Op reis wil je maar één ding: vrijheid. Vrijheid om te verdwalen in een onbekende stad, om last minute een andere route te nemen, om die zonsondergang meteen te delen met vrienden thuis. Maar ja, zonder mobiel bereik of een stevige databundel is die vrijheid soms ver te zoeken. Gelukkig is er een oplossing die verrassend simpel én voordelig is: sim only
In dit artikel nemen we je mee in de wereld van sim only-abonnementen voor reizigers. Niet te technisch, gewoon handige tips waar je écht iets aan hebt als je binnenkort op pad gaat.
Wat is sim only ook alweer?
Een sim only-abonnement betekent dat je alleen betaalt voor je mobiele bundel: belminuten, sms en data. Je krijgt dus geen toestel, wat het abonnement meestal een stuk goedkoper maakt. Ideaal als je al een goede telefoon hebt en liever je geld uitgeeft aan leuke dingen – zoals een extra nachtje in dat charmante B&B in Toscane.
Waarom is sim only zo handig voor op reis?
Een sim only is voor buitenlandgebruik vooral aantrekkelijk vanwege de flexibiliteit en controle. Alle Nederlandse providers bieden sinds 2017 EU-roaming aan, wat betekent dat je in veel Europese landen gewoon je bundel kunt gebruiken zonder extra kosten.
Dat betekent: geen gedoe met lokale simkaarten, geen onverwachte roamingfacturen, en gewoon bereikbaar blijven met je eigen nummer. Even de weg zoeken op Google Maps, je hotel reserveren via Booking.com of een foto sturen via WhatsApp – allemaal zonder zorgen.
Waar moet je op letten voor vertrek?
1. Is je bundel geldig in het buitenland?
Binnen de EU is dat meestal geen probleem. Je gebruikt daar gewoon je Nederlandse bundel. Buiten de EU is een ander verhaal. Dan betaal je vaak per MB en dat kan hard oplopen. Ga je bijvoorbeeld naar Turkije, Thailand of de VS? Check dan of je provider wereldbundels aanbiedt of koop ter plekke een lokale simkaart.
2. Staat roaming aan op je telefoon?
Een kleine instelling, groot verschil. Ga naar je netwerkinstellingen en zorg dat ‘roaming’ is ingeschakeld. Geen zorgen: zolang je binnen de EU blijft en je bundel geldig is, brengt dit geen extra kosten met zich mee. Buiten de EU kun je roaming juist beter uitzetten, tenzij je bewust een buitenbundeloptie hebt gekozen.
3. Pas je bundel aan voor vertrek
Weet je dat je op vakantie meer data verbruikt dan thuis (hallo, Instagramstories en Google Maps)? Kies dan tijdelijk voor een grotere databundel. Bij veel sim only-aanbieders kun je je bundel maandelijks aanpassen. Zo blijf je flexibel én binnen budget.
Slimme bespaartips voor onderweg
Zelfs met een goede bundel is het slim om spaarzaam met je data om te gaan. Je wilt tenslotte je MB’s gebruiken om je weg te vinden, niet om automatische updates te installeren.
Hier een paar praktische hacks:
Download kaarten van tevoren. In Google Maps kun je gebieden offline opslaan. Handig én zuinig.
Gebruik een databesparende browser. Denk aan Google Chrome met databesparing aan.
Schakel automatische updates uit. Zowel voor apps als je besturingssysteem.
Gebruik WiFi verstandig. In cafés of hotels is vaak gratis WiFi, maar pas op met openbare netwerken: gebruik een VPN als je gevoelige info invoert.
Hoe zit het met bellen en voicemail?
Binnen de EU bel je ook gewoon uit je bundel. Maar let op: voicemail beluisteren in het buitenland kan extra kosten met zich meebrengen, vooral buiten Europa. Zet je voicemail dus uit als je die niet nodig hebt, of laat mensen via WhatsApp contact opnemen. Wel zo 2025.
En buiten Europa dan?
Ga je naar een land buiten de EU, dan is een sim only-abonnement minder vanzelfsprekend. Dan kun je kiezen uit:
Een wereldbundel bij je provider. Handig voor korte reizen of als je op meerdere plekken bent.
Een lokale simkaart. Vaak goedkoper, maar je hebt wel een simlockvrije telefoon nodig en soms wat geduld bij het activeren.
Een eSIM. Steeds meer telefoons ondersteunen dit digitale alternatief. Zo kun je twee abonnementen tegelijk gebruiken, bijvoorbeeld je Nederlandse nummer én een lokale data-optie.
Samenvattend
Met een beetje voorbereiding is voor buitenlandgebruik een sim only een uitstekende manier om tijdens je reis bereikbaar te blijven, zonder torenhoge kosten of eindeloos zoeken naar WiFi. Je behoudt controle over je verbruik, je eigen nummer én je vakantiebudget.
Kortom: ideaal voor iedereen die met een gerust hart wil reizen – van de spontane citytripper tot de digital nomad die morgen gewoon weer inlogt op een strand in Portugal.
Wil je flexibel je bundel aanpassen, profiteren van duidelijke tarieven en gebruikmaken van een betrouwbaar netwerk? Kijk dan eens naar Simyo’s sim only – of check eerst de roaminginformatie van KPN voor een compleet overzicht van je opties.
Laat je telefoon je reismaatje zijn – niet je grootste kostenpost.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => zo-gebruik-je-je-sim-only-abonnement-zonder-zorgen-in-het-buitenland
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/125/125_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 124
[date] => 2025-05-14
[title] => Droomreis financieren? Zo beslis je of een lening de juiste oplossing is
[text] =>
Die langgekoesterde droomreis naar de andere kant van de wereld, die perfect uitgeruste camper voor een onvergetelijke roadtrip, of die essentiële professionele duikuitrusting waarmee je nieuwe onderwaterwerelden kunt verkennen. Soms lijken onze grootste reisavonturen financieel (net) buiten bereik. Sparen is een optie, maar wat als je niet langer wilt wachten om je passie te volgen? Een persoonlijke lening kan dan een interessante mogelijkheid zijn om die dromen sneller te realiseren. Maar wat houdt zo'n lening precies in en is het wel een verstandige keuze voor jouw reisplannen?
Reizen kost (vaak veel) geld
Als reiziger komen er diverse kostenposten kijken bij het plannen en uitvoeren van je avontuur. Denk hierbij aan de transportkosten, zoals vliegtickets, treinkaartjes, busreizen of de aanschaf van een eigen vervoermiddel zoals een camper of motor. Daarnaast zijn er de kosten voor accommodatie, variërend van hotels en hostels tot vakantiehuizen of de inrichting van je camper. Ook de dagelijkse uitgaven zoals eten, drinken, lokale transportkosten en toegangsprijzen voor bezienswaardigheden zijn aanzienlijk. Verder moet je rekening houden met reisverzekeringen, vaccinaties en visa. En eventuele kosten voor reisbenodigdheden zoals outdoorkleding, rugzakken of specifieke apparatuur.
Je droomreis mogelijk maken
Wanneer je niet voldoende hebt kunnen sparen voor je vertrek en ook geen opties hebt om bijvoorbeeld bij familie extra geld te lenen, kan je reis potentieel gefinancierd worden met een persoonlijke lening. Dit is een geldbedrag dat je leent van een financiële instelling en dat je in een vooraf afgesproken periode terugbetaalt, inclusief rente. Het belangrijke kenmerk is dat je het geleende bedrag in één keer ontvangt en dat de rente en de maandelijkse aflossing gedurende de looptijd van de lening vaststaan. Dit zorgt voor financiële duidelijkheid: je weet precies waar je aan toe bent en wat je maandelijks kwijt bent. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een doorlopend krediet of een creditcard, waarbij het leenbedrag flexibel is, is een persoonlijke lening specifiek bedoeld voor een bepaald doel, zoals het financieren van een reis of de aanschaf van reisbenodigdheden.
De voordelen voor reizigers en avonturiers
Voor wie de wereld wil ontdekken, biedt een persoonlijke lening een aantal aantrekkelijke voordelen. Ten eerste stelt het je in staat om een grotere uitgave in één keer te doen. Denk aan de aankoop van een betrouwbare camper die je vrijheid op de weg vergroot, of het boeken van een langdurige wereldreis waar je anders jaren voor zou moeten sparen. Ten tweede zorgt de vaste maandelijkse last ervoor dat je de kosten van je droomreis over een langere periode kunt spreiden, waardoor het beter past binnen je budget. Je hebt vooraf inzicht in je financiële verplichtingen, wat helpt bij het plannen van je reis en je financiën daarna.
Aandachtspunten bij het afsluiten van een lening
Voordat je een persoonlijke lening afsluit voor je reisavontuur, zijn er een aantal belangrijke zaken om te overwegen. Ten eerste natuurlijk de kosten. De rente is een cruciale factor; dit zijn de kosten die je betaalt voor het lenen van het geld. Vergelijk verschillende aanbieders om de meest gunstige rente te vinden. Ook de looptijd van de lening is belangrijk. Een langere looptijd betekent lagere maandelijkse lasten, maar je betaalt over de gehele periode meer rente. Kies een looptijd die past bij je financiële situatie, zowel nu als in de toekomst. Let ook goed op de voorwaarden van de lening, zoals de mogelijkheden tot vervroegde aflossing.
Verstandig lenen voor je reisdroom
Een persoonlijke lening kan een waardevol instrument zijn om je reisdromen te realiseren, mits je er verstandig mee omgaat. Bepaal vooraf nauwkeurig hoeveel geld je nodig hebt en leen niet meer dan noodzakelijk. Maak een realistisch terugbetaalplan en zorg ervoor dat de maandelijkse lasten comfortabel binnen je budget passen, ook tijdens en na je reis. Overweeg of er wellicht andere spaarmogelijkheden zijn of dat je bepaalde uitgaven kunt uitstellen. Een weloverwogen beslissing zorgt ervoor dat je met een gerust hart op avontuur kunt gaan, zonder onnodige financiële zorgen achteraf.
Geld lenen bij familie of vrienden kan flexibeler zijn en minder kosten met zich meebrengen, maar het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken over de terugbetaling om relaties niet onder druk te zetten. Een goed gesprek en heldere afspraken kunnen veel financiële stress achteraf voorkomen.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => droomreis-financieren-zo-beslis-je-of-een-lening-de-juiste-oplossing-is
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/124/124_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 123
[date] => 2025-04-07
[title] => Op pad met je mountainbike: de mooiste routes om te ontdekken
[text] =>
Mountainbiken is de perfecte manier om de natuur te verkennen, je hoofd leeg te maken en jezelf fysiek uit te dagen. Of je nu houdt van technische trails vol boomwortels en rotsen of liever lange, glooiende bospaden rijdt, er is altijd wel een route die bij jouw niveau past. In Nederland en daarbuiten zijn er talloze geweldige mountainbikeroutes te vinden. Pak je fiets, trek je helm strak en ontdek deze toffe plekken om te rijden!
Mountainbikeroutes in Nederland
Je hoeft echt niet naar het buitenland om mooie trails te rijden. Nederland heeft verrassend veel gave MTB-routes, van snelle singletracks tot uitdagende klimmetjes. De Utrechtse Heuvelrug is bijvoorbeeld een hotspot voor mountainbikers. Denk aan routes zoals die van Amerongen en Leersum, die bekendstaan om hun technische secties en snelle afdalingen. Ook in het zuiden van het land vind je fantastische trails. Denk aan in Zuid-Limburg, waar je bijna een buitenlands gevoel krijgt door de steile hellingen en smalle paadjes. Liever iets minder uitdagend? Dan zijn de routes op de Veluwe perfect, met lange, goed onderhouden tracks door de bossen.
Mountainbiken in het buitenland
Heb je zin in een echt avontuur? In landen zoals Duitsland, België en Frankrijk vind je geweldige mountainbike gebieden. De Ardennen zijn bijvoorbeeld ideaal voor een weekendje weg, met routes die je langs ruige rotsen en diepe dalen voeren. Duitsland heeft de Eifel en het Zwarte Woud, waar je eindeloos kunt klimmen en afdalen. Voor wie echt een uitdaging zoekt, is de Alpenregio dé plek. In gebieden zoals de Franse Alpen of het Oostenrijkse Tirol vind je spectaculaire downhill-trails en bikeparks waar je je grenzen kunt verleggen.
De juiste uitrusting voor elke rit
Een goede mountainbike is natuurlijk essentieel, maar er is meer waar je aan moet denken. Draag altijd een stevige helm en, als je technische trails rijdt, kniebeschermers en handschoenen. Een comfortabele, ademende outfit maakt het fietsen een stuk fijner, vooral als je langere tochten maakt. Vergeet ook niet een basis reparatieset mee te nemen: een multitool, een reserve binnenband en een fietspomp kunnen je dag redden als je een lekke band krijgt. En water! Niets is zo vervelend als dorst krijgen midden op een lange route.
Mountainbike verzekeren: nodig of niet?
Een mountainbike kan een flinke investering zijn, zeker als je een high-end model rijdt. En helaas zijn mountainbikes ook populair bij dieven. Daarom kan het verzekeren van je mountainbike best slim zijn. De meeste verzekeringen dekken diefstal, maar je kunt vaak ook kiezen voor een uitgebreidere dekking die schade door vallen of transport meeneemt. Let goed op de voorwaarden: sommige verzekeraars eisen bijvoorbeeld dat je fiets in een afgesloten ruimte staat als je hem thuis bewaart. Als je regelmatig in het buitenland fietst, is een verzekering met internationale dekking een aanrader.
Techniek en vaardigheden verbeteren
Mountainbiken is meer dan gewoon fietsen over een bospad. Hoe beter je techniek, hoe soepeler je rijdt en hoe leuker de trails worden. Wil je sneller en veiliger afdalen? Oefen dan je lichaamspositie en leer hoe je remmen optimaal gebruikt zonder grip te verliezen. Bochtenwerk is ook belangrijk: kijk altijd vooruit, houd je gewicht laag en leer je fiets te "leunen" in plaats van te sturen. En niet vergeten: hoe beter je conditie, hoe makkelijker de beklimmingen worden!
Respect voor de natuur en medefietsers
Mountainbiken is fantastisch. Maar het is belangrijk om rekening te houden met andere gebruikers van de paden. Blijf op de aangegeven routes, voorkom onnodige erosie en geef wandelaars en andere fietsers de ruimte. Veel MTB-trails worden onderhouden door vrijwilligers. Dus respecteer het werk dat zij doen door netjes te rijden en geen rommel achter te laten. Hoe beter we met de natuur omgaan, hoe langer we kunnen genieten van mooie routes!
Op dit moment is het best koud hier, het lijkt wel herfst. Vandaag dikke onweersbuien. Gelukkig zijn de voorspellingen voor aankomende week beter en kunnen we weer mooi weer verwachten.
Twee weken geleden was er bij Phoneo een groep op bezoek uit Sneek. Tijdens die week hebben er ook weer een aantal samenwerkingen plaats gevonden.
Op de dinsdag kwam er een delegatie met Henk en mij meelopen en hebben we huisbezoeken afgelegd.
We hebben vier gezinnen bezocht. Het waren fijne bezoeken, we mochten voor de mensen bidden en het mooie was dat de kinderen vakantie hadden dus die waren ook thuis. De groep was aardig onder de indruk, er komt veel op ze af. Vele indrukken gaan mee terug naar Nederland. Ze vertelden ook dat het bijzonder is om alles met eigen ogen te zien, te ruiken, te proeven! Dat is toch heel anders dan een verhaaltje lezen of foto’s te zien.
De dag sloten we af met een ijsje in het park en brachten we de groep terug naar de kerk. Met zijn allen kijken we dankbaar terug op deze mooie dag.
Op de woensdag ging ik naar Phoneo toe om samen met Pauline en Ilja (medewerkers van Phoneo) en een gedeelte van de groep naar Petelea te gaan.
Petelea is een dorpje waar veel zigeuners wonen. Dit bezoek heeft heel veel indruk op mij gemaakt. De mensen leven hutje mutje op elkaar en ze leven in grote armoede. Veel gebroken gezinnen.....
De dagelijkse problemen zijn overweldigend. Een groot gedeelte van de dag gaat op aan het maken van zorgen. Zorgen over de staat van het huis (kapotte ramen, geen deuren, lekkend dak), zorgen over energiekosten, medicatiekosten en ga zo maar door.
We lopen de wijk door en gaan bij sommige huisjes naar binnen. Er zijn veel kinderen op straat, ook hier hebben ze vakantie en al zouden ze geen vakantie hebben zijn er ook veel kinderen omdat ze niet naar school gaan, om allerlei redenen.
Het aanstaande kidscamp maakt de kinderen enthousiast en ze kijken er naar uit.
De zigeunerwijk van Petelea ligt op een heuvel en dat betekend dat we wel een stukje omhoog moeten klimmen. Bovenop de heuvel is een begraafplaats en daar eten we onze lunch en genieten we van een prachtig uitzicht.
Na de lunch gaan we verder de heuvel over want achter de heuvel zijn ook nog een aantal huisjes. Ilja vertelde dat het een hele poos heeft geduurd voordat ze er achter kwamen dat daar ook nog huisjes zijn.
En ook hier wonen de mensen onder erbarmelijke omstandigheden, geen elektriciteit, geen stromend water en überhaupt geen douche of wc. We komen daar een meisje tegen die ook mee gaat op kamp en we mogen haar die middag meenemen naar Casa Ana.
Casa Ana is een project van Phoneo in Petelea en draait helemaal om de begeleiding van
kinderen die thuis aan alles gebrek hebben. In het inloophuis kunnen ze spelen en krijgen ze een goede maaltijd. Casa Ana is een thuis voor hen, een plek waar ze terecht kunnen met hun verhalen, belevenissen en verdriet.
In een omgeving die zich kenmerkt door wanorde biedt Casa Ana veiligheid en structuur. Kinderen leren op een positieve manier met elkaar om te gaan. Het recht van de sterkste geldt hier niet! Ze ervaren hoe fijn het is om samen afspraken te maken en je daar ook aan te houden.
De kinderen kunnen in bad en krijgen schone kleren.
Casa Ana biedt een stukje plaatsvervangende ouderlijke zorg. Omdat elk kind recht heeft op zorg en aandacht.
Ook als de eigen ouders, om welke reden dan ook, niet in staat zijn die te geven.
Na het bezoek aan Casa Ana brengen we het meisje weer naar huis en op de terugweg gaan we nog even op bezoek bij een gezin.
Al met al was het behoorlijk indrukwekkend deze dag en het laat me niet los, zeker ook na het kamp van vorige week. Hoe de kinderen zo’n fijne tijd gehad hebben op het kamp, in een veilige omgeving.
Het bezoek aan Petelea gaat zeker een vervolg krijgen, het is mooi om samen met de collega’s van Phoneo iets te kunnen betekenen voor de ander die leeft onder erbarmelijke omstandigheden.
Diezelfde week was ik (Henk) op donderdag samen met Lavinia en een deel van de Sneek groep op bezoek in Apalina. Apalina is een zigeunerwijk aan de rand van Reghin, Net als in Petelea zijn de omstandigheden hier schrijnend. We hebben een aantal gezinnen bezocht. We kwamen ook bij een gezin waar de moeder niet in beeld was. Haar broer van vijftien zorgt voor haar drie kleine kinderen. Ook in Apalina heeft Phoneo een huis waar Lavinia wekelijks een kinderprogramma heeft. We hebben de kinderen daar mee naar toe genomen om ze in bad te doen en schone kleren aan te trekken. Daarna hebben we ze weer thuis gebracht.
Ook uit Apalina gaat er een aantal kinderen mee op kidscamp dus dit was voor mij een mooie gelegenheid om alvast met hen kennis te maken.
Op zondagochtend 4 mei is het dan zover. We gaan op Kidscamp. Om 9 uur worden de kinderen opgehaald in Petelea en Apalina. Er gaan 47 kinderen mee.
Een aantal kinderen heeft een tasje met kleren bij zich. De kinderen die bij mij in de bus zitten komen allemaal zonder bagage. Bij aankomst op het kampterrein krijgen alle kinderen een tas met kleren in hun maat, alsook een fles om te drinken en een tasje met shampoo, tandenborstel, tandpasta en een handdoek.
Het thema van het kamp is: “Wij hebben een God die leeft”. Het kamplied is: “Mijn God is niet van hout”
Alle kinderen zijn verdeeld in groepen en Lavinia en ik hebben samen een groep van 10 kinderen uit Apalina onder onze hoede. Al heel snel heb ik een goede band met hen. De kinderen hunkeren naar een liefhebbende vader en naar een stuk veiligheid. Het is hartverscheurend als ik stukjes bij beetjes hun thuissituatie hoor.
Na het kamp ga ik Lavinia helpen bij het programma voor de kinderen van Apalina.
De kinderen hebben echt genoten op het kamp, van de worship, de knutselactiviteiten, de spellen en natuurlijk het kampvuur op de laatste avond.
Het was een heel bijzonder kamp en het heeft ons veel gedaan. Het was ook lastig om de kinderen weer naar huis te brengen……
Hierbij een filmpje van het kamp:
Ik ben de HEERE, uw God,
Die u leert wat nuttig is
Die u leidt op de weg die u gaan moet
Jesaja 48:17
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer 12 april dus de hoogste tijd voor een nieuwe blog. De eerste van dit jaar.
Op dit moment schommelen we een beetje tussen de winter en de lente. Twee weken geleden hadden we bv prachtig lente weer en was het ook heerlijk om in de tuin te werken. De bollen in de grond beginnen te groeien, en het gras moest ook alweer gemaaid worden. Maar deze week werden we ineens weer verrast met een winters weertje. Het begon weer te vriezen in de nacht (beetje zielig voor de bloemen [e-1f60a]) en gisteren heeft het de hele dag gesneeuwd. Nu vind ik het best leuk als het sneeuwt, maar begin april zit ik daar toch niet meer zo op te wachten. Het mooie lenteweer is gelukkig weer in aantocht want volgende week verwachten ze temperaturen boven de 20 graden.
Januari was een lastige maand, 15 januari was de sterfdag van Daan, alweer een jaar geleden, maar het voelt nog als de dag van gisteren.
In januari hebben we ook een dierentuin in Roemenië bezocht, voor mij de eerste keer. De entree is heel goedkoop, rond de 7,5 euro. De dierentuinen zijn toch niet te vergelijken met de dierentuinen in Nederland. De omstandigheden waarin de dieren leven is best wel triest. De olifanten stonden binnen, ze zagen er gestrest uit. Best zielig. De flamingo’s stonden ook binnen, zoveel flamingo’s op elkaar in een hok waar verder niks was. Er was ook een klein veldje waar veel ooievaars waren. En zonder net oid. En dat in januari, ws zijn de veren zo behandeld dat de ooievaars niet meer weg kunnen vliegen. Was ook zo bizar zoveel ooievaars bij elkaar in januari….Geef mij dan de dierentuinen in Nederland maar.
In februari ben ik twee weken naar Nederland geweest. Voor die tijd was het nog spannend of mijn rijbewijs op tijd klaar zou zijn (zie vorige blog) maar die was gelukkig op tijd klaar). Maar in Nederland toch het meeste met openbaar vervoer gedaan omdat ik niet elke dag een auto tot beschikking gehad. Het was fijn om familie en vrienden weer te zien en natuurlijk nog even bij mijn vorige werk op bezoek geweest. Wat is er daar ook veel veranderd in anderhalf jaar, maar het was erg gezellig. Verder heb ik die twee weken niet veel gedaan, vooral ook rustig aan gedaan en veel uitgeslapen [e-1f60a]. En ik werd zowaar verrast met een flink pak sneeuw. Dus hup naar buiten om foto’s te maken en lekker door de sneeuw te lopen, heerlijk dat krakende geluid van de sneeuw. Zoveel sneeuw hadden we thuis nog niet gehad deze winter. Ik zou die dag nog met Natasha de stad in, maar ja in Nederland is dan gelijk alles in rep en roer en viel al het openbaar vervoer uit dus ging dat helaas niet door.
Eind februari was er bij ons in de kerk een conferentie van vrijdag tot en met zondag. Marius en Adina en hun dochter Sameah hebben toen een aantal dagen bij ons gelogeerd omdat Marius ging helpen bij de conferentie. Was erg fijn om samen wat tijd door te kunnen brengen.
In maart hebben we een hele drukke maand gehad met allerlei bezoekjes.
Jitske en ik zijn weer op bezoek geweest bij de mevrouw die woont in het verzorgingstehuis in Glodeni. Ze was begin februari jarig maar door de bezoekjes aan Nederland was het er nog niet van gekomen om haar te bezoeken. Ik had een appeltaart gebakken voor haar en haar kamergenoten en we hadden een aantal Libelles voor haar meegenomen. Omdat ze Nederlands spreekt kan ze die prima lezen en ze was er dan ook erg blij mee.
Veder is het bestuur geweest en er was bij onze collega organisatie Phoneo een groep Amerikaanse vrouwen op bezoek. Meer daarover kunnen jullie lezen in onze nieuwsbrief. Willen jullie deze ook ontvangen stuur dan even een berichtje dan zetten we jullie op de mailingslijst. Er staat ook informatie in over de kinderclub waar Henk en Jitske op dit moment mee bezig zijn.
Ook zijn Jurriën en Margreet op bezoek geweest. We hebben een goede week met elkaar gehad. Ze zijn mee geweest op huisbezoeken en ook naar ons inloophuis Adăpost. Ze hadden al veel verhalen gehoord van Fred en Jitske maar om het dan ook zelf te ondervinden hoe het hier is was toch wel heel bijzonder voor hun.
Het is fijn om bezoek uit Nederland te ontvangen en wat te kunnen laten zien en delen over ons leven hier. Zelf zien, ruiken dat is toch anders dan horen van verhalen.
Eind maart zijn we naar Câmpina geweest om de eerste verjaardag van Sameah te vieren, we genieten zo van haar!
Henk is begin april nog een week naar Nederland geweest om de verjaardag van Mats te vieren.
Na Pasen (dit jaar valt Pasen gelijk in zowel Nederland als Roemenië) hebben we een week vakantie en daarna staat het eerste kinderkamp alweer op het programma. Begin mei gaan we weer mee met het kinderkamp van Phoneo. Daarover meer in ons volgende blog.
We wensen iedereen gezegende Paasdagen toe! Bedankt voor jullie steun in welke vorm dan ook.
U zij de glorie, opgestane Heer!
U zij de victorie, nu en immermeer.
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Vandaag is het 31 december, de laatste dag van het jaar en dan ook de laatste blog van 2024. Rond de feestdagen in december wordt er vaak terug gekeken naar het afgelopen jaar.
Het jaar 2024 begon dramatisch voor ons vanwege het overlijden van onze grote kleine vriend Daan. Onze wereld stond op zijn kop en we kwamen terecht in een rollercoaster. We missen hem ontzettend. Vanavond/vannacht komen veel mensen bij elkaar om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen, en dat is ook goed, maar ik zie er zo tegenop. Het wachten is nog steeds op het definitieve rapport van het NFI, en wie weet wat er allemaal nog op ons afkomt…...
Oudjaarsavond betekend ook dat dat alweer de tweede oudjaarsavond is in Roemenië. Qua werk kijken we terug op een mooi jaar, waar we na de zomervakantie dingen hebben veranderd in het programma waar we zeer enthousiast over zijn. Meer daarover is te lezen in ons vorige blog.
Nu nog even over de laatste maand van het jaar. December was een drukke tijd voor ons. Onze Chris uit Amsterdam was een weekje over om samen met ons pakjesavond te vieren.
Helaas hadden we ook te maken met een aantal griepgevallen en daardoor lag in de eerste week het werk een beetje stil.
Henk en Fred zijn 5 december op weg gegaan naar Nederland om de schoenendozen op te halen bij onze thuisgemeente De Rank. Er waren in totaal 90 schoenendozen ingeleverd en we hebben de kinderen hier in Solovăstru er erg blij mee kunnen maken. Nogmaals bedankt voor jullie medewerking namens ons allen!
Verder kregen we bezoek van Albert, en Mats en David en zij hebben ons heel goed geholpen met de activiteiten in de laatste week voor kerst.
We hebben in het dorp zo’n 160 kerstpakketten uitgedeeld. Allemaal weer blijde gezichten, fijn dat we dat ook dit jaar weer konden doen.
Ook was er de kerstmaaltijd van ons inloophuis Adăpost. Deze keer in ons zendingshuis. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. De kinderen van de kidsclub hebben die middag hun kerstspel opgevoerd voor de bezoekers van Adăpost. De mensen waren ontroerd en er viel hier en daar een traan. En vrijdag was er het kerstfeest met de kinderen van de kidsclub. Er waren ook een aantal ouders en familie aanwezig.
Op zaterdag was er de laatste activiteit van het seizoen, het uitdelen van de schoenendozen. Zoals eerder genoemd een groot succes.
Nu hebben we twee weken vakantie. De kerstdagen hebben we doorgebracht met vrienden en we hebben een goede tijd gehad met elkaar.
Gisteren zijn we naar Targu Mures geweest voor het verlengen van mijn rijbewijs. Wat een gedoe is dat zeg….je moet eerst langs de huisarts voor een verwijsbrief. Daarmee zijn we naar de polikliniek in Reghin gegaan en volgens de regels moet je wel langs een stuk of zeven dokters, waaronder een psycholoog en een neuroloog. Maar in de praktijk gebeurd dat vaak niet. Ik heb twee dokters gezien ( onder andere ogentest) en toen was het klaar. Alle stempels binnen, ach ja, in Roemenië zijn ze soms zo streng wat regels betreft, maar dit ging zo soepel.
Gisteren dus naar TGM naar het politiebureau, we dachten dat we alle papieren in orde hadden maar moesten we toch nog naar een andere bureau voor een ander papiertje en dan terugkomen. Dit omdat het gaat om een Nederlands rijbewijs wat omgezet moet worden in een Roemeens rijbewijs. Op dat bureau zeiden ze dat per 1 januari de regels veranderd zijn en dat de papieren eerst naar Boekarest moeten en dan nog naar Nederland omdat de gemeente die mijn rijbewijs heeft afgegeven moet controleren of de gegevens kloppen. En als dat geregeld is kunnen we de papieren weer ophalen en weer terug naar het politiebureau. Nou ja, we gaan het zien, komt vast wel goed.
Vanmorgen nog oliebollen gebakken, en voor de eerste keer zijn ze best goed gelukt [e-1f60a].
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in welke vorm dan ook! We wensen jullie voor 2025 wijsheid, geluk, liefde en veel zegen toe.
Vrede van God, de vrede van God
De vrede van God zij met jou
Vrede van hem, vrede van God
De vrede van God zij met jou
Dank en gebedspunten:
*voor kracht in de situatie rondom het onderzoek naar het overlijden van Daan
*voor wijsheid in het nieuwe jaar
*dank voor alle activiteiten die we hebben mogen houden
Het nieuwe seizoen is alweer twee maanden aan de gang, tijd voor een nieuwe blog.
Een nieuw seizoen betekent terugkijken naar het vorig seizoen en vooruit kijken naar wat het komend seizoen ons zou kunnen brengen. We hebben met het team overlegd hoe het afgelopen seizoen is verlopen, wat ging goed en wat kan misschien anders.
Zo hebben we het uitdelen van de voedselpakketten in een andere vorm gestoken. Er zijn zo’n tien gezinnen in het dorp die sowieso onder de armoede grens leven en die gaan Jitske en ik regelmatig bezoeken en dan krijgen ze ook een voedselpakket. Een pakket waar ze ook echt wat aan hebben. Je kunt denken aan olie, bloem, suiker, melk, eieren, aardappels, margarine, jam, pasta, rijst, bouillon, tandpasta etc. We vragen de mensen naar het inkomen en naar ratio krijgen ze dan een pakket van ons. Omdat er verschillen zitten in de hoogtes van de uitkering die de gezinnen krijgen hebben we een bezoek gebracht aan de sociale werkster op het gemeentehuis hier in het dorp.
Daar werd ons wel duidelijk waarom de één meer en de ander minder sociale hulp krijgt. Het is hier ook nog zo dat de gezinnen met kinderen een bijdrage krijgen van de scholen, we willen dan ook nog een bezoek gaan brengen aan de school om daar in gesprek te gaan.
Het geeft zoveel energie en zoveel vreugde om de mensen op deze manier te kunnen helpen. Om er voor ze te zijn, naar hun verhaal te luisteren en te kunnen ondersteunen met een pakket.
Het uitdelen van de pakketten is het niet alleen, alles moet ook nog goed vastgelegd worden. Er moeten contracten gemaakt worden waarop precies moet staan wat er in het pakket zit en dat moet weer kloppen met de aankoopbonnen. De mensen moeten er ook voor tekenen. Er komt met het werk veel administratieve rompslomp bij kijken wat veel tijd kost. Jitske en Henk zorgen ervoor dat alles goed wordt ingevoerd in de computer en dat alles kloppend naar de boekhouder kan.
We zijn ook begonnen met het moeder en baby project. Er zijn een aantal moeders in het dorp die niet genoeg inkomen hebben om bv luiers en/of babyvoeding te kopen en die ondersteunen we waar nodig. En daarbij komt ook nog dat ze ook niet gezond en voldoende eten en daarom ook geen borstvoeding hebben voor de baby. We hebben één van de gezinnen geholpen met een babybedje.
Jitske en ik bezoeken ook een mevrouw in het dorpje Glodeni. Zij heeft MS en woont in een “verpleegtehuis”. Ze is getrouwd geweest met een Nederlander en spreekt dan ook Nederlands. De omstandigheden zijn niet zoals in Nederland, ze is de enige in het tehuis die alleen een lichamelijke beperking heeft. De rest heeft psychische klachten of bv een verstandelijke beperking. Fijn om haar te kunnen bezoeken, ik had een rookworst voor haar meegenomen uit Nederland ze zei nl dat ze daar wel zin in had [e-1f60a]. Ze denkt nog vaak terug aan de tijd dat ze in Nederland heeft gewoond.
Eind september, begin oktober zijn we voor verlof naar Nederland geweest, nadat ik eerst mijn verjaardag heb gevierd. Mijn eerste in Roemenië. Samen met vrienden heb ik een prachtige dag gehad. Het verlof in Nederland was ook fijn. Fijn om familie en vrienden te ontmoeten en daar waar mogelijk was onze sponsors. Ook was het fijn om de diensten bij te wonen van onze thuisgemeente. De startzondag was een mooi begin van ons verlof.
Inmiddels zijn we alweer vijf weken terug in Roemenië.
We hebben een paar drukke weken achter de rug. Allereerst is het bestuur op bezoek geweest, we hebben een goede tijd met elkaar gehad. Gesproken over het werk, over het leven in Roemenië en ook quality time met elkaar doorgebracht.
Henk is samen met Fred naar een conferentie in Oradea geweest.
Verder was er bij Phoneo twee keer een groep op bezoek, de eerste groep kwam uit Duitsland en de tweede groep kwam uit Ureterp.
Van beide groepen heeft er een delegatie bij ons in het dorp gewerkt.
De groep uit Duitsland is aan het werk geweest in het Blok. Ze hebben daar een appartement geverfd en wat herstel werkzaamheden gedaan.
De groep uit Ureterp zijn bij een aantal huisjes geweest om ook te verven en herstelwerkzaamheden uit te voeren. De glimlach op de gezichten van de mensen uit het dorp is onvergetelijk. Zo dankbaar waren ze.
Afgelopen week hebben we één van de moeders van het babyproject opgehaald uit het ziekenhuis. Haar zoontje heeft daar een aantal dagen gelegen met bronchitisklachten en ze had geen vervoer naar huis. Bijzonder om het ziekenhuis van de binnenkant te zien. Moeders zijn verplicht om bij de kinderen in het ziekenhuis te blijven ongeacht hoe de thuissituatie is.
Vrouwen zijn ook verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Vaak liggen ze met meerdere op 1 kamer te bevallen, de vaders mogen dan ook niet bij de bevalling aanwezig zijn.
Bij Adăpost hebben we fijne middagen. Het bezoekersaantal is wat aan het stijgen en het is fijn om ook hun een fijne tijd te kunnen geven dmv spel, een gesprek, een goede maaltijd en een stukje te delen uit Gods woord. Buiten dat we mooie dingen meemaken in Adăpost hebben we ook zorgen over een aantal deelnemers en zijn we met elkaar in gesprek hoe we hen op de beste manier kunnen helpen.
De winter is in aantocht en dat betekent dat de tuin winterklaar is gemaakt. Het gras is voor de laatste keer gemaaid, de bloembollen zitten weer in de grond en hier en daar zijn snoeiwerkzaamheden verricht. De stokrozen hebben nog lang gebloeid, omdat het zo lang mooi weer is geweest kwamen er steeds weer nieuwe knoppen aan. En onze kameraad Richard heeft het hek aangepast want die was toch wel behoorlijk gammel aan het worden. Dank je wel Richard!
Samen met Raymond en Ferdy ben ik begonnen om te proberen de Roemeense taal een beetje eigen te maken[e-1f60a]. Henk is onze begeleider en met een studie van de NHA hopen we wat op te kunnen steken zodat het ons gaat lukken om met de mensen een gesprek aan te knopen. Het mooiste is als je woorden gaat herkennen, het is echter geen makkelijke taal om te leren, maar we doen ons best.
De tijd vliegt en dat betekent dat we ook steeds dichter bij kerst komen. De voorbereidingen voor de kerstpakketten actie zijn in volle gang en ook de schoenendoosactie is van start gegaan. Bij onze thuisgemeente De Rank worden schoenendozen gevuld voor de kinderen hier in het dorp.
In december gaan Henk en Fred naar Nederland om de dozen op te halen. De hulpgoederen transporten rijden nog steeds niet en als je een firma vind die ze wel kan meenemen kost het zoveel papierwerk dat we er voor gekozen hebben om ze zelf op te halen.
Denk je van hé, daar wil ik wel aan meedoen dan moet je even contact met ons opnemen. Dan kunnen we je wat meer informatie geven.
En inmiddels wonen alweer meer dan een jaar in Roemenië. We kijken terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar met pieken maar ook zeker met grote dalen. We zijn dankbaar dat we ons hier thuis voelen maar het gemis van onze lieve Daan is nog steeds niet te bevatten. Ons gebed is dat er zo snel mogelijk een doorbraak komt in het onderzoek en dat er meer duidelijkheid komt.
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook!
Gebedspunten:
*Doorbraak in het onderzoek tbv het overlijden van Daan
*Schoenendoosactie
*Voldoende financiën voor de kerstpakketten actie
Dankpunten:
*Dat we hier prachtig werk mogen doen
*Dat we een goed verlof in Nederland gehad hebben
*Voor alle steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook
De Here zegent jou
en Hij beschermt jou
Hij schijnt zijn licht over jouw leven
Hij zal genadig zijn
en heel dicht bij je zijn
Hij zal Zijn vrede aan je geven
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat de vorige blog geschreven is. We schrijven regelmatig een blog en we hebben ook een nieuwsbrief. De nieuwsbrief is echt alleen werk gerelateerd en in de blog worden ook nog andere gebeurtenissen besproken die we in het dagelijks leven meemaken. Het kan dus zijn dat bepaalde zaken elkaar overlappen.
Het vorige blog ging over het kinderkamp van Phoneo en ik had beloofd om nog iets over ons eigen kinderkamp te schrijven. Echter twee dagen na ons kinderkamp gingen we naar Uppsala in Zweden voor de conferentie van Livets Ord en was het er nog niet van gekomen om een blog te schrijven.
Maar eerst hadden we op 9 juli de afsluiting van Adăpost, ons inloophuis. We hebben iedereen in Reghin opgehaald en bij het zendingshuis hadden we een bbq met elkaar. Vanwege de warmte zaten we binnen, buiten was niet te doen. De mensen vonden het geweldig, alsof ze op een bruiloft waren werd er gezegd. Zeer geslaagd dus.
Een terugblik op onze eigen kinderdagen:
Deze vonden plaats op 16-17 en 18 juli. Het thema van het kamp was Jozef.
Kinderen konden zich van te voren aanmelden, er was plek voor 30 kinderen. Het kamp werd gehouden in Jabenita. Daar is een mooi terrein, veel ruimte om te spelen en een overdekt gedeelte om te knutselen, te zingen, te luisteren naar het Bijbelverhaal etc. We haalden de kinderen om half tien op en aan het eind van de middag werden ze weer terug gebracht naar Solovăstru.
Iedere dag was er een Bijbelverhaal, knutselwerkje, spelletjes en ieder groepje kon zich alvast voorbereiden voor de bonte middag op donderdag.
Met het knutselen deden de kinderen erg enthousiast aan mee, zelfs de oudere jongens van 16-17 jaar. Elk knutselstukje had wel een link naar het verhaal over Jozef. De kinderen hebben ook een linnen tas versierd waarin ze hun knutselwerkjes aan het eind van het kamp mee naar huis konden nemen.
Er was een zeskamp, teambuilding spellen en natuurlijk waterspellen. En vooral die waterspellen waren fijn want het was erg warm die dagen. Dat maakte het ook dat de kinderen soms een beetje futloos waren……en dat is te begrijpen met die hitte.
De bonte middag was ook een groot succes en hebben we enorm gelachen met elkaar.
De eigenaren van het terrein (Adlersnest) zorgden voor het eten, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Al met al was het een geslaagd kamp en bedanken we de vrienden uit Nederland die speciaal voor het kamp naar Roemenië waren gekomen om ons te helpen!
Na het kamp hadden we nog 1 dag om ons voor te bereiden op onze reis naar Zweden. Voor de kinderdagen was de auto nog naar de garage geweest voor een check. En dat was maar goed ook, er moest wel wat gerepareerd worden. In Roemenië kan het de gewoonte zijn dat je de onderdelen die vervangen zijn mee krijgt naar huis. Ze worden dan in je kofferbak gestopt, puur als bewijs dat er wel degelijk iets gebeurd is. Gelukkig hadden wij dat niet [e-1f60a].
In Uppsala hebben we een toffe conferentie gehad. Mooie worship, goede sprekers en ook bijzondere ontmoetingen. We kijken er met grote dankbaarheid op terug. Was ook fijn om Erik nog even te zien die we in Roemenië ontmoet hebben. Roemenië kwam ook een aantal keren terug tijdens de diensten. Er zijn twee jongens uitgezegend die als zendeling in Roemenië gaan werken en er zijn plannen om vanuit Livets Ord een Bijbelschool te gaan starten in Roemenië.
Nog even over de worship, er is één lied wat ik graag met jullie wil delen, dat het een bemoediging mag zijn voor jullie allemaal!
Na de conferentie hebben we nog vakantie gevierd. Genoten van het prachtige land. We zijn echt wel grote fans van Zweden. We zijn dankbaar dat het mogelijk was om deze reis te maken!
Op de terugreis kwamen we praktisch langs Auschwitz en hebben we een bezoek gebracht aan het voormalig concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Dat was kippenvel tot op het bot, zo ontzettend indrukwekkend, met geen pen te beschrijven.
Dit mag echt nooit vergeten worden!!
De rest van augustus hebben we nog vakantie, dat betekend dat we nog een week te gaan hebben voordat we weer aan het werk gaan. We gaan morgen weer naar onze vrienden in Campina. Zondag wordt onze bonuskleindochter opgedragen. Op de terugweg willen we de Transfagarasan gaan rijden. Volgens de makers van het programma TopGear de mooiste weg van Europa. Er is daar ook grote kans dat je bruine beren tegenkomt. Ik ben benieuwd of we er een paar gaan zien…..
Er was laatst hier in ons dorp nog een bruine beer gesignaleerd.
Op 2 september gaan we weer aan het werk en we zijn al een beetje aan het brainstormen over het komend seizoen. Zijn er misschien dingen die anders kunnen? Moeten activiteiten anders ingevuld worden of gaat het goed zoals het gaat? Het is goed om daarover met onze collega’s in gesprek te blijven. We kijken er naar uit wat komend seizoen ons brengen zal.
Verder zijn we al aan het voorbereiden voor ons verlof naar Nederland. We zullen van 20 september tot en met 6 oktober in Nederland zijn. De bedoeling van dit “officiële” verlof is om de sponsors te bezoeken en een beetje te netwerken. En uiteraard om familie en vrienden te bezoeken. Het zal niet haalbaar zijn om iedereen te bezoeken, maar we doen ons best.
We willen jullie bedanken voor jullie support in welke vorm dan ook.
Dankpunten:
*voor de mooie reis naar Zweden
*voor het werk wat we hier mogen en kunnen doen
Gebedspunten:
*voorbereiding voor het verlof naar Nederland
*voor het nieuwe seizoen
*voor het onderzoek wat nog steeds loopt ivm het overlijden van onze kleinzoon Daan.
God is trouw
Zijn plannen falen niet
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Op de één of andere manier kon ik me er niet toe zetten. Maar nu is het toch weer hoog tijd om jullie mee te nemen in een nieuw stukje van ons avontuur.
Het vorige blog eindigde toen het bij ons Pasen was. Daarna hadden we een weekje vakantie en zijn we naar Câmpina geweest om vrienden te bezoeken.
De eerste dag hebben we een bezoek gebracht aan Târgoviște. Kenmerkend in deze stad is de Chindiatoren. Bovenop de toren heb je mooi zicht op de ruïnes van het prinselijke hof. En daarachter ligt het Chindiapark. Târgoviște staat ook bekend om de executie van Ceaușescu en zijn vrouw.
We hebben onze bonuskleindochter ontmoet en dat was wel heel bijzonder. Wat een mooie meid en haar ogen zo helder open.
In Roemenië kennen ze geen kraamhulp. Als je dat wilt moet je zelf iemand regelen die je komt helpen. Of je kunt iemand inhuren die je komt helpen als je bv problemen hebt met borstvoeding geven. Daar betaal je dan een bepaald bedrag voor, voor de tijd die ze zijn geweest.
Na de geboorte heeft de vrouw twee jaar zwangerschapsverlof. Heeft zij geen baan en dus ook geen inkomen maar de partner wel dan heeft die twee jaar zwangerschapsverlof. Na de twee jaar is je werkgever verplicht om je weer aan te nemen.
Verder hebben we bezoek gebracht aan andere vrienden en op vrijdag hebben we Jeroen geholpen om de maaltijden rond te brengen. Dat vond ik wel heel bijzonder. Eerst bij Luminita in de keuken gekeken en hebben we haar geholpen met inpakken. Er worden zo’n 70 porties gekookt. We kwamen bij zigeunerwijken waar Henk veel gewerkt heeft toen hij zijn eerste periode in Roemenië woonde. Ik had er al wel veel over gehoord maar om er dan ook te zijn en een stukje te kunnen bijdragen was fijn om te doen. Na tien jaar waren de mensen zo blij om hem weer te zien. Er werden herinneringen opgehaald en het was mooi om te horen wat Henk betekend heeft voor de mensen in de periode dat hij daar werkzaam was.
Al met al hebben we een hele mooie week gehad in Câmpina.
We zijn bij een rommelmarkt geweest georganiseerd door Adél en Attila Toth. Zij hebben een kindertehuis in Peris. Daarbij hebben ze een tweedehands winkel om zo inkomsten binnen te halen voor het kindertehuis. Zij krijgen ook veel spullen uit Nederland oa van De Graanschuur in Hoogezand en bv van Gain. Gain is een christelijke organisatie uit Nederland en op hun website staat te lezen : Help Roma kinderen dromen. Vanuit De Graanschuur werken ze ook wel samen met Gain als het gaat om de hulpgoederen transporten naar Roemenië. Echter is dat op dit moment moeizaam omdat alles tegen wordt gehouden bij de Roemeense grens. We hopen en bidden dat daar gauw een oplossing voor komt.
Ondertussen begint er van alles te bloeien en te groeien in de tuin. De struiken pioenrozen zijn ontzettend mooi. De stokrozen komen uit en de druivenrank doet ook goed zijn best.
De frambozen struiken worden ook heel groot en tot onze verbazing ontdekten we ook nog dat we twee kersenbomen in de tuin hebben staan. Henk krijgt het druk met jam maken!
De moestuin slaan we over, dat gaan we volgend jaar wel oppakken. De bermbloemen zijn gezaaid, hier en daar komt er al wat op, we gaan zien wat er uiteindelijk uit gaat komen van al die bloemzaadjes die we gezaaid hebben.
We hebben een bijzondere ontmoeting gehad met een aantal jongeren in onze kerk. We kwamen met elkaar in gesprek en 1 van de jongeren, Erik, vroeg aan Henk of hij uit Zweden komt omdat hij een vest aan had waar de Zweedse vlag op staat. Henk vertelde dat hij op en top Zweden fan is en Erik vertelde dat hij uit Zweden komt. Om een lang verhaal kort te maken, Erik zit op de Bijbelschool in Uppsala en wij zijn daar een paar keer geweest naar de Europe Conference bij Livets Ord. De kerk waar de bijbelschool gevestigd is. Dat gaf gelijk een klik en er werden telefoonnummers uitgewisseld. Er werd afgesproken om contact te houden en we zouden wel zien waar dit toe zal leiden. Erik en Ruben (één van de jongeren) waren met een groep al sinds begin van het jaar op outreach in Roemenië.
Tot onze verbazing kreeg Henk even later een appje van Erik, de ontmoeting en de kerkdienst hadden zoveel indruk op hun gemaakt dat ze nog graag een keer wilden komen voordat ze weer naar Zweden zouden gaan. Ze zijn 21/22 mei twee dagen geweest en hebben zowel bij Phoneo als bij ons projecten bezocht. Twee avonden hebben ze bij ons gegeten en we hebben een bijzondere tijd met elkaar gehad. We hebben oa gesproken over de conferentie, het was in eerste instantie niet de bedoeling om daar heen te gaan omdat we dan nog geen vakantie hebben. Maar de ontmoeting met Erik en Ruben was zo bijzonder dat we sterk het gevoel hebben dat we daar heen moeten. We hebben de plannen omgegooid en de laatste week van juli gaan we naar Zweden om de conferentie bij te wonen. Het leuke is ook nog dat de pastor van Livets Ord, Joakim Lundqvist, afgelopen Opwekkingsconferentie heeft gesproken bij de jeugd.
Op 23 mei zijn Jitske en ik naar Nederland gevlogen. Ik heb daar een goede tijd gehad en het was fijn om familie en vrienden te ontmoeten. Een dienst bij te wonen van onze thuisgemeente De Rank en bij de bewoners op bezoek van De Capellastraat. En niet te vergeten het concert van Chris Tomlin in Ahoy, dat was echt heel gaaf!
Op 9 juni zijn we weer terug gevlogen samen met drie vriendinnen die graag willen zien waar wij wonen en werken en om iets van het land te zien. We zijn onder andere naar Brasov geweest en Prăpăstiile Zărneștiului. Het was een goede tijd met elkaar.
Ondertussen is het al aardig zomer hier, dit weekend verwachten ze 32 graden.
We werken toe naar de kinderkampen die er aan zitten te komen.
Aanstaande zondag (dit weekend is het trouwens Pinksteren bij ons) gaan Henk en ik mee met het kinderkamp van Phoneo. Een kamp van vier dagen inclusief overnachting in de buurt van Cluj.
En dan half juli zijn onze eigen kinderdagen. Drie dagen in Jabenita (alleen overdag), een dorpje naast Solovăstru.
Over de kinderkampen zal ik in een volgende blog wat vertellen.
De kinderen hebben bijna allemaal vakantie en dat duurt tot half september. Drie maanden dus.
De maand augustus hebben wij zelf vakantie en de planning is om rond 16 september naar Nederland te komen voor een verlof van ongeveer drie weken.
Your name is the highest
Your name is the greatest
Your name stands above them all
All thrones and dominions
All powers and positions
Your name stands above them all
Chris Tomlin – Holy Forever
Wilt u ons steunen? Dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Begin april was ons bestuur van Asociatia Immanuël ruim een week bij ons op bezoek. Het was fijn om elkaar weer te zien. We hebben gesproken over het werk, hoe staan we op dit moment in het werk, wat zijn de plannen voor de ‘toekomst” etc. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. Ook zijn ze meegeweest naar ons inloophuis, het was toen prachtig weer en hebben we heerlijk buiten gezeten met elkaar.
Die zelfde week was er ook een groep uit België. Zij logeerden bij onze collega organisatie Phoneo. Ze hebben een bezoek gebracht aan Adăpost, zij sponsoren sinds een paar jaar ons inloophuis vanuit hun gemeente. Ook met hun hebben we een gezegende tijd gehad, was goed om elkaar te ontmoeten.
In april ben ik ook een weekend naar Elpis (voorheen Ellel Ministries) geweest. Het onderwerp was deze keer omgaan met ongelukken en trauma’s. Er waren drie spreeksters uit Engeland en het was allemaal erg interessant. En dan ben je toch weer vaak in gedachten bij Daan. We missen hem ontzettend……
Op 1 mei, de Dag van de Arbeid is het een nationale feestdag in Roemenië. Iedereen is vrij en mensen genieten van een extra vrije dag. Vaak komen vrienden en familie dan bij elkaar en wordt er een bbq gehouden. Wij hebben deze dag nuttig besteed om in de tuin aan het werk te gaan. Het gras stond al weer aardig hoog dus moest nodig gemaaid worden. Verder hebben we een strook gemaakt waar we bermbloemen in hebben gezaaid.
Mooi om te zien hoe alles gaat groeien en straks ook bloeien in de tuin.
In een eerdere blog hebben we al verteld dat we het kinderwerk weer hebben opgestart en dat we een verkiezing hadden uitgeschreven voor een naam voor de club. De naam die daar uit is gekomen is: Copiii Tatălui (Kinderen van de Vader) We zijn op zoek gegaan naar een mooi passend lied om als clublied te gebruiken en we kwamen uit bij Kinderen van de Vader van Elly en Rikkert. Die hebben we vertaald in het Roemeens en Henk heeft met behulp van collega Fred en Jorrit, pastor van de gemeente waar we naar toe gaan een opname gemaakt die we gebruiken om het de kinderen aan te leren. Voor wie het wil horen: Copiii Tatălui - Jorrit, Fred, Henk (youtube.com)
Afgelopen week heb ik voor het eerst een begrafenis in Roemenië meegemaakt. De bijeenkomst was in de kapel bij de begraafplaats. Ik vond het bijzonder om mee te maken. Er waren twee ruimtes en toen we binnenkwamen was er al een bijeenkomst bezig. We dachten eerst dat we te laat waren, maar deze bijeenkomst moest er even “tussendoor” voordat de begrafenis begon waar wij voor kwamen. Alles was open en iedereen liep ook in en uit. De begrafenis die al aan de gang was ging volgens de Orthodoxe traditie. Eén van die tradities is dat na de begrafenis een maaltijd wordt aangeboden uit naam van de overledene in de hoop dat diegene daardoor in de Hemel komt. Erg bizar allemaal….
Toen de kist naar het graf werd gebracht kwamen er vier dragers naar binnen in hun werkkloffie (ze hadden net het graf gegraven) en namen de kist mee naar buiten alsof er een zak aardappels naar buiten werd gedragen.
Daarna kon de bijeenkomst beginnen waar wij voor kwamen. We waren er om afscheid te nemen van Emil, één van de vaste bezoekers van ons inloophuis Adăpost. De bijeenkomst was geen bijeenkomst op de Orthodoxe manier, toch was het bijzonder om mee te maken. Er werden wat liederen gezongen, de kinderen van Emil bleven de hele tijd rondom de kist staan. Ook hier kon iedereen weer in en uitlopen. De voorganger hield een korte preek en ook hier werd de kist door dezelfde mannen naar het graf gebracht. En het graf werd ook gelijk dichtgegooid waar iedereen nog bij was. Er waren ook bloemen, maar die bleven gewoon in papier. Wat je hier veel ziet zijn graftakken (zie de foto’s). Graven worden hier niet geruimd.
Dit weekend is het bij ons Pasen.
Pasen wordt in Roemenië op andere data gevierd dan in landen met een katholieke traditie. Dit komt omdat de Roemeense Orthodoxe Kerk de Juliaanse kalender volgt in plaats van de Gregoriaanse kalender. De andere kerken vieren ook Pasen. Alleen de Hongaren die in Roemenië wonen en de Katholieken hebben al Pasen gevierd.
Met name het Orthodox Pasen gaat gepaard met veel tradities en gewoontes.
Paaszaterdag is er om middernacht een lichtjestocht. Om twaalf uur steekt de priester de kaarsen aan van de gelovigen die daarmee een rondje om de kerk lopen. Vervolgens gaat de stoet naar het kerkhof waar de lichtjes bij de graven worden neergezet.
Tijdens deze dagen is het gebruikelijk dat zij elkaar begroeten met de uitroep “Hristos a Înviat!” (Christus is opgestaan!) en het antwoord “Adevărat a Înviat” (Hij is waarlijk opgestaan!).
De volgende dag (Eerste Paasdag) wordt er extra feestelijk gegeten. Een maaltijd waarbij lamsvlees niet mag ontbreken. Ook een vast onderdeel is de Cozonac, een kruising tussen cake en brood, een beetje zoals bij ons de Paasstol maar dan niet met krenten en rozijnen maar met chocolade en noten vulling.
Alle gezinnen die wekelijks een voedselpakket van ons ontvangen hebben deze week een extra groot pakket gekregen zodat ook zij iets feestelijks op tafel kunnen zetten. Zo ook de bezoekers van Adăpost, zij kregen ook een mooi pakket mee naar huis.
Bij ons in het dorp is er eerste Paasdag altijd een voetbalwedstrijd tussen een elftal met getrouwde mannen en een elftal met vrijgezellen.
Na Pasen hebben we een weekje vrij en gaan we vrienden bezoeken in Câmpina. We kijken er naar uit om ze weer te ontmoeten. Hoofddoel is om Marius en Adina te bezoeken. Zij zijn sinds twee weken de trotse ouders van Sameea, hun eerste kindje, ons bonuskleinkind!
U zij de Glorie opgestane Heer
U zij de victorie nu en immermeer
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De winter lijkt nu echt achter ons te liggen en de temperaturen vliegen soms omhoog. We genieten van het mooie weer.
In de tuin is het goed te zien dat de lente zijn intrede doet. Alles begint te groeien en te bloeien. De frambozenstruiken krijgen nieuw blad, de bloembollen gaan als een speer en zelfs de druivenrank, die we hebben gekregen van onze thuisgemeente, gaat uitlopen. De lege potjes staan al klaar in de camară ( voorraadkamer) om er straks frambozenjam in te kunnen doen.
Het was ook de bedoeling om een moestuintje aan te leggen, maar helaas is de grond daar niet echt geschikt voor, deze zit namelijk vol met stenen. Een optie zou zijn om de bovenste laag af te graven en er nieuwe grond op te storten, maar wat een gedoe. Ik heb daarom een moestuinbak besteld en hopelijk komt hij deze week binnen. Dan kunnen we beginnen met zaaien. Ben benieuwd, voor het eerst dat ik dat ga doen, maar dat komt vast goed.
Verder is het bankje wat ik (voor mijn jubileum bij de Zijlen) heb gekregen van collega’s in elkaar gezet, en hangt de mobiel van J ook al mooi in de tuin.
We hebben zelfs al een keer gepicknickt, bij de rivier die vlak bij ons huis ligt.
Je ziet hier veel bomen waarvan de onderkant van de stam met witkalk wordt behandeld. Dat wordt gedaan om de boomstam een extra beschermlaag te geven. De kleur wit weerkaatst ook het zonlicht. De stam blijft dus koeler wanneer hij wit is ‘geverfd’. Als een boom te warm wordt kan de schors openbreken. Door de witte kleur worden grote temperatuurverschillen op de stam voorkomen. Het helpt ook tegen bladluizen, mieren en andere insecten.
In Roemenië wordt op 1 maart Mărtișor gevierd. Het betekent letterlijk kleine maart. De komst van de lente wordt op die dag aangekondigd. De Roemenen bieden mărtișori aan aan hun geliefden. Ze worden voornamelijk aangeboden aan vrouwen en meisjes. Het zijn meestal kleine broches met daaraan een rood/wit lintje. Traditioneel worden ze gedragen voor een bepaalde tijd. Bij de Kaufland in Reghin stonden veel kraampjes waar je de mărțișori kon kopen.
Op 8 maart is het internationale vrouwendag, in Roemenië een soort Moederdag waarop vrouwen in het zonnetje worden gezet, vaak met een bloemetje. Ook dan vind je weer veel kraampjes waar bloemen worden verkocht. En binnenin Kaufland was het ook een bloemenzee. Maar de bloemen zelf zien er toch een beetje anders uit dan in Nederland. Je vindt veel bloemen in de winkel die al bijna helemaal zijn uitgegroeid, bijzonder dat dat nog verkocht wordt.
In het vorige blog vertelden we over de donatie die we hebben gekregen vanuit Nederland. We mochten ook nog een ander meisje helpen met luiers voor haar baby en twee jongeren mochten we een jongerenbijbel schenken. Zo prachtig om te zien hoe blij ze daarmee waren.
In maart was Henk een kleine week in Nederland. En omdat collega’s Fred en Jitske ook in Nederland waren stond ik er alleen voor samen met onze collega Radu. We hebben ons prima gered samen. Eind mei/begin juni ga ik zelf weer naar Nederland voor twee weken, ik kijk er naar uit om familie en vrienden weer te bezoeken. We hebben hier thuis Kees op bezoek gehad, was erg gezellig!
Zoals Diana net zei was ik (Henk) even in Nederland voor een bliksembezoek. Op donderdag naar Nederland gevlogen. Op zaterdag was ik samen met een aantal broers van De Rank naar de mannendag van de 4e musketier. Zondagmorgen naar de dienst in De Rank en daarna heerlijk geluncht bij Natasha en Georgios. Daarna David opgepikt en samen zijn we bij Mats op bezoek geweest. Dinsdagochtend samen met collega Fred op weg terug naar Roemenië. Er moest een auto
van Nederland naar Roemenië worden gebracht en dat was een mooie taak voor ons. De reis ging voorspoedig en na een overnachting in Tsjechië kwamen we woensdag rond de middag aan bij de Roemeense grens. Na een kwartiertje waren we de grens voorbij en konden we verder naar huis.
Tenminste, dat dachten we! We waren nog geen 500 meter de grens over toen de auto zei: “doe het zelf maar, ik stop er mee”. We dachten in eerste instantie dat hij misschien was warm gelopen door het stilstaan bij de grens dus we wachtten even een poosje en probeerden weer te starten. En warempel, hij deed het weer. Dus wij vol goede moed weer verder. Een kilometer of 10 verder bij een tankstation gestopt om te tanken. Toen we weer weg wilden startte hij weer niet. Ook niet na een poosje wachten. Uiteindelijk een monteur gebeld en die was er vrij snel en wist te vertellen dat de brandstofpomp in de tank het niet deed. Na veel geharrewar en heen en weer gebel uiteindelijk besloten dat we met een autoambulance verder zouden gaan naar huis. Die moest echter uit Reghin komen dus dat werd een poosje wachten. Hij was er om 12 uur ’s avonds. De auto opgeladen en vast gezet en toen richting Reghin. Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 thuis. 14 uur later dan verwacht!
Afgelopen weekend is op veel plekken het Paasfeest gevierd. Het mooie feest waarin we mogen gedenken dat Jezus is gestorven aan het kruis en na drie dagen weer is opgestaan! Voor ons was het dit weekend echter geen Pasen. Wij vieren hier het Orthodox Pasen en dat is pas op 5/6 mei. In één van de volgende blogs zal ik daar meer over vertellen.
We willen jullie bedanken voor de steun in welke vorm dan ook, een appje, een belletje of door middel van gebed, we waarderen het zeer.
In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog
Biddend om een nieuwe morgen
Om een toekomst vol van hoop
Ook al zijn er duizend vragen
Al begrijpen wij U niet
U blijft ons met liefde dragen
U die alles overziet
Sela
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Inmiddels zijn we al weer drie weken terug in Roemenië.
Zoals ik al in het vorige blog schreef is het fijn om weer in ons eigen huis te zijn. Eenmaal thuis merkten we hoe intensief de afgelopen periode is geweest en zit de situatie constant in onze gedachten.
We slapen veel en hebben tijd nodig om bij te komen.
Het overlijden van Daan is bijna onmogelijk om een plekje te geven. Het zal uiteindelijk verweven worden in ons leven. Daarover ontvingen we een mooi gedicht van een echtpaar uit onze thuisgemeente :
Verweven
Nooit loslaten of verwerken
niet zomaar verder gaan
We zullen je verweven
jij hoort bij ons bestaan
We komen er niet overheen
en kunnen het geen plekje geven
Omdat liefde ons verbond
zullen we met jou verder leven
Niet zoals we willen
maar wel zoals het kan
Met jou diep in ons hart
ons hele leven lang
Om even op andere gedachten te komen hebben we een bezoek gebracht aan Alba Iulia. Deze stad heeft een mooie vesting die we hebben bezocht. Het was prachtig weer, strakblauwe lucht en het was fijn om er even uit te zijn.
Het weer in Roemenië is op dit moment heerlijk, de bloembollen komen al boven de grond en het is zo fijn als het zonnetje schijnt. Morgen is de verwachting dat het 18 graden wordt. Wat moet dat wel niet worden als het hoog zomer is….
Er zijn wat aanpassingen in het huis aangebracht. Er stond in de keuken nog een oude houtkachel die eigenlijk in de weg stond, die hebben we er uit laten halen. Zo hebben we meer ruimte. En in de douche hebben we de douchecabine er uit laten halen zodat we ook daar meer ruimte hebben.
En dat levert ook een hoop puin op, en met name de stenen en tegels worden gewoon ergens gedumpt aan de rand van de weg. Er is hier in Roemenië niet echt een goed systeem wat afvalwerking betreft.
Verder pakken we langzamerhand het werk weer op, en dat geeft ook wel afleiding.
Zo ben ik (Henk) samen met Hoini en Jitske begonnen met de kinderclub. We hadden bij de dorpsschool uitnodigingen uitgedeeld en afgelopen donderdag waren er 38 kinderen. Wat een mooie opkomst.
We hebben gepraat over Psalm 8, over de grootheid van God en hoe Hij toch met ons kleine mensen een relatie wil. Komende weken gaan we kijken naar Petrus, in Roemenië één van de grootste der heiligen. Wij gaan juist zien dat Petrus ook maar een gewone man was die soms enorme blunders maakte. Natuurlijk hebben we ook veel gezongen en omdat het mooi weer was een leuk spel gedaan buiten.
De kinderen mochten allemaal een naam bedenken voor de kinderclub en er zaten leuke ideeën bij. Volgende week als er weer kinderclub is, dan wordt de winnaar bekend gemaakt.
We hebben uit Nederland geld gekregen om te besteden aan een project. Er is hier in het dorp een meisje die twee weken geleden bevallen is van een dochter. Geen geld voor luiers en ook geen geld voor voeding. We gebruiken een gedeelte van het geld om haar te sponsoren met de producten die ze nodig heeft.
Zo langzamerhand komen we dus weer een beetje in het ritme. De ene dag gaat het beter als de andere dag. Maar er gaat geen dag voorbij zonder dat we met onze gedachten bij Daan zijn. We missen hem ontzettend…….
Het is alweer een aantal weken geleden dat we onze laatste blog geplaatst hebben. En dat is niet zonder reden.
Op dit moment zitten we namelijk in een hele zware periode en daar willen we iets over vertellen.
Vier weken geleden is onze kleinzoon Daan van 2,5 jaar plotseling opgenomen in het UMCG. Al snel bleek dat het niet goed met hem ging en zijn wij de volgende ochtend in de auto gestapt en naar Nederland vertrokken.
Uiteindelijk is Daan maandagmiddag 15 januari in het bijzijn van zijn vader en moeder en de opa’s en oma’s overleden.
Ons hart is gebroken en we zijn lamgeslagen. Zo’n klein kereltje los te moeten laten is niet te bevatten en doet ontzettend veel pijn. We weten dat hij nu op een plek is waar het goed is, maar hem te moeten missen is zo ontzettend moeilijk.
De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgevonden. Het was een hele intensieve tijd in Nederland en het hele gebeuren zit constant in onze gedachten. Het laat ons niet los. Na de uitvaart zijn we nog twee weken in Nederland gebleven, puur omdat we niet de energie hadden om terug te rijden naar Roemenië.
Op zondag 4 februari zijn we weer terug naar huis gegaan. Met drie overnachtingen zijn we gisteren weer thuisgekomen. Het voelt fijn om weer in het huis te zijn wat zo thuis voelt voor ons.
We gaan per dag bekijken wat lukt en als het even niet wil dan is het ook goed.
We willen ook iedereen bedanken die meegeleefd hebben in welke vorm dan ook. Dat heeft ons erg goed gedaan.
Het jaar 2023 ligt alweer achter ons en we mogen ons nu richten op 2024.
Maar eerst neem ik u nog mee naar de laatste weken van 2023. Het waren bijzondere weken, waarin emoties zoals blijdschap en verdriet dicht bij elkaar lagen. Blijdschap vanwege het werk wat we mochten doen en verdriet omdat er mensen zijn overleden. Eén van de bewoners waarvoor ik 13 jaar een persoonlijk begeleidster mocht zijn is vlak voor kerst overleden. Onze band was zo sterk….. En het ongeluk wat in Oldehove is gebeurd op oudejaarsdag houdt me bezig. Ik heb daar ruim 23 jaar gewoond en het is zo triest allemaal. Van hieruit willen we dan ook iedereen die op welke manier dan ook betrokken is heel veel sterkte wensen.
En dan ons werk hier, Albert was inmiddels ook overgekomen uit Nederland om met name te helpen bij het uitdelen van de pakketten. Het was een zegen om hem in ons midden te hebben, Albert bedankt dat je er was!
Op vrijdag 15 december zijn de kerstpakketten bezorgd door de groothandel en konden we gelijk beginnen met uitdelen. We zijn eerst naar het dorpje Glăjărie gegaan om daar aan de plaatselijke Katholieke kerk 35 pakketten uit te reiken. De gemeente bezorgt deze pakketten dan zelf aan de mensen die het goed kunnen gebruiken. Ik was daar nog nooit geweest en we kregen een rondleiding in de kerk. Het was een leuk ontvangst.
Op de maandag erna zijn we het dorp ingegaan om de pakketten in Solovăstru uit te delen. Het was prachtig mooi weer die dag, het leek wel lente. Dat maakte dat er ook veel mensen op straat waren en we hadden mooie ontmoetingen. Soms gingen we ook met de mensen naar binnen en dan wordt je wel weer bevestigd dat het zo nodig is dat we dit kunnen doen. We willen dan ook iedereen bedanken die het mede mogelijk hebben gemaakt om dit uit te kunnen voeren.
Vanwege het mooie weer waren er ook mensen op straat bezig met het slachten van de varkens. Ik zal jullie de details besparen maar het was niet altijd even fris wat we zagen [e-1f60a].
Op dinsdag hadden we een kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost. Hoini, Radu en Maria hadden heerlijk gekookt en iedereen liet het zich goed smaken. Het was een gezellig samenzijn. Na afloop werd iedereen thuis gebracht omdat ze allemaal een kerstpakket mee kregen.
Op donderdag was het dan de dag voor de kinderen. Wat een feest was dat! Er waren al een paar jaar geen dozen uitgedeeld dus dit kwam als een totale verrassing. Wat een blijdschap bij de kinderen. Sommige dozen werden ter plekke open gemaakt, maar de meesten namen ze eerst mee naar binnen. En de blik in hun ogen, als je dat ziet kan je alleen maar dankbaar zijn. Dit was tevens ons laatste activiteit in 2023.
Op kerstavond hebben we via de livestream de dienst van De Rank meegekeken. Fijn om zo verbonden te zijn met elkaar.
We kregen ook een kerstkaartje van een gezin uit onze thuis gemeente en dat was zo fijn. Wel bijzonder trouwens hoe hier soms de post wordt bezorgd. Als de postbode het niet zeker weet wordt de post gewoon aan een andere Nederlander gegeven die in het dorp woont en dan komt het ook wel bij ons terecht. Bij het laatste transport van 2023 zaten er ook een verrassingsdoos vanuit De Graanschuur bij en een pakketje van het TFC, dank jullie wel!
Eerste kerstdag hebben we gevierd bij Fred en Jitske, samen met Richard en Hoini. Het was een hele gezellige avond, met uiteraard weer wat potjes Skyjo.
Tweede kerstdag zijn we vertrokken naar Boekarest voor een paar dagen. Lekker er even tussenuit en vooral om vrienden te ontmoeten. Sommigen hadden we al 6 jaar niet meer gezien.
Op woensdag zijn we het centrum van Boekarest in geweest. We zaten in een hotel in Otopeni, we gingen met de bus naar het centrum toe. Maar ja hoe check je dan in….onze pasjes deden het niet, maar we zaten inmiddels al in de bus. Toen kwamen er ook nog 4 controleurs aan, hadden wij weer. Gelukkig was die vrouw heel aardig en vol begrip en heeft ons goed geholpen. Het bleek dat we het pasje van onze Roemeense bankrekening moesten gebruiken. En dan betaal je 3 lei voor een ritje van een half uur. Dat is 60 cent.
Als eerste gingen we naar het parlementspaleis, Palatul Parlamentului. Dit paleis is gebouwd in opdracht van de Roemeense dictator Ceausescu. Het is het grootste gebouw van Europa. Er zit een hele geschiedenis aan de bouw van het gebouw, het is interessant om dat eens op te zoeken op internet en te lezen.
We kregen een rondleiding en we hebben in dat uur 5% van het gebouw bekeken. Wil je het hele gebouw zien (wat natuurlijk niet mogelijk is) heb je wel 18 uur nodig. Zo groot is het. Die dag was het ook prachtig weer en we konden zonder jas buiten lopen, en dat eind december. We hebben nog verder rondgewandeld in de stad. Boekarest is niet echt een mooie stad, erg grauw.
De volgende dagen stonden in het teken van bezoeken van vrienden in Câmpina. Wat was het fijn om elkaar weer te zien en eens lekker bij te praten.
En omdat we toch in de buurt waren kon een bezoekje aan IKEA niet ontbreken. We hadden nl nog wat spulletjes nodig voor in ons huis. En er zijn er maar drie in Roemenië, dus als je dan in de buurt bent……
We zijn ook bij de zoutmijn in Slănic geweest. Bijzonder om dat te bezoeken, leuk om dat een keer mee te maken. Ik vond deze mijn mooier als die in Praid die we hebben bezocht.
Oudejaarsavond hebben we ook gevierd met Fred en Jitske en Richard en Hoini. We gingen gourmetten, iets wat ze in Roemenië niet echt kennen. Je gaat dus niet naar de Jumbo of de AH en koopt vier pakjes en twee gratis [e-1f60a] maar je maakt alles zelf. Wel net zo leuk.
Vuurwerk stelde niet zoveel voor, na 5 minuten was alles wel afgestoken. Lekker rustig. We zijn nog wel even naar buiten geweest maar dat was dus van korte duur.
Als je mensen gelukkig nieuw jaar toewenst zeg je tegen elkaar La mulți ani, dat verklaart ook de titel van de blog.
We wensen jullie allemaal een gezegend nieuwjaar en alle goeds voor 2024. Dat het een jaar mag worden vol zegen en vreugde met dierbaren om jullie heen.
Het was voor ons een bijzonder jaar en we kijken er met grote dankbaarheid op terug. Iedereen bedankt voor de steun in welke vorm dan ook. We zijn vol verwachting wat 2024 ons brengen zal.
Ik immers, ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de voorgaande blogs. Het doet ons goed deze te lezen.
De vorige blog had als titel: De winter komt er aan. Alleen laat deze nog wel even op zich wachten. Nog steeds geen sneeuw, af en toe een beetje vorst maar dat is het dan ook wel. Het waait hier bijna nooit en dat vinden we niet erg [e-1f60a]. Dan voelt het allemaal wat prettiger aan. Zo ook vandaag, het was prachtig mooi weer, het zonnetje scheen, strakblauwe lucht, het was een mooie reden om de omgeving te verkennen.
Inmiddels is het proces van het invoeren van de auto afgerond. Het bezoekje bij de RAR duurde twee uur. Ze controleerden de lichten, de remmen en de CO2 uitstoot. Nadat alles goedgekeurd was kregen we te horen dat we na twee uur het officiële document op konden halen.
We hebben nu onze officiële nummerborden op de auto. We wilden graag een nummerbord met PAS, maar je gelooft het bijna niet, daar was geen één combinatie meer mee te krijgen. Dus dan maar iets met HDP (HenkDianaPas). Dat is wel gelukt. Fijn dat dit proces nu afgerond is. Weer een ding wat we kunnen afvinken op ons lijstje.
Gelijk een autovignet geregeld, dat is nl verplicht op alle tolwegen in Roemenië. Kosten zijn 28 euro per jaar. Het is te vergelijken met de wegenbelasting in Nederland. Benzine is hier ook een stuk goedkoper, dat ligt rond de 1,30.
We hebben voor het gas, elektra en water een contract afgesloten. Voor alles is er een apart contract afgesloten. Waar het voor de elektra en water vlotjes verliep, ging het voor het gas toch wat anders. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal goed gekomen. We merken wel dat we hier meer stoken dan in de flat in Hoogezand, maar dat is ook logisch met een oud vrijstaand huis in verhouding tot een flatje in Hoogezand.
Wat ik vergeten was te vermelden in het vorige blog is de nationale feestdag op 1 december. Dan wordt de eenwording van het land in 1918 gevierd. Het is een vrije dag voor iedereen, de meeste scholen en bedrijven zijn dan gesloten. Het wordt gevierd met militaire parades door het hele land. We zijn niet naar zo’n parade geweest, daar was het weer ook niet voor, misschien volgend jaar.
We hebben pakjesavond gevierd en dat was erg gezellig. Henk had een lekkere pan snert gemaakt (het was wel even zoeken naar prei, uiteindelijk gevonden in een kleine groentewinkel), we hadden cadeautjes en we hebben een spelletje Skyjo gespeeld. Een leuk spel, echt een aanrader. Al met al was het een gezellige avond.
Vorige week werd een varken geslacht bij de buren, ik lag nog op bed maar was dus gelijk wakker omdat het varken zo te keer ging toen hij geslacht werd. Vorige week toen we de voedselpakketten gingen rondbrengen zagen we een paar mensen achter een varken aan rennen. Deze was ontsnapt, en eigenlijk was dat best een komisch gezicht. Het duurde even, maar het is ze gelukt om hem te pakken te krijgen.
Op straat lopen er regelmatig zwerfhonden. Ze zijn soms gewond, ziek maar ook jong en gezond en toch hebben ze al een ellendig leven. Ze horen bij het straatbeeld en de meeste mensen zien ze niet eens meer. Er zijn best wel wat stichtingen die zich inzetten voor deze straathonden.
Ik ben voor het eerst naar de kapper geweest, ik vond het best spannend [e-1f60a]. Was nergens voor nodig, ik ben zeer tevreden.
Zoals beloofd zal ik nog wat vertellen over de traditionele gerechten hier in Roemenië.
Zo heb je Sarmale. Dit wordt beschouwd als HET nationale gerecht van Roemenië.
Het gerecht bestaat uit koolrolletjes gevuld met gekruid gehakt en rijst. De rolletjes worden gekookt in water met tomatensaus.
Papanași zijn gefrituurde donuts met een mix van zoete kaas, eieren en griesmeel. Beetje te vergelijken met de oliebollen in Nederland. Ze worden vaak geserveerd met jam en zure room. Wordt vaak gegeten als een toetje.
Cozonac is zoet brood. Het brood is zacht en is meestal gevuld met noten en rozijnen. En er zit cacao in.
Soep is bijzonder populair in Roemenië. Het zijn vooral maaltijdsoepen die goed zijn gevuld. Als je kiest voor Ciorbe de Perisoare krijg je een soep die veel lijkt op tomatensoep met gehaktballetjes.
Een andere soep is Ciorbe de Burtă, koeienmaag soep........dat is één van de populairste soepen.
Mamaliga is een soort maïsbrij (Polenta) die wordt vaak gecombineerd met andere gerechten zoals brânză (soort van kaas) en zure room. Dit wordt veel gegeten omdat het goedkoop is.
Ik moet zeggen dat mijn voorkeur toch echt uitgaat naar bv een heerlijke bord met hutspot.
Komende week werken we toe naar kerst. Vrijdag zijn de kerspakketten gekomen en die gaan we vanaf maandag rondbrengen in het dorp. We hebben dinsdag de kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost.
Woensdag komt de truck met de hulpgoederen uit Nederland en kunnen we donderdag de schoendozen uitdelen aan de kinderen in het dorp. De schoenendozen zijn verzameld door onze thuisgemeente De Rank. Dat zal de laatste activiteit zijn voor de kerstvakantie.
Tweede kerstdag gaan we voor een paar dagen naar Boekarest. We gaan dan tevens langs bij onze vrienden in Câmpina.
Hierover meer in onze volgende blog.
We willen jullie alvast Gezegende Kerstdagen toewensen en een hele fijne jaarwisseling! Bedankt voor jullie support het afgelopen jaar in welke vorm dan ook, het doet ons goed.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.
Jesaja 9:5
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De nachten worden kouder, de winter heeft zijn intrede gedaan. Alleen de sneeuw laat nog op zich wachten. We hebben wel een klein beetje sneeuw gehad, maar dat was dezelfde dag weer weg. In andere delen van Roemenië is er wel heel veel sneeuw gevallen, zoveel dat het zelfs op de Nederlandse televisie was te zien. We kregen dan ook verschillende appjes uit Nederland of we niet ingesneeuwd waren. Maar gelukkig was dat niet het geval. De plaatselijke bevolking is druk bezig om het houtvoorraad op peil te krijgen voor de winter. Er wordt hier veel gestookt op houtkachels.
Ook is de plaatselijke bevolking druk bezig met het slachten van de varkens. We zien regelmatig een dood varken liggen op straat, afgelopen zondag zagen we zelfs op een afstandje dat er één werd open gesneden. Voor hun betekend dat het klaarmaken van de wintervoorraad wat het vlees betreft.
Begin november hadden we met een aantal Nederlanders een boerenkoolparty. Dat was een fijn samenzijn. Ook fijn om samen ervaringen uit te wisselen over het zendeling zijn in Roemenië en kregen we ook een aantal tips over het wel of niet afsluiten van bepaalde verzekeringen.
We zijn nog bezig met het invoeren van de auto. Dat proces is nog niet afgerond. We kregen niet de juiste informatie waar we heen moesten met als gevolg dat we een paar dagen niet met de auto mochten rijden. Gelukkig kon onze collega Radu vertellen waar we heen moesten en hebben we inmiddels een tijdelijk kenteken. Aanstaande donderdag gaan we naar de Rar in Târgu Mures, dan gaan ze controleren of het chassisnummer klopt van de auto. Als dat allemaal goedgekeurd is dan kunnen we naar de politie om het blijvende nummerbord aan te vragen. In Roemenië mag je zelf het nummerbord kiezen, we hebben een aantal opties bedacht en we hopen dat het nummer nog vrij is.
Het huis wordt steeds meer een thuis, inmiddels in de kerstsfeer. Half november zijn de meubeltjes van IKEA gekomen en die heeft Henk allemaal in elkaar gezet. Half december komt er weer een hulpgoederentransport met de laatste dozen met spullen. Het huis is echt een roemeens huis, scheef aan alle kanten, maar dat heeft ook wel weer zijn charmes, welkom in Roemenië zeggen we dan tegen elkaar waar alles toch anders is als we gewend zijn.
We hebben een aantal dagen best wat regen gehad, met als gevolg dat de oprit een aardige modderbende aan het worden was. Het beste was om er wat grind op te laten storten zodat het allemaal een beetje begaanbaar blijft. Maar het hek stond zo dicht op de grond dat er toch wel een klein laagje van de grond weg geschept moest worden. We hebben twee jongens uit het dorp gevraagd om wat grond weg te scheppen en het grind netjes te verdelen. Ze hebben hard gewerkt en we zijn erg blij met het resultaat.
Regelmatig komt de schaapsherder langs met zijn kudde, is toch een prachtig uitzicht vanaf ons huis!
De tulpenbollen zitten ook in de grond, ik ben benieuwd wat het resultaat gaat worden, we gaan het zien volgend jaar. De frambozenstruiken zijn gesnoeid, we hopen op veel frambozen, kunnen we lekker jam maken.
Vandaag is het 5 december en wordt er druk Sinterklaas gevierd in Nederland. Wij gaan hier ook pakjesavond vieren aanstaande zondag. Onze Chris (zit in het bestuur van de stichting) is een aantal dagen bij ons en we hebben lootjes getrokken. We hopen op een gezellige avond.
Ik kreeg ook een vraag van één van de bewoonsters van de Capellastraat (mijn oude werkplek) hoe het zit met het eten in Roemenië. Ik haar uitgelegd dat het hier wel wat anders is als in Nederland. Dat er bv geen andijvie is, dat het vlees anders is en het brood ook. Dat we water kopen en niet uit de kraan drinken etc etc. Ze maakte zich al gelijk zorgen dat we niet genoeg te eten hebben. Ik kon haar gelukkig gerust stellen dat er hier een hele grote Kaufland is en ook een Lidl en dat we hier genoeg te eten hebben. Toen was ze wel weer gerustgesteld. Er liggen bij de Lidl zelfs stroopwafels. En er komen steeds meer producten in de winkel die er voorheen niet waren, zoals spliterwten bv. Als Henk dan snert ging maken gebruikte hij altijd linzen, maar dat hoeft dus niet meer.
We zijn afgelopen zaterdag naar de markt geweest. Lijkt een beetje op een rommelmarkt, veel bananendozen met spullen, zoek maar uit. Ook een kraam waar je Mici en ander vlees kan kopen. Mic zijn gemaakt van gehakt en gevormd tot rolletjes. De rolletjes worden traditioneel gegrild en geserveerd met mosterd en brood. Soms kan je er patat of gebakken aardappels bij bestellen. Zo zijn er wel meer traditionele grechten, daar kom ik in een later blog wel op terug. Ook was er een kraam waar je Körtos kan kopen. Het is een traditioneel Hongaarse zoete lekkernij. Maar ook in Roemenië veel te vinden. Dit traditionele gerecht wordt op een eigenaardige manier bereid: het zoet gekruide deeg, vaak met kaneel, wordt fijn uitgespreid en om een kegelvormige stok (bakhout) gewikkeld, die dan boven het smeulende houtvuur gehouden wordt om te bakken. Ook kan men er vanillesuiker, cacao of kokos etc overheen doen die gemengd zijn met suiker. Door het boven de houtskool te draaien wordt de koek gebakken en de suiker gekaramelliseerd..
De boodschappen zijn hier ongeveer net zo duur als in Nederland. Het uit eten gaan is wel een stuk goedkoper als in Nederland. Zo zijn we met vier personen uit eten geweest en betaalden we 53 euro, hoofdgerecht, drinken en een toetje.....in Nederland niet voor te stellen.
We werken nu toe naar kerst en zijn ons aan het voorbereiden voor het uitdelen van de kerstpakketten. Albert komt dan over uit Nederland om ons daarbij te helpen. Verder zal er bij Adăpost een kerstmaaltijd plaatsvinden.
We willen jullie allemaal hartelijk bedanken voor de steun in welke vorm dan ook!
Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven tot wat nuttig is voor de ander.
1 Korinthe 12:7
Gebedspunten:
*Het proces van de kerstpakketten, dat dat allemaal spoedig mag verlopen.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*De samenwerking met het team.
*Ons huis.
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Zaterdag 21 oktober is onze reis begonnen. Henk heeft in de ochtend de laatste spullen in de auto gepakt, het paste allemaal net, er kon echt niets meer bij. Mats en David en Natasha en Georgios kwamen ons zaterdagochtend uitzwaaien, dat was wel fijn. Van Natasha kregen we nog een tas mee met lekkere hollandse producten en een heerlijke zelfgebakken cake voor onderweg.
De eerste overnachting was in Kastl in Duitsland. Een prima pension in een schatiig klein dorpje. Zondag ging de reis verder naar Hongarije, daar hadden we een overnachting in Jakabszállás. Hier hadden we van de zomer ook al overnacht toen we op de terugweg naar Nederland waren. Het was weer een hartelijk ontvangst en oma had weer heerlijk eten voor ons gekookt. En toen was het maandag, de dag dat we echt naar huis gaan! Waar we van de zomer nog een uur bij de grens in de rij hebben gestaan ging het deze keer allemaal zeer voorspoedig. De klok een uur vooruit en hup naar huis.
We waren rond 18 uur in Solovăstru, en gingen eerst naar Fred en Jitske om daar een hapje te eten. Was fijn om elkaar weer te zien. Na het eten was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Fijn weer naar een eigen plekje.
We zijn zeer dankbaar dat we de afgelopen periode onderdak hadden, maar als je dan weer naar je eigen plekje kunt gaan voelt dat wel bijzonder.
En wat was het allemaal bijzonder, ik had nog helemaal niks in het echt gezien sinds de werklui bezig zijn geweest, moest het met foto's en filmpjes doen. Het was echt boven verwachting, wat wordt het allemaal mooi!
In de daarop volgende dagen is er best al veel gebeurd. Er moesten nog wat spullen aangeschaft worden, het kookfornuis werd op zijn plaats gezet en we konden beginnen met uitpakken. We zijn begonnen met de keuken een beetje in te richten. Dat betekende het servies wat uit de doos kwam, afwassen en in de buffetkast zetten. Dat ging allemaal prima, totdat ik het keukenkastje opendeed, allemaal water in het kastje onder de gootsteen. Radu en Fred erbij, waar komt dat water toch allemaal weg.......bleek dat er een stukje afvoerpijp miste en er door het overloopgaatje allemaal water het kastje in liep. Tsja, dat was niet goed aangelegd dus. Gelukkig is dat gerepareerd en alles doet het weer.
In de huiskamer kunnen we nog niet veel doen, het is wachten op de bank en de kasten, die komen half november.
Tijdens de eerste week hebben we ons ook officieel laten inschrijven bij de immigratiedienst als inwoners van Roemenië. Daarvoor moest er wel eerst een vrijwilligerscontract worden ondertekend bij de Asociatia voor het geval we die ook nodig hadden. En dat was maar goed ook dat we dat gedaan hadden, en wilden ze ook nog een papier erbij met wat onze taken worden/zijn. Maar ja die hadden we niet bij ons.....Gelukkig kon dat via de mail, dus wij bij de immigratiedienst Jitske bellen of ze dat kon regelen. Gelukkig keurden ze dat goed wat Jitske had gestuurd via de mail, al was het wel te merken dat de vrouw aan de balie nog niet helemaal overtuigd was. Maar ze ging akkoord.
Verder is het vooral rustig aan doen en doen we wat we kunnen. We merken ook nu weer wat voor hectische tijd het is geweest en we zijn moe van alle drukte. Maar we weten ons gedragen en dat geeft ons kracht.
Gisteren heb ik Fred geholpen met het uitdelen van de pakketten. Fijn om te merken dat de mensen bij wie je langs gaat het fijn vinden dat je er bent. Dat doet je goed.
Vandaag (dinsdag) zijn we er lekker even een dagje tussenuit geweest. We zijn in Corund geweest, in Praid, naar de zoutmijn, en we hebben een stop in Sovata gemaakt. De zoutmijn was wel bijzonder. Je gaat er met een bus naar binnen en ik had totaal niet verwacht dat het er zo zo uitzien zoals het was. Ik had een gangenstelstel verwacht, smalle gangetjes waar dan het één en ander te zien was. Maar dat was dus niet zo. Vanuit de bus ging je eerst met een lange trap naar beneden en daar was één grote ruimte waar alles plaatsvond. Eigenlijk is het een grote ondergrondse speeltuin. En omdat het hier ook vakantie is waren er ook heel veel kinderen. Met een lange trap ga je dan weer naar boven en brengt de bus je weer naar buiten. Natuurlijk konden we niet weggaan zonder eerst een magneetje te kopen [e-1f600]. Uiteindelijk vier gescoord vandaag. (ik spaar dus magneetjes van de plekken waar ik geweest ben) Op de terugweg kwamen we een paard en wagen tegen (er wordt in Roemenië nog veel met paard en wagen gereden) die volbeladen was. Levensgevaarlijk, als je je bedenkt dat het al begon te schemeren en de paard en wagen nog wel een afstand te gaan had en totaal geen verlichting heeft. Maar dat kan allemaal in Roemenië!
Aanstaande zaterdag hebben we onze eerste meeting met Nederlanders die hier in de buurt wonen. Dan hebben we een boerenkoolparty. Meer daarover in het volgende blog.
Alemaal bedankt voor de belangstelling in welke vorm dan ook, doet ons goed!
Gebedspunten:
*Dat alles verder goed mag gaan met het invoeren van de auto.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*Dat we veilig zijn aangekomen in Solovăstru.
*Ons mooie huis.
*Dat het inschrijven bij immigratiedienst soepel verliep.
Onze Heer die alles maakte,
beschermer voor altijd.
Waar wij gaan en komen,
Hij blijft in Eeeuwigheid.
(Sela)
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Op dit moment is het best koud hier, het lijkt wel herfst. Vandaag dikke onweersbuien. Gelukkig zijn de voorspellingen voor aankomende week beter en kunnen we weer mooi weer verwachten.
Twee weken geleden was er bij Phoneo een groep op bezoek uit Sneek. Tijdens die week hebben er ook weer een aantal samenwerkingen plaats gevonden.
Op de dinsdag kwam er een delegatie met Henk en mij meelopen en hebben we huisbezoeken afgelegd.
We hebben vier gezinnen bezocht. Het waren fijne bezoeken, we mochten voor de mensen bidden en het mooie was dat de kinderen vakantie hadden dus die waren ook thuis. De groep was aardig onder de indruk, er komt veel op ze af. Vele indrukken gaan mee terug naar Nederland. Ze vertelden ook dat het bijzonder is om alles met eigen ogen te zien, te ruiken, te proeven! Dat is toch heel anders dan een verhaaltje lezen of foto’s te zien.
De dag sloten we af met een ijsje in het park en brachten we de groep terug naar de kerk. Met zijn allen kijken we dankbaar terug op deze mooie dag.
Op de woensdag ging ik naar Phoneo toe om samen met Pauline en Ilja (medewerkers van Phoneo) en een gedeelte van de groep naar Petelea te gaan.
Petelea is een dorpje waar veel zigeuners wonen. Dit bezoek heeft heel veel indruk op mij gemaakt. De mensen leven hutje mutje op elkaar en ze leven in grote armoede. Veel gebroken gezinnen.....
De dagelijkse problemen zijn overweldigend. Een groot gedeelte van de dag gaat op aan het maken van zorgen. Zorgen over de staat van het huis (kapotte ramen, geen deuren, lekkend dak), zorgen over energiekosten, medicatiekosten en ga zo maar door.
We lopen de wijk door en gaan bij sommige huisjes naar binnen. Er zijn veel kinderen op straat, ook hier hebben ze vakantie en al zouden ze geen vakantie hebben zijn er ook veel kinderen omdat ze niet naar school gaan, om allerlei redenen.
Het aanstaande kidscamp maakt de kinderen enthousiast en ze kijken er naar uit.
De zigeunerwijk van Petelea ligt op een heuvel en dat betekend dat we wel een stukje omhoog moeten klimmen. Bovenop de heuvel is een begraafplaats en daar eten we onze lunch en genieten we van een prachtig uitzicht.
Na de lunch gaan we verder de heuvel over want achter de heuvel zijn ook nog een aantal huisjes. Ilja vertelde dat het een hele poos heeft geduurd voordat ze er achter kwamen dat daar ook nog huisjes zijn.
En ook hier wonen de mensen onder erbarmelijke omstandigheden, geen elektriciteit, geen stromend water en überhaupt geen douche of wc. We komen daar een meisje tegen die ook mee gaat op kamp en we mogen haar die middag meenemen naar Casa Ana.
Casa Ana is een project van Phoneo in Petelea en draait helemaal om de begeleiding van
kinderen die thuis aan alles gebrek hebben. In het inloophuis kunnen ze spelen en krijgen ze een goede maaltijd. Casa Ana is een thuis voor hen, een plek waar ze terecht kunnen met hun verhalen, belevenissen en verdriet.
In een omgeving die zich kenmerkt door wanorde biedt Casa Ana veiligheid en structuur. Kinderen leren op een positieve manier met elkaar om te gaan. Het recht van de sterkste geldt hier niet! Ze ervaren hoe fijn het is om samen afspraken te maken en je daar ook aan te houden.
De kinderen kunnen in bad en krijgen schone kleren.
Casa Ana biedt een stukje plaatsvervangende ouderlijke zorg. Omdat elk kind recht heeft op zorg en aandacht.
Ook als de eigen ouders, om welke reden dan ook, niet in staat zijn die te geven.
Na het bezoek aan Casa Ana brengen we het meisje weer naar huis en op de terugweg gaan we nog even op bezoek bij een gezin.
Al met al was het behoorlijk indrukwekkend deze dag en het laat me niet los, zeker ook na het kamp van vorige week. Hoe de kinderen zo’n fijne tijd gehad hebben op het kamp, in een veilige omgeving.
Het bezoek aan Petelea gaat zeker een vervolg krijgen, het is mooi om samen met de collega’s van Phoneo iets te kunnen betekenen voor de ander die leeft onder erbarmelijke omstandigheden.
Diezelfde week was ik (Henk) op donderdag samen met Lavinia en een deel van de Sneek groep op bezoek in Apalina. Apalina is een zigeunerwijk aan de rand van Reghin, Net als in Petelea zijn de omstandigheden hier schrijnend. We hebben een aantal gezinnen bezocht. We kwamen ook bij een gezin waar de moeder niet in beeld was. Haar broer van vijftien zorgt voor haar drie kleine kinderen. Ook in Apalina heeft Phoneo een huis waar Lavinia wekelijks een kinderprogramma heeft. We hebben de kinderen daar mee naar toe genomen om ze in bad te doen en schone kleren aan te trekken. Daarna hebben we ze weer thuis gebracht.
Ook uit Apalina gaat er een aantal kinderen mee op kidscamp dus dit was voor mij een mooie gelegenheid om alvast met hen kennis te maken.
Op zondagochtend 4 mei is het dan zover. We gaan op Kidscamp. Om 9 uur worden de kinderen opgehaald in Petelea en Apalina. Er gaan 47 kinderen mee.
Een aantal kinderen heeft een tasje met kleren bij zich. De kinderen die bij mij in de bus zitten komen allemaal zonder bagage. Bij aankomst op het kampterrein krijgen alle kinderen een tas met kleren in hun maat, alsook een fles om te drinken en een tasje met shampoo, tandenborstel, tandpasta en een handdoek.
Het thema van het kamp is: “Wij hebben een God die leeft”. Het kamplied is: “Mijn God is niet van hout”
Alle kinderen zijn verdeeld in groepen en Lavinia en ik hebben samen een groep van 10 kinderen uit Apalina onder onze hoede. Al heel snel heb ik een goede band met hen. De kinderen hunkeren naar een liefhebbende vader en naar een stuk veiligheid. Het is hartverscheurend als ik stukjes bij beetjes hun thuissituatie hoor.
Na het kamp ga ik Lavinia helpen bij het programma voor de kinderen van Apalina.
De kinderen hebben echt genoten op het kamp, van de worship, de knutselactiviteiten, de spellen en natuurlijk het kampvuur op de laatste avond.
Het was een heel bijzonder kamp en het heeft ons veel gedaan. Het was ook lastig om de kinderen weer naar huis te brengen……
Hierbij een filmpje van het kamp:
Ik ben de HEERE, uw God,
Die u leert wat nuttig is
Die u leidt op de weg die u gaan moet
Jesaja 48:17
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer 12 april dus de hoogste tijd voor een nieuwe blog. De eerste van dit jaar.
Op dit moment schommelen we een beetje tussen de winter en de lente. Twee weken geleden hadden we bv prachtig lente weer en was het ook heerlijk om in de tuin te werken. De bollen in de grond beginnen te groeien, en het gras moest ook alweer gemaaid worden. Maar deze week werden we ineens weer verrast met een winters weertje. Het begon weer te vriezen in de nacht (beetje zielig voor de bloemen [e-1f60a]) en gisteren heeft het de hele dag gesneeuwd. Nu vind ik het best leuk als het sneeuwt, maar begin april zit ik daar toch niet meer zo op te wachten. Het mooie lenteweer is gelukkig weer in aantocht want volgende week verwachten ze temperaturen boven de 20 graden.
Januari was een lastige maand, 15 januari was de sterfdag van Daan, alweer een jaar geleden, maar het voelt nog als de dag van gisteren.
In januari hebben we ook een dierentuin in Roemenië bezocht, voor mij de eerste keer. De entree is heel goedkoop, rond de 7,5 euro. De dierentuinen zijn toch niet te vergelijken met de dierentuinen in Nederland. De omstandigheden waarin de dieren leven is best wel triest. De olifanten stonden binnen, ze zagen er gestrest uit. Best zielig. De flamingo’s stonden ook binnen, zoveel flamingo’s op elkaar in een hok waar verder niks was. Er was ook een klein veldje waar veel ooievaars waren. En zonder net oid. En dat in januari, ws zijn de veren zo behandeld dat de ooievaars niet meer weg kunnen vliegen. Was ook zo bizar zoveel ooievaars bij elkaar in januari….Geef mij dan de dierentuinen in Nederland maar.
In februari ben ik twee weken naar Nederland geweest. Voor die tijd was het nog spannend of mijn rijbewijs op tijd klaar zou zijn (zie vorige blog) maar die was gelukkig op tijd klaar). Maar in Nederland toch het meeste met openbaar vervoer gedaan omdat ik niet elke dag een auto tot beschikking gehad. Het was fijn om familie en vrienden weer te zien en natuurlijk nog even bij mijn vorige werk op bezoek geweest. Wat is er daar ook veel veranderd in anderhalf jaar, maar het was erg gezellig. Verder heb ik die twee weken niet veel gedaan, vooral ook rustig aan gedaan en veel uitgeslapen [e-1f60a]. En ik werd zowaar verrast met een flink pak sneeuw. Dus hup naar buiten om foto’s te maken en lekker door de sneeuw te lopen, heerlijk dat krakende geluid van de sneeuw. Zoveel sneeuw hadden we thuis nog niet gehad deze winter. Ik zou die dag nog met Natasha de stad in, maar ja in Nederland is dan gelijk alles in rep en roer en viel al het openbaar vervoer uit dus ging dat helaas niet door.
Eind februari was er bij ons in de kerk een conferentie van vrijdag tot en met zondag. Marius en Adina en hun dochter Sameah hebben toen een aantal dagen bij ons gelogeerd omdat Marius ging helpen bij de conferentie. Was erg fijn om samen wat tijd door te kunnen brengen.
In maart hebben we een hele drukke maand gehad met allerlei bezoekjes.
Jitske en ik zijn weer op bezoek geweest bij de mevrouw die woont in het verzorgingstehuis in Glodeni. Ze was begin februari jarig maar door de bezoekjes aan Nederland was het er nog niet van gekomen om haar te bezoeken. Ik had een appeltaart gebakken voor haar en haar kamergenoten en we hadden een aantal Libelles voor haar meegenomen. Omdat ze Nederlands spreekt kan ze die prima lezen en ze was er dan ook erg blij mee.
Veder is het bestuur geweest en er was bij onze collega organisatie Phoneo een groep Amerikaanse vrouwen op bezoek. Meer daarover kunnen jullie lezen in onze nieuwsbrief. Willen jullie deze ook ontvangen stuur dan even een berichtje dan zetten we jullie op de mailingslijst. Er staat ook informatie in over de kinderclub waar Henk en Jitske op dit moment mee bezig zijn.
Ook zijn Jurriën en Margreet op bezoek geweest. We hebben een goede week met elkaar gehad. Ze zijn mee geweest op huisbezoeken en ook naar ons inloophuis Adăpost. Ze hadden al veel verhalen gehoord van Fred en Jitske maar om het dan ook zelf te ondervinden hoe het hier is was toch wel heel bijzonder voor hun.
Het is fijn om bezoek uit Nederland te ontvangen en wat te kunnen laten zien en delen over ons leven hier. Zelf zien, ruiken dat is toch anders dan horen van verhalen.
Eind maart zijn we naar Câmpina geweest om de eerste verjaardag van Sameah te vieren, we genieten zo van haar!
Henk is begin april nog een week naar Nederland geweest om de verjaardag van Mats te vieren.
Na Pasen (dit jaar valt Pasen gelijk in zowel Nederland als Roemenië) hebben we een week vakantie en daarna staat het eerste kinderkamp alweer op het programma. Begin mei gaan we weer mee met het kinderkamp van Phoneo. Daarover meer in ons volgende blog.
We wensen iedereen gezegende Paasdagen toe! Bedankt voor jullie steun in welke vorm dan ook.
U zij de glorie, opgestane Heer!
U zij de victorie, nu en immermeer.
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Vandaag is het 31 december, de laatste dag van het jaar en dan ook de laatste blog van 2024. Rond de feestdagen in december wordt er vaak terug gekeken naar het afgelopen jaar.
Het jaar 2024 begon dramatisch voor ons vanwege het overlijden van onze grote kleine vriend Daan. Onze wereld stond op zijn kop en we kwamen terecht in een rollercoaster. We missen hem ontzettend. Vanavond/vannacht komen veel mensen bij elkaar om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen, en dat is ook goed, maar ik zie er zo tegenop. Het wachten is nog steeds op het definitieve rapport van het NFI, en wie weet wat er allemaal nog op ons afkomt…...
Oudjaarsavond betekend ook dat dat alweer de tweede oudjaarsavond is in Roemenië. Qua werk kijken we terug op een mooi jaar, waar we na de zomervakantie dingen hebben veranderd in het programma waar we zeer enthousiast over zijn. Meer daarover is te lezen in ons vorige blog.
Nu nog even over de laatste maand van het jaar. December was een drukke tijd voor ons. Onze Chris uit Amsterdam was een weekje over om samen met ons pakjesavond te vieren.
Helaas hadden we ook te maken met een aantal griepgevallen en daardoor lag in de eerste week het werk een beetje stil.
Henk en Fred zijn 5 december op weg gegaan naar Nederland om de schoenendozen op te halen bij onze thuisgemeente De Rank. Er waren in totaal 90 schoenendozen ingeleverd en we hebben de kinderen hier in Solovăstru er erg blij mee kunnen maken. Nogmaals bedankt voor jullie medewerking namens ons allen!
Verder kregen we bezoek van Albert, en Mats en David en zij hebben ons heel goed geholpen met de activiteiten in de laatste week voor kerst.
We hebben in het dorp zo’n 160 kerstpakketten uitgedeeld. Allemaal weer blijde gezichten, fijn dat we dat ook dit jaar weer konden doen.
Ook was er de kerstmaaltijd van ons inloophuis Adăpost. Deze keer in ons zendingshuis. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. De kinderen van de kidsclub hebben die middag hun kerstspel opgevoerd voor de bezoekers van Adăpost. De mensen waren ontroerd en er viel hier en daar een traan. En vrijdag was er het kerstfeest met de kinderen van de kidsclub. Er waren ook een aantal ouders en familie aanwezig.
Op zaterdag was er de laatste activiteit van het seizoen, het uitdelen van de schoenendozen. Zoals eerder genoemd een groot succes.
Nu hebben we twee weken vakantie. De kerstdagen hebben we doorgebracht met vrienden en we hebben een goede tijd gehad met elkaar.
Gisteren zijn we naar Targu Mures geweest voor het verlengen van mijn rijbewijs. Wat een gedoe is dat zeg….je moet eerst langs de huisarts voor een verwijsbrief. Daarmee zijn we naar de polikliniek in Reghin gegaan en volgens de regels moet je wel langs een stuk of zeven dokters, waaronder een psycholoog en een neuroloog. Maar in de praktijk gebeurd dat vaak niet. Ik heb twee dokters gezien ( onder andere ogentest) en toen was het klaar. Alle stempels binnen, ach ja, in Roemenië zijn ze soms zo streng wat regels betreft, maar dit ging zo soepel.
Gisteren dus naar TGM naar het politiebureau, we dachten dat we alle papieren in orde hadden maar moesten we toch nog naar een andere bureau voor een ander papiertje en dan terugkomen. Dit omdat het gaat om een Nederlands rijbewijs wat omgezet moet worden in een Roemeens rijbewijs. Op dat bureau zeiden ze dat per 1 januari de regels veranderd zijn en dat de papieren eerst naar Boekarest moeten en dan nog naar Nederland omdat de gemeente die mijn rijbewijs heeft afgegeven moet controleren of de gegevens kloppen. En als dat geregeld is kunnen we de papieren weer ophalen en weer terug naar het politiebureau. Nou ja, we gaan het zien, komt vast wel goed.
Vanmorgen nog oliebollen gebakken, en voor de eerste keer zijn ze best goed gelukt [e-1f60a].
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in welke vorm dan ook! We wensen jullie voor 2025 wijsheid, geluk, liefde en veel zegen toe.
Vrede van God, de vrede van God
De vrede van God zij met jou
Vrede van hem, vrede van God
De vrede van God zij met jou
Dank en gebedspunten:
*voor kracht in de situatie rondom het onderzoek naar het overlijden van Daan
*voor wijsheid in het nieuwe jaar
*dank voor alle activiteiten die we hebben mogen houden
Het nieuwe seizoen is alweer twee maanden aan de gang, tijd voor een nieuwe blog.
Een nieuw seizoen betekent terugkijken naar het vorig seizoen en vooruit kijken naar wat het komend seizoen ons zou kunnen brengen. We hebben met het team overlegd hoe het afgelopen seizoen is verlopen, wat ging goed en wat kan misschien anders.
Zo hebben we het uitdelen van de voedselpakketten in een andere vorm gestoken. Er zijn zo’n tien gezinnen in het dorp die sowieso onder de armoede grens leven en die gaan Jitske en ik regelmatig bezoeken en dan krijgen ze ook een voedselpakket. Een pakket waar ze ook echt wat aan hebben. Je kunt denken aan olie, bloem, suiker, melk, eieren, aardappels, margarine, jam, pasta, rijst, bouillon, tandpasta etc. We vragen de mensen naar het inkomen en naar ratio krijgen ze dan een pakket van ons. Omdat er verschillen zitten in de hoogtes van de uitkering die de gezinnen krijgen hebben we een bezoek gebracht aan de sociale werkster op het gemeentehuis hier in het dorp.
Daar werd ons wel duidelijk waarom de één meer en de ander minder sociale hulp krijgt. Het is hier ook nog zo dat de gezinnen met kinderen een bijdrage krijgen van de scholen, we willen dan ook nog een bezoek gaan brengen aan de school om daar in gesprek te gaan.
Het geeft zoveel energie en zoveel vreugde om de mensen op deze manier te kunnen helpen. Om er voor ze te zijn, naar hun verhaal te luisteren en te kunnen ondersteunen met een pakket.
Het uitdelen van de pakketten is het niet alleen, alles moet ook nog goed vastgelegd worden. Er moeten contracten gemaakt worden waarop precies moet staan wat er in het pakket zit en dat moet weer kloppen met de aankoopbonnen. De mensen moeten er ook voor tekenen. Er komt met het werk veel administratieve rompslomp bij kijken wat veel tijd kost. Jitske en Henk zorgen ervoor dat alles goed wordt ingevoerd in de computer en dat alles kloppend naar de boekhouder kan.
We zijn ook begonnen met het moeder en baby project. Er zijn een aantal moeders in het dorp die niet genoeg inkomen hebben om bv luiers en/of babyvoeding te kopen en die ondersteunen we waar nodig. En daarbij komt ook nog dat ze ook niet gezond en voldoende eten en daarom ook geen borstvoeding hebben voor de baby. We hebben één van de gezinnen geholpen met een babybedje.
Jitske en ik bezoeken ook een mevrouw in het dorpje Glodeni. Zij heeft MS en woont in een “verpleegtehuis”. Ze is getrouwd geweest met een Nederlander en spreekt dan ook Nederlands. De omstandigheden zijn niet zoals in Nederland, ze is de enige in het tehuis die alleen een lichamelijke beperking heeft. De rest heeft psychische klachten of bv een verstandelijke beperking. Fijn om haar te kunnen bezoeken, ik had een rookworst voor haar meegenomen uit Nederland ze zei nl dat ze daar wel zin in had [e-1f60a]. Ze denkt nog vaak terug aan de tijd dat ze in Nederland heeft gewoond.
Eind september, begin oktober zijn we voor verlof naar Nederland geweest, nadat ik eerst mijn verjaardag heb gevierd. Mijn eerste in Roemenië. Samen met vrienden heb ik een prachtige dag gehad. Het verlof in Nederland was ook fijn. Fijn om familie en vrienden te ontmoeten en daar waar mogelijk was onze sponsors. Ook was het fijn om de diensten bij te wonen van onze thuisgemeente. De startzondag was een mooi begin van ons verlof.
Inmiddels zijn we alweer vijf weken terug in Roemenië.
We hebben een paar drukke weken achter de rug. Allereerst is het bestuur op bezoek geweest, we hebben een goede tijd met elkaar gehad. Gesproken over het werk, over het leven in Roemenië en ook quality time met elkaar doorgebracht.
Henk is samen met Fred naar een conferentie in Oradea geweest.
Verder was er bij Phoneo twee keer een groep op bezoek, de eerste groep kwam uit Duitsland en de tweede groep kwam uit Ureterp.
Van beide groepen heeft er een delegatie bij ons in het dorp gewerkt.
De groep uit Duitsland is aan het werk geweest in het Blok. Ze hebben daar een appartement geverfd en wat herstel werkzaamheden gedaan.
De groep uit Ureterp zijn bij een aantal huisjes geweest om ook te verven en herstelwerkzaamheden uit te voeren. De glimlach op de gezichten van de mensen uit het dorp is onvergetelijk. Zo dankbaar waren ze.
Afgelopen week hebben we één van de moeders van het babyproject opgehaald uit het ziekenhuis. Haar zoontje heeft daar een aantal dagen gelegen met bronchitisklachten en ze had geen vervoer naar huis. Bijzonder om het ziekenhuis van de binnenkant te zien. Moeders zijn verplicht om bij de kinderen in het ziekenhuis te blijven ongeacht hoe de thuissituatie is.
Vrouwen zijn ook verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Vaak liggen ze met meerdere op 1 kamer te bevallen, de vaders mogen dan ook niet bij de bevalling aanwezig zijn.
Bij Adăpost hebben we fijne middagen. Het bezoekersaantal is wat aan het stijgen en het is fijn om ook hun een fijne tijd te kunnen geven dmv spel, een gesprek, een goede maaltijd en een stukje te delen uit Gods woord. Buiten dat we mooie dingen meemaken in Adăpost hebben we ook zorgen over een aantal deelnemers en zijn we met elkaar in gesprek hoe we hen op de beste manier kunnen helpen.
De winter is in aantocht en dat betekent dat de tuin winterklaar is gemaakt. Het gras is voor de laatste keer gemaaid, de bloembollen zitten weer in de grond en hier en daar zijn snoeiwerkzaamheden verricht. De stokrozen hebben nog lang gebloeid, omdat het zo lang mooi weer is geweest kwamen er steeds weer nieuwe knoppen aan. En onze kameraad Richard heeft het hek aangepast want die was toch wel behoorlijk gammel aan het worden. Dank je wel Richard!
Samen met Raymond en Ferdy ben ik begonnen om te proberen de Roemeense taal een beetje eigen te maken[e-1f60a]. Henk is onze begeleider en met een studie van de NHA hopen we wat op te kunnen steken zodat het ons gaat lukken om met de mensen een gesprek aan te knopen. Het mooiste is als je woorden gaat herkennen, het is echter geen makkelijke taal om te leren, maar we doen ons best.
De tijd vliegt en dat betekent dat we ook steeds dichter bij kerst komen. De voorbereidingen voor de kerstpakketten actie zijn in volle gang en ook de schoenendoosactie is van start gegaan. Bij onze thuisgemeente De Rank worden schoenendozen gevuld voor de kinderen hier in het dorp.
In december gaan Henk en Fred naar Nederland om de dozen op te halen. De hulpgoederen transporten rijden nog steeds niet en als je een firma vind die ze wel kan meenemen kost het zoveel papierwerk dat we er voor gekozen hebben om ze zelf op te halen.
Denk je van hé, daar wil ik wel aan meedoen dan moet je even contact met ons opnemen. Dan kunnen we je wat meer informatie geven.
En inmiddels wonen alweer meer dan een jaar in Roemenië. We kijken terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar met pieken maar ook zeker met grote dalen. We zijn dankbaar dat we ons hier thuis voelen maar het gemis van onze lieve Daan is nog steeds niet te bevatten. Ons gebed is dat er zo snel mogelijk een doorbraak komt in het onderzoek en dat er meer duidelijkheid komt.
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook!
Gebedspunten:
*Doorbraak in het onderzoek tbv het overlijden van Daan
*Schoenendoosactie
*Voldoende financiën voor de kerstpakketten actie
Dankpunten:
*Dat we hier prachtig werk mogen doen
*Dat we een goed verlof in Nederland gehad hebben
*Voor alle steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook
De Here zegent jou
en Hij beschermt jou
Hij schijnt zijn licht over jouw leven
Hij zal genadig zijn
en heel dicht bij je zijn
Hij zal Zijn vrede aan je geven
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat de vorige blog geschreven is. We schrijven regelmatig een blog en we hebben ook een nieuwsbrief. De nieuwsbrief is echt alleen werk gerelateerd en in de blog worden ook nog andere gebeurtenissen besproken die we in het dagelijks leven meemaken. Het kan dus zijn dat bepaalde zaken elkaar overlappen.
Het vorige blog ging over het kinderkamp van Phoneo en ik had beloofd om nog iets over ons eigen kinderkamp te schrijven. Echter twee dagen na ons kinderkamp gingen we naar Uppsala in Zweden voor de conferentie van Livets Ord en was het er nog niet van gekomen om een blog te schrijven.
Maar eerst hadden we op 9 juli de afsluiting van Adăpost, ons inloophuis. We hebben iedereen in Reghin opgehaald en bij het zendingshuis hadden we een bbq met elkaar. Vanwege de warmte zaten we binnen, buiten was niet te doen. De mensen vonden het geweldig, alsof ze op een bruiloft waren werd er gezegd. Zeer geslaagd dus.
Een terugblik op onze eigen kinderdagen:
Deze vonden plaats op 16-17 en 18 juli. Het thema van het kamp was Jozef.
Kinderen konden zich van te voren aanmelden, er was plek voor 30 kinderen. Het kamp werd gehouden in Jabenita. Daar is een mooi terrein, veel ruimte om te spelen en een overdekt gedeelte om te knutselen, te zingen, te luisteren naar het Bijbelverhaal etc. We haalden de kinderen om half tien op en aan het eind van de middag werden ze weer terug gebracht naar Solovăstru.
Iedere dag was er een Bijbelverhaal, knutselwerkje, spelletjes en ieder groepje kon zich alvast voorbereiden voor de bonte middag op donderdag.
Met het knutselen deden de kinderen erg enthousiast aan mee, zelfs de oudere jongens van 16-17 jaar. Elk knutselstukje had wel een link naar het verhaal over Jozef. De kinderen hebben ook een linnen tas versierd waarin ze hun knutselwerkjes aan het eind van het kamp mee naar huis konden nemen.
Er was een zeskamp, teambuilding spellen en natuurlijk waterspellen. En vooral die waterspellen waren fijn want het was erg warm die dagen. Dat maakte het ook dat de kinderen soms een beetje futloos waren……en dat is te begrijpen met die hitte.
De bonte middag was ook een groot succes en hebben we enorm gelachen met elkaar.
De eigenaren van het terrein (Adlersnest) zorgden voor het eten, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Al met al was het een geslaagd kamp en bedanken we de vrienden uit Nederland die speciaal voor het kamp naar Roemenië waren gekomen om ons te helpen!
Na het kamp hadden we nog 1 dag om ons voor te bereiden op onze reis naar Zweden. Voor de kinderdagen was de auto nog naar de garage geweest voor een check. En dat was maar goed ook, er moest wel wat gerepareerd worden. In Roemenië kan het de gewoonte zijn dat je de onderdelen die vervangen zijn mee krijgt naar huis. Ze worden dan in je kofferbak gestopt, puur als bewijs dat er wel degelijk iets gebeurd is. Gelukkig hadden wij dat niet [e-1f60a].
In Uppsala hebben we een toffe conferentie gehad. Mooie worship, goede sprekers en ook bijzondere ontmoetingen. We kijken er met grote dankbaarheid op terug. Was ook fijn om Erik nog even te zien die we in Roemenië ontmoet hebben. Roemenië kwam ook een aantal keren terug tijdens de diensten. Er zijn twee jongens uitgezegend die als zendeling in Roemenië gaan werken en er zijn plannen om vanuit Livets Ord een Bijbelschool te gaan starten in Roemenië.
Nog even over de worship, er is één lied wat ik graag met jullie wil delen, dat het een bemoediging mag zijn voor jullie allemaal!
Na de conferentie hebben we nog vakantie gevierd. Genoten van het prachtige land. We zijn echt wel grote fans van Zweden. We zijn dankbaar dat het mogelijk was om deze reis te maken!
Op de terugreis kwamen we praktisch langs Auschwitz en hebben we een bezoek gebracht aan het voormalig concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Dat was kippenvel tot op het bot, zo ontzettend indrukwekkend, met geen pen te beschrijven.
Dit mag echt nooit vergeten worden!!
De rest van augustus hebben we nog vakantie, dat betekend dat we nog een week te gaan hebben voordat we weer aan het werk gaan. We gaan morgen weer naar onze vrienden in Campina. Zondag wordt onze bonuskleindochter opgedragen. Op de terugweg willen we de Transfagarasan gaan rijden. Volgens de makers van het programma TopGear de mooiste weg van Europa. Er is daar ook grote kans dat je bruine beren tegenkomt. Ik ben benieuwd of we er een paar gaan zien…..
Er was laatst hier in ons dorp nog een bruine beer gesignaleerd.
Op 2 september gaan we weer aan het werk en we zijn al een beetje aan het brainstormen over het komend seizoen. Zijn er misschien dingen die anders kunnen? Moeten activiteiten anders ingevuld worden of gaat het goed zoals het gaat? Het is goed om daarover met onze collega’s in gesprek te blijven. We kijken er naar uit wat komend seizoen ons brengen zal.
Verder zijn we al aan het voorbereiden voor ons verlof naar Nederland. We zullen van 20 september tot en met 6 oktober in Nederland zijn. De bedoeling van dit “officiële” verlof is om de sponsors te bezoeken en een beetje te netwerken. En uiteraard om familie en vrienden te bezoeken. Het zal niet haalbaar zijn om iedereen te bezoeken, maar we doen ons best.
We willen jullie bedanken voor jullie support in welke vorm dan ook.
Dankpunten:
*voor de mooie reis naar Zweden
*voor het werk wat we hier mogen en kunnen doen
Gebedspunten:
*voorbereiding voor het verlof naar Nederland
*voor het nieuwe seizoen
*voor het onderzoek wat nog steeds loopt ivm het overlijden van onze kleinzoon Daan.
God is trouw
Zijn plannen falen niet
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Op de één of andere manier kon ik me er niet toe zetten. Maar nu is het toch weer hoog tijd om jullie mee te nemen in een nieuw stukje van ons avontuur.
Het vorige blog eindigde toen het bij ons Pasen was. Daarna hadden we een weekje vakantie en zijn we naar Câmpina geweest om vrienden te bezoeken.
De eerste dag hebben we een bezoek gebracht aan Târgoviște. Kenmerkend in deze stad is de Chindiatoren. Bovenop de toren heb je mooi zicht op de ruïnes van het prinselijke hof. En daarachter ligt het Chindiapark. Târgoviște staat ook bekend om de executie van Ceaușescu en zijn vrouw.
We hebben onze bonuskleindochter ontmoet en dat was wel heel bijzonder. Wat een mooie meid en haar ogen zo helder open.
In Roemenië kennen ze geen kraamhulp. Als je dat wilt moet je zelf iemand regelen die je komt helpen. Of je kunt iemand inhuren die je komt helpen als je bv problemen hebt met borstvoeding geven. Daar betaal je dan een bepaald bedrag voor, voor de tijd die ze zijn geweest.
Na de geboorte heeft de vrouw twee jaar zwangerschapsverlof. Heeft zij geen baan en dus ook geen inkomen maar de partner wel dan heeft die twee jaar zwangerschapsverlof. Na de twee jaar is je werkgever verplicht om je weer aan te nemen.
Verder hebben we bezoek gebracht aan andere vrienden en op vrijdag hebben we Jeroen geholpen om de maaltijden rond te brengen. Dat vond ik wel heel bijzonder. Eerst bij Luminita in de keuken gekeken en hebben we haar geholpen met inpakken. Er worden zo’n 70 porties gekookt. We kwamen bij zigeunerwijken waar Henk veel gewerkt heeft toen hij zijn eerste periode in Roemenië woonde. Ik had er al wel veel over gehoord maar om er dan ook te zijn en een stukje te kunnen bijdragen was fijn om te doen. Na tien jaar waren de mensen zo blij om hem weer te zien. Er werden herinneringen opgehaald en het was mooi om te horen wat Henk betekend heeft voor de mensen in de periode dat hij daar werkzaam was.
Al met al hebben we een hele mooie week gehad in Câmpina.
We zijn bij een rommelmarkt geweest georganiseerd door Adél en Attila Toth. Zij hebben een kindertehuis in Peris. Daarbij hebben ze een tweedehands winkel om zo inkomsten binnen te halen voor het kindertehuis. Zij krijgen ook veel spullen uit Nederland oa van De Graanschuur in Hoogezand en bv van Gain. Gain is een christelijke organisatie uit Nederland en op hun website staat te lezen : Help Roma kinderen dromen. Vanuit De Graanschuur werken ze ook wel samen met Gain als het gaat om de hulpgoederen transporten naar Roemenië. Echter is dat op dit moment moeizaam omdat alles tegen wordt gehouden bij de Roemeense grens. We hopen en bidden dat daar gauw een oplossing voor komt.
Ondertussen begint er van alles te bloeien en te groeien in de tuin. De struiken pioenrozen zijn ontzettend mooi. De stokrozen komen uit en de druivenrank doet ook goed zijn best.
De frambozen struiken worden ook heel groot en tot onze verbazing ontdekten we ook nog dat we twee kersenbomen in de tuin hebben staan. Henk krijgt het druk met jam maken!
De moestuin slaan we over, dat gaan we volgend jaar wel oppakken. De bermbloemen zijn gezaaid, hier en daar komt er al wat op, we gaan zien wat er uiteindelijk uit gaat komen van al die bloemzaadjes die we gezaaid hebben.
We hebben een bijzondere ontmoeting gehad met een aantal jongeren in onze kerk. We kwamen met elkaar in gesprek en 1 van de jongeren, Erik, vroeg aan Henk of hij uit Zweden komt omdat hij een vest aan had waar de Zweedse vlag op staat. Henk vertelde dat hij op en top Zweden fan is en Erik vertelde dat hij uit Zweden komt. Om een lang verhaal kort te maken, Erik zit op de Bijbelschool in Uppsala en wij zijn daar een paar keer geweest naar de Europe Conference bij Livets Ord. De kerk waar de bijbelschool gevestigd is. Dat gaf gelijk een klik en er werden telefoonnummers uitgewisseld. Er werd afgesproken om contact te houden en we zouden wel zien waar dit toe zal leiden. Erik en Ruben (één van de jongeren) waren met een groep al sinds begin van het jaar op outreach in Roemenië.
Tot onze verbazing kreeg Henk even later een appje van Erik, de ontmoeting en de kerkdienst hadden zoveel indruk op hun gemaakt dat ze nog graag een keer wilden komen voordat ze weer naar Zweden zouden gaan. Ze zijn 21/22 mei twee dagen geweest en hebben zowel bij Phoneo als bij ons projecten bezocht. Twee avonden hebben ze bij ons gegeten en we hebben een bijzondere tijd met elkaar gehad. We hebben oa gesproken over de conferentie, het was in eerste instantie niet de bedoeling om daar heen te gaan omdat we dan nog geen vakantie hebben. Maar de ontmoeting met Erik en Ruben was zo bijzonder dat we sterk het gevoel hebben dat we daar heen moeten. We hebben de plannen omgegooid en de laatste week van juli gaan we naar Zweden om de conferentie bij te wonen. Het leuke is ook nog dat de pastor van Livets Ord, Joakim Lundqvist, afgelopen Opwekkingsconferentie heeft gesproken bij de jeugd.
Op 23 mei zijn Jitske en ik naar Nederland gevlogen. Ik heb daar een goede tijd gehad en het was fijn om familie en vrienden te ontmoeten. Een dienst bij te wonen van onze thuisgemeente De Rank en bij de bewoners op bezoek van De Capellastraat. En niet te vergeten het concert van Chris Tomlin in Ahoy, dat was echt heel gaaf!
Op 9 juni zijn we weer terug gevlogen samen met drie vriendinnen die graag willen zien waar wij wonen en werken en om iets van het land te zien. We zijn onder andere naar Brasov geweest en Prăpăstiile Zărneștiului. Het was een goede tijd met elkaar.
Ondertussen is het al aardig zomer hier, dit weekend verwachten ze 32 graden.
We werken toe naar de kinderkampen die er aan zitten te komen.
Aanstaande zondag (dit weekend is het trouwens Pinksteren bij ons) gaan Henk en ik mee met het kinderkamp van Phoneo. Een kamp van vier dagen inclusief overnachting in de buurt van Cluj.
En dan half juli zijn onze eigen kinderdagen. Drie dagen in Jabenita (alleen overdag), een dorpje naast Solovăstru.
Over de kinderkampen zal ik in een volgende blog wat vertellen.
De kinderen hebben bijna allemaal vakantie en dat duurt tot half september. Drie maanden dus.
De maand augustus hebben wij zelf vakantie en de planning is om rond 16 september naar Nederland te komen voor een verlof van ongeveer drie weken.
Your name is the highest
Your name is the greatest
Your name stands above them all
All thrones and dominions
All powers and positions
Your name stands above them all
Chris Tomlin – Holy Forever
Wilt u ons steunen? Dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Begin april was ons bestuur van Asociatia Immanuël ruim een week bij ons op bezoek. Het was fijn om elkaar weer te zien. We hebben gesproken over het werk, hoe staan we op dit moment in het werk, wat zijn de plannen voor de ‘toekomst” etc. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. Ook zijn ze meegeweest naar ons inloophuis, het was toen prachtig weer en hebben we heerlijk buiten gezeten met elkaar.
Die zelfde week was er ook een groep uit België. Zij logeerden bij onze collega organisatie Phoneo. Ze hebben een bezoek gebracht aan Adăpost, zij sponsoren sinds een paar jaar ons inloophuis vanuit hun gemeente. Ook met hun hebben we een gezegende tijd gehad, was goed om elkaar te ontmoeten.
In april ben ik ook een weekend naar Elpis (voorheen Ellel Ministries) geweest. Het onderwerp was deze keer omgaan met ongelukken en trauma’s. Er waren drie spreeksters uit Engeland en het was allemaal erg interessant. En dan ben je toch weer vaak in gedachten bij Daan. We missen hem ontzettend……
Op 1 mei, de Dag van de Arbeid is het een nationale feestdag in Roemenië. Iedereen is vrij en mensen genieten van een extra vrije dag. Vaak komen vrienden en familie dan bij elkaar en wordt er een bbq gehouden. Wij hebben deze dag nuttig besteed om in de tuin aan het werk te gaan. Het gras stond al weer aardig hoog dus moest nodig gemaaid worden. Verder hebben we een strook gemaakt waar we bermbloemen in hebben gezaaid.
Mooi om te zien hoe alles gaat groeien en straks ook bloeien in de tuin.
In een eerdere blog hebben we al verteld dat we het kinderwerk weer hebben opgestart en dat we een verkiezing hadden uitgeschreven voor een naam voor de club. De naam die daar uit is gekomen is: Copiii Tatălui (Kinderen van de Vader) We zijn op zoek gegaan naar een mooi passend lied om als clublied te gebruiken en we kwamen uit bij Kinderen van de Vader van Elly en Rikkert. Die hebben we vertaald in het Roemeens en Henk heeft met behulp van collega Fred en Jorrit, pastor van de gemeente waar we naar toe gaan een opname gemaakt die we gebruiken om het de kinderen aan te leren. Voor wie het wil horen: Copiii Tatălui - Jorrit, Fred, Henk (youtube.com)
Afgelopen week heb ik voor het eerst een begrafenis in Roemenië meegemaakt. De bijeenkomst was in de kapel bij de begraafplaats. Ik vond het bijzonder om mee te maken. Er waren twee ruimtes en toen we binnenkwamen was er al een bijeenkomst bezig. We dachten eerst dat we te laat waren, maar deze bijeenkomst moest er even “tussendoor” voordat de begrafenis begon waar wij voor kwamen. Alles was open en iedereen liep ook in en uit. De begrafenis die al aan de gang was ging volgens de Orthodoxe traditie. Eén van die tradities is dat na de begrafenis een maaltijd wordt aangeboden uit naam van de overledene in de hoop dat diegene daardoor in de Hemel komt. Erg bizar allemaal….
Toen de kist naar het graf werd gebracht kwamen er vier dragers naar binnen in hun werkkloffie (ze hadden net het graf gegraven) en namen de kist mee naar buiten alsof er een zak aardappels naar buiten werd gedragen.
Daarna kon de bijeenkomst beginnen waar wij voor kwamen. We waren er om afscheid te nemen van Emil, één van de vaste bezoekers van ons inloophuis Adăpost. De bijeenkomst was geen bijeenkomst op de Orthodoxe manier, toch was het bijzonder om mee te maken. Er werden wat liederen gezongen, de kinderen van Emil bleven de hele tijd rondom de kist staan. Ook hier kon iedereen weer in en uitlopen. De voorganger hield een korte preek en ook hier werd de kist door dezelfde mannen naar het graf gebracht. En het graf werd ook gelijk dichtgegooid waar iedereen nog bij was. Er waren ook bloemen, maar die bleven gewoon in papier. Wat je hier veel ziet zijn graftakken (zie de foto’s). Graven worden hier niet geruimd.
Dit weekend is het bij ons Pasen.
Pasen wordt in Roemenië op andere data gevierd dan in landen met een katholieke traditie. Dit komt omdat de Roemeense Orthodoxe Kerk de Juliaanse kalender volgt in plaats van de Gregoriaanse kalender. De andere kerken vieren ook Pasen. Alleen de Hongaren die in Roemenië wonen en de Katholieken hebben al Pasen gevierd.
Met name het Orthodox Pasen gaat gepaard met veel tradities en gewoontes.
Paaszaterdag is er om middernacht een lichtjestocht. Om twaalf uur steekt de priester de kaarsen aan van de gelovigen die daarmee een rondje om de kerk lopen. Vervolgens gaat de stoet naar het kerkhof waar de lichtjes bij de graven worden neergezet.
Tijdens deze dagen is het gebruikelijk dat zij elkaar begroeten met de uitroep “Hristos a Înviat!” (Christus is opgestaan!) en het antwoord “Adevărat a Înviat” (Hij is waarlijk opgestaan!).
De volgende dag (Eerste Paasdag) wordt er extra feestelijk gegeten. Een maaltijd waarbij lamsvlees niet mag ontbreken. Ook een vast onderdeel is de Cozonac, een kruising tussen cake en brood, een beetje zoals bij ons de Paasstol maar dan niet met krenten en rozijnen maar met chocolade en noten vulling.
Alle gezinnen die wekelijks een voedselpakket van ons ontvangen hebben deze week een extra groot pakket gekregen zodat ook zij iets feestelijks op tafel kunnen zetten. Zo ook de bezoekers van Adăpost, zij kregen ook een mooi pakket mee naar huis.
Bij ons in het dorp is er eerste Paasdag altijd een voetbalwedstrijd tussen een elftal met getrouwde mannen en een elftal met vrijgezellen.
Na Pasen hebben we een weekje vrij en gaan we vrienden bezoeken in Câmpina. We kijken er naar uit om ze weer te ontmoeten. Hoofddoel is om Marius en Adina te bezoeken. Zij zijn sinds twee weken de trotse ouders van Sameea, hun eerste kindje, ons bonuskleinkind!
U zij de Glorie opgestane Heer
U zij de victorie nu en immermeer
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De winter lijkt nu echt achter ons te liggen en de temperaturen vliegen soms omhoog. We genieten van het mooie weer.
In de tuin is het goed te zien dat de lente zijn intrede doet. Alles begint te groeien en te bloeien. De frambozenstruiken krijgen nieuw blad, de bloembollen gaan als een speer en zelfs de druivenrank, die we hebben gekregen van onze thuisgemeente, gaat uitlopen. De lege potjes staan al klaar in de camară ( voorraadkamer) om er straks frambozenjam in te kunnen doen.
Het was ook de bedoeling om een moestuintje aan te leggen, maar helaas is de grond daar niet echt geschikt voor, deze zit namelijk vol met stenen. Een optie zou zijn om de bovenste laag af te graven en er nieuwe grond op te storten, maar wat een gedoe. Ik heb daarom een moestuinbak besteld en hopelijk komt hij deze week binnen. Dan kunnen we beginnen met zaaien. Ben benieuwd, voor het eerst dat ik dat ga doen, maar dat komt vast goed.
Verder is het bankje wat ik (voor mijn jubileum bij de Zijlen) heb gekregen van collega’s in elkaar gezet, en hangt de mobiel van J ook al mooi in de tuin.
We hebben zelfs al een keer gepicknickt, bij de rivier die vlak bij ons huis ligt.
Je ziet hier veel bomen waarvan de onderkant van de stam met witkalk wordt behandeld. Dat wordt gedaan om de boomstam een extra beschermlaag te geven. De kleur wit weerkaatst ook het zonlicht. De stam blijft dus koeler wanneer hij wit is ‘geverfd’. Als een boom te warm wordt kan de schors openbreken. Door de witte kleur worden grote temperatuurverschillen op de stam voorkomen. Het helpt ook tegen bladluizen, mieren en andere insecten.
In Roemenië wordt op 1 maart Mărtișor gevierd. Het betekent letterlijk kleine maart. De komst van de lente wordt op die dag aangekondigd. De Roemenen bieden mărtișori aan aan hun geliefden. Ze worden voornamelijk aangeboden aan vrouwen en meisjes. Het zijn meestal kleine broches met daaraan een rood/wit lintje. Traditioneel worden ze gedragen voor een bepaalde tijd. Bij de Kaufland in Reghin stonden veel kraampjes waar je de mărțișori kon kopen.
Op 8 maart is het internationale vrouwendag, in Roemenië een soort Moederdag waarop vrouwen in het zonnetje worden gezet, vaak met een bloemetje. Ook dan vind je weer veel kraampjes waar bloemen worden verkocht. En binnenin Kaufland was het ook een bloemenzee. Maar de bloemen zelf zien er toch een beetje anders uit dan in Nederland. Je vindt veel bloemen in de winkel die al bijna helemaal zijn uitgegroeid, bijzonder dat dat nog verkocht wordt.
In het vorige blog vertelden we over de donatie die we hebben gekregen vanuit Nederland. We mochten ook nog een ander meisje helpen met luiers voor haar baby en twee jongeren mochten we een jongerenbijbel schenken. Zo prachtig om te zien hoe blij ze daarmee waren.
In maart was Henk een kleine week in Nederland. En omdat collega’s Fred en Jitske ook in Nederland waren stond ik er alleen voor samen met onze collega Radu. We hebben ons prima gered samen. Eind mei/begin juni ga ik zelf weer naar Nederland voor twee weken, ik kijk er naar uit om familie en vrienden weer te bezoeken. We hebben hier thuis Kees op bezoek gehad, was erg gezellig!
Zoals Diana net zei was ik (Henk) even in Nederland voor een bliksembezoek. Op donderdag naar Nederland gevlogen. Op zaterdag was ik samen met een aantal broers van De Rank naar de mannendag van de 4e musketier. Zondagmorgen naar de dienst in De Rank en daarna heerlijk geluncht bij Natasha en Georgios. Daarna David opgepikt en samen zijn we bij Mats op bezoek geweest. Dinsdagochtend samen met collega Fred op weg terug naar Roemenië. Er moest een auto
van Nederland naar Roemenië worden gebracht en dat was een mooie taak voor ons. De reis ging voorspoedig en na een overnachting in Tsjechië kwamen we woensdag rond de middag aan bij de Roemeense grens. Na een kwartiertje waren we de grens voorbij en konden we verder naar huis.
Tenminste, dat dachten we! We waren nog geen 500 meter de grens over toen de auto zei: “doe het zelf maar, ik stop er mee”. We dachten in eerste instantie dat hij misschien was warm gelopen door het stilstaan bij de grens dus we wachtten even een poosje en probeerden weer te starten. En warempel, hij deed het weer. Dus wij vol goede moed weer verder. Een kilometer of 10 verder bij een tankstation gestopt om te tanken. Toen we weer weg wilden startte hij weer niet. Ook niet na een poosje wachten. Uiteindelijk een monteur gebeld en die was er vrij snel en wist te vertellen dat de brandstofpomp in de tank het niet deed. Na veel geharrewar en heen en weer gebel uiteindelijk besloten dat we met een autoambulance verder zouden gaan naar huis. Die moest echter uit Reghin komen dus dat werd een poosje wachten. Hij was er om 12 uur ’s avonds. De auto opgeladen en vast gezet en toen richting Reghin. Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 thuis. 14 uur later dan verwacht!
Afgelopen weekend is op veel plekken het Paasfeest gevierd. Het mooie feest waarin we mogen gedenken dat Jezus is gestorven aan het kruis en na drie dagen weer is opgestaan! Voor ons was het dit weekend echter geen Pasen. Wij vieren hier het Orthodox Pasen en dat is pas op 5/6 mei. In één van de volgende blogs zal ik daar meer over vertellen.
We willen jullie bedanken voor de steun in welke vorm dan ook, een appje, een belletje of door middel van gebed, we waarderen het zeer.
In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog
Biddend om een nieuwe morgen
Om een toekomst vol van hoop
Ook al zijn er duizend vragen
Al begrijpen wij U niet
U blijft ons met liefde dragen
U die alles overziet
Sela
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Inmiddels zijn we al weer drie weken terug in Roemenië.
Zoals ik al in het vorige blog schreef is het fijn om weer in ons eigen huis te zijn. Eenmaal thuis merkten we hoe intensief de afgelopen periode is geweest en zit de situatie constant in onze gedachten.
We slapen veel en hebben tijd nodig om bij te komen.
Het overlijden van Daan is bijna onmogelijk om een plekje te geven. Het zal uiteindelijk verweven worden in ons leven. Daarover ontvingen we een mooi gedicht van een echtpaar uit onze thuisgemeente :
Verweven
Nooit loslaten of verwerken
niet zomaar verder gaan
We zullen je verweven
jij hoort bij ons bestaan
We komen er niet overheen
en kunnen het geen plekje geven
Omdat liefde ons verbond
zullen we met jou verder leven
Niet zoals we willen
maar wel zoals het kan
Met jou diep in ons hart
ons hele leven lang
Om even op andere gedachten te komen hebben we een bezoek gebracht aan Alba Iulia. Deze stad heeft een mooie vesting die we hebben bezocht. Het was prachtig weer, strakblauwe lucht en het was fijn om er even uit te zijn.
Het weer in Roemenië is op dit moment heerlijk, de bloembollen komen al boven de grond en het is zo fijn als het zonnetje schijnt. Morgen is de verwachting dat het 18 graden wordt. Wat moet dat wel niet worden als het hoog zomer is….
Er zijn wat aanpassingen in het huis aangebracht. Er stond in de keuken nog een oude houtkachel die eigenlijk in de weg stond, die hebben we er uit laten halen. Zo hebben we meer ruimte. En in de douche hebben we de douchecabine er uit laten halen zodat we ook daar meer ruimte hebben.
En dat levert ook een hoop puin op, en met name de stenen en tegels worden gewoon ergens gedumpt aan de rand van de weg. Er is hier in Roemenië niet echt een goed systeem wat afvalwerking betreft.
Verder pakken we langzamerhand het werk weer op, en dat geeft ook wel afleiding.
Zo ben ik (Henk) samen met Hoini en Jitske begonnen met de kinderclub. We hadden bij de dorpsschool uitnodigingen uitgedeeld en afgelopen donderdag waren er 38 kinderen. Wat een mooie opkomst.
We hebben gepraat over Psalm 8, over de grootheid van God en hoe Hij toch met ons kleine mensen een relatie wil. Komende weken gaan we kijken naar Petrus, in Roemenië één van de grootste der heiligen. Wij gaan juist zien dat Petrus ook maar een gewone man was die soms enorme blunders maakte. Natuurlijk hebben we ook veel gezongen en omdat het mooi weer was een leuk spel gedaan buiten.
De kinderen mochten allemaal een naam bedenken voor de kinderclub en er zaten leuke ideeën bij. Volgende week als er weer kinderclub is, dan wordt de winnaar bekend gemaakt.
We hebben uit Nederland geld gekregen om te besteden aan een project. Er is hier in het dorp een meisje die twee weken geleden bevallen is van een dochter. Geen geld voor luiers en ook geen geld voor voeding. We gebruiken een gedeelte van het geld om haar te sponsoren met de producten die ze nodig heeft.
Zo langzamerhand komen we dus weer een beetje in het ritme. De ene dag gaat het beter als de andere dag. Maar er gaat geen dag voorbij zonder dat we met onze gedachten bij Daan zijn. We missen hem ontzettend…….
Het is alweer een aantal weken geleden dat we onze laatste blog geplaatst hebben. En dat is niet zonder reden.
Op dit moment zitten we namelijk in een hele zware periode en daar willen we iets over vertellen.
Vier weken geleden is onze kleinzoon Daan van 2,5 jaar plotseling opgenomen in het UMCG. Al snel bleek dat het niet goed met hem ging en zijn wij de volgende ochtend in de auto gestapt en naar Nederland vertrokken.
Uiteindelijk is Daan maandagmiddag 15 januari in het bijzijn van zijn vader en moeder en de opa’s en oma’s overleden.
Ons hart is gebroken en we zijn lamgeslagen. Zo’n klein kereltje los te moeten laten is niet te bevatten en doet ontzettend veel pijn. We weten dat hij nu op een plek is waar het goed is, maar hem te moeten missen is zo ontzettend moeilijk.
De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgevonden. Het was een hele intensieve tijd in Nederland en het hele gebeuren zit constant in onze gedachten. Het laat ons niet los. Na de uitvaart zijn we nog twee weken in Nederland gebleven, puur omdat we niet de energie hadden om terug te rijden naar Roemenië.
Op zondag 4 februari zijn we weer terug naar huis gegaan. Met drie overnachtingen zijn we gisteren weer thuisgekomen. Het voelt fijn om weer in het huis te zijn wat zo thuis voelt voor ons.
We gaan per dag bekijken wat lukt en als het even niet wil dan is het ook goed.
We willen ook iedereen bedanken die meegeleefd hebben in welke vorm dan ook. Dat heeft ons erg goed gedaan.
Het jaar 2023 ligt alweer achter ons en we mogen ons nu richten op 2024.
Maar eerst neem ik u nog mee naar de laatste weken van 2023. Het waren bijzondere weken, waarin emoties zoals blijdschap en verdriet dicht bij elkaar lagen. Blijdschap vanwege het werk wat we mochten doen en verdriet omdat er mensen zijn overleden. Eén van de bewoners waarvoor ik 13 jaar een persoonlijk begeleidster mocht zijn is vlak voor kerst overleden. Onze band was zo sterk….. En het ongeluk wat in Oldehove is gebeurd op oudejaarsdag houdt me bezig. Ik heb daar ruim 23 jaar gewoond en het is zo triest allemaal. Van hieruit willen we dan ook iedereen die op welke manier dan ook betrokken is heel veel sterkte wensen.
En dan ons werk hier, Albert was inmiddels ook overgekomen uit Nederland om met name te helpen bij het uitdelen van de pakketten. Het was een zegen om hem in ons midden te hebben, Albert bedankt dat je er was!
Op vrijdag 15 december zijn de kerstpakketten bezorgd door de groothandel en konden we gelijk beginnen met uitdelen. We zijn eerst naar het dorpje Glăjărie gegaan om daar aan de plaatselijke Katholieke kerk 35 pakketten uit te reiken. De gemeente bezorgt deze pakketten dan zelf aan de mensen die het goed kunnen gebruiken. Ik was daar nog nooit geweest en we kregen een rondleiding in de kerk. Het was een leuk ontvangst.
Op de maandag erna zijn we het dorp ingegaan om de pakketten in Solovăstru uit te delen. Het was prachtig mooi weer die dag, het leek wel lente. Dat maakte dat er ook veel mensen op straat waren en we hadden mooie ontmoetingen. Soms gingen we ook met de mensen naar binnen en dan wordt je wel weer bevestigd dat het zo nodig is dat we dit kunnen doen. We willen dan ook iedereen bedanken die het mede mogelijk hebben gemaakt om dit uit te kunnen voeren.
Vanwege het mooie weer waren er ook mensen op straat bezig met het slachten van de varkens. Ik zal jullie de details besparen maar het was niet altijd even fris wat we zagen [e-1f60a].
Op dinsdag hadden we een kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost. Hoini, Radu en Maria hadden heerlijk gekookt en iedereen liet het zich goed smaken. Het was een gezellig samenzijn. Na afloop werd iedereen thuis gebracht omdat ze allemaal een kerstpakket mee kregen.
Op donderdag was het dan de dag voor de kinderen. Wat een feest was dat! Er waren al een paar jaar geen dozen uitgedeeld dus dit kwam als een totale verrassing. Wat een blijdschap bij de kinderen. Sommige dozen werden ter plekke open gemaakt, maar de meesten namen ze eerst mee naar binnen. En de blik in hun ogen, als je dat ziet kan je alleen maar dankbaar zijn. Dit was tevens ons laatste activiteit in 2023.
Op kerstavond hebben we via de livestream de dienst van De Rank meegekeken. Fijn om zo verbonden te zijn met elkaar.
We kregen ook een kerstkaartje van een gezin uit onze thuis gemeente en dat was zo fijn. Wel bijzonder trouwens hoe hier soms de post wordt bezorgd. Als de postbode het niet zeker weet wordt de post gewoon aan een andere Nederlander gegeven die in het dorp woont en dan komt het ook wel bij ons terecht. Bij het laatste transport van 2023 zaten er ook een verrassingsdoos vanuit De Graanschuur bij en een pakketje van het TFC, dank jullie wel!
Eerste kerstdag hebben we gevierd bij Fred en Jitske, samen met Richard en Hoini. Het was een hele gezellige avond, met uiteraard weer wat potjes Skyjo.
Tweede kerstdag zijn we vertrokken naar Boekarest voor een paar dagen. Lekker er even tussenuit en vooral om vrienden te ontmoeten. Sommigen hadden we al 6 jaar niet meer gezien.
Op woensdag zijn we het centrum van Boekarest in geweest. We zaten in een hotel in Otopeni, we gingen met de bus naar het centrum toe. Maar ja hoe check je dan in….onze pasjes deden het niet, maar we zaten inmiddels al in de bus. Toen kwamen er ook nog 4 controleurs aan, hadden wij weer. Gelukkig was die vrouw heel aardig en vol begrip en heeft ons goed geholpen. Het bleek dat we het pasje van onze Roemeense bankrekening moesten gebruiken. En dan betaal je 3 lei voor een ritje van een half uur. Dat is 60 cent.
Als eerste gingen we naar het parlementspaleis, Palatul Parlamentului. Dit paleis is gebouwd in opdracht van de Roemeense dictator Ceausescu. Het is het grootste gebouw van Europa. Er zit een hele geschiedenis aan de bouw van het gebouw, het is interessant om dat eens op te zoeken op internet en te lezen.
We kregen een rondleiding en we hebben in dat uur 5% van het gebouw bekeken. Wil je het hele gebouw zien (wat natuurlijk niet mogelijk is) heb je wel 18 uur nodig. Zo groot is het. Die dag was het ook prachtig weer en we konden zonder jas buiten lopen, en dat eind december. We hebben nog verder rondgewandeld in de stad. Boekarest is niet echt een mooie stad, erg grauw.
De volgende dagen stonden in het teken van bezoeken van vrienden in Câmpina. Wat was het fijn om elkaar weer te zien en eens lekker bij te praten.
En omdat we toch in de buurt waren kon een bezoekje aan IKEA niet ontbreken. We hadden nl nog wat spulletjes nodig voor in ons huis. En er zijn er maar drie in Roemenië, dus als je dan in de buurt bent……
We zijn ook bij de zoutmijn in Slănic geweest. Bijzonder om dat te bezoeken, leuk om dat een keer mee te maken. Ik vond deze mijn mooier als die in Praid die we hebben bezocht.
Oudejaarsavond hebben we ook gevierd met Fred en Jitske en Richard en Hoini. We gingen gourmetten, iets wat ze in Roemenië niet echt kennen. Je gaat dus niet naar de Jumbo of de AH en koopt vier pakjes en twee gratis [e-1f60a] maar je maakt alles zelf. Wel net zo leuk.
Vuurwerk stelde niet zoveel voor, na 5 minuten was alles wel afgestoken. Lekker rustig. We zijn nog wel even naar buiten geweest maar dat was dus van korte duur.
Als je mensen gelukkig nieuw jaar toewenst zeg je tegen elkaar La mulți ani, dat verklaart ook de titel van de blog.
We wensen jullie allemaal een gezegend nieuwjaar en alle goeds voor 2024. Dat het een jaar mag worden vol zegen en vreugde met dierbaren om jullie heen.
Het was voor ons een bijzonder jaar en we kijken er met grote dankbaarheid op terug. Iedereen bedankt voor de steun in welke vorm dan ook. We zijn vol verwachting wat 2024 ons brengen zal.
Ik immers, ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de voorgaande blogs. Het doet ons goed deze te lezen.
De vorige blog had als titel: De winter komt er aan. Alleen laat deze nog wel even op zich wachten. Nog steeds geen sneeuw, af en toe een beetje vorst maar dat is het dan ook wel. Het waait hier bijna nooit en dat vinden we niet erg [e-1f60a]. Dan voelt het allemaal wat prettiger aan. Zo ook vandaag, het was prachtig mooi weer, het zonnetje scheen, strakblauwe lucht, het was een mooie reden om de omgeving te verkennen.
Inmiddels is het proces van het invoeren van de auto afgerond. Het bezoekje bij de RAR duurde twee uur. Ze controleerden de lichten, de remmen en de CO2 uitstoot. Nadat alles goedgekeurd was kregen we te horen dat we na twee uur het officiële document op konden halen.
We hebben nu onze officiële nummerborden op de auto. We wilden graag een nummerbord met PAS, maar je gelooft het bijna niet, daar was geen één combinatie meer mee te krijgen. Dus dan maar iets met HDP (HenkDianaPas). Dat is wel gelukt. Fijn dat dit proces nu afgerond is. Weer een ding wat we kunnen afvinken op ons lijstje.
Gelijk een autovignet geregeld, dat is nl verplicht op alle tolwegen in Roemenië. Kosten zijn 28 euro per jaar. Het is te vergelijken met de wegenbelasting in Nederland. Benzine is hier ook een stuk goedkoper, dat ligt rond de 1,30.
We hebben voor het gas, elektra en water een contract afgesloten. Voor alles is er een apart contract afgesloten. Waar het voor de elektra en water vlotjes verliep, ging het voor het gas toch wat anders. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal goed gekomen. We merken wel dat we hier meer stoken dan in de flat in Hoogezand, maar dat is ook logisch met een oud vrijstaand huis in verhouding tot een flatje in Hoogezand.
Wat ik vergeten was te vermelden in het vorige blog is de nationale feestdag op 1 december. Dan wordt de eenwording van het land in 1918 gevierd. Het is een vrije dag voor iedereen, de meeste scholen en bedrijven zijn dan gesloten. Het wordt gevierd met militaire parades door het hele land. We zijn niet naar zo’n parade geweest, daar was het weer ook niet voor, misschien volgend jaar.
We hebben pakjesavond gevierd en dat was erg gezellig. Henk had een lekkere pan snert gemaakt (het was wel even zoeken naar prei, uiteindelijk gevonden in een kleine groentewinkel), we hadden cadeautjes en we hebben een spelletje Skyjo gespeeld. Een leuk spel, echt een aanrader. Al met al was het een gezellige avond.
Vorige week werd een varken geslacht bij de buren, ik lag nog op bed maar was dus gelijk wakker omdat het varken zo te keer ging toen hij geslacht werd. Vorige week toen we de voedselpakketten gingen rondbrengen zagen we een paar mensen achter een varken aan rennen. Deze was ontsnapt, en eigenlijk was dat best een komisch gezicht. Het duurde even, maar het is ze gelukt om hem te pakken te krijgen.
Op straat lopen er regelmatig zwerfhonden. Ze zijn soms gewond, ziek maar ook jong en gezond en toch hebben ze al een ellendig leven. Ze horen bij het straatbeeld en de meeste mensen zien ze niet eens meer. Er zijn best wel wat stichtingen die zich inzetten voor deze straathonden.
Ik ben voor het eerst naar de kapper geweest, ik vond het best spannend [e-1f60a]. Was nergens voor nodig, ik ben zeer tevreden.
Zoals beloofd zal ik nog wat vertellen over de traditionele gerechten hier in Roemenië.
Zo heb je Sarmale. Dit wordt beschouwd als HET nationale gerecht van Roemenië.
Het gerecht bestaat uit koolrolletjes gevuld met gekruid gehakt en rijst. De rolletjes worden gekookt in water met tomatensaus.
Papanași zijn gefrituurde donuts met een mix van zoete kaas, eieren en griesmeel. Beetje te vergelijken met de oliebollen in Nederland. Ze worden vaak geserveerd met jam en zure room. Wordt vaak gegeten als een toetje.
Cozonac is zoet brood. Het brood is zacht en is meestal gevuld met noten en rozijnen. En er zit cacao in.
Soep is bijzonder populair in Roemenië. Het zijn vooral maaltijdsoepen die goed zijn gevuld. Als je kiest voor Ciorbe de Perisoare krijg je een soep die veel lijkt op tomatensoep met gehaktballetjes.
Een andere soep is Ciorbe de Burtă, koeienmaag soep........dat is één van de populairste soepen.
Mamaliga is een soort maïsbrij (Polenta) die wordt vaak gecombineerd met andere gerechten zoals brânză (soort van kaas) en zure room. Dit wordt veel gegeten omdat het goedkoop is.
Ik moet zeggen dat mijn voorkeur toch echt uitgaat naar bv een heerlijke bord met hutspot.
Komende week werken we toe naar kerst. Vrijdag zijn de kerspakketten gekomen en die gaan we vanaf maandag rondbrengen in het dorp. We hebben dinsdag de kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost.
Woensdag komt de truck met de hulpgoederen uit Nederland en kunnen we donderdag de schoendozen uitdelen aan de kinderen in het dorp. De schoenendozen zijn verzameld door onze thuisgemeente De Rank. Dat zal de laatste activiteit zijn voor de kerstvakantie.
Tweede kerstdag gaan we voor een paar dagen naar Boekarest. We gaan dan tevens langs bij onze vrienden in Câmpina.
Hierover meer in onze volgende blog.
We willen jullie alvast Gezegende Kerstdagen toewensen en een hele fijne jaarwisseling! Bedankt voor jullie support het afgelopen jaar in welke vorm dan ook, het doet ons goed.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.
Jesaja 9:5
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De nachten worden kouder, de winter heeft zijn intrede gedaan. Alleen de sneeuw laat nog op zich wachten. We hebben wel een klein beetje sneeuw gehad, maar dat was dezelfde dag weer weg. In andere delen van Roemenië is er wel heel veel sneeuw gevallen, zoveel dat het zelfs op de Nederlandse televisie was te zien. We kregen dan ook verschillende appjes uit Nederland of we niet ingesneeuwd waren. Maar gelukkig was dat niet het geval. De plaatselijke bevolking is druk bezig om het houtvoorraad op peil te krijgen voor de winter. Er wordt hier veel gestookt op houtkachels.
Ook is de plaatselijke bevolking druk bezig met het slachten van de varkens. We zien regelmatig een dood varken liggen op straat, afgelopen zondag zagen we zelfs op een afstandje dat er één werd open gesneden. Voor hun betekend dat het klaarmaken van de wintervoorraad wat het vlees betreft.
Begin november hadden we met een aantal Nederlanders een boerenkoolparty. Dat was een fijn samenzijn. Ook fijn om samen ervaringen uit te wisselen over het zendeling zijn in Roemenië en kregen we ook een aantal tips over het wel of niet afsluiten van bepaalde verzekeringen.
We zijn nog bezig met het invoeren van de auto. Dat proces is nog niet afgerond. We kregen niet de juiste informatie waar we heen moesten met als gevolg dat we een paar dagen niet met de auto mochten rijden. Gelukkig kon onze collega Radu vertellen waar we heen moesten en hebben we inmiddels een tijdelijk kenteken. Aanstaande donderdag gaan we naar de Rar in Târgu Mures, dan gaan ze controleren of het chassisnummer klopt van de auto. Als dat allemaal goedgekeurd is dan kunnen we naar de politie om het blijvende nummerbord aan te vragen. In Roemenië mag je zelf het nummerbord kiezen, we hebben een aantal opties bedacht en we hopen dat het nummer nog vrij is.
Het huis wordt steeds meer een thuis, inmiddels in de kerstsfeer. Half november zijn de meubeltjes van IKEA gekomen en die heeft Henk allemaal in elkaar gezet. Half december komt er weer een hulpgoederentransport met de laatste dozen met spullen. Het huis is echt een roemeens huis, scheef aan alle kanten, maar dat heeft ook wel weer zijn charmes, welkom in Roemenië zeggen we dan tegen elkaar waar alles toch anders is als we gewend zijn.
We hebben een aantal dagen best wat regen gehad, met als gevolg dat de oprit een aardige modderbende aan het worden was. Het beste was om er wat grind op te laten storten zodat het allemaal een beetje begaanbaar blijft. Maar het hek stond zo dicht op de grond dat er toch wel een klein laagje van de grond weg geschept moest worden. We hebben twee jongens uit het dorp gevraagd om wat grond weg te scheppen en het grind netjes te verdelen. Ze hebben hard gewerkt en we zijn erg blij met het resultaat.
Regelmatig komt de schaapsherder langs met zijn kudde, is toch een prachtig uitzicht vanaf ons huis!
De tulpenbollen zitten ook in de grond, ik ben benieuwd wat het resultaat gaat worden, we gaan het zien volgend jaar. De frambozenstruiken zijn gesnoeid, we hopen op veel frambozen, kunnen we lekker jam maken.
Vandaag is het 5 december en wordt er druk Sinterklaas gevierd in Nederland. Wij gaan hier ook pakjesavond vieren aanstaande zondag. Onze Chris (zit in het bestuur van de stichting) is een aantal dagen bij ons en we hebben lootjes getrokken. We hopen op een gezellige avond.
Ik kreeg ook een vraag van één van de bewoonsters van de Capellastraat (mijn oude werkplek) hoe het zit met het eten in Roemenië. Ik haar uitgelegd dat het hier wel wat anders is als in Nederland. Dat er bv geen andijvie is, dat het vlees anders is en het brood ook. Dat we water kopen en niet uit de kraan drinken etc etc. Ze maakte zich al gelijk zorgen dat we niet genoeg te eten hebben. Ik kon haar gelukkig gerust stellen dat er hier een hele grote Kaufland is en ook een Lidl en dat we hier genoeg te eten hebben. Toen was ze wel weer gerustgesteld. Er liggen bij de Lidl zelfs stroopwafels. En er komen steeds meer producten in de winkel die er voorheen niet waren, zoals spliterwten bv. Als Henk dan snert ging maken gebruikte hij altijd linzen, maar dat hoeft dus niet meer.
We zijn afgelopen zaterdag naar de markt geweest. Lijkt een beetje op een rommelmarkt, veel bananendozen met spullen, zoek maar uit. Ook een kraam waar je Mici en ander vlees kan kopen. Mic zijn gemaakt van gehakt en gevormd tot rolletjes. De rolletjes worden traditioneel gegrild en geserveerd met mosterd en brood. Soms kan je er patat of gebakken aardappels bij bestellen. Zo zijn er wel meer traditionele grechten, daar kom ik in een later blog wel op terug. Ook was er een kraam waar je Körtos kan kopen. Het is een traditioneel Hongaarse zoete lekkernij. Maar ook in Roemenië veel te vinden. Dit traditionele gerecht wordt op een eigenaardige manier bereid: het zoet gekruide deeg, vaak met kaneel, wordt fijn uitgespreid en om een kegelvormige stok (bakhout) gewikkeld, die dan boven het smeulende houtvuur gehouden wordt om te bakken. Ook kan men er vanillesuiker, cacao of kokos etc overheen doen die gemengd zijn met suiker. Door het boven de houtskool te draaien wordt de koek gebakken en de suiker gekaramelliseerd..
De boodschappen zijn hier ongeveer net zo duur als in Nederland. Het uit eten gaan is wel een stuk goedkoper als in Nederland. Zo zijn we met vier personen uit eten geweest en betaalden we 53 euro, hoofdgerecht, drinken en een toetje.....in Nederland niet voor te stellen.
We werken nu toe naar kerst en zijn ons aan het voorbereiden voor het uitdelen van de kerstpakketten. Albert komt dan over uit Nederland om ons daarbij te helpen. Verder zal er bij Adăpost een kerstmaaltijd plaatsvinden.
We willen jullie allemaal hartelijk bedanken voor de steun in welke vorm dan ook!
Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven tot wat nuttig is voor de ander.
1 Korinthe 12:7
Gebedspunten:
*Het proces van de kerstpakketten, dat dat allemaal spoedig mag verlopen.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*De samenwerking met het team.
*Ons huis.
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Zaterdag 21 oktober is onze reis begonnen. Henk heeft in de ochtend de laatste spullen in de auto gepakt, het paste allemaal net, er kon echt niets meer bij. Mats en David en Natasha en Georgios kwamen ons zaterdagochtend uitzwaaien, dat was wel fijn. Van Natasha kregen we nog een tas mee met lekkere hollandse producten en een heerlijke zelfgebakken cake voor onderweg.
De eerste overnachting was in Kastl in Duitsland. Een prima pension in een schatiig klein dorpje. Zondag ging de reis verder naar Hongarije, daar hadden we een overnachting in Jakabszállás. Hier hadden we van de zomer ook al overnacht toen we op de terugweg naar Nederland waren. Het was weer een hartelijk ontvangst en oma had weer heerlijk eten voor ons gekookt. En toen was het maandag, de dag dat we echt naar huis gaan! Waar we van de zomer nog een uur bij de grens in de rij hebben gestaan ging het deze keer allemaal zeer voorspoedig. De klok een uur vooruit en hup naar huis.
We waren rond 18 uur in Solovăstru, en gingen eerst naar Fred en Jitske om daar een hapje te eten. Was fijn om elkaar weer te zien. Na het eten was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Fijn weer naar een eigen plekje.
We zijn zeer dankbaar dat we de afgelopen periode onderdak hadden, maar als je dan weer naar je eigen plekje kunt gaan voelt dat wel bijzonder.
En wat was het allemaal bijzonder, ik had nog helemaal niks in het echt gezien sinds de werklui bezig zijn geweest, moest het met foto's en filmpjes doen. Het was echt boven verwachting, wat wordt het allemaal mooi!
In de daarop volgende dagen is er best al veel gebeurd. Er moesten nog wat spullen aangeschaft worden, het kookfornuis werd op zijn plaats gezet en we konden beginnen met uitpakken. We zijn begonnen met de keuken een beetje in te richten. Dat betekende het servies wat uit de doos kwam, afwassen en in de buffetkast zetten. Dat ging allemaal prima, totdat ik het keukenkastje opendeed, allemaal water in het kastje onder de gootsteen. Radu en Fred erbij, waar komt dat water toch allemaal weg.......bleek dat er een stukje afvoerpijp miste en er door het overloopgaatje allemaal water het kastje in liep. Tsja, dat was niet goed aangelegd dus. Gelukkig is dat gerepareerd en alles doet het weer.
In de huiskamer kunnen we nog niet veel doen, het is wachten op de bank en de kasten, die komen half november.
Tijdens de eerste week hebben we ons ook officieel laten inschrijven bij de immigratiedienst als inwoners van Roemenië. Daarvoor moest er wel eerst een vrijwilligerscontract worden ondertekend bij de Asociatia voor het geval we die ook nodig hadden. En dat was maar goed ook dat we dat gedaan hadden, en wilden ze ook nog een papier erbij met wat onze taken worden/zijn. Maar ja die hadden we niet bij ons.....Gelukkig kon dat via de mail, dus wij bij de immigratiedienst Jitske bellen of ze dat kon regelen. Gelukkig keurden ze dat goed wat Jitske had gestuurd via de mail, al was het wel te merken dat de vrouw aan de balie nog niet helemaal overtuigd was. Maar ze ging akkoord.
Verder is het vooral rustig aan doen en doen we wat we kunnen. We merken ook nu weer wat voor hectische tijd het is geweest en we zijn moe van alle drukte. Maar we weten ons gedragen en dat geeft ons kracht.
Gisteren heb ik Fred geholpen met het uitdelen van de pakketten. Fijn om te merken dat de mensen bij wie je langs gaat het fijn vinden dat je er bent. Dat doet je goed.
Vandaag (dinsdag) zijn we er lekker even een dagje tussenuit geweest. We zijn in Corund geweest, in Praid, naar de zoutmijn, en we hebben een stop in Sovata gemaakt. De zoutmijn was wel bijzonder. Je gaat er met een bus naar binnen en ik had totaal niet verwacht dat het er zo zo uitzien zoals het was. Ik had een gangenstelstel verwacht, smalle gangetjes waar dan het één en ander te zien was. Maar dat was dus niet zo. Vanuit de bus ging je eerst met een lange trap naar beneden en daar was één grote ruimte waar alles plaatsvond. Eigenlijk is het een grote ondergrondse speeltuin. En omdat het hier ook vakantie is waren er ook heel veel kinderen. Met een lange trap ga je dan weer naar boven en brengt de bus je weer naar buiten. Natuurlijk konden we niet weggaan zonder eerst een magneetje te kopen [e-1f600]. Uiteindelijk vier gescoord vandaag. (ik spaar dus magneetjes van de plekken waar ik geweest ben) Op de terugweg kwamen we een paard en wagen tegen (er wordt in Roemenië nog veel met paard en wagen gereden) die volbeladen was. Levensgevaarlijk, als je je bedenkt dat het al begon te schemeren en de paard en wagen nog wel een afstand te gaan had en totaal geen verlichting heeft. Maar dat kan allemaal in Roemenië!
Aanstaande zaterdag hebben we onze eerste meeting met Nederlanders die hier in de buurt wonen. Dan hebben we een boerenkoolparty. Meer daarover in het volgende blog.
Alemaal bedankt voor de belangstelling in welke vorm dan ook, doet ons goed!
Gebedspunten:
*Dat alles verder goed mag gaan met het invoeren van de auto.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*Dat we veilig zijn aangekomen in Solovăstru.
*Ons mooie huis.
*Dat het inschrijven bij immigratiedienst soepel verliep.
Onze Heer die alles maakte,
beschermer voor altijd.
Waar wij gaan en komen,
Hij blijft in Eeeuwigheid.
(Sela)
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Op dit moment is het best koud hier, het lijkt wel herfst. Vandaag dikke onweersbuien. Gelukkig zijn de voorspellingen voor aankomende week beter en kunnen we weer mooi weer verwachten.
Twee weken geleden was er bij Phoneo een groep op bezoek uit Sneek. Tijdens die week hebben er ook weer een aantal samenwerkingen plaats gevonden.
Op de dinsdag kwam er een delegatie met Henk en mij meelopen en hebben we huisbezoeken afgelegd.
We hebben vier gezinnen bezocht. Het waren fijne bezoeken, we mochten voor de mensen bidden en het mooie was dat de kinderen vakantie hadden dus die waren ook thuis. De groep was aardig onder de indruk, er komt veel op ze af. Vele indrukken gaan mee terug naar Nederland. Ze vertelden ook dat het bijzonder is om alles met eigen ogen te zien, te ruiken, te proeven! Dat is toch heel anders dan een verhaaltje lezen of foto’s te zien.
De dag sloten we af met een ijsje in het park en brachten we de groep terug naar de kerk. Met zijn allen kijken we dankbaar terug op deze mooie dag.
Op de woensdag ging ik naar Phoneo toe om samen met Pauline en Ilja (medewerkers van Phoneo) en een gedeelte van de groep naar Petelea te gaan.
Petelea is een dorpje waar veel zigeuners wonen. Dit bezoek heeft heel veel indruk op mij gemaakt. De mensen leven hutje mutje op elkaar en ze leven in grote armoede. Veel gebroken gezinnen.....
De dagelijkse problemen zijn overweldigend. Een groot gedeelte van de dag gaat op aan het maken van zorgen. Zorgen over de staat van het huis (kapotte ramen, geen deuren, lekkend dak), zorgen over energiekosten, medicatiekosten en ga zo maar door.
We lopen de wijk door en gaan bij sommige huisjes naar binnen. Er zijn veel kinderen op straat, ook hier hebben ze vakantie en al zouden ze geen vakantie hebben zijn er ook veel kinderen omdat ze niet naar school gaan, om allerlei redenen.
Het aanstaande kidscamp maakt de kinderen enthousiast en ze kijken er naar uit.
De zigeunerwijk van Petelea ligt op een heuvel en dat betekend dat we wel een stukje omhoog moeten klimmen. Bovenop de heuvel is een begraafplaats en daar eten we onze lunch en genieten we van een prachtig uitzicht.
Na de lunch gaan we verder de heuvel over want achter de heuvel zijn ook nog een aantal huisjes. Ilja vertelde dat het een hele poos heeft geduurd voordat ze er achter kwamen dat daar ook nog huisjes zijn.
En ook hier wonen de mensen onder erbarmelijke omstandigheden, geen elektriciteit, geen stromend water en überhaupt geen douche of wc. We komen daar een meisje tegen die ook mee gaat op kamp en we mogen haar die middag meenemen naar Casa Ana.
Casa Ana is een project van Phoneo in Petelea en draait helemaal om de begeleiding van
kinderen die thuis aan alles gebrek hebben. In het inloophuis kunnen ze spelen en krijgen ze een goede maaltijd. Casa Ana is een thuis voor hen, een plek waar ze terecht kunnen met hun verhalen, belevenissen en verdriet.
In een omgeving die zich kenmerkt door wanorde biedt Casa Ana veiligheid en structuur. Kinderen leren op een positieve manier met elkaar om te gaan. Het recht van de sterkste geldt hier niet! Ze ervaren hoe fijn het is om samen afspraken te maken en je daar ook aan te houden.
De kinderen kunnen in bad en krijgen schone kleren.
Casa Ana biedt een stukje plaatsvervangende ouderlijke zorg. Omdat elk kind recht heeft op zorg en aandacht.
Ook als de eigen ouders, om welke reden dan ook, niet in staat zijn die te geven.
Na het bezoek aan Casa Ana brengen we het meisje weer naar huis en op de terugweg gaan we nog even op bezoek bij een gezin.
Al met al was het behoorlijk indrukwekkend deze dag en het laat me niet los, zeker ook na het kamp van vorige week. Hoe de kinderen zo’n fijne tijd gehad hebben op het kamp, in een veilige omgeving.
Het bezoek aan Petelea gaat zeker een vervolg krijgen, het is mooi om samen met de collega’s van Phoneo iets te kunnen betekenen voor de ander die leeft onder erbarmelijke omstandigheden.
Diezelfde week was ik (Henk) op donderdag samen met Lavinia en een deel van de Sneek groep op bezoek in Apalina. Apalina is een zigeunerwijk aan de rand van Reghin, Net als in Petelea zijn de omstandigheden hier schrijnend. We hebben een aantal gezinnen bezocht. We kwamen ook bij een gezin waar de moeder niet in beeld was. Haar broer van vijftien zorgt voor haar drie kleine kinderen. Ook in Apalina heeft Phoneo een huis waar Lavinia wekelijks een kinderprogramma heeft. We hebben de kinderen daar mee naar toe genomen om ze in bad te doen en schone kleren aan te trekken. Daarna hebben we ze weer thuis gebracht.
Ook uit Apalina gaat er een aantal kinderen mee op kidscamp dus dit was voor mij een mooie gelegenheid om alvast met hen kennis te maken.
Op zondagochtend 4 mei is het dan zover. We gaan op Kidscamp. Om 9 uur worden de kinderen opgehaald in Petelea en Apalina. Er gaan 47 kinderen mee.
Een aantal kinderen heeft een tasje met kleren bij zich. De kinderen die bij mij in de bus zitten komen allemaal zonder bagage. Bij aankomst op het kampterrein krijgen alle kinderen een tas met kleren in hun maat, alsook een fles om te drinken en een tasje met shampoo, tandenborstel, tandpasta en een handdoek.
Het thema van het kamp is: “Wij hebben een God die leeft”. Het kamplied is: “Mijn God is niet van hout”
Alle kinderen zijn verdeeld in groepen en Lavinia en ik hebben samen een groep van 10 kinderen uit Apalina onder onze hoede. Al heel snel heb ik een goede band met hen. De kinderen hunkeren naar een liefhebbende vader en naar een stuk veiligheid. Het is hartverscheurend als ik stukjes bij beetjes hun thuissituatie hoor.
Na het kamp ga ik Lavinia helpen bij het programma voor de kinderen van Apalina.
De kinderen hebben echt genoten op het kamp, van de worship, de knutselactiviteiten, de spellen en natuurlijk het kampvuur op de laatste avond.
Het was een heel bijzonder kamp en het heeft ons veel gedaan. Het was ook lastig om de kinderen weer naar huis te brengen……
Hierbij een filmpje van het kamp:
Ik ben de HEERE, uw God,
Die u leert wat nuttig is
Die u leidt op de weg die u gaan moet
Jesaja 48:17
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer 12 april dus de hoogste tijd voor een nieuwe blog. De eerste van dit jaar.
Op dit moment schommelen we een beetje tussen de winter en de lente. Twee weken geleden hadden we bv prachtig lente weer en was het ook heerlijk om in de tuin te werken. De bollen in de grond beginnen te groeien, en het gras moest ook alweer gemaaid worden. Maar deze week werden we ineens weer verrast met een winters weertje. Het begon weer te vriezen in de nacht (beetje zielig voor de bloemen [e-1f60a]) en gisteren heeft het de hele dag gesneeuwd. Nu vind ik het best leuk als het sneeuwt, maar begin april zit ik daar toch niet meer zo op te wachten. Het mooie lenteweer is gelukkig weer in aantocht want volgende week verwachten ze temperaturen boven de 20 graden.
Januari was een lastige maand, 15 januari was de sterfdag van Daan, alweer een jaar geleden, maar het voelt nog als de dag van gisteren.
In januari hebben we ook een dierentuin in Roemenië bezocht, voor mij de eerste keer. De entree is heel goedkoop, rond de 7,5 euro. De dierentuinen zijn toch niet te vergelijken met de dierentuinen in Nederland. De omstandigheden waarin de dieren leven is best wel triest. De olifanten stonden binnen, ze zagen er gestrest uit. Best zielig. De flamingo’s stonden ook binnen, zoveel flamingo’s op elkaar in een hok waar verder niks was. Er was ook een klein veldje waar veel ooievaars waren. En zonder net oid. En dat in januari, ws zijn de veren zo behandeld dat de ooievaars niet meer weg kunnen vliegen. Was ook zo bizar zoveel ooievaars bij elkaar in januari….Geef mij dan de dierentuinen in Nederland maar.
In februari ben ik twee weken naar Nederland geweest. Voor die tijd was het nog spannend of mijn rijbewijs op tijd klaar zou zijn (zie vorige blog) maar die was gelukkig op tijd klaar). Maar in Nederland toch het meeste met openbaar vervoer gedaan omdat ik niet elke dag een auto tot beschikking gehad. Het was fijn om familie en vrienden weer te zien en natuurlijk nog even bij mijn vorige werk op bezoek geweest. Wat is er daar ook veel veranderd in anderhalf jaar, maar het was erg gezellig. Verder heb ik die twee weken niet veel gedaan, vooral ook rustig aan gedaan en veel uitgeslapen [e-1f60a]. En ik werd zowaar verrast met een flink pak sneeuw. Dus hup naar buiten om foto’s te maken en lekker door de sneeuw te lopen, heerlijk dat krakende geluid van de sneeuw. Zoveel sneeuw hadden we thuis nog niet gehad deze winter. Ik zou die dag nog met Natasha de stad in, maar ja in Nederland is dan gelijk alles in rep en roer en viel al het openbaar vervoer uit dus ging dat helaas niet door.
Eind februari was er bij ons in de kerk een conferentie van vrijdag tot en met zondag. Marius en Adina en hun dochter Sameah hebben toen een aantal dagen bij ons gelogeerd omdat Marius ging helpen bij de conferentie. Was erg fijn om samen wat tijd door te kunnen brengen.
In maart hebben we een hele drukke maand gehad met allerlei bezoekjes.
Jitske en ik zijn weer op bezoek geweest bij de mevrouw die woont in het verzorgingstehuis in Glodeni. Ze was begin februari jarig maar door de bezoekjes aan Nederland was het er nog niet van gekomen om haar te bezoeken. Ik had een appeltaart gebakken voor haar en haar kamergenoten en we hadden een aantal Libelles voor haar meegenomen. Omdat ze Nederlands spreekt kan ze die prima lezen en ze was er dan ook erg blij mee.
Veder is het bestuur geweest en er was bij onze collega organisatie Phoneo een groep Amerikaanse vrouwen op bezoek. Meer daarover kunnen jullie lezen in onze nieuwsbrief. Willen jullie deze ook ontvangen stuur dan even een berichtje dan zetten we jullie op de mailingslijst. Er staat ook informatie in over de kinderclub waar Henk en Jitske op dit moment mee bezig zijn.
Ook zijn Jurriën en Margreet op bezoek geweest. We hebben een goede week met elkaar gehad. Ze zijn mee geweest op huisbezoeken en ook naar ons inloophuis Adăpost. Ze hadden al veel verhalen gehoord van Fred en Jitske maar om het dan ook zelf te ondervinden hoe het hier is was toch wel heel bijzonder voor hun.
Het is fijn om bezoek uit Nederland te ontvangen en wat te kunnen laten zien en delen over ons leven hier. Zelf zien, ruiken dat is toch anders dan horen van verhalen.
Eind maart zijn we naar Câmpina geweest om de eerste verjaardag van Sameah te vieren, we genieten zo van haar!
Henk is begin april nog een week naar Nederland geweest om de verjaardag van Mats te vieren.
Na Pasen (dit jaar valt Pasen gelijk in zowel Nederland als Roemenië) hebben we een week vakantie en daarna staat het eerste kinderkamp alweer op het programma. Begin mei gaan we weer mee met het kinderkamp van Phoneo. Daarover meer in ons volgende blog.
We wensen iedereen gezegende Paasdagen toe! Bedankt voor jullie steun in welke vorm dan ook.
U zij de glorie, opgestane Heer!
U zij de victorie, nu en immermeer.
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Vandaag is het 31 december, de laatste dag van het jaar en dan ook de laatste blog van 2024. Rond de feestdagen in december wordt er vaak terug gekeken naar het afgelopen jaar.
Het jaar 2024 begon dramatisch voor ons vanwege het overlijden van onze grote kleine vriend Daan. Onze wereld stond op zijn kop en we kwamen terecht in een rollercoaster. We missen hem ontzettend. Vanavond/vannacht komen veel mensen bij elkaar om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen, en dat is ook goed, maar ik zie er zo tegenop. Het wachten is nog steeds op het definitieve rapport van het NFI, en wie weet wat er allemaal nog op ons afkomt…...
Oudjaarsavond betekend ook dat dat alweer de tweede oudjaarsavond is in Roemenië. Qua werk kijken we terug op een mooi jaar, waar we na de zomervakantie dingen hebben veranderd in het programma waar we zeer enthousiast over zijn. Meer daarover is te lezen in ons vorige blog.
Nu nog even over de laatste maand van het jaar. December was een drukke tijd voor ons. Onze Chris uit Amsterdam was een weekje over om samen met ons pakjesavond te vieren.
Helaas hadden we ook te maken met een aantal griepgevallen en daardoor lag in de eerste week het werk een beetje stil.
Henk en Fred zijn 5 december op weg gegaan naar Nederland om de schoenendozen op te halen bij onze thuisgemeente De Rank. Er waren in totaal 90 schoenendozen ingeleverd en we hebben de kinderen hier in Solovăstru er erg blij mee kunnen maken. Nogmaals bedankt voor jullie medewerking namens ons allen!
Verder kregen we bezoek van Albert, en Mats en David en zij hebben ons heel goed geholpen met de activiteiten in de laatste week voor kerst.
We hebben in het dorp zo’n 160 kerstpakketten uitgedeeld. Allemaal weer blijde gezichten, fijn dat we dat ook dit jaar weer konden doen.
Ook was er de kerstmaaltijd van ons inloophuis Adăpost. Deze keer in ons zendingshuis. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. De kinderen van de kidsclub hebben die middag hun kerstspel opgevoerd voor de bezoekers van Adăpost. De mensen waren ontroerd en er viel hier en daar een traan. En vrijdag was er het kerstfeest met de kinderen van de kidsclub. Er waren ook een aantal ouders en familie aanwezig.
Op zaterdag was er de laatste activiteit van het seizoen, het uitdelen van de schoenendozen. Zoals eerder genoemd een groot succes.
Nu hebben we twee weken vakantie. De kerstdagen hebben we doorgebracht met vrienden en we hebben een goede tijd gehad met elkaar.
Gisteren zijn we naar Targu Mures geweest voor het verlengen van mijn rijbewijs. Wat een gedoe is dat zeg….je moet eerst langs de huisarts voor een verwijsbrief. Daarmee zijn we naar de polikliniek in Reghin gegaan en volgens de regels moet je wel langs een stuk of zeven dokters, waaronder een psycholoog en een neuroloog. Maar in de praktijk gebeurd dat vaak niet. Ik heb twee dokters gezien ( onder andere ogentest) en toen was het klaar. Alle stempels binnen, ach ja, in Roemenië zijn ze soms zo streng wat regels betreft, maar dit ging zo soepel.
Gisteren dus naar TGM naar het politiebureau, we dachten dat we alle papieren in orde hadden maar moesten we toch nog naar een andere bureau voor een ander papiertje en dan terugkomen. Dit omdat het gaat om een Nederlands rijbewijs wat omgezet moet worden in een Roemeens rijbewijs. Op dat bureau zeiden ze dat per 1 januari de regels veranderd zijn en dat de papieren eerst naar Boekarest moeten en dan nog naar Nederland omdat de gemeente die mijn rijbewijs heeft afgegeven moet controleren of de gegevens kloppen. En als dat geregeld is kunnen we de papieren weer ophalen en weer terug naar het politiebureau. Nou ja, we gaan het zien, komt vast wel goed.
Vanmorgen nog oliebollen gebakken, en voor de eerste keer zijn ze best goed gelukt [e-1f60a].
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in welke vorm dan ook! We wensen jullie voor 2025 wijsheid, geluk, liefde en veel zegen toe.
Vrede van God, de vrede van God
De vrede van God zij met jou
Vrede van hem, vrede van God
De vrede van God zij met jou
Dank en gebedspunten:
*voor kracht in de situatie rondom het onderzoek naar het overlijden van Daan
*voor wijsheid in het nieuwe jaar
*dank voor alle activiteiten die we hebben mogen houden
Het nieuwe seizoen is alweer twee maanden aan de gang, tijd voor een nieuwe blog.
Een nieuw seizoen betekent terugkijken naar het vorig seizoen en vooruit kijken naar wat het komend seizoen ons zou kunnen brengen. We hebben met het team overlegd hoe het afgelopen seizoen is verlopen, wat ging goed en wat kan misschien anders.
Zo hebben we het uitdelen van de voedselpakketten in een andere vorm gestoken. Er zijn zo’n tien gezinnen in het dorp die sowieso onder de armoede grens leven en die gaan Jitske en ik regelmatig bezoeken en dan krijgen ze ook een voedselpakket. Een pakket waar ze ook echt wat aan hebben. Je kunt denken aan olie, bloem, suiker, melk, eieren, aardappels, margarine, jam, pasta, rijst, bouillon, tandpasta etc. We vragen de mensen naar het inkomen en naar ratio krijgen ze dan een pakket van ons. Omdat er verschillen zitten in de hoogtes van de uitkering die de gezinnen krijgen hebben we een bezoek gebracht aan de sociale werkster op het gemeentehuis hier in het dorp.
Daar werd ons wel duidelijk waarom de één meer en de ander minder sociale hulp krijgt. Het is hier ook nog zo dat de gezinnen met kinderen een bijdrage krijgen van de scholen, we willen dan ook nog een bezoek gaan brengen aan de school om daar in gesprek te gaan.
Het geeft zoveel energie en zoveel vreugde om de mensen op deze manier te kunnen helpen. Om er voor ze te zijn, naar hun verhaal te luisteren en te kunnen ondersteunen met een pakket.
Het uitdelen van de pakketten is het niet alleen, alles moet ook nog goed vastgelegd worden. Er moeten contracten gemaakt worden waarop precies moet staan wat er in het pakket zit en dat moet weer kloppen met de aankoopbonnen. De mensen moeten er ook voor tekenen. Er komt met het werk veel administratieve rompslomp bij kijken wat veel tijd kost. Jitske en Henk zorgen ervoor dat alles goed wordt ingevoerd in de computer en dat alles kloppend naar de boekhouder kan.
We zijn ook begonnen met het moeder en baby project. Er zijn een aantal moeders in het dorp die niet genoeg inkomen hebben om bv luiers en/of babyvoeding te kopen en die ondersteunen we waar nodig. En daarbij komt ook nog dat ze ook niet gezond en voldoende eten en daarom ook geen borstvoeding hebben voor de baby. We hebben één van de gezinnen geholpen met een babybedje.
Jitske en ik bezoeken ook een mevrouw in het dorpje Glodeni. Zij heeft MS en woont in een “verpleegtehuis”. Ze is getrouwd geweest met een Nederlander en spreekt dan ook Nederlands. De omstandigheden zijn niet zoals in Nederland, ze is de enige in het tehuis die alleen een lichamelijke beperking heeft. De rest heeft psychische klachten of bv een verstandelijke beperking. Fijn om haar te kunnen bezoeken, ik had een rookworst voor haar meegenomen uit Nederland ze zei nl dat ze daar wel zin in had [e-1f60a]. Ze denkt nog vaak terug aan de tijd dat ze in Nederland heeft gewoond.
Eind september, begin oktober zijn we voor verlof naar Nederland geweest, nadat ik eerst mijn verjaardag heb gevierd. Mijn eerste in Roemenië. Samen met vrienden heb ik een prachtige dag gehad. Het verlof in Nederland was ook fijn. Fijn om familie en vrienden te ontmoeten en daar waar mogelijk was onze sponsors. Ook was het fijn om de diensten bij te wonen van onze thuisgemeente. De startzondag was een mooi begin van ons verlof.
Inmiddels zijn we alweer vijf weken terug in Roemenië.
We hebben een paar drukke weken achter de rug. Allereerst is het bestuur op bezoek geweest, we hebben een goede tijd met elkaar gehad. Gesproken over het werk, over het leven in Roemenië en ook quality time met elkaar doorgebracht.
Henk is samen met Fred naar een conferentie in Oradea geweest.
Verder was er bij Phoneo twee keer een groep op bezoek, de eerste groep kwam uit Duitsland en de tweede groep kwam uit Ureterp.
Van beide groepen heeft er een delegatie bij ons in het dorp gewerkt.
De groep uit Duitsland is aan het werk geweest in het Blok. Ze hebben daar een appartement geverfd en wat herstel werkzaamheden gedaan.
De groep uit Ureterp zijn bij een aantal huisjes geweest om ook te verven en herstelwerkzaamheden uit te voeren. De glimlach op de gezichten van de mensen uit het dorp is onvergetelijk. Zo dankbaar waren ze.
Afgelopen week hebben we één van de moeders van het babyproject opgehaald uit het ziekenhuis. Haar zoontje heeft daar een aantal dagen gelegen met bronchitisklachten en ze had geen vervoer naar huis. Bijzonder om het ziekenhuis van de binnenkant te zien. Moeders zijn verplicht om bij de kinderen in het ziekenhuis te blijven ongeacht hoe de thuissituatie is.
Vrouwen zijn ook verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Vaak liggen ze met meerdere op 1 kamer te bevallen, de vaders mogen dan ook niet bij de bevalling aanwezig zijn.
Bij Adăpost hebben we fijne middagen. Het bezoekersaantal is wat aan het stijgen en het is fijn om ook hun een fijne tijd te kunnen geven dmv spel, een gesprek, een goede maaltijd en een stukje te delen uit Gods woord. Buiten dat we mooie dingen meemaken in Adăpost hebben we ook zorgen over een aantal deelnemers en zijn we met elkaar in gesprek hoe we hen op de beste manier kunnen helpen.
De winter is in aantocht en dat betekent dat de tuin winterklaar is gemaakt. Het gras is voor de laatste keer gemaaid, de bloembollen zitten weer in de grond en hier en daar zijn snoeiwerkzaamheden verricht. De stokrozen hebben nog lang gebloeid, omdat het zo lang mooi weer is geweest kwamen er steeds weer nieuwe knoppen aan. En onze kameraad Richard heeft het hek aangepast want die was toch wel behoorlijk gammel aan het worden. Dank je wel Richard!
Samen met Raymond en Ferdy ben ik begonnen om te proberen de Roemeense taal een beetje eigen te maken[e-1f60a]. Henk is onze begeleider en met een studie van de NHA hopen we wat op te kunnen steken zodat het ons gaat lukken om met de mensen een gesprek aan te knopen. Het mooiste is als je woorden gaat herkennen, het is echter geen makkelijke taal om te leren, maar we doen ons best.
De tijd vliegt en dat betekent dat we ook steeds dichter bij kerst komen. De voorbereidingen voor de kerstpakketten actie zijn in volle gang en ook de schoenendoosactie is van start gegaan. Bij onze thuisgemeente De Rank worden schoenendozen gevuld voor de kinderen hier in het dorp.
In december gaan Henk en Fred naar Nederland om de dozen op te halen. De hulpgoederen transporten rijden nog steeds niet en als je een firma vind die ze wel kan meenemen kost het zoveel papierwerk dat we er voor gekozen hebben om ze zelf op te halen.
Denk je van hé, daar wil ik wel aan meedoen dan moet je even contact met ons opnemen. Dan kunnen we je wat meer informatie geven.
En inmiddels wonen alweer meer dan een jaar in Roemenië. We kijken terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar met pieken maar ook zeker met grote dalen. We zijn dankbaar dat we ons hier thuis voelen maar het gemis van onze lieve Daan is nog steeds niet te bevatten. Ons gebed is dat er zo snel mogelijk een doorbraak komt in het onderzoek en dat er meer duidelijkheid komt.
We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook!
Gebedspunten:
*Doorbraak in het onderzoek tbv het overlijden van Daan
*Schoenendoosactie
*Voldoende financiën voor de kerstpakketten actie
Dankpunten:
*Dat we hier prachtig werk mogen doen
*Dat we een goed verlof in Nederland gehad hebben
*Voor alle steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook
De Here zegent jou
en Hij beschermt jou
Hij schijnt zijn licht over jouw leven
Hij zal genadig zijn
en heel dicht bij je zijn
Hij zal Zijn vrede aan je geven
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat de vorige blog geschreven is. We schrijven regelmatig een blog en we hebben ook een nieuwsbrief. De nieuwsbrief is echt alleen werk gerelateerd en in de blog worden ook nog andere gebeurtenissen besproken die we in het dagelijks leven meemaken. Het kan dus zijn dat bepaalde zaken elkaar overlappen.
Het vorige blog ging over het kinderkamp van Phoneo en ik had beloofd om nog iets over ons eigen kinderkamp te schrijven. Echter twee dagen na ons kinderkamp gingen we naar Uppsala in Zweden voor de conferentie van Livets Ord en was het er nog niet van gekomen om een blog te schrijven.
Maar eerst hadden we op 9 juli de afsluiting van Adăpost, ons inloophuis. We hebben iedereen in Reghin opgehaald en bij het zendingshuis hadden we een bbq met elkaar. Vanwege de warmte zaten we binnen, buiten was niet te doen. De mensen vonden het geweldig, alsof ze op een bruiloft waren werd er gezegd. Zeer geslaagd dus.
Een terugblik op onze eigen kinderdagen:
Deze vonden plaats op 16-17 en 18 juli. Het thema van het kamp was Jozef.
Kinderen konden zich van te voren aanmelden, er was plek voor 30 kinderen. Het kamp werd gehouden in Jabenita. Daar is een mooi terrein, veel ruimte om te spelen en een overdekt gedeelte om te knutselen, te zingen, te luisteren naar het Bijbelverhaal etc. We haalden de kinderen om half tien op en aan het eind van de middag werden ze weer terug gebracht naar Solovăstru.
Iedere dag was er een Bijbelverhaal, knutselwerkje, spelletjes en ieder groepje kon zich alvast voorbereiden voor de bonte middag op donderdag.
Met het knutselen deden de kinderen erg enthousiast aan mee, zelfs de oudere jongens van 16-17 jaar. Elk knutselstukje had wel een link naar het verhaal over Jozef. De kinderen hebben ook een linnen tas versierd waarin ze hun knutselwerkjes aan het eind van het kamp mee naar huis konden nemen.
Er was een zeskamp, teambuilding spellen en natuurlijk waterspellen. En vooral die waterspellen waren fijn want het was erg warm die dagen. Dat maakte het ook dat de kinderen soms een beetje futloos waren……en dat is te begrijpen met die hitte.
De bonte middag was ook een groot succes en hebben we enorm gelachen met elkaar.
De eigenaren van het terrein (Adlersnest) zorgden voor het eten, daar hadden we dus geen omkijken naar.
Al met al was het een geslaagd kamp en bedanken we de vrienden uit Nederland die speciaal voor het kamp naar Roemenië waren gekomen om ons te helpen!
Na het kamp hadden we nog 1 dag om ons voor te bereiden op onze reis naar Zweden. Voor de kinderdagen was de auto nog naar de garage geweest voor een check. En dat was maar goed ook, er moest wel wat gerepareerd worden. In Roemenië kan het de gewoonte zijn dat je de onderdelen die vervangen zijn mee krijgt naar huis. Ze worden dan in je kofferbak gestopt, puur als bewijs dat er wel degelijk iets gebeurd is. Gelukkig hadden wij dat niet [e-1f60a].
In Uppsala hebben we een toffe conferentie gehad. Mooie worship, goede sprekers en ook bijzondere ontmoetingen. We kijken er met grote dankbaarheid op terug. Was ook fijn om Erik nog even te zien die we in Roemenië ontmoet hebben. Roemenië kwam ook een aantal keren terug tijdens de diensten. Er zijn twee jongens uitgezegend die als zendeling in Roemenië gaan werken en er zijn plannen om vanuit Livets Ord een Bijbelschool te gaan starten in Roemenië.
Nog even over de worship, er is één lied wat ik graag met jullie wil delen, dat het een bemoediging mag zijn voor jullie allemaal!
Na de conferentie hebben we nog vakantie gevierd. Genoten van het prachtige land. We zijn echt wel grote fans van Zweden. We zijn dankbaar dat het mogelijk was om deze reis te maken!
Op de terugreis kwamen we praktisch langs Auschwitz en hebben we een bezoek gebracht aan het voormalig concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Dat was kippenvel tot op het bot, zo ontzettend indrukwekkend, met geen pen te beschrijven.
Dit mag echt nooit vergeten worden!!
De rest van augustus hebben we nog vakantie, dat betekend dat we nog een week te gaan hebben voordat we weer aan het werk gaan. We gaan morgen weer naar onze vrienden in Campina. Zondag wordt onze bonuskleindochter opgedragen. Op de terugweg willen we de Transfagarasan gaan rijden. Volgens de makers van het programma TopGear de mooiste weg van Europa. Er is daar ook grote kans dat je bruine beren tegenkomt. Ik ben benieuwd of we er een paar gaan zien…..
Er was laatst hier in ons dorp nog een bruine beer gesignaleerd.
Op 2 september gaan we weer aan het werk en we zijn al een beetje aan het brainstormen over het komend seizoen. Zijn er misschien dingen die anders kunnen? Moeten activiteiten anders ingevuld worden of gaat het goed zoals het gaat? Het is goed om daarover met onze collega’s in gesprek te blijven. We kijken er naar uit wat komend seizoen ons brengen zal.
Verder zijn we al aan het voorbereiden voor ons verlof naar Nederland. We zullen van 20 september tot en met 6 oktober in Nederland zijn. De bedoeling van dit “officiële” verlof is om de sponsors te bezoeken en een beetje te netwerken. En uiteraard om familie en vrienden te bezoeken. Het zal niet haalbaar zijn om iedereen te bezoeken, maar we doen ons best.
We willen jullie bedanken voor jullie support in welke vorm dan ook.
Dankpunten:
*voor de mooie reis naar Zweden
*voor het werk wat we hier mogen en kunnen doen
Gebedspunten:
*voorbereiding voor het verlof naar Nederland
*voor het nieuwe seizoen
*voor het onderzoek wat nog steeds loopt ivm het overlijden van onze kleinzoon Daan.
God is trouw
Zijn plannen falen niet
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Op de één of andere manier kon ik me er niet toe zetten. Maar nu is het toch weer hoog tijd om jullie mee te nemen in een nieuw stukje van ons avontuur.
Het vorige blog eindigde toen het bij ons Pasen was. Daarna hadden we een weekje vakantie en zijn we naar Câmpina geweest om vrienden te bezoeken.
De eerste dag hebben we een bezoek gebracht aan Târgoviște. Kenmerkend in deze stad is de Chindiatoren. Bovenop de toren heb je mooi zicht op de ruïnes van het prinselijke hof. En daarachter ligt het Chindiapark. Târgoviște staat ook bekend om de executie van Ceaușescu en zijn vrouw.
We hebben onze bonuskleindochter ontmoet en dat was wel heel bijzonder. Wat een mooie meid en haar ogen zo helder open.
In Roemenië kennen ze geen kraamhulp. Als je dat wilt moet je zelf iemand regelen die je komt helpen. Of je kunt iemand inhuren die je komt helpen als je bv problemen hebt met borstvoeding geven. Daar betaal je dan een bepaald bedrag voor, voor de tijd die ze zijn geweest.
Na de geboorte heeft de vrouw twee jaar zwangerschapsverlof. Heeft zij geen baan en dus ook geen inkomen maar de partner wel dan heeft die twee jaar zwangerschapsverlof. Na de twee jaar is je werkgever verplicht om je weer aan te nemen.
Verder hebben we bezoek gebracht aan andere vrienden en op vrijdag hebben we Jeroen geholpen om de maaltijden rond te brengen. Dat vond ik wel heel bijzonder. Eerst bij Luminita in de keuken gekeken en hebben we haar geholpen met inpakken. Er worden zo’n 70 porties gekookt. We kwamen bij zigeunerwijken waar Henk veel gewerkt heeft toen hij zijn eerste periode in Roemenië woonde. Ik had er al wel veel over gehoord maar om er dan ook te zijn en een stukje te kunnen bijdragen was fijn om te doen. Na tien jaar waren de mensen zo blij om hem weer te zien. Er werden herinneringen opgehaald en het was mooi om te horen wat Henk betekend heeft voor de mensen in de periode dat hij daar werkzaam was.
Al met al hebben we een hele mooie week gehad in Câmpina.
We zijn bij een rommelmarkt geweest georganiseerd door Adél en Attila Toth. Zij hebben een kindertehuis in Peris. Daarbij hebben ze een tweedehands winkel om zo inkomsten binnen te halen voor het kindertehuis. Zij krijgen ook veel spullen uit Nederland oa van De Graanschuur in Hoogezand en bv van Gain. Gain is een christelijke organisatie uit Nederland en op hun website staat te lezen : Help Roma kinderen dromen. Vanuit De Graanschuur werken ze ook wel samen met Gain als het gaat om de hulpgoederen transporten naar Roemenië. Echter is dat op dit moment moeizaam omdat alles tegen wordt gehouden bij de Roemeense grens. We hopen en bidden dat daar gauw een oplossing voor komt.
Ondertussen begint er van alles te bloeien en te groeien in de tuin. De struiken pioenrozen zijn ontzettend mooi. De stokrozen komen uit en de druivenrank doet ook goed zijn best.
De frambozen struiken worden ook heel groot en tot onze verbazing ontdekten we ook nog dat we twee kersenbomen in de tuin hebben staan. Henk krijgt het druk met jam maken!
De moestuin slaan we over, dat gaan we volgend jaar wel oppakken. De bermbloemen zijn gezaaid, hier en daar komt er al wat op, we gaan zien wat er uiteindelijk uit gaat komen van al die bloemzaadjes die we gezaaid hebben.
We hebben een bijzondere ontmoeting gehad met een aantal jongeren in onze kerk. We kwamen met elkaar in gesprek en 1 van de jongeren, Erik, vroeg aan Henk of hij uit Zweden komt omdat hij een vest aan had waar de Zweedse vlag op staat. Henk vertelde dat hij op en top Zweden fan is en Erik vertelde dat hij uit Zweden komt. Om een lang verhaal kort te maken, Erik zit op de Bijbelschool in Uppsala en wij zijn daar een paar keer geweest naar de Europe Conference bij Livets Ord. De kerk waar de bijbelschool gevestigd is. Dat gaf gelijk een klik en er werden telefoonnummers uitgewisseld. Er werd afgesproken om contact te houden en we zouden wel zien waar dit toe zal leiden. Erik en Ruben (één van de jongeren) waren met een groep al sinds begin van het jaar op outreach in Roemenië.
Tot onze verbazing kreeg Henk even later een appje van Erik, de ontmoeting en de kerkdienst hadden zoveel indruk op hun gemaakt dat ze nog graag een keer wilden komen voordat ze weer naar Zweden zouden gaan. Ze zijn 21/22 mei twee dagen geweest en hebben zowel bij Phoneo als bij ons projecten bezocht. Twee avonden hebben ze bij ons gegeten en we hebben een bijzondere tijd met elkaar gehad. We hebben oa gesproken over de conferentie, het was in eerste instantie niet de bedoeling om daar heen te gaan omdat we dan nog geen vakantie hebben. Maar de ontmoeting met Erik en Ruben was zo bijzonder dat we sterk het gevoel hebben dat we daar heen moeten. We hebben de plannen omgegooid en de laatste week van juli gaan we naar Zweden om de conferentie bij te wonen. Het leuke is ook nog dat de pastor van Livets Ord, Joakim Lundqvist, afgelopen Opwekkingsconferentie heeft gesproken bij de jeugd.
Op 23 mei zijn Jitske en ik naar Nederland gevlogen. Ik heb daar een goede tijd gehad en het was fijn om familie en vrienden te ontmoeten. Een dienst bij te wonen van onze thuisgemeente De Rank en bij de bewoners op bezoek van De Capellastraat. En niet te vergeten het concert van Chris Tomlin in Ahoy, dat was echt heel gaaf!
Op 9 juni zijn we weer terug gevlogen samen met drie vriendinnen die graag willen zien waar wij wonen en werken en om iets van het land te zien. We zijn onder andere naar Brasov geweest en Prăpăstiile Zărneștiului. Het was een goede tijd met elkaar.
Ondertussen is het al aardig zomer hier, dit weekend verwachten ze 32 graden.
We werken toe naar de kinderkampen die er aan zitten te komen.
Aanstaande zondag (dit weekend is het trouwens Pinksteren bij ons) gaan Henk en ik mee met het kinderkamp van Phoneo. Een kamp van vier dagen inclusief overnachting in de buurt van Cluj.
En dan half juli zijn onze eigen kinderdagen. Drie dagen in Jabenita (alleen overdag), een dorpje naast Solovăstru.
Over de kinderkampen zal ik in een volgende blog wat vertellen.
De kinderen hebben bijna allemaal vakantie en dat duurt tot half september. Drie maanden dus.
De maand augustus hebben wij zelf vakantie en de planning is om rond 16 september naar Nederland te komen voor een verlof van ongeveer drie weken.
Your name is the highest
Your name is the greatest
Your name stands above them all
All thrones and dominions
All powers and positions
Your name stands above them all
Chris Tomlin – Holy Forever
Wilt u ons steunen? Dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Begin april was ons bestuur van Asociatia Immanuël ruim een week bij ons op bezoek. Het was fijn om elkaar weer te zien. We hebben gesproken over het werk, hoe staan we op dit moment in het werk, wat zijn de plannen voor de ‘toekomst” etc. We hebben een goede tijd gehad met elkaar. Ook zijn ze meegeweest naar ons inloophuis, het was toen prachtig weer en hebben we heerlijk buiten gezeten met elkaar.
Die zelfde week was er ook een groep uit België. Zij logeerden bij onze collega organisatie Phoneo. Ze hebben een bezoek gebracht aan Adăpost, zij sponsoren sinds een paar jaar ons inloophuis vanuit hun gemeente. Ook met hun hebben we een gezegende tijd gehad, was goed om elkaar te ontmoeten.
In april ben ik ook een weekend naar Elpis (voorheen Ellel Ministries) geweest. Het onderwerp was deze keer omgaan met ongelukken en trauma’s. Er waren drie spreeksters uit Engeland en het was allemaal erg interessant. En dan ben je toch weer vaak in gedachten bij Daan. We missen hem ontzettend……
Op 1 mei, de Dag van de Arbeid is het een nationale feestdag in Roemenië. Iedereen is vrij en mensen genieten van een extra vrije dag. Vaak komen vrienden en familie dan bij elkaar en wordt er een bbq gehouden. Wij hebben deze dag nuttig besteed om in de tuin aan het werk te gaan. Het gras stond al weer aardig hoog dus moest nodig gemaaid worden. Verder hebben we een strook gemaakt waar we bermbloemen in hebben gezaaid.
Mooi om te zien hoe alles gaat groeien en straks ook bloeien in de tuin.
In een eerdere blog hebben we al verteld dat we het kinderwerk weer hebben opgestart en dat we een verkiezing hadden uitgeschreven voor een naam voor de club. De naam die daar uit is gekomen is: Copiii Tatălui (Kinderen van de Vader) We zijn op zoek gegaan naar een mooi passend lied om als clublied te gebruiken en we kwamen uit bij Kinderen van de Vader van Elly en Rikkert. Die hebben we vertaald in het Roemeens en Henk heeft met behulp van collega Fred en Jorrit, pastor van de gemeente waar we naar toe gaan een opname gemaakt die we gebruiken om het de kinderen aan te leren. Voor wie het wil horen: Copiii Tatălui - Jorrit, Fred, Henk (youtube.com)
Afgelopen week heb ik voor het eerst een begrafenis in Roemenië meegemaakt. De bijeenkomst was in de kapel bij de begraafplaats. Ik vond het bijzonder om mee te maken. Er waren twee ruimtes en toen we binnenkwamen was er al een bijeenkomst bezig. We dachten eerst dat we te laat waren, maar deze bijeenkomst moest er even “tussendoor” voordat de begrafenis begon waar wij voor kwamen. Alles was open en iedereen liep ook in en uit. De begrafenis die al aan de gang was ging volgens de Orthodoxe traditie. Eén van die tradities is dat na de begrafenis een maaltijd wordt aangeboden uit naam van de overledene in de hoop dat diegene daardoor in de Hemel komt. Erg bizar allemaal….
Toen de kist naar het graf werd gebracht kwamen er vier dragers naar binnen in hun werkkloffie (ze hadden net het graf gegraven) en namen de kist mee naar buiten alsof er een zak aardappels naar buiten werd gedragen.
Daarna kon de bijeenkomst beginnen waar wij voor kwamen. We waren er om afscheid te nemen van Emil, één van de vaste bezoekers van ons inloophuis Adăpost. De bijeenkomst was geen bijeenkomst op de Orthodoxe manier, toch was het bijzonder om mee te maken. Er werden wat liederen gezongen, de kinderen van Emil bleven de hele tijd rondom de kist staan. Ook hier kon iedereen weer in en uitlopen. De voorganger hield een korte preek en ook hier werd de kist door dezelfde mannen naar het graf gebracht. En het graf werd ook gelijk dichtgegooid waar iedereen nog bij was. Er waren ook bloemen, maar die bleven gewoon in papier. Wat je hier veel ziet zijn graftakken (zie de foto’s). Graven worden hier niet geruimd.
Dit weekend is het bij ons Pasen.
Pasen wordt in Roemenië op andere data gevierd dan in landen met een katholieke traditie. Dit komt omdat de Roemeense Orthodoxe Kerk de Juliaanse kalender volgt in plaats van de Gregoriaanse kalender. De andere kerken vieren ook Pasen. Alleen de Hongaren die in Roemenië wonen en de Katholieken hebben al Pasen gevierd.
Met name het Orthodox Pasen gaat gepaard met veel tradities en gewoontes.
Paaszaterdag is er om middernacht een lichtjestocht. Om twaalf uur steekt de priester de kaarsen aan van de gelovigen die daarmee een rondje om de kerk lopen. Vervolgens gaat de stoet naar het kerkhof waar de lichtjes bij de graven worden neergezet.
Tijdens deze dagen is het gebruikelijk dat zij elkaar begroeten met de uitroep “Hristos a Înviat!” (Christus is opgestaan!) en het antwoord “Adevărat a Înviat” (Hij is waarlijk opgestaan!).
De volgende dag (Eerste Paasdag) wordt er extra feestelijk gegeten. Een maaltijd waarbij lamsvlees niet mag ontbreken. Ook een vast onderdeel is de Cozonac, een kruising tussen cake en brood, een beetje zoals bij ons de Paasstol maar dan niet met krenten en rozijnen maar met chocolade en noten vulling.
Alle gezinnen die wekelijks een voedselpakket van ons ontvangen hebben deze week een extra groot pakket gekregen zodat ook zij iets feestelijks op tafel kunnen zetten. Zo ook de bezoekers van Adăpost, zij kregen ook een mooi pakket mee naar huis.
Bij ons in het dorp is er eerste Paasdag altijd een voetbalwedstrijd tussen een elftal met getrouwde mannen en een elftal met vrijgezellen.
Na Pasen hebben we een weekje vrij en gaan we vrienden bezoeken in Câmpina. We kijken er naar uit om ze weer te ontmoeten. Hoofddoel is om Marius en Adina te bezoeken. Zij zijn sinds twee weken de trotse ouders van Sameea, hun eerste kindje, ons bonuskleinkind!
U zij de Glorie opgestane Heer
U zij de victorie nu en immermeer
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De winter lijkt nu echt achter ons te liggen en de temperaturen vliegen soms omhoog. We genieten van het mooie weer.
In de tuin is het goed te zien dat de lente zijn intrede doet. Alles begint te groeien en te bloeien. De frambozenstruiken krijgen nieuw blad, de bloembollen gaan als een speer en zelfs de druivenrank, die we hebben gekregen van onze thuisgemeente, gaat uitlopen. De lege potjes staan al klaar in de camară ( voorraadkamer) om er straks frambozenjam in te kunnen doen.
Het was ook de bedoeling om een moestuintje aan te leggen, maar helaas is de grond daar niet echt geschikt voor, deze zit namelijk vol met stenen. Een optie zou zijn om de bovenste laag af te graven en er nieuwe grond op te storten, maar wat een gedoe. Ik heb daarom een moestuinbak besteld en hopelijk komt hij deze week binnen. Dan kunnen we beginnen met zaaien. Ben benieuwd, voor het eerst dat ik dat ga doen, maar dat komt vast goed.
Verder is het bankje wat ik (voor mijn jubileum bij de Zijlen) heb gekregen van collega’s in elkaar gezet, en hangt de mobiel van J ook al mooi in de tuin.
We hebben zelfs al een keer gepicknickt, bij de rivier die vlak bij ons huis ligt.
Je ziet hier veel bomen waarvan de onderkant van de stam met witkalk wordt behandeld. Dat wordt gedaan om de boomstam een extra beschermlaag te geven. De kleur wit weerkaatst ook het zonlicht. De stam blijft dus koeler wanneer hij wit is ‘geverfd’. Als een boom te warm wordt kan de schors openbreken. Door de witte kleur worden grote temperatuurverschillen op de stam voorkomen. Het helpt ook tegen bladluizen, mieren en andere insecten.
In Roemenië wordt op 1 maart Mărtișor gevierd. Het betekent letterlijk kleine maart. De komst van de lente wordt op die dag aangekondigd. De Roemenen bieden mărtișori aan aan hun geliefden. Ze worden voornamelijk aangeboden aan vrouwen en meisjes. Het zijn meestal kleine broches met daaraan een rood/wit lintje. Traditioneel worden ze gedragen voor een bepaalde tijd. Bij de Kaufland in Reghin stonden veel kraampjes waar je de mărțișori kon kopen.
Op 8 maart is het internationale vrouwendag, in Roemenië een soort Moederdag waarop vrouwen in het zonnetje worden gezet, vaak met een bloemetje. Ook dan vind je weer veel kraampjes waar bloemen worden verkocht. En binnenin Kaufland was het ook een bloemenzee. Maar de bloemen zelf zien er toch een beetje anders uit dan in Nederland. Je vindt veel bloemen in de winkel die al bijna helemaal zijn uitgegroeid, bijzonder dat dat nog verkocht wordt.
In het vorige blog vertelden we over de donatie die we hebben gekregen vanuit Nederland. We mochten ook nog een ander meisje helpen met luiers voor haar baby en twee jongeren mochten we een jongerenbijbel schenken. Zo prachtig om te zien hoe blij ze daarmee waren.
In maart was Henk een kleine week in Nederland. En omdat collega’s Fred en Jitske ook in Nederland waren stond ik er alleen voor samen met onze collega Radu. We hebben ons prima gered samen. Eind mei/begin juni ga ik zelf weer naar Nederland voor twee weken, ik kijk er naar uit om familie en vrienden weer te bezoeken. We hebben hier thuis Kees op bezoek gehad, was erg gezellig!
Zoals Diana net zei was ik (Henk) even in Nederland voor een bliksembezoek. Op donderdag naar Nederland gevlogen. Op zaterdag was ik samen met een aantal broers van De Rank naar de mannendag van de 4e musketier. Zondagmorgen naar de dienst in De Rank en daarna heerlijk geluncht bij Natasha en Georgios. Daarna David opgepikt en samen zijn we bij Mats op bezoek geweest. Dinsdagochtend samen met collega Fred op weg terug naar Roemenië. Er moest een auto
van Nederland naar Roemenië worden gebracht en dat was een mooie taak voor ons. De reis ging voorspoedig en na een overnachting in Tsjechië kwamen we woensdag rond de middag aan bij de Roemeense grens. Na een kwartiertje waren we de grens voorbij en konden we verder naar huis.
Tenminste, dat dachten we! We waren nog geen 500 meter de grens over toen de auto zei: “doe het zelf maar, ik stop er mee”. We dachten in eerste instantie dat hij misschien was warm gelopen door het stilstaan bij de grens dus we wachtten even een poosje en probeerden weer te starten. En warempel, hij deed het weer. Dus wij vol goede moed weer verder. Een kilometer of 10 verder bij een tankstation gestopt om te tanken. Toen we weer weg wilden startte hij weer niet. Ook niet na een poosje wachten. Uiteindelijk een monteur gebeld en die was er vrij snel en wist te vertellen dat de brandstofpomp in de tank het niet deed. Na veel geharrewar en heen en weer gebel uiteindelijk besloten dat we met een autoambulance verder zouden gaan naar huis. Die moest echter uit Reghin komen dus dat werd een poosje wachten. Hij was er om 12 uur ’s avonds. De auto opgeladen en vast gezet en toen richting Reghin. Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 thuis. 14 uur later dan verwacht!
Afgelopen weekend is op veel plekken het Paasfeest gevierd. Het mooie feest waarin we mogen gedenken dat Jezus is gestorven aan het kruis en na drie dagen weer is opgestaan! Voor ons was het dit weekend echter geen Pasen. Wij vieren hier het Orthodox Pasen en dat is pas op 5/6 mei. In één van de volgende blogs zal ik daar meer over vertellen.
We willen jullie bedanken voor de steun in welke vorm dan ook, een appje, een belletje of door middel van gebed, we waarderen het zeer.
In de nacht van strijd en zorgen
Kijken wij naar U omhoog
Biddend om een nieuwe morgen
Om een toekomst vol van hoop
Ook al zijn er duizend vragen
Al begrijpen wij U niet
U blijft ons met liefde dragen
U die alles overziet
Sela
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Inmiddels zijn we al weer drie weken terug in Roemenië.
Zoals ik al in het vorige blog schreef is het fijn om weer in ons eigen huis te zijn. Eenmaal thuis merkten we hoe intensief de afgelopen periode is geweest en zit de situatie constant in onze gedachten.
We slapen veel en hebben tijd nodig om bij te komen.
Het overlijden van Daan is bijna onmogelijk om een plekje te geven. Het zal uiteindelijk verweven worden in ons leven. Daarover ontvingen we een mooi gedicht van een echtpaar uit onze thuisgemeente :
Verweven
Nooit loslaten of verwerken
niet zomaar verder gaan
We zullen je verweven
jij hoort bij ons bestaan
We komen er niet overheen
en kunnen het geen plekje geven
Omdat liefde ons verbond
zullen we met jou verder leven
Niet zoals we willen
maar wel zoals het kan
Met jou diep in ons hart
ons hele leven lang
Om even op andere gedachten te komen hebben we een bezoek gebracht aan Alba Iulia. Deze stad heeft een mooie vesting die we hebben bezocht. Het was prachtig weer, strakblauwe lucht en het was fijn om er even uit te zijn.
Het weer in Roemenië is op dit moment heerlijk, de bloembollen komen al boven de grond en het is zo fijn als het zonnetje schijnt. Morgen is de verwachting dat het 18 graden wordt. Wat moet dat wel niet worden als het hoog zomer is….
Er zijn wat aanpassingen in het huis aangebracht. Er stond in de keuken nog een oude houtkachel die eigenlijk in de weg stond, die hebben we er uit laten halen. Zo hebben we meer ruimte. En in de douche hebben we de douchecabine er uit laten halen zodat we ook daar meer ruimte hebben.
En dat levert ook een hoop puin op, en met name de stenen en tegels worden gewoon ergens gedumpt aan de rand van de weg. Er is hier in Roemenië niet echt een goed systeem wat afvalwerking betreft.
Verder pakken we langzamerhand het werk weer op, en dat geeft ook wel afleiding.
Zo ben ik (Henk) samen met Hoini en Jitske begonnen met de kinderclub. We hadden bij de dorpsschool uitnodigingen uitgedeeld en afgelopen donderdag waren er 38 kinderen. Wat een mooie opkomst.
We hebben gepraat over Psalm 8, over de grootheid van God en hoe Hij toch met ons kleine mensen een relatie wil. Komende weken gaan we kijken naar Petrus, in Roemenië één van de grootste der heiligen. Wij gaan juist zien dat Petrus ook maar een gewone man was die soms enorme blunders maakte. Natuurlijk hebben we ook veel gezongen en omdat het mooi weer was een leuk spel gedaan buiten.
De kinderen mochten allemaal een naam bedenken voor de kinderclub en er zaten leuke ideeën bij. Volgende week als er weer kinderclub is, dan wordt de winnaar bekend gemaakt.
We hebben uit Nederland geld gekregen om te besteden aan een project. Er is hier in het dorp een meisje die twee weken geleden bevallen is van een dochter. Geen geld voor luiers en ook geen geld voor voeding. We gebruiken een gedeelte van het geld om haar te sponsoren met de producten die ze nodig heeft.
Zo langzamerhand komen we dus weer een beetje in het ritme. De ene dag gaat het beter als de andere dag. Maar er gaat geen dag voorbij zonder dat we met onze gedachten bij Daan zijn. We missen hem ontzettend…….
Het is alweer een aantal weken geleden dat we onze laatste blog geplaatst hebben. En dat is niet zonder reden.
Op dit moment zitten we namelijk in een hele zware periode en daar willen we iets over vertellen.
Vier weken geleden is onze kleinzoon Daan van 2,5 jaar plotseling opgenomen in het UMCG. Al snel bleek dat het niet goed met hem ging en zijn wij de volgende ochtend in de auto gestapt en naar Nederland vertrokken.
Uiteindelijk is Daan maandagmiddag 15 januari in het bijzijn van zijn vader en moeder en de opa’s en oma’s overleden.
Ons hart is gebroken en we zijn lamgeslagen. Zo’n klein kereltje los te moeten laten is niet te bevatten en doet ontzettend veel pijn. We weten dat hij nu op een plek is waar het goed is, maar hem te moeten missen is zo ontzettend moeilijk.
De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgevonden. Het was een hele intensieve tijd in Nederland en het hele gebeuren zit constant in onze gedachten. Het laat ons niet los. Na de uitvaart zijn we nog twee weken in Nederland gebleven, puur omdat we niet de energie hadden om terug te rijden naar Roemenië.
Op zondag 4 februari zijn we weer terug naar huis gegaan. Met drie overnachtingen zijn we gisteren weer thuisgekomen. Het voelt fijn om weer in het huis te zijn wat zo thuis voelt voor ons.
We gaan per dag bekijken wat lukt en als het even niet wil dan is het ook goed.
We willen ook iedereen bedanken die meegeleefd hebben in welke vorm dan ook. Dat heeft ons erg goed gedaan.
Het jaar 2023 ligt alweer achter ons en we mogen ons nu richten op 2024.
Maar eerst neem ik u nog mee naar de laatste weken van 2023. Het waren bijzondere weken, waarin emoties zoals blijdschap en verdriet dicht bij elkaar lagen. Blijdschap vanwege het werk wat we mochten doen en verdriet omdat er mensen zijn overleden. Eén van de bewoners waarvoor ik 13 jaar een persoonlijk begeleidster mocht zijn is vlak voor kerst overleden. Onze band was zo sterk….. En het ongeluk wat in Oldehove is gebeurd op oudejaarsdag houdt me bezig. Ik heb daar ruim 23 jaar gewoond en het is zo triest allemaal. Van hieruit willen we dan ook iedereen die op welke manier dan ook betrokken is heel veel sterkte wensen.
En dan ons werk hier, Albert was inmiddels ook overgekomen uit Nederland om met name te helpen bij het uitdelen van de pakketten. Het was een zegen om hem in ons midden te hebben, Albert bedankt dat je er was!
Op vrijdag 15 december zijn de kerstpakketten bezorgd door de groothandel en konden we gelijk beginnen met uitdelen. We zijn eerst naar het dorpje Glăjărie gegaan om daar aan de plaatselijke Katholieke kerk 35 pakketten uit te reiken. De gemeente bezorgt deze pakketten dan zelf aan de mensen die het goed kunnen gebruiken. Ik was daar nog nooit geweest en we kregen een rondleiding in de kerk. Het was een leuk ontvangst.
Op de maandag erna zijn we het dorp ingegaan om de pakketten in Solovăstru uit te delen. Het was prachtig mooi weer die dag, het leek wel lente. Dat maakte dat er ook veel mensen op straat waren en we hadden mooie ontmoetingen. Soms gingen we ook met de mensen naar binnen en dan wordt je wel weer bevestigd dat het zo nodig is dat we dit kunnen doen. We willen dan ook iedereen bedanken die het mede mogelijk hebben gemaakt om dit uit te kunnen voeren.
Vanwege het mooie weer waren er ook mensen op straat bezig met het slachten van de varkens. Ik zal jullie de details besparen maar het was niet altijd even fris wat we zagen [e-1f60a].
Op dinsdag hadden we een kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost. Hoini, Radu en Maria hadden heerlijk gekookt en iedereen liet het zich goed smaken. Het was een gezellig samenzijn. Na afloop werd iedereen thuis gebracht omdat ze allemaal een kerstpakket mee kregen.
Op donderdag was het dan de dag voor de kinderen. Wat een feest was dat! Er waren al een paar jaar geen dozen uitgedeeld dus dit kwam als een totale verrassing. Wat een blijdschap bij de kinderen. Sommige dozen werden ter plekke open gemaakt, maar de meesten namen ze eerst mee naar binnen. En de blik in hun ogen, als je dat ziet kan je alleen maar dankbaar zijn. Dit was tevens ons laatste activiteit in 2023.
Op kerstavond hebben we via de livestream de dienst van De Rank meegekeken. Fijn om zo verbonden te zijn met elkaar.
We kregen ook een kerstkaartje van een gezin uit onze thuis gemeente en dat was zo fijn. Wel bijzonder trouwens hoe hier soms de post wordt bezorgd. Als de postbode het niet zeker weet wordt de post gewoon aan een andere Nederlander gegeven die in het dorp woont en dan komt het ook wel bij ons terecht. Bij het laatste transport van 2023 zaten er ook een verrassingsdoos vanuit De Graanschuur bij en een pakketje van het TFC, dank jullie wel!
Eerste kerstdag hebben we gevierd bij Fred en Jitske, samen met Richard en Hoini. Het was een hele gezellige avond, met uiteraard weer wat potjes Skyjo.
Tweede kerstdag zijn we vertrokken naar Boekarest voor een paar dagen. Lekker er even tussenuit en vooral om vrienden te ontmoeten. Sommigen hadden we al 6 jaar niet meer gezien.
Op woensdag zijn we het centrum van Boekarest in geweest. We zaten in een hotel in Otopeni, we gingen met de bus naar het centrum toe. Maar ja hoe check je dan in….onze pasjes deden het niet, maar we zaten inmiddels al in de bus. Toen kwamen er ook nog 4 controleurs aan, hadden wij weer. Gelukkig was die vrouw heel aardig en vol begrip en heeft ons goed geholpen. Het bleek dat we het pasje van onze Roemeense bankrekening moesten gebruiken. En dan betaal je 3 lei voor een ritje van een half uur. Dat is 60 cent.
Als eerste gingen we naar het parlementspaleis, Palatul Parlamentului. Dit paleis is gebouwd in opdracht van de Roemeense dictator Ceausescu. Het is het grootste gebouw van Europa. Er zit een hele geschiedenis aan de bouw van het gebouw, het is interessant om dat eens op te zoeken op internet en te lezen.
We kregen een rondleiding en we hebben in dat uur 5% van het gebouw bekeken. Wil je het hele gebouw zien (wat natuurlijk niet mogelijk is) heb je wel 18 uur nodig. Zo groot is het. Die dag was het ook prachtig weer en we konden zonder jas buiten lopen, en dat eind december. We hebben nog verder rondgewandeld in de stad. Boekarest is niet echt een mooie stad, erg grauw.
De volgende dagen stonden in het teken van bezoeken van vrienden in Câmpina. Wat was het fijn om elkaar weer te zien en eens lekker bij te praten.
En omdat we toch in de buurt waren kon een bezoekje aan IKEA niet ontbreken. We hadden nl nog wat spulletjes nodig voor in ons huis. En er zijn er maar drie in Roemenië, dus als je dan in de buurt bent……
We zijn ook bij de zoutmijn in Slănic geweest. Bijzonder om dat te bezoeken, leuk om dat een keer mee te maken. Ik vond deze mijn mooier als die in Praid die we hebben bezocht.
Oudejaarsavond hebben we ook gevierd met Fred en Jitske en Richard en Hoini. We gingen gourmetten, iets wat ze in Roemenië niet echt kennen. Je gaat dus niet naar de Jumbo of de AH en koopt vier pakjes en twee gratis [e-1f60a] maar je maakt alles zelf. Wel net zo leuk.
Vuurwerk stelde niet zoveel voor, na 5 minuten was alles wel afgestoken. Lekker rustig. We zijn nog wel even naar buiten geweest maar dat was dus van korte duur.
Als je mensen gelukkig nieuw jaar toewenst zeg je tegen elkaar La mulți ani, dat verklaart ook de titel van de blog.
We wensen jullie allemaal een gezegend nieuwjaar en alle goeds voor 2024. Dat het een jaar mag worden vol zegen en vreugde met dierbaren om jullie heen.
Het was voor ons een bijzonder jaar en we kijken er met grote dankbaarheid op terug. Iedereen bedankt voor de steun in welke vorm dan ook. We zijn vol verwachting wat 2024 ons brengen zal.
Ik immers, ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de voorgaande blogs. Het doet ons goed deze te lezen.
De vorige blog had als titel: De winter komt er aan. Alleen laat deze nog wel even op zich wachten. Nog steeds geen sneeuw, af en toe een beetje vorst maar dat is het dan ook wel. Het waait hier bijna nooit en dat vinden we niet erg [e-1f60a]. Dan voelt het allemaal wat prettiger aan. Zo ook vandaag, het was prachtig mooi weer, het zonnetje scheen, strakblauwe lucht, het was een mooie reden om de omgeving te verkennen.
Inmiddels is het proces van het invoeren van de auto afgerond. Het bezoekje bij de RAR duurde twee uur. Ze controleerden de lichten, de remmen en de CO2 uitstoot. Nadat alles goedgekeurd was kregen we te horen dat we na twee uur het officiële document op konden halen.
We hebben nu onze officiële nummerborden op de auto. We wilden graag een nummerbord met PAS, maar je gelooft het bijna niet, daar was geen één combinatie meer mee te krijgen. Dus dan maar iets met HDP (HenkDianaPas). Dat is wel gelukt. Fijn dat dit proces nu afgerond is. Weer een ding wat we kunnen afvinken op ons lijstje.
Gelijk een autovignet geregeld, dat is nl verplicht op alle tolwegen in Roemenië. Kosten zijn 28 euro per jaar. Het is te vergelijken met de wegenbelasting in Nederland. Benzine is hier ook een stuk goedkoper, dat ligt rond de 1,30.
We hebben voor het gas, elektra en water een contract afgesloten. Voor alles is er een apart contract afgesloten. Waar het voor de elektra en water vlotjes verliep, ging het voor het gas toch wat anders. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal goed gekomen. We merken wel dat we hier meer stoken dan in de flat in Hoogezand, maar dat is ook logisch met een oud vrijstaand huis in verhouding tot een flatje in Hoogezand.
Wat ik vergeten was te vermelden in het vorige blog is de nationale feestdag op 1 december. Dan wordt de eenwording van het land in 1918 gevierd. Het is een vrije dag voor iedereen, de meeste scholen en bedrijven zijn dan gesloten. Het wordt gevierd met militaire parades door het hele land. We zijn niet naar zo’n parade geweest, daar was het weer ook niet voor, misschien volgend jaar.
We hebben pakjesavond gevierd en dat was erg gezellig. Henk had een lekkere pan snert gemaakt (het was wel even zoeken naar prei, uiteindelijk gevonden in een kleine groentewinkel), we hadden cadeautjes en we hebben een spelletje Skyjo gespeeld. Een leuk spel, echt een aanrader. Al met al was het een gezellige avond.
Vorige week werd een varken geslacht bij de buren, ik lag nog op bed maar was dus gelijk wakker omdat het varken zo te keer ging toen hij geslacht werd. Vorige week toen we de voedselpakketten gingen rondbrengen zagen we een paar mensen achter een varken aan rennen. Deze was ontsnapt, en eigenlijk was dat best een komisch gezicht. Het duurde even, maar het is ze gelukt om hem te pakken te krijgen.
Op straat lopen er regelmatig zwerfhonden. Ze zijn soms gewond, ziek maar ook jong en gezond en toch hebben ze al een ellendig leven. Ze horen bij het straatbeeld en de meeste mensen zien ze niet eens meer. Er zijn best wel wat stichtingen die zich inzetten voor deze straathonden.
Ik ben voor het eerst naar de kapper geweest, ik vond het best spannend [e-1f60a]. Was nergens voor nodig, ik ben zeer tevreden.
Zoals beloofd zal ik nog wat vertellen over de traditionele gerechten hier in Roemenië.
Zo heb je Sarmale. Dit wordt beschouwd als HET nationale gerecht van Roemenië.
Het gerecht bestaat uit koolrolletjes gevuld met gekruid gehakt en rijst. De rolletjes worden gekookt in water met tomatensaus.
Papanași zijn gefrituurde donuts met een mix van zoete kaas, eieren en griesmeel. Beetje te vergelijken met de oliebollen in Nederland. Ze worden vaak geserveerd met jam en zure room. Wordt vaak gegeten als een toetje.
Cozonac is zoet brood. Het brood is zacht en is meestal gevuld met noten en rozijnen. En er zit cacao in.
Soep is bijzonder populair in Roemenië. Het zijn vooral maaltijdsoepen die goed zijn gevuld. Als je kiest voor Ciorbe de Perisoare krijg je een soep die veel lijkt op tomatensoep met gehaktballetjes.
Een andere soep is Ciorbe de Burtă, koeienmaag soep........dat is één van de populairste soepen.
Mamaliga is een soort maïsbrij (Polenta) die wordt vaak gecombineerd met andere gerechten zoals brânză (soort van kaas) en zure room. Dit wordt veel gegeten omdat het goedkoop is.
Ik moet zeggen dat mijn voorkeur toch echt uitgaat naar bv een heerlijke bord met hutspot.
Komende week werken we toe naar kerst. Vrijdag zijn de kerspakketten gekomen en die gaan we vanaf maandag rondbrengen in het dorp. We hebben dinsdag de kerstmaaltijd bij ons opvanghuis Adăpost.
Woensdag komt de truck met de hulpgoederen uit Nederland en kunnen we donderdag de schoendozen uitdelen aan de kinderen in het dorp. De schoenendozen zijn verzameld door onze thuisgemeente De Rank. Dat zal de laatste activiteit zijn voor de kerstvakantie.
Tweede kerstdag gaan we voor een paar dagen naar Boekarest. We gaan dan tevens langs bij onze vrienden in Câmpina.
Hierover meer in onze volgende blog.
We willen jullie alvast Gezegende Kerstdagen toewensen en een hele fijne jaarwisseling! Bedankt voor jullie support het afgelopen jaar in welke vorm dan ook, het doet ons goed.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.
Jesaja 9:5
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
De nachten worden kouder, de winter heeft zijn intrede gedaan. Alleen de sneeuw laat nog op zich wachten. We hebben wel een klein beetje sneeuw gehad, maar dat was dezelfde dag weer weg. In andere delen van Roemenië is er wel heel veel sneeuw gevallen, zoveel dat het zelfs op de Nederlandse televisie was te zien. We kregen dan ook verschillende appjes uit Nederland of we niet ingesneeuwd waren. Maar gelukkig was dat niet het geval. De plaatselijke bevolking is druk bezig om het houtvoorraad op peil te krijgen voor de winter. Er wordt hier veel gestookt op houtkachels.
Ook is de plaatselijke bevolking druk bezig met het slachten van de varkens. We zien regelmatig een dood varken liggen op straat, afgelopen zondag zagen we zelfs op een afstandje dat er één werd open gesneden. Voor hun betekend dat het klaarmaken van de wintervoorraad wat het vlees betreft.
Begin november hadden we met een aantal Nederlanders een boerenkoolparty. Dat was een fijn samenzijn. Ook fijn om samen ervaringen uit te wisselen over het zendeling zijn in Roemenië en kregen we ook een aantal tips over het wel of niet afsluiten van bepaalde verzekeringen.
We zijn nog bezig met het invoeren van de auto. Dat proces is nog niet afgerond. We kregen niet de juiste informatie waar we heen moesten met als gevolg dat we een paar dagen niet met de auto mochten rijden. Gelukkig kon onze collega Radu vertellen waar we heen moesten en hebben we inmiddels een tijdelijk kenteken. Aanstaande donderdag gaan we naar de Rar in Târgu Mures, dan gaan ze controleren of het chassisnummer klopt van de auto. Als dat allemaal goedgekeurd is dan kunnen we naar de politie om het blijvende nummerbord aan te vragen. In Roemenië mag je zelf het nummerbord kiezen, we hebben een aantal opties bedacht en we hopen dat het nummer nog vrij is.
Het huis wordt steeds meer een thuis, inmiddels in de kerstsfeer. Half november zijn de meubeltjes van IKEA gekomen en die heeft Henk allemaal in elkaar gezet. Half december komt er weer een hulpgoederentransport met de laatste dozen met spullen. Het huis is echt een roemeens huis, scheef aan alle kanten, maar dat heeft ook wel weer zijn charmes, welkom in Roemenië zeggen we dan tegen elkaar waar alles toch anders is als we gewend zijn.
We hebben een aantal dagen best wat regen gehad, met als gevolg dat de oprit een aardige modderbende aan het worden was. Het beste was om er wat grind op te laten storten zodat het allemaal een beetje begaanbaar blijft. Maar het hek stond zo dicht op de grond dat er toch wel een klein laagje van de grond weg geschept moest worden. We hebben twee jongens uit het dorp gevraagd om wat grond weg te scheppen en het grind netjes te verdelen. Ze hebben hard gewerkt en we zijn erg blij met het resultaat.
Regelmatig komt de schaapsherder langs met zijn kudde, is toch een prachtig uitzicht vanaf ons huis!
De tulpenbollen zitten ook in de grond, ik ben benieuwd wat het resultaat gaat worden, we gaan het zien volgend jaar. De frambozenstruiken zijn gesnoeid, we hopen op veel frambozen, kunnen we lekker jam maken.
Vandaag is het 5 december en wordt er druk Sinterklaas gevierd in Nederland. Wij gaan hier ook pakjesavond vieren aanstaande zondag. Onze Chris (zit in het bestuur van de stichting) is een aantal dagen bij ons en we hebben lootjes getrokken. We hopen op een gezellige avond.
Ik kreeg ook een vraag van één van de bewoonsters van de Capellastraat (mijn oude werkplek) hoe het zit met het eten in Roemenië. Ik haar uitgelegd dat het hier wel wat anders is als in Nederland. Dat er bv geen andijvie is, dat het vlees anders is en het brood ook. Dat we water kopen en niet uit de kraan drinken etc etc. Ze maakte zich al gelijk zorgen dat we niet genoeg te eten hebben. Ik kon haar gelukkig gerust stellen dat er hier een hele grote Kaufland is en ook een Lidl en dat we hier genoeg te eten hebben. Toen was ze wel weer gerustgesteld. Er liggen bij de Lidl zelfs stroopwafels. En er komen steeds meer producten in de winkel die er voorheen niet waren, zoals spliterwten bv. Als Henk dan snert ging maken gebruikte hij altijd linzen, maar dat hoeft dus niet meer.
We zijn afgelopen zaterdag naar de markt geweest. Lijkt een beetje op een rommelmarkt, veel bananendozen met spullen, zoek maar uit. Ook een kraam waar je Mici en ander vlees kan kopen. Mic zijn gemaakt van gehakt en gevormd tot rolletjes. De rolletjes worden traditioneel gegrild en geserveerd met mosterd en brood. Soms kan je er patat of gebakken aardappels bij bestellen. Zo zijn er wel meer traditionele grechten, daar kom ik in een later blog wel op terug. Ook was er een kraam waar je Körtos kan kopen. Het is een traditioneel Hongaarse zoete lekkernij. Maar ook in Roemenië veel te vinden. Dit traditionele gerecht wordt op een eigenaardige manier bereid: het zoet gekruide deeg, vaak met kaneel, wordt fijn uitgespreid en om een kegelvormige stok (bakhout) gewikkeld, die dan boven het smeulende houtvuur gehouden wordt om te bakken. Ook kan men er vanillesuiker, cacao of kokos etc overheen doen die gemengd zijn met suiker. Door het boven de houtskool te draaien wordt de koek gebakken en de suiker gekaramelliseerd..
De boodschappen zijn hier ongeveer net zo duur als in Nederland. Het uit eten gaan is wel een stuk goedkoper als in Nederland. Zo zijn we met vier personen uit eten geweest en betaalden we 53 euro, hoofdgerecht, drinken en een toetje.....in Nederland niet voor te stellen.
We werken nu toe naar kerst en zijn ons aan het voorbereiden voor het uitdelen van de kerstpakketten. Albert komt dan over uit Nederland om ons daarbij te helpen. Verder zal er bij Adăpost een kerstmaaltijd plaatsvinden.
We willen jullie allemaal hartelijk bedanken voor de steun in welke vorm dan ook!
Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven tot wat nuttig is voor de ander.
1 Korinthe 12:7
Gebedspunten:
*Het proces van de kerstpakketten, dat dat allemaal spoedig mag verlopen.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*De samenwerking met het team.
*Ons huis.
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Zaterdag 21 oktober is onze reis begonnen. Henk heeft in de ochtend de laatste spullen in de auto gepakt, het paste allemaal net, er kon echt niets meer bij. Mats en David en Natasha en Georgios kwamen ons zaterdagochtend uitzwaaien, dat was wel fijn. Van Natasha kregen we nog een tas mee met lekkere hollandse producten en een heerlijke zelfgebakken cake voor onderweg.
De eerste overnachting was in Kastl in Duitsland. Een prima pension in een schatiig klein dorpje. Zondag ging de reis verder naar Hongarije, daar hadden we een overnachting in Jakabszállás. Hier hadden we van de zomer ook al overnacht toen we op de terugweg naar Nederland waren. Het was weer een hartelijk ontvangst en oma had weer heerlijk eten voor ons gekookt. En toen was het maandag, de dag dat we echt naar huis gaan! Waar we van de zomer nog een uur bij de grens in de rij hebben gestaan ging het deze keer allemaal zeer voorspoedig. De klok een uur vooruit en hup naar huis.
We waren rond 18 uur in Solovăstru, en gingen eerst naar Fred en Jitske om daar een hapje te eten. Was fijn om elkaar weer te zien. Na het eten was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Fijn weer naar een eigen plekje.
We zijn zeer dankbaar dat we de afgelopen periode onderdak hadden, maar als je dan weer naar je eigen plekje kunt gaan voelt dat wel bijzonder.
En wat was het allemaal bijzonder, ik had nog helemaal niks in het echt gezien sinds de werklui bezig zijn geweest, moest het met foto's en filmpjes doen. Het was echt boven verwachting, wat wordt het allemaal mooi!
In de daarop volgende dagen is er best al veel gebeurd. Er moesten nog wat spullen aangeschaft worden, het kookfornuis werd op zijn plaats gezet en we konden beginnen met uitpakken. We zijn begonnen met de keuken een beetje in te richten. Dat betekende het servies wat uit de doos kwam, afwassen en in de buffetkast zetten. Dat ging allemaal prima, totdat ik het keukenkastje opendeed, allemaal water in het kastje onder de gootsteen. Radu en Fred erbij, waar komt dat water toch allemaal weg.......bleek dat er een stukje afvoerpijp miste en er door het overloopgaatje allemaal water het kastje in liep. Tsja, dat was niet goed aangelegd dus. Gelukkig is dat gerepareerd en alles doet het weer.
In de huiskamer kunnen we nog niet veel doen, het is wachten op de bank en de kasten, die komen half november.
Tijdens de eerste week hebben we ons ook officieel laten inschrijven bij de immigratiedienst als inwoners van Roemenië. Daarvoor moest er wel eerst een vrijwilligerscontract worden ondertekend bij de Asociatia voor het geval we die ook nodig hadden. En dat was maar goed ook dat we dat gedaan hadden, en wilden ze ook nog een papier erbij met wat onze taken worden/zijn. Maar ja die hadden we niet bij ons.....Gelukkig kon dat via de mail, dus wij bij de immigratiedienst Jitske bellen of ze dat kon regelen. Gelukkig keurden ze dat goed wat Jitske had gestuurd via de mail, al was het wel te merken dat de vrouw aan de balie nog niet helemaal overtuigd was. Maar ze ging akkoord.
Verder is het vooral rustig aan doen en doen we wat we kunnen. We merken ook nu weer wat voor hectische tijd het is geweest en we zijn moe van alle drukte. Maar we weten ons gedragen en dat geeft ons kracht.
Gisteren heb ik Fred geholpen met het uitdelen van de pakketten. Fijn om te merken dat de mensen bij wie je langs gaat het fijn vinden dat je er bent. Dat doet je goed.
Vandaag (dinsdag) zijn we er lekker even een dagje tussenuit geweest. We zijn in Corund geweest, in Praid, naar de zoutmijn, en we hebben een stop in Sovata gemaakt. De zoutmijn was wel bijzonder. Je gaat er met een bus naar binnen en ik had totaal niet verwacht dat het er zo zo uitzien zoals het was. Ik had een gangenstelstel verwacht, smalle gangetjes waar dan het één en ander te zien was. Maar dat was dus niet zo. Vanuit de bus ging je eerst met een lange trap naar beneden en daar was één grote ruimte waar alles plaatsvond. Eigenlijk is het een grote ondergrondse speeltuin. En omdat het hier ook vakantie is waren er ook heel veel kinderen. Met een lange trap ga je dan weer naar boven en brengt de bus je weer naar buiten. Natuurlijk konden we niet weggaan zonder eerst een magneetje te kopen [e-1f600]. Uiteindelijk vier gescoord vandaag. (ik spaar dus magneetjes van de plekken waar ik geweest ben) Op de terugweg kwamen we een paard en wagen tegen (er wordt in Roemenië nog veel met paard en wagen gereden) die volbeladen was. Levensgevaarlijk, als je je bedenkt dat het al begon te schemeren en de paard en wagen nog wel een afstand te gaan had en totaal geen verlichting heeft. Maar dat kan allemaal in Roemenië!
Aanstaande zaterdag hebben we onze eerste meeting met Nederlanders die hier in de buurt wonen. Dan hebben we een boerenkoolparty. Meer daarover in het volgende blog.
Alemaal bedankt voor de belangstelling in welke vorm dan ook, doet ons goed!
Gebedspunten:
*Dat alles verder goed mag gaan met het invoeren van de auto.
*Voor het team in Solovăstru. Voor wijsheid en kracht.
*De thuisblijvers, familie en vrienden.
Dankpunten:
*Dat we veilig zijn aangekomen in Solovăstru.
*Ons mooie huis.
*Dat het inschrijven bij immigratiedienst soepel verliep.
Onze Heer die alles maakte,
beschermer voor altijd.
Waar wij gaan en komen,
Hij blijft in Eeeuwigheid.
(Sela)
Henk en Diana Pas
Strada Principala 1
547570Solovăstru
Jud: Mures
Romania
Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:
NL41 INGB 00059 86 122
t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:
Wij leveren de mooiste reis albums af. Koffietafel boeken van 29 bij 29 cm. Als je de bestelling plaatst ontvang je vrijblijvend een offerte met een preview. Wijzigingen zijn eenvoudig door te voeren. Het boek is een geweldig aandenken aan je onvergetelijke reis. Probeer het uit!.
Zo gebruik je je sim only-abonnement zonder zorgen in het buitenland
Op reis wil je maar één ding: vrijheid. Vrijheid om te verdwalen in een onbekende stad, om last minute een andere route te nemen, om die zonsondergang meteen te delen met vrienden thuis. Maar ja, zonder mobiel bereik of een stevige ...
Droomreis financieren? Zo beslis je of een lening de juiste oplossing is
Die langgekoesterde droomreis naar de andere kant van de wereld, die perfect uitgeruste camper voor een onvergetelijke roadtrip, of die essentiële professionele duikuitrusting waarmee je nieuwe onderwaterwerelden kunt verkennen. Soms lijken ...
Op pad met je mountainbike: de mooiste routes om te ontdekken
Mountainbiken is de perfecte manier om de natuur te verkennen, je hoofd leeg te maken en jezelf fysiek uit te dagen. Of je nu houdt van technische trails vol boomwortels en rotsen of liever lange, glooiende bospaden rijdt, er is altijd wel een route ...
Momenteel maken wij geen gebruik van advertenties. Dit willen wij graag zo houden maar helaas kost het onderhoud van deze site veel geld. Wij hopen dan ook dat dagboekhouders snel overstappen naar een VIP abonnement of dat vaste lezers een VIP abonnement cadeau doen aan hun favoriete reizigers.
Als VIP steun je WaarBenJij.nu en krijg je als dank 25% korting op een foto-album. Deze korting is bij een uitgebreid boek veelal groter dan de kosten van een VIP-abonnement dus alleen hierdoor is het al de moeite waard
Wij leveren de mooiste fotoalbums met persoonlijke aandacht. Bundel je verslagen en foto's en maak een tastbare herinnering van een onvergetelijk avontuur.
Solovăstru - Roemenië 
