Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Nepal
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Nepal
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Nepal
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Nepal
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Nepal
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Nepal
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Nepal
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Nepal
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Nepal
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Nepal
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Nepal
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => nepal
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (nepal)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /nepal/reisverslagen/p/1/page/2
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => nepal/reisverslagen/p/1/page/2
[_params:protected] => Array
(
[controller] => nepal
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[page] => 2
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /nepal/reisverslagen/p/1/page/2
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => nepal/reisverslagen/p/1/page/2
[_params:protected] => Array
(
[controller] => nepal
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[page] => 2
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => nepal
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 2
[countryId] => 132
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Nepal
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 442403
[username] => zuidamfrancine
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/403_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/442/403_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 2
[currentContinentName] => Azië
[currentContinentNameSlugified] => azi
[currentCountryNameSlugified] => nepal
[currentCountryName] => Nepal
[currentCountryIsoCode] => np
[currentCountryId] => 132
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
)
[name] => Francine Bleeker-Schutte
[firstName] => Francine
[reportsCount] => 13
[travelsCount] => 1
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 424114
[username] => MiekeSimons
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 2
[currentContinentName] => Azië
[currentContinentNameSlugified] => azi
[currentCountryNameSlugified] => india
[currentCountryName] => India
[currentCountryIsoCode] => in
[currentCountryId] => 87
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] => Mieke Simons
[firstName] => Mieke
[reportsCount] => 174
[travelsCount] => 5
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 112
[date] => 2024-10-28
[title] => De vakantieparken van België
[text] =>
België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken België hebben voor elk wat wils. In deze blog nemen we je mee op een reis door enkele van de meest betoverende vakantieparken van het land, met een speciale focus op de idyllische plekjes aan de Belgische kust.
Midden in de natuur: vakantieparken in de Ardennen
De Ardennen, met hun weelderige bossen en schilderachtige valleien, zijn de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. Tal van vakantieparken in dit gebied bieden gezellige huisjes omgeven door groen. Hier kun je wandelen, fietsen of gewoon genieten van de rust en stilte. Enkele aanraders zijn Domaine Les Doyards in Vielsalm en Sunparks Ardennen in Vielsalm. Domaine Les Doyards is een vakantiepark gelegen aan het prachtige meer van Vielsalm en biedt gezellige chalets en bungalows verscholen tussen de bomen. Sunparks Ardennen staan bekend om zijn uitgebreide faciliteiten voor het hele gezin. Van een overdekt zwemparadijs tot indoor speelzones voor de kleintjes, er is altijd wel iets te doen, ongeacht het weer. De beroemde grotten van Han zijn erg leuk om te bewonderen, ze bieden een onvergetelijke ervaring om de Ardennen op een speciale manier te ontdekken.
Waterpret in de Kempen: vakantieparken met Meren
De Kempen, bekend om hun uitgestrekte meren, bieden een scala aan vakantieparken waar waterpret centraal staat. Denk aan zwemmen, varen en vissen. Park Molenheide in Houthalen-Helchteren is een familievriendelijk vakantieoord met een groot subtropisch zwemparadijs en een meer waar je kunt roeien. Perfect voor een zomerse vakantie vol plezier aan het water. Park Molenheide staat bekend om zijn indrukwekkende subtropisch zwemparadijs. Hier kunnen gasten genieten van glijbanen, watervallen en ontspannen in de bubbelbaden. Het is de perfecte plek voor zowel avontuurlijke waterliefhebbers als gezinnen die op zoek zijn naar ontspanning. Het vakantiepark beschikt ook over een groot recreatiemeer waar verschillende watersporten mogelijk zijn. Of je nu wilt kajakken, roeien of gewoon ontspannen op het strand, er zijn tal van mogelijkheden om van het water te genieten.
Cultuur en geschiedenis: vakantieparken nabij Brugge
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis zijn vakantieparken in de buurt van steden als Brugge een uitstekende keuze. Hier kun je genieten van de architecturale pracht van historische steden en tegelijkertijd ontspannen in de rust van het omliggende platteland. Vakantiepark Klein Strand In Jabbeke is een voorbeeld met gemakkelijke toegang tot Brugge en de Belgische kust. Vakantiepark Klein Strand ligt op korte afstand van Brugge en biedt comfortabele accommodaties in een rustige omgeving. De vakantiehuisjes en chalets zijn vaak voorzien van moderne voorzieningen en zijn ideaal voor gezinnen en stellen. Door de nabijheid van Brugge kunnen gasten gemakkelijk de historische stad verkennen en genieten van de middeleeuwse pracht.
Betovering aan de Belgische kust: zon, zee en strandplezier
Het hoogtepunt van vakantieparken aan de Belgische kust is ongetwijfeld de nabijheid van de zee. Van Knokke tot De Panne bieden deze badplaatsen een mix van zon, zee en strandplezier. Vakantiepark Floreal in Nieuwpoort is een uitstekende keuze, met comfortabele accommodaties op slechts een steenworp afstand van het strand. Verken de kustlijn, proef verse visgerechten en geniet van adembenemende zonsondergangen. Vakantiepark Floreal bevindt zich in het charmante Nieuwpoort, op korte afstand van de Belgische kust. De accommodaties variëren van comfortabele appartementen tot ruime vakantiehuizen, vaak met uitzicht op de zee. Een van de hoogtepunten van dit park is de directe toegang tot het strand. Gasten kunnen genieten van lange wandelingen langs de kustlijn, luieren in het zand of zelfs een verfrissende duik nemen in de Noordzee.
België, met zijn diverse landschappen en rijke cultuur is een ideale bestemming voor een vakantieparkavontuur. Of je nu de voorkeur geeft aan de rust van de Ardennen, de waterpret in de Kempen, de geschiedenis rond Brugge of de betovering aan de Belgische kust, er is altijd een vakantiepark dat aan je verwachtingen voldoet. Dus pak je koffers en ontdek zelf de magie van de Belgische vakantieparken.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => de-vakantieparken-van-belgi
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/112/112_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 111
[date] => 2024-10-24
[title] => Taal in cijfers: Welke talen spreekt men wereldwijd zoal.
[text] =>
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms wel meer dan 800. Maar welke talen behoren tot de meest gesproken ter wereld? Welke verdwijnen langzaam uit ons dagelijks leven? En hoe zit het eigenlijk met de Nederlandse taal en de woorden die we gebruiken? Preply, een platform waar je onder andere online Engels kunt leren, onderzocht zowel de populairste als de meest bedreigde talen wereldwijd.
Meest gesproken talen
De taal die wereldwijd het meest gesproken wordt is Chinees, ook wel bekend als ‘Mandarijn’. Met ruim 1,2 miljard sprekers staat Chinees met afstand op nummer één als de meest gesproken taal ter wereld. Spaans volgt op de tweede plaats. Deze taal is niet alleen populair in zomerhits, maar wordt ook door zo’n 437 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De Engelse taal volgt op de derde plek als het gaat om de meest gesproken talen ter wereld, met ongeveer 372 miljoen sprekers. De gehele top 10 populairste talen hebben we hieronder voor je op een rijtje gezet:
- MandarijnChinees
- Spaans
- Engels
- Arabisch
- Hindi
- Bengali
- Portugees
- Russisch
- Japans
- Punjabi
Europese talen op het randje van verdwijnen
In Europa zijn er 24 officiële talen, maar in totaal worden er wel 200 verschillende talen gesproken. Hiervan worden er drie met uitsterven bedreigd. We hebben ze hieronder voor je op een rijtje gezet:
1. Occitaans, Zuid-Frankrijk
Occitaans (Occitan) was ooit een dominante taal in Frankrijk en werd ook gesproken in delen van Italië en Spanje. Tegenwoordig spreken nog ongeveer zeshonderdduizend van de veertien miljoen inwoners van Zuid-Frankrijk deze taal vloeiend. Occitaans heeft veel overeenkomsten met het Catalaans.
- Samisch, Scandinavië en Rusland
In Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland bestaan er negen varianten van het Samisch (Sámi), de taal van de inheemse Samen. Tegenwoordig spreken nog slechts dertigduizend mensen een van deze varianten, waarbij Noord-Samisch met ongeveer twintigduizend sprekers de meest gesproken versie is.
- Griko, Italië
Toen de Grieken tussen 800 en 600 v.Chr. zuidelijk Italië koloniseerden, brachten ze hun taal mee. Grieks werd eeuwenlang de dominante taal in deze regio, vermengd met Latijnse invloeden. Het huidige 'Griko' is zowel een Grieks dialect als een minderheidstaal in Italië. Uiteindelijk werd Italiaans de officiële taal, die via onderwijs verspreid werd. Omdat veel Griko-sprekers niet voldoende middelen hadden voor onderwijs, bleef de taal vooral in huiselijke kring bestaan.
Top 10 talen die met uitsterven worden bedreigd
Wereldwijd worden er ongeveer 6000 tot 7000 talen gesproken. Sommige worden door miljoenen mensen gesproken, terwijl andere door slechts een handjevol mensen worden gebruikt. Er zijn zelfs talen die met uitsterven worden bedreigd. Hieronder hebben we de top 10 van bedreigde talen voor je op een rijtje gezet:
1. Apiaka: Deze taal wordt gesproken door de Apiaka-indianen in het noorden van Mato Grosso, Brazilië. In 2007 was er nog slechts één persoon die deze taal beheerste.
- Bikya: Een taal uit het noordwesten van Kameroen die mogelijk al is uitgestorven. De laatste bekende spreker werd in 1986 geregistreerd. De taal vertoont gelijkenissen met Bishou, een andere bedreigde taal.
- Chana: Afkomstig uit de Argentijnse provincie Entre Rios, werd de laatste spreker van deze taal in 2008 vastgelegd.
- Dampal: De laatste bekende spreker van deze Indonesische taal woonde in 2000 in Bangkir, Indonesië.
- Diahoi: Ook bekend onder namen als Jiahui en Djahui, werd deze taal in 2006 nog door één persoon gesproken in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied.
- Kaixana: Dit is een andere bedreigde taal uit Brazilië. In 2008 woonde de enige overgebleven spreker, Raimundo Avelino, toen 78 jaar oud, in Limoeiro in de staat Amazonas.
- Laua: Deze taal, die wordt gesproken in centraal Papoea-Nieuw-Guinea, behoort tot de Mailuan talengroep. De laatste spreker werd in 2000 geregistreerd.
- Patwin: Een inheemse Amerikaanse taal uit het westen van de Verenigde Staten. In 1997 werd de enige spreker geregistreerd in de omgeving van San Francisco.
- Pazeh: De taal van een Taiwanese inheemse groep met dezelfde naam. In 2008 was mevrouw Pan Jin Yu, toen 95 jaar oud, de laatste geregistreerde spreker.
- Pemono: Een taal uit Venezuela waarvan de enige overgebleven spreker in een dorp in Majagua woont
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => taal-in-cijfers-welke-talen-spreekt-men-wereldwijd-zoal
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/111/111_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 110
[date] => 2024-09-10
[title] => Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
[text] =>
Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op vakantie kunt. Je hebt namelijk in veel gevallen recht op compensatie en hulp. In dit artikel leggen we je uit hoe het werkt.Algemene regels en rechten
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
- Verzorgen van eten en drinken;
- Sturen van twee e-mails of het voeren van twee telefoongesprekken, mocht je zelf geen internet of bereik hebben;
- Organiseren van een overnachting of transfer als dit noodzakelijk is. Dit telt trouwens niet als de luchtvaartmaatschappij je 2 weken van tevoren op de hoogte heeft gebracht van de vertraging of annulering.
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
Compensatie
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Wanneer heb je geen recht op een schadevergoeding?
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Loop je vakantie niet mis
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 88
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => ID
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 183
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => TH
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 115
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 3
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => MY
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 201
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => VN
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 87
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => India
[countryIsoCode] => IN
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 170
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 36442
[position] => 6
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => LK
[continentName] => Azië
)
)
[countryId] => 132
[countryName] => Nepal
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098318
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-13
[photoRevision] => 0
[title] => Tijger en wolf
[message] =>
Tijger en wolf
Buiten is het heet, eind van de ochtend. Ik zoek verkoeling in huis en opeens vliegen een paar zussen naar het dakterras. Wat blijkt? Een of meer apen hebben zich toegang verschaft tot het dak en zijn ongewenst. Het verbaast mij dat ze de apen wegjagen, want eigenlijk is er geen beginnen aan. Ze zijn alom tegenwoordig. Ik ben geen apenvriend, vind ze doorgaans brutaal en ze kunnen zomaar overal opduiken. Acht jaar geleden, tijdens mijn verblijf in het Indiase Rishikesh, had ik een leuk balkonnetje bij mijn kamer op twee hoog. Ik zag de apen her en der voorbijkomen, maar waande me veilig. Totdat ik, na een verkwikkende massage, op bed wat lag na te genieten, plots opkeek en een aap een banaan en mandarijn van mijn tafeltje zag weggraaien. Ze kwamen dus echt naar binnen! Dan de deur maar dichthouden, zodat het fruit niet lokt. De volgende dag zat ik op mijn balkon en ja hoor, daar was ie weer, Koning Aap, opende zelfstandig de deur en wist precies waar het lekkers lag. Op mijn manier verzocht ik deze brutale indringer om te vertrekken. Dat gebeurde uiteindelijk ook, maar niet voordat hij of zij uit wraak nog even mijn shirt vastgreep.
Apen vlooien graag aan elkaar, en zo doen ook de dames hier. Dat vind ik dan wel weer heerlijk. Gisterochtend zaten we gezamenlijk in de tuin en werd ik eens goed onder handen genomen door Manju en Chitra. Eerst een badje van mosterdolie voor mijn haar, vervolgens een complete voetbehandeling, Chitra links, Manju rechts. Moeder zag dat ook wel zitten en liet zich als tweede in de watten leggen door de jongere generatie. Ik voel me als een koningin hier. Op hun beurt wil deze familie laten zien en voelen hoezeer ze mijn ondersteuning op prijs stellen en me eindelijk als gast kunnen verwennen. Ik moet zeggen, het valt me best zwaar om dit huis vandaag te verlaten. Niet omdat ik niet graag naar Sonja en Budhi ga, integendeel, maar in de afgelopen dagen is onze band verstevigd. ‘You are family’, is hun manier om dit uit te drukken.
Deze familie blijft me ook verrassen in hun talenten. Door hun bescheidenheid komen bepaalde verhalen pas na enige tijd boven water. Susila vertelde over de natuurdocumentaires van de BBC, waaraan zij en Manju al enkele keren hebben meegewerkt. Begin 2024 wordt gedurende zes weken een nieuwe serie opgenomen. Als enige junglegidsen zijn zij hiervoor benaderd. David Attenborough is hun grote held. Ondanks zijn hoge leeftijd van 97 is er nog de hoop hem ooit te ontmoeten. Ook een handtekening zou al een grote eer zijn. Nou, ik vind het een hele eer om met deze vrouwen te mogen optrekken en hun verhalen uit de eerste hand te horen. Later bekijk ik de eerste documentaire via YouTube, waarin ook Susila goed te zien is. Hierbij de link voor geïnteresseerden:
https://www.youtube.com/watch?v=2pGfxcZZNfE
Een van de hoofdvragen betreft het recht van onder andere de tijger op het junglegebied. De mens is feitelijk een indringer en wil de tijger aan toeristen laten zien. Heel begrijpelijk, als een van de weinige bronnen van inkomsten hier. Maar de tijger is het daar niet altijd mee eens. Helaas zijn het vooral de vrouwen, die overdag de jungle ingaan voor hun noodzakelijke hout- en grasvoorraad, die slachtoffer worden. Hout om te verwarmen en koken, gras voor het voeden van hun vee. Maar men neemt de tijger niets kwalijk, dat is het paradoxale. Vergelijk het een beetje met de terugkeer van de wolf in West-Europa. Wil je vooral de wolf beschermen of de slachtoffers van de wolf? Nieuwe dilemma’s in een snel veranderende wereld, waarin de natuur zich geheel terecht ook laat gelden. Enfin, bekijk de aangrijpende documentaire en stel jezelf de vraag in hoeverre de mens zich de hele aarde mag toe-eigenen.
Er komen nog meer verrassingen uit de hoge hoed. Manju heeft een eigen YouTube-kanaal.
Manju Mahatara - YouTube
Beter dan deze opnames kan ik de jungle niet beschrijven. Professionele opnames met een professionele camera. Die camera gaat eind van de middag mee naar de rivieroever, waar we samen de zon zien zakken. Elke dag opnieuw verschijnt een oranje-gele bol boven de jungle, die langzaam neerdaalt tussen de wilde dieren.
Voor het fotograferen van enkele van mijn yaksjawls worden beide camera’s ingezet. Manju fungeert als hoofdmodel. Ik hoef verder niets te doen, alleen vol bewondering en plezier toekijken. Deze sjawls zijn slechts voorbeelden van de vele andere die ik mee naar huis neem. Later meer details hierover en de mogelijkheden om een of meer prachtige niet kriebelende wollen sjawls rechtstreeks bij mij te bestellen. Ik spreek de ‘angst’ uit dat straks vooral naar de meisjes gevraagd wordt in plaats van naar de sjawls. Opnieuw hebben we enorm plezier met elkaar.
Aan de rivieroever ontmoet ik junglegids Krishna opnieuw. Hij kan pas echt meepraten over het risico van de tijger. Een aantal jaren geleden begeleidde hij een Nederlander en werd plotseling aangevallen door een tijgermoeder, die haar jongen wilde beschermen. De Nederlander klom zes meter hoog in een boom, bleef daar twee uur zitten. Krishna was nog net in staat de reddende olifanten op te roepen, maar werd later zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. De littekens in zijn gezicht zijn vereeuwigd, maar Krishna is onbreekbaar gebleken.
Tot zover mijn laatste uurtjes op deze plek. Tot snel, vanaf Bardia Homestay.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 298
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/149/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tijger-en-wolf
)
[16] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098293
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-12
[photoRevision] => 0
[title] => Studeren in Nepal
[message] =>
Studeren in Nepal
De drie oudere studentes die ik al wat jaren volg – Chitra, Sabina en Asmita – zijn op het punt van vervolgstudie aanbeland. Hiervoor hebben zij begin november een toelatingsexamen gedaan, Sabina en Chitra voor geneeskunde, Asmita voor verpleegkunde. Voor beide studies deden maar liefst zo’n 25.000 kandidaten dezelfde toets, zowel met het oog op toelating als op een studiebeurs. Uiteindelijk komen tweehonderd studenten in aanmerking voor een beurs, dus een week vol spannende afwachting volgde. Eergisteren kwam het verlossende bericht, goed en slecht nieuws. Alle drie de meisjes hebben hun toets doorstaan, maar behoren niet tot de uitverkorenen voor een beurs. Alleen degenen met de hoogste scores kunnen zes jaar studeren op kosten van de overheid.Van de massa kandidaten hebben zesduizend studenten de toets positief afgesloten en daarvan kunnen er doorgaans nog ruim vijftienhonderd een studie aanvangen op kosten van hun rijke familie. Nog een lange weg te gaan.
Chitra was in eerste instantie natuurlijk van slag, maar herpakte zich snel. Zij blijft vastbesloten volgend jaar een nieuwe poging te doen. De wijze van examineren was haar onbekend en nu zij dit eenmaal kent kan ze zich anders en beter voorbereiden. Maar ja, ook volgend jaar blijft de kans klein. En wat gaat zij in dit tussenjaar doen? Allemaal vragen die vooralsnog geen duidelijk antwoord in zich dragen, maar waarover we wel de komende weken van gedachten kunnen wisselen, op zoek naar nieuwe mogelijkheden. In een videogesprek met Toos en Hugo, later op de dag, kwam het probleem ook uitgebreid aan bod. Zij denken mee en samen hopen we Chitra naar haar einddoel te begeleiden. In hoeverre dit ook lukt voor Sabina en Asmita durf ik niet te zeggen, veel zaken draaien helaas om geld. Sinds een jaar werk ik regelmatig als surveillant aan de Universiteit Maastricht en zie vele buitenlandse studenten. Een heerlijk beeld, die vermenging van culturen. En dan zie ik in gedachten deze meisjes daar al tussen zitten. Maar dat blijkt niet eenvoudig te bereiken. Toch zoeken we ook naar mogelijkheden in het buitenland. Voor sommigen loopt de weg naar hun doel in een rechte lijn, voor velen in kronkels met vallen en opstaan. That’s life en mij niet onbekend.
Toen Mina in die fase zat heb ik ook een zoektocht naar studie-mogelijkheden ondernomen en gemerkt hoeveel muren en hindernissen je daarin tegenkomt. Totdat zij zelf de opleiding tot stewardess in Kathmandu ontdekte. Een relatief korte en betaalbare opleiding met serieuze kansen op korte termijn. Dat is inmiddels gelukt. Het was niet haar droom, maar wel te realiseren, al kon er ook veel misgaan in de gestelde voorwaarden. Ik wijs de meisjes vaak op de mogelijkheden een jaar als au pair in het buitenland te verblijven. Een gunstige manier om veel ervaring op te doen, royaal zakgeld, kansen om te reizen en een netwerk op te bouwen. Tot dusver wordt niemand enthousiast. We kunnen niet meer dan proberen, ook geluk is vaak een doorslaggevende factor.
Dit gezin van negen personen heeft tot drie jaar geleden in een armoedig huisje gewoond. Het krioelde er van de muizen, vertellen ze. Ik ben er een keer geweest en best geschrokken. Toch kijken zij met plezier terug op deze tijd. Gisteravond viel hier het licht een tijdje uit en zaten we gezellig bij elkaar. Er werden een paar zaklantaarns opgetrommeld. Dit herinnerde hun aan al die jaren zonder elektriciteit. Ze deelden een bed met drie personen. Hun oom , die vaak aanwezig was, vertelde spookverhalen voor het slapengaan, waarna de meisjes in bed nog een tijdje nagriezelden. Iedereen wilde in het midden liggen, want dan was je veilig tegen de spoken. Gierend van de lach komen deze herinneringen bovendrijven. Het had ook iets knus en intiems. Tussen de oudste en jongste zus zit een verschil van vijftien jaar, met name een groot verschil in beleving door de snelle ontwikkeling van het internet. Toen hun buurman als eerste een smartphone bezat en video’s kon ontvangen slopen de meisjes naar buiten om door een raampje mee te kunnen kijken. Eenmaal ontdekt werden de gordijnen gesloten. Nu staat hier een groot televisiescherm, heel fijn natuurlijk, maar ook met verlies van de gezelligheid van oude tijden. Of de eerste motorfietsen, ooit ook zo’n nieuw fenomeen. Zodra de meisjes in de verte een motorgeluid opvingen renden ze naar buiten om deze machine te kunnen zien en vooral ruiken.
Ik herken deze herinnering vanuit mijn jeugd in de jaren zestig. In ons gezin van zeven heerste veel gezelligheid, maar wij waren zo ongeveer de laatsten met een kleurentelevisie en een telefoontoestel in huis. Voor een koninklijke bruiloft gingen wij bij de buren kijken. En zo haalden we gezamenlijk herinneringen op, Nepal en Nederland. Als je mensen echt leert kennen blijkt vaak dat er meer overeenkomsten zijn dan verschillen. Jammer dat nog velen andere culturen als bedreigend zien. Voor mij vormt deze uitwisseling steeds weer een verrijking. Inmiddels kan ik me een leven zonder niet meer voorstellen. Mijn leeftijd wordt voelbaar, geen idee hoe lang ik deze zware reis nog kan maken, maar ik hoop een zaadje geplant te hebben dat doorgroeit naar een blijvende en intieme vriendschap tussen oost en west. Niet alleen een zaadje is geplant, maar binnenkort ook een bolletje. Op goed geluk heb ik veertig tulpenbollen meegenomen naar hier, in kleine pakketjes tussen mijn bagage. Ik vind het een leuk idee om deze bloem, als symbool van Nederland, hier en daar uit te delen als teken van verbinding. De school en enkele families hebben de bolletjes ontvangen en hopen komende lente de resultaten te aanschouwen. Via een YouTube video heb ik de instructies erbij gegeven. Benieuwd of onze tulp kan aarden in Nepalese bodem. Ik heb er alle vertrouwen in en verheug me al op de eerste foto’s.
Weer een lange nacht slaap achter de rug, zonder spoken, muizen of andere nachtmerries. Diwali valt dit jaar samen met de opening van het carnavalsseizoen. Ik ben geen liefhebber van dit soort druk gefeest, maar kan me er hier niet helemaal aan onttrekken. Door het overlijden van grootmoeder afgelopen voorjaar is deze familie een jaar lang in een soort van rouw en worden de festivals op zeer bescheiden wijze gevierd. Misschien een geluk bij een ongeluk voor mij?
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 239
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiy
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => studeren-in-nepal
)
[17] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098258
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-10
[photoRevision] => 0
[title] => leven in de jungle van Bardia
[message] =>
Leven in de jungle van Bardia
Bardia krijgt langzaamaan meer bekendheid als nationaal wildpark. Het meest bekende Chitwan ligt een stuk gunstiger op de reguliere toeristische route Kathmandu-Pokhara-Chitwan, maar heeft als nadeel dat daar massa’s mensen naar toe gaan, met minder kans om bijvoorbeeld een tijger te spotten. Die zijn misschien nog banger voor mensen dan omgekeerd. Voor een reis naar Bardia moet je wat meer over hebben, zoals jullie weten, maar dan zit je ook echt in een uithoek. Er is trouwens ook een snellere route. Je neemt een vlucht naar Nepalganj en van daaruit word je afgehaald per jeep. Hier is de tijgerpopulatie de afgelopen jaren flink gegroeid, dus ook de kans om een tijger te spotten.
Alleen tijdens mijn eerste bezoek hier in 2015 heb ik een safari gedaan, te voet zelfs, met gids Umanga. Ik ben geen held als het gaat om beesten, heb zelfs een muizenfobie, maar tijdens die safari kende ik geen enkele angst. Misschien ook invloeden van de omgeving, wie zal het zeggen? Het is ook best raar, je loopt feitelijk door een bosgebied en bent je niet de hele tijd bewust van alle dieren die je zomaar kunt ontmoeten. Helaas heb ik toen geen tijger gezien, alleen herten, een python, veel apen en krokodillen. Het toenemend aantal tijgers heeft tot gevolg dat steeds meer luipaarden - echte nachtdieren - ’s nachts hun toevlucht zoeken tot de bewoonde wereld. Ik schreef het al eerder, diverse bekenden van mij zijn van hun hond beroofd door een luipaard. Ook deze familie Mahatara, zeer recent zelfs. Het kan dus best zijn dat er vannacht een luipaard langs mijn raam komt sluipen. De bewoners hebben het beest niet zelf gezien, maar aan de voetsporen herkend door wie hun hondje Reina gepakt is. Susila heeft zojuist de plek getoond van het tragische incident. Ook Sonja en Budhi’s hond Tommy is het zo vergaan.
Susila en Manju, de twee oudste dochters hier in huis, zijn beiden junglegids. Zij hebben boeiende verhalen en foto’s van hun avonturen, zijn uiteraard helemaal bekend met de jungle en de wijze van omgang met wilde beesten. Je zou misschien mannelijke types verwachten, maar dit zijn prachtige vrouwelijke vrouwen. Ik sluit een foto bij. En heel gek, Manju deed vandaag een bekentenis: zij is doodsbang voor kakkerlakken, als lady of the jungle! Al jaren leiden zij safari's voor vele internationale gasten en sinds enkele jaren is daar de boomhut bijgekomen. Een mogelijkheid om midden in de jungle te overnachten zonder risico op een gevecht met tijger of neushoorn, maar wél met grote kans om er eentje te spotten van dichtbij. Ik overweeg deze optie alsnog deze keer. Of ik nu vannacht een luipaard aan mijn raam krijg of bij een boomhut, veel maakt het niet uit.
Naast hun safari’s zijn ze ook druk op andere fronten, behalve met de liefde. Daarover heb ik de zussen nog nooit echt gehoord of gesproken. Ik denk dat je van goeden huize moet komen om überhaupt een kans op aandacht te maken van deze dames. Zij zorgen voor hun familie en zijn blij met hun leven zoals het nu is. Daar heb ik wel naar gevraagd. Susila is actief als voorzitter van een groep vrouwen die zorgdraagt voor natuurbehoud. Zo is er al enkele keren een project uitgevoerd om mensen de kans te bieden hun eigen vruchten te kweken. Daarbij werden per huishouden drie gratis boompjes of struiken uitgedeeld om te planten en later te oogsten voor eigen gebruik of meer. Er wordt ook het nodige uitgeruild met elkaar. Zo bewerkt deze familie een rijstveld van een ander, aan de overkant gelegen, en mag daaruit ook zelf een voorraad meenemen. Manju is aanhoudend bezig met koken, lichaamsverzorging van het hele gezin en ga zo maar door.
Na een diepe twaalfurige slaap werd ik vanochtend wakker met enorme spierpijn. Ik vermoed toch van een langdurige onnatuurlijke houding in de bus. Manju serveert twee verse pannenkoekjes als ontbijt, zwarte koffie erbij en de dag kan beginnen. Samen met Rama besluit ik om per touctouc een rondje te maken langs een aantal mensen voor een kort weerzien. Ook een kans om de eerste materialen bij BBAS Memorial School af te leveren. Ik pak een rugzak in met chromebooks, een GoPro-camera en enkele calculators. De javelins gaan mee en dan komt de touctouc al aan, bevolkt door twee jonge moeders met in totaal zes kinderen. Iedereen schuift een bil opzij en doet niet moeilijk om ons erbij te laten, inclusief bagage. De javelin-speren gaan het dak op. En daar komt het deuntje weer in mijn hoofd: ik heb een wagen volgeladen… Met de drager erbij zijn we met elf personen in dit piepkleine wagentje. Het voelt niet als beklemmend. De kindjes kijken hun ogen uit naar deze witte vrouw, ondanks dat ze hier toch vaker toeristen verwelkomen.
De laatste schooldag voordat het Diwali-festival losbarst.Gelukkig een kans om iedereen even te zien, mezelf opnieuw voor te stellen in de klassen en de aankondiging dat ik er de komende weken vaak zal zijn. Na een officieel welkom leiden Bikram, Tilak en Birendra mij rond door de nieuwe ruimtes. Er is een dans- en muziekruimte met spiegels bijgekomen, vele nieuwe klaslokalen met beter meubilair, de buitenplaats is geasfalteerd, veel planten zijn gegroeid. Het werk van Bright Futures of Bardia is duidelijk zichtbaar. Prachtige muurschilderingen van allerlei thema’s decoreren het geelgeverfde gebouw. De primitieve bamboeklasjes van acht jaar geleden zijn van de aardbodem verdwenen. Veiligheidscoach Amrita en de nieuwe financieel expert Nehru ontvangen een chromebook, een van de vijf exemplaren vanuit Monroe, Louisiana, waar schoonzus Clementine werkzaam is op een highschool. Anton en ik hebben haar afgelopen Kerst enkele weken bezocht en de chromebooks meegenomen. Die hebben dus al een hele reis afgelegd.
Dan even door naar de markt, ook daar kom ik oude bekenden tegen. Vervolgens nemen we een touctouc naar het gezin van Sabina en Shristi. De meisjes waren al bij ons etentje in Kathmandu, maar ook de moeder is blij met een bezoekje. Van haar kreeg ik mijn sari cadeau en Shristi ontvangt het laatste chromebook. Ik word gedecoreerd met een zelfgemaakte bloemenslinger. Na een half uur gaan we nog een deur verder voor een weerzien met Sonja en Budhi. Ook zij hebben niet stilgezeten en een overdekte eetplek erbij gebouwd. Zeer sfeervol. Hun vijf gastenkamers zijn bijna altijd volgeboekt in dit seizoen. Ruim op tijd heb ik Sonja geïnformeerd over mijn komst en kan ik over drie nachten bij hen terecht. Het is heerlijk bij deze familie, ze geven me alle ruimte, maar uiteindelijk wil ik ook gewoon een kamer huren en zoveel mogelijk mijn eigen gang gaan. Dat kan bij Sonja heel goed, in combinatie met veel gezelligheid. En het ligt op een steenworpafstand van mijn plekje van nu, dus kan ik met regelmaat de zeven zussen bezoeken.
Tot zover mijn eerste volle dag in Thakurdwara. Er klinkt muziek dichtbij, maar verder is er rust. Niet te hard roepen, want stel dat een luipaard zin heeft mijn rust te verstoren...
Tot snel,
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 287
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/149/064_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => leven-in-de-jungle-van-bardia
)
[18] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098233
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-09
[photoRevision] => 0
[title] => Gezellig met de bus
[message] =>
Gezellig met de bus
Gisteren de voorlopig laatste uren in Kathmandu. In de ochtend meldde Dawa zich al met de zes chromebooks, eigenhandig gerefurbished. Die man kan werkelijk alles en met een snelheid die ik met mijn ogen nauwelijks kan volgen. Een beer van een vent, naast berggids ook werkend voor diverse NGO’s, zachtaardig en betrouwbaar bovendien. Hij geeft tekst en uitleg over de wijze van opstarten en we praten nog wat over de huidige commerciële Himalaya-expedities. Dat een en ander veranderd is op dit terrein sinds de jaren 80, toen ik zelf even in dit wereldje rondliep, was mij bekend. Ook de files op weg naar de top van de Mount Everest.
Maar wat Dawa nu vertelt, daar vallen mijn schoenen van uit. Mount Everest Basecamp, op ruim 5300 meter hoogte, is niet meer een gewoon tentenkamp. Er zijn luxe kampementen gevestigd in maar liefst vier categorieën. Voor de primitievelingen, voor de liefhebbers van iets meer comfort, voor de rijken met alle comfort én tot slot een super-de-luxe terrein met restaurant, sauna en bioscoop. Het moet niet gekker worden. Dit past toch niet bij bergbeklimmen? Dan kun je ‘de top’ nog beter kopen zonder te klimmen, zou ik bijna zeggen. Het is een item op een bucketlist geworden dat moet worden afgevinkt, linksom of rechtsom. En wat mij daarbij nog steeds stoort, de eer gaat naar de betalende westerling, terwijl de sherpa’s en dragers het meeste werk opknappen. Wellicht zijn er ook nog klimmers die op een eerlijke en sportieve manier de top halen, maar de toch al krappe routes naar de top worden er niet veiliger op, aldus Dawa.
Chitra en Asmita melden zich met hun bagage. We doen de laatste dingen in Kathmandu, waaronder het overhandigen van de eerste chromebooks aan een vriend en aan de jarige Souvenir. Hartelijk dank, schoonzus Clementine en vriend Wil. Vervolgens nemen we tijdig een taxi naar het busstation. Hoe krijgen we die enorme speren in dat kleine autootje? Op z’n Nepalees lukt dat altijd. Eerst de andere bagage erin, dan de speren diagonaal doorsteken met een raampje open en dan zoeken wij nog een gaatje om erbij te kunnen. Een hectiek van jewelste, ook op Gongabu busstation. Zo blij dat de meisjes de weg goed kennen en helpen met alle bagage. Acht jaar geleden zocht ik dit in mijn eentje uit en ging er wel eens wat mis. Dat soort avontuur hoeft voor mij niet meer. De busreis zelf is meer dan genoeg avontuur en afzien. Dawa heeft ooit één keer deze busreis gemaakt, als proef, om te zien of dit geschikt zou zijn voor zijn reisgezelschappen en de kosten te drukken. Eens maar nooit weer, zegt deze oersterke vent. Dat wil wat zeggen. Jacqui en Sonja nemen ook alleen nog maar binnenlandse vluchten.
Bij de bus hoor ik Nederlands spreken. Een leuk uitziend stel vraagt zich af of ze de juiste bus hebben gevonden, naar Bardia. Ik spreek hen aan en bevestig dit. Ze vragen hoe de twee Nepalese studentes en ik bij elkaar zijn gekomen en vinden het een mooi inspirerend verhaal. Ik geef er wat mogelijk nuttige informatie over Bardia bij. Ze hebben de Manaslutrek net achter de rug en willen nu een ander, minder bekend, deel van Nepal ervaren. Diwali vieren in Bardia, hoe zal dat zijn? Ze zijn bekend met de duur van de busreis. We installeren ons en wachten op vertrek. Dat gebeurt een uur te laat, maar ach, wat is een uur op een reis van twintig uren? Daar hoor je hier niemand over klagen. Ook niet als het gangpad bezaaid raakt met mensen en bagage. Iedereen stapt erover of erlangs. Rijden maar, eerst door de buitenwijken van Kathmandu, dan kronkelend naar een lager niveau. Het wordt donker en dan zet de bus flink vaart in westelijke richting. De eerste en tweede P-time sla ik over, maar dan moet ik er toch echt uit. Asmita verzorgt mij als een baby, zo lief hoe ze niet wil dat ik ook maar enig ongemak ervaar. Op het hurktoilet is de geur niet te harden, maar dat zorgt er alleen maar voor dat ik nog meer opschiet.
Gelukkig ben ik in staat tot veel slapen, rechtop. Dat maakt de reis draaglijker en de uren vliegen beter voorbij. Uiteindelijk bereiken we Thakurdwara, het dorp bij Bardia National Park, ruim twintig uur later. Dan nog een stukje touctouc, Chitra en ik in een andere richting dan Asmita. Ook deze kan onze bagage allemaal aan, de speren worden vastgebonden. Op naar het huis van de familie Mahatara, waar ik ben uitgenodigd voor overnachting. Vader, moeder, dochters Susila, Manju, Ranju, Mina, Chitra, Rama en Pooja vormen een mooi gezin, met wie ik steeds meer en intensief contact onderhoud. Ze hebben een gastenkamer plus badkamer, sinds enkele jaren. Moeder en enkele dochters staan al buiten te wachten, heerlijk om zo verwelkomd te worden. Ik krijg mijn kamer toegewezen, compleet met muskietennet en ventilator. Na een kop koffie en kleine maaltijd loop ik met Chitra en Rama een rondje tot aan de rivier en kijk wat er veranderd is in 21 maanden van afwezigheid. Intussen ontmoeten we al bekenden, het houdt niet op. En dan moet de school nog beginnen.
Maar wat een vredige omgeving in vergelijking met het slopende Kathmandu. Hier, in deze frisse lucht en ruimte, kan ik verder ontspannen. In de familie Mahatara heerst een fijne sfeer. Ik vraag indirect hoe vader het vindt, leven tussen enkel vrouwen. Heel fijn, is zijn antwoord. Met een zoon zou hij waarschijnlijk veel meer discussies moeten voeren. Door de baan van dochter Mina bij Salam Air in Oman staat er nu een levensgrote televisie in huis. Dit arme gezin leerde ik zeven jaar geleden kennen, wonend in een soort krot. Nu kunnen de dochters zorgen voor een betere toekomst, voor henzelf en voor hun ouders. Manju bereidt een maaltijd van pittige kip met rijst. Ik krijg mes en lepel erbij, de rest eet met de handen. Ik weet weer precies hoe het is om terug te zijn in Bardia.
Morgen naar Sonja, naar de school en mogelijk nog wat andere mensen een eerste groet brengen. Ik heb nog zo’n vier weken voor allerlei activiteiten. Tijd in overvloed dus, ook dat hoort bij Bardia. En zo ga ik zeker een staat van Zen bereiken.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 287
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/920_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gezellig-met-de-bus
)
[19] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098184
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-07
[photoRevision] => 0
[title] => Kiwanis Nepal
[message] =>
Bezoek aan Kiwanis Nepal
Gisteravond sprak ik af met studentes Chitra en Asmita, bij de Garden of Dreams. Beiden kwamen apart, achterop een motorfiets. Samen zouden we alle materialen van hun voormalige school in Bardia bij elkaar verzamelen. Eerst naar de boekhandel. De zeer vriendelijke medewerker, groot liefhebber van literatuur, had de boekenlijst al bij elkaar verzameld. Op ons verzoek dit uit te breiden naar boeken over ecologische thema’s kwam hij met een prachtig geïllustreerde verzameling, helemaal passend binnen mijn plannen. Ook de meisjes zoeken driftig mee en zo komen we samen tot een goede collectie, passend binnen de schoolbibliotheek van BBAS in Bardia. De medewerker, Raman, is nogal gecharmeerd van ons gezelschap en zoekt er graag wat relevante literatuur bij. Als hij de rekening opmaakt ben ik stomverbaasd, had op het dubbele gerekend. We krijgen korting.
Terwijl Raman de boeken zorgvuldig gaat inpakken en administreren gaan wij door naar de zaak van muziekinstrumenten. Er zijn trommels, gitaren, ukeleles en keyboards. Uiteindelijk kiezen we alleen voor het keyboard, omdat de andere instrumenten ofwel in Bardia te koop zijn ofwel moeilijk te bespelen. Later komen er bij een andere zaak nog enkele tamboerijns bij. Met het oog op het komende Diwali-festival kunnen deze instrumenten hun waarde al bewijzen.
In deze straat bevinden zich met name sport- en muziekwinkels. Dan wordt het tijd voor sport. Wederom een vriendelijke verkoper, die graag met ons meedenkt. We beginnen met twee enorm lange speren, javelins. Gezien de steeds grotere dreiging van wilde dieren in de woonomgeving van Bardia zie ik deze speren al snel als wapen. Maar junglemeisjes zien dit echt anders. Zij omarmen hun fauna, ook al loopt het soms slecht af. Chitra oppert dat het speerwerpen misschien wel is uitgevonden nadat men deze wapens niet meer wilde gebruiken om te doden. Dan gaan we door naar volleybal. Twee goede ballen en een supersterk net. De palen worden ter plekke wel bij elkaar gezocht. Tot slot nog enkele badmintonsets met shuttles en klaar is Kees. Ik pretendeer zeker niet dat ik ook maar enige bijdrage kan leveren aan verdere ontwikkeling van de sport in dit land, maar wat ik tot dusver gezien heb vind ik het nog steeds een aanfluiting dat al deze supertalenten geen kans krijgen om nationaal of internationaal te stralen. Ik heb Nepal nog nooit zien deelnemen aan de Olympische Spelen, terwijl ik steeds hoor dat ze daar enorm naar verlangen. Talent in overvloed, maar gebrek aan sponsors. Ook hierin is de wereld keihard. Uitbreiding van materialen biedt in ieder geval een kans om te genieten van sport. En voor sommige sporten is in de basis niet eens materiaal nodig. Denk aan de Ethiopische marathonloper Abebe Bikila, die blootsvoets Olympisch goud behaalde.
Chitra en Asmita willen absoluut niet dat ik ook maar een gram te veel moet dragen. Zij nemen alles over. Als we even later de boeken gaan afhalen biedt de ontwapenende verkoper aan mee te lopen tot aan een taxi. Tijdens het spitsuur is er geen lege taxi te vinden, dus loopt hij met ons mee tot aan een restaurantje. Daar strijken we neer voor een avondmaaltijd. Boekhandelaar Raman loopt terug naar zijn zaak, neemt mijn aanbod voor een drankje niet aan. De meisjes kiezen opnieuw voor iets lekkers en vrij onbekends, pizza moet het worden. Heerlijk om deze studentes zo te verwennen. Zij vinden het fijn en vanzelfsprekend om voor mij te zorgen, mijn bagage te dragen. Dat mag beloond worden.
Lopend belanden we uiteindelijk op mijn kamer en worden alle aankopen gestald. We kletsen nog wat en dan vertrekken zij per taxi naar hun kamertje. Morgen bezoeken we gezamenlijk de Kiwanis Nepal, een wereldwijde organisatie, vergelijkbaar met de Lionsclub. Onze vrienden Toos en Hugo zijn lid, zeer betrokken bij mijn project hier en ontdekten dat de Kiwanis zich snel uitbreiden in Nepal. Vervolgens heb ik hun visie en website bekeken en zie serieuze kansen om aan te kloppen voor ondersteuning bij een project in Bardia. Zoals vele NGO’s gaat de aandacht van de Kiwanis in eerste instantie ook uit naar projecten in de meest bekende plaatsen. Kathmandu, Pokhara en de omliggende Himalayagebieden hebben al aardig wat donaties ontvangen. Het verafgelegen Bardia is wel vaker een vergeten kindje. Niet geschoten is altijd mis, dus we gaan het gewoon proberen.
De volgende ochtend dwaal ik lekker rond en besluit na lange tijd tot een bezoekje aan Pumpernickel, het gezellige koffietentje met westerse broodjes. Ik kwam er regelmatig, maar twee jaar geleden bleek de zaak gesloten. Nu snap ik waarom, ze hebben flink verbouwd en uitgebreid. Ik informeer naar de oude man achter de bar die mij altijd herkende en vriendelijk groette. Hij blijkt ernstig ziek te zijn, maar enkele andere medewerkers herkennen mij en zijn blij dat ik terug ben. Ik stel voor later samen met Chitra terug te komen en op de foto te gaan, met name als groet naar de oude medewerker. Ook hier een en al hartelijkheid, mijn dag is alweer goed.
Chitra ontmoet ik rond het middaguur en samen zoeken we naar het kantoortje van de Kiwanis. Na enig zoekwerk vinden we de juiste plek op twee hoog, via een smal trappenhuis. Er zit een jonge man achter een bureau, ik vraag of hij tijd heeft voor ons. Ja hoor, kom binnen. De man blijkt echter een medewerker, zijn baas is enkele dagen in het buitenland. Jammer, maar ik wil toch graag iets achterlaten en stel voor begin december terug te komen voor een gesprek met zijn baas. Deze blijkt notabene uit Bardia te komen. Aha, dat is interessant. Dan zal zijn hart zeker een rol spelen in onze voorstellen. Goed om te weten. De medewerker stelt voor alvast een mailbericht te sturen. In tussentijd kan ik met een aantal mensen discussiëren over een goed voorstel. Zelf denk ik in dit geval niet aan het schoolproject, daar gaat genoeg aandacht naar toe. Thakurdwara, het dorp in Bardia, heeft meer behoeftes. Mogelijk iets op medisch gebied. In ieder geval is er een soort van contact gelegd en gaan we er serieus mee aan de slag.
Massages zijn hier overal, ik kies altijd voor Bhima. Maar deze dag valt mijn oog op Thai massage, een soort shiatsu. Wetend dat Bardia op dit gebied weinig te bieden heeft besluit ik mezelf nog een keer te verwennen. Zeker nadat mijn laatste behandeling voor dystonie een beetje is misgegaan gun ik mezelf verlichting van mijn klachten. Tenslotte vraagt deze reis ook best veel van mij. Chitra gaat op zoek naar een extra reistas, ik loop binnen bij de massagesalon. Thai massage, okay mam. Ik word naar een kamertje begeleid en neem plaats. Uit ervaring weet ik dat je bij soort massage je kleren gewoon kunt aanhouden, maar de masseuse denkt daar duidelijk anders over. Ben ik wel duidelijk geweest? Jazeker, maar zij is een beginner en dat moet ik weten. Als ik uiteindelijk overstag ga en mijn kleren uittrek hoor ik aanhoudend dat Nisha – zo heet de jonge vrouw – een beginner is. Ik ben dus haar proefkonijn. Zal ik protesteren en zeggen dat ik toch echt voor iets anders betaald heb? Ofzal ik mezelf overgeven aan de situatie? Ik besluit tot het laatste, zeer niet-Nederlands. Geen zin in het halen van mijn recht of gelijk, maar go with the flow. Ook dat hoort bij ontspanning. En dan blijkt alles heel goed uit te pakken. Nishapraat weliswaar best veel, maar ik laat het over me heen gaan. Ze is enthousiast en masseert goed. Dat telt.
Mijn laatste nacht in Kathmandu. Morgen overnacht ik in de hobbelbus. In de ochtend brengt Dawa de laptops terug, Chitra en Asmita komen dan ook al deze kant uit met hun bagage. Samen kunnen we vervolgens de laptops uitdelen en de bulk aan bagage goed ordenen voor de nachtreis naar Bardia. Ik profiteer nog even van een comfortabel bed en hoop wat extra uurtjes slaap mee te pakken.
Tot snel, vanuit Bardia.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 278
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/710_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kiwanis-nepal
)
[20] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098159
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-06
[photoRevision] => 0
[title] => Geen reisgids
[message] =>
Geen reisgids
Mijn vaste lezers weten dat je van mij nooit iets te lezen krijgt over bezienswaardigheden, voor mij niet interessant om over te schrijven. Daarvoor verwijs ik mensen altijd naar een reisgids of website. Juist mijn manier van reizen, alleen en deels tussen de lokale bevolking, maakt dat ik een inkijkje kan geven in het leven van mensen. Het blijft natuurlijk beperkt tot een tijdelijke perceptie, maar tijdens elke periode in Nepal ontdek ik nieuwe dingen waarover ik de buitenwereld kan informeren.
Mijn avonturen worden meestal gevuld met vele onalledaagse indrukken en ervaringen. Weliswaar nog steeds als reiziger, niet als medebewoner. Eigenlijk heb ik nog weinig van Nepal gezien wat als toeristische attractie wordt beschouwd, de vele tempels en de Himalaya. Destijds zelfs de hoofdreden van mijn komst naar dit land. Als kind droomde ik al van een bezoek aan de hoogste toppen ter wereld, maar het heeft tot na mijn vijftigste geduurd voordat dit werkelijkheid werd. Mensen komen naar Nepal voor de bergen, maar komen terug voor de mensen. Dat is een algemeen bekend verschijnsel. Zo is het ook mij vergaan. Ik kom zelfs vaak niet eens meer in de buurt van de Himalaya, want Bardia ligt in de vlakke Terai in het Zuiden. Hier in Kathmandu ben ik nog aardig omringd door bergtoppen, ook Pokhara heb ik diverse keren bezocht, maar Bardia is steeds mijn hoofdbestemming. Het weerzien met een groeiend aantal bekenden, vrijwilligerswerk op school, donaties uit Nederland omzetten in materialen voor studenten en intussen doen zich allerlei onverwachte zaken voor. Verrassingen zijn in Nepal nooit ver weg, ook dat vormt een aantrekkingskracht voor wie daarvan houdt. Ik weet dat menigeen er niet aan moet denken vanaf de veilige bank thuis.
Het zijn kleine stapjes, maar ik heb met mijn verhalen toch al heel wat mensen kunnen inspireren, zowel tot een reis naar Nepal of tot sponsoring van een student. En hier rondlopend zie ik dat bijna iedereen wel wat hulp kan gebruiken, maar dat geldt voor de hele wereld. Toevallig kwam dit op mijn weg en heb ik dit opgepakt. Dit past bij mij als persoon. Liefde voor vreemde culturen, talen, reizen en sociaal engagement vormen mijn basis voor deze activiteiten. Graag had ik dit op jongere leeftijd al ontdekt en aangedurfd, maar het leven loopt ook zoals het loopt. Wellicht was die tijd nodig om te rijpen tot waar ik nu sta.
Toen ik gisteren een uitgebreid videogesprek met Mina in Oman voerde voelde dit voor ons beiden zo vertrouwd, vaak meer dan met mijn eigen bloedverwanten. Ik leerde haar kennen als schoolmeisje in de jungle, vervolgens als studente in Kathmandu en nu vliegt zij over de wereld als mooie jonge vrouw in uniform. Zij kan nu deels haar familie onderhouden, haar ouders hebben voor het eerst televisie. Maar ook zij betaalt een prijs. Het klimaat in Oman, waar zij een appartement deelt met twee collega’s, is onverdraaglijk. Daardoor komt zij nauwelijks buiten. Ook haar werk speelt zich in kleine ruimtes af, ook al zijn het grote vliegtuigen. Een gebrek aan gezonde buitenlucht en vitamine D ligt op de loer. Ik heb dit met haar besproken en hoop dat zij na haar contract van twee jaar bij een Europese luchtvaartmaatschappij terecht kan. En mogelijk nog een studie volgen, want dit meisje heeft meer in haar mars. Maar eerst een bezoekje aan mij, komende februari of maart. Dan kan ik haar rondleiden door Nederland. Ik mis haar hier heel erg, maar weet dat een nieuwe ontmoeting nabij is.
Twee dagen geleden heb ik nog een uurtje thee gedronken met Gagan, onze eerste ontmoeting. Hij is een vriend van Jacqui en slaat altijd haar bagage voor bergtochten op bij haar afwezigheid. Die tas stond nog bij mij, zodoende raakte ook ik in contact met deze vriendelijke reisagent. Blijkbaar hadden we al veel over elkaar gehoord, dat werd wel duidelijk tijdens ons gesprek. Gagan leidt een familiebedrijf dat Himalayatochten organiseert in combinatie met culturele ervaringen. Regelmatig komen er schoolklassen, vooral uit Australië, waarbij een soort uitwisseling plaatsvindt met de bergbewoners. Hij liet wat opnames zien. Samen eten, muziek maken, vriendschappen sluiten. En natuurlijk een flinke berg bedwingen. Echt kwijlen. Ik geef zijn website Nepal Trekking: Nepal Holiday Package, Rasuwa Treks and Expeditions door aan mijn broers, die nog een keer samen een beklimming willen maken. Evenals Dawa is ook Gagan bereid tot hulp aan mij, daar mag ik op vertrouwen. En zo breidt niet alleen mijn bagage, maar ook mijn netwerk zich uit.
Hoofd koel houden, KegarNe.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 284
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,kathmandu
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => geen-reisgids
)
[21] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098149
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-05
[photoRevision] => 0
[title] => Lachende boeddha's
[message] =>
Lachende boeddha’s
Vanochtend bij het ontwaken was ik nogal somber. Daar kunnen altijd redenen voor zijn, maar ook gewoon het gevoel van dat moment. Kip of ei? Omdat ik vooraf niet precies wist hoe lang ik in Kathmandu zou moeten zijn had ik mijn kamer geboekt voor drie nachten. Gewoon verlengen, dacht ik daarna. Maar opeens was de prijs flink gestegen en dat geld besteed ik uiteraard liever aan andere zaken. Dus, op zoek naar een nieuwe aanbieding. En dat lukte, tenslotte ben ik Geniuslid van booking.com. De hele handel weer inpakken, efficiënt en systematisch, afrekenen en van twee hoog naar beneden. Helpende handen staan altijd gereed in Nepal.
Een taxi brengt mij tot aan de voordeur van het volgende hotel, maar bij gebrek aan liften in de meeste hotels hier mag ik de bagage heel wat trappen omhoog sjouwen. Dan heb ik mijn krachttraining voor vandaag maar alvast gehad. Ik ben vroeg, kan nog niet naar mijn kamer, dus neem een ontbijt op de Rooftop. Dat zijn standaard eieren voor mij, in Nepal. In ben geen zoetekauw en broodjes kaas worden hier niet geserveerd. De eigenaar en kelner bedienen mij zeer hartelijk, de lach komt al een beetje terug op mijn gezicht en in mijn hart. Vervolgens slenter ik door wat onbekende straatjes, waar de armoede duidelijk meer zichtbaar is dan in de toeristenwijk Thamel. Chitra had een probleem met haar laptop en vroeg mij om hulp, dus ga ik op zoek naar een IT-specialist. Ooit eerder vond ik er een in deze hoek, maar vooralsnog wil dit niet erg lukken.
Toch maar terug naar Thamel dan? Laat ik het openbaar vervoer eens nemen. Een fietsriksja in plaats van een taxi, altijd een avontuur. Het is heel wat jaren geleden dat ik voor het laatst in zo’n koets moest klimmen. Inmiddels ben ik ook wat jaartjes ouder en stijver, maar met wat moeite lukt het nog. Het zijn altijd iele mannen die een fietsriksja besturen, maar een kracht die zij tentoonspreiden! Ongekend. Op dit moment zit ik alleen in het karretje, maar in India heb ik ook vaker samen met Anton (1.92 meter) dit vervoer gebruikt en werden we probleemloos naar onze bestemming getrapt. Niet alleen de dragers in de Himalaya, ook deze mannen verdienen een lintje. Maar ik vrees dat hij enkel en alleen een kleine dagopbrengst binnenhaalt, misschien net genoeg voor een maaltijd. Als ik hem na afloop de roepies overhandig verschijnt er een lach op zijn gezicht. Lachende boeddha’s vind je hier aanhoudend, ongeacht de zware leefomstandigheden.
En ondanks de vreselijke verkeershectiek is het geduld hier jaloersmakend en irritant tegelijk. Wachten op een gaatje om over te steken? No way, lukt nooit. Je steekt over en dan stuurt iedereen heel organisch om je heen.
Ook in Thamel geen IT-specialist. Men verwijst mij naar de bekende straat waar ik ooit eerder goed geholpen ben. Ik stel het uit tot morgen, als ik Chitra weer ontmoet. Dan maar verder met de boekenlijst. Jacqui stuurde mij per app een paar foto’s van vodjes papier door waarop de gewenste boeken genoteerd staan. Deze wil ik eerst laten printen alvorens ermee naar de boekhandel te stappen. Eenmaal gelukt door naar een boekwinkel die ik tijdens mijn vorige reis samen met Mina ontdekte, op Kanti Path. De aanwezige medewerker, een vrij jonge man, bekijkt de boekenlijstjes en weet uit zijn hoofd welke boeken hij in de zaak heeft. Een hoofd vol boektitels, ongelooflijk. Deze man heeft geen computer nodig. Ook kan hij voor verschillende leeftijden Nepalese boeken leveren over ecologische thema’s. Ik stel voor dat hij de boeken bij elkaar zoekt, deze in een doos plaatst en dat ik ze morgen afhaal. Op mijn vraag of ik iets vooruit moet betalen antwoordt hij ‘if you have a good heart it is okay for me’. Vertrouwen in plaats van wantrouwen op voorhand, daar houd ik van.
Ik vraag hem naar een zaak voor sportmaterialen en muziekinstrumenten. Deze staan op een ander wensenlijstje vermeld. Vandaag informeer ik naar de mogelijkheden en prijzen, morgen ga ik over tot aankoop. Met behulp van Chitra en Asmita krijgen we de hele handel wel op hun bestemming, dat heb ik vaker ervaren. Kan niet bestaat niet in Nepal, gewoon een kwestie van stapelen. Eerst de muziekzaak binnengestapt, ook daar goed geholpen. Vervolgens naar de sportartikelen. Het is duidelijk waar ik morgen moet zijn, de winkels liggen dicht bij elkaar, dus zeker handig. Ik voel de wind weer in mijn rug, alsof alles begint te stromen. Dit gevoel wordt nog versterkt als ik op zoek ga naar een pinnetje voor het vervangen van mijn SIM-kaart. De man wil er geen geld voor, maar neemt mijn telefoon en plaatst mijn Nepalese SIM-kaart gewoon naast mijn Nederlandse, zodat ik beide kan gebruiken. Daarna schept hij er genoegen in mijn hele telefoon op te schonen. En daar zit nogal wat rotzooi in, die ik zelf niet herken. Steeds vaker krijg ik een hekel aan dit ding, maar ja, zonder lukt ook niet meer. Het moet gewoon werken en dat doet het na deze schoonmaak stukken beter. De zoveelste lachende boeddha van deze dag. Mijn stemming is ten positieve omgeslagen.
Op zoek naar mijn nieuwe hotel raak ik de weg kwijt, ongewoon voor mijn doen. Uiteindelijk word ik geholpen door een groepje jonge mannen die mij ‘mama’ noemen. Dat ben ik in hun ogen natuurlijk ook. Mijn kamer is gereed en ik mag met mijn bagage per trap naar de derde verdieping, geholpen door de portier. Prima plek. Ik houd een siësta, hoog tijd daarvoor. Morgen een nieuwe dag. Later ga ik alleen nog de deur uit voor een lichte maaltijd op een steenworpafstand. De dag begon met ei, ik eindig met kip. En zo komen we terug bij de kip of het ei en is het cirkeltje weer rond.
Tot de volgende.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 303
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/310_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => lachende-boeddha-s
)
[22] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098137
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-04
[photoRevision] => 0
[title] => Vervolg van mijn weg naar Zen
[message] =>
Vervolg van mijn weg naar Zen
Gisterochtend mocht ik eindelijk plaatsnemen op de massagetafel van Bhima. Ik gunde mezelf een behandeling van twee uur. Geen haast, proberen me helemaal over te geven aan de broodnodige ontspanning. Bhima kent mij een beetje, mijn lichaam eveneens, dus dat voelt heel vertrouwd. Een klein tenger vrouwtje, ik schat dat ze de vijftig kilo niet haalt, met handen die kunnen zien waar de blokkades zitten. En dat waren er heel wat, gevoed door de achtbaan. Af en toe wat bijpraten, maar gelukkig ook genoeg stiltes. Langzaam kwam ik in een soort van trance, maar tegelijkertijd probeerde ik me in te leven in een blinde. Ik vroeg haar of ze zich een voorstelling van mij kan maken. Dat kan ze niet. Ook kleuren zijn haar onbekend. Ze weet niet hoe haar zoontje Souvenir eruitziet. Ze vertelt dat hij zijn autootje mee naar bed heeft genomen, kon er geen afstand van doen. Bhima houdt enorm van lezen en heeft in braille literatuurwetenschappen gestudeerd. Tegenwoordig maakt zij vooral gebruik van audio-boeken. Na twee heerlijke uren besluit ik dat ik best nog een keertje wil, dus maak ik een afspraak voor de volgende dag.
In de middag wacht ik op Dawa, de man die Bright Futures of Bardia in Nepal representeert en tevens actief is als berggids. Hij heeft mij vorige keer goed geholpen door de chromebooks mee te nemen naar een vriend, voor refurbishing. Ook deze keer helpt hij mij waar nodig met zijn contacten. En dan meldt Bishesh Gautam zich, hij wil me zien. Even later staat hij al bij mijn hotel en praten we langdurig bij op mijn kamer. Bishesh ontmoette ik vijf jaar geleden in Bardia. Hij werkt in Kathmandu voor het Ministerie van Onderwijs en is nogal onder de indruk van mijn betrokkenheid bij de plek waar hij vandaan komt. We hebben regelmatig contact online. Hij nodigt me uit voor een tripje naar Nagarkot, in de bergen, om de zon onder te zien gaan. Maar ik wacht langdurig op Dawa en kan niet weg. Misschien lukt Nagarkot een andere keer.
Bishesh vertrekt, Dawa komt. Hij bekijkt de chromebooks even goed en stopt ze een voor een in zijn rugzak om mee te nemen. Later vertrekken we samen naar café New Orleans en vertellen we over ons leven en betrokkenheid bij Bardia. Jacqui heeft hem binnengehaald, een heel fijn persoon, doet wat hij zegt en belooft. De afgelopen twee jaar is hij zelfs enkele maanden als berggids in het Oostenrijkse Lech actief geweest. Daar wordt steeds meer gebruik gemaakt van Nepalese gidsen. Ik vraag naar zijn eigen bergervaringen. De achtduizend meter heeft hij wel gehaald en bergtoeristen loodst hij regelmatig naar zesduizend meter hoogte. Ik had het er met Anjo al over, Nepalese mensen zijn duidelijk anders geëvolueerd dan wij. Behalve een zesde zintuig beschikken ze over onwaarschijnlijke krachten, vooral merkbaar in de bergen. Toen ik zes jaar geleden de Poon Hilltrekking deed zag ik tanige iele mannetjes met meer dan 35 kilo op hun rug omhooggaan. Volgens Dawa kunnen ze dit ook met nog heel wat kilo’s erbij. De man die een Amerikaanse koelkast op zijn rug omhoog hees verdwijnt nooit meer van mijn netvlies.
De drukke middag vormt een groot contrast met de rust van de ochtend. Eenmaal op mijn kamer komen er weer appjes van Bishesh binnen om toch nog samen een glas te drinken. Het lijkt alsof hij geen ‘nee’ accepteert en dat begint me behoorlijk dwars te zitten. Ik ga nog even, maar echt goed voelt het niet. Linksom of rechtsom probeert hij zijn zin door te drijven. Afschudden dus, dit soort mensen.
Deze ochtend terug naar Bhima, voor een volgende stap naar Zen. Mijn probleemgebieden – nek, hoofd en schouders – worden langdurig onder handen genomen. Terug buiten zie ik vele appjes binnenkomen van mensen die zich afvragen of ik veilig ben. Het bericht van de aardbeving leidt al snel naar mij, wetend dat ik in Nepal verblijf. Inmiddels hoor ik wel dat de mensen in Bardia schokken hebben gevoeld, maar schade is er niet.
In de avonduren ga ik eten met vier studentes uit Bardia. Zij wonen en studeren nu in Kathmandu en worden allen financieel ondersteund vanuit bekenden in Nederland. De afgelopen tijd hebben zich opnieuw twee mensen gemeld met het aanbod om een student te sponsoren met een bedrag tussen de dertig en veertig euro per maand. Zo leuk dat er dan ook onderling online contact ontstaat en ik nu cadeautjes voor deze meisjes mag overdragen.
In café Gaia komen we bij elkaar: Chitra, Asmita, Sabina en Shristi. Vrienden Toos en Hugo trakteren vanuit Nederland op dit etentje. De meisjes genieten, er valt veel bij te praten. Vandaag hebben Chitra en Sabina een entree-examen gedaan voor een studie geneeskunde. Helaas zijn er velen die dezelfde ambitie hebben, dus nu is het afwachten wie het geluk heeft om daadwerkelijk arts te kunnen worden. Voor Asmita staat voor maandag een toets op het programma. Zij wil verpleegster worden. Meisjes met talent en ambitie, hopend op een baan waar hun hart naar uit gaat en een waardevolle bijdrage aan hun gemeenschap willen leveren. Bovendien mooi om straks hun familie te kunnen ondersteunen en uiteindelijk onafhankelijk te zijn van steun van buitenaf. Samen met Chitra voer ik een video-gesprek met Toos in Nederland, even later hetzelfde voor Shristi en Sabina met Sharlene in Schiedam.
Heb jij ook interesse in persoonlijk contact met een student in Nepal? In veel gevallen hoeven wij er geen boterham minder om te eten en zij hebben een echte toekomst. Op die manier is delen echt vermenigvuldigen.
Over enkele dagen gaan de meisjes per bus terug naar Bardia, vooral voor het komende Diwali-festival. Ik heb besloten me bij hen aan te sluiten en samen de busrit van twintig uur te doorstaan. Voor mij ideaal om niet alles zelf te moeten uitzoeken en hulp te krijgen met mijn bagage. De rest van die busrit zal ik wel overleven. Verstand op nul, blik op oneindig.
Je begrijpt dat de weg naar Zen nog lang is, maar er is een begin.
Voor jullie allen een goed vervolg van dit weekend,
Tot snel,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 392
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/209_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vervolg-van-mijn-weg-naar-zen
)
[23] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098126
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-04
[photoRevision] => 0
[title] => Van achtbaan naar Zen
[message] =>
Van achtbaan naar Zen
Laat ik beginnen met het grote nieuws van deze ochtend. Nepal is opnieuw getroffen door een stevige aardbeving. Deze keer in het westen van het land, op slechts 120 kilometer noordelijk van Bardia. Momenteel verblijf ik nog ik Kathmandu, volgende week zal ik in Bardia arriveren. Mijn Friese vriendin Sonja, woonachtig in Bardia, appte mij vanochtend vroeg al over deze ramp. Ik heb niet de indruk dat Bardia zelf schade heeft opgelopen, dit beperkt zich vooral tot een deel van de Himalaya. Maar goed, als de schokken tot in New Delhi gevoeld zijn dan heeft de aardbeving daar flink huisgehouden. Verder is het nu vooral wachten op officiële nieuwsberichten en cijfers.
Voordat ik overga naar mijn verdere ervaringen even iets rechtzetten. In mijn vorige blog schreef ik over de klankschalen, die ik ‘blows’ noemde. Het zijn echter ‘bowls’, voor alle duidelijkheid. Wellicht gevolg van mijn jetlag, deze vergissing.
Dan nu verder met de afgelopen dagen. Eigenlijk te veel om op te noemen en schrijven, maar ik ga het toch proberen. Vanaf mijn aankomst voelt het alsof ik in een achtbaan zit en er niet gemakkelijk uit kan ontsnappen. Heel leuk en interessant allemaal, de mensen met wie ik al in contact ben geweest, maar de kans om rustig te acclimatiseren was er nauwelijks. Na mijn eerste nacht met opnieuw weinig slaap bleek dat Jacqui en Anjo er al op uit waren voor een ochtendwandeling. Samen een sober ontbijt genomen, nog wat gekletst en vervolgens afscheid genomen van Jacqui, die voor haar vlucht naar Johannesburg naar de luchthaven vertrok. Zij is lifecoach en reist hiervoor als digital nomad de wereld rond. Op weg naar Zuid-Afrika zou ze haar echtgenoot in Dubai ontmoeten voor een nachtje en volgende week zit ze ‘gewoon’ weer in Australië. Zij hebben geen vaste woonplek, met uitzondering van hun huis in Italië, waar ze langdurig hebben gewoond. Anjo zou pas rond middernacht terug naar Sydney vliegen, dus hadden wij een dagje samen. Vorig jaar hebben we elkaar al ontmoet in Den Bosch tijdens haar familiebezoek aan Nederland en reis door Europa met haar gezin. De klik tussen ons bleek toen al goed, nu alleen nog maar meer.
Per goedgevulde taxi zijn we naar de toeristenwijk Thamel vervoerd en hebben alle bagage in mijn nieuwe hotel gedropt. Voor Anjo was dit het tweede bezoek aan Nepal, voor mij het zevende. Vier jaar geleden, nog voor corona, was ze hier met het hele team van Bright Futures of Bardia en heeft weinig kans gezien om rustig rond te slenteren. Samen besloten we er een feestje van te maken en heb ik haar rondgeleid langs de leuke eettentjes en winkeltjes met al die prachtige Nepalese spullen. En dat is gelukt! Begonnen met een goede cappuccino en taart bij Café New Orleans. Daar kwam de eerste bekende al aan. Ram Sapkota, de ober uit Bardia, blij met ons weerzien. Twee maanden geleden werd zijn eerste kind geboren, in Bardia, en nu is hij alweer terug in Kathmandu voor een lange werkperiode. Trots toont hij foto’s. Maar daar moet hij het nu vooral van hebben. Zijn vrouw mag hun zoontje elke dag vasthouden en voeden, Ram zelf moet zorgen voor brood op de plank. Of Dhal Baat in dit geval. Ik moet er niet aan denken, zo pijnlijk om langdurig op afstand van je gezin te moeten zijn.
Tijdens mijn vorige reis heb ik op social media een oproep geplaatst voor financiële ondersteuning van Bhima, de blinde masseuse bij wie ik altijd langs ga voor een uitgebreide behandeling. Zij voedt in haar eentje haar zoon van negen op. Souvenir heet het jongetje en vorige keer heb ik hem ontmoet. Door corona vielen zo ongeveer alle inkomsten weg, dus Bhima had het heel zwaar. Anjo is de vrouw die meteen positief reageerde en sindsdien Bhima enorm helpt om verder te kunnen. Ze onderhouden online contact, maar nooit eerder hebben ze elkaar ontmoet. Ook dat plan was er voor die dag, dus samen naar Seeing Hands, zoals de organisatie van blinde masseurs heet. Manlief Anton is van meet af aan betrokken bij dit verhaal en besloot wat presentjes mee te geven voor Souvenir. Voor zijn eigen kleinzonen koopt hij regelmatig speelgoedautootjes en gunde Souvenir ook een mooi souvenir uit Nederland. Anjo en Bhima omhelzen elkaar en vertrekken samen voor een massage. Bhima’s cadeau voor Anjo. Souvenir pakt zijn cadeautje uit en straalt bij het zien van de kleine Bugatti. Zijn eerste echte speelgoedautootje! Hij kan zijn ogen en handen er niet vanaf houden. Ook Anjo heeft hem bedeeld met cadeautjes, vooral tekenspullen. Een half uur later toont Souvenir zijn eerste tekening van de Bugatti. Tja, toen was ik echt ontroerd. Om de dag verder goed te benutten besloot ik zelf te wachten met een massage tot de volgende dag.
Op zoek naar vilten spulletjes voor de verkoop is Anjo een zeer welkome gids. Zelf handelt zij in ‘sandfree beachtowels’, gefabriceerd uit recycled plastic. Zij is een creatief persoon en verzorgt de designs. Ik heb er al een mogen ontvangen en moet zeggen: prachtige uitvoering en heerlijk materiaal, echt een cadeautje. Wil je er meer over weten? Haar bedrijfje Full of Love and Colour kun je vinden op folccollective.com.au. Ik observeer hoe zij onderhandelt en waarop zij let bij het uitzoeken van de materialen. Kwaliteit voorop. Ik maak kennis met voor mij nieuwe begrippen. ‘Je bent nooit te oud om te leren’ was een van de vele wijsheden van mijn vader zaliger. Deze kennis kan ik de komende tijd goed gebruiken, maar daarover later meer.
Anjo kijkt haar ogen uit, zoveel winkels met kwalitatief hoge materialen en goed design. ‘Jij bent gevaarlijk om mee te winkelen, Mieke’ zegt ze gekscherend. Ik neem haar mee naar de goede plekjes en de rest doet zij echt helemaal zelf. Leuke ervaring en samen hebben we plezier voor tien. Nagenoeg uitgewinkeld speelt de honger weer op. De tuin van Gaia wordt het deze keer, een plek waar vooral toeristen komen, maar goed. Voor een sizzler heb ik veel over, heb er lang op moeten wachten tenslotte. Een cocktail erbij om te toosten op deze geslaagde dag en onze gesprekken gaan helemaal vanzelf. Na afloop kom ik terug van toiletbezoek en hoor mijn naam. Ajay Pant, de reisagent die ik acht jaar geleden op aanraden van Charlotte voor het eerst ontmoette, ook hier bij Gaia. De laatste jaren verblijft hij samen met zijn vrouw veel in Nieuw-Zeeland en toevallig is hij vandaag in Kathmandu geland. Hij schuift bij ons aan en we raken in een geanimeerd gesprek, met name over Anjo’s land Australië en Ajay’s land Nieuw-Zeeland. Even samen op de foto en een berichtje naar Anton’s dochter Charlotte, die inmiddels een leuk gezin heeft met twee kindjes.
Tot slot nog even naar de boekhandel voor een eerste oriëntatie. Anjo wil er lekker rondneuzen en graag een boek mee naar huis nemen. De zoon van de eigenaar staat in de zaak en herkent mij onmiddellijk. Vertelt wat hij zich herinnert van mijn vorige bezoek, de grote boekenaanschaf voor de bibliotheek in Bardia. Ook dat ik samen was met Mina, die nu als stewardess werkt voor Salam Air in Oman. De tijd staat niet stil en dat merk ik ook hier. Anjo heeft een brede interesse, met deze man voert zij eveneens een boeiend gesprek, over religie. Hindoeïsme als religie en Boeddhisme als levenswijsheid kunnen heel goed samengaan, geven mensen de nodige ruimte om hun leven zonder keurslijf te kunnen leiden. Nog even terug voor een laatste glas bij New Orleans en dan is het moment van vertrek aangebroken. Ram Sapkota regelt voor Anjo vervoer naar de luchthaven, we halen haar bagage op en dan zwaai ik haar uit. Voor ons beiden een prachtige dag, voor Anjo heerlijk om haar verhaal van de afgelopen weken in het Nederlands te kunnen delen en we spreken de hoop uit elkaar te blijven ontmoeten. In Nederland, Australië of halverwege, in Nepal. Daar is het uiteindelijk allemaal om begonnen.
Terwijl ik op het terras aan de voorzijde van mijn hotel mijn gedachten probeer te ordenen komt er een jonge Indiër bij als gezelschap. Tja, de achtbaan gaat nog even door, want ook hij heeft iets te melden. Hij handelt vooral met Duitsland en met name in dezelfde spullen als waar mijn oog op valt. Na Anjo’s leerschool krijg ik gratis nog meer informatie over do’s and don’ts wat betreft een handeltje met Nepal. Spiritueel gezien zit ik kennelijk op het juiste spoor. Wordt vervolgd.
Ik had deze blog graag willen afsluiten met Zen, maar vrees dat velen dan stoppen met lezen. Het wordt gewoon te lang, dus hebben jullie de dag van gisteren en vandaag nog tegoed. Morgen verder.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 285
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/059_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-achtbaan-naar-zen
)
[24] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098096
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-02
[photoRevision] => 0
[title] => Een enkele blow.
[message] =>
Een enkele blow?
Dit zegt waarschijnlijk niemand iets, een enkele blow. Ik ga het uitleggen en breng meteen verslag uit van de enerverende afgelopen dag. Alhoewel, dag? Het was een aaneengesloten periode van lichte en donkere uren die ik hoofdzakelijk niet-slapend heb doorgebracht, ruim dertig uur in totaal. Regelmatig de klok verzettend kwam ik via diverse tijdzones en drie vluchten rond het middaguur aan in Kathmandu.
Eenmaal alleen, na het gebruikelijke afscheid van Anton, ben ik vooral op mezelf aangewezen. De nieuwe – derde - luchthavenvan Istanbul doorkruis ik voor de vervolgvlucht en het voelt alsof ik van de ene kant van de stad naar de andere reis. Wat een afmetingen! De overgang van het kleine Europa naar het immense Azië wordt hier symbolisch neergezet. Vervolgens beland ik in een rijtje van maar liefst tien vliegtuigstoelen ergens in het midden. Mijn linkerbuurman is in een felle discussie met de stewardess, er is duidelijk een probleem. Ik observeer het hele gebeuren en bedenk tegelijkertijd dat het steeds weer een wonder is hoe deze reus straks boven de aarde hangt en zo’n vierhonderd personen inclusief bagage van A naar B vervoert.
Terwijl de uren verstrijken merk ik dat de boosheid van mijn buurman omslaat in plezier. Zijn buurman aan de andere kant speelt het klaar hem enorm op te vrolijken. Ook ik word bij het gesprek betrokken. De een is Indiër, samen met zijn Duitse vrouw woonachtig in Hamburg, de ander Nepalees en wonend op Malta. Nepalees Hari heeft een groot gevoel voor humor, een goedwerkend medicijn tegen de boosheid van de Indiër Kumar, die aanhoudend in een deuk ligt. Hoe komen beide mannen in Europa terecht, is mijn logische vraag aan hen. Vooral vanwege werk, dat voor velen nog steeds noodzakelijk blijkt om huis en haard – al dan niet tijdelijk – in te ruilen voor een hard en eenzaam bestaan in een vreemd land. Hari komt tot de ontdekking dat hij en ik dezelfde vervolgvlucht hebben geboekt van Delhi naar Kathmandu. ‘We can travel together, if you like to’. Na ruim een jaar van afwezigheid bezoekt hij zijn vrouw, twee jonge dochters en andere familieleden om samen Diwali te vieren. Heel normaal voor vele Nepalese mannen. Om dezelfde reden reist Kumar naar zijn familie in India, vrouw en kind achterlatend in Hamburg. Hij verwacht eerder terug te keren omdat hij nu al het gemis voelt van zijn dochtertje van drie.
Op vliegveld Delhi ontstaat verwarring. Wordt onze bagage wel of niet automatisch doorgesluisd naar Kathmandu? Elke minuut wijzigt de berichtgeving hierover. Ik hoef nauwelijks iets te doen, Hari voert het woord. Gelukkig hebben we heel wat uren ter overbrugging van deze steeds wisselende informatie en moeten uiteindelijk toch onze bagage afhalen en opnieuw inchecken, mét de bijbehorende controles van vele details. Hoe kon ik bedenken dat ik al die uren in mijn eentje zou moeten overbruggen, wachtend op mijn derde vlucht? Hari is niet alleen onderhoudend, maar zorgt ook voor mijn bagage. In ruil daarvoor trakteer ik hem op een drankje in de Irish Pub van vliegveld Delhi. ‘Nog niet eens in Nepal gearriveerd en ik zit er alweer middenin’ denk ik bij mezelf. Reizen in mijn eentje brengt mij steeds opnieuw boeiende ontmoetingen met vreemdelingen.
Op de vlucht naar Kathmandu zorg ik er altijd voor een stoel aan het linker raampje te reserveren. Aan die kant glijden de Himalayatoppen voorbij. Ongeveer op gelijke hoogte van deze achtduizenders voelt het bijna alsof ik de toppen kan aanraken. En dan verschijnen de eerste huizen van Kathmandu. ‘Bijna thuis’, denk ik op zulke momenten. Het is weer gelukt, voor de zevende keer mag ik voet zetten op Nepalese bodem. Drie lange rijen later, voor visum- en paspoortcontrole, arriveer ik in de buitenlucht en neem afscheid van Hari. Meteen meldt zich een taxichauffeur, vriendelijk en goedlachs. Mijn vermoeidheid verdwijnt als sneeuw voor de zon, de ontwapening van Nepalese mensen werkt tegen vele soorten stress.
De Australian ladies Jacqui en Anjo zijn inmiddels onderweg vanuit Bardia, per binnenlandse vlucht. Het boutiquehotel in Bouddha biedt gelegenheid om de afgelopen 28 uur van me af te spoelen en nog wat rust te pakken. Even een kopje koffie op het terras, even deze dag overdenken voordat een nieuw hoofdstuk begint. Maar daar steekt mijn Duitse buurman op het terras een stokje voor. De jongeman stelt zich voor en begint aan een uitgebreide uiteenzetting over zijn nieuwe leven als digital nomad, tot in de diepste details. Ik probeer er nog een touw aan vast te knopen, totdat Jacqui en Anjo uit de taxi stappen en mij van hem bevrijden. Hun laatste dag in Nepal, mijn eerste van deze reis.
Vele malen had ik contact met Jacqui, maar het lukte nooit elkaar in levenden lijve te ontmoeten. Bijzonder om elkaar nu vast te kunnen houden en uren met elkaar door te brengen. Deze wereldvrouw neemt ons mee door de straatjes van Bouddha en al slenterend worden vele ervaringen uitgewisseld. Ik had geen flauw vermoeden van deze prachtige plek rond Kathmandu, met de enorme Boeddhistische stupa als middelpunt van een plein dat omringd wordt door gezellige winkeltjes vol spullen van hoge kwaliteit. Ik word ingewijd in de spirituele theorie van de klankschalen, die her en der te koop zijn. Jacqui en Anjo zijn er al bekend mee, de werking van deze ‘blows’ op lichaam en geest. Het voert nu te ver om een uitgebreide uiteenzetting te geven, maar interessant is het zeker. Ons lichaamsvocht dat in beweging wordt gezet door de klanken van deze esthetische schalen. Jacqui en Anjo hebben voor vertrek naar Bardia enkele dagen een meditatiesessie gedaan in Pokhara. Mogelijk zijn zij op dit moment meer dan ik ontvankelijk voor de klanken en hun werking. Maar ik sta er zeker voor open, alleen al vanwege mijn serieuze interesse in het Boeddhisme.
‘Just one blow’ is Anjo’s vaste besluit als we een zaak met klankschalen binnenstappen. Dit leidt voor haar inderdaad tot de aanschaf van een klankschaal, maar als blijkt dat er ook cashmere sjawls van hoge kwaliteit te koop zijn raken we alle drie geprikkeld om verder te gaan dan ‘just one blow’. Lang verhaal kort, uiteindelijk vertrekken we met tassenvol sjawls de winkel uit. Mijn lange bestellijst voor thuis moet ergens beginnen en dit is een gouden kans. En zo zie je maar dat Nepal steeds opnieuw leidt tot bijstelling van plannen. Voor je het weet loopt alles weer anders en dat is hier helemaal oké. ‘Go with the flow,more than just one blow’.
De dag wordt afgesloten in een sfeervolle restauranttuin, waar ik na urenlange onthouding van voedsel een zeer verantwoorde maaltijd van groente, naan en sappen tot mij neem. Wellicht het begin van een serieuze detox? Niet als zodanig gepland, maar wel helemaal passend in datgene wat reizen door Nepal zo aantrekkelijk maakt. Loslaten en meegaan met de stroom der dingen.
Dit begint smaakt naar meer.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 341
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/909_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-enkele-blow
)
[25] => stdClass Object
(
[reportId] => 5095992
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => Jacobusmarkt Roosteren
[message] =>
Dag lezers,
Hier ben ik weer, nog steeds vanuit Nederland. Maar zoals jullie weten is er altijd een connectie met Nepal. Mijn reisseizoen staat weer voor de deur. Eind deze maand vertrekken Anton en ik per auto naar Andalusië. Ons camperleven is voorgoed verleden tijd. Het beestje is afgelopen najaar goed verkocht en we kiezen nu voor iets meer comfort. Maar bij voorkeur nog steeds rondreizend van plek naar plek, door ons geliefde Frankrijk en Spanje. Vier weken lang slapen in paradores, hotelletjes en airbnb´s. Hopelijk is de natuur een beetje gekalmeerd na de vele bosbranden en overstromingen.
Dit roept de vraag op of we nog wel op vakantie moeten gaan met z´n allen. Ik hanteer daarbij het 80/20-principe, 80% duurzaam leven en de overige 20% vooral genieten van mijn keuzes. In mijn geval hoort daar een vliegreis of andersoortig vervoer bij. Marc Kuijn is nog steeds zeer verantwoord per fiets onderweg naar Bardia, heeft inmiddels Turkije bereikt en daarmee ook meer onherbergzaam terrein door risicovolle landen. Ik hoop dat hij niet te snel gaat en ik erbij ben om hem welkom te heten in Bardia. Mijn vertrek is iets opgeschoven, het wordt nu definitief begin november. Ik zal uiteindelijk toch alleen reizen en dat vind ik helemaal prima. Heel graag zelfs. Vanaf mijn aankomst in Kathmandu zal er genoeg gezelschap zijn en voor de balans vind ik privacy zeer waardevol.
Eerder schreef ik over de inzamelingsactie door Willeke en Be, in Drenthe. Hun benefiet-etentje bracht een royaal bedrag op voor studenten in Bardia. Voor hun eigen doel, de Indiase Baul-muzikanten in 2024 naar Nederland halen, organiseerden zij vorig weekend een benefiet-maaltijd. Gelukkig kon ik daarbij aanwezig zijn, mede dankzij het gezelschap van schoondochter Susan. Samen hebben we er een mooi weekend van gemaakt en overnacht bij Willeke en Be thuis. Voor maar liefst 23 gasten was hun huiskamer omgetoverd tot restaurant. Met assistentie van vrienden was chef-kok Willeke druk in de weer met verse producten. Een prachtige lange avond volgde met vele fijne gasten. Onder hen de nodige wereldreizigers, dus je begrijpt dat vooral avontuurlijke verhalen over tafel gingen. Wat ik steeds opnieuw zo fijn vind aan noorderlingen, zij tonen ook oprechte belangstelling voor onze verhalen. Daarmee gaat mijn energie beter stromen. Voldaan en geïnspireerd stapten we na een vorstelijk ontbijt in de auto terug naar Limburg. Volgende zomer hopen we terug te keren voor live-optredens van de Bauls. En voor meer Indiase hapjes.
Komende zondag de Jacobusmarkt in Roosteren. Toos Olivers en ikzelf hebben voldoende spullen ingezameld om een kraam te vullen. Vanaf 9 uur in de ochtend is iedereen welkom om te komen snuffelen, met opbrengsten voor Bardia. De zon heeft zich al aangekondigd, dus dat brengt volk op de been. En opnieuw hopen we op een zo leeg mogelijke auto na afloop.
Alles bij elkaar kan ik in november met volle handen en bagage terug naar Nepal. Niet dat ik ooit getwijfeld heb, maar voor alle duidelijkheid׃ ik neem gewoon het vliegtuig. Al die bagage past niet op de fiets.
Het grondwater is de afgelopen weken goed aangevuld. Nu wens ik iedereen een mooie Indian Summer.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 428
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 525218
[travelTitle] => Relativeren.
[travelTitleSlugified] => relativeren
[dateDepart] => 2020-01-22
[dateReturn] => 2020-02-21
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jacobusmarkt-roosteren
)
[26] => stdClass Object
(
[reportId] => 5094469
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-06-18
[photoRevision] => 0
[title] => Koken voor Nepal
[message] =>
Dag lezers,
In mijn vorige blog schreef ik al over het Globetrottersweekend in Drenthe, waar ik aanwezig zou zijn op uitnodiging van Willeke en Be. Zoals vaak in het leven liepen de dingen anders. Tijdens mijn tweede verblijf in Athene, samen met vriendin Sandra, kreeg ik bericht van het overlijden van mijn dierbare oom Sjef. Gelukkig waren Anton en ik een week eerder nog bij hem, voor een laatste groet, bleek achteraf. In de loop der jaren is ons contact steeds intenser geworden. Zijn uitvaart wilde ik bijwonen en die bleek tijdens het Globetrottersweekend plaats te vinden. Kortom, ik bleef dat weekend in Limburg.
Gelukkig werden de plannen van Willeke en Be niet verstoord. Op vrijdag 2 juni heeft Willeke haar Nepalese kookworkshop in praktijk gebracht en voor maar liefst veertig gasten een maaltijd geserveerd. Op afstand was ik er een beetje bij, kreeg regelmatig een berichtje met foto's toegestuurd. Een mooie bekende sfeer, helemaal passend bij datgene wat ik ken van Willeke en Be. Veel kleuren, vlaggetjes en hun Indiase theeka'Chai Wallah'. Van de later aan mij gedoneerde opbrengst ben ik een tijdje sprakeloos geweest. Vrienden die dit voor mij doen...
Feitelijk ben ik de persoon die doorgeeft. Als je de wereld van enkelen een stukje mooier wilt maken via een goed doel, zonder overhead of andere wegsluispraktijken, dan komt het hele bedrag via mij ten goede aan scholieren in Bardia.
Ooit eerder waren Willeke en Be in Nepal, lang voordat wij elkaar in 2009 ontmoetten. Ze hebben hierover verteld, hun Oud- op Nieuwviering in het Annapurna Basecamp, op 4130 meter hoogte. Ze hebben de wens uitgesproken ooit naar Bardia te komen tijdens mijn verblijf daar. Wanneer dit gaat gebeuren is nog onbekend, maar het hangt in de lucht. Omdat zij beiden nog een aantal jaren werkend zijn is hun vrije reistijd schaars en kiezen zij vooral voor India. Daar wonen hun muzikale vrienden, de Bauls, die zij minimaal eenmaal per jaar bezoeken. In 2019 hebben zij deze vier muzikanten zelfs voor twee weken in Nederland uitgenodigd, met vele complexe formaliteiten vooraf. Een onvergetelijke ervaring voor vele bezoekers van de optredens van de Bauls in Drenthe. Afgelopen voorjaar konden Willeke en Be de Bauls voor het eerst bezoeken na coronatijd, voor 2024 staat een tegenbezoek aan Nederland weer op het programma. De voorbereidingen zijn al in volle gang. Ook hiervoor wordt geld ingezameld, met maaltijden door Willeke. Wil je hierover meer weten, reageer dan op onderstaand bericht. Ik zal er zeker nog vaker op terugkomen in mijn blogs.
Willeke en Be, hartelijk dank, ook namens BBAS Memorial School in Thakurdwara, Bardia. Jullie zijn toppers.
Een volgende inzameling voor Bardia, ook reeds genoemd, wordt de vlooienmarkt van Roosteren, op 13 augustus. Samen met vriendin Toos Olivers huur ik een kraam voor de verkoop van allerlei artikelen. We hebben nog een aardige voorraad, maar goed materiaal hiervoor blijft welkom. Vooral merkkleding in goede staat, idem dito voor boeken, speelgoed, kleine huisraad, gereedschap en kunstvoorwerpen. Geef het aan mij door en dan maken we een afspraak.
Inmiddels is Mina al een aantal weken in Musqat, Oman. Eerst werden nog de nodige trainingen gevolgd, waaronder een week in Istanbul, daarna was het wachten op de licensie voor de eerste echte vlucht als stewardess. Dit werd een verjaardagscadeau voor Mina. Afgelopen week, op 15 juni, haar 22e verjaardag, ontving zij haar licensie en kon de volgende dag starten voor haar Maidentrip, een heen-en-weertje Beiroet. Komende week vlucht twee en drie, daarna volgt een evaluatie. Via een langzame opbouw kan zij op steeds langere, verdere vluchten mee, ook naar andere continenten. Een meisje dat ik leerde kennen als jonge scholiere met vlechten, tot 2018 nooit buiten Bardia geweest. Nu is zij een moderne jonge vrouw met een internationale baan en salaris. Voor het eerst is zij buiten Nepal en heeft zij de zee gezien. Benieuwd waar en wanneer ik haar voor het eerst kan ontmoeten.
Jullie zijn weer even bijgepraat. De komende twee maanden zullen voor mij veel in beslag worden genomen door schrijfopdrachten, daarna volgt een seizoen van reizen. Maar ook deze periode raakt vermengd met werkzaamheden, zowel als schrijver als straks voor BBAS Memorial School. Mijn 'workation' met webdesigner Sandra was een heerlijk voorproefje. Samenwerkend, sportief en culinair, ook voor herhaling vatbaar.
Tot spoedig,
een mooie zomer alvast,
liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 540
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/123/104_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => koken-voor-nepal
)
[27] => stdClass Object
(
[reportId] => 5093337
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-05-19
[photoRevision] => 0
[title] => Fietsen voor Bardia
[message] =>
Lieve lezers,
Het wordt weer langzaam tijd voor een update over Nepal. Deze keer is de aanleiding een heel bijzondere. Vanochtend ontving ik een berichtje van Jacqui Holth over een Nederlandse fietser, die morgen vanuit Lutjebroek van start gaat met als eindbestemming Bardia! Hier moest ik even van bijkomen. Marc Kuijn luidt zijn naam.
Tienduizend kilometer met volle bepakking, fietsend door vele landen en onbekende gebieden. Zulke tochten imponeren mij al mijn hele leven, en zeker als dit gekoppeld is aan een goed doel. In dit geval aan Bright Futures of Bardia, de Australische/internationale organisatie waarover ik al vaker geschreven heb. Zij bereiken in korte tijd heel veel voor de gemeenschap van Bardia. En nu dit. Nederland, Nepal, lange soloreizen, fietsen, goede doelen. Een prachtige verbinding met hoogtepunten uit mijn leven. Ik klim meteen weer in de pen om dit blijde bericht met jullie te delen, ik kan en wil niet anders.
Hoe zit het nu met mijn plannen, vraagt menigeen zich mogelijk af? Wat betreft een reis naar Nepal, die staat gepland vanaf half oktober. Vanwege de gestegen vliegtarieven kies ik opnieuw voor een enkeltje naar New Delhi, waar de Nederlandse Joos op dat moment bij vrienden zal verblijven en wij samen aansluitend doorvliegen naar Kathmandu. Joos heeft 25 jaar lang in India gewoond, samen met haar man en drie kinderen. Zij maakt deel uit van mijn laatste boek over geëmigreerde vrouwen – een reis in de wereld van eenendertig vrouwen – en wil op basis van haar ervaring in India iets betekenen voor de school in Bardia. Als muzikaal geschoolde heeft zij op vele fronten creatieve activiteiten ontplooid voor kinderen in Bangalore en New Delhi. Nu zij terug is in Nederland en stukje bij beetje haar weg weer heeft gevonden kriebelt het toch steeds weer om dit stuk van haar leven niet helemaal overboord te gooien. En zo gebeurde het dat zij vroeg om twee weken te kunnen aansluiten in Bardia en wij samen vanuit Delhi via Kathmandu naar Bardia zullen afreizen. Vooraf bezoekt zij vriendin in India.
Gezien enkele eerdere ervaringen kies ik niet meer voor een gezamenlijke reis, daarover wordt toch te licht gedacht. Aan beloftes alleen heb ik niet zoveel, dat is te vrijblijvend gebleken en kost energie die ik hard nodig heb. Ik trek mijn eigen plan en iemand mag daarbij aansluiten. Een goede middenweg, daar sta ik nog steeds voor open. Hoe lang ik daarna zelf in Nepal zal blijven hangt af van onbekende factoren. Dat is het mooie aan een enkele reis, ik kan inkorten of verlengen naar eigen inzicht.
Afgelopen maart was ik een week in Athene. Hoofddoel was een bezoekje aan mijn nichtje Frederiek - dochter van broer Anton en schoonzus Inez - die daar al enkele jaren woont met haar Griekse vriend Giorgos. Hun kleine appartement is niet geschikt voor extra gasten, dus ik koos voor een AirBnb in de buurt. Maar we hebben elkaar elke dag vele uren kunnen ontmoeten, beginnend vanaf een uitgebreide lunch. ’s Ochtends kon ik werken aan mijn schrijfproject, een mooie betaalde opdracht die is ontstaan vanuit mijn laatste boek. ’s Middags uitgebreid lunchen op pittoreske plekjes, op z’n Grieks, rustig aan dus. Vanaf de eerste dag was ik verliefd op dit aards paradijs.
Extra mooi was het toevallige bezoekje van Frederieks zus Noraly, mijn petekind, die samen met haar kersverse vriendDaan ook een aantal dagen Athene bezocht. Heerlijk gezelschap, met vele boeiende gesprekken. Ik houd van deze verbinding met diverse generaties. Wat beweegt jonge mensen nu echt? Praten mét elkaar in plaats van over elkaar, daarmee komen zoveel nieuwe inzichten vrij. Nieuwe hoop en vertrouwen dat deze moeilijke tijden misschien toch weer kunnen keren.
Frederiek en Giorgos ontmoetten elkaar zeven jaar geleden op de Rietveld Academie in Amsterdam en leiden nu een leven als kunstenaar. Dat is meestal geen vetpot, maar wel een overtuigde keuze. Nu zit Frederiek voor een kunstproject een maand lang op IJsland, Giorgos voor twee maanden voor een langdurig project in Zweden. Griekse warmte ingeruild voor noordelijke frisheid, mét inspiratie en midzomernachten, dat wel. Hun appartementje staat dus leeg. Zij zouden graag zien dat dit bij hun afwezigheid regelmatig wordt bewoond door bekende mensen. Aan iemand als ik hoef je zoiets niet verder uit te leggen. En ook niet aan iemand als Sandra. Die verbinding was snel gemaakt.
Nu ik al geruime tijd samenwerk met mijn vriendin Sandra, zij als webdesigner en ik als tekstschrijver/copywriter, is dit dé kans voor een zogenaamde workation. Werk gecombineerd met het genot van vakantie. Sandra is ook een gedreven reiziger en momenteel bezig met de groei van haar onderneming als webdesigner. Eerder kampeerden we al elke zomer een aantal dagen samen en combineerden sport, bourgondisch genieten en serieuze plannen met elkaar. Over enkele dagen vertrekken we naar Athene om in het centraal gelegen appartement van Frederiek en Giorgos een week lang te werken en genieten van het goede leven. Een of twee beklimmingen van de Lykavitos staan op het programma. Vooral vóór zonsopkomst en na zonsondergang de moeite waard, omdat de zoete beloning van een compleet stadsvergezicht op je wacht, vanaf een bourgondisch terras.
Na mijn terugkeer uit Athene zal ik vertrekken naar Drenthe, waar vrienden Willeke en Be mij hebben uitgenodigd voor het Globetrottersweekend. Willeke heeft diverse kookcursussen gevolgd in India en bij Sonja een online cursus Nepalees koken. Zij gaat tijdens dat weekend Nepalees koken voor al die globetrotters, met de opbrengsten voor Bardia. Ik zal daarbij een presentatie geven over mijn ervaringen daar, misschien wel in sari. Hoe dan ook, een prachtige verbinding. Willeke en Be zijn jarenlang wereldfietsers geweest en ik mag in juni een donatie in ontvangst nemen via hen, voor Bardia. Op dat moment is fietser Marc Kuijn al enkele weken onderweg, maar nog vele maanden verwijderd van zijn eindbestemming Bardia. Ook een jong persoon met prachtige idealen. Als ik in oktober in Bardia arriveer zal hij nog elders in Azië rondfietsen, maar hem te kunnen volgen is al zo mooi. En zo is het cirkeltje weer bijna rond.
Half augustus zal ik samen met vriendin Toos Olivers, ook verbonden aan Bardia, met veel gedoneerde spullen op de vlooienmarkt van Roosteren staan. Opbrengsten bestemd voor Bardia. Jullie zijn dus aardig bijgepraat over mijn plannen. Ik hoop velen weer te mogen trakteren op nieuwe avonturen en zal hierbij ook de website vermelden van Marc Kuijn.
Tot een volgende keer, vanuit…
Een warme groet,
Mieke
Fundraise for Bright Futures – Marc's Bike Escapade (marckuijn.nl)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 359
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fietsen-voor-bardia
)
[28] => stdClass Object
(
[reportId] => 5092214
[userId] => 441735
[countryId] => 132
[username] => midamfrancine
[datePublication] => 2023-04-12
[photoRevision] => 0
[title] => 8ste verslag Nepal dl.2 van 30 mrt. - 13 april '23
[message] =>
Van DONDERDAG 30 MAART tot DONDERDAG 6 APRIL; KATHMANDU. EEN WEEK BIJ DE OUDERS VAN MANISH .
DONDERDAG 30 MAART: 1ste dag
Rond 10.30 uur brengt Keshab mij naar MAKALU PETROL POMP IN KALANKI waar Manish vader ook naar toe zal lopen. Het is druk op de weg want hier is de spitstijd tussen 10.00 uur en 11.00 uur 's ochtends omdat dan de scholen en kantoren beginnen. Manish vader staat er al en hij stapt ook in de auto, waarna Keshab ons afzet bij hun huis
De familie verwelkomt mij hartelijk. Ik krijg weer de kamer van Manish om te slapen. Terwijl we buiten plaats nemen op de schommelbank word ik verwent met lekkere vruchten , chapati met omelet en diverse drankjes. Ik zie nu voor het eerst de 8 maanden oude baby van Manish broer en schoonzus. Het is een mooi meisje met grote bruine ogen.
Aan het eind van de middag maken Manish moeder en ik een lange wandeling in de mooie omgeving. Ze wonen op een heuvel met een prachtig uitzicht op de Kathmandu vallei . Als de zon schijnt is het warm , maar zodra de zon ondergaat koelt het af en moet je een vest aandoen of naar binnen gaan (en soms onder de dekens kruipen want binnen is het dan ook vaak koud). Inmiddels zijn Manish zus en broer ook thuis gekomen na hun werk. Rond 20.00 uur eten we dal bhat. Manish vader heeft zelf witte wijn gebotteld van zijn eigen druiven . Deze witte wijn smaakt heel goed. Hier drinken ze geen wijn of andere alcoholische drankjes tijdens de maaltijd, maar nà de maaltijd. Manish belt ook nog naar huis vanuit Noorwegen, waardoor de familie toch weer compleet is.
Ook hier is mijn bed voorzien van een zware doorgestikte deken.
VRIJDAG 31 MAART: KATHMANDU: 2de dag:
Vanochtend kan ik me rond 0.8.30 uur warm douchen waarbij het water uit een slang komt. De hele familie is al uren op want ze staan al op om 0.4.30 - 0.5.00 uur. Zij bidden dan in hun eigen tempeltje , maken het huis schoon, doen met de hand de was met koud water en bereiden de maaltijden voor.
Ik krijg rond 0.9.00 uur brood met kaas en omelet terwijl de rest van de fam. dal bhat eet rond 10.00 uur. Aangezien we vandaag een lange wandeling gaan maken, maken we ook een lunchpakketje klaar om mee te nemen. Zelfs gekookte eieren, fruit en een kan koffie gaan mee. We gaan wandelen naar de witte monastery/klooster boven op de berg. Ook Manish moeder loopt mee in haar in Noorwegen gekochte westerse kleren. Ik doe mijn bergschoenen aan en neem een paraplu mee en een poncho want er is regen voorspelt. Om 10.00 uur vertrekken we van huis en lopen eerst naar het land van Manish vader. De regering gaat naast de rivier een weg aanleggen en daarom hebben ze een muurtje gemaakt naast de rivier zodat het land niet meer kan overstromen. Het stuk land voor de weg heeft hij gratis moeten afstaan aan de regering, maar door de aanleg van de weg wordt het resterende deel van de grond meer waard, zodat hij het later hopelijk tegen een goede prijs kan verkopen. Nu heeft hij de grond verhuurt aan iemand die hierop groenten teelt. Daarna lopen we door naar het WITTE KLOOSTER boven op de berg. Hiervoor moeten we flink klimmen via een pad wat gedeeltelijk door het bos voert. De prestaties van Manish ouders vallen me 100% mee, al is zijn vader wel een beetje kortademig bij het klimmen en is zijn moeder bang bij het afdalen.
Rond 12.00 uur komen we aan bij het WITTE KLOOSTER. Maar we hebben pech want we mogen het niet bezichtigen. Ook het klooster ernaast was niet toegankelijk. Daarna gaan we naar een HINDOESTAANSE TEMPEL , hier gaan we op een trappetje picknicken. De duiven eten ook lekker mee. Daarna komen we terecht bij een grote steen en een monnik Kailash Baba ( ?) die 3x geïncarneerd is en koning is, zegt hij. Hij is ook al in Nederland geweest op kosten van gesponsord geld en zijn vrouw woont in Nederland. Hij legt de afbeeldingen op de steen uit en geeft de website van deze steen en zijn geschiedenis aan ons door. Daarna lopen we ,via de weg, langzaam verder naar beneden en door de vallei terug naar hun huis. Overal worden daar hele grote huizen gebouwd. Om 15.30 uur zijn we thuis. Jammer genoeg regent het gedurende het laatste half uur van onze wandeling. 's Avonds eten we weer dal bhat en halen herinneringen op van de week in Nederland die veel indruk op de familie heeft gemaakt.
ZATERDAG 1APRIL: KATHMANDU: 3de dag:
Vandaag lopen Manish ouders en ik naar de kabelbaan van CHANDRAGIRI HILLS. Daar naar toe is het al 2 uur lopen. De weg gaat overwegend omhoog, deels over een verharde weg en deels over een onverharde weg en over bouwterrein. We moeten zelfs een beekje oversteken en over een muurtje klimmen. Bij het bergstation van de kabelbaan staat een lange rij met wachtende mensen . Het is zaterdag, de enigste vrije dag in de week in Nepal, en veel mensen gaan dan een dagje uit. Een normaal ticket kost hier 800 NPR (€5,61), maar ik als buitenlander betaal 2600 NPR (€18,15 ( dit is meer dan 3x zoveel), en omdat ik ouder ben dan 60 jaar krijg ik korting van 400 NPR, maar dan moet ik alsnog €15,36 betalen. De gondel overbrugt een afstand van 2,5 km en duurt 9 min vgl. de beschrijving maar volgens mij duurt hij minstens 15-20 min. We zitten met 8 pp. in de kabelbaan. Als je naar beneden kijkt zie je alleen maar grote huizen in de Kathmandu vallei. Boven op de Chandragiri heuvel (2551 m) staat de Hindoeïstische tempel van Bhaleshwor Mahadev . Hij vervult de wensen van iedereen die hem eer komt bewijzen. Al gauw begint het te regenen, maar boven ligt er een laag sneeuw. Hier bevindt zich ook een pretpark, een conferentie centrum en de mogelijkheid om zeppelin te doen. Doordat het regent gaan we op het overdekte terras van het restaurant ons lunchpakketje opeten en koffie drinken. De moeder van Manish heeft haar maandelijkse vasten dag en mag alleen fruit en popcorn eten. Het hele dal is in nevel gehuld en er is totaal geen uitzicht naar de omgeving en het is koud. Iedereen staat te schuilen waar het mogelijk is. Na een beetje rond gelopen te hebben met paraplu en poncho besluiten we terug naar beneden te gaan met de kabelbaan. Ook nu staat er weer een lange wachtende rij. Het is koud, winderig en het blijft regenen. Om 16.00 uur zijn we beneden. Daar nemen we de bus naar Kalanki en vervolgens een tuktuk naar huis, waar we op elkaar gepakt zitten met 7 personen. Helaas is het binnenshuis ook koud, zonder kachel, en daarom kruip ik maar onder de dekens. ' s Avonds belt Manish weer op en kan hij met de hele familie praten. ' s Avonds eten we pas om 20.30 uur: kip, rijst, pickles, sperziebonen met aardappel. Daarna evalueren we de dag. Iedereen is het er over eens dat de dag verpest is door de regen, maar de wandeltocht en gondelbaan en de tempels waren de moeite waard.
ZONDAG 2 APRIL: KATHMANDU: 4de dag:
Vanochtend is er weer tot 9.30 uur" power cut" d.w.z. geen elektriciteit en internet.
Om 13.00 uur lopen Manish moeder en ik naar Karnaki waar we Manish vader treffen. Gezamenlijk gaan we dan met twee bussen naar het TAUDAHA MEER. Het is een klein meer in de buitenwijken van Kathmandu. TA betekent slang en DAHA betekent meer. Volgens de mythologie sneed een mythische personage Manjushree de heuvel in het zuiden van de vallei af, waardoor het water van het enorme meer kon wegvloeien , waardoor land en Kathmandu ontstond. In dit meer zwemmen ontzettend veel grote en kleine vissen . Hier mag niet gevist worden waardoor het aantal vissen almaar toeneemt. Ze houden van visvoer en komen dan met een honderd tal naar het wateroppervlak. Ook wij voeren deze vissen met het gekochte voer en lopen om het meer wat een oppervlakte heeft van 4,63 km2. Hier gaan we ons lunchpakketje opeten : chapatis met een gebakken ei. Daarna lopen we naar het Manju Shree Park. Hier zien we ,vanaf de brug over de Bagmati rivier, de Chobar kloof = het resultaat van de Tibetaanse heilige Manjushree die vgl. de legende met een enorm zwaard de Chobhar-kam doormidden sneed waardoor het water van het meer kon weglopen. Jammer genoeg kunnen we niet de grotten in. We bezoeken hier ook de JALBINAYAK ( Ganesh) tempel. Vervolgens lopen we richting het centrum waar we de bus pakken naar Karnaki. En daar weer de tuktuk naar huis. We hebben geboft want als we naar boven rijden rond 17.00 uur gaat het regenen, terwijl ze voorspelt hadden dat het al om 15.00 uur zou gaan regenen.
Thuis aangekomen bel ik het thuis front op en hoor het laatste nieuws.
Na het eten praat ik weer gezellig na met de mannen in huis. De vrouwen liggen dan al in bed of spelen met de baby.
MAANDAG 3 APRIL : KATHMANDU: 5de dag.
Vandaag zijn er problemen met mijn toilet (die water lekt op de vloer) en met de douche. Er zit te weinig water in de watertank waardoor de geiser niet aanslaat en er te weinig water uit de slang komt. Daarom was ik vandaag alleen mijn gezicht aan de wastafel.
Het is vandaag zonnig en iets helderder dan de vorige dagen. Om 10.45 uur komt de bestelde tuktuk voor de deur. Hiermee rijden we de berg op naar Nagarjun en passeren de Hasantar Gumba nunnery , welke we niet kunnen bezoeken. In het Switzerland park bezoeken we een nieuwe tempel die beeldjes bevat van andere tempels die tijdens de aardbeving verwoest werden. Hierin staat een godin die op een leeuw staat. Daarna rijden we verder met de tuktuk naar Chandragir in Dahachok waar op een plein het gouden beeld staat van Kalu Pandey (1713 -1757) die van Nepal één staat heeft gemaakt. Boven in de uitkijk toren hebben we een mooi uitzicht over de omgeving. Daarna gaan we naar een restaurant met een schommelstoel, waar we op het terras wat drinken.
Vervolgens lopen we een aantal trappen naar beneden waar we INDRADAHA bezoeken= een Hindoestaanse tempel in Chandragiri. Volgens de legende kwam koning Indra uit de hemel op een olifant met een gouden ketting om en baadde in Indradaha. Daar in de buurt eten we een deel van de gekochte appels, mandarijnen, druiven en bananen op. Vervolgens lopen we verder naar beneden en maken weer een stop bij een Guesthouse waar we gaan lunchen: gefrituurde aardappelpuree, chapatis met omelet en komkommer schijfjes en druiven na. We kunnen lekker buiten zitten. Terwijl we weer verder naar beneden wandelen, zien we vele groenten kassen, champignon tunnels en velden met tarwe. Een paar honderd meter voor hun huis ontmoeten we weer de tuktuk rijder van de heenweg, die ons een gratis ritje naar huis aanbiedt.
DINSDAG 4 APRIL : KATHMANDU: 6de dag.
Er is nog steeds te weinig water, dus douchen is nog steeds niet mogelijk. Vandaag heeft Manish's vader een vrienden dag en wij ( Manish moeder en ik) mogen mee. Na het ontbijt lopen we eerst naar Karnaki en gaan vervolgens met een bus naar de plaats waar een minibus ons opwacht. Hier ontmoeten we de hotel- vrienden en rijden naar hotel restaurant DOLMO TARA COTTAGE in Nagarjun. Een van de hotel - vrienden heeft een boek geschreven over de verschillende trekkingen in Nepal. Er worden hiermee diverse groepsfoto's gemaakt. Het is vooral een gezellige dag voor de hotel- vrienden, maar Manish moeder en ik hangen er maar een beetje bij. Het ontbreekt ons echter aan niets want de hele dag wordt er gegeten en gedronken. Diverse keren ga ik een wandeling maken in de mooie bergachtige omgeving en vermaak me met het lezen van diverse medische artikelen. Rond 17.00 uur stappen we op. Ik ben blij toe, want alleen maar zitten, eten en een stukje lopen is erg afgezaagd. Een man is hartstikke dronken en moet ondersteund worden. Er zijn er ook enkele die iets minder aangeschoten zijn. Met de minibus worden we afgezet bij Karnaki. Daar staat toevallig weer de blauwe tuktuk met de bekende chauffeur. Hij brengt ons naar huis.
Hij zou graag in Nederland taxi chauffeur willen zijn, maar het is moeilijk om een visum te krijgen.
WOENSDAG 5 APRIL: KATHMANDU: 6de dag.
Er is nog steeds te weinig water, dus douchen is ook nu nog steeds niet mogelijk.
Vandaag mag ik een cursusdag bijwonen over het gebruik van SINGING BOWLS, welke wordt gegeven door Shree Krishna Shahi in de buurt van de MONKEY TEMPEL / SWAYAMBHU(NATH). De SINGING BOWLS zijn Tibetaanse klankschalen die trillen en bij het bespelen een rijke, diepe toon voortbrengen. Het bevordert ontspanning en biedt helende eigenschappen, wordt gezegd. Ze worden o.a. gebruikt bij meditatie beoefening, yoga en muziektherapie. Het is een cursus van 3 dagen waar cursisten van over de hele wereld op af komen. Het was best leuk om te zien, maar ik zal nooit een cursus hierin gaan volgen, want als fysiotherapeut ben ik meer mechanisch en fysisch ingesteld. Om 14.00 uur mag ik ook deelnemen aan de gezamenlijke lunch, buiten, bestaande uit rijst, groenten , curry en dal en bananen toe. Daarna gaan de cursisten door met hun cursus maar ik heb het wel gezien. Er zijn verschillende cursisten die een set van 7 "singing bowls" kopen voor $1000. Veel geld, vind ik.
Daarna lopen Manish vader en ik naar de MONKEY TEMPEL / SWAYAMBHU. Om het complex te bereiken moeten we heel wat trappen opklimmen. Als buitenlander betaal ik 200 NPR en de Nepalezen niets. Het complex bestaat uit een stoepa en een verscheidenheid aan heiligdommen en tempels. Op de stoepa zijn Boeddha's ogen en wenkbrauwen geschilderd. Tussen hen is de nummer één ( Nepal schrift) geschilderd in de vorm van een neus. Er leven heilige apen in de noordwestelijke delen van de tempel. Ze zijn heilig omdat Manjushri, de bodhisattva van wijsheid en geleerdheid, de heuvel oprichtte waarop de stoepa staat. Swayambhu is een van de oudste religieuze plaatsen in Nepal (van 500 jaar na Christus). Hoewel de site als boeddhistisch wordt beschouwd, wordt de plaats vereerd door zowel boeddhisten als hindoes. Ik ben hier al meerdere keren geweest en nam hiervoor meestal de zij ingang waardoor ik gratis binnen kon komen. Daarna gaan we, via een park, naar een ander deel waar 3 hele grote gouden Boeddha beelden staan.
Rond 16.00 uur gaan we met de bus en tuktuk naar huis. Onderweg koop ik een chocolade taart omdat het mijn laatste avond is in huis van de familie. Manish broer heeft wodka en een fles rode wijn gekocht. Om 19.30 uur staan verschillende snacks op tafel zoals kroepoek, en nog een soort chips, schijfjes komkommer en wortels met een groen sausje, schijfjes appel en gebraden kipstukjes. En daarna komt de dal bhat op tafel. Ik bedank hiervoor want ik heb al genoeg gegeten. Vervolgens komt de chocolade taart op tafel. Ik moet hem aansnijden en verdelen. Manish vader en moeder voeren me dan met een lepeltje van mijn eigen taartstukje ( traditie in Nepal). We praten gezellig na en ik bedank hun voor de geslaagde week die ze mij hebben bezorgd. Ze hebben alles gedaan om het mij naar mijn zin te maken.
DONDERDAG 6 APRIL; KATHMANDU; VAN MANISH HUIS NAAR RUPA EN KESHAP
Vandaag zou ik 50 jaar getrouwd zijn geweest als Henk nog had geleefd. Maar helaas gaat dat feestje aan mij voorbij.
Omdat douchen ook vandaag niet mogelijk is krijg ik van Manish vader een emmer met heet water en een bakje waarmee ik het water over me heen kan gooien. Een aardig alternatief! Na het ontbijt neem ik afscheid van de familie en Manish broer brengt me met de motor naar Koteshwor. Daar bezoek ik de winkel van Manish schoonvader. Hij was verrast om me te zien. Daarna brengt Manoj me naar het huis van Keshab en Rupa, al had ik liever het laatste stuk naar huis gewandeld. Als ik voor de poort sta blijkt hij gesloten te zijn. Ik stuur Rupa een "message" waarna Keshab open komt doen. Rupa ligt ziek in bed heeft koorts en heeft pijn over haar hele lichaam. Ik pak mijn tas uit en zet wat vuil wasgoed in het sop. Daarna ga ik schrijven en lezen op het dakterras.
In de loop van de middag ga ik een stuk wandelen in de omgeving en meteen op zoek naar cadeautjes voor de familie van collega Ramesh in Bhaktapur, waar ik komend weekend op bezoek ga. De avond verloopt rustig.
VRIJDAG 7 APRIL; van KATHMANDU naar BAKHTAPUR
Rupa voelt zich vandaag iets beter en poetst zelfs een beetje haar huis.
Omdat ik vandaag en morgen uitgenodigd ben bij collega Ramesh in Bhaktapur ga ik om 12.00 uur met mijn grote en kleine rugzak lopend naar het Orthopedisch ziekenhuis.
In de keuken staan de kipstukjes al te pruttelen. Ik word bij een aantal patiënten geroepen waar mijn Nepalese collega's niet uitkomen.
Rond 14.00 uur gaan we gezamenlijk lunchen in de keuken van de afdeling. Omdat het vandaag vrijdag is en een vrouwelijke collega afscheid neemt, bestaat de lunch uit stukjes gebraden kip en "beaten rice" (geslagen of platte rijst). Het is altijd gezellig met z'n allen in de keuken. Daarna behandelen we nog een paar patiënten en rijden Ramesh en ik op de motor naar Bhaktapur. We rijden eerst naar zijn fysio kliniek . Hij heeft 2 assistenten die 3 uur 's ochtends werken en 3 uur 's middags en Ramesh is dan deels ook in zijn kliniek, vóór en ná zijn werk in het orthopedisch ziekenhuis aanwezig .De patiënten vinden het heel bijzonder als ik Dr. Francisca de kliniek komt bezoeken en des te meer als hij zegt dat ik erg goed ben. Ook hier vragen patiënten om mijn advies. De patiënten zijn lovend over Ramesh en in zijn kliniek hangt een goede sfeer. Om 18.00 uur gaan we op de motor naar Ramesh huis. Daar woont hij in een grote woning met zijn vader en moeder, zijn broer en schoonzus en hun dochter van 5 jaar, en zijn vrouw en hun dochter van 6 jaar ( d.w.z. morgen 8 april is ze jarig en wordt 6 jaar). Ze is vandaag een beetje ziek, hangerig en heeft lichte koorts. Daarna gaan Ramesh en ik op zoek naar een fiets voor mij, want het plan is om morgen te gaan fietsen van Bhaktapur naar Nagarkot. We gaan naar 2 fietsen winkels, maar in beiden hebben ze geen dames fiets, alleen hebben ze heren mountain bikes met een hoge stang / instap. Ik wil hierop niet fietsen want als ik plotseling moet stoppen ben ik bang dat ik val. Uiteindelijk heeft Ramesh een alternatief voor morgen. Collega Suraj komt me ophalen bij Ramesh huis en dan gaan wij samen met de motor naar Nagarkot.
Ik slaap op een slaapkamer op de 1ste verdieping met een 2 pp bed. 's Avonds gaan we in de gemeenschappelijke kamer zitten met een grote T.V.. Ramesh vader is in het wit gekleed omdat een familie lid is overleden en daarom moet hij 1 jaar witte kleren dragen. De 2 meisjes van 6 en 7 jaar proberen hun geleerde Engels op mij uit: "what is your name, surname, What is your favorite food, vegetables, country" etc. Op de T.V. zien we een video over het "Bisket Jatra festival" wat plaats vindt in Bhaktapur op het Nepalees nieuwjaarsdag ( in 2023 is dat op 14 april).Dan wordt een enorme strijdwagen met de god Bhairav door de straten getrokken van Bhaktapur, eindigend met de wagenslag bij Khalna Tole in Bhaktapur.
Ondertussen verschijnen er schalen met schijfjes wortels, radijs en pinda's op tafel. Ik krijg een glas wijn en de anderen drinken wodka. Daarna komt er een grote schaal met gebraden kipstukjes. (Dit noemen ze hier snacks).Daarna komt de hoofdmaaltijd op tafel nl. dal bhat, maar ik zit vol en bedankt hiervoor. Rond 22.15 uur haakt iedereen af. Ramesh laat mij nog hun hele huis zien bestaande uit 4 verdiepingen en nog een groot dakterras. Daarna ga ik ook naar bed.
ZATERDAG 8 APRIL: BHAKTAPU, NAGARKOT, KATHMANDU
Om 0.7.00 uur klopt Ramesh op mijn deur, want hij vertrekt met 3 vrienden op de fiets naar Nagarkot. Inmiddels heb ik een "message" ontvangen van collega Seraj dat hij me rond 0.9.00 uur komt ophalen. Daarna ga ik me douchen en ontbijten. Ramesh schoonzus heeft voor mij een Westers ontbijt klaargemaakt: 2 sneetjes brood met omelet en koffie.
Beneden in de kamer zitten nu ook Ramesh broer en zijn schoonzus. Zijn broer heeft zijn master studie gedaan in Duitsland, maar ook in Portugal en Argentinië heeft hij gestudeerd. Hij houdt zich nu bezig met het ontwikkelen voor schoon water in Nepal.
En zijn schoonzus is onlangs in Nederland geweest om haar vriendin te bezoeken.
Collega Seraj komt me rond 0.9.15 uur ophalen en we rijden op zijn motor naar Nagarkot (2195 m ) Ramesh en zijn vrienden zitten bij Guesthouse Jungle Crown . We praten even met hun, maar ze moeten al gauw weg. Wij wachten vervolgens op Seraj jeugdvriend en Seraj's vrouw. Daarna gaan we wandelen naar de waterval MUHAN POKARI in Nagarkot. Ik had mijn sandalen aangedaan en had beter mijn bergschoenen aan kunnen doen. Ook had ik last van mijn linker knie waardoor ik niet zo lekker liep. Bij de waterval zijn Ramesh en zijn vriend in het ijskoude water gedoken , maar ik vond het veel te koud. We hebben veel foto's en video's gemaakt. Daar verschijnen nog 3 Franse jongelui die in Azië een aantal landen bezoeken waaronder Nepal. Een van de vrouwen gaat topless het water in, en alle Nepalezen zijn met stomheid geslagen, want in Nepal is dat zeer ongebruikelijk. Daarna zijn we verder gelopen naar de 2de waterval. Daar gaat niemand meer het water in. Op de terug weg loop ik nog even over de nieuwe hangbrug over het ravijn, die met nieuwsjaardag op14 april wordt geopend. Ramesh durft voor geen goud over deze brug te lopen. Daarna lopen we terug naar het restaurant Jungle Crown, waar we gaan lunchen : dal bhat op een zilveren schaal . Lekker en erg verzorgd !
Daarna rij ik met Seraj op de motor terug naar Ramesh huis, terwijl Ramesh zelf terugrijdt op de fiets. Wij zijn iets eerder bij zijn huis. Ik pak mijn rugzak, neem afscheid van Ramesh en zijn familie en rijden naar Kathmandu.
We gaan eerst bij de nieuwe fysio. kliniek van Seraj langs ,want ik wil hem graag zien . Het is een grote kamer met 3 massage banken, een hometrainer en apparaten . Daarna brengt Seraj me naar de "football ground" in Pepsi Cola waar zijn vrouw en jeugdvriend op hem wachten. We nemen afscheid en ik loop naar huis. Ook nu zit de poort op slot en stuur ik een "message" naar Rupa om de poort open te doen. Babu komt dan naar beneden en opent de poort. Dan blijkt dat Rupa nog steeds ziek is en in bed ligt. En Keshab is naar een familielid.
Ik ga op het dakterras zitten tot 17.30 uur, waar ik ga schrijven en lezen.
De 3 zussen van Keshab komen hun moeder( ama) en Rupa bezoeken. Om 19.00 uur gaan we eten. Rupa zit ook aan tafel en eet bijna niets. Ze heeft ook geen smaak. Ik stel voor een corona test te doen , maar ik begrijp de beschrijving niet en daardoor moet ik haar teleurstellen.
ZONDAG 9 APRIL; KATHMANDU - Koteshwor bij RECHINA'S OUDERS
Rupa voelt zich vandaag iets beter, heeft nu geen hoofdpijn meer en haar smaak is terug.
Vanochtend was ik mijn paarse rugzak met de hand. Aangezien het hier nu warm is, is hij op het dakterras snel droog ( i.t.t. in Nederland). Ook ga ik wat cadeautjes kopen voor Regina's ouders ( Manish schoonouders) waar ik eind van de middag naar toe ga. Rond 16.00 uur ga ik lopend naar KOTESHWOR, waar ik met Regina's ouders afgesproken heb bij het politiebureau. Ik volg de route van Maps.Me die gaat via een pad door het landbouw gebied en bouwterrein en langs de landingsbaan van de luchthaven. Ik doe er 45 min. over. Daar aangekomen rijden we op de scooter naar hun huis. Ze wonen in een mooi groot huis met 4 verdiepingen en 2 dakterrassen met potplanten, druiven en tomaten en zonnepanelen. Mijn slaapkamer bevindt zich op de 1ste verdieping. Ik vraag me af wat ze wel niet gedacht zullen hebben toen ze in mijn huis kwamen logeren, wat een stuk kleiner is dan hun huis. Aangezien Regina's ouders ( bijna) geen Engels spreken hebben ze ook een nicht en neef uitgenodigd die alles vertalen van Engels naar Nepalees en andersom. Ze doen alles om het mij naar mijn zin te maken. Regina's moeder, samen met haar zus, bereiden de maaltijd(en) in de keuken . Eest krijg ik koffie met koekjes, en om 18.00 uur een noedelgerecht en om 21.00 uur beaten rice, gebraden kip stukjes, pinda's , groenten en rauwkost. Het smaakt erg goed, maar ze willen alsmaar meer eten op mijn bord scheppen. De tijd vliegt om en we gaan pas om 12.00 uur naar bed.
MAANDAG 10 APRIL: KATHMANDU : Van KOTESHWOR NAAR PEPSI COLA IN KATHMANDU
Om 0.8.00 uur ga ik in de keuken ontbijten. Iedereen is weer aanwezig, incl. de nicht en neef en de zus van Regina's moeder. Het ontbijt bestaat uit gebakken bruin brood met omelet en een Amerikaanse donut, schijfjes komkommer, tomaat en aardbeien van eigen dakterras en koffie. Ook een andere neef komt langs. Deze jongen heb ik 3 of 4 jaar geleden fysiotherapeutisch behandeld in het orthopedisch ziekenhuis wegens zijn voetklachten. Gelukkig zijn die nu over en gaat hij over 14 dagen naar Engeland voor 2 jaar waar hij de master studie bedrijfskunde gaat doen. Een hele uitdaging voor een jongen die nog nooit in het buitenland is geweest. Rond 10.00 uur neem ik afscheid van de familie en loop met Regina's vader mee naar zijn winkel. In die omgeving zijn veel winkels. Ik slaag erin om een cadeautje te kopen voor mijn IJsselsteinse buurmeisje die inmiddels 2,5 maand oud is en een nieuwe kleine rugzak voor mij voor een mooi prijsje. Daarna loop ik weer in 45 min. naar Pepsi Cola waar mijn gastgezin woont. Het is zonnig en behoorlijk warm (28 graden).De ouders van Regina's wilden me met de scooter naar huis brengen , maar daar doen ze mij geen plezier mee. Rupa is blij om me weer terug te zien. Langzaam maar zeker knapt ze op en is weer in staat om de binnenplaats te schrobben. Ik ga verder met mijn reisverslag want het moet af zijn over 2 dagen als ik weer naar huis ga. Na het avondeten praten we over het Hindoeïsme en de diverse goden die vereerd worden. De verhalen die hierover geschreven en verteld worden klinken mij soms ongeloofwaardig in de oren. Ik ben waarschijnlijk te nuchter hiervoor.
DINSDAG 11 APRIL: KATHMANDU
Vannacht had ik weer meer last van mijn linker knie. Dat valt tegen want ik dacht dat het minder werd. Om 0.8.45 uur is al het ontbijt: boekweit pannenkoek, gebakken aardappelstukjes, gebakken ei, fles kalebas en gebakken champignons. Ik krijg bericht dat ik vandaag al online kan inchecken voor mijn vlucht terug naar Nederland. Na dit gedaan te hebben vraag ik Jan, via WhatsApp, of hij me van Schiphol komt ophalen, want dat had hij aangeboden. Daarna was ik mijn fleece jacket en jas met de hand en hang het op op het dakterras. Hier zijn ze in een paar uur droog en thuis duurt dat dagen.
Vervolgens ga ik lopend naar het ziekenhuis om afscheid te nemen van de fysio collega's. Zoals altijd is het gezellig. Ze vragen me met klem om volgend jaar weer terug te komen en beloven me om dan een damesfiets voor mij te huren. Thuis controleer ik mijn Nepal verhalen die ik ga plaatsen op mijn website. Het is mijn laatste nacht dat ik hier slaap.
WOENSDAG 12 APRIL: KATHMANDU
Het was maar een korte nacht, want door problemen met het plaatsen van mijn verhalen op mijn website, ging er heel wat mis. Allereerst moest ik het in tweeën splitsen omdat het te lang was. Daarnaast moest ik het verslag weer helemaal controleren en corrigeren want heel wat woorden waren samengevoegd. Daarom lukte het net vóór 12.00 uur 's nachts om deel 1 te plaatsen. Deel 2 doe ik vanochtend. Hopelijk lukt het ook nog om de foto's erbij te zetten. Verder ga ik vandaag mijn koffer gereedmaken. Rupa heeft voor mij een pittig kruiden mengsel gemaakt om mee te nemen, want daar ben ik gek op. Manish vader zou weer masala thee voor mij maken, maar hij is het waarschijnlijk vergeten, want ik heb nog niets gezien. Verder ga ik kijken of ik nog wat kan kopen van mijn laatste roepies. Ik denk dat ik hiervoor weer naar Koteshwor ga lopen, want daar zijn veel winkels en het is een leuke wandeling daar naar toe. Het wordt vandaag weer warm nl. 29 graden en zonnig. De komende dagen wordt het nog warmer nl. meer dan 30 graden.
Vanavond brengt Keshab me naar de luchthaven waar ik om 22.30 uur moet zijn (3 uur voor de vertrektijd van 0.1.25 uur). En dan ga ik Nepal weer verlaten en mijn eigen huisje opzoeken. Ik probeer wat van het mooie weer mee te nemen, want dan is de overgang niet zo groot
Vluchtgegevens:
- Op donderdag 13 april om 0.1.25 uur ( 's nachts ) vlieg ik van Kathmandu naar Dubai met Flydubai FZ 574. Aankomst in Dubai om 04.45 uur ('s ochtends). 5 uur vliegen. Ruim 3 uur wachten op de volgende vlucht.
- En om 0.8.05 vlieg ik van Dubai naar Amsterdam met de Emiraten EK147, waar ik zal landen op donderdag 13 april om 13.05 uur
TOT SLOT:
Dit waren dan weer mijn belevenissen in Nepal.
Mijn gastgezin wil dat ik met dashain (=een religieus Hindoe feest) dat 24 oktober 2023 begint , terugkom naar Kathmandu. Maar ik beloof niets, tegen die tijd zien we wel.
Voorlopig ga ik thuis eerst nagenieten van deze vakantie aan de hand van de gemaakte foto's en video's. En daarna genieten van de Nederlandse lente en zomer.
Groetjes van Francine
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2022-11-18 20:38:03
[totalVisitorCount] => 4076
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 712
[author] => Francine
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 528199
[travelTitle] => Nog thuis
[travelTitleSlugified] => nog-thuis
[dateDepart] => 2022-11-30
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/350_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/735_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 8ste-verslag-nepal-dl-2-van-30-mrt-13-april-23
)
[29] => stdClass Object
(
[reportId] => 5092209
[userId] => 441735
[countryId] => 132
[username] => midamfrancine
[datePublication] => 2023-04-11
[photoRevision] => 0
[title] => 7de verslag: Nepal deel 1,van 15 tot 30 maart 2023
[message] =>
Hallo allemaal ,
Mijn reis van 4,5 maand zit er bijna op. Heel jammer, maar ik heb ervan genoten. Na 2-3 jaar corona, en verre reizen maken niet mogelijk was, vroeg ik mezelf af of ik , gezien mijn leeftijd, nog wel in staat was om zo'n uitdaging aan te gaan. Gelukkig heb ik mij niet laten overdonderen door deze twijfels en gewoon mijn reisplannen uitgewerkt en op pad gegaan. En ik kan zeggen dat het een goede beslissing was, want het was weer geweldig om in mijn eentje te reizen in Centraal Amerika, Suriname en Nepal. Volgend jaar ga ik weer, als mijn gezondheid het toelaat.
Hieronder kunnen jullie weer mijn belevenissen in Nepal lezen. Het was weer echt thuiskomen, maar minder avontuurlijk dan in Centraal Amerika en Suriname
DEEL 1: VAN 13 MAART TOT 30 MAART 2023
Maandag en dinsdag:13 en 14 maart; van PARAMARIBO -VIA NEDERLAND - NAAR NEPAL:
Maandag 13 maart: Paramaribo
Ik ben al vroeg wakker. Ik had vannacht geen kamergenoten op mijn kamer. Om 0.6.00 uur sta ik op en ga me douchen en mijn haren wassen. Ik had gehoopt, nu mijn verslag van Suriname op mijn website te zetten , maar ook nu ligt het internet eruit. Balen, ben ik daarvoor zo vroeg opgestaan?! Maar gelukkig kan ik al om 0.7.00 uur beneden gaan ontbijten. Daarna is het internet hersteld en zet ik mijn verslag op mijn website. Vervolgens ga ik snel mijn laatste inkopen doen in het centrum o.a. een CD met Surinaamse muziek , een aantal cadeautjes en bananen met mijn laatste SRD's. Ik haast me terug naar het hostel want ik moet officieel om 11.00 uur uitchecken.
De receptioniste bestelt voor mij een taxi naar luchthaven Johan Adolf Pengel in Sanderij , welke ik betaal met een deel Amerikaanse dollars en een deel Surinaamse dollars. Zo ben ik al mijn SRD's op een goede manier kwijt. De chauffeur staat om 12.45 uur al voor mijn neus . Hij is geboren in Nederland , zijn ouders komen uit Suriname. En toen hij 11 jaar was is hij samen met zijn ouders terug gegaan naar Suriname, waar hij gelukkig is en een taxi bedrijf heeft. Hij zegt dat het in Nederland veel moeilijker is om iets op te zetten omdat er zoveel regels zijn en controle (i.t.t. Suriname waar minder regels en controle is.). Tegen 14.00 uur zijn we op de luchthaven in Sanderij ( 45 km ten zuiden van Paramaribo). Er staat een lange rij bij de incheckbalie en ook bij de douane en scanner van de handbagage. Het lijkt wel of veel Surinamers gaan emigreren, te oordelen aan de grote koffers die ze meenemen. Ook hier moeten horloges af en alle schoenen uit. Om 16.45 uur vertrekt het vliegtuig. Na de maaltijd probeer ik wat te slapen, wat een beetje lukt met een wijntje en een dekentje over mijn benen. Het is ruim 8 uur vliegen naar Nederland
Dinsdag 14 maart: Amsterdam.
Rond 0.4.15 uur worden we met licht en een broodje met gebakken ei wakker gemaakt. Om 0.5.30 uur landen we op Schiphol. Het regent en waait hier. Nadat ik mijn trolley tas van de band heb opgehaald kleed ik me op het toilet om. Voor het eerst gaat weer de lange broek aan en een trui en mijn dunne dons jack. Daarna ga ik zitten in de aankomsthal en stuur mijn familie een appje met de mededeling dat ik geland ben. Pas vanavond om 22.00 uur vertrekt mijn vliegtuig naar Nepal. Maar gelukkig kom ik deze wachttijd goed door met lezen en schrijven en bezoek van mijn nicht Jenny en vriendin Laetitia. Samen drinken we koffie op Schiphol en gaan boodschappen doen in Hoofddorp (o.a. kaas en stroopwafels voor de Nepalese families) en eten bij de Chinees. Daarna brengt Laetitia me terug naar Schiphol waar ik rond 19.15 uur weer terug ben . Ik kan meteen inchecken. Daar vroegen ze naar mijn corona vaccinatie bewijs, doch de app wil niet openen , ook niet met internet verbinding. Daarna open ik mijn tablet, maar die gaat telkens uit, waardoor ik de foto van mijn internationale vaccinatie niet te zien krijg. Dan blijkt dat mijn tablet leeg is. Wat baalde ik !! Gelukkig nam, na vele pogingen , de balie medewerkster genoegen met mijn verklaring dat ik 5 vaccinaties heb gehad. Daarna ga ik als eerste mijn tablet opladen zodat ik in ieder geval mijn vaccinatie bewijs in Nepal kan laten zien , als ze erom vragen. Daarna moet ik een stuk lopen om bij de gate te komen. Het vliegtuig moet een half uur wachten omdat Schiphol last heeft van de wind, maar om 22.30 uur gaan we de lucht in. Het is 6 uur vliegen naar Dubai . Het eten is goed aan boord van de Emiraten. In Dubai arriveren we 15 maart om ca. 0.8.00 uur. Ik kijk op het bord, maar de vlucht van 12.20 uur naar Kathmandu staat er nog niet op. Dus ik ga lekker zitten en mijn e-mails lezen. Maar om 10.30 uur staat Kathmandu er nog steeds niet op. Ik ga dan bij de informatie balie vragen hoe dat zit. Daar hoor ik dat ik de bus moet nemen, buiten, en naar terminal 2 moet gaan. Gelukkig had ik nog tijd genoeg. In 20 min. ben ik bij terminal 2. Daar moest mijn handbagage weer door de scanner: hiervoor moesten weer, schoenen uit, horloge af, waterflesje leeg, riem af, tablet en mobiel uit de tas. Weer veel mannen in witte gewaden en gesluierde hoofden. Ik vind het nog steeds heel vreemd uitzien. Om 11.30 moeten we boarden bij DUBAI AIRLINES, maar uiteindelijk wordt het 13.30 uur voordat we de lucht ingaan ( i.p.v. 12.20 uur) Ik val bijna om van de slaap. Naar Kathmandu is het bijna 4 uur vliegen. Ook hier krijgen we een goede maaltijd. We landen om 19.15 uur en het is al erg donker buiten.
Douane en visum controle gaan vrij snel. Na mijn trolleytas van de band te hebben gepakt, loop ik richting de uitgang. Dan hoor ik ineens "Francisca" roepen en komen Babu en Keshab op me af ( zoon resp. gastheer).Ik herken ze meteen, al is Babu een stuk langer geworden. Ik krijg weer een nieuwe rode welkomst sjaal omgehangen en rijden met Keshab 's auto naar huis, over de voor mij bekende weg. Thuis aangekomen omhelst Rupa mij en is na bijna 3 jaar blij om mij te zien . Na wat gekletst te hebben en Kripa ( dochter) aan de telefoon te hebben gesproken , krijg ik mijn eten Dal bhat. We praten door tot 21.30 uur en dan ga ik naar boven. Ik krijg weer mijn eigen kamer. Na wat e-mails gelezen te hebben ga ik naar bed. Ook nu voel ik me onwezenlijk, het kan voor mijn gevoel, zowel dag als nacht zijn.
DONDERDAG 16 MAART: Kathmandu
Om 9.00 uur word ik pas wakker. Dus ik heb zo'n 10-11 uur geslapen. Ik heb wel een zwaar hoofd en voel me nog wel een beetje onwezenlijk. Ik ga me nog niet douchen want vaak is 's ochtends het water, door het zonnepaneel nog niet voldoende opgewarmd. Na me aangekleed te hebben , ga ik ontbijten. Het bestaat uit dal bhat, aardappels, gebakken ei en geroosterde boterhammen en yoghurt met banaan toe. Ik besluit om Nepalese roepies te gaan pinnen in Boudhanath en naar het ziekenhuis te gaan lopen. Rond 11.15 uur ga ik weg . De weg er naar toe is eindelijk helemaal geasfalteerd, en deels voorzien van stoepen, maar de verbindingen liggen nog open. Ook ligt er nu een wandelpad langs de Bagmati rivier, maar ook die vertoont nog een aantal open verbindingen. En de krakkemikkige bruggetjes zijn vervangen door grotere steviger bruggen . Ik loop eerst naar de ATM in Boudhanath en daarna loop ik door naar het Orthopedisch ziekenhuis. Onderweg koop ik nog wat voor bij de koffie. Al voor de ingang van het ziekenhuis. word ik herkend door 4 stafmedewerkers. Knap hoor, na me 3 jaar niet gezien te hebben en nu zonder bril !. Hij maakt nog een grapje door te zeggen " je kunt bij mij achter op de motor zitten als je naar Pepsi Cola gaat", want hij weet dat ik altijd ga lopen. Ook mijn collega's op de fysio. afdeling reageren enthousiast. Ramesh is erg veel afgevallen en toont gewoon mager doordat hij veel fietst, gezond eet en geen alcohol meer drinkt. Goma is nog met zwangerschapsverlof en heeft nu een vervangster en Alok is afwezig. De plaatsvervanger van Manish is daarentegen dikker geworden en inmiddels getrouwd. We hebben gezellig bij gekletst in de keuken.
Rond 14.00 uur kondigen Mr. Prem en Purna zich aan (de gids van de peaky peak trekking). We hadden eigenlijk een afspraak om 15.30 uur thuis bij Keshab en Rupa, maar zij wonen dicht bij het ziekenhuis en vonden het gemakkelijker om naar het ziekenhuis te komen om over de trekking te praten. We gaan hiervoor in de keuken van de fysio. zitten. We spreken af dat de trekking zondag 19 maart begint t/m za 26 maart. Keshab brengt me dan zondag vroeg naar een bepaald punt in Pepsi Cola waar de lokale jeep me oppikt. In die jeep zitten meerdere mensen. Ik draag zelf mijn rugzak. Bedden en lakens en dekens zijn aanwezig op de slaapplaats. Om 15.30 uur loop ik naar huis . Ik loop eerst naar de plek waar de fysio. vervanger aangeeft waar zijn nieuw opgestarte fysio. praktijk gevestigd is, maar die kan ik uiteindelijk niet vinden . Daarna loop ik in ruim 10 min. naar huis. Bij de groenteboer om de hoek koop ik wat fruit voor mijn gastgezin en constateer dat het 2x zo duur is geworden in 3 jaar tijd.
Om 19.30 uur gaan we eten : dal bhat. Ook vanavond ga ik op tijd naar bed.
Vrijdag 17 maart: Kathmandu:
Vandaag weer gewoon om 0.7.00 uur opgestaan en daarna mijn grondoefeningen gedaan.
Pas om 0.9.00 uur krijgen wij het ontbijt: dal bhat, gebakken ei en een boekweit pannenkoek, en yoghurt met banaan toe en daarna een kop oploskoffie. Keshab, Rupa, Babu en ama gaan vandaag naar een ceremonie ter ere van het feit dat het 1 jaar geleden is dat een familielid overleden is. Er worden 150 mensen verwacht waarvoor Keshab e.a. moeten koken. Frans en ik krijgen een sleutel van de voordeur en poort. Frans (Belg die ook in dit huis tijdelijk verblijft) en zijn bijna geadopteerde zoon gaan met de motor naar Bhaktapur. Ik ga mijn vuile was in de wasmachine wassen, al wat spullen klaarleggen voor de trekking , mijn toilettas repareren en mijn koffer opruimen. Daarna ga ik op het dakterras mijn belevenissen opschrijven in Evernote. Rond 16.45 uur gaat het flink regenen. Ik ga me douchen, maar het water is lauw , niet echt lekker als de omgevingstemperatuur zo laag is. Ik heb me net aangekleed als Keshab op de deur klopt om mij en Frans uitnodigt om mee te gaan naar het huis waar de ceremonie wordt gehouden. Wij mogen ook mee eten. Iedereen zit op de grond, wij ook, en krijgen een bord voor ons neus waarop, vanuit grote pannen achtereenvolgens wordt geschept: aardappels, curry, groenten, rundvlees, kip, dal, beaten rijst en curd (yoghurt). Hierbij wordt rijstwijn = sjeng, uit een fluitketel geschonken en limonade . Er blijven als maar mensen binnenkomen die allemaal komen eten. Ongelooflijk wat een werk en geld moet dat kosten !!. Als ama ( oma), naar huis wil, brengt Keshab ook ons naar huis. Aangezien het op mijn kamer koud is , kruip ik lekker in mijn bed. Ik heb heimwee naar de zon en warmte van Centraal Amerika.
Zaterdag 18 maart: KATHMANDU
Nu heb ik tot 8.00 uur geslapen en daarna mijn oefeningen gedaan. Om 9.30 uur is het ontbijt: dal bhat en boekweit pannenkoek. Ik mag van Nano een bodywarmer en een paar extra sokken lenen voor de trekking, want ik twijfel of mijn dons jack wel warm genoeg is.
Verder spreek ik af wanneer ik , na de trekking, naar Manish ouders ga.
Af en toe hoor je het buiten donderen . Maar in de loop van de middag ga ik toch wandelen. Ik loop over het voetpad langs de MANOHARA NADI RIVIER rivier , wat nu inmiddels klaar is. Ook is daar in de buurt een nieuwe woonwijk gebouwd en zijn er twee nieuwe bruggen over de rivier aangelegd. Ik ben rond 16.00 uur terug in huis, net voor de regen.
Dan krijg ik een appje binnen dat mijn zwager in het ziekenhuis is beland na een val van de trap. Daarna bel ik zijn vrouw op.
's Avonds eten we de overgebleven restjes van de ceremonie op nl. doperwtjes en een gekookt ei. Daarna pak ik alles in mijn rugzak voor de trekking en ga rond 21.30 uur naar bed want morgen moet ik vroeg uit de veren voor de trekking.
ZONDAG 19 MAART T/M ZATERDAG 25 MAART: 7 DAAGSE PIKEY PEAK TREKKING
ZONDAG 19 MAART: 1ste DAG VAN DE TREKKING: met jeep van Kathmandu naar DHAP 2920m ( afstand 275 km)
Om 0.4.30 uur gaat mijn alarm af. Ik kleed me snel aan en ga met de rugzak en schoenen naar beneden. Ik drink een kop koffie en eet een roti, want ik reis niet graag met een lege maag. Keshab brengt me met zijn auto naar het kruispunt in Pepsi Cola waar de jeep inmiddels gearriveerd is. Mijn gids PURNA komt me enthousiast tegemoet. Mijn rugzak wordt op het dak van de auto gelegd en ik mag naast de chauffeur zitten. Er zitten al 6 mensen in de auto : 3 Nepalese meisjes, een Fransman en een stel uit Oostenrijk. We rijden via DHULIKHEL-KABHRE -POKHARI -KHURKOT. VIA de NH13 en NH20. Rond11.30 uur kunnen we niet verder, want onderweg wordt de weg geblokkeerd door veel mensen die protesteren omdat de in aanbouw zijnde brug niet af wordt gebouwd. Wij blijven eerst bij de auto staan, maar op een gegeven moment besluiten we om de lunch bestaande uit dal bhat te gaan gebruiken bij een restaurant aan de overzijde. Om 13.00 uur wordt de protest actie gestopt en kunnen we doorrijden.
Er zijn diverse checkposten onderweg, waar de papieren en de rijsnelheid van de chauffeur worden gecontroleerd. Maar hij voorkomt een bekeuring door ruim voor die post 10-15 min. te stoppen, zodat hij op tijd bij die post aankomt. Zo kan hij te hard rijden en geen bekeuring krijgen. Om 16.30 uur arriveren we in de plaats DHAP waar we verblijven in MUNA HOTEL. Buiten staan een aantal houten chalets met toilet waarvan ik er één van krijg. In de kamer staan 2 bedden met een elektrische deken. Mevrouw is erg hartelijk, ze maakt mint thee voor mij en voor de anderen melk thee. De gids vertelt dat ik fysiotherapeut ben en dan gaat ze meteen klagen over haar nek. Ik behandel haar kort aan haar gespannen nekspieren. Om 18.30 uur krijg ik mijn eten : dal bhat met kip en kool. Het smaakt goed. De gids praat veel over zijn slechte financiële positie en over zijn kleine huisje en over de dure studie van zijn kinderen .'s Avonds zitten we gezellig om een vuurkorf met een glaasje raksi zodat we van buiten en van binnen opgewarmd worden.
Rond 21.30 uur ga ik naar bed.
MAANDAG 20 MAART: 2DE DAG VAN DE TREKKING: van DHAP 2920 m. naar JHAPRE 2830 m
Gisteren avond duurde het minstens 2-3 uur voordat mijn voeten warm waren. Maar voor de rest heb ik aardig geslapen. Om 0.6.20 uur klopt Purna op mijn deur en sta ik op. Ik heb met mijn kleren aan geslapen omdat het zo koud was, dus ik ben gauw klaar. We ontbijten weer in de keuken bij de kachel. Purna maakt een pannenkoek/ tortilla warm en legt hier een omelet op. Het smaakt goed.
Om 0.8.00 uur gaan we lopen. In de ochtend is het half bewolkt en niet echt koud. De top van de Everest is te zien. De route is niet echt moeilijk, maar gaat wel op en neer. Onderweg zien we hopvelden en mosterdzaad velden. Daar hebben ze stokken tussen gezet met oude jassen om apen op afstand te houden. Opvallend zijn ook de blauwe daken van de huizen die na de aardbeving ge- of verbouwd zijn. Om 11.15 uur zijn we bij het Guesthouse en winkel waar we eerst wat gaan drinken en daarna lunchen : dal bhat, beetje groenten en aardappels en groene pepertjes en warm water. Het bereiden van het eten kost tijd en we kunnen pas om 13.15 uur verder gaan met wandelen. Het is een brede onverharde weg. Het is in het begin nog droog, maar om 14.00 uur begint het te regenen. We doen onze poncho's aan. De onverharde weg wordt steeds modderiger en vertonen kuilen waarin water gaat staan. Het blijft regenen tot we ons hotel "EVEREST VIEW HOMESTAY" in JHAPRE bereiken. Daar maken ze de kachel voor ons aan zodat we onszelf kunnen opwarmen en onze natte kleren kunnen drogen. We krijgen koffie en thee. Ik krijg een kamer op de 1ste verdieping met 2 eenpersoons bedden en dons dekbedden. Naast mijn kamer is de hurk wc., dus ik hoef gelukkig niet naar buiten. Rond 16.30 uur komt een nieuwe gast, een man uit Denemarken die daar een reisbureau heeft voor reizen naar Nepal. Wij krijgen de gelegenheid om de Boeddhistische tempel Naguyur dechen,chyolin chompa te bekijken, die naast de homestay staat. Mijn gids steekt een kaars aan en vraagt aan de goden of de regen mag stoppen. Rond 18.30 uur doet een monnik de gebedsdienst en wordt begeleid op de trom door de zoon van de homestay-eigenaar en de dochter op de hoorn. Het was mooi om te zien. Daarna gaan we eten. Ook nu eten de gasten eerst, en daarna de gidsen e.a. begeleiders. We eten weer dal bhat met kroepoek. Ik krijg een klein glaasje raksi om warm te worden. We praten wat na bij de kachel. En om 21.15 uur lig ik al in bed onder 2 dekbedden. Zo kom ik weer een beetje op temperatuur.
DINSDAG 21 MAART: 3DE DAG VAN DE TREKKING: van JHAPRE 28300m. naar PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m
Om 0.6.30 uur sta ik op. Ik was mijn gezicht met een bekertje water dat op de wc staat. Ik heb met mijn kleren aan geslapen , dus ik ben weer zo klaar met aankleden. Om 0.7.00 uur krijg ik het ontbijt : twee chapatis met omelet en koffie. Om 0.7.30 uur gaan we lopen. Het eerste stuk is behoorlijk steil. Het is wel een beetje mistig, maar wel droog. Verderop wordt het steeds modderiger. Soms klaart het iets op en lijkt de zon er door te komen en dan heb je wat zicht op de omgeving, maar dat is niet lang. Onderweg staan de rododendrons in bloei. Om 10.45 uur zijn we al in Bhouda waar we gaan lunchen. Het Guesthouse, naast de tempel, waar Purna normaal gaat lunchen is gesloten, dus we gaan naar een ander Guesthouse in de buurt. Hier bestellen we noedelsoep. Het smaakt goed, maar de noedels komen uit een pakje en zijn erg zout.
Om 11.55 uur vertrekken we weer. Eerst gaan we bergafwaarts. Na een half uur begint het licht te sneeuwen, maar spoedig gaat het steeds harder sneeuwen. De bomen met sneeuw lijken op witte bloemen, erg mooi !. Op sommige stukken waar de sneeuw gesmolten is, is het modderig en staan er plassen. Ik doe mijn regenjack aan en daarover mijn poncho. Dit voelt beter, maar op stukken waar het waait , waait de poncho te veel op, en heb ik er meer last van dan plezier, en doe ik hem uit. Bergopwaarts krijg ik het moeilijk. Je kunt alleen maar naar de grond kijken waar je loopt, de omgeving is grijs en grauw en mijn vingers zijn bevroren. Langzaam , maar gestaag lopen we door . Om 15.00 uur, zijn we bij hotel mountain view op Pikey Peak base camp, de eigenaar staat al op de uitkijk. Ik ben bevroren als ik binnen kom. Ik doe mijn natte bergschoenen en sokken uit en leg ze te drogen bij de kachel. Ook mijn rugzak en handschoenen en bodywarmer zijn nat. Ik ga ook lekker bij de kachel zitten en doe mijn handdoek om mijn voeten. Langzaam ontdooi ik. Er zijn nog 2 Catalaanse meisjes die op de universiteit " verpleging " studeren. Ik versta er geen barst van wat ze zeggen. Ook zijn er 3 Engelse jongens. Ik bestel chapati en omelet en koffie. Ik heb hier een kamer met twee eenpersoons bedden en 2 grote dekbedden die ik weer alle twee ga gebruiken.
Om 18.15 uur is er elektriciteit via de zonnepanelen. Dan is er ook licht en kunnen we onze apparaten opladen in de huiskamer. Om 18.45 uur krijg ik mijn dal bhat met veel groenten Ook drink ik een paar glazen warm water. Ons trekkings-programma is aangepast. We gaan morgenochtend niet naar de "zonsopgang" op de pikey peak ,omdat de route daar naar toe waarschijnlijk erg ijzig zal zijn en moeilijk te belopen. Mijn gids Purna heeft inmiddels contact gehad met het Duitse stel en hun gids en porter, die in een ander hotel zitten. Zij lopen morgen met ons naar DASSABANJA , op 3500 m. . Als het weer tegen zit , dan blijven we daar, maar als het mee zit, dan gaan we vandaar verder lopen. De eigenaar speelt op zijn tungna (snaar instrument) . De jongelui klappen en vormen een kring.
Hij speelt alsmaar hetzelfde en het is vrij eentonig. De jongelui gaan aan de whisky of raksy , en raken aardig aangeschoten. Ik ben benieuwd hoe ze morgenochtend om 0.6.00 uur opstaan
WOENSDAG 22 MAART: 4 DE DAG VAN DE TREKKING: van PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m. naar LAMJURA 3500 m)
Vannacht en vanmorgen was het nevelig en daarom zijn de Engelse jongens ook niet om 06.00 uur naar de "peak" gegaan om de zonsopgang te bekijken. Zij , en de 2 Spaanse meisjes, gaan naar beneden naar Bhouda , waar wij gisteren geluncht hebben. Maar wij gaan om 8.30 uur richting Dassabanjan met de porter van het Duitse stel voorop. Er is vannacht veel sneeuw gevallen en daarom volgen wij de stappen van de porter. De sneeuwlaag is zeker 20-40 cm hoog. Het Duitse stel is wat langzamer omdat de man verkouden is en moeite heeft met klimmen. De route gaat op en neer, er zijn makkelijk stukken maar ook moeilijke stukken.
Om 12.00 uur arriveren we Banjan lodge in Dassabanjan . Hier lunchen we dal bhat. Ik ga ook in de keuken zitten want daar is het bij de kachel warm . De gids Purna informeert welke route we het beste kunnen nemen. Zij ontraden de route naar beneden te nemen naar Dassabanjan omdat het daar erg glad zal zijn door de gesmolten sneeuw. En zij adviseerde de route naar boven te nemen naar LAMJURA. Om 13.30 uur gaan we lopen . Het zou 2,5 uur tot 3 uur duren voordat we Lamjura zouden bereiken. Eerst moeten we een hele lange trap omhoog. De hond van de Banjan lodge volgt ons. In het begin viel de sneeuwhoogte wel mee, maar naarmate we hoger komen neemt deze toe tot ca. 30 cm. en het gaat harder waaien en het wordt kouder. De originele trekroute is moeilijk te zien. Ook Purna is het goede spoor kwijt. En opeens gaat het fel bliksemen. Bij de 2de bliksemschicht zie ik de hond wegspringen en rent heel hard terug. Als ik de bocht om kom zie ik aan de linker kant , op een klein heuveltje, Purna liggen . Hij is buiten bewustzijn. Ik klop hem op de wangen en zie hem wel ademen en langzaam opent hij zijn ogen. Hij is helemaal gedesoriënteerd . Ik dacht dat hij dood was en schrik me rot. Wat moet ik zonder hem, ik kan ook niemand bellen want ik heb geen simkaart gekocht van Nepal. Hij vraagt " waar komen we vandaan en welke richting moeten we op". En daarna begint het zoeken naar de originele trail route. We lopen naar beneden , maar dat blijkt niet de juiste route te zijn en zo gaat het een paar keer door. Ik moet plassen , maar ik kan niet meer de knoop van mijn broek open en dicht krijgen , zo koud zijn mijn handen. Purna ziet ijzig wit en heeft een onwezenlijk gevoel. Ik zeg dat hij per telefoon hulp moet roepen, maar dan belt hij familieleden op in een dichtstbijzijnd dorp, maar die kunnen hem niet vertellen hoe hij moet lopen. Uiteindelijk komen we , na 2 uur zoeken, via een bospad, bij de nieuwe onverharde weg. Ik ben erg opgelucht want nu is het 18.00 uur en nog een beetje licht. Het originele restaurant waar we naar toe zouden gaan , is gesloten omdat er geen gasten zijn. Dus lopen we in 20 min. naar Nambur lodge in Lamjura waar we om 18.30 uur aankomen. We hebben inmiddels 5 uur vanmiddag gelopen i.p.v. 2,5 uur. Mevrouw doet de kachel voor ons aan en de kleinzoon en grootvader komen informeren. Ik doe mijn natte sokken en schoenen en jas en handschoenen uit en zet ze bij de kachel om te drogen. Na 1 uur krijgen we dal bhat. We zijn alle twee aan het bijkomen en eten niet veel. Purna kan zich niets meer van het voorval herinneren alleen dat het lopen aanvoelde alsof hij droomde.
Na weer op temperatuur te zijn gekomen met de warmte van de hout kachel en een half kopje raksi ga ik naar mijn kamer, die zich in een ander gebouw bevindt en te bereiken is via een spiegel gladde trap. De wc is buiten en daarom vraag ik een emmer waar ik vannacht op kan plassen en een beker water waar ik mijn gezicht mee kan wassen en mijn tanden kan poetsen . Dan kruip ik in bed met 2 dekbedden op me. Ik ben blij dat de dag toch goed geëindigd is want anders had ik een groot probleem gehad en had ik de hele nacht in de kou moeten doorbrengen in het bos
DONDERDAG 23 MAART, 5DE DAG v.d. TREKKING : van LAMJURA NAAR JUNBESI:
Ik heb best goed geslapen , ongeveer 10 uur. Wel een keer wakker geweest om te plassen en daarom was ik blij met mijn emmer op de kamer. Ik sta om 0.7.15 uur op en kleed me aan. Voorzichtig daal ik de ijzige trap af. Mijn schoenen en sokken zijn nog niet droog. Ik ga in de grote keuken zitten bij de kachel, want alleen daar is het warm. Twee werkmensen komen ook melkthee drinken. Ik krijg koffie en later chapati met omelet
Rond 0.8.00 uur vertrekken we. Het is vrij zonnig aan de Anna Purna berg-kant en grijs en bewolkt aan de Everest-berg kant. De sneeuw op de nieuwe onverharde weg is bevroren en daardoor wat moeilijk te belopen. In het begin van de tocht heb ik alle jassen aan omdat het koud is, maar langzaam pel ik alle jassen uit als het warmer wordt. Het nadeel van de warmte is dat de weg erg modderig wordt. Dit wordt nog verergerd door de sporadische auto's en tractors die erover heen rijden. De bomen worden ook alsmaar groener en de sneeuw is verdwenen naarmate we verder naar beneden lopen. Het uitzicht , met in het dal de kleine huisjes, is mooier bij dit zonnige weer. Op een gegeven moment kunnen we de nieuwe onverharde weg verlaten en op het oorspronkelijke trekkers pad lopen . Dus eerst gaat de weg geleidelijk naar beneden en dan een stuk omhoog. Om 12.15 uur arriveren we in JUNBESI, het eerste Sherpa dorp in Nepal. In het hotel waar Purna meestal naar toe gaat is niemand aanwezig, daarom gaan we naar een ander hotel ernaast genaamd Apple blossom garden. Daar kan ik lekker in de zon zitten en krijg ook daar mijn dah bhat. Ik heb hier een grote kamer met 3 één persoons bedden. Ook is er een warme douche bij en een toilet. Hier moet je wel voor de Wifi 30 roepies betalen. Na de lunch gaan we het lokale Boeddhistische monniken klooster bezoeken. Het schijnt 450 jaar oud te zijn en het 2de oudste klooster van Nepal te zijn. Ik heb geen zin om mijn bergschoenen uit te trekken omdat m.n. de linker schoen weer moeilijk aan gaat, door mijn opgezwollen voet. Dus ik blijf in de deur opening staan en maak foto's van daaruit. Maar de aanwezige monnik biedt aan om van diverse dingen in het klooster van dichtbij foto's te maken. Erg aardig !
Daarna lopen we verder over een bruggetje waar op een grote steen Boeddhistische tekst staat geschreven . Verderop schijnt men hier ook bepaalde bessen te kweken. Inmiddels is het ook gaan regenen. We waren van plan om verder te lopen naar andere Boeddhistische kloosters, maar daar zien we vanaf wegens de regen. We lopen nog eventjes door JUNBESI met de mooie witte huizen en de gekleurde vensters en deuren. Er staat ook een grote lagere school. Rond 15.00 uur lopen we terug naar het hotel. Ik ga naar mijn kamer en ga in mijn bed liggen omdat ik eigenlijk best moe ben , waarschijnlijk nog van de inspanning van gisteren. Daarna ga ik me douchen . Het is heerlijk om onder een warme douche te staan na 3-4 dagen alleen maar je gezicht te hebben kunnen wassen.
Daarna ga ik naar de lounge waar een Duits echtpaar zit van rond de 60 jaar. De vrouw voelt zich ziek , en haar man is ziek geweest en knapt langzaam op. Zij is pietje precies en wat klagerig. Hun plan is om een trekking te maken van 30 dagen om uiteindelijk naar een 5200 m. hoge top te lopen. Maar volgens ons zal dat te hoog gegrepen zijn voor haar. Morgen moeten ze 6 uur lopen , en dat zal waarschijnlijk al een probleem worden. Zij hebben 1 porter en 2 gidsen. Ik bestel spring rolls , want vanmiddag heb ik al dal bhat gegeten. Doch de kaas in die spring rolls proef je totaal niet en de korst is veel te vet door het bakken in de olie. Daarna raak ik in gesprek met een gids van het Duitse echtpaar. Hij verdient weinig, en wat hij verdiend als gids moet hij in een paar maanden binnen halen. Hij woont op een kamer in Kathmandu en moet huur, gas en elektriciteit betalen en geld voor eten en kleren. Hij kan er nauwelijks van rond komen. Buiten het seizoen werkt hij soms in de tuin van zijn ouders. Hij denkt er ook aan om naar het buitenland te vertrekken en daar een baan te zoeken, zoals vele Nepalese jongeren.
VRIJDAG 24 MAART: 6DE DAG v.d. TREKKING: van JUNBESI 2675 m naar PHAPLU 2475 m. hoogte.
Om 0.6.30 uur sta ik op, en om 0.7.00 uur ontbijt ik chapati met omelet en om 0.7.30 uur gaan we lopen naar de THUPTEN CHOLING MONASTERY dat op 3000 m. hoogte ligt. De weg gaat geleidelijk omhoog behalve het laatste stuk, en loopt langs een beekje. Het is half bewolkt en de zon komt regelmatig te voorschijn: eindelijk ! Rond 0.9.30 uur zijn we er. Op het omhooglopende pad staan vele ronde gebedsmolens die water transporteren . Ook zien we jonge monniken onder de 12 jaar spelen en fietsen op een terrein voor hun school. Verder naar boven bezoeken we eerst het gebedshuis . Hier staat een grote foto van de Tibetaanse Lama Trulsik Rinpoche die in 1968 dit klooster heeft gebouwd. Hij zelf is in 1958 tijdens de Chinese invasie uit Tibet gevlucht. Hier wonen honderden Boeddhistische nonnen en monniken waarvan 80% Tibetaanse vluchtelingen. Een Boeddhistische non geeft uitleg, zij is 52 jaar en al 24 jaar in het klooster. Er zitten daar 400 nonnen . Daarna zie ik een paar nonnen die garen oprollen op een bol en een monnik die kleine stokjes maakt om kaarsen aan te steken. Zo heeft elke monnik en non een taak in het klooster Daarna mag ik kijken in een zaal waar 20 vrouwen zitten die lontjes maken voor kaarsen. Ik probeer het ook te leren , maar ik krijg het niet zo mooi als zij. Rond 10.00 uur krijgen we de mogelijkheid om de kleine lama te zien. Hij is pas 10 jaar en is 16 x gereïncarneerd en is de 1ste Nepalese Sherpa lama. Ik mag zelfs met hem op de foto en ik krijg een rood koord om mijn nek en een witte sjaal. Daarna verlaten we het klooster en lopen terug naar Junbesi. Daar staan inmiddels 10 tenten van 8 Nederlandse kampeerders. Daarna lopen we door naar PHAPLU in het Solokhumbo district. De wandeling gaat via een brede onverharde weg waar ook auto's en motors mogen rijden. Het loopt erg makkelijk, en het weer is goed, half bewolkt. Om 13.00 uur gaan we lunchen, we nemen een gemakkelijke maaltijd nl. noedelsoep met ei en samosa. Ik ga hiermee lekker buiten op een stoepje zitten (heel ongebruikelijk voor Nepalese begrippen) . Verschillende honden houden me gezelschap. Daarna lopen we weer verder. Onderweg maak ik nog een paar foto's van een zusje en broertje die hooi versjouwen in een grote mand . Als we dichterbij Phaplu komen nemen we de kortste weg die meer stijgt dan de gewone weg. We komen ook langs de luchthaven waar vliegtuigen een noodlanding kunnen maken als ze niet in Lukla kunnen landen voor de Everest trekking . In deze plaats maak ik een foto van 4 zussen voor een huis. Purna belt zijn schoonzus, die verpleegster is. Ze spreken af dat Purna en ik bij haar gaan eten, en dat Purna bij haar blijft slapen en ik in het hotel. De schoonzus komt ons al tegemoet, ze is erg hartelijk. Daarna lopen we door naar het hotel iets voorbij Phaplu. In het hotel heb ik een kamer met 2 eenpersoons bedden. Daarna lopen we door naar het kantoor van de verloofde van Purna's schoonzus. Hij is docent Koreaans , voor jongens die ik Zuid Korea willen gaan werken. Daarna gaan we, via een steile weg naar de gehuurde woning van Purna's schoonzus. Ze heeft een kamer met een bed erin wat overdag gebruikt wordt als bank. Voor de keuken hangt een gordijn. Ze maakt een kop koffie en thee en schilt voor ons kiwi's. Ze heeft wifi en dan lees ik het WhatsApp bericht dat mijn twee zwagers naar een revalidatie centrum resp. verzorgingshuis gaan. Daarna gaan we een stadswandeling maken in een straat met vrij veel winkels. De schoonzus doet inkopen voor ons diner. Terwijl zij dal bhat maakt valt het licht uit en maken we licht met onze mobiele telefoon. Uiteindelijk gaan we pas om 20.45 uur eten : dal bhat met kip. Iedereen zit gezellig op de grond en eet met de vingers van de rechter hand, behalve ik. Rond 21.45 uur word ik door Purna en de verloofde van de schoonzus naar het hotel gebracht. Ik ga me daar toch even douchen ondanks dat ik geen zin daarin heb. Rond 22.30 uur kruip ik in bed. Ik zet mijn alarm op 04.30 uur en ga slapen.
ZATERDAG 25 MAART: 7 DE DAG VAN DE TREKKING: van PHAPLU 2475 m naar Kathmandu, 275 km met jeep
Om 0.4.30 uur gaat het alarm af en sta ik op. Ik kleed me aan en pak mijn spullen in mijn rugzak. Mijn bergschoenen staan voor de deur omdat ik niet met bergschoenen in de gang en in mijn kamer mag lopen. In de eetzaal zijn de lichten nog uit en moet ik ze zelf aandoen. Ik eet een pakje koekjes op die ik gekregen heb van de nonnen. Om 05.15 uur komt de jeep en Purna me pas ophalen. De rugzak gaat weer op het dak en ik mag weer voorin naast de chauffeur zitten. Daarna gaan we nog een Iraans stel en 1 Nepalese man en 3 Nepalese jongens ophalen. Tegelijkertijd neemt de gids uitgebreid de tijd om koffie te gaan drinken en om een sigaret te gaan roken. Uiteindelijk vertrekken we om 05.40 uur uit Phaplu. Het begint langzaam wat licht te worden en het verkeer komt op gang en zie ik al mensen die hun ochtend wandeling maken. Rond 0.9.00 uur hebben we een tea stop en eten chapati met curry en een gekookt ei en koffie. Net als op de heenweg gaat de route via de NH20 en NH03 en langs de rivier SUN KOSI. Op verschillende plaatsen zijn ze met de weg bezig waardoor het moeilijk rijden is . Om 11.00 uur lunchen we bij HIMALAYA HOTEL / LODGE in THAKALI BANKHHAGAR. Na 1 uur lunchpauze rijden we door. Langzaam pel ik mijn kleren uit tot mijn T shirt en opgetrokken broekspijpen want het is vandaag warm en zonnig ( hadden wij dat maar gehad tijdens de trekking).
Om 16.00 uur zijn we in DHULIKHEL en stoppen daar ook nog eens voor een tea stop en een wc stop. De zit- wc ruik je op grote afstand. De meeste Nepalezen zijn verbaast dat een vrouw van mijn leeftijd nog zulke moeilijke trekkingen kan maken. Het Iranese stel verlaat de jeep aan de rand van de stad en neemt een taxi naar het centrum. De Iraanse vrouw kan nu ineens wel tegen me praten en vraagt aan mij om met haar op de foto te gaan. Dit weiger ik omdat ze me voor die tijd ook niet zag staan. Om 17.15 uur zijn we bij de tempel in Pepsi Cola. Ik neem afscheid van mijn gids Purna .
Op mijn slippers loop ik naar mijn gastgezin, want mijn voeten zijn opgezet waardoor het aantrekken van mijn bergschoenen moeilijk zal gaan. Thuis aangekomen tref ik daar alleen ama en Nanu aan, want Keshab en Rupa zijn op zieken bezoek. Enerzijds ben ik teleurgesteld dat ze weg zijn , maar anderzijds geef het mij de gelegenheid om mijn spullen op te ruimen en me te douchen en mijn haar te wassen. Dus ik ga meteen naar boven. Als ik hiermee klaar ben rond 19.00 uur komen Rupa en Keshab thuis. Ze maken het eten klaar en rond 20.30 uur gaan we eten. Ik vertel hun mijn trekking-ervaringen en ga om 22.00 uur naar bed. Ik ben blij met mijn eigen kamer, douche en wc.
ZONDAG 26 MAART: KATHMANDU
Ondanks of dankzij mijn vermoeidheid heb ik onrustig geslapen. Ik doe weer mijn oefeningen en ga daarna douchen. Gelukkig is het douchewater warm omdat het gisteren mooi weer was en de zonnepanelen goed hun werk hebben kunnen doen. Het ontbijt is laat. Ik stel Nanu voor, (dochter van mijn gasthuis die net is begonnen met de opleiding fysiotherapie) ,om samen naar de fysio. afd. van het orthopedisch ziekenhuis te gaan. Keshab , die toch met zijn auto naar zijn kantoor/ hotel gaat rond 10.30 uur ,zet ons bij de Basmati rivier af en we lopen samen via het voetpad naast de rivier naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis kan Nanu kijken bij mijn collega's en bij mij, hoe patiënten met fysiotherapie worden behandeld. Rond 13.00 uur gaan we in de keuken lunchen en bijpraten. We verzamelen ons meegebrachte fruit en de assistente snijdt het in stukjes en legt het op een schaal. Ook Alok zie ik vandaag. We maken een plan om volgend weekend te gaan fietsen. Om 14.15 uur verlaten we de afdeling. Nanu geef er de voorkeur aan om een motortaxi te bellen om naar huis te gaan . Ik besluit om naar de ATM in Boudhanath te lopen waar ik Nepalese roepies pin en daarna loop ik door naar de STUPA IN BOUDHANATH. Ook nu ga ik achterom zodat ik geen entree hoef te betalen. Sinds corona is het niet meer toegestaan om de stupa te bestijgen. Ik loop rond en ga de tempel in. Heel verrassend kom ik de verkoper van Tibetaanse gebedskransen tegen die ik al jaren tegen het lijf loop. Ook hij herkende mij meteen en we praten met elkaar en maken foto's. Daarna loop ik terug naar huis. Bij de brug over de Bagmati rivier kom ik nota bene mijn fysio. collega Alok op zijn motor weer tegen .
Rond 19.00 uur belt Manish op, en hij geeft me het telefoon nr. van zijn neef, die professor is in de academie en ziekenhuis van DHULIKHEL, die wij morgen willen bezoeken.
Daarna leg ik wat spullen klaar voor morgen en ga naar bed.
MAANDAG 27 MAART: KATHMANDU : DHULIKHEL : NAMO BUDDHA (STUPA)
Om 7.00 uur ' s ochtends rijden Keshab, Nanu en ik met de auto naar DHULIKHEL, zo'n 25 km hier vandaan. We zetten eerst Nanu af bij haar hostel en ik neem haar wandelschoenen mee. Daarna rijden we door naar het hotel van Keshab 's vriend genaamd DHULIKHEL LODGE RESORT. Vandaar rijden we door naar het beginpunt van onze wandeling, die we maken met Keshab 's vrienden, zijn vrouw en neef.
We lopen op de rustige verharde weg omhoog naar de KALI TEMPEL . Een aantal jaren terug heb ik ook al de Kali tempel bezocht samen met Manish en zijn neef de professor, maar toen zijn we via de 1000 trappen naar boven gegaan. Vervolgens lopen we verder via een onverharde weg en via een in aanbouw zijnde nieuwe weg. Toen zagen we een mevrouw op haar land doperwtjes plukken. Ze vertelde dat we ze gratis konden plukken en meenemen omdat haar kinderen het huis uit waren en zij nu alleen woonde en niet meer zoveel doperwtjes nodig had. We plukken 2 zakken vol. Keshab geeft haar 300 roepies (in de winkel zou je er minstens 500 roepies voor moeten betalen ) En zijn vriend biedt haar aan dat ze gratis in zijn hotel kan komen eten. Daarna lopen we door (zijn neef is al verder gelopen ), nu bergafwaarts. Het uitzicht op het dal is erg mooi. We zien ook vrouwen met manden om hun hoofd gevuld met bladeren ( zie video) ( eerder heb ik ook al een foto genomen van een vrouw met een mand gevuld met groen voor de koeien). Vlak voor Dhulikhel worden we met de auto opgepikt door de chauffeur, want de hoteleigenaar wil liever niet door Dhulikhel lopen omdat iedereen hem kent en hij dan veel tijd kwijt is met praten. We stoppen bij HOTEL SARATHI in Dhulikhel waar een nieuw hotel-gedeelde aan wordt gebouwd. Hier krijgen we een rondleiding. Het ziet er prachtig uit! Daarna rijden we door naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Hier gaan we brunchen . Aan tafel zit ook een oogarts uit Australie die al 22 jaar oog behandelingen en operaties doet op verschillende plaatsen in Nepal. Ook in dit hotel mogen we de nieuw aangebouwde kamers zien. Ze zijn prachtig met een mooi uitzicht op de bergen ( $200 per nacht). Ook hebben ze een zwembad en eromheen een groot terras met een prachtig uitzicht op de Kathmandu Vallei. Daarna hebben we een ontmoeting bij het ziekenhuis met Manish neef ,die professor is in het ziekenhuis en universiteit van DHULIKHEL. Ik heb hem 5-6 jaar geleden ontmoet en ik herkende hem meteen. Het is een bijzonder innemende en sympathieke man die vele interesses heeft en overal over kan praten. We mogen ook een leslokaal voor fysio's zien en zijn kantoor. Na 2 uur gezellig gepraat te hebben nemen we afscheid van hem.
Daarna gaan Keshab en ik met de auto naar NAMO BUDDHA (STUPA) (op 1750 m. hoogte). Het is maar een klein half uur rijden. Namo Buddha is een beroemd Boeddhistisch bedevaartsoord. Volgens de boeddhistische legende kwam een van de vroegere boeddha's ooit een tijgerin tegen die welpen had gebaard, maar ze was zo zwak dat ze niet op jacht kon gaan, waardoor haar welpen stierven van de honger. Door medelijden gegrepen, offerde de prins zichzelf op aan de tijgerin, die hem onmiddellijk verslond. In dit complex bevindt zich o.a. het Thrangu Tashi Yangtse-klooster. Het is de thuisbasis voor 250 monniken. Het is een groot complex met veel goud en gekleurde vlaggetjes en vele trappen. Een bruidspaar maakt daar foto's en ik vraag of ik een foto mag maken met de bruid. Zij vinden het ook leuk en de fotograaf schiet vele foto's van ons samen op de trap. We komen ook een groepje Nepalese jongens tegen die zich afvragen hoe het mogelijk is dat ik zo fit ben op 73 jarige leeftijd, want Nepalese vrouwen zijn na hun 60 jarige leeftijd oud en opgebrand. We ontmoeten ook een Russische vrouw die op zoek is naar koffie. Ze vertelt dat ze gemakkelijk kan en mag reizen naar landen in Azië, maar niet naar Europa en de V.S.. Ze begint te huilen als ze over de oorlog begint en vindt Poetin gemeen , maar het volk heeft niets te vertellen. Daarna rijden we terug naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Onderweg pikken we dochter Nanu op, en gaan momo's eten bij Keshab' s vriend. Ze smaken heerlijk, maar ik kan er nooit zoveel van op. Om 18.15 uur nemen we afscheid, en brengen Nanu terug naar haar hostel en gaan melk halen omdat die in Dhulikhel het lekkerst is en vers van de koe is. Daarna rijden we terug naar huis.
Het was weer een geslaagde en afwisselende dag.
DINSDAG 28 MAART en WOENSDAG 29 MAART: KATHMANDU : THIMI
Deze 2 dagen doe ik geen echte interessante dingen om over te schrijven.
Ik doe wat boodschappen en koop een goedkoop nieuw jack en tennis pulley. Maak een afspraak bij de tandarts in IJsselstein. Doe wat bankzaken. Loop naar een nabij gelegen dorp genaamd THIMI met mooie oude tempels. En schrijf mijn belevenissen op van de afgelopen dagen en WhatsApp met het thuisfront.
HET 2DE DEEL VAN MIJN BELEVENISSEN VAN 30 MAART TOT 13 APRIL 2023 STAAN IN MIJN VOLGENDE 8ste VERSLAG
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2022-11-18 20:38:03
[totalVisitorCount] => 4076
[pictureCount] => 35
[visitorCount] => 311
[author] => Francine
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 528199
[travelTitle] => Nog thuis
[travelTitleSlugified] => nog-thuis
[dateDepart] => 2022-11-30
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/339_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/735_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 7de-verslag-nepal-deel-1-van-15-tot-30-maart-2023
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098318
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-13
[photoRevision] => 0
[title] => Tijger en wolf
[message] =>
Tijger en wolf
Buiten is het heet, eind van de ochtend. Ik zoek verkoeling in huis en opeens vliegen een paar zussen naar het dakterras. Wat blijkt? Een of meer apen hebben zich toegang verschaft tot het dak en zijn ongewenst. Het verbaast mij dat ze de apen wegjagen, want eigenlijk is er geen beginnen aan. Ze zijn alom tegenwoordig. Ik ben geen apenvriend, vind ze doorgaans brutaal en ze kunnen zomaar overal opduiken. Acht jaar geleden, tijdens mijn verblijf in het Indiase Rishikesh, had ik een leuk balkonnetje bij mijn kamer op twee hoog. Ik zag de apen her en der voorbijkomen, maar waande me veilig. Totdat ik, na een verkwikkende massage, op bed wat lag na te genieten, plots opkeek en een aap een banaan en mandarijn van mijn tafeltje zag weggraaien. Ze kwamen dus echt naar binnen! Dan de deur maar dichthouden, zodat het fruit niet lokt. De volgende dag zat ik op mijn balkon en ja hoor, daar was ie weer, Koning Aap, opende zelfstandig de deur en wist precies waar het lekkers lag. Op mijn manier verzocht ik deze brutale indringer om te vertrekken. Dat gebeurde uiteindelijk ook, maar niet voordat hij of zij uit wraak nog even mijn shirt vastgreep.
Apen vlooien graag aan elkaar, en zo doen ook de dames hier. Dat vind ik dan wel weer heerlijk. Gisterochtend zaten we gezamenlijk in de tuin en werd ik eens goed onder handen genomen door Manju en Chitra. Eerst een badje van mosterdolie voor mijn haar, vervolgens een complete voetbehandeling, Chitra links, Manju rechts. Moeder zag dat ook wel zitten en liet zich als tweede in de watten leggen door de jongere generatie. Ik voel me als een koningin hier. Op hun beurt wil deze familie laten zien en voelen hoezeer ze mijn ondersteuning op prijs stellen en me eindelijk als gast kunnen verwennen. Ik moet zeggen, het valt me best zwaar om dit huis vandaag te verlaten. Niet omdat ik niet graag naar Sonja en Budhi ga, integendeel, maar in de afgelopen dagen is onze band verstevigd. ‘You are family’, is hun manier om dit uit te drukken.
Deze familie blijft me ook verrassen in hun talenten. Door hun bescheidenheid komen bepaalde verhalen pas na enige tijd boven water. Susila vertelde over de natuurdocumentaires van de BBC, waaraan zij en Manju al enkele keren hebben meegewerkt. Begin 2024 wordt gedurende zes weken een nieuwe serie opgenomen. Als enige junglegidsen zijn zij hiervoor benaderd. David Attenborough is hun grote held. Ondanks zijn hoge leeftijd van 97 is er nog de hoop hem ooit te ontmoeten. Ook een handtekening zou al een grote eer zijn. Nou, ik vind het een hele eer om met deze vrouwen te mogen optrekken en hun verhalen uit de eerste hand te horen. Later bekijk ik de eerste documentaire via YouTube, waarin ook Susila goed te zien is. Hierbij de link voor geïnteresseerden:
https://www.youtube.com/watch?v=2pGfxcZZNfE
Een van de hoofdvragen betreft het recht van onder andere de tijger op het junglegebied. De mens is feitelijk een indringer en wil de tijger aan toeristen laten zien. Heel begrijpelijk, als een van de weinige bronnen van inkomsten hier. Maar de tijger is het daar niet altijd mee eens. Helaas zijn het vooral de vrouwen, die overdag de jungle ingaan voor hun noodzakelijke hout- en grasvoorraad, die slachtoffer worden. Hout om te verwarmen en koken, gras voor het voeden van hun vee. Maar men neemt de tijger niets kwalijk, dat is het paradoxale. Vergelijk het een beetje met de terugkeer van de wolf in West-Europa. Wil je vooral de wolf beschermen of de slachtoffers van de wolf? Nieuwe dilemma’s in een snel veranderende wereld, waarin de natuur zich geheel terecht ook laat gelden. Enfin, bekijk de aangrijpende documentaire en stel jezelf de vraag in hoeverre de mens zich de hele aarde mag toe-eigenen.
Er komen nog meer verrassingen uit de hoge hoed. Manju heeft een eigen YouTube-kanaal.
Manju Mahatara - YouTube
Beter dan deze opnames kan ik de jungle niet beschrijven. Professionele opnames met een professionele camera. Die camera gaat eind van de middag mee naar de rivieroever, waar we samen de zon zien zakken. Elke dag opnieuw verschijnt een oranje-gele bol boven de jungle, die langzaam neerdaalt tussen de wilde dieren.
Voor het fotograferen van enkele van mijn yaksjawls worden beide camera’s ingezet. Manju fungeert als hoofdmodel. Ik hoef verder niets te doen, alleen vol bewondering en plezier toekijken. Deze sjawls zijn slechts voorbeelden van de vele andere die ik mee naar huis neem. Later meer details hierover en de mogelijkheden om een of meer prachtige niet kriebelende wollen sjawls rechtstreeks bij mij te bestellen. Ik spreek de ‘angst’ uit dat straks vooral naar de meisjes gevraagd wordt in plaats van naar de sjawls. Opnieuw hebben we enorm plezier met elkaar.
Aan de rivieroever ontmoet ik junglegids Krishna opnieuw. Hij kan pas echt meepraten over het risico van de tijger. Een aantal jaren geleden begeleidde hij een Nederlander en werd plotseling aangevallen door een tijgermoeder, die haar jongen wilde beschermen. De Nederlander klom zes meter hoog in een boom, bleef daar twee uur zitten. Krishna was nog net in staat de reddende olifanten op te roepen, maar werd later zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. De littekens in zijn gezicht zijn vereeuwigd, maar Krishna is onbreekbaar gebleken.
Tot zover mijn laatste uurtjes op deze plek. Tot snel, vanaf Bardia Homestay.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 298
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/149/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tijger-en-wolf
)
[16] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098293
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-12
[photoRevision] => 0
[title] => Studeren in Nepal
[message] =>
Studeren in Nepal
De drie oudere studentes die ik al wat jaren volg – Chitra, Sabina en Asmita – zijn op het punt van vervolgstudie aanbeland. Hiervoor hebben zij begin november een toelatingsexamen gedaan, Sabina en Chitra voor geneeskunde, Asmita voor verpleegkunde. Voor beide studies deden maar liefst zo’n 25.000 kandidaten dezelfde toets, zowel met het oog op toelating als op een studiebeurs. Uiteindelijk komen tweehonderd studenten in aanmerking voor een beurs, dus een week vol spannende afwachting volgde. Eergisteren kwam het verlossende bericht, goed en slecht nieuws. Alle drie de meisjes hebben hun toets doorstaan, maar behoren niet tot de uitverkorenen voor een beurs. Alleen degenen met de hoogste scores kunnen zes jaar studeren op kosten van de overheid.Van de massa kandidaten hebben zesduizend studenten de toets positief afgesloten en daarvan kunnen er doorgaans nog ruim vijftienhonderd een studie aanvangen op kosten van hun rijke familie. Nog een lange weg te gaan.
Chitra was in eerste instantie natuurlijk van slag, maar herpakte zich snel. Zij blijft vastbesloten volgend jaar een nieuwe poging te doen. De wijze van examineren was haar onbekend en nu zij dit eenmaal kent kan ze zich anders en beter voorbereiden. Maar ja, ook volgend jaar blijft de kans klein. En wat gaat zij in dit tussenjaar doen? Allemaal vragen die vooralsnog geen duidelijk antwoord in zich dragen, maar waarover we wel de komende weken van gedachten kunnen wisselen, op zoek naar nieuwe mogelijkheden. In een videogesprek met Toos en Hugo, later op de dag, kwam het probleem ook uitgebreid aan bod. Zij denken mee en samen hopen we Chitra naar haar einddoel te begeleiden. In hoeverre dit ook lukt voor Sabina en Asmita durf ik niet te zeggen, veel zaken draaien helaas om geld. Sinds een jaar werk ik regelmatig als surveillant aan de Universiteit Maastricht en zie vele buitenlandse studenten. Een heerlijk beeld, die vermenging van culturen. En dan zie ik in gedachten deze meisjes daar al tussen zitten. Maar dat blijkt niet eenvoudig te bereiken. Toch zoeken we ook naar mogelijkheden in het buitenland. Voor sommigen loopt de weg naar hun doel in een rechte lijn, voor velen in kronkels met vallen en opstaan. That’s life en mij niet onbekend.
Toen Mina in die fase zat heb ik ook een zoektocht naar studie-mogelijkheden ondernomen en gemerkt hoeveel muren en hindernissen je daarin tegenkomt. Totdat zij zelf de opleiding tot stewardess in Kathmandu ontdekte. Een relatief korte en betaalbare opleiding met serieuze kansen op korte termijn. Dat is inmiddels gelukt. Het was niet haar droom, maar wel te realiseren, al kon er ook veel misgaan in de gestelde voorwaarden. Ik wijs de meisjes vaak op de mogelijkheden een jaar als au pair in het buitenland te verblijven. Een gunstige manier om veel ervaring op te doen, royaal zakgeld, kansen om te reizen en een netwerk op te bouwen. Tot dusver wordt niemand enthousiast. We kunnen niet meer dan proberen, ook geluk is vaak een doorslaggevende factor.
Dit gezin van negen personen heeft tot drie jaar geleden in een armoedig huisje gewoond. Het krioelde er van de muizen, vertellen ze. Ik ben er een keer geweest en best geschrokken. Toch kijken zij met plezier terug op deze tijd. Gisteravond viel hier het licht een tijdje uit en zaten we gezellig bij elkaar. Er werden een paar zaklantaarns opgetrommeld. Dit herinnerde hun aan al die jaren zonder elektriciteit. Ze deelden een bed met drie personen. Hun oom , die vaak aanwezig was, vertelde spookverhalen voor het slapengaan, waarna de meisjes in bed nog een tijdje nagriezelden. Iedereen wilde in het midden liggen, want dan was je veilig tegen de spoken. Gierend van de lach komen deze herinneringen bovendrijven. Het had ook iets knus en intiems. Tussen de oudste en jongste zus zit een verschil van vijftien jaar, met name een groot verschil in beleving door de snelle ontwikkeling van het internet. Toen hun buurman als eerste een smartphone bezat en video’s kon ontvangen slopen de meisjes naar buiten om door een raampje mee te kunnen kijken. Eenmaal ontdekt werden de gordijnen gesloten. Nu staat hier een groot televisiescherm, heel fijn natuurlijk, maar ook met verlies van de gezelligheid van oude tijden. Of de eerste motorfietsen, ooit ook zo’n nieuw fenomeen. Zodra de meisjes in de verte een motorgeluid opvingen renden ze naar buiten om deze machine te kunnen zien en vooral ruiken.
Ik herken deze herinnering vanuit mijn jeugd in de jaren zestig. In ons gezin van zeven heerste veel gezelligheid, maar wij waren zo ongeveer de laatsten met een kleurentelevisie en een telefoontoestel in huis. Voor een koninklijke bruiloft gingen wij bij de buren kijken. En zo haalden we gezamenlijk herinneringen op, Nepal en Nederland. Als je mensen echt leert kennen blijkt vaak dat er meer overeenkomsten zijn dan verschillen. Jammer dat nog velen andere culturen als bedreigend zien. Voor mij vormt deze uitwisseling steeds weer een verrijking. Inmiddels kan ik me een leven zonder niet meer voorstellen. Mijn leeftijd wordt voelbaar, geen idee hoe lang ik deze zware reis nog kan maken, maar ik hoop een zaadje geplant te hebben dat doorgroeit naar een blijvende en intieme vriendschap tussen oost en west. Niet alleen een zaadje is geplant, maar binnenkort ook een bolletje. Op goed geluk heb ik veertig tulpenbollen meegenomen naar hier, in kleine pakketjes tussen mijn bagage. Ik vind het een leuk idee om deze bloem, als symbool van Nederland, hier en daar uit te delen als teken van verbinding. De school en enkele families hebben de bolletjes ontvangen en hopen komende lente de resultaten te aanschouwen. Via een YouTube video heb ik de instructies erbij gegeven. Benieuwd of onze tulp kan aarden in Nepalese bodem. Ik heb er alle vertrouwen in en verheug me al op de eerste foto’s.
Weer een lange nacht slaap achter de rug, zonder spoken, muizen of andere nachtmerries. Diwali valt dit jaar samen met de opening van het carnavalsseizoen. Ik ben geen liefhebber van dit soort druk gefeest, maar kan me er hier niet helemaal aan onttrekken. Door het overlijden van grootmoeder afgelopen voorjaar is deze familie een jaar lang in een soort van rouw en worden de festivals op zeer bescheiden wijze gevierd. Misschien een geluk bij een ongeluk voor mij?
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 239
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiy
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => studeren-in-nepal
)
[17] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098258
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-10
[photoRevision] => 0
[title] => leven in de jungle van Bardia
[message] =>
Leven in de jungle van Bardia
Bardia krijgt langzaamaan meer bekendheid als nationaal wildpark. Het meest bekende Chitwan ligt een stuk gunstiger op de reguliere toeristische route Kathmandu-Pokhara-Chitwan, maar heeft als nadeel dat daar massa’s mensen naar toe gaan, met minder kans om bijvoorbeeld een tijger te spotten. Die zijn misschien nog banger voor mensen dan omgekeerd. Voor een reis naar Bardia moet je wat meer over hebben, zoals jullie weten, maar dan zit je ook echt in een uithoek. Er is trouwens ook een snellere route. Je neemt een vlucht naar Nepalganj en van daaruit word je afgehaald per jeep. Hier is de tijgerpopulatie de afgelopen jaren flink gegroeid, dus ook de kans om een tijger te spotten.
Alleen tijdens mijn eerste bezoek hier in 2015 heb ik een safari gedaan, te voet zelfs, met gids Umanga. Ik ben geen held als het gaat om beesten, heb zelfs een muizenfobie, maar tijdens die safari kende ik geen enkele angst. Misschien ook invloeden van de omgeving, wie zal het zeggen? Het is ook best raar, je loopt feitelijk door een bosgebied en bent je niet de hele tijd bewust van alle dieren die je zomaar kunt ontmoeten. Helaas heb ik toen geen tijger gezien, alleen herten, een python, veel apen en krokodillen. Het toenemend aantal tijgers heeft tot gevolg dat steeds meer luipaarden - echte nachtdieren - ’s nachts hun toevlucht zoeken tot de bewoonde wereld. Ik schreef het al eerder, diverse bekenden van mij zijn van hun hond beroofd door een luipaard. Ook deze familie Mahatara, zeer recent zelfs. Het kan dus best zijn dat er vannacht een luipaard langs mijn raam komt sluipen. De bewoners hebben het beest niet zelf gezien, maar aan de voetsporen herkend door wie hun hondje Reina gepakt is. Susila heeft zojuist de plek getoond van het tragische incident. Ook Sonja en Budhi’s hond Tommy is het zo vergaan.
Susila en Manju, de twee oudste dochters hier in huis, zijn beiden junglegids. Zij hebben boeiende verhalen en foto’s van hun avonturen, zijn uiteraard helemaal bekend met de jungle en de wijze van omgang met wilde beesten. Je zou misschien mannelijke types verwachten, maar dit zijn prachtige vrouwelijke vrouwen. Ik sluit een foto bij. En heel gek, Manju deed vandaag een bekentenis: zij is doodsbang voor kakkerlakken, als lady of the jungle! Al jaren leiden zij safari's voor vele internationale gasten en sinds enkele jaren is daar de boomhut bijgekomen. Een mogelijkheid om midden in de jungle te overnachten zonder risico op een gevecht met tijger of neushoorn, maar wél met grote kans om er eentje te spotten van dichtbij. Ik overweeg deze optie alsnog deze keer. Of ik nu vannacht een luipaard aan mijn raam krijg of bij een boomhut, veel maakt het niet uit.
Naast hun safari’s zijn ze ook druk op andere fronten, behalve met de liefde. Daarover heb ik de zussen nog nooit echt gehoord of gesproken. Ik denk dat je van goeden huize moet komen om überhaupt een kans op aandacht te maken van deze dames. Zij zorgen voor hun familie en zijn blij met hun leven zoals het nu is. Daar heb ik wel naar gevraagd. Susila is actief als voorzitter van een groep vrouwen die zorgdraagt voor natuurbehoud. Zo is er al enkele keren een project uitgevoerd om mensen de kans te bieden hun eigen vruchten te kweken. Daarbij werden per huishouden drie gratis boompjes of struiken uitgedeeld om te planten en later te oogsten voor eigen gebruik of meer. Er wordt ook het nodige uitgeruild met elkaar. Zo bewerkt deze familie een rijstveld van een ander, aan de overkant gelegen, en mag daaruit ook zelf een voorraad meenemen. Manju is aanhoudend bezig met koken, lichaamsverzorging van het hele gezin en ga zo maar door.
Na een diepe twaalfurige slaap werd ik vanochtend wakker met enorme spierpijn. Ik vermoed toch van een langdurige onnatuurlijke houding in de bus. Manju serveert twee verse pannenkoekjes als ontbijt, zwarte koffie erbij en de dag kan beginnen. Samen met Rama besluit ik om per touctouc een rondje te maken langs een aantal mensen voor een kort weerzien. Ook een kans om de eerste materialen bij BBAS Memorial School af te leveren. Ik pak een rugzak in met chromebooks, een GoPro-camera en enkele calculators. De javelins gaan mee en dan komt de touctouc al aan, bevolkt door twee jonge moeders met in totaal zes kinderen. Iedereen schuift een bil opzij en doet niet moeilijk om ons erbij te laten, inclusief bagage. De javelin-speren gaan het dak op. En daar komt het deuntje weer in mijn hoofd: ik heb een wagen volgeladen… Met de drager erbij zijn we met elf personen in dit piepkleine wagentje. Het voelt niet als beklemmend. De kindjes kijken hun ogen uit naar deze witte vrouw, ondanks dat ze hier toch vaker toeristen verwelkomen.
De laatste schooldag voordat het Diwali-festival losbarst.Gelukkig een kans om iedereen even te zien, mezelf opnieuw voor te stellen in de klassen en de aankondiging dat ik er de komende weken vaak zal zijn. Na een officieel welkom leiden Bikram, Tilak en Birendra mij rond door de nieuwe ruimtes. Er is een dans- en muziekruimte met spiegels bijgekomen, vele nieuwe klaslokalen met beter meubilair, de buitenplaats is geasfalteerd, veel planten zijn gegroeid. Het werk van Bright Futures of Bardia is duidelijk zichtbaar. Prachtige muurschilderingen van allerlei thema’s decoreren het geelgeverfde gebouw. De primitieve bamboeklasjes van acht jaar geleden zijn van de aardbodem verdwenen. Veiligheidscoach Amrita en de nieuwe financieel expert Nehru ontvangen een chromebook, een van de vijf exemplaren vanuit Monroe, Louisiana, waar schoonzus Clementine werkzaam is op een highschool. Anton en ik hebben haar afgelopen Kerst enkele weken bezocht en de chromebooks meegenomen. Die hebben dus al een hele reis afgelegd.
Dan even door naar de markt, ook daar kom ik oude bekenden tegen. Vervolgens nemen we een touctouc naar het gezin van Sabina en Shristi. De meisjes waren al bij ons etentje in Kathmandu, maar ook de moeder is blij met een bezoekje. Van haar kreeg ik mijn sari cadeau en Shristi ontvangt het laatste chromebook. Ik word gedecoreerd met een zelfgemaakte bloemenslinger. Na een half uur gaan we nog een deur verder voor een weerzien met Sonja en Budhi. Ook zij hebben niet stilgezeten en een overdekte eetplek erbij gebouwd. Zeer sfeervol. Hun vijf gastenkamers zijn bijna altijd volgeboekt in dit seizoen. Ruim op tijd heb ik Sonja geïnformeerd over mijn komst en kan ik over drie nachten bij hen terecht. Het is heerlijk bij deze familie, ze geven me alle ruimte, maar uiteindelijk wil ik ook gewoon een kamer huren en zoveel mogelijk mijn eigen gang gaan. Dat kan bij Sonja heel goed, in combinatie met veel gezelligheid. En het ligt op een steenworpafstand van mijn plekje van nu, dus kan ik met regelmaat de zeven zussen bezoeken.
Tot zover mijn eerste volle dag in Thakurdwara. Er klinkt muziek dichtbij, maar verder is er rust. Niet te hard roepen, want stel dat een luipaard zin heeft mijn rust te verstoren...
Tot snel,
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 287
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/149/064_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => leven-in-de-jungle-van-bardia
)
[18] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098233
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-09
[photoRevision] => 0
[title] => Gezellig met de bus
[message] =>
Gezellig met de bus
Gisteren de voorlopig laatste uren in Kathmandu. In de ochtend meldde Dawa zich al met de zes chromebooks, eigenhandig gerefurbished. Die man kan werkelijk alles en met een snelheid die ik met mijn ogen nauwelijks kan volgen. Een beer van een vent, naast berggids ook werkend voor diverse NGO’s, zachtaardig en betrouwbaar bovendien. Hij geeft tekst en uitleg over de wijze van opstarten en we praten nog wat over de huidige commerciële Himalaya-expedities. Dat een en ander veranderd is op dit terrein sinds de jaren 80, toen ik zelf even in dit wereldje rondliep, was mij bekend. Ook de files op weg naar de top van de Mount Everest.
Maar wat Dawa nu vertelt, daar vallen mijn schoenen van uit. Mount Everest Basecamp, op ruim 5300 meter hoogte, is niet meer een gewoon tentenkamp. Er zijn luxe kampementen gevestigd in maar liefst vier categorieën. Voor de primitievelingen, voor de liefhebbers van iets meer comfort, voor de rijken met alle comfort én tot slot een super-de-luxe terrein met restaurant, sauna en bioscoop. Het moet niet gekker worden. Dit past toch niet bij bergbeklimmen? Dan kun je ‘de top’ nog beter kopen zonder te klimmen, zou ik bijna zeggen. Het is een item op een bucketlist geworden dat moet worden afgevinkt, linksom of rechtsom. En wat mij daarbij nog steeds stoort, de eer gaat naar de betalende westerling, terwijl de sherpa’s en dragers het meeste werk opknappen. Wellicht zijn er ook nog klimmers die op een eerlijke en sportieve manier de top halen, maar de toch al krappe routes naar de top worden er niet veiliger op, aldus Dawa.
Chitra en Asmita melden zich met hun bagage. We doen de laatste dingen in Kathmandu, waaronder het overhandigen van de eerste chromebooks aan een vriend en aan de jarige Souvenir. Hartelijk dank, schoonzus Clementine en vriend Wil. Vervolgens nemen we tijdig een taxi naar het busstation. Hoe krijgen we die enorme speren in dat kleine autootje? Op z’n Nepalees lukt dat altijd. Eerst de andere bagage erin, dan de speren diagonaal doorsteken met een raampje open en dan zoeken wij nog een gaatje om erbij te kunnen. Een hectiek van jewelste, ook op Gongabu busstation. Zo blij dat de meisjes de weg goed kennen en helpen met alle bagage. Acht jaar geleden zocht ik dit in mijn eentje uit en ging er wel eens wat mis. Dat soort avontuur hoeft voor mij niet meer. De busreis zelf is meer dan genoeg avontuur en afzien. Dawa heeft ooit één keer deze busreis gemaakt, als proef, om te zien of dit geschikt zou zijn voor zijn reisgezelschappen en de kosten te drukken. Eens maar nooit weer, zegt deze oersterke vent. Dat wil wat zeggen. Jacqui en Sonja nemen ook alleen nog maar binnenlandse vluchten.
Bij de bus hoor ik Nederlands spreken. Een leuk uitziend stel vraagt zich af of ze de juiste bus hebben gevonden, naar Bardia. Ik spreek hen aan en bevestig dit. Ze vragen hoe de twee Nepalese studentes en ik bij elkaar zijn gekomen en vinden het een mooi inspirerend verhaal. Ik geef er wat mogelijk nuttige informatie over Bardia bij. Ze hebben de Manaslutrek net achter de rug en willen nu een ander, minder bekend, deel van Nepal ervaren. Diwali vieren in Bardia, hoe zal dat zijn? Ze zijn bekend met de duur van de busreis. We installeren ons en wachten op vertrek. Dat gebeurt een uur te laat, maar ach, wat is een uur op een reis van twintig uren? Daar hoor je hier niemand over klagen. Ook niet als het gangpad bezaaid raakt met mensen en bagage. Iedereen stapt erover of erlangs. Rijden maar, eerst door de buitenwijken van Kathmandu, dan kronkelend naar een lager niveau. Het wordt donker en dan zet de bus flink vaart in westelijke richting. De eerste en tweede P-time sla ik over, maar dan moet ik er toch echt uit. Asmita verzorgt mij als een baby, zo lief hoe ze niet wil dat ik ook maar enig ongemak ervaar. Op het hurktoilet is de geur niet te harden, maar dat zorgt er alleen maar voor dat ik nog meer opschiet.
Gelukkig ben ik in staat tot veel slapen, rechtop. Dat maakt de reis draaglijker en de uren vliegen beter voorbij. Uiteindelijk bereiken we Thakurdwara, het dorp bij Bardia National Park, ruim twintig uur later. Dan nog een stukje touctouc, Chitra en ik in een andere richting dan Asmita. Ook deze kan onze bagage allemaal aan, de speren worden vastgebonden. Op naar het huis van de familie Mahatara, waar ik ben uitgenodigd voor overnachting. Vader, moeder, dochters Susila, Manju, Ranju, Mina, Chitra, Rama en Pooja vormen een mooi gezin, met wie ik steeds meer en intensief contact onderhoud. Ze hebben een gastenkamer plus badkamer, sinds enkele jaren. Moeder en enkele dochters staan al buiten te wachten, heerlijk om zo verwelkomd te worden. Ik krijg mijn kamer toegewezen, compleet met muskietennet en ventilator. Na een kop koffie en kleine maaltijd loop ik met Chitra en Rama een rondje tot aan de rivier en kijk wat er veranderd is in 21 maanden van afwezigheid. Intussen ontmoeten we al bekenden, het houdt niet op. En dan moet de school nog beginnen.
Maar wat een vredige omgeving in vergelijking met het slopende Kathmandu. Hier, in deze frisse lucht en ruimte, kan ik verder ontspannen. In de familie Mahatara heerst een fijne sfeer. Ik vraag indirect hoe vader het vindt, leven tussen enkel vrouwen. Heel fijn, is zijn antwoord. Met een zoon zou hij waarschijnlijk veel meer discussies moeten voeren. Door de baan van dochter Mina bij Salam Air in Oman staat er nu een levensgrote televisie in huis. Dit arme gezin leerde ik zeven jaar geleden kennen, wonend in een soort krot. Nu kunnen de dochters zorgen voor een betere toekomst, voor henzelf en voor hun ouders. Manju bereidt een maaltijd van pittige kip met rijst. Ik krijg mes en lepel erbij, de rest eet met de handen. Ik weet weer precies hoe het is om terug te zijn in Bardia.
Morgen naar Sonja, naar de school en mogelijk nog wat andere mensen een eerste groet brengen. Ik heb nog zo’n vier weken voor allerlei activiteiten. Tijd in overvloed dus, ook dat hoort bij Bardia. En zo ga ik zeker een staat van Zen bereiken.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 287
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/920_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gezellig-met-de-bus
)
[19] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098184
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-07
[photoRevision] => 0
[title] => Kiwanis Nepal
[message] =>
Bezoek aan Kiwanis Nepal
Gisteravond sprak ik af met studentes Chitra en Asmita, bij de Garden of Dreams. Beiden kwamen apart, achterop een motorfiets. Samen zouden we alle materialen van hun voormalige school in Bardia bij elkaar verzamelen. Eerst naar de boekhandel. De zeer vriendelijke medewerker, groot liefhebber van literatuur, had de boekenlijst al bij elkaar verzameld. Op ons verzoek dit uit te breiden naar boeken over ecologische thema’s kwam hij met een prachtig geïllustreerde verzameling, helemaal passend binnen mijn plannen. Ook de meisjes zoeken driftig mee en zo komen we samen tot een goede collectie, passend binnen de schoolbibliotheek van BBAS in Bardia. De medewerker, Raman, is nogal gecharmeerd van ons gezelschap en zoekt er graag wat relevante literatuur bij. Als hij de rekening opmaakt ben ik stomverbaasd, had op het dubbele gerekend. We krijgen korting.
Terwijl Raman de boeken zorgvuldig gaat inpakken en administreren gaan wij door naar de zaak van muziekinstrumenten. Er zijn trommels, gitaren, ukeleles en keyboards. Uiteindelijk kiezen we alleen voor het keyboard, omdat de andere instrumenten ofwel in Bardia te koop zijn ofwel moeilijk te bespelen. Later komen er bij een andere zaak nog enkele tamboerijns bij. Met het oog op het komende Diwali-festival kunnen deze instrumenten hun waarde al bewijzen.
In deze straat bevinden zich met name sport- en muziekwinkels. Dan wordt het tijd voor sport. Wederom een vriendelijke verkoper, die graag met ons meedenkt. We beginnen met twee enorm lange speren, javelins. Gezien de steeds grotere dreiging van wilde dieren in de woonomgeving van Bardia zie ik deze speren al snel als wapen. Maar junglemeisjes zien dit echt anders. Zij omarmen hun fauna, ook al loopt het soms slecht af. Chitra oppert dat het speerwerpen misschien wel is uitgevonden nadat men deze wapens niet meer wilde gebruiken om te doden. Dan gaan we door naar volleybal. Twee goede ballen en een supersterk net. De palen worden ter plekke wel bij elkaar gezocht. Tot slot nog enkele badmintonsets met shuttles en klaar is Kees. Ik pretendeer zeker niet dat ik ook maar enige bijdrage kan leveren aan verdere ontwikkeling van de sport in dit land, maar wat ik tot dusver gezien heb vind ik het nog steeds een aanfluiting dat al deze supertalenten geen kans krijgen om nationaal of internationaal te stralen. Ik heb Nepal nog nooit zien deelnemen aan de Olympische Spelen, terwijl ik steeds hoor dat ze daar enorm naar verlangen. Talent in overvloed, maar gebrek aan sponsors. Ook hierin is de wereld keihard. Uitbreiding van materialen biedt in ieder geval een kans om te genieten van sport. En voor sommige sporten is in de basis niet eens materiaal nodig. Denk aan de Ethiopische marathonloper Abebe Bikila, die blootsvoets Olympisch goud behaalde.
Chitra en Asmita willen absoluut niet dat ik ook maar een gram te veel moet dragen. Zij nemen alles over. Als we even later de boeken gaan afhalen biedt de ontwapenende verkoper aan mee te lopen tot aan een taxi. Tijdens het spitsuur is er geen lege taxi te vinden, dus loopt hij met ons mee tot aan een restaurantje. Daar strijken we neer voor een avondmaaltijd. Boekhandelaar Raman loopt terug naar zijn zaak, neemt mijn aanbod voor een drankje niet aan. De meisjes kiezen opnieuw voor iets lekkers en vrij onbekends, pizza moet het worden. Heerlijk om deze studentes zo te verwennen. Zij vinden het fijn en vanzelfsprekend om voor mij te zorgen, mijn bagage te dragen. Dat mag beloond worden.
Lopend belanden we uiteindelijk op mijn kamer en worden alle aankopen gestald. We kletsen nog wat en dan vertrekken zij per taxi naar hun kamertje. Morgen bezoeken we gezamenlijk de Kiwanis Nepal, een wereldwijde organisatie, vergelijkbaar met de Lionsclub. Onze vrienden Toos en Hugo zijn lid, zeer betrokken bij mijn project hier en ontdekten dat de Kiwanis zich snel uitbreiden in Nepal. Vervolgens heb ik hun visie en website bekeken en zie serieuze kansen om aan te kloppen voor ondersteuning bij een project in Bardia. Zoals vele NGO’s gaat de aandacht van de Kiwanis in eerste instantie ook uit naar projecten in de meest bekende plaatsen. Kathmandu, Pokhara en de omliggende Himalayagebieden hebben al aardig wat donaties ontvangen. Het verafgelegen Bardia is wel vaker een vergeten kindje. Niet geschoten is altijd mis, dus we gaan het gewoon proberen.
De volgende ochtend dwaal ik lekker rond en besluit na lange tijd tot een bezoekje aan Pumpernickel, het gezellige koffietentje met westerse broodjes. Ik kwam er regelmatig, maar twee jaar geleden bleek de zaak gesloten. Nu snap ik waarom, ze hebben flink verbouwd en uitgebreid. Ik informeer naar de oude man achter de bar die mij altijd herkende en vriendelijk groette. Hij blijkt ernstig ziek te zijn, maar enkele andere medewerkers herkennen mij en zijn blij dat ik terug ben. Ik stel voor later samen met Chitra terug te komen en op de foto te gaan, met name als groet naar de oude medewerker. Ook hier een en al hartelijkheid, mijn dag is alweer goed.
Chitra ontmoet ik rond het middaguur en samen zoeken we naar het kantoortje van de Kiwanis. Na enig zoekwerk vinden we de juiste plek op twee hoog, via een smal trappenhuis. Er zit een jonge man achter een bureau, ik vraag of hij tijd heeft voor ons. Ja hoor, kom binnen. De man blijkt echter een medewerker, zijn baas is enkele dagen in het buitenland. Jammer, maar ik wil toch graag iets achterlaten en stel voor begin december terug te komen voor een gesprek met zijn baas. Deze blijkt notabene uit Bardia te komen. Aha, dat is interessant. Dan zal zijn hart zeker een rol spelen in onze voorstellen. Goed om te weten. De medewerker stelt voor alvast een mailbericht te sturen. In tussentijd kan ik met een aantal mensen discussiëren over een goed voorstel. Zelf denk ik in dit geval niet aan het schoolproject, daar gaat genoeg aandacht naar toe. Thakurdwara, het dorp in Bardia, heeft meer behoeftes. Mogelijk iets op medisch gebied. In ieder geval is er een soort van contact gelegd en gaan we er serieus mee aan de slag.
Massages zijn hier overal, ik kies altijd voor Bhima. Maar deze dag valt mijn oog op Thai massage, een soort shiatsu. Wetend dat Bardia op dit gebied weinig te bieden heeft besluit ik mezelf nog een keer te verwennen. Zeker nadat mijn laatste behandeling voor dystonie een beetje is misgegaan gun ik mezelf verlichting van mijn klachten. Tenslotte vraagt deze reis ook best veel van mij. Chitra gaat op zoek naar een extra reistas, ik loop binnen bij de massagesalon. Thai massage, okay mam. Ik word naar een kamertje begeleid en neem plaats. Uit ervaring weet ik dat je bij soort massage je kleren gewoon kunt aanhouden, maar de masseuse denkt daar duidelijk anders over. Ben ik wel duidelijk geweest? Jazeker, maar zij is een beginner en dat moet ik weten. Als ik uiteindelijk overstag ga en mijn kleren uittrek hoor ik aanhoudend dat Nisha – zo heet de jonge vrouw – een beginner is. Ik ben dus haar proefkonijn. Zal ik protesteren en zeggen dat ik toch echt voor iets anders betaald heb? Ofzal ik mezelf overgeven aan de situatie? Ik besluit tot het laatste, zeer niet-Nederlands. Geen zin in het halen van mijn recht of gelijk, maar go with the flow. Ook dat hoort bij ontspanning. En dan blijkt alles heel goed uit te pakken. Nishapraat weliswaar best veel, maar ik laat het over me heen gaan. Ze is enthousiast en masseert goed. Dat telt.
Mijn laatste nacht in Kathmandu. Morgen overnacht ik in de hobbelbus. In de ochtend brengt Dawa de laptops terug, Chitra en Asmita komen dan ook al deze kant uit met hun bagage. Samen kunnen we vervolgens de laptops uitdelen en de bulk aan bagage goed ordenen voor de nachtreis naar Bardia. Ik profiteer nog even van een comfortabel bed en hoop wat extra uurtjes slaap mee te pakken.
Tot snel, vanuit Bardia.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 278
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/710_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kiwanis-nepal
)
[20] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098159
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-06
[photoRevision] => 0
[title] => Geen reisgids
[message] =>
Geen reisgids
Mijn vaste lezers weten dat je van mij nooit iets te lezen krijgt over bezienswaardigheden, voor mij niet interessant om over te schrijven. Daarvoor verwijs ik mensen altijd naar een reisgids of website. Juist mijn manier van reizen, alleen en deels tussen de lokale bevolking, maakt dat ik een inkijkje kan geven in het leven van mensen. Het blijft natuurlijk beperkt tot een tijdelijke perceptie, maar tijdens elke periode in Nepal ontdek ik nieuwe dingen waarover ik de buitenwereld kan informeren.
Mijn avonturen worden meestal gevuld met vele onalledaagse indrukken en ervaringen. Weliswaar nog steeds als reiziger, niet als medebewoner. Eigenlijk heb ik nog weinig van Nepal gezien wat als toeristische attractie wordt beschouwd, de vele tempels en de Himalaya. Destijds zelfs de hoofdreden van mijn komst naar dit land. Als kind droomde ik al van een bezoek aan de hoogste toppen ter wereld, maar het heeft tot na mijn vijftigste geduurd voordat dit werkelijkheid werd. Mensen komen naar Nepal voor de bergen, maar komen terug voor de mensen. Dat is een algemeen bekend verschijnsel. Zo is het ook mij vergaan. Ik kom zelfs vaak niet eens meer in de buurt van de Himalaya, want Bardia ligt in de vlakke Terai in het Zuiden. Hier in Kathmandu ben ik nog aardig omringd door bergtoppen, ook Pokhara heb ik diverse keren bezocht, maar Bardia is steeds mijn hoofdbestemming. Het weerzien met een groeiend aantal bekenden, vrijwilligerswerk op school, donaties uit Nederland omzetten in materialen voor studenten en intussen doen zich allerlei onverwachte zaken voor. Verrassingen zijn in Nepal nooit ver weg, ook dat vormt een aantrekkingskracht voor wie daarvan houdt. Ik weet dat menigeen er niet aan moet denken vanaf de veilige bank thuis.
Het zijn kleine stapjes, maar ik heb met mijn verhalen toch al heel wat mensen kunnen inspireren, zowel tot een reis naar Nepal of tot sponsoring van een student. En hier rondlopend zie ik dat bijna iedereen wel wat hulp kan gebruiken, maar dat geldt voor de hele wereld. Toevallig kwam dit op mijn weg en heb ik dit opgepakt. Dit past bij mij als persoon. Liefde voor vreemde culturen, talen, reizen en sociaal engagement vormen mijn basis voor deze activiteiten. Graag had ik dit op jongere leeftijd al ontdekt en aangedurfd, maar het leven loopt ook zoals het loopt. Wellicht was die tijd nodig om te rijpen tot waar ik nu sta.
Toen ik gisteren een uitgebreid videogesprek met Mina in Oman voerde voelde dit voor ons beiden zo vertrouwd, vaak meer dan met mijn eigen bloedverwanten. Ik leerde haar kennen als schoolmeisje in de jungle, vervolgens als studente in Kathmandu en nu vliegt zij over de wereld als mooie jonge vrouw in uniform. Zij kan nu deels haar familie onderhouden, haar ouders hebben voor het eerst televisie. Maar ook zij betaalt een prijs. Het klimaat in Oman, waar zij een appartement deelt met twee collega’s, is onverdraaglijk. Daardoor komt zij nauwelijks buiten. Ook haar werk speelt zich in kleine ruimtes af, ook al zijn het grote vliegtuigen. Een gebrek aan gezonde buitenlucht en vitamine D ligt op de loer. Ik heb dit met haar besproken en hoop dat zij na haar contract van twee jaar bij een Europese luchtvaartmaatschappij terecht kan. En mogelijk nog een studie volgen, want dit meisje heeft meer in haar mars. Maar eerst een bezoekje aan mij, komende februari of maart. Dan kan ik haar rondleiden door Nederland. Ik mis haar hier heel erg, maar weet dat een nieuwe ontmoeting nabij is.
Twee dagen geleden heb ik nog een uurtje thee gedronken met Gagan, onze eerste ontmoeting. Hij is een vriend van Jacqui en slaat altijd haar bagage voor bergtochten op bij haar afwezigheid. Die tas stond nog bij mij, zodoende raakte ook ik in contact met deze vriendelijke reisagent. Blijkbaar hadden we al veel over elkaar gehoord, dat werd wel duidelijk tijdens ons gesprek. Gagan leidt een familiebedrijf dat Himalayatochten organiseert in combinatie met culturele ervaringen. Regelmatig komen er schoolklassen, vooral uit Australië, waarbij een soort uitwisseling plaatsvindt met de bergbewoners. Hij liet wat opnames zien. Samen eten, muziek maken, vriendschappen sluiten. En natuurlijk een flinke berg bedwingen. Echt kwijlen. Ik geef zijn website Nepal Trekking: Nepal Holiday Package, Rasuwa Treks and Expeditions door aan mijn broers, die nog een keer samen een beklimming willen maken. Evenals Dawa is ook Gagan bereid tot hulp aan mij, daar mag ik op vertrouwen. En zo breidt niet alleen mijn bagage, maar ook mijn netwerk zich uit.
Hoofd koel houden, KegarNe.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 284
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,kathmandu
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => geen-reisgids
)
[21] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098149
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-05
[photoRevision] => 0
[title] => Lachende boeddha's
[message] =>
Lachende boeddha’s
Vanochtend bij het ontwaken was ik nogal somber. Daar kunnen altijd redenen voor zijn, maar ook gewoon het gevoel van dat moment. Kip of ei? Omdat ik vooraf niet precies wist hoe lang ik in Kathmandu zou moeten zijn had ik mijn kamer geboekt voor drie nachten. Gewoon verlengen, dacht ik daarna. Maar opeens was de prijs flink gestegen en dat geld besteed ik uiteraard liever aan andere zaken. Dus, op zoek naar een nieuwe aanbieding. En dat lukte, tenslotte ben ik Geniuslid van booking.com. De hele handel weer inpakken, efficiënt en systematisch, afrekenen en van twee hoog naar beneden. Helpende handen staan altijd gereed in Nepal.
Een taxi brengt mij tot aan de voordeur van het volgende hotel, maar bij gebrek aan liften in de meeste hotels hier mag ik de bagage heel wat trappen omhoog sjouwen. Dan heb ik mijn krachttraining voor vandaag maar alvast gehad. Ik ben vroeg, kan nog niet naar mijn kamer, dus neem een ontbijt op de Rooftop. Dat zijn standaard eieren voor mij, in Nepal. In ben geen zoetekauw en broodjes kaas worden hier niet geserveerd. De eigenaar en kelner bedienen mij zeer hartelijk, de lach komt al een beetje terug op mijn gezicht en in mijn hart. Vervolgens slenter ik door wat onbekende straatjes, waar de armoede duidelijk meer zichtbaar is dan in de toeristenwijk Thamel. Chitra had een probleem met haar laptop en vroeg mij om hulp, dus ga ik op zoek naar een IT-specialist. Ooit eerder vond ik er een in deze hoek, maar vooralsnog wil dit niet erg lukken.
Toch maar terug naar Thamel dan? Laat ik het openbaar vervoer eens nemen. Een fietsriksja in plaats van een taxi, altijd een avontuur. Het is heel wat jaren geleden dat ik voor het laatst in zo’n koets moest klimmen. Inmiddels ben ik ook wat jaartjes ouder en stijver, maar met wat moeite lukt het nog. Het zijn altijd iele mannen die een fietsriksja besturen, maar een kracht die zij tentoonspreiden! Ongekend. Op dit moment zit ik alleen in het karretje, maar in India heb ik ook vaker samen met Anton (1.92 meter) dit vervoer gebruikt en werden we probleemloos naar onze bestemming getrapt. Niet alleen de dragers in de Himalaya, ook deze mannen verdienen een lintje. Maar ik vrees dat hij enkel en alleen een kleine dagopbrengst binnenhaalt, misschien net genoeg voor een maaltijd. Als ik hem na afloop de roepies overhandig verschijnt er een lach op zijn gezicht. Lachende boeddha’s vind je hier aanhoudend, ongeacht de zware leefomstandigheden.
En ondanks de vreselijke verkeershectiek is het geduld hier jaloersmakend en irritant tegelijk. Wachten op een gaatje om over te steken? No way, lukt nooit. Je steekt over en dan stuurt iedereen heel organisch om je heen.
Ook in Thamel geen IT-specialist. Men verwijst mij naar de bekende straat waar ik ooit eerder goed geholpen ben. Ik stel het uit tot morgen, als ik Chitra weer ontmoet. Dan maar verder met de boekenlijst. Jacqui stuurde mij per app een paar foto’s van vodjes papier door waarop de gewenste boeken genoteerd staan. Deze wil ik eerst laten printen alvorens ermee naar de boekhandel te stappen. Eenmaal gelukt door naar een boekwinkel die ik tijdens mijn vorige reis samen met Mina ontdekte, op Kanti Path. De aanwezige medewerker, een vrij jonge man, bekijkt de boekenlijstjes en weet uit zijn hoofd welke boeken hij in de zaak heeft. Een hoofd vol boektitels, ongelooflijk. Deze man heeft geen computer nodig. Ook kan hij voor verschillende leeftijden Nepalese boeken leveren over ecologische thema’s. Ik stel voor dat hij de boeken bij elkaar zoekt, deze in een doos plaatst en dat ik ze morgen afhaal. Op mijn vraag of ik iets vooruit moet betalen antwoordt hij ‘if you have a good heart it is okay for me’. Vertrouwen in plaats van wantrouwen op voorhand, daar houd ik van.
Ik vraag hem naar een zaak voor sportmaterialen en muziekinstrumenten. Deze staan op een ander wensenlijstje vermeld. Vandaag informeer ik naar de mogelijkheden en prijzen, morgen ga ik over tot aankoop. Met behulp van Chitra en Asmita krijgen we de hele handel wel op hun bestemming, dat heb ik vaker ervaren. Kan niet bestaat niet in Nepal, gewoon een kwestie van stapelen. Eerst de muziekzaak binnengestapt, ook daar goed geholpen. Vervolgens naar de sportartikelen. Het is duidelijk waar ik morgen moet zijn, de winkels liggen dicht bij elkaar, dus zeker handig. Ik voel de wind weer in mijn rug, alsof alles begint te stromen. Dit gevoel wordt nog versterkt als ik op zoek ga naar een pinnetje voor het vervangen van mijn SIM-kaart. De man wil er geen geld voor, maar neemt mijn telefoon en plaatst mijn Nepalese SIM-kaart gewoon naast mijn Nederlandse, zodat ik beide kan gebruiken. Daarna schept hij er genoegen in mijn hele telefoon op te schonen. En daar zit nogal wat rotzooi in, die ik zelf niet herken. Steeds vaker krijg ik een hekel aan dit ding, maar ja, zonder lukt ook niet meer. Het moet gewoon werken en dat doet het na deze schoonmaak stukken beter. De zoveelste lachende boeddha van deze dag. Mijn stemming is ten positieve omgeslagen.
Op zoek naar mijn nieuwe hotel raak ik de weg kwijt, ongewoon voor mijn doen. Uiteindelijk word ik geholpen door een groepje jonge mannen die mij ‘mama’ noemen. Dat ben ik in hun ogen natuurlijk ook. Mijn kamer is gereed en ik mag met mijn bagage per trap naar de derde verdieping, geholpen door de portier. Prima plek. Ik houd een siësta, hoog tijd daarvoor. Morgen een nieuwe dag. Later ga ik alleen nog de deur uit voor een lichte maaltijd op een steenworpafstand. De dag begon met ei, ik eindig met kip. En zo komen we terug bij de kip of het ei en is het cirkeltje weer rond.
Tot de volgende.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 303
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/310_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => lachende-boeddha-s
)
[22] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098137
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-04
[photoRevision] => 0
[title] => Vervolg van mijn weg naar Zen
[message] =>
Vervolg van mijn weg naar Zen
Gisterochtend mocht ik eindelijk plaatsnemen op de massagetafel van Bhima. Ik gunde mezelf een behandeling van twee uur. Geen haast, proberen me helemaal over te geven aan de broodnodige ontspanning. Bhima kent mij een beetje, mijn lichaam eveneens, dus dat voelt heel vertrouwd. Een klein tenger vrouwtje, ik schat dat ze de vijftig kilo niet haalt, met handen die kunnen zien waar de blokkades zitten. En dat waren er heel wat, gevoed door de achtbaan. Af en toe wat bijpraten, maar gelukkig ook genoeg stiltes. Langzaam kwam ik in een soort van trance, maar tegelijkertijd probeerde ik me in te leven in een blinde. Ik vroeg haar of ze zich een voorstelling van mij kan maken. Dat kan ze niet. Ook kleuren zijn haar onbekend. Ze weet niet hoe haar zoontje Souvenir eruitziet. Ze vertelt dat hij zijn autootje mee naar bed heeft genomen, kon er geen afstand van doen. Bhima houdt enorm van lezen en heeft in braille literatuurwetenschappen gestudeerd. Tegenwoordig maakt zij vooral gebruik van audio-boeken. Na twee heerlijke uren besluit ik dat ik best nog een keertje wil, dus maak ik een afspraak voor de volgende dag.
In de middag wacht ik op Dawa, de man die Bright Futures of Bardia in Nepal representeert en tevens actief is als berggids. Hij heeft mij vorige keer goed geholpen door de chromebooks mee te nemen naar een vriend, voor refurbishing. Ook deze keer helpt hij mij waar nodig met zijn contacten. En dan meldt Bishesh Gautam zich, hij wil me zien. Even later staat hij al bij mijn hotel en praten we langdurig bij op mijn kamer. Bishesh ontmoette ik vijf jaar geleden in Bardia. Hij werkt in Kathmandu voor het Ministerie van Onderwijs en is nogal onder de indruk van mijn betrokkenheid bij de plek waar hij vandaan komt. We hebben regelmatig contact online. Hij nodigt me uit voor een tripje naar Nagarkot, in de bergen, om de zon onder te zien gaan. Maar ik wacht langdurig op Dawa en kan niet weg. Misschien lukt Nagarkot een andere keer.
Bishesh vertrekt, Dawa komt. Hij bekijkt de chromebooks even goed en stopt ze een voor een in zijn rugzak om mee te nemen. Later vertrekken we samen naar café New Orleans en vertellen we over ons leven en betrokkenheid bij Bardia. Jacqui heeft hem binnengehaald, een heel fijn persoon, doet wat hij zegt en belooft. De afgelopen twee jaar is hij zelfs enkele maanden als berggids in het Oostenrijkse Lech actief geweest. Daar wordt steeds meer gebruik gemaakt van Nepalese gidsen. Ik vraag naar zijn eigen bergervaringen. De achtduizend meter heeft hij wel gehaald en bergtoeristen loodst hij regelmatig naar zesduizend meter hoogte. Ik had het er met Anjo al over, Nepalese mensen zijn duidelijk anders geëvolueerd dan wij. Behalve een zesde zintuig beschikken ze over onwaarschijnlijke krachten, vooral merkbaar in de bergen. Toen ik zes jaar geleden de Poon Hilltrekking deed zag ik tanige iele mannetjes met meer dan 35 kilo op hun rug omhooggaan. Volgens Dawa kunnen ze dit ook met nog heel wat kilo’s erbij. De man die een Amerikaanse koelkast op zijn rug omhoog hees verdwijnt nooit meer van mijn netvlies.
De drukke middag vormt een groot contrast met de rust van de ochtend. Eenmaal op mijn kamer komen er weer appjes van Bishesh binnen om toch nog samen een glas te drinken. Het lijkt alsof hij geen ‘nee’ accepteert en dat begint me behoorlijk dwars te zitten. Ik ga nog even, maar echt goed voelt het niet. Linksom of rechtsom probeert hij zijn zin door te drijven. Afschudden dus, dit soort mensen.
Deze ochtend terug naar Bhima, voor een volgende stap naar Zen. Mijn probleemgebieden – nek, hoofd en schouders – worden langdurig onder handen genomen. Terug buiten zie ik vele appjes binnenkomen van mensen die zich afvragen of ik veilig ben. Het bericht van de aardbeving leidt al snel naar mij, wetend dat ik in Nepal verblijf. Inmiddels hoor ik wel dat de mensen in Bardia schokken hebben gevoeld, maar schade is er niet.
In de avonduren ga ik eten met vier studentes uit Bardia. Zij wonen en studeren nu in Kathmandu en worden allen financieel ondersteund vanuit bekenden in Nederland. De afgelopen tijd hebben zich opnieuw twee mensen gemeld met het aanbod om een student te sponsoren met een bedrag tussen de dertig en veertig euro per maand. Zo leuk dat er dan ook onderling online contact ontstaat en ik nu cadeautjes voor deze meisjes mag overdragen.
In café Gaia komen we bij elkaar: Chitra, Asmita, Sabina en Shristi. Vrienden Toos en Hugo trakteren vanuit Nederland op dit etentje. De meisjes genieten, er valt veel bij te praten. Vandaag hebben Chitra en Sabina een entree-examen gedaan voor een studie geneeskunde. Helaas zijn er velen die dezelfde ambitie hebben, dus nu is het afwachten wie het geluk heeft om daadwerkelijk arts te kunnen worden. Voor Asmita staat voor maandag een toets op het programma. Zij wil verpleegster worden. Meisjes met talent en ambitie, hopend op een baan waar hun hart naar uit gaat en een waardevolle bijdrage aan hun gemeenschap willen leveren. Bovendien mooi om straks hun familie te kunnen ondersteunen en uiteindelijk onafhankelijk te zijn van steun van buitenaf. Samen met Chitra voer ik een video-gesprek met Toos in Nederland, even later hetzelfde voor Shristi en Sabina met Sharlene in Schiedam.
Heb jij ook interesse in persoonlijk contact met een student in Nepal? In veel gevallen hoeven wij er geen boterham minder om te eten en zij hebben een echte toekomst. Op die manier is delen echt vermenigvuldigen.
Over enkele dagen gaan de meisjes per bus terug naar Bardia, vooral voor het komende Diwali-festival. Ik heb besloten me bij hen aan te sluiten en samen de busrit van twintig uur te doorstaan. Voor mij ideaal om niet alles zelf te moeten uitzoeken en hulp te krijgen met mijn bagage. De rest van die busrit zal ik wel overleven. Verstand op nul, blik op oneindig.
Je begrijpt dat de weg naar Zen nog lang is, maar er is een begin.
Voor jullie allen een goed vervolg van dit weekend,
Tot snel,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 392
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/209_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vervolg-van-mijn-weg-naar-zen
)
[23] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098126
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-04
[photoRevision] => 0
[title] => Van achtbaan naar Zen
[message] =>
Van achtbaan naar Zen
Laat ik beginnen met het grote nieuws van deze ochtend. Nepal is opnieuw getroffen door een stevige aardbeving. Deze keer in het westen van het land, op slechts 120 kilometer noordelijk van Bardia. Momenteel verblijf ik nog ik Kathmandu, volgende week zal ik in Bardia arriveren. Mijn Friese vriendin Sonja, woonachtig in Bardia, appte mij vanochtend vroeg al over deze ramp. Ik heb niet de indruk dat Bardia zelf schade heeft opgelopen, dit beperkt zich vooral tot een deel van de Himalaya. Maar goed, als de schokken tot in New Delhi gevoeld zijn dan heeft de aardbeving daar flink huisgehouden. Verder is het nu vooral wachten op officiële nieuwsberichten en cijfers.
Voordat ik overga naar mijn verdere ervaringen even iets rechtzetten. In mijn vorige blog schreef ik over de klankschalen, die ik ‘blows’ noemde. Het zijn echter ‘bowls’, voor alle duidelijkheid. Wellicht gevolg van mijn jetlag, deze vergissing.
Dan nu verder met de afgelopen dagen. Eigenlijk te veel om op te noemen en schrijven, maar ik ga het toch proberen. Vanaf mijn aankomst voelt het alsof ik in een achtbaan zit en er niet gemakkelijk uit kan ontsnappen. Heel leuk en interessant allemaal, de mensen met wie ik al in contact ben geweest, maar de kans om rustig te acclimatiseren was er nauwelijks. Na mijn eerste nacht met opnieuw weinig slaap bleek dat Jacqui en Anjo er al op uit waren voor een ochtendwandeling. Samen een sober ontbijt genomen, nog wat gekletst en vervolgens afscheid genomen van Jacqui, die voor haar vlucht naar Johannesburg naar de luchthaven vertrok. Zij is lifecoach en reist hiervoor als digital nomad de wereld rond. Op weg naar Zuid-Afrika zou ze haar echtgenoot in Dubai ontmoeten voor een nachtje en volgende week zit ze ‘gewoon’ weer in Australië. Zij hebben geen vaste woonplek, met uitzondering van hun huis in Italië, waar ze langdurig hebben gewoond. Anjo zou pas rond middernacht terug naar Sydney vliegen, dus hadden wij een dagje samen. Vorig jaar hebben we elkaar al ontmoet in Den Bosch tijdens haar familiebezoek aan Nederland en reis door Europa met haar gezin. De klik tussen ons bleek toen al goed, nu alleen nog maar meer.
Per goedgevulde taxi zijn we naar de toeristenwijk Thamel vervoerd en hebben alle bagage in mijn nieuwe hotel gedropt. Voor Anjo was dit het tweede bezoek aan Nepal, voor mij het zevende. Vier jaar geleden, nog voor corona, was ze hier met het hele team van Bright Futures of Bardia en heeft weinig kans gezien om rustig rond te slenteren. Samen besloten we er een feestje van te maken en heb ik haar rondgeleid langs de leuke eettentjes en winkeltjes met al die prachtige Nepalese spullen. En dat is gelukt! Begonnen met een goede cappuccino en taart bij Café New Orleans. Daar kwam de eerste bekende al aan. Ram Sapkota, de ober uit Bardia, blij met ons weerzien. Twee maanden geleden werd zijn eerste kind geboren, in Bardia, en nu is hij alweer terug in Kathmandu voor een lange werkperiode. Trots toont hij foto’s. Maar daar moet hij het nu vooral van hebben. Zijn vrouw mag hun zoontje elke dag vasthouden en voeden, Ram zelf moet zorgen voor brood op de plank. Of Dhal Baat in dit geval. Ik moet er niet aan denken, zo pijnlijk om langdurig op afstand van je gezin te moeten zijn.
Tijdens mijn vorige reis heb ik op social media een oproep geplaatst voor financiële ondersteuning van Bhima, de blinde masseuse bij wie ik altijd langs ga voor een uitgebreide behandeling. Zij voedt in haar eentje haar zoon van negen op. Souvenir heet het jongetje en vorige keer heb ik hem ontmoet. Door corona vielen zo ongeveer alle inkomsten weg, dus Bhima had het heel zwaar. Anjo is de vrouw die meteen positief reageerde en sindsdien Bhima enorm helpt om verder te kunnen. Ze onderhouden online contact, maar nooit eerder hebben ze elkaar ontmoet. Ook dat plan was er voor die dag, dus samen naar Seeing Hands, zoals de organisatie van blinde masseurs heet. Manlief Anton is van meet af aan betrokken bij dit verhaal en besloot wat presentjes mee te geven voor Souvenir. Voor zijn eigen kleinzonen koopt hij regelmatig speelgoedautootjes en gunde Souvenir ook een mooi souvenir uit Nederland. Anjo en Bhima omhelzen elkaar en vertrekken samen voor een massage. Bhima’s cadeau voor Anjo. Souvenir pakt zijn cadeautje uit en straalt bij het zien van de kleine Bugatti. Zijn eerste echte speelgoedautootje! Hij kan zijn ogen en handen er niet vanaf houden. Ook Anjo heeft hem bedeeld met cadeautjes, vooral tekenspullen. Een half uur later toont Souvenir zijn eerste tekening van de Bugatti. Tja, toen was ik echt ontroerd. Om de dag verder goed te benutten besloot ik zelf te wachten met een massage tot de volgende dag.
Op zoek naar vilten spulletjes voor de verkoop is Anjo een zeer welkome gids. Zelf handelt zij in ‘sandfree beachtowels’, gefabriceerd uit recycled plastic. Zij is een creatief persoon en verzorgt de designs. Ik heb er al een mogen ontvangen en moet zeggen: prachtige uitvoering en heerlijk materiaal, echt een cadeautje. Wil je er meer over weten? Haar bedrijfje Full of Love and Colour kun je vinden op folccollective.com.au. Ik observeer hoe zij onderhandelt en waarop zij let bij het uitzoeken van de materialen. Kwaliteit voorop. Ik maak kennis met voor mij nieuwe begrippen. ‘Je bent nooit te oud om te leren’ was een van de vele wijsheden van mijn vader zaliger. Deze kennis kan ik de komende tijd goed gebruiken, maar daarover later meer.
Anjo kijkt haar ogen uit, zoveel winkels met kwalitatief hoge materialen en goed design. ‘Jij bent gevaarlijk om mee te winkelen, Mieke’ zegt ze gekscherend. Ik neem haar mee naar de goede plekjes en de rest doet zij echt helemaal zelf. Leuke ervaring en samen hebben we plezier voor tien. Nagenoeg uitgewinkeld speelt de honger weer op. De tuin van Gaia wordt het deze keer, een plek waar vooral toeristen komen, maar goed. Voor een sizzler heb ik veel over, heb er lang op moeten wachten tenslotte. Een cocktail erbij om te toosten op deze geslaagde dag en onze gesprekken gaan helemaal vanzelf. Na afloop kom ik terug van toiletbezoek en hoor mijn naam. Ajay Pant, de reisagent die ik acht jaar geleden op aanraden van Charlotte voor het eerst ontmoette, ook hier bij Gaia. De laatste jaren verblijft hij samen met zijn vrouw veel in Nieuw-Zeeland en toevallig is hij vandaag in Kathmandu geland. Hij schuift bij ons aan en we raken in een geanimeerd gesprek, met name over Anjo’s land Australië en Ajay’s land Nieuw-Zeeland. Even samen op de foto en een berichtje naar Anton’s dochter Charlotte, die inmiddels een leuk gezin heeft met twee kindjes.
Tot slot nog even naar de boekhandel voor een eerste oriëntatie. Anjo wil er lekker rondneuzen en graag een boek mee naar huis nemen. De zoon van de eigenaar staat in de zaak en herkent mij onmiddellijk. Vertelt wat hij zich herinnert van mijn vorige bezoek, de grote boekenaanschaf voor de bibliotheek in Bardia. Ook dat ik samen was met Mina, die nu als stewardess werkt voor Salam Air in Oman. De tijd staat niet stil en dat merk ik ook hier. Anjo heeft een brede interesse, met deze man voert zij eveneens een boeiend gesprek, over religie. Hindoeïsme als religie en Boeddhisme als levenswijsheid kunnen heel goed samengaan, geven mensen de nodige ruimte om hun leven zonder keurslijf te kunnen leiden. Nog even terug voor een laatste glas bij New Orleans en dan is het moment van vertrek aangebroken. Ram Sapkota regelt voor Anjo vervoer naar de luchthaven, we halen haar bagage op en dan zwaai ik haar uit. Voor ons beiden een prachtige dag, voor Anjo heerlijk om haar verhaal van de afgelopen weken in het Nederlands te kunnen delen en we spreken de hoop uit elkaar te blijven ontmoeten. In Nederland, Australië of halverwege, in Nepal. Daar is het uiteindelijk allemaal om begonnen.
Terwijl ik op het terras aan de voorzijde van mijn hotel mijn gedachten probeer te ordenen komt er een jonge Indiër bij als gezelschap. Tja, de achtbaan gaat nog even door, want ook hij heeft iets te melden. Hij handelt vooral met Duitsland en met name in dezelfde spullen als waar mijn oog op valt. Na Anjo’s leerschool krijg ik gratis nog meer informatie over do’s and don’ts wat betreft een handeltje met Nepal. Spiritueel gezien zit ik kennelijk op het juiste spoor. Wordt vervolgd.
Ik had deze blog graag willen afsluiten met Zen, maar vrees dat velen dan stoppen met lezen. Het wordt gewoon te lang, dus hebben jullie de dag van gisteren en vandaag nog tegoed. Morgen verder.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 285
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/059_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-achtbaan-naar-zen
)
[24] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098096
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-02
[photoRevision] => 0
[title] => Een enkele blow.
[message] =>
Een enkele blow?
Dit zegt waarschijnlijk niemand iets, een enkele blow. Ik ga het uitleggen en breng meteen verslag uit van de enerverende afgelopen dag. Alhoewel, dag? Het was een aaneengesloten periode van lichte en donkere uren die ik hoofdzakelijk niet-slapend heb doorgebracht, ruim dertig uur in totaal. Regelmatig de klok verzettend kwam ik via diverse tijdzones en drie vluchten rond het middaguur aan in Kathmandu.
Eenmaal alleen, na het gebruikelijke afscheid van Anton, ben ik vooral op mezelf aangewezen. De nieuwe – derde - luchthavenvan Istanbul doorkruis ik voor de vervolgvlucht en het voelt alsof ik van de ene kant van de stad naar de andere reis. Wat een afmetingen! De overgang van het kleine Europa naar het immense Azië wordt hier symbolisch neergezet. Vervolgens beland ik in een rijtje van maar liefst tien vliegtuigstoelen ergens in het midden. Mijn linkerbuurman is in een felle discussie met de stewardess, er is duidelijk een probleem. Ik observeer het hele gebeuren en bedenk tegelijkertijd dat het steeds weer een wonder is hoe deze reus straks boven de aarde hangt en zo’n vierhonderd personen inclusief bagage van A naar B vervoert.
Terwijl de uren verstrijken merk ik dat de boosheid van mijn buurman omslaat in plezier. Zijn buurman aan de andere kant speelt het klaar hem enorm op te vrolijken. Ook ik word bij het gesprek betrokken. De een is Indiër, samen met zijn Duitse vrouw woonachtig in Hamburg, de ander Nepalees en wonend op Malta. Nepalees Hari heeft een groot gevoel voor humor, een goedwerkend medicijn tegen de boosheid van de Indiër Kumar, die aanhoudend in een deuk ligt. Hoe komen beide mannen in Europa terecht, is mijn logische vraag aan hen. Vooral vanwege werk, dat voor velen nog steeds noodzakelijk blijkt om huis en haard – al dan niet tijdelijk – in te ruilen voor een hard en eenzaam bestaan in een vreemd land. Hari komt tot de ontdekking dat hij en ik dezelfde vervolgvlucht hebben geboekt van Delhi naar Kathmandu. ‘We can travel together, if you like to’. Na ruim een jaar van afwezigheid bezoekt hij zijn vrouw, twee jonge dochters en andere familieleden om samen Diwali te vieren. Heel normaal voor vele Nepalese mannen. Om dezelfde reden reist Kumar naar zijn familie in India, vrouw en kind achterlatend in Hamburg. Hij verwacht eerder terug te keren omdat hij nu al het gemis voelt van zijn dochtertje van drie.
Op vliegveld Delhi ontstaat verwarring. Wordt onze bagage wel of niet automatisch doorgesluisd naar Kathmandu? Elke minuut wijzigt de berichtgeving hierover. Ik hoef nauwelijks iets te doen, Hari voert het woord. Gelukkig hebben we heel wat uren ter overbrugging van deze steeds wisselende informatie en moeten uiteindelijk toch onze bagage afhalen en opnieuw inchecken, mét de bijbehorende controles van vele details. Hoe kon ik bedenken dat ik al die uren in mijn eentje zou moeten overbruggen, wachtend op mijn derde vlucht? Hari is niet alleen onderhoudend, maar zorgt ook voor mijn bagage. In ruil daarvoor trakteer ik hem op een drankje in de Irish Pub van vliegveld Delhi. ‘Nog niet eens in Nepal gearriveerd en ik zit er alweer middenin’ denk ik bij mezelf. Reizen in mijn eentje brengt mij steeds opnieuw boeiende ontmoetingen met vreemdelingen.
Op de vlucht naar Kathmandu zorg ik er altijd voor een stoel aan het linker raampje te reserveren. Aan die kant glijden de Himalayatoppen voorbij. Ongeveer op gelijke hoogte van deze achtduizenders voelt het bijna alsof ik de toppen kan aanraken. En dan verschijnen de eerste huizen van Kathmandu. ‘Bijna thuis’, denk ik op zulke momenten. Het is weer gelukt, voor de zevende keer mag ik voet zetten op Nepalese bodem. Drie lange rijen later, voor visum- en paspoortcontrole, arriveer ik in de buitenlucht en neem afscheid van Hari. Meteen meldt zich een taxichauffeur, vriendelijk en goedlachs. Mijn vermoeidheid verdwijnt als sneeuw voor de zon, de ontwapening van Nepalese mensen werkt tegen vele soorten stress.
De Australian ladies Jacqui en Anjo zijn inmiddels onderweg vanuit Bardia, per binnenlandse vlucht. Het boutiquehotel in Bouddha biedt gelegenheid om de afgelopen 28 uur van me af te spoelen en nog wat rust te pakken. Even een kopje koffie op het terras, even deze dag overdenken voordat een nieuw hoofdstuk begint. Maar daar steekt mijn Duitse buurman op het terras een stokje voor. De jongeman stelt zich voor en begint aan een uitgebreide uiteenzetting over zijn nieuwe leven als digital nomad, tot in de diepste details. Ik probeer er nog een touw aan vast te knopen, totdat Jacqui en Anjo uit de taxi stappen en mij van hem bevrijden. Hun laatste dag in Nepal, mijn eerste van deze reis.
Vele malen had ik contact met Jacqui, maar het lukte nooit elkaar in levenden lijve te ontmoeten. Bijzonder om elkaar nu vast te kunnen houden en uren met elkaar door te brengen. Deze wereldvrouw neemt ons mee door de straatjes van Bouddha en al slenterend worden vele ervaringen uitgewisseld. Ik had geen flauw vermoeden van deze prachtige plek rond Kathmandu, met de enorme Boeddhistische stupa als middelpunt van een plein dat omringd wordt door gezellige winkeltjes vol spullen van hoge kwaliteit. Ik word ingewijd in de spirituele theorie van de klankschalen, die her en der te koop zijn. Jacqui en Anjo zijn er al bekend mee, de werking van deze ‘blows’ op lichaam en geest. Het voert nu te ver om een uitgebreide uiteenzetting te geven, maar interessant is het zeker. Ons lichaamsvocht dat in beweging wordt gezet door de klanken van deze esthetische schalen. Jacqui en Anjo hebben voor vertrek naar Bardia enkele dagen een meditatiesessie gedaan in Pokhara. Mogelijk zijn zij op dit moment meer dan ik ontvankelijk voor de klanken en hun werking. Maar ik sta er zeker voor open, alleen al vanwege mijn serieuze interesse in het Boeddhisme.
‘Just one blow’ is Anjo’s vaste besluit als we een zaak met klankschalen binnenstappen. Dit leidt voor haar inderdaad tot de aanschaf van een klankschaal, maar als blijkt dat er ook cashmere sjawls van hoge kwaliteit te koop zijn raken we alle drie geprikkeld om verder te gaan dan ‘just one blow’. Lang verhaal kort, uiteindelijk vertrekken we met tassenvol sjawls de winkel uit. Mijn lange bestellijst voor thuis moet ergens beginnen en dit is een gouden kans. En zo zie je maar dat Nepal steeds opnieuw leidt tot bijstelling van plannen. Voor je het weet loopt alles weer anders en dat is hier helemaal oké. ‘Go with the flow,more than just one blow’.
De dag wordt afgesloten in een sfeervolle restauranttuin, waar ik na urenlange onthouding van voedsel een zeer verantwoorde maaltijd van groente, naan en sappen tot mij neem. Wellicht het begin van een serieuze detox? Niet als zodanig gepland, maar wel helemaal passend in datgene wat reizen door Nepal zo aantrekkelijk maakt. Loslaten en meegaan met de stroom der dingen.
Dit begint smaakt naar meer.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 341
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/909_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-enkele-blow
)
[25] => stdClass Object
(
[reportId] => 5095992
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => Jacobusmarkt Roosteren
[message] =>
Dag lezers,
Hier ben ik weer, nog steeds vanuit Nederland. Maar zoals jullie weten is er altijd een connectie met Nepal. Mijn reisseizoen staat weer voor de deur. Eind deze maand vertrekken Anton en ik per auto naar Andalusië. Ons camperleven is voorgoed verleden tijd. Het beestje is afgelopen najaar goed verkocht en we kiezen nu voor iets meer comfort. Maar bij voorkeur nog steeds rondreizend van plek naar plek, door ons geliefde Frankrijk en Spanje. Vier weken lang slapen in paradores, hotelletjes en airbnb´s. Hopelijk is de natuur een beetje gekalmeerd na de vele bosbranden en overstromingen.
Dit roept de vraag op of we nog wel op vakantie moeten gaan met z´n allen. Ik hanteer daarbij het 80/20-principe, 80% duurzaam leven en de overige 20% vooral genieten van mijn keuzes. In mijn geval hoort daar een vliegreis of andersoortig vervoer bij. Marc Kuijn is nog steeds zeer verantwoord per fiets onderweg naar Bardia, heeft inmiddels Turkije bereikt en daarmee ook meer onherbergzaam terrein door risicovolle landen. Ik hoop dat hij niet te snel gaat en ik erbij ben om hem welkom te heten in Bardia. Mijn vertrek is iets opgeschoven, het wordt nu definitief begin november. Ik zal uiteindelijk toch alleen reizen en dat vind ik helemaal prima. Heel graag zelfs. Vanaf mijn aankomst in Kathmandu zal er genoeg gezelschap zijn en voor de balans vind ik privacy zeer waardevol.
Eerder schreef ik over de inzamelingsactie door Willeke en Be, in Drenthe. Hun benefiet-etentje bracht een royaal bedrag op voor studenten in Bardia. Voor hun eigen doel, de Indiase Baul-muzikanten in 2024 naar Nederland halen, organiseerden zij vorig weekend een benefiet-maaltijd. Gelukkig kon ik daarbij aanwezig zijn, mede dankzij het gezelschap van schoondochter Susan. Samen hebben we er een mooi weekend van gemaakt en overnacht bij Willeke en Be thuis. Voor maar liefst 23 gasten was hun huiskamer omgetoverd tot restaurant. Met assistentie van vrienden was chef-kok Willeke druk in de weer met verse producten. Een prachtige lange avond volgde met vele fijne gasten. Onder hen de nodige wereldreizigers, dus je begrijpt dat vooral avontuurlijke verhalen over tafel gingen. Wat ik steeds opnieuw zo fijn vind aan noorderlingen, zij tonen ook oprechte belangstelling voor onze verhalen. Daarmee gaat mijn energie beter stromen. Voldaan en geïnspireerd stapten we na een vorstelijk ontbijt in de auto terug naar Limburg. Volgende zomer hopen we terug te keren voor live-optredens van de Bauls. En voor meer Indiase hapjes.
Komende zondag de Jacobusmarkt in Roosteren. Toos Olivers en ikzelf hebben voldoende spullen ingezameld om een kraam te vullen. Vanaf 9 uur in de ochtend is iedereen welkom om te komen snuffelen, met opbrengsten voor Bardia. De zon heeft zich al aangekondigd, dus dat brengt volk op de been. En opnieuw hopen we op een zo leeg mogelijke auto na afloop.
Alles bij elkaar kan ik in november met volle handen en bagage terug naar Nepal. Niet dat ik ooit getwijfeld heb, maar voor alle duidelijkheid׃ ik neem gewoon het vliegtuig. Al die bagage past niet op de fiets.
Het grondwater is de afgelopen weken goed aangevuld. Nu wens ik iedereen een mooie Indian Summer.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 428
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 525218
[travelTitle] => Relativeren.
[travelTitleSlugified] => relativeren
[dateDepart] => 2020-01-22
[dateReturn] => 2020-02-21
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jacobusmarkt-roosteren
)
[26] => stdClass Object
(
[reportId] => 5094469
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-06-18
[photoRevision] => 0
[title] => Koken voor Nepal
[message] =>
Dag lezers,
In mijn vorige blog schreef ik al over het Globetrottersweekend in Drenthe, waar ik aanwezig zou zijn op uitnodiging van Willeke en Be. Zoals vaak in het leven liepen de dingen anders. Tijdens mijn tweede verblijf in Athene, samen met vriendin Sandra, kreeg ik bericht van het overlijden van mijn dierbare oom Sjef. Gelukkig waren Anton en ik een week eerder nog bij hem, voor een laatste groet, bleek achteraf. In de loop der jaren is ons contact steeds intenser geworden. Zijn uitvaart wilde ik bijwonen en die bleek tijdens het Globetrottersweekend plaats te vinden. Kortom, ik bleef dat weekend in Limburg.
Gelukkig werden de plannen van Willeke en Be niet verstoord. Op vrijdag 2 juni heeft Willeke haar Nepalese kookworkshop in praktijk gebracht en voor maar liefst veertig gasten een maaltijd geserveerd. Op afstand was ik er een beetje bij, kreeg regelmatig een berichtje met foto's toegestuurd. Een mooie bekende sfeer, helemaal passend bij datgene wat ik ken van Willeke en Be. Veel kleuren, vlaggetjes en hun Indiase theeka'Chai Wallah'. Van de later aan mij gedoneerde opbrengst ben ik een tijdje sprakeloos geweest. Vrienden die dit voor mij doen...
Feitelijk ben ik de persoon die doorgeeft. Als je de wereld van enkelen een stukje mooier wilt maken via een goed doel, zonder overhead of andere wegsluispraktijken, dan komt het hele bedrag via mij ten goede aan scholieren in Bardia.
Ooit eerder waren Willeke en Be in Nepal, lang voordat wij elkaar in 2009 ontmoetten. Ze hebben hierover verteld, hun Oud- op Nieuwviering in het Annapurna Basecamp, op 4130 meter hoogte. Ze hebben de wens uitgesproken ooit naar Bardia te komen tijdens mijn verblijf daar. Wanneer dit gaat gebeuren is nog onbekend, maar het hangt in de lucht. Omdat zij beiden nog een aantal jaren werkend zijn is hun vrije reistijd schaars en kiezen zij vooral voor India. Daar wonen hun muzikale vrienden, de Bauls, die zij minimaal eenmaal per jaar bezoeken. In 2019 hebben zij deze vier muzikanten zelfs voor twee weken in Nederland uitgenodigd, met vele complexe formaliteiten vooraf. Een onvergetelijke ervaring voor vele bezoekers van de optredens van de Bauls in Drenthe. Afgelopen voorjaar konden Willeke en Be de Bauls voor het eerst bezoeken na coronatijd, voor 2024 staat een tegenbezoek aan Nederland weer op het programma. De voorbereidingen zijn al in volle gang. Ook hiervoor wordt geld ingezameld, met maaltijden door Willeke. Wil je hierover meer weten, reageer dan op onderstaand bericht. Ik zal er zeker nog vaker op terugkomen in mijn blogs.
Willeke en Be, hartelijk dank, ook namens BBAS Memorial School in Thakurdwara, Bardia. Jullie zijn toppers.
Een volgende inzameling voor Bardia, ook reeds genoemd, wordt de vlooienmarkt van Roosteren, op 13 augustus. Samen met vriendin Toos Olivers huur ik een kraam voor de verkoop van allerlei artikelen. We hebben nog een aardige voorraad, maar goed materiaal hiervoor blijft welkom. Vooral merkkleding in goede staat, idem dito voor boeken, speelgoed, kleine huisraad, gereedschap en kunstvoorwerpen. Geef het aan mij door en dan maken we een afspraak.
Inmiddels is Mina al een aantal weken in Musqat, Oman. Eerst werden nog de nodige trainingen gevolgd, waaronder een week in Istanbul, daarna was het wachten op de licensie voor de eerste echte vlucht als stewardess. Dit werd een verjaardagscadeau voor Mina. Afgelopen week, op 15 juni, haar 22e verjaardag, ontving zij haar licensie en kon de volgende dag starten voor haar Maidentrip, een heen-en-weertje Beiroet. Komende week vlucht twee en drie, daarna volgt een evaluatie. Via een langzame opbouw kan zij op steeds langere, verdere vluchten mee, ook naar andere continenten. Een meisje dat ik leerde kennen als jonge scholiere met vlechten, tot 2018 nooit buiten Bardia geweest. Nu is zij een moderne jonge vrouw met een internationale baan en salaris. Voor het eerst is zij buiten Nepal en heeft zij de zee gezien. Benieuwd waar en wanneer ik haar voor het eerst kan ontmoeten.
Jullie zijn weer even bijgepraat. De komende twee maanden zullen voor mij veel in beslag worden genomen door schrijfopdrachten, daarna volgt een seizoen van reizen. Maar ook deze periode raakt vermengd met werkzaamheden, zowel als schrijver als straks voor BBAS Memorial School. Mijn 'workation' met webdesigner Sandra was een heerlijk voorproefje. Samenwerkend, sportief en culinair, ook voor herhaling vatbaar.
Tot spoedig,
een mooie zomer alvast,
liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 540
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/123/104_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => koken-voor-nepal
)
[27] => stdClass Object
(
[reportId] => 5093337
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-05-19
[photoRevision] => 0
[title] => Fietsen voor Bardia
[message] =>
Lieve lezers,
Het wordt weer langzaam tijd voor een update over Nepal. Deze keer is de aanleiding een heel bijzondere. Vanochtend ontving ik een berichtje van Jacqui Holth over een Nederlandse fietser, die morgen vanuit Lutjebroek van start gaat met als eindbestemming Bardia! Hier moest ik even van bijkomen. Marc Kuijn luidt zijn naam.
Tienduizend kilometer met volle bepakking, fietsend door vele landen en onbekende gebieden. Zulke tochten imponeren mij al mijn hele leven, en zeker als dit gekoppeld is aan een goed doel. In dit geval aan Bright Futures of Bardia, de Australische/internationale organisatie waarover ik al vaker geschreven heb. Zij bereiken in korte tijd heel veel voor de gemeenschap van Bardia. En nu dit. Nederland, Nepal, lange soloreizen, fietsen, goede doelen. Een prachtige verbinding met hoogtepunten uit mijn leven. Ik klim meteen weer in de pen om dit blijde bericht met jullie te delen, ik kan en wil niet anders.
Hoe zit het nu met mijn plannen, vraagt menigeen zich mogelijk af? Wat betreft een reis naar Nepal, die staat gepland vanaf half oktober. Vanwege de gestegen vliegtarieven kies ik opnieuw voor een enkeltje naar New Delhi, waar de Nederlandse Joos op dat moment bij vrienden zal verblijven en wij samen aansluitend doorvliegen naar Kathmandu. Joos heeft 25 jaar lang in India gewoond, samen met haar man en drie kinderen. Zij maakt deel uit van mijn laatste boek over geëmigreerde vrouwen – een reis in de wereld van eenendertig vrouwen – en wil op basis van haar ervaring in India iets betekenen voor de school in Bardia. Als muzikaal geschoolde heeft zij op vele fronten creatieve activiteiten ontplooid voor kinderen in Bangalore en New Delhi. Nu zij terug is in Nederland en stukje bij beetje haar weg weer heeft gevonden kriebelt het toch steeds weer om dit stuk van haar leven niet helemaal overboord te gooien. En zo gebeurde het dat zij vroeg om twee weken te kunnen aansluiten in Bardia en wij samen vanuit Delhi via Kathmandu naar Bardia zullen afreizen. Vooraf bezoekt zij vriendin in India.
Gezien enkele eerdere ervaringen kies ik niet meer voor een gezamenlijke reis, daarover wordt toch te licht gedacht. Aan beloftes alleen heb ik niet zoveel, dat is te vrijblijvend gebleken en kost energie die ik hard nodig heb. Ik trek mijn eigen plan en iemand mag daarbij aansluiten. Een goede middenweg, daar sta ik nog steeds voor open. Hoe lang ik daarna zelf in Nepal zal blijven hangt af van onbekende factoren. Dat is het mooie aan een enkele reis, ik kan inkorten of verlengen naar eigen inzicht.
Afgelopen maart was ik een week in Athene. Hoofddoel was een bezoekje aan mijn nichtje Frederiek - dochter van broer Anton en schoonzus Inez - die daar al enkele jaren woont met haar Griekse vriend Giorgos. Hun kleine appartement is niet geschikt voor extra gasten, dus ik koos voor een AirBnb in de buurt. Maar we hebben elkaar elke dag vele uren kunnen ontmoeten, beginnend vanaf een uitgebreide lunch. ’s Ochtends kon ik werken aan mijn schrijfproject, een mooie betaalde opdracht die is ontstaan vanuit mijn laatste boek. ’s Middags uitgebreid lunchen op pittoreske plekjes, op z’n Grieks, rustig aan dus. Vanaf de eerste dag was ik verliefd op dit aards paradijs.
Extra mooi was het toevallige bezoekje van Frederieks zus Noraly, mijn petekind, die samen met haar kersverse vriendDaan ook een aantal dagen Athene bezocht. Heerlijk gezelschap, met vele boeiende gesprekken. Ik houd van deze verbinding met diverse generaties. Wat beweegt jonge mensen nu echt? Praten mét elkaar in plaats van over elkaar, daarmee komen zoveel nieuwe inzichten vrij. Nieuwe hoop en vertrouwen dat deze moeilijke tijden misschien toch weer kunnen keren.
Frederiek en Giorgos ontmoetten elkaar zeven jaar geleden op de Rietveld Academie in Amsterdam en leiden nu een leven als kunstenaar. Dat is meestal geen vetpot, maar wel een overtuigde keuze. Nu zit Frederiek voor een kunstproject een maand lang op IJsland, Giorgos voor twee maanden voor een langdurig project in Zweden. Griekse warmte ingeruild voor noordelijke frisheid, mét inspiratie en midzomernachten, dat wel. Hun appartementje staat dus leeg. Zij zouden graag zien dat dit bij hun afwezigheid regelmatig wordt bewoond door bekende mensen. Aan iemand als ik hoef je zoiets niet verder uit te leggen. En ook niet aan iemand als Sandra. Die verbinding was snel gemaakt.
Nu ik al geruime tijd samenwerk met mijn vriendin Sandra, zij als webdesigner en ik als tekstschrijver/copywriter, is dit dé kans voor een zogenaamde workation. Werk gecombineerd met het genot van vakantie. Sandra is ook een gedreven reiziger en momenteel bezig met de groei van haar onderneming als webdesigner. Eerder kampeerden we al elke zomer een aantal dagen samen en combineerden sport, bourgondisch genieten en serieuze plannen met elkaar. Over enkele dagen vertrekken we naar Athene om in het centraal gelegen appartement van Frederiek en Giorgos een week lang te werken en genieten van het goede leven. Een of twee beklimmingen van de Lykavitos staan op het programma. Vooral vóór zonsopkomst en na zonsondergang de moeite waard, omdat de zoete beloning van een compleet stadsvergezicht op je wacht, vanaf een bourgondisch terras.
Na mijn terugkeer uit Athene zal ik vertrekken naar Drenthe, waar vrienden Willeke en Be mij hebben uitgenodigd voor het Globetrottersweekend. Willeke heeft diverse kookcursussen gevolgd in India en bij Sonja een online cursus Nepalees koken. Zij gaat tijdens dat weekend Nepalees koken voor al die globetrotters, met de opbrengsten voor Bardia. Ik zal daarbij een presentatie geven over mijn ervaringen daar, misschien wel in sari. Hoe dan ook, een prachtige verbinding. Willeke en Be zijn jarenlang wereldfietsers geweest en ik mag in juni een donatie in ontvangst nemen via hen, voor Bardia. Op dat moment is fietser Marc Kuijn al enkele weken onderweg, maar nog vele maanden verwijderd van zijn eindbestemming Bardia. Ook een jong persoon met prachtige idealen. Als ik in oktober in Bardia arriveer zal hij nog elders in Azië rondfietsen, maar hem te kunnen volgen is al zo mooi. En zo is het cirkeltje weer bijna rond.
Half augustus zal ik samen met vriendin Toos Olivers, ook verbonden aan Bardia, met veel gedoneerde spullen op de vlooienmarkt van Roosteren staan. Opbrengsten bestemd voor Bardia. Jullie zijn dus aardig bijgepraat over mijn plannen. Ik hoop velen weer te mogen trakteren op nieuwe avonturen en zal hierbij ook de website vermelden van Marc Kuijn.
Tot een volgende keer, vanuit…
Een warme groet,
Mieke
Fundraise for Bright Futures – Marc's Bike Escapade (marckuijn.nl)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 359
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fietsen-voor-bardia
)
[28] => stdClass Object
(
[reportId] => 5092214
[userId] => 441735
[countryId] => 132
[username] => midamfrancine
[datePublication] => 2023-04-12
[photoRevision] => 0
[title] => 8ste verslag Nepal dl.2 van 30 mrt. - 13 april '23
[message] =>
Van DONDERDAG 30 MAART tot DONDERDAG 6 APRIL; KATHMANDU. EEN WEEK BIJ DE OUDERS VAN MANISH .
DONDERDAG 30 MAART: 1ste dag
Rond 10.30 uur brengt Keshab mij naar MAKALU PETROL POMP IN KALANKI waar Manish vader ook naar toe zal lopen. Het is druk op de weg want hier is de spitstijd tussen 10.00 uur en 11.00 uur 's ochtends omdat dan de scholen en kantoren beginnen. Manish vader staat er al en hij stapt ook in de auto, waarna Keshab ons afzet bij hun huis
De familie verwelkomt mij hartelijk. Ik krijg weer de kamer van Manish om te slapen. Terwijl we buiten plaats nemen op de schommelbank word ik verwent met lekkere vruchten , chapati met omelet en diverse drankjes. Ik zie nu voor het eerst de 8 maanden oude baby van Manish broer en schoonzus. Het is een mooi meisje met grote bruine ogen.
Aan het eind van de middag maken Manish moeder en ik een lange wandeling in de mooie omgeving. Ze wonen op een heuvel met een prachtig uitzicht op de Kathmandu vallei . Als de zon schijnt is het warm , maar zodra de zon ondergaat koelt het af en moet je een vest aandoen of naar binnen gaan (en soms onder de dekens kruipen want binnen is het dan ook vaak koud). Inmiddels zijn Manish zus en broer ook thuis gekomen na hun werk. Rond 20.00 uur eten we dal bhat. Manish vader heeft zelf witte wijn gebotteld van zijn eigen druiven . Deze witte wijn smaakt heel goed. Hier drinken ze geen wijn of andere alcoholische drankjes tijdens de maaltijd, maar nà de maaltijd. Manish belt ook nog naar huis vanuit Noorwegen, waardoor de familie toch weer compleet is.
Ook hier is mijn bed voorzien van een zware doorgestikte deken.
VRIJDAG 31 MAART: KATHMANDU: 2de dag:
Vanochtend kan ik me rond 0.8.30 uur warm douchen waarbij het water uit een slang komt. De hele familie is al uren op want ze staan al op om 0.4.30 - 0.5.00 uur. Zij bidden dan in hun eigen tempeltje , maken het huis schoon, doen met de hand de was met koud water en bereiden de maaltijden voor.
Ik krijg rond 0.9.00 uur brood met kaas en omelet terwijl de rest van de fam. dal bhat eet rond 10.00 uur. Aangezien we vandaag een lange wandeling gaan maken, maken we ook een lunchpakketje klaar om mee te nemen. Zelfs gekookte eieren, fruit en een kan koffie gaan mee. We gaan wandelen naar de witte monastery/klooster boven op de berg. Ook Manish moeder loopt mee in haar in Noorwegen gekochte westerse kleren. Ik doe mijn bergschoenen aan en neem een paraplu mee en een poncho want er is regen voorspelt. Om 10.00 uur vertrekken we van huis en lopen eerst naar het land van Manish vader. De regering gaat naast de rivier een weg aanleggen en daarom hebben ze een muurtje gemaakt naast de rivier zodat het land niet meer kan overstromen. Het stuk land voor de weg heeft hij gratis moeten afstaan aan de regering, maar door de aanleg van de weg wordt het resterende deel van de grond meer waard, zodat hij het later hopelijk tegen een goede prijs kan verkopen. Nu heeft hij de grond verhuurt aan iemand die hierop groenten teelt. Daarna lopen we door naar het WITTE KLOOSTER boven op de berg. Hiervoor moeten we flink klimmen via een pad wat gedeeltelijk door het bos voert. De prestaties van Manish ouders vallen me 100% mee, al is zijn vader wel een beetje kortademig bij het klimmen en is zijn moeder bang bij het afdalen.
Rond 12.00 uur komen we aan bij het WITTE KLOOSTER. Maar we hebben pech want we mogen het niet bezichtigen. Ook het klooster ernaast was niet toegankelijk. Daarna gaan we naar een HINDOESTAANSE TEMPEL , hier gaan we op een trappetje picknicken. De duiven eten ook lekker mee. Daarna komen we terecht bij een grote steen en een monnik Kailash Baba ( ?) die 3x geïncarneerd is en koning is, zegt hij. Hij is ook al in Nederland geweest op kosten van gesponsord geld en zijn vrouw woont in Nederland. Hij legt de afbeeldingen op de steen uit en geeft de website van deze steen en zijn geschiedenis aan ons door. Daarna lopen we ,via de weg, langzaam verder naar beneden en door de vallei terug naar hun huis. Overal worden daar hele grote huizen gebouwd. Om 15.30 uur zijn we thuis. Jammer genoeg regent het gedurende het laatste half uur van onze wandeling. 's Avonds eten we weer dal bhat en halen herinneringen op van de week in Nederland die veel indruk op de familie heeft gemaakt.
ZATERDAG 1APRIL: KATHMANDU: 3de dag:
Vandaag lopen Manish ouders en ik naar de kabelbaan van CHANDRAGIRI HILLS. Daar naar toe is het al 2 uur lopen. De weg gaat overwegend omhoog, deels over een verharde weg en deels over een onverharde weg en over bouwterrein. We moeten zelfs een beekje oversteken en over een muurtje klimmen. Bij het bergstation van de kabelbaan staat een lange rij met wachtende mensen . Het is zaterdag, de enigste vrije dag in de week in Nepal, en veel mensen gaan dan een dagje uit. Een normaal ticket kost hier 800 NPR (€5,61), maar ik als buitenlander betaal 2600 NPR (€18,15 ( dit is meer dan 3x zoveel), en omdat ik ouder ben dan 60 jaar krijg ik korting van 400 NPR, maar dan moet ik alsnog €15,36 betalen. De gondel overbrugt een afstand van 2,5 km en duurt 9 min vgl. de beschrijving maar volgens mij duurt hij minstens 15-20 min. We zitten met 8 pp. in de kabelbaan. Als je naar beneden kijkt zie je alleen maar grote huizen in de Kathmandu vallei. Boven op de Chandragiri heuvel (2551 m) staat de Hindoeïstische tempel van Bhaleshwor Mahadev . Hij vervult de wensen van iedereen die hem eer komt bewijzen. Al gauw begint het te regenen, maar boven ligt er een laag sneeuw. Hier bevindt zich ook een pretpark, een conferentie centrum en de mogelijkheid om zeppelin te doen. Doordat het regent gaan we op het overdekte terras van het restaurant ons lunchpakketje opeten en koffie drinken. De moeder van Manish heeft haar maandelijkse vasten dag en mag alleen fruit en popcorn eten. Het hele dal is in nevel gehuld en er is totaal geen uitzicht naar de omgeving en het is koud. Iedereen staat te schuilen waar het mogelijk is. Na een beetje rond gelopen te hebben met paraplu en poncho besluiten we terug naar beneden te gaan met de kabelbaan. Ook nu staat er weer een lange wachtende rij. Het is koud, winderig en het blijft regenen. Om 16.00 uur zijn we beneden. Daar nemen we de bus naar Kalanki en vervolgens een tuktuk naar huis, waar we op elkaar gepakt zitten met 7 personen. Helaas is het binnenshuis ook koud, zonder kachel, en daarom kruip ik maar onder de dekens. ' s Avonds belt Manish weer op en kan hij met de hele familie praten. ' s Avonds eten we pas om 20.30 uur: kip, rijst, pickles, sperziebonen met aardappel. Daarna evalueren we de dag. Iedereen is het er over eens dat de dag verpest is door de regen, maar de wandeltocht en gondelbaan en de tempels waren de moeite waard.
ZONDAG 2 APRIL: KATHMANDU: 4de dag:
Vanochtend is er weer tot 9.30 uur" power cut" d.w.z. geen elektriciteit en internet.
Om 13.00 uur lopen Manish moeder en ik naar Karnaki waar we Manish vader treffen. Gezamenlijk gaan we dan met twee bussen naar het TAUDAHA MEER. Het is een klein meer in de buitenwijken van Kathmandu. TA betekent slang en DAHA betekent meer. Volgens de mythologie sneed een mythische personage Manjushree de heuvel in het zuiden van de vallei af, waardoor het water van het enorme meer kon wegvloeien , waardoor land en Kathmandu ontstond. In dit meer zwemmen ontzettend veel grote en kleine vissen . Hier mag niet gevist worden waardoor het aantal vissen almaar toeneemt. Ze houden van visvoer en komen dan met een honderd tal naar het wateroppervlak. Ook wij voeren deze vissen met het gekochte voer en lopen om het meer wat een oppervlakte heeft van 4,63 km2. Hier gaan we ons lunchpakketje opeten : chapatis met een gebakken ei. Daarna lopen we naar het Manju Shree Park. Hier zien we ,vanaf de brug over de Bagmati rivier, de Chobar kloof = het resultaat van de Tibetaanse heilige Manjushree die vgl. de legende met een enorm zwaard de Chobhar-kam doormidden sneed waardoor het water van het meer kon weglopen. Jammer genoeg kunnen we niet de grotten in. We bezoeken hier ook de JALBINAYAK ( Ganesh) tempel. Vervolgens lopen we richting het centrum waar we de bus pakken naar Karnaki. En daar weer de tuktuk naar huis. We hebben geboft want als we naar boven rijden rond 17.00 uur gaat het regenen, terwijl ze voorspelt hadden dat het al om 15.00 uur zou gaan regenen.
Thuis aangekomen bel ik het thuis front op en hoor het laatste nieuws.
Na het eten praat ik weer gezellig na met de mannen in huis. De vrouwen liggen dan al in bed of spelen met de baby.
MAANDAG 3 APRIL : KATHMANDU: 5de dag.
Vandaag zijn er problemen met mijn toilet (die water lekt op de vloer) en met de douche. Er zit te weinig water in de watertank waardoor de geiser niet aanslaat en er te weinig water uit de slang komt. Daarom was ik vandaag alleen mijn gezicht aan de wastafel.
Het is vandaag zonnig en iets helderder dan de vorige dagen. Om 10.45 uur komt de bestelde tuktuk voor de deur. Hiermee rijden we de berg op naar Nagarjun en passeren de Hasantar Gumba nunnery , welke we niet kunnen bezoeken. In het Switzerland park bezoeken we een nieuwe tempel die beeldjes bevat van andere tempels die tijdens de aardbeving verwoest werden. Hierin staat een godin die op een leeuw staat. Daarna rijden we verder met de tuktuk naar Chandragir in Dahachok waar op een plein het gouden beeld staat van Kalu Pandey (1713 -1757) die van Nepal één staat heeft gemaakt. Boven in de uitkijk toren hebben we een mooi uitzicht over de omgeving. Daarna gaan we naar een restaurant met een schommelstoel, waar we op het terras wat drinken.
Vervolgens lopen we een aantal trappen naar beneden waar we INDRADAHA bezoeken= een Hindoestaanse tempel in Chandragiri. Volgens de legende kwam koning Indra uit de hemel op een olifant met een gouden ketting om en baadde in Indradaha. Daar in de buurt eten we een deel van de gekochte appels, mandarijnen, druiven en bananen op. Vervolgens lopen we verder naar beneden en maken weer een stop bij een Guesthouse waar we gaan lunchen: gefrituurde aardappelpuree, chapatis met omelet en komkommer schijfjes en druiven na. We kunnen lekker buiten zitten. Terwijl we weer verder naar beneden wandelen, zien we vele groenten kassen, champignon tunnels en velden met tarwe. Een paar honderd meter voor hun huis ontmoeten we weer de tuktuk rijder van de heenweg, die ons een gratis ritje naar huis aanbiedt.
DINSDAG 4 APRIL : KATHMANDU: 6de dag.
Er is nog steeds te weinig water, dus douchen is nog steeds niet mogelijk. Vandaag heeft Manish's vader een vrienden dag en wij ( Manish moeder en ik) mogen mee. Na het ontbijt lopen we eerst naar Karnaki en gaan vervolgens met een bus naar de plaats waar een minibus ons opwacht. Hier ontmoeten we de hotel- vrienden en rijden naar hotel restaurant DOLMO TARA COTTAGE in Nagarjun. Een van de hotel - vrienden heeft een boek geschreven over de verschillende trekkingen in Nepal. Er worden hiermee diverse groepsfoto's gemaakt. Het is vooral een gezellige dag voor de hotel- vrienden, maar Manish moeder en ik hangen er maar een beetje bij. Het ontbreekt ons echter aan niets want de hele dag wordt er gegeten en gedronken. Diverse keren ga ik een wandeling maken in de mooie bergachtige omgeving en vermaak me met het lezen van diverse medische artikelen. Rond 17.00 uur stappen we op. Ik ben blij toe, want alleen maar zitten, eten en een stukje lopen is erg afgezaagd. Een man is hartstikke dronken en moet ondersteund worden. Er zijn er ook enkele die iets minder aangeschoten zijn. Met de minibus worden we afgezet bij Karnaki. Daar staat toevallig weer de blauwe tuktuk met de bekende chauffeur. Hij brengt ons naar huis.
Hij zou graag in Nederland taxi chauffeur willen zijn, maar het is moeilijk om een visum te krijgen.
WOENSDAG 5 APRIL: KATHMANDU: 6de dag.
Er is nog steeds te weinig water, dus douchen is ook nu nog steeds niet mogelijk.
Vandaag mag ik een cursusdag bijwonen over het gebruik van SINGING BOWLS, welke wordt gegeven door Shree Krishna Shahi in de buurt van de MONKEY TEMPEL / SWAYAMBHU(NATH). De SINGING BOWLS zijn Tibetaanse klankschalen die trillen en bij het bespelen een rijke, diepe toon voortbrengen. Het bevordert ontspanning en biedt helende eigenschappen, wordt gezegd. Ze worden o.a. gebruikt bij meditatie beoefening, yoga en muziektherapie. Het is een cursus van 3 dagen waar cursisten van over de hele wereld op af komen. Het was best leuk om te zien, maar ik zal nooit een cursus hierin gaan volgen, want als fysiotherapeut ben ik meer mechanisch en fysisch ingesteld. Om 14.00 uur mag ik ook deelnemen aan de gezamenlijke lunch, buiten, bestaande uit rijst, groenten , curry en dal en bananen toe. Daarna gaan de cursisten door met hun cursus maar ik heb het wel gezien. Er zijn verschillende cursisten die een set van 7 "singing bowls" kopen voor $1000. Veel geld, vind ik.
Daarna lopen Manish vader en ik naar de MONKEY TEMPEL / SWAYAMBHU. Om het complex te bereiken moeten we heel wat trappen opklimmen. Als buitenlander betaal ik 200 NPR en de Nepalezen niets. Het complex bestaat uit een stoepa en een verscheidenheid aan heiligdommen en tempels. Op de stoepa zijn Boeddha's ogen en wenkbrauwen geschilderd. Tussen hen is de nummer één ( Nepal schrift) geschilderd in de vorm van een neus. Er leven heilige apen in de noordwestelijke delen van de tempel. Ze zijn heilig omdat Manjushri, de bodhisattva van wijsheid en geleerdheid, de heuvel oprichtte waarop de stoepa staat. Swayambhu is een van de oudste religieuze plaatsen in Nepal (van 500 jaar na Christus). Hoewel de site als boeddhistisch wordt beschouwd, wordt de plaats vereerd door zowel boeddhisten als hindoes. Ik ben hier al meerdere keren geweest en nam hiervoor meestal de zij ingang waardoor ik gratis binnen kon komen. Daarna gaan we, via een park, naar een ander deel waar 3 hele grote gouden Boeddha beelden staan.
Rond 16.00 uur gaan we met de bus en tuktuk naar huis. Onderweg koop ik een chocolade taart omdat het mijn laatste avond is in huis van de familie. Manish broer heeft wodka en een fles rode wijn gekocht. Om 19.30 uur staan verschillende snacks op tafel zoals kroepoek, en nog een soort chips, schijfjes komkommer en wortels met een groen sausje, schijfjes appel en gebraden kipstukjes. En daarna komt de dal bhat op tafel. Ik bedank hiervoor want ik heb al genoeg gegeten. Vervolgens komt de chocolade taart op tafel. Ik moet hem aansnijden en verdelen. Manish vader en moeder voeren me dan met een lepeltje van mijn eigen taartstukje ( traditie in Nepal). We praten gezellig na en ik bedank hun voor de geslaagde week die ze mij hebben bezorgd. Ze hebben alles gedaan om het mij naar mijn zin te maken.
DONDERDAG 6 APRIL; KATHMANDU; VAN MANISH HUIS NAAR RUPA EN KESHAP
Vandaag zou ik 50 jaar getrouwd zijn geweest als Henk nog had geleefd. Maar helaas gaat dat feestje aan mij voorbij.
Omdat douchen ook vandaag niet mogelijk is krijg ik van Manish vader een emmer met heet water en een bakje waarmee ik het water over me heen kan gooien. Een aardig alternatief! Na het ontbijt neem ik afscheid van de familie en Manish broer brengt me met de motor naar Koteshwor. Daar bezoek ik de winkel van Manish schoonvader. Hij was verrast om me te zien. Daarna brengt Manoj me naar het huis van Keshab en Rupa, al had ik liever het laatste stuk naar huis gewandeld. Als ik voor de poort sta blijkt hij gesloten te zijn. Ik stuur Rupa een "message" waarna Keshab open komt doen. Rupa ligt ziek in bed heeft koorts en heeft pijn over haar hele lichaam. Ik pak mijn tas uit en zet wat vuil wasgoed in het sop. Daarna ga ik schrijven en lezen op het dakterras.
In de loop van de middag ga ik een stuk wandelen in de omgeving en meteen op zoek naar cadeautjes voor de familie van collega Ramesh in Bhaktapur, waar ik komend weekend op bezoek ga. De avond verloopt rustig.
VRIJDAG 7 APRIL; van KATHMANDU naar BAKHTAPUR
Rupa voelt zich vandaag iets beter en poetst zelfs een beetje haar huis.
Omdat ik vandaag en morgen uitgenodigd ben bij collega Ramesh in Bhaktapur ga ik om 12.00 uur met mijn grote en kleine rugzak lopend naar het Orthopedisch ziekenhuis.
In de keuken staan de kipstukjes al te pruttelen. Ik word bij een aantal patiënten geroepen waar mijn Nepalese collega's niet uitkomen.
Rond 14.00 uur gaan we gezamenlijk lunchen in de keuken van de afdeling. Omdat het vandaag vrijdag is en een vrouwelijke collega afscheid neemt, bestaat de lunch uit stukjes gebraden kip en "beaten rice" (geslagen of platte rijst). Het is altijd gezellig met z'n allen in de keuken. Daarna behandelen we nog een paar patiënten en rijden Ramesh en ik op de motor naar Bhaktapur. We rijden eerst naar zijn fysio kliniek . Hij heeft 2 assistenten die 3 uur 's ochtends werken en 3 uur 's middags en Ramesh is dan deels ook in zijn kliniek, vóór en ná zijn werk in het orthopedisch ziekenhuis aanwezig .De patiënten vinden het heel bijzonder als ik Dr. Francisca de kliniek komt bezoeken en des te meer als hij zegt dat ik erg goed ben. Ook hier vragen patiënten om mijn advies. De patiënten zijn lovend over Ramesh en in zijn kliniek hangt een goede sfeer. Om 18.00 uur gaan we op de motor naar Ramesh huis. Daar woont hij in een grote woning met zijn vader en moeder, zijn broer en schoonzus en hun dochter van 5 jaar, en zijn vrouw en hun dochter van 6 jaar ( d.w.z. morgen 8 april is ze jarig en wordt 6 jaar). Ze is vandaag een beetje ziek, hangerig en heeft lichte koorts. Daarna gaan Ramesh en ik op zoek naar een fiets voor mij, want het plan is om morgen te gaan fietsen van Bhaktapur naar Nagarkot. We gaan naar 2 fietsen winkels, maar in beiden hebben ze geen dames fiets, alleen hebben ze heren mountain bikes met een hoge stang / instap. Ik wil hierop niet fietsen want als ik plotseling moet stoppen ben ik bang dat ik val. Uiteindelijk heeft Ramesh een alternatief voor morgen. Collega Suraj komt me ophalen bij Ramesh huis en dan gaan wij samen met de motor naar Nagarkot.
Ik slaap op een slaapkamer op de 1ste verdieping met een 2 pp bed. 's Avonds gaan we in de gemeenschappelijke kamer zitten met een grote T.V.. Ramesh vader is in het wit gekleed omdat een familie lid is overleden en daarom moet hij 1 jaar witte kleren dragen. De 2 meisjes van 6 en 7 jaar proberen hun geleerde Engels op mij uit: "what is your name, surname, What is your favorite food, vegetables, country" etc. Op de T.V. zien we een video over het "Bisket Jatra festival" wat plaats vindt in Bhaktapur op het Nepalees nieuwjaarsdag ( in 2023 is dat op 14 april).Dan wordt een enorme strijdwagen met de god Bhairav door de straten getrokken van Bhaktapur, eindigend met de wagenslag bij Khalna Tole in Bhaktapur.
Ondertussen verschijnen er schalen met schijfjes wortels, radijs en pinda's op tafel. Ik krijg een glas wijn en de anderen drinken wodka. Daarna komt er een grote schaal met gebraden kipstukjes. (Dit noemen ze hier snacks).Daarna komt de hoofdmaaltijd op tafel nl. dal bhat, maar ik zit vol en bedankt hiervoor. Rond 22.15 uur haakt iedereen af. Ramesh laat mij nog hun hele huis zien bestaande uit 4 verdiepingen en nog een groot dakterras. Daarna ga ik ook naar bed.
ZATERDAG 8 APRIL: BHAKTAPU, NAGARKOT, KATHMANDU
Om 0.7.00 uur klopt Ramesh op mijn deur, want hij vertrekt met 3 vrienden op de fiets naar Nagarkot. Inmiddels heb ik een "message" ontvangen van collega Seraj dat hij me rond 0.9.00 uur komt ophalen. Daarna ga ik me douchen en ontbijten. Ramesh schoonzus heeft voor mij een Westers ontbijt klaargemaakt: 2 sneetjes brood met omelet en koffie.
Beneden in de kamer zitten nu ook Ramesh broer en zijn schoonzus. Zijn broer heeft zijn master studie gedaan in Duitsland, maar ook in Portugal en Argentinië heeft hij gestudeerd. Hij houdt zich nu bezig met het ontwikkelen voor schoon water in Nepal.
En zijn schoonzus is onlangs in Nederland geweest om haar vriendin te bezoeken.
Collega Seraj komt me rond 0.9.15 uur ophalen en we rijden op zijn motor naar Nagarkot (2195 m ) Ramesh en zijn vrienden zitten bij Guesthouse Jungle Crown . We praten even met hun, maar ze moeten al gauw weg. Wij wachten vervolgens op Seraj jeugdvriend en Seraj's vrouw. Daarna gaan we wandelen naar de waterval MUHAN POKARI in Nagarkot. Ik had mijn sandalen aangedaan en had beter mijn bergschoenen aan kunnen doen. Ook had ik last van mijn linker knie waardoor ik niet zo lekker liep. Bij de waterval zijn Ramesh en zijn vriend in het ijskoude water gedoken , maar ik vond het veel te koud. We hebben veel foto's en video's gemaakt. Daar verschijnen nog 3 Franse jongelui die in Azië een aantal landen bezoeken waaronder Nepal. Een van de vrouwen gaat topless het water in, en alle Nepalezen zijn met stomheid geslagen, want in Nepal is dat zeer ongebruikelijk. Daarna zijn we verder gelopen naar de 2de waterval. Daar gaat niemand meer het water in. Op de terug weg loop ik nog even over de nieuwe hangbrug over het ravijn, die met nieuwsjaardag op14 april wordt geopend. Ramesh durft voor geen goud over deze brug te lopen. Daarna lopen we terug naar het restaurant Jungle Crown, waar we gaan lunchen : dal bhat op een zilveren schaal . Lekker en erg verzorgd !
Daarna rij ik met Seraj op de motor terug naar Ramesh huis, terwijl Ramesh zelf terugrijdt op de fiets. Wij zijn iets eerder bij zijn huis. Ik pak mijn rugzak, neem afscheid van Ramesh en zijn familie en rijden naar Kathmandu.
We gaan eerst bij de nieuwe fysio. kliniek van Seraj langs ,want ik wil hem graag zien . Het is een grote kamer met 3 massage banken, een hometrainer en apparaten . Daarna brengt Seraj me naar de "football ground" in Pepsi Cola waar zijn vrouw en jeugdvriend op hem wachten. We nemen afscheid en ik loop naar huis. Ook nu zit de poort op slot en stuur ik een "message" naar Rupa om de poort open te doen. Babu komt dan naar beneden en opent de poort. Dan blijkt dat Rupa nog steeds ziek is en in bed ligt. En Keshab is naar een familielid.
Ik ga op het dakterras zitten tot 17.30 uur, waar ik ga schrijven en lezen.
De 3 zussen van Keshab komen hun moeder( ama) en Rupa bezoeken. Om 19.00 uur gaan we eten. Rupa zit ook aan tafel en eet bijna niets. Ze heeft ook geen smaak. Ik stel voor een corona test te doen , maar ik begrijp de beschrijving niet en daardoor moet ik haar teleurstellen.
ZONDAG 9 APRIL; KATHMANDU - Koteshwor bij RECHINA'S OUDERS
Rupa voelt zich vandaag iets beter, heeft nu geen hoofdpijn meer en haar smaak is terug.
Vanochtend was ik mijn paarse rugzak met de hand. Aangezien het hier nu warm is, is hij op het dakterras snel droog ( i.t.t. in Nederland). Ook ga ik wat cadeautjes kopen voor Regina's ouders ( Manish schoonouders) waar ik eind van de middag naar toe ga. Rond 16.00 uur ga ik lopend naar KOTESHWOR, waar ik met Regina's ouders afgesproken heb bij het politiebureau. Ik volg de route van Maps.Me die gaat via een pad door het landbouw gebied en bouwterrein en langs de landingsbaan van de luchthaven. Ik doe er 45 min. over. Daar aangekomen rijden we op de scooter naar hun huis. Ze wonen in een mooi groot huis met 4 verdiepingen en 2 dakterrassen met potplanten, druiven en tomaten en zonnepanelen. Mijn slaapkamer bevindt zich op de 1ste verdieping. Ik vraag me af wat ze wel niet gedacht zullen hebben toen ze in mijn huis kwamen logeren, wat een stuk kleiner is dan hun huis. Aangezien Regina's ouders ( bijna) geen Engels spreken hebben ze ook een nicht en neef uitgenodigd die alles vertalen van Engels naar Nepalees en andersom. Ze doen alles om het mij naar mijn zin te maken. Regina's moeder, samen met haar zus, bereiden de maaltijd(en) in de keuken . Eest krijg ik koffie met koekjes, en om 18.00 uur een noedelgerecht en om 21.00 uur beaten rice, gebraden kip stukjes, pinda's , groenten en rauwkost. Het smaakt erg goed, maar ze willen alsmaar meer eten op mijn bord scheppen. De tijd vliegt om en we gaan pas om 12.00 uur naar bed.
MAANDAG 10 APRIL: KATHMANDU : Van KOTESHWOR NAAR PEPSI COLA IN KATHMANDU
Om 0.8.00 uur ga ik in de keuken ontbijten. Iedereen is weer aanwezig, incl. de nicht en neef en de zus van Regina's moeder. Het ontbijt bestaat uit gebakken bruin brood met omelet en een Amerikaanse donut, schijfjes komkommer, tomaat en aardbeien van eigen dakterras en koffie. Ook een andere neef komt langs. Deze jongen heb ik 3 of 4 jaar geleden fysiotherapeutisch behandeld in het orthopedisch ziekenhuis wegens zijn voetklachten. Gelukkig zijn die nu over en gaat hij over 14 dagen naar Engeland voor 2 jaar waar hij de master studie bedrijfskunde gaat doen. Een hele uitdaging voor een jongen die nog nooit in het buitenland is geweest. Rond 10.00 uur neem ik afscheid van de familie en loop met Regina's vader mee naar zijn winkel. In die omgeving zijn veel winkels. Ik slaag erin om een cadeautje te kopen voor mijn IJsselsteinse buurmeisje die inmiddels 2,5 maand oud is en een nieuwe kleine rugzak voor mij voor een mooi prijsje. Daarna loop ik weer in 45 min. naar Pepsi Cola waar mijn gastgezin woont. Het is zonnig en behoorlijk warm (28 graden).De ouders van Regina's wilden me met de scooter naar huis brengen , maar daar doen ze mij geen plezier mee. Rupa is blij om me weer terug te zien. Langzaam maar zeker knapt ze op en is weer in staat om de binnenplaats te schrobben. Ik ga verder met mijn reisverslag want het moet af zijn over 2 dagen als ik weer naar huis ga. Na het avondeten praten we over het Hindoeïsme en de diverse goden die vereerd worden. De verhalen die hierover geschreven en verteld worden klinken mij soms ongeloofwaardig in de oren. Ik ben waarschijnlijk te nuchter hiervoor.
DINSDAG 11 APRIL: KATHMANDU
Vannacht had ik weer meer last van mijn linker knie. Dat valt tegen want ik dacht dat het minder werd. Om 0.8.45 uur is al het ontbijt: boekweit pannenkoek, gebakken aardappelstukjes, gebakken ei, fles kalebas en gebakken champignons. Ik krijg bericht dat ik vandaag al online kan inchecken voor mijn vlucht terug naar Nederland. Na dit gedaan te hebben vraag ik Jan, via WhatsApp, of hij me van Schiphol komt ophalen, want dat had hij aangeboden. Daarna was ik mijn fleece jacket en jas met de hand en hang het op op het dakterras. Hier zijn ze in een paar uur droog en thuis duurt dat dagen.
Vervolgens ga ik lopend naar het ziekenhuis om afscheid te nemen van de fysio collega's. Zoals altijd is het gezellig. Ze vragen me met klem om volgend jaar weer terug te komen en beloven me om dan een damesfiets voor mij te huren. Thuis controleer ik mijn Nepal verhalen die ik ga plaatsen op mijn website. Het is mijn laatste nacht dat ik hier slaap.
WOENSDAG 12 APRIL: KATHMANDU
Het was maar een korte nacht, want door problemen met het plaatsen van mijn verhalen op mijn website, ging er heel wat mis. Allereerst moest ik het in tweeën splitsen omdat het te lang was. Daarnaast moest ik het verslag weer helemaal controleren en corrigeren want heel wat woorden waren samengevoegd. Daarom lukte het net vóór 12.00 uur 's nachts om deel 1 te plaatsen. Deel 2 doe ik vanochtend. Hopelijk lukt het ook nog om de foto's erbij te zetten. Verder ga ik vandaag mijn koffer gereedmaken. Rupa heeft voor mij een pittig kruiden mengsel gemaakt om mee te nemen, want daar ben ik gek op. Manish vader zou weer masala thee voor mij maken, maar hij is het waarschijnlijk vergeten, want ik heb nog niets gezien. Verder ga ik kijken of ik nog wat kan kopen van mijn laatste roepies. Ik denk dat ik hiervoor weer naar Koteshwor ga lopen, want daar zijn veel winkels en het is een leuke wandeling daar naar toe. Het wordt vandaag weer warm nl. 29 graden en zonnig. De komende dagen wordt het nog warmer nl. meer dan 30 graden.
Vanavond brengt Keshab me naar de luchthaven waar ik om 22.30 uur moet zijn (3 uur voor de vertrektijd van 0.1.25 uur). En dan ga ik Nepal weer verlaten en mijn eigen huisje opzoeken. Ik probeer wat van het mooie weer mee te nemen, want dan is de overgang niet zo groot
Vluchtgegevens:
- Op donderdag 13 april om 0.1.25 uur ( 's nachts ) vlieg ik van Kathmandu naar Dubai met Flydubai FZ 574. Aankomst in Dubai om 04.45 uur ('s ochtends). 5 uur vliegen. Ruim 3 uur wachten op de volgende vlucht.
- En om 0.8.05 vlieg ik van Dubai naar Amsterdam met de Emiraten EK147, waar ik zal landen op donderdag 13 april om 13.05 uur
TOT SLOT:
Dit waren dan weer mijn belevenissen in Nepal.
Mijn gastgezin wil dat ik met dashain (=een religieus Hindoe feest) dat 24 oktober 2023 begint , terugkom naar Kathmandu. Maar ik beloof niets, tegen die tijd zien we wel.
Voorlopig ga ik thuis eerst nagenieten van deze vakantie aan de hand van de gemaakte foto's en video's. En daarna genieten van de Nederlandse lente en zomer.
Groetjes van Francine
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2022-11-18 20:38:03
[totalVisitorCount] => 4076
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 712
[author] => Francine
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 528199
[travelTitle] => Nog thuis
[travelTitleSlugified] => nog-thuis
[dateDepart] => 2022-11-30
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/350_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/735_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 8ste-verslag-nepal-dl-2-van-30-mrt-13-april-23
)
[29] => stdClass Object
(
[reportId] => 5092209
[userId] => 441735
[countryId] => 132
[username] => midamfrancine
[datePublication] => 2023-04-11
[photoRevision] => 0
[title] => 7de verslag: Nepal deel 1,van 15 tot 30 maart 2023
[message] =>
Hallo allemaal ,
Mijn reis van 4,5 maand zit er bijna op. Heel jammer, maar ik heb ervan genoten. Na 2-3 jaar corona, en verre reizen maken niet mogelijk was, vroeg ik mezelf af of ik , gezien mijn leeftijd, nog wel in staat was om zo'n uitdaging aan te gaan. Gelukkig heb ik mij niet laten overdonderen door deze twijfels en gewoon mijn reisplannen uitgewerkt en op pad gegaan. En ik kan zeggen dat het een goede beslissing was, want het was weer geweldig om in mijn eentje te reizen in Centraal Amerika, Suriname en Nepal. Volgend jaar ga ik weer, als mijn gezondheid het toelaat.
Hieronder kunnen jullie weer mijn belevenissen in Nepal lezen. Het was weer echt thuiskomen, maar minder avontuurlijk dan in Centraal Amerika en Suriname
DEEL 1: VAN 13 MAART TOT 30 MAART 2023
Maandag en dinsdag:13 en 14 maart; van PARAMARIBO -VIA NEDERLAND - NAAR NEPAL:
Maandag 13 maart: Paramaribo
Ik ben al vroeg wakker. Ik had vannacht geen kamergenoten op mijn kamer. Om 0.6.00 uur sta ik op en ga me douchen en mijn haren wassen. Ik had gehoopt, nu mijn verslag van Suriname op mijn website te zetten , maar ook nu ligt het internet eruit. Balen, ben ik daarvoor zo vroeg opgestaan?! Maar gelukkig kan ik al om 0.7.00 uur beneden gaan ontbijten. Daarna is het internet hersteld en zet ik mijn verslag op mijn website. Vervolgens ga ik snel mijn laatste inkopen doen in het centrum o.a. een CD met Surinaamse muziek , een aantal cadeautjes en bananen met mijn laatste SRD's. Ik haast me terug naar het hostel want ik moet officieel om 11.00 uur uitchecken.
De receptioniste bestelt voor mij een taxi naar luchthaven Johan Adolf Pengel in Sanderij , welke ik betaal met een deel Amerikaanse dollars en een deel Surinaamse dollars. Zo ben ik al mijn SRD's op een goede manier kwijt. De chauffeur staat om 12.45 uur al voor mijn neus . Hij is geboren in Nederland , zijn ouders komen uit Suriname. En toen hij 11 jaar was is hij samen met zijn ouders terug gegaan naar Suriname, waar hij gelukkig is en een taxi bedrijf heeft. Hij zegt dat het in Nederland veel moeilijker is om iets op te zetten omdat er zoveel regels zijn en controle (i.t.t. Suriname waar minder regels en controle is.). Tegen 14.00 uur zijn we op de luchthaven in Sanderij ( 45 km ten zuiden van Paramaribo). Er staat een lange rij bij de incheckbalie en ook bij de douane en scanner van de handbagage. Het lijkt wel of veel Surinamers gaan emigreren, te oordelen aan de grote koffers die ze meenemen. Ook hier moeten horloges af en alle schoenen uit. Om 16.45 uur vertrekt het vliegtuig. Na de maaltijd probeer ik wat te slapen, wat een beetje lukt met een wijntje en een dekentje over mijn benen. Het is ruim 8 uur vliegen naar Nederland
Dinsdag 14 maart: Amsterdam.
Rond 0.4.15 uur worden we met licht en een broodje met gebakken ei wakker gemaakt. Om 0.5.30 uur landen we op Schiphol. Het regent en waait hier. Nadat ik mijn trolley tas van de band heb opgehaald kleed ik me op het toilet om. Voor het eerst gaat weer de lange broek aan en een trui en mijn dunne dons jack. Daarna ga ik zitten in de aankomsthal en stuur mijn familie een appje met de mededeling dat ik geland ben. Pas vanavond om 22.00 uur vertrekt mijn vliegtuig naar Nepal. Maar gelukkig kom ik deze wachttijd goed door met lezen en schrijven en bezoek van mijn nicht Jenny en vriendin Laetitia. Samen drinken we koffie op Schiphol en gaan boodschappen doen in Hoofddorp (o.a. kaas en stroopwafels voor de Nepalese families) en eten bij de Chinees. Daarna brengt Laetitia me terug naar Schiphol waar ik rond 19.15 uur weer terug ben . Ik kan meteen inchecken. Daar vroegen ze naar mijn corona vaccinatie bewijs, doch de app wil niet openen , ook niet met internet verbinding. Daarna open ik mijn tablet, maar die gaat telkens uit, waardoor ik de foto van mijn internationale vaccinatie niet te zien krijg. Dan blijkt dat mijn tablet leeg is. Wat baalde ik !! Gelukkig nam, na vele pogingen , de balie medewerkster genoegen met mijn verklaring dat ik 5 vaccinaties heb gehad. Daarna ga ik als eerste mijn tablet opladen zodat ik in ieder geval mijn vaccinatie bewijs in Nepal kan laten zien , als ze erom vragen. Daarna moet ik een stuk lopen om bij de gate te komen. Het vliegtuig moet een half uur wachten omdat Schiphol last heeft van de wind, maar om 22.30 uur gaan we de lucht in. Het is 6 uur vliegen naar Dubai . Het eten is goed aan boord van de Emiraten. In Dubai arriveren we 15 maart om ca. 0.8.00 uur. Ik kijk op het bord, maar de vlucht van 12.20 uur naar Kathmandu staat er nog niet op. Dus ik ga lekker zitten en mijn e-mails lezen. Maar om 10.30 uur staat Kathmandu er nog steeds niet op. Ik ga dan bij de informatie balie vragen hoe dat zit. Daar hoor ik dat ik de bus moet nemen, buiten, en naar terminal 2 moet gaan. Gelukkig had ik nog tijd genoeg. In 20 min. ben ik bij terminal 2. Daar moest mijn handbagage weer door de scanner: hiervoor moesten weer, schoenen uit, horloge af, waterflesje leeg, riem af, tablet en mobiel uit de tas. Weer veel mannen in witte gewaden en gesluierde hoofden. Ik vind het nog steeds heel vreemd uitzien. Om 11.30 moeten we boarden bij DUBAI AIRLINES, maar uiteindelijk wordt het 13.30 uur voordat we de lucht ingaan ( i.p.v. 12.20 uur) Ik val bijna om van de slaap. Naar Kathmandu is het bijna 4 uur vliegen. Ook hier krijgen we een goede maaltijd. We landen om 19.15 uur en het is al erg donker buiten.
Douane en visum controle gaan vrij snel. Na mijn trolleytas van de band te hebben gepakt, loop ik richting de uitgang. Dan hoor ik ineens "Francisca" roepen en komen Babu en Keshab op me af ( zoon resp. gastheer).Ik herken ze meteen, al is Babu een stuk langer geworden. Ik krijg weer een nieuwe rode welkomst sjaal omgehangen en rijden met Keshab 's auto naar huis, over de voor mij bekende weg. Thuis aangekomen omhelst Rupa mij en is na bijna 3 jaar blij om mij te zien . Na wat gekletst te hebben en Kripa ( dochter) aan de telefoon te hebben gesproken , krijg ik mijn eten Dal bhat. We praten door tot 21.30 uur en dan ga ik naar boven. Ik krijg weer mijn eigen kamer. Na wat e-mails gelezen te hebben ga ik naar bed. Ook nu voel ik me onwezenlijk, het kan voor mijn gevoel, zowel dag als nacht zijn.
DONDERDAG 16 MAART: Kathmandu
Om 9.00 uur word ik pas wakker. Dus ik heb zo'n 10-11 uur geslapen. Ik heb wel een zwaar hoofd en voel me nog wel een beetje onwezenlijk. Ik ga me nog niet douchen want vaak is 's ochtends het water, door het zonnepaneel nog niet voldoende opgewarmd. Na me aangekleed te hebben , ga ik ontbijten. Het bestaat uit dal bhat, aardappels, gebakken ei en geroosterde boterhammen en yoghurt met banaan toe. Ik besluit om Nepalese roepies te gaan pinnen in Boudhanath en naar het ziekenhuis te gaan lopen. Rond 11.15 uur ga ik weg . De weg er naar toe is eindelijk helemaal geasfalteerd, en deels voorzien van stoepen, maar de verbindingen liggen nog open. Ook ligt er nu een wandelpad langs de Bagmati rivier, maar ook die vertoont nog een aantal open verbindingen. En de krakkemikkige bruggetjes zijn vervangen door grotere steviger bruggen . Ik loop eerst naar de ATM in Boudhanath en daarna loop ik door naar het Orthopedisch ziekenhuis. Onderweg koop ik nog wat voor bij de koffie. Al voor de ingang van het ziekenhuis. word ik herkend door 4 stafmedewerkers. Knap hoor, na me 3 jaar niet gezien te hebben en nu zonder bril !. Hij maakt nog een grapje door te zeggen " je kunt bij mij achter op de motor zitten als je naar Pepsi Cola gaat", want hij weet dat ik altijd ga lopen. Ook mijn collega's op de fysio. afdeling reageren enthousiast. Ramesh is erg veel afgevallen en toont gewoon mager doordat hij veel fietst, gezond eet en geen alcohol meer drinkt. Goma is nog met zwangerschapsverlof en heeft nu een vervangster en Alok is afwezig. De plaatsvervanger van Manish is daarentegen dikker geworden en inmiddels getrouwd. We hebben gezellig bij gekletst in de keuken.
Rond 14.00 uur kondigen Mr. Prem en Purna zich aan (de gids van de peaky peak trekking). We hadden eigenlijk een afspraak om 15.30 uur thuis bij Keshab en Rupa, maar zij wonen dicht bij het ziekenhuis en vonden het gemakkelijker om naar het ziekenhuis te komen om over de trekking te praten. We gaan hiervoor in de keuken van de fysio. zitten. We spreken af dat de trekking zondag 19 maart begint t/m za 26 maart. Keshab brengt me dan zondag vroeg naar een bepaald punt in Pepsi Cola waar de lokale jeep me oppikt. In die jeep zitten meerdere mensen. Ik draag zelf mijn rugzak. Bedden en lakens en dekens zijn aanwezig op de slaapplaats. Om 15.30 uur loop ik naar huis . Ik loop eerst naar de plek waar de fysio. vervanger aangeeft waar zijn nieuw opgestarte fysio. praktijk gevestigd is, maar die kan ik uiteindelijk niet vinden . Daarna loop ik in ruim 10 min. naar huis. Bij de groenteboer om de hoek koop ik wat fruit voor mijn gastgezin en constateer dat het 2x zo duur is geworden in 3 jaar tijd.
Om 19.30 uur gaan we eten : dal bhat. Ook vanavond ga ik op tijd naar bed.
Vrijdag 17 maart: Kathmandu:
Vandaag weer gewoon om 0.7.00 uur opgestaan en daarna mijn grondoefeningen gedaan.
Pas om 0.9.00 uur krijgen wij het ontbijt: dal bhat, gebakken ei en een boekweit pannenkoek, en yoghurt met banaan toe en daarna een kop oploskoffie. Keshab, Rupa, Babu en ama gaan vandaag naar een ceremonie ter ere van het feit dat het 1 jaar geleden is dat een familielid overleden is. Er worden 150 mensen verwacht waarvoor Keshab e.a. moeten koken. Frans en ik krijgen een sleutel van de voordeur en poort. Frans (Belg die ook in dit huis tijdelijk verblijft) en zijn bijna geadopteerde zoon gaan met de motor naar Bhaktapur. Ik ga mijn vuile was in de wasmachine wassen, al wat spullen klaarleggen voor de trekking , mijn toilettas repareren en mijn koffer opruimen. Daarna ga ik op het dakterras mijn belevenissen opschrijven in Evernote. Rond 16.45 uur gaat het flink regenen. Ik ga me douchen, maar het water is lauw , niet echt lekker als de omgevingstemperatuur zo laag is. Ik heb me net aangekleed als Keshab op de deur klopt om mij en Frans uitnodigt om mee te gaan naar het huis waar de ceremonie wordt gehouden. Wij mogen ook mee eten. Iedereen zit op de grond, wij ook, en krijgen een bord voor ons neus waarop, vanuit grote pannen achtereenvolgens wordt geschept: aardappels, curry, groenten, rundvlees, kip, dal, beaten rijst en curd (yoghurt). Hierbij wordt rijstwijn = sjeng, uit een fluitketel geschonken en limonade . Er blijven als maar mensen binnenkomen die allemaal komen eten. Ongelooflijk wat een werk en geld moet dat kosten !!. Als ama ( oma), naar huis wil, brengt Keshab ook ons naar huis. Aangezien het op mijn kamer koud is , kruip ik lekker in mijn bed. Ik heb heimwee naar de zon en warmte van Centraal Amerika.
Zaterdag 18 maart: KATHMANDU
Nu heb ik tot 8.00 uur geslapen en daarna mijn oefeningen gedaan. Om 9.30 uur is het ontbijt: dal bhat en boekweit pannenkoek. Ik mag van Nano een bodywarmer en een paar extra sokken lenen voor de trekking, want ik twijfel of mijn dons jack wel warm genoeg is.
Verder spreek ik af wanneer ik , na de trekking, naar Manish ouders ga.
Af en toe hoor je het buiten donderen . Maar in de loop van de middag ga ik toch wandelen. Ik loop over het voetpad langs de MANOHARA NADI RIVIER rivier , wat nu inmiddels klaar is. Ook is daar in de buurt een nieuwe woonwijk gebouwd en zijn er twee nieuwe bruggen over de rivier aangelegd. Ik ben rond 16.00 uur terug in huis, net voor de regen.
Dan krijg ik een appje binnen dat mijn zwager in het ziekenhuis is beland na een val van de trap. Daarna bel ik zijn vrouw op.
's Avonds eten we de overgebleven restjes van de ceremonie op nl. doperwtjes en een gekookt ei. Daarna pak ik alles in mijn rugzak voor de trekking en ga rond 21.30 uur naar bed want morgen moet ik vroeg uit de veren voor de trekking.
ZONDAG 19 MAART T/M ZATERDAG 25 MAART: 7 DAAGSE PIKEY PEAK TREKKING
ZONDAG 19 MAART: 1ste DAG VAN DE TREKKING: met jeep van Kathmandu naar DHAP 2920m ( afstand 275 km)
Om 0.4.30 uur gaat mijn alarm af. Ik kleed me snel aan en ga met de rugzak en schoenen naar beneden. Ik drink een kop koffie en eet een roti, want ik reis niet graag met een lege maag. Keshab brengt me met zijn auto naar het kruispunt in Pepsi Cola waar de jeep inmiddels gearriveerd is. Mijn gids PURNA komt me enthousiast tegemoet. Mijn rugzak wordt op het dak van de auto gelegd en ik mag naast de chauffeur zitten. Er zitten al 6 mensen in de auto : 3 Nepalese meisjes, een Fransman en een stel uit Oostenrijk. We rijden via DHULIKHEL-KABHRE -POKHARI -KHURKOT. VIA de NH13 en NH20. Rond11.30 uur kunnen we niet verder, want onderweg wordt de weg geblokkeerd door veel mensen die protesteren omdat de in aanbouw zijnde brug niet af wordt gebouwd. Wij blijven eerst bij de auto staan, maar op een gegeven moment besluiten we om de lunch bestaande uit dal bhat te gaan gebruiken bij een restaurant aan de overzijde. Om 13.00 uur wordt de protest actie gestopt en kunnen we doorrijden.
Er zijn diverse checkposten onderweg, waar de papieren en de rijsnelheid van de chauffeur worden gecontroleerd. Maar hij voorkomt een bekeuring door ruim voor die post 10-15 min. te stoppen, zodat hij op tijd bij die post aankomt. Zo kan hij te hard rijden en geen bekeuring krijgen. Om 16.30 uur arriveren we in de plaats DHAP waar we verblijven in MUNA HOTEL. Buiten staan een aantal houten chalets met toilet waarvan ik er één van krijg. In de kamer staan 2 bedden met een elektrische deken. Mevrouw is erg hartelijk, ze maakt mint thee voor mij en voor de anderen melk thee. De gids vertelt dat ik fysiotherapeut ben en dan gaat ze meteen klagen over haar nek. Ik behandel haar kort aan haar gespannen nekspieren. Om 18.30 uur krijg ik mijn eten : dal bhat met kip en kool. Het smaakt goed. De gids praat veel over zijn slechte financiële positie en over zijn kleine huisje en over de dure studie van zijn kinderen .'s Avonds zitten we gezellig om een vuurkorf met een glaasje raksi zodat we van buiten en van binnen opgewarmd worden.
Rond 21.30 uur ga ik naar bed.
MAANDAG 20 MAART: 2DE DAG VAN DE TREKKING: van DHAP 2920 m. naar JHAPRE 2830 m
Gisteren avond duurde het minstens 2-3 uur voordat mijn voeten warm waren. Maar voor de rest heb ik aardig geslapen. Om 0.6.20 uur klopt Purna op mijn deur en sta ik op. Ik heb met mijn kleren aan geslapen omdat het zo koud was, dus ik ben gauw klaar. We ontbijten weer in de keuken bij de kachel. Purna maakt een pannenkoek/ tortilla warm en legt hier een omelet op. Het smaakt goed.
Om 0.8.00 uur gaan we lopen. In de ochtend is het half bewolkt en niet echt koud. De top van de Everest is te zien. De route is niet echt moeilijk, maar gaat wel op en neer. Onderweg zien we hopvelden en mosterdzaad velden. Daar hebben ze stokken tussen gezet met oude jassen om apen op afstand te houden. Opvallend zijn ook de blauwe daken van de huizen die na de aardbeving ge- of verbouwd zijn. Om 11.15 uur zijn we bij het Guesthouse en winkel waar we eerst wat gaan drinken en daarna lunchen : dal bhat, beetje groenten en aardappels en groene pepertjes en warm water. Het bereiden van het eten kost tijd en we kunnen pas om 13.15 uur verder gaan met wandelen. Het is een brede onverharde weg. Het is in het begin nog droog, maar om 14.00 uur begint het te regenen. We doen onze poncho's aan. De onverharde weg wordt steeds modderiger en vertonen kuilen waarin water gaat staan. Het blijft regenen tot we ons hotel "EVEREST VIEW HOMESTAY" in JHAPRE bereiken. Daar maken ze de kachel voor ons aan zodat we onszelf kunnen opwarmen en onze natte kleren kunnen drogen. We krijgen koffie en thee. Ik krijg een kamer op de 1ste verdieping met 2 eenpersoons bedden en dons dekbedden. Naast mijn kamer is de hurk wc., dus ik hoef gelukkig niet naar buiten. Rond 16.30 uur komt een nieuwe gast, een man uit Denemarken die daar een reisbureau heeft voor reizen naar Nepal. Wij krijgen de gelegenheid om de Boeddhistische tempel Naguyur dechen,chyolin chompa te bekijken, die naast de homestay staat. Mijn gids steekt een kaars aan en vraagt aan de goden of de regen mag stoppen. Rond 18.30 uur doet een monnik de gebedsdienst en wordt begeleid op de trom door de zoon van de homestay-eigenaar en de dochter op de hoorn. Het was mooi om te zien. Daarna gaan we eten. Ook nu eten de gasten eerst, en daarna de gidsen e.a. begeleiders. We eten weer dal bhat met kroepoek. Ik krijg een klein glaasje raksi om warm te worden. We praten wat na bij de kachel. En om 21.15 uur lig ik al in bed onder 2 dekbedden. Zo kom ik weer een beetje op temperatuur.
DINSDAG 21 MAART: 3DE DAG VAN DE TREKKING: van JHAPRE 28300m. naar PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m
Om 0.6.30 uur sta ik op. Ik was mijn gezicht met een bekertje water dat op de wc staat. Ik heb met mijn kleren aan geslapen , dus ik ben weer zo klaar met aankleden. Om 0.7.00 uur krijg ik het ontbijt : twee chapatis met omelet en koffie. Om 0.7.30 uur gaan we lopen. Het eerste stuk is behoorlijk steil. Het is wel een beetje mistig, maar wel droog. Verderop wordt het steeds modderiger. Soms klaart het iets op en lijkt de zon er door te komen en dan heb je wat zicht op de omgeving, maar dat is niet lang. Onderweg staan de rododendrons in bloei. Om 10.45 uur zijn we al in Bhouda waar we gaan lunchen. Het Guesthouse, naast de tempel, waar Purna normaal gaat lunchen is gesloten, dus we gaan naar een ander Guesthouse in de buurt. Hier bestellen we noedelsoep. Het smaakt goed, maar de noedels komen uit een pakje en zijn erg zout.
Om 11.55 uur vertrekken we weer. Eerst gaan we bergafwaarts. Na een half uur begint het licht te sneeuwen, maar spoedig gaat het steeds harder sneeuwen. De bomen met sneeuw lijken op witte bloemen, erg mooi !. Op sommige stukken waar de sneeuw gesmolten is, is het modderig en staan er plassen. Ik doe mijn regenjack aan en daarover mijn poncho. Dit voelt beter, maar op stukken waar het waait , waait de poncho te veel op, en heb ik er meer last van dan plezier, en doe ik hem uit. Bergopwaarts krijg ik het moeilijk. Je kunt alleen maar naar de grond kijken waar je loopt, de omgeving is grijs en grauw en mijn vingers zijn bevroren. Langzaam , maar gestaag lopen we door . Om 15.00 uur, zijn we bij hotel mountain view op Pikey Peak base camp, de eigenaar staat al op de uitkijk. Ik ben bevroren als ik binnen kom. Ik doe mijn natte bergschoenen en sokken uit en leg ze te drogen bij de kachel. Ook mijn rugzak en handschoenen en bodywarmer zijn nat. Ik ga ook lekker bij de kachel zitten en doe mijn handdoek om mijn voeten. Langzaam ontdooi ik. Er zijn nog 2 Catalaanse meisjes die op de universiteit " verpleging " studeren. Ik versta er geen barst van wat ze zeggen. Ook zijn er 3 Engelse jongens. Ik bestel chapati en omelet en koffie. Ik heb hier een kamer met twee eenpersoons bedden en 2 grote dekbedden die ik weer alle twee ga gebruiken.
Om 18.15 uur is er elektriciteit via de zonnepanelen. Dan is er ook licht en kunnen we onze apparaten opladen in de huiskamer. Om 18.45 uur krijg ik mijn dal bhat met veel groenten Ook drink ik een paar glazen warm water. Ons trekkings-programma is aangepast. We gaan morgenochtend niet naar de "zonsopgang" op de pikey peak ,omdat de route daar naar toe waarschijnlijk erg ijzig zal zijn en moeilijk te belopen. Mijn gids Purna heeft inmiddels contact gehad met het Duitse stel en hun gids en porter, die in een ander hotel zitten. Zij lopen morgen met ons naar DASSABANJA , op 3500 m. . Als het weer tegen zit , dan blijven we daar, maar als het mee zit, dan gaan we vandaar verder lopen. De eigenaar speelt op zijn tungna (snaar instrument) . De jongelui klappen en vormen een kring.
Hij speelt alsmaar hetzelfde en het is vrij eentonig. De jongelui gaan aan de whisky of raksy , en raken aardig aangeschoten. Ik ben benieuwd hoe ze morgenochtend om 0.6.00 uur opstaan
WOENSDAG 22 MAART: 4 DE DAG VAN DE TREKKING: van PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m. naar LAMJURA 3500 m)
Vannacht en vanmorgen was het nevelig en daarom zijn de Engelse jongens ook niet om 06.00 uur naar de "peak" gegaan om de zonsopgang te bekijken. Zij , en de 2 Spaanse meisjes, gaan naar beneden naar Bhouda , waar wij gisteren geluncht hebben. Maar wij gaan om 8.30 uur richting Dassabanjan met de porter van het Duitse stel voorop. Er is vannacht veel sneeuw gevallen en daarom volgen wij de stappen van de porter. De sneeuwlaag is zeker 20-40 cm hoog. Het Duitse stel is wat langzamer omdat de man verkouden is en moeite heeft met klimmen. De route gaat op en neer, er zijn makkelijk stukken maar ook moeilijke stukken.
Om 12.00 uur arriveren we Banjan lodge in Dassabanjan . Hier lunchen we dal bhat. Ik ga ook in de keuken zitten want daar is het bij de kachel warm . De gids Purna informeert welke route we het beste kunnen nemen. Zij ontraden de route naar beneden te nemen naar Dassabanjan omdat het daar erg glad zal zijn door de gesmolten sneeuw. En zij adviseerde de route naar boven te nemen naar LAMJURA. Om 13.30 uur gaan we lopen . Het zou 2,5 uur tot 3 uur duren voordat we Lamjura zouden bereiken. Eerst moeten we een hele lange trap omhoog. De hond van de Banjan lodge volgt ons. In het begin viel de sneeuwhoogte wel mee, maar naarmate we hoger komen neemt deze toe tot ca. 30 cm. en het gaat harder waaien en het wordt kouder. De originele trekroute is moeilijk te zien. Ook Purna is het goede spoor kwijt. En opeens gaat het fel bliksemen. Bij de 2de bliksemschicht zie ik de hond wegspringen en rent heel hard terug. Als ik de bocht om kom zie ik aan de linker kant , op een klein heuveltje, Purna liggen . Hij is buiten bewustzijn. Ik klop hem op de wangen en zie hem wel ademen en langzaam opent hij zijn ogen. Hij is helemaal gedesoriënteerd . Ik dacht dat hij dood was en schrik me rot. Wat moet ik zonder hem, ik kan ook niemand bellen want ik heb geen simkaart gekocht van Nepal. Hij vraagt " waar komen we vandaan en welke richting moeten we op". En daarna begint het zoeken naar de originele trail route. We lopen naar beneden , maar dat blijkt niet de juiste route te zijn en zo gaat het een paar keer door. Ik moet plassen , maar ik kan niet meer de knoop van mijn broek open en dicht krijgen , zo koud zijn mijn handen. Purna ziet ijzig wit en heeft een onwezenlijk gevoel. Ik zeg dat hij per telefoon hulp moet roepen, maar dan belt hij familieleden op in een dichtstbijzijnd dorp, maar die kunnen hem niet vertellen hoe hij moet lopen. Uiteindelijk komen we , na 2 uur zoeken, via een bospad, bij de nieuwe onverharde weg. Ik ben erg opgelucht want nu is het 18.00 uur en nog een beetje licht. Het originele restaurant waar we naar toe zouden gaan , is gesloten omdat er geen gasten zijn. Dus lopen we in 20 min. naar Nambur lodge in Lamjura waar we om 18.30 uur aankomen. We hebben inmiddels 5 uur vanmiddag gelopen i.p.v. 2,5 uur. Mevrouw doet de kachel voor ons aan en de kleinzoon en grootvader komen informeren. Ik doe mijn natte sokken en schoenen en jas en handschoenen uit en zet ze bij de kachel om te drogen. Na 1 uur krijgen we dal bhat. We zijn alle twee aan het bijkomen en eten niet veel. Purna kan zich niets meer van het voorval herinneren alleen dat het lopen aanvoelde alsof hij droomde.
Na weer op temperatuur te zijn gekomen met de warmte van de hout kachel en een half kopje raksi ga ik naar mijn kamer, die zich in een ander gebouw bevindt en te bereiken is via een spiegel gladde trap. De wc is buiten en daarom vraag ik een emmer waar ik vannacht op kan plassen en een beker water waar ik mijn gezicht mee kan wassen en mijn tanden kan poetsen . Dan kruip ik in bed met 2 dekbedden op me. Ik ben blij dat de dag toch goed geëindigd is want anders had ik een groot probleem gehad en had ik de hele nacht in de kou moeten doorbrengen in het bos
DONDERDAG 23 MAART, 5DE DAG v.d. TREKKING : van LAMJURA NAAR JUNBESI:
Ik heb best goed geslapen , ongeveer 10 uur. Wel een keer wakker geweest om te plassen en daarom was ik blij met mijn emmer op de kamer. Ik sta om 0.7.15 uur op en kleed me aan. Voorzichtig daal ik de ijzige trap af. Mijn schoenen en sokken zijn nog niet droog. Ik ga in de grote keuken zitten bij de kachel, want alleen daar is het warm. Twee werkmensen komen ook melkthee drinken. Ik krijg koffie en later chapati met omelet
Rond 0.8.00 uur vertrekken we. Het is vrij zonnig aan de Anna Purna berg-kant en grijs en bewolkt aan de Everest-berg kant. De sneeuw op de nieuwe onverharde weg is bevroren en daardoor wat moeilijk te belopen. In het begin van de tocht heb ik alle jassen aan omdat het koud is, maar langzaam pel ik alle jassen uit als het warmer wordt. Het nadeel van de warmte is dat de weg erg modderig wordt. Dit wordt nog verergerd door de sporadische auto's en tractors die erover heen rijden. De bomen worden ook alsmaar groener en de sneeuw is verdwenen naarmate we verder naar beneden lopen. Het uitzicht , met in het dal de kleine huisjes, is mooier bij dit zonnige weer. Op een gegeven moment kunnen we de nieuwe onverharde weg verlaten en op het oorspronkelijke trekkers pad lopen . Dus eerst gaat de weg geleidelijk naar beneden en dan een stuk omhoog. Om 12.15 uur arriveren we in JUNBESI, het eerste Sherpa dorp in Nepal. In het hotel waar Purna meestal naar toe gaat is niemand aanwezig, daarom gaan we naar een ander hotel ernaast genaamd Apple blossom garden. Daar kan ik lekker in de zon zitten en krijg ook daar mijn dah bhat. Ik heb hier een grote kamer met 3 één persoons bedden. Ook is er een warme douche bij en een toilet. Hier moet je wel voor de Wifi 30 roepies betalen. Na de lunch gaan we het lokale Boeddhistische monniken klooster bezoeken. Het schijnt 450 jaar oud te zijn en het 2de oudste klooster van Nepal te zijn. Ik heb geen zin om mijn bergschoenen uit te trekken omdat m.n. de linker schoen weer moeilijk aan gaat, door mijn opgezwollen voet. Dus ik blijf in de deur opening staan en maak foto's van daaruit. Maar de aanwezige monnik biedt aan om van diverse dingen in het klooster van dichtbij foto's te maken. Erg aardig !
Daarna lopen we verder over een bruggetje waar op een grote steen Boeddhistische tekst staat geschreven . Verderop schijnt men hier ook bepaalde bessen te kweken. Inmiddels is het ook gaan regenen. We waren van plan om verder te lopen naar andere Boeddhistische kloosters, maar daar zien we vanaf wegens de regen. We lopen nog eventjes door JUNBESI met de mooie witte huizen en de gekleurde vensters en deuren. Er staat ook een grote lagere school. Rond 15.00 uur lopen we terug naar het hotel. Ik ga naar mijn kamer en ga in mijn bed liggen omdat ik eigenlijk best moe ben , waarschijnlijk nog van de inspanning van gisteren. Daarna ga ik me douchen . Het is heerlijk om onder een warme douche te staan na 3-4 dagen alleen maar je gezicht te hebben kunnen wassen.
Daarna ga ik naar de lounge waar een Duits echtpaar zit van rond de 60 jaar. De vrouw voelt zich ziek , en haar man is ziek geweest en knapt langzaam op. Zij is pietje precies en wat klagerig. Hun plan is om een trekking te maken van 30 dagen om uiteindelijk naar een 5200 m. hoge top te lopen. Maar volgens ons zal dat te hoog gegrepen zijn voor haar. Morgen moeten ze 6 uur lopen , en dat zal waarschijnlijk al een probleem worden. Zij hebben 1 porter en 2 gidsen. Ik bestel spring rolls , want vanmiddag heb ik al dal bhat gegeten. Doch de kaas in die spring rolls proef je totaal niet en de korst is veel te vet door het bakken in de olie. Daarna raak ik in gesprek met een gids van het Duitse echtpaar. Hij verdient weinig, en wat hij verdiend als gids moet hij in een paar maanden binnen halen. Hij woont op een kamer in Kathmandu en moet huur, gas en elektriciteit betalen en geld voor eten en kleren. Hij kan er nauwelijks van rond komen. Buiten het seizoen werkt hij soms in de tuin van zijn ouders. Hij denkt er ook aan om naar het buitenland te vertrekken en daar een baan te zoeken, zoals vele Nepalese jongeren.
VRIJDAG 24 MAART: 6DE DAG v.d. TREKKING: van JUNBESI 2675 m naar PHAPLU 2475 m. hoogte.
Om 0.6.30 uur sta ik op, en om 0.7.00 uur ontbijt ik chapati met omelet en om 0.7.30 uur gaan we lopen naar de THUPTEN CHOLING MONASTERY dat op 3000 m. hoogte ligt. De weg gaat geleidelijk omhoog behalve het laatste stuk, en loopt langs een beekje. Het is half bewolkt en de zon komt regelmatig te voorschijn: eindelijk ! Rond 0.9.30 uur zijn we er. Op het omhooglopende pad staan vele ronde gebedsmolens die water transporteren . Ook zien we jonge monniken onder de 12 jaar spelen en fietsen op een terrein voor hun school. Verder naar boven bezoeken we eerst het gebedshuis . Hier staat een grote foto van de Tibetaanse Lama Trulsik Rinpoche die in 1968 dit klooster heeft gebouwd. Hij zelf is in 1958 tijdens de Chinese invasie uit Tibet gevlucht. Hier wonen honderden Boeddhistische nonnen en monniken waarvan 80% Tibetaanse vluchtelingen. Een Boeddhistische non geeft uitleg, zij is 52 jaar en al 24 jaar in het klooster. Er zitten daar 400 nonnen . Daarna zie ik een paar nonnen die garen oprollen op een bol en een monnik die kleine stokjes maakt om kaarsen aan te steken. Zo heeft elke monnik en non een taak in het klooster Daarna mag ik kijken in een zaal waar 20 vrouwen zitten die lontjes maken voor kaarsen. Ik probeer het ook te leren , maar ik krijg het niet zo mooi als zij. Rond 10.00 uur krijgen we de mogelijkheid om de kleine lama te zien. Hij is pas 10 jaar en is 16 x gereïncarneerd en is de 1ste Nepalese Sherpa lama. Ik mag zelfs met hem op de foto en ik krijg een rood koord om mijn nek en een witte sjaal. Daarna verlaten we het klooster en lopen terug naar Junbesi. Daar staan inmiddels 10 tenten van 8 Nederlandse kampeerders. Daarna lopen we door naar PHAPLU in het Solokhumbo district. De wandeling gaat via een brede onverharde weg waar ook auto's en motors mogen rijden. Het loopt erg makkelijk, en het weer is goed, half bewolkt. Om 13.00 uur gaan we lunchen, we nemen een gemakkelijke maaltijd nl. noedelsoep met ei en samosa. Ik ga hiermee lekker buiten op een stoepje zitten (heel ongebruikelijk voor Nepalese begrippen) . Verschillende honden houden me gezelschap. Daarna lopen we weer verder. Onderweg maak ik nog een paar foto's van een zusje en broertje die hooi versjouwen in een grote mand . Als we dichterbij Phaplu komen nemen we de kortste weg die meer stijgt dan de gewone weg. We komen ook langs de luchthaven waar vliegtuigen een noodlanding kunnen maken als ze niet in Lukla kunnen landen voor de Everest trekking . In deze plaats maak ik een foto van 4 zussen voor een huis. Purna belt zijn schoonzus, die verpleegster is. Ze spreken af dat Purna en ik bij haar gaan eten, en dat Purna bij haar blijft slapen en ik in het hotel. De schoonzus komt ons al tegemoet, ze is erg hartelijk. Daarna lopen we door naar het hotel iets voorbij Phaplu. In het hotel heb ik een kamer met 2 eenpersoons bedden. Daarna lopen we door naar het kantoor van de verloofde van Purna's schoonzus. Hij is docent Koreaans , voor jongens die ik Zuid Korea willen gaan werken. Daarna gaan we, via een steile weg naar de gehuurde woning van Purna's schoonzus. Ze heeft een kamer met een bed erin wat overdag gebruikt wordt als bank. Voor de keuken hangt een gordijn. Ze maakt een kop koffie en thee en schilt voor ons kiwi's. Ze heeft wifi en dan lees ik het WhatsApp bericht dat mijn twee zwagers naar een revalidatie centrum resp. verzorgingshuis gaan. Daarna gaan we een stadswandeling maken in een straat met vrij veel winkels. De schoonzus doet inkopen voor ons diner. Terwijl zij dal bhat maakt valt het licht uit en maken we licht met onze mobiele telefoon. Uiteindelijk gaan we pas om 20.45 uur eten : dal bhat met kip. Iedereen zit gezellig op de grond en eet met de vingers van de rechter hand, behalve ik. Rond 21.45 uur word ik door Purna en de verloofde van de schoonzus naar het hotel gebracht. Ik ga me daar toch even douchen ondanks dat ik geen zin daarin heb. Rond 22.30 uur kruip ik in bed. Ik zet mijn alarm op 04.30 uur en ga slapen.
ZATERDAG 25 MAART: 7 DE DAG VAN DE TREKKING: van PHAPLU 2475 m naar Kathmandu, 275 km met jeep
Om 0.4.30 uur gaat het alarm af en sta ik op. Ik kleed me aan en pak mijn spullen in mijn rugzak. Mijn bergschoenen staan voor de deur omdat ik niet met bergschoenen in de gang en in mijn kamer mag lopen. In de eetzaal zijn de lichten nog uit en moet ik ze zelf aandoen. Ik eet een pakje koekjes op die ik gekregen heb van de nonnen. Om 05.15 uur komt de jeep en Purna me pas ophalen. De rugzak gaat weer op het dak en ik mag weer voorin naast de chauffeur zitten. Daarna gaan we nog een Iraans stel en 1 Nepalese man en 3 Nepalese jongens ophalen. Tegelijkertijd neemt de gids uitgebreid de tijd om koffie te gaan drinken en om een sigaret te gaan roken. Uiteindelijk vertrekken we om 05.40 uur uit Phaplu. Het begint langzaam wat licht te worden en het verkeer komt op gang en zie ik al mensen die hun ochtend wandeling maken. Rond 0.9.00 uur hebben we een tea stop en eten chapati met curry en een gekookt ei en koffie. Net als op de heenweg gaat de route via de NH20 en NH03 en langs de rivier SUN KOSI. Op verschillende plaatsen zijn ze met de weg bezig waardoor het moeilijk rijden is . Om 11.00 uur lunchen we bij HIMALAYA HOTEL / LODGE in THAKALI BANKHHAGAR. Na 1 uur lunchpauze rijden we door. Langzaam pel ik mijn kleren uit tot mijn T shirt en opgetrokken broekspijpen want het is vandaag warm en zonnig ( hadden wij dat maar gehad tijdens de trekking).
Om 16.00 uur zijn we in DHULIKHEL en stoppen daar ook nog eens voor een tea stop en een wc stop. De zit- wc ruik je op grote afstand. De meeste Nepalezen zijn verbaast dat een vrouw van mijn leeftijd nog zulke moeilijke trekkingen kan maken. Het Iranese stel verlaat de jeep aan de rand van de stad en neemt een taxi naar het centrum. De Iraanse vrouw kan nu ineens wel tegen me praten en vraagt aan mij om met haar op de foto te gaan. Dit weiger ik omdat ze me voor die tijd ook niet zag staan. Om 17.15 uur zijn we bij de tempel in Pepsi Cola. Ik neem afscheid van mijn gids Purna .
Op mijn slippers loop ik naar mijn gastgezin, want mijn voeten zijn opgezet waardoor het aantrekken van mijn bergschoenen moeilijk zal gaan. Thuis aangekomen tref ik daar alleen ama en Nanu aan, want Keshab en Rupa zijn op zieken bezoek. Enerzijds ben ik teleurgesteld dat ze weg zijn , maar anderzijds geef het mij de gelegenheid om mijn spullen op te ruimen en me te douchen en mijn haar te wassen. Dus ik ga meteen naar boven. Als ik hiermee klaar ben rond 19.00 uur komen Rupa en Keshab thuis. Ze maken het eten klaar en rond 20.30 uur gaan we eten. Ik vertel hun mijn trekking-ervaringen en ga om 22.00 uur naar bed. Ik ben blij met mijn eigen kamer, douche en wc.
ZONDAG 26 MAART: KATHMANDU
Ondanks of dankzij mijn vermoeidheid heb ik onrustig geslapen. Ik doe weer mijn oefeningen en ga daarna douchen. Gelukkig is het douchewater warm omdat het gisteren mooi weer was en de zonnepanelen goed hun werk hebben kunnen doen. Het ontbijt is laat. Ik stel Nanu voor, (dochter van mijn gasthuis die net is begonnen met de opleiding fysiotherapie) ,om samen naar de fysio. afd. van het orthopedisch ziekenhuis te gaan. Keshab , die toch met zijn auto naar zijn kantoor/ hotel gaat rond 10.30 uur ,zet ons bij de Basmati rivier af en we lopen samen via het voetpad naast de rivier naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis kan Nanu kijken bij mijn collega's en bij mij, hoe patiënten met fysiotherapie worden behandeld. Rond 13.00 uur gaan we in de keuken lunchen en bijpraten. We verzamelen ons meegebrachte fruit en de assistente snijdt het in stukjes en legt het op een schaal. Ook Alok zie ik vandaag. We maken een plan om volgend weekend te gaan fietsen. Om 14.15 uur verlaten we de afdeling. Nanu geef er de voorkeur aan om een motortaxi te bellen om naar huis te gaan . Ik besluit om naar de ATM in Boudhanath te lopen waar ik Nepalese roepies pin en daarna loop ik door naar de STUPA IN BOUDHANATH. Ook nu ga ik achterom zodat ik geen entree hoef te betalen. Sinds corona is het niet meer toegestaan om de stupa te bestijgen. Ik loop rond en ga de tempel in. Heel verrassend kom ik de verkoper van Tibetaanse gebedskransen tegen die ik al jaren tegen het lijf loop. Ook hij herkende mij meteen en we praten met elkaar en maken foto's. Daarna loop ik terug naar huis. Bij de brug over de Bagmati rivier kom ik nota bene mijn fysio. collega Alok op zijn motor weer tegen .
Rond 19.00 uur belt Manish op, en hij geeft me het telefoon nr. van zijn neef, die professor is in de academie en ziekenhuis van DHULIKHEL, die wij morgen willen bezoeken.
Daarna leg ik wat spullen klaar voor morgen en ga naar bed.
MAANDAG 27 MAART: KATHMANDU : DHULIKHEL : NAMO BUDDHA (STUPA)
Om 7.00 uur ' s ochtends rijden Keshab, Nanu en ik met de auto naar DHULIKHEL, zo'n 25 km hier vandaan. We zetten eerst Nanu af bij haar hostel en ik neem haar wandelschoenen mee. Daarna rijden we door naar het hotel van Keshab 's vriend genaamd DHULIKHEL LODGE RESORT. Vandaar rijden we door naar het beginpunt van onze wandeling, die we maken met Keshab 's vrienden, zijn vrouw en neef.
We lopen op de rustige verharde weg omhoog naar de KALI TEMPEL . Een aantal jaren terug heb ik ook al de Kali tempel bezocht samen met Manish en zijn neef de professor, maar toen zijn we via de 1000 trappen naar boven gegaan. Vervolgens lopen we verder via een onverharde weg en via een in aanbouw zijnde nieuwe weg. Toen zagen we een mevrouw op haar land doperwtjes plukken. Ze vertelde dat we ze gratis konden plukken en meenemen omdat haar kinderen het huis uit waren en zij nu alleen woonde en niet meer zoveel doperwtjes nodig had. We plukken 2 zakken vol. Keshab geeft haar 300 roepies (in de winkel zou je er minstens 500 roepies voor moeten betalen ) En zijn vriend biedt haar aan dat ze gratis in zijn hotel kan komen eten. Daarna lopen we door (zijn neef is al verder gelopen ), nu bergafwaarts. Het uitzicht op het dal is erg mooi. We zien ook vrouwen met manden om hun hoofd gevuld met bladeren ( zie video) ( eerder heb ik ook al een foto genomen van een vrouw met een mand gevuld met groen voor de koeien). Vlak voor Dhulikhel worden we met de auto opgepikt door de chauffeur, want de hoteleigenaar wil liever niet door Dhulikhel lopen omdat iedereen hem kent en hij dan veel tijd kwijt is met praten. We stoppen bij HOTEL SARATHI in Dhulikhel waar een nieuw hotel-gedeelde aan wordt gebouwd. Hier krijgen we een rondleiding. Het ziet er prachtig uit! Daarna rijden we door naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Hier gaan we brunchen . Aan tafel zit ook een oogarts uit Australie die al 22 jaar oog behandelingen en operaties doet op verschillende plaatsen in Nepal. Ook in dit hotel mogen we de nieuw aangebouwde kamers zien. Ze zijn prachtig met een mooi uitzicht op de bergen ( $200 per nacht). Ook hebben ze een zwembad en eromheen een groot terras met een prachtig uitzicht op de Kathmandu Vallei. Daarna hebben we een ontmoeting bij het ziekenhuis met Manish neef ,die professor is in het ziekenhuis en universiteit van DHULIKHEL. Ik heb hem 5-6 jaar geleden ontmoet en ik herkende hem meteen. Het is een bijzonder innemende en sympathieke man die vele interesses heeft en overal over kan praten. We mogen ook een leslokaal voor fysio's zien en zijn kantoor. Na 2 uur gezellig gepraat te hebben nemen we afscheid van hem.
Daarna gaan Keshab en ik met de auto naar NAMO BUDDHA (STUPA) (op 1750 m. hoogte). Het is maar een klein half uur rijden. Namo Buddha is een beroemd Boeddhistisch bedevaartsoord. Volgens de boeddhistische legende kwam een van de vroegere boeddha's ooit een tijgerin tegen die welpen had gebaard, maar ze was zo zwak dat ze niet op jacht kon gaan, waardoor haar welpen stierven van de honger. Door medelijden gegrepen, offerde de prins zichzelf op aan de tijgerin, die hem onmiddellijk verslond. In dit complex bevindt zich o.a. het Thrangu Tashi Yangtse-klooster. Het is de thuisbasis voor 250 monniken. Het is een groot complex met veel goud en gekleurde vlaggetjes en vele trappen. Een bruidspaar maakt daar foto's en ik vraag of ik een foto mag maken met de bruid. Zij vinden het ook leuk en de fotograaf schiet vele foto's van ons samen op de trap. We komen ook een groepje Nepalese jongens tegen die zich afvragen hoe het mogelijk is dat ik zo fit ben op 73 jarige leeftijd, want Nepalese vrouwen zijn na hun 60 jarige leeftijd oud en opgebrand. We ontmoeten ook een Russische vrouw die op zoek is naar koffie. Ze vertelt dat ze gemakkelijk kan en mag reizen naar landen in Azië, maar niet naar Europa en de V.S.. Ze begint te huilen als ze over de oorlog begint en vindt Poetin gemeen , maar het volk heeft niets te vertellen. Daarna rijden we terug naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Onderweg pikken we dochter Nanu op, en gaan momo's eten bij Keshab' s vriend. Ze smaken heerlijk, maar ik kan er nooit zoveel van op. Om 18.15 uur nemen we afscheid, en brengen Nanu terug naar haar hostel en gaan melk halen omdat die in Dhulikhel het lekkerst is en vers van de koe is. Daarna rijden we terug naar huis.
Het was weer een geslaagde en afwisselende dag.
DINSDAG 28 MAART en WOENSDAG 29 MAART: KATHMANDU : THIMI
Deze 2 dagen doe ik geen echte interessante dingen om over te schrijven.
Ik doe wat boodschappen en koop een goedkoop nieuw jack en tennis pulley. Maak een afspraak bij de tandarts in IJsselstein. Doe wat bankzaken. Loop naar een nabij gelegen dorp genaamd THIMI met mooie oude tempels. En schrijf mijn belevenissen op van de afgelopen dagen en WhatsApp met het thuisfront.
HET 2DE DEEL VAN MIJN BELEVENISSEN VAN 30 MAART TOT 13 APRIL 2023 STAAN IN MIJN VOLGENDE 8ste VERSLAG
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2022-11-18 20:38:03
[totalVisitorCount] => 4076
[pictureCount] => 35
[visitorCount] => 311
[author] => Francine
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 528199
[travelTitle] => Nog thuis
[travelTitleSlugified] => nog-thuis
[dateDepart] => 2022-11-30
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/339_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/735_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 7de-verslag-nepal-deel-1-van-15-tot-30-maart-2023
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[15] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098318
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-13
[photoRevision] => 0
[title] => Tijger en wolf
[message] =>
Tijger en wolf
Buiten is het heet, eind van de ochtend. Ik zoek verkoeling in huis en opeens vliegen een paar zussen naar het dakterras. Wat blijkt? Een of meer apen hebben zich toegang verschaft tot het dak en zijn ongewenst. Het verbaast mij dat ze de apen wegjagen, want eigenlijk is er geen beginnen aan. Ze zijn alom tegenwoordig. Ik ben geen apenvriend, vind ze doorgaans brutaal en ze kunnen zomaar overal opduiken. Acht jaar geleden, tijdens mijn verblijf in het Indiase Rishikesh, had ik een leuk balkonnetje bij mijn kamer op twee hoog. Ik zag de apen her en der voorbijkomen, maar waande me veilig. Totdat ik, na een verkwikkende massage, op bed wat lag na te genieten, plots opkeek en een aap een banaan en mandarijn van mijn tafeltje zag weggraaien. Ze kwamen dus echt naar binnen! Dan de deur maar dichthouden, zodat het fruit niet lokt. De volgende dag zat ik op mijn balkon en ja hoor, daar was ie weer, Koning Aap, opende zelfstandig de deur en wist precies waar het lekkers lag. Op mijn manier verzocht ik deze brutale indringer om te vertrekken. Dat gebeurde uiteindelijk ook, maar niet voordat hij of zij uit wraak nog even mijn shirt vastgreep.
Apen vlooien graag aan elkaar, en zo doen ook de dames hier. Dat vind ik dan wel weer heerlijk. Gisterochtend zaten we gezamenlijk in de tuin en werd ik eens goed onder handen genomen door Manju en Chitra. Eerst een badje van mosterdolie voor mijn haar, vervolgens een complete voetbehandeling, Chitra links, Manju rechts. Moeder zag dat ook wel zitten en liet zich als tweede in de watten leggen door de jongere generatie. Ik voel me als een koningin hier. Op hun beurt wil deze familie laten zien en voelen hoezeer ze mijn ondersteuning op prijs stellen en me eindelijk als gast kunnen verwennen. Ik moet zeggen, het valt me best zwaar om dit huis vandaag te verlaten. Niet omdat ik niet graag naar Sonja en Budhi ga, integendeel, maar in de afgelopen dagen is onze band verstevigd. ‘You are family’, is hun manier om dit uit te drukken.
Deze familie blijft me ook verrassen in hun talenten. Door hun bescheidenheid komen bepaalde verhalen pas na enige tijd boven water. Susila vertelde over de natuurdocumentaires van de BBC, waaraan zij en Manju al enkele keren hebben meegewerkt. Begin 2024 wordt gedurende zes weken een nieuwe serie opgenomen. Als enige junglegidsen zijn zij hiervoor benaderd. David Attenborough is hun grote held. Ondanks zijn hoge leeftijd van 97 is er nog de hoop hem ooit te ontmoeten. Ook een handtekening zou al een grote eer zijn. Nou, ik vind het een hele eer om met deze vrouwen te mogen optrekken en hun verhalen uit de eerste hand te horen. Later bekijk ik de eerste documentaire via YouTube, waarin ook Susila goed te zien is. Hierbij de link voor geïnteresseerden:
https://www.youtube.com/watch?v=2pGfxcZZNfE
Een van de hoofdvragen betreft het recht van onder andere de tijger op het junglegebied. De mens is feitelijk een indringer en wil de tijger aan toeristen laten zien. Heel begrijpelijk, als een van de weinige bronnen van inkomsten hier. Maar de tijger is het daar niet altijd mee eens. Helaas zijn het vooral de vrouwen, die overdag de jungle ingaan voor hun noodzakelijke hout- en grasvoorraad, die slachtoffer worden. Hout om te verwarmen en koken, gras voor het voeden van hun vee. Maar men neemt de tijger niets kwalijk, dat is het paradoxale. Vergelijk het een beetje met de terugkeer van de wolf in West-Europa. Wil je vooral de wolf beschermen of de slachtoffers van de wolf? Nieuwe dilemma’s in een snel veranderende wereld, waarin de natuur zich geheel terecht ook laat gelden. Enfin, bekijk de aangrijpende documentaire en stel jezelf de vraag in hoeverre de mens zich de hele aarde mag toe-eigenen.
Er komen nog meer verrassingen uit de hoge hoed. Manju heeft een eigen YouTube-kanaal.
Manju Mahatara - YouTube
Beter dan deze opnames kan ik de jungle niet beschrijven. Professionele opnames met een professionele camera. Die camera gaat eind van de middag mee naar de rivieroever, waar we samen de zon zien zakken. Elke dag opnieuw verschijnt een oranje-gele bol boven de jungle, die langzaam neerdaalt tussen de wilde dieren.
Voor het fotograferen van enkele van mijn yaksjawls worden beide camera’s ingezet. Manju fungeert als hoofdmodel. Ik hoef verder niets te doen, alleen vol bewondering en plezier toekijken. Deze sjawls zijn slechts voorbeelden van de vele andere die ik mee naar huis neem. Later meer details hierover en de mogelijkheden om een of meer prachtige niet kriebelende wollen sjawls rechtstreeks bij mij te bestellen. Ik spreek de ‘angst’ uit dat straks vooral naar de meisjes gevraagd wordt in plaats van naar de sjawls. Opnieuw hebben we enorm plezier met elkaar.
Aan de rivieroever ontmoet ik junglegids Krishna opnieuw. Hij kan pas echt meepraten over het risico van de tijger. Een aantal jaren geleden begeleidde hij een Nederlander en werd plotseling aangevallen door een tijgermoeder, die haar jongen wilde beschermen. De Nederlander klom zes meter hoog in een boom, bleef daar twee uur zitten. Krishna was nog net in staat de reddende olifanten op te roepen, maar werd later zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. De littekens in zijn gezicht zijn vereeuwigd, maar Krishna is onbreekbaar gebleken.
Tot zover mijn laatste uurtjes op deze plek. Tot snel, vanaf Bardia Homestay.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 298
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/149/455_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => tijger-en-wolf
)
[16] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098293
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-12
[photoRevision] => 0
[title] => Studeren in Nepal
[message] =>
Studeren in Nepal
De drie oudere studentes die ik al wat jaren volg – Chitra, Sabina en Asmita – zijn op het punt van vervolgstudie aanbeland. Hiervoor hebben zij begin november een toelatingsexamen gedaan, Sabina en Chitra voor geneeskunde, Asmita voor verpleegkunde. Voor beide studies deden maar liefst zo’n 25.000 kandidaten dezelfde toets, zowel met het oog op toelating als op een studiebeurs. Uiteindelijk komen tweehonderd studenten in aanmerking voor een beurs, dus een week vol spannende afwachting volgde. Eergisteren kwam het verlossende bericht, goed en slecht nieuws. Alle drie de meisjes hebben hun toets doorstaan, maar behoren niet tot de uitverkorenen voor een beurs. Alleen degenen met de hoogste scores kunnen zes jaar studeren op kosten van de overheid.Van de massa kandidaten hebben zesduizend studenten de toets positief afgesloten en daarvan kunnen er doorgaans nog ruim vijftienhonderd een studie aanvangen op kosten van hun rijke familie. Nog een lange weg te gaan.
Chitra was in eerste instantie natuurlijk van slag, maar herpakte zich snel. Zij blijft vastbesloten volgend jaar een nieuwe poging te doen. De wijze van examineren was haar onbekend en nu zij dit eenmaal kent kan ze zich anders en beter voorbereiden. Maar ja, ook volgend jaar blijft de kans klein. En wat gaat zij in dit tussenjaar doen? Allemaal vragen die vooralsnog geen duidelijk antwoord in zich dragen, maar waarover we wel de komende weken van gedachten kunnen wisselen, op zoek naar nieuwe mogelijkheden. In een videogesprek met Toos en Hugo, later op de dag, kwam het probleem ook uitgebreid aan bod. Zij denken mee en samen hopen we Chitra naar haar einddoel te begeleiden. In hoeverre dit ook lukt voor Sabina en Asmita durf ik niet te zeggen, veel zaken draaien helaas om geld. Sinds een jaar werk ik regelmatig als surveillant aan de Universiteit Maastricht en zie vele buitenlandse studenten. Een heerlijk beeld, die vermenging van culturen. En dan zie ik in gedachten deze meisjes daar al tussen zitten. Maar dat blijkt niet eenvoudig te bereiken. Toch zoeken we ook naar mogelijkheden in het buitenland. Voor sommigen loopt de weg naar hun doel in een rechte lijn, voor velen in kronkels met vallen en opstaan. That’s life en mij niet onbekend.
Toen Mina in die fase zat heb ik ook een zoektocht naar studie-mogelijkheden ondernomen en gemerkt hoeveel muren en hindernissen je daarin tegenkomt. Totdat zij zelf de opleiding tot stewardess in Kathmandu ontdekte. Een relatief korte en betaalbare opleiding met serieuze kansen op korte termijn. Dat is inmiddels gelukt. Het was niet haar droom, maar wel te realiseren, al kon er ook veel misgaan in de gestelde voorwaarden. Ik wijs de meisjes vaak op de mogelijkheden een jaar als au pair in het buitenland te verblijven. Een gunstige manier om veel ervaring op te doen, royaal zakgeld, kansen om te reizen en een netwerk op te bouwen. Tot dusver wordt niemand enthousiast. We kunnen niet meer dan proberen, ook geluk is vaak een doorslaggevende factor.
Dit gezin van negen personen heeft tot drie jaar geleden in een armoedig huisje gewoond. Het krioelde er van de muizen, vertellen ze. Ik ben er een keer geweest en best geschrokken. Toch kijken zij met plezier terug op deze tijd. Gisteravond viel hier het licht een tijdje uit en zaten we gezellig bij elkaar. Er werden een paar zaklantaarns opgetrommeld. Dit herinnerde hun aan al die jaren zonder elektriciteit. Ze deelden een bed met drie personen. Hun oom , die vaak aanwezig was, vertelde spookverhalen voor het slapengaan, waarna de meisjes in bed nog een tijdje nagriezelden. Iedereen wilde in het midden liggen, want dan was je veilig tegen de spoken. Gierend van de lach komen deze herinneringen bovendrijven. Het had ook iets knus en intiems. Tussen de oudste en jongste zus zit een verschil van vijftien jaar, met name een groot verschil in beleving door de snelle ontwikkeling van het internet. Toen hun buurman als eerste een smartphone bezat en video’s kon ontvangen slopen de meisjes naar buiten om door een raampje mee te kunnen kijken. Eenmaal ontdekt werden de gordijnen gesloten. Nu staat hier een groot televisiescherm, heel fijn natuurlijk, maar ook met verlies van de gezelligheid van oude tijden. Of de eerste motorfietsen, ooit ook zo’n nieuw fenomeen. Zodra de meisjes in de verte een motorgeluid opvingen renden ze naar buiten om deze machine te kunnen zien en vooral ruiken.
Ik herken deze herinnering vanuit mijn jeugd in de jaren zestig. In ons gezin van zeven heerste veel gezelligheid, maar wij waren zo ongeveer de laatsten met een kleurentelevisie en een telefoontoestel in huis. Voor een koninklijke bruiloft gingen wij bij de buren kijken. En zo haalden we gezamenlijk herinneringen op, Nepal en Nederland. Als je mensen echt leert kennen blijkt vaak dat er meer overeenkomsten zijn dan verschillen. Jammer dat nog velen andere culturen als bedreigend zien. Voor mij vormt deze uitwisseling steeds weer een verrijking. Inmiddels kan ik me een leven zonder niet meer voorstellen. Mijn leeftijd wordt voelbaar, geen idee hoe lang ik deze zware reis nog kan maken, maar ik hoop een zaadje geplant te hebben dat doorgroeit naar een blijvende en intieme vriendschap tussen oost en west. Niet alleen een zaadje is geplant, maar binnenkort ook een bolletje. Op goed geluk heb ik veertig tulpenbollen meegenomen naar hier, in kleine pakketjes tussen mijn bagage. Ik vind het een leuk idee om deze bloem, als symbool van Nederland, hier en daar uit te delen als teken van verbinding. De school en enkele families hebben de bolletjes ontvangen en hopen komende lente de resultaten te aanschouwen. Via een YouTube video heb ik de instructies erbij gegeven. Benieuwd of onze tulp kan aarden in Nepalese bodem. Ik heb er alle vertrouwen in en verheug me al op de eerste foto’s.
Weer een lange nacht slaap achter de rug, zonder spoken, muizen of andere nachtmerries. Diwali valt dit jaar samen met de opening van het carnavalsseizoen. Ik ben geen liefhebber van dit soort druk gefeest, maar kan me er hier niet helemaal aan onttrekken. Door het overlijden van grootmoeder afgelopen voorjaar is deze familie een jaar lang in een soort van rouw en worden de festivals op zeer bescheiden wijze gevierd. Misschien een geluk bij een ongeluk voor mij?
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 239
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiy
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => studeren-in-nepal
)
[17] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098258
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-10
[photoRevision] => 0
[title] => leven in de jungle van Bardia
[message] =>
Leven in de jungle van Bardia
Bardia krijgt langzaamaan meer bekendheid als nationaal wildpark. Het meest bekende Chitwan ligt een stuk gunstiger op de reguliere toeristische route Kathmandu-Pokhara-Chitwan, maar heeft als nadeel dat daar massa’s mensen naar toe gaan, met minder kans om bijvoorbeeld een tijger te spotten. Die zijn misschien nog banger voor mensen dan omgekeerd. Voor een reis naar Bardia moet je wat meer over hebben, zoals jullie weten, maar dan zit je ook echt in een uithoek. Er is trouwens ook een snellere route. Je neemt een vlucht naar Nepalganj en van daaruit word je afgehaald per jeep. Hier is de tijgerpopulatie de afgelopen jaren flink gegroeid, dus ook de kans om een tijger te spotten.
Alleen tijdens mijn eerste bezoek hier in 2015 heb ik een safari gedaan, te voet zelfs, met gids Umanga. Ik ben geen held als het gaat om beesten, heb zelfs een muizenfobie, maar tijdens die safari kende ik geen enkele angst. Misschien ook invloeden van de omgeving, wie zal het zeggen? Het is ook best raar, je loopt feitelijk door een bosgebied en bent je niet de hele tijd bewust van alle dieren die je zomaar kunt ontmoeten. Helaas heb ik toen geen tijger gezien, alleen herten, een python, veel apen en krokodillen. Het toenemend aantal tijgers heeft tot gevolg dat steeds meer luipaarden - echte nachtdieren - ’s nachts hun toevlucht zoeken tot de bewoonde wereld. Ik schreef het al eerder, diverse bekenden van mij zijn van hun hond beroofd door een luipaard. Ook deze familie Mahatara, zeer recent zelfs. Het kan dus best zijn dat er vannacht een luipaard langs mijn raam komt sluipen. De bewoners hebben het beest niet zelf gezien, maar aan de voetsporen herkend door wie hun hondje Reina gepakt is. Susila heeft zojuist de plek getoond van het tragische incident. Ook Sonja en Budhi’s hond Tommy is het zo vergaan.
Susila en Manju, de twee oudste dochters hier in huis, zijn beiden junglegids. Zij hebben boeiende verhalen en foto’s van hun avonturen, zijn uiteraard helemaal bekend met de jungle en de wijze van omgang met wilde beesten. Je zou misschien mannelijke types verwachten, maar dit zijn prachtige vrouwelijke vrouwen. Ik sluit een foto bij. En heel gek, Manju deed vandaag een bekentenis: zij is doodsbang voor kakkerlakken, als lady of the jungle! Al jaren leiden zij safari's voor vele internationale gasten en sinds enkele jaren is daar de boomhut bijgekomen. Een mogelijkheid om midden in de jungle te overnachten zonder risico op een gevecht met tijger of neushoorn, maar wél met grote kans om er eentje te spotten van dichtbij. Ik overweeg deze optie alsnog deze keer. Of ik nu vannacht een luipaard aan mijn raam krijg of bij een boomhut, veel maakt het niet uit.
Naast hun safari’s zijn ze ook druk op andere fronten, behalve met de liefde. Daarover heb ik de zussen nog nooit echt gehoord of gesproken. Ik denk dat je van goeden huize moet komen om überhaupt een kans op aandacht te maken van deze dames. Zij zorgen voor hun familie en zijn blij met hun leven zoals het nu is. Daar heb ik wel naar gevraagd. Susila is actief als voorzitter van een groep vrouwen die zorgdraagt voor natuurbehoud. Zo is er al enkele keren een project uitgevoerd om mensen de kans te bieden hun eigen vruchten te kweken. Daarbij werden per huishouden drie gratis boompjes of struiken uitgedeeld om te planten en later te oogsten voor eigen gebruik of meer. Er wordt ook het nodige uitgeruild met elkaar. Zo bewerkt deze familie een rijstveld van een ander, aan de overkant gelegen, en mag daaruit ook zelf een voorraad meenemen. Manju is aanhoudend bezig met koken, lichaamsverzorging van het hele gezin en ga zo maar door.
Na een diepe twaalfurige slaap werd ik vanochtend wakker met enorme spierpijn. Ik vermoed toch van een langdurige onnatuurlijke houding in de bus. Manju serveert twee verse pannenkoekjes als ontbijt, zwarte koffie erbij en de dag kan beginnen. Samen met Rama besluit ik om per touctouc een rondje te maken langs een aantal mensen voor een kort weerzien. Ook een kans om de eerste materialen bij BBAS Memorial School af te leveren. Ik pak een rugzak in met chromebooks, een GoPro-camera en enkele calculators. De javelins gaan mee en dan komt de touctouc al aan, bevolkt door twee jonge moeders met in totaal zes kinderen. Iedereen schuift een bil opzij en doet niet moeilijk om ons erbij te laten, inclusief bagage. De javelin-speren gaan het dak op. En daar komt het deuntje weer in mijn hoofd: ik heb een wagen volgeladen… Met de drager erbij zijn we met elf personen in dit piepkleine wagentje. Het voelt niet als beklemmend. De kindjes kijken hun ogen uit naar deze witte vrouw, ondanks dat ze hier toch vaker toeristen verwelkomen.
De laatste schooldag voordat het Diwali-festival losbarst.Gelukkig een kans om iedereen even te zien, mezelf opnieuw voor te stellen in de klassen en de aankondiging dat ik er de komende weken vaak zal zijn. Na een officieel welkom leiden Bikram, Tilak en Birendra mij rond door de nieuwe ruimtes. Er is een dans- en muziekruimte met spiegels bijgekomen, vele nieuwe klaslokalen met beter meubilair, de buitenplaats is geasfalteerd, veel planten zijn gegroeid. Het werk van Bright Futures of Bardia is duidelijk zichtbaar. Prachtige muurschilderingen van allerlei thema’s decoreren het geelgeverfde gebouw. De primitieve bamboeklasjes van acht jaar geleden zijn van de aardbodem verdwenen. Veiligheidscoach Amrita en de nieuwe financieel expert Nehru ontvangen een chromebook, een van de vijf exemplaren vanuit Monroe, Louisiana, waar schoonzus Clementine werkzaam is op een highschool. Anton en ik hebben haar afgelopen Kerst enkele weken bezocht en de chromebooks meegenomen. Die hebben dus al een hele reis afgelegd.
Dan even door naar de markt, ook daar kom ik oude bekenden tegen. Vervolgens nemen we een touctouc naar het gezin van Sabina en Shristi. De meisjes waren al bij ons etentje in Kathmandu, maar ook de moeder is blij met een bezoekje. Van haar kreeg ik mijn sari cadeau en Shristi ontvangt het laatste chromebook. Ik word gedecoreerd met een zelfgemaakte bloemenslinger. Na een half uur gaan we nog een deur verder voor een weerzien met Sonja en Budhi. Ook zij hebben niet stilgezeten en een overdekte eetplek erbij gebouwd. Zeer sfeervol. Hun vijf gastenkamers zijn bijna altijd volgeboekt in dit seizoen. Ruim op tijd heb ik Sonja geïnformeerd over mijn komst en kan ik over drie nachten bij hen terecht. Het is heerlijk bij deze familie, ze geven me alle ruimte, maar uiteindelijk wil ik ook gewoon een kamer huren en zoveel mogelijk mijn eigen gang gaan. Dat kan bij Sonja heel goed, in combinatie met veel gezelligheid. En het ligt op een steenworpafstand van mijn plekje van nu, dus kan ik met regelmaat de zeven zussen bezoeken.
Tot zover mijn eerste volle dag in Thakurdwara. Er klinkt muziek dichtbij, maar verder is er rust. Niet te hard roepen, want stel dat een luipaard zin heeft mijn rust te verstoren...
Tot snel,
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 287
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiyā
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/149/064_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => leven-in-de-jungle-van-bardia
)
[18] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098233
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-09
[photoRevision] => 0
[title] => Gezellig met de bus
[message] =>
Gezellig met de bus
Gisteren de voorlopig laatste uren in Kathmandu. In de ochtend meldde Dawa zich al met de zes chromebooks, eigenhandig gerefurbished. Die man kan werkelijk alles en met een snelheid die ik met mijn ogen nauwelijks kan volgen. Een beer van een vent, naast berggids ook werkend voor diverse NGO’s, zachtaardig en betrouwbaar bovendien. Hij geeft tekst en uitleg over de wijze van opstarten en we praten nog wat over de huidige commerciële Himalaya-expedities. Dat een en ander veranderd is op dit terrein sinds de jaren 80, toen ik zelf even in dit wereldje rondliep, was mij bekend. Ook de files op weg naar de top van de Mount Everest.
Maar wat Dawa nu vertelt, daar vallen mijn schoenen van uit. Mount Everest Basecamp, op ruim 5300 meter hoogte, is niet meer een gewoon tentenkamp. Er zijn luxe kampementen gevestigd in maar liefst vier categorieën. Voor de primitievelingen, voor de liefhebbers van iets meer comfort, voor de rijken met alle comfort én tot slot een super-de-luxe terrein met restaurant, sauna en bioscoop. Het moet niet gekker worden. Dit past toch niet bij bergbeklimmen? Dan kun je ‘de top’ nog beter kopen zonder te klimmen, zou ik bijna zeggen. Het is een item op een bucketlist geworden dat moet worden afgevinkt, linksom of rechtsom. En wat mij daarbij nog steeds stoort, de eer gaat naar de betalende westerling, terwijl de sherpa’s en dragers het meeste werk opknappen. Wellicht zijn er ook nog klimmers die op een eerlijke en sportieve manier de top halen, maar de toch al krappe routes naar de top worden er niet veiliger op, aldus Dawa.
Chitra en Asmita melden zich met hun bagage. We doen de laatste dingen in Kathmandu, waaronder het overhandigen van de eerste chromebooks aan een vriend en aan de jarige Souvenir. Hartelijk dank, schoonzus Clementine en vriend Wil. Vervolgens nemen we tijdig een taxi naar het busstation. Hoe krijgen we die enorme speren in dat kleine autootje? Op z’n Nepalees lukt dat altijd. Eerst de andere bagage erin, dan de speren diagonaal doorsteken met een raampje open en dan zoeken wij nog een gaatje om erbij te kunnen. Een hectiek van jewelste, ook op Gongabu busstation. Zo blij dat de meisjes de weg goed kennen en helpen met alle bagage. Acht jaar geleden zocht ik dit in mijn eentje uit en ging er wel eens wat mis. Dat soort avontuur hoeft voor mij niet meer. De busreis zelf is meer dan genoeg avontuur en afzien. Dawa heeft ooit één keer deze busreis gemaakt, als proef, om te zien of dit geschikt zou zijn voor zijn reisgezelschappen en de kosten te drukken. Eens maar nooit weer, zegt deze oersterke vent. Dat wil wat zeggen. Jacqui en Sonja nemen ook alleen nog maar binnenlandse vluchten.
Bij de bus hoor ik Nederlands spreken. Een leuk uitziend stel vraagt zich af of ze de juiste bus hebben gevonden, naar Bardia. Ik spreek hen aan en bevestig dit. Ze vragen hoe de twee Nepalese studentes en ik bij elkaar zijn gekomen en vinden het een mooi inspirerend verhaal. Ik geef er wat mogelijk nuttige informatie over Bardia bij. Ze hebben de Manaslutrek net achter de rug en willen nu een ander, minder bekend, deel van Nepal ervaren. Diwali vieren in Bardia, hoe zal dat zijn? Ze zijn bekend met de duur van de busreis. We installeren ons en wachten op vertrek. Dat gebeurt een uur te laat, maar ach, wat is een uur op een reis van twintig uren? Daar hoor je hier niemand over klagen. Ook niet als het gangpad bezaaid raakt met mensen en bagage. Iedereen stapt erover of erlangs. Rijden maar, eerst door de buitenwijken van Kathmandu, dan kronkelend naar een lager niveau. Het wordt donker en dan zet de bus flink vaart in westelijke richting. De eerste en tweede P-time sla ik over, maar dan moet ik er toch echt uit. Asmita verzorgt mij als een baby, zo lief hoe ze niet wil dat ik ook maar enig ongemak ervaar. Op het hurktoilet is de geur niet te harden, maar dat zorgt er alleen maar voor dat ik nog meer opschiet.
Gelukkig ben ik in staat tot veel slapen, rechtop. Dat maakt de reis draaglijker en de uren vliegen beter voorbij. Uiteindelijk bereiken we Thakurdwara, het dorp bij Bardia National Park, ruim twintig uur later. Dan nog een stukje touctouc, Chitra en ik in een andere richting dan Asmita. Ook deze kan onze bagage allemaal aan, de speren worden vastgebonden. Op naar het huis van de familie Mahatara, waar ik ben uitgenodigd voor overnachting. Vader, moeder, dochters Susila, Manju, Ranju, Mina, Chitra, Rama en Pooja vormen een mooi gezin, met wie ik steeds meer en intensief contact onderhoud. Ze hebben een gastenkamer plus badkamer, sinds enkele jaren. Moeder en enkele dochters staan al buiten te wachten, heerlijk om zo verwelkomd te worden. Ik krijg mijn kamer toegewezen, compleet met muskietennet en ventilator. Na een kop koffie en kleine maaltijd loop ik met Chitra en Rama een rondje tot aan de rivier en kijk wat er veranderd is in 21 maanden van afwezigheid. Intussen ontmoeten we al bekenden, het houdt niet op. En dan moet de school nog beginnen.
Maar wat een vredige omgeving in vergelijking met het slopende Kathmandu. Hier, in deze frisse lucht en ruimte, kan ik verder ontspannen. In de familie Mahatara heerst een fijne sfeer. Ik vraag indirect hoe vader het vindt, leven tussen enkel vrouwen. Heel fijn, is zijn antwoord. Met een zoon zou hij waarschijnlijk veel meer discussies moeten voeren. Door de baan van dochter Mina bij Salam Air in Oman staat er nu een levensgrote televisie in huis. Dit arme gezin leerde ik zeven jaar geleden kennen, wonend in een soort krot. Nu kunnen de dochters zorgen voor een betere toekomst, voor henzelf en voor hun ouders. Manju bereidt een maaltijd van pittige kip met rijst. Ik krijg mes en lepel erbij, de rest eet met de handen. Ik weet weer precies hoe het is om terug te zijn in Bardia.
Morgen naar Sonja, naar de school en mogelijk nog wat andere mensen een eerste groet brengen. Ik heb nog zo’n vier weken voor allerlei activiteiten. Tijd in overvloed dus, ook dat hoort bij Bardia. En zo ga ik zeker een staat van Zen bereiken.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 287
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/920_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gezellig-met-de-bus
)
[19] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098184
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-07
[photoRevision] => 0
[title] => Kiwanis Nepal
[message] =>
Bezoek aan Kiwanis Nepal
Gisteravond sprak ik af met studentes Chitra en Asmita, bij de Garden of Dreams. Beiden kwamen apart, achterop een motorfiets. Samen zouden we alle materialen van hun voormalige school in Bardia bij elkaar verzamelen. Eerst naar de boekhandel. De zeer vriendelijke medewerker, groot liefhebber van literatuur, had de boekenlijst al bij elkaar verzameld. Op ons verzoek dit uit te breiden naar boeken over ecologische thema’s kwam hij met een prachtig geïllustreerde verzameling, helemaal passend binnen mijn plannen. Ook de meisjes zoeken driftig mee en zo komen we samen tot een goede collectie, passend binnen de schoolbibliotheek van BBAS in Bardia. De medewerker, Raman, is nogal gecharmeerd van ons gezelschap en zoekt er graag wat relevante literatuur bij. Als hij de rekening opmaakt ben ik stomverbaasd, had op het dubbele gerekend. We krijgen korting.
Terwijl Raman de boeken zorgvuldig gaat inpakken en administreren gaan wij door naar de zaak van muziekinstrumenten. Er zijn trommels, gitaren, ukeleles en keyboards. Uiteindelijk kiezen we alleen voor het keyboard, omdat de andere instrumenten ofwel in Bardia te koop zijn ofwel moeilijk te bespelen. Later komen er bij een andere zaak nog enkele tamboerijns bij. Met het oog op het komende Diwali-festival kunnen deze instrumenten hun waarde al bewijzen.
In deze straat bevinden zich met name sport- en muziekwinkels. Dan wordt het tijd voor sport. Wederom een vriendelijke verkoper, die graag met ons meedenkt. We beginnen met twee enorm lange speren, javelins. Gezien de steeds grotere dreiging van wilde dieren in de woonomgeving van Bardia zie ik deze speren al snel als wapen. Maar junglemeisjes zien dit echt anders. Zij omarmen hun fauna, ook al loopt het soms slecht af. Chitra oppert dat het speerwerpen misschien wel is uitgevonden nadat men deze wapens niet meer wilde gebruiken om te doden. Dan gaan we door naar volleybal. Twee goede ballen en een supersterk net. De palen worden ter plekke wel bij elkaar gezocht. Tot slot nog enkele badmintonsets met shuttles en klaar is Kees. Ik pretendeer zeker niet dat ik ook maar enige bijdrage kan leveren aan verdere ontwikkeling van de sport in dit land, maar wat ik tot dusver gezien heb vind ik het nog steeds een aanfluiting dat al deze supertalenten geen kans krijgen om nationaal of internationaal te stralen. Ik heb Nepal nog nooit zien deelnemen aan de Olympische Spelen, terwijl ik steeds hoor dat ze daar enorm naar verlangen. Talent in overvloed, maar gebrek aan sponsors. Ook hierin is de wereld keihard. Uitbreiding van materialen biedt in ieder geval een kans om te genieten van sport. En voor sommige sporten is in de basis niet eens materiaal nodig. Denk aan de Ethiopische marathonloper Abebe Bikila, die blootsvoets Olympisch goud behaalde.
Chitra en Asmita willen absoluut niet dat ik ook maar een gram te veel moet dragen. Zij nemen alles over. Als we even later de boeken gaan afhalen biedt de ontwapenende verkoper aan mee te lopen tot aan een taxi. Tijdens het spitsuur is er geen lege taxi te vinden, dus loopt hij met ons mee tot aan een restaurantje. Daar strijken we neer voor een avondmaaltijd. Boekhandelaar Raman loopt terug naar zijn zaak, neemt mijn aanbod voor een drankje niet aan. De meisjes kiezen opnieuw voor iets lekkers en vrij onbekends, pizza moet het worden. Heerlijk om deze studentes zo te verwennen. Zij vinden het fijn en vanzelfsprekend om voor mij te zorgen, mijn bagage te dragen. Dat mag beloond worden.
Lopend belanden we uiteindelijk op mijn kamer en worden alle aankopen gestald. We kletsen nog wat en dan vertrekken zij per taxi naar hun kamertje. Morgen bezoeken we gezamenlijk de Kiwanis Nepal, een wereldwijde organisatie, vergelijkbaar met de Lionsclub. Onze vrienden Toos en Hugo zijn lid, zeer betrokken bij mijn project hier en ontdekten dat de Kiwanis zich snel uitbreiden in Nepal. Vervolgens heb ik hun visie en website bekeken en zie serieuze kansen om aan te kloppen voor ondersteuning bij een project in Bardia. Zoals vele NGO’s gaat de aandacht van de Kiwanis in eerste instantie ook uit naar projecten in de meest bekende plaatsen. Kathmandu, Pokhara en de omliggende Himalayagebieden hebben al aardig wat donaties ontvangen. Het verafgelegen Bardia is wel vaker een vergeten kindje. Niet geschoten is altijd mis, dus we gaan het gewoon proberen.
De volgende ochtend dwaal ik lekker rond en besluit na lange tijd tot een bezoekje aan Pumpernickel, het gezellige koffietentje met westerse broodjes. Ik kwam er regelmatig, maar twee jaar geleden bleek de zaak gesloten. Nu snap ik waarom, ze hebben flink verbouwd en uitgebreid. Ik informeer naar de oude man achter de bar die mij altijd herkende en vriendelijk groette. Hij blijkt ernstig ziek te zijn, maar enkele andere medewerkers herkennen mij en zijn blij dat ik terug ben. Ik stel voor later samen met Chitra terug te komen en op de foto te gaan, met name als groet naar de oude medewerker. Ook hier een en al hartelijkheid, mijn dag is alweer goed.
Chitra ontmoet ik rond het middaguur en samen zoeken we naar het kantoortje van de Kiwanis. Na enig zoekwerk vinden we de juiste plek op twee hoog, via een smal trappenhuis. Er zit een jonge man achter een bureau, ik vraag of hij tijd heeft voor ons. Ja hoor, kom binnen. De man blijkt echter een medewerker, zijn baas is enkele dagen in het buitenland. Jammer, maar ik wil toch graag iets achterlaten en stel voor begin december terug te komen voor een gesprek met zijn baas. Deze blijkt notabene uit Bardia te komen. Aha, dat is interessant. Dan zal zijn hart zeker een rol spelen in onze voorstellen. Goed om te weten. De medewerker stelt voor alvast een mailbericht te sturen. In tussentijd kan ik met een aantal mensen discussiëren over een goed voorstel. Zelf denk ik in dit geval niet aan het schoolproject, daar gaat genoeg aandacht naar toe. Thakurdwara, het dorp in Bardia, heeft meer behoeftes. Mogelijk iets op medisch gebied. In ieder geval is er een soort van contact gelegd en gaan we er serieus mee aan de slag.
Massages zijn hier overal, ik kies altijd voor Bhima. Maar deze dag valt mijn oog op Thai massage, een soort shiatsu. Wetend dat Bardia op dit gebied weinig te bieden heeft besluit ik mezelf nog een keer te verwennen. Zeker nadat mijn laatste behandeling voor dystonie een beetje is misgegaan gun ik mezelf verlichting van mijn klachten. Tenslotte vraagt deze reis ook best veel van mij. Chitra gaat op zoek naar een extra reistas, ik loop binnen bij de massagesalon. Thai massage, okay mam. Ik word naar een kamertje begeleid en neem plaats. Uit ervaring weet ik dat je bij soort massage je kleren gewoon kunt aanhouden, maar de masseuse denkt daar duidelijk anders over. Ben ik wel duidelijk geweest? Jazeker, maar zij is een beginner en dat moet ik weten. Als ik uiteindelijk overstag ga en mijn kleren uittrek hoor ik aanhoudend dat Nisha – zo heet de jonge vrouw – een beginner is. Ik ben dus haar proefkonijn. Zal ik protesteren en zeggen dat ik toch echt voor iets anders betaald heb? Ofzal ik mezelf overgeven aan de situatie? Ik besluit tot het laatste, zeer niet-Nederlands. Geen zin in het halen van mijn recht of gelijk, maar go with the flow. Ook dat hoort bij ontspanning. En dan blijkt alles heel goed uit te pakken. Nishapraat weliswaar best veel, maar ik laat het over me heen gaan. Ze is enthousiast en masseert goed. Dat telt.
Mijn laatste nacht in Kathmandu. Morgen overnacht ik in de hobbelbus. In de ochtend brengt Dawa de laptops terug, Chitra en Asmita komen dan ook al deze kant uit met hun bagage. Samen kunnen we vervolgens de laptops uitdelen en de bulk aan bagage goed ordenen voor de nachtreis naar Bardia. Ik profiteer nog even van een comfortabel bed en hoop wat extra uurtjes slaap mee te pakken.
Tot snel, vanuit Bardia.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 278
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/710_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kiwanis-nepal
)
[20] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098159
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-06
[photoRevision] => 0
[title] => Geen reisgids
[message] =>
Geen reisgids
Mijn vaste lezers weten dat je van mij nooit iets te lezen krijgt over bezienswaardigheden, voor mij niet interessant om over te schrijven. Daarvoor verwijs ik mensen altijd naar een reisgids of website. Juist mijn manier van reizen, alleen en deels tussen de lokale bevolking, maakt dat ik een inkijkje kan geven in het leven van mensen. Het blijft natuurlijk beperkt tot een tijdelijke perceptie, maar tijdens elke periode in Nepal ontdek ik nieuwe dingen waarover ik de buitenwereld kan informeren.
Mijn avonturen worden meestal gevuld met vele onalledaagse indrukken en ervaringen. Weliswaar nog steeds als reiziger, niet als medebewoner. Eigenlijk heb ik nog weinig van Nepal gezien wat als toeristische attractie wordt beschouwd, de vele tempels en de Himalaya. Destijds zelfs de hoofdreden van mijn komst naar dit land. Als kind droomde ik al van een bezoek aan de hoogste toppen ter wereld, maar het heeft tot na mijn vijftigste geduurd voordat dit werkelijkheid werd. Mensen komen naar Nepal voor de bergen, maar komen terug voor de mensen. Dat is een algemeen bekend verschijnsel. Zo is het ook mij vergaan. Ik kom zelfs vaak niet eens meer in de buurt van de Himalaya, want Bardia ligt in de vlakke Terai in het Zuiden. Hier in Kathmandu ben ik nog aardig omringd door bergtoppen, ook Pokhara heb ik diverse keren bezocht, maar Bardia is steeds mijn hoofdbestemming. Het weerzien met een groeiend aantal bekenden, vrijwilligerswerk op school, donaties uit Nederland omzetten in materialen voor studenten en intussen doen zich allerlei onverwachte zaken voor. Verrassingen zijn in Nepal nooit ver weg, ook dat vormt een aantrekkingskracht voor wie daarvan houdt. Ik weet dat menigeen er niet aan moet denken vanaf de veilige bank thuis.
Het zijn kleine stapjes, maar ik heb met mijn verhalen toch al heel wat mensen kunnen inspireren, zowel tot een reis naar Nepal of tot sponsoring van een student. En hier rondlopend zie ik dat bijna iedereen wel wat hulp kan gebruiken, maar dat geldt voor de hele wereld. Toevallig kwam dit op mijn weg en heb ik dit opgepakt. Dit past bij mij als persoon. Liefde voor vreemde culturen, talen, reizen en sociaal engagement vormen mijn basis voor deze activiteiten. Graag had ik dit op jongere leeftijd al ontdekt en aangedurfd, maar het leven loopt ook zoals het loopt. Wellicht was die tijd nodig om te rijpen tot waar ik nu sta.
Toen ik gisteren een uitgebreid videogesprek met Mina in Oman voerde voelde dit voor ons beiden zo vertrouwd, vaak meer dan met mijn eigen bloedverwanten. Ik leerde haar kennen als schoolmeisje in de jungle, vervolgens als studente in Kathmandu en nu vliegt zij over de wereld als mooie jonge vrouw in uniform. Zij kan nu deels haar familie onderhouden, haar ouders hebben voor het eerst televisie. Maar ook zij betaalt een prijs. Het klimaat in Oman, waar zij een appartement deelt met twee collega’s, is onverdraaglijk. Daardoor komt zij nauwelijks buiten. Ook haar werk speelt zich in kleine ruimtes af, ook al zijn het grote vliegtuigen. Een gebrek aan gezonde buitenlucht en vitamine D ligt op de loer. Ik heb dit met haar besproken en hoop dat zij na haar contract van twee jaar bij een Europese luchtvaartmaatschappij terecht kan. En mogelijk nog een studie volgen, want dit meisje heeft meer in haar mars. Maar eerst een bezoekje aan mij, komende februari of maart. Dan kan ik haar rondleiden door Nederland. Ik mis haar hier heel erg, maar weet dat een nieuwe ontmoeting nabij is.
Twee dagen geleden heb ik nog een uurtje thee gedronken met Gagan, onze eerste ontmoeting. Hij is een vriend van Jacqui en slaat altijd haar bagage voor bergtochten op bij haar afwezigheid. Die tas stond nog bij mij, zodoende raakte ook ik in contact met deze vriendelijke reisagent. Blijkbaar hadden we al veel over elkaar gehoord, dat werd wel duidelijk tijdens ons gesprek. Gagan leidt een familiebedrijf dat Himalayatochten organiseert in combinatie met culturele ervaringen. Regelmatig komen er schoolklassen, vooral uit Australië, waarbij een soort uitwisseling plaatsvindt met de bergbewoners. Hij liet wat opnames zien. Samen eten, muziek maken, vriendschappen sluiten. En natuurlijk een flinke berg bedwingen. Echt kwijlen. Ik geef zijn website Nepal Trekking: Nepal Holiday Package, Rasuwa Treks and Expeditions door aan mijn broers, die nog een keer samen een beklimming willen maken. Evenals Dawa is ook Gagan bereid tot hulp aan mij, daar mag ik op vertrouwen. En zo breidt niet alleen mijn bagage, maar ook mijn netwerk zich uit.
Hoofd koel houden, KegarNe.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 284
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,kathmandu
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => geen-reisgids
)
[21] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098149
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-05
[photoRevision] => 0
[title] => Lachende boeddha's
[message] =>
Lachende boeddha’s
Vanochtend bij het ontwaken was ik nogal somber. Daar kunnen altijd redenen voor zijn, maar ook gewoon het gevoel van dat moment. Kip of ei? Omdat ik vooraf niet precies wist hoe lang ik in Kathmandu zou moeten zijn had ik mijn kamer geboekt voor drie nachten. Gewoon verlengen, dacht ik daarna. Maar opeens was de prijs flink gestegen en dat geld besteed ik uiteraard liever aan andere zaken. Dus, op zoek naar een nieuwe aanbieding. En dat lukte, tenslotte ben ik Geniuslid van booking.com. De hele handel weer inpakken, efficiënt en systematisch, afrekenen en van twee hoog naar beneden. Helpende handen staan altijd gereed in Nepal.
Een taxi brengt mij tot aan de voordeur van het volgende hotel, maar bij gebrek aan liften in de meeste hotels hier mag ik de bagage heel wat trappen omhoog sjouwen. Dan heb ik mijn krachttraining voor vandaag maar alvast gehad. Ik ben vroeg, kan nog niet naar mijn kamer, dus neem een ontbijt op de Rooftop. Dat zijn standaard eieren voor mij, in Nepal. In ben geen zoetekauw en broodjes kaas worden hier niet geserveerd. De eigenaar en kelner bedienen mij zeer hartelijk, de lach komt al een beetje terug op mijn gezicht en in mijn hart. Vervolgens slenter ik door wat onbekende straatjes, waar de armoede duidelijk meer zichtbaar is dan in de toeristenwijk Thamel. Chitra had een probleem met haar laptop en vroeg mij om hulp, dus ga ik op zoek naar een IT-specialist. Ooit eerder vond ik er een in deze hoek, maar vooralsnog wil dit niet erg lukken.
Toch maar terug naar Thamel dan? Laat ik het openbaar vervoer eens nemen. Een fietsriksja in plaats van een taxi, altijd een avontuur. Het is heel wat jaren geleden dat ik voor het laatst in zo’n koets moest klimmen. Inmiddels ben ik ook wat jaartjes ouder en stijver, maar met wat moeite lukt het nog. Het zijn altijd iele mannen die een fietsriksja besturen, maar een kracht die zij tentoonspreiden! Ongekend. Op dit moment zit ik alleen in het karretje, maar in India heb ik ook vaker samen met Anton (1.92 meter) dit vervoer gebruikt en werden we probleemloos naar onze bestemming getrapt. Niet alleen de dragers in de Himalaya, ook deze mannen verdienen een lintje. Maar ik vrees dat hij enkel en alleen een kleine dagopbrengst binnenhaalt, misschien net genoeg voor een maaltijd. Als ik hem na afloop de roepies overhandig verschijnt er een lach op zijn gezicht. Lachende boeddha’s vind je hier aanhoudend, ongeacht de zware leefomstandigheden.
En ondanks de vreselijke verkeershectiek is het geduld hier jaloersmakend en irritant tegelijk. Wachten op een gaatje om over te steken? No way, lukt nooit. Je steekt over en dan stuurt iedereen heel organisch om je heen.
Ook in Thamel geen IT-specialist. Men verwijst mij naar de bekende straat waar ik ooit eerder goed geholpen ben. Ik stel het uit tot morgen, als ik Chitra weer ontmoet. Dan maar verder met de boekenlijst. Jacqui stuurde mij per app een paar foto’s van vodjes papier door waarop de gewenste boeken genoteerd staan. Deze wil ik eerst laten printen alvorens ermee naar de boekhandel te stappen. Eenmaal gelukt door naar een boekwinkel die ik tijdens mijn vorige reis samen met Mina ontdekte, op Kanti Path. De aanwezige medewerker, een vrij jonge man, bekijkt de boekenlijstjes en weet uit zijn hoofd welke boeken hij in de zaak heeft. Een hoofd vol boektitels, ongelooflijk. Deze man heeft geen computer nodig. Ook kan hij voor verschillende leeftijden Nepalese boeken leveren over ecologische thema’s. Ik stel voor dat hij de boeken bij elkaar zoekt, deze in een doos plaatst en dat ik ze morgen afhaal. Op mijn vraag of ik iets vooruit moet betalen antwoordt hij ‘if you have a good heart it is okay for me’. Vertrouwen in plaats van wantrouwen op voorhand, daar houd ik van.
Ik vraag hem naar een zaak voor sportmaterialen en muziekinstrumenten. Deze staan op een ander wensenlijstje vermeld. Vandaag informeer ik naar de mogelijkheden en prijzen, morgen ga ik over tot aankoop. Met behulp van Chitra en Asmita krijgen we de hele handel wel op hun bestemming, dat heb ik vaker ervaren. Kan niet bestaat niet in Nepal, gewoon een kwestie van stapelen. Eerst de muziekzaak binnengestapt, ook daar goed geholpen. Vervolgens naar de sportartikelen. Het is duidelijk waar ik morgen moet zijn, de winkels liggen dicht bij elkaar, dus zeker handig. Ik voel de wind weer in mijn rug, alsof alles begint te stromen. Dit gevoel wordt nog versterkt als ik op zoek ga naar een pinnetje voor het vervangen van mijn SIM-kaart. De man wil er geen geld voor, maar neemt mijn telefoon en plaatst mijn Nepalese SIM-kaart gewoon naast mijn Nederlandse, zodat ik beide kan gebruiken. Daarna schept hij er genoegen in mijn hele telefoon op te schonen. En daar zit nogal wat rotzooi in, die ik zelf niet herken. Steeds vaker krijg ik een hekel aan dit ding, maar ja, zonder lukt ook niet meer. Het moet gewoon werken en dat doet het na deze schoonmaak stukken beter. De zoveelste lachende boeddha van deze dag. Mijn stemming is ten positieve omgeslagen.
Op zoek naar mijn nieuwe hotel raak ik de weg kwijt, ongewoon voor mijn doen. Uiteindelijk word ik geholpen door een groepje jonge mannen die mij ‘mama’ noemen. Dat ben ik in hun ogen natuurlijk ook. Mijn kamer is gereed en ik mag met mijn bagage per trap naar de derde verdieping, geholpen door de portier. Prima plek. Ik houd een siësta, hoog tijd daarvoor. Morgen een nieuwe dag. Later ga ik alleen nog de deur uit voor een lichte maaltijd op een steenworpafstand. De dag begon met ei, ik eindig met kip. En zo komen we terug bij de kip of het ei en is het cirkeltje weer rond.
Tot de volgende.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 303
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/310_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => lachende-boeddha-s
)
[22] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098137
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-04
[photoRevision] => 0
[title] => Vervolg van mijn weg naar Zen
[message] =>
Vervolg van mijn weg naar Zen
Gisterochtend mocht ik eindelijk plaatsnemen op de massagetafel van Bhima. Ik gunde mezelf een behandeling van twee uur. Geen haast, proberen me helemaal over te geven aan de broodnodige ontspanning. Bhima kent mij een beetje, mijn lichaam eveneens, dus dat voelt heel vertrouwd. Een klein tenger vrouwtje, ik schat dat ze de vijftig kilo niet haalt, met handen die kunnen zien waar de blokkades zitten. En dat waren er heel wat, gevoed door de achtbaan. Af en toe wat bijpraten, maar gelukkig ook genoeg stiltes. Langzaam kwam ik in een soort van trance, maar tegelijkertijd probeerde ik me in te leven in een blinde. Ik vroeg haar of ze zich een voorstelling van mij kan maken. Dat kan ze niet. Ook kleuren zijn haar onbekend. Ze weet niet hoe haar zoontje Souvenir eruitziet. Ze vertelt dat hij zijn autootje mee naar bed heeft genomen, kon er geen afstand van doen. Bhima houdt enorm van lezen en heeft in braille literatuurwetenschappen gestudeerd. Tegenwoordig maakt zij vooral gebruik van audio-boeken. Na twee heerlijke uren besluit ik dat ik best nog een keertje wil, dus maak ik een afspraak voor de volgende dag.
In de middag wacht ik op Dawa, de man die Bright Futures of Bardia in Nepal representeert en tevens actief is als berggids. Hij heeft mij vorige keer goed geholpen door de chromebooks mee te nemen naar een vriend, voor refurbishing. Ook deze keer helpt hij mij waar nodig met zijn contacten. En dan meldt Bishesh Gautam zich, hij wil me zien. Even later staat hij al bij mijn hotel en praten we langdurig bij op mijn kamer. Bishesh ontmoette ik vijf jaar geleden in Bardia. Hij werkt in Kathmandu voor het Ministerie van Onderwijs en is nogal onder de indruk van mijn betrokkenheid bij de plek waar hij vandaan komt. We hebben regelmatig contact online. Hij nodigt me uit voor een tripje naar Nagarkot, in de bergen, om de zon onder te zien gaan. Maar ik wacht langdurig op Dawa en kan niet weg. Misschien lukt Nagarkot een andere keer.
Bishesh vertrekt, Dawa komt. Hij bekijkt de chromebooks even goed en stopt ze een voor een in zijn rugzak om mee te nemen. Later vertrekken we samen naar café New Orleans en vertellen we over ons leven en betrokkenheid bij Bardia. Jacqui heeft hem binnengehaald, een heel fijn persoon, doet wat hij zegt en belooft. De afgelopen twee jaar is hij zelfs enkele maanden als berggids in het Oostenrijkse Lech actief geweest. Daar wordt steeds meer gebruik gemaakt van Nepalese gidsen. Ik vraag naar zijn eigen bergervaringen. De achtduizend meter heeft hij wel gehaald en bergtoeristen loodst hij regelmatig naar zesduizend meter hoogte. Ik had het er met Anjo al over, Nepalese mensen zijn duidelijk anders geëvolueerd dan wij. Behalve een zesde zintuig beschikken ze over onwaarschijnlijke krachten, vooral merkbaar in de bergen. Toen ik zes jaar geleden de Poon Hilltrekking deed zag ik tanige iele mannetjes met meer dan 35 kilo op hun rug omhooggaan. Volgens Dawa kunnen ze dit ook met nog heel wat kilo’s erbij. De man die een Amerikaanse koelkast op zijn rug omhoog hees verdwijnt nooit meer van mijn netvlies.
De drukke middag vormt een groot contrast met de rust van de ochtend. Eenmaal op mijn kamer komen er weer appjes van Bishesh binnen om toch nog samen een glas te drinken. Het lijkt alsof hij geen ‘nee’ accepteert en dat begint me behoorlijk dwars te zitten. Ik ga nog even, maar echt goed voelt het niet. Linksom of rechtsom probeert hij zijn zin door te drijven. Afschudden dus, dit soort mensen.
Deze ochtend terug naar Bhima, voor een volgende stap naar Zen. Mijn probleemgebieden – nek, hoofd en schouders – worden langdurig onder handen genomen. Terug buiten zie ik vele appjes binnenkomen van mensen die zich afvragen of ik veilig ben. Het bericht van de aardbeving leidt al snel naar mij, wetend dat ik in Nepal verblijf. Inmiddels hoor ik wel dat de mensen in Bardia schokken hebben gevoeld, maar schade is er niet.
In de avonduren ga ik eten met vier studentes uit Bardia. Zij wonen en studeren nu in Kathmandu en worden allen financieel ondersteund vanuit bekenden in Nederland. De afgelopen tijd hebben zich opnieuw twee mensen gemeld met het aanbod om een student te sponsoren met een bedrag tussen de dertig en veertig euro per maand. Zo leuk dat er dan ook onderling online contact ontstaat en ik nu cadeautjes voor deze meisjes mag overdragen.
In café Gaia komen we bij elkaar: Chitra, Asmita, Sabina en Shristi. Vrienden Toos en Hugo trakteren vanuit Nederland op dit etentje. De meisjes genieten, er valt veel bij te praten. Vandaag hebben Chitra en Sabina een entree-examen gedaan voor een studie geneeskunde. Helaas zijn er velen die dezelfde ambitie hebben, dus nu is het afwachten wie het geluk heeft om daadwerkelijk arts te kunnen worden. Voor Asmita staat voor maandag een toets op het programma. Zij wil verpleegster worden. Meisjes met talent en ambitie, hopend op een baan waar hun hart naar uit gaat en een waardevolle bijdrage aan hun gemeenschap willen leveren. Bovendien mooi om straks hun familie te kunnen ondersteunen en uiteindelijk onafhankelijk te zijn van steun van buitenaf. Samen met Chitra voer ik een video-gesprek met Toos in Nederland, even later hetzelfde voor Shristi en Sabina met Sharlene in Schiedam.
Heb jij ook interesse in persoonlijk contact met een student in Nepal? In veel gevallen hoeven wij er geen boterham minder om te eten en zij hebben een echte toekomst. Op die manier is delen echt vermenigvuldigen.
Over enkele dagen gaan de meisjes per bus terug naar Bardia, vooral voor het komende Diwali-festival. Ik heb besloten me bij hen aan te sluiten en samen de busrit van twintig uur te doorstaan. Voor mij ideaal om niet alles zelf te moeten uitzoeken en hulp te krijgen met mijn bagage. De rest van die busrit zal ik wel overleven. Verstand op nul, blik op oneindig.
Je begrijpt dat de weg naar Zen nog lang is, maar er is een begin.
Voor jullie allen een goed vervolg van dit weekend,
Tot snel,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 392
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/209_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vervolg-van-mijn-weg-naar-zen
)
[23] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098126
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-04
[photoRevision] => 0
[title] => Van achtbaan naar Zen
[message] =>
Van achtbaan naar Zen
Laat ik beginnen met het grote nieuws van deze ochtend. Nepal is opnieuw getroffen door een stevige aardbeving. Deze keer in het westen van het land, op slechts 120 kilometer noordelijk van Bardia. Momenteel verblijf ik nog ik Kathmandu, volgende week zal ik in Bardia arriveren. Mijn Friese vriendin Sonja, woonachtig in Bardia, appte mij vanochtend vroeg al over deze ramp. Ik heb niet de indruk dat Bardia zelf schade heeft opgelopen, dit beperkt zich vooral tot een deel van de Himalaya. Maar goed, als de schokken tot in New Delhi gevoeld zijn dan heeft de aardbeving daar flink huisgehouden. Verder is het nu vooral wachten op officiële nieuwsberichten en cijfers.
Voordat ik overga naar mijn verdere ervaringen even iets rechtzetten. In mijn vorige blog schreef ik over de klankschalen, die ik ‘blows’ noemde. Het zijn echter ‘bowls’, voor alle duidelijkheid. Wellicht gevolg van mijn jetlag, deze vergissing.
Dan nu verder met de afgelopen dagen. Eigenlijk te veel om op te noemen en schrijven, maar ik ga het toch proberen. Vanaf mijn aankomst voelt het alsof ik in een achtbaan zit en er niet gemakkelijk uit kan ontsnappen. Heel leuk en interessant allemaal, de mensen met wie ik al in contact ben geweest, maar de kans om rustig te acclimatiseren was er nauwelijks. Na mijn eerste nacht met opnieuw weinig slaap bleek dat Jacqui en Anjo er al op uit waren voor een ochtendwandeling. Samen een sober ontbijt genomen, nog wat gekletst en vervolgens afscheid genomen van Jacqui, die voor haar vlucht naar Johannesburg naar de luchthaven vertrok. Zij is lifecoach en reist hiervoor als digital nomad de wereld rond. Op weg naar Zuid-Afrika zou ze haar echtgenoot in Dubai ontmoeten voor een nachtje en volgende week zit ze ‘gewoon’ weer in Australië. Zij hebben geen vaste woonplek, met uitzondering van hun huis in Italië, waar ze langdurig hebben gewoond. Anjo zou pas rond middernacht terug naar Sydney vliegen, dus hadden wij een dagje samen. Vorig jaar hebben we elkaar al ontmoet in Den Bosch tijdens haar familiebezoek aan Nederland en reis door Europa met haar gezin. De klik tussen ons bleek toen al goed, nu alleen nog maar meer.
Per goedgevulde taxi zijn we naar de toeristenwijk Thamel vervoerd en hebben alle bagage in mijn nieuwe hotel gedropt. Voor Anjo was dit het tweede bezoek aan Nepal, voor mij het zevende. Vier jaar geleden, nog voor corona, was ze hier met het hele team van Bright Futures of Bardia en heeft weinig kans gezien om rustig rond te slenteren. Samen besloten we er een feestje van te maken en heb ik haar rondgeleid langs de leuke eettentjes en winkeltjes met al die prachtige Nepalese spullen. En dat is gelukt! Begonnen met een goede cappuccino en taart bij Café New Orleans. Daar kwam de eerste bekende al aan. Ram Sapkota, de ober uit Bardia, blij met ons weerzien. Twee maanden geleden werd zijn eerste kind geboren, in Bardia, en nu is hij alweer terug in Kathmandu voor een lange werkperiode. Trots toont hij foto’s. Maar daar moet hij het nu vooral van hebben. Zijn vrouw mag hun zoontje elke dag vasthouden en voeden, Ram zelf moet zorgen voor brood op de plank. Of Dhal Baat in dit geval. Ik moet er niet aan denken, zo pijnlijk om langdurig op afstand van je gezin te moeten zijn.
Tijdens mijn vorige reis heb ik op social media een oproep geplaatst voor financiële ondersteuning van Bhima, de blinde masseuse bij wie ik altijd langs ga voor een uitgebreide behandeling. Zij voedt in haar eentje haar zoon van negen op. Souvenir heet het jongetje en vorige keer heb ik hem ontmoet. Door corona vielen zo ongeveer alle inkomsten weg, dus Bhima had het heel zwaar. Anjo is de vrouw die meteen positief reageerde en sindsdien Bhima enorm helpt om verder te kunnen. Ze onderhouden online contact, maar nooit eerder hebben ze elkaar ontmoet. Ook dat plan was er voor die dag, dus samen naar Seeing Hands, zoals de organisatie van blinde masseurs heet. Manlief Anton is van meet af aan betrokken bij dit verhaal en besloot wat presentjes mee te geven voor Souvenir. Voor zijn eigen kleinzonen koopt hij regelmatig speelgoedautootjes en gunde Souvenir ook een mooi souvenir uit Nederland. Anjo en Bhima omhelzen elkaar en vertrekken samen voor een massage. Bhima’s cadeau voor Anjo. Souvenir pakt zijn cadeautje uit en straalt bij het zien van de kleine Bugatti. Zijn eerste echte speelgoedautootje! Hij kan zijn ogen en handen er niet vanaf houden. Ook Anjo heeft hem bedeeld met cadeautjes, vooral tekenspullen. Een half uur later toont Souvenir zijn eerste tekening van de Bugatti. Tja, toen was ik echt ontroerd. Om de dag verder goed te benutten besloot ik zelf te wachten met een massage tot de volgende dag.
Op zoek naar vilten spulletjes voor de verkoop is Anjo een zeer welkome gids. Zelf handelt zij in ‘sandfree beachtowels’, gefabriceerd uit recycled plastic. Zij is een creatief persoon en verzorgt de designs. Ik heb er al een mogen ontvangen en moet zeggen: prachtige uitvoering en heerlijk materiaal, echt een cadeautje. Wil je er meer over weten? Haar bedrijfje Full of Love and Colour kun je vinden op folccollective.com.au. Ik observeer hoe zij onderhandelt en waarop zij let bij het uitzoeken van de materialen. Kwaliteit voorop. Ik maak kennis met voor mij nieuwe begrippen. ‘Je bent nooit te oud om te leren’ was een van de vele wijsheden van mijn vader zaliger. Deze kennis kan ik de komende tijd goed gebruiken, maar daarover later meer.
Anjo kijkt haar ogen uit, zoveel winkels met kwalitatief hoge materialen en goed design. ‘Jij bent gevaarlijk om mee te winkelen, Mieke’ zegt ze gekscherend. Ik neem haar mee naar de goede plekjes en de rest doet zij echt helemaal zelf. Leuke ervaring en samen hebben we plezier voor tien. Nagenoeg uitgewinkeld speelt de honger weer op. De tuin van Gaia wordt het deze keer, een plek waar vooral toeristen komen, maar goed. Voor een sizzler heb ik veel over, heb er lang op moeten wachten tenslotte. Een cocktail erbij om te toosten op deze geslaagde dag en onze gesprekken gaan helemaal vanzelf. Na afloop kom ik terug van toiletbezoek en hoor mijn naam. Ajay Pant, de reisagent die ik acht jaar geleden op aanraden van Charlotte voor het eerst ontmoette, ook hier bij Gaia. De laatste jaren verblijft hij samen met zijn vrouw veel in Nieuw-Zeeland en toevallig is hij vandaag in Kathmandu geland. Hij schuift bij ons aan en we raken in een geanimeerd gesprek, met name over Anjo’s land Australië en Ajay’s land Nieuw-Zeeland. Even samen op de foto en een berichtje naar Anton’s dochter Charlotte, die inmiddels een leuk gezin heeft met twee kindjes.
Tot slot nog even naar de boekhandel voor een eerste oriëntatie. Anjo wil er lekker rondneuzen en graag een boek mee naar huis nemen. De zoon van de eigenaar staat in de zaak en herkent mij onmiddellijk. Vertelt wat hij zich herinnert van mijn vorige bezoek, de grote boekenaanschaf voor de bibliotheek in Bardia. Ook dat ik samen was met Mina, die nu als stewardess werkt voor Salam Air in Oman. De tijd staat niet stil en dat merk ik ook hier. Anjo heeft een brede interesse, met deze man voert zij eveneens een boeiend gesprek, over religie. Hindoeïsme als religie en Boeddhisme als levenswijsheid kunnen heel goed samengaan, geven mensen de nodige ruimte om hun leven zonder keurslijf te kunnen leiden. Nog even terug voor een laatste glas bij New Orleans en dan is het moment van vertrek aangebroken. Ram Sapkota regelt voor Anjo vervoer naar de luchthaven, we halen haar bagage op en dan zwaai ik haar uit. Voor ons beiden een prachtige dag, voor Anjo heerlijk om haar verhaal van de afgelopen weken in het Nederlands te kunnen delen en we spreken de hoop uit elkaar te blijven ontmoeten. In Nederland, Australië of halverwege, in Nepal. Daar is het uiteindelijk allemaal om begonnen.
Terwijl ik op het terras aan de voorzijde van mijn hotel mijn gedachten probeer te ordenen komt er een jonge Indiër bij als gezelschap. Tja, de achtbaan gaat nog even door, want ook hij heeft iets te melden. Hij handelt vooral met Duitsland en met name in dezelfde spullen als waar mijn oog op valt. Na Anjo’s leerschool krijg ik gratis nog meer informatie over do’s and don’ts wat betreft een handeltje met Nepal. Spiritueel gezien zit ik kennelijk op het juiste spoor. Wordt vervolgd.
Ik had deze blog graag willen afsluiten met Zen, maar vrees dat velen dan stoppen met lezen. Het wordt gewoon te lang, dus hebben jullie de dag van gisteren en vandaag nog tegoed. Morgen verder.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 285
[author] => Mieke
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/148/059_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-achtbaan-naar-zen
)
[24] => stdClass Object
(
[reportId] => 5098096
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-11-02
[photoRevision] => 0
[title] => Een enkele blow.
[message] =>
Een enkele blow?
Dit zegt waarschijnlijk niemand iets, een enkele blow. Ik ga het uitleggen en breng meteen verslag uit van de enerverende afgelopen dag. Alhoewel, dag? Het was een aaneengesloten periode van lichte en donkere uren die ik hoofdzakelijk niet-slapend heb doorgebracht, ruim dertig uur in totaal. Regelmatig de klok verzettend kwam ik via diverse tijdzones en drie vluchten rond het middaguur aan in Kathmandu.
Eenmaal alleen, na het gebruikelijke afscheid van Anton, ben ik vooral op mezelf aangewezen. De nieuwe – derde - luchthavenvan Istanbul doorkruis ik voor de vervolgvlucht en het voelt alsof ik van de ene kant van de stad naar de andere reis. Wat een afmetingen! De overgang van het kleine Europa naar het immense Azië wordt hier symbolisch neergezet. Vervolgens beland ik in een rijtje van maar liefst tien vliegtuigstoelen ergens in het midden. Mijn linkerbuurman is in een felle discussie met de stewardess, er is duidelijk een probleem. Ik observeer het hele gebeuren en bedenk tegelijkertijd dat het steeds weer een wonder is hoe deze reus straks boven de aarde hangt en zo’n vierhonderd personen inclusief bagage van A naar B vervoert.
Terwijl de uren verstrijken merk ik dat de boosheid van mijn buurman omslaat in plezier. Zijn buurman aan de andere kant speelt het klaar hem enorm op te vrolijken. Ook ik word bij het gesprek betrokken. De een is Indiër, samen met zijn Duitse vrouw woonachtig in Hamburg, de ander Nepalees en wonend op Malta. Nepalees Hari heeft een groot gevoel voor humor, een goedwerkend medicijn tegen de boosheid van de Indiër Kumar, die aanhoudend in een deuk ligt. Hoe komen beide mannen in Europa terecht, is mijn logische vraag aan hen. Vooral vanwege werk, dat voor velen nog steeds noodzakelijk blijkt om huis en haard – al dan niet tijdelijk – in te ruilen voor een hard en eenzaam bestaan in een vreemd land. Hari komt tot de ontdekking dat hij en ik dezelfde vervolgvlucht hebben geboekt van Delhi naar Kathmandu. ‘We can travel together, if you like to’. Na ruim een jaar van afwezigheid bezoekt hij zijn vrouw, twee jonge dochters en andere familieleden om samen Diwali te vieren. Heel normaal voor vele Nepalese mannen. Om dezelfde reden reist Kumar naar zijn familie in India, vrouw en kind achterlatend in Hamburg. Hij verwacht eerder terug te keren omdat hij nu al het gemis voelt van zijn dochtertje van drie.
Op vliegveld Delhi ontstaat verwarring. Wordt onze bagage wel of niet automatisch doorgesluisd naar Kathmandu? Elke minuut wijzigt de berichtgeving hierover. Ik hoef nauwelijks iets te doen, Hari voert het woord. Gelukkig hebben we heel wat uren ter overbrugging van deze steeds wisselende informatie en moeten uiteindelijk toch onze bagage afhalen en opnieuw inchecken, mét de bijbehorende controles van vele details. Hoe kon ik bedenken dat ik al die uren in mijn eentje zou moeten overbruggen, wachtend op mijn derde vlucht? Hari is niet alleen onderhoudend, maar zorgt ook voor mijn bagage. In ruil daarvoor trakteer ik hem op een drankje in de Irish Pub van vliegveld Delhi. ‘Nog niet eens in Nepal gearriveerd en ik zit er alweer middenin’ denk ik bij mezelf. Reizen in mijn eentje brengt mij steeds opnieuw boeiende ontmoetingen met vreemdelingen.
Op de vlucht naar Kathmandu zorg ik er altijd voor een stoel aan het linker raampje te reserveren. Aan die kant glijden de Himalayatoppen voorbij. Ongeveer op gelijke hoogte van deze achtduizenders voelt het bijna alsof ik de toppen kan aanraken. En dan verschijnen de eerste huizen van Kathmandu. ‘Bijna thuis’, denk ik op zulke momenten. Het is weer gelukt, voor de zevende keer mag ik voet zetten op Nepalese bodem. Drie lange rijen later, voor visum- en paspoortcontrole, arriveer ik in de buitenlucht en neem afscheid van Hari. Meteen meldt zich een taxichauffeur, vriendelijk en goedlachs. Mijn vermoeidheid verdwijnt als sneeuw voor de zon, de ontwapening van Nepalese mensen werkt tegen vele soorten stress.
De Australian ladies Jacqui en Anjo zijn inmiddels onderweg vanuit Bardia, per binnenlandse vlucht. Het boutiquehotel in Bouddha biedt gelegenheid om de afgelopen 28 uur van me af te spoelen en nog wat rust te pakken. Even een kopje koffie op het terras, even deze dag overdenken voordat een nieuw hoofdstuk begint. Maar daar steekt mijn Duitse buurman op het terras een stokje voor. De jongeman stelt zich voor en begint aan een uitgebreide uiteenzetting over zijn nieuwe leven als digital nomad, tot in de diepste details. Ik probeer er nog een touw aan vast te knopen, totdat Jacqui en Anjo uit de taxi stappen en mij van hem bevrijden. Hun laatste dag in Nepal, mijn eerste van deze reis.
Vele malen had ik contact met Jacqui, maar het lukte nooit elkaar in levenden lijve te ontmoeten. Bijzonder om elkaar nu vast te kunnen houden en uren met elkaar door te brengen. Deze wereldvrouw neemt ons mee door de straatjes van Bouddha en al slenterend worden vele ervaringen uitgewisseld. Ik had geen flauw vermoeden van deze prachtige plek rond Kathmandu, met de enorme Boeddhistische stupa als middelpunt van een plein dat omringd wordt door gezellige winkeltjes vol spullen van hoge kwaliteit. Ik word ingewijd in de spirituele theorie van de klankschalen, die her en der te koop zijn. Jacqui en Anjo zijn er al bekend mee, de werking van deze ‘blows’ op lichaam en geest. Het voert nu te ver om een uitgebreide uiteenzetting te geven, maar interessant is het zeker. Ons lichaamsvocht dat in beweging wordt gezet door de klanken van deze esthetische schalen. Jacqui en Anjo hebben voor vertrek naar Bardia enkele dagen een meditatiesessie gedaan in Pokhara. Mogelijk zijn zij op dit moment meer dan ik ontvankelijk voor de klanken en hun werking. Maar ik sta er zeker voor open, alleen al vanwege mijn serieuze interesse in het Boeddhisme.
‘Just one blow’ is Anjo’s vaste besluit als we een zaak met klankschalen binnenstappen. Dit leidt voor haar inderdaad tot de aanschaf van een klankschaal, maar als blijkt dat er ook cashmere sjawls van hoge kwaliteit te koop zijn raken we alle drie geprikkeld om verder te gaan dan ‘just one blow’. Lang verhaal kort, uiteindelijk vertrekken we met tassenvol sjawls de winkel uit. Mijn lange bestellijst voor thuis moet ergens beginnen en dit is een gouden kans. En zo zie je maar dat Nepal steeds opnieuw leidt tot bijstelling van plannen. Voor je het weet loopt alles weer anders en dat is hier helemaal oké. ‘Go with the flow,more than just one blow’.
De dag wordt afgesloten in een sfeervolle restauranttuin, waar ik na urenlange onthouding van voedsel een zeer verantwoorde maaltijd van groente, naan en sappen tot mij neem. Wellicht het begin van een serieuze detox? Niet als zodanig gepland, maar wel helemaal passend in datgene wat reizen door Nepal zo aantrekkelijk maakt. Loslaten en meegaan met de stroom der dingen.
Dit begint smaakt naar meer.
Liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 341
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/147/909_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-enkele-blow
)
[25] => stdClass Object
(
[reportId] => 5095992
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => Jacobusmarkt Roosteren
[message] =>
Dag lezers,
Hier ben ik weer, nog steeds vanuit Nederland. Maar zoals jullie weten is er altijd een connectie met Nepal. Mijn reisseizoen staat weer voor de deur. Eind deze maand vertrekken Anton en ik per auto naar Andalusië. Ons camperleven is voorgoed verleden tijd. Het beestje is afgelopen najaar goed verkocht en we kiezen nu voor iets meer comfort. Maar bij voorkeur nog steeds rondreizend van plek naar plek, door ons geliefde Frankrijk en Spanje. Vier weken lang slapen in paradores, hotelletjes en airbnb´s. Hopelijk is de natuur een beetje gekalmeerd na de vele bosbranden en overstromingen.
Dit roept de vraag op of we nog wel op vakantie moeten gaan met z´n allen. Ik hanteer daarbij het 80/20-principe, 80% duurzaam leven en de overige 20% vooral genieten van mijn keuzes. In mijn geval hoort daar een vliegreis of andersoortig vervoer bij. Marc Kuijn is nog steeds zeer verantwoord per fiets onderweg naar Bardia, heeft inmiddels Turkije bereikt en daarmee ook meer onherbergzaam terrein door risicovolle landen. Ik hoop dat hij niet te snel gaat en ik erbij ben om hem welkom te heten in Bardia. Mijn vertrek is iets opgeschoven, het wordt nu definitief begin november. Ik zal uiteindelijk toch alleen reizen en dat vind ik helemaal prima. Heel graag zelfs. Vanaf mijn aankomst in Kathmandu zal er genoeg gezelschap zijn en voor de balans vind ik privacy zeer waardevol.
Eerder schreef ik over de inzamelingsactie door Willeke en Be, in Drenthe. Hun benefiet-etentje bracht een royaal bedrag op voor studenten in Bardia. Voor hun eigen doel, de Indiase Baul-muzikanten in 2024 naar Nederland halen, organiseerden zij vorig weekend een benefiet-maaltijd. Gelukkig kon ik daarbij aanwezig zijn, mede dankzij het gezelschap van schoondochter Susan. Samen hebben we er een mooi weekend van gemaakt en overnacht bij Willeke en Be thuis. Voor maar liefst 23 gasten was hun huiskamer omgetoverd tot restaurant. Met assistentie van vrienden was chef-kok Willeke druk in de weer met verse producten. Een prachtige lange avond volgde met vele fijne gasten. Onder hen de nodige wereldreizigers, dus je begrijpt dat vooral avontuurlijke verhalen over tafel gingen. Wat ik steeds opnieuw zo fijn vind aan noorderlingen, zij tonen ook oprechte belangstelling voor onze verhalen. Daarmee gaat mijn energie beter stromen. Voldaan en geïnspireerd stapten we na een vorstelijk ontbijt in de auto terug naar Limburg. Volgende zomer hopen we terug te keren voor live-optredens van de Bauls. En voor meer Indiase hapjes.
Komende zondag de Jacobusmarkt in Roosteren. Toos Olivers en ikzelf hebben voldoende spullen ingezameld om een kraam te vullen. Vanaf 9 uur in de ochtend is iedereen welkom om te komen snuffelen, met opbrengsten voor Bardia. De zon heeft zich al aangekondigd, dus dat brengt volk op de been. En opnieuw hopen we op een zo leeg mogelijke auto na afloop.
Alles bij elkaar kan ik in november met volle handen en bagage terug naar Nepal. Niet dat ik ooit getwijfeld heb, maar voor alle duidelijkheid׃ ik neem gewoon het vliegtuig. Al die bagage past niet op de fiets.
Het grondwater is de afgelopen weken goed aangevuld. Nu wens ik iedereen een mooie Indian Summer.
Liefs,
Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 428
[author] => Mieke
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 525218
[travelTitle] => Relativeren.
[travelTitleSlugified] => relativeren
[dateDepart] => 2020-01-22
[dateReturn] => 2020-02-21
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => jacobusmarkt-roosteren
)
[26] => stdClass Object
(
[reportId] => 5094469
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-06-18
[photoRevision] => 0
[title] => Koken voor Nepal
[message] =>
Dag lezers,
In mijn vorige blog schreef ik al over het Globetrottersweekend in Drenthe, waar ik aanwezig zou zijn op uitnodiging van Willeke en Be. Zoals vaak in het leven liepen de dingen anders. Tijdens mijn tweede verblijf in Athene, samen met vriendin Sandra, kreeg ik bericht van het overlijden van mijn dierbare oom Sjef. Gelukkig waren Anton en ik een week eerder nog bij hem, voor een laatste groet, bleek achteraf. In de loop der jaren is ons contact steeds intenser geworden. Zijn uitvaart wilde ik bijwonen en die bleek tijdens het Globetrottersweekend plaats te vinden. Kortom, ik bleef dat weekend in Limburg.
Gelukkig werden de plannen van Willeke en Be niet verstoord. Op vrijdag 2 juni heeft Willeke haar Nepalese kookworkshop in praktijk gebracht en voor maar liefst veertig gasten een maaltijd geserveerd. Op afstand was ik er een beetje bij, kreeg regelmatig een berichtje met foto's toegestuurd. Een mooie bekende sfeer, helemaal passend bij datgene wat ik ken van Willeke en Be. Veel kleuren, vlaggetjes en hun Indiase theeka'Chai Wallah'. Van de later aan mij gedoneerde opbrengst ben ik een tijdje sprakeloos geweest. Vrienden die dit voor mij doen...
Feitelijk ben ik de persoon die doorgeeft. Als je de wereld van enkelen een stukje mooier wilt maken via een goed doel, zonder overhead of andere wegsluispraktijken, dan komt het hele bedrag via mij ten goede aan scholieren in Bardia.
Ooit eerder waren Willeke en Be in Nepal, lang voordat wij elkaar in 2009 ontmoetten. Ze hebben hierover verteld, hun Oud- op Nieuwviering in het Annapurna Basecamp, op 4130 meter hoogte. Ze hebben de wens uitgesproken ooit naar Bardia te komen tijdens mijn verblijf daar. Wanneer dit gaat gebeuren is nog onbekend, maar het hangt in de lucht. Omdat zij beiden nog een aantal jaren werkend zijn is hun vrije reistijd schaars en kiezen zij vooral voor India. Daar wonen hun muzikale vrienden, de Bauls, die zij minimaal eenmaal per jaar bezoeken. In 2019 hebben zij deze vier muzikanten zelfs voor twee weken in Nederland uitgenodigd, met vele complexe formaliteiten vooraf. Een onvergetelijke ervaring voor vele bezoekers van de optredens van de Bauls in Drenthe. Afgelopen voorjaar konden Willeke en Be de Bauls voor het eerst bezoeken na coronatijd, voor 2024 staat een tegenbezoek aan Nederland weer op het programma. De voorbereidingen zijn al in volle gang. Ook hiervoor wordt geld ingezameld, met maaltijden door Willeke. Wil je hierover meer weten, reageer dan op onderstaand bericht. Ik zal er zeker nog vaker op terugkomen in mijn blogs.
Willeke en Be, hartelijk dank, ook namens BBAS Memorial School in Thakurdwara, Bardia. Jullie zijn toppers.
Een volgende inzameling voor Bardia, ook reeds genoemd, wordt de vlooienmarkt van Roosteren, op 13 augustus. Samen met vriendin Toos Olivers huur ik een kraam voor de verkoop van allerlei artikelen. We hebben nog een aardige voorraad, maar goed materiaal hiervoor blijft welkom. Vooral merkkleding in goede staat, idem dito voor boeken, speelgoed, kleine huisraad, gereedschap en kunstvoorwerpen. Geef het aan mij door en dan maken we een afspraak.
Inmiddels is Mina al een aantal weken in Musqat, Oman. Eerst werden nog de nodige trainingen gevolgd, waaronder een week in Istanbul, daarna was het wachten op de licensie voor de eerste echte vlucht als stewardess. Dit werd een verjaardagscadeau voor Mina. Afgelopen week, op 15 juni, haar 22e verjaardag, ontving zij haar licensie en kon de volgende dag starten voor haar Maidentrip, een heen-en-weertje Beiroet. Komende week vlucht twee en drie, daarna volgt een evaluatie. Via een langzame opbouw kan zij op steeds langere, verdere vluchten mee, ook naar andere continenten. Een meisje dat ik leerde kennen als jonge scholiere met vlechten, tot 2018 nooit buiten Bardia geweest. Nu is zij een moderne jonge vrouw met een internationale baan en salaris. Voor het eerst is zij buiten Nepal en heeft zij de zee gezien. Benieuwd waar en wanneer ik haar voor het eerst kan ontmoeten.
Jullie zijn weer even bijgepraat. De komende twee maanden zullen voor mij veel in beslag worden genomen door schrijfopdrachten, daarna volgt een seizoen van reizen. Maar ook deze periode raakt vermengd met werkzaamheden, zowel als schrijver als straks voor BBAS Memorial School. Mijn 'workation' met webdesigner Sandra was een heerlijk voorproefje. Samenwerkend, sportief en culinair, ook voor herhaling vatbaar.
Tot spoedig,
een mooie zomer alvast,
liefs, Mieke
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 7
[visitorCount] => 540
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/123/104_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => koken-voor-nepal
)
[27] => stdClass Object
(
[reportId] => 5093337
[userId] => 424114
[countryId] => 132
[username] => MiekeSimons
[datePublication] => 2023-05-19
[photoRevision] => 0
[title] => Fietsen voor Bardia
[message] =>
Lieve lezers,
Het wordt weer langzaam tijd voor een update over Nepal. Deze keer is de aanleiding een heel bijzondere. Vanochtend ontving ik een berichtje van Jacqui Holth over een Nederlandse fietser, die morgen vanuit Lutjebroek van start gaat met als eindbestemming Bardia! Hier moest ik even van bijkomen. Marc Kuijn luidt zijn naam.
Tienduizend kilometer met volle bepakking, fietsend door vele landen en onbekende gebieden. Zulke tochten imponeren mij al mijn hele leven, en zeker als dit gekoppeld is aan een goed doel. In dit geval aan Bright Futures of Bardia, de Australische/internationale organisatie waarover ik al vaker geschreven heb. Zij bereiken in korte tijd heel veel voor de gemeenschap van Bardia. En nu dit. Nederland, Nepal, lange soloreizen, fietsen, goede doelen. Een prachtige verbinding met hoogtepunten uit mijn leven. Ik klim meteen weer in de pen om dit blijde bericht met jullie te delen, ik kan en wil niet anders.
Hoe zit het nu met mijn plannen, vraagt menigeen zich mogelijk af? Wat betreft een reis naar Nepal, die staat gepland vanaf half oktober. Vanwege de gestegen vliegtarieven kies ik opnieuw voor een enkeltje naar New Delhi, waar de Nederlandse Joos op dat moment bij vrienden zal verblijven en wij samen aansluitend doorvliegen naar Kathmandu. Joos heeft 25 jaar lang in India gewoond, samen met haar man en drie kinderen. Zij maakt deel uit van mijn laatste boek over geëmigreerde vrouwen – een reis in de wereld van eenendertig vrouwen – en wil op basis van haar ervaring in India iets betekenen voor de school in Bardia. Als muzikaal geschoolde heeft zij op vele fronten creatieve activiteiten ontplooid voor kinderen in Bangalore en New Delhi. Nu zij terug is in Nederland en stukje bij beetje haar weg weer heeft gevonden kriebelt het toch steeds weer om dit stuk van haar leven niet helemaal overboord te gooien. En zo gebeurde het dat zij vroeg om twee weken te kunnen aansluiten in Bardia en wij samen vanuit Delhi via Kathmandu naar Bardia zullen afreizen. Vooraf bezoekt zij vriendin in India.
Gezien enkele eerdere ervaringen kies ik niet meer voor een gezamenlijke reis, daarover wordt toch te licht gedacht. Aan beloftes alleen heb ik niet zoveel, dat is te vrijblijvend gebleken en kost energie die ik hard nodig heb. Ik trek mijn eigen plan en iemand mag daarbij aansluiten. Een goede middenweg, daar sta ik nog steeds voor open. Hoe lang ik daarna zelf in Nepal zal blijven hangt af van onbekende factoren. Dat is het mooie aan een enkele reis, ik kan inkorten of verlengen naar eigen inzicht.
Afgelopen maart was ik een week in Athene. Hoofddoel was een bezoekje aan mijn nichtje Frederiek - dochter van broer Anton en schoonzus Inez - die daar al enkele jaren woont met haar Griekse vriend Giorgos. Hun kleine appartement is niet geschikt voor extra gasten, dus ik koos voor een AirBnb in de buurt. Maar we hebben elkaar elke dag vele uren kunnen ontmoeten, beginnend vanaf een uitgebreide lunch. ’s Ochtends kon ik werken aan mijn schrijfproject, een mooie betaalde opdracht die is ontstaan vanuit mijn laatste boek. ’s Middags uitgebreid lunchen op pittoreske plekjes, op z’n Grieks, rustig aan dus. Vanaf de eerste dag was ik verliefd op dit aards paradijs.
Extra mooi was het toevallige bezoekje van Frederieks zus Noraly, mijn petekind, die samen met haar kersverse vriendDaan ook een aantal dagen Athene bezocht. Heerlijk gezelschap, met vele boeiende gesprekken. Ik houd van deze verbinding met diverse generaties. Wat beweegt jonge mensen nu echt? Praten mét elkaar in plaats van over elkaar, daarmee komen zoveel nieuwe inzichten vrij. Nieuwe hoop en vertrouwen dat deze moeilijke tijden misschien toch weer kunnen keren.
Frederiek en Giorgos ontmoetten elkaar zeven jaar geleden op de Rietveld Academie in Amsterdam en leiden nu een leven als kunstenaar. Dat is meestal geen vetpot, maar wel een overtuigde keuze. Nu zit Frederiek voor een kunstproject een maand lang op IJsland, Giorgos voor twee maanden voor een langdurig project in Zweden. Griekse warmte ingeruild voor noordelijke frisheid, mét inspiratie en midzomernachten, dat wel. Hun appartementje staat dus leeg. Zij zouden graag zien dat dit bij hun afwezigheid regelmatig wordt bewoond door bekende mensen. Aan iemand als ik hoef je zoiets niet verder uit te leggen. En ook niet aan iemand als Sandra. Die verbinding was snel gemaakt.
Nu ik al geruime tijd samenwerk met mijn vriendin Sandra, zij als webdesigner en ik als tekstschrijver/copywriter, is dit dé kans voor een zogenaamde workation. Werk gecombineerd met het genot van vakantie. Sandra is ook een gedreven reiziger en momenteel bezig met de groei van haar onderneming als webdesigner. Eerder kampeerden we al elke zomer een aantal dagen samen en combineerden sport, bourgondisch genieten en serieuze plannen met elkaar. Over enkele dagen vertrekken we naar Athene om in het centraal gelegen appartement van Frederiek en Giorgos een week lang te werken en genieten van het goede leven. Een of twee beklimmingen van de Lykavitos staan op het programma. Vooral vóór zonsopkomst en na zonsondergang de moeite waard, omdat de zoete beloning van een compleet stadsvergezicht op je wacht, vanaf een bourgondisch terras.
Na mijn terugkeer uit Athene zal ik vertrekken naar Drenthe, waar vrienden Willeke en Be mij hebben uitgenodigd voor het Globetrottersweekend. Willeke heeft diverse kookcursussen gevolgd in India en bij Sonja een online cursus Nepalees koken. Zij gaat tijdens dat weekend Nepalees koken voor al die globetrotters, met de opbrengsten voor Bardia. Ik zal daarbij een presentatie geven over mijn ervaringen daar, misschien wel in sari. Hoe dan ook, een prachtige verbinding. Willeke en Be zijn jarenlang wereldfietsers geweest en ik mag in juni een donatie in ontvangst nemen via hen, voor Bardia. Op dat moment is fietser Marc Kuijn al enkele weken onderweg, maar nog vele maanden verwijderd van zijn eindbestemming Bardia. Ook een jong persoon met prachtige idealen. Als ik in oktober in Bardia arriveer zal hij nog elders in Azië rondfietsen, maar hem te kunnen volgen is al zo mooi. En zo is het cirkeltje weer bijna rond.
Half augustus zal ik samen met vriendin Toos Olivers, ook verbonden aan Bardia, met veel gedoneerde spullen op de vlooienmarkt van Roosteren staan. Opbrengsten bestemd voor Bardia. Jullie zijn dus aardig bijgepraat over mijn plannen. Ik hoop velen weer te mogen trakteren op nieuwe avonturen en zal hierbij ook de website vermelden van Marc Kuijn.
Tot een volgende keer, vanuit…
Een warme groet,
Mieke
Fundraise for Bright Futures – Marc's Bike Escapade (marckuijn.nl)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-11-06 21:17:35
[totalVisitorCount] => 96631
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 359
[author] => Mieke Simons
[cityName] => Bardiya
[travelId] => 509743
[travelTitle] => Terug naar Nepal.
[travelTitleSlugified] => terug-naar-nepal
[dateDepart] => 2017-02-16
[dateReturn] => 2017-03-17
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/nepal,bardiya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/114_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fietsen-voor-bardia
)
[28] => stdClass Object
(
[reportId] => 5092214
[userId] => 441735
[countryId] => 132
[username] => midamfrancine
[datePublication] => 2023-04-12
[photoRevision] => 0
[title] => 8ste verslag Nepal dl.2 van 30 mrt. - 13 april '23
[message] =>
Van DONDERDAG 30 MAART tot DONDERDAG 6 APRIL; KATHMANDU. EEN WEEK BIJ DE OUDERS VAN MANISH .
DONDERDAG 30 MAART: 1ste dag
Rond 10.30 uur brengt Keshab mij naar MAKALU PETROL POMP IN KALANKI waar Manish vader ook naar toe zal lopen. Het is druk op de weg want hier is de spitstijd tussen 10.00 uur en 11.00 uur 's ochtends omdat dan de scholen en kantoren beginnen. Manish vader staat er al en hij stapt ook in de auto, waarna Keshab ons afzet bij hun huis
De familie verwelkomt mij hartelijk. Ik krijg weer de kamer van Manish om te slapen. Terwijl we buiten plaats nemen op de schommelbank word ik verwent met lekkere vruchten , chapati met omelet en diverse drankjes. Ik zie nu voor het eerst de 8 maanden oude baby van Manish broer en schoonzus. Het is een mooi meisje met grote bruine ogen.
Aan het eind van de middag maken Manish moeder en ik een lange wandeling in de mooie omgeving. Ze wonen op een heuvel met een prachtig uitzicht op de Kathmandu vallei . Als de zon schijnt is het warm , maar zodra de zon ondergaat koelt het af en moet je een vest aandoen of naar binnen gaan (en soms onder de dekens kruipen want binnen is het dan ook vaak koud). Inmiddels zijn Manish zus en broer ook thuis gekomen na hun werk. Rond 20.00 uur eten we dal bhat. Manish vader heeft zelf witte wijn gebotteld van zijn eigen druiven . Deze witte wijn smaakt heel goed. Hier drinken ze geen wijn of andere alcoholische drankjes tijdens de maaltijd, maar nà de maaltijd. Manish belt ook nog naar huis vanuit Noorwegen, waardoor de familie toch weer compleet is.
Ook hier is mijn bed voorzien van een zware doorgestikte deken.
VRIJDAG 31 MAART: KATHMANDU: 2de dag:
Vanochtend kan ik me rond 0.8.30 uur warm douchen waarbij het water uit een slang komt. De hele familie is al uren op want ze staan al op om 0.4.30 - 0.5.00 uur. Zij bidden dan in hun eigen tempeltje , maken het huis schoon, doen met de hand de was met koud water en bereiden de maaltijden voor.
Ik krijg rond 0.9.00 uur brood met kaas en omelet terwijl de rest van de fam. dal bhat eet rond 10.00 uur. Aangezien we vandaag een lange wandeling gaan maken, maken we ook een lunchpakketje klaar om mee te nemen. Zelfs gekookte eieren, fruit en een kan koffie gaan mee. We gaan wandelen naar de witte monastery/klooster boven op de berg. Ook Manish moeder loopt mee in haar in Noorwegen gekochte westerse kleren. Ik doe mijn bergschoenen aan en neem een paraplu mee en een poncho want er is regen voorspelt. Om 10.00 uur vertrekken we van huis en lopen eerst naar het land van Manish vader. De regering gaat naast de rivier een weg aanleggen en daarom hebben ze een muurtje gemaakt naast de rivier zodat het land niet meer kan overstromen. Het stuk land voor de weg heeft hij gratis moeten afstaan aan de regering, maar door de aanleg van de weg wordt het resterende deel van de grond meer waard, zodat hij het later hopelijk tegen een goede prijs kan verkopen. Nu heeft hij de grond verhuurt aan iemand die hierop groenten teelt. Daarna lopen we door naar het WITTE KLOOSTER boven op de berg. Hiervoor moeten we flink klimmen via een pad wat gedeeltelijk door het bos voert. De prestaties van Manish ouders vallen me 100% mee, al is zijn vader wel een beetje kortademig bij het klimmen en is zijn moeder bang bij het afdalen.
Rond 12.00 uur komen we aan bij het WITTE KLOOSTER. Maar we hebben pech want we mogen het niet bezichtigen. Ook het klooster ernaast was niet toegankelijk. Daarna gaan we naar een HINDOESTAANSE TEMPEL , hier gaan we op een trappetje picknicken. De duiven eten ook lekker mee. Daarna komen we terecht bij een grote steen en een monnik Kailash Baba ( ?) die 3x geïncarneerd is en koning is, zegt hij. Hij is ook al in Nederland geweest op kosten van gesponsord geld en zijn vrouw woont in Nederland. Hij legt de afbeeldingen op de steen uit en geeft de website van deze steen en zijn geschiedenis aan ons door. Daarna lopen we ,via de weg, langzaam verder naar beneden en door de vallei terug naar hun huis. Overal worden daar hele grote huizen gebouwd. Om 15.30 uur zijn we thuis. Jammer genoeg regent het gedurende het laatste half uur van onze wandeling. 's Avonds eten we weer dal bhat en halen herinneringen op van de week in Nederland die veel indruk op de familie heeft gemaakt.
ZATERDAG 1APRIL: KATHMANDU: 3de dag:
Vandaag lopen Manish ouders en ik naar de kabelbaan van CHANDRAGIRI HILLS. Daar naar toe is het al 2 uur lopen. De weg gaat overwegend omhoog, deels over een verharde weg en deels over een onverharde weg en over bouwterrein. We moeten zelfs een beekje oversteken en over een muurtje klimmen. Bij het bergstation van de kabelbaan staat een lange rij met wachtende mensen . Het is zaterdag, de enigste vrije dag in de week in Nepal, en veel mensen gaan dan een dagje uit. Een normaal ticket kost hier 800 NPR (€5,61), maar ik als buitenlander betaal 2600 NPR (€18,15 ( dit is meer dan 3x zoveel), en omdat ik ouder ben dan 60 jaar krijg ik korting van 400 NPR, maar dan moet ik alsnog €15,36 betalen. De gondel overbrugt een afstand van 2,5 km en duurt 9 min vgl. de beschrijving maar volgens mij duurt hij minstens 15-20 min. We zitten met 8 pp. in de kabelbaan. Als je naar beneden kijkt zie je alleen maar grote huizen in de Kathmandu vallei. Boven op de Chandragiri heuvel (2551 m) staat de Hindoeïstische tempel van Bhaleshwor Mahadev . Hij vervult de wensen van iedereen die hem eer komt bewijzen. Al gauw begint het te regenen, maar boven ligt er een laag sneeuw. Hier bevindt zich ook een pretpark, een conferentie centrum en de mogelijkheid om zeppelin te doen. Doordat het regent gaan we op het overdekte terras van het restaurant ons lunchpakketje opeten en koffie drinken. De moeder van Manish heeft haar maandelijkse vasten dag en mag alleen fruit en popcorn eten. Het hele dal is in nevel gehuld en er is totaal geen uitzicht naar de omgeving en het is koud. Iedereen staat te schuilen waar het mogelijk is. Na een beetje rond gelopen te hebben met paraplu en poncho besluiten we terug naar beneden te gaan met de kabelbaan. Ook nu staat er weer een lange wachtende rij. Het is koud, winderig en het blijft regenen. Om 16.00 uur zijn we beneden. Daar nemen we de bus naar Kalanki en vervolgens een tuktuk naar huis, waar we op elkaar gepakt zitten met 7 personen. Helaas is het binnenshuis ook koud, zonder kachel, en daarom kruip ik maar onder de dekens. ' s Avonds belt Manish weer op en kan hij met de hele familie praten. ' s Avonds eten we pas om 20.30 uur: kip, rijst, pickles, sperziebonen met aardappel. Daarna evalueren we de dag. Iedereen is het er over eens dat de dag verpest is door de regen, maar de wandeltocht en gondelbaan en de tempels waren de moeite waard.
ZONDAG 2 APRIL: KATHMANDU: 4de dag:
Vanochtend is er weer tot 9.30 uur" power cut" d.w.z. geen elektriciteit en internet.
Om 13.00 uur lopen Manish moeder en ik naar Karnaki waar we Manish vader treffen. Gezamenlijk gaan we dan met twee bussen naar het TAUDAHA MEER. Het is een klein meer in de buitenwijken van Kathmandu. TA betekent slang en DAHA betekent meer. Volgens de mythologie sneed een mythische personage Manjushree de heuvel in het zuiden van de vallei af, waardoor het water van het enorme meer kon wegvloeien , waardoor land en Kathmandu ontstond. In dit meer zwemmen ontzettend veel grote en kleine vissen . Hier mag niet gevist worden waardoor het aantal vissen almaar toeneemt. Ze houden van visvoer en komen dan met een honderd tal naar het wateroppervlak. Ook wij voeren deze vissen met het gekochte voer en lopen om het meer wat een oppervlakte heeft van 4,63 km2. Hier gaan we ons lunchpakketje opeten : chapatis met een gebakken ei. Daarna lopen we naar het Manju Shree Park. Hier zien we ,vanaf de brug over de Bagmati rivier, de Chobar kloof = het resultaat van de Tibetaanse heilige Manjushree die vgl. de legende met een enorm zwaard de Chobhar-kam doormidden sneed waardoor het water van het meer kon weglopen. Jammer genoeg kunnen we niet de grotten in. We bezoeken hier ook de JALBINAYAK ( Ganesh) tempel. Vervolgens lopen we richting het centrum waar we de bus pakken naar Karnaki. En daar weer de tuktuk naar huis. We hebben geboft want als we naar boven rijden rond 17.00 uur gaat het regenen, terwijl ze voorspelt hadden dat het al om 15.00 uur zou gaan regenen.
Thuis aangekomen bel ik het thuis front op en hoor het laatste nieuws.
Na het eten praat ik weer gezellig na met de mannen in huis. De vrouwen liggen dan al in bed of spelen met de baby.
MAANDAG 3 APRIL : KATHMANDU: 5de dag.
Vandaag zijn er problemen met mijn toilet (die water lekt op de vloer) en met de douche. Er zit te weinig water in de watertank waardoor de geiser niet aanslaat en er te weinig water uit de slang komt. Daarom was ik vandaag alleen mijn gezicht aan de wastafel.
Het is vandaag zonnig en iets helderder dan de vorige dagen. Om 10.45 uur komt de bestelde tuktuk voor de deur. Hiermee rijden we de berg op naar Nagarjun en passeren de Hasantar Gumba nunnery , welke we niet kunnen bezoeken. In het Switzerland park bezoeken we een nieuwe tempel die beeldjes bevat van andere tempels die tijdens de aardbeving verwoest werden. Hierin staat een godin die op een leeuw staat. Daarna rijden we verder met de tuktuk naar Chandragir in Dahachok waar op een plein het gouden beeld staat van Kalu Pandey (1713 -1757) die van Nepal één staat heeft gemaakt. Boven in de uitkijk toren hebben we een mooi uitzicht over de omgeving. Daarna gaan we naar een restaurant met een schommelstoel, waar we op het terras wat drinken.
Vervolgens lopen we een aantal trappen naar beneden waar we INDRADAHA bezoeken= een Hindoestaanse tempel in Chandragiri. Volgens de legende kwam koning Indra uit de hemel op een olifant met een gouden ketting om en baadde in Indradaha. Daar in de buurt eten we een deel van de gekochte appels, mandarijnen, druiven en bananen op. Vervolgens lopen we verder naar beneden en maken weer een stop bij een Guesthouse waar we gaan lunchen: gefrituurde aardappelpuree, chapatis met omelet en komkommer schijfjes en druiven na. We kunnen lekker buiten zitten. Terwijl we weer verder naar beneden wandelen, zien we vele groenten kassen, champignon tunnels en velden met tarwe. Een paar honderd meter voor hun huis ontmoeten we weer de tuktuk rijder van de heenweg, die ons een gratis ritje naar huis aanbiedt.
DINSDAG 4 APRIL : KATHMANDU: 6de dag.
Er is nog steeds te weinig water, dus douchen is nog steeds niet mogelijk. Vandaag heeft Manish's vader een vrienden dag en wij ( Manish moeder en ik) mogen mee. Na het ontbijt lopen we eerst naar Karnaki en gaan vervolgens met een bus naar de plaats waar een minibus ons opwacht. Hier ontmoeten we de hotel- vrienden en rijden naar hotel restaurant DOLMO TARA COTTAGE in Nagarjun. Een van de hotel - vrienden heeft een boek geschreven over de verschillende trekkingen in Nepal. Er worden hiermee diverse groepsfoto's gemaakt. Het is vooral een gezellige dag voor de hotel- vrienden, maar Manish moeder en ik hangen er maar een beetje bij. Het ontbreekt ons echter aan niets want de hele dag wordt er gegeten en gedronken. Diverse keren ga ik een wandeling maken in de mooie bergachtige omgeving en vermaak me met het lezen van diverse medische artikelen. Rond 17.00 uur stappen we op. Ik ben blij toe, want alleen maar zitten, eten en een stukje lopen is erg afgezaagd. Een man is hartstikke dronken en moet ondersteund worden. Er zijn er ook enkele die iets minder aangeschoten zijn. Met de minibus worden we afgezet bij Karnaki. Daar staat toevallig weer de blauwe tuktuk met de bekende chauffeur. Hij brengt ons naar huis.
Hij zou graag in Nederland taxi chauffeur willen zijn, maar het is moeilijk om een visum te krijgen.
WOENSDAG 5 APRIL: KATHMANDU: 6de dag.
Er is nog steeds te weinig water, dus douchen is ook nu nog steeds niet mogelijk.
Vandaag mag ik een cursusdag bijwonen over het gebruik van SINGING BOWLS, welke wordt gegeven door Shree Krishna Shahi in de buurt van de MONKEY TEMPEL / SWAYAMBHU(NATH). De SINGING BOWLS zijn Tibetaanse klankschalen die trillen en bij het bespelen een rijke, diepe toon voortbrengen. Het bevordert ontspanning en biedt helende eigenschappen, wordt gezegd. Ze worden o.a. gebruikt bij meditatie beoefening, yoga en muziektherapie. Het is een cursus van 3 dagen waar cursisten van over de hele wereld op af komen. Het was best leuk om te zien, maar ik zal nooit een cursus hierin gaan volgen, want als fysiotherapeut ben ik meer mechanisch en fysisch ingesteld. Om 14.00 uur mag ik ook deelnemen aan de gezamenlijke lunch, buiten, bestaande uit rijst, groenten , curry en dal en bananen toe. Daarna gaan de cursisten door met hun cursus maar ik heb het wel gezien. Er zijn verschillende cursisten die een set van 7 "singing bowls" kopen voor $1000. Veel geld, vind ik.
Daarna lopen Manish vader en ik naar de MONKEY TEMPEL / SWAYAMBHU. Om het complex te bereiken moeten we heel wat trappen opklimmen. Als buitenlander betaal ik 200 NPR en de Nepalezen niets. Het complex bestaat uit een stoepa en een verscheidenheid aan heiligdommen en tempels. Op de stoepa zijn Boeddha's ogen en wenkbrauwen geschilderd. Tussen hen is de nummer één ( Nepal schrift) geschilderd in de vorm van een neus. Er leven heilige apen in de noordwestelijke delen van de tempel. Ze zijn heilig omdat Manjushri, de bodhisattva van wijsheid en geleerdheid, de heuvel oprichtte waarop de stoepa staat. Swayambhu is een van de oudste religieuze plaatsen in Nepal (van 500 jaar na Christus). Hoewel de site als boeddhistisch wordt beschouwd, wordt de plaats vereerd door zowel boeddhisten als hindoes. Ik ben hier al meerdere keren geweest en nam hiervoor meestal de zij ingang waardoor ik gratis binnen kon komen. Daarna gaan we, via een park, naar een ander deel waar 3 hele grote gouden Boeddha beelden staan.
Rond 16.00 uur gaan we met de bus en tuktuk naar huis. Onderweg koop ik een chocolade taart omdat het mijn laatste avond is in huis van de familie. Manish broer heeft wodka en een fles rode wijn gekocht. Om 19.30 uur staan verschillende snacks op tafel zoals kroepoek, en nog een soort chips, schijfjes komkommer en wortels met een groen sausje, schijfjes appel en gebraden kipstukjes. En daarna komt de dal bhat op tafel. Ik bedank hiervoor want ik heb al genoeg gegeten. Vervolgens komt de chocolade taart op tafel. Ik moet hem aansnijden en verdelen. Manish vader en moeder voeren me dan met een lepeltje van mijn eigen taartstukje ( traditie in Nepal). We praten gezellig na en ik bedank hun voor de geslaagde week die ze mij hebben bezorgd. Ze hebben alles gedaan om het mij naar mijn zin te maken.
DONDERDAG 6 APRIL; KATHMANDU; VAN MANISH HUIS NAAR RUPA EN KESHAP
Vandaag zou ik 50 jaar getrouwd zijn geweest als Henk nog had geleefd. Maar helaas gaat dat feestje aan mij voorbij.
Omdat douchen ook vandaag niet mogelijk is krijg ik van Manish vader een emmer met heet water en een bakje waarmee ik het water over me heen kan gooien. Een aardig alternatief! Na het ontbijt neem ik afscheid van de familie en Manish broer brengt me met de motor naar Koteshwor. Daar bezoek ik de winkel van Manish schoonvader. Hij was verrast om me te zien. Daarna brengt Manoj me naar het huis van Keshab en Rupa, al had ik liever het laatste stuk naar huis gewandeld. Als ik voor de poort sta blijkt hij gesloten te zijn. Ik stuur Rupa een "message" waarna Keshab open komt doen. Rupa ligt ziek in bed heeft koorts en heeft pijn over haar hele lichaam. Ik pak mijn tas uit en zet wat vuil wasgoed in het sop. Daarna ga ik schrijven en lezen op het dakterras.
In de loop van de middag ga ik een stuk wandelen in de omgeving en meteen op zoek naar cadeautjes voor de familie van collega Ramesh in Bhaktapur, waar ik komend weekend op bezoek ga. De avond verloopt rustig.
VRIJDAG 7 APRIL; van KATHMANDU naar BAKHTAPUR
Rupa voelt zich vandaag iets beter en poetst zelfs een beetje haar huis.
Omdat ik vandaag en morgen uitgenodigd ben bij collega Ramesh in Bhaktapur ga ik om 12.00 uur met mijn grote en kleine rugzak lopend naar het Orthopedisch ziekenhuis.
In de keuken staan de kipstukjes al te pruttelen. Ik word bij een aantal patiënten geroepen waar mijn Nepalese collega's niet uitkomen.
Rond 14.00 uur gaan we gezamenlijk lunchen in de keuken van de afdeling. Omdat het vandaag vrijdag is en een vrouwelijke collega afscheid neemt, bestaat de lunch uit stukjes gebraden kip en "beaten rice" (geslagen of platte rijst). Het is altijd gezellig met z'n allen in de keuken. Daarna behandelen we nog een paar patiënten en rijden Ramesh en ik op de motor naar Bhaktapur. We rijden eerst naar zijn fysio kliniek . Hij heeft 2 assistenten die 3 uur 's ochtends werken en 3 uur 's middags en Ramesh is dan deels ook in zijn kliniek, vóór en ná zijn werk in het orthopedisch ziekenhuis aanwezig .De patiënten vinden het heel bijzonder als ik Dr. Francisca de kliniek komt bezoeken en des te meer als hij zegt dat ik erg goed ben. Ook hier vragen patiënten om mijn advies. De patiënten zijn lovend over Ramesh en in zijn kliniek hangt een goede sfeer. Om 18.00 uur gaan we op de motor naar Ramesh huis. Daar woont hij in een grote woning met zijn vader en moeder, zijn broer en schoonzus en hun dochter van 5 jaar, en zijn vrouw en hun dochter van 6 jaar ( d.w.z. morgen 8 april is ze jarig en wordt 6 jaar). Ze is vandaag een beetje ziek, hangerig en heeft lichte koorts. Daarna gaan Ramesh en ik op zoek naar een fiets voor mij, want het plan is om morgen te gaan fietsen van Bhaktapur naar Nagarkot. We gaan naar 2 fietsen winkels, maar in beiden hebben ze geen dames fiets, alleen hebben ze heren mountain bikes met een hoge stang / instap. Ik wil hierop niet fietsen want als ik plotseling moet stoppen ben ik bang dat ik val. Uiteindelijk heeft Ramesh een alternatief voor morgen. Collega Suraj komt me ophalen bij Ramesh huis en dan gaan wij samen met de motor naar Nagarkot.
Ik slaap op een slaapkamer op de 1ste verdieping met een 2 pp bed. 's Avonds gaan we in de gemeenschappelijke kamer zitten met een grote T.V.. Ramesh vader is in het wit gekleed omdat een familie lid is overleden en daarom moet hij 1 jaar witte kleren dragen. De 2 meisjes van 6 en 7 jaar proberen hun geleerde Engels op mij uit: "what is your name, surname, What is your favorite food, vegetables, country" etc. Op de T.V. zien we een video over het "Bisket Jatra festival" wat plaats vindt in Bhaktapur op het Nepalees nieuwjaarsdag ( in 2023 is dat op 14 april).Dan wordt een enorme strijdwagen met de god Bhairav door de straten getrokken van Bhaktapur, eindigend met de wagenslag bij Khalna Tole in Bhaktapur.
Ondertussen verschijnen er schalen met schijfjes wortels, radijs en pinda's op tafel. Ik krijg een glas wijn en de anderen drinken wodka. Daarna komt er een grote schaal met gebraden kipstukjes. (Dit noemen ze hier snacks).Daarna komt de hoofdmaaltijd op tafel nl. dal bhat, maar ik zit vol en bedankt hiervoor. Rond 22.15 uur haakt iedereen af. Ramesh laat mij nog hun hele huis zien bestaande uit 4 verdiepingen en nog een groot dakterras. Daarna ga ik ook naar bed.
ZATERDAG 8 APRIL: BHAKTAPU, NAGARKOT, KATHMANDU
Om 0.7.00 uur klopt Ramesh op mijn deur, want hij vertrekt met 3 vrienden op de fiets naar Nagarkot. Inmiddels heb ik een "message" ontvangen van collega Seraj dat hij me rond 0.9.00 uur komt ophalen. Daarna ga ik me douchen en ontbijten. Ramesh schoonzus heeft voor mij een Westers ontbijt klaargemaakt: 2 sneetjes brood met omelet en koffie.
Beneden in de kamer zitten nu ook Ramesh broer en zijn schoonzus. Zijn broer heeft zijn master studie gedaan in Duitsland, maar ook in Portugal en Argentinië heeft hij gestudeerd. Hij houdt zich nu bezig met het ontwikkelen voor schoon water in Nepal.
En zijn schoonzus is onlangs in Nederland geweest om haar vriendin te bezoeken.
Collega Seraj komt me rond 0.9.15 uur ophalen en we rijden op zijn motor naar Nagarkot (2195 m ) Ramesh en zijn vrienden zitten bij Guesthouse Jungle Crown . We praten even met hun, maar ze moeten al gauw weg. Wij wachten vervolgens op Seraj jeugdvriend en Seraj's vrouw. Daarna gaan we wandelen naar de waterval MUHAN POKARI in Nagarkot. Ik had mijn sandalen aangedaan en had beter mijn bergschoenen aan kunnen doen. Ook had ik last van mijn linker knie waardoor ik niet zo lekker liep. Bij de waterval zijn Ramesh en zijn vriend in het ijskoude water gedoken , maar ik vond het veel te koud. We hebben veel foto's en video's gemaakt. Daar verschijnen nog 3 Franse jongelui die in Azië een aantal landen bezoeken waaronder Nepal. Een van de vrouwen gaat topless het water in, en alle Nepalezen zijn met stomheid geslagen, want in Nepal is dat zeer ongebruikelijk. Daarna zijn we verder gelopen naar de 2de waterval. Daar gaat niemand meer het water in. Op de terug weg loop ik nog even over de nieuwe hangbrug over het ravijn, die met nieuwsjaardag op14 april wordt geopend. Ramesh durft voor geen goud over deze brug te lopen. Daarna lopen we terug naar het restaurant Jungle Crown, waar we gaan lunchen : dal bhat op een zilveren schaal . Lekker en erg verzorgd !
Daarna rij ik met Seraj op de motor terug naar Ramesh huis, terwijl Ramesh zelf terugrijdt op de fiets. Wij zijn iets eerder bij zijn huis. Ik pak mijn rugzak, neem afscheid van Ramesh en zijn familie en rijden naar Kathmandu.
We gaan eerst bij de nieuwe fysio. kliniek van Seraj langs ,want ik wil hem graag zien . Het is een grote kamer met 3 massage banken, een hometrainer en apparaten . Daarna brengt Seraj me naar de "football ground" in Pepsi Cola waar zijn vrouw en jeugdvriend op hem wachten. We nemen afscheid en ik loop naar huis. Ook nu zit de poort op slot en stuur ik een "message" naar Rupa om de poort open te doen. Babu komt dan naar beneden en opent de poort. Dan blijkt dat Rupa nog steeds ziek is en in bed ligt. En Keshab is naar een familielid.
Ik ga op het dakterras zitten tot 17.30 uur, waar ik ga schrijven en lezen.
De 3 zussen van Keshab komen hun moeder( ama) en Rupa bezoeken. Om 19.00 uur gaan we eten. Rupa zit ook aan tafel en eet bijna niets. Ze heeft ook geen smaak. Ik stel voor een corona test te doen , maar ik begrijp de beschrijving niet en daardoor moet ik haar teleurstellen.
ZONDAG 9 APRIL; KATHMANDU - Koteshwor bij RECHINA'S OUDERS
Rupa voelt zich vandaag iets beter, heeft nu geen hoofdpijn meer en haar smaak is terug.
Vanochtend was ik mijn paarse rugzak met de hand. Aangezien het hier nu warm is, is hij op het dakterras snel droog ( i.t.t. in Nederland). Ook ga ik wat cadeautjes kopen voor Regina's ouders ( Manish schoonouders) waar ik eind van de middag naar toe ga. Rond 16.00 uur ga ik lopend naar KOTESHWOR, waar ik met Regina's ouders afgesproken heb bij het politiebureau. Ik volg de route van Maps.Me die gaat via een pad door het landbouw gebied en bouwterrein en langs de landingsbaan van de luchthaven. Ik doe er 45 min. over. Daar aangekomen rijden we op de scooter naar hun huis. Ze wonen in een mooi groot huis met 4 verdiepingen en 2 dakterrassen met potplanten, druiven en tomaten en zonnepanelen. Mijn slaapkamer bevindt zich op de 1ste verdieping. Ik vraag me af wat ze wel niet gedacht zullen hebben toen ze in mijn huis kwamen logeren, wat een stuk kleiner is dan hun huis. Aangezien Regina's ouders ( bijna) geen Engels spreken hebben ze ook een nicht en neef uitgenodigd die alles vertalen van Engels naar Nepalees en andersom. Ze doen alles om het mij naar mijn zin te maken. Regina's moeder, samen met haar zus, bereiden de maaltijd(en) in de keuken . Eest krijg ik koffie met koekjes, en om 18.00 uur een noedelgerecht en om 21.00 uur beaten rice, gebraden kip stukjes, pinda's , groenten en rauwkost. Het smaakt erg goed, maar ze willen alsmaar meer eten op mijn bord scheppen. De tijd vliegt om en we gaan pas om 12.00 uur naar bed.
MAANDAG 10 APRIL: KATHMANDU : Van KOTESHWOR NAAR PEPSI COLA IN KATHMANDU
Om 0.8.00 uur ga ik in de keuken ontbijten. Iedereen is weer aanwezig, incl. de nicht en neef en de zus van Regina's moeder. Het ontbijt bestaat uit gebakken bruin brood met omelet en een Amerikaanse donut, schijfjes komkommer, tomaat en aardbeien van eigen dakterras en koffie. Ook een andere neef komt langs. Deze jongen heb ik 3 of 4 jaar geleden fysiotherapeutisch behandeld in het orthopedisch ziekenhuis wegens zijn voetklachten. Gelukkig zijn die nu over en gaat hij over 14 dagen naar Engeland voor 2 jaar waar hij de master studie bedrijfskunde gaat doen. Een hele uitdaging voor een jongen die nog nooit in het buitenland is geweest. Rond 10.00 uur neem ik afscheid van de familie en loop met Regina's vader mee naar zijn winkel. In die omgeving zijn veel winkels. Ik slaag erin om een cadeautje te kopen voor mijn IJsselsteinse buurmeisje die inmiddels 2,5 maand oud is en een nieuwe kleine rugzak voor mij voor een mooi prijsje. Daarna loop ik weer in 45 min. naar Pepsi Cola waar mijn gastgezin woont. Het is zonnig en behoorlijk warm (28 graden).De ouders van Regina's wilden me met de scooter naar huis brengen , maar daar doen ze mij geen plezier mee. Rupa is blij om me weer terug te zien. Langzaam maar zeker knapt ze op en is weer in staat om de binnenplaats te schrobben. Ik ga verder met mijn reisverslag want het moet af zijn over 2 dagen als ik weer naar huis ga. Na het avondeten praten we over het Hindoeïsme en de diverse goden die vereerd worden. De verhalen die hierover geschreven en verteld worden klinken mij soms ongeloofwaardig in de oren. Ik ben waarschijnlijk te nuchter hiervoor.
DINSDAG 11 APRIL: KATHMANDU
Vannacht had ik weer meer last van mijn linker knie. Dat valt tegen want ik dacht dat het minder werd. Om 0.8.45 uur is al het ontbijt: boekweit pannenkoek, gebakken aardappelstukjes, gebakken ei, fles kalebas en gebakken champignons. Ik krijg bericht dat ik vandaag al online kan inchecken voor mijn vlucht terug naar Nederland. Na dit gedaan te hebben vraag ik Jan, via WhatsApp, of hij me van Schiphol komt ophalen, want dat had hij aangeboden. Daarna was ik mijn fleece jacket en jas met de hand en hang het op op het dakterras. Hier zijn ze in een paar uur droog en thuis duurt dat dagen.
Vervolgens ga ik lopend naar het ziekenhuis om afscheid te nemen van de fysio collega's. Zoals altijd is het gezellig. Ze vragen me met klem om volgend jaar weer terug te komen en beloven me om dan een damesfiets voor mij te huren. Thuis controleer ik mijn Nepal verhalen die ik ga plaatsen op mijn website. Het is mijn laatste nacht dat ik hier slaap.
WOENSDAG 12 APRIL: KATHMANDU
Het was maar een korte nacht, want door problemen met het plaatsen van mijn verhalen op mijn website, ging er heel wat mis. Allereerst moest ik het in tweeën splitsen omdat het te lang was. Daarnaast moest ik het verslag weer helemaal controleren en corrigeren want heel wat woorden waren samengevoegd. Daarom lukte het net vóór 12.00 uur 's nachts om deel 1 te plaatsen. Deel 2 doe ik vanochtend. Hopelijk lukt het ook nog om de foto's erbij te zetten. Verder ga ik vandaag mijn koffer gereedmaken. Rupa heeft voor mij een pittig kruiden mengsel gemaakt om mee te nemen, want daar ben ik gek op. Manish vader zou weer masala thee voor mij maken, maar hij is het waarschijnlijk vergeten, want ik heb nog niets gezien. Verder ga ik kijken of ik nog wat kan kopen van mijn laatste roepies. Ik denk dat ik hiervoor weer naar Koteshwor ga lopen, want daar zijn veel winkels en het is een leuke wandeling daar naar toe. Het wordt vandaag weer warm nl. 29 graden en zonnig. De komende dagen wordt het nog warmer nl. meer dan 30 graden.
Vanavond brengt Keshab me naar de luchthaven waar ik om 22.30 uur moet zijn (3 uur voor de vertrektijd van 0.1.25 uur). En dan ga ik Nepal weer verlaten en mijn eigen huisje opzoeken. Ik probeer wat van het mooie weer mee te nemen, want dan is de overgang niet zo groot
Vluchtgegevens:
- Op donderdag 13 april om 0.1.25 uur ( 's nachts ) vlieg ik van Kathmandu naar Dubai met Flydubai FZ 574. Aankomst in Dubai om 04.45 uur ('s ochtends). 5 uur vliegen. Ruim 3 uur wachten op de volgende vlucht.
- En om 0.8.05 vlieg ik van Dubai naar Amsterdam met de Emiraten EK147, waar ik zal landen op donderdag 13 april om 13.05 uur
TOT SLOT:
Dit waren dan weer mijn belevenissen in Nepal.
Mijn gastgezin wil dat ik met dashain (=een religieus Hindoe feest) dat 24 oktober 2023 begint , terugkom naar Kathmandu. Maar ik beloof niets, tegen die tijd zien we wel.
Voorlopig ga ik thuis eerst nagenieten van deze vakantie aan de hand van de gemaakte foto's en video's. En daarna genieten van de Nederlandse lente en zomer.
Groetjes van Francine
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2022-11-18 20:38:03
[totalVisitorCount] => 4076
[pictureCount] => 8
[visitorCount] => 712
[author] => Francine
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 528199
[travelTitle] => Nog thuis
[travelTitleSlugified] => nog-thuis
[dateDepart] => 2022-11-30
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/350_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/735_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 8ste-verslag-nepal-dl-2-van-30-mrt-13-april-23
)
[29] => stdClass Object
(
[reportId] => 5092209
[userId] => 441735
[countryId] => 132
[username] => midamfrancine
[datePublication] => 2023-04-11
[photoRevision] => 0
[title] => 7de verslag: Nepal deel 1,van 15 tot 30 maart 2023
[message] =>
Hallo allemaal ,
Mijn reis van 4,5 maand zit er bijna op. Heel jammer, maar ik heb ervan genoten. Na 2-3 jaar corona, en verre reizen maken niet mogelijk was, vroeg ik mezelf af of ik , gezien mijn leeftijd, nog wel in staat was om zo'n uitdaging aan te gaan. Gelukkig heb ik mij niet laten overdonderen door deze twijfels en gewoon mijn reisplannen uitgewerkt en op pad gegaan. En ik kan zeggen dat het een goede beslissing was, want het was weer geweldig om in mijn eentje te reizen in Centraal Amerika, Suriname en Nepal. Volgend jaar ga ik weer, als mijn gezondheid het toelaat.
Hieronder kunnen jullie weer mijn belevenissen in Nepal lezen. Het was weer echt thuiskomen, maar minder avontuurlijk dan in Centraal Amerika en Suriname
DEEL 1: VAN 13 MAART TOT 30 MAART 2023
Maandag en dinsdag:13 en 14 maart; van PARAMARIBO -VIA NEDERLAND - NAAR NEPAL:
Maandag 13 maart: Paramaribo
Ik ben al vroeg wakker. Ik had vannacht geen kamergenoten op mijn kamer. Om 0.6.00 uur sta ik op en ga me douchen en mijn haren wassen. Ik had gehoopt, nu mijn verslag van Suriname op mijn website te zetten , maar ook nu ligt het internet eruit. Balen, ben ik daarvoor zo vroeg opgestaan?! Maar gelukkig kan ik al om 0.7.00 uur beneden gaan ontbijten. Daarna is het internet hersteld en zet ik mijn verslag op mijn website. Vervolgens ga ik snel mijn laatste inkopen doen in het centrum o.a. een CD met Surinaamse muziek , een aantal cadeautjes en bananen met mijn laatste SRD's. Ik haast me terug naar het hostel want ik moet officieel om 11.00 uur uitchecken.
De receptioniste bestelt voor mij een taxi naar luchthaven Johan Adolf Pengel in Sanderij , welke ik betaal met een deel Amerikaanse dollars en een deel Surinaamse dollars. Zo ben ik al mijn SRD's op een goede manier kwijt. De chauffeur staat om 12.45 uur al voor mijn neus . Hij is geboren in Nederland , zijn ouders komen uit Suriname. En toen hij 11 jaar was is hij samen met zijn ouders terug gegaan naar Suriname, waar hij gelukkig is en een taxi bedrijf heeft. Hij zegt dat het in Nederland veel moeilijker is om iets op te zetten omdat er zoveel regels zijn en controle (i.t.t. Suriname waar minder regels en controle is.). Tegen 14.00 uur zijn we op de luchthaven in Sanderij ( 45 km ten zuiden van Paramaribo). Er staat een lange rij bij de incheckbalie en ook bij de douane en scanner van de handbagage. Het lijkt wel of veel Surinamers gaan emigreren, te oordelen aan de grote koffers die ze meenemen. Ook hier moeten horloges af en alle schoenen uit. Om 16.45 uur vertrekt het vliegtuig. Na de maaltijd probeer ik wat te slapen, wat een beetje lukt met een wijntje en een dekentje over mijn benen. Het is ruim 8 uur vliegen naar Nederland
Dinsdag 14 maart: Amsterdam.
Rond 0.4.15 uur worden we met licht en een broodje met gebakken ei wakker gemaakt. Om 0.5.30 uur landen we op Schiphol. Het regent en waait hier. Nadat ik mijn trolley tas van de band heb opgehaald kleed ik me op het toilet om. Voor het eerst gaat weer de lange broek aan en een trui en mijn dunne dons jack. Daarna ga ik zitten in de aankomsthal en stuur mijn familie een appje met de mededeling dat ik geland ben. Pas vanavond om 22.00 uur vertrekt mijn vliegtuig naar Nepal. Maar gelukkig kom ik deze wachttijd goed door met lezen en schrijven en bezoek van mijn nicht Jenny en vriendin Laetitia. Samen drinken we koffie op Schiphol en gaan boodschappen doen in Hoofddorp (o.a. kaas en stroopwafels voor de Nepalese families) en eten bij de Chinees. Daarna brengt Laetitia me terug naar Schiphol waar ik rond 19.15 uur weer terug ben . Ik kan meteen inchecken. Daar vroegen ze naar mijn corona vaccinatie bewijs, doch de app wil niet openen , ook niet met internet verbinding. Daarna open ik mijn tablet, maar die gaat telkens uit, waardoor ik de foto van mijn internationale vaccinatie niet te zien krijg. Dan blijkt dat mijn tablet leeg is. Wat baalde ik !! Gelukkig nam, na vele pogingen , de balie medewerkster genoegen met mijn verklaring dat ik 5 vaccinaties heb gehad. Daarna ga ik als eerste mijn tablet opladen zodat ik in ieder geval mijn vaccinatie bewijs in Nepal kan laten zien , als ze erom vragen. Daarna moet ik een stuk lopen om bij de gate te komen. Het vliegtuig moet een half uur wachten omdat Schiphol last heeft van de wind, maar om 22.30 uur gaan we de lucht in. Het is 6 uur vliegen naar Dubai . Het eten is goed aan boord van de Emiraten. In Dubai arriveren we 15 maart om ca. 0.8.00 uur. Ik kijk op het bord, maar de vlucht van 12.20 uur naar Kathmandu staat er nog niet op. Dus ik ga lekker zitten en mijn e-mails lezen. Maar om 10.30 uur staat Kathmandu er nog steeds niet op. Ik ga dan bij de informatie balie vragen hoe dat zit. Daar hoor ik dat ik de bus moet nemen, buiten, en naar terminal 2 moet gaan. Gelukkig had ik nog tijd genoeg. In 20 min. ben ik bij terminal 2. Daar moest mijn handbagage weer door de scanner: hiervoor moesten weer, schoenen uit, horloge af, waterflesje leeg, riem af, tablet en mobiel uit de tas. Weer veel mannen in witte gewaden en gesluierde hoofden. Ik vind het nog steeds heel vreemd uitzien. Om 11.30 moeten we boarden bij DUBAI AIRLINES, maar uiteindelijk wordt het 13.30 uur voordat we de lucht ingaan ( i.p.v. 12.20 uur) Ik val bijna om van de slaap. Naar Kathmandu is het bijna 4 uur vliegen. Ook hier krijgen we een goede maaltijd. We landen om 19.15 uur en het is al erg donker buiten.
Douane en visum controle gaan vrij snel. Na mijn trolleytas van de band te hebben gepakt, loop ik richting de uitgang. Dan hoor ik ineens "Francisca" roepen en komen Babu en Keshab op me af ( zoon resp. gastheer).Ik herken ze meteen, al is Babu een stuk langer geworden. Ik krijg weer een nieuwe rode welkomst sjaal omgehangen en rijden met Keshab 's auto naar huis, over de voor mij bekende weg. Thuis aangekomen omhelst Rupa mij en is na bijna 3 jaar blij om mij te zien . Na wat gekletst te hebben en Kripa ( dochter) aan de telefoon te hebben gesproken , krijg ik mijn eten Dal bhat. We praten door tot 21.30 uur en dan ga ik naar boven. Ik krijg weer mijn eigen kamer. Na wat e-mails gelezen te hebben ga ik naar bed. Ook nu voel ik me onwezenlijk, het kan voor mijn gevoel, zowel dag als nacht zijn.
DONDERDAG 16 MAART: Kathmandu
Om 9.00 uur word ik pas wakker. Dus ik heb zo'n 10-11 uur geslapen. Ik heb wel een zwaar hoofd en voel me nog wel een beetje onwezenlijk. Ik ga me nog niet douchen want vaak is 's ochtends het water, door het zonnepaneel nog niet voldoende opgewarmd. Na me aangekleed te hebben , ga ik ontbijten. Het bestaat uit dal bhat, aardappels, gebakken ei en geroosterde boterhammen en yoghurt met banaan toe. Ik besluit om Nepalese roepies te gaan pinnen in Boudhanath en naar het ziekenhuis te gaan lopen. Rond 11.15 uur ga ik weg . De weg er naar toe is eindelijk helemaal geasfalteerd, en deels voorzien van stoepen, maar de verbindingen liggen nog open. Ook ligt er nu een wandelpad langs de Bagmati rivier, maar ook die vertoont nog een aantal open verbindingen. En de krakkemikkige bruggetjes zijn vervangen door grotere steviger bruggen . Ik loop eerst naar de ATM in Boudhanath en daarna loop ik door naar het Orthopedisch ziekenhuis. Onderweg koop ik nog wat voor bij de koffie. Al voor de ingang van het ziekenhuis. word ik herkend door 4 stafmedewerkers. Knap hoor, na me 3 jaar niet gezien te hebben en nu zonder bril !. Hij maakt nog een grapje door te zeggen " je kunt bij mij achter op de motor zitten als je naar Pepsi Cola gaat", want hij weet dat ik altijd ga lopen. Ook mijn collega's op de fysio. afdeling reageren enthousiast. Ramesh is erg veel afgevallen en toont gewoon mager doordat hij veel fietst, gezond eet en geen alcohol meer drinkt. Goma is nog met zwangerschapsverlof en heeft nu een vervangster en Alok is afwezig. De plaatsvervanger van Manish is daarentegen dikker geworden en inmiddels getrouwd. We hebben gezellig bij gekletst in de keuken.
Rond 14.00 uur kondigen Mr. Prem en Purna zich aan (de gids van de peaky peak trekking). We hadden eigenlijk een afspraak om 15.30 uur thuis bij Keshab en Rupa, maar zij wonen dicht bij het ziekenhuis en vonden het gemakkelijker om naar het ziekenhuis te komen om over de trekking te praten. We gaan hiervoor in de keuken van de fysio. zitten. We spreken af dat de trekking zondag 19 maart begint t/m za 26 maart. Keshab brengt me dan zondag vroeg naar een bepaald punt in Pepsi Cola waar de lokale jeep me oppikt. In die jeep zitten meerdere mensen. Ik draag zelf mijn rugzak. Bedden en lakens en dekens zijn aanwezig op de slaapplaats. Om 15.30 uur loop ik naar huis . Ik loop eerst naar de plek waar de fysio. vervanger aangeeft waar zijn nieuw opgestarte fysio. praktijk gevestigd is, maar die kan ik uiteindelijk niet vinden . Daarna loop ik in ruim 10 min. naar huis. Bij de groenteboer om de hoek koop ik wat fruit voor mijn gastgezin en constateer dat het 2x zo duur is geworden in 3 jaar tijd.
Om 19.30 uur gaan we eten : dal bhat. Ook vanavond ga ik op tijd naar bed.
Vrijdag 17 maart: Kathmandu:
Vandaag weer gewoon om 0.7.00 uur opgestaan en daarna mijn grondoefeningen gedaan.
Pas om 0.9.00 uur krijgen wij het ontbijt: dal bhat, gebakken ei en een boekweit pannenkoek, en yoghurt met banaan toe en daarna een kop oploskoffie. Keshab, Rupa, Babu en ama gaan vandaag naar een ceremonie ter ere van het feit dat het 1 jaar geleden is dat een familielid overleden is. Er worden 150 mensen verwacht waarvoor Keshab e.a. moeten koken. Frans en ik krijgen een sleutel van de voordeur en poort. Frans (Belg die ook in dit huis tijdelijk verblijft) en zijn bijna geadopteerde zoon gaan met de motor naar Bhaktapur. Ik ga mijn vuile was in de wasmachine wassen, al wat spullen klaarleggen voor de trekking , mijn toilettas repareren en mijn koffer opruimen. Daarna ga ik op het dakterras mijn belevenissen opschrijven in Evernote. Rond 16.45 uur gaat het flink regenen. Ik ga me douchen, maar het water is lauw , niet echt lekker als de omgevingstemperatuur zo laag is. Ik heb me net aangekleed als Keshab op de deur klopt om mij en Frans uitnodigt om mee te gaan naar het huis waar de ceremonie wordt gehouden. Wij mogen ook mee eten. Iedereen zit op de grond, wij ook, en krijgen een bord voor ons neus waarop, vanuit grote pannen achtereenvolgens wordt geschept: aardappels, curry, groenten, rundvlees, kip, dal, beaten rijst en curd (yoghurt). Hierbij wordt rijstwijn = sjeng, uit een fluitketel geschonken en limonade . Er blijven als maar mensen binnenkomen die allemaal komen eten. Ongelooflijk wat een werk en geld moet dat kosten !!. Als ama ( oma), naar huis wil, brengt Keshab ook ons naar huis. Aangezien het op mijn kamer koud is , kruip ik lekker in mijn bed. Ik heb heimwee naar de zon en warmte van Centraal Amerika.
Zaterdag 18 maart: KATHMANDU
Nu heb ik tot 8.00 uur geslapen en daarna mijn oefeningen gedaan. Om 9.30 uur is het ontbijt: dal bhat en boekweit pannenkoek. Ik mag van Nano een bodywarmer en een paar extra sokken lenen voor de trekking, want ik twijfel of mijn dons jack wel warm genoeg is.
Verder spreek ik af wanneer ik , na de trekking, naar Manish ouders ga.
Af en toe hoor je het buiten donderen . Maar in de loop van de middag ga ik toch wandelen. Ik loop over het voetpad langs de MANOHARA NADI RIVIER rivier , wat nu inmiddels klaar is. Ook is daar in de buurt een nieuwe woonwijk gebouwd en zijn er twee nieuwe bruggen over de rivier aangelegd. Ik ben rond 16.00 uur terug in huis, net voor de regen.
Dan krijg ik een appje binnen dat mijn zwager in het ziekenhuis is beland na een val van de trap. Daarna bel ik zijn vrouw op.
's Avonds eten we de overgebleven restjes van de ceremonie op nl. doperwtjes en een gekookt ei. Daarna pak ik alles in mijn rugzak voor de trekking en ga rond 21.30 uur naar bed want morgen moet ik vroeg uit de veren voor de trekking.
ZONDAG 19 MAART T/M ZATERDAG 25 MAART: 7 DAAGSE PIKEY PEAK TREKKING
ZONDAG 19 MAART: 1ste DAG VAN DE TREKKING: met jeep van Kathmandu naar DHAP 2920m ( afstand 275 km)
Om 0.4.30 uur gaat mijn alarm af. Ik kleed me snel aan en ga met de rugzak en schoenen naar beneden. Ik drink een kop koffie en eet een roti, want ik reis niet graag met een lege maag. Keshab brengt me met zijn auto naar het kruispunt in Pepsi Cola waar de jeep inmiddels gearriveerd is. Mijn gids PURNA komt me enthousiast tegemoet. Mijn rugzak wordt op het dak van de auto gelegd en ik mag naast de chauffeur zitten. Er zitten al 6 mensen in de auto : 3 Nepalese meisjes, een Fransman en een stel uit Oostenrijk. We rijden via DHULIKHEL-KABHRE -POKHARI -KHURKOT. VIA de NH13 en NH20. Rond11.30 uur kunnen we niet verder, want onderweg wordt de weg geblokkeerd door veel mensen die protesteren omdat de in aanbouw zijnde brug niet af wordt gebouwd. Wij blijven eerst bij de auto staan, maar op een gegeven moment besluiten we om de lunch bestaande uit dal bhat te gaan gebruiken bij een restaurant aan de overzijde. Om 13.00 uur wordt de protest actie gestopt en kunnen we doorrijden.
Er zijn diverse checkposten onderweg, waar de papieren en de rijsnelheid van de chauffeur worden gecontroleerd. Maar hij voorkomt een bekeuring door ruim voor die post 10-15 min. te stoppen, zodat hij op tijd bij die post aankomt. Zo kan hij te hard rijden en geen bekeuring krijgen. Om 16.30 uur arriveren we in de plaats DHAP waar we verblijven in MUNA HOTEL. Buiten staan een aantal houten chalets met toilet waarvan ik er één van krijg. In de kamer staan 2 bedden met een elektrische deken. Mevrouw is erg hartelijk, ze maakt mint thee voor mij en voor de anderen melk thee. De gids vertelt dat ik fysiotherapeut ben en dan gaat ze meteen klagen over haar nek. Ik behandel haar kort aan haar gespannen nekspieren. Om 18.30 uur krijg ik mijn eten : dal bhat met kip en kool. Het smaakt goed. De gids praat veel over zijn slechte financiële positie en over zijn kleine huisje en over de dure studie van zijn kinderen .'s Avonds zitten we gezellig om een vuurkorf met een glaasje raksi zodat we van buiten en van binnen opgewarmd worden.
Rond 21.30 uur ga ik naar bed.
MAANDAG 20 MAART: 2DE DAG VAN DE TREKKING: van DHAP 2920 m. naar JHAPRE 2830 m
Gisteren avond duurde het minstens 2-3 uur voordat mijn voeten warm waren. Maar voor de rest heb ik aardig geslapen. Om 0.6.20 uur klopt Purna op mijn deur en sta ik op. Ik heb met mijn kleren aan geslapen omdat het zo koud was, dus ik ben gauw klaar. We ontbijten weer in de keuken bij de kachel. Purna maakt een pannenkoek/ tortilla warm en legt hier een omelet op. Het smaakt goed.
Om 0.8.00 uur gaan we lopen. In de ochtend is het half bewolkt en niet echt koud. De top van de Everest is te zien. De route is niet echt moeilijk, maar gaat wel op en neer. Onderweg zien we hopvelden en mosterdzaad velden. Daar hebben ze stokken tussen gezet met oude jassen om apen op afstand te houden. Opvallend zijn ook de blauwe daken van de huizen die na de aardbeving ge- of verbouwd zijn. Om 11.15 uur zijn we bij het Guesthouse en winkel waar we eerst wat gaan drinken en daarna lunchen : dal bhat, beetje groenten en aardappels en groene pepertjes en warm water. Het bereiden van het eten kost tijd en we kunnen pas om 13.15 uur verder gaan met wandelen. Het is een brede onverharde weg. Het is in het begin nog droog, maar om 14.00 uur begint het te regenen. We doen onze poncho's aan. De onverharde weg wordt steeds modderiger en vertonen kuilen waarin water gaat staan. Het blijft regenen tot we ons hotel "EVEREST VIEW HOMESTAY" in JHAPRE bereiken. Daar maken ze de kachel voor ons aan zodat we onszelf kunnen opwarmen en onze natte kleren kunnen drogen. We krijgen koffie en thee. Ik krijg een kamer op de 1ste verdieping met 2 eenpersoons bedden en dons dekbedden. Naast mijn kamer is de hurk wc., dus ik hoef gelukkig niet naar buiten. Rond 16.30 uur komt een nieuwe gast, een man uit Denemarken die daar een reisbureau heeft voor reizen naar Nepal. Wij krijgen de gelegenheid om de Boeddhistische tempel Naguyur dechen,chyolin chompa te bekijken, die naast de homestay staat. Mijn gids steekt een kaars aan en vraagt aan de goden of de regen mag stoppen. Rond 18.30 uur doet een monnik de gebedsdienst en wordt begeleid op de trom door de zoon van de homestay-eigenaar en de dochter op de hoorn. Het was mooi om te zien. Daarna gaan we eten. Ook nu eten de gasten eerst, en daarna de gidsen e.a. begeleiders. We eten weer dal bhat met kroepoek. Ik krijg een klein glaasje raksi om warm te worden. We praten wat na bij de kachel. En om 21.15 uur lig ik al in bed onder 2 dekbedden. Zo kom ik weer een beetje op temperatuur.
DINSDAG 21 MAART: 3DE DAG VAN DE TREKKING: van JHAPRE 28300m. naar PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m
Om 0.6.30 uur sta ik op. Ik was mijn gezicht met een bekertje water dat op de wc staat. Ik heb met mijn kleren aan geslapen , dus ik ben weer zo klaar met aankleden. Om 0.7.00 uur krijg ik het ontbijt : twee chapatis met omelet en koffie. Om 0.7.30 uur gaan we lopen. Het eerste stuk is behoorlijk steil. Het is wel een beetje mistig, maar wel droog. Verderop wordt het steeds modderiger. Soms klaart het iets op en lijkt de zon er door te komen en dan heb je wat zicht op de omgeving, maar dat is niet lang. Onderweg staan de rododendrons in bloei. Om 10.45 uur zijn we al in Bhouda waar we gaan lunchen. Het Guesthouse, naast de tempel, waar Purna normaal gaat lunchen is gesloten, dus we gaan naar een ander Guesthouse in de buurt. Hier bestellen we noedelsoep. Het smaakt goed, maar de noedels komen uit een pakje en zijn erg zout.
Om 11.55 uur vertrekken we weer. Eerst gaan we bergafwaarts. Na een half uur begint het licht te sneeuwen, maar spoedig gaat het steeds harder sneeuwen. De bomen met sneeuw lijken op witte bloemen, erg mooi !. Op sommige stukken waar de sneeuw gesmolten is, is het modderig en staan er plassen. Ik doe mijn regenjack aan en daarover mijn poncho. Dit voelt beter, maar op stukken waar het waait , waait de poncho te veel op, en heb ik er meer last van dan plezier, en doe ik hem uit. Bergopwaarts krijg ik het moeilijk. Je kunt alleen maar naar de grond kijken waar je loopt, de omgeving is grijs en grauw en mijn vingers zijn bevroren. Langzaam , maar gestaag lopen we door . Om 15.00 uur, zijn we bij hotel mountain view op Pikey Peak base camp, de eigenaar staat al op de uitkijk. Ik ben bevroren als ik binnen kom. Ik doe mijn natte bergschoenen en sokken uit en leg ze te drogen bij de kachel. Ook mijn rugzak en handschoenen en bodywarmer zijn nat. Ik ga ook lekker bij de kachel zitten en doe mijn handdoek om mijn voeten. Langzaam ontdooi ik. Er zijn nog 2 Catalaanse meisjes die op de universiteit " verpleging " studeren. Ik versta er geen barst van wat ze zeggen. Ook zijn er 3 Engelse jongens. Ik bestel chapati en omelet en koffie. Ik heb hier een kamer met twee eenpersoons bedden en 2 grote dekbedden die ik weer alle twee ga gebruiken.
Om 18.15 uur is er elektriciteit via de zonnepanelen. Dan is er ook licht en kunnen we onze apparaten opladen in de huiskamer. Om 18.45 uur krijg ik mijn dal bhat met veel groenten Ook drink ik een paar glazen warm water. Ons trekkings-programma is aangepast. We gaan morgenochtend niet naar de "zonsopgang" op de pikey peak ,omdat de route daar naar toe waarschijnlijk erg ijzig zal zijn en moeilijk te belopen. Mijn gids Purna heeft inmiddels contact gehad met het Duitse stel en hun gids en porter, die in een ander hotel zitten. Zij lopen morgen met ons naar DASSABANJA , op 3500 m. . Als het weer tegen zit , dan blijven we daar, maar als het mee zit, dan gaan we vandaar verder lopen. De eigenaar speelt op zijn tungna (snaar instrument) . De jongelui klappen en vormen een kring.
Hij speelt alsmaar hetzelfde en het is vrij eentonig. De jongelui gaan aan de whisky of raksy , en raken aardig aangeschoten. Ik ben benieuwd hoe ze morgenochtend om 0.6.00 uur opstaan
WOENSDAG 22 MAART: 4 DE DAG VAN DE TREKKING: van PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m. naar LAMJURA 3500 m)
Vannacht en vanmorgen was het nevelig en daarom zijn de Engelse jongens ook niet om 06.00 uur naar de "peak" gegaan om de zonsopgang te bekijken. Zij , en de 2 Spaanse meisjes, gaan naar beneden naar Bhouda , waar wij gisteren geluncht hebben. Maar wij gaan om 8.30 uur richting Dassabanjan met de porter van het Duitse stel voorop. Er is vannacht veel sneeuw gevallen en daarom volgen wij de stappen van de porter. De sneeuwlaag is zeker 20-40 cm hoog. Het Duitse stel is wat langzamer omdat de man verkouden is en moeite heeft met klimmen. De route gaat op en neer, er zijn makkelijk stukken maar ook moeilijke stukken.
Om 12.00 uur arriveren we Banjan lodge in Dassabanjan . Hier lunchen we dal bhat. Ik ga ook in de keuken zitten want daar is het bij de kachel warm . De gids Purna informeert welke route we het beste kunnen nemen. Zij ontraden de route naar beneden te nemen naar Dassabanjan omdat het daar erg glad zal zijn door de gesmolten sneeuw. En zij adviseerde de route naar boven te nemen naar LAMJURA. Om 13.30 uur gaan we lopen . Het zou 2,5 uur tot 3 uur duren voordat we Lamjura zouden bereiken. Eerst moeten we een hele lange trap omhoog. De hond van de Banjan lodge volgt ons. In het begin viel de sneeuwhoogte wel mee, maar naarmate we hoger komen neemt deze toe tot ca. 30 cm. en het gaat harder waaien en het wordt kouder. De originele trekroute is moeilijk te zien. Ook Purna is het goede spoor kwijt. En opeens gaat het fel bliksemen. Bij de 2de bliksemschicht zie ik de hond wegspringen en rent heel hard terug. Als ik de bocht om kom zie ik aan de linker kant , op een klein heuveltje, Purna liggen . Hij is buiten bewustzijn. Ik klop hem op de wangen en zie hem wel ademen en langzaam opent hij zijn ogen. Hij is helemaal gedesoriënteerd . Ik dacht dat hij dood was en schrik me rot. Wat moet ik zonder hem, ik kan ook niemand bellen want ik heb geen simkaart gekocht van Nepal. Hij vraagt " waar komen we vandaan en welke richting moeten we op". En daarna begint het zoeken naar de originele trail route. We lopen naar beneden , maar dat blijkt niet de juiste route te zijn en zo gaat het een paar keer door. Ik moet plassen , maar ik kan niet meer de knoop van mijn broek open en dicht krijgen , zo koud zijn mijn handen. Purna ziet ijzig wit en heeft een onwezenlijk gevoel. Ik zeg dat hij per telefoon hulp moet roepen, maar dan belt hij familieleden op in een dichtstbijzijnd dorp, maar die kunnen hem niet vertellen hoe hij moet lopen. Uiteindelijk komen we , na 2 uur zoeken, via een bospad, bij de nieuwe onverharde weg. Ik ben erg opgelucht want nu is het 18.00 uur en nog een beetje licht. Het originele restaurant waar we naar toe zouden gaan , is gesloten omdat er geen gasten zijn. Dus lopen we in 20 min. naar Nambur lodge in Lamjura waar we om 18.30 uur aankomen. We hebben inmiddels 5 uur vanmiddag gelopen i.p.v. 2,5 uur. Mevrouw doet de kachel voor ons aan en de kleinzoon en grootvader komen informeren. Ik doe mijn natte sokken en schoenen en jas en handschoenen uit en zet ze bij de kachel om te drogen. Na 1 uur krijgen we dal bhat. We zijn alle twee aan het bijkomen en eten niet veel. Purna kan zich niets meer van het voorval herinneren alleen dat het lopen aanvoelde alsof hij droomde.
Na weer op temperatuur te zijn gekomen met de warmte van de hout kachel en een half kopje raksi ga ik naar mijn kamer, die zich in een ander gebouw bevindt en te bereiken is via een spiegel gladde trap. De wc is buiten en daarom vraag ik een emmer waar ik vannacht op kan plassen en een beker water waar ik mijn gezicht mee kan wassen en mijn tanden kan poetsen . Dan kruip ik in bed met 2 dekbedden op me. Ik ben blij dat de dag toch goed geëindigd is want anders had ik een groot probleem gehad en had ik de hele nacht in de kou moeten doorbrengen in het bos
DONDERDAG 23 MAART, 5DE DAG v.d. TREKKING : van LAMJURA NAAR JUNBESI:
Ik heb best goed geslapen , ongeveer 10 uur. Wel een keer wakker geweest om te plassen en daarom was ik blij met mijn emmer op de kamer. Ik sta om 0.7.15 uur op en kleed me aan. Voorzichtig daal ik de ijzige trap af. Mijn schoenen en sokken zijn nog niet droog. Ik ga in de grote keuken zitten bij de kachel, want alleen daar is het warm. Twee werkmensen komen ook melkthee drinken. Ik krijg koffie en later chapati met omelet
Rond 0.8.00 uur vertrekken we. Het is vrij zonnig aan de Anna Purna berg-kant en grijs en bewolkt aan de Everest-berg kant. De sneeuw op de nieuwe onverharde weg is bevroren en daardoor wat moeilijk te belopen. In het begin van de tocht heb ik alle jassen aan omdat het koud is, maar langzaam pel ik alle jassen uit als het warmer wordt. Het nadeel van de warmte is dat de weg erg modderig wordt. Dit wordt nog verergerd door de sporadische auto's en tractors die erover heen rijden. De bomen worden ook alsmaar groener en de sneeuw is verdwenen naarmate we verder naar beneden lopen. Het uitzicht , met in het dal de kleine huisjes, is mooier bij dit zonnige weer. Op een gegeven moment kunnen we de nieuwe onverharde weg verlaten en op het oorspronkelijke trekkers pad lopen . Dus eerst gaat de weg geleidelijk naar beneden en dan een stuk omhoog. Om 12.15 uur arriveren we in JUNBESI, het eerste Sherpa dorp in Nepal. In het hotel waar Purna meestal naar toe gaat is niemand aanwezig, daarom gaan we naar een ander hotel ernaast genaamd Apple blossom garden. Daar kan ik lekker in de zon zitten en krijg ook daar mijn dah bhat. Ik heb hier een grote kamer met 3 één persoons bedden. Ook is er een warme douche bij en een toilet. Hier moet je wel voor de Wifi 30 roepies betalen. Na de lunch gaan we het lokale Boeddhistische monniken klooster bezoeken. Het schijnt 450 jaar oud te zijn en het 2de oudste klooster van Nepal te zijn. Ik heb geen zin om mijn bergschoenen uit te trekken omdat m.n. de linker schoen weer moeilijk aan gaat, door mijn opgezwollen voet. Dus ik blijf in de deur opening staan en maak foto's van daaruit. Maar de aanwezige monnik biedt aan om van diverse dingen in het klooster van dichtbij foto's te maken. Erg aardig !
Daarna lopen we verder over een bruggetje waar op een grote steen Boeddhistische tekst staat geschreven . Verderop schijnt men hier ook bepaalde bessen te kweken. Inmiddels is het ook gaan regenen. We waren van plan om verder te lopen naar andere Boeddhistische kloosters, maar daar zien we vanaf wegens de regen. We lopen nog eventjes door JUNBESI met de mooie witte huizen en de gekleurde vensters en deuren. Er staat ook een grote lagere school. Rond 15.00 uur lopen we terug naar het hotel. Ik ga naar mijn kamer en ga in mijn bed liggen omdat ik eigenlijk best moe ben , waarschijnlijk nog van de inspanning van gisteren. Daarna ga ik me douchen . Het is heerlijk om onder een warme douche te staan na 3-4 dagen alleen maar je gezicht te hebben kunnen wassen.
Daarna ga ik naar de lounge waar een Duits echtpaar zit van rond de 60 jaar. De vrouw voelt zich ziek , en haar man is ziek geweest en knapt langzaam op. Zij is pietje precies en wat klagerig. Hun plan is om een trekking te maken van 30 dagen om uiteindelijk naar een 5200 m. hoge top te lopen. Maar volgens ons zal dat te hoog gegrepen zijn voor haar. Morgen moeten ze 6 uur lopen , en dat zal waarschijnlijk al een probleem worden. Zij hebben 1 porter en 2 gidsen. Ik bestel spring rolls , want vanmiddag heb ik al dal bhat gegeten. Doch de kaas in die spring rolls proef je totaal niet en de korst is veel te vet door het bakken in de olie. Daarna raak ik in gesprek met een gids van het Duitse echtpaar. Hij verdient weinig, en wat hij verdiend als gids moet hij in een paar maanden binnen halen. Hij woont op een kamer in Kathmandu en moet huur, gas en elektriciteit betalen en geld voor eten en kleren. Hij kan er nauwelijks van rond komen. Buiten het seizoen werkt hij soms in de tuin van zijn ouders. Hij denkt er ook aan om naar het buitenland te vertrekken en daar een baan te zoeken, zoals vele Nepalese jongeren.
VRIJDAG 24 MAART: 6DE DAG v.d. TREKKING: van JUNBESI 2675 m naar PHAPLU 2475 m. hoogte.
Om 0.6.30 uur sta ik op, en om 0.7.00 uur ontbijt ik chapati met omelet en om 0.7.30 uur gaan we lopen naar de THUPTEN CHOLING MONASTERY dat op 3000 m. hoogte ligt. De weg gaat geleidelijk omhoog behalve het laatste stuk, en loopt langs een beekje. Het is half bewolkt en de zon komt regelmatig te voorschijn: eindelijk ! Rond 0.9.30 uur zijn we er. Op het omhooglopende pad staan vele ronde gebedsmolens die water transporteren . Ook zien we jonge monniken onder de 12 jaar spelen en fietsen op een terrein voor hun school. Verder naar boven bezoeken we eerst het gebedshuis . Hier staat een grote foto van de Tibetaanse Lama Trulsik Rinpoche die in 1968 dit klooster heeft gebouwd. Hij zelf is in 1958 tijdens de Chinese invasie uit Tibet gevlucht. Hier wonen honderden Boeddhistische nonnen en monniken waarvan 80% Tibetaanse vluchtelingen. Een Boeddhistische non geeft uitleg, zij is 52 jaar en al 24 jaar in het klooster. Er zitten daar 400 nonnen . Daarna zie ik een paar nonnen die garen oprollen op een bol en een monnik die kleine stokjes maakt om kaarsen aan te steken. Zo heeft elke monnik en non een taak in het klooster Daarna mag ik kijken in een zaal waar 20 vrouwen zitten die lontjes maken voor kaarsen. Ik probeer het ook te leren , maar ik krijg het niet zo mooi als zij. Rond 10.00 uur krijgen we de mogelijkheid om de kleine lama te zien. Hij is pas 10 jaar en is 16 x gereïncarneerd en is de 1ste Nepalese Sherpa lama. Ik mag zelfs met hem op de foto en ik krijg een rood koord om mijn nek en een witte sjaal. Daarna verlaten we het klooster en lopen terug naar Junbesi. Daar staan inmiddels 10 tenten van 8 Nederlandse kampeerders. Daarna lopen we door naar PHAPLU in het Solokhumbo district. De wandeling gaat via een brede onverharde weg waar ook auto's en motors mogen rijden. Het loopt erg makkelijk, en het weer is goed, half bewolkt. Om 13.00 uur gaan we lunchen, we nemen een gemakkelijke maaltijd nl. noedelsoep met ei en samosa. Ik ga hiermee lekker buiten op een stoepje zitten (heel ongebruikelijk voor Nepalese begrippen) . Verschillende honden houden me gezelschap. Daarna lopen we weer verder. Onderweg maak ik nog een paar foto's van een zusje en broertje die hooi versjouwen in een grote mand . Als we dichterbij Phaplu komen nemen we de kortste weg die meer stijgt dan de gewone weg. We komen ook langs de luchthaven waar vliegtuigen een noodlanding kunnen maken als ze niet in Lukla kunnen landen voor de Everest trekking . In deze plaats maak ik een foto van 4 zussen voor een huis. Purna belt zijn schoonzus, die verpleegster is. Ze spreken af dat Purna en ik bij haar gaan eten, en dat Purna bij haar blijft slapen en ik in het hotel. De schoonzus komt ons al tegemoet, ze is erg hartelijk. Daarna lopen we door naar het hotel iets voorbij Phaplu. In het hotel heb ik een kamer met 2 eenpersoons bedden. Daarna lopen we door naar het kantoor van de verloofde van Purna's schoonzus. Hij is docent Koreaans , voor jongens die ik Zuid Korea willen gaan werken. Daarna gaan we, via een steile weg naar de gehuurde woning van Purna's schoonzus. Ze heeft een kamer met een bed erin wat overdag gebruikt wordt als bank. Voor de keuken hangt een gordijn. Ze maakt een kop koffie en thee en schilt voor ons kiwi's. Ze heeft wifi en dan lees ik het WhatsApp bericht dat mijn twee zwagers naar een revalidatie centrum resp. verzorgingshuis gaan. Daarna gaan we een stadswandeling maken in een straat met vrij veel winkels. De schoonzus doet inkopen voor ons diner. Terwijl zij dal bhat maakt valt het licht uit en maken we licht met onze mobiele telefoon. Uiteindelijk gaan we pas om 20.45 uur eten : dal bhat met kip. Iedereen zit gezellig op de grond en eet met de vingers van de rechter hand, behalve ik. Rond 21.45 uur word ik door Purna en de verloofde van de schoonzus naar het hotel gebracht. Ik ga me daar toch even douchen ondanks dat ik geen zin daarin heb. Rond 22.30 uur kruip ik in bed. Ik zet mijn alarm op 04.30 uur en ga slapen.
ZATERDAG 25 MAART: 7 DE DAG VAN DE TREKKING: van PHAPLU 2475 m naar Kathmandu, 275 km met jeep
Om 0.4.30 uur gaat het alarm af en sta ik op. Ik kleed me aan en pak mijn spullen in mijn rugzak. Mijn bergschoenen staan voor de deur omdat ik niet met bergschoenen in de gang en in mijn kamer mag lopen. In de eetzaal zijn de lichten nog uit en moet ik ze zelf aandoen. Ik eet een pakje koekjes op die ik gekregen heb van de nonnen. Om 05.15 uur komt de jeep en Purna me pas ophalen. De rugzak gaat weer op het dak en ik mag weer voorin naast de chauffeur zitten. Daarna gaan we nog een Iraans stel en 1 Nepalese man en 3 Nepalese jongens ophalen. Tegelijkertijd neemt de gids uitgebreid de tijd om koffie te gaan drinken en om een sigaret te gaan roken. Uiteindelijk vertrekken we om 05.40 uur uit Phaplu. Het begint langzaam wat licht te worden en het verkeer komt op gang en zie ik al mensen die hun ochtend wandeling maken. Rond 0.9.00 uur hebben we een tea stop en eten chapati met curry en een gekookt ei en koffie. Net als op de heenweg gaat de route via de NH20 en NH03 en langs de rivier SUN KOSI. Op verschillende plaatsen zijn ze met de weg bezig waardoor het moeilijk rijden is . Om 11.00 uur lunchen we bij HIMALAYA HOTEL / LODGE in THAKALI BANKHHAGAR. Na 1 uur lunchpauze rijden we door. Langzaam pel ik mijn kleren uit tot mijn T shirt en opgetrokken broekspijpen want het is vandaag warm en zonnig ( hadden wij dat maar gehad tijdens de trekking).
Om 16.00 uur zijn we in DHULIKHEL en stoppen daar ook nog eens voor een tea stop en een wc stop. De zit- wc ruik je op grote afstand. De meeste Nepalezen zijn verbaast dat een vrouw van mijn leeftijd nog zulke moeilijke trekkingen kan maken. Het Iranese stel verlaat de jeep aan de rand van de stad en neemt een taxi naar het centrum. De Iraanse vrouw kan nu ineens wel tegen me praten en vraagt aan mij om met haar op de foto te gaan. Dit weiger ik omdat ze me voor die tijd ook niet zag staan. Om 17.15 uur zijn we bij de tempel in Pepsi Cola. Ik neem afscheid van mijn gids Purna .
Op mijn slippers loop ik naar mijn gastgezin, want mijn voeten zijn opgezet waardoor het aantrekken van mijn bergschoenen moeilijk zal gaan. Thuis aangekomen tref ik daar alleen ama en Nanu aan, want Keshab en Rupa zijn op zieken bezoek. Enerzijds ben ik teleurgesteld dat ze weg zijn , maar anderzijds geef het mij de gelegenheid om mijn spullen op te ruimen en me te douchen en mijn haar te wassen. Dus ik ga meteen naar boven. Als ik hiermee klaar ben rond 19.00 uur komen Rupa en Keshab thuis. Ze maken het eten klaar en rond 20.30 uur gaan we eten. Ik vertel hun mijn trekking-ervaringen en ga om 22.00 uur naar bed. Ik ben blij met mijn eigen kamer, douche en wc.
ZONDAG 26 MAART: KATHMANDU
Ondanks of dankzij mijn vermoeidheid heb ik onrustig geslapen. Ik doe weer mijn oefeningen en ga daarna douchen. Gelukkig is het douchewater warm omdat het gisteren mooi weer was en de zonnepanelen goed hun werk hebben kunnen doen. Het ontbijt is laat. Ik stel Nanu voor, (dochter van mijn gasthuis die net is begonnen met de opleiding fysiotherapie) ,om samen naar de fysio. afd. van het orthopedisch ziekenhuis te gaan. Keshab , die toch met zijn auto naar zijn kantoor/ hotel gaat rond 10.30 uur ,zet ons bij de Basmati rivier af en we lopen samen via het voetpad naast de rivier naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis kan Nanu kijken bij mijn collega's en bij mij, hoe patiënten met fysiotherapie worden behandeld. Rond 13.00 uur gaan we in de keuken lunchen en bijpraten. We verzamelen ons meegebrachte fruit en de assistente snijdt het in stukjes en legt het op een schaal. Ook Alok zie ik vandaag. We maken een plan om volgend weekend te gaan fietsen. Om 14.15 uur verlaten we de afdeling. Nanu geef er de voorkeur aan om een motortaxi te bellen om naar huis te gaan . Ik besluit om naar de ATM in Boudhanath te lopen waar ik Nepalese roepies pin en daarna loop ik door naar de STUPA IN BOUDHANATH. Ook nu ga ik achterom zodat ik geen entree hoef te betalen. Sinds corona is het niet meer toegestaan om de stupa te bestijgen. Ik loop rond en ga de tempel in. Heel verrassend kom ik de verkoper van Tibetaanse gebedskransen tegen die ik al jaren tegen het lijf loop. Ook hij herkende mij meteen en we praten met elkaar en maken foto's. Daarna loop ik terug naar huis. Bij de brug over de Bagmati rivier kom ik nota bene mijn fysio. collega Alok op zijn motor weer tegen .
Rond 19.00 uur belt Manish op, en hij geeft me het telefoon nr. van zijn neef, die professor is in de academie en ziekenhuis van DHULIKHEL, die wij morgen willen bezoeken.
Daarna leg ik wat spullen klaar voor morgen en ga naar bed.
MAANDAG 27 MAART: KATHMANDU : DHULIKHEL : NAMO BUDDHA (STUPA)
Om 7.00 uur ' s ochtends rijden Keshab, Nanu en ik met de auto naar DHULIKHEL, zo'n 25 km hier vandaan. We zetten eerst Nanu af bij haar hostel en ik neem haar wandelschoenen mee. Daarna rijden we door naar het hotel van Keshab 's vriend genaamd DHULIKHEL LODGE RESORT. Vandaar rijden we door naar het beginpunt van onze wandeling, die we maken met Keshab 's vrienden, zijn vrouw en neef.
We lopen op de rustige verharde weg omhoog naar de KALI TEMPEL . Een aantal jaren terug heb ik ook al de Kali tempel bezocht samen met Manish en zijn neef de professor, maar toen zijn we via de 1000 trappen naar boven gegaan. Vervolgens lopen we verder via een onverharde weg en via een in aanbouw zijnde nieuwe weg. Toen zagen we een mevrouw op haar land doperwtjes plukken. Ze vertelde dat we ze gratis konden plukken en meenemen omdat haar kinderen het huis uit waren en zij nu alleen woonde en niet meer zoveel doperwtjes nodig had. We plukken 2 zakken vol. Keshab geeft haar 300 roepies (in de winkel zou je er minstens 500 roepies voor moeten betalen ) En zijn vriend biedt haar aan dat ze gratis in zijn hotel kan komen eten. Daarna lopen we door (zijn neef is al verder gelopen ), nu bergafwaarts. Het uitzicht op het dal is erg mooi. We zien ook vrouwen met manden om hun hoofd gevuld met bladeren ( zie video) ( eerder heb ik ook al een foto genomen van een vrouw met een mand gevuld met groen voor de koeien). Vlak voor Dhulikhel worden we met de auto opgepikt door de chauffeur, want de hoteleigenaar wil liever niet door Dhulikhel lopen omdat iedereen hem kent en hij dan veel tijd kwijt is met praten. We stoppen bij HOTEL SARATHI in Dhulikhel waar een nieuw hotel-gedeelde aan wordt gebouwd. Hier krijgen we een rondleiding. Het ziet er prachtig uit! Daarna rijden we door naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Hier gaan we brunchen . Aan tafel zit ook een oogarts uit Australie die al 22 jaar oog behandelingen en operaties doet op verschillende plaatsen in Nepal. Ook in dit hotel mogen we de nieuw aangebouwde kamers zien. Ze zijn prachtig met een mooi uitzicht op de bergen ( $200 per nacht). Ook hebben ze een zwembad en eromheen een groot terras met een prachtig uitzicht op de Kathmandu Vallei. Daarna hebben we een ontmoeting bij het ziekenhuis met Manish neef ,die professor is in het ziekenhuis en universiteit van DHULIKHEL. Ik heb hem 5-6 jaar geleden ontmoet en ik herkende hem meteen. Het is een bijzonder innemende en sympathieke man die vele interesses heeft en overal over kan praten. We mogen ook een leslokaal voor fysio's zien en zijn kantoor. Na 2 uur gezellig gepraat te hebben nemen we afscheid van hem.
Daarna gaan Keshab en ik met de auto naar NAMO BUDDHA (STUPA) (op 1750 m. hoogte). Het is maar een klein half uur rijden. Namo Buddha is een beroemd Boeddhistisch bedevaartsoord. Volgens de boeddhistische legende kwam een van de vroegere boeddha's ooit een tijgerin tegen die welpen had gebaard, maar ze was zo zwak dat ze niet op jacht kon gaan, waardoor haar welpen stierven van de honger. Door medelijden gegrepen, offerde de prins zichzelf op aan de tijgerin, die hem onmiddellijk verslond. In dit complex bevindt zich o.a. het Thrangu Tashi Yangtse-klooster. Het is de thuisbasis voor 250 monniken. Het is een groot complex met veel goud en gekleurde vlaggetjes en vele trappen. Een bruidspaar maakt daar foto's en ik vraag of ik een foto mag maken met de bruid. Zij vinden het ook leuk en de fotograaf schiet vele foto's van ons samen op de trap. We komen ook een groepje Nepalese jongens tegen die zich afvragen hoe het mogelijk is dat ik zo fit ben op 73 jarige leeftijd, want Nepalese vrouwen zijn na hun 60 jarige leeftijd oud en opgebrand. We ontmoeten ook een Russische vrouw die op zoek is naar koffie. Ze vertelt dat ze gemakkelijk kan en mag reizen naar landen in Azië, maar niet naar Europa en de V.S.. Ze begint te huilen als ze over de oorlog begint en vindt Poetin gemeen , maar het volk heeft niets te vertellen. Daarna rijden we terug naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Onderweg pikken we dochter Nanu op, en gaan momo's eten bij Keshab' s vriend. Ze smaken heerlijk, maar ik kan er nooit zoveel van op. Om 18.15 uur nemen we afscheid, en brengen Nanu terug naar haar hostel en gaan melk halen omdat die in Dhulikhel het lekkerst is en vers van de koe is. Daarna rijden we terug naar huis.
Het was weer een geslaagde en afwisselende dag.
DINSDAG 28 MAART en WOENSDAG 29 MAART: KATHMANDU : THIMI
Deze 2 dagen doe ik geen echte interessante dingen om over te schrijven.
Ik doe wat boodschappen en koop een goedkoop nieuw jack en tennis pulley. Maak een afspraak bij de tandarts in IJsselstein. Doe wat bankzaken. Loop naar een nabij gelegen dorp genaamd THIMI met mooie oude tempels. En schrijf mijn belevenissen op van de afgelopen dagen en WhatsApp met het thuisfront.
HET 2DE DEEL VAN MIJN BELEVENISSEN VAN 30 MAART TOT 13 APRIL 2023 STAAN IN MIJN VOLGENDE 8ste VERSLAG
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2022-11-18 20:38:03
[totalVisitorCount] => 4076
[pictureCount] => 35
[visitorCount] => 311
[author] => Francine
[cityName] => Kathmandu
[travelId] => 528199
[travelTitle] => Nog thuis
[travelTitleSlugified] => nog-thuis
[dateDepart] => 2022-11-30
[dateReturn] => 2023-04-13
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/116/339_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/735_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 7de-verslag-nepal-deel-1-van-15-tot-30-maart-2023
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 2
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 2
[last] => 4
[previous] => 1
[next] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 16
[lastItemNumber] => 30
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Bardiyā - Nepal 
