Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
)
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-02-02
[title] => De spanning
[message] => 1 februari
De spanning
Daar zit je dan in de taxi op weg naar het vliegveld. Jan vraagt nog even voor de zekerheid aan de chauffeur: “Kost de rit 8 Omani?” De man keert zich verschrikt om. Zijn grote donkere ogen staren mij aan. Dan schieten hij en ik in de lach. 8 Rial corrigeert de man. Ook Jan kan er dan hartelijk om lachen. Want waar haalt hij 8 mannen en vrouwen (Omani) zo snel vandaan. Een kwartiertje later zitten we met onze bagage in de vertrekhal. Het is 19 uur lokale tijd. Nu wachten totdat het inchecken is aangebroken. Het is weer een lust voor het oog. Veel Indiërs, migranten, vertrekken bepakt en bezakt naar hun vaderland. Naast mij op een bank zijn een vader en een zoon hun handbagage aan het herpakken. Nieuwsgierig volg ik hen. Ik heb op dit moment toch niets anders te doen. Om het beter te aanschouwen buig ik mij voorover. Wat zie ik? Uit een rolkoffer wordt een groot strijkijzer gehaald. En verdwijnt vervolgens in een dag rugzakje. Daaruit wordt een enorm pak vitrage, waarschijnlijk een klamboe, gehaald en verdwijnt in de rolkoffer. Dan wordt een plastic bak dichtgeplakt. Wat zit daar in? Zakken chips? Nee 2 grote zakken poedermelk. Plotseling zie ik kinderen rondom ons heen rennen en plezier maken. Ze lachen volop. Wij zitten naast plantenbakken waar metershoge kunstpalmen in staan. En dan hoor ik een enorm gekrijs. In een anderhalve meter hoge plantenbak, die trapsgewijze is opgebouwd, bij de voet van de palm hebben ze hun kleine broertje neer gezet. Het jochie kan nog niet lopen en staan en zit ingeklemd. De kinderen hebben dolle pret en rennen weg. Een verschrikte moeder rent, met haar wapperende zwarte gewaad en zwaaiende sluier, naar haar spruit. Met een ruk wordt het jochie bevrijd en in de liefdevolle armen van zijn moeder gesloten. En dat terwijl een zeer oude slechtziende man in witte kaftan met uitgezakte tulband voetje voor voetje zijn weg zoekt. En telkens weer het zelfde rondje om de palm loopt. Ik krijg medelijden met hem. Zoekt hij z’n familie of is dit z’n bezigheid? Ik kijk nog een keer op het bord. Bijna kunnen we inchecken. En dan is het zover. Na 2 ½ uur wachten zijn we verlost van onze koffers. Nu de volgende hobbel. Handbagage en jezelf laten door laten lichten. En jawel, weer gaan alle alarmbellen bij mij af. Ik word er uitgepikt en word wederom verwezen naar een achteraf- kamertje. De deur achter mij gaat dicht. Daar sta ik alleen met een vrouw in bruin uniform. Haar rok reikt tot de grond, haar hoofddoek tot haar middel. Haar langwerpige sensorachtige wapenstok gaat langs mijn lichaam. Het piept van jewelste in de buurt van mijn middel. Agenten, douaniers, controleurs en dit soort personeel spreken beperkt Engels. Inmiddels ben ik in dit land een ervaring rijker. Met enkele gebaren en steekwoorden wordt het deze controleuse duidelijk dat ik metaal niet op maar in mijn lijf draag. Opgelucht haal ik adem en ontsnap uit het kamertje. De tweede hobbel is genomen. Maar ik merk dat de spanning in mijn lijf toeneemt. We lopen door. En dan staan we in een mega rij voor de streng uitziende douane. Mijn hart bonst in mijn keel. We blijven bij elkaar in de buurt staan. Wat als één van ons niet wordt doorgelaten? Immers ons visum is verlopen. Er staan wel 20 loketten naast elkaar. Ervóór wachten wel meer dan honderd mensen die hopen het land te kunnen verlaten. De tijd verstrijkt. Ik word zenuwachtig. Dan zijn wij aan de beurt. Jan loopt naar de ene kant van de balie. De beambte neemt zijn paspoort in. Jan knipoogt naar mij. Sterkte. Ik sta aan de andere kant bij een andere jonge man. “Roelanda?” Ja, ik knik en probeer zo bescheiden en vriendelijk mogelijk, zoals een vrouwelijke Omani zich betaamt, te reageren. In de hoop dat ik daar mijn voordeel mee doe. Hij maakt een foto van mij en vergelijkt die met het paspoort en waarschijnlijk met die uit zijn bestand van 31 december. Hij zwaait met het paspoort en zegt “Finish”. “Ja, jammer Omani is zo’n mooi land. Er is zoveel nog te zien”, zeg ik op mijn meest opgewekte manier. Maar helaas dat helpt niet. Inmiddels is de beambte bij Jan strenger en resoluter. Mijn douanier weet het even niet en gaat bij zijn collega te rade. Oei, mijn stoerheid verdwijnt en mijn hartslag loopt op. Na een kort werkoverleg met anderen worden we verwezen naar kennelijk de senior van het gezelschap. Zonder woorden neemt deze man onze paspoorten in. De conclusie is dat we overtijd zijn. Ja, dat weten we. Hij pakt z’n rekenmachine en constateert dat we 2x 10 rial per dag per persoon boete krijgen. Goh, dan zijn ze coulant. De 10 minuten van 31/12 en 30 minuten van 2/2 rekenen ze niet. Onze creditcard komt tevoorschijn. Dat is 40 rial. Nee 2x 20, voor ieder afzonderlijk afrekenen! Nee, we zijn nog niet klaar. Nieuwe stempels worden in het paspoort gezet. En wederom weer foto’s laten maken. We zijn nog 3 stappen verwijderd van het poortje. Zou het dan toch goed komen. Jan loopt als eerste door de grootste barrière. Niet veel later verlaat ik officieel Oman. Opgelucht halen we adem. Verlaten we dit land met een strafblad? Dat zullen we misschien nooit weten. Maar voor ons eindigt hier toch nog gelukkig ons sprookje.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090669
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 989
[author] => Yvonne
[cityName] => Masqat
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/095/541_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-spanning
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-02-01
[title] => Het sprookje eindigt?
[message] => 1 februari
Het sprookje eindigt?
Het sprookje is bijna voorbij. Bij voorgaande reisverslagen heb ik pas later filmpjes kunnen plaatsen. Het zijn momenten die voor ons bijzonder waren. Je kunt ze altijd terugzien. Maar dat wat het meeste impact had plaats ik nogmaals. Dit keer in z’n geheel. Waarom: omdat het zo’n pure beleving was.
Inmiddels zitten we weer in Muscat. Waar je ook bent altijd zie je weer iets opmerkelijks. Gisteren op het vliegveld van Salalat. Een schoolklas met kinderen van tussen de 12 en 14 jaar hadden een excursie naar de luchthaven. Stonden in vier rijen opgesteld. Jongens en meisjes gesplitst. Heel gedisciplineerd. Allen in een schooluniform. De meisjes droegen geruite rokjes tot boven de knie. Met daaronder een witte legging achtige pyjamabroek. Daarboven een blauw jasje. De jongens droegen een grijze lange broek en ook een blauw jasje. Het was muisstil in de enorme wachtruimte. Terwijl er veel heren in hun witte kleding zaten. Ook veel vrouwen in het zwart met veel varianten aan hoofdsluiers hielden zich gedeisd. Totaal anders dan wij in onze westerse wereld van vol rumoer, haast en brutaliteit kennen. Ik liep tussen de dames in. Zij met fraai zwaar opgemaakte ogen. Dat was het enige wat ik kon zien. Voor en achter mij liepen jonge vrouwen met totaal gezicht bedekkende sluier. Het blijft mij boeien en vragen oproepen. Ook op het strand verwonderde ik mij. Soms liep manlief daar in korte broek met ontbloot bovenlijf. Terwijl de vrouw ernaast liep geheel in het zwart gehuld. Met alleen een gezicht en handen die het zonlicht konden verdragen. En toch verbaas ik mij weer over de jonge vaders die, weliswaar volgens traditie gekleed gaan, de zorg voor de kinderen op zich nemen. Ze lopen achter de kinderwagen, dragen kinderen of geven ze te eten. Ik betrap mij dan toch op de waarden die ik aan uiterlijkheden toe ken.
Het is wachten en vooral rondom je kijken. Maar wij zijn hier een uitzondering. Dus wij worden ook geobserveerd. Enige afleiding komt als het gebed van de Iman onverwacht de hal op de luchthaven vult. Op dat moment zie ik niemand zijn kleedje tevoorschijn halen. Tijdens onze verblijven vonden we altijd een mooi gedessineerd, lijkend op een Perzisch, kleedje in de kast. En…. een stikker op het plafond. Je weet dus precies in welke richting je moet knielen. Nog even en dit land met al z’n bijzonderheden en open vragen ligt achter ons. Althans dat hopen we enerzijds. Want ons visum is verlopen. Voor ons vertrek hadden we problemen om het juiste visum aan te vragen. Aanvankelijk viel de keuze op een visum voor een jaar met meerdere momenten van binnenkomst. Totdat ik erachter kwam dat de maximale verblijfsduur per keer 30 dagen is. Onze vlucht lag al vast. En laten wij nu net een half uur op 31 december, 31 januari, 1 februari en 20 minuten op 2 februari in dit land zijn. Bij veel organisaties heb ik de vraag neergelegd : hoe dit op te lossen? Toen kwam van de Omanse ambassade in Nederland het verlossende antwoord: een visum voor 14 dagen aanvragen en ter plekke in het land weer een visum aanvragen. Of een visum voor 30 dagen aanvragen en daarna een boete van 10 rial (€ 25,00) per dag betalen. De keuze was snel gemaakt: een boete. Inmiddels hadden we nog 10 dagen te gaan, voor vertrek. Visum aanvragen dus. Helaas, een aantal dagen geprobeerd. Zonder succes. De Nederlandse visum bureaus hadden een storing. Onduidelijk was wanneer die opgelost zou zijn. Gelukkig vond ik een bureau in Engeland. En… op kerstavond om 23.20 uur leverde Santa Claus een digitaal visum af. Hè,hè, opgelucht. We kunnen weg.
En nu? Het begint toch wel spannend te worden. We zijn aangemeld bij Buitenlandse zaken dat we hier zitten. Zodra we voet in Nederland zetten moeten we ons afmelden. Maar ja, is dat donderdagochtend 2 februari? We hopen het. Als jullie niets van ons horen dan zou het kunnen zijn dat ons verblijf, zonder onze wil, hier is verlengd. Wordt vervolgd.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090639
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 162
[author] => Yvonne
[cityName] => Masqat
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,masqat
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-sprookje-eindigt
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-31
[title] => Bewegende beelden.
[message] => 31 januari
Bewegende beelden
De digitale wereld is hier niet meer weg te denken. Iedereen, hoe traditioneel gekleed ook, loopt op straat of waar dan ook op zijn of haar smartphone te kijken. Zelfs aan tafel. Ook zie ik regelmatig Omani selfies of andere foto’s maken. Wat wel opvalt is dat je hier geen kinderen met mobieltjes rond ziet lopen. Er wordt veel reclame gemaakt voor het 5g netwerk. Menukaarten zijn óf in te zien via een QR code óf het is een digitaal verlicht exemplaar. Enkele keren aten wij buiten omdat er geen binnen was. Tussen 18 en 19 uur is het donker. En ja, je wil toch weten wat je bestelt. We hebben zelfs eergisteren, toen het ’s avonds voor het eerst regende tijdens ons verblijf, buiten onder de parasol in het donker gegeten. ‘Net een Hollandse zomeravond.’ Daar had ik opnames van. Maar met die donkere beelden tast je echt in het duister. Wel doe ik nogmaals een poging om enkele filmpjes die bij daglicht zijn gemaakt toe te sturen.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090624
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 174
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,mirb
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bewegende-beelden
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-30
[title] => Fantasie en werkelijkheid.
[message] => 29 januari
Fantasie en werkelijkheid.
We besluiten om vandaag naar Khor Rouri, een baai, en Samhuram, een eeuwenoude haven, te gaan. We rijden enkele kilometers een nationaal park in. Komen wederom bij de poort met het loket met glazen raampje van 30x30. Ook dit keer probeert Jan tickets te bemachtigen. Gelukkig, de archeologische vindplaats is deze keer wel toegankelijk. Terwijl Jan afrekent scharrelt een kudde geiten om hem heen. De herder doet verwoede pogingen om de beesten bij elkaar te houden. Tien minuten later lopen wij over en langs metershoge overblijfselen van een hoofdstad. Ooit eigendom van de legendarische koningin Balkis van Sheba. Eén van de vertellingen uit Duizend en één nacht. Deze plek was ooit de belangrijkste haven van de wierookroute. Hier vertrokken schepen naar Rome, Zanzibar, India en China. Het dateert uit de 4e eeuw v.Chr. Het is terecht dat deze plek op de werelderfgoedlijst staat. Alleen jammer dat we teveel onze fantasie moeten gebruiken om de restanten stenen een plek van betekenis te geven. Er zijn geen verklarende borden. Geen informatiepanelen. Maar ja, hoeveel mensen komen hier? We hebben het hele terrein voor ons tweeën. Wat natuurlijk ook zo z’n voordelen heeft. Ook de vergezichten op zee en de ooit eeuwenoude havenuitgang zijn plaatjes. Even later vinden we bij toeval een gebouw dat een museum blijkt te zijn. En zowaar met een echte wierookboom als belangrijk symbool ervoor. Een jonge knul zwaait met veel plezier een deur open. Waarschijnlijk is hij blij dat hij iets te doen heeft. Hij draait binnen aan wat knoppen en gebaart te gaan zitten. Een digitale animatie over de eeuwenoude stad neemt ons mee in het verleden. Het geeft antwoorden op vragen daar waar onze fantasie ophield.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090581
[countryId] => 141
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 162
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/926_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fantasie-en-werkelijkheid
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-29
[title] => Help, een kameel op de rotonde!
[message] => 27 januari
Help, een kameel op de rotonde!
We verlaten ons stekkie, de zuidkant van Salalah. De vierbaansweg naar het noorden ziet er beduidend slechter uit dan we in het midden van Oman gewend waren. Is dit toch een bevestiging dat Dhofar een achtergesteld gebied is? Na een uur bereiken we een archeologische vindplaats. Gecertificeerd door Unesco. Een tussenstop voordat we ons nieuwe onderkomen betrekken. Om ons toch wat aan te passen aan de cultuur koopt Jan altijd de tickets. Ik kijk hem na. En zie een klein glazen luikje in de poort open gaan. Jan staat met de rug naar mij toe. Ik verheug me op de belangrijke historische opgraving. Een oude havenplaats van rond de jaartelling. Hij keert zich om en komt terug naar de auto. Schouderophalend. Gesloten. Maar waarom zit er dan wel iemand achter het loket? En ja, we hadden het kunnen weten. Het is vrijdag. De rustdag in Oman. Even buiten de poort en het zicht stoppen we. Wederom op een dorre vlakte. Om te genieten van de koffie uit onze thermosfles. Met het zicht op twee bedoeïenententen. Het zijn geen romantische kledententen. De camera blijft dan ook in de tas zitten.
Op naar het dichtbijgelegen dorp Taqah. Dit ligt aan de zee. Hier moeten we sardientjes kunnen zien. Die in de zon gedroogd worden. Om vervolgens tot veevoeder verwerkt worden. Ook leuk. Waar we ook kijken, geen vis te zien.
Het is tijd voor een boterhammetje. Een bankje in de volle zon met uitzicht op de zee ziet er uitnodigend uit. Ik vis het broodtrommeltje, een fles karnemelk en de bekers uit de tas. Bij de eerste hap knijp ik mijn ogen samen. Stel mijn lenzen scherp. Zie ik het goed? Flamingo’s langs de branding? De rij roze vogels lopen parmantig achter elkaar aan over het strand. Nooit geweten dat ze van zout water houden. De boterham met jam en kaas is op. Tijd om naar onze accommodatie te rijden. Palmbomen met kokosnoten staan links en rechts in de berm. We naderen een rotonde. Jan staat op de rem. “Wat zie ik nou dan toch?” Een kameel op de rotonde. We lachen. Wie heeft er voorrang? Hij geeft geen richting aan. Net zoals geen van de Omani dat doen. En dan neemt hij de afslag en wandelt over de linker weghelft aan ons voorbij.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090561
[countryId] => 141
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 178
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/816_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => help-een-kameel-op-de-rotonde
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-28
[title] => filmpjes Blow hole
[message] => Het plaatsen van filmpjes lukt niet altijd even goed. Ligt het aan de internetverbinding? Is niet duidelijk. Dus nu een poging in een kort reisverslag.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090514
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 152
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => filmpjes-blow-hole
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-27
[title] => Blow hole
[message] => 26 januari
Blow hole
Vandaag staat een tochtje naar het zuiden op het programma. Gewapend met wegenkaart, Google Maps en het reisboek rijden we richting Al Mughsayl. Jan, die de bestemmingen meestal aan mij overlaat, vraagt toch ietwat zorgelijk:” Hoever zitten we dan van Jemen af?” Ik stel hem gerust dat het een mooie rit door de bergen en naar een oud vissersplaatsje is. Hij fronst zijn wenkbrauwen. Snel stel ik hem gerust. Immers hij is de chauffeur. We blijven zo’n 100 kilometer van de grens verwijderd. De weg slingert langs bergen die eerder op kale hoge molshopen lijken. Afgewisseld met dorre plateaus. Aan weerszijden zie ik diep uitgesleten dalen. De afgeronde bergen lijken meer op een stapeling van horizontale betonplaten. Die door de krachten van de wind uitgeslepen zijn. “Stop”, roep ik. Ik spring met de camera uit de auto. Voor me een tafereel zoals ik die uit films ken. Een kudde kamelen sjokken netjes achter elkaar over de geel bruine vlakte. En ach, de laatste kan het niet bij houden. Het landschap kleurt iets groen. Of is dat verbeelding? Er zijn geen bomen, wel hier en daar een polletje struikgewas. Dit gebied verandert in de zomer in een groene oase zodra de moessontijd is aangebroken. Iets wat je nu niet kunt voorstellen. En dan doemt de zee met een hagelwit strand en een enkele palmboom op. Een lange rij blauwwit gekleurde open vissersboten liggen op het strand. Daaromheen zie ik een verzameling gazen viskorven en plastic afval. We lopen tussen de vaartuigen door. Ik kijk naar de onrustige zee. Hoe kun en durf je daarmee de strijd met het water aan? En dan ook nog sardientjes vangen?
Onze tocht, over de veilige weg, vervolgen we. Met een, wat later blijkt een oude, omleiding. In een lagune is een brug ingestort. Waarschijnlijk vele jaren geleden. Hij wordt niet opgeruimd, het puin blijft er gewoon liggen. Maar er is wel een al stevig bereden weg om een berg en om de lagune aangelegd. En dan bereiken we onze eindbestemming. Een beschermd klein natuurgebied. Hier hebben de elementen huis gehouden. Uitgesleten rotsen, gevaarlijk overhangend, tonen dat de zwaartekracht niet allesoverheersend is. We lopen eronderdoor om de rotsachtige kust met de beukende zee te bereiken. In de verte straalt de zon op de verschillende gesteenten waaronder krijt. Ook hier zijn de sporen van eeuwenoude natuurkrachten zichtbaar. Aan de kustrand horen we enorm gebulder. Waar komt dat vandaan? Plotseling voel ik een nevel over mij komen. Hier zijn brokken gesteenten uit de bodem geslagen. Wat rest zijn allerlei zeer diepe gaten waar het zeewater bij heftige golfslag naar buiten spuit. De openingen zijn met een open rooster afgedekt. Nog verbouwereerd kijk ik naar het merkwaardige natuurfenomeen. En dan, onverwacht, verrast met volle kracht de blowhole mij. Het zoute water spuit in mijn gezicht. Het druipt van mijn lijf. Gelukkig zorgt de ferme zeewind en de zon dat ik binnen afzienbare tijd weer droog ben.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090498
[countryId] => 141
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 207
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/428_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blow-hole
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-26
[title] => Hoe smaakt de kamelenmelk?
[message] => 26 januari
Hoe smaakt kamelenmelk.
Dicky stelde de vraag hoe de kamelenmelk uiteindelijk smaakte. De textuur is dezelfde als die van koeienmelk. De smaak doet denken aan gepasteuriseerde melk. Toen wij het flesje ‘ontkurkten’ heb ik dat op een filmpje vastgelegd. Omdat Jan bekend is met het proeven van drankjes was hij het proefkonijn. Zodat ik deze test kon vastleggen. De filmpjes heb ik bij het artikel kamelenmelk geplaatst.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090471
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 183
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hoe-smaakt-de-kamelenmelk
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-25
[title] => De wierookboom
[message] => 25 januari
De wierookboom
Er hangen dreigende donkere wolken voor de bergen. Tijd om de omgeving te verkennen. De zon, die zijn sporen op mijn gezicht heeft achtergelaten, houden we even op afstand. In de grijze Nissan zoeven we over de Corniche. De boulevard die alleen geschikt is voor auto’s. Het ene na het andere fruitstalletje omlijst deze brede weg. Bananen en kokosnoten. Iedere stalletje met een andere eigenaar doch met dezelfde waar. In de hoop dat die enkele passant kiest voor zijn bananen en kokosnoten. Ik wil geen kokosnoot maar naar de oude Al-Hafah-wierook soek. Immers van hieruit loopt de op de Unesco werelderfgoedlijst geplaatste wierookroute. Hier groeit de wierookboom met zijn aromatische hars. Het is het goud uit de oudheid. Door het kerven in de boom stroomt hars. Dit wordt in de zon gedroogd. Het werd en wordt ook als geneesmiddel gebruikt. Ik ken het alleen van de stof die in de katholieke kerk geur afgeeft en uit de flower power tijd. Ooit was het kostbaarder dan goud. Per karavaan werd het door de woestijn naar Mekka en Mesopotamië gebracht. Met schepen naar China en India. Door de opkomst van synthetische wierook, in andere landen, stortte de handel in. In Oman wordt het nog volop gebruikt voor het parfumeren van kleding, olie, de huid, bestrijden van hoofd- en maagpijn en hoesten, en om insecten te weren. Bovenal heeft het een sociale functie: het wordt verbrand tijdens een gezellig samen zijn. Ook wordt hiermee een stemming, sfeer, gecreëerd in winkels en onderkomens. Hetgeen we de afgelopen weken herhaaldelijk tegen kwamen. Terwijl ik zit te mijmeren over de oude karavaan routes zet Jan de auto op een goed geasfalteerde parkeerplaats. Ik kijk rond. Waar is die eeuwen oude soek? Ik betrap me op mijn romantische beeld van scheef hangende houten en vervallen panden. Niets van dit al is waar. Links staan rijen kleine pandjes. Alle van dezelfde afmeting 4x4x3 m., met glazen pui en reclame bord er boven. Het is niet nieuw. Toch zeker 15 jaar oud vermoed ik. Van oudsher zal dit dé plek zijn geweest waar het geurende hars van de wierookboom is verhandeld. Nieuwsgierig lopen we langs de pandjes, staan stil en twijfelen. Dan een stap over die onbekende drempel. Zakken en bakken vol kleine blokjes hars worden aangeprezen. Maar hoe gebruik je dat? Ik leg mijn vraag voor aan de verkoper. Eerst moet ik een blokje met een gewenste geur uitzoeken. We halen beide ons neus op. De geur is ingetogen en niet bijzonder. De keuze valt op een helder blokje van 2x2 cm. De rustige gebrilde man staart mij aan. Even wachten. Hij komt terug met een koutskooltje in de vorm van een waxinelichtje. Dit legt hij in een rood bruin keramieken brander. Het kooltje wordt aangestoken. Het blokje wierook hars ligt er bovenop. En zie daar: de rook verspreid de doordringende aromatische geur. Omdat dit zo bij dit land hoort lopen we enkel minuten te snuiven boven allerlei bakken met verschillende kleuren. Totdat het ene geurtje uiteindelijk door Jan afgerekend wordt. De andere verkoper is bezig met het vullen van allerlei flesjes parfum. Belangstellend kijk ik hem aan. Al snel belanden we in oosterse sferen. Onze armen zijn bedwelmd door allerlei geurtjes. Een soort zalfachtige olie met die typisch oosterse geur zet zich op de huid vast. En ja, hij heeft beet. Ook dat verdwijnt in de rugzak.
De wel honderd wierook winkeltjes worden afgewisseld met kleermakers en verkopers van disdasha’s,kaftans, en kumahs, hoofddeksels. Ik word aangetrokken door het mooie borduurwerk van de kumahs. Wederom stappen een klein vertrek, dat vol staat, binnen. De man heeft al direct in de gaten dat dit typisch mannelijke Omaanse hoofddeksel voor een Nederlands vrouw is. Jan komt er niet aan te pas. Ze liggen er in allerlei kleuren, motieven, machine- en hand geborduurd. Op een simpele manier wordt zo’n cap gevouwen en op mijn hoofd geplaatst. Echt met de hand geborduurd in Bangladesh. Alhoewel dat laatste mij wel tegen de borst stuit kan ik het niet laten op met deze hoofdooi de winkel uit te gaan.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090451
[countryId] => 141
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 185
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/247_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-wierookboom
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-25
[title] => Zuid Oman
[message] => 25 januari
Zuid Oman
Enkele dagen geleden zijn we in Salalah aangekomen. Een plaats in het zuiden van Oman. Op zo’n 150 kilometer verwijderd van Jemen. Het is vanaf onze vorige standplaats 1000 km. naar het zuiden. Omdat de heen- en terugweg vrijwel één en dezelfde weg is hebben we ervoor gekozen om naar deze plek te vliegen. Bovendien zou het landschap vooral bestaan uit woestijn, dorre vlaktes, kale bergen en weinig dorpjes. Een saaie lange rit van vier dagen lag in het vooruitzicht. Inmiddels hebben we hier weer een huurauto ter beschikking om deze wat meer conservatieve en sterk historisch gebonden omgeving te verkennen. De regio Dhofar is lang een achtergesteld gebied gebleven. Het grenst aan de Arabische zee en heeft eeuwen een belangrijke handelsfunctie gehad. De export van het kostbare wierookhars naar Europa, India en China leverde veel geld op. Het gebied is vaak van hand tot hand gegaan. Dan weer waren de Jemenieten, dan weer de Perzen, de Portugezen of de Turken die het voor het zeggen hadden. Ook zelfs de Britten en de Nederlands Indische compagnie hebben hier een vinger in de pap gehad. De klassieke film ‘Lawrence of Arabia’ speelt zich in dit gebied en in die tijd af. Het bleef lang onrustig in Dhofar. Zestig jaar geleden brak in dit strategisch belangrijke gebied een oorlog uit. 45 jaar geleden werd met behulp van Britse, Iraanse en Jordaanse militaire steun de regio bij Oman ingelijfd. Wij zijn benieuwd of we iets ervaren van deze eeuwenoude machtswisselingen en strijd.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090450
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 233
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zuid-oman
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-24
[title] => Kamelenmelk
[message] => 21 januari
Kamelenmelk
Aangezien we tussen de middag onze eigen lunch willen verzorgen is een bezoek aan de supermarkt noodzakelijk. De winkels zijn goed voorzien van allerlei producten. Bekende, raadselachtige en nieuwsgierigheid oproepende spullen. Ook dit keer had ik brood, melk, water en kaas op m’n boodschappenlijstje staan. Bruin brood is altijd wel te krijgen. Doch het lijkt op wat we vroeger ‘King Corn’ zouden noemen. Het gaat mee in de kar. Sinds kort heb ik per toeval Laban ontdekt. In de veronderstelling melk gekocht te hebben bleek het kefir te zijn. Hoera! Dat drinken we thuis ook graag. Dit keer staan lopen we samen door de winkel. Jan vergaapt zich aan de mooie verse vis. Voorlopig koken we niet zelf. Dus laten liggen. In geen enkele winkel is wijn te vinden. Immers in dit Islamitische land is alcohol uit den boze. Onlangs, in een verblijf op de Jebel Akhbar, stond een fles wijn op de menu kaart. Jan herkende de naam maar wilde helaas niet trakteren. De fles kostte omgerekend € 130,00. Bij ons in de supermarkt kost dit merk € 5,00. We lopen van de vis door naar de koeling met blikjes fris en pakjes vruchtensap. En zie daar wat we kunnen scoren: Bavaria 0%. Twee blikjes belanden naast het brood en de kaas in de winkelwagen. Nu op naar de melk. Plots valt mijn oog op een plastic fles. We schieten in de lach. Dit kunnen we niet laten lopen. Want eens in je leven moet je kamelenmelk gedronken hebben. En….’s avonds i.p.v. het bekende glaasje wijn zaten we aan de heerlijke inlandse kamelenmelk.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090425
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 196
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/158_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kamelenmelk
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-24
[title] => Omaanse drive-in
[message] => 21 januari
Omaanse drive-in
Vandaag maken we een dagtocht om enkele forten te bezichtigen en te genieten van de bergen en wadi’s. Een tochtvan zo’n 150 kilometer. Na een uur bereiken we Nakhl. Volgens overlevering één van de indrukwekkendste forten. Daterend uit de 3e tot de 7e eeuw n. Chr. De lemen muren met kantelen doemen op. Maar ook eenvoudige steigers die rondom het bouwwerk zijn geplaatst. “Geen toegang i.v.m. reconstructie”, lees ik. Ook hier zijn Aziaten aan het werk. Een plek waar onze arbeidsinspectie dagen werk aan zou hebben. Om proces-verbalen op te maken. Dan maar een rondje rond het fort lopen. Plotseling zie ik een groene ‘zee’. Palmbomen, groene slablaadjes en andere gewassen staan als in een oase in afgescheiden percelen. Zijn het volkstuintjes met kleine irrigatie gootjes? Een heerlijk moment om hier te vertoeven. Rust en stilte. We vervolgen onze weg naar het volgende fort dat 50 kilometer naar het noord oosten ligt. De weg slingert door de bergen. Dor en droog maar afwisselend in kleur, oker, groen, roze. Met witte horizontale strepen gevormd door kristallen. In Al Rustaq zie ik uit de verte wederom een fort in steigers staan. Jammer. “Maar wel goed dat er aandacht is voor het cultureel erfgoed”, denk ik. Bijzonder is om te weten dat bij veel forten vroeger de vijand met dadelsiroop werd verslagen. Dadels zijn er in Oman in overvloed. De hete siroop werd door een gat, waar de vijand omhoog klauterde, naar beneden over hen heen gestort. Simpel maar afdoende.
Onze magen beginnen te knorren. Buiten de plaats, langs de weg, staateen Turks eethuisje. De buitenkant ziet er redelijk proper uit. Zodra we aankomen en nog in de auto zitten, stapt er een jongen door de ietwat beduimelde glazen pui op ons af. “Wat willen jullie?” In gebroken Arabisch en 2 woorden Engels. Jan gebaart dat we willen eten. Enige minuten verstrijken. Onbegrip van beide kanten. We stappen uit en lopen naar binnen. Snel wordt er een tafeltje opgeruimd. Links zie ik weer schotjes met open kamertjes zoals je dat op een beurs ziet. Nee schud ik, daar willen we niet zitten. Gewoon aan één van de twee tafels die het ‘restaurant’ heeft. Even later ontvangen we een flesje water, zonder glas, en het eten zonder bestek. We kijken elkaar aan. En dan wordt het ons steeds duidelijker. Deze plekken zijn eigenlijk afhaalpunten. Het viel ons al op dat we eigenlijk steeds de enige gasten zijn. Ook dat er regelmatig auto’s stoppen en de bestuurder blijft zitten. Een bediende loopt naar de chauffeur en brengt later een gevulde plastic zak. Ik dacht: goh die kennen elkaar. Het kwartje valt. Al die zaakjes zijn een soort Omaanse drive-in. Wie weet, of de Chinees in Borne daar ook voor in is?
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090423
[countryId] => 141
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 265
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/157_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => omaanse-drive-in
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => De Zwarte Kip
[message] => 20 januari
De Zwarte Kip
Omdat we niet zo gecharmeerd zijn om bij ons verblijf te eten, zoeken we een restaurant op. Ook nu weer moet Google Maps ons helpen. Na een uitvoerige studie aan de hand van foto’s kiezen we voor een etablissement 7 kilometer verderop. Het is half zes . We vertrekken. Terwijl het nog licht is parkeren we op het zand voor het eethuisje. De glazen pui is al geruime tijd niet gelapt. Maar met al dat stof hier is het niet bij te houden. Het bord, boven de deur, met de Arabische naam is door de zon van kleur verschoten. Twee mannen zitten op de stoep. De ene komt naar ons toe en vraagt of we Arabisch spreken. Nu is een etensgebaar internationaal. Een minuut later staan we binnen. In een ruimte met 2 formica tafels en 4 stoelen. De tweede man spreekt drie woorden Engels. Het is duidelijk: we kunnen kiezen uit kip, rijst en vis. Meer hebben ze niet. Geen groente of wat dan ook. Over een half uur is het klaar. Waarschijnlijk moet de inkoop ook nog geregeld worden. We kijken elkaar aan. Weet je wat? We rijden langs deze weg en zoeken wel een ander eethuisje. Dit lijkt in het geheel niet op de foto’s. Sneu voor de heren maar we gaan. Een kilometer verder zien we aan de buitenkant een redelijk uitziend eethuis. Ook stoffig en wat haveloos. Inmiddels hebben we geleerd uit het voorgaande en stellen de verwachtingen bij. Een gevulde man in beige kaftan laat ons binnen. Hij vraagt waar we willen zitten. In het centrale deel of in één van de familiekamers. Deze ruimtes zijn gedeeltelijk afgeschermd. Met name vrouwen kunnen hier ongegeneerd, met hun sluiter of boerka opgetild, eten. Weliswaar zittend op de grond alsof je aan het picknicken bent. Aangezien iedereen mag zien wat ik in mijn mond stop en Jan daar ook geen problemen mee heeft kiezen we voor een tafel in het midden van de zaak. Een grote menu kaart hangt aan de wand. Dit keer ontvangen we geen menuboek. Enkele weken geleden verbaasden we ons erover dat het boek begint met een opsomming van desserts. Totdat we ons realiseerden dat ze hier van achter naar voren en van rechts naar links lezen. Jan vraagt aan de gastheer wat de pot schaft. Met de wetenschap dat de voorraad beperkt kan zijn. De man komt met een platgeslagen op houtskool zwart gegrilde kip aan. “Ik wil wel kip maar niet zo’n zwarte”, geeft Jan aan. De man knikt. Tien minuten later verschijnen allerlei bordjes met humus, rijst, groenten, roti, yoghurt op tafel. En als hoofddis de zwarte kip. Een platgelagen kip waarvan de kruiden een zwart spoor op het vlees achterlaat.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090370
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 196
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/093/794_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-zwarte-kip
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => Het klimop drankje
[message] => 19 januari
Het klimop drankje
Inmiddels hebben we Suhar achter ons gelaten en zijn naar Al Musanaah gereden. Een paar honderd kilometer naar het zuiden. Aangezien ik behoorlijk last van hoestbuien heb zijn we op zoek naar een apotheek. Gelukkig met Google Maps zijn die eenvoudig te vinden, denken we. Onze miep stuurt ons een doodlopende weg in, die eindigt op een dorre zandvlakte. We keren om en proberen het punt via de andere kant te bereiken. Langs een enorme grote Carrefour. We rijden een sterk gereguleerde parkeerplaats met slagbomen op. Dan maar eens in deze Mall kijken of wellicht daar een apotheek of drogistrij zit. Bij het betreden sla ik stijl achterover. Wat is dit? In wat voor een luxe paradijs begeef ik me nu? Het is allemaal goud wat er blinkt en schittert. Ik zie merken die ik alleen ken van de glossy magazines. Zonder schroom stap ik een cosmetica salon binnen. Uiterst behulpzaam in uitstekend Engels legt een modern geklede en goed verzorgde man mij uit waar ik moet zijn. In ieder geval buiten deze luxueuze Mall. Terug in de auto vertel ik Jan in welke glamoureuze wereld ik even stapte. En… dat ik daar nog wel een keertje in wil duiken. We zoeken verder. Via allerlei kronkelwegen komen we in een soort ‘achterstandswijk’ terecht. Een vriendelijke man signaleert een onbekende witte auto. Hij komt op ons af. Jan draait het raampje open. Ik stap uit als teken dat we geen afstandelijke luie toeristen zijn. De man spreekt alleen Arabisch. Farmacie begrijpt hij niet. ‘Apotheke’, zoals dat op vele gevels staat, ook niet. “Medicins”. Ja dat wel. Hij loopt weg naar een groepje mannen die even verderop onder een boom aan het ‘relaxen’ zijn. Een lange man staat op en komt zelfverzekerd op ons af. Met enkele woorden Engels geeft hij aan dat hier toch echt geen Farmacie is. We geven het op en rijden door naar onze eindbestemming. In de hoop daar op een eenvoudige wijze een apotheek te vinden. Weer wordt Google Maps geraadpleegd. En zo waar bevindt zich een zaak naast het ziekenhuis. Dat moet appeltje eitje zijn. Via snelwegen, paralelwegen en tunnelbuizen staan we voor een pand. Hè, hè. Op de deur hangt een bord: open vanaf 16 uur. Helaas dicht. Het is donderdag en dan begint ’s middags het weekend in Oman. Omdat vrijdag de rustdag is. In het naastgelegen pand bevindt zich een klein eenvoudig medisch centrum. We stappen binnen. Het is stoffig. De rijen stoelen zijn leeg. De turquoise bekleding is behoorlijk versleten. Haveloos. Bij een balie zitten twee jonge dames. Ze begrijpen ons en vertellen dat de apotheek om 17 uur open gaat. Nou gelukkig dan maar, het is kwart voor vijf. “Mogen we hier even wachten?” We zetten ons neer en worden door twee in operatiegroene kleding gehulde vrouwelijke medici aangekeken. In mijn hoofd hou ik vast aan mijn wens. Alleen een hoestdrankje! Niet meer. Plots roept de receptioniste: jullie hebben geluk! De apotheker is vroeger aangekomen. Je kunt er naar toe. Snel lopen we deze wat onheilspellende ruimte uit en de veilige apotheek in. De apotheker informeert naar de klachten. Hij somt allerlei mogelijke symptomen op. Nadat hij eerst naar de diagnose van de arts vroeg. “Ik wil alleen een hoestdrankje. Ik hoef niet naar de arts.” Allervriendelijkst pakt hij een kartonnen doosje met een afbeelding van een groen bladje erop. “Dit moet u hebben. Dosering 10 ml. 3 x per dag. Hoe weet ik nou wat 10 ml is schiet door mijn hoofd. Alsof de apotheker mijn gedachten kan lezen. Hij haalt het flesje met maatbeker uit de verpakking. Jan rekent af, 2,5 riaal, 6,25 euro. Tijdens 20 minuten durende rit terug naar verblijf waren we misschien nog wel opgetogener dat we toch een apotheek hebben gevonden dan het drankje. Eenmaal in de kamer gekomen zette ik mijn bril op en bekeek de verpakking. Aan de ene zijde alleen Arabische tekens. Het groene blad dat staat afgebeeld komt me bekend voor. Wat is het ook alweer? Ik keer het doosje om. Gelukkig Engelse tekst. Ik vis de bijsluiter eruit. En wat heb ik? Een klimop drankje. Nooit geweten dat dit heilzaam is. Maar ik zal me laven aan de klimop siroop.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090369
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 170
[author] => Yvonne
[cityName] => Şaḩam
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,aam
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-klimop-drankje
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => Wifi
[message] => 18 januari
Wifi
Ik ben geconfronteerd met mijn vooroordeel. Je denkt al snel dat Nederland ver vooruit is met het digitale netwerk. Dat standpunt moet ik herzien. In verschillende eethuisjes kun je met een in gescande QR code de menulijst op je telefoon binnen halen. Doch dat is voor ons een kostbare aangelegenheid. Bovendien weten we dan niet wat we bestellen. Immers de tekst is in het Arabisch.
Tijdens onze verblijven kun je meestal op de kamer gebruik maken van Wifi. Af en toe is er alleen ontvangst in een ruimte bij de receptie. Bij ons vorige verblijf in de bergen kick je af. Geen wifi. Daar heb je alle tijd om ver van de wereldse zaken te blijven.
De snelheid waarmee je de informatie kunt binnen halen is verschillend. Ook het tijdstip is bepalend. ’s Avonds lukt het wel om de reisverslagen te verzenden. Foto’s erbij plaatsen wordt lastiger. Video filmpjes meezenden lukt niet. Dus maar een simpele oplossing gezocht. Filmpjes opknippen. Of gewoon zoals nu: overdag filmpjes plaatsen bij de voorgaande artikelen. Een kleine inhaalslag.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090368
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 71
[author] => Yvonne
[cityName] => Şaḩam
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,aam
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wifi
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-02-02
[title] => De spanning
[message] => 1 februari
De spanning
Daar zit je dan in de taxi op weg naar het vliegveld. Jan vraagt nog even voor de zekerheid aan de chauffeur: “Kost de rit 8 Omani?” De man keert zich verschrikt om. Zijn grote donkere ogen staren mij aan. Dan schieten hij en ik in de lach. 8 Rial corrigeert de man. Ook Jan kan er dan hartelijk om lachen. Want waar haalt hij 8 mannen en vrouwen (Omani) zo snel vandaan. Een kwartiertje later zitten we met onze bagage in de vertrekhal. Het is 19 uur lokale tijd. Nu wachten totdat het inchecken is aangebroken. Het is weer een lust voor het oog. Veel Indiërs, migranten, vertrekken bepakt en bezakt naar hun vaderland. Naast mij op een bank zijn een vader en een zoon hun handbagage aan het herpakken. Nieuwsgierig volg ik hen. Ik heb op dit moment toch niets anders te doen. Om het beter te aanschouwen buig ik mij voorover. Wat zie ik? Uit een rolkoffer wordt een groot strijkijzer gehaald. En verdwijnt vervolgens in een dag rugzakje. Daaruit wordt een enorm pak vitrage, waarschijnlijk een klamboe, gehaald en verdwijnt in de rolkoffer. Dan wordt een plastic bak dichtgeplakt. Wat zit daar in? Zakken chips? Nee 2 grote zakken poedermelk. Plotseling zie ik kinderen rondom ons heen rennen en plezier maken. Ze lachen volop. Wij zitten naast plantenbakken waar metershoge kunstpalmen in staan. En dan hoor ik een enorm gekrijs. In een anderhalve meter hoge plantenbak, die trapsgewijze is opgebouwd, bij de voet van de palm hebben ze hun kleine broertje neer gezet. Het jochie kan nog niet lopen en staan en zit ingeklemd. De kinderen hebben dolle pret en rennen weg. Een verschrikte moeder rent, met haar wapperende zwarte gewaad en zwaaiende sluier, naar haar spruit. Met een ruk wordt het jochie bevrijd en in de liefdevolle armen van zijn moeder gesloten. En dat terwijl een zeer oude slechtziende man in witte kaftan met uitgezakte tulband voetje voor voetje zijn weg zoekt. En telkens weer het zelfde rondje om de palm loopt. Ik krijg medelijden met hem. Zoekt hij z’n familie of is dit z’n bezigheid? Ik kijk nog een keer op het bord. Bijna kunnen we inchecken. En dan is het zover. Na 2 ½ uur wachten zijn we verlost van onze koffers. Nu de volgende hobbel. Handbagage en jezelf laten door laten lichten. En jawel, weer gaan alle alarmbellen bij mij af. Ik word er uitgepikt en word wederom verwezen naar een achteraf- kamertje. De deur achter mij gaat dicht. Daar sta ik alleen met een vrouw in bruin uniform. Haar rok reikt tot de grond, haar hoofddoek tot haar middel. Haar langwerpige sensorachtige wapenstok gaat langs mijn lichaam. Het piept van jewelste in de buurt van mijn middel. Agenten, douaniers, controleurs en dit soort personeel spreken beperkt Engels. Inmiddels ben ik in dit land een ervaring rijker. Met enkele gebaren en steekwoorden wordt het deze controleuse duidelijk dat ik metaal niet op maar in mijn lijf draag. Opgelucht haal ik adem en ontsnap uit het kamertje. De tweede hobbel is genomen. Maar ik merk dat de spanning in mijn lijf toeneemt. We lopen door. En dan staan we in een mega rij voor de streng uitziende douane. Mijn hart bonst in mijn keel. We blijven bij elkaar in de buurt staan. Wat als één van ons niet wordt doorgelaten? Immers ons visum is verlopen. Er staan wel 20 loketten naast elkaar. Ervóór wachten wel meer dan honderd mensen die hopen het land te kunnen verlaten. De tijd verstrijkt. Ik word zenuwachtig. Dan zijn wij aan de beurt. Jan loopt naar de ene kant van de balie. De beambte neemt zijn paspoort in. Jan knipoogt naar mij. Sterkte. Ik sta aan de andere kant bij een andere jonge man. “Roelanda?” Ja, ik knik en probeer zo bescheiden en vriendelijk mogelijk, zoals een vrouwelijke Omani zich betaamt, te reageren. In de hoop dat ik daar mijn voordeel mee doe. Hij maakt een foto van mij en vergelijkt die met het paspoort en waarschijnlijk met die uit zijn bestand van 31 december. Hij zwaait met het paspoort en zegt “Finish”. “Ja, jammer Omani is zo’n mooi land. Er is zoveel nog te zien”, zeg ik op mijn meest opgewekte manier. Maar helaas dat helpt niet. Inmiddels is de beambte bij Jan strenger en resoluter. Mijn douanier weet het even niet en gaat bij zijn collega te rade. Oei, mijn stoerheid verdwijnt en mijn hartslag loopt op. Na een kort werkoverleg met anderen worden we verwezen naar kennelijk de senior van het gezelschap. Zonder woorden neemt deze man onze paspoorten in. De conclusie is dat we overtijd zijn. Ja, dat weten we. Hij pakt z’n rekenmachine en constateert dat we 2x 10 rial per dag per persoon boete krijgen. Goh, dan zijn ze coulant. De 10 minuten van 31/12 en 30 minuten van 2/2 rekenen ze niet. Onze creditcard komt tevoorschijn. Dat is 40 rial. Nee 2x 20, voor ieder afzonderlijk afrekenen! Nee, we zijn nog niet klaar. Nieuwe stempels worden in het paspoort gezet. En wederom weer foto’s laten maken. We zijn nog 3 stappen verwijderd van het poortje. Zou het dan toch goed komen. Jan loopt als eerste door de grootste barrière. Niet veel later verlaat ik officieel Oman. Opgelucht halen we adem. Verlaten we dit land met een strafblad? Dat zullen we misschien nooit weten. Maar voor ons eindigt hier toch nog gelukkig ons sprookje.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090669
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 989
[author] => Yvonne
[cityName] => Masqat
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/095/541_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-spanning
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-02-01
[title] => Het sprookje eindigt?
[message] => 1 februari
Het sprookje eindigt?
Het sprookje is bijna voorbij. Bij voorgaande reisverslagen heb ik pas later filmpjes kunnen plaatsen. Het zijn momenten die voor ons bijzonder waren. Je kunt ze altijd terugzien. Maar dat wat het meeste impact had plaats ik nogmaals. Dit keer in z’n geheel. Waarom: omdat het zo’n pure beleving was.
Inmiddels zitten we weer in Muscat. Waar je ook bent altijd zie je weer iets opmerkelijks. Gisteren op het vliegveld van Salalat. Een schoolklas met kinderen van tussen de 12 en 14 jaar hadden een excursie naar de luchthaven. Stonden in vier rijen opgesteld. Jongens en meisjes gesplitst. Heel gedisciplineerd. Allen in een schooluniform. De meisjes droegen geruite rokjes tot boven de knie. Met daaronder een witte legging achtige pyjamabroek. Daarboven een blauw jasje. De jongens droegen een grijze lange broek en ook een blauw jasje. Het was muisstil in de enorme wachtruimte. Terwijl er veel heren in hun witte kleding zaten. Ook veel vrouwen in het zwart met veel varianten aan hoofdsluiers hielden zich gedeisd. Totaal anders dan wij in onze westerse wereld van vol rumoer, haast en brutaliteit kennen. Ik liep tussen de dames in. Zij met fraai zwaar opgemaakte ogen. Dat was het enige wat ik kon zien. Voor en achter mij liepen jonge vrouwen met totaal gezicht bedekkende sluier. Het blijft mij boeien en vragen oproepen. Ook op het strand verwonderde ik mij. Soms liep manlief daar in korte broek met ontbloot bovenlijf. Terwijl de vrouw ernaast liep geheel in het zwart gehuld. Met alleen een gezicht en handen die het zonlicht konden verdragen. En toch verbaas ik mij weer over de jonge vaders die, weliswaar volgens traditie gekleed gaan, de zorg voor de kinderen op zich nemen. Ze lopen achter de kinderwagen, dragen kinderen of geven ze te eten. Ik betrap mij dan toch op de waarden die ik aan uiterlijkheden toe ken.
Het is wachten en vooral rondom je kijken. Maar wij zijn hier een uitzondering. Dus wij worden ook geobserveerd. Enige afleiding komt als het gebed van de Iman onverwacht de hal op de luchthaven vult. Op dat moment zie ik niemand zijn kleedje tevoorschijn halen. Tijdens onze verblijven vonden we altijd een mooi gedessineerd, lijkend op een Perzisch, kleedje in de kast. En…. een stikker op het plafond. Je weet dus precies in welke richting je moet knielen. Nog even en dit land met al z’n bijzonderheden en open vragen ligt achter ons. Althans dat hopen we enerzijds. Want ons visum is verlopen. Voor ons vertrek hadden we problemen om het juiste visum aan te vragen. Aanvankelijk viel de keuze op een visum voor een jaar met meerdere momenten van binnenkomst. Totdat ik erachter kwam dat de maximale verblijfsduur per keer 30 dagen is. Onze vlucht lag al vast. En laten wij nu net een half uur op 31 december, 31 januari, 1 februari en 20 minuten op 2 februari in dit land zijn. Bij veel organisaties heb ik de vraag neergelegd : hoe dit op te lossen? Toen kwam van de Omanse ambassade in Nederland het verlossende antwoord: een visum voor 14 dagen aanvragen en ter plekke in het land weer een visum aanvragen. Of een visum voor 30 dagen aanvragen en daarna een boete van 10 rial (€ 25,00) per dag betalen. De keuze was snel gemaakt: een boete. Inmiddels hadden we nog 10 dagen te gaan, voor vertrek. Visum aanvragen dus. Helaas, een aantal dagen geprobeerd. Zonder succes. De Nederlandse visum bureaus hadden een storing. Onduidelijk was wanneer die opgelost zou zijn. Gelukkig vond ik een bureau in Engeland. En… op kerstavond om 23.20 uur leverde Santa Claus een digitaal visum af. Hè,hè, opgelucht. We kunnen weg.
En nu? Het begint toch wel spannend te worden. We zijn aangemeld bij Buitenlandse zaken dat we hier zitten. Zodra we voet in Nederland zetten moeten we ons afmelden. Maar ja, is dat donderdagochtend 2 februari? We hopen het. Als jullie niets van ons horen dan zou het kunnen zijn dat ons verblijf, zonder onze wil, hier is verlengd. Wordt vervolgd.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090639
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 162
[author] => Yvonne
[cityName] => Masqat
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,masqat
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-sprookje-eindigt
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-31
[title] => Bewegende beelden.
[message] => 31 januari
Bewegende beelden
De digitale wereld is hier niet meer weg te denken. Iedereen, hoe traditioneel gekleed ook, loopt op straat of waar dan ook op zijn of haar smartphone te kijken. Zelfs aan tafel. Ook zie ik regelmatig Omani selfies of andere foto’s maken. Wat wel opvalt is dat je hier geen kinderen met mobieltjes rond ziet lopen. Er wordt veel reclame gemaakt voor het 5g netwerk. Menukaarten zijn óf in te zien via een QR code óf het is een digitaal verlicht exemplaar. Enkele keren aten wij buiten omdat er geen binnen was. Tussen 18 en 19 uur is het donker. En ja, je wil toch weten wat je bestelt. We hebben zelfs eergisteren, toen het ’s avonds voor het eerst regende tijdens ons verblijf, buiten onder de parasol in het donker gegeten. ‘Net een Hollandse zomeravond.’ Daar had ik opnames van. Maar met die donkere beelden tast je echt in het duister. Wel doe ik nogmaals een poging om enkele filmpjes die bij daglicht zijn gemaakt toe te sturen.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090624
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 174
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,mirb
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bewegende-beelden
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-30
[title] => Fantasie en werkelijkheid.
[message] => 29 januari
Fantasie en werkelijkheid.
We besluiten om vandaag naar Khor Rouri, een baai, en Samhuram, een eeuwenoude haven, te gaan. We rijden enkele kilometers een nationaal park in. Komen wederom bij de poort met het loket met glazen raampje van 30x30. Ook dit keer probeert Jan tickets te bemachtigen. Gelukkig, de archeologische vindplaats is deze keer wel toegankelijk. Terwijl Jan afrekent scharrelt een kudde geiten om hem heen. De herder doet verwoede pogingen om de beesten bij elkaar te houden. Tien minuten later lopen wij over en langs metershoge overblijfselen van een hoofdstad. Ooit eigendom van de legendarische koningin Balkis van Sheba. Eén van de vertellingen uit Duizend en één nacht. Deze plek was ooit de belangrijkste haven van de wierookroute. Hier vertrokken schepen naar Rome, Zanzibar, India en China. Het dateert uit de 4e eeuw v.Chr. Het is terecht dat deze plek op de werelderfgoedlijst staat. Alleen jammer dat we teveel onze fantasie moeten gebruiken om de restanten stenen een plek van betekenis te geven. Er zijn geen verklarende borden. Geen informatiepanelen. Maar ja, hoeveel mensen komen hier? We hebben het hele terrein voor ons tweeën. Wat natuurlijk ook zo z’n voordelen heeft. Ook de vergezichten op zee en de ooit eeuwenoude havenuitgang zijn plaatjes. Even later vinden we bij toeval een gebouw dat een museum blijkt te zijn. En zowaar met een echte wierookboom als belangrijk symbool ervoor. Een jonge knul zwaait met veel plezier een deur open. Waarschijnlijk is hij blij dat hij iets te doen heeft. Hij draait binnen aan wat knoppen en gebaart te gaan zitten. Een digitale animatie over de eeuwenoude stad neemt ons mee in het verleden. Het geeft antwoorden op vragen daar waar onze fantasie ophield.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090581
[countryId] => 141
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 162
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/926_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fantasie-en-werkelijkheid
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-29
[title] => Help, een kameel op de rotonde!
[message] => 27 januari
Help, een kameel op de rotonde!
We verlaten ons stekkie, de zuidkant van Salalah. De vierbaansweg naar het noorden ziet er beduidend slechter uit dan we in het midden van Oman gewend waren. Is dit toch een bevestiging dat Dhofar een achtergesteld gebied is? Na een uur bereiken we een archeologische vindplaats. Gecertificeerd door Unesco. Een tussenstop voordat we ons nieuwe onderkomen betrekken. Om ons toch wat aan te passen aan de cultuur koopt Jan altijd de tickets. Ik kijk hem na. En zie een klein glazen luikje in de poort open gaan. Jan staat met de rug naar mij toe. Ik verheug me op de belangrijke historische opgraving. Een oude havenplaats van rond de jaartelling. Hij keert zich om en komt terug naar de auto. Schouderophalend. Gesloten. Maar waarom zit er dan wel iemand achter het loket? En ja, we hadden het kunnen weten. Het is vrijdag. De rustdag in Oman. Even buiten de poort en het zicht stoppen we. Wederom op een dorre vlakte. Om te genieten van de koffie uit onze thermosfles. Met het zicht op twee bedoeïenententen. Het zijn geen romantische kledententen. De camera blijft dan ook in de tas zitten.
Op naar het dichtbijgelegen dorp Taqah. Dit ligt aan de zee. Hier moeten we sardientjes kunnen zien. Die in de zon gedroogd worden. Om vervolgens tot veevoeder verwerkt worden. Ook leuk. Waar we ook kijken, geen vis te zien.
Het is tijd voor een boterhammetje. Een bankje in de volle zon met uitzicht op de zee ziet er uitnodigend uit. Ik vis het broodtrommeltje, een fles karnemelk en de bekers uit de tas. Bij de eerste hap knijp ik mijn ogen samen. Stel mijn lenzen scherp. Zie ik het goed? Flamingo’s langs de branding? De rij roze vogels lopen parmantig achter elkaar aan over het strand. Nooit geweten dat ze van zout water houden. De boterham met jam en kaas is op. Tijd om naar onze accommodatie te rijden. Palmbomen met kokosnoten staan links en rechts in de berm. We naderen een rotonde. Jan staat op de rem. “Wat zie ik nou dan toch?” Een kameel op de rotonde. We lachen. Wie heeft er voorrang? Hij geeft geen richting aan. Net zoals geen van de Omani dat doen. En dan neemt hij de afslag en wandelt over de linker weghelft aan ons voorbij.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090561
[countryId] => 141
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 178
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/816_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => help-een-kameel-op-de-rotonde
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-28
[title] => filmpjes Blow hole
[message] => Het plaatsen van filmpjes lukt niet altijd even goed. Ligt het aan de internetverbinding? Is niet duidelijk. Dus nu een poging in een kort reisverslag.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090514
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 152
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => filmpjes-blow-hole
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-27
[title] => Blow hole
[message] => 26 januari
Blow hole
Vandaag staat een tochtje naar het zuiden op het programma. Gewapend met wegenkaart, Google Maps en het reisboek rijden we richting Al Mughsayl. Jan, die de bestemmingen meestal aan mij overlaat, vraagt toch ietwat zorgelijk:” Hoever zitten we dan van Jemen af?” Ik stel hem gerust dat het een mooie rit door de bergen en naar een oud vissersplaatsje is. Hij fronst zijn wenkbrauwen. Snel stel ik hem gerust. Immers hij is de chauffeur. We blijven zo’n 100 kilometer van de grens verwijderd. De weg slingert langs bergen die eerder op kale hoge molshopen lijken. Afgewisseld met dorre plateaus. Aan weerszijden zie ik diep uitgesleten dalen. De afgeronde bergen lijken meer op een stapeling van horizontale betonplaten. Die door de krachten van de wind uitgeslepen zijn. “Stop”, roep ik. Ik spring met de camera uit de auto. Voor me een tafereel zoals ik die uit films ken. Een kudde kamelen sjokken netjes achter elkaar over de geel bruine vlakte. En ach, de laatste kan het niet bij houden. Het landschap kleurt iets groen. Of is dat verbeelding? Er zijn geen bomen, wel hier en daar een polletje struikgewas. Dit gebied verandert in de zomer in een groene oase zodra de moessontijd is aangebroken. Iets wat je nu niet kunt voorstellen. En dan doemt de zee met een hagelwit strand en een enkele palmboom op. Een lange rij blauwwit gekleurde open vissersboten liggen op het strand. Daaromheen zie ik een verzameling gazen viskorven en plastic afval. We lopen tussen de vaartuigen door. Ik kijk naar de onrustige zee. Hoe kun en durf je daarmee de strijd met het water aan? En dan ook nog sardientjes vangen?
Onze tocht, over de veilige weg, vervolgen we. Met een, wat later blijkt een oude, omleiding. In een lagune is een brug ingestort. Waarschijnlijk vele jaren geleden. Hij wordt niet opgeruimd, het puin blijft er gewoon liggen. Maar er is wel een al stevig bereden weg om een berg en om de lagune aangelegd. En dan bereiken we onze eindbestemming. Een beschermd klein natuurgebied. Hier hebben de elementen huis gehouden. Uitgesleten rotsen, gevaarlijk overhangend, tonen dat de zwaartekracht niet allesoverheersend is. We lopen eronderdoor om de rotsachtige kust met de beukende zee te bereiken. In de verte straalt de zon op de verschillende gesteenten waaronder krijt. Ook hier zijn de sporen van eeuwenoude natuurkrachten zichtbaar. Aan de kustrand horen we enorm gebulder. Waar komt dat vandaan? Plotseling voel ik een nevel over mij komen. Hier zijn brokken gesteenten uit de bodem geslagen. Wat rest zijn allerlei zeer diepe gaten waar het zeewater bij heftige golfslag naar buiten spuit. De openingen zijn met een open rooster afgedekt. Nog verbouwereerd kijk ik naar het merkwaardige natuurfenomeen. En dan, onverwacht, verrast met volle kracht de blowhole mij. Het zoute water spuit in mijn gezicht. Het druipt van mijn lijf. Gelukkig zorgt de ferme zeewind en de zon dat ik binnen afzienbare tijd weer droog ben.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090498
[countryId] => 141
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 207
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/428_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blow-hole
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-26
[title] => Hoe smaakt de kamelenmelk?
[message] => 26 januari
Hoe smaakt kamelenmelk.
Dicky stelde de vraag hoe de kamelenmelk uiteindelijk smaakte. De textuur is dezelfde als die van koeienmelk. De smaak doet denken aan gepasteuriseerde melk. Toen wij het flesje ‘ontkurkten’ heb ik dat op een filmpje vastgelegd. Omdat Jan bekend is met het proeven van drankjes was hij het proefkonijn. Zodat ik deze test kon vastleggen. De filmpjes heb ik bij het artikel kamelenmelk geplaatst.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090471
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 183
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hoe-smaakt-de-kamelenmelk
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-25
[title] => De wierookboom
[message] => 25 januari
De wierookboom
Er hangen dreigende donkere wolken voor de bergen. Tijd om de omgeving te verkennen. De zon, die zijn sporen op mijn gezicht heeft achtergelaten, houden we even op afstand. In de grijze Nissan zoeven we over de Corniche. De boulevard die alleen geschikt is voor auto’s. Het ene na het andere fruitstalletje omlijst deze brede weg. Bananen en kokosnoten. Iedere stalletje met een andere eigenaar doch met dezelfde waar. In de hoop dat die enkele passant kiest voor zijn bananen en kokosnoten. Ik wil geen kokosnoot maar naar de oude Al-Hafah-wierook soek. Immers van hieruit loopt de op de Unesco werelderfgoedlijst geplaatste wierookroute. Hier groeit de wierookboom met zijn aromatische hars. Het is het goud uit de oudheid. Door het kerven in de boom stroomt hars. Dit wordt in de zon gedroogd. Het werd en wordt ook als geneesmiddel gebruikt. Ik ken het alleen van de stof die in de katholieke kerk geur afgeeft en uit de flower power tijd. Ooit was het kostbaarder dan goud. Per karavaan werd het door de woestijn naar Mekka en Mesopotamië gebracht. Met schepen naar China en India. Door de opkomst van synthetische wierook, in andere landen, stortte de handel in. In Oman wordt het nog volop gebruikt voor het parfumeren van kleding, olie, de huid, bestrijden van hoofd- en maagpijn en hoesten, en om insecten te weren. Bovenal heeft het een sociale functie: het wordt verbrand tijdens een gezellig samen zijn. Ook wordt hiermee een stemming, sfeer, gecreëerd in winkels en onderkomens. Hetgeen we de afgelopen weken herhaaldelijk tegen kwamen. Terwijl ik zit te mijmeren over de oude karavaan routes zet Jan de auto op een goed geasfalteerde parkeerplaats. Ik kijk rond. Waar is die eeuwen oude soek? Ik betrap me op mijn romantische beeld van scheef hangende houten en vervallen panden. Niets van dit al is waar. Links staan rijen kleine pandjes. Alle van dezelfde afmeting 4x4x3 m., met glazen pui en reclame bord er boven. Het is niet nieuw. Toch zeker 15 jaar oud vermoed ik. Van oudsher zal dit dé plek zijn geweest waar het geurende hars van de wierookboom is verhandeld. Nieuwsgierig lopen we langs de pandjes, staan stil en twijfelen. Dan een stap over die onbekende drempel. Zakken en bakken vol kleine blokjes hars worden aangeprezen. Maar hoe gebruik je dat? Ik leg mijn vraag voor aan de verkoper. Eerst moet ik een blokje met een gewenste geur uitzoeken. We halen beide ons neus op. De geur is ingetogen en niet bijzonder. De keuze valt op een helder blokje van 2x2 cm. De rustige gebrilde man staart mij aan. Even wachten. Hij komt terug met een koutskooltje in de vorm van een waxinelichtje. Dit legt hij in een rood bruin keramieken brander. Het kooltje wordt aangestoken. Het blokje wierook hars ligt er bovenop. En zie daar: de rook verspreid de doordringende aromatische geur. Omdat dit zo bij dit land hoort lopen we enkel minuten te snuiven boven allerlei bakken met verschillende kleuren. Totdat het ene geurtje uiteindelijk door Jan afgerekend wordt. De andere verkoper is bezig met het vullen van allerlei flesjes parfum. Belangstellend kijk ik hem aan. Al snel belanden we in oosterse sferen. Onze armen zijn bedwelmd door allerlei geurtjes. Een soort zalfachtige olie met die typisch oosterse geur zet zich op de huid vast. En ja, hij heeft beet. Ook dat verdwijnt in de rugzak.
De wel honderd wierook winkeltjes worden afgewisseld met kleermakers en verkopers van disdasha’s,kaftans, en kumahs, hoofddeksels. Ik word aangetrokken door het mooie borduurwerk van de kumahs. Wederom stappen een klein vertrek, dat vol staat, binnen. De man heeft al direct in de gaten dat dit typisch mannelijke Omaanse hoofddeksel voor een Nederlands vrouw is. Jan komt er niet aan te pas. Ze liggen er in allerlei kleuren, motieven, machine- en hand geborduurd. Op een simpele manier wordt zo’n cap gevouwen en op mijn hoofd geplaatst. Echt met de hand geborduurd in Bangladesh. Alhoewel dat laatste mij wel tegen de borst stuit kan ik het niet laten op met deze hoofdooi de winkel uit te gaan.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090451
[countryId] => 141
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 185
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/247_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-wierookboom
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-25
[title] => Zuid Oman
[message] => 25 januari
Zuid Oman
Enkele dagen geleden zijn we in Salalah aangekomen. Een plaats in het zuiden van Oman. Op zo’n 150 kilometer verwijderd van Jemen. Het is vanaf onze vorige standplaats 1000 km. naar het zuiden. Omdat de heen- en terugweg vrijwel één en dezelfde weg is hebben we ervoor gekozen om naar deze plek te vliegen. Bovendien zou het landschap vooral bestaan uit woestijn, dorre vlaktes, kale bergen en weinig dorpjes. Een saaie lange rit van vier dagen lag in het vooruitzicht. Inmiddels hebben we hier weer een huurauto ter beschikking om deze wat meer conservatieve en sterk historisch gebonden omgeving te verkennen. De regio Dhofar is lang een achtergesteld gebied gebleven. Het grenst aan de Arabische zee en heeft eeuwen een belangrijke handelsfunctie gehad. De export van het kostbare wierookhars naar Europa, India en China leverde veel geld op. Het gebied is vaak van hand tot hand gegaan. Dan weer waren de Jemenieten, dan weer de Perzen, de Portugezen of de Turken die het voor het zeggen hadden. Ook zelfs de Britten en de Nederlands Indische compagnie hebben hier een vinger in de pap gehad. De klassieke film ‘Lawrence of Arabia’ speelt zich in dit gebied en in die tijd af. Het bleef lang onrustig in Dhofar. Zestig jaar geleden brak in dit strategisch belangrijke gebied een oorlog uit. 45 jaar geleden werd met behulp van Britse, Iraanse en Jordaanse militaire steun de regio bij Oman ingelijfd. Wij zijn benieuwd of we iets ervaren van deze eeuwenoude machtswisselingen en strijd.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090450
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 233
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zuid-oman
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-24
[title] => Kamelenmelk
[message] => 21 januari
Kamelenmelk
Aangezien we tussen de middag onze eigen lunch willen verzorgen is een bezoek aan de supermarkt noodzakelijk. De winkels zijn goed voorzien van allerlei producten. Bekende, raadselachtige en nieuwsgierigheid oproepende spullen. Ook dit keer had ik brood, melk, water en kaas op m’n boodschappenlijstje staan. Bruin brood is altijd wel te krijgen. Doch het lijkt op wat we vroeger ‘King Corn’ zouden noemen. Het gaat mee in de kar. Sinds kort heb ik per toeval Laban ontdekt. In de veronderstelling melk gekocht te hebben bleek het kefir te zijn. Hoera! Dat drinken we thuis ook graag. Dit keer staan lopen we samen door de winkel. Jan vergaapt zich aan de mooie verse vis. Voorlopig koken we niet zelf. Dus laten liggen. In geen enkele winkel is wijn te vinden. Immers in dit Islamitische land is alcohol uit den boze. Onlangs, in een verblijf op de Jebel Akhbar, stond een fles wijn op de menu kaart. Jan herkende de naam maar wilde helaas niet trakteren. De fles kostte omgerekend € 130,00. Bij ons in de supermarkt kost dit merk € 5,00. We lopen van de vis door naar de koeling met blikjes fris en pakjes vruchtensap. En zie daar wat we kunnen scoren: Bavaria 0%. Twee blikjes belanden naast het brood en de kaas in de winkelwagen. Nu op naar de melk. Plots valt mijn oog op een plastic fles. We schieten in de lach. Dit kunnen we niet laten lopen. Want eens in je leven moet je kamelenmelk gedronken hebben. En….’s avonds i.p.v. het bekende glaasje wijn zaten we aan de heerlijke inlandse kamelenmelk.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090425
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 196
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/158_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kamelenmelk
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-24
[title] => Omaanse drive-in
[message] => 21 januari
Omaanse drive-in
Vandaag maken we een dagtocht om enkele forten te bezichtigen en te genieten van de bergen en wadi’s. Een tochtvan zo’n 150 kilometer. Na een uur bereiken we Nakhl. Volgens overlevering één van de indrukwekkendste forten. Daterend uit de 3e tot de 7e eeuw n. Chr. De lemen muren met kantelen doemen op. Maar ook eenvoudige steigers die rondom het bouwwerk zijn geplaatst. “Geen toegang i.v.m. reconstructie”, lees ik. Ook hier zijn Aziaten aan het werk. Een plek waar onze arbeidsinspectie dagen werk aan zou hebben. Om proces-verbalen op te maken. Dan maar een rondje rond het fort lopen. Plotseling zie ik een groene ‘zee’. Palmbomen, groene slablaadjes en andere gewassen staan als in een oase in afgescheiden percelen. Zijn het volkstuintjes met kleine irrigatie gootjes? Een heerlijk moment om hier te vertoeven. Rust en stilte. We vervolgen onze weg naar het volgende fort dat 50 kilometer naar het noord oosten ligt. De weg slingert door de bergen. Dor en droog maar afwisselend in kleur, oker, groen, roze. Met witte horizontale strepen gevormd door kristallen. In Al Rustaq zie ik uit de verte wederom een fort in steigers staan. Jammer. “Maar wel goed dat er aandacht is voor het cultureel erfgoed”, denk ik. Bijzonder is om te weten dat bij veel forten vroeger de vijand met dadelsiroop werd verslagen. Dadels zijn er in Oman in overvloed. De hete siroop werd door een gat, waar de vijand omhoog klauterde, naar beneden over hen heen gestort. Simpel maar afdoende.
Onze magen beginnen te knorren. Buiten de plaats, langs de weg, staateen Turks eethuisje. De buitenkant ziet er redelijk proper uit. Zodra we aankomen en nog in de auto zitten, stapt er een jongen door de ietwat beduimelde glazen pui op ons af. “Wat willen jullie?” In gebroken Arabisch en 2 woorden Engels. Jan gebaart dat we willen eten. Enige minuten verstrijken. Onbegrip van beide kanten. We stappen uit en lopen naar binnen. Snel wordt er een tafeltje opgeruimd. Links zie ik weer schotjes met open kamertjes zoals je dat op een beurs ziet. Nee schud ik, daar willen we niet zitten. Gewoon aan één van de twee tafels die het ‘restaurant’ heeft. Even later ontvangen we een flesje water, zonder glas, en het eten zonder bestek. We kijken elkaar aan. En dan wordt het ons steeds duidelijker. Deze plekken zijn eigenlijk afhaalpunten. Het viel ons al op dat we eigenlijk steeds de enige gasten zijn. Ook dat er regelmatig auto’s stoppen en de bestuurder blijft zitten. Een bediende loopt naar de chauffeur en brengt later een gevulde plastic zak. Ik dacht: goh die kennen elkaar. Het kwartje valt. Al die zaakjes zijn een soort Omaanse drive-in. Wie weet, of de Chinees in Borne daar ook voor in is?
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090423
[countryId] => 141
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 265
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/157_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => omaanse-drive-in
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => De Zwarte Kip
[message] => 20 januari
De Zwarte Kip
Omdat we niet zo gecharmeerd zijn om bij ons verblijf te eten, zoeken we een restaurant op. Ook nu weer moet Google Maps ons helpen. Na een uitvoerige studie aan de hand van foto’s kiezen we voor een etablissement 7 kilometer verderop. Het is half zes . We vertrekken. Terwijl het nog licht is parkeren we op het zand voor het eethuisje. De glazen pui is al geruime tijd niet gelapt. Maar met al dat stof hier is het niet bij te houden. Het bord, boven de deur, met de Arabische naam is door de zon van kleur verschoten. Twee mannen zitten op de stoep. De ene komt naar ons toe en vraagt of we Arabisch spreken. Nu is een etensgebaar internationaal. Een minuut later staan we binnen. In een ruimte met 2 formica tafels en 4 stoelen. De tweede man spreekt drie woorden Engels. Het is duidelijk: we kunnen kiezen uit kip, rijst en vis. Meer hebben ze niet. Geen groente of wat dan ook. Over een half uur is het klaar. Waarschijnlijk moet de inkoop ook nog geregeld worden. We kijken elkaar aan. Weet je wat? We rijden langs deze weg en zoeken wel een ander eethuisje. Dit lijkt in het geheel niet op de foto’s. Sneu voor de heren maar we gaan. Een kilometer verder zien we aan de buitenkant een redelijk uitziend eethuis. Ook stoffig en wat haveloos. Inmiddels hebben we geleerd uit het voorgaande en stellen de verwachtingen bij. Een gevulde man in beige kaftan laat ons binnen. Hij vraagt waar we willen zitten. In het centrale deel of in één van de familiekamers. Deze ruimtes zijn gedeeltelijk afgeschermd. Met name vrouwen kunnen hier ongegeneerd, met hun sluiter of boerka opgetild, eten. Weliswaar zittend op de grond alsof je aan het picknicken bent. Aangezien iedereen mag zien wat ik in mijn mond stop en Jan daar ook geen problemen mee heeft kiezen we voor een tafel in het midden van de zaak. Een grote menu kaart hangt aan de wand. Dit keer ontvangen we geen menuboek. Enkele weken geleden verbaasden we ons erover dat het boek begint met een opsomming van desserts. Totdat we ons realiseerden dat ze hier van achter naar voren en van rechts naar links lezen. Jan vraagt aan de gastheer wat de pot schaft. Met de wetenschap dat de voorraad beperkt kan zijn. De man komt met een platgeslagen op houtskool zwart gegrilde kip aan. “Ik wil wel kip maar niet zo’n zwarte”, geeft Jan aan. De man knikt. Tien minuten later verschijnen allerlei bordjes met humus, rijst, groenten, roti, yoghurt op tafel. En als hoofddis de zwarte kip. Een platgelagen kip waarvan de kruiden een zwart spoor op het vlees achterlaat.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090370
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 196
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/093/794_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-zwarte-kip
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => Het klimop drankje
[message] => 19 januari
Het klimop drankje
Inmiddels hebben we Suhar achter ons gelaten en zijn naar Al Musanaah gereden. Een paar honderd kilometer naar het zuiden. Aangezien ik behoorlijk last van hoestbuien heb zijn we op zoek naar een apotheek. Gelukkig met Google Maps zijn die eenvoudig te vinden, denken we. Onze miep stuurt ons een doodlopende weg in, die eindigt op een dorre zandvlakte. We keren om en proberen het punt via de andere kant te bereiken. Langs een enorme grote Carrefour. We rijden een sterk gereguleerde parkeerplaats met slagbomen op. Dan maar eens in deze Mall kijken of wellicht daar een apotheek of drogistrij zit. Bij het betreden sla ik stijl achterover. Wat is dit? In wat voor een luxe paradijs begeef ik me nu? Het is allemaal goud wat er blinkt en schittert. Ik zie merken die ik alleen ken van de glossy magazines. Zonder schroom stap ik een cosmetica salon binnen. Uiterst behulpzaam in uitstekend Engels legt een modern geklede en goed verzorgde man mij uit waar ik moet zijn. In ieder geval buiten deze luxueuze Mall. Terug in de auto vertel ik Jan in welke glamoureuze wereld ik even stapte. En… dat ik daar nog wel een keertje in wil duiken. We zoeken verder. Via allerlei kronkelwegen komen we in een soort ‘achterstandswijk’ terecht. Een vriendelijke man signaleert een onbekende witte auto. Hij komt op ons af. Jan draait het raampje open. Ik stap uit als teken dat we geen afstandelijke luie toeristen zijn. De man spreekt alleen Arabisch. Farmacie begrijpt hij niet. ‘Apotheke’, zoals dat op vele gevels staat, ook niet. “Medicins”. Ja dat wel. Hij loopt weg naar een groepje mannen die even verderop onder een boom aan het ‘relaxen’ zijn. Een lange man staat op en komt zelfverzekerd op ons af. Met enkele woorden Engels geeft hij aan dat hier toch echt geen Farmacie is. We geven het op en rijden door naar onze eindbestemming. In de hoop daar op een eenvoudige wijze een apotheek te vinden. Weer wordt Google Maps geraadpleegd. En zo waar bevindt zich een zaak naast het ziekenhuis. Dat moet appeltje eitje zijn. Via snelwegen, paralelwegen en tunnelbuizen staan we voor een pand. Hè, hè. Op de deur hangt een bord: open vanaf 16 uur. Helaas dicht. Het is donderdag en dan begint ’s middags het weekend in Oman. Omdat vrijdag de rustdag is. In het naastgelegen pand bevindt zich een klein eenvoudig medisch centrum. We stappen binnen. Het is stoffig. De rijen stoelen zijn leeg. De turquoise bekleding is behoorlijk versleten. Haveloos. Bij een balie zitten twee jonge dames. Ze begrijpen ons en vertellen dat de apotheek om 17 uur open gaat. Nou gelukkig dan maar, het is kwart voor vijf. “Mogen we hier even wachten?” We zetten ons neer en worden door twee in operatiegroene kleding gehulde vrouwelijke medici aangekeken. In mijn hoofd hou ik vast aan mijn wens. Alleen een hoestdrankje! Niet meer. Plots roept de receptioniste: jullie hebben geluk! De apotheker is vroeger aangekomen. Je kunt er naar toe. Snel lopen we deze wat onheilspellende ruimte uit en de veilige apotheek in. De apotheker informeert naar de klachten. Hij somt allerlei mogelijke symptomen op. Nadat hij eerst naar de diagnose van de arts vroeg. “Ik wil alleen een hoestdrankje. Ik hoef niet naar de arts.” Allervriendelijkst pakt hij een kartonnen doosje met een afbeelding van een groen bladje erop. “Dit moet u hebben. Dosering 10 ml. 3 x per dag. Hoe weet ik nou wat 10 ml is schiet door mijn hoofd. Alsof de apotheker mijn gedachten kan lezen. Hij haalt het flesje met maatbeker uit de verpakking. Jan rekent af, 2,5 riaal, 6,25 euro. Tijdens 20 minuten durende rit terug naar verblijf waren we misschien nog wel opgetogener dat we toch een apotheek hebben gevonden dan het drankje. Eenmaal in de kamer gekomen zette ik mijn bril op en bekeek de verpakking. Aan de ene zijde alleen Arabische tekens. Het groene blad dat staat afgebeeld komt me bekend voor. Wat is het ook alweer? Ik keer het doosje om. Gelukkig Engelse tekst. Ik vis de bijsluiter eruit. En wat heb ik? Een klimop drankje. Nooit geweten dat dit heilzaam is. Maar ik zal me laven aan de klimop siroop.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090369
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 170
[author] => Yvonne
[cityName] => Şaḩam
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,aam
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-klimop-drankje
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => Wifi
[message] => 18 januari
Wifi
Ik ben geconfronteerd met mijn vooroordeel. Je denkt al snel dat Nederland ver vooruit is met het digitale netwerk. Dat standpunt moet ik herzien. In verschillende eethuisjes kun je met een in gescande QR code de menulijst op je telefoon binnen halen. Doch dat is voor ons een kostbare aangelegenheid. Bovendien weten we dan niet wat we bestellen. Immers de tekst is in het Arabisch.
Tijdens onze verblijven kun je meestal op de kamer gebruik maken van Wifi. Af en toe is er alleen ontvangst in een ruimte bij de receptie. Bij ons vorige verblijf in de bergen kick je af. Geen wifi. Daar heb je alle tijd om ver van de wereldse zaken te blijven.
De snelheid waarmee je de informatie kunt binnen halen is verschillend. Ook het tijdstip is bepalend. ’s Avonds lukt het wel om de reisverslagen te verzenden. Foto’s erbij plaatsen wordt lastiger. Video filmpjes meezenden lukt niet. Dus maar een simpele oplossing gezocht. Filmpjes opknippen. Of gewoon zoals nu: overdag filmpjes plaatsen bij de voorgaande artikelen. Een kleine inhaalslag.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090368
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 71
[author] => Yvonne
[cityName] => Şaḩam
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,aam
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wifi
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-02-02
[title] => De spanning
[message] => 1 februari
De spanning
Daar zit je dan in de taxi op weg naar het vliegveld. Jan vraagt nog even voor de zekerheid aan de chauffeur: “Kost de rit 8 Omani?” De man keert zich verschrikt om. Zijn grote donkere ogen staren mij aan. Dan schieten hij en ik in de lach. 8 Rial corrigeert de man. Ook Jan kan er dan hartelijk om lachen. Want waar haalt hij 8 mannen en vrouwen (Omani) zo snel vandaan. Een kwartiertje later zitten we met onze bagage in de vertrekhal. Het is 19 uur lokale tijd. Nu wachten totdat het inchecken is aangebroken. Het is weer een lust voor het oog. Veel Indiërs, migranten, vertrekken bepakt en bezakt naar hun vaderland. Naast mij op een bank zijn een vader en een zoon hun handbagage aan het herpakken. Nieuwsgierig volg ik hen. Ik heb op dit moment toch niets anders te doen. Om het beter te aanschouwen buig ik mij voorover. Wat zie ik? Uit een rolkoffer wordt een groot strijkijzer gehaald. En verdwijnt vervolgens in een dag rugzakje. Daaruit wordt een enorm pak vitrage, waarschijnlijk een klamboe, gehaald en verdwijnt in de rolkoffer. Dan wordt een plastic bak dichtgeplakt. Wat zit daar in? Zakken chips? Nee 2 grote zakken poedermelk. Plotseling zie ik kinderen rondom ons heen rennen en plezier maken. Ze lachen volop. Wij zitten naast plantenbakken waar metershoge kunstpalmen in staan. En dan hoor ik een enorm gekrijs. In een anderhalve meter hoge plantenbak, die trapsgewijze is opgebouwd, bij de voet van de palm hebben ze hun kleine broertje neer gezet. Het jochie kan nog niet lopen en staan en zit ingeklemd. De kinderen hebben dolle pret en rennen weg. Een verschrikte moeder rent, met haar wapperende zwarte gewaad en zwaaiende sluier, naar haar spruit. Met een ruk wordt het jochie bevrijd en in de liefdevolle armen van zijn moeder gesloten. En dat terwijl een zeer oude slechtziende man in witte kaftan met uitgezakte tulband voetje voor voetje zijn weg zoekt. En telkens weer het zelfde rondje om de palm loopt. Ik krijg medelijden met hem. Zoekt hij z’n familie of is dit z’n bezigheid? Ik kijk nog een keer op het bord. Bijna kunnen we inchecken. En dan is het zover. Na 2 ½ uur wachten zijn we verlost van onze koffers. Nu de volgende hobbel. Handbagage en jezelf laten door laten lichten. En jawel, weer gaan alle alarmbellen bij mij af. Ik word er uitgepikt en word wederom verwezen naar een achteraf- kamertje. De deur achter mij gaat dicht. Daar sta ik alleen met een vrouw in bruin uniform. Haar rok reikt tot de grond, haar hoofddoek tot haar middel. Haar langwerpige sensorachtige wapenstok gaat langs mijn lichaam. Het piept van jewelste in de buurt van mijn middel. Agenten, douaniers, controleurs en dit soort personeel spreken beperkt Engels. Inmiddels ben ik in dit land een ervaring rijker. Met enkele gebaren en steekwoorden wordt het deze controleuse duidelijk dat ik metaal niet op maar in mijn lijf draag. Opgelucht haal ik adem en ontsnap uit het kamertje. De tweede hobbel is genomen. Maar ik merk dat de spanning in mijn lijf toeneemt. We lopen door. En dan staan we in een mega rij voor de streng uitziende douane. Mijn hart bonst in mijn keel. We blijven bij elkaar in de buurt staan. Wat als één van ons niet wordt doorgelaten? Immers ons visum is verlopen. Er staan wel 20 loketten naast elkaar. Ervóór wachten wel meer dan honderd mensen die hopen het land te kunnen verlaten. De tijd verstrijkt. Ik word zenuwachtig. Dan zijn wij aan de beurt. Jan loopt naar de ene kant van de balie. De beambte neemt zijn paspoort in. Jan knipoogt naar mij. Sterkte. Ik sta aan de andere kant bij een andere jonge man. “Roelanda?” Ja, ik knik en probeer zo bescheiden en vriendelijk mogelijk, zoals een vrouwelijke Omani zich betaamt, te reageren. In de hoop dat ik daar mijn voordeel mee doe. Hij maakt een foto van mij en vergelijkt die met het paspoort en waarschijnlijk met die uit zijn bestand van 31 december. Hij zwaait met het paspoort en zegt “Finish”. “Ja, jammer Omani is zo’n mooi land. Er is zoveel nog te zien”, zeg ik op mijn meest opgewekte manier. Maar helaas dat helpt niet. Inmiddels is de beambte bij Jan strenger en resoluter. Mijn douanier weet het even niet en gaat bij zijn collega te rade. Oei, mijn stoerheid verdwijnt en mijn hartslag loopt op. Na een kort werkoverleg met anderen worden we verwezen naar kennelijk de senior van het gezelschap. Zonder woorden neemt deze man onze paspoorten in. De conclusie is dat we overtijd zijn. Ja, dat weten we. Hij pakt z’n rekenmachine en constateert dat we 2x 10 rial per dag per persoon boete krijgen. Goh, dan zijn ze coulant. De 10 minuten van 31/12 en 30 minuten van 2/2 rekenen ze niet. Onze creditcard komt tevoorschijn. Dat is 40 rial. Nee 2x 20, voor ieder afzonderlijk afrekenen! Nee, we zijn nog niet klaar. Nieuwe stempels worden in het paspoort gezet. En wederom weer foto’s laten maken. We zijn nog 3 stappen verwijderd van het poortje. Zou het dan toch goed komen. Jan loopt als eerste door de grootste barrière. Niet veel later verlaat ik officieel Oman. Opgelucht halen we adem. Verlaten we dit land met een strafblad? Dat zullen we misschien nooit weten. Maar voor ons eindigt hier toch nog gelukkig ons sprookje.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090669
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 989
[author] => Yvonne
[cityName] => Masqat
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/095/541_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-spanning
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-02-01
[title] => Het sprookje eindigt?
[message] => 1 februari
Het sprookje eindigt?
Het sprookje is bijna voorbij. Bij voorgaande reisverslagen heb ik pas later filmpjes kunnen plaatsen. Het zijn momenten die voor ons bijzonder waren. Je kunt ze altijd terugzien. Maar dat wat het meeste impact had plaats ik nogmaals. Dit keer in z’n geheel. Waarom: omdat het zo’n pure beleving was.
Inmiddels zitten we weer in Muscat. Waar je ook bent altijd zie je weer iets opmerkelijks. Gisteren op het vliegveld van Salalat. Een schoolklas met kinderen van tussen de 12 en 14 jaar hadden een excursie naar de luchthaven. Stonden in vier rijen opgesteld. Jongens en meisjes gesplitst. Heel gedisciplineerd. Allen in een schooluniform. De meisjes droegen geruite rokjes tot boven de knie. Met daaronder een witte legging achtige pyjamabroek. Daarboven een blauw jasje. De jongens droegen een grijze lange broek en ook een blauw jasje. Het was muisstil in de enorme wachtruimte. Terwijl er veel heren in hun witte kleding zaten. Ook veel vrouwen in het zwart met veel varianten aan hoofdsluiers hielden zich gedeisd. Totaal anders dan wij in onze westerse wereld van vol rumoer, haast en brutaliteit kennen. Ik liep tussen de dames in. Zij met fraai zwaar opgemaakte ogen. Dat was het enige wat ik kon zien. Voor en achter mij liepen jonge vrouwen met totaal gezicht bedekkende sluier. Het blijft mij boeien en vragen oproepen. Ook op het strand verwonderde ik mij. Soms liep manlief daar in korte broek met ontbloot bovenlijf. Terwijl de vrouw ernaast liep geheel in het zwart gehuld. Met alleen een gezicht en handen die het zonlicht konden verdragen. En toch verbaas ik mij weer over de jonge vaders die, weliswaar volgens traditie gekleed gaan, de zorg voor de kinderen op zich nemen. Ze lopen achter de kinderwagen, dragen kinderen of geven ze te eten. Ik betrap mij dan toch op de waarden die ik aan uiterlijkheden toe ken.
Het is wachten en vooral rondom je kijken. Maar wij zijn hier een uitzondering. Dus wij worden ook geobserveerd. Enige afleiding komt als het gebed van de Iman onverwacht de hal op de luchthaven vult. Op dat moment zie ik niemand zijn kleedje tevoorschijn halen. Tijdens onze verblijven vonden we altijd een mooi gedessineerd, lijkend op een Perzisch, kleedje in de kast. En…. een stikker op het plafond. Je weet dus precies in welke richting je moet knielen. Nog even en dit land met al z’n bijzonderheden en open vragen ligt achter ons. Althans dat hopen we enerzijds. Want ons visum is verlopen. Voor ons vertrek hadden we problemen om het juiste visum aan te vragen. Aanvankelijk viel de keuze op een visum voor een jaar met meerdere momenten van binnenkomst. Totdat ik erachter kwam dat de maximale verblijfsduur per keer 30 dagen is. Onze vlucht lag al vast. En laten wij nu net een half uur op 31 december, 31 januari, 1 februari en 20 minuten op 2 februari in dit land zijn. Bij veel organisaties heb ik de vraag neergelegd : hoe dit op te lossen? Toen kwam van de Omanse ambassade in Nederland het verlossende antwoord: een visum voor 14 dagen aanvragen en ter plekke in het land weer een visum aanvragen. Of een visum voor 30 dagen aanvragen en daarna een boete van 10 rial (€ 25,00) per dag betalen. De keuze was snel gemaakt: een boete. Inmiddels hadden we nog 10 dagen te gaan, voor vertrek. Visum aanvragen dus. Helaas, een aantal dagen geprobeerd. Zonder succes. De Nederlandse visum bureaus hadden een storing. Onduidelijk was wanneer die opgelost zou zijn. Gelukkig vond ik een bureau in Engeland. En… op kerstavond om 23.20 uur leverde Santa Claus een digitaal visum af. Hè,hè, opgelucht. We kunnen weg.
En nu? Het begint toch wel spannend te worden. We zijn aangemeld bij Buitenlandse zaken dat we hier zitten. Zodra we voet in Nederland zetten moeten we ons afmelden. Maar ja, is dat donderdagochtend 2 februari? We hopen het. Als jullie niets van ons horen dan zou het kunnen zijn dat ons verblijf, zonder onze wil, hier is verlengd. Wordt vervolgd.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090639
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 162
[author] => Yvonne
[cityName] => Masqat
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,masqat
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-sprookje-eindigt
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-31
[title] => Bewegende beelden.
[message] => 31 januari
Bewegende beelden
De digitale wereld is hier niet meer weg te denken. Iedereen, hoe traditioneel gekleed ook, loopt op straat of waar dan ook op zijn of haar smartphone te kijken. Zelfs aan tafel. Ook zie ik regelmatig Omani selfies of andere foto’s maken. Wat wel opvalt is dat je hier geen kinderen met mobieltjes rond ziet lopen. Er wordt veel reclame gemaakt voor het 5g netwerk. Menukaarten zijn óf in te zien via een QR code óf het is een digitaal verlicht exemplaar. Enkele keren aten wij buiten omdat er geen binnen was. Tussen 18 en 19 uur is het donker. En ja, je wil toch weten wat je bestelt. We hebben zelfs eergisteren, toen het ’s avonds voor het eerst regende tijdens ons verblijf, buiten onder de parasol in het donker gegeten. ‘Net een Hollandse zomeravond.’ Daar had ik opnames van. Maar met die donkere beelden tast je echt in het duister. Wel doe ik nogmaals een poging om enkele filmpjes die bij daglicht zijn gemaakt toe te sturen.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090624
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 174
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,mirb
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bewegende-beelden
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-30
[title] => Fantasie en werkelijkheid.
[message] => 29 januari
Fantasie en werkelijkheid.
We besluiten om vandaag naar Khor Rouri, een baai, en Samhuram, een eeuwenoude haven, te gaan. We rijden enkele kilometers een nationaal park in. Komen wederom bij de poort met het loket met glazen raampje van 30x30. Ook dit keer probeert Jan tickets te bemachtigen. Gelukkig, de archeologische vindplaats is deze keer wel toegankelijk. Terwijl Jan afrekent scharrelt een kudde geiten om hem heen. De herder doet verwoede pogingen om de beesten bij elkaar te houden. Tien minuten later lopen wij over en langs metershoge overblijfselen van een hoofdstad. Ooit eigendom van de legendarische koningin Balkis van Sheba. Eén van de vertellingen uit Duizend en één nacht. Deze plek was ooit de belangrijkste haven van de wierookroute. Hier vertrokken schepen naar Rome, Zanzibar, India en China. Het dateert uit de 4e eeuw v.Chr. Het is terecht dat deze plek op de werelderfgoedlijst staat. Alleen jammer dat we teveel onze fantasie moeten gebruiken om de restanten stenen een plek van betekenis te geven. Er zijn geen verklarende borden. Geen informatiepanelen. Maar ja, hoeveel mensen komen hier? We hebben het hele terrein voor ons tweeën. Wat natuurlijk ook zo z’n voordelen heeft. Ook de vergezichten op zee en de ooit eeuwenoude havenuitgang zijn plaatjes. Even later vinden we bij toeval een gebouw dat een museum blijkt te zijn. En zowaar met een echte wierookboom als belangrijk symbool ervoor. Een jonge knul zwaait met veel plezier een deur open. Waarschijnlijk is hij blij dat hij iets te doen heeft. Hij draait binnen aan wat knoppen en gebaart te gaan zitten. Een digitale animatie over de eeuwenoude stad neemt ons mee in het verleden. Het geeft antwoorden op vragen daar waar onze fantasie ophield.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090581
[countryId] => 141
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 162
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/926_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fantasie-en-werkelijkheid
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-29
[title] => Help, een kameel op de rotonde!
[message] => 27 januari
Help, een kameel op de rotonde!
We verlaten ons stekkie, de zuidkant van Salalah. De vierbaansweg naar het noorden ziet er beduidend slechter uit dan we in het midden van Oman gewend waren. Is dit toch een bevestiging dat Dhofar een achtergesteld gebied is? Na een uur bereiken we een archeologische vindplaats. Gecertificeerd door Unesco. Een tussenstop voordat we ons nieuwe onderkomen betrekken. Om ons toch wat aan te passen aan de cultuur koopt Jan altijd de tickets. Ik kijk hem na. En zie een klein glazen luikje in de poort open gaan. Jan staat met de rug naar mij toe. Ik verheug me op de belangrijke historische opgraving. Een oude havenplaats van rond de jaartelling. Hij keert zich om en komt terug naar de auto. Schouderophalend. Gesloten. Maar waarom zit er dan wel iemand achter het loket? En ja, we hadden het kunnen weten. Het is vrijdag. De rustdag in Oman. Even buiten de poort en het zicht stoppen we. Wederom op een dorre vlakte. Om te genieten van de koffie uit onze thermosfles. Met het zicht op twee bedoeïenententen. Het zijn geen romantische kledententen. De camera blijft dan ook in de tas zitten.
Op naar het dichtbijgelegen dorp Taqah. Dit ligt aan de zee. Hier moeten we sardientjes kunnen zien. Die in de zon gedroogd worden. Om vervolgens tot veevoeder verwerkt worden. Ook leuk. Waar we ook kijken, geen vis te zien.
Het is tijd voor een boterhammetje. Een bankje in de volle zon met uitzicht op de zee ziet er uitnodigend uit. Ik vis het broodtrommeltje, een fles karnemelk en de bekers uit de tas. Bij de eerste hap knijp ik mijn ogen samen. Stel mijn lenzen scherp. Zie ik het goed? Flamingo’s langs de branding? De rij roze vogels lopen parmantig achter elkaar aan over het strand. Nooit geweten dat ze van zout water houden. De boterham met jam en kaas is op. Tijd om naar onze accommodatie te rijden. Palmbomen met kokosnoten staan links en rechts in de berm. We naderen een rotonde. Jan staat op de rem. “Wat zie ik nou dan toch?” Een kameel op de rotonde. We lachen. Wie heeft er voorrang? Hij geeft geen richting aan. Net zoals geen van de Omani dat doen. En dan neemt hij de afslag en wandelt over de linker weghelft aan ons voorbij.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090561
[countryId] => 141
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 178
[author] => Yvonne
[cityName] => Mirbāţ
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/816_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => help-een-kameel-op-de-rotonde
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-28
[title] => filmpjes Blow hole
[message] => Het plaatsen van filmpjes lukt niet altijd even goed. Ligt het aan de internetverbinding? Is niet duidelijk. Dus nu een poging in een kort reisverslag.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090514
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 152
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => filmpjes-blow-hole
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-27
[title] => Blow hole
[message] => 26 januari
Blow hole
Vandaag staat een tochtje naar het zuiden op het programma. Gewapend met wegenkaart, Google Maps en het reisboek rijden we richting Al Mughsayl. Jan, die de bestemmingen meestal aan mij overlaat, vraagt toch ietwat zorgelijk:” Hoever zitten we dan van Jemen af?” Ik stel hem gerust dat het een mooie rit door de bergen en naar een oud vissersplaatsje is. Hij fronst zijn wenkbrauwen. Snel stel ik hem gerust. Immers hij is de chauffeur. We blijven zo’n 100 kilometer van de grens verwijderd. De weg slingert langs bergen die eerder op kale hoge molshopen lijken. Afgewisseld met dorre plateaus. Aan weerszijden zie ik diep uitgesleten dalen. De afgeronde bergen lijken meer op een stapeling van horizontale betonplaten. Die door de krachten van de wind uitgeslepen zijn. “Stop”, roep ik. Ik spring met de camera uit de auto. Voor me een tafereel zoals ik die uit films ken. Een kudde kamelen sjokken netjes achter elkaar over de geel bruine vlakte. En ach, de laatste kan het niet bij houden. Het landschap kleurt iets groen. Of is dat verbeelding? Er zijn geen bomen, wel hier en daar een polletje struikgewas. Dit gebied verandert in de zomer in een groene oase zodra de moessontijd is aangebroken. Iets wat je nu niet kunt voorstellen. En dan doemt de zee met een hagelwit strand en een enkele palmboom op. Een lange rij blauwwit gekleurde open vissersboten liggen op het strand. Daaromheen zie ik een verzameling gazen viskorven en plastic afval. We lopen tussen de vaartuigen door. Ik kijk naar de onrustige zee. Hoe kun en durf je daarmee de strijd met het water aan? En dan ook nog sardientjes vangen?
Onze tocht, over de veilige weg, vervolgen we. Met een, wat later blijkt een oude, omleiding. In een lagune is een brug ingestort. Waarschijnlijk vele jaren geleden. Hij wordt niet opgeruimd, het puin blijft er gewoon liggen. Maar er is wel een al stevig bereden weg om een berg en om de lagune aangelegd. En dan bereiken we onze eindbestemming. Een beschermd klein natuurgebied. Hier hebben de elementen huis gehouden. Uitgesleten rotsen, gevaarlijk overhangend, tonen dat de zwaartekracht niet allesoverheersend is. We lopen eronderdoor om de rotsachtige kust met de beukende zee te bereiken. In de verte straalt de zon op de verschillende gesteenten waaronder krijt. Ook hier zijn de sporen van eeuwenoude natuurkrachten zichtbaar. Aan de kustrand horen we enorm gebulder. Waar komt dat vandaan? Plotseling voel ik een nevel over mij komen. Hier zijn brokken gesteenten uit de bodem geslagen. Wat rest zijn allerlei zeer diepe gaten waar het zeewater bij heftige golfslag naar buiten spuit. De openingen zijn met een open rooster afgedekt. Nog verbouwereerd kijk ik naar het merkwaardige natuurfenomeen. En dan, onverwacht, verrast met volle kracht de blowhole mij. Het zoute water spuit in mijn gezicht. Het druipt van mijn lijf. Gelukkig zorgt de ferme zeewind en de zon dat ik binnen afzienbare tijd weer droog ben.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090498
[countryId] => 141
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 207
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/428_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => blow-hole
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-26
[title] => Hoe smaakt de kamelenmelk?
[message] => 26 januari
Hoe smaakt kamelenmelk.
Dicky stelde de vraag hoe de kamelenmelk uiteindelijk smaakte. De textuur is dezelfde als die van koeienmelk. De smaak doet denken aan gepasteuriseerde melk. Toen wij het flesje ‘ontkurkten’ heb ik dat op een filmpje vastgelegd. Omdat Jan bekend is met het proeven van drankjes was hij het proefkonijn. Zodat ik deze test kon vastleggen. De filmpjes heb ik bij het artikel kamelenmelk geplaatst.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090471
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 183
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hoe-smaakt-de-kamelenmelk
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-25
[title] => De wierookboom
[message] => 25 januari
De wierookboom
Er hangen dreigende donkere wolken voor de bergen. Tijd om de omgeving te verkennen. De zon, die zijn sporen op mijn gezicht heeft achtergelaten, houden we even op afstand. In de grijze Nissan zoeven we over de Corniche. De boulevard die alleen geschikt is voor auto’s. Het ene na het andere fruitstalletje omlijst deze brede weg. Bananen en kokosnoten. Iedere stalletje met een andere eigenaar doch met dezelfde waar. In de hoop dat die enkele passant kiest voor zijn bananen en kokosnoten. Ik wil geen kokosnoot maar naar de oude Al-Hafah-wierook soek. Immers van hieruit loopt de op de Unesco werelderfgoedlijst geplaatste wierookroute. Hier groeit de wierookboom met zijn aromatische hars. Het is het goud uit de oudheid. Door het kerven in de boom stroomt hars. Dit wordt in de zon gedroogd. Het werd en wordt ook als geneesmiddel gebruikt. Ik ken het alleen van de stof die in de katholieke kerk geur afgeeft en uit de flower power tijd. Ooit was het kostbaarder dan goud. Per karavaan werd het door de woestijn naar Mekka en Mesopotamië gebracht. Met schepen naar China en India. Door de opkomst van synthetische wierook, in andere landen, stortte de handel in. In Oman wordt het nog volop gebruikt voor het parfumeren van kleding, olie, de huid, bestrijden van hoofd- en maagpijn en hoesten, en om insecten te weren. Bovenal heeft het een sociale functie: het wordt verbrand tijdens een gezellig samen zijn. Ook wordt hiermee een stemming, sfeer, gecreëerd in winkels en onderkomens. Hetgeen we de afgelopen weken herhaaldelijk tegen kwamen. Terwijl ik zit te mijmeren over de oude karavaan routes zet Jan de auto op een goed geasfalteerde parkeerplaats. Ik kijk rond. Waar is die eeuwen oude soek? Ik betrap me op mijn romantische beeld van scheef hangende houten en vervallen panden. Niets van dit al is waar. Links staan rijen kleine pandjes. Alle van dezelfde afmeting 4x4x3 m., met glazen pui en reclame bord er boven. Het is niet nieuw. Toch zeker 15 jaar oud vermoed ik. Van oudsher zal dit dé plek zijn geweest waar het geurende hars van de wierookboom is verhandeld. Nieuwsgierig lopen we langs de pandjes, staan stil en twijfelen. Dan een stap over die onbekende drempel. Zakken en bakken vol kleine blokjes hars worden aangeprezen. Maar hoe gebruik je dat? Ik leg mijn vraag voor aan de verkoper. Eerst moet ik een blokje met een gewenste geur uitzoeken. We halen beide ons neus op. De geur is ingetogen en niet bijzonder. De keuze valt op een helder blokje van 2x2 cm. De rustige gebrilde man staart mij aan. Even wachten. Hij komt terug met een koutskooltje in de vorm van een waxinelichtje. Dit legt hij in een rood bruin keramieken brander. Het kooltje wordt aangestoken. Het blokje wierook hars ligt er bovenop. En zie daar: de rook verspreid de doordringende aromatische geur. Omdat dit zo bij dit land hoort lopen we enkel minuten te snuiven boven allerlei bakken met verschillende kleuren. Totdat het ene geurtje uiteindelijk door Jan afgerekend wordt. De andere verkoper is bezig met het vullen van allerlei flesjes parfum. Belangstellend kijk ik hem aan. Al snel belanden we in oosterse sferen. Onze armen zijn bedwelmd door allerlei geurtjes. Een soort zalfachtige olie met die typisch oosterse geur zet zich op de huid vast. En ja, hij heeft beet. Ook dat verdwijnt in de rugzak.
De wel honderd wierook winkeltjes worden afgewisseld met kleermakers en verkopers van disdasha’s,kaftans, en kumahs, hoofddeksels. Ik word aangetrokken door het mooie borduurwerk van de kumahs. Wederom stappen een klein vertrek, dat vol staat, binnen. De man heeft al direct in de gaten dat dit typisch mannelijke Omaanse hoofddeksel voor een Nederlands vrouw is. Jan komt er niet aan te pas. Ze liggen er in allerlei kleuren, motieven, machine- en hand geborduurd. Op een simpele manier wordt zo’n cap gevouwen en op mijn hoofd geplaatst. Echt met de hand geborduurd in Bangladesh. Alhoewel dat laatste mij wel tegen de borst stuit kan ik het niet laten op met deze hoofdooi de winkel uit te gaan.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090451
[countryId] => 141
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 185
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/247_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-wierookboom
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-25
[title] => Zuid Oman
[message] => 25 januari
Zuid Oman
Enkele dagen geleden zijn we in Salalah aangekomen. Een plaats in het zuiden van Oman. Op zo’n 150 kilometer verwijderd van Jemen. Het is vanaf onze vorige standplaats 1000 km. naar het zuiden. Omdat de heen- en terugweg vrijwel één en dezelfde weg is hebben we ervoor gekozen om naar deze plek te vliegen. Bovendien zou het landschap vooral bestaan uit woestijn, dorre vlaktes, kale bergen en weinig dorpjes. Een saaie lange rit van vier dagen lag in het vooruitzicht. Inmiddels hebben we hier weer een huurauto ter beschikking om deze wat meer conservatieve en sterk historisch gebonden omgeving te verkennen. De regio Dhofar is lang een achtergesteld gebied gebleven. Het grenst aan de Arabische zee en heeft eeuwen een belangrijke handelsfunctie gehad. De export van het kostbare wierookhars naar Europa, India en China leverde veel geld op. Het gebied is vaak van hand tot hand gegaan. Dan weer waren de Jemenieten, dan weer de Perzen, de Portugezen of de Turken die het voor het zeggen hadden. Ook zelfs de Britten en de Nederlands Indische compagnie hebben hier een vinger in de pap gehad. De klassieke film ‘Lawrence of Arabia’ speelt zich in dit gebied en in die tijd af. Het bleef lang onrustig in Dhofar. Zestig jaar geleden brak in dit strategisch belangrijke gebied een oorlog uit. 45 jaar geleden werd met behulp van Britse, Iraanse en Jordaanse militaire steun de regio bij Oman ingelijfd. Wij zijn benieuwd of we iets ervaren van deze eeuwenoude machtswisselingen en strijd.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090450
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 233
[author] => Yvonne
[cityName] => Şalālah
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,allah
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zuid-oman
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-24
[title] => Kamelenmelk
[message] => 21 januari
Kamelenmelk
Aangezien we tussen de middag onze eigen lunch willen verzorgen is een bezoek aan de supermarkt noodzakelijk. De winkels zijn goed voorzien van allerlei producten. Bekende, raadselachtige en nieuwsgierigheid oproepende spullen. Ook dit keer had ik brood, melk, water en kaas op m’n boodschappenlijstje staan. Bruin brood is altijd wel te krijgen. Doch het lijkt op wat we vroeger ‘King Corn’ zouden noemen. Het gaat mee in de kar. Sinds kort heb ik per toeval Laban ontdekt. In de veronderstelling melk gekocht te hebben bleek het kefir te zijn. Hoera! Dat drinken we thuis ook graag. Dit keer staan lopen we samen door de winkel. Jan vergaapt zich aan de mooie verse vis. Voorlopig koken we niet zelf. Dus laten liggen. In geen enkele winkel is wijn te vinden. Immers in dit Islamitische land is alcohol uit den boze. Onlangs, in een verblijf op de Jebel Akhbar, stond een fles wijn op de menu kaart. Jan herkende de naam maar wilde helaas niet trakteren. De fles kostte omgerekend € 130,00. Bij ons in de supermarkt kost dit merk € 5,00. We lopen van de vis door naar de koeling met blikjes fris en pakjes vruchtensap. En zie daar wat we kunnen scoren: Bavaria 0%. Twee blikjes belanden naast het brood en de kaas in de winkelwagen. Nu op naar de melk. Plots valt mijn oog op een plastic fles. We schieten in de lach. Dit kunnen we niet laten lopen. Want eens in je leven moet je kamelenmelk gedronken hebben. En….’s avonds i.p.v. het bekende glaasje wijn zaten we aan de heerlijke inlandse kamelenmelk.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090425
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 196
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/158_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kamelenmelk
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-24
[title] => Omaanse drive-in
[message] => 21 januari
Omaanse drive-in
Vandaag maken we een dagtocht om enkele forten te bezichtigen en te genieten van de bergen en wadi’s. Een tochtvan zo’n 150 kilometer. Na een uur bereiken we Nakhl. Volgens overlevering één van de indrukwekkendste forten. Daterend uit de 3e tot de 7e eeuw n. Chr. De lemen muren met kantelen doemen op. Maar ook eenvoudige steigers die rondom het bouwwerk zijn geplaatst. “Geen toegang i.v.m. reconstructie”, lees ik. Ook hier zijn Aziaten aan het werk. Een plek waar onze arbeidsinspectie dagen werk aan zou hebben. Om proces-verbalen op te maken. Dan maar een rondje rond het fort lopen. Plotseling zie ik een groene ‘zee’. Palmbomen, groene slablaadjes en andere gewassen staan als in een oase in afgescheiden percelen. Zijn het volkstuintjes met kleine irrigatie gootjes? Een heerlijk moment om hier te vertoeven. Rust en stilte. We vervolgen onze weg naar het volgende fort dat 50 kilometer naar het noord oosten ligt. De weg slingert door de bergen. Dor en droog maar afwisselend in kleur, oker, groen, roze. Met witte horizontale strepen gevormd door kristallen. In Al Rustaq zie ik uit de verte wederom een fort in steigers staan. Jammer. “Maar wel goed dat er aandacht is voor het cultureel erfgoed”, denk ik. Bijzonder is om te weten dat bij veel forten vroeger de vijand met dadelsiroop werd verslagen. Dadels zijn er in Oman in overvloed. De hete siroop werd door een gat, waar de vijand omhoog klauterde, naar beneden over hen heen gestort. Simpel maar afdoende.
Onze magen beginnen te knorren. Buiten de plaats, langs de weg, staateen Turks eethuisje. De buitenkant ziet er redelijk proper uit. Zodra we aankomen en nog in de auto zitten, stapt er een jongen door de ietwat beduimelde glazen pui op ons af. “Wat willen jullie?” In gebroken Arabisch en 2 woorden Engels. Jan gebaart dat we willen eten. Enige minuten verstrijken. Onbegrip van beide kanten. We stappen uit en lopen naar binnen. Snel wordt er een tafeltje opgeruimd. Links zie ik weer schotjes met open kamertjes zoals je dat op een beurs ziet. Nee schud ik, daar willen we niet zitten. Gewoon aan één van de twee tafels die het ‘restaurant’ heeft. Even later ontvangen we een flesje water, zonder glas, en het eten zonder bestek. We kijken elkaar aan. En dan wordt het ons steeds duidelijker. Deze plekken zijn eigenlijk afhaalpunten. Het viel ons al op dat we eigenlijk steeds de enige gasten zijn. Ook dat er regelmatig auto’s stoppen en de bestuurder blijft zitten. Een bediende loopt naar de chauffeur en brengt later een gevulde plastic zak. Ik dacht: goh die kennen elkaar. Het kwartje valt. Al die zaakjes zijn een soort Omaanse drive-in. Wie weet, of de Chinees in Borne daar ook voor in is?
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090423
[countryId] => 141
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 265
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/094/157_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => omaanse-drive-in
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => De Zwarte Kip
[message] => 20 januari
De Zwarte Kip
Omdat we niet zo gecharmeerd zijn om bij ons verblijf te eten, zoeken we een restaurant op. Ook nu weer moet Google Maps ons helpen. Na een uitvoerige studie aan de hand van foto’s kiezen we voor een etablissement 7 kilometer verderop. Het is half zes . We vertrekken. Terwijl het nog licht is parkeren we op het zand voor het eethuisje. De glazen pui is al geruime tijd niet gelapt. Maar met al dat stof hier is het niet bij te houden. Het bord, boven de deur, met de Arabische naam is door de zon van kleur verschoten. Twee mannen zitten op de stoep. De ene komt naar ons toe en vraagt of we Arabisch spreken. Nu is een etensgebaar internationaal. Een minuut later staan we binnen. In een ruimte met 2 formica tafels en 4 stoelen. De tweede man spreekt drie woorden Engels. Het is duidelijk: we kunnen kiezen uit kip, rijst en vis. Meer hebben ze niet. Geen groente of wat dan ook. Over een half uur is het klaar. Waarschijnlijk moet de inkoop ook nog geregeld worden. We kijken elkaar aan. Weet je wat? We rijden langs deze weg en zoeken wel een ander eethuisje. Dit lijkt in het geheel niet op de foto’s. Sneu voor de heren maar we gaan. Een kilometer verder zien we aan de buitenkant een redelijk uitziend eethuis. Ook stoffig en wat haveloos. Inmiddels hebben we geleerd uit het voorgaande en stellen de verwachtingen bij. Een gevulde man in beige kaftan laat ons binnen. Hij vraagt waar we willen zitten. In het centrale deel of in één van de familiekamers. Deze ruimtes zijn gedeeltelijk afgeschermd. Met name vrouwen kunnen hier ongegeneerd, met hun sluiter of boerka opgetild, eten. Weliswaar zittend op de grond alsof je aan het picknicken bent. Aangezien iedereen mag zien wat ik in mijn mond stop en Jan daar ook geen problemen mee heeft kiezen we voor een tafel in het midden van de zaak. Een grote menu kaart hangt aan de wand. Dit keer ontvangen we geen menuboek. Enkele weken geleden verbaasden we ons erover dat het boek begint met een opsomming van desserts. Totdat we ons realiseerden dat ze hier van achter naar voren en van rechts naar links lezen. Jan vraagt aan de gastheer wat de pot schaft. Met de wetenschap dat de voorraad beperkt kan zijn. De man komt met een platgeslagen op houtskool zwart gegrilde kip aan. “Ik wil wel kip maar niet zo’n zwarte”, geeft Jan aan. De man knikt. Tien minuten later verschijnen allerlei bordjes met humus, rijst, groenten, roti, yoghurt op tafel. En als hoofddis de zwarte kip. Een platgelagen kip waarvan de kruiden een zwart spoor op het vlees achterlaat.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090370
[countryId] => 141
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 196
[author] => Yvonne
[cityName] => Barkā’
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/093/794_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-zwarte-kip
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => Het klimop drankje
[message] => 19 januari
Het klimop drankje
Inmiddels hebben we Suhar achter ons gelaten en zijn naar Al Musanaah gereden. Een paar honderd kilometer naar het zuiden. Aangezien ik behoorlijk last van hoestbuien heb zijn we op zoek naar een apotheek. Gelukkig met Google Maps zijn die eenvoudig te vinden, denken we. Onze miep stuurt ons een doodlopende weg in, die eindigt op een dorre zandvlakte. We keren om en proberen het punt via de andere kant te bereiken. Langs een enorme grote Carrefour. We rijden een sterk gereguleerde parkeerplaats met slagbomen op. Dan maar eens in deze Mall kijken of wellicht daar een apotheek of drogistrij zit. Bij het betreden sla ik stijl achterover. Wat is dit? In wat voor een luxe paradijs begeef ik me nu? Het is allemaal goud wat er blinkt en schittert. Ik zie merken die ik alleen ken van de glossy magazines. Zonder schroom stap ik een cosmetica salon binnen. Uiterst behulpzaam in uitstekend Engels legt een modern geklede en goed verzorgde man mij uit waar ik moet zijn. In ieder geval buiten deze luxueuze Mall. Terug in de auto vertel ik Jan in welke glamoureuze wereld ik even stapte. En… dat ik daar nog wel een keertje in wil duiken. We zoeken verder. Via allerlei kronkelwegen komen we in een soort ‘achterstandswijk’ terecht. Een vriendelijke man signaleert een onbekende witte auto. Hij komt op ons af. Jan draait het raampje open. Ik stap uit als teken dat we geen afstandelijke luie toeristen zijn. De man spreekt alleen Arabisch. Farmacie begrijpt hij niet. ‘Apotheke’, zoals dat op vele gevels staat, ook niet. “Medicins”. Ja dat wel. Hij loopt weg naar een groepje mannen die even verderop onder een boom aan het ‘relaxen’ zijn. Een lange man staat op en komt zelfverzekerd op ons af. Met enkele woorden Engels geeft hij aan dat hier toch echt geen Farmacie is. We geven het op en rijden door naar onze eindbestemming. In de hoop daar op een eenvoudige wijze een apotheek te vinden. Weer wordt Google Maps geraadpleegd. En zo waar bevindt zich een zaak naast het ziekenhuis. Dat moet appeltje eitje zijn. Via snelwegen, paralelwegen en tunnelbuizen staan we voor een pand. Hè, hè. Op de deur hangt een bord: open vanaf 16 uur. Helaas dicht. Het is donderdag en dan begint ’s middags het weekend in Oman. Omdat vrijdag de rustdag is. In het naastgelegen pand bevindt zich een klein eenvoudig medisch centrum. We stappen binnen. Het is stoffig. De rijen stoelen zijn leeg. De turquoise bekleding is behoorlijk versleten. Haveloos. Bij een balie zitten twee jonge dames. Ze begrijpen ons en vertellen dat de apotheek om 17 uur open gaat. Nou gelukkig dan maar, het is kwart voor vijf. “Mogen we hier even wachten?” We zetten ons neer en worden door twee in operatiegroene kleding gehulde vrouwelijke medici aangekeken. In mijn hoofd hou ik vast aan mijn wens. Alleen een hoestdrankje! Niet meer. Plots roept de receptioniste: jullie hebben geluk! De apotheker is vroeger aangekomen. Je kunt er naar toe. Snel lopen we deze wat onheilspellende ruimte uit en de veilige apotheek in. De apotheker informeert naar de klachten. Hij somt allerlei mogelijke symptomen op. Nadat hij eerst naar de diagnose van de arts vroeg. “Ik wil alleen een hoestdrankje. Ik hoef niet naar de arts.” Allervriendelijkst pakt hij een kartonnen doosje met een afbeelding van een groen bladje erop. “Dit moet u hebben. Dosering 10 ml. 3 x per dag. Hoe weet ik nou wat 10 ml is schiet door mijn hoofd. Alsof de apotheker mijn gedachten kan lezen. Hij haalt het flesje met maatbeker uit de verpakking. Jan rekent af, 2,5 riaal, 6,25 euro. Tijdens 20 minuten durende rit terug naar verblijf waren we misschien nog wel opgetogener dat we toch een apotheek hebben gevonden dan het drankje. Eenmaal in de kamer gekomen zette ik mijn bril op en bekeek de verpakking. Aan de ene zijde alleen Arabische tekens. Het groene blad dat staat afgebeeld komt me bekend voor. Wat is het ook alweer? Ik keer het doosje om. Gelukkig Engelse tekst. Ik vis de bijsluiter eruit. En wat heb ik? Een klimop drankje. Nooit geweten dat dit heilzaam is. Maar ik zal me laven aan de klimop siroop.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090369
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 170
[author] => Yvonne
[cityName] => Şaḩam
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,aam
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-klimop-drankje
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Janyvonne
[datePublication] => 2023-01-22
[title] => Wifi
[message] => 18 januari
Wifi
Ik ben geconfronteerd met mijn vooroordeel. Je denkt al snel dat Nederland ver vooruit is met het digitale netwerk. Dat standpunt moet ik herzien. In verschillende eethuisjes kun je met een in gescande QR code de menulijst op je telefoon binnen halen. Doch dat is voor ons een kostbare aangelegenheid. Bovendien weten we dan niet wat we bestellen. Immers de tekst is in het Arabisch.
Tijdens onze verblijven kun je meestal op de kamer gebruik maken van Wifi. Af en toe is er alleen ontvangst in een ruimte bij de receptie. Bij ons vorige verblijf in de bergen kick je af. Geen wifi. Daar heb je alle tijd om ver van de wereldse zaken te blijven.
De snelheid waarmee je de informatie kunt binnen halen is verschillend. Ook het tijdstip is bepalend. ’s Avonds lukt het wel om de reisverslagen te verzenden. Foto’s erbij plaatsen wordt lastiger. Video filmpjes meezenden lukt niet. Dus maar een simpele oplossing gezocht. Filmpjes opknippen. Of gewoon zoals nu: overdag filmpjes plaatsen bij de voorgaande artikelen. Een kleine inhaalslag.
[userId] => 314516
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090368
[countryId] => 141
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 71
[author] => Yvonne
[cityName] => Şaḩam
[travelId] => 528239
[travelTitle] => Schitterend Oman, een sprookje?
[travelTitleSlugified] => schitterend-oman-een-sprookje
[dateDepart] => 2022-12-31
[dateReturn] => 2023-02-03
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/oman,aam
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/314/516_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wifi
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Masqat - Oman 
