België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken België hebben voor elk wat wils. In deze blog nemen we je mee op een reis door enkele van de meest betoverende vakantieparken van het land, met een speciale focus op de idyllische plekjes aan de Belgische kust.
Midden in de natuur: vakantieparken in de Ardennen
De Ardennen, met hun weelderige bossen en schilderachtige valleien, zijn de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. Tal van vakantieparken in dit gebied bieden gezellige huisjes omgeven door groen. Hier kun je wandelen, fietsen of gewoon genieten van de rust en stilte. Enkele aanraders zijn Domaine Les Doyards in Vielsalm en Sunparks Ardennen in Vielsalm. Domaine Les Doyards is een vakantiepark gelegen aan het prachtige meer van Vielsalm en biedt gezellige chalets en bungalows verscholen tussen de bomen. Sunparks Ardennen staan bekend om zijn uitgebreide faciliteiten voor het hele gezin. Van een overdekt zwemparadijs tot indoor speelzones voor de kleintjes, er is altijd wel iets te doen, ongeacht het weer. De beroemde grotten van Han zijn erg leuk om te bewonderen, ze bieden een onvergetelijke ervaring om de Ardennen op een speciale manier te ontdekken.
Waterpret in de Kempen: vakantieparken met Meren
De Kempen, bekend om hun uitgestrekte meren, bieden een scala aan vakantieparken waar waterpret centraal staat. Denk aan zwemmen, varen en vissen. Park Molenheide in Houthalen-Helchteren is een familievriendelijk vakantieoord met een groot subtropisch zwemparadijs en een meer waar je kunt roeien. Perfect voor een zomerse vakantie vol plezier aan het water. Park Molenheide staat bekend om zijn indrukwekkende subtropisch zwemparadijs. Hier kunnen gasten genieten van glijbanen, watervallen en ontspannen in de bubbelbaden. Het is de perfecte plek voor zowel avontuurlijke waterliefhebbers als gezinnen die op zoek zijn naar ontspanning. Het vakantiepark beschikt ook over een groot recreatiemeer waar verschillende watersporten mogelijk zijn. Of je nu wilt kajakken, roeien of gewoon ontspannen op het strand, er zijn tal van mogelijkheden om van het water te genieten.
Cultuur en geschiedenis: vakantieparken nabij Brugge
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis zijn vakantieparken in de buurt van steden als Brugge een uitstekende keuze. Hier kun je genieten van de architecturale pracht van historische steden en tegelijkertijd ontspannen in de rust van het omliggende platteland. Vakantiepark Klein Strand In Jabbeke is een voorbeeld met gemakkelijke toegang tot Brugge en de Belgische kust. Vakantiepark Klein Strand ligt op korte afstand van Brugge en biedt comfortabele accommodaties in een rustige omgeving. De vakantiehuisjes en chalets zijn vaak voorzien van moderne voorzieningen en zijn ideaal voor gezinnen en stellen. Door de nabijheid van Brugge kunnen gasten gemakkelijk de historische stad verkennen en genieten van de middeleeuwse pracht.
Betovering aan de Belgische kust: zon, zee en strandplezier
Het hoogtepunt van vakantieparken aan de Belgische kust is ongetwijfeld de nabijheid van de zee. Van Knokke tot De Panne bieden deze badplaatsen een mix van zon, zee en strandplezier. Vakantiepark Floreal in Nieuwpoort is een uitstekende keuze, met comfortabele accommodaties op slechts een steenworp afstand van het strand. Verken de kustlijn, proef verse visgerechten en geniet van adembenemende zonsondergangen. Vakantiepark Floreal bevindt zich in het charmante Nieuwpoort, op korte afstand van de Belgische kust. De accommodaties variëren van comfortabele appartementen tot ruime vakantiehuizen, vaak met uitzicht op de zee. Een van de hoogtepunten van dit park is de directe toegang tot het strand. Gasten kunnen genieten van lange wandelingen langs de kustlijn, luieren in het zand of zelfs een verfrissende duik nemen in de Noordzee.
België, met zijn diverse landschappen en rijke cultuur is een ideale bestemming voor een vakantieparkavontuur. Of je nu de voorkeur geeft aan de rust van de Ardennen, de waterpret in de Kempen, de geschiedenis rond Brugge of de betovering aan de Belgische kust, er is altijd een vakantiepark dat aan je verwachtingen voldoet. Dus pak je koffers en ontdek zelf de magie van de Belgische vakantieparken.
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms wel meer dan 800. Maar welke talen behoren tot de meest gesproken ter wereld? Welke verdwijnen langzaam uit ons dagelijks leven? En hoe zit het eigenlijk met de Nederlandse taal en de woorden die we gebruiken? Preply, een platform waar je onder andere online Engels kunt leren, onderzocht zowel de populairste als de meest bedreigde talen wereldwijd.
Meest gesproken talen
De taal die wereldwijd het meest gesproken wordt is Chinees, ook wel bekend als ‘Mandarijn’. Met ruim 1,2 miljard sprekers staat Chinees met afstand op nummer één als de meest gesproken taal ter wereld. Spaans volgt op de tweede plaats. Deze taal is niet alleen populair in zomerhits, maar wordt ook door zo’n 437 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De Engelse taal volgt op de derde plek als het gaat om de meest gesproken talen ter wereld, met ongeveer 372 miljoen sprekers. De gehele top 10 populairste talen hebben we hieronder voor je op een rijtje gezet:
MandarijnChinees
Spaans
Engels
Arabisch
Hindi
Bengali
Portugees
Russisch
Japans
Punjabi
Europese talen op het randje van verdwijnen
In Europa zijn er 24 officiële talen, maar in totaal worden er wel 200 verschillende talen gesproken. Hiervan worden er drie met uitsterven bedreigd. We hebben ze hieronder voor je op een rijtje gezet:
1. Occitaans, Zuid-Frankrijk
Occitaans (Occitan) was ooit een dominante taal in Frankrijk en werd ook gesproken in delen van Italië en Spanje. Tegenwoordig spreken nog ongeveer zeshonderdduizend van de veertien miljoen inwoners van Zuid-Frankrijk deze taal vloeiend. Occitaans heeft veel overeenkomsten met het Catalaans.
Samisch, Scandinavië en Rusland
In Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland bestaan er negen varianten van het Samisch (Sámi), de taal van de inheemse Samen. Tegenwoordig spreken nog slechts dertigduizend mensen een van deze varianten, waarbij Noord-Samisch met ongeveer twintigduizend sprekers de meest gesproken versie is.
Griko, Italië Toen de Grieken tussen 800 en 600 v.Chr. zuidelijk Italië koloniseerden, brachten ze hun taal mee. Grieks werd eeuwenlang de dominante taal in deze regio, vermengd met Latijnse invloeden. Het huidige 'Griko' is zowel een Grieks dialect als een minderheidstaal in Italië. Uiteindelijk werd Italiaans de officiële taal, die via onderwijs verspreid werd. Omdat veel Griko-sprekers niet voldoende middelen hadden voor onderwijs, bleef de taal vooral in huiselijke kring bestaan.
Top 10 talen die met uitsterven worden bedreigd
Wereldwijd worden er ongeveer 6000 tot 7000 talen gesproken. Sommige worden door miljoenen mensen gesproken, terwijl andere door slechts een handjevol mensen worden gebruikt. Er zijn zelfs talen die met uitsterven worden bedreigd. Hieronder hebben we de top 10 van bedreigde talen voor je op een rijtje gezet:
1. Apiaka: Deze taal wordt gesproken door de Apiaka-indianen in het noorden van Mato Grosso, Brazilië. In 2007 was er nog slechts één persoon die deze taal beheerste.
Bikya: Een taal uit het noordwesten van Kameroen die mogelijk al is uitgestorven. De laatste bekende spreker werd in 1986 geregistreerd. De taal vertoont gelijkenissen met Bishou, een andere bedreigde taal.
Chana: Afkomstig uit de Argentijnse provincie Entre Rios, werd de laatste spreker van deze taal in 2008 vastgelegd.
Dampal: De laatste bekende spreker van deze Indonesische taal woonde in 2000 in Bangkir, Indonesië.
Diahoi: Ook bekend onder namen als Jiahui en Djahui, werd deze taal in 2006 nog door één persoon gesproken in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied.
Kaixana: Dit is een andere bedreigde taal uit Brazilië. In 2008 woonde de enige overgebleven spreker, Raimundo Avelino, toen 78 jaar oud, in Limoeiro in de staat Amazonas.
Laua: Deze taal, die wordt gesproken in centraal Papoea-Nieuw-Guinea, behoort tot de Mailuan talengroep. De laatste spreker werd in 2000 geregistreerd.
Patwin: Een inheemse Amerikaanse taal uit het westen van de Verenigde Staten. In 1997 werd de enige spreker geregistreerd in de omgeving van San Francisco.
Pazeh: De taal van een Taiwanese inheemse groep met dezelfde naam. In 2008 was mevrouw Pan Jin Yu, toen 95 jaar oud, de laatste geregistreerde spreker.
Pemono: Een taal uit Venezuela waarvan de enige overgebleven spreker in een dorp in Majagua woont
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => taal-in-cijfers-welke-talen-spreekt-men-wereldwijd-zoal
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/111/111_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 110
[date] => 2024-09-10
[title] => Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
[text] => Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op vakantie kunt. Je hebt namelijk in veel gevallen recht op compensatie en hulp. In dit artikel leggen we je uit hoe het werkt.
Algemene regels en rechten
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
Verzorgen van eten en drinken;
Sturen van twee e-mails of het voeren van twee telefoongesprekken, mocht je zelf geen internet of bereik hebben;
Organiseren van een overnachting of transfer als dit noodzakelijk is. Dit telt trouwens niet als de luchtvaartmaatschappij je 2 weken van tevoren op de hoogte heeft gebracht van de vertraging of annulering.
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
Compensatie
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Wanneer heb je geen recht op een schadevergoeding?
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Loop je vakantie niet mis
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
Het nieuwe seizoen is alweer twee maanden aan de gang, tijd voor een nieuwe blog.
Een nieuw seizoen betekent terugkijken naar het vorig seizoen en vooruit kijken naar wat het komend seizoen ons zou kunnen brengen. We hebben met het team overlegd hoe het afgelopen seizoen is verlopen, wat ging goed en wat kan misschien anders.
Zo hebben we het uitdelen van de voedselpakketten in een andere vorm gestoken. Er zijn zo’n tien gezinnen in het dorp die sowieso onder de armoede grens leven en die gaan Jitske en ik regelmatig bezoeken en dan krijgen ze ook een voedselpakket. Een pakket waar ze ook echt wat aan hebben. Je kunt denken aan olie, bloem, suiker, melk, eieren, aardappels, margarine, jam, pasta, rijst, bouillon, tandpasta etc. We vragen de mensen naar het inkomen en naar ratio krijgen ze dan een pakket van ons. Omdat er verschillen zitten in de hoogtes van de uitkering die de gezinnen krijgen hebben we een bezoek gebracht aan de sociale werkster op het gemeentehuis hier in het dorp.
Daar werd ons wel duidelijk waarom de één meer en de ander minder sociale hulp krijgt. Het is hier ook nog zo dat de gezinnen met kinderen een bijdrage krijgen van de scholen, we willen dan ook nog een bezoek gaan brengen aan de school om daar in gesprek te gaan.
Het geeft zoveel energie en zoveel vreugde om de mensen op deze manier te kunnen helpen. Om er voor ze te zijn, naar hun verhaal te luisteren en te kunnen ondersteunen met een pakket.
Het uitdelen van de pakketten is het niet alleen, alles moet ook nog goed vastgelegd worden. Er moeten contracten gemaakt worden waarop precies moet staan wat er in het pakket zit en dat moet weer kloppen met de aankoopbonnen. De mensen moeten er ook voor tekenen. Er komt met het werk veel administratieve rompslomp bij kijken wat veel tijd kost. Jitske en Henk zorgen ervoor dat alles goed wordt ingevoerd in de computer en dat alles kloppend naar de boekhouder kan.
We zijn ook begonnen met het moeder en baby project. Er zijn een aantal moeders in het dorp die niet genoeg inkomen hebben om bv luiers en/of babyvoeding te kopen en die ondersteunen we waar nodig. En daarbij komt ook nog dat ze ook niet gezond en voldoende eten en daarom ook geen borstvoeding hebben voor de baby. We hebben één van de gezinnen geholpen met een babybedje.
Jitske en ik bezoeken ook een mevrouw in het dorpje Glodeni. Zij heeft MS en woont in een “verpleegtehuis”. Ze is getrouwd geweest met een Nederlander en spreekt dan ook Nederlands. De omstandigheden zijn niet zoals in Nederland, ze is de enige in het tehuis die alleen een lichamelijke beperking heeft. De rest heeft psychische klachten of bv een verstandelijke beperking. Fijn om haar te kunnen bezoeken, ik had een rookworst voor haar meegenomen uit Nederland ze zei nl dat ze daar wel zin in had [e-1f60a]. Ze denkt nog vaak terug aan de tijd dat ze in Nederland heeft gewoond.
Eind september, begin oktober zijn we voor verlof naar Nederland geweest, nadat ik eerst mijn verjaardag heb gevierd. Mijn eerste in Roemenië. Samen met vrienden heb ik een prachtige dag gehad. Het verlof in Nederland was ook fijn. Fijn om familie en vrienden te ontmoeten en daar waar mogelijk was onze sponsors. Ook was het fijn om de diensten bij te wonen van onze thuisgemeente. De startzondag was een mooi begin van ons verlof.
Inmiddels zijn we alweer vijf weken terug in Roemenië.
We hebben een paar drukke weken achter de rug. Allereerst is het bestuur op bezoek geweest, we hebben een goede tijd met elkaar gehad. Gesproken over het werk, over het leven in Roemenië en ook quality time met elkaar doorgebracht.
Henk is samen met Fred naar een conferentie in Oradea geweest.
Verder was er bij Phoneo twee keer een groep op bezoek, de eerste groep kwam uit Duitsland en de tweede groep kwam uit Ureterp.
Van beide groepen heeft er een delegatie bij ons in het dorp gewerkt.
De groep uit Duitsland is aan het werk geweest in het Blok. Ze hebben daar een appartement geverfd en wat herstel werkzaamheden gedaan.
De groep uit Ureterp zijn bij een aantal huisjes geweest om ook te verven en herstelwerkzaamheden uit te voeren. De glimlach op de gezichten van de mensen uit het dorp is onvergetelijk. Zo dankbaar waren ze.
Afgelopen week hebben we één van de moeders van het babyproject opgehaald uit het ziekenhuis. Haar zoontje heeft daar een aantal dagen gelegen met bronchitisklachten en ze had geen vervoer naar huis. Bijzonder om het ziekenhuis van de binnenkant te zien. Moeders zijn verplicht om bij de kinderen in het ziekenhuis te blijven ongeacht hoe de thuissituatie is.
Vrouwen zijn ook verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Vaak liggen ze met meerdere op 1 kamer te bevallen, de vaders mogen dan ook niet bij de bevalling aanwezig zijn.
Bij Adăpost hebben we fijne middagen. Het bezoekersaantal is wat aan het stijgen en het is fijn om ook hun een fijne tijd te kunnen geven dmv spel, een gesprek, een goede maaltijd en een stukje te delen uit Gods woord. Buiten dat we mooie dingen meemaken in Adăpost hebben we ook zorgen over een aantal deelnemers en zijn we met elkaar in gesprek hoe we hen op de beste manier kunnen helpen.
De winter is in aantocht en dat betekent dat de tuin winterklaar is gemaakt. Het gras is voor de laatste keer gemaaid, de bloembollen zitten weer in de grond en hier en daar zijn snoeiwerkzaamheden verricht. De stokrozen hebben nog lang gebloeid, omdat het zo lang mooi weer is geweest kwamen er steeds weer nieuwe knoppen aan. En onze kameraad Richard heeft het hek aangepast want die was toch wel behoorlijk gammel aan het worden. Dank je wel Richard!
Samen met Raymond en Ferdy ben ik begonnen om te proberen de Roemeense taal een beetje eigen te maken[e-1f60a]. Henk is onze begeleider en met een studie van de NHA hopen we wat op te kunnen steken zodat het ons gaat lukken om met de mensen een gesprek aan te knopen. Het mooiste is als je woorden gaat herkennen, het is echter geen makkelijke taal om te leren, maar we doen ons best.
De tijd vliegt en dat betekent dat we ook steeds dichter bij kerst komen. De voorbereidingen voor de kerstpakketten actie zijn in volle gang en ook de schoenendoosactie is van start gegaan. Bij onze thuisgemeente De Rank worden schoenendozen gevuld voor de kinderen hier in het dorp.
In december gaan Henk en Fred naar Nederland om de dozen op te halen. De hulpgoederen transporten rijden nog steeds niet en als je een firma vind die ze wel kan meenemen kost het zoveel papierwerk dat we er voor gekozen hebben om ze zelf op te halen.
Denk je van hé, daar wil ik wel aan meedoen dan moet je even contact met ons opnemen. Dan kunnen we je wat meer informatie geven.
En inmiddels wonen alweer meer dan een jaar in Roemenië. We kijken terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar met pieken maar ook zeker met grote dalen. We zijn dankbaar dat we ons hier thuis voelen maar het gemis van onze lieve Daan is nog steeds niet te bevatten. Ons gebed is dat er zo snel mogelijk een doorbraak komt in het onderzoek en dat er meer duidelijkheid komt.
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook!
Gebedspunten:
*Doorbraak in het onderzoek tbv het overlijden van Daan
*Schoenendoosactie
*Voldoende financiën voor de kerstpakketten actie
Dankpunten:
*Dat we hier prachtig werk mogen doen
*Dat we een goed verlof in Nederland gehad hebben
*Voor alle steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook
De Here zegent jou
en Hij beschermt jou
Hij schijnt zijn licht over jouw leven
Hij zal genadig zijn
en heel dicht bij je zijn
Hij zal Zijn vrede aan je geven
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat de vorige blog geschreven is. We schrijven regelmatig een blog en we hebben ook een nieuwsbrief. De nieuwsbrief is echt alleen werk gerelateerd en in de blog worden ook nog andere gebeurtenissen besproken die we in het dagelijks leven meemaken. Het kan dus zijn dat bepaalde zaken elkaar overlappen.
Het vorige blog ging over het kinderkamp van Phoneo en ik had beloofd om nog iets over ons eigen kinderkamp te schrijven. Echter twee dagen na ons kinderkamp gingen we naar Uppsala in Zweden voor de conferentie van Livets Ord en was het er nog niet van gekomen om een blog te schrijven.
Maar eerst hadden we op 9 juli de afsluiting van Adăpost, ons inloophuis. We hebben iedereen in Reghin opgehaald en bij het zendingshuis hadden we een bbq met elkaar. Vanwege de warmte zaten we binnen, buiten was niet te doen. De mensen vonden het geweldig, alsof ze op een bruiloft waren werd er gezegd. Zeer geslaagd dus.
Een terugblik op onze eigen kinderdagen:
Deze vonden plaats op 16-17 en 18 juli. Het thema van het kamp was Jozef.
Kinderen konden zich van te voren aanmelden, er was plek voor 30 kinderen. Het kamp werd gehouden in Jabenita. Daar is een mooi terrein, veel ruimte om te spelen en een overdekt gedeelte om te knutselen, te zingen, te luisteren naar het Bijbelverhaal etc. We haalden de kinderen om half tien op en aan het eind van de middag werden ze weer terug gebracht naar Solovăstru.
Iedere dag was er een Bijbelverhaal, knutselwerkje, spelletjes en ieder groepje kon zich alvast voorbereiden voor de bonte middag op donderdag.
Met het knutselen deden de kinderen erg enthousiast aan mee, zelfs de oudere jongens van 16-17 jaar. Elk knutselstukje had wel een link naar het verhaal over Jozef. De kinderen hebben ook een linnen tas versierd waarin ze hun knutselwerkjes aan het eind van het kamp mee naar huis konden nemen.
Er was een zeskamp, teambuilding spellen en natuurlijk waterspellen. En vooral die waterspellen waren fijn want het was erg warm die dagen. Dat maakte het ook dat de kinderen soms een beetje futloos waren……en dat is te begrijpen met die hitte.
De bonte middag was ook een groot succes en hebben we enorm gelachen met elkaar.
De eigenaren van het terrein (Adlersnest) zorgden voor het eten, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Al met al was het een geslaagd kamp en bedanken we de vrienden uit Nederland die speciaal voor het kamp naar Roemenië waren gekomen om ons te helpen!
Na het kamp hadden we nog 1 dag om ons voor te bereiden op onze reis naar Zweden. Voor de kinderdagen was de auto nog naar de garage geweest voor een check. En dat was maar goed ook, er moest wel wat gerepareerd worden. In Roemenië kan het de gewoonte zijn dat je de onderdelen die vervangen zijn mee krijgt naar huis. Ze worden dan in je kofferbak gestopt, puur als bewijs dat er wel degelijk iets gebeurd is. Gelukkig hadden wij dat niet [e-1f60a].
In Uppsala hebben we een toffe conferentie gehad. Mooie worship, goede sprekers en ook bijzondere ontmoetingen. We kijken er met grote dankbaarheid op terug. Was ook fijn om Erik nog even te zien die we in Roemenië ontmoet hebben. Roemenië kwam ook een aantal keren terug tijdens de diensten. Er zijn twee jongens uitgezegend die als zendeling in Roemenië gaan werken en er zijn plannen om vanuit Livets Ord een Bijbelschool te gaan starten in Roemenië.
Nog even over de worship, er is één lied wat ik graag met jullie wil delen, dat het een bemoediging mag zijn voor jullie allemaal!
Na de conferentie hebben we nog vakantie gevierd. Genoten van het prachtige land. We zijn echt wel grote fans van Zweden. We zijn dankbaar dat het mogelijk was om deze reis te maken!
Op de terugreis kwamen we praktisch langs Auschwitz en hebben we een bezoek gebracht aan het voormalig concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Dat was kippenvel tot op het bot, zo ontzettend indrukwekkend, met geen pen te beschrijven.
Dit mag echt nooit vergeten worden!!
De rest van augustus hebben we nog vakantie, dat betekend dat we nog een week te gaan hebben voordat we weer aan het werk gaan. We gaan morgen weer naar onze vrienden in Campina. Zondag wordt onze bonuskleindochter opgedragen. Op de terugweg willen we de Transfagarasan gaan rijden. Volgens de makers van het programma TopGear de mooiste weg van Europa. Er is daar ook grote kans dat je bruine beren tegenkomt. Ik ben benieuwd of we er een paar gaan zien…..
Er was laatst hier in ons dorp nog een bruine beer gesignaleerd.
Op 2 september gaan we weer aan het werk en we zijn al een beetje aan het brainstormen over het komend seizoen. Zijn er misschien dingen die anders kunnen? Moeten activiteiten anders ingevuld worden of gaat het goed zoals het gaat? Het is goed om daarover met onze collega’s in gesprek te blijven. We kijken er naar uit wat komend seizoen ons brengen zal.
Verder zijn we al aan het voorbereiden voor ons verlof naar Nederland. We zullen van 20 september tot en met 6 oktober in Nederland zijn. De bedoeling van dit “officiële” verlof is om de sponsors te bezoeken en een beetje te netwerken. En uiteraard om familie en vrienden te bezoeken. Het zal niet haalbaar zijn om iedereen te bezoeken, maar we doen ons best.
We willen jullie bedanken voor jullie support in welke vorm dan ook.
Dankpunten:
*voor de mooie reis naar Zweden
*voor het werk wat we hier mogen en kunnen doen
Gebedspunten:
*voorbereiding voor het verlof naar Nederland
*voor het nieuwe seizoen
*voor het onderzoek wat nog steeds loopt ivm het overlijden van onze kleinzoon Daan.
God is trouw
Zijn plannen falen niet
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Op de één of andere manier kon ik me er niet toe zetten. Maar nu is het toch weer hoog tijd om jullie mee te nemen in een nieuw stukje van ons avontuur.
Het vorige blog eindigde toen het bij ons Pasen was. Daarna hadden we een weekje vakantie en zijn we naar Câmpina geweest om vrienden te bezoeken.
De eerste dag hebben we een bezoek gebracht aan Târgoviște. Kenmerkend in deze stad is de Chindiatoren. Bovenop de toren heb je mooi zicht op de ruïnes van het prinselijke hof. En daarachter ligt het Chindiapark. Târgoviște staat ook bekend om de executie van Ceaușescu en zijn vrouw.
We hebben onze bonuskleindochter ontmoet en dat was wel heel bijzonder. Wat een mooie meid en haar ogen zo helder open.
In Roemenië kennen ze geen kraamhulp. Als je dat wilt moet je zelf iemand regelen die je komt helpen. Of je kunt iemand inhuren die je komt helpen als je bv problemen hebt met borstvoeding geven. Daar betaal je dan een bepaald bedrag voor, voor de tijd die ze zijn geweest.
Na de geboorte heeft de vrouw twee jaar zwangerschapsverlof. Heeft zij geen baan en dus ook geen inkomen maar de partner wel dan heeft die twee jaar zwangerschapsverlof. Na de twee jaar is je werkgever verplicht om je weer aan te nemen.
Verder hebben we bezoek gebracht aan andere vrienden en op vrijdag hebben we Jeroen geholpen om de maaltijden rond te brengen. Dat vond ik wel heel bijzonder. Eerst bij Luminita in de keuken gekeken en hebben we haar geholpen met inpakken. Er worden zo’n 70 porties gekookt. We kwamen bij zigeunerwijken waar Henk veel gewerkt heeft toen hij zijn eerste periode in Roemenië woonde. Ik had er al wel veel over gehoord maar om er dan ook te zijn en een stukje te kunnen bijdragen was fijn om te doen. Na tien jaar waren de mensen zo blij om hem weer te zien. Er werden herinneringen opgehaald en het was mooi om te horen wat Henk betekend heeft voor de mensen in de periode dat hij daar werkzaam was.
Al met al hebben we een hele mooie week gehad in Câmpina.
We zijn bij een rommelmarkt geweest georganiseerd door Adél en Attila Toth. Zij hebben een kindertehuis in Peris. Daarbij hebben ze een tweedehands winkel om zo inkomsten binnen te halen voor het kindertehuis. Zij krijgen ook veel spullen uit Nederland oa van De Graanschuur in Hoogezand en bv van Gain. Gain is een christelijke organisatie uit Nederland en op hun website staat te lezen : Help Roma kinderen dromen. Vanuit De Graanschuur werken ze ook wel samen met Gain als het gaat om de hulpgoederen transporten naar Roemenië. Echter is dat op dit moment moeizaam omdat alles tegen wordt gehouden bij de Roemeense grens. We hopen en bidden dat daar gauw een oplossing voor komt.
Ondertussen begint er van alles te bloeien en te groeien in de tuin. De struiken pioenrozen zijn ontzettend mooi. De stokrozen komen uit en de druivenrank doet ook goed zijn best.
De frambozen struiken worden ook heel groot en tot onze verbazing ontdekten we ook nog dat we twee kersenbomen in de tuin hebben staan. Henk krijgt het druk met jam maken!
De moestuin slaan we over, dat gaan we volgend jaar wel oppakken. De bermbloemen zijn gezaaid, hier en daar komt er al wat op, we gaan zien wat er uiteindelijk uit gaat komen van al die bloemzaadjes die we gezaaid hebben.
We hebben een bijzondere ontmoeting gehad met een aantal jongeren in onze kerk. We kwamen met elkaar in gesprek en 1 van de jongeren, Erik, vroeg aan Henk of hij uit Zweden komt omdat hij een vest aan had waar de Zweedse vlag op staat. Henk vertelde dat hij op en top Zweden fan is en Erik vertelde dat hij uit Zweden komt. Om een lang verhaal kort te maken, Erik zit op de Bijbelschool in Uppsala en wij zijn daar een paar keer geweest naar de Europe Conference bij Livets Ord. De kerk waar de bijbelschool gevestigd is. Dat gaf gelijk een klik en er werden telefoonnummers uitgewisseld. Er werd afgesproken om contact te houden en we zouden wel zien waar dit toe zal leiden. Erik en Ruben (één van de jongeren) waren met een groep al sinds begin van het jaar op outreach in Roemenië.
Tot onze verbazing kreeg Henk even later een appje van Erik, de ontmoeting en de kerkdienst hadden zoveel indruk op hun gemaakt dat ze nog graag een keer wilden komen voordat ze weer naar Zweden zouden gaan. Ze zijn 21/22 mei twee dagen geweest en hebben zowel bij Phoneo als bij ons projecten bezocht. Twee avonden hebben ze bij ons gegeten en we hebben een bijzondere tijd met elkaar gehad. We hebben oa gesproken over de conferentie, het was in eerste instantie niet de bedoeling om daar heen te gaan omdat we dan nog geen vakantie hebben. Maar de ontmoeting met Erik en Ruben was zo bijzonder dat we sterk het gevoel hebben dat we daar heen moeten. We hebben de plannen omgegooid en de laatste week van juli gaan we naar Zweden om de conferentie bij te wonen. Het leuke is ook nog dat de pastor van Livets Ord, Joakim Lundqvist, afgelopen Opwekkingsconferentie heeft gesproken bij de jeugd.
Op 23 mei zijn Jitske en ik naar Nederland gevlogen. Ik heb daar een goede tijd gehad en het was fijn om familie en vrienden te ontmoeten. Een dienst bij te wonen van onze thuisgemeente De Rank en bij de bewoners op bezoek van De Capellastraat. En niet te vergeten het concert van Chris Tomlin in Ahoy, dat was echt heel gaaf!
Op 9 juni zijn we weer terug gevlogen samen met drie vriendinnen die graag willen zien waar wij wonen en werken en om iets van het land te zien. We zijn onder andere naar Brasov geweest en Prăpăstiile Zărneștiului. Het was een goede tijd met elkaar.
Ondertussen is het al aardig zomer hier, dit weekend verwachten ze 32 graden.
We werken toe naar de kinderkampen die er aan zitten te komen.
Aanstaande zondag (dit weekend is het trouwens Pinksteren bij ons) gaan Henk en ik mee met het kinderkamp van Phoneo. Een kamp van vier dagen inclusief overnachting in de buurt van Cluj.
En dan half juli zijn onze eigen kinderdagen. Drie dagen in Jabenita (alleen overdag), een dorpje naast Solovăstru.
Over de kinderkampen zal ik in een volgende blog wat vertellen.
De kinderen hebben bijna allemaal vakantie en dat duurt tot half september. Drie maanden dus.
De maand augustus hebben wij zelf vakantie en de planning is om rond 16 september naar Nederland te komen voor een verlof van ongeveer drie weken.
Your name is the highest
Your name is the greatest
Your name stands above them all
All thrones and dominions
All powers and positions
Your name stands above them all
Chris Tomlin – Holy Forever
Wilt u ons steunen? Dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Begin april was ons bestuur van Asociatia Immanuël ruim een week bij ons op bezoek. Het was fijn om elkaar weer te zien. We hebben gesproken over het werk, hoe staan we op dit moment in het werk, wat zijn de plannen voor de ‘toekomst” etc. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. Ook zijn ze meegeweest naar ons inloophuis, het was toen prachtig weer en hebben we heerlijk buiten gezeten met elkaar.
Die zelfde week was er ook een groep uit België. Zij logeerden bij onze collega organisatie Phoneo. Ze hebben een bezoek gebracht aan Adăpost, zij sponsoren sinds een paar jaar ons inloophuis vanuit hun gemeente. Ook met hun hebben we een gezegende tijd gehad, was goed om elkaar te ontmoeten.
In april ben ik ook een weekend naar Elpis (voorheen Ellel Ministries) geweest. Het onderwerp was deze keer omgaan met ongelukken en trauma’s. Er waren drie spreeksters uit Engeland en het was allemaal erg interessant. En dan ben je toch weer vaak in gedachten bij Daan. We missen hem ontzettend……
Op 1 mei, de Dag van de Arbeid is het een nationale feestdag in Roemenië. Iedereen is vrij en mensen genieten van een extra vrije dag. Vaak komen vrienden en familie dan bij elkaar en wordt er een bbq gehouden. Wij hebben deze dag nuttig besteed om in de tuin aan het werk te gaan. Het gras stond al weer aardig hoog dus moest nodig gemaaid worden. Verder hebben we een strook gemaakt waar we bermbloemen in hebben gezaaid.
Mooi om te zien hoe alles gaat groeien en straks ook bloeien in de tuin.
In een eerdere blog hebben we al verteld dat we het kinderwerk weer hebben opgestart en dat we een verkiezing hadden uitgeschreven voor een naam voor de club. De naam die daar uit is gekomen is: Copiii Tatălui (Kinderen van de Vader) We zijn op zoek gegaan naar een mooi passend lied om als clublied te gebruiken en we kwamen uit bij Kinderen van de Vader van Elly en Rikkert. Die hebben we vertaald in het Roemeens en Henk heeft met behulp van collega Fred en Jorrit, pastor van de gemeente waar we naar toe gaan een opname gemaakt die we gebruiken om het de kinderen aan te leren. Voor wie het wil horen: Copiii Tatălui - Jorrit, Fred, Henk (youtube.com)
Afgelopen week heb ik voor het eerst een begrafenis in Roemenië meegemaakt. De bijeenkomst was in de kapel bij de begraafplaats. Ik vond het bijzonder om mee te maken. Er waren twee ruimtes en toen we binnenkwamen was er al een bijeenkomst bezig. We dachten eerst dat we te laat waren, maar deze bijeenkomst moest er even “tussendoor” voordat de begrafenis begon waar wij voor kwamen. Alles was open en iedereen liep ook in en uit. De begrafenis die al aan de gang was ging volgens de Orthodoxe traditie. Eén van die tradities is dat na de begrafenis een maaltijd wordt aangeboden uit naam van de overledene in de hoop dat diegene daardoor in de Hemel komt. Erg bizar allemaal….
Toen de kist naar het graf werd gebracht kwamen er vier dragers naar binnen in hun werkkloffie (ze hadden net het graf gegraven) en namen de kist mee naar buiten alsof er een zak aardappels naar buiten werd gedragen.
Daarna kon de bijeenkomst beginnen waar wij voor kwamen. We waren er om afscheid te nemen van Emil, één van de vaste bezoekers van ons inloophuis Adăpost. De bijeenkomst was geen bijeenkomst op de Orthodoxe manier, toch was het bijzonder om mee te maken. Er werden wat liederen gezongen, de kinderen van Emil bleven de hele tijd rondom de kist staan. Ook hier kon iedereen weer in en uitlopen. De voorganger hield een korte preek en ook hier werd de kist door dezelfde mannen naar het graf gebracht. En het graf werd ook gelijk dichtgegooid waar iedereen nog bij was. Er waren ook bloemen, maar die bleven gewoon in papier. Wat je hier veel ziet zijn graftakken (zie de foto’s). Graven worden hier niet geruimd.
Dit weekend is het bij ons Pasen.
Pasen wordt in Roemenië op andere data gevierd dan in landen met een katholieke traditie. Dit komt omdat de Roemeense Orthodoxe Kerk de Juliaanse kalender volgt in plaats van de Gregoriaanse kalender. De andere kerken vieren ook Pasen. Alleen de Hongaren die in Roemenië wonen en de Katholieken hebben al Pasen gevierd.
Met name het Orthodox Pasen gaat gepaard met veel tradities en gewoontes.
Paaszaterdag is er om middernacht een lichtjestocht. Om twaalf uur steekt de priester de kaarsen aan van de gelovigen die daarmee een rondje om de kerk lopen. Vervolgens gaat de stoet naar het kerkhof waar de lichtjes bij de graven worden neergezet.
Tijdens deze dagen is het gebruikelijk dat zij elkaar begroeten met de uitroep “Hristos a Înviat!” (Christus is opgestaan!) en het antwoord “Adevărat a Înviat” (Hij is waarlijk opgestaan!).
De volgende dag (Eerste Paasdag) wordt er extra feestelijk gegeten. Een maaltijd waarbij lamsvlees niet mag ontbreken. Ook een vast onderdeel is de Cozonac, een kruising tussen cake en brood, een beetje zoals bij ons de Paasstol maar dan niet met krenten en rozijnen maar met chocolade en noten vulling.
Alle gezinnen die wekelijks een voedselpakket van ons ontvangen hebben deze week een extra groot pakket gekregen zodat ook zij iets feestelijks op tafel kunnen zetten. Zo ook de bezoekers van Adăpost, zij kregen ook een mooi pakket mee naar huis.
Bij ons in het dorp is er eerste Paasdag altijd een voetbalwedstrijd tussen een elftal met getrouwde mannen en een elftal met vrijgezellen.
Na Pasen hebben we een weekje vrij en gaan we vrienden bezoeken in Câmpina. We kijken er naar uit om ze weer te ontmoeten. Hoofddoel is om Marius en Adina te bezoeken. Zij zijn sinds twee weken de trotse ouders van Sameea, hun eerste kindje, ons bonuskleinkind!
U zij de Glorie opgestane Heer
U zij de victorie nu en immermeer
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De winter lijkt nu echt achter ons te liggen en de temperaturen vliegen soms omhoog. We genieten van het mooie weer.
In de tuin is het goed te zien dat de lente zijn intrede doet. Alles begint te groeien en te bloeien. De frambozenstruiken krijgen nieuw blad, de bloembollen gaan als een speer en zelfs de druivenrank, die we hebben gekregen van onze thuisgemeente, gaat uitlopen. De lege potjes staan al klaar in de camară ( voorraadkamer) om er straks frambozenjam in te kunnen doen.
Het was ook de bedoeling om een moestuintje aan te leggen, maar helaas is de grond daar niet echt geschikt voor, deze zit namelijk vol met stenen. Een optie zou zijn om de bovenste laag af te graven en er nieuwe grond op te storten, maar wat een gedoe. Ik heb daarom een moestuinbak besteld en hopelijk komt hij deze week binnen. Dan kunnen we beginnen met zaaien. Ben benieuwd, voor het eerst dat ik dat ga doen, maar dat komt vast goed.
Verder is het bankje wat ik (voor mijn jubileum bij de Zijlen) heb gekregen van collega’s in elkaar gezet, en hangt de mobiel van J ook al mooi in de tuin.
We hebben zelfs al een keer gepicknickt, bij de rivier die vlak bij ons huis ligt.
Je ziet hier veel bomen waarvan de onderkant van de stam met witkalk wordt behandeld. Dat wordt gedaan om de boomstam een extra beschermlaag te geven. De kleur wit weerkaatst ook het zonlicht. De stam blijft dus koeler wanneer hij wit is ‘geverfd’. Als een boom te warm wordt kan de schors openbreken. Door de witte kleur worden grote temperatuurverschillen op de stam voorkomen. Het helpt ook tegen bladluizen, mieren en andere insecten.
In Roemenië wordt op 1 maart Mărtișor gevierd. Het betekent letterlijk kleine maart. De komst van de lente wordt op die dag aangekondigd. De Roemenen bieden mărtișori aan aan hun geliefden. Ze worden voornamelijk aangeboden aan vrouwen en meisjes. Het zijn meestal kleine broches met daaraan een rood/wit lintje. Traditioneel worden ze gedragen voor een bepaalde tijd. Bij de Kaufland in Reghin stonden veel kraampjes waar je de mărțișori kon kopen.
Op 8 maart is het internationale vrouwendag, in Roemenië een soort Moederdag waarop vrouwen in het zonnetje worden gezet, vaak met een bloemetje. Ook dan vind je weer veel kraampjes waar bloemen worden verkocht. En binnenin Kaufland was het ook een bloemenzee. Maar de bloemen zelf zien er toch een beetje anders uit dan in Nederland. Je vindt veel bloemen in de winkel die al bijna helemaal zijn uitgegroeid, bijzonder dat dat nog verkocht wordt.
In het vorige blog vertelden we over de donatie die we hebben gekregen vanuit Nederland. We mochten ook nog een ander meisje helpen met luiers voor haar baby en twee jongeren mochten we een jongerenbijbel schenken. Zo prachtig om te zien hoe blij ze daarmee waren.
In maart was Henk een kleine week in Nederland. En omdat collega’s Fred en Jitske ook in Nederland waren stond ik er alleen voor samen met onze collega Radu. We hebben ons prima gered samen. Eind mei/begin juni ga ik zelf weer naar Nederland voor twee weken, ik kijk er naar uit om familie en vrienden weer te bezoeken. We hebben hier thuis Kees op bezoek gehad, was erg gezellig!
Zoals Diana net zei was ik (Henk) even in Nederland voor een bliksembezoek. Op donderdag naar Nederland gevlogen. Op zaterdag was ik samen met een aantal broers van De Rank naar de mannendag van de 4e musketier. Zondagmorgen naar de dienst in De Rank en daarna heerlijk geluncht bij Natasha en Georgios. Daarna David opgepikt en samen zijn we bij Mats op bezoek geweest. Dinsdagochtend samen met collega Fred op weg terug naar Roemenië. Er moest een auto
van Nederland naar Roemenië worden gebracht en dat was een mooie taak voor ons. De reis ging voorspoedig en na een overnachting in Tsjechië kwamen we woensdag rond de middag aan bij de Roemeense grens. Na een kwartiertje waren we de grens voorbij en konden we verder naar huis.
Tenminste, dat dachten we! We waren nog geen 500 meter de grens over toen de auto zei: “doe het zelf maar, ik stop er mee”. We dachten in eerste instantie dat hij misschien was warm gelopen door het stilstaan bij de grens dus we wachtten even een poosje en probeerden weer te starten. En warempel, hij deed het weer. Dus wij vol goede moed weer verder. Een kilometer of 10 verder bij een tankstation gestopt om te tanken. Toen we weer weg wilden startte hij weer niet. Ook niet na een poosje wachten. Uiteindelijk een monteur gebeld en die was er vrij snel en wist te vertellen dat de brandstofpomp in de tank het niet deed. Na veel geharrewar en heen en weer gebel uiteindelijk besloten dat we met een autoambulance verder zouden gaan naar huis. Die moest echter uit Reghin komen dus dat werd een poosje wachten. Hij was er om 12 uur ’s avonds. De auto opgeladen en vast gezet en toen richting Reghin. Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 thuis. 14 uur later dan verwacht!
Afgelopen weekend is op veel plekken het Paasfeest gevierd. Het mooie feest waarin we mogen gedenken dat Jezus is gestorven aan het kruis en na drie dagen weer is opgestaan! Voor ons was het dit weekend echter geen Pasen. Wij vieren hier het Orthodox Pasen en dat is pas op 5/6 mei. In één van de volgende blogs zal ik daar meer over vertellen.
We willen jullie bedanken voor de steun in welke vorm dan ook, een appje, een belletje of door middel van gebed, we waarderen het zeer.
In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog
Biddend om een nieuwe morgen
Om een toekomst vol van hoop
Ook al zijn er duizend vragen
Al begrijpen wij U niet
U blijft ons met liefde dragen
U die alles overziet
Sela
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Inmiddels zijn we al weer drie weken terug in Roemenië.
Zoals ik al in het vorige blog schreef is het fijn om weer in ons eigen huis te zijn. Eenmaal thuis merkten we hoe intensief de afgelopen periode is geweest en zit de situatie constant in onze gedachten.
We slapen veel en hebben tijd nodig om bij te komen.
Het overlijden van Daan is bijna onmogelijk om een plekje te geven. Het zal uiteindelijk verweven worden in ons leven. Daarover ontvingen we een mooi gedicht van een echtpaar uit onze thuisgemeente :
Verweven
Nooit loslaten of verwerken
niet zomaar verder gaan
We zullen je verweven
jij hoort bij ons bestaan
We komen er niet overheen
en kunnen het geen plekje geven
Omdat liefde ons verbond
zullen we met jou verder leven
Niet zoals we willen
maar wel zoals het kan
Met jou diep in ons hart
ons hele leven lang
Om even op andere gedachten te komen hebben we een bezoek gebracht aan Alba Iulia. Deze stad heeft een mooie vesting die we hebben bezocht. Het was prachtig weer, strakblauwe lucht en het was fijn om er even uit te zijn.
Het weer in Roemenië is op dit moment heerlijk, de bloembollen komen al boven de grond en het is zo fijn als het zonnetje schijnt. Morgen is de verwachting dat het 18 graden wordt. Wat moet dat wel niet worden als het hoog zomer is….
Er zijn wat aanpassingen in het huis aangebracht. Er stond in de keuken nog een oude houtkachel die eigenlijk in de weg stond, die hebben we er uit laten halen. Zo hebben we meer ruimte. En in de douche hebben we de douchecabine er uit laten halen zodat we ook daar meer ruimte hebben.
En dat levert ook een hoop puin op, en met name de stenen en tegels worden gewoon ergens gedumpt aan de rand van de weg. Er is hier in Roemenië niet echt een goed systeem wat afvalwerking betreft.
Verder pakken we langzamerhand het werk weer op, en dat geeft ook wel afleiding.
Zo ben ik (Henk) samen met Hoini en Jitske begonnen met de kinderclub. We hadden bij de dorpsschool uitnodigingen uitgedeeld en afgelopen donderdag waren er 38 kinderen. Wat een mooie opkomst.
We hebben gepraat over Psalm 8, over de grootheid van God en hoe Hij toch met ons kleine mensen een relatie wil. Komende weken gaan we kijken naar Petrus, in Roemenië één van de grootste der heiligen. Wij gaan juist zien dat Petrus ook maar een gewone man was die soms enorme blunders maakte. Natuurlijk hebben we ook veel gezongen en omdat het mooi weer was een leuk spel gedaan buiten.
De kinderen mochten allemaal een naam bedenken voor de kinderclub en er zaten leuke ideeën bij. Volgende week als er weer kinderclub is, dan wordt de winnaar bekend gemaakt.
We hebben uit Nederland geld gekregen om te besteden aan een project. Er is hier in het dorp een meisje die twee weken geleden bevallen is van een dochter. Geen geld voor luiers en ook geen geld voor voeding. We gebruiken een gedeelte van het geld om haar te sponsoren met de producten die ze nodig heeft.
Zo langzamerhand komen we dus weer een beetje in het ritme. De ene dag gaat het beter als de andere dag. Maar er gaat geen dag voorbij zonder dat we met onze gedachten bij Daan zijn. We missen hem ontzettend…….
Het is alweer een aantal weken geleden dat we onze laatste blog geplaatst hebben. En dat is niet zonder reden.
Op dit moment zitten we namelijk in een hele zware periode en daar willen we iets over vertellen.
Vier weken geleden is onze kleinzoon Daan van 2,5 jaar plotseling opgenomen in het UMCG. Al snel bleek dat het niet goed met hem ging en zijn wij de volgende ochtend in de auto gestapt en naar Nederland vertrokken.
Uiteindelijk is Daan maandagmiddag 15 januari in het bijzijn van zijn vader en moeder en de opa’s en oma’s overleden.
Ons hart is gebroken en we zijn lamgeslagen. Zo’n klein kereltje los te moeten laten is niet te bevatten en doet ontzettend veel pijn. We weten dat hij nu op een plek is waar het goed is, maar hem te moeten missen is zo ontzettend moeilijk.
De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgevonden. Het was een hele intensieve tijd in Nederland en het hele gebeuren zit constant in onze gedachten. Het laat ons niet los. Na de uitvaart zijn we nog twee weken in Nederland gebleven, puur omdat we niet de energie hadden om terug te rijden naar Roemenië.
Op zondag 4 februari zijn we weer terug naar huis gegaan. Met drie overnachtingen zijn we gisteren weer thuisgekomen. Het voelt fijn om weer in het huis te zijn wat zo thuis voelt voor ons.
We gaan per dag bekijken wat lukt en als het even niet wil dan is het ook goed.
We willen ook iedereen bedanken die meegeleefd hebben in welke vorm dan ook. Dat heeft ons erg goed gedaan.
Het jaar 2023 ligt alweer achter ons en we mogen ons nu richten op 2024.
Maar eerst neem ik u nog mee naar de laatste weken van 2023. Het waren bijzondere weken, waarin emoties zoals blijdschap en verdriet dicht bij elkaar lagen. Blijdschap vanwege het werk wat we mochten doen en verdriet omdat er mensen zijn overleden. Eén van de bewoners waarvoor ik 13 jaar een persoonlijk begeleidster mocht zijn is vlak voor kerst overleden. Onze band was zo sterk….. En het ongeluk wat in Oldehove is gebeurd op oudejaarsdag houdt me bezig. Ik heb daar ruim 23 jaar gewoond en het is zo triest allemaal. Van hieruit willen we dan ook iedereen die op welke manier dan ook betrokken is heel veel sterkte wensen.
En dan ons werk hier, Albert was inmiddels ook overgekomen uit Nederland om met name te helpen bij het uitdelen van de pakketten. Het was een zegen om hem in ons midden te hebben, Albert bedankt dat je er was!
Op vrijdag 15 december zijn de kerstpakketten bezorgd door de groothandel en konden we gelijk beginnen met uitdelen. We zijn eerst naar het dorpje Glăjărie gegaan om daar aan de plaatselijke Katholieke kerk 35 pakketten uit te reiken. De gemeente bezorgt deze pakketten dan zelf aan de mensen die het goed kunnen gebruiken. Ik was daar nog nooit geweest en we kregen een rondleiding in de kerk. Het was een leuk ontvangst.
Op de maandag erna zijn we het dorp ingegaan om de pakketten in Solovăstru uit te delen. Het was prachtig mooi weer die dag, het leek wel lente. Dat maakte dat er ook veel mensen op straat waren en we hadden mooie ontmoetingen. Soms gingen we ook met de mensen naar binnen en dan wordt je wel weer bevestigd dat het zo nodig is dat we dit kunnen doen. We willen dan ook iedereen bedanken die het mede mogelijk hebben gemaakt om dit uit te kunnen voeren.
Vanwege het mooie weer waren er ook mensen op straat bezig met het slachten van de varkens. Ik zal jullie de details besparen maar het was niet altijd even fris wat we zagen [e-1f60a].
Op dinsdag hadden we een kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost. Hoini, Radu en Maria hadden heerlijk gekookt en iedereen liet het zich goed smaken. Het was een gezellig samenzijn. Na afloop werd iedereen thuis gebracht omdat ze allemaal een kerstpakket mee kregen.
Op donderdag was het dan de dag voor de kinderen. Wat een feest was dat! Er waren al een paar jaar geen dozen uitgedeeld dus dit kwam als een totale verrassing. Wat een blijdschap bij de kinderen. Sommige dozen werden ter plekke open gemaakt, maar de meesten namen ze eerst mee naar binnen. En de blik in hun ogen, als je dat ziet kan je alleen maar dankbaar zijn. Dit was tevens ons laatste activiteit in 2023.
Op kerstavond hebben we via de livestream de dienst van De Rank meegekeken. Fijn om zo verbonden te zijn met elkaar.
We kregen ook een kerstkaartje van een gezin uit onze thuis gemeente en dat was zo fijn. Wel bijzonder trouwens hoe hier soms de post wordt bezorgd. Als de postbode het niet zeker weet wordt de post gewoon aan een andere Nederlander gegeven die in het dorp woont en dan komt het ook wel bij ons terecht. Bij het laatste transport van 2023 zaten er ook een verrassingsdoos vanuit De Graanschuur bij en een pakketje van het TFC, dank jullie wel!
Eerste kerstdag hebben we gevierd bij Fred en Jitske, samen met Richard en Hoini. Het was een hele gezellige avond, met uiteraard weer wat potjes Skyjo.
Tweede kerstdag zijn we vertrokken naar Boekarest voor een paar dagen. Lekker er even tussenuit en vooral om vrienden te ontmoeten. Sommigen hadden we al 6 jaar niet meer gezien.
Op woensdag zijn we het centrum van Boekarest in geweest. We zaten in een hotel in Otopeni, we gingen met de bus naar het centrum toe. Maar ja hoe check je dan in….onze pasjes deden het niet, maar we zaten inmiddels al in de bus. Toen kwamen er ook nog 4 controleurs aan, hadden wij weer. Gelukkig was die vrouw heel aardig en vol begrip en heeft ons goed geholpen. Het bleek dat we het pasje van onze Roemeense bankrekening moesten gebruiken. En dan betaal je 3 lei voor een ritje van een half uur. Dat is 60 cent.
Als eerste gingen we naar het parlementspaleis, Palatul Parlamentului. Dit paleis is gebouwd in opdracht van de Roemeense dictator Ceausescu. Het is het grootste gebouw van Europa. Er zit een hele geschiedenis aan de bouw van het gebouw, het is interessant om dat eens op te zoeken op internet en te lezen.
We kregen een rondleiding en we hebben in dat uur 5% van het gebouw bekeken. Wil je het hele gebouw zien (wat natuurlijk niet mogelijk is) heb je wel 18 uur nodig. Zo groot is het. Die dag was het ook prachtig weer en we konden zonder jas buiten lopen, en dat eind december. We hebben nog verder rondgewandeld in de stad. Boekarest is niet echt een mooie stad, erg grauw.
De volgende dagen stonden in het teken van bezoeken van vrienden in Câmpina. Wat was het fijn om elkaar weer te zien en eens lekker bij te praten.
En omdat we toch in de buurt waren kon een bezoekje aan IKEA niet ontbreken. We hadden nl nog wat spulletjes nodig voor in ons huis. En er zijn er maar drie in Roemenië, dus als je dan in de buurt bent……
We zijn ook bij de zoutmijn in Slănic geweest. Bijzonder om dat te bezoeken, leuk om dat een keer mee te maken. Ik vond deze mijn mooier als die in Praid die we hebben bezocht.
Oudejaarsavond hebben we ook gevierd met Fred en Jitske en Richard en Hoini. We gingen gourmetten, iets wat ze in Roemenië niet echt kennen. Je gaat dus niet naar de Jumbo of de AH en koopt vier pakjes en twee gratis [e-1f60a] maar je maakt alles zelf. Wel net zo leuk.
Vuurwerk stelde niet zoveel voor, na 5 minuten was alles wel afgestoken. Lekker rustig. We zijn nog wel even naar buiten geweest maar dat was dus van korte duur.
Als je mensen gelukkig nieuw jaar toewenst zeg je tegen elkaar La mulți ani, dat verklaart ook de titel van de blog.
We wensen jullie allemaal een gezegend nieuwjaar en alle goeds voor 2024. Dat het een jaar mag worden vol zegen en vreugde met dierbaren om jullie heen.
Het was voor ons een bijzonder jaar en we kijken er met grote dankbaarheid op terug. Iedereen bedankt voor de steun in welke vorm dan ook. We zijn vol verwachting wat 2024 ons brengen zal.
Ik immers, ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de voorgaande blogs. Het doet ons goed deze te lezen.
De vorige blog had als titel: De winter komt er aan. Alleen laat deze nog wel even op zich wachten. Nog steeds geen sneeuw, af en toe een beetje vorst maar dat is het dan ook wel. Het waait hier bijna nooit en dat vinden we niet erg [e-1f60a]. Dan voelt het allemaal wat prettiger aan. Zo ook vandaag, het was prachtig mooi weer, het zonnetje scheen, strakblauwe lucht, het was een mooie reden om de omgeving te verkennen.
Inmiddels is het proces van het invoeren van de auto afgerond. Het bezoekje bij de RAR duurde twee uur. Ze controleerden de lichten, de remmen en de CO2 uitstoot. Nadat alles goedgekeurd was kregen we te horen dat we na twee uur het officiële document op konden halen.
We hebben nu onze officiële nummerborden op de auto. We wilden graag een nummerbord met PAS, maar je gelooft het bijna niet, daar was geen één combinatie meer mee te krijgen. Dus dan maar iets met HDP (HenkDianaPas). Dat is wel gelukt. Fijn dat dit proces nu afgerond is. Weer een ding wat we kunnen afvinken op ons lijstje.
Gelijk een autovignet geregeld, dat is nl verplicht op alle tolwegen in Roemenië. Kosten zijn 28 euro per jaar. Het is te vergelijken met de wegenbelasting in Nederland. Benzine is hier ook een stuk goedkoper, dat ligt rond de 1,30.
We hebben voor het gas, elektra en water een contract afgesloten. Voor alles is er een apart contract afgesloten. Waar het voor de elektra en water vlotjes verliep, ging het voor het gas toch wat anders. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal goed gekomen. We merken wel dat we hier meer stoken dan in de flat in Hoogezand, maar dat is ook logisch met een oud vrijstaand huis in verhouding tot een flatje in Hoogezand.
Wat ik vergeten was te vermelden in het vorige blog is de nationale feestdag op 1 december. Dan wordt de eenwording van het land in 1918 gevierd. Het is een vrije dag voor iedereen, de meeste scholen en bedrijven zijn dan gesloten. Het wordt gevierd met militaire parades door het hele land. We zijn niet naar zo’n parade geweest, daar was het weer ook niet voor, misschien volgend jaar.
We hebben pakjesavond gevierd en dat was erg gezellig. Henk had een lekkere pan snert gemaakt (het was wel even zoeken naar prei, uiteindelijk gevonden in een kleine groentewinkel), we hadden cadeautjes en we hebben een spelletje Skyjo gespeeld. Een leuk spel, echt een aanrader. Al met al was het een gezellige avond.
Vorige week werd een varken geslacht bij de buren, ik lag nog op bed maar was dus gelijk wakker omdat het varken zo te keer ging toen hij geslacht werd. Vorige week toen we de voedselpakketten gingen rondbrengen zagen we een paar mensen achter een varken aan rennen. Deze was ontsnapt, en eigenlijk was dat best een komisch gezicht. Het duurde even, maar het is ze gelukt om hem te pakken te krijgen.
Op straat lopen er regelmatig zwerfhonden. Ze zijn soms gewond, ziek maar ook jong en gezond en toch hebben ze al een ellendig leven. Ze horen bij het straatbeeld en de meeste mensen zien ze niet eens meer. Er zijn best wel wat stichtingen die zich inzetten voor deze straathonden.
Ik ben voor het eerst naar de kapper geweest, ik vond het best spannend [e-1f60a]. Was nergens voor nodig, ik ben zeer tevreden.
Zoals beloofd zal ik nog wat vertellen over de traditionele gerechten hier in Roemenië.
Zo heb je Sarmale. Dit wordt beschouwd als HET nationale gerecht van Roemenië.
Het gerecht bestaat uit koolrolletjes gevuld met gekruid gehakt en rijst. De rolletjes worden gekookt in water met tomatensaus.
Papanași zijn gefrituurde donuts met een mix van zoete kaas, eieren en griesmeel. Beetje te vergelijken met de oliebollen in Nederland. Ze worden vaak geserveerd met jam en zure room. Wordt vaak gegeten als een toetje.
Cozonac is zoet brood. Het brood is zacht en is meestal gevuld met noten en rozijnen. En er zit cacao in.
Soep is bijzonder populair in Roemenië. Het zijn vooral maaltijdsoepen die goed zijn gevuld. Als je kiest voor Ciorbe de Perisoare krijg je een soep die veel lijkt op tomatensoep met gehaktballetjes.
Een andere soep is Ciorbe de Burtă, koeienmaag soep........dat is één van de populairste soepen.
Mamaliga is een soort maïsbrij (Polenta) die wordt vaak gecombineerd met andere gerechten zoals brânză (soort van kaas) en zure room. Dit wordt veel gegeten omdat het goedkoop is.
Ik moet zeggen dat mijn voorkeur toch echt uitgaat naar bv een heerlijke bord met hutspot.
Komende week werken we toe naar kerst. Vrijdag zijn de kerspakketten gekomen en die gaan we vanaf maandag rondbrengen in het dorp. We hebben dinsdag de kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost.
Woensdag komt de truck met de hulpgoederen uit Nederland en kunnen we donderdag de schoendozen uitdelen aan de kinderen in het dorp. De schoenendozen zijn verzameld door onze thuisgemeente De Rank. Dat zal de laatste activiteit zijn voor de kerstvakantie.
Tweede kerstdag gaan we voor een paar dagen naar Boekarest. We gaan dan tevens langs bij onze vrienden in Câmpina.
Hierover meer in onze volgende blog.
We willen jullie alvast Gezegende Kerstdagen toewensen en een hele fijne jaarwisseling! Bedankt voor jullie support het afgelopen jaar in welke vorm dan ook, het doet ons goed.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.
Jesaja 9:5
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De nachten worden kouder, de winter heeft zijn intrede gedaan. Alleen de sneeuw laat nog op zich wachten. We hebben wel een klein beetje sneeuw gehad, maar dat was dezelfde dag weer weg. In andere delen van Roemenië is er wel heel veel sneeuw gevallen, zoveel dat het zelfs op de Nederlandse televisie was te zien. We kregen dan ook verschillende appjes uit Nederland of we niet ingesneeuwd waren. Maar gelukkig was dat niet het geval. De plaatselijke bevolking is druk bezig om het houtvoorraad op peil te krijgen voor de winter. Er wordt hier veel gestookt op houtkachels.
Ook is de plaatselijke bevolking druk bezig met het slachten van de varkens. We zien regelmatig een dood varken liggen op straat, afgelopen zondag zagen we zelfs op een afstandje dat er één werd open gesneden. Voor hun betekend dat het klaarmaken van de wintervoorraad wat het vlees betreft.
Begin november hadden we met een aantal Nederlanders een boerenkoolparty. Dat was een fijn samenzijn. Ook fijn om samen ervaringen uit te wisselen over het zendeling zijn in Roemenië en kregen we ook een aantal tips over het wel of niet afsluiten van bepaalde verzekeringen.
We zijn nog bezig met het invoeren van de auto. Dat proces is nog niet afgerond. We kregen niet de juiste informatie waar we heen moesten met als gevolg dat we een paar dagen niet met de auto mochten rijden. Gelukkig kon onze collega Radu vertellen waar we heen moesten en hebben we inmiddels een tijdelijk kenteken. Aanstaande donderdag gaan we naar de Rar in Târgu Mures, dan gaan ze controleren of het chassisnummer klopt van de auto. Als dat allemaal goedgekeurd is dan kunnen we naar de politie om het blijvende nummerbord aan te vragen. In Roemenië mag je zelf het nummerbord kiezen, we hebben een aantal opties bedacht en we hopen dat het nummer nog vrij is.
Het huis wordt steeds meer een thuis, inmiddels in de kerstsfeer. Half november zijn de meubeltjes van IKEA gekomen en die heeft Henk allemaal in elkaar gezet. Half december komt er weer een hulpgoederentransport met de laatste dozen met spullen. Het huis is echt een roemeens huis, scheef aan alle kanten, maar dat heeft ook wel weer zijn charmes, welkom in Roemenië zeggen we dan tegen elkaar waar alles toch anders is als we gewend zijn.
We hebben een aantal dagen best wat regen gehad, met als gevolg dat de oprit een aardige modderbende aan het worden was. Het beste was om er wat grind op te laten storten zodat het allemaal een beetje begaanbaar blijft. Maar het hek stond zo dicht op de grond dat er toch wel een klein laagje van de grond weg geschept moest worden. We hebben twee jongens uit het dorp gevraagd om wat grond weg te scheppen en het grind netjes te verdelen. Ze hebben hard gewerkt en we zijn erg blij met het resultaat.
Regelmatig komt de schaapsherder langs met zijn kudde, is toch een prachtig uitzicht vanaf ons huis!
De tulpenbollen zitten ook in de grond, ik ben benieuwd wat het resultaat gaat worden, we gaan het zien volgend jaar. De frambozenstruiken zijn gesnoeid, we hopen op veel frambozen, kunnen we lekker jam maken.
Vandaag is het 5 december en wordt er druk Sinterklaas gevierd in Nederland. Wij gaan hier ook pakjesavond vieren aanstaande zondag. Onze Chris (zit in het bestuur van de stichting) is een aantal dagen bij ons en we hebben lootjes getrokken. We hopen op een gezellige avond.
Ik kreeg ook een vraag van één van de bewoonsters van de Capellastraat (mijn oude werkplek) hoe het zit met het eten in Roemenië. Ik haar uitgelegd dat het hier wel wat anders is als in Nederland. Dat er bv geen andijvie is, dat het vlees anders is en het brood ook. Dat we water kopen en niet uit de kraan drinken etc etc. Ze maakte zich al gelijk zorgen dat we niet genoeg te eten hebben. Ik kon haar gelukkig gerust stellen dat er hier een hele grote Kaufland is en ook een Lidl en dat we hier genoeg te eten hebben. Toen was ze wel weer gerustgesteld. Er liggen bij de Lidl zelfs stroopwafels. En er komen steeds meer producten in de winkel die er voorheen niet waren, zoals spliterwten bv. Als Henk dan snert ging maken gebruikte hij altijd linzen, maar dat hoeft dus niet meer.
We zijn afgelopen zaterdag naar de markt geweest. Lijkt een beetje op een rommelmarkt, veel bananendozen met spullen, zoek maar uit. Ook een kraam waar je Mici en ander vlees kan kopen. Mic zijn gemaakt van gehakt en gevormd tot rolletjes. De rolletjes worden traditioneel gegrild en geserveerd met mosterd en brood. Soms kan je er patat of gebakken aardappels bij bestellen. Zo zijn er wel meer traditionele grechten, daar kom ik in een later blog wel op terug. Ook was er een kraam waar je Körtos kan kopen. Het is een traditioneel Hongaarse zoete lekkernij. Maar ook in Roemenië veel te vinden. Dit traditionele gerecht wordt op een eigenaardige manier bereid: het zoet gekruide deeg, vaak met kaneel, wordt fijn uitgespreid en om een kegelvormige stok (bakhout) gewikkeld, die dan boven het smeulende houtvuur gehouden wordt om te bakken. Ook kan men er vanillesuiker, cacao of kokos etc overheen doen die gemengd zijn met suiker. Door het boven de houtskool te draaien wordt de koek gebakken en de suiker gekaramelliseerd..
De boodschappen zijn hier ongeveer net zo duur als in Nederland. Het uit eten gaan is wel een stuk goedkoper als in Nederland. Zo zijn we met vier personen uit eten geweest en betaalden we 53 euro, hoofdgerecht, drinken en een toetje.....in Nederland niet voor te stellen.
We werken nu toe naar kerst en zijn ons aan het voorbereiden voor het uitdelen van de kerstpakketten. Albert komt dan over uit Nederland om ons daarbij te helpen. Verder zal er bij Adăpost een kerstmaaltijd plaatsvinden.
We willen jullie allemaal hartelijk bedanken voor de steun in welke vorm dan ook!
Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven tot wat nuttig is voor de ander.
1 Korinthe 12:7
Gebedspunten:
*Het proces van de kerstpakketten, dat dat allemaal spoedig mag verlopen.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*De samenwerking met het team.
*Ons huis.
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Zaterdag 21 oktober is onze reis begonnen. Henk heeft in de ochtend de laatste spullen in de auto gepakt, het paste allemaal net, er kon echt niets meer bij. Mats en David en Natasha en Georgios kwamen ons zaterdagochtend uitzwaaien, dat was wel fijn. Van Natasha kregen we nog een tas mee met lekkere hollandse producten en een heerlijke zelfgebakken cake voor onderweg.
De eerste overnachting was in Kastl in Duitsland. Een prima pension in een schatiig klein dorpje. Zondag ging de reis verder naar Hongarije, daar hadden we een overnachting in Jakabszállás. Hier hadden we van de zomer ook al overnacht toen we op de terugweg naar Nederland waren. Het was weer een hartelijk ontvangst en oma had weer heerlijk eten voor ons gekookt. En toen was het maandag, de dag dat we echt naar huis gaan! Waar we van de zomer nog een uur bij de grens in de rij hebben gestaan ging het deze keer allemaal zeer voorspoedig. De klok een uur vooruit en hup naar huis.
We waren rond 18 uur in Solovăstru, en gingen eerst naar Fred en Jitske om daar een hapje te eten. Was fijn om elkaar weer te zien. Na het eten was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Fijn weer naar een eigen plekje.
We zijn zeer dankbaar dat we de afgelopen periode onderdak hadden, maar als je dan weer naar je eigen plekje kunt gaan voelt dat wel bijzonder.
En wat was het allemaal bijzonder, ik had nog helemaal niks in het echt gezien sinds de werklui bezig zijn geweest, moest het met foto's en filmpjes doen. Het was echt boven verwachting, wat wordt het allemaal mooi!
In de daarop volgende dagen is er best al veel gebeurd. Er moesten nog wat spullen aangeschaft worden, het kookfornuis werd op zijn plaats gezet en we konden beginnen met uitpakken. We zijn begonnen met de keuken een beetje in te richten. Dat betekende het servies wat uit de doos kwam, afwassen en in de buffetkast zetten. Dat ging allemaal prima, totdat ik het keukenkastje opendeed, allemaal water in het kastje onder de gootsteen. Radu en Fred erbij, waar komt dat water toch allemaal weg.......bleek dat er een stukje afvoerpijp miste en er door het overloopgaatje allemaal water het kastje in liep. Tsja, dat was niet goed aangelegd dus. Gelukkig is dat gerepareerd en alles doet het weer.
In de huiskamer kunnen we nog niet veel doen, het is wachten op de bank en de kasten, die komen half november.
Tijdens de eerste week hebben we ons ook officieel laten inschrijven bij de immigratiedienst als inwoners van Roemenië. Daarvoor moest er wel eerst een vrijwilligerscontract worden ondertekend bij de Asociatia voor het geval we die ook nodig hadden. En dat was maar goed ook dat we dat gedaan hadden, en wilden ze ook nog een papier erbij met wat onze taken worden/zijn. Maar ja die hadden we niet bij ons.....Gelukkig kon dat via de mail, dus wij bij de immigratiedienst Jitske bellen of ze dat kon regelen. Gelukkig keurden ze dat goed wat Jitske had gestuurd via de mail, al was het wel te merken dat de vrouw aan de balie nog niet helemaal overtuigd was. Maar ze ging akkoord.
Verder is het vooral rustig aan doen en doen we wat we kunnen. We merken ook nu weer wat voor hectische tijd het is geweest en we zijn moe van alle drukte. Maar we weten ons gedragen en dat geeft ons kracht.
Gisteren heb ik Fred geholpen met het uitdelen van de pakketten. Fijn om te merken dat de mensen bij wie je langs gaat het fijn vinden dat je er bent. Dat doet je goed.
Vandaag (dinsdag) zijn we er lekker even een dagje tussenuit geweest. We zijn in Corund geweest, in Praid, naar de zoutmijn, en we hebben een stop in Sovata gemaakt. De zoutmijn was wel bijzonder. Je gaat er met een bus naar binnen en ik had totaal niet verwacht dat het er zo zo uitzien zoals het was. Ik had een gangenstelstel verwacht, smalle gangetjes waar dan het één en ander te zien was. Maar dat was dus niet zo. Vanuit de bus ging je eerst met een lange trap naar beneden en daar was één grote ruimte waar alles plaatsvond. Eigenlijk is het een grote ondergrondse speeltuin. En omdat het hier ook vakantie is waren er ook heel veel kinderen. Met een lange trap ga je dan weer naar boven en brengt de bus je weer naar buiten. Natuurlijk konden we niet weggaan zonder eerst een magneetje te kopen [e-1f600]. Uiteindelijk vier gescoord vandaag. (ik spaar dus magneetjes van de plekken waar ik geweest ben) Op de terugweg kwamen we een paard en wagen tegen (er wordt in Roemenië nog veel met paard en wagen gereden) die volbeladen was. Levensgevaarlijk, als je je bedenkt dat het al begon te schemeren en de paard en wagen nog wel een afstand te gaan had en totaal geen verlichting heeft. Maar dat kan allemaal in Roemenië!
Aanstaande zaterdag hebben we onze eerste meeting met Nederlanders die hier in de buurt wonen. Dan hebben we een boerenkoolparty. Meer daarover in het volgende blog.
Alemaal bedankt voor de belangstelling in welke vorm dan ook, doet ons goed!
Gebedspunten:
*Dat alles verder goed mag gaan met het invoeren van de auto.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*Dat we veilig zijn aangekomen in Solovăstru.
*Ons mooie huis.
*Dat het inschrijven bij immigratiedienst soepel verliep.
Onze Heer die alles maakte,
beschermer voor altijd.
Waar wij gaan en komen,
Hij blijft in Eeeuwigheid.
(Sela)
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Vanmorgen half 8 prime time. Jubal uit Zwolle had een vlucht geboekt richting Cluj die ons vanmorgen kwam wekken. Na deze enthousiaste wekker was het tijd om lekker te gaan ontbijten. Na een ontbijt dat door iedereen is klaargezet, hebben wij hier een heerlijk ontbijtje gehad. Dit was hard nodig omdat vandaag ons huis voor Casandra af moest. Om half 10 waren we aangekomen op de bouwplaats. Hier was het tijd voor een korte werkbespreking. We gingen allemaal vrolijk aan de slag;er moest nog het 1 en ander gebeuren. We moesten de laatste platen nog op het dak maken, de laatste plekjes moesten nog worden aangevuld met isolatie. En er moest hier en daar nog wat worden aangevuld, het was ook ineens 17:15. Tijd voor de oplevering/sleuteloverdracht aan stichting Aria die de sleutel doorgaven aan de ouders van Casandra. Zij kon er helaas niet bijzijn omdat haar dochter Salomea in het ziekenhuis was opgenomen. Dit duurde even om alle punten bijlangs te gaan, maar de familie was zeer tevreden met het huisje. Na de overdracht was het tijd om bij Ton en Alice op de boerderij afscheid te nemen. Wij brachten suiker, rozijnen, noten en andere bakproducten mee zodat ze de hele winter brood kunnen bakken waar de armste bevolking van kan eten. Ton, Alice, Dinu, Anka en de ouders van Casandra hadden lekkers gebakken en boden een lekker biertje en wijn zonder alcohol aan. We hebbrm daar onze culinaire verschillen met elkaar gedeeld. Toen was het tijd om te eten, dit hebben wij gedaan bij het lekkerste pizza restaurant in Alesd: Nobelesk. Hier heeft iedereen de laatste maaltijd van deze vakantie naar binnen gewerkt. Nu was het tijd om naar huis te gaan. Hier moeten nog provisorisch nog wat voorraad worden weggewerk. Dus hier gaan we nog even voor op de laatste avond, want morgen moeten we om half 8 ingepakt en wel in de auto zitten. Dat was het dan al weer. Slaap lekker entot morgen in Nederland!!
De jongens van de bouw hebben last van opgedroogde inspiratie dus er kwam gisteravond laat geen dagverslag meer [e-1f92a]
Kort gezegd: een halve dag op de bouw waar we ondanks de voorspelde regen toch lekker door konden doen. Iemke, Annet en Alice bezochten het Marrianna-project van 2019.Maar door een glijpartij werd die abrupt gestopt en moesten we op doperwten-jacht om hier en daar wat te kunnen koelen.S middags stond een bezoek aan Oradea gepland waar heerlijk cultuur werd gesnoven. Zie foto's.
Morgen is onze laatste dag op de bouw: het dak moet klaar, de deur erin en de afwerking verdiend nog enige aandacht. En dan hopen we aan het eind van de middag het huisje te kunnen opleveren: Casa Cassandra.
Vanmorgen schalde het entertainment corps België bij ons door de kamers. Na een verrukkelijk ontbijt buiten op de picknickplaats was het tijd om weer te gaan bouwen. In de ochtend waren we met zn allen, maar in de middag gingen Kevin, Luuk, Roben, Leanne en Jasmijnassisteren bij de kindermiddag in de Romawijk.
Wat de bouw betreft: In de middag gingen alle spanten erop. En hebben wij de balklaag dichtgegooit en de dames hebben bijna het hele huis voorzien van een isolatielaag. In Roemenië doen ze die aan de buitenkant. Vraag Bertram gerust naar het waarom... Daarna gingen we thuis douchen en staken we opnieuw de bbq aan. Na deze bbq was het tijd voor gesprekken over onze ervaringen in Roemenië en hebben we elkaar wederom van een serieuzere kant leren kennen. Morgen werken we een halve dag op de bouw,zien we de pur-smurf voor het laatst, hoeft Johan, de magazeinbeheerder hopelijk niet zo hard te werken, bezoeken Alice, Iemke en Annet de familie waar we in 2019 en project hebben gedaan en gaan s middags wat cultuur snuiven in Oradea. Tot morgen!!
Het nieuwe seizoen is alweer twee maanden aan de gang, tijd voor een nieuwe blog.
Een nieuw seizoen betekent terugkijken naar het vorig seizoen en vooruit kijken naar wat het komend seizoen ons zou kunnen brengen. We hebben met het team overlegd hoe het afgelopen seizoen is verlopen, wat ging goed en wat kan misschien anders.
Zo hebben we het uitdelen van de voedselpakketten in een andere vorm gestoken. Er zijn zo’n tien gezinnen in het dorp die sowieso onder de armoede grens leven en die gaan Jitske en ik regelmatig bezoeken en dan krijgen ze ook een voedselpakket. Een pakket waar ze ook echt wat aan hebben. Je kunt denken aan olie, bloem, suiker, melk, eieren, aardappels, margarine, jam, pasta, rijst, bouillon, tandpasta etc. We vragen de mensen naar het inkomen en naar ratio krijgen ze dan een pakket van ons. Omdat er verschillen zitten in de hoogtes van de uitkering die de gezinnen krijgen hebben we een bezoek gebracht aan de sociale werkster op het gemeentehuis hier in het dorp.
Daar werd ons wel duidelijk waarom de één meer en de ander minder sociale hulp krijgt. Het is hier ook nog zo dat de gezinnen met kinderen een bijdrage krijgen van de scholen, we willen dan ook nog een bezoek gaan brengen aan de school om daar in gesprek te gaan.
Het geeft zoveel energie en zoveel vreugde om de mensen op deze manier te kunnen helpen. Om er voor ze te zijn, naar hun verhaal te luisteren en te kunnen ondersteunen met een pakket.
Het uitdelen van de pakketten is het niet alleen, alles moet ook nog goed vastgelegd worden. Er moeten contracten gemaakt worden waarop precies moet staan wat er in het pakket zit en dat moet weer kloppen met de aankoopbonnen. De mensen moeten er ook voor tekenen. Er komt met het werk veel administratieve rompslomp bij kijken wat veel tijd kost. Jitske en Henk zorgen ervoor dat alles goed wordt ingevoerd in de computer en dat alles kloppend naar de boekhouder kan.
We zijn ook begonnen met het moeder en baby project. Er zijn een aantal moeders in het dorp die niet genoeg inkomen hebben om bv luiers en/of babyvoeding te kopen en die ondersteunen we waar nodig. En daarbij komt ook nog dat ze ook niet gezond en voldoende eten en daarom ook geen borstvoeding hebben voor de baby. We hebben één van de gezinnen geholpen met een babybedje.
Jitske en ik bezoeken ook een mevrouw in het dorpje Glodeni. Zij heeft MS en woont in een “verpleegtehuis”. Ze is getrouwd geweest met een Nederlander en spreekt dan ook Nederlands. De omstandigheden zijn niet zoals in Nederland, ze is de enige in het tehuis die alleen een lichamelijke beperking heeft. De rest heeft psychische klachten of bv een verstandelijke beperking. Fijn om haar te kunnen bezoeken, ik had een rookworst voor haar meegenomen uit Nederland ze zei nl dat ze daar wel zin in had [e-1f60a]. Ze denkt nog vaak terug aan de tijd dat ze in Nederland heeft gewoond.
Eind september, begin oktober zijn we voor verlof naar Nederland geweest, nadat ik eerst mijn verjaardag heb gevierd. Mijn eerste in Roemenië. Samen met vrienden heb ik een prachtige dag gehad. Het verlof in Nederland was ook fijn. Fijn om familie en vrienden te ontmoeten en daar waar mogelijk was onze sponsors. Ook was het fijn om de diensten bij te wonen van onze thuisgemeente. De startzondag was een mooi begin van ons verlof.
Inmiddels zijn we alweer vijf weken terug in Roemenië.
We hebben een paar drukke weken achter de rug. Allereerst is het bestuur op bezoek geweest, we hebben een goede tijd met elkaar gehad. Gesproken over het werk, over het leven in Roemenië en ook quality time met elkaar doorgebracht.
Henk is samen met Fred naar een conferentie in Oradea geweest.
Verder was er bij Phoneo twee keer een groep op bezoek, de eerste groep kwam uit Duitsland en de tweede groep kwam uit Ureterp.
Van beide groepen heeft er een delegatie bij ons in het dorp gewerkt.
De groep uit Duitsland is aan het werk geweest in het Blok. Ze hebben daar een appartement geverfd en wat herstel werkzaamheden gedaan.
De groep uit Ureterp zijn bij een aantal huisjes geweest om ook te verven en herstelwerkzaamheden uit te voeren. De glimlach op de gezichten van de mensen uit het dorp is onvergetelijk. Zo dankbaar waren ze.
Afgelopen week hebben we één van de moeders van het babyproject opgehaald uit het ziekenhuis. Haar zoontje heeft daar een aantal dagen gelegen met bronchitisklachten en ze had geen vervoer naar huis. Bijzonder om het ziekenhuis van de binnenkant te zien. Moeders zijn verplicht om bij de kinderen in het ziekenhuis te blijven ongeacht hoe de thuissituatie is.
Vrouwen zijn ook verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Vaak liggen ze met meerdere op 1 kamer te bevallen, de vaders mogen dan ook niet bij de bevalling aanwezig zijn.
Bij Adăpost hebben we fijne middagen. Het bezoekersaantal is wat aan het stijgen en het is fijn om ook hun een fijne tijd te kunnen geven dmv spel, een gesprek, een goede maaltijd en een stukje te delen uit Gods woord. Buiten dat we mooie dingen meemaken in Adăpost hebben we ook zorgen over een aantal deelnemers en zijn we met elkaar in gesprek hoe we hen op de beste manier kunnen helpen.
De winter is in aantocht en dat betekent dat de tuin winterklaar is gemaakt. Het gras is voor de laatste keer gemaaid, de bloembollen zitten weer in de grond en hier en daar zijn snoeiwerkzaamheden verricht. De stokrozen hebben nog lang gebloeid, omdat het zo lang mooi weer is geweest kwamen er steeds weer nieuwe knoppen aan. En onze kameraad Richard heeft het hek aangepast want die was toch wel behoorlijk gammel aan het worden. Dank je wel Richard!
Samen met Raymond en Ferdy ben ik begonnen om te proberen de Roemeense taal een beetje eigen te maken[e-1f60a]. Henk is onze begeleider en met een studie van de NHA hopen we wat op te kunnen steken zodat het ons gaat lukken om met de mensen een gesprek aan te knopen. Het mooiste is als je woorden gaat herkennen, het is echter geen makkelijke taal om te leren, maar we doen ons best.
De tijd vliegt en dat betekent dat we ook steeds dichter bij kerst komen. De voorbereidingen voor de kerstpakketten actie zijn in volle gang en ook de schoenendoosactie is van start gegaan. Bij onze thuisgemeente De Rank worden schoenendozen gevuld voor de kinderen hier in het dorp.
In december gaan Henk en Fred naar Nederland om de dozen op te halen. De hulpgoederen transporten rijden nog steeds niet en als je een firma vind die ze wel kan meenemen kost het zoveel papierwerk dat we er voor gekozen hebben om ze zelf op te halen.
Denk je van hé, daar wil ik wel aan meedoen dan moet je even contact met ons opnemen. Dan kunnen we je wat meer informatie geven.
En inmiddels wonen alweer meer dan een jaar in Roemenië. We kijken terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar met pieken maar ook zeker met grote dalen. We zijn dankbaar dat we ons hier thuis voelen maar het gemis van onze lieve Daan is nog steeds niet te bevatten. Ons gebed is dat er zo snel mogelijk een doorbraak komt in het onderzoek en dat er meer duidelijkheid komt.
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook!
Gebedspunten:
*Doorbraak in het onderzoek tbv het overlijden van Daan
*Schoenendoosactie
*Voldoende financiën voor de kerstpakketten actie
Dankpunten:
*Dat we hier prachtig werk mogen doen
*Dat we een goed verlof in Nederland gehad hebben
*Voor alle steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook
De Here zegent jou
en Hij beschermt jou
Hij schijnt zijn licht over jouw leven
Hij zal genadig zijn
en heel dicht bij je zijn
Hij zal Zijn vrede aan je geven
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat de vorige blog geschreven is. We schrijven regelmatig een blog en we hebben ook een nieuwsbrief. De nieuwsbrief is echt alleen werk gerelateerd en in de blog worden ook nog andere gebeurtenissen besproken die we in het dagelijks leven meemaken. Het kan dus zijn dat bepaalde zaken elkaar overlappen.
Het vorige blog ging over het kinderkamp van Phoneo en ik had beloofd om nog iets over ons eigen kinderkamp te schrijven. Echter twee dagen na ons kinderkamp gingen we naar Uppsala in Zweden voor de conferentie van Livets Ord en was het er nog niet van gekomen om een blog te schrijven.
Maar eerst hadden we op 9 juli de afsluiting van Adăpost, ons inloophuis. We hebben iedereen in Reghin opgehaald en bij het zendingshuis hadden we een bbq met elkaar. Vanwege de warmte zaten we binnen, buiten was niet te doen. De mensen vonden het geweldig, alsof ze op een bruiloft waren werd er gezegd. Zeer geslaagd dus.
Een terugblik op onze eigen kinderdagen:
Deze vonden plaats op 16-17 en 18 juli. Het thema van het kamp was Jozef.
Kinderen konden zich van te voren aanmelden, er was plek voor 30 kinderen. Het kamp werd gehouden in Jabenita. Daar is een mooi terrein, veel ruimte om te spelen en een overdekt gedeelte om te knutselen, te zingen, te luisteren naar het Bijbelverhaal etc. We haalden de kinderen om half tien op en aan het eind van de middag werden ze weer terug gebracht naar Solovăstru.
Iedere dag was er een Bijbelverhaal, knutselwerkje, spelletjes en ieder groepje kon zich alvast voorbereiden voor de bonte middag op donderdag.
Met het knutselen deden de kinderen erg enthousiast aan mee, zelfs de oudere jongens van 16-17 jaar. Elk knutselstukje had wel een link naar het verhaal over Jozef. De kinderen hebben ook een linnen tas versierd waarin ze hun knutselwerkjes aan het eind van het kamp mee naar huis konden nemen.
Er was een zeskamp, teambuilding spellen en natuurlijk waterspellen. En vooral die waterspellen waren fijn want het was erg warm die dagen. Dat maakte het ook dat de kinderen soms een beetje futloos waren……en dat is te begrijpen met die hitte.
De bonte middag was ook een groot succes en hebben we enorm gelachen met elkaar.
De eigenaren van het terrein (Adlersnest) zorgden voor het eten, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Al met al was het een geslaagd kamp en bedanken we de vrienden uit Nederland die speciaal voor het kamp naar Roemenië waren gekomen om ons te helpen!
Na het kamp hadden we nog 1 dag om ons voor te bereiden op onze reis naar Zweden. Voor de kinderdagen was de auto nog naar de garage geweest voor een check. En dat was maar goed ook, er moest wel wat gerepareerd worden. In Roemenië kan het de gewoonte zijn dat je de onderdelen die vervangen zijn mee krijgt naar huis. Ze worden dan in je kofferbak gestopt, puur als bewijs dat er wel degelijk iets gebeurd is. Gelukkig hadden wij dat niet [e-1f60a].
In Uppsala hebben we een toffe conferentie gehad. Mooie worship, goede sprekers en ook bijzondere ontmoetingen. We kijken er met grote dankbaarheid op terug. Was ook fijn om Erik nog even te zien die we in Roemenië ontmoet hebben. Roemenië kwam ook een aantal keren terug tijdens de diensten. Er zijn twee jongens uitgezegend die als zendeling in Roemenië gaan werken en er zijn plannen om vanuit Livets Ord een Bijbelschool te gaan starten in Roemenië.
Nog even over de worship, er is één lied wat ik graag met jullie wil delen, dat het een bemoediging mag zijn voor jullie allemaal!
Na de conferentie hebben we nog vakantie gevierd. Genoten van het prachtige land. We zijn echt wel grote fans van Zweden. We zijn dankbaar dat het mogelijk was om deze reis te maken!
Op de terugreis kwamen we praktisch langs Auschwitz en hebben we een bezoek gebracht aan het voormalig concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Dat was kippenvel tot op het bot, zo ontzettend indrukwekkend, met geen pen te beschrijven.
Dit mag echt nooit vergeten worden!!
De rest van augustus hebben we nog vakantie, dat betekend dat we nog een week te gaan hebben voordat we weer aan het werk gaan. We gaan morgen weer naar onze vrienden in Campina. Zondag wordt onze bonuskleindochter opgedragen. Op de terugweg willen we de Transfagarasan gaan rijden. Volgens de makers van het programma TopGear de mooiste weg van Europa. Er is daar ook grote kans dat je bruine beren tegenkomt. Ik ben benieuwd of we er een paar gaan zien…..
Er was laatst hier in ons dorp nog een bruine beer gesignaleerd.
Op 2 september gaan we weer aan het werk en we zijn al een beetje aan het brainstormen over het komend seizoen. Zijn er misschien dingen die anders kunnen? Moeten activiteiten anders ingevuld worden of gaat het goed zoals het gaat? Het is goed om daarover met onze collega’s in gesprek te blijven. We kijken er naar uit wat komend seizoen ons brengen zal.
Verder zijn we al aan het voorbereiden voor ons verlof naar Nederland. We zullen van 20 september tot en met 6 oktober in Nederland zijn. De bedoeling van dit “officiële” verlof is om de sponsors te bezoeken en een beetje te netwerken. En uiteraard om familie en vrienden te bezoeken. Het zal niet haalbaar zijn om iedereen te bezoeken, maar we doen ons best.
We willen jullie bedanken voor jullie support in welke vorm dan ook.
Dankpunten:
*voor de mooie reis naar Zweden
*voor het werk wat we hier mogen en kunnen doen
Gebedspunten:
*voorbereiding voor het verlof naar Nederland
*voor het nieuwe seizoen
*voor het onderzoek wat nog steeds loopt ivm het overlijden van onze kleinzoon Daan.
God is trouw
Zijn plannen falen niet
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Op de één of andere manier kon ik me er niet toe zetten. Maar nu is het toch weer hoog tijd om jullie mee te nemen in een nieuw stukje van ons avontuur.
Het vorige blog eindigde toen het bij ons Pasen was. Daarna hadden we een weekje vakantie en zijn we naar Câmpina geweest om vrienden te bezoeken.
De eerste dag hebben we een bezoek gebracht aan Târgoviște. Kenmerkend in deze stad is de Chindiatoren. Bovenop de toren heb je mooi zicht op de ruïnes van het prinselijke hof. En daarachter ligt het Chindiapark. Târgoviște staat ook bekend om de executie van Ceaușescu en zijn vrouw.
We hebben onze bonuskleindochter ontmoet en dat was wel heel bijzonder. Wat een mooie meid en haar ogen zo helder open.
In Roemenië kennen ze geen kraamhulp. Als je dat wilt moet je zelf iemand regelen die je komt helpen. Of je kunt iemand inhuren die je komt helpen als je bv problemen hebt met borstvoeding geven. Daar betaal je dan een bepaald bedrag voor, voor de tijd die ze zijn geweest.
Na de geboorte heeft de vrouw twee jaar zwangerschapsverlof. Heeft zij geen baan en dus ook geen inkomen maar de partner wel dan heeft die twee jaar zwangerschapsverlof. Na de twee jaar is je werkgever verplicht om je weer aan te nemen.
Verder hebben we bezoek gebracht aan andere vrienden en op vrijdag hebben we Jeroen geholpen om de maaltijden rond te brengen. Dat vond ik wel heel bijzonder. Eerst bij Luminita in de keuken gekeken en hebben we haar geholpen met inpakken. Er worden zo’n 70 porties gekookt. We kwamen bij zigeunerwijken waar Henk veel gewerkt heeft toen hij zijn eerste periode in Roemenië woonde. Ik had er al wel veel over gehoord maar om er dan ook te zijn en een stukje te kunnen bijdragen was fijn om te doen. Na tien jaar waren de mensen zo blij om hem weer te zien. Er werden herinneringen opgehaald en het was mooi om te horen wat Henk betekend heeft voor de mensen in de periode dat hij daar werkzaam was.
Al met al hebben we een hele mooie week gehad in Câmpina.
We zijn bij een rommelmarkt geweest georganiseerd door Adél en Attila Toth. Zij hebben een kindertehuis in Peris. Daarbij hebben ze een tweedehands winkel om zo inkomsten binnen te halen voor het kindertehuis. Zij krijgen ook veel spullen uit Nederland oa van De Graanschuur in Hoogezand en bv van Gain. Gain is een christelijke organisatie uit Nederland en op hun website staat te lezen : Help Roma kinderen dromen. Vanuit De Graanschuur werken ze ook wel samen met Gain als het gaat om de hulpgoederen transporten naar Roemenië. Echter is dat op dit moment moeizaam omdat alles tegen wordt gehouden bij de Roemeense grens. We hopen en bidden dat daar gauw een oplossing voor komt.
Ondertussen begint er van alles te bloeien en te groeien in de tuin. De struiken pioenrozen zijn ontzettend mooi. De stokrozen komen uit en de druivenrank doet ook goed zijn best.
De frambozen struiken worden ook heel groot en tot onze verbazing ontdekten we ook nog dat we twee kersenbomen in de tuin hebben staan. Henk krijgt het druk met jam maken!
De moestuin slaan we over, dat gaan we volgend jaar wel oppakken. De bermbloemen zijn gezaaid, hier en daar komt er al wat op, we gaan zien wat er uiteindelijk uit gaat komen van al die bloemzaadjes die we gezaaid hebben.
We hebben een bijzondere ontmoeting gehad met een aantal jongeren in onze kerk. We kwamen met elkaar in gesprek en 1 van de jongeren, Erik, vroeg aan Henk of hij uit Zweden komt omdat hij een vest aan had waar de Zweedse vlag op staat. Henk vertelde dat hij op en top Zweden fan is en Erik vertelde dat hij uit Zweden komt. Om een lang verhaal kort te maken, Erik zit op de Bijbelschool in Uppsala en wij zijn daar een paar keer geweest naar de Europe Conference bij Livets Ord. De kerk waar de bijbelschool gevestigd is. Dat gaf gelijk een klik en er werden telefoonnummers uitgewisseld. Er werd afgesproken om contact te houden en we zouden wel zien waar dit toe zal leiden. Erik en Ruben (één van de jongeren) waren met een groep al sinds begin van het jaar op outreach in Roemenië.
Tot onze verbazing kreeg Henk even later een appje van Erik, de ontmoeting en de kerkdienst hadden zoveel indruk op hun gemaakt dat ze nog graag een keer wilden komen voordat ze weer naar Zweden zouden gaan. Ze zijn 21/22 mei twee dagen geweest en hebben zowel bij Phoneo als bij ons projecten bezocht. Twee avonden hebben ze bij ons gegeten en we hebben een bijzondere tijd met elkaar gehad. We hebben oa gesproken over de conferentie, het was in eerste instantie niet de bedoeling om daar heen te gaan omdat we dan nog geen vakantie hebben. Maar de ontmoeting met Erik en Ruben was zo bijzonder dat we sterk het gevoel hebben dat we daar heen moeten. We hebben de plannen omgegooid en de laatste week van juli gaan we naar Zweden om de conferentie bij te wonen. Het leuke is ook nog dat de pastor van Livets Ord, Joakim Lundqvist, afgelopen Opwekkingsconferentie heeft gesproken bij de jeugd.
Op 23 mei zijn Jitske en ik naar Nederland gevlogen. Ik heb daar een goede tijd gehad en het was fijn om familie en vrienden te ontmoeten. Een dienst bij te wonen van onze thuisgemeente De Rank en bij de bewoners op bezoek van De Capellastraat. En niet te vergeten het concert van Chris Tomlin in Ahoy, dat was echt heel gaaf!
Op 9 juni zijn we weer terug gevlogen samen met drie vriendinnen die graag willen zien waar wij wonen en werken en om iets van het land te zien. We zijn onder andere naar Brasov geweest en Prăpăstiile Zărneștiului. Het was een goede tijd met elkaar.
Ondertussen is het al aardig zomer hier, dit weekend verwachten ze 32 graden.
We werken toe naar de kinderkampen die er aan zitten te komen.
Aanstaande zondag (dit weekend is het trouwens Pinksteren bij ons) gaan Henk en ik mee met het kinderkamp van Phoneo. Een kamp van vier dagen inclusief overnachting in de buurt van Cluj.
En dan half juli zijn onze eigen kinderdagen. Drie dagen in Jabenita (alleen overdag), een dorpje naast Solovăstru.
Over de kinderkampen zal ik in een volgende blog wat vertellen.
De kinderen hebben bijna allemaal vakantie en dat duurt tot half september. Drie maanden dus.
De maand augustus hebben wij zelf vakantie en de planning is om rond 16 september naar Nederland te komen voor een verlof van ongeveer drie weken.
Your name is the highest
Your name is the greatest
Your name stands above them all
All thrones and dominions
All powers and positions
Your name stands above them all
Chris Tomlin – Holy Forever
Wilt u ons steunen? Dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Begin april was ons bestuur van Asociatia Immanuël ruim een week bij ons op bezoek. Het was fijn om elkaar weer te zien. We hebben gesproken over het werk, hoe staan we op dit moment in het werk, wat zijn de plannen voor de ‘toekomst” etc. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. Ook zijn ze meegeweest naar ons inloophuis, het was toen prachtig weer en hebben we heerlijk buiten gezeten met elkaar.
Die zelfde week was er ook een groep uit België. Zij logeerden bij onze collega organisatie Phoneo. Ze hebben een bezoek gebracht aan Adăpost, zij sponsoren sinds een paar jaar ons inloophuis vanuit hun gemeente. Ook met hun hebben we een gezegende tijd gehad, was goed om elkaar te ontmoeten.
In april ben ik ook een weekend naar Elpis (voorheen Ellel Ministries) geweest. Het onderwerp was deze keer omgaan met ongelukken en trauma’s. Er waren drie spreeksters uit Engeland en het was allemaal erg interessant. En dan ben je toch weer vaak in gedachten bij Daan. We missen hem ontzettend……
Op 1 mei, de Dag van de Arbeid is het een nationale feestdag in Roemenië. Iedereen is vrij en mensen genieten van een extra vrije dag. Vaak komen vrienden en familie dan bij elkaar en wordt er een bbq gehouden. Wij hebben deze dag nuttig besteed om in de tuin aan het werk te gaan. Het gras stond al weer aardig hoog dus moest nodig gemaaid worden. Verder hebben we een strook gemaakt waar we bermbloemen in hebben gezaaid.
Mooi om te zien hoe alles gaat groeien en straks ook bloeien in de tuin.
In een eerdere blog hebben we al verteld dat we het kinderwerk weer hebben opgestart en dat we een verkiezing hadden uitgeschreven voor een naam voor de club. De naam die daar uit is gekomen is: Copiii Tatălui (Kinderen van de Vader) We zijn op zoek gegaan naar een mooi passend lied om als clublied te gebruiken en we kwamen uit bij Kinderen van de Vader van Elly en Rikkert. Die hebben we vertaald in het Roemeens en Henk heeft met behulp van collega Fred en Jorrit, pastor van de gemeente waar we naar toe gaan een opname gemaakt die we gebruiken om het de kinderen aan te leren. Voor wie het wil horen: Copiii Tatălui - Jorrit, Fred, Henk (youtube.com)
Afgelopen week heb ik voor het eerst een begrafenis in Roemenië meegemaakt. De bijeenkomst was in de kapel bij de begraafplaats. Ik vond het bijzonder om mee te maken. Er waren twee ruimtes en toen we binnenkwamen was er al een bijeenkomst bezig. We dachten eerst dat we te laat waren, maar deze bijeenkomst moest er even “tussendoor” voordat de begrafenis begon waar wij voor kwamen. Alles was open en iedereen liep ook in en uit. De begrafenis die al aan de gang was ging volgens de Orthodoxe traditie. Eén van die tradities is dat na de begrafenis een maaltijd wordt aangeboden uit naam van de overledene in de hoop dat diegene daardoor in de Hemel komt. Erg bizar allemaal….
Toen de kist naar het graf werd gebracht kwamen er vier dragers naar binnen in hun werkkloffie (ze hadden net het graf gegraven) en namen de kist mee naar buiten alsof er een zak aardappels naar buiten werd gedragen.
Daarna kon de bijeenkomst beginnen waar wij voor kwamen. We waren er om afscheid te nemen van Emil, één van de vaste bezoekers van ons inloophuis Adăpost. De bijeenkomst was geen bijeenkomst op de Orthodoxe manier, toch was het bijzonder om mee te maken. Er werden wat liederen gezongen, de kinderen van Emil bleven de hele tijd rondom de kist staan. Ook hier kon iedereen weer in en uitlopen. De voorganger hield een korte preek en ook hier werd de kist door dezelfde mannen naar het graf gebracht. En het graf werd ook gelijk dichtgegooid waar iedereen nog bij was. Er waren ook bloemen, maar die bleven gewoon in papier. Wat je hier veel ziet zijn graftakken (zie de foto’s). Graven worden hier niet geruimd.
Dit weekend is het bij ons Pasen.
Pasen wordt in Roemenië op andere data gevierd dan in landen met een katholieke traditie. Dit komt omdat de Roemeense Orthodoxe Kerk de Juliaanse kalender volgt in plaats van de Gregoriaanse kalender. De andere kerken vieren ook Pasen. Alleen de Hongaren die in Roemenië wonen en de Katholieken hebben al Pasen gevierd.
Met name het Orthodox Pasen gaat gepaard met veel tradities en gewoontes.
Paaszaterdag is er om middernacht een lichtjestocht. Om twaalf uur steekt de priester de kaarsen aan van de gelovigen die daarmee een rondje om de kerk lopen. Vervolgens gaat de stoet naar het kerkhof waar de lichtjes bij de graven worden neergezet.
Tijdens deze dagen is het gebruikelijk dat zij elkaar begroeten met de uitroep “Hristos a Înviat!” (Christus is opgestaan!) en het antwoord “Adevărat a Înviat” (Hij is waarlijk opgestaan!).
De volgende dag (Eerste Paasdag) wordt er extra feestelijk gegeten. Een maaltijd waarbij lamsvlees niet mag ontbreken. Ook een vast onderdeel is de Cozonac, een kruising tussen cake en brood, een beetje zoals bij ons de Paasstol maar dan niet met krenten en rozijnen maar met chocolade en noten vulling.
Alle gezinnen die wekelijks een voedselpakket van ons ontvangen hebben deze week een extra groot pakket gekregen zodat ook zij iets feestelijks op tafel kunnen zetten. Zo ook de bezoekers van Adăpost, zij kregen ook een mooi pakket mee naar huis.
Bij ons in het dorp is er eerste Paasdag altijd een voetbalwedstrijd tussen een elftal met getrouwde mannen en een elftal met vrijgezellen.
Na Pasen hebben we een weekje vrij en gaan we vrienden bezoeken in Câmpina. We kijken er naar uit om ze weer te ontmoeten. Hoofddoel is om Marius en Adina te bezoeken. Zij zijn sinds twee weken de trotse ouders van Sameea, hun eerste kindje, ons bonuskleinkind!
U zij de Glorie opgestane Heer
U zij de victorie nu en immermeer
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De winter lijkt nu echt achter ons te liggen en de temperaturen vliegen soms omhoog. We genieten van het mooie weer.
In de tuin is het goed te zien dat de lente zijn intrede doet. Alles begint te groeien en te bloeien. De frambozenstruiken krijgen nieuw blad, de bloembollen gaan als een speer en zelfs de druivenrank, die we hebben gekregen van onze thuisgemeente, gaat uitlopen. De lege potjes staan al klaar in de camară ( voorraadkamer) om er straks frambozenjam in te kunnen doen.
Het was ook de bedoeling om een moestuintje aan te leggen, maar helaas is de grond daar niet echt geschikt voor, deze zit namelijk vol met stenen. Een optie zou zijn om de bovenste laag af te graven en er nieuwe grond op te storten, maar wat een gedoe. Ik heb daarom een moestuinbak besteld en hopelijk komt hij deze week binnen. Dan kunnen we beginnen met zaaien. Ben benieuwd, voor het eerst dat ik dat ga doen, maar dat komt vast goed.
Verder is het bankje wat ik (voor mijn jubileum bij de Zijlen) heb gekregen van collega’s in elkaar gezet, en hangt de mobiel van J ook al mooi in de tuin.
We hebben zelfs al een keer gepicknickt, bij de rivier die vlak bij ons huis ligt.
Je ziet hier veel bomen waarvan de onderkant van de stam met witkalk wordt behandeld. Dat wordt gedaan om de boomstam een extra beschermlaag te geven. De kleur wit weerkaatst ook het zonlicht. De stam blijft dus koeler wanneer hij wit is ‘geverfd’. Als een boom te warm wordt kan de schors openbreken. Door de witte kleur worden grote temperatuurverschillen op de stam voorkomen. Het helpt ook tegen bladluizen, mieren en andere insecten.
In Roemenië wordt op 1 maart Mărtișor gevierd. Het betekent letterlijk kleine maart. De komst van de lente wordt op die dag aangekondigd. De Roemenen bieden mărtișori aan aan hun geliefden. Ze worden voornamelijk aangeboden aan vrouwen en meisjes. Het zijn meestal kleine broches met daaraan een rood/wit lintje. Traditioneel worden ze gedragen voor een bepaalde tijd. Bij de Kaufland in Reghin stonden veel kraampjes waar je de mărțișori kon kopen.
Op 8 maart is het internationale vrouwendag, in Roemenië een soort Moederdag waarop vrouwen in het zonnetje worden gezet, vaak met een bloemetje. Ook dan vind je weer veel kraampjes waar bloemen worden verkocht. En binnenin Kaufland was het ook een bloemenzee. Maar de bloemen zelf zien er toch een beetje anders uit dan in Nederland. Je vindt veel bloemen in de winkel die al bijna helemaal zijn uitgegroeid, bijzonder dat dat nog verkocht wordt.
In het vorige blog vertelden we over de donatie die we hebben gekregen vanuit Nederland. We mochten ook nog een ander meisje helpen met luiers voor haar baby en twee jongeren mochten we een jongerenbijbel schenken. Zo prachtig om te zien hoe blij ze daarmee waren.
In maart was Henk een kleine week in Nederland. En omdat collega’s Fred en Jitske ook in Nederland waren stond ik er alleen voor samen met onze collega Radu. We hebben ons prima gered samen. Eind mei/begin juni ga ik zelf weer naar Nederland voor twee weken, ik kijk er naar uit om familie en vrienden weer te bezoeken. We hebben hier thuis Kees op bezoek gehad, was erg gezellig!
Zoals Diana net zei was ik (Henk) even in Nederland voor een bliksembezoek. Op donderdag naar Nederland gevlogen. Op zaterdag was ik samen met een aantal broers van De Rank naar de mannendag van de 4e musketier. Zondagmorgen naar de dienst in De Rank en daarna heerlijk geluncht bij Natasha en Georgios. Daarna David opgepikt en samen zijn we bij Mats op bezoek geweest. Dinsdagochtend samen met collega Fred op weg terug naar Roemenië. Er moest een auto
van Nederland naar Roemenië worden gebracht en dat was een mooie taak voor ons. De reis ging voorspoedig en na een overnachting in Tsjechië kwamen we woensdag rond de middag aan bij de Roemeense grens. Na een kwartiertje waren we de grens voorbij en konden we verder naar huis.
Tenminste, dat dachten we! We waren nog geen 500 meter de grens over toen de auto zei: “doe het zelf maar, ik stop er mee”. We dachten in eerste instantie dat hij misschien was warm gelopen door het stilstaan bij de grens dus we wachtten even een poosje en probeerden weer te starten. En warempel, hij deed het weer. Dus wij vol goede moed weer verder. Een kilometer of 10 verder bij een tankstation gestopt om te tanken. Toen we weer weg wilden startte hij weer niet. Ook niet na een poosje wachten. Uiteindelijk een monteur gebeld en die was er vrij snel en wist te vertellen dat de brandstofpomp in de tank het niet deed. Na veel geharrewar en heen en weer gebel uiteindelijk besloten dat we met een autoambulance verder zouden gaan naar huis. Die moest echter uit Reghin komen dus dat werd een poosje wachten. Hij was er om 12 uur ’s avonds. De auto opgeladen en vast gezet en toen richting Reghin. Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 thuis. 14 uur later dan verwacht!
Afgelopen weekend is op veel plekken het Paasfeest gevierd. Het mooie feest waarin we mogen gedenken dat Jezus is gestorven aan het kruis en na drie dagen weer is opgestaan! Voor ons was het dit weekend echter geen Pasen. Wij vieren hier het Orthodox Pasen en dat is pas op 5/6 mei. In één van de volgende blogs zal ik daar meer over vertellen.
We willen jullie bedanken voor de steun in welke vorm dan ook, een appje, een belletje of door middel van gebed, we waarderen het zeer.
In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog
Biddend om een nieuwe morgen
Om een toekomst vol van hoop
Ook al zijn er duizend vragen
Al begrijpen wij U niet
U blijft ons met liefde dragen
U die alles overziet
Sela
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Inmiddels zijn we al weer drie weken terug in Roemenië.
Zoals ik al in het vorige blog schreef is het fijn om weer in ons eigen huis te zijn. Eenmaal thuis merkten we hoe intensief de afgelopen periode is geweest en zit de situatie constant in onze gedachten.
We slapen veel en hebben tijd nodig om bij te komen.
Het overlijden van Daan is bijna onmogelijk om een plekje te geven. Het zal uiteindelijk verweven worden in ons leven. Daarover ontvingen we een mooi gedicht van een echtpaar uit onze thuisgemeente :
Verweven
Nooit loslaten of verwerken
niet zomaar verder gaan
We zullen je verweven
jij hoort bij ons bestaan
We komen er niet overheen
en kunnen het geen plekje geven
Omdat liefde ons verbond
zullen we met jou verder leven
Niet zoals we willen
maar wel zoals het kan
Met jou diep in ons hart
ons hele leven lang
Om even op andere gedachten te komen hebben we een bezoek gebracht aan Alba Iulia. Deze stad heeft een mooie vesting die we hebben bezocht. Het was prachtig weer, strakblauwe lucht en het was fijn om er even uit te zijn.
Het weer in Roemenië is op dit moment heerlijk, de bloembollen komen al boven de grond en het is zo fijn als het zonnetje schijnt. Morgen is de verwachting dat het 18 graden wordt. Wat moet dat wel niet worden als het hoog zomer is….
Er zijn wat aanpassingen in het huis aangebracht. Er stond in de keuken nog een oude houtkachel die eigenlijk in de weg stond, die hebben we er uit laten halen. Zo hebben we meer ruimte. En in de douche hebben we de douchecabine er uit laten halen zodat we ook daar meer ruimte hebben.
En dat levert ook een hoop puin op, en met name de stenen en tegels worden gewoon ergens gedumpt aan de rand van de weg. Er is hier in Roemenië niet echt een goed systeem wat afvalwerking betreft.
Verder pakken we langzamerhand het werk weer op, en dat geeft ook wel afleiding.
Zo ben ik (Henk) samen met Hoini en Jitske begonnen met de kinderclub. We hadden bij de dorpsschool uitnodigingen uitgedeeld en afgelopen donderdag waren er 38 kinderen. Wat een mooie opkomst.
We hebben gepraat over Psalm 8, over de grootheid van God en hoe Hij toch met ons kleine mensen een relatie wil. Komende weken gaan we kijken naar Petrus, in Roemenië één van de grootste der heiligen. Wij gaan juist zien dat Petrus ook maar een gewone man was die soms enorme blunders maakte. Natuurlijk hebben we ook veel gezongen en omdat het mooi weer was een leuk spel gedaan buiten.
De kinderen mochten allemaal een naam bedenken voor de kinderclub en er zaten leuke ideeën bij. Volgende week als er weer kinderclub is, dan wordt de winnaar bekend gemaakt.
We hebben uit Nederland geld gekregen om te besteden aan een project. Er is hier in het dorp een meisje die twee weken geleden bevallen is van een dochter. Geen geld voor luiers en ook geen geld voor voeding. We gebruiken een gedeelte van het geld om haar te sponsoren met de producten die ze nodig heeft.
Zo langzamerhand komen we dus weer een beetje in het ritme. De ene dag gaat het beter als de andere dag. Maar er gaat geen dag voorbij zonder dat we met onze gedachten bij Daan zijn. We missen hem ontzettend…….
Het is alweer een aantal weken geleden dat we onze laatste blog geplaatst hebben. En dat is niet zonder reden.
Op dit moment zitten we namelijk in een hele zware periode en daar willen we iets over vertellen.
Vier weken geleden is onze kleinzoon Daan van 2,5 jaar plotseling opgenomen in het UMCG. Al snel bleek dat het niet goed met hem ging en zijn wij de volgende ochtend in de auto gestapt en naar Nederland vertrokken.
Uiteindelijk is Daan maandagmiddag 15 januari in het bijzijn van zijn vader en moeder en de opa’s en oma’s overleden.
Ons hart is gebroken en we zijn lamgeslagen. Zo’n klein kereltje los te moeten laten is niet te bevatten en doet ontzettend veel pijn. We weten dat hij nu op een plek is waar het goed is, maar hem te moeten missen is zo ontzettend moeilijk.
De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgevonden. Het was een hele intensieve tijd in Nederland en het hele gebeuren zit constant in onze gedachten. Het laat ons niet los. Na de uitvaart zijn we nog twee weken in Nederland gebleven, puur omdat we niet de energie hadden om terug te rijden naar Roemenië.
Op zondag 4 februari zijn we weer terug naar huis gegaan. Met drie overnachtingen zijn we gisteren weer thuisgekomen. Het voelt fijn om weer in het huis te zijn wat zo thuis voelt voor ons.
We gaan per dag bekijken wat lukt en als het even niet wil dan is het ook goed.
We willen ook iedereen bedanken die meegeleefd hebben in welke vorm dan ook. Dat heeft ons erg goed gedaan.
Het jaar 2023 ligt alweer achter ons en we mogen ons nu richten op 2024.
Maar eerst neem ik u nog mee naar de laatste weken van 2023. Het waren bijzondere weken, waarin emoties zoals blijdschap en verdriet dicht bij elkaar lagen. Blijdschap vanwege het werk wat we mochten doen en verdriet omdat er mensen zijn overleden. Eén van de bewoners waarvoor ik 13 jaar een persoonlijk begeleidster mocht zijn is vlak voor kerst overleden. Onze band was zo sterk….. En het ongeluk wat in Oldehove is gebeurd op oudejaarsdag houdt me bezig. Ik heb daar ruim 23 jaar gewoond en het is zo triest allemaal. Van hieruit willen we dan ook iedereen die op welke manier dan ook betrokken is heel veel sterkte wensen.
En dan ons werk hier, Albert was inmiddels ook overgekomen uit Nederland om met name te helpen bij het uitdelen van de pakketten. Het was een zegen om hem in ons midden te hebben, Albert bedankt dat je er was!
Op vrijdag 15 december zijn de kerstpakketten bezorgd door de groothandel en konden we gelijk beginnen met uitdelen. We zijn eerst naar het dorpje Glăjărie gegaan om daar aan de plaatselijke Katholieke kerk 35 pakketten uit te reiken. De gemeente bezorgt deze pakketten dan zelf aan de mensen die het goed kunnen gebruiken. Ik was daar nog nooit geweest en we kregen een rondleiding in de kerk. Het was een leuk ontvangst.
Op de maandag erna zijn we het dorp ingegaan om de pakketten in Solovăstru uit te delen. Het was prachtig mooi weer die dag, het leek wel lente. Dat maakte dat er ook veel mensen op straat waren en we hadden mooie ontmoetingen. Soms gingen we ook met de mensen naar binnen en dan wordt je wel weer bevestigd dat het zo nodig is dat we dit kunnen doen. We willen dan ook iedereen bedanken die het mede mogelijk hebben gemaakt om dit uit te kunnen voeren.
Vanwege het mooie weer waren er ook mensen op straat bezig met het slachten van de varkens. Ik zal jullie de details besparen maar het was niet altijd even fris wat we zagen [e-1f60a].
Op dinsdag hadden we een kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost. Hoini, Radu en Maria hadden heerlijk gekookt en iedereen liet het zich goed smaken. Het was een gezellig samenzijn. Na afloop werd iedereen thuis gebracht omdat ze allemaal een kerstpakket mee kregen.
Op donderdag was het dan de dag voor de kinderen. Wat een feest was dat! Er waren al een paar jaar geen dozen uitgedeeld dus dit kwam als een totale verrassing. Wat een blijdschap bij de kinderen. Sommige dozen werden ter plekke open gemaakt, maar de meesten namen ze eerst mee naar binnen. En de blik in hun ogen, als je dat ziet kan je alleen maar dankbaar zijn. Dit was tevens ons laatste activiteit in 2023.
Op kerstavond hebben we via de livestream de dienst van De Rank meegekeken. Fijn om zo verbonden te zijn met elkaar.
We kregen ook een kerstkaartje van een gezin uit onze thuis gemeente en dat was zo fijn. Wel bijzonder trouwens hoe hier soms de post wordt bezorgd. Als de postbode het niet zeker weet wordt de post gewoon aan een andere Nederlander gegeven die in het dorp woont en dan komt het ook wel bij ons terecht. Bij het laatste transport van 2023 zaten er ook een verrassingsdoos vanuit De Graanschuur bij en een pakketje van het TFC, dank jullie wel!
Eerste kerstdag hebben we gevierd bij Fred en Jitske, samen met Richard en Hoini. Het was een hele gezellige avond, met uiteraard weer wat potjes Skyjo.
Tweede kerstdag zijn we vertrokken naar Boekarest voor een paar dagen. Lekker er even tussenuit en vooral om vrienden te ontmoeten. Sommigen hadden we al 6 jaar niet meer gezien.
Op woensdag zijn we het centrum van Boekarest in geweest. We zaten in een hotel in Otopeni, we gingen met de bus naar het centrum toe. Maar ja hoe check je dan in….onze pasjes deden het niet, maar we zaten inmiddels al in de bus. Toen kwamen er ook nog 4 controleurs aan, hadden wij weer. Gelukkig was die vrouw heel aardig en vol begrip en heeft ons goed geholpen. Het bleek dat we het pasje van onze Roemeense bankrekening moesten gebruiken. En dan betaal je 3 lei voor een ritje van een half uur. Dat is 60 cent.
Als eerste gingen we naar het parlementspaleis, Palatul Parlamentului. Dit paleis is gebouwd in opdracht van de Roemeense dictator Ceausescu. Het is het grootste gebouw van Europa. Er zit een hele geschiedenis aan de bouw van het gebouw, het is interessant om dat eens op te zoeken op internet en te lezen.
We kregen een rondleiding en we hebben in dat uur 5% van het gebouw bekeken. Wil je het hele gebouw zien (wat natuurlijk niet mogelijk is) heb je wel 18 uur nodig. Zo groot is het. Die dag was het ook prachtig weer en we konden zonder jas buiten lopen, en dat eind december. We hebben nog verder rondgewandeld in de stad. Boekarest is niet echt een mooie stad, erg grauw.
De volgende dagen stonden in het teken van bezoeken van vrienden in Câmpina. Wat was het fijn om elkaar weer te zien en eens lekker bij te praten.
En omdat we toch in de buurt waren kon een bezoekje aan IKEA niet ontbreken. We hadden nl nog wat spulletjes nodig voor in ons huis. En er zijn er maar drie in Roemenië, dus als je dan in de buurt bent……
We zijn ook bij de zoutmijn in Slănic geweest. Bijzonder om dat te bezoeken, leuk om dat een keer mee te maken. Ik vond deze mijn mooier als die in Praid die we hebben bezocht.
Oudejaarsavond hebben we ook gevierd met Fred en Jitske en Richard en Hoini. We gingen gourmetten, iets wat ze in Roemenië niet echt kennen. Je gaat dus niet naar de Jumbo of de AH en koopt vier pakjes en twee gratis [e-1f60a] maar je maakt alles zelf. Wel net zo leuk.
Vuurwerk stelde niet zoveel voor, na 5 minuten was alles wel afgestoken. Lekker rustig. We zijn nog wel even naar buiten geweest maar dat was dus van korte duur.
Als je mensen gelukkig nieuw jaar toewenst zeg je tegen elkaar La mulți ani, dat verklaart ook de titel van de blog.
We wensen jullie allemaal een gezegend nieuwjaar en alle goeds voor 2024. Dat het een jaar mag worden vol zegen en vreugde met dierbaren om jullie heen.
Het was voor ons een bijzonder jaar en we kijken er met grote dankbaarheid op terug. Iedereen bedankt voor de steun in welke vorm dan ook. We zijn vol verwachting wat 2024 ons brengen zal.
Ik immers, ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de voorgaande blogs. Het doet ons goed deze te lezen.
De vorige blog had als titel: De winter komt er aan. Alleen laat deze nog wel even op zich wachten. Nog steeds geen sneeuw, af en toe een beetje vorst maar dat is het dan ook wel. Het waait hier bijna nooit en dat vinden we niet erg [e-1f60a]. Dan voelt het allemaal wat prettiger aan. Zo ook vandaag, het was prachtig mooi weer, het zonnetje scheen, strakblauwe lucht, het was een mooie reden om de omgeving te verkennen.
Inmiddels is het proces van het invoeren van de auto afgerond. Het bezoekje bij de RAR duurde twee uur. Ze controleerden de lichten, de remmen en de CO2 uitstoot. Nadat alles goedgekeurd was kregen we te horen dat we na twee uur het officiële document op konden halen.
We hebben nu onze officiële nummerborden op de auto. We wilden graag een nummerbord met PAS, maar je gelooft het bijna niet, daar was geen één combinatie meer mee te krijgen. Dus dan maar iets met HDP (HenkDianaPas). Dat is wel gelukt. Fijn dat dit proces nu afgerond is. Weer een ding wat we kunnen afvinken op ons lijstje.
Gelijk een autovignet geregeld, dat is nl verplicht op alle tolwegen in Roemenië. Kosten zijn 28 euro per jaar. Het is te vergelijken met de wegenbelasting in Nederland. Benzine is hier ook een stuk goedkoper, dat ligt rond de 1,30.
We hebben voor het gas, elektra en water een contract afgesloten. Voor alles is er een apart contract afgesloten. Waar het voor de elektra en water vlotjes verliep, ging het voor het gas toch wat anders. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal goed gekomen. We merken wel dat we hier meer stoken dan in de flat in Hoogezand, maar dat is ook logisch met een oud vrijstaand huis in verhouding tot een flatje in Hoogezand.
Wat ik vergeten was te vermelden in het vorige blog is de nationale feestdag op 1 december. Dan wordt de eenwording van het land in 1918 gevierd. Het is een vrije dag voor iedereen, de meeste scholen en bedrijven zijn dan gesloten. Het wordt gevierd met militaire parades door het hele land. We zijn niet naar zo’n parade geweest, daar was het weer ook niet voor, misschien volgend jaar.
We hebben pakjesavond gevierd en dat was erg gezellig. Henk had een lekkere pan snert gemaakt (het was wel even zoeken naar prei, uiteindelijk gevonden in een kleine groentewinkel), we hadden cadeautjes en we hebben een spelletje Skyjo gespeeld. Een leuk spel, echt een aanrader. Al met al was het een gezellige avond.
Vorige week werd een varken geslacht bij de buren, ik lag nog op bed maar was dus gelijk wakker omdat het varken zo te keer ging toen hij geslacht werd. Vorige week toen we de voedselpakketten gingen rondbrengen zagen we een paar mensen achter een varken aan rennen. Deze was ontsnapt, en eigenlijk was dat best een komisch gezicht. Het duurde even, maar het is ze gelukt om hem te pakken te krijgen.
Op straat lopen er regelmatig zwerfhonden. Ze zijn soms gewond, ziek maar ook jong en gezond en toch hebben ze al een ellendig leven. Ze horen bij het straatbeeld en de meeste mensen zien ze niet eens meer. Er zijn best wel wat stichtingen die zich inzetten voor deze straathonden.
Ik ben voor het eerst naar de kapper geweest, ik vond het best spannend [e-1f60a]. Was nergens voor nodig, ik ben zeer tevreden.
Zoals beloofd zal ik nog wat vertellen over de traditionele gerechten hier in Roemenië.
Zo heb je Sarmale. Dit wordt beschouwd als HET nationale gerecht van Roemenië.
Het gerecht bestaat uit koolrolletjes gevuld met gekruid gehakt en rijst. De rolletjes worden gekookt in water met tomatensaus.
Papanași zijn gefrituurde donuts met een mix van zoete kaas, eieren en griesmeel. Beetje te vergelijken met de oliebollen in Nederland. Ze worden vaak geserveerd met jam en zure room. Wordt vaak gegeten als een toetje.
Cozonac is zoet brood. Het brood is zacht en is meestal gevuld met noten en rozijnen. En er zit cacao in.
Soep is bijzonder populair in Roemenië. Het zijn vooral maaltijdsoepen die goed zijn gevuld. Als je kiest voor Ciorbe de Perisoare krijg je een soep die veel lijkt op tomatensoep met gehaktballetjes.
Een andere soep is Ciorbe de Burtă, koeienmaag soep........dat is één van de populairste soepen.
Mamaliga is een soort maïsbrij (Polenta) die wordt vaak gecombineerd met andere gerechten zoals brânză (soort van kaas) en zure room. Dit wordt veel gegeten omdat het goedkoop is.
Ik moet zeggen dat mijn voorkeur toch echt uitgaat naar bv een heerlijke bord met hutspot.
Komende week werken we toe naar kerst. Vrijdag zijn de kerspakketten gekomen en die gaan we vanaf maandag rondbrengen in het dorp. We hebben dinsdag de kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost.
Woensdag komt de truck met de hulpgoederen uit Nederland en kunnen we donderdag de schoendozen uitdelen aan de kinderen in het dorp. De schoenendozen zijn verzameld door onze thuisgemeente De Rank. Dat zal de laatste activiteit zijn voor de kerstvakantie.
Tweede kerstdag gaan we voor een paar dagen naar Boekarest. We gaan dan tevens langs bij onze vrienden in Câmpina.
Hierover meer in onze volgende blog.
We willen jullie alvast Gezegende Kerstdagen toewensen en een hele fijne jaarwisseling! Bedankt voor jullie support het afgelopen jaar in welke vorm dan ook, het doet ons goed.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.
Jesaja 9:5
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De nachten worden kouder, de winter heeft zijn intrede gedaan. Alleen de sneeuw laat nog op zich wachten. We hebben wel een klein beetje sneeuw gehad, maar dat was dezelfde dag weer weg. In andere delen van Roemenië is er wel heel veel sneeuw gevallen, zoveel dat het zelfs op de Nederlandse televisie was te zien. We kregen dan ook verschillende appjes uit Nederland of we niet ingesneeuwd waren. Maar gelukkig was dat niet het geval. De plaatselijke bevolking is druk bezig om het houtvoorraad op peil te krijgen voor de winter. Er wordt hier veel gestookt op houtkachels.
Ook is de plaatselijke bevolking druk bezig met het slachten van de varkens. We zien regelmatig een dood varken liggen op straat, afgelopen zondag zagen we zelfs op een afstandje dat er één werd open gesneden. Voor hun betekend dat het klaarmaken van de wintervoorraad wat het vlees betreft.
Begin november hadden we met een aantal Nederlanders een boerenkoolparty. Dat was een fijn samenzijn. Ook fijn om samen ervaringen uit te wisselen over het zendeling zijn in Roemenië en kregen we ook een aantal tips over het wel of niet afsluiten van bepaalde verzekeringen.
We zijn nog bezig met het invoeren van de auto. Dat proces is nog niet afgerond. We kregen niet de juiste informatie waar we heen moesten met als gevolg dat we een paar dagen niet met de auto mochten rijden. Gelukkig kon onze collega Radu vertellen waar we heen moesten en hebben we inmiddels een tijdelijk kenteken. Aanstaande donderdag gaan we naar de Rar in Târgu Mures, dan gaan ze controleren of het chassisnummer klopt van de auto. Als dat allemaal goedgekeurd is dan kunnen we naar de politie om het blijvende nummerbord aan te vragen. In Roemenië mag je zelf het nummerbord kiezen, we hebben een aantal opties bedacht en we hopen dat het nummer nog vrij is.
Het huis wordt steeds meer een thuis, inmiddels in de kerstsfeer. Half november zijn de meubeltjes van IKEA gekomen en die heeft Henk allemaal in elkaar gezet. Half december komt er weer een hulpgoederentransport met de laatste dozen met spullen. Het huis is echt een roemeens huis, scheef aan alle kanten, maar dat heeft ook wel weer zijn charmes, welkom in Roemenië zeggen we dan tegen elkaar waar alles toch anders is als we gewend zijn.
We hebben een aantal dagen best wat regen gehad, met als gevolg dat de oprit een aardige modderbende aan het worden was. Het beste was om er wat grind op te laten storten zodat het allemaal een beetje begaanbaar blijft. Maar het hek stond zo dicht op de grond dat er toch wel een klein laagje van de grond weg geschept moest worden. We hebben twee jongens uit het dorp gevraagd om wat grond weg te scheppen en het grind netjes te verdelen. Ze hebben hard gewerkt en we zijn erg blij met het resultaat.
Regelmatig komt de schaapsherder langs met zijn kudde, is toch een prachtig uitzicht vanaf ons huis!
De tulpenbollen zitten ook in de grond, ik ben benieuwd wat het resultaat gaat worden, we gaan het zien volgend jaar. De frambozenstruiken zijn gesnoeid, we hopen op veel frambozen, kunnen we lekker jam maken.
Vandaag is het 5 december en wordt er druk Sinterklaas gevierd in Nederland. Wij gaan hier ook pakjesavond vieren aanstaande zondag. Onze Chris (zit in het bestuur van de stichting) is een aantal dagen bij ons en we hebben lootjes getrokken. We hopen op een gezellige avond.
Ik kreeg ook een vraag van één van de bewoonsters van de Capellastraat (mijn oude werkplek) hoe het zit met het eten in Roemenië. Ik haar uitgelegd dat het hier wel wat anders is als in Nederland. Dat er bv geen andijvie is, dat het vlees anders is en het brood ook. Dat we water kopen en niet uit de kraan drinken etc etc. Ze maakte zich al gelijk zorgen dat we niet genoeg te eten hebben. Ik kon haar gelukkig gerust stellen dat er hier een hele grote Kaufland is en ook een Lidl en dat we hier genoeg te eten hebben. Toen was ze wel weer gerustgesteld. Er liggen bij de Lidl zelfs stroopwafels. En er komen steeds meer producten in de winkel die er voorheen niet waren, zoals spliterwten bv. Als Henk dan snert ging maken gebruikte hij altijd linzen, maar dat hoeft dus niet meer.
We zijn afgelopen zaterdag naar de markt geweest. Lijkt een beetje op een rommelmarkt, veel bananendozen met spullen, zoek maar uit. Ook een kraam waar je Mici en ander vlees kan kopen. Mic zijn gemaakt van gehakt en gevormd tot rolletjes. De rolletjes worden traditioneel gegrild en geserveerd met mosterd en brood. Soms kan je er patat of gebakken aardappels bij bestellen. Zo zijn er wel meer traditionele grechten, daar kom ik in een later blog wel op terug. Ook was er een kraam waar je Körtos kan kopen. Het is een traditioneel Hongaarse zoete lekkernij. Maar ook in Roemenië veel te vinden. Dit traditionele gerecht wordt op een eigenaardige manier bereid: het zoet gekruide deeg, vaak met kaneel, wordt fijn uitgespreid en om een kegelvormige stok (bakhout) gewikkeld, die dan boven het smeulende houtvuur gehouden wordt om te bakken. Ook kan men er vanillesuiker, cacao of kokos etc overheen doen die gemengd zijn met suiker. Door het boven de houtskool te draaien wordt de koek gebakken en de suiker gekaramelliseerd..
De boodschappen zijn hier ongeveer net zo duur als in Nederland. Het uit eten gaan is wel een stuk goedkoper als in Nederland. Zo zijn we met vier personen uit eten geweest en betaalden we 53 euro, hoofdgerecht, drinken en een toetje.....in Nederland niet voor te stellen.
We werken nu toe naar kerst en zijn ons aan het voorbereiden voor het uitdelen van de kerstpakketten. Albert komt dan over uit Nederland om ons daarbij te helpen. Verder zal er bij Adăpost een kerstmaaltijd plaatsvinden.
We willen jullie allemaal hartelijk bedanken voor de steun in welke vorm dan ook!
Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven tot wat nuttig is voor de ander.
1 Korinthe 12:7
Gebedspunten:
*Het proces van de kerstpakketten, dat dat allemaal spoedig mag verlopen.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*De samenwerking met het team.
*Ons huis.
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Zaterdag 21 oktober is onze reis begonnen. Henk heeft in de ochtend de laatste spullen in de auto gepakt, het paste allemaal net, er kon echt niets meer bij. Mats en David en Natasha en Georgios kwamen ons zaterdagochtend uitzwaaien, dat was wel fijn. Van Natasha kregen we nog een tas mee met lekkere hollandse producten en een heerlijke zelfgebakken cake voor onderweg.
De eerste overnachting was in Kastl in Duitsland. Een prima pension in een schatiig klein dorpje. Zondag ging de reis verder naar Hongarije, daar hadden we een overnachting in Jakabszállás. Hier hadden we van de zomer ook al overnacht toen we op de terugweg naar Nederland waren. Het was weer een hartelijk ontvangst en oma had weer heerlijk eten voor ons gekookt. En toen was het maandag, de dag dat we echt naar huis gaan! Waar we van de zomer nog een uur bij de grens in de rij hebben gestaan ging het deze keer allemaal zeer voorspoedig. De klok een uur vooruit en hup naar huis.
We waren rond 18 uur in Solovăstru, en gingen eerst naar Fred en Jitske om daar een hapje te eten. Was fijn om elkaar weer te zien. Na het eten was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Fijn weer naar een eigen plekje.
We zijn zeer dankbaar dat we de afgelopen periode onderdak hadden, maar als je dan weer naar je eigen plekje kunt gaan voelt dat wel bijzonder.
En wat was het allemaal bijzonder, ik had nog helemaal niks in het echt gezien sinds de werklui bezig zijn geweest, moest het met foto's en filmpjes doen. Het was echt boven verwachting, wat wordt het allemaal mooi!
In de daarop volgende dagen is er best al veel gebeurd. Er moesten nog wat spullen aangeschaft worden, het kookfornuis werd op zijn plaats gezet en we konden beginnen met uitpakken. We zijn begonnen met de keuken een beetje in te richten. Dat betekende het servies wat uit de doos kwam, afwassen en in de buffetkast zetten. Dat ging allemaal prima, totdat ik het keukenkastje opendeed, allemaal water in het kastje onder de gootsteen. Radu en Fred erbij, waar komt dat water toch allemaal weg.......bleek dat er een stukje afvoerpijp miste en er door het overloopgaatje allemaal water het kastje in liep. Tsja, dat was niet goed aangelegd dus. Gelukkig is dat gerepareerd en alles doet het weer.
In de huiskamer kunnen we nog niet veel doen, het is wachten op de bank en de kasten, die komen half november.
Tijdens de eerste week hebben we ons ook officieel laten inschrijven bij de immigratiedienst als inwoners van Roemenië. Daarvoor moest er wel eerst een vrijwilligerscontract worden ondertekend bij de Asociatia voor het geval we die ook nodig hadden. En dat was maar goed ook dat we dat gedaan hadden, en wilden ze ook nog een papier erbij met wat onze taken worden/zijn. Maar ja die hadden we niet bij ons.....Gelukkig kon dat via de mail, dus wij bij de immigratiedienst Jitske bellen of ze dat kon regelen. Gelukkig keurden ze dat goed wat Jitske had gestuurd via de mail, al was het wel te merken dat de vrouw aan de balie nog niet helemaal overtuigd was. Maar ze ging akkoord.
Verder is het vooral rustig aan doen en doen we wat we kunnen. We merken ook nu weer wat voor hectische tijd het is geweest en we zijn moe van alle drukte. Maar we weten ons gedragen en dat geeft ons kracht.
Gisteren heb ik Fred geholpen met het uitdelen van de pakketten. Fijn om te merken dat de mensen bij wie je langs gaat het fijn vinden dat je er bent. Dat doet je goed.
Vandaag (dinsdag) zijn we er lekker even een dagje tussenuit geweest. We zijn in Corund geweest, in Praid, naar de zoutmijn, en we hebben een stop in Sovata gemaakt. De zoutmijn was wel bijzonder. Je gaat er met een bus naar binnen en ik had totaal niet verwacht dat het er zo zo uitzien zoals het was. Ik had een gangenstelstel verwacht, smalle gangetjes waar dan het één en ander te zien was. Maar dat was dus niet zo. Vanuit de bus ging je eerst met een lange trap naar beneden en daar was één grote ruimte waar alles plaatsvond. Eigenlijk is het een grote ondergrondse speeltuin. En omdat het hier ook vakantie is waren er ook heel veel kinderen. Met een lange trap ga je dan weer naar boven en brengt de bus je weer naar buiten. Natuurlijk konden we niet weggaan zonder eerst een magneetje te kopen [e-1f600]. Uiteindelijk vier gescoord vandaag. (ik spaar dus magneetjes van de plekken waar ik geweest ben) Op de terugweg kwamen we een paard en wagen tegen (er wordt in Roemenië nog veel met paard en wagen gereden) die volbeladen was. Levensgevaarlijk, als je je bedenkt dat het al begon te schemeren en de paard en wagen nog wel een afstand te gaan had en totaal geen verlichting heeft. Maar dat kan allemaal in Roemenië!
Aanstaande zaterdag hebben we onze eerste meeting met Nederlanders die hier in de buurt wonen. Dan hebben we een boerenkoolparty. Meer daarover in het volgende blog.
Alemaal bedankt voor de belangstelling in welke vorm dan ook, doet ons goed!
Gebedspunten:
*Dat alles verder goed mag gaan met het invoeren van de auto.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*Dat we veilig zijn aangekomen in Solovăstru.
*Ons mooie huis.
*Dat het inschrijven bij immigratiedienst soepel verliep.
Onze Heer die alles maakte,
beschermer voor altijd.
Waar wij gaan en komen,
Hij blijft in Eeeuwigheid.
(Sela)
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Vanmorgen half 8 prime time. Jubal uit Zwolle had een vlucht geboekt richting Cluj die ons vanmorgen kwam wekken. Na deze enthousiaste wekker was het tijd om lekker te gaan ontbijten. Na een ontbijt dat door iedereen is klaargezet, hebben wij hier een heerlijk ontbijtje gehad. Dit was hard nodig omdat vandaag ons huis voor Casandra af moest. Om half 10 waren we aangekomen op de bouwplaats. Hier was het tijd voor een korte werkbespreking. We gingen allemaal vrolijk aan de slag;er moest nog het 1 en ander gebeuren. We moesten de laatste platen nog op het dak maken, de laatste plekjes moesten nog worden aangevuld met isolatie. En er moest hier en daar nog wat worden aangevuld, het was ook ineens 17:15. Tijd voor de oplevering/sleuteloverdracht aan stichting Aria die de sleutel doorgaven aan de ouders van Casandra. Zij kon er helaas niet bijzijn omdat haar dochter Salomea in het ziekenhuis was opgenomen. Dit duurde even om alle punten bijlangs te gaan, maar de familie was zeer tevreden met het huisje. Na de overdracht was het tijd om bij Ton en Alice op de boerderij afscheid te nemen. Wij brachten suiker, rozijnen, noten en andere bakproducten mee zodat ze de hele winter brood kunnen bakken waar de armste bevolking van kan eten. Ton, Alice, Dinu, Anka en de ouders van Casandra hadden lekkers gebakken en boden een lekker biertje en wijn zonder alcohol aan. We hebbrm daar onze culinaire verschillen met elkaar gedeeld. Toen was het tijd om te eten, dit hebben wij gedaan bij het lekkerste pizza restaurant in Alesd: Nobelesk. Hier heeft iedereen de laatste maaltijd van deze vakantie naar binnen gewerkt. Nu was het tijd om naar huis te gaan. Hier moeten nog provisorisch nog wat voorraad worden weggewerk. Dus hier gaan we nog even voor op de laatste avond, want morgen moeten we om half 8 ingepakt en wel in de auto zitten. Dat was het dan al weer. Slaap lekker entot morgen in Nederland!!
De jongens van de bouw hebben last van opgedroogde inspiratie dus er kwam gisteravond laat geen dagverslag meer [e-1f92a]
Kort gezegd: een halve dag op de bouw waar we ondanks de voorspelde regen toch lekker door konden doen. Iemke, Annet en Alice bezochten het Marrianna-project van 2019.Maar door een glijpartij werd die abrupt gestopt en moesten we op doperwten-jacht om hier en daar wat te kunnen koelen.S middags stond een bezoek aan Oradea gepland waar heerlijk cultuur werd gesnoven. Zie foto's.
Morgen is onze laatste dag op de bouw: het dak moet klaar, de deur erin en de afwerking verdiend nog enige aandacht. En dan hopen we aan het eind van de middag het huisje te kunnen opleveren: Casa Cassandra.
Vanmorgen schalde het entertainment corps België bij ons door de kamers. Na een verrukkelijk ontbijt buiten op de picknickplaats was het tijd om weer te gaan bouwen. In de ochtend waren we met zn allen, maar in de middag gingen Kevin, Luuk, Roben, Leanne en Jasmijnassisteren bij de kindermiddag in de Romawijk.
Wat de bouw betreft: In de middag gingen alle spanten erop. En hebben wij de balklaag dichtgegooit en de dames hebben bijna het hele huis voorzien van een isolatielaag. In Roemenië doen ze die aan de buitenkant. Vraag Bertram gerust naar het waarom... Daarna gingen we thuis douchen en staken we opnieuw de bbq aan. Na deze bbq was het tijd voor gesprekken over onze ervaringen in Roemenië en hebben we elkaar wederom van een serieuzere kant leren kennen. Morgen werken we een halve dag op de bouw,zien we de pur-smurf voor het laatst, hoeft Johan, de magazeinbeheerder hopelijk niet zo hard te werken, bezoeken Alice, Iemke en Annet de familie waar we in 2019 en project hebben gedaan en gaan s middags wat cultuur snuiven in Oradea. Tot morgen!!
Het nieuwe seizoen is alweer twee maanden aan de gang, tijd voor een nieuwe blog.
Een nieuw seizoen betekent terugkijken naar het vorig seizoen en vooruit kijken naar wat het komend seizoen ons zou kunnen brengen. We hebben met het team overlegd hoe het afgelopen seizoen is verlopen, wat ging goed en wat kan misschien anders.
Zo hebben we het uitdelen van de voedselpakketten in een andere vorm gestoken. Er zijn zo’n tien gezinnen in het dorp die sowieso onder de armoede grens leven en die gaan Jitske en ik regelmatig bezoeken en dan krijgen ze ook een voedselpakket. Een pakket waar ze ook echt wat aan hebben. Je kunt denken aan olie, bloem, suiker, melk, eieren, aardappels, margarine, jam, pasta, rijst, bouillon, tandpasta etc. We vragen de mensen naar het inkomen en naar ratio krijgen ze dan een pakket van ons. Omdat er verschillen zitten in de hoogtes van de uitkering die de gezinnen krijgen hebben we een bezoek gebracht aan de sociale werkster op het gemeentehuis hier in het dorp.
Daar werd ons wel duidelijk waarom de één meer en de ander minder sociale hulp krijgt. Het is hier ook nog zo dat de gezinnen met kinderen een bijdrage krijgen van de scholen, we willen dan ook nog een bezoek gaan brengen aan de school om daar in gesprek te gaan.
Het geeft zoveel energie en zoveel vreugde om de mensen op deze manier te kunnen helpen. Om er voor ze te zijn, naar hun verhaal te luisteren en te kunnen ondersteunen met een pakket.
Het uitdelen van de pakketten is het niet alleen, alles moet ook nog goed vastgelegd worden. Er moeten contracten gemaakt worden waarop precies moet staan wat er in het pakket zit en dat moet weer kloppen met de aankoopbonnen. De mensen moeten er ook voor tekenen. Er komt met het werk veel administratieve rompslomp bij kijken wat veel tijd kost. Jitske en Henk zorgen ervoor dat alles goed wordt ingevoerd in de computer en dat alles kloppend naar de boekhouder kan.
We zijn ook begonnen met het moeder en baby project. Er zijn een aantal moeders in het dorp die niet genoeg inkomen hebben om bv luiers en/of babyvoeding te kopen en die ondersteunen we waar nodig. En daarbij komt ook nog dat ze ook niet gezond en voldoende eten en daarom ook geen borstvoeding hebben voor de baby. We hebben één van de gezinnen geholpen met een babybedje.
Jitske en ik bezoeken ook een mevrouw in het dorpje Glodeni. Zij heeft MS en woont in een “verpleegtehuis”. Ze is getrouwd geweest met een Nederlander en spreekt dan ook Nederlands. De omstandigheden zijn niet zoals in Nederland, ze is de enige in het tehuis die alleen een lichamelijke beperking heeft. De rest heeft psychische klachten of bv een verstandelijke beperking. Fijn om haar te kunnen bezoeken, ik had een rookworst voor haar meegenomen uit Nederland ze zei nl dat ze daar wel zin in had [e-1f60a]. Ze denkt nog vaak terug aan de tijd dat ze in Nederland heeft gewoond.
Eind september, begin oktober zijn we voor verlof naar Nederland geweest, nadat ik eerst mijn verjaardag heb gevierd. Mijn eerste in Roemenië. Samen met vrienden heb ik een prachtige dag gehad. Het verlof in Nederland was ook fijn. Fijn om familie en vrienden te ontmoeten en daar waar mogelijk was onze sponsors. Ook was het fijn om de diensten bij te wonen van onze thuisgemeente. De startzondag was een mooi begin van ons verlof.
Inmiddels zijn we alweer vijf weken terug in Roemenië.
We hebben een paar drukke weken achter de rug. Allereerst is het bestuur op bezoek geweest, we hebben een goede tijd met elkaar gehad. Gesproken over het werk, over het leven in Roemenië en ook quality time met elkaar doorgebracht.
Henk is samen met Fred naar een conferentie in Oradea geweest.
Verder was er bij Phoneo twee keer een groep op bezoek, de eerste groep kwam uit Duitsland en de tweede groep kwam uit Ureterp.
Van beide groepen heeft er een delegatie bij ons in het dorp gewerkt.
De groep uit Duitsland is aan het werk geweest in het Blok. Ze hebben daar een appartement geverfd en wat herstel werkzaamheden gedaan.
De groep uit Ureterp zijn bij een aantal huisjes geweest om ook te verven en herstelwerkzaamheden uit te voeren. De glimlach op de gezichten van de mensen uit het dorp is onvergetelijk. Zo dankbaar waren ze.
Afgelopen week hebben we één van de moeders van het babyproject opgehaald uit het ziekenhuis. Haar zoontje heeft daar een aantal dagen gelegen met bronchitisklachten en ze had geen vervoer naar huis. Bijzonder om het ziekenhuis van de binnenkant te zien. Moeders zijn verplicht om bij de kinderen in het ziekenhuis te blijven ongeacht hoe de thuissituatie is.
Vrouwen zijn ook verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Vaak liggen ze met meerdere op 1 kamer te bevallen, de vaders mogen dan ook niet bij de bevalling aanwezig zijn.
Bij Adăpost hebben we fijne middagen. Het bezoekersaantal is wat aan het stijgen en het is fijn om ook hun een fijne tijd te kunnen geven dmv spel, een gesprek, een goede maaltijd en een stukje te delen uit Gods woord. Buiten dat we mooie dingen meemaken in Adăpost hebben we ook zorgen over een aantal deelnemers en zijn we met elkaar in gesprek hoe we hen op de beste manier kunnen helpen.
De winter is in aantocht en dat betekent dat de tuin winterklaar is gemaakt. Het gras is voor de laatste keer gemaaid, de bloembollen zitten weer in de grond en hier en daar zijn snoeiwerkzaamheden verricht. De stokrozen hebben nog lang gebloeid, omdat het zo lang mooi weer is geweest kwamen er steeds weer nieuwe knoppen aan. En onze kameraad Richard heeft het hek aangepast want die was toch wel behoorlijk gammel aan het worden. Dank je wel Richard!
Samen met Raymond en Ferdy ben ik begonnen om te proberen de Roemeense taal een beetje eigen te maken[e-1f60a]. Henk is onze begeleider en met een studie van de NHA hopen we wat op te kunnen steken zodat het ons gaat lukken om met de mensen een gesprek aan te knopen. Het mooiste is als je woorden gaat herkennen, het is echter geen makkelijke taal om te leren, maar we doen ons best.
De tijd vliegt en dat betekent dat we ook steeds dichter bij kerst komen. De voorbereidingen voor de kerstpakketten actie zijn in volle gang en ook de schoenendoosactie is van start gegaan. Bij onze thuisgemeente De Rank worden schoenendozen gevuld voor de kinderen hier in het dorp.
In december gaan Henk en Fred naar Nederland om de dozen op te halen. De hulpgoederen transporten rijden nog steeds niet en als je een firma vind die ze wel kan meenemen kost het zoveel papierwerk dat we er voor gekozen hebben om ze zelf op te halen.
Denk je van hé, daar wil ik wel aan meedoen dan moet je even contact met ons opnemen. Dan kunnen we je wat meer informatie geven.
En inmiddels wonen alweer meer dan een jaar in Roemenië. We kijken terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar met pieken maar ook zeker met grote dalen. We zijn dankbaar dat we ons hier thuis voelen maar het gemis van onze lieve Daan is nog steeds niet te bevatten. Ons gebed is dat er zo snel mogelijk een doorbraak komt in het onderzoek en dat er meer duidelijkheid komt.
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook!
Gebedspunten:
*Doorbraak in het onderzoek tbv het overlijden van Daan
*Schoenendoosactie
*Voldoende financiën voor de kerstpakketten actie
Dankpunten:
*Dat we hier prachtig werk mogen doen
*Dat we een goed verlof in Nederland gehad hebben
*Voor alle steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook
De Here zegent jou
en Hij beschermt jou
Hij schijnt zijn licht over jouw leven
Hij zal genadig zijn
en heel dicht bij je zijn
Hij zal Zijn vrede aan je geven
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat de vorige blog geschreven is. We schrijven regelmatig een blog en we hebben ook een nieuwsbrief. De nieuwsbrief is echt alleen werk gerelateerd en in de blog worden ook nog andere gebeurtenissen besproken die we in het dagelijks leven meemaken. Het kan dus zijn dat bepaalde zaken elkaar overlappen.
Het vorige blog ging over het kinderkamp van Phoneo en ik had beloofd om nog iets over ons eigen kinderkamp te schrijven. Echter twee dagen na ons kinderkamp gingen we naar Uppsala in Zweden voor de conferentie van Livets Ord en was het er nog niet van gekomen om een blog te schrijven.
Maar eerst hadden we op 9 juli de afsluiting van Adăpost, ons inloophuis. We hebben iedereen in Reghin opgehaald en bij het zendingshuis hadden we een bbq met elkaar. Vanwege de warmte zaten we binnen, buiten was niet te doen. De mensen vonden het geweldig, alsof ze op een bruiloft waren werd er gezegd. Zeer geslaagd dus.
Een terugblik op onze eigen kinderdagen:
Deze vonden plaats op 16-17 en 18 juli. Het thema van het kamp was Jozef.
Kinderen konden zich van te voren aanmelden, er was plek voor 30 kinderen. Het kamp werd gehouden in Jabenita. Daar is een mooi terrein, veel ruimte om te spelen en een overdekt gedeelte om te knutselen, te zingen, te luisteren naar het Bijbelverhaal etc. We haalden de kinderen om half tien op en aan het eind van de middag werden ze weer terug gebracht naar Solovăstru.
Iedere dag was er een Bijbelverhaal, knutselwerkje, spelletjes en ieder groepje kon zich alvast voorbereiden voor de bonte middag op donderdag.
Met het knutselen deden de kinderen erg enthousiast aan mee, zelfs de oudere jongens van 16-17 jaar. Elk knutselstukje had wel een link naar het verhaal over Jozef. De kinderen hebben ook een linnen tas versierd waarin ze hun knutselwerkjes aan het eind van het kamp mee naar huis konden nemen.
Er was een zeskamp, teambuilding spellen en natuurlijk waterspellen. En vooral die waterspellen waren fijn want het was erg warm die dagen. Dat maakte het ook dat de kinderen soms een beetje futloos waren……en dat is te begrijpen met die hitte.
De bonte middag was ook een groot succes en hebben we enorm gelachen met elkaar.
De eigenaren van het terrein (Adlersnest) zorgden voor het eten, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Al met al was het een geslaagd kamp en bedanken we de vrienden uit Nederland die speciaal voor het kamp naar Roemenië waren gekomen om ons te helpen!
Na het kamp hadden we nog 1 dag om ons voor te bereiden op onze reis naar Zweden. Voor de kinderdagen was de auto nog naar de garage geweest voor een check. En dat was maar goed ook, er moest wel wat gerepareerd worden. In Roemenië kan het de gewoonte zijn dat je de onderdelen die vervangen zijn mee krijgt naar huis. Ze worden dan in je kofferbak gestopt, puur als bewijs dat er wel degelijk iets gebeurd is. Gelukkig hadden wij dat niet [e-1f60a].
In Uppsala hebben we een toffe conferentie gehad. Mooie worship, goede sprekers en ook bijzondere ontmoetingen. We kijken er met grote dankbaarheid op terug. Was ook fijn om Erik nog even te zien die we in Roemenië ontmoet hebben. Roemenië kwam ook een aantal keren terug tijdens de diensten. Er zijn twee jongens uitgezegend die als zendeling in Roemenië gaan werken en er zijn plannen om vanuit Livets Ord een Bijbelschool te gaan starten in Roemenië.
Nog even over de worship, er is één lied wat ik graag met jullie wil delen, dat het een bemoediging mag zijn voor jullie allemaal!
Na de conferentie hebben we nog vakantie gevierd. Genoten van het prachtige land. We zijn echt wel grote fans van Zweden. We zijn dankbaar dat het mogelijk was om deze reis te maken!
Op de terugreis kwamen we praktisch langs Auschwitz en hebben we een bezoek gebracht aan het voormalig concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Dat was kippenvel tot op het bot, zo ontzettend indrukwekkend, met geen pen te beschrijven.
Dit mag echt nooit vergeten worden!!
De rest van augustus hebben we nog vakantie, dat betekend dat we nog een week te gaan hebben voordat we weer aan het werk gaan. We gaan morgen weer naar onze vrienden in Campina. Zondag wordt onze bonuskleindochter opgedragen. Op de terugweg willen we de Transfagarasan gaan rijden. Volgens de makers van het programma TopGear de mooiste weg van Europa. Er is daar ook grote kans dat je bruine beren tegenkomt. Ik ben benieuwd of we er een paar gaan zien…..
Er was laatst hier in ons dorp nog een bruine beer gesignaleerd.
Op 2 september gaan we weer aan het werk en we zijn al een beetje aan het brainstormen over het komend seizoen. Zijn er misschien dingen die anders kunnen? Moeten activiteiten anders ingevuld worden of gaat het goed zoals het gaat? Het is goed om daarover met onze collega’s in gesprek te blijven. We kijken er naar uit wat komend seizoen ons brengen zal.
Verder zijn we al aan het voorbereiden voor ons verlof naar Nederland. We zullen van 20 september tot en met 6 oktober in Nederland zijn. De bedoeling van dit “officiële” verlof is om de sponsors te bezoeken en een beetje te netwerken. En uiteraard om familie en vrienden te bezoeken. Het zal niet haalbaar zijn om iedereen te bezoeken, maar we doen ons best.
We willen jullie bedanken voor jullie support in welke vorm dan ook.
Dankpunten:
*voor de mooie reis naar Zweden
*voor het werk wat we hier mogen en kunnen doen
Gebedspunten:
*voorbereiding voor het verlof naar Nederland
*voor het nieuwe seizoen
*voor het onderzoek wat nog steeds loopt ivm het overlijden van onze kleinzoon Daan.
God is trouw
Zijn plannen falen niet
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Op de één of andere manier kon ik me er niet toe zetten. Maar nu is het toch weer hoog tijd om jullie mee te nemen in een nieuw stukje van ons avontuur.
Het vorige blog eindigde toen het bij ons Pasen was. Daarna hadden we een weekje vakantie en zijn we naar Câmpina geweest om vrienden te bezoeken.
De eerste dag hebben we een bezoek gebracht aan Târgoviște. Kenmerkend in deze stad is de Chindiatoren. Bovenop de toren heb je mooi zicht op de ruïnes van het prinselijke hof. En daarachter ligt het Chindiapark. Târgoviște staat ook bekend om de executie van Ceaușescu en zijn vrouw.
We hebben onze bonuskleindochter ontmoet en dat was wel heel bijzonder. Wat een mooie meid en haar ogen zo helder open.
In Roemenië kennen ze geen kraamhulp. Als je dat wilt moet je zelf iemand regelen die je komt helpen. Of je kunt iemand inhuren die je komt helpen als je bv problemen hebt met borstvoeding geven. Daar betaal je dan een bepaald bedrag voor, voor de tijd die ze zijn geweest.
Na de geboorte heeft de vrouw twee jaar zwangerschapsverlof. Heeft zij geen baan en dus ook geen inkomen maar de partner wel dan heeft die twee jaar zwangerschapsverlof. Na de twee jaar is je werkgever verplicht om je weer aan te nemen.
Verder hebben we bezoek gebracht aan andere vrienden en op vrijdag hebben we Jeroen geholpen om de maaltijden rond te brengen. Dat vond ik wel heel bijzonder. Eerst bij Luminita in de keuken gekeken en hebben we haar geholpen met inpakken. Er worden zo’n 70 porties gekookt. We kwamen bij zigeunerwijken waar Henk veel gewerkt heeft toen hij zijn eerste periode in Roemenië woonde. Ik had er al wel veel over gehoord maar om er dan ook te zijn en een stukje te kunnen bijdragen was fijn om te doen. Na tien jaar waren de mensen zo blij om hem weer te zien. Er werden herinneringen opgehaald en het was mooi om te horen wat Henk betekend heeft voor de mensen in de periode dat hij daar werkzaam was.
Al met al hebben we een hele mooie week gehad in Câmpina.
We zijn bij een rommelmarkt geweest georganiseerd door Adél en Attila Toth. Zij hebben een kindertehuis in Peris. Daarbij hebben ze een tweedehands winkel om zo inkomsten binnen te halen voor het kindertehuis. Zij krijgen ook veel spullen uit Nederland oa van De Graanschuur in Hoogezand en bv van Gain. Gain is een christelijke organisatie uit Nederland en op hun website staat te lezen : Help Roma kinderen dromen. Vanuit De Graanschuur werken ze ook wel samen met Gain als het gaat om de hulpgoederen transporten naar Roemenië. Echter is dat op dit moment moeizaam omdat alles tegen wordt gehouden bij de Roemeense grens. We hopen en bidden dat daar gauw een oplossing voor komt.
Ondertussen begint er van alles te bloeien en te groeien in de tuin. De struiken pioenrozen zijn ontzettend mooi. De stokrozen komen uit en de druivenrank doet ook goed zijn best.
De frambozen struiken worden ook heel groot en tot onze verbazing ontdekten we ook nog dat we twee kersenbomen in de tuin hebben staan. Henk krijgt het druk met jam maken!
De moestuin slaan we over, dat gaan we volgend jaar wel oppakken. De bermbloemen zijn gezaaid, hier en daar komt er al wat op, we gaan zien wat er uiteindelijk uit gaat komen van al die bloemzaadjes die we gezaaid hebben.
We hebben een bijzondere ontmoeting gehad met een aantal jongeren in onze kerk. We kwamen met elkaar in gesprek en 1 van de jongeren, Erik, vroeg aan Henk of hij uit Zweden komt omdat hij een vest aan had waar de Zweedse vlag op staat. Henk vertelde dat hij op en top Zweden fan is en Erik vertelde dat hij uit Zweden komt. Om een lang verhaal kort te maken, Erik zit op de Bijbelschool in Uppsala en wij zijn daar een paar keer geweest naar de Europe Conference bij Livets Ord. De kerk waar de bijbelschool gevestigd is. Dat gaf gelijk een klik en er werden telefoonnummers uitgewisseld. Er werd afgesproken om contact te houden en we zouden wel zien waar dit toe zal leiden. Erik en Ruben (één van de jongeren) waren met een groep al sinds begin van het jaar op outreach in Roemenië.
Tot onze verbazing kreeg Henk even later een appje van Erik, de ontmoeting en de kerkdienst hadden zoveel indruk op hun gemaakt dat ze nog graag een keer wilden komen voordat ze weer naar Zweden zouden gaan. Ze zijn 21/22 mei twee dagen geweest en hebben zowel bij Phoneo als bij ons projecten bezocht. Twee avonden hebben ze bij ons gegeten en we hebben een bijzondere tijd met elkaar gehad. We hebben oa gesproken over de conferentie, het was in eerste instantie niet de bedoeling om daar heen te gaan omdat we dan nog geen vakantie hebben. Maar de ontmoeting met Erik en Ruben was zo bijzonder dat we sterk het gevoel hebben dat we daar heen moeten. We hebben de plannen omgegooid en de laatste week van juli gaan we naar Zweden om de conferentie bij te wonen. Het leuke is ook nog dat de pastor van Livets Ord, Joakim Lundqvist, afgelopen Opwekkingsconferentie heeft gesproken bij de jeugd.
Op 23 mei zijn Jitske en ik naar Nederland gevlogen. Ik heb daar een goede tijd gehad en het was fijn om familie en vrienden te ontmoeten. Een dienst bij te wonen van onze thuisgemeente De Rank en bij de bewoners op bezoek van De Capellastraat. En niet te vergeten het concert van Chris Tomlin in Ahoy, dat was echt heel gaaf!
Op 9 juni zijn we weer terug gevlogen samen met drie vriendinnen die graag willen zien waar wij wonen en werken en om iets van het land te zien. We zijn onder andere naar Brasov geweest en Prăpăstiile Zărneștiului. Het was een goede tijd met elkaar.
Ondertussen is het al aardig zomer hier, dit weekend verwachten ze 32 graden.
We werken toe naar de kinderkampen die er aan zitten te komen.
Aanstaande zondag (dit weekend is het trouwens Pinksteren bij ons) gaan Henk en ik mee met het kinderkamp van Phoneo. Een kamp van vier dagen inclusief overnachting in de buurt van Cluj.
En dan half juli zijn onze eigen kinderdagen. Drie dagen in Jabenita (alleen overdag), een dorpje naast Solovăstru.
Over de kinderkampen zal ik in een volgende blog wat vertellen.
De kinderen hebben bijna allemaal vakantie en dat duurt tot half september. Drie maanden dus.
De maand augustus hebben wij zelf vakantie en de planning is om rond 16 september naar Nederland te komen voor een verlof van ongeveer drie weken.
Your name is the highest
Your name is the greatest
Your name stands above them all
All thrones and dominions
All powers and positions
Your name stands above them all
Chris Tomlin – Holy Forever
Wilt u ons steunen? Dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Begin april was ons bestuur van Asociatia Immanuël ruim een week bij ons op bezoek. Het was fijn om elkaar weer te zien. We hebben gesproken over het werk, hoe staan we op dit moment in het werk, wat zijn de plannen voor de ‘toekomst” etc. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. Ook zijn ze meegeweest naar ons inloophuis, het was toen prachtig weer en hebben we heerlijk buiten gezeten met elkaar.
Die zelfde week was er ook een groep uit België. Zij logeerden bij onze collega organisatie Phoneo. Ze hebben een bezoek gebracht aan Adăpost, zij sponsoren sinds een paar jaar ons inloophuis vanuit hun gemeente. Ook met hun hebben we een gezegende tijd gehad, was goed om elkaar te ontmoeten.
In april ben ik ook een weekend naar Elpis (voorheen Ellel Ministries) geweest. Het onderwerp was deze keer omgaan met ongelukken en trauma’s. Er waren drie spreeksters uit Engeland en het was allemaal erg interessant. En dan ben je toch weer vaak in gedachten bij Daan. We missen hem ontzettend……
Op 1 mei, de Dag van de Arbeid is het een nationale feestdag in Roemenië. Iedereen is vrij en mensen genieten van een extra vrije dag. Vaak komen vrienden en familie dan bij elkaar en wordt er een bbq gehouden. Wij hebben deze dag nuttig besteed om in de tuin aan het werk te gaan. Het gras stond al weer aardig hoog dus moest nodig gemaaid worden. Verder hebben we een strook gemaakt waar we bermbloemen in hebben gezaaid.
Mooi om te zien hoe alles gaat groeien en straks ook bloeien in de tuin.
In een eerdere blog hebben we al verteld dat we het kinderwerk weer hebben opgestart en dat we een verkiezing hadden uitgeschreven voor een naam voor de club. De naam die daar uit is gekomen is: Copiii Tatălui (Kinderen van de Vader) We zijn op zoek gegaan naar een mooi passend lied om als clublied te gebruiken en we kwamen uit bij Kinderen van de Vader van Elly en Rikkert. Die hebben we vertaald in het Roemeens en Henk heeft met behulp van collega Fred en Jorrit, pastor van de gemeente waar we naar toe gaan een opname gemaakt die we gebruiken om het de kinderen aan te leren. Voor wie het wil horen: Copiii Tatălui - Jorrit, Fred, Henk (youtube.com)
Afgelopen week heb ik voor het eerst een begrafenis in Roemenië meegemaakt. De bijeenkomst was in de kapel bij de begraafplaats. Ik vond het bijzonder om mee te maken. Er waren twee ruimtes en toen we binnenkwamen was er al een bijeenkomst bezig. We dachten eerst dat we te laat waren, maar deze bijeenkomst moest er even “tussendoor” voordat de begrafenis begon waar wij voor kwamen. Alles was open en iedereen liep ook in en uit. De begrafenis die al aan de gang was ging volgens de Orthodoxe traditie. Eén van die tradities is dat na de begrafenis een maaltijd wordt aangeboden uit naam van de overledene in de hoop dat diegene daardoor in de Hemel komt. Erg bizar allemaal….
Toen de kist naar het graf werd gebracht kwamen er vier dragers naar binnen in hun werkkloffie (ze hadden net het graf gegraven) en namen de kist mee naar buiten alsof er een zak aardappels naar buiten werd gedragen.
Daarna kon de bijeenkomst beginnen waar wij voor kwamen. We waren er om afscheid te nemen van Emil, één van de vaste bezoekers van ons inloophuis Adăpost. De bijeenkomst was geen bijeenkomst op de Orthodoxe manier, toch was het bijzonder om mee te maken. Er werden wat liederen gezongen, de kinderen van Emil bleven de hele tijd rondom de kist staan. Ook hier kon iedereen weer in en uitlopen. De voorganger hield een korte preek en ook hier werd de kist door dezelfde mannen naar het graf gebracht. En het graf werd ook gelijk dichtgegooid waar iedereen nog bij was. Er waren ook bloemen, maar die bleven gewoon in papier. Wat je hier veel ziet zijn graftakken (zie de foto’s). Graven worden hier niet geruimd.
Dit weekend is het bij ons Pasen.
Pasen wordt in Roemenië op andere data gevierd dan in landen met een katholieke traditie. Dit komt omdat de Roemeense Orthodoxe Kerk de Juliaanse kalender volgt in plaats van de Gregoriaanse kalender. De andere kerken vieren ook Pasen. Alleen de Hongaren die in Roemenië wonen en de Katholieken hebben al Pasen gevierd.
Met name het Orthodox Pasen gaat gepaard met veel tradities en gewoontes.
Paaszaterdag is er om middernacht een lichtjestocht. Om twaalf uur steekt de priester de kaarsen aan van de gelovigen die daarmee een rondje om de kerk lopen. Vervolgens gaat de stoet naar het kerkhof waar de lichtjes bij de graven worden neergezet.
Tijdens deze dagen is het gebruikelijk dat zij elkaar begroeten met de uitroep “Hristos a Înviat!” (Christus is opgestaan!) en het antwoord “Adevărat a Înviat” (Hij is waarlijk opgestaan!).
De volgende dag (Eerste Paasdag) wordt er extra feestelijk gegeten. Een maaltijd waarbij lamsvlees niet mag ontbreken. Ook een vast onderdeel is de Cozonac, een kruising tussen cake en brood, een beetje zoals bij ons de Paasstol maar dan niet met krenten en rozijnen maar met chocolade en noten vulling.
Alle gezinnen die wekelijks een voedselpakket van ons ontvangen hebben deze week een extra groot pakket gekregen zodat ook zij iets feestelijks op tafel kunnen zetten. Zo ook de bezoekers van Adăpost, zij kregen ook een mooi pakket mee naar huis.
Bij ons in het dorp is er eerste Paasdag altijd een voetbalwedstrijd tussen een elftal met getrouwde mannen en een elftal met vrijgezellen.
Na Pasen hebben we een weekje vrij en gaan we vrienden bezoeken in Câmpina. We kijken er naar uit om ze weer te ontmoeten. Hoofddoel is om Marius en Adina te bezoeken. Zij zijn sinds twee weken de trotse ouders van Sameea, hun eerste kindje, ons bonuskleinkind!
U zij de Glorie opgestane Heer
U zij de victorie nu en immermeer
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De winter lijkt nu echt achter ons te liggen en de temperaturen vliegen soms omhoog. We genieten van het mooie weer.
In de tuin is het goed te zien dat de lente zijn intrede doet. Alles begint te groeien en te bloeien. De frambozenstruiken krijgen nieuw blad, de bloembollen gaan als een speer en zelfs de druivenrank, die we hebben gekregen van onze thuisgemeente, gaat uitlopen. De lege potjes staan al klaar in de camară ( voorraadkamer) om er straks frambozenjam in te kunnen doen.
Het was ook de bedoeling om een moestuintje aan te leggen, maar helaas is de grond daar niet echt geschikt voor, deze zit namelijk vol met stenen. Een optie zou zijn om de bovenste laag af te graven en er nieuwe grond op te storten, maar wat een gedoe. Ik heb daarom een moestuinbak besteld en hopelijk komt hij deze week binnen. Dan kunnen we beginnen met zaaien. Ben benieuwd, voor het eerst dat ik dat ga doen, maar dat komt vast goed.
Verder is het bankje wat ik (voor mijn jubileum bij de Zijlen) heb gekregen van collega’s in elkaar gezet, en hangt de mobiel van J ook al mooi in de tuin.
We hebben zelfs al een keer gepicknickt, bij de rivier die vlak bij ons huis ligt.
Je ziet hier veel bomen waarvan de onderkant van de stam met witkalk wordt behandeld. Dat wordt gedaan om de boomstam een extra beschermlaag te geven. De kleur wit weerkaatst ook het zonlicht. De stam blijft dus koeler wanneer hij wit is ‘geverfd’. Als een boom te warm wordt kan de schors openbreken. Door de witte kleur worden grote temperatuurverschillen op de stam voorkomen. Het helpt ook tegen bladluizen, mieren en andere insecten.
In Roemenië wordt op 1 maart Mărtișor gevierd. Het betekent letterlijk kleine maart. De komst van de lente wordt op die dag aangekondigd. De Roemenen bieden mărtișori aan aan hun geliefden. Ze worden voornamelijk aangeboden aan vrouwen en meisjes. Het zijn meestal kleine broches met daaraan een rood/wit lintje. Traditioneel worden ze gedragen voor een bepaalde tijd. Bij de Kaufland in Reghin stonden veel kraampjes waar je de mărțișori kon kopen.
Op 8 maart is het internationale vrouwendag, in Roemenië een soort Moederdag waarop vrouwen in het zonnetje worden gezet, vaak met een bloemetje. Ook dan vind je weer veel kraampjes waar bloemen worden verkocht. En binnenin Kaufland was het ook een bloemenzee. Maar de bloemen zelf zien er toch een beetje anders uit dan in Nederland. Je vindt veel bloemen in de winkel die al bijna helemaal zijn uitgegroeid, bijzonder dat dat nog verkocht wordt.
In het vorige blog vertelden we over de donatie die we hebben gekregen vanuit Nederland. We mochten ook nog een ander meisje helpen met luiers voor haar baby en twee jongeren mochten we een jongerenbijbel schenken. Zo prachtig om te zien hoe blij ze daarmee waren.
In maart was Henk een kleine week in Nederland. En omdat collega’s Fred en Jitske ook in Nederland waren stond ik er alleen voor samen met onze collega Radu. We hebben ons prima gered samen. Eind mei/begin juni ga ik zelf weer naar Nederland voor twee weken, ik kijk er naar uit om familie en vrienden weer te bezoeken. We hebben hier thuis Kees op bezoek gehad, was erg gezellig!
Zoals Diana net zei was ik (Henk) even in Nederland voor een bliksembezoek. Op donderdag naar Nederland gevlogen. Op zaterdag was ik samen met een aantal broers van De Rank naar de mannendag van de 4e musketier. Zondagmorgen naar de dienst in De Rank en daarna heerlijk geluncht bij Natasha en Georgios. Daarna David opgepikt en samen zijn we bij Mats op bezoek geweest. Dinsdagochtend samen met collega Fred op weg terug naar Roemenië. Er moest een auto
van Nederland naar Roemenië worden gebracht en dat was een mooie taak voor ons. De reis ging voorspoedig en na een overnachting in Tsjechië kwamen we woensdag rond de middag aan bij de Roemeense grens. Na een kwartiertje waren we de grens voorbij en konden we verder naar huis.
Tenminste, dat dachten we! We waren nog geen 500 meter de grens over toen de auto zei: “doe het zelf maar, ik stop er mee”. We dachten in eerste instantie dat hij misschien was warm gelopen door het stilstaan bij de grens dus we wachtten even een poosje en probeerden weer te starten. En warempel, hij deed het weer. Dus wij vol goede moed weer verder. Een kilometer of 10 verder bij een tankstation gestopt om te tanken. Toen we weer weg wilden startte hij weer niet. Ook niet na een poosje wachten. Uiteindelijk een monteur gebeld en die was er vrij snel en wist te vertellen dat de brandstofpomp in de tank het niet deed. Na veel geharrewar en heen en weer gebel uiteindelijk besloten dat we met een autoambulance verder zouden gaan naar huis. Die moest echter uit Reghin komen dus dat werd een poosje wachten. Hij was er om 12 uur ’s avonds. De auto opgeladen en vast gezet en toen richting Reghin. Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 thuis. 14 uur later dan verwacht!
Afgelopen weekend is op veel plekken het Paasfeest gevierd. Het mooie feest waarin we mogen gedenken dat Jezus is gestorven aan het kruis en na drie dagen weer is opgestaan! Voor ons was het dit weekend echter geen Pasen. Wij vieren hier het Orthodox Pasen en dat is pas op 5/6 mei. In één van de volgende blogs zal ik daar meer over vertellen.
We willen jullie bedanken voor de steun in welke vorm dan ook, een appje, een belletje of door middel van gebed, we waarderen het zeer.
In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog
Biddend om een nieuwe morgen
Om een toekomst vol van hoop
Ook al zijn er duizend vragen
Al begrijpen wij U niet
U blijft ons met liefde dragen
U die alles overziet
Sela
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Inmiddels zijn we al weer drie weken terug in Roemenië.
Zoals ik al in het vorige blog schreef is het fijn om weer in ons eigen huis te zijn. Eenmaal thuis merkten we hoe intensief de afgelopen periode is geweest en zit de situatie constant in onze gedachten.
We slapen veel en hebben tijd nodig om bij te komen.
Het overlijden van Daan is bijna onmogelijk om een plekje te geven. Het zal uiteindelijk verweven worden in ons leven. Daarover ontvingen we een mooi gedicht van een echtpaar uit onze thuisgemeente :
Verweven
Nooit loslaten of verwerken
niet zomaar verder gaan
We zullen je verweven
jij hoort bij ons bestaan
We komen er niet overheen
en kunnen het geen plekje geven
Omdat liefde ons verbond
zullen we met jou verder leven
Niet zoals we willen
maar wel zoals het kan
Met jou diep in ons hart
ons hele leven lang
Om even op andere gedachten te komen hebben we een bezoek gebracht aan Alba Iulia. Deze stad heeft een mooie vesting die we hebben bezocht. Het was prachtig weer, strakblauwe lucht en het was fijn om er even uit te zijn.
Het weer in Roemenië is op dit moment heerlijk, de bloembollen komen al boven de grond en het is zo fijn als het zonnetje schijnt. Morgen is de verwachting dat het 18 graden wordt. Wat moet dat wel niet worden als het hoog zomer is….
Er zijn wat aanpassingen in het huis aangebracht. Er stond in de keuken nog een oude houtkachel die eigenlijk in de weg stond, die hebben we er uit laten halen. Zo hebben we meer ruimte. En in de douche hebben we de douchecabine er uit laten halen zodat we ook daar meer ruimte hebben.
En dat levert ook een hoop puin op, en met name de stenen en tegels worden gewoon ergens gedumpt aan de rand van de weg. Er is hier in Roemenië niet echt een goed systeem wat afvalwerking betreft.
Verder pakken we langzamerhand het werk weer op, en dat geeft ook wel afleiding.
Zo ben ik (Henk) samen met Hoini en Jitske begonnen met de kinderclub. We hadden bij de dorpsschool uitnodigingen uitgedeeld en afgelopen donderdag waren er 38 kinderen. Wat een mooie opkomst.
We hebben gepraat over Psalm 8, over de grootheid van God en hoe Hij toch met ons kleine mensen een relatie wil. Komende weken gaan we kijken naar Petrus, in Roemenië één van de grootste der heiligen. Wij gaan juist zien dat Petrus ook maar een gewone man was die soms enorme blunders maakte. Natuurlijk hebben we ook veel gezongen en omdat het mooi weer was een leuk spel gedaan buiten.
De kinderen mochten allemaal een naam bedenken voor de kinderclub en er zaten leuke ideeën bij. Volgende week als er weer kinderclub is, dan wordt de winnaar bekend gemaakt.
We hebben uit Nederland geld gekregen om te besteden aan een project. Er is hier in het dorp een meisje die twee weken geleden bevallen is van een dochter. Geen geld voor luiers en ook geen geld voor voeding. We gebruiken een gedeelte van het geld om haar te sponsoren met de producten die ze nodig heeft.
Zo langzamerhand komen we dus weer een beetje in het ritme. De ene dag gaat het beter als de andere dag. Maar er gaat geen dag voorbij zonder dat we met onze gedachten bij Daan zijn. We missen hem ontzettend…….
Het is alweer een aantal weken geleden dat we onze laatste blog geplaatst hebben. En dat is niet zonder reden.
Op dit moment zitten we namelijk in een hele zware periode en daar willen we iets over vertellen.
Vier weken geleden is onze kleinzoon Daan van 2,5 jaar plotseling opgenomen in het UMCG. Al snel bleek dat het niet goed met hem ging en zijn wij de volgende ochtend in de auto gestapt en naar Nederland vertrokken.
Uiteindelijk is Daan maandagmiddag 15 januari in het bijzijn van zijn vader en moeder en de opa’s en oma’s overleden.
Ons hart is gebroken en we zijn lamgeslagen. Zo’n klein kereltje los te moeten laten is niet te bevatten en doet ontzettend veel pijn. We weten dat hij nu op een plek is waar het goed is, maar hem te moeten missen is zo ontzettend moeilijk.
De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgevonden. Het was een hele intensieve tijd in Nederland en het hele gebeuren zit constant in onze gedachten. Het laat ons niet los. Na de uitvaart zijn we nog twee weken in Nederland gebleven, puur omdat we niet de energie hadden om terug te rijden naar Roemenië.
Op zondag 4 februari zijn we weer terug naar huis gegaan. Met drie overnachtingen zijn we gisteren weer thuisgekomen. Het voelt fijn om weer in het huis te zijn wat zo thuis voelt voor ons.
We gaan per dag bekijken wat lukt en als het even niet wil dan is het ook goed.
We willen ook iedereen bedanken die meegeleefd hebben in welke vorm dan ook. Dat heeft ons erg goed gedaan.
Het jaar 2023 ligt alweer achter ons en we mogen ons nu richten op 2024.
Maar eerst neem ik u nog mee naar de laatste weken van 2023. Het waren bijzondere weken, waarin emoties zoals blijdschap en verdriet dicht bij elkaar lagen. Blijdschap vanwege het werk wat we mochten doen en verdriet omdat er mensen zijn overleden. Eén van de bewoners waarvoor ik 13 jaar een persoonlijk begeleidster mocht zijn is vlak voor kerst overleden. Onze band was zo sterk….. En het ongeluk wat in Oldehove is gebeurd op oudejaarsdag houdt me bezig. Ik heb daar ruim 23 jaar gewoond en het is zo triest allemaal. Van hieruit willen we dan ook iedereen die op welke manier dan ook betrokken is heel veel sterkte wensen.
En dan ons werk hier, Albert was inmiddels ook overgekomen uit Nederland om met name te helpen bij het uitdelen van de pakketten. Het was een zegen om hem in ons midden te hebben, Albert bedankt dat je er was!
Op vrijdag 15 december zijn de kerstpakketten bezorgd door de groothandel en konden we gelijk beginnen met uitdelen. We zijn eerst naar het dorpje Glăjărie gegaan om daar aan de plaatselijke Katholieke kerk 35 pakketten uit te reiken. De gemeente bezorgt deze pakketten dan zelf aan de mensen die het goed kunnen gebruiken. Ik was daar nog nooit geweest en we kregen een rondleiding in de kerk. Het was een leuk ontvangst.
Op de maandag erna zijn we het dorp ingegaan om de pakketten in Solovăstru uit te delen. Het was prachtig mooi weer die dag, het leek wel lente. Dat maakte dat er ook veel mensen op straat waren en we hadden mooie ontmoetingen. Soms gingen we ook met de mensen naar binnen en dan wordt je wel weer bevestigd dat het zo nodig is dat we dit kunnen doen. We willen dan ook iedereen bedanken die het mede mogelijk hebben gemaakt om dit uit te kunnen voeren.
Vanwege het mooie weer waren er ook mensen op straat bezig met het slachten van de varkens. Ik zal jullie de details besparen maar het was niet altijd even fris wat we zagen [e-1f60a].
Op dinsdag hadden we een kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost. Hoini, Radu en Maria hadden heerlijk gekookt en iedereen liet het zich goed smaken. Het was een gezellig samenzijn. Na afloop werd iedereen thuis gebracht omdat ze allemaal een kerstpakket mee kregen.
Op donderdag was het dan de dag voor de kinderen. Wat een feest was dat! Er waren al een paar jaar geen dozen uitgedeeld dus dit kwam als een totale verrassing. Wat een blijdschap bij de kinderen. Sommige dozen werden ter plekke open gemaakt, maar de meesten namen ze eerst mee naar binnen. En de blik in hun ogen, als je dat ziet kan je alleen maar dankbaar zijn. Dit was tevens ons laatste activiteit in 2023.
Op kerstavond hebben we via de livestream de dienst van De Rank meegekeken. Fijn om zo verbonden te zijn met elkaar.
We kregen ook een kerstkaartje van een gezin uit onze thuis gemeente en dat was zo fijn. Wel bijzonder trouwens hoe hier soms de post wordt bezorgd. Als de postbode het niet zeker weet wordt de post gewoon aan een andere Nederlander gegeven die in het dorp woont en dan komt het ook wel bij ons terecht. Bij het laatste transport van 2023 zaten er ook een verrassingsdoos vanuit De Graanschuur bij en een pakketje van het TFC, dank jullie wel!
Eerste kerstdag hebben we gevierd bij Fred en Jitske, samen met Richard en Hoini. Het was een hele gezellige avond, met uiteraard weer wat potjes Skyjo.
Tweede kerstdag zijn we vertrokken naar Boekarest voor een paar dagen. Lekker er even tussenuit en vooral om vrienden te ontmoeten. Sommigen hadden we al 6 jaar niet meer gezien.
Op woensdag zijn we het centrum van Boekarest in geweest. We zaten in een hotel in Otopeni, we gingen met de bus naar het centrum toe. Maar ja hoe check je dan in….onze pasjes deden het niet, maar we zaten inmiddels al in de bus. Toen kwamen er ook nog 4 controleurs aan, hadden wij weer. Gelukkig was die vrouw heel aardig en vol begrip en heeft ons goed geholpen. Het bleek dat we het pasje van onze Roemeense bankrekening moesten gebruiken. En dan betaal je 3 lei voor een ritje van een half uur. Dat is 60 cent.
Als eerste gingen we naar het parlementspaleis, Palatul Parlamentului. Dit paleis is gebouwd in opdracht van de Roemeense dictator Ceausescu. Het is het grootste gebouw van Europa. Er zit een hele geschiedenis aan de bouw van het gebouw, het is interessant om dat eens op te zoeken op internet en te lezen.
We kregen een rondleiding en we hebben in dat uur 5% van het gebouw bekeken. Wil je het hele gebouw zien (wat natuurlijk niet mogelijk is) heb je wel 18 uur nodig. Zo groot is het. Die dag was het ook prachtig weer en we konden zonder jas buiten lopen, en dat eind december. We hebben nog verder rondgewandeld in de stad. Boekarest is niet echt een mooie stad, erg grauw.
De volgende dagen stonden in het teken van bezoeken van vrienden in Câmpina. Wat was het fijn om elkaar weer te zien en eens lekker bij te praten.
En omdat we toch in de buurt waren kon een bezoekje aan IKEA niet ontbreken. We hadden nl nog wat spulletjes nodig voor in ons huis. En er zijn er maar drie in Roemenië, dus als je dan in de buurt bent……
We zijn ook bij de zoutmijn in Slănic geweest. Bijzonder om dat te bezoeken, leuk om dat een keer mee te maken. Ik vond deze mijn mooier als die in Praid die we hebben bezocht.
Oudejaarsavond hebben we ook gevierd met Fred en Jitske en Richard en Hoini. We gingen gourmetten, iets wat ze in Roemenië niet echt kennen. Je gaat dus niet naar de Jumbo of de AH en koopt vier pakjes en twee gratis [e-1f60a] maar je maakt alles zelf. Wel net zo leuk.
Vuurwerk stelde niet zoveel voor, na 5 minuten was alles wel afgestoken. Lekker rustig. We zijn nog wel even naar buiten geweest maar dat was dus van korte duur.
Als je mensen gelukkig nieuw jaar toewenst zeg je tegen elkaar La mulți ani, dat verklaart ook de titel van de blog.
We wensen jullie allemaal een gezegend nieuwjaar en alle goeds voor 2024. Dat het een jaar mag worden vol zegen en vreugde met dierbaren om jullie heen.
Het was voor ons een bijzonder jaar en we kijken er met grote dankbaarheid op terug. Iedereen bedankt voor de steun in welke vorm dan ook. We zijn vol verwachting wat 2024 ons brengen zal.
Ik immers, ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de voorgaande blogs. Het doet ons goed deze te lezen.
De vorige blog had als titel: De winter komt er aan. Alleen laat deze nog wel even op zich wachten. Nog steeds geen sneeuw, af en toe een beetje vorst maar dat is het dan ook wel. Het waait hier bijna nooit en dat vinden we niet erg [e-1f60a]. Dan voelt het allemaal wat prettiger aan. Zo ook vandaag, het was prachtig mooi weer, het zonnetje scheen, strakblauwe lucht, het was een mooie reden om de omgeving te verkennen.
Inmiddels is het proces van het invoeren van de auto afgerond. Het bezoekje bij de RAR duurde twee uur. Ze controleerden de lichten, de remmen en de CO2 uitstoot. Nadat alles goedgekeurd was kregen we te horen dat we na twee uur het officiële document op konden halen.
We hebben nu onze officiële nummerborden op de auto. We wilden graag een nummerbord met PAS, maar je gelooft het bijna niet, daar was geen één combinatie meer mee te krijgen. Dus dan maar iets met HDP (HenkDianaPas). Dat is wel gelukt. Fijn dat dit proces nu afgerond is. Weer een ding wat we kunnen afvinken op ons lijstje.
Gelijk een autovignet geregeld, dat is nl verplicht op alle tolwegen in Roemenië. Kosten zijn 28 euro per jaar. Het is te vergelijken met de wegenbelasting in Nederland. Benzine is hier ook een stuk goedkoper, dat ligt rond de 1,30.
We hebben voor het gas, elektra en water een contract afgesloten. Voor alles is er een apart contract afgesloten. Waar het voor de elektra en water vlotjes verliep, ging het voor het gas toch wat anders. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal goed gekomen. We merken wel dat we hier meer stoken dan in de flat in Hoogezand, maar dat is ook logisch met een oud vrijstaand huis in verhouding tot een flatje in Hoogezand.
Wat ik vergeten was te vermelden in het vorige blog is de nationale feestdag op 1 december. Dan wordt de eenwording van het land in 1918 gevierd. Het is een vrije dag voor iedereen, de meeste scholen en bedrijven zijn dan gesloten. Het wordt gevierd met militaire parades door het hele land. We zijn niet naar zo’n parade geweest, daar was het weer ook niet voor, misschien volgend jaar.
We hebben pakjesavond gevierd en dat was erg gezellig. Henk had een lekkere pan snert gemaakt (het was wel even zoeken naar prei, uiteindelijk gevonden in een kleine groentewinkel), we hadden cadeautjes en we hebben een spelletje Skyjo gespeeld. Een leuk spel, echt een aanrader. Al met al was het een gezellige avond.
Vorige week werd een varken geslacht bij de buren, ik lag nog op bed maar was dus gelijk wakker omdat het varken zo te keer ging toen hij geslacht werd. Vorige week toen we de voedselpakketten gingen rondbrengen zagen we een paar mensen achter een varken aan rennen. Deze was ontsnapt, en eigenlijk was dat best een komisch gezicht. Het duurde even, maar het is ze gelukt om hem te pakken te krijgen.
Op straat lopen er regelmatig zwerfhonden. Ze zijn soms gewond, ziek maar ook jong en gezond en toch hebben ze al een ellendig leven. Ze horen bij het straatbeeld en de meeste mensen zien ze niet eens meer. Er zijn best wel wat stichtingen die zich inzetten voor deze straathonden.
Ik ben voor het eerst naar de kapper geweest, ik vond het best spannend [e-1f60a]. Was nergens voor nodig, ik ben zeer tevreden.
Zoals beloofd zal ik nog wat vertellen over de traditionele gerechten hier in Roemenië.
Zo heb je Sarmale. Dit wordt beschouwd als HET nationale gerecht van Roemenië.
Het gerecht bestaat uit koolrolletjes gevuld met gekruid gehakt en rijst. De rolletjes worden gekookt in water met tomatensaus.
Papanași zijn gefrituurde donuts met een mix van zoete kaas, eieren en griesmeel. Beetje te vergelijken met de oliebollen in Nederland. Ze worden vaak geserveerd met jam en zure room. Wordt vaak gegeten als een toetje.
Cozonac is zoet brood. Het brood is zacht en is meestal gevuld met noten en rozijnen. En er zit cacao in.
Soep is bijzonder populair in Roemenië. Het zijn vooral maaltijdsoepen die goed zijn gevuld. Als je kiest voor Ciorbe de Perisoare krijg je een soep die veel lijkt op tomatensoep met gehaktballetjes.
Een andere soep is Ciorbe de Burtă, koeienmaag soep........dat is één van de populairste soepen.
Mamaliga is een soort maïsbrij (Polenta) die wordt vaak gecombineerd met andere gerechten zoals brânză (soort van kaas) en zure room. Dit wordt veel gegeten omdat het goedkoop is.
Ik moet zeggen dat mijn voorkeur toch echt uitgaat naar bv een heerlijke bord met hutspot.
Komende week werken we toe naar kerst. Vrijdag zijn de kerspakketten gekomen en die gaan we vanaf maandag rondbrengen in het dorp. We hebben dinsdag de kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost.
Woensdag komt de truck met de hulpgoederen uit Nederland en kunnen we donderdag de schoendozen uitdelen aan de kinderen in het dorp. De schoenendozen zijn verzameld door onze thuisgemeente De Rank. Dat zal de laatste activiteit zijn voor de kerstvakantie.
Tweede kerstdag gaan we voor een paar dagen naar Boekarest. We gaan dan tevens langs bij onze vrienden in Câmpina.
Hierover meer in onze volgende blog.
We willen jullie alvast Gezegende Kerstdagen toewensen en een hele fijne jaarwisseling! Bedankt voor jullie support het afgelopen jaar in welke vorm dan ook, het doet ons goed.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.
Jesaja 9:5
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De nachten worden kouder, de winter heeft zijn intrede gedaan. Alleen de sneeuw laat nog op zich wachten. We hebben wel een klein beetje sneeuw gehad, maar dat was dezelfde dag weer weg. In andere delen van Roemenië is er wel heel veel sneeuw gevallen, zoveel dat het zelfs op de Nederlandse televisie was te zien. We kregen dan ook verschillende appjes uit Nederland of we niet ingesneeuwd waren. Maar gelukkig was dat niet het geval. De plaatselijke bevolking is druk bezig om het houtvoorraad op peil te krijgen voor de winter. Er wordt hier veel gestookt op houtkachels.
Ook is de plaatselijke bevolking druk bezig met het slachten van de varkens. We zien regelmatig een dood varken liggen op straat, afgelopen zondag zagen we zelfs op een afstandje dat er één werd open gesneden. Voor hun betekend dat het klaarmaken van de wintervoorraad wat het vlees betreft.
Begin november hadden we met een aantal Nederlanders een boerenkoolparty. Dat was een fijn samenzijn. Ook fijn om samen ervaringen uit te wisselen over het zendeling zijn in Roemenië en kregen we ook een aantal tips over het wel of niet afsluiten van bepaalde verzekeringen.
We zijn nog bezig met het invoeren van de auto. Dat proces is nog niet afgerond. We kregen niet de juiste informatie waar we heen moesten met als gevolg dat we een paar dagen niet met de auto mochten rijden. Gelukkig kon onze collega Radu vertellen waar we heen moesten en hebben we inmiddels een tijdelijk kenteken. Aanstaande donderdag gaan we naar de Rar in Târgu Mures, dan gaan ze controleren of het chassisnummer klopt van de auto. Als dat allemaal goedgekeurd is dan kunnen we naar de politie om het blijvende nummerbord aan te vragen. In Roemenië mag je zelf het nummerbord kiezen, we hebben een aantal opties bedacht en we hopen dat het nummer nog vrij is.
Het huis wordt steeds meer een thuis, inmiddels in de kerstsfeer. Half november zijn de meubeltjes van IKEA gekomen en die heeft Henk allemaal in elkaar gezet. Half december komt er weer een hulpgoederentransport met de laatste dozen met spullen. Het huis is echt een roemeens huis, scheef aan alle kanten, maar dat heeft ook wel weer zijn charmes, welkom in Roemenië zeggen we dan tegen elkaar waar alles toch anders is als we gewend zijn.
We hebben een aantal dagen best wat regen gehad, met als gevolg dat de oprit een aardige modderbende aan het worden was. Het beste was om er wat grind op te laten storten zodat het allemaal een beetje begaanbaar blijft. Maar het hek stond zo dicht op de grond dat er toch wel een klein laagje van de grond weg geschept moest worden. We hebben twee jongens uit het dorp gevraagd om wat grond weg te scheppen en het grind netjes te verdelen. Ze hebben hard gewerkt en we zijn erg blij met het resultaat.
Regelmatig komt de schaapsherder langs met zijn kudde, is toch een prachtig uitzicht vanaf ons huis!
De tulpenbollen zitten ook in de grond, ik ben benieuwd wat het resultaat gaat worden, we gaan het zien volgend jaar. De frambozenstruiken zijn gesnoeid, we hopen op veel frambozen, kunnen we lekker jam maken.
Vandaag is het 5 december en wordt er druk Sinterklaas gevierd in Nederland. Wij gaan hier ook pakjesavond vieren aanstaande zondag. Onze Chris (zit in het bestuur van de stichting) is een aantal dagen bij ons en we hebben lootjes getrokken. We hopen op een gezellige avond.
Ik kreeg ook een vraag van één van de bewoonsters van de Capellastraat (mijn oude werkplek) hoe het zit met het eten in Roemenië. Ik haar uitgelegd dat het hier wel wat anders is als in Nederland. Dat er bv geen andijvie is, dat het vlees anders is en het brood ook. Dat we water kopen en niet uit de kraan drinken etc etc. Ze maakte zich al gelijk zorgen dat we niet genoeg te eten hebben. Ik kon haar gelukkig gerust stellen dat er hier een hele grote Kaufland is en ook een Lidl en dat we hier genoeg te eten hebben. Toen was ze wel weer gerustgesteld. Er liggen bij de Lidl zelfs stroopwafels. En er komen steeds meer producten in de winkel die er voorheen niet waren, zoals spliterwten bv. Als Henk dan snert ging maken gebruikte hij altijd linzen, maar dat hoeft dus niet meer.
We zijn afgelopen zaterdag naar de markt geweest. Lijkt een beetje op een rommelmarkt, veel bananendozen met spullen, zoek maar uit. Ook een kraam waar je Mici en ander vlees kan kopen. Mic zijn gemaakt van gehakt en gevormd tot rolletjes. De rolletjes worden traditioneel gegrild en geserveerd met mosterd en brood. Soms kan je er patat of gebakken aardappels bij bestellen. Zo zijn er wel meer traditionele grechten, daar kom ik in een later blog wel op terug. Ook was er een kraam waar je Körtos kan kopen. Het is een traditioneel Hongaarse zoete lekkernij. Maar ook in Roemenië veel te vinden. Dit traditionele gerecht wordt op een eigenaardige manier bereid: het zoet gekruide deeg, vaak met kaneel, wordt fijn uitgespreid en om een kegelvormige stok (bakhout) gewikkeld, die dan boven het smeulende houtvuur gehouden wordt om te bakken. Ook kan men er vanillesuiker, cacao of kokos etc overheen doen die gemengd zijn met suiker. Door het boven de houtskool te draaien wordt de koek gebakken en de suiker gekaramelliseerd..
De boodschappen zijn hier ongeveer net zo duur als in Nederland. Het uit eten gaan is wel een stuk goedkoper als in Nederland. Zo zijn we met vier personen uit eten geweest en betaalden we 53 euro, hoofdgerecht, drinken en een toetje.....in Nederland niet voor te stellen.
We werken nu toe naar kerst en zijn ons aan het voorbereiden voor het uitdelen van de kerstpakketten. Albert komt dan over uit Nederland om ons daarbij te helpen. Verder zal er bij Adăpost een kerstmaaltijd plaatsvinden.
We willen jullie allemaal hartelijk bedanken voor de steun in welke vorm dan ook!
Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven tot wat nuttig is voor de ander.
1 Korinthe 12:7
Gebedspunten:
*Het proces van de kerstpakketten, dat dat allemaal spoedig mag verlopen.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*De samenwerking met het team.
*Ons huis.
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Zaterdag 21 oktober is onze reis begonnen. Henk heeft in de ochtend de laatste spullen in de auto gepakt, het paste allemaal net, er kon echt niets meer bij. Mats en David en Natasha en Georgios kwamen ons zaterdagochtend uitzwaaien, dat was wel fijn. Van Natasha kregen we nog een tas mee met lekkere hollandse producten en een heerlijke zelfgebakken cake voor onderweg.
De eerste overnachting was in Kastl in Duitsland. Een prima pension in een schatiig klein dorpje. Zondag ging de reis verder naar Hongarije, daar hadden we een overnachting in Jakabszállás. Hier hadden we van de zomer ook al overnacht toen we op de terugweg naar Nederland waren. Het was weer een hartelijk ontvangst en oma had weer heerlijk eten voor ons gekookt. En toen was het maandag, de dag dat we echt naar huis gaan! Waar we van de zomer nog een uur bij de grens in de rij hebben gestaan ging het deze keer allemaal zeer voorspoedig. De klok een uur vooruit en hup naar huis.
We waren rond 18 uur in Solovăstru, en gingen eerst naar Fred en Jitske om daar een hapje te eten. Was fijn om elkaar weer te zien. Na het eten was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Fijn weer naar een eigen plekje.
We zijn zeer dankbaar dat we de afgelopen periode onderdak hadden, maar als je dan weer naar je eigen plekje kunt gaan voelt dat wel bijzonder.
En wat was het allemaal bijzonder, ik had nog helemaal niks in het echt gezien sinds de werklui bezig zijn geweest, moest het met foto's en filmpjes doen. Het was echt boven verwachting, wat wordt het allemaal mooi!
In de daarop volgende dagen is er best al veel gebeurd. Er moesten nog wat spullen aangeschaft worden, het kookfornuis werd op zijn plaats gezet en we konden beginnen met uitpakken. We zijn begonnen met de keuken een beetje in te richten. Dat betekende het servies wat uit de doos kwam, afwassen en in de buffetkast zetten. Dat ging allemaal prima, totdat ik het keukenkastje opendeed, allemaal water in het kastje onder de gootsteen. Radu en Fred erbij, waar komt dat water toch allemaal weg.......bleek dat er een stukje afvoerpijp miste en er door het overloopgaatje allemaal water het kastje in liep. Tsja, dat was niet goed aangelegd dus. Gelukkig is dat gerepareerd en alles doet het weer.
In de huiskamer kunnen we nog niet veel doen, het is wachten op de bank en de kasten, die komen half november.
Tijdens de eerste week hebben we ons ook officieel laten inschrijven bij de immigratiedienst als inwoners van Roemenië. Daarvoor moest er wel eerst een vrijwilligerscontract worden ondertekend bij de Asociatia voor het geval we die ook nodig hadden. En dat was maar goed ook dat we dat gedaan hadden, en wilden ze ook nog een papier erbij met wat onze taken worden/zijn. Maar ja die hadden we niet bij ons.....Gelukkig kon dat via de mail, dus wij bij de immigratiedienst Jitske bellen of ze dat kon regelen. Gelukkig keurden ze dat goed wat Jitske had gestuurd via de mail, al was het wel te merken dat de vrouw aan de balie nog niet helemaal overtuigd was. Maar ze ging akkoord.
Verder is het vooral rustig aan doen en doen we wat we kunnen. We merken ook nu weer wat voor hectische tijd het is geweest en we zijn moe van alle drukte. Maar we weten ons gedragen en dat geeft ons kracht.
Gisteren heb ik Fred geholpen met het uitdelen van de pakketten. Fijn om te merken dat de mensen bij wie je langs gaat het fijn vinden dat je er bent. Dat doet je goed.
Vandaag (dinsdag) zijn we er lekker even een dagje tussenuit geweest. We zijn in Corund geweest, in Praid, naar de zoutmijn, en we hebben een stop in Sovata gemaakt. De zoutmijn was wel bijzonder. Je gaat er met een bus naar binnen en ik had totaal niet verwacht dat het er zo zo uitzien zoals het was. Ik had een gangenstelstel verwacht, smalle gangetjes waar dan het één en ander te zien was. Maar dat was dus niet zo. Vanuit de bus ging je eerst met een lange trap naar beneden en daar was één grote ruimte waar alles plaatsvond. Eigenlijk is het een grote ondergrondse speeltuin. En omdat het hier ook vakantie is waren er ook heel veel kinderen. Met een lange trap ga je dan weer naar boven en brengt de bus je weer naar buiten. Natuurlijk konden we niet weggaan zonder eerst een magneetje te kopen [e-1f600]. Uiteindelijk vier gescoord vandaag. (ik spaar dus magneetjes van de plekken waar ik geweest ben) Op de terugweg kwamen we een paard en wagen tegen (er wordt in Roemenië nog veel met paard en wagen gereden) die volbeladen was. Levensgevaarlijk, als je je bedenkt dat het al begon te schemeren en de paard en wagen nog wel een afstand te gaan had en totaal geen verlichting heeft. Maar dat kan allemaal in Roemenië!
Aanstaande zaterdag hebben we onze eerste meeting met Nederlanders die hier in de buurt wonen. Dan hebben we een boerenkoolparty. Meer daarover in het volgende blog.
Alemaal bedankt voor de belangstelling in welke vorm dan ook, doet ons goed!
Gebedspunten:
*Dat alles verder goed mag gaan met het invoeren van de auto.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*Dat we veilig zijn aangekomen in Solovăstru.
*Ons mooie huis.
*Dat het inschrijven bij immigratiedienst soepel verliep.
Onze Heer die alles maakte,
beschermer voor altijd.
Waar wij gaan en komen,
Hij blijft in Eeeuwigheid.
(Sela)
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Vanmorgen half 8 prime time. Jubal uit Zwolle had een vlucht geboekt richting Cluj die ons vanmorgen kwam wekken. Na deze enthousiaste wekker was het tijd om lekker te gaan ontbijten. Na een ontbijt dat door iedereen is klaargezet, hebben wij hier een heerlijk ontbijtje gehad. Dit was hard nodig omdat vandaag ons huis voor Casandra af moest. Om half 10 waren we aangekomen op de bouwplaats. Hier was het tijd voor een korte werkbespreking. We gingen allemaal vrolijk aan de slag;er moest nog het 1 en ander gebeuren. We moesten de laatste platen nog op het dak maken, de laatste plekjes moesten nog worden aangevuld met isolatie. En er moest hier en daar nog wat worden aangevuld, het was ook ineens 17:15. Tijd voor de oplevering/sleuteloverdracht aan stichting Aria die de sleutel doorgaven aan de ouders van Casandra. Zij kon er helaas niet bijzijn omdat haar dochter Salomea in het ziekenhuis was opgenomen. Dit duurde even om alle punten bijlangs te gaan, maar de familie was zeer tevreden met het huisje. Na de overdracht was het tijd om bij Ton en Alice op de boerderij afscheid te nemen. Wij brachten suiker, rozijnen, noten en andere bakproducten mee zodat ze de hele winter brood kunnen bakken waar de armste bevolking van kan eten. Ton, Alice, Dinu, Anka en de ouders van Casandra hadden lekkers gebakken en boden een lekker biertje en wijn zonder alcohol aan. We hebbrm daar onze culinaire verschillen met elkaar gedeeld. Toen was het tijd om te eten, dit hebben wij gedaan bij het lekkerste pizza restaurant in Alesd: Nobelesk. Hier heeft iedereen de laatste maaltijd van deze vakantie naar binnen gewerkt. Nu was het tijd om naar huis te gaan. Hier moeten nog provisorisch nog wat voorraad worden weggewerk. Dus hier gaan we nog even voor op de laatste avond, want morgen moeten we om half 8 ingepakt en wel in de auto zitten. Dat was het dan al weer. Slaap lekker entot morgen in Nederland!!
De jongens van de bouw hebben last van opgedroogde inspiratie dus er kwam gisteravond laat geen dagverslag meer [e-1f92a]
Kort gezegd: een halve dag op de bouw waar we ondanks de voorspelde regen toch lekker door konden doen. Iemke, Annet en Alice bezochten het Marrianna-project van 2019.Maar door een glijpartij werd die abrupt gestopt en moesten we op doperwten-jacht om hier en daar wat te kunnen koelen.S middags stond een bezoek aan Oradea gepland waar heerlijk cultuur werd gesnoven. Zie foto's.
Morgen is onze laatste dag op de bouw: het dak moet klaar, de deur erin en de afwerking verdiend nog enige aandacht. En dan hopen we aan het eind van de middag het huisje te kunnen opleveren: Casa Cassandra.
Vanmorgen schalde het entertainment corps België bij ons door de kamers. Na een verrukkelijk ontbijt buiten op de picknickplaats was het tijd om weer te gaan bouwen. In de ochtend waren we met zn allen, maar in de middag gingen Kevin, Luuk, Roben, Leanne en Jasmijnassisteren bij de kindermiddag in de Romawijk.
Wat de bouw betreft: In de middag gingen alle spanten erop. En hebben wij de balklaag dichtgegooit en de dames hebben bijna het hele huis voorzien van een isolatielaag. In Roemenië doen ze die aan de buitenkant. Vraag Bertram gerust naar het waarom... Daarna gingen we thuis douchen en staken we opnieuw de bbq aan. Na deze bbq was het tijd voor gesprekken over onze ervaringen in Roemenië en hebben we elkaar wederom van een serieuzere kant leren kennen. Morgen werken we een halve dag op de bouw,zien we de pur-smurf voor het laatst, hoeft Johan, de magazeinbeheerder hopelijk niet zo hard te werken, bezoeken Alice, Iemke en Annet de familie waar we in 2019 en project hebben gedaan en gaan s middags wat cultuur snuiven in Oradea. Tot morgen!!
Wij leveren de mooiste reis albums af. Koffietafel boeken van 29 bij 29 cm. Als je de bestelling plaatst ontvang je vrijblijvend een offerte met een preview. Wijzigingen zijn eenvoudig door te voeren. Het boek is een geweldig aandenken aan je onvergetelijke reis. Probeer het uit!.
De vakantieparken van België
België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken ...
Taal in cijfers: Welke talen spreekt men wereldwijd zoal.
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms ...
Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op ...
Momenteel maken wij geen gebruik van advertenties. Dit willen wij graag zo houden maar helaas kost het onderhoud van deze site veel geld. Wij hopen dan ook dat dagboekhouders snel overstappen naar een VIP abonnement of dat vaste lezers een VIP abonnement cadeau doen aan hun favoriete reizigers.
Als VIP steun je WaarBenJij.nu en krijg je als dank 25% korting op een foto-album. Deze korting is bij een uitgebreid boek veelal groter dan de kosten van een VIP-abonnement dus alleen hierdoor is het al de moeite waard
Wij leveren de mooiste fotoalbums met persoonlijke aandacht. Bundel je verslagen en foto's en maak een tastbare herinnering van een onvergetelijk avontuur.
Solovăstru - Roemenië 
