Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Guyana
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Guyana
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Guyana
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Guyana
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Guyana
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Guyana
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Guyana
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Guyana
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Guyana
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Guyana
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Guyana
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => guyana
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (guyana)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /guyana/reisverslagen
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => guyana/reisverslagen
[_params:protected] => Array
(
[controller] => guyana
[action] => reisverslagen
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /guyana/reisverslagen
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => guyana/reisverslagen
[_params:protected] => Array
(
[controller] => guyana
[action] => reisverslagen
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => guyana
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 9
[countryId] => 81
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Guyana
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => http://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 259090
[username] => yrosendahl
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => peru
[currentCountryName] => Peru
[currentCountryIsoCode] => pe
[currentCountryId] => 147
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[countryName] => Singapore
[countryIsoCode] => sg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[countryName] => Filipijnen
[countryIsoCode] => ph
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[countryName] => Maleisië
[countryIsoCode] => my
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[countryName] => Cambodja
[countryIsoCode] => kh
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => th
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => lk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[countryName] => Laos
[countryIsoCode] => la
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[countryName] => Uruguay
[countryIsoCode] => uy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => yuri rosendahl
[firstName] => yuri
[reportsCount] => 31
[travelsCount] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 426520
[username] => mariellevn
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/426/520_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/426/520_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => guyana
[currentCountryName] => Guyana
[currentCountryIsoCode] => gy
[currentCountryId] => 81
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[countryName] => Curaçao
[countryIsoCode] => cw
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Mariëlle Noorel
[firstName] => Mariëlle
[reportsCount] => 6
[travelsCount] => 1
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 23287
[username] => annalantink
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/023/287_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/023/287_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => guyana
[currentCountryName] => Guyana
[currentCountryIsoCode] => gy
[currentCountryId] => 81
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[countryName] => Trinidad en Tobago
[countryIsoCode] => tt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Anna Lantink
[firstName] => Anna
[reportsCount] => 23
[travelsCount] => 2
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 373798
[username] => gerdientroost
[photoRevision] => 2
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/373/798_50x50.jpg?r=2
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/373/798_105x105.jpg?r=2
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[countryName] => Frans Guiana
[countryIsoCode] => gf
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Gerdien Troost
[firstName] => Gerdien
[reportsCount] => 10
[travelsCount] => 2
)
[4] => stdClass Object
(
[userId] => 260404
[username] => sanderenlotte
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/404_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/404_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[countryName] => Paraguay
[countryIsoCode] => py
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[countryName] => Uruguay
[countryIsoCode] => uy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[countryName] => Venezuela
[countryIsoCode] => ve
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[countryName] => Nederlandse Antillen
[countryIsoCode] => cw
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[countryName] => Trinidad en Tobago
[countryIsoCode] => tt
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Lotte en Sander
[firstName] => Lotte en Sander
[reportsCount] => 35
[travelsCount] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[userId] => 371029
[username] => Eva-in-Suriname
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => suriname
[currentCountryName] => Suriname
[currentCountryIsoCode] => sr
[currentCountryId] => 176
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => de
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Eva Bruckhoff
[firstName] => Eva
[reportsCount] => 33
[travelsCount] => 1
)
[6] => stdClass Object
(
[userId] => 351714
[username] => aniekbrittenrico
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => guyana
[currentCountryName] => Guyana
[currentCountryIsoCode] => gy
[currentCountryId] => 81
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] =>
[firstName] =>
[reportsCount] => 5
[travelsCount] => 1
)
[7] => stdClass Object
(
[userId] => 389803
[username] => MarjoleinSuriname
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => guyana
[currentCountryName] => Guyana
[currentCountryIsoCode] => gy
[currentCountryId] => 81
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[countryName] => Suriname
[countryIsoCode] => sr
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] =>
[firstName] =>
[reportsCount] => 7
[travelsCount] => 1
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 90
[date] => 2023-09-22
[title] => Plan je reis en bereid je voor op de vlucht!
[text] =>
Of je nu een doorgewinterde globetrotter bent of voor het eerst de wereld gaat verkennen, het plannen van een reis en je voorbereiden op de vlucht zijn onmisbare stappen voor een succesvolle en stressvrije reiservaring. In deze gids nemen we je mee door enkele belangrijke stappen om je te helpen bij het kiezen van de juiste vliegtickets en het optimaal voorbereiden van je aanstaande avontuur.
Stap 1: Vliegtickets selecteren
Een van de eerste en meest cruciale stappen is het selecteren van de juiste vliegtickets. Met talloze luchtvaartmaatschappijen en online platforms beschikbaar, is het belangrijk om tarieven en opties te vergelijken. Dit geeft je niet alleen een idee van de beste prijzen, maar ook van de vluchtschema's en extra services die worden aangeboden. Om vliegtickets naar Bali te kopen, kun je verschillende luchtvaartmaatschappijen en boekingssites onderzoeken. Gebruik vergelijkingssites zoals Skyscanner, Kayak of Google Flights om de beste deals te vinden. Zorg ervoor dat je de prijzen en vluchtopties grondig vergelijkt voordat je een beslissing neemt. Koop bijvoorbeeld vliegtickets naar Bali en geniet van alles wat Bali te bieden heeft.
Stap 2: Flexibiliteit en reserveringen
Flexibiliteit kan een onschatbare troef zijn bij het plannen van je reis. Veel luchtvaartmaatschappijen bieden tegenwoordig de mogelijkheid om vliegtickets te reserveren. Dit geeft je de kans om de beste deals te vergelijken en te reserveren zonder direct te hoeven betalen. Oftewel
reserveer vliegtickets als je reisplannen nog niet helemaal vaststaan.
Stap 3: Reisdocumenten en verzekeringen
Het is absoluut noodzakelijk om te controleren of je alle vereiste reisdocumenten hebt voordat je vertrekt. Zorg ervoor dat je paspoort, visa en eventuele andere identificatie of certificaten up-to-date zijn. Ook het afsluiten van een reisverzekering is raadzaam. Dit kan je beschermen tegen onverwachte gebeurtenissen tijdens je reis.
Stap 4: Efficiënte voorbereiding op de vlucht
Naast reisdocumenten is het ook belangrijk om je fysiek en mentaal voor te bereiden op je vlucht. Controleer of je op de hoogte bent van eventuele gezondheids- of veiligheidsprotocollen op je bestemming. Zorg dat je comfortabele kleding draagt en iets te lezen of te doen hebt tijdens de vlucht.
Stap 5: Verpak slim en licht
Pakken voor een reis kan een kunst op zich zijn. Beperk jezelf tot de essentiële items die je nodig hebt en zorg ervoor dat je kleding geschikt is voor het klimaat van je bestemming. Vergeet niet om belangrijke items zoals medicijnen, reisdocumenten en andere persoonlijke bezittingen bij de hand te houden.
Stap 6: Geniet van de reis
Eenmaal aan boord van het vliegtuig, is het tijd om te ontspannen en van de reis te genieten. Of je nu een langeafstandsvlucht maakt of een korte hop, neem de tijd om te ontspannen, te lezen, te slapen of te genieten van entertainment aan boord.
Kortom, het plannen van een reis en je voorbereiden op de vlucht zijn essentieel om een soepele en aangename reiservaring te garanderen. Door de juiste vliegtickets te kiezen en voorbereid te zijn op alle aspecten van je reis, kun je met vertrouwen en enthousiasme je avontuur tegemoet gaan.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => plan-je-reis-en-bereid-je-voor-op-de-vlucht
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/90/90_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 89
[date] => 2023-09-18
[title] => Eerste buitenlandse vakantie met een kind? Tips!
[text] =>
Waar jij in je eentje met alleen een backpack zonder moeite heel Zuidoost-Azië verkende, is dat met de komst van kinderen ongetwijfeld wel even veranderd. Een eerste vakantie met kinderen is voor de meeste ouders dan ook wel even een dingetje. Wellicht ben je al eens als gezin een weekendje weggeweest in een comfortabel huisje of hotel, maar echt een wekenlange vakantie kan een behoorlijke drempel zijn. Een kind of zelfs meerdere kinderen die helemaal uit hun ritme zijn in een ander land met ander eten en een ander klimaat; een heftige cocktail aan verschillende invloeden. Maar laat dit je er nooit van weerhouden om te gaan. Met kinderen naar het buitenland gaan is niet alleen leuk, het is ook heel leerzaam en belangrijk. Je leert je kinderen hier bewust en onbewust zoveel mee. Je legt een basis van een wereldbeeld waar ze hun hele leven mee verder kunnen en op zullen bouwen. Maar hoe je deze eerste vakantie een beetje tot een succes maakt? Lees snel verder.
De omgeving
Allereerst is het belangrijk om te kiezen voor een bestemming waar meer kinderen en gezinnen zijn. Hier kun je namelijk als jonge ouder met een gerust hart naar vertrekken, zonder dat je stress voelt over het aanpassen van kinderen naar ongewone situaties. Wanneer je omringt bent met andere gezinnen, kunnen zowel jij als je kinderen leren van de anderen. Kinderen hebben daarnaast direct speelkameraatjes tot hun beschikking en jij kan tips uitwisselen met andere vaders en moeders. Een camping in Frankrijk is een garantie voor andere Nederlandse gezinnen. En zit er een anderstalig gezin tussen? Kinderen communiceren veel eenvoudiger dan volwassenen, dit zal voor geen enkele belemmering zorgen. Wanneer je bijvoorbeeld boekt via allcamps zul je zien dat er altijd andere kinderen zijn, en dat er ook leuke activiteiten worden georganiseerd. Ideaal wanneer jij als ouder ook eens de handen vrij wilt hebben.
De reis
Voor een eerste buitenlandse vakantie is het aan te raden lekker met eigen vervoer te gaan, zoals de auto. Voor kinderen is een vakantie -en zeker een eerste- al behoorlijk heftig, een vliegtuig kan dan net iets te veel zijn. Ook zal het je als ouder onnodig druk geven, want een gillend kind in het vliegtuig wil niemand. En de ouder van dat kind al helemaal niet! Een autorit naar Frankrijk kan best lang zijn voor kinderen, maar met de nodige voorbereiding is dit ongetwijfeld goed te doen. Denk aan het downloaden van (educatieve) filmpjes op een iPad. Ook onderweg stoppen en even een speeltuintje opzoeken het verschil maken. Kortom, maak van de reis naar de camping ook al een leuk moment. Dit zal dan ook door de kinderen zo worden ervaren.
Kortom, een eerste gezinsvakantie naar het buitenland kan zelfs voor de ervaren reiziger behoorlijk spannend zijn. Maar laat dit nooit een reden zijn om het niet te doen. Kinderen meenemen naar het buitenland heeft een positief effect op hun ontwikkeling en je zult zien; alles wat je vooraf vreest wordt waarschijnlijk geen werkelijkheid, het valt allemaal reuze mee.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => eerste-buitenlandse-vakantie-met-een-kind-tips
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/89/89_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 88
[date] => 2023-08-30
[title] => Waar moet je op letten bij een reisverzekering?
[text] =>
Heb jij mooie reisplannen? Dan wil je natuurlijk je reis goed voorbereiden. Hoewel je er niet aan wilt denken, kan het natuurlijk zo zijn dat er voor of tijdens je reis iets gebeurt wat van negatieve invloed is. Daarom is het verstandig om voor je vakantie een verzekering af te sluiten die de gevolgen van dit soort zaken dekt. Hier zijn enkele tips voor waar je op moet letten bij het afsluiten van een reisverzekering.
Type dekking van de verzekering
Er bestaan verschillende soorten reisverzekeringen, en niet allemaal omvatten ze dezelfde dekking. De voornaamste reisverzekeringen zijn annuleringsverzekeringen, medische verzekeringen en bagageverzekeringen. Soms zijn ze gebundeld in één reisverzekering. Bepaal welk type dekking je nodig hebt voor jouw reisplannen en kijk goed of dit onder de dekking van je beoogde verzekering valt. Heb je bijvoorbeeld een dure reis geboekt, dan kan een annuleringsverzekering voor je vakantie nuttig zijn om het verliezen van je investering door onvoorziene omstandigheden te dekken. Zeker voor avontuurlijke reizen naar verre bestemmingen is een uitgebreide medische dekking belangrijk.
Bestemming en reisduur
Nog een reden om de voorwaarden van je reisverzekering goed door te nemen: sommige reisverzekeringen hebben beperkingen op basis van je bestemming en de duur van je reis. Controleer dus of je bestemming wel wordt gedekt en of er een maximale reisduur is voor je vakantie. Anders kom je er achteraf achter dat je geen beroep kunt doen op je reisverzekering.
De invloed van je medische geschiedenis en leeftijd
Heb je een bestaande medische aandoening? Of ben je van een hogere leeftijd? Besef dat dit van invloed kan zijn op je reisverzekering. Soms worden door een verzekeraar bepaalde medische aandoeningen niet gedenkt of brengt men daarvoor extra kosten in rekening. Toch is het belangrijk ervoor te zorgen dat je alle relevante medische informatie verstrekt aan de verzekeraar, want anders kan vergoeding alsnog geweigerd worden als puntje bij paaltje komt.
Dekking voor voorgenomen activiteiten
Ben je van plan bent om tijdens je reis avontuurlijke activiteiten te ondernemen? Denk bijvoorbeeld aan skiën, duiken, bergbeklimmen of extreme sporten. Zo ja, dan moet je ervoor zorgen dat deze activiteiten wel worden gedekt door je reisverzekering, aangezien het risico bestaat dat er daarbij een medisch noodgeval ontstaat. Sommige verzekeraars sluiten bepaalde risicovolle activiteiten uit. Lees daarom de polisvoorwaarden zorgvuldig door.
Eigen risico en dekkingslimiet
Het is mogelijk dat je schade tot een bepaald bedrag zelf moet vergoeden, het zogenaamde eigen risico. Zorg dat je ervan op de hoogte bent in hoeverre dit van toepassing is bij jouw reisverzekering. Waar je ook van de hoogte moet zijn, zijn eventuele dekkingslimieten. Dit is het maximale bedrag is dat de verzekeraar zal uitkeren. Zorg ervoor dat deze bedragen redelijk zijn en passen bij je plannen.
Natuurlijk kost een reisverzekering geld, maar een goede reisverzekering kan je ook gemoedsrust geven. En dat is nu net wat je zo graag wilt wanneer je op reis gaat, dat je je zo min mogelijk zorgen hoeft te maken. Overweeg daarom zeker of een reisverzekering niet een goed idee is om jouw vakantie te verzekeren. Zo voorkom je met een relatief kleine investering dat je met de gebakken peren komt te zitten en financiële schade leidt rondom je reis.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => waar-moet-je-op-letten-bij-een-reisverzekering
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/88/88_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 42
[reportCount] => 8
[pictureCount] => 30001
[position] => 1
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => CO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 147
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => PE
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 252
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 8189
[position] => 3
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => BQ
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 24
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 50224
[position] => 4
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => BO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 40
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 39840
[position] => 5
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => CL
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[countryId] => 81
[countryName] => Guyana
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2018-09-17
[title] => Pardoes in Afrika
[message] =>
Omdat mijn longen zo geteisterd waren door berm-, bos- en akkerbranden was ik bij mijn aankomst in Manaus vastbesloten geweest om mijn reis voor een maand of twee in Europa voort te zetten. Maar de klachten namen af en ik ging op een andere manier naar mijn toestand kijken. Ik realiseerde me dat ik van het slechtste scenario uitging, maar er was natuurlijk een heel scala aan aandoeningen mogelijk, ook onschuldige. Ik bracht een fictief bezoek aan mijn huisarts, en probeerde me de Meest Waarschijnlijke Diagnose voor te stellen. Dit kwam eruit: 'Op de foto's zijn geen bijzonderheden aangetroffen, maar ik heb wel gezien dat de luchtwegen inderdaad geïrriteerd zijn, dus dat kan een verklaring zijn van de klachten. Normaal gesproken zouden die binnen een dag of tien weg moeten zijn. Mocht je over twee weken nog last hebben, neem dan nog even contact op'. Ik was gerustgesteld. Een vertrek uit Zuid-Amerika was geen optie meer. Ik nam een maatregel: ik zou ter bescherming niet meer zonder buitentent slapen, dat hield veel rook buiten. Ik vervolgde mijn weg en dat was een juist besluit, want ik zou nog hooguit huis-, tuin- en keukenvuurtjes ruiken. En de klachten zouden verdwijnen.
In meerdere opzichten kende ik een valse start. Ik had mijn ketting verwisseld maar mijn beide kettingen waren bijna versleten, inclusief de gebruikte sluitschakels, en na enkele kilometers brak de ketting. Ik kortte 'm in en reed verder, en pas 's avonds in de tent kreeg ik in de gaten dat mijn GPS-signaal op een hele vreemde positie stond. Ik had bij een vertakking van de weg, ruim 20 km terug, de linkertak moeten nemen en niet de rechter en was nu, na een korte fietsdag van 44 km, dus feitelijk niets opgeschoten want ik moest weer terug naar de rand van Manaus. Maar eigenlijk boeide me dat niet zo want ik had de tijd. En ik had ook een laken. Dat had ik in Manaus gekocht omdat ik niets had om 's nachts over me heen te trekken als de temperatuur te ver daalde. Mijn slaapzak was te warm, maar dit laken was precies goed. Ik dacht de volgende dag slim te zijn door een stukje af te snijden naar de route waar ik eigenlijk hoorde te zijn maar kreeg te maken met de steilste hellingen die ik ooit meemaakte. Met ruim 20% was ik genoodzaakt fiets en vracht omhoog te duwen en dat kostte veel tijd en energie. Op de hoofdroute kwam ik langs zwembaden en een recreatiemeer, en reed daarna de jungle in. Door de hoge luchtvochtigheid reed ik in drijfnatte kleren, en die vochtigheid zou de komende weken een probleem blijven. Toen ik na de tweede dag kortstondig een trainingsbroek droeg bij het zoeken naar een kampeerplek, om beten en schrammen te voorkomen, was de broek in een half uur drijfnat. Ik schreef al eerder dat natte kleding direct uitgehangen moet worden na het dragen. Leg je het een kwartier in de hoek van de tent dan ruikt het vreemd genoeg meteen naar ammoniak. Kleding uthangen betekent niet dat het droogt, tenzij je dat doet in de volle zon. Maar als de zon schijnt fiets ik. De vochtigheid was niet alleen een probleem voor de kleding. Ook mijn papiergeld werd nat. En mijn vingertoppen zweetten altijd, waardoor ik vaak natte vegen maakte over mijn telefoon. Normaal droog je je vingers dan even aan je shirt, maar ja... die lekte ook.
De route werd zwaarder en ging sterk golven. Steeds moest ik zo'n 30m omhoog en weer naar beneden. Maar ik was blij met de jungle om me heen; behalve dichte jungle waren er ook waterrijke stukken omgeven door palmen. Minder blij was ik met de pech die me nu trof, en steeds vaker zou treffen. Dat krijg je als je bijna een jaar onderweg bent. Mijn fiets had een flinke onderhoudsbeurt nodig. En degelijke banden. Na eerdere pech met de ketting en wat lekke banden hoorde ik nu de achterband aanschuren. Ik keek en schrok. De band die ik in Mexicali aangeschaft had was nu bezig uit te scheuren, de binnenband dreigde al naar buiten te komen. Ik plaatste een buitenbandplakker maar die werd na het oppompen van de band doodleuk naar buiten geduwd. Wat nu? Fietsen kon niet meer, liften wilde ik graag voorkomen. Ik kreeg een helder inzicht. Als ijzerdraadjes en glas mijn band kunnen penetreren, kunnen naald en draad dat vermoedelijk ook. En dus ging ik aan de slag om mijn band te hechten. In totaal was ik ruim een uur in touw in de volle zon om weer een werkbare situatie te krijgen. Ondertussen jeukte mijn zitvlees en ik merkte dat ik er volop mieren om me heen liepen, maar toch waren zij niet de daders. Het was dat permanente vocht en zand op mijn huid dat nu en nog vele malen daarna jeuk veroorzaakte, vooral 's avonds in de tent. De hechting lukte, ik verplaatste de band naar het voorwiel om de druk te verlagen, zette de remmen open om een explosie te voorkomen: mocht de binnenband alsnog naar buiten komen dan zou deze niet onmiddellijk door de velgrem opengereten worden. Door mijn eerdere dwaling, de zware route en de pech liep ik veel vertraging op. Zelf was ik nu ook traag want de operatie in de volle zon had mijn batterij bijna volledig leeggetrokken. Bij een tankstation dronk ik koude cola in de schaduw en kreeg van de verkoopster een stuk warme cake aangereikt. In de avond ontwikkelde ik noodgedwongen een nieuwe routine. Vaak droop ik van het zweet na het inrichten van de tent en dat noopte me om eerst drie kwartier plat te gaan liggen om op te drogen. Alleen door op mijn rug te liggen koelde ik af. Van eten ging ik hevig zweten, van schrijven ging ik hevig zweten en van op mijn zij liggen ging ik hevig zweten dus steeds moest ik een opdroogfase inplannen en op mijn rug gaan liggen wilde ik de stroom zweet stoppen. Soms bewaarde ik werkzaamheden tot de nacht, maar vaak was ook de nacht geen garantie voor koelte. De trend was dat het alsmaar warmer zou worden, hoe noordelijker ik kwam. Mijn laken was na enige weken alweer een overbodig attribuut. Een grappig effect was dat het verdampte zweet condenseerde tegen het tentdoek en weer op mijn lichaam lekte, zo kreeg ik mijn zweet in gedistilleerde vorm terug. Ondertussen was ik wel erg van Brazilië aan het genieten. Ik had geen hoge verwachtingen van dit land gehad, foto's op Google Maps spraken me niet aan want ik zag bijna alleen landbouw, maar al met al was dit land veel mooier en gevarieerder dan verwacht.
Ik reed een nationaal park in. Eerst was de omgeving waterrijk en even dacht ik in Zeeland te rijden maar dat stopte toen de weg een jungle in voerde. Er stonden grote borden met wilde dieren, krokodillen en tijgers, met het verzoek de dieren niet te storen. Toen ik stopte langs de kant om te lunchen hoorde ik een enorm konvooi aan vrachtwagens aan komen bulderen. Maar ik zag ze niet werkelijk aankomen. Toen realiseerde ik me dat dit geen konvooi vrachtwagens was. Dit was één dier. Ik kon slechts gissen naar de identiteit. Hier waren niet alleen dieren, maar ook bijzondere mensen. Dit was het reservaat van de Waimiri Atroari, een natuurvolk. Ik zag ze soms lopen langs de weg, soms kwamen ze uit de jungle en doken aan de andere kant van de weg weer de jungle in. Ze waren gekleed in korte broeken en shirts, mannen en vrouwen. Ze liepen met gevangen vis, of verzamelden hout. Hun gezichten waren rauw en uitdrukkingloos. Ze staarden naar me en ik staarde terug. Eenmaal was er contact toen een jongen een duim opstak. Het was een heel aparte ervaring, deze confrontatie met dit volk. En toen brak er een spaak. Ik vond dit niet de omgeving om een spaak te gaan vervangen, er bleef al een man staren toen ik stopte. Maar er gebeurde iets wonderlijks. U moet weten dat mijn banden eigenlijk te groot zijn, mijn achterband past maar net tussen het slot, aan beide zijden heb ik twee mm speling. Het is bijna ondoenlijk om aanschuren te voorkomen, soms investeerde ik tevergeefs een half uur om van het schurend geluid verlost te zijn. Maar nu spande ik met wat snel denkwerk twee spaken wat strakker aan, negeerde de gebroken spaak en ging er vlot weer vandoor en verdomd... ik was van het aanschuren verlost. Die avond kampeerde ik stiekem in het park. Je mag hier de hoofdweg gebruiken en dat was het. Je mag niet stoppen, niet afslaan, niet filmen en niet fotograferen. Maar dit traject door het park was voor mij niet in een dag te doen dus ik moest wat verboden overtreden. Ik hield me gedeisd, werd niet ontdekt en vertrok weer vroeg. Tegen de middag keerde ik terug in de beschaafde wereld. Er waren weer voorzieningen en ik had weer ruimte om me heen. En er was halverwege de middag een bijzonderheid. Ik passeerde voor de derde keer de evenaar. Na Indonesië in 2014 en Ecuador in 2015 verwisselde ik nu in Brazilië van halfrond. Ik maakte foto's bij het monument en vervolgde de tocht. De heuvels waren inmiddels beter te doen en mijn gehechte band hield het nog.
Dat was de volgende dag anders. Er kwam een stukje binnenband ter grootte van een duimtopje naar buiten. Ik gokte erop dat opnieuw hechten niet nodig was voor ik Rorainopolis zou bereiken. Het was een juiste gok, feitelijk hoefde ik niet eens zover meer te rijden want het gehucht Nova Colina had een winkel waar fietsbanden verkocht werden en ik verving mijn band. Rorainopolis kon ik echter ook wel gebruiken, zij het voor een hotelkamer, na zes zweterige nachten in de tent. Er was wederom een trend zichtbaar. Hoe noordelijker ik kwam, hoe minder ik kreeg voor meer geld. De airco was gelukkig wel standaard en zo konden mijn kleding en ik eindelijk opdrogen. Huidklachten verdwenen, evenals de dampen uit mijn kleding. De extreem frisse geur in de kamer had echter een alarmbel moeten doen rinkelen. Deze diende als camouflage voor schimmel- en rioleringsdampen, en in de avond zag ik, liggend op bed, pal boven mijn gezicht een kakkerlak lopen. Vangen was geen optie, gaan slapen met deze wetenschap ook niet. Ik zette mijn tent op op het bed en was beschermd.
Ik had het regenseizoen ingehaald, die reisde trager naar het noorden dan ik. En dat betekende veel buien en veel land dat onder water stond, en dat bemoeilijkte in de dagen die volgden het kamperen. Ik werd weer gestoken door een wesp. Mijn reactie was weer lauw, maar die van mijn huid niet. Mijn rechteronderarm zwol op, daarna de elleboog en ik vroeg me af hoeveel er nog aan lichaam ingepikt ging worden. Zou mijn bovenarm strak gaan staan? Ik had helemaal geen bezwaar tegen stevige biceps, maar rondrijden met één stevige bicep vond ik een beetje raar. Ik hou van symmetrie. Ik ging de totale misvorming niet afwachten en dus zocht ik in Mucajai een ziekenhuis op. Ik kreeg een injectie in mijn bil en heel langzaam zou de zwelling de dagen erna afnemen.
In de stad Boa Vista laadde ik de tassen helemaal vol want misschien was dit wel de laatste kans de komende weken. Of maanden. Hier was ook een bijzondere splitsing. Want wil je Boa Vista voorbij dan zijn er twee opties: Venezuela of Guyana. Het is zelfs zo dat wanneer je van Guyana naar buurland Venezuela wilt, je via deze splitsing bij Boa Vista in Brazilië moet reizen. Stel je eens voor dat je in Nederland alleen via Zwitserland naar Duitsland kunt reizen... Ik koos Guyana en ging rechtsaf. Het restant Brazilië was heel vertrouwd. Grootgrondbezit dus weinig bewoning, land stond onder water, er was prikkeldraad... dit was precies het Argentinië van bij mijn start in november vorig jaar. Maar de cirkel was niet rond; ik reed verder. Motorrijders op een overdekt terras van een restaurant nodigden me uit mee te eten, en snel at ik een hapje spagetti en aardappelpuree mee, snel omdat ik die dag grensplaats Bonfim nog wilde halen. Dat lukte. Het werd mijn laatste nacht in Brazilië, en mijn laatste nacht in luxe. Ik had toen nog geen idee wat voor beproeving Guyana zou worden.
Ik kreeg mijn Braziliaanse exitstempel, reed de Takutubrug over en was in Guyana. Er gebeurde iets vreemds. Via een viaductconstructie reed ik over de baan van de tegenliggers heen. Wat waren dit voor fratsen? Maar toen kreeg ik 'm door. Dit was voormalig Brits Guyana, en dus werd ik aan de linkerkant gedeponeerd. In het douanegebouw gaf een beambte met donkerzwarte huidskleur (tot dusver waren mensen hooguit Obama-bruin geweest) me een formulier dat ik moest invullen. Wat natuurlijk fantastisch was, was dat ik gewoon met deze man kon praten. Eindelijk, na tien maanden, kon ik weer vrijuit communiceren, want de voertaal in Guyana is Engels. En het formulier was ook nog eens tweetalig opgesteld, in het Engels en in het Nederlands. Wel erg oubollig Nederlands, en bepaald niet vrij van fouten. Soms moest ik de Engelse vertaling erbij nemen omdat het Nederlands compleet onbegrijpelijk was. Ik kreeg een stempel voor een maand en reed Lethem binnen. Het was niet de stad die ik verwachtte, het was een uitgestrekt dorp. Eerst moest ik geld hebben. Er waren twee banken, de Republic Bank en de GBTI Bank, wat tot mijn verrassing niet 'Gay Bisexual Transgender Intersekse Bank' betekende. De geldautomaten hadden alleen een Visa-logo dus ik kon het schudden met mijn Maestro-logo. Meer financiële instellingen waren er niet dus het enige dat ik kon doen was de volgende dag terugkeren tijdens kantooruren om dollars te wisselen. Er was nog een paar uur daglicht dus deed ik wat sightseeing. En ik raakte snel gefascineerd. Dit rustige dorp stond vol koloniale gebouwen, en de nieuwere gebouwen hadden mooie kleuren, er waren veel paden, de straatnaamborden toonden Engelse namen en ik zag ook veel Engelse teksten op panden. Dit was precies het Afrika dat ik kende uit mijn backpackerstijd, het was alsof ik midden in Malawi gedropt was, of Kenia of Tanzania. Sterker nog, dit leek wel een uitvergroting van koloniaal Brits Afrika. En dat terwijl ik zo ver van Afrika was. Ik keek mijn ogen uit, ik vond het fantastisch. Wat een verandering ineens! Ondertussen keek ik uit naar onderdak. Het kwam nogal als een schok dat hotels hier zo duur waren. Ik pikte er een hotel uit dat wat minder chic leek, maar zou daar €20 moeten betalen voor een kleine, hete kamer met alleen een ventilator. Dat ging natuurlijk niet gebeuren. Een groot koloniaal gebouw deed dienst als hostel voor locals. Voor een paar euro mocht ik er de nacht doorbrengen en gelukkig kon ik met Braziliaans geld betalen. Ik had een ruime kamer waarin drie bedden stonden. Geen slot, geen noemenswaardig raam, eerder een groot ventilatiegat, en héél veel muggen. Op de plek waar een vierde bed had kunnen staan zette ik de tent op, op een matras van één van de andere bedden. En later lag ik, in dat grote koloniale gebouw, luisterend naar de regen die neerkletterde op het metalen dak. Ik was in een fantastisch nieuw avontuur beland.
Geld, dat had ik nodig. De Republic Bank wisselde geen Braziliaans geld, de LGBT Bank had woekerkoersen. Bij de laatste wisselde ik via een traag, bureaucratisch proces twee tientjes aan Braziliaans geld en bij de ander was inmiddels de wachtrij zo lang en zat er zo weinig beweging in dat deze dag vertrekken er niet meer in zat als ik hierop wachtte. Wat te doen? Met twee tientjes het land in? Ineens kreeg ik een inval. Als ik het nu eens bij zo'n duur hotel probeerde? Een paar minuten later was ik voor $40 aan Guyanese dollars rijker, daar moest ik het even mee uit kunnen zingen. Voedsel had ik voldoende, ik had alleen wat limonade nodig voor onderweg. Er waren echter niet veel levensmiddelenwinkels, en de supermarkten waren een soort Xenos-achtige winkels. Ik vond een paar flessen, lunchte en ging op pad, de bush in. 445 km naar Linden, de eerstvolgende plaats van betekenis, en 105 km verder zou hoofdstad Georgetown liggen. Ik had genoten van dit wonderlijke dorp, met zijn gemengde bevolking, Creolen, Indiërs, indianen en Chinezen, zijn Afrikaanse karakter, en ik was benieuwd naar wat komen ging. Ik mocht direct afscheid nemen van het asfalt, dat zou ik 445 km niet meer zien. Ik kwam door een savanne te rijden, met nauwelijks verkeer of bewoning. De plaats waar ik halthield voor de nacht was drassig, een moeras vol muggen, en ik had veel te stellen met mugjes die de mazen van mijn tent vonden.
De volgende dag werd de omgeving heuvelachtiger en savanne werd boerenland. Er lag een winkel op de route waar ik een 9-pack cassis kon kopen à 2 liter per stuk. Daar kon ik even mee vooruit. Tegen de avond lag er een lodge in de bossen, de Rock View Lodge. Het leek me een goed idee om de hoofdweg te verlaten en daar eens te gaan vragen of ik er mocht kamperen. Zo'n plek kan nog wel eens bijzonder zijn, bijzonderder in ieder geval dan een nacht in een moeras. En ik werd niet teleurgesteld. Het was een sfeervol park met accommodatie in stijl en een prachtig houten restaurant met twee verdiepingen, vol ornamenten, oud meubilair, boeken en kaarten. Het park kon alleen wel wat onderhoud gebruiken. Eigenaar Colin heette me welkom en ik kon mijn tent in het gras zetten tegen een kleine vergoeding. Ik had het momenteel niet in gebruik zijnde restaurant voor mezelf, ik was de enige gast. Van 18.30 tot 22.00 was er stroom en ik zette er koffie en bestudeerde de fraaie ruimtes: de bar die dienstdeed als opslagplaats, de recreatieruimte op de bovenverdieping, het restaurant zelf. Er was echter één factor die me verjoeg: de muggen waren een enorme plaag. Muggenwerende middelen waren zinloos en er werd door textiel heengeprikt en naar hartelust in mouwen en broekspijpen gevlogen. Ik was veroordeeld tot mijn tent. In de ochtend bekeek ik de omgeving en in een bos liep kortstondig over de takken boven me een aap met me mee. Ik nam een douche en het bleek dat de hond van het gezin in de nacht iets in de doucheruimte had gedeponeerd. Ik wees Colin erop bij het verlaten van de ruimte en hij was dermate gegeneerd dat hij mij niets meer in rekening wilde brengen voor het kamperen. Daar voelde ik me op mijn beurt weer ongemakkelijk bij en toen Colin weg was liet ik de vergoeding achter bij de receptioniste die niets wist van de kwijtschelding, en zo vertrok ik dus stiekem zonder niet te betalen.
Ik reed het boerenland uit en het regenwoud in. Dit leek veel meer op een regenwoud dan de regenwouden die ik eerder zag, vanwege de uitbundigheid van het groen en de variatie in plantensoorten. Dat er geen asfalt lag hielp ook. Hier was geen bewoning meer en een dag lang had ik het woud alleen, met wat sporadisch overig verkeer. Bij de afslag naar de Atta Lodge hield ik halt. Zo lang het kon wilde ik zoveel mogelijk sfeervolle kampen meemaken. De Atta Lodge was ook ontworpen door Colin, maar toen het gebied waarin het lag tot nationaal park uitgeroepen werd kwam het onder beheer van locals, en met hen kreeg ik hier te maken. Deze lodge oogde wat moderner, er was ook van alles in aanbouw en dat gaf het geheel een ander aanzien. Ik werd ontvangen door Ryan en zijn collega's en mocht hier gratis kamperen. Eigenlijk was er toestemming nodig van het hoofdkantoor maar een antwoord van die kant bleef uit.
In de ochtend had ik iets bijzonders op de agenda gezet. Hier in het bos was een 'canopy walk', hier kon je over touwbruggen een wandeling tussen de boomtoppen maken. Dat had ik al veel eerder eens willen doen: in 2011 was ik in Maleisië en daar lagen er een stuk of vijf op mijn route maar vanwege uiteenlopende oorzaken (in onbruik geraakt, in onderhoud, net die dag gesloten, etc.) vielen ze één voor één af en kon ik uiteindelijk fluiten naar mijn canopy-ervaring, maar nu lag er gewoon één op tien minuten lopen van mijn kamp en ik had 'm ook nog voor mezelf. En dus liep ik het bos in, klauterde naar grotere hoogten en wandelde korte tijd later wiebelend in de hoogte, op een metalen loopvlak en met netten aan weerszijden tot okselhoogte. Lang was de ervaring niet, het waren vier delen van gemiddeld 50m, van platform naar platform, maar het was zeker een leuke start van de dag. Bij terugkeer wachtte me een volgende verrassing want in het restaurant waar Ryan en consorten een film keken, kwam de kokkin uit de keuken en riep naar me: 'Breakfast'. Nou had ik al wat crackers op voor mijn wandeling, maar het consumeren van een tweede ontbijt kostte me geen moeite. Na de broodjes en de worstjes was ik even later in het sanitaire blok, zag een spiegel boven een wasbak en herinnerde mij een oud advies van zanger Steve Winwood: 'While you see a chance take it', en ik maakte van de gelegenheid gebruik me te scheren. Ik bedankte Ryan en was weer een bijzondere ervaring rijker. En een attribuut armer, want weet u nog dat ik weken eerder mijn spatborden had gedemonteerd omdat de wielen vastliepen in de modder? Welnu, het voorspatbord had ik weer gemonteerd omdat mijn drinkflessen te modderig werden, maar het achterspatbord had eigenlijk geen meerwaarde, was alleen tot last en ik liet 'm hier achter.
Waar ik in zijn algemeenheid erg blij mee was is dat ik er in geslaagd was een mooie, zinvolle invulling aan deze tweede Zuid-Amerikaanse reis te geven. Als vooraf je plannen niet helemaal vaststaan en je gaat eerst enkele maanden fietsen in landen waar je al geweest bent kan het zomaar zijn dat je je gaat afvragen wat de meerwaarde van de reis is als er te weinig nieuwe ervaringen aan toegevoegd worden. Maar deze reis is van begin tot heden waardevol geweest, en het was in het bijzonder een geweldige keuze om na Mexico in de huidige regio te gaan fietsen.
Een dag lang reed ik door de jungle in het nationale park. In de stromende regen kwam ik in de namiddag aan bij het Iwokrama International Centre waar ook gekampeerd kon worden, maar mijn geluk was op. 'Het kamperen doen we niet meer, we verhuren alleen nog bungalows', zo hoorde ik. Ik was genoodzaakt door te rijden. Dat duurde niet lang want er was een oversteek en de ferry ging volgens een dienstregeling. Het was 17.22 uur en om 18.00 uur was de enige resterende afvaart. Ik wachtte, werd overgezet en reed in het donker verder; twee km verderop was nog een zeker 'Nature View Resort' volgens mijn app. Ik kwam aan bij een restaurant en vroeg of ik er kon overnachten. Dat was geen probleem, en ik was opgelucht. Wat wel een probleem was was dat dit een extreem luidruchtige stek was. Muziek, draaiende motoren, luid gepraat. De volgende ochtend werd me duidelijk waar ik was. Dit was geen resort. Dit was een truckstop. In het restaurant ontbeet ik en wist dat het nu uit was met de nachtelijke voorzieningen. Tot Linden werd het nu wildkamperen. Dat zouden veel meer nachten worden dan gepland.
De regen had gevolgen voor het wegdek. Dramatische gevolgen. Ik kreeg te maken met poelen, met grote poelen, met poelen die breder waren dan de weg. Soms was daarom een doorwading noodzakelijk. Eerst ging dat voorzichtig, later crosste ik net als in IJsland overal tamelijk onstuimig doorheen. Soms kreeg ik te maken met taaie hellingen. En het vinden van een slaapplaats werd bemoeilijkt door de dichte jungle. Maar soms was er ruimte vrijgemaakt voor de waterafvoer, dan leidde een vlakke strook naar een gat in de grond met een berg aarde erachter, dit bood mogelijkheden tot overnachten. Een volgende uitdaging was mul zand. Waar fietsen niet meer mogelijk was moest ik lopen en duwen. Er was sinds de rivieroversteek meer verkeer, busjes scheurden langs me heen. Er waren wat pleisterplaatsen onderweg, Mabura en 58 Miles. Ik beperkte de aankoop van limonade tot het hoogstnoodzakelijke want in deze rimboe moest ik €4 per tweeliterfles neertellen en met een verbruik van 7 liter per dag tikt dat aan. Daarom schakelde ik over op een goedkoper alternatief toen ik bij het restaurant waar ik een fles cola gekocht had een grote kunststof waterton zag met een kraantje. Ik vulde mijn drie lege flessen en kon zo weer wat langer vooruit, als het water zuiver was tenminste: de ton werd gevoed door de dakgoot en één stuk papegaaienuitwerpsel kon het verschil uitmaken tussen goed drinkwater en een verontreinigde ton. De dag in de rimboe eindigde met een grote knal. Die knal kende ik, die had ik eerder in China gehoord. Het is het geluid van een binnenband die door de velgrem opengereten wordt en klapt. Het was het scenario waaraan ik kort geleden nog ontsnapte en nu, 12 dagen na aanschaf, is mijn nieuwe band al weer versleten, en meer dan dat, hij is er veel erger aan toe dan de vorige. Daar bleef het niet bij. Ik kreeg te maken met het krankzinnigste probleem dat ik ooit had. Nog steeds heb ik geen verklaring. Ik trok namelijk de snelspanner (die spies waarmee je je wiel klemzet in de achtervork) uit de achteras, haalde het wiel eruit, bekeek de schade, oordeelde dat ik vandaag niet meer verder kon, plaatste het wiel terug en... kreeg de snelspanner niet meer door de as. In de as zat nu iets muurvast, geen idee wat het was, in ieder geval geen afgebroken stuk snelspanner want die was intact. De jungle maakte hier en daar plaats voor bos, en zo ook hier, en dat vereenvoudigde het kamperen. In fases sleepte ik alles het bos in en wist dat gelukkig ongezien te doen. In de ochtend naaide ik mijn band weer maar wist dat de band overal elders uit kon scheuren, vooral op dit zware terrein. En dus ging ik de laatste 84 km naar Linden lopen. Met de eerste 700m zou ik al een uur zoet zijn. Er lag een monsterlijke poel voor me, daar kon ik niet langs lopen, daar moest ik doorheen. Het leek me het beste om dat nog even fietsend te doen. Eerst was ik 20 minuten kwijt aan een probleem met mijn ketting. Toen nam ik een aanloop, oordeelde dat ik het beste langs de zijkant kon rijden, daar was het doorgaans het minst diep, en zag mijzelf en mijn fiets in heel snel tempo naar de diepte verdwijnen. Mijn achtertassen stonden tot over de helft in het roodbruine water. Ik had er een serieus probleem bij. Ik viste een drijvende voortas uit het water, bracht die samen met de stuurtas in veiligheid maar stootte en passant de fietscomputer uit zijn houder die prompt naar een meter diepte zonk. Gelukkig vond ik 'm terug op de bodem. Ik wist de fiets uiteindelijk terug te duwen, decimeter voor decimeter, en had een nieuwe strategie nodig. Ik liep over een ander deel. Drijfzand. Er zat niets anders op dan alles in delen door de rand van de jungle naar de overkant van de poel te dragen. Zoals gezegd stond ik een uur na het aantreffen van de poel aan de overkant. En er zou nog wat werk volgen, want zoals u wellicht weet zijn mijn tassen minder waterdicht dan geclaimd wordt. Bij de lunch kreeg ik al een voorproefje. Uit mijn voedseltas haalde ik een beker. Ik schroefde het deksel eraf en had gratis chocolademelk. Er dreef water in een afgesloten tupperwarebakje. Mijn bakje met koffie heeft een stevig afdichtingsmechanisme. Maar nu ook vocht van binnen. Ik zag ook water in een nog ongeopend zakje toffees. Ik wilde nog even niet weten hoe het met de kleding, elektronica, boeken en kaarten in de achtertassen gesteld was, ik kon er nu toch niets aan doen. Ik kon niets wassen en niets drogen, de zon verstopt zich grote delen van de dag achter wolken en de luchtvochtigheid is onverminderd hoog. Nu mijn tocht verlengd werd omdat ik niet meer kon fietsen moest ik gaan rantsoeneren. Ik had het lang uitgehouden met mijn voorraad uit Boa Vista, maar er waren grenzen. Een maaltijd bestond nu uit een blikje doperwten, of een rol koekjes. De ene regenbui volgde de andere op, als het niet regende was er regendreiging. U moet weten dat dit de droge periode is in Guyana, maar de staart van het regenseizoen was evenzeer vertraagd als ik momenteel. Bijna iedere passant informeerde of alles in orde was, sommigen wilden uitleg. Jungle was nu definitief bos geworden. 's Avonds in de tent kwam er een scheut water uit een achtertas. Het was een voorbode van wat me te wachten stond, maar ik schoof het slechte nieuws nog steeds voor me uit. Het goede nieuws was dat het water uit de ton drinkbaar was. Ik had nog zakjes Zuko en Negrita ('Negerinnetje') poederlimonade uit Peru. Er was mij veel aan gelegen van de zakjes Negrita af te raken, want steeds als ik er één zag hoorde ik Elton John zingen. 'Oh Negrita you will never know, anything about my home. I'll never know how good it feels to hold you, oh hmm. Negrita, I need you so.'
Er volgde nog een dag lopen. Mijn dieet van koekjes en mueslirepen begon langzaam funest te worden voor mijn organen. Ik had een normale maaltijd nodig. Mijn lichaam rook ondertussen naar een dood dier, dat is wat bijna permanent nat zijn met je doet. Maar er was hoop. Na twee dagen lopen bereikte ik de volgende ochtend Linden. Terug in de bewoonde wereld. Linden is duidelijk groter en dichter bebouwd en bevolkt dan Lethem. De mensen waren druk. Mannen riepen naar me. Ik zou gaandeweg ontdekken dat veel mensen hier behulpzaam zijn, maar diverse mensen ook ronduit gestoord. Een Surinaamse mevrouw toonde me een rest house en dat bleek het beste aanbod voor me te zijn. Een airco om spullen te drogen en wifi kon ik vergeten, maar er was stroom voor koffie en een douche. Aan de banken had ik weer niets en ik wisselde geld op de markt. Ik deed boodschappen en begon na een lunch aan een megaklus. Operatie modder. Alles ging de tassen uit. En jongens wat zwijnde ik. Deels dankte ik het aan mezelf dat de schade zo meeviel omdat ik het meeste uit voorzorg in plastic zakken verpakt had. Maar toch, het had zoveel ernstiger kunnen zijn. Uiteindelijk gingen alle plastic zakken de vuilnisbak in, een Spaans woordenboek en een handleiding van de fietscomputer. Het overige was na veel poetsen en uitspreiden weer bruikbaar.
Over de volgende dag kan ik een klein boek schrijven, een soort boekenweekgeschenk. Maar voor nu voert dat te ver. Ik volsta met enkele zinnen. Ik dacht snel een nieuwe band te scoren en daarna de hele dag te fietsen. Uiteindelijk kostte het scoren van de band een hele dag. Ergens halverwege de dag was ik al zo wanhopig geraakt dat ik maar gewoon ging lopen naar Georgetown, maar toen ik na drie km zag in welke staat mijn band verkeerde keerde ik om en onderging mijn lot: blijven zoeken, blijven wachten en eindeloos geduld tonen. Dit was immers Afrika. Een reddende engel bleef me bijstaan en rustte niet voor er een oplossing was. Een uur voor het intreden van de duisternis arriveerde de enige man in Linden die me echt kon redden, hij had de band in mijn maat én een nieuwe as. Toen de fiets rijklaar was hoosde het, en toen het droog was was het donker. Ik keerde terug naar het rest house en wachtte anderhalf uur tot de eigenaar terug was. In de avond maakte ik me zorgen over mijn financiële situatie. Mijn voorraad cash was eindig. Ik was nog niet in nood maar dat kon veranderen als ook in Georgetown geen bank was met Maestro-logo. Terugkeren naar Brazilië was geen optie meer. Ik kon alleen vooruit naar Suriname en als pinnen ook daar onmogelijk was moest ik simpelweg online een ticket kopen en naar huis vliegen. Of er moest iets als een geldtransfer mogelijk zijn. Het leven wordt een stuk lastiger als je niet bij je geld kunt. Voorlopig kookte ik kraanwater om de aanschaf van (steevast dure) limonade te voorkomen.
Ik reed door bossen, langs recreatiekreken, gehuchten en landbouwgebieden. Toen ik Soesdyke bereikte, een prettig ogend plaatsje, veranderde alles. Vanaf hier was er bewoning langs de weg, gehucht na gehucht, met namen als Relief, Support, Supply, Friendship, helemaal tot aan Georgetown. Wildkamperen kon ik vergeten. Drie keer vroeg ik of ik mijn tent op kon zetten, drie maal ontving ik een afwijzing. Het probleem was vaak dat mensen niet de bevoegdheid hadden om mij op het terrein te laten. Zij die dit wel hadden waren afwezig en onbereikbaar. Iedereen hier had een telefoon, maar niemand beltegoed. Maar in New Hope mocht ik bij een tankstation slapen. Mijn laatste tentstokbreuk was verergerd en ik moest nu de stokconstructie uiteen halen om het gebruikte hulsje, die ik Mariska Hulsje had genoemd (naar presentatrice Mariska Hulscher), goed om de stok de kunnen schuiven.
Onderweg was er een Demerara Bank. Die had ik nog niet gehad. Desondanks even nutteloos als de rest. Er was een file. En toen was er Georgetown, een bijzondere stad met straten volgens een rasterpatroon en overal vrijstaande huizen uit koloniale tijden. Je fietst hier zo een andere eeuw in. Mijn laatste hoop wat banken betreft was de Scotiabank, een niet-Guyanese bank. En verdomd, een Cirrus-logo! Dat keurde ik ook goed. Ik deed een poging bij een geldautomaat, alles leek goed te gaan, maar zoals zo vaak gebeurt: als het er echt op aankomt, als het moment daar is.. komt er een melding, en geen geld. In een iets verder gelegen Scotiabank, nu een echte bank en niet alleen een automaat, deed ik nog een poging met een iets lager bedrag en verdomd, het werkte. Ik had geld! Maar ik was er nog niet. De volgende stap was het vinden van een kamer. In een KFC zocht ik op booking.com en schrok me wild van de prijzen. De goedkoopste optie was 17 euro voor een bed in een slaapzaal. Verder was er een éénpersoonskamer voor 26 euro, zonder wifi of badkamer. Het overige aanbod was €30 of duurder. Waarom is dit land zo duur? Ik was 25 dagen op rij actief geweest, had geen enkele rustdag gekend, hooguit wat kortere fietsdagen. Het was zwaar geweest maar dat deerde me niet. Wat wel zwaar is is als bij aankomst op je beoogde rustplaats de beloning uitblijft. Dat had ik eerder in Australië meegemaakt, en tijdens de huidige reis ook in Argentinië. Ik at mijn patat op (éindelijk een degelijke maaltijd) en ging weer naar buiten. Normaal zou ik gewoon weer vertrokken zijn maar het land dat voor me lag, Suriname, was het enige land bezuiden de V.S. waar ik een visum/toeristenkaart voor nodig had, en die moest ik hier halen, in Georgetown, en dat kon op zijn vroegst over drie dagen. Ik moest ook nog een vliegticket kunnen overleggen, geprint in tweevoud, dus dat kostte ook nog enig regelwerk. Ik zat dus even vast. Gelukkig bracht het National Exhibition Centre uitkomst. Ik zag er op mijn app een campinglogo bij staan, ging informeren en ik kon er inderdaad kamperen. Het was een soort compound met veel afgesloten en vervallen gebouwtjes. In enkele gebouwen waren wat secretariaten gevestigd, enkele huizen waren bewoond.
Ik heb hier een overdekte gratis kampeerplaats, er is water en stroom en er is een wc. Overdag is het goed uit te houden, 's avonds stikt het van de brutale minuscule mugjes, waardoor ik gedwongen ben 12 uur in de tent te verblijven waar het heet is, en bovendien is het omgevingslawaai van de bars buiten de compound bijna ondraaglijk. Maar ja, dit is nou eenmaal Afrika. Hoe dan ook, ik loop met het plan om één dag een kamer te nemen om alles wat online geregeld moet worden te regelen (en te douchen!), en dan hoop ik weer snel op pad te zijn, mét Surinaamse toeristenkaart, om na dit verblijf in Afrika weer een klein beetje thuis te komen. Want Suriname is natuurlijk nog steeds een klein beetje Nederland.
[userId] => 383868
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5037340
[countryId] => 81
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 1454
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 435788
[travelTitle] => Per fiets de wereld rond
[travelTitleSlugified] => per-fiets-de-wereld-rond
[dateDepart] => 2013-04-03
[dateReturn] => 2020-09-22
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/789/533_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => pardoes-in-afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-07-08
[title] => 30 Juni
[message] => Na een nachtverblijf op de Iwokrama River Lodge, een schitterend complex in de ongerepte natuur van het regenwoud in Guyana, vertrokken we na een prima ontbijt naar de Iwokrama Canopy Walkway. Daar hebben we met een treetopwalk – naar 3 plateau’s op 33 meter hoogte – het overzicht over een stukje van de toppen van het regenwoud. Dieren hebben we niet gespot, maar dat heeft te maken met de grootte van onze groep. De dieren blijven dan vaker op afstand.
Het vervolg van de dag was weer een rit met kuilen, heel veel kuilen. Om een indruk te geven: je moet al heel behendig zijn wil je een gemiddelde snelheid van 45 km per uur halen. In de tussentijd verandert het landschap van het onbewoond regenwoud in savannen landschap waar in kleine dorpjes verspreid indianen wonen.
We komen aan op onze eindbestemming Rock View Lodge, een werkelijk idyllisch complex met een restaurant, zwembad, barretje in een lieflijke omgeving van dieren en houten huisjes.
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4925506
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1158
[author] => Sander
[cityName] => Indian House Island
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,indian-house-island
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 30-juni
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-29
[title] => Kaieteur waterval
[message] => Na het ontbijt vertrekken we met een aantal deelnemers per busje naar het vliegveld Ogle in Georgetown om een vlucht naar de Kaieteur waterval te nemen. Trans Guyana Airways vliegt naar deze bestemming met een Cessna Grand Caravan, een klein vliegtuig voor maximaal 13 passagiers. Na een uur vliegen over het indrukwekkende regenwoud zien we de waterval vanuit de verte al liggen.
De Kaieteur waterval is waarschijnlijk letterlijk het hoogtepunt van Guyana: in Essequibo dendert de rivier de Potato met geweld in een vrije val van 226 meter naar beneden over een breedte van ruim 100 meter. Dit natuurwonder ligt in het amazonewoud met een speciaal micro klimaat met de grootste bromelia’s ter wereld, de kleine zeldzame gouden kikker en de zeldzame nesten van de Guyana Cock-of-the Rock. De gemiddelde hoeveelheid water die per seconde passeert is een astronomische hoeveelheid van 660.000 liter! Vanaf het vliegveld vlak bij de waterval lopen we naar drie verschillende plekken om van het uitzicht op de waterval te genieten. We hebben een bijzondere en fantastische middag!
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4924181
[countryId] => 81
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 1256
[author] =>
[cityName] => Indian House Island
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/205/166_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kaieteur-waterval
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-27
[title] => Grensovergang
[message] => Vandaag de grens overgestoken van Suriname naar Britisch Guyana. En in zuid Amerika ga je echt nog een grens over .
De auto,s moesten allemaal apart worden ingevoerd met alle bijhorende documenten. Er komt geen computer aan te pas en alles gaat met geschreven documenten en je komt in boeken te staan die volgens mij nooit meer open gaan.
Maar na 4 loketten en een ondervraging van een kwartier bij hele serieuze autoriteit waar lachen verboden was kregen wij uiteindelijk de verlossende stempels.
Als wij Britisch Guyana in rijden komen wij erachter dat dit weer een totaal ander land is als Suriname.
We rijden langs een kustweg waar het een drukte is met mensen, koeien, geiten, ezels, varkens, etc.
Het is hier echt opletten want je heb zo iets onder de wielen van de Patrol en dan ben je hier nog niet jarig.
In George Town komen wij bij ons ( goed beveiligde ) hotel aan waar wij bij kunnen komen van de slechte nachtrust hiervoor.
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4923836
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1189
[author] => Paul
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grensovergang
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-27
[title] => Paramaribo-Georgetown
[message] => Zaterdagmorgen was de officiële start van de Oranje Trophy voor het hotel van het Royal Torarica met veel media aandacht. Diverse filmploegen eb verslaggevers waren aanwezig. Na het officiële gedeelte is de stoet vertrokken en zijn de auto's door een Surinaamse traditie gezegend met een PARBO wassy. PARBO is het locale bier van Suriname en is eigendom van Heineken. Nadat de stoet was vertrokken en nog een rondje om het vrijheidplein heeft gereden zijn we richting Nieuw Nickerie gereden, een route van 240 km over goed begaanbare geasfalteerde wegen. Onderweg naar Nieuw Nickerie zijn we nog even afgeslagen om door het onder de crisis leidende dorpje Wageningen te rijden en hebben daar met een aantal local jongeren gesproken over de werkeloosheid daar na het sluiten van de SML fabriek (Stichting Lanbouw Mechanisatie). In Nieuw Nickerie aangekomen hebben we onze auto's geparkeerd en zijn op kleine bootjes gestapt om door de mangroven naar het Bigi Pan meer te varen, na een uur varen zijn we aangekomen bij het meer en zien de houten verblijven op palen boven het water staan. Hier zullen we de nacht doorbrengen in hangmatten. Na een welkom werdt er voor ons eten klaargemaakt en konden we ons tegoed doen aan heerlijk lokaal fruit, gefrituurde bananen, en kaaimannen saté. Na een hele slechte nachtrust doordat onze buren, (ja er stonden meerdere van dit soort verblijven op het meer) tot 4 uur aan het feesten waren en de kok weer om kwart over vier begon met het ontbijt zijn we om 6 uur weer vertrokken om naar onze auto's te varen. Hierna vervolgen we onze weg naar de rivier om daar de oversteek te maken naar GUANA. Omdat er maar 1 oversteek per dag is en er maar 22 voertuigen op de pont kunnen is Ralph (reisleider) al vroeg vooruit gereden om als eerste de tickets te kunnen bemachtigen. Bij aankomst bij de pont begint het lange wachten:)
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4923833
[countryId] => 81
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 1133
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/203/442_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => paramaribo-georgetown
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => mariellevn
[datePublication] => 2016-06-16
[title] => Afscheid stage
[message] => Woo alweer afscheid moeten nemen van mijn stageplek, de tijd is echt snel gegaan. Maar voordat ik daar over vertel zal ik vertellen over van alles wat ik hiervoor nog weer heb beleeft.
Omdat ik begin mei terug gekomen was vanaf Curacao, was het weer tijd om mijn toeristenkaart te verlengen. Na een taxi rit van 1 uur, wat normaal 20 min duurt kwamen we aan bij de vreemdelingendienst. Helaas met minder geld dan we hadden gehoopt want de taxi chauffeur moesten omrijden omdat de stad was ''afgesloten'' hierdoor werd ons ritje dus ook een x zo duur. Maar wij zijn de beroerdste niet en hebben netjes betaald. Na een zenuwslopend uurtje wachten of onze toeristenkaart verlengt zou worden stapte we weer vrolijk naar buiten, alles wat gelukkig goed gegaan. Voor de terugweg hebben we maar onze eigen taxi man Bouta, gebeld die ons gewoon binnen 20 min thuis kon afzetten, want van een afgesloten stad was geen sprake.
Deze week ging ook de documentaire SoSo Lobi in première en hier ben ik met een aantal stagiaires heen gegaan. De docu gaat over de ''stagiaire bubbel'' waar de stagiaires en ik dus ook in leven. Het was leuk om te zien en veel dingen waren erg herkenbaar.
Oohjaa en dan stage. Dat was volgens mij waarvoor ik hier kwam. Hier ben ik natuurlijk iedere dag ook weer druk mee. Samen met Tamara heb ik op de jongerenbeurs voorlichting gegeven over onze stichting. Verder hebben wij een cursus aan docenten gegeven over het motiveren van jongeren. Dit was erg geslaagd en de docenten hebben na afloop een officieel certificaat mogen ontvangen met onze handtekeningen erop.. HAHA YES!!
Het leek mij altijd al eens gaaf om mee te doen met Expeditie Robinson. Nou, dat heb ik geweten! Samen met mijn huis genoten hebben we ons opgegeven voor SPRINGBREAK, met als thema Expeditie Robinson. Een weekend lang in teams tegen elkaar strijden door middel van spelletjes. Natuurlijk moest hier ook goed bij gedronken worden, want het was dorstig weer en dan moet je toch echt goed drinken. Tijgeren door de modder, ringen gooien, buik schuiven, schatkist losmaken op de bodem van het zwembad, beerpong en een hut bouwen. De organisatie had goed hun best gedaan. En s' avonds natuurlijk weer heerlijk slapen in de hangmat onder de sterrenhemel.
Maandag was de schade van dit geweldige weekend goed te zien, van spierpijn en blauwe plekken tot blaren en schaafwonden. Maar ALLES VOOR DE STRIJD!
Ik moet toch even terugkomen op wat ik in mijn vorige blog geschreven had: '' we hebben onze laatste meerdaagse trip gehad''. Dit is toch niet helemaal waar, plannen zijn gewijzigd, maar zo gaat dat hier.
We hadden besloten om toch nog drie dagen op trip te gaan naar Guyana, dit ligt naast Suriname.
s' ochtends om 4 uur werden we opgehaald en s' middags om half 5 waren we op plaats van bestemming. Van Paramaribo met de bus naar Nickerie is ongeveer 4 uur. Daar zijn we op de boot gestapt naar Guyana. De boot tocht duurde ongeveer een uurtje, maar bij de paspoort controle duurde het natuurlijk weer wat langer. Vervolgens moesten we weer vijf uur rijden naar Georgetown. Hier sliepen we in een heel mooi en kleurrijk hotel. S'avonds zouden we uiteten gaan, dus een aantal meiden van de groepen hadden zich chique aangekleed, nou daar zaten we dan bij een burgerking 2.0. Wat hebben we daar om moeten lachen zeggen.
De volgende dag zijn we Georgetown in gegaan, een hele drukke stad waar je niet graag in je eentje wil lopen. S' middags gingen we naar het vliegveld want we zouden over het Nationaal natuurpark van Guyana vliegen. Helaas hadden we pech met het weer en moesten we nog even wachten, daar zaten we dan ingecheckt en al te wachten op het verlossende bericht dat we mochten vliegen. En die kwam, Hup met twaalf mensen in het vliegtuigje en toen zat die ook vol. Wauw het uitzicht wat we hadden was zoooo gaaf!! Vliegen over de jungle, langs watervallen het voelde net of ik midden in National Geographic zat. Helaas was het eerste wat ik zag, toen we geland waren,Ik weet eigenlijk niet of jullie dit wel willen lezen. Okee goed ik vertel het toch. De binnenkant van de WC pot. Pfff ik was toch wel een beetje beroerd geworden van het vliegen. En we moesten natuurlijk ook nog een uur terug vliegen. Maar het was het allemaal waard!
De volgende dag begonnen we weer aan onze lange terugreis.
En toen waren we bij deze week aanbeland. De laatste week stage, die er inmiddels dus ook alweer op zit!
De week begon een beetje heel erg nat. Zondagavond had het erg gestormd en eigenlijk tot maandag ochtend heeft het constant geregend. Hierdoor was onze straat veranderd in een kreek (rivier). Taxi's konden niet bij ons huis komen en fietsen was te gevaarlijk omdat je door het water niet kan zien waar de gaten in de weg zitten. (ze maken hier namelijk geen gebruik van putdeksels) je kan je voorstellen hoe het eruit ziet als je daar in fietst.
Dus dat werd een dagje thuiswerken en s' middags natuurlijk wel even de schade bekeken in de buurt. We hadden onze waterschoenen en snorkels al klaar gelegd en zijn zo door de buurt gaan lopen. De buren vonden het hilarisch om te zien. De kreken bij ons in de buurt waren ook allemaal overstroomd en je zag dus geen verschil meer tussen kreek of weg. In de loop van de week trok het water langzaam weg..
Vandaag heb ik samen met nog drie andere stagiaires afscheid genomen. We hebben heerlijke POM gegeten dat door één van de stagiaires gemaakt was met hulp van onze kok. Verder hebben we een hele positieve beoordeling gekregen van de directeur en hebben ons project bij stichting TANA dus goed afgesloten.
Nu ga ik snel mijn koffer inpakken. Want dit alles moet natuurlijk gevierd worden en dat ga ik met mijn vriendinnen van hier doen op Aruba!! Daarna kom ik nog voor een paar dagen terug naar Suriname voordat ik definitief vertrek naar Nederland.
Toch wel best een gek idee, maar ik heb ook onwijs vee zin om iedereen weer te zien!
Lobi en een dikke brasa
[userId] => 426520
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4921733
[countryId] => 81
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 1648
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 501625
[travelTitle] => Eerste Avontuur
[travelTitleSlugified] => eerste-avontuur
[dateDepart] => 2016-02-27
[dateReturn] => 2016-06-28
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/192/609_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/426/520_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => afscheid-stage
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => vanhest
[datePublication] => 2014-10-13
[title] => Still going strong!
[message] => Het heeft even geduurd sinds het laatste verslag maar 'we are still going strong'!
Was het laatste verslag nog in mei inmiddels schrijven we oktober. In 5 maanden kan er veel gebeuren.
Een korte samenvatting van onze gebeurtenissen:
Op 8 juni werden we wederom oom en tante. Ruben werd geboren en dat hoorden we van Bas die ons opbelde! We waren net klaar met een caminata (gesponsorde loop) van de school van Sanne en Lucas. Thuis konden we verbinding maken met
Skype en konden we Wouter, Kim en Bas even persoonlijk feliciteren en natuurlijk Ruben bewonderen. Een primeur, want het was in NL al nacht en dus waren we de eersten!!! Ver weg wonen heeft soms ook voordelen:)
Een klein maandje later zat het schooljaar erop! Sanne, Lucas en Maarten zijn alle drie met mooie rapporten over naar respectievelijk de derde en de zesde klas en naar Havo 4. Dit maakte het vakantievertrek naar NL wel extra goed!
In Nederland stonden de bedden zowel in Wateringen als in Tilburg klaar en daar konden we wanneer we wilden gebruik van maken.
De dag van aankomst konden Monique en ik 's avonds het bruiloftsfeest van Marinda en Niels bijwonen en de andere dag vierden we Sannes 8e verjaardag als vanouds in NL ! Gaaf hoor om vele lieve vrienden en familie weer te ontmoeten.
Daarna hebben we de caravan uit de stalling gehaald en in Wateringen op minicamping De Zwethzone neergezet, onze uitvalbasis voor de resterende weken was daar. We hebben allemaal genoten van het heerlijke weer, uitstapjes naar Den Bosch, Avifauna, de Efteling, varen, Sister Act, Sneek, het vele bijkletsen, Woudsend, De Bonte Haas, Essellanden, white sensation, Rijswijk en het bezoeken van al onze scholen.
De tijd vloog voorbij en voordat we er erg in hadden waren de laatste dagen alweer daar. Voorlopig voor het laatst met z'n allen aan tafel bij de familie Van Hest. Eind augustus zijn Wouter, Kim, Bas en Ruben ook naar Aruba vertrokken. Pa en Ma van Hest alleen achterlatend.
Pa en Ma Beijleveld daarentegen konden zich eind juli verheugen op de terugkomst van de Familie Prins. Zij hebben hun Arubaanse avontuur na drie jaar weer afgesloten en dus konden we na lange tijd weer eens met de hele familie in Nederland aan tafel. Mosselen!
Op Aruba hebben we de dagelijkse gang weer opgepakt, de scholen zijn weer begonnen en zo ook alle sportactiviteiten van de kids en huishoudelijke zaken.
Natuurlijk konden we eind augustus Familie Van Hest welkom heten op nu óók hun eiland! Wel apart, eerst 1,5 jaar samen met Monique d'r zus hier en nu samen met m'n broer!
Heel verdrietig moesten we in september onverwachts afscheid nemen van onze hond en mascotte 'Kingo'. Ze was niet lekker en we brachten haar op zaterdag naar de dierenarts. Daar kreeg ze extra vocht en wat laxeermiddel, aangezien alles er op wees dat ze last had van een verstopping. Een nachtje blijven! Op zondag leek het iets beter te gaan aldus de dierenarts, maar op maandag lag ze daar dood in de kennel.
Ja, dat was wel even schrikken en vooral ook verdrietig. Waarschijnlijk een samenloop van tekenziekte en een inwendige darmperforatie. We hebben haar diezelfde dag maar dicht naast Sjef begraven!
De stilte en het gemis went maar langzaam.
Dit schrijvende, lig ik in een 'hamok' (hangmat) te wachten op ons vliegtuigje op de luchthaven van Annai.
We hebben vanochtend voor de laatste maal de 'canopy walkway' gelopen in de jungle van Guyana. De wekker ging om 4 uur, laatste tassen inpakken, een early breakfast Schitterend de dauw boven de boomtoppen zien uitkomen. Tevens nog een prachtig afscheid van 7 rood groene Ara's die aan ons voorbij vlogen. Machtig mooi!
Twee dagen eerder waren we daar na een belachelijk snelle dol dwaze rit door het oerwoud aangekomen. Atta Rainforest Lodge, midden in het oerwoud van Guyana (voormalig Brits Guyana). Hier is een spectaculaire walkway boven in de toppen van de woudreuzen gehangen. Op een hoogte van 35 meter lopen je van platform naar platform met hangbruggen. Schitterend om hier de zon over het regenwoud onder te zien gaan en op te zien komen.
Op deze hoogte passeerde op dat moment de gehele familie aap, The Red Howler Monkey oftewel de rode brulaap! Wauw, een belevenis op zich! Werkelijk een bezoek aan het Iwokrama National Park in Guyana is een bezoek waard. Dat kan voor het overige van Guyana helaas niet gezegd worden. Georgetown is vooral vervallen, oud en vuil. De armoede is duidelijk zichtbaar, en zet je wel aan het denken.
Inmiddels vanochtend teruggekeerd op Aruba. De eerste wassen zijn gedraaid en hangen te drogen (dat is geen probleem) en morgen is het weer gewoon aan de bak!
Meerdere foto's volgen.
[userId] => 377884
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4771164
[countryId] => 81
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 94
[author] => WJ
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 426569
[travelTitle] => Van Hest naar 'De West'
[travelTitleSlugified] => van-hest-naar-de-west
[dateDepart] => 2012-12-08
[dateReturn] => 2016-07-31
[showDate] => yes
[goalId] => 10
[goalName] => Emigreren
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/342/841_640x480.jpg?r=3
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/377/884_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => still-going-strong
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => dorfsereb
[datePublication] => 2013-12-21
[title] => Fijne feestdagen
[message] => Hi allen,
Voor diegene die het nog niet gezien hebben, ik hoop dat de fotos https://www.facebook.com/dorfsereb/media_set?set=a.10153644407485074.1073741826.734940073&type=1 op facebook goed zijn bevallen en dat de beelden meer zeggen dan de woorden die ik de laatste tijd niet gesproken of geschreven heb. De tijd is voorbij gevlogen, inmiddels al 6 maanden hier.
Ik heb een fantastische tijd achter de rug met vele reizen in verschillende regio's van Guyana. Het hoogte punt tot nog toe was Kaieteur Falls; de hoogste single drop waterval. Ik heb vele rivieren afgereisd; 's morgens gewekt worden door bavianen en naast tarantula's wakker worden is inmiddels al bijna normaal.
Het werken met de lokale mensen is een voorrecht. Langzaam aan zie ik resultaat van mijn input wanneer ze vol trots hun (stijgende) verkoop cijfers laten zien. Er zijn nog voldoende uitdagingen en om die met frisse energie aan te gaan ga ik eerst 2 weken naar Tobago.
Dus; hele fijne feestdagen en een fantastisch nieuwjaar met nieuwe uitdagingen.
Liefs,
s.
[userId] => 58139
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4648429
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 19657
[author] => S
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 452058
[travelTitle] => Tijd om iets nuttigs te gaan doen
[travelTitleSlugified] => tijd-om-iets-nuttigs-te-gaan-doen
[dateDepart] => 2013-06-23
[dateReturn] => 2014-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/058/139_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fijne-feestdagen
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => celinewaelpoel
[datePublication] => 2013-11-03
[title] => Holidays: Roti & Rum
[message] => Maandagochtend 21 oktober, zitten we dan, Nouschka, Rosa, Steph en ik bij de makelaar om nog ‘even’ het contract (x 3 exemplaren) te lezen, ondertekenen én om de aanbetaling te doen. We dachten dit zo vroeg mogelijk op de ochtend nog even snel te kunnen regelen voordat we door zouden reizen in de richting van Suriname. De rest van de groep had het zichzelf gemakkelijk gemaakt -zover dat kan in de mini caferette van de Super U inclusief 10 stuks mega backpacks- en was zo lief om op ons en alle spullen te wachten. Nou goed, van snelheid was niet echt te spreken, de aanbetaling via online overboeking verliep niet heel gemakkelijk en contant betalen kon helaas niet (waardoor ik dus met 500€, veilig opgeborgen in mijn bh natuurlijk, op reis moest). Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, we hebben rond half 1 ’s middags (!) de volledige betaling kunnen doen. Omdat het allemaal wat langer duurde, hebben we de groep gesplitst en besloten de 6 anderen om vast vooruit te gaan en de pirogue naar Albina (Suriname) te nemen. Voor ons maakte het niet zoveel uit aangezien Steph nog op haar visum moest wachten. Het was even spannend maar uiteindelijk kon Steph toch nog dezelfde dag met ons mee: met een fluisterend “oké vooruit, je kan je visum ophalen om 14uur”, gevolgd door een shht en een vinger voor de mond (hoe stiekem wil je het hebben), kreeg Steph duidelijk een special treatment en werd er een spoedje van gemaakt. Om half 3 konden wij dus ook eindelijk aan de reis beginnen!
We waren nog niet bij de pirogue’jes aangekomen of het eerste bericht van de helft van de groep kwam binnen: bij de douane in Albina zijn ze weer doodleuk op de pirogue teruggezet naar St Laurent omdat hun paspoort niet was afgestempeld. Tja, wisten wij veel dat je een stempel nodig had bij het verlaten van het land, we hebben tenslotte toch een visum? Maar goed, wij dus ook maar langs de douane, waar we meteen agressief benaderd werden door verschillende piroguemannetjes, die ons maar al te graag mee wouden nemen (zou niet de laatste keer zijn gedurende de vakantie). Uiteindelijk kozen we voor Lala, een voetballer die selectie speelt voor Suriname en tegelijkertijd zijn connecties heeft binnen de pirogue-wereld, en een grote charmeur. Natuurlijk. Maar Lala heeft ons voor een goed prijsje veilig naar de overkant gebracht en dus hebben we met genoegen zijn nummer maar opgeslagen voor een volgende keer.
Eenmaal aan de overkant werden we wederom bestormd door mannetjes, deze keer taxi-mannetjes, die alleen maar kreten als ‘Paramaribo Paramaribo’ uitslaan. Echter zat er een taxi-mannetje tussen die ons blijkbaar kende (hoe traag internetverbinding hier is, des te sneller gaat de mond tot mond communicatie), wij hadden blijkbaar al een taxbusje naar Paramaribo (‘Is dat zo ja?’). Nou goed, ik snapte er niks meer van. “Jawel jawel, die andere wachten, de bus staat daar, kom kom” -trekt aan arm en wilt tas overnemen-. Blijkt dat onze 6 reisgenoten in Albina een taxibusje hadden geregeld en hadden verzocht op ons te wachten. Toch typisch dat deze meneer ons er meteen uitpikte, haha ik moest er wel om lachen hoe dit weer werd opgelost.
Na weer een stempel in mijn paspoort, nummertje 2, voegden we ons vrolijk bij de rest en waren we weer gelukkig herenigd, hè fijn! En daar begon de rit naar Paramaribo, even wennen dat links rijden, maar verder was het busje erg comfortabel en kwamen we 3uur later veilig aan in Paramaribo. Iemand uit de groep had al een hostel geboekt dus bij aankomst konden we meteen inchecken, omkleden en…het zwembad in! Het was een rustige avond in Para aangezien we alweer een taxibusje hadden geboekt voor de volgende morgen, 4uur, richting Nieuw Nickerie (grensplaats Suriname-Engels Guyana).
4 uur, het tijdstip zegt al voldoende, veel te vroeg natuurlijk, maar dit was noodzakelijk omdat we de ferry van half 10 moesten zien te halen en je hier wederom, hoe kan het ook anders, een eeuwigheid in de rij moet staan voor een stempeltje (nummertje 3) zodra je het land verlaat. Vroeg vertrekken was ook noodzakelijk, bleek achteraf, omdat we nog een passagierswissel moesten doen ergens op de parkeerplaats van een tankstation. We zaten, met zijn 8en (twee personen besloten langer in Suriname te blijven), al aardig ‘oké’ in dat taxibusje. Vooral gezien de grote backpacks die ook mee moesten. Maargoed, er was nog wel een plekje over ergens (uitklapbare stoeltjes weten ze opeens overal tevoorschijn te halen). Dus, op de hierboven genoemde parkeerplaats hadden een stuk of 4 à 5 taxibusjes zich verzameld en werd er druk overlegd/onderhandeld, hoe je het wilt noemen, hoe ze nou het beste de busjes konden ‘inplannen’. Uiteindelijk wisten ze er nog 5 bij ons in te proppen (inclusief onze bagage, die ze in eerste instantie in een ander taxibusje hadden willen vervoeren maar dat idee zagen wij niet zo zitten). Deze reis verliep iets minder soepeltjes, het busje had behoorlijke veringen kunnen wij bevestigen en de weg was ook niet geheel glad getrokken. Waar slapen er voor mij niet inzat, hebben een paar me behoorlijk doen verbazen in welke mogelijke posities je wel niet kan slapen op uitgeklapte stoeltjes in een verend busje met hobbelige wegen. It’s gonna be a bumpy ride!
Na een paar ongemakkelijke uurtjes kwamen we aan bij de douane, er stond al een ellendig lange rij voor ons klaar, waar je dus niet op zit te wachten in hitte, slapeloosheid en stijve nek/kont condities. Maar! We waren weer een etappe verder en dat betekende niet ver meer van onze eindbestemming. De ferry zou maar een half uurtje duren dus dat was zo gedaan, peulenschil in vergelijking met het busje!
Eenmaal aan wal in Guyana mochten we weer in de rij aansluiten voor….Jawel, een stempel! Nummertje 3 inmiddels (voor de informatie, de terugweg ging precies zo, hoef ik niet elk stempeltje meer te vermelden). Waarna we wederom werden bestormd door deze keer de, laten we het valutamannetjes noemen. Mannen met stapels geld die maar wat graag je euro’s of Surinaamse Dollars willen verruilen voor Guyaans geld (even ter indicatie: 1 EUR staat voor 274 GYD, wat een hilarisch moment opleverde bij ons eerste restaurantbezoek: maar liefst 9.000 moest er afgerekend worden, uiteindelijk niks dus als je het terugrekend..).
Na ons een weg gebaand te hebben door deze valutamannetjes, stonden daar de taximannetjes ons op te wachten, voor het gemak namen we maar de eerste de beste (niet dat we veel keuze hadden, je wordt er zowat in geduwd), een taxi moesten we toch hebben. En zo zaten we weer gezellig met zo’n 13 man, nog wat tassen, packbacks en dozen in een klein taxibusje en vervolgden we hobbelig onze weg naar eindbestemming Georgetown. Hier wordt wederom aan de linkerkant van de weg gereden, met als extra sensatie: het inhalen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat je bij elke keer dat er een auto gepasseerd wordt (of 3, 4 auto’s/busjes/vrachtwagens tegelijk), je je adem inhoudt en je hart vasthoudt. Het kan elke keer maar net! Het ritje was -vooral voor Nouschka- erg gezellig en leerzaam. Zij zat naast en achter twee locals, die maar wat graag vertelde over het land en de cultuur en die, heel lief, voor ons allen wat traditionele lekkernijen bij de bakker haalde zodat we wat konden proeven. Één van deze twee vrouwen, Pad mini (al snel gedoopt tot I-Pad mini), stelde voor om ons door Georgetown rond te leiden, waar we de eerst volgende dag dan ook met plezier gebruik van hebben gemaakt.
In Guyana wordt je meteen verwelkomd door kleurrijke huizen; roze, babyblauw, mintgroen, je kan het zo gek niet bedenken, het bestaat! En het staat zo gezellig, leuk en vrolijk! De huizen hebben ook heel andere constructies: hoger gebouwd op pilaren, grote balkons en schattig raampjes. En ja, de kleur doet het hem ook vooral! Verder kwamen we veel grote moskeeën tegen met ook de meest indrukwekkende versieringen aan de buitenkant, zowel de ramen, de kleuren, als de beschilderingen.
Niet alleen de vrolijk gekleurde huizen verwelkomen je, ook de -op willekeurig langs de weg geplaatste- dieren waren een vreemde gewaarwording op de weg naar Georgetown. Koeien, geiten, ezels, noem het maar op, vastgemaakt of niet, we razen er gewoon langs met ons busje.
Georgetown doet in eerste opzicht vermoeden een mooi, in koloniale stijl, stadje te zijn. Mwah, valt toch tegen. Het is ontzettend druk en lawaaierig, auto’s toeteren de ganse weg. We dachten erachter te zijn gekomen waarom: ze toeteren omdat ze zo gevaarlijk hard een kruispunt benaderen en de toeter dient ter waarschuwing: ‘Pas op, ik kom eraan en ik heb niet de intentie te stoppen of ook maar iemand voorrang te geven’. Dit leek ons een logische verklaring voor het vele toetergebruik, totdat er ook gewoon in straten zonder zijwegen flink wat werd afgetoeterd (wellicht lag het gewoon aan de aanwezigheid van ons blanke buitenlanders?) In ieder geval moet je dus niet voor je rust naar Georgetown, mits je graag van je sokken af wilt worden gereden (en je het gevoel wilt hebben een vuilnisbelt te bewandelen, want wat een troep en stank overal, zo zonde).
Wel heeft de stad een erg mooie kathedraal, die zeker de moeite waard is om te bezoeken, één van de grootste houten bouwwerken ter wereld. Dit geeft een heel andere sfeer als je je eenmaal binnen in de kerk begeeft, heel inspirerend en veel rust. Niks in vergelijking met de rumoerigheid van Kingstreet, de straat pal achter de kathedraal waar je bij verschillende, voornamelijk Indische, bazaartjes terecht kan voor je kan het zo gek niet bedenken ze hebben het (hier hebben we dus ook mooi een outfit voor het halloweenfeest kunnen scoren, geen carnavalswinkel voor nodig).
De Indische invloeden in Georgetown zijn meer dan aanwezig, alleen al de luide bollywood muziek die uit de -aan de buitenkant van de winkel bevestigde- speakers komt zegt al genoeg: je waant je in Indië. We hebben hier dan ook goed Indisch gegeten: roti! Roti is van oorsprong een Hindi woord en is de algemene benaming voor alle vormen van brood in grote delen van India. We hebben verschillende roti’s geprobeerd: Roti kip, Roti mango, Roti garnaal, welke allemaal gekruid worden met masala, een mengsel van gemalen specerijen vergelijkbaar met curry (Bron: wikipedia).
In tegenstelling tot Frans Guyana zijn de prijzen hier trouwens schrikbarend laag, we hebben weten te presteren een lunch van 0,80 cent te krijgen, bestaande uit een paar flinke scheppen rijst en een -masala gekruide- groenten curry van bonen, kikkererwten, spinazie etc etc. Het was een verlate lunch en een diner hoefden we later op de avond ook niet meer. Dan maar meteen door en over op de rum (welke overigens ook maar +/- 2euro per fles was).
Na het bruisende Georgetown een beetje ontdekt te hebben en verschillende reisbureaus af te zijn gegaan, hebben we uiteindelijk een trip geboekt naar de Kaieteur falls: highest single drop waterfall in the world, deep in the Guyanian jungle! Amazing!
In een zeepkistje vlogen we met zijn 8en + piloot over de broccolivelden/het regenwoud van Guyana. Na ongeveer 45 minuten kwam de waterval in zicht, wat geweldige beelden opleverde. De piloot maakte wat extra rondjes zodat er de mogelijkheid was om genoeg foto’s te nemen. Vervolgens landen we op een mini landingsbaantje, midden in de wildernis, waar een gids ons staat op te wachten. We hebben twee uur de tijd om hier van de natuur te genieten en richting de waterval te wandelen. Het uitzicht eenmaal bij de waterval is indrukwekkend, zo groots, onbeschrijfelijk, vooral als je dicht bij de rand staat (wat wij meiden, kruipend op handen en knieën voor elkaar hebben gekregen. De mannen daarentegen hebben ons wel meerdere keren die dag een bijna een hartstilstand veroorzaakt met hun gevaarlijke taferelen).
De twee uur vlogen natuurlijk voorbij en we hadden graag langer willen blijven, maar de piloot en zijn zeepkistje stonden ons alweer op te wachten dus helaas hebben we maar (te) kort van deze magische plek mogen genieten. Het idee was in eerste instantie een 3 of 4 daagse trip naar de waterval te doen maar de prijzen vielen zwaar tegen. Wat dat betreft is Guyana niet zo toegankelijk als het gaat om toerisme en moet je er veel geld voor over hebben om veel van het land te zien. We besloten dan ook om eerder terug te gaan naar Suriname en daar een 3daagse trip te doen in het Surinaamse tropische regenwoud.
Na nog een extra dag in Georgetown, waarbij we onder andere:
- de zoo hebben bezocht (vreselijk al die mooie wilde dieren in hokjes en achter tralies, ik heb geen enkele foto willen nemen, afschuwelijk vond ik het);
- waar Nouschka en ik op de markt flink zijn afgezet bij de aankoop van een Guanabana (in al mijn enthousiasme heb ik de beste vrouw 2000GYD betaald = 8EUR);
- per ongeluk zijn beland op een expositie ter ere van het 25 jarig bestaan van the Guyana Women Artists’ Association’s, welke officieel werd geopend door de eerste minister- die wij ook persoonlijk hebben mogen ontmoeten (zie het als volgt voor je: 8 buitenlandse toeristen, met rugzakjes, bezweet hoofd en korte broeken met sportschoenen of slippers, te midden van de high society van Guyana);
- ons eigen halloweenfeest hebben gehouden in het hostel;
- en waarbij nog meer Roti en Rum werd genuttigd!
kwam er een eind aan ons Guyana reisje en begonnen we aan de reis terug naar Paramaribo. Ik zal de details besparen, maar deze was net zo aangenaam en fijn hobbelig met ‘bijna’ frontale botsingen als de heenweg. Na een lange vermoeiende reis kwamen we uiteindelijk zondag, eind van de middag, weer aan in Paramaribo. Helaas waren we te laat met boeken en konden we niet terug naar het vorige hostel (Albergo Alberga) maar moesten we naar Stay-Cey. Prima voor twee nachtjes, hadden we gedacht, daarna zouden we toch 3 dagen in de jungle zitten, maar dit was zo vreselijk in vergelijking met wat we gewend waren (we zijn gewoon verwend) dat we meteen, nadat iedereen even opgefrist was, de deur uit zijn gegaan om ergens een hapje te eten en meteen voor de volgende nacht bij Albergo Alberga hebben geboekt, wat is gelukt!
Maandag, the day after, snel onze spullen bij het hostel afzetten, ontbijtje achter de kiezen en weer reisbureau hoppen om onze trip naar Brownsberg vast te leggen. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om vervoer en accommodatie los te boeken, zelf eten mee te nemen (we zouden een grote keuken hebben in de herberg) en ter plekke een gids te regelen, wat alles bij elkaar 80€ per persoon zou kosten ipv €200. Prima dus! Met drie volle dozen voedsel (en rum) gingen we dinsdag dan weer een taxibusje in, op naar de berg.
Na een rit van +/- 3 uur, lunch en een kleine siesta waren we klaar voor onze eerste wandeling en wouden we onze gids ontmoeten. Deze had ik van tevoren telefonisch ‘gereserveerd’ omdat we er zeker van wilden zijn dat we er één zouden hebben. Goed, het zal wel aan de telefoonverbinding hebben gelegen daar boven op die berg, maar het was dus niet helemaal doorgekomen. Na wat rondvragen en geduld was Saulus (het is me niet helemaal duidelijk geworden of hij nou beheerder is van alles daar maar in ieder geval woont hij wel op de berg) bereid om onze te gidsen en begonnen we aan de wandeling richting de Ireneval, een uur lopen vanaf de top, en de Leoval, een wat kleiner en schattig valletje. De weg heen was al een hele opgave, veel stijle stukken en door de bladeren en losse kleine steentjes veel slipgevaar. Gelukkig had ik een goeie stevige tak bij me voor extra grip, waardoor ik me al helemaal een professioneel boswandelaar voelde zeg.
De weg terug was, kun je raden nóg leuker, we gingen stijl omhoog. Wat een gezucht, gekreun, gesteun en vooral gezweet! Maar het is het allemaal meer dan waard: Brownsberg kent een grote biodiversiteit en zo kom je tijdens de wandeling veel verschillende planten en dieren tegen. De gids heeft ons verschillende dingen geleerd, waaronder het kunnen herkennen van de aanwezigheid van brulaapjes door middel van hun geur. Heel bijzonder! Naast de brulaapjes hebben we ook doodskopaapjes en de kleinste aapsoort van Suriname gespot.
Na de stijle omhoogklim kwamen we uitgeput maar voldaan weer bij de herberg aan, een simpele accommodatie en je moet er vooral niet teveel van verwachten. We sliepen met zijn allen in een kamer voor 10 personen. De kamer zelf was niet heel groot maar stond volgepropt met improvisatorische in elkaar getimmerde stappelbedden. Van stabiliteit was niet echt te spreken en in een stapelbed klimmen zonder trappetje is ook een leuke uitdaging kan ik bevestigen (zeker bij gebrek aan stabiliteit).
Na onze zelfbereide maaltijd kwam de fles rum weer tevoorschijn en hebben we nog wat kaartspelletjes gedaan maar tegen 10en kwam Klaas Vaak al om het hoekje kijken en had iedereen toch behoorlijk behoefte aan een goede nachtrust. Niet verkeerd aangezien we de dag erna een wandeling naar de Witi-kreek hadden gepland. De wandeling duurt ongeveer 4 uur in totaal, waarbij je na 2 uur de kreek bereikt: heerlijk voor een verfrissend bad in helder water. De kleren gingen uit, bikini’s en zwembroeken aan en springen maar! Na weer wat opgedroogd te zijn vervolgden we nog een klein stukje onze weg in plaats van gelijk weer terug te keren.
Op de route richting de kreek kwamen we op meerdere uitzichtpunten terecht, vanuit deze plekken hadden we goed zicht op het Brokopondo stuwmeer, maar ook over illegale goudmijnen. Onze gids wou ons een stukje van de illegale weg naar deze goudmijnen toe laten zien. Helaas was het stuk nog een veel te lang om te lopen en dus hebben we de goudmijn zelf uiteindelijk niet bezocht.
Na weer een (verlate) lunch en een lange siesta vertrokken we rond half 6 weer met de gids voor een kleine wandeling van 30 minuten naar de top van de berg. Hier zouden we wederom prachtig uitzicht hebben over het Brokopondo stuwmeer met een ondergaande zon. Het was adembenemend, zo mooi en kalm. Het is moeilijk om het in woorden te beschrijven, Chris en ik gingen uiteindelijk voor: Mystically mysterious.
Toen de zon eenmaal helemaal onder was en we geen hand voor ogen zagen kwamen de headlights tevoorschijn. Lisa, dank nogmaals voor je multifunctionele leeslampje, die ik heel handig aan mijn topje heb kunnen klikken waardoor ik niet alleen mijn borsten in de spotlights kon zetten, maar ik ook de weg voor mijn voeten verlichtte.
Normaal gesproken is het niet toegestaan om bij zonsondergang nog door het natuurpark te wandelen, wat het wel een beetje spannend maakte. Je hoort zoveel geluiden om je heen, geritsel, gekraak, een variëteit aan dierenkreten, noem het maar op. Het is geweldig om te ervaren om zo ‘close to nature’ te kunnen zijn, wat een verschil met die arme diertjes in hun hokjes in de Zoo.
Na onze kort avondwandeling gingen we door naar het restaurant van het natuurpark (we waren al door onze voedselvoorraad heen) waar lokale daghappen worden verzorgd, vandaag op het menu: bami, rijst, kip in zoete saus, kouseband (jammie), gebakken banaan en sla. We hebben nog een avondje bingo gespeeld (met rum) en zijn weer op tijd naar bed gegaan: vermoeiend dat wandelen in de pure lucht.
De volgende ochtend hadden we gedacht nog een route te kunnen bewandelen maar iedereen was een lui en enkelen wat ziekig (ik liep onderhand al 1,5 week met een goeie verkoudheid rond, afgewisseld met koorts). Het is lastig om tot rust te komen en uit te zieken als je op reis bent en er zoveel te doen en te zien is. Ik probeerde het uit de siesta’s te halen maar toch was dat niet voldoende. De laatste dag op Brownsberg was eigenlijk de druppel; om half 11 begon ik al mijn siesta! Ik heb geslapen tot ons taxibusje voor de deur stond en we weer richting Paramaribo vertrokken.
Het was ons laatste dagje in Suriname, vrijdagochtend vroeg zouden we weer richting St Laurent vertrekken (en de rest van de groep doorreizen naar Cayenne). We hebben de middag doorgebracht in wat winkeltjes, opzoek naar hangmatten en we hebben nog een laatste keer Roti gegeten. Ondanks dat het halloween was kozen we ervoor om de avond af te sluiten met drankjes bij het zwembad van het hostel. Iedereen was behoorlijk aan het einde van zijn latijn na deze vakantie! Ik heb zeker minstens nog een week nodig om bij te komen maar het was het meer dan waard!!
Vrijdagochtend besloten we vroeg, deze keer met het openbaarvervoer…, weer huiswaarts te keren (dat wilde zeggen, de bus van 7uur) zodat we de sleutel van ons huisje konden ophalen (de makelaar zou begin van de middag sluiten).
Te voet vertrokken we naar het plein waar alle busjes klaar stonden en waar je, natuurlijk, weer agressief wordt benaderd door taximannetjes. Ik voelde me als een stuk brood in het water waar binnen een seconde tijd 15 vissen op af stormen. De rest van de groep schrok er ook van, ik was vooruit gelopen om de weg te vragen dus ik was het enige ‘aas’ wat de taximannetjes voor ogen kregen. Het moet er grappig uit hebben gezien van een afstandje: een blond kopje dat opeens verdwijnt, opgezogen wordt in een menigte van taximannetjes. Haha.
Uiteindelijk, nadat ik mijn tas met veel pijn en moeite heb weten te onthouden van de taximannetjes, kon ik samen met de groep het gewenste busje naar Albina in. We waren op tijd, het was nog net geen 7uur maar jeetje wat duurde het lang voordat we eindelijk zouden vertrekken. De grap was dus dat we in de bus van half 9 zaten…Alsof dat nog niet erg genoeg was heeft het een uur geduurd voordat we écht Paramaribo uit waren, een mevrouw moest nog even langs de dierenwinkel (als ik het goed heb begrepen) dus werd de bus voor de winkel geparkeerd, vervolgens moest er gegeten worden en dus stopten we bij een afhaal chinees waar iedereen zijn bami en loempia’s bestelling deed (en dat om half 10 ’s morgens!) en vervolgens moest er een dame groenten/fruit halen bij wat marktkraampjes langs de kant van de weg en dus stopten we daar ook nog even voor, ach ja hoor waarom ook niet. Naar de sleutel van ons huisje konden we in ieder geval wel fluiten, we zouden veel te laat in St Laurent aankomen.
Eenmaal in Albina kwamen we onze vriend Lala weer tegen, hij zou wel even een pirogue voor ons regelen bij zijn vriend Orpheo, de meest belabberde pirogue die ik tot nu toe gezien of ervaren heb: het water lekte alle kanten de boot in en om het nog erger te maken besloten de weergoden een flinke regenbui op ons los te laten. We zaten al in de boot en dus gingen de ‘zeilen’ aan de zijkanten van de pirogue naar beneden, alsof dat de regen zou tegenhouden…Orpheo begon maar vast aan het leegscheppen van de boot met een plastic soepbord: keep up the good work!
De regen was gestopt, we konden weer verder varen -oh nee, eerst moest Orpheo benzine halen dus nog een rondje Albina dan maar-. Eindelijk aangekomen in St. Laurent begon het weer te regenen, we waren moe, nat, ziek en wouden zo snel mogelijk naar huis, het liefst dus met een taxi. Orpheo wist wel iemand voor ons: Rastaman (zo noemde hij deze persoon serieus en het zal jullie niet verbazen dat er een figuur met een flinke bos rastahaar en een dikke joint op de lip ons tegemoet kwam). Rastaman zou ons wel naar huis brengen in zijn ‘camionette’ waar eigenlijk maar 2 personen in vervoerd konden worden, het maakte ons allemaal niet meer uit, we hadden maar één doel voor ogen en dat was thuiskomen!
Dat waren weer twee weken vol nieuwe ervaringen, belevenissen en avonturen. En dan heb ik nog een hoop details achterwege gelaten, het verhaal wordt té lang.
Morgen beginnen de lessen weer en deze zal ik nu dus nog moeten voorbereiden, daar gaan we weer!
Vanavond gaan we ter afsluiting van de vakantie, ter viering van ons nieuwe huisje en ter bedankje voor Myrianne (mijn huismoeder) naar het bootrestaurant waar als het goed is vanavond ook livemuziek wordt gespeeld.
Fini les vacances, au travail....
Veel liefs en bisous!
[userId] => 341435
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4629102
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2570
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 451060
[travelTitle] => Frans Guyana
[travelTitleSlugified] => frans-guyana
[dateDepart] => 2013-09-25
[dateReturn] => 2014-05-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/341/435_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => holidays-roti-rum
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => dorfsereb
[datePublication] => 2013-08-20
[title] => Land van de vele rivieren
[message] => Voor de meesten zit de vakantie er bijna op. Lowlands heeft het festival seizoen afgesloten en het voetbalseizoen is weer begonnen. Feyenoord heeft z’n slechtste start ooit. De scholen zijn al bijna begonnen. De huizen weer opgeknapt. Iedereen heeft z’n batterij weer opgeladen... of niet en besluit het nu totaal anders te doen. En ik? Ik zit al bijna 2 maanden in Guyana.
Guyana; in Awarak amerindian; land van de vele rivieren; een land ook van voormalig slaven; afrikanen en uit West-Indië; 750.000 inwoners. 90% woont aan de kust in een land zo groot als Engeland. Meer dan 1 miljoen Guyanesen wonen buiten Guyana (m.n. in de VS en Canada). Er is een brain-drain van 90%(!). Meer dan 40% van de mensen onder de 30 jaar is werkloos. Ze ontvangen geld van hun familie overzees.
Ik zit inmiddels al een aantal weken in mijn huis in Anna Regina (http://www.youtube.com/watch?v=QZH0YVzK8Yg). Het is een azuur blauw huis met een metalen golfplaten dak, ik word dus nog wel eens wakker door de regen (regenseizoen van april tot half juli (en december/januari), maar ook hier is de klimaatverandering voelbaar). Het heeft 3 kamers (met flinterdunne houten muren waar termieten resideren), een keuken, een badkamer met stromend water tussen 5u en 12 uur en van 15u tot 20 uur. Mn hangmat hangt in de veranda met uitzicht op de rijstvelden en palmbomen. De was doe ik met de hand en ik heb een aantal medebewoners; kikkers, kakkerlakken, mieren, torren en uiteraard de vele muggen. Hygiëne is hier het toverwoord om het leefbaar te houden – een harde les geleerd.
M’n buren zijn, buiten een populaire bar (met af en toe luide muziek; reggae en calypso) en een hotel –dat, zo lijkt het, per uur rekent- een koe, een haan, een aantal paarden, geiten, en vogels (minimaal 15 soorten in mijn directe omgeving; er zijn over 880 verschillende soorten vogels in Guyana); lange – en korte kraan vogels, een havik -die vaak in mijn palmboom zit- valken, kolibries, kanaries, meeuwen, duiven, macaws en andere waarvan ik de naam niet weet; zeer kleurrijk; geel, rood, blauw; en ze maken de mooiste geluiden.
De eerste 10 dagen heb ik, voor mijn introductie, in Georgetown doorgebracht . Georgetown is een koloniale stad aan de Atlantische oceaan met 250.000 inwoners en Victoriaanse invloeden. Er staat het hoogste houten gebouw – een kerk- ter wereld (40 meter) (alhoewel ze hetzelfde in Suriname schijnen te zeggen). Er heerst een tropisch klimaat met een gemiddelde temperatuur van 27 graden Celsius. Er zijn veel straatverkopers; op elke straathoek vind je de laatste illegaal gekopieerde films op DVD (bv. Dispicable Me 2 (€0,60)) tot nep Ray-Ban (€4) zonnebrillen. De Stabroek (de eerste Nederlandse naam voor Georgetown toen de Engelsen het in GT veranderden) markt aan de Demerara rivier is een chaos; met kleine doorgangen, een kakofonie aan geluiden, mensen op hun fiets, auto’s die langs rijden omdat ze niet uit willen stappen. Hier vindt je alles wat er maar te koop is in de wereld.
Ik heb me hier vermaakt in de botanische tuinen (met toekans en manatees (helaas niet gezien), de vele baretjes (met en zonder airco), uitgaan met Braziliaanse (en Venezolaanse en Colombiaanse) invloeden en de -deprimerende- dierentuin (met alleen maar) dieren uit Guyana (in veel te kleine kooien). Je vervoeren -om de koeien, het immer claxonneren, of het vermijden van het totaal miskennen van de verkeersregels- doe je of per mini bus (€0,32) (er is geen busrooster of halte; je gaat langs de route staan en houdt een bus aan als je er een ziet) of per taxi (€1,20). S avonds neem je ALTIJD een taxi, al is het maar naar het einde van de straat.
Op 3 juli heb ik, met de andere Cuso vrijwilligers, mijn verjaardag (dank voor diegene die het onthouden hebben) gevierd op een dakterras in de lokale kroeg. We toasten met Banks Beer (lokaal bier gebrouwen met rijst) en aten plantain (bananen patatjes) en Channa (kikkererwten met ui en knoflook).
Mijn werkzaamheden komen voort uit het Accenture Program: Making Markets Work (‘For The Poor’) als verschrikkelijke bijtitel)). Ik werk samen met groepen vrouwen die zich richten op voedsel bewerking; peper saus, mango chutney, fruit mix, Virgin kokosnoot olie, fruit wijn, Kokos sticks en krabhout olie in regio 2(Anna Regina) en regio 1 (tegen Venezuela aan). Kortom veel reizen met m’n motor (Jailing 150cc), in houten boten over rivieren en kleine vliegtuigjes. Ze verkopen hun waar lokaal en, buiten hun regio, in supermarkten in Georgetown. De meeste vrouwen waarmee ik werk hebben niet meer dan hun basisschool afgemaakt. Het is hier een strikt hiërarchische samenleving. De mannen maken de dienst uit. Dit maakt vrouwen extra kwetsbaar aangezien de mannen vaak nog eerder met school stoppen dan vrouwen. Kortom voldoende uitdaging.
[userId] => 58139
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4589547
[countryId] => 81
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 1832
[author] => S.
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 452058
[travelTitle] => Tijd om iets nuttigs te gaan doen
[travelTitleSlugified] => tijd-om-iets-nuttigs-te-gaan-doen
[dateDepart] => 2013-06-23
[dateReturn] => 2014-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/343/112_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/058/139_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => land-van-de-vele-rivieren
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => gerdientroost
[datePublication] => 2012-10-23
[title] => Back to basic!
[message] => Hallo lieve mensen,
Ten eerst allemaal bedankt voor de leuke reacties die elke keer onder mijn blog worden geschreven. Ik kan ze helaas niet allemaal persoonlijk beantwoorden, maar ik vind het leuk om te zien dat mijn blog word gelezen. Het is nog niet zo lang geleden dat ik mijn vorige blog schreef maar uit de reacties kon ik merken dat jullie alweer uitkijken naar een nieuw verhaal. Voor de trouwe lezers, vandaag weer een nieuw verslag van afgelopen weekend.
Dit keer een blog vanaf het water:
2 dagen geleden stapte ik gekleed in een lange broek, en een T-shirtje met lange mouwen en dichte schoenen op een houten bootje waar 140 pk achter hing. De boot brengt ons naar Apoera, een dorpje aan de Corantijn rivier. De motoren word gestart en de punt van het houten bootje stijgt op en wijst naar de goud/oranje gele ondergaande zon. Er staat een 3 uur lange boot tocht op me te wachten. Als ik om me heen kijk zie ik een prachtige jungle waar we langs varen, de golven van andere bootjes klotsen tegen onze boot, en ik koel lekker af door het opspattende water wat in mijn gezicht spettert. Als ik mijn ogen dichtdoe, en me afsluit van het geluid van de brullende motor hoor ik alleen nog maar het geluid van het hoog opspattende water. De waterkant ziet er prachtig uit en overal waar ik kijk is het mooi, zou het zo graag aan jullie willen laten zien in het echt! Ik kiep voorover uit het houten bankje waar op ik zit, de boot is een strandje opgevaren, wat betekend dat we onze bestemming hebben bereikt: Apoera! Tijd om een mooi plekje te zoeken voor mijn hangmat. In een open hutje bedekt met palmbladeren ga ik mij de komende 2 nachten settelen. Na wat knutselwerk hangt mijn hangmat, met daarover heen mijn mooie oranje klamboe, om toch een beetje te laten zien dat ik een Hollander ben. Ik val in slaap met op de achter grond het zoemende geluid van krekels. De volgende ochtend word ik wakker en voel ik met net een banaan, de hangmat slaap ervaring is me toch ietsje tegengevallen, maar ik heb genoeg kunnen uitrusten om vandaag een 3 uur lange tocht achter in de laadbak van een jeep te kunnen overleven. Geniaal dat uitzicht over het dak van die jeep! We rijden langs een verlaten treinspoor, over een zandweg die rood kleurt. Als we onze weg vervolgen komen we uiteindelijk in de echte jungle. Overhangende lianen, takken en bomen zorgen voor een computerspel ontwijkend effect. Bukken van links naar rechts om jezelf beschermen tegen schrammen op je gezicht. Hoe dieper we de jungle inrijden hoe meer het lijkt alsof ik in een kermis attractie zit, door de hobbels in het zand pad. Maar in werkelijkheid rij ik door een prachtige jungle waar de vlinders in alle denkbare kleuren mijn aandacht trekken.
Drie uur later loop ik op zwart rotsachtige stenen en hoor ik het geluid van watervallen. Het panorama uitzicht wat ik heb lijkt op een documentaire van national geographic. Gekleurde bloemen, groene planten, een rotsachtige natuur met overal beekjes en watervallen. De bauxiet heeft mijn gezicht oranje doen kleuren, en het zand en stof zit werkelijk overal. Tijd om mijzelf eens te trakteren op een douche van bronwater. Gekleed in bikini stap ik het water in, het water is glashelder en ik word opgeschrikt door knabbelende visjes aan mijn voeten. Drie knalgele vlinders doen een dansje in de lucht, en de gekleurde libellen die op mijn haar zitten kijken vredig op zich heen. Een beter kuuroord kan je toch niet wensen?
De bordeaux rode jeep staat weer klaar om ons terug te rijden naar ons kamp. De zon staat hoog, en de tempratuur loopt denk ik op tot in de 40 graden. De motor heeft het zwaar te voortduren, en op een gegeven moment zegt hij ook: doe het zelf maar. Bij het openen van de motorkap vliegt het koelwater de lucht in….. Daar stonden we dan met een lekke radiateur.
Het word door de chauffeur niet als probleem gezien en de koelvloeistof word aangevuld met water uit een vies beekje, ook word er een zakje zwarte peper leeggegooid in het zelfde reservoir. "dan word het wat dikker" zegt de chauffeur. De weg word vervolgd met een koelvloeistof reservoir gevuld met slootwater en peper en om het kwartier word het aangevuld.
De volgende ochtend word ik wakker van een blaffende zwerf die meent dat het tijd is om op te staan, hier dacht ik anders over. Om mijn frustratie te stillen kruip ik uit mijn hangmat, en loop ik naar de rivier. In mijn pyama en teenslippers kijk ik over het water naar het buurland Guyana, ik ga zitten op een stuk boomschors en wacht tot de zon op komt. Beneden in de rivier zijn een paar lokale bewoners zich al aan het wassen in de rivier, ze vragen of ik ook een duik kom nemen maar ze waarschuwen me wel voor piranha’s….ik denk niet lang na en bedank. Vandaag staat een bezoek aan een echt indianendorp op de planning, en een illegaal bezoekje aan Guyana( het buurland van Suriname) In het indianendorp wisten ze van onze komst, en alle zelfgemaakte lokale sieraden waren netjes op een tafeltje uitgestald. Natuurlijk heb ik mij zelf ook getrakteerd op een indianen versiersel, gemaakt van noten en andere natuurlijke frutsels., leuk leuk leuk
En de vraag of ik ook nog aan school en stage doe: Jazeker! Door de weeks staan we vroeg op om ons 6.30 aan te melden bij de hoofdzuster. Een spiegel check is de volgende stap. Haar in een knoetje, strak naar achter. Witte schone schoenen, een gestreken broek met vouw, een gladgestreken uniform jasje en niet te vergeten een nog gladder gestreken schortje. Aan de warmte hier ben ik inmiddels wel gewent, elke dag gutst het zweet je van je voorhoofd maar dat is iets normaals geworden. Wel pas ik me al aan aan het tempo van hier, alles doe je traag en langzaam,
Mensen nogmaals bedankt voor de leuke reacties, volgende week weer een nieuw verhaal, en zo vervolg ik de reis steeds verder door Suriname. Fotos volgen als ik weer over sneller internet beschik, op facebook staan de eerste al!
Liefs Gerdien
[userId] => 373798
[photoRevision] => 2
[reportId] => 4405893
[countryId] => 81
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 18043
[author] => Gerdien Troost
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 419797
[travelTitle] => Stage in Suriname
[travelTitleSlugified] => stage-in-suriname
[dateDepart] => 2012-09-22
[dateReturn] => 2013-01-16
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/293/692_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/373/798_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => back-to-basic
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => YfkeMercyShips
[datePublication] => 2012-09-29
[title] => liefs uit Tyler
[message] => Lieve allemaal,
Even een kort verslagje. Deze week was het best een lange week van in de klas zitten en heel veel luisteren. Natuurlijk hadden we een uitje naar onze Wallmart =) en vandaag zijn we naar een park geweest hier in de buurt, het was een heel mooi park alleen regende het voor de tweede keer dat ik hier ben. Ik liep alleen met mijn paraplutje en was wel een beetje nat. Nu zit ik met een kopje thee om op te warmen.
We gingen naar het park, om alles even op een rijtje te zetten en even alleen te zijn en te praten met de Heer en rust te vinden. Want het is soms erg druk met al die meiden haha maar ook gezellig. En ook al de lessen zijn intensief met engels en vertalen.
Deze week ging het over fundamenten van geloof. Waarom zijn we hier allemaal gekomen, en eigenlijk is het omdat we geloven dat er een God is die van ons houd een God die goed is en ons zoveel heeft gegeven.
En iedereen wil graag uitdelen van wat we hebben gekregen, het is mooi om te horen dat iedereen een bijzonder verhaal heeft, en wat hen heeft gebracht om hier te zijn en straks op het schip.
Vanavond hebben we een dans feestje hier in de family dorm (woonkamer) om het weekend wat Swing te geven =)
En morgen moet ik nog een boek lezen....ben thuis geen lezer dus hier ook niet en dan ook nog in engels. Morgen verder niet veel op het programma dan naar de kerk hier op de hoek.
Een goede week voor jullie allemaal.
Liefs Yfke
[userId] => 370001
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4388107
[countryId] => 81
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 1590
[author] =>
[cityName] => Linden
[travelId] => 419907
[travelTitle] => 1e week in Texas
[travelTitleSlugified] => 1e-week-in-texas
[dateDepart] => 2012-09-22
[dateReturn] => 2013-10-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/165/555_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/370/001_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => liefs-uit-tyler
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => thiesdeboer
[datePublication] => 2012-06-25
[title] => Guyana
[message] => Lieve vrienden en familie,
Jullie zijn gewend van mij dat ik toch minimaal 1 keer per week een verslag schrijf. De afgelopen 3 weken hebben jullie via deze site niks van mij gehoord. Reden: het leven is hier normaal voor mij en mijn verlagen beginnen ook normaal voor jullie te worden. Normaal moet hier niet verward worden met saai, want dat waren de afgelopen drie weken zeker niet. Maar de afgelopen drie weken bestonden uit normale LIO weken waarin geen dingen zijn gebeurd die noemenswaardig zijn voor dit verslag. Met het besef dat ik volgende week rond deze tijd ergens in Natal hoop te zitten begin ik het verslag te schrijven van de afgelopen drie weken. Nou ja, vooral het laatste weekend!
De afgelopen drie weken stonden vooral in het teken van spreekbeurten met onderwerpen die uiteenliepen van schildpadden via de Titanic naar zandvlooien (erg leuk!). Daarnaast ook tussenrapporten die wederom resulteerden in een lach en traan en het zoveelste afscheid van een van je mede studenten. Daarnaast moest ik mijn laatste verslagen en mijn portfolio afronden, hetgeen ook vooral mijn bezigheden in de weekenden bepaalde. Ook ben ik de afgelopen drie weken begonnen om samen met een aantal collega's het Keti-Koti feest te organiseren. Aankomende vrijdag sluit ik mijn LIO periode hier af met dit mooie feest. Daarover in het volgende verslag dus meer. Morgen heb ik mijn eindgesprek, via Skype, en zal mijn LIO stage beoordeeld worden. Ja, en als je dan de afgelopen 3 weken er in een paar zinnen door ramt dan kom je al snel aan bij afgelopen weekend: hetgeen een wat uitgebreidere beschrijving verdient.
Na aardig wat mail contact tussen de firma Rainbowtours en mijzelf ging de reis naar Guyana, ondanks het feit dat er nog 1 persoon te weinig was, toch door het afgelopen weekend. Voor de oplettende lezer, Rainbowtours is dezelfde organisatie met wie mijn ouders en ik naar Nickerie zijn gegaan. Op vrijdagochtend om een schappelijke tijd: 7.30, werd ik door de twee gidsen, Tiana en haar man André, van huis af opgehaald. De ouders van Tiana (twee gezellige en zeer luidruchtige Surinamers) gingen ook mee. Nadat we nog twee andere studenten hadden opgehaald ging het westwaarts. Na een lange rit kwamen we net voor de middag aan bij de veerboot die ons over de Corentijn zou zetten. Na de nodige grensformaliteiten die voor sommige onder ons (ik niet) ongunstige uitpakte stapte we aan boord van de veerboot samen met nog 3 andere auto's en 6 passagiers. Een half uur later (brede rivier: 5 km) had ik dan ook deze laatste rivier van Suriname overgestoken en zette ik voet op Guyanese bodem. Ook hier koste het enige tijd voordat alle grensformaliteiten achter de rug waren. Achter de grens stond een man ons op te wachten met een behoorlijk pakket met geld. Hier konden we onze Surinaamse dollars omwisselen in Guyanese dollars. Gezien de hoeveelheid 1000tjes die deze man in zijn hand had, kon je opmaken dat de Guyanese dollar niet veel waard was. 1 euro staat gelijk aan 250 Guyanese dollar... Naar de wc gaan kost dan ook gelijk 60 dollar, daarnaast gebruiken ze alleen nog maar papiergeld omdat het muntgeld totaal geen waarde meer heeft. Na de lunch in het plaatsje Skeldon ging het verder westwaarts. Het straatbeeld van Guyana komt aardig met dat van Suriname overeen. Ook volgens de vader van Tiana die (tot vervelends toe) bleef herhalen dat het hier op Nickerie leek. Rondom Skeldon kwamen we autootjes tegen die door de lokale bevolking zelf in elkaar worden gezet. Je laat de motor en het onderstel importeren en de rest bouw je er zelf omheen. Omdat je niet een complete auto importeert hoef je geen import kosten te betalen. Het is dan ook een hele belevenis om in zo'n zelf gemaakte auto (samen met gemiddeld nog 9 andere passagiers) een ritje te maken. Je zou het kunnen vergelijken met een ritje in Tuk Tuk (India, Bangalore). De weg is verder van redelijke kwaliteit en met een aardig tempo konden we dan ook doorrijden. Zo nu en dan moest er wel stevig geremd worden voor overstekende koeien of ander vee, iets wat je in Suriname niet tegenkomt. Onderweg merk je wel dat dit land armer is en nog achter loopt ten opzichte van Suriname. Zo kom je regelmatig nog een paard en wagen tegen. Bij het zoveelste Nieuw-Amsterdam (nooit geweten dat er zoveel plaatsten waren, wereldwijd, met deze naam) staken we via een drijvende brug een rivier over. Aan het begin van de avond kwamen we in Georgetown aan bij een prima accommodatie. Savonds hebben we de stad alvast per auto verkend (lopen snachts is te gevaarlijk).
Zaterdagochtend was het dan tijd om Georgetown echt te bezichtigen. Mooie gebouwen, veel kraampjes en winkeltjes en een mooie grote overdekte bazaar waar het letterlijk en figuurlijk zwart zag van de mensen. Een bezoekje aan de grootste houten kathedraal ter wereld mocht natuurlijk niet ontbreken. Ehm... grootste zei je, dat was die van Paramaribo toch al? Dat misverstand is inmiddels uit de wereld geholpen en zal ik hier even recht zetten. Paramaribo heeft de HOOGSTE houten kathedraal ter wereld en Georgetown heeft de GROOTSTE houten kathedraal ter wereld. Toch mooi dat je ze allebei hebt gezien. Smiddags ging het nog verder westwaarts (wederom een drijvende brug over) totdat we door een rivier niet meer verder konden. Onderweg hebben we zowaar de rode Ibis gespot. Volgens kenners mooier dan de plaatselijk zeearend. De breedte van de rivier, 16 km, zegt genoeg over het feit dat ze hier nog geen brug overheen hebben gebouwd. Vanaf de steiger van Parika vertrokken er snelle bootjes die je naar de overkant brachten (zie foto's). Het was mooi om de bedrijvigheid op deze steiger van Parika te zien en alle producten die verscheept moesten worden te aanschouwen. Op de terugweg kwamen we langs een kraampje waar grote vissen op een toch wel mooie manier te koop werden aangeboden (zie foto). Vervolgens brachten we een bezoek aan de Sea Wall met een prachtig uitzicht over de zee. Ondanks het feit dat ik mijn internationale rijbewijs niet bij me had, mocht ik toch plaats nemen achter het stuur en heb ik iedereen veilig naar de Botanische Tuinen gebracht. Helaas is ook dit land niet zo goed in het onderhouden... De botanische tuin lag bezaaid met afval wat het geheel een stuk minder aantrekkelijk maakte. Toch was het over het algemeen een mooie tuin als je de rommel wegdacht. Deze dag hebben we afgesloten door bij de lekkerste pizzeria van Guyana een pizza te eten. Savonds kon je, als je dat wou, het nachtleven van Guyana meemaken.
De volgende ochtend leek het er even op dat de hoofdactiviteit niet door zou gaan door een gebrek aan passagiers. Maar doordat de ouders van Tiana ook wel mee wilden vertrokken we, iets later dan de bedoeling was, toch richting het vliegveld van Guyana. Om 10 uur stegen we op, samen met een Amerikaan, een Duitser en een Chinees, op weg naar ‘s werelds hoogste single drop waterval. Het toestel was een oud toestelletje uit de jaren 80 waarvan we achteraf hoorde dat deze vorig jaar nog een noodlanding had gemaakt omdat één van de motoren in brand stond... Het uitzicht onderweg was erg mooi ondanks dat je die eindeloze broccoli al eens van bovenaf had gezien. Het binnenland van Guyana is toch meer bergachtiger dan dat van Suriname en daardoor (naar mijn mening) veel mooier. Na een dik uur gevlogen te hebben zie je dan ineens uit je raampje de overweldigende waterval. Het vliegtuigje wordt netjes aan de grond gezet en samen met een gids loop je richting de waterval die je in de verte al heel goed kunt horen. Vanaf drie punten kun je de waterval in al zijn glorie bekijken. Hoe dichter bij de waterval, hoe harder het geluid, hoe meer respect je krijgt voor dit natuurverschijnsel. De rest van de dag had je hier nog wel willen blijven staan om te genieten van de waterval en de uitgestrekte kloof die daar achter ligt. Helaas duurde ons bezoek maar een dik uur en stapten we weer aan boord van het vliegtuig. Nadat de piloot nog een extra rondje boven de waterval had gemaakt moesten we reeds afscheid nemen van dit natuurwonder dat op je netvlies gebrand staat. Ook de terugweg was zeer indrukwekkend met mooi uitzicht op o.a. suikerrietvelden, Guyana International Airport en Georgetown. Doordat we iets later terug keerden dan gepland konden we helaas geen bezoek meer brengen aan het waterpark. In plaats daarvan brachten we die avond een bezoek aan de sea wall waar elke zondagavond van alles te doen was. Tussen de lokale bevolking door struinden we tentjes af en lieten ons verbazen door de kunsten van acrobaten en swingden we mee op de muziek van lokale artiesten. Als blanke werden we die avond wat raar aangekeken (ik heb in Georgetown zelf geen één blanke gezien) maar daar trokken we ons niets van aan. Van een ritje in het reuzenrad hebben we maar afgezien omdat de gehele constructie er wat ondeugdelijk uitzag.
Op maandagochtend moesten we dit mooie land reeds achter ons laten. Sochtends brachten we snel een bezoek aan het de Surinaamse ambassade voor twee toeristenkaarten voor de twee medestudenten. Op vrijdag bleek bij de douane namelijk dat de stempels in hun paspoorten niet klopten. Met een hoge snelheid ging het weer oostwaarts omdat we op tijd moesten zijn voor de veerboot. Deze gaat 2x per dag, de laatste gaat altijd om 12.00 uur. Maar met de rijkunsten van Tiana en haar aanpassingsvermogen aan het Guyanese verkeer (veel toeteren en agressief rijden) kwamen we om 11.40 bij de veerboot aan. Het land Guyana kon ik nu toevoegen aan het lijstje met landen waar ik geweest ben. De veerboot bracht ons, samen met een Indiaas gezin met ontzettend veel koffers, netjes aan de overkant. Nadat iedereen er weer een stempeltje in zijn paspoort bij had kon het laatste deel van de reis beginnen. De wat late lunch kregen we in Totness en aten we al rijdend op. Rond half 7 werd ik weer netjes thuis afgezet. Het laatste tripje vanuit Suriname zit er alweer op. Maar bij verre was dit toch het mooiste tripje van allemaal en daardoor een mooie afsluiting en een zeer goede besteding van mijn laatste weekend hier in Suriname!
Foto's
https://picasaweb.google.com/109754558705712643667/Guyana?authkey=Gv1sRgCLqavqnygvTM8wE#
De komende week zal verder in het teken staan van afscheid nemen, afronden, Keti Koti vieren en de laatste voorbereidingen treffen voor Brazilië! Tot volgende week.
[userId] => 246627
[photoRevision] => 1
[reportId] => 4299821
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 414
[author] => Thies de Boer
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 357353
[travelTitle] => Suriname
[travelTitleSlugified] => suriname
[dateDepart] => 2012-01-28
[dateReturn] => 2012-07-29
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/246/627_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => guyana
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => johomonaukeontour
[datePublication] => 2012-04-13
[title] => Back to the Primitive
[message] => We blijven uiteindelijk 5 nachten in het prikkelarme hotel in Boavista, waar de dagen de routine volgen van: ontbijtbuffet, water kopen in de supermarkt, film kijken, lunch in kilorestaurant, internetten, en nog meer films kijken.
5 dagen goede slaap, een koele kamer en afwisselend eten doen wonderen en met hernieuwde energie begeven we ons op 2e paasdag naar Bonfim aan de grens.
We ‘checken uit’ bij de Braziliaanse grenspost en ‘checken in’ bij de douane van Guyana.
In het zinderend hete Lethem wachten we tot de mini-van gevuld is met meer personen dan dat er zittingen zijn (wat mij vervolgens urenlange strijd oplevert met een vrouw die haar krijsende baby op mijn schoot probeert te parkeren, maar ik weiger me verantwoordelijk te voelen voor hetgeen een ander produceert), om de naar verwachting 12 uur durende rit naar Georgetown aan te vangen.
De tocht gaat dwars door de wildernis, over een rode onverharde kleiweg vol bulten en gaten, met in geen velden of wegen beschaving te bekennen. Al snel blijkt deze rit niet simpelweg oncomfortabel, maar ronduit beangstigend doordat we vervoerd worden door een psychopathische chauffeur die denkt dat ie Schumacher is. De man sprint alsof zijn leven ervan af hangt en gaat plankgas door de bochten, waarbij er steeds volledige onzekerheid is of er obstakels of tegenliggers zijn. We rijden in een 2W drive busje, maar halen in volle vaart 4WD jeeps in die veel meer voor deze weg geschikt zijn. In seconden zijn ze in geen velden of wegen meer te bekennen.
Ik zit met 3 andere personen achter in het busje, zonder gordel en zonder hoofdsteun. Bij elke hobbel vliegen onze hoofden tegen het plafond en ik merk dat ik me steeds krampachtiger vast zit te houden en mijn knokkels steeds witter worden, naarmate het kamikazegedrag van de chauffeur toeneemt.
Als er een voertuig met pech op de weg staat (wat vaak voorkomt), kiest Schumacher ervoor om niet te vertragen maar te toeteren en gas bij te geven. Het voelt alsof ik een bijrol speel in een slechte film en onze chauffeur waant zich de ster-acteur.
Binnen een half uur missen we rakelings een tegenligger, omzeilen we op de valreep een hobbel van schansformaat (wat ons echter in een diepe kuil doet belanden die de assen doet kraken, de ramen doet rinkelen en onze lijven een enorme schok geeft) en rijden we op een possum in, waarbij de chauffeur het dier wel ziet, maar toetert en gas bijgeeft, waardoor we het met een keiharde klap raken en met een noodvaart de lucht in gekatapulteerd zien worden.
Het huilen staat me inmiddels nader dan het lachen, maar als we de chauffeur roepen dat hij rustiger aan moet doen, vindt hij dit allemaal een grote grap en vervolgt als een dolle zijn weg.
Zodra we stoppen voor een paspoortcontrole spreek ik hem opnieuw aan en kan geen andere manier bedenken dan hem zeggen dat ik zijn baas zal bellen als hij niet per direct gas terug neemt.
Hoewel dit met tegenzin gebeurt en zijn ‘rustig rijden’, nog steeds zou kunnen doorgaan voor agressief en roekeloos, voelt het alsof ik de achtbaan voor het sprookjesbos heb verwisseld.
Met nog slechts een paar schrikmomenten bereiken we rond 22.00u (in 9 uur in plaats van de gebruikelijke 12) Georgetown. Mijn nek voelt alsof ik thuis kom van een headbangers feest en wat direct opvalt is dat de straten vol mensen zijn en 2e paasdag hier duidelijk nog een feestdag is die uitgebreid gevierd wordt.
Dat is geen goed nieuws, we bevinden ons in een donkere stad - opnieuw één die niet bekend staat om zijn veiligheid - met al onze bezittingen op ons rug en alle hotels volgeboekt.
In deze situatie berusten is geen optie, dus na wat vloeken en tieren zetten we onze nachtelijke speurtocht naar een kamer hardnekkig voort en vinden we uiteindelijk een slaapplek in een bijna leeg hotel. Hoewel we opgelucht zijn in elk geval ergens veilig binnen te zijn, is het hotel niet voor niets bijna leeg en de te dure kamer bepaald geen lot uit de loterij.
De kamer is snikheet, de bedden zakken door en de matrassen zijn te vies om aan te raken, de wc stroomt over, we vinden muizenkeutels en er zijn voldoende muggen aanwezig om met kleding aan in onze lakenzakken te kruipen in de hoop geen tropische aandoening op te lopen.
De ventilator brengt nauwelijks lucht in beweging en met 4 x in een uur een stroomstoring is zo’n ding zowieso van weinig nut. Back to the primitive!!
We zijn echter opgelucht Georgetown heelhuids bereikt te hebben en niet over straat te hoeven zwerven, dus we tellen onze zegeningen.
Gelukkig is de paasgekte van voorbijgaande aard, dus na 2 nachten afzien, kunnen we inchecken in een schoon guesthouse met airconditioning, internet en gigantische roti-maaltijden als ontbijt!
Georgetown voelt als ‘little Africa’. De mensen zijn heel donker, met blinkend witte tanden. Wij zijn de enige blanken, wat – dit klinkt misschien een beetje stom - als een interessante ervaring voelt. Georgetown wordt ook wel ‘crimetown’ genoemd, dus ik was mentaal voorbereid op het ergste.
Hoewel ik ’s avonds niet naar buiten ga, ervaar ik het deel van de stad waar we ons bevinden echter als prettig. Hoewel ik veel word nageroepen op straat en smakkende kusgeluiden hoor overal waar ik loop, valt niemand me echt lastig en voelt het nooit bedreigend.
Georgetown is een taxi-stad. Het is zo ongelooflijk heet en vochtig dat 4 blokken lopen als een zware beproeving voelt. Iedereen neemt taxi’s overal naar toe. Voor een rit in het centrum betaal je 1 tot 2 dollar afhankelijk van de afstand.
Taxi chauffeurs zijn goed gehumeurd. Hun Engels/Creool is voor mij nauwelijks te volgen, maar iedereen is in voor een praatje, ‘relax man’ is een veel gehoorde uitspraak en voor mij gaat Georgetown mijn geheugen in als de stad van de glimlach.
In een paar dagen doen we onze regelzaken. Jason laat bloedtests doen (om zeker te weten dat de medicatie die hij gebruikt geen negatieve bijwerkingen heeft), dus ik krijg de kans een blik op het ziekenhuis te werpen.
Een absolute schok. Het woord hygiëne is hier niet bekend, alle vloeren en muren zijn van kaal beton, de onderzoekskamers zijn te klein om je kont in te keren en zaken als brancards en zichtbare machines zien eruit als museumstukken. Een blik op de toiletten (geen stromend water!) en de keuken bevestigen het vermoeden dat je niet ziek kunt worden in dit land, eenmaal in het ziekenhuis kom je er vermoedelijk niet levend uit.
Een bloedonderzoek is echter een simpele procedure en de resultaten blijken goed.
Een bezoek aan de ambassade levert ons een visum voor Suriname op. En een bezoek aan een toerbureau helpt mij aan een vliegticket om in een klein vliegtuigje de Kaieteur Falls te bezoeken. Als het weer het toelaat zal ik zaterdag dit afgelegen stukje natuur gaan bezoeken, voordat we zondag Suriname in reizen!
[userId] => 101133
[photoRevision] => 2
[reportId] => 4229656
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 3409
[author] => Ramona
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 101133
[travelTitle] => Monauke on Tour
[travelTitleSlugified] => monauke-on-tour
[dateDepart] => 2008-02-01
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/101/133_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => back-to-the-primitive
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => sanderenlotte
[datePublication] => 2012-02-07
[title] => Broccoli, regen en suïcidale honden
[message] => Hallo, daar zijn we weer!! Veel leesplezier met het (korte) reisverslag uit Guyana!
We waren vergeten onze potten pindakaas, pasta en apelstroop in te checken op het vliegveld van Trinidad, dus die kwamen, ook na uitleg wat voor lekkers het allemaal was, niet mee het vliegtuig in. Daar ging ons ontbijt/lunch voor de komende week :-( Het vliegtuig vertrok zowaar te vroeg en de piloot babbelde steeds gezellig door de intercom over de wolken en over de jungle onder ons, die er trouwens vanuit de lucht uitzag als een oneindig broccoli-veld. Het vliegveld ligt ook midden in het regenwoud. Dus wat heb je dan bij aankomst? Regen! Guyana is ruim 5 keer zo groot als Nederland, maar meer dan 80% van het land is bedekt met oerwoud.
De taxichauffeur in T&T die ons naar het vliegveld had gebracht reed als een malloot door telkens totaal onnodig op de rem te trappen, maar de bestuurder van het minibusje dat ons nu naar het centrum van Georgetown bracht kon er ook wat van. Onze reisgids zit er nog wel eens naast qua beeldvorming. Dit keer echter niet. Uit de speakers knalde keiharde muziek, waarbij de radiopresentator zijn best deed om leuke liedjes zo veel mogelijk te verpesten met onsamenhangende mededelingen, door hard mee te zingen met zijn rastastem en door er lukraak wat ‘woop-woop’ en ‘boejakka-boejakka’ kreten uit te gooien. En dit dus een uur lang, kei- en keihard! De chauffeur deed een duit in het zakje door, ondanks de regen, een poging te doen een etappe te winnen van de bekende Dakar-rally die dit jaar i.v.m. oorlog in Afrika in Zuid-Amerika is gehouden. Wonder boven wonder kwamen we heelhuids aan achter de markt in Georgetown.
Georgetown (05-02 t/m 07-02)
In de kuststrook wonen zo’n beetje alle 775.000 inwoners. Eenderde hiervan woont in de hoofdstad. De stad heeft voor toeristen weinig te bieden. De ‘points of interest’ zijn de markt en de houten kerk. De markt zagen we bij aankomst en die zag er op z’n zachts gezegd niet heel gezellig uit en de kerk zagen we vanuit de taxi die ons naar ons ‘hotel’ bracht. De kerk is overigens een van de hoogste gebouwen in de stad die eigenlijk alleen maar laagbouw kent, waarschijnlijk doordat alles van hout is. Zo ook ons hotel. Als je dan via een restaurant/bar die als slogan ‘Jerries all night long’ heeft het hotel moet betreden, weet je al dat er van slapen weinig terrecht zal komen. Via een trap achter de toonbank kwamen we op de 1e verdieping bij een onbemande receptie. Uiteindelijk hebben we van iemand in de bar toch een kamersleutel gekregen. De winkels zaten dicht, want het was zondag en ze zouden pas dinsdag open gaan omdat maandag een moslim-feestdag was, dus bij de benzinepomp hebben we maar avondeten gehaald (lees: 1 zak chips en 1 bus pringles). Om te zorgen dat we ondanks de verwachtte geluidsoverlast toch konden slapen namen we ook maar 2 flesjes wijn van een euro mee. Konden we meteen een borrel doen op Guyana :-) Toen het maandagmiddag nog steeds niet ophield met regenen zijn we als echte bikkels met onze gele poncho’s (alsof we hier als blanken nog niet genoeg opvielen) toch maar een rondje om de kerk gaan lopen. Daar valt verder weinig over te zeggen.
Corriverton (07-02 t/m 08-02)
Op dinsdag was het weer een stuk beter, maar we besloten toch verder te reizen. Sommige dingen zijn voor ons al zo gewoon geworden dat we er niet eens meer bij stil staan en het dus ook niet in onze reisverslagen vermelden. Zoals bijvoorbeeld dat in Zuid-Amerika de zon altijd voor 19.00 onder gaat, dat we elke avond op muggenjacht moeten en de chaos op markten en busstations. In Georgetown vertrekken de bussen vanaf de markt, dus daar is het dubbel feest. Terwijl we nog in de taxi zitten zwaaien er al mensen van busmaatschappijtjes die ons in hun busje willen lokken. Bij het uitstappen staat er dan 10 tegen ons te schreeuwen en onze backpacks worden voordat we er erg in hebben meegenomen. Als we, met hulp van de taxichauffeur, een keuze hebben gemaakt worden we zo’n beetje ontvoerd naar een busje. De 9 ‘verliezers’ proberen ons nog steeds te overtuigen en snauwen elkaar van alles toe. Eenmaal goed en wel in het busje begint het wachten tot onze ‘winnaar’ voldoende mensen zijn busje in lokt, zodat deze vol raakt en we kunnen vertrekken. Dat wachten is niet vervelend omdat we onze ogen uit kunnen kijken. Op straat wordt van alles verkocht en ook door het raampje van ons busje wordt van alles aangeboden. Normale dingen als water en chips, maar ook minder voor de hand liggende zaken als tandenborstels, ondergoed en olijfolie. Ook de luid ruziënde buskaartjesverkopers zorgen voor het nodige vermaak. Zulke taferelen in combinatie met harde muziek en één grote, toeterende verkeers-chaos kom je in het georganiseerde Europa niet tegen en dat zullen we zeker gaan missen.
Maargoed. Toen we eenmaal vertrokken bleek deze chauffeur een stuk rustiger te rijden en het geluidsniveau en de muziekkeuze waren ook een stuk prettiger voor de oren. Het uitzicht onderweg verveelde niet. De weg loopt vanaf Georgetown langs de kust tot aan de rivier de Moleson Creek die de grens vormt met Suriname. Langs de hele route staan huizen die onder zo’n 80 aan elkaar gegroeide dorpjes vallen. Zodoende was er veel leven op en langs de straat. Suïcidale honden die ondanks het razende verkeerde op hun dooie akkertje de weg over staken, loslopende paarden, koeien, geiten, kippen en ezels, een boel fietsers (?) en een hoop volk waarvan we niet precies weten wat ze uitspookten. Het laatste ‘dorp’ van de route is Corriverton. Hier zijn een paar winkeltjes, een kerk, een moskee, een hindu-tempel (ja, ook Guyana is een gelovig land), hotels en restaurantjes te vinden. Wij zijn hier o.a. heen gegaan om toch nog wat anders dan Georgetown te zien.
En nu verder...
Tsja....We hebben in Bolivia en in een Peru al een jungletour gedaan, dus voelden we er weinig voor om dat in Guyana, waar het ook nog eens veel duurder is, opnieuw te doen. Te meer omdat we in Suriname nog op eigen houtje de jungle in willen trekken. De kuststrook kan ons ook niet echt bekoren, dus we hebben besloten Guyana al weer snel te verlaten. We gaan morgen(woensdag)ochtend met een veerpont de grens oversteken naar Suriname. We willen proberen gelijk door te reizen naar de oostkant, waar buurland Frans-Guyana ligt. Ook daar zullen we niet heel veel tijd doorbrengen, dus hou je mail in de gaten voor weer een nieuw verslag!
Wist-je-dat...
• ze in Guyana ook Engels praten?
• ze hier ook aan de verkeerde kant van de weg rijden?
• 1000 Guyaanse dollar (= €4) het grootste briefje is?
• je hier dus letterlijk met een pak geld over straat loopt?
• we bij het uitchecken van ons hotel in Georgetown opnieuw op zoek moesten naar iemand die ons geld wilde aannemen?
• toen we eindelijk iemand hadden gevonden hij ons onze NIET betaalde sleutelborg teruggaf en de kamer niet in rekening bracht?
• wij dit natuurlijk eerlijk toegaven en alles netjes hebben betaald?
• wij heel vaak wist-je-datjes vergeten op te schrijven?
• we bijvoorbeeld bij het verslag over T&T nog wilden zeggen dat daar iedereen, jong en oud, rasta-haren heeft?
• de foto’s te vinden zijn via http://bit.ly/zJVYV2 ?
[userId] => 260404
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4165160
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 957
[author] => Sander en Lotte
[cityName] => Springlands
[travelId] => 288802
[travelTitle] => Sander & Lotte to South-America!
[travelTitleSlugified] => sander-lotte-to-south-america
[dateDepart] => 2010-11-27
[dateReturn] => 2012-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,springlands
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/404_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => broccoli-regen-en-sucidale-honden
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2018-09-17
[title] => Pardoes in Afrika
[message] =>
Omdat mijn longen zo geteisterd waren door berm-, bos- en akkerbranden was ik bij mijn aankomst in Manaus vastbesloten geweest om mijn reis voor een maand of twee in Europa voort te zetten. Maar de klachten namen af en ik ging op een andere manier naar mijn toestand kijken. Ik realiseerde me dat ik van het slechtste scenario uitging, maar er was natuurlijk een heel scala aan aandoeningen mogelijk, ook onschuldige. Ik bracht een fictief bezoek aan mijn huisarts, en probeerde me de Meest Waarschijnlijke Diagnose voor te stellen. Dit kwam eruit: 'Op de foto's zijn geen bijzonderheden aangetroffen, maar ik heb wel gezien dat de luchtwegen inderdaad geïrriteerd zijn, dus dat kan een verklaring zijn van de klachten. Normaal gesproken zouden die binnen een dag of tien weg moeten zijn. Mocht je over twee weken nog last hebben, neem dan nog even contact op'. Ik was gerustgesteld. Een vertrek uit Zuid-Amerika was geen optie meer. Ik nam een maatregel: ik zou ter bescherming niet meer zonder buitentent slapen, dat hield veel rook buiten. Ik vervolgde mijn weg en dat was een juist besluit, want ik zou nog hooguit huis-, tuin- en keukenvuurtjes ruiken. En de klachten zouden verdwijnen.
In meerdere opzichten kende ik een valse start. Ik had mijn ketting verwisseld maar mijn beide kettingen waren bijna versleten, inclusief de gebruikte sluitschakels, en na enkele kilometers brak de ketting. Ik kortte 'm in en reed verder, en pas 's avonds in de tent kreeg ik in de gaten dat mijn GPS-signaal op een hele vreemde positie stond. Ik had bij een vertakking van de weg, ruim 20 km terug, de linkertak moeten nemen en niet de rechter en was nu, na een korte fietsdag van 44 km, dus feitelijk niets opgeschoten want ik moest weer terug naar de rand van Manaus. Maar eigenlijk boeide me dat niet zo want ik had de tijd. En ik had ook een laken. Dat had ik in Manaus gekocht omdat ik niets had om 's nachts over me heen te trekken als de temperatuur te ver daalde. Mijn slaapzak was te warm, maar dit laken was precies goed. Ik dacht de volgende dag slim te zijn door een stukje af te snijden naar de route waar ik eigenlijk hoorde te zijn maar kreeg te maken met de steilste hellingen die ik ooit meemaakte. Met ruim 20% was ik genoodzaakt fiets en vracht omhoog te duwen en dat kostte veel tijd en energie. Op de hoofdroute kwam ik langs zwembaden en een recreatiemeer, en reed daarna de jungle in. Door de hoge luchtvochtigheid reed ik in drijfnatte kleren, en die vochtigheid zou de komende weken een probleem blijven. Toen ik na de tweede dag kortstondig een trainingsbroek droeg bij het zoeken naar een kampeerplek, om beten en schrammen te voorkomen, was de broek in een half uur drijfnat. Ik schreef al eerder dat natte kleding direct uitgehangen moet worden na het dragen. Leg je het een kwartier in de hoek van de tent dan ruikt het vreemd genoeg meteen naar ammoniak. Kleding uthangen betekent niet dat het droogt, tenzij je dat doet in de volle zon. Maar als de zon schijnt fiets ik. De vochtigheid was niet alleen een probleem voor de kleding. Ook mijn papiergeld werd nat. En mijn vingertoppen zweetten altijd, waardoor ik vaak natte vegen maakte over mijn telefoon. Normaal droog je je vingers dan even aan je shirt, maar ja... die lekte ook.
De route werd zwaarder en ging sterk golven. Steeds moest ik zo'n 30m omhoog en weer naar beneden. Maar ik was blij met de jungle om me heen; behalve dichte jungle waren er ook waterrijke stukken omgeven door palmen. Minder blij was ik met de pech die me nu trof, en steeds vaker zou treffen. Dat krijg je als je bijna een jaar onderweg bent. Mijn fiets had een flinke onderhoudsbeurt nodig. En degelijke banden. Na eerdere pech met de ketting en wat lekke banden hoorde ik nu de achterband aanschuren. Ik keek en schrok. De band die ik in Mexicali aangeschaft had was nu bezig uit te scheuren, de binnenband dreigde al naar buiten te komen. Ik plaatste een buitenbandplakker maar die werd na het oppompen van de band doodleuk naar buiten geduwd. Wat nu? Fietsen kon niet meer, liften wilde ik graag voorkomen. Ik kreeg een helder inzicht. Als ijzerdraadjes en glas mijn band kunnen penetreren, kunnen naald en draad dat vermoedelijk ook. En dus ging ik aan de slag om mijn band te hechten. In totaal was ik ruim een uur in touw in de volle zon om weer een werkbare situatie te krijgen. Ondertussen jeukte mijn zitvlees en ik merkte dat ik er volop mieren om me heen liepen, maar toch waren zij niet de daders. Het was dat permanente vocht en zand op mijn huid dat nu en nog vele malen daarna jeuk veroorzaakte, vooral 's avonds in de tent. De hechting lukte, ik verplaatste de band naar het voorwiel om de druk te verlagen, zette de remmen open om een explosie te voorkomen: mocht de binnenband alsnog naar buiten komen dan zou deze niet onmiddellijk door de velgrem opengereten worden. Door mijn eerdere dwaling, de zware route en de pech liep ik veel vertraging op. Zelf was ik nu ook traag want de operatie in de volle zon had mijn batterij bijna volledig leeggetrokken. Bij een tankstation dronk ik koude cola in de schaduw en kreeg van de verkoopster een stuk warme cake aangereikt. In de avond ontwikkelde ik noodgedwongen een nieuwe routine. Vaak droop ik van het zweet na het inrichten van de tent en dat noopte me om eerst drie kwartier plat te gaan liggen om op te drogen. Alleen door op mijn rug te liggen koelde ik af. Van eten ging ik hevig zweten, van schrijven ging ik hevig zweten en van op mijn zij liggen ging ik hevig zweten dus steeds moest ik een opdroogfase inplannen en op mijn rug gaan liggen wilde ik de stroom zweet stoppen. Soms bewaarde ik werkzaamheden tot de nacht, maar vaak was ook de nacht geen garantie voor koelte. De trend was dat het alsmaar warmer zou worden, hoe noordelijker ik kwam. Mijn laken was na enige weken alweer een overbodig attribuut. Een grappig effect was dat het verdampte zweet condenseerde tegen het tentdoek en weer op mijn lichaam lekte, zo kreeg ik mijn zweet in gedistilleerde vorm terug. Ondertussen was ik wel erg van Brazilië aan het genieten. Ik had geen hoge verwachtingen van dit land gehad, foto's op Google Maps spraken me niet aan want ik zag bijna alleen landbouw, maar al met al was dit land veel mooier en gevarieerder dan verwacht.
Ik reed een nationaal park in. Eerst was de omgeving waterrijk en even dacht ik in Zeeland te rijden maar dat stopte toen de weg een jungle in voerde. Er stonden grote borden met wilde dieren, krokodillen en tijgers, met het verzoek de dieren niet te storen. Toen ik stopte langs de kant om te lunchen hoorde ik een enorm konvooi aan vrachtwagens aan komen bulderen. Maar ik zag ze niet werkelijk aankomen. Toen realiseerde ik me dat dit geen konvooi vrachtwagens was. Dit was één dier. Ik kon slechts gissen naar de identiteit. Hier waren niet alleen dieren, maar ook bijzondere mensen. Dit was het reservaat van de Waimiri Atroari, een natuurvolk. Ik zag ze soms lopen langs de weg, soms kwamen ze uit de jungle en doken aan de andere kant van de weg weer de jungle in. Ze waren gekleed in korte broeken en shirts, mannen en vrouwen. Ze liepen met gevangen vis, of verzamelden hout. Hun gezichten waren rauw en uitdrukkingloos. Ze staarden naar me en ik staarde terug. Eenmaal was er contact toen een jongen een duim opstak. Het was een heel aparte ervaring, deze confrontatie met dit volk. En toen brak er een spaak. Ik vond dit niet de omgeving om een spaak te gaan vervangen, er bleef al een man staren toen ik stopte. Maar er gebeurde iets wonderlijks. U moet weten dat mijn banden eigenlijk te groot zijn, mijn achterband past maar net tussen het slot, aan beide zijden heb ik twee mm speling. Het is bijna ondoenlijk om aanschuren te voorkomen, soms investeerde ik tevergeefs een half uur om van het schurend geluid verlost te zijn. Maar nu spande ik met wat snel denkwerk twee spaken wat strakker aan, negeerde de gebroken spaak en ging er vlot weer vandoor en verdomd... ik was van het aanschuren verlost. Die avond kampeerde ik stiekem in het park. Je mag hier de hoofdweg gebruiken en dat was het. Je mag niet stoppen, niet afslaan, niet filmen en niet fotograferen. Maar dit traject door het park was voor mij niet in een dag te doen dus ik moest wat verboden overtreden. Ik hield me gedeisd, werd niet ontdekt en vertrok weer vroeg. Tegen de middag keerde ik terug in de beschaafde wereld. Er waren weer voorzieningen en ik had weer ruimte om me heen. En er was halverwege de middag een bijzonderheid. Ik passeerde voor de derde keer de evenaar. Na Indonesië in 2014 en Ecuador in 2015 verwisselde ik nu in Brazilië van halfrond. Ik maakte foto's bij het monument en vervolgde de tocht. De heuvels waren inmiddels beter te doen en mijn gehechte band hield het nog.
Dat was de volgende dag anders. Er kwam een stukje binnenband ter grootte van een duimtopje naar buiten. Ik gokte erop dat opnieuw hechten niet nodig was voor ik Rorainopolis zou bereiken. Het was een juiste gok, feitelijk hoefde ik niet eens zover meer te rijden want het gehucht Nova Colina had een winkel waar fietsbanden verkocht werden en ik verving mijn band. Rorainopolis kon ik echter ook wel gebruiken, zij het voor een hotelkamer, na zes zweterige nachten in de tent. Er was wederom een trend zichtbaar. Hoe noordelijker ik kwam, hoe minder ik kreeg voor meer geld. De airco was gelukkig wel standaard en zo konden mijn kleding en ik eindelijk opdrogen. Huidklachten verdwenen, evenals de dampen uit mijn kleding. De extreem frisse geur in de kamer had echter een alarmbel moeten doen rinkelen. Deze diende als camouflage voor schimmel- en rioleringsdampen, en in de avond zag ik, liggend op bed, pal boven mijn gezicht een kakkerlak lopen. Vangen was geen optie, gaan slapen met deze wetenschap ook niet. Ik zette mijn tent op op het bed en was beschermd.
Ik had het regenseizoen ingehaald, die reisde trager naar het noorden dan ik. En dat betekende veel buien en veel land dat onder water stond, en dat bemoeilijkte in de dagen die volgden het kamperen. Ik werd weer gestoken door een wesp. Mijn reactie was weer lauw, maar die van mijn huid niet. Mijn rechteronderarm zwol op, daarna de elleboog en ik vroeg me af hoeveel er nog aan lichaam ingepikt ging worden. Zou mijn bovenarm strak gaan staan? Ik had helemaal geen bezwaar tegen stevige biceps, maar rondrijden met één stevige bicep vond ik een beetje raar. Ik hou van symmetrie. Ik ging de totale misvorming niet afwachten en dus zocht ik in Mucajai een ziekenhuis op. Ik kreeg een injectie in mijn bil en heel langzaam zou de zwelling de dagen erna afnemen.
In de stad Boa Vista laadde ik de tassen helemaal vol want misschien was dit wel de laatste kans de komende weken. Of maanden. Hier was ook een bijzondere splitsing. Want wil je Boa Vista voorbij dan zijn er twee opties: Venezuela of Guyana. Het is zelfs zo dat wanneer je van Guyana naar buurland Venezuela wilt, je via deze splitsing bij Boa Vista in Brazilië moet reizen. Stel je eens voor dat je in Nederland alleen via Zwitserland naar Duitsland kunt reizen... Ik koos Guyana en ging rechtsaf. Het restant Brazilië was heel vertrouwd. Grootgrondbezit dus weinig bewoning, land stond onder water, er was prikkeldraad... dit was precies het Argentinië van bij mijn start in november vorig jaar. Maar de cirkel was niet rond; ik reed verder. Motorrijders op een overdekt terras van een restaurant nodigden me uit mee te eten, en snel at ik een hapje spagetti en aardappelpuree mee, snel omdat ik die dag grensplaats Bonfim nog wilde halen. Dat lukte. Het werd mijn laatste nacht in Brazilië, en mijn laatste nacht in luxe. Ik had toen nog geen idee wat voor beproeving Guyana zou worden.
Ik kreeg mijn Braziliaanse exitstempel, reed de Takutubrug over en was in Guyana. Er gebeurde iets vreemds. Via een viaductconstructie reed ik over de baan van de tegenliggers heen. Wat waren dit voor fratsen? Maar toen kreeg ik 'm door. Dit was voormalig Brits Guyana, en dus werd ik aan de linkerkant gedeponeerd. In het douanegebouw gaf een beambte met donkerzwarte huidskleur (tot dusver waren mensen hooguit Obama-bruin geweest) me een formulier dat ik moest invullen. Wat natuurlijk fantastisch was, was dat ik gewoon met deze man kon praten. Eindelijk, na tien maanden, kon ik weer vrijuit communiceren, want de voertaal in Guyana is Engels. En het formulier was ook nog eens tweetalig opgesteld, in het Engels en in het Nederlands. Wel erg oubollig Nederlands, en bepaald niet vrij van fouten. Soms moest ik de Engelse vertaling erbij nemen omdat het Nederlands compleet onbegrijpelijk was. Ik kreeg een stempel voor een maand en reed Lethem binnen. Het was niet de stad die ik verwachtte, het was een uitgestrekt dorp. Eerst moest ik geld hebben. Er waren twee banken, de Republic Bank en de GBTI Bank, wat tot mijn verrassing niet 'Gay Bisexual Transgender Intersekse Bank' betekende. De geldautomaten hadden alleen een Visa-logo dus ik kon het schudden met mijn Maestro-logo. Meer financiële instellingen waren er niet dus het enige dat ik kon doen was de volgende dag terugkeren tijdens kantooruren om dollars te wisselen. Er was nog een paar uur daglicht dus deed ik wat sightseeing. En ik raakte snel gefascineerd. Dit rustige dorp stond vol koloniale gebouwen, en de nieuwere gebouwen hadden mooie kleuren, er waren veel paden, de straatnaamborden toonden Engelse namen en ik zag ook veel Engelse teksten op panden. Dit was precies het Afrika dat ik kende uit mijn backpackerstijd, het was alsof ik midden in Malawi gedropt was, of Kenia of Tanzania. Sterker nog, dit leek wel een uitvergroting van koloniaal Brits Afrika. En dat terwijl ik zo ver van Afrika was. Ik keek mijn ogen uit, ik vond het fantastisch. Wat een verandering ineens! Ondertussen keek ik uit naar onderdak. Het kwam nogal als een schok dat hotels hier zo duur waren. Ik pikte er een hotel uit dat wat minder chic leek, maar zou daar €20 moeten betalen voor een kleine, hete kamer met alleen een ventilator. Dat ging natuurlijk niet gebeuren. Een groot koloniaal gebouw deed dienst als hostel voor locals. Voor een paar euro mocht ik er de nacht doorbrengen en gelukkig kon ik met Braziliaans geld betalen. Ik had een ruime kamer waarin drie bedden stonden. Geen slot, geen noemenswaardig raam, eerder een groot ventilatiegat, en héél veel muggen. Op de plek waar een vierde bed had kunnen staan zette ik de tent op, op een matras van één van de andere bedden. En later lag ik, in dat grote koloniale gebouw, luisterend naar de regen die neerkletterde op het metalen dak. Ik was in een fantastisch nieuw avontuur beland.
Geld, dat had ik nodig. De Republic Bank wisselde geen Braziliaans geld, de LGBT Bank had woekerkoersen. Bij de laatste wisselde ik via een traag, bureaucratisch proces twee tientjes aan Braziliaans geld en bij de ander was inmiddels de wachtrij zo lang en zat er zo weinig beweging in dat deze dag vertrekken er niet meer in zat als ik hierop wachtte. Wat te doen? Met twee tientjes het land in? Ineens kreeg ik een inval. Als ik het nu eens bij zo'n duur hotel probeerde? Een paar minuten later was ik voor $40 aan Guyanese dollars rijker, daar moest ik het even mee uit kunnen zingen. Voedsel had ik voldoende, ik had alleen wat limonade nodig voor onderweg. Er waren echter niet veel levensmiddelenwinkels, en de supermarkten waren een soort Xenos-achtige winkels. Ik vond een paar flessen, lunchte en ging op pad, de bush in. 445 km naar Linden, de eerstvolgende plaats van betekenis, en 105 km verder zou hoofdstad Georgetown liggen. Ik had genoten van dit wonderlijke dorp, met zijn gemengde bevolking, Creolen, Indiërs, indianen en Chinezen, zijn Afrikaanse karakter, en ik was benieuwd naar wat komen ging. Ik mocht direct afscheid nemen van het asfalt, dat zou ik 445 km niet meer zien. Ik kwam door een savanne te rijden, met nauwelijks verkeer of bewoning. De plaats waar ik halthield voor de nacht was drassig, een moeras vol muggen, en ik had veel te stellen met mugjes die de mazen van mijn tent vonden.
De volgende dag werd de omgeving heuvelachtiger en savanne werd boerenland. Er lag een winkel op de route waar ik een 9-pack cassis kon kopen à 2 liter per stuk. Daar kon ik even mee vooruit. Tegen de avond lag er een lodge in de bossen, de Rock View Lodge. Het leek me een goed idee om de hoofdweg te verlaten en daar eens te gaan vragen of ik er mocht kamperen. Zo'n plek kan nog wel eens bijzonder zijn, bijzonderder in ieder geval dan een nacht in een moeras. En ik werd niet teleurgesteld. Het was een sfeervol park met accommodatie in stijl en een prachtig houten restaurant met twee verdiepingen, vol ornamenten, oud meubilair, boeken en kaarten. Het park kon alleen wel wat onderhoud gebruiken. Eigenaar Colin heette me welkom en ik kon mijn tent in het gras zetten tegen een kleine vergoeding. Ik had het momenteel niet in gebruik zijnde restaurant voor mezelf, ik was de enige gast. Van 18.30 tot 22.00 was er stroom en ik zette er koffie en bestudeerde de fraaie ruimtes: de bar die dienstdeed als opslagplaats, de recreatieruimte op de bovenverdieping, het restaurant zelf. Er was echter één factor die me verjoeg: de muggen waren een enorme plaag. Muggenwerende middelen waren zinloos en er werd door textiel heengeprikt en naar hartelust in mouwen en broekspijpen gevlogen. Ik was veroordeeld tot mijn tent. In de ochtend bekeek ik de omgeving en in een bos liep kortstondig over de takken boven me een aap met me mee. Ik nam een douche en het bleek dat de hond van het gezin in de nacht iets in de doucheruimte had gedeponeerd. Ik wees Colin erop bij het verlaten van de ruimte en hij was dermate gegeneerd dat hij mij niets meer in rekening wilde brengen voor het kamperen. Daar voelde ik me op mijn beurt weer ongemakkelijk bij en toen Colin weg was liet ik de vergoeding achter bij de receptioniste die niets wist van de kwijtschelding, en zo vertrok ik dus stiekem zonder niet te betalen.
Ik reed het boerenland uit en het regenwoud in. Dit leek veel meer op een regenwoud dan de regenwouden die ik eerder zag, vanwege de uitbundigheid van het groen en de variatie in plantensoorten. Dat er geen asfalt lag hielp ook. Hier was geen bewoning meer en een dag lang had ik het woud alleen, met wat sporadisch overig verkeer. Bij de afslag naar de Atta Lodge hield ik halt. Zo lang het kon wilde ik zoveel mogelijk sfeervolle kampen meemaken. De Atta Lodge was ook ontworpen door Colin, maar toen het gebied waarin het lag tot nationaal park uitgeroepen werd kwam het onder beheer van locals, en met hen kreeg ik hier te maken. Deze lodge oogde wat moderner, er was ook van alles in aanbouw en dat gaf het geheel een ander aanzien. Ik werd ontvangen door Ryan en zijn collega's en mocht hier gratis kamperen. Eigenlijk was er toestemming nodig van het hoofdkantoor maar een antwoord van die kant bleef uit.
In de ochtend had ik iets bijzonders op de agenda gezet. Hier in het bos was een 'canopy walk', hier kon je over touwbruggen een wandeling tussen de boomtoppen maken. Dat had ik al veel eerder eens willen doen: in 2011 was ik in Maleisië en daar lagen er een stuk of vijf op mijn route maar vanwege uiteenlopende oorzaken (in onbruik geraakt, in onderhoud, net die dag gesloten, etc.) vielen ze één voor één af en kon ik uiteindelijk fluiten naar mijn canopy-ervaring, maar nu lag er gewoon één op tien minuten lopen van mijn kamp en ik had 'm ook nog voor mezelf. En dus liep ik het bos in, klauterde naar grotere hoogten en wandelde korte tijd later wiebelend in de hoogte, op een metalen loopvlak en met netten aan weerszijden tot okselhoogte. Lang was de ervaring niet, het waren vier delen van gemiddeld 50m, van platform naar platform, maar het was zeker een leuke start van de dag. Bij terugkeer wachtte me een volgende verrassing want in het restaurant waar Ryan en consorten een film keken, kwam de kokkin uit de keuken en riep naar me: 'Breakfast'. Nou had ik al wat crackers op voor mijn wandeling, maar het consumeren van een tweede ontbijt kostte me geen moeite. Na de broodjes en de worstjes was ik even later in het sanitaire blok, zag een spiegel boven een wasbak en herinnerde mij een oud advies van zanger Steve Winwood: 'While you see a chance take it', en ik maakte van de gelegenheid gebruik me te scheren. Ik bedankte Ryan en was weer een bijzondere ervaring rijker. En een attribuut armer, want weet u nog dat ik weken eerder mijn spatborden had gedemonteerd omdat de wielen vastliepen in de modder? Welnu, het voorspatbord had ik weer gemonteerd omdat mijn drinkflessen te modderig werden, maar het achterspatbord had eigenlijk geen meerwaarde, was alleen tot last en ik liet 'm hier achter.
Waar ik in zijn algemeenheid erg blij mee was is dat ik er in geslaagd was een mooie, zinvolle invulling aan deze tweede Zuid-Amerikaanse reis te geven. Als vooraf je plannen niet helemaal vaststaan en je gaat eerst enkele maanden fietsen in landen waar je al geweest bent kan het zomaar zijn dat je je gaat afvragen wat de meerwaarde van de reis is als er te weinig nieuwe ervaringen aan toegevoegd worden. Maar deze reis is van begin tot heden waardevol geweest, en het was in het bijzonder een geweldige keuze om na Mexico in de huidige regio te gaan fietsen.
Een dag lang reed ik door de jungle in het nationale park. In de stromende regen kwam ik in de namiddag aan bij het Iwokrama International Centre waar ook gekampeerd kon worden, maar mijn geluk was op. 'Het kamperen doen we niet meer, we verhuren alleen nog bungalows', zo hoorde ik. Ik was genoodzaakt door te rijden. Dat duurde niet lang want er was een oversteek en de ferry ging volgens een dienstregeling. Het was 17.22 uur en om 18.00 uur was de enige resterende afvaart. Ik wachtte, werd overgezet en reed in het donker verder; twee km verderop was nog een zeker 'Nature View Resort' volgens mijn app. Ik kwam aan bij een restaurant en vroeg of ik er kon overnachten. Dat was geen probleem, en ik was opgelucht. Wat wel een probleem was was dat dit een extreem luidruchtige stek was. Muziek, draaiende motoren, luid gepraat. De volgende ochtend werd me duidelijk waar ik was. Dit was geen resort. Dit was een truckstop. In het restaurant ontbeet ik en wist dat het nu uit was met de nachtelijke voorzieningen. Tot Linden werd het nu wildkamperen. Dat zouden veel meer nachten worden dan gepland.
De regen had gevolgen voor het wegdek. Dramatische gevolgen. Ik kreeg te maken met poelen, met grote poelen, met poelen die breder waren dan de weg. Soms was daarom een doorwading noodzakelijk. Eerst ging dat voorzichtig, later crosste ik net als in IJsland overal tamelijk onstuimig doorheen. Soms kreeg ik te maken met taaie hellingen. En het vinden van een slaapplaats werd bemoeilijkt door de dichte jungle. Maar soms was er ruimte vrijgemaakt voor de waterafvoer, dan leidde een vlakke strook naar een gat in de grond met een berg aarde erachter, dit bood mogelijkheden tot overnachten. Een volgende uitdaging was mul zand. Waar fietsen niet meer mogelijk was moest ik lopen en duwen. Er was sinds de rivieroversteek meer verkeer, busjes scheurden langs me heen. Er waren wat pleisterplaatsen onderweg, Mabura en 58 Miles. Ik beperkte de aankoop van limonade tot het hoogstnoodzakelijke want in deze rimboe moest ik €4 per tweeliterfles neertellen en met een verbruik van 7 liter per dag tikt dat aan. Daarom schakelde ik over op een goedkoper alternatief toen ik bij het restaurant waar ik een fles cola gekocht had een grote kunststof waterton zag met een kraantje. Ik vulde mijn drie lege flessen en kon zo weer wat langer vooruit, als het water zuiver was tenminste: de ton werd gevoed door de dakgoot en één stuk papegaaienuitwerpsel kon het verschil uitmaken tussen goed drinkwater en een verontreinigde ton. De dag in de rimboe eindigde met een grote knal. Die knal kende ik, die had ik eerder in China gehoord. Het is het geluid van een binnenband die door de velgrem opengereten wordt en klapt. Het was het scenario waaraan ik kort geleden nog ontsnapte en nu, 12 dagen na aanschaf, is mijn nieuwe band al weer versleten, en meer dan dat, hij is er veel erger aan toe dan de vorige. Daar bleef het niet bij. Ik kreeg te maken met het krankzinnigste probleem dat ik ooit had. Nog steeds heb ik geen verklaring. Ik trok namelijk de snelspanner (die spies waarmee je je wiel klemzet in de achtervork) uit de achteras, haalde het wiel eruit, bekeek de schade, oordeelde dat ik vandaag niet meer verder kon, plaatste het wiel terug en... kreeg de snelspanner niet meer door de as. In de as zat nu iets muurvast, geen idee wat het was, in ieder geval geen afgebroken stuk snelspanner want die was intact. De jungle maakte hier en daar plaats voor bos, en zo ook hier, en dat vereenvoudigde het kamperen. In fases sleepte ik alles het bos in en wist dat gelukkig ongezien te doen. In de ochtend naaide ik mijn band weer maar wist dat de band overal elders uit kon scheuren, vooral op dit zware terrein. En dus ging ik de laatste 84 km naar Linden lopen. Met de eerste 700m zou ik al een uur zoet zijn. Er lag een monsterlijke poel voor me, daar kon ik niet langs lopen, daar moest ik doorheen. Het leek me het beste om dat nog even fietsend te doen. Eerst was ik 20 minuten kwijt aan een probleem met mijn ketting. Toen nam ik een aanloop, oordeelde dat ik het beste langs de zijkant kon rijden, daar was het doorgaans het minst diep, en zag mijzelf en mijn fiets in heel snel tempo naar de diepte verdwijnen. Mijn achtertassen stonden tot over de helft in het roodbruine water. Ik had er een serieus probleem bij. Ik viste een drijvende voortas uit het water, bracht die samen met de stuurtas in veiligheid maar stootte en passant de fietscomputer uit zijn houder die prompt naar een meter diepte zonk. Gelukkig vond ik 'm terug op de bodem. Ik wist de fiets uiteindelijk terug te duwen, decimeter voor decimeter, en had een nieuwe strategie nodig. Ik liep over een ander deel. Drijfzand. Er zat niets anders op dan alles in delen door de rand van de jungle naar de overkant van de poel te dragen. Zoals gezegd stond ik een uur na het aantreffen van de poel aan de overkant. En er zou nog wat werk volgen, want zoals u wellicht weet zijn mijn tassen minder waterdicht dan geclaimd wordt. Bij de lunch kreeg ik al een voorproefje. Uit mijn voedseltas haalde ik een beker. Ik schroefde het deksel eraf en had gratis chocolademelk. Er dreef water in een afgesloten tupperwarebakje. Mijn bakje met koffie heeft een stevig afdichtingsmechanisme. Maar nu ook vocht van binnen. Ik zag ook water in een nog ongeopend zakje toffees. Ik wilde nog even niet weten hoe het met de kleding, elektronica, boeken en kaarten in de achtertassen gesteld was, ik kon er nu toch niets aan doen. Ik kon niets wassen en niets drogen, de zon verstopt zich grote delen van de dag achter wolken en de luchtvochtigheid is onverminderd hoog. Nu mijn tocht verlengd werd omdat ik niet meer kon fietsen moest ik gaan rantsoeneren. Ik had het lang uitgehouden met mijn voorraad uit Boa Vista, maar er waren grenzen. Een maaltijd bestond nu uit een blikje doperwten, of een rol koekjes. De ene regenbui volgde de andere op, als het niet regende was er regendreiging. U moet weten dat dit de droge periode is in Guyana, maar de staart van het regenseizoen was evenzeer vertraagd als ik momenteel. Bijna iedere passant informeerde of alles in orde was, sommigen wilden uitleg. Jungle was nu definitief bos geworden. 's Avonds in de tent kwam er een scheut water uit een achtertas. Het was een voorbode van wat me te wachten stond, maar ik schoof het slechte nieuws nog steeds voor me uit. Het goede nieuws was dat het water uit de ton drinkbaar was. Ik had nog zakjes Zuko en Negrita ('Negerinnetje') poederlimonade uit Peru. Er was mij veel aan gelegen van de zakjes Negrita af te raken, want steeds als ik er één zag hoorde ik Elton John zingen. 'Oh Negrita you will never know, anything about my home. I'll never know how good it feels to hold you, oh hmm. Negrita, I need you so.'
Er volgde nog een dag lopen. Mijn dieet van koekjes en mueslirepen begon langzaam funest te worden voor mijn organen. Ik had een normale maaltijd nodig. Mijn lichaam rook ondertussen naar een dood dier, dat is wat bijna permanent nat zijn met je doet. Maar er was hoop. Na twee dagen lopen bereikte ik de volgende ochtend Linden. Terug in de bewoonde wereld. Linden is duidelijk groter en dichter bebouwd en bevolkt dan Lethem. De mensen waren druk. Mannen riepen naar me. Ik zou gaandeweg ontdekken dat veel mensen hier behulpzaam zijn, maar diverse mensen ook ronduit gestoord. Een Surinaamse mevrouw toonde me een rest house en dat bleek het beste aanbod voor me te zijn. Een airco om spullen te drogen en wifi kon ik vergeten, maar er was stroom voor koffie en een douche. Aan de banken had ik weer niets en ik wisselde geld op de markt. Ik deed boodschappen en begon na een lunch aan een megaklus. Operatie modder. Alles ging de tassen uit. En jongens wat zwijnde ik. Deels dankte ik het aan mezelf dat de schade zo meeviel omdat ik het meeste uit voorzorg in plastic zakken verpakt had. Maar toch, het had zoveel ernstiger kunnen zijn. Uiteindelijk gingen alle plastic zakken de vuilnisbak in, een Spaans woordenboek en een handleiding van de fietscomputer. Het overige was na veel poetsen en uitspreiden weer bruikbaar.
Over de volgende dag kan ik een klein boek schrijven, een soort boekenweekgeschenk. Maar voor nu voert dat te ver. Ik volsta met enkele zinnen. Ik dacht snel een nieuwe band te scoren en daarna de hele dag te fietsen. Uiteindelijk kostte het scoren van de band een hele dag. Ergens halverwege de dag was ik al zo wanhopig geraakt dat ik maar gewoon ging lopen naar Georgetown, maar toen ik na drie km zag in welke staat mijn band verkeerde keerde ik om en onderging mijn lot: blijven zoeken, blijven wachten en eindeloos geduld tonen. Dit was immers Afrika. Een reddende engel bleef me bijstaan en rustte niet voor er een oplossing was. Een uur voor het intreden van de duisternis arriveerde de enige man in Linden die me echt kon redden, hij had de band in mijn maat én een nieuwe as. Toen de fiets rijklaar was hoosde het, en toen het droog was was het donker. Ik keerde terug naar het rest house en wachtte anderhalf uur tot de eigenaar terug was. In de avond maakte ik me zorgen over mijn financiële situatie. Mijn voorraad cash was eindig. Ik was nog niet in nood maar dat kon veranderen als ook in Georgetown geen bank was met Maestro-logo. Terugkeren naar Brazilië was geen optie meer. Ik kon alleen vooruit naar Suriname en als pinnen ook daar onmogelijk was moest ik simpelweg online een ticket kopen en naar huis vliegen. Of er moest iets als een geldtransfer mogelijk zijn. Het leven wordt een stuk lastiger als je niet bij je geld kunt. Voorlopig kookte ik kraanwater om de aanschaf van (steevast dure) limonade te voorkomen.
Ik reed door bossen, langs recreatiekreken, gehuchten en landbouwgebieden. Toen ik Soesdyke bereikte, een prettig ogend plaatsje, veranderde alles. Vanaf hier was er bewoning langs de weg, gehucht na gehucht, met namen als Relief, Support, Supply, Friendship, helemaal tot aan Georgetown. Wildkamperen kon ik vergeten. Drie keer vroeg ik of ik mijn tent op kon zetten, drie maal ontving ik een afwijzing. Het probleem was vaak dat mensen niet de bevoegdheid hadden om mij op het terrein te laten. Zij die dit wel hadden waren afwezig en onbereikbaar. Iedereen hier had een telefoon, maar niemand beltegoed. Maar in New Hope mocht ik bij een tankstation slapen. Mijn laatste tentstokbreuk was verergerd en ik moest nu de stokconstructie uiteen halen om het gebruikte hulsje, die ik Mariska Hulsje had genoemd (naar presentatrice Mariska Hulscher), goed om de stok de kunnen schuiven.
Onderweg was er een Demerara Bank. Die had ik nog niet gehad. Desondanks even nutteloos als de rest. Er was een file. En toen was er Georgetown, een bijzondere stad met straten volgens een rasterpatroon en overal vrijstaande huizen uit koloniale tijden. Je fietst hier zo een andere eeuw in. Mijn laatste hoop wat banken betreft was de Scotiabank, een niet-Guyanese bank. En verdomd, een Cirrus-logo! Dat keurde ik ook goed. Ik deed een poging bij een geldautomaat, alles leek goed te gaan, maar zoals zo vaak gebeurt: als het er echt op aankomt, als het moment daar is.. komt er een melding, en geen geld. In een iets verder gelegen Scotiabank, nu een echte bank en niet alleen een automaat, deed ik nog een poging met een iets lager bedrag en verdomd, het werkte. Ik had geld! Maar ik was er nog niet. De volgende stap was het vinden van een kamer. In een KFC zocht ik op booking.com en schrok me wild van de prijzen. De goedkoopste optie was 17 euro voor een bed in een slaapzaal. Verder was er een éénpersoonskamer voor 26 euro, zonder wifi of badkamer. Het overige aanbod was €30 of duurder. Waarom is dit land zo duur? Ik was 25 dagen op rij actief geweest, had geen enkele rustdag gekend, hooguit wat kortere fietsdagen. Het was zwaar geweest maar dat deerde me niet. Wat wel zwaar is is als bij aankomst op je beoogde rustplaats de beloning uitblijft. Dat had ik eerder in Australië meegemaakt, en tijdens de huidige reis ook in Argentinië. Ik at mijn patat op (éindelijk een degelijke maaltijd) en ging weer naar buiten. Normaal zou ik gewoon weer vertrokken zijn maar het land dat voor me lag, Suriname, was het enige land bezuiden de V.S. waar ik een visum/toeristenkaart voor nodig had, en die moest ik hier halen, in Georgetown, en dat kon op zijn vroegst over drie dagen. Ik moest ook nog een vliegticket kunnen overleggen, geprint in tweevoud, dus dat kostte ook nog enig regelwerk. Ik zat dus even vast. Gelukkig bracht het National Exhibition Centre uitkomst. Ik zag er op mijn app een campinglogo bij staan, ging informeren en ik kon er inderdaad kamperen. Het was een soort compound met veel afgesloten en vervallen gebouwtjes. In enkele gebouwen waren wat secretariaten gevestigd, enkele huizen waren bewoond.
Ik heb hier een overdekte gratis kampeerplaats, er is water en stroom en er is een wc. Overdag is het goed uit te houden, 's avonds stikt het van de brutale minuscule mugjes, waardoor ik gedwongen ben 12 uur in de tent te verblijven waar het heet is, en bovendien is het omgevingslawaai van de bars buiten de compound bijna ondraaglijk. Maar ja, dit is nou eenmaal Afrika. Hoe dan ook, ik loop met het plan om één dag een kamer te nemen om alles wat online geregeld moet worden te regelen (en te douchen!), en dan hoop ik weer snel op pad te zijn, mét Surinaamse toeristenkaart, om na dit verblijf in Afrika weer een klein beetje thuis te komen. Want Suriname is natuurlijk nog steeds een klein beetje Nederland.
[userId] => 383868
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5037340
[countryId] => 81
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 1454
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 435788
[travelTitle] => Per fiets de wereld rond
[travelTitleSlugified] => per-fiets-de-wereld-rond
[dateDepart] => 2013-04-03
[dateReturn] => 2020-09-22
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/789/533_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => pardoes-in-afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-07-08
[title] => 30 Juni
[message] => Na een nachtverblijf op de Iwokrama River Lodge, een schitterend complex in de ongerepte natuur van het regenwoud in Guyana, vertrokken we na een prima ontbijt naar de Iwokrama Canopy Walkway. Daar hebben we met een treetopwalk – naar 3 plateau’s op 33 meter hoogte – het overzicht over een stukje van de toppen van het regenwoud. Dieren hebben we niet gespot, maar dat heeft te maken met de grootte van onze groep. De dieren blijven dan vaker op afstand.
Het vervolg van de dag was weer een rit met kuilen, heel veel kuilen. Om een indruk te geven: je moet al heel behendig zijn wil je een gemiddelde snelheid van 45 km per uur halen. In de tussentijd verandert het landschap van het onbewoond regenwoud in savannen landschap waar in kleine dorpjes verspreid indianen wonen.
We komen aan op onze eindbestemming Rock View Lodge, een werkelijk idyllisch complex met een restaurant, zwembad, barretje in een lieflijke omgeving van dieren en houten huisjes.
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4925506
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1158
[author] => Sander
[cityName] => Indian House Island
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,indian-house-island
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 30-juni
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-29
[title] => Kaieteur waterval
[message] => Na het ontbijt vertrekken we met een aantal deelnemers per busje naar het vliegveld Ogle in Georgetown om een vlucht naar de Kaieteur waterval te nemen. Trans Guyana Airways vliegt naar deze bestemming met een Cessna Grand Caravan, een klein vliegtuig voor maximaal 13 passagiers. Na een uur vliegen over het indrukwekkende regenwoud zien we de waterval vanuit de verte al liggen.
De Kaieteur waterval is waarschijnlijk letterlijk het hoogtepunt van Guyana: in Essequibo dendert de rivier de Potato met geweld in een vrije val van 226 meter naar beneden over een breedte van ruim 100 meter. Dit natuurwonder ligt in het amazonewoud met een speciaal micro klimaat met de grootste bromelia’s ter wereld, de kleine zeldzame gouden kikker en de zeldzame nesten van de Guyana Cock-of-the Rock. De gemiddelde hoeveelheid water die per seconde passeert is een astronomische hoeveelheid van 660.000 liter! Vanaf het vliegveld vlak bij de waterval lopen we naar drie verschillende plekken om van het uitzicht op de waterval te genieten. We hebben een bijzondere en fantastische middag!
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4924181
[countryId] => 81
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 1256
[author] =>
[cityName] => Indian House Island
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/205/166_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kaieteur-waterval
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-27
[title] => Grensovergang
[message] => Vandaag de grens overgestoken van Suriname naar Britisch Guyana. En in zuid Amerika ga je echt nog een grens over .
De auto,s moesten allemaal apart worden ingevoerd met alle bijhorende documenten. Er komt geen computer aan te pas en alles gaat met geschreven documenten en je komt in boeken te staan die volgens mij nooit meer open gaan.
Maar na 4 loketten en een ondervraging van een kwartier bij hele serieuze autoriteit waar lachen verboden was kregen wij uiteindelijk de verlossende stempels.
Als wij Britisch Guyana in rijden komen wij erachter dat dit weer een totaal ander land is als Suriname.
We rijden langs een kustweg waar het een drukte is met mensen, koeien, geiten, ezels, varkens, etc.
Het is hier echt opletten want je heb zo iets onder de wielen van de Patrol en dan ben je hier nog niet jarig.
In George Town komen wij bij ons ( goed beveiligde ) hotel aan waar wij bij kunnen komen van de slechte nachtrust hiervoor.
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4923836
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1189
[author] => Paul
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grensovergang
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-27
[title] => Paramaribo-Georgetown
[message] => Zaterdagmorgen was de officiële start van de Oranje Trophy voor het hotel van het Royal Torarica met veel media aandacht. Diverse filmploegen eb verslaggevers waren aanwezig. Na het officiële gedeelte is de stoet vertrokken en zijn de auto's door een Surinaamse traditie gezegend met een PARBO wassy. PARBO is het locale bier van Suriname en is eigendom van Heineken. Nadat de stoet was vertrokken en nog een rondje om het vrijheidplein heeft gereden zijn we richting Nieuw Nickerie gereden, een route van 240 km over goed begaanbare geasfalteerde wegen. Onderweg naar Nieuw Nickerie zijn we nog even afgeslagen om door het onder de crisis leidende dorpje Wageningen te rijden en hebben daar met een aantal local jongeren gesproken over de werkeloosheid daar na het sluiten van de SML fabriek (Stichting Lanbouw Mechanisatie). In Nieuw Nickerie aangekomen hebben we onze auto's geparkeerd en zijn op kleine bootjes gestapt om door de mangroven naar het Bigi Pan meer te varen, na een uur varen zijn we aangekomen bij het meer en zien de houten verblijven op palen boven het water staan. Hier zullen we de nacht doorbrengen in hangmatten. Na een welkom werdt er voor ons eten klaargemaakt en konden we ons tegoed doen aan heerlijk lokaal fruit, gefrituurde bananen, en kaaimannen saté. Na een hele slechte nachtrust doordat onze buren, (ja er stonden meerdere van dit soort verblijven op het meer) tot 4 uur aan het feesten waren en de kok weer om kwart over vier begon met het ontbijt zijn we om 6 uur weer vertrokken om naar onze auto's te varen. Hierna vervolgen we onze weg naar de rivier om daar de oversteek te maken naar GUANA. Omdat er maar 1 oversteek per dag is en er maar 22 voertuigen op de pont kunnen is Ralph (reisleider) al vroeg vooruit gereden om als eerste de tickets te kunnen bemachtigen. Bij aankomst bij de pont begint het lange wachten:)
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4923833
[countryId] => 81
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 1133
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/203/442_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => paramaribo-georgetown
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => mariellevn
[datePublication] => 2016-06-16
[title] => Afscheid stage
[message] => Woo alweer afscheid moeten nemen van mijn stageplek, de tijd is echt snel gegaan. Maar voordat ik daar over vertel zal ik vertellen over van alles wat ik hiervoor nog weer heb beleeft.
Omdat ik begin mei terug gekomen was vanaf Curacao, was het weer tijd om mijn toeristenkaart te verlengen. Na een taxi rit van 1 uur, wat normaal 20 min duurt kwamen we aan bij de vreemdelingendienst. Helaas met minder geld dan we hadden gehoopt want de taxi chauffeur moesten omrijden omdat de stad was ''afgesloten'' hierdoor werd ons ritje dus ook een x zo duur. Maar wij zijn de beroerdste niet en hebben netjes betaald. Na een zenuwslopend uurtje wachten of onze toeristenkaart verlengt zou worden stapte we weer vrolijk naar buiten, alles wat gelukkig goed gegaan. Voor de terugweg hebben we maar onze eigen taxi man Bouta, gebeld die ons gewoon binnen 20 min thuis kon afzetten, want van een afgesloten stad was geen sprake.
Deze week ging ook de documentaire SoSo Lobi in première en hier ben ik met een aantal stagiaires heen gegaan. De docu gaat over de ''stagiaire bubbel'' waar de stagiaires en ik dus ook in leven. Het was leuk om te zien en veel dingen waren erg herkenbaar.
Oohjaa en dan stage. Dat was volgens mij waarvoor ik hier kwam. Hier ben ik natuurlijk iedere dag ook weer druk mee. Samen met Tamara heb ik op de jongerenbeurs voorlichting gegeven over onze stichting. Verder hebben wij een cursus aan docenten gegeven over het motiveren van jongeren. Dit was erg geslaagd en de docenten hebben na afloop een officieel certificaat mogen ontvangen met onze handtekeningen erop.. HAHA YES!!
Het leek mij altijd al eens gaaf om mee te doen met Expeditie Robinson. Nou, dat heb ik geweten! Samen met mijn huis genoten hebben we ons opgegeven voor SPRINGBREAK, met als thema Expeditie Robinson. Een weekend lang in teams tegen elkaar strijden door middel van spelletjes. Natuurlijk moest hier ook goed bij gedronken worden, want het was dorstig weer en dan moet je toch echt goed drinken. Tijgeren door de modder, ringen gooien, buik schuiven, schatkist losmaken op de bodem van het zwembad, beerpong en een hut bouwen. De organisatie had goed hun best gedaan. En s' avonds natuurlijk weer heerlijk slapen in de hangmat onder de sterrenhemel.
Maandag was de schade van dit geweldige weekend goed te zien, van spierpijn en blauwe plekken tot blaren en schaafwonden. Maar ALLES VOOR DE STRIJD!
Ik moet toch even terugkomen op wat ik in mijn vorige blog geschreven had: '' we hebben onze laatste meerdaagse trip gehad''. Dit is toch niet helemaal waar, plannen zijn gewijzigd, maar zo gaat dat hier.
We hadden besloten om toch nog drie dagen op trip te gaan naar Guyana, dit ligt naast Suriname.
s' ochtends om 4 uur werden we opgehaald en s' middags om half 5 waren we op plaats van bestemming. Van Paramaribo met de bus naar Nickerie is ongeveer 4 uur. Daar zijn we op de boot gestapt naar Guyana. De boot tocht duurde ongeveer een uurtje, maar bij de paspoort controle duurde het natuurlijk weer wat langer. Vervolgens moesten we weer vijf uur rijden naar Georgetown. Hier sliepen we in een heel mooi en kleurrijk hotel. S'avonds zouden we uiteten gaan, dus een aantal meiden van de groepen hadden zich chique aangekleed, nou daar zaten we dan bij een burgerking 2.0. Wat hebben we daar om moeten lachen zeggen.
De volgende dag zijn we Georgetown in gegaan, een hele drukke stad waar je niet graag in je eentje wil lopen. S' middags gingen we naar het vliegveld want we zouden over het Nationaal natuurpark van Guyana vliegen. Helaas hadden we pech met het weer en moesten we nog even wachten, daar zaten we dan ingecheckt en al te wachten op het verlossende bericht dat we mochten vliegen. En die kwam, Hup met twaalf mensen in het vliegtuigje en toen zat die ook vol. Wauw het uitzicht wat we hadden was zoooo gaaf!! Vliegen over de jungle, langs watervallen het voelde net of ik midden in National Geographic zat. Helaas was het eerste wat ik zag, toen we geland waren,Ik weet eigenlijk niet of jullie dit wel willen lezen. Okee goed ik vertel het toch. De binnenkant van de WC pot. Pfff ik was toch wel een beetje beroerd geworden van het vliegen. En we moesten natuurlijk ook nog een uur terug vliegen. Maar het was het allemaal waard!
De volgende dag begonnen we weer aan onze lange terugreis.
En toen waren we bij deze week aanbeland. De laatste week stage, die er inmiddels dus ook alweer op zit!
De week begon een beetje heel erg nat. Zondagavond had het erg gestormd en eigenlijk tot maandag ochtend heeft het constant geregend. Hierdoor was onze straat veranderd in een kreek (rivier). Taxi's konden niet bij ons huis komen en fietsen was te gevaarlijk omdat je door het water niet kan zien waar de gaten in de weg zitten. (ze maken hier namelijk geen gebruik van putdeksels) je kan je voorstellen hoe het eruit ziet als je daar in fietst.
Dus dat werd een dagje thuiswerken en s' middags natuurlijk wel even de schade bekeken in de buurt. We hadden onze waterschoenen en snorkels al klaar gelegd en zijn zo door de buurt gaan lopen. De buren vonden het hilarisch om te zien. De kreken bij ons in de buurt waren ook allemaal overstroomd en je zag dus geen verschil meer tussen kreek of weg. In de loop van de week trok het water langzaam weg..
Vandaag heb ik samen met nog drie andere stagiaires afscheid genomen. We hebben heerlijke POM gegeten dat door één van de stagiaires gemaakt was met hulp van onze kok. Verder hebben we een hele positieve beoordeling gekregen van de directeur en hebben ons project bij stichting TANA dus goed afgesloten.
Nu ga ik snel mijn koffer inpakken. Want dit alles moet natuurlijk gevierd worden en dat ga ik met mijn vriendinnen van hier doen op Aruba!! Daarna kom ik nog voor een paar dagen terug naar Suriname voordat ik definitief vertrek naar Nederland.
Toch wel best een gek idee, maar ik heb ook onwijs vee zin om iedereen weer te zien!
Lobi en een dikke brasa
[userId] => 426520
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4921733
[countryId] => 81
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 1648
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 501625
[travelTitle] => Eerste Avontuur
[travelTitleSlugified] => eerste-avontuur
[dateDepart] => 2016-02-27
[dateReturn] => 2016-06-28
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/192/609_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/426/520_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => afscheid-stage
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => vanhest
[datePublication] => 2014-10-13
[title] => Still going strong!
[message] => Het heeft even geduurd sinds het laatste verslag maar 'we are still going strong'!
Was het laatste verslag nog in mei inmiddels schrijven we oktober. In 5 maanden kan er veel gebeuren.
Een korte samenvatting van onze gebeurtenissen:
Op 8 juni werden we wederom oom en tante. Ruben werd geboren en dat hoorden we van Bas die ons opbelde! We waren net klaar met een caminata (gesponsorde loop) van de school van Sanne en Lucas. Thuis konden we verbinding maken met
Skype en konden we Wouter, Kim en Bas even persoonlijk feliciteren en natuurlijk Ruben bewonderen. Een primeur, want het was in NL al nacht en dus waren we de eersten!!! Ver weg wonen heeft soms ook voordelen:)
Een klein maandje later zat het schooljaar erop! Sanne, Lucas en Maarten zijn alle drie met mooie rapporten over naar respectievelijk de derde en de zesde klas en naar Havo 4. Dit maakte het vakantievertrek naar NL wel extra goed!
In Nederland stonden de bedden zowel in Wateringen als in Tilburg klaar en daar konden we wanneer we wilden gebruik van maken.
De dag van aankomst konden Monique en ik 's avonds het bruiloftsfeest van Marinda en Niels bijwonen en de andere dag vierden we Sannes 8e verjaardag als vanouds in NL ! Gaaf hoor om vele lieve vrienden en familie weer te ontmoeten.
Daarna hebben we de caravan uit de stalling gehaald en in Wateringen op minicamping De Zwethzone neergezet, onze uitvalbasis voor de resterende weken was daar. We hebben allemaal genoten van het heerlijke weer, uitstapjes naar Den Bosch, Avifauna, de Efteling, varen, Sister Act, Sneek, het vele bijkletsen, Woudsend, De Bonte Haas, Essellanden, white sensation, Rijswijk en het bezoeken van al onze scholen.
De tijd vloog voorbij en voordat we er erg in hadden waren de laatste dagen alweer daar. Voorlopig voor het laatst met z'n allen aan tafel bij de familie Van Hest. Eind augustus zijn Wouter, Kim, Bas en Ruben ook naar Aruba vertrokken. Pa en Ma van Hest alleen achterlatend.
Pa en Ma Beijleveld daarentegen konden zich eind juli verheugen op de terugkomst van de Familie Prins. Zij hebben hun Arubaanse avontuur na drie jaar weer afgesloten en dus konden we na lange tijd weer eens met de hele familie in Nederland aan tafel. Mosselen!
Op Aruba hebben we de dagelijkse gang weer opgepakt, de scholen zijn weer begonnen en zo ook alle sportactiviteiten van de kids en huishoudelijke zaken.
Natuurlijk konden we eind augustus Familie Van Hest welkom heten op nu óók hun eiland! Wel apart, eerst 1,5 jaar samen met Monique d'r zus hier en nu samen met m'n broer!
Heel verdrietig moesten we in september onverwachts afscheid nemen van onze hond en mascotte 'Kingo'. Ze was niet lekker en we brachten haar op zaterdag naar de dierenarts. Daar kreeg ze extra vocht en wat laxeermiddel, aangezien alles er op wees dat ze last had van een verstopping. Een nachtje blijven! Op zondag leek het iets beter te gaan aldus de dierenarts, maar op maandag lag ze daar dood in de kennel.
Ja, dat was wel even schrikken en vooral ook verdrietig. Waarschijnlijk een samenloop van tekenziekte en een inwendige darmperforatie. We hebben haar diezelfde dag maar dicht naast Sjef begraven!
De stilte en het gemis went maar langzaam.
Dit schrijvende, lig ik in een 'hamok' (hangmat) te wachten op ons vliegtuigje op de luchthaven van Annai.
We hebben vanochtend voor de laatste maal de 'canopy walkway' gelopen in de jungle van Guyana. De wekker ging om 4 uur, laatste tassen inpakken, een early breakfast Schitterend de dauw boven de boomtoppen zien uitkomen. Tevens nog een prachtig afscheid van 7 rood groene Ara's die aan ons voorbij vlogen. Machtig mooi!
Twee dagen eerder waren we daar na een belachelijk snelle dol dwaze rit door het oerwoud aangekomen. Atta Rainforest Lodge, midden in het oerwoud van Guyana (voormalig Brits Guyana). Hier is een spectaculaire walkway boven in de toppen van de woudreuzen gehangen. Op een hoogte van 35 meter lopen je van platform naar platform met hangbruggen. Schitterend om hier de zon over het regenwoud onder te zien gaan en op te zien komen.
Op deze hoogte passeerde op dat moment de gehele familie aap, The Red Howler Monkey oftewel de rode brulaap! Wauw, een belevenis op zich! Werkelijk een bezoek aan het Iwokrama National Park in Guyana is een bezoek waard. Dat kan voor het overige van Guyana helaas niet gezegd worden. Georgetown is vooral vervallen, oud en vuil. De armoede is duidelijk zichtbaar, en zet je wel aan het denken.
Inmiddels vanochtend teruggekeerd op Aruba. De eerste wassen zijn gedraaid en hangen te drogen (dat is geen probleem) en morgen is het weer gewoon aan de bak!
Meerdere foto's volgen.
[userId] => 377884
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4771164
[countryId] => 81
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 94
[author] => WJ
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 426569
[travelTitle] => Van Hest naar 'De West'
[travelTitleSlugified] => van-hest-naar-de-west
[dateDepart] => 2012-12-08
[dateReturn] => 2016-07-31
[showDate] => yes
[goalId] => 10
[goalName] => Emigreren
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/342/841_640x480.jpg?r=3
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/377/884_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => still-going-strong
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => dorfsereb
[datePublication] => 2013-12-21
[title] => Fijne feestdagen
[message] => Hi allen,
Voor diegene die het nog niet gezien hebben, ik hoop dat de fotos https://www.facebook.com/dorfsereb/media_set?set=a.10153644407485074.1073741826.734940073&type=1 op facebook goed zijn bevallen en dat de beelden meer zeggen dan de woorden die ik de laatste tijd niet gesproken of geschreven heb. De tijd is voorbij gevlogen, inmiddels al 6 maanden hier.
Ik heb een fantastische tijd achter de rug met vele reizen in verschillende regio's van Guyana. Het hoogte punt tot nog toe was Kaieteur Falls; de hoogste single drop waterval. Ik heb vele rivieren afgereisd; 's morgens gewekt worden door bavianen en naast tarantula's wakker worden is inmiddels al bijna normaal.
Het werken met de lokale mensen is een voorrecht. Langzaam aan zie ik resultaat van mijn input wanneer ze vol trots hun (stijgende) verkoop cijfers laten zien. Er zijn nog voldoende uitdagingen en om die met frisse energie aan te gaan ga ik eerst 2 weken naar Tobago.
Dus; hele fijne feestdagen en een fantastisch nieuwjaar met nieuwe uitdagingen.
Liefs,
s.
[userId] => 58139
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4648429
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 19657
[author] => S
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 452058
[travelTitle] => Tijd om iets nuttigs te gaan doen
[travelTitleSlugified] => tijd-om-iets-nuttigs-te-gaan-doen
[dateDepart] => 2013-06-23
[dateReturn] => 2014-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/058/139_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fijne-feestdagen
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => celinewaelpoel
[datePublication] => 2013-11-03
[title] => Holidays: Roti & Rum
[message] => Maandagochtend 21 oktober, zitten we dan, Nouschka, Rosa, Steph en ik bij de makelaar om nog ‘even’ het contract (x 3 exemplaren) te lezen, ondertekenen én om de aanbetaling te doen. We dachten dit zo vroeg mogelijk op de ochtend nog even snel te kunnen regelen voordat we door zouden reizen in de richting van Suriname. De rest van de groep had het zichzelf gemakkelijk gemaakt -zover dat kan in de mini caferette van de Super U inclusief 10 stuks mega backpacks- en was zo lief om op ons en alle spullen te wachten. Nou goed, van snelheid was niet echt te spreken, de aanbetaling via online overboeking verliep niet heel gemakkelijk en contant betalen kon helaas niet (waardoor ik dus met 500€, veilig opgeborgen in mijn bh natuurlijk, op reis moest). Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, we hebben rond half 1 ’s middags (!) de volledige betaling kunnen doen. Omdat het allemaal wat langer duurde, hebben we de groep gesplitst en besloten de 6 anderen om vast vooruit te gaan en de pirogue naar Albina (Suriname) te nemen. Voor ons maakte het niet zoveel uit aangezien Steph nog op haar visum moest wachten. Het was even spannend maar uiteindelijk kon Steph toch nog dezelfde dag met ons mee: met een fluisterend “oké vooruit, je kan je visum ophalen om 14uur”, gevolgd door een shht en een vinger voor de mond (hoe stiekem wil je het hebben), kreeg Steph duidelijk een special treatment en werd er een spoedje van gemaakt. Om half 3 konden wij dus ook eindelijk aan de reis beginnen!
We waren nog niet bij de pirogue’jes aangekomen of het eerste bericht van de helft van de groep kwam binnen: bij de douane in Albina zijn ze weer doodleuk op de pirogue teruggezet naar St Laurent omdat hun paspoort niet was afgestempeld. Tja, wisten wij veel dat je een stempel nodig had bij het verlaten van het land, we hebben tenslotte toch een visum? Maar goed, wij dus ook maar langs de douane, waar we meteen agressief benaderd werden door verschillende piroguemannetjes, die ons maar al te graag mee wouden nemen (zou niet de laatste keer zijn gedurende de vakantie). Uiteindelijk kozen we voor Lala, een voetballer die selectie speelt voor Suriname en tegelijkertijd zijn connecties heeft binnen de pirogue-wereld, en een grote charmeur. Natuurlijk. Maar Lala heeft ons voor een goed prijsje veilig naar de overkant gebracht en dus hebben we met genoegen zijn nummer maar opgeslagen voor een volgende keer.
Eenmaal aan de overkant werden we wederom bestormd door mannetjes, deze keer taxi-mannetjes, die alleen maar kreten als ‘Paramaribo Paramaribo’ uitslaan. Echter zat er een taxi-mannetje tussen die ons blijkbaar kende (hoe traag internetverbinding hier is, des te sneller gaat de mond tot mond communicatie), wij hadden blijkbaar al een taxbusje naar Paramaribo (‘Is dat zo ja?’). Nou goed, ik snapte er niks meer van. “Jawel jawel, die andere wachten, de bus staat daar, kom kom” -trekt aan arm en wilt tas overnemen-. Blijkt dat onze 6 reisgenoten in Albina een taxibusje hadden geregeld en hadden verzocht op ons te wachten. Toch typisch dat deze meneer ons er meteen uitpikte, haha ik moest er wel om lachen hoe dit weer werd opgelost.
Na weer een stempel in mijn paspoort, nummertje 2, voegden we ons vrolijk bij de rest en waren we weer gelukkig herenigd, hè fijn! En daar begon de rit naar Paramaribo, even wennen dat links rijden, maar verder was het busje erg comfortabel en kwamen we 3uur later veilig aan in Paramaribo. Iemand uit de groep had al een hostel geboekt dus bij aankomst konden we meteen inchecken, omkleden en…het zwembad in! Het was een rustige avond in Para aangezien we alweer een taxibusje hadden geboekt voor de volgende morgen, 4uur, richting Nieuw Nickerie (grensplaats Suriname-Engels Guyana).
4 uur, het tijdstip zegt al voldoende, veel te vroeg natuurlijk, maar dit was noodzakelijk omdat we de ferry van half 10 moesten zien te halen en je hier wederom, hoe kan het ook anders, een eeuwigheid in de rij moet staan voor een stempeltje (nummertje 3) zodra je het land verlaat. Vroeg vertrekken was ook noodzakelijk, bleek achteraf, omdat we nog een passagierswissel moesten doen ergens op de parkeerplaats van een tankstation. We zaten, met zijn 8en (twee personen besloten langer in Suriname te blijven), al aardig ‘oké’ in dat taxibusje. Vooral gezien de grote backpacks die ook mee moesten. Maargoed, er was nog wel een plekje over ergens (uitklapbare stoeltjes weten ze opeens overal tevoorschijn te halen). Dus, op de hierboven genoemde parkeerplaats hadden een stuk of 4 à 5 taxibusjes zich verzameld en werd er druk overlegd/onderhandeld, hoe je het wilt noemen, hoe ze nou het beste de busjes konden ‘inplannen’. Uiteindelijk wisten ze er nog 5 bij ons in te proppen (inclusief onze bagage, die ze in eerste instantie in een ander taxibusje hadden willen vervoeren maar dat idee zagen wij niet zo zitten). Deze reis verliep iets minder soepeltjes, het busje had behoorlijke veringen kunnen wij bevestigen en de weg was ook niet geheel glad getrokken. Waar slapen er voor mij niet inzat, hebben een paar me behoorlijk doen verbazen in welke mogelijke posities je wel niet kan slapen op uitgeklapte stoeltjes in een verend busje met hobbelige wegen. It’s gonna be a bumpy ride!
Na een paar ongemakkelijke uurtjes kwamen we aan bij de douane, er stond al een ellendig lange rij voor ons klaar, waar je dus niet op zit te wachten in hitte, slapeloosheid en stijve nek/kont condities. Maar! We waren weer een etappe verder en dat betekende niet ver meer van onze eindbestemming. De ferry zou maar een half uurtje duren dus dat was zo gedaan, peulenschil in vergelijking met het busje!
Eenmaal aan wal in Guyana mochten we weer in de rij aansluiten voor….Jawel, een stempel! Nummertje 3 inmiddels (voor de informatie, de terugweg ging precies zo, hoef ik niet elk stempeltje meer te vermelden). Waarna we wederom werden bestormd door deze keer de, laten we het valutamannetjes noemen. Mannen met stapels geld die maar wat graag je euro’s of Surinaamse Dollars willen verruilen voor Guyaans geld (even ter indicatie: 1 EUR staat voor 274 GYD, wat een hilarisch moment opleverde bij ons eerste restaurantbezoek: maar liefst 9.000 moest er afgerekend worden, uiteindelijk niks dus als je het terugrekend..).
Na ons een weg gebaand te hebben door deze valutamannetjes, stonden daar de taximannetjes ons op te wachten, voor het gemak namen we maar de eerste de beste (niet dat we veel keuze hadden, je wordt er zowat in geduwd), een taxi moesten we toch hebben. En zo zaten we weer gezellig met zo’n 13 man, nog wat tassen, packbacks en dozen in een klein taxibusje en vervolgden we hobbelig onze weg naar eindbestemming Georgetown. Hier wordt wederom aan de linkerkant van de weg gereden, met als extra sensatie: het inhalen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat je bij elke keer dat er een auto gepasseerd wordt (of 3, 4 auto’s/busjes/vrachtwagens tegelijk), je je adem inhoudt en je hart vasthoudt. Het kan elke keer maar net! Het ritje was -vooral voor Nouschka- erg gezellig en leerzaam. Zij zat naast en achter twee locals, die maar wat graag vertelde over het land en de cultuur en die, heel lief, voor ons allen wat traditionele lekkernijen bij de bakker haalde zodat we wat konden proeven. Één van deze twee vrouwen, Pad mini (al snel gedoopt tot I-Pad mini), stelde voor om ons door Georgetown rond te leiden, waar we de eerst volgende dag dan ook met plezier gebruik van hebben gemaakt.
In Guyana wordt je meteen verwelkomd door kleurrijke huizen; roze, babyblauw, mintgroen, je kan het zo gek niet bedenken, het bestaat! En het staat zo gezellig, leuk en vrolijk! De huizen hebben ook heel andere constructies: hoger gebouwd op pilaren, grote balkons en schattig raampjes. En ja, de kleur doet het hem ook vooral! Verder kwamen we veel grote moskeeën tegen met ook de meest indrukwekkende versieringen aan de buitenkant, zowel de ramen, de kleuren, als de beschilderingen.
Niet alleen de vrolijk gekleurde huizen verwelkomen je, ook de -op willekeurig langs de weg geplaatste- dieren waren een vreemde gewaarwording op de weg naar Georgetown. Koeien, geiten, ezels, noem het maar op, vastgemaakt of niet, we razen er gewoon langs met ons busje.
Georgetown doet in eerste opzicht vermoeden een mooi, in koloniale stijl, stadje te zijn. Mwah, valt toch tegen. Het is ontzettend druk en lawaaierig, auto’s toeteren de ganse weg. We dachten erachter te zijn gekomen waarom: ze toeteren omdat ze zo gevaarlijk hard een kruispunt benaderen en de toeter dient ter waarschuwing: ‘Pas op, ik kom eraan en ik heb niet de intentie te stoppen of ook maar iemand voorrang te geven’. Dit leek ons een logische verklaring voor het vele toetergebruik, totdat er ook gewoon in straten zonder zijwegen flink wat werd afgetoeterd (wellicht lag het gewoon aan de aanwezigheid van ons blanke buitenlanders?) In ieder geval moet je dus niet voor je rust naar Georgetown, mits je graag van je sokken af wilt worden gereden (en je het gevoel wilt hebben een vuilnisbelt te bewandelen, want wat een troep en stank overal, zo zonde).
Wel heeft de stad een erg mooie kathedraal, die zeker de moeite waard is om te bezoeken, één van de grootste houten bouwwerken ter wereld. Dit geeft een heel andere sfeer als je je eenmaal binnen in de kerk begeeft, heel inspirerend en veel rust. Niks in vergelijking met de rumoerigheid van Kingstreet, de straat pal achter de kathedraal waar je bij verschillende, voornamelijk Indische, bazaartjes terecht kan voor je kan het zo gek niet bedenken ze hebben het (hier hebben we dus ook mooi een outfit voor het halloweenfeest kunnen scoren, geen carnavalswinkel voor nodig).
De Indische invloeden in Georgetown zijn meer dan aanwezig, alleen al de luide bollywood muziek die uit de -aan de buitenkant van de winkel bevestigde- speakers komt zegt al genoeg: je waant je in Indië. We hebben hier dan ook goed Indisch gegeten: roti! Roti is van oorsprong een Hindi woord en is de algemene benaming voor alle vormen van brood in grote delen van India. We hebben verschillende roti’s geprobeerd: Roti kip, Roti mango, Roti garnaal, welke allemaal gekruid worden met masala, een mengsel van gemalen specerijen vergelijkbaar met curry (Bron: wikipedia).
In tegenstelling tot Frans Guyana zijn de prijzen hier trouwens schrikbarend laag, we hebben weten te presteren een lunch van 0,80 cent te krijgen, bestaande uit een paar flinke scheppen rijst en een -masala gekruide- groenten curry van bonen, kikkererwten, spinazie etc etc. Het was een verlate lunch en een diner hoefden we later op de avond ook niet meer. Dan maar meteen door en over op de rum (welke overigens ook maar +/- 2euro per fles was).
Na het bruisende Georgetown een beetje ontdekt te hebben en verschillende reisbureaus af te zijn gegaan, hebben we uiteindelijk een trip geboekt naar de Kaieteur falls: highest single drop waterfall in the world, deep in the Guyanian jungle! Amazing!
In een zeepkistje vlogen we met zijn 8en + piloot over de broccolivelden/het regenwoud van Guyana. Na ongeveer 45 minuten kwam de waterval in zicht, wat geweldige beelden opleverde. De piloot maakte wat extra rondjes zodat er de mogelijkheid was om genoeg foto’s te nemen. Vervolgens landen we op een mini landingsbaantje, midden in de wildernis, waar een gids ons staat op te wachten. We hebben twee uur de tijd om hier van de natuur te genieten en richting de waterval te wandelen. Het uitzicht eenmaal bij de waterval is indrukwekkend, zo groots, onbeschrijfelijk, vooral als je dicht bij de rand staat (wat wij meiden, kruipend op handen en knieën voor elkaar hebben gekregen. De mannen daarentegen hebben ons wel meerdere keren die dag een bijna een hartstilstand veroorzaakt met hun gevaarlijke taferelen).
De twee uur vlogen natuurlijk voorbij en we hadden graag langer willen blijven, maar de piloot en zijn zeepkistje stonden ons alweer op te wachten dus helaas hebben we maar (te) kort van deze magische plek mogen genieten. Het idee was in eerste instantie een 3 of 4 daagse trip naar de waterval te doen maar de prijzen vielen zwaar tegen. Wat dat betreft is Guyana niet zo toegankelijk als het gaat om toerisme en moet je er veel geld voor over hebben om veel van het land te zien. We besloten dan ook om eerder terug te gaan naar Suriname en daar een 3daagse trip te doen in het Surinaamse tropische regenwoud.
Na nog een extra dag in Georgetown, waarbij we onder andere:
- de zoo hebben bezocht (vreselijk al die mooie wilde dieren in hokjes en achter tralies, ik heb geen enkele foto willen nemen, afschuwelijk vond ik het);
- waar Nouschka en ik op de markt flink zijn afgezet bij de aankoop van een Guanabana (in al mijn enthousiasme heb ik de beste vrouw 2000GYD betaald = 8EUR);
- per ongeluk zijn beland op een expositie ter ere van het 25 jarig bestaan van the Guyana Women Artists’ Association’s, welke officieel werd geopend door de eerste minister- die wij ook persoonlijk hebben mogen ontmoeten (zie het als volgt voor je: 8 buitenlandse toeristen, met rugzakjes, bezweet hoofd en korte broeken met sportschoenen of slippers, te midden van de high society van Guyana);
- ons eigen halloweenfeest hebben gehouden in het hostel;
- en waarbij nog meer Roti en Rum werd genuttigd!
kwam er een eind aan ons Guyana reisje en begonnen we aan de reis terug naar Paramaribo. Ik zal de details besparen, maar deze was net zo aangenaam en fijn hobbelig met ‘bijna’ frontale botsingen als de heenweg. Na een lange vermoeiende reis kwamen we uiteindelijk zondag, eind van de middag, weer aan in Paramaribo. Helaas waren we te laat met boeken en konden we niet terug naar het vorige hostel (Albergo Alberga) maar moesten we naar Stay-Cey. Prima voor twee nachtjes, hadden we gedacht, daarna zouden we toch 3 dagen in de jungle zitten, maar dit was zo vreselijk in vergelijking met wat we gewend waren (we zijn gewoon verwend) dat we meteen, nadat iedereen even opgefrist was, de deur uit zijn gegaan om ergens een hapje te eten en meteen voor de volgende nacht bij Albergo Alberga hebben geboekt, wat is gelukt!
Maandag, the day after, snel onze spullen bij het hostel afzetten, ontbijtje achter de kiezen en weer reisbureau hoppen om onze trip naar Brownsberg vast te leggen. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om vervoer en accommodatie los te boeken, zelf eten mee te nemen (we zouden een grote keuken hebben in de herberg) en ter plekke een gids te regelen, wat alles bij elkaar 80€ per persoon zou kosten ipv €200. Prima dus! Met drie volle dozen voedsel (en rum) gingen we dinsdag dan weer een taxibusje in, op naar de berg.
Na een rit van +/- 3 uur, lunch en een kleine siesta waren we klaar voor onze eerste wandeling en wouden we onze gids ontmoeten. Deze had ik van tevoren telefonisch ‘gereserveerd’ omdat we er zeker van wilden zijn dat we er één zouden hebben. Goed, het zal wel aan de telefoonverbinding hebben gelegen daar boven op die berg, maar het was dus niet helemaal doorgekomen. Na wat rondvragen en geduld was Saulus (het is me niet helemaal duidelijk geworden of hij nou beheerder is van alles daar maar in ieder geval woont hij wel op de berg) bereid om onze te gidsen en begonnen we aan de wandeling richting de Ireneval, een uur lopen vanaf de top, en de Leoval, een wat kleiner en schattig valletje. De weg heen was al een hele opgave, veel stijle stukken en door de bladeren en losse kleine steentjes veel slipgevaar. Gelukkig had ik een goeie stevige tak bij me voor extra grip, waardoor ik me al helemaal een professioneel boswandelaar voelde zeg.
De weg terug was, kun je raden nóg leuker, we gingen stijl omhoog. Wat een gezucht, gekreun, gesteun en vooral gezweet! Maar het is het allemaal meer dan waard: Brownsberg kent een grote biodiversiteit en zo kom je tijdens de wandeling veel verschillende planten en dieren tegen. De gids heeft ons verschillende dingen geleerd, waaronder het kunnen herkennen van de aanwezigheid van brulaapjes door middel van hun geur. Heel bijzonder! Naast de brulaapjes hebben we ook doodskopaapjes en de kleinste aapsoort van Suriname gespot.
Na de stijle omhoogklim kwamen we uitgeput maar voldaan weer bij de herberg aan, een simpele accommodatie en je moet er vooral niet teveel van verwachten. We sliepen met zijn allen in een kamer voor 10 personen. De kamer zelf was niet heel groot maar stond volgepropt met improvisatorische in elkaar getimmerde stappelbedden. Van stabiliteit was niet echt te spreken en in een stapelbed klimmen zonder trappetje is ook een leuke uitdaging kan ik bevestigen (zeker bij gebrek aan stabiliteit).
Na onze zelfbereide maaltijd kwam de fles rum weer tevoorschijn en hebben we nog wat kaartspelletjes gedaan maar tegen 10en kwam Klaas Vaak al om het hoekje kijken en had iedereen toch behoorlijk behoefte aan een goede nachtrust. Niet verkeerd aangezien we de dag erna een wandeling naar de Witi-kreek hadden gepland. De wandeling duurt ongeveer 4 uur in totaal, waarbij je na 2 uur de kreek bereikt: heerlijk voor een verfrissend bad in helder water. De kleren gingen uit, bikini’s en zwembroeken aan en springen maar! Na weer wat opgedroogd te zijn vervolgden we nog een klein stukje onze weg in plaats van gelijk weer terug te keren.
Op de route richting de kreek kwamen we op meerdere uitzichtpunten terecht, vanuit deze plekken hadden we goed zicht op het Brokopondo stuwmeer, maar ook over illegale goudmijnen. Onze gids wou ons een stukje van de illegale weg naar deze goudmijnen toe laten zien. Helaas was het stuk nog een veel te lang om te lopen en dus hebben we de goudmijn zelf uiteindelijk niet bezocht.
Na weer een (verlate) lunch en een lange siesta vertrokken we rond half 6 weer met de gids voor een kleine wandeling van 30 minuten naar de top van de berg. Hier zouden we wederom prachtig uitzicht hebben over het Brokopondo stuwmeer met een ondergaande zon. Het was adembenemend, zo mooi en kalm. Het is moeilijk om het in woorden te beschrijven, Chris en ik gingen uiteindelijk voor: Mystically mysterious.
Toen de zon eenmaal helemaal onder was en we geen hand voor ogen zagen kwamen de headlights tevoorschijn. Lisa, dank nogmaals voor je multifunctionele leeslampje, die ik heel handig aan mijn topje heb kunnen klikken waardoor ik niet alleen mijn borsten in de spotlights kon zetten, maar ik ook de weg voor mijn voeten verlichtte.
Normaal gesproken is het niet toegestaan om bij zonsondergang nog door het natuurpark te wandelen, wat het wel een beetje spannend maakte. Je hoort zoveel geluiden om je heen, geritsel, gekraak, een variëteit aan dierenkreten, noem het maar op. Het is geweldig om te ervaren om zo ‘close to nature’ te kunnen zijn, wat een verschil met die arme diertjes in hun hokjes in de Zoo.
Na onze kort avondwandeling gingen we door naar het restaurant van het natuurpark (we waren al door onze voedselvoorraad heen) waar lokale daghappen worden verzorgd, vandaag op het menu: bami, rijst, kip in zoete saus, kouseband (jammie), gebakken banaan en sla. We hebben nog een avondje bingo gespeeld (met rum) en zijn weer op tijd naar bed gegaan: vermoeiend dat wandelen in de pure lucht.
De volgende ochtend hadden we gedacht nog een route te kunnen bewandelen maar iedereen was een lui en enkelen wat ziekig (ik liep onderhand al 1,5 week met een goeie verkoudheid rond, afgewisseld met koorts). Het is lastig om tot rust te komen en uit te zieken als je op reis bent en er zoveel te doen en te zien is. Ik probeerde het uit de siesta’s te halen maar toch was dat niet voldoende. De laatste dag op Brownsberg was eigenlijk de druppel; om half 11 begon ik al mijn siesta! Ik heb geslapen tot ons taxibusje voor de deur stond en we weer richting Paramaribo vertrokken.
Het was ons laatste dagje in Suriname, vrijdagochtend vroeg zouden we weer richting St Laurent vertrekken (en de rest van de groep doorreizen naar Cayenne). We hebben de middag doorgebracht in wat winkeltjes, opzoek naar hangmatten en we hebben nog een laatste keer Roti gegeten. Ondanks dat het halloween was kozen we ervoor om de avond af te sluiten met drankjes bij het zwembad van het hostel. Iedereen was behoorlijk aan het einde van zijn latijn na deze vakantie! Ik heb zeker minstens nog een week nodig om bij te komen maar het was het meer dan waard!!
Vrijdagochtend besloten we vroeg, deze keer met het openbaarvervoer…, weer huiswaarts te keren (dat wilde zeggen, de bus van 7uur) zodat we de sleutel van ons huisje konden ophalen (de makelaar zou begin van de middag sluiten).
Te voet vertrokken we naar het plein waar alle busjes klaar stonden en waar je, natuurlijk, weer agressief wordt benaderd door taximannetjes. Ik voelde me als een stuk brood in het water waar binnen een seconde tijd 15 vissen op af stormen. De rest van de groep schrok er ook van, ik was vooruit gelopen om de weg te vragen dus ik was het enige ‘aas’ wat de taximannetjes voor ogen kregen. Het moet er grappig uit hebben gezien van een afstandje: een blond kopje dat opeens verdwijnt, opgezogen wordt in een menigte van taximannetjes. Haha.
Uiteindelijk, nadat ik mijn tas met veel pijn en moeite heb weten te onthouden van de taximannetjes, kon ik samen met de groep het gewenste busje naar Albina in. We waren op tijd, het was nog net geen 7uur maar jeetje wat duurde het lang voordat we eindelijk zouden vertrekken. De grap was dus dat we in de bus van half 9 zaten…Alsof dat nog niet erg genoeg was heeft het een uur geduurd voordat we écht Paramaribo uit waren, een mevrouw moest nog even langs de dierenwinkel (als ik het goed heb begrepen) dus werd de bus voor de winkel geparkeerd, vervolgens moest er gegeten worden en dus stopten we bij een afhaal chinees waar iedereen zijn bami en loempia’s bestelling deed (en dat om half 10 ’s morgens!) en vervolgens moest er een dame groenten/fruit halen bij wat marktkraampjes langs de kant van de weg en dus stopten we daar ook nog even voor, ach ja hoor waarom ook niet. Naar de sleutel van ons huisje konden we in ieder geval wel fluiten, we zouden veel te laat in St Laurent aankomen.
Eenmaal in Albina kwamen we onze vriend Lala weer tegen, hij zou wel even een pirogue voor ons regelen bij zijn vriend Orpheo, de meest belabberde pirogue die ik tot nu toe gezien of ervaren heb: het water lekte alle kanten de boot in en om het nog erger te maken besloten de weergoden een flinke regenbui op ons los te laten. We zaten al in de boot en dus gingen de ‘zeilen’ aan de zijkanten van de pirogue naar beneden, alsof dat de regen zou tegenhouden…Orpheo begon maar vast aan het leegscheppen van de boot met een plastic soepbord: keep up the good work!
De regen was gestopt, we konden weer verder varen -oh nee, eerst moest Orpheo benzine halen dus nog een rondje Albina dan maar-. Eindelijk aangekomen in St. Laurent begon het weer te regenen, we waren moe, nat, ziek en wouden zo snel mogelijk naar huis, het liefst dus met een taxi. Orpheo wist wel iemand voor ons: Rastaman (zo noemde hij deze persoon serieus en het zal jullie niet verbazen dat er een figuur met een flinke bos rastahaar en een dikke joint op de lip ons tegemoet kwam). Rastaman zou ons wel naar huis brengen in zijn ‘camionette’ waar eigenlijk maar 2 personen in vervoerd konden worden, het maakte ons allemaal niet meer uit, we hadden maar één doel voor ogen en dat was thuiskomen!
Dat waren weer twee weken vol nieuwe ervaringen, belevenissen en avonturen. En dan heb ik nog een hoop details achterwege gelaten, het verhaal wordt té lang.
Morgen beginnen de lessen weer en deze zal ik nu dus nog moeten voorbereiden, daar gaan we weer!
Vanavond gaan we ter afsluiting van de vakantie, ter viering van ons nieuwe huisje en ter bedankje voor Myrianne (mijn huismoeder) naar het bootrestaurant waar als het goed is vanavond ook livemuziek wordt gespeeld.
Fini les vacances, au travail....
Veel liefs en bisous!
[userId] => 341435
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4629102
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2570
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 451060
[travelTitle] => Frans Guyana
[travelTitleSlugified] => frans-guyana
[dateDepart] => 2013-09-25
[dateReturn] => 2014-05-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/341/435_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => holidays-roti-rum
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => dorfsereb
[datePublication] => 2013-08-20
[title] => Land van de vele rivieren
[message] => Voor de meesten zit de vakantie er bijna op. Lowlands heeft het festival seizoen afgesloten en het voetbalseizoen is weer begonnen. Feyenoord heeft z’n slechtste start ooit. De scholen zijn al bijna begonnen. De huizen weer opgeknapt. Iedereen heeft z’n batterij weer opgeladen... of niet en besluit het nu totaal anders te doen. En ik? Ik zit al bijna 2 maanden in Guyana.
Guyana; in Awarak amerindian; land van de vele rivieren; een land ook van voormalig slaven; afrikanen en uit West-Indië; 750.000 inwoners. 90% woont aan de kust in een land zo groot als Engeland. Meer dan 1 miljoen Guyanesen wonen buiten Guyana (m.n. in de VS en Canada). Er is een brain-drain van 90%(!). Meer dan 40% van de mensen onder de 30 jaar is werkloos. Ze ontvangen geld van hun familie overzees.
Ik zit inmiddels al een aantal weken in mijn huis in Anna Regina (http://www.youtube.com/watch?v=QZH0YVzK8Yg). Het is een azuur blauw huis met een metalen golfplaten dak, ik word dus nog wel eens wakker door de regen (regenseizoen van april tot half juli (en december/januari), maar ook hier is de klimaatverandering voelbaar). Het heeft 3 kamers (met flinterdunne houten muren waar termieten resideren), een keuken, een badkamer met stromend water tussen 5u en 12 uur en van 15u tot 20 uur. Mn hangmat hangt in de veranda met uitzicht op de rijstvelden en palmbomen. De was doe ik met de hand en ik heb een aantal medebewoners; kikkers, kakkerlakken, mieren, torren en uiteraard de vele muggen. Hygiëne is hier het toverwoord om het leefbaar te houden – een harde les geleerd.
M’n buren zijn, buiten een populaire bar (met af en toe luide muziek; reggae en calypso) en een hotel –dat, zo lijkt het, per uur rekent- een koe, een haan, een aantal paarden, geiten, en vogels (minimaal 15 soorten in mijn directe omgeving; er zijn over 880 verschillende soorten vogels in Guyana); lange – en korte kraan vogels, een havik -die vaak in mijn palmboom zit- valken, kolibries, kanaries, meeuwen, duiven, macaws en andere waarvan ik de naam niet weet; zeer kleurrijk; geel, rood, blauw; en ze maken de mooiste geluiden.
De eerste 10 dagen heb ik, voor mijn introductie, in Georgetown doorgebracht . Georgetown is een koloniale stad aan de Atlantische oceaan met 250.000 inwoners en Victoriaanse invloeden. Er staat het hoogste houten gebouw – een kerk- ter wereld (40 meter) (alhoewel ze hetzelfde in Suriname schijnen te zeggen). Er heerst een tropisch klimaat met een gemiddelde temperatuur van 27 graden Celsius. Er zijn veel straatverkopers; op elke straathoek vind je de laatste illegaal gekopieerde films op DVD (bv. Dispicable Me 2 (€0,60)) tot nep Ray-Ban (€4) zonnebrillen. De Stabroek (de eerste Nederlandse naam voor Georgetown toen de Engelsen het in GT veranderden) markt aan de Demerara rivier is een chaos; met kleine doorgangen, een kakofonie aan geluiden, mensen op hun fiets, auto’s die langs rijden omdat ze niet uit willen stappen. Hier vindt je alles wat er maar te koop is in de wereld.
Ik heb me hier vermaakt in de botanische tuinen (met toekans en manatees (helaas niet gezien), de vele baretjes (met en zonder airco), uitgaan met Braziliaanse (en Venezolaanse en Colombiaanse) invloeden en de -deprimerende- dierentuin (met alleen maar) dieren uit Guyana (in veel te kleine kooien). Je vervoeren -om de koeien, het immer claxonneren, of het vermijden van het totaal miskennen van de verkeersregels- doe je of per mini bus (€0,32) (er is geen busrooster of halte; je gaat langs de route staan en houdt een bus aan als je er een ziet) of per taxi (€1,20). S avonds neem je ALTIJD een taxi, al is het maar naar het einde van de straat.
Op 3 juli heb ik, met de andere Cuso vrijwilligers, mijn verjaardag (dank voor diegene die het onthouden hebben) gevierd op een dakterras in de lokale kroeg. We toasten met Banks Beer (lokaal bier gebrouwen met rijst) en aten plantain (bananen patatjes) en Channa (kikkererwten met ui en knoflook).
Mijn werkzaamheden komen voort uit het Accenture Program: Making Markets Work (‘For The Poor’) als verschrikkelijke bijtitel)). Ik werk samen met groepen vrouwen die zich richten op voedsel bewerking; peper saus, mango chutney, fruit mix, Virgin kokosnoot olie, fruit wijn, Kokos sticks en krabhout olie in regio 2(Anna Regina) en regio 1 (tegen Venezuela aan). Kortom veel reizen met m’n motor (Jailing 150cc), in houten boten over rivieren en kleine vliegtuigjes. Ze verkopen hun waar lokaal en, buiten hun regio, in supermarkten in Georgetown. De meeste vrouwen waarmee ik werk hebben niet meer dan hun basisschool afgemaakt. Het is hier een strikt hiërarchische samenleving. De mannen maken de dienst uit. Dit maakt vrouwen extra kwetsbaar aangezien de mannen vaak nog eerder met school stoppen dan vrouwen. Kortom voldoende uitdaging.
[userId] => 58139
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4589547
[countryId] => 81
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 1832
[author] => S.
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 452058
[travelTitle] => Tijd om iets nuttigs te gaan doen
[travelTitleSlugified] => tijd-om-iets-nuttigs-te-gaan-doen
[dateDepart] => 2013-06-23
[dateReturn] => 2014-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/343/112_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/058/139_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => land-van-de-vele-rivieren
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => gerdientroost
[datePublication] => 2012-10-23
[title] => Back to basic!
[message] => Hallo lieve mensen,
Ten eerst allemaal bedankt voor de leuke reacties die elke keer onder mijn blog worden geschreven. Ik kan ze helaas niet allemaal persoonlijk beantwoorden, maar ik vind het leuk om te zien dat mijn blog word gelezen. Het is nog niet zo lang geleden dat ik mijn vorige blog schreef maar uit de reacties kon ik merken dat jullie alweer uitkijken naar een nieuw verhaal. Voor de trouwe lezers, vandaag weer een nieuw verslag van afgelopen weekend.
Dit keer een blog vanaf het water:
2 dagen geleden stapte ik gekleed in een lange broek, en een T-shirtje met lange mouwen en dichte schoenen op een houten bootje waar 140 pk achter hing. De boot brengt ons naar Apoera, een dorpje aan de Corantijn rivier. De motoren word gestart en de punt van het houten bootje stijgt op en wijst naar de goud/oranje gele ondergaande zon. Er staat een 3 uur lange boot tocht op me te wachten. Als ik om me heen kijk zie ik een prachtige jungle waar we langs varen, de golven van andere bootjes klotsen tegen onze boot, en ik koel lekker af door het opspattende water wat in mijn gezicht spettert. Als ik mijn ogen dichtdoe, en me afsluit van het geluid van de brullende motor hoor ik alleen nog maar het geluid van het hoog opspattende water. De waterkant ziet er prachtig uit en overal waar ik kijk is het mooi, zou het zo graag aan jullie willen laten zien in het echt! Ik kiep voorover uit het houten bankje waar op ik zit, de boot is een strandje opgevaren, wat betekend dat we onze bestemming hebben bereikt: Apoera! Tijd om een mooi plekje te zoeken voor mijn hangmat. In een open hutje bedekt met palmbladeren ga ik mij de komende 2 nachten settelen. Na wat knutselwerk hangt mijn hangmat, met daarover heen mijn mooie oranje klamboe, om toch een beetje te laten zien dat ik een Hollander ben. Ik val in slaap met op de achter grond het zoemende geluid van krekels. De volgende ochtend word ik wakker en voel ik met net een banaan, de hangmat slaap ervaring is me toch ietsje tegengevallen, maar ik heb genoeg kunnen uitrusten om vandaag een 3 uur lange tocht achter in de laadbak van een jeep te kunnen overleven. Geniaal dat uitzicht over het dak van die jeep! We rijden langs een verlaten treinspoor, over een zandweg die rood kleurt. Als we onze weg vervolgen komen we uiteindelijk in de echte jungle. Overhangende lianen, takken en bomen zorgen voor een computerspel ontwijkend effect. Bukken van links naar rechts om jezelf beschermen tegen schrammen op je gezicht. Hoe dieper we de jungle inrijden hoe meer het lijkt alsof ik in een kermis attractie zit, door de hobbels in het zand pad. Maar in werkelijkheid rij ik door een prachtige jungle waar de vlinders in alle denkbare kleuren mijn aandacht trekken.
Drie uur later loop ik op zwart rotsachtige stenen en hoor ik het geluid van watervallen. Het panorama uitzicht wat ik heb lijkt op een documentaire van national geographic. Gekleurde bloemen, groene planten, een rotsachtige natuur met overal beekjes en watervallen. De bauxiet heeft mijn gezicht oranje doen kleuren, en het zand en stof zit werkelijk overal. Tijd om mijzelf eens te trakteren op een douche van bronwater. Gekleed in bikini stap ik het water in, het water is glashelder en ik word opgeschrikt door knabbelende visjes aan mijn voeten. Drie knalgele vlinders doen een dansje in de lucht, en de gekleurde libellen die op mijn haar zitten kijken vredig op zich heen. Een beter kuuroord kan je toch niet wensen?
De bordeaux rode jeep staat weer klaar om ons terug te rijden naar ons kamp. De zon staat hoog, en de tempratuur loopt denk ik op tot in de 40 graden. De motor heeft het zwaar te voortduren, en op een gegeven moment zegt hij ook: doe het zelf maar. Bij het openen van de motorkap vliegt het koelwater de lucht in….. Daar stonden we dan met een lekke radiateur.
Het word door de chauffeur niet als probleem gezien en de koelvloeistof word aangevuld met water uit een vies beekje, ook word er een zakje zwarte peper leeggegooid in het zelfde reservoir. "dan word het wat dikker" zegt de chauffeur. De weg word vervolgd met een koelvloeistof reservoir gevuld met slootwater en peper en om het kwartier word het aangevuld.
De volgende ochtend word ik wakker van een blaffende zwerf die meent dat het tijd is om op te staan, hier dacht ik anders over. Om mijn frustratie te stillen kruip ik uit mijn hangmat, en loop ik naar de rivier. In mijn pyama en teenslippers kijk ik over het water naar het buurland Guyana, ik ga zitten op een stuk boomschors en wacht tot de zon op komt. Beneden in de rivier zijn een paar lokale bewoners zich al aan het wassen in de rivier, ze vragen of ik ook een duik kom nemen maar ze waarschuwen me wel voor piranha’s….ik denk niet lang na en bedank. Vandaag staat een bezoek aan een echt indianendorp op de planning, en een illegaal bezoekje aan Guyana( het buurland van Suriname) In het indianendorp wisten ze van onze komst, en alle zelfgemaakte lokale sieraden waren netjes op een tafeltje uitgestald. Natuurlijk heb ik mij zelf ook getrakteerd op een indianen versiersel, gemaakt van noten en andere natuurlijke frutsels., leuk leuk leuk
En de vraag of ik ook nog aan school en stage doe: Jazeker! Door de weeks staan we vroeg op om ons 6.30 aan te melden bij de hoofdzuster. Een spiegel check is de volgende stap. Haar in een knoetje, strak naar achter. Witte schone schoenen, een gestreken broek met vouw, een gladgestreken uniform jasje en niet te vergeten een nog gladder gestreken schortje. Aan de warmte hier ben ik inmiddels wel gewent, elke dag gutst het zweet je van je voorhoofd maar dat is iets normaals geworden. Wel pas ik me al aan aan het tempo van hier, alles doe je traag en langzaam,
Mensen nogmaals bedankt voor de leuke reacties, volgende week weer een nieuw verhaal, en zo vervolg ik de reis steeds verder door Suriname. Fotos volgen als ik weer over sneller internet beschik, op facebook staan de eerste al!
Liefs Gerdien
[userId] => 373798
[photoRevision] => 2
[reportId] => 4405893
[countryId] => 81
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 18043
[author] => Gerdien Troost
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 419797
[travelTitle] => Stage in Suriname
[travelTitleSlugified] => stage-in-suriname
[dateDepart] => 2012-09-22
[dateReturn] => 2013-01-16
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/293/692_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/373/798_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => back-to-basic
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => YfkeMercyShips
[datePublication] => 2012-09-29
[title] => liefs uit Tyler
[message] => Lieve allemaal,
Even een kort verslagje. Deze week was het best een lange week van in de klas zitten en heel veel luisteren. Natuurlijk hadden we een uitje naar onze Wallmart =) en vandaag zijn we naar een park geweest hier in de buurt, het was een heel mooi park alleen regende het voor de tweede keer dat ik hier ben. Ik liep alleen met mijn paraplutje en was wel een beetje nat. Nu zit ik met een kopje thee om op te warmen.
We gingen naar het park, om alles even op een rijtje te zetten en even alleen te zijn en te praten met de Heer en rust te vinden. Want het is soms erg druk met al die meiden haha maar ook gezellig. En ook al de lessen zijn intensief met engels en vertalen.
Deze week ging het over fundamenten van geloof. Waarom zijn we hier allemaal gekomen, en eigenlijk is het omdat we geloven dat er een God is die van ons houd een God die goed is en ons zoveel heeft gegeven.
En iedereen wil graag uitdelen van wat we hebben gekregen, het is mooi om te horen dat iedereen een bijzonder verhaal heeft, en wat hen heeft gebracht om hier te zijn en straks op het schip.
Vanavond hebben we een dans feestje hier in de family dorm (woonkamer) om het weekend wat Swing te geven =)
En morgen moet ik nog een boek lezen....ben thuis geen lezer dus hier ook niet en dan ook nog in engels. Morgen verder niet veel op het programma dan naar de kerk hier op de hoek.
Een goede week voor jullie allemaal.
Liefs Yfke
[userId] => 370001
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4388107
[countryId] => 81
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 1590
[author] =>
[cityName] => Linden
[travelId] => 419907
[travelTitle] => 1e week in Texas
[travelTitleSlugified] => 1e-week-in-texas
[dateDepart] => 2012-09-22
[dateReturn] => 2013-10-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/165/555_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/370/001_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => liefs-uit-tyler
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => thiesdeboer
[datePublication] => 2012-06-25
[title] => Guyana
[message] => Lieve vrienden en familie,
Jullie zijn gewend van mij dat ik toch minimaal 1 keer per week een verslag schrijf. De afgelopen 3 weken hebben jullie via deze site niks van mij gehoord. Reden: het leven is hier normaal voor mij en mijn verlagen beginnen ook normaal voor jullie te worden. Normaal moet hier niet verward worden met saai, want dat waren de afgelopen drie weken zeker niet. Maar de afgelopen drie weken bestonden uit normale LIO weken waarin geen dingen zijn gebeurd die noemenswaardig zijn voor dit verslag. Met het besef dat ik volgende week rond deze tijd ergens in Natal hoop te zitten begin ik het verslag te schrijven van de afgelopen drie weken. Nou ja, vooral het laatste weekend!
De afgelopen drie weken stonden vooral in het teken van spreekbeurten met onderwerpen die uiteenliepen van schildpadden via de Titanic naar zandvlooien (erg leuk!). Daarnaast ook tussenrapporten die wederom resulteerden in een lach en traan en het zoveelste afscheid van een van je mede studenten. Daarnaast moest ik mijn laatste verslagen en mijn portfolio afronden, hetgeen ook vooral mijn bezigheden in de weekenden bepaalde. Ook ben ik de afgelopen drie weken begonnen om samen met een aantal collega's het Keti-Koti feest te organiseren. Aankomende vrijdag sluit ik mijn LIO periode hier af met dit mooie feest. Daarover in het volgende verslag dus meer. Morgen heb ik mijn eindgesprek, via Skype, en zal mijn LIO stage beoordeeld worden. Ja, en als je dan de afgelopen 3 weken er in een paar zinnen door ramt dan kom je al snel aan bij afgelopen weekend: hetgeen een wat uitgebreidere beschrijving verdient.
Na aardig wat mail contact tussen de firma Rainbowtours en mijzelf ging de reis naar Guyana, ondanks het feit dat er nog 1 persoon te weinig was, toch door het afgelopen weekend. Voor de oplettende lezer, Rainbowtours is dezelfde organisatie met wie mijn ouders en ik naar Nickerie zijn gegaan. Op vrijdagochtend om een schappelijke tijd: 7.30, werd ik door de twee gidsen, Tiana en haar man André, van huis af opgehaald. De ouders van Tiana (twee gezellige en zeer luidruchtige Surinamers) gingen ook mee. Nadat we nog twee andere studenten hadden opgehaald ging het westwaarts. Na een lange rit kwamen we net voor de middag aan bij de veerboot die ons over de Corentijn zou zetten. Na de nodige grensformaliteiten die voor sommige onder ons (ik niet) ongunstige uitpakte stapte we aan boord van de veerboot samen met nog 3 andere auto's en 6 passagiers. Een half uur later (brede rivier: 5 km) had ik dan ook deze laatste rivier van Suriname overgestoken en zette ik voet op Guyanese bodem. Ook hier koste het enige tijd voordat alle grensformaliteiten achter de rug waren. Achter de grens stond een man ons op te wachten met een behoorlijk pakket met geld. Hier konden we onze Surinaamse dollars omwisselen in Guyanese dollars. Gezien de hoeveelheid 1000tjes die deze man in zijn hand had, kon je opmaken dat de Guyanese dollar niet veel waard was. 1 euro staat gelijk aan 250 Guyanese dollar... Naar de wc gaan kost dan ook gelijk 60 dollar, daarnaast gebruiken ze alleen nog maar papiergeld omdat het muntgeld totaal geen waarde meer heeft. Na de lunch in het plaatsje Skeldon ging het verder westwaarts. Het straatbeeld van Guyana komt aardig met dat van Suriname overeen. Ook volgens de vader van Tiana die (tot vervelends toe) bleef herhalen dat het hier op Nickerie leek. Rondom Skeldon kwamen we autootjes tegen die door de lokale bevolking zelf in elkaar worden gezet. Je laat de motor en het onderstel importeren en de rest bouw je er zelf omheen. Omdat je niet een complete auto importeert hoef je geen import kosten te betalen. Het is dan ook een hele belevenis om in zo'n zelf gemaakte auto (samen met gemiddeld nog 9 andere passagiers) een ritje te maken. Je zou het kunnen vergelijken met een ritje in Tuk Tuk (India, Bangalore). De weg is verder van redelijke kwaliteit en met een aardig tempo konden we dan ook doorrijden. Zo nu en dan moest er wel stevig geremd worden voor overstekende koeien of ander vee, iets wat je in Suriname niet tegenkomt. Onderweg merk je wel dat dit land armer is en nog achter loopt ten opzichte van Suriname. Zo kom je regelmatig nog een paard en wagen tegen. Bij het zoveelste Nieuw-Amsterdam (nooit geweten dat er zoveel plaatsten waren, wereldwijd, met deze naam) staken we via een drijvende brug een rivier over. Aan het begin van de avond kwamen we in Georgetown aan bij een prima accommodatie. Savonds hebben we de stad alvast per auto verkend (lopen snachts is te gevaarlijk).
Zaterdagochtend was het dan tijd om Georgetown echt te bezichtigen. Mooie gebouwen, veel kraampjes en winkeltjes en een mooie grote overdekte bazaar waar het letterlijk en figuurlijk zwart zag van de mensen. Een bezoekje aan de grootste houten kathedraal ter wereld mocht natuurlijk niet ontbreken. Ehm... grootste zei je, dat was die van Paramaribo toch al? Dat misverstand is inmiddels uit de wereld geholpen en zal ik hier even recht zetten. Paramaribo heeft de HOOGSTE houten kathedraal ter wereld en Georgetown heeft de GROOTSTE houten kathedraal ter wereld. Toch mooi dat je ze allebei hebt gezien. Smiddags ging het nog verder westwaarts (wederom een drijvende brug over) totdat we door een rivier niet meer verder konden. Onderweg hebben we zowaar de rode Ibis gespot. Volgens kenners mooier dan de plaatselijk zeearend. De breedte van de rivier, 16 km, zegt genoeg over het feit dat ze hier nog geen brug overheen hebben gebouwd. Vanaf de steiger van Parika vertrokken er snelle bootjes die je naar de overkant brachten (zie foto's). Het was mooi om de bedrijvigheid op deze steiger van Parika te zien en alle producten die verscheept moesten worden te aanschouwen. Op de terugweg kwamen we langs een kraampje waar grote vissen op een toch wel mooie manier te koop werden aangeboden (zie foto). Vervolgens brachten we een bezoek aan de Sea Wall met een prachtig uitzicht over de zee. Ondanks het feit dat ik mijn internationale rijbewijs niet bij me had, mocht ik toch plaats nemen achter het stuur en heb ik iedereen veilig naar de Botanische Tuinen gebracht. Helaas is ook dit land niet zo goed in het onderhouden... De botanische tuin lag bezaaid met afval wat het geheel een stuk minder aantrekkelijk maakte. Toch was het over het algemeen een mooie tuin als je de rommel wegdacht. Deze dag hebben we afgesloten door bij de lekkerste pizzeria van Guyana een pizza te eten. Savonds kon je, als je dat wou, het nachtleven van Guyana meemaken.
De volgende ochtend leek het er even op dat de hoofdactiviteit niet door zou gaan door een gebrek aan passagiers. Maar doordat de ouders van Tiana ook wel mee wilden vertrokken we, iets later dan de bedoeling was, toch richting het vliegveld van Guyana. Om 10 uur stegen we op, samen met een Amerikaan, een Duitser en een Chinees, op weg naar ‘s werelds hoogste single drop waterval. Het toestel was een oud toestelletje uit de jaren 80 waarvan we achteraf hoorde dat deze vorig jaar nog een noodlanding had gemaakt omdat één van de motoren in brand stond... Het uitzicht onderweg was erg mooi ondanks dat je die eindeloze broccoli al eens van bovenaf had gezien. Het binnenland van Guyana is toch meer bergachtiger dan dat van Suriname en daardoor (naar mijn mening) veel mooier. Na een dik uur gevlogen te hebben zie je dan ineens uit je raampje de overweldigende waterval. Het vliegtuigje wordt netjes aan de grond gezet en samen met een gids loop je richting de waterval die je in de verte al heel goed kunt horen. Vanaf drie punten kun je de waterval in al zijn glorie bekijken. Hoe dichter bij de waterval, hoe harder het geluid, hoe meer respect je krijgt voor dit natuurverschijnsel. De rest van de dag had je hier nog wel willen blijven staan om te genieten van de waterval en de uitgestrekte kloof die daar achter ligt. Helaas duurde ons bezoek maar een dik uur en stapten we weer aan boord van het vliegtuig. Nadat de piloot nog een extra rondje boven de waterval had gemaakt moesten we reeds afscheid nemen van dit natuurwonder dat op je netvlies gebrand staat. Ook de terugweg was zeer indrukwekkend met mooi uitzicht op o.a. suikerrietvelden, Guyana International Airport en Georgetown. Doordat we iets later terug keerden dan gepland konden we helaas geen bezoek meer brengen aan het waterpark. In plaats daarvan brachten we die avond een bezoek aan de sea wall waar elke zondagavond van alles te doen was. Tussen de lokale bevolking door struinden we tentjes af en lieten ons verbazen door de kunsten van acrobaten en swingden we mee op de muziek van lokale artiesten. Als blanke werden we die avond wat raar aangekeken (ik heb in Georgetown zelf geen één blanke gezien) maar daar trokken we ons niets van aan. Van een ritje in het reuzenrad hebben we maar afgezien omdat de gehele constructie er wat ondeugdelijk uitzag.
Op maandagochtend moesten we dit mooie land reeds achter ons laten. Sochtends brachten we snel een bezoek aan het de Surinaamse ambassade voor twee toeristenkaarten voor de twee medestudenten. Op vrijdag bleek bij de douane namelijk dat de stempels in hun paspoorten niet klopten. Met een hoge snelheid ging het weer oostwaarts omdat we op tijd moesten zijn voor de veerboot. Deze gaat 2x per dag, de laatste gaat altijd om 12.00 uur. Maar met de rijkunsten van Tiana en haar aanpassingsvermogen aan het Guyanese verkeer (veel toeteren en agressief rijden) kwamen we om 11.40 bij de veerboot aan. Het land Guyana kon ik nu toevoegen aan het lijstje met landen waar ik geweest ben. De veerboot bracht ons, samen met een Indiaas gezin met ontzettend veel koffers, netjes aan de overkant. Nadat iedereen er weer een stempeltje in zijn paspoort bij had kon het laatste deel van de reis beginnen. De wat late lunch kregen we in Totness en aten we al rijdend op. Rond half 7 werd ik weer netjes thuis afgezet. Het laatste tripje vanuit Suriname zit er alweer op. Maar bij verre was dit toch het mooiste tripje van allemaal en daardoor een mooie afsluiting en een zeer goede besteding van mijn laatste weekend hier in Suriname!
Foto's
https://picasaweb.google.com/109754558705712643667/Guyana?authkey=Gv1sRgCLqavqnygvTM8wE#
De komende week zal verder in het teken staan van afscheid nemen, afronden, Keti Koti vieren en de laatste voorbereidingen treffen voor Brazilië! Tot volgende week.
[userId] => 246627
[photoRevision] => 1
[reportId] => 4299821
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 414
[author] => Thies de Boer
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 357353
[travelTitle] => Suriname
[travelTitleSlugified] => suriname
[dateDepart] => 2012-01-28
[dateReturn] => 2012-07-29
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/246/627_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => guyana
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => johomonaukeontour
[datePublication] => 2012-04-13
[title] => Back to the Primitive
[message] => We blijven uiteindelijk 5 nachten in het prikkelarme hotel in Boavista, waar de dagen de routine volgen van: ontbijtbuffet, water kopen in de supermarkt, film kijken, lunch in kilorestaurant, internetten, en nog meer films kijken.
5 dagen goede slaap, een koele kamer en afwisselend eten doen wonderen en met hernieuwde energie begeven we ons op 2e paasdag naar Bonfim aan de grens.
We ‘checken uit’ bij de Braziliaanse grenspost en ‘checken in’ bij de douane van Guyana.
In het zinderend hete Lethem wachten we tot de mini-van gevuld is met meer personen dan dat er zittingen zijn (wat mij vervolgens urenlange strijd oplevert met een vrouw die haar krijsende baby op mijn schoot probeert te parkeren, maar ik weiger me verantwoordelijk te voelen voor hetgeen een ander produceert), om de naar verwachting 12 uur durende rit naar Georgetown aan te vangen.
De tocht gaat dwars door de wildernis, over een rode onverharde kleiweg vol bulten en gaten, met in geen velden of wegen beschaving te bekennen. Al snel blijkt deze rit niet simpelweg oncomfortabel, maar ronduit beangstigend doordat we vervoerd worden door een psychopathische chauffeur die denkt dat ie Schumacher is. De man sprint alsof zijn leven ervan af hangt en gaat plankgas door de bochten, waarbij er steeds volledige onzekerheid is of er obstakels of tegenliggers zijn. We rijden in een 2W drive busje, maar halen in volle vaart 4WD jeeps in die veel meer voor deze weg geschikt zijn. In seconden zijn ze in geen velden of wegen meer te bekennen.
Ik zit met 3 andere personen achter in het busje, zonder gordel en zonder hoofdsteun. Bij elke hobbel vliegen onze hoofden tegen het plafond en ik merk dat ik me steeds krampachtiger vast zit te houden en mijn knokkels steeds witter worden, naarmate het kamikazegedrag van de chauffeur toeneemt.
Als er een voertuig met pech op de weg staat (wat vaak voorkomt), kiest Schumacher ervoor om niet te vertragen maar te toeteren en gas bij te geven. Het voelt alsof ik een bijrol speel in een slechte film en onze chauffeur waant zich de ster-acteur.
Binnen een half uur missen we rakelings een tegenligger, omzeilen we op de valreep een hobbel van schansformaat (wat ons echter in een diepe kuil doet belanden die de assen doet kraken, de ramen doet rinkelen en onze lijven een enorme schok geeft) en rijden we op een possum in, waarbij de chauffeur het dier wel ziet, maar toetert en gas bijgeeft, waardoor we het met een keiharde klap raken en met een noodvaart de lucht in gekatapulteerd zien worden.
Het huilen staat me inmiddels nader dan het lachen, maar als we de chauffeur roepen dat hij rustiger aan moet doen, vindt hij dit allemaal een grote grap en vervolgt als een dolle zijn weg.
Zodra we stoppen voor een paspoortcontrole spreek ik hem opnieuw aan en kan geen andere manier bedenken dan hem zeggen dat ik zijn baas zal bellen als hij niet per direct gas terug neemt.
Hoewel dit met tegenzin gebeurt en zijn ‘rustig rijden’, nog steeds zou kunnen doorgaan voor agressief en roekeloos, voelt het alsof ik de achtbaan voor het sprookjesbos heb verwisseld.
Met nog slechts een paar schrikmomenten bereiken we rond 22.00u (in 9 uur in plaats van de gebruikelijke 12) Georgetown. Mijn nek voelt alsof ik thuis kom van een headbangers feest en wat direct opvalt is dat de straten vol mensen zijn en 2e paasdag hier duidelijk nog een feestdag is die uitgebreid gevierd wordt.
Dat is geen goed nieuws, we bevinden ons in een donkere stad - opnieuw één die niet bekend staat om zijn veiligheid - met al onze bezittingen op ons rug en alle hotels volgeboekt.
In deze situatie berusten is geen optie, dus na wat vloeken en tieren zetten we onze nachtelijke speurtocht naar een kamer hardnekkig voort en vinden we uiteindelijk een slaapplek in een bijna leeg hotel. Hoewel we opgelucht zijn in elk geval ergens veilig binnen te zijn, is het hotel niet voor niets bijna leeg en de te dure kamer bepaald geen lot uit de loterij.
De kamer is snikheet, de bedden zakken door en de matrassen zijn te vies om aan te raken, de wc stroomt over, we vinden muizenkeutels en er zijn voldoende muggen aanwezig om met kleding aan in onze lakenzakken te kruipen in de hoop geen tropische aandoening op te lopen.
De ventilator brengt nauwelijks lucht in beweging en met 4 x in een uur een stroomstoring is zo’n ding zowieso van weinig nut. Back to the primitive!!
We zijn echter opgelucht Georgetown heelhuids bereikt te hebben en niet over straat te hoeven zwerven, dus we tellen onze zegeningen.
Gelukkig is de paasgekte van voorbijgaande aard, dus na 2 nachten afzien, kunnen we inchecken in een schoon guesthouse met airconditioning, internet en gigantische roti-maaltijden als ontbijt!
Georgetown voelt als ‘little Africa’. De mensen zijn heel donker, met blinkend witte tanden. Wij zijn de enige blanken, wat – dit klinkt misschien een beetje stom - als een interessante ervaring voelt. Georgetown wordt ook wel ‘crimetown’ genoemd, dus ik was mentaal voorbereid op het ergste.
Hoewel ik ’s avonds niet naar buiten ga, ervaar ik het deel van de stad waar we ons bevinden echter als prettig. Hoewel ik veel word nageroepen op straat en smakkende kusgeluiden hoor overal waar ik loop, valt niemand me echt lastig en voelt het nooit bedreigend.
Georgetown is een taxi-stad. Het is zo ongelooflijk heet en vochtig dat 4 blokken lopen als een zware beproeving voelt. Iedereen neemt taxi’s overal naar toe. Voor een rit in het centrum betaal je 1 tot 2 dollar afhankelijk van de afstand.
Taxi chauffeurs zijn goed gehumeurd. Hun Engels/Creool is voor mij nauwelijks te volgen, maar iedereen is in voor een praatje, ‘relax man’ is een veel gehoorde uitspraak en voor mij gaat Georgetown mijn geheugen in als de stad van de glimlach.
In een paar dagen doen we onze regelzaken. Jason laat bloedtests doen (om zeker te weten dat de medicatie die hij gebruikt geen negatieve bijwerkingen heeft), dus ik krijg de kans een blik op het ziekenhuis te werpen.
Een absolute schok. Het woord hygiëne is hier niet bekend, alle vloeren en muren zijn van kaal beton, de onderzoekskamers zijn te klein om je kont in te keren en zaken als brancards en zichtbare machines zien eruit als museumstukken. Een blik op de toiletten (geen stromend water!) en de keuken bevestigen het vermoeden dat je niet ziek kunt worden in dit land, eenmaal in het ziekenhuis kom je er vermoedelijk niet levend uit.
Een bloedonderzoek is echter een simpele procedure en de resultaten blijken goed.
Een bezoek aan de ambassade levert ons een visum voor Suriname op. En een bezoek aan een toerbureau helpt mij aan een vliegticket om in een klein vliegtuigje de Kaieteur Falls te bezoeken. Als het weer het toelaat zal ik zaterdag dit afgelegen stukje natuur gaan bezoeken, voordat we zondag Suriname in reizen!
[userId] => 101133
[photoRevision] => 2
[reportId] => 4229656
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 3409
[author] => Ramona
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 101133
[travelTitle] => Monauke on Tour
[travelTitleSlugified] => monauke-on-tour
[dateDepart] => 2008-02-01
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/101/133_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => back-to-the-primitive
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => sanderenlotte
[datePublication] => 2012-02-07
[title] => Broccoli, regen en suïcidale honden
[message] => Hallo, daar zijn we weer!! Veel leesplezier met het (korte) reisverslag uit Guyana!
We waren vergeten onze potten pindakaas, pasta en apelstroop in te checken op het vliegveld van Trinidad, dus die kwamen, ook na uitleg wat voor lekkers het allemaal was, niet mee het vliegtuig in. Daar ging ons ontbijt/lunch voor de komende week :-( Het vliegtuig vertrok zowaar te vroeg en de piloot babbelde steeds gezellig door de intercom over de wolken en over de jungle onder ons, die er trouwens vanuit de lucht uitzag als een oneindig broccoli-veld. Het vliegveld ligt ook midden in het regenwoud. Dus wat heb je dan bij aankomst? Regen! Guyana is ruim 5 keer zo groot als Nederland, maar meer dan 80% van het land is bedekt met oerwoud.
De taxichauffeur in T&T die ons naar het vliegveld had gebracht reed als een malloot door telkens totaal onnodig op de rem te trappen, maar de bestuurder van het minibusje dat ons nu naar het centrum van Georgetown bracht kon er ook wat van. Onze reisgids zit er nog wel eens naast qua beeldvorming. Dit keer echter niet. Uit de speakers knalde keiharde muziek, waarbij de radiopresentator zijn best deed om leuke liedjes zo veel mogelijk te verpesten met onsamenhangende mededelingen, door hard mee te zingen met zijn rastastem en door er lukraak wat ‘woop-woop’ en ‘boejakka-boejakka’ kreten uit te gooien. En dit dus een uur lang, kei- en keihard! De chauffeur deed een duit in het zakje door, ondanks de regen, een poging te doen een etappe te winnen van de bekende Dakar-rally die dit jaar i.v.m. oorlog in Afrika in Zuid-Amerika is gehouden. Wonder boven wonder kwamen we heelhuids aan achter de markt in Georgetown.
Georgetown (05-02 t/m 07-02)
In de kuststrook wonen zo’n beetje alle 775.000 inwoners. Eenderde hiervan woont in de hoofdstad. De stad heeft voor toeristen weinig te bieden. De ‘points of interest’ zijn de markt en de houten kerk. De markt zagen we bij aankomst en die zag er op z’n zachts gezegd niet heel gezellig uit en de kerk zagen we vanuit de taxi die ons naar ons ‘hotel’ bracht. De kerk is overigens een van de hoogste gebouwen in de stad die eigenlijk alleen maar laagbouw kent, waarschijnlijk doordat alles van hout is. Zo ook ons hotel. Als je dan via een restaurant/bar die als slogan ‘Jerries all night long’ heeft het hotel moet betreden, weet je al dat er van slapen weinig terrecht zal komen. Via een trap achter de toonbank kwamen we op de 1e verdieping bij een onbemande receptie. Uiteindelijk hebben we van iemand in de bar toch een kamersleutel gekregen. De winkels zaten dicht, want het was zondag en ze zouden pas dinsdag open gaan omdat maandag een moslim-feestdag was, dus bij de benzinepomp hebben we maar avondeten gehaald (lees: 1 zak chips en 1 bus pringles). Om te zorgen dat we ondanks de verwachtte geluidsoverlast toch konden slapen namen we ook maar 2 flesjes wijn van een euro mee. Konden we meteen een borrel doen op Guyana :-) Toen het maandagmiddag nog steeds niet ophield met regenen zijn we als echte bikkels met onze gele poncho’s (alsof we hier als blanken nog niet genoeg opvielen) toch maar een rondje om de kerk gaan lopen. Daar valt verder weinig over te zeggen.
Corriverton (07-02 t/m 08-02)
Op dinsdag was het weer een stuk beter, maar we besloten toch verder te reizen. Sommige dingen zijn voor ons al zo gewoon geworden dat we er niet eens meer bij stil staan en het dus ook niet in onze reisverslagen vermelden. Zoals bijvoorbeeld dat in Zuid-Amerika de zon altijd voor 19.00 onder gaat, dat we elke avond op muggenjacht moeten en de chaos op markten en busstations. In Georgetown vertrekken de bussen vanaf de markt, dus daar is het dubbel feest. Terwijl we nog in de taxi zitten zwaaien er al mensen van busmaatschappijtjes die ons in hun busje willen lokken. Bij het uitstappen staat er dan 10 tegen ons te schreeuwen en onze backpacks worden voordat we er erg in hebben meegenomen. Als we, met hulp van de taxichauffeur, een keuze hebben gemaakt worden we zo’n beetje ontvoerd naar een busje. De 9 ‘verliezers’ proberen ons nog steeds te overtuigen en snauwen elkaar van alles toe. Eenmaal goed en wel in het busje begint het wachten tot onze ‘winnaar’ voldoende mensen zijn busje in lokt, zodat deze vol raakt en we kunnen vertrekken. Dat wachten is niet vervelend omdat we onze ogen uit kunnen kijken. Op straat wordt van alles verkocht en ook door het raampje van ons busje wordt van alles aangeboden. Normale dingen als water en chips, maar ook minder voor de hand liggende zaken als tandenborstels, ondergoed en olijfolie. Ook de luid ruziënde buskaartjesverkopers zorgen voor het nodige vermaak. Zulke taferelen in combinatie met harde muziek en één grote, toeterende verkeers-chaos kom je in het georganiseerde Europa niet tegen en dat zullen we zeker gaan missen.
Maargoed. Toen we eenmaal vertrokken bleek deze chauffeur een stuk rustiger te rijden en het geluidsniveau en de muziekkeuze waren ook een stuk prettiger voor de oren. Het uitzicht onderweg verveelde niet. De weg loopt vanaf Georgetown langs de kust tot aan de rivier de Moleson Creek die de grens vormt met Suriname. Langs de hele route staan huizen die onder zo’n 80 aan elkaar gegroeide dorpjes vallen. Zodoende was er veel leven op en langs de straat. Suïcidale honden die ondanks het razende verkeerde op hun dooie akkertje de weg over staken, loslopende paarden, koeien, geiten, kippen en ezels, een boel fietsers (?) en een hoop volk waarvan we niet precies weten wat ze uitspookten. Het laatste ‘dorp’ van de route is Corriverton. Hier zijn een paar winkeltjes, een kerk, een moskee, een hindu-tempel (ja, ook Guyana is een gelovig land), hotels en restaurantjes te vinden. Wij zijn hier o.a. heen gegaan om toch nog wat anders dan Georgetown te zien.
En nu verder...
Tsja....We hebben in Bolivia en in een Peru al een jungletour gedaan, dus voelden we er weinig voor om dat in Guyana, waar het ook nog eens veel duurder is, opnieuw te doen. Te meer omdat we in Suriname nog op eigen houtje de jungle in willen trekken. De kuststrook kan ons ook niet echt bekoren, dus we hebben besloten Guyana al weer snel te verlaten. We gaan morgen(woensdag)ochtend met een veerpont de grens oversteken naar Suriname. We willen proberen gelijk door te reizen naar de oostkant, waar buurland Frans-Guyana ligt. Ook daar zullen we niet heel veel tijd doorbrengen, dus hou je mail in de gaten voor weer een nieuw verslag!
Wist-je-dat...
• ze in Guyana ook Engels praten?
• ze hier ook aan de verkeerde kant van de weg rijden?
• 1000 Guyaanse dollar (= €4) het grootste briefje is?
• je hier dus letterlijk met een pak geld over straat loopt?
• we bij het uitchecken van ons hotel in Georgetown opnieuw op zoek moesten naar iemand die ons geld wilde aannemen?
• toen we eindelijk iemand hadden gevonden hij ons onze NIET betaalde sleutelborg teruggaf en de kamer niet in rekening bracht?
• wij dit natuurlijk eerlijk toegaven en alles netjes hebben betaald?
• wij heel vaak wist-je-datjes vergeten op te schrijven?
• we bijvoorbeeld bij het verslag over T&T nog wilden zeggen dat daar iedereen, jong en oud, rasta-haren heeft?
• de foto’s te vinden zijn via http://bit.ly/zJVYV2 ?
[userId] => 260404
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4165160
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 957
[author] => Sander en Lotte
[cityName] => Springlands
[travelId] => 288802
[travelTitle] => Sander & Lotte to South-America!
[travelTitleSlugified] => sander-lotte-to-south-america
[dateDepart] => 2010-11-27
[dateReturn] => 2012-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,springlands
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/404_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => broccoli-regen-en-sucidale-honden
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => rollingmetal
[datePublication] => 2018-09-17
[title] => Pardoes in Afrika
[message] =>
Omdat mijn longen zo geteisterd waren door berm-, bos- en akkerbranden was ik bij mijn aankomst in Manaus vastbesloten geweest om mijn reis voor een maand of twee in Europa voort te zetten. Maar de klachten namen af en ik ging op een andere manier naar mijn toestand kijken. Ik realiseerde me dat ik van het slechtste scenario uitging, maar er was natuurlijk een heel scala aan aandoeningen mogelijk, ook onschuldige. Ik bracht een fictief bezoek aan mijn huisarts, en probeerde me de Meest Waarschijnlijke Diagnose voor te stellen. Dit kwam eruit: 'Op de foto's zijn geen bijzonderheden aangetroffen, maar ik heb wel gezien dat de luchtwegen inderdaad geïrriteerd zijn, dus dat kan een verklaring zijn van de klachten. Normaal gesproken zouden die binnen een dag of tien weg moeten zijn. Mocht je over twee weken nog last hebben, neem dan nog even contact op'. Ik was gerustgesteld. Een vertrek uit Zuid-Amerika was geen optie meer. Ik nam een maatregel: ik zou ter bescherming niet meer zonder buitentent slapen, dat hield veel rook buiten. Ik vervolgde mijn weg en dat was een juist besluit, want ik zou nog hooguit huis-, tuin- en keukenvuurtjes ruiken. En de klachten zouden verdwijnen.
In meerdere opzichten kende ik een valse start. Ik had mijn ketting verwisseld maar mijn beide kettingen waren bijna versleten, inclusief de gebruikte sluitschakels, en na enkele kilometers brak de ketting. Ik kortte 'm in en reed verder, en pas 's avonds in de tent kreeg ik in de gaten dat mijn GPS-signaal op een hele vreemde positie stond. Ik had bij een vertakking van de weg, ruim 20 km terug, de linkertak moeten nemen en niet de rechter en was nu, na een korte fietsdag van 44 km, dus feitelijk niets opgeschoten want ik moest weer terug naar de rand van Manaus. Maar eigenlijk boeide me dat niet zo want ik had de tijd. En ik had ook een laken. Dat had ik in Manaus gekocht omdat ik niets had om 's nachts over me heen te trekken als de temperatuur te ver daalde. Mijn slaapzak was te warm, maar dit laken was precies goed. Ik dacht de volgende dag slim te zijn door een stukje af te snijden naar de route waar ik eigenlijk hoorde te zijn maar kreeg te maken met de steilste hellingen die ik ooit meemaakte. Met ruim 20% was ik genoodzaakt fiets en vracht omhoog te duwen en dat kostte veel tijd en energie. Op de hoofdroute kwam ik langs zwembaden en een recreatiemeer, en reed daarna de jungle in. Door de hoge luchtvochtigheid reed ik in drijfnatte kleren, en die vochtigheid zou de komende weken een probleem blijven. Toen ik na de tweede dag kortstondig een trainingsbroek droeg bij het zoeken naar een kampeerplek, om beten en schrammen te voorkomen, was de broek in een half uur drijfnat. Ik schreef al eerder dat natte kleding direct uitgehangen moet worden na het dragen. Leg je het een kwartier in de hoek van de tent dan ruikt het vreemd genoeg meteen naar ammoniak. Kleding uthangen betekent niet dat het droogt, tenzij je dat doet in de volle zon. Maar als de zon schijnt fiets ik. De vochtigheid was niet alleen een probleem voor de kleding. Ook mijn papiergeld werd nat. En mijn vingertoppen zweetten altijd, waardoor ik vaak natte vegen maakte over mijn telefoon. Normaal droog je je vingers dan even aan je shirt, maar ja... die lekte ook.
De route werd zwaarder en ging sterk golven. Steeds moest ik zo'n 30m omhoog en weer naar beneden. Maar ik was blij met de jungle om me heen; behalve dichte jungle waren er ook waterrijke stukken omgeven door palmen. Minder blij was ik met de pech die me nu trof, en steeds vaker zou treffen. Dat krijg je als je bijna een jaar onderweg bent. Mijn fiets had een flinke onderhoudsbeurt nodig. En degelijke banden. Na eerdere pech met de ketting en wat lekke banden hoorde ik nu de achterband aanschuren. Ik keek en schrok. De band die ik in Mexicali aangeschaft had was nu bezig uit te scheuren, de binnenband dreigde al naar buiten te komen. Ik plaatste een buitenbandplakker maar die werd na het oppompen van de band doodleuk naar buiten geduwd. Wat nu? Fietsen kon niet meer, liften wilde ik graag voorkomen. Ik kreeg een helder inzicht. Als ijzerdraadjes en glas mijn band kunnen penetreren, kunnen naald en draad dat vermoedelijk ook. En dus ging ik aan de slag om mijn band te hechten. In totaal was ik ruim een uur in touw in de volle zon om weer een werkbare situatie te krijgen. Ondertussen jeukte mijn zitvlees en ik merkte dat ik er volop mieren om me heen liepen, maar toch waren zij niet de daders. Het was dat permanente vocht en zand op mijn huid dat nu en nog vele malen daarna jeuk veroorzaakte, vooral 's avonds in de tent. De hechting lukte, ik verplaatste de band naar het voorwiel om de druk te verlagen, zette de remmen open om een explosie te voorkomen: mocht de binnenband alsnog naar buiten komen dan zou deze niet onmiddellijk door de velgrem opengereten worden. Door mijn eerdere dwaling, de zware route en de pech liep ik veel vertraging op. Zelf was ik nu ook traag want de operatie in de volle zon had mijn batterij bijna volledig leeggetrokken. Bij een tankstation dronk ik koude cola in de schaduw en kreeg van de verkoopster een stuk warme cake aangereikt. In de avond ontwikkelde ik noodgedwongen een nieuwe routine. Vaak droop ik van het zweet na het inrichten van de tent en dat noopte me om eerst drie kwartier plat te gaan liggen om op te drogen. Alleen door op mijn rug te liggen koelde ik af. Van eten ging ik hevig zweten, van schrijven ging ik hevig zweten en van op mijn zij liggen ging ik hevig zweten dus steeds moest ik een opdroogfase inplannen en op mijn rug gaan liggen wilde ik de stroom zweet stoppen. Soms bewaarde ik werkzaamheden tot de nacht, maar vaak was ook de nacht geen garantie voor koelte. De trend was dat het alsmaar warmer zou worden, hoe noordelijker ik kwam. Mijn laken was na enige weken alweer een overbodig attribuut. Een grappig effect was dat het verdampte zweet condenseerde tegen het tentdoek en weer op mijn lichaam lekte, zo kreeg ik mijn zweet in gedistilleerde vorm terug. Ondertussen was ik wel erg van Brazilië aan het genieten. Ik had geen hoge verwachtingen van dit land gehad, foto's op Google Maps spraken me niet aan want ik zag bijna alleen landbouw, maar al met al was dit land veel mooier en gevarieerder dan verwacht.
Ik reed een nationaal park in. Eerst was de omgeving waterrijk en even dacht ik in Zeeland te rijden maar dat stopte toen de weg een jungle in voerde. Er stonden grote borden met wilde dieren, krokodillen en tijgers, met het verzoek de dieren niet te storen. Toen ik stopte langs de kant om te lunchen hoorde ik een enorm konvooi aan vrachtwagens aan komen bulderen. Maar ik zag ze niet werkelijk aankomen. Toen realiseerde ik me dat dit geen konvooi vrachtwagens was. Dit was één dier. Ik kon slechts gissen naar de identiteit. Hier waren niet alleen dieren, maar ook bijzondere mensen. Dit was het reservaat van de Waimiri Atroari, een natuurvolk. Ik zag ze soms lopen langs de weg, soms kwamen ze uit de jungle en doken aan de andere kant van de weg weer de jungle in. Ze waren gekleed in korte broeken en shirts, mannen en vrouwen. Ze liepen met gevangen vis, of verzamelden hout. Hun gezichten waren rauw en uitdrukkingloos. Ze staarden naar me en ik staarde terug. Eenmaal was er contact toen een jongen een duim opstak. Het was een heel aparte ervaring, deze confrontatie met dit volk. En toen brak er een spaak. Ik vond dit niet de omgeving om een spaak te gaan vervangen, er bleef al een man staren toen ik stopte. Maar er gebeurde iets wonderlijks. U moet weten dat mijn banden eigenlijk te groot zijn, mijn achterband past maar net tussen het slot, aan beide zijden heb ik twee mm speling. Het is bijna ondoenlijk om aanschuren te voorkomen, soms investeerde ik tevergeefs een half uur om van het schurend geluid verlost te zijn. Maar nu spande ik met wat snel denkwerk twee spaken wat strakker aan, negeerde de gebroken spaak en ging er vlot weer vandoor en verdomd... ik was van het aanschuren verlost. Die avond kampeerde ik stiekem in het park. Je mag hier de hoofdweg gebruiken en dat was het. Je mag niet stoppen, niet afslaan, niet filmen en niet fotograferen. Maar dit traject door het park was voor mij niet in een dag te doen dus ik moest wat verboden overtreden. Ik hield me gedeisd, werd niet ontdekt en vertrok weer vroeg. Tegen de middag keerde ik terug in de beschaafde wereld. Er waren weer voorzieningen en ik had weer ruimte om me heen. En er was halverwege de middag een bijzonderheid. Ik passeerde voor de derde keer de evenaar. Na Indonesië in 2014 en Ecuador in 2015 verwisselde ik nu in Brazilië van halfrond. Ik maakte foto's bij het monument en vervolgde de tocht. De heuvels waren inmiddels beter te doen en mijn gehechte band hield het nog.
Dat was de volgende dag anders. Er kwam een stukje binnenband ter grootte van een duimtopje naar buiten. Ik gokte erop dat opnieuw hechten niet nodig was voor ik Rorainopolis zou bereiken. Het was een juiste gok, feitelijk hoefde ik niet eens zover meer te rijden want het gehucht Nova Colina had een winkel waar fietsbanden verkocht werden en ik verving mijn band. Rorainopolis kon ik echter ook wel gebruiken, zij het voor een hotelkamer, na zes zweterige nachten in de tent. Er was wederom een trend zichtbaar. Hoe noordelijker ik kwam, hoe minder ik kreeg voor meer geld. De airco was gelukkig wel standaard en zo konden mijn kleding en ik eindelijk opdrogen. Huidklachten verdwenen, evenals de dampen uit mijn kleding. De extreem frisse geur in de kamer had echter een alarmbel moeten doen rinkelen. Deze diende als camouflage voor schimmel- en rioleringsdampen, en in de avond zag ik, liggend op bed, pal boven mijn gezicht een kakkerlak lopen. Vangen was geen optie, gaan slapen met deze wetenschap ook niet. Ik zette mijn tent op op het bed en was beschermd.
Ik had het regenseizoen ingehaald, die reisde trager naar het noorden dan ik. En dat betekende veel buien en veel land dat onder water stond, en dat bemoeilijkte in de dagen die volgden het kamperen. Ik werd weer gestoken door een wesp. Mijn reactie was weer lauw, maar die van mijn huid niet. Mijn rechteronderarm zwol op, daarna de elleboog en ik vroeg me af hoeveel er nog aan lichaam ingepikt ging worden. Zou mijn bovenarm strak gaan staan? Ik had helemaal geen bezwaar tegen stevige biceps, maar rondrijden met één stevige bicep vond ik een beetje raar. Ik hou van symmetrie. Ik ging de totale misvorming niet afwachten en dus zocht ik in Mucajai een ziekenhuis op. Ik kreeg een injectie in mijn bil en heel langzaam zou de zwelling de dagen erna afnemen.
In de stad Boa Vista laadde ik de tassen helemaal vol want misschien was dit wel de laatste kans de komende weken. Of maanden. Hier was ook een bijzondere splitsing. Want wil je Boa Vista voorbij dan zijn er twee opties: Venezuela of Guyana. Het is zelfs zo dat wanneer je van Guyana naar buurland Venezuela wilt, je via deze splitsing bij Boa Vista in Brazilië moet reizen. Stel je eens voor dat je in Nederland alleen via Zwitserland naar Duitsland kunt reizen... Ik koos Guyana en ging rechtsaf. Het restant Brazilië was heel vertrouwd. Grootgrondbezit dus weinig bewoning, land stond onder water, er was prikkeldraad... dit was precies het Argentinië van bij mijn start in november vorig jaar. Maar de cirkel was niet rond; ik reed verder. Motorrijders op een overdekt terras van een restaurant nodigden me uit mee te eten, en snel at ik een hapje spagetti en aardappelpuree mee, snel omdat ik die dag grensplaats Bonfim nog wilde halen. Dat lukte. Het werd mijn laatste nacht in Brazilië, en mijn laatste nacht in luxe. Ik had toen nog geen idee wat voor beproeving Guyana zou worden.
Ik kreeg mijn Braziliaanse exitstempel, reed de Takutubrug over en was in Guyana. Er gebeurde iets vreemds. Via een viaductconstructie reed ik over de baan van de tegenliggers heen. Wat waren dit voor fratsen? Maar toen kreeg ik 'm door. Dit was voormalig Brits Guyana, en dus werd ik aan de linkerkant gedeponeerd. In het douanegebouw gaf een beambte met donkerzwarte huidskleur (tot dusver waren mensen hooguit Obama-bruin geweest) me een formulier dat ik moest invullen. Wat natuurlijk fantastisch was, was dat ik gewoon met deze man kon praten. Eindelijk, na tien maanden, kon ik weer vrijuit communiceren, want de voertaal in Guyana is Engels. En het formulier was ook nog eens tweetalig opgesteld, in het Engels en in het Nederlands. Wel erg oubollig Nederlands, en bepaald niet vrij van fouten. Soms moest ik de Engelse vertaling erbij nemen omdat het Nederlands compleet onbegrijpelijk was. Ik kreeg een stempel voor een maand en reed Lethem binnen. Het was niet de stad die ik verwachtte, het was een uitgestrekt dorp. Eerst moest ik geld hebben. Er waren twee banken, de Republic Bank en de GBTI Bank, wat tot mijn verrassing niet 'Gay Bisexual Transgender Intersekse Bank' betekende. De geldautomaten hadden alleen een Visa-logo dus ik kon het schudden met mijn Maestro-logo. Meer financiële instellingen waren er niet dus het enige dat ik kon doen was de volgende dag terugkeren tijdens kantooruren om dollars te wisselen. Er was nog een paar uur daglicht dus deed ik wat sightseeing. En ik raakte snel gefascineerd. Dit rustige dorp stond vol koloniale gebouwen, en de nieuwere gebouwen hadden mooie kleuren, er waren veel paden, de straatnaamborden toonden Engelse namen en ik zag ook veel Engelse teksten op panden. Dit was precies het Afrika dat ik kende uit mijn backpackerstijd, het was alsof ik midden in Malawi gedropt was, of Kenia of Tanzania. Sterker nog, dit leek wel een uitvergroting van koloniaal Brits Afrika. En dat terwijl ik zo ver van Afrika was. Ik keek mijn ogen uit, ik vond het fantastisch. Wat een verandering ineens! Ondertussen keek ik uit naar onderdak. Het kwam nogal als een schok dat hotels hier zo duur waren. Ik pikte er een hotel uit dat wat minder chic leek, maar zou daar €20 moeten betalen voor een kleine, hete kamer met alleen een ventilator. Dat ging natuurlijk niet gebeuren. Een groot koloniaal gebouw deed dienst als hostel voor locals. Voor een paar euro mocht ik er de nacht doorbrengen en gelukkig kon ik met Braziliaans geld betalen. Ik had een ruime kamer waarin drie bedden stonden. Geen slot, geen noemenswaardig raam, eerder een groot ventilatiegat, en héél veel muggen. Op de plek waar een vierde bed had kunnen staan zette ik de tent op, op een matras van één van de andere bedden. En later lag ik, in dat grote koloniale gebouw, luisterend naar de regen die neerkletterde op het metalen dak. Ik was in een fantastisch nieuw avontuur beland.
Geld, dat had ik nodig. De Republic Bank wisselde geen Braziliaans geld, de LGBT Bank had woekerkoersen. Bij de laatste wisselde ik via een traag, bureaucratisch proces twee tientjes aan Braziliaans geld en bij de ander was inmiddels de wachtrij zo lang en zat er zo weinig beweging in dat deze dag vertrekken er niet meer in zat als ik hierop wachtte. Wat te doen? Met twee tientjes het land in? Ineens kreeg ik een inval. Als ik het nu eens bij zo'n duur hotel probeerde? Een paar minuten later was ik voor $40 aan Guyanese dollars rijker, daar moest ik het even mee uit kunnen zingen. Voedsel had ik voldoende, ik had alleen wat limonade nodig voor onderweg. Er waren echter niet veel levensmiddelenwinkels, en de supermarkten waren een soort Xenos-achtige winkels. Ik vond een paar flessen, lunchte en ging op pad, de bush in. 445 km naar Linden, de eerstvolgende plaats van betekenis, en 105 km verder zou hoofdstad Georgetown liggen. Ik had genoten van dit wonderlijke dorp, met zijn gemengde bevolking, Creolen, Indiërs, indianen en Chinezen, zijn Afrikaanse karakter, en ik was benieuwd naar wat komen ging. Ik mocht direct afscheid nemen van het asfalt, dat zou ik 445 km niet meer zien. Ik kwam door een savanne te rijden, met nauwelijks verkeer of bewoning. De plaats waar ik halthield voor de nacht was drassig, een moeras vol muggen, en ik had veel te stellen met mugjes die de mazen van mijn tent vonden.
De volgende dag werd de omgeving heuvelachtiger en savanne werd boerenland. Er lag een winkel op de route waar ik een 9-pack cassis kon kopen à 2 liter per stuk. Daar kon ik even mee vooruit. Tegen de avond lag er een lodge in de bossen, de Rock View Lodge. Het leek me een goed idee om de hoofdweg te verlaten en daar eens te gaan vragen of ik er mocht kamperen. Zo'n plek kan nog wel eens bijzonder zijn, bijzonderder in ieder geval dan een nacht in een moeras. En ik werd niet teleurgesteld. Het was een sfeervol park met accommodatie in stijl en een prachtig houten restaurant met twee verdiepingen, vol ornamenten, oud meubilair, boeken en kaarten. Het park kon alleen wel wat onderhoud gebruiken. Eigenaar Colin heette me welkom en ik kon mijn tent in het gras zetten tegen een kleine vergoeding. Ik had het momenteel niet in gebruik zijnde restaurant voor mezelf, ik was de enige gast. Van 18.30 tot 22.00 was er stroom en ik zette er koffie en bestudeerde de fraaie ruimtes: de bar die dienstdeed als opslagplaats, de recreatieruimte op de bovenverdieping, het restaurant zelf. Er was echter één factor die me verjoeg: de muggen waren een enorme plaag. Muggenwerende middelen waren zinloos en er werd door textiel heengeprikt en naar hartelust in mouwen en broekspijpen gevlogen. Ik was veroordeeld tot mijn tent. In de ochtend bekeek ik de omgeving en in een bos liep kortstondig over de takken boven me een aap met me mee. Ik nam een douche en het bleek dat de hond van het gezin in de nacht iets in de doucheruimte had gedeponeerd. Ik wees Colin erop bij het verlaten van de ruimte en hij was dermate gegeneerd dat hij mij niets meer in rekening wilde brengen voor het kamperen. Daar voelde ik me op mijn beurt weer ongemakkelijk bij en toen Colin weg was liet ik de vergoeding achter bij de receptioniste die niets wist van de kwijtschelding, en zo vertrok ik dus stiekem zonder niet te betalen.
Ik reed het boerenland uit en het regenwoud in. Dit leek veel meer op een regenwoud dan de regenwouden die ik eerder zag, vanwege de uitbundigheid van het groen en de variatie in plantensoorten. Dat er geen asfalt lag hielp ook. Hier was geen bewoning meer en een dag lang had ik het woud alleen, met wat sporadisch overig verkeer. Bij de afslag naar de Atta Lodge hield ik halt. Zo lang het kon wilde ik zoveel mogelijk sfeervolle kampen meemaken. De Atta Lodge was ook ontworpen door Colin, maar toen het gebied waarin het lag tot nationaal park uitgeroepen werd kwam het onder beheer van locals, en met hen kreeg ik hier te maken. Deze lodge oogde wat moderner, er was ook van alles in aanbouw en dat gaf het geheel een ander aanzien. Ik werd ontvangen door Ryan en zijn collega's en mocht hier gratis kamperen. Eigenlijk was er toestemming nodig van het hoofdkantoor maar een antwoord van die kant bleef uit.
In de ochtend had ik iets bijzonders op de agenda gezet. Hier in het bos was een 'canopy walk', hier kon je over touwbruggen een wandeling tussen de boomtoppen maken. Dat had ik al veel eerder eens willen doen: in 2011 was ik in Maleisië en daar lagen er een stuk of vijf op mijn route maar vanwege uiteenlopende oorzaken (in onbruik geraakt, in onderhoud, net die dag gesloten, etc.) vielen ze één voor één af en kon ik uiteindelijk fluiten naar mijn canopy-ervaring, maar nu lag er gewoon één op tien minuten lopen van mijn kamp en ik had 'm ook nog voor mezelf. En dus liep ik het bos in, klauterde naar grotere hoogten en wandelde korte tijd later wiebelend in de hoogte, op een metalen loopvlak en met netten aan weerszijden tot okselhoogte. Lang was de ervaring niet, het waren vier delen van gemiddeld 50m, van platform naar platform, maar het was zeker een leuke start van de dag. Bij terugkeer wachtte me een volgende verrassing want in het restaurant waar Ryan en consorten een film keken, kwam de kokkin uit de keuken en riep naar me: 'Breakfast'. Nou had ik al wat crackers op voor mijn wandeling, maar het consumeren van een tweede ontbijt kostte me geen moeite. Na de broodjes en de worstjes was ik even later in het sanitaire blok, zag een spiegel boven een wasbak en herinnerde mij een oud advies van zanger Steve Winwood: 'While you see a chance take it', en ik maakte van de gelegenheid gebruik me te scheren. Ik bedankte Ryan en was weer een bijzondere ervaring rijker. En een attribuut armer, want weet u nog dat ik weken eerder mijn spatborden had gedemonteerd omdat de wielen vastliepen in de modder? Welnu, het voorspatbord had ik weer gemonteerd omdat mijn drinkflessen te modderig werden, maar het achterspatbord had eigenlijk geen meerwaarde, was alleen tot last en ik liet 'm hier achter.
Waar ik in zijn algemeenheid erg blij mee was is dat ik er in geslaagd was een mooie, zinvolle invulling aan deze tweede Zuid-Amerikaanse reis te geven. Als vooraf je plannen niet helemaal vaststaan en je gaat eerst enkele maanden fietsen in landen waar je al geweest bent kan het zomaar zijn dat je je gaat afvragen wat de meerwaarde van de reis is als er te weinig nieuwe ervaringen aan toegevoegd worden. Maar deze reis is van begin tot heden waardevol geweest, en het was in het bijzonder een geweldige keuze om na Mexico in de huidige regio te gaan fietsen.
Een dag lang reed ik door de jungle in het nationale park. In de stromende regen kwam ik in de namiddag aan bij het Iwokrama International Centre waar ook gekampeerd kon worden, maar mijn geluk was op. 'Het kamperen doen we niet meer, we verhuren alleen nog bungalows', zo hoorde ik. Ik was genoodzaakt door te rijden. Dat duurde niet lang want er was een oversteek en de ferry ging volgens een dienstregeling. Het was 17.22 uur en om 18.00 uur was de enige resterende afvaart. Ik wachtte, werd overgezet en reed in het donker verder; twee km verderop was nog een zeker 'Nature View Resort' volgens mijn app. Ik kwam aan bij een restaurant en vroeg of ik er kon overnachten. Dat was geen probleem, en ik was opgelucht. Wat wel een probleem was was dat dit een extreem luidruchtige stek was. Muziek, draaiende motoren, luid gepraat. De volgende ochtend werd me duidelijk waar ik was. Dit was geen resort. Dit was een truckstop. In het restaurant ontbeet ik en wist dat het nu uit was met de nachtelijke voorzieningen. Tot Linden werd het nu wildkamperen. Dat zouden veel meer nachten worden dan gepland.
De regen had gevolgen voor het wegdek. Dramatische gevolgen. Ik kreeg te maken met poelen, met grote poelen, met poelen die breder waren dan de weg. Soms was daarom een doorwading noodzakelijk. Eerst ging dat voorzichtig, later crosste ik net als in IJsland overal tamelijk onstuimig doorheen. Soms kreeg ik te maken met taaie hellingen. En het vinden van een slaapplaats werd bemoeilijkt door de dichte jungle. Maar soms was er ruimte vrijgemaakt voor de waterafvoer, dan leidde een vlakke strook naar een gat in de grond met een berg aarde erachter, dit bood mogelijkheden tot overnachten. Een volgende uitdaging was mul zand. Waar fietsen niet meer mogelijk was moest ik lopen en duwen. Er was sinds de rivieroversteek meer verkeer, busjes scheurden langs me heen. Er waren wat pleisterplaatsen onderweg, Mabura en 58 Miles. Ik beperkte de aankoop van limonade tot het hoogstnoodzakelijke want in deze rimboe moest ik €4 per tweeliterfles neertellen en met een verbruik van 7 liter per dag tikt dat aan. Daarom schakelde ik over op een goedkoper alternatief toen ik bij het restaurant waar ik een fles cola gekocht had een grote kunststof waterton zag met een kraantje. Ik vulde mijn drie lege flessen en kon zo weer wat langer vooruit, als het water zuiver was tenminste: de ton werd gevoed door de dakgoot en één stuk papegaaienuitwerpsel kon het verschil uitmaken tussen goed drinkwater en een verontreinigde ton. De dag in de rimboe eindigde met een grote knal. Die knal kende ik, die had ik eerder in China gehoord. Het is het geluid van een binnenband die door de velgrem opengereten wordt en klapt. Het was het scenario waaraan ik kort geleden nog ontsnapte en nu, 12 dagen na aanschaf, is mijn nieuwe band al weer versleten, en meer dan dat, hij is er veel erger aan toe dan de vorige. Daar bleef het niet bij. Ik kreeg te maken met het krankzinnigste probleem dat ik ooit had. Nog steeds heb ik geen verklaring. Ik trok namelijk de snelspanner (die spies waarmee je je wiel klemzet in de achtervork) uit de achteras, haalde het wiel eruit, bekeek de schade, oordeelde dat ik vandaag niet meer verder kon, plaatste het wiel terug en... kreeg de snelspanner niet meer door de as. In de as zat nu iets muurvast, geen idee wat het was, in ieder geval geen afgebroken stuk snelspanner want die was intact. De jungle maakte hier en daar plaats voor bos, en zo ook hier, en dat vereenvoudigde het kamperen. In fases sleepte ik alles het bos in en wist dat gelukkig ongezien te doen. In de ochtend naaide ik mijn band weer maar wist dat de band overal elders uit kon scheuren, vooral op dit zware terrein. En dus ging ik de laatste 84 km naar Linden lopen. Met de eerste 700m zou ik al een uur zoet zijn. Er lag een monsterlijke poel voor me, daar kon ik niet langs lopen, daar moest ik doorheen. Het leek me het beste om dat nog even fietsend te doen. Eerst was ik 20 minuten kwijt aan een probleem met mijn ketting. Toen nam ik een aanloop, oordeelde dat ik het beste langs de zijkant kon rijden, daar was het doorgaans het minst diep, en zag mijzelf en mijn fiets in heel snel tempo naar de diepte verdwijnen. Mijn achtertassen stonden tot over de helft in het roodbruine water. Ik had er een serieus probleem bij. Ik viste een drijvende voortas uit het water, bracht die samen met de stuurtas in veiligheid maar stootte en passant de fietscomputer uit zijn houder die prompt naar een meter diepte zonk. Gelukkig vond ik 'm terug op de bodem. Ik wist de fiets uiteindelijk terug te duwen, decimeter voor decimeter, en had een nieuwe strategie nodig. Ik liep over een ander deel. Drijfzand. Er zat niets anders op dan alles in delen door de rand van de jungle naar de overkant van de poel te dragen. Zoals gezegd stond ik een uur na het aantreffen van de poel aan de overkant. En er zou nog wat werk volgen, want zoals u wellicht weet zijn mijn tassen minder waterdicht dan geclaimd wordt. Bij de lunch kreeg ik al een voorproefje. Uit mijn voedseltas haalde ik een beker. Ik schroefde het deksel eraf en had gratis chocolademelk. Er dreef water in een afgesloten tupperwarebakje. Mijn bakje met koffie heeft een stevig afdichtingsmechanisme. Maar nu ook vocht van binnen. Ik zag ook water in een nog ongeopend zakje toffees. Ik wilde nog even niet weten hoe het met de kleding, elektronica, boeken en kaarten in de achtertassen gesteld was, ik kon er nu toch niets aan doen. Ik kon niets wassen en niets drogen, de zon verstopt zich grote delen van de dag achter wolken en de luchtvochtigheid is onverminderd hoog. Nu mijn tocht verlengd werd omdat ik niet meer kon fietsen moest ik gaan rantsoeneren. Ik had het lang uitgehouden met mijn voorraad uit Boa Vista, maar er waren grenzen. Een maaltijd bestond nu uit een blikje doperwten, of een rol koekjes. De ene regenbui volgde de andere op, als het niet regende was er regendreiging. U moet weten dat dit de droge periode is in Guyana, maar de staart van het regenseizoen was evenzeer vertraagd als ik momenteel. Bijna iedere passant informeerde of alles in orde was, sommigen wilden uitleg. Jungle was nu definitief bos geworden. 's Avonds in de tent kwam er een scheut water uit een achtertas. Het was een voorbode van wat me te wachten stond, maar ik schoof het slechte nieuws nog steeds voor me uit. Het goede nieuws was dat het water uit de ton drinkbaar was. Ik had nog zakjes Zuko en Negrita ('Negerinnetje') poederlimonade uit Peru. Er was mij veel aan gelegen van de zakjes Negrita af te raken, want steeds als ik er één zag hoorde ik Elton John zingen. 'Oh Negrita you will never know, anything about my home. I'll never know how good it feels to hold you, oh hmm. Negrita, I need you so.'
Er volgde nog een dag lopen. Mijn dieet van koekjes en mueslirepen begon langzaam funest te worden voor mijn organen. Ik had een normale maaltijd nodig. Mijn lichaam rook ondertussen naar een dood dier, dat is wat bijna permanent nat zijn met je doet. Maar er was hoop. Na twee dagen lopen bereikte ik de volgende ochtend Linden. Terug in de bewoonde wereld. Linden is duidelijk groter en dichter bebouwd en bevolkt dan Lethem. De mensen waren druk. Mannen riepen naar me. Ik zou gaandeweg ontdekken dat veel mensen hier behulpzaam zijn, maar diverse mensen ook ronduit gestoord. Een Surinaamse mevrouw toonde me een rest house en dat bleek het beste aanbod voor me te zijn. Een airco om spullen te drogen en wifi kon ik vergeten, maar er was stroom voor koffie en een douche. Aan de banken had ik weer niets en ik wisselde geld op de markt. Ik deed boodschappen en begon na een lunch aan een megaklus. Operatie modder. Alles ging de tassen uit. En jongens wat zwijnde ik. Deels dankte ik het aan mezelf dat de schade zo meeviel omdat ik het meeste uit voorzorg in plastic zakken verpakt had. Maar toch, het had zoveel ernstiger kunnen zijn. Uiteindelijk gingen alle plastic zakken de vuilnisbak in, een Spaans woordenboek en een handleiding van de fietscomputer. Het overige was na veel poetsen en uitspreiden weer bruikbaar.
Over de volgende dag kan ik een klein boek schrijven, een soort boekenweekgeschenk. Maar voor nu voert dat te ver. Ik volsta met enkele zinnen. Ik dacht snel een nieuwe band te scoren en daarna de hele dag te fietsen. Uiteindelijk kostte het scoren van de band een hele dag. Ergens halverwege de dag was ik al zo wanhopig geraakt dat ik maar gewoon ging lopen naar Georgetown, maar toen ik na drie km zag in welke staat mijn band verkeerde keerde ik om en onderging mijn lot: blijven zoeken, blijven wachten en eindeloos geduld tonen. Dit was immers Afrika. Een reddende engel bleef me bijstaan en rustte niet voor er een oplossing was. Een uur voor het intreden van de duisternis arriveerde de enige man in Linden die me echt kon redden, hij had de band in mijn maat én een nieuwe as. Toen de fiets rijklaar was hoosde het, en toen het droog was was het donker. Ik keerde terug naar het rest house en wachtte anderhalf uur tot de eigenaar terug was. In de avond maakte ik me zorgen over mijn financiële situatie. Mijn voorraad cash was eindig. Ik was nog niet in nood maar dat kon veranderen als ook in Georgetown geen bank was met Maestro-logo. Terugkeren naar Brazilië was geen optie meer. Ik kon alleen vooruit naar Suriname en als pinnen ook daar onmogelijk was moest ik simpelweg online een ticket kopen en naar huis vliegen. Of er moest iets als een geldtransfer mogelijk zijn. Het leven wordt een stuk lastiger als je niet bij je geld kunt. Voorlopig kookte ik kraanwater om de aanschaf van (steevast dure) limonade te voorkomen.
Ik reed door bossen, langs recreatiekreken, gehuchten en landbouwgebieden. Toen ik Soesdyke bereikte, een prettig ogend plaatsje, veranderde alles. Vanaf hier was er bewoning langs de weg, gehucht na gehucht, met namen als Relief, Support, Supply, Friendship, helemaal tot aan Georgetown. Wildkamperen kon ik vergeten. Drie keer vroeg ik of ik mijn tent op kon zetten, drie maal ontving ik een afwijzing. Het probleem was vaak dat mensen niet de bevoegdheid hadden om mij op het terrein te laten. Zij die dit wel hadden waren afwezig en onbereikbaar. Iedereen hier had een telefoon, maar niemand beltegoed. Maar in New Hope mocht ik bij een tankstation slapen. Mijn laatste tentstokbreuk was verergerd en ik moest nu de stokconstructie uiteen halen om het gebruikte hulsje, die ik Mariska Hulsje had genoemd (naar presentatrice Mariska Hulscher), goed om de stok de kunnen schuiven.
Onderweg was er een Demerara Bank. Die had ik nog niet gehad. Desondanks even nutteloos als de rest. Er was een file. En toen was er Georgetown, een bijzondere stad met straten volgens een rasterpatroon en overal vrijstaande huizen uit koloniale tijden. Je fietst hier zo een andere eeuw in. Mijn laatste hoop wat banken betreft was de Scotiabank, een niet-Guyanese bank. En verdomd, een Cirrus-logo! Dat keurde ik ook goed. Ik deed een poging bij een geldautomaat, alles leek goed te gaan, maar zoals zo vaak gebeurt: als het er echt op aankomt, als het moment daar is.. komt er een melding, en geen geld. In een iets verder gelegen Scotiabank, nu een echte bank en niet alleen een automaat, deed ik nog een poging met een iets lager bedrag en verdomd, het werkte. Ik had geld! Maar ik was er nog niet. De volgende stap was het vinden van een kamer. In een KFC zocht ik op booking.com en schrok me wild van de prijzen. De goedkoopste optie was 17 euro voor een bed in een slaapzaal. Verder was er een éénpersoonskamer voor 26 euro, zonder wifi of badkamer. Het overige aanbod was €30 of duurder. Waarom is dit land zo duur? Ik was 25 dagen op rij actief geweest, had geen enkele rustdag gekend, hooguit wat kortere fietsdagen. Het was zwaar geweest maar dat deerde me niet. Wat wel zwaar is is als bij aankomst op je beoogde rustplaats de beloning uitblijft. Dat had ik eerder in Australië meegemaakt, en tijdens de huidige reis ook in Argentinië. Ik at mijn patat op (éindelijk een degelijke maaltijd) en ging weer naar buiten. Normaal zou ik gewoon weer vertrokken zijn maar het land dat voor me lag, Suriname, was het enige land bezuiden de V.S. waar ik een visum/toeristenkaart voor nodig had, en die moest ik hier halen, in Georgetown, en dat kon op zijn vroegst over drie dagen. Ik moest ook nog een vliegticket kunnen overleggen, geprint in tweevoud, dus dat kostte ook nog enig regelwerk. Ik zat dus even vast. Gelukkig bracht het National Exhibition Centre uitkomst. Ik zag er op mijn app een campinglogo bij staan, ging informeren en ik kon er inderdaad kamperen. Het was een soort compound met veel afgesloten en vervallen gebouwtjes. In enkele gebouwen waren wat secretariaten gevestigd, enkele huizen waren bewoond.
Ik heb hier een overdekte gratis kampeerplaats, er is water en stroom en er is een wc. Overdag is het goed uit te houden, 's avonds stikt het van de brutale minuscule mugjes, waardoor ik gedwongen ben 12 uur in de tent te verblijven waar het heet is, en bovendien is het omgevingslawaai van de bars buiten de compound bijna ondraaglijk. Maar ja, dit is nou eenmaal Afrika. Hoe dan ook, ik loop met het plan om één dag een kamer te nemen om alles wat online geregeld moet worden te regelen (en te douchen!), en dan hoop ik weer snel op pad te zijn, mét Surinaamse toeristenkaart, om na dit verblijf in Afrika weer een klein beetje thuis te komen. Want Suriname is natuurlijk nog steeds een klein beetje Nederland.
[userId] => 383868
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5037340
[countryId] => 81
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 1454
[author] => Richard van Dijke
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 435788
[travelTitle] => Per fiets de wereld rond
[travelTitleSlugified] => per-fiets-de-wereld-rond
[dateDepart] => 2013-04-03
[dateReturn] => 2020-09-22
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/789/533_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/383/868_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => pardoes-in-afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-07-08
[title] => 30 Juni
[message] => Na een nachtverblijf op de Iwokrama River Lodge, een schitterend complex in de ongerepte natuur van het regenwoud in Guyana, vertrokken we na een prima ontbijt naar de Iwokrama Canopy Walkway. Daar hebben we met een treetopwalk – naar 3 plateau’s op 33 meter hoogte – het overzicht over een stukje van de toppen van het regenwoud. Dieren hebben we niet gespot, maar dat heeft te maken met de grootte van onze groep. De dieren blijven dan vaker op afstand.
Het vervolg van de dag was weer een rit met kuilen, heel veel kuilen. Om een indruk te geven: je moet al heel behendig zijn wil je een gemiddelde snelheid van 45 km per uur halen. In de tussentijd verandert het landschap van het onbewoond regenwoud in savannen landschap waar in kleine dorpjes verspreid indianen wonen.
We komen aan op onze eindbestemming Rock View Lodge, een werkelijk idyllisch complex met een restaurant, zwembad, barretje in een lieflijke omgeving van dieren en houten huisjes.
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4925506
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1158
[author] => Sander
[cityName] => Indian House Island
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,indian-house-island
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 30-juni
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-29
[title] => Kaieteur waterval
[message] => Na het ontbijt vertrekken we met een aantal deelnemers per busje naar het vliegveld Ogle in Georgetown om een vlucht naar de Kaieteur waterval te nemen. Trans Guyana Airways vliegt naar deze bestemming met een Cessna Grand Caravan, een klein vliegtuig voor maximaal 13 passagiers. Na een uur vliegen over het indrukwekkende regenwoud zien we de waterval vanuit de verte al liggen.
De Kaieteur waterval is waarschijnlijk letterlijk het hoogtepunt van Guyana: in Essequibo dendert de rivier de Potato met geweld in een vrije val van 226 meter naar beneden over een breedte van ruim 100 meter. Dit natuurwonder ligt in het amazonewoud met een speciaal micro klimaat met de grootste bromelia’s ter wereld, de kleine zeldzame gouden kikker en de zeldzame nesten van de Guyana Cock-of-the Rock. De gemiddelde hoeveelheid water die per seconde passeert is een astronomische hoeveelheid van 660.000 liter! Vanaf het vliegveld vlak bij de waterval lopen we naar drie verschillende plekken om van het uitzicht op de waterval te genieten. We hebben een bijzondere en fantastische middag!
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4924181
[countryId] => 81
[pictureCount] => 1
[visitorCount] => 1256
[author] =>
[cityName] => Indian House Island
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/205/166_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kaieteur-waterval
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-27
[title] => Grensovergang
[message] => Vandaag de grens overgestoken van Suriname naar Britisch Guyana. En in zuid Amerika ga je echt nog een grens over .
De auto,s moesten allemaal apart worden ingevoerd met alle bijhorende documenten. Er komt geen computer aan te pas en alles gaat met geschreven documenten en je komt in boeken te staan die volgens mij nooit meer open gaan.
Maar na 4 loketten en een ondervraging van een kwartier bij hele serieuze autoriteit waar lachen verboden was kregen wij uiteindelijk de verlossende stempels.
Als wij Britisch Guyana in rijden komen wij erachter dat dit weer een totaal ander land is als Suriname.
We rijden langs een kustweg waar het een drukte is met mensen, koeien, geiten, ezels, varkens, etc.
Het is hier echt opletten want je heb zo iets onder de wielen van de Patrol en dan ben je hier nog niet jarig.
In George Town komen wij bij ons ( goed beveiligde ) hotel aan waar wij bij kunnen komen van de slechte nachtrust hiervoor.
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4923836
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 1189
[author] => Paul
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => grensovergang
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => PaulenSander
[datePublication] => 2016-06-27
[title] => Paramaribo-Georgetown
[message] => Zaterdagmorgen was de officiële start van de Oranje Trophy voor het hotel van het Royal Torarica met veel media aandacht. Diverse filmploegen eb verslaggevers waren aanwezig. Na het officiële gedeelte is de stoet vertrokken en zijn de auto's door een Surinaamse traditie gezegend met een PARBO wassy. PARBO is het locale bier van Suriname en is eigendom van Heineken. Nadat de stoet was vertrokken en nog een rondje om het vrijheidplein heeft gereden zijn we richting Nieuw Nickerie gereden, een route van 240 km over goed begaanbare geasfalteerde wegen. Onderweg naar Nieuw Nickerie zijn we nog even afgeslagen om door het onder de crisis leidende dorpje Wageningen te rijden en hebben daar met een aantal local jongeren gesproken over de werkeloosheid daar na het sluiten van de SML fabriek (Stichting Lanbouw Mechanisatie). In Nieuw Nickerie aangekomen hebben we onze auto's geparkeerd en zijn op kleine bootjes gestapt om door de mangroven naar het Bigi Pan meer te varen, na een uur varen zijn we aangekomen bij het meer en zien de houten verblijven op palen boven het water staan. Hier zullen we de nacht doorbrengen in hangmatten. Na een welkom werdt er voor ons eten klaargemaakt en konden we ons tegoed doen aan heerlijk lokaal fruit, gefrituurde bananen, en kaaimannen saté. Na een hele slechte nachtrust doordat onze buren, (ja er stonden meerdere van dit soort verblijven op het meer) tot 4 uur aan het feesten waren en de kok weer om kwart over vier begon met het ontbijt zijn we om 6 uur weer vertrokken om naar onze auto's te varen. Hierna vervolgen we onze weg naar de rivier om daar de oversteek te maken naar GUANA. Omdat er maar 1 oversteek per dag is en er maar 22 voertuigen op de pont kunnen is Ralph (reisleider) al vroeg vooruit gereden om als eerste de tickets te kunnen bemachtigen. Bij aankomst bij de pont begint het lange wachten:)
[userId] => 427977
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4923833
[countryId] => 81
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 1133
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 504171
[travelTitle] => Oranje Trophy 2016
[travelTitleSlugified] => oranje-trophy-2016
[dateDepart] => 2016-06-01
[dateReturn] => 2016-12-31
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/203/442_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/427/977_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => paramaribo-georgetown
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => mariellevn
[datePublication] => 2016-06-16
[title] => Afscheid stage
[message] => Woo alweer afscheid moeten nemen van mijn stageplek, de tijd is echt snel gegaan. Maar voordat ik daar over vertel zal ik vertellen over van alles wat ik hiervoor nog weer heb beleeft.
Omdat ik begin mei terug gekomen was vanaf Curacao, was het weer tijd om mijn toeristenkaart te verlengen. Na een taxi rit van 1 uur, wat normaal 20 min duurt kwamen we aan bij de vreemdelingendienst. Helaas met minder geld dan we hadden gehoopt want de taxi chauffeur moesten omrijden omdat de stad was ''afgesloten'' hierdoor werd ons ritje dus ook een x zo duur. Maar wij zijn de beroerdste niet en hebben netjes betaald. Na een zenuwslopend uurtje wachten of onze toeristenkaart verlengt zou worden stapte we weer vrolijk naar buiten, alles wat gelukkig goed gegaan. Voor de terugweg hebben we maar onze eigen taxi man Bouta, gebeld die ons gewoon binnen 20 min thuis kon afzetten, want van een afgesloten stad was geen sprake.
Deze week ging ook de documentaire SoSo Lobi in première en hier ben ik met een aantal stagiaires heen gegaan. De docu gaat over de ''stagiaire bubbel'' waar de stagiaires en ik dus ook in leven. Het was leuk om te zien en veel dingen waren erg herkenbaar.
Oohjaa en dan stage. Dat was volgens mij waarvoor ik hier kwam. Hier ben ik natuurlijk iedere dag ook weer druk mee. Samen met Tamara heb ik op de jongerenbeurs voorlichting gegeven over onze stichting. Verder hebben wij een cursus aan docenten gegeven over het motiveren van jongeren. Dit was erg geslaagd en de docenten hebben na afloop een officieel certificaat mogen ontvangen met onze handtekeningen erop.. HAHA YES!!
Het leek mij altijd al eens gaaf om mee te doen met Expeditie Robinson. Nou, dat heb ik geweten! Samen met mijn huis genoten hebben we ons opgegeven voor SPRINGBREAK, met als thema Expeditie Robinson. Een weekend lang in teams tegen elkaar strijden door middel van spelletjes. Natuurlijk moest hier ook goed bij gedronken worden, want het was dorstig weer en dan moet je toch echt goed drinken. Tijgeren door de modder, ringen gooien, buik schuiven, schatkist losmaken op de bodem van het zwembad, beerpong en een hut bouwen. De organisatie had goed hun best gedaan. En s' avonds natuurlijk weer heerlijk slapen in de hangmat onder de sterrenhemel.
Maandag was de schade van dit geweldige weekend goed te zien, van spierpijn en blauwe plekken tot blaren en schaafwonden. Maar ALLES VOOR DE STRIJD!
Ik moet toch even terugkomen op wat ik in mijn vorige blog geschreven had: '' we hebben onze laatste meerdaagse trip gehad''. Dit is toch niet helemaal waar, plannen zijn gewijzigd, maar zo gaat dat hier.
We hadden besloten om toch nog drie dagen op trip te gaan naar Guyana, dit ligt naast Suriname.
s' ochtends om 4 uur werden we opgehaald en s' middags om half 5 waren we op plaats van bestemming. Van Paramaribo met de bus naar Nickerie is ongeveer 4 uur. Daar zijn we op de boot gestapt naar Guyana. De boot tocht duurde ongeveer een uurtje, maar bij de paspoort controle duurde het natuurlijk weer wat langer. Vervolgens moesten we weer vijf uur rijden naar Georgetown. Hier sliepen we in een heel mooi en kleurrijk hotel. S'avonds zouden we uiteten gaan, dus een aantal meiden van de groepen hadden zich chique aangekleed, nou daar zaten we dan bij een burgerking 2.0. Wat hebben we daar om moeten lachen zeggen.
De volgende dag zijn we Georgetown in gegaan, een hele drukke stad waar je niet graag in je eentje wil lopen. S' middags gingen we naar het vliegveld want we zouden over het Nationaal natuurpark van Guyana vliegen. Helaas hadden we pech met het weer en moesten we nog even wachten, daar zaten we dan ingecheckt en al te wachten op het verlossende bericht dat we mochten vliegen. En die kwam, Hup met twaalf mensen in het vliegtuigje en toen zat die ook vol. Wauw het uitzicht wat we hadden was zoooo gaaf!! Vliegen over de jungle, langs watervallen het voelde net of ik midden in National Geographic zat. Helaas was het eerste wat ik zag, toen we geland waren,Ik weet eigenlijk niet of jullie dit wel willen lezen. Okee goed ik vertel het toch. De binnenkant van de WC pot. Pfff ik was toch wel een beetje beroerd geworden van het vliegen. En we moesten natuurlijk ook nog een uur terug vliegen. Maar het was het allemaal waard!
De volgende dag begonnen we weer aan onze lange terugreis.
En toen waren we bij deze week aanbeland. De laatste week stage, die er inmiddels dus ook alweer op zit!
De week begon een beetje heel erg nat. Zondagavond had het erg gestormd en eigenlijk tot maandag ochtend heeft het constant geregend. Hierdoor was onze straat veranderd in een kreek (rivier). Taxi's konden niet bij ons huis komen en fietsen was te gevaarlijk omdat je door het water niet kan zien waar de gaten in de weg zitten. (ze maken hier namelijk geen gebruik van putdeksels) je kan je voorstellen hoe het eruit ziet als je daar in fietst.
Dus dat werd een dagje thuiswerken en s' middags natuurlijk wel even de schade bekeken in de buurt. We hadden onze waterschoenen en snorkels al klaar gelegd en zijn zo door de buurt gaan lopen. De buren vonden het hilarisch om te zien. De kreken bij ons in de buurt waren ook allemaal overstroomd en je zag dus geen verschil meer tussen kreek of weg. In de loop van de week trok het water langzaam weg..
Vandaag heb ik samen met nog drie andere stagiaires afscheid genomen. We hebben heerlijke POM gegeten dat door één van de stagiaires gemaakt was met hulp van onze kok. Verder hebben we een hele positieve beoordeling gekregen van de directeur en hebben ons project bij stichting TANA dus goed afgesloten.
Nu ga ik snel mijn koffer inpakken. Want dit alles moet natuurlijk gevierd worden en dat ga ik met mijn vriendinnen van hier doen op Aruba!! Daarna kom ik nog voor een paar dagen terug naar Suriname voordat ik definitief vertrek naar Nederland.
Toch wel best een gek idee, maar ik heb ook onwijs vee zin om iedereen weer te zien!
Lobi en een dikke brasa
[userId] => 426520
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4921733
[countryId] => 81
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 1648
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 501625
[travelTitle] => Eerste Avontuur
[travelTitleSlugified] => eerste-avontuur
[dateDepart] => 2016-02-27
[dateReturn] => 2016-06-28
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/192/609_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/426/520_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => afscheid-stage
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => vanhest
[datePublication] => 2014-10-13
[title] => Still going strong!
[message] => Het heeft even geduurd sinds het laatste verslag maar 'we are still going strong'!
Was het laatste verslag nog in mei inmiddels schrijven we oktober. In 5 maanden kan er veel gebeuren.
Een korte samenvatting van onze gebeurtenissen:
Op 8 juni werden we wederom oom en tante. Ruben werd geboren en dat hoorden we van Bas die ons opbelde! We waren net klaar met een caminata (gesponsorde loop) van de school van Sanne en Lucas. Thuis konden we verbinding maken met
Skype en konden we Wouter, Kim en Bas even persoonlijk feliciteren en natuurlijk Ruben bewonderen. Een primeur, want het was in NL al nacht en dus waren we de eersten!!! Ver weg wonen heeft soms ook voordelen:)
Een klein maandje later zat het schooljaar erop! Sanne, Lucas en Maarten zijn alle drie met mooie rapporten over naar respectievelijk de derde en de zesde klas en naar Havo 4. Dit maakte het vakantievertrek naar NL wel extra goed!
In Nederland stonden de bedden zowel in Wateringen als in Tilburg klaar en daar konden we wanneer we wilden gebruik van maken.
De dag van aankomst konden Monique en ik 's avonds het bruiloftsfeest van Marinda en Niels bijwonen en de andere dag vierden we Sannes 8e verjaardag als vanouds in NL ! Gaaf hoor om vele lieve vrienden en familie weer te ontmoeten.
Daarna hebben we de caravan uit de stalling gehaald en in Wateringen op minicamping De Zwethzone neergezet, onze uitvalbasis voor de resterende weken was daar. We hebben allemaal genoten van het heerlijke weer, uitstapjes naar Den Bosch, Avifauna, de Efteling, varen, Sister Act, Sneek, het vele bijkletsen, Woudsend, De Bonte Haas, Essellanden, white sensation, Rijswijk en het bezoeken van al onze scholen.
De tijd vloog voorbij en voordat we er erg in hadden waren de laatste dagen alweer daar. Voorlopig voor het laatst met z'n allen aan tafel bij de familie Van Hest. Eind augustus zijn Wouter, Kim, Bas en Ruben ook naar Aruba vertrokken. Pa en Ma van Hest alleen achterlatend.
Pa en Ma Beijleveld daarentegen konden zich eind juli verheugen op de terugkomst van de Familie Prins. Zij hebben hun Arubaanse avontuur na drie jaar weer afgesloten en dus konden we na lange tijd weer eens met de hele familie in Nederland aan tafel. Mosselen!
Op Aruba hebben we de dagelijkse gang weer opgepakt, de scholen zijn weer begonnen en zo ook alle sportactiviteiten van de kids en huishoudelijke zaken.
Natuurlijk konden we eind augustus Familie Van Hest welkom heten op nu óók hun eiland! Wel apart, eerst 1,5 jaar samen met Monique d'r zus hier en nu samen met m'n broer!
Heel verdrietig moesten we in september onverwachts afscheid nemen van onze hond en mascotte 'Kingo'. Ze was niet lekker en we brachten haar op zaterdag naar de dierenarts. Daar kreeg ze extra vocht en wat laxeermiddel, aangezien alles er op wees dat ze last had van een verstopping. Een nachtje blijven! Op zondag leek het iets beter te gaan aldus de dierenarts, maar op maandag lag ze daar dood in de kennel.
Ja, dat was wel even schrikken en vooral ook verdrietig. Waarschijnlijk een samenloop van tekenziekte en een inwendige darmperforatie. We hebben haar diezelfde dag maar dicht naast Sjef begraven!
De stilte en het gemis went maar langzaam.
Dit schrijvende, lig ik in een 'hamok' (hangmat) te wachten op ons vliegtuigje op de luchthaven van Annai.
We hebben vanochtend voor de laatste maal de 'canopy walkway' gelopen in de jungle van Guyana. De wekker ging om 4 uur, laatste tassen inpakken, een early breakfast Schitterend de dauw boven de boomtoppen zien uitkomen. Tevens nog een prachtig afscheid van 7 rood groene Ara's die aan ons voorbij vlogen. Machtig mooi!
Twee dagen eerder waren we daar na een belachelijk snelle dol dwaze rit door het oerwoud aangekomen. Atta Rainforest Lodge, midden in het oerwoud van Guyana (voormalig Brits Guyana). Hier is een spectaculaire walkway boven in de toppen van de woudreuzen gehangen. Op een hoogte van 35 meter lopen je van platform naar platform met hangbruggen. Schitterend om hier de zon over het regenwoud onder te zien gaan en op te zien komen.
Op deze hoogte passeerde op dat moment de gehele familie aap, The Red Howler Monkey oftewel de rode brulaap! Wauw, een belevenis op zich! Werkelijk een bezoek aan het Iwokrama National Park in Guyana is een bezoek waard. Dat kan voor het overige van Guyana helaas niet gezegd worden. Georgetown is vooral vervallen, oud en vuil. De armoede is duidelijk zichtbaar, en zet je wel aan het denken.
Inmiddels vanochtend teruggekeerd op Aruba. De eerste wassen zijn gedraaid en hangen te drogen (dat is geen probleem) en morgen is het weer gewoon aan de bak!
Meerdere foto's volgen.
[userId] => 377884
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4771164
[countryId] => 81
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 94
[author] => WJ
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 426569
[travelTitle] => Van Hest naar 'De West'
[travelTitleSlugified] => van-hest-naar-de-west
[dateDepart] => 2012-12-08
[dateReturn] => 2016-07-31
[showDate] => yes
[goalId] => 10
[goalName] => Emigreren
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/342/841_640x480.jpg?r=3
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/377/884_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => still-going-strong
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => dorfsereb
[datePublication] => 2013-12-21
[title] => Fijne feestdagen
[message] => Hi allen,
Voor diegene die het nog niet gezien hebben, ik hoop dat de fotos https://www.facebook.com/dorfsereb/media_set?set=a.10153644407485074.1073741826.734940073&type=1 op facebook goed zijn bevallen en dat de beelden meer zeggen dan de woorden die ik de laatste tijd niet gesproken of geschreven heb. De tijd is voorbij gevlogen, inmiddels al 6 maanden hier.
Ik heb een fantastische tijd achter de rug met vele reizen in verschillende regio's van Guyana. Het hoogte punt tot nog toe was Kaieteur Falls; de hoogste single drop waterval. Ik heb vele rivieren afgereisd; 's morgens gewekt worden door bavianen en naast tarantula's wakker worden is inmiddels al bijna normaal.
Het werken met de lokale mensen is een voorrecht. Langzaam aan zie ik resultaat van mijn input wanneer ze vol trots hun (stijgende) verkoop cijfers laten zien. Er zijn nog voldoende uitdagingen en om die met frisse energie aan te gaan ga ik eerst 2 weken naar Tobago.
Dus; hele fijne feestdagen en een fantastisch nieuwjaar met nieuwe uitdagingen.
Liefs,
s.
[userId] => 58139
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4648429
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 19657
[author] => S
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 452058
[travelTitle] => Tijd om iets nuttigs te gaan doen
[travelTitleSlugified] => tijd-om-iets-nuttigs-te-gaan-doen
[dateDepart] => 2013-06-23
[dateReturn] => 2014-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/058/139_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fijne-feestdagen
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => celinewaelpoel
[datePublication] => 2013-11-03
[title] => Holidays: Roti & Rum
[message] => Maandagochtend 21 oktober, zitten we dan, Nouschka, Rosa, Steph en ik bij de makelaar om nog ‘even’ het contract (x 3 exemplaren) te lezen, ondertekenen én om de aanbetaling te doen. We dachten dit zo vroeg mogelijk op de ochtend nog even snel te kunnen regelen voordat we door zouden reizen in de richting van Suriname. De rest van de groep had het zichzelf gemakkelijk gemaakt -zover dat kan in de mini caferette van de Super U inclusief 10 stuks mega backpacks- en was zo lief om op ons en alle spullen te wachten. Nou goed, van snelheid was niet echt te spreken, de aanbetaling via online overboeking verliep niet heel gemakkelijk en contant betalen kon helaas niet (waardoor ik dus met 500€, veilig opgeborgen in mijn bh natuurlijk, op reis moest). Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, we hebben rond half 1 ’s middags (!) de volledige betaling kunnen doen. Omdat het allemaal wat langer duurde, hebben we de groep gesplitst en besloten de 6 anderen om vast vooruit te gaan en de pirogue naar Albina (Suriname) te nemen. Voor ons maakte het niet zoveel uit aangezien Steph nog op haar visum moest wachten. Het was even spannend maar uiteindelijk kon Steph toch nog dezelfde dag met ons mee: met een fluisterend “oké vooruit, je kan je visum ophalen om 14uur”, gevolgd door een shht en een vinger voor de mond (hoe stiekem wil je het hebben), kreeg Steph duidelijk een special treatment en werd er een spoedje van gemaakt. Om half 3 konden wij dus ook eindelijk aan de reis beginnen!
We waren nog niet bij de pirogue’jes aangekomen of het eerste bericht van de helft van de groep kwam binnen: bij de douane in Albina zijn ze weer doodleuk op de pirogue teruggezet naar St Laurent omdat hun paspoort niet was afgestempeld. Tja, wisten wij veel dat je een stempel nodig had bij het verlaten van het land, we hebben tenslotte toch een visum? Maar goed, wij dus ook maar langs de douane, waar we meteen agressief benaderd werden door verschillende piroguemannetjes, die ons maar al te graag mee wouden nemen (zou niet de laatste keer zijn gedurende de vakantie). Uiteindelijk kozen we voor Lala, een voetballer die selectie speelt voor Suriname en tegelijkertijd zijn connecties heeft binnen de pirogue-wereld, en een grote charmeur. Natuurlijk. Maar Lala heeft ons voor een goed prijsje veilig naar de overkant gebracht en dus hebben we met genoegen zijn nummer maar opgeslagen voor een volgende keer.
Eenmaal aan de overkant werden we wederom bestormd door mannetjes, deze keer taxi-mannetjes, die alleen maar kreten als ‘Paramaribo Paramaribo’ uitslaan. Echter zat er een taxi-mannetje tussen die ons blijkbaar kende (hoe traag internetverbinding hier is, des te sneller gaat de mond tot mond communicatie), wij hadden blijkbaar al een taxbusje naar Paramaribo (‘Is dat zo ja?’). Nou goed, ik snapte er niks meer van. “Jawel jawel, die andere wachten, de bus staat daar, kom kom” -trekt aan arm en wilt tas overnemen-. Blijkt dat onze 6 reisgenoten in Albina een taxibusje hadden geregeld en hadden verzocht op ons te wachten. Toch typisch dat deze meneer ons er meteen uitpikte, haha ik moest er wel om lachen hoe dit weer werd opgelost.
Na weer een stempel in mijn paspoort, nummertje 2, voegden we ons vrolijk bij de rest en waren we weer gelukkig herenigd, hè fijn! En daar begon de rit naar Paramaribo, even wennen dat links rijden, maar verder was het busje erg comfortabel en kwamen we 3uur later veilig aan in Paramaribo. Iemand uit de groep had al een hostel geboekt dus bij aankomst konden we meteen inchecken, omkleden en…het zwembad in! Het was een rustige avond in Para aangezien we alweer een taxibusje hadden geboekt voor de volgende morgen, 4uur, richting Nieuw Nickerie (grensplaats Suriname-Engels Guyana).
4 uur, het tijdstip zegt al voldoende, veel te vroeg natuurlijk, maar dit was noodzakelijk omdat we de ferry van half 10 moesten zien te halen en je hier wederom, hoe kan het ook anders, een eeuwigheid in de rij moet staan voor een stempeltje (nummertje 3) zodra je het land verlaat. Vroeg vertrekken was ook noodzakelijk, bleek achteraf, omdat we nog een passagierswissel moesten doen ergens op de parkeerplaats van een tankstation. We zaten, met zijn 8en (twee personen besloten langer in Suriname te blijven), al aardig ‘oké’ in dat taxibusje. Vooral gezien de grote backpacks die ook mee moesten. Maargoed, er was nog wel een plekje over ergens (uitklapbare stoeltjes weten ze opeens overal tevoorschijn te halen). Dus, op de hierboven genoemde parkeerplaats hadden een stuk of 4 à 5 taxibusjes zich verzameld en werd er druk overlegd/onderhandeld, hoe je het wilt noemen, hoe ze nou het beste de busjes konden ‘inplannen’. Uiteindelijk wisten ze er nog 5 bij ons in te proppen (inclusief onze bagage, die ze in eerste instantie in een ander taxibusje hadden willen vervoeren maar dat idee zagen wij niet zo zitten). Deze reis verliep iets minder soepeltjes, het busje had behoorlijke veringen kunnen wij bevestigen en de weg was ook niet geheel glad getrokken. Waar slapen er voor mij niet inzat, hebben een paar me behoorlijk doen verbazen in welke mogelijke posities je wel niet kan slapen op uitgeklapte stoeltjes in een verend busje met hobbelige wegen. It’s gonna be a bumpy ride!
Na een paar ongemakkelijke uurtjes kwamen we aan bij de douane, er stond al een ellendig lange rij voor ons klaar, waar je dus niet op zit te wachten in hitte, slapeloosheid en stijve nek/kont condities. Maar! We waren weer een etappe verder en dat betekende niet ver meer van onze eindbestemming. De ferry zou maar een half uurtje duren dus dat was zo gedaan, peulenschil in vergelijking met het busje!
Eenmaal aan wal in Guyana mochten we weer in de rij aansluiten voor….Jawel, een stempel! Nummertje 3 inmiddels (voor de informatie, de terugweg ging precies zo, hoef ik niet elk stempeltje meer te vermelden). Waarna we wederom werden bestormd door deze keer de, laten we het valutamannetjes noemen. Mannen met stapels geld die maar wat graag je euro’s of Surinaamse Dollars willen verruilen voor Guyaans geld (even ter indicatie: 1 EUR staat voor 274 GYD, wat een hilarisch moment opleverde bij ons eerste restaurantbezoek: maar liefst 9.000 moest er afgerekend worden, uiteindelijk niks dus als je het terugrekend..).
Na ons een weg gebaand te hebben door deze valutamannetjes, stonden daar de taximannetjes ons op te wachten, voor het gemak namen we maar de eerste de beste (niet dat we veel keuze hadden, je wordt er zowat in geduwd), een taxi moesten we toch hebben. En zo zaten we weer gezellig met zo’n 13 man, nog wat tassen, packbacks en dozen in een klein taxibusje en vervolgden we hobbelig onze weg naar eindbestemming Georgetown. Hier wordt wederom aan de linkerkant van de weg gereden, met als extra sensatie: het inhalen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat je bij elke keer dat er een auto gepasseerd wordt (of 3, 4 auto’s/busjes/vrachtwagens tegelijk), je je adem inhoudt en je hart vasthoudt. Het kan elke keer maar net! Het ritje was -vooral voor Nouschka- erg gezellig en leerzaam. Zij zat naast en achter twee locals, die maar wat graag vertelde over het land en de cultuur en die, heel lief, voor ons allen wat traditionele lekkernijen bij de bakker haalde zodat we wat konden proeven. Één van deze twee vrouwen, Pad mini (al snel gedoopt tot I-Pad mini), stelde voor om ons door Georgetown rond te leiden, waar we de eerst volgende dag dan ook met plezier gebruik van hebben gemaakt.
In Guyana wordt je meteen verwelkomd door kleurrijke huizen; roze, babyblauw, mintgroen, je kan het zo gek niet bedenken, het bestaat! En het staat zo gezellig, leuk en vrolijk! De huizen hebben ook heel andere constructies: hoger gebouwd op pilaren, grote balkons en schattig raampjes. En ja, de kleur doet het hem ook vooral! Verder kwamen we veel grote moskeeën tegen met ook de meest indrukwekkende versieringen aan de buitenkant, zowel de ramen, de kleuren, als de beschilderingen.
Niet alleen de vrolijk gekleurde huizen verwelkomen je, ook de -op willekeurig langs de weg geplaatste- dieren waren een vreemde gewaarwording op de weg naar Georgetown. Koeien, geiten, ezels, noem het maar op, vastgemaakt of niet, we razen er gewoon langs met ons busje.
Georgetown doet in eerste opzicht vermoeden een mooi, in koloniale stijl, stadje te zijn. Mwah, valt toch tegen. Het is ontzettend druk en lawaaierig, auto’s toeteren de ganse weg. We dachten erachter te zijn gekomen waarom: ze toeteren omdat ze zo gevaarlijk hard een kruispunt benaderen en de toeter dient ter waarschuwing: ‘Pas op, ik kom eraan en ik heb niet de intentie te stoppen of ook maar iemand voorrang te geven’. Dit leek ons een logische verklaring voor het vele toetergebruik, totdat er ook gewoon in straten zonder zijwegen flink wat werd afgetoeterd (wellicht lag het gewoon aan de aanwezigheid van ons blanke buitenlanders?) In ieder geval moet je dus niet voor je rust naar Georgetown, mits je graag van je sokken af wilt worden gereden (en je het gevoel wilt hebben een vuilnisbelt te bewandelen, want wat een troep en stank overal, zo zonde).
Wel heeft de stad een erg mooie kathedraal, die zeker de moeite waard is om te bezoeken, één van de grootste houten bouwwerken ter wereld. Dit geeft een heel andere sfeer als je je eenmaal binnen in de kerk begeeft, heel inspirerend en veel rust. Niks in vergelijking met de rumoerigheid van Kingstreet, de straat pal achter de kathedraal waar je bij verschillende, voornamelijk Indische, bazaartjes terecht kan voor je kan het zo gek niet bedenken ze hebben het (hier hebben we dus ook mooi een outfit voor het halloweenfeest kunnen scoren, geen carnavalswinkel voor nodig).
De Indische invloeden in Georgetown zijn meer dan aanwezig, alleen al de luide bollywood muziek die uit de -aan de buitenkant van de winkel bevestigde- speakers komt zegt al genoeg: je waant je in Indië. We hebben hier dan ook goed Indisch gegeten: roti! Roti is van oorsprong een Hindi woord en is de algemene benaming voor alle vormen van brood in grote delen van India. We hebben verschillende roti’s geprobeerd: Roti kip, Roti mango, Roti garnaal, welke allemaal gekruid worden met masala, een mengsel van gemalen specerijen vergelijkbaar met curry (Bron: wikipedia).
In tegenstelling tot Frans Guyana zijn de prijzen hier trouwens schrikbarend laag, we hebben weten te presteren een lunch van 0,80 cent te krijgen, bestaande uit een paar flinke scheppen rijst en een -masala gekruide- groenten curry van bonen, kikkererwten, spinazie etc etc. Het was een verlate lunch en een diner hoefden we later op de avond ook niet meer. Dan maar meteen door en over op de rum (welke overigens ook maar +/- 2euro per fles was).
Na het bruisende Georgetown een beetje ontdekt te hebben en verschillende reisbureaus af te zijn gegaan, hebben we uiteindelijk een trip geboekt naar de Kaieteur falls: highest single drop waterfall in the world, deep in the Guyanian jungle! Amazing!
In een zeepkistje vlogen we met zijn 8en + piloot over de broccolivelden/het regenwoud van Guyana. Na ongeveer 45 minuten kwam de waterval in zicht, wat geweldige beelden opleverde. De piloot maakte wat extra rondjes zodat er de mogelijkheid was om genoeg foto’s te nemen. Vervolgens landen we op een mini landingsbaantje, midden in de wildernis, waar een gids ons staat op te wachten. We hebben twee uur de tijd om hier van de natuur te genieten en richting de waterval te wandelen. Het uitzicht eenmaal bij de waterval is indrukwekkend, zo groots, onbeschrijfelijk, vooral als je dicht bij de rand staat (wat wij meiden, kruipend op handen en knieën voor elkaar hebben gekregen. De mannen daarentegen hebben ons wel meerdere keren die dag een bijna een hartstilstand veroorzaakt met hun gevaarlijke taferelen).
De twee uur vlogen natuurlijk voorbij en we hadden graag langer willen blijven, maar de piloot en zijn zeepkistje stonden ons alweer op te wachten dus helaas hebben we maar (te) kort van deze magische plek mogen genieten. Het idee was in eerste instantie een 3 of 4 daagse trip naar de waterval te doen maar de prijzen vielen zwaar tegen. Wat dat betreft is Guyana niet zo toegankelijk als het gaat om toerisme en moet je er veel geld voor over hebben om veel van het land te zien. We besloten dan ook om eerder terug te gaan naar Suriname en daar een 3daagse trip te doen in het Surinaamse tropische regenwoud.
Na nog een extra dag in Georgetown, waarbij we onder andere:
- de zoo hebben bezocht (vreselijk al die mooie wilde dieren in hokjes en achter tralies, ik heb geen enkele foto willen nemen, afschuwelijk vond ik het);
- waar Nouschka en ik op de markt flink zijn afgezet bij de aankoop van een Guanabana (in al mijn enthousiasme heb ik de beste vrouw 2000GYD betaald = 8EUR);
- per ongeluk zijn beland op een expositie ter ere van het 25 jarig bestaan van the Guyana Women Artists’ Association’s, welke officieel werd geopend door de eerste minister- die wij ook persoonlijk hebben mogen ontmoeten (zie het als volgt voor je: 8 buitenlandse toeristen, met rugzakjes, bezweet hoofd en korte broeken met sportschoenen of slippers, te midden van de high society van Guyana);
- ons eigen halloweenfeest hebben gehouden in het hostel;
- en waarbij nog meer Roti en Rum werd genuttigd!
kwam er een eind aan ons Guyana reisje en begonnen we aan de reis terug naar Paramaribo. Ik zal de details besparen, maar deze was net zo aangenaam en fijn hobbelig met ‘bijna’ frontale botsingen als de heenweg. Na een lange vermoeiende reis kwamen we uiteindelijk zondag, eind van de middag, weer aan in Paramaribo. Helaas waren we te laat met boeken en konden we niet terug naar het vorige hostel (Albergo Alberga) maar moesten we naar Stay-Cey. Prima voor twee nachtjes, hadden we gedacht, daarna zouden we toch 3 dagen in de jungle zitten, maar dit was zo vreselijk in vergelijking met wat we gewend waren (we zijn gewoon verwend) dat we meteen, nadat iedereen even opgefrist was, de deur uit zijn gegaan om ergens een hapje te eten en meteen voor de volgende nacht bij Albergo Alberga hebben geboekt, wat is gelukt!
Maandag, the day after, snel onze spullen bij het hostel afzetten, ontbijtje achter de kiezen en weer reisbureau hoppen om onze trip naar Brownsberg vast te leggen. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om vervoer en accommodatie los te boeken, zelf eten mee te nemen (we zouden een grote keuken hebben in de herberg) en ter plekke een gids te regelen, wat alles bij elkaar 80€ per persoon zou kosten ipv €200. Prima dus! Met drie volle dozen voedsel (en rum) gingen we dinsdag dan weer een taxibusje in, op naar de berg.
Na een rit van +/- 3 uur, lunch en een kleine siesta waren we klaar voor onze eerste wandeling en wouden we onze gids ontmoeten. Deze had ik van tevoren telefonisch ‘gereserveerd’ omdat we er zeker van wilden zijn dat we er één zouden hebben. Goed, het zal wel aan de telefoonverbinding hebben gelegen daar boven op die berg, maar het was dus niet helemaal doorgekomen. Na wat rondvragen en geduld was Saulus (het is me niet helemaal duidelijk geworden of hij nou beheerder is van alles daar maar in ieder geval woont hij wel op de berg) bereid om onze te gidsen en begonnen we aan de wandeling richting de Ireneval, een uur lopen vanaf de top, en de Leoval, een wat kleiner en schattig valletje. De weg heen was al een hele opgave, veel stijle stukken en door de bladeren en losse kleine steentjes veel slipgevaar. Gelukkig had ik een goeie stevige tak bij me voor extra grip, waardoor ik me al helemaal een professioneel boswandelaar voelde zeg.
De weg terug was, kun je raden nóg leuker, we gingen stijl omhoog. Wat een gezucht, gekreun, gesteun en vooral gezweet! Maar het is het allemaal meer dan waard: Brownsberg kent een grote biodiversiteit en zo kom je tijdens de wandeling veel verschillende planten en dieren tegen. De gids heeft ons verschillende dingen geleerd, waaronder het kunnen herkennen van de aanwezigheid van brulaapjes door middel van hun geur. Heel bijzonder! Naast de brulaapjes hebben we ook doodskopaapjes en de kleinste aapsoort van Suriname gespot.
Na de stijle omhoogklim kwamen we uitgeput maar voldaan weer bij de herberg aan, een simpele accommodatie en je moet er vooral niet teveel van verwachten. We sliepen met zijn allen in een kamer voor 10 personen. De kamer zelf was niet heel groot maar stond volgepropt met improvisatorische in elkaar getimmerde stappelbedden. Van stabiliteit was niet echt te spreken en in een stapelbed klimmen zonder trappetje is ook een leuke uitdaging kan ik bevestigen (zeker bij gebrek aan stabiliteit).
Na onze zelfbereide maaltijd kwam de fles rum weer tevoorschijn en hebben we nog wat kaartspelletjes gedaan maar tegen 10en kwam Klaas Vaak al om het hoekje kijken en had iedereen toch behoorlijk behoefte aan een goede nachtrust. Niet verkeerd aangezien we de dag erna een wandeling naar de Witi-kreek hadden gepland. De wandeling duurt ongeveer 4 uur in totaal, waarbij je na 2 uur de kreek bereikt: heerlijk voor een verfrissend bad in helder water. De kleren gingen uit, bikini’s en zwembroeken aan en springen maar! Na weer wat opgedroogd te zijn vervolgden we nog een klein stukje onze weg in plaats van gelijk weer terug te keren.
Op de route richting de kreek kwamen we op meerdere uitzichtpunten terecht, vanuit deze plekken hadden we goed zicht op het Brokopondo stuwmeer, maar ook over illegale goudmijnen. Onze gids wou ons een stukje van de illegale weg naar deze goudmijnen toe laten zien. Helaas was het stuk nog een veel te lang om te lopen en dus hebben we de goudmijn zelf uiteindelijk niet bezocht.
Na weer een (verlate) lunch en een lange siesta vertrokken we rond half 6 weer met de gids voor een kleine wandeling van 30 minuten naar de top van de berg. Hier zouden we wederom prachtig uitzicht hebben over het Brokopondo stuwmeer met een ondergaande zon. Het was adembenemend, zo mooi en kalm. Het is moeilijk om het in woorden te beschrijven, Chris en ik gingen uiteindelijk voor: Mystically mysterious.
Toen de zon eenmaal helemaal onder was en we geen hand voor ogen zagen kwamen de headlights tevoorschijn. Lisa, dank nogmaals voor je multifunctionele leeslampje, die ik heel handig aan mijn topje heb kunnen klikken waardoor ik niet alleen mijn borsten in de spotlights kon zetten, maar ik ook de weg voor mijn voeten verlichtte.
Normaal gesproken is het niet toegestaan om bij zonsondergang nog door het natuurpark te wandelen, wat het wel een beetje spannend maakte. Je hoort zoveel geluiden om je heen, geritsel, gekraak, een variëteit aan dierenkreten, noem het maar op. Het is geweldig om te ervaren om zo ‘close to nature’ te kunnen zijn, wat een verschil met die arme diertjes in hun hokjes in de Zoo.
Na onze kort avondwandeling gingen we door naar het restaurant van het natuurpark (we waren al door onze voedselvoorraad heen) waar lokale daghappen worden verzorgd, vandaag op het menu: bami, rijst, kip in zoete saus, kouseband (jammie), gebakken banaan en sla. We hebben nog een avondje bingo gespeeld (met rum) en zijn weer op tijd naar bed gegaan: vermoeiend dat wandelen in de pure lucht.
De volgende ochtend hadden we gedacht nog een route te kunnen bewandelen maar iedereen was een lui en enkelen wat ziekig (ik liep onderhand al 1,5 week met een goeie verkoudheid rond, afgewisseld met koorts). Het is lastig om tot rust te komen en uit te zieken als je op reis bent en er zoveel te doen en te zien is. Ik probeerde het uit de siesta’s te halen maar toch was dat niet voldoende. De laatste dag op Brownsberg was eigenlijk de druppel; om half 11 begon ik al mijn siesta! Ik heb geslapen tot ons taxibusje voor de deur stond en we weer richting Paramaribo vertrokken.
Het was ons laatste dagje in Suriname, vrijdagochtend vroeg zouden we weer richting St Laurent vertrekken (en de rest van de groep doorreizen naar Cayenne). We hebben de middag doorgebracht in wat winkeltjes, opzoek naar hangmatten en we hebben nog een laatste keer Roti gegeten. Ondanks dat het halloween was kozen we ervoor om de avond af te sluiten met drankjes bij het zwembad van het hostel. Iedereen was behoorlijk aan het einde van zijn latijn na deze vakantie! Ik heb zeker minstens nog een week nodig om bij te komen maar het was het meer dan waard!!
Vrijdagochtend besloten we vroeg, deze keer met het openbaarvervoer…, weer huiswaarts te keren (dat wilde zeggen, de bus van 7uur) zodat we de sleutel van ons huisje konden ophalen (de makelaar zou begin van de middag sluiten).
Te voet vertrokken we naar het plein waar alle busjes klaar stonden en waar je, natuurlijk, weer agressief wordt benaderd door taximannetjes. Ik voelde me als een stuk brood in het water waar binnen een seconde tijd 15 vissen op af stormen. De rest van de groep schrok er ook van, ik was vooruit gelopen om de weg te vragen dus ik was het enige ‘aas’ wat de taximannetjes voor ogen kregen. Het moet er grappig uit hebben gezien van een afstandje: een blond kopje dat opeens verdwijnt, opgezogen wordt in een menigte van taximannetjes. Haha.
Uiteindelijk, nadat ik mijn tas met veel pijn en moeite heb weten te onthouden van de taximannetjes, kon ik samen met de groep het gewenste busje naar Albina in. We waren op tijd, het was nog net geen 7uur maar jeetje wat duurde het lang voordat we eindelijk zouden vertrekken. De grap was dus dat we in de bus van half 9 zaten…Alsof dat nog niet erg genoeg was heeft het een uur geduurd voordat we écht Paramaribo uit waren, een mevrouw moest nog even langs de dierenwinkel (als ik het goed heb begrepen) dus werd de bus voor de winkel geparkeerd, vervolgens moest er gegeten worden en dus stopten we bij een afhaal chinees waar iedereen zijn bami en loempia’s bestelling deed (en dat om half 10 ’s morgens!) en vervolgens moest er een dame groenten/fruit halen bij wat marktkraampjes langs de kant van de weg en dus stopten we daar ook nog even voor, ach ja hoor waarom ook niet. Naar de sleutel van ons huisje konden we in ieder geval wel fluiten, we zouden veel te laat in St Laurent aankomen.
Eenmaal in Albina kwamen we onze vriend Lala weer tegen, hij zou wel even een pirogue voor ons regelen bij zijn vriend Orpheo, de meest belabberde pirogue die ik tot nu toe gezien of ervaren heb: het water lekte alle kanten de boot in en om het nog erger te maken besloten de weergoden een flinke regenbui op ons los te laten. We zaten al in de boot en dus gingen de ‘zeilen’ aan de zijkanten van de pirogue naar beneden, alsof dat de regen zou tegenhouden…Orpheo begon maar vast aan het leegscheppen van de boot met een plastic soepbord: keep up the good work!
De regen was gestopt, we konden weer verder varen -oh nee, eerst moest Orpheo benzine halen dus nog een rondje Albina dan maar-. Eindelijk aangekomen in St. Laurent begon het weer te regenen, we waren moe, nat, ziek en wouden zo snel mogelijk naar huis, het liefst dus met een taxi. Orpheo wist wel iemand voor ons: Rastaman (zo noemde hij deze persoon serieus en het zal jullie niet verbazen dat er een figuur met een flinke bos rastahaar en een dikke joint op de lip ons tegemoet kwam). Rastaman zou ons wel naar huis brengen in zijn ‘camionette’ waar eigenlijk maar 2 personen in vervoerd konden worden, het maakte ons allemaal niet meer uit, we hadden maar één doel voor ogen en dat was thuiskomen!
Dat waren weer twee weken vol nieuwe ervaringen, belevenissen en avonturen. En dan heb ik nog een hoop details achterwege gelaten, het verhaal wordt té lang.
Morgen beginnen de lessen weer en deze zal ik nu dus nog moeten voorbereiden, daar gaan we weer!
Vanavond gaan we ter afsluiting van de vakantie, ter viering van ons nieuwe huisje en ter bedankje voor Myrianne (mijn huismoeder) naar het bootrestaurant waar als het goed is vanavond ook livemuziek wordt gespeeld.
Fini les vacances, au travail....
Veel liefs en bisous!
[userId] => 341435
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4629102
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 2570
[author] =>
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 451060
[travelTitle] => Frans Guyana
[travelTitleSlugified] => frans-guyana
[dateDepart] => 2013-09-25
[dateReturn] => 2014-05-02
[showDate] => yes
[goalId] => 9
[goalName] => Werken in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/341/435_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => holidays-roti-rum
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => dorfsereb
[datePublication] => 2013-08-20
[title] => Land van de vele rivieren
[message] => Voor de meesten zit de vakantie er bijna op. Lowlands heeft het festival seizoen afgesloten en het voetbalseizoen is weer begonnen. Feyenoord heeft z’n slechtste start ooit. De scholen zijn al bijna begonnen. De huizen weer opgeknapt. Iedereen heeft z’n batterij weer opgeladen... of niet en besluit het nu totaal anders te doen. En ik? Ik zit al bijna 2 maanden in Guyana.
Guyana; in Awarak amerindian; land van de vele rivieren; een land ook van voormalig slaven; afrikanen en uit West-Indië; 750.000 inwoners. 90% woont aan de kust in een land zo groot als Engeland. Meer dan 1 miljoen Guyanesen wonen buiten Guyana (m.n. in de VS en Canada). Er is een brain-drain van 90%(!). Meer dan 40% van de mensen onder de 30 jaar is werkloos. Ze ontvangen geld van hun familie overzees.
Ik zit inmiddels al een aantal weken in mijn huis in Anna Regina (http://www.youtube.com/watch?v=QZH0YVzK8Yg). Het is een azuur blauw huis met een metalen golfplaten dak, ik word dus nog wel eens wakker door de regen (regenseizoen van april tot half juli (en december/januari), maar ook hier is de klimaatverandering voelbaar). Het heeft 3 kamers (met flinterdunne houten muren waar termieten resideren), een keuken, een badkamer met stromend water tussen 5u en 12 uur en van 15u tot 20 uur. Mn hangmat hangt in de veranda met uitzicht op de rijstvelden en palmbomen. De was doe ik met de hand en ik heb een aantal medebewoners; kikkers, kakkerlakken, mieren, torren en uiteraard de vele muggen. Hygiëne is hier het toverwoord om het leefbaar te houden – een harde les geleerd.
M’n buren zijn, buiten een populaire bar (met af en toe luide muziek; reggae en calypso) en een hotel –dat, zo lijkt het, per uur rekent- een koe, een haan, een aantal paarden, geiten, en vogels (minimaal 15 soorten in mijn directe omgeving; er zijn over 880 verschillende soorten vogels in Guyana); lange – en korte kraan vogels, een havik -die vaak in mijn palmboom zit- valken, kolibries, kanaries, meeuwen, duiven, macaws en andere waarvan ik de naam niet weet; zeer kleurrijk; geel, rood, blauw; en ze maken de mooiste geluiden.
De eerste 10 dagen heb ik, voor mijn introductie, in Georgetown doorgebracht . Georgetown is een koloniale stad aan de Atlantische oceaan met 250.000 inwoners en Victoriaanse invloeden. Er staat het hoogste houten gebouw – een kerk- ter wereld (40 meter) (alhoewel ze hetzelfde in Suriname schijnen te zeggen). Er heerst een tropisch klimaat met een gemiddelde temperatuur van 27 graden Celsius. Er zijn veel straatverkopers; op elke straathoek vind je de laatste illegaal gekopieerde films op DVD (bv. Dispicable Me 2 (€0,60)) tot nep Ray-Ban (€4) zonnebrillen. De Stabroek (de eerste Nederlandse naam voor Georgetown toen de Engelsen het in GT veranderden) markt aan de Demerara rivier is een chaos; met kleine doorgangen, een kakofonie aan geluiden, mensen op hun fiets, auto’s die langs rijden omdat ze niet uit willen stappen. Hier vindt je alles wat er maar te koop is in de wereld.
Ik heb me hier vermaakt in de botanische tuinen (met toekans en manatees (helaas niet gezien), de vele baretjes (met en zonder airco), uitgaan met Braziliaanse (en Venezolaanse en Colombiaanse) invloeden en de -deprimerende- dierentuin (met alleen maar) dieren uit Guyana (in veel te kleine kooien). Je vervoeren -om de koeien, het immer claxonneren, of het vermijden van het totaal miskennen van de verkeersregels- doe je of per mini bus (€0,32) (er is geen busrooster of halte; je gaat langs de route staan en houdt een bus aan als je er een ziet) of per taxi (€1,20). S avonds neem je ALTIJD een taxi, al is het maar naar het einde van de straat.
Op 3 juli heb ik, met de andere Cuso vrijwilligers, mijn verjaardag (dank voor diegene die het onthouden hebben) gevierd op een dakterras in de lokale kroeg. We toasten met Banks Beer (lokaal bier gebrouwen met rijst) en aten plantain (bananen patatjes) en Channa (kikkererwten met ui en knoflook).
Mijn werkzaamheden komen voort uit het Accenture Program: Making Markets Work (‘For The Poor’) als verschrikkelijke bijtitel)). Ik werk samen met groepen vrouwen die zich richten op voedsel bewerking; peper saus, mango chutney, fruit mix, Virgin kokosnoot olie, fruit wijn, Kokos sticks en krabhout olie in regio 2(Anna Regina) en regio 1 (tegen Venezuela aan). Kortom veel reizen met m’n motor (Jailing 150cc), in houten boten over rivieren en kleine vliegtuigjes. Ze verkopen hun waar lokaal en, buiten hun regio, in supermarkten in Georgetown. De meeste vrouwen waarmee ik werk hebben niet meer dan hun basisschool afgemaakt. Het is hier een strikt hiërarchische samenleving. De mannen maken de dienst uit. Dit maakt vrouwen extra kwetsbaar aangezien de mannen vaak nog eerder met school stoppen dan vrouwen. Kortom voldoende uitdaging.
[userId] => 58139
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4589547
[countryId] => 81
[pictureCount] => 19
[visitorCount] => 1832
[author] => S.
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 452058
[travelTitle] => Tijd om iets nuttigs te gaan doen
[travelTitleSlugified] => tijd-om-iets-nuttigs-te-gaan-doen
[dateDepart] => 2013-06-23
[dateReturn] => 2014-06-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/120/343/112_640x480.jpg?r=1
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/058/139_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => land-van-de-vele-rivieren
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => gerdientroost
[datePublication] => 2012-10-23
[title] => Back to basic!
[message] => Hallo lieve mensen,
Ten eerst allemaal bedankt voor de leuke reacties die elke keer onder mijn blog worden geschreven. Ik kan ze helaas niet allemaal persoonlijk beantwoorden, maar ik vind het leuk om te zien dat mijn blog word gelezen. Het is nog niet zo lang geleden dat ik mijn vorige blog schreef maar uit de reacties kon ik merken dat jullie alweer uitkijken naar een nieuw verhaal. Voor de trouwe lezers, vandaag weer een nieuw verslag van afgelopen weekend.
Dit keer een blog vanaf het water:
2 dagen geleden stapte ik gekleed in een lange broek, en een T-shirtje met lange mouwen en dichte schoenen op een houten bootje waar 140 pk achter hing. De boot brengt ons naar Apoera, een dorpje aan de Corantijn rivier. De motoren word gestart en de punt van het houten bootje stijgt op en wijst naar de goud/oranje gele ondergaande zon. Er staat een 3 uur lange boot tocht op me te wachten. Als ik om me heen kijk zie ik een prachtige jungle waar we langs varen, de golven van andere bootjes klotsen tegen onze boot, en ik koel lekker af door het opspattende water wat in mijn gezicht spettert. Als ik mijn ogen dichtdoe, en me afsluit van het geluid van de brullende motor hoor ik alleen nog maar het geluid van het hoog opspattende water. De waterkant ziet er prachtig uit en overal waar ik kijk is het mooi, zou het zo graag aan jullie willen laten zien in het echt! Ik kiep voorover uit het houten bankje waar op ik zit, de boot is een strandje opgevaren, wat betekend dat we onze bestemming hebben bereikt: Apoera! Tijd om een mooi plekje te zoeken voor mijn hangmat. In een open hutje bedekt met palmbladeren ga ik mij de komende 2 nachten settelen. Na wat knutselwerk hangt mijn hangmat, met daarover heen mijn mooie oranje klamboe, om toch een beetje te laten zien dat ik een Hollander ben. Ik val in slaap met op de achter grond het zoemende geluid van krekels. De volgende ochtend word ik wakker en voel ik met net een banaan, de hangmat slaap ervaring is me toch ietsje tegengevallen, maar ik heb genoeg kunnen uitrusten om vandaag een 3 uur lange tocht achter in de laadbak van een jeep te kunnen overleven. Geniaal dat uitzicht over het dak van die jeep! We rijden langs een verlaten treinspoor, over een zandweg die rood kleurt. Als we onze weg vervolgen komen we uiteindelijk in de echte jungle. Overhangende lianen, takken en bomen zorgen voor een computerspel ontwijkend effect. Bukken van links naar rechts om jezelf beschermen tegen schrammen op je gezicht. Hoe dieper we de jungle inrijden hoe meer het lijkt alsof ik in een kermis attractie zit, door de hobbels in het zand pad. Maar in werkelijkheid rij ik door een prachtige jungle waar de vlinders in alle denkbare kleuren mijn aandacht trekken.
Drie uur later loop ik op zwart rotsachtige stenen en hoor ik het geluid van watervallen. Het panorama uitzicht wat ik heb lijkt op een documentaire van national geographic. Gekleurde bloemen, groene planten, een rotsachtige natuur met overal beekjes en watervallen. De bauxiet heeft mijn gezicht oranje doen kleuren, en het zand en stof zit werkelijk overal. Tijd om mijzelf eens te trakteren op een douche van bronwater. Gekleed in bikini stap ik het water in, het water is glashelder en ik word opgeschrikt door knabbelende visjes aan mijn voeten. Drie knalgele vlinders doen een dansje in de lucht, en de gekleurde libellen die op mijn haar zitten kijken vredig op zich heen. Een beter kuuroord kan je toch niet wensen?
De bordeaux rode jeep staat weer klaar om ons terug te rijden naar ons kamp. De zon staat hoog, en de tempratuur loopt denk ik op tot in de 40 graden. De motor heeft het zwaar te voortduren, en op een gegeven moment zegt hij ook: doe het zelf maar. Bij het openen van de motorkap vliegt het koelwater de lucht in….. Daar stonden we dan met een lekke radiateur.
Het word door de chauffeur niet als probleem gezien en de koelvloeistof word aangevuld met water uit een vies beekje, ook word er een zakje zwarte peper leeggegooid in het zelfde reservoir. "dan word het wat dikker" zegt de chauffeur. De weg word vervolgd met een koelvloeistof reservoir gevuld met slootwater en peper en om het kwartier word het aangevuld.
De volgende ochtend word ik wakker van een blaffende zwerf die meent dat het tijd is om op te staan, hier dacht ik anders over. Om mijn frustratie te stillen kruip ik uit mijn hangmat, en loop ik naar de rivier. In mijn pyama en teenslippers kijk ik over het water naar het buurland Guyana, ik ga zitten op een stuk boomschors en wacht tot de zon op komt. Beneden in de rivier zijn een paar lokale bewoners zich al aan het wassen in de rivier, ze vragen of ik ook een duik kom nemen maar ze waarschuwen me wel voor piranha’s….ik denk niet lang na en bedank. Vandaag staat een bezoek aan een echt indianendorp op de planning, en een illegaal bezoekje aan Guyana( het buurland van Suriname) In het indianendorp wisten ze van onze komst, en alle zelfgemaakte lokale sieraden waren netjes op een tafeltje uitgestald. Natuurlijk heb ik mij zelf ook getrakteerd op een indianen versiersel, gemaakt van noten en andere natuurlijke frutsels., leuk leuk leuk
En de vraag of ik ook nog aan school en stage doe: Jazeker! Door de weeks staan we vroeg op om ons 6.30 aan te melden bij de hoofdzuster. Een spiegel check is de volgende stap. Haar in een knoetje, strak naar achter. Witte schone schoenen, een gestreken broek met vouw, een gladgestreken uniform jasje en niet te vergeten een nog gladder gestreken schortje. Aan de warmte hier ben ik inmiddels wel gewent, elke dag gutst het zweet je van je voorhoofd maar dat is iets normaals geworden. Wel pas ik me al aan aan het tempo van hier, alles doe je traag en langzaam,
Mensen nogmaals bedankt voor de leuke reacties, volgende week weer een nieuw verhaal, en zo vervolg ik de reis steeds verder door Suriname. Fotos volgen als ik weer over sneller internet beschik, op facebook staan de eerste al!
Liefs Gerdien
[userId] => 373798
[photoRevision] => 2
[reportId] => 4405893
[countryId] => 81
[pictureCount] => 24
[visitorCount] => 18043
[author] => Gerdien Troost
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 419797
[travelTitle] => Stage in Suriname
[travelTitleSlugified] => stage-in-suriname
[dateDepart] => 2012-09-22
[dateReturn] => 2013-01-16
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/293/692_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/373/798_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => back-to-basic
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => YfkeMercyShips
[datePublication] => 2012-09-29
[title] => liefs uit Tyler
[message] => Lieve allemaal,
Even een kort verslagje. Deze week was het best een lange week van in de klas zitten en heel veel luisteren. Natuurlijk hadden we een uitje naar onze Wallmart =) en vandaag zijn we naar een park geweest hier in de buurt, het was een heel mooi park alleen regende het voor de tweede keer dat ik hier ben. Ik liep alleen met mijn paraplutje en was wel een beetje nat. Nu zit ik met een kopje thee om op te warmen.
We gingen naar het park, om alles even op een rijtje te zetten en even alleen te zijn en te praten met de Heer en rust te vinden. Want het is soms erg druk met al die meiden haha maar ook gezellig. En ook al de lessen zijn intensief met engels en vertalen.
Deze week ging het over fundamenten van geloof. Waarom zijn we hier allemaal gekomen, en eigenlijk is het omdat we geloven dat er een God is die van ons houd een God die goed is en ons zoveel heeft gegeven.
En iedereen wil graag uitdelen van wat we hebben gekregen, het is mooi om te horen dat iedereen een bijzonder verhaal heeft, en wat hen heeft gebracht om hier te zijn en straks op het schip.
Vanavond hebben we een dans feestje hier in de family dorm (woonkamer) om het weekend wat Swing te geven =)
En morgen moet ik nog een boek lezen....ben thuis geen lezer dus hier ook niet en dan ook nog in engels. Morgen verder niet veel op het programma dan naar de kerk hier op de hoek.
Een goede week voor jullie allemaal.
Liefs Yfke
[userId] => 370001
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4388107
[countryId] => 81
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 1590
[author] =>
[cityName] => Linden
[travelId] => 419907
[travelTitle] => 1e week in Texas
[travelTitleSlugified] => 1e-week-in-texas
[dateDepart] => 2012-09-22
[dateReturn] => 2013-10-23
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/119/165/555_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/370/001_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => liefs-uit-tyler
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => thiesdeboer
[datePublication] => 2012-06-25
[title] => Guyana
[message] => Lieve vrienden en familie,
Jullie zijn gewend van mij dat ik toch minimaal 1 keer per week een verslag schrijf. De afgelopen 3 weken hebben jullie via deze site niks van mij gehoord. Reden: het leven is hier normaal voor mij en mijn verlagen beginnen ook normaal voor jullie te worden. Normaal moet hier niet verward worden met saai, want dat waren de afgelopen drie weken zeker niet. Maar de afgelopen drie weken bestonden uit normale LIO weken waarin geen dingen zijn gebeurd die noemenswaardig zijn voor dit verslag. Met het besef dat ik volgende week rond deze tijd ergens in Natal hoop te zitten begin ik het verslag te schrijven van de afgelopen drie weken. Nou ja, vooral het laatste weekend!
De afgelopen drie weken stonden vooral in het teken van spreekbeurten met onderwerpen die uiteenliepen van schildpadden via de Titanic naar zandvlooien (erg leuk!). Daarnaast ook tussenrapporten die wederom resulteerden in een lach en traan en het zoveelste afscheid van een van je mede studenten. Daarnaast moest ik mijn laatste verslagen en mijn portfolio afronden, hetgeen ook vooral mijn bezigheden in de weekenden bepaalde. Ook ben ik de afgelopen drie weken begonnen om samen met een aantal collega's het Keti-Koti feest te organiseren. Aankomende vrijdag sluit ik mijn LIO periode hier af met dit mooie feest. Daarover in het volgende verslag dus meer. Morgen heb ik mijn eindgesprek, via Skype, en zal mijn LIO stage beoordeeld worden. Ja, en als je dan de afgelopen 3 weken er in een paar zinnen door ramt dan kom je al snel aan bij afgelopen weekend: hetgeen een wat uitgebreidere beschrijving verdient.
Na aardig wat mail contact tussen de firma Rainbowtours en mijzelf ging de reis naar Guyana, ondanks het feit dat er nog 1 persoon te weinig was, toch door het afgelopen weekend. Voor de oplettende lezer, Rainbowtours is dezelfde organisatie met wie mijn ouders en ik naar Nickerie zijn gegaan. Op vrijdagochtend om een schappelijke tijd: 7.30, werd ik door de twee gidsen, Tiana en haar man André, van huis af opgehaald. De ouders van Tiana (twee gezellige en zeer luidruchtige Surinamers) gingen ook mee. Nadat we nog twee andere studenten hadden opgehaald ging het westwaarts. Na een lange rit kwamen we net voor de middag aan bij de veerboot die ons over de Corentijn zou zetten. Na de nodige grensformaliteiten die voor sommige onder ons (ik niet) ongunstige uitpakte stapte we aan boord van de veerboot samen met nog 3 andere auto's en 6 passagiers. Een half uur later (brede rivier: 5 km) had ik dan ook deze laatste rivier van Suriname overgestoken en zette ik voet op Guyanese bodem. Ook hier koste het enige tijd voordat alle grensformaliteiten achter de rug waren. Achter de grens stond een man ons op te wachten met een behoorlijk pakket met geld. Hier konden we onze Surinaamse dollars omwisselen in Guyanese dollars. Gezien de hoeveelheid 1000tjes die deze man in zijn hand had, kon je opmaken dat de Guyanese dollar niet veel waard was. 1 euro staat gelijk aan 250 Guyanese dollar... Naar de wc gaan kost dan ook gelijk 60 dollar, daarnaast gebruiken ze alleen nog maar papiergeld omdat het muntgeld totaal geen waarde meer heeft. Na de lunch in het plaatsje Skeldon ging het verder westwaarts. Het straatbeeld van Guyana komt aardig met dat van Suriname overeen. Ook volgens de vader van Tiana die (tot vervelends toe) bleef herhalen dat het hier op Nickerie leek. Rondom Skeldon kwamen we autootjes tegen die door de lokale bevolking zelf in elkaar worden gezet. Je laat de motor en het onderstel importeren en de rest bouw je er zelf omheen. Omdat je niet een complete auto importeert hoef je geen import kosten te betalen. Het is dan ook een hele belevenis om in zo'n zelf gemaakte auto (samen met gemiddeld nog 9 andere passagiers) een ritje te maken. Je zou het kunnen vergelijken met een ritje in Tuk Tuk (India, Bangalore). De weg is verder van redelijke kwaliteit en met een aardig tempo konden we dan ook doorrijden. Zo nu en dan moest er wel stevig geremd worden voor overstekende koeien of ander vee, iets wat je in Suriname niet tegenkomt. Onderweg merk je wel dat dit land armer is en nog achter loopt ten opzichte van Suriname. Zo kom je regelmatig nog een paard en wagen tegen. Bij het zoveelste Nieuw-Amsterdam (nooit geweten dat er zoveel plaatsten waren, wereldwijd, met deze naam) staken we via een drijvende brug een rivier over. Aan het begin van de avond kwamen we in Georgetown aan bij een prima accommodatie. Savonds hebben we de stad alvast per auto verkend (lopen snachts is te gevaarlijk).
Zaterdagochtend was het dan tijd om Georgetown echt te bezichtigen. Mooie gebouwen, veel kraampjes en winkeltjes en een mooie grote overdekte bazaar waar het letterlijk en figuurlijk zwart zag van de mensen. Een bezoekje aan de grootste houten kathedraal ter wereld mocht natuurlijk niet ontbreken. Ehm... grootste zei je, dat was die van Paramaribo toch al? Dat misverstand is inmiddels uit de wereld geholpen en zal ik hier even recht zetten. Paramaribo heeft de HOOGSTE houten kathedraal ter wereld en Georgetown heeft de GROOTSTE houten kathedraal ter wereld. Toch mooi dat je ze allebei hebt gezien. Smiddags ging het nog verder westwaarts (wederom een drijvende brug over) totdat we door een rivier niet meer verder konden. Onderweg hebben we zowaar de rode Ibis gespot. Volgens kenners mooier dan de plaatselijk zeearend. De breedte van de rivier, 16 km, zegt genoeg over het feit dat ze hier nog geen brug overheen hebben gebouwd. Vanaf de steiger van Parika vertrokken er snelle bootjes die je naar de overkant brachten (zie foto's). Het was mooi om de bedrijvigheid op deze steiger van Parika te zien en alle producten die verscheept moesten worden te aanschouwen. Op de terugweg kwamen we langs een kraampje waar grote vissen op een toch wel mooie manier te koop werden aangeboden (zie foto). Vervolgens brachten we een bezoek aan de Sea Wall met een prachtig uitzicht over de zee. Ondanks het feit dat ik mijn internationale rijbewijs niet bij me had, mocht ik toch plaats nemen achter het stuur en heb ik iedereen veilig naar de Botanische Tuinen gebracht. Helaas is ook dit land niet zo goed in het onderhouden... De botanische tuin lag bezaaid met afval wat het geheel een stuk minder aantrekkelijk maakte. Toch was het over het algemeen een mooie tuin als je de rommel wegdacht. Deze dag hebben we afgesloten door bij de lekkerste pizzeria van Guyana een pizza te eten. Savonds kon je, als je dat wou, het nachtleven van Guyana meemaken.
De volgende ochtend leek het er even op dat de hoofdactiviteit niet door zou gaan door een gebrek aan passagiers. Maar doordat de ouders van Tiana ook wel mee wilden vertrokken we, iets later dan de bedoeling was, toch richting het vliegveld van Guyana. Om 10 uur stegen we op, samen met een Amerikaan, een Duitser en een Chinees, op weg naar ‘s werelds hoogste single drop waterval. Het toestel was een oud toestelletje uit de jaren 80 waarvan we achteraf hoorde dat deze vorig jaar nog een noodlanding had gemaakt omdat één van de motoren in brand stond... Het uitzicht onderweg was erg mooi ondanks dat je die eindeloze broccoli al eens van bovenaf had gezien. Het binnenland van Guyana is toch meer bergachtiger dan dat van Suriname en daardoor (naar mijn mening) veel mooier. Na een dik uur gevlogen te hebben zie je dan ineens uit je raampje de overweldigende waterval. Het vliegtuigje wordt netjes aan de grond gezet en samen met een gids loop je richting de waterval die je in de verte al heel goed kunt horen. Vanaf drie punten kun je de waterval in al zijn glorie bekijken. Hoe dichter bij de waterval, hoe harder het geluid, hoe meer respect je krijgt voor dit natuurverschijnsel. De rest van de dag had je hier nog wel willen blijven staan om te genieten van de waterval en de uitgestrekte kloof die daar achter ligt. Helaas duurde ons bezoek maar een dik uur en stapten we weer aan boord van het vliegtuig. Nadat de piloot nog een extra rondje boven de waterval had gemaakt moesten we reeds afscheid nemen van dit natuurwonder dat op je netvlies gebrand staat. Ook de terugweg was zeer indrukwekkend met mooi uitzicht op o.a. suikerrietvelden, Guyana International Airport en Georgetown. Doordat we iets later terug keerden dan gepland konden we helaas geen bezoek meer brengen aan het waterpark. In plaats daarvan brachten we die avond een bezoek aan de sea wall waar elke zondagavond van alles te doen was. Tussen de lokale bevolking door struinden we tentjes af en lieten ons verbazen door de kunsten van acrobaten en swingden we mee op de muziek van lokale artiesten. Als blanke werden we die avond wat raar aangekeken (ik heb in Georgetown zelf geen één blanke gezien) maar daar trokken we ons niets van aan. Van een ritje in het reuzenrad hebben we maar afgezien omdat de gehele constructie er wat ondeugdelijk uitzag.
Op maandagochtend moesten we dit mooie land reeds achter ons laten. Sochtends brachten we snel een bezoek aan het de Surinaamse ambassade voor twee toeristenkaarten voor de twee medestudenten. Op vrijdag bleek bij de douane namelijk dat de stempels in hun paspoorten niet klopten. Met een hoge snelheid ging het weer oostwaarts omdat we op tijd moesten zijn voor de veerboot. Deze gaat 2x per dag, de laatste gaat altijd om 12.00 uur. Maar met de rijkunsten van Tiana en haar aanpassingsvermogen aan het Guyanese verkeer (veel toeteren en agressief rijden) kwamen we om 11.40 bij de veerboot aan. Het land Guyana kon ik nu toevoegen aan het lijstje met landen waar ik geweest ben. De veerboot bracht ons, samen met een Indiaas gezin met ontzettend veel koffers, netjes aan de overkant. Nadat iedereen er weer een stempeltje in zijn paspoort bij had kon het laatste deel van de reis beginnen. De wat late lunch kregen we in Totness en aten we al rijdend op. Rond half 7 werd ik weer netjes thuis afgezet. Het laatste tripje vanuit Suriname zit er alweer op. Maar bij verre was dit toch het mooiste tripje van allemaal en daardoor een mooie afsluiting en een zeer goede besteding van mijn laatste weekend hier in Suriname!
Foto's
https://picasaweb.google.com/109754558705712643667/Guyana?authkey=Gv1sRgCLqavqnygvTM8wE#
De komende week zal verder in het teken staan van afscheid nemen, afronden, Keti Koti vieren en de laatste voorbereidingen treffen voor Brazilië! Tot volgende week.
[userId] => 246627
[photoRevision] => 1
[reportId] => 4299821
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 414
[author] => Thies de Boer
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 357353
[travelTitle] => Suriname
[travelTitleSlugified] => suriname
[dateDepart] => 2012-01-28
[dateReturn] => 2012-07-29
[showDate] => yes
[goalId] => 8
[goalName] => Stage of afstuderen in het buitenland
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/246/627_50x50.jpg?r=1
[titleSlugified] => guyana
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => johomonaukeontour
[datePublication] => 2012-04-13
[title] => Back to the Primitive
[message] => We blijven uiteindelijk 5 nachten in het prikkelarme hotel in Boavista, waar de dagen de routine volgen van: ontbijtbuffet, water kopen in de supermarkt, film kijken, lunch in kilorestaurant, internetten, en nog meer films kijken.
5 dagen goede slaap, een koele kamer en afwisselend eten doen wonderen en met hernieuwde energie begeven we ons op 2e paasdag naar Bonfim aan de grens.
We ‘checken uit’ bij de Braziliaanse grenspost en ‘checken in’ bij de douane van Guyana.
In het zinderend hete Lethem wachten we tot de mini-van gevuld is met meer personen dan dat er zittingen zijn (wat mij vervolgens urenlange strijd oplevert met een vrouw die haar krijsende baby op mijn schoot probeert te parkeren, maar ik weiger me verantwoordelijk te voelen voor hetgeen een ander produceert), om de naar verwachting 12 uur durende rit naar Georgetown aan te vangen.
De tocht gaat dwars door de wildernis, over een rode onverharde kleiweg vol bulten en gaten, met in geen velden of wegen beschaving te bekennen. Al snel blijkt deze rit niet simpelweg oncomfortabel, maar ronduit beangstigend doordat we vervoerd worden door een psychopathische chauffeur die denkt dat ie Schumacher is. De man sprint alsof zijn leven ervan af hangt en gaat plankgas door de bochten, waarbij er steeds volledige onzekerheid is of er obstakels of tegenliggers zijn. We rijden in een 2W drive busje, maar halen in volle vaart 4WD jeeps in die veel meer voor deze weg geschikt zijn. In seconden zijn ze in geen velden of wegen meer te bekennen.
Ik zit met 3 andere personen achter in het busje, zonder gordel en zonder hoofdsteun. Bij elke hobbel vliegen onze hoofden tegen het plafond en ik merk dat ik me steeds krampachtiger vast zit te houden en mijn knokkels steeds witter worden, naarmate het kamikazegedrag van de chauffeur toeneemt.
Als er een voertuig met pech op de weg staat (wat vaak voorkomt), kiest Schumacher ervoor om niet te vertragen maar te toeteren en gas bij te geven. Het voelt alsof ik een bijrol speel in een slechte film en onze chauffeur waant zich de ster-acteur.
Binnen een half uur missen we rakelings een tegenligger, omzeilen we op de valreep een hobbel van schansformaat (wat ons echter in een diepe kuil doet belanden die de assen doet kraken, de ramen doet rinkelen en onze lijven een enorme schok geeft) en rijden we op een possum in, waarbij de chauffeur het dier wel ziet, maar toetert en gas bijgeeft, waardoor we het met een keiharde klap raken en met een noodvaart de lucht in gekatapulteerd zien worden.
Het huilen staat me inmiddels nader dan het lachen, maar als we de chauffeur roepen dat hij rustiger aan moet doen, vindt hij dit allemaal een grote grap en vervolgt als een dolle zijn weg.
Zodra we stoppen voor een paspoortcontrole spreek ik hem opnieuw aan en kan geen andere manier bedenken dan hem zeggen dat ik zijn baas zal bellen als hij niet per direct gas terug neemt.
Hoewel dit met tegenzin gebeurt en zijn ‘rustig rijden’, nog steeds zou kunnen doorgaan voor agressief en roekeloos, voelt het alsof ik de achtbaan voor het sprookjesbos heb verwisseld.
Met nog slechts een paar schrikmomenten bereiken we rond 22.00u (in 9 uur in plaats van de gebruikelijke 12) Georgetown. Mijn nek voelt alsof ik thuis kom van een headbangers feest en wat direct opvalt is dat de straten vol mensen zijn en 2e paasdag hier duidelijk nog een feestdag is die uitgebreid gevierd wordt.
Dat is geen goed nieuws, we bevinden ons in een donkere stad - opnieuw één die niet bekend staat om zijn veiligheid - met al onze bezittingen op ons rug en alle hotels volgeboekt.
In deze situatie berusten is geen optie, dus na wat vloeken en tieren zetten we onze nachtelijke speurtocht naar een kamer hardnekkig voort en vinden we uiteindelijk een slaapplek in een bijna leeg hotel. Hoewel we opgelucht zijn in elk geval ergens veilig binnen te zijn, is het hotel niet voor niets bijna leeg en de te dure kamer bepaald geen lot uit de loterij.
De kamer is snikheet, de bedden zakken door en de matrassen zijn te vies om aan te raken, de wc stroomt over, we vinden muizenkeutels en er zijn voldoende muggen aanwezig om met kleding aan in onze lakenzakken te kruipen in de hoop geen tropische aandoening op te lopen.
De ventilator brengt nauwelijks lucht in beweging en met 4 x in een uur een stroomstoring is zo’n ding zowieso van weinig nut. Back to the primitive!!
We zijn echter opgelucht Georgetown heelhuids bereikt te hebben en niet over straat te hoeven zwerven, dus we tellen onze zegeningen.
Gelukkig is de paasgekte van voorbijgaande aard, dus na 2 nachten afzien, kunnen we inchecken in een schoon guesthouse met airconditioning, internet en gigantische roti-maaltijden als ontbijt!
Georgetown voelt als ‘little Africa’. De mensen zijn heel donker, met blinkend witte tanden. Wij zijn de enige blanken, wat – dit klinkt misschien een beetje stom - als een interessante ervaring voelt. Georgetown wordt ook wel ‘crimetown’ genoemd, dus ik was mentaal voorbereid op het ergste.
Hoewel ik ’s avonds niet naar buiten ga, ervaar ik het deel van de stad waar we ons bevinden echter als prettig. Hoewel ik veel word nageroepen op straat en smakkende kusgeluiden hoor overal waar ik loop, valt niemand me echt lastig en voelt het nooit bedreigend.
Georgetown is een taxi-stad. Het is zo ongelooflijk heet en vochtig dat 4 blokken lopen als een zware beproeving voelt. Iedereen neemt taxi’s overal naar toe. Voor een rit in het centrum betaal je 1 tot 2 dollar afhankelijk van de afstand.
Taxi chauffeurs zijn goed gehumeurd. Hun Engels/Creool is voor mij nauwelijks te volgen, maar iedereen is in voor een praatje, ‘relax man’ is een veel gehoorde uitspraak en voor mij gaat Georgetown mijn geheugen in als de stad van de glimlach.
In een paar dagen doen we onze regelzaken. Jason laat bloedtests doen (om zeker te weten dat de medicatie die hij gebruikt geen negatieve bijwerkingen heeft), dus ik krijg de kans een blik op het ziekenhuis te werpen.
Een absolute schok. Het woord hygiëne is hier niet bekend, alle vloeren en muren zijn van kaal beton, de onderzoekskamers zijn te klein om je kont in te keren en zaken als brancards en zichtbare machines zien eruit als museumstukken. Een blik op de toiletten (geen stromend water!) en de keuken bevestigen het vermoeden dat je niet ziek kunt worden in dit land, eenmaal in het ziekenhuis kom je er vermoedelijk niet levend uit.
Een bloedonderzoek is echter een simpele procedure en de resultaten blijken goed.
Een bezoek aan de ambassade levert ons een visum voor Suriname op. En een bezoek aan een toerbureau helpt mij aan een vliegticket om in een klein vliegtuigje de Kaieteur Falls te bezoeken. Als het weer het toelaat zal ik zaterdag dit afgelegen stukje natuur gaan bezoeken, voordat we zondag Suriname in reizen!
[userId] => 101133
[photoRevision] => 2
[reportId] => 4229656
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 3409
[author] => Ramona
[cityName] => Georgetown
[travelId] => 101133
[travelTitle] => Monauke on Tour
[travelTitleSlugified] => monauke-on-tour
[dateDepart] => 2008-02-01
[dateReturn] => 0000-00-00
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,georgetown
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/101/133_50x50.jpg?r=2
[titleSlugified] => back-to-the-primitive
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => sanderenlotte
[datePublication] => 2012-02-07
[title] => Broccoli, regen en suïcidale honden
[message] => Hallo, daar zijn we weer!! Veel leesplezier met het (korte) reisverslag uit Guyana!
We waren vergeten onze potten pindakaas, pasta en apelstroop in te checken op het vliegveld van Trinidad, dus die kwamen, ook na uitleg wat voor lekkers het allemaal was, niet mee het vliegtuig in. Daar ging ons ontbijt/lunch voor de komende week :-( Het vliegtuig vertrok zowaar te vroeg en de piloot babbelde steeds gezellig door de intercom over de wolken en over de jungle onder ons, die er trouwens vanuit de lucht uitzag als een oneindig broccoli-veld. Het vliegveld ligt ook midden in het regenwoud. Dus wat heb je dan bij aankomst? Regen! Guyana is ruim 5 keer zo groot als Nederland, maar meer dan 80% van het land is bedekt met oerwoud.
De taxichauffeur in T&T die ons naar het vliegveld had gebracht reed als een malloot door telkens totaal onnodig op de rem te trappen, maar de bestuurder van het minibusje dat ons nu naar het centrum van Georgetown bracht kon er ook wat van. Onze reisgids zit er nog wel eens naast qua beeldvorming. Dit keer echter niet. Uit de speakers knalde keiharde muziek, waarbij de radiopresentator zijn best deed om leuke liedjes zo veel mogelijk te verpesten met onsamenhangende mededelingen, door hard mee te zingen met zijn rastastem en door er lukraak wat ‘woop-woop’ en ‘boejakka-boejakka’ kreten uit te gooien. En dit dus een uur lang, kei- en keihard! De chauffeur deed een duit in het zakje door, ondanks de regen, een poging te doen een etappe te winnen van de bekende Dakar-rally die dit jaar i.v.m. oorlog in Afrika in Zuid-Amerika is gehouden. Wonder boven wonder kwamen we heelhuids aan achter de markt in Georgetown.
Georgetown (05-02 t/m 07-02)
In de kuststrook wonen zo’n beetje alle 775.000 inwoners. Eenderde hiervan woont in de hoofdstad. De stad heeft voor toeristen weinig te bieden. De ‘points of interest’ zijn de markt en de houten kerk. De markt zagen we bij aankomst en die zag er op z’n zachts gezegd niet heel gezellig uit en de kerk zagen we vanuit de taxi die ons naar ons ‘hotel’ bracht. De kerk is overigens een van de hoogste gebouwen in de stad die eigenlijk alleen maar laagbouw kent, waarschijnlijk doordat alles van hout is. Zo ook ons hotel. Als je dan via een restaurant/bar die als slogan ‘Jerries all night long’ heeft het hotel moet betreden, weet je al dat er van slapen weinig terrecht zal komen. Via een trap achter de toonbank kwamen we op de 1e verdieping bij een onbemande receptie. Uiteindelijk hebben we van iemand in de bar toch een kamersleutel gekregen. De winkels zaten dicht, want het was zondag en ze zouden pas dinsdag open gaan omdat maandag een moslim-feestdag was, dus bij de benzinepomp hebben we maar avondeten gehaald (lees: 1 zak chips en 1 bus pringles). Om te zorgen dat we ondanks de verwachtte geluidsoverlast toch konden slapen namen we ook maar 2 flesjes wijn van een euro mee. Konden we meteen een borrel doen op Guyana :-) Toen het maandagmiddag nog steeds niet ophield met regenen zijn we als echte bikkels met onze gele poncho’s (alsof we hier als blanken nog niet genoeg opvielen) toch maar een rondje om de kerk gaan lopen. Daar valt verder weinig over te zeggen.
Corriverton (07-02 t/m 08-02)
Op dinsdag was het weer een stuk beter, maar we besloten toch verder te reizen. Sommige dingen zijn voor ons al zo gewoon geworden dat we er niet eens meer bij stil staan en het dus ook niet in onze reisverslagen vermelden. Zoals bijvoorbeeld dat in Zuid-Amerika de zon altijd voor 19.00 onder gaat, dat we elke avond op muggenjacht moeten en de chaos op markten en busstations. In Georgetown vertrekken de bussen vanaf de markt, dus daar is het dubbel feest. Terwijl we nog in de taxi zitten zwaaien er al mensen van busmaatschappijtjes die ons in hun busje willen lokken. Bij het uitstappen staat er dan 10 tegen ons te schreeuwen en onze backpacks worden voordat we er erg in hebben meegenomen. Als we, met hulp van de taxichauffeur, een keuze hebben gemaakt worden we zo’n beetje ontvoerd naar een busje. De 9 ‘verliezers’ proberen ons nog steeds te overtuigen en snauwen elkaar van alles toe. Eenmaal goed en wel in het busje begint het wachten tot onze ‘winnaar’ voldoende mensen zijn busje in lokt, zodat deze vol raakt en we kunnen vertrekken. Dat wachten is niet vervelend omdat we onze ogen uit kunnen kijken. Op straat wordt van alles verkocht en ook door het raampje van ons busje wordt van alles aangeboden. Normale dingen als water en chips, maar ook minder voor de hand liggende zaken als tandenborstels, ondergoed en olijfolie. Ook de luid ruziënde buskaartjesverkopers zorgen voor het nodige vermaak. Zulke taferelen in combinatie met harde muziek en één grote, toeterende verkeers-chaos kom je in het georganiseerde Europa niet tegen en dat zullen we zeker gaan missen.
Maargoed. Toen we eenmaal vertrokken bleek deze chauffeur een stuk rustiger te rijden en het geluidsniveau en de muziekkeuze waren ook een stuk prettiger voor de oren. Het uitzicht onderweg verveelde niet. De weg loopt vanaf Georgetown langs de kust tot aan de rivier de Moleson Creek die de grens vormt met Suriname. Langs de hele route staan huizen die onder zo’n 80 aan elkaar gegroeide dorpjes vallen. Zodoende was er veel leven op en langs de straat. Suïcidale honden die ondanks het razende verkeerde op hun dooie akkertje de weg over staken, loslopende paarden, koeien, geiten, kippen en ezels, een boel fietsers (?) en een hoop volk waarvan we niet precies weten wat ze uitspookten. Het laatste ‘dorp’ van de route is Corriverton. Hier zijn een paar winkeltjes, een kerk, een moskee, een hindu-tempel (ja, ook Guyana is een gelovig land), hotels en restaurantjes te vinden. Wij zijn hier o.a. heen gegaan om toch nog wat anders dan Georgetown te zien.
En nu verder...
Tsja....We hebben in Bolivia en in een Peru al een jungletour gedaan, dus voelden we er weinig voor om dat in Guyana, waar het ook nog eens veel duurder is, opnieuw te doen. Te meer omdat we in Suriname nog op eigen houtje de jungle in willen trekken. De kuststrook kan ons ook niet echt bekoren, dus we hebben besloten Guyana al weer snel te verlaten. We gaan morgen(woensdag)ochtend met een veerpont de grens oversteken naar Suriname. We willen proberen gelijk door te reizen naar de oostkant, waar buurland Frans-Guyana ligt. Ook daar zullen we niet heel veel tijd doorbrengen, dus hou je mail in de gaten voor weer een nieuw verslag!
Wist-je-dat...
• ze in Guyana ook Engels praten?
• ze hier ook aan de verkeerde kant van de weg rijden?
• 1000 Guyaanse dollar (= €4) het grootste briefje is?
• je hier dus letterlijk met een pak geld over straat loopt?
• we bij het uitchecken van ons hotel in Georgetown opnieuw op zoek moesten naar iemand die ons geld wilde aannemen?
• toen we eindelijk iemand hadden gevonden hij ons onze NIET betaalde sleutelborg teruggaf en de kamer niet in rekening bracht?
• wij dit natuurlijk eerlijk toegaven en alles netjes hebben betaald?
• wij heel vaak wist-je-datjes vergeten op te schrijven?
• we bijvoorbeeld bij het verslag over T&T nog wilden zeggen dat daar iedereen, jong en oud, rasta-haren heeft?
• de foto’s te vinden zijn via http://bit.ly/zJVYV2 ?
[userId] => 260404
[photoRevision] => 0
[reportId] => 4165160
[countryId] => 81
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 957
[author] => Sander en Lotte
[cityName] => Springlands
[travelId] => 288802
[travelTitle] => Sander & Lotte to South-America!
[travelTitleSlugified] => sander-lotte-to-south-america
[dateDepart] => 2010-11-27
[dateReturn] => 2012-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 99
[goalName] => Iets anders...
[countryName] => Guyana
[countryIsoCode] => gy
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/guyana,springlands
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/260/404_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => broccoli-regen-en-sucidale-honden
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Georgetown - Guyana 
