Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 88
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => ID
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 183
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => TH
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 115
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 3
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => MY
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 201
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => VN
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 87
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => India
[countryIsoCode] => IN
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 170
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 36442
[position] => 6
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => LK
[continentName] => Azië
)
)
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-19
[title] => Dag Lombok
[message] => Wat was het lekker, een paar daagjes mana…Wat een geluk om dat mee te mogen maken, en hoe shit is het om dan weer door te moeten…
Nog even naar het strand, nog even de motor inleveren, nog even dit, dat, enzo is er niet eens meer tijd voor yoga of een pedicurebehandeling, die ik ook graag had gewild.
11u is het pas als ik in moet stappen om naar het vliegveld gebracht te worden. Een rit waarbij de chauffeur onophoudelijk kletst, wel fijn dat-ie zich niet door de taal laat tegenhouden. En wat is het toch een mooi eiland….
Het vliegveld is weer hilarisch. Een internationeel vliegveld en er zijn welgeteld 4 gates waarvan er 1 in gebruik is. En de bestemmingen worden aangegeven met bordjes die ze zelf in de houder plaatsen.
Het is een flink toestel, en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet met een schuin oog naar de toestelletjes ernaast heb geloerd. Klein, kleiner, nog kleiner… Gelukkig hield in mn beenruimteplaats.
In Jakarta begon het zoeken naar het hotel, via de skytrain naar een andere terminal, en er daar ook niet uitkomen he…. De clou bleek te zitten in dat je met een specifieke lift naar boven moet en dan met een roltrap weer eentje omlaag. Maar dan heb je ook wat… Uiterst futuristische pods. Het lijkt net een aflevering van de Jetsons hier.
Om de douches en toiletten moet ik erg lachen. Alle deuren open je met een pasje, ook de deur naar de toiletruimtes toe. Aleen verwacht je dan toiletten, maar je staat ineens weer in een openbaar stuk. Verrassend.
s Avonds nog even Jakarta in geweest, de drukte is echt heel erg, Morgen schijnt het nog erger te wezen. Ik vrees dat de tuinen een typische gevalletje “als je je vlucht wilt missen moet je dat doen” wordt… We gaat t zien!
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093357
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 81
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-lombok
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-18
[title] => Zo druk met ontspannen…
[message] => Van die dingen waardoor je normaliter naar je voorhoofd wijst. Vroeg opstaan voor meditatie bijvoorbeeld.
Gelukkig was ik niet de enige.
Meteen daar achteraan nog een les strong vinyasa, dan even eten en daar achteraan weer een hatha. Niet dat het daarna van lunchen is gekomen, nee, ik had een spabehandeling. Gisteren was die een uur, vandaag 2,5 uur. Eerst weer een uitgebreide voetmassage, ontspanningsmassage (en dat was niet voor zn tijd na al die yoga) en een gezichtsbehandeling. Ik kan hier wel aan wennen.
Hoe vaak ik in slaap ben gedut om weer wakker te worden van mijn eigen gesnurk is ronduit genant. Dat wel.
Maar het is gewoon echt zo verschrikkelijk genieten…
Na de spa had ik dan wel even tijd voor de lunch en om aan het zwembad te zitten en er zelfs in te springen. Niet heel lang want een uurtje later begon de restorative yoga. Erg lekker ook!
Maar inmiddels is wel de tijd aangebroken om dingen voor het vertrek te fixen. De vlucht is al geboekt van Lombok naar Jakarta morgen, en omdat dit pakket een brengservice heeft hoef ik alleen door te geven hoe laat ik vlieg. Maar als ik dat voor de zekerheid even opzoek zie ik in de mail een vluchtbevestiging van Lionair voor een vlucht met Batik om 13:00. Heel bijzonder, ik heb Superairjet om 14:30 geboekt voor zover ik weet. Wat zal ik zeggen… Netjes van ze dat ze tenminste wel ook een mail hebben gestuurd dat mijn vlucht geannuleerd is en me hebben omgeboekt. De tijd ben ik minder bij mee maar het is ok. En Batik schijnt een heel prima maatschappij te zijn. Hopelijk hebben ze niet bedacht dat ze mijn gekochte stoel afpakken want dan ben ik minder happy.
Alleen de overnachting in Jakarta moet ik nog boeken. Want morgen is de 19e en de 20e vlieg ik pas weg. Ik zou makkelijk nog een dag in Lombok kunnen blijven maar ik wil naar de tuinen in Bogor en nog even terug naar de chinees ook. En ik wil het er niet op wagen dat er iets geannuleerd wordt waardoor ik in de problemen kom.
Via facebook heb ik gehoord over een capsulehotel in het vliegveld dat relatief betaalbaar lijkt. Gezien bagageopslag is betaalbaar relatief want het is al gauw goedkoop dan. Booking geeft aan dat het vol is, de site zelf geeft geen prijzen of info, dus is ook wat tricky, maar de app Tiket redt me hier uit alles dat bestaat. Wat een zegen die app. En zo bleek het dus makkelijk te boeken en slaap ik morgen in een futuristische capsule. Ziet er niet uit, maar de locatie is enorm practisch.
Na het regelen daarvan heb ik nog maar even tijd om te eten (alweer) en dat is de lekkerste spaghetti ever.
Dan de shops weer in om de gekkosarong voor Sheila te halen. Er is maar 1 standje waar er niemand staat te krijsen dus het is logisch dat ik hem daar haal.
De tas is zo ver mogelijk ingepakt, morgen nog even de was ophalen, de motor inleveren, en dan is het tijd om Lombok te verlaten. Jammer hoor. Het is hier echt heel erg fijn en ik had me nog veel langer kunnen vermaken. Maar wat een voorrecht dat ik hier zo lang heb mogen vertoeven.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093304
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zo-druk-met-ontspannen
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-17
[title] => Spetter pieter pater
[message] => Had ik al gezegd dat ik het resort geweldig vindt? Echt alles. Het complete plaatje.
Hoewel ik mijn voornemen om alle lessen te volgen nu al heb laten varen… De dag begon met een intense Vinyasa, erg lekker, best confronterend ook. Houten Harry zo op z;n tijd. Of eerder is het eigenlijk de snelheid waarin de poses elkaar opvolgen die net meer is dan ik gewend ben. Ook bewegen op ademen is niet heel natuurlijk voor me. Maar dat is allemaal helemaal lekker want ook dat is de technische verbetering die ik zoek.
Toch ook weer een paar trucjes geleerd om wat leniger te worden.
De 2e yogales heb ik helaas aan me voorbij moeten laten gaan. Jammer, ik had hem zeker graag gedaan, maar ik stond ingepland voor de spa, ja, die ga ik niet laten schieten eej. Een deep tissuemassage gevolgd door een scrub die volgens mij met koffiebonen was. Ik denk niet dat mijn velletje ooit eerder zo zacht heeft gevoeld. Morgen nog een spa, heb er nu al zin in.
Om 17u is er nog een yogales, daarna een cacaoritueel. Alles leuk en aardig, maar dat is met muziek en klankschalen enzo en dat vind ik echt helemaal niks. Dus op de scooter, op naar de watervallen. Het blijft een beetje vertekenend om te zien hoe lang google vindt dat je ondeweg gaat zijn en wat de realiteit blijkt. Ik heb er het dubbele iig over gereden dan dat de bedoeling was. Helemaal niet erg, Maar eenmaal op de plaats van bestemming was het wel verwarrend. Wil je alleen waterval 1 of waterval 1 en 2? En wil je dan lopend of op de motor? Wat het verwarrend maakt: waterval 1 is 75k roepiah, waterval 2 erbij is 125k roepiah. Met de motor kost niets extra. Hoe grappig is het dan dat je niet eens met je eigen motor hoeft te rijden maar bij iemand achterop meegenomen wordt? Het was alsnog een fikse onderneming, wat een zooitje daar. Maar wat een mooie waterval! Zowel 1 als 2. Je kunt er zwemmen, je kunt achter de waterval, er is wat te klimmen en vooral heel veel groen ook. Fijn ook dat de dame waarbij ik achterop zat fotos maakte. Alleen precies jammer dat onze ideeen over wat een leuke foto geeft mijlenver uit elkaar liggen. Toch zitten er een paar leukjes tussen. Alleen dat wat ik gevraagd en gehoopt had zit er niet tussen. Maar de herinnering zit er, en die telt.
En dan is de keuze, ga ik terug in de hoop de yogales te halen (tegen beter weten in) of naar het kattencafe waar ik graag heen wilde? De les is niet realistisch, maar het cafe wel. Dus hop! En een uurtje of anderhalf later sta ik er. Er loopt in eerste instantie niet heel veel rond, het blijkt dat de meeste poezen in een grote ren verblijven. Er zijn er 2 van, beiden superschoon en voorzien van alles wat een kat maar nodig kan hebben. Verstopplekken, bakken, speelgoed in overvloed, krabpalen, klautervoorzieningen en vele plekjes om zich terug te trekken. Knap werk, iets zo inrichten!
In beide rennen kan ik mijn ei even kwijt. Maar als ik weer weg wil komt de aap uit de mouw; of ze misschien een foto van me mogen maken met de poezen. Jaaaaaa, dat mag en pak mijn foon dan ook meteen even want dit ligt op te laden. Degene die ze het fotogeniekst vinden is niet van plan op schoot te komen, maar de rooie kroelbak is wel over te halen en als ik dan even ga liggen en wat achter het oortje kriebel ontstaat een van de leukste fotos die er ooit van me gemaakt is. Ik weet een paar leuke spulletjes te scoren (valt mee eigenlijk maar het goede doel he) en tegen de tijd dat ik terugrijd is het al lang en breed donker. En fris ook. 1x neem ik net een afslag te vroeg, meteen komt er een jongeman naast me rijden om me erop te wijzen dat ik verkeerd ga. Ja vriend, had het gezien. Even later biedt hij aan mee te rijden omdat hij ook naar Kuta moet. Maareh, dat lijkt me niet zo nodig. En stiekem vind ik het heel schattig dat ik hem in het resterende uur naar Kuta nog 3x zie. Hij komt niets meer vragen, maar lijkt wel zeker te willen zijn dat het allemaal in orde komt. Daar ga ik dan maar vanuit tenminste.
In het resort eindelijk aan mijn eerste nasi goreng. En ja, dat smaakt echt helemaal top. Volgens mij heb ik een recept gekregen van Helena, toch maar eens zien hoe ze deze versie maken.
Morgen vroeg op voor meditatie en weer een spa, en de laatste dingen nog halen en afhandelen. Mijn laatste echte vakantiedag zonder reizen. Damn wat is dat snel gegaan zeg….
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093255
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 32
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spetter-pieter-pater
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-16
[title] => Van het paradijs naar een retreat
[message] => De dag is dan toch aangebroken, de all inclusive.
Niet zoals de standaard resorts; mijn retreat bestaat uit 4 dagen, 3 nachten en daarbij horen de transfers (fijn!) en 3x ontbijt, 3x tussendoor en 3x diner met een drankje (vegan menukaart, yeah). Onbeperkt yoga, 2 spa-behandelingen.
En dan slaap ik wel in een dorm, niet eens een capsule, maar in een bed dat zo verschrikkelijk luxe is… Net als alles eigenlijk. Het ziet er gewoon echt uit als een resort. Sterker: het IS een resort. En ik voel me lekker. Enerzijds ook niet omdat het eind van de vakantie echt in zicht komt en ik hier gerust nog maanden zou kunnen blijven, maar het is gewoon een heel fijne plek en terug op Lombok komen voelde wel een beetje als thuiskomen.
Gili was leuk, geen seconde spijt van. Maar ik had het wel gewoon gezien. Nu dan weer terug naar wat ik al ken en tegelijkertijd zoveel kwaliteit hier…Met zoveel like-minded mensen.
Qua verhalen en foto’s zal het echt saai zijn, want veel te vertellen heb ik niet en ik verwacht ook niet dat dat hier komt. Maar dat is ok.
Het bootritje was vooral lang wachten. Ik was nr 15 en de boot gaat pas als-ie vol is. Bij 35. Duurde ruim een uur. Hoe lekker is het dan om een tijdje verder te Netflixen. Even uit die drukte en chaos, zonder veel te missen. Ik vond het top en stateless is wel een pakkende miniserie.
De tocht zelf gaat heel snel, met 20 min ben je er. De autorit terug naar Kuta is een ander verhaal. Ruim 2 uur. Gelukkig nu met prive-chauffeur. En dan in het resort. Die rust, die ruimte… Dat was in Gili ook, maar dit is zo anders…
2yogalessen gedaan, wat wezen shoppen en meteen een motor gehuurd weer. Zo heerlijk allemaal! Het begin van een fantastische afsluiter…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093216
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 36
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-het-paradijs-naar-een-retreat
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-15
[title] => Bubbels
[message] => Als er iets is dat ik niet gewend ben dan is dat slapen in volslagen donker. En de cottage; die is donker. Dus opstaan met een “is het midden in de nacht, is het ochtend of al middag” is iets dat me verbazingwekkkend weinig gebeurt.
Nu wel. En het was een keurige tijd ook, ik ben blij en uitgerust.
HHet ontbijt is incl, dus een kop koffie, een bord fruit en een bord groente. Die groente had ik niet aan zien komen, maar prima. Wortel, sla, komkommer, helemaal goed natuurlijk dat die rauw zijn. Maar rauwe spercieboontjes en ui?Wonderlijk.
Het hele issue over snorkelen ben ik echter nog steeds niet over uit. Wil ik dat wel, wil ik dat niet, waar sta ik eigenlijk achter. En dan blijkt die vraag snel beantwoord te zijn: als mijn ontbijt op is zijjn de snorkeltours al weg en zou ik met een private moeten. Als ik merk dat ik opgelucht ben ben ik ook echt een beetje opgelucht. Het is goed dat ik niet mee ben. Maar GiliAir heeft een complete kust waarvan je zo het water in kunt stappen dus gewapend met maskertje en vinnen ga ik het water in. Het stelt niet teleur. Meteen zijn daar allemaal prachtige visjes. Het is duidelijk dat het niet eens in de schaduw kan staan van “het echte werk” maar het is genieten. En ook verdrietig. Al het koraal is zo goed als dood, en het is shit om te zien wat die bootjes allemaal doen, hoeveel herrie ze ook maken onder water. Dus ik ben nogmaals blij met mijn “lot” en als er dan weer hoestbuien komen (die wel minder zijn, maar niet weg) dan had ik er ook niet aan moeten denken om niet gewoon het water uit te kunnen.
Hoe zeer ik ook geniet, ik voel me echt te gast. Er zijn vast visjes die zich verstoppen maar er zijn er ook veel die wel blijven zitten en gewoon heel dichtbij komen. Voor snorkelen is mijn bouw echt ideaal, ik blijf probleemloos horizontaal en hoef door de flippers ook echt maar minimaal te bewegen en veroorzaak zo denk ik ook nauwelijks onrust.
Als ik het water uit ga zie ik dat de mensen die naast mij het water in gingen heel trots en blij een visje aan de haak hebben weten te slaan. Het arme ding spartelt (of ja, ding? Het is geen ding. Het is een wezen) en het is wel prima dat ze hem terug zetten, maar damn, waarom zou je dat een dier toch aandoen. Ik vind het volslagen psychopatisch gedrag. Na op 2/3 plaatsen de zee in geweest te zijn is het tijd voor eten. Wederom. Wat een onverwachte overdaad aan goede keuzes hebben ze hier.
Een restaurantje dat zeer discutabel aangeschreven staat is waar ik voor ga. En inderdaad, het eten is niet zoals ergens anders maar het smaakt me echt top. En het kost geen reet terwijl hier toch wel westerse prijzen gehanteerd worden. En er is wel meer westers hier, niemand lijkt te weten of je nu links of rechts loopt of fietst.
Ik ga nog even achter een hanger aan die ik gisteren gezien heb en graag wil hebben, en dan moet ik echt doorlopen om de zonsondergang te halen. Die eerlijk gezegd tegenvalt, vanwege de wolken? Omdat de zon niet zichtbaar is? Ben ik te laat? Het plekje is echter leuk en geeft inspiratie om te klieren met de camera van mijn telefoon.
De fakkels zijn daar een dankbaar onderwerp voor. Beetje mieren met de sluitertijden en het geeft best grappige resultaten.
Dn krijg ik een appje van Leone, die vandaag is aangekomen op GiliAir en voor wie ik gepind heb omdat zij haar pas kwijt is. (En voor er vraagtekens komen: het is alleen geld opnemen en met een tikkie oversteken, ik doe geen gekke of onverantwoorde dingen). Als ze langskomt blijkt het een ontzettend fijn en interessant mens te zijn en in no time hebben we hele goede gesprekken. Zo zitten we een tijdje te praten en zetten dat in het restaurant voort. Waar zo’n onverwachtte actie al niet goed voor kan zijn…
Eenmaal terug ben ik ook weer zo moe dat ik met niks in slaap val. Vermoeiend man, niksen in het paradijs.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093201
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 34
[author] => Annelies
[cityName] => Gili Air
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,gili-air
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bubbels
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-14
[title] => Moederdag; ik heb aan je gedacht…
[message] => Eigenlijk is het alleen maar een uitstapje van een groot eiland naar een klein eilandje.Een eilandje waar je in theorie in een uurtje omheen loopt, maar waar je in de praktijk veel te maken hebt met mul zand waarover je loopt dus opschieten doet het niet.
Dat deed de reis hierheen ook niet echt. Geheel tegen aziatische begrippen in stond de chauffeur er om 8.30. Ik had gelukkig net gepind, de was opgehaald en de motor betaald maar begon precies aan mijn fruit met thee. Nou, gauw naar binnen gewerkt (fruit dan toch, thee was echt te heet) en het busje in. Het leek wel prima. De gordel werkte niet maar dat is vaker niet dan wel zo, de dame die er al in zat bleek echter van het uiterst onvriendelijke slag te zijn. Naja, zoek het lekker uit dan. Bij de volgende die we moesten ophalen ben ik meteen doorgeschoven helemaal naar achter. Samen met die nieuwe. En de 4e bleek bij die eerste te horen dus het was wel begrijpelijk dat die het niks vond dat ik ernaast gezet werd. Degene waar ik naast zat bleek echter precies degene te zijn waarmee je mij niet in 1 taxi moet zetten. Ontzettend over de top en toen ze ergens wilde stoppen en daarna voorin ging zitten dacht ik alleen mijn zegeningen te tellen. Maar nee, de muziek snoeihard, hun ramen open (die van mij konden niet open) en vals dat die boxen waren, manmanman. Een kwartiertje volgehouden tot ik mijn eigen koptelefoon heb gepakt om tenminste de herrie te dempen, maar nog een kwartier later (met nog meer dan een uur in het vooruitzicht) heb ik toch echt gevraagd of het wat minder kon. Vonden ze niet leuk, maar een kwartiertje hebben ze hem zachter gezet. Bij de eerstvolgende stop heb ik gevraagd wat hun frikkin probleem is en dat ik best bereid ben te ruilen zodat ze zelf in de echoruimte met valse boxen kan zitten. Het antwoord: de chauffeur wil het ook. Ja dat zal wel als je jezelf om hem heen kronkelt om indonesische woordjes te oefenen maar OF we ruilen plek OF je zet hem gewoon een tandje zachter. Het werd dat laatste. Maar ik ben zelden zo blij geweest eruit te mogen toen we op de plaats van bestemming waren.
Eenmaal daar was er een smerig hoekje wat de agency bleek te zijn, die dan weer teleurgesteld waren dat ik al een ticket had. Even wachten tot de boot vol is. Een uur later (en ik weet zeker dat er al meerdere boten vertrokken waren in die tijd) “miss where a ya goin”. Het had allemaal wel logisch geweest hoor, als ze niet hadden geprobeerd me tickets voor de speedboat te verkopen.
Maar toen kon ik iig naar de wachtplaats voor de boot, waar het ook nog een uur wachten was maar dat was een stuk aangenamer.
Het tochtje zelf was bijzonder, de boot was vol maar niet overvol en duurt maar 20 minuten. Hoe bizar is het dan dat de laatste 5 minuten de boot zo hard begint te schudden dat het voelt als deadliest catch… en net zo bizar: we zijn er dan ook ineens. Er zal vast een aardige stroming om het eiland heen zitten.
Eenmaal voet aan wal is het wel meteen een paradijsje met z’n witte strand en blauwe zee. Het is een motorvrij eiland; geen motorfietsen, auto’s, alleen paard en wagen, fiets en een soort electrisch scootertje. En toeristisch: dat mag enige naam hebben.
Het is echter een klein eiland dus zonder veel problemen zwoeg ik door mul zand en gewone paden naar de bungalows. Gisteren pas geboekt, het zijn de bungalows waar Helene nogal over te spreken was en die toen uitverkocht waren, maar er was een plekje. Onderweg vraag ik me nog af waarom in vredesnaam… De drukte neemt af en de kwaliteit van de weg ook. Dat betekent ook dat alles dat er netjes uit zag meer en meer vervallen raakt, terwijl ik toch echt redelijk high-end geboekt heb. Een beetje zorgen over waar ik terecht kom begin ik me wel te maken. Er is immers niet alleen een banana-cottages, maar ook een bananaleaf-cottages. Groot is de opluchting als ik zie dat het weer wat beter wordt en er ineens een werkelijk prachtige plaats om de hoek blijkt die dan ook nog eens “mijn” plek blijkt. Door een uiterst net en afgewerkt restaurantje heen, een prachtige entree met waterornamentje en daarachter rijst een zwembad op je direct in wilt springen. Direct aan het zwembad staan ligbedden en parasols, en heel erg veel groen. Het zwembad lijkt een centraal pleintje te zijn want aan het pad staan de bungalows. Allemaal net een beetje anders, allemaal van hout en echt leuk. Ik loop mee naar de bijna achterste bungalow en verwacht eigenlijk dat het de dure zijn en “mijn” bungalow een ander slag en wat verderop is. Nope [e-1f60d] Een hele gave bungalow met zitje voor, een enorm bed, koelkast, gefilterd heet en koud water, kast, had ik al gezegd dat het bed groot is? En een bureautje. De douche en het toilet zijn een volgende verrassing: de badkamer is waar je een achtertuin verwacht en is maar deels overdekt door een overhangend dak maar voelt en is alleszins openlucht. Toch met alle privacy vanwege de muren er omheen. En de grootste verrassing: warm water. Yihaa! Koude douches zijn echt mijn ding niet, maar dit? fan-tas-tisch. En ik voel me wederom een koninginnetje, maar nu eentje in het paradijs. Wat een luxe, wat een weelde. En de rust! En ik vind dorms helemaal prima, zeker het capsulemodel. Maar dit is een chocolaatje met kersje op de slagroom. Ik heb eigenlijk meteen een motivatieprobleem om het eiland te gaan verkennen, maar ik heb vegan restaurantjes gezien (en dit is zekerweten een culinaire -kom-lekker-15kg-aan-want-yolo-trip dus ik mag ze van mezelf allemaal proberen ook) en ik ben niet helemaal naar Gili gekomen om binnen te zitten. Dus bikini aan en gaan. Enerzijds wil ik meteen het water in, anderszijds wil ik het rondje om het eiland heen gewoon doen voor ik ergens in spring zodat ik een beetje weet hoe/wat/waar. Ik ben blij het laatste gekozen te hebben. Het is echt heel erg mooi. Van verlaten en vervallen stukken tot relaxte stukken, tot een boulevard-idee tot de mushroom-strip. En het uitzicht is overal even mooi. En ik kan meteen de cache gaan zoeken die op het eiland is. Helaas helaas, met een 4 voor moeilijkheid en een 5 voor terrein weet ik al dat het onbegonnen werk is en dat blijkt ook. Ik kom er snel achter in watvoor soort boom hij moet zitten maar ik vind hem niet. Wel word ik door een hele bende mieren gestoken en als ik naar mijn voet kijk zie ik allemaal kleine bloeddruppels.Geen probleem, ik verwachtte de cache niet te vinden dus ben zeker niet teleurgesteld maar blij dat het me hier heeft gebracht.
Tegen de tijd dat het rondje klaar is is het helaas al wel te laat om te snorkelen, dus naar het volgende vegantentje en daar zit ik prima. En over het snorkelen begin ik meer en meer vraagtekens te hebben. Ik houd er echt van. Echt. Maar ik heb alweer zoveel dood koraal gezien en zoveel aanbieders dat ik er eigenlijk gewoon niet achter kan staan. Een private trip is een goed alternatief. Maar dat is 100 euro. En geen 100 well-spent denk ik. Het gewone snorkelen kan ook vanaf het strand. Maar schildpadden… De twijfel blijft.
s Avonds maak ik het heerlijk relaxed door af en toe het zwembad in te springen en verder op het balkon te genieten met een netflixje (stateless). En dan ben ik ook eigenlijk ineens hardstikke moe. Dus is het slaaptijd en beslis ik morgen wel of het snorkelen wordt met een tour, of zelf. En waar ik “later” het meest blij op terug zal kijken. Van de tours in El Nino heb ik altijd spijt gehouden. Dat wil ik voorkomen. Maar het is niet echt vergelijkbaar hier met de Filipijnen dus dat moet ik ook niet doen.
Het enige dat ik echt jammer vind is dat ik moederdag niet bij mijn moeder langskan. Dus vanuit paradijs: fijne moederdag ma, we vieren het snel, maar dan op een andere dag ok?
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093163
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 51
[author] => Annelies
[cityName] => Gili Air
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,gili-air
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => moederdag-ik-heb-aan-je-gedacht
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-13
[title] => Circles in the sand
[message] => Zal ik maar beginnen met de conclusie? Ik heb het iedere dag harder naar mijn zin.
Na het debacle met de spin (20cm en kwijt in de dorm) begon de nacht echt laat. Gelukkig was ik laat, anders had-ie op mijn hoofd geland.
Vanmorgen, nog voor het ontbijt raakte ik aan de klets met Helene, waarmee ik al eerder heb zitten kleppen en waarmee het goed klikt. Met het doornemen van de plannen voor vandaag (die we allebei nog niet helder hadden) hebben we besloten te gaan surfen en door het samen te doen hopelijk kosten te delen.
Lieve lezer: het is niet onverwacht maar surfen is dus geen onontdekt tatalent van me. Niet eens een beetje. Na verschillende pogingen stond ik eindelijk rechtop op dat bord om er zo hard af te klappen dat mijn knie meteen te kennen gaf dat dit geen goed plan is. 1 goede golf heb ik weten te volbrengen en de golf daarna was wederom mijn knie het haasje dus om gekkere dingen te voorkomen heb ik ze uitgezwaaid en de ballen ermee. Ik vermaak me zo ook wel op het strand.
Maar het was echt enorm leuk om eens te doen en ik heb er zeker geen spijt van. Try before you die zeg maar.
Helene vond het helemaal geweldig en nadat zij weer was bijgekomen van een surfboard dat haar tanden door haar lip sloeg hebben we loer klieren met het maken van fotos.
Daarna is zij nog een tijdje gebleven en wilde naar de vleermuizen, ik wilde naar een beroemde zonsondergang en een cache doen. Daarna samen naar mamapizza? Top, gezellig.
De rit naar de zonsondergang was echt extreem mooi. Het laatste stukje totaal getikt door de bouw van de weg maar het was alleszins heel erg geslaagd. De cache heb ik niet gevonden, maar het uitzicht? Schitterend. Er zaten wat voedselrovende apen die zich wel voor een paar toffe fotos wilden lenen. En de magie die zich bij zo een zonsondergang over je heen stort is en blijft echt heel speciaal.
Na de pizza vervoer naar de haven en een bootticket geboekt; morgen eindigt mijn verblijf in Waiwas. Eentje waar ik zin in had, tot ik er kwam. En dat toch echt heel erg gaaf bleek te zijn.
De komende 2 dagen ga ik de onderwaterwereld bekijken vanaf een rustig eiland. Nieuwe dag, nieuw avontuur. Hoewel het einde van dit avontuur steeds dichterbij komt. Helaas. Zit er net lekker in…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093105
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 49
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => circles-in-the-sand
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-12
[title] => Totale tegenstelling.
[message] => Het motorrijden is serieus wel echt heel erg goed bevallen.
Goed genoeg om vandaag ook weer op de motor te springen en een stukje verder te rijden. Ik dacht eerst nog de watervallen op te gaan zoeken, of het surfen te proberen, maar mijn bikini’s zitten in de was en zijn nog niet klaar.
Best jammertjes, maar dat gaf wel plan C open: de botanische tuin. Dus hop, google maps aan en karren met die bak. Wat een goed idee. Wat is het een ontzettend mooi landschap dat aan me voorbijtrekt. Van bergwegen naar bananenbossages naar dorpjes naar rijstvelden. Echt zo ontzettend mooi. De wegen zijn ook echt heel erg goed begaanbaar, hoewel, niet allemaal, de tussendoortjes hebben soms wel wat kuilen en gaten. Maar de grotere wegen? Fantastisch. Inmiddels heb ik me laten vertellen dat dat komt door het racecircuit dat is aangelegd. Dat vroeg iets meer van de infrastructuur. Naja, heb ik nu mn voordelen van.
Na een ritje van bijna 2 uur heb ik de tuinen relatief makkelijk gevonden. En daar ben ik blij om, ik houd van botanische tuinen en ik kijk ernaar uit. Wat het daarintegen bljkt te worden is eerder een urbex. Bijna een Tsjernobyltuin. Alles ademt uit dat er ooit een prachtig bedrijf stond maar dat covid het vermoord heeft en ze het gewoon opgegeven hebben. Verval alom. Er hing wel een briefje dat het zwembad gesloten is, maar de rest is echt droevig. Een waterig modderbad waar vissen in zitten. Een langwerpig ondiep vijverachtigje waar ontbelbare Kois in zitten die je meteen volgen. Een grote kooi met 2 duiven en een paar cavia’s (de enige beestjes die het goed hebben). En 2 hoge smalle kooien met ook een koppeltje vogels erin. Het valt me alles mee dat ze wel water en voer hebben, maar ik heb oprecht spijt dat ik de kooitjes niet heb geopend. De gebouwtjes zijn vervallen, het heeft zeker z’n charme, maar zeker niet wat je van een botanische tuin verwacht. En dat het zwembad dicht is begrijp ik volledig.
Het bad voor volwassenen is vrijwel leeg en de kleinere baden zijn groen.
Bij het weer weggaan zit de ticketmevrouw nog wel op haar plaats. Of ja. Ze ligt op het tafeltje te slapen. Gelukkig. Hoeft ze niets te vragen en ik niet te antwoorden.
Op googlemaps vind ik dat er dichtbij een waterval moet zijn. Paar minuutjes maar. Via een prachtig weggetje vind ik het en hoewel het maar klein is hangt er een fijn sfeertje en zijn er stopcontacten. En dus kan ik eindelijk weer even wat batterijprocenten toevoegen. Altijd fijn als je afhankelijk bent van google maps.
De volgende keuze lijkt te zijn om even door te rijden naar Mataram, of naar de vleesmuisgrot waar ik gisteren net te laat was. Het werd die laatste. En nu was ik perfect qua timing. Vers sapje zat inbegrepen bij de entree en de rondleiding krijg ik in mn upje van een gids. Via een trapje door het groen, in no time staan we voor de grot. Een blik omhoog laat letterlijk honderden vleermuisjes zien. Ik heb nooit geweten dat die beestjes zo spraakzaam zijn, maar het kwettert flink. En het piest ook filnk, maar dat is de reden van het dragen van een helm. Ook word ik gewaarschuwd dat er veel kakkerlakken, torretjes en vogeltjes zitten en soms een python, maar die is al een week niet gezien. Zolang er geen kwallen zitten vind ik het allemaal best.
Tussen spleten en stalagmieten door gaan we 4 stukken grot door. Overal weer net zoveel vleermuizen, waar er soms ineens een paar rondfladderen. Op de grond ligt er een kleintje dat overleden lijkt. Helaas is-ie dat nog niet. Helaas omdat het kleintje geen kans maakt. Maar ik kan het niet laten om hem op te pakken en een rustiger plekje te geven, zodat ALS moeder het ziet zitten ze de kleine weer op kan halen. De gids noemde het vooral een kleine circle of life. Vleermuisjes eten insecten, insecten eten vleermuisjes. Prima, maar ik baal dat we niets voor het kleintje kunnen doen.
Eenmaal weer buiten is het bijna 18:00, en dat is DE tijd kennelijk. Op advies van de gids een leuk plekje gevonden en de camera in slowmotionstand. Goed plan, dat geeft een beter idee.
En dan komen er ineens een paar vleermiusjes tegelijk. Zo bizar: binnen een paar minuten krioelt het, is het een complete wervelwind van vleermuizen. Eentje botst er nog tegen me aan maar vliegt gelukkig ongehavend weer verder.
Waar je van een vleermuisgrot een wat haveloze bende verwacht zag hier alles er supermooi uit. Ja het was echt goor hoor, die laag vleermuiskak, maar het geheel ziet er echt top en tot in detail verzorgd uit.
Precies andersom dus. Wat je verwacht in de botanische tuinen te vinden vind je in een vleermuisgrot. En andersom.
Ik ben nog net op tijd voor de zonsondergang vanaf een heuveltop en besluit daarna naar het hostel te gaan. Ondanks dat het echt ellendig is dat die douche koud is heb ik wel behoefte aan een fikse douche. Beetje kletsen, eindelijk weer eens gekookt (ga ik dus niet meer doen, zonde). En dan is de tijd wederom omgevlogen..
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093061
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => totale-tegenstelling
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-11
[title] => I believe I can flyyyyyy
[message] => Of ja, dan toch niet heel letterlijk. Want niet ik kan vliegen, maar Taigar wel, de paraglider. Gisteren heb ik wat gegoogled naar mogelijkheden en vanmorgen zou ik worden opgehaald, rond 9:30.Al wat ik echter kreeg was een appje dat het te hard waaide. Dus ja, dan even wachten. Even bleek wat langer en er moest dringend was worden weggebracht. En het dataplan blijkt ook vrijwel op te zijn dus nog even een paar GB bijkopen stond ook hoog op de lijst.
Via internet heb ik iemand gevonden die gewone fietsen verhuurt, dus ben ik daar maar achteraan gegaan. Helaas, die had hem ook weer via iemand anders en die had hem ook niet meer. Daarmee is de fiets dus echt een afgesloten hoofdstuk.
Dan maar lopend de was wezen brengen, en een plekje gezocht om op te waarderen. En dan kan ik het toch niet laten om naar die scooters en wie daar allemaal op rijden te kijken…en dat steekt dan toch…
Eenmal terug van de hele riedel en boodschappen doen bleek de timing perfect te zijn. Een berichtje ‘ik ben er over 5 minnten” Gauw omkleden en hop, achterop de motor. Het eerste stuk zeer soepel, maar de 2e helft was echt offroad. Dat helt wel om te snappen waarom ze hier geen 50cc’s hebben, die trekken het domweg niet omhoog. Na deze hele trek kwam hier eindelijk dan toch de vliegplaats in zicht. Een echt fenomenaal uitzicht, het is echt prachtig. Ik ben bijna blij dat het nog iets te hard waait, zodat ik nog even van het uitzicht kan genieten. Eigenlijk heb ik binnenpret, de foto die gemaakt wordt maak ik meteen de nieuwe profielfoto op facebook en stiekem gniffel ik een beetje dat vrijwel niemand weet wat ik daar aan het doen ben.
Zodra de wind een beetje rustiger werd kon dan toch het rugzakje op. Vier stappen lopen, zitten en het gevoel dat je dan krijgt: magisch. Je voelt de zachte wind, de ruis in je oren, en vooral de vrijheid. Vooraf dacht ik dat ik het wel spannend of eng zou vinden, maar nee, het is echt heel erg leuk maar wel bijna soft. Helemaal niet eng of spannend. Maar volle bak genieten en een van de leukste dingen die ik ooit meegemaakt heb. Na bijna 20 minuten in de lucht, met zelfs wat trucjes zoals een snelle cirkel omlaag, ging het landen (op precies dezelfde plaats) net zo vloeiend als het wegvliegen. Alleen was mijn grijns NOG groter.
Na een middagdutje en het nodige geklets heb ik gedaan wat ik niet zou doen en een scooter gehuurd. Op naar de vleermuisgrot, waar ik helaas te laat aan kwam, de vleddertjes waren net gevlogen. Morgen weer een kans. Dan maar een vroeg diner en dat zat zo comfortabel dat ik ook niet pe se vroeg terug was. Ik durf echt wel iets te wijten aan het paragliden,maar ik leg de grootste credits bij de motor; ineens klikte eindelijk “het” vakantieknopje dat zich nog niet had laten zien. Het is een gevoel dat zich niet echt laat omschrijven, maar heel veel rust en blijheid geeft.
Nog even het zewmbad in, nog even gekletst (even) en met name de 4 jonge meiden waarmee ik aan de babbel raakte hebben toch wel wat schoppen onder mijn hol gegeven. Zij niet bewust hoor, totaal niet. Maar toen ik ze vertelde over hoe ik het bij de buren op Mana had gevonden vonden ze daar wel wat van. Zeker met het actuele sommetje dat ik tot de 14e op Waiwas ben, en de 20e weer naar huis moet en eigenlijk de ochtend van de 20e naar Bogor wil voor de tuinen.
Mana had nog een dormplek staan voor 16-19. MAAR dat betekent dat ik de jungle en de Komodo’s en Flores definitief moet schrappen en ik wel een mooie kans heb om dan 14 naar Gili te reizen en 16 weer terug. 2 dagen daar is ook wel genoeg omdat snorkelen het voornaamste is dat je kunt doen daar. Maar och, ben ik dan niet te lang in Lombok? Een vragende blik met een oprecht “maar als je hier blij bent, en je wilt dat retreat graag, waarom zou je dan aarzelen?
En het is waar. Van 1 plek meer zien en van daaruit ondernemen is altijd al meer mijn stijl geweest dan alleen rondhoppen, er is geen enkele manier om aan te nemen dat dat nu anders zou zijn. Ik heb een beetje basis gelegd hier nu en enorm veel zin om verder te ontdekken. Dus ik kan naar de watervallen, ik kan richting Rinjani (die k dus niet ga beklimmen) en ik kan mijn yogaskills naar een flik hoger level tillen. Naar Gili Air, naar de sectret Gili’s. En daarmee heb ik het retreat meteen geboekt. Hilarisch ook weer, zit ik ineens in een volpension resort.
Bijna net echt. de keuze stemt me blij iig, ik denk dat het ook prima is om nog een paar dagen los te gaan en gekke dingen te doen en af te sluiten met self-care. Ik moet me straks toch gaan voorbereiden op wat komen gaat als ik terugkom en dit is een prima manier.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093027
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => i-believe-i-can-flyyyyyy
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-10
[title] => Pleisters plakken in het Waiwas
[message] => Nadat het kwartje viel dat het weleens kon zijn dat de airco’s de lucht erg droog maken heb ik de deur een poosje open gehad en de airco uit gelaten. Bel gerust de krant: ik heb relatief veel doorgeslapen. Dat was echt heerlijk. En dan die douche in het hotel: fantastisch. Ok. Alles was er vies, maar alle waar naar geld zullen we maar zeggen.
Vanmorgen bepakt als een ezeltje op pad gegaan dus, en man man, heel snel heet heb ik het echt niet. Maar nu had ik het warm. En dan is een kwartier lopen (backpack op je buik en op je rug) in de zon best een goede workout. Niet dat dat verkeerd is: het eten is hier zo lekker dat ik denk ik niet meer dezelfde broek aan kan doen op de terugreis dan dat ik op de heenreis aan had. En dat is echt niet allemaal vocht. (Hoewel een serieus deel ook wel).
Hoewel het hostel er bij binnenkomst heel erg gaaf uit zag en de capsules echt prima zijn is het toch weer een beetje een teleurstelling. Een van de jongens klom behendig omhoog op de gestoord kleine trapjes. Hij gaf ook aan dat het toch wel echt verkeerd gebouwd en is zeker als je dronken en met natte voeten moet klimmen, zoals meestal het geval is.
Neeeee. Ik ben toch niet in zo’n soort hostel beland? Ik heb echt de schurft aan mensen die dronken of onder invloed zijn. Als dit hun idee is van een sociaal hostel ben ik zo weer weg ook.
Het zwembad is iig erg fijn. Het boeken van trips wil nog niet vlotten, dat ga ik morgen nog een poging geven en anders doe ik het wel ergens anders. Eerst eens scooter regelen dacht ik zo.
Ja. DACHT ik. Het blijkt helaas echt niet mogelijk te zijn. Ik ben zo’n beetje overal geweest maar de lichtste zijn 70cc en ik mag maar tot 50cc. Wat een desillusie dat ook Grab en Gojek hier niet werken. Dan zit je dus gewoon keihard vast aan de benenwagen want OV is er ook niet.
En eerlijk; dat maakt de plek een stuk minder aangenaam en de verleiding om toch maar voor die 70cc te gaan is heel erg groot. Maar ongelukken gebeuren nooit expres en de rekening kan levenslang zijn. Dat is het niet waard. Dan beter maar gewoon alles met tours doen en het verlies nemen.
De eerste was al een yogales waar ik 2 keuzes uit had. Eentje wat verderop, eentje hiernaast. Omdat ik nog dacht dat grab makkelijk zou gaan heb ik mijn pijlen op die eerste gericht. Het werd dus die 2e, bij de buren. Bij een resort waar ik ook lang over twijfelde. De conclusie is dat het echt een verkeerde keus was daar niet heen te gaan, maar dat het een heel goede zet was om daar wel de les te volgen.
Yinyoga. Zo saai als het klinkt is het ook maar daarmee kom je echt tot goede diepgang. En dat iemand dan eens even duwt om verder te komen is echt zalig. Heel bijzonder was ook dat we tijdens een twist op de grond lagen en ik een blaadje tegen mijn hand voelde waaien. Dat was alleen geen blaadje, er was gewoon een vlinder op mijn vinger gaan zitten. In mijn hoofd was ik mijn hele verblijf al aan het omboeken en aan het bedenken of zo’n 3 daags retreat aftrekbaar is van de belasting als zijnde studiekosten. Ik denk het eigenlijk zelfs wel.
Omdat de vibe zo fijn was heb ik daar in het bijna volledig plantbased restaurant meteen heerlijk gegeten, en intussen gezocht of het pakket nog beschikbaar is. Dat alleen pas later dan gewenst want dan zit ik de rest van de trip vast op Lombok en dat wil ik niet. Ik overwoog nog om er een combi van te maken, 2 nachten de dorm en dan 1 nacht een dure kamer. Maar de mensen die nu in de dorm zaten schoven aan en we hebben echt supergezellig en fijn zitten kleppen. En bij na het eten nogmaals checken welke mogelijkheden er zijn voor de 3daagse bleek er nog maar 1 voordelige nacht te zijn.
Heel jammer, maar het is zo het is. (En die duurdere variant is ECHT heel duur, dat is ga ik in geen 500 jaar doen).
En inmiddels ben ik er wel achter dat Waiwas zo slecht niet is als het leek. De capsules zijn echt heel prettig en ruim. Daarbij heb ik ook wel serieuze lol gehad toen er iemand een val met de crossmotor gehad heeft en met een geschaafde enkel zat vanavond. Er is er eentje met een EHBO-voorraadje, maar niemand die ooit een verbandje had gedraaid. Ok. Wordt geregeld. Voetje verbonden en dan staat er ineens een bloot been voor je neus met een schaafplek. “Denk je dat die goed gaat of is-ie aan het ontsteken”. En de derde er achteraan met hoe hij een wondje zo snel mogelijk dicht kan krijgen. Echt een volkomen slapstick. Maar mensen die laat en dronken zijn? Nah. Ik ben de laatste geloof ik omdat ik geld moest halen voor mijn uitje morgen.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092991
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 49
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => pleisters-plakken-in-het-waiwas
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-09
[title] => Onder de sterren
[message] => Dat gisteren het bericht zo laat (lees: vandaag pas) kwam heeft er puur mee te maken gehad dat het een open slaapruimte was en anderen er dus last van hadden. De deur piepte ook nog eens gruwelijk dus even naar buiten zat er niet in. Hoewel ik dat toen ik echt niet meer uit mijn hoestbui kwam wel gedaan heb. Even een rondje lopen, maar helaas. Gelukkig hadden ze op het hostel een rooftopbar met zitzakken, dus ben ik daar tot tegen de ochtend gebleven en heb hangend op die zakken geslapen.
Wat mij betreft was het hostel leuk genoeg om nog een nachtje te verlengen voor ik doorga naar Waiwas, maar zowel Surf als Waiwas zijn al volgeboekt. Dus op aanraden van het hostel naar een hotelletje op steenworp afstand voor weer een nachtje en dan morgen door naar Waiwas.
Vanmorgen tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met een kerel uit Canada. Hij hoorde mijn voornemen om vandaag naar het strand te gaan en bood een lift aan.Kuta leek me een fantastische plaats omdat het klein is en alles goed aan te lopen is. Realiteit; Kuta is fantastisch en klein maar lopend kom je niet aan t strand. Dat was met de motor nog bijna een uur.
Maar dan heb je ook echt een mooie rit ook. Prachtige uitzichten, weinig ander verkeer ook.
Echt heel mooi. Net als het strand. Hysterisch commercieel met eettentjes, surflessen en surfspulverhuur. Maar wit en prettig zand, en een heerlijke watertemperatuur. En veel nederlanders, dat is echt bizar.
Zo hebben we eigenlijk de hele middag op het strand gespendeerd. Mark aan het surfen, ik wat fotos aan het maken voor 2 nederlandse meiden die hun eerste les hadden. Wat zwemmen, vechten met een agressieve krab niet te vergeten gewoon mensen kijken en verder niet teveel.
Bij terugkomst eind van de middag de hele riedel verhuisd naar het Grand Kuta. Luxe! ok, je moet niet onder het bed kijken, een filter hebben waardoor je geen kalk ziet en het zwembad heeft een Shreck-gehalte. Maar de douche is zalig en het bed lijkt lekker te liggen. Daarnaast is baas over de airco echt lekker.
Via HappyCow heb ik een tentje gevonden waar ze vegan crepes maken. Was een leuk wandelingetje om naartoe te gaan, de crepe was heerlijk, en ineens is het dan alweer laat. Ik heb vannacht gezelschap van een gekko, en geen kleintje ook. Zo lekker om geen muggen te hebben! Van mij mag-ie blijven.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092968
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 42
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onder-de-sterren
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-08
[title] => Zoveel haast ineens
[message] => Volgens mij heb ik in de loop der jaren al heel wat woordjes zitten wegtikken op waarbenjij. Maar voor zover ik me herinner nog nooit vanuit het vliegtuig. Bij deze beste lezer: nu dus ook vanuit het vliegtuig. Niet dat het meteen online gaat, dat dan weer niet. Maar in NL heb ik een iPad gekocht en een klein bluetooth toetsenbordje. Typisch gevalletje “een miskoop kun je er niet aan hebben” en ik ben er erg mee in mijn noppen. Het scheelt echt een behoorlijk stukje typergernis.
Wat het nog leuker maakt? Dit is mijn favoriete vliegtuig ook nog. Op de kleintjes na dan, maar van de grote commercielen is dit de leukste, de A320. Ik weet niet eens waarom maar ik denk door die schattige driehoekjes aan het eind van de vleugels.
En bestaat er al een liedje “ik ben een blij, blij, ei, want deze hele rij is voor mij mij mij”? Nee? Wordt het wel tijd voor.
En eigenlijk is alleen al het feit dat ik nu in het vliegtuig zit een teken aan de muur. Jajaja, ik heb eindelijk Yogjakarta achter me gelaten. Waar ik dat eerst nog niet zo chill vond was ik er nu wel echt klaar mee. Dus gaan zou ik, pas of geen pas.
Behoorlijk vroeg al (wat jammer he, eindelijk een kamer voor mezelf, moet ik vroeg op) was ik bij de bank en dat was een bijzondere gewaarwording. Mondkapje weer op, bij de ingang uitleggen wat je komt doen, en dan krijg je een nummertje. In de wachtkamer komt er nogmaals iemand vragen wat je komt doen en die verzamelt en controleert dan meteen alles dat er nodig is. Denk aan paspoort, politierapport, de gegevens van de automaat, het internetbankieren, de locaties, alles. En dan denk je nog; nu zal het rap geregeld zijn…. Denk je. Denk je? Aan de balie kon ik het hele verhaal nogmaals uitleggen aar de totale zegen was dat Karina erg goed engels sprak en dat scheelt toch wel heel veel. Buiten dat was ze ook echt heel aardig en wekte de ze indruk dat ze echt wilde helpen. Ondanks dat ze met de mededeling kwam dat zoiets 2 tot 3 dagen duurt.
Ik had inmiddels al een vlucht geboekt en een treinkaartje, mijn vlucht om 17:35, mijn trein om 13:40. Krap maar realistisch.
Als ze echt alles op alles zou zetten en iedereen zou meewerken en haasten zou het nog steeds niet voor 14:00 lukken om die pas te krijgen. En best case scenario’s? Daar is het mijn 2023 niet naar…
Ze vroeg of ze mn nederlandse nummer mocht appen bij nieuws, ja,tuurlijk. En daar hoor je dan nooit meer wat van.
En dat was een misvatting. Iedere keer als ze iemand gesproken had kreeg ik een update van haar. Ze heeft nooit iets beloofd behalve dat ze haar best zou doen en net toen ik van het hostel naar het station wilde kreeg ik een berochtje van haar dat ze dacht dat 14:00 haalbaar moest zijn. Het nummer van een bevriende chauffeur had ik ‘s morgens al gekregen, dus er lagen ineens mogelijkheden. De grab ging dus niet naar het station maar naar de bank en na wederom wat papierwerk kwam er inderdaad iemand verhit aanrennen. Ik vind het jammer dat ik haar niet meer gezien heb om haar persoonlijk te bedanken, she made my day. En waarom die vermaledijde pas zo belangrijk is? Als je backup je enige middel nog is heb je een nieuwe back up nodig! Zeker als je zo’n verstrooide vogelverschrikker bent als ik. En de creditcard is heilig he, die mag echt echt echt ECHT niet kwijt. Dus ik vond het echt een ding om veel stress van te hebben. En nog ben ik uiterst blij hem weer te hebben. Gemoedsrust is eeen groot goed!
En dan is daar de volgende uitdaging. Het vliegtuig halen. Inde spits. Het vliegveld blijkt met de taxi bijna 1:45 u te zijn. Nooit dat ik die wakker gehouden heb natuurlijk.
Maar het vliegveld Yogjakarta blijkt ondanks dat het een internationaal vliegveld is gewoon heel klein en extreem efficient te zijn. Van de ingang naar bagage inchecken, door de douane en vervolgens bij de gate staan duurde 15 minuten. EEN KWARTIER MAAR!!!! En kraakhelder he, doet echt niet onder voor de arabische maatschappijen.
Ondanks wel 10 gates (5 eigenlijk, maar die hebben allemaal A en B) hebben ze van die heerlijke -mind-your-steps-banen. Echt weer een voor de wow-lijst.
Bij aankomst stond de chauffeur al te wachten. Naar surfcamp 79. Die heb ik voor vannacht geboekt. Omdat ik overmorgen pas naar Waiwas ga. En die dacht ik te vervroegen, maar is uitverkocht. Surfcamp stond echter ook enorm hoog in mijn lijstje. Eenmaal aangekomen valt er een last van me af. Het is hier gewoon echt gezellig. Stukken leuker dan de Wonderlofts. Ok. De douche is koud en de kamer heeft 4 bedden maar geen gordijenen of schotjes. Maar iedereen kent iedereen en dat is zo veelzeggend…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092953
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 40
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zoveel-haast-ineens
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-07
[title] => Eindelijk dat waterpaleis gezien
[message] => Dus ben ik nu wel officieel klaar in Jogya. Gevoelsmatig ook. Dus ongeacht of het morgen nou lukt met die pas: het is tijd om verder te gaan.Zeker ook met de wetenschap dat als ze hem morgen niet geven heel die pas niet meer terugkomt. Maar ik vind het een naar idee dus ik wil hem eigenlijk gewoon hebben.
En dan, ga ik dan meteen naar lombok? Of vlieg ik naar Bali om van daaruit naar Gili A te gaan? Ik heb 2 ongeboekte nachten staan en op gili A ben je eigenlijk gewoon snel klaar ook. Hmz, een korte check leert dat dat niet mogelijk is. Dan zou het 1 nacht Bali zijn en dan 1 nacht Gili A. Of 2 nachten Nusa Penida. Of meteen Lombok en de eerste nacht een ander hotel pakken. Ik denk dat dat het beste is. Als ik nog naar Flores wil moet dat toch weer via Bali.
Yogja was vandaagwederom prima. Ik krijg de indruk dat ik de opbouw bijna een beetje in de gaten begin te krijgen. Omdat het hoesten heftig is en slapen een probleem ben ik voor de laatste nacht hier uit de slaapzaal gegaan en heb een 2persoonskamer voor mezelf. Dat heeft ook als voordeel dat ik lekker op bed kan zitten en ik heb weinig last van de rook van mensen dan.
Vanmorgen zijn we met 4 man op pad gegaan naar het paleis en museum. Het was zeker leuk, maar niet meer dan dat ook. Vredeburg was ik meer van onder de indruk. Maar goed, ik moest en zou ze gezien hebben dus missie geslaagd. En echt hoor, ze zijn prachtig! Met name dat waterpaleis. Al is het lastig er geen grote duik in te nemen.
Verder heb ik vandaag weinig meegemaakl behalve het wederom struinen door straatjes. Gezocht naar stofjes, maar zonder resultaat. Gestalkt door kinderen, die het maar bijzonder vonden, zo’n tourist.
Ik kijk uit naar morgen. Ben beniieuwd wat dat brengt. Nu nog niet eens weten waar ik heen vlieg is zelfs voor mij wel bijzonder.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092897
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eindelijk-dat-waterpaleis-gezien
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-06
[title] => Wat recentere geschiedenis in de stad
[message] => Het mag dan wel gelukt zijn om naar de bank te gaan, maar die was zoals voorspeld gesloten. Alleen de aanwijzing dat het dan wel mogelijk zou zijn wellicht om iets te regelen met de bewaking was een loze kreet, dat bleek helaas op geen enkele manier mogelijk omdat de bewakers niets met de bank te maken hebben. Dus helaas ging het toch echt niet lukken, en heb ik mijn vlucht geannuleerd. Verzetten zou een optie wezen, maar helaas, die mogelijjkheid was er ineens niet meer. Nou ja, ik weet toch nog niet wanneer ik weg kan, dus het maakt ook eigenlijk niet uit.
Na het bezoek aan de binnenstad heb ik inmiddels veel meer dan gisteren het idee dat k Jogja wel genoeg gezien heb. Ondanks dat het waterpaleis al dicht was vandaag omdat ik zo lang in Fort Vredeburg heb gelopen.
Vredeburg wist ik eigenlijk geen donder van wat ik kon verwachten. Eerlijk gezegd weet ik ook baggerweinig van de NL-indonesische geschiedenis. Een flink gemis wel. Het museum heeft me wel ietsje wijzer gemaakt.
Niet dat het an sich heel bijzonder is, of dat het vol staat met oude relikwieen, integendeel, die zijn er nauwelijks. De opzet is meer dat de hele situatie in een soort enorme kijkdozen wordt verteld en uitgelegd. Maquettes met beschilderde muren etc, echt heel gaaf gedaan. Het ziet er in het echt een stuk leuker uit dan ik kan vertellen.
Bijzonder ook was de kennismaking met een meisje dat me durfde aan te spreken over op de foto mogen. Van een foto werd het na wat kletsen een opdracht voor haar opleiding. Maar ik kan zo waarderen dat ze daar gewoon open over was. Geen stiekem gedoe (zoals echt heel veel gebeurt) maar gewoon uitleg over dat ze een schoolopdracht nog moet doen en of ze daarvoor een stukje mag filmen. Ik was kennelijk de eerste waartegen ze engels sprak want ze was nog maar net klaar met het eerste deel van die opleiding.
De tocht naar het volgende museum was een uitdaging op zich. Ook hier door opdringerige verkopers, bakfietsers en mensen die een selfie willen. En hoe ongemakkelljk ook: die laatste groep heb ik echt liever dan die “you want a ride, sit down, cheapcheap” want om daar langs te komen moet je echt heel erg je best doen. Er was nog een prachtig plekje om verse kokosnoot te drinken dus die heb ik me ook meester gemaakt. Dikke pret ook met de verkopende mevrouw.
Omdat de andere musea al gesloten waren ben ik terug naar het hostel gelopen maar kreeeg het ineens op mijn heupen dat mijn haar eraf moest. Gelukkig zat er een hoog aangeschreven kapper dichtbij. Maar net onderweg begon het weer flink te regenen. Hoppa grab besteld en die chap bleek gewoon geen poncho mee te hebben! Zo kon het dus gebeuren dat ik als totaal verzopen katje aankwam bij de kapper. Eerst hebben we nog geprobeerd mijn kleren een beetje droog te fohnen, maar dat was een reddeloze actie. Ofwel, ik heb daar gezeten in een T-shirt en badjas. En ik ben nog happy met het resultaat ook.
Vanaf de salon was het niet meer zo ver lopen naar het hostel. Het was wel een leuke wandeling, zo loop je door een grote blingblingstraat, dan ineens in een steegje dat heel guur/authentiek aandoet. Toch voelen hier ook de guurste steegjes helemaal niet onvieilig offzo. Het verschil is gewon heel groot, in maar een paar stappen.
En de avond? Gewoon niks bijzonders. Een potje keer po keer, wat gekletst, en toen wam er helaas weer een hoestbui. Wat dat betreft zal het een opluchting wezen om de natuur in te gaan. Hoewel de luchtvochtigheid daar vast niet minder is hoop ik dat mijn longen wel wat meer tot rust komen, want dit is niet grappig meer. Maar ik ga gewoon nog 2 weken genieten. Al besef ik nauwelijks dat de eerste week al om is.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092862
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wat-recentere-geschiedenis-in-de-stad
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-05
[title] => Zonsopkomst zonder Borobudur
[message] => Als de wekker zo vroeg gaat (03:20) is dat meestal een reden om direct klaarwakker te zijn. En dat was ook zo. Een van de voordelen van het slapen in een dorm is dat denk ik dan maar. Je wilt niemand wakker maken dus bent het zelf direct.
Het plan was wel om onderweg nog verder te tukken, maar daar leende de auto zich niet voor. Echt kaarsrecht zitten was het. Maar dat geeft niet, het had wel een beetje een dropping-gevoel, zo zonder herkenning naar een punt rijden dat je niet kent. En eenmaal uit de auto wordt dat ook niet gauw beter ofzo. Het is nog echt donker in de graad dat iemand met een zaklamp de zijkant van het pad moet bijlichten, we hebben gen idee waar we heen gaan. Zodra we er zijn is het echter snel duidelijk: een tableau met zitjes en een reling en in de verte begint er wat te schemeren. We zien de contouren van een vulkaan komen en om ons heen zijn geluiden. Geluiden die echt overal vandaan komen en hoewel het de fladdertjes van vleermuizen zijn, de kukels van hanen en de kreten van andere vogels en ontwakend woud, klinkt het luider dan je je zo kunt voorstellen.
Nu het licht steeds meer opkomt zien we dat de vulkaar inderdaad best actief is en er een hele rook/aspluim aan zit. Door de mist is de vulkaan niet steeds te zien. Ook dan is het uitzicht schitterend. De boomtoppen die net boven de mistbanken uitkomen, de tinten roze die zich met het grauwe vermengen. En niet te vergeten de geur van verse koffie. Prachtig om te zien hoe alles van silhouet weer meer vorm en vooral kleur krijgt. Maar de borobudur? Daar zien we geen enkele glimp van.
Gelukkig is de Borobudur wel onze volgende stop. Ok, het is nog een ruim uur wachten en we hebben best pret om hoe het duidelijk allemaal afgesproken werk is om ons geld te kloppen. Gelukkig zijn we groot en kunnen we daar makkelijk weerstand aan bieden.
De reden voor het lange wachten blijkt te zijn dat de boro nu andere regels heeft qua hoeveeel mensen er bijvoorbeeld naar binnen mogen.
Het park blijkt prachtig aangelegd te zijn, maar het moment dat je dan ook in oog staat met al die torens en geschiedenis: ja, dan ben je even heel klein.
Het is fijn dat we uitleg krijgen. De tempel blijkt een deel van de boeddhistische verhalen in beeld te hebben staan op de balustrades.. Over de geboorte van Boeddha en zijn weg naar verlichting. Er zitten echt mooie stukken tussen.
Het uitzicht vanaf de top is ook niet verkeerd. Weer de mystiek aandoende wolken, het blijft boeien. Maar na een tijdje in die ziedende hitte te hebben gestaan is het dan toch tijjd om terug naar het hostel te gaan. Even wat lunch naarbinnen en “even” een dutje.
Gelukkig is het krap 2uur als ik weer wakker ben en ik ga naar de receptie om toch nog hulp te vragen aangaande mijn bankpas. En zowaar, er werkt iemand die iemand kent en ze geven me goede hoop. Ik moet eerst aangifte doen bij de plaatselijke politie, daarna met die brief naar bank. Die is al dicht natuurlijk, maar ja, morgen dan. het kwartje dat het morgen zaterdag is viel niet. Dat ik morgen weg zou gaan daarintegen wel. Maar ik had al gezegd dat ik Jogja nog niet zat ben. Ik vind het echt wel balen dat ik er nu “vast” zit maar vind het niet erg om hier nog een paar dagen te blijven. Ik kan het volgende hostel verzetten en de boete voor het verzetten van de vluicht is ook prima acceptabel.
Dus komt er vast een dag dat ik wel bij het kraton en waterpaleis terecht kom. Vast wel.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092824
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 36
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zonsopkomst-zonder-borobudur
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-19
[title] => Dag Lombok
[message] => Wat was het lekker, een paar daagjes mana…Wat een geluk om dat mee te mogen maken, en hoe shit is het om dan weer door te moeten…
Nog even naar het strand, nog even de motor inleveren, nog even dit, dat, enzo is er niet eens meer tijd voor yoga of een pedicurebehandeling, die ik ook graag had gewild.
11u is het pas als ik in moet stappen om naar het vliegveld gebracht te worden. Een rit waarbij de chauffeur onophoudelijk kletst, wel fijn dat-ie zich niet door de taal laat tegenhouden. En wat is het toch een mooi eiland….
Het vliegveld is weer hilarisch. Een internationeel vliegveld en er zijn welgeteld 4 gates waarvan er 1 in gebruik is. En de bestemmingen worden aangegeven met bordjes die ze zelf in de houder plaatsen.
Het is een flink toestel, en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet met een schuin oog naar de toestelletjes ernaast heb geloerd. Klein, kleiner, nog kleiner… Gelukkig hield in mn beenruimteplaats.
In Jakarta begon het zoeken naar het hotel, via de skytrain naar een andere terminal, en er daar ook niet uitkomen he…. De clou bleek te zitten in dat je met een specifieke lift naar boven moet en dan met een roltrap weer eentje omlaag. Maar dan heb je ook wat… Uiterst futuristische pods. Het lijkt net een aflevering van de Jetsons hier.
Om de douches en toiletten moet ik erg lachen. Alle deuren open je met een pasje, ook de deur naar de toiletruimtes toe. Aleen verwacht je dan toiletten, maar je staat ineens weer in een openbaar stuk. Verrassend.
s Avonds nog even Jakarta in geweest, de drukte is echt heel erg, Morgen schijnt het nog erger te wezen. Ik vrees dat de tuinen een typische gevalletje “als je je vlucht wilt missen moet je dat doen” wordt… We gaat t zien!
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093357
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 81
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-lombok
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-18
[title] => Zo druk met ontspannen…
[message] => Van die dingen waardoor je normaliter naar je voorhoofd wijst. Vroeg opstaan voor meditatie bijvoorbeeld.
Gelukkig was ik niet de enige.
Meteen daar achteraan nog een les strong vinyasa, dan even eten en daar achteraan weer een hatha. Niet dat het daarna van lunchen is gekomen, nee, ik had een spabehandeling. Gisteren was die een uur, vandaag 2,5 uur. Eerst weer een uitgebreide voetmassage, ontspanningsmassage (en dat was niet voor zn tijd na al die yoga) en een gezichtsbehandeling. Ik kan hier wel aan wennen.
Hoe vaak ik in slaap ben gedut om weer wakker te worden van mijn eigen gesnurk is ronduit genant. Dat wel.
Maar het is gewoon echt zo verschrikkelijk genieten…
Na de spa had ik dan wel even tijd voor de lunch en om aan het zwembad te zitten en er zelfs in te springen. Niet heel lang want een uurtje later begon de restorative yoga. Erg lekker ook!
Maar inmiddels is wel de tijd aangebroken om dingen voor het vertrek te fixen. De vlucht is al geboekt van Lombok naar Jakarta morgen, en omdat dit pakket een brengservice heeft hoef ik alleen door te geven hoe laat ik vlieg. Maar als ik dat voor de zekerheid even opzoek zie ik in de mail een vluchtbevestiging van Lionair voor een vlucht met Batik om 13:00. Heel bijzonder, ik heb Superairjet om 14:30 geboekt voor zover ik weet. Wat zal ik zeggen… Netjes van ze dat ze tenminste wel ook een mail hebben gestuurd dat mijn vlucht geannuleerd is en me hebben omgeboekt. De tijd ben ik minder bij mee maar het is ok. En Batik schijnt een heel prima maatschappij te zijn. Hopelijk hebben ze niet bedacht dat ze mijn gekochte stoel afpakken want dan ben ik minder happy.
Alleen de overnachting in Jakarta moet ik nog boeken. Want morgen is de 19e en de 20e vlieg ik pas weg. Ik zou makkelijk nog een dag in Lombok kunnen blijven maar ik wil naar de tuinen in Bogor en nog even terug naar de chinees ook. En ik wil het er niet op wagen dat er iets geannuleerd wordt waardoor ik in de problemen kom.
Via facebook heb ik gehoord over een capsulehotel in het vliegveld dat relatief betaalbaar lijkt. Gezien bagageopslag is betaalbaar relatief want het is al gauw goedkoop dan. Booking geeft aan dat het vol is, de site zelf geeft geen prijzen of info, dus is ook wat tricky, maar de app Tiket redt me hier uit alles dat bestaat. Wat een zegen die app. En zo bleek het dus makkelijk te boeken en slaap ik morgen in een futuristische capsule. Ziet er niet uit, maar de locatie is enorm practisch.
Na het regelen daarvan heb ik nog maar even tijd om te eten (alweer) en dat is de lekkerste spaghetti ever.
Dan de shops weer in om de gekkosarong voor Sheila te halen. Er is maar 1 standje waar er niemand staat te krijsen dus het is logisch dat ik hem daar haal.
De tas is zo ver mogelijk ingepakt, morgen nog even de was ophalen, de motor inleveren, en dan is het tijd om Lombok te verlaten. Jammer hoor. Het is hier echt heel erg fijn en ik had me nog veel langer kunnen vermaken. Maar wat een voorrecht dat ik hier zo lang heb mogen vertoeven.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093304
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zo-druk-met-ontspannen
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-17
[title] => Spetter pieter pater
[message] => Had ik al gezegd dat ik het resort geweldig vindt? Echt alles. Het complete plaatje.
Hoewel ik mijn voornemen om alle lessen te volgen nu al heb laten varen… De dag begon met een intense Vinyasa, erg lekker, best confronterend ook. Houten Harry zo op z;n tijd. Of eerder is het eigenlijk de snelheid waarin de poses elkaar opvolgen die net meer is dan ik gewend ben. Ook bewegen op ademen is niet heel natuurlijk voor me. Maar dat is allemaal helemaal lekker want ook dat is de technische verbetering die ik zoek.
Toch ook weer een paar trucjes geleerd om wat leniger te worden.
De 2e yogales heb ik helaas aan me voorbij moeten laten gaan. Jammer, ik had hem zeker graag gedaan, maar ik stond ingepland voor de spa, ja, die ga ik niet laten schieten eej. Een deep tissuemassage gevolgd door een scrub die volgens mij met koffiebonen was. Ik denk niet dat mijn velletje ooit eerder zo zacht heeft gevoeld. Morgen nog een spa, heb er nu al zin in.
Om 17u is er nog een yogales, daarna een cacaoritueel. Alles leuk en aardig, maar dat is met muziek en klankschalen enzo en dat vind ik echt helemaal niks. Dus op de scooter, op naar de watervallen. Het blijft een beetje vertekenend om te zien hoe lang google vindt dat je ondeweg gaat zijn en wat de realiteit blijkt. Ik heb er het dubbele iig over gereden dan dat de bedoeling was. Helemaal niet erg, Maar eenmaal op de plaats van bestemming was het wel verwarrend. Wil je alleen waterval 1 of waterval 1 en 2? En wil je dan lopend of op de motor? Wat het verwarrend maakt: waterval 1 is 75k roepiah, waterval 2 erbij is 125k roepiah. Met de motor kost niets extra. Hoe grappig is het dan dat je niet eens met je eigen motor hoeft te rijden maar bij iemand achterop meegenomen wordt? Het was alsnog een fikse onderneming, wat een zooitje daar. Maar wat een mooie waterval! Zowel 1 als 2. Je kunt er zwemmen, je kunt achter de waterval, er is wat te klimmen en vooral heel veel groen ook. Fijn ook dat de dame waarbij ik achterop zat fotos maakte. Alleen precies jammer dat onze ideeen over wat een leuke foto geeft mijlenver uit elkaar liggen. Toch zitten er een paar leukjes tussen. Alleen dat wat ik gevraagd en gehoopt had zit er niet tussen. Maar de herinnering zit er, en die telt.
En dan is de keuze, ga ik terug in de hoop de yogales te halen (tegen beter weten in) of naar het kattencafe waar ik graag heen wilde? De les is niet realistisch, maar het cafe wel. Dus hop! En een uurtje of anderhalf later sta ik er. Er loopt in eerste instantie niet heel veel rond, het blijkt dat de meeste poezen in een grote ren verblijven. Er zijn er 2 van, beiden superschoon en voorzien van alles wat een kat maar nodig kan hebben. Verstopplekken, bakken, speelgoed in overvloed, krabpalen, klautervoorzieningen en vele plekjes om zich terug te trekken. Knap werk, iets zo inrichten!
In beide rennen kan ik mijn ei even kwijt. Maar als ik weer weg wil komt de aap uit de mouw; of ze misschien een foto van me mogen maken met de poezen. Jaaaaaa, dat mag en pak mijn foon dan ook meteen even want dit ligt op te laden. Degene die ze het fotogeniekst vinden is niet van plan op schoot te komen, maar de rooie kroelbak is wel over te halen en als ik dan even ga liggen en wat achter het oortje kriebel ontstaat een van de leukste fotos die er ooit van me gemaakt is. Ik weet een paar leuke spulletjes te scoren (valt mee eigenlijk maar het goede doel he) en tegen de tijd dat ik terugrijd is het al lang en breed donker. En fris ook. 1x neem ik net een afslag te vroeg, meteen komt er een jongeman naast me rijden om me erop te wijzen dat ik verkeerd ga. Ja vriend, had het gezien. Even later biedt hij aan mee te rijden omdat hij ook naar Kuta moet. Maareh, dat lijkt me niet zo nodig. En stiekem vind ik het heel schattig dat ik hem in het resterende uur naar Kuta nog 3x zie. Hij komt niets meer vragen, maar lijkt wel zeker te willen zijn dat het allemaal in orde komt. Daar ga ik dan maar vanuit tenminste.
In het resort eindelijk aan mijn eerste nasi goreng. En ja, dat smaakt echt helemaal top. Volgens mij heb ik een recept gekregen van Helena, toch maar eens zien hoe ze deze versie maken.
Morgen vroeg op voor meditatie en weer een spa, en de laatste dingen nog halen en afhandelen. Mijn laatste echte vakantiedag zonder reizen. Damn wat is dat snel gegaan zeg….
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093255
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 32
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spetter-pieter-pater
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-16
[title] => Van het paradijs naar een retreat
[message] => De dag is dan toch aangebroken, de all inclusive.
Niet zoals de standaard resorts; mijn retreat bestaat uit 4 dagen, 3 nachten en daarbij horen de transfers (fijn!) en 3x ontbijt, 3x tussendoor en 3x diner met een drankje (vegan menukaart, yeah). Onbeperkt yoga, 2 spa-behandelingen.
En dan slaap ik wel in een dorm, niet eens een capsule, maar in een bed dat zo verschrikkelijk luxe is… Net als alles eigenlijk. Het ziet er gewoon echt uit als een resort. Sterker: het IS een resort. En ik voel me lekker. Enerzijds ook niet omdat het eind van de vakantie echt in zicht komt en ik hier gerust nog maanden zou kunnen blijven, maar het is gewoon een heel fijne plek en terug op Lombok komen voelde wel een beetje als thuiskomen.
Gili was leuk, geen seconde spijt van. Maar ik had het wel gewoon gezien. Nu dan weer terug naar wat ik al ken en tegelijkertijd zoveel kwaliteit hier…Met zoveel like-minded mensen.
Qua verhalen en foto’s zal het echt saai zijn, want veel te vertellen heb ik niet en ik verwacht ook niet dat dat hier komt. Maar dat is ok.
Het bootritje was vooral lang wachten. Ik was nr 15 en de boot gaat pas als-ie vol is. Bij 35. Duurde ruim een uur. Hoe lekker is het dan om een tijdje verder te Netflixen. Even uit die drukte en chaos, zonder veel te missen. Ik vond het top en stateless is wel een pakkende miniserie.
De tocht zelf gaat heel snel, met 20 min ben je er. De autorit terug naar Kuta is een ander verhaal. Ruim 2 uur. Gelukkig nu met prive-chauffeur. En dan in het resort. Die rust, die ruimte… Dat was in Gili ook, maar dit is zo anders…
2yogalessen gedaan, wat wezen shoppen en meteen een motor gehuurd weer. Zo heerlijk allemaal! Het begin van een fantastische afsluiter…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093216
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 36
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-het-paradijs-naar-een-retreat
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-15
[title] => Bubbels
[message] => Als er iets is dat ik niet gewend ben dan is dat slapen in volslagen donker. En de cottage; die is donker. Dus opstaan met een “is het midden in de nacht, is het ochtend of al middag” is iets dat me verbazingwekkkend weinig gebeurt.
Nu wel. En het was een keurige tijd ook, ik ben blij en uitgerust.
HHet ontbijt is incl, dus een kop koffie, een bord fruit en een bord groente. Die groente had ik niet aan zien komen, maar prima. Wortel, sla, komkommer, helemaal goed natuurlijk dat die rauw zijn. Maar rauwe spercieboontjes en ui?Wonderlijk.
Het hele issue over snorkelen ben ik echter nog steeds niet over uit. Wil ik dat wel, wil ik dat niet, waar sta ik eigenlijk achter. En dan blijkt die vraag snel beantwoord te zijn: als mijn ontbijt op is zijjn de snorkeltours al weg en zou ik met een private moeten. Als ik merk dat ik opgelucht ben ben ik ook echt een beetje opgelucht. Het is goed dat ik niet mee ben. Maar GiliAir heeft een complete kust waarvan je zo het water in kunt stappen dus gewapend met maskertje en vinnen ga ik het water in. Het stelt niet teleur. Meteen zijn daar allemaal prachtige visjes. Het is duidelijk dat het niet eens in de schaduw kan staan van “het echte werk” maar het is genieten. En ook verdrietig. Al het koraal is zo goed als dood, en het is shit om te zien wat die bootjes allemaal doen, hoeveel herrie ze ook maken onder water. Dus ik ben nogmaals blij met mijn “lot” en als er dan weer hoestbuien komen (die wel minder zijn, maar niet weg) dan had ik er ook niet aan moeten denken om niet gewoon het water uit te kunnen.
Hoe zeer ik ook geniet, ik voel me echt te gast. Er zijn vast visjes die zich verstoppen maar er zijn er ook veel die wel blijven zitten en gewoon heel dichtbij komen. Voor snorkelen is mijn bouw echt ideaal, ik blijf probleemloos horizontaal en hoef door de flippers ook echt maar minimaal te bewegen en veroorzaak zo denk ik ook nauwelijks onrust.
Als ik het water uit ga zie ik dat de mensen die naast mij het water in gingen heel trots en blij een visje aan de haak hebben weten te slaan. Het arme ding spartelt (of ja, ding? Het is geen ding. Het is een wezen) en het is wel prima dat ze hem terug zetten, maar damn, waarom zou je dat een dier toch aandoen. Ik vind het volslagen psychopatisch gedrag. Na op 2/3 plaatsen de zee in geweest te zijn is het tijd voor eten. Wederom. Wat een onverwachte overdaad aan goede keuzes hebben ze hier.
Een restaurantje dat zeer discutabel aangeschreven staat is waar ik voor ga. En inderdaad, het eten is niet zoals ergens anders maar het smaakt me echt top. En het kost geen reet terwijl hier toch wel westerse prijzen gehanteerd worden. En er is wel meer westers hier, niemand lijkt te weten of je nu links of rechts loopt of fietst.
Ik ga nog even achter een hanger aan die ik gisteren gezien heb en graag wil hebben, en dan moet ik echt doorlopen om de zonsondergang te halen. Die eerlijk gezegd tegenvalt, vanwege de wolken? Omdat de zon niet zichtbaar is? Ben ik te laat? Het plekje is echter leuk en geeft inspiratie om te klieren met de camera van mijn telefoon.
De fakkels zijn daar een dankbaar onderwerp voor. Beetje mieren met de sluitertijden en het geeft best grappige resultaten.
Dn krijg ik een appje van Leone, die vandaag is aangekomen op GiliAir en voor wie ik gepind heb omdat zij haar pas kwijt is. (En voor er vraagtekens komen: het is alleen geld opnemen en met een tikkie oversteken, ik doe geen gekke of onverantwoorde dingen). Als ze langskomt blijkt het een ontzettend fijn en interessant mens te zijn en in no time hebben we hele goede gesprekken. Zo zitten we een tijdje te praten en zetten dat in het restaurant voort. Waar zo’n onverwachtte actie al niet goed voor kan zijn…
Eenmaal terug ben ik ook weer zo moe dat ik met niks in slaap val. Vermoeiend man, niksen in het paradijs.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093201
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 34
[author] => Annelies
[cityName] => Gili Air
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,gili-air
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bubbels
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-14
[title] => Moederdag; ik heb aan je gedacht…
[message] => Eigenlijk is het alleen maar een uitstapje van een groot eiland naar een klein eilandje.Een eilandje waar je in theorie in een uurtje omheen loopt, maar waar je in de praktijk veel te maken hebt met mul zand waarover je loopt dus opschieten doet het niet.
Dat deed de reis hierheen ook niet echt. Geheel tegen aziatische begrippen in stond de chauffeur er om 8.30. Ik had gelukkig net gepind, de was opgehaald en de motor betaald maar begon precies aan mijn fruit met thee. Nou, gauw naar binnen gewerkt (fruit dan toch, thee was echt te heet) en het busje in. Het leek wel prima. De gordel werkte niet maar dat is vaker niet dan wel zo, de dame die er al in zat bleek echter van het uiterst onvriendelijke slag te zijn. Naja, zoek het lekker uit dan. Bij de volgende die we moesten ophalen ben ik meteen doorgeschoven helemaal naar achter. Samen met die nieuwe. En de 4e bleek bij die eerste te horen dus het was wel begrijpelijk dat die het niks vond dat ik ernaast gezet werd. Degene waar ik naast zat bleek echter precies degene te zijn waarmee je mij niet in 1 taxi moet zetten. Ontzettend over de top en toen ze ergens wilde stoppen en daarna voorin ging zitten dacht ik alleen mijn zegeningen te tellen. Maar nee, de muziek snoeihard, hun ramen open (die van mij konden niet open) en vals dat die boxen waren, manmanman. Een kwartiertje volgehouden tot ik mijn eigen koptelefoon heb gepakt om tenminste de herrie te dempen, maar nog een kwartier later (met nog meer dan een uur in het vooruitzicht) heb ik toch echt gevraagd of het wat minder kon. Vonden ze niet leuk, maar een kwartiertje hebben ze hem zachter gezet. Bij de eerstvolgende stop heb ik gevraagd wat hun frikkin probleem is en dat ik best bereid ben te ruilen zodat ze zelf in de echoruimte met valse boxen kan zitten. Het antwoord: de chauffeur wil het ook. Ja dat zal wel als je jezelf om hem heen kronkelt om indonesische woordjes te oefenen maar OF we ruilen plek OF je zet hem gewoon een tandje zachter. Het werd dat laatste. Maar ik ben zelden zo blij geweest eruit te mogen toen we op de plaats van bestemming waren.
Eenmaal daar was er een smerig hoekje wat de agency bleek te zijn, die dan weer teleurgesteld waren dat ik al een ticket had. Even wachten tot de boot vol is. Een uur later (en ik weet zeker dat er al meerdere boten vertrokken waren in die tijd) “miss where a ya goin”. Het had allemaal wel logisch geweest hoor, als ze niet hadden geprobeerd me tickets voor de speedboat te verkopen.
Maar toen kon ik iig naar de wachtplaats voor de boot, waar het ook nog een uur wachten was maar dat was een stuk aangenamer.
Het tochtje zelf was bijzonder, de boot was vol maar niet overvol en duurt maar 20 minuten. Hoe bizar is het dan dat de laatste 5 minuten de boot zo hard begint te schudden dat het voelt als deadliest catch… en net zo bizar: we zijn er dan ook ineens. Er zal vast een aardige stroming om het eiland heen zitten.
Eenmaal voet aan wal is het wel meteen een paradijsje met z’n witte strand en blauwe zee. Het is een motorvrij eiland; geen motorfietsen, auto’s, alleen paard en wagen, fiets en een soort electrisch scootertje. En toeristisch: dat mag enige naam hebben.
Het is echter een klein eiland dus zonder veel problemen zwoeg ik door mul zand en gewone paden naar de bungalows. Gisteren pas geboekt, het zijn de bungalows waar Helene nogal over te spreken was en die toen uitverkocht waren, maar er was een plekje. Onderweg vraag ik me nog af waarom in vredesnaam… De drukte neemt af en de kwaliteit van de weg ook. Dat betekent ook dat alles dat er netjes uit zag meer en meer vervallen raakt, terwijl ik toch echt redelijk high-end geboekt heb. Een beetje zorgen over waar ik terecht kom begin ik me wel te maken. Er is immers niet alleen een banana-cottages, maar ook een bananaleaf-cottages. Groot is de opluchting als ik zie dat het weer wat beter wordt en er ineens een werkelijk prachtige plaats om de hoek blijkt die dan ook nog eens “mijn” plek blijkt. Door een uiterst net en afgewerkt restaurantje heen, een prachtige entree met waterornamentje en daarachter rijst een zwembad op je direct in wilt springen. Direct aan het zwembad staan ligbedden en parasols, en heel erg veel groen. Het zwembad lijkt een centraal pleintje te zijn want aan het pad staan de bungalows. Allemaal net een beetje anders, allemaal van hout en echt leuk. Ik loop mee naar de bijna achterste bungalow en verwacht eigenlijk dat het de dure zijn en “mijn” bungalow een ander slag en wat verderop is. Nope [e-1f60d] Een hele gave bungalow met zitje voor, een enorm bed, koelkast, gefilterd heet en koud water, kast, had ik al gezegd dat het bed groot is? En een bureautje. De douche en het toilet zijn een volgende verrassing: de badkamer is waar je een achtertuin verwacht en is maar deels overdekt door een overhangend dak maar voelt en is alleszins openlucht. Toch met alle privacy vanwege de muren er omheen. En de grootste verrassing: warm water. Yihaa! Koude douches zijn echt mijn ding niet, maar dit? fan-tas-tisch. En ik voel me wederom een koninginnetje, maar nu eentje in het paradijs. Wat een luxe, wat een weelde. En de rust! En ik vind dorms helemaal prima, zeker het capsulemodel. Maar dit is een chocolaatje met kersje op de slagroom. Ik heb eigenlijk meteen een motivatieprobleem om het eiland te gaan verkennen, maar ik heb vegan restaurantjes gezien (en dit is zekerweten een culinaire -kom-lekker-15kg-aan-want-yolo-trip dus ik mag ze van mezelf allemaal proberen ook) en ik ben niet helemaal naar Gili gekomen om binnen te zitten. Dus bikini aan en gaan. Enerzijds wil ik meteen het water in, anderszijds wil ik het rondje om het eiland heen gewoon doen voor ik ergens in spring zodat ik een beetje weet hoe/wat/waar. Ik ben blij het laatste gekozen te hebben. Het is echt heel erg mooi. Van verlaten en vervallen stukken tot relaxte stukken, tot een boulevard-idee tot de mushroom-strip. En het uitzicht is overal even mooi. En ik kan meteen de cache gaan zoeken die op het eiland is. Helaas helaas, met een 4 voor moeilijkheid en een 5 voor terrein weet ik al dat het onbegonnen werk is en dat blijkt ook. Ik kom er snel achter in watvoor soort boom hij moet zitten maar ik vind hem niet. Wel word ik door een hele bende mieren gestoken en als ik naar mijn voet kijk zie ik allemaal kleine bloeddruppels.Geen probleem, ik verwachtte de cache niet te vinden dus ben zeker niet teleurgesteld maar blij dat het me hier heeft gebracht.
Tegen de tijd dat het rondje klaar is is het helaas al wel te laat om te snorkelen, dus naar het volgende vegantentje en daar zit ik prima. En over het snorkelen begin ik meer en meer vraagtekens te hebben. Ik houd er echt van. Echt. Maar ik heb alweer zoveel dood koraal gezien en zoveel aanbieders dat ik er eigenlijk gewoon niet achter kan staan. Een private trip is een goed alternatief. Maar dat is 100 euro. En geen 100 well-spent denk ik. Het gewone snorkelen kan ook vanaf het strand. Maar schildpadden… De twijfel blijft.
s Avonds maak ik het heerlijk relaxed door af en toe het zwembad in te springen en verder op het balkon te genieten met een netflixje (stateless). En dan ben ik ook eigenlijk ineens hardstikke moe. Dus is het slaaptijd en beslis ik morgen wel of het snorkelen wordt met een tour, of zelf. En waar ik “later” het meest blij op terug zal kijken. Van de tours in El Nino heb ik altijd spijt gehouden. Dat wil ik voorkomen. Maar het is niet echt vergelijkbaar hier met de Filipijnen dus dat moet ik ook niet doen.
Het enige dat ik echt jammer vind is dat ik moederdag niet bij mijn moeder langskan. Dus vanuit paradijs: fijne moederdag ma, we vieren het snel, maar dan op een andere dag ok?
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093163
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 51
[author] => Annelies
[cityName] => Gili Air
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,gili-air
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => moederdag-ik-heb-aan-je-gedacht
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-13
[title] => Circles in the sand
[message] => Zal ik maar beginnen met de conclusie? Ik heb het iedere dag harder naar mijn zin.
Na het debacle met de spin (20cm en kwijt in de dorm) begon de nacht echt laat. Gelukkig was ik laat, anders had-ie op mijn hoofd geland.
Vanmorgen, nog voor het ontbijt raakte ik aan de klets met Helene, waarmee ik al eerder heb zitten kleppen en waarmee het goed klikt. Met het doornemen van de plannen voor vandaag (die we allebei nog niet helder hadden) hebben we besloten te gaan surfen en door het samen te doen hopelijk kosten te delen.
Lieve lezer: het is niet onverwacht maar surfen is dus geen onontdekt tatalent van me. Niet eens een beetje. Na verschillende pogingen stond ik eindelijk rechtop op dat bord om er zo hard af te klappen dat mijn knie meteen te kennen gaf dat dit geen goed plan is. 1 goede golf heb ik weten te volbrengen en de golf daarna was wederom mijn knie het haasje dus om gekkere dingen te voorkomen heb ik ze uitgezwaaid en de ballen ermee. Ik vermaak me zo ook wel op het strand.
Maar het was echt enorm leuk om eens te doen en ik heb er zeker geen spijt van. Try before you die zeg maar.
Helene vond het helemaal geweldig en nadat zij weer was bijgekomen van een surfboard dat haar tanden door haar lip sloeg hebben we loer klieren met het maken van fotos.
Daarna is zij nog een tijdje gebleven en wilde naar de vleermuizen, ik wilde naar een beroemde zonsondergang en een cache doen. Daarna samen naar mamapizza? Top, gezellig.
De rit naar de zonsondergang was echt extreem mooi. Het laatste stukje totaal getikt door de bouw van de weg maar het was alleszins heel erg geslaagd. De cache heb ik niet gevonden, maar het uitzicht? Schitterend. Er zaten wat voedselrovende apen die zich wel voor een paar toffe fotos wilden lenen. En de magie die zich bij zo een zonsondergang over je heen stort is en blijft echt heel speciaal.
Na de pizza vervoer naar de haven en een bootticket geboekt; morgen eindigt mijn verblijf in Waiwas. Eentje waar ik zin in had, tot ik er kwam. En dat toch echt heel erg gaaf bleek te zijn.
De komende 2 dagen ga ik de onderwaterwereld bekijken vanaf een rustig eiland. Nieuwe dag, nieuw avontuur. Hoewel het einde van dit avontuur steeds dichterbij komt. Helaas. Zit er net lekker in…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093105
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 49
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => circles-in-the-sand
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-12
[title] => Totale tegenstelling.
[message] => Het motorrijden is serieus wel echt heel erg goed bevallen.
Goed genoeg om vandaag ook weer op de motor te springen en een stukje verder te rijden. Ik dacht eerst nog de watervallen op te gaan zoeken, of het surfen te proberen, maar mijn bikini’s zitten in de was en zijn nog niet klaar.
Best jammertjes, maar dat gaf wel plan C open: de botanische tuin. Dus hop, google maps aan en karren met die bak. Wat een goed idee. Wat is het een ontzettend mooi landschap dat aan me voorbijtrekt. Van bergwegen naar bananenbossages naar dorpjes naar rijstvelden. Echt zo ontzettend mooi. De wegen zijn ook echt heel erg goed begaanbaar, hoewel, niet allemaal, de tussendoortjes hebben soms wel wat kuilen en gaten. Maar de grotere wegen? Fantastisch. Inmiddels heb ik me laten vertellen dat dat komt door het racecircuit dat is aangelegd. Dat vroeg iets meer van de infrastructuur. Naja, heb ik nu mn voordelen van.
Na een ritje van bijna 2 uur heb ik de tuinen relatief makkelijk gevonden. En daar ben ik blij om, ik houd van botanische tuinen en ik kijk ernaar uit. Wat het daarintegen bljkt te worden is eerder een urbex. Bijna een Tsjernobyltuin. Alles ademt uit dat er ooit een prachtig bedrijf stond maar dat covid het vermoord heeft en ze het gewoon opgegeven hebben. Verval alom. Er hing wel een briefje dat het zwembad gesloten is, maar de rest is echt droevig. Een waterig modderbad waar vissen in zitten. Een langwerpig ondiep vijverachtigje waar ontbelbare Kois in zitten die je meteen volgen. Een grote kooi met 2 duiven en een paar cavia’s (de enige beestjes die het goed hebben). En 2 hoge smalle kooien met ook een koppeltje vogels erin. Het valt me alles mee dat ze wel water en voer hebben, maar ik heb oprecht spijt dat ik de kooitjes niet heb geopend. De gebouwtjes zijn vervallen, het heeft zeker z’n charme, maar zeker niet wat je van een botanische tuin verwacht. En dat het zwembad dicht is begrijp ik volledig.
Het bad voor volwassenen is vrijwel leeg en de kleinere baden zijn groen.
Bij het weer weggaan zit de ticketmevrouw nog wel op haar plaats. Of ja. Ze ligt op het tafeltje te slapen. Gelukkig. Hoeft ze niets te vragen en ik niet te antwoorden.
Op googlemaps vind ik dat er dichtbij een waterval moet zijn. Paar minuutjes maar. Via een prachtig weggetje vind ik het en hoewel het maar klein is hangt er een fijn sfeertje en zijn er stopcontacten. En dus kan ik eindelijk weer even wat batterijprocenten toevoegen. Altijd fijn als je afhankelijk bent van google maps.
De volgende keuze lijkt te zijn om even door te rijden naar Mataram, of naar de vleesmuisgrot waar ik gisteren net te laat was. Het werd die laatste. En nu was ik perfect qua timing. Vers sapje zat inbegrepen bij de entree en de rondleiding krijg ik in mn upje van een gids. Via een trapje door het groen, in no time staan we voor de grot. Een blik omhoog laat letterlijk honderden vleermuisjes zien. Ik heb nooit geweten dat die beestjes zo spraakzaam zijn, maar het kwettert flink. En het piest ook filnk, maar dat is de reden van het dragen van een helm. Ook word ik gewaarschuwd dat er veel kakkerlakken, torretjes en vogeltjes zitten en soms een python, maar die is al een week niet gezien. Zolang er geen kwallen zitten vind ik het allemaal best.
Tussen spleten en stalagmieten door gaan we 4 stukken grot door. Overal weer net zoveel vleermuizen, waar er soms ineens een paar rondfladderen. Op de grond ligt er een kleintje dat overleden lijkt. Helaas is-ie dat nog niet. Helaas omdat het kleintje geen kans maakt. Maar ik kan het niet laten om hem op te pakken en een rustiger plekje te geven, zodat ALS moeder het ziet zitten ze de kleine weer op kan halen. De gids noemde het vooral een kleine circle of life. Vleermuisjes eten insecten, insecten eten vleermuisjes. Prima, maar ik baal dat we niets voor het kleintje kunnen doen.
Eenmaal weer buiten is het bijna 18:00, en dat is DE tijd kennelijk. Op advies van de gids een leuk plekje gevonden en de camera in slowmotionstand. Goed plan, dat geeft een beter idee.
En dan komen er ineens een paar vleermiusjes tegelijk. Zo bizar: binnen een paar minuten krioelt het, is het een complete wervelwind van vleermuizen. Eentje botst er nog tegen me aan maar vliegt gelukkig ongehavend weer verder.
Waar je van een vleermuisgrot een wat haveloze bende verwacht zag hier alles er supermooi uit. Ja het was echt goor hoor, die laag vleermuiskak, maar het geheel ziet er echt top en tot in detail verzorgd uit.
Precies andersom dus. Wat je verwacht in de botanische tuinen te vinden vind je in een vleermuisgrot. En andersom.
Ik ben nog net op tijd voor de zonsondergang vanaf een heuveltop en besluit daarna naar het hostel te gaan. Ondanks dat het echt ellendig is dat die douche koud is heb ik wel behoefte aan een fikse douche. Beetje kletsen, eindelijk weer eens gekookt (ga ik dus niet meer doen, zonde). En dan is de tijd wederom omgevlogen..
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093061
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => totale-tegenstelling
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-11
[title] => I believe I can flyyyyyy
[message] => Of ja, dan toch niet heel letterlijk. Want niet ik kan vliegen, maar Taigar wel, de paraglider. Gisteren heb ik wat gegoogled naar mogelijkheden en vanmorgen zou ik worden opgehaald, rond 9:30.Al wat ik echter kreeg was een appje dat het te hard waaide. Dus ja, dan even wachten. Even bleek wat langer en er moest dringend was worden weggebracht. En het dataplan blijkt ook vrijwel op te zijn dus nog even een paar GB bijkopen stond ook hoog op de lijst.
Via internet heb ik iemand gevonden die gewone fietsen verhuurt, dus ben ik daar maar achteraan gegaan. Helaas, die had hem ook weer via iemand anders en die had hem ook niet meer. Daarmee is de fiets dus echt een afgesloten hoofdstuk.
Dan maar lopend de was wezen brengen, en een plekje gezocht om op te waarderen. En dan kan ik het toch niet laten om naar die scooters en wie daar allemaal op rijden te kijken…en dat steekt dan toch…
Eenmal terug van de hele riedel en boodschappen doen bleek de timing perfect te zijn. Een berichtje ‘ik ben er over 5 minnten” Gauw omkleden en hop, achterop de motor. Het eerste stuk zeer soepel, maar de 2e helft was echt offroad. Dat helt wel om te snappen waarom ze hier geen 50cc’s hebben, die trekken het domweg niet omhoog. Na deze hele trek kwam hier eindelijk dan toch de vliegplaats in zicht. Een echt fenomenaal uitzicht, het is echt prachtig. Ik ben bijna blij dat het nog iets te hard waait, zodat ik nog even van het uitzicht kan genieten. Eigenlijk heb ik binnenpret, de foto die gemaakt wordt maak ik meteen de nieuwe profielfoto op facebook en stiekem gniffel ik een beetje dat vrijwel niemand weet wat ik daar aan het doen ben.
Zodra de wind een beetje rustiger werd kon dan toch het rugzakje op. Vier stappen lopen, zitten en het gevoel dat je dan krijgt: magisch. Je voelt de zachte wind, de ruis in je oren, en vooral de vrijheid. Vooraf dacht ik dat ik het wel spannend of eng zou vinden, maar nee, het is echt heel erg leuk maar wel bijna soft. Helemaal niet eng of spannend. Maar volle bak genieten en een van de leukste dingen die ik ooit meegemaakt heb. Na bijna 20 minuten in de lucht, met zelfs wat trucjes zoals een snelle cirkel omlaag, ging het landen (op precies dezelfde plaats) net zo vloeiend als het wegvliegen. Alleen was mijn grijns NOG groter.
Na een middagdutje en het nodige geklets heb ik gedaan wat ik niet zou doen en een scooter gehuurd. Op naar de vleermuisgrot, waar ik helaas te laat aan kwam, de vleddertjes waren net gevlogen. Morgen weer een kans. Dan maar een vroeg diner en dat zat zo comfortabel dat ik ook niet pe se vroeg terug was. Ik durf echt wel iets te wijten aan het paragliden,maar ik leg de grootste credits bij de motor; ineens klikte eindelijk “het” vakantieknopje dat zich nog niet had laten zien. Het is een gevoel dat zich niet echt laat omschrijven, maar heel veel rust en blijheid geeft.
Nog even het zewmbad in, nog even gekletst (even) en met name de 4 jonge meiden waarmee ik aan de babbel raakte hebben toch wel wat schoppen onder mijn hol gegeven. Zij niet bewust hoor, totaal niet. Maar toen ik ze vertelde over hoe ik het bij de buren op Mana had gevonden vonden ze daar wel wat van. Zeker met het actuele sommetje dat ik tot de 14e op Waiwas ben, en de 20e weer naar huis moet en eigenlijk de ochtend van de 20e naar Bogor wil voor de tuinen.
Mana had nog een dormplek staan voor 16-19. MAAR dat betekent dat ik de jungle en de Komodo’s en Flores definitief moet schrappen en ik wel een mooie kans heb om dan 14 naar Gili te reizen en 16 weer terug. 2 dagen daar is ook wel genoeg omdat snorkelen het voornaamste is dat je kunt doen daar. Maar och, ben ik dan niet te lang in Lombok? Een vragende blik met een oprecht “maar als je hier blij bent, en je wilt dat retreat graag, waarom zou je dan aarzelen?
En het is waar. Van 1 plek meer zien en van daaruit ondernemen is altijd al meer mijn stijl geweest dan alleen rondhoppen, er is geen enkele manier om aan te nemen dat dat nu anders zou zijn. Ik heb een beetje basis gelegd hier nu en enorm veel zin om verder te ontdekken. Dus ik kan naar de watervallen, ik kan richting Rinjani (die k dus niet ga beklimmen) en ik kan mijn yogaskills naar een flik hoger level tillen. Naar Gili Air, naar de sectret Gili’s. En daarmee heb ik het retreat meteen geboekt. Hilarisch ook weer, zit ik ineens in een volpension resort.
Bijna net echt. de keuze stemt me blij iig, ik denk dat het ook prima is om nog een paar dagen los te gaan en gekke dingen te doen en af te sluiten met self-care. Ik moet me straks toch gaan voorbereiden op wat komen gaat als ik terugkom en dit is een prima manier.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093027
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => i-believe-i-can-flyyyyyy
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-10
[title] => Pleisters plakken in het Waiwas
[message] => Nadat het kwartje viel dat het weleens kon zijn dat de airco’s de lucht erg droog maken heb ik de deur een poosje open gehad en de airco uit gelaten. Bel gerust de krant: ik heb relatief veel doorgeslapen. Dat was echt heerlijk. En dan die douche in het hotel: fantastisch. Ok. Alles was er vies, maar alle waar naar geld zullen we maar zeggen.
Vanmorgen bepakt als een ezeltje op pad gegaan dus, en man man, heel snel heet heb ik het echt niet. Maar nu had ik het warm. En dan is een kwartier lopen (backpack op je buik en op je rug) in de zon best een goede workout. Niet dat dat verkeerd is: het eten is hier zo lekker dat ik denk ik niet meer dezelfde broek aan kan doen op de terugreis dan dat ik op de heenreis aan had. En dat is echt niet allemaal vocht. (Hoewel een serieus deel ook wel).
Hoewel het hostel er bij binnenkomst heel erg gaaf uit zag en de capsules echt prima zijn is het toch weer een beetje een teleurstelling. Een van de jongens klom behendig omhoog op de gestoord kleine trapjes. Hij gaf ook aan dat het toch wel echt verkeerd gebouwd en is zeker als je dronken en met natte voeten moet klimmen, zoals meestal het geval is.
Neeeee. Ik ben toch niet in zo’n soort hostel beland? Ik heb echt de schurft aan mensen die dronken of onder invloed zijn. Als dit hun idee is van een sociaal hostel ben ik zo weer weg ook.
Het zwembad is iig erg fijn. Het boeken van trips wil nog niet vlotten, dat ga ik morgen nog een poging geven en anders doe ik het wel ergens anders. Eerst eens scooter regelen dacht ik zo.
Ja. DACHT ik. Het blijkt helaas echt niet mogelijk te zijn. Ik ben zo’n beetje overal geweest maar de lichtste zijn 70cc en ik mag maar tot 50cc. Wat een desillusie dat ook Grab en Gojek hier niet werken. Dan zit je dus gewoon keihard vast aan de benenwagen want OV is er ook niet.
En eerlijk; dat maakt de plek een stuk minder aangenaam en de verleiding om toch maar voor die 70cc te gaan is heel erg groot. Maar ongelukken gebeuren nooit expres en de rekening kan levenslang zijn. Dat is het niet waard. Dan beter maar gewoon alles met tours doen en het verlies nemen.
De eerste was al een yogales waar ik 2 keuzes uit had. Eentje wat verderop, eentje hiernaast. Omdat ik nog dacht dat grab makkelijk zou gaan heb ik mijn pijlen op die eerste gericht. Het werd dus die 2e, bij de buren. Bij een resort waar ik ook lang over twijfelde. De conclusie is dat het echt een verkeerde keus was daar niet heen te gaan, maar dat het een heel goede zet was om daar wel de les te volgen.
Yinyoga. Zo saai als het klinkt is het ook maar daarmee kom je echt tot goede diepgang. En dat iemand dan eens even duwt om verder te komen is echt zalig. Heel bijzonder was ook dat we tijdens een twist op de grond lagen en ik een blaadje tegen mijn hand voelde waaien. Dat was alleen geen blaadje, er was gewoon een vlinder op mijn vinger gaan zitten. In mijn hoofd was ik mijn hele verblijf al aan het omboeken en aan het bedenken of zo’n 3 daags retreat aftrekbaar is van de belasting als zijnde studiekosten. Ik denk het eigenlijk zelfs wel.
Omdat de vibe zo fijn was heb ik daar in het bijna volledig plantbased restaurant meteen heerlijk gegeten, en intussen gezocht of het pakket nog beschikbaar is. Dat alleen pas later dan gewenst want dan zit ik de rest van de trip vast op Lombok en dat wil ik niet. Ik overwoog nog om er een combi van te maken, 2 nachten de dorm en dan 1 nacht een dure kamer. Maar de mensen die nu in de dorm zaten schoven aan en we hebben echt supergezellig en fijn zitten kleppen. En bij na het eten nogmaals checken welke mogelijkheden er zijn voor de 3daagse bleek er nog maar 1 voordelige nacht te zijn.
Heel jammer, maar het is zo het is. (En die duurdere variant is ECHT heel duur, dat is ga ik in geen 500 jaar doen).
En inmiddels ben ik er wel achter dat Waiwas zo slecht niet is als het leek. De capsules zijn echt heel prettig en ruim. Daarbij heb ik ook wel serieuze lol gehad toen er iemand een val met de crossmotor gehad heeft en met een geschaafde enkel zat vanavond. Er is er eentje met een EHBO-voorraadje, maar niemand die ooit een verbandje had gedraaid. Ok. Wordt geregeld. Voetje verbonden en dan staat er ineens een bloot been voor je neus met een schaafplek. “Denk je dat die goed gaat of is-ie aan het ontsteken”. En de derde er achteraan met hoe hij een wondje zo snel mogelijk dicht kan krijgen. Echt een volkomen slapstick. Maar mensen die laat en dronken zijn? Nah. Ik ben de laatste geloof ik omdat ik geld moest halen voor mijn uitje morgen.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092991
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 49
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => pleisters-plakken-in-het-waiwas
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-09
[title] => Onder de sterren
[message] => Dat gisteren het bericht zo laat (lees: vandaag pas) kwam heeft er puur mee te maken gehad dat het een open slaapruimte was en anderen er dus last van hadden. De deur piepte ook nog eens gruwelijk dus even naar buiten zat er niet in. Hoewel ik dat toen ik echt niet meer uit mijn hoestbui kwam wel gedaan heb. Even een rondje lopen, maar helaas. Gelukkig hadden ze op het hostel een rooftopbar met zitzakken, dus ben ik daar tot tegen de ochtend gebleven en heb hangend op die zakken geslapen.
Wat mij betreft was het hostel leuk genoeg om nog een nachtje te verlengen voor ik doorga naar Waiwas, maar zowel Surf als Waiwas zijn al volgeboekt. Dus op aanraden van het hostel naar een hotelletje op steenworp afstand voor weer een nachtje en dan morgen door naar Waiwas.
Vanmorgen tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met een kerel uit Canada. Hij hoorde mijn voornemen om vandaag naar het strand te gaan en bood een lift aan.Kuta leek me een fantastische plaats omdat het klein is en alles goed aan te lopen is. Realiteit; Kuta is fantastisch en klein maar lopend kom je niet aan t strand. Dat was met de motor nog bijna een uur.
Maar dan heb je ook echt een mooie rit ook. Prachtige uitzichten, weinig ander verkeer ook.
Echt heel mooi. Net als het strand. Hysterisch commercieel met eettentjes, surflessen en surfspulverhuur. Maar wit en prettig zand, en een heerlijke watertemperatuur. En veel nederlanders, dat is echt bizar.
Zo hebben we eigenlijk de hele middag op het strand gespendeerd. Mark aan het surfen, ik wat fotos aan het maken voor 2 nederlandse meiden die hun eerste les hadden. Wat zwemmen, vechten met een agressieve krab niet te vergeten gewoon mensen kijken en verder niet teveel.
Bij terugkomst eind van de middag de hele riedel verhuisd naar het Grand Kuta. Luxe! ok, je moet niet onder het bed kijken, een filter hebben waardoor je geen kalk ziet en het zwembad heeft een Shreck-gehalte. Maar de douche is zalig en het bed lijkt lekker te liggen. Daarnaast is baas over de airco echt lekker.
Via HappyCow heb ik een tentje gevonden waar ze vegan crepes maken. Was een leuk wandelingetje om naartoe te gaan, de crepe was heerlijk, en ineens is het dan alweer laat. Ik heb vannacht gezelschap van een gekko, en geen kleintje ook. Zo lekker om geen muggen te hebben! Van mij mag-ie blijven.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092968
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 42
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onder-de-sterren
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-08
[title] => Zoveel haast ineens
[message] => Volgens mij heb ik in de loop der jaren al heel wat woordjes zitten wegtikken op waarbenjij. Maar voor zover ik me herinner nog nooit vanuit het vliegtuig. Bij deze beste lezer: nu dus ook vanuit het vliegtuig. Niet dat het meteen online gaat, dat dan weer niet. Maar in NL heb ik een iPad gekocht en een klein bluetooth toetsenbordje. Typisch gevalletje “een miskoop kun je er niet aan hebben” en ik ben er erg mee in mijn noppen. Het scheelt echt een behoorlijk stukje typergernis.
Wat het nog leuker maakt? Dit is mijn favoriete vliegtuig ook nog. Op de kleintjes na dan, maar van de grote commercielen is dit de leukste, de A320. Ik weet niet eens waarom maar ik denk door die schattige driehoekjes aan het eind van de vleugels.
En bestaat er al een liedje “ik ben een blij, blij, ei, want deze hele rij is voor mij mij mij”? Nee? Wordt het wel tijd voor.
En eigenlijk is alleen al het feit dat ik nu in het vliegtuig zit een teken aan de muur. Jajaja, ik heb eindelijk Yogjakarta achter me gelaten. Waar ik dat eerst nog niet zo chill vond was ik er nu wel echt klaar mee. Dus gaan zou ik, pas of geen pas.
Behoorlijk vroeg al (wat jammer he, eindelijk een kamer voor mezelf, moet ik vroeg op) was ik bij de bank en dat was een bijzondere gewaarwording. Mondkapje weer op, bij de ingang uitleggen wat je komt doen, en dan krijg je een nummertje. In de wachtkamer komt er nogmaals iemand vragen wat je komt doen en die verzamelt en controleert dan meteen alles dat er nodig is. Denk aan paspoort, politierapport, de gegevens van de automaat, het internetbankieren, de locaties, alles. En dan denk je nog; nu zal het rap geregeld zijn…. Denk je. Denk je? Aan de balie kon ik het hele verhaal nogmaals uitleggen aar de totale zegen was dat Karina erg goed engels sprak en dat scheelt toch wel heel veel. Buiten dat was ze ook echt heel aardig en wekte de ze indruk dat ze echt wilde helpen. Ondanks dat ze met de mededeling kwam dat zoiets 2 tot 3 dagen duurt.
Ik had inmiddels al een vlucht geboekt en een treinkaartje, mijn vlucht om 17:35, mijn trein om 13:40. Krap maar realistisch.
Als ze echt alles op alles zou zetten en iedereen zou meewerken en haasten zou het nog steeds niet voor 14:00 lukken om die pas te krijgen. En best case scenario’s? Daar is het mijn 2023 niet naar…
Ze vroeg of ze mn nederlandse nummer mocht appen bij nieuws, ja,tuurlijk. En daar hoor je dan nooit meer wat van.
En dat was een misvatting. Iedere keer als ze iemand gesproken had kreeg ik een update van haar. Ze heeft nooit iets beloofd behalve dat ze haar best zou doen en net toen ik van het hostel naar het station wilde kreeg ik een berochtje van haar dat ze dacht dat 14:00 haalbaar moest zijn. Het nummer van een bevriende chauffeur had ik ‘s morgens al gekregen, dus er lagen ineens mogelijkheden. De grab ging dus niet naar het station maar naar de bank en na wederom wat papierwerk kwam er inderdaad iemand verhit aanrennen. Ik vind het jammer dat ik haar niet meer gezien heb om haar persoonlijk te bedanken, she made my day. En waarom die vermaledijde pas zo belangrijk is? Als je backup je enige middel nog is heb je een nieuwe back up nodig! Zeker als je zo’n verstrooide vogelverschrikker bent als ik. En de creditcard is heilig he, die mag echt echt echt ECHT niet kwijt. Dus ik vond het echt een ding om veel stress van te hebben. En nog ben ik uiterst blij hem weer te hebben. Gemoedsrust is eeen groot goed!
En dan is daar de volgende uitdaging. Het vliegtuig halen. Inde spits. Het vliegveld blijkt met de taxi bijna 1:45 u te zijn. Nooit dat ik die wakker gehouden heb natuurlijk.
Maar het vliegveld Yogjakarta blijkt ondanks dat het een internationaal vliegveld is gewoon heel klein en extreem efficient te zijn. Van de ingang naar bagage inchecken, door de douane en vervolgens bij de gate staan duurde 15 minuten. EEN KWARTIER MAAR!!!! En kraakhelder he, doet echt niet onder voor de arabische maatschappijen.
Ondanks wel 10 gates (5 eigenlijk, maar die hebben allemaal A en B) hebben ze van die heerlijke -mind-your-steps-banen. Echt weer een voor de wow-lijst.
Bij aankomst stond de chauffeur al te wachten. Naar surfcamp 79. Die heb ik voor vannacht geboekt. Omdat ik overmorgen pas naar Waiwas ga. En die dacht ik te vervroegen, maar is uitverkocht. Surfcamp stond echter ook enorm hoog in mijn lijstje. Eenmaal aangekomen valt er een last van me af. Het is hier gewoon echt gezellig. Stukken leuker dan de Wonderlofts. Ok. De douche is koud en de kamer heeft 4 bedden maar geen gordijenen of schotjes. Maar iedereen kent iedereen en dat is zo veelzeggend…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092953
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 40
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zoveel-haast-ineens
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-07
[title] => Eindelijk dat waterpaleis gezien
[message] => Dus ben ik nu wel officieel klaar in Jogya. Gevoelsmatig ook. Dus ongeacht of het morgen nou lukt met die pas: het is tijd om verder te gaan.Zeker ook met de wetenschap dat als ze hem morgen niet geven heel die pas niet meer terugkomt. Maar ik vind het een naar idee dus ik wil hem eigenlijk gewoon hebben.
En dan, ga ik dan meteen naar lombok? Of vlieg ik naar Bali om van daaruit naar Gili A te gaan? Ik heb 2 ongeboekte nachten staan en op gili A ben je eigenlijk gewoon snel klaar ook. Hmz, een korte check leert dat dat niet mogelijk is. Dan zou het 1 nacht Bali zijn en dan 1 nacht Gili A. Of 2 nachten Nusa Penida. Of meteen Lombok en de eerste nacht een ander hotel pakken. Ik denk dat dat het beste is. Als ik nog naar Flores wil moet dat toch weer via Bali.
Yogja was vandaagwederom prima. Ik krijg de indruk dat ik de opbouw bijna een beetje in de gaten begin te krijgen. Omdat het hoesten heftig is en slapen een probleem ben ik voor de laatste nacht hier uit de slaapzaal gegaan en heb een 2persoonskamer voor mezelf. Dat heeft ook als voordeel dat ik lekker op bed kan zitten en ik heb weinig last van de rook van mensen dan.
Vanmorgen zijn we met 4 man op pad gegaan naar het paleis en museum. Het was zeker leuk, maar niet meer dan dat ook. Vredeburg was ik meer van onder de indruk. Maar goed, ik moest en zou ze gezien hebben dus missie geslaagd. En echt hoor, ze zijn prachtig! Met name dat waterpaleis. Al is het lastig er geen grote duik in te nemen.
Verder heb ik vandaag weinig meegemaakl behalve het wederom struinen door straatjes. Gezocht naar stofjes, maar zonder resultaat. Gestalkt door kinderen, die het maar bijzonder vonden, zo’n tourist.
Ik kijk uit naar morgen. Ben beniieuwd wat dat brengt. Nu nog niet eens weten waar ik heen vlieg is zelfs voor mij wel bijzonder.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092897
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eindelijk-dat-waterpaleis-gezien
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-06
[title] => Wat recentere geschiedenis in de stad
[message] => Het mag dan wel gelukt zijn om naar de bank te gaan, maar die was zoals voorspeld gesloten. Alleen de aanwijzing dat het dan wel mogelijk zou zijn wellicht om iets te regelen met de bewaking was een loze kreet, dat bleek helaas op geen enkele manier mogelijk omdat de bewakers niets met de bank te maken hebben. Dus helaas ging het toch echt niet lukken, en heb ik mijn vlucht geannuleerd. Verzetten zou een optie wezen, maar helaas, die mogelijjkheid was er ineens niet meer. Nou ja, ik weet toch nog niet wanneer ik weg kan, dus het maakt ook eigenlijk niet uit.
Na het bezoek aan de binnenstad heb ik inmiddels veel meer dan gisteren het idee dat k Jogja wel genoeg gezien heb. Ondanks dat het waterpaleis al dicht was vandaag omdat ik zo lang in Fort Vredeburg heb gelopen.
Vredeburg wist ik eigenlijk geen donder van wat ik kon verwachten. Eerlijk gezegd weet ik ook baggerweinig van de NL-indonesische geschiedenis. Een flink gemis wel. Het museum heeft me wel ietsje wijzer gemaakt.
Niet dat het an sich heel bijzonder is, of dat het vol staat met oude relikwieen, integendeel, die zijn er nauwelijks. De opzet is meer dat de hele situatie in een soort enorme kijkdozen wordt verteld en uitgelegd. Maquettes met beschilderde muren etc, echt heel gaaf gedaan. Het ziet er in het echt een stuk leuker uit dan ik kan vertellen.
Bijzonder ook was de kennismaking met een meisje dat me durfde aan te spreken over op de foto mogen. Van een foto werd het na wat kletsen een opdracht voor haar opleiding. Maar ik kan zo waarderen dat ze daar gewoon open over was. Geen stiekem gedoe (zoals echt heel veel gebeurt) maar gewoon uitleg over dat ze een schoolopdracht nog moet doen en of ze daarvoor een stukje mag filmen. Ik was kennelijk de eerste waartegen ze engels sprak want ze was nog maar net klaar met het eerste deel van die opleiding.
De tocht naar het volgende museum was een uitdaging op zich. Ook hier door opdringerige verkopers, bakfietsers en mensen die een selfie willen. En hoe ongemakkelljk ook: die laatste groep heb ik echt liever dan die “you want a ride, sit down, cheapcheap” want om daar langs te komen moet je echt heel erg je best doen. Er was nog een prachtig plekje om verse kokosnoot te drinken dus die heb ik me ook meester gemaakt. Dikke pret ook met de verkopende mevrouw.
Omdat de andere musea al gesloten waren ben ik terug naar het hostel gelopen maar kreeeg het ineens op mijn heupen dat mijn haar eraf moest. Gelukkig zat er een hoog aangeschreven kapper dichtbij. Maar net onderweg begon het weer flink te regenen. Hoppa grab besteld en die chap bleek gewoon geen poncho mee te hebben! Zo kon het dus gebeuren dat ik als totaal verzopen katje aankwam bij de kapper. Eerst hebben we nog geprobeerd mijn kleren een beetje droog te fohnen, maar dat was een reddeloze actie. Ofwel, ik heb daar gezeten in een T-shirt en badjas. En ik ben nog happy met het resultaat ook.
Vanaf de salon was het niet meer zo ver lopen naar het hostel. Het was wel een leuke wandeling, zo loop je door een grote blingblingstraat, dan ineens in een steegje dat heel guur/authentiek aandoet. Toch voelen hier ook de guurste steegjes helemaal niet onvieilig offzo. Het verschil is gewon heel groot, in maar een paar stappen.
En de avond? Gewoon niks bijzonders. Een potje keer po keer, wat gekletst, en toen wam er helaas weer een hoestbui. Wat dat betreft zal het een opluchting wezen om de natuur in te gaan. Hoewel de luchtvochtigheid daar vast niet minder is hoop ik dat mijn longen wel wat meer tot rust komen, want dit is niet grappig meer. Maar ik ga gewoon nog 2 weken genieten. Al besef ik nauwelijks dat de eerste week al om is.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092862
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wat-recentere-geschiedenis-in-de-stad
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-05
[title] => Zonsopkomst zonder Borobudur
[message] => Als de wekker zo vroeg gaat (03:20) is dat meestal een reden om direct klaarwakker te zijn. En dat was ook zo. Een van de voordelen van het slapen in een dorm is dat denk ik dan maar. Je wilt niemand wakker maken dus bent het zelf direct.
Het plan was wel om onderweg nog verder te tukken, maar daar leende de auto zich niet voor. Echt kaarsrecht zitten was het. Maar dat geeft niet, het had wel een beetje een dropping-gevoel, zo zonder herkenning naar een punt rijden dat je niet kent. En eenmaal uit de auto wordt dat ook niet gauw beter ofzo. Het is nog echt donker in de graad dat iemand met een zaklamp de zijkant van het pad moet bijlichten, we hebben gen idee waar we heen gaan. Zodra we er zijn is het echter snel duidelijk: een tableau met zitjes en een reling en in de verte begint er wat te schemeren. We zien de contouren van een vulkaan komen en om ons heen zijn geluiden. Geluiden die echt overal vandaan komen en hoewel het de fladdertjes van vleermuizen zijn, de kukels van hanen en de kreten van andere vogels en ontwakend woud, klinkt het luider dan je je zo kunt voorstellen.
Nu het licht steeds meer opkomt zien we dat de vulkaar inderdaad best actief is en er een hele rook/aspluim aan zit. Door de mist is de vulkaan niet steeds te zien. Ook dan is het uitzicht schitterend. De boomtoppen die net boven de mistbanken uitkomen, de tinten roze die zich met het grauwe vermengen. En niet te vergeten de geur van verse koffie. Prachtig om te zien hoe alles van silhouet weer meer vorm en vooral kleur krijgt. Maar de borobudur? Daar zien we geen enkele glimp van.
Gelukkig is de Borobudur wel onze volgende stop. Ok, het is nog een ruim uur wachten en we hebben best pret om hoe het duidelijk allemaal afgesproken werk is om ons geld te kloppen. Gelukkig zijn we groot en kunnen we daar makkelijk weerstand aan bieden.
De reden voor het lange wachten blijkt te zijn dat de boro nu andere regels heeft qua hoeveeel mensen er bijvoorbeeld naar binnen mogen.
Het park blijkt prachtig aangelegd te zijn, maar het moment dat je dan ook in oog staat met al die torens en geschiedenis: ja, dan ben je even heel klein.
Het is fijn dat we uitleg krijgen. De tempel blijkt een deel van de boeddhistische verhalen in beeld te hebben staan op de balustrades.. Over de geboorte van Boeddha en zijn weg naar verlichting. Er zitten echt mooie stukken tussen.
Het uitzicht vanaf de top is ook niet verkeerd. Weer de mystiek aandoende wolken, het blijft boeien. Maar na een tijdje in die ziedende hitte te hebben gestaan is het dan toch tijjd om terug naar het hostel te gaan. Even wat lunch naarbinnen en “even” een dutje.
Gelukkig is het krap 2uur als ik weer wakker ben en ik ga naar de receptie om toch nog hulp te vragen aangaande mijn bankpas. En zowaar, er werkt iemand die iemand kent en ze geven me goede hoop. Ik moet eerst aangifte doen bij de plaatselijke politie, daarna met die brief naar bank. Die is al dicht natuurlijk, maar ja, morgen dan. het kwartje dat het morgen zaterdag is viel niet. Dat ik morgen weg zou gaan daarintegen wel. Maar ik had al gezegd dat ik Jogja nog niet zat ben. Ik vind het echt wel balen dat ik er nu “vast” zit maar vind het niet erg om hier nog een paar dagen te blijven. Ik kan het volgende hostel verzetten en de boete voor het verzetten van de vluicht is ook prima acceptabel.
Dus komt er vast een dag dat ik wel bij het kraton en waterpaleis terecht kom. Vast wel.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092824
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 36
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zonsopkomst-zonder-borobudur
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-19
[title] => Dag Lombok
[message] => Wat was het lekker, een paar daagjes mana…Wat een geluk om dat mee te mogen maken, en hoe shit is het om dan weer door te moeten…
Nog even naar het strand, nog even de motor inleveren, nog even dit, dat, enzo is er niet eens meer tijd voor yoga of een pedicurebehandeling, die ik ook graag had gewild.
11u is het pas als ik in moet stappen om naar het vliegveld gebracht te worden. Een rit waarbij de chauffeur onophoudelijk kletst, wel fijn dat-ie zich niet door de taal laat tegenhouden. En wat is het toch een mooi eiland….
Het vliegveld is weer hilarisch. Een internationeel vliegveld en er zijn welgeteld 4 gates waarvan er 1 in gebruik is. En de bestemmingen worden aangegeven met bordjes die ze zelf in de houder plaatsen.
Het is een flink toestel, en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet met een schuin oog naar de toestelletjes ernaast heb geloerd. Klein, kleiner, nog kleiner… Gelukkig hield in mn beenruimteplaats.
In Jakarta begon het zoeken naar het hotel, via de skytrain naar een andere terminal, en er daar ook niet uitkomen he…. De clou bleek te zitten in dat je met een specifieke lift naar boven moet en dan met een roltrap weer eentje omlaag. Maar dan heb je ook wat… Uiterst futuristische pods. Het lijkt net een aflevering van de Jetsons hier.
Om de douches en toiletten moet ik erg lachen. Alle deuren open je met een pasje, ook de deur naar de toiletruimtes toe. Aleen verwacht je dan toiletten, maar je staat ineens weer in een openbaar stuk. Verrassend.
s Avonds nog even Jakarta in geweest, de drukte is echt heel erg, Morgen schijnt het nog erger te wezen. Ik vrees dat de tuinen een typische gevalletje “als je je vlucht wilt missen moet je dat doen” wordt… We gaat t zien!
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093357
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 81
[author] => Annelies
[cityName] => Batavia
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,batavia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => dag-lombok
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-18
[title] => Zo druk met ontspannen…
[message] => Van die dingen waardoor je normaliter naar je voorhoofd wijst. Vroeg opstaan voor meditatie bijvoorbeeld.
Gelukkig was ik niet de enige.
Meteen daar achteraan nog een les strong vinyasa, dan even eten en daar achteraan weer een hatha. Niet dat het daarna van lunchen is gekomen, nee, ik had een spabehandeling. Gisteren was die een uur, vandaag 2,5 uur. Eerst weer een uitgebreide voetmassage, ontspanningsmassage (en dat was niet voor zn tijd na al die yoga) en een gezichtsbehandeling. Ik kan hier wel aan wennen.
Hoe vaak ik in slaap ben gedut om weer wakker te worden van mijn eigen gesnurk is ronduit genant. Dat wel.
Maar het is gewoon echt zo verschrikkelijk genieten…
Na de spa had ik dan wel even tijd voor de lunch en om aan het zwembad te zitten en er zelfs in te springen. Niet heel lang want een uurtje later begon de restorative yoga. Erg lekker ook!
Maar inmiddels is wel de tijd aangebroken om dingen voor het vertrek te fixen. De vlucht is al geboekt van Lombok naar Jakarta morgen, en omdat dit pakket een brengservice heeft hoef ik alleen door te geven hoe laat ik vlieg. Maar als ik dat voor de zekerheid even opzoek zie ik in de mail een vluchtbevestiging van Lionair voor een vlucht met Batik om 13:00. Heel bijzonder, ik heb Superairjet om 14:30 geboekt voor zover ik weet. Wat zal ik zeggen… Netjes van ze dat ze tenminste wel ook een mail hebben gestuurd dat mijn vlucht geannuleerd is en me hebben omgeboekt. De tijd ben ik minder bij mee maar het is ok. En Batik schijnt een heel prima maatschappij te zijn. Hopelijk hebben ze niet bedacht dat ze mijn gekochte stoel afpakken want dan ben ik minder happy.
Alleen de overnachting in Jakarta moet ik nog boeken. Want morgen is de 19e en de 20e vlieg ik pas weg. Ik zou makkelijk nog een dag in Lombok kunnen blijven maar ik wil naar de tuinen in Bogor en nog even terug naar de chinees ook. En ik wil het er niet op wagen dat er iets geannuleerd wordt waardoor ik in de problemen kom.
Via facebook heb ik gehoord over een capsulehotel in het vliegveld dat relatief betaalbaar lijkt. Gezien bagageopslag is betaalbaar relatief want het is al gauw goedkoop dan. Booking geeft aan dat het vol is, de site zelf geeft geen prijzen of info, dus is ook wat tricky, maar de app Tiket redt me hier uit alles dat bestaat. Wat een zegen die app. En zo bleek het dus makkelijk te boeken en slaap ik morgen in een futuristische capsule. Ziet er niet uit, maar de locatie is enorm practisch.
Na het regelen daarvan heb ik nog maar even tijd om te eten (alweer) en dat is de lekkerste spaghetti ever.
Dan de shops weer in om de gekkosarong voor Sheila te halen. Er is maar 1 standje waar er niemand staat te krijsen dus het is logisch dat ik hem daar haal.
De tas is zo ver mogelijk ingepakt, morgen nog even de was ophalen, de motor inleveren, en dan is het tijd om Lombok te verlaten. Jammer hoor. Het is hier echt heel erg fijn en ik had me nog veel langer kunnen vermaken. Maar wat een voorrecht dat ik hier zo lang heb mogen vertoeven.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093304
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zo-druk-met-ontspannen
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-17
[title] => Spetter pieter pater
[message] => Had ik al gezegd dat ik het resort geweldig vindt? Echt alles. Het complete plaatje.
Hoewel ik mijn voornemen om alle lessen te volgen nu al heb laten varen… De dag begon met een intense Vinyasa, erg lekker, best confronterend ook. Houten Harry zo op z;n tijd. Of eerder is het eigenlijk de snelheid waarin de poses elkaar opvolgen die net meer is dan ik gewend ben. Ook bewegen op ademen is niet heel natuurlijk voor me. Maar dat is allemaal helemaal lekker want ook dat is de technische verbetering die ik zoek.
Toch ook weer een paar trucjes geleerd om wat leniger te worden.
De 2e yogales heb ik helaas aan me voorbij moeten laten gaan. Jammer, ik had hem zeker graag gedaan, maar ik stond ingepland voor de spa, ja, die ga ik niet laten schieten eej. Een deep tissuemassage gevolgd door een scrub die volgens mij met koffiebonen was. Ik denk niet dat mijn velletje ooit eerder zo zacht heeft gevoeld. Morgen nog een spa, heb er nu al zin in.
Om 17u is er nog een yogales, daarna een cacaoritueel. Alles leuk en aardig, maar dat is met muziek en klankschalen enzo en dat vind ik echt helemaal niks. Dus op de scooter, op naar de watervallen. Het blijft een beetje vertekenend om te zien hoe lang google vindt dat je ondeweg gaat zijn en wat de realiteit blijkt. Ik heb er het dubbele iig over gereden dan dat de bedoeling was. Helemaal niet erg, Maar eenmaal op de plaats van bestemming was het wel verwarrend. Wil je alleen waterval 1 of waterval 1 en 2? En wil je dan lopend of op de motor? Wat het verwarrend maakt: waterval 1 is 75k roepiah, waterval 2 erbij is 125k roepiah. Met de motor kost niets extra. Hoe grappig is het dan dat je niet eens met je eigen motor hoeft te rijden maar bij iemand achterop meegenomen wordt? Het was alsnog een fikse onderneming, wat een zooitje daar. Maar wat een mooie waterval! Zowel 1 als 2. Je kunt er zwemmen, je kunt achter de waterval, er is wat te klimmen en vooral heel veel groen ook. Fijn ook dat de dame waarbij ik achterop zat fotos maakte. Alleen precies jammer dat onze ideeen over wat een leuke foto geeft mijlenver uit elkaar liggen. Toch zitten er een paar leukjes tussen. Alleen dat wat ik gevraagd en gehoopt had zit er niet tussen. Maar de herinnering zit er, en die telt.
En dan is de keuze, ga ik terug in de hoop de yogales te halen (tegen beter weten in) of naar het kattencafe waar ik graag heen wilde? De les is niet realistisch, maar het cafe wel. Dus hop! En een uurtje of anderhalf later sta ik er. Er loopt in eerste instantie niet heel veel rond, het blijkt dat de meeste poezen in een grote ren verblijven. Er zijn er 2 van, beiden superschoon en voorzien van alles wat een kat maar nodig kan hebben. Verstopplekken, bakken, speelgoed in overvloed, krabpalen, klautervoorzieningen en vele plekjes om zich terug te trekken. Knap werk, iets zo inrichten!
In beide rennen kan ik mijn ei even kwijt. Maar als ik weer weg wil komt de aap uit de mouw; of ze misschien een foto van me mogen maken met de poezen. Jaaaaaa, dat mag en pak mijn foon dan ook meteen even want dit ligt op te laden. Degene die ze het fotogeniekst vinden is niet van plan op schoot te komen, maar de rooie kroelbak is wel over te halen en als ik dan even ga liggen en wat achter het oortje kriebel ontstaat een van de leukste fotos die er ooit van me gemaakt is. Ik weet een paar leuke spulletjes te scoren (valt mee eigenlijk maar het goede doel he) en tegen de tijd dat ik terugrijd is het al lang en breed donker. En fris ook. 1x neem ik net een afslag te vroeg, meteen komt er een jongeman naast me rijden om me erop te wijzen dat ik verkeerd ga. Ja vriend, had het gezien. Even later biedt hij aan mee te rijden omdat hij ook naar Kuta moet. Maareh, dat lijkt me niet zo nodig. En stiekem vind ik het heel schattig dat ik hem in het resterende uur naar Kuta nog 3x zie. Hij komt niets meer vragen, maar lijkt wel zeker te willen zijn dat het allemaal in orde komt. Daar ga ik dan maar vanuit tenminste.
In het resort eindelijk aan mijn eerste nasi goreng. En ja, dat smaakt echt helemaal top. Volgens mij heb ik een recept gekregen van Helena, toch maar eens zien hoe ze deze versie maken.
Morgen vroeg op voor meditatie en weer een spa, en de laatste dingen nog halen en afhandelen. Mijn laatste echte vakantiedag zonder reizen. Damn wat is dat snel gegaan zeg….
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093255
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 32
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => spetter-pieter-pater
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-16
[title] => Van het paradijs naar een retreat
[message] => De dag is dan toch aangebroken, de all inclusive.
Niet zoals de standaard resorts; mijn retreat bestaat uit 4 dagen, 3 nachten en daarbij horen de transfers (fijn!) en 3x ontbijt, 3x tussendoor en 3x diner met een drankje (vegan menukaart, yeah). Onbeperkt yoga, 2 spa-behandelingen.
En dan slaap ik wel in een dorm, niet eens een capsule, maar in een bed dat zo verschrikkelijk luxe is… Net als alles eigenlijk. Het ziet er gewoon echt uit als een resort. Sterker: het IS een resort. En ik voel me lekker. Enerzijds ook niet omdat het eind van de vakantie echt in zicht komt en ik hier gerust nog maanden zou kunnen blijven, maar het is gewoon een heel fijne plek en terug op Lombok komen voelde wel een beetje als thuiskomen.
Gili was leuk, geen seconde spijt van. Maar ik had het wel gewoon gezien. Nu dan weer terug naar wat ik al ken en tegelijkertijd zoveel kwaliteit hier…Met zoveel like-minded mensen.
Qua verhalen en foto’s zal het echt saai zijn, want veel te vertellen heb ik niet en ik verwacht ook niet dat dat hier komt. Maar dat is ok.
Het bootritje was vooral lang wachten. Ik was nr 15 en de boot gaat pas als-ie vol is. Bij 35. Duurde ruim een uur. Hoe lekker is het dan om een tijdje verder te Netflixen. Even uit die drukte en chaos, zonder veel te missen. Ik vond het top en stateless is wel een pakkende miniserie.
De tocht zelf gaat heel snel, met 20 min ben je er. De autorit terug naar Kuta is een ander verhaal. Ruim 2 uur. Gelukkig nu met prive-chauffeur. En dan in het resort. Die rust, die ruimte… Dat was in Gili ook, maar dit is zo anders…
2yogalessen gedaan, wat wezen shoppen en meteen een motor gehuurd weer. Zo heerlijk allemaal! Het begin van een fantastische afsluiter…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093216
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 36
[author] => Annelies
[cityName] => Kuta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,kuta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-het-paradijs-naar-een-retreat
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-15
[title] => Bubbels
[message] => Als er iets is dat ik niet gewend ben dan is dat slapen in volslagen donker. En de cottage; die is donker. Dus opstaan met een “is het midden in de nacht, is het ochtend of al middag” is iets dat me verbazingwekkkend weinig gebeurt.
Nu wel. En het was een keurige tijd ook, ik ben blij en uitgerust.
HHet ontbijt is incl, dus een kop koffie, een bord fruit en een bord groente. Die groente had ik niet aan zien komen, maar prima. Wortel, sla, komkommer, helemaal goed natuurlijk dat die rauw zijn. Maar rauwe spercieboontjes en ui?Wonderlijk.
Het hele issue over snorkelen ben ik echter nog steeds niet over uit. Wil ik dat wel, wil ik dat niet, waar sta ik eigenlijk achter. En dan blijkt die vraag snel beantwoord te zijn: als mijn ontbijt op is zijjn de snorkeltours al weg en zou ik met een private moeten. Als ik merk dat ik opgelucht ben ben ik ook echt een beetje opgelucht. Het is goed dat ik niet mee ben. Maar GiliAir heeft een complete kust waarvan je zo het water in kunt stappen dus gewapend met maskertje en vinnen ga ik het water in. Het stelt niet teleur. Meteen zijn daar allemaal prachtige visjes. Het is duidelijk dat het niet eens in de schaduw kan staan van “het echte werk” maar het is genieten. En ook verdrietig. Al het koraal is zo goed als dood, en het is shit om te zien wat die bootjes allemaal doen, hoeveel herrie ze ook maken onder water. Dus ik ben nogmaals blij met mijn “lot” en als er dan weer hoestbuien komen (die wel minder zijn, maar niet weg) dan had ik er ook niet aan moeten denken om niet gewoon het water uit te kunnen.
Hoe zeer ik ook geniet, ik voel me echt te gast. Er zijn vast visjes die zich verstoppen maar er zijn er ook veel die wel blijven zitten en gewoon heel dichtbij komen. Voor snorkelen is mijn bouw echt ideaal, ik blijf probleemloos horizontaal en hoef door de flippers ook echt maar minimaal te bewegen en veroorzaak zo denk ik ook nauwelijks onrust.
Als ik het water uit ga zie ik dat de mensen die naast mij het water in gingen heel trots en blij een visje aan de haak hebben weten te slaan. Het arme ding spartelt (of ja, ding? Het is geen ding. Het is een wezen) en het is wel prima dat ze hem terug zetten, maar damn, waarom zou je dat een dier toch aandoen. Ik vind het volslagen psychopatisch gedrag. Na op 2/3 plaatsen de zee in geweest te zijn is het tijd voor eten. Wederom. Wat een onverwachte overdaad aan goede keuzes hebben ze hier.
Een restaurantje dat zeer discutabel aangeschreven staat is waar ik voor ga. En inderdaad, het eten is niet zoals ergens anders maar het smaakt me echt top. En het kost geen reet terwijl hier toch wel westerse prijzen gehanteerd worden. En er is wel meer westers hier, niemand lijkt te weten of je nu links of rechts loopt of fietst.
Ik ga nog even achter een hanger aan die ik gisteren gezien heb en graag wil hebben, en dan moet ik echt doorlopen om de zonsondergang te halen. Die eerlijk gezegd tegenvalt, vanwege de wolken? Omdat de zon niet zichtbaar is? Ben ik te laat? Het plekje is echter leuk en geeft inspiratie om te klieren met de camera van mijn telefoon.
De fakkels zijn daar een dankbaar onderwerp voor. Beetje mieren met de sluitertijden en het geeft best grappige resultaten.
Dn krijg ik een appje van Leone, die vandaag is aangekomen op GiliAir en voor wie ik gepind heb omdat zij haar pas kwijt is. (En voor er vraagtekens komen: het is alleen geld opnemen en met een tikkie oversteken, ik doe geen gekke of onverantwoorde dingen). Als ze langskomt blijkt het een ontzettend fijn en interessant mens te zijn en in no time hebben we hele goede gesprekken. Zo zitten we een tijdje te praten en zetten dat in het restaurant voort. Waar zo’n onverwachtte actie al niet goed voor kan zijn…
Eenmaal terug ben ik ook weer zo moe dat ik met niks in slaap val. Vermoeiend man, niksen in het paradijs.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093201
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 34
[author] => Annelies
[cityName] => Gili Air
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,gili-air
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => bubbels
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-14
[title] => Moederdag; ik heb aan je gedacht…
[message] => Eigenlijk is het alleen maar een uitstapje van een groot eiland naar een klein eilandje.Een eilandje waar je in theorie in een uurtje omheen loopt, maar waar je in de praktijk veel te maken hebt met mul zand waarover je loopt dus opschieten doet het niet.
Dat deed de reis hierheen ook niet echt. Geheel tegen aziatische begrippen in stond de chauffeur er om 8.30. Ik had gelukkig net gepind, de was opgehaald en de motor betaald maar begon precies aan mijn fruit met thee. Nou, gauw naar binnen gewerkt (fruit dan toch, thee was echt te heet) en het busje in. Het leek wel prima. De gordel werkte niet maar dat is vaker niet dan wel zo, de dame die er al in zat bleek echter van het uiterst onvriendelijke slag te zijn. Naja, zoek het lekker uit dan. Bij de volgende die we moesten ophalen ben ik meteen doorgeschoven helemaal naar achter. Samen met die nieuwe. En de 4e bleek bij die eerste te horen dus het was wel begrijpelijk dat die het niks vond dat ik ernaast gezet werd. Degene waar ik naast zat bleek echter precies degene te zijn waarmee je mij niet in 1 taxi moet zetten. Ontzettend over de top en toen ze ergens wilde stoppen en daarna voorin ging zitten dacht ik alleen mijn zegeningen te tellen. Maar nee, de muziek snoeihard, hun ramen open (die van mij konden niet open) en vals dat die boxen waren, manmanman. Een kwartiertje volgehouden tot ik mijn eigen koptelefoon heb gepakt om tenminste de herrie te dempen, maar nog een kwartier later (met nog meer dan een uur in het vooruitzicht) heb ik toch echt gevraagd of het wat minder kon. Vonden ze niet leuk, maar een kwartiertje hebben ze hem zachter gezet. Bij de eerstvolgende stop heb ik gevraagd wat hun frikkin probleem is en dat ik best bereid ben te ruilen zodat ze zelf in de echoruimte met valse boxen kan zitten. Het antwoord: de chauffeur wil het ook. Ja dat zal wel als je jezelf om hem heen kronkelt om indonesische woordjes te oefenen maar OF we ruilen plek OF je zet hem gewoon een tandje zachter. Het werd dat laatste. Maar ik ben zelden zo blij geweest eruit te mogen toen we op de plaats van bestemming waren.
Eenmaal daar was er een smerig hoekje wat de agency bleek te zijn, die dan weer teleurgesteld waren dat ik al een ticket had. Even wachten tot de boot vol is. Een uur later (en ik weet zeker dat er al meerdere boten vertrokken waren in die tijd) “miss where a ya goin”. Het had allemaal wel logisch geweest hoor, als ze niet hadden geprobeerd me tickets voor de speedboat te verkopen.
Maar toen kon ik iig naar de wachtplaats voor de boot, waar het ook nog een uur wachten was maar dat was een stuk aangenamer.
Het tochtje zelf was bijzonder, de boot was vol maar niet overvol en duurt maar 20 minuten. Hoe bizar is het dan dat de laatste 5 minuten de boot zo hard begint te schudden dat het voelt als deadliest catch… en net zo bizar: we zijn er dan ook ineens. Er zal vast een aardige stroming om het eiland heen zitten.
Eenmaal voet aan wal is het wel meteen een paradijsje met z’n witte strand en blauwe zee. Het is een motorvrij eiland; geen motorfietsen, auto’s, alleen paard en wagen, fiets en een soort electrisch scootertje. En toeristisch: dat mag enige naam hebben.
Het is echter een klein eiland dus zonder veel problemen zwoeg ik door mul zand en gewone paden naar de bungalows. Gisteren pas geboekt, het zijn de bungalows waar Helene nogal over te spreken was en die toen uitverkocht waren, maar er was een plekje. Onderweg vraag ik me nog af waarom in vredesnaam… De drukte neemt af en de kwaliteit van de weg ook. Dat betekent ook dat alles dat er netjes uit zag meer en meer vervallen raakt, terwijl ik toch echt redelijk high-end geboekt heb. Een beetje zorgen over waar ik terecht kom begin ik me wel te maken. Er is immers niet alleen een banana-cottages, maar ook een bananaleaf-cottages. Groot is de opluchting als ik zie dat het weer wat beter wordt en er ineens een werkelijk prachtige plaats om de hoek blijkt die dan ook nog eens “mijn” plek blijkt. Door een uiterst net en afgewerkt restaurantje heen, een prachtige entree met waterornamentje en daarachter rijst een zwembad op je direct in wilt springen. Direct aan het zwembad staan ligbedden en parasols, en heel erg veel groen. Het zwembad lijkt een centraal pleintje te zijn want aan het pad staan de bungalows. Allemaal net een beetje anders, allemaal van hout en echt leuk. Ik loop mee naar de bijna achterste bungalow en verwacht eigenlijk dat het de dure zijn en “mijn” bungalow een ander slag en wat verderop is. Nope [e-1f60d] Een hele gave bungalow met zitje voor, een enorm bed, koelkast, gefilterd heet en koud water, kast, had ik al gezegd dat het bed groot is? En een bureautje. De douche en het toilet zijn een volgende verrassing: de badkamer is waar je een achtertuin verwacht en is maar deels overdekt door een overhangend dak maar voelt en is alleszins openlucht. Toch met alle privacy vanwege de muren er omheen. En de grootste verrassing: warm water. Yihaa! Koude douches zijn echt mijn ding niet, maar dit? fan-tas-tisch. En ik voel me wederom een koninginnetje, maar nu eentje in het paradijs. Wat een luxe, wat een weelde. En de rust! En ik vind dorms helemaal prima, zeker het capsulemodel. Maar dit is een chocolaatje met kersje op de slagroom. Ik heb eigenlijk meteen een motivatieprobleem om het eiland te gaan verkennen, maar ik heb vegan restaurantjes gezien (en dit is zekerweten een culinaire -kom-lekker-15kg-aan-want-yolo-trip dus ik mag ze van mezelf allemaal proberen ook) en ik ben niet helemaal naar Gili gekomen om binnen te zitten. Dus bikini aan en gaan. Enerzijds wil ik meteen het water in, anderszijds wil ik het rondje om het eiland heen gewoon doen voor ik ergens in spring zodat ik een beetje weet hoe/wat/waar. Ik ben blij het laatste gekozen te hebben. Het is echt heel erg mooi. Van verlaten en vervallen stukken tot relaxte stukken, tot een boulevard-idee tot de mushroom-strip. En het uitzicht is overal even mooi. En ik kan meteen de cache gaan zoeken die op het eiland is. Helaas helaas, met een 4 voor moeilijkheid en een 5 voor terrein weet ik al dat het onbegonnen werk is en dat blijkt ook. Ik kom er snel achter in watvoor soort boom hij moet zitten maar ik vind hem niet. Wel word ik door een hele bende mieren gestoken en als ik naar mijn voet kijk zie ik allemaal kleine bloeddruppels.Geen probleem, ik verwachtte de cache niet te vinden dus ben zeker niet teleurgesteld maar blij dat het me hier heeft gebracht.
Tegen de tijd dat het rondje klaar is is het helaas al wel te laat om te snorkelen, dus naar het volgende vegantentje en daar zit ik prima. En over het snorkelen begin ik meer en meer vraagtekens te hebben. Ik houd er echt van. Echt. Maar ik heb alweer zoveel dood koraal gezien en zoveel aanbieders dat ik er eigenlijk gewoon niet achter kan staan. Een private trip is een goed alternatief. Maar dat is 100 euro. En geen 100 well-spent denk ik. Het gewone snorkelen kan ook vanaf het strand. Maar schildpadden… De twijfel blijft.
s Avonds maak ik het heerlijk relaxed door af en toe het zwembad in te springen en verder op het balkon te genieten met een netflixje (stateless). En dan ben ik ook eigenlijk ineens hardstikke moe. Dus is het slaaptijd en beslis ik morgen wel of het snorkelen wordt met een tour, of zelf. En waar ik “later” het meest blij op terug zal kijken. Van de tours in El Nino heb ik altijd spijt gehouden. Dat wil ik voorkomen. Maar het is niet echt vergelijkbaar hier met de Filipijnen dus dat moet ik ook niet doen.
Het enige dat ik echt jammer vind is dat ik moederdag niet bij mijn moeder langskan. Dus vanuit paradijs: fijne moederdag ma, we vieren het snel, maar dan op een andere dag ok?
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093163
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 51
[author] => Annelies
[cityName] => Gili Air
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,gili-air
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => moederdag-ik-heb-aan-je-gedacht
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-13
[title] => Circles in the sand
[message] => Zal ik maar beginnen met de conclusie? Ik heb het iedere dag harder naar mijn zin.
Na het debacle met de spin (20cm en kwijt in de dorm) begon de nacht echt laat. Gelukkig was ik laat, anders had-ie op mijn hoofd geland.
Vanmorgen, nog voor het ontbijt raakte ik aan de klets met Helene, waarmee ik al eerder heb zitten kleppen en waarmee het goed klikt. Met het doornemen van de plannen voor vandaag (die we allebei nog niet helder hadden) hebben we besloten te gaan surfen en door het samen te doen hopelijk kosten te delen.
Lieve lezer: het is niet onverwacht maar surfen is dus geen onontdekt tatalent van me. Niet eens een beetje. Na verschillende pogingen stond ik eindelijk rechtop op dat bord om er zo hard af te klappen dat mijn knie meteen te kennen gaf dat dit geen goed plan is. 1 goede golf heb ik weten te volbrengen en de golf daarna was wederom mijn knie het haasje dus om gekkere dingen te voorkomen heb ik ze uitgezwaaid en de ballen ermee. Ik vermaak me zo ook wel op het strand.
Maar het was echt enorm leuk om eens te doen en ik heb er zeker geen spijt van. Try before you die zeg maar.
Helene vond het helemaal geweldig en nadat zij weer was bijgekomen van een surfboard dat haar tanden door haar lip sloeg hebben we loer klieren met het maken van fotos.
Daarna is zij nog een tijdje gebleven en wilde naar de vleermuizen, ik wilde naar een beroemde zonsondergang en een cache doen. Daarna samen naar mamapizza? Top, gezellig.
De rit naar de zonsondergang was echt extreem mooi. Het laatste stukje totaal getikt door de bouw van de weg maar het was alleszins heel erg geslaagd. De cache heb ik niet gevonden, maar het uitzicht? Schitterend. Er zaten wat voedselrovende apen die zich wel voor een paar toffe fotos wilden lenen. En de magie die zich bij zo een zonsondergang over je heen stort is en blijft echt heel speciaal.
Na de pizza vervoer naar de haven en een bootticket geboekt; morgen eindigt mijn verblijf in Waiwas. Eentje waar ik zin in had, tot ik er kwam. En dat toch echt heel erg gaaf bleek te zijn.
De komende 2 dagen ga ik de onderwaterwereld bekijken vanaf een rustig eiland. Nieuwe dag, nieuw avontuur. Hoewel het einde van dit avontuur steeds dichterbij komt. Helaas. Zit er net lekker in…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093105
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 49
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => circles-in-the-sand
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-12
[title] => Totale tegenstelling.
[message] => Het motorrijden is serieus wel echt heel erg goed bevallen.
Goed genoeg om vandaag ook weer op de motor te springen en een stukje verder te rijden. Ik dacht eerst nog de watervallen op te gaan zoeken, of het surfen te proberen, maar mijn bikini’s zitten in de was en zijn nog niet klaar.
Best jammertjes, maar dat gaf wel plan C open: de botanische tuin. Dus hop, google maps aan en karren met die bak. Wat een goed idee. Wat is het een ontzettend mooi landschap dat aan me voorbijtrekt. Van bergwegen naar bananenbossages naar dorpjes naar rijstvelden. Echt zo ontzettend mooi. De wegen zijn ook echt heel erg goed begaanbaar, hoewel, niet allemaal, de tussendoortjes hebben soms wel wat kuilen en gaten. Maar de grotere wegen? Fantastisch. Inmiddels heb ik me laten vertellen dat dat komt door het racecircuit dat is aangelegd. Dat vroeg iets meer van de infrastructuur. Naja, heb ik nu mn voordelen van.
Na een ritje van bijna 2 uur heb ik de tuinen relatief makkelijk gevonden. En daar ben ik blij om, ik houd van botanische tuinen en ik kijk ernaar uit. Wat het daarintegen bljkt te worden is eerder een urbex. Bijna een Tsjernobyltuin. Alles ademt uit dat er ooit een prachtig bedrijf stond maar dat covid het vermoord heeft en ze het gewoon opgegeven hebben. Verval alom. Er hing wel een briefje dat het zwembad gesloten is, maar de rest is echt droevig. Een waterig modderbad waar vissen in zitten. Een langwerpig ondiep vijverachtigje waar ontbelbare Kois in zitten die je meteen volgen. Een grote kooi met 2 duiven en een paar cavia’s (de enige beestjes die het goed hebben). En 2 hoge smalle kooien met ook een koppeltje vogels erin. Het valt me alles mee dat ze wel water en voer hebben, maar ik heb oprecht spijt dat ik de kooitjes niet heb geopend. De gebouwtjes zijn vervallen, het heeft zeker z’n charme, maar zeker niet wat je van een botanische tuin verwacht. En dat het zwembad dicht is begrijp ik volledig.
Het bad voor volwassenen is vrijwel leeg en de kleinere baden zijn groen.
Bij het weer weggaan zit de ticketmevrouw nog wel op haar plaats. Of ja. Ze ligt op het tafeltje te slapen. Gelukkig. Hoeft ze niets te vragen en ik niet te antwoorden.
Op googlemaps vind ik dat er dichtbij een waterval moet zijn. Paar minuutjes maar. Via een prachtig weggetje vind ik het en hoewel het maar klein is hangt er een fijn sfeertje en zijn er stopcontacten. En dus kan ik eindelijk weer even wat batterijprocenten toevoegen. Altijd fijn als je afhankelijk bent van google maps.
De volgende keuze lijkt te zijn om even door te rijden naar Mataram, of naar de vleesmuisgrot waar ik gisteren net te laat was. Het werd die laatste. En nu was ik perfect qua timing. Vers sapje zat inbegrepen bij de entree en de rondleiding krijg ik in mn upje van een gids. Via een trapje door het groen, in no time staan we voor de grot. Een blik omhoog laat letterlijk honderden vleermuisjes zien. Ik heb nooit geweten dat die beestjes zo spraakzaam zijn, maar het kwettert flink. En het piest ook filnk, maar dat is de reden van het dragen van een helm. Ook word ik gewaarschuwd dat er veel kakkerlakken, torretjes en vogeltjes zitten en soms een python, maar die is al een week niet gezien. Zolang er geen kwallen zitten vind ik het allemaal best.
Tussen spleten en stalagmieten door gaan we 4 stukken grot door. Overal weer net zoveel vleermuizen, waar er soms ineens een paar rondfladderen. Op de grond ligt er een kleintje dat overleden lijkt. Helaas is-ie dat nog niet. Helaas omdat het kleintje geen kans maakt. Maar ik kan het niet laten om hem op te pakken en een rustiger plekje te geven, zodat ALS moeder het ziet zitten ze de kleine weer op kan halen. De gids noemde het vooral een kleine circle of life. Vleermuisjes eten insecten, insecten eten vleermuisjes. Prima, maar ik baal dat we niets voor het kleintje kunnen doen.
Eenmaal weer buiten is het bijna 18:00, en dat is DE tijd kennelijk. Op advies van de gids een leuk plekje gevonden en de camera in slowmotionstand. Goed plan, dat geeft een beter idee.
En dan komen er ineens een paar vleermiusjes tegelijk. Zo bizar: binnen een paar minuten krioelt het, is het een complete wervelwind van vleermuizen. Eentje botst er nog tegen me aan maar vliegt gelukkig ongehavend weer verder.
Waar je van een vleermuisgrot een wat haveloze bende verwacht zag hier alles er supermooi uit. Ja het was echt goor hoor, die laag vleermuiskak, maar het geheel ziet er echt top en tot in detail verzorgd uit.
Precies andersom dus. Wat je verwacht in de botanische tuinen te vinden vind je in een vleermuisgrot. En andersom.
Ik ben nog net op tijd voor de zonsondergang vanaf een heuveltop en besluit daarna naar het hostel te gaan. Ondanks dat het echt ellendig is dat die douche koud is heb ik wel behoefte aan een fikse douche. Beetje kletsen, eindelijk weer eens gekookt (ga ik dus niet meer doen, zonde). En dan is de tijd wederom omgevlogen..
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093061
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => totale-tegenstelling
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-11
[title] => I believe I can flyyyyyy
[message] => Of ja, dan toch niet heel letterlijk. Want niet ik kan vliegen, maar Taigar wel, de paraglider. Gisteren heb ik wat gegoogled naar mogelijkheden en vanmorgen zou ik worden opgehaald, rond 9:30.Al wat ik echter kreeg was een appje dat het te hard waaide. Dus ja, dan even wachten. Even bleek wat langer en er moest dringend was worden weggebracht. En het dataplan blijkt ook vrijwel op te zijn dus nog even een paar GB bijkopen stond ook hoog op de lijst.
Via internet heb ik iemand gevonden die gewone fietsen verhuurt, dus ben ik daar maar achteraan gegaan. Helaas, die had hem ook weer via iemand anders en die had hem ook niet meer. Daarmee is de fiets dus echt een afgesloten hoofdstuk.
Dan maar lopend de was wezen brengen, en een plekje gezocht om op te waarderen. En dan kan ik het toch niet laten om naar die scooters en wie daar allemaal op rijden te kijken…en dat steekt dan toch…
Eenmal terug van de hele riedel en boodschappen doen bleek de timing perfect te zijn. Een berichtje ‘ik ben er over 5 minnten” Gauw omkleden en hop, achterop de motor. Het eerste stuk zeer soepel, maar de 2e helft was echt offroad. Dat helt wel om te snappen waarom ze hier geen 50cc’s hebben, die trekken het domweg niet omhoog. Na deze hele trek kwam hier eindelijk dan toch de vliegplaats in zicht. Een echt fenomenaal uitzicht, het is echt prachtig. Ik ben bijna blij dat het nog iets te hard waait, zodat ik nog even van het uitzicht kan genieten. Eigenlijk heb ik binnenpret, de foto die gemaakt wordt maak ik meteen de nieuwe profielfoto op facebook en stiekem gniffel ik een beetje dat vrijwel niemand weet wat ik daar aan het doen ben.
Zodra de wind een beetje rustiger werd kon dan toch het rugzakje op. Vier stappen lopen, zitten en het gevoel dat je dan krijgt: magisch. Je voelt de zachte wind, de ruis in je oren, en vooral de vrijheid. Vooraf dacht ik dat ik het wel spannend of eng zou vinden, maar nee, het is echt heel erg leuk maar wel bijna soft. Helemaal niet eng of spannend. Maar volle bak genieten en een van de leukste dingen die ik ooit meegemaakt heb. Na bijna 20 minuten in de lucht, met zelfs wat trucjes zoals een snelle cirkel omlaag, ging het landen (op precies dezelfde plaats) net zo vloeiend als het wegvliegen. Alleen was mijn grijns NOG groter.
Na een middagdutje en het nodige geklets heb ik gedaan wat ik niet zou doen en een scooter gehuurd. Op naar de vleermuisgrot, waar ik helaas te laat aan kwam, de vleddertjes waren net gevlogen. Morgen weer een kans. Dan maar een vroeg diner en dat zat zo comfortabel dat ik ook niet pe se vroeg terug was. Ik durf echt wel iets te wijten aan het paragliden,maar ik leg de grootste credits bij de motor; ineens klikte eindelijk “het” vakantieknopje dat zich nog niet had laten zien. Het is een gevoel dat zich niet echt laat omschrijven, maar heel veel rust en blijheid geeft.
Nog even het zewmbad in, nog even gekletst (even) en met name de 4 jonge meiden waarmee ik aan de babbel raakte hebben toch wel wat schoppen onder mijn hol gegeven. Zij niet bewust hoor, totaal niet. Maar toen ik ze vertelde over hoe ik het bij de buren op Mana had gevonden vonden ze daar wel wat van. Zeker met het actuele sommetje dat ik tot de 14e op Waiwas ben, en de 20e weer naar huis moet en eigenlijk de ochtend van de 20e naar Bogor wil voor de tuinen.
Mana had nog een dormplek staan voor 16-19. MAAR dat betekent dat ik de jungle en de Komodo’s en Flores definitief moet schrappen en ik wel een mooie kans heb om dan 14 naar Gili te reizen en 16 weer terug. 2 dagen daar is ook wel genoeg omdat snorkelen het voornaamste is dat je kunt doen daar. Maar och, ben ik dan niet te lang in Lombok? Een vragende blik met een oprecht “maar als je hier blij bent, en je wilt dat retreat graag, waarom zou je dan aarzelen?
En het is waar. Van 1 plek meer zien en van daaruit ondernemen is altijd al meer mijn stijl geweest dan alleen rondhoppen, er is geen enkele manier om aan te nemen dat dat nu anders zou zijn. Ik heb een beetje basis gelegd hier nu en enorm veel zin om verder te ontdekken. Dus ik kan naar de watervallen, ik kan richting Rinjani (die k dus niet ga beklimmen) en ik kan mijn yogaskills naar een flik hoger level tillen. Naar Gili Air, naar de sectret Gili’s. En daarmee heb ik het retreat meteen geboekt. Hilarisch ook weer, zit ik ineens in een volpension resort.
Bijna net echt. de keuze stemt me blij iig, ik denk dat het ook prima is om nog een paar dagen los te gaan en gekke dingen te doen en af te sluiten met self-care. Ik moet me straks toch gaan voorbereiden op wat komen gaat als ik terugkom en dit is een prima manier.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5093027
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => i-believe-i-can-flyyyyyy
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-10
[title] => Pleisters plakken in het Waiwas
[message] => Nadat het kwartje viel dat het weleens kon zijn dat de airco’s de lucht erg droog maken heb ik de deur een poosje open gehad en de airco uit gelaten. Bel gerust de krant: ik heb relatief veel doorgeslapen. Dat was echt heerlijk. En dan die douche in het hotel: fantastisch. Ok. Alles was er vies, maar alle waar naar geld zullen we maar zeggen.
Vanmorgen bepakt als een ezeltje op pad gegaan dus, en man man, heel snel heet heb ik het echt niet. Maar nu had ik het warm. En dan is een kwartier lopen (backpack op je buik en op je rug) in de zon best een goede workout. Niet dat dat verkeerd is: het eten is hier zo lekker dat ik denk ik niet meer dezelfde broek aan kan doen op de terugreis dan dat ik op de heenreis aan had. En dat is echt niet allemaal vocht. (Hoewel een serieus deel ook wel).
Hoewel het hostel er bij binnenkomst heel erg gaaf uit zag en de capsules echt prima zijn is het toch weer een beetje een teleurstelling. Een van de jongens klom behendig omhoog op de gestoord kleine trapjes. Hij gaf ook aan dat het toch wel echt verkeerd gebouwd en is zeker als je dronken en met natte voeten moet klimmen, zoals meestal het geval is.
Neeeee. Ik ben toch niet in zo’n soort hostel beland? Ik heb echt de schurft aan mensen die dronken of onder invloed zijn. Als dit hun idee is van een sociaal hostel ben ik zo weer weg ook.
Het zwembad is iig erg fijn. Het boeken van trips wil nog niet vlotten, dat ga ik morgen nog een poging geven en anders doe ik het wel ergens anders. Eerst eens scooter regelen dacht ik zo.
Ja. DACHT ik. Het blijkt helaas echt niet mogelijk te zijn. Ik ben zo’n beetje overal geweest maar de lichtste zijn 70cc en ik mag maar tot 50cc. Wat een desillusie dat ook Grab en Gojek hier niet werken. Dan zit je dus gewoon keihard vast aan de benenwagen want OV is er ook niet.
En eerlijk; dat maakt de plek een stuk minder aangenaam en de verleiding om toch maar voor die 70cc te gaan is heel erg groot. Maar ongelukken gebeuren nooit expres en de rekening kan levenslang zijn. Dat is het niet waard. Dan beter maar gewoon alles met tours doen en het verlies nemen.
De eerste was al een yogales waar ik 2 keuzes uit had. Eentje wat verderop, eentje hiernaast. Omdat ik nog dacht dat grab makkelijk zou gaan heb ik mijn pijlen op die eerste gericht. Het werd dus die 2e, bij de buren. Bij een resort waar ik ook lang over twijfelde. De conclusie is dat het echt een verkeerde keus was daar niet heen te gaan, maar dat het een heel goede zet was om daar wel de les te volgen.
Yinyoga. Zo saai als het klinkt is het ook maar daarmee kom je echt tot goede diepgang. En dat iemand dan eens even duwt om verder te komen is echt zalig. Heel bijzonder was ook dat we tijdens een twist op de grond lagen en ik een blaadje tegen mijn hand voelde waaien. Dat was alleen geen blaadje, er was gewoon een vlinder op mijn vinger gaan zitten. In mijn hoofd was ik mijn hele verblijf al aan het omboeken en aan het bedenken of zo’n 3 daags retreat aftrekbaar is van de belasting als zijnde studiekosten. Ik denk het eigenlijk zelfs wel.
Omdat de vibe zo fijn was heb ik daar in het bijna volledig plantbased restaurant meteen heerlijk gegeten, en intussen gezocht of het pakket nog beschikbaar is. Dat alleen pas later dan gewenst want dan zit ik de rest van de trip vast op Lombok en dat wil ik niet. Ik overwoog nog om er een combi van te maken, 2 nachten de dorm en dan 1 nacht een dure kamer. Maar de mensen die nu in de dorm zaten schoven aan en we hebben echt supergezellig en fijn zitten kleppen. En bij na het eten nogmaals checken welke mogelijkheden er zijn voor de 3daagse bleek er nog maar 1 voordelige nacht te zijn.
Heel jammer, maar het is zo het is. (En die duurdere variant is ECHT heel duur, dat is ga ik in geen 500 jaar doen).
En inmiddels ben ik er wel achter dat Waiwas zo slecht niet is als het leek. De capsules zijn echt heel prettig en ruim. Daarbij heb ik ook wel serieuze lol gehad toen er iemand een val met de crossmotor gehad heeft en met een geschaafde enkel zat vanavond. Er is er eentje met een EHBO-voorraadje, maar niemand die ooit een verbandje had gedraaid. Ok. Wordt geregeld. Voetje verbonden en dan staat er ineens een bloot been voor je neus met een schaafplek. “Denk je dat die goed gaat of is-ie aan het ontsteken”. En de derde er achteraan met hoe hij een wondje zo snel mogelijk dicht kan krijgen. Echt een volkomen slapstick. Maar mensen die laat en dronken zijn? Nah. Ik ben de laatste geloof ik omdat ik geld moest halen voor mijn uitje morgen.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092991
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 49
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => pleisters-plakken-in-het-waiwas
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-09
[title] => Onder de sterren
[message] => Dat gisteren het bericht zo laat (lees: vandaag pas) kwam heeft er puur mee te maken gehad dat het een open slaapruimte was en anderen er dus last van hadden. De deur piepte ook nog eens gruwelijk dus even naar buiten zat er niet in. Hoewel ik dat toen ik echt niet meer uit mijn hoestbui kwam wel gedaan heb. Even een rondje lopen, maar helaas. Gelukkig hadden ze op het hostel een rooftopbar met zitzakken, dus ben ik daar tot tegen de ochtend gebleven en heb hangend op die zakken geslapen.
Wat mij betreft was het hostel leuk genoeg om nog een nachtje te verlengen voor ik doorga naar Waiwas, maar zowel Surf als Waiwas zijn al volgeboekt. Dus op aanraden van het hostel naar een hotelletje op steenworp afstand voor weer een nachtje en dan morgen door naar Waiwas.
Vanmorgen tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met een kerel uit Canada. Hij hoorde mijn voornemen om vandaag naar het strand te gaan en bood een lift aan.Kuta leek me een fantastische plaats omdat het klein is en alles goed aan te lopen is. Realiteit; Kuta is fantastisch en klein maar lopend kom je niet aan t strand. Dat was met de motor nog bijna een uur.
Maar dan heb je ook echt een mooie rit ook. Prachtige uitzichten, weinig ander verkeer ook.
Echt heel mooi. Net als het strand. Hysterisch commercieel met eettentjes, surflessen en surfspulverhuur. Maar wit en prettig zand, en een heerlijke watertemperatuur. En veel nederlanders, dat is echt bizar.
Zo hebben we eigenlijk de hele middag op het strand gespendeerd. Mark aan het surfen, ik wat fotos aan het maken voor 2 nederlandse meiden die hun eerste les hadden. Wat zwemmen, vechten met een agressieve krab niet te vergeten gewoon mensen kijken en verder niet teveel.
Bij terugkomst eind van de middag de hele riedel verhuisd naar het Grand Kuta. Luxe! ok, je moet niet onder het bed kijken, een filter hebben waardoor je geen kalk ziet en het zwembad heeft een Shreck-gehalte. Maar de douche is zalig en het bed lijkt lekker te liggen. Daarnaast is baas over de airco echt lekker.
Via HappyCow heb ik een tentje gevonden waar ze vegan crepes maken. Was een leuk wandelingetje om naartoe te gaan, de crepe was heerlijk, en ineens is het dan alweer laat. Ik heb vannacht gezelschap van een gekko, en geen kleintje ook. Zo lekker om geen muggen te hebben! Van mij mag-ie blijven.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092968
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 42
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => onder-de-sterren
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-08
[title] => Zoveel haast ineens
[message] => Volgens mij heb ik in de loop der jaren al heel wat woordjes zitten wegtikken op waarbenjij. Maar voor zover ik me herinner nog nooit vanuit het vliegtuig. Bij deze beste lezer: nu dus ook vanuit het vliegtuig. Niet dat het meteen online gaat, dat dan weer niet. Maar in NL heb ik een iPad gekocht en een klein bluetooth toetsenbordje. Typisch gevalletje “een miskoop kun je er niet aan hebben” en ik ben er erg mee in mijn noppen. Het scheelt echt een behoorlijk stukje typergernis.
Wat het nog leuker maakt? Dit is mijn favoriete vliegtuig ook nog. Op de kleintjes na dan, maar van de grote commercielen is dit de leukste, de A320. Ik weet niet eens waarom maar ik denk door die schattige driehoekjes aan het eind van de vleugels.
En bestaat er al een liedje “ik ben een blij, blij, ei, want deze hele rij is voor mij mij mij”? Nee? Wordt het wel tijd voor.
En eigenlijk is alleen al het feit dat ik nu in het vliegtuig zit een teken aan de muur. Jajaja, ik heb eindelijk Yogjakarta achter me gelaten. Waar ik dat eerst nog niet zo chill vond was ik er nu wel echt klaar mee. Dus gaan zou ik, pas of geen pas.
Behoorlijk vroeg al (wat jammer he, eindelijk een kamer voor mezelf, moet ik vroeg op) was ik bij de bank en dat was een bijzondere gewaarwording. Mondkapje weer op, bij de ingang uitleggen wat je komt doen, en dan krijg je een nummertje. In de wachtkamer komt er nogmaals iemand vragen wat je komt doen en die verzamelt en controleert dan meteen alles dat er nodig is. Denk aan paspoort, politierapport, de gegevens van de automaat, het internetbankieren, de locaties, alles. En dan denk je nog; nu zal het rap geregeld zijn…. Denk je. Denk je? Aan de balie kon ik het hele verhaal nogmaals uitleggen aar de totale zegen was dat Karina erg goed engels sprak en dat scheelt toch wel heel veel. Buiten dat was ze ook echt heel aardig en wekte de ze indruk dat ze echt wilde helpen. Ondanks dat ze met de mededeling kwam dat zoiets 2 tot 3 dagen duurt.
Ik had inmiddels al een vlucht geboekt en een treinkaartje, mijn vlucht om 17:35, mijn trein om 13:40. Krap maar realistisch.
Als ze echt alles op alles zou zetten en iedereen zou meewerken en haasten zou het nog steeds niet voor 14:00 lukken om die pas te krijgen. En best case scenario’s? Daar is het mijn 2023 niet naar…
Ze vroeg of ze mn nederlandse nummer mocht appen bij nieuws, ja,tuurlijk. En daar hoor je dan nooit meer wat van.
En dat was een misvatting. Iedere keer als ze iemand gesproken had kreeg ik een update van haar. Ze heeft nooit iets beloofd behalve dat ze haar best zou doen en net toen ik van het hostel naar het station wilde kreeg ik een berochtje van haar dat ze dacht dat 14:00 haalbaar moest zijn. Het nummer van een bevriende chauffeur had ik ‘s morgens al gekregen, dus er lagen ineens mogelijkheden. De grab ging dus niet naar het station maar naar de bank en na wederom wat papierwerk kwam er inderdaad iemand verhit aanrennen. Ik vind het jammer dat ik haar niet meer gezien heb om haar persoonlijk te bedanken, she made my day. En waarom die vermaledijde pas zo belangrijk is? Als je backup je enige middel nog is heb je een nieuwe back up nodig! Zeker als je zo’n verstrooide vogelverschrikker bent als ik. En de creditcard is heilig he, die mag echt echt echt ECHT niet kwijt. Dus ik vond het echt een ding om veel stress van te hebben. En nog ben ik uiterst blij hem weer te hebben. Gemoedsrust is eeen groot goed!
En dan is daar de volgende uitdaging. Het vliegtuig halen. Inde spits. Het vliegveld blijkt met de taxi bijna 1:45 u te zijn. Nooit dat ik die wakker gehouden heb natuurlijk.
Maar het vliegveld Yogjakarta blijkt ondanks dat het een internationaal vliegveld is gewoon heel klein en extreem efficient te zijn. Van de ingang naar bagage inchecken, door de douane en vervolgens bij de gate staan duurde 15 minuten. EEN KWARTIER MAAR!!!! En kraakhelder he, doet echt niet onder voor de arabische maatschappijen.
Ondanks wel 10 gates (5 eigenlijk, maar die hebben allemaal A en B) hebben ze van die heerlijke -mind-your-steps-banen. Echt weer een voor de wow-lijst.
Bij aankomst stond de chauffeur al te wachten. Naar surfcamp 79. Die heb ik voor vannacht geboekt. Omdat ik overmorgen pas naar Waiwas ga. En die dacht ik te vervroegen, maar is uitverkocht. Surfcamp stond echter ook enorm hoog in mijn lijstje. Eenmaal aangekomen valt er een last van me af. Het is hier gewoon echt gezellig. Stukken leuker dan de Wonderlofts. Ok. De douche is koud en de kamer heeft 4 bedden maar geen gordijenen of schotjes. Maar iedereen kent iedereen en dat is zo veelzeggend…
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092953
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 40
[author] => Annelies
[cityName] => Praya
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,praya
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zoveel-haast-ineens
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-07
[title] => Eindelijk dat waterpaleis gezien
[message] => Dus ben ik nu wel officieel klaar in Jogya. Gevoelsmatig ook. Dus ongeacht of het morgen nou lukt met die pas: het is tijd om verder te gaan.Zeker ook met de wetenschap dat als ze hem morgen niet geven heel die pas niet meer terugkomt. Maar ik vind het een naar idee dus ik wil hem eigenlijk gewoon hebben.
En dan, ga ik dan meteen naar lombok? Of vlieg ik naar Bali om van daaruit naar Gili A te gaan? Ik heb 2 ongeboekte nachten staan en op gili A ben je eigenlijk gewoon snel klaar ook. Hmz, een korte check leert dat dat niet mogelijk is. Dan zou het 1 nacht Bali zijn en dan 1 nacht Gili A. Of 2 nachten Nusa Penida. Of meteen Lombok en de eerste nacht een ander hotel pakken. Ik denk dat dat het beste is. Als ik nog naar Flores wil moet dat toch weer via Bali.
Yogja was vandaagwederom prima. Ik krijg de indruk dat ik de opbouw bijna een beetje in de gaten begin te krijgen. Omdat het hoesten heftig is en slapen een probleem ben ik voor de laatste nacht hier uit de slaapzaal gegaan en heb een 2persoonskamer voor mezelf. Dat heeft ook als voordeel dat ik lekker op bed kan zitten en ik heb weinig last van de rook van mensen dan.
Vanmorgen zijn we met 4 man op pad gegaan naar het paleis en museum. Het was zeker leuk, maar niet meer dan dat ook. Vredeburg was ik meer van onder de indruk. Maar goed, ik moest en zou ze gezien hebben dus missie geslaagd. En echt hoor, ze zijn prachtig! Met name dat waterpaleis. Al is het lastig er geen grote duik in te nemen.
Verder heb ik vandaag weinig meegemaakl behalve het wederom struinen door straatjes. Gezocht naar stofjes, maar zonder resultaat. Gestalkt door kinderen, die het maar bijzonder vonden, zo’n tourist.
Ik kijk uit naar morgen. Ben beniieuwd wat dat brengt. Nu nog niet eens weten waar ik heen vlieg is zelfs voor mij wel bijzonder.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092897
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => eindelijk-dat-waterpaleis-gezien
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-06
[title] => Wat recentere geschiedenis in de stad
[message] => Het mag dan wel gelukt zijn om naar de bank te gaan, maar die was zoals voorspeld gesloten. Alleen de aanwijzing dat het dan wel mogelijk zou zijn wellicht om iets te regelen met de bewaking was een loze kreet, dat bleek helaas op geen enkele manier mogelijk omdat de bewakers niets met de bank te maken hebben. Dus helaas ging het toch echt niet lukken, en heb ik mijn vlucht geannuleerd. Verzetten zou een optie wezen, maar helaas, die mogelijjkheid was er ineens niet meer. Nou ja, ik weet toch nog niet wanneer ik weg kan, dus het maakt ook eigenlijk niet uit.
Na het bezoek aan de binnenstad heb ik inmiddels veel meer dan gisteren het idee dat k Jogja wel genoeg gezien heb. Ondanks dat het waterpaleis al dicht was vandaag omdat ik zo lang in Fort Vredeburg heb gelopen.
Vredeburg wist ik eigenlijk geen donder van wat ik kon verwachten. Eerlijk gezegd weet ik ook baggerweinig van de NL-indonesische geschiedenis. Een flink gemis wel. Het museum heeft me wel ietsje wijzer gemaakt.
Niet dat het an sich heel bijzonder is, of dat het vol staat met oude relikwieen, integendeel, die zijn er nauwelijks. De opzet is meer dat de hele situatie in een soort enorme kijkdozen wordt verteld en uitgelegd. Maquettes met beschilderde muren etc, echt heel gaaf gedaan. Het ziet er in het echt een stuk leuker uit dan ik kan vertellen.
Bijzonder ook was de kennismaking met een meisje dat me durfde aan te spreken over op de foto mogen. Van een foto werd het na wat kletsen een opdracht voor haar opleiding. Maar ik kan zo waarderen dat ze daar gewoon open over was. Geen stiekem gedoe (zoals echt heel veel gebeurt) maar gewoon uitleg over dat ze een schoolopdracht nog moet doen en of ze daarvoor een stukje mag filmen. Ik was kennelijk de eerste waartegen ze engels sprak want ze was nog maar net klaar met het eerste deel van die opleiding.
De tocht naar het volgende museum was een uitdaging op zich. Ook hier door opdringerige verkopers, bakfietsers en mensen die een selfie willen. En hoe ongemakkelljk ook: die laatste groep heb ik echt liever dan die “you want a ride, sit down, cheapcheap” want om daar langs te komen moet je echt heel erg je best doen. Er was nog een prachtig plekje om verse kokosnoot te drinken dus die heb ik me ook meester gemaakt. Dikke pret ook met de verkopende mevrouw.
Omdat de andere musea al gesloten waren ben ik terug naar het hostel gelopen maar kreeeg het ineens op mijn heupen dat mijn haar eraf moest. Gelukkig zat er een hoog aangeschreven kapper dichtbij. Maar net onderweg begon het weer flink te regenen. Hoppa grab besteld en die chap bleek gewoon geen poncho mee te hebben! Zo kon het dus gebeuren dat ik als totaal verzopen katje aankwam bij de kapper. Eerst hebben we nog geprobeerd mijn kleren een beetje droog te fohnen, maar dat was een reddeloze actie. Ofwel, ik heb daar gezeten in een T-shirt en badjas. En ik ben nog happy met het resultaat ook.
Vanaf de salon was het niet meer zo ver lopen naar het hostel. Het was wel een leuke wandeling, zo loop je door een grote blingblingstraat, dan ineens in een steegje dat heel guur/authentiek aandoet. Toch voelen hier ook de guurste steegjes helemaal niet onvieilig offzo. Het verschil is gewon heel groot, in maar een paar stappen.
En de avond? Gewoon niks bijzonders. Een potje keer po keer, wat gekletst, en toen wam er helaas weer een hoestbui. Wat dat betreft zal het een opluchting wezen om de natuur in te gaan. Hoewel de luchtvochtigheid daar vast niet minder is hoop ik dat mijn longen wel wat meer tot rust komen, want dit is niet grappig meer. Maar ik ga gewoon nog 2 weken genieten. Al besef ik nauwelijks dat de eerste week al om is.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092862
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wat-recentere-geschiedenis-in-de-stad
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => aboesje
[datePublication] => 2023-05-05
[title] => Zonsopkomst zonder Borobudur
[message] => Als de wekker zo vroeg gaat (03:20) is dat meestal een reden om direct klaarwakker te zijn. En dat was ook zo. Een van de voordelen van het slapen in een dorm is dat denk ik dan maar. Je wilt niemand wakker maken dus bent het zelf direct.
Het plan was wel om onderweg nog verder te tukken, maar daar leende de auto zich niet voor. Echt kaarsrecht zitten was het. Maar dat geeft niet, het had wel een beetje een dropping-gevoel, zo zonder herkenning naar een punt rijden dat je niet kent. En eenmaal uit de auto wordt dat ook niet gauw beter ofzo. Het is nog echt donker in de graad dat iemand met een zaklamp de zijkant van het pad moet bijlichten, we hebben gen idee waar we heen gaan. Zodra we er zijn is het echter snel duidelijk: een tableau met zitjes en een reling en in de verte begint er wat te schemeren. We zien de contouren van een vulkaan komen en om ons heen zijn geluiden. Geluiden die echt overal vandaan komen en hoewel het de fladdertjes van vleermuizen zijn, de kukels van hanen en de kreten van andere vogels en ontwakend woud, klinkt het luider dan je je zo kunt voorstellen.
Nu het licht steeds meer opkomt zien we dat de vulkaar inderdaad best actief is en er een hele rook/aspluim aan zit. Door de mist is de vulkaan niet steeds te zien. Ook dan is het uitzicht schitterend. De boomtoppen die net boven de mistbanken uitkomen, de tinten roze die zich met het grauwe vermengen. En niet te vergeten de geur van verse koffie. Prachtig om te zien hoe alles van silhouet weer meer vorm en vooral kleur krijgt. Maar de borobudur? Daar zien we geen enkele glimp van.
Gelukkig is de Borobudur wel onze volgende stop. Ok, het is nog een ruim uur wachten en we hebben best pret om hoe het duidelijk allemaal afgesproken werk is om ons geld te kloppen. Gelukkig zijn we groot en kunnen we daar makkelijk weerstand aan bieden.
De reden voor het lange wachten blijkt te zijn dat de boro nu andere regels heeft qua hoeveeel mensen er bijvoorbeeld naar binnen mogen.
Het park blijkt prachtig aangelegd te zijn, maar het moment dat je dan ook in oog staat met al die torens en geschiedenis: ja, dan ben je even heel klein.
Het is fijn dat we uitleg krijgen. De tempel blijkt een deel van de boeddhistische verhalen in beeld te hebben staan op de balustrades.. Over de geboorte van Boeddha en zijn weg naar verlichting. Er zitten echt mooie stukken tussen.
Het uitzicht vanaf de top is ook niet verkeerd. Weer de mystiek aandoende wolken, het blijft boeien. Maar na een tijdje in die ziedende hitte te hebben gestaan is het dan toch tijjd om terug naar het hostel te gaan. Even wat lunch naarbinnen en “even” een dutje.
Gelukkig is het krap 2uur als ik weer wakker ben en ik ga naar de receptie om toch nog hulp te vragen aangaande mijn bankpas. En zowaar, er werkt iemand die iemand kent en ze geven me goede hoop. Ik moet eerst aangifte doen bij de plaatselijke politie, daarna met die brief naar bank. Die is al dicht natuurlijk, maar ja, morgen dan. het kwartje dat het morgen zaterdag is viel niet. Dat ik morgen weg zou gaan daarintegen wel. Maar ik had al gezegd dat ik Jogja nog niet zat ben. Ik vind het echt wel balen dat ik er nu “vast” zit maar vind het niet erg om hier nog een paar dagen te blijven. Ik kan het volgende hostel verzetten en de boete voor het verzetten van de vluicht is ook prima acceptabel.
Dus komt er vast een dag dat ik wel bij het kraton en waterpaleis terecht kom. Vast wel.
[userId] => 423379
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092824
[countryId] => 88
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 36
[author] => Annelies
[cityName] => Jogjakarta
[travelId] => 528606
[travelTitle] => Eindelijk Indonesie
[travelTitleSlugified] => eindelijk-indonesie
[dateDepart] => 2023-04-28
[dateReturn] => 2023-05-20
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/indonesi,jogjakarta
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/423/379_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zonsopkomst-zonder-borobudur
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Batavia - Indonesië 
