Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Kazachstan
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Kazachstan
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Kazachstan
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Kazachstan
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Kazachstan
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Kazachstan
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Kazachstan
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Kazachstan
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Kazachstan
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Kazachstan
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Kazachstan
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => kazachstan
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (kazachstan)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /kazachstan/reisverslagen/p/1/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => kazachstan/reisverslagen/p/1/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => kazachstan
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[page] => 4
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /kazachstan/reisverslagen/p/1/page/4
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => kazachstan/reisverslagen/p/1/page/4
[_params:protected] => Array
(
[controller] => kazachstan
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[page] => 4
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => kazachstan
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 2
[countryId] => 98
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Kazachstan
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 436672
[username] => Gertjanstuij
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/672_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/436/672_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => de
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[countryName] => Slowaakse Republiek
[countryIsoCode] => sk
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[countryName] => Bulgarije
[countryIsoCode] => bg
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[countryName] => Georgië
[countryIsoCode] => ge
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[countryName] => Kyrgizië
[countryIsoCode] => kg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
)
[name] => Gertjan Stuij
[firstName] => Gertjan
[reportsCount] => 9
[travelsCount] => 1
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 438177
[username] => PeetYvon
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/177_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/177_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 2
[currentContinentName] => Azië
[currentContinentNameSlugified] => azi
[currentCountryNameSlugified] => kazachstan
[currentCountryName] => Kazachstan
[currentCountryIsoCode] => kz
[currentCountryId] => 98
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
)
[name] => Peter en Yvonne
[firstName] => Peter en Yvonne
[reportsCount] => 7
[travelsCount] => 1
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 437986
[username] => LeandreKazachstan
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/437/986_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/437/986_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 2
[currentContinentName] => Azië
[currentContinentNameSlugified] => azi
[currentCountryNameSlugified] => kazachstan
[currentCountryName] => Kazachstan
[currentCountryIsoCode] => kz
[currentCountryId] => 98
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
)
[name] => Leandre Lok-van Dam
[firstName] => Leandre
[reportsCount] => 21
[travelsCount] => 1
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 119439
[username] => rienengreet
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/119/439_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => colombia
[currentCountryName] => Colombia
[currentCountryIsoCode] => co
[currentCountryId] => 42
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => de
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => gr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[countryName] => Swaziland
[countryIsoCode] => sz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => my
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[countryName] => Singapore
[countryIsoCode] => sg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[countryName] => Madagascar
[countryIsoCode] => mg
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[countryName] => Mozambique
[countryIsoCode] => mz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[countryName] => Zimbabwe
[countryIsoCode] => zw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => lk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[countryName] => Cuba
[countryIsoCode] => cu
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[countryName] => Spanje
[countryIsoCode] => es
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[countryName] => Zambia
[countryIsoCode] => zm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[countryName] => Botswana
[countryIsoCode] => bw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => ma
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[countryName] => Myanmar
[countryIsoCode] => mm
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[countryName] => Georgië
[countryIsoCode] => ge
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[countryName] => Armenië
[countryIsoCode] => am
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[countryName] => Gambia
[countryIsoCode] => gm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[countryName] => Seychellen
[countryIsoCode] => sc
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[countryName] => China
[countryIsoCode] => cn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[countryName] => Denemarken
[countryIsoCode] => dk
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[countryName] => Malawi
[countryIsoCode] => mw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[countryName] => Kyrgizië
[countryIsoCode] => kg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[countryName] => Oezbekistan
[countryIsoCode] => uz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[countryName] => Tajikistan
[countryIsoCode] => tj
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[countryName] => Curaçao
[countryIsoCode] => cw
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Rien en Greet Graaf
[firstName] => Rien en Greet
[reportsCount] => 150
[travelsCount] => 18
)
[4] => stdClass Object
(
[userId] => 91080
[username] => tonenanneke
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/091/080_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/091/080_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[countryName] => Paraguay
[countryIsoCode] => py
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[countryName] => Uruguay
[countryIsoCode] => uy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[countryName] => Hongarije
[countryIsoCode] => hu
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[countryName] => Turkije
[countryIsoCode] => tr
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[countryName] => Pakistan
[countryIsoCode] => pk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[countryName] => Albanië
[countryIsoCode] => al
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => gr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[countryName] => Canada
[countryIsoCode] => ca
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[countryName] => Belize
[countryIsoCode] => bz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[countryName] => Guatemala
[countryIsoCode] => gt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[countryName] => El Salvador
[countryIsoCode] => sv
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[countryName] => Honduras
[countryIsoCode] => hn
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[countryName] => Nicaragua
[countryIsoCode] => ni
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[countryName] => Costa Rica
[countryIsoCode] => cr
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[countryName] => Panama
[countryIsoCode] => pa
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[countryName] => Zuid-Afrika
[countryIsoCode] => za
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[countryName] => Namibië
[countryIsoCode] => na
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[countryName] => Zambia
[countryIsoCode] => zm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[countryName] => Botswana
[countryIsoCode] => bw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[countryName] => Malawi
[countryIsoCode] => mw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[countryName] => Tanzania
[countryIsoCode] => tz
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[countryName] => Rwanda
[countryIsoCode] => rw
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[countryName] => Oeganda
[countryIsoCode] => ug
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[countryName] => Kenia
[countryIsoCode] => ke
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[countryName] => Ethiopië
[countryIsoCode] => et
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[countryName] => Soedan
[countryIsoCode] => sd
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[countryName] => Saudi Arabië
[countryIsoCode] => sa
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[countryName] => Iran
[countryIsoCode] => ir
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[countryName] => Rusland
[countryIsoCode] => ru
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[countryName] => Mongolië
[countryIsoCode] => mn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[countryName] => Tajikistan
[countryIsoCode] => tj
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[countryName] => Oezbekistan
[countryIsoCode] => uz
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
)
[name] => Ton en Anneke Vogelzang
[firstName] => Ton en Anneke
[reportsCount] => 130
[travelsCount] => 10
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 112
[date] => 2024-10-28
[title] => De vakantieparken van België
[text] =>
België, het land van chocolade, frietjes en gezelligheid, herbergt ook een schat aan prachtige vakantieparken. Of je nu op zoek bent naar avontuur in de natuur, ontspanning aan het water of gewoon quality time met het gezin, de vakantieparken België hebben voor elk wat wils. In deze blog nemen we je mee op een reis door enkele van de meest betoverende vakantieparken van het land, met een speciale focus op de idyllische plekjes aan de Belgische kust.
Midden in de natuur: vakantieparken in de Ardennen
De Ardennen, met hun weelderige bossen en schilderachtige valleien, zijn de ideale bestemming voor natuurliefhebbers. Tal van vakantieparken in dit gebied bieden gezellige huisjes omgeven door groen. Hier kun je wandelen, fietsen of gewoon genieten van de rust en stilte. Enkele aanraders zijn Domaine Les Doyards in Vielsalm en Sunparks Ardennen in Vielsalm. Domaine Les Doyards is een vakantiepark gelegen aan het prachtige meer van Vielsalm en biedt gezellige chalets en bungalows verscholen tussen de bomen. Sunparks Ardennen staan bekend om zijn uitgebreide faciliteiten voor het hele gezin. Van een overdekt zwemparadijs tot indoor speelzones voor de kleintjes, er is altijd wel iets te doen, ongeacht het weer. De beroemde grotten van Han zijn erg leuk om te bewonderen, ze bieden een onvergetelijke ervaring om de Ardennen op een speciale manier te ontdekken.
Waterpret in de Kempen: vakantieparken met Meren
De Kempen, bekend om hun uitgestrekte meren, bieden een scala aan vakantieparken waar waterpret centraal staat. Denk aan zwemmen, varen en vissen. Park Molenheide in Houthalen-Helchteren is een familievriendelijk vakantieoord met een groot subtropisch zwemparadijs en een meer waar je kunt roeien. Perfect voor een zomerse vakantie vol plezier aan het water. Park Molenheide staat bekend om zijn indrukwekkende subtropisch zwemparadijs. Hier kunnen gasten genieten van glijbanen, watervallen en ontspannen in de bubbelbaden. Het is de perfecte plek voor zowel avontuurlijke waterliefhebbers als gezinnen die op zoek zijn naar ontspanning. Het vakantiepark beschikt ook over een groot recreatiemeer waar verschillende watersporten mogelijk zijn. Of je nu wilt kajakken, roeien of gewoon ontspannen op het strand, er zijn tal van mogelijkheden om van het water te genieten.
Cultuur en geschiedenis: vakantieparken nabij Brugge
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in cultuur en geschiedenis zijn vakantieparken in de buurt van steden als Brugge een uitstekende keuze. Hier kun je genieten van de architecturale pracht van historische steden en tegelijkertijd ontspannen in de rust van het omliggende platteland. Vakantiepark Klein Strand In Jabbeke is een voorbeeld met gemakkelijke toegang tot Brugge en de Belgische kust. Vakantiepark Klein Strand ligt op korte afstand van Brugge en biedt comfortabele accommodaties in een rustige omgeving. De vakantiehuisjes en chalets zijn vaak voorzien van moderne voorzieningen en zijn ideaal voor gezinnen en stellen. Door de nabijheid van Brugge kunnen gasten gemakkelijk de historische stad verkennen en genieten van de middeleeuwse pracht.
Betovering aan de Belgische kust: zon, zee en strandplezier
Het hoogtepunt van vakantieparken aan de Belgische kust is ongetwijfeld de nabijheid van de zee. Van Knokke tot De Panne bieden deze badplaatsen een mix van zon, zee en strandplezier. Vakantiepark Floreal in Nieuwpoort is een uitstekende keuze, met comfortabele accommodaties op slechts een steenworp afstand van het strand. Verken de kustlijn, proef verse visgerechten en geniet van adembenemende zonsondergangen. Vakantiepark Floreal bevindt zich in het charmante Nieuwpoort, op korte afstand van de Belgische kust. De accommodaties variëren van comfortabele appartementen tot ruime vakantiehuizen, vaak met uitzicht op de zee. Een van de hoogtepunten van dit park is de directe toegang tot het strand. Gasten kunnen genieten van lange wandelingen langs de kustlijn, luieren in het zand of zelfs een verfrissende duik nemen in de Noordzee.
België, met zijn diverse landschappen en rijke cultuur is een ideale bestemming voor een vakantieparkavontuur. Of je nu de voorkeur geeft aan de rust van de Ardennen, de waterpret in de Kempen, de geschiedenis rond Brugge of de betovering aan de Belgische kust, er is altijd een vakantiepark dat aan je verwachtingen voldoet. Dus pak je koffers en ontdek zelf de magie van de Belgische vakantieparken.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => de-vakantieparken-van-belgi
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/112/112_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 111
[date] => 2024-10-24
[title] => Taal in cijfers: Welke talen spreekt men wereldwijd zoal.
[text] =>
Over de hele wereld worden tussen de 6000 en 7000 talen gesproken, elk met een unieke geschiedenis en cultuur. Sommige landen hebben slechts één officiële taal, terwijl in andere landen honderden talen naast elkaar bestaan, soms wel meer dan 800. Maar welke talen behoren tot de meest gesproken ter wereld? Welke verdwijnen langzaam uit ons dagelijks leven? En hoe zit het eigenlijk met de Nederlandse taal en de woorden die we gebruiken? Preply, een platform waar je onder andere online Engels kunt leren, onderzocht zowel de populairste als de meest bedreigde talen wereldwijd.
Meest gesproken talen
De taal die wereldwijd het meest gesproken wordt is Chinees, ook wel bekend als ‘Mandarijn’. Met ruim 1,2 miljard sprekers staat Chinees met afstand op nummer één als de meest gesproken taal ter wereld. Spaans volgt op de tweede plaats. Deze taal is niet alleen populair in zomerhits, maar wordt ook door zo’n 437 miljoen mensen over de hele wereld gesproken. De Engelse taal volgt op de derde plek als het gaat om de meest gesproken talen ter wereld, met ongeveer 372 miljoen sprekers. De gehele top 10 populairste talen hebben we hieronder voor je op een rijtje gezet:
- MandarijnChinees
- Spaans
- Engels
- Arabisch
- Hindi
- Bengali
- Portugees
- Russisch
- Japans
- Punjabi
Europese talen op het randje van verdwijnen
In Europa zijn er 24 officiële talen, maar in totaal worden er wel 200 verschillende talen gesproken. Hiervan worden er drie met uitsterven bedreigd. We hebben ze hieronder voor je op een rijtje gezet:
1. Occitaans, Zuid-Frankrijk
Occitaans (Occitan) was ooit een dominante taal in Frankrijk en werd ook gesproken in delen van Italië en Spanje. Tegenwoordig spreken nog ongeveer zeshonderdduizend van de veertien miljoen inwoners van Zuid-Frankrijk deze taal vloeiend. Occitaans heeft veel overeenkomsten met het Catalaans.
- Samisch, Scandinavië en Rusland
In Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland bestaan er negen varianten van het Samisch (Sámi), de taal van de inheemse Samen. Tegenwoordig spreken nog slechts dertigduizend mensen een van deze varianten, waarbij Noord-Samisch met ongeveer twintigduizend sprekers de meest gesproken versie is.
- Griko, Italië
Toen de Grieken tussen 800 en 600 v.Chr. zuidelijk Italië koloniseerden, brachten ze hun taal mee. Grieks werd eeuwenlang de dominante taal in deze regio, vermengd met Latijnse invloeden. Het huidige 'Griko' is zowel een Grieks dialect als een minderheidstaal in Italië. Uiteindelijk werd Italiaans de officiële taal, die via onderwijs verspreid werd. Omdat veel Griko-sprekers niet voldoende middelen hadden voor onderwijs, bleef de taal vooral in huiselijke kring bestaan.
Top 10 talen die met uitsterven worden bedreigd
Wereldwijd worden er ongeveer 6000 tot 7000 talen gesproken. Sommige worden door miljoenen mensen gesproken, terwijl andere door slechts een handjevol mensen worden gebruikt. Er zijn zelfs talen die met uitsterven worden bedreigd. Hieronder hebben we de top 10 van bedreigde talen voor je op een rijtje gezet:
1. Apiaka: Deze taal wordt gesproken door de Apiaka-indianen in het noorden van Mato Grosso, Brazilië. In 2007 was er nog slechts één persoon die deze taal beheerste.
- Bikya: Een taal uit het noordwesten van Kameroen die mogelijk al is uitgestorven. De laatste bekende spreker werd in 1986 geregistreerd. De taal vertoont gelijkenissen met Bishou, een andere bedreigde taal.
- Chana: Afkomstig uit de Argentijnse provincie Entre Rios, werd de laatste spreker van deze taal in 2008 vastgelegd.
- Dampal: De laatste bekende spreker van deze Indonesische taal woonde in 2000 in Bangkir, Indonesië.
- Diahoi: Ook bekend onder namen als Jiahui en Djahui, werd deze taal in 2006 nog door één persoon gesproken in het zuidelijke deel van het Braziliaanse Amazonegebied.
- Kaixana: Dit is een andere bedreigde taal uit Brazilië. In 2008 woonde de enige overgebleven spreker, Raimundo Avelino, toen 78 jaar oud, in Limoeiro in de staat Amazonas.
- Laua: Deze taal, die wordt gesproken in centraal Papoea-Nieuw-Guinea, behoort tot de Mailuan talengroep. De laatste spreker werd in 2000 geregistreerd.
- Patwin: Een inheemse Amerikaanse taal uit het westen van de Verenigde Staten. In 1997 werd de enige spreker geregistreerd in de omgeving van San Francisco.
- Pazeh: De taal van een Taiwanese inheemse groep met dezelfde naam. In 2008 was mevrouw Pan Jin Yu, toen 95 jaar oud, de laatste geregistreerde spreker.
- Pemono: Een taal uit Venezuela waarvan de enige overgebleven spreker in een dorp in Majagua woont
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => taal-in-cijfers-welke-talen-spreekt-men-wereldwijd-zoal
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/111/111_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 110
[date] => 2024-09-10
[title] => Vlucht geannuleerd of vertraagd? Hier heb je recht op
[text] =>
Wat een teleurstelling: je vlucht is vertraagd of geannuleerd. Dat is natuurlijk niet waar je op zit te wachten aan het begin van je vakantie. Hoe vervelend het ook is, het betekent niet gelijk dat je je geld kwijt bent of dat je niet meer op vakantie kunt. Je hebt namelijk in veel gevallen recht op compensatie en hulp. In dit artikel leggen we je uit hoe het werkt.Algemene regels en rechten
Ben je op het vliegveld en kom je erachter dat je vlucht vertraagd, geannuleerd of overboekt is? De luchtvaartmaatschappij is na 2 uur vertraging verplicht om je te helpen met het:
- Verzorgen van eten en drinken;
- Sturen van twee e-mails of het voeren van twee telefoongesprekken, mocht je zelf geen internet of bereik hebben;
- Organiseren van een overnachting of transfer als dit noodzakelijk is. Dit telt trouwens niet als de luchtvaartmaatschappij je 2 weken van tevoren op de hoogte heeft gebracht van de vertraging of annulering.
Duurt de vertraging langer dan 5 uur? Dan mag je afzien van de vlucht en de volledige ticketkosten terugvragen. Dit moet binnen 7 dagen terugbetaald worden door de luchtvaartmaatschappij.
Als de vlucht geannuleerd is, mag je kiezen tussen terugbetaling en een nieuw ticket voor een andere vlucht. Een andere vlucht is de eerstvolgende vlucht waar een plekje vrij is. Heb je op je vliegreis een tussenstop? Dan heb je ook recht op een transfer. Bijvoorbeeld als je naar verre landen zoals Thailand reist, waarbij je vaak een of twee tussenstops hebt.
Compensatie
In veel gevallen heb je bij vertraging of annulering recht op compensatie van de luchtvaartmaatschappij. Zij geven vaak zelf een termijn voor de terugbetaling. Bent u binnen deze termijn niet terugbetaald door de luchtvaartmaatschappij? Dan kunt u een claim indienen bij de kantonrechter. Doe dit wel binnen 2 jaar, aangezien het recht op compensatie hierna vaak verloopt.
Moet je door persoonlijke omstandigheden je vlucht annuleren? Dan zal de luchtvaartmaatschappij dit meestal niet vergoeden. Wel kan je eventueel gecompenseerd worden door je reisverzekering.
Hiervoor moet je een annuleringsverzekering hebben afgesloten, aangezien een normale reisverzekering annuleringen en vertragingen niet altijd standaard dekt. Ben je op zoek naar een passende verzekering voordat je op vakantie gaat? Je kan verschillende aanbieders van een reisverzekering vergelijken, om te zien welke het beste bij je wensen en voorkeuren past.
Wanneer heb je geen recht op een schadevergoeding?
Er zijn natuurlijk gevallen waarin de luchtvaartmaatschappij niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor annulering of vertraging. Bijvoorbeeld wanneer u zelf te laat aankomt, of als het komt door slecht weer.
Veiligheidsredenen, zoals een bommelding of gevaar op de bestemming zelf, kunnen er ook voor zorgen dat de vlucht vertraagd of geannuleerd wordt zonder schadevergoeding. Medische noodgevallen (bijvoorbeeld als er tijdens het boarden iemand onwel wordt) vallen hier ook onder.
Loop je vakantie niet mis
Een vertraagde of geannuleerde vlucht is natuurlijk niet fijn. In veel gevallen kun je hiervoor wel gecompenseerd worden. Zo kom je hopelijk alsnog snel op je bestemming zodat je kunt genieten van een welverdiende vakantie. Check bij annulering of vertraging van je vlucht altijd wat je rechten zijn, zodat je geen compensatie of hulp misloopt.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vlucht-geannuleerd-of-vertraagd-hier-heb-je-recht-op
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/110/110_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 88
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => ID
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 183
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => TH
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 115
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 3
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => MY
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 201
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => VN
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 87
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => India
[countryIsoCode] => IN
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 170
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 36442
[position] => 6
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => LK
[continentName] => Azië
)
)
[countryId] => 98
[countryName] => Kazachstan
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 4875930
[userId] => 415810
[countryId] => 98
[username] => beachhunterz
[datePublication] => 2015-10-21
[photoRevision] => 0
[title] => kazachstan
[message] => Na onze 24 uur shoppingfrenzy verlaten we Bangkok op weg naar Novosiberisk (ofwel nieuw siberie?). Als we uit het vliegtuig stappen is het in elk geval berekoud. In Novosiberisk hebben we een transfer naar ons vliegtuig naar Kazachstan, maar aangezien we geen visum voor Rusland hebben mogen we via wat gangen direct naar de vertrekhal waar we bibberend van de kou nog een oogje dicht doen voordat we in het vliegtuig stappen naar Almaty. De tweede grote stad van Kazachstan. Kazachstan ligt eigenlijk op de grens van Europa en Azie, maar onze eerste indrukken van Kazachstan zijn zeer positief. Alles ziet er verzorgd uit en er hangen zelfs bloempotten in de lantaarnpalen. De volgende dag gaan we te voet de stad verkennen. Het is prachtig weer en met een graad of 14 is de schok voor ons nog niet zo heel groot. We willen 3 musea (be)zoeken het blijft echter bij zoeken want de toeristische kaart die we gekregen hadden klopt van geen kanten. Ook blijkt de gevonden kabelbaan naar een heuvel met uitzicht gesloten te zijn vanwege onderhoud. Kortom, het zit niet mee! Gelukkig kun je hier geweldig lekker eten in gezellige restaurants die tot in de puntjes verzorgd zijn. De volgende dag gaan we naar de autovrije winkelstraat van Almaty waar we voornamelijk schuilen voor de regen en wat kleding kopen. De mensen in Kazachstan zijn tot in de puntjes verzorgd en de kleding is modern en betaalbaar. Op internet hebben we het exacte adres van 1 museum gevonden nu kan het toch niet missen?
Ok, het museum hebben we gevonden maar dat bleek niet meer te zijn dan 1 kamertje met een paar oude telefoons en wat oude kleding, wat een misser....om wat dichter in de huid van Kazachstan te kruipen hebben we via couchsurfing contact gemaakt met Sergey en Stas, een homostel uit Almaty. Na een uurtje in de bus en wat zoeken in een woonwijk zitten we aan tafel waar we meteen een bord eten voorgeschoteld krijgen. De rijst met groenten wordt weggespoeld met de nodige hoeveelheid zelfgestookte alcohol, een lekkere cognac en een bessendrankje. We hebben weer onze eigen kamer en nadat Maarten eerst een spin heeft vermoord kunnen we met een gerust hart gaan slapen.
De volgende dag bezoeken we de hoogste ijsbaan in de wereld. Menig record is hier gereden maar niet nu want het regent en de schaatsbaan is helaas tot teleurstelling van Barbara gesloten. Ook de kabelbaan verder naar boven naar de sneeuw is dicht dus we zijn weer snel terug bij af. Na een uitgebreide lunch in een amerikaanse diner maken we ons klaar voor de treinreis naar de derde grote plaats van Kazachstan, Shymkent.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-28 16:14:29
[totalVisitorCount] => 68500
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 374
[author] => b&m
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 496955
[travelTitle] => Kazachstan greatest country in the world
[travelTitleSlugified] => kazachstan-greatest-country-in-the-world
[dateDepart] => 2015-10-11
[dateReturn] => 2015-10-27
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/810_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 4873726
[userId] => 419936
[countryId] => 98
[username] => charlietevir
[datePublication] => 2015-08-13
[photoRevision] => 0
[title] => Een dip in Almaty
[message] => We komen aan in Almaty zonder nog lastig te zijn gevallen door de politie, uw vriend. De laatste 200-tal km tot Almaty was gloednieuwe vlakke asfalt, maar omdat men hier en daar nog wat werken aan het uitvoeren was mochten we die 200 km maar aan 50 per uur doen. Vrij frustrerend, zeker omdat de Kazakken zich hier niet aan houden en het echt wel veilig was om 100 per uur te rijden. De Kazakken, ondertussen kunnen we ook algemeen de Centraal-Aziaten zeggen, steken ook op zo’n manier voorbij dat je bijna van de baan wordt geduwd. Het is precies of ze er een sport van maken om zo dicht mogelijk, soms tot een kleine 10 cm, langs je te rijden. Op een gegeven moment zeg ik ‘nu is’t genoeg geweest’ en ik geef wat gas bij, waarop Annelies grapt ‘en nu gaat er een politie staan’. En inderdaad, nog voor ik me er bewust van wordt dat Annelies hier eigenlijk een grapje maakt zie ik de politie staan en ga ik maar weer vlug op m’n rem staan. Hup, terug tegen 50 per uur. Uiteindelijk blijkt dat Annelies geen grapje maakte, ze had een tegenligger zien flikkeren met zijn lichten. Gelukkig wordt hier op deze manier massaal gecommuniceerd wanneer politie langs de kant staat. Op den duur kan je het ook bijna voorspellen wanneer ze er staan: als je ervan uitgaat dat de snelheid limitering nu wel niet meer zal gelden, als je op een stuk belachelijk traag moet rijden,…
We rijden Almaty binnen, pffff wat een verkeer. Brede straten met soms 3 tot 4 rijstroken waarvan er minstens 1 wordt gebruikt als parking. We glijden mee met de massa’s auto’s door de straten van Almaty op zoek naar een goed plekje om te kamperen, wat niet gemakkelijk te vinden is. Uiteindelijk rijden we een paar kleine straatjes in en komen we terecht in een doodlopend straatje, nog vrij dicht bij een grote baan en naast een heel klein parkje. Lijkt ons een ok plekje waar met oorstoppen niet TE veel lawaai van de grote baan zullen horen. Al snel zitten we in een Italiaans restaurant, laten ons verleiden en bestellen een fles, niet te dure, Zuid-Amerikaanse wijn. Hier wordt de wijn niet voorgeproefd, het is een fles van 2009, lijkt mij iets te oud voor een wijn van deze prijsklasse en jawel, de wijn is eigenlijk wat te oud, maar nog net te doen. Men kent hier weinig van wijn en we krijgen het niet over ons hart om de wijn terug te sturen en maken er nog een romantisch avondje van. Als we terug bij de auto komen is het ineens vrij levendig in het doodlopend straatje. Het staat er vol wagens en er hangt heel wat jeugd en een aantal rare figuren rond. We doen de schuifdeur van de auto open, steken het licht aan en zetten ons op de omheining van het park terwijl we onze tanden poetsen. Ik zie een guur figuur naar onze auto toestappen. Hij heeft ons nog niet opgemerkt omdat de takken van de bomen het licht van de straatlantaarn tegenhoudt. Hij lijkt nieuwsgierig voor het licht dat uit de wagen komt en probeert door de spleetjes van de gordijnen te kijken maar hij ziet niets en komt langs de andere kant, aan de schuifdeur, gewaggeld. Hij is nu op een meter afstand van ons maar hij heeft ons nog steeds niet in de gaten, we zien hem verwonderd naar ons bed kijken en zien ook dat hij vrij zwaar onder invloed is van drank of drugs. ‘HELLO!!’ roep ik ineens en de man verschiet, kijkt zeer verwonderd en begint van alles in het Russisch/Kazak te brabbelen. ‘We don’t understand you man, we only speak English’ zeg ik, zelfzekerder dan ik me voel en de man begint zich te verontschuldigen en schuifelt achteruit. Hm, dat heeft goed gewerkt, ik ben normaal heel slecht met zatte of gedrogeerde mensen, zal misschien aan de man in kwestie hebben gelegen en niet aan mijn daadkracht, of juist wel.
Die nacht slapen we vrij slecht en de volgende dag zijn we moe. We besluiten er een internet dag van te maken. We hebben heel wat op te zoeken ivm grensovergangen voor de komende landen (waar zijn de internationale grens overgangen, de welke zijn open, welke zijn bereikbaar met de wagen, hoe passeren we de Oezbeekse enclaves in Kyrgizië, enz…) en visums voor de komende landen (wat zijn de procedures, waar zijn de ambassades, wat zijn de wachttijden, enz…). We stappen door Almaty met onze laptops op de rug op zoek naar een niet te duur kafé met wifi (de prijzen hier in Almaty zijn vrij hoog) en komen ondertussen een paar gebouwen en beelden tegen die we waarschijnlijk wel moeten gezien hebben. Telkens als we zo’n gebouw of monument zien zeggen we ‘check’ en zoeken we op de kaart wat dit gebouw juist is. Voor de rest van de dag doen we opzoekwerk en maken we notities, best wel vermoeiend, zeker als je al moe bent. We moeten ook een beetje een plan maken met data van start en eind van de visa. En dan nog iets. Als je Kazakhstan binnenkomt krijg je een immigratiekaart met een stempel op en je moet je binnen de drie dagen registreren in de daartoe bevoegde dienst waarbij je een tweede stempel krijgt. We lezen op het internet dat als je het land binnenkomt via de luchthaven je soms onmiddellijk twee stempels krijgt waardoor je je niet meer dient te registreren. We wilden ons in de eerste stad waar we kwamen registreren, maar daarover lazen we dat de immigratiepolitie je daar vaak niet willen registreren of toch maar slechts voor beperkte tijd waardoor je je nadien weer ergens anders moet registreren. We konden ook naar een andere stad gaan, maar dat was te ver omrijden. Bovendien zagen we dat wij bij het binnenkomen van het land twee stempels hadden gekregen en vroegen ons dus af of we ons nu wel moesten registreren of niet. We besloten dan naar Almaty te rijden en het zo te laten. Maar hier beginnen we weer te twijfelen en gaan weer opzoek naar info op het internet. We lezen dat je echt wel in de problemen kan komen als je je niet registreert, dat je het land niet buiten mag, je even wordt opgesloten, voor een rechter moet verschijnen en een zware boete moet betalen. Zelfs een reiziger die twee stempels op zijn immigratie kaart had schreef dat hij problemen kreeg met de grenspolitie. Ondertussen zijn we wel al een dag te laat om ons tijdig te registreren. We vragen het ook aan lokale mensen, maar die weten het zelf niet.
Pfffff, al die onzekerheid. Rusland en Mongolië was zalig, maar nu in Kazakhstan voelen we ons toch niet zo goed. Eerst die lastige, dringende Kazakken aan de grens, dan die corrupte politie, het minder mooie landschap dan in Mongolië, lastiger om vrij te kamperen, al die onduidelijkheid, de beugel van Charlie die nog kapot is, de vermoeidheid, de mensen lijken hier minder vriendelijk,…. Op weg terug naar de auto slenteren we door een park en zeg ik Annelies dat ik toch even een dip heb. De laatste dagen maken we ons meer zorgen over dingen dan wat anders. Ik zeg ‘we zouden nu toch de tijd van ons leven moeten hebben, genieten, ons amuseren, en kijk, we lopen ons hier zorgen te maken en te bokken’. Door dit te zeggen valt er al een hele last van mijn schouders. Natuurlijk moeten we genieten van deze reis, maar het is een avontuurlijke, weinig voorbereide reis. We kunnen ook niet verwachten dat we 24 op 24, 7 op 7 kunnen genieten, gelukkig zijn en lachen. Natuurlijk zijn er ook mindere momenten, onduidelijkheden, frustraties. Misschien is het ook een beetje reismoeheid die optreedt. Ik had hierover al gelezen in de maanden voor ons vertrek en had me toen al afgevraagd hoe het zou voelen. Een hele tijd gaat alles goed, zien we zoveel moois, hebben we prachtige ervaringen. Je wordt er rap aan gewend, en als het dan even wat minder mooi, minder avontuurlijk, lastiger,… is dan kan je natuurlijk even in een dip terechtkomen. Daarnaast beginnen we thuis, onze familie, onze vrienden, het eten, iets productiefs doen ook wel te missen. Het reizen is niet altijd gemakkelijk, zeker met al die auto problemen, maar je bent ook niets productiefs aan het doen. Door even met elkaar over dit gevoel te praten lost dit gevoel al voor een deel op.
Die dag krijg ik nog een berichtje van onze goede vriend Diego. Ik vertel hem onder andere dat we morgen naar een nieuwe beugel gaan zoeken. Annelies hoopt dat we hem wel gaan vinden, ik ben er vrij van overtuigd dat we het vervangstuk hier niet zouden vinden. Het ding is uit productie en kan zelfs niet in een officiële VW-garage worden gekocht. Diego blijkt er wel van overtuigd te zijn dat we de beugel gaan vinden, ‘je zal het wel vinden!’, stuurt hij. Dat geeft me ergens ook wat hoop, maar ik denk nog steeds dat het een zoektocht zonder resultaat gaat zijn. Annelies is hier altijd wat positiever in, ik altijd wat negatiever. Het gevolg is wel dat Annelies bij een negatief resultaat meer teleurgesteld is dan ik omdat ik me er al op had voorbereid. Bij een positief resultaat ben ik dan weer blijer omdat het beter is dan ik verwacht had. Maar misschien is het wel zo dat als je ergens in gelooft er meer kans is dat het uitkomt? We stappen een taxi in en vragen naar een bazaar te rijden waar we auto onderdelen zouden kunnen vinden, hadden we gisteren nog opgezocht. De man, Murat, spreekt geen woord Engels maar maakt gebruik van zijn smartphone om alles wat hij zegt te vertalen. Soms zijn de vertalingen goed, soms kunnen we er niets uitmaken. Hij zegt dat er waar wij heen willen geen auto onderdelen te vinden zijn en raadt ons een andere plaats aan. Hij zal het wel beter weten dus we volgen zijn raad op. Als we een groot gebouw met honderden aparte kraampjes binnen wandelen waar we al snel een paar “neens” ontvangen op onze vraag, krijgen we hetzelfde gevoel als tijdens onze zoektocht naar gloeibougies in Ulaanbaatar. Maar bij het derde kraampje worden we ineens verrast door een niet onmiddellijk negatief antwoord. De man van het kraampje belt even rond en zegt dat hij ons binnen 1 uur een beugel kan bezorgen voor een 130 €. Een véél te hoge prijs, maar we zijn zo blij dat we de beugel hebben gevonden dat we toestemmen. Murat, de taxichauffeur, wandelt even weg, fluistert iets tegen zijn smartphone die snel vertaalt, hij komt terug en toont op het scherm de woorden “Let’s walk…”. Dus, we volgen hem even naar een ander gangetje. Hier krijgen we op zijn smartphone te lezen dat dit wel duur is en hij misschien goedkopere zaken weet. 130 € is wel veel voor een beugel! We stemmen toe, gaan nog even tegen de man van het kraampje zeggen dat we binnen een uur terug zijn om de beugel te kopen (kwestie van zeker te spelen) en we rijden verder.
Het is zeer druk verkeer en terwijl we staan aan te schuiven in sluipweggetjes lezen we op de smartphone “Does everyone in Almaty has to be here??” waarbij Murat lacht. Wohow, een grapjes via google translate, dat is wel sterk!! Uiteindelijk komen we langs de enorme bazaar waar wij naartoe wilden. Wel, we hadden gelezen dat er iets verder na de bazaar veel auto onderdelen te vinden waren en dat is uiteindelijk ook waar Murat stopt. Je kan hier gemakkelijk op de rechter rijstrook parkeren, je krijgt zelfs parkeer begeleiding van oude mannen die een centje willen bijverdienen, maar Murat rijdt de parking van de bazaar op waar er eigenlijk geen vierkante meter vrij lijkt te zijn om nog maar met je auto door te rijden, maar het lukt hem toch. De bazaar is eigenlijk opgebouwd uit honderden, misschien duizenden containers die naast elkaar en vaak ook op elkaar zijn geplaatst. Tussen de containers lopen gangen, boven de containers is er een overdekking en aan de ingang van de containers zijn er soms kleine toonbankjes gemaakt. We lopen langs buiten een paar gangen voorbij wanneer ik opeens een VW en Audi teken zie hangen en roep naar Murat dat we een winkel zien, maar hij weet blijkbaar wel waar hij naartoe loopt. ‘Iets verder’, doet hij teken. We komen aan een container en leggen uit wat we zoeken waarop de man vrij snel twee beugels op zijn toonbankje legt. Knal, daar liggen ze. Als je gelooft in iets er mee voor zorgt dat het gebeurt, zal het geloof van Annelies en Diego er wel voor gezorgd hebben dat we nu twee beugels voor onze neus hebben liggen. De originele VW beugel kost 35 €, de Chinese versie 20 €. Dankzij Murat hebben we geen 130 € betaald voor een beugel!! Voor de zekerheid vragen we ook nog naar een koppakking, die heeft hij ook. Ook weer van verschillende makelij. We kopen een goede koppakking en gaan voor de Chinese beugel gezien ons geld bijna op is. Yeeeess, we hebben een beugel!! Murat had ons al gezegd dat hij niet meer veel tijd had, hij rijdt ons een stuk terug naar het centrum, stopt langs de weg, vraagt een meer dan eerlijke prijs, zegt dat als we een probleem hebben we hem altijd mogen bellen, stopt een andere wagen (iedereen in Centraal-Azië is taxichaufeur), onderhandelt een goede prijs voor ons en laat ons instappen. Wauw, na de eerdere negatieve ervaringen met de Kazakken is dit wel een mooi staaltje van eerlijkheid, behulpzaamheid en vriendelijkheid. Dus Murat, als je dit leest, көп рақмет сізге (vertaald door google translate).
We gaan snel iets eten in de lekkere en goedkope Kazakse Lunch Garden en gaan Charlie ophalen. We rijden hem naar Car City, een plaats met veel auto mecaniciens die we gisteren ook op internet vonden. We kunnen ons hier ergens verder parkeren, het domein van Car City binnen wandelen en proberen te zoeken naar iemand die Engels kan, maar we weten al op voorhand dat ze Charlie gaan willen zien. Zonder aarzelen rijden we Car City binnen. Pffff, net zoals op de parking van de bazaar waar Murat op reed lijkt het voor een Belg of Europeaan onmogelijk om hier met de wagen binnen te rijden. Er staan honderden wagens geparkeerd, dubbel geparkeerd, het is niet duidelijk waar je kan rijden, je moet je er maar proberen tussen te persen. We weten ook absoluut niet waar we heen moeten. In het midden is er een groot gebouw met kleine raampjes, daar zullen wel geen mecaniciens zitten. Terwijl we ons door de auto’s heen rond het gebouw proberen te persen wordt er naar ons geroepen. Daar mochten we blijkbaar niet in, maar terugdraaien gaat niet gezien er maar een 5 cm plaats aan onze beide kanten is. De man doet teken dat we dan maar voort moeten rijden. We zien plots een garage en blij dat we misschien niet meer verder moeten door dit auto-doolhof stappen we uit en proberen we snel uit te leggen wat we nodig hebben. Hm, nee, ze verstaan ons niet. Een man doet teken dat we even moeten wachten, gaat een eethuisje binnen en komt terug met een meisje dat goed Engels kan en vertaalt. De beugel moet worden vervangen, dat kunnen we gemakkelijk zelf, de olie mag ook eens worden vervangen, dat kunnen we ook zelf als we een plaats zouden vinden om het te doen. We laten het maar aan de mecaniciens over. Daarnaast proberen we nog uit te leggen dat de auto meestal perfect start maar soms niet, zowel als de motor warm als koud is kan het voorkomen en we proberen het geluid dat Charlie dan maakt na te bootsen. Ok, ze begrijpen het en we spreken een prijs af.
En dan wordt het moeilijk voor mij om niet op die mannen hun handen te kijken om te zien of ze niets verkeerd doen. Ik heb het blijkbaar moeilijk die mannen alle vertrouwen te geven, hoewel zij wel mecaniciens zijn. Ze doen teken dat we in het eethuisje kunnen gaan wachten. Misschien is dat wel beter, misschien moet ik hen wat vertrouwen geven en het even loslaten. We drinken iets in het eethuisje en wachten maar na een tijdje moet ik toch even gaan kijken. Een mecanicien is onze starter aan het loskoppelen en ik zeg ‘ja lap, ik was er toch beter bij gebleven!’. ‘Er is niets mis met onze starter’ zeg ik tegen de mecanicien en ik boots en geluid nog eens na dat Charlie maakt als hij niet start. Het is wel duidelijk dat de starter wel zijn werk doet. Er komen nog wat mecaniciens bij, het Engels sprekend meisje wordt er weer bij gehaald en ze leggen ons uit dat er een kleine wijziging aan de starter dient te gebeuren waardoor het probleem wel opgelost zou moeten zijn. Ik geloof het niet echt, maar ja, zij zijn de specialisten en we laten ze maar doen. Dan stoppen ze onze oude oliefilter in onze hand en zeggen dat we er een nieuwe moeten gaan zoeken in het grote gebouw in het midden van Car City. Dus we gaan weer op jacht in gangen met honderden winkeltjes met auto onderdelen. Het is weer een hele zoektocht maar uiteindelijk vinden uiteindelijk een nieuwe olie-filter waarmee we terug naar de mecaniciens gaan. Maar het blijkt niet de juiste te zijn en één van de mannen gaat met ons mee naar de winkeltjes. In de winkeltjes hier zitten meestal dames. Eén dame in een winkeltje lijkt wel een auto-octopus, ze lijkt wel vier klanten tegelijk te bedienen, weet bijna onmiddellijk welk type filter, welke type olie, enz. de klant moet hebben, sterk! Hier kopen we een filter die ook licht verschillend is van de originele maar deze past er wel op. Nadien moeten we nog eens het gebouw binnen om nog wat motorolie te kopen, er moet nog twee liter bij. We kopen nog een bus van 6 liter om wat reserve te hebben gezien motor olie al even belangrijk als diesel is om te kunnen rijden.
Voilà, tegen de avond heeft Charlie een nieuwe beugel, verse olie en een nieuwe filter. We rekenen af en persen ons weer van het terrein van Car City. Het was een hete dag, er is veel gezweet en we hebben ons weeral een tijdje niet gewassen. Op de heenweg naar Car City zagen we langs de grote baan het grote Almaty Water Reservoir en er leek ook zwemgelegenheid te zijn. Dus dat is onze volgende bestemming, we vinden in de buurt een plekje langs een iets minder drukke baan om te overnachten en we trekken onze zwemkleren aan. Een deel van het gletsjerwater uit de Almaty Mountains die deel uitmaken van de Trans-Ili Ala-Too Mountain range die dan weer deel uitmaakt van het Tien Shan systeem, komt hier toe en waar het water wordt tegen gehouden door een dam zijn er aan beide zijden van het waterreservoir kleine strandjes gevormd. Het water is even zalig als- maar veel kouder dan- het eruit ziet. Maar in deze hitte is de afkoeling zeer welgekomen. Na een goei zwemmeke gloeit ons lichaam van de koude. Heerlijk! Na nog lekkere kip met frietjes en een goede pint in een gezellig eetkraampje langs de weg gaan we slapen.
De volgende dag rijden we nog even terug naar de bazaar met auto onderdelen om de koppakking die we hadden gekocht in te ruilen met één van de juiste dikte, deze was iets te dik. De juiste dikte was wel beschikbaar maar van Chinese makelij, een pak goedkoper. We ruilen de dikke koppakking voor de juiste en nemen er nog een luchtfilter bij, die later niet blijkt te passen. We kopen nog wat schriftjes en pennen om onderweg aan kinderen te geven. We besluiten aan de bazaar niet op de parking maar langs de baan te parkeren en laten ons begeleiden door zo’n oude meneertje dat een centje wil bij verdienen. Wel grappig, die zoeken tussen de massa’s auto’s langs de weg een vrije plaats en gaan daar, met hun fluo vestje aan, staan zwaaien met een leeg plastiek flesje. Als er dan iemand in rijdt vragen ze 100 Tenge. Als je er nadien wil uitrijden komen ze ook wel aangesneld om het rijdend verkeer even tegen te houden om het je gemakkelijker te maken. Bij het uitrijden deed Charlie weer moeilijk om te starten. Damn, het probleem van het starten leek dan toch niet opgelost met de aanpassing aan de starter, zoals ik eigenlijk al dacht. Annelies valt weer uit de lucht gezien ze dankzij haar positiviteit helemaal was overtuigd van het feit dat het nu wel in orde zou zijn. Soit, we geraken gestart en rijden in oostelijke richting, evenwijdig met de Trans-Ili Ala-Too Mountain Range. Wel speciaal, je rijdt over een vlakte, alles is vlak, het is broeiheet en in de verte rechts van je zie je heel de tijd een lange keten hoge bergen met wat sneeuw op de hoogste toppen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-05-16 15:14:42
[totalVisitorCount] => 31981
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 803
[author] => Germen
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 490593
[travelTitle] => On the road
[travelTitleSlugified] => on-the-road
[dateDepart] => 2015-05-24
[dateReturn] => 2016-04-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/928/673_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-dip-in-almaty
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 4873714
[userId] => 419936
[countryId] => 98
[username] => charlietevir
[datePublication] => 2015-08-09
[photoRevision] => 0
[title] => Corruptie geeft deuk aan eerste indruk Kazachstan
[message] => We zijn nu een tijdje richting Astana aan het rijden en ik besluit dat het nog eens tijd wordt het stuur van Germen over te nemen. Sinds de fatale boenk in Mongolië waardoor onze bracket link is wat hij nu is, heb ik niet meer gereden besef ik en daar wil ik terug verandering in brengen. Ik ben nog geen 10 km verder wanneer Germen me nog net op tijd waarschuwt dat ik maar 50 km per uur mag omdat er werken zijn. Wanneer we die voorbij zijn, zegt Germen nog dat ik nu wel weer sneller mag. Het is niet altijd even duidelijk aangegeven wat mag en wat niet. In de kazakhse bebouwde kom mag je 60 per uur rijden. Soms, vooral aan zebrapaden, staan er borden die zeggen dat je maar 40, maar wat steeds ontbreekt zijn de borden die zeggen dat de snelheidsbeperking eindigt. Ook hier komen we geen bord tegen dat zegt dat de snelheidsbeperking van 50 km per uur eindigt. Wat we wel tegenkomen zijn de zeer tactisch achter de volgende bocht gepositioneerde politiemannen. En ja hoor, net als bijna alle andere automobilisten worden we aan de kant gehaald met de boodschap dat we 66 km per uur reden, te snel zogezegd, want er waren werken. Een gewaarschuwd mens is er twee waard zeggen ze altijd, ik vrees dat dit voor mij (ons) niet echt geldt. We zijn door vele ander toeristen gewaarschuwd dat je moet oppassen met de kazakhse politie; nooit originele documenten geven, doen alsof je niets begrijpt en zeker niet de politie zelf langs de kant van de weg betalen, want dit kan niet officieel zijn en komt dan enkel en alleen in die man zijn broekzak terecht. Deze informatie zit echter ver weg en mijn naïviteit en goedgelovigheid wint het van het gezond verstand dat later, wanneer alles voorbij is, weer stilletjes binnensijpelt. Wat is er nu juist gebeurd toen de schijnbaar vriendelijke politie-agent naar ons toe kwam met de boodschap dat we te snel reden en ons onze papieren vroeg. Ik haal het lieve onschuldige vriendelijk glimlachende meisje in me naar boven en zeg natuurlijk meneer de politie-agent, volledig mee met het idee dat we daadwerkelijk in fout waren en dat het normaal is dat we daarvoor beboet worden, maar wie weet is deze man wel goed genoeg om deze brave toeristen die nog maar enkele uren in hun land zijn te laten gaan met een waarschuwing. Het was immer ook niet duidelijk dat de snelheidslimiet ook nog na de werken verder liep. Ik doe Germen teken de documenten te geven, niet nadenkend geven we naast onze paspoorten ook ons origineel kentekenbewijs. De paspoorten kregen we direct terug, maar het kwaad was al geschied, het kentekenbewijs bleef mooi in de handen van de agent zitten. Ik word gevraagd mee te komen naar de combi en plaats te nemen op de passagierstoel vanvoor. Op de achterbank zit een andere agent met een laptop en ik krijg een beeld te zien van onze charlie met daarboven het getal 66. Ik probeer te zeggen dat ik dacht dat ik na de werken wel weer kon optrekken en zeg sorry. De man zegt nog vanalles, maar ik versta hem oprecht niet. Germen komt nu ook bij de politiewagen staan. Ook ik mag terug uitstappen, het kentekenbewijs is nu in de handen van de agent in de wagen, terwijl de andere agent naar de andere gestopte wagens gaat. Germen en ik weten niet goed wat we moeten doen, wat we wel weten is dat we zonder dat document niet kunnen vertrekken. De andere agent komt terug bij ons staan en we krijgen een heel ander gevoel bij zijn zogenaamde vriendelijkheid. Hij wijst naar de man in de auto en deze schrijft 150 $ op een briefje en dan weer die vriendelijke glimlach van beiden. Hmmm, neen we gaan geen 150 $ hier zomaar op tafel leggen. We zeggen dat we dat bedrag niet bijhebben. De ene agent legt met gebaren uit; als je niet betaalt, gaat jullie kentekenbewijs naar een bureau, god weet waar, en moet je naar daar. We proberen uit te leggen dat we niet meer langs deze weg zullen passeren, dat we naar Astana gaan en dan via een andere weg terug. De andere agent roept “money, money”. We voelen ons in de val gelokt en blijven een tijdje gewoon staan wachten tot er misschien iets anders komt. We voelen wel aan dat zij in de sterke positie staan, zij hebben ons broodnodig document, en ze zullen niet snel opgeven. Ze geloven ons echter wel dat we het geld niet bijhebben en het getal 150 verandert al snel in 100 en dan in 50 $. Damn, wat nu gedaan, we gaan ons kentekenbewijs ook echt niet laten opsturen naar ergens waar wij niet weten waar het terecht komt. We hadden wel al wat kazakhs geld afgehaald en niet verder nadenkend zeg ik Germen, kom geef hem 10000 Tenge, dan zijn we er van af. De man aarzelt niet om dit bedrag te aanvaarden en we krijgen ons kentekenbewijs terug en een vriendelijke handzwaai erbij. Op weg naar de auto vraag ik Germen, 10 000 Tenge, dat is iets van een 5 euro toch? “Neen Annelies, 50 euro.” Ik zat nog met mongoose Tugrik in mijn hoofd, wat wel 5 euro waard is. Ik werd er op slag bleek van, shit dat is veel geld, wit van de aankomende woede misschien ook, want het begon me plots te dagen dat ik heb toegegeven aan een serieuze omkoping van een politieman. Die 50 euro zal niet besteed worden aan de dringende verbetering van de wegen, maar zal verdwijnen in die mannen hun broekzak. Woede vooral op mezelf gericht dat ik hier een steentje heb aan bijgedragen en Germen heb gezegd het geld boven te halen. Aangedaan stappen we terug in de auto en ik rijd in mezelf vloekend verder. Waarom heb ik Germen aangespoord geld boven te halen, waarom hebben we ons originele documenten gegeven, waarom niet gewoon wat langer gewacht aan de politieauto zonder iets te zeggen/doen, waarom...??? We komen natuurlijk ook geen bord meer tegen dat zegt dat de 50 km per uur beperking ophoudt. Die mannen weten goed genoeg waar ze moeten staan om geld te bemachtigen, want je kan ook niet bewijzen dat je niet in fout bent en ze hebben camerabeelden. We voelen ons in het zak gezet en onze eerste indruk van Kazachstan krijgt hierdoor wel een serieuze deuk. Het is heel anders dan het gevoel dat we hadden bij het binnenrijden in Mongolië, waar we direct fruit kregen, oprecht vriendelijk onthaald werden, ook de politie vriendelijk en geïnteresseerd was... Ook het landschap is niet zo uitnodigend. Tot nu toe hebben we vooral dor en grauwgeel gras gezien langs beide kanten van de weg, afgewisseld met los zand, waar we met Charlie zowieso niet door kunnen. Het duurt dan ook even voor we een geschikt plekje vinden om de nacht door te brengen. Maar het lukt ons uiteindelijk wel. We vinden een oké weggetje dat naar een meertje niet ver van de weg leidt. We geven de meren niet op, het blijft onze geprefereerde overnachtingsplaats. Het weggetje stopte een 200 m van het meer en ik vond dit wel oké, we kunnen wel even tot daar wandelen. Germen vond het er 100 m verder toch idyllischer uitzien en ik geef het stuur terug uit handen. Wanneer we willen stoppen merken we dat de autowielen een beetje in het zand zakken. Toch beter een beetje terug denk ik dan. We willen terugrijden en rijden ons hiermee bijna vast, maar geraken er nog net terug uit. Tijd voor een biertje om onze eerste dag Kazachstan te verteren, lijkt ons. We zetten ons op onze stoeltjes met onze voetjes in het meer en genieten van bier en wat zoute lays chips. Er blijkt veel kalk of zout in het meer te zitten, waardoor onze onderbenen helemaal wit zijn geworden, zwemmen zit er niet in. Algoed hebben we onze watertanks en na nog een lekker pastatje wassen we onze voeten en kruipen ons bed in. We krijgen ondertussen ook wat berichten terug van de volkswagen garage in Astana, waaruit blijkt dat zij de onderdelen niet op stock hebben liggen en we ze dus zowieso moeten bestellen. Wel kunnen we ze dan even goed naar Almaty laten sturen, wat meer op onze weg richring Kirgizië ligt. Zo kunnen we alvast wat overbodige kilometers schrappen.
De volgende dag rijden we behoedzaam terug richting Semey, het stadje waar we gisteren ook gestopt waren om inkopen te doen, hopende dat we onze politie”vrienden” van gisteren niet meer zullen tegenkomen. Onderweg bedenken we wat te doen wanneer we nog eens gestopt zouden worden en komen tot de volgende formule; geen engels spreken, geen originele papieren geven met het excuus dat deze in de ambassade liggen voor visumaanvraag (gisteren op de post gedaan, moesten ze beginnen over het feit dat we nog maar een dag in kazachstan zijn), de domme toeristen uithangen. De wegenwerken zijn er vandaag niet meer en we komen vlot het punt waar het gisteren even haperde voorbij. Oef, dachten we, maar dat was te vroeg victorie gekraaid. Vlak voor we Semey inrijden komen we voorbij een controlepost. We rijden er zoals het hoort aan 20 km per uur voorbij. Er vanuit gaande dat we pertect in orde zijn, verschieten we wanneer de agent met zijn stok begint te draaien en teken doet dat onze lichten niet aanstaan en we opzij mogen komen staan. We waren enkele kilometers terug gestopt voor een plaspauze en vergeten onze lichten terug op te zetten. Shit, kiekens dat we zijn. Maar we zijn voorbereid en het toneeltje begint. Onze uilskuiken-gezichten komen tevoorschijn en we begroeten de agent met veel geveinsde vriendelijkheid. Hij begint ons vragen te stellen, maar we verstaan zogezegd geen woord. Ik vraag Germen in het Nederlands “oei wat moeten we nu doen?”. Germen haalt zijn schouders op. We geven kopies van al onze documenten. De agent vraagt de originelen. We verstaan hem niet, en spreken het woord ambassade uit. Hij begint over camerabeelden van onze auto zonder lichten te praten en zegt dat hij ons niet kan laten gaan. We lachen schaapachtig naar hem. Hij begint over geld. We begrijpen hem niet. Hij vraagt hoe we onze benzine betalen. We antwoorden dat we op diesel rijden. Hij vraagt ons naar gps. We wijzen naar onze landkaarten. Hij vraagt hoe we aan eten komen. Germen stapt uit en laat ons veroest gasvuurtje zien, waarbij hij ook uit zichzelf onze watertanks laat zien en met gebaren uitlegt dat we ons daaronder douchen. De man geeft het op en doet teken “allee, maak dat jullie weg zijn, armoezaaiers”. Dit spelletje nam zo’n 20 minuten in beslag. We voelen ons goed dat we geen geld onder tafel zijn kwijtgeraakt deze keer, maar toch blijft er ook een wrang gevoel achter. We voelen ons ongemakkelijk bij het feit dat de politie, mensen die er zijn om je te beschermen voor gevaar en onrecht, juist de mensen zijn die zorgen voor een onveilig gevoel en onrechtvaarigheid. Als toerist voelen we ons des te meer doelwit te zijn van hun wanpraktijken en uitmelkerij. We gaan ervoor zorgen dat ze ons op niets meer kunnen pakken. Voor we starten doen we resoluut gordel- en lichten check en tijdens het rijden zijn we beide gefocust op elk bord dat we zien en houden we snelheidsbepekingen aan tot we zeker weten dat we weer sneller mogen.
In Semey stoppen we nog eens voor wat meer en minder levensnoodzakelijke middelen, zoals brood, water, kazachse sim-kaarten en een waterkoker. De waterkoker met het idee dat het binnenkort in alle toekomstige berglandschappen en zowieso in de wintermaanden wel eens handig kan zijn om snel water op te warmen voor thee, chocomelk, minutesoepjes, noodles om de verkleumde zieljes terug op de warmen na een koude tocht. Het is al laat in de namiddag wanneer we klaar zijn met winkelen en besluiten een beetje verder op de weg naar Almaty een plekje te zoeken. Zoals ik al eerder aanhaalde is het niet zo makkelijk als in mongolië om een plekje te vinden, daar kon je overal gewoon van de weg op zachtgolvende heuvels met klein beetje groene stengels staan. Hier zijn we door het dorre priklandschap met stukken los zand echt wel afhankelijk van de enkele weggetjes die af de hoofdweg richting velden leiden. We vinden uiteindelijk een weggetje en zetten ons op een vlak stukje dorheid. In de verte zien we velden platgebrand worden, volgens mij om zo sneller terug te kunnen beplanten, hoewel ik me van in Laos meen te herinneren (daar deden ze dat ook) dat dat niet zo goed is voor het milieu. Germen overtuigt me dat het ver genoeg is en niet onze kant op zal komen, gezien de wind momenteel de andere kant op waait. Ik twijfel een beetje, maar ben moe en te lui om er op te staan dat we nog een ander plekje moeten vinden. We besluiten ineens onze waterkoker eens te testen voor een soepje bij ons brood en kaas. Ik kijk er al naar uit, maar helaas, deze twee figuren hebben er niet aan gedacht de wattage van de waterkoker eerst te checken, om zeker te zijn dat onze omvormer dit apparaat wel aankan. Niet dus, de zekering springt en het zal enkel brood met kaas zijn vanavond. Het wordt weer wat sneller donker deze dagen en we kruipen ons bus in samen met het licht. We liggen rustig in ons bed te lezen, terwijl we geklop op onze bus horen en iemand fluit en roept op ons in het kazakhs. Germen gaat uit het raampje hangen om duidelijk te maken dat we hier enkel willen slapen en dat is uiteindelijk oké. De mannen doen nog teken zeker geen sigaretten op het dorre stekelige gras te laten vallen en verdwijnen weer. De manier waarop en het iets strengere uiterlijk eigen aan de mensen van Kazachstan geven me een onbehaaglijk gevoel. Snel slapen, hopen dat we niet platbranden en morgen is er een nieuwe dag.
Germen had gelijk, we zijn niet uit onze bus gerookt . De ochtendstond brengt goud in de mond en we besluiten onze ochtend goed te benutten door nog eens een beetje te saxofonen. Terwijl ik wandelend mijn tanden poets met Germen zijn mooie saxofoonklanken op de achtergrond moet ik toegeven dat dit landschap ook wel zijn charme heeft. Het prikt maar is het is mooi om Charlie en Germen in de verte te zien staan in een eindeloze gele vlakte (zie foto’s). Na de saxofoonsessie rijden we verder richting Almaty, nog een 1500 km verder. Uiterst geconcentreerd komen we deze rijdag door zonder één keer te moeten stoppen voor de vele flikken langs de weg, steeds tactisch gelocaliseerd achter een bocht, een rondpunt, een bebouwde kom of ergens anders waar het logisch zou zijn terug op te trekken. Ik zie op de kaart een meertje liggen en we besluiten dat dit de 17 km onverharde weg ernaartoe wel waard is. Het duurt wel een tijd voor we er uiteindelijk geraken en we moeten weer besluiten dat zwemmen er niet in zal zitten, aangezien het water en de oever gescheiden wordt door een 20m hoge klif. Op enkele huisjes verspreid op de oever na, niets anders te bespeuren dan de zandweg en het gras met enkele bomen op errond. De weinige bewoners van dit minidorp laten zich niet zien. We zetten ons naast het weggetje en koken onze ondertussen tradiotionele pasta met verse tomatensaus, bijgespijsd (afhankelijk van beschikbaarheid) met look, wortel, courgette en paprika en afgewerkt met zelf geraspte kaas. We koken op ons gasvuur, aangezien we liefst geen brand veroorzaken in deze droogte door op houtvuur te koken. Wij doen niet mee aan die landbouwtechniek. Ook aan dit plekje moeten we even wennen voor we de schoonheid ervan inzien. We vergelijken te veel met het zachte Mongolië om het unieke van deze prikkende en veel ruwere omgeving te kunnen aanschouwen vanaf de eerste moment. Een prachtige zonsondergang gecombineerd met er een beetje tijd over laten gaan doen onze meningen echter veranderen.
De volgende dag wordt weer een rijdag, met rust- en lunchpauze aan een rivier, waar we ons eindelijk, hoewel ijskoud, nog eens kunnen wassen. Een hondertal meter verwijderd van de grote weg parkeren we ons. Hier zien we wanneer we uitstappen een herder slapen onder een boom. Hij kijkt even op wanneer we voorbijkomen, bevestigd dat wat verderop de rivier stroomt en gaat weer in de pit. We wandelen tot aan de rivier en moeten erkennen dat het een ondiep ligbadje zal worden met steenmassage op onze rug gratis inbegrepen. Het water stroomt ook zo hard dat we ons aan wat stevige stenen onder ons moeten vasthouden wanneer we ons kopje willen onderdompelen om niet weg te drijven met de stroom. Brrr, altijd een overwinning wanneer we het water zijn ingedurfd, maar zo belonend achteraf door die zalig tintelende gloed door heel ons lichaam. Die avond stoppen we aan nog een ander riviertje en maken we kennis met de kazakhse vriendelijkheid, jawel die bestaat natuurlijk ook. Waarschijnlijk zoals overal anders zijn ook in Kazachstan de meeste mensen vriendelijk en vol goede intenties. Jammer gewoon dat de mensen met macht een andere indruk nalaten. We ontmoeten een leuk gezinnetje dat achter de rivierbocht van ons uitgekozen kampeerplekje hebben gepicknickt en zij geven ons de tip ook daar naartoe te gaan; veel duimen die de lucht ingaan en een “very good” daarbij! Na ons eten gaan we eens kijken, benieuwd naar wat nu juist very good is daar. Zo ontdekken we een mooi idylisch zwemplekje tussen roodkleurige hoge rotsen in, een klein badje in de rivier van een meter diep, met goed wat stroming zodat je wat kan jetstreamen. Germen neemt zijn tweede bad die dag, ik houd deze leuke badplaats voor morgenvroeg. Zo gezegd zo gedaan, de volgende ochtend duik ik, na een beetje drentelen en aarzelen, het lekker fris (understatement) badje in. Germen kan het niet laten en neemt zijn derde bad binnen 24u, hij wordt nog badveslaafd ;-). Na ons ontbijt rijden we weer verder. De kilometers beginnen te korten en vanavond zullen we Almaty bereiken. Een klein angstmomentje, terwijl charlie niet terug wil starten (ziekte die weer is bovengekomen na de reparaties in Ulgii) na weer een van onze korte plaspauzes, doet ons hier even over twijfelen. Maar na een 15’ wachten doet die het weer en zullen we onze eindbestemming van vandaag ook kunnen bereiken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-05-16 15:14:42
[totalVisitorCount] => 31981
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 1017
[author] => Annelies
[cityName] => Semey
[travelId] => 490593
[travelTitle] => On the road
[travelTitleSlugified] => on-the-road
[dateDepart] => 2015-05-24
[dateReturn] => 2016-04-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/928/595_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => corruptie-geeft-deuk-aan-eerste-indruk-kazachstan
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 4872923
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-10-09
[photoRevision] => 0
[title] => Mom's here! :D
[message] => So after the first amazing month of travelling around, I arrived in Almaty with only a backpack of stuff (which is not that much for an entire semester of studying in a place where the climate goes from +40 to -20). Luckily, my mom decided to fix that problem by coming over with for an entire week to explore this city, and to bring me a suitcase full with winter-stuff.
She was bringing a friend (Margot) over as well, so they could go roam the streets of Almaty together when I had to go to lectures.
Lazy me decided not to go pick them up in the middle of the night, which resulted in a small taxi drama and a massive rip off (for everyone who might want to visit Almaty, 1500 KZT is the absolute maximum you should be paying for a taxi from the airport to anywhere in the city).
After just a quiet arrival day on Wednesday, we decided to pay a visit to the Big Almaty lake on Thursday. It was on Kurban Ait, so lots of people around, picnicking with their family and as far as possible, people were even more kind than usual. We chose the perfect day to go, since the weather was amazing and the clear blue sky reflecting on the lake made its color look even more unsual than usual. Going by bus and taxi up (which costs us a rough 2000 KZT in total for 3 people), hiking around and hitchhiking a ride down, made the day very cheap, but still really enjoyable. A definite must see!
Saturday we went to the Sharyn canyon, which started with a small drama in accordance with the local culture. Not enough space on the bus, overbooked, so people had to be dropped out. Luckily for us (and mostly thanks to some amazing friends) the three of us could go! Getting there was already quite something. The busride takes about 3.5/4 hours, and once you have left the outskirts of Almaty, a beautiful site of mountain peeks is visible on one side, and the other side offers a view on the steppes. The Charyn canyon, also referred to as 'The Grand canyon's little brother', is not as big as the grand canyon (somehow its nickname implies that already) but offers the same kind of spectacular sights and rock formations. The bus dropped us at the top, so after hiking down for about an hour through all the pretty sights, you'd arrive at a small ecopark next to a river. Mom and Margot decided to settle for a tea, and I went on a hike with a guide which was a little more adventurous than I had hoped for. It really involved hands and feet to climb up the hills with quite a steep fall on three sides of you (left, right and down, so really nowhere to go but up)
The last really mentionable thing we did was going to a ballet on Sunday evening. There is (like most cities we traveled through in Central Asia) a Opera and Ballet theater, which offers shows a couple of times a week. Tickets are supercheap (we went to a special show and it was still only 10 euro pp, which is not what you will be paying for a ballet of this quality in the Netherlands). The ballet (called Legends of the Great Steppe) was a Kazakh choreography and was absolutely amazing! Partly the common ballet movements as we knew them from home, but mixed with a little Central Asian dancing movements for the hand and feet. The quality was really great, and we left the theater super impressed. Definitely going there more often!
After that, our week was almost to an end already, mostly because I had midterms and really needed to study in between playing a guide as well.
All in all we had a really nice time! My mom having seen and experienced this city definitely makes telling stories a lot easier (you just cant explain how friendly people are, and how safe the city feels if you are not walking around in it) and my life definitely got a lot more comfortable with some warmer clothes around. Thank you so much for coming (mom and margot ofcourse as well!) I don't think a lot of other moms will be showing up here, which just proves that I after all might have gotten my sense of adventure from you!
So, midterms are down (and hopefully aced) and a week of holiday is coming up! I'll be travelling around Southern Kazakhstan for 12 days with another exchangie Miguel. Mostly travelling around in minibusses (and occasionally sleeping on them as well), and couch surfing in the different cities, I feel like we have quite an adventure ahead :D
Thanks for reading all this, next time will be an update on what southern Kazakhstan is like. Apparently it is the most Kazakh part of Kazakhstan so we will hopefully get to feel even more local than we did before.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 447
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => mom-s-here-d
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 4871114
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-09-22
[photoRevision] => 1
[title] => Feeling Local!
[message] => After finally knowing my way around the city a bit, speaking some Russian words, not buying the entirely wrong products in the supermarket anymore and overall just feeling like I'm settling in, it was time to start exploring some Kazakh culture outside of Almaty.
With a bunch of other internationals we went on a trip to a small town called Баянкол (Bayankol), right next to the Chinese border. After driving for 8 hours in a tiny, slightly overloaded marshrutka, we reached the village and the camp where we would sleep, situated in the middle of the mountains. Its amazing to see how undisturbed nature still is in these kinds of places. For the entire weekend we were there, we didn't see anyone outside of the family that owned the camping place. Btw, the girl that took us there (Symbat) was related to the ones owning the summer camp where we stayed, and organised everything for us!(together with her friend, conveniently also called Symbat) In case you are reading this: thank you girls again so much for letting us have a taste of the Kazakh countryside!
The first day was spend with exploring the area by hiking around and horse-riding, and mostly enjoy the nature around us (the air in Almaty is quite dirty, so the fresh mountain air was very welcome!). At the end of the day we came around a family living there, and they offered us a very interesting insight in their house and how they lived (they lived in a jurte, and made a living off the horses they owned).
We were also offered a taste of fresh horse milk which actually tasted really good! Next day we got the same kind of horse milk at breakfast, but it had been shaken to ferment overnight (called Kumis), which was very interesting to taste, but will most definitely not be my favorite drink. Over the entire weekend we tasted all kinds of local foods, including; plov (veeeeeeery nice rice-dish, and the one we had this weekend definitely was the best one I've tried so far), Baursak (which are actually just dutch oliebolllen without the raisins and powdered sugar), Borsch (Russian soup) and Kurt (a sort of dried sour cream, we (dad & I in this case) tried this on our trip before already a couple of times, but it keeps on being quite disgusting. Just imaging the taste of over-date milk with a lot of salt in it, and then in a lollipop kind of texture so it should take you a few minutes to eat. Yummy!)
Sunday we tried to go to a goldmine, but the roads were so bad we ended up just hiking around the area when the minivan got stuck. Being next to the river, surrounded by mountains and with a beautiful view on the impressive mountain Khan Tengri (7010 meters high!), every direction you looked at just offered a perfect postcard view. After taking a refreshing dive into the river (a little bit to refreshing to be honest) we went on our way back home.
The weekend thereafter, feeling local continued with first going to the Almaty day celebrations which consisted of a huge apple festival (for those who have not yet googled Alma-Ata yet, it literally means Father of Apples, and I do have to confirm they have a loooooot of apples here). This was again a mix of Asian and Western culture. Asian culture was present in the different stands selling all kinds of local foods, and the huge karaoke stage where people gladly would go sing a song despite the fact that a thousand people could hear them. Western culture was present in hip-hop dance battles and multiple red bull sponsored activities such as motor crossing and parkour.
After that, I rushed to the Eurasian Music Awards with my buddy Assiya and her friend Elnara. Seeing all the local pop stars was really nice, although I didn't understand a word of what was being said (it was not even in Russian, but in Kazakh! Really glad I had the two girls translating and explaining everything to me :D thanks for that girls! )
Overall, I had two really nice weeks, feeling a little less like a lost tourist, and a little more like someone fitting in.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 365
[author] =>
[cityName] => Bayankol
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,bayankol
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => feeling-local
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 4864961
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-09-09
[photoRevision] => 1
[title] => First Update
[message] => Hello from Almaty! And thank you for reading my blog :D
You might notice that this one is in English, contrary to my previous one. This is mostly because I do believe everyone that I know who might want to read it will probably be capable of speaking English (except for my grandma, sorry you will get a personal letter instead!) and it might offer some other exchangies on their way to Almaty some insights.
Also, I won't elaborate too much on the trip previous of my arrival in Almaty, it was shortly said absolutely amazing. Turkmenistan, with its extremely closed and incomprehensible culture but so superfriendly people, Uzbekistan with the beautiful landscapes, delicious foods and superfriendly people and Kyrgyzstan with the lively city of Bishkek and again the superfriendly people (seriously, never met people as kind and as helpful as here in Central Asia, their hospitality is according to the Lonely Planet 'the stuff of legends' and I can do no more than agree).
I arrived in Almaty on the 28th of August, meaning that I have been here for two weeks almost already. Im staying in the dormitory on campus, which is mostly cheap. It doesn't offer that much, a simple bed and desk in a shared room and an empty kitchen, but it is very lively and I only have to walk an average of 2 minutes to my lectures. Also, I was very lucky to be sharing my room with a sweet Korean girl, who is very easy to live with!
My studies here are mostly in the field of International Relations, and the material covered in the lectures is very interesting! Contrary to the way it it being taught. People are quite young here when they start university, 17 is average and are furthermore very young in their mindset. University anticipates on that by making attending all your classes mandatory, giving a lot of homework and mid-semester quizzes. Also in the dormitory this childishness is present, no guest allowed after 9 pm, no alcohol, not allowed to play cards etc. Overall there is an excessive amount of rules which is quite annoying, but to be fair, it also offers the possibility to break some rules which might be quite fun.
The city is amazing, lots of pubs, restaurants, parks, musea and a very Western nightlife. When not covered in clouds, you can see the impressive rim of mountains at the Southern side of the city. Been there hiking once already and definitely going to go there again!
That's it for now! I will be going to a place called Baynkol this weekend (close to the Chinese border) and will write something again after that.
Ciao!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 407
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => first-update
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 4861962
[userId] => 421129
[countryId] => 98
[username] => centraalaziejanenrosalie
[datePublication] => 2015-08-28
[photoRevision] => 0
[title] => het laatste deel van Kazachstan
[message] => 8 aug. Na Aktobe was de bestemming een klein dorpje in the middle of nowhere. Veel couleur locale opgesnoven. Zie foto's.
19 aug. Deze dag hebben we een mooie tocht langs zoutmeren gemaakt met kamelen en koeien en paarden langs de weg. Eethuisje bezocht omstreeks 12 uur s'middags daarna door naar het hotel in Aral. We moesten 6 kamers nemen en 1 douche. We gaven de voorkeur aan slapen in de camper. We gingen wel douchen en een wasje doen in het hotel.
De volgende dag een excursie naar het Aralmeer. Met 3 auto's 4x4 naar Aralmeer, of wat daarvan over is.
Het Aralmeer (op de grens tussen Kazachstan en Oezbekistan) is voor een belangrijk deel opgedroogd door het water van rivieren af te tappen voor katoenverbouw tijdens de Sovjet periode, en nog steeds. Daardoor vulde de Aralzee zich niet meer en veranderde in een woestijn. Een soort Dode Zee effect dus. Nu komt voor een deel het water terug doordat er dammen worden geplaatst. Ook de vissen komen terug. Dit is belangrijk voor voor het milieu en de economie. Vissers kunnen weer visvangen in plaats van paarden, kamelen en koeien houden. De visvangst moet nu door middel van quota afspraken gereguleerd worden, helaas werkt dit niet omdat ook hier met geld veel is te regelen.
Het hotel waarbij we logeren staat als zeer slecht in de reisboeken. Dat klopt helemaal. Veel troep, douches die overlopen, waardoor lekkages in de keuken, stroomdraden die blootliggen, etc. De vrouw van het hotel is niet vriendelijk. Vindt dat het onze schuld is dat er lekkage is. Het afval wordt in de containers in de tuin aangestoken. Met een vreselijke stank en roetvorming tot gevolg.
Deze dag is er een harde wind met veel opstuivend zand en as en viezigheid. Overal in de auto een zwartige stoflaag.
We vinden het niet erg om 21 augustus door te reizen naar Baikonur. Dit is de Russische lanceerplek van raketten naar de kosmos. Het is nog steeds Russisch grondgebied. Ons werd de toegang geweigerd naar het dorp om naar museum over de ruimtevaart te gaan. Russisch grondgebied! Je moet hier een speciaal visum voor hebben, hadden wij niet. Tja..
Diezelfde dag zijn we doorgereden naar Kyzylorda, dit was zo'n 480 kilometer.
Dit is een grote stad met 400.000 inwoners. We parkeren voor een grote Moskee die nog in aanbouw is, een beetje aan de rand van stad. Langs dezelfde boulevard een geweldig goed gesorteerde supermarkt, altijd prettig! We hebben per fiets de stad . Leuke en ook mooie beelden en gebouwen langs de route. Met de fiets kom je ook makkelijk aan de achterkant van de boulevard en daar ziet het er een stuk armoediger uit. Veel gaten in de weg, geen putdeksels, asbest dat door de warmte en vrachtwagens veel hobbels en bobbels in het wegdek. Weer terug bij de camper kregen we jonge bouwvakkers van de moskee op bezoek. Zij deelden dvd's (geen idee wat erop staat) en meloen uit. Met handen en voeten is er toch heel wat duidelijk te maken dus het was een gezellige avond.
23 aug. Naar Turkistan. Mooi hotel, etc. We hebben behoorlijk wat bier gedronken, Ieder stel kreeg een hotelkamer. Dit was de voorwaarde om daar met de Campers te mogen parkeren. Ieder had nu een prive kamer met toilet en een douche. We sliepen wel in de campers
S nachts in camper veel lawaai. We blijken aan de uitgaansstraat te staan met de campers.
24 aug. Excursie naar heilig complex van
Soefi sheik en dichter Koha Akhmet Yassawi. Woonde hier in de 11e eeuw. Toen werd het een centrum van spiritualiteit en Islam. Maar ook van de handel tijdens de zijderoute. We bezochten het Mausoleum, de Moskee, een Kookruimte en de Hammam (Badhuis). We hebben in het Mausoleum een kleine dienst voor de pelgrims meegemaakt. 3 Bezoeken aan het Mausoleum zou gelijk staan aan één bezoek aan Mekka. Hier is natuurlijk niet iedereen het eens.
S middags gefietst door de hete stad en gegeten op een terrasje midden in het centrum. Bbq kip en vlees met salade en bier. Rosalie ging die nacht in de hotelkamer slapen vanwege de warmte. Dat kwam goed uit want een eigen toilet kwam die nacht goed van pas! Diarree, hoofdpijn en pijn in gewrichten. Maar dit is haast niet te voorkomen, goed voor de resistentie en na twee dagen weer de oude.
25 aug.
Vandaag op pad naar natuurreservaat met beren. Onderweg weer door politie aangehouden. Of we geen tachograaf hebben? Etc. Etc. Verschillende medereizigers hebben al grote problemen met de corrupte politie gehad. Een heeft ook maar betaald. 50 euro voor snelheid. Belachelijk hoog bedrag. zonder bonnetje.
Nu in het natuurpark. Veel problemen om er te komen voor de "echte campers". Een camper omhoog getrokken met 4x4 Lada. Wij hebben gelukkig geen problemen. Prachtig plek op 1500meter hoogte. Morgen wandelen en paardrijden.
26 aug. Vandaag staat op het programma "met een gids lopen in het natuurpark". 6km lopen naar waterval. 500 hoogtemeters. Daarna nog verder.... Helaas de Canyon bleek toch te ver. Terug naar waterval. Daar geluncht. Toen terug vooral bergafwaarts. Jan voelde het goed in de dijbeen spieren.
De volgende dag een excursie met een busje naar natuurgebied. Veel gehobbel. Met Jaap en Anja en een gids naar de canyon afgedaald. Lekker stijl naar beneden en natuurlijk ook naar boven. 300hoogtemeters. Vandaar Verder gehobbeld met de bus naar theehuisje, wat alleen een afdak bleek te zijn. We hebben toch van een prettige lunch genoten.
Het verblijf in dit natuurpark op 1500 meter hoogte was echt even een verademing na al het stof dat we gehapt hebben in de laatste week! Helaas geen beer gezien.
Het is nu 28 augustus en we gaan weer op pad richting Kirgizië.
Hartelijke groet
Jan en Rosalie
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-07-11 19:15:17
[totalVisitorCount] => 19031
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 617
[author] =>
[cityName] => Zhabagly
[travelId] => 492714
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-07-11
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/867/597_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/421/129_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-laatste-deel-van-kazachstan
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 4858931
[userId] => 118044
[countryId] => 98
[username] => annaheijne
[datePublication] => 2015-08-15
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan
[message] => Kazachstan
We dachten na de sneeuwstormen in Turkije, de woestijn in Turkmenistan en de zengende hitte in Uzbekistan alles wel gehad te hebben.
Toen kwam Kazachstan. Het was onze eerste fietsdag met bagage. Een taxichauffeur had al onze overige (kook-communal-idioot ingepakte) spullen naar een hostel in Almaty gereden zodat wij met alleen de noodzakelijke bagage de eerste paar fietsdagen door zouden kunnen.
Kazachstan was precies zoals ik het me voor had gesteld: een grote steppe. Wat heuveltjes zorgden ervoor dat ik de omgeving nog net even wat beter kon bewonderen. Zo'n surrealistische wereld, dit landschap lijkt in niets op wat ik van thuis of eerdere reizen ken. Machtig mooi. Overigens was niet iedereen in de groep er erg van onder de indruk, sommigen vonden het wat saai. Ik raakte niet uitgekeken :).
Wat was er nou zo bijzonder aan de weeromstandigheden? Op dag 1 onderweg naar Almaty was het snik en snikheet. De temperatuurmeters waar we langs reden gaven 42 graden en hoger aan! Met zulke temperaturen is fietsen niet leuk meer kan ik je vertellen.
Toch worstelden we ons door de dag heen en nét toen het avond begon te worden en de temperatuur daalde begon het te waaien. Hard te waaien.
Wind in de rug, dat wel. We reden tussen de 35 en 50 km/uur en genoten. We hadden afgesproken over 20 kilometer weer af te spreken dus iedereen vloog ervandoor. Genieten!
Tot we, ieder voor zich, achter ons keken: het leek wel alsof er een soort orkaan achter ons aankwam, zich dreigend opstapelend tussen de vlakte links van ons en de bergen rechts van ons.
Judith was net vooruitgegaan om Sara en Fabienne te vertellen dat Olivier zijn ketting gebroken was en dat er dus bij het eerstvolgende punt waar we zouden kunnen slapen gestopt moest worden, Julian en ik waren nog bij elkaar in de buurt.
Ineens zien we grote stukken karton, zo lijkt het, in de lucht vliegen en begint het onweer achter ons, tegelijk met een enorme zandstorm die ons elk zicht ontneemt.
Op dat moment zien we een theehuis rechts van ons en stoppen we daar onmiddelijk. De regen barst los, enorme zandstormen, onweer... Zo blij dat we samen binnen waren! Geen automobilist had ons nog gezien in dit weer, hopelijk zijn de anderen ook veilig...
Wij maken na een tijd wachten in het theehuis, en na bevestiging "veilig" van zowel de Olivier en Jori achter ons, en Sara Judith en Fabienne voor ons, aan de serveerster duidelijk dat wij graag in het theehuis zouden willen slapen. Let wel, dit is een soort wegrestaurant. In Uzbekistan en in Kirgizië was dat logisch en geen enkel probleem. Hier snapten ze ons even niet. Maar uiteindelijk kregen we een kamer voor 100 Tenge: 50 eurocent. Behalve Julian en ik had alleen Sara al een beetje Kazachs geld; 's ochtends hoorden we dat de jongens gratis hadden geslapen.
Nu al een topland ;).
Dag erna: 20 graden kouder, regen en gelukkig wind in de rug: 155 km naar Almaty was hierdoor, ondanks heuveltje op heuveltje af, goed te bereiken. Ik had de goede benen gevonden en had een lekker tempo. Helaas in deze flow tijdens een downhill een groepje honden over het hoofd gezien die zich als wolven in mijn fietspaden stortten. Alsof ik een dier was dat "geschud" moest worden ging de grootste tekeer tegen mijn knalgele Fietstas en stond ik in 1 klap stil: van 40 km/u naar 0. En gíllen!!!
Tot noch toe was vooral Sara onze ultrasonische gilkoningin. En hoewel ik die tonen echt niet haal deed ik nu een poging. Uiteindelijk hielden ze op, met een paar bijtgaten in mijn fietstassen maakte ik het er zelf heel vanaf. Durfde daarna Saar niet meer te vertellen "dat ze alleen maar blaffen en echt niet bijten, ze blijven gewoon op een kleine afstand..." Niet dus...
Almaty was een soort "Europa". Chique winkels, westers voedsel (hoewel ik verknocht aan de Kazachse Lachmann (een soort noodles, vers) 2 dagen in hetzelfde tentje gegeten heb. Westers is ook duur.
Ik vond een extra set fietstassen en een eigen kettingpons (nu mijn ketting al een paar keer gebroken was heb ik van Jori geleerd hoe ik 'm kan maken...;)). Mijn fietsset is compleet. En hoewel mijn voortassen absoluut geen voortassen zijn maar gewoon normale fietstassen passen ze wel en ben ik gelukkig :).
Vanaf Almaty zouden we met de trein naar China, aangezien je de grens niet fietsend over mag steken. Ik had gehoord en gelezen dat de omgeving van Almaty heel mooi was en wilde dus graag wel een paar dagen in de rondte fietsen. Uiteindelijk besloten Sara, Jori en ik om toch naar de Chinese grens te fietsen en dan maar daar een bus te pakken. Het ergste wat kon gebeuren was dat we daar weggestuurd worden... Zodoende: met zijn 3en, met onze volledige bagage op pad. 3 ochtendmensen (Ja echt, ik ook) die allemaal lekker wilden fietsen. De rest had behoefte aan meer tijd in Almaty en zodoende zouden we elkaar in Urumqi, China, weer ontmoeten.
Het verschil in fietsen mét en fietsen zonder bagage werd pijnlijk duidelijk, hoewel onze afstanden hetzelfde bleven maar de verzuring kwam een stuk eerder (of uberhaupt..) We passeerden kleine dorpjes; onwijze landschappen, enorme bergen aan onze rechterzijde ver weg, terwijl dichtbij soms poeslief aandeed met bloemen in alle kleuren, water, riviertjes, meertjes. Vruchtbare velden, veel groen. Waanzinnig zo mooi.
We besloten een route te nemen langs de Charyn Canyon, wat nog wat voeten in de aarde had aangezien het een behoorlijk stuk om was én we dan de laatste dag echt een roteinde zouden moeten fietsen, ook offroad.
Zoveel voeten in de aarde dat we afspraken over 25 km op elkaar te wachten maar dat zowel Jori als ik bij het eerste de beste wegrestaurantje besloten te stoppen: Jori had koffie nodig, ik iets met ijs en koud in 1 glas :).
Het was bloed en bloedheet, bij vertrek 7 liter water meenemen op e fiets! Alles op, en dan nog oppassen dat je niet alles in 1 keer leegdrinkt.
We haalden de Charyn canyon natuurlijk, zoals eigenlijk altijd alles lukt deze reis, vlak voor het donker. Het is de grootste canyon ter wereld na de grand canyon in Amerika. En wij mochten er gewoon ons tentje neerzetten, zodat je, wanneer je je tent uitrolt op moet letten niet te diep door te rollen.
De weg ernaartoe was zwaar, op een enkele pas waar we tussen de bergwanden door reden na niet bijsterinteressant, tot we bij het offroad-stuk aankwamen: hier begon de speeltuin weer. Toen we er wegreden 's ochtends vroeg deed het licht magische dingen met het landschap. En het landschap was sowieso magisch: in plaats van vlak met bergen bestond het uit vlak landschap met kuilen, dus je rijdt ineens een stukje naar beneden om vervolgens weer naar de vlakte toe te klimmen.
Het was weer bloedheet, als we beekjes tegen kwamen maakten we hier dankbaar gebruik van door er met kleren en al in te gaan staan. Zo heerlijk kan verfrissing zijn. Binnen 10 minuten fietsen is alles weer droog en warm dus hoe meer ervan te genieten hoe beter.
Toen we uiteindelijk in het grensstadje aankwamen, in een soort guesthouse waar ook de plaatselijke hoertjes komen, bleek dat er geen bus was die de grens over ging. Oeps.
Geen andere keuze dan een poging te wagen. We ontmoetten nog een oudere Fransman die een stuk had gefietst vanaf Urumqi, hij gaf tips als "zie er niet uit als een fietser"(hoe dan?), "blijf bij de auto en vrachtwagen grensstrook" en zo nog wat mooie tips. Waar we bij de grens uiteindelijk niet heel veel aan hadden, de douaniers vertelden ons gewoon waar we heen moesten. Keken niet gek op of om, alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat er fietsers voorbij kwamen hier? Het bleek echt zo makkelijk! Kazachstan uit was geen enkel probleem; de drugshonden die aan onze fietsen snuffelden waren het opmerkelijkst. China in bleek nóg makkelijker. 1 paspoortwissel (van het 1e paspoort naar het 2e paspoort waar ons China visum in zat) 7 paspoortcontroles en 1 keer vertellen wanneer ik geboren ben verder (nee, jij bent niet degene op 't paspoort) hadden we een nieuwe stempel: CHINA!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 17104
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 4502
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 118044
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2007-10-29
[dateReturn] => 2008-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/118/044_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 4856801
[userId] => 415821
[countryId] => 98
[username] => Hennybroeders
[datePublication] => 2015-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => naar het "Dubai" van de steppen
[message] => Op pad naar het Balkash meer en het grote niets. Kazakhstan is extreem dun bevolkt, het is zo groot als west Europa en er wonen net zo veel mensen als in Nederland, en ik kom dus ook niet veel dorpjes tegen na Almaty. In het begin nog wel, maar dat wordt snel minder. Het landschap verandert van een gele deken naar donker grijs met kleine struikjes. Verder is er helemaal niets. De weg is verder prima met af en toe gevaarlijk hoge rullen in het wegdek. Deze ontstaan door de grote hitte en vrachtwagens. Het zijn net golven in de weg. Oppassen dus voor de je positie op de weg, want zo’n rul kan soms wel 20 cm hoog zijn en dan wordt je als motorrijder gelanceerd. Ik kan mijn tempo van rond de 90 goed aanhouden. Harder mag niet en is ook niet nodig. Laat het landschap maar op me inwerken. Dit is de grote doorgaande weg naar Astana, maar erg druk is het niet. Regelmatig zie ik een vrachtwagen, personenwagens zie ik veel minder. Wat is dit een overweldigend landschap.
Soms zie je in het heuvelachtige landschap een boerderijtje. Echt in de the middle of nowhere. Hoe kunnen mensen hier overleven. De temperatuur is rond de 35 graden maar er waait een verkoelende wind die soms best krachtig is. Ik hang vaak heel schuin tegen de wind in laverend tussen de rullen asfalt. Maakt het motorrijden wat plezieriger, want na Tadzjikistan had ik niet verwacht dat er zulke lange rechte wegen konden bestaan. Als ik voor me en in de spiegel kijk zie ik alleen maar 1 rechte strook asfalt. Daarnaast alleen woestijn. Soms zie je een kudde schapen, wat paarden en af en toe een stinkende kameel. Wat kunnen die beesten ruften zeg.
Voor de lunch eet ik een slaslick met brood en koffie. Heerlijke combinatie. Het is een soort stopplaats waar heel veel kleine restaurantjes zijn. Ik doe het lekker rustig aan want ik ben al op tijd vertrokken en we hebben de tijd. Als ik na 350 km aan kom in het plaatsje Burylbaytal stop ik om even te tanken en wat te drinken. Ik vraag aan het meisje achter de kassa waar ik een “gastienietsa” kan vinden. Ze legt me in gebaren taal uit dat aan het eind van het dorp een hotel genaamd Armir te vinden is geschreven in rode letters. Als ik daar aan kom en naar binnen loop zit een vrouw samen met haar dochter te eten en te kijken naar de tv. Op mijn vraag of dit Armir is krijg ik een bevestigend antwoord. Dan begint ze in het Russisch te ratelen zonder haar ogen van de tv af te halen. Op mijn vraag of ik hier dan 1 nacht kan vertoeven krijg ik weer een hele waterval zonder dat ze haar ogen van het toestel af haalt. Ik besluit om maar te gaan en mijn geluk verderop te beproeven.
Dit blijkt nog niet zo makkelijk in Kazakhstan, daar de dorpjes nog al ver uit elkaar liggen. 2 Plaatsjes verder, zo’n 175 km, vindt ik een wat groter dorp en rijdt van de doorgaande weg af het dorp binnen. Het ziet er oud en vervallen uit. Russische architectuur, waar al meer dan 20 jaar geen onderhoud aan is geweest. Je ziet de buizen van de stadsverwarming langs de weg en over de weg bij kruisingen. Als ik het enige stoplicht van het dorp passeer zie ik aan de rechter kant Motel op een gevel staan. Ik rijdt nog een stukje door, maar omdat ik niets anders kan vinden draai ik om en ga naar het motel. Daar aangekomen wordt ik door een dame verwelkomd. Ze spreekt een paar woorden Engels en dat is voldoende om een kamer te boeken. Ze laat me de kamer zien. Het is wederom een hok, redelijk schoon met een gedeelde toilet op de zelfde verdieping en een gedeelde douche op de begane grond. Het raam kan niet open. Ik wilde het openen, maar hield gelijk de klink in mijn handen. De airco maakt een pleurisherrie. Al bij al een prima stek om te slapen dus. En ze hebben wifi, helemaal top.
Ik ga de spullen van de motor pakken onder het genot van een aangeboden koud biertje. Een reeds aanwezige dame komt samen met de eigenaresse naar buiten en wil perse op de foto met mij. Ze vraagt me of ik mijn gegevens aan haar wil geven en krijg als dank een kaartje van haar inclusief een hartje wat ze er op kriebelt. Daarbij krijg ik nog wat zakjes thee en chocolade uit Kazakhstan. Waar ik dit allemaal aan te danken heb weet ik niet, maar het is wel erg leuk. Verder zal het waarschijnlijk niets worden tussen ons, ze is rond de 60 schat ik en heb thuis wel een hele lieve vriendin zitten.
Het was al laat toen ik arriveerde en ben behoorlijk hongerig. Ik kan wat eten in het cafe aan de overkant. Als ik hier binnen stap ben ik de enige gast en voor ik het weet staan ze met z’n 3-en om me heen om de bestelling op te nemen. Ieder kent wel een woordje Engels en een van de dames is zo slim foto’s van gerechten te tonen. Ik kon mijn maaltje weer besteld krijgen en heb er heerlijk gegeten. De zaal zag er feestelijk uit, echt Aziatisch. Veel kleuren, witte kleden over de stoelen met gouden strikken, een wit tafellaken met plastic er overheen. Gekleurde servetten in de glazen. Mooi dat ze dat speciaal voor mij gedaan hebben dacht ik nog.
Bij het weggaan kwam het personeel ook nog even mee naar buiten en we hebben een half uurtje heerlijk gekletst over reizen, hoe Nederland was en over hoe ik toch bij kwam om dat hele takkeneind deze kant op te rijden op een motor. Deze reactie krijg ik vaak. Mensen hebben geen gevoel bij reizen. Snappen niet wat voor vrijheden je dat geeft en hoe rijk je er van wordt. Ook vinden ze het wel heel vreemd dat ik juist in dit plaatsje ben gestopt en juist bij hen kwam eten.
Toeval bestaat niet, het valt je toe. Probeer dat maar eens in het Russisch uit te leggen.
Ik probeer te slapen met de herrie van de airco. Uiteindelijk lukt het, had vandaag natuurlijk ook een lange dag gemaakt en dik 500km gereden. Om 5 uur wordt ik wakker van de kou. De airco heeft de temperatuur in de kamer eindelijk omlaag gekregen en ik moet een extra dekentje pakken om weer lekker verder te kunnen slapen.
Nachtje Balkash:
Ik ga eindelijk slapen, het is al na 12 uur en ik heb morgen een waarschijnlijk pittige dag voor de boeg. Skypen is leuk, maar er gaat zo veel vrije tijd in zitten. Ik slaap vast maar ben om 5 uur al weer wakker. Toch weer een beetje kriebels in mijn buik. Eerst maar eens buiten kijken of de brommer er nog staat. Gelukkig wel met alles er op en er aan. Door het late skypen kon ik mijn ontbijtje voor deze ochtend niet meer geregeld krijgen. Geen probleem, los ik onderweg wel op. Alleen het bakkie koffie mis ik wel bij het opstaan. Eerst maar eens het vaste ritueel van de motor optuigen. Dat is ook het enige nadeel van zo reizen. Elke dag het op en afbreken. Gaat volgens routine en is ook eigenlijk zo gebeurt. Langzamerhand weet ik wel hoe en wat. Ik betaal nog even voor een biertje en water uit de minibar en vertrek de zandbak in.
Eerst nog even getankt. Dit is een ritueel in de stan landen en hier moet je even de tijd voor nemen. Je moet eerst betalen alvorens je kan tanken. Je weet natuurlijk niet hoeveel benzine je nodig hebt, dus hier heb je het eerste twijfelpunt. Je gaat aan de lage kant zitten waardoor de tank natuurlijk niet helemaal vol komt. Je vraagt nog wat extra liters bij en soms, na een keer of 3 is de tank echt vol en kan het overschot in het kannetje achterop. Dit duurt meestal een minuut of 20. Geen probleem, ik heb vakantie. Nu kan ik heel af en toe geregeld krijgen dat ik een bedrag neer leg bij de kassa, te veel natuurlijk, en dat ik dan ga tanken tot hij vol is. Ik krijg dan het teveel betaalde geld terug. Soort omgedraaide wereld. Dit lukt maar zelden, omdat ik door de taalbarrière dit proces maar af en toe duidelijk kan maken. Blijft iedere keer weer een avontuur dat tanken. Ook het zoeken naar 95 octaangehalte kan af en toe een probleem zijn in de stan landen. Vaak hebben ze maar tot 90 en soms zelfs alleen 80. Van dat laatste gaat je motor echt niet beter lopen, maar op 90 loopt hij prima. Ook kom ik 92, 93, 96 en 98 tegen. Soms in het zelfde land. Maar tot nu toe heb ik eigenlijk geen problemen gehad met tanken. Vaak hebben zelfs de kleinste dorpjes iets van een benzinestation, desnoods gewoon een tankwagen langs de kant van de weg, die de benzine per liter verkoopt in flesjes. Het valt me eigenlijk allemaal reuze mee en de problemen die ik had verwacht zijn er helemaal niet. Gewoon je ogen de kost geven of vragen.
Ik ga op weg naar Karagandy. Een industriestad ontstaan door de deportatie van Russische gevangen die hier te werk werden gesteld in kampen. De weg is lang, een kleine 400 km en dwars door de woestijn en steppen van Kazakhstan. Ik ga naar het midden van het land. De omgeving verandert langzaam van vlakten in een licht glooiende omgeving. Ook de kleuren veranderen continu. Dat continu moet je een beetje in perspectief zien. Het verandert een aantal keren, maar niet om de 100 meter. Meer om de 100 km. De weg is lang en vaak kaarsrecht. In Tadjikistan al lange wegen meegemaakt, maar dit slaat alles. Het is moeilijk je te concentreren meer omdat de weg eigenlijk heel goed is vanaf Balqash. De temperatuur en de wind zijn een ander verhaal. Het is weer eens bloedheet, gelukkig met een licht verkoelende rijwind en het waait ontzettend vanuit verschillende richtingen. Ik zie regelmatig kleine wervelwinden ontstaan en ik zwabber van de ene naar de andere kant van mijn weggedeelte. De wind slaat onder mijn vizier en regelmatig rijdt ik met dichtgeknepen ogen over de weg. Ik moet dan ook vaak even stoppen om wat te drinken en even op adem te komen. Onderweg kom ik een paar kleine gehuchtjes tegen en 2 redelijke dorpen. Bij een van de dorpen eet ik mijn ontbijt/lunch. Ik eet “manty”een soort momo’s, pakketjes deeg met gehakt en ui er in, gekookt in bouillon. Samen met echt lekker brood en een bakkie koffie. Dit wordt naarmate ik noordelijker ga steeds makkelijk. Ik vind het ook steeds meer op de menu kaart en mensen staan me ook niet vreemd meer aan te kijken als ik een “chorny kaffe” bestel. (zwarte koffie)
Het eettentje ziet er ook veel beter uit. Het lijkt als of ik steeds meer in de bewoonde wereld kom. Gewoon een toonder waar je je bestelling kan doen. Je kunt ook van alles meenemen aan snoep en drank voor onderweg. Lijkt bijna een AC restaurant.
Ik heb vandaag regelmatig met een glimlach op de motor gezeten. “Zie mij nu eens rijden door de woestijn van Kazakhstan” denk ik dan. Geeft een geweldig gevoel, meer omdat het landschap zo overweldigend is. Dit keer geen onmetelijk hoge bergen maar een uitgestrekt landschap met alleen maar kleine struikjes en verder helemaal niets. Als ik op een steen zit naast de weg voel ik me heel klein worden in de overweldigende natuur om mij heen. In de zomer is het hier bloed heet, in de winter kan het hier gemakkelijk 20 graden vriezen. Een harde omgeving om in te wonen. En toch zie je af en toe een boerderijtje of een herder met wat schapen of koeien. Wow………..
Op weg naar Astana blijkt de weg vanaf Karagandy een grote opbreking te zijn. Om de paar kilometer, kilometers lange wegwerkzaamheden. Dus regelmatig van de weg af om door modder en over kiezels te rijden. Nu ben ik dat inmiddels gewend, dus geen probleem. De nieuwe weg die ze aanleggen moet ooit tot aan Almaty lopen. Hier zijn ze nog wel een paar jaar mee bezig schat ik. Het wordt wel een mooie gladde weg. Alleen de charme gaat er een beetje van af. Onderweg stop ik voor een welkom bakkie. Wederom geen vreemde gezichten als ik om koffie vraag en als ik wil gaan zitten komt er een Russische motorrijder binnen. Hij is op weg naar Almaty en nadien naar Oezbekistan om te gaan paragliden. Hij had mijn motor buiten zien staan en besloot om eens poolshoogte te gaan nemen. Lekker even bij gekletst en nadien vervolgen we beide onze weg. Hij stond er op om ook mijn koffie en mars te betalen. Wat zijn mensen af en toe toch gastvrij. Als ik weg wil rijden komt er een politieauto aan met 2 agenten. Ze stappen uit en komen op me af. De helm die ik op had gedaan doe ik weer af en ik schud de 2 de hand. Ze zijn gewoon nieuwsgierig over waar ik vandaan kom en of ik deze malle trip in mijn eentje aan het maken ben. Ik leg wat uit over mijn route en aan de hand van een kaartje kan ik het echt duidelijk maken. Een lach verschijnt op hun lippen en beide zeggen ze dat ik een beetje gek ben. Aan de andere kant vinden ze het fantastisch wat ik doe en dat ik in hun land aan het rondrijden ben. Ondertussen staan ze mijn motor van voor tot achter te bekijken. Ik denk nog, zo meteen wordt mijn nummerplaat gezien en ben ik alsnog de lul. Maar nee, de led lampjes van mijn achterlicht (5 cm boven mijn nummerbord) vinden ze veel interessanter en na nogmaals elkaars handen geschud te hebben ga ik verder op weg naar Astana. Was weer leuk om mensen te spreken.
Als ik bijna in Astana ben zie ik een motorrijder langs de weg staan. Motor volgepakt, dus een reiziger. Ik stop om te vragen of er wat aan de hand is. Hij is een ander muziekje op zijn mp3 speler aan het zoeken. Het blijkt een in Zweden wonende Spanjaard te zijn, Pedro. Ooit met reizen begonnen vanuit Spanje en in Zweden blijven hangen. Hij was ook in de Pamir geweest. Geweldig om weer een Tadzjikistan reiziger te ontmoeten. Iedereen die je er over spreekt is lyrisch. Het is ook een geweldig land met de meest prachtige uitzichten en bevolking. Hij gaat op weg terug naar Zweden. Is al te laat, want hij had maar 5 weken vakantie. Het duurt nog 2 weken voor hij terug is, maar daarover maakt hij zich niet zo druk. Het komt zoals het komt. Ik hoop dat zijn baas er ook zo over denkt.
Een stukje rijden we nog samen, maar in het begin van de stad scheiden onze wegen. Hij gaat zo ver mogelijk door rijden richting de grens. Ik slaap een aantal nachten in Astana.
In Astana ga ik de toerist uithangen. Astana heeft als een van de weinige steden in Azië een bus tour door de stad. Die wil ik wel eens proberen.
Eenmaal aangekomen bij het hotel ziet het er toch weer net iets anders uit dan op internet. Geeft niks, de kamers zien er prima uit, de staf spreekt redelijk Engels en ze hebben een bar. Ik ben nogal snel tevreden. De stad is redelijk groot en druk, er wonen nu al zo’n 800.000 mensen groeiende naar meer dan 1 miljoen in 2030, maar alles loopt gemoedelijk in elkaar over. Het verkeer rijdt rustig en ik ben natuurlijk inmiddels al wat gewend en manoeuvreer mijn motor handig door het verkeer heen. Wederom regelmatig een duimpje en geroep vanuit de auto’s. Also famous in Kazakhstan………
De stad is opgedeeld in het oude gedeelte en het nieuwe van 1997. Dit was het moment dat deze stad de nieuwe hoofdstad werd van Kazakhstan. De president wil er een kunstwerk van maken en het ene na het andere nieuwe gebouw wordt er neer gezet. Anders dan in Ashgabat worden deze gebouwen wel gebruikt en zijn de bewoners van deze stad trots op wat er allemaal gebeurt. In aanloop naar de Expo 2017 wordt er nog van alles aangelegd, zoals een nieuwe snelweg en een supersnelle treinverbinding naar Almaty. Ik doe er met de motor nu een paar dagen over, straks moet het met de trein in 5 uur lukken. Laagvliegen door de woestijn…….
De sfeer is ook totaal anders in deze stad. Mensen zijn relaxed, vriendelijk, iets minder stuurs lijkt het wel. Misschien ook wel meer gewend aan buitenlanders.
Ik merk dat ik op de terugweg ben. Kom langzaam weer in de “beschaving”, het wordt meer Europees, minder Aziatisch. Ik merk dat ik daar aan moet wennen. Ook hier zijn mooie dingen te zien, alleen de mensen zijn minder “vreemd”. Culturele verschillen nemen af, maar dat wil niet zeggen dat er dan ook minder te zien valt. Hier moet ik me wel even op focussen. Dit heeft even een paar dagen gekost voor ik dit door had. Ook hier gebeuren bijzondere dingen en zijn er genoeg dingen te zien. Maar na het geweldige schouwspel in Turkmenistan, de vriendelijkheid in Oezbekistan en de overweldigende natuur van Tadzjikistan en Kirgizië, de onmetelijke steppen van Kazakhstan ga ik over een paar dagen Rusland in op weg naar Moskou en St. Petersburg. Een totaal andere belevenis, maar niet minder mooi. Dit is echt gaaf dat ik dit allemaal zo maar kan doen besef ik me. Gewoon links gaan als je daar zin in hebt, of rechts, maakt niet uit…….
In de ochtend ben ik al weer om half 6 wakker. Wat is dat toch, gisteren moe ingeslapen en toch al weer zo vroeg op. Na het ontbijt loop ik te voet naar het station, toch een half uurtje wandelen. Daar aangekomen struin ik de bushaltes af maar zie nergens iets van een bus tour. Ik besluit het station maar eens van binnen te gaan bekijken. Misschien dat iemand mij kan helpen. Bij de informatiebalie wil men wel, maar spreekt men slecht Engels en heeft men nog nooit van een city tour gehoord. Het stond toch echt in de Lonely planet. Buiten ook nog wat navraag gedaan maar daar krijg ik alleen maar taxi chauffeurs die me een ritje willen aansmeren. 1 Is er wat doortastender en brengt me naar een vrouwelijke collega die wel iets van Engels spreekt. Niemand weet iets af van een city tour. Ook fijn zo’n Lonely planet. Klopt niet altijd zullen we maar zeggen.
Uiteindelijk vinden we een studente die op een bankje zit te wachten op een vriend. Zij studeert hier aan de universiteit en spreekt haar talen. Ook zij heeft nog nooit van een city tour gehoord mar duikt gelijk het internet op. Ik bel ondertussen nog even met het hotel of zij misschien iets weten. Het hotel komt met een oplossing, de gewone bus nemen naar het Bayterek monument. Daar staat een city tour en ik zou van daar af verder kunnen. De taxi chauffeurs, een man of 5 zijn langzaam afgedropen, een enkeling heb ik nog de hand geschud en bedankt voor de moeite.
Volgende uitdaging, welke bus moet ik nemen en hoe werkt dat hier. Onze studente Barkyal (zal wel weer verkeerd geschreven zijn) brengt ook hierin uitkomst. Ik kan 5 verschillende bussen nemen, maar lijn 12 is het snelst. We praten rustig verder over haar droom om nog eens naar Nederland te komen en Rotterdam te zien. Weer eens wat anders dan Amsterdam. Ze studeert handel en is benieuwd hoe dat nu in zo’n haven gaat. Verfrissend om te praten met een jong persoon en de dromen en ambities die zo iemand heeft. Ook mooi om te zien dat ze toch allemaal een beetje willen helpen al verstaan ze soms helemaal niets van wat je zegt.
Als lijn 12 arriveert moet ik helaas afscheid nemen. We hebben een half uur gesproken over van alles en nog wat en het is gezellig. Bijzondere ontmoeting wederom en weer geen foto. Als ik vanuit de bus nog een foto wil maken gaan net de deuren dicht. Jammer…….
Als motorrijder in een bus, klinkt niet helemaal goed maar in dit geval wel de beste oplossing. Ik wil in de bloedhitte van de middag liever niet met een pak aan gebouwen staan te kijken in de zon. Na een kwartiertje komen we aan in het nieuwe gedeelte van de stad. De gebouwen worden hoger, mooier en je kunt zien dat alles gloednieuw is. Het is er ook druk. Nu is het nieuwe gedeelte gelijk ook het hart van het financiële centrum en hier huizen ook alle ministeries. Als ik aan kom bij het Bayterek monument zie ik dat de foto’s die ik er van gezien heb niet gelogen hebben. Wat een mooi bouwwerk. Je kunt er in en op 97 meter hoogte heb je een mooi uitzicht over de stad. Je zit dan in de gouden bal. Dat is gelijk ook het nadeel, want fatsoenlijke foto’s kun je nu niet maken. Het is een witte toren wat er uit ziet als dunne bladeren die een gouden bal dragen. Volgens een legende is dit het gouden ei van de mythische vogel Samruk en herbergt alle verlangens en geluk van de mensheid, zonder dat de mens er ooit bij kan. Door nu je hand te leggen in de gouden afdruk van president Nazarbaev kun je een wens doen……..Yep.
Mooie gedachte, maar het uitzicht blijft toch het meest fascineren. Het Bayterek monument staat in het midden van de Nurzhol Boulevard. Dit strekt zich uit van het circustent achtige gebouw Khan Shatyr tot aan de Piramide “ Palace of Peace & Accord” aan de andere oever van de Ishim rivier, wat eigenlijk een gebouw is voor alle religies. Deze piramide zal waarschijnlijk in het midden van de stad uit komen als deze in 2030 klaar is. Nu ligt hij bijna aan de rand. Vanuit het Bayterek monument kun je de randen van de stad goed zien en de daarbuiten gelegen steppen.
De gebouwen zijn groot. Als ik de ingang zoek van het monument kom ik een Zwitserse professor tegen. Het is zijn eerste dag in Kazakhstan en hij gaat hier 3 jaar les geven op de universiteit aan een vak waarvan ik de naam al kwijt ben nadat hij hem had uitgesproken. Wat zijn er toch ook vreemde opleidingen af en toe. Niet gewoon biologie of scheikunde, nee, ergens een heel klein, waarschijnlijk gruwelijk belangrijk onderdeeltje er van.
Samen dwalen we door het monument en na een half uur nemen we afscheid. Ik wens hem veel succes, en hij mij andersom ook. Bijzondere man.
Vanuit het monument loop ik richting het presidentiele paleis. Lijkt dicht bij, maar ik doe er weer dik een half uur over. De gebouwen zijn zo groot evenals de afstanden.
De city tour bus zie ik de gehele dag niet. Zal wel opgeheven zijn. Nu is het openbaar vervoer ook niet vervelend als je maar weet welke lijn. Het kost standaard 90 Tenge per rit. Of dit nu 2 haltes is of 20, maakt niet uit.
Als ik even wat ga drinken en eten merk ik dat ik in een ander gedeelte van de stad zit. Alles is 2 keer zo duur. Wordt een sobere maaltijd dan, ook niks mis mee. Al fotograferend loop ik naar de Khan Shatyr, een paar kilometer verderop. Dit is een gebouw in de vorm van een scheve circus tent gemaakt van een doorzichtig materiaal ethylene tetrafluoroethyleen (ETFE), dit is een hitte absorberend en isolerend materiaal wat ook nog eens licht door laat en waardoor de binnentemperatuur constant blijft, terwijl het buiten in de zomer richting de 40 gaat en in de winter richting de -30. De tent is gevuld met winkels, een monorail, kermis attracties en op de bovenste verdieping zelfs een zwemparadijs compleet met zandstrand. Bijzonder gebouw, maar de winkels zijn niets voor mij.
Ik kan vandaag niet alle gebouwen zien. Ondanks dat ze op zichtafstand van elkaar liggen zijn de afstanden gewoon te groot. Morgen even een relax dag en dan overmorgen maar weer eens lijntje 12 gepakt en op naar de volgende gebouwen.
Nu wordt Astana wel het “Dubai van de steppen” genoemd. Klopt ook wel. Er wordt voor vele miljoenen aan nieuwbouw gepleegd. Anders dan in Ashgabat Turkmenistan is dit wel echt. De bevolking vindt het prachtig, is trots en komt in grote getalen ook naar de gebouwen kijken. Daarbij is ook heel goed nagedacht over hoe en wat er weg gezet wordt. Er zijn gerenommeerde stadsplanologen ingehuurd en ook beroemde architecten zijn hier aan het werk. Dat merk je ook als je er door heen loopt. Het leeft……..Het voelt echt en ziet er prachtig uit.
Massage:
De massage gaat deze keer wel door, iets later dan afgesproken klopt er een dame van ongeveer mijn leeftijd aan de deur. Ze ziet er een beetje gestrest uit, alsof ze zelf wel een massage kan gebruiken. Ze heeft een mantelpakje aan en ik vraag me af of ik wel om de goede dame heb gevraagd. Ze gaat zich even in de badkamer omkleden. Ben benieuwd wat ze aan heeft. Jammer, het is geen pikant lingerie setje, maar een shirt en een legging. Ik heb wel gezien dat ze haar bh uit had gedaan. Waarom?
Ik moet midden op bed gaan liggen en ze kruipt er gezellig bij. De massage is stevig maar heerlijk, tot ze begint met “problem, problem”.
Die had ik eerder gehoord en ze duwt op de plek op mijn rug naast mijn rechter schouderblad, muur vast. Heeft alles te maken met de houding op de motor en zal als ik thuis kom langzaam wel wat beter worden. Af en toe pakt ze mijn been of arm in een houtgreep en probeert deze nog verder door te rekken dan dat ik zou kunnen. Ze probeert mijn benen op te rekken door mijn enkels beet te pakken en een voet tegen mijn billen aan te zetten. Af en toe zit ze boven op me om nog meer kracht te kunnen zetten. Ik wordt gekraakt. Het is allemaal net niet pijnlijk. Na een uur springt ze van het bed en geeft me een aantal oefeningen mee voor mijn rug, om er zelf ook wat aan te doen. Ik neem het voor lief aan. Ze gaat zich weer omkleden en in haar mantelpakje vertrekt ze weer.
Heerlijke massage, wel weer bijzonder. Ook prettig dat ik voor een vrouw gekozen heb ipv een man. Ik heb liever dat een vrouw op me komt zitten…...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-29 10:33:59
[totalVisitorCount] => 26441
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 919
[author] => Henny Broeders
[cityName] => Astana
[travelId] => 484249
[travelTitle] => The long way east
[travelTitleSlugified] => the-long-way-east
[dateDepart] => 2015-05-23
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/847/552_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/821_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-het-dubai-van-de-steppen
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 4855137
[userId] => 395936
[countryId] => 98
[username] => knarfenneelram
[datePublication] => 2015-08-03
[photoRevision] => 0
[title] => Vietnam
[message] => Vietnam!
Het visum voor Vietnam is het duurst van Z.O. Azië, daar staat tegenover dat de grensovergang een stuk soepeler verliep dan van Thailand naar Cambodia. De paspoorten worden door de busbegeleider verzameld, je loopt de grens over en aan Vietnamese zijde wacht je tot jouw bus aan de beurt is en je naam wordt geroepen. Gelukkig stond Marleen bij de doorgang en zag ze dat een Engels meisje met haar paspoort wegliep…. Bleek dat er wat paspoorten verwisseld waren, gelukkig dat Marleen wakker en scherp was, anders was dat een vervelend verhaal geworden!
Ho Chi Minh City (Saigon)
HCMC is voor veel reizigers een eind- of vertrekpunt voor hun reis door Vietnam. Daardoor zijn er genoeg mensen voor een fatsoenlijk nachtleven en genoeg concurrentie voor goedkope massages en tours. Hier hebben wij optimaal gebruik van gemaakt door een goedkope massage te nemen, een gezellig uitgaansavondje en een leuke tour te doen. We zijn naar de Cuchitunnels geweest, eigenlijk een soort pretpark met als thema de oorlog. Je kan op de foto in een oude tunnel, met een tank, er zijn voorbeelden van vallen en als klapper op de vuurpijl kun je schieten met een aantal geweren. Marleen en ik hebben met een M30 machinegeweer vanaf een jeep geschoten!
Daarna ga je terug naar Saigon en komt er een serieuzer deel van de oorlog naar voren in het War Remnants Museum waar ze met zeer grafische foto’s duidelijk maken dat oorlog verschrikkelijk is en het gebruik van Agent Orange (ontbossing chemicaliën) tot op de dag van vandaag slachtoffers eist in de vorm van verminkte kinderen en doodgeboren foetussen. Na een paar dagen eerder in Cambodia te hebben gezien hoe de Khmer Rouge in 4 jaar tijd 1/3 van de totale bevolking had uitgemoord en nu deze foto’s lijkt het me duidelijk dat we maar beter allemaal met elkaar leren overweg te kunnen, want een oorlog kent alleen maar slachtoffers en verliezers….
Mui Ne
In Saigon hebben we een open bus ticket geboekt. Dat zijn 5 tickets in 1 die je van Saigon in het zuiden naar Hanoi in het noorden brengen. De bussen hebben drie rijen met stapelbedden die van voorin tot achterin de bus lopen. Sommige hebben ook nog eens een wc en zelfs wifi. Stop 1 op de route is Mui Ne. Een klein dorpje waar een mooi strand is en landinwaarts een duingebied ligt waar je kan spelen met Quadbikes, plastic glijborden, etc. Wij hebben een Jeep met chauffeur gehuurd die ons ook nog langs een vissersdorpje heeft gereden en naar de Fairy Spring, een riviertje dat in de loop der jaren door erosie allerlei mooie vormen heeft gecreëerd in het omringende zandsteen. Ons tochtje was de enige twee uur in 2 dagen dat het droog is geweest, dus daarna was het gauw door naar stop nummer 2: Nah Trang
Nah Trang
Net als wij er zijn is het 2-jaarlijkse Bien festival gaande, er zijn live optredens en zo’n 10.000 mensen die gezellig samen komen op en bij het strand om te genieten van de show en een drankje. We liggen overdag aan het strand of gaan mee met een snorkeltour( met een extreem uitgebreide lunch, zie foto) en spreken ’s avonds af met Lieke, een meisje dat we in Saigon hebben leren kennen. Zij neemt wat andere kennissen mee en voor we het weten zitten we met een man of 8 gezellig te borrelen. Op een gegeven moment komt er iemand op het idee om naar een hotel met een rooftoppool te gaan, geweldig idee! De bar bij het zwembad gaat al om 12 uur dicht, maar als we nog even willen blijven met wat drankjes uit een supermarkt is dat geen probleem. Heel schappelijk, want geen van de groep sliep in het betreffende hotel . Grappige aan Nah Trang is dat het een soort Russische enclave is en waar overal in het Engels wordt geadverteerd, wordt dat in Nah Trang in het Russisch gedaan. Voor ons is het een soort oefenen voor Kazachstan .
Hoi An
Na een hectisch busritje waarin we onder meer een ruzie tussen een stel Zuid-Amerikanen en de Vietnamese buscrew hebben mogen zien komen we aan in Hoi An. Hoi An heeft ongeveer 200 kleermakers en dat is 1 van de redenen dat we hier zijn. De eerste dag kiezen we uit wat we willen hebben en na een eerste fitting een dag later en een tweede fitting de dag daarna zijn we klaar om 8 kilo jassen, overhemden en pakken terug te sturen naar Nederland. Dat hadden de dames kleermakers al gedacht en ze bellen wel even iemand van het postkantoor om de doos te wegen en op te laten halen. Acht kilo per zeetocht inclusief verzekering en douane kosten komt op een totaalbedrag van 50 euro. Dat hebben we er wel voor over en zo zien we onze kleding achter op de scooter van de postbode vertrekken en nu maar hopen dat alles aankomt…
Verder zit naast het hotel een sportbar waar ik elke avond het einde van de Tour de France kan kijken en daar ontmoeten we op een avond Joost uit Nederland. Met Joost gaan we op de fiets naar het strand en het stadje en de omgeving verkennen. ’s Middags gaan we lekker lunchen (voordeel van de Franse overheersing is dat die Vietnamezen hun baguettes uitstekend voor elkaar hebben). ’s Avonds heeft de lokale keuken ook genoeg te bieden, voorbeelden zijn White Rose; dumplings met garnalen en Cau Lau; Varkensvlees met kruiden en dikke noodels, yammie! Mochten we nog tijd over hebben pakken we voor een paar cent een massage of spelen we een potje pool. Elke keer als je geld pint ben je opnieuw miljonair en de scooters die voorbijkomen hebben barkrukken als kinderzitjes of een lading achterop waar mening aanhanger nog een puntje aan kan zuigen. Samengevat is Hoi An goed voor wat chillaxing en kom je je dagen hier wel door.
Ninh Binh
Onze vierde stop is Ninh Binh. We stappen hier om half 5 ’s nachts met 1 andere jongen uit de bus en gaan met Sebastiao uit Portugal mee naar het hostel waar hij wat gereserveerd heeft. We mogen inchecken zonder extra te betalen en beginnen de dag met “uitslapen” tot half tien. Na een lekker ontbijtje met een baguette, omelette en fruit juice gaan we met een bootje de Tam Coc rivier op. Ze noemen het gebied hier het Halong Bay op land. Steile kliffen met in dit geval rijstvelden en grote groepen eenden, schitterend tochtje waarbij je ook nog eens door een paar grotten gaat. De dame die je roeit doet dat met haar benen. Het is warm in Ninh Binh, maar we laten ons niet kennen en gaan op de fiets naar wat andere mooie plekken. We worden op de terugweg beloond met een frisse regenbui als we bij de Mua caves zijn. De caves stellen niet veel voor, maar de mini Chinese muur naar de top van berg geeft een mooi plaatje en van bovenop heb je schitterend uitzicht over het omliggende gebied. De volgende dag maken we een wandeling naar een tempel en bussen we ’s middags het laatste stukje naar Hanoi. Daar nemen we voor een paar dagen afscheid van Sebastiao, maar we zitten toevallig op dezelfde vlucht naar Bang Kok, dus hij komt nog weer een keer voor in dit verhaaltje.
Hanoi
Hanoi staat in het teken van (oude) bekenden. Tijdens mijn vorige reis in ZO Azië heb ik 6 weken met een groepje opgetrokken waarvan er twee destijds zijn gaan werken als tourguide bij een hostel. Inmiddels zijn we 5 jaar verder en runt James als operationeel Manager een miljoenenbedrijf bestaande uit 6 hostels in 5 steden met ruim 250 man personeel. Sam runt een hostel op een eiland en het is goed te zien dat ze van hun hobby hun beroep hebben kunnen maken. Het weerzien was anders dan de losgeslagen bende die we 5 jaar geleden waren. We zijn allemaal in de 30 en hebben beschaafd wat drankjes, kopjes koffie en een etentje gedeeld.
Ook kwam onze vriend Dennis vanuit Nederland naar Hanoi en toevallig waren wij er toen ook. Samen gezellig wat tijd doorgebracht en naar Halong Bay geweest. Halong Bay is prachtig, maar als het constant hoost en de zee zo wild is dat er mensen zeeziek worden en moeten spugen (Ik noem geen namen, Marleen), dan is de lol er gauw af. We hebben nog wel wat gekayaked en Dennis en ik hebben nog een rots beklommen van 15 meter waar we vervolgens vanaf zijn gesprongen, maar we waren blij dat het maar 3 dagen en 2 nachten waren. Achteraf hebben we geluk gehad dat we op tijd weer op het vaste land waren, want na de dag dat wij terugkwamen is al het scheepverkeer aan banden gelegd en hebben er mensen dagen vastgezeten op de diverse eilanden. We hebben nog een stadswandeling gemaakt en diverse massages genomen. Naderhand staan de dames bij de uitgang te wachten op een eventuele tip. Bij een footmassage weet je vaak precies wie jouw masseuse is, maar als je een body massage hebt gehad waar je of op je buik ligt of met de ogen dicht op je rug heb je soms geen idee welke van de 5 wachtende dames in uniforme haar- en klederdracht het ook al weer was, levert wel grappige situaties op. We zijn met Dennis nog een avondje wezen stappen en officieel moeten na middernacht de kroegen dicht. Dan kan het gebeuren dat er in een steegje niets te doen lijkt te zijn, tot iemand je pssssssssst en je achter hem aanloopt door een doolhof van gangetjes en kleine deurtjes. Als je daarna nog langs de wc’s en twee trappen verder bent sta je opeens in een volle feestende massa en zijn de kroegen alles behalve dicht#slimmejongensdievietnamezen
Bang Kok
Samen met Sebastiao naar Bang Kok gevlogen voor onze vlucht naar Almaty (Kazachstan).We kwamen rond 2200 aan bij ons hotel en dan begint alles en iedereen net lekker los te komen in Khao San Road, het uitgaansgebied van Bang Kok waar alle back- en flashpackers zich verzamelen. We hebben nog even overwogen om naar een ping pong show te gaan (zie google voor meer info), maar hebben uiteindelijk gesetteld voor een pittige uitgaansavond. Samen met Sebastiao en een Colombiaanse broer en zus tot in de vroege uurtjes doorgefeest. Een passend einde van onze tijd in ZO Azië, die de dag erna resulteerde in een Chang Over (goedkoopste biermerk in Thailand heet Chang ). ’s Avonds werden we om 2200 opgehaald bij ons hotel om naar het vliegveld te gaan. Begint het net op dat moment met bakken uit de hemel te komen. Ook dat is typisch Azie en een passend uiteinde! Next stop: Almaty, Kazachstan!!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-09-12 07:53:48
[totalVisitorCount] => 32218
[pictureCount] => 26
[visitorCount] => 709
[author] => Frank
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 479796
[travelTitle] => Wereldreis 2015
[travelTitleSlugified] => wereldreis-2015
[dateDepart] => 2015-01-04
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/811/337_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/395/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vietnam
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 4852579
[userId] => 415821
[countryId] => 98
[username] => Hennybroeders
[datePublication] => 2015-07-27
[photoRevision] => 0
[title] => Teleurstelling........nieuwe doelen
[message] => Bij het opstaan voel ik het al, het zit niet helemaal goed in mijn buik. Wordt even een sprintje naar de toilet. Net op tijd. De diarree zet toch door. Net voor het ontbijt nog een bezoekje aan het toilet en erna nog een keer. De rest van de ochtend blijft het rustig. Ik heb er gelukkig ook geen last van. Nu ben ik al niet de dikste en ik ben al afgevallen door alle inspanning dus een verder gewichtsverlies is niet helemaal gewenst zeg maar. Even goed opletten komende dagen.
Ik leg contact met MuzToo of zij wat kunnen betekenen voor me mbt de nummerplaat. Hij snapt het probleem en na een uurtje komt hij met de oplossing. Hij laat er 1 maken, niet de juiste kleur, maar dan kan ik in ieder geval gewoon rond rijden zonder problemen. Bij de grens hebben ze gisteren niet eens gekeken naar mijn nummerplaat. In Nederland red je het geen dag zonder platen, maar hier kun je weken rond rijden. De plaat is vandaag dan wel morgen klaar. Ook weer opgelost, appeltje eitje en 70 dollar, want ze weten van de prijzen. Ik maak ook een afspraak voor morgen om banden te verwisselen en olie te vervangen. Kan hij er weer tegen en ben ik van het extra gewicht af. Misschien kan ik de banden zelfs verkopen. De achterband kan nog een heel eind mee, maar ik ben bang dat ik hem tot aan Dongen mee achterop moet nemen. Daar heb ik eigenlijk niet zo veel zin meer in. Even wat gewicht lozen. Ik zit er zelfs over te denken mijn topkoffer terug te sturen naar Nederland. Dit wordt een echte lamdag. Ik doe niet meer als aan mijn verhaal werken af en toe een mailtje beantwoorden en wat eten en drinken, heerlijk even niks. Bevalt me prima.
Ook mijn billen weer even tot rust laten komen. Bij deze hoge temperaturen gaat het een beetje smetten en dat is pijnlijk. Als ik ga motor rijden dan poeder ik mijn billetjes elke keer in met talkpoeder. Werkt als een dolle. Het vervelende gevoel is een stuk minder, al heb nog steeds wat ruwe billen. Nadeel van motor rijden bij zeer hoge temperaturen met een compleet motorpak aan.
Als ik de volgende ochtend MuzToo weer aan de lijn krijg, merk ik dat ik niet in Nederland ben. De nummerplaat zou gisteren avond al klaar zijn, of uiterlijk deze ochtend, maar men had nog even werk en wilde ook graag precies de afmetingen weten. Nu zit ik in de vakantiemodus, dus allemaal geen groot probleem. Hij is vanavond klaar, zeker….
Ik rij naar de werkplaats en vraag of ik aan mijn motor kan sleutelen. Ze wisten er van, dus geen enkel probleem. Eerst de achterband maar eens vervangen. Dit ging een stuk vlotter als thuis. Na 3 uur waren zowel de voor als de achterband vervangen. Inclusief het vervangen van de lagers van het voorwiel. 1 Van de lagers liep niet soepel en daarom beide maar vervangen. Komen de onderdelen die ik bijna 12.000 km mee had gezeuld toch nog van pas. Ik had ze samen met Van Meel Motoren uitgezocht. Scheelt allemaal weer gewicht. Ook gelijk maar even de olie en filter vervangen, luchtfilter gereinigd en remvloeistof bijgevuld. Een productief dagje kun je wel zeggen bij 35 graden deels in de zon. Als ik tegen 4 uur het terrein van het geusthouse weer op rij snak ik naar een koud biertje. Wat was dit leuk om te doen. Veel geleerd weer vandaag. Morgen de koffers opnieuw inruimen, nummerbord erop zetten, wassen en dan kunnen we weer op pad. Uido komt pas laat met zijn nummerbord. Van een afstandje lijkt het er nog op ook. Waarschijnlijk zal ik er alleen in Nederland problemen mee krijgen, hier vinden ze het al gauw goed als er iets op zit………. (hoop ik)
Die avond zit ik aan het eten en heb net een koffie met glaasje wodka besteld, gaat de telefoon. Het is Jolanda en ze klinkt niet blij. Ik ben onze afspraak glad vergeten, gewoon niet meer bij stil gestaan. Ik kan de teleurstelling in haar stem horen. Ik loop zo snel ik kan richting het guesthouse, maar met de blessure gaat dat net zo vlot. Als ik na een half uur bezweet de boel opstart zie ik het al aan haar gezicht, not amused. Gisteren vond ik het geweldig dat ze de familiereünie onderbrak om speciaal op en neer te rijden voor een skype moment. En nu laat ik het af weten, balen. Uiteindelijk zijn de gemoederen een beetje gesust en hebben we nog een heerlijk skype contact gehad. Ik hoef eigenlijk niet veel in de gaten te houden, maar prent me in dat ik dit soort dingen wel even moet onthouden. Ze is mijn alles en als ik met iemand rekening kan houden is zij het wel. Ze doet zo veel voor mij, zet heel haar agenda om en skipt afspraken om mij maar te kunnen horen. Mag ze toch op zijn minst hetzelfde van mij verwachten.
De extra dag gebruik ik om mijn koffers opnieuw te organiseren. Door het sleutelen is alles een beetje overhoop gehaald. En als ik iets wil terug vinden is dit wel even noodzakelijk. Ik had thuis alles op papier gezet, wat in welke koffer en tas zit. Scheelt zoeken als je iets nodig hebt. Daarna nog even op pad voor wat doeken en een borstel om mijn motor schoon te maken, is al weer een tijdje geleden. Niet meer naar omgekeken vanaf Tbilisi. Als ik de bazaar op loop, de oudste van centraal Azië is het behoorlijk druk. Het is nog vroeg, maar je kunt er over de koppen lopen. Je ziet kerels met afgeladen karren goederen tussen de wandelende bezoekers laveren. Soms moeten ze ook behoorlijke hellingen op en dat gepaard met een aanloopje en een hoop geschreeuw om vrij baan te krijgen. Geweldig om hier naar te kijken. Ik wissel nog wat Somoni’s voor Som en ik kan ook de Oezbeekse SUM nog wisselen.
Als ik een rondje rij zie ik een carwash. Er staat een knaap met een hoge druk reiniger een auto te wassen. Lijkt wel wat voor mijn motor. Als ik naar binnen rij komen er 2 knapen op me af. Allebei hebben ze een andere prijs in gedachten, maar ik gun het de eerste. Voor € 2 wast hij mijn motor. Ik hoef er helemaal niks aan te doen, heerlijk. Hij ziet er weer redelijk uit en ik besluit de details verder zelf nog even te doen als ik terug ben bij TES. Nog even langs MuzToo gereden om mijn nummerplaat precies op maat te maken en met 3 bouten te bevestigen op mijn motor. Die valt er zeker niet meer af, of mijn hele spatbord moet er af vallen. Patrick, de eigenaar van MuzToo is een schappelijke vent, een Zwitser. Ik mag al zijn gereedschap lenen.
Mijn accu is weer opgeladen als ik richting het Issyk Kul meer rijdt. Het is niet in 1 dag te doen dus prik ik een plaats op de kaart waar ik op zoek zal gaan naar de enige slaapplek in het dorpje. De Turk en de Noor met zijn zoontje zijn gisteren al vertrokken richting het zelfde meer. Geweldig om te zien hoe het ventje voor zijn vader op de wel heel vol gepakte motor zit met de extra voetsteuntjes.
Het Issyk Kul meer ligt boven 1600 meter en door thermale bronnen en een grote diepte van 700mtr, bevriest het nooit, ondanks de strenge winters in dit gebied. Een Russisch militair onderzoekscentrum is nu verlaten na de verzelfstandiging van Kirgizië. Het meer werd gebruikt om torpedo’s te testen voor het Russische leger. Het meer is nu bekend om zijn eigen Loch Ness monster, “Jekai”.
Kirgizië heeft zelfs een vloot van 40 schepen die liggen te vergaan in de haven van Koy-Sary. Niet toegankelijk voor bezoekers. 40 Oorlogsschepen op een meer, waarvoor????? Het meer grenst aan geen enkele grens.
Ik rijdt een saaie weg richting het noorden die pas interessant wordt na het plaatsje Tash-Komur. Dan zie ik links van de weg net na een grensovergang met Oezbekistan een kleine dam. Er volgt nog een grotere van 120 meter hoog als ik de tunnel passeer. De saaie weg verandert in een schitterende bergweg langs het stuwmeer. Het is in Kirgizië constant heiig, dus foto’s hebben geen nut om het prachtige landschap vast te leggen. Het is een verademing om eindelijk weer eens op fatsoenlijk asfalt te rijden, Tadzjikistan was echt heel leuk, maar ik kreeg er toch een beetje een sik van om hele dagen op de pedalen te staan. Als ik de bocht om draai zie ik aan de overkant van het stuwmeer het plaatsje Toktogul liggen waar ik vanavond wil slapen. Ik moet dan nog ongeveer 120 km rijden om het meer heen. Tegen de avond rijdt ik door het dorpje heen. Geen herkenningspunt voor een hotel, hostel of guesthouse. Als ik het dorpje weer uit rijdt vraag ik aan een pompbediende of dit het plaatse Togtogul is. Hij knikt instemmend en ik draai om.
Eerst maar eens even stoppen in het dorpje bij de eerste winkel om wat koels te drinken. Als ik het winkeltje binnen loop wordt ik geholpen door een meisje van een jaar of 12 schat ik. Ik bestel een cola. Ze spreekt een paar woorden Engels. Ik grijp mijn kans en vraag waar ik hier ergens kan slapen. “Nou, gewoon hier, bij ons in het guesthouse”. Geeft ze aan.
Naast de winkel staat een gebouw met 8 kamers, nou ja, hokken met een bed. Er is geen douche, geen airco, toilet staat achter in de tuin en op de gang is een wasbakje. Ik kijk naar de kamer, voel het bed. De vering is zo slap dat zelfs ik er compleet doorheen zak. Toch betaal ik de 200 SOM, € 2,5 voor de overnachting. Het meisje sommeert me terug te lopen naar de winkel achter haar aan. Eerst betalen en dan slapen lijkt ze aan te geven. Als ik betaald heb pak ik mijn motor en parkeer hem voor het gebouwtje waar ik ga slapen. Daar ik niet kan douchen kleed ik me maar om en koop een biertje.
Aan de overkant kan ik wat eten. Ik bestel iets met worst, want dat is het enige wat mijn appje aan geeft. Het blijken gebakken eieren met worst te zijn en een stukje brood, ook heerlijk. Met nog een koffie na kan ik er weer tegen.
Ik loop terug naar mijn slaapplek en al snel heb ik 5 kinderen om me heen. Het blijkt een gezin van 7 kinderen te zijn waarvan de 2 oudsten de winkel bestieren. Ik zie dat ze een soort melk aan het overgieten zijn in grote flessen. De kinderen willen allemaal wat hebben en komen stuk voor stuk met een klein flesje aanlopen wat ook gevuld wordt. Geen idee wat het is, maar ze vinden het heerlijk.
Nadien spelen de kinderen nog wat in een klein zwembadje in de tuin. Mooi om te zien dat kinderen met weinig toch heel gelukkig kunnen zijn. Het ijs is een beetje gebroken en als ik wat tijd wil nemen om mijn blog bij te werken komen ze langzamerhand dichter bij. Van schrijven komt helemaal niks meer. Ondanks dat we elkaar niet verstaan kunnen we toch communiceren.
De vader komt bij me zitten en zegt dat hij wifi heeft……..Zal toch zeker niet. Hij gaat het gelijk regelen en binnen een paar tellen zit ik op internet. Skype start op en ik zie Jolanda online komen. Gelijk maar even proberen dus. Zij heeft net haar nieuwe laptopje geïnstalleerd en we hebben direct verbinding. Dit is ook weer een speciaal moment. Ik zit omringt door 5 kinderen en Jolanda aan de andere kant door haar 2 boys en de buurkinderen. Ondertussen krijg ik nog een paardenmelk aangeboden. Dit is een soort karnemelk als je het proeft, niet direct mijn favoriet, uit beleefdheid drink ik het op. De kinderen zwaaien over en weer naar elkaar. Wat is dit bijzonder. Ik laat de man nog even zien dat dit mijn gezinnetje is en draai de laptop zodat hij het goed kan zien. Over en weer wordt gezwaaid. Dit is gaaf, 12.000 km van elkaar verwijdert en dan dit. Wat een bijzonder moment weer.
We kletsen nog even en dan wordt het tijd om naar bed te gaan. De man en ik proberen te communiceren via google translate. Dat werkt best goed, we kunnen elkaar vragen stellen en zonder dat we elkaar verstaan kunnen we met elkaar praten.
Vroeg naar bed wordt hem niet, het is Ramadan en als ik naar bed wil gaan zie ik het hele gezin druk in de weer met een vuurtje, pannen en voorbereidingen voor het eten. Ik moet even een vorkje mee prikken van de man. Ik durf niet te weigeren en vindt de aangeboden hapjes ook heerlijk. Mooi om te zien hoe dit gezin van weinig toch een goed bestaan heeft en dat ze echt gastvrij zijn. Alles wordt gedeeld.
Met een voldaan gevoel kruip ik mijn te warme bed in met alleen mijn zijde slaapzakje om me te beschermen tegen vliegend gespuis. Hebben vliegen eigenlijk nut? Waarom zijn er 1-dags vliegen? Wat een pest beesten zijn dat zeg. Het is veel te warm op de kamer. Ik kan niet afgekoeld komen. Vandaag weer 40+ gehad en in de nacht daalt de temperatuur maar langzaam. In de ochtend is het al weer een aangename 28 graden.
Ik sta op en drink een warme cola als ontbijt. Het meisje van een jaar of 8 zit al weer naast me, is niet weg te slaan bij me. De vader komt op me af en we schudden elkaar de hand. Wat een prachtig gezin heeft hij.
Als ik eenmaal opgetuigd ben loop ik de tuin nog even in om hem de hand te schudden en te bedanken voor de gastvrijheid. Deze overnachting ga ik niet snel vergeten.
Isyk Kul meer:
Als ik mijn weg vervolg langs het meer nader ik het keerpunt. Hier is een museum gebouwd speciaal voor de ontdekker van het Prezhewalski steppen paardje. Nikolai Prezhewalski was een ontdekkingsreiziger en ondernam enkele expedities, waarbij hij na het drinken van vervuild water overleed. Zijn werk werd op waarde geschat en daarom heeft hij een eigen museum gekregen vlak bij zijn laatste rustplaats, vlak bij het stadje Karakol.
Als ik door het park loop naar het museum is het bloedheet. Ik kan mijn pak niet achter laten en moet dus alles meezeulen. Het museum is klein en gelukkig staan de kaartjes er in het Russisch en Engels. De eerste expeditie heeft hij kunnen betalen door het geld wat hij verdient heeft met gokken. Na zijn eerste expeditie was het makkelijk om fondsen los te peuteren gezien de resultaten waarmee hij terug kwam.
Als ik verder door rijdt en even stop om te tanken kom ik de Rus weer tegen, dit keer samen met zijn vriendin. Hij heeft haar opgehaald in Bishkek en nu rijden ze samen een rondje door Kirgizië. Leuk om hem weer te zien. We kletsen nog even wat en dan valt mijn oog op een losse spaak in mijn achterwiel. Ik heb er onderweg niets van gemerkt. De spaak heeft mijn remklauw achter behoorlijk beschadigd, gelukkig niet te ernstig dus die werkt nog steeds. Ik heb reservespaken bij me en na 20 minuten heb ik hem vervangen en loop ik voor de zekerheid de anderen ook nog maar even na.
Fijn dat ik alle spullen niet voor niets heb meegenomen. We nemen weer afscheid van elkaar en rijdt naar een klein plaatsje pal aan het strand. Ik had op mijn garmin gezien dat hier diverse slaapgelegenheden waren. Bij de eerste stop ik en ik wordt door een matig Engels sprekende jonge kerel meegenomen naar de receptie.
Het is een soort centreparcs maar dan -5 sterren. De gebouwtjes zijn van hout en zien er oud en versleten uit. Het is echter bijna uitverkocht en er zijn nog 2 slaapplekken over. Ik loop met de receptioniste mee en ik ga voor het 2de hok. Hier kan ik mijn motor fatsoenlijk parkeren en is gelegen aan de rand van het park. Ze wijst me ook nog even het toiletgebouw.
Het ziet er eerlijk gezegd niet uit. De deur wordt gesloten met een hangslot, er hangt een vreemd geurtje en er is alleen een wasbakje.
Als ik mijn motor opgehaald heb loop ik terug om me verder in te laten schrijven. Als mijn paspoort gegevens overgenomen heeft wil ze het paspoort in een lade leggen. Ik geef aan dat als ik mijn paspoort niet terug krijg ik vertrek en na wat over en weer gepraat krijg ik mijn paspoort terug als ik vooruit betaal. Nu is dat niet zo’n probleem en leg het megabedrag van € 2,5 op tafel.
Als ik terug loop naar mijn hok verwonder ik me over de grote auto’s die er staan. Meest uit Kirgizië zelf. Dit is waarschijnlijk de standaard in dit land. In Nederland (Europa) zou hier geen hond zitten en nu is het afgeladen vol. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.
Als ik me om gekleed heb ga ik richting het dorpje om wat te gaan eten. Ik maak nog even gebruik van het toilet, wat echt te ranzig voor woorden is. Wordt morgen ochtend een bezoekje met mijn kisten aan schat ik zo in.
In het dorpje heb je wat kleine winkeltjes en 2 eettentjes. Bij de eerste neem ik plaats en door een alleraardigst meisje wordt ik bediend. Ik bestel wat lamsvlees met frietjes en een biertje. Als ik het eten opgediend krijg is alles aanwezig behalve het biertje. Nu blijk ik dat zelf maar even te moeten gaan halen in een van de winkeltjes. Ook geen probleem……Bij het derde winkeltje vind ik eindelijk een biertje wat ook koud is.
Het eten smaakt verder heerlijk. Ik koop nog wat onderweg en wandel terug naar mijn luxe resort.
De volgende dag stuur ik de motor weer terug naar Bishkek. Ik stop weer even bij het zelfde koffietentje en als ik af stap komt de vrouw al lachend naar me toe. Ze herkende me nog van een paar dagen geleden en snapt gelijk wat ik wil. Wederom genoten van een bakkie koffie in een cultuur die voornamelijk thee drinkt. De terugweg is net zo mooi als de heenweg. Wat geniet ik van de prachtige wegen. Als ik in de middag aan kom bij mijn hotelletje ga ik na een verfrissende douche aan de slag om mijn route door Kazakhstan te bepalen en uit te zetten. Ik had de route al ongeveer met stickers op de kaart aangegeven en wilde proberen of ik al iets vooruit kon boeken.
Ik controleer voor de zekerheid mijn paspoort nog even. Kazakhstan geen probleem, gelukkig tijd genoeg. Dan kijk naar het visum voor Rusland………
Ik kan een vloek niet onderdrukken als ik naar de datums kijk op het visum. Hoe is dit fout gegaan. Wie heeft de fout gemaakt? Ik kijk in alle mails tussen mij en het visum buro, maar kan niet direct iets vinden. Ik besluit er maar een mailtje aan te wagen. Als antwoord krijg ik inderdaad de datums door die in het paspoort staan. Het is 19 juli en ik kan pas 14 augustus Rusland in. Het is dus gewoon mijn eigen fout. Na Rusland moet ik nog naar Mongolië en terug. Dit ga ik nooit redden als ik uiterlijk 30 september weer in Nederland moet zijn. Eigenlijk nog eerder, want ik heb met Jolanda afgesproken uiterlijk 20 september in Dongen te zijn. Wat een oen ben ik geweest. Een half jaar plannen en denken en dan zo’n vergissing maken. Tot nu toe liepen alle visa in elkaar over en had ik iedere keer ruim voldoende tijd om van het ene naar het volgende land te reizen.
Ik weet het even niet meer………
Dit is echt balen, mijn droom valt in duigen en het janken staat me nader dan het lachen. Als ik na een tijdje weer een beetje bij mijn positieven ben ga ik denken aan oplossingen. Wat kan ik doen om dit aan te passen. Ik zoek het adres op van de Russische ambassade en besluit om er morgen langs te rijden. Ik zie wel waar het schip strand. Niets doen verandert de situatie ook niet dus………
Als ik die avond Jolande spreek kan ik het niet verbergen. Ook minder leuke dingen moeten we elkaar vertellen. Gelukkig zit Jolande hetzelfde in elkaar als ik en samen zijn we direct aan het denken hoe we dit toch een draai kunnengeven. Ik zou natuurlijk ook naar Mongolië kunnen rijden, de motor op transport zetten en terug vliegen naar Nederland. Weer een extra optie. Ik ga er eens een nachtje over slapen en we besluiten morgen eerst maar even de ambassade af te wachten.
Deze nacht slaap ik slecht, wat geeft dit een klote gevoel. De volgende morgen ben ik om 5 uur al klaar wakker. Ik spit nogmaals door alle mails naar documenten en laat het de receptie uitprinten. Om half 9 sta ik voor de ambassade. Niet helemaal alleen. Er lopen zo’n 80 mensen bij het poortje wat toegang geeft. Na 15 minuten komt een van de medewerkers naar me toe, vraagt wat ik wil en zegt dat ik vanmiddag maar even terug moet komen. Nog geen stap verder dus.
Het geeft me wel tijd om even een pasfoto te laten maken, je weet maar nooit. Ik bestel een taxi en vraag de dame van de receptie of ze aan de chauffeur uit wil leggen wat de bedoeling is. Hij brengt me netjes naar de fotoshop en loopt zelfs met me mee naar binnen om het uit te leggen. Echt gaaf dat mensen in deze regio zo behulpzaam zijn. Als hij me weer af zet bij mijn hotel geef ik hem een kleine fooi en maak nog even een selfie van ons 2.
Die middag sta ik een uur te vroeg bij de ambassade. Dezelfde man van die ochtend kijkt me aan en zegt verwonderd dat ik pas over een uur aan de beurt ben. Geen probleem, geen haast ik wacht wel op een bankje.
Na een uur kan ik naar binnen en wordt alleraardigst verwelkomd. Of ik al mijn spullen toch maar even achter wil laten bij de bewaker. Als ik aan kom bij het loket wordt ik in perfect Engels te woord gestaan. Hij kijkt naar mijn paspoort en visum en als ik hem vraag of de data op het visum vervroegd kunnen worden knikt hij instemmend. Ik moet dan wel een nieuw visum aanvragen. Ook zijn er meer formulieren nodig om dit voor elkaar te krijgen in Kirgizië dan in Nederland. Ik zie nog steeds geen problemen. Als ik vraag hoe lang de procedure hier duurt geeft hij aan dat dat minimaal 2 weken duurt……Mijn droom valt definitief in duigen. Dit geeft geen redding. Buiten de aanvraag moet ik eerst nog een nieuwe letter of invitation aanvragen wat ook weer een tijdje duurt.
Ik bedank de man voor zijn tijd en met hangende pootjes druip ik af naar buiten. Voordat ik op de motor stap moet ik toch even in mezelf vloeken. Daar ga je dan met je droom……eikel. Tijd is even geen vriend meer……..
De weg terug naar het hotel leg ik als een zombie af laverend tussen het chaotische verkeer.
Welke opties heb ik nog; zelf terug rijden naar Nederland, zonder Mongolië en zonder Peking expres?; naar Mongolië rijden en transport voor mijn motor regelen en terug vliegen?
Ik zoek contact met Jolanda en samen kijken we naar de mogelijkheden. Ik besluit er eens een nachtje over te slapen. Helpt meestal wel. Die avond val ik na toch een hele leuke ontmoeting met een Engelse reiziger na een paar wodka’s in slaap. Mede door de wodka slaap ik vast en als ik tegen 8 uur wakker wordt weet ik het. Ik ga gewoon die verrekte brommer terug naar huis rijden. Ik ben toch niet zo’n pleuris eind gekomen om te gaan vliegen. Daarbij droom ik al een paar weken van het gedeelte dat ik samen met Jolanda wil rijden vanaf Polen naar huis. Dat moment wil ik wel eens meemaken.
Ik heb nog contact met Jolanda en leg mijn plannen uit. Ik kan zoveel energie van haar krijgen en als we ophangen ga ik aan de slag om mijn reis uit te stippelen. Nieuwe doelen stellen, nieuwe uitdagingen. Ik merk dat ik weer energie heb en na een uur heb ik het eerste hotelletje in Alma Ata geboekt. Die staat. Over 2 dagen vertrek ik naar Kazakhstan, de woestijn in en op naar nieuwe avonturen, Yes.
Dan zet ik koers naar Kazakhstan, Almaty (voorheen Alma Ata, voorheen ook de hoofdstad). Korte rit van 250 km maar wel een met een grensovergang. Als ik na een kleine 20 km de grens bereik zit deze dicht. Een aantal mensen springt op en geeft aan dat ik toch wel echt naar voren mag rijden tot het dichte hek. Als ik een half uurtje wacht komen er telkens nieuwe mensen even een handje schudden en vragen waar ik vandaan kom. A Cu Da (waar kom je vandaan) klinkt me inmiddels sinds Turkmenistan bekend in de oren en mijn vaste antwoord is dan ook Galandia (Holland). Overal de zelfde blik van ongeloof. Men wil ook allemaal weten hoeveel cc inhoud de motor heeft, hoe hard hij kan en hoeveel hij gekost heeft. Men wil graag een vergelijk kunnen trekken met de voertuigen die ze zelf kunnen kopen. Ze vinden me allemaal een beetje gek. Wie gaat er nu zo veel kilometers rijden? Ik laat het lijstje zien wat ik bij houdt met de kilometers en de liters brandstof. Meestal kijken ze me nog even lachend aan en dan staan ze druk gebarend naar de andere toehoorders te gebaren en te vertellen wat ze juist gezien hebben. Overal krijg ik een handje en zijn mensen behulpzaam en vriendelijk. Ze zijn nooit te opdringerig, gewoon nieuwsgierig. Als het hek open gaat mag ik ook gelijk door. Er worden maar een paar mensen per keer door gelaten. Gezien hoe de procedure verloopt kan ik me dat indenken. Aan de kant van Kirgizië is het echt een vloek en een scheet en ik heb mijn stempeltje weer. Als ik vraag wat ik moet doen met mijn customs formulier waar ik nog 100 dollar boete voor heb betaald pakt de soldaat het aan en gooit het gelijk weg. Hij had er niet eens om gevraagd. Nog meer balen om die 100 dollar bij binnenkomst en de verhalen over boetes.
Ik rijdt weer door een stukje niemandsland alvorens de grens met Kazakhstan te bereiken. Aan de zijkant zie ik mensen te voet over een met hekken afgezet paadje lopen, al dan niet met een karretje goederen. De taxi’s waarmee ze zijn gekomen gaan de zelfde weg als ik. Aan gekomen bij de grens vraag ik waar ik het eerst naar toe moet.
Nu begint het, want mijn Russisch is net zo goed als hun Engels. Het eerste uur wordt ik van het spreekwoordelijke kastje naar de muur gestuurd, waarna een man me helpt door wat anderen aan het werk te zetten. Ik moet toch echt naar beneden en mijn paspoort daar eerst laten checken. De dienstdoende officier die me eerst wegwuifde helpt me nu wel. Ik krijg een stempel in mijn paspoort en op 2 formulieren die ik al had gekregen. Hier stond gelukkig in het Engels op wat ik in moest vullen. Natuurlijk ook nog even een bezoek aan het customs loket. Hier krijg ik 2 andere formulieren……..volledig in het Russisch. Mijn appje laat het afweten en na een half uur heb ik eindelijk iemand gevonden die me een beetje kan helpen. Ik had al een gedeelte ingevuld, afgekeken van anderen mensen, merk, type en jaartal van de motor. Daar bleef het bij. Ook het Russische voorbeeld wat aan de muur hing hielp niet echt. Mijn formulier is ingevuld met wat krassen hier en daar en ik sluit aan in de wachtrij. Na 3 kwartier ben ik aan de beurt en een jonge douanebeambte geeft aan wat ik allemaal fout had gedaan op het formulier. Eigenlijk niet veel. Alleen mogen er geen krassen of verbeteringen op staan en ook een zweetvlek met wat modder was niet gewenst. Oftewel even opnieuw invullen.
Nu gaat het sneller, want ik weet waar ik wat moet invullen. Als ik weer terug kom staat er weer een nieuwe rij. Weer achter aan sluiten dus. Nu wordt er van de overkant, na 1 uur, geroepen. Laat die buitenlander even voor want die staat er al zo lang. Tenminste dat denk ik, want direct deinzen de mensen in de rij terug en mag ik voor. Heerlijk als mensen je toch een beetje willen helpen. Het is inmiddels bloedheet in mijn pak en de liter water die ik bij me heb is al lang op. Deze keer lijkt alles ok en krijg ik mijn stempeltjes. Als ik vraag wat ik dan moet doen wordt ik gesommeerd om de motor te halen. Als ik aan kom bij de inmiddels bekende bagage controle moet ik alle koffers openen. De plaatselijk K9 hasjhond ruikt aan alle koffers en aan mij. Ik hou er niet zo van als er een natte snuit in mijn kruis wordt geduwd. Daaronder zitten tanden en die wil ik liever niet voelen.
De mensen zijn gewoon vriendelijk en moeten ook hun werk doen.
Na een korte controle mag ik alles dicht doen, ontvang ik nog een stempelte en mag ik verder, ik mag Kazakhstan in. Kostte even wat tijd, maar op zich niet verkeerd, zo’n 3,5 uur. En dat zonder een woord Russisch…….
Na een paar kilometer stop ik in het eerste dorpje om wat dollars te wissen en een fles water te kopen. Eten wordt hem niet want mijn appje kent de kaart niet. Later bleek dat ik hem in Engels-Russisch had staan. Dan gaat het inderdaad niet werken. Dorpje verderop kom ik er achter en eet een bordje vette soep. Heerlijk warme soep, bij 37 graden.
De weg naar Almaty is lang en recht en voert door de steppe. Gelige graslanden, licht heuvelachtig met aan de rechter kant de hogere bergen tussen Kazakhstan en het Isyk Kul meer van Kirgizië. Het is warm en ook de rijwind breng weer geen verkoeling. Eenmaal aangekomen in de grootste stad van Kazakhstan, de voormalige hoofdstad, is het druk en moet ik weer mijn weg vinden tussen het alsmaar van links naar rechts schuivende verkeer. Ik heb sinds Georgië geleerd om minder in mijn achteruitkijk spiegels te kijken. Verkeer zit centimeters op je achterwiel en men houdt toch wel rekening met je als je van rijstrook verandert, hoop ik…… Tot nu toe gaat dat gelukkig goed. Ook hier wederom menig duimpje wat omhoog gaat en geroep over waar je vandaan komt en hoe je heet. Net als in Bishkek zijn de wegen hier opgebouwd in blokken wat het redelijk eenvoudig navigeren maakt. Mijn hotel heb ik dan ook makkelijk gevonden, denk ik. De navigatie geeft aan dat ik ben , maar hotel Astana wordt nergens aangegeven. Er staan alleen maar Russische letters op de gevel, behalve het woord hotel. Ik parkeer mijn motor gewoon bij de bushalte en loop het hotel in. Het blijkt toch het goede hotel te zijn.
Ik wordt vriendelijk ontvangen door een oudere vrouw. Ze heeft mijn boeking ontvangen en ik krijg mijn sleutel. Of ik gelijk maar even af wilde rekenen. Zo gaat dat in deze regionen. Wij zijn gewend achteraf te betalen, maar hier willen ze op voorhand de betaling ontvangen. Ik heb nog niet zo veel op zak en dat is gelukkig geen probleem, als ik het morgen maar heb lijkt ze aan te geven. Ik zal wel zien. De motor mag op het privé terrein staan onder een afdak. Er worden nog wat dingen opzij geschoven om hiervoor ruimte te maken. Heerlijk, ook weer goed geregeld.
Almaty
Als ik naar het presidentiele paleis wil en het nationaal museum ben ik een beetje rondjes aan het rijden. De navigatie geeft aan dat ik er bijna ben, maar ik zie alleen het paleis. Nog maar een keer omdraaien dan….
Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik passeer hierbij een doorgetrokken streep en er komt net een politie auto de hoek om rijden. Hij roept iets door zijn geluidsinstallatie op de auto. Ik versta er werkelijk niets van, maar gezien ik zo’n beetje de enige ben die op de weg rijdt stop ik voor de zekerheid maar. Hij draait ook en komt achter me staan. Hij salueert en geeft me een hand. Ik kijk hem vragend aan en hij wijst op de doorgetrokken streep. Ik doe net of ik me er niet van bewust was. Maar dat is als praten tegen een dove. Hij brabbelt nog even door en spreekt echt geen woord Engels. Wat nu…..Een voorbijganger ziet het tafereel en begroet me in het Engels, hij treed op als een soort tolk, echt heel fijn. Het is Jeffrey en hij heeft hier een film productie bedrijfje. Hij geeft aan dat het wat geld gaat kosten en dat ik moet gaan onderhandelen. Ik vraag hem waarmee te beginnen en samen vinden we 1000 Tenge wel een goede start. Op de vraag van Jeffrey aan de agent of we even in de auto kunnen gaan zitten geeft deze aan dat dat niet gaat vanwege de aanwezige camera.
Corruptie mag, maar niet in de auto. Na wat heen en weer gepraat komen we eindelijk een bedrag van 5000 Tenge overeen wat zo’n 25 dollar is. Nu ben ik inderdaad verkeerd geweest, heb een foutje gemaakt, maar de agent ruikt geld en wil kosten wat kost iets hebben. Nu hem ik me al aangeleerd om heel weinig in mijn portemonnee te hebben. Want als je het ene briefje er uit haalt zien ze gelijk de rest zitten en kan het behoorlijk oplopen. Ik schud de agent de hand met het briefje er in.
Het moet niet gekker worden. Lang leven de vrije markteconomie.
Ik bedank Jeffrey hartelijk voor zijn hulp. Hij geeft me zijn kaartje en zegt dat als ik ergens mee zit ik hem altijd kan bellen. Echt tof in een land waar ik me moeilijk verstaanbaar kan maken.
Ik wordt nog even gesommeerd om de eerste rechts te nemen, omdat ik als motor rijder hier eigenlijk ook helemaal niet mag rijden? Rond het paleis is het een no go area voor motoren. Je kunt maar iets bedenken.
Na nog een paar rondjes gereden te hebben vindt ik eindelijk het museum. Het is aan de buitenkant een betonnen bak met een paar blauwe bolletjes. Niet echt uitnodigend. De entree kost nog geen biertje en de motor mag voor de ingang blijven staan.
Anders dan in Ashgabat zijn hier wel mensen aanwezig. Het museum laat iets zien over de geschiedenis van Kasakhstan. Alleen jammer dat alles in het Russisch beschreven staat. Ik loop door de verschillende zalen heen en natuurlijk is de laatste zaal volledig ingericht voor de big chief himself. Diverse foto’s van Nazerbaev en relatiegeschenken die hij ontvangen heeft van andere wereldleiders. Wat een zelfverheerlijking weer.
Beneden in de centrale hal staat een replica van de gouden man/vrouw. De geleerden zijn het er nog niet over eens. Het origineel is opgeborgen in een kluis. Het is een gevechtstenue van 5 eeuwen voor Chr. volledig met gouden elementen belegd, zo’n 4000. Ziet er prachtig uit. De gouden man (Altyn Adam in Kazakh) is in 1969 gevonden in een Saka tombe vlak bij Yesik.
Als ik door het museum loop zijn veel vitrines slecht verlicht en liggen suppoosten vaak te slapen op hun stoel. Het is het allemaal net niet zeg maar, terwijl de tentoongestelde spullen echt mooi zijn om te zien. Na een uurtje of anderhalf heb ik het wel gezien.
Het is tijd om een lunch te pakken en even te gaan relaxen.
De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Wil vandaag van alles gaan doen. Blog bijwerken, even een stempeltje halen voor de immigratiedienst (het is maandag en dan zijn ze open), motor alvast optuigen, etc.
Eerst maar even gevraagd of het hotel een brief had voor de registratie. Die hadden ze en samen met het kopie van mijn paspoort en visum had ik alle documenten bij elkaar. Een van de werknemers van het hotel wil me wel even op en neer rijden naar de immigratiedienst. Eenmaal daar aangekomen kan ik direct doorlopen naar een vrij loket. Het is iets na 9 uur en al behoorlijk druk. Na 5 minuten krijg ik mijn formulieren, paspoort en registratiekaartje al weer terug. Ik krijg geen stempeltje. Wat nu weer dacht ik, alles voorbereid en waar gaat het nu weer mis. De LOI, invitatiebrief voor het visum is aangevraagd door een lokaal buro. Dat buro moet er dan ook voor zorgen dat ik een stempeltje krijg. Af en toe krijg ik genoeg van al dat geneuzel. Wie weet waar dat buro zit en of ze open zijn. Mijn chauffeur brengt uitkomst en duikt gelijk het internet op. Het buro ligt een paar straten verderop.
Als we aankomen doet een jonge dame voor ons open. Het lijkt voor haar de normaalste zaak van de wereld. Ze maakt wat kopieën voor mij. Samen met een document van het buro gelden ze als geldig legitimatiemiddel voor de politie.
Zij moet zelf met mijn paspoort en registratie formulier naar de immigratiedienst om een stempeltje te halen. Het stempeltje is nodig als je langer dan 5 dagen in Kazakhstan verblijft. Je moet het ook nog eens binnen 5 dagen aanvragen. Ook al heb je een visum aangevraagd voor 30 dagen, waarbij je zelfs nog 2 keer naar binnen mag ook binnen 90 dagen. Je hebt ook al een uitnodigingsbrief. Nee…….. toch nog even een stempeltje halen.
Nu duurt dit een volle dag en is het morgen allemaal pas klaar dus ben ik genoodzaakt om een extra dag in het hotel bij te boeken. Hier had ik allemaal even geen rekening mee gehouden. Wat een gedoe zeg. Ik wist al wel dat het af en toe moeilijk zou worden, maar dit gaat nergens over. Volgens mij kan dit gewoon bij de grens gebeuren.
Ik heb nog even overwogen om het niet te doen, maar dat kost weer minimaal 100 dollar aan een boete. En wellicht onderweg nog meer als ik weer eens aangehouden wordt door de politie.
Nog een dagje wachten en dan op naar Astana, heel langzaam richting huis.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-29 10:33:59
[totalVisitorCount] => 26441
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 1916
[author] => Henny Broeders
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484249
[travelTitle] => The long way east
[travelTitleSlugified] => the-long-way-east
[dateDepart] => 2015-05-23
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/798/003_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/821_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teleurstelling-nieuwe-doelen
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 4835948
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-06-02
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan op Film!! take 2....
[message] => Ok sorry hoor, het internet is hier niet zo snel en stabiel als in Nederland dus soms gaat het even niet zoals gepland. als het goed is staat er nu wel een filmpje.. toch?? anders staat ie bij de vorige post, of anders proberen we het later weer..of kijk of Facebook, daar staat ie ook ergens.
We zijn inmiddels in.......... Almaty!!!!
Is dat leuk? geen idee.. we gaan het meemaken. En we laten het spoedig weten.
Mette zegt dat ik hoofdletters moet gebruiken waar nodig., maar dat doe ik lekker niet... Doei!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 450
[author] => Jasper
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan-op-film-take-2
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 4835947
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-06-02
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan op Film!! take 2....
[message] => Ok sorry hoor, het internet is hier niet zo snel en stabiel als in Nederland dus soms gaat het even niet zoals gepland. als het goed is staat er nu wel een filmpje.. toch?? anders staat ie bij de vorige post, of anders proberen we het later weer..of kijk of Facebook, daar staat ie ook ergens.
We zijn inmiddels in.......... Almaty!!!!
Is dat leuk? geen idee.. we gaan het meemaken. En we laten het spoedig weten.
Mette zegt dat ik hoofdletters moet gebruiken waar nodig., maar dat doe ik lekker niet... Doei!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 355
[author] => Jasper
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan-op-film-take-2
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 4831215
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-05-17
[photoRevision] => 0
[title] => Azerbaijan en Co.
[message] => We zijn er nog!
Veel gebeurd, weinig geschreven, excuus.
We zijn eind april een week in NL geweest vanwege het overlijden van mijn lieve opa. Bij terugkomst in Tbilisi, Georgië hebben we met enige haast visa voor Azerbaijan getracht te bemachtigen; welke we na een week in handen hadden. Vervolgens zijn we via de noordelijke grensovergang Azerbaijan binnen gereden; wat niet zonder slag of stoot is verlopen. Bij aankomst diende ik via de 'passagierscontrole' en Jasper door de 'autocontrole' de grens over te steken. Na een uur of drie in de brandende zon, met enkel mijn paspoort, aan de Azerbaijaanse kant van de grens op Jasper gewacht te hebben ben ik polshoogte gaan nemen bij de grenswachten, die mij ervan verzekerden dat Jasper + bus er elk moment aan konden komen. En voilà, wie verrees er dat moment aan de horizon? Mijn man mét bus! Meneer heeft uren moeten lobbyen om de bus voor langere tijd het land in te krijgen, zonder succes. Azerbaijan hanteert een Euro 4 klasse beleid waardoor auto's van vóór 2006 niet langer dan 3 dagen in het land mogen verblijven (zeg ik dit goed pap?); ons lieftallige huisje komt uit 1982.. Conclusie: we dienden als een malle visa en boottickets voor/naar Kazakhstan zien te bemachtigen. Waarin we, met behulp van ene Ishmael en veel te veel geld, na een week slaagden. Auto illegaal, veel te weinig van Azerbaijan kunnen zien. Maar we zouden ons binnen overzienbare tijd in Aktau, Kazakhstan bevinden, werd ons afgelopen woensdag door Ishmael voorgehouden. De waarheid lag anders:
Woensdag rond 14:00u arriveerden wij in de haven van Baku, Azerbaijan, de boot arriveerde op donderdagochtend om 05:00u en vertrok om 09:30 naar Aktau, Kazakhstan. Waar we aanmeerden op zaterdagochtend 01:00u en waar we vervolgens tot 11:30 hebben gewacht eer dat de auto het land in mocht. Kortom, 3 dagen verder en 10 jaar ouder. Maar de boottrip was top; interessante reizigers waar we veel van hebben kunnen opsteken.
Morgen willen we uit Aktau te vertrekken, nadat we ons hopelijk binnen afzienbare tijd hebben kunnen laten registreren (tijdsduur: 15 min tot 48u) en kunnen we dit immens grote land gaan bewonderen (you should google it, there are some crazy things out here!)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 694
[author] =>
[cityName] => Aktau
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/672/874_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => azerbaijan-en-co
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 4774469
[userId] => 153991
[countryId] => 98
[username] => lando
[datePublication] => 2014-10-22
[photoRevision] => 4
[title] => Surfing couches in Kazachstan
[message] => Meteen als we in de eerste grote stad over de grens aankomen is duidelijk dat we in het meest welvarende land van Centraal Azië zijn aangekomen. Shymkent heeft westerse winkelcentra met de bekende merkwinkels, er komt top-40 popmuziek uit de speakers, de meisjes dragen korte broekjes en make-up en de jongens hebben een Bieber-kapsel. De schijnbare rijkdom en ontwikkeling is overduidelijk te zien.
In een eerste oogopslag ervaren we dit ook als we bij onze couchsurfing host Aliya aankomen. Ze is een zeer open minded jonge vrouw die veel gereisd heeft en nu dat ze een eigen huis heeft deze wekelijks openstelt voor couchsurfers. Na een warm welkom met chai kregen we dus ook de sleutel in onze handen gedrukt; Aliya moest de stad uit maar we konden haar zusjes altijd bereiken. Dat ze de sleutel van haar huis bij complete vreemden laat is geen punt, het vertrouwen wat je aan een ander geeft ontvang je automatisch terug. De couchsurfing mindset!
We kregen van één van de zussen de uitnodiging om mee te gaan stappen die avond. Na 'indrinken' met pullen bier in een Russische karaokebar gingen we naar haar favoriete club. Oftewel, een restaurantzaal achter een snackbar met DJ en discolichten, waar een klein groepje mensen aan het dansen was en at tussen de liedjes door. Hier ontmoetten we haar vrienden, die aan onze lippen hingen als wij over onze reis, Amsterdam en het marihuana-beleid praten. Wat voor ons erg interessant was, is hoe jonge mensen hier met elkaar omgaan en de sociale druk die op hen uitgeoefend wordt. Dit zagen we in eerste instantie omdat het meisje enkel uit het oog van haar vrienden alcohol durfde te drinken en hoorden we nog uitgebreider bij haar thuis. Hier durfde ze pas vrij te praten over de rol van de vrouw in de samenleving. Waar meisjes voordat ze gaan trouwen absoluut geen seksueel contact mogen hebben en niet mogen drinken of roken, is deze regel niet ter sprake voor de man. Sterker nog, voor de man is het normaal terwijl het voor meiden normaler is om de maagdelijkheid weer terug te krijgen bij de plastisch chirurg. Wanneer meiden namelijk geen maagd meer zijn, ouder zijn dan 25 of zich 'wild' gedragen, zijn ze geen goede vrouw meer en wil er geen man met ze trouwen. De maagdelijk witte trouwjurken die we overal in deze regio zijn tegengekomen kregen voor ons een ander uiterlijk. De rechten van de vrouw worden er tevens niet beter op wanneer ze getrouwd zijn. Maar toch is trouwen beter voor het imago, en dat is uiteindelijk waar het om draait. De vrijheid die wij in Nederland kennen is ver te zoeken, het verhaal maakt dus ook een grote indruk op ons.
Naast de indrukwekkende couchsurf ervaring hadden we in Symkent nog een positieve meevaller met ons visum. Nederland is één van de zes landen die 15 dagen visum- en registratievrij toegang heeft tot Kazachstan. Dit was voor ons een hele opluchting na controleland Oezbekistan.
We vervolgden onze trip via pelgrimsstad Turkestan, waar we om het af te leren nog een Islamitisch mausoleum bezochten, naar Almaty. Het vroegere knooppunt van de zijdenroute en de voormalige hoofdstad van Kazachstan is nog steeds een belangrijke stad voor Kazachstanen. Ondanks dat wij het niet zo hebben op de grotere steden, besloten we toch meer tijd te gaan besteden in deze groene stad. Dat we in Almaty zóveel zouden gaan meemaken, hadden we op het begin niet verwacht.
De tweede avond van ons verblijf in Almaty leerden we een stel uit Australië en een gast uit de VS kennen, waar het heel leuk mee klikte. We hadden een leuke avond met goede gesprekken, vodka en de wedstrijd Nederland-Kazachstan op tv. De leuke sfeer draaide echter opeens om toen de Australiër vanaf onze kamer naar beneden kwam rennen. Rook! Rook! En waar rook is, is vuur. Inderdaad ons hostel stond op het punt om af te branden. Terwijl de jongens naar boven renden om bezittingen en natuurlijk de andere gasten te redden, stond ik buiten verbaasd te kijken hoe snel het allemaal ging. Binnen no time hadden de jongens alle gasten naar buiten geholpen, stond er een deel van de bezittingen buiten en kwam de brandweer aangereden. Drie uur later hadden de 76 brandweermannen de brand geblust, maar was het hostel helemaal verwoest. Terwijl we samen met het kleine groepje backpackers met nauwelijks tot geen bezittingen op straat stonden, kwam er geen enkele aandacht van de hulptroepen naar ons. De ambulance reed weg toen bleek dat er geen gewonden waren en de enkel Russisch sprekende politie deed meer moeite om ons te negeren dan te helpen. Nog steeds verward van alle gebeurtenissen van de afgelopen uren, werden we naar een appartement van een vriend van de hostel eigenaar gebracht. Hier beseften we het pas; we hebben alle belangrijke bezittingen en het allerbelangrijkste, we leven nog! De volgende dag checkten we in bij een ander hostel en kregen we al snel het verlossende bericht: er zijn bezittingen gevonden. Zeker voor Tom uit de VS, die dacht al zijn spullen kwijt te zijn, was dit een grote opluchting. De dag na de brand is de ravage pas goed zichtbaar. Het hele gebouw staat onder water, het plafond is weg of gesmolten, alles is zwart en de stank is ondragelijk. Als we onze kamer inlopen weet ik zeker dat mijn grote beschermengel bij ons is geweest de vorige avond. Onze bezittingen hebben veel rook- en waterschade maar zijn voor het grootste deel nog te redden. Ook de bezittingen van Tom zijn er goed vanaf gekomen. Na deze heftige gebeurtenis aan het begin van ons verblijf in Almaty, kijken we met een positieve blik vooruit en gaan enkel nog genieten van de stad. Voor mij begon dit meteen goed met een middagje shoppen omdat mijn kleding de rookschade niet overleefd had, een leuke bijkomstigheid.
De dag erna gingen we naar het consulaat van India voor ons visum, de main reason van ons lange verblijf in Almaty. We stonden al om 6 uur voor het hek, terwijl later bleek dat deze pas om 10 uur open ging. De 4 uur wachten in de kou werden beloond met nog 2 uur binnen wachten. Net toen we dachten dat ze onze papieren niet serieus zouden nemen omdat deze half smerig waren van de brandvlekken (de documenten hadden de brand wonderbaarlijk overleefd), kregen we een briefje in onze handen gedrukt. "2 people from the Netherlands, visa next friday", yes! Dat het zo goedkoop ($30) en super gemakkelijk zou zijn om een visa te krijgen voor India hadden we niet verwacht. Een tip voor alle budget reizigers die naar India willen; regel je visa in het buitenland en laat het niet door een agency doen in Nederland. Dit scheelt je misschien geen tijd maar wel een hoop geld.
Naast de regelzaken rondom de brand en het India visum zijn we nog naar een uitkijkpunt over de stad gegaan, hebben we een relaxte wandeling in de bergen gemaakt met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen en als hoogtepunt zijn we gaan schaatsen op de hoogste outdoor-schaatsbaan ter wereld. Al schaatsende hebben we dus Lando's 25ste verjaardag gevierd.
Hetgeen wat ons echter het meest is bijgebleven van Almaty zijn de mensen die we er hebben leren kennen. Naast het leuke Australische stel en Tom uit de VS, hebben we ook kennis gemaakt met de Kazachstanen. Het hostel waar we verbleven was meer een studentenhuis voor gasten vanuit heel Kazachstan. De mensen in Kazachstan zijn erg vriendelijk en gastvrij en praten graag ober hun cultuur. Uit interesse naar de point of view van de man ten opzichte van de vrouw, kwam het huwelijk ook hier ter sprake. Het verhaal vanuit Shymkent werd niet alleen bevestigd, maar werd zelfs gezien als de normaalste zaak ter wereld. Tot voor kort behoorde het ontvoeren van vrouwen en harde mishandeling tot de orde van de dag, maar daar lijkt nu verandering in te komen en is de rol van de vrouw met name in het westerse Almaty aan het verbeteren.
Gelukkig kregen we dankzij een nieuwe couchsurfing ervaring een heel ander soort jonge Kazachstaanse vrouw te zien. Onze host Nazira is een vrolijke, onafhankelijke, techno liefhebbende, goed opgeleide en reislustige meid met een eigentijdse kijk op de wereld. Er was meteen een positieve klik en we voelden ons thuis in haar appartement. Na de laatste avond heerlijk te hebben gedanst op techno deuntjes in een internationale bar, was het tijd voor ons laatste couchsurfing avontuur in Kazachstan. Deze keer werden we met open armen ontvangen bij Sergey en Stan, die erg actief zijn op couchsurfing. Dit bleek meteen toen we na een rondleiding door hun prachtige tuin in de watten werden gelegd met heerlijk traditioneel eten en we zelfs gebruik mochten maken van de sauna. In de gesprekken met Sergey en Stan kwam ook het onderwerp vrijheid aan bod. Deze keer ging het echter over leven in een communistische systeem. Het begrip vrijheid zoals we deze in het kapitalistische systeem kennen is er niet, maar er zijn zoveel meer gelijke kansen voor de mensen in de samenleving. In Nederland zien we vaak de negatieve kanten van dit systeem en idealiseren onze eigen samenleving. Voor ons was het dus heel erg interessant om de andere kant van het communisme te horen en te beseffen dat er zeker vrijheid werd ervaren.
De hele couchsurfing ervaringen in Kazachstan hebben ons zoveel meer inzicht gegeven in de cultuur van het land, het dagelijks leven en heeft ons veel doen nadenken. Zeker over ons eigen leven en vrijheid zoals wij dit begrip kennen.
Één ding is zeker; de mogelijkheid om verschillende inzichten en ervaringen met mensen over de hele wereld te kunnen delen, geeft ons ultieme vrijheid.
Dit is waarom wij reizen.
Liefs,
Lando & Lisa
Leuk om jullie reacties te lezen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2008-07-23 14:36:06
[totalVisitorCount] => 114043
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 976
[author] => Lisa
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 447483
[travelTitle] => World trip!
[travelTitleSlugified] => world-trip
[dateDepart] => 2013-09-24
[dateReturn] => 2015-04-01
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/153/991_50x50.jpg?r=4
[titleSlugified] => surfing-couches-in-kazachstan
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 4875930
[userId] => 415810
[countryId] => 98
[username] => beachhunterz
[datePublication] => 2015-10-21
[photoRevision] => 0
[title] => kazachstan
[message] => Na onze 24 uur shoppingfrenzy verlaten we Bangkok op weg naar Novosiberisk (ofwel nieuw siberie?). Als we uit het vliegtuig stappen is het in elk geval berekoud. In Novosiberisk hebben we een transfer naar ons vliegtuig naar Kazachstan, maar aangezien we geen visum voor Rusland hebben mogen we via wat gangen direct naar de vertrekhal waar we bibberend van de kou nog een oogje dicht doen voordat we in het vliegtuig stappen naar Almaty. De tweede grote stad van Kazachstan. Kazachstan ligt eigenlijk op de grens van Europa en Azie, maar onze eerste indrukken van Kazachstan zijn zeer positief. Alles ziet er verzorgd uit en er hangen zelfs bloempotten in de lantaarnpalen. De volgende dag gaan we te voet de stad verkennen. Het is prachtig weer en met een graad of 14 is de schok voor ons nog niet zo heel groot. We willen 3 musea (be)zoeken het blijft echter bij zoeken want de toeristische kaart die we gekregen hadden klopt van geen kanten. Ook blijkt de gevonden kabelbaan naar een heuvel met uitzicht gesloten te zijn vanwege onderhoud. Kortom, het zit niet mee! Gelukkig kun je hier geweldig lekker eten in gezellige restaurants die tot in de puntjes verzorgd zijn. De volgende dag gaan we naar de autovrije winkelstraat van Almaty waar we voornamelijk schuilen voor de regen en wat kleding kopen. De mensen in Kazachstan zijn tot in de puntjes verzorgd en de kleding is modern en betaalbaar. Op internet hebben we het exacte adres van 1 museum gevonden nu kan het toch niet missen?
Ok, het museum hebben we gevonden maar dat bleek niet meer te zijn dan 1 kamertje met een paar oude telefoons en wat oude kleding, wat een misser....om wat dichter in de huid van Kazachstan te kruipen hebben we via couchsurfing contact gemaakt met Sergey en Stas, een homostel uit Almaty. Na een uurtje in de bus en wat zoeken in een woonwijk zitten we aan tafel waar we meteen een bord eten voorgeschoteld krijgen. De rijst met groenten wordt weggespoeld met de nodige hoeveelheid zelfgestookte alcohol, een lekkere cognac en een bessendrankje. We hebben weer onze eigen kamer en nadat Maarten eerst een spin heeft vermoord kunnen we met een gerust hart gaan slapen.
De volgende dag bezoeken we de hoogste ijsbaan in de wereld. Menig record is hier gereden maar niet nu want het regent en de schaatsbaan is helaas tot teleurstelling van Barbara gesloten. Ook de kabelbaan verder naar boven naar de sneeuw is dicht dus we zijn weer snel terug bij af. Na een uitgebreide lunch in een amerikaanse diner maken we ons klaar voor de treinreis naar de derde grote plaats van Kazachstan, Shymkent.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-28 16:14:29
[totalVisitorCount] => 68500
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 374
[author] => b&m
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 496955
[travelTitle] => Kazachstan greatest country in the world
[travelTitleSlugified] => kazachstan-greatest-country-in-the-world
[dateDepart] => 2015-10-11
[dateReturn] => 2015-10-27
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/810_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 4873726
[userId] => 419936
[countryId] => 98
[username] => charlietevir
[datePublication] => 2015-08-13
[photoRevision] => 0
[title] => Een dip in Almaty
[message] => We komen aan in Almaty zonder nog lastig te zijn gevallen door de politie, uw vriend. De laatste 200-tal km tot Almaty was gloednieuwe vlakke asfalt, maar omdat men hier en daar nog wat werken aan het uitvoeren was mochten we die 200 km maar aan 50 per uur doen. Vrij frustrerend, zeker omdat de Kazakken zich hier niet aan houden en het echt wel veilig was om 100 per uur te rijden. De Kazakken, ondertussen kunnen we ook algemeen de Centraal-Aziaten zeggen, steken ook op zo’n manier voorbij dat je bijna van de baan wordt geduwd. Het is precies of ze er een sport van maken om zo dicht mogelijk, soms tot een kleine 10 cm, langs je te rijden. Op een gegeven moment zeg ik ‘nu is’t genoeg geweest’ en ik geef wat gas bij, waarop Annelies grapt ‘en nu gaat er een politie staan’. En inderdaad, nog voor ik me er bewust van wordt dat Annelies hier eigenlijk een grapje maakt zie ik de politie staan en ga ik maar weer vlug op m’n rem staan. Hup, terug tegen 50 per uur. Uiteindelijk blijkt dat Annelies geen grapje maakte, ze had een tegenligger zien flikkeren met zijn lichten. Gelukkig wordt hier op deze manier massaal gecommuniceerd wanneer politie langs de kant staat. Op den duur kan je het ook bijna voorspellen wanneer ze er staan: als je ervan uitgaat dat de snelheid limitering nu wel niet meer zal gelden, als je op een stuk belachelijk traag moet rijden,…
We rijden Almaty binnen, pffff wat een verkeer. Brede straten met soms 3 tot 4 rijstroken waarvan er minstens 1 wordt gebruikt als parking. We glijden mee met de massa’s auto’s door de straten van Almaty op zoek naar een goed plekje om te kamperen, wat niet gemakkelijk te vinden is. Uiteindelijk rijden we een paar kleine straatjes in en komen we terecht in een doodlopend straatje, nog vrij dicht bij een grote baan en naast een heel klein parkje. Lijkt ons een ok plekje waar met oorstoppen niet TE veel lawaai van de grote baan zullen horen. Al snel zitten we in een Italiaans restaurant, laten ons verleiden en bestellen een fles, niet te dure, Zuid-Amerikaanse wijn. Hier wordt de wijn niet voorgeproefd, het is een fles van 2009, lijkt mij iets te oud voor een wijn van deze prijsklasse en jawel, de wijn is eigenlijk wat te oud, maar nog net te doen. Men kent hier weinig van wijn en we krijgen het niet over ons hart om de wijn terug te sturen en maken er nog een romantisch avondje van. Als we terug bij de auto komen is het ineens vrij levendig in het doodlopend straatje. Het staat er vol wagens en er hangt heel wat jeugd en een aantal rare figuren rond. We doen de schuifdeur van de auto open, steken het licht aan en zetten ons op de omheining van het park terwijl we onze tanden poetsen. Ik zie een guur figuur naar onze auto toestappen. Hij heeft ons nog niet opgemerkt omdat de takken van de bomen het licht van de straatlantaarn tegenhoudt. Hij lijkt nieuwsgierig voor het licht dat uit de wagen komt en probeert door de spleetjes van de gordijnen te kijken maar hij ziet niets en komt langs de andere kant, aan de schuifdeur, gewaggeld. Hij is nu op een meter afstand van ons maar hij heeft ons nog steeds niet in de gaten, we zien hem verwonderd naar ons bed kijken en zien ook dat hij vrij zwaar onder invloed is van drank of drugs. ‘HELLO!!’ roep ik ineens en de man verschiet, kijkt zeer verwonderd en begint van alles in het Russisch/Kazak te brabbelen. ‘We don’t understand you man, we only speak English’ zeg ik, zelfzekerder dan ik me voel en de man begint zich te verontschuldigen en schuifelt achteruit. Hm, dat heeft goed gewerkt, ik ben normaal heel slecht met zatte of gedrogeerde mensen, zal misschien aan de man in kwestie hebben gelegen en niet aan mijn daadkracht, of juist wel.
Die nacht slapen we vrij slecht en de volgende dag zijn we moe. We besluiten er een internet dag van te maken. We hebben heel wat op te zoeken ivm grensovergangen voor de komende landen (waar zijn de internationale grens overgangen, de welke zijn open, welke zijn bereikbaar met de wagen, hoe passeren we de Oezbeekse enclaves in Kyrgizië, enz…) en visums voor de komende landen (wat zijn de procedures, waar zijn de ambassades, wat zijn de wachttijden, enz…). We stappen door Almaty met onze laptops op de rug op zoek naar een niet te duur kafé met wifi (de prijzen hier in Almaty zijn vrij hoog) en komen ondertussen een paar gebouwen en beelden tegen die we waarschijnlijk wel moeten gezien hebben. Telkens als we zo’n gebouw of monument zien zeggen we ‘check’ en zoeken we op de kaart wat dit gebouw juist is. Voor de rest van de dag doen we opzoekwerk en maken we notities, best wel vermoeiend, zeker als je al moe bent. We moeten ook een beetje een plan maken met data van start en eind van de visa. En dan nog iets. Als je Kazakhstan binnenkomt krijg je een immigratiekaart met een stempel op en je moet je binnen de drie dagen registreren in de daartoe bevoegde dienst waarbij je een tweede stempel krijgt. We lezen op het internet dat als je het land binnenkomt via de luchthaven je soms onmiddellijk twee stempels krijgt waardoor je je niet meer dient te registreren. We wilden ons in de eerste stad waar we kwamen registreren, maar daarover lazen we dat de immigratiepolitie je daar vaak niet willen registreren of toch maar slechts voor beperkte tijd waardoor je je nadien weer ergens anders moet registreren. We konden ook naar een andere stad gaan, maar dat was te ver omrijden. Bovendien zagen we dat wij bij het binnenkomen van het land twee stempels hadden gekregen en vroegen ons dus af of we ons nu wel moesten registreren of niet. We besloten dan naar Almaty te rijden en het zo te laten. Maar hier beginnen we weer te twijfelen en gaan weer opzoek naar info op het internet. We lezen dat je echt wel in de problemen kan komen als je je niet registreert, dat je het land niet buiten mag, je even wordt opgesloten, voor een rechter moet verschijnen en een zware boete moet betalen. Zelfs een reiziger die twee stempels op zijn immigratie kaart had schreef dat hij problemen kreeg met de grenspolitie. Ondertussen zijn we wel al een dag te laat om ons tijdig te registreren. We vragen het ook aan lokale mensen, maar die weten het zelf niet.
Pfffff, al die onzekerheid. Rusland en Mongolië was zalig, maar nu in Kazakhstan voelen we ons toch niet zo goed. Eerst die lastige, dringende Kazakken aan de grens, dan die corrupte politie, het minder mooie landschap dan in Mongolië, lastiger om vrij te kamperen, al die onduidelijkheid, de beugel van Charlie die nog kapot is, de vermoeidheid, de mensen lijken hier minder vriendelijk,…. Op weg terug naar de auto slenteren we door een park en zeg ik Annelies dat ik toch even een dip heb. De laatste dagen maken we ons meer zorgen over dingen dan wat anders. Ik zeg ‘we zouden nu toch de tijd van ons leven moeten hebben, genieten, ons amuseren, en kijk, we lopen ons hier zorgen te maken en te bokken’. Door dit te zeggen valt er al een hele last van mijn schouders. Natuurlijk moeten we genieten van deze reis, maar het is een avontuurlijke, weinig voorbereide reis. We kunnen ook niet verwachten dat we 24 op 24, 7 op 7 kunnen genieten, gelukkig zijn en lachen. Natuurlijk zijn er ook mindere momenten, onduidelijkheden, frustraties. Misschien is het ook een beetje reismoeheid die optreedt. Ik had hierover al gelezen in de maanden voor ons vertrek en had me toen al afgevraagd hoe het zou voelen. Een hele tijd gaat alles goed, zien we zoveel moois, hebben we prachtige ervaringen. Je wordt er rap aan gewend, en als het dan even wat minder mooi, minder avontuurlijk, lastiger,… is dan kan je natuurlijk even in een dip terechtkomen. Daarnaast beginnen we thuis, onze familie, onze vrienden, het eten, iets productiefs doen ook wel te missen. Het reizen is niet altijd gemakkelijk, zeker met al die auto problemen, maar je bent ook niets productiefs aan het doen. Door even met elkaar over dit gevoel te praten lost dit gevoel al voor een deel op.
Die dag krijg ik nog een berichtje van onze goede vriend Diego. Ik vertel hem onder andere dat we morgen naar een nieuwe beugel gaan zoeken. Annelies hoopt dat we hem wel gaan vinden, ik ben er vrij van overtuigd dat we het vervangstuk hier niet zouden vinden. Het ding is uit productie en kan zelfs niet in een officiële VW-garage worden gekocht. Diego blijkt er wel van overtuigd te zijn dat we de beugel gaan vinden, ‘je zal het wel vinden!’, stuurt hij. Dat geeft me ergens ook wat hoop, maar ik denk nog steeds dat het een zoektocht zonder resultaat gaat zijn. Annelies is hier altijd wat positiever in, ik altijd wat negatiever. Het gevolg is wel dat Annelies bij een negatief resultaat meer teleurgesteld is dan ik omdat ik me er al op had voorbereid. Bij een positief resultaat ben ik dan weer blijer omdat het beter is dan ik verwacht had. Maar misschien is het wel zo dat als je ergens in gelooft er meer kans is dat het uitkomt? We stappen een taxi in en vragen naar een bazaar te rijden waar we auto onderdelen zouden kunnen vinden, hadden we gisteren nog opgezocht. De man, Murat, spreekt geen woord Engels maar maakt gebruik van zijn smartphone om alles wat hij zegt te vertalen. Soms zijn de vertalingen goed, soms kunnen we er niets uitmaken. Hij zegt dat er waar wij heen willen geen auto onderdelen te vinden zijn en raadt ons een andere plaats aan. Hij zal het wel beter weten dus we volgen zijn raad op. Als we een groot gebouw met honderden aparte kraampjes binnen wandelen waar we al snel een paar “neens” ontvangen op onze vraag, krijgen we hetzelfde gevoel als tijdens onze zoektocht naar gloeibougies in Ulaanbaatar. Maar bij het derde kraampje worden we ineens verrast door een niet onmiddellijk negatief antwoord. De man van het kraampje belt even rond en zegt dat hij ons binnen 1 uur een beugel kan bezorgen voor een 130 €. Een véél te hoge prijs, maar we zijn zo blij dat we de beugel hebben gevonden dat we toestemmen. Murat, de taxichauffeur, wandelt even weg, fluistert iets tegen zijn smartphone die snel vertaalt, hij komt terug en toont op het scherm de woorden “Let’s walk…”. Dus, we volgen hem even naar een ander gangetje. Hier krijgen we op zijn smartphone te lezen dat dit wel duur is en hij misschien goedkopere zaken weet. 130 € is wel veel voor een beugel! We stemmen toe, gaan nog even tegen de man van het kraampje zeggen dat we binnen een uur terug zijn om de beugel te kopen (kwestie van zeker te spelen) en we rijden verder.
Het is zeer druk verkeer en terwijl we staan aan te schuiven in sluipweggetjes lezen we op de smartphone “Does everyone in Almaty has to be here??” waarbij Murat lacht. Wohow, een grapjes via google translate, dat is wel sterk!! Uiteindelijk komen we langs de enorme bazaar waar wij naartoe wilden. Wel, we hadden gelezen dat er iets verder na de bazaar veel auto onderdelen te vinden waren en dat is uiteindelijk ook waar Murat stopt. Je kan hier gemakkelijk op de rechter rijstrook parkeren, je krijgt zelfs parkeer begeleiding van oude mannen die een centje willen bijverdienen, maar Murat rijdt de parking van de bazaar op waar er eigenlijk geen vierkante meter vrij lijkt te zijn om nog maar met je auto door te rijden, maar het lukt hem toch. De bazaar is eigenlijk opgebouwd uit honderden, misschien duizenden containers die naast elkaar en vaak ook op elkaar zijn geplaatst. Tussen de containers lopen gangen, boven de containers is er een overdekking en aan de ingang van de containers zijn er soms kleine toonbankjes gemaakt. We lopen langs buiten een paar gangen voorbij wanneer ik opeens een VW en Audi teken zie hangen en roep naar Murat dat we een winkel zien, maar hij weet blijkbaar wel waar hij naartoe loopt. ‘Iets verder’, doet hij teken. We komen aan een container en leggen uit wat we zoeken waarop de man vrij snel twee beugels op zijn toonbankje legt. Knal, daar liggen ze. Als je gelooft in iets er mee voor zorgt dat het gebeurt, zal het geloof van Annelies en Diego er wel voor gezorgd hebben dat we nu twee beugels voor onze neus hebben liggen. De originele VW beugel kost 35 €, de Chinese versie 20 €. Dankzij Murat hebben we geen 130 € betaald voor een beugel!! Voor de zekerheid vragen we ook nog naar een koppakking, die heeft hij ook. Ook weer van verschillende makelij. We kopen een goede koppakking en gaan voor de Chinese beugel gezien ons geld bijna op is. Yeeeess, we hebben een beugel!! Murat had ons al gezegd dat hij niet meer veel tijd had, hij rijdt ons een stuk terug naar het centrum, stopt langs de weg, vraagt een meer dan eerlijke prijs, zegt dat als we een probleem hebben we hem altijd mogen bellen, stopt een andere wagen (iedereen in Centraal-Azië is taxichaufeur), onderhandelt een goede prijs voor ons en laat ons instappen. Wauw, na de eerdere negatieve ervaringen met de Kazakken is dit wel een mooi staaltje van eerlijkheid, behulpzaamheid en vriendelijkheid. Dus Murat, als je dit leest, көп рақмет сізге (vertaald door google translate).
We gaan snel iets eten in de lekkere en goedkope Kazakse Lunch Garden en gaan Charlie ophalen. We rijden hem naar Car City, een plaats met veel auto mecaniciens die we gisteren ook op internet vonden. We kunnen ons hier ergens verder parkeren, het domein van Car City binnen wandelen en proberen te zoeken naar iemand die Engels kan, maar we weten al op voorhand dat ze Charlie gaan willen zien. Zonder aarzelen rijden we Car City binnen. Pffff, net zoals op de parking van de bazaar waar Murat op reed lijkt het voor een Belg of Europeaan onmogelijk om hier met de wagen binnen te rijden. Er staan honderden wagens geparkeerd, dubbel geparkeerd, het is niet duidelijk waar je kan rijden, je moet je er maar proberen tussen te persen. We weten ook absoluut niet waar we heen moeten. In het midden is er een groot gebouw met kleine raampjes, daar zullen wel geen mecaniciens zitten. Terwijl we ons door de auto’s heen rond het gebouw proberen te persen wordt er naar ons geroepen. Daar mochten we blijkbaar niet in, maar terugdraaien gaat niet gezien er maar een 5 cm plaats aan onze beide kanten is. De man doet teken dat we dan maar voort moeten rijden. We zien plots een garage en blij dat we misschien niet meer verder moeten door dit auto-doolhof stappen we uit en proberen we snel uit te leggen wat we nodig hebben. Hm, nee, ze verstaan ons niet. Een man doet teken dat we even moeten wachten, gaat een eethuisje binnen en komt terug met een meisje dat goed Engels kan en vertaalt. De beugel moet worden vervangen, dat kunnen we gemakkelijk zelf, de olie mag ook eens worden vervangen, dat kunnen we ook zelf als we een plaats zouden vinden om het te doen. We laten het maar aan de mecaniciens over. Daarnaast proberen we nog uit te leggen dat de auto meestal perfect start maar soms niet, zowel als de motor warm als koud is kan het voorkomen en we proberen het geluid dat Charlie dan maakt na te bootsen. Ok, ze begrijpen het en we spreken een prijs af.
En dan wordt het moeilijk voor mij om niet op die mannen hun handen te kijken om te zien of ze niets verkeerd doen. Ik heb het blijkbaar moeilijk die mannen alle vertrouwen te geven, hoewel zij wel mecaniciens zijn. Ze doen teken dat we in het eethuisje kunnen gaan wachten. Misschien is dat wel beter, misschien moet ik hen wat vertrouwen geven en het even loslaten. We drinken iets in het eethuisje en wachten maar na een tijdje moet ik toch even gaan kijken. Een mecanicien is onze starter aan het loskoppelen en ik zeg ‘ja lap, ik was er toch beter bij gebleven!’. ‘Er is niets mis met onze starter’ zeg ik tegen de mecanicien en ik boots en geluid nog eens na dat Charlie maakt als hij niet start. Het is wel duidelijk dat de starter wel zijn werk doet. Er komen nog wat mecaniciens bij, het Engels sprekend meisje wordt er weer bij gehaald en ze leggen ons uit dat er een kleine wijziging aan de starter dient te gebeuren waardoor het probleem wel opgelost zou moeten zijn. Ik geloof het niet echt, maar ja, zij zijn de specialisten en we laten ze maar doen. Dan stoppen ze onze oude oliefilter in onze hand en zeggen dat we er een nieuwe moeten gaan zoeken in het grote gebouw in het midden van Car City. Dus we gaan weer op jacht in gangen met honderden winkeltjes met auto onderdelen. Het is weer een hele zoektocht maar uiteindelijk vinden uiteindelijk een nieuwe olie-filter waarmee we terug naar de mecaniciens gaan. Maar het blijkt niet de juiste te zijn en één van de mannen gaat met ons mee naar de winkeltjes. In de winkeltjes hier zitten meestal dames. Eén dame in een winkeltje lijkt wel een auto-octopus, ze lijkt wel vier klanten tegelijk te bedienen, weet bijna onmiddellijk welk type filter, welke type olie, enz. de klant moet hebben, sterk! Hier kopen we een filter die ook licht verschillend is van de originele maar deze past er wel op. Nadien moeten we nog eens het gebouw binnen om nog wat motorolie te kopen, er moet nog twee liter bij. We kopen nog een bus van 6 liter om wat reserve te hebben gezien motor olie al even belangrijk als diesel is om te kunnen rijden.
Voilà, tegen de avond heeft Charlie een nieuwe beugel, verse olie en een nieuwe filter. We rekenen af en persen ons weer van het terrein van Car City. Het was een hete dag, er is veel gezweet en we hebben ons weeral een tijdje niet gewassen. Op de heenweg naar Car City zagen we langs de grote baan het grote Almaty Water Reservoir en er leek ook zwemgelegenheid te zijn. Dus dat is onze volgende bestemming, we vinden in de buurt een plekje langs een iets minder drukke baan om te overnachten en we trekken onze zwemkleren aan. Een deel van het gletsjerwater uit de Almaty Mountains die deel uitmaken van de Trans-Ili Ala-Too Mountain range die dan weer deel uitmaakt van het Tien Shan systeem, komt hier toe en waar het water wordt tegen gehouden door een dam zijn er aan beide zijden van het waterreservoir kleine strandjes gevormd. Het water is even zalig als- maar veel kouder dan- het eruit ziet. Maar in deze hitte is de afkoeling zeer welgekomen. Na een goei zwemmeke gloeit ons lichaam van de koude. Heerlijk! Na nog lekkere kip met frietjes en een goede pint in een gezellig eetkraampje langs de weg gaan we slapen.
De volgende dag rijden we nog even terug naar de bazaar met auto onderdelen om de koppakking die we hadden gekocht in te ruilen met één van de juiste dikte, deze was iets te dik. De juiste dikte was wel beschikbaar maar van Chinese makelij, een pak goedkoper. We ruilen de dikke koppakking voor de juiste en nemen er nog een luchtfilter bij, die later niet blijkt te passen. We kopen nog wat schriftjes en pennen om onderweg aan kinderen te geven. We besluiten aan de bazaar niet op de parking maar langs de baan te parkeren en laten ons begeleiden door zo’n oude meneertje dat een centje wil bij verdienen. Wel grappig, die zoeken tussen de massa’s auto’s langs de weg een vrije plaats en gaan daar, met hun fluo vestje aan, staan zwaaien met een leeg plastiek flesje. Als er dan iemand in rijdt vragen ze 100 Tenge. Als je er nadien wil uitrijden komen ze ook wel aangesneld om het rijdend verkeer even tegen te houden om het je gemakkelijker te maken. Bij het uitrijden deed Charlie weer moeilijk om te starten. Damn, het probleem van het starten leek dan toch niet opgelost met de aanpassing aan de starter, zoals ik eigenlijk al dacht. Annelies valt weer uit de lucht gezien ze dankzij haar positiviteit helemaal was overtuigd van het feit dat het nu wel in orde zou zijn. Soit, we geraken gestart en rijden in oostelijke richting, evenwijdig met de Trans-Ili Ala-Too Mountain Range. Wel speciaal, je rijdt over een vlakte, alles is vlak, het is broeiheet en in de verte rechts van je zie je heel de tijd een lange keten hoge bergen met wat sneeuw op de hoogste toppen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-05-16 15:14:42
[totalVisitorCount] => 31981
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 803
[author] => Germen
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 490593
[travelTitle] => On the road
[travelTitleSlugified] => on-the-road
[dateDepart] => 2015-05-24
[dateReturn] => 2016-04-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/928/673_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-dip-in-almaty
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 4873714
[userId] => 419936
[countryId] => 98
[username] => charlietevir
[datePublication] => 2015-08-09
[photoRevision] => 0
[title] => Corruptie geeft deuk aan eerste indruk Kazachstan
[message] => We zijn nu een tijdje richting Astana aan het rijden en ik besluit dat het nog eens tijd wordt het stuur van Germen over te nemen. Sinds de fatale boenk in Mongolië waardoor onze bracket link is wat hij nu is, heb ik niet meer gereden besef ik en daar wil ik terug verandering in brengen. Ik ben nog geen 10 km verder wanneer Germen me nog net op tijd waarschuwt dat ik maar 50 km per uur mag omdat er werken zijn. Wanneer we die voorbij zijn, zegt Germen nog dat ik nu wel weer sneller mag. Het is niet altijd even duidelijk aangegeven wat mag en wat niet. In de kazakhse bebouwde kom mag je 60 per uur rijden. Soms, vooral aan zebrapaden, staan er borden die zeggen dat je maar 40, maar wat steeds ontbreekt zijn de borden die zeggen dat de snelheidsbeperking eindigt. Ook hier komen we geen bord tegen dat zegt dat de snelheidsbeperking van 50 km per uur eindigt. Wat we wel tegenkomen zijn de zeer tactisch achter de volgende bocht gepositioneerde politiemannen. En ja hoor, net als bijna alle andere automobilisten worden we aan de kant gehaald met de boodschap dat we 66 km per uur reden, te snel zogezegd, want er waren werken. Een gewaarschuwd mens is er twee waard zeggen ze altijd, ik vrees dat dit voor mij (ons) niet echt geldt. We zijn door vele ander toeristen gewaarschuwd dat je moet oppassen met de kazakhse politie; nooit originele documenten geven, doen alsof je niets begrijpt en zeker niet de politie zelf langs de kant van de weg betalen, want dit kan niet officieel zijn en komt dan enkel en alleen in die man zijn broekzak terecht. Deze informatie zit echter ver weg en mijn naïviteit en goedgelovigheid wint het van het gezond verstand dat later, wanneer alles voorbij is, weer stilletjes binnensijpelt. Wat is er nu juist gebeurd toen de schijnbaar vriendelijke politie-agent naar ons toe kwam met de boodschap dat we te snel reden en ons onze papieren vroeg. Ik haal het lieve onschuldige vriendelijk glimlachende meisje in me naar boven en zeg natuurlijk meneer de politie-agent, volledig mee met het idee dat we daadwerkelijk in fout waren en dat het normaal is dat we daarvoor beboet worden, maar wie weet is deze man wel goed genoeg om deze brave toeristen die nog maar enkele uren in hun land zijn te laten gaan met een waarschuwing. Het was immer ook niet duidelijk dat de snelheidslimiet ook nog na de werken verder liep. Ik doe Germen teken de documenten te geven, niet nadenkend geven we naast onze paspoorten ook ons origineel kentekenbewijs. De paspoorten kregen we direct terug, maar het kwaad was al geschied, het kentekenbewijs bleef mooi in de handen van de agent zitten. Ik word gevraagd mee te komen naar de combi en plaats te nemen op de passagierstoel vanvoor. Op de achterbank zit een andere agent met een laptop en ik krijg een beeld te zien van onze charlie met daarboven het getal 66. Ik probeer te zeggen dat ik dacht dat ik na de werken wel weer kon optrekken en zeg sorry. De man zegt nog vanalles, maar ik versta hem oprecht niet. Germen komt nu ook bij de politiewagen staan. Ook ik mag terug uitstappen, het kentekenbewijs is nu in de handen van de agent in de wagen, terwijl de andere agent naar de andere gestopte wagens gaat. Germen en ik weten niet goed wat we moeten doen, wat we wel weten is dat we zonder dat document niet kunnen vertrekken. De andere agent komt terug bij ons staan en we krijgen een heel ander gevoel bij zijn zogenaamde vriendelijkheid. Hij wijst naar de man in de auto en deze schrijft 150 $ op een briefje en dan weer die vriendelijke glimlach van beiden. Hmmm, neen we gaan geen 150 $ hier zomaar op tafel leggen. We zeggen dat we dat bedrag niet bijhebben. De ene agent legt met gebaren uit; als je niet betaalt, gaat jullie kentekenbewijs naar een bureau, god weet waar, en moet je naar daar. We proberen uit te leggen dat we niet meer langs deze weg zullen passeren, dat we naar Astana gaan en dan via een andere weg terug. De andere agent roept “money, money”. We voelen ons in de val gelokt en blijven een tijdje gewoon staan wachten tot er misschien iets anders komt. We voelen wel aan dat zij in de sterke positie staan, zij hebben ons broodnodig document, en ze zullen niet snel opgeven. Ze geloven ons echter wel dat we het geld niet bijhebben en het getal 150 verandert al snel in 100 en dan in 50 $. Damn, wat nu gedaan, we gaan ons kentekenbewijs ook echt niet laten opsturen naar ergens waar wij niet weten waar het terecht komt. We hadden wel al wat kazakhs geld afgehaald en niet verder nadenkend zeg ik Germen, kom geef hem 10000 Tenge, dan zijn we er van af. De man aarzelt niet om dit bedrag te aanvaarden en we krijgen ons kentekenbewijs terug en een vriendelijke handzwaai erbij. Op weg naar de auto vraag ik Germen, 10 000 Tenge, dat is iets van een 5 euro toch? “Neen Annelies, 50 euro.” Ik zat nog met mongoose Tugrik in mijn hoofd, wat wel 5 euro waard is. Ik werd er op slag bleek van, shit dat is veel geld, wit van de aankomende woede misschien ook, want het begon me plots te dagen dat ik heb toegegeven aan een serieuze omkoping van een politieman. Die 50 euro zal niet besteed worden aan de dringende verbetering van de wegen, maar zal verdwijnen in die mannen hun broekzak. Woede vooral op mezelf gericht dat ik hier een steentje heb aan bijgedragen en Germen heb gezegd het geld boven te halen. Aangedaan stappen we terug in de auto en ik rijd in mezelf vloekend verder. Waarom heb ik Germen aangespoord geld boven te halen, waarom hebben we ons originele documenten gegeven, waarom niet gewoon wat langer gewacht aan de politieauto zonder iets te zeggen/doen, waarom...??? We komen natuurlijk ook geen bord meer tegen dat zegt dat de 50 km per uur beperking ophoudt. Die mannen weten goed genoeg waar ze moeten staan om geld te bemachtigen, want je kan ook niet bewijzen dat je niet in fout bent en ze hebben camerabeelden. We voelen ons in het zak gezet en onze eerste indruk van Kazachstan krijgt hierdoor wel een serieuze deuk. Het is heel anders dan het gevoel dat we hadden bij het binnenrijden in Mongolië, waar we direct fruit kregen, oprecht vriendelijk onthaald werden, ook de politie vriendelijk en geïnteresseerd was... Ook het landschap is niet zo uitnodigend. Tot nu toe hebben we vooral dor en grauwgeel gras gezien langs beide kanten van de weg, afgewisseld met los zand, waar we met Charlie zowieso niet door kunnen. Het duurt dan ook even voor we een geschikt plekje vinden om de nacht door te brengen. Maar het lukt ons uiteindelijk wel. We vinden een oké weggetje dat naar een meertje niet ver van de weg leidt. We geven de meren niet op, het blijft onze geprefereerde overnachtingsplaats. Het weggetje stopte een 200 m van het meer en ik vond dit wel oké, we kunnen wel even tot daar wandelen. Germen vond het er 100 m verder toch idyllischer uitzien en ik geef het stuur terug uit handen. Wanneer we willen stoppen merken we dat de autowielen een beetje in het zand zakken. Toch beter een beetje terug denk ik dan. We willen terugrijden en rijden ons hiermee bijna vast, maar geraken er nog net terug uit. Tijd voor een biertje om onze eerste dag Kazachstan te verteren, lijkt ons. We zetten ons op onze stoeltjes met onze voetjes in het meer en genieten van bier en wat zoute lays chips. Er blijkt veel kalk of zout in het meer te zitten, waardoor onze onderbenen helemaal wit zijn geworden, zwemmen zit er niet in. Algoed hebben we onze watertanks en na nog een lekker pastatje wassen we onze voeten en kruipen ons bed in. We krijgen ondertussen ook wat berichten terug van de volkswagen garage in Astana, waaruit blijkt dat zij de onderdelen niet op stock hebben liggen en we ze dus zowieso moeten bestellen. Wel kunnen we ze dan even goed naar Almaty laten sturen, wat meer op onze weg richring Kirgizië ligt. Zo kunnen we alvast wat overbodige kilometers schrappen.
De volgende dag rijden we behoedzaam terug richting Semey, het stadje waar we gisteren ook gestopt waren om inkopen te doen, hopende dat we onze politie”vrienden” van gisteren niet meer zullen tegenkomen. Onderweg bedenken we wat te doen wanneer we nog eens gestopt zouden worden en komen tot de volgende formule; geen engels spreken, geen originele papieren geven met het excuus dat deze in de ambassade liggen voor visumaanvraag (gisteren op de post gedaan, moesten ze beginnen over het feit dat we nog maar een dag in kazachstan zijn), de domme toeristen uithangen. De wegenwerken zijn er vandaag niet meer en we komen vlot het punt waar het gisteren even haperde voorbij. Oef, dachten we, maar dat was te vroeg victorie gekraaid. Vlak voor we Semey inrijden komen we voorbij een controlepost. We rijden er zoals het hoort aan 20 km per uur voorbij. Er vanuit gaande dat we pertect in orde zijn, verschieten we wanneer de agent met zijn stok begint te draaien en teken doet dat onze lichten niet aanstaan en we opzij mogen komen staan. We waren enkele kilometers terug gestopt voor een plaspauze en vergeten onze lichten terug op te zetten. Shit, kiekens dat we zijn. Maar we zijn voorbereid en het toneeltje begint. Onze uilskuiken-gezichten komen tevoorschijn en we begroeten de agent met veel geveinsde vriendelijkheid. Hij begint ons vragen te stellen, maar we verstaan zogezegd geen woord. Ik vraag Germen in het Nederlands “oei wat moeten we nu doen?”. Germen haalt zijn schouders op. We geven kopies van al onze documenten. De agent vraagt de originelen. We verstaan hem niet, en spreken het woord ambassade uit. Hij begint over camerabeelden van onze auto zonder lichten te praten en zegt dat hij ons niet kan laten gaan. We lachen schaapachtig naar hem. Hij begint over geld. We begrijpen hem niet. Hij vraagt hoe we onze benzine betalen. We antwoorden dat we op diesel rijden. Hij vraagt ons naar gps. We wijzen naar onze landkaarten. Hij vraagt hoe we aan eten komen. Germen stapt uit en laat ons veroest gasvuurtje zien, waarbij hij ook uit zichzelf onze watertanks laat zien en met gebaren uitlegt dat we ons daaronder douchen. De man geeft het op en doet teken “allee, maak dat jullie weg zijn, armoezaaiers”. Dit spelletje nam zo’n 20 minuten in beslag. We voelen ons goed dat we geen geld onder tafel zijn kwijtgeraakt deze keer, maar toch blijft er ook een wrang gevoel achter. We voelen ons ongemakkelijk bij het feit dat de politie, mensen die er zijn om je te beschermen voor gevaar en onrecht, juist de mensen zijn die zorgen voor een onveilig gevoel en onrechtvaarigheid. Als toerist voelen we ons des te meer doelwit te zijn van hun wanpraktijken en uitmelkerij. We gaan ervoor zorgen dat ze ons op niets meer kunnen pakken. Voor we starten doen we resoluut gordel- en lichten check en tijdens het rijden zijn we beide gefocust op elk bord dat we zien en houden we snelheidsbepekingen aan tot we zeker weten dat we weer sneller mogen.
In Semey stoppen we nog eens voor wat meer en minder levensnoodzakelijke middelen, zoals brood, water, kazachse sim-kaarten en een waterkoker. De waterkoker met het idee dat het binnenkort in alle toekomstige berglandschappen en zowieso in de wintermaanden wel eens handig kan zijn om snel water op te warmen voor thee, chocomelk, minutesoepjes, noodles om de verkleumde zieljes terug op de warmen na een koude tocht. Het is al laat in de namiddag wanneer we klaar zijn met winkelen en besluiten een beetje verder op de weg naar Almaty een plekje te zoeken. Zoals ik al eerder aanhaalde is het niet zo makkelijk als in mongolië om een plekje te vinden, daar kon je overal gewoon van de weg op zachtgolvende heuvels met klein beetje groene stengels staan. Hier zijn we door het dorre priklandschap met stukken los zand echt wel afhankelijk van de enkele weggetjes die af de hoofdweg richting velden leiden. We vinden uiteindelijk een weggetje en zetten ons op een vlak stukje dorheid. In de verte zien we velden platgebrand worden, volgens mij om zo sneller terug te kunnen beplanten, hoewel ik me van in Laos meen te herinneren (daar deden ze dat ook) dat dat niet zo goed is voor het milieu. Germen overtuigt me dat het ver genoeg is en niet onze kant op zal komen, gezien de wind momenteel de andere kant op waait. Ik twijfel een beetje, maar ben moe en te lui om er op te staan dat we nog een ander plekje moeten vinden. We besluiten ineens onze waterkoker eens te testen voor een soepje bij ons brood en kaas. Ik kijk er al naar uit, maar helaas, deze twee figuren hebben er niet aan gedacht de wattage van de waterkoker eerst te checken, om zeker te zijn dat onze omvormer dit apparaat wel aankan. Niet dus, de zekering springt en het zal enkel brood met kaas zijn vanavond. Het wordt weer wat sneller donker deze dagen en we kruipen ons bus in samen met het licht. We liggen rustig in ons bed te lezen, terwijl we geklop op onze bus horen en iemand fluit en roept op ons in het kazakhs. Germen gaat uit het raampje hangen om duidelijk te maken dat we hier enkel willen slapen en dat is uiteindelijk oké. De mannen doen nog teken zeker geen sigaretten op het dorre stekelige gras te laten vallen en verdwijnen weer. De manier waarop en het iets strengere uiterlijk eigen aan de mensen van Kazachstan geven me een onbehaaglijk gevoel. Snel slapen, hopen dat we niet platbranden en morgen is er een nieuwe dag.
Germen had gelijk, we zijn niet uit onze bus gerookt . De ochtendstond brengt goud in de mond en we besluiten onze ochtend goed te benutten door nog eens een beetje te saxofonen. Terwijl ik wandelend mijn tanden poets met Germen zijn mooie saxofoonklanken op de achtergrond moet ik toegeven dat dit landschap ook wel zijn charme heeft. Het prikt maar is het is mooi om Charlie en Germen in de verte te zien staan in een eindeloze gele vlakte (zie foto’s). Na de saxofoonsessie rijden we verder richting Almaty, nog een 1500 km verder. Uiterst geconcentreerd komen we deze rijdag door zonder één keer te moeten stoppen voor de vele flikken langs de weg, steeds tactisch gelocaliseerd achter een bocht, een rondpunt, een bebouwde kom of ergens anders waar het logisch zou zijn terug op te trekken. Ik zie op de kaart een meertje liggen en we besluiten dat dit de 17 km onverharde weg ernaartoe wel waard is. Het duurt wel een tijd voor we er uiteindelijk geraken en we moeten weer besluiten dat zwemmen er niet in zal zitten, aangezien het water en de oever gescheiden wordt door een 20m hoge klif. Op enkele huisjes verspreid op de oever na, niets anders te bespeuren dan de zandweg en het gras met enkele bomen op errond. De weinige bewoners van dit minidorp laten zich niet zien. We zetten ons naast het weggetje en koken onze ondertussen tradiotionele pasta met verse tomatensaus, bijgespijsd (afhankelijk van beschikbaarheid) met look, wortel, courgette en paprika en afgewerkt met zelf geraspte kaas. We koken op ons gasvuur, aangezien we liefst geen brand veroorzaken in deze droogte door op houtvuur te koken. Wij doen niet mee aan die landbouwtechniek. Ook aan dit plekje moeten we even wennen voor we de schoonheid ervan inzien. We vergelijken te veel met het zachte Mongolië om het unieke van deze prikkende en veel ruwere omgeving te kunnen aanschouwen vanaf de eerste moment. Een prachtige zonsondergang gecombineerd met er een beetje tijd over laten gaan doen onze meningen echter veranderen.
De volgende dag wordt weer een rijdag, met rust- en lunchpauze aan een rivier, waar we ons eindelijk, hoewel ijskoud, nog eens kunnen wassen. Een hondertal meter verwijderd van de grote weg parkeren we ons. Hier zien we wanneer we uitstappen een herder slapen onder een boom. Hij kijkt even op wanneer we voorbijkomen, bevestigd dat wat verderop de rivier stroomt en gaat weer in de pit. We wandelen tot aan de rivier en moeten erkennen dat het een ondiep ligbadje zal worden met steenmassage op onze rug gratis inbegrepen. Het water stroomt ook zo hard dat we ons aan wat stevige stenen onder ons moeten vasthouden wanneer we ons kopje willen onderdompelen om niet weg te drijven met de stroom. Brrr, altijd een overwinning wanneer we het water zijn ingedurfd, maar zo belonend achteraf door die zalig tintelende gloed door heel ons lichaam. Die avond stoppen we aan nog een ander riviertje en maken we kennis met de kazakhse vriendelijkheid, jawel die bestaat natuurlijk ook. Waarschijnlijk zoals overal anders zijn ook in Kazachstan de meeste mensen vriendelijk en vol goede intenties. Jammer gewoon dat de mensen met macht een andere indruk nalaten. We ontmoeten een leuk gezinnetje dat achter de rivierbocht van ons uitgekozen kampeerplekje hebben gepicknickt en zij geven ons de tip ook daar naartoe te gaan; veel duimen die de lucht ingaan en een “very good” daarbij! Na ons eten gaan we eens kijken, benieuwd naar wat nu juist very good is daar. Zo ontdekken we een mooi idylisch zwemplekje tussen roodkleurige hoge rotsen in, een klein badje in de rivier van een meter diep, met goed wat stroming zodat je wat kan jetstreamen. Germen neemt zijn tweede bad die dag, ik houd deze leuke badplaats voor morgenvroeg. Zo gezegd zo gedaan, de volgende ochtend duik ik, na een beetje drentelen en aarzelen, het lekker fris (understatement) badje in. Germen kan het niet laten en neemt zijn derde bad binnen 24u, hij wordt nog badveslaafd ;-). Na ons ontbijt rijden we weer verder. De kilometers beginnen te korten en vanavond zullen we Almaty bereiken. Een klein angstmomentje, terwijl charlie niet terug wil starten (ziekte die weer is bovengekomen na de reparaties in Ulgii) na weer een van onze korte plaspauzes, doet ons hier even over twijfelen. Maar na een 15’ wachten doet die het weer en zullen we onze eindbestemming van vandaag ook kunnen bereiken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-05-16 15:14:42
[totalVisitorCount] => 31981
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 1017
[author] => Annelies
[cityName] => Semey
[travelId] => 490593
[travelTitle] => On the road
[travelTitleSlugified] => on-the-road
[dateDepart] => 2015-05-24
[dateReturn] => 2016-04-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/928/595_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => corruptie-geeft-deuk-aan-eerste-indruk-kazachstan
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 4872923
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-10-09
[photoRevision] => 0
[title] => Mom's here! :D
[message] => So after the first amazing month of travelling around, I arrived in Almaty with only a backpack of stuff (which is not that much for an entire semester of studying in a place where the climate goes from +40 to -20). Luckily, my mom decided to fix that problem by coming over with for an entire week to explore this city, and to bring me a suitcase full with winter-stuff.
She was bringing a friend (Margot) over as well, so they could go roam the streets of Almaty together when I had to go to lectures.
Lazy me decided not to go pick them up in the middle of the night, which resulted in a small taxi drama and a massive rip off (for everyone who might want to visit Almaty, 1500 KZT is the absolute maximum you should be paying for a taxi from the airport to anywhere in the city).
After just a quiet arrival day on Wednesday, we decided to pay a visit to the Big Almaty lake on Thursday. It was on Kurban Ait, so lots of people around, picnicking with their family and as far as possible, people were even more kind than usual. We chose the perfect day to go, since the weather was amazing and the clear blue sky reflecting on the lake made its color look even more unsual than usual. Going by bus and taxi up (which costs us a rough 2000 KZT in total for 3 people), hiking around and hitchhiking a ride down, made the day very cheap, but still really enjoyable. A definite must see!
Saturday we went to the Sharyn canyon, which started with a small drama in accordance with the local culture. Not enough space on the bus, overbooked, so people had to be dropped out. Luckily for us (and mostly thanks to some amazing friends) the three of us could go! Getting there was already quite something. The busride takes about 3.5/4 hours, and once you have left the outskirts of Almaty, a beautiful site of mountain peeks is visible on one side, and the other side offers a view on the steppes. The Charyn canyon, also referred to as 'The Grand canyon's little brother', is not as big as the grand canyon (somehow its nickname implies that already) but offers the same kind of spectacular sights and rock formations. The bus dropped us at the top, so after hiking down for about an hour through all the pretty sights, you'd arrive at a small ecopark next to a river. Mom and Margot decided to settle for a tea, and I went on a hike with a guide which was a little more adventurous than I had hoped for. It really involved hands and feet to climb up the hills with quite a steep fall on three sides of you (left, right and down, so really nowhere to go but up)
The last really mentionable thing we did was going to a ballet on Sunday evening. There is (like most cities we traveled through in Central Asia) a Opera and Ballet theater, which offers shows a couple of times a week. Tickets are supercheap (we went to a special show and it was still only 10 euro pp, which is not what you will be paying for a ballet of this quality in the Netherlands). The ballet (called Legends of the Great Steppe) was a Kazakh choreography and was absolutely amazing! Partly the common ballet movements as we knew them from home, but mixed with a little Central Asian dancing movements for the hand and feet. The quality was really great, and we left the theater super impressed. Definitely going there more often!
After that, our week was almost to an end already, mostly because I had midterms and really needed to study in between playing a guide as well.
All in all we had a really nice time! My mom having seen and experienced this city definitely makes telling stories a lot easier (you just cant explain how friendly people are, and how safe the city feels if you are not walking around in it) and my life definitely got a lot more comfortable with some warmer clothes around. Thank you so much for coming (mom and margot ofcourse as well!) I don't think a lot of other moms will be showing up here, which just proves that I after all might have gotten my sense of adventure from you!
So, midterms are down (and hopefully aced) and a week of holiday is coming up! I'll be travelling around Southern Kazakhstan for 12 days with another exchangie Miguel. Mostly travelling around in minibusses (and occasionally sleeping on them as well), and couch surfing in the different cities, I feel like we have quite an adventure ahead :D
Thanks for reading all this, next time will be an update on what southern Kazakhstan is like. Apparently it is the most Kazakh part of Kazakhstan so we will hopefully get to feel even more local than we did before.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 447
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => mom-s-here-d
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 4871114
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-09-22
[photoRevision] => 1
[title] => Feeling Local!
[message] => After finally knowing my way around the city a bit, speaking some Russian words, not buying the entirely wrong products in the supermarket anymore and overall just feeling like I'm settling in, it was time to start exploring some Kazakh culture outside of Almaty.
With a bunch of other internationals we went on a trip to a small town called Баянкол (Bayankol), right next to the Chinese border. After driving for 8 hours in a tiny, slightly overloaded marshrutka, we reached the village and the camp where we would sleep, situated in the middle of the mountains. Its amazing to see how undisturbed nature still is in these kinds of places. For the entire weekend we were there, we didn't see anyone outside of the family that owned the camping place. Btw, the girl that took us there (Symbat) was related to the ones owning the summer camp where we stayed, and organised everything for us!(together with her friend, conveniently also called Symbat) In case you are reading this: thank you girls again so much for letting us have a taste of the Kazakh countryside!
The first day was spend with exploring the area by hiking around and horse-riding, and mostly enjoy the nature around us (the air in Almaty is quite dirty, so the fresh mountain air was very welcome!). At the end of the day we came around a family living there, and they offered us a very interesting insight in their house and how they lived (they lived in a jurte, and made a living off the horses they owned).
We were also offered a taste of fresh horse milk which actually tasted really good! Next day we got the same kind of horse milk at breakfast, but it had been shaken to ferment overnight (called Kumis), which was very interesting to taste, but will most definitely not be my favorite drink. Over the entire weekend we tasted all kinds of local foods, including; plov (veeeeeeery nice rice-dish, and the one we had this weekend definitely was the best one I've tried so far), Baursak (which are actually just dutch oliebolllen without the raisins and powdered sugar), Borsch (Russian soup) and Kurt (a sort of dried sour cream, we (dad & I in this case) tried this on our trip before already a couple of times, but it keeps on being quite disgusting. Just imaging the taste of over-date milk with a lot of salt in it, and then in a lollipop kind of texture so it should take you a few minutes to eat. Yummy!)
Sunday we tried to go to a goldmine, but the roads were so bad we ended up just hiking around the area when the minivan got stuck. Being next to the river, surrounded by mountains and with a beautiful view on the impressive mountain Khan Tengri (7010 meters high!), every direction you looked at just offered a perfect postcard view. After taking a refreshing dive into the river (a little bit to refreshing to be honest) we went on our way back home.
The weekend thereafter, feeling local continued with first going to the Almaty day celebrations which consisted of a huge apple festival (for those who have not yet googled Alma-Ata yet, it literally means Father of Apples, and I do have to confirm they have a loooooot of apples here). This was again a mix of Asian and Western culture. Asian culture was present in the different stands selling all kinds of local foods, and the huge karaoke stage where people gladly would go sing a song despite the fact that a thousand people could hear them. Western culture was present in hip-hop dance battles and multiple red bull sponsored activities such as motor crossing and parkour.
After that, I rushed to the Eurasian Music Awards with my buddy Assiya and her friend Elnara. Seeing all the local pop stars was really nice, although I didn't understand a word of what was being said (it was not even in Russian, but in Kazakh! Really glad I had the two girls translating and explaining everything to me :D thanks for that girls! )
Overall, I had two really nice weeks, feeling a little less like a lost tourist, and a little more like someone fitting in.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 365
[author] =>
[cityName] => Bayankol
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,bayankol
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => feeling-local
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 4864961
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-09-09
[photoRevision] => 1
[title] => First Update
[message] => Hello from Almaty! And thank you for reading my blog :D
You might notice that this one is in English, contrary to my previous one. This is mostly because I do believe everyone that I know who might want to read it will probably be capable of speaking English (except for my grandma, sorry you will get a personal letter instead!) and it might offer some other exchangies on their way to Almaty some insights.
Also, I won't elaborate too much on the trip previous of my arrival in Almaty, it was shortly said absolutely amazing. Turkmenistan, with its extremely closed and incomprehensible culture but so superfriendly people, Uzbekistan with the beautiful landscapes, delicious foods and superfriendly people and Kyrgyzstan with the lively city of Bishkek and again the superfriendly people (seriously, never met people as kind and as helpful as here in Central Asia, their hospitality is according to the Lonely Planet 'the stuff of legends' and I can do no more than agree).
I arrived in Almaty on the 28th of August, meaning that I have been here for two weeks almost already. Im staying in the dormitory on campus, which is mostly cheap. It doesn't offer that much, a simple bed and desk in a shared room and an empty kitchen, but it is very lively and I only have to walk an average of 2 minutes to my lectures. Also, I was very lucky to be sharing my room with a sweet Korean girl, who is very easy to live with!
My studies here are mostly in the field of International Relations, and the material covered in the lectures is very interesting! Contrary to the way it it being taught. People are quite young here when they start university, 17 is average and are furthermore very young in their mindset. University anticipates on that by making attending all your classes mandatory, giving a lot of homework and mid-semester quizzes. Also in the dormitory this childishness is present, no guest allowed after 9 pm, no alcohol, not allowed to play cards etc. Overall there is an excessive amount of rules which is quite annoying, but to be fair, it also offers the possibility to break some rules which might be quite fun.
The city is amazing, lots of pubs, restaurants, parks, musea and a very Western nightlife. When not covered in clouds, you can see the impressive rim of mountains at the Southern side of the city. Been there hiking once already and definitely going to go there again!
That's it for now! I will be going to a place called Baynkol this weekend (close to the Chinese border) and will write something again after that.
Ciao!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 407
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => first-update
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 4861962
[userId] => 421129
[countryId] => 98
[username] => centraalaziejanenrosalie
[datePublication] => 2015-08-28
[photoRevision] => 0
[title] => het laatste deel van Kazachstan
[message] => 8 aug. Na Aktobe was de bestemming een klein dorpje in the middle of nowhere. Veel couleur locale opgesnoven. Zie foto's.
19 aug. Deze dag hebben we een mooie tocht langs zoutmeren gemaakt met kamelen en koeien en paarden langs de weg. Eethuisje bezocht omstreeks 12 uur s'middags daarna door naar het hotel in Aral. We moesten 6 kamers nemen en 1 douche. We gaven de voorkeur aan slapen in de camper. We gingen wel douchen en een wasje doen in het hotel.
De volgende dag een excursie naar het Aralmeer. Met 3 auto's 4x4 naar Aralmeer, of wat daarvan over is.
Het Aralmeer (op de grens tussen Kazachstan en Oezbekistan) is voor een belangrijk deel opgedroogd door het water van rivieren af te tappen voor katoenverbouw tijdens de Sovjet periode, en nog steeds. Daardoor vulde de Aralzee zich niet meer en veranderde in een woestijn. Een soort Dode Zee effect dus. Nu komt voor een deel het water terug doordat er dammen worden geplaatst. Ook de vissen komen terug. Dit is belangrijk voor voor het milieu en de economie. Vissers kunnen weer visvangen in plaats van paarden, kamelen en koeien houden. De visvangst moet nu door middel van quota afspraken gereguleerd worden, helaas werkt dit niet omdat ook hier met geld veel is te regelen.
Het hotel waarbij we logeren staat als zeer slecht in de reisboeken. Dat klopt helemaal. Veel troep, douches die overlopen, waardoor lekkages in de keuken, stroomdraden die blootliggen, etc. De vrouw van het hotel is niet vriendelijk. Vindt dat het onze schuld is dat er lekkage is. Het afval wordt in de containers in de tuin aangestoken. Met een vreselijke stank en roetvorming tot gevolg.
Deze dag is er een harde wind met veel opstuivend zand en as en viezigheid. Overal in de auto een zwartige stoflaag.
We vinden het niet erg om 21 augustus door te reizen naar Baikonur. Dit is de Russische lanceerplek van raketten naar de kosmos. Het is nog steeds Russisch grondgebied. Ons werd de toegang geweigerd naar het dorp om naar museum over de ruimtevaart te gaan. Russisch grondgebied! Je moet hier een speciaal visum voor hebben, hadden wij niet. Tja..
Diezelfde dag zijn we doorgereden naar Kyzylorda, dit was zo'n 480 kilometer.
Dit is een grote stad met 400.000 inwoners. We parkeren voor een grote Moskee die nog in aanbouw is, een beetje aan de rand van stad. Langs dezelfde boulevard een geweldig goed gesorteerde supermarkt, altijd prettig! We hebben per fiets de stad . Leuke en ook mooie beelden en gebouwen langs de route. Met de fiets kom je ook makkelijk aan de achterkant van de boulevard en daar ziet het er een stuk armoediger uit. Veel gaten in de weg, geen putdeksels, asbest dat door de warmte en vrachtwagens veel hobbels en bobbels in het wegdek. Weer terug bij de camper kregen we jonge bouwvakkers van de moskee op bezoek. Zij deelden dvd's (geen idee wat erop staat) en meloen uit. Met handen en voeten is er toch heel wat duidelijk te maken dus het was een gezellige avond.
23 aug. Naar Turkistan. Mooi hotel, etc. We hebben behoorlijk wat bier gedronken, Ieder stel kreeg een hotelkamer. Dit was de voorwaarde om daar met de Campers te mogen parkeren. Ieder had nu een prive kamer met toilet en een douche. We sliepen wel in de campers
S nachts in camper veel lawaai. We blijken aan de uitgaansstraat te staan met de campers.
24 aug. Excursie naar heilig complex van
Soefi sheik en dichter Koha Akhmet Yassawi. Woonde hier in de 11e eeuw. Toen werd het een centrum van spiritualiteit en Islam. Maar ook van de handel tijdens de zijderoute. We bezochten het Mausoleum, de Moskee, een Kookruimte en de Hammam (Badhuis). We hebben in het Mausoleum een kleine dienst voor de pelgrims meegemaakt. 3 Bezoeken aan het Mausoleum zou gelijk staan aan één bezoek aan Mekka. Hier is natuurlijk niet iedereen het eens.
S middags gefietst door de hete stad en gegeten op een terrasje midden in het centrum. Bbq kip en vlees met salade en bier. Rosalie ging die nacht in de hotelkamer slapen vanwege de warmte. Dat kwam goed uit want een eigen toilet kwam die nacht goed van pas! Diarree, hoofdpijn en pijn in gewrichten. Maar dit is haast niet te voorkomen, goed voor de resistentie en na twee dagen weer de oude.
25 aug.
Vandaag op pad naar natuurreservaat met beren. Onderweg weer door politie aangehouden. Of we geen tachograaf hebben? Etc. Etc. Verschillende medereizigers hebben al grote problemen met de corrupte politie gehad. Een heeft ook maar betaald. 50 euro voor snelheid. Belachelijk hoog bedrag. zonder bonnetje.
Nu in het natuurpark. Veel problemen om er te komen voor de "echte campers". Een camper omhoog getrokken met 4x4 Lada. Wij hebben gelukkig geen problemen. Prachtig plek op 1500meter hoogte. Morgen wandelen en paardrijden.
26 aug. Vandaag staat op het programma "met een gids lopen in het natuurpark". 6km lopen naar waterval. 500 hoogtemeters. Daarna nog verder.... Helaas de Canyon bleek toch te ver. Terug naar waterval. Daar geluncht. Toen terug vooral bergafwaarts. Jan voelde het goed in de dijbeen spieren.
De volgende dag een excursie met een busje naar natuurgebied. Veel gehobbel. Met Jaap en Anja en een gids naar de canyon afgedaald. Lekker stijl naar beneden en natuurlijk ook naar boven. 300hoogtemeters. Vandaar Verder gehobbeld met de bus naar theehuisje, wat alleen een afdak bleek te zijn. We hebben toch van een prettige lunch genoten.
Het verblijf in dit natuurpark op 1500 meter hoogte was echt even een verademing na al het stof dat we gehapt hebben in de laatste week! Helaas geen beer gezien.
Het is nu 28 augustus en we gaan weer op pad richting Kirgizië.
Hartelijke groet
Jan en Rosalie
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-07-11 19:15:17
[totalVisitorCount] => 19031
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 617
[author] =>
[cityName] => Zhabagly
[travelId] => 492714
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-07-11
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/867/597_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/421/129_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-laatste-deel-van-kazachstan
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 4858931
[userId] => 118044
[countryId] => 98
[username] => annaheijne
[datePublication] => 2015-08-15
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan
[message] => Kazachstan
We dachten na de sneeuwstormen in Turkije, de woestijn in Turkmenistan en de zengende hitte in Uzbekistan alles wel gehad te hebben.
Toen kwam Kazachstan. Het was onze eerste fietsdag met bagage. Een taxichauffeur had al onze overige (kook-communal-idioot ingepakte) spullen naar een hostel in Almaty gereden zodat wij met alleen de noodzakelijke bagage de eerste paar fietsdagen door zouden kunnen.
Kazachstan was precies zoals ik het me voor had gesteld: een grote steppe. Wat heuveltjes zorgden ervoor dat ik de omgeving nog net even wat beter kon bewonderen. Zo'n surrealistische wereld, dit landschap lijkt in niets op wat ik van thuis of eerdere reizen ken. Machtig mooi. Overigens was niet iedereen in de groep er erg van onder de indruk, sommigen vonden het wat saai. Ik raakte niet uitgekeken :).
Wat was er nou zo bijzonder aan de weeromstandigheden? Op dag 1 onderweg naar Almaty was het snik en snikheet. De temperatuurmeters waar we langs reden gaven 42 graden en hoger aan! Met zulke temperaturen is fietsen niet leuk meer kan ik je vertellen.
Toch worstelden we ons door de dag heen en nét toen het avond begon te worden en de temperatuur daalde begon het te waaien. Hard te waaien.
Wind in de rug, dat wel. We reden tussen de 35 en 50 km/uur en genoten. We hadden afgesproken over 20 kilometer weer af te spreken dus iedereen vloog ervandoor. Genieten!
Tot we, ieder voor zich, achter ons keken: het leek wel alsof er een soort orkaan achter ons aankwam, zich dreigend opstapelend tussen de vlakte links van ons en de bergen rechts van ons.
Judith was net vooruitgegaan om Sara en Fabienne te vertellen dat Olivier zijn ketting gebroken was en dat er dus bij het eerstvolgende punt waar we zouden kunnen slapen gestopt moest worden, Julian en ik waren nog bij elkaar in de buurt.
Ineens zien we grote stukken karton, zo lijkt het, in de lucht vliegen en begint het onweer achter ons, tegelijk met een enorme zandstorm die ons elk zicht ontneemt.
Op dat moment zien we een theehuis rechts van ons en stoppen we daar onmiddelijk. De regen barst los, enorme zandstormen, onweer... Zo blij dat we samen binnen waren! Geen automobilist had ons nog gezien in dit weer, hopelijk zijn de anderen ook veilig...
Wij maken na een tijd wachten in het theehuis, en na bevestiging "veilig" van zowel de Olivier en Jori achter ons, en Sara Judith en Fabienne voor ons, aan de serveerster duidelijk dat wij graag in het theehuis zouden willen slapen. Let wel, dit is een soort wegrestaurant. In Uzbekistan en in Kirgizië was dat logisch en geen enkel probleem. Hier snapten ze ons even niet. Maar uiteindelijk kregen we een kamer voor 100 Tenge: 50 eurocent. Behalve Julian en ik had alleen Sara al een beetje Kazachs geld; 's ochtends hoorden we dat de jongens gratis hadden geslapen.
Nu al een topland ;).
Dag erna: 20 graden kouder, regen en gelukkig wind in de rug: 155 km naar Almaty was hierdoor, ondanks heuveltje op heuveltje af, goed te bereiken. Ik had de goede benen gevonden en had een lekker tempo. Helaas in deze flow tijdens een downhill een groepje honden over het hoofd gezien die zich als wolven in mijn fietspaden stortten. Alsof ik een dier was dat "geschud" moest worden ging de grootste tekeer tegen mijn knalgele Fietstas en stond ik in 1 klap stil: van 40 km/u naar 0. En gíllen!!!
Tot noch toe was vooral Sara onze ultrasonische gilkoningin. En hoewel ik die tonen echt niet haal deed ik nu een poging. Uiteindelijk hielden ze op, met een paar bijtgaten in mijn fietstassen maakte ik het er zelf heel vanaf. Durfde daarna Saar niet meer te vertellen "dat ze alleen maar blaffen en echt niet bijten, ze blijven gewoon op een kleine afstand..." Niet dus...
Almaty was een soort "Europa". Chique winkels, westers voedsel (hoewel ik verknocht aan de Kazachse Lachmann (een soort noodles, vers) 2 dagen in hetzelfde tentje gegeten heb. Westers is ook duur.
Ik vond een extra set fietstassen en een eigen kettingpons (nu mijn ketting al een paar keer gebroken was heb ik van Jori geleerd hoe ik 'm kan maken...;)). Mijn fietsset is compleet. En hoewel mijn voortassen absoluut geen voortassen zijn maar gewoon normale fietstassen passen ze wel en ben ik gelukkig :).
Vanaf Almaty zouden we met de trein naar China, aangezien je de grens niet fietsend over mag steken. Ik had gehoord en gelezen dat de omgeving van Almaty heel mooi was en wilde dus graag wel een paar dagen in de rondte fietsen. Uiteindelijk besloten Sara, Jori en ik om toch naar de Chinese grens te fietsen en dan maar daar een bus te pakken. Het ergste wat kon gebeuren was dat we daar weggestuurd worden... Zodoende: met zijn 3en, met onze volledige bagage op pad. 3 ochtendmensen (Ja echt, ik ook) die allemaal lekker wilden fietsen. De rest had behoefte aan meer tijd in Almaty en zodoende zouden we elkaar in Urumqi, China, weer ontmoeten.
Het verschil in fietsen mét en fietsen zonder bagage werd pijnlijk duidelijk, hoewel onze afstanden hetzelfde bleven maar de verzuring kwam een stuk eerder (of uberhaupt..) We passeerden kleine dorpjes; onwijze landschappen, enorme bergen aan onze rechterzijde ver weg, terwijl dichtbij soms poeslief aandeed met bloemen in alle kleuren, water, riviertjes, meertjes. Vruchtbare velden, veel groen. Waanzinnig zo mooi.
We besloten een route te nemen langs de Charyn Canyon, wat nog wat voeten in de aarde had aangezien het een behoorlijk stuk om was én we dan de laatste dag echt een roteinde zouden moeten fietsen, ook offroad.
Zoveel voeten in de aarde dat we afspraken over 25 km op elkaar te wachten maar dat zowel Jori als ik bij het eerste de beste wegrestaurantje besloten te stoppen: Jori had koffie nodig, ik iets met ijs en koud in 1 glas :).
Het was bloed en bloedheet, bij vertrek 7 liter water meenemen op e fiets! Alles op, en dan nog oppassen dat je niet alles in 1 keer leegdrinkt.
We haalden de Charyn canyon natuurlijk, zoals eigenlijk altijd alles lukt deze reis, vlak voor het donker. Het is de grootste canyon ter wereld na de grand canyon in Amerika. En wij mochten er gewoon ons tentje neerzetten, zodat je, wanneer je je tent uitrolt op moet letten niet te diep door te rollen.
De weg ernaartoe was zwaar, op een enkele pas waar we tussen de bergwanden door reden na niet bijsterinteressant, tot we bij het offroad-stuk aankwamen: hier begon de speeltuin weer. Toen we er wegreden 's ochtends vroeg deed het licht magische dingen met het landschap. En het landschap was sowieso magisch: in plaats van vlak met bergen bestond het uit vlak landschap met kuilen, dus je rijdt ineens een stukje naar beneden om vervolgens weer naar de vlakte toe te klimmen.
Het was weer bloedheet, als we beekjes tegen kwamen maakten we hier dankbaar gebruik van door er met kleren en al in te gaan staan. Zo heerlijk kan verfrissing zijn. Binnen 10 minuten fietsen is alles weer droog en warm dus hoe meer ervan te genieten hoe beter.
Toen we uiteindelijk in het grensstadje aankwamen, in een soort guesthouse waar ook de plaatselijke hoertjes komen, bleek dat er geen bus was die de grens over ging. Oeps.
Geen andere keuze dan een poging te wagen. We ontmoetten nog een oudere Fransman die een stuk had gefietst vanaf Urumqi, hij gaf tips als "zie er niet uit als een fietser"(hoe dan?), "blijf bij de auto en vrachtwagen grensstrook" en zo nog wat mooie tips. Waar we bij de grens uiteindelijk niet heel veel aan hadden, de douaniers vertelden ons gewoon waar we heen moesten. Keken niet gek op of om, alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat er fietsers voorbij kwamen hier? Het bleek echt zo makkelijk! Kazachstan uit was geen enkel probleem; de drugshonden die aan onze fietsen snuffelden waren het opmerkelijkst. China in bleek nóg makkelijker. 1 paspoortwissel (van het 1e paspoort naar het 2e paspoort waar ons China visum in zat) 7 paspoortcontroles en 1 keer vertellen wanneer ik geboren ben verder (nee, jij bent niet degene op 't paspoort) hadden we een nieuwe stempel: CHINA!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 17104
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 4502
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 118044
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2007-10-29
[dateReturn] => 2008-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/118/044_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 4856801
[userId] => 415821
[countryId] => 98
[username] => Hennybroeders
[datePublication] => 2015-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => naar het "Dubai" van de steppen
[message] => Op pad naar het Balkash meer en het grote niets. Kazakhstan is extreem dun bevolkt, het is zo groot als west Europa en er wonen net zo veel mensen als in Nederland, en ik kom dus ook niet veel dorpjes tegen na Almaty. In het begin nog wel, maar dat wordt snel minder. Het landschap verandert van een gele deken naar donker grijs met kleine struikjes. Verder is er helemaal niets. De weg is verder prima met af en toe gevaarlijk hoge rullen in het wegdek. Deze ontstaan door de grote hitte en vrachtwagens. Het zijn net golven in de weg. Oppassen dus voor de je positie op de weg, want zo’n rul kan soms wel 20 cm hoog zijn en dan wordt je als motorrijder gelanceerd. Ik kan mijn tempo van rond de 90 goed aanhouden. Harder mag niet en is ook niet nodig. Laat het landschap maar op me inwerken. Dit is de grote doorgaande weg naar Astana, maar erg druk is het niet. Regelmatig zie ik een vrachtwagen, personenwagens zie ik veel minder. Wat is dit een overweldigend landschap.
Soms zie je in het heuvelachtige landschap een boerderijtje. Echt in de the middle of nowhere. Hoe kunnen mensen hier overleven. De temperatuur is rond de 35 graden maar er waait een verkoelende wind die soms best krachtig is. Ik hang vaak heel schuin tegen de wind in laverend tussen de rullen asfalt. Maakt het motorrijden wat plezieriger, want na Tadzjikistan had ik niet verwacht dat er zulke lange rechte wegen konden bestaan. Als ik voor me en in de spiegel kijk zie ik alleen maar 1 rechte strook asfalt. Daarnaast alleen woestijn. Soms zie je een kudde schapen, wat paarden en af en toe een stinkende kameel. Wat kunnen die beesten ruften zeg.
Voor de lunch eet ik een slaslick met brood en koffie. Heerlijke combinatie. Het is een soort stopplaats waar heel veel kleine restaurantjes zijn. Ik doe het lekker rustig aan want ik ben al op tijd vertrokken en we hebben de tijd. Als ik na 350 km aan kom in het plaatsje Burylbaytal stop ik om even te tanken en wat te drinken. Ik vraag aan het meisje achter de kassa waar ik een “gastienietsa” kan vinden. Ze legt me in gebaren taal uit dat aan het eind van het dorp een hotel genaamd Armir te vinden is geschreven in rode letters. Als ik daar aan kom en naar binnen loop zit een vrouw samen met haar dochter te eten en te kijken naar de tv. Op mijn vraag of dit Armir is krijg ik een bevestigend antwoord. Dan begint ze in het Russisch te ratelen zonder haar ogen van de tv af te halen. Op mijn vraag of ik hier dan 1 nacht kan vertoeven krijg ik weer een hele waterval zonder dat ze haar ogen van het toestel af haalt. Ik besluit om maar te gaan en mijn geluk verderop te beproeven.
Dit blijkt nog niet zo makkelijk in Kazakhstan, daar de dorpjes nog al ver uit elkaar liggen. 2 Plaatsjes verder, zo’n 175 km, vindt ik een wat groter dorp en rijdt van de doorgaande weg af het dorp binnen. Het ziet er oud en vervallen uit. Russische architectuur, waar al meer dan 20 jaar geen onderhoud aan is geweest. Je ziet de buizen van de stadsverwarming langs de weg en over de weg bij kruisingen. Als ik het enige stoplicht van het dorp passeer zie ik aan de rechter kant Motel op een gevel staan. Ik rijdt nog een stukje door, maar omdat ik niets anders kan vinden draai ik om en ga naar het motel. Daar aangekomen wordt ik door een dame verwelkomd. Ze spreekt een paar woorden Engels en dat is voldoende om een kamer te boeken. Ze laat me de kamer zien. Het is wederom een hok, redelijk schoon met een gedeelde toilet op de zelfde verdieping en een gedeelde douche op de begane grond. Het raam kan niet open. Ik wilde het openen, maar hield gelijk de klink in mijn handen. De airco maakt een pleurisherrie. Al bij al een prima stek om te slapen dus. En ze hebben wifi, helemaal top.
Ik ga de spullen van de motor pakken onder het genot van een aangeboden koud biertje. Een reeds aanwezige dame komt samen met de eigenaresse naar buiten en wil perse op de foto met mij. Ze vraagt me of ik mijn gegevens aan haar wil geven en krijg als dank een kaartje van haar inclusief een hartje wat ze er op kriebelt. Daarbij krijg ik nog wat zakjes thee en chocolade uit Kazakhstan. Waar ik dit allemaal aan te danken heb weet ik niet, maar het is wel erg leuk. Verder zal het waarschijnlijk niets worden tussen ons, ze is rond de 60 schat ik en heb thuis wel een hele lieve vriendin zitten.
Het was al laat toen ik arriveerde en ben behoorlijk hongerig. Ik kan wat eten in het cafe aan de overkant. Als ik hier binnen stap ben ik de enige gast en voor ik het weet staan ze met z’n 3-en om me heen om de bestelling op te nemen. Ieder kent wel een woordje Engels en een van de dames is zo slim foto’s van gerechten te tonen. Ik kon mijn maaltje weer besteld krijgen en heb er heerlijk gegeten. De zaal zag er feestelijk uit, echt Aziatisch. Veel kleuren, witte kleden over de stoelen met gouden strikken, een wit tafellaken met plastic er overheen. Gekleurde servetten in de glazen. Mooi dat ze dat speciaal voor mij gedaan hebben dacht ik nog.
Bij het weggaan kwam het personeel ook nog even mee naar buiten en we hebben een half uurtje heerlijk gekletst over reizen, hoe Nederland was en over hoe ik toch bij kwam om dat hele takkeneind deze kant op te rijden op een motor. Deze reactie krijg ik vaak. Mensen hebben geen gevoel bij reizen. Snappen niet wat voor vrijheden je dat geeft en hoe rijk je er van wordt. Ook vinden ze het wel heel vreemd dat ik juist in dit plaatsje ben gestopt en juist bij hen kwam eten.
Toeval bestaat niet, het valt je toe. Probeer dat maar eens in het Russisch uit te leggen.
Ik probeer te slapen met de herrie van de airco. Uiteindelijk lukt het, had vandaag natuurlijk ook een lange dag gemaakt en dik 500km gereden. Om 5 uur wordt ik wakker van de kou. De airco heeft de temperatuur in de kamer eindelijk omlaag gekregen en ik moet een extra dekentje pakken om weer lekker verder te kunnen slapen.
Nachtje Balkash:
Ik ga eindelijk slapen, het is al na 12 uur en ik heb morgen een waarschijnlijk pittige dag voor de boeg. Skypen is leuk, maar er gaat zo veel vrije tijd in zitten. Ik slaap vast maar ben om 5 uur al weer wakker. Toch weer een beetje kriebels in mijn buik. Eerst maar eens buiten kijken of de brommer er nog staat. Gelukkig wel met alles er op en er aan. Door het late skypen kon ik mijn ontbijtje voor deze ochtend niet meer geregeld krijgen. Geen probleem, los ik onderweg wel op. Alleen het bakkie koffie mis ik wel bij het opstaan. Eerst maar eens het vaste ritueel van de motor optuigen. Dat is ook het enige nadeel van zo reizen. Elke dag het op en afbreken. Gaat volgens routine en is ook eigenlijk zo gebeurt. Langzamerhand weet ik wel hoe en wat. Ik betaal nog even voor een biertje en water uit de minibar en vertrek de zandbak in.
Eerst nog even getankt. Dit is een ritueel in de stan landen en hier moet je even de tijd voor nemen. Je moet eerst betalen alvorens je kan tanken. Je weet natuurlijk niet hoeveel benzine je nodig hebt, dus hier heb je het eerste twijfelpunt. Je gaat aan de lage kant zitten waardoor de tank natuurlijk niet helemaal vol komt. Je vraagt nog wat extra liters bij en soms, na een keer of 3 is de tank echt vol en kan het overschot in het kannetje achterop. Dit duurt meestal een minuut of 20. Geen probleem, ik heb vakantie. Nu kan ik heel af en toe geregeld krijgen dat ik een bedrag neer leg bij de kassa, te veel natuurlijk, en dat ik dan ga tanken tot hij vol is. Ik krijg dan het teveel betaalde geld terug. Soort omgedraaide wereld. Dit lukt maar zelden, omdat ik door de taalbarrière dit proces maar af en toe duidelijk kan maken. Blijft iedere keer weer een avontuur dat tanken. Ook het zoeken naar 95 octaangehalte kan af en toe een probleem zijn in de stan landen. Vaak hebben ze maar tot 90 en soms zelfs alleen 80. Van dat laatste gaat je motor echt niet beter lopen, maar op 90 loopt hij prima. Ook kom ik 92, 93, 96 en 98 tegen. Soms in het zelfde land. Maar tot nu toe heb ik eigenlijk geen problemen gehad met tanken. Vaak hebben zelfs de kleinste dorpjes iets van een benzinestation, desnoods gewoon een tankwagen langs de kant van de weg, die de benzine per liter verkoopt in flesjes. Het valt me eigenlijk allemaal reuze mee en de problemen die ik had verwacht zijn er helemaal niet. Gewoon je ogen de kost geven of vragen.
Ik ga op weg naar Karagandy. Een industriestad ontstaan door de deportatie van Russische gevangen die hier te werk werden gesteld in kampen. De weg is lang, een kleine 400 km en dwars door de woestijn en steppen van Kazakhstan. Ik ga naar het midden van het land. De omgeving verandert langzaam van vlakten in een licht glooiende omgeving. Ook de kleuren veranderen continu. Dat continu moet je een beetje in perspectief zien. Het verandert een aantal keren, maar niet om de 100 meter. Meer om de 100 km. De weg is lang en vaak kaarsrecht. In Tadjikistan al lange wegen meegemaakt, maar dit slaat alles. Het is moeilijk je te concentreren meer omdat de weg eigenlijk heel goed is vanaf Balqash. De temperatuur en de wind zijn een ander verhaal. Het is weer eens bloedheet, gelukkig met een licht verkoelende rijwind en het waait ontzettend vanuit verschillende richtingen. Ik zie regelmatig kleine wervelwinden ontstaan en ik zwabber van de ene naar de andere kant van mijn weggedeelte. De wind slaat onder mijn vizier en regelmatig rijdt ik met dichtgeknepen ogen over de weg. Ik moet dan ook vaak even stoppen om wat te drinken en even op adem te komen. Onderweg kom ik een paar kleine gehuchtjes tegen en 2 redelijke dorpen. Bij een van de dorpen eet ik mijn ontbijt/lunch. Ik eet “manty”een soort momo’s, pakketjes deeg met gehakt en ui er in, gekookt in bouillon. Samen met echt lekker brood en een bakkie koffie. Dit wordt naarmate ik noordelijker ga steeds makkelijk. Ik vind het ook steeds meer op de menu kaart en mensen staan me ook niet vreemd meer aan te kijken als ik een “chorny kaffe” bestel. (zwarte koffie)
Het eettentje ziet er ook veel beter uit. Het lijkt als of ik steeds meer in de bewoonde wereld kom. Gewoon een toonder waar je je bestelling kan doen. Je kunt ook van alles meenemen aan snoep en drank voor onderweg. Lijkt bijna een AC restaurant.
Ik heb vandaag regelmatig met een glimlach op de motor gezeten. “Zie mij nu eens rijden door de woestijn van Kazakhstan” denk ik dan. Geeft een geweldig gevoel, meer omdat het landschap zo overweldigend is. Dit keer geen onmetelijk hoge bergen maar een uitgestrekt landschap met alleen maar kleine struikjes en verder helemaal niets. Als ik op een steen zit naast de weg voel ik me heel klein worden in de overweldigende natuur om mij heen. In de zomer is het hier bloed heet, in de winter kan het hier gemakkelijk 20 graden vriezen. Een harde omgeving om in te wonen. En toch zie je af en toe een boerderijtje of een herder met wat schapen of koeien. Wow………..
Op weg naar Astana blijkt de weg vanaf Karagandy een grote opbreking te zijn. Om de paar kilometer, kilometers lange wegwerkzaamheden. Dus regelmatig van de weg af om door modder en over kiezels te rijden. Nu ben ik dat inmiddels gewend, dus geen probleem. De nieuwe weg die ze aanleggen moet ooit tot aan Almaty lopen. Hier zijn ze nog wel een paar jaar mee bezig schat ik. Het wordt wel een mooie gladde weg. Alleen de charme gaat er een beetje van af. Onderweg stop ik voor een welkom bakkie. Wederom geen vreemde gezichten als ik om koffie vraag en als ik wil gaan zitten komt er een Russische motorrijder binnen. Hij is op weg naar Almaty en nadien naar Oezbekistan om te gaan paragliden. Hij had mijn motor buiten zien staan en besloot om eens poolshoogte te gaan nemen. Lekker even bij gekletst en nadien vervolgen we beide onze weg. Hij stond er op om ook mijn koffie en mars te betalen. Wat zijn mensen af en toe toch gastvrij. Als ik weg wil rijden komt er een politieauto aan met 2 agenten. Ze stappen uit en komen op me af. De helm die ik op had gedaan doe ik weer af en ik schud de 2 de hand. Ze zijn gewoon nieuwsgierig over waar ik vandaan kom en of ik deze malle trip in mijn eentje aan het maken ben. Ik leg wat uit over mijn route en aan de hand van een kaartje kan ik het echt duidelijk maken. Een lach verschijnt op hun lippen en beide zeggen ze dat ik een beetje gek ben. Aan de andere kant vinden ze het fantastisch wat ik doe en dat ik in hun land aan het rondrijden ben. Ondertussen staan ze mijn motor van voor tot achter te bekijken. Ik denk nog, zo meteen wordt mijn nummerplaat gezien en ben ik alsnog de lul. Maar nee, de led lampjes van mijn achterlicht (5 cm boven mijn nummerbord) vinden ze veel interessanter en na nogmaals elkaars handen geschud te hebben ga ik verder op weg naar Astana. Was weer leuk om mensen te spreken.
Als ik bijna in Astana ben zie ik een motorrijder langs de weg staan. Motor volgepakt, dus een reiziger. Ik stop om te vragen of er wat aan de hand is. Hij is een ander muziekje op zijn mp3 speler aan het zoeken. Het blijkt een in Zweden wonende Spanjaard te zijn, Pedro. Ooit met reizen begonnen vanuit Spanje en in Zweden blijven hangen. Hij was ook in de Pamir geweest. Geweldig om weer een Tadzjikistan reiziger te ontmoeten. Iedereen die je er over spreekt is lyrisch. Het is ook een geweldig land met de meest prachtige uitzichten en bevolking. Hij gaat op weg terug naar Zweden. Is al te laat, want hij had maar 5 weken vakantie. Het duurt nog 2 weken voor hij terug is, maar daarover maakt hij zich niet zo druk. Het komt zoals het komt. Ik hoop dat zijn baas er ook zo over denkt.
Een stukje rijden we nog samen, maar in het begin van de stad scheiden onze wegen. Hij gaat zo ver mogelijk door rijden richting de grens. Ik slaap een aantal nachten in Astana.
In Astana ga ik de toerist uithangen. Astana heeft als een van de weinige steden in Azië een bus tour door de stad. Die wil ik wel eens proberen.
Eenmaal aangekomen bij het hotel ziet het er toch weer net iets anders uit dan op internet. Geeft niks, de kamers zien er prima uit, de staf spreekt redelijk Engels en ze hebben een bar. Ik ben nogal snel tevreden. De stad is redelijk groot en druk, er wonen nu al zo’n 800.000 mensen groeiende naar meer dan 1 miljoen in 2030, maar alles loopt gemoedelijk in elkaar over. Het verkeer rijdt rustig en ik ben natuurlijk inmiddels al wat gewend en manoeuvreer mijn motor handig door het verkeer heen. Wederom regelmatig een duimpje en geroep vanuit de auto’s. Also famous in Kazakhstan………
De stad is opgedeeld in het oude gedeelte en het nieuwe van 1997. Dit was het moment dat deze stad de nieuwe hoofdstad werd van Kazakhstan. De president wil er een kunstwerk van maken en het ene na het andere nieuwe gebouw wordt er neer gezet. Anders dan in Ashgabat worden deze gebouwen wel gebruikt en zijn de bewoners van deze stad trots op wat er allemaal gebeurt. In aanloop naar de Expo 2017 wordt er nog van alles aangelegd, zoals een nieuwe snelweg en een supersnelle treinverbinding naar Almaty. Ik doe er met de motor nu een paar dagen over, straks moet het met de trein in 5 uur lukken. Laagvliegen door de woestijn…….
De sfeer is ook totaal anders in deze stad. Mensen zijn relaxed, vriendelijk, iets minder stuurs lijkt het wel. Misschien ook wel meer gewend aan buitenlanders.
Ik merk dat ik op de terugweg ben. Kom langzaam weer in de “beschaving”, het wordt meer Europees, minder Aziatisch. Ik merk dat ik daar aan moet wennen. Ook hier zijn mooie dingen te zien, alleen de mensen zijn minder “vreemd”. Culturele verschillen nemen af, maar dat wil niet zeggen dat er dan ook minder te zien valt. Hier moet ik me wel even op focussen. Dit heeft even een paar dagen gekost voor ik dit door had. Ook hier gebeuren bijzondere dingen en zijn er genoeg dingen te zien. Maar na het geweldige schouwspel in Turkmenistan, de vriendelijkheid in Oezbekistan en de overweldigende natuur van Tadzjikistan en Kirgizië, de onmetelijke steppen van Kazakhstan ga ik over een paar dagen Rusland in op weg naar Moskou en St. Petersburg. Een totaal andere belevenis, maar niet minder mooi. Dit is echt gaaf dat ik dit allemaal zo maar kan doen besef ik me. Gewoon links gaan als je daar zin in hebt, of rechts, maakt niet uit…….
In de ochtend ben ik al weer om half 6 wakker. Wat is dat toch, gisteren moe ingeslapen en toch al weer zo vroeg op. Na het ontbijt loop ik te voet naar het station, toch een half uurtje wandelen. Daar aangekomen struin ik de bushaltes af maar zie nergens iets van een bus tour. Ik besluit het station maar eens van binnen te gaan bekijken. Misschien dat iemand mij kan helpen. Bij de informatiebalie wil men wel, maar spreekt men slecht Engels en heeft men nog nooit van een city tour gehoord. Het stond toch echt in de Lonely planet. Buiten ook nog wat navraag gedaan maar daar krijg ik alleen maar taxi chauffeurs die me een ritje willen aansmeren. 1 Is er wat doortastender en brengt me naar een vrouwelijke collega die wel iets van Engels spreekt. Niemand weet iets af van een city tour. Ook fijn zo’n Lonely planet. Klopt niet altijd zullen we maar zeggen.
Uiteindelijk vinden we een studente die op een bankje zit te wachten op een vriend. Zij studeert hier aan de universiteit en spreekt haar talen. Ook zij heeft nog nooit van een city tour gehoord mar duikt gelijk het internet op. Ik bel ondertussen nog even met het hotel of zij misschien iets weten. Het hotel komt met een oplossing, de gewone bus nemen naar het Bayterek monument. Daar staat een city tour en ik zou van daar af verder kunnen. De taxi chauffeurs, een man of 5 zijn langzaam afgedropen, een enkeling heb ik nog de hand geschud en bedankt voor de moeite.
Volgende uitdaging, welke bus moet ik nemen en hoe werkt dat hier. Onze studente Barkyal (zal wel weer verkeerd geschreven zijn) brengt ook hierin uitkomst. Ik kan 5 verschillende bussen nemen, maar lijn 12 is het snelst. We praten rustig verder over haar droom om nog eens naar Nederland te komen en Rotterdam te zien. Weer eens wat anders dan Amsterdam. Ze studeert handel en is benieuwd hoe dat nu in zo’n haven gaat. Verfrissend om te praten met een jong persoon en de dromen en ambities die zo iemand heeft. Ook mooi om te zien dat ze toch allemaal een beetje willen helpen al verstaan ze soms helemaal niets van wat je zegt.
Als lijn 12 arriveert moet ik helaas afscheid nemen. We hebben een half uur gesproken over van alles en nog wat en het is gezellig. Bijzondere ontmoeting wederom en weer geen foto. Als ik vanuit de bus nog een foto wil maken gaan net de deuren dicht. Jammer…….
Als motorrijder in een bus, klinkt niet helemaal goed maar in dit geval wel de beste oplossing. Ik wil in de bloedhitte van de middag liever niet met een pak aan gebouwen staan te kijken in de zon. Na een kwartiertje komen we aan in het nieuwe gedeelte van de stad. De gebouwen worden hoger, mooier en je kunt zien dat alles gloednieuw is. Het is er ook druk. Nu is het nieuwe gedeelte gelijk ook het hart van het financiële centrum en hier huizen ook alle ministeries. Als ik aan kom bij het Bayterek monument zie ik dat de foto’s die ik er van gezien heb niet gelogen hebben. Wat een mooi bouwwerk. Je kunt er in en op 97 meter hoogte heb je een mooi uitzicht over de stad. Je zit dan in de gouden bal. Dat is gelijk ook het nadeel, want fatsoenlijke foto’s kun je nu niet maken. Het is een witte toren wat er uit ziet als dunne bladeren die een gouden bal dragen. Volgens een legende is dit het gouden ei van de mythische vogel Samruk en herbergt alle verlangens en geluk van de mensheid, zonder dat de mens er ooit bij kan. Door nu je hand te leggen in de gouden afdruk van president Nazarbaev kun je een wens doen……..Yep.
Mooie gedachte, maar het uitzicht blijft toch het meest fascineren. Het Bayterek monument staat in het midden van de Nurzhol Boulevard. Dit strekt zich uit van het circustent achtige gebouw Khan Shatyr tot aan de Piramide “ Palace of Peace & Accord” aan de andere oever van de Ishim rivier, wat eigenlijk een gebouw is voor alle religies. Deze piramide zal waarschijnlijk in het midden van de stad uit komen als deze in 2030 klaar is. Nu ligt hij bijna aan de rand. Vanuit het Bayterek monument kun je de randen van de stad goed zien en de daarbuiten gelegen steppen.
De gebouwen zijn groot. Als ik de ingang zoek van het monument kom ik een Zwitserse professor tegen. Het is zijn eerste dag in Kazakhstan en hij gaat hier 3 jaar les geven op de universiteit aan een vak waarvan ik de naam al kwijt ben nadat hij hem had uitgesproken. Wat zijn er toch ook vreemde opleidingen af en toe. Niet gewoon biologie of scheikunde, nee, ergens een heel klein, waarschijnlijk gruwelijk belangrijk onderdeeltje er van.
Samen dwalen we door het monument en na een half uur nemen we afscheid. Ik wens hem veel succes, en hij mij andersom ook. Bijzondere man.
Vanuit het monument loop ik richting het presidentiele paleis. Lijkt dicht bij, maar ik doe er weer dik een half uur over. De gebouwen zijn zo groot evenals de afstanden.
De city tour bus zie ik de gehele dag niet. Zal wel opgeheven zijn. Nu is het openbaar vervoer ook niet vervelend als je maar weet welke lijn. Het kost standaard 90 Tenge per rit. Of dit nu 2 haltes is of 20, maakt niet uit.
Als ik even wat ga drinken en eten merk ik dat ik in een ander gedeelte van de stad zit. Alles is 2 keer zo duur. Wordt een sobere maaltijd dan, ook niks mis mee. Al fotograferend loop ik naar de Khan Shatyr, een paar kilometer verderop. Dit is een gebouw in de vorm van een scheve circus tent gemaakt van een doorzichtig materiaal ethylene tetrafluoroethyleen (ETFE), dit is een hitte absorberend en isolerend materiaal wat ook nog eens licht door laat en waardoor de binnentemperatuur constant blijft, terwijl het buiten in de zomer richting de 40 gaat en in de winter richting de -30. De tent is gevuld met winkels, een monorail, kermis attracties en op de bovenste verdieping zelfs een zwemparadijs compleet met zandstrand. Bijzonder gebouw, maar de winkels zijn niets voor mij.
Ik kan vandaag niet alle gebouwen zien. Ondanks dat ze op zichtafstand van elkaar liggen zijn de afstanden gewoon te groot. Morgen even een relax dag en dan overmorgen maar weer eens lijntje 12 gepakt en op naar de volgende gebouwen.
Nu wordt Astana wel het “Dubai van de steppen” genoemd. Klopt ook wel. Er wordt voor vele miljoenen aan nieuwbouw gepleegd. Anders dan in Ashgabat Turkmenistan is dit wel echt. De bevolking vindt het prachtig, is trots en komt in grote getalen ook naar de gebouwen kijken. Daarbij is ook heel goed nagedacht over hoe en wat er weg gezet wordt. Er zijn gerenommeerde stadsplanologen ingehuurd en ook beroemde architecten zijn hier aan het werk. Dat merk je ook als je er door heen loopt. Het leeft……..Het voelt echt en ziet er prachtig uit.
Massage:
De massage gaat deze keer wel door, iets later dan afgesproken klopt er een dame van ongeveer mijn leeftijd aan de deur. Ze ziet er een beetje gestrest uit, alsof ze zelf wel een massage kan gebruiken. Ze heeft een mantelpakje aan en ik vraag me af of ik wel om de goede dame heb gevraagd. Ze gaat zich even in de badkamer omkleden. Ben benieuwd wat ze aan heeft. Jammer, het is geen pikant lingerie setje, maar een shirt en een legging. Ik heb wel gezien dat ze haar bh uit had gedaan. Waarom?
Ik moet midden op bed gaan liggen en ze kruipt er gezellig bij. De massage is stevig maar heerlijk, tot ze begint met “problem, problem”.
Die had ik eerder gehoord en ze duwt op de plek op mijn rug naast mijn rechter schouderblad, muur vast. Heeft alles te maken met de houding op de motor en zal als ik thuis kom langzaam wel wat beter worden. Af en toe pakt ze mijn been of arm in een houtgreep en probeert deze nog verder door te rekken dan dat ik zou kunnen. Ze probeert mijn benen op te rekken door mijn enkels beet te pakken en een voet tegen mijn billen aan te zetten. Af en toe zit ze boven op me om nog meer kracht te kunnen zetten. Ik wordt gekraakt. Het is allemaal net niet pijnlijk. Na een uur springt ze van het bed en geeft me een aantal oefeningen mee voor mijn rug, om er zelf ook wat aan te doen. Ik neem het voor lief aan. Ze gaat zich weer omkleden en in haar mantelpakje vertrekt ze weer.
Heerlijke massage, wel weer bijzonder. Ook prettig dat ik voor een vrouw gekozen heb ipv een man. Ik heb liever dat een vrouw op me komt zitten…...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-29 10:33:59
[totalVisitorCount] => 26441
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 919
[author] => Henny Broeders
[cityName] => Astana
[travelId] => 484249
[travelTitle] => The long way east
[travelTitleSlugified] => the-long-way-east
[dateDepart] => 2015-05-23
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/847/552_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/821_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-het-dubai-van-de-steppen
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 4855137
[userId] => 395936
[countryId] => 98
[username] => knarfenneelram
[datePublication] => 2015-08-03
[photoRevision] => 0
[title] => Vietnam
[message] => Vietnam!
Het visum voor Vietnam is het duurst van Z.O. Azië, daar staat tegenover dat de grensovergang een stuk soepeler verliep dan van Thailand naar Cambodia. De paspoorten worden door de busbegeleider verzameld, je loopt de grens over en aan Vietnamese zijde wacht je tot jouw bus aan de beurt is en je naam wordt geroepen. Gelukkig stond Marleen bij de doorgang en zag ze dat een Engels meisje met haar paspoort wegliep…. Bleek dat er wat paspoorten verwisseld waren, gelukkig dat Marleen wakker en scherp was, anders was dat een vervelend verhaal geworden!
Ho Chi Minh City (Saigon)
HCMC is voor veel reizigers een eind- of vertrekpunt voor hun reis door Vietnam. Daardoor zijn er genoeg mensen voor een fatsoenlijk nachtleven en genoeg concurrentie voor goedkope massages en tours. Hier hebben wij optimaal gebruik van gemaakt door een goedkope massage te nemen, een gezellig uitgaansavondje en een leuke tour te doen. We zijn naar de Cuchitunnels geweest, eigenlijk een soort pretpark met als thema de oorlog. Je kan op de foto in een oude tunnel, met een tank, er zijn voorbeelden van vallen en als klapper op de vuurpijl kun je schieten met een aantal geweren. Marleen en ik hebben met een M30 machinegeweer vanaf een jeep geschoten!
Daarna ga je terug naar Saigon en komt er een serieuzer deel van de oorlog naar voren in het War Remnants Museum waar ze met zeer grafische foto’s duidelijk maken dat oorlog verschrikkelijk is en het gebruik van Agent Orange (ontbossing chemicaliën) tot op de dag van vandaag slachtoffers eist in de vorm van verminkte kinderen en doodgeboren foetussen. Na een paar dagen eerder in Cambodia te hebben gezien hoe de Khmer Rouge in 4 jaar tijd 1/3 van de totale bevolking had uitgemoord en nu deze foto’s lijkt het me duidelijk dat we maar beter allemaal met elkaar leren overweg te kunnen, want een oorlog kent alleen maar slachtoffers en verliezers….
Mui Ne
In Saigon hebben we een open bus ticket geboekt. Dat zijn 5 tickets in 1 die je van Saigon in het zuiden naar Hanoi in het noorden brengen. De bussen hebben drie rijen met stapelbedden die van voorin tot achterin de bus lopen. Sommige hebben ook nog eens een wc en zelfs wifi. Stop 1 op de route is Mui Ne. Een klein dorpje waar een mooi strand is en landinwaarts een duingebied ligt waar je kan spelen met Quadbikes, plastic glijborden, etc. Wij hebben een Jeep met chauffeur gehuurd die ons ook nog langs een vissersdorpje heeft gereden en naar de Fairy Spring, een riviertje dat in de loop der jaren door erosie allerlei mooie vormen heeft gecreëerd in het omringende zandsteen. Ons tochtje was de enige twee uur in 2 dagen dat het droog is geweest, dus daarna was het gauw door naar stop nummer 2: Nah Trang
Nah Trang
Net als wij er zijn is het 2-jaarlijkse Bien festival gaande, er zijn live optredens en zo’n 10.000 mensen die gezellig samen komen op en bij het strand om te genieten van de show en een drankje. We liggen overdag aan het strand of gaan mee met een snorkeltour( met een extreem uitgebreide lunch, zie foto) en spreken ’s avonds af met Lieke, een meisje dat we in Saigon hebben leren kennen. Zij neemt wat andere kennissen mee en voor we het weten zitten we met een man of 8 gezellig te borrelen. Op een gegeven moment komt er iemand op het idee om naar een hotel met een rooftoppool te gaan, geweldig idee! De bar bij het zwembad gaat al om 12 uur dicht, maar als we nog even willen blijven met wat drankjes uit een supermarkt is dat geen probleem. Heel schappelijk, want geen van de groep sliep in het betreffende hotel . Grappige aan Nah Trang is dat het een soort Russische enclave is en waar overal in het Engels wordt geadverteerd, wordt dat in Nah Trang in het Russisch gedaan. Voor ons is het een soort oefenen voor Kazachstan .
Hoi An
Na een hectisch busritje waarin we onder meer een ruzie tussen een stel Zuid-Amerikanen en de Vietnamese buscrew hebben mogen zien komen we aan in Hoi An. Hoi An heeft ongeveer 200 kleermakers en dat is 1 van de redenen dat we hier zijn. De eerste dag kiezen we uit wat we willen hebben en na een eerste fitting een dag later en een tweede fitting de dag daarna zijn we klaar om 8 kilo jassen, overhemden en pakken terug te sturen naar Nederland. Dat hadden de dames kleermakers al gedacht en ze bellen wel even iemand van het postkantoor om de doos te wegen en op te laten halen. Acht kilo per zeetocht inclusief verzekering en douane kosten komt op een totaalbedrag van 50 euro. Dat hebben we er wel voor over en zo zien we onze kleding achter op de scooter van de postbode vertrekken en nu maar hopen dat alles aankomt…
Verder zit naast het hotel een sportbar waar ik elke avond het einde van de Tour de France kan kijken en daar ontmoeten we op een avond Joost uit Nederland. Met Joost gaan we op de fiets naar het strand en het stadje en de omgeving verkennen. ’s Middags gaan we lekker lunchen (voordeel van de Franse overheersing is dat die Vietnamezen hun baguettes uitstekend voor elkaar hebben). ’s Avonds heeft de lokale keuken ook genoeg te bieden, voorbeelden zijn White Rose; dumplings met garnalen en Cau Lau; Varkensvlees met kruiden en dikke noodels, yammie! Mochten we nog tijd over hebben pakken we voor een paar cent een massage of spelen we een potje pool. Elke keer als je geld pint ben je opnieuw miljonair en de scooters die voorbijkomen hebben barkrukken als kinderzitjes of een lading achterop waar mening aanhanger nog een puntje aan kan zuigen. Samengevat is Hoi An goed voor wat chillaxing en kom je je dagen hier wel door.
Ninh Binh
Onze vierde stop is Ninh Binh. We stappen hier om half 5 ’s nachts met 1 andere jongen uit de bus en gaan met Sebastiao uit Portugal mee naar het hostel waar hij wat gereserveerd heeft. We mogen inchecken zonder extra te betalen en beginnen de dag met “uitslapen” tot half tien. Na een lekker ontbijtje met een baguette, omelette en fruit juice gaan we met een bootje de Tam Coc rivier op. Ze noemen het gebied hier het Halong Bay op land. Steile kliffen met in dit geval rijstvelden en grote groepen eenden, schitterend tochtje waarbij je ook nog eens door een paar grotten gaat. De dame die je roeit doet dat met haar benen. Het is warm in Ninh Binh, maar we laten ons niet kennen en gaan op de fiets naar wat andere mooie plekken. We worden op de terugweg beloond met een frisse regenbui als we bij de Mua caves zijn. De caves stellen niet veel voor, maar de mini Chinese muur naar de top van berg geeft een mooi plaatje en van bovenop heb je schitterend uitzicht over het omliggende gebied. De volgende dag maken we een wandeling naar een tempel en bussen we ’s middags het laatste stukje naar Hanoi. Daar nemen we voor een paar dagen afscheid van Sebastiao, maar we zitten toevallig op dezelfde vlucht naar Bang Kok, dus hij komt nog weer een keer voor in dit verhaaltje.
Hanoi
Hanoi staat in het teken van (oude) bekenden. Tijdens mijn vorige reis in ZO Azië heb ik 6 weken met een groepje opgetrokken waarvan er twee destijds zijn gaan werken als tourguide bij een hostel. Inmiddels zijn we 5 jaar verder en runt James als operationeel Manager een miljoenenbedrijf bestaande uit 6 hostels in 5 steden met ruim 250 man personeel. Sam runt een hostel op een eiland en het is goed te zien dat ze van hun hobby hun beroep hebben kunnen maken. Het weerzien was anders dan de losgeslagen bende die we 5 jaar geleden waren. We zijn allemaal in de 30 en hebben beschaafd wat drankjes, kopjes koffie en een etentje gedeeld.
Ook kwam onze vriend Dennis vanuit Nederland naar Hanoi en toevallig waren wij er toen ook. Samen gezellig wat tijd doorgebracht en naar Halong Bay geweest. Halong Bay is prachtig, maar als het constant hoost en de zee zo wild is dat er mensen zeeziek worden en moeten spugen (Ik noem geen namen, Marleen), dan is de lol er gauw af. We hebben nog wel wat gekayaked en Dennis en ik hebben nog een rots beklommen van 15 meter waar we vervolgens vanaf zijn gesprongen, maar we waren blij dat het maar 3 dagen en 2 nachten waren. Achteraf hebben we geluk gehad dat we op tijd weer op het vaste land waren, want na de dag dat wij terugkwamen is al het scheepverkeer aan banden gelegd en hebben er mensen dagen vastgezeten op de diverse eilanden. We hebben nog een stadswandeling gemaakt en diverse massages genomen. Naderhand staan de dames bij de uitgang te wachten op een eventuele tip. Bij een footmassage weet je vaak precies wie jouw masseuse is, maar als je een body massage hebt gehad waar je of op je buik ligt of met de ogen dicht op je rug heb je soms geen idee welke van de 5 wachtende dames in uniforme haar- en klederdracht het ook al weer was, levert wel grappige situaties op. We zijn met Dennis nog een avondje wezen stappen en officieel moeten na middernacht de kroegen dicht. Dan kan het gebeuren dat er in een steegje niets te doen lijkt te zijn, tot iemand je pssssssssst en je achter hem aanloopt door een doolhof van gangetjes en kleine deurtjes. Als je daarna nog langs de wc’s en twee trappen verder bent sta je opeens in een volle feestende massa en zijn de kroegen alles behalve dicht#slimmejongensdievietnamezen
Bang Kok
Samen met Sebastiao naar Bang Kok gevlogen voor onze vlucht naar Almaty (Kazachstan).We kwamen rond 2200 aan bij ons hotel en dan begint alles en iedereen net lekker los te komen in Khao San Road, het uitgaansgebied van Bang Kok waar alle back- en flashpackers zich verzamelen. We hebben nog even overwogen om naar een ping pong show te gaan (zie google voor meer info), maar hebben uiteindelijk gesetteld voor een pittige uitgaansavond. Samen met Sebastiao en een Colombiaanse broer en zus tot in de vroege uurtjes doorgefeest. Een passend einde van onze tijd in ZO Azië, die de dag erna resulteerde in een Chang Over (goedkoopste biermerk in Thailand heet Chang ). ’s Avonds werden we om 2200 opgehaald bij ons hotel om naar het vliegveld te gaan. Begint het net op dat moment met bakken uit de hemel te komen. Ook dat is typisch Azie en een passend uiteinde! Next stop: Almaty, Kazachstan!!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-09-12 07:53:48
[totalVisitorCount] => 32218
[pictureCount] => 26
[visitorCount] => 709
[author] => Frank
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 479796
[travelTitle] => Wereldreis 2015
[travelTitleSlugified] => wereldreis-2015
[dateDepart] => 2015-01-04
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/811/337_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/395/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vietnam
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 4852579
[userId] => 415821
[countryId] => 98
[username] => Hennybroeders
[datePublication] => 2015-07-27
[photoRevision] => 0
[title] => Teleurstelling........nieuwe doelen
[message] => Bij het opstaan voel ik het al, het zit niet helemaal goed in mijn buik. Wordt even een sprintje naar de toilet. Net op tijd. De diarree zet toch door. Net voor het ontbijt nog een bezoekje aan het toilet en erna nog een keer. De rest van de ochtend blijft het rustig. Ik heb er gelukkig ook geen last van. Nu ben ik al niet de dikste en ik ben al afgevallen door alle inspanning dus een verder gewichtsverlies is niet helemaal gewenst zeg maar. Even goed opletten komende dagen.
Ik leg contact met MuzToo of zij wat kunnen betekenen voor me mbt de nummerplaat. Hij snapt het probleem en na een uurtje komt hij met de oplossing. Hij laat er 1 maken, niet de juiste kleur, maar dan kan ik in ieder geval gewoon rond rijden zonder problemen. Bij de grens hebben ze gisteren niet eens gekeken naar mijn nummerplaat. In Nederland red je het geen dag zonder platen, maar hier kun je weken rond rijden. De plaat is vandaag dan wel morgen klaar. Ook weer opgelost, appeltje eitje en 70 dollar, want ze weten van de prijzen. Ik maak ook een afspraak voor morgen om banden te verwisselen en olie te vervangen. Kan hij er weer tegen en ben ik van het extra gewicht af. Misschien kan ik de banden zelfs verkopen. De achterband kan nog een heel eind mee, maar ik ben bang dat ik hem tot aan Dongen mee achterop moet nemen. Daar heb ik eigenlijk niet zo veel zin meer in. Even wat gewicht lozen. Ik zit er zelfs over te denken mijn topkoffer terug te sturen naar Nederland. Dit wordt een echte lamdag. Ik doe niet meer als aan mijn verhaal werken af en toe een mailtje beantwoorden en wat eten en drinken, heerlijk even niks. Bevalt me prima.
Ook mijn billen weer even tot rust laten komen. Bij deze hoge temperaturen gaat het een beetje smetten en dat is pijnlijk. Als ik ga motor rijden dan poeder ik mijn billetjes elke keer in met talkpoeder. Werkt als een dolle. Het vervelende gevoel is een stuk minder, al heb nog steeds wat ruwe billen. Nadeel van motor rijden bij zeer hoge temperaturen met een compleet motorpak aan.
Als ik de volgende ochtend MuzToo weer aan de lijn krijg, merk ik dat ik niet in Nederland ben. De nummerplaat zou gisteren avond al klaar zijn, of uiterlijk deze ochtend, maar men had nog even werk en wilde ook graag precies de afmetingen weten. Nu zit ik in de vakantiemodus, dus allemaal geen groot probleem. Hij is vanavond klaar, zeker….
Ik rij naar de werkplaats en vraag of ik aan mijn motor kan sleutelen. Ze wisten er van, dus geen enkel probleem. Eerst de achterband maar eens vervangen. Dit ging een stuk vlotter als thuis. Na 3 uur waren zowel de voor als de achterband vervangen. Inclusief het vervangen van de lagers van het voorwiel. 1 Van de lagers liep niet soepel en daarom beide maar vervangen. Komen de onderdelen die ik bijna 12.000 km mee had gezeuld toch nog van pas. Ik had ze samen met Van Meel Motoren uitgezocht. Scheelt allemaal weer gewicht. Ook gelijk maar even de olie en filter vervangen, luchtfilter gereinigd en remvloeistof bijgevuld. Een productief dagje kun je wel zeggen bij 35 graden deels in de zon. Als ik tegen 4 uur het terrein van het geusthouse weer op rij snak ik naar een koud biertje. Wat was dit leuk om te doen. Veel geleerd weer vandaag. Morgen de koffers opnieuw inruimen, nummerbord erop zetten, wassen en dan kunnen we weer op pad. Uido komt pas laat met zijn nummerbord. Van een afstandje lijkt het er nog op ook. Waarschijnlijk zal ik er alleen in Nederland problemen mee krijgen, hier vinden ze het al gauw goed als er iets op zit………. (hoop ik)
Die avond zit ik aan het eten en heb net een koffie met glaasje wodka besteld, gaat de telefoon. Het is Jolanda en ze klinkt niet blij. Ik ben onze afspraak glad vergeten, gewoon niet meer bij stil gestaan. Ik kan de teleurstelling in haar stem horen. Ik loop zo snel ik kan richting het guesthouse, maar met de blessure gaat dat net zo vlot. Als ik na een half uur bezweet de boel opstart zie ik het al aan haar gezicht, not amused. Gisteren vond ik het geweldig dat ze de familiereünie onderbrak om speciaal op en neer te rijden voor een skype moment. En nu laat ik het af weten, balen. Uiteindelijk zijn de gemoederen een beetje gesust en hebben we nog een heerlijk skype contact gehad. Ik hoef eigenlijk niet veel in de gaten te houden, maar prent me in dat ik dit soort dingen wel even moet onthouden. Ze is mijn alles en als ik met iemand rekening kan houden is zij het wel. Ze doet zo veel voor mij, zet heel haar agenda om en skipt afspraken om mij maar te kunnen horen. Mag ze toch op zijn minst hetzelfde van mij verwachten.
De extra dag gebruik ik om mijn koffers opnieuw te organiseren. Door het sleutelen is alles een beetje overhoop gehaald. En als ik iets wil terug vinden is dit wel even noodzakelijk. Ik had thuis alles op papier gezet, wat in welke koffer en tas zit. Scheelt zoeken als je iets nodig hebt. Daarna nog even op pad voor wat doeken en een borstel om mijn motor schoon te maken, is al weer een tijdje geleden. Niet meer naar omgekeken vanaf Tbilisi. Als ik de bazaar op loop, de oudste van centraal Azië is het behoorlijk druk. Het is nog vroeg, maar je kunt er over de koppen lopen. Je ziet kerels met afgeladen karren goederen tussen de wandelende bezoekers laveren. Soms moeten ze ook behoorlijke hellingen op en dat gepaard met een aanloopje en een hoop geschreeuw om vrij baan te krijgen. Geweldig om hier naar te kijken. Ik wissel nog wat Somoni’s voor Som en ik kan ook de Oezbeekse SUM nog wisselen.
Als ik een rondje rij zie ik een carwash. Er staat een knaap met een hoge druk reiniger een auto te wassen. Lijkt wel wat voor mijn motor. Als ik naar binnen rij komen er 2 knapen op me af. Allebei hebben ze een andere prijs in gedachten, maar ik gun het de eerste. Voor € 2 wast hij mijn motor. Ik hoef er helemaal niks aan te doen, heerlijk. Hij ziet er weer redelijk uit en ik besluit de details verder zelf nog even te doen als ik terug ben bij TES. Nog even langs MuzToo gereden om mijn nummerplaat precies op maat te maken en met 3 bouten te bevestigen op mijn motor. Die valt er zeker niet meer af, of mijn hele spatbord moet er af vallen. Patrick, de eigenaar van MuzToo is een schappelijke vent, een Zwitser. Ik mag al zijn gereedschap lenen.
Mijn accu is weer opgeladen als ik richting het Issyk Kul meer rijdt. Het is niet in 1 dag te doen dus prik ik een plaats op de kaart waar ik op zoek zal gaan naar de enige slaapplek in het dorpje. De Turk en de Noor met zijn zoontje zijn gisteren al vertrokken richting het zelfde meer. Geweldig om te zien hoe het ventje voor zijn vader op de wel heel vol gepakte motor zit met de extra voetsteuntjes.
Het Issyk Kul meer ligt boven 1600 meter en door thermale bronnen en een grote diepte van 700mtr, bevriest het nooit, ondanks de strenge winters in dit gebied. Een Russisch militair onderzoekscentrum is nu verlaten na de verzelfstandiging van Kirgizië. Het meer werd gebruikt om torpedo’s te testen voor het Russische leger. Het meer is nu bekend om zijn eigen Loch Ness monster, “Jekai”.
Kirgizië heeft zelfs een vloot van 40 schepen die liggen te vergaan in de haven van Koy-Sary. Niet toegankelijk voor bezoekers. 40 Oorlogsschepen op een meer, waarvoor????? Het meer grenst aan geen enkele grens.
Ik rijdt een saaie weg richting het noorden die pas interessant wordt na het plaatsje Tash-Komur. Dan zie ik links van de weg net na een grensovergang met Oezbekistan een kleine dam. Er volgt nog een grotere van 120 meter hoog als ik de tunnel passeer. De saaie weg verandert in een schitterende bergweg langs het stuwmeer. Het is in Kirgizië constant heiig, dus foto’s hebben geen nut om het prachtige landschap vast te leggen. Het is een verademing om eindelijk weer eens op fatsoenlijk asfalt te rijden, Tadzjikistan was echt heel leuk, maar ik kreeg er toch een beetje een sik van om hele dagen op de pedalen te staan. Als ik de bocht om draai zie ik aan de overkant van het stuwmeer het plaatsje Toktogul liggen waar ik vanavond wil slapen. Ik moet dan nog ongeveer 120 km rijden om het meer heen. Tegen de avond rijdt ik door het dorpje heen. Geen herkenningspunt voor een hotel, hostel of guesthouse. Als ik het dorpje weer uit rijdt vraag ik aan een pompbediende of dit het plaatse Togtogul is. Hij knikt instemmend en ik draai om.
Eerst maar eens even stoppen in het dorpje bij de eerste winkel om wat koels te drinken. Als ik het winkeltje binnen loop wordt ik geholpen door een meisje van een jaar of 12 schat ik. Ik bestel een cola. Ze spreekt een paar woorden Engels. Ik grijp mijn kans en vraag waar ik hier ergens kan slapen. “Nou, gewoon hier, bij ons in het guesthouse”. Geeft ze aan.
Naast de winkel staat een gebouw met 8 kamers, nou ja, hokken met een bed. Er is geen douche, geen airco, toilet staat achter in de tuin en op de gang is een wasbakje. Ik kijk naar de kamer, voel het bed. De vering is zo slap dat zelfs ik er compleet doorheen zak. Toch betaal ik de 200 SOM, € 2,5 voor de overnachting. Het meisje sommeert me terug te lopen naar de winkel achter haar aan. Eerst betalen en dan slapen lijkt ze aan te geven. Als ik betaald heb pak ik mijn motor en parkeer hem voor het gebouwtje waar ik ga slapen. Daar ik niet kan douchen kleed ik me maar om en koop een biertje.
Aan de overkant kan ik wat eten. Ik bestel iets met worst, want dat is het enige wat mijn appje aan geeft. Het blijken gebakken eieren met worst te zijn en een stukje brood, ook heerlijk. Met nog een koffie na kan ik er weer tegen.
Ik loop terug naar mijn slaapplek en al snel heb ik 5 kinderen om me heen. Het blijkt een gezin van 7 kinderen te zijn waarvan de 2 oudsten de winkel bestieren. Ik zie dat ze een soort melk aan het overgieten zijn in grote flessen. De kinderen willen allemaal wat hebben en komen stuk voor stuk met een klein flesje aanlopen wat ook gevuld wordt. Geen idee wat het is, maar ze vinden het heerlijk.
Nadien spelen de kinderen nog wat in een klein zwembadje in de tuin. Mooi om te zien dat kinderen met weinig toch heel gelukkig kunnen zijn. Het ijs is een beetje gebroken en als ik wat tijd wil nemen om mijn blog bij te werken komen ze langzamerhand dichter bij. Van schrijven komt helemaal niks meer. Ondanks dat we elkaar niet verstaan kunnen we toch communiceren.
De vader komt bij me zitten en zegt dat hij wifi heeft……..Zal toch zeker niet. Hij gaat het gelijk regelen en binnen een paar tellen zit ik op internet. Skype start op en ik zie Jolanda online komen. Gelijk maar even proberen dus. Zij heeft net haar nieuwe laptopje geïnstalleerd en we hebben direct verbinding. Dit is ook weer een speciaal moment. Ik zit omringt door 5 kinderen en Jolanda aan de andere kant door haar 2 boys en de buurkinderen. Ondertussen krijg ik nog een paardenmelk aangeboden. Dit is een soort karnemelk als je het proeft, niet direct mijn favoriet, uit beleefdheid drink ik het op. De kinderen zwaaien over en weer naar elkaar. Wat is dit bijzonder. Ik laat de man nog even zien dat dit mijn gezinnetje is en draai de laptop zodat hij het goed kan zien. Over en weer wordt gezwaaid. Dit is gaaf, 12.000 km van elkaar verwijdert en dan dit. Wat een bijzonder moment weer.
We kletsen nog even en dan wordt het tijd om naar bed te gaan. De man en ik proberen te communiceren via google translate. Dat werkt best goed, we kunnen elkaar vragen stellen en zonder dat we elkaar verstaan kunnen we met elkaar praten.
Vroeg naar bed wordt hem niet, het is Ramadan en als ik naar bed wil gaan zie ik het hele gezin druk in de weer met een vuurtje, pannen en voorbereidingen voor het eten. Ik moet even een vorkje mee prikken van de man. Ik durf niet te weigeren en vindt de aangeboden hapjes ook heerlijk. Mooi om te zien hoe dit gezin van weinig toch een goed bestaan heeft en dat ze echt gastvrij zijn. Alles wordt gedeeld.
Met een voldaan gevoel kruip ik mijn te warme bed in met alleen mijn zijde slaapzakje om me te beschermen tegen vliegend gespuis. Hebben vliegen eigenlijk nut? Waarom zijn er 1-dags vliegen? Wat een pest beesten zijn dat zeg. Het is veel te warm op de kamer. Ik kan niet afgekoeld komen. Vandaag weer 40+ gehad en in de nacht daalt de temperatuur maar langzaam. In de ochtend is het al weer een aangename 28 graden.
Ik sta op en drink een warme cola als ontbijt. Het meisje van een jaar of 8 zit al weer naast me, is niet weg te slaan bij me. De vader komt op me af en we schudden elkaar de hand. Wat een prachtig gezin heeft hij.
Als ik eenmaal opgetuigd ben loop ik de tuin nog even in om hem de hand te schudden en te bedanken voor de gastvrijheid. Deze overnachting ga ik niet snel vergeten.
Isyk Kul meer:
Als ik mijn weg vervolg langs het meer nader ik het keerpunt. Hier is een museum gebouwd speciaal voor de ontdekker van het Prezhewalski steppen paardje. Nikolai Prezhewalski was een ontdekkingsreiziger en ondernam enkele expedities, waarbij hij na het drinken van vervuild water overleed. Zijn werk werd op waarde geschat en daarom heeft hij een eigen museum gekregen vlak bij zijn laatste rustplaats, vlak bij het stadje Karakol.
Als ik door het park loop naar het museum is het bloedheet. Ik kan mijn pak niet achter laten en moet dus alles meezeulen. Het museum is klein en gelukkig staan de kaartjes er in het Russisch en Engels. De eerste expeditie heeft hij kunnen betalen door het geld wat hij verdient heeft met gokken. Na zijn eerste expeditie was het makkelijk om fondsen los te peuteren gezien de resultaten waarmee hij terug kwam.
Als ik verder door rijdt en even stop om te tanken kom ik de Rus weer tegen, dit keer samen met zijn vriendin. Hij heeft haar opgehaald in Bishkek en nu rijden ze samen een rondje door Kirgizië. Leuk om hem weer te zien. We kletsen nog even wat en dan valt mijn oog op een losse spaak in mijn achterwiel. Ik heb er onderweg niets van gemerkt. De spaak heeft mijn remklauw achter behoorlijk beschadigd, gelukkig niet te ernstig dus die werkt nog steeds. Ik heb reservespaken bij me en na 20 minuten heb ik hem vervangen en loop ik voor de zekerheid de anderen ook nog maar even na.
Fijn dat ik alle spullen niet voor niets heb meegenomen. We nemen weer afscheid van elkaar en rijdt naar een klein plaatsje pal aan het strand. Ik had op mijn garmin gezien dat hier diverse slaapgelegenheden waren. Bij de eerste stop ik en ik wordt door een matig Engels sprekende jonge kerel meegenomen naar de receptie.
Het is een soort centreparcs maar dan -5 sterren. De gebouwtjes zijn van hout en zien er oud en versleten uit. Het is echter bijna uitverkocht en er zijn nog 2 slaapplekken over. Ik loop met de receptioniste mee en ik ga voor het 2de hok. Hier kan ik mijn motor fatsoenlijk parkeren en is gelegen aan de rand van het park. Ze wijst me ook nog even het toiletgebouw.
Het ziet er eerlijk gezegd niet uit. De deur wordt gesloten met een hangslot, er hangt een vreemd geurtje en er is alleen een wasbakje.
Als ik mijn motor opgehaald heb loop ik terug om me verder in te laten schrijven. Als mijn paspoort gegevens overgenomen heeft wil ze het paspoort in een lade leggen. Ik geef aan dat als ik mijn paspoort niet terug krijg ik vertrek en na wat over en weer gepraat krijg ik mijn paspoort terug als ik vooruit betaal. Nu is dat niet zo’n probleem en leg het megabedrag van € 2,5 op tafel.
Als ik terug loop naar mijn hok verwonder ik me over de grote auto’s die er staan. Meest uit Kirgizië zelf. Dit is waarschijnlijk de standaard in dit land. In Nederland (Europa) zou hier geen hond zitten en nu is het afgeladen vol. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.
Als ik me om gekleed heb ga ik richting het dorpje om wat te gaan eten. Ik maak nog even gebruik van het toilet, wat echt te ranzig voor woorden is. Wordt morgen ochtend een bezoekje met mijn kisten aan schat ik zo in.
In het dorpje heb je wat kleine winkeltjes en 2 eettentjes. Bij de eerste neem ik plaats en door een alleraardigst meisje wordt ik bediend. Ik bestel wat lamsvlees met frietjes en een biertje. Als ik het eten opgediend krijg is alles aanwezig behalve het biertje. Nu blijk ik dat zelf maar even te moeten gaan halen in een van de winkeltjes. Ook geen probleem……Bij het derde winkeltje vind ik eindelijk een biertje wat ook koud is.
Het eten smaakt verder heerlijk. Ik koop nog wat onderweg en wandel terug naar mijn luxe resort.
De volgende dag stuur ik de motor weer terug naar Bishkek. Ik stop weer even bij het zelfde koffietentje en als ik af stap komt de vrouw al lachend naar me toe. Ze herkende me nog van een paar dagen geleden en snapt gelijk wat ik wil. Wederom genoten van een bakkie koffie in een cultuur die voornamelijk thee drinkt. De terugweg is net zo mooi als de heenweg. Wat geniet ik van de prachtige wegen. Als ik in de middag aan kom bij mijn hotelletje ga ik na een verfrissende douche aan de slag om mijn route door Kazakhstan te bepalen en uit te zetten. Ik had de route al ongeveer met stickers op de kaart aangegeven en wilde proberen of ik al iets vooruit kon boeken.
Ik controleer voor de zekerheid mijn paspoort nog even. Kazakhstan geen probleem, gelukkig tijd genoeg. Dan kijk naar het visum voor Rusland………
Ik kan een vloek niet onderdrukken als ik naar de datums kijk op het visum. Hoe is dit fout gegaan. Wie heeft de fout gemaakt? Ik kijk in alle mails tussen mij en het visum buro, maar kan niet direct iets vinden. Ik besluit er maar een mailtje aan te wagen. Als antwoord krijg ik inderdaad de datums door die in het paspoort staan. Het is 19 juli en ik kan pas 14 augustus Rusland in. Het is dus gewoon mijn eigen fout. Na Rusland moet ik nog naar Mongolië en terug. Dit ga ik nooit redden als ik uiterlijk 30 september weer in Nederland moet zijn. Eigenlijk nog eerder, want ik heb met Jolanda afgesproken uiterlijk 20 september in Dongen te zijn. Wat een oen ben ik geweest. Een half jaar plannen en denken en dan zo’n vergissing maken. Tot nu toe liepen alle visa in elkaar over en had ik iedere keer ruim voldoende tijd om van het ene naar het volgende land te reizen.
Ik weet het even niet meer………
Dit is echt balen, mijn droom valt in duigen en het janken staat me nader dan het lachen. Als ik na een tijdje weer een beetje bij mijn positieven ben ga ik denken aan oplossingen. Wat kan ik doen om dit aan te passen. Ik zoek het adres op van de Russische ambassade en besluit om er morgen langs te rijden. Ik zie wel waar het schip strand. Niets doen verandert de situatie ook niet dus………
Als ik die avond Jolande spreek kan ik het niet verbergen. Ook minder leuke dingen moeten we elkaar vertellen. Gelukkig zit Jolande hetzelfde in elkaar als ik en samen zijn we direct aan het denken hoe we dit toch een draai kunnengeven. Ik zou natuurlijk ook naar Mongolië kunnen rijden, de motor op transport zetten en terug vliegen naar Nederland. Weer een extra optie. Ik ga er eens een nachtje over slapen en we besluiten morgen eerst maar even de ambassade af te wachten.
Deze nacht slaap ik slecht, wat geeft dit een klote gevoel. De volgende morgen ben ik om 5 uur al klaar wakker. Ik spit nogmaals door alle mails naar documenten en laat het de receptie uitprinten. Om half 9 sta ik voor de ambassade. Niet helemaal alleen. Er lopen zo’n 80 mensen bij het poortje wat toegang geeft. Na 15 minuten komt een van de medewerkers naar me toe, vraagt wat ik wil en zegt dat ik vanmiddag maar even terug moet komen. Nog geen stap verder dus.
Het geeft me wel tijd om even een pasfoto te laten maken, je weet maar nooit. Ik bestel een taxi en vraag de dame van de receptie of ze aan de chauffeur uit wil leggen wat de bedoeling is. Hij brengt me netjes naar de fotoshop en loopt zelfs met me mee naar binnen om het uit te leggen. Echt gaaf dat mensen in deze regio zo behulpzaam zijn. Als hij me weer af zet bij mijn hotel geef ik hem een kleine fooi en maak nog even een selfie van ons 2.
Die middag sta ik een uur te vroeg bij de ambassade. Dezelfde man van die ochtend kijkt me aan en zegt verwonderd dat ik pas over een uur aan de beurt ben. Geen probleem, geen haast ik wacht wel op een bankje.
Na een uur kan ik naar binnen en wordt alleraardigst verwelkomd. Of ik al mijn spullen toch maar even achter wil laten bij de bewaker. Als ik aan kom bij het loket wordt ik in perfect Engels te woord gestaan. Hij kijkt naar mijn paspoort en visum en als ik hem vraag of de data op het visum vervroegd kunnen worden knikt hij instemmend. Ik moet dan wel een nieuw visum aanvragen. Ook zijn er meer formulieren nodig om dit voor elkaar te krijgen in Kirgizië dan in Nederland. Ik zie nog steeds geen problemen. Als ik vraag hoe lang de procedure hier duurt geeft hij aan dat dat minimaal 2 weken duurt……Mijn droom valt definitief in duigen. Dit geeft geen redding. Buiten de aanvraag moet ik eerst nog een nieuwe letter of invitation aanvragen wat ook weer een tijdje duurt.
Ik bedank de man voor zijn tijd en met hangende pootjes druip ik af naar buiten. Voordat ik op de motor stap moet ik toch even in mezelf vloeken. Daar ga je dan met je droom……eikel. Tijd is even geen vriend meer……..
De weg terug naar het hotel leg ik als een zombie af laverend tussen het chaotische verkeer.
Welke opties heb ik nog; zelf terug rijden naar Nederland, zonder Mongolië en zonder Peking expres?; naar Mongolië rijden en transport voor mijn motor regelen en terug vliegen?
Ik zoek contact met Jolanda en samen kijken we naar de mogelijkheden. Ik besluit er eens een nachtje over te slapen. Helpt meestal wel. Die avond val ik na toch een hele leuke ontmoeting met een Engelse reiziger na een paar wodka’s in slaap. Mede door de wodka slaap ik vast en als ik tegen 8 uur wakker wordt weet ik het. Ik ga gewoon die verrekte brommer terug naar huis rijden. Ik ben toch niet zo’n pleuris eind gekomen om te gaan vliegen. Daarbij droom ik al een paar weken van het gedeelte dat ik samen met Jolanda wil rijden vanaf Polen naar huis. Dat moment wil ik wel eens meemaken.
Ik heb nog contact met Jolanda en leg mijn plannen uit. Ik kan zoveel energie van haar krijgen en als we ophangen ga ik aan de slag om mijn reis uit te stippelen. Nieuwe doelen stellen, nieuwe uitdagingen. Ik merk dat ik weer energie heb en na een uur heb ik het eerste hotelletje in Alma Ata geboekt. Die staat. Over 2 dagen vertrek ik naar Kazakhstan, de woestijn in en op naar nieuwe avonturen, Yes.
Dan zet ik koers naar Kazakhstan, Almaty (voorheen Alma Ata, voorheen ook de hoofdstad). Korte rit van 250 km maar wel een met een grensovergang. Als ik na een kleine 20 km de grens bereik zit deze dicht. Een aantal mensen springt op en geeft aan dat ik toch wel echt naar voren mag rijden tot het dichte hek. Als ik een half uurtje wacht komen er telkens nieuwe mensen even een handje schudden en vragen waar ik vandaan kom. A Cu Da (waar kom je vandaan) klinkt me inmiddels sinds Turkmenistan bekend in de oren en mijn vaste antwoord is dan ook Galandia (Holland). Overal de zelfde blik van ongeloof. Men wil ook allemaal weten hoeveel cc inhoud de motor heeft, hoe hard hij kan en hoeveel hij gekost heeft. Men wil graag een vergelijk kunnen trekken met de voertuigen die ze zelf kunnen kopen. Ze vinden me allemaal een beetje gek. Wie gaat er nu zo veel kilometers rijden? Ik laat het lijstje zien wat ik bij houdt met de kilometers en de liters brandstof. Meestal kijken ze me nog even lachend aan en dan staan ze druk gebarend naar de andere toehoorders te gebaren en te vertellen wat ze juist gezien hebben. Overal krijg ik een handje en zijn mensen behulpzaam en vriendelijk. Ze zijn nooit te opdringerig, gewoon nieuwsgierig. Als het hek open gaat mag ik ook gelijk door. Er worden maar een paar mensen per keer door gelaten. Gezien hoe de procedure verloopt kan ik me dat indenken. Aan de kant van Kirgizië is het echt een vloek en een scheet en ik heb mijn stempeltje weer. Als ik vraag wat ik moet doen met mijn customs formulier waar ik nog 100 dollar boete voor heb betaald pakt de soldaat het aan en gooit het gelijk weg. Hij had er niet eens om gevraagd. Nog meer balen om die 100 dollar bij binnenkomst en de verhalen over boetes.
Ik rijdt weer door een stukje niemandsland alvorens de grens met Kazakhstan te bereiken. Aan de zijkant zie ik mensen te voet over een met hekken afgezet paadje lopen, al dan niet met een karretje goederen. De taxi’s waarmee ze zijn gekomen gaan de zelfde weg als ik. Aan gekomen bij de grens vraag ik waar ik het eerst naar toe moet.
Nu begint het, want mijn Russisch is net zo goed als hun Engels. Het eerste uur wordt ik van het spreekwoordelijke kastje naar de muur gestuurd, waarna een man me helpt door wat anderen aan het werk te zetten. Ik moet toch echt naar beneden en mijn paspoort daar eerst laten checken. De dienstdoende officier die me eerst wegwuifde helpt me nu wel. Ik krijg een stempel in mijn paspoort en op 2 formulieren die ik al had gekregen. Hier stond gelukkig in het Engels op wat ik in moest vullen. Natuurlijk ook nog even een bezoek aan het customs loket. Hier krijg ik 2 andere formulieren……..volledig in het Russisch. Mijn appje laat het afweten en na een half uur heb ik eindelijk iemand gevonden die me een beetje kan helpen. Ik had al een gedeelte ingevuld, afgekeken van anderen mensen, merk, type en jaartal van de motor. Daar bleef het bij. Ook het Russische voorbeeld wat aan de muur hing hielp niet echt. Mijn formulier is ingevuld met wat krassen hier en daar en ik sluit aan in de wachtrij. Na 3 kwartier ben ik aan de beurt en een jonge douanebeambte geeft aan wat ik allemaal fout had gedaan op het formulier. Eigenlijk niet veel. Alleen mogen er geen krassen of verbeteringen op staan en ook een zweetvlek met wat modder was niet gewenst. Oftewel even opnieuw invullen.
Nu gaat het sneller, want ik weet waar ik wat moet invullen. Als ik weer terug kom staat er weer een nieuwe rij. Weer achter aan sluiten dus. Nu wordt er van de overkant, na 1 uur, geroepen. Laat die buitenlander even voor want die staat er al zo lang. Tenminste dat denk ik, want direct deinzen de mensen in de rij terug en mag ik voor. Heerlijk als mensen je toch een beetje willen helpen. Het is inmiddels bloedheet in mijn pak en de liter water die ik bij me heb is al lang op. Deze keer lijkt alles ok en krijg ik mijn stempeltjes. Als ik vraag wat ik dan moet doen wordt ik gesommeerd om de motor te halen. Als ik aan kom bij de inmiddels bekende bagage controle moet ik alle koffers openen. De plaatselijk K9 hasjhond ruikt aan alle koffers en aan mij. Ik hou er niet zo van als er een natte snuit in mijn kruis wordt geduwd. Daaronder zitten tanden en die wil ik liever niet voelen.
De mensen zijn gewoon vriendelijk en moeten ook hun werk doen.
Na een korte controle mag ik alles dicht doen, ontvang ik nog een stempelte en mag ik verder, ik mag Kazakhstan in. Kostte even wat tijd, maar op zich niet verkeerd, zo’n 3,5 uur. En dat zonder een woord Russisch…….
Na een paar kilometer stop ik in het eerste dorpje om wat dollars te wissen en een fles water te kopen. Eten wordt hem niet want mijn appje kent de kaart niet. Later bleek dat ik hem in Engels-Russisch had staan. Dan gaat het inderdaad niet werken. Dorpje verderop kom ik er achter en eet een bordje vette soep. Heerlijk warme soep, bij 37 graden.
De weg naar Almaty is lang en recht en voert door de steppe. Gelige graslanden, licht heuvelachtig met aan de rechter kant de hogere bergen tussen Kazakhstan en het Isyk Kul meer van Kirgizië. Het is warm en ook de rijwind breng weer geen verkoeling. Eenmaal aangekomen in de grootste stad van Kazakhstan, de voormalige hoofdstad, is het druk en moet ik weer mijn weg vinden tussen het alsmaar van links naar rechts schuivende verkeer. Ik heb sinds Georgië geleerd om minder in mijn achteruitkijk spiegels te kijken. Verkeer zit centimeters op je achterwiel en men houdt toch wel rekening met je als je van rijstrook verandert, hoop ik…… Tot nu toe gaat dat gelukkig goed. Ook hier wederom menig duimpje wat omhoog gaat en geroep over waar je vandaan komt en hoe je heet. Net als in Bishkek zijn de wegen hier opgebouwd in blokken wat het redelijk eenvoudig navigeren maakt. Mijn hotel heb ik dan ook makkelijk gevonden, denk ik. De navigatie geeft aan dat ik ben , maar hotel Astana wordt nergens aangegeven. Er staan alleen maar Russische letters op de gevel, behalve het woord hotel. Ik parkeer mijn motor gewoon bij de bushalte en loop het hotel in. Het blijkt toch het goede hotel te zijn.
Ik wordt vriendelijk ontvangen door een oudere vrouw. Ze heeft mijn boeking ontvangen en ik krijg mijn sleutel. Of ik gelijk maar even af wilde rekenen. Zo gaat dat in deze regionen. Wij zijn gewend achteraf te betalen, maar hier willen ze op voorhand de betaling ontvangen. Ik heb nog niet zo veel op zak en dat is gelukkig geen probleem, als ik het morgen maar heb lijkt ze aan te geven. Ik zal wel zien. De motor mag op het privé terrein staan onder een afdak. Er worden nog wat dingen opzij geschoven om hiervoor ruimte te maken. Heerlijk, ook weer goed geregeld.
Almaty
Als ik naar het presidentiele paleis wil en het nationaal museum ben ik een beetje rondjes aan het rijden. De navigatie geeft aan dat ik er bijna ben, maar ik zie alleen het paleis. Nog maar een keer omdraaien dan….
Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik passeer hierbij een doorgetrokken streep en er komt net een politie auto de hoek om rijden. Hij roept iets door zijn geluidsinstallatie op de auto. Ik versta er werkelijk niets van, maar gezien ik zo’n beetje de enige ben die op de weg rijdt stop ik voor de zekerheid maar. Hij draait ook en komt achter me staan. Hij salueert en geeft me een hand. Ik kijk hem vragend aan en hij wijst op de doorgetrokken streep. Ik doe net of ik me er niet van bewust was. Maar dat is als praten tegen een dove. Hij brabbelt nog even door en spreekt echt geen woord Engels. Wat nu…..Een voorbijganger ziet het tafereel en begroet me in het Engels, hij treed op als een soort tolk, echt heel fijn. Het is Jeffrey en hij heeft hier een film productie bedrijfje. Hij geeft aan dat het wat geld gaat kosten en dat ik moet gaan onderhandelen. Ik vraag hem waarmee te beginnen en samen vinden we 1000 Tenge wel een goede start. Op de vraag van Jeffrey aan de agent of we even in de auto kunnen gaan zitten geeft deze aan dat dat niet gaat vanwege de aanwezige camera.
Corruptie mag, maar niet in de auto. Na wat heen en weer gepraat komen we eindelijk een bedrag van 5000 Tenge overeen wat zo’n 25 dollar is. Nu ben ik inderdaad verkeerd geweest, heb een foutje gemaakt, maar de agent ruikt geld en wil kosten wat kost iets hebben. Nu hem ik me al aangeleerd om heel weinig in mijn portemonnee te hebben. Want als je het ene briefje er uit haalt zien ze gelijk de rest zitten en kan het behoorlijk oplopen. Ik schud de agent de hand met het briefje er in.
Het moet niet gekker worden. Lang leven de vrije markteconomie.
Ik bedank Jeffrey hartelijk voor zijn hulp. Hij geeft me zijn kaartje en zegt dat als ik ergens mee zit ik hem altijd kan bellen. Echt tof in een land waar ik me moeilijk verstaanbaar kan maken.
Ik wordt nog even gesommeerd om de eerste rechts te nemen, omdat ik als motor rijder hier eigenlijk ook helemaal niet mag rijden? Rond het paleis is het een no go area voor motoren. Je kunt maar iets bedenken.
Na nog een paar rondjes gereden te hebben vindt ik eindelijk het museum. Het is aan de buitenkant een betonnen bak met een paar blauwe bolletjes. Niet echt uitnodigend. De entree kost nog geen biertje en de motor mag voor de ingang blijven staan.
Anders dan in Ashgabat zijn hier wel mensen aanwezig. Het museum laat iets zien over de geschiedenis van Kasakhstan. Alleen jammer dat alles in het Russisch beschreven staat. Ik loop door de verschillende zalen heen en natuurlijk is de laatste zaal volledig ingericht voor de big chief himself. Diverse foto’s van Nazerbaev en relatiegeschenken die hij ontvangen heeft van andere wereldleiders. Wat een zelfverheerlijking weer.
Beneden in de centrale hal staat een replica van de gouden man/vrouw. De geleerden zijn het er nog niet over eens. Het origineel is opgeborgen in een kluis. Het is een gevechtstenue van 5 eeuwen voor Chr. volledig met gouden elementen belegd, zo’n 4000. Ziet er prachtig uit. De gouden man (Altyn Adam in Kazakh) is in 1969 gevonden in een Saka tombe vlak bij Yesik.
Als ik door het museum loop zijn veel vitrines slecht verlicht en liggen suppoosten vaak te slapen op hun stoel. Het is het allemaal net niet zeg maar, terwijl de tentoongestelde spullen echt mooi zijn om te zien. Na een uurtje of anderhalf heb ik het wel gezien.
Het is tijd om een lunch te pakken en even te gaan relaxen.
De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Wil vandaag van alles gaan doen. Blog bijwerken, even een stempeltje halen voor de immigratiedienst (het is maandag en dan zijn ze open), motor alvast optuigen, etc.
Eerst maar even gevraagd of het hotel een brief had voor de registratie. Die hadden ze en samen met het kopie van mijn paspoort en visum had ik alle documenten bij elkaar. Een van de werknemers van het hotel wil me wel even op en neer rijden naar de immigratiedienst. Eenmaal daar aangekomen kan ik direct doorlopen naar een vrij loket. Het is iets na 9 uur en al behoorlijk druk. Na 5 minuten krijg ik mijn formulieren, paspoort en registratiekaartje al weer terug. Ik krijg geen stempeltje. Wat nu weer dacht ik, alles voorbereid en waar gaat het nu weer mis. De LOI, invitatiebrief voor het visum is aangevraagd door een lokaal buro. Dat buro moet er dan ook voor zorgen dat ik een stempeltje krijg. Af en toe krijg ik genoeg van al dat geneuzel. Wie weet waar dat buro zit en of ze open zijn. Mijn chauffeur brengt uitkomst en duikt gelijk het internet op. Het buro ligt een paar straten verderop.
Als we aankomen doet een jonge dame voor ons open. Het lijkt voor haar de normaalste zaak van de wereld. Ze maakt wat kopieën voor mij. Samen met een document van het buro gelden ze als geldig legitimatiemiddel voor de politie.
Zij moet zelf met mijn paspoort en registratie formulier naar de immigratiedienst om een stempeltje te halen. Het stempeltje is nodig als je langer dan 5 dagen in Kazakhstan verblijft. Je moet het ook nog eens binnen 5 dagen aanvragen. Ook al heb je een visum aangevraagd voor 30 dagen, waarbij je zelfs nog 2 keer naar binnen mag ook binnen 90 dagen. Je hebt ook al een uitnodigingsbrief. Nee…….. toch nog even een stempeltje halen.
Nu duurt dit een volle dag en is het morgen allemaal pas klaar dus ben ik genoodzaakt om een extra dag in het hotel bij te boeken. Hier had ik allemaal even geen rekening mee gehouden. Wat een gedoe zeg. Ik wist al wel dat het af en toe moeilijk zou worden, maar dit gaat nergens over. Volgens mij kan dit gewoon bij de grens gebeuren.
Ik heb nog even overwogen om het niet te doen, maar dat kost weer minimaal 100 dollar aan een boete. En wellicht onderweg nog meer als ik weer eens aangehouden wordt door de politie.
Nog een dagje wachten en dan op naar Astana, heel langzaam richting huis.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-29 10:33:59
[totalVisitorCount] => 26441
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 1916
[author] => Henny Broeders
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484249
[travelTitle] => The long way east
[travelTitleSlugified] => the-long-way-east
[dateDepart] => 2015-05-23
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/798/003_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/821_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teleurstelling-nieuwe-doelen
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 4835948
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-06-02
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan op Film!! take 2....
[message] => Ok sorry hoor, het internet is hier niet zo snel en stabiel als in Nederland dus soms gaat het even niet zoals gepland. als het goed is staat er nu wel een filmpje.. toch?? anders staat ie bij de vorige post, of anders proberen we het later weer..of kijk of Facebook, daar staat ie ook ergens.
We zijn inmiddels in.......... Almaty!!!!
Is dat leuk? geen idee.. we gaan het meemaken. En we laten het spoedig weten.
Mette zegt dat ik hoofdletters moet gebruiken waar nodig., maar dat doe ik lekker niet... Doei!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 450
[author] => Jasper
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan-op-film-take-2
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 4835947
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-06-02
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan op Film!! take 2....
[message] => Ok sorry hoor, het internet is hier niet zo snel en stabiel als in Nederland dus soms gaat het even niet zoals gepland. als het goed is staat er nu wel een filmpje.. toch?? anders staat ie bij de vorige post, of anders proberen we het later weer..of kijk of Facebook, daar staat ie ook ergens.
We zijn inmiddels in.......... Almaty!!!!
Is dat leuk? geen idee.. we gaan het meemaken. En we laten het spoedig weten.
Mette zegt dat ik hoofdletters moet gebruiken waar nodig., maar dat doe ik lekker niet... Doei!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 355
[author] => Jasper
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan-op-film-take-2
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 4831215
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-05-17
[photoRevision] => 0
[title] => Azerbaijan en Co.
[message] => We zijn er nog!
Veel gebeurd, weinig geschreven, excuus.
We zijn eind april een week in NL geweest vanwege het overlijden van mijn lieve opa. Bij terugkomst in Tbilisi, Georgië hebben we met enige haast visa voor Azerbaijan getracht te bemachtigen; welke we na een week in handen hadden. Vervolgens zijn we via de noordelijke grensovergang Azerbaijan binnen gereden; wat niet zonder slag of stoot is verlopen. Bij aankomst diende ik via de 'passagierscontrole' en Jasper door de 'autocontrole' de grens over te steken. Na een uur of drie in de brandende zon, met enkel mijn paspoort, aan de Azerbaijaanse kant van de grens op Jasper gewacht te hebben ben ik polshoogte gaan nemen bij de grenswachten, die mij ervan verzekerden dat Jasper + bus er elk moment aan konden komen. En voilà, wie verrees er dat moment aan de horizon? Mijn man mét bus! Meneer heeft uren moeten lobbyen om de bus voor langere tijd het land in te krijgen, zonder succes. Azerbaijan hanteert een Euro 4 klasse beleid waardoor auto's van vóór 2006 niet langer dan 3 dagen in het land mogen verblijven (zeg ik dit goed pap?); ons lieftallige huisje komt uit 1982.. Conclusie: we dienden als een malle visa en boottickets voor/naar Kazakhstan zien te bemachtigen. Waarin we, met behulp van ene Ishmael en veel te veel geld, na een week slaagden. Auto illegaal, veel te weinig van Azerbaijan kunnen zien. Maar we zouden ons binnen overzienbare tijd in Aktau, Kazakhstan bevinden, werd ons afgelopen woensdag door Ishmael voorgehouden. De waarheid lag anders:
Woensdag rond 14:00u arriveerden wij in de haven van Baku, Azerbaijan, de boot arriveerde op donderdagochtend om 05:00u en vertrok om 09:30 naar Aktau, Kazakhstan. Waar we aanmeerden op zaterdagochtend 01:00u en waar we vervolgens tot 11:30 hebben gewacht eer dat de auto het land in mocht. Kortom, 3 dagen verder en 10 jaar ouder. Maar de boottrip was top; interessante reizigers waar we veel van hebben kunnen opsteken.
Morgen willen we uit Aktau te vertrekken, nadat we ons hopelijk binnen afzienbare tijd hebben kunnen laten registreren (tijdsduur: 15 min tot 48u) en kunnen we dit immens grote land gaan bewonderen (you should google it, there are some crazy things out here!)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 694
[author] =>
[cityName] => Aktau
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/672/874_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => azerbaijan-en-co
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 4774469
[userId] => 153991
[countryId] => 98
[username] => lando
[datePublication] => 2014-10-22
[photoRevision] => 4
[title] => Surfing couches in Kazachstan
[message] => Meteen als we in de eerste grote stad over de grens aankomen is duidelijk dat we in het meest welvarende land van Centraal Azië zijn aangekomen. Shymkent heeft westerse winkelcentra met de bekende merkwinkels, er komt top-40 popmuziek uit de speakers, de meisjes dragen korte broekjes en make-up en de jongens hebben een Bieber-kapsel. De schijnbare rijkdom en ontwikkeling is overduidelijk te zien.
In een eerste oogopslag ervaren we dit ook als we bij onze couchsurfing host Aliya aankomen. Ze is een zeer open minded jonge vrouw die veel gereisd heeft en nu dat ze een eigen huis heeft deze wekelijks openstelt voor couchsurfers. Na een warm welkom met chai kregen we dus ook de sleutel in onze handen gedrukt; Aliya moest de stad uit maar we konden haar zusjes altijd bereiken. Dat ze de sleutel van haar huis bij complete vreemden laat is geen punt, het vertrouwen wat je aan een ander geeft ontvang je automatisch terug. De couchsurfing mindset!
We kregen van één van de zussen de uitnodiging om mee te gaan stappen die avond. Na 'indrinken' met pullen bier in een Russische karaokebar gingen we naar haar favoriete club. Oftewel, een restaurantzaal achter een snackbar met DJ en discolichten, waar een klein groepje mensen aan het dansen was en at tussen de liedjes door. Hier ontmoetten we haar vrienden, die aan onze lippen hingen als wij over onze reis, Amsterdam en het marihuana-beleid praten. Wat voor ons erg interessant was, is hoe jonge mensen hier met elkaar omgaan en de sociale druk die op hen uitgeoefend wordt. Dit zagen we in eerste instantie omdat het meisje enkel uit het oog van haar vrienden alcohol durfde te drinken en hoorden we nog uitgebreider bij haar thuis. Hier durfde ze pas vrij te praten over de rol van de vrouw in de samenleving. Waar meisjes voordat ze gaan trouwen absoluut geen seksueel contact mogen hebben en niet mogen drinken of roken, is deze regel niet ter sprake voor de man. Sterker nog, voor de man is het normaal terwijl het voor meiden normaler is om de maagdelijkheid weer terug te krijgen bij de plastisch chirurg. Wanneer meiden namelijk geen maagd meer zijn, ouder zijn dan 25 of zich 'wild' gedragen, zijn ze geen goede vrouw meer en wil er geen man met ze trouwen. De maagdelijk witte trouwjurken die we overal in deze regio zijn tegengekomen kregen voor ons een ander uiterlijk. De rechten van de vrouw worden er tevens niet beter op wanneer ze getrouwd zijn. Maar toch is trouwen beter voor het imago, en dat is uiteindelijk waar het om draait. De vrijheid die wij in Nederland kennen is ver te zoeken, het verhaal maakt dus ook een grote indruk op ons.
Naast de indrukwekkende couchsurf ervaring hadden we in Symkent nog een positieve meevaller met ons visum. Nederland is één van de zes landen die 15 dagen visum- en registratievrij toegang heeft tot Kazachstan. Dit was voor ons een hele opluchting na controleland Oezbekistan.
We vervolgden onze trip via pelgrimsstad Turkestan, waar we om het af te leren nog een Islamitisch mausoleum bezochten, naar Almaty. Het vroegere knooppunt van de zijdenroute en de voormalige hoofdstad van Kazachstan is nog steeds een belangrijke stad voor Kazachstanen. Ondanks dat wij het niet zo hebben op de grotere steden, besloten we toch meer tijd te gaan besteden in deze groene stad. Dat we in Almaty zóveel zouden gaan meemaken, hadden we op het begin niet verwacht.
De tweede avond van ons verblijf in Almaty leerden we een stel uit Australië en een gast uit de VS kennen, waar het heel leuk mee klikte. We hadden een leuke avond met goede gesprekken, vodka en de wedstrijd Nederland-Kazachstan op tv. De leuke sfeer draaide echter opeens om toen de Australiër vanaf onze kamer naar beneden kwam rennen. Rook! Rook! En waar rook is, is vuur. Inderdaad ons hostel stond op het punt om af te branden. Terwijl de jongens naar boven renden om bezittingen en natuurlijk de andere gasten te redden, stond ik buiten verbaasd te kijken hoe snel het allemaal ging. Binnen no time hadden de jongens alle gasten naar buiten geholpen, stond er een deel van de bezittingen buiten en kwam de brandweer aangereden. Drie uur later hadden de 76 brandweermannen de brand geblust, maar was het hostel helemaal verwoest. Terwijl we samen met het kleine groepje backpackers met nauwelijks tot geen bezittingen op straat stonden, kwam er geen enkele aandacht van de hulptroepen naar ons. De ambulance reed weg toen bleek dat er geen gewonden waren en de enkel Russisch sprekende politie deed meer moeite om ons te negeren dan te helpen. Nog steeds verward van alle gebeurtenissen van de afgelopen uren, werden we naar een appartement van een vriend van de hostel eigenaar gebracht. Hier beseften we het pas; we hebben alle belangrijke bezittingen en het allerbelangrijkste, we leven nog! De volgende dag checkten we in bij een ander hostel en kregen we al snel het verlossende bericht: er zijn bezittingen gevonden. Zeker voor Tom uit de VS, die dacht al zijn spullen kwijt te zijn, was dit een grote opluchting. De dag na de brand is de ravage pas goed zichtbaar. Het hele gebouw staat onder water, het plafond is weg of gesmolten, alles is zwart en de stank is ondragelijk. Als we onze kamer inlopen weet ik zeker dat mijn grote beschermengel bij ons is geweest de vorige avond. Onze bezittingen hebben veel rook- en waterschade maar zijn voor het grootste deel nog te redden. Ook de bezittingen van Tom zijn er goed vanaf gekomen. Na deze heftige gebeurtenis aan het begin van ons verblijf in Almaty, kijken we met een positieve blik vooruit en gaan enkel nog genieten van de stad. Voor mij begon dit meteen goed met een middagje shoppen omdat mijn kleding de rookschade niet overleefd had, een leuke bijkomstigheid.
De dag erna gingen we naar het consulaat van India voor ons visum, de main reason van ons lange verblijf in Almaty. We stonden al om 6 uur voor het hek, terwijl later bleek dat deze pas om 10 uur open ging. De 4 uur wachten in de kou werden beloond met nog 2 uur binnen wachten. Net toen we dachten dat ze onze papieren niet serieus zouden nemen omdat deze half smerig waren van de brandvlekken (de documenten hadden de brand wonderbaarlijk overleefd), kregen we een briefje in onze handen gedrukt. "2 people from the Netherlands, visa next friday", yes! Dat het zo goedkoop ($30) en super gemakkelijk zou zijn om een visa te krijgen voor India hadden we niet verwacht. Een tip voor alle budget reizigers die naar India willen; regel je visa in het buitenland en laat het niet door een agency doen in Nederland. Dit scheelt je misschien geen tijd maar wel een hoop geld.
Naast de regelzaken rondom de brand en het India visum zijn we nog naar een uitkijkpunt over de stad gegaan, hebben we een relaxte wandeling in de bergen gemaakt met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen en als hoogtepunt zijn we gaan schaatsen op de hoogste outdoor-schaatsbaan ter wereld. Al schaatsende hebben we dus Lando's 25ste verjaardag gevierd.
Hetgeen wat ons echter het meest is bijgebleven van Almaty zijn de mensen die we er hebben leren kennen. Naast het leuke Australische stel en Tom uit de VS, hebben we ook kennis gemaakt met de Kazachstanen. Het hostel waar we verbleven was meer een studentenhuis voor gasten vanuit heel Kazachstan. De mensen in Kazachstan zijn erg vriendelijk en gastvrij en praten graag ober hun cultuur. Uit interesse naar de point of view van de man ten opzichte van de vrouw, kwam het huwelijk ook hier ter sprake. Het verhaal vanuit Shymkent werd niet alleen bevestigd, maar werd zelfs gezien als de normaalste zaak ter wereld. Tot voor kort behoorde het ontvoeren van vrouwen en harde mishandeling tot de orde van de dag, maar daar lijkt nu verandering in te komen en is de rol van de vrouw met name in het westerse Almaty aan het verbeteren.
Gelukkig kregen we dankzij een nieuwe couchsurfing ervaring een heel ander soort jonge Kazachstaanse vrouw te zien. Onze host Nazira is een vrolijke, onafhankelijke, techno liefhebbende, goed opgeleide en reislustige meid met een eigentijdse kijk op de wereld. Er was meteen een positieve klik en we voelden ons thuis in haar appartement. Na de laatste avond heerlijk te hebben gedanst op techno deuntjes in een internationale bar, was het tijd voor ons laatste couchsurfing avontuur in Kazachstan. Deze keer werden we met open armen ontvangen bij Sergey en Stan, die erg actief zijn op couchsurfing. Dit bleek meteen toen we na een rondleiding door hun prachtige tuin in de watten werden gelegd met heerlijk traditioneel eten en we zelfs gebruik mochten maken van de sauna. In de gesprekken met Sergey en Stan kwam ook het onderwerp vrijheid aan bod. Deze keer ging het echter over leven in een communistische systeem. Het begrip vrijheid zoals we deze in het kapitalistische systeem kennen is er niet, maar er zijn zoveel meer gelijke kansen voor de mensen in de samenleving. In Nederland zien we vaak de negatieve kanten van dit systeem en idealiseren onze eigen samenleving. Voor ons was het dus heel erg interessant om de andere kant van het communisme te horen en te beseffen dat er zeker vrijheid werd ervaren.
De hele couchsurfing ervaringen in Kazachstan hebben ons zoveel meer inzicht gegeven in de cultuur van het land, het dagelijks leven en heeft ons veel doen nadenken. Zeker over ons eigen leven en vrijheid zoals wij dit begrip kennen.
Één ding is zeker; de mogelijkheid om verschillende inzichten en ervaringen met mensen over de hele wereld te kunnen delen, geeft ons ultieme vrijheid.
Dit is waarom wij reizen.
Liefs,
Lando & Lisa
Leuk om jullie reacties te lezen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2008-07-23 14:36:06
[totalVisitorCount] => 114043
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 976
[author] => Lisa
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 447483
[travelTitle] => World trip!
[travelTitleSlugified] => world-trip
[dateDepart] => 2013-09-24
[dateReturn] => 2015-04-01
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/153/991_50x50.jpg?r=4
[titleSlugified] => surfing-couches-in-kazachstan
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[45] => stdClass Object
(
[reportId] => 4875930
[userId] => 415810
[countryId] => 98
[username] => beachhunterz
[datePublication] => 2015-10-21
[photoRevision] => 0
[title] => kazachstan
[message] => Na onze 24 uur shoppingfrenzy verlaten we Bangkok op weg naar Novosiberisk (ofwel nieuw siberie?). Als we uit het vliegtuig stappen is het in elk geval berekoud. In Novosiberisk hebben we een transfer naar ons vliegtuig naar Kazachstan, maar aangezien we geen visum voor Rusland hebben mogen we via wat gangen direct naar de vertrekhal waar we bibberend van de kou nog een oogje dicht doen voordat we in het vliegtuig stappen naar Almaty. De tweede grote stad van Kazachstan. Kazachstan ligt eigenlijk op de grens van Europa en Azie, maar onze eerste indrukken van Kazachstan zijn zeer positief. Alles ziet er verzorgd uit en er hangen zelfs bloempotten in de lantaarnpalen. De volgende dag gaan we te voet de stad verkennen. Het is prachtig weer en met een graad of 14 is de schok voor ons nog niet zo heel groot. We willen 3 musea (be)zoeken het blijft echter bij zoeken want de toeristische kaart die we gekregen hadden klopt van geen kanten. Ook blijkt de gevonden kabelbaan naar een heuvel met uitzicht gesloten te zijn vanwege onderhoud. Kortom, het zit niet mee! Gelukkig kun je hier geweldig lekker eten in gezellige restaurants die tot in de puntjes verzorgd zijn. De volgende dag gaan we naar de autovrije winkelstraat van Almaty waar we voornamelijk schuilen voor de regen en wat kleding kopen. De mensen in Kazachstan zijn tot in de puntjes verzorgd en de kleding is modern en betaalbaar. Op internet hebben we het exacte adres van 1 museum gevonden nu kan het toch niet missen?
Ok, het museum hebben we gevonden maar dat bleek niet meer te zijn dan 1 kamertje met een paar oude telefoons en wat oude kleding, wat een misser....om wat dichter in de huid van Kazachstan te kruipen hebben we via couchsurfing contact gemaakt met Sergey en Stas, een homostel uit Almaty. Na een uurtje in de bus en wat zoeken in een woonwijk zitten we aan tafel waar we meteen een bord eten voorgeschoteld krijgen. De rijst met groenten wordt weggespoeld met de nodige hoeveelheid zelfgestookte alcohol, een lekkere cognac en een bessendrankje. We hebben weer onze eigen kamer en nadat Maarten eerst een spin heeft vermoord kunnen we met een gerust hart gaan slapen.
De volgende dag bezoeken we de hoogste ijsbaan in de wereld. Menig record is hier gereden maar niet nu want het regent en de schaatsbaan is helaas tot teleurstelling van Barbara gesloten. Ook de kabelbaan verder naar boven naar de sneeuw is dicht dus we zijn weer snel terug bij af. Na een uitgebreide lunch in een amerikaanse diner maken we ons klaar voor de treinreis naar de derde grote plaats van Kazachstan, Shymkent.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-28 16:14:29
[totalVisitorCount] => 68500
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 374
[author] => b&m
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 496955
[travelTitle] => Kazachstan greatest country in the world
[travelTitleSlugified] => kazachstan-greatest-country-in-the-world
[dateDepart] => 2015-10-11
[dateReturn] => 2015-10-27
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/810_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan
)
[46] => stdClass Object
(
[reportId] => 4873726
[userId] => 419936
[countryId] => 98
[username] => charlietevir
[datePublication] => 2015-08-13
[photoRevision] => 0
[title] => Een dip in Almaty
[message] => We komen aan in Almaty zonder nog lastig te zijn gevallen door de politie, uw vriend. De laatste 200-tal km tot Almaty was gloednieuwe vlakke asfalt, maar omdat men hier en daar nog wat werken aan het uitvoeren was mochten we die 200 km maar aan 50 per uur doen. Vrij frustrerend, zeker omdat de Kazakken zich hier niet aan houden en het echt wel veilig was om 100 per uur te rijden. De Kazakken, ondertussen kunnen we ook algemeen de Centraal-Aziaten zeggen, steken ook op zo’n manier voorbij dat je bijna van de baan wordt geduwd. Het is precies of ze er een sport van maken om zo dicht mogelijk, soms tot een kleine 10 cm, langs je te rijden. Op een gegeven moment zeg ik ‘nu is’t genoeg geweest’ en ik geef wat gas bij, waarop Annelies grapt ‘en nu gaat er een politie staan’. En inderdaad, nog voor ik me er bewust van wordt dat Annelies hier eigenlijk een grapje maakt zie ik de politie staan en ga ik maar weer vlug op m’n rem staan. Hup, terug tegen 50 per uur. Uiteindelijk blijkt dat Annelies geen grapje maakte, ze had een tegenligger zien flikkeren met zijn lichten. Gelukkig wordt hier op deze manier massaal gecommuniceerd wanneer politie langs de kant staat. Op den duur kan je het ook bijna voorspellen wanneer ze er staan: als je ervan uitgaat dat de snelheid limitering nu wel niet meer zal gelden, als je op een stuk belachelijk traag moet rijden,…
We rijden Almaty binnen, pffff wat een verkeer. Brede straten met soms 3 tot 4 rijstroken waarvan er minstens 1 wordt gebruikt als parking. We glijden mee met de massa’s auto’s door de straten van Almaty op zoek naar een goed plekje om te kamperen, wat niet gemakkelijk te vinden is. Uiteindelijk rijden we een paar kleine straatjes in en komen we terecht in een doodlopend straatje, nog vrij dicht bij een grote baan en naast een heel klein parkje. Lijkt ons een ok plekje waar met oorstoppen niet TE veel lawaai van de grote baan zullen horen. Al snel zitten we in een Italiaans restaurant, laten ons verleiden en bestellen een fles, niet te dure, Zuid-Amerikaanse wijn. Hier wordt de wijn niet voorgeproefd, het is een fles van 2009, lijkt mij iets te oud voor een wijn van deze prijsklasse en jawel, de wijn is eigenlijk wat te oud, maar nog net te doen. Men kent hier weinig van wijn en we krijgen het niet over ons hart om de wijn terug te sturen en maken er nog een romantisch avondje van. Als we terug bij de auto komen is het ineens vrij levendig in het doodlopend straatje. Het staat er vol wagens en er hangt heel wat jeugd en een aantal rare figuren rond. We doen de schuifdeur van de auto open, steken het licht aan en zetten ons op de omheining van het park terwijl we onze tanden poetsen. Ik zie een guur figuur naar onze auto toestappen. Hij heeft ons nog niet opgemerkt omdat de takken van de bomen het licht van de straatlantaarn tegenhoudt. Hij lijkt nieuwsgierig voor het licht dat uit de wagen komt en probeert door de spleetjes van de gordijnen te kijken maar hij ziet niets en komt langs de andere kant, aan de schuifdeur, gewaggeld. Hij is nu op een meter afstand van ons maar hij heeft ons nog steeds niet in de gaten, we zien hem verwonderd naar ons bed kijken en zien ook dat hij vrij zwaar onder invloed is van drank of drugs. ‘HELLO!!’ roep ik ineens en de man verschiet, kijkt zeer verwonderd en begint van alles in het Russisch/Kazak te brabbelen. ‘We don’t understand you man, we only speak English’ zeg ik, zelfzekerder dan ik me voel en de man begint zich te verontschuldigen en schuifelt achteruit. Hm, dat heeft goed gewerkt, ik ben normaal heel slecht met zatte of gedrogeerde mensen, zal misschien aan de man in kwestie hebben gelegen en niet aan mijn daadkracht, of juist wel.
Die nacht slapen we vrij slecht en de volgende dag zijn we moe. We besluiten er een internet dag van te maken. We hebben heel wat op te zoeken ivm grensovergangen voor de komende landen (waar zijn de internationale grens overgangen, de welke zijn open, welke zijn bereikbaar met de wagen, hoe passeren we de Oezbeekse enclaves in Kyrgizië, enz…) en visums voor de komende landen (wat zijn de procedures, waar zijn de ambassades, wat zijn de wachttijden, enz…). We stappen door Almaty met onze laptops op de rug op zoek naar een niet te duur kafé met wifi (de prijzen hier in Almaty zijn vrij hoog) en komen ondertussen een paar gebouwen en beelden tegen die we waarschijnlijk wel moeten gezien hebben. Telkens als we zo’n gebouw of monument zien zeggen we ‘check’ en zoeken we op de kaart wat dit gebouw juist is. Voor de rest van de dag doen we opzoekwerk en maken we notities, best wel vermoeiend, zeker als je al moe bent. We moeten ook een beetje een plan maken met data van start en eind van de visa. En dan nog iets. Als je Kazakhstan binnenkomt krijg je een immigratiekaart met een stempel op en je moet je binnen de drie dagen registreren in de daartoe bevoegde dienst waarbij je een tweede stempel krijgt. We lezen op het internet dat als je het land binnenkomt via de luchthaven je soms onmiddellijk twee stempels krijgt waardoor je je niet meer dient te registreren. We wilden ons in de eerste stad waar we kwamen registreren, maar daarover lazen we dat de immigratiepolitie je daar vaak niet willen registreren of toch maar slechts voor beperkte tijd waardoor je je nadien weer ergens anders moet registreren. We konden ook naar een andere stad gaan, maar dat was te ver omrijden. Bovendien zagen we dat wij bij het binnenkomen van het land twee stempels hadden gekregen en vroegen ons dus af of we ons nu wel moesten registreren of niet. We besloten dan naar Almaty te rijden en het zo te laten. Maar hier beginnen we weer te twijfelen en gaan weer opzoek naar info op het internet. We lezen dat je echt wel in de problemen kan komen als je je niet registreert, dat je het land niet buiten mag, je even wordt opgesloten, voor een rechter moet verschijnen en een zware boete moet betalen. Zelfs een reiziger die twee stempels op zijn immigratie kaart had schreef dat hij problemen kreeg met de grenspolitie. Ondertussen zijn we wel al een dag te laat om ons tijdig te registreren. We vragen het ook aan lokale mensen, maar die weten het zelf niet.
Pfffff, al die onzekerheid. Rusland en Mongolië was zalig, maar nu in Kazakhstan voelen we ons toch niet zo goed. Eerst die lastige, dringende Kazakken aan de grens, dan die corrupte politie, het minder mooie landschap dan in Mongolië, lastiger om vrij te kamperen, al die onduidelijkheid, de beugel van Charlie die nog kapot is, de vermoeidheid, de mensen lijken hier minder vriendelijk,…. Op weg terug naar de auto slenteren we door een park en zeg ik Annelies dat ik toch even een dip heb. De laatste dagen maken we ons meer zorgen over dingen dan wat anders. Ik zeg ‘we zouden nu toch de tijd van ons leven moeten hebben, genieten, ons amuseren, en kijk, we lopen ons hier zorgen te maken en te bokken’. Door dit te zeggen valt er al een hele last van mijn schouders. Natuurlijk moeten we genieten van deze reis, maar het is een avontuurlijke, weinig voorbereide reis. We kunnen ook niet verwachten dat we 24 op 24, 7 op 7 kunnen genieten, gelukkig zijn en lachen. Natuurlijk zijn er ook mindere momenten, onduidelijkheden, frustraties. Misschien is het ook een beetje reismoeheid die optreedt. Ik had hierover al gelezen in de maanden voor ons vertrek en had me toen al afgevraagd hoe het zou voelen. Een hele tijd gaat alles goed, zien we zoveel moois, hebben we prachtige ervaringen. Je wordt er rap aan gewend, en als het dan even wat minder mooi, minder avontuurlijk, lastiger,… is dan kan je natuurlijk even in een dip terechtkomen. Daarnaast beginnen we thuis, onze familie, onze vrienden, het eten, iets productiefs doen ook wel te missen. Het reizen is niet altijd gemakkelijk, zeker met al die auto problemen, maar je bent ook niets productiefs aan het doen. Door even met elkaar over dit gevoel te praten lost dit gevoel al voor een deel op.
Die dag krijg ik nog een berichtje van onze goede vriend Diego. Ik vertel hem onder andere dat we morgen naar een nieuwe beugel gaan zoeken. Annelies hoopt dat we hem wel gaan vinden, ik ben er vrij van overtuigd dat we het vervangstuk hier niet zouden vinden. Het ding is uit productie en kan zelfs niet in een officiële VW-garage worden gekocht. Diego blijkt er wel van overtuigd te zijn dat we de beugel gaan vinden, ‘je zal het wel vinden!’, stuurt hij. Dat geeft me ergens ook wat hoop, maar ik denk nog steeds dat het een zoektocht zonder resultaat gaat zijn. Annelies is hier altijd wat positiever in, ik altijd wat negatiever. Het gevolg is wel dat Annelies bij een negatief resultaat meer teleurgesteld is dan ik omdat ik me er al op had voorbereid. Bij een positief resultaat ben ik dan weer blijer omdat het beter is dan ik verwacht had. Maar misschien is het wel zo dat als je ergens in gelooft er meer kans is dat het uitkomt? We stappen een taxi in en vragen naar een bazaar te rijden waar we auto onderdelen zouden kunnen vinden, hadden we gisteren nog opgezocht. De man, Murat, spreekt geen woord Engels maar maakt gebruik van zijn smartphone om alles wat hij zegt te vertalen. Soms zijn de vertalingen goed, soms kunnen we er niets uitmaken. Hij zegt dat er waar wij heen willen geen auto onderdelen te vinden zijn en raadt ons een andere plaats aan. Hij zal het wel beter weten dus we volgen zijn raad op. Als we een groot gebouw met honderden aparte kraampjes binnen wandelen waar we al snel een paar “neens” ontvangen op onze vraag, krijgen we hetzelfde gevoel als tijdens onze zoektocht naar gloeibougies in Ulaanbaatar. Maar bij het derde kraampje worden we ineens verrast door een niet onmiddellijk negatief antwoord. De man van het kraampje belt even rond en zegt dat hij ons binnen 1 uur een beugel kan bezorgen voor een 130 €. Een véél te hoge prijs, maar we zijn zo blij dat we de beugel hebben gevonden dat we toestemmen. Murat, de taxichauffeur, wandelt even weg, fluistert iets tegen zijn smartphone die snel vertaalt, hij komt terug en toont op het scherm de woorden “Let’s walk…”. Dus, we volgen hem even naar een ander gangetje. Hier krijgen we op zijn smartphone te lezen dat dit wel duur is en hij misschien goedkopere zaken weet. 130 € is wel veel voor een beugel! We stemmen toe, gaan nog even tegen de man van het kraampje zeggen dat we binnen een uur terug zijn om de beugel te kopen (kwestie van zeker te spelen) en we rijden verder.
Het is zeer druk verkeer en terwijl we staan aan te schuiven in sluipweggetjes lezen we op de smartphone “Does everyone in Almaty has to be here??” waarbij Murat lacht. Wohow, een grapjes via google translate, dat is wel sterk!! Uiteindelijk komen we langs de enorme bazaar waar wij naartoe wilden. Wel, we hadden gelezen dat er iets verder na de bazaar veel auto onderdelen te vinden waren en dat is uiteindelijk ook waar Murat stopt. Je kan hier gemakkelijk op de rechter rijstrook parkeren, je krijgt zelfs parkeer begeleiding van oude mannen die een centje willen bijverdienen, maar Murat rijdt de parking van de bazaar op waar er eigenlijk geen vierkante meter vrij lijkt te zijn om nog maar met je auto door te rijden, maar het lukt hem toch. De bazaar is eigenlijk opgebouwd uit honderden, misschien duizenden containers die naast elkaar en vaak ook op elkaar zijn geplaatst. Tussen de containers lopen gangen, boven de containers is er een overdekking en aan de ingang van de containers zijn er soms kleine toonbankjes gemaakt. We lopen langs buiten een paar gangen voorbij wanneer ik opeens een VW en Audi teken zie hangen en roep naar Murat dat we een winkel zien, maar hij weet blijkbaar wel waar hij naartoe loopt. ‘Iets verder’, doet hij teken. We komen aan een container en leggen uit wat we zoeken waarop de man vrij snel twee beugels op zijn toonbankje legt. Knal, daar liggen ze. Als je gelooft in iets er mee voor zorgt dat het gebeurt, zal het geloof van Annelies en Diego er wel voor gezorgd hebben dat we nu twee beugels voor onze neus hebben liggen. De originele VW beugel kost 35 €, de Chinese versie 20 €. Dankzij Murat hebben we geen 130 € betaald voor een beugel!! Voor de zekerheid vragen we ook nog naar een koppakking, die heeft hij ook. Ook weer van verschillende makelij. We kopen een goede koppakking en gaan voor de Chinese beugel gezien ons geld bijna op is. Yeeeess, we hebben een beugel!! Murat had ons al gezegd dat hij niet meer veel tijd had, hij rijdt ons een stuk terug naar het centrum, stopt langs de weg, vraagt een meer dan eerlijke prijs, zegt dat als we een probleem hebben we hem altijd mogen bellen, stopt een andere wagen (iedereen in Centraal-Azië is taxichaufeur), onderhandelt een goede prijs voor ons en laat ons instappen. Wauw, na de eerdere negatieve ervaringen met de Kazakken is dit wel een mooi staaltje van eerlijkheid, behulpzaamheid en vriendelijkheid. Dus Murat, als je dit leest, көп рақмет сізге (vertaald door google translate).
We gaan snel iets eten in de lekkere en goedkope Kazakse Lunch Garden en gaan Charlie ophalen. We rijden hem naar Car City, een plaats met veel auto mecaniciens die we gisteren ook op internet vonden. We kunnen ons hier ergens verder parkeren, het domein van Car City binnen wandelen en proberen te zoeken naar iemand die Engels kan, maar we weten al op voorhand dat ze Charlie gaan willen zien. Zonder aarzelen rijden we Car City binnen. Pffff, net zoals op de parking van de bazaar waar Murat op reed lijkt het voor een Belg of Europeaan onmogelijk om hier met de wagen binnen te rijden. Er staan honderden wagens geparkeerd, dubbel geparkeerd, het is niet duidelijk waar je kan rijden, je moet je er maar proberen tussen te persen. We weten ook absoluut niet waar we heen moeten. In het midden is er een groot gebouw met kleine raampjes, daar zullen wel geen mecaniciens zitten. Terwijl we ons door de auto’s heen rond het gebouw proberen te persen wordt er naar ons geroepen. Daar mochten we blijkbaar niet in, maar terugdraaien gaat niet gezien er maar een 5 cm plaats aan onze beide kanten is. De man doet teken dat we dan maar voort moeten rijden. We zien plots een garage en blij dat we misschien niet meer verder moeten door dit auto-doolhof stappen we uit en proberen we snel uit te leggen wat we nodig hebben. Hm, nee, ze verstaan ons niet. Een man doet teken dat we even moeten wachten, gaat een eethuisje binnen en komt terug met een meisje dat goed Engels kan en vertaalt. De beugel moet worden vervangen, dat kunnen we gemakkelijk zelf, de olie mag ook eens worden vervangen, dat kunnen we ook zelf als we een plaats zouden vinden om het te doen. We laten het maar aan de mecaniciens over. Daarnaast proberen we nog uit te leggen dat de auto meestal perfect start maar soms niet, zowel als de motor warm als koud is kan het voorkomen en we proberen het geluid dat Charlie dan maakt na te bootsen. Ok, ze begrijpen het en we spreken een prijs af.
En dan wordt het moeilijk voor mij om niet op die mannen hun handen te kijken om te zien of ze niets verkeerd doen. Ik heb het blijkbaar moeilijk die mannen alle vertrouwen te geven, hoewel zij wel mecaniciens zijn. Ze doen teken dat we in het eethuisje kunnen gaan wachten. Misschien is dat wel beter, misschien moet ik hen wat vertrouwen geven en het even loslaten. We drinken iets in het eethuisje en wachten maar na een tijdje moet ik toch even gaan kijken. Een mecanicien is onze starter aan het loskoppelen en ik zeg ‘ja lap, ik was er toch beter bij gebleven!’. ‘Er is niets mis met onze starter’ zeg ik tegen de mecanicien en ik boots en geluid nog eens na dat Charlie maakt als hij niet start. Het is wel duidelijk dat de starter wel zijn werk doet. Er komen nog wat mecaniciens bij, het Engels sprekend meisje wordt er weer bij gehaald en ze leggen ons uit dat er een kleine wijziging aan de starter dient te gebeuren waardoor het probleem wel opgelost zou moeten zijn. Ik geloof het niet echt, maar ja, zij zijn de specialisten en we laten ze maar doen. Dan stoppen ze onze oude oliefilter in onze hand en zeggen dat we er een nieuwe moeten gaan zoeken in het grote gebouw in het midden van Car City. Dus we gaan weer op jacht in gangen met honderden winkeltjes met auto onderdelen. Het is weer een hele zoektocht maar uiteindelijk vinden uiteindelijk een nieuwe olie-filter waarmee we terug naar de mecaniciens gaan. Maar het blijkt niet de juiste te zijn en één van de mannen gaat met ons mee naar de winkeltjes. In de winkeltjes hier zitten meestal dames. Eén dame in een winkeltje lijkt wel een auto-octopus, ze lijkt wel vier klanten tegelijk te bedienen, weet bijna onmiddellijk welk type filter, welke type olie, enz. de klant moet hebben, sterk! Hier kopen we een filter die ook licht verschillend is van de originele maar deze past er wel op. Nadien moeten we nog eens het gebouw binnen om nog wat motorolie te kopen, er moet nog twee liter bij. We kopen nog een bus van 6 liter om wat reserve te hebben gezien motor olie al even belangrijk als diesel is om te kunnen rijden.
Voilà, tegen de avond heeft Charlie een nieuwe beugel, verse olie en een nieuwe filter. We rekenen af en persen ons weer van het terrein van Car City. Het was een hete dag, er is veel gezweet en we hebben ons weeral een tijdje niet gewassen. Op de heenweg naar Car City zagen we langs de grote baan het grote Almaty Water Reservoir en er leek ook zwemgelegenheid te zijn. Dus dat is onze volgende bestemming, we vinden in de buurt een plekje langs een iets minder drukke baan om te overnachten en we trekken onze zwemkleren aan. Een deel van het gletsjerwater uit de Almaty Mountains die deel uitmaken van de Trans-Ili Ala-Too Mountain range die dan weer deel uitmaakt van het Tien Shan systeem, komt hier toe en waar het water wordt tegen gehouden door een dam zijn er aan beide zijden van het waterreservoir kleine strandjes gevormd. Het water is even zalig als- maar veel kouder dan- het eruit ziet. Maar in deze hitte is de afkoeling zeer welgekomen. Na een goei zwemmeke gloeit ons lichaam van de koude. Heerlijk! Na nog lekkere kip met frietjes en een goede pint in een gezellig eetkraampje langs de weg gaan we slapen.
De volgende dag rijden we nog even terug naar de bazaar met auto onderdelen om de koppakking die we hadden gekocht in te ruilen met één van de juiste dikte, deze was iets te dik. De juiste dikte was wel beschikbaar maar van Chinese makelij, een pak goedkoper. We ruilen de dikke koppakking voor de juiste en nemen er nog een luchtfilter bij, die later niet blijkt te passen. We kopen nog wat schriftjes en pennen om onderweg aan kinderen te geven. We besluiten aan de bazaar niet op de parking maar langs de baan te parkeren en laten ons begeleiden door zo’n oude meneertje dat een centje wil bij verdienen. Wel grappig, die zoeken tussen de massa’s auto’s langs de weg een vrije plaats en gaan daar, met hun fluo vestje aan, staan zwaaien met een leeg plastiek flesje. Als er dan iemand in rijdt vragen ze 100 Tenge. Als je er nadien wil uitrijden komen ze ook wel aangesneld om het rijdend verkeer even tegen te houden om het je gemakkelijker te maken. Bij het uitrijden deed Charlie weer moeilijk om te starten. Damn, het probleem van het starten leek dan toch niet opgelost met de aanpassing aan de starter, zoals ik eigenlijk al dacht. Annelies valt weer uit de lucht gezien ze dankzij haar positiviteit helemaal was overtuigd van het feit dat het nu wel in orde zou zijn. Soit, we geraken gestart en rijden in oostelijke richting, evenwijdig met de Trans-Ili Ala-Too Mountain Range. Wel speciaal, je rijdt over een vlakte, alles is vlak, het is broeiheet en in de verte rechts van je zie je heel de tijd een lange keten hoge bergen met wat sneeuw op de hoogste toppen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-05-16 15:14:42
[totalVisitorCount] => 31981
[pictureCount] => 2
[visitorCount] => 803
[author] => Germen
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 490593
[travelTitle] => On the road
[travelTitleSlugified] => on-the-road
[dateDepart] => 2015-05-24
[dateReturn] => 2016-04-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/928/673_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-dip-in-almaty
)
[47] => stdClass Object
(
[reportId] => 4873714
[userId] => 419936
[countryId] => 98
[username] => charlietevir
[datePublication] => 2015-08-09
[photoRevision] => 0
[title] => Corruptie geeft deuk aan eerste indruk Kazachstan
[message] => We zijn nu een tijdje richting Astana aan het rijden en ik besluit dat het nog eens tijd wordt het stuur van Germen over te nemen. Sinds de fatale boenk in Mongolië waardoor onze bracket link is wat hij nu is, heb ik niet meer gereden besef ik en daar wil ik terug verandering in brengen. Ik ben nog geen 10 km verder wanneer Germen me nog net op tijd waarschuwt dat ik maar 50 km per uur mag omdat er werken zijn. Wanneer we die voorbij zijn, zegt Germen nog dat ik nu wel weer sneller mag. Het is niet altijd even duidelijk aangegeven wat mag en wat niet. In de kazakhse bebouwde kom mag je 60 per uur rijden. Soms, vooral aan zebrapaden, staan er borden die zeggen dat je maar 40, maar wat steeds ontbreekt zijn de borden die zeggen dat de snelheidsbeperking eindigt. Ook hier komen we geen bord tegen dat zegt dat de snelheidsbeperking van 50 km per uur eindigt. Wat we wel tegenkomen zijn de zeer tactisch achter de volgende bocht gepositioneerde politiemannen. En ja hoor, net als bijna alle andere automobilisten worden we aan de kant gehaald met de boodschap dat we 66 km per uur reden, te snel zogezegd, want er waren werken. Een gewaarschuwd mens is er twee waard zeggen ze altijd, ik vrees dat dit voor mij (ons) niet echt geldt. We zijn door vele ander toeristen gewaarschuwd dat je moet oppassen met de kazakhse politie; nooit originele documenten geven, doen alsof je niets begrijpt en zeker niet de politie zelf langs de kant van de weg betalen, want dit kan niet officieel zijn en komt dan enkel en alleen in die man zijn broekzak terecht. Deze informatie zit echter ver weg en mijn naïviteit en goedgelovigheid wint het van het gezond verstand dat later, wanneer alles voorbij is, weer stilletjes binnensijpelt. Wat is er nu juist gebeurd toen de schijnbaar vriendelijke politie-agent naar ons toe kwam met de boodschap dat we te snel reden en ons onze papieren vroeg. Ik haal het lieve onschuldige vriendelijk glimlachende meisje in me naar boven en zeg natuurlijk meneer de politie-agent, volledig mee met het idee dat we daadwerkelijk in fout waren en dat het normaal is dat we daarvoor beboet worden, maar wie weet is deze man wel goed genoeg om deze brave toeristen die nog maar enkele uren in hun land zijn te laten gaan met een waarschuwing. Het was immer ook niet duidelijk dat de snelheidslimiet ook nog na de werken verder liep. Ik doe Germen teken de documenten te geven, niet nadenkend geven we naast onze paspoorten ook ons origineel kentekenbewijs. De paspoorten kregen we direct terug, maar het kwaad was al geschied, het kentekenbewijs bleef mooi in de handen van de agent zitten. Ik word gevraagd mee te komen naar de combi en plaats te nemen op de passagierstoel vanvoor. Op de achterbank zit een andere agent met een laptop en ik krijg een beeld te zien van onze charlie met daarboven het getal 66. Ik probeer te zeggen dat ik dacht dat ik na de werken wel weer kon optrekken en zeg sorry. De man zegt nog vanalles, maar ik versta hem oprecht niet. Germen komt nu ook bij de politiewagen staan. Ook ik mag terug uitstappen, het kentekenbewijs is nu in de handen van de agent in de wagen, terwijl de andere agent naar de andere gestopte wagens gaat. Germen en ik weten niet goed wat we moeten doen, wat we wel weten is dat we zonder dat document niet kunnen vertrekken. De andere agent komt terug bij ons staan en we krijgen een heel ander gevoel bij zijn zogenaamde vriendelijkheid. Hij wijst naar de man in de auto en deze schrijft 150 $ op een briefje en dan weer die vriendelijke glimlach van beiden. Hmmm, neen we gaan geen 150 $ hier zomaar op tafel leggen. We zeggen dat we dat bedrag niet bijhebben. De ene agent legt met gebaren uit; als je niet betaalt, gaat jullie kentekenbewijs naar een bureau, god weet waar, en moet je naar daar. We proberen uit te leggen dat we niet meer langs deze weg zullen passeren, dat we naar Astana gaan en dan via een andere weg terug. De andere agent roept “money, money”. We voelen ons in de val gelokt en blijven een tijdje gewoon staan wachten tot er misschien iets anders komt. We voelen wel aan dat zij in de sterke positie staan, zij hebben ons broodnodig document, en ze zullen niet snel opgeven. Ze geloven ons echter wel dat we het geld niet bijhebben en het getal 150 verandert al snel in 100 en dan in 50 $. Damn, wat nu gedaan, we gaan ons kentekenbewijs ook echt niet laten opsturen naar ergens waar wij niet weten waar het terecht komt. We hadden wel al wat kazakhs geld afgehaald en niet verder nadenkend zeg ik Germen, kom geef hem 10000 Tenge, dan zijn we er van af. De man aarzelt niet om dit bedrag te aanvaarden en we krijgen ons kentekenbewijs terug en een vriendelijke handzwaai erbij. Op weg naar de auto vraag ik Germen, 10 000 Tenge, dat is iets van een 5 euro toch? “Neen Annelies, 50 euro.” Ik zat nog met mongoose Tugrik in mijn hoofd, wat wel 5 euro waard is. Ik werd er op slag bleek van, shit dat is veel geld, wit van de aankomende woede misschien ook, want het begon me plots te dagen dat ik heb toegegeven aan een serieuze omkoping van een politieman. Die 50 euro zal niet besteed worden aan de dringende verbetering van de wegen, maar zal verdwijnen in die mannen hun broekzak. Woede vooral op mezelf gericht dat ik hier een steentje heb aan bijgedragen en Germen heb gezegd het geld boven te halen. Aangedaan stappen we terug in de auto en ik rijd in mezelf vloekend verder. Waarom heb ik Germen aangespoord geld boven te halen, waarom hebben we ons originele documenten gegeven, waarom niet gewoon wat langer gewacht aan de politieauto zonder iets te zeggen/doen, waarom...??? We komen natuurlijk ook geen bord meer tegen dat zegt dat de 50 km per uur beperking ophoudt. Die mannen weten goed genoeg waar ze moeten staan om geld te bemachtigen, want je kan ook niet bewijzen dat je niet in fout bent en ze hebben camerabeelden. We voelen ons in het zak gezet en onze eerste indruk van Kazachstan krijgt hierdoor wel een serieuze deuk. Het is heel anders dan het gevoel dat we hadden bij het binnenrijden in Mongolië, waar we direct fruit kregen, oprecht vriendelijk onthaald werden, ook de politie vriendelijk en geïnteresseerd was... Ook het landschap is niet zo uitnodigend. Tot nu toe hebben we vooral dor en grauwgeel gras gezien langs beide kanten van de weg, afgewisseld met los zand, waar we met Charlie zowieso niet door kunnen. Het duurt dan ook even voor we een geschikt plekje vinden om de nacht door te brengen. Maar het lukt ons uiteindelijk wel. We vinden een oké weggetje dat naar een meertje niet ver van de weg leidt. We geven de meren niet op, het blijft onze geprefereerde overnachtingsplaats. Het weggetje stopte een 200 m van het meer en ik vond dit wel oké, we kunnen wel even tot daar wandelen. Germen vond het er 100 m verder toch idyllischer uitzien en ik geef het stuur terug uit handen. Wanneer we willen stoppen merken we dat de autowielen een beetje in het zand zakken. Toch beter een beetje terug denk ik dan. We willen terugrijden en rijden ons hiermee bijna vast, maar geraken er nog net terug uit. Tijd voor een biertje om onze eerste dag Kazachstan te verteren, lijkt ons. We zetten ons op onze stoeltjes met onze voetjes in het meer en genieten van bier en wat zoute lays chips. Er blijkt veel kalk of zout in het meer te zitten, waardoor onze onderbenen helemaal wit zijn geworden, zwemmen zit er niet in. Algoed hebben we onze watertanks en na nog een lekker pastatje wassen we onze voeten en kruipen ons bed in. We krijgen ondertussen ook wat berichten terug van de volkswagen garage in Astana, waaruit blijkt dat zij de onderdelen niet op stock hebben liggen en we ze dus zowieso moeten bestellen. Wel kunnen we ze dan even goed naar Almaty laten sturen, wat meer op onze weg richring Kirgizië ligt. Zo kunnen we alvast wat overbodige kilometers schrappen.
De volgende dag rijden we behoedzaam terug richting Semey, het stadje waar we gisteren ook gestopt waren om inkopen te doen, hopende dat we onze politie”vrienden” van gisteren niet meer zullen tegenkomen. Onderweg bedenken we wat te doen wanneer we nog eens gestopt zouden worden en komen tot de volgende formule; geen engels spreken, geen originele papieren geven met het excuus dat deze in de ambassade liggen voor visumaanvraag (gisteren op de post gedaan, moesten ze beginnen over het feit dat we nog maar een dag in kazachstan zijn), de domme toeristen uithangen. De wegenwerken zijn er vandaag niet meer en we komen vlot het punt waar het gisteren even haperde voorbij. Oef, dachten we, maar dat was te vroeg victorie gekraaid. Vlak voor we Semey inrijden komen we voorbij een controlepost. We rijden er zoals het hoort aan 20 km per uur voorbij. Er vanuit gaande dat we pertect in orde zijn, verschieten we wanneer de agent met zijn stok begint te draaien en teken doet dat onze lichten niet aanstaan en we opzij mogen komen staan. We waren enkele kilometers terug gestopt voor een plaspauze en vergeten onze lichten terug op te zetten. Shit, kiekens dat we zijn. Maar we zijn voorbereid en het toneeltje begint. Onze uilskuiken-gezichten komen tevoorschijn en we begroeten de agent met veel geveinsde vriendelijkheid. Hij begint ons vragen te stellen, maar we verstaan zogezegd geen woord. Ik vraag Germen in het Nederlands “oei wat moeten we nu doen?”. Germen haalt zijn schouders op. We geven kopies van al onze documenten. De agent vraagt de originelen. We verstaan hem niet, en spreken het woord ambassade uit. Hij begint over camerabeelden van onze auto zonder lichten te praten en zegt dat hij ons niet kan laten gaan. We lachen schaapachtig naar hem. Hij begint over geld. We begrijpen hem niet. Hij vraagt hoe we onze benzine betalen. We antwoorden dat we op diesel rijden. Hij vraagt ons naar gps. We wijzen naar onze landkaarten. Hij vraagt hoe we aan eten komen. Germen stapt uit en laat ons veroest gasvuurtje zien, waarbij hij ook uit zichzelf onze watertanks laat zien en met gebaren uitlegt dat we ons daaronder douchen. De man geeft het op en doet teken “allee, maak dat jullie weg zijn, armoezaaiers”. Dit spelletje nam zo’n 20 minuten in beslag. We voelen ons goed dat we geen geld onder tafel zijn kwijtgeraakt deze keer, maar toch blijft er ook een wrang gevoel achter. We voelen ons ongemakkelijk bij het feit dat de politie, mensen die er zijn om je te beschermen voor gevaar en onrecht, juist de mensen zijn die zorgen voor een onveilig gevoel en onrechtvaarigheid. Als toerist voelen we ons des te meer doelwit te zijn van hun wanpraktijken en uitmelkerij. We gaan ervoor zorgen dat ze ons op niets meer kunnen pakken. Voor we starten doen we resoluut gordel- en lichten check en tijdens het rijden zijn we beide gefocust op elk bord dat we zien en houden we snelheidsbepekingen aan tot we zeker weten dat we weer sneller mogen.
In Semey stoppen we nog eens voor wat meer en minder levensnoodzakelijke middelen, zoals brood, water, kazachse sim-kaarten en een waterkoker. De waterkoker met het idee dat het binnenkort in alle toekomstige berglandschappen en zowieso in de wintermaanden wel eens handig kan zijn om snel water op te warmen voor thee, chocomelk, minutesoepjes, noodles om de verkleumde zieljes terug op de warmen na een koude tocht. Het is al laat in de namiddag wanneer we klaar zijn met winkelen en besluiten een beetje verder op de weg naar Almaty een plekje te zoeken. Zoals ik al eerder aanhaalde is het niet zo makkelijk als in mongolië om een plekje te vinden, daar kon je overal gewoon van de weg op zachtgolvende heuvels met klein beetje groene stengels staan. Hier zijn we door het dorre priklandschap met stukken los zand echt wel afhankelijk van de enkele weggetjes die af de hoofdweg richting velden leiden. We vinden uiteindelijk een weggetje en zetten ons op een vlak stukje dorheid. In de verte zien we velden platgebrand worden, volgens mij om zo sneller terug te kunnen beplanten, hoewel ik me van in Laos meen te herinneren (daar deden ze dat ook) dat dat niet zo goed is voor het milieu. Germen overtuigt me dat het ver genoeg is en niet onze kant op zal komen, gezien de wind momenteel de andere kant op waait. Ik twijfel een beetje, maar ben moe en te lui om er op te staan dat we nog een ander plekje moeten vinden. We besluiten ineens onze waterkoker eens te testen voor een soepje bij ons brood en kaas. Ik kijk er al naar uit, maar helaas, deze twee figuren hebben er niet aan gedacht de wattage van de waterkoker eerst te checken, om zeker te zijn dat onze omvormer dit apparaat wel aankan. Niet dus, de zekering springt en het zal enkel brood met kaas zijn vanavond. Het wordt weer wat sneller donker deze dagen en we kruipen ons bus in samen met het licht. We liggen rustig in ons bed te lezen, terwijl we geklop op onze bus horen en iemand fluit en roept op ons in het kazakhs. Germen gaat uit het raampje hangen om duidelijk te maken dat we hier enkel willen slapen en dat is uiteindelijk oké. De mannen doen nog teken zeker geen sigaretten op het dorre stekelige gras te laten vallen en verdwijnen weer. De manier waarop en het iets strengere uiterlijk eigen aan de mensen van Kazachstan geven me een onbehaaglijk gevoel. Snel slapen, hopen dat we niet platbranden en morgen is er een nieuwe dag.
Germen had gelijk, we zijn niet uit onze bus gerookt . De ochtendstond brengt goud in de mond en we besluiten onze ochtend goed te benutten door nog eens een beetje te saxofonen. Terwijl ik wandelend mijn tanden poets met Germen zijn mooie saxofoonklanken op de achtergrond moet ik toegeven dat dit landschap ook wel zijn charme heeft. Het prikt maar is het is mooi om Charlie en Germen in de verte te zien staan in een eindeloze gele vlakte (zie foto’s). Na de saxofoonsessie rijden we verder richting Almaty, nog een 1500 km verder. Uiterst geconcentreerd komen we deze rijdag door zonder één keer te moeten stoppen voor de vele flikken langs de weg, steeds tactisch gelocaliseerd achter een bocht, een rondpunt, een bebouwde kom of ergens anders waar het logisch zou zijn terug op te trekken. Ik zie op de kaart een meertje liggen en we besluiten dat dit de 17 km onverharde weg ernaartoe wel waard is. Het duurt wel een tijd voor we er uiteindelijk geraken en we moeten weer besluiten dat zwemmen er niet in zal zitten, aangezien het water en de oever gescheiden wordt door een 20m hoge klif. Op enkele huisjes verspreid op de oever na, niets anders te bespeuren dan de zandweg en het gras met enkele bomen op errond. De weinige bewoners van dit minidorp laten zich niet zien. We zetten ons naast het weggetje en koken onze ondertussen tradiotionele pasta met verse tomatensaus, bijgespijsd (afhankelijk van beschikbaarheid) met look, wortel, courgette en paprika en afgewerkt met zelf geraspte kaas. We koken op ons gasvuur, aangezien we liefst geen brand veroorzaken in deze droogte door op houtvuur te koken. Wij doen niet mee aan die landbouwtechniek. Ook aan dit plekje moeten we even wennen voor we de schoonheid ervan inzien. We vergelijken te veel met het zachte Mongolië om het unieke van deze prikkende en veel ruwere omgeving te kunnen aanschouwen vanaf de eerste moment. Een prachtige zonsondergang gecombineerd met er een beetje tijd over laten gaan doen onze meningen echter veranderen.
De volgende dag wordt weer een rijdag, met rust- en lunchpauze aan een rivier, waar we ons eindelijk, hoewel ijskoud, nog eens kunnen wassen. Een hondertal meter verwijderd van de grote weg parkeren we ons. Hier zien we wanneer we uitstappen een herder slapen onder een boom. Hij kijkt even op wanneer we voorbijkomen, bevestigd dat wat verderop de rivier stroomt en gaat weer in de pit. We wandelen tot aan de rivier en moeten erkennen dat het een ondiep ligbadje zal worden met steenmassage op onze rug gratis inbegrepen. Het water stroomt ook zo hard dat we ons aan wat stevige stenen onder ons moeten vasthouden wanneer we ons kopje willen onderdompelen om niet weg te drijven met de stroom. Brrr, altijd een overwinning wanneer we het water zijn ingedurfd, maar zo belonend achteraf door die zalig tintelende gloed door heel ons lichaam. Die avond stoppen we aan nog een ander riviertje en maken we kennis met de kazakhse vriendelijkheid, jawel die bestaat natuurlijk ook. Waarschijnlijk zoals overal anders zijn ook in Kazachstan de meeste mensen vriendelijk en vol goede intenties. Jammer gewoon dat de mensen met macht een andere indruk nalaten. We ontmoeten een leuk gezinnetje dat achter de rivierbocht van ons uitgekozen kampeerplekje hebben gepicknickt en zij geven ons de tip ook daar naartoe te gaan; veel duimen die de lucht ingaan en een “very good” daarbij! Na ons eten gaan we eens kijken, benieuwd naar wat nu juist very good is daar. Zo ontdekken we een mooi idylisch zwemplekje tussen roodkleurige hoge rotsen in, een klein badje in de rivier van een meter diep, met goed wat stroming zodat je wat kan jetstreamen. Germen neemt zijn tweede bad die dag, ik houd deze leuke badplaats voor morgenvroeg. Zo gezegd zo gedaan, de volgende ochtend duik ik, na een beetje drentelen en aarzelen, het lekker fris (understatement) badje in. Germen kan het niet laten en neemt zijn derde bad binnen 24u, hij wordt nog badveslaafd ;-). Na ons ontbijt rijden we weer verder. De kilometers beginnen te korten en vanavond zullen we Almaty bereiken. Een klein angstmomentje, terwijl charlie niet terug wil starten (ziekte die weer is bovengekomen na de reparaties in Ulgii) na weer een van onze korte plaspauzes, doet ons hier even over twijfelen. Maar na een 15’ wachten doet die het weer en zullen we onze eindbestemming van vandaag ook kunnen bereiken.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-05-16 15:14:42
[totalVisitorCount] => 31981
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 1017
[author] => Annelies
[cityName] => Semey
[travelId] => 490593
[travelTitle] => On the road
[travelTitleSlugified] => on-the-road
[dateDepart] => 2015-05-24
[dateReturn] => 2016-04-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/928/595_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/419/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => corruptie-geeft-deuk-aan-eerste-indruk-kazachstan
)
[48] => stdClass Object
(
[reportId] => 4872923
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-10-09
[photoRevision] => 0
[title] => Mom's here! :D
[message] => So after the first amazing month of travelling around, I arrived in Almaty with only a backpack of stuff (which is not that much for an entire semester of studying in a place where the climate goes from +40 to -20). Luckily, my mom decided to fix that problem by coming over with for an entire week to explore this city, and to bring me a suitcase full with winter-stuff.
She was bringing a friend (Margot) over as well, so they could go roam the streets of Almaty together when I had to go to lectures.
Lazy me decided not to go pick them up in the middle of the night, which resulted in a small taxi drama and a massive rip off (for everyone who might want to visit Almaty, 1500 KZT is the absolute maximum you should be paying for a taxi from the airport to anywhere in the city).
After just a quiet arrival day on Wednesday, we decided to pay a visit to the Big Almaty lake on Thursday. It was on Kurban Ait, so lots of people around, picnicking with their family and as far as possible, people were even more kind than usual. We chose the perfect day to go, since the weather was amazing and the clear blue sky reflecting on the lake made its color look even more unsual than usual. Going by bus and taxi up (which costs us a rough 2000 KZT in total for 3 people), hiking around and hitchhiking a ride down, made the day very cheap, but still really enjoyable. A definite must see!
Saturday we went to the Sharyn canyon, which started with a small drama in accordance with the local culture. Not enough space on the bus, overbooked, so people had to be dropped out. Luckily for us (and mostly thanks to some amazing friends) the three of us could go! Getting there was already quite something. The busride takes about 3.5/4 hours, and once you have left the outskirts of Almaty, a beautiful site of mountain peeks is visible on one side, and the other side offers a view on the steppes. The Charyn canyon, also referred to as 'The Grand canyon's little brother', is not as big as the grand canyon (somehow its nickname implies that already) but offers the same kind of spectacular sights and rock formations. The bus dropped us at the top, so after hiking down for about an hour through all the pretty sights, you'd arrive at a small ecopark next to a river. Mom and Margot decided to settle for a tea, and I went on a hike with a guide which was a little more adventurous than I had hoped for. It really involved hands and feet to climb up the hills with quite a steep fall on three sides of you (left, right and down, so really nowhere to go but up)
The last really mentionable thing we did was going to a ballet on Sunday evening. There is (like most cities we traveled through in Central Asia) a Opera and Ballet theater, which offers shows a couple of times a week. Tickets are supercheap (we went to a special show and it was still only 10 euro pp, which is not what you will be paying for a ballet of this quality in the Netherlands). The ballet (called Legends of the Great Steppe) was a Kazakh choreography and was absolutely amazing! Partly the common ballet movements as we knew them from home, but mixed with a little Central Asian dancing movements for the hand and feet. The quality was really great, and we left the theater super impressed. Definitely going there more often!
After that, our week was almost to an end already, mostly because I had midterms and really needed to study in between playing a guide as well.
All in all we had a really nice time! My mom having seen and experienced this city definitely makes telling stories a lot easier (you just cant explain how friendly people are, and how safe the city feels if you are not walking around in it) and my life definitely got a lot more comfortable with some warmer clothes around. Thank you so much for coming (mom and margot ofcourse as well!) I don't think a lot of other moms will be showing up here, which just proves that I after all might have gotten my sense of adventure from you!
So, midterms are down (and hopefully aced) and a week of holiday is coming up! I'll be travelling around Southern Kazakhstan for 12 days with another exchangie Miguel. Mostly travelling around in minibusses (and occasionally sleeping on them as well), and couch surfing in the different cities, I feel like we have quite an adventure ahead :D
Thanks for reading all this, next time will be an update on what southern Kazakhstan is like. Apparently it is the most Kazakh part of Kazakhstan so we will hopefully get to feel even more local than we did before.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 447
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => mom-s-here-d
)
[49] => stdClass Object
(
[reportId] => 4871114
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-09-22
[photoRevision] => 1
[title] => Feeling Local!
[message] => After finally knowing my way around the city a bit, speaking some Russian words, not buying the entirely wrong products in the supermarket anymore and overall just feeling like I'm settling in, it was time to start exploring some Kazakh culture outside of Almaty.
With a bunch of other internationals we went on a trip to a small town called Баянкол (Bayankol), right next to the Chinese border. After driving for 8 hours in a tiny, slightly overloaded marshrutka, we reached the village and the camp where we would sleep, situated in the middle of the mountains. Its amazing to see how undisturbed nature still is in these kinds of places. For the entire weekend we were there, we didn't see anyone outside of the family that owned the camping place. Btw, the girl that took us there (Symbat) was related to the ones owning the summer camp where we stayed, and organised everything for us!(together with her friend, conveniently also called Symbat) In case you are reading this: thank you girls again so much for letting us have a taste of the Kazakh countryside!
The first day was spend with exploring the area by hiking around and horse-riding, and mostly enjoy the nature around us (the air in Almaty is quite dirty, so the fresh mountain air was very welcome!). At the end of the day we came around a family living there, and they offered us a very interesting insight in their house and how they lived (they lived in a jurte, and made a living off the horses they owned).
We were also offered a taste of fresh horse milk which actually tasted really good! Next day we got the same kind of horse milk at breakfast, but it had been shaken to ferment overnight (called Kumis), which was very interesting to taste, but will most definitely not be my favorite drink. Over the entire weekend we tasted all kinds of local foods, including; plov (veeeeeeery nice rice-dish, and the one we had this weekend definitely was the best one I've tried so far), Baursak (which are actually just dutch oliebolllen without the raisins and powdered sugar), Borsch (Russian soup) and Kurt (a sort of dried sour cream, we (dad & I in this case) tried this on our trip before already a couple of times, but it keeps on being quite disgusting. Just imaging the taste of over-date milk with a lot of salt in it, and then in a lollipop kind of texture so it should take you a few minutes to eat. Yummy!)
Sunday we tried to go to a goldmine, but the roads were so bad we ended up just hiking around the area when the minivan got stuck. Being next to the river, surrounded by mountains and with a beautiful view on the impressive mountain Khan Tengri (7010 meters high!), every direction you looked at just offered a perfect postcard view. After taking a refreshing dive into the river (a little bit to refreshing to be honest) we went on our way back home.
The weekend thereafter, feeling local continued with first going to the Almaty day celebrations which consisted of a huge apple festival (for those who have not yet googled Alma-Ata yet, it literally means Father of Apples, and I do have to confirm they have a loooooot of apples here). This was again a mix of Asian and Western culture. Asian culture was present in the different stands selling all kinds of local foods, and the huge karaoke stage where people gladly would go sing a song despite the fact that a thousand people could hear them. Western culture was present in hip-hop dance battles and multiple red bull sponsored activities such as motor crossing and parkour.
After that, I rushed to the Eurasian Music Awards with my buddy Assiya and her friend Elnara. Seeing all the local pop stars was really nice, although I didn't understand a word of what was being said (it was not even in Russian, but in Kazakh! Really glad I had the two girls translating and explaining everything to me :D thanks for that girls! )
Overall, I had two really nice weeks, feeling a little less like a lost tourist, and a little more like someone fitting in.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 365
[author] =>
[cityName] => Bayankol
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,bayankol
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => feeling-local
)
[50] => stdClass Object
(
[reportId] => 4864961
[userId] => 379365
[countryId] => 98
[username] => Paulinepearlopreis
[datePublication] => 2015-09-09
[photoRevision] => 1
[title] => First Update
[message] => Hello from Almaty! And thank you for reading my blog :D
You might notice that this one is in English, contrary to my previous one. This is mostly because I do believe everyone that I know who might want to read it will probably be capable of speaking English (except for my grandma, sorry you will get a personal letter instead!) and it might offer some other exchangies on their way to Almaty some insights.
Also, I won't elaborate too much on the trip previous of my arrival in Almaty, it was shortly said absolutely amazing. Turkmenistan, with its extremely closed and incomprehensible culture but so superfriendly people, Uzbekistan with the beautiful landscapes, delicious foods and superfriendly people and Kyrgyzstan with the lively city of Bishkek and again the superfriendly people (seriously, never met people as kind and as helpful as here in Central Asia, their hospitality is according to the Lonely Planet 'the stuff of legends' and I can do no more than agree).
I arrived in Almaty on the 28th of August, meaning that I have been here for two weeks almost already. Im staying in the dormitory on campus, which is mostly cheap. It doesn't offer that much, a simple bed and desk in a shared room and an empty kitchen, but it is very lively and I only have to walk an average of 2 minutes to my lectures. Also, I was very lucky to be sharing my room with a sweet Korean girl, who is very easy to live with!
My studies here are mostly in the field of International Relations, and the material covered in the lectures is very interesting! Contrary to the way it it being taught. People are quite young here when they start university, 17 is average and are furthermore very young in their mindset. University anticipates on that by making attending all your classes mandatory, giving a lot of homework and mid-semester quizzes. Also in the dormitory this childishness is present, no guest allowed after 9 pm, no alcohol, not allowed to play cards etc. Overall there is an excessive amount of rules which is quite annoying, but to be fair, it also offers the possibility to break some rules which might be quite fun.
The city is amazing, lots of pubs, restaurants, parks, musea and a very Western nightlife. When not covered in clouds, you can see the impressive rim of mountains at the Southern side of the city. Been there hiking once already and definitely going to go there again!
That's it for now! I will be going to a place called Baynkol this weekend (close to the Chinese border) and will write something again after that.
Ciao!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2012-12-22 14:52:59
[totalVisitorCount] => 12525
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 407
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 495702
[travelTitle] => Exchange in Kazakhstan
[travelTitleSlugified] => exchange-in-kazakhstan
[dateDepart] => 2015-07-28
[dateReturn] => 2015-12-23
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/379/365_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => first-update
)
[51] => stdClass Object
(
[reportId] => 4861962
[userId] => 421129
[countryId] => 98
[username] => centraalaziejanenrosalie
[datePublication] => 2015-08-28
[photoRevision] => 0
[title] => het laatste deel van Kazachstan
[message] => 8 aug. Na Aktobe was de bestemming een klein dorpje in the middle of nowhere. Veel couleur locale opgesnoven. Zie foto's.
19 aug. Deze dag hebben we een mooie tocht langs zoutmeren gemaakt met kamelen en koeien en paarden langs de weg. Eethuisje bezocht omstreeks 12 uur s'middags daarna door naar het hotel in Aral. We moesten 6 kamers nemen en 1 douche. We gaven de voorkeur aan slapen in de camper. We gingen wel douchen en een wasje doen in het hotel.
De volgende dag een excursie naar het Aralmeer. Met 3 auto's 4x4 naar Aralmeer, of wat daarvan over is.
Het Aralmeer (op de grens tussen Kazachstan en Oezbekistan) is voor een belangrijk deel opgedroogd door het water van rivieren af te tappen voor katoenverbouw tijdens de Sovjet periode, en nog steeds. Daardoor vulde de Aralzee zich niet meer en veranderde in een woestijn. Een soort Dode Zee effect dus. Nu komt voor een deel het water terug doordat er dammen worden geplaatst. Ook de vissen komen terug. Dit is belangrijk voor voor het milieu en de economie. Vissers kunnen weer visvangen in plaats van paarden, kamelen en koeien houden. De visvangst moet nu door middel van quota afspraken gereguleerd worden, helaas werkt dit niet omdat ook hier met geld veel is te regelen.
Het hotel waarbij we logeren staat als zeer slecht in de reisboeken. Dat klopt helemaal. Veel troep, douches die overlopen, waardoor lekkages in de keuken, stroomdraden die blootliggen, etc. De vrouw van het hotel is niet vriendelijk. Vindt dat het onze schuld is dat er lekkage is. Het afval wordt in de containers in de tuin aangestoken. Met een vreselijke stank en roetvorming tot gevolg.
Deze dag is er een harde wind met veel opstuivend zand en as en viezigheid. Overal in de auto een zwartige stoflaag.
We vinden het niet erg om 21 augustus door te reizen naar Baikonur. Dit is de Russische lanceerplek van raketten naar de kosmos. Het is nog steeds Russisch grondgebied. Ons werd de toegang geweigerd naar het dorp om naar museum over de ruimtevaart te gaan. Russisch grondgebied! Je moet hier een speciaal visum voor hebben, hadden wij niet. Tja..
Diezelfde dag zijn we doorgereden naar Kyzylorda, dit was zo'n 480 kilometer.
Dit is een grote stad met 400.000 inwoners. We parkeren voor een grote Moskee die nog in aanbouw is, een beetje aan de rand van stad. Langs dezelfde boulevard een geweldig goed gesorteerde supermarkt, altijd prettig! We hebben per fiets de stad . Leuke en ook mooie beelden en gebouwen langs de route. Met de fiets kom je ook makkelijk aan de achterkant van de boulevard en daar ziet het er een stuk armoediger uit. Veel gaten in de weg, geen putdeksels, asbest dat door de warmte en vrachtwagens veel hobbels en bobbels in het wegdek. Weer terug bij de camper kregen we jonge bouwvakkers van de moskee op bezoek. Zij deelden dvd's (geen idee wat erop staat) en meloen uit. Met handen en voeten is er toch heel wat duidelijk te maken dus het was een gezellige avond.
23 aug. Naar Turkistan. Mooi hotel, etc. We hebben behoorlijk wat bier gedronken, Ieder stel kreeg een hotelkamer. Dit was de voorwaarde om daar met de Campers te mogen parkeren. Ieder had nu een prive kamer met toilet en een douche. We sliepen wel in de campers
S nachts in camper veel lawaai. We blijken aan de uitgaansstraat te staan met de campers.
24 aug. Excursie naar heilig complex van
Soefi sheik en dichter Koha Akhmet Yassawi. Woonde hier in de 11e eeuw. Toen werd het een centrum van spiritualiteit en Islam. Maar ook van de handel tijdens de zijderoute. We bezochten het Mausoleum, de Moskee, een Kookruimte en de Hammam (Badhuis). We hebben in het Mausoleum een kleine dienst voor de pelgrims meegemaakt. 3 Bezoeken aan het Mausoleum zou gelijk staan aan één bezoek aan Mekka. Hier is natuurlijk niet iedereen het eens.
S middags gefietst door de hete stad en gegeten op een terrasje midden in het centrum. Bbq kip en vlees met salade en bier. Rosalie ging die nacht in de hotelkamer slapen vanwege de warmte. Dat kwam goed uit want een eigen toilet kwam die nacht goed van pas! Diarree, hoofdpijn en pijn in gewrichten. Maar dit is haast niet te voorkomen, goed voor de resistentie en na twee dagen weer de oude.
25 aug.
Vandaag op pad naar natuurreservaat met beren. Onderweg weer door politie aangehouden. Of we geen tachograaf hebben? Etc. Etc. Verschillende medereizigers hebben al grote problemen met de corrupte politie gehad. Een heeft ook maar betaald. 50 euro voor snelheid. Belachelijk hoog bedrag. zonder bonnetje.
Nu in het natuurpark. Veel problemen om er te komen voor de "echte campers". Een camper omhoog getrokken met 4x4 Lada. Wij hebben gelukkig geen problemen. Prachtig plek op 1500meter hoogte. Morgen wandelen en paardrijden.
26 aug. Vandaag staat op het programma "met een gids lopen in het natuurpark". 6km lopen naar waterval. 500 hoogtemeters. Daarna nog verder.... Helaas de Canyon bleek toch te ver. Terug naar waterval. Daar geluncht. Toen terug vooral bergafwaarts. Jan voelde het goed in de dijbeen spieren.
De volgende dag een excursie met een busje naar natuurgebied. Veel gehobbel. Met Jaap en Anja en een gids naar de canyon afgedaald. Lekker stijl naar beneden en natuurlijk ook naar boven. 300hoogtemeters. Vandaar Verder gehobbeld met de bus naar theehuisje, wat alleen een afdak bleek te zijn. We hebben toch van een prettige lunch genoten.
Het verblijf in dit natuurpark op 1500 meter hoogte was echt even een verademing na al het stof dat we gehapt hebben in de laatste week! Helaas geen beer gezien.
Het is nu 28 augustus en we gaan weer op pad richting Kirgizië.
Hartelijke groet
Jan en Rosalie
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-07-11 19:15:17
[totalVisitorCount] => 19031
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 617
[author] =>
[cityName] => Zhabagly
[travelId] => 492714
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2015-07-11
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/867/597_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/421/129_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-laatste-deel-van-kazachstan
)
[52] => stdClass Object
(
[reportId] => 4858931
[userId] => 118044
[countryId] => 98
[username] => annaheijne
[datePublication] => 2015-08-15
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan
[message] => Kazachstan
We dachten na de sneeuwstormen in Turkije, de woestijn in Turkmenistan en de zengende hitte in Uzbekistan alles wel gehad te hebben.
Toen kwam Kazachstan. Het was onze eerste fietsdag met bagage. Een taxichauffeur had al onze overige (kook-communal-idioot ingepakte) spullen naar een hostel in Almaty gereden zodat wij met alleen de noodzakelijke bagage de eerste paar fietsdagen door zouden kunnen.
Kazachstan was precies zoals ik het me voor had gesteld: een grote steppe. Wat heuveltjes zorgden ervoor dat ik de omgeving nog net even wat beter kon bewonderen. Zo'n surrealistische wereld, dit landschap lijkt in niets op wat ik van thuis of eerdere reizen ken. Machtig mooi. Overigens was niet iedereen in de groep er erg van onder de indruk, sommigen vonden het wat saai. Ik raakte niet uitgekeken :).
Wat was er nou zo bijzonder aan de weeromstandigheden? Op dag 1 onderweg naar Almaty was het snik en snikheet. De temperatuurmeters waar we langs reden gaven 42 graden en hoger aan! Met zulke temperaturen is fietsen niet leuk meer kan ik je vertellen.
Toch worstelden we ons door de dag heen en nét toen het avond begon te worden en de temperatuur daalde begon het te waaien. Hard te waaien.
Wind in de rug, dat wel. We reden tussen de 35 en 50 km/uur en genoten. We hadden afgesproken over 20 kilometer weer af te spreken dus iedereen vloog ervandoor. Genieten!
Tot we, ieder voor zich, achter ons keken: het leek wel alsof er een soort orkaan achter ons aankwam, zich dreigend opstapelend tussen de vlakte links van ons en de bergen rechts van ons.
Judith was net vooruitgegaan om Sara en Fabienne te vertellen dat Olivier zijn ketting gebroken was en dat er dus bij het eerstvolgende punt waar we zouden kunnen slapen gestopt moest worden, Julian en ik waren nog bij elkaar in de buurt.
Ineens zien we grote stukken karton, zo lijkt het, in de lucht vliegen en begint het onweer achter ons, tegelijk met een enorme zandstorm die ons elk zicht ontneemt.
Op dat moment zien we een theehuis rechts van ons en stoppen we daar onmiddelijk. De regen barst los, enorme zandstormen, onweer... Zo blij dat we samen binnen waren! Geen automobilist had ons nog gezien in dit weer, hopelijk zijn de anderen ook veilig...
Wij maken na een tijd wachten in het theehuis, en na bevestiging "veilig" van zowel de Olivier en Jori achter ons, en Sara Judith en Fabienne voor ons, aan de serveerster duidelijk dat wij graag in het theehuis zouden willen slapen. Let wel, dit is een soort wegrestaurant. In Uzbekistan en in Kirgizië was dat logisch en geen enkel probleem. Hier snapten ze ons even niet. Maar uiteindelijk kregen we een kamer voor 100 Tenge: 50 eurocent. Behalve Julian en ik had alleen Sara al een beetje Kazachs geld; 's ochtends hoorden we dat de jongens gratis hadden geslapen.
Nu al een topland ;).
Dag erna: 20 graden kouder, regen en gelukkig wind in de rug: 155 km naar Almaty was hierdoor, ondanks heuveltje op heuveltje af, goed te bereiken. Ik had de goede benen gevonden en had een lekker tempo. Helaas in deze flow tijdens een downhill een groepje honden over het hoofd gezien die zich als wolven in mijn fietspaden stortten. Alsof ik een dier was dat "geschud" moest worden ging de grootste tekeer tegen mijn knalgele Fietstas en stond ik in 1 klap stil: van 40 km/u naar 0. En gíllen!!!
Tot noch toe was vooral Sara onze ultrasonische gilkoningin. En hoewel ik die tonen echt niet haal deed ik nu een poging. Uiteindelijk hielden ze op, met een paar bijtgaten in mijn fietstassen maakte ik het er zelf heel vanaf. Durfde daarna Saar niet meer te vertellen "dat ze alleen maar blaffen en echt niet bijten, ze blijven gewoon op een kleine afstand..." Niet dus...
Almaty was een soort "Europa". Chique winkels, westers voedsel (hoewel ik verknocht aan de Kazachse Lachmann (een soort noodles, vers) 2 dagen in hetzelfde tentje gegeten heb. Westers is ook duur.
Ik vond een extra set fietstassen en een eigen kettingpons (nu mijn ketting al een paar keer gebroken was heb ik van Jori geleerd hoe ik 'm kan maken...;)). Mijn fietsset is compleet. En hoewel mijn voortassen absoluut geen voortassen zijn maar gewoon normale fietstassen passen ze wel en ben ik gelukkig :).
Vanaf Almaty zouden we met de trein naar China, aangezien je de grens niet fietsend over mag steken. Ik had gehoord en gelezen dat de omgeving van Almaty heel mooi was en wilde dus graag wel een paar dagen in de rondte fietsen. Uiteindelijk besloten Sara, Jori en ik om toch naar de Chinese grens te fietsen en dan maar daar een bus te pakken. Het ergste wat kon gebeuren was dat we daar weggestuurd worden... Zodoende: met zijn 3en, met onze volledige bagage op pad. 3 ochtendmensen (Ja echt, ik ook) die allemaal lekker wilden fietsen. De rest had behoefte aan meer tijd in Almaty en zodoende zouden we elkaar in Urumqi, China, weer ontmoeten.
Het verschil in fietsen mét en fietsen zonder bagage werd pijnlijk duidelijk, hoewel onze afstanden hetzelfde bleven maar de verzuring kwam een stuk eerder (of uberhaupt..) We passeerden kleine dorpjes; onwijze landschappen, enorme bergen aan onze rechterzijde ver weg, terwijl dichtbij soms poeslief aandeed met bloemen in alle kleuren, water, riviertjes, meertjes. Vruchtbare velden, veel groen. Waanzinnig zo mooi.
We besloten een route te nemen langs de Charyn Canyon, wat nog wat voeten in de aarde had aangezien het een behoorlijk stuk om was én we dan de laatste dag echt een roteinde zouden moeten fietsen, ook offroad.
Zoveel voeten in de aarde dat we afspraken over 25 km op elkaar te wachten maar dat zowel Jori als ik bij het eerste de beste wegrestaurantje besloten te stoppen: Jori had koffie nodig, ik iets met ijs en koud in 1 glas :).
Het was bloed en bloedheet, bij vertrek 7 liter water meenemen op e fiets! Alles op, en dan nog oppassen dat je niet alles in 1 keer leegdrinkt.
We haalden de Charyn canyon natuurlijk, zoals eigenlijk altijd alles lukt deze reis, vlak voor het donker. Het is de grootste canyon ter wereld na de grand canyon in Amerika. En wij mochten er gewoon ons tentje neerzetten, zodat je, wanneer je je tent uitrolt op moet letten niet te diep door te rollen.
De weg ernaartoe was zwaar, op een enkele pas waar we tussen de bergwanden door reden na niet bijsterinteressant, tot we bij het offroad-stuk aankwamen: hier begon de speeltuin weer. Toen we er wegreden 's ochtends vroeg deed het licht magische dingen met het landschap. En het landschap was sowieso magisch: in plaats van vlak met bergen bestond het uit vlak landschap met kuilen, dus je rijdt ineens een stukje naar beneden om vervolgens weer naar de vlakte toe te klimmen.
Het was weer bloedheet, als we beekjes tegen kwamen maakten we hier dankbaar gebruik van door er met kleren en al in te gaan staan. Zo heerlijk kan verfrissing zijn. Binnen 10 minuten fietsen is alles weer droog en warm dus hoe meer ervan te genieten hoe beter.
Toen we uiteindelijk in het grensstadje aankwamen, in een soort guesthouse waar ook de plaatselijke hoertjes komen, bleek dat er geen bus was die de grens over ging. Oeps.
Geen andere keuze dan een poging te wagen. We ontmoetten nog een oudere Fransman die een stuk had gefietst vanaf Urumqi, hij gaf tips als "zie er niet uit als een fietser"(hoe dan?), "blijf bij de auto en vrachtwagen grensstrook" en zo nog wat mooie tips. Waar we bij de grens uiteindelijk niet heel veel aan hadden, de douaniers vertelden ons gewoon waar we heen moesten. Keken niet gek op of om, alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat er fietsers voorbij kwamen hier? Het bleek echt zo makkelijk! Kazachstan uit was geen enkel probleem; de drugshonden die aan onze fietsen snuffelden waren het opmerkelijkst. China in bleek nóg makkelijker. 1 paspoortwissel (van het 1e paspoort naar het 2e paspoort waar ons China visum in zat) 7 paspoortcontroles en 1 keer vertellen wanneer ik geboren ben verder (nee, jij bent niet degene op 't paspoort) hadden we een nieuwe stempel: CHINA!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2006-12-21 11:29:37
[totalVisitorCount] => 17104
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 4502
[author] =>
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 118044
[travelTitle] => Mijn eerste reis
[travelTitleSlugified] => mijn-eerste-reis
[dateDepart] => 2007-10-29
[dateReturn] => 2008-06-01
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/118/044_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan
)
[53] => stdClass Object
(
[reportId] => 4856801
[userId] => 415821
[countryId] => 98
[username] => Hennybroeders
[datePublication] => 2015-08-08
[photoRevision] => 0
[title] => naar het "Dubai" van de steppen
[message] => Op pad naar het Balkash meer en het grote niets. Kazakhstan is extreem dun bevolkt, het is zo groot als west Europa en er wonen net zo veel mensen als in Nederland, en ik kom dus ook niet veel dorpjes tegen na Almaty. In het begin nog wel, maar dat wordt snel minder. Het landschap verandert van een gele deken naar donker grijs met kleine struikjes. Verder is er helemaal niets. De weg is verder prima met af en toe gevaarlijk hoge rullen in het wegdek. Deze ontstaan door de grote hitte en vrachtwagens. Het zijn net golven in de weg. Oppassen dus voor de je positie op de weg, want zo’n rul kan soms wel 20 cm hoog zijn en dan wordt je als motorrijder gelanceerd. Ik kan mijn tempo van rond de 90 goed aanhouden. Harder mag niet en is ook niet nodig. Laat het landschap maar op me inwerken. Dit is de grote doorgaande weg naar Astana, maar erg druk is het niet. Regelmatig zie ik een vrachtwagen, personenwagens zie ik veel minder. Wat is dit een overweldigend landschap.
Soms zie je in het heuvelachtige landschap een boerderijtje. Echt in de the middle of nowhere. Hoe kunnen mensen hier overleven. De temperatuur is rond de 35 graden maar er waait een verkoelende wind die soms best krachtig is. Ik hang vaak heel schuin tegen de wind in laverend tussen de rullen asfalt. Maakt het motorrijden wat plezieriger, want na Tadzjikistan had ik niet verwacht dat er zulke lange rechte wegen konden bestaan. Als ik voor me en in de spiegel kijk zie ik alleen maar 1 rechte strook asfalt. Daarnaast alleen woestijn. Soms zie je een kudde schapen, wat paarden en af en toe een stinkende kameel. Wat kunnen die beesten ruften zeg.
Voor de lunch eet ik een slaslick met brood en koffie. Heerlijke combinatie. Het is een soort stopplaats waar heel veel kleine restaurantjes zijn. Ik doe het lekker rustig aan want ik ben al op tijd vertrokken en we hebben de tijd. Als ik na 350 km aan kom in het plaatsje Burylbaytal stop ik om even te tanken en wat te drinken. Ik vraag aan het meisje achter de kassa waar ik een “gastienietsa” kan vinden. Ze legt me in gebaren taal uit dat aan het eind van het dorp een hotel genaamd Armir te vinden is geschreven in rode letters. Als ik daar aan kom en naar binnen loop zit een vrouw samen met haar dochter te eten en te kijken naar de tv. Op mijn vraag of dit Armir is krijg ik een bevestigend antwoord. Dan begint ze in het Russisch te ratelen zonder haar ogen van de tv af te halen. Op mijn vraag of ik hier dan 1 nacht kan vertoeven krijg ik weer een hele waterval zonder dat ze haar ogen van het toestel af haalt. Ik besluit om maar te gaan en mijn geluk verderop te beproeven.
Dit blijkt nog niet zo makkelijk in Kazakhstan, daar de dorpjes nog al ver uit elkaar liggen. 2 Plaatsjes verder, zo’n 175 km, vindt ik een wat groter dorp en rijdt van de doorgaande weg af het dorp binnen. Het ziet er oud en vervallen uit. Russische architectuur, waar al meer dan 20 jaar geen onderhoud aan is geweest. Je ziet de buizen van de stadsverwarming langs de weg en over de weg bij kruisingen. Als ik het enige stoplicht van het dorp passeer zie ik aan de rechter kant Motel op een gevel staan. Ik rijdt nog een stukje door, maar omdat ik niets anders kan vinden draai ik om en ga naar het motel. Daar aangekomen wordt ik door een dame verwelkomd. Ze spreekt een paar woorden Engels en dat is voldoende om een kamer te boeken. Ze laat me de kamer zien. Het is wederom een hok, redelijk schoon met een gedeelde toilet op de zelfde verdieping en een gedeelde douche op de begane grond. Het raam kan niet open. Ik wilde het openen, maar hield gelijk de klink in mijn handen. De airco maakt een pleurisherrie. Al bij al een prima stek om te slapen dus. En ze hebben wifi, helemaal top.
Ik ga de spullen van de motor pakken onder het genot van een aangeboden koud biertje. Een reeds aanwezige dame komt samen met de eigenaresse naar buiten en wil perse op de foto met mij. Ze vraagt me of ik mijn gegevens aan haar wil geven en krijg als dank een kaartje van haar inclusief een hartje wat ze er op kriebelt. Daarbij krijg ik nog wat zakjes thee en chocolade uit Kazakhstan. Waar ik dit allemaal aan te danken heb weet ik niet, maar het is wel erg leuk. Verder zal het waarschijnlijk niets worden tussen ons, ze is rond de 60 schat ik en heb thuis wel een hele lieve vriendin zitten.
Het was al laat toen ik arriveerde en ben behoorlijk hongerig. Ik kan wat eten in het cafe aan de overkant. Als ik hier binnen stap ben ik de enige gast en voor ik het weet staan ze met z’n 3-en om me heen om de bestelling op te nemen. Ieder kent wel een woordje Engels en een van de dames is zo slim foto’s van gerechten te tonen. Ik kon mijn maaltje weer besteld krijgen en heb er heerlijk gegeten. De zaal zag er feestelijk uit, echt Aziatisch. Veel kleuren, witte kleden over de stoelen met gouden strikken, een wit tafellaken met plastic er overheen. Gekleurde servetten in de glazen. Mooi dat ze dat speciaal voor mij gedaan hebben dacht ik nog.
Bij het weggaan kwam het personeel ook nog even mee naar buiten en we hebben een half uurtje heerlijk gekletst over reizen, hoe Nederland was en over hoe ik toch bij kwam om dat hele takkeneind deze kant op te rijden op een motor. Deze reactie krijg ik vaak. Mensen hebben geen gevoel bij reizen. Snappen niet wat voor vrijheden je dat geeft en hoe rijk je er van wordt. Ook vinden ze het wel heel vreemd dat ik juist in dit plaatsje ben gestopt en juist bij hen kwam eten.
Toeval bestaat niet, het valt je toe. Probeer dat maar eens in het Russisch uit te leggen.
Ik probeer te slapen met de herrie van de airco. Uiteindelijk lukt het, had vandaag natuurlijk ook een lange dag gemaakt en dik 500km gereden. Om 5 uur wordt ik wakker van de kou. De airco heeft de temperatuur in de kamer eindelijk omlaag gekregen en ik moet een extra dekentje pakken om weer lekker verder te kunnen slapen.
Nachtje Balkash:
Ik ga eindelijk slapen, het is al na 12 uur en ik heb morgen een waarschijnlijk pittige dag voor de boeg. Skypen is leuk, maar er gaat zo veel vrije tijd in zitten. Ik slaap vast maar ben om 5 uur al weer wakker. Toch weer een beetje kriebels in mijn buik. Eerst maar eens buiten kijken of de brommer er nog staat. Gelukkig wel met alles er op en er aan. Door het late skypen kon ik mijn ontbijtje voor deze ochtend niet meer geregeld krijgen. Geen probleem, los ik onderweg wel op. Alleen het bakkie koffie mis ik wel bij het opstaan. Eerst maar eens het vaste ritueel van de motor optuigen. Dat is ook het enige nadeel van zo reizen. Elke dag het op en afbreken. Gaat volgens routine en is ook eigenlijk zo gebeurt. Langzamerhand weet ik wel hoe en wat. Ik betaal nog even voor een biertje en water uit de minibar en vertrek de zandbak in.
Eerst nog even getankt. Dit is een ritueel in de stan landen en hier moet je even de tijd voor nemen. Je moet eerst betalen alvorens je kan tanken. Je weet natuurlijk niet hoeveel benzine je nodig hebt, dus hier heb je het eerste twijfelpunt. Je gaat aan de lage kant zitten waardoor de tank natuurlijk niet helemaal vol komt. Je vraagt nog wat extra liters bij en soms, na een keer of 3 is de tank echt vol en kan het overschot in het kannetje achterop. Dit duurt meestal een minuut of 20. Geen probleem, ik heb vakantie. Nu kan ik heel af en toe geregeld krijgen dat ik een bedrag neer leg bij de kassa, te veel natuurlijk, en dat ik dan ga tanken tot hij vol is. Ik krijg dan het teveel betaalde geld terug. Soort omgedraaide wereld. Dit lukt maar zelden, omdat ik door de taalbarrière dit proces maar af en toe duidelijk kan maken. Blijft iedere keer weer een avontuur dat tanken. Ook het zoeken naar 95 octaangehalte kan af en toe een probleem zijn in de stan landen. Vaak hebben ze maar tot 90 en soms zelfs alleen 80. Van dat laatste gaat je motor echt niet beter lopen, maar op 90 loopt hij prima. Ook kom ik 92, 93, 96 en 98 tegen. Soms in het zelfde land. Maar tot nu toe heb ik eigenlijk geen problemen gehad met tanken. Vaak hebben zelfs de kleinste dorpjes iets van een benzinestation, desnoods gewoon een tankwagen langs de kant van de weg, die de benzine per liter verkoopt in flesjes. Het valt me eigenlijk allemaal reuze mee en de problemen die ik had verwacht zijn er helemaal niet. Gewoon je ogen de kost geven of vragen.
Ik ga op weg naar Karagandy. Een industriestad ontstaan door de deportatie van Russische gevangen die hier te werk werden gesteld in kampen. De weg is lang, een kleine 400 km en dwars door de woestijn en steppen van Kazakhstan. Ik ga naar het midden van het land. De omgeving verandert langzaam van vlakten in een licht glooiende omgeving. Ook de kleuren veranderen continu. Dat continu moet je een beetje in perspectief zien. Het verandert een aantal keren, maar niet om de 100 meter. Meer om de 100 km. De weg is lang en vaak kaarsrecht. In Tadjikistan al lange wegen meegemaakt, maar dit slaat alles. Het is moeilijk je te concentreren meer omdat de weg eigenlijk heel goed is vanaf Balqash. De temperatuur en de wind zijn een ander verhaal. Het is weer eens bloedheet, gelukkig met een licht verkoelende rijwind en het waait ontzettend vanuit verschillende richtingen. Ik zie regelmatig kleine wervelwinden ontstaan en ik zwabber van de ene naar de andere kant van mijn weggedeelte. De wind slaat onder mijn vizier en regelmatig rijdt ik met dichtgeknepen ogen over de weg. Ik moet dan ook vaak even stoppen om wat te drinken en even op adem te komen. Onderweg kom ik een paar kleine gehuchtjes tegen en 2 redelijke dorpen. Bij een van de dorpen eet ik mijn ontbijt/lunch. Ik eet “manty”een soort momo’s, pakketjes deeg met gehakt en ui er in, gekookt in bouillon. Samen met echt lekker brood en een bakkie koffie. Dit wordt naarmate ik noordelijker ga steeds makkelijk. Ik vind het ook steeds meer op de menu kaart en mensen staan me ook niet vreemd meer aan te kijken als ik een “chorny kaffe” bestel. (zwarte koffie)
Het eettentje ziet er ook veel beter uit. Het lijkt als of ik steeds meer in de bewoonde wereld kom. Gewoon een toonder waar je je bestelling kan doen. Je kunt ook van alles meenemen aan snoep en drank voor onderweg. Lijkt bijna een AC restaurant.
Ik heb vandaag regelmatig met een glimlach op de motor gezeten. “Zie mij nu eens rijden door de woestijn van Kazakhstan” denk ik dan. Geeft een geweldig gevoel, meer omdat het landschap zo overweldigend is. Dit keer geen onmetelijk hoge bergen maar een uitgestrekt landschap met alleen maar kleine struikjes en verder helemaal niets. Als ik op een steen zit naast de weg voel ik me heel klein worden in de overweldigende natuur om mij heen. In de zomer is het hier bloed heet, in de winter kan het hier gemakkelijk 20 graden vriezen. Een harde omgeving om in te wonen. En toch zie je af en toe een boerderijtje of een herder met wat schapen of koeien. Wow………..
Op weg naar Astana blijkt de weg vanaf Karagandy een grote opbreking te zijn. Om de paar kilometer, kilometers lange wegwerkzaamheden. Dus regelmatig van de weg af om door modder en over kiezels te rijden. Nu ben ik dat inmiddels gewend, dus geen probleem. De nieuwe weg die ze aanleggen moet ooit tot aan Almaty lopen. Hier zijn ze nog wel een paar jaar mee bezig schat ik. Het wordt wel een mooie gladde weg. Alleen de charme gaat er een beetje van af. Onderweg stop ik voor een welkom bakkie. Wederom geen vreemde gezichten als ik om koffie vraag en als ik wil gaan zitten komt er een Russische motorrijder binnen. Hij is op weg naar Almaty en nadien naar Oezbekistan om te gaan paragliden. Hij had mijn motor buiten zien staan en besloot om eens poolshoogte te gaan nemen. Lekker even bij gekletst en nadien vervolgen we beide onze weg. Hij stond er op om ook mijn koffie en mars te betalen. Wat zijn mensen af en toe toch gastvrij. Als ik weg wil rijden komt er een politieauto aan met 2 agenten. Ze stappen uit en komen op me af. De helm die ik op had gedaan doe ik weer af en ik schud de 2 de hand. Ze zijn gewoon nieuwsgierig over waar ik vandaan kom en of ik deze malle trip in mijn eentje aan het maken ben. Ik leg wat uit over mijn route en aan de hand van een kaartje kan ik het echt duidelijk maken. Een lach verschijnt op hun lippen en beide zeggen ze dat ik een beetje gek ben. Aan de andere kant vinden ze het fantastisch wat ik doe en dat ik in hun land aan het rondrijden ben. Ondertussen staan ze mijn motor van voor tot achter te bekijken. Ik denk nog, zo meteen wordt mijn nummerplaat gezien en ben ik alsnog de lul. Maar nee, de led lampjes van mijn achterlicht (5 cm boven mijn nummerbord) vinden ze veel interessanter en na nogmaals elkaars handen geschud te hebben ga ik verder op weg naar Astana. Was weer leuk om mensen te spreken.
Als ik bijna in Astana ben zie ik een motorrijder langs de weg staan. Motor volgepakt, dus een reiziger. Ik stop om te vragen of er wat aan de hand is. Hij is een ander muziekje op zijn mp3 speler aan het zoeken. Het blijkt een in Zweden wonende Spanjaard te zijn, Pedro. Ooit met reizen begonnen vanuit Spanje en in Zweden blijven hangen. Hij was ook in de Pamir geweest. Geweldig om weer een Tadzjikistan reiziger te ontmoeten. Iedereen die je er over spreekt is lyrisch. Het is ook een geweldig land met de meest prachtige uitzichten en bevolking. Hij gaat op weg terug naar Zweden. Is al te laat, want hij had maar 5 weken vakantie. Het duurt nog 2 weken voor hij terug is, maar daarover maakt hij zich niet zo druk. Het komt zoals het komt. Ik hoop dat zijn baas er ook zo over denkt.
Een stukje rijden we nog samen, maar in het begin van de stad scheiden onze wegen. Hij gaat zo ver mogelijk door rijden richting de grens. Ik slaap een aantal nachten in Astana.
In Astana ga ik de toerist uithangen. Astana heeft als een van de weinige steden in Azië een bus tour door de stad. Die wil ik wel eens proberen.
Eenmaal aangekomen bij het hotel ziet het er toch weer net iets anders uit dan op internet. Geeft niks, de kamers zien er prima uit, de staf spreekt redelijk Engels en ze hebben een bar. Ik ben nogal snel tevreden. De stad is redelijk groot en druk, er wonen nu al zo’n 800.000 mensen groeiende naar meer dan 1 miljoen in 2030, maar alles loopt gemoedelijk in elkaar over. Het verkeer rijdt rustig en ik ben natuurlijk inmiddels al wat gewend en manoeuvreer mijn motor handig door het verkeer heen. Wederom regelmatig een duimpje en geroep vanuit de auto’s. Also famous in Kazakhstan………
De stad is opgedeeld in het oude gedeelte en het nieuwe van 1997. Dit was het moment dat deze stad de nieuwe hoofdstad werd van Kazakhstan. De president wil er een kunstwerk van maken en het ene na het andere nieuwe gebouw wordt er neer gezet. Anders dan in Ashgabat worden deze gebouwen wel gebruikt en zijn de bewoners van deze stad trots op wat er allemaal gebeurt. In aanloop naar de Expo 2017 wordt er nog van alles aangelegd, zoals een nieuwe snelweg en een supersnelle treinverbinding naar Almaty. Ik doe er met de motor nu een paar dagen over, straks moet het met de trein in 5 uur lukken. Laagvliegen door de woestijn…….
De sfeer is ook totaal anders in deze stad. Mensen zijn relaxed, vriendelijk, iets minder stuurs lijkt het wel. Misschien ook wel meer gewend aan buitenlanders.
Ik merk dat ik op de terugweg ben. Kom langzaam weer in de “beschaving”, het wordt meer Europees, minder Aziatisch. Ik merk dat ik daar aan moet wennen. Ook hier zijn mooie dingen te zien, alleen de mensen zijn minder “vreemd”. Culturele verschillen nemen af, maar dat wil niet zeggen dat er dan ook minder te zien valt. Hier moet ik me wel even op focussen. Dit heeft even een paar dagen gekost voor ik dit door had. Ook hier gebeuren bijzondere dingen en zijn er genoeg dingen te zien. Maar na het geweldige schouwspel in Turkmenistan, de vriendelijkheid in Oezbekistan en de overweldigende natuur van Tadzjikistan en Kirgizië, de onmetelijke steppen van Kazakhstan ga ik over een paar dagen Rusland in op weg naar Moskou en St. Petersburg. Een totaal andere belevenis, maar niet minder mooi. Dit is echt gaaf dat ik dit allemaal zo maar kan doen besef ik me. Gewoon links gaan als je daar zin in hebt, of rechts, maakt niet uit…….
In de ochtend ben ik al weer om half 6 wakker. Wat is dat toch, gisteren moe ingeslapen en toch al weer zo vroeg op. Na het ontbijt loop ik te voet naar het station, toch een half uurtje wandelen. Daar aangekomen struin ik de bushaltes af maar zie nergens iets van een bus tour. Ik besluit het station maar eens van binnen te gaan bekijken. Misschien dat iemand mij kan helpen. Bij de informatiebalie wil men wel, maar spreekt men slecht Engels en heeft men nog nooit van een city tour gehoord. Het stond toch echt in de Lonely planet. Buiten ook nog wat navraag gedaan maar daar krijg ik alleen maar taxi chauffeurs die me een ritje willen aansmeren. 1 Is er wat doortastender en brengt me naar een vrouwelijke collega die wel iets van Engels spreekt. Niemand weet iets af van een city tour. Ook fijn zo’n Lonely planet. Klopt niet altijd zullen we maar zeggen.
Uiteindelijk vinden we een studente die op een bankje zit te wachten op een vriend. Zij studeert hier aan de universiteit en spreekt haar talen. Ook zij heeft nog nooit van een city tour gehoord mar duikt gelijk het internet op. Ik bel ondertussen nog even met het hotel of zij misschien iets weten. Het hotel komt met een oplossing, de gewone bus nemen naar het Bayterek monument. Daar staat een city tour en ik zou van daar af verder kunnen. De taxi chauffeurs, een man of 5 zijn langzaam afgedropen, een enkeling heb ik nog de hand geschud en bedankt voor de moeite.
Volgende uitdaging, welke bus moet ik nemen en hoe werkt dat hier. Onze studente Barkyal (zal wel weer verkeerd geschreven zijn) brengt ook hierin uitkomst. Ik kan 5 verschillende bussen nemen, maar lijn 12 is het snelst. We praten rustig verder over haar droom om nog eens naar Nederland te komen en Rotterdam te zien. Weer eens wat anders dan Amsterdam. Ze studeert handel en is benieuwd hoe dat nu in zo’n haven gaat. Verfrissend om te praten met een jong persoon en de dromen en ambities die zo iemand heeft. Ook mooi om te zien dat ze toch allemaal een beetje willen helpen al verstaan ze soms helemaal niets van wat je zegt.
Als lijn 12 arriveert moet ik helaas afscheid nemen. We hebben een half uur gesproken over van alles en nog wat en het is gezellig. Bijzondere ontmoeting wederom en weer geen foto. Als ik vanuit de bus nog een foto wil maken gaan net de deuren dicht. Jammer…….
Als motorrijder in een bus, klinkt niet helemaal goed maar in dit geval wel de beste oplossing. Ik wil in de bloedhitte van de middag liever niet met een pak aan gebouwen staan te kijken in de zon. Na een kwartiertje komen we aan in het nieuwe gedeelte van de stad. De gebouwen worden hoger, mooier en je kunt zien dat alles gloednieuw is. Het is er ook druk. Nu is het nieuwe gedeelte gelijk ook het hart van het financiële centrum en hier huizen ook alle ministeries. Als ik aan kom bij het Bayterek monument zie ik dat de foto’s die ik er van gezien heb niet gelogen hebben. Wat een mooi bouwwerk. Je kunt er in en op 97 meter hoogte heb je een mooi uitzicht over de stad. Je zit dan in de gouden bal. Dat is gelijk ook het nadeel, want fatsoenlijke foto’s kun je nu niet maken. Het is een witte toren wat er uit ziet als dunne bladeren die een gouden bal dragen. Volgens een legende is dit het gouden ei van de mythische vogel Samruk en herbergt alle verlangens en geluk van de mensheid, zonder dat de mens er ooit bij kan. Door nu je hand te leggen in de gouden afdruk van president Nazarbaev kun je een wens doen……..Yep.
Mooie gedachte, maar het uitzicht blijft toch het meest fascineren. Het Bayterek monument staat in het midden van de Nurzhol Boulevard. Dit strekt zich uit van het circustent achtige gebouw Khan Shatyr tot aan de Piramide “ Palace of Peace & Accord” aan de andere oever van de Ishim rivier, wat eigenlijk een gebouw is voor alle religies. Deze piramide zal waarschijnlijk in het midden van de stad uit komen als deze in 2030 klaar is. Nu ligt hij bijna aan de rand. Vanuit het Bayterek monument kun je de randen van de stad goed zien en de daarbuiten gelegen steppen.
De gebouwen zijn groot. Als ik de ingang zoek van het monument kom ik een Zwitserse professor tegen. Het is zijn eerste dag in Kazakhstan en hij gaat hier 3 jaar les geven op de universiteit aan een vak waarvan ik de naam al kwijt ben nadat hij hem had uitgesproken. Wat zijn er toch ook vreemde opleidingen af en toe. Niet gewoon biologie of scheikunde, nee, ergens een heel klein, waarschijnlijk gruwelijk belangrijk onderdeeltje er van.
Samen dwalen we door het monument en na een half uur nemen we afscheid. Ik wens hem veel succes, en hij mij andersom ook. Bijzondere man.
Vanuit het monument loop ik richting het presidentiele paleis. Lijkt dicht bij, maar ik doe er weer dik een half uur over. De gebouwen zijn zo groot evenals de afstanden.
De city tour bus zie ik de gehele dag niet. Zal wel opgeheven zijn. Nu is het openbaar vervoer ook niet vervelend als je maar weet welke lijn. Het kost standaard 90 Tenge per rit. Of dit nu 2 haltes is of 20, maakt niet uit.
Als ik even wat ga drinken en eten merk ik dat ik in een ander gedeelte van de stad zit. Alles is 2 keer zo duur. Wordt een sobere maaltijd dan, ook niks mis mee. Al fotograferend loop ik naar de Khan Shatyr, een paar kilometer verderop. Dit is een gebouw in de vorm van een scheve circus tent gemaakt van een doorzichtig materiaal ethylene tetrafluoroethyleen (ETFE), dit is een hitte absorberend en isolerend materiaal wat ook nog eens licht door laat en waardoor de binnentemperatuur constant blijft, terwijl het buiten in de zomer richting de 40 gaat en in de winter richting de -30. De tent is gevuld met winkels, een monorail, kermis attracties en op de bovenste verdieping zelfs een zwemparadijs compleet met zandstrand. Bijzonder gebouw, maar de winkels zijn niets voor mij.
Ik kan vandaag niet alle gebouwen zien. Ondanks dat ze op zichtafstand van elkaar liggen zijn de afstanden gewoon te groot. Morgen even een relax dag en dan overmorgen maar weer eens lijntje 12 gepakt en op naar de volgende gebouwen.
Nu wordt Astana wel het “Dubai van de steppen” genoemd. Klopt ook wel. Er wordt voor vele miljoenen aan nieuwbouw gepleegd. Anders dan in Ashgabat Turkmenistan is dit wel echt. De bevolking vindt het prachtig, is trots en komt in grote getalen ook naar de gebouwen kijken. Daarbij is ook heel goed nagedacht over hoe en wat er weg gezet wordt. Er zijn gerenommeerde stadsplanologen ingehuurd en ook beroemde architecten zijn hier aan het werk. Dat merk je ook als je er door heen loopt. Het leeft……..Het voelt echt en ziet er prachtig uit.
Massage:
De massage gaat deze keer wel door, iets later dan afgesproken klopt er een dame van ongeveer mijn leeftijd aan de deur. Ze ziet er een beetje gestrest uit, alsof ze zelf wel een massage kan gebruiken. Ze heeft een mantelpakje aan en ik vraag me af of ik wel om de goede dame heb gevraagd. Ze gaat zich even in de badkamer omkleden. Ben benieuwd wat ze aan heeft. Jammer, het is geen pikant lingerie setje, maar een shirt en een legging. Ik heb wel gezien dat ze haar bh uit had gedaan. Waarom?
Ik moet midden op bed gaan liggen en ze kruipt er gezellig bij. De massage is stevig maar heerlijk, tot ze begint met “problem, problem”.
Die had ik eerder gehoord en ze duwt op de plek op mijn rug naast mijn rechter schouderblad, muur vast. Heeft alles te maken met de houding op de motor en zal als ik thuis kom langzaam wel wat beter worden. Af en toe pakt ze mijn been of arm in een houtgreep en probeert deze nog verder door te rekken dan dat ik zou kunnen. Ze probeert mijn benen op te rekken door mijn enkels beet te pakken en een voet tegen mijn billen aan te zetten. Af en toe zit ze boven op me om nog meer kracht te kunnen zetten. Ik wordt gekraakt. Het is allemaal net niet pijnlijk. Na een uur springt ze van het bed en geeft me een aantal oefeningen mee voor mijn rug, om er zelf ook wat aan te doen. Ik neem het voor lief aan. Ze gaat zich weer omkleden en in haar mantelpakje vertrekt ze weer.
Heerlijke massage, wel weer bijzonder. Ook prettig dat ik voor een vrouw gekozen heb ipv een man. Ik heb liever dat een vrouw op me komt zitten…...
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-29 10:33:59
[totalVisitorCount] => 26441
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 919
[author] => Henny Broeders
[cityName] => Astana
[travelId] => 484249
[travelTitle] => The long way east
[travelTitleSlugified] => the-long-way-east
[dateDepart] => 2015-05-23
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/847/552_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/821_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => naar-het-dubai-van-de-steppen
)
[54] => stdClass Object
(
[reportId] => 4855137
[userId] => 395936
[countryId] => 98
[username] => knarfenneelram
[datePublication] => 2015-08-03
[photoRevision] => 0
[title] => Vietnam
[message] => Vietnam!
Het visum voor Vietnam is het duurst van Z.O. Azië, daar staat tegenover dat de grensovergang een stuk soepeler verliep dan van Thailand naar Cambodia. De paspoorten worden door de busbegeleider verzameld, je loopt de grens over en aan Vietnamese zijde wacht je tot jouw bus aan de beurt is en je naam wordt geroepen. Gelukkig stond Marleen bij de doorgang en zag ze dat een Engels meisje met haar paspoort wegliep…. Bleek dat er wat paspoorten verwisseld waren, gelukkig dat Marleen wakker en scherp was, anders was dat een vervelend verhaal geworden!
Ho Chi Minh City (Saigon)
HCMC is voor veel reizigers een eind- of vertrekpunt voor hun reis door Vietnam. Daardoor zijn er genoeg mensen voor een fatsoenlijk nachtleven en genoeg concurrentie voor goedkope massages en tours. Hier hebben wij optimaal gebruik van gemaakt door een goedkope massage te nemen, een gezellig uitgaansavondje en een leuke tour te doen. We zijn naar de Cuchitunnels geweest, eigenlijk een soort pretpark met als thema de oorlog. Je kan op de foto in een oude tunnel, met een tank, er zijn voorbeelden van vallen en als klapper op de vuurpijl kun je schieten met een aantal geweren. Marleen en ik hebben met een M30 machinegeweer vanaf een jeep geschoten!
Daarna ga je terug naar Saigon en komt er een serieuzer deel van de oorlog naar voren in het War Remnants Museum waar ze met zeer grafische foto’s duidelijk maken dat oorlog verschrikkelijk is en het gebruik van Agent Orange (ontbossing chemicaliën) tot op de dag van vandaag slachtoffers eist in de vorm van verminkte kinderen en doodgeboren foetussen. Na een paar dagen eerder in Cambodia te hebben gezien hoe de Khmer Rouge in 4 jaar tijd 1/3 van de totale bevolking had uitgemoord en nu deze foto’s lijkt het me duidelijk dat we maar beter allemaal met elkaar leren overweg te kunnen, want een oorlog kent alleen maar slachtoffers en verliezers….
Mui Ne
In Saigon hebben we een open bus ticket geboekt. Dat zijn 5 tickets in 1 die je van Saigon in het zuiden naar Hanoi in het noorden brengen. De bussen hebben drie rijen met stapelbedden die van voorin tot achterin de bus lopen. Sommige hebben ook nog eens een wc en zelfs wifi. Stop 1 op de route is Mui Ne. Een klein dorpje waar een mooi strand is en landinwaarts een duingebied ligt waar je kan spelen met Quadbikes, plastic glijborden, etc. Wij hebben een Jeep met chauffeur gehuurd die ons ook nog langs een vissersdorpje heeft gereden en naar de Fairy Spring, een riviertje dat in de loop der jaren door erosie allerlei mooie vormen heeft gecreëerd in het omringende zandsteen. Ons tochtje was de enige twee uur in 2 dagen dat het droog is geweest, dus daarna was het gauw door naar stop nummer 2: Nah Trang
Nah Trang
Net als wij er zijn is het 2-jaarlijkse Bien festival gaande, er zijn live optredens en zo’n 10.000 mensen die gezellig samen komen op en bij het strand om te genieten van de show en een drankje. We liggen overdag aan het strand of gaan mee met een snorkeltour( met een extreem uitgebreide lunch, zie foto) en spreken ’s avonds af met Lieke, een meisje dat we in Saigon hebben leren kennen. Zij neemt wat andere kennissen mee en voor we het weten zitten we met een man of 8 gezellig te borrelen. Op een gegeven moment komt er iemand op het idee om naar een hotel met een rooftoppool te gaan, geweldig idee! De bar bij het zwembad gaat al om 12 uur dicht, maar als we nog even willen blijven met wat drankjes uit een supermarkt is dat geen probleem. Heel schappelijk, want geen van de groep sliep in het betreffende hotel . Grappige aan Nah Trang is dat het een soort Russische enclave is en waar overal in het Engels wordt geadverteerd, wordt dat in Nah Trang in het Russisch gedaan. Voor ons is het een soort oefenen voor Kazachstan .
Hoi An
Na een hectisch busritje waarin we onder meer een ruzie tussen een stel Zuid-Amerikanen en de Vietnamese buscrew hebben mogen zien komen we aan in Hoi An. Hoi An heeft ongeveer 200 kleermakers en dat is 1 van de redenen dat we hier zijn. De eerste dag kiezen we uit wat we willen hebben en na een eerste fitting een dag later en een tweede fitting de dag daarna zijn we klaar om 8 kilo jassen, overhemden en pakken terug te sturen naar Nederland. Dat hadden de dames kleermakers al gedacht en ze bellen wel even iemand van het postkantoor om de doos te wegen en op te laten halen. Acht kilo per zeetocht inclusief verzekering en douane kosten komt op een totaalbedrag van 50 euro. Dat hebben we er wel voor over en zo zien we onze kleding achter op de scooter van de postbode vertrekken en nu maar hopen dat alles aankomt…
Verder zit naast het hotel een sportbar waar ik elke avond het einde van de Tour de France kan kijken en daar ontmoeten we op een avond Joost uit Nederland. Met Joost gaan we op de fiets naar het strand en het stadje en de omgeving verkennen. ’s Middags gaan we lekker lunchen (voordeel van de Franse overheersing is dat die Vietnamezen hun baguettes uitstekend voor elkaar hebben). ’s Avonds heeft de lokale keuken ook genoeg te bieden, voorbeelden zijn White Rose; dumplings met garnalen en Cau Lau; Varkensvlees met kruiden en dikke noodels, yammie! Mochten we nog tijd over hebben pakken we voor een paar cent een massage of spelen we een potje pool. Elke keer als je geld pint ben je opnieuw miljonair en de scooters die voorbijkomen hebben barkrukken als kinderzitjes of een lading achterop waar mening aanhanger nog een puntje aan kan zuigen. Samengevat is Hoi An goed voor wat chillaxing en kom je je dagen hier wel door.
Ninh Binh
Onze vierde stop is Ninh Binh. We stappen hier om half 5 ’s nachts met 1 andere jongen uit de bus en gaan met Sebastiao uit Portugal mee naar het hostel waar hij wat gereserveerd heeft. We mogen inchecken zonder extra te betalen en beginnen de dag met “uitslapen” tot half tien. Na een lekker ontbijtje met een baguette, omelette en fruit juice gaan we met een bootje de Tam Coc rivier op. Ze noemen het gebied hier het Halong Bay op land. Steile kliffen met in dit geval rijstvelden en grote groepen eenden, schitterend tochtje waarbij je ook nog eens door een paar grotten gaat. De dame die je roeit doet dat met haar benen. Het is warm in Ninh Binh, maar we laten ons niet kennen en gaan op de fiets naar wat andere mooie plekken. We worden op de terugweg beloond met een frisse regenbui als we bij de Mua caves zijn. De caves stellen niet veel voor, maar de mini Chinese muur naar de top van berg geeft een mooi plaatje en van bovenop heb je schitterend uitzicht over het omliggende gebied. De volgende dag maken we een wandeling naar een tempel en bussen we ’s middags het laatste stukje naar Hanoi. Daar nemen we voor een paar dagen afscheid van Sebastiao, maar we zitten toevallig op dezelfde vlucht naar Bang Kok, dus hij komt nog weer een keer voor in dit verhaaltje.
Hanoi
Hanoi staat in het teken van (oude) bekenden. Tijdens mijn vorige reis in ZO Azië heb ik 6 weken met een groepje opgetrokken waarvan er twee destijds zijn gaan werken als tourguide bij een hostel. Inmiddels zijn we 5 jaar verder en runt James als operationeel Manager een miljoenenbedrijf bestaande uit 6 hostels in 5 steden met ruim 250 man personeel. Sam runt een hostel op een eiland en het is goed te zien dat ze van hun hobby hun beroep hebben kunnen maken. Het weerzien was anders dan de losgeslagen bende die we 5 jaar geleden waren. We zijn allemaal in de 30 en hebben beschaafd wat drankjes, kopjes koffie en een etentje gedeeld.
Ook kwam onze vriend Dennis vanuit Nederland naar Hanoi en toevallig waren wij er toen ook. Samen gezellig wat tijd doorgebracht en naar Halong Bay geweest. Halong Bay is prachtig, maar als het constant hoost en de zee zo wild is dat er mensen zeeziek worden en moeten spugen (Ik noem geen namen, Marleen), dan is de lol er gauw af. We hebben nog wel wat gekayaked en Dennis en ik hebben nog een rots beklommen van 15 meter waar we vervolgens vanaf zijn gesprongen, maar we waren blij dat het maar 3 dagen en 2 nachten waren. Achteraf hebben we geluk gehad dat we op tijd weer op het vaste land waren, want na de dag dat wij terugkwamen is al het scheepverkeer aan banden gelegd en hebben er mensen dagen vastgezeten op de diverse eilanden. We hebben nog een stadswandeling gemaakt en diverse massages genomen. Naderhand staan de dames bij de uitgang te wachten op een eventuele tip. Bij een footmassage weet je vaak precies wie jouw masseuse is, maar als je een body massage hebt gehad waar je of op je buik ligt of met de ogen dicht op je rug heb je soms geen idee welke van de 5 wachtende dames in uniforme haar- en klederdracht het ook al weer was, levert wel grappige situaties op. We zijn met Dennis nog een avondje wezen stappen en officieel moeten na middernacht de kroegen dicht. Dan kan het gebeuren dat er in een steegje niets te doen lijkt te zijn, tot iemand je pssssssssst en je achter hem aanloopt door een doolhof van gangetjes en kleine deurtjes. Als je daarna nog langs de wc’s en twee trappen verder bent sta je opeens in een volle feestende massa en zijn de kroegen alles behalve dicht#slimmejongensdievietnamezen
Bang Kok
Samen met Sebastiao naar Bang Kok gevlogen voor onze vlucht naar Almaty (Kazachstan).We kwamen rond 2200 aan bij ons hotel en dan begint alles en iedereen net lekker los te komen in Khao San Road, het uitgaansgebied van Bang Kok waar alle back- en flashpackers zich verzamelen. We hebben nog even overwogen om naar een ping pong show te gaan (zie google voor meer info), maar hebben uiteindelijk gesetteld voor een pittige uitgaansavond. Samen met Sebastiao en een Colombiaanse broer en zus tot in de vroege uurtjes doorgefeest. Een passend einde van onze tijd in ZO Azië, die de dag erna resulteerde in een Chang Over (goedkoopste biermerk in Thailand heet Chang ). ’s Avonds werden we om 2200 opgehaald bij ons hotel om naar het vliegveld te gaan. Begint het net op dat moment met bakken uit de hemel te komen. Ook dat is typisch Azie en een passend uiteinde! Next stop: Almaty, Kazachstan!!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2013-09-12 07:53:48
[totalVisitorCount] => 32218
[pictureCount] => 26
[visitorCount] => 709
[author] => Frank
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 479796
[travelTitle] => Wereldreis 2015
[travelTitleSlugified] => wereldreis-2015
[dateDepart] => 2015-01-04
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/811/337_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/395/936_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => vietnam
)
[55] => stdClass Object
(
[reportId] => 4852579
[userId] => 415821
[countryId] => 98
[username] => Hennybroeders
[datePublication] => 2015-07-27
[photoRevision] => 0
[title] => Teleurstelling........nieuwe doelen
[message] => Bij het opstaan voel ik het al, het zit niet helemaal goed in mijn buik. Wordt even een sprintje naar de toilet. Net op tijd. De diarree zet toch door. Net voor het ontbijt nog een bezoekje aan het toilet en erna nog een keer. De rest van de ochtend blijft het rustig. Ik heb er gelukkig ook geen last van. Nu ben ik al niet de dikste en ik ben al afgevallen door alle inspanning dus een verder gewichtsverlies is niet helemaal gewenst zeg maar. Even goed opletten komende dagen.
Ik leg contact met MuzToo of zij wat kunnen betekenen voor me mbt de nummerplaat. Hij snapt het probleem en na een uurtje komt hij met de oplossing. Hij laat er 1 maken, niet de juiste kleur, maar dan kan ik in ieder geval gewoon rond rijden zonder problemen. Bij de grens hebben ze gisteren niet eens gekeken naar mijn nummerplaat. In Nederland red je het geen dag zonder platen, maar hier kun je weken rond rijden. De plaat is vandaag dan wel morgen klaar. Ook weer opgelost, appeltje eitje en 70 dollar, want ze weten van de prijzen. Ik maak ook een afspraak voor morgen om banden te verwisselen en olie te vervangen. Kan hij er weer tegen en ben ik van het extra gewicht af. Misschien kan ik de banden zelfs verkopen. De achterband kan nog een heel eind mee, maar ik ben bang dat ik hem tot aan Dongen mee achterop moet nemen. Daar heb ik eigenlijk niet zo veel zin meer in. Even wat gewicht lozen. Ik zit er zelfs over te denken mijn topkoffer terug te sturen naar Nederland. Dit wordt een echte lamdag. Ik doe niet meer als aan mijn verhaal werken af en toe een mailtje beantwoorden en wat eten en drinken, heerlijk even niks. Bevalt me prima.
Ook mijn billen weer even tot rust laten komen. Bij deze hoge temperaturen gaat het een beetje smetten en dat is pijnlijk. Als ik ga motor rijden dan poeder ik mijn billetjes elke keer in met talkpoeder. Werkt als een dolle. Het vervelende gevoel is een stuk minder, al heb nog steeds wat ruwe billen. Nadeel van motor rijden bij zeer hoge temperaturen met een compleet motorpak aan.
Als ik de volgende ochtend MuzToo weer aan de lijn krijg, merk ik dat ik niet in Nederland ben. De nummerplaat zou gisteren avond al klaar zijn, of uiterlijk deze ochtend, maar men had nog even werk en wilde ook graag precies de afmetingen weten. Nu zit ik in de vakantiemodus, dus allemaal geen groot probleem. Hij is vanavond klaar, zeker….
Ik rij naar de werkplaats en vraag of ik aan mijn motor kan sleutelen. Ze wisten er van, dus geen enkel probleem. Eerst de achterband maar eens vervangen. Dit ging een stuk vlotter als thuis. Na 3 uur waren zowel de voor als de achterband vervangen. Inclusief het vervangen van de lagers van het voorwiel. 1 Van de lagers liep niet soepel en daarom beide maar vervangen. Komen de onderdelen die ik bijna 12.000 km mee had gezeuld toch nog van pas. Ik had ze samen met Van Meel Motoren uitgezocht. Scheelt allemaal weer gewicht. Ook gelijk maar even de olie en filter vervangen, luchtfilter gereinigd en remvloeistof bijgevuld. Een productief dagje kun je wel zeggen bij 35 graden deels in de zon. Als ik tegen 4 uur het terrein van het geusthouse weer op rij snak ik naar een koud biertje. Wat was dit leuk om te doen. Veel geleerd weer vandaag. Morgen de koffers opnieuw inruimen, nummerbord erop zetten, wassen en dan kunnen we weer op pad. Uido komt pas laat met zijn nummerbord. Van een afstandje lijkt het er nog op ook. Waarschijnlijk zal ik er alleen in Nederland problemen mee krijgen, hier vinden ze het al gauw goed als er iets op zit………. (hoop ik)
Die avond zit ik aan het eten en heb net een koffie met glaasje wodka besteld, gaat de telefoon. Het is Jolanda en ze klinkt niet blij. Ik ben onze afspraak glad vergeten, gewoon niet meer bij stil gestaan. Ik kan de teleurstelling in haar stem horen. Ik loop zo snel ik kan richting het guesthouse, maar met de blessure gaat dat net zo vlot. Als ik na een half uur bezweet de boel opstart zie ik het al aan haar gezicht, not amused. Gisteren vond ik het geweldig dat ze de familiereünie onderbrak om speciaal op en neer te rijden voor een skype moment. En nu laat ik het af weten, balen. Uiteindelijk zijn de gemoederen een beetje gesust en hebben we nog een heerlijk skype contact gehad. Ik hoef eigenlijk niet veel in de gaten te houden, maar prent me in dat ik dit soort dingen wel even moet onthouden. Ze is mijn alles en als ik met iemand rekening kan houden is zij het wel. Ze doet zo veel voor mij, zet heel haar agenda om en skipt afspraken om mij maar te kunnen horen. Mag ze toch op zijn minst hetzelfde van mij verwachten.
De extra dag gebruik ik om mijn koffers opnieuw te organiseren. Door het sleutelen is alles een beetje overhoop gehaald. En als ik iets wil terug vinden is dit wel even noodzakelijk. Ik had thuis alles op papier gezet, wat in welke koffer en tas zit. Scheelt zoeken als je iets nodig hebt. Daarna nog even op pad voor wat doeken en een borstel om mijn motor schoon te maken, is al weer een tijdje geleden. Niet meer naar omgekeken vanaf Tbilisi. Als ik de bazaar op loop, de oudste van centraal Azië is het behoorlijk druk. Het is nog vroeg, maar je kunt er over de koppen lopen. Je ziet kerels met afgeladen karren goederen tussen de wandelende bezoekers laveren. Soms moeten ze ook behoorlijke hellingen op en dat gepaard met een aanloopje en een hoop geschreeuw om vrij baan te krijgen. Geweldig om hier naar te kijken. Ik wissel nog wat Somoni’s voor Som en ik kan ook de Oezbeekse SUM nog wisselen.
Als ik een rondje rij zie ik een carwash. Er staat een knaap met een hoge druk reiniger een auto te wassen. Lijkt wel wat voor mijn motor. Als ik naar binnen rij komen er 2 knapen op me af. Allebei hebben ze een andere prijs in gedachten, maar ik gun het de eerste. Voor € 2 wast hij mijn motor. Ik hoef er helemaal niks aan te doen, heerlijk. Hij ziet er weer redelijk uit en ik besluit de details verder zelf nog even te doen als ik terug ben bij TES. Nog even langs MuzToo gereden om mijn nummerplaat precies op maat te maken en met 3 bouten te bevestigen op mijn motor. Die valt er zeker niet meer af, of mijn hele spatbord moet er af vallen. Patrick, de eigenaar van MuzToo is een schappelijke vent, een Zwitser. Ik mag al zijn gereedschap lenen.
Mijn accu is weer opgeladen als ik richting het Issyk Kul meer rijdt. Het is niet in 1 dag te doen dus prik ik een plaats op de kaart waar ik op zoek zal gaan naar de enige slaapplek in het dorpje. De Turk en de Noor met zijn zoontje zijn gisteren al vertrokken richting het zelfde meer. Geweldig om te zien hoe het ventje voor zijn vader op de wel heel vol gepakte motor zit met de extra voetsteuntjes.
Het Issyk Kul meer ligt boven 1600 meter en door thermale bronnen en een grote diepte van 700mtr, bevriest het nooit, ondanks de strenge winters in dit gebied. Een Russisch militair onderzoekscentrum is nu verlaten na de verzelfstandiging van Kirgizië. Het meer werd gebruikt om torpedo’s te testen voor het Russische leger. Het meer is nu bekend om zijn eigen Loch Ness monster, “Jekai”.
Kirgizië heeft zelfs een vloot van 40 schepen die liggen te vergaan in de haven van Koy-Sary. Niet toegankelijk voor bezoekers. 40 Oorlogsschepen op een meer, waarvoor????? Het meer grenst aan geen enkele grens.
Ik rijdt een saaie weg richting het noorden die pas interessant wordt na het plaatsje Tash-Komur. Dan zie ik links van de weg net na een grensovergang met Oezbekistan een kleine dam. Er volgt nog een grotere van 120 meter hoog als ik de tunnel passeer. De saaie weg verandert in een schitterende bergweg langs het stuwmeer. Het is in Kirgizië constant heiig, dus foto’s hebben geen nut om het prachtige landschap vast te leggen. Het is een verademing om eindelijk weer eens op fatsoenlijk asfalt te rijden, Tadzjikistan was echt heel leuk, maar ik kreeg er toch een beetje een sik van om hele dagen op de pedalen te staan. Als ik de bocht om draai zie ik aan de overkant van het stuwmeer het plaatsje Toktogul liggen waar ik vanavond wil slapen. Ik moet dan nog ongeveer 120 km rijden om het meer heen. Tegen de avond rijdt ik door het dorpje heen. Geen herkenningspunt voor een hotel, hostel of guesthouse. Als ik het dorpje weer uit rijdt vraag ik aan een pompbediende of dit het plaatse Togtogul is. Hij knikt instemmend en ik draai om.
Eerst maar eens even stoppen in het dorpje bij de eerste winkel om wat koels te drinken. Als ik het winkeltje binnen loop wordt ik geholpen door een meisje van een jaar of 12 schat ik. Ik bestel een cola. Ze spreekt een paar woorden Engels. Ik grijp mijn kans en vraag waar ik hier ergens kan slapen. “Nou, gewoon hier, bij ons in het guesthouse”. Geeft ze aan.
Naast de winkel staat een gebouw met 8 kamers, nou ja, hokken met een bed. Er is geen douche, geen airco, toilet staat achter in de tuin en op de gang is een wasbakje. Ik kijk naar de kamer, voel het bed. De vering is zo slap dat zelfs ik er compleet doorheen zak. Toch betaal ik de 200 SOM, € 2,5 voor de overnachting. Het meisje sommeert me terug te lopen naar de winkel achter haar aan. Eerst betalen en dan slapen lijkt ze aan te geven. Als ik betaald heb pak ik mijn motor en parkeer hem voor het gebouwtje waar ik ga slapen. Daar ik niet kan douchen kleed ik me maar om en koop een biertje.
Aan de overkant kan ik wat eten. Ik bestel iets met worst, want dat is het enige wat mijn appje aan geeft. Het blijken gebakken eieren met worst te zijn en een stukje brood, ook heerlijk. Met nog een koffie na kan ik er weer tegen.
Ik loop terug naar mijn slaapplek en al snel heb ik 5 kinderen om me heen. Het blijkt een gezin van 7 kinderen te zijn waarvan de 2 oudsten de winkel bestieren. Ik zie dat ze een soort melk aan het overgieten zijn in grote flessen. De kinderen willen allemaal wat hebben en komen stuk voor stuk met een klein flesje aanlopen wat ook gevuld wordt. Geen idee wat het is, maar ze vinden het heerlijk.
Nadien spelen de kinderen nog wat in een klein zwembadje in de tuin. Mooi om te zien dat kinderen met weinig toch heel gelukkig kunnen zijn. Het ijs is een beetje gebroken en als ik wat tijd wil nemen om mijn blog bij te werken komen ze langzamerhand dichter bij. Van schrijven komt helemaal niks meer. Ondanks dat we elkaar niet verstaan kunnen we toch communiceren.
De vader komt bij me zitten en zegt dat hij wifi heeft……..Zal toch zeker niet. Hij gaat het gelijk regelen en binnen een paar tellen zit ik op internet. Skype start op en ik zie Jolanda online komen. Gelijk maar even proberen dus. Zij heeft net haar nieuwe laptopje geïnstalleerd en we hebben direct verbinding. Dit is ook weer een speciaal moment. Ik zit omringt door 5 kinderen en Jolanda aan de andere kant door haar 2 boys en de buurkinderen. Ondertussen krijg ik nog een paardenmelk aangeboden. Dit is een soort karnemelk als je het proeft, niet direct mijn favoriet, uit beleefdheid drink ik het op. De kinderen zwaaien over en weer naar elkaar. Wat is dit bijzonder. Ik laat de man nog even zien dat dit mijn gezinnetje is en draai de laptop zodat hij het goed kan zien. Over en weer wordt gezwaaid. Dit is gaaf, 12.000 km van elkaar verwijdert en dan dit. Wat een bijzonder moment weer.
We kletsen nog even en dan wordt het tijd om naar bed te gaan. De man en ik proberen te communiceren via google translate. Dat werkt best goed, we kunnen elkaar vragen stellen en zonder dat we elkaar verstaan kunnen we met elkaar praten.
Vroeg naar bed wordt hem niet, het is Ramadan en als ik naar bed wil gaan zie ik het hele gezin druk in de weer met een vuurtje, pannen en voorbereidingen voor het eten. Ik moet even een vorkje mee prikken van de man. Ik durf niet te weigeren en vindt de aangeboden hapjes ook heerlijk. Mooi om te zien hoe dit gezin van weinig toch een goed bestaan heeft en dat ze echt gastvrij zijn. Alles wordt gedeeld.
Met een voldaan gevoel kruip ik mijn te warme bed in met alleen mijn zijde slaapzakje om me te beschermen tegen vliegend gespuis. Hebben vliegen eigenlijk nut? Waarom zijn er 1-dags vliegen? Wat een pest beesten zijn dat zeg. Het is veel te warm op de kamer. Ik kan niet afgekoeld komen. Vandaag weer 40+ gehad en in de nacht daalt de temperatuur maar langzaam. In de ochtend is het al weer een aangename 28 graden.
Ik sta op en drink een warme cola als ontbijt. Het meisje van een jaar of 8 zit al weer naast me, is niet weg te slaan bij me. De vader komt op me af en we schudden elkaar de hand. Wat een prachtig gezin heeft hij.
Als ik eenmaal opgetuigd ben loop ik de tuin nog even in om hem de hand te schudden en te bedanken voor de gastvrijheid. Deze overnachting ga ik niet snel vergeten.
Isyk Kul meer:
Als ik mijn weg vervolg langs het meer nader ik het keerpunt. Hier is een museum gebouwd speciaal voor de ontdekker van het Prezhewalski steppen paardje. Nikolai Prezhewalski was een ontdekkingsreiziger en ondernam enkele expedities, waarbij hij na het drinken van vervuild water overleed. Zijn werk werd op waarde geschat en daarom heeft hij een eigen museum gekregen vlak bij zijn laatste rustplaats, vlak bij het stadje Karakol.
Als ik door het park loop naar het museum is het bloedheet. Ik kan mijn pak niet achter laten en moet dus alles meezeulen. Het museum is klein en gelukkig staan de kaartjes er in het Russisch en Engels. De eerste expeditie heeft hij kunnen betalen door het geld wat hij verdient heeft met gokken. Na zijn eerste expeditie was het makkelijk om fondsen los te peuteren gezien de resultaten waarmee hij terug kwam.
Als ik verder door rijdt en even stop om te tanken kom ik de Rus weer tegen, dit keer samen met zijn vriendin. Hij heeft haar opgehaald in Bishkek en nu rijden ze samen een rondje door Kirgizië. Leuk om hem weer te zien. We kletsen nog even wat en dan valt mijn oog op een losse spaak in mijn achterwiel. Ik heb er onderweg niets van gemerkt. De spaak heeft mijn remklauw achter behoorlijk beschadigd, gelukkig niet te ernstig dus die werkt nog steeds. Ik heb reservespaken bij me en na 20 minuten heb ik hem vervangen en loop ik voor de zekerheid de anderen ook nog maar even na.
Fijn dat ik alle spullen niet voor niets heb meegenomen. We nemen weer afscheid van elkaar en rijdt naar een klein plaatsje pal aan het strand. Ik had op mijn garmin gezien dat hier diverse slaapgelegenheden waren. Bij de eerste stop ik en ik wordt door een matig Engels sprekende jonge kerel meegenomen naar de receptie.
Het is een soort centreparcs maar dan -5 sterren. De gebouwtjes zijn van hout en zien er oud en versleten uit. Het is echter bijna uitverkocht en er zijn nog 2 slaapplekken over. Ik loop met de receptioniste mee en ik ga voor het 2de hok. Hier kan ik mijn motor fatsoenlijk parkeren en is gelegen aan de rand van het park. Ze wijst me ook nog even het toiletgebouw.
Het ziet er eerlijk gezegd niet uit. De deur wordt gesloten met een hangslot, er hangt een vreemd geurtje en er is alleen een wasbakje.
Als ik mijn motor opgehaald heb loop ik terug om me verder in te laten schrijven. Als mijn paspoort gegevens overgenomen heeft wil ze het paspoort in een lade leggen. Ik geef aan dat als ik mijn paspoort niet terug krijg ik vertrek en na wat over en weer gepraat krijg ik mijn paspoort terug als ik vooruit betaal. Nu is dat niet zo’n probleem en leg het megabedrag van € 2,5 op tafel.
Als ik terug loop naar mijn hok verwonder ik me over de grote auto’s die er staan. Meest uit Kirgizië zelf. Dit is waarschijnlijk de standaard in dit land. In Nederland (Europa) zou hier geen hond zitten en nu is het afgeladen vol. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.
Als ik me om gekleed heb ga ik richting het dorpje om wat te gaan eten. Ik maak nog even gebruik van het toilet, wat echt te ranzig voor woorden is. Wordt morgen ochtend een bezoekje met mijn kisten aan schat ik zo in.
In het dorpje heb je wat kleine winkeltjes en 2 eettentjes. Bij de eerste neem ik plaats en door een alleraardigst meisje wordt ik bediend. Ik bestel wat lamsvlees met frietjes en een biertje. Als ik het eten opgediend krijg is alles aanwezig behalve het biertje. Nu blijk ik dat zelf maar even te moeten gaan halen in een van de winkeltjes. Ook geen probleem……Bij het derde winkeltje vind ik eindelijk een biertje wat ook koud is.
Het eten smaakt verder heerlijk. Ik koop nog wat onderweg en wandel terug naar mijn luxe resort.
De volgende dag stuur ik de motor weer terug naar Bishkek. Ik stop weer even bij het zelfde koffietentje en als ik af stap komt de vrouw al lachend naar me toe. Ze herkende me nog van een paar dagen geleden en snapt gelijk wat ik wil. Wederom genoten van een bakkie koffie in een cultuur die voornamelijk thee drinkt. De terugweg is net zo mooi als de heenweg. Wat geniet ik van de prachtige wegen. Als ik in de middag aan kom bij mijn hotelletje ga ik na een verfrissende douche aan de slag om mijn route door Kazakhstan te bepalen en uit te zetten. Ik had de route al ongeveer met stickers op de kaart aangegeven en wilde proberen of ik al iets vooruit kon boeken.
Ik controleer voor de zekerheid mijn paspoort nog even. Kazakhstan geen probleem, gelukkig tijd genoeg. Dan kijk naar het visum voor Rusland………
Ik kan een vloek niet onderdrukken als ik naar de datums kijk op het visum. Hoe is dit fout gegaan. Wie heeft de fout gemaakt? Ik kijk in alle mails tussen mij en het visum buro, maar kan niet direct iets vinden. Ik besluit er maar een mailtje aan te wagen. Als antwoord krijg ik inderdaad de datums door die in het paspoort staan. Het is 19 juli en ik kan pas 14 augustus Rusland in. Het is dus gewoon mijn eigen fout. Na Rusland moet ik nog naar Mongolië en terug. Dit ga ik nooit redden als ik uiterlijk 30 september weer in Nederland moet zijn. Eigenlijk nog eerder, want ik heb met Jolanda afgesproken uiterlijk 20 september in Dongen te zijn. Wat een oen ben ik geweest. Een half jaar plannen en denken en dan zo’n vergissing maken. Tot nu toe liepen alle visa in elkaar over en had ik iedere keer ruim voldoende tijd om van het ene naar het volgende land te reizen.
Ik weet het even niet meer………
Dit is echt balen, mijn droom valt in duigen en het janken staat me nader dan het lachen. Als ik na een tijdje weer een beetje bij mijn positieven ben ga ik denken aan oplossingen. Wat kan ik doen om dit aan te passen. Ik zoek het adres op van de Russische ambassade en besluit om er morgen langs te rijden. Ik zie wel waar het schip strand. Niets doen verandert de situatie ook niet dus………
Als ik die avond Jolande spreek kan ik het niet verbergen. Ook minder leuke dingen moeten we elkaar vertellen. Gelukkig zit Jolande hetzelfde in elkaar als ik en samen zijn we direct aan het denken hoe we dit toch een draai kunnengeven. Ik zou natuurlijk ook naar Mongolië kunnen rijden, de motor op transport zetten en terug vliegen naar Nederland. Weer een extra optie. Ik ga er eens een nachtje over slapen en we besluiten morgen eerst maar even de ambassade af te wachten.
Deze nacht slaap ik slecht, wat geeft dit een klote gevoel. De volgende morgen ben ik om 5 uur al klaar wakker. Ik spit nogmaals door alle mails naar documenten en laat het de receptie uitprinten. Om half 9 sta ik voor de ambassade. Niet helemaal alleen. Er lopen zo’n 80 mensen bij het poortje wat toegang geeft. Na 15 minuten komt een van de medewerkers naar me toe, vraagt wat ik wil en zegt dat ik vanmiddag maar even terug moet komen. Nog geen stap verder dus.
Het geeft me wel tijd om even een pasfoto te laten maken, je weet maar nooit. Ik bestel een taxi en vraag de dame van de receptie of ze aan de chauffeur uit wil leggen wat de bedoeling is. Hij brengt me netjes naar de fotoshop en loopt zelfs met me mee naar binnen om het uit te leggen. Echt gaaf dat mensen in deze regio zo behulpzaam zijn. Als hij me weer af zet bij mijn hotel geef ik hem een kleine fooi en maak nog even een selfie van ons 2.
Die middag sta ik een uur te vroeg bij de ambassade. Dezelfde man van die ochtend kijkt me aan en zegt verwonderd dat ik pas over een uur aan de beurt ben. Geen probleem, geen haast ik wacht wel op een bankje.
Na een uur kan ik naar binnen en wordt alleraardigst verwelkomd. Of ik al mijn spullen toch maar even achter wil laten bij de bewaker. Als ik aan kom bij het loket wordt ik in perfect Engels te woord gestaan. Hij kijkt naar mijn paspoort en visum en als ik hem vraag of de data op het visum vervroegd kunnen worden knikt hij instemmend. Ik moet dan wel een nieuw visum aanvragen. Ook zijn er meer formulieren nodig om dit voor elkaar te krijgen in Kirgizië dan in Nederland. Ik zie nog steeds geen problemen. Als ik vraag hoe lang de procedure hier duurt geeft hij aan dat dat minimaal 2 weken duurt……Mijn droom valt definitief in duigen. Dit geeft geen redding. Buiten de aanvraag moet ik eerst nog een nieuwe letter of invitation aanvragen wat ook weer een tijdje duurt.
Ik bedank de man voor zijn tijd en met hangende pootjes druip ik af naar buiten. Voordat ik op de motor stap moet ik toch even in mezelf vloeken. Daar ga je dan met je droom……eikel. Tijd is even geen vriend meer……..
De weg terug naar het hotel leg ik als een zombie af laverend tussen het chaotische verkeer.
Welke opties heb ik nog; zelf terug rijden naar Nederland, zonder Mongolië en zonder Peking expres?; naar Mongolië rijden en transport voor mijn motor regelen en terug vliegen?
Ik zoek contact met Jolanda en samen kijken we naar de mogelijkheden. Ik besluit er eens een nachtje over te slapen. Helpt meestal wel. Die avond val ik na toch een hele leuke ontmoeting met een Engelse reiziger na een paar wodka’s in slaap. Mede door de wodka slaap ik vast en als ik tegen 8 uur wakker wordt weet ik het. Ik ga gewoon die verrekte brommer terug naar huis rijden. Ik ben toch niet zo’n pleuris eind gekomen om te gaan vliegen. Daarbij droom ik al een paar weken van het gedeelte dat ik samen met Jolanda wil rijden vanaf Polen naar huis. Dat moment wil ik wel eens meemaken.
Ik heb nog contact met Jolanda en leg mijn plannen uit. Ik kan zoveel energie van haar krijgen en als we ophangen ga ik aan de slag om mijn reis uit te stippelen. Nieuwe doelen stellen, nieuwe uitdagingen. Ik merk dat ik weer energie heb en na een uur heb ik het eerste hotelletje in Alma Ata geboekt. Die staat. Over 2 dagen vertrek ik naar Kazakhstan, de woestijn in en op naar nieuwe avonturen, Yes.
Dan zet ik koers naar Kazakhstan, Almaty (voorheen Alma Ata, voorheen ook de hoofdstad). Korte rit van 250 km maar wel een met een grensovergang. Als ik na een kleine 20 km de grens bereik zit deze dicht. Een aantal mensen springt op en geeft aan dat ik toch wel echt naar voren mag rijden tot het dichte hek. Als ik een half uurtje wacht komen er telkens nieuwe mensen even een handje schudden en vragen waar ik vandaan kom. A Cu Da (waar kom je vandaan) klinkt me inmiddels sinds Turkmenistan bekend in de oren en mijn vaste antwoord is dan ook Galandia (Holland). Overal de zelfde blik van ongeloof. Men wil ook allemaal weten hoeveel cc inhoud de motor heeft, hoe hard hij kan en hoeveel hij gekost heeft. Men wil graag een vergelijk kunnen trekken met de voertuigen die ze zelf kunnen kopen. Ze vinden me allemaal een beetje gek. Wie gaat er nu zo veel kilometers rijden? Ik laat het lijstje zien wat ik bij houdt met de kilometers en de liters brandstof. Meestal kijken ze me nog even lachend aan en dan staan ze druk gebarend naar de andere toehoorders te gebaren en te vertellen wat ze juist gezien hebben. Overal krijg ik een handje en zijn mensen behulpzaam en vriendelijk. Ze zijn nooit te opdringerig, gewoon nieuwsgierig. Als het hek open gaat mag ik ook gelijk door. Er worden maar een paar mensen per keer door gelaten. Gezien hoe de procedure verloopt kan ik me dat indenken. Aan de kant van Kirgizië is het echt een vloek en een scheet en ik heb mijn stempeltje weer. Als ik vraag wat ik moet doen met mijn customs formulier waar ik nog 100 dollar boete voor heb betaald pakt de soldaat het aan en gooit het gelijk weg. Hij had er niet eens om gevraagd. Nog meer balen om die 100 dollar bij binnenkomst en de verhalen over boetes.
Ik rijdt weer door een stukje niemandsland alvorens de grens met Kazakhstan te bereiken. Aan de zijkant zie ik mensen te voet over een met hekken afgezet paadje lopen, al dan niet met een karretje goederen. De taxi’s waarmee ze zijn gekomen gaan de zelfde weg als ik. Aan gekomen bij de grens vraag ik waar ik het eerst naar toe moet.
Nu begint het, want mijn Russisch is net zo goed als hun Engels. Het eerste uur wordt ik van het spreekwoordelijke kastje naar de muur gestuurd, waarna een man me helpt door wat anderen aan het werk te zetten. Ik moet toch echt naar beneden en mijn paspoort daar eerst laten checken. De dienstdoende officier die me eerst wegwuifde helpt me nu wel. Ik krijg een stempel in mijn paspoort en op 2 formulieren die ik al had gekregen. Hier stond gelukkig in het Engels op wat ik in moest vullen. Natuurlijk ook nog even een bezoek aan het customs loket. Hier krijg ik 2 andere formulieren……..volledig in het Russisch. Mijn appje laat het afweten en na een half uur heb ik eindelijk iemand gevonden die me een beetje kan helpen. Ik had al een gedeelte ingevuld, afgekeken van anderen mensen, merk, type en jaartal van de motor. Daar bleef het bij. Ook het Russische voorbeeld wat aan de muur hing hielp niet echt. Mijn formulier is ingevuld met wat krassen hier en daar en ik sluit aan in de wachtrij. Na 3 kwartier ben ik aan de beurt en een jonge douanebeambte geeft aan wat ik allemaal fout had gedaan op het formulier. Eigenlijk niet veel. Alleen mogen er geen krassen of verbeteringen op staan en ook een zweetvlek met wat modder was niet gewenst. Oftewel even opnieuw invullen.
Nu gaat het sneller, want ik weet waar ik wat moet invullen. Als ik weer terug kom staat er weer een nieuwe rij. Weer achter aan sluiten dus. Nu wordt er van de overkant, na 1 uur, geroepen. Laat die buitenlander even voor want die staat er al zo lang. Tenminste dat denk ik, want direct deinzen de mensen in de rij terug en mag ik voor. Heerlijk als mensen je toch een beetje willen helpen. Het is inmiddels bloedheet in mijn pak en de liter water die ik bij me heb is al lang op. Deze keer lijkt alles ok en krijg ik mijn stempeltjes. Als ik vraag wat ik dan moet doen wordt ik gesommeerd om de motor te halen. Als ik aan kom bij de inmiddels bekende bagage controle moet ik alle koffers openen. De plaatselijk K9 hasjhond ruikt aan alle koffers en aan mij. Ik hou er niet zo van als er een natte snuit in mijn kruis wordt geduwd. Daaronder zitten tanden en die wil ik liever niet voelen.
De mensen zijn gewoon vriendelijk en moeten ook hun werk doen.
Na een korte controle mag ik alles dicht doen, ontvang ik nog een stempelte en mag ik verder, ik mag Kazakhstan in. Kostte even wat tijd, maar op zich niet verkeerd, zo’n 3,5 uur. En dat zonder een woord Russisch…….
Na een paar kilometer stop ik in het eerste dorpje om wat dollars te wissen en een fles water te kopen. Eten wordt hem niet want mijn appje kent de kaart niet. Later bleek dat ik hem in Engels-Russisch had staan. Dan gaat het inderdaad niet werken. Dorpje verderop kom ik er achter en eet een bordje vette soep. Heerlijk warme soep, bij 37 graden.
De weg naar Almaty is lang en recht en voert door de steppe. Gelige graslanden, licht heuvelachtig met aan de rechter kant de hogere bergen tussen Kazakhstan en het Isyk Kul meer van Kirgizië. Het is warm en ook de rijwind breng weer geen verkoeling. Eenmaal aangekomen in de grootste stad van Kazakhstan, de voormalige hoofdstad, is het druk en moet ik weer mijn weg vinden tussen het alsmaar van links naar rechts schuivende verkeer. Ik heb sinds Georgië geleerd om minder in mijn achteruitkijk spiegels te kijken. Verkeer zit centimeters op je achterwiel en men houdt toch wel rekening met je als je van rijstrook verandert, hoop ik…… Tot nu toe gaat dat gelukkig goed. Ook hier wederom menig duimpje wat omhoog gaat en geroep over waar je vandaan komt en hoe je heet. Net als in Bishkek zijn de wegen hier opgebouwd in blokken wat het redelijk eenvoudig navigeren maakt. Mijn hotel heb ik dan ook makkelijk gevonden, denk ik. De navigatie geeft aan dat ik ben , maar hotel Astana wordt nergens aangegeven. Er staan alleen maar Russische letters op de gevel, behalve het woord hotel. Ik parkeer mijn motor gewoon bij de bushalte en loop het hotel in. Het blijkt toch het goede hotel te zijn.
Ik wordt vriendelijk ontvangen door een oudere vrouw. Ze heeft mijn boeking ontvangen en ik krijg mijn sleutel. Of ik gelijk maar even af wilde rekenen. Zo gaat dat in deze regionen. Wij zijn gewend achteraf te betalen, maar hier willen ze op voorhand de betaling ontvangen. Ik heb nog niet zo veel op zak en dat is gelukkig geen probleem, als ik het morgen maar heb lijkt ze aan te geven. Ik zal wel zien. De motor mag op het privé terrein staan onder een afdak. Er worden nog wat dingen opzij geschoven om hiervoor ruimte te maken. Heerlijk, ook weer goed geregeld.
Almaty
Als ik naar het presidentiele paleis wil en het nationaal museum ben ik een beetje rondjes aan het rijden. De navigatie geeft aan dat ik er bijna ben, maar ik zie alleen het paleis. Nog maar een keer omdraaien dan….
Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik passeer hierbij een doorgetrokken streep en er komt net een politie auto de hoek om rijden. Hij roept iets door zijn geluidsinstallatie op de auto. Ik versta er werkelijk niets van, maar gezien ik zo’n beetje de enige ben die op de weg rijdt stop ik voor de zekerheid maar. Hij draait ook en komt achter me staan. Hij salueert en geeft me een hand. Ik kijk hem vragend aan en hij wijst op de doorgetrokken streep. Ik doe net of ik me er niet van bewust was. Maar dat is als praten tegen een dove. Hij brabbelt nog even door en spreekt echt geen woord Engels. Wat nu…..Een voorbijganger ziet het tafereel en begroet me in het Engels, hij treed op als een soort tolk, echt heel fijn. Het is Jeffrey en hij heeft hier een film productie bedrijfje. Hij geeft aan dat het wat geld gaat kosten en dat ik moet gaan onderhandelen. Ik vraag hem waarmee te beginnen en samen vinden we 1000 Tenge wel een goede start. Op de vraag van Jeffrey aan de agent of we even in de auto kunnen gaan zitten geeft deze aan dat dat niet gaat vanwege de aanwezige camera.
Corruptie mag, maar niet in de auto. Na wat heen en weer gepraat komen we eindelijk een bedrag van 5000 Tenge overeen wat zo’n 25 dollar is. Nu ben ik inderdaad verkeerd geweest, heb een foutje gemaakt, maar de agent ruikt geld en wil kosten wat kost iets hebben. Nu hem ik me al aangeleerd om heel weinig in mijn portemonnee te hebben. Want als je het ene briefje er uit haalt zien ze gelijk de rest zitten en kan het behoorlijk oplopen. Ik schud de agent de hand met het briefje er in.
Het moet niet gekker worden. Lang leven de vrije markteconomie.
Ik bedank Jeffrey hartelijk voor zijn hulp. Hij geeft me zijn kaartje en zegt dat als ik ergens mee zit ik hem altijd kan bellen. Echt tof in een land waar ik me moeilijk verstaanbaar kan maken.
Ik wordt nog even gesommeerd om de eerste rechts te nemen, omdat ik als motor rijder hier eigenlijk ook helemaal niet mag rijden? Rond het paleis is het een no go area voor motoren. Je kunt maar iets bedenken.
Na nog een paar rondjes gereden te hebben vindt ik eindelijk het museum. Het is aan de buitenkant een betonnen bak met een paar blauwe bolletjes. Niet echt uitnodigend. De entree kost nog geen biertje en de motor mag voor de ingang blijven staan.
Anders dan in Ashgabat zijn hier wel mensen aanwezig. Het museum laat iets zien over de geschiedenis van Kasakhstan. Alleen jammer dat alles in het Russisch beschreven staat. Ik loop door de verschillende zalen heen en natuurlijk is de laatste zaal volledig ingericht voor de big chief himself. Diverse foto’s van Nazerbaev en relatiegeschenken die hij ontvangen heeft van andere wereldleiders. Wat een zelfverheerlijking weer.
Beneden in de centrale hal staat een replica van de gouden man/vrouw. De geleerden zijn het er nog niet over eens. Het origineel is opgeborgen in een kluis. Het is een gevechtstenue van 5 eeuwen voor Chr. volledig met gouden elementen belegd, zo’n 4000. Ziet er prachtig uit. De gouden man (Altyn Adam in Kazakh) is in 1969 gevonden in een Saka tombe vlak bij Yesik.
Als ik door het museum loop zijn veel vitrines slecht verlicht en liggen suppoosten vaak te slapen op hun stoel. Het is het allemaal net niet zeg maar, terwijl de tentoongestelde spullen echt mooi zijn om te zien. Na een uurtje of anderhalf heb ik het wel gezien.
Het is tijd om een lunch te pakken en even te gaan relaxen.
De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Wil vandaag van alles gaan doen. Blog bijwerken, even een stempeltje halen voor de immigratiedienst (het is maandag en dan zijn ze open), motor alvast optuigen, etc.
Eerst maar even gevraagd of het hotel een brief had voor de registratie. Die hadden ze en samen met het kopie van mijn paspoort en visum had ik alle documenten bij elkaar. Een van de werknemers van het hotel wil me wel even op en neer rijden naar de immigratiedienst. Eenmaal daar aangekomen kan ik direct doorlopen naar een vrij loket. Het is iets na 9 uur en al behoorlijk druk. Na 5 minuten krijg ik mijn formulieren, paspoort en registratiekaartje al weer terug. Ik krijg geen stempeltje. Wat nu weer dacht ik, alles voorbereid en waar gaat het nu weer mis. De LOI, invitatiebrief voor het visum is aangevraagd door een lokaal buro. Dat buro moet er dan ook voor zorgen dat ik een stempeltje krijg. Af en toe krijg ik genoeg van al dat geneuzel. Wie weet waar dat buro zit en of ze open zijn. Mijn chauffeur brengt uitkomst en duikt gelijk het internet op. Het buro ligt een paar straten verderop.
Als we aankomen doet een jonge dame voor ons open. Het lijkt voor haar de normaalste zaak van de wereld. Ze maakt wat kopieën voor mij. Samen met een document van het buro gelden ze als geldig legitimatiemiddel voor de politie.
Zij moet zelf met mijn paspoort en registratie formulier naar de immigratiedienst om een stempeltje te halen. Het stempeltje is nodig als je langer dan 5 dagen in Kazakhstan verblijft. Je moet het ook nog eens binnen 5 dagen aanvragen. Ook al heb je een visum aangevraagd voor 30 dagen, waarbij je zelfs nog 2 keer naar binnen mag ook binnen 90 dagen. Je hebt ook al een uitnodigingsbrief. Nee…….. toch nog even een stempeltje halen.
Nu duurt dit een volle dag en is het morgen allemaal pas klaar dus ben ik genoodzaakt om een extra dag in het hotel bij te boeken. Hier had ik allemaal even geen rekening mee gehouden. Wat een gedoe zeg. Ik wist al wel dat het af en toe moeilijk zou worden, maar dit gaat nergens over. Volgens mij kan dit gewoon bij de grens gebeuren.
Ik heb nog even overwogen om het niet te doen, maar dat kost weer minimaal 100 dollar aan een boete. En wellicht onderweg nog meer als ik weer eens aangehouden wordt door de politie.
Nog een dagje wachten en dan op naar Astana, heel langzaam richting huis.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2014-12-29 10:33:59
[totalVisitorCount] => 26441
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 1916
[author] => Henny Broeders
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484249
[travelTitle] => The long way east
[travelTitleSlugified] => the-long-way-east
[dateDepart] => 2015-05-23
[dateReturn] => 2015-10-01
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/798/003_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/415/821_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => teleurstelling-nieuwe-doelen
)
[56] => stdClass Object
(
[reportId] => 4835948
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-06-02
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan op Film!! take 2....
[message] => Ok sorry hoor, het internet is hier niet zo snel en stabiel als in Nederland dus soms gaat het even niet zoals gepland. als het goed is staat er nu wel een filmpje.. toch?? anders staat ie bij de vorige post, of anders proberen we het later weer..of kijk of Facebook, daar staat ie ook ergens.
We zijn inmiddels in.......... Almaty!!!!
Is dat leuk? geen idee.. we gaan het meemaken. En we laten het spoedig weten.
Mette zegt dat ik hoofdletters moet gebruiken waar nodig., maar dat doe ik lekker niet... Doei!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 450
[author] => Jasper
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan-op-film-take-2
)
[57] => stdClass Object
(
[reportId] => 4835947
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-06-02
[photoRevision] => 0
[title] => Kazachstan op Film!! take 2....
[message] => Ok sorry hoor, het internet is hier niet zo snel en stabiel als in Nederland dus soms gaat het even niet zoals gepland. als het goed is staat er nu wel een filmpje.. toch?? anders staat ie bij de vorige post, of anders proberen we het later weer..of kijk of Facebook, daar staat ie ook ergens.
We zijn inmiddels in.......... Almaty!!!!
Is dat leuk? geen idee.. we gaan het meemaken. En we laten het spoedig weten.
Mette zegt dat ik hoofdletters moet gebruiken waar nodig., maar dat doe ik lekker niet... Doei!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 355
[author] => Jasper
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kazachstan-op-film-take-2
)
[58] => stdClass Object
(
[reportId] => 4831215
[userId] => 416334
[countryId] => 98
[username] => JasperenMette
[datePublication] => 2015-05-17
[photoRevision] => 0
[title] => Azerbaijan en Co.
[message] => We zijn er nog!
Veel gebeurd, weinig geschreven, excuus.
We zijn eind april een week in NL geweest vanwege het overlijden van mijn lieve opa. Bij terugkomst in Tbilisi, Georgië hebben we met enige haast visa voor Azerbaijan getracht te bemachtigen; welke we na een week in handen hadden. Vervolgens zijn we via de noordelijke grensovergang Azerbaijan binnen gereden; wat niet zonder slag of stoot is verlopen. Bij aankomst diende ik via de 'passagierscontrole' en Jasper door de 'autocontrole' de grens over te steken. Na een uur of drie in de brandende zon, met enkel mijn paspoort, aan de Azerbaijaanse kant van de grens op Jasper gewacht te hebben ben ik polshoogte gaan nemen bij de grenswachten, die mij ervan verzekerden dat Jasper + bus er elk moment aan konden komen. En voilà, wie verrees er dat moment aan de horizon? Mijn man mét bus! Meneer heeft uren moeten lobbyen om de bus voor langere tijd het land in te krijgen, zonder succes. Azerbaijan hanteert een Euro 4 klasse beleid waardoor auto's van vóór 2006 niet langer dan 3 dagen in het land mogen verblijven (zeg ik dit goed pap?); ons lieftallige huisje komt uit 1982.. Conclusie: we dienden als een malle visa en boottickets voor/naar Kazakhstan zien te bemachtigen. Waarin we, met behulp van ene Ishmael en veel te veel geld, na een week slaagden. Auto illegaal, veel te weinig van Azerbaijan kunnen zien. Maar we zouden ons binnen overzienbare tijd in Aktau, Kazakhstan bevinden, werd ons afgelopen woensdag door Ishmael voorgehouden. De waarheid lag anders:
Woensdag rond 14:00u arriveerden wij in de haven van Baku, Azerbaijan, de boot arriveerde op donderdagochtend om 05:00u en vertrok om 09:30 naar Aktau, Kazakhstan. Waar we aanmeerden op zaterdagochtend 01:00u en waar we vervolgens tot 11:30 hebben gewacht eer dat de auto het land in mocht. Kortom, 3 dagen verder en 10 jaar ouder. Maar de boottrip was top; interessante reizigers waar we veel van hebben kunnen opsteken.
Morgen willen we uit Aktau te vertrekken, nadat we ons hopelijk binnen afzienbare tijd hebben kunnen laten registreren (tijdsduur: 15 min tot 48u) en kunnen we dit immens grote land gaan bewonderen (you should google it, there are some crazy things out here!)
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2015-01-11 21:04:02
[totalVisitorCount] => 15939
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 694
[author] =>
[cityName] => Aktau
[travelId] => 484989
[travelTitle] => Central Asia trip
[travelTitleSlugified] => central-asia-trip
[dateDepart] => 2015-03-01
[dateReturn] => 2015-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/672/874_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/416/334_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => azerbaijan-en-co
)
[59] => stdClass Object
(
[reportId] => 4774469
[userId] => 153991
[countryId] => 98
[username] => lando
[datePublication] => 2014-10-22
[photoRevision] => 4
[title] => Surfing couches in Kazachstan
[message] => Meteen als we in de eerste grote stad over de grens aankomen is duidelijk dat we in het meest welvarende land van Centraal Azië zijn aangekomen. Shymkent heeft westerse winkelcentra met de bekende merkwinkels, er komt top-40 popmuziek uit de speakers, de meisjes dragen korte broekjes en make-up en de jongens hebben een Bieber-kapsel. De schijnbare rijkdom en ontwikkeling is overduidelijk te zien.
In een eerste oogopslag ervaren we dit ook als we bij onze couchsurfing host Aliya aankomen. Ze is een zeer open minded jonge vrouw die veel gereisd heeft en nu dat ze een eigen huis heeft deze wekelijks openstelt voor couchsurfers. Na een warm welkom met chai kregen we dus ook de sleutel in onze handen gedrukt; Aliya moest de stad uit maar we konden haar zusjes altijd bereiken. Dat ze de sleutel van haar huis bij complete vreemden laat is geen punt, het vertrouwen wat je aan een ander geeft ontvang je automatisch terug. De couchsurfing mindset!
We kregen van één van de zussen de uitnodiging om mee te gaan stappen die avond. Na 'indrinken' met pullen bier in een Russische karaokebar gingen we naar haar favoriete club. Oftewel, een restaurantzaal achter een snackbar met DJ en discolichten, waar een klein groepje mensen aan het dansen was en at tussen de liedjes door. Hier ontmoetten we haar vrienden, die aan onze lippen hingen als wij over onze reis, Amsterdam en het marihuana-beleid praten. Wat voor ons erg interessant was, is hoe jonge mensen hier met elkaar omgaan en de sociale druk die op hen uitgeoefend wordt. Dit zagen we in eerste instantie omdat het meisje enkel uit het oog van haar vrienden alcohol durfde te drinken en hoorden we nog uitgebreider bij haar thuis. Hier durfde ze pas vrij te praten over de rol van de vrouw in de samenleving. Waar meisjes voordat ze gaan trouwen absoluut geen seksueel contact mogen hebben en niet mogen drinken of roken, is deze regel niet ter sprake voor de man. Sterker nog, voor de man is het normaal terwijl het voor meiden normaler is om de maagdelijkheid weer terug te krijgen bij de plastisch chirurg. Wanneer meiden namelijk geen maagd meer zijn, ouder zijn dan 25 of zich 'wild' gedragen, zijn ze geen goede vrouw meer en wil er geen man met ze trouwen. De maagdelijk witte trouwjurken die we overal in deze regio zijn tegengekomen kregen voor ons een ander uiterlijk. De rechten van de vrouw worden er tevens niet beter op wanneer ze getrouwd zijn. Maar toch is trouwen beter voor het imago, en dat is uiteindelijk waar het om draait. De vrijheid die wij in Nederland kennen is ver te zoeken, het verhaal maakt dus ook een grote indruk op ons.
Naast de indrukwekkende couchsurf ervaring hadden we in Symkent nog een positieve meevaller met ons visum. Nederland is één van de zes landen die 15 dagen visum- en registratievrij toegang heeft tot Kazachstan. Dit was voor ons een hele opluchting na controleland Oezbekistan.
We vervolgden onze trip via pelgrimsstad Turkestan, waar we om het af te leren nog een Islamitisch mausoleum bezochten, naar Almaty. Het vroegere knooppunt van de zijdenroute en de voormalige hoofdstad van Kazachstan is nog steeds een belangrijke stad voor Kazachstanen. Ondanks dat wij het niet zo hebben op de grotere steden, besloten we toch meer tijd te gaan besteden in deze groene stad. Dat we in Almaty zóveel zouden gaan meemaken, hadden we op het begin niet verwacht.
De tweede avond van ons verblijf in Almaty leerden we een stel uit Australië en een gast uit de VS kennen, waar het heel leuk mee klikte. We hadden een leuke avond met goede gesprekken, vodka en de wedstrijd Nederland-Kazachstan op tv. De leuke sfeer draaide echter opeens om toen de Australiër vanaf onze kamer naar beneden kwam rennen. Rook! Rook! En waar rook is, is vuur. Inderdaad ons hostel stond op het punt om af te branden. Terwijl de jongens naar boven renden om bezittingen en natuurlijk de andere gasten te redden, stond ik buiten verbaasd te kijken hoe snel het allemaal ging. Binnen no time hadden de jongens alle gasten naar buiten geholpen, stond er een deel van de bezittingen buiten en kwam de brandweer aangereden. Drie uur later hadden de 76 brandweermannen de brand geblust, maar was het hostel helemaal verwoest. Terwijl we samen met het kleine groepje backpackers met nauwelijks tot geen bezittingen op straat stonden, kwam er geen enkele aandacht van de hulptroepen naar ons. De ambulance reed weg toen bleek dat er geen gewonden waren en de enkel Russisch sprekende politie deed meer moeite om ons te negeren dan te helpen. Nog steeds verward van alle gebeurtenissen van de afgelopen uren, werden we naar een appartement van een vriend van de hostel eigenaar gebracht. Hier beseften we het pas; we hebben alle belangrijke bezittingen en het allerbelangrijkste, we leven nog! De volgende dag checkten we in bij een ander hostel en kregen we al snel het verlossende bericht: er zijn bezittingen gevonden. Zeker voor Tom uit de VS, die dacht al zijn spullen kwijt te zijn, was dit een grote opluchting. De dag na de brand is de ravage pas goed zichtbaar. Het hele gebouw staat onder water, het plafond is weg of gesmolten, alles is zwart en de stank is ondragelijk. Als we onze kamer inlopen weet ik zeker dat mijn grote beschermengel bij ons is geweest de vorige avond. Onze bezittingen hebben veel rook- en waterschade maar zijn voor het grootste deel nog te redden. Ook de bezittingen van Tom zijn er goed vanaf gekomen. Na deze heftige gebeurtenis aan het begin van ons verblijf in Almaty, kijken we met een positieve blik vooruit en gaan enkel nog genieten van de stad. Voor mij begon dit meteen goed met een middagje shoppen omdat mijn kleding de rookschade niet overleefd had, een leuke bijkomstigheid.
De dag erna gingen we naar het consulaat van India voor ons visum, de main reason van ons lange verblijf in Almaty. We stonden al om 6 uur voor het hek, terwijl later bleek dat deze pas om 10 uur open ging. De 4 uur wachten in de kou werden beloond met nog 2 uur binnen wachten. Net toen we dachten dat ze onze papieren niet serieus zouden nemen omdat deze half smerig waren van de brandvlekken (de documenten hadden de brand wonderbaarlijk overleefd), kregen we een briefje in onze handen gedrukt. "2 people from the Netherlands, visa next friday", yes! Dat het zo goedkoop ($30) en super gemakkelijk zou zijn om een visa te krijgen voor India hadden we niet verwacht. Een tip voor alle budget reizigers die naar India willen; regel je visa in het buitenland en laat het niet door een agency doen in Nederland. Dit scheelt je misschien geen tijd maar wel een hoop geld.
Naast de regelzaken rondom de brand en het India visum zijn we nog naar een uitkijkpunt over de stad gegaan, hebben we een relaxte wandeling in de bergen gemaakt met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen en als hoogtepunt zijn we gaan schaatsen op de hoogste outdoor-schaatsbaan ter wereld. Al schaatsende hebben we dus Lando's 25ste verjaardag gevierd.
Hetgeen wat ons echter het meest is bijgebleven van Almaty zijn de mensen die we er hebben leren kennen. Naast het leuke Australische stel en Tom uit de VS, hebben we ook kennis gemaakt met de Kazachstanen. Het hostel waar we verbleven was meer een studentenhuis voor gasten vanuit heel Kazachstan. De mensen in Kazachstan zijn erg vriendelijk en gastvrij en praten graag ober hun cultuur. Uit interesse naar de point of view van de man ten opzichte van de vrouw, kwam het huwelijk ook hier ter sprake. Het verhaal vanuit Shymkent werd niet alleen bevestigd, maar werd zelfs gezien als de normaalste zaak ter wereld. Tot voor kort behoorde het ontvoeren van vrouwen en harde mishandeling tot de orde van de dag, maar daar lijkt nu verandering in te komen en is de rol van de vrouw met name in het westerse Almaty aan het verbeteren.
Gelukkig kregen we dankzij een nieuwe couchsurfing ervaring een heel ander soort jonge Kazachstaanse vrouw te zien. Onze host Nazira is een vrolijke, onafhankelijke, techno liefhebbende, goed opgeleide en reislustige meid met een eigentijdse kijk op de wereld. Er was meteen een positieve klik en we voelden ons thuis in haar appartement. Na de laatste avond heerlijk te hebben gedanst op techno deuntjes in een internationale bar, was het tijd voor ons laatste couchsurfing avontuur in Kazachstan. Deze keer werden we met open armen ontvangen bij Sergey en Stan, die erg actief zijn op couchsurfing. Dit bleek meteen toen we na een rondleiding door hun prachtige tuin in de watten werden gelegd met heerlijk traditioneel eten en we zelfs gebruik mochten maken van de sauna. In de gesprekken met Sergey en Stan kwam ook het onderwerp vrijheid aan bod. Deze keer ging het echter over leven in een communistische systeem. Het begrip vrijheid zoals we deze in het kapitalistische systeem kennen is er niet, maar er zijn zoveel meer gelijke kansen voor de mensen in de samenleving. In Nederland zien we vaak de negatieve kanten van dit systeem en idealiseren onze eigen samenleving. Voor ons was het dus heel erg interessant om de andere kant van het communisme te horen en te beseffen dat er zeker vrijheid werd ervaren.
De hele couchsurfing ervaringen in Kazachstan hebben ons zoveel meer inzicht gegeven in de cultuur van het land, het dagelijks leven en heeft ons veel doen nadenken. Zeker over ons eigen leven en vrijheid zoals wij dit begrip kennen.
Één ding is zeker; de mogelijkheid om verschillende inzichten en ervaringen met mensen over de hele wereld te kunnen delen, geeft ons ultieme vrijheid.
Dit is waarom wij reizen.
Liefs,
Lando & Lisa
Leuk om jullie reacties te lezen!
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2008-07-23 14:36:06
[totalVisitorCount] => 114043
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 976
[author] => Lisa
[cityName] => Alma-Ata
[travelId] => 447483
[travelTitle] => World trip!
[travelTitleSlugified] => world-trip
[dateDepart] => 2013-09-24
[dateReturn] => 2015-04-01
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Kazachstan
[countryIsoCode] => kz
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/kazachstan,alma-ata
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/153/991_50x50.jpg?r=4
[titleSlugified] => surfing-couches-in-kazachstan
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 4
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 4
[last] => 4
[previous] => 3
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 46
[lastItemNumber] => 60
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Alma-Ata - Kazachstan 
