Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 169
[reportCount] => 22
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => ES
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 64
[reportCount] => 10
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => FR
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 85
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 12025
[position] => 3
[countryName] => Hongarije
[countryIsoCode] => HU
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 140
[reportCount] => 3
[pictureCount] => 63480
[position] => 4
[countryName] => Noorwegen
[countryIsoCode] => NO
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 93
[reportCount] => 3
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => IT
[continentName] => Europa
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 74
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 30533
[position] => 6
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => GR
[continentName] => Europa
)
[6] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 150
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 38866
[position] => 7
[countryName] => Portugal
[countryIsoCode] => PT
[continentName] => Europa
)
[7] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 70
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 48300
[position] => 8
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => DE
[continentName] => Europa
)
[8] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 179
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 16157
[position] => 9
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => CH
[continentName] => Europa
)
[9] => stdClass Object
(
[continentId] => 4
[countryId] => 192
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 5720
[position] => 10
[countryName] => Oekraïne
[countryIsoCode] => UA
[continentName] => Europa
)
)
[countryId] => 12
[countryName] => Oostenrijk
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-10
[title] => Regen
[message] => In de nacht is het gaan regenen en ook als we wegrijden druppelt het. We hebben een camping uitgezocht in de buurt van Bologna. Over de Brenner pas. De pin pas werd niet geaccepteerd bij de automaat dus weer geklooi met geld. Natuurlijk weer net even te ver van de paal vandaan waardoor het rijtje achter ons groeit. Uiteindelijk lukt het. Het wisselgeld brandt in mijn hand. Het zijn werkelijk gloeiend hete munten die hik terugkrijg. Voor elf euro mogen we door. Vlot gaat het niet door de vele werkzaamheden.
Het regent dat het giet. Dan Italië. ook daar regen. Op de rechter aan alleen vrachtauto's. In een lange stoet langzaam over de weg. Jammer dat er een inhaal verbod is voor auto, met caravan. Met het geen 80/uur rollen we mee. Het gaat steeds trager. 60 km/u is nu toch wel het maximum haalbare. Ik vraag me af of vrachtverkeer niet efficiënter kan. Het blijft regenen en we besluiten onze bestemming te wijzigen. Droog in de auto zitten of op een natte camping staan is de keus. Het goede nieuws is dat onze tolbadge werkt. De slagboom opent als we die langzaam naderen. Dat scheelt toch weer gedoe. Na verloop van tijd komt het tempo er weer in. Door dan maar, richting Toscane. We moeten toch die kant op. Aan het eind van de middag komen we in Campanolo. Hier zijn we vaker geweest. Tijdens de corona is de zaak dicht geweest, nu zit er een andere eigenaar. Op het eerste gezicht moet er nog een hoop gebeuren. Ooit was het terrein een ware tuin met prachtig bloeiende struiken. Nu tiert het gras welig. Het restaurant heeft ook een andere beheerder. De pizza, de eerste in deze vakantie, wordt geserveerd in een doos, plastic bestek staat in een rek. Ach...we komen niet om van de honger. Een glas wijn kost evenveel als een fles in de supermarkt. Ook hier zijn de prijzen gestegen. Op het terras een paar uurtjes doorzakken zoals vroeger hier, is zo niet echt leuk meer. Gelukkig regent het en kunnen we lekker naar ons hutje. Regen bespaart geld zullen we maar zeggen. Hier twee nachtjes en dan voorlopig ons laatste ritje. Op de volgende camping in Umbrië blijven we wat langer is het plan. Overigens verbaas ik me over de benzineprijzen verschillen tot bijna 40ct/l zijn kennelijk niet ongewoon.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093020
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 30
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => regen
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-09
[title] => Zomer
[message] => Bij het opstaan scheen de zon. Een mooie dag in het verschiet. Lekker niksen in de zomerzon.op de camping worden de campers gestart voor hun nieuwe reis. Allemaal dieselgegrom. Het lijkt wel of we bij een distributiecentrum staan, na een paar uur zijn er weer veel lege plekken op de camping. Autorijden is voor sommigen best lastig. Een grote camper hebben of huren is een ding, maar er mee rijden is wat anders. Voor sommigen net een maatje te groot. Een mooi bochtje maken of vlot inparkeren is niet iedereen gegeven. Onze buurman rijdt in een gewone auto. Ook niet makkelijk. Kundig rijdt hij het bordje met het plaatsnummer omver. Na een omgekeken te hebben gaat hij toch maar door.
Het is echt een zomerdag. De zon brandt lekker fel en er moet goed gesmeerd worden. In de middag een kort loopje met de hond die inmiddels weer helemaal de oude is. Lekker over de paadjes tussen de landerijen met een mooi uitzicht op de bergen die op de toppen bedekt zijn met sneeuw. Terug blijkt dat ik toch niet goed heb gesmeerd. Mijn voet is vuurrood. De rest is aardig bijgekleurd. Het begin is er. De komende week afbakken in Italië. 's avonds eten op de camping. Spaghetti, om er even in te komen. Na het eten weer zoveel mogelijk inpakken. Morgen verder richting het zonnige zuiden. Deze dag hebben we alvast.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093015
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 25
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zomer
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-08
[title] => Weer onderweg
[message] => De regen tikte op het dak vannacht en ook bij het opstaan was het nog niet droog.gelukkig is alles droog naar binnen gegaan. De caravan stond niet helemaal waterpas. Geen probleem totdat de filterkoffie gaat zetten. Die koffiepot weet dat hij moet omvallen als je de koffie opgiet. Dat doet hij dan ook. Koffieprut alom. Die troep is lastig te verwijderen. Ik vrees dat we nog dagenlang prut gaan vinden. Omdat we het meeste spullen gisteravond al hebben ingepakt kunnen we vlot weg. We gaan naar Weer, in Tirol, zo'n 23 km van Innsbruck. Via de Fernpass is het plan omdat Munchen altijd druk is. Onderweg nog koffie gescoord na het tanken en door richting Ulm. Rechts aanhouden zegt Tom. Dan doen we dan ook....grrr...richting Munchen. Omkeren kan niet meer. Met een kaart ging het soms toch beter. Gelukkig viel het mee met drukte. Een keer flink duur getankt. Ongeveer 30ct/liter meer dan de vorige tankbeurt. Hoop geld maar de auto doet het nog niet op water.
Vlotte reis geen files. Weer 350 km gereden. Het is droog bij aankomst en de temperatuur is goed. Mooi plekje voor twee nachtjes. De camping is populair bij onze landgenoten. Zou het door de korting in het voorseizoen komen?
Beetje verreist, maar een mooie avond voor ons eerste spelletje Fase 10.
Saar is weer de ouwe alleen vertikt ze het om te caravan in te gaan. Dan maar tillen. Eenmaal binnen valt ze als een blok in slaap.
Morgen een dagje niks.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092933
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 34
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-onderweg
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => wimj
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => En dan nu in Kufstein Oostenrijk
[message] =>
Vanochtend tegen 7 uur m'n mandje uit. Best een frisse nacht gehad zo in m'n tentje aan de Neckar daar bij Heidelberg. Ik merk dar de slaapzak ook aan vervanging toe is, hij wordt wel erg dun. Dus het meer lagen systeem toegepast en heerlijk geslapen.
Even voor half negen vertrek met best lekker weer, het zal een graad of 7 geweest zijn. Bij Waldwimmersbach een heel peloton blauwe politie, 3 ambulances, een motorfiets zonder bestuurder en plannen makend om het koolzaad veld eens grondig uit te kammen. Het liefst was ik even blijven staan, maar zo kom je natuurlijk nooit in Ulm.
Hup en al slingerend en van dorpje naar dorpje en verkeerslicht naar verkeerslicht cruised de Beemer door het Swabische landschap. Zonnetje erbij, af en toe een bakkie uit de topkoffer wat wil een mens nog meer.
Dat zal ik je vertellen. Eenmaal aangekomen in Ulm op zoek naar de foutjes Orlinger turm. Een inmiddels nog meer vervallen gebouw maar heb hem gevonden, midden in een bos/park waar je met motorvoertuigen niet in mocht. Volgens de verkeersborden dan. Toch maar wel even gedaan en hoppa. Wat moesten die twee jonge gast van net in de 20 daar in 1955. En wat doe ik daar net in de 60 en alle verkeersregels aan zn laars lappend in 2023. Nog minder dan een ruïne.
Maar goed snel weer verder, het volgende herkenningspunt is Pension Inntall zuid van Munchen tegen de Oostenrijkse grens. Op internet denk hem gevonden te hebben. De recente reviews laten een niet echt positief beeld zien. Eerst maar eens even gaan kijken.
Tegen vier uur sta ik voor het Pension. De buitenkant komt ook al overeen met de reviews en daarbij komt dat het gebouw er toch wel heel anders uitziet als op de foto uit 1955. Gezien de weersvooruitzichtenhad ik al besloten om een hotel of Pension te pakken.
Booking.com is m'n vriend en al snel vind ik een betaalbare oplossing in de omgeving van Kufstein. Onderweg een snack en een grappig gesprek met een lokale gast die zich bezig houd met het restaureren van Fiat 's en in vroegertijden bij Zundapp heeft gewerkt. Na een half uurtje heb ik het wel gezien en wens hem alle goeds.
Inmiddels zit ik op het balkonnetje m'n verhaaltje te dichten. De tijd vliegt ga zo lekker onder de douche en m'n mandje in. De koningsdag best besteed dacht ik zo. En best gaar na zo'n 460 kilometers bundes- en landeswegen. Maar wel gaaf.
[userId] => 428588
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092578
[countryId] => 12
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 142
[author] => WimJ
[cityName] => Kufstein
[travelId] => 528525
[travelTitle] => In de voetsporen van m'n vader!
[travelTitleSlugified] => in-de-voetsporen-van-m-n-vader
[dateDepart] => 2023-04-25
[dateReturn] => 2023-05-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/236_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/428/588_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => en-dan-nu-in-kufstein-oostenrijk
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-07
[title] => Dag 5.
[message] => Dag 5, dinsdag 7 maart,
Wist u dat Serfaus relatief dicht bij Liechtenstein ligt. Zeker als je het vanuit Nederland bekijkt. Omdat Jacqueline en ik maar zeker ook ruimte Francoise en René graag nieuwe landen bezoeken was een dagje naar Liechtenstein snel opgenomen in de plannen voor deze week. Dinsdag ochtend na het ontbijt redelijk op tijd in de auto naar Vaduz de hoofdstad van Liechtenstein. in het donker terug komen vonden we geen optie dus vandaar op tijd vertrokken.
Na een paar uur rijden door heel veel tunnels kwamen we in Liechtenstein waar ze nog echt grenscontrole houden. Vol verwachting reden we Vaduz binnen waar we de auto in het Centrum parkeerden. De toeristische trekpleister van Vaduz, namelijk het kasteel viel op het eerste gezicht gelijk tegen, het stond in de steigers. Ook het centrum van Vaduz is zeker geen bezoek waard. De Pc-Hoof in A'dam is een steegje vergeleken bij dit centrum. Toch maar even iets gedronken en gegeten, een magneetje voor het bord op het toilet en een alternatief plan verzonnen. het alternatief werd Feldkirch dat een middeleeuws centrum heeft.
In Feldkirch hebben we wat rond gewandeld in inderdaad een prachtige oude stad. Ook even een lichte lunch gebruikt. Hoe mooi het centrum ook was, op een gegeven moment heb je het wel gezien. Dus terug naar de auto en weer in de richting van Serfaus. Zoals al vermeld waren we op de heenweg door veel tunnels gekomen dus ligt het voor de hand dat je die op terugweg ook weer gaat tegenkomen.
Een kleine afwijking van mij is dat ik dan wil weten hoeveel afstand we dan uiteindelijk door tunnels hebben gereden. Op de heenweg had ik niet bij alle tunnels de lengte vermeld zien staan. Dus op de terug weg toch maar beter opgelet. Een paar voor ons toepasselijke feitjes:
Afstand Serfaus - Vaduz (enkele reis) 127 km,
Aantal tunnels tussen Serfaus en Vaduz 13,
Afstand per tunnel zal ik jullie besparen maar de totaal afstand is 40984 meter,
Langste tunnel 15508 meter.
We kunnen dus stellen dat een derde van deze trip door een tunnel was.
In de avond hebben we gezellig een pub quiz gedaan.
Toch maar weer redelijk op tijd naar bed want morgen weer op de ski's.
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091475
[countryId] => 12
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 286
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/027_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-5
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-06
[title] => Dag 4
[message] => Maandag 6 maart, dag 4
Maandagmorgen. De zon piept door de wolken heen, slaperig draai ik me om.
Oh ja, op tijd naar de liften, iets met les...zucht.
Douchen, aankleden, ontbijten, koffie en lopen.
Gelukkig is er een U-bahn, die overigens stampvol is [e-1f602][e-1f602][e-1f602]
Bij de liften aangekomen, snel de spullen opgehaald, aangedaan en naar boven.
Het bijzondere is dat je als 'beginnende skiër' wel geacht wordt om vanaf de liften eerst naar beneden te skiën om bij de school te komen, hahahaha...
Aangekomen bij de school, had een oud, grijs mannetje al een blik geworpen op onze kunsten b;ijknaar, want René mocht naar een groepje van 'iets meer gevorderd' dan Rob en ik.
De les was intens, intensief, poeh...en in plaats van de verwachte ochtend, bleek het een hele dag te zijn.
Om 15:00 uur waren we er overigens alledrie al klaar mee, iets met pijn in de benen, en mijn knie was niet zo blij met me, dus zijn we in de gondel naar beneden gestapt en lekker naar huis gegaan.
Omgekleed en een aprés skietje gedaan in een lokale bar. Altijd leuk [e-38] gezellig... Hohaladihiiiii...
France had zich natuurlijk al verdiept in ons avondeten en dat leidde ons tot de lokale mexicaan, Ariba.
Wat een wereldtent, zalig eten, leuke bediening en dat maakt dan dat we als één van de eersten binnen kwamen en als bijna de laatsten weer weg gingen.
Ik moet wel zeggen, als je én moe bent én je hebt goed gegeten én er zit wat drank in de mik, dan is een wandeling terug door bergstraatjes best een zware uitdaging.
Maar goed, zonder kleerscheuren thuisgekomen, ons bed ingedoken en in coma geraakt.
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091455
[countryId] => 12
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 73
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/954_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-4
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-05
[title] => Dag 3
[message] => Zondag 5 maart, dag 3
Vroeg uit de veren.
Rob en ik hadden de avond ervoor al een gekeken hoe vroeg de lokale bakker open zou zijn zodat we wel met een ontbijtje in onze mik naar de liften zouden gaan.
Gisteren afgesproken met onze gastvrouw van het appartement dat we de hele week lekker verse broodjes voor de deur gaan krijgen in de ochtend, maar voor vandaag lukte dat niet meer.
En zo stonden Rob en ik om 08.15 uur wéér in de file, maar dit keer voor de bakker :-)
Maar goed, verse broodjes, eitjes en een koffie-to-go voor de hele 10 minuten lopen en hup...in t opkomende zonnetje op huus aan.
Ontbeten, de skikleding aan en toen met z'n 3en, Rob, René en ik naar de skilift.
We moesten nog van alles halen, skipassen, tickets voor de lockers, tickets voor de lessen, allemensen wat een drukte daar.
Uiteindelijk hadden we alles om tot de conclusie te komen dat 10.15 uur serieus NIET zou worden gered om aanwezig te zijn bij de 'anfang der skischule' , dus Rob weer terug om de lessen om te zetten naar de middag, dit bleek uiteindelijk niet mogelijk te zijn, aangezien lessen een hele dag zijn.
Dus die gingen naar de maandag, ook prima!
We zijn toen naar boven gegaan en gekeken welke piste het minst steil zou zijn, en dus een goed begin zou kunnen zijn voor ons. Want dezelfde fout als 4 jaar terug gingen we niet weer maken...hahahaha.
En we hebben dit keer goed gekeken, in principe ging de afdaling wel goed. Er waren 1 of 2 stukjes dat we dachten: 'okeeeee' maar ach, ruimte bochten en kalm aan, ging helemaal goed.
Onderweg even een pitstop gehouden bij de bierstube...lekker in t zonnetje, even bijkomen van toch wel weer een "onbewust" spannend stukje.
Maar alles ging goed, dus de 2e keer vol goede moed naar boven.
Toen bedachten we we de andere blauwe route wel konden nemen; leuk!
En daar was ie dan, de onverwachts steile afdaling die we dachten voor te zijn [e-1f62e]
Maar goed, we moesten toch beneden komen. Stapje voor stapje en op een gegeven moment het bochtje tóch maar gedaan, met zweet in de handen naar beneden om daar met z'n drieën tot de conclusie te komen dat dit best heftig weer was. Maar goed...heelhuids beneden, dus prima hè!
Nadat we de spullen hadden ingeleverd (ideaal: er zijn bij de liften lockers te huur, hier kunnen we de schoenen en ski's verwarmd achterlaten, dus dat scheelt een boel gesjouw!) lekker het terras op, Francoise zat er al lekker. [e-1f60d] in 't zonnetje, heerlijk!
Mensen kijken onder genot van een drankje, in de zon, altijd een succesnummer!
Toen de kou wat meer om de hoek kwam kijken, zijn we op ons gemak naar ons appartement gewandeld en hebben we zijn we gaan genieten van de home-made erwtensoep van Rob.
Daarna sloeg de vermoeidheid toe en zag de klok van 22:00 geen vrolijke koppies van ons meer, want wij lagen in dromenland [e-1f634] .
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091453
[countryId] => 12
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 73
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/942_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-3
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Weer terug naar huis.
[message] => De wekker gaat om half 6. Ja vroeg, maar we willen op tijd rijden. Het is zaterdag en vermoedelijk een stuk drukker dan de zondag, die we gewend zijn om als reisdag te hebben. Op het moment dat we naar de auto lopen, sneeuwt het grote vlokken… SNEEUW, daar is mijn dochter helemaal gek van! Nu, nu we vertrekken sneeuwt het grote vlokken.
Ik zie haar midden op straat gaan staan, ze staat te genieten van de grote witte vlokken die neervallen. Ze draait rondjes… geweldig, het sneeuwt. Maar we moeten nog ver, dus we moeten op pad. Precies om 06:00 uur rijden we weg. Het sneeuwt ondertussen volle bak en ik vraag Timo ook om rustig te rijden. We moeten de pass Thurm over en de sneeuw blijft liggen op de weg. Jammer dat het nog donker is, want de bomen zien wit van de sneeuw, zowel de grote dennenbomen als de loofbomen. Wat een geweldig gezicht is het, zelfs in het donker is het volop genieten.
Wat ook opvalt is de vele Nederlandse auto’s die we nu al tegen komen en de lange rij met auto’s die voor ons rijden. We zijn duidelijk niet de enigste die om 6 uur zijn gaan rijden om op tijd thuis te zijn.
We vermoeden dat de sneeuw bij Munchen wel verdwenen zou zijn. Met dat we de pas over zijn en nabij Kufstein zijn, wordt het lichter… Dat is ook het moment dat we de snelweg op rijden…. Alhoewel, rijden????? Er staat een file, dus sluiten we aan, er zit weinig anders op. We hopen nog even dat het tot de grens is (Oostenrijk heeft sinds corona weer grensbewaking staan). Je raad het al, helaas is dit niet zo. We worden door onze navigatie op een gegeven ogenblik de snelweg afgestuurd. We dachten even een klein ommetje, maar het blijkt best wel een groot ommetje. We hebben tot half 10 file’s. Daarna gaat het gelukkig iets beter.
De terugweg geeft nog een paar keer sneeuw / regen en best veel opstoppingen. Dit bewijst weer dat je beter op zondag kan rijden…. Die ga ik onthouden.
Vanaf 6 uur ’s morgens komen we ook heel veel Nederlanders tegen in de richting van de sneeuw. Ook zij staan in de file, vele file’s. Dus die zijn heel vroeg gaan rijden, ik vermoed tussen 22 en 2 uur in, in de hoop dat je zo file’s ontwijkt en dan nog sta je in de ene na de andere file. Hoe frustrerend. We zeiden al, als je alle Nederlanders van de weg af haalt, dan hadden er zeker geen file’s gestaan. Echt ongelofelijk hoeveel landgenoten er op pad waren.
We rijden in 1 keer door naar huis, alleen een pitstop waar we de auto gelijk weer vol gooien zodat we daarna door kunnen rijden. We zijn rond 18 uur thuis. We hebben er dus ruim 2 uur langer over gedaan dan de heenweg. We halen snel chinees op, eten en halen daarna de auto weer leeg. Het zit er weer op. Tot de volgende keer maar weer…
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091216
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 175
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-terug-naar-huis
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-24
[title] => Op de laatste dag is het gevoel van skiën terug.
[message] => Als de wekker om half 8 gaat, zien we al snel dat de zon zijn best doen om door te komen. Dus dat betekent dat we waarschijnlijk wel diepte kunnen zien. We ontbijten, terwijl anderen zich aankleden pak ik al een paar spullen in. Vanmiddag moeten we namelijk onze auto in pakken.
We vertrekken naar Neukirchen, maar Nigila vind Brambergen een beter idee, oké dan Brambergen. Het lijkt rustiger dan de vorige dagen. We stappen in de gondel en echt heel bijzonder, we zitten met dezelfde mevrouw in de gondel als gisteren. Gisteren was de vrouw met haar dochtertje ingestapt, vandaag ook haar man en zoontje.
Al gauw heb ik medelijden met haar, wat een irritante man was dat zeg. 2 cm van haar gezicht zijn gezicht en dan zeggen, ben je positief ingesteld? Nee he, nee. De vrouw lachtte een beetje, daarna begon hij te vragen wat er nu was… Wat is er nu Katja, wat is er nu? En Katja maar een beetje glimlachen. Toen we hoger kwamen begon hij iedereen die niet parallel skiede op de rode piste uit te schelden, want ze vernielde volgens hem de piste, ze moesten maar naar de blauwe piste gaan. En het waren er heel veel die veel te slecht waren in zijn mindset om op de rode piste te mogen skiën. Brrrr wat een vervelende vent was dat zeg. Ik vond het echt zo een man die ook zijn handjes gebruikt als het niet naar zijn zin gaat. Het waren bijzondere 15 minuten om boven te komen en die man zo te keer te horen gaan over al die slechte skiërs…
Boven gekomen hadden we weer goed weer, blauwe luchten, goed zicht en er zin in. We besloten de blauwe 5 eens over te slaan en zijn gelijk richting rechts gegaan, richting Wolkenstein. We hadden het prima naar onze zin. Het ging weer vloeiend als vanouds. We hadden een heerlijke ochtend. De laatste afdeling voor de lunch werd ik te overmoedig en vlak voor de 2 liften die er daar zijn in dat gedeelde van het dal, kwam ik te val. Je weet wel, plat voorover, de ski’s achter me bleven wel aan mijn voeten, maar remde mijn glijpartij niet. Al sneeuwhappend kwam er geen einde aan mijn glijpartij. Op een gegeven ogenblik was ik het zo zat dat ik mijn benen maar om heb gegooid naar de voorkant (ja zo lenig ben ik nog net). Op dat moment kon ik me zelf eindelijk in de remmen gooien en kwam ik tot stilstand. Nigila had het allemaal zien gebeuren (en nee, ze heeft niet gelachen). Timo kwam mij als een gentleman helpen.
Na deze glijpartij zijn we gaan lunchen in Neukirchen. Hier bleek dat the little lady erg veel last te hebben van haar knie en enkel. (Had ik al gezegd dat ze afgelopen week op school een bootcamp had...., waar ze bij geblesseerd was? Nigila zag het zelfs niet meer zitten om nog1 meter te skiën. Het probleem was echter dat de auto in Brambergen stond en dat is lopend door het dal stiekem best wel een behoorlijke trip, zeker op skischoenen… Maar ineens hadden we een idee. Nigila zou met de gondel naar beneden gaan en wij zouden naar Brambergen gaan, auto oppikken en vervolgens Nigila op halen. Zo bedacht en zo gedaan. Nigila gedag gezegd bij de gondel en wij naar de andere gondel vertrokken. Hierna naar beneden, ondertussen contact houden via de app met Nigila.
Zonder problemen kwamen we bij de auto. Hierna Nigila opgehaald, die gezellig had zitten keuvelen met een paar Nederlandse kinderen, die het geweldig vonden toen ze er achter kwamen dat zij ook Nederlandse was.
Hierna langs de Spar en de Billa voor de laatste inkopen, wat soep en natuurlijk Almdudler. Hierna terug naar het appartement. Het weekje is al weer voorbij. We pakken onze spulletjes al weer in. De auto wordt dus bij daglicht ingepakt. We eten weer bij Siggen en ja, de skivakantie is weer over. Het was een rare vakantie omdat het lang duurde voordat we een beetje het gevoel van skiën weer terug hadden. Ik was zelfs even bang dat dit onze laatste skivakantie ging worden. Maar na vandaag ben ik er van overtuigd dat we het nog kunnen en we er gewoon geen vier jaar meer tussen moeten laten zitten. Wat meer trainen tussendoor hopelijk dat het dan over twee jaar wat sneller beter gaat.
Na de heerlijke maaltijd in Siggen nog een rustige avond voordat we op tijd naar bed gaan.
Welterusten allemaal en bedankt weer voor jullie aandacht.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091215
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 46
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-de-laatste-dag-is-het-gevoel-van-skin-terug
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-23
[title] => Jeetje waar is de diepte gebleven?
[message] => Het wordt eentonig, we worden weer ruw gewekt door de wekker, oh wat voelt dat bed nog lekker, eigenlijk……. , maar nee, ik sta gelijk op, kleed me om en zoek de skikleding weer op. Ontbijten en pleitte.
We zouden bij Neukirchen naar boven gaan. Nigila had dit voorgesteld en ik begreep in de loop van de ochtend waarom. Timo reed er echter door naar Brambergen. Daar we iets langzamer op gang waren gekomen, was het wat later en dus drukker bij de gondel. Maar binnen een kwartier waren we weer in de gondel op weg naar boven. Vanmorgen was de eerste ochtend dat er geen zonnetje te bekennen.
Onderweg naar de piste zei ik nog dat dit zo mocht blijven. Op de piste had ik al spijt van die uitspraak. We stapten op onze ski’s en oeps waar was die diepte gebleven. Met skibril op of zonder skibril op, de diepte was helemaal verdwenen. Daar we het gisteren naar onze zin hadden gehad bij de rode hellingen, besloten we daar gelijk naar toe te gaan. Maar wat een drama zo zonder diepte. Je wist niet waar een heuvel begon of eindigde, je wist niet waar er een hoopje sneeuw lag enz. Het gevolg was dat Timo binnen een kwartier 3 keer sneeuw had gehapt en ik in de beginnersmove ging.
Dat betekent, kont naar achteren, grote bochten en zulke grote bochten zodat je soms weer net zo hoog op de helling stond als ik net was begonnen, dus het schoot niet op. Jeetje wat een verschil van skiën met gisteren zeg. Ik snap zelf echt niet waarom. De ene dag ski je parallel en suis je de helling af en de andere dag probeer je te overleven op dezelfde helling. Het ging voor geen meter. We hebben wel verschillende hellingen geprobeerd, maar nee, zo skiën, dat vind ik niets. Ik heb ook maar niet gefilmd want het was echt geen skiën meer.
Nigila voelt het ook wel, maar die gaat gewoon netjes in parallel naar beneden, ik heb haar soms proberen bij te houden, maar nee, dan ga ik weer nadenken en ben ik haar kwijt en kom ik er niet meer bij. Dat was vroeger toch anders. Maar ik ben blij dat het zo lekker met haar gaat.
We besloten terug naar de 5 te gaan. De helling die we ondertussen kennen. Alleen vind ik het een beetje erg makkelijke helling, zeker na die rode. Dus ik zei het tegen Nigila dat ik deze eigenlijk te makkelijk vind en Nigila vertelde dat ze hem ondertussen echt saai vind. Oké dat was dus waarom ze in Neukirchen wilde beginnen. Wel goed om te weten, want dan gaan we morgen, de laatste dag zeker starten in Neukirchen. Zij moet het namelijk zeker naar haar zin hebben. Ik vermoed dat we ook niet meer gaan skiën als zij niet meer mee gaat. Timo vind er sowieso niet veel aan en ik merk dat het dit jaar echt niet soepel verloopt. Ik denk dat 4 jaar niet skiën iets te veel is geweest.
We hebben wel al de afspraak dat we elkaar beneden bij de gondel weer zien, dit omdat Nigila en ik van de week de linkerzijde van route 5 hadden genomen (die heeft links een stukje steilere gedeelte) en Timo had de rechterzijde genomen, die iets minder stijl was. Dus wij stonden halverwege de route op Timo te wachten, die maar niet kwam. Ik had eerst nog even hoger gestaan, maar ik zag Nigila een eindje lager staan, dus ben maar bij haar gaan staan. We hadden onze latten al afgedaan, omdat dit makkelijker stond en het echt lang duurde. Zo lang dat Nigila zelfs opperde om naar boven te klimmen om te kijken of ze haar vader daar zag. Dat heb ik maar uit haar hoofd gepraat. Dus hebben wij op onze telefoons gekeken, doch geen whatsapp berichtjes, na een minuut of vijf zag Nigila dat ze gebeld was. Dus terug bellen, doch niets…. Pffff. We zagen veel voorbij komen, maar geen Timo. Dit werd toch wel eng. En ineens zagen we hem verschijnen hoor… pfff, had hij toch boven op ons staan wachten. Hij dacht dat we achter hem zaten. Hier hebben we dus gelijk afgesproken dat we geen uren meer op elkaar zouden gaan staan wachten, maar zouden wachten bij de gondel of lift of wat dan ook, maar in ieder geval, aan het einde van de piste. Dan kan iedereen op zijn eigen tempo skiën.
Maar oké we waren dus terug naar de blauwe vijf, ieder op zijn eigen tempo. Ik meer bij Timo in de buurt dit keer, terwijl ik normaal regelmatig meer in de buurt ben van Nigila. Bij het steilere gedeelte ben ik doorgegaan en heb ik Timo achter me gelaten. Bij het naar links gaan, het heerlijke smalle pad op, zie ik Nigila op de grond zitten, met naast haar een vrouw die ook op de grond zit en een skileraar die er naast staat. Ik had gelukkig mijn snelheid er af gehaald. Ik zie dat Nigila in de knoop ligt met haar skistokken en dat de leraar haar ski’s probeert los te maken, wat niet lukte. Ik hoor dat de vrouw zegt dat ze last heeft van haar bovenarm, die vermoedelijk wel blauw zal worden en haar heup waar ze hard op gevallen is. Ik kom dichterbij en vraag of het gaat aan Nigila. Het blijkt dat zij het pad op schoot, de leraar en zijn leerling steeds rechts bezig waren en op het moment dat zij links wilde passeren, ze met een scherpe bocht naar links gingen, waardoor Nigila de vrouw absoluut niet meer kon ontwijken en ze met elkaar in botsing kwamen. Na enkele minuten gaf de skileraar aan dat het goed was. De vrouw kon staan en wij mochten verder. Nigila was helemaal ontdaan, want die voelde zich erg schuldig en hoopte dat het mee zou vallen voor de (Nederlandse) vrouw.
Voor de niet skiërs: er zijn net zo als bij het verkeer, ook verkeersregels voor de skiërs.
1.Rekening houden met anderen
Iedere skiër moet zich zo gedragen, dat hij een ander niet in gevaar brengt of schade berokkent.
2.Beheersen van snelheid en skistijl
Iedere skiër moet te allen tijde op tijd kunnen stoppen of uitwijken. Hij moet zijn snelheid en wijze van skiën aanpassen aan zijn skivaardigheid, de conditie van de piste, de sneeuw- en weersomstandigheden, alsook aan de drukte op de piste.
3.Keuze van het spoor
De van achteren komende skiër moet zijn skispoor zo kiezen, dat hij skiërs voor zich niet in gevaar brengt.
4.Inhalen
Inhalen mag van boven of van beneden en van rechts of van links, mits op zodanige afstand dat de ingehaalde op geen enkele wijze in zijn bewegingen wordt belemmerd.
5.Invoegen en weer verder skiën
Iedere skiër die zich (weer) op een piste wil begeven of na een stop verder wil skiën, moet zich ervan vergewissen dat hij dit zonder gevaar voor hemzelf of voor anderen boven of onder hem kan doen.
6.Smalle plaatsen
Iedere skiër moet vermijden om zich zonder noodzaak op smalle of onoverzichtelijke plaatsen op de piste op te houden. Een ten val gekomen skiër dient een dergelijke plek zo snel mogelijk weer vrij te maken.
7.Klimmen en lopen
Een skiër die klimt of te voet afdaalt, mag dit alleen aan de zijkant van de piste doen.
8.Letten op tekens
Iedere skiër dient de markeringen en de borden in acht te nemen.
9.Verlenen van hulp
Bij een ongeval is iedereen verplicht hulp te verlenen.
10.Legitimatieplicht
Iedereen, getuige of betrokkene, verantwoordelijk of niet, moet bij een ongeval zijn identiteit bekendmaken.
We zijn verder naar de gondel geskied en daarna maar gaan eten. Nu wilde Nigila en ik graag Kaizerschmarre en dat hadden ze niet boven bij Bramberg, dus naar Neukirchen geskied en daar gaan eten. We namen samen 1 portie Kaizerschmarre en Timo nam een curryworst met pommes. Bij zowel Nigila als bij mij viel het eten tegen. Met het gevolg dat we nog een kleine friet zijn gaan halen en hier een familie portie van hebben gemaakt. We hebben het midden op tafel gezet en met elkaar opgegeten.
Na de lunch weer op pad gegaan, maar het bleef ploeteren en ik had het echt niet naar mijn zin. Dus aangegeven dat ik ging stoppen en het voor gezien hield voor vandaag. Nigila had ook last van van alles en van haar hoefde het ook niet verder en Timo was volgens mij ook blij dat we er al mee stopten.
Het is echt de skivakantie waar het echt niet lekker gaat. (Oké de vorige keer hadden wij ook veel problemen, maar dat was van andere aard.) Ik hoop dat we het positief gaan afsluiten morgen, want ja morgen is al de laatste skidag. We hebben zo wel een heerlijke relaxte vakantie gehad en ik heb me toch wel vermaakt. Ben ook zeer benieuwd of dit achteraf de laatste skivakantie blijkt. Ik hoop het niet, want ik hoop op een ander einde qua gevoel. We gaan het zien.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091146
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 70
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jeetje-waar-is-de-diepte-gebleven
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => Het begint weer op skiën te lijken
[message] => De wekker maakt ons om half 8 weer wakker. We staan op en doen de ochtendrituelen en we gaan op pad.
We rijden door naar Brambergen, waar we weer onze auto parkeren en wandelen naar de gondel. Het is weer rustig dus zijn al gauw boven. De zon schijnt, al is het wat minder fel dan gisteren. Ik zei nog, van mij mag het zo blijven. De sneeuw is ’s morgens zoveel beter en fijner.
We beginnen met de blauwe 5, maar gaan de tweede ronde al met de 4 naar het andere gebied. Zo te zien gaat het lekker met allemaal, dus we durven de uitdaging aan. We gaan richting de rode pistes. En eindelijk na een paar dagen, voel ik het hupje weer en heb ik het idee dat ik het gevoel weer begin te krijgen. We skiën meer kilometers dan de vorige dagen en het gaat redelijk tot goed.
Wel wordt ik onverwachts omhelst door een vreemde man, oké niet op de manier die je nu voorstelt natuurlijk. Ik besloot aan de kant te gaan staan om te wachten op de andere twee en zo niet in de weg te staan van de mensen die naar de stoeltjeslift wilden. Alleen was er iemand die had zoveel vaart op weg naar de stoeltjeslift, dat hij dus ineens dwars boven op mijn ski’s schoof. 1 ski aan de voorkant en 1 ski achter mij. Boem. We bleven allebei staan, waren niet gewond, maar was toch een rare gewaarwording. Hij zei nog wel netjes sorry, deed een paar stappen achteruit en bevrijdde me zo van deze hachelijke situatie. Nigila had alleen het einde gezien en vroeg zich af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Nou eigenlijk me netjes opstellen…
In de stoeltjeslift aan Timo vertelt dat ik ineens omhelst werd door een vreemde man, waarop de man naast mij behoorlijk moest lachen, oké het werd dus gezellig in de lift [e-1f60a].
Na deze heerlijke afdalingen, besloten we toch weer op tijd richting het restaurant te gaan om te eten. Timo besluit een wienerschnitzel te nemen, Nigila een kindermenu Wienerschnitzel en ik een kindermenu spaghetti. Die grote maaltijden krijgen wij echt niet op. Als wij klaar zijn, blijkt Timo zich ook miskeken te hebben. Het is te veel en te groot. We helpen hem een beetje, maar dan nog komt het niet op.
Na het eten is het weer een kwestie van wennen en gaan we nog een paar keer van de vijf af. Timo krijgt echter te veel last van zijn bovenbenen en besluit te stoppen. Ik had ook net gezegd dat ik ging stoppen. Het was al een uur later dan de vorige dagen en ook ik begon wat mankementen te voelen en wilde het niet tot de spits drijven. Nigila ging nog even door. Het is zo jammer dat er geen vriendin is die ook altijd geskied heeft, dat we die mee zouden kunnen nemen, zodat ze samen op pad zouden kunnen.
Na een uurtje houdt zij het ook voor gezien. Ze had 3x een kamikaze kind die ze met veel moeite kon ontwijken en toen vond ze het genoeg. Ze heeft ook echt last van haar enkel, maar wil er niet aan toegeven.
We halen weer onze broodjes bij de super en eigenlijk zijn we de dag goed doorgekomen zonder echte bijzonderheden. We gaan het zien of het zo blijft.
We chillen ’s middags en ’s avonds een beetje en that was that.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091145
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 52
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begint-weer-op-skin-te-lijken
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-21
[title] => Zomerse temperaturen
[message] => De wekker gaat een half uur eerder vandaag, dus om half 8 was het al weer zo ver.
We staan op, ontbijten, trekken de skikleding weer aan, verzamelen alles en we gaan naar de gondel. Neukirchen bekijken we en laten we achter ons. Neukirchen was wel veel minder druk dan gisteren, maar we rijden toch door naar Brambergen. Parkeren en trekken die heerlijke skischoenen weer aan.
In Brambergen konden we zelfs doorlopen tot ruim in de hal van de gondels, dus ja, dat was echt stukken rustiger.
Boven zijn we weer rustig de 5 naar beneden geskied. Die route kennen we en weten we dat die te doen is. Het gaat beter dan gisteren, althans, bij mij. Timo heeft veel last van zijn bovenbenen en heeft het gevoel dat hij de ski’s niet onder controle heeft. Onze kleine klimgeit suist naar beneden. Zelfs op de wat steilere stukken behoud ze haar mooie techniek.
Na een paar keer gaan we toch even naar het andere gedeelte van de pistes. Alleen komen we daar op de rodere pistes en ja, dan is het vloeiende er vanaf bij Timo en mij [e-1f60a].
We doen verschillende pistes en liften. Tot een uur of 10 was het erg rustig, maar zodra de skiklassen ook losgelaten worden op de pistes, merk je dat het drukker wordt bij, vooral de liften. Rond kwart voor elf vertrekken we weer naar onze vertrouwde gondel en route 5. Daar we, ondanks de zomerse temperaturen beneden in het dal, wel binnen willen zitten bij het eten. We skiën dan ook om 11 uur naar Brambergen om te eten. We hebben genoeg keuzes. We zoeken een lekker plekkie uit en rond half 12 gaan we eten bestellen. Het restaurant zit dan ondertussen ook echt vol, dus leermoment, we moeten echt niet veel later komen om een plekje binnen te kunnen bemachtigen de komende dagen.
Na onze etenspauze vertrekken we weer naar route 5. Maar ik weet niet wat er in ons eten zat. Jeetje, ging het vanmorgen zo lekker, nu lijken de benen wel van rubber en lijken te doen wat ze zelf willen in plaats van de signalen te volgen die ik volgens mij toch echt naar mijn hersens stuur. We blijven gaan, maar de sneeuw is in de volle zon ook weer pap geworden en er zijn van die papperige heuveltjes ontstaan die ik uit alle macht probeer te ontwijken, maar het zijn er zo veel.
Blij als we weer bij de Gondel komen en onze ski’s weer voor een minuut of tien uit mogen trekken en op een bankie neer mogen ploffen…
We doen nog een paar keer ons rondje. Ik zag het al aan Timo’s gezicht. Zijn bovenbenen werken niet mee en om nu te zeggen dat het nog leuk is voor hem [e-1f60a]. Hij is nu degene die zegt, ik kap er mee voor vandaag, gaan jullie nog maar even. Ik vertrek met Nigila. Ik heb gezegd, ga maar voorop, dan probeer ik je wel bij te houden. Vroeger was ik degene die ook achteraan skiede, maar dat was meer omdat ik dan kon helpen als het bij de andere twee mis zou gaan en ik de snelste was van allemaal. Ik kon makkelijk even stil staan om even wat foto's te schieten zonder dat zij er iets van merkten. Met Timo erbij lukt dit nog wel, maar alleen met Nigila kan ik dit echt wel vergeten :-).
Nu was het begin geen probleem, maar bij de steilere stukjes, moest ik toch echt alle zeilen bijzetten om onze dame bij te houden. Nu hebben we aan het eind altijd een stuk “wandelpad”. Het is hier zo smal, dat je vaak amper kunt inhalen, omdat er veel in een ploeg naar beneden gaan daar en dan ook nog van links naar rechts gaan…, zover dat nog mogelijk is, blijf ik er maar vaak achter hangen.
Op een gegeven ogenblik zat ik achter een grote meneer, met dat ik hem in wilde halen, ging hij in plaats van parallel skiënd in eens over in ploeg en zijn ski’s waren zo lang, dat alleen door die lange latten uit elkaar te doen, hij al bijna de hele breedte van het pad gebruikte. Nu had ik meer vaart dan hem en ik heb echt een gil gegeven. Ik heb geen idee hoe ik hem dan toch nog gepasseerd ben (ik heb ook maar niet achter me gekeken, maar hij was in het Duits behoorlijk aan het roepen). En dat terwijl ik dus niet eens super hard ging, omdat dit gewoon niet te doen is daar. Ik haalde Nigila weer bij en ik maakte de laatste bocht naar rechts naar de gondel toe. Met dat ik naar beneden suisde uiterst rechts en ik wat naar links wilde om mijn snelheid naar beneden te halen, werd ik links ingehaald door twee personen, oké dus geen snelheid er uit halen en niks geen bochtje maken. Dan tot overmaat van ramp zie ik voor mij een vrouw die dus wel de hele piste gebruikt en naar rechts komt om daar haar bochtje te gaan maken. AAAAAAAAHHHHHHHHHH, ik kan niet naar links, niet naar rechts want daar is een hele steile helling omhoog en voor me een dame en ik kan nooit meer op tijd remmen. Ik zie mevrouw in slowmotion haar bocht maken en ik kan net achter haar ski’s passeren. Pfff dat hebben we ook weer gered. Maar in dit laatste stukje ben ik zo vaak voor mijn gevoel door het oog van de naald gekropen, dat ik dik in het zweet mijn ski’s uittrek om weer in de gondel naar boven te stappen.
Nigila wil eigenlijk ook wel stoppen (mooi, dan hoef ik dat niet te zeggen, als ze nog door had willen gaan, had ik ook gewoon meegegaan hoor, maar ik vind het ook niet erg om voor vandaag te stoppen.
We hebben het weer gered. Ik heb me alleen vanmorgen een keer laten vallen. Ik had de gopro op en dacht ik kijk even waar Timo blijft ergens achter mij. Timo zag ik en ik voelde dat mijn ski’s botste op een ijzige rand sneeuw. links van de piste. Ik probeerde mijn lichaam weer te draaien naar de kant waarop ik aan het skiën was, als een lappenpop voelde ik mijn armen alle kanten op schieten en steeds dacht ik, blijf ik staan of ga ik vallen. Toen maar besloten om me even te laten vallen om toch de baas te zijn over dat lichaam van me.
Daarna weer opstaan en verder. Nigila gaat lekker, ook al heeft ze last van haar enkel. Timo heeft wel al een paar keer de sneeuw van dichtbij bekeken, maar ach, ook dat hoort er stiekem een beetje bij.
We vertrekken op ons gemak naar de gondel van Brambergen om weer vroeg naar beneden te gaan. Laten we maar stoppen zolang het nog een beetje als skiën voelt. Ik kan mij voorstellen dat mensen die niet skiën nu denken, is dat nu echt zo leuk, dat skiën? Ja normaliter, als het juiste gevoel er is, is het geweldig. Maar ach die bergen, lekker buiten bezig zijn… ik heb de verwachting dat het gevoel er ook bij Timo nog wel gaat komen voordat we naar huis vertrekken.
In de gondel vonden we een paar handschoenen, welke we beneden hebben neergelegd en zijn we gelijk naar de auto gelopen. Weer even soep en broodjes gehaald, nu bij de Spar en hup terug naar het appartement. Het is een relaxte vakantie, heerlijk.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091108
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 70
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zomerse-temperaturen
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Even rustig opstarten met skiën
[message] => We hadden afgesproken dat we de wekker om 08:00 uur zouden zetten. Dat het toch vakantie is en we niet om 08:00 uur aanwezig hoefden te zijn op de piste en we ook niet de eerste hoefden te zijn die boven de ski’s aan bonden.
Om 08:00 uur ging de wekker dan ook af, na een best goede nachtrust. Ik had eigenlijk nog wel langer kunnen blijven liggen, maar afspraak is afspraak. Dus ontbijten, alle skikleding opzoeken, tas inpakken, touwtjes aan mijn digitale werelden (telefoon en cameraatje), zodat ik ze niet echt kwijt kon raken bij loslaten in stoeltjesliften of duikelpartijen op de piste (nee, ben geen van allen dat van plan, maar ja, meestal ben ik niets van rare dingen van plan, maar toch overkomt het mij wel eens op de een of andere manier.
Om kwart over 9 reden wij bij ons appartement weg, op naar de gondel. Bij Neukirchen schrokken we van de drukte voor de gondel, jeetje, zo druk hadden wij het nog nooit gezien en ja, we zijn hier al meerdere keren geweest en toch wel eens wat drukte meegemaakt. Besloten om dan maar door te rijden naar Brambergen.
Daar de auto op de bekende parkeerplaats geparkeerd en oh ja, ik kon niet meer in mijn skischoenen momentje gehad. Dat kon ik vier jaar geleden ook al niet. Nu hadden we 2 paar skischoenen bij, maar bij het tweede paar hadden de vorige eigenaren de hakken onderuit gehaald. Doch in die schoenen schoof ik soepeltjes in, dus ga ik die toch maar proberen (ja op hoop van zegen, duimen jullie voor mij?)
We wandelen richting de gondel en zien al snel dat het hier ook druk was om boven te komen. Dus sluiten we hier op ons gemak achteraan. Uiteraard komen we nu niet uit bij de route die we gisteren besproken hadden om mee te beginnen. Het geheugen was gelukkig nog goed, dus ik wist dat als we naar links gingen, we op een makkelijke blauwe route uitkwamen, dus ski’s aan, helmen op, oeps, Nigila is in die 4 jaar toch behoorlijk gegroeid, want haar skistokken komen slechts tot halverwege haar bovenbenen. Mmmm, we hebben haar alles laten passen van te voren, maar nooit aan de skistokken gedacht…Daar moeten we in de loop van de dag toch even andere voor halen, want dit werkt niet echt en is ook geen gezicht.
We doen meerdere keren de makkelijke blauwe route 5, Timo moet het gevoel nog krijgen, Nigila wilt nog even de slag krijgen en waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan.
Rond half 12 zoeken we een restaurantje op (voordat de skiklassen rond 12 uur klaar zijn en de drukte binnen komt). Het restaurantje ligt ook net buiten de skironde, dus goede hoop [e-1f60a]. Je raad het al, het was al drukker dan verwacht, wij waren niet de enige die slim dachten te zijn. Alle tafels binnen waren bezet en buiten was het 5 1/2 graad, dus vond ik ook niet echt aangenaam. Aan 1 tafel binnen zat 1 mevrouw, gevraagd in mijn beste Duits of er nog plek was, ja hoor, kom er maar bij kreeg ik in het Limburgs terug te horen.
We aten grillworst met frites en natuurlijk voor de lady’s weer een Almdudler. Nog gezellig met de Limburgse dame zitten babbelen, die op de rest van de familie zat te wachten maar net op tijd een tafel was gaan zoeken.
Na de pauze nog een paar keer een afdaling gedaan, doch om 14 uur heb ik besloten om te stoppen voor vandaag. De laatste keer dat we geskied hadden, had ik in 1 dag mijn rechter bovenbeen al te veel belast, waardoor het skiën onmogelijk werd de volgende dagen. Dat hoop ik door op tijd te stoppen nu te voorkomen, Dit daar de knopen nog steeds in mijn bovenbeen spieren zitten (ik vermoed door het Parapent ongeluk, van jaren geleden, zelfs fysio heeft niets geholpen).
Timo en Nigila zijn nog een extra rondje gegaan. Timo heeft toen de grond van dichtbij gezien en ook Nigila voelde dat haar enkel en bovenbenen begonnen te protesteren waardoor het vloeiende skiën, niet meer zo vloeiend ging. Dus ook zij besloten te stoppen.
Met de gondel naar beneden. Ik had mijn draagriem al aan mijn ski’s vast gemaakt en Nigila had hem naast haar op de bank gelegd, Timo had de riem in ons Tympie zitten en al pratend en genietend gingen we langzaam richting het dal. Beneden in de hal aangekomen bleek dat Nigila haar draagriem in de gondel had laten liggen. Dus naar de mannen in het controlehokje. Over 20 minuten moesten we maar even kijken bij de gevonden voorwerpen. Nou dan wachten we maar even.
Op een gegeven ogenblik kwam er een meneer vertellen dat ze niets gevonden hadden. We moesten morgen maar terugkomen om nog eens te vragen. Het verbaasde mij niets, want je ziet die draagriemen weinig en zeker met wat verder lopen naar de auto toe, is het toch handig om de ski's zo aan je schouder te hangen. Alle spullen bij elkaar geraapt en op het moment dat wij wilden vertrekken kwam de goede man vertellen dat de draagriem boven was gevonden en onderweg naar beneden was. Dit zou nog een kwartier duren.
Timo en ik alvast naar de auto onze de ski’s en alle stokken en helmen. Even andere schoenen aan de voeten doen en dan weer terug hadden we afgesproken. Nigila bleef in de hal wachten. Nou had ik op de een of andere manier mijn draagriem niet goed vastgemaakt dus mijn ski’s vielen twee keer van mijn schouder op de grond. Gelukkig kwam Timo even helpen. Die zette zijn ski’s neer tegen de reling van de helling, maakte mijn schouderriem vast en hup we waren nu echt op weg naar de auto.
Bij de parkeerplaats gekomen achter Timo aangehobbeld, kon hij zijn auto toch niet meer vinden, ik dacht al dat ze hem gestolen hadden. Tot ik wakker werd en hem zachtjes influisterde dat we nog een stukje verder moesten lopen naar de 2de parkeerplaats. En ja hoor, daar stond onze tuut netjes op ons te wachten. Skischoenen uit, lange latten en stokken erin, de snowboots voor Nigila gepakt en geconstateerd dat Timo zijn handschoenen verloren had. In de hal bij de gondel had hij ze nog. De verwachting was dat deze op de heling naar beneden toe, waar mijn ski’s voor de 2de keer los vielen, achter gebleven waren. Ja, het gaat weer lekker, maar dit keer gebeurde het allemaal eens een keertje niet bij mij.
Dan weer terug richting de gondels om onze dochter op te halen, naar de handschoenen te kijken en ja inderdaad, om nieuwe skistokken te kopen. Gelukkig lagen de handschoenen inderdaad achter de helling, uit het zicht van iedereen, op de grond, Nigila kwam er ook aan met haar ski’s en draagriem. Ze wilde wel heel graag verlost worden van haar skischoenen, dus was blij dat ik zo slim was geweest om haar snowboots mee te nemen.
Snel de sportzaak binnen gelopen en stokken voor Nigila uitgezocht, waarbij ze niet hoefde te bukken om ze te kunnen gebruiken. Dan nog even snel in Neukirchen naar Billa om wat broodjes te scoren (en we hadden een zakje soep: eierschwammerlsuppe gekocht).
Na het eten was de zon doorgebroken en was het beneden 20 graden. Dat zijn geen temperaturen waarbij we nog sneeuw moeten verwachten vrees ik. Vanmiddag allemaal even lekker relaxen in ons appartement, daarna onze soep en broodjes gegeten.
En nu, nu is Nigila haar slaapkamer ingedoken met haar boeken (ja ze heeft echt al haar lesboeken bij) en wij zitten beiden op onze digitale werelden.
Zo nog even wat opzoeken op de laptop om naar te kijken en we hebben al afgesproken om rond 22 uur naar bed te gaan en morgen toch de wekker een half uurtje eerder te zetten… gaaaap…
Bedankt weer en tot morgen voor onze nieuwe avonturen.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091085
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => even-rustig-opstarten-met-skin
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-19
[title] => Weer thuis komen in Neukirchen am Grossvenediger..
[message] => Ja ja, om half vijf ging de wekker af. Ik was er nog niet aan toe. Ik kon mijn uit-knopje vannacht weer niet vinden, dus had ik het nog 3 uur zien worden en dan om half vijf al er uit… pfffffffffff. Maar oké het is voor een goed doel. Voor het eerst in vier jaar gaan we weer eens wintersporten.Oké wel benieuwd hoe mijn dijbeen en nek zich gaan houden en Nigila haar enkel. Nigila had van de woensdag op school bootcamp en had haar enkel gekneusd, dus ja, dat wordt ook even bezien…
We wilden om 05:00 uur rijden, want Timo had gezien dat het 12 uur rijden was. We hadden ook besloten om te ontbijten in de auto op het moment dat we trek kregen. Dus de laatste dingen in de auto gedaan. Elke keer verbaas ik mij er weer over wat we allemaal wel niet mee sjouwen. We hebben al een koffer extra thuis gelaten, alleen onze skijassen en snowboots mee, geen kratten vol met boodschappen mee te nemen maar daar per dag te bekijken wat we nodig hebben en toch ligt er een kop op de achterbak zeg maar…
Oké we hadden het over het vertrek. Nou toevallig vertrokken we om 04:59 uur, dus eens op tijd zeg maar. Het was bewolk en droog, dus nog een paar uur en we zitten in Oostenrijk. We kwamen bij vertrek nog een paar verdwaalde carnavalsgasten tegen op de fiets, maar hup door…
Al gauw begon het te miezeren en te motregenen. Bij de Kennedytunnel voor de verandering eens geen file, maar helaas wel een flits…. Ja, wat zal ik zeggen, het is al jaren 70 km/u daar, maar oke ik zeg maar niets.
We rijden rond half 8 Duitsland in en rijden van baustelle naar baustelle. Gelukkig is het rustig op de weg en hebben we er weinig last van. Het miezerbuitje is ondertussen over gegaan in regenbuien. Heel, heel, heel af en toe zien we een lichtpuntje in het wolkendek en hebben we hoop, maar het duurt nog lang voordat het echt droog wordt. Dan maar hopen dat deze regen in Oostenrijk sneeuw zal zijn..
Bij Frankfurt zien we het ene na het andere vliegtuig op de snelweg af komen vliegen, af en toe leken ze gewoon stil te hangen op de wind… indrukwekkend om ze zo heel langzaam voorbij te zien schuiven. Het leek echt dat ze zoveel tegenwind hadden dat ze bijna uit de lucht gingen vallen, zo langzaam leek het te gaan.
Bij Spessart houden we rond 09:00 uur een kleine pitstop, gooien we de Volvo nog even vol en wisselen we van bestuurder. Nabij Hohenbrunn komen we rond kwart over 2 dan toch in een file terecht. Tussen Munchen en Kufstein worden meerdere files aangekondigd. We gaan zelfs even de snelweg af om een stukje om te rijden in plaats van in de file te staan. Het is een leuk stukje en even wat anders dan het gejakker over de snelweg.
We lunchen dan ook al rijdend, dat hebben we eigenlijk nog nooit gedaan, maar ja, als we dan toch in de file rijden.. een kopje thee erbij en gaan met die banaan. Bij Kufstein de grens over en ja, dan is het eigenlijk gelijk de tweede afrit, Kufstein-sud er af en vanaf daar binnendoor. Daar we niet gestopt waren voor een lunch, reed ik dus de bergen in. Dat is echt lang geleden en ik had het super naar mijn zin.
Rond 15:00 uur reden we Neukirchen am Grossvenediger in. Dus gestopt om skipassen te kopen en even om wat drinken bij de Spar. Jeetje wat een drukte, konden eigenlijk onze auto gewoon niet kwijt. Mazzel dat er eentje weg ging. Met het drinken, vlees en de skipassen rijden we door naar “ons” appartement. Zelfs daar rijden we nog zonder na te denken in 1 keer naar toe.
Auto uitladen, gelijk alles opruimen en nog een uurtje relaxen.
We hadden thuis al ons favoriet restaurantje (Gasthof Siggen) gereserveerd en ja, gezien de drukte was dit een verstandige keuze geweest. Alle drie heerlijke fritatensoep gegeten en Nigila Cordon Blue en wij de verassing van de kok.
Om half 7 zaten we echt vol en waren we klaar voor een relaxte avond.
In het appartement nog een paar programma’s bekeken en om half 11 was het voor mij over en heb ik aangegeven dat ik naar bed ging. Wat de andere deden oké, maar voor mij had de dag ondertussen lang genoeg geduurd. (Ja, ja ja, ik hoor sommige al zeggen:”Je wordt ouder mamma, geef het maar toe…”
Welterusten en tot morgen.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091083
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 50
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-thuis-komen-in-neukirchen-am-grossvenediger
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => vanzanten
[datePublication] => 2023-02-11
[title] => Dag 7
[message] => We treffen het echt met het weer, strak blauw en zonnig.
Wel jammer dat er zoveel brillen sneuvelen deze week; skibrillen, leesbrillen en zonnebrillen
Iedereen trekt na het ontbijt zijn eigen plan……
De skiërs gaan skiën en Annie, Elly, Trees en Joke gaan wandelen.
Eerst met de gondel Markjochbahn naar boven en dan koffie in de Jochhutt’n. Dan verder wandelen over de piste (zwart) naar de Nordbergalm. Daarvan is het grootste deel dalen, we weten wat dat betekent, dat we op de terugweg moeten afzien. En we hebben het afzienpakket van Ida thuis laten liggen…. Dom dom dom.
We genieten van een lekkere lunch en/ in het zonnetje, en op de terugweg wil Trees toch nog even: een warme chocolademelk met slagroom en met rum en met kasetorte, waar laat dat mens al die calorieën?
De laatste skidag, dus alles moet worden ingeleverd en dan gaan we voor de laatste keer naar de schnapshutte….
Weer ernstig gezellig. En we blèren ondertussen alle teksten mee. “Schatje mag ik je foto…. en je nummer erbij ……”
Die songtekst heeft Annemiek wat letterlijk opgevat, hoewel ze de volgorde heeft omgedraaid.
We gaan eten in de dorpsstube en bijna allemaal nemen we Tiroler grostl. Niemand heeft behoefte aan een toetje, want om 21:00 uur zit Maria klaar, er moet worden afgerekend!!
Wij hebben Trees Capone en haar witwasdollars, dus dat klusje is zo geklaard.
Er worden nog twee potten gejokerd …….. zzzzzzzzzz
Dames en heren, de ‘verslagen’ van de afgelopen dagen zijn eigenlijk alleen te begrijpen door de skis(ke)letten. Alles wat gebeurt in Niederau, stays in Niederau.
Love you all!
[userId] => 222866
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090872
[countryId] => 12
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 180
[author] => Joke
[cityName] => Niederau
[travelId] => 528382
[travelTitle] => skis(ke)letten 2023
[travelTitleSlugified] => skis-ke-letten-2023
[dateDepart] => 2023-02-04
[dateReturn] => 2023-02-12
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/682_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/222/866_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-7
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-10
[title] => Regen
[message] => In de nacht is het gaan regenen en ook als we wegrijden druppelt het. We hebben een camping uitgezocht in de buurt van Bologna. Over de Brenner pas. De pin pas werd niet geaccepteerd bij de automaat dus weer geklooi met geld. Natuurlijk weer net even te ver van de paal vandaan waardoor het rijtje achter ons groeit. Uiteindelijk lukt het. Het wisselgeld brandt in mijn hand. Het zijn werkelijk gloeiend hete munten die hik terugkrijg. Voor elf euro mogen we door. Vlot gaat het niet door de vele werkzaamheden.
Het regent dat het giet. Dan Italië. ook daar regen. Op de rechter aan alleen vrachtauto's. In een lange stoet langzaam over de weg. Jammer dat er een inhaal verbod is voor auto, met caravan. Met het geen 80/uur rollen we mee. Het gaat steeds trager. 60 km/u is nu toch wel het maximum haalbare. Ik vraag me af of vrachtverkeer niet efficiënter kan. Het blijft regenen en we besluiten onze bestemming te wijzigen. Droog in de auto zitten of op een natte camping staan is de keus. Het goede nieuws is dat onze tolbadge werkt. De slagboom opent als we die langzaam naderen. Dat scheelt toch weer gedoe. Na verloop van tijd komt het tempo er weer in. Door dan maar, richting Toscane. We moeten toch die kant op. Aan het eind van de middag komen we in Campanolo. Hier zijn we vaker geweest. Tijdens de corona is de zaak dicht geweest, nu zit er een andere eigenaar. Op het eerste gezicht moet er nog een hoop gebeuren. Ooit was het terrein een ware tuin met prachtig bloeiende struiken. Nu tiert het gras welig. Het restaurant heeft ook een andere beheerder. De pizza, de eerste in deze vakantie, wordt geserveerd in een doos, plastic bestek staat in een rek. Ach...we komen niet om van de honger. Een glas wijn kost evenveel als een fles in de supermarkt. Ook hier zijn de prijzen gestegen. Op het terras een paar uurtjes doorzakken zoals vroeger hier, is zo niet echt leuk meer. Gelukkig regent het en kunnen we lekker naar ons hutje. Regen bespaart geld zullen we maar zeggen. Hier twee nachtjes en dan voorlopig ons laatste ritje. Op de volgende camping in Umbrië blijven we wat langer is het plan. Overigens verbaas ik me over de benzineprijzen verschillen tot bijna 40ct/l zijn kennelijk niet ongewoon.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093020
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 30
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => regen
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-09
[title] => Zomer
[message] => Bij het opstaan scheen de zon. Een mooie dag in het verschiet. Lekker niksen in de zomerzon.op de camping worden de campers gestart voor hun nieuwe reis. Allemaal dieselgegrom. Het lijkt wel of we bij een distributiecentrum staan, na een paar uur zijn er weer veel lege plekken op de camping. Autorijden is voor sommigen best lastig. Een grote camper hebben of huren is een ding, maar er mee rijden is wat anders. Voor sommigen net een maatje te groot. Een mooi bochtje maken of vlot inparkeren is niet iedereen gegeven. Onze buurman rijdt in een gewone auto. Ook niet makkelijk. Kundig rijdt hij het bordje met het plaatsnummer omver. Na een omgekeken te hebben gaat hij toch maar door.
Het is echt een zomerdag. De zon brandt lekker fel en er moet goed gesmeerd worden. In de middag een kort loopje met de hond die inmiddels weer helemaal de oude is. Lekker over de paadjes tussen de landerijen met een mooi uitzicht op de bergen die op de toppen bedekt zijn met sneeuw. Terug blijkt dat ik toch niet goed heb gesmeerd. Mijn voet is vuurrood. De rest is aardig bijgekleurd. Het begin is er. De komende week afbakken in Italië. 's avonds eten op de camping. Spaghetti, om er even in te komen. Na het eten weer zoveel mogelijk inpakken. Morgen verder richting het zonnige zuiden. Deze dag hebben we alvast.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093015
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 25
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zomer
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-08
[title] => Weer onderweg
[message] => De regen tikte op het dak vannacht en ook bij het opstaan was het nog niet droog.gelukkig is alles droog naar binnen gegaan. De caravan stond niet helemaal waterpas. Geen probleem totdat de filterkoffie gaat zetten. Die koffiepot weet dat hij moet omvallen als je de koffie opgiet. Dat doet hij dan ook. Koffieprut alom. Die troep is lastig te verwijderen. Ik vrees dat we nog dagenlang prut gaan vinden. Omdat we het meeste spullen gisteravond al hebben ingepakt kunnen we vlot weg. We gaan naar Weer, in Tirol, zo'n 23 km van Innsbruck. Via de Fernpass is het plan omdat Munchen altijd druk is. Onderweg nog koffie gescoord na het tanken en door richting Ulm. Rechts aanhouden zegt Tom. Dan doen we dan ook....grrr...richting Munchen. Omkeren kan niet meer. Met een kaart ging het soms toch beter. Gelukkig viel het mee met drukte. Een keer flink duur getankt. Ongeveer 30ct/liter meer dan de vorige tankbeurt. Hoop geld maar de auto doet het nog niet op water.
Vlotte reis geen files. Weer 350 km gereden. Het is droog bij aankomst en de temperatuur is goed. Mooi plekje voor twee nachtjes. De camping is populair bij onze landgenoten. Zou het door de korting in het voorseizoen komen?
Beetje verreist, maar een mooie avond voor ons eerste spelletje Fase 10.
Saar is weer de ouwe alleen vertikt ze het om te caravan in te gaan. Dan maar tillen. Eenmaal binnen valt ze als een blok in slaap.
Morgen een dagje niks.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092933
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 34
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-onderweg
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => wimj
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => En dan nu in Kufstein Oostenrijk
[message] =>
Vanochtend tegen 7 uur m'n mandje uit. Best een frisse nacht gehad zo in m'n tentje aan de Neckar daar bij Heidelberg. Ik merk dar de slaapzak ook aan vervanging toe is, hij wordt wel erg dun. Dus het meer lagen systeem toegepast en heerlijk geslapen.
Even voor half negen vertrek met best lekker weer, het zal een graad of 7 geweest zijn. Bij Waldwimmersbach een heel peloton blauwe politie, 3 ambulances, een motorfiets zonder bestuurder en plannen makend om het koolzaad veld eens grondig uit te kammen. Het liefst was ik even blijven staan, maar zo kom je natuurlijk nooit in Ulm.
Hup en al slingerend en van dorpje naar dorpje en verkeerslicht naar verkeerslicht cruised de Beemer door het Swabische landschap. Zonnetje erbij, af en toe een bakkie uit de topkoffer wat wil een mens nog meer.
Dat zal ik je vertellen. Eenmaal aangekomen in Ulm op zoek naar de foutjes Orlinger turm. Een inmiddels nog meer vervallen gebouw maar heb hem gevonden, midden in een bos/park waar je met motorvoertuigen niet in mocht. Volgens de verkeersborden dan. Toch maar wel even gedaan en hoppa. Wat moesten die twee jonge gast van net in de 20 daar in 1955. En wat doe ik daar net in de 60 en alle verkeersregels aan zn laars lappend in 2023. Nog minder dan een ruïne.
Maar goed snel weer verder, het volgende herkenningspunt is Pension Inntall zuid van Munchen tegen de Oostenrijkse grens. Op internet denk hem gevonden te hebben. De recente reviews laten een niet echt positief beeld zien. Eerst maar eens even gaan kijken.
Tegen vier uur sta ik voor het Pension. De buitenkant komt ook al overeen met de reviews en daarbij komt dat het gebouw er toch wel heel anders uitziet als op de foto uit 1955. Gezien de weersvooruitzichtenhad ik al besloten om een hotel of Pension te pakken.
Booking.com is m'n vriend en al snel vind ik een betaalbare oplossing in de omgeving van Kufstein. Onderweg een snack en een grappig gesprek met een lokale gast die zich bezig houd met het restaureren van Fiat 's en in vroegertijden bij Zundapp heeft gewerkt. Na een half uurtje heb ik het wel gezien en wens hem alle goeds.
Inmiddels zit ik op het balkonnetje m'n verhaaltje te dichten. De tijd vliegt ga zo lekker onder de douche en m'n mandje in. De koningsdag best besteed dacht ik zo. En best gaar na zo'n 460 kilometers bundes- en landeswegen. Maar wel gaaf.
[userId] => 428588
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092578
[countryId] => 12
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 142
[author] => WimJ
[cityName] => Kufstein
[travelId] => 528525
[travelTitle] => In de voetsporen van m'n vader!
[travelTitleSlugified] => in-de-voetsporen-van-m-n-vader
[dateDepart] => 2023-04-25
[dateReturn] => 2023-05-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/236_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/428/588_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => en-dan-nu-in-kufstein-oostenrijk
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-07
[title] => Dag 5.
[message] => Dag 5, dinsdag 7 maart,
Wist u dat Serfaus relatief dicht bij Liechtenstein ligt. Zeker als je het vanuit Nederland bekijkt. Omdat Jacqueline en ik maar zeker ook ruimte Francoise en René graag nieuwe landen bezoeken was een dagje naar Liechtenstein snel opgenomen in de plannen voor deze week. Dinsdag ochtend na het ontbijt redelijk op tijd in de auto naar Vaduz de hoofdstad van Liechtenstein. in het donker terug komen vonden we geen optie dus vandaar op tijd vertrokken.
Na een paar uur rijden door heel veel tunnels kwamen we in Liechtenstein waar ze nog echt grenscontrole houden. Vol verwachting reden we Vaduz binnen waar we de auto in het Centrum parkeerden. De toeristische trekpleister van Vaduz, namelijk het kasteel viel op het eerste gezicht gelijk tegen, het stond in de steigers. Ook het centrum van Vaduz is zeker geen bezoek waard. De Pc-Hoof in A'dam is een steegje vergeleken bij dit centrum. Toch maar even iets gedronken en gegeten, een magneetje voor het bord op het toilet en een alternatief plan verzonnen. het alternatief werd Feldkirch dat een middeleeuws centrum heeft.
In Feldkirch hebben we wat rond gewandeld in inderdaad een prachtige oude stad. Ook even een lichte lunch gebruikt. Hoe mooi het centrum ook was, op een gegeven moment heb je het wel gezien. Dus terug naar de auto en weer in de richting van Serfaus. Zoals al vermeld waren we op de heenweg door veel tunnels gekomen dus ligt het voor de hand dat je die op terugweg ook weer gaat tegenkomen.
Een kleine afwijking van mij is dat ik dan wil weten hoeveel afstand we dan uiteindelijk door tunnels hebben gereden. Op de heenweg had ik niet bij alle tunnels de lengte vermeld zien staan. Dus op de terug weg toch maar beter opgelet. Een paar voor ons toepasselijke feitjes:
Afstand Serfaus - Vaduz (enkele reis) 127 km,
Aantal tunnels tussen Serfaus en Vaduz 13,
Afstand per tunnel zal ik jullie besparen maar de totaal afstand is 40984 meter,
Langste tunnel 15508 meter.
We kunnen dus stellen dat een derde van deze trip door een tunnel was.
In de avond hebben we gezellig een pub quiz gedaan.
Toch maar weer redelijk op tijd naar bed want morgen weer op de ski's.
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091475
[countryId] => 12
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 286
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/027_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-5
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-06
[title] => Dag 4
[message] => Maandag 6 maart, dag 4
Maandagmorgen. De zon piept door de wolken heen, slaperig draai ik me om.
Oh ja, op tijd naar de liften, iets met les...zucht.
Douchen, aankleden, ontbijten, koffie en lopen.
Gelukkig is er een U-bahn, die overigens stampvol is [e-1f602][e-1f602][e-1f602]
Bij de liften aangekomen, snel de spullen opgehaald, aangedaan en naar boven.
Het bijzondere is dat je als 'beginnende skiër' wel geacht wordt om vanaf de liften eerst naar beneden te skiën om bij de school te komen, hahahaha...
Aangekomen bij de school, had een oud, grijs mannetje al een blik geworpen op onze kunsten b;ijknaar, want René mocht naar een groepje van 'iets meer gevorderd' dan Rob en ik.
De les was intens, intensief, poeh...en in plaats van de verwachte ochtend, bleek het een hele dag te zijn.
Om 15:00 uur waren we er overigens alledrie al klaar mee, iets met pijn in de benen, en mijn knie was niet zo blij met me, dus zijn we in de gondel naar beneden gestapt en lekker naar huis gegaan.
Omgekleed en een aprés skietje gedaan in een lokale bar. Altijd leuk [e-38] gezellig... Hohaladihiiiii...
France had zich natuurlijk al verdiept in ons avondeten en dat leidde ons tot de lokale mexicaan, Ariba.
Wat een wereldtent, zalig eten, leuke bediening en dat maakt dan dat we als één van de eersten binnen kwamen en als bijna de laatsten weer weg gingen.
Ik moet wel zeggen, als je én moe bent én je hebt goed gegeten én er zit wat drank in de mik, dan is een wandeling terug door bergstraatjes best een zware uitdaging.
Maar goed, zonder kleerscheuren thuisgekomen, ons bed ingedoken en in coma geraakt.
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091455
[countryId] => 12
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 73
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/954_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-4
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-05
[title] => Dag 3
[message] => Zondag 5 maart, dag 3
Vroeg uit de veren.
Rob en ik hadden de avond ervoor al een gekeken hoe vroeg de lokale bakker open zou zijn zodat we wel met een ontbijtje in onze mik naar de liften zouden gaan.
Gisteren afgesproken met onze gastvrouw van het appartement dat we de hele week lekker verse broodjes voor de deur gaan krijgen in de ochtend, maar voor vandaag lukte dat niet meer.
En zo stonden Rob en ik om 08.15 uur wéér in de file, maar dit keer voor de bakker :-)
Maar goed, verse broodjes, eitjes en een koffie-to-go voor de hele 10 minuten lopen en hup...in t opkomende zonnetje op huus aan.
Ontbeten, de skikleding aan en toen met z'n 3en, Rob, René en ik naar de skilift.
We moesten nog van alles halen, skipassen, tickets voor de lockers, tickets voor de lessen, allemensen wat een drukte daar.
Uiteindelijk hadden we alles om tot de conclusie te komen dat 10.15 uur serieus NIET zou worden gered om aanwezig te zijn bij de 'anfang der skischule' , dus Rob weer terug om de lessen om te zetten naar de middag, dit bleek uiteindelijk niet mogelijk te zijn, aangezien lessen een hele dag zijn.
Dus die gingen naar de maandag, ook prima!
We zijn toen naar boven gegaan en gekeken welke piste het minst steil zou zijn, en dus een goed begin zou kunnen zijn voor ons. Want dezelfde fout als 4 jaar terug gingen we niet weer maken...hahahaha.
En we hebben dit keer goed gekeken, in principe ging de afdaling wel goed. Er waren 1 of 2 stukjes dat we dachten: 'okeeeee' maar ach, ruimte bochten en kalm aan, ging helemaal goed.
Onderweg even een pitstop gehouden bij de bierstube...lekker in t zonnetje, even bijkomen van toch wel weer een "onbewust" spannend stukje.
Maar alles ging goed, dus de 2e keer vol goede moed naar boven.
Toen bedachten we we de andere blauwe route wel konden nemen; leuk!
En daar was ie dan, de onverwachts steile afdaling die we dachten voor te zijn [e-1f62e]
Maar goed, we moesten toch beneden komen. Stapje voor stapje en op een gegeven moment het bochtje tóch maar gedaan, met zweet in de handen naar beneden om daar met z'n drieën tot de conclusie te komen dat dit best heftig weer was. Maar goed...heelhuids beneden, dus prima hè!
Nadat we de spullen hadden ingeleverd (ideaal: er zijn bij de liften lockers te huur, hier kunnen we de schoenen en ski's verwarmd achterlaten, dus dat scheelt een boel gesjouw!) lekker het terras op, Francoise zat er al lekker. [e-1f60d] in 't zonnetje, heerlijk!
Mensen kijken onder genot van een drankje, in de zon, altijd een succesnummer!
Toen de kou wat meer om de hoek kwam kijken, zijn we op ons gemak naar ons appartement gewandeld en hebben we zijn we gaan genieten van de home-made erwtensoep van Rob.
Daarna sloeg de vermoeidheid toe en zag de klok van 22:00 geen vrolijke koppies van ons meer, want wij lagen in dromenland [e-1f634] .
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091453
[countryId] => 12
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 73
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/942_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-3
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Weer terug naar huis.
[message] => De wekker gaat om half 6. Ja vroeg, maar we willen op tijd rijden. Het is zaterdag en vermoedelijk een stuk drukker dan de zondag, die we gewend zijn om als reisdag te hebben. Op het moment dat we naar de auto lopen, sneeuwt het grote vlokken… SNEEUW, daar is mijn dochter helemaal gek van! Nu, nu we vertrekken sneeuwt het grote vlokken.
Ik zie haar midden op straat gaan staan, ze staat te genieten van de grote witte vlokken die neervallen. Ze draait rondjes… geweldig, het sneeuwt. Maar we moeten nog ver, dus we moeten op pad. Precies om 06:00 uur rijden we weg. Het sneeuwt ondertussen volle bak en ik vraag Timo ook om rustig te rijden. We moeten de pass Thurm over en de sneeuw blijft liggen op de weg. Jammer dat het nog donker is, want de bomen zien wit van de sneeuw, zowel de grote dennenbomen als de loofbomen. Wat een geweldig gezicht is het, zelfs in het donker is het volop genieten.
Wat ook opvalt is de vele Nederlandse auto’s die we nu al tegen komen en de lange rij met auto’s die voor ons rijden. We zijn duidelijk niet de enigste die om 6 uur zijn gaan rijden om op tijd thuis te zijn.
We vermoeden dat de sneeuw bij Munchen wel verdwenen zou zijn. Met dat we de pas over zijn en nabij Kufstein zijn, wordt het lichter… Dat is ook het moment dat we de snelweg op rijden…. Alhoewel, rijden????? Er staat een file, dus sluiten we aan, er zit weinig anders op. We hopen nog even dat het tot de grens is (Oostenrijk heeft sinds corona weer grensbewaking staan). Je raad het al, helaas is dit niet zo. We worden door onze navigatie op een gegeven ogenblik de snelweg afgestuurd. We dachten even een klein ommetje, maar het blijkt best wel een groot ommetje. We hebben tot half 10 file’s. Daarna gaat het gelukkig iets beter.
De terugweg geeft nog een paar keer sneeuw / regen en best veel opstoppingen. Dit bewijst weer dat je beter op zondag kan rijden…. Die ga ik onthouden.
Vanaf 6 uur ’s morgens komen we ook heel veel Nederlanders tegen in de richting van de sneeuw. Ook zij staan in de file, vele file’s. Dus die zijn heel vroeg gaan rijden, ik vermoed tussen 22 en 2 uur in, in de hoop dat je zo file’s ontwijkt en dan nog sta je in de ene na de andere file. Hoe frustrerend. We zeiden al, als je alle Nederlanders van de weg af haalt, dan hadden er zeker geen file’s gestaan. Echt ongelofelijk hoeveel landgenoten er op pad waren.
We rijden in 1 keer door naar huis, alleen een pitstop waar we de auto gelijk weer vol gooien zodat we daarna door kunnen rijden. We zijn rond 18 uur thuis. We hebben er dus ruim 2 uur langer over gedaan dan de heenweg. We halen snel chinees op, eten en halen daarna de auto weer leeg. Het zit er weer op. Tot de volgende keer maar weer…
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091216
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 175
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-terug-naar-huis
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-24
[title] => Op de laatste dag is het gevoel van skiën terug.
[message] => Als de wekker om half 8 gaat, zien we al snel dat de zon zijn best doen om door te komen. Dus dat betekent dat we waarschijnlijk wel diepte kunnen zien. We ontbijten, terwijl anderen zich aankleden pak ik al een paar spullen in. Vanmiddag moeten we namelijk onze auto in pakken.
We vertrekken naar Neukirchen, maar Nigila vind Brambergen een beter idee, oké dan Brambergen. Het lijkt rustiger dan de vorige dagen. We stappen in de gondel en echt heel bijzonder, we zitten met dezelfde mevrouw in de gondel als gisteren. Gisteren was de vrouw met haar dochtertje ingestapt, vandaag ook haar man en zoontje.
Al gauw heb ik medelijden met haar, wat een irritante man was dat zeg. 2 cm van haar gezicht zijn gezicht en dan zeggen, ben je positief ingesteld? Nee he, nee. De vrouw lachtte een beetje, daarna begon hij te vragen wat er nu was… Wat is er nu Katja, wat is er nu? En Katja maar een beetje glimlachen. Toen we hoger kwamen begon hij iedereen die niet parallel skiede op de rode piste uit te schelden, want ze vernielde volgens hem de piste, ze moesten maar naar de blauwe piste gaan. En het waren er heel veel die veel te slecht waren in zijn mindset om op de rode piste te mogen skiën. Brrrr wat een vervelende vent was dat zeg. Ik vond het echt zo een man die ook zijn handjes gebruikt als het niet naar zijn zin gaat. Het waren bijzondere 15 minuten om boven te komen en die man zo te keer te horen gaan over al die slechte skiërs…
Boven gekomen hadden we weer goed weer, blauwe luchten, goed zicht en er zin in. We besloten de blauwe 5 eens over te slaan en zijn gelijk richting rechts gegaan, richting Wolkenstein. We hadden het prima naar onze zin. Het ging weer vloeiend als vanouds. We hadden een heerlijke ochtend. De laatste afdeling voor de lunch werd ik te overmoedig en vlak voor de 2 liften die er daar zijn in dat gedeelde van het dal, kwam ik te val. Je weet wel, plat voorover, de ski’s achter me bleven wel aan mijn voeten, maar remde mijn glijpartij niet. Al sneeuwhappend kwam er geen einde aan mijn glijpartij. Op een gegeven ogenblik was ik het zo zat dat ik mijn benen maar om heb gegooid naar de voorkant (ja zo lenig ben ik nog net). Op dat moment kon ik me zelf eindelijk in de remmen gooien en kwam ik tot stilstand. Nigila had het allemaal zien gebeuren (en nee, ze heeft niet gelachen). Timo kwam mij als een gentleman helpen.
Na deze glijpartij zijn we gaan lunchen in Neukirchen. Hier bleek dat the little lady erg veel last te hebben van haar knie en enkel. (Had ik al gezegd dat ze afgelopen week op school een bootcamp had...., waar ze bij geblesseerd was? Nigila zag het zelfs niet meer zitten om nog1 meter te skiën. Het probleem was echter dat de auto in Brambergen stond en dat is lopend door het dal stiekem best wel een behoorlijke trip, zeker op skischoenen… Maar ineens hadden we een idee. Nigila zou met de gondel naar beneden gaan en wij zouden naar Brambergen gaan, auto oppikken en vervolgens Nigila op halen. Zo bedacht en zo gedaan. Nigila gedag gezegd bij de gondel en wij naar de andere gondel vertrokken. Hierna naar beneden, ondertussen contact houden via de app met Nigila.
Zonder problemen kwamen we bij de auto. Hierna Nigila opgehaald, die gezellig had zitten keuvelen met een paar Nederlandse kinderen, die het geweldig vonden toen ze er achter kwamen dat zij ook Nederlandse was.
Hierna langs de Spar en de Billa voor de laatste inkopen, wat soep en natuurlijk Almdudler. Hierna terug naar het appartement. Het weekje is al weer voorbij. We pakken onze spulletjes al weer in. De auto wordt dus bij daglicht ingepakt. We eten weer bij Siggen en ja, de skivakantie is weer over. Het was een rare vakantie omdat het lang duurde voordat we een beetje het gevoel van skiën weer terug hadden. Ik was zelfs even bang dat dit onze laatste skivakantie ging worden. Maar na vandaag ben ik er van overtuigd dat we het nog kunnen en we er gewoon geen vier jaar meer tussen moeten laten zitten. Wat meer trainen tussendoor hopelijk dat het dan over twee jaar wat sneller beter gaat.
Na de heerlijke maaltijd in Siggen nog een rustige avond voordat we op tijd naar bed gaan.
Welterusten allemaal en bedankt weer voor jullie aandacht.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091215
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 46
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-de-laatste-dag-is-het-gevoel-van-skin-terug
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-23
[title] => Jeetje waar is de diepte gebleven?
[message] => Het wordt eentonig, we worden weer ruw gewekt door de wekker, oh wat voelt dat bed nog lekker, eigenlijk……. , maar nee, ik sta gelijk op, kleed me om en zoek de skikleding weer op. Ontbijten en pleitte.
We zouden bij Neukirchen naar boven gaan. Nigila had dit voorgesteld en ik begreep in de loop van de ochtend waarom. Timo reed er echter door naar Brambergen. Daar we iets langzamer op gang waren gekomen, was het wat later en dus drukker bij de gondel. Maar binnen een kwartier waren we weer in de gondel op weg naar boven. Vanmorgen was de eerste ochtend dat er geen zonnetje te bekennen.
Onderweg naar de piste zei ik nog dat dit zo mocht blijven. Op de piste had ik al spijt van die uitspraak. We stapten op onze ski’s en oeps waar was die diepte gebleven. Met skibril op of zonder skibril op, de diepte was helemaal verdwenen. Daar we het gisteren naar onze zin hadden gehad bij de rode hellingen, besloten we daar gelijk naar toe te gaan. Maar wat een drama zo zonder diepte. Je wist niet waar een heuvel begon of eindigde, je wist niet waar er een hoopje sneeuw lag enz. Het gevolg was dat Timo binnen een kwartier 3 keer sneeuw had gehapt en ik in de beginnersmove ging.
Dat betekent, kont naar achteren, grote bochten en zulke grote bochten zodat je soms weer net zo hoog op de helling stond als ik net was begonnen, dus het schoot niet op. Jeetje wat een verschil van skiën met gisteren zeg. Ik snap zelf echt niet waarom. De ene dag ski je parallel en suis je de helling af en de andere dag probeer je te overleven op dezelfde helling. Het ging voor geen meter. We hebben wel verschillende hellingen geprobeerd, maar nee, zo skiën, dat vind ik niets. Ik heb ook maar niet gefilmd want het was echt geen skiën meer.
Nigila voelt het ook wel, maar die gaat gewoon netjes in parallel naar beneden, ik heb haar soms proberen bij te houden, maar nee, dan ga ik weer nadenken en ben ik haar kwijt en kom ik er niet meer bij. Dat was vroeger toch anders. Maar ik ben blij dat het zo lekker met haar gaat.
We besloten terug naar de 5 te gaan. De helling die we ondertussen kennen. Alleen vind ik het een beetje erg makkelijke helling, zeker na die rode. Dus ik zei het tegen Nigila dat ik deze eigenlijk te makkelijk vind en Nigila vertelde dat ze hem ondertussen echt saai vind. Oké dat was dus waarom ze in Neukirchen wilde beginnen. Wel goed om te weten, want dan gaan we morgen, de laatste dag zeker starten in Neukirchen. Zij moet het namelijk zeker naar haar zin hebben. Ik vermoed dat we ook niet meer gaan skiën als zij niet meer mee gaat. Timo vind er sowieso niet veel aan en ik merk dat het dit jaar echt niet soepel verloopt. Ik denk dat 4 jaar niet skiën iets te veel is geweest.
We hebben wel al de afspraak dat we elkaar beneden bij de gondel weer zien, dit omdat Nigila en ik van de week de linkerzijde van route 5 hadden genomen (die heeft links een stukje steilere gedeelte) en Timo had de rechterzijde genomen, die iets minder stijl was. Dus wij stonden halverwege de route op Timo te wachten, die maar niet kwam. Ik had eerst nog even hoger gestaan, maar ik zag Nigila een eindje lager staan, dus ben maar bij haar gaan staan. We hadden onze latten al afgedaan, omdat dit makkelijker stond en het echt lang duurde. Zo lang dat Nigila zelfs opperde om naar boven te klimmen om te kijken of ze haar vader daar zag. Dat heb ik maar uit haar hoofd gepraat. Dus hebben wij op onze telefoons gekeken, doch geen whatsapp berichtjes, na een minuut of vijf zag Nigila dat ze gebeld was. Dus terug bellen, doch niets…. Pffff. We zagen veel voorbij komen, maar geen Timo. Dit werd toch wel eng. En ineens zagen we hem verschijnen hoor… pfff, had hij toch boven op ons staan wachten. Hij dacht dat we achter hem zaten. Hier hebben we dus gelijk afgesproken dat we geen uren meer op elkaar zouden gaan staan wachten, maar zouden wachten bij de gondel of lift of wat dan ook, maar in ieder geval, aan het einde van de piste. Dan kan iedereen op zijn eigen tempo skiën.
Maar oké we waren dus terug naar de blauwe vijf, ieder op zijn eigen tempo. Ik meer bij Timo in de buurt dit keer, terwijl ik normaal regelmatig meer in de buurt ben van Nigila. Bij het steilere gedeelte ben ik doorgegaan en heb ik Timo achter me gelaten. Bij het naar links gaan, het heerlijke smalle pad op, zie ik Nigila op de grond zitten, met naast haar een vrouw die ook op de grond zit en een skileraar die er naast staat. Ik had gelukkig mijn snelheid er af gehaald. Ik zie dat Nigila in de knoop ligt met haar skistokken en dat de leraar haar ski’s probeert los te maken, wat niet lukte. Ik hoor dat de vrouw zegt dat ze last heeft van haar bovenarm, die vermoedelijk wel blauw zal worden en haar heup waar ze hard op gevallen is. Ik kom dichterbij en vraag of het gaat aan Nigila. Het blijkt dat zij het pad op schoot, de leraar en zijn leerling steeds rechts bezig waren en op het moment dat zij links wilde passeren, ze met een scherpe bocht naar links gingen, waardoor Nigila de vrouw absoluut niet meer kon ontwijken en ze met elkaar in botsing kwamen. Na enkele minuten gaf de skileraar aan dat het goed was. De vrouw kon staan en wij mochten verder. Nigila was helemaal ontdaan, want die voelde zich erg schuldig en hoopte dat het mee zou vallen voor de (Nederlandse) vrouw.
Voor de niet skiërs: er zijn net zo als bij het verkeer, ook verkeersregels voor de skiërs.
1.Rekening houden met anderen
Iedere skiër moet zich zo gedragen, dat hij een ander niet in gevaar brengt of schade berokkent.
2.Beheersen van snelheid en skistijl
Iedere skiër moet te allen tijde op tijd kunnen stoppen of uitwijken. Hij moet zijn snelheid en wijze van skiën aanpassen aan zijn skivaardigheid, de conditie van de piste, de sneeuw- en weersomstandigheden, alsook aan de drukte op de piste.
3.Keuze van het spoor
De van achteren komende skiër moet zijn skispoor zo kiezen, dat hij skiërs voor zich niet in gevaar brengt.
4.Inhalen
Inhalen mag van boven of van beneden en van rechts of van links, mits op zodanige afstand dat de ingehaalde op geen enkele wijze in zijn bewegingen wordt belemmerd.
5.Invoegen en weer verder skiën
Iedere skiër die zich (weer) op een piste wil begeven of na een stop verder wil skiën, moet zich ervan vergewissen dat hij dit zonder gevaar voor hemzelf of voor anderen boven of onder hem kan doen.
6.Smalle plaatsen
Iedere skiër moet vermijden om zich zonder noodzaak op smalle of onoverzichtelijke plaatsen op de piste op te houden. Een ten val gekomen skiër dient een dergelijke plek zo snel mogelijk weer vrij te maken.
7.Klimmen en lopen
Een skiër die klimt of te voet afdaalt, mag dit alleen aan de zijkant van de piste doen.
8.Letten op tekens
Iedere skiër dient de markeringen en de borden in acht te nemen.
9.Verlenen van hulp
Bij een ongeval is iedereen verplicht hulp te verlenen.
10.Legitimatieplicht
Iedereen, getuige of betrokkene, verantwoordelijk of niet, moet bij een ongeval zijn identiteit bekendmaken.
We zijn verder naar de gondel geskied en daarna maar gaan eten. Nu wilde Nigila en ik graag Kaizerschmarre en dat hadden ze niet boven bij Bramberg, dus naar Neukirchen geskied en daar gaan eten. We namen samen 1 portie Kaizerschmarre en Timo nam een curryworst met pommes. Bij zowel Nigila als bij mij viel het eten tegen. Met het gevolg dat we nog een kleine friet zijn gaan halen en hier een familie portie van hebben gemaakt. We hebben het midden op tafel gezet en met elkaar opgegeten.
Na de lunch weer op pad gegaan, maar het bleef ploeteren en ik had het echt niet naar mijn zin. Dus aangegeven dat ik ging stoppen en het voor gezien hield voor vandaag. Nigila had ook last van van alles en van haar hoefde het ook niet verder en Timo was volgens mij ook blij dat we er al mee stopten.
Het is echt de skivakantie waar het echt niet lekker gaat. (Oké de vorige keer hadden wij ook veel problemen, maar dat was van andere aard.) Ik hoop dat we het positief gaan afsluiten morgen, want ja morgen is al de laatste skidag. We hebben zo wel een heerlijke relaxte vakantie gehad en ik heb me toch wel vermaakt. Ben ook zeer benieuwd of dit achteraf de laatste skivakantie blijkt. Ik hoop het niet, want ik hoop op een ander einde qua gevoel. We gaan het zien.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091146
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 70
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jeetje-waar-is-de-diepte-gebleven
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => Het begint weer op skiën te lijken
[message] => De wekker maakt ons om half 8 weer wakker. We staan op en doen de ochtendrituelen en we gaan op pad.
We rijden door naar Brambergen, waar we weer onze auto parkeren en wandelen naar de gondel. Het is weer rustig dus zijn al gauw boven. De zon schijnt, al is het wat minder fel dan gisteren. Ik zei nog, van mij mag het zo blijven. De sneeuw is ’s morgens zoveel beter en fijner.
We beginnen met de blauwe 5, maar gaan de tweede ronde al met de 4 naar het andere gebied. Zo te zien gaat het lekker met allemaal, dus we durven de uitdaging aan. We gaan richting de rode pistes. En eindelijk na een paar dagen, voel ik het hupje weer en heb ik het idee dat ik het gevoel weer begin te krijgen. We skiën meer kilometers dan de vorige dagen en het gaat redelijk tot goed.
Wel wordt ik onverwachts omhelst door een vreemde man, oké niet op de manier die je nu voorstelt natuurlijk. Ik besloot aan de kant te gaan staan om te wachten op de andere twee en zo niet in de weg te staan van de mensen die naar de stoeltjeslift wilden. Alleen was er iemand die had zoveel vaart op weg naar de stoeltjeslift, dat hij dus ineens dwars boven op mijn ski’s schoof. 1 ski aan de voorkant en 1 ski achter mij. Boem. We bleven allebei staan, waren niet gewond, maar was toch een rare gewaarwording. Hij zei nog wel netjes sorry, deed een paar stappen achteruit en bevrijdde me zo van deze hachelijke situatie. Nigila had alleen het einde gezien en vroeg zich af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Nou eigenlijk me netjes opstellen…
In de stoeltjeslift aan Timo vertelt dat ik ineens omhelst werd door een vreemde man, waarop de man naast mij behoorlijk moest lachen, oké het werd dus gezellig in de lift [e-1f60a].
Na deze heerlijke afdalingen, besloten we toch weer op tijd richting het restaurant te gaan om te eten. Timo besluit een wienerschnitzel te nemen, Nigila een kindermenu Wienerschnitzel en ik een kindermenu spaghetti. Die grote maaltijden krijgen wij echt niet op. Als wij klaar zijn, blijkt Timo zich ook miskeken te hebben. Het is te veel en te groot. We helpen hem een beetje, maar dan nog komt het niet op.
Na het eten is het weer een kwestie van wennen en gaan we nog een paar keer van de vijf af. Timo krijgt echter te veel last van zijn bovenbenen en besluit te stoppen. Ik had ook net gezegd dat ik ging stoppen. Het was al een uur later dan de vorige dagen en ook ik begon wat mankementen te voelen en wilde het niet tot de spits drijven. Nigila ging nog even door. Het is zo jammer dat er geen vriendin is die ook altijd geskied heeft, dat we die mee zouden kunnen nemen, zodat ze samen op pad zouden kunnen.
Na een uurtje houdt zij het ook voor gezien. Ze had 3x een kamikaze kind die ze met veel moeite kon ontwijken en toen vond ze het genoeg. Ze heeft ook echt last van haar enkel, maar wil er niet aan toegeven.
We halen weer onze broodjes bij de super en eigenlijk zijn we de dag goed doorgekomen zonder echte bijzonderheden. We gaan het zien of het zo blijft.
We chillen ’s middags en ’s avonds een beetje en that was that.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091145
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 52
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begint-weer-op-skin-te-lijken
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-21
[title] => Zomerse temperaturen
[message] => De wekker gaat een half uur eerder vandaag, dus om half 8 was het al weer zo ver.
We staan op, ontbijten, trekken de skikleding weer aan, verzamelen alles en we gaan naar de gondel. Neukirchen bekijken we en laten we achter ons. Neukirchen was wel veel minder druk dan gisteren, maar we rijden toch door naar Brambergen. Parkeren en trekken die heerlijke skischoenen weer aan.
In Brambergen konden we zelfs doorlopen tot ruim in de hal van de gondels, dus ja, dat was echt stukken rustiger.
Boven zijn we weer rustig de 5 naar beneden geskied. Die route kennen we en weten we dat die te doen is. Het gaat beter dan gisteren, althans, bij mij. Timo heeft veel last van zijn bovenbenen en heeft het gevoel dat hij de ski’s niet onder controle heeft. Onze kleine klimgeit suist naar beneden. Zelfs op de wat steilere stukken behoud ze haar mooie techniek.
Na een paar keer gaan we toch even naar het andere gedeelte van de pistes. Alleen komen we daar op de rodere pistes en ja, dan is het vloeiende er vanaf bij Timo en mij [e-1f60a].
We doen verschillende pistes en liften. Tot een uur of 10 was het erg rustig, maar zodra de skiklassen ook losgelaten worden op de pistes, merk je dat het drukker wordt bij, vooral de liften. Rond kwart voor elf vertrekken we weer naar onze vertrouwde gondel en route 5. Daar we, ondanks de zomerse temperaturen beneden in het dal, wel binnen willen zitten bij het eten. We skiën dan ook om 11 uur naar Brambergen om te eten. We hebben genoeg keuzes. We zoeken een lekker plekkie uit en rond half 12 gaan we eten bestellen. Het restaurant zit dan ondertussen ook echt vol, dus leermoment, we moeten echt niet veel later komen om een plekje binnen te kunnen bemachtigen de komende dagen.
Na onze etenspauze vertrekken we weer naar route 5. Maar ik weet niet wat er in ons eten zat. Jeetje, ging het vanmorgen zo lekker, nu lijken de benen wel van rubber en lijken te doen wat ze zelf willen in plaats van de signalen te volgen die ik volgens mij toch echt naar mijn hersens stuur. We blijven gaan, maar de sneeuw is in de volle zon ook weer pap geworden en er zijn van die papperige heuveltjes ontstaan die ik uit alle macht probeer te ontwijken, maar het zijn er zo veel.
Blij als we weer bij de Gondel komen en onze ski’s weer voor een minuut of tien uit mogen trekken en op een bankie neer mogen ploffen…
We doen nog een paar keer ons rondje. Ik zag het al aan Timo’s gezicht. Zijn bovenbenen werken niet mee en om nu te zeggen dat het nog leuk is voor hem [e-1f60a]. Hij is nu degene die zegt, ik kap er mee voor vandaag, gaan jullie nog maar even. Ik vertrek met Nigila. Ik heb gezegd, ga maar voorop, dan probeer ik je wel bij te houden. Vroeger was ik degene die ook achteraan skiede, maar dat was meer omdat ik dan kon helpen als het bij de andere twee mis zou gaan en ik de snelste was van allemaal. Ik kon makkelijk even stil staan om even wat foto's te schieten zonder dat zij er iets van merkten. Met Timo erbij lukt dit nog wel, maar alleen met Nigila kan ik dit echt wel vergeten :-).
Nu was het begin geen probleem, maar bij de steilere stukjes, moest ik toch echt alle zeilen bijzetten om onze dame bij te houden. Nu hebben we aan het eind altijd een stuk “wandelpad”. Het is hier zo smal, dat je vaak amper kunt inhalen, omdat er veel in een ploeg naar beneden gaan daar en dan ook nog van links naar rechts gaan…, zover dat nog mogelijk is, blijf ik er maar vaak achter hangen.
Op een gegeven ogenblik zat ik achter een grote meneer, met dat ik hem in wilde halen, ging hij in plaats van parallel skiënd in eens over in ploeg en zijn ski’s waren zo lang, dat alleen door die lange latten uit elkaar te doen, hij al bijna de hele breedte van het pad gebruikte. Nu had ik meer vaart dan hem en ik heb echt een gil gegeven. Ik heb geen idee hoe ik hem dan toch nog gepasseerd ben (ik heb ook maar niet achter me gekeken, maar hij was in het Duits behoorlijk aan het roepen). En dat terwijl ik dus niet eens super hard ging, omdat dit gewoon niet te doen is daar. Ik haalde Nigila weer bij en ik maakte de laatste bocht naar rechts naar de gondel toe. Met dat ik naar beneden suisde uiterst rechts en ik wat naar links wilde om mijn snelheid naar beneden te halen, werd ik links ingehaald door twee personen, oké dus geen snelheid er uit halen en niks geen bochtje maken. Dan tot overmaat van ramp zie ik voor mij een vrouw die dus wel de hele piste gebruikt en naar rechts komt om daar haar bochtje te gaan maken. AAAAAAAAHHHHHHHHHH, ik kan niet naar links, niet naar rechts want daar is een hele steile helling omhoog en voor me een dame en ik kan nooit meer op tijd remmen. Ik zie mevrouw in slowmotion haar bocht maken en ik kan net achter haar ski’s passeren. Pfff dat hebben we ook weer gered. Maar in dit laatste stukje ben ik zo vaak voor mijn gevoel door het oog van de naald gekropen, dat ik dik in het zweet mijn ski’s uittrek om weer in de gondel naar boven te stappen.
Nigila wil eigenlijk ook wel stoppen (mooi, dan hoef ik dat niet te zeggen, als ze nog door had willen gaan, had ik ook gewoon meegegaan hoor, maar ik vind het ook niet erg om voor vandaag te stoppen.
We hebben het weer gered. Ik heb me alleen vanmorgen een keer laten vallen. Ik had de gopro op en dacht ik kijk even waar Timo blijft ergens achter mij. Timo zag ik en ik voelde dat mijn ski’s botste op een ijzige rand sneeuw. links van de piste. Ik probeerde mijn lichaam weer te draaien naar de kant waarop ik aan het skiën was, als een lappenpop voelde ik mijn armen alle kanten op schieten en steeds dacht ik, blijf ik staan of ga ik vallen. Toen maar besloten om me even te laten vallen om toch de baas te zijn over dat lichaam van me.
Daarna weer opstaan en verder. Nigila gaat lekker, ook al heeft ze last van haar enkel. Timo heeft wel al een paar keer de sneeuw van dichtbij bekeken, maar ach, ook dat hoort er stiekem een beetje bij.
We vertrekken op ons gemak naar de gondel van Brambergen om weer vroeg naar beneden te gaan. Laten we maar stoppen zolang het nog een beetje als skiën voelt. Ik kan mij voorstellen dat mensen die niet skiën nu denken, is dat nu echt zo leuk, dat skiën? Ja normaliter, als het juiste gevoel er is, is het geweldig. Maar ach die bergen, lekker buiten bezig zijn… ik heb de verwachting dat het gevoel er ook bij Timo nog wel gaat komen voordat we naar huis vertrekken.
In de gondel vonden we een paar handschoenen, welke we beneden hebben neergelegd en zijn we gelijk naar de auto gelopen. Weer even soep en broodjes gehaald, nu bij de Spar en hup terug naar het appartement. Het is een relaxte vakantie, heerlijk.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091108
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 70
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zomerse-temperaturen
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Even rustig opstarten met skiën
[message] => We hadden afgesproken dat we de wekker om 08:00 uur zouden zetten. Dat het toch vakantie is en we niet om 08:00 uur aanwezig hoefden te zijn op de piste en we ook niet de eerste hoefden te zijn die boven de ski’s aan bonden.
Om 08:00 uur ging de wekker dan ook af, na een best goede nachtrust. Ik had eigenlijk nog wel langer kunnen blijven liggen, maar afspraak is afspraak. Dus ontbijten, alle skikleding opzoeken, tas inpakken, touwtjes aan mijn digitale werelden (telefoon en cameraatje), zodat ik ze niet echt kwijt kon raken bij loslaten in stoeltjesliften of duikelpartijen op de piste (nee, ben geen van allen dat van plan, maar ja, meestal ben ik niets van rare dingen van plan, maar toch overkomt het mij wel eens op de een of andere manier.
Om kwart over 9 reden wij bij ons appartement weg, op naar de gondel. Bij Neukirchen schrokken we van de drukte voor de gondel, jeetje, zo druk hadden wij het nog nooit gezien en ja, we zijn hier al meerdere keren geweest en toch wel eens wat drukte meegemaakt. Besloten om dan maar door te rijden naar Brambergen.
Daar de auto op de bekende parkeerplaats geparkeerd en oh ja, ik kon niet meer in mijn skischoenen momentje gehad. Dat kon ik vier jaar geleden ook al niet. Nu hadden we 2 paar skischoenen bij, maar bij het tweede paar hadden de vorige eigenaren de hakken onderuit gehaald. Doch in die schoenen schoof ik soepeltjes in, dus ga ik die toch maar proberen (ja op hoop van zegen, duimen jullie voor mij?)
We wandelen richting de gondel en zien al snel dat het hier ook druk was om boven te komen. Dus sluiten we hier op ons gemak achteraan. Uiteraard komen we nu niet uit bij de route die we gisteren besproken hadden om mee te beginnen. Het geheugen was gelukkig nog goed, dus ik wist dat als we naar links gingen, we op een makkelijke blauwe route uitkwamen, dus ski’s aan, helmen op, oeps, Nigila is in die 4 jaar toch behoorlijk gegroeid, want haar skistokken komen slechts tot halverwege haar bovenbenen. Mmmm, we hebben haar alles laten passen van te voren, maar nooit aan de skistokken gedacht…Daar moeten we in de loop van de dag toch even andere voor halen, want dit werkt niet echt en is ook geen gezicht.
We doen meerdere keren de makkelijke blauwe route 5, Timo moet het gevoel nog krijgen, Nigila wilt nog even de slag krijgen en waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan.
Rond half 12 zoeken we een restaurantje op (voordat de skiklassen rond 12 uur klaar zijn en de drukte binnen komt). Het restaurantje ligt ook net buiten de skironde, dus goede hoop [e-1f60a]. Je raad het al, het was al drukker dan verwacht, wij waren niet de enige die slim dachten te zijn. Alle tafels binnen waren bezet en buiten was het 5 1/2 graad, dus vond ik ook niet echt aangenaam. Aan 1 tafel binnen zat 1 mevrouw, gevraagd in mijn beste Duits of er nog plek was, ja hoor, kom er maar bij kreeg ik in het Limburgs terug te horen.
We aten grillworst met frites en natuurlijk voor de lady’s weer een Almdudler. Nog gezellig met de Limburgse dame zitten babbelen, die op de rest van de familie zat te wachten maar net op tijd een tafel was gaan zoeken.
Na de pauze nog een paar keer een afdaling gedaan, doch om 14 uur heb ik besloten om te stoppen voor vandaag. De laatste keer dat we geskied hadden, had ik in 1 dag mijn rechter bovenbeen al te veel belast, waardoor het skiën onmogelijk werd de volgende dagen. Dat hoop ik door op tijd te stoppen nu te voorkomen, Dit daar de knopen nog steeds in mijn bovenbeen spieren zitten (ik vermoed door het Parapent ongeluk, van jaren geleden, zelfs fysio heeft niets geholpen).
Timo en Nigila zijn nog een extra rondje gegaan. Timo heeft toen de grond van dichtbij gezien en ook Nigila voelde dat haar enkel en bovenbenen begonnen te protesteren waardoor het vloeiende skiën, niet meer zo vloeiend ging. Dus ook zij besloten te stoppen.
Met de gondel naar beneden. Ik had mijn draagriem al aan mijn ski’s vast gemaakt en Nigila had hem naast haar op de bank gelegd, Timo had de riem in ons Tympie zitten en al pratend en genietend gingen we langzaam richting het dal. Beneden in de hal aangekomen bleek dat Nigila haar draagriem in de gondel had laten liggen. Dus naar de mannen in het controlehokje. Over 20 minuten moesten we maar even kijken bij de gevonden voorwerpen. Nou dan wachten we maar even.
Op een gegeven ogenblik kwam er een meneer vertellen dat ze niets gevonden hadden. We moesten morgen maar terugkomen om nog eens te vragen. Het verbaasde mij niets, want je ziet die draagriemen weinig en zeker met wat verder lopen naar de auto toe, is het toch handig om de ski's zo aan je schouder te hangen. Alle spullen bij elkaar geraapt en op het moment dat wij wilden vertrekken kwam de goede man vertellen dat de draagriem boven was gevonden en onderweg naar beneden was. Dit zou nog een kwartier duren.
Timo en ik alvast naar de auto onze de ski’s en alle stokken en helmen. Even andere schoenen aan de voeten doen en dan weer terug hadden we afgesproken. Nigila bleef in de hal wachten. Nou had ik op de een of andere manier mijn draagriem niet goed vastgemaakt dus mijn ski’s vielen twee keer van mijn schouder op de grond. Gelukkig kwam Timo even helpen. Die zette zijn ski’s neer tegen de reling van de helling, maakte mijn schouderriem vast en hup we waren nu echt op weg naar de auto.
Bij de parkeerplaats gekomen achter Timo aangehobbeld, kon hij zijn auto toch niet meer vinden, ik dacht al dat ze hem gestolen hadden. Tot ik wakker werd en hem zachtjes influisterde dat we nog een stukje verder moesten lopen naar de 2de parkeerplaats. En ja hoor, daar stond onze tuut netjes op ons te wachten. Skischoenen uit, lange latten en stokken erin, de snowboots voor Nigila gepakt en geconstateerd dat Timo zijn handschoenen verloren had. In de hal bij de gondel had hij ze nog. De verwachting was dat deze op de heling naar beneden toe, waar mijn ski’s voor de 2de keer los vielen, achter gebleven waren. Ja, het gaat weer lekker, maar dit keer gebeurde het allemaal eens een keertje niet bij mij.
Dan weer terug richting de gondels om onze dochter op te halen, naar de handschoenen te kijken en ja inderdaad, om nieuwe skistokken te kopen. Gelukkig lagen de handschoenen inderdaad achter de helling, uit het zicht van iedereen, op de grond, Nigila kwam er ook aan met haar ski’s en draagriem. Ze wilde wel heel graag verlost worden van haar skischoenen, dus was blij dat ik zo slim was geweest om haar snowboots mee te nemen.
Snel de sportzaak binnen gelopen en stokken voor Nigila uitgezocht, waarbij ze niet hoefde te bukken om ze te kunnen gebruiken. Dan nog even snel in Neukirchen naar Billa om wat broodjes te scoren (en we hadden een zakje soep: eierschwammerlsuppe gekocht).
Na het eten was de zon doorgebroken en was het beneden 20 graden. Dat zijn geen temperaturen waarbij we nog sneeuw moeten verwachten vrees ik. Vanmiddag allemaal even lekker relaxen in ons appartement, daarna onze soep en broodjes gegeten.
En nu, nu is Nigila haar slaapkamer ingedoken met haar boeken (ja ze heeft echt al haar lesboeken bij) en wij zitten beiden op onze digitale werelden.
Zo nog even wat opzoeken op de laptop om naar te kijken en we hebben al afgesproken om rond 22 uur naar bed te gaan en morgen toch de wekker een half uurtje eerder te zetten… gaaaap…
Bedankt weer en tot morgen voor onze nieuwe avonturen.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091085
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => even-rustig-opstarten-met-skin
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-19
[title] => Weer thuis komen in Neukirchen am Grossvenediger..
[message] => Ja ja, om half vijf ging de wekker af. Ik was er nog niet aan toe. Ik kon mijn uit-knopje vannacht weer niet vinden, dus had ik het nog 3 uur zien worden en dan om half vijf al er uit… pfffffffffff. Maar oké het is voor een goed doel. Voor het eerst in vier jaar gaan we weer eens wintersporten.Oké wel benieuwd hoe mijn dijbeen en nek zich gaan houden en Nigila haar enkel. Nigila had van de woensdag op school bootcamp en had haar enkel gekneusd, dus ja, dat wordt ook even bezien…
We wilden om 05:00 uur rijden, want Timo had gezien dat het 12 uur rijden was. We hadden ook besloten om te ontbijten in de auto op het moment dat we trek kregen. Dus de laatste dingen in de auto gedaan. Elke keer verbaas ik mij er weer over wat we allemaal wel niet mee sjouwen. We hebben al een koffer extra thuis gelaten, alleen onze skijassen en snowboots mee, geen kratten vol met boodschappen mee te nemen maar daar per dag te bekijken wat we nodig hebben en toch ligt er een kop op de achterbak zeg maar…
Oké we hadden het over het vertrek. Nou toevallig vertrokken we om 04:59 uur, dus eens op tijd zeg maar. Het was bewolk en droog, dus nog een paar uur en we zitten in Oostenrijk. We kwamen bij vertrek nog een paar verdwaalde carnavalsgasten tegen op de fiets, maar hup door…
Al gauw begon het te miezeren en te motregenen. Bij de Kennedytunnel voor de verandering eens geen file, maar helaas wel een flits…. Ja, wat zal ik zeggen, het is al jaren 70 km/u daar, maar oke ik zeg maar niets.
We rijden rond half 8 Duitsland in en rijden van baustelle naar baustelle. Gelukkig is het rustig op de weg en hebben we er weinig last van. Het miezerbuitje is ondertussen over gegaan in regenbuien. Heel, heel, heel af en toe zien we een lichtpuntje in het wolkendek en hebben we hoop, maar het duurt nog lang voordat het echt droog wordt. Dan maar hopen dat deze regen in Oostenrijk sneeuw zal zijn..
Bij Frankfurt zien we het ene na het andere vliegtuig op de snelweg af komen vliegen, af en toe leken ze gewoon stil te hangen op de wind… indrukwekkend om ze zo heel langzaam voorbij te zien schuiven. Het leek echt dat ze zoveel tegenwind hadden dat ze bijna uit de lucht gingen vallen, zo langzaam leek het te gaan.
Bij Spessart houden we rond 09:00 uur een kleine pitstop, gooien we de Volvo nog even vol en wisselen we van bestuurder. Nabij Hohenbrunn komen we rond kwart over 2 dan toch in een file terecht. Tussen Munchen en Kufstein worden meerdere files aangekondigd. We gaan zelfs even de snelweg af om een stukje om te rijden in plaats van in de file te staan. Het is een leuk stukje en even wat anders dan het gejakker over de snelweg.
We lunchen dan ook al rijdend, dat hebben we eigenlijk nog nooit gedaan, maar ja, als we dan toch in de file rijden.. een kopje thee erbij en gaan met die banaan. Bij Kufstein de grens over en ja, dan is het eigenlijk gelijk de tweede afrit, Kufstein-sud er af en vanaf daar binnendoor. Daar we niet gestopt waren voor een lunch, reed ik dus de bergen in. Dat is echt lang geleden en ik had het super naar mijn zin.
Rond 15:00 uur reden we Neukirchen am Grossvenediger in. Dus gestopt om skipassen te kopen en even om wat drinken bij de Spar. Jeetje wat een drukte, konden eigenlijk onze auto gewoon niet kwijt. Mazzel dat er eentje weg ging. Met het drinken, vlees en de skipassen rijden we door naar “ons” appartement. Zelfs daar rijden we nog zonder na te denken in 1 keer naar toe.
Auto uitladen, gelijk alles opruimen en nog een uurtje relaxen.
We hadden thuis al ons favoriet restaurantje (Gasthof Siggen) gereserveerd en ja, gezien de drukte was dit een verstandige keuze geweest. Alle drie heerlijke fritatensoep gegeten en Nigila Cordon Blue en wij de verassing van de kok.
Om half 7 zaten we echt vol en waren we klaar voor een relaxte avond.
In het appartement nog een paar programma’s bekeken en om half 11 was het voor mij over en heb ik aangegeven dat ik naar bed ging. Wat de andere deden oké, maar voor mij had de dag ondertussen lang genoeg geduurd. (Ja, ja ja, ik hoor sommige al zeggen:”Je wordt ouder mamma, geef het maar toe…”
Welterusten en tot morgen.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091083
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 50
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-thuis-komen-in-neukirchen-am-grossvenediger
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => vanzanten
[datePublication] => 2023-02-11
[title] => Dag 7
[message] => We treffen het echt met het weer, strak blauw en zonnig.
Wel jammer dat er zoveel brillen sneuvelen deze week; skibrillen, leesbrillen en zonnebrillen
Iedereen trekt na het ontbijt zijn eigen plan……
De skiërs gaan skiën en Annie, Elly, Trees en Joke gaan wandelen.
Eerst met de gondel Markjochbahn naar boven en dan koffie in de Jochhutt’n. Dan verder wandelen over de piste (zwart) naar de Nordbergalm. Daarvan is het grootste deel dalen, we weten wat dat betekent, dat we op de terugweg moeten afzien. En we hebben het afzienpakket van Ida thuis laten liggen…. Dom dom dom.
We genieten van een lekkere lunch en/ in het zonnetje, en op de terugweg wil Trees toch nog even: een warme chocolademelk met slagroom en met rum en met kasetorte, waar laat dat mens al die calorieën?
De laatste skidag, dus alles moet worden ingeleverd en dan gaan we voor de laatste keer naar de schnapshutte….
Weer ernstig gezellig. En we blèren ondertussen alle teksten mee. “Schatje mag ik je foto…. en je nummer erbij ……”
Die songtekst heeft Annemiek wat letterlijk opgevat, hoewel ze de volgorde heeft omgedraaid.
We gaan eten in de dorpsstube en bijna allemaal nemen we Tiroler grostl. Niemand heeft behoefte aan een toetje, want om 21:00 uur zit Maria klaar, er moet worden afgerekend!!
Wij hebben Trees Capone en haar witwasdollars, dus dat klusje is zo geklaard.
Er worden nog twee potten gejokerd …….. zzzzzzzzzz
Dames en heren, de ‘verslagen’ van de afgelopen dagen zijn eigenlijk alleen te begrijpen door de skis(ke)letten. Alles wat gebeurt in Niederau, stays in Niederau.
Love you all!
[userId] => 222866
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090872
[countryId] => 12
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 180
[author] => Joke
[cityName] => Niederau
[travelId] => 528382
[travelTitle] => skis(ke)letten 2023
[travelTitleSlugified] => skis-ke-letten-2023
[dateDepart] => 2023-02-04
[dateReturn] => 2023-02-12
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/682_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/222/866_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-7
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-10
[title] => Regen
[message] => In de nacht is het gaan regenen en ook als we wegrijden druppelt het. We hebben een camping uitgezocht in de buurt van Bologna. Over de Brenner pas. De pin pas werd niet geaccepteerd bij de automaat dus weer geklooi met geld. Natuurlijk weer net even te ver van de paal vandaan waardoor het rijtje achter ons groeit. Uiteindelijk lukt het. Het wisselgeld brandt in mijn hand. Het zijn werkelijk gloeiend hete munten die hik terugkrijg. Voor elf euro mogen we door. Vlot gaat het niet door de vele werkzaamheden.
Het regent dat het giet. Dan Italië. ook daar regen. Op de rechter aan alleen vrachtauto's. In een lange stoet langzaam over de weg. Jammer dat er een inhaal verbod is voor auto, met caravan. Met het geen 80/uur rollen we mee. Het gaat steeds trager. 60 km/u is nu toch wel het maximum haalbare. Ik vraag me af of vrachtverkeer niet efficiënter kan. Het blijft regenen en we besluiten onze bestemming te wijzigen. Droog in de auto zitten of op een natte camping staan is de keus. Het goede nieuws is dat onze tolbadge werkt. De slagboom opent als we die langzaam naderen. Dat scheelt toch weer gedoe. Na verloop van tijd komt het tempo er weer in. Door dan maar, richting Toscane. We moeten toch die kant op. Aan het eind van de middag komen we in Campanolo. Hier zijn we vaker geweest. Tijdens de corona is de zaak dicht geweest, nu zit er een andere eigenaar. Op het eerste gezicht moet er nog een hoop gebeuren. Ooit was het terrein een ware tuin met prachtig bloeiende struiken. Nu tiert het gras welig. Het restaurant heeft ook een andere beheerder. De pizza, de eerste in deze vakantie, wordt geserveerd in een doos, plastic bestek staat in een rek. Ach...we komen niet om van de honger. Een glas wijn kost evenveel als een fles in de supermarkt. Ook hier zijn de prijzen gestegen. Op het terras een paar uurtjes doorzakken zoals vroeger hier, is zo niet echt leuk meer. Gelukkig regent het en kunnen we lekker naar ons hutje. Regen bespaart geld zullen we maar zeggen. Hier twee nachtjes en dan voorlopig ons laatste ritje. Op de volgende camping in Umbrië blijven we wat langer is het plan. Overigens verbaas ik me over de benzineprijzen verschillen tot bijna 40ct/l zijn kennelijk niet ongewoon.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093020
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 30
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => regen
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-09
[title] => Zomer
[message] => Bij het opstaan scheen de zon. Een mooie dag in het verschiet. Lekker niksen in de zomerzon.op de camping worden de campers gestart voor hun nieuwe reis. Allemaal dieselgegrom. Het lijkt wel of we bij een distributiecentrum staan, na een paar uur zijn er weer veel lege plekken op de camping. Autorijden is voor sommigen best lastig. Een grote camper hebben of huren is een ding, maar er mee rijden is wat anders. Voor sommigen net een maatje te groot. Een mooi bochtje maken of vlot inparkeren is niet iedereen gegeven. Onze buurman rijdt in een gewone auto. Ook niet makkelijk. Kundig rijdt hij het bordje met het plaatsnummer omver. Na een omgekeken te hebben gaat hij toch maar door.
Het is echt een zomerdag. De zon brandt lekker fel en er moet goed gesmeerd worden. In de middag een kort loopje met de hond die inmiddels weer helemaal de oude is. Lekker over de paadjes tussen de landerijen met een mooi uitzicht op de bergen die op de toppen bedekt zijn met sneeuw. Terug blijkt dat ik toch niet goed heb gesmeerd. Mijn voet is vuurrood. De rest is aardig bijgekleurd. Het begin is er. De komende week afbakken in Italië. 's avonds eten op de camping. Spaghetti, om er even in te komen. Na het eten weer zoveel mogelijk inpakken. Morgen verder richting het zonnige zuiden. Deze dag hebben we alvast.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093015
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 25
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zomer
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => titus11
[datePublication] => 2023-05-08
[title] => Weer onderweg
[message] => De regen tikte op het dak vannacht en ook bij het opstaan was het nog niet droog.gelukkig is alles droog naar binnen gegaan. De caravan stond niet helemaal waterpas. Geen probleem totdat de filterkoffie gaat zetten. Die koffiepot weet dat hij moet omvallen als je de koffie opgiet. Dat doet hij dan ook. Koffieprut alom. Die troep is lastig te verwijderen. Ik vrees dat we nog dagenlang prut gaan vinden. Omdat we het meeste spullen gisteravond al hebben ingepakt kunnen we vlot weg. We gaan naar Weer, in Tirol, zo'n 23 km van Innsbruck. Via de Fernpass is het plan omdat Munchen altijd druk is. Onderweg nog koffie gescoord na het tanken en door richting Ulm. Rechts aanhouden zegt Tom. Dan doen we dan ook....grrr...richting Munchen. Omkeren kan niet meer. Met een kaart ging het soms toch beter. Gelukkig viel het mee met drukte. Een keer flink duur getankt. Ongeveer 30ct/liter meer dan de vorige tankbeurt. Hoop geld maar de auto doet het nog niet op water.
Vlotte reis geen files. Weer 350 km gereden. Het is droog bij aankomst en de temperatuur is goed. Mooi plekje voor twee nachtjes. De camping is populair bij onze landgenoten. Zou het door de korting in het voorseizoen komen?
Beetje verreist, maar een mooie avond voor ons eerste spelletje Fase 10.
Saar is weer de ouwe alleen vertikt ze het om te caravan in te gaan. Dan maar tillen. Eenmaal binnen valt ze als een blok in slaap.
Morgen een dagje niks.
[userId] => 298480
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092933
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 34
[author] => Titus11
[cityName] => Weer
[travelId] => 528682
[travelTitle] => Vakantie 2023
[travelTitleSlugified] => vakantie-2023
[dateDepart] => 2023-05-06
[dateReturn] => 2023-06-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,weer
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/298/480_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-onderweg
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => wimj
[datePublication] => 2023-04-27
[title] => En dan nu in Kufstein Oostenrijk
[message] =>
Vanochtend tegen 7 uur m'n mandje uit. Best een frisse nacht gehad zo in m'n tentje aan de Neckar daar bij Heidelberg. Ik merk dar de slaapzak ook aan vervanging toe is, hij wordt wel erg dun. Dus het meer lagen systeem toegepast en heerlijk geslapen.
Even voor half negen vertrek met best lekker weer, het zal een graad of 7 geweest zijn. Bij Waldwimmersbach een heel peloton blauwe politie, 3 ambulances, een motorfiets zonder bestuurder en plannen makend om het koolzaad veld eens grondig uit te kammen. Het liefst was ik even blijven staan, maar zo kom je natuurlijk nooit in Ulm.
Hup en al slingerend en van dorpje naar dorpje en verkeerslicht naar verkeerslicht cruised de Beemer door het Swabische landschap. Zonnetje erbij, af en toe een bakkie uit de topkoffer wat wil een mens nog meer.
Dat zal ik je vertellen. Eenmaal aangekomen in Ulm op zoek naar de foutjes Orlinger turm. Een inmiddels nog meer vervallen gebouw maar heb hem gevonden, midden in een bos/park waar je met motorvoertuigen niet in mocht. Volgens de verkeersborden dan. Toch maar wel even gedaan en hoppa. Wat moesten die twee jonge gast van net in de 20 daar in 1955. En wat doe ik daar net in de 60 en alle verkeersregels aan zn laars lappend in 2023. Nog minder dan een ruïne.
Maar goed snel weer verder, het volgende herkenningspunt is Pension Inntall zuid van Munchen tegen de Oostenrijkse grens. Op internet denk hem gevonden te hebben. De recente reviews laten een niet echt positief beeld zien. Eerst maar eens even gaan kijken.
Tegen vier uur sta ik voor het Pension. De buitenkant komt ook al overeen met de reviews en daarbij komt dat het gebouw er toch wel heel anders uitziet als op de foto uit 1955. Gezien de weersvooruitzichtenhad ik al besloten om een hotel of Pension te pakken.
Booking.com is m'n vriend en al snel vind ik een betaalbare oplossing in de omgeving van Kufstein. Onderweg een snack en een grappig gesprek met een lokale gast die zich bezig houd met het restaureren van Fiat 's en in vroegertijden bij Zundapp heeft gewerkt. Na een half uurtje heb ik het wel gezien en wens hem alle goeds.
Inmiddels zit ik op het balkonnetje m'n verhaaltje te dichten. De tijd vliegt ga zo lekker onder de douche en m'n mandje in. De koningsdag best besteed dacht ik zo. En best gaar na zo'n 460 kilometers bundes- en landeswegen. Maar wel gaaf.
[userId] => 428588
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092578
[countryId] => 12
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 142
[author] => WimJ
[cityName] => Kufstein
[travelId] => 528525
[travelTitle] => In de voetsporen van m'n vader!
[travelTitleSlugified] => in-de-voetsporen-van-m-n-vader
[dateDepart] => 2023-04-25
[dateReturn] => 2023-05-08
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/109/236_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/428/588_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => en-dan-nu-in-kufstein-oostenrijk
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-07
[title] => Dag 5.
[message] => Dag 5, dinsdag 7 maart,
Wist u dat Serfaus relatief dicht bij Liechtenstein ligt. Zeker als je het vanuit Nederland bekijkt. Omdat Jacqueline en ik maar zeker ook ruimte Francoise en René graag nieuwe landen bezoeken was een dagje naar Liechtenstein snel opgenomen in de plannen voor deze week. Dinsdag ochtend na het ontbijt redelijk op tijd in de auto naar Vaduz de hoofdstad van Liechtenstein. in het donker terug komen vonden we geen optie dus vandaar op tijd vertrokken.
Na een paar uur rijden door heel veel tunnels kwamen we in Liechtenstein waar ze nog echt grenscontrole houden. Vol verwachting reden we Vaduz binnen waar we de auto in het Centrum parkeerden. De toeristische trekpleister van Vaduz, namelijk het kasteel viel op het eerste gezicht gelijk tegen, het stond in de steigers. Ook het centrum van Vaduz is zeker geen bezoek waard. De Pc-Hoof in A'dam is een steegje vergeleken bij dit centrum. Toch maar even iets gedronken en gegeten, een magneetje voor het bord op het toilet en een alternatief plan verzonnen. het alternatief werd Feldkirch dat een middeleeuws centrum heeft.
In Feldkirch hebben we wat rond gewandeld in inderdaad een prachtige oude stad. Ook even een lichte lunch gebruikt. Hoe mooi het centrum ook was, op een gegeven moment heb je het wel gezien. Dus terug naar de auto en weer in de richting van Serfaus. Zoals al vermeld waren we op de heenweg door veel tunnels gekomen dus ligt het voor de hand dat je die op terugweg ook weer gaat tegenkomen.
Een kleine afwijking van mij is dat ik dan wil weten hoeveel afstand we dan uiteindelijk door tunnels hebben gereden. Op de heenweg had ik niet bij alle tunnels de lengte vermeld zien staan. Dus op de terug weg toch maar beter opgelet. Een paar voor ons toepasselijke feitjes:
Afstand Serfaus - Vaduz (enkele reis) 127 km,
Aantal tunnels tussen Serfaus en Vaduz 13,
Afstand per tunnel zal ik jullie besparen maar de totaal afstand is 40984 meter,
Langste tunnel 15508 meter.
We kunnen dus stellen dat een derde van deze trip door een tunnel was.
In de avond hebben we gezellig een pub quiz gedaan.
Toch maar weer redelijk op tijd naar bed want morgen weer op de ski's.
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091475
[countryId] => 12
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 286
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/027_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-5
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-06
[title] => Dag 4
[message] => Maandag 6 maart, dag 4
Maandagmorgen. De zon piept door de wolken heen, slaperig draai ik me om.
Oh ja, op tijd naar de liften, iets met les...zucht.
Douchen, aankleden, ontbijten, koffie en lopen.
Gelukkig is er een U-bahn, die overigens stampvol is [e-1f602][e-1f602][e-1f602]
Bij de liften aangekomen, snel de spullen opgehaald, aangedaan en naar boven.
Het bijzondere is dat je als 'beginnende skiër' wel geacht wordt om vanaf de liften eerst naar beneden te skiën om bij de school te komen, hahahaha...
Aangekomen bij de school, had een oud, grijs mannetje al een blik geworpen op onze kunsten b;ijknaar, want René mocht naar een groepje van 'iets meer gevorderd' dan Rob en ik.
De les was intens, intensief, poeh...en in plaats van de verwachte ochtend, bleek het een hele dag te zijn.
Om 15:00 uur waren we er overigens alledrie al klaar mee, iets met pijn in de benen, en mijn knie was niet zo blij met me, dus zijn we in de gondel naar beneden gestapt en lekker naar huis gegaan.
Omgekleed en een aprés skietje gedaan in een lokale bar. Altijd leuk [e-38] gezellig... Hohaladihiiiii...
France had zich natuurlijk al verdiept in ons avondeten en dat leidde ons tot de lokale mexicaan, Ariba.
Wat een wereldtent, zalig eten, leuke bediening en dat maakt dan dat we als één van de eersten binnen kwamen en als bijna de laatsten weer weg gingen.
Ik moet wel zeggen, als je én moe bent én je hebt goed gegeten én er zit wat drank in de mik, dan is een wandeling terug door bergstraatjes best een zware uitdaging.
Maar goed, zonder kleerscheuren thuisgekomen, ons bed ingedoken en in coma geraakt.
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091455
[countryId] => 12
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 73
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/954_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-4
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => JacquiH
[datePublication] => 2023-03-05
[title] => Dag 3
[message] => Zondag 5 maart, dag 3
Vroeg uit de veren.
Rob en ik hadden de avond ervoor al een gekeken hoe vroeg de lokale bakker open zou zijn zodat we wel met een ontbijtje in onze mik naar de liften zouden gaan.
Gisteren afgesproken met onze gastvrouw van het appartement dat we de hele week lekker verse broodjes voor de deur gaan krijgen in de ochtend, maar voor vandaag lukte dat niet meer.
En zo stonden Rob en ik om 08.15 uur wéér in de file, maar dit keer voor de bakker :-)
Maar goed, verse broodjes, eitjes en een koffie-to-go voor de hele 10 minuten lopen en hup...in t opkomende zonnetje op huus aan.
Ontbeten, de skikleding aan en toen met z'n 3en, Rob, René en ik naar de skilift.
We moesten nog van alles halen, skipassen, tickets voor de lockers, tickets voor de lessen, allemensen wat een drukte daar.
Uiteindelijk hadden we alles om tot de conclusie te komen dat 10.15 uur serieus NIET zou worden gered om aanwezig te zijn bij de 'anfang der skischule' , dus Rob weer terug om de lessen om te zetten naar de middag, dit bleek uiteindelijk niet mogelijk te zijn, aangezien lessen een hele dag zijn.
Dus die gingen naar de maandag, ook prima!
We zijn toen naar boven gegaan en gekeken welke piste het minst steil zou zijn, en dus een goed begin zou kunnen zijn voor ons. Want dezelfde fout als 4 jaar terug gingen we niet weer maken...hahahaha.
En we hebben dit keer goed gekeken, in principe ging de afdaling wel goed. Er waren 1 of 2 stukjes dat we dachten: 'okeeeee' maar ach, ruimte bochten en kalm aan, ging helemaal goed.
Onderweg even een pitstop gehouden bij de bierstube...lekker in t zonnetje, even bijkomen van toch wel weer een "onbewust" spannend stukje.
Maar alles ging goed, dus de 2e keer vol goede moed naar boven.
Toen bedachten we we de andere blauwe route wel konden nemen; leuk!
En daar was ie dan, de onverwachts steile afdaling die we dachten voor te zijn [e-1f62e]
Maar goed, we moesten toch beneden komen. Stapje voor stapje en op een gegeven moment het bochtje tóch maar gedaan, met zweet in de handen naar beneden om daar met z'n drieën tot de conclusie te komen dat dit best heftig weer was. Maar goed...heelhuids beneden, dus prima hè!
Nadat we de spullen hadden ingeleverd (ideaal: er zijn bij de liften lockers te huur, hier kunnen we de schoenen en ski's verwarmd achterlaten, dus dat scheelt een boel gesjouw!) lekker het terras op, Francoise zat er al lekker. [e-1f60d] in 't zonnetje, heerlijk!
Mensen kijken onder genot van een drankje, in de zon, altijd een succesnummer!
Toen de kou wat meer om de hoek kwam kijken, zijn we op ons gemak naar ons appartement gewandeld en hebben we zijn we gaan genieten van de home-made erwtensoep van Rob.
Daarna sloeg de vermoeidheid toe en zag de klok van 22:00 geen vrolijke koppies van ons meer, want wij lagen in dromenland [e-1f634] .
[userId] => 407424
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091453
[countryId] => 12
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 73
[author] => Jacqueline
[cityName] => Serfaus
[travelId] => 528500
[travelTitle] => Servus aus Serfaus
[travelTitleSlugified] => servus-aus-serfaus
[dateDepart] => 2023-03-03
[dateReturn] => 2023-03-11
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/942_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/424_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-3
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Weer terug naar huis.
[message] => De wekker gaat om half 6. Ja vroeg, maar we willen op tijd rijden. Het is zaterdag en vermoedelijk een stuk drukker dan de zondag, die we gewend zijn om als reisdag te hebben. Op het moment dat we naar de auto lopen, sneeuwt het grote vlokken… SNEEUW, daar is mijn dochter helemaal gek van! Nu, nu we vertrekken sneeuwt het grote vlokken.
Ik zie haar midden op straat gaan staan, ze staat te genieten van de grote witte vlokken die neervallen. Ze draait rondjes… geweldig, het sneeuwt. Maar we moeten nog ver, dus we moeten op pad. Precies om 06:00 uur rijden we weg. Het sneeuwt ondertussen volle bak en ik vraag Timo ook om rustig te rijden. We moeten de pass Thurm over en de sneeuw blijft liggen op de weg. Jammer dat het nog donker is, want de bomen zien wit van de sneeuw, zowel de grote dennenbomen als de loofbomen. Wat een geweldig gezicht is het, zelfs in het donker is het volop genieten.
Wat ook opvalt is de vele Nederlandse auto’s die we nu al tegen komen en de lange rij met auto’s die voor ons rijden. We zijn duidelijk niet de enigste die om 6 uur zijn gaan rijden om op tijd thuis te zijn.
We vermoeden dat de sneeuw bij Munchen wel verdwenen zou zijn. Met dat we de pas over zijn en nabij Kufstein zijn, wordt het lichter… Dat is ook het moment dat we de snelweg op rijden…. Alhoewel, rijden????? Er staat een file, dus sluiten we aan, er zit weinig anders op. We hopen nog even dat het tot de grens is (Oostenrijk heeft sinds corona weer grensbewaking staan). Je raad het al, helaas is dit niet zo. We worden door onze navigatie op een gegeven ogenblik de snelweg afgestuurd. We dachten even een klein ommetje, maar het blijkt best wel een groot ommetje. We hebben tot half 10 file’s. Daarna gaat het gelukkig iets beter.
De terugweg geeft nog een paar keer sneeuw / regen en best veel opstoppingen. Dit bewijst weer dat je beter op zondag kan rijden…. Die ga ik onthouden.
Vanaf 6 uur ’s morgens komen we ook heel veel Nederlanders tegen in de richting van de sneeuw. Ook zij staan in de file, vele file’s. Dus die zijn heel vroeg gaan rijden, ik vermoed tussen 22 en 2 uur in, in de hoop dat je zo file’s ontwijkt en dan nog sta je in de ene na de andere file. Hoe frustrerend. We zeiden al, als je alle Nederlanders van de weg af haalt, dan hadden er zeker geen file’s gestaan. Echt ongelofelijk hoeveel landgenoten er op pad waren.
We rijden in 1 keer door naar huis, alleen een pitstop waar we de auto gelijk weer vol gooien zodat we daarna door kunnen rijden. We zijn rond 18 uur thuis. We hebben er dus ruim 2 uur langer over gedaan dan de heenweg. We halen snel chinees op, eten en halen daarna de auto weer leeg. Het zit er weer op. Tot de volgende keer maar weer…
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091216
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 175
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-terug-naar-huis
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-24
[title] => Op de laatste dag is het gevoel van skiën terug.
[message] => Als de wekker om half 8 gaat, zien we al snel dat de zon zijn best doen om door te komen. Dus dat betekent dat we waarschijnlijk wel diepte kunnen zien. We ontbijten, terwijl anderen zich aankleden pak ik al een paar spullen in. Vanmiddag moeten we namelijk onze auto in pakken.
We vertrekken naar Neukirchen, maar Nigila vind Brambergen een beter idee, oké dan Brambergen. Het lijkt rustiger dan de vorige dagen. We stappen in de gondel en echt heel bijzonder, we zitten met dezelfde mevrouw in de gondel als gisteren. Gisteren was de vrouw met haar dochtertje ingestapt, vandaag ook haar man en zoontje.
Al gauw heb ik medelijden met haar, wat een irritante man was dat zeg. 2 cm van haar gezicht zijn gezicht en dan zeggen, ben je positief ingesteld? Nee he, nee. De vrouw lachtte een beetje, daarna begon hij te vragen wat er nu was… Wat is er nu Katja, wat is er nu? En Katja maar een beetje glimlachen. Toen we hoger kwamen begon hij iedereen die niet parallel skiede op de rode piste uit te schelden, want ze vernielde volgens hem de piste, ze moesten maar naar de blauwe piste gaan. En het waren er heel veel die veel te slecht waren in zijn mindset om op de rode piste te mogen skiën. Brrrr wat een vervelende vent was dat zeg. Ik vond het echt zo een man die ook zijn handjes gebruikt als het niet naar zijn zin gaat. Het waren bijzondere 15 minuten om boven te komen en die man zo te keer te horen gaan over al die slechte skiërs…
Boven gekomen hadden we weer goed weer, blauwe luchten, goed zicht en er zin in. We besloten de blauwe 5 eens over te slaan en zijn gelijk richting rechts gegaan, richting Wolkenstein. We hadden het prima naar onze zin. Het ging weer vloeiend als vanouds. We hadden een heerlijke ochtend. De laatste afdeling voor de lunch werd ik te overmoedig en vlak voor de 2 liften die er daar zijn in dat gedeelde van het dal, kwam ik te val. Je weet wel, plat voorover, de ski’s achter me bleven wel aan mijn voeten, maar remde mijn glijpartij niet. Al sneeuwhappend kwam er geen einde aan mijn glijpartij. Op een gegeven ogenblik was ik het zo zat dat ik mijn benen maar om heb gegooid naar de voorkant (ja zo lenig ben ik nog net). Op dat moment kon ik me zelf eindelijk in de remmen gooien en kwam ik tot stilstand. Nigila had het allemaal zien gebeuren (en nee, ze heeft niet gelachen). Timo kwam mij als een gentleman helpen.
Na deze glijpartij zijn we gaan lunchen in Neukirchen. Hier bleek dat the little lady erg veel last te hebben van haar knie en enkel. (Had ik al gezegd dat ze afgelopen week op school een bootcamp had...., waar ze bij geblesseerd was? Nigila zag het zelfs niet meer zitten om nog1 meter te skiën. Het probleem was echter dat de auto in Brambergen stond en dat is lopend door het dal stiekem best wel een behoorlijke trip, zeker op skischoenen… Maar ineens hadden we een idee. Nigila zou met de gondel naar beneden gaan en wij zouden naar Brambergen gaan, auto oppikken en vervolgens Nigila op halen. Zo bedacht en zo gedaan. Nigila gedag gezegd bij de gondel en wij naar de andere gondel vertrokken. Hierna naar beneden, ondertussen contact houden via de app met Nigila.
Zonder problemen kwamen we bij de auto. Hierna Nigila opgehaald, die gezellig had zitten keuvelen met een paar Nederlandse kinderen, die het geweldig vonden toen ze er achter kwamen dat zij ook Nederlandse was.
Hierna langs de Spar en de Billa voor de laatste inkopen, wat soep en natuurlijk Almdudler. Hierna terug naar het appartement. Het weekje is al weer voorbij. We pakken onze spulletjes al weer in. De auto wordt dus bij daglicht ingepakt. We eten weer bij Siggen en ja, de skivakantie is weer over. Het was een rare vakantie omdat het lang duurde voordat we een beetje het gevoel van skiën weer terug hadden. Ik was zelfs even bang dat dit onze laatste skivakantie ging worden. Maar na vandaag ben ik er van overtuigd dat we het nog kunnen en we er gewoon geen vier jaar meer tussen moeten laten zitten. Wat meer trainen tussendoor hopelijk dat het dan over twee jaar wat sneller beter gaat.
Na de heerlijke maaltijd in Siggen nog een rustige avond voordat we op tijd naar bed gaan.
Welterusten allemaal en bedankt weer voor jullie aandacht.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091215
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 46
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-de-laatste-dag-is-het-gevoel-van-skin-terug
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-23
[title] => Jeetje waar is de diepte gebleven?
[message] => Het wordt eentonig, we worden weer ruw gewekt door de wekker, oh wat voelt dat bed nog lekker, eigenlijk……. , maar nee, ik sta gelijk op, kleed me om en zoek de skikleding weer op. Ontbijten en pleitte.
We zouden bij Neukirchen naar boven gaan. Nigila had dit voorgesteld en ik begreep in de loop van de ochtend waarom. Timo reed er echter door naar Brambergen. Daar we iets langzamer op gang waren gekomen, was het wat later en dus drukker bij de gondel. Maar binnen een kwartier waren we weer in de gondel op weg naar boven. Vanmorgen was de eerste ochtend dat er geen zonnetje te bekennen.
Onderweg naar de piste zei ik nog dat dit zo mocht blijven. Op de piste had ik al spijt van die uitspraak. We stapten op onze ski’s en oeps waar was die diepte gebleven. Met skibril op of zonder skibril op, de diepte was helemaal verdwenen. Daar we het gisteren naar onze zin hadden gehad bij de rode hellingen, besloten we daar gelijk naar toe te gaan. Maar wat een drama zo zonder diepte. Je wist niet waar een heuvel begon of eindigde, je wist niet waar er een hoopje sneeuw lag enz. Het gevolg was dat Timo binnen een kwartier 3 keer sneeuw had gehapt en ik in de beginnersmove ging.
Dat betekent, kont naar achteren, grote bochten en zulke grote bochten zodat je soms weer net zo hoog op de helling stond als ik net was begonnen, dus het schoot niet op. Jeetje wat een verschil van skiën met gisteren zeg. Ik snap zelf echt niet waarom. De ene dag ski je parallel en suis je de helling af en de andere dag probeer je te overleven op dezelfde helling. Het ging voor geen meter. We hebben wel verschillende hellingen geprobeerd, maar nee, zo skiën, dat vind ik niets. Ik heb ook maar niet gefilmd want het was echt geen skiën meer.
Nigila voelt het ook wel, maar die gaat gewoon netjes in parallel naar beneden, ik heb haar soms proberen bij te houden, maar nee, dan ga ik weer nadenken en ben ik haar kwijt en kom ik er niet meer bij. Dat was vroeger toch anders. Maar ik ben blij dat het zo lekker met haar gaat.
We besloten terug naar de 5 te gaan. De helling die we ondertussen kennen. Alleen vind ik het een beetje erg makkelijke helling, zeker na die rode. Dus ik zei het tegen Nigila dat ik deze eigenlijk te makkelijk vind en Nigila vertelde dat ze hem ondertussen echt saai vind. Oké dat was dus waarom ze in Neukirchen wilde beginnen. Wel goed om te weten, want dan gaan we morgen, de laatste dag zeker starten in Neukirchen. Zij moet het namelijk zeker naar haar zin hebben. Ik vermoed dat we ook niet meer gaan skiën als zij niet meer mee gaat. Timo vind er sowieso niet veel aan en ik merk dat het dit jaar echt niet soepel verloopt. Ik denk dat 4 jaar niet skiën iets te veel is geweest.
We hebben wel al de afspraak dat we elkaar beneden bij de gondel weer zien, dit omdat Nigila en ik van de week de linkerzijde van route 5 hadden genomen (die heeft links een stukje steilere gedeelte) en Timo had de rechterzijde genomen, die iets minder stijl was. Dus wij stonden halverwege de route op Timo te wachten, die maar niet kwam. Ik had eerst nog even hoger gestaan, maar ik zag Nigila een eindje lager staan, dus ben maar bij haar gaan staan. We hadden onze latten al afgedaan, omdat dit makkelijker stond en het echt lang duurde. Zo lang dat Nigila zelfs opperde om naar boven te klimmen om te kijken of ze haar vader daar zag. Dat heb ik maar uit haar hoofd gepraat. Dus hebben wij op onze telefoons gekeken, doch geen whatsapp berichtjes, na een minuut of vijf zag Nigila dat ze gebeld was. Dus terug bellen, doch niets…. Pffff. We zagen veel voorbij komen, maar geen Timo. Dit werd toch wel eng. En ineens zagen we hem verschijnen hoor… pfff, had hij toch boven op ons staan wachten. Hij dacht dat we achter hem zaten. Hier hebben we dus gelijk afgesproken dat we geen uren meer op elkaar zouden gaan staan wachten, maar zouden wachten bij de gondel of lift of wat dan ook, maar in ieder geval, aan het einde van de piste. Dan kan iedereen op zijn eigen tempo skiën.
Maar oké we waren dus terug naar de blauwe vijf, ieder op zijn eigen tempo. Ik meer bij Timo in de buurt dit keer, terwijl ik normaal regelmatig meer in de buurt ben van Nigila. Bij het steilere gedeelte ben ik doorgegaan en heb ik Timo achter me gelaten. Bij het naar links gaan, het heerlijke smalle pad op, zie ik Nigila op de grond zitten, met naast haar een vrouw die ook op de grond zit en een skileraar die er naast staat. Ik had gelukkig mijn snelheid er af gehaald. Ik zie dat Nigila in de knoop ligt met haar skistokken en dat de leraar haar ski’s probeert los te maken, wat niet lukte. Ik hoor dat de vrouw zegt dat ze last heeft van haar bovenarm, die vermoedelijk wel blauw zal worden en haar heup waar ze hard op gevallen is. Ik kom dichterbij en vraag of het gaat aan Nigila. Het blijkt dat zij het pad op schoot, de leraar en zijn leerling steeds rechts bezig waren en op het moment dat zij links wilde passeren, ze met een scherpe bocht naar links gingen, waardoor Nigila de vrouw absoluut niet meer kon ontwijken en ze met elkaar in botsing kwamen. Na enkele minuten gaf de skileraar aan dat het goed was. De vrouw kon staan en wij mochten verder. Nigila was helemaal ontdaan, want die voelde zich erg schuldig en hoopte dat het mee zou vallen voor de (Nederlandse) vrouw.
Voor de niet skiërs: er zijn net zo als bij het verkeer, ook verkeersregels voor de skiërs.
1.Rekening houden met anderen
Iedere skiër moet zich zo gedragen, dat hij een ander niet in gevaar brengt of schade berokkent.
2.Beheersen van snelheid en skistijl
Iedere skiër moet te allen tijde op tijd kunnen stoppen of uitwijken. Hij moet zijn snelheid en wijze van skiën aanpassen aan zijn skivaardigheid, de conditie van de piste, de sneeuw- en weersomstandigheden, alsook aan de drukte op de piste.
3.Keuze van het spoor
De van achteren komende skiër moet zijn skispoor zo kiezen, dat hij skiërs voor zich niet in gevaar brengt.
4.Inhalen
Inhalen mag van boven of van beneden en van rechts of van links, mits op zodanige afstand dat de ingehaalde op geen enkele wijze in zijn bewegingen wordt belemmerd.
5.Invoegen en weer verder skiën
Iedere skiër die zich (weer) op een piste wil begeven of na een stop verder wil skiën, moet zich ervan vergewissen dat hij dit zonder gevaar voor hemzelf of voor anderen boven of onder hem kan doen.
6.Smalle plaatsen
Iedere skiër moet vermijden om zich zonder noodzaak op smalle of onoverzichtelijke plaatsen op de piste op te houden. Een ten val gekomen skiër dient een dergelijke plek zo snel mogelijk weer vrij te maken.
7.Klimmen en lopen
Een skiër die klimt of te voet afdaalt, mag dit alleen aan de zijkant van de piste doen.
8.Letten op tekens
Iedere skiër dient de markeringen en de borden in acht te nemen.
9.Verlenen van hulp
Bij een ongeval is iedereen verplicht hulp te verlenen.
10.Legitimatieplicht
Iedereen, getuige of betrokkene, verantwoordelijk of niet, moet bij een ongeval zijn identiteit bekendmaken.
We zijn verder naar de gondel geskied en daarna maar gaan eten. Nu wilde Nigila en ik graag Kaizerschmarre en dat hadden ze niet boven bij Bramberg, dus naar Neukirchen geskied en daar gaan eten. We namen samen 1 portie Kaizerschmarre en Timo nam een curryworst met pommes. Bij zowel Nigila als bij mij viel het eten tegen. Met het gevolg dat we nog een kleine friet zijn gaan halen en hier een familie portie van hebben gemaakt. We hebben het midden op tafel gezet en met elkaar opgegeten.
Na de lunch weer op pad gegaan, maar het bleef ploeteren en ik had het echt niet naar mijn zin. Dus aangegeven dat ik ging stoppen en het voor gezien hield voor vandaag. Nigila had ook last van van alles en van haar hoefde het ook niet verder en Timo was volgens mij ook blij dat we er al mee stopten.
Het is echt de skivakantie waar het echt niet lekker gaat. (Oké de vorige keer hadden wij ook veel problemen, maar dat was van andere aard.) Ik hoop dat we het positief gaan afsluiten morgen, want ja morgen is al de laatste skidag. We hebben zo wel een heerlijke relaxte vakantie gehad en ik heb me toch wel vermaakt. Ben ook zeer benieuwd of dit achteraf de laatste skivakantie blijkt. Ik hoop het niet, want ik hoop op een ander einde qua gevoel. We gaan het zien.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091146
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 70
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jeetje-waar-is-de-diepte-gebleven
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => Het begint weer op skiën te lijken
[message] => De wekker maakt ons om half 8 weer wakker. We staan op en doen de ochtendrituelen en we gaan op pad.
We rijden door naar Brambergen, waar we weer onze auto parkeren en wandelen naar de gondel. Het is weer rustig dus zijn al gauw boven. De zon schijnt, al is het wat minder fel dan gisteren. Ik zei nog, van mij mag het zo blijven. De sneeuw is ’s morgens zoveel beter en fijner.
We beginnen met de blauwe 5, maar gaan de tweede ronde al met de 4 naar het andere gebied. Zo te zien gaat het lekker met allemaal, dus we durven de uitdaging aan. We gaan richting de rode pistes. En eindelijk na een paar dagen, voel ik het hupje weer en heb ik het idee dat ik het gevoel weer begin te krijgen. We skiën meer kilometers dan de vorige dagen en het gaat redelijk tot goed.
Wel wordt ik onverwachts omhelst door een vreemde man, oké niet op de manier die je nu voorstelt natuurlijk. Ik besloot aan de kant te gaan staan om te wachten op de andere twee en zo niet in de weg te staan van de mensen die naar de stoeltjeslift wilden. Alleen was er iemand die had zoveel vaart op weg naar de stoeltjeslift, dat hij dus ineens dwars boven op mijn ski’s schoof. 1 ski aan de voorkant en 1 ski achter mij. Boem. We bleven allebei staan, waren niet gewond, maar was toch een rare gewaarwording. Hij zei nog wel netjes sorry, deed een paar stappen achteruit en bevrijdde me zo van deze hachelijke situatie. Nigila had alleen het einde gezien en vroeg zich af wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Nou eigenlijk me netjes opstellen…
In de stoeltjeslift aan Timo vertelt dat ik ineens omhelst werd door een vreemde man, waarop de man naast mij behoorlijk moest lachen, oké het werd dus gezellig in de lift [e-1f60a].
Na deze heerlijke afdalingen, besloten we toch weer op tijd richting het restaurant te gaan om te eten. Timo besluit een wienerschnitzel te nemen, Nigila een kindermenu Wienerschnitzel en ik een kindermenu spaghetti. Die grote maaltijden krijgen wij echt niet op. Als wij klaar zijn, blijkt Timo zich ook miskeken te hebben. Het is te veel en te groot. We helpen hem een beetje, maar dan nog komt het niet op.
Na het eten is het weer een kwestie van wennen en gaan we nog een paar keer van de vijf af. Timo krijgt echter te veel last van zijn bovenbenen en besluit te stoppen. Ik had ook net gezegd dat ik ging stoppen. Het was al een uur later dan de vorige dagen en ook ik begon wat mankementen te voelen en wilde het niet tot de spits drijven. Nigila ging nog even door. Het is zo jammer dat er geen vriendin is die ook altijd geskied heeft, dat we die mee zouden kunnen nemen, zodat ze samen op pad zouden kunnen.
Na een uurtje houdt zij het ook voor gezien. Ze had 3x een kamikaze kind die ze met veel moeite kon ontwijken en toen vond ze het genoeg. Ze heeft ook echt last van haar enkel, maar wil er niet aan toegeven.
We halen weer onze broodjes bij de super en eigenlijk zijn we de dag goed doorgekomen zonder echte bijzonderheden. We gaan het zien of het zo blijft.
We chillen ’s middags en ’s avonds een beetje en that was that.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091145
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 52
[author] => Irma Kion
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begint-weer-op-skin-te-lijken
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-21
[title] => Zomerse temperaturen
[message] => De wekker gaat een half uur eerder vandaag, dus om half 8 was het al weer zo ver.
We staan op, ontbijten, trekken de skikleding weer aan, verzamelen alles en we gaan naar de gondel. Neukirchen bekijken we en laten we achter ons. Neukirchen was wel veel minder druk dan gisteren, maar we rijden toch door naar Brambergen. Parkeren en trekken die heerlijke skischoenen weer aan.
In Brambergen konden we zelfs doorlopen tot ruim in de hal van de gondels, dus ja, dat was echt stukken rustiger.
Boven zijn we weer rustig de 5 naar beneden geskied. Die route kennen we en weten we dat die te doen is. Het gaat beter dan gisteren, althans, bij mij. Timo heeft veel last van zijn bovenbenen en heeft het gevoel dat hij de ski’s niet onder controle heeft. Onze kleine klimgeit suist naar beneden. Zelfs op de wat steilere stukken behoud ze haar mooie techniek.
Na een paar keer gaan we toch even naar het andere gedeelte van de pistes. Alleen komen we daar op de rodere pistes en ja, dan is het vloeiende er vanaf bij Timo en mij [e-1f60a].
We doen verschillende pistes en liften. Tot een uur of 10 was het erg rustig, maar zodra de skiklassen ook losgelaten worden op de pistes, merk je dat het drukker wordt bij, vooral de liften. Rond kwart voor elf vertrekken we weer naar onze vertrouwde gondel en route 5. Daar we, ondanks de zomerse temperaturen beneden in het dal, wel binnen willen zitten bij het eten. We skiën dan ook om 11 uur naar Brambergen om te eten. We hebben genoeg keuzes. We zoeken een lekker plekkie uit en rond half 12 gaan we eten bestellen. Het restaurant zit dan ondertussen ook echt vol, dus leermoment, we moeten echt niet veel later komen om een plekje binnen te kunnen bemachtigen de komende dagen.
Na onze etenspauze vertrekken we weer naar route 5. Maar ik weet niet wat er in ons eten zat. Jeetje, ging het vanmorgen zo lekker, nu lijken de benen wel van rubber en lijken te doen wat ze zelf willen in plaats van de signalen te volgen die ik volgens mij toch echt naar mijn hersens stuur. We blijven gaan, maar de sneeuw is in de volle zon ook weer pap geworden en er zijn van die papperige heuveltjes ontstaan die ik uit alle macht probeer te ontwijken, maar het zijn er zo veel.
Blij als we weer bij de Gondel komen en onze ski’s weer voor een minuut of tien uit mogen trekken en op een bankie neer mogen ploffen…
We doen nog een paar keer ons rondje. Ik zag het al aan Timo’s gezicht. Zijn bovenbenen werken niet mee en om nu te zeggen dat het nog leuk is voor hem [e-1f60a]. Hij is nu degene die zegt, ik kap er mee voor vandaag, gaan jullie nog maar even. Ik vertrek met Nigila. Ik heb gezegd, ga maar voorop, dan probeer ik je wel bij te houden. Vroeger was ik degene die ook achteraan skiede, maar dat was meer omdat ik dan kon helpen als het bij de andere twee mis zou gaan en ik de snelste was van allemaal. Ik kon makkelijk even stil staan om even wat foto's te schieten zonder dat zij er iets van merkten. Met Timo erbij lukt dit nog wel, maar alleen met Nigila kan ik dit echt wel vergeten :-).
Nu was het begin geen probleem, maar bij de steilere stukjes, moest ik toch echt alle zeilen bijzetten om onze dame bij te houden. Nu hebben we aan het eind altijd een stuk “wandelpad”. Het is hier zo smal, dat je vaak amper kunt inhalen, omdat er veel in een ploeg naar beneden gaan daar en dan ook nog van links naar rechts gaan…, zover dat nog mogelijk is, blijf ik er maar vaak achter hangen.
Op een gegeven ogenblik zat ik achter een grote meneer, met dat ik hem in wilde halen, ging hij in plaats van parallel skiënd in eens over in ploeg en zijn ski’s waren zo lang, dat alleen door die lange latten uit elkaar te doen, hij al bijna de hele breedte van het pad gebruikte. Nu had ik meer vaart dan hem en ik heb echt een gil gegeven. Ik heb geen idee hoe ik hem dan toch nog gepasseerd ben (ik heb ook maar niet achter me gekeken, maar hij was in het Duits behoorlijk aan het roepen). En dat terwijl ik dus niet eens super hard ging, omdat dit gewoon niet te doen is daar. Ik haalde Nigila weer bij en ik maakte de laatste bocht naar rechts naar de gondel toe. Met dat ik naar beneden suisde uiterst rechts en ik wat naar links wilde om mijn snelheid naar beneden te halen, werd ik links ingehaald door twee personen, oké dus geen snelheid er uit halen en niks geen bochtje maken. Dan tot overmaat van ramp zie ik voor mij een vrouw die dus wel de hele piste gebruikt en naar rechts komt om daar haar bochtje te gaan maken. AAAAAAAAHHHHHHHHHH, ik kan niet naar links, niet naar rechts want daar is een hele steile helling omhoog en voor me een dame en ik kan nooit meer op tijd remmen. Ik zie mevrouw in slowmotion haar bocht maken en ik kan net achter haar ski’s passeren. Pfff dat hebben we ook weer gered. Maar in dit laatste stukje ben ik zo vaak voor mijn gevoel door het oog van de naald gekropen, dat ik dik in het zweet mijn ski’s uittrek om weer in de gondel naar boven te stappen.
Nigila wil eigenlijk ook wel stoppen (mooi, dan hoef ik dat niet te zeggen, als ze nog door had willen gaan, had ik ook gewoon meegegaan hoor, maar ik vind het ook niet erg om voor vandaag te stoppen.
We hebben het weer gered. Ik heb me alleen vanmorgen een keer laten vallen. Ik had de gopro op en dacht ik kijk even waar Timo blijft ergens achter mij. Timo zag ik en ik voelde dat mijn ski’s botste op een ijzige rand sneeuw. links van de piste. Ik probeerde mijn lichaam weer te draaien naar de kant waarop ik aan het skiën was, als een lappenpop voelde ik mijn armen alle kanten op schieten en steeds dacht ik, blijf ik staan of ga ik vallen. Toen maar besloten om me even te laten vallen om toch de baas te zijn over dat lichaam van me.
Daarna weer opstaan en verder. Nigila gaat lekker, ook al heeft ze last van haar enkel. Timo heeft wel al een paar keer de sneeuw van dichtbij bekeken, maar ach, ook dat hoort er stiekem een beetje bij.
We vertrekken op ons gemak naar de gondel van Brambergen om weer vroeg naar beneden te gaan. Laten we maar stoppen zolang het nog een beetje als skiën voelt. Ik kan mij voorstellen dat mensen die niet skiën nu denken, is dat nu echt zo leuk, dat skiën? Ja normaliter, als het juiste gevoel er is, is het geweldig. Maar ach die bergen, lekker buiten bezig zijn… ik heb de verwachting dat het gevoel er ook bij Timo nog wel gaat komen voordat we naar huis vertrekken.
In de gondel vonden we een paar handschoenen, welke we beneden hebben neergelegd en zijn we gelijk naar de auto gelopen. Weer even soep en broodjes gehaald, nu bij de Spar en hup terug naar het appartement. Het is een relaxte vakantie, heerlijk.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091108
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 70
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zomerse-temperaturen
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Even rustig opstarten met skiën
[message] => We hadden afgesproken dat we de wekker om 08:00 uur zouden zetten. Dat het toch vakantie is en we niet om 08:00 uur aanwezig hoefden te zijn op de piste en we ook niet de eerste hoefden te zijn die boven de ski’s aan bonden.
Om 08:00 uur ging de wekker dan ook af, na een best goede nachtrust. Ik had eigenlijk nog wel langer kunnen blijven liggen, maar afspraak is afspraak. Dus ontbijten, alle skikleding opzoeken, tas inpakken, touwtjes aan mijn digitale werelden (telefoon en cameraatje), zodat ik ze niet echt kwijt kon raken bij loslaten in stoeltjesliften of duikelpartijen op de piste (nee, ben geen van allen dat van plan, maar ja, meestal ben ik niets van rare dingen van plan, maar toch overkomt het mij wel eens op de een of andere manier.
Om kwart over 9 reden wij bij ons appartement weg, op naar de gondel. Bij Neukirchen schrokken we van de drukte voor de gondel, jeetje, zo druk hadden wij het nog nooit gezien en ja, we zijn hier al meerdere keren geweest en toch wel eens wat drukte meegemaakt. Besloten om dan maar door te rijden naar Brambergen.
Daar de auto op de bekende parkeerplaats geparkeerd en oh ja, ik kon niet meer in mijn skischoenen momentje gehad. Dat kon ik vier jaar geleden ook al niet. Nu hadden we 2 paar skischoenen bij, maar bij het tweede paar hadden de vorige eigenaren de hakken onderuit gehaald. Doch in die schoenen schoof ik soepeltjes in, dus ga ik die toch maar proberen (ja op hoop van zegen, duimen jullie voor mij?)
We wandelen richting de gondel en zien al snel dat het hier ook druk was om boven te komen. Dus sluiten we hier op ons gemak achteraan. Uiteraard komen we nu niet uit bij de route die we gisteren besproken hadden om mee te beginnen. Het geheugen was gelukkig nog goed, dus ik wist dat als we naar links gingen, we op een makkelijke blauwe route uitkwamen, dus ski’s aan, helmen op, oeps, Nigila is in die 4 jaar toch behoorlijk gegroeid, want haar skistokken komen slechts tot halverwege haar bovenbenen. Mmmm, we hebben haar alles laten passen van te voren, maar nooit aan de skistokken gedacht…Daar moeten we in de loop van de dag toch even andere voor halen, want dit werkt niet echt en is ook geen gezicht.
We doen meerdere keren de makkelijke blauwe route 5, Timo moet het gevoel nog krijgen, Nigila wilt nog even de slag krijgen en waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan.
Rond half 12 zoeken we een restaurantje op (voordat de skiklassen rond 12 uur klaar zijn en de drukte binnen komt). Het restaurantje ligt ook net buiten de skironde, dus goede hoop [e-1f60a]. Je raad het al, het was al drukker dan verwacht, wij waren niet de enige die slim dachten te zijn. Alle tafels binnen waren bezet en buiten was het 5 1/2 graad, dus vond ik ook niet echt aangenaam. Aan 1 tafel binnen zat 1 mevrouw, gevraagd in mijn beste Duits of er nog plek was, ja hoor, kom er maar bij kreeg ik in het Limburgs terug te horen.
We aten grillworst met frites en natuurlijk voor de lady’s weer een Almdudler. Nog gezellig met de Limburgse dame zitten babbelen, die op de rest van de familie zat te wachten maar net op tijd een tafel was gaan zoeken.
Na de pauze nog een paar keer een afdaling gedaan, doch om 14 uur heb ik besloten om te stoppen voor vandaag. De laatste keer dat we geskied hadden, had ik in 1 dag mijn rechter bovenbeen al te veel belast, waardoor het skiën onmogelijk werd de volgende dagen. Dat hoop ik door op tijd te stoppen nu te voorkomen, Dit daar de knopen nog steeds in mijn bovenbeen spieren zitten (ik vermoed door het Parapent ongeluk, van jaren geleden, zelfs fysio heeft niets geholpen).
Timo en Nigila zijn nog een extra rondje gegaan. Timo heeft toen de grond van dichtbij gezien en ook Nigila voelde dat haar enkel en bovenbenen begonnen te protesteren waardoor het vloeiende skiën, niet meer zo vloeiend ging. Dus ook zij besloten te stoppen.
Met de gondel naar beneden. Ik had mijn draagriem al aan mijn ski’s vast gemaakt en Nigila had hem naast haar op de bank gelegd, Timo had de riem in ons Tympie zitten en al pratend en genietend gingen we langzaam richting het dal. Beneden in de hal aangekomen bleek dat Nigila haar draagriem in de gondel had laten liggen. Dus naar de mannen in het controlehokje. Over 20 minuten moesten we maar even kijken bij de gevonden voorwerpen. Nou dan wachten we maar even.
Op een gegeven ogenblik kwam er een meneer vertellen dat ze niets gevonden hadden. We moesten morgen maar terugkomen om nog eens te vragen. Het verbaasde mij niets, want je ziet die draagriemen weinig en zeker met wat verder lopen naar de auto toe, is het toch handig om de ski's zo aan je schouder te hangen. Alle spullen bij elkaar geraapt en op het moment dat wij wilden vertrekken kwam de goede man vertellen dat de draagriem boven was gevonden en onderweg naar beneden was. Dit zou nog een kwartier duren.
Timo en ik alvast naar de auto onze de ski’s en alle stokken en helmen. Even andere schoenen aan de voeten doen en dan weer terug hadden we afgesproken. Nigila bleef in de hal wachten. Nou had ik op de een of andere manier mijn draagriem niet goed vastgemaakt dus mijn ski’s vielen twee keer van mijn schouder op de grond. Gelukkig kwam Timo even helpen. Die zette zijn ski’s neer tegen de reling van de helling, maakte mijn schouderriem vast en hup we waren nu echt op weg naar de auto.
Bij de parkeerplaats gekomen achter Timo aangehobbeld, kon hij zijn auto toch niet meer vinden, ik dacht al dat ze hem gestolen hadden. Tot ik wakker werd en hem zachtjes influisterde dat we nog een stukje verder moesten lopen naar de 2de parkeerplaats. En ja hoor, daar stond onze tuut netjes op ons te wachten. Skischoenen uit, lange latten en stokken erin, de snowboots voor Nigila gepakt en geconstateerd dat Timo zijn handschoenen verloren had. In de hal bij de gondel had hij ze nog. De verwachting was dat deze op de heling naar beneden toe, waar mijn ski’s voor de 2de keer los vielen, achter gebleven waren. Ja, het gaat weer lekker, maar dit keer gebeurde het allemaal eens een keertje niet bij mij.
Dan weer terug richting de gondels om onze dochter op te halen, naar de handschoenen te kijken en ja inderdaad, om nieuwe skistokken te kopen. Gelukkig lagen de handschoenen inderdaad achter de helling, uit het zicht van iedereen, op de grond, Nigila kwam er ook aan met haar ski’s en draagriem. Ze wilde wel heel graag verlost worden van haar skischoenen, dus was blij dat ik zo slim was geweest om haar snowboots mee te nemen.
Snel de sportzaak binnen gelopen en stokken voor Nigila uitgezocht, waarbij ze niet hoefde te bukken om ze te kunnen gebruiken. Dan nog even snel in Neukirchen naar Billa om wat broodjes te scoren (en we hadden een zakje soep: eierschwammerlsuppe gekocht).
Na het eten was de zon doorgebroken en was het beneden 20 graden. Dat zijn geen temperaturen waarbij we nog sneeuw moeten verwachten vrees ik. Vanmiddag allemaal even lekker relaxen in ons appartement, daarna onze soep en broodjes gegeten.
En nu, nu is Nigila haar slaapkamer ingedoken met haar boeken (ja ze heeft echt al haar lesboeken bij) en wij zitten beiden op onze digitale werelden.
Zo nog even wat opzoeken op de laptop om naar te kijken en we hebben al afgesproken om rond 22 uur naar bed te gaan en morgen toch de wekker een half uurtje eerder te zetten… gaaaap…
Bedankt weer en tot morgen voor onze nieuwe avonturen.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091085
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => even-rustig-opstarten-met-skin
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => nigila
[datePublication] => 2023-02-19
[title] => Weer thuis komen in Neukirchen am Grossvenediger..
[message] => Ja ja, om half vijf ging de wekker af. Ik was er nog niet aan toe. Ik kon mijn uit-knopje vannacht weer niet vinden, dus had ik het nog 3 uur zien worden en dan om half vijf al er uit… pfffffffffff. Maar oké het is voor een goed doel. Voor het eerst in vier jaar gaan we weer eens wintersporten.Oké wel benieuwd hoe mijn dijbeen en nek zich gaan houden en Nigila haar enkel. Nigila had van de woensdag op school bootcamp en had haar enkel gekneusd, dus ja, dat wordt ook even bezien…
We wilden om 05:00 uur rijden, want Timo had gezien dat het 12 uur rijden was. We hadden ook besloten om te ontbijten in de auto op het moment dat we trek kregen. Dus de laatste dingen in de auto gedaan. Elke keer verbaas ik mij er weer over wat we allemaal wel niet mee sjouwen. We hebben al een koffer extra thuis gelaten, alleen onze skijassen en snowboots mee, geen kratten vol met boodschappen mee te nemen maar daar per dag te bekijken wat we nodig hebben en toch ligt er een kop op de achterbak zeg maar…
Oké we hadden het over het vertrek. Nou toevallig vertrokken we om 04:59 uur, dus eens op tijd zeg maar. Het was bewolk en droog, dus nog een paar uur en we zitten in Oostenrijk. We kwamen bij vertrek nog een paar verdwaalde carnavalsgasten tegen op de fiets, maar hup door…
Al gauw begon het te miezeren en te motregenen. Bij de Kennedytunnel voor de verandering eens geen file, maar helaas wel een flits…. Ja, wat zal ik zeggen, het is al jaren 70 km/u daar, maar oke ik zeg maar niets.
We rijden rond half 8 Duitsland in en rijden van baustelle naar baustelle. Gelukkig is het rustig op de weg en hebben we er weinig last van. Het miezerbuitje is ondertussen over gegaan in regenbuien. Heel, heel, heel af en toe zien we een lichtpuntje in het wolkendek en hebben we hoop, maar het duurt nog lang voordat het echt droog wordt. Dan maar hopen dat deze regen in Oostenrijk sneeuw zal zijn..
Bij Frankfurt zien we het ene na het andere vliegtuig op de snelweg af komen vliegen, af en toe leken ze gewoon stil te hangen op de wind… indrukwekkend om ze zo heel langzaam voorbij te zien schuiven. Het leek echt dat ze zoveel tegenwind hadden dat ze bijna uit de lucht gingen vallen, zo langzaam leek het te gaan.
Bij Spessart houden we rond 09:00 uur een kleine pitstop, gooien we de Volvo nog even vol en wisselen we van bestuurder. Nabij Hohenbrunn komen we rond kwart over 2 dan toch in een file terecht. Tussen Munchen en Kufstein worden meerdere files aangekondigd. We gaan zelfs even de snelweg af om een stukje om te rijden in plaats van in de file te staan. Het is een leuk stukje en even wat anders dan het gejakker over de snelweg.
We lunchen dan ook al rijdend, dat hebben we eigenlijk nog nooit gedaan, maar ja, als we dan toch in de file rijden.. een kopje thee erbij en gaan met die banaan. Bij Kufstein de grens over en ja, dan is het eigenlijk gelijk de tweede afrit, Kufstein-sud er af en vanaf daar binnendoor. Daar we niet gestopt waren voor een lunch, reed ik dus de bergen in. Dat is echt lang geleden en ik had het super naar mijn zin.
Rond 15:00 uur reden we Neukirchen am Grossvenediger in. Dus gestopt om skipassen te kopen en even om wat drinken bij de Spar. Jeetje wat een drukte, konden eigenlijk onze auto gewoon niet kwijt. Mazzel dat er eentje weg ging. Met het drinken, vlees en de skipassen rijden we door naar “ons” appartement. Zelfs daar rijden we nog zonder na te denken in 1 keer naar toe.
Auto uitladen, gelijk alles opruimen en nog een uurtje relaxen.
We hadden thuis al ons favoriet restaurantje (Gasthof Siggen) gereserveerd en ja, gezien de drukte was dit een verstandige keuze geweest. Alle drie heerlijke fritatensoep gegeten en Nigila Cordon Blue en wij de verassing van de kok.
Om half 7 zaten we echt vol en waren we klaar voor een relaxte avond.
In het appartement nog een paar programma’s bekeken en om half 11 was het voor mij over en heb ik aangegeven dat ik naar bed ging. Wat de andere deden oké, maar voor mij had de dag ondertussen lang genoeg geduurd. (Ja, ja ja, ik hoor sommige al zeggen:”Je wordt ouder mamma, geef het maar toe…”
Welterusten en tot morgen.
[userId] => 188590
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091083
[countryId] => 12
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 50
[author] => Nigila
[cityName] => Neukirchen am Großvenediger
[travelId] => 528435
[travelTitle] => Zuruck nach Neukirchen am Grossvenediger
[travelTitleSlugified] => zuruck-nach-neukirchen-am-grossvenediger
[dateDepart] => 2023-02-19
[dateReturn] => 2023-02-25
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oostenrijk,neukirchen-am-grossvenediger
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/188/590_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => weer-thuis-komen-in-neukirchen-am-grossvenediger
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => vanzanten
[datePublication] => 2023-02-11
[title] => Dag 7
[message] => We treffen het echt met het weer, strak blauw en zonnig.
Wel jammer dat er zoveel brillen sneuvelen deze week; skibrillen, leesbrillen en zonnebrillen
Iedereen trekt na het ontbijt zijn eigen plan……
De skiërs gaan skiën en Annie, Elly, Trees en Joke gaan wandelen.
Eerst met de gondel Markjochbahn naar boven en dan koffie in de Jochhutt’n. Dan verder wandelen over de piste (zwart) naar de Nordbergalm. Daarvan is het grootste deel dalen, we weten wat dat betekent, dat we op de terugweg moeten afzien. En we hebben het afzienpakket van Ida thuis laten liggen…. Dom dom dom.
We genieten van een lekkere lunch en/ in het zonnetje, en op de terugweg wil Trees toch nog even: een warme chocolademelk met slagroom en met rum en met kasetorte, waar laat dat mens al die calorieën?
De laatste skidag, dus alles moet worden ingeleverd en dan gaan we voor de laatste keer naar de schnapshutte….
Weer ernstig gezellig. En we blèren ondertussen alle teksten mee. “Schatje mag ik je foto…. en je nummer erbij ……”
Die songtekst heeft Annemiek wat letterlijk opgevat, hoewel ze de volgorde heeft omgedraaid.
We gaan eten in de dorpsstube en bijna allemaal nemen we Tiroler grostl. Niemand heeft behoefte aan een toetje, want om 21:00 uur zit Maria klaar, er moet worden afgerekend!!
Wij hebben Trees Capone en haar witwasdollars, dus dat klusje is zo geklaard.
Er worden nog twee potten gejokerd …….. zzzzzzzzzz
Dames en heren, de ‘verslagen’ van de afgelopen dagen zijn eigenlijk alleen te begrijpen door de skis(ke)letten. Alles wat gebeurt in Niederau, stays in Niederau.
Love you all!
[userId] => 222866
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090872
[countryId] => 12
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 180
[author] => Joke
[cityName] => Niederau
[travelId] => 528382
[travelTitle] => skis(ke)letten 2023
[travelTitleSlugified] => skis-ke-letten-2023
[dateDepart] => 2023-02-04
[dateReturn] => 2023-02-12
[showDate] => yes
[goalId] => 6
[goalName] => Een korte vakantie
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/682_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/222/866_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-7
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Weer - Oostenrijk 
