Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 88
[reportCount] => 7
[pictureCount] => 65535
[position] => 1
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => ID
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 183
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => TH
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 115
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 3
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => MY
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 201
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 65535
[position] => 4
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => VN
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 87
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 65535
[position] => 5
[countryName] => India
[countryIsoCode] => IN
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[continentId] => 2
[countryId] => 170
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 36442
[position] => 6
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => LK
[continentName] => Azië
)
)
[countryId] => 87
[countryName] => India
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => robinenromee
[datePublication] => 2023-05-06
[title] => Laatste dagen samen en bericht uit kamp west
[message] => Op naar Kuala Lumpur, daar waren we gebleven. Maar eerst Vietnam nog uit. Meestal gaat dat simpel zo'n land verlaten, anders dan de immigratie. Vaak zijn douanemensen zuurpruimen, voor ons altijd een uitdaging om toch te proberen er een simpel 'hallo' of een glimlach uit te krijgen. Bij de Vietnamese douanebeambte geen succes. Sterker nog hij moest en zou ons visum zien. Tja die hadden we 30 dagen geleden nog toen we het land binnenkwamen. Robin druk zoekende online en ik bedacht me heel jolig dat ik de geprinte versie als boodschappenlijstje en kladblaadje had gebruikt. Triomfantelijk toverde ik het votje onderuit de rugzak. Meneer van de douane vond het geheel niet grappig. Maargoed uiteindelijk wel de stempel voor vertrek gekregen.
Aangekomen in Kuala Lumpur voelde het zoals altijd (bezoek nummer 10?) als thuiskomen. We weten waar we moeten zijn voor het beste eten, we bereiden ons einde middag voor op een tropische onweersbui (gegarandeerd ergens tussen 4 en 7) en trekken als het 's morgens zonnig is baantjes in het zwembad van olympisch formaat (de olympische snelheid is weer een heel ander verhaal..). Zo vliegen de dagen voorbij en voor we het weten is het tijd om op te splitsen.
Voor nu enkel een bericht uit "kamp west", India dus, aangezien Robin pas net naar zijn vrijwilligerswerk is gevlogen.
Afgelopen zondagnacht kwam ik aan in Delhi waar ik werd opgewacht door de organisatie waarmee ik de komende maand vrijwilligerswerk doe en een aantal uitstapjes maak. De reis verliep soepel en zelfs met een recordtijd, in positieve zin, van vijf minuten door de douane.
Buiten wachtte het echte India. Na zeven jaar was ik even vergeten hoe dat ook alweer was (in sommige opzichten). Namelijk: choatisch, kleurrijk, druk, vol getoeter, heel vies, veel starende mensen (mannen). Altijd weer even wennen. Na een nacht in een hotel dat niet helemaal aan mijn standaarden van hygiëne voldoet begon het programma. Gelukkig was er nog een 50 jarige engelsman (Daern) ook die dag aangekomen dus startten we samen in Delhi. Daar waren we de hele dag de celebs: er kwam geen einde aan de stroom van mensen die met ons op de foto wilde. Maargoed al snel vielen we van onze troon want deze popstarbehandeling gold niet voor onze reis naar het vrijwilligershuis. Dat staat namelijk zo'n 10 uur verderop in Andretta (vlakbij Dharamsala). De Indiase medewerker van onze organisatie zei hierover: the busride will be horrible. Uh oke, als jij dat al zegt.. samen besloten Daern en ik dat het beter was geen vragen meer te stellen. Om acht uur zouden we vertrekken. Zou ja. Indian time natuurlijk dus om 20.45 zaten we in de bus. Als enige Westerlingen moesten de neuzen even wennen aan al het zelfgemaakte voedsel dat overal in de bus belandde. Maar we zaten prima en de stoelen waren best comfortabel. Geen riem helaas dat was wel een tegenvaller want inmiddels weet ik wel hoe er in India gereden wordt. Reispillen dus: de oplossing voor bijna alles. Een paar uurtjes slaap volgden tot de bus begon aan het kronkelige deel van de route. Dat bleef ook bij de medepassagiers niet onopgemerkt. Er werd flink wat gekotst. En helaas niet in zakjes. Dus al die gore drap liep over de vloer en die lucht.. vanaf dat moment telde ik echt de tijd af. Alleen waar naartoe? Het bleek natuurlijk geen 10 uur maar 12 uur. En toen nog een autoritje door diezelfde bergen.
Aangekomen bij het vrijwilligershuis regende het en hier in de bergen is het relatief koud (geloof google niet want je kan soms de wolkjes van je eigen adem zien). Het huis is ook super basic. Het duurde even voor ik kon accimaltiseren.
Gelukkig is het hier wel gezellig. We zijn hier nu met vijf vrijwilligers uit Engeland, Frankrijk en Australië. En later bleek ook het eten heel lekker dus dat maakt ook een hoop goed.
De dag erop zouden we eigenlijk starten met vrijwilligerswerk maar zoals dat gaat in India gingen we toch eerst een uitstapje doen. Dat kwam qua timing beter uit. Dit keer in een auto in plaats van een bus, dus al stukken beter. Maar wel weer zes uur uit de richting, naar Amritsar. Deze stad is bekend om de gouden tempel waar iedere dag 100.000 mensen gratis kunnen eten. Wat een belevenis om dat te zien, ik zal wat foto's bijvoegen. Alles is mooi en bijzonder. 's Avonds hebben we nog het geluk een bruiloft op straat te zien. India blijft een spektakel, heel bijzonder. Helaas is het hotel ook weer heel bijzonder want ik ben er zeker van dat de lakens en dekens niet gewassen zijn. Allemaal vieze vlekken en haren. Ook Indiase standaard dus ik slaap maar op een handdoek met een sjaal over me heel. Mijn tere Westerse zieltje heeft het daar toch wat zwaar mee. Je kan viezigheid natuurlijk gewoon afspoelen onder een koude douche maar toch..
Gelukkig vraagt de tuktuk chauffeur me kort daarna of ik zelf een stukje door Amritsar wil scheuren. Tuurlijk! Zo rijdt ik de rest een stukje door de drukke stad en vergeet ik snel wel alle vieze shit.
Eenmaal thuis worden we net uitgenodigd om een bijzondere ceremonie bij te wonen van degene die hier iedere dag het eten maakt. Ook dit belooft een bijzonder Indiaas feest te worden met 400 - 500 en veel eten. Nou daar zeg ik zeker geen nee tegen. Wanneer we ooit aan dat vrijwilligerswerk toekomen weet ik alleen niet.. Nee geintje, inmiddels de eerste les erop zitten. Het leslokaal is niet meer dan vier muren en een kleedje op de grond. Maar het gaat hartstikke prima. De kinderen willen heel graag leren en zijn super beleefd. En schattig natuurlijk..
[userId] => 225955
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092842
[countryId] => 87
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 145
[author] => Romee
[cityName] => Pālampur
[travelId] => 528269
[travelTitle] => De grootste reis
[travelTitleSlugified] => de-grootste-reis
[dateDepart] => 2022-12-30
[dateReturn] => 2024-01-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/112/011_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/225/955_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-dagen-samen-en-bericht-uit-kamp-west
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => maartjevdbrand
[datePublication] => 2023-04-23
[title] => Een mooi gesprek
[message] => Dag lieve mensen,
Op een prachtige plek ergens in de natuur in India een bericht naar jullie. De temperatuur is nu nog rond 37 graden, maar zal straks oplopen. Wat een warmte. Het verbaasd mij elke keer hoe de warmte hier aanvoelt. Ik merk het altijd aan de lucht die langs mij heen gaat op de scooter. Lang is deze koelend tot in een keer de lucht warm aanvoelt, dan weet ik…het zomerseizoen is echt begonnen. We hebben vanaf november geen regen meer gehad, wat gelukkig tot nu toe geen problemen heeft gekost voor ons, maar in andere gebieden is de water schaarste alweer erg zichtbaar en voelbaar. Normaal begint hier het regenseizoen precies rond 1 juni, maar dit jaar verwacht men pas regen rond augustus en dan heeft heel Karnataka een groot probleem, want dan zijn de waterputten al lang leeg. Goed, dat is voor later!
Dank voor de lieve woorden na mijn laatste bericht. Het was een intense periode!
Zoals sommige van jullie misschien wel weten, wil ik al heel lang een boek schrijven. Niet voor mijzelf, maar voor de kinderen om hen door te laten leven en vanwege de prachtige lessen / boodschappen die ik heb gekregen. Ik wist alleen niet hoe ik dat boek moest schrijven. Na een poging in 2018 (na mijn beroemde koe ongeluk, reed met 80 km tegen een koe aan), ben ik er maar weer mee opgehouden; ik zag door alle verhalen het bos niet!
Toen kwamen plots de gedichten, die zijn nu prachtig gebundeld, maar dat was eigenlijk niet wat ik bedoelde…(De gedichtenbundel ligt trouwens in Amsterdam op mij te wachten, heel spannend!).
En nu komt het; hoe bijzonder is het dat ik de afgelopen tijd zo bezig ben geweest met patronen, omstandigheden en situaties waarvan ik dacht; die had ik al lang achter mij gelaten en weer lieten de kinderen, Koni en India mij deze lessen herbeleven en niet zomaar, zie ik nu!
Ik vertel dit omdat ik onlangs een prachtig gesprek heb gehad met Bonnie Bessem. Zij is een bekend medium in Nederland ( heb het gesprek meegestuurd, luister het maar). En zij zag en benoemde precies waar ik al die jaren naar op zoek was; schrijf een boek over de 7 lessen die je hebt meegenomen / geleerd (nog mee bezig bent;-)). En dit is precies wat ik zocht; een kapstok waaraan ik het boek kan ophangen of schrijven! Dus ik ga weer schrijven.
Gelukkig gaat het met de kinderen heel goed. En hebben we een hele fijne maand achter de rug; warm, maar fijn!
Saurab heeft een nieuw binnen-stuk van zijn gehoorapparaatje gekregen en hij kan nu werkelijk alles horen; hij praat zoveel duidelijker. Prachtig om te zien! Ik krijg straks vanuit Nederland ook weer een aantal nieuwe gehoorapparaatjes mee en ik kijk er nu al naar uit deze te doneren aan de mensen voor wie ze zijn, dank Tiny.
De twee kleintjes, Arush en Sheera komen beide 3 keer in de week voor therapie. En vooral met Sheera gaat het heel goed, ze kan al zitten, terwijl ze een maand geleden niet eens haar hoofdje omhoog kon houden. Ze begrijpt alles en doet heel goed mee tijdens de sessies. Ik hoop dat ze volgend jaar bij ons naar school kan, ouders wonen ver, dus even kijken wat de kosten zijn voor het vervoer. Arush wordt helaas niet meer beter, hij kan niet meer naar de toilet en om de 10 dagen krijgt hij een klysma. Maar de gesprekken tussen zijn moeder en mij zijn prachtig en ondertussen geef ik healing aan Arush.
Annaja wordt oud, ik zag hem gisteren, ach wat wil ik hem dan graag mee nemen naar Koni. Maar het gaat niet, het risico dat hij nog een keer valt is te groot en dat wil ik de staff niet aan doen. Hij is nog wel altijd even blij; wat een prachtige man is dat.
Vino is lastig te bereiken omdat hij elke dag werkt. Maar gisteren kregen ik hem eindelijk even aan de lijn. Ik blijf mij verbazen hoe goed hij nog Engels spreekt. Hij probeert het dan zo goed te vertellen. Waarom ik terug naar Nederland moet en of ik echt wel terug kom, dat zijn verjaardag 10 september is, die van Gowri 1 juni. Dat zijn kleren op zijn werk kapot zijn gegaan en of ik een nieuwe blouse wilde kopen; zo’n mooie blouse (die was van jouw Ad (en Emmie)). Ik hou van die jongen.
De rest van de kinderen / jong volwassenen moet ik zeggen, doen het super! Wat is het toch een mooie groep bij elkaar. Ook Hitesh (13 jr ) en Vishnu (6 jr), zijn echt een aanwinst, beide wonen gewoon thuis wat heel fijn is voor de kinderen zelf. Moeder wil Vishnu heel graag op een normale school, maar gelukkig ziet ze in dat hij er nog niet aan toe is (hij kan nog geen 1 minuut op zijn stoel zitten). Nog een jaartje bij ons spelend leren en hopelijk vinden we daarna een goede school voor hem, onze kleine speedy mouse. Afgelopen week heb ik zijn moeder, toen ik met Vishna aan het werk was, er even bij gehaald. Zij zelf is maar tot haar 10denaar school geweest omdat haar ouders vroeg waren gestorven. Maar ze wil nu heel graag leren, dus neem ik haar mee in de begeleiding. Ze blijft elke middag ook wat langer zitten, eigenlijk hoort ze er ook gewoon bij.
Wel zijn er weer veel dingen kapot gegaan de afgelopen tijd, maar ik weet dat dat ondertussen hoort bij India. De afvoer was door ratten aangetast (lees doorgebeten), de watertank geraakt door een kokosnoot en gebroken en de batterijen waren doorgeroest..Kortom weer genoeg te doen! Ook zijn steeds meer kinderen toe aan fietsen, dus ik hoop een mooi balansfietsje uit Nederland mee te nemen voor de kleintjes! Die vind ik echt te gek (mocht er iemand eentje thuis over hebben; ik neem hem graag over ( voor 3 jr en ouder ).
Lieve groet en ik neem wat zon mee als ik over een week in het vliegtuig stap naar Amsterdam. Kan ik eindelijk weer Robin, Tobi en Pepa zien!
Maart
Hieronder het mooie gesprek tussen Bonnie en mij:
https://www.youtube.com/watch?v=rNiavedzOgg
ps Mochten er nog mensen zijn die ervaring hebben met onze doelgroep ( is wel een must ) en minimaal een maand bij ons willen komen werken; mail mij, we kunnen jullie hulp goed gebruiken.
- logopedisten (werken met de kinderen 1 op 1 en groepslessen geven)
- pabo achtergrond liefs kleuterklas (die onze teachers willen opleiden)
- Leespraat begeleiders ( 1 op 1 werken met de kinderen / groepsles)
- Ergotherapeuten ( die ook kunnen lesgeven )
Onze gegevens:
Website:www.japthi.nl
Email Adres:maart77@hotmail.com
IBAN nummer:NL76 RABO 0148 119530
ANBI nummer:8200778207
[userId] => 86086
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092462
[countryId] => 87
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 559
[author] => Maartje
[cityName] => Kundapura Railway Station
[travelId] => 86086
[travelTitle] => Een mooi project
[travelTitleSlugified] => een-mooi-project
[dateDepart] => 2007-08-16
[dateReturn] => 2018-01-01
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/099_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/086/086_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-mooi-gesprek
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-12
[title] => Nog een keer Varkala en terug naar Lake Vambanad
[message] => Nog een keer Varkala en terug naar Lake Vambanad (Lovedale). 8-12/3
Varkala bevalt onsuiteindelijk zo goed dat we er 8 overnachtingen hebben gedaan voornamelijk bij Lilypad Resort met het fijne zwembad. Het eten in Kerala is erg lekker en de mensen hier zijn er ook erg trots op hun kookkunsten. Dus we hebben ons opgegeven voor een `Cooking Class @Aryavilla heritage`. We hebben Okra Curry, Beetroot Kitchedi, Pineapple Pachadi en Green Mango Chutney gemaakt. In ons groepje zaten een Japanse moeder met haar volwassen zoon, met beide hadden we veel lol, en een Rus. Bijzonder om na zoveel jaren Corona Lockdowns een kookklasje te kunnen doen met mensen uit zeer verschillende werelddelen.
8 maart ishet Holi feest voor de Hindoes. We hadden er eigenlijk niet zo bij stil gestaan maar we hoorden wel veel percussie trommels de dag tevoren. Van de Japanners hoorden we dat er die namiddag iets te doen was in een tempel in de buurt. Dus we gingen maar eens kijken bij waar het getrommel vandaan kwam. Bij de tempel aangekomen is het net even rustig en we willen eigenlijk al bijna omkeren en teruglopen naar Lilypad toen we in de verte geknal van vuurwerk hoorden, toch maar even die richting uitlopen. We zien dat steeds meer mensen die kant uitlopen. Voor ons zien we een klein vrachtautootje versierd met bananen bladeren aankomen, al snel volgt de eerste percussie groep van een man of 12 (alleen mannen schijnen aan percussie te doen). Even later komen we bij een kruising waar een grote groep percussie spelers helemaal uit hun dak aan het gaan is. Een grote groep mannen danst met hen mee. Intussen loopt het verkeer helemaal vast op de kruising maar de dansende en spelende mannen gaan zo op in hun spel en dans dat ze niets in de gaten hebben. Stap voor stap drukken bussen zich naar voren totdat de groep zich wel moet verplaatsen. Bijzonder om te zien hoe dat hier gaat. Bij ons zouden er al gauw dranghekken staan en zou het verkeer omgeleid worden door verkeersregelaars. Hier moet wel haast af en toe iets ontzettend mis gaan. De sfeer blijft echter goed en het is bloed heet en de trommelaars moeten zich wel helemaal uit de naad zweten. Twe keer komt er een ambulance voorbij met loeiende sirenes, met deze hitte vind ik dat niet verwondelijk. Weer terug bij de tempel aangekomen gaat het feest verder; de versierde toren wordt opgetild door een grote groep mannen en heen en weergetild, het moet deels een steigerend paard voorstellen. Daarna volgt een stoet rond de tempel van geestelijken, percussie groepen, de olifant (een echte) mooi opgesierd en ook een wilde stier (niet echt) getild door een groepje mannen. Dit terwijl het intussen donker wordt en overal rondom de tempel de gekleurde verlichting aangezet wordt. Op het moment dat wij besluiten terug te gaan naar Lilypad om te gaan eten, gaat de Olifant voor ons uit, hij is er ook klaar mee. Net buiten de poort gekomen gaat het siervuurwerk los en wordt de hemel verlicht en voor ons op de kruising gaat een groep percussie spelers en feestvierders ook helemaal los en is er geen doorkomen meer aan. Intussen drukken auto`s en riksha`s zich ook door de menigte echt te idioot voor woorden en levensgevaarlijk. Maar niemand lijkt zich er echt druk om te maken en wij zorgen dat we zo ver mogelijk aan de kant blijven staan. Eindelijk zijn we bij ons zijstraatje gekomen, het is een mooi en energiek feest en helemaal perfect om die jonge kerels hier een beetje afgemat te krijgen. Voor ons is het voor vandaag wel even genoeg.
Na Varkala met de warme zee aan de ene kant en ons zwembad op korte afstand aan de andere kant zijn we toch vertrokken naar Love Dale, als tussenstop voor de vlucht naar Sydney. Mooi tijd voor wat overpeinzingen tijdens onze laatste dagen in India. De mensen zijn hier zeer beleefd en uiterst behulpzaam. Het lijkt bijna alsof ze graag willen helpen (en dat is waarschijnlijk ook zo). Dat maakt het reizen prettig (behalve de shakerbus en de gevangenentrein) en veilig. De mensen hier willen allemaal weten hoe we heten en waar we vandaan komen. En de dames op huwbare leeftijd kijken mij vaak dromerig aan en proberen mijn aandacht te trekken (wat uiteraard niet lukt). De hotelletjes zijn goedkoop en liggen op mooie locaties. Wel is het elke keer uitzoeken welke schakelaar in de kamer waarvoor dient want deze zijn geklusterd bij elkaar op een soort paneel en worden verder niet benoemd. Ook het onderhoud is verre van Europees niveau maar datvergeet je snel als je de prachtige omgeving ziet. Het eten kan heel erg pittig zijn, en bij 33C leidt dat snel tot een zweet waterval maar de smaak is echt subliem dus toch elke middag weer Indiaas eten. Tijdens onze kooklessen viel het mij op dat het koken veel tijd en aandacht vergt. Heel veel verse specerijen die per gerecht verschillen en elk op een ander moment moeten worden toegevoegd. Je bent alsnel uren bezig. Overigens is het eten in Zuid India niet bepaald vegetarisch en staat vrijwel overal ook vis, kip, en zelfs rundvlees op het menu. Verder heeft elk plaatsje wel een Liquor store waar alle soorten alcoholische versnaperingen te koop zijn. In restaurantjes is het verkrijgen van een biertje soms wat moeilijker maar onder schuilnamen zoals `Special Tea of Holy water` wel te verkrijgen. Uiteraard geserveerd in een stenen mok zodat het verborgen blijft.
Mijn grootste uitdaging was het omgaan met de hoge temperaturen. Om 9 uur is het al 30C, en zodra de zon gaat branden is het oppassen om niet te verbranden. We smeren ons dus steeds in met Sunblock factor 50. Dus zelfs na 5 weken zijn we niet verbrand (en nog een melkwitte huid).Zuid India is uiteindelijk een fantastische bestemming gebleken en we hadden hier gemakkelijk nog maanden kunnen rondreizen maar aangezien het hier steeds warmer wordt en Australie ons lonkt is het tijd om verder te reizen.
We zijn nu nog bij Vembanad Lake, Lovedale Resort, zonet heeft Anshad (onze host) aan ons doorgeappt dat zijn docher bevallen is van een meisje. Gisteren ging ze al naar het ziekenhuis omdat ze pijn had vanochtend is ze geopereerd. We hebben Anaitha (de dochter) een paar dagen meegemaakt terwijl ze hoogzwanger verbleef op Lovedale bij haar ouders. Het is hier gebruikelijk dat de dochter voor de bevalling tijdelijk bij haar ouders gaat wonen zodat deze kunnen helpn bij het verzorgen vande baby.
Ik (Bianca) ben benieuwd hoe het in Australie zal gaan met het reizen, in India regelen we alles zelf soms met wat hulp n advies van het guesthouse of een reisagent. Maar toch veelal met bussen, treinen en de onderkomens met Booking.com en Airbnb. Vaak ook boeken we maar voor 1 of 2 nachten en verlengen we ons verblijf ter plekke als we het fijn vinden of verkassen we als we iets beters gevonden hebben. Met onze Indiase simkaart heb ik ook wel telefonisch gereserveerd waardoor we een betere prijs kregen.
Wat zal het in Australie worden? Gaan we een Camper huren of toch liever een auto en dan cottages op campsites zoeken of naar Motorinss? Of misschien toch een tent en kampeergerei kopen en goedkoop camperen? We zijn er nog niet uit. Waar we wel even aan moeten wennen is dat het, in tegenstelling tot India, overal veel duurder gaat zijn en we dus weer ons eigen kostje zullen gaan koken en scherpere keuzes zullen moeten gaan maken. Nu we ons zo wat inlezen over Australie realiseren we onsdat er zo waanzinnig veel te zien en te doen is dat de tijd te kort zal zijn. Ik hoop echt dat de temperatuur wat lager zal zijn zodat we de energie hebben voor mooie wandeltochten want dat mis ik wel echt. Ik ben benieuwd of ik nog wel kan hardlopen want mijn conditie zal wel ingestort zijn.
Klaar voor ons volgende avontuur!
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091590
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 363
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/936_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-keer-varkala-en-terug-naar-lake-vambanad
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-07
[title] => Varkala @the Beach
[message] => Varkala, Kerala 2-7/3
Na de Shaker bus en de doorwaai bus wilden we nu wel eens met de trein reizen, kijken hoe dat is....... Volgens onze host was het niet mogelijk in de AC (aircondition) treinstellen te reizen want dat kan alleen op stoelreservering en die zijn al lange tijd vooruit gereserveerd. Volgens hem was `de sleeper` het meest comfortabel. Dit zijn bedjes die overdag omgevormd worden naar banken en dan kan je gewoon ergens gaan zitten waar er plaats is. Ik laat de gemoedsbeschrijving van de treinreis lekker aan Bart over.
Om 12 uur vertrokken van onze guesthouse met een riksa vlotjes naar het treinstation. Daar waren we om 12:30 en dus een goede start! Helaas vertrok onze trein pas rond 2 uur ivm vertraging van een uur. En de sleeper wagon was helemaal achteraan dus rennen (bij 34C) met bagage naar de laatste wagons. Deze hadden tralies voor de ramen, waarschijnlijk om te voorkomen dat passagiers zouden vluchten. De wagon zat propvol zwetende en half slapende mensen en ik kon nog net zitten op een bank voor 3 mensen. Ik was nummer 4 en naast mij zat een man die vermoedelijk ballen van een stier had want hij had zijn knieeen zo ver mogelijk uit elkaar. Na bijna 4 uur (over 100 km) zweten en verkrampt zitten eindelijk gearriveerd in Varkala. Daar klampte een riksha driver ons aan en via een doorloopje van een andere trein kwamen we aan bij zijn rikshaw. Hij bracht ons naar de authentieke guest home waar we eindelijk de koelte van de AC konden proeven.
In Varkala doen we vooral niks en in de namiddag als het te heet is om iets te doen, doen we nog minder; een dutje bij de koelte van de airco. Tegen zonsondergang wordt het weer druk op het strand en gisteren heb ik nog een klein uurtje in de zee kunnen zwemmen genietend van de zonsondergang. Totdat een baywatch meneertje met een grote rode zwembroek en daarboven een nog grotere buik hard begon te fluiten en met zijn vlaggetje zwaaien. Iedereen moest het water uit, ik dacht die heeft minimaal een haai of reuzengolf gezien! Nee hoor, als de zon de zee raakt mag er niet meer gezwommen worden, onverbiddelijk.
De zee is superwarm als een lekker bad, maar wel zout dus zijn we verkast naar een hotel met een groot zwembad (15 x 8m). Booshka heeft haar eerste golfsurfles gehad waarbij ze een superieure techniek demonstreerde; de zeemeeuw. Mag helaas niet aan anderen getoond worden maar ik heb het op film. Verder was de sluitertijd van mijn camera te lang (1/100 sec) om haar op de board te fotograferen. De volgende dag hebben we rond-gescooterd en bier gehaald (tja, erg lekker bij 35C) dat we dan op ons terras konden opdrinken. s middags hebben we met een gids gekayaked in een magrove gebied. Prachtig! Pas met het donker waren we terug in de haven en met de scooter 16 km teruggereden over de drukke en slechte wegen hier. Op ons terras daarna genoten van het ingeslagen koud biertje.
Iedere avond lopen we over de Cliff, hoog boven het strand. Aan de rand van de cliff loopt een voetpad met een oneindige reeks aan winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Ontbijt, lunch en avondeten is dus meestal in een van deze tentjes en eigenlijk altijd super lekker of het nu Italiaans, Indiaas of Chinees is. Steeds weer een feestje op deze manier.
Nu nog ff over dat golfsurfen, dat is echt ontzettend gaaf als het lukt om op het surfboard te blijven staan. Maar moeilijk dat het is om dat te doen! Alsde juiste golf komt moet je zo snel mogelijk overeind komen op het board, niet te ver naar voren, achteren, links of rechts want dan lig je er zo weer af. Vooruit kijken, benen gebogen, niet te ver vooroverof achterover en dat allemaal in een split second. Je begrijpt dat ik meer in het water val dan dat ik op dat ding sta. Vandaag (dinsdag) en les 2, had ik een prive instructeur, Dus extra vaak er op klimmen en er af knallen. Na de Kayak tocht van gisteren waren de spiertjes toch al moe dus aan het einde van de les kon ik niet meer overeind komen. Maar blij dat ik het gedaan heb. Misschien donderdag nog een laatste les.
Bianca heeft het over dat het eten een feestje is. Tja, Ons middag maal is eigenlijk altijd Indiaas en dat kan wel eens pittig zijn. Daarom checken we af en toe bij de ober of het spicey is. nee hoor zegt hij dan. Vervolgens slaat mijn hoofd achterover bij de scherpe geur van het middagmaal en na de eerste hap brandt mijn tong en gehemelte weg. Ik zweet daarna zelfs uit mijn oogballen en dan te bedenken dat het nog een keer genieten wordt in het kleinste kamertje. Feestje hoor.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091424
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 337
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/806_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varkala-the-beach
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-01
[title] => Allepey Backwaters
[message] => Lovedale Lakeside 26/2 - 2/3
(Vembanad Lake)
Het was nu eens een keer een kort busritje van Fort Cochin (Vytilla bus station) naar Chertala waar we een Riksha namen naar ons Lovedale resort. Helaas met het uitstappen uit de bus en het sjorren aan mijn zware koffer `schiet het in mijn rug`. SHIHIHIT! Ons resort ligt heel mooi aan het meer en de host Ansha is heel behulpzaam, hij regelt voor dezelfde avond nog een massage voor mij in het dorp. Een inimini Indiaas vrouwtje neemt me van top tot teen onderhanden en al snel ben ik zo glibberig als een aal door alle olie die ze over me uitgiet. Maar ik merk al snel dat ze heel kundig is, hopelijk gaat het mij helpen.
De volgende dag had Boes wat minder pijn dus zijn we een fietstocht gaan doen met 2 geleende fietsen. Overmoedig hebben we bijna 50 km gefietst in de bloedhitte (34C) waardoor mijn hoed functioneerde als een oven, mijn gezicht als een stofvanger en mijn bovenbenen leken wel te koken. De volgende dag lekker relaxt gaan kanoen op de backwaters. Een stuk beter want we hoefden niet eens zelf te roeien. Heerlijk op het meer en de smalle kanalen. Even stoppen voor een kokosnootje en dan weer verder. Dat mag voor mij de hele week zo gaan.
Op Lovedale was nog een andere Nederlandse gast Yvonne, was erg gezellig om samen met haar `s-avonds te eten en ze was samen met ons op de Kanotocht. Erg knap van haar dat ze de tocht Bart heeft overleefd, maar dat mag Bart zelf vertellen.
Omdat het ons zo goed bevalt op Lovedale blijven we uiteindelijk 4 nachten ipv van de 2 die we geboekt hadden. Omdat we toch iets willen doen hebben we met een Ferry de oversteek over het meer gemaakt om aan de overkant de Bird Santuary te bezoeken. Spijt er van...het was bloedheet in het park, het was een rommelig moeras met een rotpad en geen vogel te zien (was niet het seizoen). Buiten het park, wachtend op de ferry terug naar huis, worden we van alle kanten door vogels omvlogen.
Notabene het enige dier wat we zagen in die Bird Santuary was een schildpad. Verder veel verliefde stelletjes die een rustig plekje zochten (om te praten natuurlijk!). Met goedgelovige Yvonne was het erg gezellig en konden we lekker lachen. Zeker toen ze een vies plakkerig chipszakje op mijn aanwijzing in een brievenbus probeerde te proppen. Verder hebben we hier een fijne residentie en ze serveren echt smakelijk eten en koel bier. Ben benieuwd of Varkala dit gaat overtreffen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091281
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 351
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/826_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => allepey-backwaters
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Fort Cochin, Kochi, Kerala
[message] => Fort Cochin, Kochi, Kerala 23-26/2
De KRSTC Bus van Wayanad naar Kochi is weer ff een nieuwe ervaring; na de shaker bus nu ook de doorwaaibus! Er zaten geen ramen in de bus en dat was ook maar goed ook want daardoor hadden we nog wat verkoeling van de wind. Het eerste stuk van de route was spectaculair we zaten namelijk heel erg hoog en konden een enorme afgrond met daaronder ver in de diepte een valei zien (gelukkig zat Bart niet bij het het raam) via een stuk of 12 haarspeldbochten komen we beneden. Daarna wordt de bustocht, saai, warm, plakkerig, beuuuuuuh. Gelukkig kunnen we in Cochin (toeristische deel van Kochi) eindelijk weer een biertje drinken (na 2 weken droog staan) wat veel goed maakt.
Die doorwaaibus noemen ze hier een superfast bus. De rit zou 5 a 6 uur duren maar was pas na 9 uur voorbij (over 270 km) dus eigenlijk een superslow bus. Maar Bianca en ik hebben het overleefd en vonden onze homestay Niya`s Nest daarna snel.Cochin was heerlijk levendig met veel Nederlandse gebouwen en leuke winkels en veel goede restarants. we hebben daar zelfs 2 schilderijen gekocht. Ook een kookles gevolgd bij onze homestay en Bianca (en ik een beetje) kunnen nu Vis Biryani maken. Echt een prettige plek!
In Fort Cochin, dat is eigenlijk maar een klein wijkje van Miljoenen stad Kochi, is veel te zien van het Koloniale verleden. Zowel de Portugezen als Engelsen als Nederlanders hebben hier gebouwen, kerken etc neergezet. Op het moment is er een Art Bienale en zijn er kunst tentoonstellingen in veel koloniale gebouwen. De kunst zelf is vaak niet interessant maar de locaties wel. We hebben zelfs een 2-luik gekocht van een contemporary artist waar we heel blij mee zijn.
Cochin is echt heel gezellig super mooie restaurants en hotels. In de avond een traditionele voorstelling bij het Kerala Kathakali Center.
Na een korte busrit en Rikshaw zijn we vandaag aangekomen in het paradijselijke Love Dale hotel. Direct aan een groot meer en supervriendelijk personeel. Hier blijven we wel even.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091206
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 350
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Kochi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/407_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fort-cochin-kochi-kerala
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => Wayanad, mountains and caves
[message] => Wayanad 19-23/2
Onze private car met chauffeur brengt ons naar de streek Wayanad in Kerala. Dit is een hoger gelegen gebied met enkele stuwmeren t.b.v. de vele bananen, koffie, thee en kruiden plantages. We zitten nu in het Kazpazha Lakeshore Resort een het Kazpazha stuwmeer. We zijn de enige gasten en we worden opgewaardeerd van basic cottage naar Executive villa. Het is een klein resortje met zwembadje en een paar huisjes, heel rustig en super vriendelijke hulpmannetjes allemaal. De volgende dag wandelen we een klein stukje naar een ini-mini moslim dorpje waar we een bezienswaardigheid zijn; eerst maar even zeep kopen want onze kleren hebben wel een opfrisbeurt nodig, daarnaast cashewnootjes, bananen en wat chocolade crackers.
Assi wordt ons Riksha mannetje, hij rijdt ons in de middag naar de Kazpuzha dam. Als we hem vragen wat er daar te zien is dan zegt hij doodeerlijk; `niets`. Het is een soort pretpark bij de dam maar wij zijn de voornaamste attractie we voelen ons net beroemdheden want ze willen allemaal op de foto met ons. Vanaf een toren boven bij de dam kan je via een kabel naar beneden roetsjen; dat lijkt me leuk om te doen. Bart gaat uiteraard niet mee (hoogtevrees) het is echt wel gaaf om zo hoog over de dam te zoeven!
De volgende dag worden we om 5:30 opgehaald door ons riksha mannetje om naar het aanmeldpunt te gaan om naar Chembra peak te lopen. Met slaap in de ogen worden we eerst een uur in de riksja geshaked om vervolgens nog een hele tijd te moeten wachten bij het aanmeldpunt, ze gingen toch pas later open; en bedankt. Er mogen per dag maar max 200 bezoekers in dit National Park komen vandaar dat iedereen er wil zijn als het aanmeldpunt open gaat. Het is echter nog het voorseizoen en valt het mee met de drukte. Het is een leuke toch die we in principe met z`n tweeen lopen maar we komen op de route langs de gidsen gelopen en er zijn natuurlijk ook nog de andere bezoekers. Het was een leuke tocht om te maken maar ook weer niet heel bijzonder geen enkele wildlife gespot (behalve aapjes) en het uitzicht was beperkt door de mist. De route in de riksha terug naar ons resort was echt super mooi want het bleek door theeplantages over een heuvelachtig terrein te lopen.
Bart mag ff vertellen over onze motortoch naar de Edakkal Caves.
De Motortocht met motormuis Bart aan het stuur was echt mooi. Met een rustige snelheid (want Bianca achterop) reed ik naar de caves. Uiteraard politie vermijden want ik heb geen motorrijbewijs. Niet opgepakt en om de meeste kuilen heen gereden kwamen we aan bij de beroemde caves. vervolgens moesten we nog 2 km omhoog wandelen bij 33C. Daar vonden de schoolkinderen ons erg interessant en vroegen steeds onze naam (de mijne vonden ze erg mooi) en waar we vandaan kwamen. Soms prima, soms vermoeiend. Halverwege de wandeling (of eigenlijk klim) was er een 12D minibioscoop. Daar wilde ik wel in en Bianca ging toch ook mee maar heeft volgens mij niet gekeken. Excuus was dat ze toch geen 3D kon zien, maar het was 12 D dus die andere 9D heeft ze wel meegekregen.De caves vielen echt zwaar tegen. Duizenden traptreden omhoog en omlaag voor een paar rotswanden met oude teksten en tekeningen. Na weer 2 km bij 33C te zijn afgedaald hebben we lekkr friet met ei[e-38]brood kunnen eten. Daarna snel (want het is een motor) terug naar onzevilla om lekker in het zwembad te plonzen. Heerlijk.
Morgenvroeg nemen we de bus naar Kochi. Een rit van 6 uur, ik ben benieuwd of het een beetje te doen is want het zijn 5 stoelen op een rij i.p.v. 4 stoelen zoals wij dat kennen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091123
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 335
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Kalpetta
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/941_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wayanad-mountains-and-caves
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Mysore (Mysuru) Palace en nog wat..
[message] => Op naar Mysore (15/2)
De nachtbus was iets minder prettig voor Bart maar dat laat ik aan hem over. Mysore (Mysuru) is vooral een grote stad met 1 miljoen inwoners, dus druk met brommers, riksja`s, bussen en vrachtverkeer. We hebben een zakenhotel nabij het Mysore Palace, de nummer 2 bezienswaardigheid van India. Ik ga in mijn eentje op pad want Bart is te beroerd. Prio nummer 1; geld zien te pinnen. ATM 1 accepteerd mijn bankpas niet. Geen probleem, verderop bij de rotonde zitten nog minimaal 5 ATM`s. Na de 4e ATM begint mijn vertrouwen in een goede afloop in te zakken, zelfs de credit card wil niet werken. De laatste ATM op de rotonde spuugt INR 10.000 voor me uit YEAH! Bij succes nog maar meteen even INR10.000 meer gepind.
Nu met mijn dikke portemonee teruglopen door de verzengende hitte naar het hotel, het is maar een stukje van 1 km of zo maar door de hitte eigenlijk niet te doen.
Die busrit van Hampi naar Mysuru was met een sleeper bus (was een nachtrit). Dat hadden ze de beter een shakerbus kunnen noemen. Regelmatig boorde mijn neus zich in het plafond. Bovendien zette ik bij elke stop mijn beide hoofdsluizen open om interne troep af te voeren. Tja zou dat iets te maken hebbe met het vegetarische en non alcoholische dieet? Mysuru is een lelijke stad maar het koninklijke paleis is van een ongekende schoonheid. Dat maakt detrip al meer dan de moeite waard.
Na een dagje acclimatiseren voor Bart op de koele hotelkamer gaan we op de 2e dag het Paleis bekijken. We hebben een gidsmannetje ingehuurd om in het Paleis zelf uitleg te krijgen. Het originelen houten Paleis is deels vervangen door een stenen Paleis ergens in 1930 of zo. Het Paleis is een mengsel van Italiaanse, Hindoe, Islam, Hongaarse etc etc invloeden. Sinds 1970 is de Maharadja niet meer het hoofd van de staat en heeft hij zelfs geen ceremoniele functie meer. De 24 of 25e generatie (een man van een jaar of 30) woont in een deel van het paleis waar geen toeristen mogen komen.
In de avond gaan we eten bij een restaurant waar het erg goed uitziet (eigen ORS water, schone keuken etc). Wij denken eenslekker uit te pakken maar kunnen eigenlijk nauwelijks iets eten want de gerechten zijn veel te heet, help we staan in BRAND! Helaas zegt mijn maag die nacht; ` tot hier en niet verder`, en ben ik de volgende dag een dweil en moet Bart alleen op pad sturen met een toertje in om Mysore wat we geboekt hebben.
Die tour was niet zo spectaculair en bevatten o.a. een zoo van 87 hectare. Daar hadden we een uur voor. Dus iedereen te laat terug bij de bus.En verder een aantal tempels van supergoden en dus heel, heel erg druk. Als vee werden we middels stalen dranghekken naar een beeld van een god geleid en dan konden we doneren. Heel anders dan in Hampi waar we vrij en makkelijk alle tempels in konden.
Van Mysurur naar Kerala namen we een comfortabele taxi (geen shaker bus) en zitten nu bij een groot meer in een uiterst comfortabel resort en kamer. Er is zelfs een zwembad! In Mysuru was het eten zo pittig dat je hoofd ervan achterover slaat. Hier lijkt het nog meet vallen en dat geld ook voor de temperatuur. IPv 35C nog maar 32C. Goed te doen dus.
We hadden een mobieltje voor dagdagelijkse bezigheden maar het geheugen raakte snel vol. Al in Hampi moesten we oude foto,s verwijderen.Ik wilde niet de foto,s van Sem, Veroni en ma verwijderen. Die waren mij te lief. Dus al het andere weggedaan en we konden weer vooruit. Echter de volgende dag begaf het mobieltje het en bleek niet meer te repareren. De foto,s waren niet meer terug te halen. Was dit een sein van Sem, Veroni en Ma? Afgelopen 2,5 jaar allle drie overleden en het verdriet is er nog. Dat zal minder worden en de vele goede herinneringen zullen blijven. Vaarwel Sem, Veroni en ma. Wij zullen jullie blijven koesteren.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091081
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 365
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Mysore
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/691_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => mysore-mysuru-palace-en-nog-wat
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-15
[title] => Nog een keer Hampi.
[message] =>
Van partybeach Goa naar het vegetarische en non-alcoholische Hampi. Tja weer even omschakelen. Zeker met Bianca die bij 35c van tempel naar tempel rent als een jonge maagd die wordt achtervolgt door een grote brede neger. Zodra ik weer in haar buurt ben is mijn hoofd/hoed boven de 40C en bij afzetten vd hoed is het een waterval. Zodra ik ben opgedroogd (minder nat) komen de indiaase families al op me afgerend en roepen Brhuhus Whilliys of zoiets en willen met me op de foto. Tja afkoelen lukt zo niet maar defamilies zijn erg tevreden. Verder ook wel bijzonder dat hier heel, heel veel aapjes zijn. Stuk voor stuk dieven en we moeten onze spullen goed in de gaten houden. In een restaurant kregen we zelfs een bamboostok om ze weg te slaan.Bianca de berggeit kent geen hoogtevrees maar helaas ik wel dus toen we een berg op gingen hadden we een pad of iets wat daar in de verte op lijkt. Dit was erg hoog en liep schuin af de diepte in. Ik was uiteraard bezweet dus glad en glibberde af en toe richting de afgrond. Bianca liep het volgens mij te filmen maar gelukkig was er een behulzamen man die tussen mij en de afgrond liep om mij eventueel op te vangen.Uiteindelijk bleek het geen pad te zijn en moesten we weer terug langs de afgrond. Overleefd maar wel 10 liter lichter.
Je begrijpt het al, van Bart een hoop drukte om niets. Vanaf Matanga Hill hadden we een fenomenaal uitzicht op Virupraksha Tempel aan de west kant en Achutaraya Tempel aan de oost kant. Gelukkig liepen we Klaas en Pim, twee neven, mee zodat ik af en toe een oppas had voor Bart.
We zijn ook nog een lekker dagje met brommers gaan rijden naar het dorpje Anegundi waar echt niets was, dus geen charme, geen simpel restaurantje, helemaal niets. Toch waren we even zielsgelukkig want we hadden eindelijk een pinautomaat gevonden dat onze pas accepteerd (na al 3 pinapparaten in een klein stadje geprobeerd te hebben). We gaan het nu met het geld wel redden naar Mysuru, onze volgende bestemming. Vanavond de nachtbus.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090963
[countryId] => 87
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 372
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Hampi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/138_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-keer-hampi
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-13
[title] => Hampi here we come
[message] => In Hampi hadden we al snel intrek genomen in een guesthouse. En natuurlijk daarna de eerste vd 3700 tempels bezocht. Zeer indrukwekkend. Smiddags werd het hier zo bloedheet dat mijn hoed fungeerde als oven. Als ik hem afdeed begon het op mijn hoofd te verbranden dus dan maar s middags niet te veel activiteiten plannen. Ook s ochtend wordt het hier snel erg warm. Zo rond 11 uur is het al boven de 30C en van 13 tot 16 uur boven de 34C. Dus ontsnappen aan de hitte is niet makkelijk. Toch blijven we actief want nog 3699 tempels te gaan.
Om de hitte een beetje te ontlopen heb ik het briljante plan geopperd om de wekker om 7 uur te zetten om te gaan wandelen naar de volgende serie tempels nabij Hampi. Bart is niet zo blij met het plan maar doet toch mee. Ik heb een voetpad gevonden langs een riviertje wat ons binnendoor leidt langs bananenplantages met een mooi uitzicht op Matanga Hill. Op de Historische site staan paleizen (Lotus Mahal, Queens Palace) en de Elephant Stables. Bij de Elephant Stables zijn we ineens populair bij Indiers die met ons op de foto willen. Ze willen wel dat we gaan staan want vooral onze lengte vinden ze indrukwekkend. Heel grappig om te zien dat een volwassen vrouw of man nerveus wordt om ons te vragen of ze een foto met ons mag maken.
Bart is intussen alweer aan het verdampen maar hij wil toch nog een extra lusje lopen langs wat tempels en bazaars die verderop liggen. Bij de busstop wil ik hem kokosmelk geven maar meneer wil niet. Als afsluiter nog langs Hazara Rama Temple; echt een heel mooie tempel met in relief uitgesneden figuren Ramayana figuren.
In de late namiddag wordt het tijd om nog een Tempelsessie te doen. Dus we lopen een half uur naar Vijaya Vithala Temple. We huren deze keer maar eens een gids in om ons meer uitleg te geven. Hij strooit met een oneindige reeks namen van koningen en goden die niet te onthouden zijn, daarnaast is hij onze hoffotograaf en ontneemt me mijn mobieltje om foto`s van ons te maken. Hij zegt waar we moeten staan en wji luisteren braaf. We begrijpen dat dit tempelgebied 3 ingangen heeft; een voor de mensen van het hof, een voor de monikken en een voor het gewone volk. Hij laat ons zien dat er in de relief afbeeldingen niet alleen Indiers zijn afgebeeld maar ook Chinezen, moslims en volgens hem zelfs een Europeaan. Het complex is gebouwd tussen ca 1422-1529.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090905
[countryId] => 87
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 345
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Hampi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/965_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hampi-here-we-come
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-12
[title] => Scuba Evolution India
[message] => Bij verrassing heb ik een duikschool gevonden in Anjuna. Er werd nergens voor geadverteerd en er werd ook een keer aangegeven dat scubaduiken niet kon hier. Bij Scuba Evolution India heb ik eerst een verfrissings duik gemaakt in het zwembad met een instructeur, want het was alweer 9 jaar geleden dat ik het laatst gedoken had. Het enige wat weer even spannend was, was mijn duikbril onder water afzetten en weer op doen, verder kwamen alle gewoontes van het duiken weer terug. Gelukkig mocht ik de volgende dag met een andere duiker meerijden in de auto, i.p.v. achterop een brommer. Het was zeker nog een half uur rijden naar de aanlegsteiger in Cadolim waarvandaan de boot vertrok naar het eiland waar we gingen duiken. Altijd spannend wat je onder water aan gaat treffen; het was wel wat troebel en er stond ook redelijk wat stroming. De eerste duik was bij een wrak en daarna door een natuurlijke kloof bij het eiland. Er waren geen grote scholen van kleurige vissen te zien zoals ik wel gezien had op andere Tropische locaties. Wel bijzonder voor mij om scorpion vissen (zien er uit al stenen en zijn gevaarlijk) en een zwart witte murene te zien (soort slang). Bart was blij toen ik weer veilig en wel bij het zwembad van Anjuna Laguna terug was. Helaas niet relaxen daarna, maar door naar het busstation voor de night sleeper bus naar Hampi.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090904
[countryId] => 87
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 350
[author] => Bianca & Bart
[cityName] => Goa
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/818_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => scuba-evolution-india
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-06
[title] => De eerste stap
[message] => De eerste stap
Pas als we de honden weggebracht hebben, de koffers ingepakt en het huis afgesloten, realiseren we ons dat het toch echt gaat gebeuren ons sabbatical. Superfijn dat Rik en Monique ons wegbrengen.
Nu nog even spannend of de tickets, visa, Covid documenten in orde zijn. Door de afgelopen jaren geloven we pas echt dat we zullen vertrekken als we ingecheckt zijn. Op Zaventem volgt toch nog een kleine verrassing; we hebben niet het juiste visum document afgedrukt, gelukkig is dat snel verholpen maar het is toch even spannend weer. Nu mogen we dan toch echt op reis.
Eerste stop Doha, Qatar; na de nacht doorgevlogen te zijn landen we op Doha. We zoeken eerste even een rustig plekje om wat bij te slapen op de luchthaven. Ik heb gelezen dat het mogelijk is om de stad in te gaan op een guided tour. De desk is snel gevonden en de tour van 13u gereserveerd. Lekker om even op sleeptouw genomen te worden met onze suffe koppies! We worden in een bus gezet die langs gebouwen en havens rijd, allemaal heel moderne mooie architectuur. Bij een haven mogen we even uitstappen om de `Corniche` te bewonderen, dit is de skyline van Doha en ik moet zeggen die is erg mooi. De Corniche is een stuk opgespoten land waar alleen maar bijzondere torens op staan. Daarna naar een traditionele week, zoals ze vroeger waren maar nu eigenlijk niet meer bestaan. Smalle straten met veel water lopen om het koel te houden. We eindigen bij Souq Wafiq; eerst over de kamelen berzorgplaats (1 bult) om daarna over de Souq zelf te lopen. Dit is een deels overdekte markt met smalle straatjes met straten speciaal voor kruiden en andere voor kleding, schoenen of andere producten. Het lijkt oud maar het is eigenlijk heel nieuw want de originele souq is nog niet zo lang geleden afgebrand.
`s-avonds vliegen we door naar Goa, India. We komen diep in de nacht aan. Door de douane gaan en de bagage verzamelen loopt soepel. Helaas geldt dat niet voor het pinnen. Uiteindelijk lukt het ons om met Barts` credit card geld te pinnen en kunnen we de taxi nemen naar Anjuna waar we in het donker ons huisje moeten zien te vinden. Op een gegeven moment rijden we over een hobbelige zandweg en zijn we aangekomen.
De eerste week in Anjuna gaan we niet veel doen dan bijslapen, acclimatiseren (het is 30C overdag) en wat dingen regelen zoals een simkaart, transport naar Hampi en misschien fietsen kopen.
Die fietsen kopen heeft helaas geen zin, omdat transport naar Hampi met de fietsen, niet goed mogelijk is. Tja fietsen bij 33C lijkt me ook zwaar maar ik ben dan ook de grote zweter van ons tweeen. Doha is een steenrijke zanderige, winderige stad, alles beige en geen groen. Gelukkig is Goa wel mooi groen en een prachtig strand. Ons bed was wel een soort plank dus we zijn vandaag verhuisd naar een front beach house met een lekker matras. Goa is een rijke moderne provincie en bier, wijn, rundvlees staat hier op het menu. Echt goddelijk! Lekker s avonds op het strand bediend worden, echte luxe. De koeien lopen om je heen maar die gedragen zich keurig.Ook heel veel honden hier en die laten zich s nachts flink horen. Ach gelukkig kunnen we lekkeruitslapen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090755
[countryId] => 87
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 432
[author] => Bianca & Bart
[cityName] => Goa
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-eerste-stap
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => mavanmin
[datePublication] => 2022-12-11
[title] => Seniorenmoment, deel 2!
[message] => Nou, daar ben ik dan nog een keer.
Die avond werd ik om 24.00 uur wakker(dat krijg je als je om 21.00.uur op bed ligt! Haha
Ineens bedacht ik me mijn huissleutels en mijn OV kaart, waar zijn die, heb ik die ook in mijn etui gestopt? Dus koffer overhoop, mijn sleutels zaten er gelukkig in maar mijn OV kaart dus niet, deze had ik waarschijnlijk in mijn etui gestopt. Die nacht weer een mail naar het hotel gestuurd, maar ja die moeten ze dan wel openen.
Gelukkig was Hans bereidt het hotel in Dibrughar te bellen om te vragen of ze mijn etui op willen te sturen, en of ze mijn email wilden openen. Het beste zou zijn om het naar Delhi te sturen, hij bleef nog een kleine week langer in India, maar ze stuurden het eerst naar het kantoor in Guwahati?? Waarom de makkelijke weg, als het ook wat ingewikkelder kan?? Ik schaar het onder Indiase logica die niet de mijne is.
De volgende dag een excursie door Kolkata, heb ik zes jaar geleden ook gedaan, er waren maar twee dingen bij die ik al eerder had gezien maar dit was geen straf!
We begonnen in de buitenwijken bij de 'Belur Math', een Hindoeïstische tempel en deze tempel is het hart van de Ramakrishna beweging. Een mooie tempel, binnen zeer sober en aan de buitenkant mooi bewerkt, maar wel rustig omdat de stenen één tint hebben. Van onze Indiase gids mochten we niet fotograferen, ook buiten niet, de Indiërs trokken zich daar weinig van aan, maar uiteindelijk mochten we toch nog wat foto's nemen.
Vervolgens met de ferry naar de overkant, daar stond de 'Dakshineshwar Kali Tempel', gebouwd in 1855. Hier zijn 12 Shiva tempels en één hoofdtempel voor de God 'Kali'. Dit alles ligt rondom een grote binnenplaats. Rondom de tempel was het ook gigantische druk veel vrouwen in prachtige sari's en binnen lange rijen om hun offers aan de goden te doneren. In een hoek van de binnenplaats was een kamer, waar Ramakrishna en Maa Darada een aantal jaren verbleven.
Na de lunch gingen we naar de wijk ' Kumartuli', de pottenbakkerswijk, waar de poppen voor de festivals gemaakt worden. De grootste festivals waren net achter de rug, maar er werd evengoed gewerkt , soms werd er met de hand gevormd en er wordt ook gebruik gemaakt van mallen. Er is een staketsel van bamboe en stro, daarop komt een laag klei die met stro vermengd is en fijngemaakt, daarna weer een laag klei en dan schuren en schilderen en aankleden. Een mooi proces!
We gingen door naar de Jaïntempel, de 'Shree Sitalnath Jaïn Tempel' oftewel de spiegeltjes tempel. Gebouwd in 1867. Het is veel pracht en praal, mozaïeken en vooral heel veel spiegels!
Als laatste nog vlak voor het donker werd naar de 'St Pauls Cathedral' een Anglicaanse kerk, gebouwd tussen 1839 - 1847. Het was de eerste Cathedral in Azië en het is ook de grootste in Kolkata. Hij is in gotische stijl gebouwd en spierwit (een wonder in deze stad met zoveel smog!)
Binnen was een groep kinderen bezig met het oefenen voor het kerstspel, het klonk nogal vals, als ik het zelfs hoor, is het echt erg! Ook het dansje van de engeltjes met de papieren sterren verliep nog niet vloeiend. Hahaha, nou ja ze hebben nog ruim twee weken. Het was in ieder geval wel schattig om te zien. Deed me denken aan mijn eigen ervaring als 'herdertje' ooit, ik had heel erg de hik vlak voor ik op moest, was geen succes dus!
Buiten werd de stal opgebouwd, er stonden al twee kamelen (geen echte hoor!) de rest van de familie was nog niet gearriveerd.
Toen we die avond terug kwamen van het eten was er een bruiloft aan de gang, net tegenover ons hotel, we stonden ernaar te kijken en werden prompt uitgenodigd. Niemand van ons is gegaan. Na een paar flinke klappen vuurwerk hield ook de harde muziek op en konden we rustig slapen! Haha
Nou, de laatste dagen in Kolkata houden jullie nog tegoed.
Tot de volgende keer
Marjo [e-1f917]
[userId] => 85531
[photoRevision] => 21
[reportId] => 5089608
[countryId] => 87
[pictureCount] => 45
[visitorCount] => 62
[author] => Marjo
[cityName] => Calcutta
[travelId] => 528102
[travelTitle] => Noordoost India
[travelTitleSlugified] => noordoost-india
[dateDepart] => 2022-11-15
[dateReturn] => 2022-12-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/095/477_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/085/531_50x50.jpg?r=21
[titleSlugified] => seniorenmoment-deel-2
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => mavanmin
[datePublication] => 2022-12-08
[title] => Seniorenmomentje!
[message] => Zo, daar ben ik weer
Bedankt voor de gezellige reacties
Na de verschillende stammen, gaat het nu toch wel einde van deze reis.
We rijden vandaag via Sibsagar naar Dibrughar, om vandaaruit weer terug te vliegen naar Kolkata.
We vertrokken al om 07.30 uur uit Mon, te beginnen met 2.5 uur 'bumpie road', wat na gistermiddag eigenlijk niks meer voorstelde. Hahaha
In Sibsagar, dit was ooit de hoofdstad van het Ahom koninkrijk van 1699 - 1788. Andere namen van deze stad zijn: Sivasagar of Sivsagar. Ze hebben in een groot deel van het huidige Assam geregeerd van 1228 - 1821, zij verdwenen door aanvallen vanuit Birma(Myanmar) en later (1824-1826, de Eerste Anglo-Birmese oorlog) werden de Birmesen door de Britten verslagen, die ze onderdeel maakte van 'East India Company'.
Voor het eerst deze reis, dat we oude stenen hebben gezien! Als eerste bezochten we het' Garhgaon's Kareng Ghar', 'Ahom's Raja Palace', één van de grootste voorbeelden van de 'Ahom' architectuur, gemaakt van hout en steen, nadat het vernietigd was, van 1751 - 1769 weer herbouwd in een 7 verdiepingen structuur.
Vervolgens naar de ' Rang Ghar', bouw gestart in 1746. Een twee verdiepingen hoog gebouw, wat door de 'Ahom' koningen gebruikt werd als sportpaviljoen, er vonden oa worstelwedstrijden en buffelgevechten plaats.
En als laatste de 'Shivadol', een Hindoeïstische tempel, gebouwd voor de Lord Shiva, in 1734. De toren is 32 meter hoog de basis heeft een cirkel van 59 meter hij is van steen.
Achter deze tempel ligt een grote watertank (vijver), de 'Borphukhun tank' gebouwd van 1731 - 1738. Het water schijnt hier altijd op hetzelfde peil te staan, zowel in de moesson als bij droge tijden!?
Rond 17.30 uur waren we in Dibrugarh. Eén van de betere hotels, die we hebben gehad deze reis! Haha. Het lijkt wel een leuke stad, maar we zijn meestal zo moe dat we geen energie meer hebben om 's avonds nog op pad te gaan.
Ongeveer 175km gereden vandaag.
De andere dag om 09.00 uur alweer naar de luchthaven (ongeveer 18 km verderop) om terug te vliegen naar Kolkata voor de laatste dagen van onze rondreis.
Afscheid genomen van onze chauffeurs; Sailo, Ratun, Dhamendra, Ranjit en Dipankar onze Indiase reisbegeleider. Zij brengen de auto's weer terug naar Guwahati, 1000 km verderop met één tussenstop.
Zij hebben ons echt in de chaos wat India heet, veilig door dit land geloodst! Een goede tip en een groot applaus waard!!!
Op de luchthaven was er een dame die erg veel haast had om haar vlucht te halen, zij wilde dus voordringen, is niet handig als je net met een groepsticket de groep staat in te checken om de luchthaven op te mogen! Dus ging ze naar een andere beveiliger, om vervolgens chagrijnig tegenover ons te zitten in de wachtruimte, want ze zat op dezelfde vlucht!! Lachen toch.
Op de luchthaven hoorde ik, dat er een schaartje was gevonden in mijn kamer, daar rij ik niet voor terug dacht en zei Hans(reisbegeleider) en terecht zei ik!
Na een voorspoedige vlucht toch in mijn koffer gekeken en nu bleek dat ik mijn appelgroene etui kwijt was, dus niet alleen een schaartje! Dat is wel balen. Eigenlijk wil ik het toch wel terug. Ik weet ook wel hoe dit waarschijnlijk is gekomen, Ik lag steeds in minimaal een tweepersoonsbed en soms nog groter, Ik had wat spulletjes gebruikt uit mijn etui en dus op bed laten liggen en de volgende ochtend enthousiast mijn dekbed eroverheen gegooid! En niet meer in mijn koffer gekeken of mijn etui erin zat!
Nou ja, eerst maar eens een echte koffie bij een echte Barista gedronken met een blauwe bes muffin, nou ja er zat één in en het tweede besje was er overheen gevlogen! [e-1f602][e-1f602] Maar toch lekker.
's Avonds met een paar mensen, Anke en Jan Willem, Joke, Nelly, Philippe, Hans en ik gaan borrelen op een dakterras, temperatuur erg lekker, maar met de smog wat minder. Ook denken de Indiërs dat harde muziek erg fijn is als je op een terras zit, maar ja met 7 mensen kun je elkaar dus niet meer verstaan.
Kolkata komt de volgend keer aan de beurt
Groetjes
Marjo
[userId] => 85531
[photoRevision] => 21
[reportId] => 5089568
[countryId] => 87
[pictureCount] => 28
[visitorCount] => 74
[author] => Marjo
[cityName] => Calcutta
[travelId] => 528102
[travelTitle] => Noordoost India
[travelTitleSlugified] => noordoost-india
[dateDepart] => 2022-11-15
[dateReturn] => 2022-12-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/088/329_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/085/531_50x50.jpg?r=21
[titleSlugified] => seniorenmomentje
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => jalanjalan
[datePublication] => 2022-12-12
[title] => De prins op het witte paard
[message] => Weeralarm op donderdag! Er komt een typhoon aan. Die zal Chennai niet raken maar wel zorgen voor flinke regen en zelfs storm. De trouwceremonie is op het strand gepland. Zo zag Sneha het al maanden voor zich. Trouwen met uitzicht op de oceaan. De weddingplanners bouwen een tent op. Wij bereiden ons voor op de komst van de ‘drapers’ aankleedsters. Een sari dragen is voor Indiase vrouwen dagelijks werk, voor ons een kunst apart. Jelmer logeert naast ons, op de tweede verdieping van het Taj hotel, ik help hem met aankleden. Hij ontdekt dat de stola die bij zijn één na laatste outfit hoort er niet is. Gelukkig kan hij de stola die Yash gisteren droeg lenen. De mensen hier zijn enorm goed in improviseren. Wat een heerlijkheid. Mijn moeder zei vaak ‘as ‘t net kin sa as et mat, dan mat et mar sa as et kin!’ Een Fries spreekwoord dat het ook in India goed doet.
Halverwege de middag krijgen de mannen, en sommige vrouwen een tulband. De buurmaclan een rode en de Dugars een oranje. Daarna gaan we op zoek naar de plek waar onze clan vertrekt naar het feest. Jelmer komt aan als een prins te paard, is de bedoeling. Normaalgesproken zou hij vertrekken vanuit zijn eigen huis. Dat zou in dit geval een lange rit worden. Het beestje staat, uitbundig versierd, te wachten om de hoek van de feesttent die op het strand is gebouwd. Donkere wolken pakken zich samen boven de oceaan. Houden we het droog? Dan begint de muziek te spelen. Trommelaars staan voor de stoet uit. Jelmer zit op het makke paardje. Eigenlijk is hij te zwaar voor het beest. Wij dansen er omheen, opgezweept door de steelbandachtige trommels. De muzikanten spelen wel maar stappen niet. Jelmer vraagt mij of ik ze een beetje aan wil sporen, de lucht wordt al donkerder maar er valt nog geen drup. Op de lifestream zwaaien we naar Wieger en opa die samen in Luttelgeest naar de tv kijken. Ook in Zoetermeer, Haarlem en Lelystad kijken jullie mee! Zo fijn dat het lukte, die zoomverbinding. Uiteindelijk dansen we bijna een uur over een afstand van een paar honderd meter. En dan is het grote moment daar: Sneha’s aankomst, onder een baldakijn van bloemen, gedragen door haar vader en broers. De Aziatische versie van onze Máxima. De ‘sedap malam’ bloemen bracht onze bloemenman in Lembang wekelijks naar ons huis aan de jalan Maribaya. Ik had nooit kunnen dromen dat deze bloemen met duizenden tegelijk, op deze sprookjesbruiloft in India nog eens terug zouden komen in ons leven.
Op het podium in de tent brandt een vuurtje. Dat is ook de naam van de trouwceremonie ‘rond het vuur.’ Wat wil een mens nog meer? Met iedereen die van je houdt warm en droog zitten. Het begint te druppelen en te waaien. De storm trekt aan, de regen plenst op het dak van de tent. Wij zijn samen. Laat de ceremonie maar beginnen!
[userId] => 105177
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089561
[countryId] => 87
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 206
[author] => Jannie
[cityName] => Thanjāvūr
[travelId] => 528224
[travelTitle] => Bruiloft in India ❤️
[travelTitleSlugified] => bruiloft-in-india
[dateDepart] => 2022-12-01
[dateReturn] => 2022-12-17
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/india,thanjvr
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/105/177_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-prins-op-het-witte-paard
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => robinenromee
[datePublication] => 2023-05-06
[title] => Laatste dagen samen en bericht uit kamp west
[message] => Op naar Kuala Lumpur, daar waren we gebleven. Maar eerst Vietnam nog uit. Meestal gaat dat simpel zo'n land verlaten, anders dan de immigratie. Vaak zijn douanemensen zuurpruimen, voor ons altijd een uitdaging om toch te proberen er een simpel 'hallo' of een glimlach uit te krijgen. Bij de Vietnamese douanebeambte geen succes. Sterker nog hij moest en zou ons visum zien. Tja die hadden we 30 dagen geleden nog toen we het land binnenkwamen. Robin druk zoekende online en ik bedacht me heel jolig dat ik de geprinte versie als boodschappenlijstje en kladblaadje had gebruikt. Triomfantelijk toverde ik het votje onderuit de rugzak. Meneer van de douane vond het geheel niet grappig. Maargoed uiteindelijk wel de stempel voor vertrek gekregen.
Aangekomen in Kuala Lumpur voelde het zoals altijd (bezoek nummer 10?) als thuiskomen. We weten waar we moeten zijn voor het beste eten, we bereiden ons einde middag voor op een tropische onweersbui (gegarandeerd ergens tussen 4 en 7) en trekken als het 's morgens zonnig is baantjes in het zwembad van olympisch formaat (de olympische snelheid is weer een heel ander verhaal..). Zo vliegen de dagen voorbij en voor we het weten is het tijd om op te splitsen.
Voor nu enkel een bericht uit "kamp west", India dus, aangezien Robin pas net naar zijn vrijwilligerswerk is gevlogen.
Afgelopen zondagnacht kwam ik aan in Delhi waar ik werd opgewacht door de organisatie waarmee ik de komende maand vrijwilligerswerk doe en een aantal uitstapjes maak. De reis verliep soepel en zelfs met een recordtijd, in positieve zin, van vijf minuten door de douane.
Buiten wachtte het echte India. Na zeven jaar was ik even vergeten hoe dat ook alweer was (in sommige opzichten). Namelijk: choatisch, kleurrijk, druk, vol getoeter, heel vies, veel starende mensen (mannen). Altijd weer even wennen. Na een nacht in een hotel dat niet helemaal aan mijn standaarden van hygiëne voldoet begon het programma. Gelukkig was er nog een 50 jarige engelsman (Daern) ook die dag aangekomen dus startten we samen in Delhi. Daar waren we de hele dag de celebs: er kwam geen einde aan de stroom van mensen die met ons op de foto wilde. Maargoed al snel vielen we van onze troon want deze popstarbehandeling gold niet voor onze reis naar het vrijwilligershuis. Dat staat namelijk zo'n 10 uur verderop in Andretta (vlakbij Dharamsala). De Indiase medewerker van onze organisatie zei hierover: the busride will be horrible. Uh oke, als jij dat al zegt.. samen besloten Daern en ik dat het beter was geen vragen meer te stellen. Om acht uur zouden we vertrekken. Zou ja. Indian time natuurlijk dus om 20.45 zaten we in de bus. Als enige Westerlingen moesten de neuzen even wennen aan al het zelfgemaakte voedsel dat overal in de bus belandde. Maar we zaten prima en de stoelen waren best comfortabel. Geen riem helaas dat was wel een tegenvaller want inmiddels weet ik wel hoe er in India gereden wordt. Reispillen dus: de oplossing voor bijna alles. Een paar uurtjes slaap volgden tot de bus begon aan het kronkelige deel van de route. Dat bleef ook bij de medepassagiers niet onopgemerkt. Er werd flink wat gekotst. En helaas niet in zakjes. Dus al die gore drap liep over de vloer en die lucht.. vanaf dat moment telde ik echt de tijd af. Alleen waar naartoe? Het bleek natuurlijk geen 10 uur maar 12 uur. En toen nog een autoritje door diezelfde bergen.
Aangekomen bij het vrijwilligershuis regende het en hier in de bergen is het relatief koud (geloof google niet want je kan soms de wolkjes van je eigen adem zien). Het huis is ook super basic. Het duurde even voor ik kon accimaltiseren.
Gelukkig is het hier wel gezellig. We zijn hier nu met vijf vrijwilligers uit Engeland, Frankrijk en Australië. En later bleek ook het eten heel lekker dus dat maakt ook een hoop goed.
De dag erop zouden we eigenlijk starten met vrijwilligerswerk maar zoals dat gaat in India gingen we toch eerst een uitstapje doen. Dat kwam qua timing beter uit. Dit keer in een auto in plaats van een bus, dus al stukken beter. Maar wel weer zes uur uit de richting, naar Amritsar. Deze stad is bekend om de gouden tempel waar iedere dag 100.000 mensen gratis kunnen eten. Wat een belevenis om dat te zien, ik zal wat foto's bijvoegen. Alles is mooi en bijzonder. 's Avonds hebben we nog het geluk een bruiloft op straat te zien. India blijft een spektakel, heel bijzonder. Helaas is het hotel ook weer heel bijzonder want ik ben er zeker van dat de lakens en dekens niet gewassen zijn. Allemaal vieze vlekken en haren. Ook Indiase standaard dus ik slaap maar op een handdoek met een sjaal over me heel. Mijn tere Westerse zieltje heeft het daar toch wat zwaar mee. Je kan viezigheid natuurlijk gewoon afspoelen onder een koude douche maar toch..
Gelukkig vraagt de tuktuk chauffeur me kort daarna of ik zelf een stukje door Amritsar wil scheuren. Tuurlijk! Zo rijdt ik de rest een stukje door de drukke stad en vergeet ik snel wel alle vieze shit.
Eenmaal thuis worden we net uitgenodigd om een bijzondere ceremonie bij te wonen van degene die hier iedere dag het eten maakt. Ook dit belooft een bijzonder Indiaas feest te worden met 400 - 500 en veel eten. Nou daar zeg ik zeker geen nee tegen. Wanneer we ooit aan dat vrijwilligerswerk toekomen weet ik alleen niet.. Nee geintje, inmiddels de eerste les erop zitten. Het leslokaal is niet meer dan vier muren en een kleedje op de grond. Maar het gaat hartstikke prima. De kinderen willen heel graag leren en zijn super beleefd. En schattig natuurlijk..
[userId] => 225955
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092842
[countryId] => 87
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 145
[author] => Romee
[cityName] => Pālampur
[travelId] => 528269
[travelTitle] => De grootste reis
[travelTitleSlugified] => de-grootste-reis
[dateDepart] => 2022-12-30
[dateReturn] => 2024-01-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/112/011_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/225/955_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-dagen-samen-en-bericht-uit-kamp-west
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => maartjevdbrand
[datePublication] => 2023-04-23
[title] => Een mooi gesprek
[message] => Dag lieve mensen,
Op een prachtige plek ergens in de natuur in India een bericht naar jullie. De temperatuur is nu nog rond 37 graden, maar zal straks oplopen. Wat een warmte. Het verbaasd mij elke keer hoe de warmte hier aanvoelt. Ik merk het altijd aan de lucht die langs mij heen gaat op de scooter. Lang is deze koelend tot in een keer de lucht warm aanvoelt, dan weet ik…het zomerseizoen is echt begonnen. We hebben vanaf november geen regen meer gehad, wat gelukkig tot nu toe geen problemen heeft gekost voor ons, maar in andere gebieden is de water schaarste alweer erg zichtbaar en voelbaar. Normaal begint hier het regenseizoen precies rond 1 juni, maar dit jaar verwacht men pas regen rond augustus en dan heeft heel Karnataka een groot probleem, want dan zijn de waterputten al lang leeg. Goed, dat is voor later!
Dank voor de lieve woorden na mijn laatste bericht. Het was een intense periode!
Zoals sommige van jullie misschien wel weten, wil ik al heel lang een boek schrijven. Niet voor mijzelf, maar voor de kinderen om hen door te laten leven en vanwege de prachtige lessen / boodschappen die ik heb gekregen. Ik wist alleen niet hoe ik dat boek moest schrijven. Na een poging in 2018 (na mijn beroemde koe ongeluk, reed met 80 km tegen een koe aan), ben ik er maar weer mee opgehouden; ik zag door alle verhalen het bos niet!
Toen kwamen plots de gedichten, die zijn nu prachtig gebundeld, maar dat was eigenlijk niet wat ik bedoelde…(De gedichtenbundel ligt trouwens in Amsterdam op mij te wachten, heel spannend!).
En nu komt het; hoe bijzonder is het dat ik de afgelopen tijd zo bezig ben geweest met patronen, omstandigheden en situaties waarvan ik dacht; die had ik al lang achter mij gelaten en weer lieten de kinderen, Koni en India mij deze lessen herbeleven en niet zomaar, zie ik nu!
Ik vertel dit omdat ik onlangs een prachtig gesprek heb gehad met Bonnie Bessem. Zij is een bekend medium in Nederland ( heb het gesprek meegestuurd, luister het maar). En zij zag en benoemde precies waar ik al die jaren naar op zoek was; schrijf een boek over de 7 lessen die je hebt meegenomen / geleerd (nog mee bezig bent;-)). En dit is precies wat ik zocht; een kapstok waaraan ik het boek kan ophangen of schrijven! Dus ik ga weer schrijven.
Gelukkig gaat het met de kinderen heel goed. En hebben we een hele fijne maand achter de rug; warm, maar fijn!
Saurab heeft een nieuw binnen-stuk van zijn gehoorapparaatje gekregen en hij kan nu werkelijk alles horen; hij praat zoveel duidelijker. Prachtig om te zien! Ik krijg straks vanuit Nederland ook weer een aantal nieuwe gehoorapparaatjes mee en ik kijk er nu al naar uit deze te doneren aan de mensen voor wie ze zijn, dank Tiny.
De twee kleintjes, Arush en Sheera komen beide 3 keer in de week voor therapie. En vooral met Sheera gaat het heel goed, ze kan al zitten, terwijl ze een maand geleden niet eens haar hoofdje omhoog kon houden. Ze begrijpt alles en doet heel goed mee tijdens de sessies. Ik hoop dat ze volgend jaar bij ons naar school kan, ouders wonen ver, dus even kijken wat de kosten zijn voor het vervoer. Arush wordt helaas niet meer beter, hij kan niet meer naar de toilet en om de 10 dagen krijgt hij een klysma. Maar de gesprekken tussen zijn moeder en mij zijn prachtig en ondertussen geef ik healing aan Arush.
Annaja wordt oud, ik zag hem gisteren, ach wat wil ik hem dan graag mee nemen naar Koni. Maar het gaat niet, het risico dat hij nog een keer valt is te groot en dat wil ik de staff niet aan doen. Hij is nog wel altijd even blij; wat een prachtige man is dat.
Vino is lastig te bereiken omdat hij elke dag werkt. Maar gisteren kregen ik hem eindelijk even aan de lijn. Ik blijf mij verbazen hoe goed hij nog Engels spreekt. Hij probeert het dan zo goed te vertellen. Waarom ik terug naar Nederland moet en of ik echt wel terug kom, dat zijn verjaardag 10 september is, die van Gowri 1 juni. Dat zijn kleren op zijn werk kapot zijn gegaan en of ik een nieuwe blouse wilde kopen; zo’n mooie blouse (die was van jouw Ad (en Emmie)). Ik hou van die jongen.
De rest van de kinderen / jong volwassenen moet ik zeggen, doen het super! Wat is het toch een mooie groep bij elkaar. Ook Hitesh (13 jr ) en Vishnu (6 jr), zijn echt een aanwinst, beide wonen gewoon thuis wat heel fijn is voor de kinderen zelf. Moeder wil Vishnu heel graag op een normale school, maar gelukkig ziet ze in dat hij er nog niet aan toe is (hij kan nog geen 1 minuut op zijn stoel zitten). Nog een jaartje bij ons spelend leren en hopelijk vinden we daarna een goede school voor hem, onze kleine speedy mouse. Afgelopen week heb ik zijn moeder, toen ik met Vishna aan het werk was, er even bij gehaald. Zij zelf is maar tot haar 10denaar school geweest omdat haar ouders vroeg waren gestorven. Maar ze wil nu heel graag leren, dus neem ik haar mee in de begeleiding. Ze blijft elke middag ook wat langer zitten, eigenlijk hoort ze er ook gewoon bij.
Wel zijn er weer veel dingen kapot gegaan de afgelopen tijd, maar ik weet dat dat ondertussen hoort bij India. De afvoer was door ratten aangetast (lees doorgebeten), de watertank geraakt door een kokosnoot en gebroken en de batterijen waren doorgeroest..Kortom weer genoeg te doen! Ook zijn steeds meer kinderen toe aan fietsen, dus ik hoop een mooi balansfietsje uit Nederland mee te nemen voor de kleintjes! Die vind ik echt te gek (mocht er iemand eentje thuis over hebben; ik neem hem graag over ( voor 3 jr en ouder ).
Lieve groet en ik neem wat zon mee als ik over een week in het vliegtuig stap naar Amsterdam. Kan ik eindelijk weer Robin, Tobi en Pepa zien!
Maart
Hieronder het mooie gesprek tussen Bonnie en mij:
https://www.youtube.com/watch?v=rNiavedzOgg
ps Mochten er nog mensen zijn die ervaring hebben met onze doelgroep ( is wel een must ) en minimaal een maand bij ons willen komen werken; mail mij, we kunnen jullie hulp goed gebruiken.
- logopedisten (werken met de kinderen 1 op 1 en groepslessen geven)
- pabo achtergrond liefs kleuterklas (die onze teachers willen opleiden)
- Leespraat begeleiders ( 1 op 1 werken met de kinderen / groepsles)
- Ergotherapeuten ( die ook kunnen lesgeven )
Onze gegevens:
Website:www.japthi.nl
Email Adres:maart77@hotmail.com
IBAN nummer:NL76 RABO 0148 119530
ANBI nummer:8200778207
[userId] => 86086
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092462
[countryId] => 87
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 559
[author] => Maartje
[cityName] => Kundapura Railway Station
[travelId] => 86086
[travelTitle] => Een mooi project
[travelTitleSlugified] => een-mooi-project
[dateDepart] => 2007-08-16
[dateReturn] => 2018-01-01
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/099_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/086/086_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-mooi-gesprek
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-12
[title] => Nog een keer Varkala en terug naar Lake Vambanad
[message] => Nog een keer Varkala en terug naar Lake Vambanad (Lovedale). 8-12/3
Varkala bevalt onsuiteindelijk zo goed dat we er 8 overnachtingen hebben gedaan voornamelijk bij Lilypad Resort met het fijne zwembad. Het eten in Kerala is erg lekker en de mensen hier zijn er ook erg trots op hun kookkunsten. Dus we hebben ons opgegeven voor een `Cooking Class @Aryavilla heritage`. We hebben Okra Curry, Beetroot Kitchedi, Pineapple Pachadi en Green Mango Chutney gemaakt. In ons groepje zaten een Japanse moeder met haar volwassen zoon, met beide hadden we veel lol, en een Rus. Bijzonder om na zoveel jaren Corona Lockdowns een kookklasje te kunnen doen met mensen uit zeer verschillende werelddelen.
8 maart ishet Holi feest voor de Hindoes. We hadden er eigenlijk niet zo bij stil gestaan maar we hoorden wel veel percussie trommels de dag tevoren. Van de Japanners hoorden we dat er die namiddag iets te doen was in een tempel in de buurt. Dus we gingen maar eens kijken bij waar het getrommel vandaan kwam. Bij de tempel aangekomen is het net even rustig en we willen eigenlijk al bijna omkeren en teruglopen naar Lilypad toen we in de verte geknal van vuurwerk hoorden, toch maar even die richting uitlopen. We zien dat steeds meer mensen die kant uitlopen. Voor ons zien we een klein vrachtautootje versierd met bananen bladeren aankomen, al snel volgt de eerste percussie groep van een man of 12 (alleen mannen schijnen aan percussie te doen). Even later komen we bij een kruising waar een grote groep percussie spelers helemaal uit hun dak aan het gaan is. Een grote groep mannen danst met hen mee. Intussen loopt het verkeer helemaal vast op de kruising maar de dansende en spelende mannen gaan zo op in hun spel en dans dat ze niets in de gaten hebben. Stap voor stap drukken bussen zich naar voren totdat de groep zich wel moet verplaatsen. Bijzonder om te zien hoe dat hier gaat. Bij ons zouden er al gauw dranghekken staan en zou het verkeer omgeleid worden door verkeersregelaars. Hier moet wel haast af en toe iets ontzettend mis gaan. De sfeer blijft echter goed en het is bloed heet en de trommelaars moeten zich wel helemaal uit de naad zweten. Twe keer komt er een ambulance voorbij met loeiende sirenes, met deze hitte vind ik dat niet verwondelijk. Weer terug bij de tempel aangekomen gaat het feest verder; de versierde toren wordt opgetild door een grote groep mannen en heen en weergetild, het moet deels een steigerend paard voorstellen. Daarna volgt een stoet rond de tempel van geestelijken, percussie groepen, de olifant (een echte) mooi opgesierd en ook een wilde stier (niet echt) getild door een groepje mannen. Dit terwijl het intussen donker wordt en overal rondom de tempel de gekleurde verlichting aangezet wordt. Op het moment dat wij besluiten terug te gaan naar Lilypad om te gaan eten, gaat de Olifant voor ons uit, hij is er ook klaar mee. Net buiten de poort gekomen gaat het siervuurwerk los en wordt de hemel verlicht en voor ons op de kruising gaat een groep percussie spelers en feestvierders ook helemaal los en is er geen doorkomen meer aan. Intussen drukken auto`s en riksha`s zich ook door de menigte echt te idioot voor woorden en levensgevaarlijk. Maar niemand lijkt zich er echt druk om te maken en wij zorgen dat we zo ver mogelijk aan de kant blijven staan. Eindelijk zijn we bij ons zijstraatje gekomen, het is een mooi en energiek feest en helemaal perfect om die jonge kerels hier een beetje afgemat te krijgen. Voor ons is het voor vandaag wel even genoeg.
Na Varkala met de warme zee aan de ene kant en ons zwembad op korte afstand aan de andere kant zijn we toch vertrokken naar Love Dale, als tussenstop voor de vlucht naar Sydney. Mooi tijd voor wat overpeinzingen tijdens onze laatste dagen in India. De mensen zijn hier zeer beleefd en uiterst behulpzaam. Het lijkt bijna alsof ze graag willen helpen (en dat is waarschijnlijk ook zo). Dat maakt het reizen prettig (behalve de shakerbus en de gevangenentrein) en veilig. De mensen hier willen allemaal weten hoe we heten en waar we vandaan komen. En de dames op huwbare leeftijd kijken mij vaak dromerig aan en proberen mijn aandacht te trekken (wat uiteraard niet lukt). De hotelletjes zijn goedkoop en liggen op mooie locaties. Wel is het elke keer uitzoeken welke schakelaar in de kamer waarvoor dient want deze zijn geklusterd bij elkaar op een soort paneel en worden verder niet benoemd. Ook het onderhoud is verre van Europees niveau maar datvergeet je snel als je de prachtige omgeving ziet. Het eten kan heel erg pittig zijn, en bij 33C leidt dat snel tot een zweet waterval maar de smaak is echt subliem dus toch elke middag weer Indiaas eten. Tijdens onze kooklessen viel het mij op dat het koken veel tijd en aandacht vergt. Heel veel verse specerijen die per gerecht verschillen en elk op een ander moment moeten worden toegevoegd. Je bent alsnel uren bezig. Overigens is het eten in Zuid India niet bepaald vegetarisch en staat vrijwel overal ook vis, kip, en zelfs rundvlees op het menu. Verder heeft elk plaatsje wel een Liquor store waar alle soorten alcoholische versnaperingen te koop zijn. In restaurantjes is het verkrijgen van een biertje soms wat moeilijker maar onder schuilnamen zoals `Special Tea of Holy water` wel te verkrijgen. Uiteraard geserveerd in een stenen mok zodat het verborgen blijft.
Mijn grootste uitdaging was het omgaan met de hoge temperaturen. Om 9 uur is het al 30C, en zodra de zon gaat branden is het oppassen om niet te verbranden. We smeren ons dus steeds in met Sunblock factor 50. Dus zelfs na 5 weken zijn we niet verbrand (en nog een melkwitte huid).Zuid India is uiteindelijk een fantastische bestemming gebleken en we hadden hier gemakkelijk nog maanden kunnen rondreizen maar aangezien het hier steeds warmer wordt en Australie ons lonkt is het tijd om verder te reizen.
We zijn nu nog bij Vembanad Lake, Lovedale Resort, zonet heeft Anshad (onze host) aan ons doorgeappt dat zijn docher bevallen is van een meisje. Gisteren ging ze al naar het ziekenhuis omdat ze pijn had vanochtend is ze geopereerd. We hebben Anaitha (de dochter) een paar dagen meegemaakt terwijl ze hoogzwanger verbleef op Lovedale bij haar ouders. Het is hier gebruikelijk dat de dochter voor de bevalling tijdelijk bij haar ouders gaat wonen zodat deze kunnen helpn bij het verzorgen vande baby.
Ik (Bianca) ben benieuwd hoe het in Australie zal gaan met het reizen, in India regelen we alles zelf soms met wat hulp n advies van het guesthouse of een reisagent. Maar toch veelal met bussen, treinen en de onderkomens met Booking.com en Airbnb. Vaak ook boeken we maar voor 1 of 2 nachten en verlengen we ons verblijf ter plekke als we het fijn vinden of verkassen we als we iets beters gevonden hebben. Met onze Indiase simkaart heb ik ook wel telefonisch gereserveerd waardoor we een betere prijs kregen.
Wat zal het in Australie worden? Gaan we een Camper huren of toch liever een auto en dan cottages op campsites zoeken of naar Motorinss? Of misschien toch een tent en kampeergerei kopen en goedkoop camperen? We zijn er nog niet uit. Waar we wel even aan moeten wennen is dat het, in tegenstelling tot India, overal veel duurder gaat zijn en we dus weer ons eigen kostje zullen gaan koken en scherpere keuzes zullen moeten gaan maken. Nu we ons zo wat inlezen over Australie realiseren we onsdat er zo waanzinnig veel te zien en te doen is dat de tijd te kort zal zijn. Ik hoop echt dat de temperatuur wat lager zal zijn zodat we de energie hebben voor mooie wandeltochten want dat mis ik wel echt. Ik ben benieuwd of ik nog wel kan hardlopen want mijn conditie zal wel ingestort zijn.
Klaar voor ons volgende avontuur!
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091590
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 363
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/936_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-keer-varkala-en-terug-naar-lake-vambanad
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-07
[title] => Varkala @the Beach
[message] => Varkala, Kerala 2-7/3
Na de Shaker bus en de doorwaai bus wilden we nu wel eens met de trein reizen, kijken hoe dat is....... Volgens onze host was het niet mogelijk in de AC (aircondition) treinstellen te reizen want dat kan alleen op stoelreservering en die zijn al lange tijd vooruit gereserveerd. Volgens hem was `de sleeper` het meest comfortabel. Dit zijn bedjes die overdag omgevormd worden naar banken en dan kan je gewoon ergens gaan zitten waar er plaats is. Ik laat de gemoedsbeschrijving van de treinreis lekker aan Bart over.
Om 12 uur vertrokken van onze guesthouse met een riksa vlotjes naar het treinstation. Daar waren we om 12:30 en dus een goede start! Helaas vertrok onze trein pas rond 2 uur ivm vertraging van een uur. En de sleeper wagon was helemaal achteraan dus rennen (bij 34C) met bagage naar de laatste wagons. Deze hadden tralies voor de ramen, waarschijnlijk om te voorkomen dat passagiers zouden vluchten. De wagon zat propvol zwetende en half slapende mensen en ik kon nog net zitten op een bank voor 3 mensen. Ik was nummer 4 en naast mij zat een man die vermoedelijk ballen van een stier had want hij had zijn knieeen zo ver mogelijk uit elkaar. Na bijna 4 uur (over 100 km) zweten en verkrampt zitten eindelijk gearriveerd in Varkala. Daar klampte een riksha driver ons aan en via een doorloopje van een andere trein kwamen we aan bij zijn rikshaw. Hij bracht ons naar de authentieke guest home waar we eindelijk de koelte van de AC konden proeven.
In Varkala doen we vooral niks en in de namiddag als het te heet is om iets te doen, doen we nog minder; een dutje bij de koelte van de airco. Tegen zonsondergang wordt het weer druk op het strand en gisteren heb ik nog een klein uurtje in de zee kunnen zwemmen genietend van de zonsondergang. Totdat een baywatch meneertje met een grote rode zwembroek en daarboven een nog grotere buik hard begon te fluiten en met zijn vlaggetje zwaaien. Iedereen moest het water uit, ik dacht die heeft minimaal een haai of reuzengolf gezien! Nee hoor, als de zon de zee raakt mag er niet meer gezwommen worden, onverbiddelijk.
De zee is superwarm als een lekker bad, maar wel zout dus zijn we verkast naar een hotel met een groot zwembad (15 x 8m). Booshka heeft haar eerste golfsurfles gehad waarbij ze een superieure techniek demonstreerde; de zeemeeuw. Mag helaas niet aan anderen getoond worden maar ik heb het op film. Verder was de sluitertijd van mijn camera te lang (1/100 sec) om haar op de board te fotograferen. De volgende dag hebben we rond-gescooterd en bier gehaald (tja, erg lekker bij 35C) dat we dan op ons terras konden opdrinken. s middags hebben we met een gids gekayaked in een magrove gebied. Prachtig! Pas met het donker waren we terug in de haven en met de scooter 16 km teruggereden over de drukke en slechte wegen hier. Op ons terras daarna genoten van het ingeslagen koud biertje.
Iedere avond lopen we over de Cliff, hoog boven het strand. Aan de rand van de cliff loopt een voetpad met een oneindige reeks aan winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Ontbijt, lunch en avondeten is dus meestal in een van deze tentjes en eigenlijk altijd super lekker of het nu Italiaans, Indiaas of Chinees is. Steeds weer een feestje op deze manier.
Nu nog ff over dat golfsurfen, dat is echt ontzettend gaaf als het lukt om op het surfboard te blijven staan. Maar moeilijk dat het is om dat te doen! Alsde juiste golf komt moet je zo snel mogelijk overeind komen op het board, niet te ver naar voren, achteren, links of rechts want dan lig je er zo weer af. Vooruit kijken, benen gebogen, niet te ver vooroverof achterover en dat allemaal in een split second. Je begrijpt dat ik meer in het water val dan dat ik op dat ding sta. Vandaag (dinsdag) en les 2, had ik een prive instructeur, Dus extra vaak er op klimmen en er af knallen. Na de Kayak tocht van gisteren waren de spiertjes toch al moe dus aan het einde van de les kon ik niet meer overeind komen. Maar blij dat ik het gedaan heb. Misschien donderdag nog een laatste les.
Bianca heeft het over dat het eten een feestje is. Tja, Ons middag maal is eigenlijk altijd Indiaas en dat kan wel eens pittig zijn. Daarom checken we af en toe bij de ober of het spicey is. nee hoor zegt hij dan. Vervolgens slaat mijn hoofd achterover bij de scherpe geur van het middagmaal en na de eerste hap brandt mijn tong en gehemelte weg. Ik zweet daarna zelfs uit mijn oogballen en dan te bedenken dat het nog een keer genieten wordt in het kleinste kamertje. Feestje hoor.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091424
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 337
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/806_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varkala-the-beach
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-01
[title] => Allepey Backwaters
[message] => Lovedale Lakeside 26/2 - 2/3
(Vembanad Lake)
Het was nu eens een keer een kort busritje van Fort Cochin (Vytilla bus station) naar Chertala waar we een Riksha namen naar ons Lovedale resort. Helaas met het uitstappen uit de bus en het sjorren aan mijn zware koffer `schiet het in mijn rug`. SHIHIHIT! Ons resort ligt heel mooi aan het meer en de host Ansha is heel behulpzaam, hij regelt voor dezelfde avond nog een massage voor mij in het dorp. Een inimini Indiaas vrouwtje neemt me van top tot teen onderhanden en al snel ben ik zo glibberig als een aal door alle olie die ze over me uitgiet. Maar ik merk al snel dat ze heel kundig is, hopelijk gaat het mij helpen.
De volgende dag had Boes wat minder pijn dus zijn we een fietstocht gaan doen met 2 geleende fietsen. Overmoedig hebben we bijna 50 km gefietst in de bloedhitte (34C) waardoor mijn hoed functioneerde als een oven, mijn gezicht als een stofvanger en mijn bovenbenen leken wel te koken. De volgende dag lekker relaxt gaan kanoen op de backwaters. Een stuk beter want we hoefden niet eens zelf te roeien. Heerlijk op het meer en de smalle kanalen. Even stoppen voor een kokosnootje en dan weer verder. Dat mag voor mij de hele week zo gaan.
Op Lovedale was nog een andere Nederlandse gast Yvonne, was erg gezellig om samen met haar `s-avonds te eten en ze was samen met ons op de Kanotocht. Erg knap van haar dat ze de tocht Bart heeft overleefd, maar dat mag Bart zelf vertellen.
Omdat het ons zo goed bevalt op Lovedale blijven we uiteindelijk 4 nachten ipv van de 2 die we geboekt hadden. Omdat we toch iets willen doen hebben we met een Ferry de oversteek over het meer gemaakt om aan de overkant de Bird Santuary te bezoeken. Spijt er van...het was bloedheet in het park, het was een rommelig moeras met een rotpad en geen vogel te zien (was niet het seizoen). Buiten het park, wachtend op de ferry terug naar huis, worden we van alle kanten door vogels omvlogen.
Notabene het enige dier wat we zagen in die Bird Santuary was een schildpad. Verder veel verliefde stelletjes die een rustig plekje zochten (om te praten natuurlijk!). Met goedgelovige Yvonne was het erg gezellig en konden we lekker lachen. Zeker toen ze een vies plakkerig chipszakje op mijn aanwijzing in een brievenbus probeerde te proppen. Verder hebben we hier een fijne residentie en ze serveren echt smakelijk eten en koel bier. Ben benieuwd of Varkala dit gaat overtreffen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091281
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 351
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/826_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => allepey-backwaters
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Fort Cochin, Kochi, Kerala
[message] => Fort Cochin, Kochi, Kerala 23-26/2
De KRSTC Bus van Wayanad naar Kochi is weer ff een nieuwe ervaring; na de shaker bus nu ook de doorwaaibus! Er zaten geen ramen in de bus en dat was ook maar goed ook want daardoor hadden we nog wat verkoeling van de wind. Het eerste stuk van de route was spectaculair we zaten namelijk heel erg hoog en konden een enorme afgrond met daaronder ver in de diepte een valei zien (gelukkig zat Bart niet bij het het raam) via een stuk of 12 haarspeldbochten komen we beneden. Daarna wordt de bustocht, saai, warm, plakkerig, beuuuuuuh. Gelukkig kunnen we in Cochin (toeristische deel van Kochi) eindelijk weer een biertje drinken (na 2 weken droog staan) wat veel goed maakt.
Die doorwaaibus noemen ze hier een superfast bus. De rit zou 5 a 6 uur duren maar was pas na 9 uur voorbij (over 270 km) dus eigenlijk een superslow bus. Maar Bianca en ik hebben het overleefd en vonden onze homestay Niya`s Nest daarna snel.Cochin was heerlijk levendig met veel Nederlandse gebouwen en leuke winkels en veel goede restarants. we hebben daar zelfs 2 schilderijen gekocht. Ook een kookles gevolgd bij onze homestay en Bianca (en ik een beetje) kunnen nu Vis Biryani maken. Echt een prettige plek!
In Fort Cochin, dat is eigenlijk maar een klein wijkje van Miljoenen stad Kochi, is veel te zien van het Koloniale verleden. Zowel de Portugezen als Engelsen als Nederlanders hebben hier gebouwen, kerken etc neergezet. Op het moment is er een Art Bienale en zijn er kunst tentoonstellingen in veel koloniale gebouwen. De kunst zelf is vaak niet interessant maar de locaties wel. We hebben zelfs een 2-luik gekocht van een contemporary artist waar we heel blij mee zijn.
Cochin is echt heel gezellig super mooie restaurants en hotels. In de avond een traditionele voorstelling bij het Kerala Kathakali Center.
Na een korte busrit en Rikshaw zijn we vandaag aangekomen in het paradijselijke Love Dale hotel. Direct aan een groot meer en supervriendelijk personeel. Hier blijven we wel even.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091206
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 350
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Kochi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/407_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fort-cochin-kochi-kerala
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => Wayanad, mountains and caves
[message] => Wayanad 19-23/2
Onze private car met chauffeur brengt ons naar de streek Wayanad in Kerala. Dit is een hoger gelegen gebied met enkele stuwmeren t.b.v. de vele bananen, koffie, thee en kruiden plantages. We zitten nu in het Kazpazha Lakeshore Resort een het Kazpazha stuwmeer. We zijn de enige gasten en we worden opgewaardeerd van basic cottage naar Executive villa. Het is een klein resortje met zwembadje en een paar huisjes, heel rustig en super vriendelijke hulpmannetjes allemaal. De volgende dag wandelen we een klein stukje naar een ini-mini moslim dorpje waar we een bezienswaardigheid zijn; eerst maar even zeep kopen want onze kleren hebben wel een opfrisbeurt nodig, daarnaast cashewnootjes, bananen en wat chocolade crackers.
Assi wordt ons Riksha mannetje, hij rijdt ons in de middag naar de Kazpuzha dam. Als we hem vragen wat er daar te zien is dan zegt hij doodeerlijk; `niets`. Het is een soort pretpark bij de dam maar wij zijn de voornaamste attractie we voelen ons net beroemdheden want ze willen allemaal op de foto met ons. Vanaf een toren boven bij de dam kan je via een kabel naar beneden roetsjen; dat lijkt me leuk om te doen. Bart gaat uiteraard niet mee (hoogtevrees) het is echt wel gaaf om zo hoog over de dam te zoeven!
De volgende dag worden we om 5:30 opgehaald door ons riksha mannetje om naar het aanmeldpunt te gaan om naar Chembra peak te lopen. Met slaap in de ogen worden we eerst een uur in de riksja geshaked om vervolgens nog een hele tijd te moeten wachten bij het aanmeldpunt, ze gingen toch pas later open; en bedankt. Er mogen per dag maar max 200 bezoekers in dit National Park komen vandaar dat iedereen er wil zijn als het aanmeldpunt open gaat. Het is echter nog het voorseizoen en valt het mee met de drukte. Het is een leuke toch die we in principe met z`n tweeen lopen maar we komen op de route langs de gidsen gelopen en er zijn natuurlijk ook nog de andere bezoekers. Het was een leuke tocht om te maken maar ook weer niet heel bijzonder geen enkele wildlife gespot (behalve aapjes) en het uitzicht was beperkt door de mist. De route in de riksha terug naar ons resort was echt super mooi want het bleek door theeplantages over een heuvelachtig terrein te lopen.
Bart mag ff vertellen over onze motortoch naar de Edakkal Caves.
De Motortocht met motormuis Bart aan het stuur was echt mooi. Met een rustige snelheid (want Bianca achterop) reed ik naar de caves. Uiteraard politie vermijden want ik heb geen motorrijbewijs. Niet opgepakt en om de meeste kuilen heen gereden kwamen we aan bij de beroemde caves. vervolgens moesten we nog 2 km omhoog wandelen bij 33C. Daar vonden de schoolkinderen ons erg interessant en vroegen steeds onze naam (de mijne vonden ze erg mooi) en waar we vandaan kwamen. Soms prima, soms vermoeiend. Halverwege de wandeling (of eigenlijk klim) was er een 12D minibioscoop. Daar wilde ik wel in en Bianca ging toch ook mee maar heeft volgens mij niet gekeken. Excuus was dat ze toch geen 3D kon zien, maar het was 12 D dus die andere 9D heeft ze wel meegekregen.De caves vielen echt zwaar tegen. Duizenden traptreden omhoog en omlaag voor een paar rotswanden met oude teksten en tekeningen. Na weer 2 km bij 33C te zijn afgedaald hebben we lekkr friet met ei[e-38]brood kunnen eten. Daarna snel (want het is een motor) terug naar onzevilla om lekker in het zwembad te plonzen. Heerlijk.
Morgenvroeg nemen we de bus naar Kochi. Een rit van 6 uur, ik ben benieuwd of het een beetje te doen is want het zijn 5 stoelen op een rij i.p.v. 4 stoelen zoals wij dat kennen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091123
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 335
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Kalpetta
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/941_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wayanad-mountains-and-caves
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Mysore (Mysuru) Palace en nog wat..
[message] => Op naar Mysore (15/2)
De nachtbus was iets minder prettig voor Bart maar dat laat ik aan hem over. Mysore (Mysuru) is vooral een grote stad met 1 miljoen inwoners, dus druk met brommers, riksja`s, bussen en vrachtverkeer. We hebben een zakenhotel nabij het Mysore Palace, de nummer 2 bezienswaardigheid van India. Ik ga in mijn eentje op pad want Bart is te beroerd. Prio nummer 1; geld zien te pinnen. ATM 1 accepteerd mijn bankpas niet. Geen probleem, verderop bij de rotonde zitten nog minimaal 5 ATM`s. Na de 4e ATM begint mijn vertrouwen in een goede afloop in te zakken, zelfs de credit card wil niet werken. De laatste ATM op de rotonde spuugt INR 10.000 voor me uit YEAH! Bij succes nog maar meteen even INR10.000 meer gepind.
Nu met mijn dikke portemonee teruglopen door de verzengende hitte naar het hotel, het is maar een stukje van 1 km of zo maar door de hitte eigenlijk niet te doen.
Die busrit van Hampi naar Mysuru was met een sleeper bus (was een nachtrit). Dat hadden ze de beter een shakerbus kunnen noemen. Regelmatig boorde mijn neus zich in het plafond. Bovendien zette ik bij elke stop mijn beide hoofdsluizen open om interne troep af te voeren. Tja zou dat iets te maken hebbe met het vegetarische en non alcoholische dieet? Mysuru is een lelijke stad maar het koninklijke paleis is van een ongekende schoonheid. Dat maakt detrip al meer dan de moeite waard.
Na een dagje acclimatiseren voor Bart op de koele hotelkamer gaan we op de 2e dag het Paleis bekijken. We hebben een gidsmannetje ingehuurd om in het Paleis zelf uitleg te krijgen. Het originelen houten Paleis is deels vervangen door een stenen Paleis ergens in 1930 of zo. Het Paleis is een mengsel van Italiaanse, Hindoe, Islam, Hongaarse etc etc invloeden. Sinds 1970 is de Maharadja niet meer het hoofd van de staat en heeft hij zelfs geen ceremoniele functie meer. De 24 of 25e generatie (een man van een jaar of 30) woont in een deel van het paleis waar geen toeristen mogen komen.
In de avond gaan we eten bij een restaurant waar het erg goed uitziet (eigen ORS water, schone keuken etc). Wij denken eenslekker uit te pakken maar kunnen eigenlijk nauwelijks iets eten want de gerechten zijn veel te heet, help we staan in BRAND! Helaas zegt mijn maag die nacht; ` tot hier en niet verder`, en ben ik de volgende dag een dweil en moet Bart alleen op pad sturen met een toertje in om Mysore wat we geboekt hebben.
Die tour was niet zo spectaculair en bevatten o.a. een zoo van 87 hectare. Daar hadden we een uur voor. Dus iedereen te laat terug bij de bus.En verder een aantal tempels van supergoden en dus heel, heel erg druk. Als vee werden we middels stalen dranghekken naar een beeld van een god geleid en dan konden we doneren. Heel anders dan in Hampi waar we vrij en makkelijk alle tempels in konden.
Van Mysurur naar Kerala namen we een comfortabele taxi (geen shaker bus) en zitten nu bij een groot meer in een uiterst comfortabel resort en kamer. Er is zelfs een zwembad! In Mysuru was het eten zo pittig dat je hoofd ervan achterover slaat. Hier lijkt het nog meet vallen en dat geld ook voor de temperatuur. IPv 35C nog maar 32C. Goed te doen dus.
We hadden een mobieltje voor dagdagelijkse bezigheden maar het geheugen raakte snel vol. Al in Hampi moesten we oude foto,s verwijderen.Ik wilde niet de foto,s van Sem, Veroni en ma verwijderen. Die waren mij te lief. Dus al het andere weggedaan en we konden weer vooruit. Echter de volgende dag begaf het mobieltje het en bleek niet meer te repareren. De foto,s waren niet meer terug te halen. Was dit een sein van Sem, Veroni en Ma? Afgelopen 2,5 jaar allle drie overleden en het verdriet is er nog. Dat zal minder worden en de vele goede herinneringen zullen blijven. Vaarwel Sem, Veroni en ma. Wij zullen jullie blijven koesteren.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091081
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 365
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Mysore
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/691_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => mysore-mysuru-palace-en-nog-wat
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-15
[title] => Nog een keer Hampi.
[message] =>
Van partybeach Goa naar het vegetarische en non-alcoholische Hampi. Tja weer even omschakelen. Zeker met Bianca die bij 35c van tempel naar tempel rent als een jonge maagd die wordt achtervolgt door een grote brede neger. Zodra ik weer in haar buurt ben is mijn hoofd/hoed boven de 40C en bij afzetten vd hoed is het een waterval. Zodra ik ben opgedroogd (minder nat) komen de indiaase families al op me afgerend en roepen Brhuhus Whilliys of zoiets en willen met me op de foto. Tja afkoelen lukt zo niet maar defamilies zijn erg tevreden. Verder ook wel bijzonder dat hier heel, heel veel aapjes zijn. Stuk voor stuk dieven en we moeten onze spullen goed in de gaten houden. In een restaurant kregen we zelfs een bamboostok om ze weg te slaan.Bianca de berggeit kent geen hoogtevrees maar helaas ik wel dus toen we een berg op gingen hadden we een pad of iets wat daar in de verte op lijkt. Dit was erg hoog en liep schuin af de diepte in. Ik was uiteraard bezweet dus glad en glibberde af en toe richting de afgrond. Bianca liep het volgens mij te filmen maar gelukkig was er een behulzamen man die tussen mij en de afgrond liep om mij eventueel op te vangen.Uiteindelijk bleek het geen pad te zijn en moesten we weer terug langs de afgrond. Overleefd maar wel 10 liter lichter.
Je begrijpt het al, van Bart een hoop drukte om niets. Vanaf Matanga Hill hadden we een fenomenaal uitzicht op Virupraksha Tempel aan de west kant en Achutaraya Tempel aan de oost kant. Gelukkig liepen we Klaas en Pim, twee neven, mee zodat ik af en toe een oppas had voor Bart.
We zijn ook nog een lekker dagje met brommers gaan rijden naar het dorpje Anegundi waar echt niets was, dus geen charme, geen simpel restaurantje, helemaal niets. Toch waren we even zielsgelukkig want we hadden eindelijk een pinautomaat gevonden dat onze pas accepteerd (na al 3 pinapparaten in een klein stadje geprobeerd te hebben). We gaan het nu met het geld wel redden naar Mysuru, onze volgende bestemming. Vanavond de nachtbus.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090963
[countryId] => 87
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 372
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Hampi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/138_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-keer-hampi
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-13
[title] => Hampi here we come
[message] => In Hampi hadden we al snel intrek genomen in een guesthouse. En natuurlijk daarna de eerste vd 3700 tempels bezocht. Zeer indrukwekkend. Smiddags werd het hier zo bloedheet dat mijn hoed fungeerde als oven. Als ik hem afdeed begon het op mijn hoofd te verbranden dus dan maar s middags niet te veel activiteiten plannen. Ook s ochtend wordt het hier snel erg warm. Zo rond 11 uur is het al boven de 30C en van 13 tot 16 uur boven de 34C. Dus ontsnappen aan de hitte is niet makkelijk. Toch blijven we actief want nog 3699 tempels te gaan.
Om de hitte een beetje te ontlopen heb ik het briljante plan geopperd om de wekker om 7 uur te zetten om te gaan wandelen naar de volgende serie tempels nabij Hampi. Bart is niet zo blij met het plan maar doet toch mee. Ik heb een voetpad gevonden langs een riviertje wat ons binnendoor leidt langs bananenplantages met een mooi uitzicht op Matanga Hill. Op de Historische site staan paleizen (Lotus Mahal, Queens Palace) en de Elephant Stables. Bij de Elephant Stables zijn we ineens populair bij Indiers die met ons op de foto willen. Ze willen wel dat we gaan staan want vooral onze lengte vinden ze indrukwekkend. Heel grappig om te zien dat een volwassen vrouw of man nerveus wordt om ons te vragen of ze een foto met ons mag maken.
Bart is intussen alweer aan het verdampen maar hij wil toch nog een extra lusje lopen langs wat tempels en bazaars die verderop liggen. Bij de busstop wil ik hem kokosmelk geven maar meneer wil niet. Als afsluiter nog langs Hazara Rama Temple; echt een heel mooie tempel met in relief uitgesneden figuren Ramayana figuren.
In de late namiddag wordt het tijd om nog een Tempelsessie te doen. Dus we lopen een half uur naar Vijaya Vithala Temple. We huren deze keer maar eens een gids in om ons meer uitleg te geven. Hij strooit met een oneindige reeks namen van koningen en goden die niet te onthouden zijn, daarnaast is hij onze hoffotograaf en ontneemt me mijn mobieltje om foto`s van ons te maken. Hij zegt waar we moeten staan en wji luisteren braaf. We begrijpen dat dit tempelgebied 3 ingangen heeft; een voor de mensen van het hof, een voor de monikken en een voor het gewone volk. Hij laat ons zien dat er in de relief afbeeldingen niet alleen Indiers zijn afgebeeld maar ook Chinezen, moslims en volgens hem zelfs een Europeaan. Het complex is gebouwd tussen ca 1422-1529.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090905
[countryId] => 87
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 345
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Hampi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/965_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hampi-here-we-come
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-12
[title] => Scuba Evolution India
[message] => Bij verrassing heb ik een duikschool gevonden in Anjuna. Er werd nergens voor geadverteerd en er werd ook een keer aangegeven dat scubaduiken niet kon hier. Bij Scuba Evolution India heb ik eerst een verfrissings duik gemaakt in het zwembad met een instructeur, want het was alweer 9 jaar geleden dat ik het laatst gedoken had. Het enige wat weer even spannend was, was mijn duikbril onder water afzetten en weer op doen, verder kwamen alle gewoontes van het duiken weer terug. Gelukkig mocht ik de volgende dag met een andere duiker meerijden in de auto, i.p.v. achterop een brommer. Het was zeker nog een half uur rijden naar de aanlegsteiger in Cadolim waarvandaan de boot vertrok naar het eiland waar we gingen duiken. Altijd spannend wat je onder water aan gaat treffen; het was wel wat troebel en er stond ook redelijk wat stroming. De eerste duik was bij een wrak en daarna door een natuurlijke kloof bij het eiland. Er waren geen grote scholen van kleurige vissen te zien zoals ik wel gezien had op andere Tropische locaties. Wel bijzonder voor mij om scorpion vissen (zien er uit al stenen en zijn gevaarlijk) en een zwart witte murene te zien (soort slang). Bart was blij toen ik weer veilig en wel bij het zwembad van Anjuna Laguna terug was. Helaas niet relaxen daarna, maar door naar het busstation voor de night sleeper bus naar Hampi.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090904
[countryId] => 87
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 350
[author] => Bianca & Bart
[cityName] => Goa
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/818_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => scuba-evolution-india
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-06
[title] => De eerste stap
[message] => De eerste stap
Pas als we de honden weggebracht hebben, de koffers ingepakt en het huis afgesloten, realiseren we ons dat het toch echt gaat gebeuren ons sabbatical. Superfijn dat Rik en Monique ons wegbrengen.
Nu nog even spannend of de tickets, visa, Covid documenten in orde zijn. Door de afgelopen jaren geloven we pas echt dat we zullen vertrekken als we ingecheckt zijn. Op Zaventem volgt toch nog een kleine verrassing; we hebben niet het juiste visum document afgedrukt, gelukkig is dat snel verholpen maar het is toch even spannend weer. Nu mogen we dan toch echt op reis.
Eerste stop Doha, Qatar; na de nacht doorgevlogen te zijn landen we op Doha. We zoeken eerste even een rustig plekje om wat bij te slapen op de luchthaven. Ik heb gelezen dat het mogelijk is om de stad in te gaan op een guided tour. De desk is snel gevonden en de tour van 13u gereserveerd. Lekker om even op sleeptouw genomen te worden met onze suffe koppies! We worden in een bus gezet die langs gebouwen en havens rijd, allemaal heel moderne mooie architectuur. Bij een haven mogen we even uitstappen om de `Corniche` te bewonderen, dit is de skyline van Doha en ik moet zeggen die is erg mooi. De Corniche is een stuk opgespoten land waar alleen maar bijzondere torens op staan. Daarna naar een traditionele week, zoals ze vroeger waren maar nu eigenlijk niet meer bestaan. Smalle straten met veel water lopen om het koel te houden. We eindigen bij Souq Wafiq; eerst over de kamelen berzorgplaats (1 bult) om daarna over de Souq zelf te lopen. Dit is een deels overdekte markt met smalle straatjes met straten speciaal voor kruiden en andere voor kleding, schoenen of andere producten. Het lijkt oud maar het is eigenlijk heel nieuw want de originele souq is nog niet zo lang geleden afgebrand.
`s-avonds vliegen we door naar Goa, India. We komen diep in de nacht aan. Door de douane gaan en de bagage verzamelen loopt soepel. Helaas geldt dat niet voor het pinnen. Uiteindelijk lukt het ons om met Barts` credit card geld te pinnen en kunnen we de taxi nemen naar Anjuna waar we in het donker ons huisje moeten zien te vinden. Op een gegeven moment rijden we over een hobbelige zandweg en zijn we aangekomen.
De eerste week in Anjuna gaan we niet veel doen dan bijslapen, acclimatiseren (het is 30C overdag) en wat dingen regelen zoals een simkaart, transport naar Hampi en misschien fietsen kopen.
Die fietsen kopen heeft helaas geen zin, omdat transport naar Hampi met de fietsen, niet goed mogelijk is. Tja fietsen bij 33C lijkt me ook zwaar maar ik ben dan ook de grote zweter van ons tweeen. Doha is een steenrijke zanderige, winderige stad, alles beige en geen groen. Gelukkig is Goa wel mooi groen en een prachtig strand. Ons bed was wel een soort plank dus we zijn vandaag verhuisd naar een front beach house met een lekker matras. Goa is een rijke moderne provincie en bier, wijn, rundvlees staat hier op het menu. Echt goddelijk! Lekker s avonds op het strand bediend worden, echte luxe. De koeien lopen om je heen maar die gedragen zich keurig.Ook heel veel honden hier en die laten zich s nachts flink horen. Ach gelukkig kunnen we lekkeruitslapen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090755
[countryId] => 87
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 432
[author] => Bianca & Bart
[cityName] => Goa
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-eerste-stap
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => mavanmin
[datePublication] => 2022-12-11
[title] => Seniorenmoment, deel 2!
[message] => Nou, daar ben ik dan nog een keer.
Die avond werd ik om 24.00 uur wakker(dat krijg je als je om 21.00.uur op bed ligt! Haha
Ineens bedacht ik me mijn huissleutels en mijn OV kaart, waar zijn die, heb ik die ook in mijn etui gestopt? Dus koffer overhoop, mijn sleutels zaten er gelukkig in maar mijn OV kaart dus niet, deze had ik waarschijnlijk in mijn etui gestopt. Die nacht weer een mail naar het hotel gestuurd, maar ja die moeten ze dan wel openen.
Gelukkig was Hans bereidt het hotel in Dibrughar te bellen om te vragen of ze mijn etui op willen te sturen, en of ze mijn email wilden openen. Het beste zou zijn om het naar Delhi te sturen, hij bleef nog een kleine week langer in India, maar ze stuurden het eerst naar het kantoor in Guwahati?? Waarom de makkelijke weg, als het ook wat ingewikkelder kan?? Ik schaar het onder Indiase logica die niet de mijne is.
De volgende dag een excursie door Kolkata, heb ik zes jaar geleden ook gedaan, er waren maar twee dingen bij die ik al eerder had gezien maar dit was geen straf!
We begonnen in de buitenwijken bij de 'Belur Math', een Hindoeïstische tempel en deze tempel is het hart van de Ramakrishna beweging. Een mooie tempel, binnen zeer sober en aan de buitenkant mooi bewerkt, maar wel rustig omdat de stenen één tint hebben. Van onze Indiase gids mochten we niet fotograferen, ook buiten niet, de Indiërs trokken zich daar weinig van aan, maar uiteindelijk mochten we toch nog wat foto's nemen.
Vervolgens met de ferry naar de overkant, daar stond de 'Dakshineshwar Kali Tempel', gebouwd in 1855. Hier zijn 12 Shiva tempels en één hoofdtempel voor de God 'Kali'. Dit alles ligt rondom een grote binnenplaats. Rondom de tempel was het ook gigantische druk veel vrouwen in prachtige sari's en binnen lange rijen om hun offers aan de goden te doneren. In een hoek van de binnenplaats was een kamer, waar Ramakrishna en Maa Darada een aantal jaren verbleven.
Na de lunch gingen we naar de wijk ' Kumartuli', de pottenbakkerswijk, waar de poppen voor de festivals gemaakt worden. De grootste festivals waren net achter de rug, maar er werd evengoed gewerkt , soms werd er met de hand gevormd en er wordt ook gebruik gemaakt van mallen. Er is een staketsel van bamboe en stro, daarop komt een laag klei die met stro vermengd is en fijngemaakt, daarna weer een laag klei en dan schuren en schilderen en aankleden. Een mooi proces!
We gingen door naar de Jaïntempel, de 'Shree Sitalnath Jaïn Tempel' oftewel de spiegeltjes tempel. Gebouwd in 1867. Het is veel pracht en praal, mozaïeken en vooral heel veel spiegels!
Als laatste nog vlak voor het donker werd naar de 'St Pauls Cathedral' een Anglicaanse kerk, gebouwd tussen 1839 - 1847. Het was de eerste Cathedral in Azië en het is ook de grootste in Kolkata. Hij is in gotische stijl gebouwd en spierwit (een wonder in deze stad met zoveel smog!)
Binnen was een groep kinderen bezig met het oefenen voor het kerstspel, het klonk nogal vals, als ik het zelfs hoor, is het echt erg! Ook het dansje van de engeltjes met de papieren sterren verliep nog niet vloeiend. Hahaha, nou ja ze hebben nog ruim twee weken. Het was in ieder geval wel schattig om te zien. Deed me denken aan mijn eigen ervaring als 'herdertje' ooit, ik had heel erg de hik vlak voor ik op moest, was geen succes dus!
Buiten werd de stal opgebouwd, er stonden al twee kamelen (geen echte hoor!) de rest van de familie was nog niet gearriveerd.
Toen we die avond terug kwamen van het eten was er een bruiloft aan de gang, net tegenover ons hotel, we stonden ernaar te kijken en werden prompt uitgenodigd. Niemand van ons is gegaan. Na een paar flinke klappen vuurwerk hield ook de harde muziek op en konden we rustig slapen! Haha
Nou, de laatste dagen in Kolkata houden jullie nog tegoed.
Tot de volgende keer
Marjo [e-1f917]
[userId] => 85531
[photoRevision] => 21
[reportId] => 5089608
[countryId] => 87
[pictureCount] => 45
[visitorCount] => 62
[author] => Marjo
[cityName] => Calcutta
[travelId] => 528102
[travelTitle] => Noordoost India
[travelTitleSlugified] => noordoost-india
[dateDepart] => 2022-11-15
[dateReturn] => 2022-12-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/095/477_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/085/531_50x50.jpg?r=21
[titleSlugified] => seniorenmoment-deel-2
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => mavanmin
[datePublication] => 2022-12-08
[title] => Seniorenmomentje!
[message] => Zo, daar ben ik weer
Bedankt voor de gezellige reacties
Na de verschillende stammen, gaat het nu toch wel einde van deze reis.
We rijden vandaag via Sibsagar naar Dibrughar, om vandaaruit weer terug te vliegen naar Kolkata.
We vertrokken al om 07.30 uur uit Mon, te beginnen met 2.5 uur 'bumpie road', wat na gistermiddag eigenlijk niks meer voorstelde. Hahaha
In Sibsagar, dit was ooit de hoofdstad van het Ahom koninkrijk van 1699 - 1788. Andere namen van deze stad zijn: Sivasagar of Sivsagar. Ze hebben in een groot deel van het huidige Assam geregeerd van 1228 - 1821, zij verdwenen door aanvallen vanuit Birma(Myanmar) en later (1824-1826, de Eerste Anglo-Birmese oorlog) werden de Birmesen door de Britten verslagen, die ze onderdeel maakte van 'East India Company'.
Voor het eerst deze reis, dat we oude stenen hebben gezien! Als eerste bezochten we het' Garhgaon's Kareng Ghar', 'Ahom's Raja Palace', één van de grootste voorbeelden van de 'Ahom' architectuur, gemaakt van hout en steen, nadat het vernietigd was, van 1751 - 1769 weer herbouwd in een 7 verdiepingen structuur.
Vervolgens naar de ' Rang Ghar', bouw gestart in 1746. Een twee verdiepingen hoog gebouw, wat door de 'Ahom' koningen gebruikt werd als sportpaviljoen, er vonden oa worstelwedstrijden en buffelgevechten plaats.
En als laatste de 'Shivadol', een Hindoeïstische tempel, gebouwd voor de Lord Shiva, in 1734. De toren is 32 meter hoog de basis heeft een cirkel van 59 meter hij is van steen.
Achter deze tempel ligt een grote watertank (vijver), de 'Borphukhun tank' gebouwd van 1731 - 1738. Het water schijnt hier altijd op hetzelfde peil te staan, zowel in de moesson als bij droge tijden!?
Rond 17.30 uur waren we in Dibrugarh. Eén van de betere hotels, die we hebben gehad deze reis! Haha. Het lijkt wel een leuke stad, maar we zijn meestal zo moe dat we geen energie meer hebben om 's avonds nog op pad te gaan.
Ongeveer 175km gereden vandaag.
De andere dag om 09.00 uur alweer naar de luchthaven (ongeveer 18 km verderop) om terug te vliegen naar Kolkata voor de laatste dagen van onze rondreis.
Afscheid genomen van onze chauffeurs; Sailo, Ratun, Dhamendra, Ranjit en Dipankar onze Indiase reisbegeleider. Zij brengen de auto's weer terug naar Guwahati, 1000 km verderop met één tussenstop.
Zij hebben ons echt in de chaos wat India heet, veilig door dit land geloodst! Een goede tip en een groot applaus waard!!!
Op de luchthaven was er een dame die erg veel haast had om haar vlucht te halen, zij wilde dus voordringen, is niet handig als je net met een groepsticket de groep staat in te checken om de luchthaven op te mogen! Dus ging ze naar een andere beveiliger, om vervolgens chagrijnig tegenover ons te zitten in de wachtruimte, want ze zat op dezelfde vlucht!! Lachen toch.
Op de luchthaven hoorde ik, dat er een schaartje was gevonden in mijn kamer, daar rij ik niet voor terug dacht en zei Hans(reisbegeleider) en terecht zei ik!
Na een voorspoedige vlucht toch in mijn koffer gekeken en nu bleek dat ik mijn appelgroene etui kwijt was, dus niet alleen een schaartje! Dat is wel balen. Eigenlijk wil ik het toch wel terug. Ik weet ook wel hoe dit waarschijnlijk is gekomen, Ik lag steeds in minimaal een tweepersoonsbed en soms nog groter, Ik had wat spulletjes gebruikt uit mijn etui en dus op bed laten liggen en de volgende ochtend enthousiast mijn dekbed eroverheen gegooid! En niet meer in mijn koffer gekeken of mijn etui erin zat!
Nou ja, eerst maar eens een echte koffie bij een echte Barista gedronken met een blauwe bes muffin, nou ja er zat één in en het tweede besje was er overheen gevlogen! [e-1f602][e-1f602] Maar toch lekker.
's Avonds met een paar mensen, Anke en Jan Willem, Joke, Nelly, Philippe, Hans en ik gaan borrelen op een dakterras, temperatuur erg lekker, maar met de smog wat minder. Ook denken de Indiërs dat harde muziek erg fijn is als je op een terras zit, maar ja met 7 mensen kun je elkaar dus niet meer verstaan.
Kolkata komt de volgend keer aan de beurt
Groetjes
Marjo
[userId] => 85531
[photoRevision] => 21
[reportId] => 5089568
[countryId] => 87
[pictureCount] => 28
[visitorCount] => 74
[author] => Marjo
[cityName] => Calcutta
[travelId] => 528102
[travelTitle] => Noordoost India
[travelTitleSlugified] => noordoost-india
[dateDepart] => 2022-11-15
[dateReturn] => 2022-12-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/088/329_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/085/531_50x50.jpg?r=21
[titleSlugified] => seniorenmomentje
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => jalanjalan
[datePublication] => 2022-12-12
[title] => De prins op het witte paard
[message] => Weeralarm op donderdag! Er komt een typhoon aan. Die zal Chennai niet raken maar wel zorgen voor flinke regen en zelfs storm. De trouwceremonie is op het strand gepland. Zo zag Sneha het al maanden voor zich. Trouwen met uitzicht op de oceaan. De weddingplanners bouwen een tent op. Wij bereiden ons voor op de komst van de ‘drapers’ aankleedsters. Een sari dragen is voor Indiase vrouwen dagelijks werk, voor ons een kunst apart. Jelmer logeert naast ons, op de tweede verdieping van het Taj hotel, ik help hem met aankleden. Hij ontdekt dat de stola die bij zijn één na laatste outfit hoort er niet is. Gelukkig kan hij de stola die Yash gisteren droeg lenen. De mensen hier zijn enorm goed in improviseren. Wat een heerlijkheid. Mijn moeder zei vaak ‘as ‘t net kin sa as et mat, dan mat et mar sa as et kin!’ Een Fries spreekwoord dat het ook in India goed doet.
Halverwege de middag krijgen de mannen, en sommige vrouwen een tulband. De buurmaclan een rode en de Dugars een oranje. Daarna gaan we op zoek naar de plek waar onze clan vertrekt naar het feest. Jelmer komt aan als een prins te paard, is de bedoeling. Normaalgesproken zou hij vertrekken vanuit zijn eigen huis. Dat zou in dit geval een lange rit worden. Het beestje staat, uitbundig versierd, te wachten om de hoek van de feesttent die op het strand is gebouwd. Donkere wolken pakken zich samen boven de oceaan. Houden we het droog? Dan begint de muziek te spelen. Trommelaars staan voor de stoet uit. Jelmer zit op het makke paardje. Eigenlijk is hij te zwaar voor het beest. Wij dansen er omheen, opgezweept door de steelbandachtige trommels. De muzikanten spelen wel maar stappen niet. Jelmer vraagt mij of ik ze een beetje aan wil sporen, de lucht wordt al donkerder maar er valt nog geen drup. Op de lifestream zwaaien we naar Wieger en opa die samen in Luttelgeest naar de tv kijken. Ook in Zoetermeer, Haarlem en Lelystad kijken jullie mee! Zo fijn dat het lukte, die zoomverbinding. Uiteindelijk dansen we bijna een uur over een afstand van een paar honderd meter. En dan is het grote moment daar: Sneha’s aankomst, onder een baldakijn van bloemen, gedragen door haar vader en broers. De Aziatische versie van onze Máxima. De ‘sedap malam’ bloemen bracht onze bloemenman in Lembang wekelijks naar ons huis aan de jalan Maribaya. Ik had nooit kunnen dromen dat deze bloemen met duizenden tegelijk, op deze sprookjesbruiloft in India nog eens terug zouden komen in ons leven.
Op het podium in de tent brandt een vuurtje. Dat is ook de naam van de trouwceremonie ‘rond het vuur.’ Wat wil een mens nog meer? Met iedereen die van je houdt warm en droog zitten. Het begint te druppelen en te waaien. De storm trekt aan, de regen plenst op het dak van de tent. Wij zijn samen. Laat de ceremonie maar beginnen!
[userId] => 105177
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089561
[countryId] => 87
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 206
[author] => Jannie
[cityName] => Thanjāvūr
[travelId] => 528224
[travelTitle] => Bruiloft in India ❤️
[travelTitleSlugified] => bruiloft-in-india
[dateDepart] => 2022-12-01
[dateReturn] => 2022-12-17
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/india,thanjvr
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/105/177_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-prins-op-het-witte-paard
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => robinenromee
[datePublication] => 2023-05-06
[title] => Laatste dagen samen en bericht uit kamp west
[message] => Op naar Kuala Lumpur, daar waren we gebleven. Maar eerst Vietnam nog uit. Meestal gaat dat simpel zo'n land verlaten, anders dan de immigratie. Vaak zijn douanemensen zuurpruimen, voor ons altijd een uitdaging om toch te proberen er een simpel 'hallo' of een glimlach uit te krijgen. Bij de Vietnamese douanebeambte geen succes. Sterker nog hij moest en zou ons visum zien. Tja die hadden we 30 dagen geleden nog toen we het land binnenkwamen. Robin druk zoekende online en ik bedacht me heel jolig dat ik de geprinte versie als boodschappenlijstje en kladblaadje had gebruikt. Triomfantelijk toverde ik het votje onderuit de rugzak. Meneer van de douane vond het geheel niet grappig. Maargoed uiteindelijk wel de stempel voor vertrek gekregen.
Aangekomen in Kuala Lumpur voelde het zoals altijd (bezoek nummer 10?) als thuiskomen. We weten waar we moeten zijn voor het beste eten, we bereiden ons einde middag voor op een tropische onweersbui (gegarandeerd ergens tussen 4 en 7) en trekken als het 's morgens zonnig is baantjes in het zwembad van olympisch formaat (de olympische snelheid is weer een heel ander verhaal..). Zo vliegen de dagen voorbij en voor we het weten is het tijd om op te splitsen.
Voor nu enkel een bericht uit "kamp west", India dus, aangezien Robin pas net naar zijn vrijwilligerswerk is gevlogen.
Afgelopen zondagnacht kwam ik aan in Delhi waar ik werd opgewacht door de organisatie waarmee ik de komende maand vrijwilligerswerk doe en een aantal uitstapjes maak. De reis verliep soepel en zelfs met een recordtijd, in positieve zin, van vijf minuten door de douane.
Buiten wachtte het echte India. Na zeven jaar was ik even vergeten hoe dat ook alweer was (in sommige opzichten). Namelijk: choatisch, kleurrijk, druk, vol getoeter, heel vies, veel starende mensen (mannen). Altijd weer even wennen. Na een nacht in een hotel dat niet helemaal aan mijn standaarden van hygiëne voldoet begon het programma. Gelukkig was er nog een 50 jarige engelsman (Daern) ook die dag aangekomen dus startten we samen in Delhi. Daar waren we de hele dag de celebs: er kwam geen einde aan de stroom van mensen die met ons op de foto wilde. Maargoed al snel vielen we van onze troon want deze popstarbehandeling gold niet voor onze reis naar het vrijwilligershuis. Dat staat namelijk zo'n 10 uur verderop in Andretta (vlakbij Dharamsala). De Indiase medewerker van onze organisatie zei hierover: the busride will be horrible. Uh oke, als jij dat al zegt.. samen besloten Daern en ik dat het beter was geen vragen meer te stellen. Om acht uur zouden we vertrekken. Zou ja. Indian time natuurlijk dus om 20.45 zaten we in de bus. Als enige Westerlingen moesten de neuzen even wennen aan al het zelfgemaakte voedsel dat overal in de bus belandde. Maar we zaten prima en de stoelen waren best comfortabel. Geen riem helaas dat was wel een tegenvaller want inmiddels weet ik wel hoe er in India gereden wordt. Reispillen dus: de oplossing voor bijna alles. Een paar uurtjes slaap volgden tot de bus begon aan het kronkelige deel van de route. Dat bleef ook bij de medepassagiers niet onopgemerkt. Er werd flink wat gekotst. En helaas niet in zakjes. Dus al die gore drap liep over de vloer en die lucht.. vanaf dat moment telde ik echt de tijd af. Alleen waar naartoe? Het bleek natuurlijk geen 10 uur maar 12 uur. En toen nog een autoritje door diezelfde bergen.
Aangekomen bij het vrijwilligershuis regende het en hier in de bergen is het relatief koud (geloof google niet want je kan soms de wolkjes van je eigen adem zien). Het huis is ook super basic. Het duurde even voor ik kon accimaltiseren.
Gelukkig is het hier wel gezellig. We zijn hier nu met vijf vrijwilligers uit Engeland, Frankrijk en Australië. En later bleek ook het eten heel lekker dus dat maakt ook een hoop goed.
De dag erop zouden we eigenlijk starten met vrijwilligerswerk maar zoals dat gaat in India gingen we toch eerst een uitstapje doen. Dat kwam qua timing beter uit. Dit keer in een auto in plaats van een bus, dus al stukken beter. Maar wel weer zes uur uit de richting, naar Amritsar. Deze stad is bekend om de gouden tempel waar iedere dag 100.000 mensen gratis kunnen eten. Wat een belevenis om dat te zien, ik zal wat foto's bijvoegen. Alles is mooi en bijzonder. 's Avonds hebben we nog het geluk een bruiloft op straat te zien. India blijft een spektakel, heel bijzonder. Helaas is het hotel ook weer heel bijzonder want ik ben er zeker van dat de lakens en dekens niet gewassen zijn. Allemaal vieze vlekken en haren. Ook Indiase standaard dus ik slaap maar op een handdoek met een sjaal over me heel. Mijn tere Westerse zieltje heeft het daar toch wat zwaar mee. Je kan viezigheid natuurlijk gewoon afspoelen onder een koude douche maar toch..
Gelukkig vraagt de tuktuk chauffeur me kort daarna of ik zelf een stukje door Amritsar wil scheuren. Tuurlijk! Zo rijdt ik de rest een stukje door de drukke stad en vergeet ik snel wel alle vieze shit.
Eenmaal thuis worden we net uitgenodigd om een bijzondere ceremonie bij te wonen van degene die hier iedere dag het eten maakt. Ook dit belooft een bijzonder Indiaas feest te worden met 400 - 500 en veel eten. Nou daar zeg ik zeker geen nee tegen. Wanneer we ooit aan dat vrijwilligerswerk toekomen weet ik alleen niet.. Nee geintje, inmiddels de eerste les erop zitten. Het leslokaal is niet meer dan vier muren en een kleedje op de grond. Maar het gaat hartstikke prima. De kinderen willen heel graag leren en zijn super beleefd. En schattig natuurlijk..
[userId] => 225955
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092842
[countryId] => 87
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 145
[author] => Romee
[cityName] => Pālampur
[travelId] => 528269
[travelTitle] => De grootste reis
[travelTitleSlugified] => de-grootste-reis
[dateDepart] => 2022-12-30
[dateReturn] => 2024-01-15
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/112/011_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/225/955_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laatste-dagen-samen-en-bericht-uit-kamp-west
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => maartjevdbrand
[datePublication] => 2023-04-23
[title] => Een mooi gesprek
[message] => Dag lieve mensen,
Op een prachtige plek ergens in de natuur in India een bericht naar jullie. De temperatuur is nu nog rond 37 graden, maar zal straks oplopen. Wat een warmte. Het verbaasd mij elke keer hoe de warmte hier aanvoelt. Ik merk het altijd aan de lucht die langs mij heen gaat op de scooter. Lang is deze koelend tot in een keer de lucht warm aanvoelt, dan weet ik…het zomerseizoen is echt begonnen. We hebben vanaf november geen regen meer gehad, wat gelukkig tot nu toe geen problemen heeft gekost voor ons, maar in andere gebieden is de water schaarste alweer erg zichtbaar en voelbaar. Normaal begint hier het regenseizoen precies rond 1 juni, maar dit jaar verwacht men pas regen rond augustus en dan heeft heel Karnataka een groot probleem, want dan zijn de waterputten al lang leeg. Goed, dat is voor later!
Dank voor de lieve woorden na mijn laatste bericht. Het was een intense periode!
Zoals sommige van jullie misschien wel weten, wil ik al heel lang een boek schrijven. Niet voor mijzelf, maar voor de kinderen om hen door te laten leven en vanwege de prachtige lessen / boodschappen die ik heb gekregen. Ik wist alleen niet hoe ik dat boek moest schrijven. Na een poging in 2018 (na mijn beroemde koe ongeluk, reed met 80 km tegen een koe aan), ben ik er maar weer mee opgehouden; ik zag door alle verhalen het bos niet!
Toen kwamen plots de gedichten, die zijn nu prachtig gebundeld, maar dat was eigenlijk niet wat ik bedoelde…(De gedichtenbundel ligt trouwens in Amsterdam op mij te wachten, heel spannend!).
En nu komt het; hoe bijzonder is het dat ik de afgelopen tijd zo bezig ben geweest met patronen, omstandigheden en situaties waarvan ik dacht; die had ik al lang achter mij gelaten en weer lieten de kinderen, Koni en India mij deze lessen herbeleven en niet zomaar, zie ik nu!
Ik vertel dit omdat ik onlangs een prachtig gesprek heb gehad met Bonnie Bessem. Zij is een bekend medium in Nederland ( heb het gesprek meegestuurd, luister het maar). En zij zag en benoemde precies waar ik al die jaren naar op zoek was; schrijf een boek over de 7 lessen die je hebt meegenomen / geleerd (nog mee bezig bent;-)). En dit is precies wat ik zocht; een kapstok waaraan ik het boek kan ophangen of schrijven! Dus ik ga weer schrijven.
Gelukkig gaat het met de kinderen heel goed. En hebben we een hele fijne maand achter de rug; warm, maar fijn!
Saurab heeft een nieuw binnen-stuk van zijn gehoorapparaatje gekregen en hij kan nu werkelijk alles horen; hij praat zoveel duidelijker. Prachtig om te zien! Ik krijg straks vanuit Nederland ook weer een aantal nieuwe gehoorapparaatjes mee en ik kijk er nu al naar uit deze te doneren aan de mensen voor wie ze zijn, dank Tiny.
De twee kleintjes, Arush en Sheera komen beide 3 keer in de week voor therapie. En vooral met Sheera gaat het heel goed, ze kan al zitten, terwijl ze een maand geleden niet eens haar hoofdje omhoog kon houden. Ze begrijpt alles en doet heel goed mee tijdens de sessies. Ik hoop dat ze volgend jaar bij ons naar school kan, ouders wonen ver, dus even kijken wat de kosten zijn voor het vervoer. Arush wordt helaas niet meer beter, hij kan niet meer naar de toilet en om de 10 dagen krijgt hij een klysma. Maar de gesprekken tussen zijn moeder en mij zijn prachtig en ondertussen geef ik healing aan Arush.
Annaja wordt oud, ik zag hem gisteren, ach wat wil ik hem dan graag mee nemen naar Koni. Maar het gaat niet, het risico dat hij nog een keer valt is te groot en dat wil ik de staff niet aan doen. Hij is nog wel altijd even blij; wat een prachtige man is dat.
Vino is lastig te bereiken omdat hij elke dag werkt. Maar gisteren kregen ik hem eindelijk even aan de lijn. Ik blijf mij verbazen hoe goed hij nog Engels spreekt. Hij probeert het dan zo goed te vertellen. Waarom ik terug naar Nederland moet en of ik echt wel terug kom, dat zijn verjaardag 10 september is, die van Gowri 1 juni. Dat zijn kleren op zijn werk kapot zijn gegaan en of ik een nieuwe blouse wilde kopen; zo’n mooie blouse (die was van jouw Ad (en Emmie)). Ik hou van die jongen.
De rest van de kinderen / jong volwassenen moet ik zeggen, doen het super! Wat is het toch een mooie groep bij elkaar. Ook Hitesh (13 jr ) en Vishnu (6 jr), zijn echt een aanwinst, beide wonen gewoon thuis wat heel fijn is voor de kinderen zelf. Moeder wil Vishnu heel graag op een normale school, maar gelukkig ziet ze in dat hij er nog niet aan toe is (hij kan nog geen 1 minuut op zijn stoel zitten). Nog een jaartje bij ons spelend leren en hopelijk vinden we daarna een goede school voor hem, onze kleine speedy mouse. Afgelopen week heb ik zijn moeder, toen ik met Vishna aan het werk was, er even bij gehaald. Zij zelf is maar tot haar 10denaar school geweest omdat haar ouders vroeg waren gestorven. Maar ze wil nu heel graag leren, dus neem ik haar mee in de begeleiding. Ze blijft elke middag ook wat langer zitten, eigenlijk hoort ze er ook gewoon bij.
Wel zijn er weer veel dingen kapot gegaan de afgelopen tijd, maar ik weet dat dat ondertussen hoort bij India. De afvoer was door ratten aangetast (lees doorgebeten), de watertank geraakt door een kokosnoot en gebroken en de batterijen waren doorgeroest..Kortom weer genoeg te doen! Ook zijn steeds meer kinderen toe aan fietsen, dus ik hoop een mooi balansfietsje uit Nederland mee te nemen voor de kleintjes! Die vind ik echt te gek (mocht er iemand eentje thuis over hebben; ik neem hem graag over ( voor 3 jr en ouder ).
Lieve groet en ik neem wat zon mee als ik over een week in het vliegtuig stap naar Amsterdam. Kan ik eindelijk weer Robin, Tobi en Pepa zien!
Maart
Hieronder het mooie gesprek tussen Bonnie en mij:
https://www.youtube.com/watch?v=rNiavedzOgg
ps Mochten er nog mensen zijn die ervaring hebben met onze doelgroep ( is wel een must ) en minimaal een maand bij ons willen komen werken; mail mij, we kunnen jullie hulp goed gebruiken.
- logopedisten (werken met de kinderen 1 op 1 en groepslessen geven)
- pabo achtergrond liefs kleuterklas (die onze teachers willen opleiden)
- Leespraat begeleiders ( 1 op 1 werken met de kinderen / groepsles)
- Ergotherapeuten ( die ook kunnen lesgeven )
Onze gegevens:
Website:www.japthi.nl
Email Adres:maart77@hotmail.com
IBAN nummer:NL76 RABO 0148 119530
ANBI nummer:8200778207
[userId] => 86086
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5092462
[countryId] => 87
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 559
[author] => Maartje
[cityName] => Kundapura Railway Station
[travelId] => 86086
[travelTitle] => Een mooi project
[travelTitleSlugified] => een-mooi-project
[dateDepart] => 2007-08-16
[dateReturn] => 2018-01-01
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/108/099_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/086/086_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-mooi-gesprek
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-12
[title] => Nog een keer Varkala en terug naar Lake Vambanad
[message] => Nog een keer Varkala en terug naar Lake Vambanad (Lovedale). 8-12/3
Varkala bevalt onsuiteindelijk zo goed dat we er 8 overnachtingen hebben gedaan voornamelijk bij Lilypad Resort met het fijne zwembad. Het eten in Kerala is erg lekker en de mensen hier zijn er ook erg trots op hun kookkunsten. Dus we hebben ons opgegeven voor een `Cooking Class @Aryavilla heritage`. We hebben Okra Curry, Beetroot Kitchedi, Pineapple Pachadi en Green Mango Chutney gemaakt. In ons groepje zaten een Japanse moeder met haar volwassen zoon, met beide hadden we veel lol, en een Rus. Bijzonder om na zoveel jaren Corona Lockdowns een kookklasje te kunnen doen met mensen uit zeer verschillende werelddelen.
8 maart ishet Holi feest voor de Hindoes. We hadden er eigenlijk niet zo bij stil gestaan maar we hoorden wel veel percussie trommels de dag tevoren. Van de Japanners hoorden we dat er die namiddag iets te doen was in een tempel in de buurt. Dus we gingen maar eens kijken bij waar het getrommel vandaan kwam. Bij de tempel aangekomen is het net even rustig en we willen eigenlijk al bijna omkeren en teruglopen naar Lilypad toen we in de verte geknal van vuurwerk hoorden, toch maar even die richting uitlopen. We zien dat steeds meer mensen die kant uitlopen. Voor ons zien we een klein vrachtautootje versierd met bananen bladeren aankomen, al snel volgt de eerste percussie groep van een man of 12 (alleen mannen schijnen aan percussie te doen). Even later komen we bij een kruising waar een grote groep percussie spelers helemaal uit hun dak aan het gaan is. Een grote groep mannen danst met hen mee. Intussen loopt het verkeer helemaal vast op de kruising maar de dansende en spelende mannen gaan zo op in hun spel en dans dat ze niets in de gaten hebben. Stap voor stap drukken bussen zich naar voren totdat de groep zich wel moet verplaatsen. Bijzonder om te zien hoe dat hier gaat. Bij ons zouden er al gauw dranghekken staan en zou het verkeer omgeleid worden door verkeersregelaars. Hier moet wel haast af en toe iets ontzettend mis gaan. De sfeer blijft echter goed en het is bloed heet en de trommelaars moeten zich wel helemaal uit de naad zweten. Twe keer komt er een ambulance voorbij met loeiende sirenes, met deze hitte vind ik dat niet verwondelijk. Weer terug bij de tempel aangekomen gaat het feest verder; de versierde toren wordt opgetild door een grote groep mannen en heen en weergetild, het moet deels een steigerend paard voorstellen. Daarna volgt een stoet rond de tempel van geestelijken, percussie groepen, de olifant (een echte) mooi opgesierd en ook een wilde stier (niet echt) getild door een groepje mannen. Dit terwijl het intussen donker wordt en overal rondom de tempel de gekleurde verlichting aangezet wordt. Op het moment dat wij besluiten terug te gaan naar Lilypad om te gaan eten, gaat de Olifant voor ons uit, hij is er ook klaar mee. Net buiten de poort gekomen gaat het siervuurwerk los en wordt de hemel verlicht en voor ons op de kruising gaat een groep percussie spelers en feestvierders ook helemaal los en is er geen doorkomen meer aan. Intussen drukken auto`s en riksha`s zich ook door de menigte echt te idioot voor woorden en levensgevaarlijk. Maar niemand lijkt zich er echt druk om te maken en wij zorgen dat we zo ver mogelijk aan de kant blijven staan. Eindelijk zijn we bij ons zijstraatje gekomen, het is een mooi en energiek feest en helemaal perfect om die jonge kerels hier een beetje afgemat te krijgen. Voor ons is het voor vandaag wel even genoeg.
Na Varkala met de warme zee aan de ene kant en ons zwembad op korte afstand aan de andere kant zijn we toch vertrokken naar Love Dale, als tussenstop voor de vlucht naar Sydney. Mooi tijd voor wat overpeinzingen tijdens onze laatste dagen in India. De mensen zijn hier zeer beleefd en uiterst behulpzaam. Het lijkt bijna alsof ze graag willen helpen (en dat is waarschijnlijk ook zo). Dat maakt het reizen prettig (behalve de shakerbus en de gevangenentrein) en veilig. De mensen hier willen allemaal weten hoe we heten en waar we vandaan komen. En de dames op huwbare leeftijd kijken mij vaak dromerig aan en proberen mijn aandacht te trekken (wat uiteraard niet lukt). De hotelletjes zijn goedkoop en liggen op mooie locaties. Wel is het elke keer uitzoeken welke schakelaar in de kamer waarvoor dient want deze zijn geklusterd bij elkaar op een soort paneel en worden verder niet benoemd. Ook het onderhoud is verre van Europees niveau maar datvergeet je snel als je de prachtige omgeving ziet. Het eten kan heel erg pittig zijn, en bij 33C leidt dat snel tot een zweet waterval maar de smaak is echt subliem dus toch elke middag weer Indiaas eten. Tijdens onze kooklessen viel het mij op dat het koken veel tijd en aandacht vergt. Heel veel verse specerijen die per gerecht verschillen en elk op een ander moment moeten worden toegevoegd. Je bent alsnel uren bezig. Overigens is het eten in Zuid India niet bepaald vegetarisch en staat vrijwel overal ook vis, kip, en zelfs rundvlees op het menu. Verder heeft elk plaatsje wel een Liquor store waar alle soorten alcoholische versnaperingen te koop zijn. In restaurantjes is het verkrijgen van een biertje soms wat moeilijker maar onder schuilnamen zoals `Special Tea of Holy water` wel te verkrijgen. Uiteraard geserveerd in een stenen mok zodat het verborgen blijft.
Mijn grootste uitdaging was het omgaan met de hoge temperaturen. Om 9 uur is het al 30C, en zodra de zon gaat branden is het oppassen om niet te verbranden. We smeren ons dus steeds in met Sunblock factor 50. Dus zelfs na 5 weken zijn we niet verbrand (en nog een melkwitte huid).Zuid India is uiteindelijk een fantastische bestemming gebleken en we hadden hier gemakkelijk nog maanden kunnen rondreizen maar aangezien het hier steeds warmer wordt en Australie ons lonkt is het tijd om verder te reizen.
We zijn nu nog bij Vembanad Lake, Lovedale Resort, zonet heeft Anshad (onze host) aan ons doorgeappt dat zijn docher bevallen is van een meisje. Gisteren ging ze al naar het ziekenhuis omdat ze pijn had vanochtend is ze geopereerd. We hebben Anaitha (de dochter) een paar dagen meegemaakt terwijl ze hoogzwanger verbleef op Lovedale bij haar ouders. Het is hier gebruikelijk dat de dochter voor de bevalling tijdelijk bij haar ouders gaat wonen zodat deze kunnen helpn bij het verzorgen vande baby.
Ik (Bianca) ben benieuwd hoe het in Australie zal gaan met het reizen, in India regelen we alles zelf soms met wat hulp n advies van het guesthouse of een reisagent. Maar toch veelal met bussen, treinen en de onderkomens met Booking.com en Airbnb. Vaak ook boeken we maar voor 1 of 2 nachten en verlengen we ons verblijf ter plekke als we het fijn vinden of verkassen we als we iets beters gevonden hebben. Met onze Indiase simkaart heb ik ook wel telefonisch gereserveerd waardoor we een betere prijs kregen.
Wat zal het in Australie worden? Gaan we een Camper huren of toch liever een auto en dan cottages op campsites zoeken of naar Motorinss? Of misschien toch een tent en kampeergerei kopen en goedkoop camperen? We zijn er nog niet uit. Waar we wel even aan moeten wennen is dat het, in tegenstelling tot India, overal veel duurder gaat zijn en we dus weer ons eigen kostje zullen gaan koken en scherpere keuzes zullen moeten gaan maken. Nu we ons zo wat inlezen over Australie realiseren we onsdat er zo waanzinnig veel te zien en te doen is dat de tijd te kort zal zijn. Ik hoop echt dat de temperatuur wat lager zal zijn zodat we de energie hebben voor mooie wandeltochten want dat mis ik wel echt. Ik ben benieuwd of ik nog wel kan hardlopen want mijn conditie zal wel ingestort zijn.
Klaar voor ons volgende avontuur!
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091590
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 363
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/936_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-keer-varkala-en-terug-naar-lake-vambanad
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-07
[title] => Varkala @the Beach
[message] => Varkala, Kerala 2-7/3
Na de Shaker bus en de doorwaai bus wilden we nu wel eens met de trein reizen, kijken hoe dat is....... Volgens onze host was het niet mogelijk in de AC (aircondition) treinstellen te reizen want dat kan alleen op stoelreservering en die zijn al lange tijd vooruit gereserveerd. Volgens hem was `de sleeper` het meest comfortabel. Dit zijn bedjes die overdag omgevormd worden naar banken en dan kan je gewoon ergens gaan zitten waar er plaats is. Ik laat de gemoedsbeschrijving van de treinreis lekker aan Bart over.
Om 12 uur vertrokken van onze guesthouse met een riksa vlotjes naar het treinstation. Daar waren we om 12:30 en dus een goede start! Helaas vertrok onze trein pas rond 2 uur ivm vertraging van een uur. En de sleeper wagon was helemaal achteraan dus rennen (bij 34C) met bagage naar de laatste wagons. Deze hadden tralies voor de ramen, waarschijnlijk om te voorkomen dat passagiers zouden vluchten. De wagon zat propvol zwetende en half slapende mensen en ik kon nog net zitten op een bank voor 3 mensen. Ik was nummer 4 en naast mij zat een man die vermoedelijk ballen van een stier had want hij had zijn knieeen zo ver mogelijk uit elkaar. Na bijna 4 uur (over 100 km) zweten en verkrampt zitten eindelijk gearriveerd in Varkala. Daar klampte een riksha driver ons aan en via een doorloopje van een andere trein kwamen we aan bij zijn rikshaw. Hij bracht ons naar de authentieke guest home waar we eindelijk de koelte van de AC konden proeven.
In Varkala doen we vooral niks en in de namiddag als het te heet is om iets te doen, doen we nog minder; een dutje bij de koelte van de airco. Tegen zonsondergang wordt het weer druk op het strand en gisteren heb ik nog een klein uurtje in de zee kunnen zwemmen genietend van de zonsondergang. Totdat een baywatch meneertje met een grote rode zwembroek en daarboven een nog grotere buik hard begon te fluiten en met zijn vlaggetje zwaaien. Iedereen moest het water uit, ik dacht die heeft minimaal een haai of reuzengolf gezien! Nee hoor, als de zon de zee raakt mag er niet meer gezwommen worden, onverbiddelijk.
De zee is superwarm als een lekker bad, maar wel zout dus zijn we verkast naar een hotel met een groot zwembad (15 x 8m). Booshka heeft haar eerste golfsurfles gehad waarbij ze een superieure techniek demonstreerde; de zeemeeuw. Mag helaas niet aan anderen getoond worden maar ik heb het op film. Verder was de sluitertijd van mijn camera te lang (1/100 sec) om haar op de board te fotograferen. De volgende dag hebben we rond-gescooterd en bier gehaald (tja, erg lekker bij 35C) dat we dan op ons terras konden opdrinken. s middags hebben we met een gids gekayaked in een magrove gebied. Prachtig! Pas met het donker waren we terug in de haven en met de scooter 16 km teruggereden over de drukke en slechte wegen hier. Op ons terras daarna genoten van het ingeslagen koud biertje.
Iedere avond lopen we over de Cliff, hoog boven het strand. Aan de rand van de cliff loopt een voetpad met een oneindige reeks aan winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Ontbijt, lunch en avondeten is dus meestal in een van deze tentjes en eigenlijk altijd super lekker of het nu Italiaans, Indiaas of Chinees is. Steeds weer een feestje op deze manier.
Nu nog ff over dat golfsurfen, dat is echt ontzettend gaaf als het lukt om op het surfboard te blijven staan. Maar moeilijk dat het is om dat te doen! Alsde juiste golf komt moet je zo snel mogelijk overeind komen op het board, niet te ver naar voren, achteren, links of rechts want dan lig je er zo weer af. Vooruit kijken, benen gebogen, niet te ver vooroverof achterover en dat allemaal in een split second. Je begrijpt dat ik meer in het water val dan dat ik op dat ding sta. Vandaag (dinsdag) en les 2, had ik een prive instructeur, Dus extra vaak er op klimmen en er af knallen. Na de Kayak tocht van gisteren waren de spiertjes toch al moe dus aan het einde van de les kon ik niet meer overeind komen. Maar blij dat ik het gedaan heb. Misschien donderdag nog een laatste les.
Bianca heeft het over dat het eten een feestje is. Tja, Ons middag maal is eigenlijk altijd Indiaas en dat kan wel eens pittig zijn. Daarom checken we af en toe bij de ober of het spicey is. nee hoor zegt hij dan. Vervolgens slaat mijn hoofd achterover bij de scherpe geur van het middagmaal en na de eerste hap brandt mijn tong en gehemelte weg. Ik zweet daarna zelfs uit mijn oogballen en dan te bedenken dat het nog een keer genieten wordt in het kleinste kamertje. Feestje hoor.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091424
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 337
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/806_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varkala-the-beach
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-03-01
[title] => Allepey Backwaters
[message] => Lovedale Lakeside 26/2 - 2/3
(Vembanad Lake)
Het was nu eens een keer een kort busritje van Fort Cochin (Vytilla bus station) naar Chertala waar we een Riksha namen naar ons Lovedale resort. Helaas met het uitstappen uit de bus en het sjorren aan mijn zware koffer `schiet het in mijn rug`. SHIHIHIT! Ons resort ligt heel mooi aan het meer en de host Ansha is heel behulpzaam, hij regelt voor dezelfde avond nog een massage voor mij in het dorp. Een inimini Indiaas vrouwtje neemt me van top tot teen onderhanden en al snel ben ik zo glibberig als een aal door alle olie die ze over me uitgiet. Maar ik merk al snel dat ze heel kundig is, hopelijk gaat het mij helpen.
De volgende dag had Boes wat minder pijn dus zijn we een fietstocht gaan doen met 2 geleende fietsen. Overmoedig hebben we bijna 50 km gefietst in de bloedhitte (34C) waardoor mijn hoed functioneerde als een oven, mijn gezicht als een stofvanger en mijn bovenbenen leken wel te koken. De volgende dag lekker relaxt gaan kanoen op de backwaters. Een stuk beter want we hoefden niet eens zelf te roeien. Heerlijk op het meer en de smalle kanalen. Even stoppen voor een kokosnootje en dan weer verder. Dat mag voor mij de hele week zo gaan.
Op Lovedale was nog een andere Nederlandse gast Yvonne, was erg gezellig om samen met haar `s-avonds te eten en ze was samen met ons op de Kanotocht. Erg knap van haar dat ze de tocht Bart heeft overleefd, maar dat mag Bart zelf vertellen.
Omdat het ons zo goed bevalt op Lovedale blijven we uiteindelijk 4 nachten ipv van de 2 die we geboekt hadden. Omdat we toch iets willen doen hebben we met een Ferry de oversteek over het meer gemaakt om aan de overkant de Bird Santuary te bezoeken. Spijt er van...het was bloedheet in het park, het was een rommelig moeras met een rotpad en geen vogel te zien (was niet het seizoen). Buiten het park, wachtend op de ferry terug naar huis, worden we van alle kanten door vogels omvlogen.
Notabene het enige dier wat we zagen in die Bird Santuary was een schildpad. Verder veel verliefde stelletjes die een rustig plekje zochten (om te praten natuurlijk!). Met goedgelovige Yvonne was het erg gezellig en konden we lekker lachen. Zeker toen ze een vies plakkerig chipszakje op mijn aanwijzing in een brievenbus probeerde te proppen. Verder hebben we hier een fijne residentie en ze serveren echt smakelijk eten en koel bier. Ben benieuwd of Varkala dit gaat overtreffen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091281
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 351
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Alleppey
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/826_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => allepey-backwaters
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Fort Cochin, Kochi, Kerala
[message] => Fort Cochin, Kochi, Kerala 23-26/2
De KRSTC Bus van Wayanad naar Kochi is weer ff een nieuwe ervaring; na de shaker bus nu ook de doorwaaibus! Er zaten geen ramen in de bus en dat was ook maar goed ook want daardoor hadden we nog wat verkoeling van de wind. Het eerste stuk van de route was spectaculair we zaten namelijk heel erg hoog en konden een enorme afgrond met daaronder ver in de diepte een valei zien (gelukkig zat Bart niet bij het het raam) via een stuk of 12 haarspeldbochten komen we beneden. Daarna wordt de bustocht, saai, warm, plakkerig, beuuuuuuh. Gelukkig kunnen we in Cochin (toeristische deel van Kochi) eindelijk weer een biertje drinken (na 2 weken droog staan) wat veel goed maakt.
Die doorwaaibus noemen ze hier een superfast bus. De rit zou 5 a 6 uur duren maar was pas na 9 uur voorbij (over 270 km) dus eigenlijk een superslow bus. Maar Bianca en ik hebben het overleefd en vonden onze homestay Niya`s Nest daarna snel.Cochin was heerlijk levendig met veel Nederlandse gebouwen en leuke winkels en veel goede restarants. we hebben daar zelfs 2 schilderijen gekocht. Ook een kookles gevolgd bij onze homestay en Bianca (en ik een beetje) kunnen nu Vis Biryani maken. Echt een prettige plek!
In Fort Cochin, dat is eigenlijk maar een klein wijkje van Miljoenen stad Kochi, is veel te zien van het Koloniale verleden. Zowel de Portugezen als Engelsen als Nederlanders hebben hier gebouwen, kerken etc neergezet. Op het moment is er een Art Bienale en zijn er kunst tentoonstellingen in veel koloniale gebouwen. De kunst zelf is vaak niet interessant maar de locaties wel. We hebben zelfs een 2-luik gekocht van een contemporary artist waar we heel blij mee zijn.
Cochin is echt heel gezellig super mooie restaurants en hotels. In de avond een traditionele voorstelling bij het Kerala Kathakali Center.
Na een korte busrit en Rikshaw zijn we vandaag aangekomen in het paradijselijke Love Dale hotel. Direct aan een groot meer en supervriendelijk personeel. Hier blijven we wel even.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091206
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 350
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Kochi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/407_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fort-cochin-kochi-kerala
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-22
[title] => Wayanad, mountains and caves
[message] => Wayanad 19-23/2
Onze private car met chauffeur brengt ons naar de streek Wayanad in Kerala. Dit is een hoger gelegen gebied met enkele stuwmeren t.b.v. de vele bananen, koffie, thee en kruiden plantages. We zitten nu in het Kazpazha Lakeshore Resort een het Kazpazha stuwmeer. We zijn de enige gasten en we worden opgewaardeerd van basic cottage naar Executive villa. Het is een klein resortje met zwembadje en een paar huisjes, heel rustig en super vriendelijke hulpmannetjes allemaal. De volgende dag wandelen we een klein stukje naar een ini-mini moslim dorpje waar we een bezienswaardigheid zijn; eerst maar even zeep kopen want onze kleren hebben wel een opfrisbeurt nodig, daarnaast cashewnootjes, bananen en wat chocolade crackers.
Assi wordt ons Riksha mannetje, hij rijdt ons in de middag naar de Kazpuzha dam. Als we hem vragen wat er daar te zien is dan zegt hij doodeerlijk; `niets`. Het is een soort pretpark bij de dam maar wij zijn de voornaamste attractie we voelen ons net beroemdheden want ze willen allemaal op de foto met ons. Vanaf een toren boven bij de dam kan je via een kabel naar beneden roetsjen; dat lijkt me leuk om te doen. Bart gaat uiteraard niet mee (hoogtevrees) het is echt wel gaaf om zo hoog over de dam te zoeven!
De volgende dag worden we om 5:30 opgehaald door ons riksha mannetje om naar het aanmeldpunt te gaan om naar Chembra peak te lopen. Met slaap in de ogen worden we eerst een uur in de riksja geshaked om vervolgens nog een hele tijd te moeten wachten bij het aanmeldpunt, ze gingen toch pas later open; en bedankt. Er mogen per dag maar max 200 bezoekers in dit National Park komen vandaar dat iedereen er wil zijn als het aanmeldpunt open gaat. Het is echter nog het voorseizoen en valt het mee met de drukte. Het is een leuke toch die we in principe met z`n tweeen lopen maar we komen op de route langs de gidsen gelopen en er zijn natuurlijk ook nog de andere bezoekers. Het was een leuke tocht om te maken maar ook weer niet heel bijzonder geen enkele wildlife gespot (behalve aapjes) en het uitzicht was beperkt door de mist. De route in de riksha terug naar ons resort was echt super mooi want het bleek door theeplantages over een heuvelachtig terrein te lopen.
Bart mag ff vertellen over onze motortoch naar de Edakkal Caves.
De Motortocht met motormuis Bart aan het stuur was echt mooi. Met een rustige snelheid (want Bianca achterop) reed ik naar de caves. Uiteraard politie vermijden want ik heb geen motorrijbewijs. Niet opgepakt en om de meeste kuilen heen gereden kwamen we aan bij de beroemde caves. vervolgens moesten we nog 2 km omhoog wandelen bij 33C. Daar vonden de schoolkinderen ons erg interessant en vroegen steeds onze naam (de mijne vonden ze erg mooi) en waar we vandaan kwamen. Soms prima, soms vermoeiend. Halverwege de wandeling (of eigenlijk klim) was er een 12D minibioscoop. Daar wilde ik wel in en Bianca ging toch ook mee maar heeft volgens mij niet gekeken. Excuus was dat ze toch geen 3D kon zien, maar het was 12 D dus die andere 9D heeft ze wel meegekregen.De caves vielen echt zwaar tegen. Duizenden traptreden omhoog en omlaag voor een paar rotswanden met oude teksten en tekeningen. Na weer 2 km bij 33C te zijn afgedaald hebben we lekkr friet met ei[e-38]brood kunnen eten. Daarna snel (want het is een motor) terug naar onzevilla om lekker in het zwembad te plonzen. Heerlijk.
Morgenvroeg nemen we de bus naar Kochi. Een rit van 6 uur, ik ben benieuwd of het een beetje te doen is want het zijn 5 stoelen op een rij i.p.v. 4 stoelen zoals wij dat kennen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091123
[countryId] => 87
[pictureCount] => 11
[visitorCount] => 335
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Kalpetta
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/941_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wayanad-mountains-and-caves
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Mysore (Mysuru) Palace en nog wat..
[message] => Op naar Mysore (15/2)
De nachtbus was iets minder prettig voor Bart maar dat laat ik aan hem over. Mysore (Mysuru) is vooral een grote stad met 1 miljoen inwoners, dus druk met brommers, riksja`s, bussen en vrachtverkeer. We hebben een zakenhotel nabij het Mysore Palace, de nummer 2 bezienswaardigheid van India. Ik ga in mijn eentje op pad want Bart is te beroerd. Prio nummer 1; geld zien te pinnen. ATM 1 accepteerd mijn bankpas niet. Geen probleem, verderop bij de rotonde zitten nog minimaal 5 ATM`s. Na de 4e ATM begint mijn vertrouwen in een goede afloop in te zakken, zelfs de credit card wil niet werken. De laatste ATM op de rotonde spuugt INR 10.000 voor me uit YEAH! Bij succes nog maar meteen even INR10.000 meer gepind.
Nu met mijn dikke portemonee teruglopen door de verzengende hitte naar het hotel, het is maar een stukje van 1 km of zo maar door de hitte eigenlijk niet te doen.
Die busrit van Hampi naar Mysuru was met een sleeper bus (was een nachtrit). Dat hadden ze de beter een shakerbus kunnen noemen. Regelmatig boorde mijn neus zich in het plafond. Bovendien zette ik bij elke stop mijn beide hoofdsluizen open om interne troep af te voeren. Tja zou dat iets te maken hebbe met het vegetarische en non alcoholische dieet? Mysuru is een lelijke stad maar het koninklijke paleis is van een ongekende schoonheid. Dat maakt detrip al meer dan de moeite waard.
Na een dagje acclimatiseren voor Bart op de koele hotelkamer gaan we op de 2e dag het Paleis bekijken. We hebben een gidsmannetje ingehuurd om in het Paleis zelf uitleg te krijgen. Het originelen houten Paleis is deels vervangen door een stenen Paleis ergens in 1930 of zo. Het Paleis is een mengsel van Italiaanse, Hindoe, Islam, Hongaarse etc etc invloeden. Sinds 1970 is de Maharadja niet meer het hoofd van de staat en heeft hij zelfs geen ceremoniele functie meer. De 24 of 25e generatie (een man van een jaar of 30) woont in een deel van het paleis waar geen toeristen mogen komen.
In de avond gaan we eten bij een restaurant waar het erg goed uitziet (eigen ORS water, schone keuken etc). Wij denken eenslekker uit te pakken maar kunnen eigenlijk nauwelijks iets eten want de gerechten zijn veel te heet, help we staan in BRAND! Helaas zegt mijn maag die nacht; ` tot hier en niet verder`, en ben ik de volgende dag een dweil en moet Bart alleen op pad sturen met een toertje in om Mysore wat we geboekt hebben.
Die tour was niet zo spectaculair en bevatten o.a. een zoo van 87 hectare. Daar hadden we een uur voor. Dus iedereen te laat terug bij de bus.En verder een aantal tempels van supergoden en dus heel, heel erg druk. Als vee werden we middels stalen dranghekken naar een beeld van een god geleid en dan konden we doneren. Heel anders dan in Hampi waar we vrij en makkelijk alle tempels in konden.
Van Mysurur naar Kerala namen we een comfortabele taxi (geen shaker bus) en zitten nu bij een groot meer in een uiterst comfortabel resort en kamer. Er is zelfs een zwembad! In Mysuru was het eten zo pittig dat je hoofd ervan achterover slaat. Hier lijkt het nog meet vallen en dat geld ook voor de temperatuur. IPv 35C nog maar 32C. Goed te doen dus.
We hadden een mobieltje voor dagdagelijkse bezigheden maar het geheugen raakte snel vol. Al in Hampi moesten we oude foto,s verwijderen.Ik wilde niet de foto,s van Sem, Veroni en ma verwijderen. Die waren mij te lief. Dus al het andere weggedaan en we konden weer vooruit. Echter de volgende dag begaf het mobieltje het en bleek niet meer te repareren. De foto,s waren niet meer terug te halen. Was dit een sein van Sem, Veroni en Ma? Afgelopen 2,5 jaar allle drie overleden en het verdriet is er nog. Dat zal minder worden en de vele goede herinneringen zullen blijven. Vaarwel Sem, Veroni en ma. Wij zullen jullie blijven koesteren.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091081
[countryId] => 87
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 365
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Mysore
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/691_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => mysore-mysuru-palace-en-nog-wat
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-15
[title] => Nog een keer Hampi.
[message] =>
Van partybeach Goa naar het vegetarische en non-alcoholische Hampi. Tja weer even omschakelen. Zeker met Bianca die bij 35c van tempel naar tempel rent als een jonge maagd die wordt achtervolgt door een grote brede neger. Zodra ik weer in haar buurt ben is mijn hoofd/hoed boven de 40C en bij afzetten vd hoed is het een waterval. Zodra ik ben opgedroogd (minder nat) komen de indiaase families al op me afgerend en roepen Brhuhus Whilliys of zoiets en willen met me op de foto. Tja afkoelen lukt zo niet maar defamilies zijn erg tevreden. Verder ook wel bijzonder dat hier heel, heel veel aapjes zijn. Stuk voor stuk dieven en we moeten onze spullen goed in de gaten houden. In een restaurant kregen we zelfs een bamboostok om ze weg te slaan.Bianca de berggeit kent geen hoogtevrees maar helaas ik wel dus toen we een berg op gingen hadden we een pad of iets wat daar in de verte op lijkt. Dit was erg hoog en liep schuin af de diepte in. Ik was uiteraard bezweet dus glad en glibberde af en toe richting de afgrond. Bianca liep het volgens mij te filmen maar gelukkig was er een behulzamen man die tussen mij en de afgrond liep om mij eventueel op te vangen.Uiteindelijk bleek het geen pad te zijn en moesten we weer terug langs de afgrond. Overleefd maar wel 10 liter lichter.
Je begrijpt het al, van Bart een hoop drukte om niets. Vanaf Matanga Hill hadden we een fenomenaal uitzicht op Virupraksha Tempel aan de west kant en Achutaraya Tempel aan de oost kant. Gelukkig liepen we Klaas en Pim, twee neven, mee zodat ik af en toe een oppas had voor Bart.
We zijn ook nog een lekker dagje met brommers gaan rijden naar het dorpje Anegundi waar echt niets was, dus geen charme, geen simpel restaurantje, helemaal niets. Toch waren we even zielsgelukkig want we hadden eindelijk een pinautomaat gevonden dat onze pas accepteerd (na al 3 pinapparaten in een klein stadje geprobeerd te hebben). We gaan het nu met het geld wel redden naar Mysuru, onze volgende bestemming. Vanavond de nachtbus.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090963
[countryId] => 87
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 372
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Hampi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/097/138_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nog-een-keer-hampi
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-13
[title] => Hampi here we come
[message] => In Hampi hadden we al snel intrek genomen in een guesthouse. En natuurlijk daarna de eerste vd 3700 tempels bezocht. Zeer indrukwekkend. Smiddags werd het hier zo bloedheet dat mijn hoed fungeerde als oven. Als ik hem afdeed begon het op mijn hoofd te verbranden dus dan maar s middags niet te veel activiteiten plannen. Ook s ochtend wordt het hier snel erg warm. Zo rond 11 uur is het al boven de 30C en van 13 tot 16 uur boven de 34C. Dus ontsnappen aan de hitte is niet makkelijk. Toch blijven we actief want nog 3699 tempels te gaan.
Om de hitte een beetje te ontlopen heb ik het briljante plan geopperd om de wekker om 7 uur te zetten om te gaan wandelen naar de volgende serie tempels nabij Hampi. Bart is niet zo blij met het plan maar doet toch mee. Ik heb een voetpad gevonden langs een riviertje wat ons binnendoor leidt langs bananenplantages met een mooi uitzicht op Matanga Hill. Op de Historische site staan paleizen (Lotus Mahal, Queens Palace) en de Elephant Stables. Bij de Elephant Stables zijn we ineens populair bij Indiers die met ons op de foto willen. Ze willen wel dat we gaan staan want vooral onze lengte vinden ze indrukwekkend. Heel grappig om te zien dat een volwassen vrouw of man nerveus wordt om ons te vragen of ze een foto met ons mag maken.
Bart is intussen alweer aan het verdampen maar hij wil toch nog een extra lusje lopen langs wat tempels en bazaars die verderop liggen. Bij de busstop wil ik hem kokosmelk geven maar meneer wil niet. Als afsluiter nog langs Hazara Rama Temple; echt een heel mooie tempel met in relief uitgesneden figuren Ramayana figuren.
In de late namiddag wordt het tijd om nog een Tempelsessie te doen. Dus we lopen een half uur naar Vijaya Vithala Temple. We huren deze keer maar eens een gids in om ons meer uitleg te geven. Hij strooit met een oneindige reeks namen van koningen en goden die niet te onthouden zijn, daarnaast is hij onze hoffotograaf en ontneemt me mijn mobieltje om foto`s van ons te maken. Hij zegt waar we moeten staan en wji luisteren braaf. We begrijpen dat dit tempelgebied 3 ingangen heeft; een voor de mensen van het hof, een voor de monikken en een voor het gewone volk. Hij laat ons zien dat er in de relief afbeeldingen niet alleen Indiers zijn afgebeeld maar ook Chinezen, moslims en volgens hem zelfs een Europeaan. Het complex is gebouwd tussen ca 1422-1529.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090905
[countryId] => 87
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 345
[author] => Bianca en Bart
[cityName] => Hampi
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/965_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => hampi-here-we-come
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-12
[title] => Scuba Evolution India
[message] => Bij verrassing heb ik een duikschool gevonden in Anjuna. Er werd nergens voor geadverteerd en er werd ook een keer aangegeven dat scubaduiken niet kon hier. Bij Scuba Evolution India heb ik eerst een verfrissings duik gemaakt in het zwembad met een instructeur, want het was alweer 9 jaar geleden dat ik het laatst gedoken had. Het enige wat weer even spannend was, was mijn duikbril onder water afzetten en weer op doen, verder kwamen alle gewoontes van het duiken weer terug. Gelukkig mocht ik de volgende dag met een andere duiker meerijden in de auto, i.p.v. achterop een brommer. Het was zeker nog een half uur rijden naar de aanlegsteiger in Cadolim waarvandaan de boot vertrok naar het eiland waar we gingen duiken. Altijd spannend wat je onder water aan gaat treffen; het was wel wat troebel en er stond ook redelijk wat stroming. De eerste duik was bij een wrak en daarna door een natuurlijke kloof bij het eiland. Er waren geen grote scholen van kleurige vissen te zien zoals ik wel gezien had op andere Tropische locaties. Wel bijzonder voor mij om scorpion vissen (zien er uit al stenen en zijn gevaarlijk) en een zwart witte murene te zien (soort slang). Bart was blij toen ik weer veilig en wel bij het zwembad van Anjuna Laguna terug was. Helaas niet relaxen daarna, maar door naar het busstation voor de night sleeper bus naar Hampi.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090904
[countryId] => 87
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 350
[author] => Bianca & Bart
[cityName] => Goa
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/818_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => scuba-evolution-india
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => bartenbianca
[datePublication] => 2023-02-06
[title] => De eerste stap
[message] => De eerste stap
Pas als we de honden weggebracht hebben, de koffers ingepakt en het huis afgesloten, realiseren we ons dat het toch echt gaat gebeuren ons sabbatical. Superfijn dat Rik en Monique ons wegbrengen.
Nu nog even spannend of de tickets, visa, Covid documenten in orde zijn. Door de afgelopen jaren geloven we pas echt dat we zullen vertrekken als we ingecheckt zijn. Op Zaventem volgt toch nog een kleine verrassing; we hebben niet het juiste visum document afgedrukt, gelukkig is dat snel verholpen maar het is toch even spannend weer. Nu mogen we dan toch echt op reis.
Eerste stop Doha, Qatar; na de nacht doorgevlogen te zijn landen we op Doha. We zoeken eerste even een rustig plekje om wat bij te slapen op de luchthaven. Ik heb gelezen dat het mogelijk is om de stad in te gaan op een guided tour. De desk is snel gevonden en de tour van 13u gereserveerd. Lekker om even op sleeptouw genomen te worden met onze suffe koppies! We worden in een bus gezet die langs gebouwen en havens rijd, allemaal heel moderne mooie architectuur. Bij een haven mogen we even uitstappen om de `Corniche` te bewonderen, dit is de skyline van Doha en ik moet zeggen die is erg mooi. De Corniche is een stuk opgespoten land waar alleen maar bijzondere torens op staan. Daarna naar een traditionele week, zoals ze vroeger waren maar nu eigenlijk niet meer bestaan. Smalle straten met veel water lopen om het koel te houden. We eindigen bij Souq Wafiq; eerst over de kamelen berzorgplaats (1 bult) om daarna over de Souq zelf te lopen. Dit is een deels overdekte markt met smalle straatjes met straten speciaal voor kruiden en andere voor kleding, schoenen of andere producten. Het lijkt oud maar het is eigenlijk heel nieuw want de originele souq is nog niet zo lang geleden afgebrand.
`s-avonds vliegen we door naar Goa, India. We komen diep in de nacht aan. Door de douane gaan en de bagage verzamelen loopt soepel. Helaas geldt dat niet voor het pinnen. Uiteindelijk lukt het ons om met Barts` credit card geld te pinnen en kunnen we de taxi nemen naar Anjuna waar we in het donker ons huisje moeten zien te vinden. Op een gegeven moment rijden we over een hobbelige zandweg en zijn we aangekomen.
De eerste week in Anjuna gaan we niet veel doen dan bijslapen, acclimatiseren (het is 30C overdag) en wat dingen regelen zoals een simkaart, transport naar Hampi en misschien fietsen kopen.
Die fietsen kopen heeft helaas geen zin, omdat transport naar Hampi met de fietsen, niet goed mogelijk is. Tja fietsen bij 33C lijkt me ook zwaar maar ik ben dan ook de grote zweter van ons tweeen. Doha is een steenrijke zanderige, winderige stad, alles beige en geen groen. Gelukkig is Goa wel mooi groen en een prachtig strand. Ons bed was wel een soort plank dus we zijn vandaag verhuisd naar een front beach house met een lekker matras. Goa is een rijke moderne provincie en bier, wijn, rundvlees staat hier op het menu. Echt goddelijk! Lekker s avonds op het strand bediend worden, echte luxe. De koeien lopen om je heen maar die gedragen zich keurig.Ook heel veel honden hier en die laten zich s nachts flink horen. Ach gelukkig kunnen we lekkeruitslapen.
[userId] => 51964
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090755
[countryId] => 87
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 432
[author] => Bianca & Bart
[cityName] => Goa
[travelId] => 528315
[travelTitle] => Prepare for our sabbatical
[travelTitleSlugified] => prepare-for-our-sabbatical
[dateDepart] => 2023-02-02
[dateReturn] => 2023-04-30
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/096/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/051/964_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-eerste-stap
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => mavanmin
[datePublication] => 2022-12-11
[title] => Seniorenmoment, deel 2!
[message] => Nou, daar ben ik dan nog een keer.
Die avond werd ik om 24.00 uur wakker(dat krijg je als je om 21.00.uur op bed ligt! Haha
Ineens bedacht ik me mijn huissleutels en mijn OV kaart, waar zijn die, heb ik die ook in mijn etui gestopt? Dus koffer overhoop, mijn sleutels zaten er gelukkig in maar mijn OV kaart dus niet, deze had ik waarschijnlijk in mijn etui gestopt. Die nacht weer een mail naar het hotel gestuurd, maar ja die moeten ze dan wel openen.
Gelukkig was Hans bereidt het hotel in Dibrughar te bellen om te vragen of ze mijn etui op willen te sturen, en of ze mijn email wilden openen. Het beste zou zijn om het naar Delhi te sturen, hij bleef nog een kleine week langer in India, maar ze stuurden het eerst naar het kantoor in Guwahati?? Waarom de makkelijke weg, als het ook wat ingewikkelder kan?? Ik schaar het onder Indiase logica die niet de mijne is.
De volgende dag een excursie door Kolkata, heb ik zes jaar geleden ook gedaan, er waren maar twee dingen bij die ik al eerder had gezien maar dit was geen straf!
We begonnen in de buitenwijken bij de 'Belur Math', een Hindoeïstische tempel en deze tempel is het hart van de Ramakrishna beweging. Een mooie tempel, binnen zeer sober en aan de buitenkant mooi bewerkt, maar wel rustig omdat de stenen één tint hebben. Van onze Indiase gids mochten we niet fotograferen, ook buiten niet, de Indiërs trokken zich daar weinig van aan, maar uiteindelijk mochten we toch nog wat foto's nemen.
Vervolgens met de ferry naar de overkant, daar stond de 'Dakshineshwar Kali Tempel', gebouwd in 1855. Hier zijn 12 Shiva tempels en één hoofdtempel voor de God 'Kali'. Dit alles ligt rondom een grote binnenplaats. Rondom de tempel was het ook gigantische druk veel vrouwen in prachtige sari's en binnen lange rijen om hun offers aan de goden te doneren. In een hoek van de binnenplaats was een kamer, waar Ramakrishna en Maa Darada een aantal jaren verbleven.
Na de lunch gingen we naar de wijk ' Kumartuli', de pottenbakkerswijk, waar de poppen voor de festivals gemaakt worden. De grootste festivals waren net achter de rug, maar er werd evengoed gewerkt , soms werd er met de hand gevormd en er wordt ook gebruik gemaakt van mallen. Er is een staketsel van bamboe en stro, daarop komt een laag klei die met stro vermengd is en fijngemaakt, daarna weer een laag klei en dan schuren en schilderen en aankleden. Een mooi proces!
We gingen door naar de Jaïntempel, de 'Shree Sitalnath Jaïn Tempel' oftewel de spiegeltjes tempel. Gebouwd in 1867. Het is veel pracht en praal, mozaïeken en vooral heel veel spiegels!
Als laatste nog vlak voor het donker werd naar de 'St Pauls Cathedral' een Anglicaanse kerk, gebouwd tussen 1839 - 1847. Het was de eerste Cathedral in Azië en het is ook de grootste in Kolkata. Hij is in gotische stijl gebouwd en spierwit (een wonder in deze stad met zoveel smog!)
Binnen was een groep kinderen bezig met het oefenen voor het kerstspel, het klonk nogal vals, als ik het zelfs hoor, is het echt erg! Ook het dansje van de engeltjes met de papieren sterren verliep nog niet vloeiend. Hahaha, nou ja ze hebben nog ruim twee weken. Het was in ieder geval wel schattig om te zien. Deed me denken aan mijn eigen ervaring als 'herdertje' ooit, ik had heel erg de hik vlak voor ik op moest, was geen succes dus!
Buiten werd de stal opgebouwd, er stonden al twee kamelen (geen echte hoor!) de rest van de familie was nog niet gearriveerd.
Toen we die avond terug kwamen van het eten was er een bruiloft aan de gang, net tegenover ons hotel, we stonden ernaar te kijken en werden prompt uitgenodigd. Niemand van ons is gegaan. Na een paar flinke klappen vuurwerk hield ook de harde muziek op en konden we rustig slapen! Haha
Nou, de laatste dagen in Kolkata houden jullie nog tegoed.
Tot de volgende keer
Marjo [e-1f917]
[userId] => 85531
[photoRevision] => 21
[reportId] => 5089608
[countryId] => 87
[pictureCount] => 45
[visitorCount] => 62
[author] => Marjo
[cityName] => Calcutta
[travelId] => 528102
[travelTitle] => Noordoost India
[travelTitleSlugified] => noordoost-india
[dateDepart] => 2022-11-15
[dateReturn] => 2022-12-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/095/477_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/085/531_50x50.jpg?r=21
[titleSlugified] => seniorenmoment-deel-2
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => mavanmin
[datePublication] => 2022-12-08
[title] => Seniorenmomentje!
[message] => Zo, daar ben ik weer
Bedankt voor de gezellige reacties
Na de verschillende stammen, gaat het nu toch wel einde van deze reis.
We rijden vandaag via Sibsagar naar Dibrughar, om vandaaruit weer terug te vliegen naar Kolkata.
We vertrokken al om 07.30 uur uit Mon, te beginnen met 2.5 uur 'bumpie road', wat na gistermiddag eigenlijk niks meer voorstelde. Hahaha
In Sibsagar, dit was ooit de hoofdstad van het Ahom koninkrijk van 1699 - 1788. Andere namen van deze stad zijn: Sivasagar of Sivsagar. Ze hebben in een groot deel van het huidige Assam geregeerd van 1228 - 1821, zij verdwenen door aanvallen vanuit Birma(Myanmar) en later (1824-1826, de Eerste Anglo-Birmese oorlog) werden de Birmesen door de Britten verslagen, die ze onderdeel maakte van 'East India Company'.
Voor het eerst deze reis, dat we oude stenen hebben gezien! Als eerste bezochten we het' Garhgaon's Kareng Ghar', 'Ahom's Raja Palace', één van de grootste voorbeelden van de 'Ahom' architectuur, gemaakt van hout en steen, nadat het vernietigd was, van 1751 - 1769 weer herbouwd in een 7 verdiepingen structuur.
Vervolgens naar de ' Rang Ghar', bouw gestart in 1746. Een twee verdiepingen hoog gebouw, wat door de 'Ahom' koningen gebruikt werd als sportpaviljoen, er vonden oa worstelwedstrijden en buffelgevechten plaats.
En als laatste de 'Shivadol', een Hindoeïstische tempel, gebouwd voor de Lord Shiva, in 1734. De toren is 32 meter hoog de basis heeft een cirkel van 59 meter hij is van steen.
Achter deze tempel ligt een grote watertank (vijver), de 'Borphukhun tank' gebouwd van 1731 - 1738. Het water schijnt hier altijd op hetzelfde peil te staan, zowel in de moesson als bij droge tijden!?
Rond 17.30 uur waren we in Dibrugarh. Eén van de betere hotels, die we hebben gehad deze reis! Haha. Het lijkt wel een leuke stad, maar we zijn meestal zo moe dat we geen energie meer hebben om 's avonds nog op pad te gaan.
Ongeveer 175km gereden vandaag.
De andere dag om 09.00 uur alweer naar de luchthaven (ongeveer 18 km verderop) om terug te vliegen naar Kolkata voor de laatste dagen van onze rondreis.
Afscheid genomen van onze chauffeurs; Sailo, Ratun, Dhamendra, Ranjit en Dipankar onze Indiase reisbegeleider. Zij brengen de auto's weer terug naar Guwahati, 1000 km verderop met één tussenstop.
Zij hebben ons echt in de chaos wat India heet, veilig door dit land geloodst! Een goede tip en een groot applaus waard!!!
Op de luchthaven was er een dame die erg veel haast had om haar vlucht te halen, zij wilde dus voordringen, is niet handig als je net met een groepsticket de groep staat in te checken om de luchthaven op te mogen! Dus ging ze naar een andere beveiliger, om vervolgens chagrijnig tegenover ons te zitten in de wachtruimte, want ze zat op dezelfde vlucht!! Lachen toch.
Op de luchthaven hoorde ik, dat er een schaartje was gevonden in mijn kamer, daar rij ik niet voor terug dacht en zei Hans(reisbegeleider) en terecht zei ik!
Na een voorspoedige vlucht toch in mijn koffer gekeken en nu bleek dat ik mijn appelgroene etui kwijt was, dus niet alleen een schaartje! Dat is wel balen. Eigenlijk wil ik het toch wel terug. Ik weet ook wel hoe dit waarschijnlijk is gekomen, Ik lag steeds in minimaal een tweepersoonsbed en soms nog groter, Ik had wat spulletjes gebruikt uit mijn etui en dus op bed laten liggen en de volgende ochtend enthousiast mijn dekbed eroverheen gegooid! En niet meer in mijn koffer gekeken of mijn etui erin zat!
Nou ja, eerst maar eens een echte koffie bij een echte Barista gedronken met een blauwe bes muffin, nou ja er zat één in en het tweede besje was er overheen gevlogen! [e-1f602][e-1f602] Maar toch lekker.
's Avonds met een paar mensen, Anke en Jan Willem, Joke, Nelly, Philippe, Hans en ik gaan borrelen op een dakterras, temperatuur erg lekker, maar met de smog wat minder. Ook denken de Indiërs dat harde muziek erg fijn is als je op een terras zit, maar ja met 7 mensen kun je elkaar dus niet meer verstaan.
Kolkata komt de volgend keer aan de beurt
Groetjes
Marjo
[userId] => 85531
[photoRevision] => 21
[reportId] => 5089568
[countryId] => 87
[pictureCount] => 28
[visitorCount] => 74
[author] => Marjo
[cityName] => Calcutta
[travelId] => 528102
[travelTitle] => Noordoost India
[travelTitleSlugified] => noordoost-india
[dateDepart] => 2022-11-15
[dateReturn] => 2022-12-11
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/088/329_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/085/531_50x50.jpg?r=21
[titleSlugified] => seniorenmomentje
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => jalanjalan
[datePublication] => 2022-12-12
[title] => De prins op het witte paard
[message] => Weeralarm op donderdag! Er komt een typhoon aan. Die zal Chennai niet raken maar wel zorgen voor flinke regen en zelfs storm. De trouwceremonie is op het strand gepland. Zo zag Sneha het al maanden voor zich. Trouwen met uitzicht op de oceaan. De weddingplanners bouwen een tent op. Wij bereiden ons voor op de komst van de ‘drapers’ aankleedsters. Een sari dragen is voor Indiase vrouwen dagelijks werk, voor ons een kunst apart. Jelmer logeert naast ons, op de tweede verdieping van het Taj hotel, ik help hem met aankleden. Hij ontdekt dat de stola die bij zijn één na laatste outfit hoort er niet is. Gelukkig kan hij de stola die Yash gisteren droeg lenen. De mensen hier zijn enorm goed in improviseren. Wat een heerlijkheid. Mijn moeder zei vaak ‘as ‘t net kin sa as et mat, dan mat et mar sa as et kin!’ Een Fries spreekwoord dat het ook in India goed doet.
Halverwege de middag krijgen de mannen, en sommige vrouwen een tulband. De buurmaclan een rode en de Dugars een oranje. Daarna gaan we op zoek naar de plek waar onze clan vertrekt naar het feest. Jelmer komt aan als een prins te paard, is de bedoeling. Normaalgesproken zou hij vertrekken vanuit zijn eigen huis. Dat zou in dit geval een lange rit worden. Het beestje staat, uitbundig versierd, te wachten om de hoek van de feesttent die op het strand is gebouwd. Donkere wolken pakken zich samen boven de oceaan. Houden we het droog? Dan begint de muziek te spelen. Trommelaars staan voor de stoet uit. Jelmer zit op het makke paardje. Eigenlijk is hij te zwaar voor het beest. Wij dansen er omheen, opgezweept door de steelbandachtige trommels. De muzikanten spelen wel maar stappen niet. Jelmer vraagt mij of ik ze een beetje aan wil sporen, de lucht wordt al donkerder maar er valt nog geen drup. Op de lifestream zwaaien we naar Wieger en opa die samen in Luttelgeest naar de tv kijken. Ook in Zoetermeer, Haarlem en Lelystad kijken jullie mee! Zo fijn dat het lukte, die zoomverbinding. Uiteindelijk dansen we bijna een uur over een afstand van een paar honderd meter. En dan is het grote moment daar: Sneha’s aankomst, onder een baldakijn van bloemen, gedragen door haar vader en broers. De Aziatische versie van onze Máxima. De ‘sedap malam’ bloemen bracht onze bloemenman in Lembang wekelijks naar ons huis aan de jalan Maribaya. Ik had nooit kunnen dromen dat deze bloemen met duizenden tegelijk, op deze sprookjesbruiloft in India nog eens terug zouden komen in ons leven.
Op het podium in de tent brandt een vuurtje. Dat is ook de naam van de trouwceremonie ‘rond het vuur.’ Wat wil een mens nog meer? Met iedereen die van je houdt warm en droog zitten. Het begint te druppelen en te waaien. De storm trekt aan, de regen plenst op het dak van de tent. Wij zijn samen. Laat de ceremonie maar beginnen!
[userId] => 105177
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5089561
[countryId] => 87
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 206
[author] => Jannie
[cityName] => Thanjāvūr
[travelId] => 528224
[travelTitle] => Bruiloft in India ❤️
[travelTitleSlugified] => bruiloft-in-india
[dateDepart] => 2022-12-01
[dateReturn] => 2022-12-17
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/india,thanjvr
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/105/177_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-prins-op-het-witte-paard
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Pālampur - India 
