het zelfgemaakte diner, gaan we onze rugzakken weer inpakken en maken we een plan voor morgen. We zetten om 07.00 uur de wekker. En om 08.00 uur vertrekken we. Eerst langs de bakker en dan gaan we op pad. Het is ongeveer 18km rijden. Dus we zijn dan om ongeveer 09.00 uur in Marigot Bay. (je kan hier op dit eiland niet harder rijden dan in zijn drie [e-1f602])
In Marigot Bay vertrekt de Ferry naar Anguilla en kunnen we onze huidige huurauto inleveren. De vaart duurt 20 minuten. Dus als alles goed gaat, dan zijn we rond 11.00 uur morgen in Anguilla.
Spannend, we hebben er enorm zin in!
Kus van ons!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082274
[countryId] => 253
[pictureCount] => 25
[visitorCount] => 112
[author] => Mandy
[cityName] => Anse Marcel
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/040/914_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => studio-orint-bay-in-orint-bay-saint-martin
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-02
[title] => Carnaval Sint Maarten 2022 Philipsburg
[message] =>
Wat een feest!
Dat is eigenlijk de samenvatting van vandaag.
Afgelopen carnaval in Nederland waren we de eerste dag, na twee jaar, wat onwennig. Na de tweede dag lagen we al in elkaars armen en liepen we polonaise. Na dag vier was het enige grote gezellige carnaval. Iedereen ziet elkaar weer. Mensen kussen en kroelen elkaar weer. Maar bovenal we hebben eindelijk weer eens een feestje.
Nou, dat was vandaag hier precies zo. Alleen wij spreiden Carnaval uit over 4 a 5 dagen. Hier stoppen ze alles in een paar uur. Wat een passie, wat een vreugde, wat een vrolijkheid. Soms ook een tikje ordinair maar bloed gezellig.
En ook hier hebben ze met Covid, 2 jaar opgesloten gezeten en dit is eigenlijk weer het eerste feestje wat ze vieren, met elkaar. En dat hebben we gemerkt. Kroelen, omhelzen, lachen, lol maken, feest vieren maar vooral weer eens gelukkig zijn. Iedereen, en dan bedoel ik ook echt iedereen, had een glimlach op zijn gezicht. Iedereen was aan het swingen. Wat een ritme hebben ze toch he. Als wij al vier keer met onze kont geschud hebben, zijn zij nog met de eerste draai beweging bezig. Wij dansen veel te snel voor dit ritme. Nou moet ik zeggen, ik stond vandaag pal in de zon en er kwam door de menigte geen wind (dus wel muggen) en nou snap ik wel waarom ze zo langzaam bewegen en extra schudden. Het is gewoon te warm voor inspanning en met die heup bewegingen jagen ze de muggen weg. [e-1f602]
Afijn, alle gekheid op een stokje.. Het was een top dag!
Vanochtend nog wat gezwommen en daarna gedoucht en aangekleed voor de parade. De hotel eigenaar kwam nog naar ons toe om te vragen of de late check-out naar onze zin was en we mochten zelfs zo lang blijven als we zouden willen. Ook mochten we de hotelkamer stoelen mee naar beneden nemen. Geen enkel probleem. Niets te gek. Hebben we natuurlijk niet gedaan maar alles om het ons naar de zin te maken.
Hier worden geen hekken gezet. Er komt een wagentje langs (de optochtcommissie) en die spant een touwtje. En iedereen blijft er braaf achter staan. Dan volgt de controle auto. Gewoon met bier achter het stuur. Hier nog heel normaal. Dan wacht je tot de parade begint. Eerst de jeugd, met de verschillende scholen. Daarna, denk ik, de verschillende buurtschappen. Bij ons draait het om de wagen en de kostuums, hier om het outfit met veren en de dans. Het is hier heel warm dus ze hebben ook heel weinig aan. Robin zei, je moet moeite doen om een vrouw met een bh te spotten. Bijna niemand draagt hier zo'n ding, hoe groot de borsten ook mogen zijn. Ook de billen zijn hier enorm. Ik val gewoon niet eens op. Maar de bikini broekjes zijn dan juist weer heel klein. Maar hier past dat en hoort dat zo. Ook onze buik in houden is hier niet nodig, Het zijn allemaal big mama's en papa's, die trots zijn op wat ze hebben. Dus we passen ons maar gewoon aan [e-1f60a]
Na de jeugd volgen de vele Miss Carnaval. En dan komen de groepen. Eerst een vrachtwagen met muziek, zanger of dj. Daar achter de betreffende groep. Swingend en schuddend alsof het een lieve lust is. Wat zijn ze mooi en wat dansen ze prachtig. Geweldig om mee te maken. We genieten dan ook van iedere minuut.
Na drie uur is de parade voorbij. Gelijk wordt het touw weer opgerold en de straat geveegd. De politie loopt er met meerdere mensen achteraan. En iedereen die vervelend dronken is of tegen werkt, wordt gelijk afgevoerd.
We drinken ons biertje op en halen onze spullen van de kamer en checken out. We lopen naar de taxi standplaats en we kunnen gelijk instappen. Hup, via een omweg de "snel" weg op. Na een paar minuten rijden we over de Franse grens. Merk je niets van. Er staat alleen een bord. Anders hadden we het niet eens geweten. Dan komen we aan bij onze studio in Oriënt Bay. Inderdaad kunnen we met de handleiding zo onze studio vinden en ook de sleutel hebben we zo. Van de omgeving hebben we nog weinig gezien want het is donker maar de studio zelf is prachtig. Lekker groot.
En zoals gepland heeft deze studio een wasmachine. Alle vieze onderbroeken verzamelen. We zitten nu moe maar voldaan op ons bed. Johan is film aan het kijken. Robin is met Ise aan het bellen, die op dit moment in Cuba vakantie aan het vieren is en ik ben dit verslag aan het typen. Maar wat ook belangrijk is, de eerste was zit in de wasmachine. Was wel nodig ook. Geen schone onderbroek meer in de tas. Straks nog even ophangen en dan lekker slapen. Ben benieuwd hoe het hier eruit ziet bij daglicht en wat de dag ons morgen brengt. Voor nu zijn we moe maar zeer voldaan. We gaan met een grote glimlach op onze gezicht slapen.
Weltrusten en tot morgen!
Liefs van ons
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082191
[countryId] => 253
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 104
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/040/078_640x480.jpg?r=2
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => carnaval-sint-maarten-2022-philipsburg
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-01
[title] => Philipsburg St. Maarten - Oriënt Bay Saint Martin
[message] => Hoi,
Vandaag is het wisseldag. We moeten uitchecken bij Horizon View Beach Hotel in Philipsburg in Sint Maarten en we reizen door naar onze 4e bestemming, Studio Oriënt Bay in Oriënt Bay in het Franse gedeelte van Sint Maarten, namelijk Saint Martin.
De afgelopen dagen hebben we genoten. Het was heerlijk. We hebben in de kleine gezellige straatjes rondgelopen, we (Robin) hebben gewinkeld in de taxfree winkeltjes. Natuurlijk hebben we ook lekker gegeten en gedronken. Maar ook gezwommen in de zee en geluierd op het strand.
En zoals jullie hebben kunnen lezen, hebben we Sint Barth bezocht en koningsdag gevierd.
Het weer is prachtig. Zon, lekkere temperaturen en een constante wind. Alleen gisterenochtend hadden we een enorme stortbui. De straten stonden blank. Maar als we de lokale mensen moeten geloven hadden ze deze bui hard nodig. Daar denken wij anders over. [e-1f914].
Tot nog toe hadden we geen muggenbulten, zelf Johan niet. Maar gisterenmiddag en avond na die bui kwamen de muggen tevoorschijn. En hebben we nu toch wat bulten te pakken. Grr!
Maar vandaag, gaat het echt gebeuren. We hebben er zo'n zin in! Vandaag is de grote parade van het Carnaval. De optocht begint al ergens om 10.00 uur en zal tussen 13.00-14.00 uur bij ons in de Mainstreet zijn. Dat is waar ons hotel is. De optocht zal een paar uur duren. Vooraan zullen de kinderen lopen en daarna de verschillende groepen. Dus eigenlijk een beetje zoals een Carnavalsoptocht bij ons. Maar toch denk ik, dat we de verschillen wel gaan opmerken [e-1f609]
De optocht zal gepaard gaan met vrolijke luide muziek. De mensen zullen dansend en swingend door de straat lopen. Waarschijnlijk schuddend met alles wat ze hebben. Ik ben heel benieuwd wat we allemaal gaan horen en zien. De lokale mensen zijn al dagen opgewonden en zenuwachtig. Het beloofd dus een grote gezellige middag te worden.[e-1f389]
Maar ja, het is wisseldag. Eigenlijk moeten we om 11.00 uur uitchecken en doorreizen naar onze volgende bestemming. Maar..., laat dat maar weer aan ons over. Ook dat hebben we weer aan kunnen passen.
We hebben hier, bij dit hotel, kunnen regelen dat we onze kamer tot vanavond 18.00 uur mogen hebben. Dus we kunnen gewoon nog naar onze eigen wc, gebruik maken van onze eigen koelkast (die vol ligt met ijs koude biertjes) en onze spulletjes kunnen we gewoon op de kamer en in de kluis laten. Ze verwachten vandaag 6000 bezoekers dus het is wel een veilig idee dat de creditcards en paspoorten enz. veilig in de kluis liggen.
Op het moment dat de laatste groep voorbij is getrokken, lopen we naar de receptie. Die bellen dan een taxi voor ons. Als wij dan ondertussen onze kamer leeg halen en klaar zijn, zal de taxi voor ons klaar staan. Die brengt ons dan naar onze studio in Oriënt Bay.
Maar ja, dan hebben we nog natuurlijk onze aankomst bij onze studio in Oriënt Bay. Inchecken is tussen 14.00 - 18.00 uur. Dat gaan we niet redden. Maar geen paniek. Dat hebben we ook gisteren geregeld. Ik heb met haar zitten WhatsAppen. Vond ik ook best wel een dingetje hoor, dat je gewoon met iemand zit te appen aan de andere kant van de wereld. Ook al zit je er nu maar 18km vandaan. De conversatie ging in het Engels met smileys enz. Toch grappig.
Een late aankomst was geen enkel probleem. Zij runt zelf een restaurant dus ze kan ons niet opvangen maar ze heeft ons de routebeschrijving gegeven. Foto's met pijltjes gestuurd. Informatie voor de taxi chauffeur gegeven. De sleutel ligt bij wijze van spreken onder de deurmat en de code van het hek hebben we al ontvangen. Dus we mogen zo laat aankomen als we willen. Als we maar even een berichtje sturen als we er zijn. Leuk he. Ik zeg weer prima geregeld. Wat zijn alle mensen hier toch lief. Echt waar.
We gaan zo stokbrood halen bij de bakker en lekker ontbijten. De laatste spulletjes inpakken zodat we alles klaar hebben staan. Dan vanochtend nog even naar het strand. Rond de middag snel douchen en aankleden. En dan hup naar buiten. Een mooi strategische plekje langs de route zoeken. Natuurlijk met een ijskoude Heineken binnen handbereik. Natuurlijk gaan we foto's maken zodat ik die straks ook weer aan jullie kan laten zien.
Tot snel.
Liefs van ons.
Ps, ik kan inmiddels onze locatie aanpassen. Dus we zitten niet meer in Bangkok [e-1f602]
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082168
[countryId] => 253
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 116
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/905_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => philipsburg-st-maarten-orint-bay-saint-martin
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-30
[title] => Dagtrip Saint Barthelemy
[message] => Vandaag zijn we naar Sint Barthelemy (St. Barth) geweest.
Dit eiland staat bekend om zijn rijkdom, dure winkels, rijke bezoekers, film sterren en er wordt op dit op dit eiland meer champagne dronken dan bier. Dus dit moeten we gezien hebben.
Tijdens het wachten zien we nog een hele mooie papagaai in de palmboon.
We nemen de ferry van 09.45 uur en moeten om 08.30 uur boarden. Weer paspoort controle. Stempel erin en we mochten aan boord. Het is vandaag bewolkt en heel af en toe regent het maar dat mag de pret niet drukken. We nemen plaats op het bovendek, helemaal achteraan. De meeste mensen gaan binnen zitten of vooraan onder een afdak. Wij dus niet. De boot vertrekt en er staat best wel wat wind. We hebben behoorlijke deining. Maar gelukkig hebben we alle drie goede zeebenen en worden we niet zeeziek. Verre van dat. We vinden het fantastisch. Na iedere deining komt er een golf. En wij zitten zo dat we af en toe een volle laag zeewater krijgen. Heerlijk. Hoe ruiger hoe leuker we het vinden. We hebben echt volop genoten en plezier gehad. We zijn zeiknat, haar in de klit, alles onder het zout maar vooral heel erg verwaaid. De baai nadert.
Wat een schepen, wat een jachten. Er was er zelf eentje bij, die was groter als heel ons complex van de Topaasstraat. Jeetje..
En dan meert de ferry aan en kom je aan op dat poep sjieke eiland. Bij iedereen nog de haartjes in de krul en de jurkjes nog in de plooi en dan stappen wij van boord. Helemaal verwaaid en verzeeuwd. Het zeezout zit in mijn bilnaad en in me oren maar... Ik schaam me dan ongeveer vijf minuten maar als ik dan ook om me heen kijk dan ben ik het wel kwijt.
Tussen de koude kak en de vele mensen met geld zien we ook de klusjes mannen en de werkmensen. En we hebben Robin altijd geleerd, het maakt niet uit hoe je eruit ziet, als je maar beleefd blijft. Dan komt alles goed. En dat is hier ook weer zo.
Gedurende de dag bezoeken we wat winkeltjes, bezoeken we het strandje Shell Beach, drinken cocktails en bier bij de dure tentjes en durven het zelfs aan om ergens wat te eten. Het is een grote bekakte bedoeling. Er is zo'n tweedeling in mensen hier. De locals en de mensen met geld. Pff.
We hebben heel de dag rondgelopen en onze ogen aardig de kost gegeven maar we weten niet wat we ervan moeten vinden. Het is niet ons eiland. Lokale mensen zijn aardig de rest is nadrukkelijk aanwezig en dat beïnvloed eigenlijk alles. De prijs, de sfeer en het eten. Het is geen meerwaarde. Maar we zijn wel blij dat we dit met eigen ogen gezien en meegemaakt hebben.
Om 18.00 uur moesten we weer boarden, om 18.45 uur vertrekken. Na het boarden zijn Johan en Robin nog even ontsnapt naar de supermarkt en hebben daar een gekoeld biertje gekocht. Ze hebben er geloof ik € 1,10 voor betaald. Vanmiddag ergens in het restaurant betaalde we voor hetzelfde biertje € 10,00 excl. tip. Ik bedoel maar!
Jammer genoeg was de terugvaart van de Ferry in het donker en konden we niet echt veel zien.
Dus conclusie van deze dag... We vonden het fijn om St. Barth te bezoeken maar de volgende keer denken we er nog even over na. En waarschijnlijk zullen we het niet nog een keer doen. Maar onze gedachte was.. Je komt hier nooit meer dus je wilt het bezoeken maar voor ons is het niet voor herhaling vatbaar.
Maar buiten dat hebben we wel veel lol gehad en een hele fijne dag gehad!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082116
[countryId] => 253
[pictureCount] => 26
[visitorCount] => 90
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/631_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dagtrip-saint-barthelemy
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-28
[title] => Koningsdag in Sint Maarten
[message] => Even een berichtje tussendoor.
Zoals iedereen weet zijn de leukste feestjes degene die je niet ziet aankomen. Nou zo'n feestje hadden wij vanavond. Wat een gezelligheid wat een sfeer. Werkelijk geweldig!!!
Er is hier op de boulevard een kroeg en die heet The Dutch Blonde. Heeft een molen op de gevel en een heel hoog Nederlands gezelligheids gehalte.
De planning was een pizza scoren in de supermarkt en dit op onze hotelkamer warm maken en gezellig op eten. Samen met een glaasje wijn. Maar de supermarkt was vanwege Koningsdag gesloten. Dus geen pizza. Dus moesten we buiten de deur gaan eten en waar lopen we langs?
Jawel deze kroeg. This is ment to be!
Vrolijke Nederlandstalige muziek galmt over de boulevard. Blij verrast kijken we elkaar aan. Maar eerst eten anders komt het niet goed. Maar we blijven maar kijken naar die kroeg. En we zien alleen maar oranje geklede, vooral jongeren, mensen voorbij lopen, naar die bewuste kroeg toe.
Na een hele snelle hap, betalen we en gaan we ook de trap op, de kroeg binnen. Een grote oranje Nederlandse vrolijke mensen massa. Waar komen ze vandaan? Geen idee maar het is werkelijk waar een groot koningsdagfeest. We bestellen een bucket met zes biertjes voor $ 15,- en zingen de ene Guus Meeuwis en de andere Andre Hazes uit volle borst mee. Iedereen is vrolijk, iedereen is blij.
De kroeg heeft geen ramen en een heerlijk tropische briesje probeert de dansende mensen massa te verkoelen. Tevergeefs. Het blijft een hete warme gezellige oranje Nederlandse menigte. Iedereen lacht, zingt mee en is vrolijk. Niemand had dit verwacht. Ook de mensen achter de bar niet. Ook inkoop technisch niet. om 21.00 uur is de Heineken al op en moeten we overschakelen op het lokale biertje. Niet zo lekker maar we moeten het ermee doen.
Net als anders heeft Robin zo weer aanspraak van een drietal jonge mannen (jaar of twintig). De een heeft een eigen software bedrijfje in Amsterdam en heeft een paar weken vakantie. De andere zijn hier voor stage en doen onderzoek naar het klimaat. Robin beseft maar weer eens dat er meer in de wereld is dan Breda. Ook wij worden amicaal begroet en ontvangen een biertje.
Het nummer "Ik moet zuipen" wordt ingezet en iedereen in het oranje zingt dit uit volle borst mee en de lokale bevolking kijkt zijn ogen uit. Wat een feest, wat een lol. Maar dan is het 22.00 uur en moet de dj stoppen met muziek draaien. De laatste ronde zit er niet meer in. Alles is op!
Ergens wordt nog een halve fles Malibu gevonden en er is nog wel ergens een fles Rum maar het is klaar. Het feest is voorbij.
Niemand heeft dit van te voren geweten en niemand had dit van te voren kunnen plannen, maar achteraf zal er nog lang over gepraat worden. Wat een geweldige manier om Koningsdag te vieren zo aan de andere kant van de wereld! Wat een prachtig gezellig feest was het vanavond! Blij dat we dit mee mochten maken en blij dat we erbij waren. [e-1f603]
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082075
[countryId] => 253
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 100
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/366_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => koningsdag-in-sint-maarten
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-27
[title] => 3e best. Philipsburg - Horizon View Beach hotel
[message] => Onze derde bestemming is Philipsburg. Dit is de hoofdstad van Sint Maarten. We hebben hier een prachtig hotel. Horizon View Beach Hotel.
Het ligt middenin het centrum, aan het strand en de boulevard. Met zijn vele winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes op loopafstand.
We hadden een paar weken geleden al, via de e-mail, om een Early check-in gevraagd en toen we gisteren om 09.00 uur aankwamen was onze kamer gelukkig ook al klaar. En wat voor een kamer. Een grote kamer met keukentje. Een grote slaapkamer met twee 2-persoonsbedden, natuurlijk een badkamer maar vooral dat uitzicht. Werkelijk fantastisch!!
We kijken uit over het mooie strand en zeer helder blauw zeewater. We kunnen heel de baai overzien.
Philipsburg staat niet alleen bekend om zijn gezelligheid en vriendelijkheid maar is ook bekend van de grote cruiseschepen die hier aanmeren. Het is hier namelijk taxfree shoppen. Dus er zijn veel juwelierswinkeltjes, merkkleding winkeltjes maar ook de drank - en sigaretten winkeltjes zijn erg in trek. Vooral dus bij de mensen die van zo'n cruiseboot afkomen. Maar ook bij Robin hoor. Steeds als hij denkt dat de sigaretten niet goedkoper kunnen worden, verbaast hij zich weer. Hier kosten de sigaretten (Camel geel) $ 50 voor drie sloffen. Tien pakjes met 20 sigaretten erin. Ik denk dat hij hier nog wel even gaat winkelen.
Ons doel op deze bestemming... Niets doen! Op het strand liggen, zwemmen, boekje lezen, lekker eten en drinken, maar vooral genieten.
Natuurlijk willen we nog wel een dagje naar het eiland St. Barth. En ook Koningsdag (of eigenlijk het oude Koninginnedag) wordt hier op 30 april gevierd. Ook is het hier nu Carnaval met een parade enz. Maar het hoe en wat, nog geen idee. Dit gaan we deze dagen zeker uitzoeken en ondervinden.
We zijn hier van dinsdag 26 april tot en met zondag 1 mei, daarna gaan we weer naar onze volgende bestemming. Voor nu...Gaan we zo ontbijten in een van de leuke koffie tentjes en gaan we wandelen over de boulevard en wat winkeltjes kijken. Vanmiddag ploffen we neer op het strand en doen we helemaal niets. Ik denk dat we dat wel even vol kunnen houden.
En voor jullie, veel plezier met Koningsdag! Robin krijgt heel wat filmpjes en foto's binnen van het oranje feest op de grote Markt, bij 538 op het Chassé terrein, enz enz. Heerlijk om dit zo weer te zien na Corona. Wat een feest, het ziet er enorm gezellig uit. Veel plezier allemaal.
Liefs van ons!!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5082055
[countryId] => 253
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 84
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/220_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => 3e-best-philipsburg-horizon-view-beach-hotel
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-24
[title] => Simpson Bay Beach Resort Marina en Spa
[message] => De eerste dagen op Sint Maarten bevallen ons prima!
We (ik) zitten een beetje met de tijd in de war. Mijn biologische klok zegt namelijk dat ik om 02.00 uur wakker moet worden. Maar dat is natuurlijk op vakantie helemaal niet nodig.
We verblijven tot en met vandaag bij Simpson Beach Resort Marina en Spa. Klint duur, geloof mij dat is het ook. Het is een 5 sterren resort met alles erop en eraan.
In totaal zijn er op dit complex vier restaurants. In twee daarvan kunnen we ook ontbijten. Er is een eigen supermarkt en een Covid Test Locatie.
Ook is er bij ieder "wijkje" een zwembad met een poolbar. Er zijn winkeltjes, er is ook een strandhanddoeken service, een spa en een beachbar. De beachbar is onze favoriet. Zo mooi uitzicht over de baai en de dalende en opstijgende vliegtuigen. We hebben ons hier prima vermaakt.
Door het tijdsverschil ben ik meestal als eerste wakker (06.00 uur) en dan ga ik op ons balkon zitten. Het liefst met de verrekijker. De schepen bewonderen, Dieren spotten. Enz. Maar vooral gewoon genieten van wat ik allemaal zie. Wat een uitzicht. Robin is er dan altijd als tweede uit (07.00). En Johan die maken we meestal wakker rond 07.30 uur.
Behalve vrijdag. Toen zaten Robin en ik te genieten van het uitzicht, ziet Robin opeens een aap in onze tuin. En niet zo'n kleintje ook. Echt een groot ding. Maar hij was ook zo weer weg. Ik was best verbaasd want ik had heel wat dieren verwacht te zien, maar geen aap. Wel heel leuk. We hebben toen gelijk Johan wakker gemaakt en hem verteld dat we een aap hadden gezien. Maar daar kon hij natuurlijk niets mee, want de aap was allang weg. Maar ja, hij was wel wakker nu.
Als we allemaal wakker zijn beginnen we met ons Corona ritueel. We moeten 5 dagen, alle drie, onze temperatuur meten en invullen op een website. Ter controle dat we geen Corona verschijnselen hebben/krijgen. Hier waren we op voorbereid dus we hebben thermometer mee en vullen dit trouw in.
Vrijdag en zaterdag hebben we lekker relaxdagen gehad. We hebben het resort verkend en lekker op het strand gelegen. Ook hebben we in de zee gezwommen en geluierd. Heerlijk. Van 15.00-17.00 uur was het happy hour bij het strandbarretje en wij (Robin en Ik) kwamen net uit zee het strand op gelopen. De barvrouw luidt heel hard de bel en gilt over heel het strand "It is Happy Hour" en ze kijkt (per ongeluk) Robin daarbij aan. Robin doet net of hij naar de bar toe rent en iedereen op het strand ligt in een deuk. Inclusief al het bar personeel.
Ook zijn we naar de Haven gewandeld en hebben daar onze ogen uit gekeken naar de dure jachten en zeilboten.
Alle mensen zijn hier zo lief, ze lachen naar je, zijn beleeft, maar bovenal ze zorgen ervoor dat je niets te kort komt. Ze willen je gewoon echt verwennen en verzorgen. Niet voor niets een luxe resort.
Ook hebben we tot nog toe geen enkele last gehad van ongedierte of muggen. Niets! Wel hebben we behoorlijk wat iguanas gezien. Erg leuk!
Verder die dag hebben we op ons balkon genoten van het uitzicht en zijn we 's avonds uit eten geweest buiten het resort. Was ook erg leuk!
Maar wat een prijzen. Pfff niet normaal. Een Carib Lager (lokaar biertje) kost gewoon $ 4,00 als het mee zit. Een cocktail zit op minimaal $ 8,00. Dus we maken best veel gebruik van de Happy Our 2 = 1 aanbiedingen.
Vanochtend was een stress ochtend. We gaan morgen naar Saba en moeten ons laten testen op Corona. Op zich niet zo'n ding zou je zeggen maar wat als...Een van ons positief test. Dan zitten we wel in de problemen. Geld kwijt, quarantaine, en wat allemaal nog meer. Dus, je snapt hem al, ik heb slecht geslapen en was vroeg wakker. Om 06.00 uur zat ik alweer op ons balkon. Gelukkig hebben we zelf testen meegenomen. En de afspraak was, we gaan eerst zelf testen. Is een van ons dan positief dan konden we de accommodatie op Saba nog annuleren en waren we alleen het geld van de tussenvlucht kwijt. Maar gelijk hadden we alle drie een negatieve zelftest dus durfden we de echte test aan. Hoppa ... $ 65,- p.p. maar gelukkig alle drie negatief!
Wij gaan dus morgen naar Saba.
Zo'n zin in. Dit wordt echt iets heel bijzonders.
We vliegen morgen met een heel piep klein vliegtuigje naar Saba. We gaan om 07.05 uur de lucht in dus we moeten op tijd ons bedje uit en op tijd aanwezig zijn. Saba staat bekend om zijn kleinste landingsbaan. Dus dat wordt spannend maar wel heel leuk!
Tot morgen (als we ergens Wifi hebben en we de flight to Saba overleeft hebben)
Liefs!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5081978
[countryId] => 253
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 95
[author] => Mandy
[cityName] => Simpson Bay
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/038/761_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => simpson-bay-beach-resort-marina-en-spa
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-22
[title] => Aankomst op Sint Maarten
[message] => Hallo!
Nou, we zijn er hoor!
We zijn aangekomen op het mooie eiland Sint Maarten.
Vanochtend om 1.30 uur ging het wekkertje. Douchen, aankleden en hup in de auto. We waren ruim op tijd op Schiphol. Misschien zelfs wel iets te vroeg. Want Johan had alles al zo goed voorbereid dat we eigenlijk overal zo door konden lopen. Het inchecken had hij al gedaan, de stoelen waren al gereserveerd. Drie stoelen naast elkaar en ik mocht bij het raam. Ook de Corona papieren waren al uitgeprint en het toelatingsformulier voor Sint Maarten was voor ons alle drie ook al ingevuld en uitgeprint. Zelfs de speciale verplichte Corona verzekering was al afgesloten en uitgeprint. (€ 15,- p.p.)
Robin had nog wel stress. Nergens op Schiphol mag er gerookt worden. Helemaal nergens. Dus afkikken.
We vertrokken om 06.35 uur naar Parijs. Daar hebben we wat winkeltjes bekeken en heeft Robin een half pakje opgestoomd in de wel aanwezige rookruimtes. Daarna weer volgens schema de lucht in naar Sint Maarten.
Als je het tijdsverschil allemaal niet mee rekent is het 8 uur vliegen.
We vlogen in een groot vliegtuig (Airbus 330) en de vlucht verliep voorspoedig. We hebben ons echt geen moment verveeld. We zaten vrij ver achterin. En de stoelen waren best ruim. Johan en Robin hadden zelfs nog genoeg beenruimte. Dus prima. Ook zat er in de stoel voor ons een touchscreen schermpje waar ieder voor zich alles kon opzoeken en bekijken. Denk aan films selecteren, muziek beluisteren, de details van het vliegtuig bekijken, de vlucht volgen. Zelfs zittend Yoga werd aangeboden. Dat hebben we niet gedaan hoor.
Wat ook wel gaaf was, er zaten camera's in. Waarmee wij ook, tijdens de vlucht, onder het vliegtuig konden kijken maar ook vooruit. We konden zelfs cockpit view kiezen met de hoogte meters, snelheid enz.
Toen we net in de lucht waren en we alles een beetje geïnstalleerd en uitgezocht hadden kwam de lunch al. Met champagne! Maak me gek, wat een feest.
Tijdens de vlucht mochten we ook onbeperkt drankjes bestellen. Ook alcoholische. Johan kreeg zelf nog een likeurtje. Ook was er een klein snack buffetje waar onbeperkt gehaald mocht worden. Dus Robin heeft best wel gesnoept van de chips en de muesli repen.
Na de lunch hebben we wat geslapen, film gekeken en boekje gelezen.
Aan het einde van de vlucht kregen we nog een boterhammen boxje met een muffin en nog wat andere snoeperijtjes.
Het enige nadeel is toch het mondkapje. In Nederland is het dan wel afgeschaft maar tijdens deze vlucht dus niet. We moesten het mondkapje heel de tijd ophouden. Behalve tijdens het eten of drinken. Dan mocht het af. Dus jullie snappen wel wat wij heel de tijd gedaan hebben.
En toen alles opgeruimd was, werd de landing ingezet. Best wel een dingetje in Sint Maarten. De ladingsbaan is namelijk vrij kort voor zo'n groot vliegtuig en ligt gelijk aan de zee en het strand. Dus op ons schermpje de camera's aan zodat we mee konden kijken bij de landing. Eerst raakte het vliegtuig bijna met zijn buik de zee en daarna de mensen die op het strand lagen te zonnen. En toen het vliegtuig eenmaal de landingsbaan had geraakt, ging het vol in de rem. We werden echt plat in de stoelen gedrukt. Maar wat denk je..., net voor het einde van de landingsbaan kwam het gevaarte tot stilstand en was de ontlading bij alle reizigers wel aanwezig.
Toen we eenmaal het vliegtuig verlaten hadden werden we aangenaam verrast door de temperatuur. 29 graden en constant een windkracht 4. Heerlijk!
Maar we moesten nog door de Corona en douane controle. Geloof mij, hier heb ik wakker van gelegen. Ze moeten ons echt toelaten. Corona papieren werden bekeken en gestempeld en ook onze temperatuur werd gemeten. Maar dat ging anders dan we verwacht hadden. Er stond een soort flits camera gericht om de trap. En bij iedere persoon die er langs liep werd van een afstand zijn temperatuur gemeten. En die was bij iedereen 35 gr. Hahaha.
Gek he, als er een enorme ventilator achter staat, gericht op dat flits ding, die er wel voor zorgt dat niemand verhoging heeft.
Ook de paspoort controle bracht geen problemen met zich mee. Dus vrij voorspoedig stonden wij buiten.
Robin had honger dus bestelde hij bij een kraampje een broodje kip burger met friet en bacon. $ 16,- Ik hoop dat dit niet over zo veel kost.
Na nog een sigaret en even naar het thuisfront gebeld te hebben, zijn we in de taxi gestapt. Binnen 20 minuten kwam we aan bij ons hotel.
Simpson Beach Resort Marina en Spa.
We moeten echt even vier versnellingen terug schakelen want het tempo hier ligt beduidend lager dan bij ons. Ook de Wifi is slecht. Alles duurt lang en het schiet allemaal niet op. Maar ook daar zijn we over drie weken wel aan gewend.
We hebben hier werkelijk waar een prachtige suite. Groot balkon met ligstoelen, zitje en uitzicht op de zee en de bootjes. Woonkamer, keuken met vaatwasser, badkamer, hal, slaapkamer. noem het maar op.
Na de kamer bekeken te hebben zijn we gelijk naar een mini supermarkt gelopen. Even inkopen gedaan. (Water, wijn en gekoeld bier). Nadat we dit in de koelkast hebben gelegd zijn we op ons balkon gaan zitten. Heerlijk genietend van het uitzicht en de zon. Eigenlijk zijn we best moe. Het is hier natuurlijk 6 uur vroeger dan in Nederland en vanochtend waren we er natuurlijk ook al extreem vroeg uit.
Dus voor het avondeten hebben we roomservice besteld. Had ik nog nooit gedaan. Tafel gedekt en na 20 minuten kwam ons eten. Johan een Pizza, Robin een steak met kaas en friet en ik een Club Sandwich. Smaakte prima!
Het is hier nu donker en bijna 20.00 uur. We doen nog een potje kaarten en gaan dan lekker naar bedje. Het was een lange maar gave dag. Vol indrukken.
Morgen gaan we hier het resort verkennen en de poolbar en de strandbarretjes bekijken. Zal best goed komen, denk ik.
Tot snel!
Liefs van ons.
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5081946
[countryId] => 253
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 127
[author] => Mandy
[cityName] => Simpson Bay
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/038/420_640x480.jpg?r=2
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => aankomst-op-sint-maarten
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-10-07
[title] => Een jaar vol avontuur
[message] => Wat is het lang geleden dat ik alweer een blog heb gepost. Ik heb ook erg drukke weken gehad, waarbij ik er zeker aan heb gedacht maar waar mijn priopriteit op dat moment daar even niet lag, excuus haha. Maar nu een speciaal moment, ik zit namelijk al een jaar (en een maand) op het eiland! Wat gaat de tijd (hier) hard! En dit moet toch echt even besproken worden.
Een jaar vol prachtige gebeurtenissen, wie had dat gedacht dat het mijn hele leven zou veranderen. Het was een enorme droom die uitkwam en dat het een mooi jaar zou worden dat had ik wel verwacht/gehoopt. Je weet dat je deze ervaring meeneemt voor de rest van je leven. Maar je weet nooit van te voren hoe het uiteindelijk zal gaan zijn, en dat is maar goed ook. Want juist het onbekende maakt het leven zo leuk toch?!
Ik weet het nog zo goed, afscheid nemen in Nederland van al mijn lieve familie en vrienden. Waar begon ik aan? Pas het moment dat je het iedereen verteld en je dan pas realiseert wat je achterlaat. Het is heel bijzonder en ergens eigenlijk ook jammer dat je daar dan pas achter komt (niet dat dat mijn besluit had veranderd want ik wist bovendien wat voor fijn leven ik in NL had). Op het vliegveld zitten na al die gelaten tranen en het dan nog niet los kunnen laten. Totdat je in het vliegtuig de helder blauwe zee ziet, het witte strand en de palmbomen. "Ja, dit wordt voorlopig mijn nieuwe thuis". De eerste weken even wennen, maar toch ook verbaast hoe snel je je draai kan vinden. Zo sociaal hier iedereen is dat je makkelijk nieuwe mensen leert kennen. Het moment dat ik echt hier een leven begon te krijgen was het moment dat ik 's avonds op de bank zat en alsnog appjes kreeg. Nederland sliep toch al, dus wie gaat mij nu dan appen? Ja precies, mijn nieuwe contacten in Sint Maarten! Dat was iets wat ik op dat moment realiseerde.
Toch ook veel gesprekken gehad hier met mijn vrienden over hoe ik het had en hoelang ik zou blijven. Dat is namelijk ook een groot gesprek wat vaak plaatsvind. Dat heeft er mee te maken dat sxm (Sint Maarten) een land is waar veel mensen komen maar ook weer gaan. Dit gaat om locals, wie gaan studeren of werken/wonen in Nederland of Canada, maar ook Nederlanders die hier een tijd komen werken. Dat is iets wat ik ook zeker ondervonden heb de laatste maanden. Ik had een hele leuke vriendengroep, die ik elk weekend, bijna het hele weekend, zag. De vriendschappen zijn hier gewoon wat intenser omdat je hier geen familie hebt en je daardoor veel naar dezelfde vrienden toe trekt. In Nederland ken je mensen van school, van je ene sport, van je andere sport, van een dorp waar je hebt gewoond, van je werk, etc. Hier ken je mensen sinds je hier bent. Dus je begint bij 0 en creeert dan snel een (klein) hecht groepje.
Dus waar ik mijn vrienden heel veel zag, vertrok ineens in Juli 3/4de van de groep weer terug naar Nederland. En dat doet toch best een beetje pijn. Waar hoor ik nu dan bij? Gelukkig ken ik nog genoeg mensen en heb ik sindsdien veel visite gekregen vanuit Nederland, dus ik red mij zeker. Maar dit is wel iets wat er altijd bij zal horen.
Toen ik net 3 maanden op het eiland was, had ik het er met een vriendin over. Ik zei dat ik dacht dat ik het hier wel 'snel' zat zou worden. Door de weeks werken en elk weekend strand, stappen en uiteten. Niet veel variatie, dus voor een jaartje was het leuk. Toch kreeg ik mijn draai steeds meer te vinden en merkte ik dat ik eigenlijk helemaal niet al in September naar huis zou willen. Ik gaf thuis aan dat ik toch wat langer zou blijven, winter overbruggen en dan nog doortrekken tot na de carnaval volgend jaar in April. Dit gaf mij een fijn gevoel en dan zou ik wel weer verder kijken.
En toen werd ik verliefd.. tja wat doe je daarmee? Je hart achterna gaan en vooral genieten! We hebben het enorm leuk samen, dus waarom zou ik mezelf dat ontnemen. Hij is hier van het eiland, maar heeft ook een aantal jaar in NL gewoond. Dus we gingen er gewoon voor en we zouden volgend jaar wel zien hoe verder. Er kan tenslotte in een jaar tijd veel gebeuren. En dat bleek.. Ik werd zwanger! Nog een wens/droom die uitkwam! Tja ik wist dat het een bijzonder jaar zou worden, maar zo bijzonder..! Ik bleek het overige 'geluk' wat ik in Nederland miste, hier in sxm te vinden! Dit heeft er ook voor gezorgd dat mijn plan om hier wel of niet langer te blijven wat sneller werd vastgelegd. Voor nu hebben we besloten om voorlopig hier te blijven en dan volgend jaar te kijken wat we willen doen. Maar in november komen we 2 weekjes naar NL om iedereen weer even te zien! Wat een jaar he?
Hopelijk tot in Nederland!
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5079462
[countryId] => 253
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 737
[author] => Tessa Bos
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/021/160_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-jaar-vol-avontuur
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-04-29
[title] => Sint Maartense
[message] => Daar zit ik dan, al 8 maanden in Sint Maarten. Wat vliegt de tijd hier voor mij om. Ik geniet nog steeds (bijna) elke dag van dit mooie avontuur. En ja de bijna staat tussen haakjes, want net als in NL gaat het leven hier ook niet altijd perfect zoals je het zou willen. Waar het in NL vaak heel gestructureerd gaat en soms voor je gevoel te veel met regeltjes, is het hier vaak te soepel zonder regels en alles op sint maartense tempo.
Je zou namelijk verwachten dat ik nu na 8 maanden hier alles geregeld zou hebben, maar helaas. Je moet je namelijk inschrijven hier om te komen werken. Daar krijgen ze 3 maanden de tijd voor. Bij mij liep dat af rond de feestdagen. Natuurlijk vonden ze mij ongeduldig dat ik belde, want ik moest nog even geduld hebben. Nadat ik in Januari nog een keer belde, kreeg ik hetzelfde antwoord. Het duurde mij erg lang en mijn collega gaf aan dat ik maar gewoon moest aangeven dat ik bij WYCCF werkte. En ja hoor, de eerst volgende keer dat ik ze aan de telefoon had zorgde ze er meteen voor dat ik een afspraak kreeg om de afhandeling te doen. Als je namelijk in de zorg werkt, heb je vaak een streepje voor omdat ze dat belangrijk vinden. Toen ik na 5 maanden eindelijk toestemming kreeg om te werken hier in Sint Maarten, kon ik me inschrijven in het land. Na 6 maanden stond ik eindelijk ingeschreven, kreeg ik mijn ID-kaart en was ik een sint maartense! Nu ik mijn ID-kaart had kon ik dan ook een bankrekening openen. Ik kan je vertellen dat ik hier nog steeds mee bezig ben. Je maakt eerst een afspraak om er een te openen. Dan moet je wachten tot ze je bellen dat hij geopend is. Dan moet je opnieuw langs komen om de kaart aan te vragen en online bankieren. Online bankieren kan meteen geregeld worden, maar op de kaart moet je nog even een paar weken wachten. Hoe ik al die tijd mijn salaris kreeg? Met een cheque. Elke maand sta ik een uur in de rij voor de bank om een cheque in te leveren en er met een envelop vol geld weer uit te lopen. Ja het is ongelovelijk, maar waar. En zolang nog niet alles geregeld is met de bankrekening, zal dit zo blijven. Dit betekend ook de huur in cash betalen aan de huurbaas. Maar ook onze internet rekening. Elke maand weer naar de winkel om geld af te geven. Ben je niet op tijd, gooien ze je uit het systeem. En je zou denken dat je dit allemaal even snel doet. Maar de rijen zijn hier voor alles ongelovelijk lang. Je staat gerust een uur tot twee uur te wachten.. Veel mensen vinden dat leuk en zien het als een uitje. Het eiland is klein dus je kent altijd (naja ik nog niet dan..) wel iemand in de rij. Je kan je dus voorstellen dat ik heeeeel blij ben als ik straks online veel dingen kan regelen!
Nog een ander dingetje, auto. Ook dat is iets waar veeeel tijd in gaat zitten. Tussen 1 Januari en 28 Februari moet je je wegenbelasting betalen. En ook dit kan uiteraard niet online. Iedereen moet het in die maanden doen, dus ja onder de rijen kom je niet uit. Waar je zou denken dat alles op dezelfde plek geregeld wordt, moet je hier van het ene gebouw naar het andere, weer terug naar het eerste en weer naar een andere. Een hele route beschrijving en voor de eerste keer erg gepuzzel. Gelukkig moest Friedali dit ook doen voor haar auto, dus gingen we samen alles uitpluizen. Je begint met een zegeltje (2,50 dollar), zonder dit kan je niks regelen. Je moet een goedgekeurde kaart hebben van de inspectie, de auto moet op je naam staan en de verzekering. Is dat allemaal geregeld, mag je nieuwe nummerplaten ophalen. Elk jaar worden hier de nummerplaten vervangen. Heb je ze niet op je auto, kan de politie makkelijk zien wie zijn belasting nog niet heeft betaald. Dus voor makkelijk geld vangen, staat de politie in Maart aan de kant van de weg te controleren. Dus ipv een geel nummerplaat reed ik met een paarse. Daar ging de mooie matchende kleur met mijn gele auto.
Echter heb ik er niet lang van kunnen genieten. Mijn auto had de eerste paar maanden al wat problemen gegeven, maar daar hield het er in het nieuwe jaar niet mee op. Nadat ik alles net geregeld had, maakte hij een harde knal. Opnieuw naar de garage. Maar dit is hier wel een dingetje, want naar welke garage ga je? Ze zetten je af qua kosten, maken het gene wat stuk is maar maken iets anders stuk, zetten er net geen passende onderdelen in wat later voor problemen gaat zorgen, ga zo maar door. Uiteindelijk kwam mijn collega met een nederlandse monteur aan. Dit voelde meteen een stuk beter! Ik vroeg hem meteen om de hele auto te controleren om ´zeker´ te weten dat dit de laatste reparatie zou worden. Ik had bovendien al genoeg geld aan die auto besteed.. Daar kwam dan toch helaas het advies uit om mijn auto te gaan verkopen. Hij heeft hem berijdbaar gemaakt en daar ging die dan.. Ja met deze auto had ik genoeg mee gemaakt. Hij heeft mij vaak in de steek gelaten, dus echt vertrouwen erop deed ik niet meer. Toch was het echt een carribeanse auto. Hij was geel, had een deuk in de bumper en maakte het geluid van een traktor. Erg typerend voor hier. Daarnaast is er ook nog een keer ingebroken en heb ik met een plastic zak in mijn raam gereden. Ja, ook daarin was ik niet de enige.. En hij liet mij staan bovenop de helling van de berg, waar ik ook nog eens weggesleept ben. In al die jaren in Nederland, heb ik nog nooit wat meegemaakt. Dat haal ik hier in rap tempo in. Straks krijg ik er nog een beetje verstand van ook..
Beetje pijn in mijn hart, maar ook een opluchting toen ik de auto gelukkig heel snel had verkocht!
Op naar een nieuwe auto. Het duurde een hele tijd. Ik wou er dit keer meer zeker van zijn dat ik niet weer een auto kocht die om de haverklap bij de garage terecht kwam. Ik wou het liefst een Suzuki, een niet te klein, maar ook niet een te groot formaat en zat in een ´favoriete´ prijsklasse. De formaat is vooral belangrijk omdat er hier veel ongelukken gebeuren en je liever dan iets meer body hebt, dan dat je meteen een dubbeltje bent. Na 2,5 maand vond ik dan eindelijk een Suzuki! Iets wat ik toch wel erg fijn vond, aangezien ik weet dat dit in principe betere auto’s zijn. De prijs paste ook in mijn kostenplaatje en het formaat was top, het was perfect! Alleen de verkoper had niet al te veel haast om de auto te verkopen. Dus om contact met hem te krijgen moest ik alle geduld hebben. Uiteindelijk proefrondje gemaakt en door mijn monteur laten checken. Ik ging de auto kopen! Echter zou de inspectie binnenkort vervallen. Dit is beter als een locale man dit doorloopt dan een westerse dame. Ze kunnen zeuren over allerlei dingen, of ze kunnen (als je de juiste contacten hebt) je gewoon een goedgekeurd bewijsje geven. De verkoper heeft, zover als ik weet/kan zien, wel de dingen gemaakt dat hij daadwerkelijk goed is gekeurd. Hij zou er een week over doen, maar ook dit ging natuurlijk op zijn sint maartense tempo. Na 2 weken kreeg ik dan eindelijk mijn auto! Daar gingen we weer, alles regelen. Zegeltje, verzekering, auto op mijn naam, wegenbelasting en nieuw nummerbord. Dit keer lijkt het wat meer mee te zitten. Voor zegeltje heb ik mijn collega lief aangekeken en die had er nog wel een voor mij over (scheelt weer 2 uur in de rij staan..!). Verzekering had ik opgezegd en daar zou ik geen geld van terug krijgen, want zo werkt dat hier blijkbaar niet. Je betaald voor het jaar ongeacht of je er het hele jaar gebruik van maakt. Daar baalde ik natuurlijk van, niet dat het hier zo duur is (200 dollar voor een jaar), maar elk centje is een centje. En achteraf gezien had ik natuurlijk mijn verzekering dan beter kunnen laten doorlopen. Gelukkig is Sint Maarten dan ook Sint Maarten. Nadat ik het 2 maanden geleden had opgezegd, was dit nog niet verwerkt. Hij stond dus nog open, waardoor ik hem over kon zetten van mijn carribean car naar mijn Suzuki. Dus geen extra kosten, maar wel voor het hele jaar verzekerd! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de auto nu 2 weken heb en dus de rest nog moet regelen. Het moet allemaal onder werktijd omdat alles hier alleen door de weeks open is, onder dezelfde tijden als dat ik werk. Alles wat ik moet regelen om hier te werken en wonen mag onder werktijd. Maar de dingen zoals autozaken komt voor verlofuren. Daarom gaat alles op de juiste momenten zoeken zodat ik niet weer zo lang in de rij hoef te staan. Maar stap voor stap komen we er wel! Ondertussen rij ik erg prettig rond in mijn nieuwe auto en heb ik er een erg goed gevoel bij! De banden waren erg versleten, dus daarbij slipte ik af en toe wat over de straat. Maar ondertussen scheurt mijn auto (ik noem hem duckface, want eerlijk, daar lijkt hij echt een beetje op..) met 4 nieuwe banden door de straten. Hij heeft een grote beurt gehad, dus bijna pico belloo. Het enige wat er misschien mis mee is, is dat de zijspiegels niet afgesteld kunnen worden en enigszins naar beneden hangen. Maar ja als je je hoofd een beetje buigt kan je er prima in kijken. En de binnenspiegel zit een beetje losjes in zijn schoefjes, dus met een drempel laat hij je zien hoe mooi je bekleding eruit ziet. Ach, die hang je daarna weer recht, prima toch? Ja, dit maakt het toch enigszins een carribean car. Misschien niet geel, maar héé hij heeft ook spiegelramen, dus als je in of uitstapt kan je even bekijken hoe goed je er wel niet uitziet. Is het niet enig? Stiekem is dit voor de warmte, al blijft die zeker daardoor niet buiten de deur, maar mogelijk iets minder.
Ja, wat een land, wat een leven, we doen het er allemaal maar mee. Het eiland vraagt je om wat flexibiliteit en geduld, maar denk dat ik daar toch best aardig in slaag.. Ik geniet in ieder verder nog enorm van het eilandleven en al het gezelligheid wat het met zich meebrengt. Zie de foto’s
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5076780
[countryId] => 253
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 289
[author] => Tessa Bos
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/005/766_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sint-maartense
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-01-29
[title] => Bijzondere tijd
[message] => 2020, het jaar dat voor de meeste mensen in de ban staat van corona. Voor mij niet wetende dat dat het jaar zou zijn waarin mijn wens in vervulling zou gaan: in het buitenland wonen en werken. Dit heeft voor mij het jaar 2020 volledig in een ander positief daglicht gezet. Ondanks dat het maar 3 maanden in 2020 inhielden, heeft het mijn jaar volledig gemaakt en dat zal mijn gedachte aan 2020 voornamelijk blijven. In Nederland wordt het niet makkelijker met de wintertijd en daarnaast de maatregelen die blijven aanhouden en zelfs strenger worden. Voor vele voelt het alsof ik op het juiste moment weg ben gegaan. Voor mij is deze tijd een dubbele tijd. De corona hier beleef ik heel anders. Er is veel vrijheid, waarbij zeker ook wel de regels. Alleen het verschil is is dat de politie hier weinig invloed heeft en ze het bestaan van boa's niet kennen. Daarnaast is het hier erg crimineel geweest tijdens de lockdown en dat willen ze op alle manieren voorkomen. Daarbij is het hier nog steeds warm en het leven veel buiten. De aantallen worden elke dag bekend, maar hoe betrouwbaar dit is, valt erg in twijfel te trekken. Er wordt vaak weinig getest; mensen willen zich niet laten testen, of zijn hier illegaal waardoor ze zich niet laten testen. Ik kan dus gelukkig wel van het eiland genieten, zoals jullie al in mijn andere verhalen hebben kunnen lezen. En ja, ondanks dat dit een heel groot verschil is vergeleken met Nederland, zijn er ook nog veel dingen die anders zijn of nog gesloten zijn. Wat ik vooral lastig vind aan het hier zijn, is dat het soms best lastig is om aan het thuisfront te vertellen wat je allemaal doet. Zeker omdat het hier een enorm vakantie gevoel is met veel gezelligheid, en ik weet hoe moeilijk sommige mensen het, in onder andere Nederland, nu hebben. Daarbij zouden zowel Paula als mijn ouders mij in februari opzoeken. Helaas door de regels is dat op dit moment geen mogelijkheid en dat doet mij natuurlijk ook verdriet. Zo graag wil je je plekje aan hun laten zien omdat dat makkelijker praat en gewoon, dit is nu mijn leven hier. Je wilt ze meenemen naar alle leuke plekjes die je al ontdekt hebt, je werk laten zien, mijn vrienden leren kennen, etc. Helaas moet dat nog even op ze wachten en weet ik ook dat het uiteindelijk gaat komen. De gezondheid van iedereen is op dit moment het belangrijkste en dat dit maar snel over mag zijn! Hoe gek dit misschien ook klinkt, vind ik het ook voor een andere reden 'jammer' om nu niet in Nederland te zijn. Ik had het er met Friedali over en blijk hier dus niet de enige in te zijn. Wij merkten namelijk beide dat we voor ons gevoel nu ook wel een stuk geschiedenis van Nederland missen. We hebben een deel meegemaakt tijdens de eerste lockdown, dus weten hoe het voelde. Maar dat het keer op keer verlengd wordt en met andere regels is toch echt wel een stukje meer. Deze tijd verlichten door af en toe een wandelingetje te maken met vrienden of familie, samen thuis zitten, hapje eten, alles om maar samen deze tijd door te komen. Iedereen zegt maar dat het hier zoveel beter is, en ja dat ontken ik zeker niet. Maar wetende dat je lieve familie en vrienden door zo'n hel moeten en je niks daaraan kan doen, voelt ook machteloos. 2020 zal de boeken in gaan als het jaar van corona en toch voelt het enigzins alsof ik dit gemist heb. Het is lastig uit te leggen, maar een gevoel waarbij ik misschien toch ook bij had willen zijn.
Jullie horen genoeg over corona, dus tijd voor een nieuw verhaal! Hopelijk laat dat jullie de komende 5-10min weer even een kleine glimlach op je gezicht brengen! :)
De feestdagen, wat ga je dan ineens doen als je dit normaal al ingevuld hebt? Al 3 weken van te voren kwamen vrienden met de vraag wat we gingen doen. Poeh, moest ik hier nu al over nadenken? Normaal plannen we een dag van te voren, of de dag zelf. Maar toch uiteindelijk veel dingen met kerst op de planning. Het begon met kerstavond. Ook het moment waarop ik toch ineens mijn familie enorm miste. Heel suf, ik was nog aan het werk toen ik een foto kreeg doorgestuurd van een mooi opgedekte tafel met mooie maaltijden. Iedereen mooi opgetut, met een kerstboom. Ja daar hoor ik toch gewoon bij! Gelukkig stond er ook een leuke planning bij mij op het menu. Een clubje meiden kwamen bij ons eten, ook iedereen mooi in chique kleding. Iedereen had wat lekkers gemaakt en het was echt heerlijk smullen! We gaven allemaal toe dat we nog nooit zo gezond met kerst hadden gegeten, zoveel groentes! Het was een onwijs gezellige avond. Eerste kerstdag had ik uiteraard ook mijn momenten met mijn lieve familie. Mijn collega was laatst in Nederland en liep een dagje met Maud mee (ze kennen elkaar van de opleiding). Aan haar hadden ze cadeautjes meegegeven, wat inhield dat ik ook cadeautjes had om uit te pakken! Het was leuk om er op deze manier bij te zijn, maar na 3 uur facetimen was ik toch wel echt zo gaar als een klontje. Op naar het strand! Ja, dat kan ook gewoon niet anders als je die kans nu een keer hebt! Het was ook echt wel wennen om met kerst in een warm land te zijn. Kerst is hier een groot ding. Kerstversieringen zijn over de top en op werk zijn ze al weken bezig met de voorbereidingen. Muziek wordt gedraaid, maar daar zit een carribean draai aan, heel leuk! En ook Friedali en ik hadden een passende kerstboom gecreeerd. 's Avonds was er een etentje met het ziekenhuis personeel. Ik ken hun nog van Manon, maar ook Jorien en Sabine (een nieuwe meid op het eiland) gingen daar ook heen. Ook hier had iedereen wat lekkers voorbereid! Tweede kerstdag, weer een dag aan het zwembad bij Divi (hotel). Heerlijk met de meiden, aan een cocktailtje met de voeten in het water! Voor 's avonds waren Friedali en ik door vrienden uitgenodigd voor een bbq op het strand. Ook zoiets wat je dan gewoon moet doen want in Nederland zal dit nou niet zo snel met kerst voorkomen! Het was ook weer erg gezellig! En met de klap op de vuurpijl ging ik met Jorien, Sabine en nog wat andere meiden de kerstdagen afsluiten met een heerlijk dansje! Wat een kerstdagen! Ik was best gesloopt na al die dagen. Normaal wacht je tot 16.00uur voordat je naar een etentje gaat. Nu ga je daarvoor nog naar het strand. Je doet dan niet veel, maar bent toch de hele dag bezig. Maar was heel leuk om eens een totaal andere kerst te hebben.
Een week later was het tijd om 2020 af te sluiten en 2021 in te luiden! Er was een privefeest waar wij voor uitgenodigd waren en waar veel bekende waren. Dit was op de boardwalk. Er zouden namelijk op twee plekken in het nederlandse gedeelte vuurwerk afgestoken worden. De boardwalk was één van deze plekken. Een plek aan het strand, in een barretje. Het was een erg geslaagd feest, met heerlijke dansmuziek en leuk gezelschap! Af en toe liep ik gewoon even het strand op, gewoon puur even genieten van het idee dat dit kon. Oud en nieuw op het strand! Ja wat een avond, een zeer knallend begin van een nieuw jaar, waar ik erg benieuwd ben wat het mij gaat brengen! Zo ook heb ik dit jaar mooi even de nieuwjaarsduik meegepikt! Dat hadden ze hier, speciaal voor de Nederlanders, opgericht. Een aftel moment waarop we met z´n alle het water in doken! Ja dit was zeker warmer dan de andere keer dat ik het in Nederland heb gedaan, maar voor de tijd van het jaar was het water toch echt wel goed fris! Je kon daarna zelfs ook erwtensoep halen en een unox muts. Helemaal ingespeeld op de vele Nederlanders hier!
Sint Maarten is een eiland waar het vooral heel erg mooi weer is. Maar ook hier kan er een flinke regenbui naar beneden vallen. De locals zijn er vol van overtuigd dat je ziek wordt van regen. Zo was ik laatst met mijn local collega en haar vrienden weer hiken en begon het wat te spatten. Waarop ze tegen mij zei: "Ik hoop niet dat je snel ziek wordt van regen". Ik antwoorde daar vervolgens op met: "Wij Nederlanders worden niet ziek van regen". Ze keek me enigzins gek aan.. Iets wat ik hier ook erg bijzonder van vindt, is dat het 'toegestaan' is om te laat te komen als het regent. Waar in Nederland vele door de regen heen fietsen en op tijd verwacht worden, gaat iedereen hier met de auto en mag je dus te laat komen. De eerste keer dat ik besloot te wachten tot het droog was, ging erg tegen mijn principes in. Maar vervolgens op het werk kwam iedereen tegelijkertijd aan, te laat dus. Dit is dan wel weer anders als het echt een hele ochtend regent. Daarnaast is het ook standaard dat op een regenachtige dag patienten niet komen. Ze bellen niet af, ze komen gewoon niet. Je weet tenslotte dat het regent en dat ze daarom niet komen. Erg bijzondere manier. De reden die ze er voor geven is dus dat je er ziek van wordt, je haar er van door de war gaat (en alles draait hier om uiterlijk), en de weg is slecht dus gevaarlijk. Zoals ik al eerder in een blog had verteld zitten er gaten in de weg en met regen vallen er stenen van de bergen af die op de weg terecht komen. Dus ja hier geef ik ze wel enigszins gelijk in. De plassen water op sommige plekken blijven ook nog wel een enige tijd staan. Zo heb ik een fout gemaakt. Ik rij namelijk altijd met mijn ramen open, tenzij het heel hard regent en dus naar binnen komt. En er was mij al wel eens gezegd dat je daarmee moet oppassen door de plassen. Of jij rijd de plas zover omhoog of een tegenligger. En ja vooral een tegenligger kan het water goed laten 'opspringen'. Nou je voelt hem al aankomen.. Ik was 'lekker' aan het rijden (en natuurlijk met nog 2 mensen die bij mij in de auto zaten), toen ik een volle plas water in mijn gezicht kreeg van een tegenligger. Ik was echt goed nat.. Dat heb ik ook weer afgeleerd!
Een ander natuurfenomeen zijn aardbevingen. Iets wat ik nog nooit had meegemaakt, maar toch ook wel stiekem benieuwd naar was. De eerste keer was met Manon (ja ik gooi al mijn gebeurtenissen in mijn blogs door elkaar..). Ik sliep toen nog bij haar in het hotel. En ik slaap graag met een fan aan welke boven je bed draait, maar dan gewoon op de laagste stand. Manon wou hem graag op de hoogste stand, dus dat deed ze. Mijn opmerking was: "nu heb je hem zo hard aangezet dat zelfs het hele bed ervan begint te schudden". Manon begon te lachen en vertelde dat het een aardbeving was. Het was gewoon te toevallig en op een grappig moment. Voor je het doorhad was het alweer voorbij. En zo heb ik er in de tussentijd nog 2 mee gemaakt. Het zijn vooral kleintjes, waarbij het soms zelfs onduidelijk is wat het nou precies was.
Ander moment met Manon was toen wij bij een buiten barretje zaten en ik ineens iets in de lucht zag vliegen. Ik dacht eerst aan een vallende ster, maar dat duurde wel erg lang want ik kon het zelfs aan Manon laten zien. Manon was er van overtuigd dat het vuurwerk was. Maar dat was dan echt een verloren pijl en ik had niet het idee dat dat het was. Dus uiteindelijk wat opgezocht en we kwamen tot de ontdekking dat het een vuurbal zou zijn. Later hoorden we dat dat inderdaad wel eens voorkomt. Bijzonder om zo, in een relatief kort tijdsbestek, al aardig wat te hebben gezien/meegemaakt aan natuurverschijnselen. Het is een prachtig land wat me blijft verbazen!
Nieuwe verhalen volgens snel! Voor jullie allemaal veel sterkte in deze lastige tijd, hou nog even vol, ik denk aan jullie!
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5076391
[countryId] => 253
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 280
[author] =>
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/002/364_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bijzondere-tijd
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-06-09
[title] => Land in zicht!
[message] => Land in zicht!
4 juni, we verlaten Curaçao. Komen we hier ooit terug? Eerst maar eens naar het volgende stukje van ons Koninkrijk reizen. Het is twaalf uur en we verlaten ons huisje aan de zuidkant van Willemstad. Na een half uurtje rijden met de witte huurauto bereiken we de bescheiden luchthaven. Over m’n schouder werp ik nog een blik naar de omgeving van de startbaan. Gisteren heeft de zoektocht naar een, verloren, wijngaard van de Hof van Twente uit Bentelo niets opgeleverd. Mijn ogen turen in de verte. Helaas geen druivenstruik te zien.
Even later neemt een enthousiaste stevige dame, in een te strakke zwarte pantalon, voor Alamo onze auto in. En dan begint het wachten, inchecken, wachten en hopen dat de vlucht naar Sint Maarten vandaag toch nog vertrekt. Want wat blijkt: “Ze houden het vliegtuig in Paramaribo vast”, vertelt een jonge vrouw, met lange dreadlocks, en een groot vraagteken op haar gezicht. “Vertrekken we vandaag nog”, vraag ik bedremmeld. Maar niemand weet wat er gaat gebeuren. Gewoon niet zo moeilijk doen en op je af laten komen. Op de tijd te doden kijk ik wat rond. Een luchthaven heeft overeenkomsten met een terrasje. Bij de balie ratelt het. Een printer spuugt een lange reeks aaneengesloten kettingformulieren uit. Zelfs een Kringloopwinkel zou die printer niet meer aannemen. Uren later stappen we dapper in een oude Fokker. Zo’n type die we zelfs 50 jaar geleden in ons land niet meer zagen. Enfin, ons derde eiland komt toch in zicht. 1000 km overbruggen, op naar de bovenwindse eilanden. Philipsburg op Sint Maarten is een noodzakelijke tussenstop met overnachting. Om uiteindelijk in Sint Eustatius aan te komen. Die avond, in het donker, bereiken we toch nog ons overnachtingsplekje. ‘s Ochtends worden we gewekt door het typische geluid van bedrijvigheid. Ik trek de luxaflex open en zie waar we terecht zijn gekomen. Voor ons staan huizenhoog zeecontainers op elkaar gestapeld. Vrachtwagens met opleggers rijden af en aan. Hijskranen doen hun best om de overslag zo precies mogelijk uit te voeren. We zijn bij de haven terecht gekomen. De boterhammetjes, die tussen de korte broeken gepropt zijn, komen ietwat verkreukeld uit de koffer. Het smaakt nog prima. Bovendien om met lege maag de zee op te gaan is vragen om problemen. Want we gaan verder met de boot. Enkele uren later lopen we met rugzakken en koffers van het ene havenkantoor naar het andere. En dan is het flink schrikken. De tickets kunnen alleen contant afgerekend worden. Jan kijkt zorgelijk want hij weet wat de prijs is. “We zien wel”, denken we stoer. Met ‘het lost zichzelf wel weer op’ proberen we elkaar moed in te praten. Al de dollars worden uit alle hoeken en gaten bij elkaar geschraapt. $ 283,00 oei $ 17,00 te weinig. De veerdienst naar Sint Eustatius gaat maar op enkele dagen in de week. In het snikhete open kantoortje van 4 vierkante meter loopt onze temperatuur verder op. Totdat de jongedame gebiedt om de bagage op de weegschaal te zetten. “Two tickets?” We knikken. Op dit Nederlandse deel van Sint Maarten is de voertaal Engels en het betaalmiddel de dollar. “$ 150,00 please. Hè? Het is de prijs voor twee enkeltjes. Een beetje dom van ons, een vergissing. Een retourtje hebben we niet nodig. Omdat de reis vervolgd wordt naar Saba. Opgelucht haal ik adem. Een half uur later stap ik in een metalen overdekte boot. In het ruim beneden ruikt het naar diesel. De motor is niet afgedekt en bevindt zich tussen de passagiersstoelen. Dan maar naar het bovendek. In de afgesloten ruimte, waar de airco volop draait, zoeken we een plaatsje bij het raam. Leuk twee uur naar buiten kijken. Volop genieten van de zee. De overige passagiers zijn kennelijk eilandbewoners. Zij komen met gigantische zware koffers en dozen aan boord. Een kwartier voor vertrek vaart de boot uit. Ach we nemen het maar niet zo nauw. Buitengaats laat de zee zich van een onstuimige kant zien. Het bootje dat alleen passagiers vervoert en geen voertuigen bonkt op de golven. Het schip zwaait van links naar rechts. We kijken elkaar aan. Waar zijn we nu weer in beland? Ik probeer de focus op de horizon te leggen. Er is één kwartier voorbij. Nog een uur en drie kwartier te gaan. Ik moet mijn ratio geweld aan doen. “Deze boot is al langer in de vaart, hij vaart regelmatig op en neer, de kapitein weet wat hij doet…..” De angst om te vergaan en het beeld om naar de haaien te gaan verdwijnt niet. Vooral ook diep adem halen om de zeeziekte te trotseren. Ik kijk op mijn horloge. Gelukkig, het eerste half uur zit er op. De locals om mij heen geven geen krimp. Het water slaat hoog tegen de vierkante patrijspoorten aan. Bij het heen en weer zwaaien van de boot hoor ik het voortdurend kraken. Dat belooft niet veel goeds. Hadden we nou toch maar… schiet het door mijn hoofd. Het gekraak wordt steeds heviger en luider. Ik probeer aan leuke dingen te denken. Wat gaan we ook alweer doen op het eiland? Wat wil ik zien? De tijd kruipt voorbij. Ik kijk voortdurend de wijzers van mijn uurwerk vooruit. Juist als ik weer mijn hoofd naar rechts draai om daar de horizon op te zoeken, zie ik in de verte land. Ik stoot Jan aan. Kijk land in zicht! Op ons beider bleke gezicht verschijnt een glimlach. Nog even volhouden. Een kwartiertje later weten we niet hoe snel we van boord moeten komen.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5094129
[countryId] => 253
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 20
[author] => Yvonne
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 528756
[travelTitle] => In de voetsporen van onze voorouders.
[travelTitleSlugified] => in-de-voetsporen-van-onze-voorouders
[dateDepart] => 2023-05-20
[dateReturn] => 2023-06-30
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/sint-maarten,philipsburg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => land-in-zicht
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => karlijnenemilegaanopavontuur
[datePublication] => 2023-03-09
[title] => Sint Maarten
[message] => —een link naar wat foto’s in de eerste reactie onderaan!—
27 feb 2023
We nemen afscheid van onze host George in Oranjestad(Aruba) en stappen op het vliegtuig naar St Maarten. Om ons heen zitten allemaal zeilers. Binnen een paar dagen begint de Heineken Regatta en we proberen nog vrijwilligerswerk te scoren. Helaas blijkt onze vriend Charlie van de Sea Rescue (die we op onze vorige reis hebben ontmoet en ons meenam als vrijwilliger) niet op het het eiland te zijn. Ook hebben we ons opgeven als vrijwilliger via de website, maar nog niets gehoord.
We hebben een Airbnb gehuurd in Cole bay, wat in de buurt van het Heineken regatta festivalterrein is. De studio blijkt splinternieuw en van alle gemakken voorzien.
We droppen onze spullen en lopen naar Simpson Bay en de Sint Maarten Yacht club waar we een biertje drinken. We zien de Poolse Volvo ocean racer (“i love Poland”) in de baai liggen waar we in 2020 even op en in mochten kijken. Het is erg indrukwekkend hoe minimalistisch deze boten zijn ingericht om gewicht te besparen.
Verder lopen hier veel zeilers, maar niemand van de Heineken Regatta organisatie. Op naar onze stamkroeg de Soggy Dollar Bar. Zelfs met de huidige inflatie zijn de biertjes tussen 5-7 uur nog steeds maar 1 dollar.
Alle herinneringen uit 2020 komen weer boven; Corona sloeg in en NL zat al in lockdown. Wij waren nog aan het feesten op St Maarten. We stonden op het punt om naar het kleine en afgelegen Saba te gaan en ontmoeten in de Soggy Dollar bar een oud baasje genaamd Desmond. Hij woonde al jaren op een zeilboot in de baai bij Sint Maarten en had zelfs een orkaan overleefd op die zeilboot. Hij zei dat als we vast zouden komen te zitten, dat hij ons zou komen halen en gaf zijn telefoonnummer. Nu zien we hem weer! Voor hem destijds een klein gebaar, want hij herkende ons niet meer. Voor ons was het van grote betekenis om een plan B te hebben als we niet meer van Saba zouden kunnen komen. Dat was doorslaggevend om toch te gaan ook al wisten we dat de ferry’s uit de vaart zouden gaan. We zouden immers met een vliegtuig Saba verlaten. Ten tijde van het boarden, werden alle andere passagiers verteld dat ze niet mee mochten en wij wel. We waren 2 lucky bastards…
Aan de bar, waar non-stop biertjes geopened worden, raken we in gesprek met Gerard, een langharige vrijbuiter uit UK die al jaren in de Caribbean woont. Hij probeert een motorjacht te verkopen van 50 voet. Hij begrijpt niet dat we naar Sk Kitts willen (hij vindt het saai), al heeft hij wel meerdere tips voor Antigua aangezien hij daar 2 jaar gewoond en ten tijde van Corona 6 maanden heeft vastgezeten (met een zweverige tinder-date die hij pas kende).
De sfeer in St Maarten is zo anders dan op Aruba. Wellicht komt het doordat Aruba meer gericht is op Amerikaans toerisme. Misschien omdat Sint Maarten, vergeleken met de andere eilanden, veel handel en concurrentie toelaat. De mensen die we op St Maarten tegenkomen lijken iets vrijer, gezelliger en spontaner. Of ligt het aan ons? Hier voelen we ons in ieder geval thuis!
28 feb 2023
Aangezien we nog steeds niks gehoord hebben van Heineken, gaan we zelf op zoek. We lopen naar het festivalterrein (waar ze aan het opbouwen zijn) en komen via via terecht bij een NL dame die de vrijwilligers regelt. Ze had het zo druk gehad dat ze ons niet had geantwoord. Maar er blijkt nog plek te zijn in het schema! We nemen 3 shifts voor onze rekening verdeeld over 3 dagen. Binnen een uur is er een briefing voor de vrijwilligers die mensen moeten vervoeren met een rubberboot in de baai. We zijn precies op tijd!
Het blijkt dat Desmond zich ook heeft opgeworpen als vrijwilliger. Hij is 20 minuten te laat op de briefing en haalt eerst een biertje uit zijn tas voordat hij gaat zitten. Hij neemt wat late shifts voor zijn rekening die niemand wil.
1 maart 2023
We halen onze Regatta crew shirts op en beginnen aan onze shift. Vandaag zijn we allebei Dockmaster. Emile staat bij de festivallocatie/Port-De-Plaisance “Dockmaster PDP, over” en Karlijn bij de Yacht club (waar alle boten de lagoon in komen). Ondanks dat we elkaar dus de hele dag niet zien, communiceren we vandaag op kanaal 68 van de marifoon.
Tussen deze locaties varen er dingy’s heen en weer en wij moeten regelen dat er continu boten beschikbaar zijn. Vandaag is de inschrijving en het is vrij rustig.
Karlijn moet nog even ingrijpen tussen de vrijwilligers, want vrijwilliger Patrick (60 ) is een beetje beledigd als ze voorstelt dat hij in zijn eentje op een kleinere boot gaat varen ipv twee andere vrijwilligers die samen een boot bedienen. Hij praat amper meer met haar en gaat een eindje verderop zitten. Wat een kinderachtig haantjes gedrag! Maar goed dat de Dockmaster het laatste woord heeft.
Na onze shift gaan we pizza eten met de andere vrijwilligers op het festivalterrein. We spreken nog uitgebreid na met Mike, een man uit UK die hier al 15 jaar in Simpson Bay woont.
2 maart 2023
We brengen een wasje naar de wasserette en gaan naar Marigot (aan de Franse kant). Ten opzichte van 2020 is er alweer meer opgeknapt en is het centrum wat gezelliger geworden met leuke winkeltjes. We doen wat boodschappen en wisselen geld. Ook nog even lunchen bij ons favoriete restaurant aan de haven ‘O Plongeoir. Dan door naar Philipsburg om onze tickets op te halen voor de komende ferry’s naar St Eustatius en St Kitts. Karlijn had ze al gereserveerd per e-mail, maar de dame achter de desk ‘is niet de dame van de e-mail’ en doet ook niks met e-mail. Dus we krijgen gewoon de kaartjes mee zonder dat ze weggestreept worden tegen de reservering. Het is bizar hoe dit soort simpele processen hier werken. Gewoon met uitgegeven bonnetjes op doordrukvelletjes zonder systeem. We sturen toch nog maar een e-mailtje erachteraan dat we ze inmiddels hebben. We bleken inderdaad dubbel te staan.
En dan weer klaarmaken voor onze tweede shift van 19-23 uur waar we zelf op de watertaxi (rubberboot met 75pk) varen! Het is gezellig druk en we ontmoeten veel zeilers die meedoen aan de race. We zijn continu aan het varen door de mooie lagoon van Simpson bay die vol ligt met enorme jachten en zeilboten. Aan het einde hebben we vooral veel dronken mensen te vervoeren, maar gelukkig valt niemand van boord.
We sluiten nog gezellig af met een biertje samen met de crew.
3 maart 2023
Wekker om 6.30 uur is wel pittig! Waarom hadden we ons voor deze shift opgegeven??? We gaan survey’s afnemen in de Yacht club onder bezoekers en ex-zeilers van de Heineken regatta. Alleen blijkt de survey niet zo goed in elkaar te zitten zodat er vaak wat verwarring ontstaat. Het is gezellig om een hoop mensen te spreken, maar we vragen ons af of mensen de survey wel echt invullen met de QR code. Een aantal oudere bezoekers kunnen überhaupt niet met de QR code omgaan of hebben geen camera die het aankan.
Om 8.30 uur gaat de brug van de lagoon naast de Yacht club open om alle zeilboten weer door te laten die aan de race gaan beginnen, waardoor we alles mooi kunnen volgen. Dit is dan wel een mooie bijkomstigheid van dit vroege tijdstip!
Na onze shift moeten we snel naar huis om de backpacks in te pakken en naar een andere Airbnb te verhuizen, omdat er geen plek meer was. Gelukkig is de andere maar 1 km verder, maar het lopen in de volle zon valt wel tegen. In de nieuwe Airbnb gaan we eerst eens een siësta doen. Einde middag lopen we naar Lagoonies Bar/restaurant om een drankje te doen aan de haven. Vervolgens door naar de Soggy Dollar, waar we Philipp weer zien (een van de andere vrijwilligers). We gaan door naar het festivalterrein met een groep en worden door Patrick naar de andere kant gevaren, die inmiddels weer tegen Karlijn praat (waarschijnlijk omdat hij nu wel op de grote boot mag varen!).
Er is een leuke live band en het is behoorlijk druk. Met onze crew t-shirts krijgen we ook de nodige vrijwilligersbiertjes! Voldaan van de gezelligheid lopen we weer naar huis!
4 maart 2023
Vandaag huren we een auto om het eiland te gaan verkennen. We nemen de bus naar Europcar, want online lukt het door een bug op de website niet om te boeken. De dames achter de balie lukt het ook niet, terwijl ze wel een auto beschikbaar hebben. Uiteindelijk moeten we online boeken voor morgen en zetten zij de boeking weer handmatig over op vandaag. Ze zijn inmiddels een uur met ons bezig en je zou van dit bedrijf toch wel een iets beter systeem mogen verwachten… anyway we kunnen in ieder geval rijden!
We gaan met name de Franse kant van het eiland ontdekken en beginnen in Grand Case. Het blijkt een leuk gezellig plaatsje aan de kust wat bekend staat om de goede restaurants. Wel valt op dat de gebouwen allemaal zo dicht op het water staan, dat dat zeer kwetsbaar lijkt met een orkaan of storm. We komen langs de prachtige baaien Anse Marcel, Orient Bay en Oyster Bay. Bij de laatste zien we Steve uit onze Airbnb; hij had de bus genomen en was een behoorlijk stuk gaan lopen door het bergachtige gebied. Maar het is wel een beetje te zwaar om ook nog terug te lopen. We geven hem een lift naar het busstation van Marigot. Wij gaan aan een kleine lagoon een hapje eten, want koken kunnen die Fransen wel!
5 maart 2023
We maken met de auto nog een rondje richting Philipsburg en bezoeken de ruïne van Fort Amsterdam. Dat heeft een mooi uitzicht op de zeilers van de regatta. We zien dat de Poolse Volvo ocean racer weer voorop zeilt!
We leveren de auto in en lopen vanaf Maho beach (waar die vliegtuigen zo dicht overkomen) naar Simpson bay via het strand. Bij de strandtent Karakter strijken we neer en hebben een mooi uitzicht over de baai. Kort daarna begint een DJ heel relaxt te draaien. Wat een top plek! Er ligt een mooie driemaster, genaamd The Black Pearl in de baai, die wij ook een paar jaar geleden in Montenegro hebben gezien. Dit is een zeilschip van 107m. En daarnaast een motorjacht met een helicopter op een platform. We bestellen wat eten en een Bucket Carib biertjes (ook al hebben we onze Heineken crew shirts aan). Einde middag lopen we door naar de Yacht Club waar de meeste zeilboten alweer terug zijn na hun laatste race. We ontmoeten nog een vrouw uit New York die vertelt over de verdeeldheid in Amerika en dat ze soms amper iets durft te zeggen omdat mensen agressief worden. Het tweepartijenstelsel in de politiek helpt daar niet bij. Ze denkt erover om naar Italië te emigreren.
Vervolgens gaan we met een groepje vrijwilligers van de regatta door naar het festival. Het is enorm druk en gezellig met een mix van locals en toeristen. Alleen is het niet echt onze muziekstijl. Er is een biertap wedstrijd waar wij en Robert (een zeiler) aan meedoen. Karlijn wint een Heineken pet en zonnebril voor het beste biertje.
Na afloop kunnen we een lift van de watertaxi naar Lagoonies krijgen waardoor we maar 100m hoeven te lopen naar huis. Wat een mooie afsluiting! Morgen uitbrakken op de ferry naar St Eustatius!
[userId] => 184240
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091542
[countryId] => 253
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 122
[author] => Karlijn en Emile
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 528484
[travelTitle] => Caribbean 2023
[travelTitleSlugified] => caribbean-2023
[dateDepart] => 2023-02-21
[dateReturn] => 2023-04-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/sint-maarten,philipsburg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/184/240_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sint-maarten
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-10
[title] => De laatste dag van onze droomvakantie!
[message] => Jeetje laatste dag..
Gisteren hebben we de laatste dag van onze vakantie op een hele leuke manier afgesloten. Na het ontbijt hebben we wederom, gewoon bij ons hotel, een auto gehuurd. Een Suzuki Dzire. Prima auto.
We zijn hiermee naar Maho Bay gereden. Dit strand staat bekend om het spotten van de vliegtuigen die heel laag aan komen vliegen om te landen. Van te voren, in Nederland, had ik hier wel eens filmpjes van gezien en toen dacht ik nog... nou dat zal wel meevallen zo laag over vliegen. Maar het is echt zo! Je kan ze bijna aanraken. Echt bizar dat dit mag en kan.
In de ochtend kwamen de kleine vliegtuigen binnen. Zelfs zo'n klein ding als wij hadden naar Saba. Maar net na de middag kwamen de grote jongens binnen. Delta Airlines, Air France noem ze maar op. Machtig om te zien hoe zo'n Boeing aankomt, landt en dan vol in de remmen moet.
Maar ook het opstijgen is spectaculair. Hij rijdt bijna tot op het strand, keert dan zodat het vliegtuig met zijn kont naar het strand staat. Dan gaan de motoren aan en komen ze op toeren. Dan geeft hij gas en schiet vooruit. Maar dan komt het. Door het gasgeven komt er zo'n luchtverplaatsing van dat vliegtuig af, dat als je er achter staat werkelijk waar omver geblazen wordt. Echt ongelofelijk maar ook wel levensgevaarlijk.
Tijdens het spotten van de vliegtuigen hebben we lekker wat gegeten en gedronken bij zo'n gezellig strandtentje. Daarna zijn we gaan shoppen. Robin heeft nog wat sigaretten gekocht ($18 dollar voor een slof) en we hebben nog wat leuke souvenirtjes gekocht voor thuis.
Ook zijn we nog even naar onze 1e bestemming gereden in Simpson Bay. Robin had hier een mooie armband gezien en gaande weg de vakantie heeft hij geen mooiere gevonden. Dus we zijn teruggereden en hebben die armband alsnog gekocht. Na het afdingen hebben we er een leuk prijs voor betaald. Iedereen blij!
Daarna zijn we op ons gemakje teruggereden naar ons hotel. We hebben nog wat gezwommen en geluierd. 's Avonds hebben we tijdens het eten de vakantie doorgesproken. Wat zijn de afgelopen drie weken voorbij gevlogen. Wat vonden we het leukste, wat vonden we minder leuk. Enz. We komen echt alle drie tot de conclusie dat we nergens spijt van hebben en het echt enorm naar ons zin hebben gehad. Ook is het wel bijzonder dat we de afgelopen weken geen één keer ruzie hebben gemaakt. Gewoon helemaal niets. En dat terwijl we al die tijd op elkaars lip hebben gezeten. Het ging gewoon super goed en daar ben ik best trots op.
Maar dan 's morgens worden we wakker en beseffen we dat we naar huis moeten. De tassen worden weer ingeladen, we gaan nog even douchen en ontbijten. Maar dan komt toch echt het punt dat er een einde aan komt. De taxi is gebeld en we vertrekken zo naar de luchthaven. We vliegen om 14.00 uur met KL0787. We zitten niet bij het raam maar in het middenpad. Gelukkig wel met zijn drieën naast elkaar. We hebben ons online al incheckt dus hopelijk gaat het zo allemaal voorspoedig.
We hebben een tussenstop in Trinidad maar helaas mogen we het vliegtuig niet uit. En als dan alles goed gaat komen we morgenochtend om 08.30 uur aan in Nederland.
Tot dan!
Liefs van ons.
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082505
[countryId] => 253
[pictureCount] => 28
[visitorCount] => 118
[author] => Mandy
[cityName] => Marigot
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/042/502_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-laatste-dag-van-onze-droomvakantie
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-09
[title] => Hommage Hotel en Residences Saint Martin
[message] => We zijn vandaag aangekomen op onze 6e en laatste locatie. Hommage Hotel en Residences in Saint Martin.
Gisterenavond hadden we de rugzakken al helemaal ingepakt. Dus vanochtend was het nog een kwestie van de toilettas inpakken en wat dingetjes opruimen. Het regent deze ochtend enorm dus rennen naar de auto. Om 08.00 uur hadden we alles al in onze huurauto en zijn we vertrokken. Het is vandaag moederdag. Dus mocht ik een leuke restaurantje uitzoeken om te ontbijten. Links bovenin in Anguilla heb je restaurant Strawhat. Een prachtige locatie gelegen aan het strand met een schitterend uitzicht op zee. Perfect voor een Moederdag ontbijt. Het was inmiddels gestopt met regenen en de zon brak door. Hier hebben we dan ook heerlijk gegeten.
Na het ontbijt zijn we wederom naar de ATM gereden. We hebben afgesproken dat we het P (pinnen) woord en het O (overboeken) woord niet meer uitspreken tijdens deze vakantie.
Daarna zijn we op weg gegaan naar de Ferry. Wat wel opvalt als je zo over dit eiland rijdt, en dan vooral als het net geregend heeft, heel dit eiland ruikt naar Cannabis. Echt waar. Echt zo'n weeïge lucht. Zal ons niets verbazen als ze deze plantjes overal in de akkers verbouwen.
Ook het links rijden blijft een dingetje waar je heel de tijd bij na moet denken. Vooral als je ergens een oprit in rijdt. Dan moet je niet de rechterbaan hebben maar de linker. Dat is nog wel eens mis gegaan. Ook het op tijd remmen voor de enorme drempels en kuilen is een dingetje. Alle complimenten voor Johan want we hebben onze huurauto zonder schade ingeleverd bij de verhuurmaatschappij.
Bij de Ferry moesten we eerst weer inchecken. $ 30 p.p. voor de overtocht. Daarna moesten we door naar het loket van de vertrek belasting. $ 28 p.p. toen door naar de paspoort controle. Geen stempel maar wel zonder problemen erdoor heen. De betreffende douanier wenste me wel Happy Mothersday! Leuk he. En gelijk mochten we doorlopen naar de boot. Die vertrok gelijk. We hebben zelf geen minuut hoeven wachten. Beter konden we dit niet plannen. Helaas was er geen buitendek op de Ferry dus we hebben tijdens de 20 minuten durende overtocht braaf binnen gezeten. Bij aankomst weer controle. Wij onze ESAH papieren (aparte Covid verzekering omdat we weer Sint Maarten binnen komen $ 15 p.p.) aanbieden. Was dit niet meer nodig. Grrr!
We komen immers van een land af waar testen nog normaal is dus als je dan terugkomt in Sint Maarten/Saint Martin hoef je niets te laten zien want je bent dan toch niet besmet.
Helaas wordt dit dus nergens gecommuniceerd en hebben we het voor niets afgesloten. Maar ja, als je alles van te voren weet..
Bij aankomst in de haven staan er dit keer geen personen met bordjes. Geen taxi, geen huurauto. O jee wat nu. Eerst maar koffie dan. We lopen een Franse Bakery binnen. Het zweet gutst uit ons lichaam. Omdat het vanochtend geregend heeft is de lucht vochtigheid heel hoog en dan dat gesjouw met die rugzakken helpt ook niet echt mee.
We bellen een aantal auto verhuurbedrijven maar we krijgen steeds een negatief antwoord. Geen auto beschikbaar, niet voor twee dagen wel voor drie dagen enz enz. We bellen het hotel. Op de website staat dat ze een pick-up service hebben. Helaas vandaag ook niet want het is zondag. Nog even proberen we te liften. Dat leverde vele lachende gezichten op maar dat is natuurlijk ook kansloos met drie personen en al die bagage. Dan maar een taxi. Die hebben we zo en die brengt ons dan ook naar het hotel. We zijn er binnen een kwartier. Helaas is onze kamer nog niet klaar (De Early in-check was € 20,- extra, hebben we niet betaald) dus we moeten nog even wachten. Geen probleem.
We mogen onze bagage stallen in een afgesloten ruimte en krijgen wat strand lakens mee. Eerst naar de bar. Tijd voor een zeer koud biertje.
Dollars doen we niet meer aan. Het is hier weer in euro's. Ook schakelen we over op de Franse taal i.p.v. Engels.
We hebben alweer honger dus lunchen we maar gelijk. Daarna door naar het zwembad. Heerlijk! Heel de middag hebben we alle drie geluierd, gezwommen en boekje gelezen. We zitten nu niet aan de zee maar aan de lagune kant. Ook helemaal prima. Vanuit hier zien we ook de vliegtuigen landen. Blijft leuk om te zien.
De zon brandt goed en we moeten uitkijken dat we niet verbranden.
Rond 17.00 uur gaat de zon weg en gaan we inchecken. We hebben wederom een grote mooie kamer. Met een grote patio. We gaan douchen en ik stuur een e-mail naar school.
Officieel moet Robin morgen weer naar school. Maar ja, dat gaan we niet redden. Hij zal er donderdag pas zijn. Ziek melden gaat ook niet. Want dat moet voor 08.30 uur doen en dat is het bij ons midden in de nacht. En ik ga echt de wekker niet zetten. Dus het wordt een e-mail. Ik heb al vaker met Robin zijn studie begeleider gemaild, dus dat is op zich niet vreemd. Maar ja, wat zet ik erin...
Ik besluit niet te liegen en zeg gewoon zoals het is. Dat we nog op vakantie zijn en dat de dinsdag vlucht honderden euro's goedkoper was als een weekend vlucht. En dat we begrijpen dat Robin hier een aantekening voor zal krijgen maar dat hij er niets aan kan doen. Want wij hebben geboekt. Ben benieuwd hoe Mr. Fred hierop gaat reageren. Spannend. [e-1f62c]
We hebben geen zin meer om buiten ons hotel nog dingen te gaan onderzoeken en besluiten lekker hier te blijven. We lopen naar het restaurant. We zijn verbaasd over ons mooie hotel. Mooi hoor. Prima hotel om onze vakantie mee af te sluiten. En zoals wij zeggen... wanneer eet je het lekkerst? Als je met je blote voeten in het zand kan eten.
Nou dat kan hier. Prachtig, super gezellig restaurant. We hebben heerlijk gegeten en genoten. En geproost op de één na laatste avond. Jeetje, wat klinkt dat gek. Ik word er zelfs een beetje emotioneel van. [e-1f622]
We hebben het hier zo naar onze zin. Doordat we steeds op meerdere locaties zitten is er ook helemaal niets waar je je aan gaat ergeren. We zijn zo gelukkig hier!
Maar ja, aan alles komt jammer genoeg een eind. Morgen willen we nog even naar Maho Bay. Hier komen die vliegtuigen laag over het strand aan, om te landen. Robin wil nog even taxfree inkopen doen. En Johan zou dit het liefst allemaal nog met een autootje doen. We gaan het allemaal zien morgen.
Eerst weer lekker slapen. Dit keer mag Johan op het bijzet bed. Dat was de afspraak voordat we op vakantie gingen. Als je een twee persoonskamer boekt dan boek je dat meestal met een extra bed. Dat is dat meestal zo'n kut opklapbaar bedje, Robin had daar geen zin in. En terecht. Dus we hebben afgesproken dat we om beurten op zo'n bed slapen.
Ik heb er in Simpson Bay op gelegen. Robin in Oriënt Bay en nu is het dus de beurt aan Johan. Begrijp me niet verkeerd. Het zijn prima bedden maar wel 1 pers, en is het niet te vergelijken met een Queen of King bed. Dus als we zo allemaal een keertje erop slapen is het toch weer prima opgelost.
Tot snel
Liefs van ons!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082460
[countryId] => 253
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 140
[author] => Mandy
[cityName] => Marigot
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/042/247_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hommage-hotel-en-residences-saint-martin
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-04
[title] => Studio Oriënt Bay in Oriënt Bay - Saint Martin
[message] =>
Ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen...
We komen net van Philipsburg af met een geweldig carnavalsfeest en dan voelt de dag erna een beetje als een kater. Terwijl dat absoluut niet terecht is!
Oriënt Bay ligt in het Franse gedeelte en wat gelijk opvalt als we 's morgens de gordijnen open doen. Wat een zooi en wat een chaos. Natuurlijk zien we de zee en hebben we een mooi uitzicht. Maar we zijn verwend de laatste dagen en balen in eerste instantie best wel een beetje. Waar zijn we dan nu in terecht gekomen. Maar bij naderende inspectie is het resort in tweeën te delen. Oude meuk met vervallen gebouwen en een hoop puin en nieuwbouw wat er prachtig uitziet en pas geleden volledig gerenoveerd is. In eerste instantie heb je gelijk een mening klaar. Pff wat doen we hier. Maar gaande weg de dag wordt het allemaal duidelijker. Orkaan Irma (2017) was een categorie 5 orkaan. Die de bovenwindse eilanden volledig getroffen heeft. En vooral Saint Martin heeft de aller grootste schade geleden. Helemaal niets stond hier meer overeind. In en in triest. En je ziet gewoon dat de mensen hier het allemaal langzaam weer aan het opbouwen zijn met de middelen die ze hebben. Het is niet zoals bij ons, dat er een aannemer op gezet wordt en dat binnen een paar maanden een heel resort gerenoveerd is. Of dat de schade opgegeven kan worden aan de verzekering en dat na uitkering gelijk alles weer opnieuw opgebouwd kan worden. Daar hebben ze hier gewoon het geld, de mankracht en de middelen niet voor. En zodra je dat weet, ga je de omgeving met andere ogen bekijken. Dan zie je niet meer de zooi maar dan zie je wat ze al wel gedaan hebben. Je krijgt respect voor ze! Je staat weer met beide voeten op de grond.
Oké, als we eenmaal de conclusie hebben getrokken dat het niet zo is als in de folder (geen zwembad, geen supermarkt en geen restaurant) dan moeten er snelle beslissingen genomen worden. We spreken de uitvoerder van de herstel werkzaamheden en vragen naar de dichtstbijzijnde supermarkt (spulletjes halen voor ons ontbijt). Hij vraagt of we in het bezit zijn van een auto. We schudden alle drie van nee. Hij schudt ook zijn hoofd. Hij zegt zonder auto kan je hier niets.
Oké, dus we hebben een auto nodig. Hij gaat voor ons bellen. Binnen een uur zijn we bij onze accommodatie opgehaald, naar de verhuur maatschappij gebracht, papieren ingevuld en zijn we voor de komende dagen de trotse eigenaren van een Nissan March. Prima!
Gelijk gaan we boodschappen doen bij De Super U en rijden we vrolijk terug naar ons resort. Toch makkelijk zo'n auto. We moeten alleen oppassen voor de geiten en ezels die hier zomaar oversteken.
Na het ontbijt gaan we wandelen, langs het strand. Want dat blijft natuurlijk prachtig. En alle Beach barretjes zijn wel weer helemaal herbouwd en in volle glorie aanwezig. We lunchen ergens en wandelen daarna weer op ons gemakje terug. 's Avonds nog een wasje erin en eten we lekker stokbroodje met Franse kaasjes en drinken een goed wijntje.
De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Weer de zenuwen. Het is weer testdag! Want we willen naar Anguilla en daarvoor moeten we nog steeds negatief testen. Tijdens het ontbijt eerst een zelftest. Alle drie negatief. Oké, dan durven we het aan en rijden we na het ontbijt naar een Covid test locatie. Papieren invullen, betalen, testen en wachten. Gelukkig ook hier, alle drie, negatief. Blijdschap overheerst. We kunnen morgen naar Anguilla. We moeten de Ferry nog boeken en ook het hotel moet nog besproken worden maar dat doen we vanmiddag. We gaan nu eerst terug naar het resort om onze spulletjes te pakken voor Island Pinel.
Pinel ligt 10 minuten rijden van ons vandaag. Dus hup weer in de auto en gaan.
Island Pinel is een onbewoond eiland in een prachtig natuurreservaat. Je moet er met een kleine Ferry naar toe. Eenmaal aangekomen kijken we onze ogen uit. Er woont hier niemand maar er zijn wel twee restaurants maar alles draait hier om het snorkelen. Het water is helderder dan kraanwater en de meest kleurrijke vissen zwemmen voorbij. Tijdens de overtocht zagen verschillende mensen zelfs een schildpad en een rog. Als we aankomen gaan we gelijk snorkelen. Wel om de beurt. Want in de meegenomen rugtas zitten toch onze telefoons, pasjes enz en als we die kwijt raken zijn we verder van huis. Dus we snorkelen om de beurt. Maar wat is het mooi. Ik ben toch al een visjes gek, dus ik ga helemaal uit mijn dak. Ook Johan en Robin hebben het goed naar hun zin en zien de ene mooie (grote) gekleurde vis na de ander.
Dan krijgen we honger en besluiten we wat te gaan eten. Gelukkig weten we een leuk plekje te bemachtigen. We bestellen eersteen biertje. Dan komt de menukaart. Dit eiland staat bekend om zijn lobster. Heerlijk! Maar ik doe het toch niet. € 8,50 per 100 gr. Nou ik zie die dingen voor me in de fuik liggen. Die wegen minstens 1,5 kg. Dat ga ik niet doen. Lobster eet ik nog wel een keer ergens anders hier op vakantie. Ik ben en blijf een Hollander he! [e-1f60a]
Gelukkig staan er nog genoeg andere lekkere dingen op de kaart. Er staat zelfs Champagne op de kaart. Dat is een lang gekoesterde wens van Robin. Hier heeft hij vanaf het moment dat we twee jaar geleden geboekt hadden, iedere maand geld voor opzij gezet, om op het mooiste plekje van onze vakantie te trakteren op een goede fles Champagne. [e-1f37e]
En dat is dus hier!
Het eten en de Champagne wordt gebracht en ontkurkt. Robin krijgt alle eer en de serveerster doet het geweldig. Wat een verwennerij. Altijd als wij, in ons gezin, iets te vieren hebben dan drinken wij Champagne. Nu dus ook. We proosten op onze droomreis en we zijn allemaal in en in gelukkig. We beseffen dat deze reis toch echt wel iets bijzonders is. Ik werd er zelfs een beetje emotioneel van. Muts die ik ben.
Natuurlijk wil Robin pronken met zijn fles. In het heldere water, met een sigaar en zijn (nog) afgetrainde lichaam. Wat is het toch een pracht jong! Johan en ik zijn meer dan trotst op hem.
Na het eten gaan we nog snorkelen en dan is het tijd om terug te gaan. Om 17.00 uur gaat de laatste Ferry terug dus we zorgen dat we om 16.00 uur klaar staan. Het is een beetje druk maar gelukkig kunnen we nog mee. We stappen in het autootje en zijn zo weer bij ons resort. Robin gaat gelijk douchen. Johan en ik kruipen achter de computer. Het voorbereidend werk voor Anguilla hadden we natuurlijk in Nederland al gedaan. We moeten nu alleen kiezen tussen twee hotels. Maar na lang twijfelen en alle voor en tegens tegen elkaar weg gestreept te hebben wordt het "Anguilla Great House Beach Resort" in Redezvous Bay.
De tijden van de Ferry hebben we ook al opgezocht. Ook heeft Johan een internationaal rijbewijs aangevraagd. Want ook hier willen we weer een auto huren zodat we heel het eiland, met al zijn Bounty stranden kunnen gaan ontdekken.
Na het zelfgemaakte diner, gaan we onze rugzakken weer inpakken en maken we een plan voor morgen. We zetten om 07.00 uur de wekker. En om 08.00 uur vertrekken we. Eerst langs de bakker en dan gaan we op pad. Het is ongeveer 18km rijden. Dus we zijn dan om ongeveer 09.00 uur in Marigot Bay. (je kan hier op dit eiland niet harder rijden dan in zijn drie [e-1f602])
In Marigot Bay vertrekt de Ferry naar Anguilla en kunnen we onze huidige huurauto inleveren. De vaart duurt 20 minuten. Dus als alles goed gaat, dan zijn we rond 11.00 uur morgen in Anguilla.
Spannend, we hebben er enorm zin in!
Kus van ons!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082274
[countryId] => 253
[pictureCount] => 25
[visitorCount] => 112
[author] => Mandy
[cityName] => Anse Marcel
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/040/914_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => studio-orint-bay-in-orint-bay-saint-martin
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-02
[title] => Carnaval Sint Maarten 2022 Philipsburg
[message] =>
Wat een feest!
Dat is eigenlijk de samenvatting van vandaag.
Afgelopen carnaval in Nederland waren we de eerste dag, na twee jaar, wat onwennig. Na de tweede dag lagen we al in elkaars armen en liepen we polonaise. Na dag vier was het enige grote gezellige carnaval. Iedereen ziet elkaar weer. Mensen kussen en kroelen elkaar weer. Maar bovenal we hebben eindelijk weer eens een feestje.
Nou, dat was vandaag hier precies zo. Alleen wij spreiden Carnaval uit over 4 a 5 dagen. Hier stoppen ze alles in een paar uur. Wat een passie, wat een vreugde, wat een vrolijkheid. Soms ook een tikje ordinair maar bloed gezellig.
En ook hier hebben ze met Covid, 2 jaar opgesloten gezeten en dit is eigenlijk weer het eerste feestje wat ze vieren, met elkaar. En dat hebben we gemerkt. Kroelen, omhelzen, lachen, lol maken, feest vieren maar vooral weer eens gelukkig zijn. Iedereen, en dan bedoel ik ook echt iedereen, had een glimlach op zijn gezicht. Iedereen was aan het swingen. Wat een ritme hebben ze toch he. Als wij al vier keer met onze kont geschud hebben, zijn zij nog met de eerste draai beweging bezig. Wij dansen veel te snel voor dit ritme. Nou moet ik zeggen, ik stond vandaag pal in de zon en er kwam door de menigte geen wind (dus wel muggen) en nou snap ik wel waarom ze zo langzaam bewegen en extra schudden. Het is gewoon te warm voor inspanning en met die heup bewegingen jagen ze de muggen weg. [e-1f602]
Afijn, alle gekheid op een stokje.. Het was een top dag!
Vanochtend nog wat gezwommen en daarna gedoucht en aangekleed voor de parade. De hotel eigenaar kwam nog naar ons toe om te vragen of de late check-out naar onze zin was en we mochten zelfs zo lang blijven als we zouden willen. Ook mochten we de hotelkamer stoelen mee naar beneden nemen. Geen enkel probleem. Niets te gek. Hebben we natuurlijk niet gedaan maar alles om het ons naar de zin te maken.
Hier worden geen hekken gezet. Er komt een wagentje langs (de optochtcommissie) en die spant een touwtje. En iedereen blijft er braaf achter staan. Dan volgt de controle auto. Gewoon met bier achter het stuur. Hier nog heel normaal. Dan wacht je tot de parade begint. Eerst de jeugd, met de verschillende scholen. Daarna, denk ik, de verschillende buurtschappen. Bij ons draait het om de wagen en de kostuums, hier om het outfit met veren en de dans. Het is hier heel warm dus ze hebben ook heel weinig aan. Robin zei, je moet moeite doen om een vrouw met een bh te spotten. Bijna niemand draagt hier zo'n ding, hoe groot de borsten ook mogen zijn. Ook de billen zijn hier enorm. Ik val gewoon niet eens op. Maar de bikini broekjes zijn dan juist weer heel klein. Maar hier past dat en hoort dat zo. Ook onze buik in houden is hier niet nodig, Het zijn allemaal big mama's en papa's, die trots zijn op wat ze hebben. Dus we passen ons maar gewoon aan [e-1f60a]
Na de jeugd volgen de vele Miss Carnaval. En dan komen de groepen. Eerst een vrachtwagen met muziek, zanger of dj. Daar achter de betreffende groep. Swingend en schuddend alsof het een lieve lust is. Wat zijn ze mooi en wat dansen ze prachtig. Geweldig om mee te maken. We genieten dan ook van iedere minuut.
Na drie uur is de parade voorbij. Gelijk wordt het touw weer opgerold en de straat geveegd. De politie loopt er met meerdere mensen achteraan. En iedereen die vervelend dronken is of tegen werkt, wordt gelijk afgevoerd.
We drinken ons biertje op en halen onze spullen van de kamer en checken out. We lopen naar de taxi standplaats en we kunnen gelijk instappen. Hup, via een omweg de "snel" weg op. Na een paar minuten rijden we over de Franse grens. Merk je niets van. Er staat alleen een bord. Anders hadden we het niet eens geweten. Dan komen we aan bij onze studio in Oriënt Bay. Inderdaad kunnen we met de handleiding zo onze studio vinden en ook de sleutel hebben we zo. Van de omgeving hebben we nog weinig gezien want het is donker maar de studio zelf is prachtig. Lekker groot.
En zoals gepland heeft deze studio een wasmachine. Alle vieze onderbroeken verzamelen. We zitten nu moe maar voldaan op ons bed. Johan is film aan het kijken. Robin is met Ise aan het bellen, die op dit moment in Cuba vakantie aan het vieren is en ik ben dit verslag aan het typen. Maar wat ook belangrijk is, de eerste was zit in de wasmachine. Was wel nodig ook. Geen schone onderbroek meer in de tas. Straks nog even ophangen en dan lekker slapen. Ben benieuwd hoe het hier eruit ziet bij daglicht en wat de dag ons morgen brengt. Voor nu zijn we moe maar zeer voldaan. We gaan met een grote glimlach op onze gezicht slapen.
Weltrusten en tot morgen!
Liefs van ons
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082191
[countryId] => 253
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 104
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/040/078_640x480.jpg?r=2
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => carnaval-sint-maarten-2022-philipsburg
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-01
[title] => Philipsburg St. Maarten - Oriënt Bay Saint Martin
[message] => Hoi,
Vandaag is het wisseldag. We moeten uitchecken bij Horizon View Beach Hotel in Philipsburg in Sint Maarten en we reizen door naar onze 4e bestemming, Studio Oriënt Bay in Oriënt Bay in het Franse gedeelte van Sint Maarten, namelijk Saint Martin.
De afgelopen dagen hebben we genoten. Het was heerlijk. We hebben in de kleine gezellige straatjes rondgelopen, we (Robin) hebben gewinkeld in de taxfree winkeltjes. Natuurlijk hebben we ook lekker gegeten en gedronken. Maar ook gezwommen in de zee en geluierd op het strand.
En zoals jullie hebben kunnen lezen, hebben we Sint Barth bezocht en koningsdag gevierd.
Het weer is prachtig. Zon, lekkere temperaturen en een constante wind. Alleen gisterenochtend hadden we een enorme stortbui. De straten stonden blank. Maar als we de lokale mensen moeten geloven hadden ze deze bui hard nodig. Daar denken wij anders over. [e-1f914].
Tot nog toe hadden we geen muggenbulten, zelf Johan niet. Maar gisterenmiddag en avond na die bui kwamen de muggen tevoorschijn. En hebben we nu toch wat bulten te pakken. Grr!
Maar vandaag, gaat het echt gebeuren. We hebben er zo'n zin in! Vandaag is de grote parade van het Carnaval. De optocht begint al ergens om 10.00 uur en zal tussen 13.00-14.00 uur bij ons in de Mainstreet zijn. Dat is waar ons hotel is. De optocht zal een paar uur duren. Vooraan zullen de kinderen lopen en daarna de verschillende groepen. Dus eigenlijk een beetje zoals een Carnavalsoptocht bij ons. Maar toch denk ik, dat we de verschillen wel gaan opmerken [e-1f609]
De optocht zal gepaard gaan met vrolijke luide muziek. De mensen zullen dansend en swingend door de straat lopen. Waarschijnlijk schuddend met alles wat ze hebben. Ik ben heel benieuwd wat we allemaal gaan horen en zien. De lokale mensen zijn al dagen opgewonden en zenuwachtig. Het beloofd dus een grote gezellige middag te worden.[e-1f389]
Maar ja, het is wisseldag. Eigenlijk moeten we om 11.00 uur uitchecken en doorreizen naar onze volgende bestemming. Maar..., laat dat maar weer aan ons over. Ook dat hebben we weer aan kunnen passen.
We hebben hier, bij dit hotel, kunnen regelen dat we onze kamer tot vanavond 18.00 uur mogen hebben. Dus we kunnen gewoon nog naar onze eigen wc, gebruik maken van onze eigen koelkast (die vol ligt met ijs koude biertjes) en onze spulletjes kunnen we gewoon op de kamer en in de kluis laten. Ze verwachten vandaag 6000 bezoekers dus het is wel een veilig idee dat de creditcards en paspoorten enz. veilig in de kluis liggen.
Op het moment dat de laatste groep voorbij is getrokken, lopen we naar de receptie. Die bellen dan een taxi voor ons. Als wij dan ondertussen onze kamer leeg halen en klaar zijn, zal de taxi voor ons klaar staan. Die brengt ons dan naar onze studio in Oriënt Bay.
Maar ja, dan hebben we nog natuurlijk onze aankomst bij onze studio in Oriënt Bay. Inchecken is tussen 14.00 - 18.00 uur. Dat gaan we niet redden. Maar geen paniek. Dat hebben we ook gisteren geregeld. Ik heb met haar zitten WhatsAppen. Vond ik ook best wel een dingetje hoor, dat je gewoon met iemand zit te appen aan de andere kant van de wereld. Ook al zit je er nu maar 18km vandaan. De conversatie ging in het Engels met smileys enz. Toch grappig.
Een late aankomst was geen enkel probleem. Zij runt zelf een restaurant dus ze kan ons niet opvangen maar ze heeft ons de routebeschrijving gegeven. Foto's met pijltjes gestuurd. Informatie voor de taxi chauffeur gegeven. De sleutel ligt bij wijze van spreken onder de deurmat en de code van het hek hebben we al ontvangen. Dus we mogen zo laat aankomen als we willen. Als we maar even een berichtje sturen als we er zijn. Leuk he. Ik zeg weer prima geregeld. Wat zijn alle mensen hier toch lief. Echt waar.
We gaan zo stokbrood halen bij de bakker en lekker ontbijten. De laatste spulletjes inpakken zodat we alles klaar hebben staan. Dan vanochtend nog even naar het strand. Rond de middag snel douchen en aankleden. En dan hup naar buiten. Een mooi strategische plekje langs de route zoeken. Natuurlijk met een ijskoude Heineken binnen handbereik. Natuurlijk gaan we foto's maken zodat ik die straks ook weer aan jullie kan laten zien.
Tot snel.
Liefs van ons.
Ps, ik kan inmiddels onze locatie aanpassen. Dus we zitten niet meer in Bangkok [e-1f602]
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082168
[countryId] => 253
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 116
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/905_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => philipsburg-st-maarten-orint-bay-saint-martin
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-30
[title] => Dagtrip Saint Barthelemy
[message] => Vandaag zijn we naar Sint Barthelemy (St. Barth) geweest.
Dit eiland staat bekend om zijn rijkdom, dure winkels, rijke bezoekers, film sterren en er wordt op dit op dit eiland meer champagne dronken dan bier. Dus dit moeten we gezien hebben.
Tijdens het wachten zien we nog een hele mooie papagaai in de palmboon.
We nemen de ferry van 09.45 uur en moeten om 08.30 uur boarden. Weer paspoort controle. Stempel erin en we mochten aan boord. Het is vandaag bewolkt en heel af en toe regent het maar dat mag de pret niet drukken. We nemen plaats op het bovendek, helemaal achteraan. De meeste mensen gaan binnen zitten of vooraan onder een afdak. Wij dus niet. De boot vertrekt en er staat best wel wat wind. We hebben behoorlijke deining. Maar gelukkig hebben we alle drie goede zeebenen en worden we niet zeeziek. Verre van dat. We vinden het fantastisch. Na iedere deining komt er een golf. En wij zitten zo dat we af en toe een volle laag zeewater krijgen. Heerlijk. Hoe ruiger hoe leuker we het vinden. We hebben echt volop genoten en plezier gehad. We zijn zeiknat, haar in de klit, alles onder het zout maar vooral heel erg verwaaid. De baai nadert.
Wat een schepen, wat een jachten. Er was er zelf eentje bij, die was groter als heel ons complex van de Topaasstraat. Jeetje..
En dan meert de ferry aan en kom je aan op dat poep sjieke eiland. Bij iedereen nog de haartjes in de krul en de jurkjes nog in de plooi en dan stappen wij van boord. Helemaal verwaaid en verzeeuwd. Het zeezout zit in mijn bilnaad en in me oren maar... Ik schaam me dan ongeveer vijf minuten maar als ik dan ook om me heen kijk dan ben ik het wel kwijt.
Tussen de koude kak en de vele mensen met geld zien we ook de klusjes mannen en de werkmensen. En we hebben Robin altijd geleerd, het maakt niet uit hoe je eruit ziet, als je maar beleefd blijft. Dan komt alles goed. En dat is hier ook weer zo.
Gedurende de dag bezoeken we wat winkeltjes, bezoeken we het strandje Shell Beach, drinken cocktails en bier bij de dure tentjes en durven het zelfs aan om ergens wat te eten. Het is een grote bekakte bedoeling. Er is zo'n tweedeling in mensen hier. De locals en de mensen met geld. Pff.
We hebben heel de dag rondgelopen en onze ogen aardig de kost gegeven maar we weten niet wat we ervan moeten vinden. Het is niet ons eiland. Lokale mensen zijn aardig de rest is nadrukkelijk aanwezig en dat beïnvloed eigenlijk alles. De prijs, de sfeer en het eten. Het is geen meerwaarde. Maar we zijn wel blij dat we dit met eigen ogen gezien en meegemaakt hebben.
Om 18.00 uur moesten we weer boarden, om 18.45 uur vertrekken. Na het boarden zijn Johan en Robin nog even ontsnapt naar de supermarkt en hebben daar een gekoeld biertje gekocht. Ze hebben er geloof ik € 1,10 voor betaald. Vanmiddag ergens in het restaurant betaalde we voor hetzelfde biertje € 10,00 excl. tip. Ik bedoel maar!
Jammer genoeg was de terugvaart van de Ferry in het donker en konden we niet echt veel zien.
Dus conclusie van deze dag... We vonden het fijn om St. Barth te bezoeken maar de volgende keer denken we er nog even over na. En waarschijnlijk zullen we het niet nog een keer doen. Maar onze gedachte was.. Je komt hier nooit meer dus je wilt het bezoeken maar voor ons is het niet voor herhaling vatbaar.
Maar buiten dat hebben we wel veel lol gehad en een hele fijne dag gehad!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082116
[countryId] => 253
[pictureCount] => 26
[visitorCount] => 90
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/631_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dagtrip-saint-barthelemy
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-28
[title] => Koningsdag in Sint Maarten
[message] => Even een berichtje tussendoor.
Zoals iedereen weet zijn de leukste feestjes degene die je niet ziet aankomen. Nou zo'n feestje hadden wij vanavond. Wat een gezelligheid wat een sfeer. Werkelijk geweldig!!!
Er is hier op de boulevard een kroeg en die heet The Dutch Blonde. Heeft een molen op de gevel en een heel hoog Nederlands gezelligheids gehalte.
De planning was een pizza scoren in de supermarkt en dit op onze hotelkamer warm maken en gezellig op eten. Samen met een glaasje wijn. Maar de supermarkt was vanwege Koningsdag gesloten. Dus geen pizza. Dus moesten we buiten de deur gaan eten en waar lopen we langs?
Jawel deze kroeg. This is ment to be!
Vrolijke Nederlandstalige muziek galmt over de boulevard. Blij verrast kijken we elkaar aan. Maar eerst eten anders komt het niet goed. Maar we blijven maar kijken naar die kroeg. En we zien alleen maar oranje geklede, vooral jongeren, mensen voorbij lopen, naar die bewuste kroeg toe.
Na een hele snelle hap, betalen we en gaan we ook de trap op, de kroeg binnen. Een grote oranje Nederlandse vrolijke mensen massa. Waar komen ze vandaan? Geen idee maar het is werkelijk waar een groot koningsdagfeest. We bestellen een bucket met zes biertjes voor $ 15,- en zingen de ene Guus Meeuwis en de andere Andre Hazes uit volle borst mee. Iedereen is vrolijk, iedereen is blij.
De kroeg heeft geen ramen en een heerlijk tropische briesje probeert de dansende mensen massa te verkoelen. Tevergeefs. Het blijft een hete warme gezellige oranje Nederlandse menigte. Iedereen lacht, zingt mee en is vrolijk. Niemand had dit verwacht. Ook de mensen achter de bar niet. Ook inkoop technisch niet. om 21.00 uur is de Heineken al op en moeten we overschakelen op het lokale biertje. Niet zo lekker maar we moeten het ermee doen.
Net als anders heeft Robin zo weer aanspraak van een drietal jonge mannen (jaar of twintig). De een heeft een eigen software bedrijfje in Amsterdam en heeft een paar weken vakantie. De andere zijn hier voor stage en doen onderzoek naar het klimaat. Robin beseft maar weer eens dat er meer in de wereld is dan Breda. Ook wij worden amicaal begroet en ontvangen een biertje.
Het nummer "Ik moet zuipen" wordt ingezet en iedereen in het oranje zingt dit uit volle borst mee en de lokale bevolking kijkt zijn ogen uit. Wat een feest, wat een lol. Maar dan is het 22.00 uur en moet de dj stoppen met muziek draaien. De laatste ronde zit er niet meer in. Alles is op!
Ergens wordt nog een halve fles Malibu gevonden en er is nog wel ergens een fles Rum maar het is klaar. Het feest is voorbij.
Niemand heeft dit van te voren geweten en niemand had dit van te voren kunnen plannen, maar achteraf zal er nog lang over gepraat worden. Wat een geweldige manier om Koningsdag te vieren zo aan de andere kant van de wereld! Wat een prachtig gezellig feest was het vanavond! Blij dat we dit mee mochten maken en blij dat we erbij waren. [e-1f603]
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082075
[countryId] => 253
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 100
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/366_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => koningsdag-in-sint-maarten
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-27
[title] => 3e best. Philipsburg - Horizon View Beach hotel
[message] => Onze derde bestemming is Philipsburg. Dit is de hoofdstad van Sint Maarten. We hebben hier een prachtig hotel. Horizon View Beach Hotel.
Het ligt middenin het centrum, aan het strand en de boulevard. Met zijn vele winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes op loopafstand.
We hadden een paar weken geleden al, via de e-mail, om een Early check-in gevraagd en toen we gisteren om 09.00 uur aankwamen was onze kamer gelukkig ook al klaar. En wat voor een kamer. Een grote kamer met keukentje. Een grote slaapkamer met twee 2-persoonsbedden, natuurlijk een badkamer maar vooral dat uitzicht. Werkelijk fantastisch!!
We kijken uit over het mooie strand en zeer helder blauw zeewater. We kunnen heel de baai overzien.
Philipsburg staat niet alleen bekend om zijn gezelligheid en vriendelijkheid maar is ook bekend van de grote cruiseschepen die hier aanmeren. Het is hier namelijk taxfree shoppen. Dus er zijn veel juwelierswinkeltjes, merkkleding winkeltjes maar ook de drank - en sigaretten winkeltjes zijn erg in trek. Vooral dus bij de mensen die van zo'n cruiseboot afkomen. Maar ook bij Robin hoor. Steeds als hij denkt dat de sigaretten niet goedkoper kunnen worden, verbaast hij zich weer. Hier kosten de sigaretten (Camel geel) $ 50 voor drie sloffen. Tien pakjes met 20 sigaretten erin. Ik denk dat hij hier nog wel even gaat winkelen.
Ons doel op deze bestemming... Niets doen! Op het strand liggen, zwemmen, boekje lezen, lekker eten en drinken, maar vooral genieten.
Natuurlijk willen we nog wel een dagje naar het eiland St. Barth. En ook Koningsdag (of eigenlijk het oude Koninginnedag) wordt hier op 30 april gevierd. Ook is het hier nu Carnaval met een parade enz. Maar het hoe en wat, nog geen idee. Dit gaan we deze dagen zeker uitzoeken en ondervinden.
We zijn hier van dinsdag 26 april tot en met zondag 1 mei, daarna gaan we weer naar onze volgende bestemming. Voor nu...Gaan we zo ontbijten in een van de leuke koffie tentjes en gaan we wandelen over de boulevard en wat winkeltjes kijken. Vanmiddag ploffen we neer op het strand en doen we helemaal niets. Ik denk dat we dat wel even vol kunnen houden.
En voor jullie, veel plezier met Koningsdag! Robin krijgt heel wat filmpjes en foto's binnen van het oranje feest op de grote Markt, bij 538 op het Chassé terrein, enz enz. Heerlijk om dit zo weer te zien na Corona. Wat een feest, het ziet er enorm gezellig uit. Veel plezier allemaal.
Liefs van ons!!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5082055
[countryId] => 253
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 84
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/220_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => 3e-best-philipsburg-horizon-view-beach-hotel
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-24
[title] => Simpson Bay Beach Resort Marina en Spa
[message] => De eerste dagen op Sint Maarten bevallen ons prima!
We (ik) zitten een beetje met de tijd in de war. Mijn biologische klok zegt namelijk dat ik om 02.00 uur wakker moet worden. Maar dat is natuurlijk op vakantie helemaal niet nodig.
We verblijven tot en met vandaag bij Simpson Beach Resort Marina en Spa. Klint duur, geloof mij dat is het ook. Het is een 5 sterren resort met alles erop en eraan.
In totaal zijn er op dit complex vier restaurants. In twee daarvan kunnen we ook ontbijten. Er is een eigen supermarkt en een Covid Test Locatie.
Ook is er bij ieder "wijkje" een zwembad met een poolbar. Er zijn winkeltjes, er is ook een strandhanddoeken service, een spa en een beachbar. De beachbar is onze favoriet. Zo mooi uitzicht over de baai en de dalende en opstijgende vliegtuigen. We hebben ons hier prima vermaakt.
Door het tijdsverschil ben ik meestal als eerste wakker (06.00 uur) en dan ga ik op ons balkon zitten. Het liefst met de verrekijker. De schepen bewonderen, Dieren spotten. Enz. Maar vooral gewoon genieten van wat ik allemaal zie. Wat een uitzicht. Robin is er dan altijd als tweede uit (07.00). En Johan die maken we meestal wakker rond 07.30 uur.
Behalve vrijdag. Toen zaten Robin en ik te genieten van het uitzicht, ziet Robin opeens een aap in onze tuin. En niet zo'n kleintje ook. Echt een groot ding. Maar hij was ook zo weer weg. Ik was best verbaasd want ik had heel wat dieren verwacht te zien, maar geen aap. Wel heel leuk. We hebben toen gelijk Johan wakker gemaakt en hem verteld dat we een aap hadden gezien. Maar daar kon hij natuurlijk niets mee, want de aap was allang weg. Maar ja, hij was wel wakker nu.
Als we allemaal wakker zijn beginnen we met ons Corona ritueel. We moeten 5 dagen, alle drie, onze temperatuur meten en invullen op een website. Ter controle dat we geen Corona verschijnselen hebben/krijgen. Hier waren we op voorbereid dus we hebben thermometer mee en vullen dit trouw in.
Vrijdag en zaterdag hebben we lekker relaxdagen gehad. We hebben het resort verkend en lekker op het strand gelegen. Ook hebben we in de zee gezwommen en geluierd. Heerlijk. Van 15.00-17.00 uur was het happy hour bij het strandbarretje en wij (Robin en Ik) kwamen net uit zee het strand op gelopen. De barvrouw luidt heel hard de bel en gilt over heel het strand "It is Happy Hour" en ze kijkt (per ongeluk) Robin daarbij aan. Robin doet net of hij naar de bar toe rent en iedereen op het strand ligt in een deuk. Inclusief al het bar personeel.
Ook zijn we naar de Haven gewandeld en hebben daar onze ogen uit gekeken naar de dure jachten en zeilboten.
Alle mensen zijn hier zo lief, ze lachen naar je, zijn beleeft, maar bovenal ze zorgen ervoor dat je niets te kort komt. Ze willen je gewoon echt verwennen en verzorgen. Niet voor niets een luxe resort.
Ook hebben we tot nog toe geen enkele last gehad van ongedierte of muggen. Niets! Wel hebben we behoorlijk wat iguanas gezien. Erg leuk!
Verder die dag hebben we op ons balkon genoten van het uitzicht en zijn we 's avonds uit eten geweest buiten het resort. Was ook erg leuk!
Maar wat een prijzen. Pfff niet normaal. Een Carib Lager (lokaar biertje) kost gewoon $ 4,00 als het mee zit. Een cocktail zit op minimaal $ 8,00. Dus we maken best veel gebruik van de Happy Our 2 = 1 aanbiedingen.
Vanochtend was een stress ochtend. We gaan morgen naar Saba en moeten ons laten testen op Corona. Op zich niet zo'n ding zou je zeggen maar wat als...Een van ons positief test. Dan zitten we wel in de problemen. Geld kwijt, quarantaine, en wat allemaal nog meer. Dus, je snapt hem al, ik heb slecht geslapen en was vroeg wakker. Om 06.00 uur zat ik alweer op ons balkon. Gelukkig hebben we zelf testen meegenomen. En de afspraak was, we gaan eerst zelf testen. Is een van ons dan positief dan konden we de accommodatie op Saba nog annuleren en waren we alleen het geld van de tussenvlucht kwijt. Maar gelijk hadden we alle drie een negatieve zelftest dus durfden we de echte test aan. Hoppa ... $ 65,- p.p. maar gelukkig alle drie negatief!
Wij gaan dus morgen naar Saba.
Zo'n zin in. Dit wordt echt iets heel bijzonders.
We vliegen morgen met een heel piep klein vliegtuigje naar Saba. We gaan om 07.05 uur de lucht in dus we moeten op tijd ons bedje uit en op tijd aanwezig zijn. Saba staat bekend om zijn kleinste landingsbaan. Dus dat wordt spannend maar wel heel leuk!
Tot morgen (als we ergens Wifi hebben en we de flight to Saba overleeft hebben)
Liefs!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5081978
[countryId] => 253
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 95
[author] => Mandy
[cityName] => Simpson Bay
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/038/761_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => simpson-bay-beach-resort-marina-en-spa
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-22
[title] => Aankomst op Sint Maarten
[message] => Hallo!
Nou, we zijn er hoor!
We zijn aangekomen op het mooie eiland Sint Maarten.
Vanochtend om 1.30 uur ging het wekkertje. Douchen, aankleden en hup in de auto. We waren ruim op tijd op Schiphol. Misschien zelfs wel iets te vroeg. Want Johan had alles al zo goed voorbereid dat we eigenlijk overal zo door konden lopen. Het inchecken had hij al gedaan, de stoelen waren al gereserveerd. Drie stoelen naast elkaar en ik mocht bij het raam. Ook de Corona papieren waren al uitgeprint en het toelatingsformulier voor Sint Maarten was voor ons alle drie ook al ingevuld en uitgeprint. Zelfs de speciale verplichte Corona verzekering was al afgesloten en uitgeprint. (€ 15,- p.p.)
Robin had nog wel stress. Nergens op Schiphol mag er gerookt worden. Helemaal nergens. Dus afkikken.
We vertrokken om 06.35 uur naar Parijs. Daar hebben we wat winkeltjes bekeken en heeft Robin een half pakje opgestoomd in de wel aanwezige rookruimtes. Daarna weer volgens schema de lucht in naar Sint Maarten.
Als je het tijdsverschil allemaal niet mee rekent is het 8 uur vliegen.
We vlogen in een groot vliegtuig (Airbus 330) en de vlucht verliep voorspoedig. We hebben ons echt geen moment verveeld. We zaten vrij ver achterin. En de stoelen waren best ruim. Johan en Robin hadden zelfs nog genoeg beenruimte. Dus prima. Ook zat er in de stoel voor ons een touchscreen schermpje waar ieder voor zich alles kon opzoeken en bekijken. Denk aan films selecteren, muziek beluisteren, de details van het vliegtuig bekijken, de vlucht volgen. Zelfs zittend Yoga werd aangeboden. Dat hebben we niet gedaan hoor.
Wat ook wel gaaf was, er zaten camera's in. Waarmee wij ook, tijdens de vlucht, onder het vliegtuig konden kijken maar ook vooruit. We konden zelfs cockpit view kiezen met de hoogte meters, snelheid enz.
Toen we net in de lucht waren en we alles een beetje geïnstalleerd en uitgezocht hadden kwam de lunch al. Met champagne! Maak me gek, wat een feest.
Tijdens de vlucht mochten we ook onbeperkt drankjes bestellen. Ook alcoholische. Johan kreeg zelf nog een likeurtje. Ook was er een klein snack buffetje waar onbeperkt gehaald mocht worden. Dus Robin heeft best wel gesnoept van de chips en de muesli repen.
Na de lunch hebben we wat geslapen, film gekeken en boekje gelezen.
Aan het einde van de vlucht kregen we nog een boterhammen boxje met een muffin en nog wat andere snoeperijtjes.
Het enige nadeel is toch het mondkapje. In Nederland is het dan wel afgeschaft maar tijdens deze vlucht dus niet. We moesten het mondkapje heel de tijd ophouden. Behalve tijdens het eten of drinken. Dan mocht het af. Dus jullie snappen wel wat wij heel de tijd gedaan hebben.
En toen alles opgeruimd was, werd de landing ingezet. Best wel een dingetje in Sint Maarten. De ladingsbaan is namelijk vrij kort voor zo'n groot vliegtuig en ligt gelijk aan de zee en het strand. Dus op ons schermpje de camera's aan zodat we mee konden kijken bij de landing. Eerst raakte het vliegtuig bijna met zijn buik de zee en daarna de mensen die op het strand lagen te zonnen. En toen het vliegtuig eenmaal de landingsbaan had geraakt, ging het vol in de rem. We werden echt plat in de stoelen gedrukt. Maar wat denk je..., net voor het einde van de landingsbaan kwam het gevaarte tot stilstand en was de ontlading bij alle reizigers wel aanwezig.
Toen we eenmaal het vliegtuig verlaten hadden werden we aangenaam verrast door de temperatuur. 29 graden en constant een windkracht 4. Heerlijk!
Maar we moesten nog door de Corona en douane controle. Geloof mij, hier heb ik wakker van gelegen. Ze moeten ons echt toelaten. Corona papieren werden bekeken en gestempeld en ook onze temperatuur werd gemeten. Maar dat ging anders dan we verwacht hadden. Er stond een soort flits camera gericht om de trap. En bij iedere persoon die er langs liep werd van een afstand zijn temperatuur gemeten. En die was bij iedereen 35 gr. Hahaha.
Gek he, als er een enorme ventilator achter staat, gericht op dat flits ding, die er wel voor zorgt dat niemand verhoging heeft.
Ook de paspoort controle bracht geen problemen met zich mee. Dus vrij voorspoedig stonden wij buiten.
Robin had honger dus bestelde hij bij een kraampje een broodje kip burger met friet en bacon. $ 16,- Ik hoop dat dit niet over zo veel kost.
Na nog een sigaret en even naar het thuisfront gebeld te hebben, zijn we in de taxi gestapt. Binnen 20 minuten kwam we aan bij ons hotel.
Simpson Beach Resort Marina en Spa.
We moeten echt even vier versnellingen terug schakelen want het tempo hier ligt beduidend lager dan bij ons. Ook de Wifi is slecht. Alles duurt lang en het schiet allemaal niet op. Maar ook daar zijn we over drie weken wel aan gewend.
We hebben hier werkelijk waar een prachtige suite. Groot balkon met ligstoelen, zitje en uitzicht op de zee en de bootjes. Woonkamer, keuken met vaatwasser, badkamer, hal, slaapkamer. noem het maar op.
Na de kamer bekeken te hebben zijn we gelijk naar een mini supermarkt gelopen. Even inkopen gedaan. (Water, wijn en gekoeld bier). Nadat we dit in de koelkast hebben gelegd zijn we op ons balkon gaan zitten. Heerlijk genietend van het uitzicht en de zon. Eigenlijk zijn we best moe. Het is hier natuurlijk 6 uur vroeger dan in Nederland en vanochtend waren we er natuurlijk ook al extreem vroeg uit.
Dus voor het avondeten hebben we roomservice besteld. Had ik nog nooit gedaan. Tafel gedekt en na 20 minuten kwam ons eten. Johan een Pizza, Robin een steak met kaas en friet en ik een Club Sandwich. Smaakte prima!
Het is hier nu donker en bijna 20.00 uur. We doen nog een potje kaarten en gaan dan lekker naar bedje. Het was een lange maar gave dag. Vol indrukken.
Morgen gaan we hier het resort verkennen en de poolbar en de strandbarretjes bekijken. Zal best goed komen, denk ik.
Tot snel!
Liefs van ons.
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5081946
[countryId] => 253
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 127
[author] => Mandy
[cityName] => Simpson Bay
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/038/420_640x480.jpg?r=2
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => aankomst-op-sint-maarten
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-10-07
[title] => Een jaar vol avontuur
[message] => Wat is het lang geleden dat ik alweer een blog heb gepost. Ik heb ook erg drukke weken gehad, waarbij ik er zeker aan heb gedacht maar waar mijn priopriteit op dat moment daar even niet lag, excuus haha. Maar nu een speciaal moment, ik zit namelijk al een jaar (en een maand) op het eiland! Wat gaat de tijd (hier) hard! En dit moet toch echt even besproken worden.
Een jaar vol prachtige gebeurtenissen, wie had dat gedacht dat het mijn hele leven zou veranderen. Het was een enorme droom die uitkwam en dat het een mooi jaar zou worden dat had ik wel verwacht/gehoopt. Je weet dat je deze ervaring meeneemt voor de rest van je leven. Maar je weet nooit van te voren hoe het uiteindelijk zal gaan zijn, en dat is maar goed ook. Want juist het onbekende maakt het leven zo leuk toch?!
Ik weet het nog zo goed, afscheid nemen in Nederland van al mijn lieve familie en vrienden. Waar begon ik aan? Pas het moment dat je het iedereen verteld en je dan pas realiseert wat je achterlaat. Het is heel bijzonder en ergens eigenlijk ook jammer dat je daar dan pas achter komt (niet dat dat mijn besluit had veranderd want ik wist bovendien wat voor fijn leven ik in NL had). Op het vliegveld zitten na al die gelaten tranen en het dan nog niet los kunnen laten. Totdat je in het vliegtuig de helder blauwe zee ziet, het witte strand en de palmbomen. "Ja, dit wordt voorlopig mijn nieuwe thuis". De eerste weken even wennen, maar toch ook verbaast hoe snel je je draai kan vinden. Zo sociaal hier iedereen is dat je makkelijk nieuwe mensen leert kennen. Het moment dat ik echt hier een leven begon te krijgen was het moment dat ik 's avonds op de bank zat en alsnog appjes kreeg. Nederland sliep toch al, dus wie gaat mij nu dan appen? Ja precies, mijn nieuwe contacten in Sint Maarten! Dat was iets wat ik op dat moment realiseerde.
Toch ook veel gesprekken gehad hier met mijn vrienden over hoe ik het had en hoelang ik zou blijven. Dat is namelijk ook een groot gesprek wat vaak plaatsvind. Dat heeft er mee te maken dat sxm (Sint Maarten) een land is waar veel mensen komen maar ook weer gaan. Dit gaat om locals, wie gaan studeren of werken/wonen in Nederland of Canada, maar ook Nederlanders die hier een tijd komen werken. Dat is iets wat ik ook zeker ondervonden heb de laatste maanden. Ik had een hele leuke vriendengroep, die ik elk weekend, bijna het hele weekend, zag. De vriendschappen zijn hier gewoon wat intenser omdat je hier geen familie hebt en je daardoor veel naar dezelfde vrienden toe trekt. In Nederland ken je mensen van school, van je ene sport, van je andere sport, van een dorp waar je hebt gewoond, van je werk, etc. Hier ken je mensen sinds je hier bent. Dus je begint bij 0 en creeert dan snel een (klein) hecht groepje.
Dus waar ik mijn vrienden heel veel zag, vertrok ineens in Juli 3/4de van de groep weer terug naar Nederland. En dat doet toch best een beetje pijn. Waar hoor ik nu dan bij? Gelukkig ken ik nog genoeg mensen en heb ik sindsdien veel visite gekregen vanuit Nederland, dus ik red mij zeker. Maar dit is wel iets wat er altijd bij zal horen.
Toen ik net 3 maanden op het eiland was, had ik het er met een vriendin over. Ik zei dat ik dacht dat ik het hier wel 'snel' zat zou worden. Door de weeks werken en elk weekend strand, stappen en uiteten. Niet veel variatie, dus voor een jaartje was het leuk. Toch kreeg ik mijn draai steeds meer te vinden en merkte ik dat ik eigenlijk helemaal niet al in September naar huis zou willen. Ik gaf thuis aan dat ik toch wat langer zou blijven, winter overbruggen en dan nog doortrekken tot na de carnaval volgend jaar in April. Dit gaf mij een fijn gevoel en dan zou ik wel weer verder kijken.
En toen werd ik verliefd.. tja wat doe je daarmee? Je hart achterna gaan en vooral genieten! We hebben het enorm leuk samen, dus waarom zou ik mezelf dat ontnemen. Hij is hier van het eiland, maar heeft ook een aantal jaar in NL gewoond. Dus we gingen er gewoon voor en we zouden volgend jaar wel zien hoe verder. Er kan tenslotte in een jaar tijd veel gebeuren. En dat bleek.. Ik werd zwanger! Nog een wens/droom die uitkwam! Tja ik wist dat het een bijzonder jaar zou worden, maar zo bijzonder..! Ik bleek het overige 'geluk' wat ik in Nederland miste, hier in sxm te vinden! Dit heeft er ook voor gezorgd dat mijn plan om hier wel of niet langer te blijven wat sneller werd vastgelegd. Voor nu hebben we besloten om voorlopig hier te blijven en dan volgend jaar te kijken wat we willen doen. Maar in november komen we 2 weekjes naar NL om iedereen weer even te zien! Wat een jaar he?
Hopelijk tot in Nederland!
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5079462
[countryId] => 253
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 737
[author] => Tessa Bos
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/021/160_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-jaar-vol-avontuur
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-04-29
[title] => Sint Maartense
[message] => Daar zit ik dan, al 8 maanden in Sint Maarten. Wat vliegt de tijd hier voor mij om. Ik geniet nog steeds (bijna) elke dag van dit mooie avontuur. En ja de bijna staat tussen haakjes, want net als in NL gaat het leven hier ook niet altijd perfect zoals je het zou willen. Waar het in NL vaak heel gestructureerd gaat en soms voor je gevoel te veel met regeltjes, is het hier vaak te soepel zonder regels en alles op sint maartense tempo.
Je zou namelijk verwachten dat ik nu na 8 maanden hier alles geregeld zou hebben, maar helaas. Je moet je namelijk inschrijven hier om te komen werken. Daar krijgen ze 3 maanden de tijd voor. Bij mij liep dat af rond de feestdagen. Natuurlijk vonden ze mij ongeduldig dat ik belde, want ik moest nog even geduld hebben. Nadat ik in Januari nog een keer belde, kreeg ik hetzelfde antwoord. Het duurde mij erg lang en mijn collega gaf aan dat ik maar gewoon moest aangeven dat ik bij WYCCF werkte. En ja hoor, de eerst volgende keer dat ik ze aan de telefoon had zorgde ze er meteen voor dat ik een afspraak kreeg om de afhandeling te doen. Als je namelijk in de zorg werkt, heb je vaak een streepje voor omdat ze dat belangrijk vinden. Toen ik na 5 maanden eindelijk toestemming kreeg om te werken hier in Sint Maarten, kon ik me inschrijven in het land. Na 6 maanden stond ik eindelijk ingeschreven, kreeg ik mijn ID-kaart en was ik een sint maartense! Nu ik mijn ID-kaart had kon ik dan ook een bankrekening openen. Ik kan je vertellen dat ik hier nog steeds mee bezig ben. Je maakt eerst een afspraak om er een te openen. Dan moet je wachten tot ze je bellen dat hij geopend is. Dan moet je opnieuw langs komen om de kaart aan te vragen en online bankieren. Online bankieren kan meteen geregeld worden, maar op de kaart moet je nog even een paar weken wachten. Hoe ik al die tijd mijn salaris kreeg? Met een cheque. Elke maand sta ik een uur in de rij voor de bank om een cheque in te leveren en er met een envelop vol geld weer uit te lopen. Ja het is ongelovelijk, maar waar. En zolang nog niet alles geregeld is met de bankrekening, zal dit zo blijven. Dit betekend ook de huur in cash betalen aan de huurbaas. Maar ook onze internet rekening. Elke maand weer naar de winkel om geld af te geven. Ben je niet op tijd, gooien ze je uit het systeem. En je zou denken dat je dit allemaal even snel doet. Maar de rijen zijn hier voor alles ongelovelijk lang. Je staat gerust een uur tot twee uur te wachten.. Veel mensen vinden dat leuk en zien het als een uitje. Het eiland is klein dus je kent altijd (naja ik nog niet dan..) wel iemand in de rij. Je kan je dus voorstellen dat ik heeeeel blij ben als ik straks online veel dingen kan regelen!
Nog een ander dingetje, auto. Ook dat is iets waar veeeel tijd in gaat zitten. Tussen 1 Januari en 28 Februari moet je je wegenbelasting betalen. En ook dit kan uiteraard niet online. Iedereen moet het in die maanden doen, dus ja onder de rijen kom je niet uit. Waar je zou denken dat alles op dezelfde plek geregeld wordt, moet je hier van het ene gebouw naar het andere, weer terug naar het eerste en weer naar een andere. Een hele route beschrijving en voor de eerste keer erg gepuzzel. Gelukkig moest Friedali dit ook doen voor haar auto, dus gingen we samen alles uitpluizen. Je begint met een zegeltje (2,50 dollar), zonder dit kan je niks regelen. Je moet een goedgekeurde kaart hebben van de inspectie, de auto moet op je naam staan en de verzekering. Is dat allemaal geregeld, mag je nieuwe nummerplaten ophalen. Elk jaar worden hier de nummerplaten vervangen. Heb je ze niet op je auto, kan de politie makkelijk zien wie zijn belasting nog niet heeft betaald. Dus voor makkelijk geld vangen, staat de politie in Maart aan de kant van de weg te controleren. Dus ipv een geel nummerplaat reed ik met een paarse. Daar ging de mooie matchende kleur met mijn gele auto.
Echter heb ik er niet lang van kunnen genieten. Mijn auto had de eerste paar maanden al wat problemen gegeven, maar daar hield het er in het nieuwe jaar niet mee op. Nadat ik alles net geregeld had, maakte hij een harde knal. Opnieuw naar de garage. Maar dit is hier wel een dingetje, want naar welke garage ga je? Ze zetten je af qua kosten, maken het gene wat stuk is maar maken iets anders stuk, zetten er net geen passende onderdelen in wat later voor problemen gaat zorgen, ga zo maar door. Uiteindelijk kwam mijn collega met een nederlandse monteur aan. Dit voelde meteen een stuk beter! Ik vroeg hem meteen om de hele auto te controleren om ´zeker´ te weten dat dit de laatste reparatie zou worden. Ik had bovendien al genoeg geld aan die auto besteed.. Daar kwam dan toch helaas het advies uit om mijn auto te gaan verkopen. Hij heeft hem berijdbaar gemaakt en daar ging die dan.. Ja met deze auto had ik genoeg mee gemaakt. Hij heeft mij vaak in de steek gelaten, dus echt vertrouwen erop deed ik niet meer. Toch was het echt een carribeanse auto. Hij was geel, had een deuk in de bumper en maakte het geluid van een traktor. Erg typerend voor hier. Daarnaast is er ook nog een keer ingebroken en heb ik met een plastic zak in mijn raam gereden. Ja, ook daarin was ik niet de enige.. En hij liet mij staan bovenop de helling van de berg, waar ik ook nog eens weggesleept ben. In al die jaren in Nederland, heb ik nog nooit wat meegemaakt. Dat haal ik hier in rap tempo in. Straks krijg ik er nog een beetje verstand van ook..
Beetje pijn in mijn hart, maar ook een opluchting toen ik de auto gelukkig heel snel had verkocht!
Op naar een nieuwe auto. Het duurde een hele tijd. Ik wou er dit keer meer zeker van zijn dat ik niet weer een auto kocht die om de haverklap bij de garage terecht kwam. Ik wou het liefst een Suzuki, een niet te klein, maar ook niet een te groot formaat en zat in een ´favoriete´ prijsklasse. De formaat is vooral belangrijk omdat er hier veel ongelukken gebeuren en je liever dan iets meer body hebt, dan dat je meteen een dubbeltje bent. Na 2,5 maand vond ik dan eindelijk een Suzuki! Iets wat ik toch wel erg fijn vond, aangezien ik weet dat dit in principe betere auto’s zijn. De prijs paste ook in mijn kostenplaatje en het formaat was top, het was perfect! Alleen de verkoper had niet al te veel haast om de auto te verkopen. Dus om contact met hem te krijgen moest ik alle geduld hebben. Uiteindelijk proefrondje gemaakt en door mijn monteur laten checken. Ik ging de auto kopen! Echter zou de inspectie binnenkort vervallen. Dit is beter als een locale man dit doorloopt dan een westerse dame. Ze kunnen zeuren over allerlei dingen, of ze kunnen (als je de juiste contacten hebt) je gewoon een goedgekeurd bewijsje geven. De verkoper heeft, zover als ik weet/kan zien, wel de dingen gemaakt dat hij daadwerkelijk goed is gekeurd. Hij zou er een week over doen, maar ook dit ging natuurlijk op zijn sint maartense tempo. Na 2 weken kreeg ik dan eindelijk mijn auto! Daar gingen we weer, alles regelen. Zegeltje, verzekering, auto op mijn naam, wegenbelasting en nieuw nummerbord. Dit keer lijkt het wat meer mee te zitten. Voor zegeltje heb ik mijn collega lief aangekeken en die had er nog wel een voor mij over (scheelt weer 2 uur in de rij staan..!). Verzekering had ik opgezegd en daar zou ik geen geld van terug krijgen, want zo werkt dat hier blijkbaar niet. Je betaald voor het jaar ongeacht of je er het hele jaar gebruik van maakt. Daar baalde ik natuurlijk van, niet dat het hier zo duur is (200 dollar voor een jaar), maar elk centje is een centje. En achteraf gezien had ik natuurlijk mijn verzekering dan beter kunnen laten doorlopen. Gelukkig is Sint Maarten dan ook Sint Maarten. Nadat ik het 2 maanden geleden had opgezegd, was dit nog niet verwerkt. Hij stond dus nog open, waardoor ik hem over kon zetten van mijn carribean car naar mijn Suzuki. Dus geen extra kosten, maar wel voor het hele jaar verzekerd! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de auto nu 2 weken heb en dus de rest nog moet regelen. Het moet allemaal onder werktijd omdat alles hier alleen door de weeks open is, onder dezelfde tijden als dat ik werk. Alles wat ik moet regelen om hier te werken en wonen mag onder werktijd. Maar de dingen zoals autozaken komt voor verlofuren. Daarom gaat alles op de juiste momenten zoeken zodat ik niet weer zo lang in de rij hoef te staan. Maar stap voor stap komen we er wel! Ondertussen rij ik erg prettig rond in mijn nieuwe auto en heb ik er een erg goed gevoel bij! De banden waren erg versleten, dus daarbij slipte ik af en toe wat over de straat. Maar ondertussen scheurt mijn auto (ik noem hem duckface, want eerlijk, daar lijkt hij echt een beetje op..) met 4 nieuwe banden door de straten. Hij heeft een grote beurt gehad, dus bijna pico belloo. Het enige wat er misschien mis mee is, is dat de zijspiegels niet afgesteld kunnen worden en enigszins naar beneden hangen. Maar ja als je je hoofd een beetje buigt kan je er prima in kijken. En de binnenspiegel zit een beetje losjes in zijn schoefjes, dus met een drempel laat hij je zien hoe mooi je bekleding eruit ziet. Ach, die hang je daarna weer recht, prima toch? Ja, dit maakt het toch enigszins een carribean car. Misschien niet geel, maar héé hij heeft ook spiegelramen, dus als je in of uitstapt kan je even bekijken hoe goed je er wel niet uitziet. Is het niet enig? Stiekem is dit voor de warmte, al blijft die zeker daardoor niet buiten de deur, maar mogelijk iets minder.
Ja, wat een land, wat een leven, we doen het er allemaal maar mee. Het eiland vraagt je om wat flexibiliteit en geduld, maar denk dat ik daar toch best aardig in slaag.. Ik geniet in ieder verder nog enorm van het eilandleven en al het gezelligheid wat het met zich meebrengt. Zie de foto’s
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5076780
[countryId] => 253
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 289
[author] => Tessa Bos
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/005/766_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sint-maartense
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-01-29
[title] => Bijzondere tijd
[message] => 2020, het jaar dat voor de meeste mensen in de ban staat van corona. Voor mij niet wetende dat dat het jaar zou zijn waarin mijn wens in vervulling zou gaan: in het buitenland wonen en werken. Dit heeft voor mij het jaar 2020 volledig in een ander positief daglicht gezet. Ondanks dat het maar 3 maanden in 2020 inhielden, heeft het mijn jaar volledig gemaakt en dat zal mijn gedachte aan 2020 voornamelijk blijven. In Nederland wordt het niet makkelijker met de wintertijd en daarnaast de maatregelen die blijven aanhouden en zelfs strenger worden. Voor vele voelt het alsof ik op het juiste moment weg ben gegaan. Voor mij is deze tijd een dubbele tijd. De corona hier beleef ik heel anders. Er is veel vrijheid, waarbij zeker ook wel de regels. Alleen het verschil is is dat de politie hier weinig invloed heeft en ze het bestaan van boa's niet kennen. Daarnaast is het hier erg crimineel geweest tijdens de lockdown en dat willen ze op alle manieren voorkomen. Daarbij is het hier nog steeds warm en het leven veel buiten. De aantallen worden elke dag bekend, maar hoe betrouwbaar dit is, valt erg in twijfel te trekken. Er wordt vaak weinig getest; mensen willen zich niet laten testen, of zijn hier illegaal waardoor ze zich niet laten testen. Ik kan dus gelukkig wel van het eiland genieten, zoals jullie al in mijn andere verhalen hebben kunnen lezen. En ja, ondanks dat dit een heel groot verschil is vergeleken met Nederland, zijn er ook nog veel dingen die anders zijn of nog gesloten zijn. Wat ik vooral lastig vind aan het hier zijn, is dat het soms best lastig is om aan het thuisfront te vertellen wat je allemaal doet. Zeker omdat het hier een enorm vakantie gevoel is met veel gezelligheid, en ik weet hoe moeilijk sommige mensen het, in onder andere Nederland, nu hebben. Daarbij zouden zowel Paula als mijn ouders mij in februari opzoeken. Helaas door de regels is dat op dit moment geen mogelijkheid en dat doet mij natuurlijk ook verdriet. Zo graag wil je je plekje aan hun laten zien omdat dat makkelijker praat en gewoon, dit is nu mijn leven hier. Je wilt ze meenemen naar alle leuke plekjes die je al ontdekt hebt, je werk laten zien, mijn vrienden leren kennen, etc. Helaas moet dat nog even op ze wachten en weet ik ook dat het uiteindelijk gaat komen. De gezondheid van iedereen is op dit moment het belangrijkste en dat dit maar snel over mag zijn! Hoe gek dit misschien ook klinkt, vind ik het ook voor een andere reden 'jammer' om nu niet in Nederland te zijn. Ik had het er met Friedali over en blijk hier dus niet de enige in te zijn. Wij merkten namelijk beide dat we voor ons gevoel nu ook wel een stuk geschiedenis van Nederland missen. We hebben een deel meegemaakt tijdens de eerste lockdown, dus weten hoe het voelde. Maar dat het keer op keer verlengd wordt en met andere regels is toch echt wel een stukje meer. Deze tijd verlichten door af en toe een wandelingetje te maken met vrienden of familie, samen thuis zitten, hapje eten, alles om maar samen deze tijd door te komen. Iedereen zegt maar dat het hier zoveel beter is, en ja dat ontken ik zeker niet. Maar wetende dat je lieve familie en vrienden door zo'n hel moeten en je niks daaraan kan doen, voelt ook machteloos. 2020 zal de boeken in gaan als het jaar van corona en toch voelt het enigzins alsof ik dit gemist heb. Het is lastig uit te leggen, maar een gevoel waarbij ik misschien toch ook bij had willen zijn.
Jullie horen genoeg over corona, dus tijd voor een nieuw verhaal! Hopelijk laat dat jullie de komende 5-10min weer even een kleine glimlach op je gezicht brengen! :)
De feestdagen, wat ga je dan ineens doen als je dit normaal al ingevuld hebt? Al 3 weken van te voren kwamen vrienden met de vraag wat we gingen doen. Poeh, moest ik hier nu al over nadenken? Normaal plannen we een dag van te voren, of de dag zelf. Maar toch uiteindelijk veel dingen met kerst op de planning. Het begon met kerstavond. Ook het moment waarop ik toch ineens mijn familie enorm miste. Heel suf, ik was nog aan het werk toen ik een foto kreeg doorgestuurd van een mooi opgedekte tafel met mooie maaltijden. Iedereen mooi opgetut, met een kerstboom. Ja daar hoor ik toch gewoon bij! Gelukkig stond er ook een leuke planning bij mij op het menu. Een clubje meiden kwamen bij ons eten, ook iedereen mooi in chique kleding. Iedereen had wat lekkers gemaakt en het was echt heerlijk smullen! We gaven allemaal toe dat we nog nooit zo gezond met kerst hadden gegeten, zoveel groentes! Het was een onwijs gezellige avond. Eerste kerstdag had ik uiteraard ook mijn momenten met mijn lieve familie. Mijn collega was laatst in Nederland en liep een dagje met Maud mee (ze kennen elkaar van de opleiding). Aan haar hadden ze cadeautjes meegegeven, wat inhield dat ik ook cadeautjes had om uit te pakken! Het was leuk om er op deze manier bij te zijn, maar na 3 uur facetimen was ik toch wel echt zo gaar als een klontje. Op naar het strand! Ja, dat kan ook gewoon niet anders als je die kans nu een keer hebt! Het was ook echt wel wennen om met kerst in een warm land te zijn. Kerst is hier een groot ding. Kerstversieringen zijn over de top en op werk zijn ze al weken bezig met de voorbereidingen. Muziek wordt gedraaid, maar daar zit een carribean draai aan, heel leuk! En ook Friedali en ik hadden een passende kerstboom gecreeerd. 's Avonds was er een etentje met het ziekenhuis personeel. Ik ken hun nog van Manon, maar ook Jorien en Sabine (een nieuwe meid op het eiland) gingen daar ook heen. Ook hier had iedereen wat lekkers voorbereid! Tweede kerstdag, weer een dag aan het zwembad bij Divi (hotel). Heerlijk met de meiden, aan een cocktailtje met de voeten in het water! Voor 's avonds waren Friedali en ik door vrienden uitgenodigd voor een bbq op het strand. Ook zoiets wat je dan gewoon moet doen want in Nederland zal dit nou niet zo snel met kerst voorkomen! Het was ook weer erg gezellig! En met de klap op de vuurpijl ging ik met Jorien, Sabine en nog wat andere meiden de kerstdagen afsluiten met een heerlijk dansje! Wat een kerstdagen! Ik was best gesloopt na al die dagen. Normaal wacht je tot 16.00uur voordat je naar een etentje gaat. Nu ga je daarvoor nog naar het strand. Je doet dan niet veel, maar bent toch de hele dag bezig. Maar was heel leuk om eens een totaal andere kerst te hebben.
Een week later was het tijd om 2020 af te sluiten en 2021 in te luiden! Er was een privefeest waar wij voor uitgenodigd waren en waar veel bekende waren. Dit was op de boardwalk. Er zouden namelijk op twee plekken in het nederlandse gedeelte vuurwerk afgestoken worden. De boardwalk was één van deze plekken. Een plek aan het strand, in een barretje. Het was een erg geslaagd feest, met heerlijke dansmuziek en leuk gezelschap! Af en toe liep ik gewoon even het strand op, gewoon puur even genieten van het idee dat dit kon. Oud en nieuw op het strand! Ja wat een avond, een zeer knallend begin van een nieuw jaar, waar ik erg benieuwd ben wat het mij gaat brengen! Zo ook heb ik dit jaar mooi even de nieuwjaarsduik meegepikt! Dat hadden ze hier, speciaal voor de Nederlanders, opgericht. Een aftel moment waarop we met z´n alle het water in doken! Ja dit was zeker warmer dan de andere keer dat ik het in Nederland heb gedaan, maar voor de tijd van het jaar was het water toch echt wel goed fris! Je kon daarna zelfs ook erwtensoep halen en een unox muts. Helemaal ingespeeld op de vele Nederlanders hier!
Sint Maarten is een eiland waar het vooral heel erg mooi weer is. Maar ook hier kan er een flinke regenbui naar beneden vallen. De locals zijn er vol van overtuigd dat je ziek wordt van regen. Zo was ik laatst met mijn local collega en haar vrienden weer hiken en begon het wat te spatten. Waarop ze tegen mij zei: "Ik hoop niet dat je snel ziek wordt van regen". Ik antwoorde daar vervolgens op met: "Wij Nederlanders worden niet ziek van regen". Ze keek me enigzins gek aan.. Iets wat ik hier ook erg bijzonder van vindt, is dat het 'toegestaan' is om te laat te komen als het regent. Waar in Nederland vele door de regen heen fietsen en op tijd verwacht worden, gaat iedereen hier met de auto en mag je dus te laat komen. De eerste keer dat ik besloot te wachten tot het droog was, ging erg tegen mijn principes in. Maar vervolgens op het werk kwam iedereen tegelijkertijd aan, te laat dus. Dit is dan wel weer anders als het echt een hele ochtend regent. Daarnaast is het ook standaard dat op een regenachtige dag patienten niet komen. Ze bellen niet af, ze komen gewoon niet. Je weet tenslotte dat het regent en dat ze daarom niet komen. Erg bijzondere manier. De reden die ze er voor geven is dus dat je er ziek van wordt, je haar er van door de war gaat (en alles draait hier om uiterlijk), en de weg is slecht dus gevaarlijk. Zoals ik al eerder in een blog had verteld zitten er gaten in de weg en met regen vallen er stenen van de bergen af die op de weg terecht komen. Dus ja hier geef ik ze wel enigszins gelijk in. De plassen water op sommige plekken blijven ook nog wel een enige tijd staan. Zo heb ik een fout gemaakt. Ik rij namelijk altijd met mijn ramen open, tenzij het heel hard regent en dus naar binnen komt. En er was mij al wel eens gezegd dat je daarmee moet oppassen door de plassen. Of jij rijd de plas zover omhoog of een tegenligger. En ja vooral een tegenligger kan het water goed laten 'opspringen'. Nou je voelt hem al aankomen.. Ik was 'lekker' aan het rijden (en natuurlijk met nog 2 mensen die bij mij in de auto zaten), toen ik een volle plas water in mijn gezicht kreeg van een tegenligger. Ik was echt goed nat.. Dat heb ik ook weer afgeleerd!
Een ander natuurfenomeen zijn aardbevingen. Iets wat ik nog nooit had meegemaakt, maar toch ook wel stiekem benieuwd naar was. De eerste keer was met Manon (ja ik gooi al mijn gebeurtenissen in mijn blogs door elkaar..). Ik sliep toen nog bij haar in het hotel. En ik slaap graag met een fan aan welke boven je bed draait, maar dan gewoon op de laagste stand. Manon wou hem graag op de hoogste stand, dus dat deed ze. Mijn opmerking was: "nu heb je hem zo hard aangezet dat zelfs het hele bed ervan begint te schudden". Manon begon te lachen en vertelde dat het een aardbeving was. Het was gewoon te toevallig en op een grappig moment. Voor je het doorhad was het alweer voorbij. En zo heb ik er in de tussentijd nog 2 mee gemaakt. Het zijn vooral kleintjes, waarbij het soms zelfs onduidelijk is wat het nou precies was.
Ander moment met Manon was toen wij bij een buiten barretje zaten en ik ineens iets in de lucht zag vliegen. Ik dacht eerst aan een vallende ster, maar dat duurde wel erg lang want ik kon het zelfs aan Manon laten zien. Manon was er van overtuigd dat het vuurwerk was. Maar dat was dan echt een verloren pijl en ik had niet het idee dat dat het was. Dus uiteindelijk wat opgezocht en we kwamen tot de ontdekking dat het een vuurbal zou zijn. Later hoorden we dat dat inderdaad wel eens voorkomt. Bijzonder om zo, in een relatief kort tijdsbestek, al aardig wat te hebben gezien/meegemaakt aan natuurverschijnselen. Het is een prachtig land wat me blijft verbazen!
Nieuwe verhalen volgens snel! Voor jullie allemaal veel sterkte in deze lastige tijd, hou nog even vol, ik denk aan jullie!
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5076391
[countryId] => 253
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 280
[author] =>
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/002/364_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bijzondere-tijd
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-06-09
[title] => Land in zicht!
[message] => Land in zicht!
4 juni, we verlaten Curaçao. Komen we hier ooit terug? Eerst maar eens naar het volgende stukje van ons Koninkrijk reizen. Het is twaalf uur en we verlaten ons huisje aan de zuidkant van Willemstad. Na een half uurtje rijden met de witte huurauto bereiken we de bescheiden luchthaven. Over m’n schouder werp ik nog een blik naar de omgeving van de startbaan. Gisteren heeft de zoektocht naar een, verloren, wijngaard van de Hof van Twente uit Bentelo niets opgeleverd. Mijn ogen turen in de verte. Helaas geen druivenstruik te zien.
Even later neemt een enthousiaste stevige dame, in een te strakke zwarte pantalon, voor Alamo onze auto in. En dan begint het wachten, inchecken, wachten en hopen dat de vlucht naar Sint Maarten vandaag toch nog vertrekt. Want wat blijkt: “Ze houden het vliegtuig in Paramaribo vast”, vertelt een jonge vrouw, met lange dreadlocks, en een groot vraagteken op haar gezicht. “Vertrekken we vandaag nog”, vraag ik bedremmeld. Maar niemand weet wat er gaat gebeuren. Gewoon niet zo moeilijk doen en op je af laten komen. Op de tijd te doden kijk ik wat rond. Een luchthaven heeft overeenkomsten met een terrasje. Bij de balie ratelt het. Een printer spuugt een lange reeks aaneengesloten kettingformulieren uit. Zelfs een Kringloopwinkel zou die printer niet meer aannemen. Uren later stappen we dapper in een oude Fokker. Zo’n type die we zelfs 50 jaar geleden in ons land niet meer zagen. Enfin, ons derde eiland komt toch in zicht. 1000 km overbruggen, op naar de bovenwindse eilanden. Philipsburg op Sint Maarten is een noodzakelijke tussenstop met overnachting. Om uiteindelijk in Sint Eustatius aan te komen. Die avond, in het donker, bereiken we toch nog ons overnachtingsplekje. ‘s Ochtends worden we gewekt door het typische geluid van bedrijvigheid. Ik trek de luxaflex open en zie waar we terecht zijn gekomen. Voor ons staan huizenhoog zeecontainers op elkaar gestapeld. Vrachtwagens met opleggers rijden af en aan. Hijskranen doen hun best om de overslag zo precies mogelijk uit te voeren. We zijn bij de haven terecht gekomen. De boterhammetjes, die tussen de korte broeken gepropt zijn, komen ietwat verkreukeld uit de koffer. Het smaakt nog prima. Bovendien om met lege maag de zee op te gaan is vragen om problemen. Want we gaan verder met de boot. Enkele uren later lopen we met rugzakken en koffers van het ene havenkantoor naar het andere. En dan is het flink schrikken. De tickets kunnen alleen contant afgerekend worden. Jan kijkt zorgelijk want hij weet wat de prijs is. “We zien wel”, denken we stoer. Met ‘het lost zichzelf wel weer op’ proberen we elkaar moed in te praten. Al de dollars worden uit alle hoeken en gaten bij elkaar geschraapt. $ 283,00 oei $ 17,00 te weinig. De veerdienst naar Sint Eustatius gaat maar op enkele dagen in de week. In het snikhete open kantoortje van 4 vierkante meter loopt onze temperatuur verder op. Totdat de jongedame gebiedt om de bagage op de weegschaal te zetten. “Two tickets?” We knikken. Op dit Nederlandse deel van Sint Maarten is de voertaal Engels en het betaalmiddel de dollar. “$ 150,00 please. Hè? Het is de prijs voor twee enkeltjes. Een beetje dom van ons, een vergissing. Een retourtje hebben we niet nodig. Omdat de reis vervolgd wordt naar Saba. Opgelucht haal ik adem. Een half uur later stap ik in een metalen overdekte boot. In het ruim beneden ruikt het naar diesel. De motor is niet afgedekt en bevindt zich tussen de passagiersstoelen. Dan maar naar het bovendek. In de afgesloten ruimte, waar de airco volop draait, zoeken we een plaatsje bij het raam. Leuk twee uur naar buiten kijken. Volop genieten van de zee. De overige passagiers zijn kennelijk eilandbewoners. Zij komen met gigantische zware koffers en dozen aan boord. Een kwartier voor vertrek vaart de boot uit. Ach we nemen het maar niet zo nauw. Buitengaats laat de zee zich van een onstuimige kant zien. Het bootje dat alleen passagiers vervoert en geen voertuigen bonkt op de golven. Het schip zwaait van links naar rechts. We kijken elkaar aan. Waar zijn we nu weer in beland? Ik probeer de focus op de horizon te leggen. Er is één kwartier voorbij. Nog een uur en drie kwartier te gaan. Ik moet mijn ratio geweld aan doen. “Deze boot is al langer in de vaart, hij vaart regelmatig op en neer, de kapitein weet wat hij doet…..” De angst om te vergaan en het beeld om naar de haaien te gaan verdwijnt niet. Vooral ook diep adem halen om de zeeziekte te trotseren. Ik kijk op mijn horloge. Gelukkig, het eerste half uur zit er op. De locals om mij heen geven geen krimp. Het water slaat hoog tegen de vierkante patrijspoorten aan. Bij het heen en weer zwaaien van de boot hoor ik het voortdurend kraken. Dat belooft niet veel goeds. Hadden we nou toch maar… schiet het door mijn hoofd. Het gekraak wordt steeds heviger en luider. Ik probeer aan leuke dingen te denken. Wat gaan we ook alweer doen op het eiland? Wat wil ik zien? De tijd kruipt voorbij. Ik kijk voortdurend de wijzers van mijn uurwerk vooruit. Juist als ik weer mijn hoofd naar rechts draai om daar de horizon op te zoeken, zie ik in de verte land. Ik stoot Jan aan. Kijk land in zicht! Op ons beider bleke gezicht verschijnt een glimlach. Nog even volhouden. Een kwartiertje later weten we niet hoe snel we van boord moeten komen.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5094129
[countryId] => 253
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 20
[author] => Yvonne
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 528756
[travelTitle] => In de voetsporen van onze voorouders.
[travelTitleSlugified] => in-de-voetsporen-van-onze-voorouders
[dateDepart] => 2023-05-20
[dateReturn] => 2023-06-30
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/sint-maarten,philipsburg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => land-in-zicht
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => karlijnenemilegaanopavontuur
[datePublication] => 2023-03-09
[title] => Sint Maarten
[message] => —een link naar wat foto’s in de eerste reactie onderaan!—
27 feb 2023
We nemen afscheid van onze host George in Oranjestad(Aruba) en stappen op het vliegtuig naar St Maarten. Om ons heen zitten allemaal zeilers. Binnen een paar dagen begint de Heineken Regatta en we proberen nog vrijwilligerswerk te scoren. Helaas blijkt onze vriend Charlie van de Sea Rescue (die we op onze vorige reis hebben ontmoet en ons meenam als vrijwilliger) niet op het het eiland te zijn. Ook hebben we ons opgeven als vrijwilliger via de website, maar nog niets gehoord.
We hebben een Airbnb gehuurd in Cole bay, wat in de buurt van het Heineken regatta festivalterrein is. De studio blijkt splinternieuw en van alle gemakken voorzien.
We droppen onze spullen en lopen naar Simpson Bay en de Sint Maarten Yacht club waar we een biertje drinken. We zien de Poolse Volvo ocean racer (“i love Poland”) in de baai liggen waar we in 2020 even op en in mochten kijken. Het is erg indrukwekkend hoe minimalistisch deze boten zijn ingericht om gewicht te besparen.
Verder lopen hier veel zeilers, maar niemand van de Heineken Regatta organisatie. Op naar onze stamkroeg de Soggy Dollar Bar. Zelfs met de huidige inflatie zijn de biertjes tussen 5-7 uur nog steeds maar 1 dollar.
Alle herinneringen uit 2020 komen weer boven; Corona sloeg in en NL zat al in lockdown. Wij waren nog aan het feesten op St Maarten. We stonden op het punt om naar het kleine en afgelegen Saba te gaan en ontmoeten in de Soggy Dollar bar een oud baasje genaamd Desmond. Hij woonde al jaren op een zeilboot in de baai bij Sint Maarten en had zelfs een orkaan overleefd op die zeilboot. Hij zei dat als we vast zouden komen te zitten, dat hij ons zou komen halen en gaf zijn telefoonnummer. Nu zien we hem weer! Voor hem destijds een klein gebaar, want hij herkende ons niet meer. Voor ons was het van grote betekenis om een plan B te hebben als we niet meer van Saba zouden kunnen komen. Dat was doorslaggevend om toch te gaan ook al wisten we dat de ferry’s uit de vaart zouden gaan. We zouden immers met een vliegtuig Saba verlaten. Ten tijde van het boarden, werden alle andere passagiers verteld dat ze niet mee mochten en wij wel. We waren 2 lucky bastards…
Aan de bar, waar non-stop biertjes geopened worden, raken we in gesprek met Gerard, een langharige vrijbuiter uit UK die al jaren in de Caribbean woont. Hij probeert een motorjacht te verkopen van 50 voet. Hij begrijpt niet dat we naar Sk Kitts willen (hij vindt het saai), al heeft hij wel meerdere tips voor Antigua aangezien hij daar 2 jaar gewoond en ten tijde van Corona 6 maanden heeft vastgezeten (met een zweverige tinder-date die hij pas kende).
De sfeer in St Maarten is zo anders dan op Aruba. Wellicht komt het doordat Aruba meer gericht is op Amerikaans toerisme. Misschien omdat Sint Maarten, vergeleken met de andere eilanden, veel handel en concurrentie toelaat. De mensen die we op St Maarten tegenkomen lijken iets vrijer, gezelliger en spontaner. Of ligt het aan ons? Hier voelen we ons in ieder geval thuis!
28 feb 2023
Aangezien we nog steeds niks gehoord hebben van Heineken, gaan we zelf op zoek. We lopen naar het festivalterrein (waar ze aan het opbouwen zijn) en komen via via terecht bij een NL dame die de vrijwilligers regelt. Ze had het zo druk gehad dat ze ons niet had geantwoord. Maar er blijkt nog plek te zijn in het schema! We nemen 3 shifts voor onze rekening verdeeld over 3 dagen. Binnen een uur is er een briefing voor de vrijwilligers die mensen moeten vervoeren met een rubberboot in de baai. We zijn precies op tijd!
Het blijkt dat Desmond zich ook heeft opgeworpen als vrijwilliger. Hij is 20 minuten te laat op de briefing en haalt eerst een biertje uit zijn tas voordat hij gaat zitten. Hij neemt wat late shifts voor zijn rekening die niemand wil.
1 maart 2023
We halen onze Regatta crew shirts op en beginnen aan onze shift. Vandaag zijn we allebei Dockmaster. Emile staat bij de festivallocatie/Port-De-Plaisance “Dockmaster PDP, over” en Karlijn bij de Yacht club (waar alle boten de lagoon in komen). Ondanks dat we elkaar dus de hele dag niet zien, communiceren we vandaag op kanaal 68 van de marifoon.
Tussen deze locaties varen er dingy’s heen en weer en wij moeten regelen dat er continu boten beschikbaar zijn. Vandaag is de inschrijving en het is vrij rustig.
Karlijn moet nog even ingrijpen tussen de vrijwilligers, want vrijwilliger Patrick (60 ) is een beetje beledigd als ze voorstelt dat hij in zijn eentje op een kleinere boot gaat varen ipv twee andere vrijwilligers die samen een boot bedienen. Hij praat amper meer met haar en gaat een eindje verderop zitten. Wat een kinderachtig haantjes gedrag! Maar goed dat de Dockmaster het laatste woord heeft.
Na onze shift gaan we pizza eten met de andere vrijwilligers op het festivalterrein. We spreken nog uitgebreid na met Mike, een man uit UK die hier al 15 jaar in Simpson Bay woont.
2 maart 2023
We brengen een wasje naar de wasserette en gaan naar Marigot (aan de Franse kant). Ten opzichte van 2020 is er alweer meer opgeknapt en is het centrum wat gezelliger geworden met leuke winkeltjes. We doen wat boodschappen en wisselen geld. Ook nog even lunchen bij ons favoriete restaurant aan de haven ‘O Plongeoir. Dan door naar Philipsburg om onze tickets op te halen voor de komende ferry’s naar St Eustatius en St Kitts. Karlijn had ze al gereserveerd per e-mail, maar de dame achter de desk ‘is niet de dame van de e-mail’ en doet ook niks met e-mail. Dus we krijgen gewoon de kaartjes mee zonder dat ze weggestreept worden tegen de reservering. Het is bizar hoe dit soort simpele processen hier werken. Gewoon met uitgegeven bonnetjes op doordrukvelletjes zonder systeem. We sturen toch nog maar een e-mailtje erachteraan dat we ze inmiddels hebben. We bleken inderdaad dubbel te staan.
En dan weer klaarmaken voor onze tweede shift van 19-23 uur waar we zelf op de watertaxi (rubberboot met 75pk) varen! Het is gezellig druk en we ontmoeten veel zeilers die meedoen aan de race. We zijn continu aan het varen door de mooie lagoon van Simpson bay die vol ligt met enorme jachten en zeilboten. Aan het einde hebben we vooral veel dronken mensen te vervoeren, maar gelukkig valt niemand van boord.
We sluiten nog gezellig af met een biertje samen met de crew.
3 maart 2023
Wekker om 6.30 uur is wel pittig! Waarom hadden we ons voor deze shift opgegeven??? We gaan survey’s afnemen in de Yacht club onder bezoekers en ex-zeilers van de Heineken regatta. Alleen blijkt de survey niet zo goed in elkaar te zitten zodat er vaak wat verwarring ontstaat. Het is gezellig om een hoop mensen te spreken, maar we vragen ons af of mensen de survey wel echt invullen met de QR code. Een aantal oudere bezoekers kunnen überhaupt niet met de QR code omgaan of hebben geen camera die het aankan.
Om 8.30 uur gaat de brug van de lagoon naast de Yacht club open om alle zeilboten weer door te laten die aan de race gaan beginnen, waardoor we alles mooi kunnen volgen. Dit is dan wel een mooie bijkomstigheid van dit vroege tijdstip!
Na onze shift moeten we snel naar huis om de backpacks in te pakken en naar een andere Airbnb te verhuizen, omdat er geen plek meer was. Gelukkig is de andere maar 1 km verder, maar het lopen in de volle zon valt wel tegen. In de nieuwe Airbnb gaan we eerst eens een siësta doen. Einde middag lopen we naar Lagoonies Bar/restaurant om een drankje te doen aan de haven. Vervolgens door naar de Soggy Dollar, waar we Philipp weer zien (een van de andere vrijwilligers). We gaan door naar het festivalterrein met een groep en worden door Patrick naar de andere kant gevaren, die inmiddels weer tegen Karlijn praat (waarschijnlijk omdat hij nu wel op de grote boot mag varen!).
Er is een leuke live band en het is behoorlijk druk. Met onze crew t-shirts krijgen we ook de nodige vrijwilligersbiertjes! Voldaan van de gezelligheid lopen we weer naar huis!
4 maart 2023
Vandaag huren we een auto om het eiland te gaan verkennen. We nemen de bus naar Europcar, want online lukt het door een bug op de website niet om te boeken. De dames achter de balie lukt het ook niet, terwijl ze wel een auto beschikbaar hebben. Uiteindelijk moeten we online boeken voor morgen en zetten zij de boeking weer handmatig over op vandaag. Ze zijn inmiddels een uur met ons bezig en je zou van dit bedrijf toch wel een iets beter systeem mogen verwachten… anyway we kunnen in ieder geval rijden!
We gaan met name de Franse kant van het eiland ontdekken en beginnen in Grand Case. Het blijkt een leuk gezellig plaatsje aan de kust wat bekend staat om de goede restaurants. Wel valt op dat de gebouwen allemaal zo dicht op het water staan, dat dat zeer kwetsbaar lijkt met een orkaan of storm. We komen langs de prachtige baaien Anse Marcel, Orient Bay en Oyster Bay. Bij de laatste zien we Steve uit onze Airbnb; hij had de bus genomen en was een behoorlijk stuk gaan lopen door het bergachtige gebied. Maar het is wel een beetje te zwaar om ook nog terug te lopen. We geven hem een lift naar het busstation van Marigot. Wij gaan aan een kleine lagoon een hapje eten, want koken kunnen die Fransen wel!
5 maart 2023
We maken met de auto nog een rondje richting Philipsburg en bezoeken de ruïne van Fort Amsterdam. Dat heeft een mooi uitzicht op de zeilers van de regatta. We zien dat de Poolse Volvo ocean racer weer voorop zeilt!
We leveren de auto in en lopen vanaf Maho beach (waar die vliegtuigen zo dicht overkomen) naar Simpson bay via het strand. Bij de strandtent Karakter strijken we neer en hebben een mooi uitzicht over de baai. Kort daarna begint een DJ heel relaxt te draaien. Wat een top plek! Er ligt een mooie driemaster, genaamd The Black Pearl in de baai, die wij ook een paar jaar geleden in Montenegro hebben gezien. Dit is een zeilschip van 107m. En daarnaast een motorjacht met een helicopter op een platform. We bestellen wat eten en een Bucket Carib biertjes (ook al hebben we onze Heineken crew shirts aan). Einde middag lopen we door naar de Yacht Club waar de meeste zeilboten alweer terug zijn na hun laatste race. We ontmoeten nog een vrouw uit New York die vertelt over de verdeeldheid in Amerika en dat ze soms amper iets durft te zeggen omdat mensen agressief worden. Het tweepartijenstelsel in de politiek helpt daar niet bij. Ze denkt erover om naar Italië te emigreren.
Vervolgens gaan we met een groepje vrijwilligers van de regatta door naar het festival. Het is enorm druk en gezellig met een mix van locals en toeristen. Alleen is het niet echt onze muziekstijl. Er is een biertap wedstrijd waar wij en Robert (een zeiler) aan meedoen. Karlijn wint een Heineken pet en zonnebril voor het beste biertje.
Na afloop kunnen we een lift van de watertaxi naar Lagoonies krijgen waardoor we maar 100m hoeven te lopen naar huis. Wat een mooie afsluiting! Morgen uitbrakken op de ferry naar St Eustatius!
[userId] => 184240
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091542
[countryId] => 253
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 122
[author] => Karlijn en Emile
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 528484
[travelTitle] => Caribbean 2023
[travelTitleSlugified] => caribbean-2023
[dateDepart] => 2023-02-21
[dateReturn] => 2023-04-08
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/sint-maarten,philipsburg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/184/240_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sint-maarten
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-10
[title] => De laatste dag van onze droomvakantie!
[message] => Jeetje laatste dag..
Gisteren hebben we de laatste dag van onze vakantie op een hele leuke manier afgesloten. Na het ontbijt hebben we wederom, gewoon bij ons hotel, een auto gehuurd. Een Suzuki Dzire. Prima auto.
We zijn hiermee naar Maho Bay gereden. Dit strand staat bekend om het spotten van de vliegtuigen die heel laag aan komen vliegen om te landen. Van te voren, in Nederland, had ik hier wel eens filmpjes van gezien en toen dacht ik nog... nou dat zal wel meevallen zo laag over vliegen. Maar het is echt zo! Je kan ze bijna aanraken. Echt bizar dat dit mag en kan.
In de ochtend kwamen de kleine vliegtuigen binnen. Zelfs zo'n klein ding als wij hadden naar Saba. Maar net na de middag kwamen de grote jongens binnen. Delta Airlines, Air France noem ze maar op. Machtig om te zien hoe zo'n Boeing aankomt, landt en dan vol in de remmen moet.
Maar ook het opstijgen is spectaculair. Hij rijdt bijna tot op het strand, keert dan zodat het vliegtuig met zijn kont naar het strand staat. Dan gaan de motoren aan en komen ze op toeren. Dan geeft hij gas en schiet vooruit. Maar dan komt het. Door het gasgeven komt er zo'n luchtverplaatsing van dat vliegtuig af, dat als je er achter staat werkelijk waar omver geblazen wordt. Echt ongelofelijk maar ook wel levensgevaarlijk.
Tijdens het spotten van de vliegtuigen hebben we lekker wat gegeten en gedronken bij zo'n gezellig strandtentje. Daarna zijn we gaan shoppen. Robin heeft nog wat sigaretten gekocht ($18 dollar voor een slof) en we hebben nog wat leuke souvenirtjes gekocht voor thuis.
Ook zijn we nog even naar onze 1e bestemming gereden in Simpson Bay. Robin had hier een mooie armband gezien en gaande weg de vakantie heeft hij geen mooiere gevonden. Dus we zijn teruggereden en hebben die armband alsnog gekocht. Na het afdingen hebben we er een leuk prijs voor betaald. Iedereen blij!
Daarna zijn we op ons gemakje teruggereden naar ons hotel. We hebben nog wat gezwommen en geluierd. 's Avonds hebben we tijdens het eten de vakantie doorgesproken. Wat zijn de afgelopen drie weken voorbij gevlogen. Wat vonden we het leukste, wat vonden we minder leuk. Enz. We komen echt alle drie tot de conclusie dat we nergens spijt van hebben en het echt enorm naar ons zin hebben gehad. Ook is het wel bijzonder dat we de afgelopen weken geen één keer ruzie hebben gemaakt. Gewoon helemaal niets. En dat terwijl we al die tijd op elkaars lip hebben gezeten. Het ging gewoon super goed en daar ben ik best trots op.
Maar dan 's morgens worden we wakker en beseffen we dat we naar huis moeten. De tassen worden weer ingeladen, we gaan nog even douchen en ontbijten. Maar dan komt toch echt het punt dat er een einde aan komt. De taxi is gebeld en we vertrekken zo naar de luchthaven. We vliegen om 14.00 uur met KL0787. We zitten niet bij het raam maar in het middenpad. Gelukkig wel met zijn drieën naast elkaar. We hebben ons online al incheckt dus hopelijk gaat het zo allemaal voorspoedig.
We hebben een tussenstop in Trinidad maar helaas mogen we het vliegtuig niet uit. En als dan alles goed gaat komen we morgenochtend om 08.30 uur aan in Nederland.
Tot dan!
Liefs van ons.
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082505
[countryId] => 253
[pictureCount] => 28
[visitorCount] => 118
[author] => Mandy
[cityName] => Marigot
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/042/502_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-laatste-dag-van-onze-droomvakantie
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-09
[title] => Hommage Hotel en Residences Saint Martin
[message] => We zijn vandaag aangekomen op onze 6e en laatste locatie. Hommage Hotel en Residences in Saint Martin.
Gisterenavond hadden we de rugzakken al helemaal ingepakt. Dus vanochtend was het nog een kwestie van de toilettas inpakken en wat dingetjes opruimen. Het regent deze ochtend enorm dus rennen naar de auto. Om 08.00 uur hadden we alles al in onze huurauto en zijn we vertrokken. Het is vandaag moederdag. Dus mocht ik een leuke restaurantje uitzoeken om te ontbijten. Links bovenin in Anguilla heb je restaurant Strawhat. Een prachtige locatie gelegen aan het strand met een schitterend uitzicht op zee. Perfect voor een Moederdag ontbijt. Het was inmiddels gestopt met regenen en de zon brak door. Hier hebben we dan ook heerlijk gegeten.
Na het ontbijt zijn we wederom naar de ATM gereden. We hebben afgesproken dat we het P (pinnen) woord en het O (overboeken) woord niet meer uitspreken tijdens deze vakantie.
Daarna zijn we op weg gegaan naar de Ferry. Wat wel opvalt als je zo over dit eiland rijdt, en dan vooral als het net geregend heeft, heel dit eiland ruikt naar Cannabis. Echt waar. Echt zo'n weeïge lucht. Zal ons niets verbazen als ze deze plantjes overal in de akkers verbouwen.
Ook het links rijden blijft een dingetje waar je heel de tijd bij na moet denken. Vooral als je ergens een oprit in rijdt. Dan moet je niet de rechterbaan hebben maar de linker. Dat is nog wel eens mis gegaan. Ook het op tijd remmen voor de enorme drempels en kuilen is een dingetje. Alle complimenten voor Johan want we hebben onze huurauto zonder schade ingeleverd bij de verhuurmaatschappij.
Bij de Ferry moesten we eerst weer inchecken. $ 30 p.p. voor de overtocht. Daarna moesten we door naar het loket van de vertrek belasting. $ 28 p.p. toen door naar de paspoort controle. Geen stempel maar wel zonder problemen erdoor heen. De betreffende douanier wenste me wel Happy Mothersday! Leuk he. En gelijk mochten we doorlopen naar de boot. Die vertrok gelijk. We hebben zelf geen minuut hoeven wachten. Beter konden we dit niet plannen. Helaas was er geen buitendek op de Ferry dus we hebben tijdens de 20 minuten durende overtocht braaf binnen gezeten. Bij aankomst weer controle. Wij onze ESAH papieren (aparte Covid verzekering omdat we weer Sint Maarten binnen komen $ 15 p.p.) aanbieden. Was dit niet meer nodig. Grrr!
We komen immers van een land af waar testen nog normaal is dus als je dan terugkomt in Sint Maarten/Saint Martin hoef je niets te laten zien want je bent dan toch niet besmet.
Helaas wordt dit dus nergens gecommuniceerd en hebben we het voor niets afgesloten. Maar ja, als je alles van te voren weet..
Bij aankomst in de haven staan er dit keer geen personen met bordjes. Geen taxi, geen huurauto. O jee wat nu. Eerst maar koffie dan. We lopen een Franse Bakery binnen. Het zweet gutst uit ons lichaam. Omdat het vanochtend geregend heeft is de lucht vochtigheid heel hoog en dan dat gesjouw met die rugzakken helpt ook niet echt mee.
We bellen een aantal auto verhuurbedrijven maar we krijgen steeds een negatief antwoord. Geen auto beschikbaar, niet voor twee dagen wel voor drie dagen enz enz. We bellen het hotel. Op de website staat dat ze een pick-up service hebben. Helaas vandaag ook niet want het is zondag. Nog even proberen we te liften. Dat leverde vele lachende gezichten op maar dat is natuurlijk ook kansloos met drie personen en al die bagage. Dan maar een taxi. Die hebben we zo en die brengt ons dan ook naar het hotel. We zijn er binnen een kwartier. Helaas is onze kamer nog niet klaar (De Early in-check was € 20,- extra, hebben we niet betaald) dus we moeten nog even wachten. Geen probleem.
We mogen onze bagage stallen in een afgesloten ruimte en krijgen wat strand lakens mee. Eerst naar de bar. Tijd voor een zeer koud biertje.
Dollars doen we niet meer aan. Het is hier weer in euro's. Ook schakelen we over op de Franse taal i.p.v. Engels.
We hebben alweer honger dus lunchen we maar gelijk. Daarna door naar het zwembad. Heerlijk! Heel de middag hebben we alle drie geluierd, gezwommen en boekje gelezen. We zitten nu niet aan de zee maar aan de lagune kant. Ook helemaal prima. Vanuit hier zien we ook de vliegtuigen landen. Blijft leuk om te zien.
De zon brandt goed en we moeten uitkijken dat we niet verbranden.
Rond 17.00 uur gaat de zon weg en gaan we inchecken. We hebben wederom een grote mooie kamer. Met een grote patio. We gaan douchen en ik stuur een e-mail naar school.
Officieel moet Robin morgen weer naar school. Maar ja, dat gaan we niet redden. Hij zal er donderdag pas zijn. Ziek melden gaat ook niet. Want dat moet voor 08.30 uur doen en dat is het bij ons midden in de nacht. En ik ga echt de wekker niet zetten. Dus het wordt een e-mail. Ik heb al vaker met Robin zijn studie begeleider gemaild, dus dat is op zich niet vreemd. Maar ja, wat zet ik erin...
Ik besluit niet te liegen en zeg gewoon zoals het is. Dat we nog op vakantie zijn en dat de dinsdag vlucht honderden euro's goedkoper was als een weekend vlucht. En dat we begrijpen dat Robin hier een aantekening voor zal krijgen maar dat hij er niets aan kan doen. Want wij hebben geboekt. Ben benieuwd hoe Mr. Fred hierop gaat reageren. Spannend. [e-1f62c]
We hebben geen zin meer om buiten ons hotel nog dingen te gaan onderzoeken en besluiten lekker hier te blijven. We lopen naar het restaurant. We zijn verbaasd over ons mooie hotel. Mooi hoor. Prima hotel om onze vakantie mee af te sluiten. En zoals wij zeggen... wanneer eet je het lekkerst? Als je met je blote voeten in het zand kan eten.
Nou dat kan hier. Prachtig, super gezellig restaurant. We hebben heerlijk gegeten en genoten. En geproost op de één na laatste avond. Jeetje, wat klinkt dat gek. Ik word er zelfs een beetje emotioneel van. [e-1f622]
We hebben het hier zo naar onze zin. Doordat we steeds op meerdere locaties zitten is er ook helemaal niets waar je je aan gaat ergeren. We zijn zo gelukkig hier!
Maar ja, aan alles komt jammer genoeg een eind. Morgen willen we nog even naar Maho Bay. Hier komen die vliegtuigen laag over het strand aan, om te landen. Robin wil nog even taxfree inkopen doen. En Johan zou dit het liefst allemaal nog met een autootje doen. We gaan het allemaal zien morgen.
Eerst weer lekker slapen. Dit keer mag Johan op het bijzet bed. Dat was de afspraak voordat we op vakantie gingen. Als je een twee persoonskamer boekt dan boek je dat meestal met een extra bed. Dat is dat meestal zo'n kut opklapbaar bedje, Robin had daar geen zin in. En terecht. Dus we hebben afgesproken dat we om beurten op zo'n bed slapen.
Ik heb er in Simpson Bay op gelegen. Robin in Oriënt Bay en nu is het dus de beurt aan Johan. Begrijp me niet verkeerd. Het zijn prima bedden maar wel 1 pers, en is het niet te vergelijken met een Queen of King bed. Dus als we zo allemaal een keertje erop slapen is het toch weer prima opgelost.
Tot snel
Liefs van ons!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082460
[countryId] => 253
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 140
[author] => Mandy
[cityName] => Marigot
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/042/247_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hommage-hotel-en-residences-saint-martin
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-04
[title] => Studio Oriënt Bay in Oriënt Bay - Saint Martin
[message] =>
Ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen...
We komen net van Philipsburg af met een geweldig carnavalsfeest en dan voelt de dag erna een beetje als een kater. Terwijl dat absoluut niet terecht is!
Oriënt Bay ligt in het Franse gedeelte en wat gelijk opvalt als we 's morgens de gordijnen open doen. Wat een zooi en wat een chaos. Natuurlijk zien we de zee en hebben we een mooi uitzicht. Maar we zijn verwend de laatste dagen en balen in eerste instantie best wel een beetje. Waar zijn we dan nu in terecht gekomen. Maar bij naderende inspectie is het resort in tweeën te delen. Oude meuk met vervallen gebouwen en een hoop puin en nieuwbouw wat er prachtig uitziet en pas geleden volledig gerenoveerd is. In eerste instantie heb je gelijk een mening klaar. Pff wat doen we hier. Maar gaande weg de dag wordt het allemaal duidelijker. Orkaan Irma (2017) was een categorie 5 orkaan. Die de bovenwindse eilanden volledig getroffen heeft. En vooral Saint Martin heeft de aller grootste schade geleden. Helemaal niets stond hier meer overeind. In en in triest. En je ziet gewoon dat de mensen hier het allemaal langzaam weer aan het opbouwen zijn met de middelen die ze hebben. Het is niet zoals bij ons, dat er een aannemer op gezet wordt en dat binnen een paar maanden een heel resort gerenoveerd is. Of dat de schade opgegeven kan worden aan de verzekering en dat na uitkering gelijk alles weer opnieuw opgebouwd kan worden. Daar hebben ze hier gewoon het geld, de mankracht en de middelen niet voor. En zodra je dat weet, ga je de omgeving met andere ogen bekijken. Dan zie je niet meer de zooi maar dan zie je wat ze al wel gedaan hebben. Je krijgt respect voor ze! Je staat weer met beide voeten op de grond.
Oké, als we eenmaal de conclusie hebben getrokken dat het niet zo is als in de folder (geen zwembad, geen supermarkt en geen restaurant) dan moeten er snelle beslissingen genomen worden. We spreken de uitvoerder van de herstel werkzaamheden en vragen naar de dichtstbijzijnde supermarkt (spulletjes halen voor ons ontbijt). Hij vraagt of we in het bezit zijn van een auto. We schudden alle drie van nee. Hij schudt ook zijn hoofd. Hij zegt zonder auto kan je hier niets.
Oké, dus we hebben een auto nodig. Hij gaat voor ons bellen. Binnen een uur zijn we bij onze accommodatie opgehaald, naar de verhuur maatschappij gebracht, papieren ingevuld en zijn we voor de komende dagen de trotse eigenaren van een Nissan March. Prima!
Gelijk gaan we boodschappen doen bij De Super U en rijden we vrolijk terug naar ons resort. Toch makkelijk zo'n auto. We moeten alleen oppassen voor de geiten en ezels die hier zomaar oversteken.
Na het ontbijt gaan we wandelen, langs het strand. Want dat blijft natuurlijk prachtig. En alle Beach barretjes zijn wel weer helemaal herbouwd en in volle glorie aanwezig. We lunchen ergens en wandelen daarna weer op ons gemakje terug. 's Avonds nog een wasje erin en eten we lekker stokbroodje met Franse kaasjes en drinken een goed wijntje.
De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Weer de zenuwen. Het is weer testdag! Want we willen naar Anguilla en daarvoor moeten we nog steeds negatief testen. Tijdens het ontbijt eerst een zelftest. Alle drie negatief. Oké, dan durven we het aan en rijden we na het ontbijt naar een Covid test locatie. Papieren invullen, betalen, testen en wachten. Gelukkig ook hier, alle drie, negatief. Blijdschap overheerst. We kunnen morgen naar Anguilla. We moeten de Ferry nog boeken en ook het hotel moet nog besproken worden maar dat doen we vanmiddag. We gaan nu eerst terug naar het resort om onze spulletjes te pakken voor Island Pinel.
Pinel ligt 10 minuten rijden van ons vandaag. Dus hup weer in de auto en gaan.
Island Pinel is een onbewoond eiland in een prachtig natuurreservaat. Je moet er met een kleine Ferry naar toe. Eenmaal aangekomen kijken we onze ogen uit. Er woont hier niemand maar er zijn wel twee restaurants maar alles draait hier om het snorkelen. Het water is helderder dan kraanwater en de meest kleurrijke vissen zwemmen voorbij. Tijdens de overtocht zagen verschillende mensen zelfs een schildpad en een rog. Als we aankomen gaan we gelijk snorkelen. Wel om de beurt. Want in de meegenomen rugtas zitten toch onze telefoons, pasjes enz en als we die kwijt raken zijn we verder van huis. Dus we snorkelen om de beurt. Maar wat is het mooi. Ik ben toch al een visjes gek, dus ik ga helemaal uit mijn dak. Ook Johan en Robin hebben het goed naar hun zin en zien de ene mooie (grote) gekleurde vis na de ander.
Dan krijgen we honger en besluiten we wat te gaan eten. Gelukkig weten we een leuk plekje te bemachtigen. We bestellen eersteen biertje. Dan komt de menukaart. Dit eiland staat bekend om zijn lobster. Heerlijk! Maar ik doe het toch niet. € 8,50 per 100 gr. Nou ik zie die dingen voor me in de fuik liggen. Die wegen minstens 1,5 kg. Dat ga ik niet doen. Lobster eet ik nog wel een keer ergens anders hier op vakantie. Ik ben en blijf een Hollander he! [e-1f60a]
Gelukkig staan er nog genoeg andere lekkere dingen op de kaart. Er staat zelfs Champagne op de kaart. Dat is een lang gekoesterde wens van Robin. Hier heeft hij vanaf het moment dat we twee jaar geleden geboekt hadden, iedere maand geld voor opzij gezet, om op het mooiste plekje van onze vakantie te trakteren op een goede fles Champagne. [e-1f37e]
En dat is dus hier!
Het eten en de Champagne wordt gebracht en ontkurkt. Robin krijgt alle eer en de serveerster doet het geweldig. Wat een verwennerij. Altijd als wij, in ons gezin, iets te vieren hebben dan drinken wij Champagne. Nu dus ook. We proosten op onze droomreis en we zijn allemaal in en in gelukkig. We beseffen dat deze reis toch echt wel iets bijzonders is. Ik werd er zelfs een beetje emotioneel van. Muts die ik ben.
Natuurlijk wil Robin pronken met zijn fles. In het heldere water, met een sigaar en zijn (nog) afgetrainde lichaam. Wat is het toch een pracht jong! Johan en ik zijn meer dan trotst op hem.
Na het eten gaan we nog snorkelen en dan is het tijd om terug te gaan. Om 17.00 uur gaat de laatste Ferry terug dus we zorgen dat we om 16.00 uur klaar staan. Het is een beetje druk maar gelukkig kunnen we nog mee. We stappen in het autootje en zijn zo weer bij ons resort. Robin gaat gelijk douchen. Johan en ik kruipen achter de computer. Het voorbereidend werk voor Anguilla hadden we natuurlijk in Nederland al gedaan. We moeten nu alleen kiezen tussen twee hotels. Maar na lang twijfelen en alle voor en tegens tegen elkaar weg gestreept te hebben wordt het "Anguilla Great House Beach Resort" in Redezvous Bay.
De tijden van de Ferry hebben we ook al opgezocht. Ook heeft Johan een internationaal rijbewijs aangevraagd. Want ook hier willen we weer een auto huren zodat we heel het eiland, met al zijn Bounty stranden kunnen gaan ontdekken.
Na het zelfgemaakte diner, gaan we onze rugzakken weer inpakken en maken we een plan voor morgen. We zetten om 07.00 uur de wekker. En om 08.00 uur vertrekken we. Eerst langs de bakker en dan gaan we op pad. Het is ongeveer 18km rijden. Dus we zijn dan om ongeveer 09.00 uur in Marigot Bay. (je kan hier op dit eiland niet harder rijden dan in zijn drie [e-1f602])
In Marigot Bay vertrekt de Ferry naar Anguilla en kunnen we onze huidige huurauto inleveren. De vaart duurt 20 minuten. Dus als alles goed gaat, dan zijn we rond 11.00 uur morgen in Anguilla.
Spannend, we hebben er enorm zin in!
Kus van ons!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082274
[countryId] => 253
[pictureCount] => 25
[visitorCount] => 112
[author] => Mandy
[cityName] => Anse Marcel
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/040/914_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => studio-orint-bay-in-orint-bay-saint-martin
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-02
[title] => Carnaval Sint Maarten 2022 Philipsburg
[message] =>
Wat een feest!
Dat is eigenlijk de samenvatting van vandaag.
Afgelopen carnaval in Nederland waren we de eerste dag, na twee jaar, wat onwennig. Na de tweede dag lagen we al in elkaars armen en liepen we polonaise. Na dag vier was het enige grote gezellige carnaval. Iedereen ziet elkaar weer. Mensen kussen en kroelen elkaar weer. Maar bovenal we hebben eindelijk weer eens een feestje.
Nou, dat was vandaag hier precies zo. Alleen wij spreiden Carnaval uit over 4 a 5 dagen. Hier stoppen ze alles in een paar uur. Wat een passie, wat een vreugde, wat een vrolijkheid. Soms ook een tikje ordinair maar bloed gezellig.
En ook hier hebben ze met Covid, 2 jaar opgesloten gezeten en dit is eigenlijk weer het eerste feestje wat ze vieren, met elkaar. En dat hebben we gemerkt. Kroelen, omhelzen, lachen, lol maken, feest vieren maar vooral weer eens gelukkig zijn. Iedereen, en dan bedoel ik ook echt iedereen, had een glimlach op zijn gezicht. Iedereen was aan het swingen. Wat een ritme hebben ze toch he. Als wij al vier keer met onze kont geschud hebben, zijn zij nog met de eerste draai beweging bezig. Wij dansen veel te snel voor dit ritme. Nou moet ik zeggen, ik stond vandaag pal in de zon en er kwam door de menigte geen wind (dus wel muggen) en nou snap ik wel waarom ze zo langzaam bewegen en extra schudden. Het is gewoon te warm voor inspanning en met die heup bewegingen jagen ze de muggen weg. [e-1f602]
Afijn, alle gekheid op een stokje.. Het was een top dag!
Vanochtend nog wat gezwommen en daarna gedoucht en aangekleed voor de parade. De hotel eigenaar kwam nog naar ons toe om te vragen of de late check-out naar onze zin was en we mochten zelfs zo lang blijven als we zouden willen. Ook mochten we de hotelkamer stoelen mee naar beneden nemen. Geen enkel probleem. Niets te gek. Hebben we natuurlijk niet gedaan maar alles om het ons naar de zin te maken.
Hier worden geen hekken gezet. Er komt een wagentje langs (de optochtcommissie) en die spant een touwtje. En iedereen blijft er braaf achter staan. Dan volgt de controle auto. Gewoon met bier achter het stuur. Hier nog heel normaal. Dan wacht je tot de parade begint. Eerst de jeugd, met de verschillende scholen. Daarna, denk ik, de verschillende buurtschappen. Bij ons draait het om de wagen en de kostuums, hier om het outfit met veren en de dans. Het is hier heel warm dus ze hebben ook heel weinig aan. Robin zei, je moet moeite doen om een vrouw met een bh te spotten. Bijna niemand draagt hier zo'n ding, hoe groot de borsten ook mogen zijn. Ook de billen zijn hier enorm. Ik val gewoon niet eens op. Maar de bikini broekjes zijn dan juist weer heel klein. Maar hier past dat en hoort dat zo. Ook onze buik in houden is hier niet nodig, Het zijn allemaal big mama's en papa's, die trots zijn op wat ze hebben. Dus we passen ons maar gewoon aan [e-1f60a]
Na de jeugd volgen de vele Miss Carnaval. En dan komen de groepen. Eerst een vrachtwagen met muziek, zanger of dj. Daar achter de betreffende groep. Swingend en schuddend alsof het een lieve lust is. Wat zijn ze mooi en wat dansen ze prachtig. Geweldig om mee te maken. We genieten dan ook van iedere minuut.
Na drie uur is de parade voorbij. Gelijk wordt het touw weer opgerold en de straat geveegd. De politie loopt er met meerdere mensen achteraan. En iedereen die vervelend dronken is of tegen werkt, wordt gelijk afgevoerd.
We drinken ons biertje op en halen onze spullen van de kamer en checken out. We lopen naar de taxi standplaats en we kunnen gelijk instappen. Hup, via een omweg de "snel" weg op. Na een paar minuten rijden we over de Franse grens. Merk je niets van. Er staat alleen een bord. Anders hadden we het niet eens geweten. Dan komen we aan bij onze studio in Oriënt Bay. Inderdaad kunnen we met de handleiding zo onze studio vinden en ook de sleutel hebben we zo. Van de omgeving hebben we nog weinig gezien want het is donker maar de studio zelf is prachtig. Lekker groot.
En zoals gepland heeft deze studio een wasmachine. Alle vieze onderbroeken verzamelen. We zitten nu moe maar voldaan op ons bed. Johan is film aan het kijken. Robin is met Ise aan het bellen, die op dit moment in Cuba vakantie aan het vieren is en ik ben dit verslag aan het typen. Maar wat ook belangrijk is, de eerste was zit in de wasmachine. Was wel nodig ook. Geen schone onderbroek meer in de tas. Straks nog even ophangen en dan lekker slapen. Ben benieuwd hoe het hier eruit ziet bij daglicht en wat de dag ons morgen brengt. Voor nu zijn we moe maar zeer voldaan. We gaan met een grote glimlach op onze gezicht slapen.
Weltrusten en tot morgen!
Liefs van ons
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082191
[countryId] => 253
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 104
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/040/078_640x480.jpg?r=2
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => carnaval-sint-maarten-2022-philipsburg
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-05-01
[title] => Philipsburg St. Maarten - Oriënt Bay Saint Martin
[message] => Hoi,
Vandaag is het wisseldag. We moeten uitchecken bij Horizon View Beach Hotel in Philipsburg in Sint Maarten en we reizen door naar onze 4e bestemming, Studio Oriënt Bay in Oriënt Bay in het Franse gedeelte van Sint Maarten, namelijk Saint Martin.
De afgelopen dagen hebben we genoten. Het was heerlijk. We hebben in de kleine gezellige straatjes rondgelopen, we (Robin) hebben gewinkeld in de taxfree winkeltjes. Natuurlijk hebben we ook lekker gegeten en gedronken. Maar ook gezwommen in de zee en geluierd op het strand.
En zoals jullie hebben kunnen lezen, hebben we Sint Barth bezocht en koningsdag gevierd.
Het weer is prachtig. Zon, lekkere temperaturen en een constante wind. Alleen gisterenochtend hadden we een enorme stortbui. De straten stonden blank. Maar als we de lokale mensen moeten geloven hadden ze deze bui hard nodig. Daar denken wij anders over. [e-1f914].
Tot nog toe hadden we geen muggenbulten, zelf Johan niet. Maar gisterenmiddag en avond na die bui kwamen de muggen tevoorschijn. En hebben we nu toch wat bulten te pakken. Grr!
Maar vandaag, gaat het echt gebeuren. We hebben er zo'n zin in! Vandaag is de grote parade van het Carnaval. De optocht begint al ergens om 10.00 uur en zal tussen 13.00-14.00 uur bij ons in de Mainstreet zijn. Dat is waar ons hotel is. De optocht zal een paar uur duren. Vooraan zullen de kinderen lopen en daarna de verschillende groepen. Dus eigenlijk een beetje zoals een Carnavalsoptocht bij ons. Maar toch denk ik, dat we de verschillen wel gaan opmerken [e-1f609]
De optocht zal gepaard gaan met vrolijke luide muziek. De mensen zullen dansend en swingend door de straat lopen. Waarschijnlijk schuddend met alles wat ze hebben. Ik ben heel benieuwd wat we allemaal gaan horen en zien. De lokale mensen zijn al dagen opgewonden en zenuwachtig. Het beloofd dus een grote gezellige middag te worden.[e-1f389]
Maar ja, het is wisseldag. Eigenlijk moeten we om 11.00 uur uitchecken en doorreizen naar onze volgende bestemming. Maar..., laat dat maar weer aan ons over. Ook dat hebben we weer aan kunnen passen.
We hebben hier, bij dit hotel, kunnen regelen dat we onze kamer tot vanavond 18.00 uur mogen hebben. Dus we kunnen gewoon nog naar onze eigen wc, gebruik maken van onze eigen koelkast (die vol ligt met ijs koude biertjes) en onze spulletjes kunnen we gewoon op de kamer en in de kluis laten. Ze verwachten vandaag 6000 bezoekers dus het is wel een veilig idee dat de creditcards en paspoorten enz. veilig in de kluis liggen.
Op het moment dat de laatste groep voorbij is getrokken, lopen we naar de receptie. Die bellen dan een taxi voor ons. Als wij dan ondertussen onze kamer leeg halen en klaar zijn, zal de taxi voor ons klaar staan. Die brengt ons dan naar onze studio in Oriënt Bay.
Maar ja, dan hebben we nog natuurlijk onze aankomst bij onze studio in Oriënt Bay. Inchecken is tussen 14.00 - 18.00 uur. Dat gaan we niet redden. Maar geen paniek. Dat hebben we ook gisteren geregeld. Ik heb met haar zitten WhatsAppen. Vond ik ook best wel een dingetje hoor, dat je gewoon met iemand zit te appen aan de andere kant van de wereld. Ook al zit je er nu maar 18km vandaan. De conversatie ging in het Engels met smileys enz. Toch grappig.
Een late aankomst was geen enkel probleem. Zij runt zelf een restaurant dus ze kan ons niet opvangen maar ze heeft ons de routebeschrijving gegeven. Foto's met pijltjes gestuurd. Informatie voor de taxi chauffeur gegeven. De sleutel ligt bij wijze van spreken onder de deurmat en de code van het hek hebben we al ontvangen. Dus we mogen zo laat aankomen als we willen. Als we maar even een berichtje sturen als we er zijn. Leuk he. Ik zeg weer prima geregeld. Wat zijn alle mensen hier toch lief. Echt waar.
We gaan zo stokbrood halen bij de bakker en lekker ontbijten. De laatste spulletjes inpakken zodat we alles klaar hebben staan. Dan vanochtend nog even naar het strand. Rond de middag snel douchen en aankleden. En dan hup naar buiten. Een mooi strategische plekje langs de route zoeken. Natuurlijk met een ijskoude Heineken binnen handbereik. Natuurlijk gaan we foto's maken zodat ik die straks ook weer aan jullie kan laten zien.
Tot snel.
Liefs van ons.
Ps, ik kan inmiddels onze locatie aanpassen. Dus we zitten niet meer in Bangkok [e-1f602]
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082168
[countryId] => 253
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 116
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/905_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => philipsburg-st-maarten-orint-bay-saint-martin
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-30
[title] => Dagtrip Saint Barthelemy
[message] => Vandaag zijn we naar Sint Barthelemy (St. Barth) geweest.
Dit eiland staat bekend om zijn rijkdom, dure winkels, rijke bezoekers, film sterren en er wordt op dit op dit eiland meer champagne dronken dan bier. Dus dit moeten we gezien hebben.
Tijdens het wachten zien we nog een hele mooie papagaai in de palmboon.
We nemen de ferry van 09.45 uur en moeten om 08.30 uur boarden. Weer paspoort controle. Stempel erin en we mochten aan boord. Het is vandaag bewolkt en heel af en toe regent het maar dat mag de pret niet drukken. We nemen plaats op het bovendek, helemaal achteraan. De meeste mensen gaan binnen zitten of vooraan onder een afdak. Wij dus niet. De boot vertrekt en er staat best wel wat wind. We hebben behoorlijke deining. Maar gelukkig hebben we alle drie goede zeebenen en worden we niet zeeziek. Verre van dat. We vinden het fantastisch. Na iedere deining komt er een golf. En wij zitten zo dat we af en toe een volle laag zeewater krijgen. Heerlijk. Hoe ruiger hoe leuker we het vinden. We hebben echt volop genoten en plezier gehad. We zijn zeiknat, haar in de klit, alles onder het zout maar vooral heel erg verwaaid. De baai nadert.
Wat een schepen, wat een jachten. Er was er zelf eentje bij, die was groter als heel ons complex van de Topaasstraat. Jeetje..
En dan meert de ferry aan en kom je aan op dat poep sjieke eiland. Bij iedereen nog de haartjes in de krul en de jurkjes nog in de plooi en dan stappen wij van boord. Helemaal verwaaid en verzeeuwd. Het zeezout zit in mijn bilnaad en in me oren maar... Ik schaam me dan ongeveer vijf minuten maar als ik dan ook om me heen kijk dan ben ik het wel kwijt.
Tussen de koude kak en de vele mensen met geld zien we ook de klusjes mannen en de werkmensen. En we hebben Robin altijd geleerd, het maakt niet uit hoe je eruit ziet, als je maar beleefd blijft. Dan komt alles goed. En dat is hier ook weer zo.
Gedurende de dag bezoeken we wat winkeltjes, bezoeken we het strandje Shell Beach, drinken cocktails en bier bij de dure tentjes en durven het zelfs aan om ergens wat te eten. Het is een grote bekakte bedoeling. Er is zo'n tweedeling in mensen hier. De locals en de mensen met geld. Pff.
We hebben heel de dag rondgelopen en onze ogen aardig de kost gegeven maar we weten niet wat we ervan moeten vinden. Het is niet ons eiland. Lokale mensen zijn aardig de rest is nadrukkelijk aanwezig en dat beïnvloed eigenlijk alles. De prijs, de sfeer en het eten. Het is geen meerwaarde. Maar we zijn wel blij dat we dit met eigen ogen gezien en meegemaakt hebben.
Om 18.00 uur moesten we weer boarden, om 18.45 uur vertrekken. Na het boarden zijn Johan en Robin nog even ontsnapt naar de supermarkt en hebben daar een gekoeld biertje gekocht. Ze hebben er geloof ik € 1,10 voor betaald. Vanmiddag ergens in het restaurant betaalde we voor hetzelfde biertje € 10,00 excl. tip. Ik bedoel maar!
Jammer genoeg was de terugvaart van de Ferry in het donker en konden we niet echt veel zien.
Dus conclusie van deze dag... We vonden het fijn om St. Barth te bezoeken maar de volgende keer denken we er nog even over na. En waarschijnlijk zullen we het niet nog een keer doen. Maar onze gedachte was.. Je komt hier nooit meer dus je wilt het bezoeken maar voor ons is het niet voor herhaling vatbaar.
Maar buiten dat hebben we wel veel lol gehad en een hele fijne dag gehad!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082116
[countryId] => 253
[pictureCount] => 26
[visitorCount] => 90
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/631_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dagtrip-saint-barthelemy
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-28
[title] => Koningsdag in Sint Maarten
[message] => Even een berichtje tussendoor.
Zoals iedereen weet zijn de leukste feestjes degene die je niet ziet aankomen. Nou zo'n feestje hadden wij vanavond. Wat een gezelligheid wat een sfeer. Werkelijk geweldig!!!
Er is hier op de boulevard een kroeg en die heet The Dutch Blonde. Heeft een molen op de gevel en een heel hoog Nederlands gezelligheids gehalte.
De planning was een pizza scoren in de supermarkt en dit op onze hotelkamer warm maken en gezellig op eten. Samen met een glaasje wijn. Maar de supermarkt was vanwege Koningsdag gesloten. Dus geen pizza. Dus moesten we buiten de deur gaan eten en waar lopen we langs?
Jawel deze kroeg. This is ment to be!
Vrolijke Nederlandstalige muziek galmt over de boulevard. Blij verrast kijken we elkaar aan. Maar eerst eten anders komt het niet goed. Maar we blijven maar kijken naar die kroeg. En we zien alleen maar oranje geklede, vooral jongeren, mensen voorbij lopen, naar die bewuste kroeg toe.
Na een hele snelle hap, betalen we en gaan we ook de trap op, de kroeg binnen. Een grote oranje Nederlandse vrolijke mensen massa. Waar komen ze vandaan? Geen idee maar het is werkelijk waar een groot koningsdagfeest. We bestellen een bucket met zes biertjes voor $ 15,- en zingen de ene Guus Meeuwis en de andere Andre Hazes uit volle borst mee. Iedereen is vrolijk, iedereen is blij.
De kroeg heeft geen ramen en een heerlijk tropische briesje probeert de dansende mensen massa te verkoelen. Tevergeefs. Het blijft een hete warme gezellige oranje Nederlandse menigte. Iedereen lacht, zingt mee en is vrolijk. Niemand had dit verwacht. Ook de mensen achter de bar niet. Ook inkoop technisch niet. om 21.00 uur is de Heineken al op en moeten we overschakelen op het lokale biertje. Niet zo lekker maar we moeten het ermee doen.
Net als anders heeft Robin zo weer aanspraak van een drietal jonge mannen (jaar of twintig). De een heeft een eigen software bedrijfje in Amsterdam en heeft een paar weken vakantie. De andere zijn hier voor stage en doen onderzoek naar het klimaat. Robin beseft maar weer eens dat er meer in de wereld is dan Breda. Ook wij worden amicaal begroet en ontvangen een biertje.
Het nummer "Ik moet zuipen" wordt ingezet en iedereen in het oranje zingt dit uit volle borst mee en de lokale bevolking kijkt zijn ogen uit. Wat een feest, wat een lol. Maar dan is het 22.00 uur en moet de dj stoppen met muziek draaien. De laatste ronde zit er niet meer in. Alles is op!
Ergens wordt nog een halve fles Malibu gevonden en er is nog wel ergens een fles Rum maar het is klaar. Het feest is voorbij.
Niemand heeft dit van te voren geweten en niemand had dit van te voren kunnen plannen, maar achteraf zal er nog lang over gepraat worden. Wat een geweldige manier om Koningsdag te vieren zo aan de andere kant van de wereld! Wat een prachtig gezellig feest was het vanavond! Blij dat we dit mee mochten maken en blij dat we erbij waren. [e-1f603]
[userId] => 328541
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5082075
[countryId] => 253
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 100
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/366_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => koningsdag-in-sint-maarten
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-27
[title] => 3e best. Philipsburg - Horizon View Beach hotel
[message] => Onze derde bestemming is Philipsburg. Dit is de hoofdstad van Sint Maarten. We hebben hier een prachtig hotel. Horizon View Beach Hotel.
Het ligt middenin het centrum, aan het strand en de boulevard. Met zijn vele winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes op loopafstand.
We hadden een paar weken geleden al, via de e-mail, om een Early check-in gevraagd en toen we gisteren om 09.00 uur aankwamen was onze kamer gelukkig ook al klaar. En wat voor een kamer. Een grote kamer met keukentje. Een grote slaapkamer met twee 2-persoonsbedden, natuurlijk een badkamer maar vooral dat uitzicht. Werkelijk fantastisch!!
We kijken uit over het mooie strand en zeer helder blauw zeewater. We kunnen heel de baai overzien.
Philipsburg staat niet alleen bekend om zijn gezelligheid en vriendelijkheid maar is ook bekend van de grote cruiseschepen die hier aanmeren. Het is hier namelijk taxfree shoppen. Dus er zijn veel juwelierswinkeltjes, merkkleding winkeltjes maar ook de drank - en sigaretten winkeltjes zijn erg in trek. Vooral dus bij de mensen die van zo'n cruiseboot afkomen. Maar ook bij Robin hoor. Steeds als hij denkt dat de sigaretten niet goedkoper kunnen worden, verbaast hij zich weer. Hier kosten de sigaretten (Camel geel) $ 50 voor drie sloffen. Tien pakjes met 20 sigaretten erin. Ik denk dat hij hier nog wel even gaat winkelen.
Ons doel op deze bestemming... Niets doen! Op het strand liggen, zwemmen, boekje lezen, lekker eten en drinken, maar vooral genieten.
Natuurlijk willen we nog wel een dagje naar het eiland St. Barth. En ook Koningsdag (of eigenlijk het oude Koninginnedag) wordt hier op 30 april gevierd. Ook is het hier nu Carnaval met een parade enz. Maar het hoe en wat, nog geen idee. Dit gaan we deze dagen zeker uitzoeken en ondervinden.
We zijn hier van dinsdag 26 april tot en met zondag 1 mei, daarna gaan we weer naar onze volgende bestemming. Voor nu...Gaan we zo ontbijten in een van de leuke koffie tentjes en gaan we wandelen over de boulevard en wat winkeltjes kijken. Vanmiddag ploffen we neer op het strand en doen we helemaal niets. Ik denk dat we dat wel even vol kunnen houden.
En voor jullie, veel plezier met Koningsdag! Robin krijgt heel wat filmpjes en foto's binnen van het oranje feest op de grote Markt, bij 538 op het Chassé terrein, enz enz. Heerlijk om dit zo weer te zien na Corona. Wat een feest, het ziet er enorm gezellig uit. Veel plezier allemaal.
Liefs van ons!!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5082055
[countryId] => 253
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 84
[author] => Mandy
[cityName] => Philipsburg
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/039/220_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => 3e-best-philipsburg-horizon-view-beach-hotel
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-24
[title] => Simpson Bay Beach Resort Marina en Spa
[message] => De eerste dagen op Sint Maarten bevallen ons prima!
We (ik) zitten een beetje met de tijd in de war. Mijn biologische klok zegt namelijk dat ik om 02.00 uur wakker moet worden. Maar dat is natuurlijk op vakantie helemaal niet nodig.
We verblijven tot en met vandaag bij Simpson Beach Resort Marina en Spa. Klint duur, geloof mij dat is het ook. Het is een 5 sterren resort met alles erop en eraan.
In totaal zijn er op dit complex vier restaurants. In twee daarvan kunnen we ook ontbijten. Er is een eigen supermarkt en een Covid Test Locatie.
Ook is er bij ieder "wijkje" een zwembad met een poolbar. Er zijn winkeltjes, er is ook een strandhanddoeken service, een spa en een beachbar. De beachbar is onze favoriet. Zo mooi uitzicht over de baai en de dalende en opstijgende vliegtuigen. We hebben ons hier prima vermaakt.
Door het tijdsverschil ben ik meestal als eerste wakker (06.00 uur) en dan ga ik op ons balkon zitten. Het liefst met de verrekijker. De schepen bewonderen, Dieren spotten. Enz. Maar vooral gewoon genieten van wat ik allemaal zie. Wat een uitzicht. Robin is er dan altijd als tweede uit (07.00). En Johan die maken we meestal wakker rond 07.30 uur.
Behalve vrijdag. Toen zaten Robin en ik te genieten van het uitzicht, ziet Robin opeens een aap in onze tuin. En niet zo'n kleintje ook. Echt een groot ding. Maar hij was ook zo weer weg. Ik was best verbaasd want ik had heel wat dieren verwacht te zien, maar geen aap. Wel heel leuk. We hebben toen gelijk Johan wakker gemaakt en hem verteld dat we een aap hadden gezien. Maar daar kon hij natuurlijk niets mee, want de aap was allang weg. Maar ja, hij was wel wakker nu.
Als we allemaal wakker zijn beginnen we met ons Corona ritueel. We moeten 5 dagen, alle drie, onze temperatuur meten en invullen op een website. Ter controle dat we geen Corona verschijnselen hebben/krijgen. Hier waren we op voorbereid dus we hebben thermometer mee en vullen dit trouw in.
Vrijdag en zaterdag hebben we lekker relaxdagen gehad. We hebben het resort verkend en lekker op het strand gelegen. Ook hebben we in de zee gezwommen en geluierd. Heerlijk. Van 15.00-17.00 uur was het happy hour bij het strandbarretje en wij (Robin en Ik) kwamen net uit zee het strand op gelopen. De barvrouw luidt heel hard de bel en gilt over heel het strand "It is Happy Hour" en ze kijkt (per ongeluk) Robin daarbij aan. Robin doet net of hij naar de bar toe rent en iedereen op het strand ligt in een deuk. Inclusief al het bar personeel.
Ook zijn we naar de Haven gewandeld en hebben daar onze ogen uit gekeken naar de dure jachten en zeilboten.
Alle mensen zijn hier zo lief, ze lachen naar je, zijn beleeft, maar bovenal ze zorgen ervoor dat je niets te kort komt. Ze willen je gewoon echt verwennen en verzorgen. Niet voor niets een luxe resort.
Ook hebben we tot nog toe geen enkele last gehad van ongedierte of muggen. Niets! Wel hebben we behoorlijk wat iguanas gezien. Erg leuk!
Verder die dag hebben we op ons balkon genoten van het uitzicht en zijn we 's avonds uit eten geweest buiten het resort. Was ook erg leuk!
Maar wat een prijzen. Pfff niet normaal. Een Carib Lager (lokaar biertje) kost gewoon $ 4,00 als het mee zit. Een cocktail zit op minimaal $ 8,00. Dus we maken best veel gebruik van de Happy Our 2 = 1 aanbiedingen.
Vanochtend was een stress ochtend. We gaan morgen naar Saba en moeten ons laten testen op Corona. Op zich niet zo'n ding zou je zeggen maar wat als...Een van ons positief test. Dan zitten we wel in de problemen. Geld kwijt, quarantaine, en wat allemaal nog meer. Dus, je snapt hem al, ik heb slecht geslapen en was vroeg wakker. Om 06.00 uur zat ik alweer op ons balkon. Gelukkig hebben we zelf testen meegenomen. En de afspraak was, we gaan eerst zelf testen. Is een van ons dan positief dan konden we de accommodatie op Saba nog annuleren en waren we alleen het geld van de tussenvlucht kwijt. Maar gelijk hadden we alle drie een negatieve zelftest dus durfden we de echte test aan. Hoppa ... $ 65,- p.p. maar gelukkig alle drie negatief!
Wij gaan dus morgen naar Saba.
Zo'n zin in. Dit wordt echt iets heel bijzonders.
We vliegen morgen met een heel piep klein vliegtuigje naar Saba. We gaan om 07.05 uur de lucht in dus we moeten op tijd ons bedje uit en op tijd aanwezig zijn. Saba staat bekend om zijn kleinste landingsbaan. Dus dat wordt spannend maar wel heel leuk!
Tot morgen (als we ergens Wifi hebben en we de flight to Saba overleeft hebben)
Liefs!
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5081978
[countryId] => 253
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 95
[author] => Mandy
[cityName] => Simpson Bay
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/038/761_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => simpson-bay-beach-resort-marina-en-spa
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => johanmandyrobin
[datePublication] => 2022-04-22
[title] => Aankomst op Sint Maarten
[message] => Hallo!
Nou, we zijn er hoor!
We zijn aangekomen op het mooie eiland Sint Maarten.
Vanochtend om 1.30 uur ging het wekkertje. Douchen, aankleden en hup in de auto. We waren ruim op tijd op Schiphol. Misschien zelfs wel iets te vroeg. Want Johan had alles al zo goed voorbereid dat we eigenlijk overal zo door konden lopen. Het inchecken had hij al gedaan, de stoelen waren al gereserveerd. Drie stoelen naast elkaar en ik mocht bij het raam. Ook de Corona papieren waren al uitgeprint en het toelatingsformulier voor Sint Maarten was voor ons alle drie ook al ingevuld en uitgeprint. Zelfs de speciale verplichte Corona verzekering was al afgesloten en uitgeprint. (€ 15,- p.p.)
Robin had nog wel stress. Nergens op Schiphol mag er gerookt worden. Helemaal nergens. Dus afkikken.
We vertrokken om 06.35 uur naar Parijs. Daar hebben we wat winkeltjes bekeken en heeft Robin een half pakje opgestoomd in de wel aanwezige rookruimtes. Daarna weer volgens schema de lucht in naar Sint Maarten.
Als je het tijdsverschil allemaal niet mee rekent is het 8 uur vliegen.
We vlogen in een groot vliegtuig (Airbus 330) en de vlucht verliep voorspoedig. We hebben ons echt geen moment verveeld. We zaten vrij ver achterin. En de stoelen waren best ruim. Johan en Robin hadden zelfs nog genoeg beenruimte. Dus prima. Ook zat er in de stoel voor ons een touchscreen schermpje waar ieder voor zich alles kon opzoeken en bekijken. Denk aan films selecteren, muziek beluisteren, de details van het vliegtuig bekijken, de vlucht volgen. Zelfs zittend Yoga werd aangeboden. Dat hebben we niet gedaan hoor.
Wat ook wel gaaf was, er zaten camera's in. Waarmee wij ook, tijdens de vlucht, onder het vliegtuig konden kijken maar ook vooruit. We konden zelfs cockpit view kiezen met de hoogte meters, snelheid enz.
Toen we net in de lucht waren en we alles een beetje geïnstalleerd en uitgezocht hadden kwam de lunch al. Met champagne! Maak me gek, wat een feest.
Tijdens de vlucht mochten we ook onbeperkt drankjes bestellen. Ook alcoholische. Johan kreeg zelf nog een likeurtje. Ook was er een klein snack buffetje waar onbeperkt gehaald mocht worden. Dus Robin heeft best wel gesnoept van de chips en de muesli repen.
Na de lunch hebben we wat geslapen, film gekeken en boekje gelezen.
Aan het einde van de vlucht kregen we nog een boterhammen boxje met een muffin en nog wat andere snoeperijtjes.
Het enige nadeel is toch het mondkapje. In Nederland is het dan wel afgeschaft maar tijdens deze vlucht dus niet. We moesten het mondkapje heel de tijd ophouden. Behalve tijdens het eten of drinken. Dan mocht het af. Dus jullie snappen wel wat wij heel de tijd gedaan hebben.
En toen alles opgeruimd was, werd de landing ingezet. Best wel een dingetje in Sint Maarten. De ladingsbaan is namelijk vrij kort voor zo'n groot vliegtuig en ligt gelijk aan de zee en het strand. Dus op ons schermpje de camera's aan zodat we mee konden kijken bij de landing. Eerst raakte het vliegtuig bijna met zijn buik de zee en daarna de mensen die op het strand lagen te zonnen. En toen het vliegtuig eenmaal de landingsbaan had geraakt, ging het vol in de rem. We werden echt plat in de stoelen gedrukt. Maar wat denk je..., net voor het einde van de landingsbaan kwam het gevaarte tot stilstand en was de ontlading bij alle reizigers wel aanwezig.
Toen we eenmaal het vliegtuig verlaten hadden werden we aangenaam verrast door de temperatuur. 29 graden en constant een windkracht 4. Heerlijk!
Maar we moesten nog door de Corona en douane controle. Geloof mij, hier heb ik wakker van gelegen. Ze moeten ons echt toelaten. Corona papieren werden bekeken en gestempeld en ook onze temperatuur werd gemeten. Maar dat ging anders dan we verwacht hadden. Er stond een soort flits camera gericht om de trap. En bij iedere persoon die er langs liep werd van een afstand zijn temperatuur gemeten. En die was bij iedereen 35 gr. Hahaha.
Gek he, als er een enorme ventilator achter staat, gericht op dat flits ding, die er wel voor zorgt dat niemand verhoging heeft.
Ook de paspoort controle bracht geen problemen met zich mee. Dus vrij voorspoedig stonden wij buiten.
Robin had honger dus bestelde hij bij een kraampje een broodje kip burger met friet en bacon. $ 16,- Ik hoop dat dit niet over zo veel kost.
Na nog een sigaret en even naar het thuisfront gebeld te hebben, zijn we in de taxi gestapt. Binnen 20 minuten kwam we aan bij ons hotel.
Simpson Beach Resort Marina en Spa.
We moeten echt even vier versnellingen terug schakelen want het tempo hier ligt beduidend lager dan bij ons. Ook de Wifi is slecht. Alles duurt lang en het schiet allemaal niet op. Maar ook daar zijn we over drie weken wel aan gewend.
We hebben hier werkelijk waar een prachtige suite. Groot balkon met ligstoelen, zitje en uitzicht op de zee en de bootjes. Woonkamer, keuken met vaatwasser, badkamer, hal, slaapkamer. noem het maar op.
Na de kamer bekeken te hebben zijn we gelijk naar een mini supermarkt gelopen. Even inkopen gedaan. (Water, wijn en gekoeld bier). Nadat we dit in de koelkast hebben gelegd zijn we op ons balkon gaan zitten. Heerlijk genietend van het uitzicht en de zon. Eigenlijk zijn we best moe. Het is hier natuurlijk 6 uur vroeger dan in Nederland en vanochtend waren we er natuurlijk ook al extreem vroeg uit.
Dus voor het avondeten hebben we roomservice besteld. Had ik nog nooit gedaan. Tafel gedekt en na 20 minuten kwam ons eten. Johan een Pizza, Robin een steak met kaas en friet en ik een Club Sandwich. Smaakte prima!
Het is hier nu donker en bijna 20.00 uur. We doen nog een potje kaarten en gaan dan lekker naar bedje. Het was een lange maar gave dag. Vol indrukken.
Morgen gaan we hier het resort verkennen en de poolbar en de strandbarretjes bekijken. Zal best goed komen, denk ik.
Tot snel!
Liefs van ons.
[userId] => 328541
[photoRevision] => 3
[reportId] => 5081946
[countryId] => 253
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 127
[author] => Mandy
[cityName] => Simpson Bay
[travelId] => 527352
[travelTitle] => Droom vakantie Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => droom-vakantie-sint-maarten
[dateDepart] => 2022-04-21
[dateReturn] => 2022-05-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/038/420_640x480.jpg?r=2
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/328/541_50x50.jpg?r=3
[titleSlugified] => aankomst-op-sint-maarten
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-10-07
[title] => Een jaar vol avontuur
[message] => Wat is het lang geleden dat ik alweer een blog heb gepost. Ik heb ook erg drukke weken gehad, waarbij ik er zeker aan heb gedacht maar waar mijn priopriteit op dat moment daar even niet lag, excuus haha. Maar nu een speciaal moment, ik zit namelijk al een jaar (en een maand) op het eiland! Wat gaat de tijd (hier) hard! En dit moet toch echt even besproken worden.
Een jaar vol prachtige gebeurtenissen, wie had dat gedacht dat het mijn hele leven zou veranderen. Het was een enorme droom die uitkwam en dat het een mooi jaar zou worden dat had ik wel verwacht/gehoopt. Je weet dat je deze ervaring meeneemt voor de rest van je leven. Maar je weet nooit van te voren hoe het uiteindelijk zal gaan zijn, en dat is maar goed ook. Want juist het onbekende maakt het leven zo leuk toch?!
Ik weet het nog zo goed, afscheid nemen in Nederland van al mijn lieve familie en vrienden. Waar begon ik aan? Pas het moment dat je het iedereen verteld en je dan pas realiseert wat je achterlaat. Het is heel bijzonder en ergens eigenlijk ook jammer dat je daar dan pas achter komt (niet dat dat mijn besluit had veranderd want ik wist bovendien wat voor fijn leven ik in NL had). Op het vliegveld zitten na al die gelaten tranen en het dan nog niet los kunnen laten. Totdat je in het vliegtuig de helder blauwe zee ziet, het witte strand en de palmbomen. "Ja, dit wordt voorlopig mijn nieuwe thuis". De eerste weken even wennen, maar toch ook verbaast hoe snel je je draai kan vinden. Zo sociaal hier iedereen is dat je makkelijk nieuwe mensen leert kennen. Het moment dat ik echt hier een leven begon te krijgen was het moment dat ik 's avonds op de bank zat en alsnog appjes kreeg. Nederland sliep toch al, dus wie gaat mij nu dan appen? Ja precies, mijn nieuwe contacten in Sint Maarten! Dat was iets wat ik op dat moment realiseerde.
Toch ook veel gesprekken gehad hier met mijn vrienden over hoe ik het had en hoelang ik zou blijven. Dat is namelijk ook een groot gesprek wat vaak plaatsvind. Dat heeft er mee te maken dat sxm (Sint Maarten) een land is waar veel mensen komen maar ook weer gaan. Dit gaat om locals, wie gaan studeren of werken/wonen in Nederland of Canada, maar ook Nederlanders die hier een tijd komen werken. Dat is iets wat ik ook zeker ondervonden heb de laatste maanden. Ik had een hele leuke vriendengroep, die ik elk weekend, bijna het hele weekend, zag. De vriendschappen zijn hier gewoon wat intenser omdat je hier geen familie hebt en je daardoor veel naar dezelfde vrienden toe trekt. In Nederland ken je mensen van school, van je ene sport, van je andere sport, van een dorp waar je hebt gewoond, van je werk, etc. Hier ken je mensen sinds je hier bent. Dus je begint bij 0 en creeert dan snel een (klein) hecht groepje.
Dus waar ik mijn vrienden heel veel zag, vertrok ineens in Juli 3/4de van de groep weer terug naar Nederland. En dat doet toch best een beetje pijn. Waar hoor ik nu dan bij? Gelukkig ken ik nog genoeg mensen en heb ik sindsdien veel visite gekregen vanuit Nederland, dus ik red mij zeker. Maar dit is wel iets wat er altijd bij zal horen.
Toen ik net 3 maanden op het eiland was, had ik het er met een vriendin over. Ik zei dat ik dacht dat ik het hier wel 'snel' zat zou worden. Door de weeks werken en elk weekend strand, stappen en uiteten. Niet veel variatie, dus voor een jaartje was het leuk. Toch kreeg ik mijn draai steeds meer te vinden en merkte ik dat ik eigenlijk helemaal niet al in September naar huis zou willen. Ik gaf thuis aan dat ik toch wat langer zou blijven, winter overbruggen en dan nog doortrekken tot na de carnaval volgend jaar in April. Dit gaf mij een fijn gevoel en dan zou ik wel weer verder kijken.
En toen werd ik verliefd.. tja wat doe je daarmee? Je hart achterna gaan en vooral genieten! We hebben het enorm leuk samen, dus waarom zou ik mezelf dat ontnemen. Hij is hier van het eiland, maar heeft ook een aantal jaar in NL gewoond. Dus we gingen er gewoon voor en we zouden volgend jaar wel zien hoe verder. Er kan tenslotte in een jaar tijd veel gebeuren. En dat bleek.. Ik werd zwanger! Nog een wens/droom die uitkwam! Tja ik wist dat het een bijzonder jaar zou worden, maar zo bijzonder..! Ik bleek het overige 'geluk' wat ik in Nederland miste, hier in sxm te vinden! Dit heeft er ook voor gezorgd dat mijn plan om hier wel of niet langer te blijven wat sneller werd vastgelegd. Voor nu hebben we besloten om voorlopig hier te blijven en dan volgend jaar te kijken wat we willen doen. Maar in november komen we 2 weekjes naar NL om iedereen weer even te zien! Wat een jaar he?
Hopelijk tot in Nederland!
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5079462
[countryId] => 253
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 737
[author] => Tessa Bos
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/021/160_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-jaar-vol-avontuur
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-04-29
[title] => Sint Maartense
[message] => Daar zit ik dan, al 8 maanden in Sint Maarten. Wat vliegt de tijd hier voor mij om. Ik geniet nog steeds (bijna) elke dag van dit mooie avontuur. En ja de bijna staat tussen haakjes, want net als in NL gaat het leven hier ook niet altijd perfect zoals je het zou willen. Waar het in NL vaak heel gestructureerd gaat en soms voor je gevoel te veel met regeltjes, is het hier vaak te soepel zonder regels en alles op sint maartense tempo.
Je zou namelijk verwachten dat ik nu na 8 maanden hier alles geregeld zou hebben, maar helaas. Je moet je namelijk inschrijven hier om te komen werken. Daar krijgen ze 3 maanden de tijd voor. Bij mij liep dat af rond de feestdagen. Natuurlijk vonden ze mij ongeduldig dat ik belde, want ik moest nog even geduld hebben. Nadat ik in Januari nog een keer belde, kreeg ik hetzelfde antwoord. Het duurde mij erg lang en mijn collega gaf aan dat ik maar gewoon moest aangeven dat ik bij WYCCF werkte. En ja hoor, de eerst volgende keer dat ik ze aan de telefoon had zorgde ze er meteen voor dat ik een afspraak kreeg om de afhandeling te doen. Als je namelijk in de zorg werkt, heb je vaak een streepje voor omdat ze dat belangrijk vinden. Toen ik na 5 maanden eindelijk toestemming kreeg om te werken hier in Sint Maarten, kon ik me inschrijven in het land. Na 6 maanden stond ik eindelijk ingeschreven, kreeg ik mijn ID-kaart en was ik een sint maartense! Nu ik mijn ID-kaart had kon ik dan ook een bankrekening openen. Ik kan je vertellen dat ik hier nog steeds mee bezig ben. Je maakt eerst een afspraak om er een te openen. Dan moet je wachten tot ze je bellen dat hij geopend is. Dan moet je opnieuw langs komen om de kaart aan te vragen en online bankieren. Online bankieren kan meteen geregeld worden, maar op de kaart moet je nog even een paar weken wachten. Hoe ik al die tijd mijn salaris kreeg? Met een cheque. Elke maand sta ik een uur in de rij voor de bank om een cheque in te leveren en er met een envelop vol geld weer uit te lopen. Ja het is ongelovelijk, maar waar. En zolang nog niet alles geregeld is met de bankrekening, zal dit zo blijven. Dit betekend ook de huur in cash betalen aan de huurbaas. Maar ook onze internet rekening. Elke maand weer naar de winkel om geld af te geven. Ben je niet op tijd, gooien ze je uit het systeem. En je zou denken dat je dit allemaal even snel doet. Maar de rijen zijn hier voor alles ongelovelijk lang. Je staat gerust een uur tot twee uur te wachten.. Veel mensen vinden dat leuk en zien het als een uitje. Het eiland is klein dus je kent altijd (naja ik nog niet dan..) wel iemand in de rij. Je kan je dus voorstellen dat ik heeeeel blij ben als ik straks online veel dingen kan regelen!
Nog een ander dingetje, auto. Ook dat is iets waar veeeel tijd in gaat zitten. Tussen 1 Januari en 28 Februari moet je je wegenbelasting betalen. En ook dit kan uiteraard niet online. Iedereen moet het in die maanden doen, dus ja onder de rijen kom je niet uit. Waar je zou denken dat alles op dezelfde plek geregeld wordt, moet je hier van het ene gebouw naar het andere, weer terug naar het eerste en weer naar een andere. Een hele route beschrijving en voor de eerste keer erg gepuzzel. Gelukkig moest Friedali dit ook doen voor haar auto, dus gingen we samen alles uitpluizen. Je begint met een zegeltje (2,50 dollar), zonder dit kan je niks regelen. Je moet een goedgekeurde kaart hebben van de inspectie, de auto moet op je naam staan en de verzekering. Is dat allemaal geregeld, mag je nieuwe nummerplaten ophalen. Elk jaar worden hier de nummerplaten vervangen. Heb je ze niet op je auto, kan de politie makkelijk zien wie zijn belasting nog niet heeft betaald. Dus voor makkelijk geld vangen, staat de politie in Maart aan de kant van de weg te controleren. Dus ipv een geel nummerplaat reed ik met een paarse. Daar ging de mooie matchende kleur met mijn gele auto.
Echter heb ik er niet lang van kunnen genieten. Mijn auto had de eerste paar maanden al wat problemen gegeven, maar daar hield het er in het nieuwe jaar niet mee op. Nadat ik alles net geregeld had, maakte hij een harde knal. Opnieuw naar de garage. Maar dit is hier wel een dingetje, want naar welke garage ga je? Ze zetten je af qua kosten, maken het gene wat stuk is maar maken iets anders stuk, zetten er net geen passende onderdelen in wat later voor problemen gaat zorgen, ga zo maar door. Uiteindelijk kwam mijn collega met een nederlandse monteur aan. Dit voelde meteen een stuk beter! Ik vroeg hem meteen om de hele auto te controleren om ´zeker´ te weten dat dit de laatste reparatie zou worden. Ik had bovendien al genoeg geld aan die auto besteed.. Daar kwam dan toch helaas het advies uit om mijn auto te gaan verkopen. Hij heeft hem berijdbaar gemaakt en daar ging die dan.. Ja met deze auto had ik genoeg mee gemaakt. Hij heeft mij vaak in de steek gelaten, dus echt vertrouwen erop deed ik niet meer. Toch was het echt een carribeanse auto. Hij was geel, had een deuk in de bumper en maakte het geluid van een traktor. Erg typerend voor hier. Daarnaast is er ook nog een keer ingebroken en heb ik met een plastic zak in mijn raam gereden. Ja, ook daarin was ik niet de enige.. En hij liet mij staan bovenop de helling van de berg, waar ik ook nog eens weggesleept ben. In al die jaren in Nederland, heb ik nog nooit wat meegemaakt. Dat haal ik hier in rap tempo in. Straks krijg ik er nog een beetje verstand van ook..
Beetje pijn in mijn hart, maar ook een opluchting toen ik de auto gelukkig heel snel had verkocht!
Op naar een nieuwe auto. Het duurde een hele tijd. Ik wou er dit keer meer zeker van zijn dat ik niet weer een auto kocht die om de haverklap bij de garage terecht kwam. Ik wou het liefst een Suzuki, een niet te klein, maar ook niet een te groot formaat en zat in een ´favoriete´ prijsklasse. De formaat is vooral belangrijk omdat er hier veel ongelukken gebeuren en je liever dan iets meer body hebt, dan dat je meteen een dubbeltje bent. Na 2,5 maand vond ik dan eindelijk een Suzuki! Iets wat ik toch wel erg fijn vond, aangezien ik weet dat dit in principe betere auto’s zijn. De prijs paste ook in mijn kostenplaatje en het formaat was top, het was perfect! Alleen de verkoper had niet al te veel haast om de auto te verkopen. Dus om contact met hem te krijgen moest ik alle geduld hebben. Uiteindelijk proefrondje gemaakt en door mijn monteur laten checken. Ik ging de auto kopen! Echter zou de inspectie binnenkort vervallen. Dit is beter als een locale man dit doorloopt dan een westerse dame. Ze kunnen zeuren over allerlei dingen, of ze kunnen (als je de juiste contacten hebt) je gewoon een goedgekeurd bewijsje geven. De verkoper heeft, zover als ik weet/kan zien, wel de dingen gemaakt dat hij daadwerkelijk goed is gekeurd. Hij zou er een week over doen, maar ook dit ging natuurlijk op zijn sint maartense tempo. Na 2 weken kreeg ik dan eindelijk mijn auto! Daar gingen we weer, alles regelen. Zegeltje, verzekering, auto op mijn naam, wegenbelasting en nieuw nummerbord. Dit keer lijkt het wat meer mee te zitten. Voor zegeltje heb ik mijn collega lief aangekeken en die had er nog wel een voor mij over (scheelt weer 2 uur in de rij staan..!). Verzekering had ik opgezegd en daar zou ik geen geld van terug krijgen, want zo werkt dat hier blijkbaar niet. Je betaald voor het jaar ongeacht of je er het hele jaar gebruik van maakt. Daar baalde ik natuurlijk van, niet dat het hier zo duur is (200 dollar voor een jaar), maar elk centje is een centje. En achteraf gezien had ik natuurlijk mijn verzekering dan beter kunnen laten doorlopen. Gelukkig is Sint Maarten dan ook Sint Maarten. Nadat ik het 2 maanden geleden had opgezegd, was dit nog niet verwerkt. Hij stond dus nog open, waardoor ik hem over kon zetten van mijn carribean car naar mijn Suzuki. Dus geen extra kosten, maar wel voor het hele jaar verzekerd! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de auto nu 2 weken heb en dus de rest nog moet regelen. Het moet allemaal onder werktijd omdat alles hier alleen door de weeks open is, onder dezelfde tijden als dat ik werk. Alles wat ik moet regelen om hier te werken en wonen mag onder werktijd. Maar de dingen zoals autozaken komt voor verlofuren. Daarom gaat alles op de juiste momenten zoeken zodat ik niet weer zo lang in de rij hoef te staan. Maar stap voor stap komen we er wel! Ondertussen rij ik erg prettig rond in mijn nieuwe auto en heb ik er een erg goed gevoel bij! De banden waren erg versleten, dus daarbij slipte ik af en toe wat over de straat. Maar ondertussen scheurt mijn auto (ik noem hem duckface, want eerlijk, daar lijkt hij echt een beetje op..) met 4 nieuwe banden door de straten. Hij heeft een grote beurt gehad, dus bijna pico belloo. Het enige wat er misschien mis mee is, is dat de zijspiegels niet afgesteld kunnen worden en enigszins naar beneden hangen. Maar ja als je je hoofd een beetje buigt kan je er prima in kijken. En de binnenspiegel zit een beetje losjes in zijn schoefjes, dus met een drempel laat hij je zien hoe mooi je bekleding eruit ziet. Ach, die hang je daarna weer recht, prima toch? Ja, dit maakt het toch enigszins een carribean car. Misschien niet geel, maar héé hij heeft ook spiegelramen, dus als je in of uitstapt kan je even bekijken hoe goed je er wel niet uitziet. Is het niet enig? Stiekem is dit voor de warmte, al blijft die zeker daardoor niet buiten de deur, maar mogelijk iets minder.
Ja, wat een land, wat een leven, we doen het er allemaal maar mee. Het eiland vraagt je om wat flexibiliteit en geduld, maar denk dat ik daar toch best aardig in slaag.. Ik geniet in ieder verder nog enorm van het eilandleven en al het gezelligheid wat het met zich meebrengt. Zie de foto’s
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5076780
[countryId] => 253
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 289
[author] => Tessa Bos
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/005/766_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => sint-maartense
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Tessaa5
[datePublication] => 2021-01-29
[title] => Bijzondere tijd
[message] => 2020, het jaar dat voor de meeste mensen in de ban staat van corona. Voor mij niet wetende dat dat het jaar zou zijn waarin mijn wens in vervulling zou gaan: in het buitenland wonen en werken. Dit heeft voor mij het jaar 2020 volledig in een ander positief daglicht gezet. Ondanks dat het maar 3 maanden in 2020 inhielden, heeft het mijn jaar volledig gemaakt en dat zal mijn gedachte aan 2020 voornamelijk blijven. In Nederland wordt het niet makkelijker met de wintertijd en daarnaast de maatregelen die blijven aanhouden en zelfs strenger worden. Voor vele voelt het alsof ik op het juiste moment weg ben gegaan. Voor mij is deze tijd een dubbele tijd. De corona hier beleef ik heel anders. Er is veel vrijheid, waarbij zeker ook wel de regels. Alleen het verschil is is dat de politie hier weinig invloed heeft en ze het bestaan van boa's niet kennen. Daarnaast is het hier erg crimineel geweest tijdens de lockdown en dat willen ze op alle manieren voorkomen. Daarbij is het hier nog steeds warm en het leven veel buiten. De aantallen worden elke dag bekend, maar hoe betrouwbaar dit is, valt erg in twijfel te trekken. Er wordt vaak weinig getest; mensen willen zich niet laten testen, of zijn hier illegaal waardoor ze zich niet laten testen. Ik kan dus gelukkig wel van het eiland genieten, zoals jullie al in mijn andere verhalen hebben kunnen lezen. En ja, ondanks dat dit een heel groot verschil is vergeleken met Nederland, zijn er ook nog veel dingen die anders zijn of nog gesloten zijn. Wat ik vooral lastig vind aan het hier zijn, is dat het soms best lastig is om aan het thuisfront te vertellen wat je allemaal doet. Zeker omdat het hier een enorm vakantie gevoel is met veel gezelligheid, en ik weet hoe moeilijk sommige mensen het, in onder andere Nederland, nu hebben. Daarbij zouden zowel Paula als mijn ouders mij in februari opzoeken. Helaas door de regels is dat op dit moment geen mogelijkheid en dat doet mij natuurlijk ook verdriet. Zo graag wil je je plekje aan hun laten zien omdat dat makkelijker praat en gewoon, dit is nu mijn leven hier. Je wilt ze meenemen naar alle leuke plekjes die je al ontdekt hebt, je werk laten zien, mijn vrienden leren kennen, etc. Helaas moet dat nog even op ze wachten en weet ik ook dat het uiteindelijk gaat komen. De gezondheid van iedereen is op dit moment het belangrijkste en dat dit maar snel over mag zijn! Hoe gek dit misschien ook klinkt, vind ik het ook voor een andere reden 'jammer' om nu niet in Nederland te zijn. Ik had het er met Friedali over en blijk hier dus niet de enige in te zijn. Wij merkten namelijk beide dat we voor ons gevoel nu ook wel een stuk geschiedenis van Nederland missen. We hebben een deel meegemaakt tijdens de eerste lockdown, dus weten hoe het voelde. Maar dat het keer op keer verlengd wordt en met andere regels is toch echt wel een stukje meer. Deze tijd verlichten door af en toe een wandelingetje te maken met vrienden of familie, samen thuis zitten, hapje eten, alles om maar samen deze tijd door te komen. Iedereen zegt maar dat het hier zoveel beter is, en ja dat ontken ik zeker niet. Maar wetende dat je lieve familie en vrienden door zo'n hel moeten en je niks daaraan kan doen, voelt ook machteloos. 2020 zal de boeken in gaan als het jaar van corona en toch voelt het enigzins alsof ik dit gemist heb. Het is lastig uit te leggen, maar een gevoel waarbij ik misschien toch ook bij had willen zijn.
Jullie horen genoeg over corona, dus tijd voor een nieuw verhaal! Hopelijk laat dat jullie de komende 5-10min weer even een kleine glimlach op je gezicht brengen! :)
De feestdagen, wat ga je dan ineens doen als je dit normaal al ingevuld hebt? Al 3 weken van te voren kwamen vrienden met de vraag wat we gingen doen. Poeh, moest ik hier nu al over nadenken? Normaal plannen we een dag van te voren, of de dag zelf. Maar toch uiteindelijk veel dingen met kerst op de planning. Het begon met kerstavond. Ook het moment waarop ik toch ineens mijn familie enorm miste. Heel suf, ik was nog aan het werk toen ik een foto kreeg doorgestuurd van een mooi opgedekte tafel met mooie maaltijden. Iedereen mooi opgetut, met een kerstboom. Ja daar hoor ik toch gewoon bij! Gelukkig stond er ook een leuke planning bij mij op het menu. Een clubje meiden kwamen bij ons eten, ook iedereen mooi in chique kleding. Iedereen had wat lekkers gemaakt en het was echt heerlijk smullen! We gaven allemaal toe dat we nog nooit zo gezond met kerst hadden gegeten, zoveel groentes! Het was een onwijs gezellige avond. Eerste kerstdag had ik uiteraard ook mijn momenten met mijn lieve familie. Mijn collega was laatst in Nederland en liep een dagje met Maud mee (ze kennen elkaar van de opleiding). Aan haar hadden ze cadeautjes meegegeven, wat inhield dat ik ook cadeautjes had om uit te pakken! Het was leuk om er op deze manier bij te zijn, maar na 3 uur facetimen was ik toch wel echt zo gaar als een klontje. Op naar het strand! Ja, dat kan ook gewoon niet anders als je die kans nu een keer hebt! Het was ook echt wel wennen om met kerst in een warm land te zijn. Kerst is hier een groot ding. Kerstversieringen zijn over de top en op werk zijn ze al weken bezig met de voorbereidingen. Muziek wordt gedraaid, maar daar zit een carribean draai aan, heel leuk! En ook Friedali en ik hadden een passende kerstboom gecreeerd. 's Avonds was er een etentje met het ziekenhuis personeel. Ik ken hun nog van Manon, maar ook Jorien en Sabine (een nieuwe meid op het eiland) gingen daar ook heen. Ook hier had iedereen wat lekkers voorbereid! Tweede kerstdag, weer een dag aan het zwembad bij Divi (hotel). Heerlijk met de meiden, aan een cocktailtje met de voeten in het water! Voor 's avonds waren Friedali en ik door vrienden uitgenodigd voor een bbq op het strand. Ook zoiets wat je dan gewoon moet doen want in Nederland zal dit nou niet zo snel met kerst voorkomen! Het was ook weer erg gezellig! En met de klap op de vuurpijl ging ik met Jorien, Sabine en nog wat andere meiden de kerstdagen afsluiten met een heerlijk dansje! Wat een kerstdagen! Ik was best gesloopt na al die dagen. Normaal wacht je tot 16.00uur voordat je naar een etentje gaat. Nu ga je daarvoor nog naar het strand. Je doet dan niet veel, maar bent toch de hele dag bezig. Maar was heel leuk om eens een totaal andere kerst te hebben.
Een week later was het tijd om 2020 af te sluiten en 2021 in te luiden! Er was een privefeest waar wij voor uitgenodigd waren en waar veel bekende waren. Dit was op de boardwalk. Er zouden namelijk op twee plekken in het nederlandse gedeelte vuurwerk afgestoken worden. De boardwalk was één van deze plekken. Een plek aan het strand, in een barretje. Het was een erg geslaagd feest, met heerlijke dansmuziek en leuk gezelschap! Af en toe liep ik gewoon even het strand op, gewoon puur even genieten van het idee dat dit kon. Oud en nieuw op het strand! Ja wat een avond, een zeer knallend begin van een nieuw jaar, waar ik erg benieuwd ben wat het mij gaat brengen! Zo ook heb ik dit jaar mooi even de nieuwjaarsduik meegepikt! Dat hadden ze hier, speciaal voor de Nederlanders, opgericht. Een aftel moment waarop we met z´n alle het water in doken! Ja dit was zeker warmer dan de andere keer dat ik het in Nederland heb gedaan, maar voor de tijd van het jaar was het water toch echt wel goed fris! Je kon daarna zelfs ook erwtensoep halen en een unox muts. Helemaal ingespeeld op de vele Nederlanders hier!
Sint Maarten is een eiland waar het vooral heel erg mooi weer is. Maar ook hier kan er een flinke regenbui naar beneden vallen. De locals zijn er vol van overtuigd dat je ziek wordt van regen. Zo was ik laatst met mijn local collega en haar vrienden weer hiken en begon het wat te spatten. Waarop ze tegen mij zei: "Ik hoop niet dat je snel ziek wordt van regen". Ik antwoorde daar vervolgens op met: "Wij Nederlanders worden niet ziek van regen". Ze keek me enigzins gek aan.. Iets wat ik hier ook erg bijzonder van vindt, is dat het 'toegestaan' is om te laat te komen als het regent. Waar in Nederland vele door de regen heen fietsen en op tijd verwacht worden, gaat iedereen hier met de auto en mag je dus te laat komen. De eerste keer dat ik besloot te wachten tot het droog was, ging erg tegen mijn principes in. Maar vervolgens op het werk kwam iedereen tegelijkertijd aan, te laat dus. Dit is dan wel weer anders als het echt een hele ochtend regent. Daarnaast is het ook standaard dat op een regenachtige dag patienten niet komen. Ze bellen niet af, ze komen gewoon niet. Je weet tenslotte dat het regent en dat ze daarom niet komen. Erg bijzondere manier. De reden die ze er voor geven is dus dat je er ziek van wordt, je haar er van door de war gaat (en alles draait hier om uiterlijk), en de weg is slecht dus gevaarlijk. Zoals ik al eerder in een blog had verteld zitten er gaten in de weg en met regen vallen er stenen van de bergen af die op de weg terecht komen. Dus ja hier geef ik ze wel enigszins gelijk in. De plassen water op sommige plekken blijven ook nog wel een enige tijd staan. Zo heb ik een fout gemaakt. Ik rij namelijk altijd met mijn ramen open, tenzij het heel hard regent en dus naar binnen komt. En er was mij al wel eens gezegd dat je daarmee moet oppassen door de plassen. Of jij rijd de plas zover omhoog of een tegenligger. En ja vooral een tegenligger kan het water goed laten 'opspringen'. Nou je voelt hem al aankomen.. Ik was 'lekker' aan het rijden (en natuurlijk met nog 2 mensen die bij mij in de auto zaten), toen ik een volle plas water in mijn gezicht kreeg van een tegenligger. Ik was echt goed nat.. Dat heb ik ook weer afgeleerd!
Een ander natuurfenomeen zijn aardbevingen. Iets wat ik nog nooit had meegemaakt, maar toch ook wel stiekem benieuwd naar was. De eerste keer was met Manon (ja ik gooi al mijn gebeurtenissen in mijn blogs door elkaar..). Ik sliep toen nog bij haar in het hotel. En ik slaap graag met een fan aan welke boven je bed draait, maar dan gewoon op de laagste stand. Manon wou hem graag op de hoogste stand, dus dat deed ze. Mijn opmerking was: "nu heb je hem zo hard aangezet dat zelfs het hele bed ervan begint te schudden". Manon begon te lachen en vertelde dat het een aardbeving was. Het was gewoon te toevallig en op een grappig moment. Voor je het doorhad was het alweer voorbij. En zo heb ik er in de tussentijd nog 2 mee gemaakt. Het zijn vooral kleintjes, waarbij het soms zelfs onduidelijk is wat het nou precies was.
Ander moment met Manon was toen wij bij een buiten barretje zaten en ik ineens iets in de lucht zag vliegen. Ik dacht eerst aan een vallende ster, maar dat duurde wel erg lang want ik kon het zelfs aan Manon laten zien. Manon was er van overtuigd dat het vuurwerk was. Maar dat was dan echt een verloren pijl en ik had niet het idee dat dat het was. Dus uiteindelijk wat opgezocht en we kwamen tot de ontdekking dat het een vuurbal zou zijn. Later hoorden we dat dat inderdaad wel eens voorkomt. Bijzonder om zo, in een relatief kort tijdsbestek, al aardig wat te hebben gezien/meegemaakt aan natuurverschijnselen. Het is een prachtig land wat me blijft verbazen!
Nieuwe verhalen volgens snel! Voor jullie allemaal veel sterkte in deze lastige tijd, hou nog even vol, ik denk aan jullie!
[userId] => 343003
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5076391
[countryId] => 253
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 280
[author] =>
[cityName] => Marigot
[travelId] => 526052
[travelTitle] => Werken op Sint Maarten
[travelTitleSlugified] => werken-op-sint-maarten
[dateDepart] => 2020-08-28
[dateReturn] => 2021-10-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Sint Maarten
[countryIsoCode] => cx
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/002/364_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/343/003_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bijzondere-tijd
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Philipsburg - Sint Maarten 
