Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/home/bodyReports.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Ecuador
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Ecuador
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Ecuador
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Ecuador
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Ecuador
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Ecuador
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Ecuador
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Ecuador
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Ecuador
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Recente reisverslagen uit Ecuador
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[1] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => noindex,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Reisverslagen over Ecuador
[1] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop Object
(
[partialCounter:protected] => 15
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial Object
(
[_objectKey:protected] =>
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[PartialLoop] => Zend_View_Helper_PartialLoop
[Slugify] => TravelLog\View\Helper\Slugify
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
[ClickTracking] => TravelLog\View\Helper\ClickTracking
[TruncateWords] => TravelLog\View\Helper\TruncateWords
[PaginationControl] => Zend_View_Helper_PaginationControl
[Partial] => Zend_View_Helper_Partial
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/home/views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => home
[controller] => ecuador
[action] => reisverslagen
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
(
[_previous:Zend_Exception:private] =>
[message:protected] => Invalid controller specified (ecuador)
[string:Exception:private] =>
[code:protected] => 0
[file:protected] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Dispatcher/Standard.php
[line:protected] => 248
[trace:Exception:private] => Array
(
[0] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Controller/Front.php
[line] => 954
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Dispatcher_Standard
[type] => ->
[args] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /ecuador/reisverslagen/p/1
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => ecuador/reisverslagen/p/1
[_params:protected] => Array
(
[controller] => ecuador
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[module] => home
[error_handler] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[exception] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
[type] => EXCEPTION_NO_CONTROLLER
[request] => Zend_Controller_Request_Http Object
(
[_paramSources:protected] => Array
(
[0] => _GET
[1] => _POST
)
[_requestUri:protected] => /ecuador/reisverslagen/p/1
[_baseUrl:protected] =>
[_basePath:protected] =>
[_pathInfo:protected] => ecuador/reisverslagen/p/1
[_params:protected] => Array
(
[controller] => ecuador
[action] => reisverslagen
[p] => 1
[module] => home
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => ecuador
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => reisverslagen
[_actionKey:protected] => action
)
)
)
[continentId] => 9
[countryId] => 54
)
[_rawBody:protected] =>
[_aliases:protected] => Array
(
)
[_dispatched:protected] => 1
[_module:protected] => home
[_moduleKey:protected] => module
[_controller:protected] => reports
[_controllerKey:protected] => controller
[_action:protected] => index
[_actionKey:protected] => action
)
[1] => Zend_Controller_Response_Http Object
(
[_body:protected] => Array
(
[default] =>
Recente reisverslagen uit Ecuador
)
[_exceptions:protected] => Array
(
[0] => Zend_Controller_Dispatcher_Exception Object
*RECURSION*
)
[_headers:protected] => Array
(
)
[_headersRaw:protected] => Array
(
)
[_httpResponseCode:protected] => 200
[_isRedirect:protected] =>
[_renderExceptions:protected] =>
[headersSentThrowsException] => 1
)
)
)
[1] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application/Bootstrap/Bootstrap.php
[line] => 97
[function] => dispatch
[class] => Zend_Controller_Front
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[2] => Array
(
[file] => /opt/ZendFramework-1.12.0/library/Zend/Application.php
[line] => 366
[function] => run
[class] => Zend_Application_Bootstrap_Bootstrap
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
[3] => Array
(
[file] => /srv/www/tl-www/website/public/index.php
[line] => 202
[function] => run
[class] => Zend_Application
[type] => ->
[args] => Array
(
)
)
)
[previous:Exception:private] =>
)
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[allContinents] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 1
[name] => Afrika
[nameSlugified] => afrika
[nameSlugifiedCrc32] => 1586791595
[info] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 2
[name] => Azië
[nameSlugified] => azie
[nameSlugifiedCrc32] => 1918887877
[info] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 3
[name] => Centraal-Amerika
[nameSlugified] => centraal-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 4250903019
[info] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 4
[name] => Europa
[nameSlugified] => europa
[nameSlugifiedCrc32] => 1342086343
[info] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 5
[name] => Midden Oosten
[nameSlugified] => midden-oosten
[nameSlugifiedCrc32] => 3432809701
[info] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 6
[name] => Noord-Amerika
[nameSlugified] => noord-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 20851603
[info] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 7
[name] => Oceanië
[nameSlugified] => oceanie
[nameSlugifiedCrc32] => 1997821390
[info] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 8
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[nameSlugifiedCrc32] => 2319586005
[info] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[languageId] => 1
[continentId] => 9
[name] => Zuid-Amerika
[nameSlugified] => zuid-amerika
[nameSlugifiedCrc32] => 2250637612
[info] =>
)
)
[allCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 209
[isoCode] => af
[name] => Afghanistan
[nameSlugified] => afghanistan
[continentId] => 2
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 254
[isoCode] => ax
[name] => Åland
[nameSlugified] => aland
[continentId] => 4
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 242
[isoCode] => us
[name] => Alaska
[nameSlugified] => alaska
[continentId] => 6
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 1
[isoCode] => al
[name] => Albanië
[nameSlugified] => albanie
[continentId] => 4
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 2
[isoCode] => dz
[name] => Algerije
[nameSlugified] => algerije
[continentId] => 1
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 3
[isoCode] => as
[name] => Amerikaans Samoa
[nameSlugified] => amerikaans-samoa
[continentId] => 7
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 190
[isoCode] => vi
[name] => Amerikaanse maagdeneilanden
[nameSlugified] => amerikaanse-maagdeneilanden
[continentId] => 3
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 4
[isoCode] => ad
[name] => Andorra
[nameSlugified] => andorra
[continentId] => 4
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 5
[isoCode] => ao
[name] => Angola
[nameSlugified] => angola
[continentId] => 1
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 6
[isoCode] => ai
[name] => Anguilla
[nameSlugified] => anguilla
[continentId] => 3
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 212
[isoCode] => aq
[name] => Antarctica
[nameSlugified] => antarctica
[continentId] => 9
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 7
[isoCode] => ag
[name] => Antigua
[nameSlugified] => antigua
[continentId] => 3
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[isoCode] => ar
[name] => Argentinië
[nameSlugified] => argentinie
[continentId] => 9
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 9
[isoCode] => am
[name] => Armenië
[nameSlugified] => armenie
[continentId] => 2
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 10
[isoCode] => aw
[name] => Aruba
[nameSlugified] => aruba
[continentId] => 3
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[isoCode] => au
[name] => Australië
[nameSlugified] => australie
[continentId] => 7
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 13
[isoCode] => az
[name] => Azerbeidjan
[nameSlugified] => azerbeidjan
[continentId] => 2
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 14
[isoCode] => bs
[name] => Bahama's
[nameSlugified] => bahama-s
[continentId] => 3
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 15
[isoCode] => bh
[name] => Bahrain
[nameSlugified] => bahrain
[continentId] => 5
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[isoCode] => bd
[name] => Bangladesh
[nameSlugified] => bangladesh
[continentId] => 2
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 17
[isoCode] => bb
[name] => Barbados
[nameSlugified] => barbados
[continentId] => 3
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 19
[isoCode] => be
[name] => België
[nameSlugified] => belgie
[continentId] => 4
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 20
[isoCode] => bz
[name] => Belize
[nameSlugified] => belize
[continentId] => 1
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 21
[isoCode] => bj
[name] => Benin
[nameSlugified] => benin
[continentId] => 1
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 22
[isoCode] => bm
[name] => Bermuda
[nameSlugified] => bermuda
[continentId] => 6
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 23
[isoCode] => bt
[name] => Bhutan
[nameSlugified] => bhutan
[continentId] => 2
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[isoCode] => bo
[name] => Bolivia
[nameSlugified] => bolivia
[continentId] => 9
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[isoCode] => bq
[name] => Bonaire
[nameSlugified] => bonaire
[continentId] => 9
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[isoCode] => ba
[name] => Bosnië en Herzegovina
[nameSlugified] => bosnie-en-herzegovina
[continentId] => 4
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 25
[isoCode] => bw
[name] => Botswana
[nameSlugified] => botswana
[continentId] => 1
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 226
[isoCode] => bv
[name] => Bouve Eilanden
[nameSlugified] => bouve-eilanden
[continentId] => 7
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[isoCode] => br
[name] => Brazilië
[nameSlugified] => brazilie
[continentId] => 9
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 229
[isoCode] => io
[name] => Brits Territorium
[nameSlugified] => brits-territorium
[continentId] => 2
)
[33] => stdClass Object
(
[countryId] => 27
[isoCode] => vg
[name] => Britse maagdeneilanden
[nameSlugified] => britse-maagdeneilanden
[continentId] => 7
)
[34] => stdClass Object
(
[countryId] => 28
[isoCode] => bn
[name] => Brunei
[nameSlugified] => brunei
[continentId] => 2
)
[35] => stdClass Object
(
[countryId] => 29
[isoCode] => bg
[name] => Bulgarije
[nameSlugified] => bulgarije
[continentId] => 4
)
[36] => stdClass Object
(
[countryId] => 30
[isoCode] => bf
[name] => Burkina Faso
[nameSlugified] => burkina-faso
[continentId] => 1
)
[37] => stdClass Object
(
[countryId] => 31
[isoCode] => bi
[name] => Burundi
[nameSlugified] => burundi
[continentId] => 1
)
[38] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[isoCode] => kh
[name] => Cambodja
[nameSlugified] => cambodja
[continentId] => 2
)
[39] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[isoCode] => ca
[name] => Canada
[nameSlugified] => canada
[continentId] => 6
)
[40] => stdClass Object
(
[countryId] => 36
[isoCode] => ky
[name] => Cayman Eilanden
[nameSlugified] => cayman-eilanden
[continentId] => 3
)
[41] => stdClass Object
(
[countryId] => 37
[isoCode] => cf
[name] => Centraal Afrikaanse Republiek
[nameSlugified] => centraal-afrikaanse-republiek
[continentId] => 1
)
[42] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[isoCode] => cl
[name] => Chili
[nameSlugified] => chili
[continentId] => 9
)
[43] => stdClass Object
(
[countryId] => 41
[isoCode] => cn
[name] => China
[nameSlugified] => china
[continentId] => 2
)
[44] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[isoCode] => co
[name] => Colombia
[nameSlugified] => colombia
[continentId] => 9
)
[45] => stdClass Object
(
[countryId] => 231
[isoCode] => km
[name] => Comoros
[nameSlugified] => comoros
[continentId] => 7
)
[46] => stdClass Object
(
[countryId] => 43
[isoCode] => cg
[name] => Congo - Brazzaville
[nameSlugified] => congo-brazzaville
[continentId] => 1
)
[47] => stdClass Object
(
[countryId] => 44
[isoCode] => cd
[name] => Congo, Democratische Republiek v
[nameSlugified] => congo-democratische-republiek-v
[continentId] => 1
)
[48] => stdClass Object
(
[countryId] => 45
[isoCode] => ck
[name] => Cook Eilanden
[nameSlugified] => cook-eilanden
[continentId] => 7
)
[49] => stdClass Object
(
[countryId] => 46
[isoCode] => cr
[name] => Costa Rica
[nameSlugified] => costa-rica
[continentId] => 3
)
[50] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[isoCode] => cu
[name] => Cuba
[nameSlugified] => cuba
[continentId] => 3
)
[51] => stdClass Object
(
[countryId] => 251
[isoCode] => cw
[name] => Curaçao
[nameSlugified] => curacao
[continentId] => 9
)
[52] => stdClass Object
(
[countryId] => 48
[isoCode] => cy
[name] => Cyprus
[nameSlugified] => cyprus
[continentId] => 5
)
[53] => stdClass Object
(
[countryId] => 249
[isoCode] => gx
[name] => De ruimte
[nameSlugified] => de-ruimte
[continentId] => 0
)
[54] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[isoCode] => dk
[name] => Denemarken
[nameSlugified] => denemarken
[continentId] => 4
)
[55] => stdClass Object
(
[countryId] => 51
[isoCode] => dj
[name] => Djibouti
[nameSlugified] => djibouti
[continentId] => 1
)
[56] => stdClass Object
(
[countryId] => 52
[isoCode] => dm
[name] => Dominica
[nameSlugified] => dominica
[continentId] => 3
)
[57] => stdClass Object
(
[countryId] => 53
[isoCode] => do
[name] => Dominicaanse Republiek
[nameSlugified] => dominicaanse-republiek
[continentId] => 3
)
[58] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[isoCode] => de
[name] => Duitsland
[nameSlugified] => duitsland
[continentId] => 4
)
[59] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[isoCode] => ec
[name] => Ecuador
[nameSlugified] => ecuador
[continentId] => 9
)
[60] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[isoCode] => eg
[name] => Egypte
[nameSlugified] => egypte
[continentId] => 1
)
[61] => stdClass Object
(
[countryId] => 56
[isoCode] => sv
[name] => El Salvador
[nameSlugified] => el-salvador
[continentId] => 3
)
[62] => stdClass Object
(
[countryId] => 57
[isoCode] => gq
[name] => Equatoriaal Guinea
[nameSlugified] => equatoriaal-guinea
[continentId] => 1
)
[63] => stdClass Object
(
[countryId] => 58
[isoCode] => er
[name] => Eritrea
[nameSlugified] => eritrea
[continentId] => 1
)
[64] => stdClass Object
(
[countryId] => 59
[isoCode] => ee
[name] => Estland
[nameSlugified] => estland
[continentId] => 4
)
[65] => stdClass Object
(
[countryId] => 60
[isoCode] => et
[name] => Ethiopië
[nameSlugified] => ethiopie
[continentId] => 1
)
[66] => stdClass Object
(
[countryId] => 219
[isoCode] => fk
[name] => Falkland Eilanden
[nameSlugified] => falkland-eilanden
[continentId] => 9
)
[67] => stdClass Object
(
[countryId] => 61
[isoCode] => fo
[name] => Faroe eilanden
[nameSlugified] => faroe-eilanden
[continentId] => 4
)
[68] => stdClass Object
(
[countryId] => 62
[isoCode] => fj
[name] => Fiji
[nameSlugified] => fiji
[continentId] => 7
)
[69] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[isoCode] => ph
[name] => Filipijnen
[nameSlugified] => filipijnen
[continentId] => 2
)
[70] => stdClass Object
(
[countryId] => 63
[isoCode] => fi
[name] => Finland
[nameSlugified] => finland
[continentId] => 4
)
[71] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[isoCode] => fr
[name] => Frankrijk
[nameSlugified] => frankrijk
[continentId] => 4
)
[72] => stdClass Object
(
[countryId] => 65
[isoCode] => gf
[name] => Frans Guiana
[nameSlugified] => frans-guiana
[continentId] => 9
)
[73] => stdClass Object
(
[countryId] => 66
[isoCode] => pf
[name] => Frans Polynesië
[nameSlugified] => frans-polynesie
[continentId] => 7
)
[74] => stdClass Object
(
[countryId] => 67
[isoCode] => ga
[name] => Gabon
[nameSlugified] => gabon
[continentId] => 1
)
[75] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[isoCode] => gm
[name] => Gambia
[nameSlugified] => gambia
[continentId] => 1
)
[76] => stdClass Object
(
[countryId] => 69
[isoCode] => ge
[name] => Georgië
[nameSlugified] => georgie
[continentId] => 2
)
[77] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[isoCode] => gh
[name] => Ghana
[nameSlugified] => ghana
[continentId] => 1
)
[78] => stdClass Object
(
[countryId] => 72
[isoCode] => gi
[name] => Gibraltar
[nameSlugified] => gibraltar
[continentId] => 4
)
[79] => stdClass Object
(
[countryId] => 73
[isoCode] => gd
[name] => Granada
[nameSlugified] => granada
[continentId] => 4
)
[80] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[isoCode] => gr
[name] => Griekenland
[nameSlugified] => griekenland
[continentId] => 4
)
[81] => stdClass Object
(
[countryId] => 75
[isoCode] => gl
[name] => Groenland
[nameSlugified] => groenland
[continentId] => 4
)
[82] => stdClass Object
(
[countryId] => 76
[isoCode] => gp
[name] => Guadeloupe
[nameSlugified] => guadeloupe
[continentId] => 3
)
[83] => stdClass Object
(
[countryId] => 77
[isoCode] => gu
[name] => Guam
[nameSlugified] => guam
[continentId] => 7
)
[84] => stdClass Object
(
[countryId] => 78
[isoCode] => gt
[name] => Guatemala
[nameSlugified] => guatemala
[continentId] => 3
)
[85] => stdClass Object
(
[countryId] => 80
[isoCode] => gn
[name] => Guinea
[nameSlugified] => guinea
[continentId] => 1
)
[86] => stdClass Object
(
[countryId] => 79
[isoCode] => gw
[name] => Guinea-Bissau
[nameSlugified] => guinea-bissau
[continentId] => 1
)
[87] => stdClass Object
(
[countryId] => 81
[isoCode] => gy
[name] => Guyana
[nameSlugified] => guyana
[continentId] => 9
)
[88] => stdClass Object
(
[countryId] => 82
[isoCode] => ht
[name] => Haïti
[nameSlugified] => haiti
[continentId] => 3
)
[89] => stdClass Object
(
[countryId] => 248
[isoCode] => hi
[name] => Hawaï
[nameSlugified] => hawai
[continentId] => 6
)
[90] => stdClass Object
(
[countryId] => 228
[isoCode] => hm
[name] => Heard en Mc Donald Eilanden
[nameSlugified] => heard-en-mc-donald-eilanden
[continentId] => 7
)
[91] => stdClass Object
(
[countryId] => 83
[isoCode] => hn
[name] => Honduras
[nameSlugified] => honduras
[continentId] => 3
)
[92] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[isoCode] => hk
[name] => Hong Kong
[nameSlugified] => hong-kong
[continentId] => 2
)
[93] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[isoCode] => hu
[name] => Hongarije
[nameSlugified] => hongarije
[continentId] => 4
)
[94] => stdClass Object
(
[countryId] => 91
[isoCode] => ie
[name] => Ierland
[nameSlugified] => ierland
[continentId] => 4
)
[95] => stdClass Object
(
[countryId] => 86
[isoCode] => is
[name] => IJsland
[nameSlugified] => ijsland
[continentId] => 4
)
[96] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[isoCode] => in
[name] => India
[nameSlugified] => india
[continentId] => 2
)
[97] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[isoCode] => id
[name] => Indonesië
[nameSlugified] => indonesie
[continentId] => 2
)
[98] => stdClass Object
(
[countryId] => 90
[isoCode] => iq
[name] => Irak
[nameSlugified] => irak
[continentId] => 5
)
[99] => stdClass Object
(
[countryId] => 89
[isoCode] => ir
[name] => Iran
[nameSlugified] => iran
[continentId] => 5
)
[100] => stdClass Object
(
[countryId] => 92
[isoCode] => il
[name] => Israel
[nameSlugified] => israel
[continentId] => 5
)
[101] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[isoCode] => it
[name] => Italië
[nameSlugified] => italie
[continentId] => 4
)
[102] => stdClass Object
(
[countryId] => 94
[isoCode] => ci
[name] => Ivoorkust
[nameSlugified] => ivoorkust
[continentId] => 1
)
[103] => stdClass Object
(
[countryId] => 95
[isoCode] => jm
[name] => Jamaica
[nameSlugified] => jamaica
[continentId] => 3
)
[104] => stdClass Object
(
[countryId] => 96
[isoCode] => jp
[name] => Japan
[nameSlugified] => japan
[continentId] => 2
)
[105] => stdClass Object
(
[countryId] => 203
[isoCode] => ye
[name] => Jemen
[nameSlugified] => jemen
[continentId] => 5
)
[106] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[isoCode] => jo
[name] => Jordanië
[nameSlugified] => jordanie
[continentId] => 5
)
[107] => stdClass Object
(
[countryId] => 35
[isoCode] => cv
[name] => Kaap Verdië
[nameSlugified] => kaap-verdie
[continentId] => 3
)
[108] => stdClass Object
(
[countryId] => 33
[isoCode] => cm
[name] => Kameroen
[nameSlugified] => kameroen
[continentId] => 1
)
[109] => stdClass Object
(
[countryId] => 39
[isoCode] => cs
[name] => Kanaaleilanden
[nameSlugified] => kanaaleilanden
[continentId] => 4
)
[110] => stdClass Object
(
[countryId] => 98
[isoCode] => kz
[name] => Kazachstan
[nameSlugified] => kazachstan
[continentId] => 2
)
[111] => stdClass Object
(
[countryId] => 99
[isoCode] => ke
[name] => Kenia
[nameSlugified] => kenia
[continentId] => 1
)
[112] => stdClass Object
(
[countryId] => 227
[isoCode] => cx
[name] => Kerst Eiland
[nameSlugified] => kerst-eiland
[continentId] => 7
)
[113] => stdClass Object
(
[countryId] => 230
[isoCode] => ki
[name] => Kiribati
[nameSlugified] => kiribati
[continentId] => 7
)
[114] => stdClass Object
(
[countryId] => 100
[isoCode] => kw
[name] => Koeweit
[nameSlugified] => koeweit
[continentId] => 5
)
[115] => stdClass Object
(
[countryId] => 243
[isoCode] => kx
[name] => Kosovo
[nameSlugified] => kosovo
[continentId] => 4
)
[116] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[isoCode] => hr
[name] => Kroatië
[nameSlugified] => kroatie
[continentId] => 4
)
[117] => stdClass Object
(
[countryId] => 101
[isoCode] => kg
[name] => Kyrgizië
[nameSlugified] => kyrgizie
[continentId] => 2
)
[118] => stdClass Object
(
[countryId] => 102
[isoCode] => la
[name] => Laos
[nameSlugified] => laos
[continentId] => 2
)
[119] => stdClass Object
(
[countryId] => 105
[isoCode] => ls
[name] => Lesotho
[nameSlugified] => lesotho
[continentId] => 1
)
[120] => stdClass Object
(
[countryId] => 103
[isoCode] => lv
[name] => Letland
[nameSlugified] => letland
[continentId] => 4
)
[121] => stdClass Object
(
[countryId] => 104
[isoCode] => lb
[name] => Libanon
[nameSlugified] => libanon
[continentId] => 5
)
[122] => stdClass Object
(
[countryId] => 106
[isoCode] => lr
[name] => Liberië
[nameSlugified] => liberie
[continentId] => 1
)
[123] => stdClass Object
(
[countryId] => 107
[isoCode] => ly
[name] => Libië
[nameSlugified] => libie
[continentId] => 1
)
[124] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[isoCode] => li
[name] => Liechtenstein
[nameSlugified] => liechtenstein
[continentId] => 4
)
[125] => stdClass Object
(
[countryId] => 109
[isoCode] => lt
[name] => Litouwen
[nameSlugified] => litouwen
[continentId] => 4
)
[126] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[isoCode] => lu
[name] => Luxemburg
[nameSlugified] => luxemburg
[continentId] => 4
)
[127] => stdClass Object
(
[countryId] => 111
[isoCode] => mo
[name] => Macau
[nameSlugified] => macau
[continentId] => 2
)
[128] => stdClass Object
(
[countryId] => 112
[isoCode] => mk
[name] => Macedonië
[nameSlugified] => macedonie
[continentId] => 4
)
[129] => stdClass Object
(
[countryId] => 113
[isoCode] => mg
[name] => Madagascar
[nameSlugified] => madagascar
[continentId] => 1
)
[130] => stdClass Object
(
[countryId] => 114
[isoCode] => mw
[name] => Malawi
[nameSlugified] => malawi
[continentId] => 1
)
[131] => stdClass Object
(
[countryId] => 221
[isoCode] => mv
[name] => Malediven
[nameSlugified] => malediven
[continentId] => 2
)
[132] => stdClass Object
(
[countryId] => 115
[isoCode] => my
[name] => Maleisië
[nameSlugified] => maleisie
[continentId] => 2
)
[133] => stdClass Object
(
[countryId] => 116
[isoCode] => ml
[name] => Mali
[nameSlugified] => mali
[continentId] => 1
)
[134] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[isoCode] => mt
[name] => Malta
[nameSlugified] => malta
[continentId] => 4
)
[135] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[isoCode] => ma
[name] => Marokko
[nameSlugified] => marokko
[continentId] => 1
)
[136] => stdClass Object
(
[countryId] => 118
[isoCode] => mh
[name] => Marshall eilanden
[nameSlugified] => marshall-eilanden
[continentId] => 7
)
[137] => stdClass Object
(
[countryId] => 119
[isoCode] => mq
[name] => Martinique
[nameSlugified] => martinique
[continentId] => 3
)
[138] => stdClass Object
(
[countryId] => 120
[isoCode] => mr
[name] => Mauritanië
[nameSlugified] => mauritanie
[continentId] => 1
)
[139] => stdClass Object
(
[countryId] => 121
[isoCode] => mu
[name] => Mauritius
[nameSlugified] => mauritius
[continentId] => 3
)
[140] => stdClass Object
(
[countryId] => 241
[isoCode] => yt
[name] => Mayotte
[nameSlugified] => mayotte
[continentId] => 7
)
[141] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[isoCode] => mx
[name] => Mexico
[nameSlugified] => mexico
[continentId] => 6
)
[142] => stdClass Object
(
[countryId] => 123
[isoCode] => fm
[name] => Micronesië
[nameSlugified] => micronesie
[continentId] => 7
)
[143] => stdClass Object
(
[countryId] => 124
[isoCode] => md
[name] => Moldavië
[nameSlugified] => moldavie
[continentId] => 4
)
[144] => stdClass Object
(
[countryId] => 125
[isoCode] => mc
[name] => Monaco
[nameSlugified] => monaco
[continentId] => 4
)
[145] => stdClass Object
(
[countryId] => 126
[isoCode] => mn
[name] => Mongolië
[nameSlugified] => mongolie
[continentId] => 2
)
[146] => stdClass Object
(
[countryId] => 244
[isoCode] => me
[name] => Montenegro
[nameSlugified] => montenegro
[continentId] => 4
)
[147] => stdClass Object
(
[countryId] => 127
[isoCode] => ms
[name] => Montserat
[nameSlugified] => montserat
[continentId] => 9
)
[148] => stdClass Object
(
[countryId] => 129
[isoCode] => mz
[name] => Mozambique
[nameSlugified] => mozambique
[continentId] => 1
)
[149] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[isoCode] => mm
[name] => Myanmar
[nameSlugified] => myanmar
[continentId] => 2
)
[150] => stdClass Object
(
[countryId] => 131
[isoCode] => na
[name] => Namibië
[nameSlugified] => namibie
[continentId] => 1
)
[151] => stdClass Object
(
[countryId] => 233
[isoCode] => nr
[name] => Nauru
[nameSlugified] => nauru
[continentId] => 7
)
[152] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[isoCode] => nl
[name] => Nederland
[nameSlugified] => nederland
[continentId] => 4
)
[153] => stdClass Object
(
[countryId] => 133
[isoCode] => cw
[name] => Nederlandse Antillen
[nameSlugified] => nederlandse-antillen
[continentId] => 3
)
[154] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[isoCode] => np
[name] => Nepal
[nameSlugified] => nepal
[continentId] => 2
)
[155] => stdClass Object
(
[countryId] => 137
[isoCode] => ni
[name] => Nicaragua
[nameSlugified] => nicaragua
[continentId] => 3
)
[156] => stdClass Object
(
[countryId] => 135
[isoCode] => nc
[name] => Nieuw Caledonië
[nameSlugified] => nieuw-caledonie
[continentId] => 7
)
[157] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[isoCode] => nz
[name] => Nieuw Zeeland
[nameSlugified] => nieuw-zeeland
[continentId] => 7
)
[158] => stdClass Object
(
[countryId] => 138
[isoCode] => ne
[name] => Niger
[nameSlugified] => niger
[continentId] => 1
)
[159] => stdClass Object
(
[countryId] => 139
[isoCode] => ng
[name] => Nigeria
[nameSlugified] => nigeria
[continentId] => 1
)
[160] => stdClass Object
(
[countryId] => 234
[isoCode] => nu
[name] => Niue
[nameSlugified] => niue
[continentId] => 7
)
[161] => stdClass Object
(
[countryId] => 210
[isoCode] => kp
[name] => Noord-Korea
[nameSlugified] => noord-korea
[continentId] => 2
)
[162] => stdClass Object
(
[countryId] => 216
[isoCode] => nt
[name] => Noordpool
[nameSlugified] => noordpool
[continentId] => 4
)
[163] => stdClass Object
(
[countryId] => 140
[isoCode] => no
[name] => Noorwegen
[nameSlugified] => noorwegen
[continentId] => 4
)
[164] => stdClass Object
(
[countryId] => 232
[isoCode] => nf
[name] => Norfolk Eilanden
[nameSlugified] => norfolk-eilanden
[continentId] => 7
)
[165] => stdClass Object
(
[countryId] => 191
[isoCode] => ug
[name] => Oeganda
[nameSlugified] => oeganda
[continentId] => 1
)
[166] => stdClass Object
(
[countryId] => 192
[isoCode] => ua
[name] => Oekraïne
[nameSlugified] => oekraine
[continentId] => 4
)
[167] => stdClass Object
(
[countryId] => 197
[isoCode] => uz
[name] => Oezbekistan
[nameSlugified] => oezbekistan
[continentId] => 2
)
[168] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[isoCode] => om
[name] => Oman
[nameSlugified] => oman
[continentId] => 5
)
[169] => stdClass Object
(
[countryId] => 218
[isoCode] => tl
[name] => Oost Timor
[nameSlugified] => oost-timor
[continentId] => 2
)
[170] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[isoCode] => at
[name] => Oostenrijk
[nameSlugified] => oostenrijk
[continentId] => 4
)
[171] => stdClass Object
(
[countryId] => 246
[isoCode] => rn
[name] => Paaseiland
[nameSlugified] => paaseiland
[continentId] => 7
)
[172] => stdClass Object
(
[countryId] => 142
[isoCode] => pk
[name] => Pakistan
[nameSlugified] => pakistan
[continentId] => 2
)
[173] => stdClass Object
(
[countryId] => 143
[isoCode] => pw
[name] => Palau
[nameSlugified] => palau
[continentId] => 7
)
[174] => stdClass Object
(
[countryId] => 214
[isoCode] => ps
[name] => Palestina
[nameSlugified] => palestina
[continentId] => 5
)
[175] => stdClass Object
(
[countryId] => 144
[isoCode] => pa
[name] => Panama
[nameSlugified] => panama
[continentId] => 3
)
[176] => stdClass Object
(
[countryId] => 145
[isoCode] => pg
[name] => Papua Nieuw Guinea
[nameSlugified] => papua-nieuw-guinea
[continentId] => 7
)
[177] => stdClass Object
(
[countryId] => 146
[isoCode] => py
[name] => Paraguay
[nameSlugified] => paraguay
[continentId] => 9
)
[178] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[isoCode] => pe
[name] => Peru
[nameSlugified] => peru
[continentId] => 9
)
[179] => stdClass Object
(
[countryId] => 236
[isoCode] => pn
[name] => Pitcairn
[nameSlugified] => pitcairn
[continentId] => 7
)
[180] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[isoCode] => pl
[name] => Polen
[nameSlugified] => polen
[continentId] => 4
)
[181] => stdClass Object
(
[countryId] => 150
[isoCode] => pt
[name] => Portugal
[nameSlugified] => portugal
[continentId] => 4
)
[182] => stdClass Object
(
[countryId] => 151
[isoCode] => pr
[name] => Puerto Rico
[nameSlugified] => puerto-rico
[continentId] => 3
)
[183] => stdClass Object
(
[countryId] => 152
[isoCode] => qa
[name] => Qatar
[nameSlugified] => qatar
[continentId] => 5
)
[184] => stdClass Object
(
[countryId] => 999
[isoCode] => rr
[name] => reisinspiratie
[nameSlugified] => reisinspiratie
[continentId] => 4
)
[185] => stdClass Object
(
[countryId] => 153
[isoCode] => re
[name] => Réunion
[nameSlugified] => reunion
[continentId] => 1
)
[186] => stdClass Object
(
[countryId] => 154
[isoCode] => ro
[name] => Roemenië
[nameSlugified] => roemenie
[continentId] => 4
)
[187] => stdClass Object
(
[countryId] => 155
[isoCode] => ru
[name] => Rusland
[nameSlugified] => rusland
[continentId] => 4
)
[188] => stdClass Object
(
[countryId] => 156
[isoCode] => rw
[name] => Rwanda
[nameSlugified] => rwanda
[continentId] => 1
)
[189] => stdClass Object
(
[countryId] => 157
[isoCode] => mp
[name] => Saipan
[nameSlugified] => saipan
[continentId] => 7
)
[190] => stdClass Object
(
[countryId] => 222
[isoCode] => ws
[name] => Samoa
[nameSlugified] => samoa
[continentId] => 7
)
[191] => stdClass Object
(
[countryId] => 158
[isoCode] => sm
[name] => San Marino
[nameSlugified] => san-marino
[continentId] => 4
)
[192] => stdClass Object
(
[countryId] => 239
[isoCode] => st
[name] => Sao Tome en Principe
[nameSlugified] => sao-tome-en-principe
[continentId] => 1
)
[193] => stdClass Object
(
[countryId] => 159
[isoCode] => sa
[name] => Saudi Arabië
[nameSlugified] => saudi-arabie
[continentId] => 5
)
[194] => stdClass Object
(
[countryId] => 160
[isoCode] => sn
[name] => Senegal
[nameSlugified] => senegal
[continentId] => 1
)
[195] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[isoCode] => rs
[name] => Servië
[nameSlugified] => servie
[continentId] => 4
)
[196] => stdClass Object
(
[countryId] => 207
[isoCode] => yu
[name] => Servie en Montenegro
[nameSlugified] => servie-en-montenegro
[continentId] => 4
)
[197] => stdClass Object
(
[countryId] => 161
[isoCode] => sc
[name] => Seychellen
[nameSlugified] => seychellen
[continentId] => 1
)
[198] => stdClass Object
(
[countryId] => 162
[isoCode] => sl
[name] => Sierra Leone
[nameSlugified] => sierra-leone
[continentId] => 1
)
[199] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[isoCode] => sg
[name] => Singapore
[nameSlugified] => singapore
[continentId] => 2
)
[200] => stdClass Object
(
[countryId] => 238
[isoCode] => sh
[name] => Sint Helena
[nameSlugified] => sint-helena
[continentId] => 7
)
[201] => stdClass Object
(
[countryId] => 253
[isoCode] => cx
[name] => Sint Maarten
[nameSlugified] => sint-maarten
[continentId] => 3
)
[202] => stdClass Object
(
[countryId] => 235
[isoCode] => pm
[name] => Sint Pierre en Miquelon
[nameSlugified] => sint-pierre-en-miquelon
[continentId] => 7
)
[203] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[isoCode] => si
[name] => Slovenië
[nameSlugified] => slovenie
[continentId] => 4
)
[204] => stdClass Object
(
[countryId] => 164
[isoCode] => sk
[name] => Slowaakse Republiek
[nameSlugified] => slowaakse-republiek
[continentId] => 4
)
[205] => stdClass Object
(
[countryId] => 175
[isoCode] => sd
[name] => Soedan
[nameSlugified] => soedan
[continentId] => 1
)
[206] => stdClass Object
(
[countryId] => 237
[isoCode] => sb
[name] => Solomon Eilanden
[nameSlugified] => solomon-eilanden
[continentId] => 7
)
[207] => stdClass Object
(
[countryId] => 166
[isoCode] => so
[name] => Somalië
[nameSlugified] => somalie
[continentId] => 1
)
[208] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => South Sudan
[nameSlugified] => south-sudan
[continentId] => 1
)
[209] => stdClass Object
(
[countryId] => 169
[isoCode] => es
[name] => Spanje
[nameSlugified] => spanje
[continentId] => 4
)
[210] => stdClass Object
(
[countryId] => 211
[isoCode] => sj
[name] => Spitsbergen
[nameSlugified] => spitsbergen
[continentId] => 4
)
[211] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[isoCode] => lk
[name] => Sri Lanka
[nameSlugified] => sri-lanka
[continentId] => 2
)
[212] => stdClass Object
(
[countryId] => 172
[isoCode] => kn
[name] => St. Kitts and Nevis
[nameSlugified] => st-kitts-and-nevis
[continentId] => 3
)
[213] => stdClass Object
(
[countryId] => 173
[isoCode] => lc
[name] => St. Lucia
[nameSlugified] => st-lucia
[continentId] => 3
)
[214] => stdClass Object
(
[countryId] => 174
[isoCode] => vc
[name] => St. Vincent
[nameSlugified] => st-vincent
[continentId] => 3
)
[215] => stdClass Object
(
[countryId] => 176
[isoCode] => sr
[name] => Suriname
[nameSlugified] => suriname
[continentId] => 9
)
[216] => stdClass Object
(
[countryId] => 177
[isoCode] => sz
[name] => Swaziland
[nameSlugified] => swaziland
[continentId] => 1
)
[217] => stdClass Object
(
[countryId] => 180
[isoCode] => sy
[name] => Syrië
[nameSlugified] => syrie
[continentId] => 5
)
[218] => stdClass Object
(
[countryId] => 181
[isoCode] => tw
[name] => Taiwan
[nameSlugified] => taiwan
[continentId] => 2
)
[219] => stdClass Object
(
[countryId] => 213
[isoCode] => tj
[name] => Tajikistan
[nameSlugified] => tajikistan
[continentId] => 2
)
[220] => stdClass Object
(
[countryId] => 182
[isoCode] => tz
[name] => Tanzania
[nameSlugified] => tanzania
[continentId] => 1
)
[221] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[isoCode] => th
[name] => Thailand
[nameSlugified] => thailand
[continentId] => 2
)
[222] => stdClass Object
(
[countryId] => 220
[isoCode] => tb
[name] => Tibet
[nameSlugified] => tibet
[continentId] => 2
)
[223] => stdClass Object
(
[countryId] => 184
[isoCode] => tg
[name] => Togo
[nameSlugified] => togo
[continentId] => 1
)
[224] => stdClass Object
(
[countryId] => 240
[isoCode] => tk
[name] => Tokelau
[nameSlugified] => tokelau
[continentId] => 7
)
[225] => stdClass Object
(
[countryId] => 223
[isoCode] => to
[name] => Tonga
[nameSlugified] => tonga
[continentId] => 7
)
[226] => stdClass Object
(
[countryId] => 185
[isoCode] => tt
[name] => Trinidad en Tobago
[nameSlugified] => trinidad-en-tobago
[continentId] => 3
)
[227] => stdClass Object
(
[countryId] => 38
[isoCode] => td
[name] => Tsjaad
[nameSlugified] => tsjaad
[continentId] => 1
)
[228] => stdClass Object
(
[countryId] => 49
[isoCode] => cz
[name] => Tsjechische Republiek
[nameSlugified] => tsjechische-republiek
[continentId] => 4
)
[229] => stdClass Object
(
[countryId] => 186
[isoCode] => tn
[name] => Tunesië
[nameSlugified] => tunesie
[continentId] => 1
)
[230] => stdClass Object
(
[countryId] => 187
[isoCode] => tr
[name] => Turkije
[nameSlugified] => turkije
[continentId] => 5
)
[231] => stdClass Object
(
[countryId] => 188
[isoCode] => tm
[name] => Turkmenistan
[nameSlugified] => turkmenistan
[continentId] => 2
)
[232] => stdClass Object
(
[countryId] => 189
[isoCode] => tc
[name] => Turkse en Caicos Eilanden
[nameSlugified] => turkse-en-caicos-eilanden
[continentId] => 3
)
[233] => stdClass Object
(
[countryId] => 245
[isoCode] => tv
[name] => Tuvalu
[nameSlugified] => tuvalu
[continentId] => 7
)
[234] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[isoCode] => uy
[name] => Uruguay
[nameSlugified] => uruguay
[continentId] => 9
)
[235] => stdClass Object
(
[countryId] => 198
[isoCode] => vu
[name] => Vanuatu
[nameSlugified] => vanuatu
[continentId] => 7
)
[236] => stdClass Object
(
[countryId] => 199
[isoCode] => va
[name] => Vaticaanstad
[nameSlugified] => vaticaanstad
[continentId] => 4
)
[237] => stdClass Object
(
[countryId] => 200
[isoCode] => ve
[name] => Venezuela
[nameSlugified] => venezuela
[continentId] => 9
)
[238] => stdClass Object
(
[countryId] => 194
[isoCode] => gb
[name] => Verenigd Koninkrijk
[nameSlugified] => verenigd-koninkrijk
[continentId] => 4
)
[239] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[isoCode] => ae
[name] => Verenigde Arabische Emiraten
[nameSlugified] => verenigde-arabische-emiraten
[continentId] => 5
)
[240] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[isoCode] => us
[name] => Verenigde Staten
[nameSlugified] => verenigde-staten
[continentId] => 6
)
[241] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[isoCode] => vn
[name] => Vietnam
[nameSlugified] => vietnam
[continentId] => 2
)
[242] => stdClass Object
(
[countryId] => 202
[isoCode] => wf
[name] => Wallis & Futuna
[nameSlugified] => wallis-futuna
[continentId] => 7
)
[243] => stdClass Object
(
[countryId] => 215
[isoCode] => eh
[name] => Westelijke Sahara
[nameSlugified] => westelijke-sahara
[continentId] => 1
)
[244] => stdClass Object
(
[countryId] => 18
[isoCode] => by
[name] => Wit-Rusland
[nameSlugified] => wit-rusland
[continentId] => 4
)
[245] => stdClass Object
(
[countryId] => 204
[isoCode] => zm
[name] => Zambia
[nameSlugified] => zambia
[continentId] => 1
)
[246] => stdClass Object
(
[countryId] => 205
[isoCode] => zw
[name] => Zimbabwe
[nameSlugified] => zimbabwe
[continentId] => 1
)
[247] => stdClass Object
(
[countryId] => 171
[isoCode] => gs
[name] => Zuid Georgia
[nameSlugified] => zuid-georgia
[continentId] => 3
)
[248] => stdClass Object
(
[countryId] => 250
[isoCode] => ss
[name] => Zuid Sudan
[nameSlugified] => zuid-sudan
[continentId] => 1
)
[249] => stdClass Object
(
[countryId] => 167
[isoCode] => za
[name] => Zuid-Afrika
[nameSlugified] => zuid-afrika
[continentId] => 1
)
[250] => stdClass Object
(
[countryId] => 168
[isoCode] => kr
[name] => Zuid-Korea
[nameSlugified] => zuid-korea
[continentId] => 2
)
[251] => stdClass Object
(
[countryId] => 178
[isoCode] => se
[name] => Zweden
[nameSlugified] => zweden
[continentId] => 4
)
[252] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[isoCode] => ch
[name] => Zwitserland
[nameSlugified] => zwitserland
[continentId] => 4
)
)
[portalTicker] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[userId] => 372454
[username] => jorindevoskes
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/372/454_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/372/454_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 7
[currentContinentName] => Oceanië
[currentContinentNameSlugified] => oceani
[currentCountryNameSlugified] => nieuw-zeeland
[currentCountryName] => Nieuw Zeeland
[currentCountryIsoCode] => nz
[currentCountryId] => 136
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 71
[countryName] => Ghana
[countryIsoCode] => gh
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[countryName] => Australië
[countryIsoCode] => au
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => gr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 34
[countryName] => Canada
[countryIsoCode] => ca
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 136
[countryName] => Nieuw Zeeland
[countryIsoCode] => nz
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
)
[name] => Jorinde Voskes
[firstName] => Jorinde
[reportsCount] => 93
[travelsCount] => 9
)
[1] => stdClass Object
(
[userId] => 380217
[username] => jirrypons
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentContinentNameSlugified] => europa
[currentCountryNameSlugified] => nederland
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentCountryId] => 134
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 11
[countryName] => Australië
[countryIsoCode] => au
[continentId] => 7
[continentName] => Oceanië
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[countryName] => Singapore
[countryIsoCode] => sg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 84
[countryName] => Hong Kong
[countryIsoCode] => hk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 183
[countryName] => Thailand
[countryIsoCode] => th
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 12
[countryName] => Oostenrijk
[countryIsoCode] => at
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => fr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 50
[countryName] => Denemarken
[countryIsoCode] => dk
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 149
[countryName] => Polen
[countryIsoCode] => pl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 93
[countryName] => Italië
[countryIsoCode] => it
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 247
[countryName] => Servië
[countryIsoCode] => rs
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 117
[countryName] => Malta
[countryIsoCode] => mt
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 208
[countryName] => Cuba
[countryIsoCode] => cu
[continentId] => 3
[continentName] => Centraal-Amerika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 122
[countryName] => Mexico
[countryIsoCode] => mx
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 165
[countryName] => Slovenië
[countryIsoCode] => si
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[20] => stdClass Object
(
[countryId] => 47
[countryName] => Kroatië
[countryIsoCode] => hr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[21] => stdClass Object
(
[countryId] => 217
[countryName] => Bosnië en Herzegovina
[countryIsoCode] => ba
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[22] => stdClass Object
(
[countryId] => 85
[countryName] => Hongarije
[countryIsoCode] => hu
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[23] => stdClass Object
(
[countryId] => 108
[countryName] => Liechtenstein
[countryIsoCode] => li
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[24] => stdClass Object
(
[countryId] => 179
[countryName] => Zwitserland
[countryIsoCode] => ch
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[25] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => de
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[26] => stdClass Object
(
[countryId] => 110
[countryName] => Luxemburg
[countryIsoCode] => lu
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[27] => stdClass Object
(
[countryId] => 74
[countryName] => Griekenland
[countryIsoCode] => gr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[28] => stdClass Object
(
[countryId] => 252
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => bq
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[29] => stdClass Object
(
[countryId] => 55
[countryName] => Egypte
[countryIsoCode] => eg
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[30] => stdClass Object
(
[countryId] => 32
[countryName] => Cambodja
[countryIsoCode] => kh
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[31] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[32] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Jirry Pons
[firstName] => Jirry
[reportsCount] => 128
[travelsCount] => 14
)
[2] => stdClass Object
(
[userId] => 355195
[username] => Tinekeontour
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 2
[currentContinentName] => Azië
[currentContinentNameSlugified] => azi
[currentCountryNameSlugified] => filipijnen
[currentCountryName] => Filipijnen
[currentCountryIsoCode] => ph
[currentCountryId] => 148
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 163
[countryName] => Singapore
[countryIsoCode] => sg
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 88
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 97
[countryName] => Jordanië
[countryIsoCode] => jo
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 170
[countryName] => Sri Lanka
[countryIsoCode] => lk
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 132
[countryName] => Nepal
[countryIsoCode] => np
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 201
[countryName] => Vietnam
[countryIsoCode] => vn
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 68
[countryName] => Gambia
[countryIsoCode] => gm
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[9] => stdClass Object
(
[countryId] => 87
[countryName] => India
[countryIsoCode] => in
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[10] => stdClass Object
(
[countryId] => 193
[countryName] => Verenigde Arabische Emiraten
[countryIsoCode] => ae
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[11] => stdClass Object
(
[countryId] => 141
[countryName] => Oman
[countryIsoCode] => om
[continentId] => 5
[continentName] => Midden Oosten
)
[12] => stdClass Object
(
[countryId] => 70
[countryName] => Duitsland
[countryIsoCode] => de
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[13] => stdClass Object
(
[countryId] => 130
[countryName] => Myanmar
[countryIsoCode] => mm
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[14] => stdClass Object
(
[countryId] => 16
[countryName] => Bangladesh
[countryIsoCode] => bd
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
[15] => stdClass Object
(
[countryId] => 128
[countryName] => Marokko
[countryIsoCode] => ma
[continentId] => 1
[continentName] => Afrika
)
[16] => stdClass Object
(
[countryId] => 64
[countryName] => Frankrijk
[countryIsoCode] => fr
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[17] => stdClass Object
(
[countryId] => 196
[countryName] => Verenigde Staten
[countryIsoCode] => us
[continentId] => 6
[continentName] => Noord-Amerika
)
[18] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[19] => stdClass Object
(
[countryId] => 148
[countryName] => Filipijnen
[countryIsoCode] => ph
[continentId] => 2
[continentName] => Azië
)
)
[name] => Tineke
[firstName] => Tineke
[reportsCount] => 254
[travelsCount] => 18
)
[3] => stdClass Object
(
[userId] => 441494
[username] => jasper-za
[photoRevision] => 0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_105x105.jpg?r=0
[currentContinentId] => 9
[currentContinentName] => Zuid-Amerika
[currentContinentNameSlugified] => zuid-amerika
[currentCountryNameSlugified] => colombia
[currentCountryName] => Colombia
[currentCountryIsoCode] => co
[currentCountryId] => 42
[visitedCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[countryId] => 134
[countryName] => Nederland
[countryIsoCode] => nl
[continentId] => 4
[continentName] => Europa
)
[1] => stdClass Object
(
[countryId] => 42
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => co
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[countryId] => 147
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => pe
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[countryId] => 24
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => bo
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[5] => stdClass Object
(
[countryId] => 40
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => cl
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[6] => stdClass Object
(
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[7] => stdClass Object
(
[countryId] => 195
[countryName] => Uruguay
[countryIsoCode] => uy
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[8] => stdClass Object
(
[countryId] => 26
[countryName] => Brazilië
[countryIsoCode] => br
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[name] => Jasper Pardoel
[firstName] => Jasper
[reportsCount] => 67
[travelsCount] => 1
)
)
[latestNews] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[newsId] => 96
[date] => 2023-11-27
[title] => Vijf redenen om Madeira de komende lente te bezoeken
[text] =>
Madeira, ook wel de ‘Parel van de Atlantische Oceaan’ genoemd, lokt reizigers al jaren met haar weelderige landschappen, levendige cultuur en gematigde klimaat. Hoewel deze Portugese archipel het hele jaar door een topbestemming is, geeft de lente een extra betoverende touch.
Twijfel jij nog of en wanneer je naar Madeira wilt? Lees dan snel verder en ontdek waardoor de lente een ideale tijd is om je bezoek aan dit eiland te plannen.
Het is een waar bloemenfestijn
Je hebt valst wel eens gehoord dat Madeira ‘Bloemeneiland’ wordt genoemd. Dit is natuurlijk niet voor niets. Het eiland staat namelijk bekend om zijn bloemenpracht. En vooral een rondreis Madeira in de lente staat in het teken van kleuren, als exotische bloemen en inheemse planten in bloei staan.
Mis vooral het jaarlijkse Madeira Flower Festival niet, dat meestal eind april wordt gehouden. De straten van de hoofdstad Funchal komen dan tot leven dankzij kleurrijke optochten met bloementapijten, traditionele kostuums en levendige muziek.
Je kunt er perfect walvissen spotten
De lente markeert het begin van het walvisseizoen op Madeira. De warme Atlantische wateren rond de archipel worden dan namelijk een speeltuin voor verschillende walvissoorten, waaronder potvissen, orka's en verschillende dolfijnsoorten.
Door deel te nemen aan een bootexcursie krijg je de kans om deze majestueuze dieren in hun natuurlijke omgeving te zien, terwijl je geniet van het adembenemende uitzicht op de kust.
Het milde klimaat en buitenavonturen
Ga jein de lente naar Madeira? Dan kun je ook genieten van milde temperaturen, waardoor het een ideale tijd is voor buitenactiviteiten. De mooiste wandelingen Madeira maak je dan ook tijdens deze periode.
Met temperaturen tussen de 15 en 25 graden Celsius kun je de diverse landschappen van het eiland tijdens de lente optimaal ervaren, zonder de intense hitte van de zomer.
Festivals en culturele evenementen zijn in volle gang
De culturele kalender van Madeira staat bol van de evenementen in de lente, waardoor je altijd wel een feestje tegenkomt.
Naast het Bloemenfestival organiseert het eiland verschillende traditionele feesten, waaronder het Madeira Wijnfestival. Dit evenement wordt eind augustus gehouden en laat je de wereldberoemde wijnen van het eiland proeven.
Dompel jezelf onder in de lokale cultuur door deel te nemen aan traditionele volksdansen, proef regionale delicatessen en geniet van de warme Madeiraanse gastvrijheid.
De rustige en schilderachtige sfeer
De lente op Madeira biedt een rustigere en ontspannen sfeer vergeleken met de drukke zomermaanden. Natuurlijk ben je niet de enige toerist tijdens de lente, maar je hoeft het eiland niet te delen met hordes toeristen. Wel zo prettig aangezien je op vakantie gaat om tot rust te komen, toch?
Het hele jaar door, dus ook in de lente, is het belangrijk om een goede reisverzekering af te sluiten als je naar Madeira gaat. Zoek van tevoren uit welke het beste past bij jouw wensen.
Kortom: De lente onthult de charme van Madeira in al zijn glorie, waardoor het een perfecte periode is voor een betoverende ontsnapping. Twijfel dus niet langer; boek je reis naar Bloemeneiland vandaag nog!
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vijf-redenen-om-madeira-de-komende-lente-te-bezoeken
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/96/96_1.jpg
)
[1] => stdClass Object
(
[newsId] => 95
[date] => 2023-11-20
[title] => Reisverzekering: eenmalig of toch doorlopend?
[text] =>
Sta je op het punt om op reis te gaan? Heb je dan eigenlijk al nagedacht over een reisverzekering? Deze verzekering is van onschatbare waarde voor mensen die een tijdje van huis zijn. Zowel voor de kortere reizen als de langere vakanties kan het helpen om meer gemoedsrust te krijgen. Je moet dan wel een keuze maken tussen een tijdelijke verzekering of de doorlopende variant. Beide opties zorgen dat je veel meer zekerheden krijgt. De verzekering dekt bijvoorbeeld de kosten voor ongevallen of wanneer je plotseling ziek wordt. Ook diefstal of verlies van jouw bagage is gedekt in deze verzekeringen. Je staat niet meer voor hoge kosten, omdat je een vergoeding krijgt na het indienen van een schadeclaim.
Voor iedere reis afzonderlijk afsluiten
Een reisverzekering kan je in eerste instantie voor een enkele reis afsluiten. Het is voornamelijk een goede keuze wanneer je niet vaak reist. Het heeft dan immers geen zin om de verzekering aan te houden en maandelijks een premie te betalen. Voor ieder weekendje weg of iedere vakantie kan je weer een nieuwe verzekering afsluiten. Je past de dekking hiermee helemaal aan jouw bestemming aan. De keerzijde is echter dat je tijdens het voorbereiden van de nieuwe reizen wel weer naar een nieuwe verzekering moet gaan kijken. Het neemt dus wel tijd in beslag om de voorbereidingen op de goede manier te treffen en te voorkomen dat je tijdens jouw vakantie niet voor hoge kosten komt te staan.
Voorbereid op iedere reis die je gaat maken
Als je veel reist of vaak een weekendje weg gaat, kan een doorlopende reisverzekering een betere keuze zijn. Voor deze verzekering betaal je iedere maand een premie en ben je tijdens alle avonturen voorzien van meer veiligheid. Het bespaart je veel tijd tijdens het voorbereiden, omdat je niet meer na hoeft te denken over het afsluiten ervan. Je kan gewoon in de auto of het vliegtuig stappen en hoeft je nergens meer zorgen om te maken. De financiële bescherming is geregeld en de onvoorziene omstandigheden laten geen donkere wolk boven jouw reis achter. De verzekering biedt een dekking voor medische noodgevallen, vertraagde vluchten, annulering en verloren bagage. Alles wat je nodig hebt tijdens jouw reis dus!
Overal voor verzekerd
Een doorlopende reisverzekering heeft als grootste voordeel dat deze flexibel is. Je kan hem namelijk helemaal aanpassen aan jouw behoeften. Het maakt dus niet meer uit waar je naartoe gaat, je verzekering staat jou overal in bij. In eerste instantie ben je verzekerd tegen de basis, maar je kan ook naar de aanvullende opties kijken. De uitbreidingen zorgen voor nog meer gemakken. Zo stem je de verzekering af op het soort reis dat je gaat maken en de activiteiten die op jouw lijstje staan. Het is hierbij van belang dat je de tijd neemt om de dekkingen met elkaar te vergelijken en de aanvullende opties te bekijken. Pas als je zeker weet dat de verzekering past, sluit je hem af en kan je op reis.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => reisverzekering-eenmalig-of-toch-doorlopend
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/95/95_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 94
[date] => 2023-10-26
[title] => Waarom moet je kiezen voor Edinburgh?
[text] =>
Zoek je nog een leuke bestemming voor je volgende reis? Een vakantie Edinburgh is dan alvast een goed idee. Het grote voordeel van deze grote Schotse stad is dat je er op vele manieren van kan genieten. Dat maakt het dus ook op veel momenten een geschikte bestemming. Afhankelijk van wat jouw insteek is, kan je namelijk de zaken aanpassen zodat jij je er op je gemak voelt. Daar is deze stad dan ook meer dan geschikt voor. We gaan er hier dieper op in, zodat je direct overtuigd raakt.
Voor de korte uitjes
Wanneer je kijkt naar de vele mogelijkheden, dan is er één die er wel echt bovenuit steekt. De stedentrip Edinburgh is wel heel aantrekkelijk om te maken. Een kort uitje, ergens in een weekend middenin het jaar, is ideaal om jouw batterij weer even op te laden. Soms zit je er gewoon helemaal doorheen, maar is de vakantie nog ver weg. Dan is het leuk om naar een stad te gaan die lekker afwijkend is en juist daarom veel te bieden heeft. Edinburgh is dan misschien wel de beste optie van allemaal om voor te gaan.
Een lange vakantie
Ook de langere vakantie is goed in Edinburgh door te brengen. Dat komt omdat de stad zelf niet het enige is wat je kan ontdekken. Ga je net de stad uit, dan ben je bijvoorbeeld al bij de zee. Mocht het meezitten met het weer, dat is natuurlijk wel een punt van aandacht, dan kan je dus ook lekker een dagje aan zee in de zon doorbrengen. Zonder last te hebben van enorme hitte zoals op andere plaatsen. Dat past natuurlijk perfect bij het beeld van een leuke zomervakantie. Wil je dus even echt ontsnappen in de zomer, dan is dit de plek waar je moet zijn.
Altijd weer anders
Edinburg, maar eigenlijk Schotland als geheel, is typisch zo’n plek die nooit tweemaal hetzelfde is. Daarom kan je er ook gemakkelijk meerdere keren naartoe. Zo kan je bijvoorbeeld in het voorjaar een hele andere beleving hebben dan in het najaar. Zonder dat je daar zelf heel veel anders voor hoeft te doen. De stad krijgt gewoon een heel andere sfeer aan de hand van het jaargetijde. Dat maakt het dus ook altijd een aantrekkelijke optie wanneer je gewoon even weg wilt uit de sleur van het dagelijks leven. Deze stad staat dan altijd voor je open.
Leuk voor alle leeftijden
Een laatste reden waarom Edinburgh altijd een goede keuze is, is dat er voor iedereen van alles te beleven is. Of je nu volwassen bent en je liefde bij whisky ligt, of je bent nog jong en je bent helemaal gek van de films van Harry Potter. Alles is hier te vinden en je kan je vakantie zelfs aan de hand van deze thema’s invullen. Zo kan je er dus ook altijd echt zeker van zijn dat je een leuke tijd hebt en dat je je maximaal zal vermaken met alles wat er op het programma staat voor je.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => waarom-moet-je-kiezen-voor-edinburgh
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/94/94_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 42
[reportCount] => 8
[pictureCount] => 30001
[position] => 1
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => CO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 147
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => PE
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 252
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 8189
[position] => 3
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => BQ
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 24
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 50224
[position] => 4
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => BO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 40
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 39840
[position] => 5
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => CL
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[countryId] => 54
[countryName] => Ecuador
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-20
[title] => Update 5: Paradijs onder water
[message] =>
Duikdag nummer één op de Galapagos eilanden was aangebroken. Het ontbijt, een broodje kaas, duurde beduidend langer dan ingerekend. Maar liefst 25 minuten en later bleek ook met ham. Vegetarisch was hier lastig. Gaf mij wel de kans om de zin “My wife is getting breakfast.” te gebruiken. Het begon al een beetje te wennen. We werden naar de haven in het noorden van het eiland gereden. Na een korte check duik naar vijf meter diep wisten we dat onze uitrusting goed was. Op weg naar Gordon Rocks zagen we al iets dat leek op een mantarog het water uit springen. De beloftes waren er.
Gordon Rocks is een bijzondere en goed aangeschreven duikstek. We hadden deze specifiek uitgezocht, omdat de duikcentra op de Galapagos vaste planningen hadden zodat niet iedereen op dezelfde stek zou duiken. Gordon bestond uit drie rotsen die uit het water staken ten oosten van het eiland Santa Cruz. Het zat een flink stuk richting open zee en daarom kans op groot leven. Precies wat we een beetje gemist hadden in Egypte in mei. Kans op hamerhaaien was aanwezig, want deze komen vanaf juli richting open zee nadat ze gepaard hebben aan de kust van Ecuador. Fingers crossed.
We gingen de wasmachine in. Deze duikstek heeft deze functie omdat er tussen de drie stenen een circulaire stroming ontstaat. De vissen zwemmen hier tegenin om schoon te worden, aldus wasmachine. We doken vrij rap richting de dertig meter diep en bevonden ons op de bodem van de wasserette. Wat witpunt haaien passeerden ons, waarna de grote show begon. Een groep van minstens tien hamerhaaien zat vol in de schoonmaak. Ze zwommen loodrecht op onze richting en de groep deelden op toen ze ons tegen kwamen. Yes! Het was gelukt! Zo prachtig om dit mee te mogen maken. De ogen op de uiteindes van hun bijzonder gevormde koppen keken ons nieuwsgierig aan. Verlegen waren ze ook niet, terwijl ze naar het midden van de drie rotsen bewogen en we letterlijk omcirkeld werden. Bang? Geen moment. Alleen de wens om nog dichterbij te komen. Ze kwamen terug, gingen weer weg en wij waren een ervaring rijker.
Schildpadden, vissen van allerlei formaten, een mureen, zwartpunt haaien. Allemaal dingen die het al een mega fantastische duik hadden gemaakt. Maar die hamerhaaien, dat was toch wel echt heel vet. We kwamen er nog een paar tegen gelukkig en eindigden de duik met onze veiligheidstop bij een kleine grot. Hier lagen vier witpunt haaien bij te komen, dat konden wij na deze duik ook wel gebruiken. Een enorme schorpioenvis als toetje en klaar. Weer op de boot waren we euforisch. Met ook nog eens drie duiken te gaan vandaag en morgen.
Tijdens het wachten op de tweede duik kregen we wat snacks en entertainment. Dat laatste dankzij de divemaster die haar reel compleet in de knoop had zitten. De tweede duik begon vanaf hetzelfde punt, maar was heel anders. We gingen ondieper dan de eerste duik, maar kwamen alsnog meerdere hamerhaaien tegen. Twee kwamen echt tot twee meter afstand van me. Even later zoefde er een zeeleeuw over mijn hoofd richting het wateroppervlak. Schildpadden waren ook weer aanwezig. Sandra brak de duik wat eerder af omdat haar masker continu besloeg en met het schoonmaken steeds zout water in haar ogen kreeg. Veel miste ze niet. Wederom de witpuntjes in de grot. We sloten de duik af met een hele groep eenhoornvisjes aan de oppervlakte. Zo, deze dag was in de pocket.
We sloten het duiken af met een lunch in Puerto Ayora. Hier konden we nog even na kletsen met ons groepje van slechts vier duikers. Yvonne kwam ook uit Nederland en was op reis met haar gezin. Nu was het al zomervakantie, maar ze bleken al maar liefst vijf maanden bezig te zijn. Met behulp van een flexibele basisschool, thuisscholing onderweg en wat mazen in de wet waren ze met hun kinderen van negen en elf op reis door Zuid-Amerika. Wat een cadeau is dat om je kinderen te geven. Maar natuurlijk ook fantastisch voor jezelf.
We hadden nog een klein middagje de tijd. Koers werd gezet naar de Tortuga baai. Niet dat er schildpadden zouden zijn, maar wel een heel mooi zandstrand. Schijnbaar één van de mooiste van Zuid-Amerika. Het was nog een aardig lang pad om er te komen. Maar het was de wandeling helemaal waard! Het zand was fijner dan fijn. Op het eerste stuk waren er flinke golven, waar niet gezwommen mocht worden. Ik wilde nog een stuk verder voor een stukje mangrove snorkelen en een frisse duik in het water. Sandra iets minder, maar je bent toch getrouwd.
De pelikaan die over onze hoofden heen scheerde, bleef toch mooi. Ik dook het water in, met een ultiem zicht van slechts een halve meter. Niet veel later werden we van het strand afgeveegd omdat het ging sluiten. Okay liefie, misschien had je gelijk. Het hoekje om dook ik nogmaals snorkelend te water. Met iets beter zicht zag ik nu best wat vissen, maar lang niet zo mooi als vanochtend natuurlijk. Tijdens het teruglopen genoten we nog van het uitzicht. Nog even lekker zitten en het beeld in ons opnemen. De golven sloegen tegen het maagdelijk witte zand en de lavarotsen aan. Een plaatje.
Voordat we uit eten gingen, pikten we de duikfilmpjes van de dag nog even op. De duikgidsen waren de hele tijd actief aan het filmen geweest en dat loonde. Ik stond er prachtig op met mijn favoriete dieren! Waarschijnlijk de meest onbegrepen dieren op deze aardbol. Met een enkel pizzaatje hadden we al snel genoeg op en na een kleine souvenirjacht gingen we slapen. We moesten natuurlijk wel zo’n houten hamerhaaitje op ons slaapkamer dressoir hebben staan!
De volgende dag begon met een redelijke herhaling van zetten. Broodje halen, dit keer wel echt alleen met kaas, waar we lang op moesten wachten en op naar de haven. De Duitse die mee was, had een introductieduik dus ze kreeg een uitgebreide check duik. De Oostenrijkse aan boord kreeg een opfris cursus, dus wij mochten even snorkelen. Vlakbij het strand van Mosquera, waar we onze eerste stop met de cruise hadden gemaakt. De zeeleeuwen lagen weer klaar. Niet veel verderop was dus een snorkelaar aangevallen door een haai. We zagen tijdens het snorkelen niet veel indrukwekkends; een dode kogelvis en een enorme trekkervis. Aan de oostkant van Mosquera gingen we uiteindelijk weer de prachtige onderwaterwereld in.
We gingen naar 15 meter diep waar de zandbodem lag. Hier kwamen we al snel een hamerhaai tegen. Gevolgd door nog een wellicht Galapagos haai en daarna adelaarsroggen. Het was een stromingsduik, dus we konden lekker mee driften. We zweefden over een grote groep garden aaltjes. Normaliter trekken deze zich terug zodra je maar naar ze kijkt. Hier waren ze, zoals alles hier, een stuk minder verlegen. Plus dat het er zo ontzettend veel waren, nagenoeg ontelbaar. Na een grote groep vissen waar wel vier soorten in schuilden, hadden we allebei zoiets van: prima duik, maar niet de wauw vergeleken met gister.
Precies toen wierp de natuur nog iets onze kant op. Een enorme adelaarsrog, de grootste tot nu met een spanwijdte van bijna twee meter, vloog dicht langs ons. Een school van zes hamerhaaien volgde en nog een haai en nog een haai en nog een haai. Het stikte er ineens van. Ondertussen boven de rotsen maakten we onze veiligheidstop. De stroming werd hier harder, dus we vlogen nu als een rog over alles heen. Ondertussen voelt dat driften echt vertrouwd en relaxed.
De tweede duik van de dag was op Daphne Menor. Weer een rots richting de open zee, dus weer kans op groot leven. Hier ging mijn honderdste duik gebeuren! Bewust zo gepland, want we zijn er nog een extra keer voor gaan duiken in Nederland een paar weken geleden. Aan boord grapten we dat de verwachtingen voor deze 100ste duik enorm waren. We verwachtten minstens een mantarog of een walvishaai. Wat echt zeldzaam is, zeker in deze tijd van het jaar.
We begonnen de duik met een prachtige octopus die op de rotsen aan het bewegen was. Daarna doken we een kleine grot in, waar vijf witpuntjes lagen te rusten. Plots dook er een stingray op van zeker twee meter breed. Het enorme gevaarte plaatste zichzelf bovenop de haaien, die het er niet helemaal mee eens waren. Eentje zwom beteuterd de grot uit, vlak langs ons heen. Zijn twee “snorharen” en witte ogen waren goed zichtbaar. In luttele minuten was het al een fantastische duik en we moesten nog naar het schoonmaak station.
Op zo’n twintig meter diep kwamen we het eerste stuk tegen, een flinke rots. Hier zat een grote schildpad zich te voeden, omringd door nog een schildpad en een mega verzameling aan vissen. Mijn honderdste duik was een feestje en alle onderwaterdieren waren uitgenodigd. Dat bleek toen er uit het blauw een groep van wel vijftien mobula’s (ook wel duivelsroggen) verscheen. Als een squadron vlogen ze van links naar rechts, terwijl wij zo dichtbij mogelijk probeerden te komen. Dat lukte ook, het was op sommige momenten alsof ik deel van de zwerm uitmaakte. Boven, onder en links van mij zag ik alleen maar roggen die majestueus en moeiteloos voort zweefden. Wat een ervaring.
Terwijl we terug aan het vinnen waren naar het poetsstation, hadden Sandra en ik de manta en walvishaai in ons hoofd al afgebeld. Die konden we prima bewaren voor een andere keer. Dit was meer dan voldoende als honderdste duik, meer kan je niet wensen. Bij de schildpadden kwamen we de mobula’s weer tegen, dus we gingen wederom met ze op pad. Voor de derde keer terug bij de schildpadden keek Sandra naar rechts. Met een spanwijdte van zeker drie meter landde hier net een mantarog neer! Ze seinde mij enthousiast en schudde letterlijk onze gids wakker, die gefocust was op een het filmen van een schildpad. Een mantarog!
Nu waren die mobula’s al majestueus, maar de manta was van een ander niveau. Zo groot alsof het van een andere planeet kan komen. Hij zwom om ons heen en ik kon tot wel twee meter van het beest komen. Ik keek in zijn rechteroog, terwijl ik op zijn tempo mee kon vinnen. Ik was aan het zwemmen met een fucking mantarog! Ik doopte hem om tot “Cien”, Spaans voor honderd. Zijn kieuwen en iconisch gevormde bek kon ik ontzettend goed zien, tot hij verdween in het diepe blauw. Toen de gids en de Oostenrijkse doorzwommen, zagen we Cien weer achter ons. Onze mededuikers keken niet meer om naar ons en vinden straf door. Helaas voor ons moesten we bij ze blijven, maar we konden Cien nog wel even gedag zwaaien.
Het volgende poetsstation had werkelijk alles. We wisten van gekheid niet waar we moesten kijken of wijzen. Drie soorten haaien van allerlei formaten, grote schildpadden en wederom de duivelsroggen die kwamen kijken. Ongelofelijk mooi en het deed ons wensen dat we een tweede duikfles mee het water in hadden genomen. Langs een begroeide wand maakten we langzaam onze opstijging, terwijl de Oostenrijkse lucht moest lenen van onze gids. We werden achterna gezeten door meerdere zwartpunt rifhaaien, wat zelfs ik wat engig vond. Een kleintje leek zo nieuwsgierig alsof hij wel een hapje van mijn duikvinnen zou lusten. De scholen vissen waren nog fantastisch mooi om te zien en de kers op de kers op de kers van de taart die mijn honderdste duik was. Ongelofelijk.
De gezamenlijke lunch na het duiken was weer prima en daarna gingen we het even rustig aan doen. Met een water taxi naar een strandje en daar even relaxen. Ook even verwerken wat we allemaal gezien hadden, niet te doen dit. Hier kwamen we Yvonne van de duik van gister tegen met haar gezin. Grappig om ze gezien en gesproken te hebben en leuk om vol enthousiasme over onze duikdag te vertellen. Op het strandje heb ik nog even liggen snorkelen, maar met het slechte zicht spotte ik alleen een klein zwartpuntje in het ondiepe water.
De filmpjes van het duiken gingen we natuurlijk wederom graag ophalen. Wat een beelden! We moesten nog een dagtour boeken voor onze laatste dag Galapagos. Wat willen we na al deze onbetaalbare ervaringen nog meer? Sandra wilde graag nog een keer met de zeeleeuwen snorkelen, een goede keuze. Nu we een snorkeltrip naar Santa Fe hadden geboekt, zou dit wel goed moeten komen. Het pinnen voor deze toch wel dure dagtrip ging gelukkig een keer soepel.
Na twee leuke aandenkens gekocht te hebben (een armbandje en hamerhaai sokken), gingen we naar de Santa Cruz Brewery. Speciaal bier, één van mijn favoriete hobby’s. Van de uitgebreide tapkaart waren er helaas nog maar twee over, die overigens wel prima smaakten. Het rare pompoenbiertje iets minder. Maar met uitzicht op de Charles Darwin Avenue met een actieve kerkdienst. Daarnaast de live muziek van de verdieping onder ons en ’00 muziek uit de speakers naas
t ons, maakte het weer een uniek diner.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095585
[countryId] => 54
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 186
[author] => Jirry
[cityName] => Puerto Ayora
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/131/409_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-5-paradijs-onder-water
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-18
[title] => Update 4: Van zeebenen naar eilandleven
[message] =>
We werden voor de derde ochtend op rij wakker op ons schip in het paradijs. De eerste excursie van de dag begon al om zes uur, dus deze twee zaten om half zes al klaar voor de zonsopgang. De zon kwam op achter het eiland, dus helaas niet de pracht en praal die we verwacht hadden. Wel een schildpad die ergens tussendoor een hapje adem kwam halen, wat vissen die uit het water sprongen en pelikanen die naar ze hapten. Toegegeven, als we niet al zo verwend waren, was dit alleen al ultiem geweest. De zodiac zette ons vandaag af op het zwarte strand Puerto Egas op het eiland genaamd Santiago. De vogeltjes begonnen te fluiten en ons te onderzoeken.
Als eerste een paar Galapagos spotvogels en een havik die verderop op de vuurtoren zat. Het zonlicht bracht steeds meer kleur op het eiland, toen nog twee gele vogeltjes ons nieuwsgierig kwamen bekijken. Weer bij de kust stonden we op lava gesteente. Hier had een andere soort waterleguaan zijn thuisbasis. Deze waren niet compleet zwart, maar hadden rode tinten op hun lichaam. De gids Roberto wees ons op diverse krabben die hun omhulsel hadden verlaten. Wanneer ze letterlijk uit hun schulp groeien, verlaten ze hun harde buitenlichaam door er aan de achterkant uit te kruipen. Van binnen tonen deze schillen een vezelachtige structuur. De mannetjes waren te herkennen aan een driehoekje op de onderkant van hun schil.
Meer richting het water liepen twee Amerikaanse oestervangers rond. Met hun iconische rode snavel pikten ze in de lavastenen, op zoek naar voedsel. In het zand kwam een spotvogeltje mij van dichtbij bekijken. Hij sprong op tientallen centimeters van mijn voeten rondom me heen. Waar de lava een soort van baai vormde, zat weer een horde leguanen op de wat hogere rotsen. Sporadisch vertrok er eentje met zijn krokodillen zwemslag naar de open zee. Er waren grote kraters ontstaan in de lava, wat tot een paar kleine bruggen over de zee had geleid. Onder één van deze natuurlijke bouwsels lag een zeebeer te slapen. Het leven zat hier in elke hoek en onder elke steen.
Helaas verstapte ik me bij het opstappen op de zodiac. Iets met slippers en een gladde, scherpe lavasteen zorgde ervoor dat ik m’n hiel licht open haalde. Gelukkig mocht ik nog wel met de haaien gaan snorkelen! Onderweg naar Sombrero Chino vonden wat fregat vogels het grappig om wat Europeanen onder de poepen. Wij zaten gelukkig even overdekt. De omgeving van het volgende eiland was al prachtig. Vernoemd naar zijn vorm leek het eiland inderdaad op een Chinees hoedje. Hoewel ik zelf eerder Vietnamees zou zeggen. Diverse kleine rotsachtige eilanden en het grotere Santiago eiland gevuld met lava en cactussen zorgde voor 360 graden aan schoonheid. Maar de schoonheid zit vaak ook onder water, zoals we ondertussen zo goed weten.
Het zicht was hier echt uitstekend, dus dit werd weer snorkel genieten. Sandra had vrij snel een witpunt rifhaai gevonden, maar de rest van de groep (inclusief Jirry) was te laat. Niet veel later zag de gids er eentje die op vier meter diep rond zwom. Zeker twee meter lang en het beest bewoog magisch zoals alleen haaien dat kunnen. Sandra vindt dat ze zwemmen als vissen, maar daar ben ik het toch niet mee eens. Ik was te laat om mijn camera aan te zetten en te filmen, dus dan maar lekker genieten.
Niet veel later kwam er een adelaarsrog langs zwemmen. Op Bonaire hebben we er een keertje eentje wat verder van ons weg gezien tijdens het duiken. Nu was hij stik dichtbij. Hij draaide zelfs om, om nog een tweede vlucht langs ons heen te maken. Magisch hoe hij langs ons zweefde, met een schijn alsof het geen enkele moeite kostte. Zijn “snavel” en witte vlekken op zijn grijs/blauwe rug waren perfect te zien. Een stukje verder spotte Sandra opnieuw een witpunt haai die op de bodem aan het rusten was. Die adelaarsrog leek speciaal, maar een tweede verscheen al snel. Een kleine derde weer een paar meter verder, naast de grootste tot nu toe. Mama en haar kroost.
We zwommen daarna door grote scholen vissen. Prachtig gekleurde papegaaivissen groter dan we ooit hadden gezien. Maar we moesten af en toe ook even boven water kijken. Het hoedjes eiland met aan de andere kant van dit kanaal het Santiago eiland. Deze was begroeid met cactussen, waartussen zwarte stroken lava liepen. Een pelikaan die vlak over ons heen vloog, kon ook niet ontbreken. Wat volgde waren rotsen waar witpunt rifhaaien zich onder verstopt hadden. De rotsen waren bezaaid met kleurrijke zeesterren. In een hoekje zat een donkerblauwe kogelvis met witte stippen die ook nog eens opviel. Wat is het onderwaterleven hier toch geweldig.
Weer aan boord konden we ons omkleden voor een wandeling op Sombrero Chino. Vanaf hier hadden we mooi uitzicht op het kanaal waar we net gesnorkeld hadden. De kleur van het water was hier prachtig, zoals je zou verwachten van een paradijs. Het eiland zelf bestond weer uit zwarte lavastenen, maar dan opgevuld met wit zand en groene en rode begroeiing. Hier waren wat lavatunnels zichtbaar. Half opengebroken en natuurlijk zwart van kleur. Tig jaar geleden was dit een route voor de magma die het eiland gevormd heeft.
Bij een wit strandje waren drie zeeleeuwen een waterleguaan aan het pesten. Ze trokken aan zijn staart om hem telkens terug in het water te krijgen. Het duurde letterlijk minuten tot de leguaan gewonnen had en weer veilig uit het water was. Nu begonnen de zeeleeuwen te tollen in het water en kwamen onze kant op. Ze zochten nieuw vermaak! Ze hopten het water uit tot ze letterlijk centimeters van ons vandaan waren. Ik moest er gewoon een sprong voor achteruit doen. Heel de tijd blaften ze naar ons, alsof ze ons speels van het witte strand wilden pushen. De grootste had ook een lichaamstaal die dit uitstraalde. Borst vooruit, dit is mijn strand. Tot ze neerploften om verder te gaan met zonnebaden. Op de achtergrond doken er net een paar pinguïns het water in. Het voelde ondertussen bijna normaal allemaal.
We liepen nog een stukje verder tot het zuidelijkste stukje van het eiland. Dit was het einde van het kanaal en hier sloegen de golven hard tegen de lavastenen aan. Na een wandeling terug naar de opstap kwamen de zodiacs net aan om ons op te pikken. Deze brachten ons nog naar de overkant van het kanaal. Hier zaten meerdere pinguïns op de rotsen te poseren. Prachtig met het Sombrero Chino eiland op de achtergrond.
Op de Golondrina was het ondertussen tijd geworden voor de vaarwel cocktails. Met een klein hapje erbij namen we afscheid van de bemanning. We vroegen onze gids nog wat tips voor onze dagen op Santa Cruz. Hier hadden we nog vier nachten in een hotel en zouden we twee dagen gaan duiken. Man, daar hadden we nu dankzij dit snorkelen extra veel zin in. Het beloofde heel veel, verwachtingsmanagement was niet echt meer mogelijk helaas.
De eerste week van onze huwelijksreis was ondertussen verstreken. Doordat de boot op de laatste avond weer alle kanten op bewoog, hadden we besloten om in de ochtend in te gaan pakken. Eén voor één ook, want de ruimte in onze kajuit was verre van enorm. Weer aan land werd het al snel duidelijk dat we ondertussen zeebenen hadden gekregen. De deining van de boot compenseren bleef ook op het droge een ding.
Als laatste excursie van onze cruise gingen we naar het Charles Darwin Research Center. Onderweg passeerden we een vismarkt, waar een zeeleeuw aandachtig mee zat te kijken naar een vrouw die een vis aan het slachten was. Zijn kop stak af en toe net boven haar tafel uit, brutaal op zoek naar een hapje. Achter hem een nette rij van pelikanen, die ook wel trek hadden. Het deed ons denken aan onze kat Mupke, die ook altijd de grenzen van het snaaien op zoekt. Nadat we de gids weer ergens kwijt raakten, gingen we uiteindelijk in een goed brandend zonnetje de Charles Darwin Avenue over. Deze was bezaaid met cafés, restaurants en souvenirwinkeltjes.
Het educatieve stuk begon bij een wandeling langs wat informatie borden. Deze plek is gemaakt voor onderzoek om de Galapagos eilanden zo mooi te houden als ze zijn. Het uitzetten van een bepaald type lieveheersbeestjes bijvoorbeeld, om niet inheemse insecten uit te roeien. Dit kon dan weer omdat de lieveheersbeestjes alleen dit soort insect aten en daarna weer uit zouden sterven. Maar de meest aanwezige bijdrage hier waren de landschilpadden.
Deze schildpadden werden vanaf vijf eilanden hier naartoe gehaald om de populaties weer te laten groeien richting originele aantallen. De eieren worden opgeslagen in speciale broedkasten. Broedkasten die warm worden gehouden met behulp van een föhn. Met de temperatuur van de eieren kan men bepalen of het een mannetje of een vrouwtje wordt. Met 28 graden wordt het een mannetje. De vrouwtjes hebben het graag iets warmer met 29,5 graad. En toch blijven die vrouwen koukleumen he. Na vijf jaar worden de landschildpadden na een quarantaine weer afgezet op hun originele eiland.
De Galapagos eilanden zijn geen dierentuin, maar tien keer beter dan dat. Toch voelde dit stukje even aan als een dierentuin. We liepen langs de hekken van de verblijven van schildpadden van een jaar of drie. Daarna volgden de echte kleintjes van enkele maanden, die ergens dit jaar hier naartoe waren gehaald. Het eindigde met de enige echte Saddleback Tortoise.
Deze komen alleen voor op een paar van de eilanden. Dankzij hen hebben deze eilanden hun naam gekregen. Ze hebben een langere nek dan de landschildpadden die we al gezien hadden. Dit omdat ze op hun eilanden weinig vegetatie hebben die laag aan de grond zit. Zodoende komt hun lange nek goed van pas om takken kaal te plukken. De voorkant van hun schild is precies zo gevormd om de lange nek de ruimte te geven. Denk qua vorm letterlijk aan een zadel. Waarvoor het Spaanse woord Galapagos is. Ze zagen er uit alsof je er zo op kon klimmen. Dan je benen langs de voorkant van het schild leggen en de top van de voorkant van het schild tussen je benen.
Helemaal uniek waren de twee mannetjes die het paren aan het oefenen waren. Althans, één van de twee was het aan het oefenen. Inclusief een oprecht traag klinkend gekreun. Het was gaaf om deze dieren te kunnen zien, ook al was het niet in het wild. Het waren toch wel echt iconen. Het grootste icoon was Lonesome George. De allerlaatste zadelrug schildpad van het eiland Punta. In 1907 werd gedacht dat zijn soort uitgestorven was, maar in 1972 werd het tegendeel bewezen. Er is hard gezocht naar een vrouwtje voor George, maar dat is helaas niet gelukt. In 2012 overleed hij en daarmee was zijn soort nu toch echt uitgestorven. Treurig genoeg was zijn soort de vierde, met nu nog maar elf soorten landschildpadden hier op de Galapagos. De uitgestorven soorten waren lichter en daardoor voor piraten en walvisjagers makkelijker mee te nemen. Landschildpadden kunnen namelijk 6 tot 12 maanden zonder eten en drinken, waardoor de mensen op het schip vers voedsel hadden onderweg. Lonesome George was nu opgezet in een klimaatkamer, een treurig gezicht.
Hierna waren we vrij om het museum te verkennen. De airco was wel even lekker en de informatie was interessant. Zo interessant dat we tijd vergaten, terwijl we onze koffers nog op moesten halen in de haven. Slechts tien minuten te laat, lag alles gelukkig nog op de pier. Hier kwamen we Roberto nog tegen. Hij had nog wel plek voor de tour naar de highlands van Santa Cruz. De cruise zou er namelijk slechts twee mensen bij krijgen en dit als eerste activiteit gaan doen. Dit kwam uitermate mooi uit.
We konden gelukkig vroeg inchecken in ons hotel en genoten meteen van de zeeën aan ruimte die we hadden. Heerlijk om je kont te kunnen keren zonder de ander aan te stoten. De lunch liet lang op zich wachten. Ik zag het zelf als eiland tempo in een land waar het tempo sowieso al niet hoog ligt. Voor eerst in mijn leven mijn vrouw die hangry werd, kon dat ook weer van de bucketlist. Het was trouwens een flink Amerikaans diner, wat er goed in ging. We hadden nog even de tijd om in te checken bij het duikcentrum en waren op tijd weer bij de pier.
Hier verwelkomde Roberto en het Noorse gezin ons. Ze hadden er maar twee passagiers bijgekregen, dus het was een klein clubje. De overige passagiers van onze cruise waren ondertussen hun eigen weg gegaan. Na een half uurtje met de bus gingen we een lava tunnel in. Deze was een stuk groter dan degene die we gister al gezien hadden. Het hoogste stuk was misschien wel acht meter hoog. Het smalste stuk in het midden was met een halve meter hoogte lekker kruipen. Toen we erin gingen, schoot het licht net uit, wat een spooky begin gaf. We gingen er echter iets te snel doorheen wat ons betreft.
De volgende stop was een ranch. 97% van dit eiland was nog wild en nationaal park, wat dus nog 3% over liet voor de mensen. Naast de dieren die op de ranch gehouden werden, stikte het er van de schildpadden. Vroeger werden ze verjaagd. Maar nu men de extra inkomsten van de toeristen vangt, worden ze omarmd. Voor de foto kroop ik één van de lege schilden van de enorme beesten in. Ik paste er, gemakkelijk zou ik niet zeggen, prima in. De eerste schildpad die we tegen kwamen, was gigantisch en waarschijnlijk meer dan honderd jaar oud. Er volgde eentje met wat begroeiing op zijn schild, die ondertussen een bad nam in een modderpoel. Met daarnaast wat eendjes die zowaar een keer kleiner waren dan thuis.
Terug bij de haven namen we afscheid van onze medereizigers en Roberto. Even uitrusten met wat chippies en daarna lekker uit eten. Het restaurantstraatje van Puerto Ayora had een flinke tentoonstelling van dode vissen. Duidelijk totaal niet ons ding, dus hier liepen we snel doorheen. We kwamen het Nederlandse stel van de cruise daar nog even tegen. Naast ons hotel kwamen we uiteindelijk iets gezelligs tegen en het werd Aziatisch die avond. Echt Ecuadoriaans eten was hier nauwelijks te vinden.
Een avondwandeling terug naar de kade bracht nog wat wild leven met zich mee. Twee zeeleeuwen waren in het water aan het stoeien. Aan de andere kant van de pier was er eentje aan het dobberen en relaxen. Vier lagen er op de kade alsof ze de eigenaars waren. Wat ons betreft waren ze dat ook. Het licht onderaan de kade trok meerdere vissen aan, die op hun beurt helaas voor hen weer zwartpunt rif haaien aantrokken. Als nachtjagers waren ze druk in de weer. Ze waren niet groter dan een halve meter. Hopelijk zouden we ze morgen wat groter zien, eindelijk duiken!!
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095476
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 159
[author] => Jirry
[cityName] => Puerto Ayora
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/130/716_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-4-van-zeebenen-naar-eilandleven
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-16
[title] => Update 3: Van zeepaardjes tot pinguïns
[message] =>
Het lichte ontbijt van onze eerste volle dag op zee viel gelukkig goed op mijn maag, het ergste was al voorbij. We waren vanaf het zandstrand met zeeleeuwen (Mosquera) naar het noordwesten gevaren, om Isla Isabela heen. Vervolgens weer richting het zuiden, de kust volgend. Een groot stuk hiervan hadden we nog meegemaakt, want in de ochtendgloren zaten we voor het ontbijt al buiten. Bij Punta Vicente Roca van het Isabela eiland werd het anker uitgegooid.
In de zodiac voeren we langs de kust opgebouwd door lava rotsformaties. We zagen schildpadden lucht happen en duikende vogels (Flightless Cormorants) Op een kleinere zwarte rots die uit het water stak zat een enorme familie waterleguanen, ook zwart van kleur. Juist omdat het er zo veel waren, moest je twee keer kijken. Op de rost naast deze familie zaten vijf kleine pinguïns op een rijtje. Al die dieren en vogels in een mum van tijd, ongelofelijk.
We voeren richting een grot, waar vogels met blauwe poten (Blue Footed Boobies) een nest hadden. Een leguaan was in één van de nesten gaan zitten, met dertig centimeter ernaast een beteuterde vogel. Naast de boot kwamen twee schildpadden weer lucht halen. Vervolgens staken we over naar de andere kant van het water. Hier lag een familie Galapagos zeeberen. Veel kleiner dan de zeeleeuwen van de dag ervoor. Ze lagen hier in allerlei formaten. Ze sprongen rond over de rotsen en stoeiden in het water. Ooit bijna tot uitsterven opgejaagd, maar nu gelukkig weer in gezonde aantallen aanwezig.
Op de Golondrina kregen we een koekske, waarna we gingen snorkelen. Ook fantastisch! Het begon met een enkele gele chocolate chip zeester, waarna er plots een zeeleeuw onder ons door schoot. De vele schildpadden waren nu nog beter te bekijken. Maar ook tropische vissen, papegaaivissen, napoleonvissen en hele scholen die zonder schuw te zijn rondom onze free duikende gids zwommen. Het was alsof ze hem volledig afsloten.
Een kogelvis werd opgevolgd door een school makrelen en aan de water oppervlak hing een school langwerpige vissen te rusten. Hier doken de zwemmende vogels het water in en zwommen ze onder water voor ons uit. Ze konden dit tot wel twintig meter diep doen, ongelofelijk. Een tollende zeeleeuw aan de oppervlak die ik had gezien, ruilde Sandra in voor eentje die langs haar heen zwom. Dit was echt next level snorkelen!
Weer aan boord zagen we de vin van een Mola Mola (zonvis) op en neer dijen in het water. Toen we aankwamen op Punta Espinosa aan Isla Fernandina, liet ook een hamerhaai van nog geen meter lang zich aan de oppervlakte zien. We gingen weer snorkelen. Vanaf de zodiac zagen we ineens een walvis in de verte boven komen. In het water kwamen we meteen een schildpad tegen. Deze was wel erg nieuwsgierig naar mijn camera, bijna alsof hij er een hap van wilde nemen. Mega uniek om letterlijk centimeters van het beest verwijderd te zijn.
Tussen twee schildpadden zat een flinke leguaan te eten. Zijn lange klauwen gebruikte hij om zichzelf op één plek te houden. Vervolgens zwom hij op een slingerende wijze weg, net als een krokodil. Toen verscheen er een zeeleeuw die zin had om te spelen. Hij zwom langs en onder mij door, maakte oogcontact en draaide zijn kop nieuwsgierig naar me toe. Tollend zwom hij weer weg. Dit gebeurde tijdens het zwemmen nog een tweede keer, het zal dezelfde geweest zijn. De grote mannelijke schildpadden hadden een lange staart alsof het dinosaurussen waren. Na nog een kleurrijke kogelvis en een enorme rog in het zand, zat het snorkelen er weer op. Toch mogelijk nog beter dan de sessie van vanochtend.
Na kort opfrissen gingen we aan land. Op dit lava eiland zat een broedplek voor waterleguanen. Zwart gesteente werd afgewisseld door zand, waar schildpadden hun eieren in leggen. Het pad het eiland op, lag al vol met zwarte leguanen. Met tientallen centimeters ertussen, moesten we ze passeren. Tussen de mangrove kropen minuscule krabbetjes rond met een enkele grote schaar, die groter was dan hun lichaampjes. We liepen het strand op en zagen daar een geel vogeltje rondvliegen. Bij een skelet van een bultrug zagen we vanuit de verte een Galapagos havik onze kant op komen.
Deze streek verderop neer op het strand, maar we namen de tijd om daar te komen. Het zwarte gesteente waar we over liepen was op diverse plekken gescheurd of opgehoopt als ooit borrelend magma. Langs een klein strandje lag een zeeleeuw te zonnen en hoorde je het getik op de rosten van de vele fel rood gekleurde krabben. Toen we aankwamen op het zandstrand aan de andere kant, zat de havik er nog. Deze was de placenta van een net bevallen zeeleeuw aan het opeten. Zijn snavel was rood van het bloed en hij had er geen probleem mee dat we zo dichtbij kwamen.
Naast dit zat mama zeeleeuw met haar kersverse kroost. Ze zou nu een week niet eten, om over het jong te kunnen waken. Tussen haar staartvinnen was nog bloed te zien, wat vele vliegen aantrok. Het kleintje maakte veel lawaai en wilde vooral heel dicht bij mama blijven. Zo schattig om te zien. Terwijl de havik met de placenta weg probeerde te vliegen, plopte er ineens een mannetjes zeeleeuw uit het water. Hij liftte zijn lichaam omhoog en zette zijn borst vooruit aan de overkant van de kleine baai waar het strand aan grensde. Door het baaitje zwom hij onze kant op, om na een paar minuten weer te vertrekken.
Een strandje verderop lagen nog twee zeeleeuwen met hun baby’s. Ditmaal naast de grootste verzameling leguanen tot nu toe. We spotten wat zwarte slangen, goed gecamoufleerd op dit lavagesteente. Zij waren op jacht naar babyleguanen, die nu ongeveer uit zouden moeten komen. Als je te dicht bij de leguanen kwam, spuwde ze af en toe zeewater uit hun neus als waarschuwing. Verder deden ze vrij weinig. Ze lagen op elkaar om warm te blijven en een enkeling dook een baai in om richting open zee te vertrekken.
Terug op de boot zette de zonsondergang in achter het eiland waar we net waren. We kregen van één van de Denen twee biertjes, als dank voor het geven van wat reisziekte tabletjes aan zijn vrouw. Dit werd opgevolgd met de welkom cocktails en het goede avondeten werd afgesloten met een taart voor jarige Duitse aan boord. Ze zal haar verjaardag delen met de pasgeboren zeeleeuw. Deze avond waren er beduidend minder mensen zeeziek, maar de sterrenhemel liet dankzij de bewolking te wensen over.
De tweede volle dag op de Galapagos eilanden brachten de zodiacs ons na het ontbijt naar Bahia Urbina op Isabela. Hier liepen we een rondje en kwamen we diverse gigantische Galapagos landschildpadden tegen. De top van hun schilden kon met gemak op een halve meter hoogte komen. Wederom machtige beesten. Verder deden ze niet veel anders dan rustig wandelen door hun dikke dinosaurus poten te verzetten, of voor onze neus een drol te leggen. Ze gaven er ook weinig om wanneer we passeerden, hoogstens trokken ze hun kop iets terug hun schild in. Ze kunnen wel 150 jaar oud worden en hun leeftijd kun je afleiden aan de ringen op hun schild.
Ook zaten er op dit eiland gele landleguanen. Met beduidend kortere klauwen dan hun water familieleden. Ook deze lagen her en der gewoon te chillen. Toen onze gids een stok uitstak en begon te fluiten, vlogen tot wel twintig vogels op ons af. Een paar gingen op zijn stok zitten om te poseren. Het grove geritsel in het bos was vaak een schildpad, maar licht geritsel waren meerdere heremietkreeften. Ver weg van zee waren ze hier op zoek naar een grotere schelp.
Ook de flora had een verhaal. Gele bloemetjes waar zwarte en gele hommels groter dan thuis tussen heen er weer vlogen. Een plant waarvan de vruchten als lijm of haargel gebruikt konden worden. Maar ook boomsap dat net zo rook als deet, goed tegen de muggen. Na het passeren van de restanten van een overleden schildpad liepen we het pad weer terug. Na even zwemmen aan het grijzige strand waar zeeschildpadden eieren hadden gelegd, gingen we weer aan boord.
Tijdens de snack van chips en guacamole werden we geroepen, snel naar de voorkant van de boot! Voor ons zat een groep van wel dertig tot veertig dolfijnen. We zetten koers hun kant op terwijl zij richting bakboord zwommen. Een stuk of vijf braken af van de groep en kwamen recht onze kant op. Ze begonnen mee te zwemmen met ons schip. Onder de neus ervan zwommen er vier met volle kracht onder ons. Af en toe maakten ze een klein sprongetje uit het water of hapten ze lucht door hun neusgat zo’n drie centimeter op te trekken. Door het heldere water kon je ze allemaal perfect zien. Niet alleen voor, maar ook aan beide zijkanten. De Golondrina draaide en de groep bewoog mee. Tot ze het beu waren en op weg gingen naar het volgende schip. We zagen hun vinnen nog herhaaldelijk boven het water uitsteken. Wat een pracht.
De volgende bestemming was Caleta Tagus, weer op Isabela. Ooit was dit de Darwin vulkaan krater, daarna een zout water plas in verbinding met de zee en nu een zoetwater meer dankzij zand dat na jaren een ondoordringbare bodem had gemaakt. Hier was weinig leven naast wat vogels en hagedissen, maar de omgeving was prachtig. Veel dorren bomen en hoe verder we naar boven gingen meer zwart lava gesteente. Bovenaan hadden we uitzicht op een nog actieve vulkaan. Ondanks de bewolking was nog een klein rookpluimpje zichtbaar. Vanaf de vulkaan strekte een vallei aan bomen door tot aan de kust. Weer een plaatje.
En we gingen weer snorkelen. We moeten toegeven dat we een trager tempo verwacht hadden van deze cruise, maar dit tempo was helemaal ons straatje! Als eerste kwamen we een groep pinguïns tegen, die doken naar een groep vissen tussen een paar rotsen. Ze zwommen wild in het rond, doken en lagen daarna nog aan het wateroppervlak te trappelen. De grote schildpadden waren ondertussen iets minder interessant geworden, maar nog steeds heerlijk om even op het gemak naar te kijken. Duuuuude.
Toen kwam het toppunt van de snorkeltrip. Op ongeveer vier tot vijf meter diep lagen meerdere zeepaardjes! In totaal wist de gids er drie te vinden. Hij dook er naartoe en wees ze met zijn GoPro aan, waarna wij achter hem aan gingen. Het is best een diepte met een enkele ademteug. Dus hoogstens vijf seconden om te zoeken en te kijken. Ze waren best lang en geelgroen van kleur. Goed gecamoufleerd in het wier. Dat zeepaardjes spotten zo makkelijk kan zijn. Hierna kwamen we nog mooi gekleurde zeesterren tegen. Een adelaarsrog was helaas iets te snel voor ons, maar dat zou nog wel goed komen.
Na het snorkelen voeren we langs Isla Isabela, een eiland dat ons prachtige natuur had laten zien. Haar afscheid bestond uit een kuststrook die prachtig oplichtte in de vurige gloed van de zonsondergang. Wat een mooie plek. De briefing werd wat uitgesteld om van de zonsondergang te genieten. Daarna eten en weer naar het zonnedek, vanavond omgedoopt tot sterrendek. De bewolking trok langzaam weg en we werden getrakteerd op wederom een prachtig schouwspel. Nadat ik had gevraagd of de verlichting boven uitgezet kon worden, werd de Melkweg nog iets helderder. Sandra en ik lagen met onze hoofden naast elkaar naar boven te staren, voor ik denk wel minstens een half uur. Orion en de kleine beer werden gespot. Toen we daar helemaal alleen waren, op een slapende kapitein na, was de kers op de taart een
vallende ster. Wat een magische plek.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095400
[countryId] => 54
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 160
[author] => Jirry
[cityName] => Isla Isabela
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/130/376_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-3-van-zeepaardjes-tot-pinguns
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-14
[title] => Update 2: Van 4300 meter naar zeeniveau
[message] =>
Onze tweede volle dag in Quito begon met een goedkoop ontbijt aan het pleintje vlakbij ons hotel. Waar ik uiterst vreemd werd aangekeken om thee in plaats van koffie te willen. Sandra kreeg al een blik van de serveerster, ik kreeg er meer. Vervolgens pakten we een taxi naar de TeleferiQo. Teleferico betekent kabelbaan en die Q is voor Quito, knap bedacht he. De kabelbaan was alleen stuk, al acht dagen. Herstel zou nog drie maanden op zich laten wachten. Afijn, er stond een gids klaar om mensen met de auto naar boven te rijden. Voor beduidend meer dan een kabelbaan ritje had gekost, maar afijn. We hadden ook 900 hoogtemeters naar boven kunnen klimmen, maar het scheen een slechte wijk te zijn.
Een uurtje later dan gepland gingen we naar boven. Nu met een autorit van een uur in plaats van een kabelbaan ritje. We reden langs het huis van onze chauffeur Elvis. Onderweg pikte hij twee vrouwen met een groep kinderen op, die pasten nog achterin zijn pick-up. De koeien moesten gemolken worden en de kinderen hadden net als in Nederland zomervakantie. Elvis vertelde hoe hij vroeger als kind een uur de berg af moest lopen naar school. Nu is gelukkig een bus die heel het bergdorp door slingert.
We werden afgezet op 4000 meter hoogte, met meteen al een fenomenaal uitzicht. We zaten nu al hoger dan de hoogste berg van Oostenrijk! Alles was hier groen, vlinders en bijen vlogen van bloem naar bloem. Een heel ander beeld dan besneeuwde stenen toppen. We wandelden richting een nog actieve vulkaan, dus deze zal wel voor de vruchtbare grond gezorgd hebben. Onder ons lag de enorme miljoenenstad, waarvan we nog niet eens het begin en einde konden zien. Hier aten we iets voordat we aan de klim begonnen.
In de tijd die we hadden, zouden we de top van de Pichincha vulkaan toch niet halen. Wat misschien ook maar goed was, want acclimatiseren aan de hoogte is een juist advies. Wij dachten dat twee nachten op 3000 meter wel voldoende zouden zijn, maar de vermoeidheid hakte er snel in. Vooral op de steile stukken merkten we toch een stuk meer impact dan we normaal zouden verwachten. Rustig aan dan maar.
Op een gegeven moment ging ik iets verder door omdat die ene heuvel me een goed streven leek. Ik kwam na een flink steil stuk aan op 4300 meter, een hoogterecord. Toch gehaald tot iets meer dan helft. Vanaf hier was het inderdaad mooi uitzicht op de vulkaan en alle lager gelegen pieken om ons heen. Het groene gras werd hier meter na meter geler, tot het zwarte gesteende van de vulkaan. Pas toen ik weer naar beneden ging, kwam ik de eerste mensen van de dag tegen. Sandra was niet ver achter me en halverwege de terugweg namen we onze lunch.
Omdat we nog wat tijd hadden, liepen we naar het eindpunt van de kabelbaan. Zo waren we er toch soort van geweest. Hier hing een schommel met uitzicht op de stad. Daarna werden we opgehaald en afgezet bij ons hotel. We hadden beiden een lichte hoofdpijn en voelden ons verre van top. Na een uur in bed gelegen te hebben, werd alles weer enigszins normaal. De impact op je lichaam van het lagere zuurstofgehalte op hoogte moet je niet onderschatten. Goede les voor de rest van onze reis.
De bus richting het centrum was weer een avontuur. Iets te laat hadden we pas door dat deze veel te ver doorreed. Wat gek was, want we gingen langs stops die niet eens op het kaartje stonden. De eerstvolgende halte uitstappen lukte ook niet, want onze deur ging niet open omdat de bus langer was dan het perron. Ondertussen was het goed druk, zo druk dat ik flashbacks kreeg naar die metro in Mexico waar ik mijn zakken gerold waren. Goed op onze spullen letten. Weer een halte verder ging onze deur weer niet open, waarna Sandra een “con permiso”-sprintje zette naar de deur die wel open ging. Net te laat, maar de halte erna konden we eruit. We waren compleet aan de andere kant van het centrum beland bij een soort demonstratie. Snel de taxi in, die netjes met de meter reed en ons voor twee dollar bij plaza grande afzette.
De kathedraal was dankzij onze verlengde rit ondertussen al gesloten, maar de kerkenjacht ging verder. In de Iglesia de El Sagrario begon net een dienst toen wij binnenslopen via een houten vloer die zo hard kraakte dat het boven de mis uit leek te komen. We slopen net zo hard weer naar buiten. De Iglesia de la Compañia de Jesus leek dicht maar toch gingen de poorten nog voor ons open.
Deze rijk gedecoreerde Barokke kerk was weer stop waard. Veel goud, veel gidsen en een spiegel voor het altaar om het plafond mee te kunnen bekijken. Het lichtgroen gekleurde orgel viel op. Deze was aan de linkerkant te bereiken via een versierde wenteltrap, terwijl aan de rechterkant ervan een schildering gemaakt was van precies dezelfde trap. Alles voor de symmetrie, houden we van. We sloten af bij en groot schilderij dat de hel afbeeldde. Allerlei zonden en bijpassende straffen waren te zien, met lucifer in het midden van dit alles.
De laatste kerk van de dag was de San Francisco kerk, waar we dag ervoor al waren toen er een dienst bezig was. Nu was de dienst net op het einde. We wachtten even tot deze klaar was. Onder bombastische Spaans talige kerkmuziek liepen we langs de zijkant naar voren. Dit had echt iets magisch. En vervolgens een diepe stilte. Na het kerkbezoek zochtten we eten. Dit werd een simpele tortilla met een cola. Hier zaten vooral politieagenten en andere locals. Ik was ondertussen aardig kapot, die lichte hoogteziekte had me goed te pakken. Snel een taxi naar het hotel en inpakken.
De volgende ochtend hadden een vroege vlucht naar de Galapagos eilanden. Onze wekker ging om half vier, maar de tv in onze kamer ging om drie uur al plots aan om ons te wekken. De man achter de receptie die onze taxi zou regelen, was kwijt. Best onhandig op dit tijdstip. De deurbel wekte hem gelukkig en wij gingen even pinnen. Een poging doen tot pinnen althans, want weer mislukte het. Iemand op straat riep nog wat naar ons toen we wegliepen, gelukkig was het hotel vlakbij en zat er een politiebureau tussen.
De taxi was er binnen drie minuten en twee keer zo snel dan verwacht op het vliegveld. Zal door de rust op de weg gekomen zijn. Op het vliegveld stond al een rij voor het Galapagos visum, maar de balie was nog niet open. Terwijl Sandra wachtte, ging ik pinnen. De creditcard had na tig pogingen raak op twee machines. Mijn pinpassen brachten de apparaten in een foutmodus, waarna ik blij was dat mijn passen er weer uitkwamen. Sandra lukte het daarna om met haar pinpas de laatste helft uit de muur te krijgen.
In de rij begrepen we dat we onze boarding pass nodig hadden en nog door een quarantaine check moesten. De meest logische volgorde was dus geweest: 1. Ruimbagage laten checken voor de quarantaine. 2. Inchecken en koffers afgeven. 3. In deze rij voor het visum gaan staan. Er waren meer mensen die het niet begrepen hadden, want het ging nogal chaotisch.
De rij bij de quarantaine check was net weg, dus ik ging snel onze backpacks laten voorzien van een speciale zegel. We waren gelukkig al online ingecheckt en Sandra had de passen op haar mobiel, anders hadden we voor niks in de rij gestaan. Bij de rij voor het afgeven van onze koffers was de chaos een meisje duidelijk te veel geworden. Er lag wat kots in onze afgezette rij. Ze maakte deel uit van een grote groep Canadese meiden, die allemaal veel te grote koffers hadden en één voor één moesten inchecken. Maar we hadden gelukkig nog de tijd. Security stelde dan weer niks voor dus we konden ruim de tijd nemen voor een ontbijtje.
Na twee uur vliegen en een uur tijdsverschil, kwamen we aan op Isla Baltra. Eén van de negentien eilanden van het Galapagos archipel. Van deze negentien zijn er vijf bewoond. Per ongeluk werd het ontdekt door de Spaanse bisschop in 1535 en geannexeerd door de Ecuadoriaanse regering in 1832. Natuurlijk bekend omdat Charles Darwin hier in de negentiende eeuw zijn Eureka moment voor zijn boek “The Origin of Species” had. Wat overigens niet waar blijkt te zijn. Hij is hier maar vijf weken geweest met als origineel plan de geologie van het gebied te onderzoeken. Ook gaat maar zo’n één procent van zijn befaamde boek over deze eilanden. Wel schijnt hij Galapagos landschildpad te hebben gegeten en bereden. Dit mag tegenwoordig niet meer om redenen die ik niet uit hoef te leggen.
Vanuit het vliegtuig spotten we al de eerste leguaan van ons bezoek. Onderweg naar de douane kwamen daar een tweede, derde en vierde bij. Na de douane mochten we onze koffers niet meteen van de band halen. Deze werden eerst door een K9 besnuffeld en daarna vrijgegeven. Onze backpacks roken gelukkig prima. We werden verwelkomd door Roberto van de Golondrina, onze cruise voor deze vijf dagen. Vervolgens mochten we drie uur wachten op de rest van onze groep. Dan maar een biertje, het was in Nederland tenslotte vijf uur in de avond, hier acht uur ’s ochtends. Met een spelletje erbij, kroop de tijd vooruit. De vogeltjes en hagedissen waren niet verlegen. Het laatste tot lichte angst van Sandra. We sloten af met een blond biertje voor zeven dollar, waarna we op pad konden.
In de bus naar de haven deden Sandra en ik een potje leguanen spotten. Ik won, maar om het huwelijk goed te houden is het officieel gelijkspel geworden. Bij de boot zagen we al meerdere pelikanen, twee zeeleeuwen en een paar krabbetjes. Geen idee dat er nog zoveel meer zouden volgen op zo’n unieke manier. Een rijtje vogels zat klaar om ons te verwelkomen op de lijn tussen de twee masten van de boot. We krijgen een vis lunch, wat voor Sandra en mij ei werd.
We voeren naar Mosquera eiland, waar we wachtten tot we aan wal gingen. Het eiland was een zandstrand vol met zeeleeuwen. De twee eilanden ten noorden en zuiden van hier bestonden uit steile rotswanden. Tijdens het wachten zwom een haaitje een rondje rondom de boot. Onze gids vertelde hoe hier een paar dagen geleden een vrouw door een haai van wel vier meter was aangevallen. Hij had er ook een filmpje bij. Ze had het overleefd, maar de onderkant van haar bovenbeen was voor meer dan helft doorgebeten. Zodoende gingen we vandaag niet snorkelen.
Wel gingen we het zandstrandje op. We moesten een minimale afstand van twee meter van alle dieren bewaken. Dat is dus verrekte dichtbij. De beesten vonden het ook helemaal prima. Allerlei formaten zeeleeuwen lagen hier op het strand te chillen. Soms gaven ze een lichte snauw, maar alleen de echt grote mannetjes als je te dichtbij kwam. Ze vochten, zwommen en trokken af en toe een oog open als we in de buurt kwamen. Echt zo bijzonder om mee te maken dit. Een goede plek om onze weekaversary te vieren!
Er liepen ook zwarte waterleguanen over het strand die af en toe een dip in het water namen. Over de rotsen liepen krabbetjes in en uit de golven die op de stenen sloegen. Ergens lag een karkas van een zeeleeuw en aan de andere kant van het kleine eiland lag een karkas van een walvis. Daarna was het tijd om te gaan zwemmen, maar wel in de baai blijven. Zo ver komen de haaien niet. Een van de zeeleeuwen was nieuwsgierig en schoot plots langs een ander Nederlands stel iets van ons vandaan. Vervolgens schoten er nog twee vlak langs mij. Ze zwommen recht op ons af, om op het laatste ogenblik toch af te buigen. Geweldig.
Na een lekker snackje gingen we een heel stuk varen. In de verte zagen we twee dolfijnen en ook heel veel walvissen die een ademteug kwamen halen. Om de zoveel tijd spoot er weer water omhoog en soms zag je de glinstering van hun lichaam naar beneden duiken. Het was allemaal erg ver weg, maar deze sommatie van al dat wilde leven in zo’n korte tijd was indrukwekkend.
Na een ietwat langdradige briefing over het plan van morgen kregen we avondeten. De boot was goed aan het schommelen en in de warmte in de algemene zaal werd het wat mensen te veel. De hompen kip met spaghetti waren ook niet de beste maaltijd. Nagenoeg heel de boot werd misselijk, of moest voor een reisgezel zorgen. Ik had zelf ook flink last, maar niet van de deining. Ik was ondertussen wel erger gewend. Mijn darmen waren het niet zo eens met iets dat ik de dagen ervoor gegeten had. Dus ik ging ook maar vroeg op bed liggen. Sandra genoot ondertussen in haar eentje van de ziek mooie sterrenhemel. De lucht was volledig opgeklaard en met nauwelijks lichtlekkage in de omgeving was zelfs de melkweg zichtbaar. Om kwart voor negen ging echter licht op de boot al uit en was het tijd om te gaan slapen. Lekker vier nachten op deze boot
om dit prachtige gebied te verkennen.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095316
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 134
[author] => Jirry
[cityName] => Isla Isabela
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,isla-isabela
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-2-van-4300-meter-naar-zeeniveau
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-12
[title] => Update 1: Het hoge Quito
[message] =>
Een huwelijksreis naar Ecuador en Peru, met als verwacht hoogtepunt de Galapagos eilanden. Het begon allemaal met een taxibusje om drie uur in de nacht naar Schiphol. Nooit zullen we meer een vlucht missen! Inchecken en security gingen mega soepel, met voor het eerst in mijn leven een rij ná security. Met nog vier uur voor onze vlucht geen stress. Wel iemand die flauw viel in de rij. Het avontuur was begonnen.
Na negen uur vliegen zonder herrie en extra beenruimte (honeymoon baby) hadden we de overstap in Atlanta, Verenigde Staten. Bij de douane van Amerika moest Sandra haar vingerafdrukken achter laten. Die van mij waren nog vers genoeg (2018). Ons was in Nederland gegarandeerd dat we onze ruimbagage niet over hoefden te zetten. Toch lag Sandra haar backpack bij de uitgang van de bagage hal. Zelf twintig meter lopen en daar aan het volgende mannetje geven. Waterdicht systeem.
Na nog vier uurtje waren we in Quito! We haalden een bus kaartje die je af zou zetten bij je hotel. Super chill, zeker omdat het hier al goed donker was en de openbare bussen in zo'n land als dit niet verstandig voelden op dit tijdstip. De rit eindigde bij een verlaten pikdonker busstation waar iedereen uitstapte. Ah, fijn dit. Maar er stond een vrouw klaar die ons naar ons hotel zou brengen. De buschauffeur bevestigde dit, dus laten we maar gaan.
In de taxi gaf ik mijn Spaans weer een kans. Het zat kennelijk nog ergens in die grijze brei, want ik kreeg nog complimenten ook. Scheelt dat het de standaard conversatie was die ik in Mexico vaak gevoerd had. Toevoeging aan het gesprek: esta es nuestra luna de miel! Het is onze huwelijksreis. Een kaart die we nog vaak gaan spelen. De buurt waar ons hotel zat, voelde wat spannend aan. Erg donker, prostituees op straat. Snel naar binnen en slapen.
Waar Sandra vanaf drie uur wakker was, wist ik nog opnieuw in slaap gevallen tot een uur of zes. Over een pleintje liepen we naar de lijnbus. Het was nog vroeg, de stad moest nog ontwaken. Twintig graden met een zonnetje was erg lekker om de stad te verkennen. We zaten tenslotte 3000 meter boven de zeespiegel en het was winter. De stad Quito is omringd door bergen. Groene weides die stiekem best veel aan de Oostenrijkse bergen deden denken. Behalve dat op deze hoogte de Oostenrijkse bergen alleen rots en ijs zijn.
Ons sandwich ontbijt nuttigden we in het Parque la Alameda. De volgende stop was Plaza San Blas waar een schattige, witte kerk bovenaan rustte. Deze was gesloten, in tegenstelling tot de Basilica del Voto Nacional. Een grote, grijze kerk die van buiten al prachtig was. Twee klokkentorens, een torentje in het midden en een entree versierd met bronze reliëf plakkaten. De binnenplaats die aan de andere kant van de entree lag mocht er ook zijn. Bloemen, veel groen en vele trappen die naar de bovengelegen straat leidde. Aan de achterkant van de kerk waren de deuren weer versierd met dezelfde soort bronzen platen, hoe men dit gemaakt heeft, is ons een raadsel. Mooi was het wel.
Vanaf hier konden we de kerk beklimmen, met een belofte van een mooi uitzicht over het historische centrum van Quito. Langs een actieve glas in lood restauratie keken we uit op de binnenkant van de kerk. Het glas in lood konden we hier van dichtbij zien, evenals een groot rond raamwerk waar de zon lekker doorheen begon te schijnen. Via een lange houten brug met een prachtige lichtval liepen we naar het centrale torentje. Sandra had even ingeschat dat de trap naar de top niet voor ons was, maar voor onderhoud. Ik had ondertussen mijn voet al op de eerste trede. Het was Sandra haar hoogtevrees een trap te ver. Ik moet ook toegeven dat de trap meer een ladder was. Waar ik toch echt liever op een normale ladder sta dan dit, zeker op deze hoogte. Het kippengaas onder elke trede gaf vooral vertrouwen dat ik niet tussen de net iets te hoge treden door zou schieten..
Maar! Het uitzicht was fenomenaal. De klokkentorens recht voor me, met de rest van het oude centrum op de achtergrond. Overigens klopten allebei de klokken niet, maar dat maakt niet uit. Aan de andere kant was er ook het uitzicht op de groene bergen en de enorme stad waar zes miljoen mensen wonen. Goed veel foto's nemen voor mijn vrouw beneden. Vrouw, blijft toch even wennen. De trap naar beneden voelde een stuk meer solide aan, dus ik was zo beneden. Met Sandra beklom ik nog de klokkentorens, die tot nagenoeg net zo'n mooi uitzicht leidden. Plus nog wat extra metalen wenteltrapjes die toch ook wat spannend waren.
Na deze uitermate leuke stop gingen we door naar Plaza del Teatro. Hier was inderdaad het theater te vinden, een breed wit gebouw waar verder weinig gebeurde. Plaza Santa Domingo was wel een mooi pleintje. Met een standbeeld in het midden en een rustig ogende kerk, ook van binnen. Wat opviel waren de vele bloemen rondom het altaar. Dat fleurde de boel letterlijk op.
In de straat La Ronda stuitten we op een grote groep kinderen die allerlei spelletjes aan het doen waren onder het oog van waarschijnlijk politiekadetten. De straat bestond uit fel gekleurde huizen en was versierd met vlaggetjes en verderop muurschilderingen. Na het straatje hadden we goed zicht op het engelen beeld op de heuvel verderop. Deze was vanuit verschillende hoeken van het oude centrum te zien, als een wakende engel.
Plaza San Francisco was zonder twijfel het mooiste plein tot nu toe. Omringd door prachtige huizen bestond de kerk en het klooster uit een lange witte muur aan de west zijde. Twee hoekige torentjes en een stenen poort gaven de entree van de kerk aan. Omdat er net een kerkdienst begon, hebben we alleen een beetje naar binnen gespiekt. Onze paden zouden nog wel een keer kruisen. We doken het klooster in, waar we meteen op de mooie, rustige binnenplaats uitkwamen. Veel groen en bloemen, heerlijk om even tot rust te komen.
Langs allerlei schilderijen en attributen kwamen we in een kleiner stukje tuin. Hier vloog net een kolibrie van bloem naar bloem. Op de tweede binnenplaats ging net een grote groep weg, waardoor we er met z'n tweeën waren. Grote palmbomen en alles omringd door een galerij die bestond uit vele bogen. Een kort bezoekje aan de oude brouwerij, waar helaas alleen maar lege flesjes stonden.
Onderweg naar de top van de kerk, keken we nog op de binnenkant van de kerk uit kon. Deze was ondertussen dicht, dus we konden rustig kijken. Het plafond van de kerk bleef bij, lichtblauwe vlakjes, met aan de randen goud en rood. In de ruimte waar we waren, stond het orgel en diverse houten banken. Het houten plafond was versierd met goud en in het midden negen bollen. De zon in het midden, omringd door acht planeten.
Weer een kerk beklommen en weer een mooi uitzicht. Het uitgestrekte plein en daarom heen alle unieke gebouwen. In de verte groene mozaïek daken van diverse kerken. Boven dit alles een blauwe lucht met wat schapenwolkjes. Op naar de volgende kerk! Plaza Grande was een stuk drukker, met meer groen. Hier stond de kathedraal, het presidentieel paleis en het huis van de aartsbisschop. Het plan was: pinnen, kathedraal, lunch. We bleven haken bij pinnen…
Gewapend met een Visa creditcard en maar liefst drie pinpassen hadden we pech na pech. Onvoldoende saldo was de eerste foutmelding. Daarna onze pas die uit de machine kwam met de boodschap dankjewel. Dat was het. Je bank is offline, ook een goeie. Binnen vragen aan de medewerkster leidde enkel tot de opmerking dat het aan onze bank lag. Alsof Visa ligt te slapen en wereldwijd pinnen stond allang aan. Dan maar terug naar het hotel om met het trouwcadeau van Nik (mijn zwager, Amerikaan, Ecuador deed alleen aan USD) te kunnen lunchen. Dank daarvoor Nik, anders was de eerste dag nooit begonnen. Helaas accepteerde geen enkel tentje groot geld, dus terug naar de bank. Verwoed probeerde ik nog te pinnen. Er kwam geld uit de muur, eureka! Zowaar drie passen geprobeerd bij minimaal tien banken…
Via Google Translate bestelden we een stoofpotje met varkensvlees. Geen idee, gewoon even eten na dit kleine dilemma. Daarna even opfrissen en op naar de evenaar! Avontuurlijk gingen we met de bus. De eerste bus zette ons af bij een groot busstation, kwartiertje lopen en hier dan ergens een blauwe bus aanhalen richting het midden van de wereld. Het lukte zowaar en na een reis van meer dan een uur waren we er. Met nog anderhalf uur tot sluitingstijd.
Dit bouwwerk staat op de plek waar een koloniale Fransman ooit heeft berekend dat de evenaar zou lopen. Hij bleek er later naast te hebben gezeten. Zodoende is een paar meter verderop een museum gebouwd waar de echte evenaar zou lopen. Binnen allerlei experimenten om dit aan te tonen. Ook dit museum zat er naast. Honderd meter verderop lag een meer dan 1000 jaar oude tempel ruïne gebouwd door de originele bewoners van dit land. Op 0,000 graden exact. Vroeger wisten ze alles beter, wat is er toch een kennis verloren gegaan. Zo zijn er meer mythes, de meest populaire dat bij het doorspoelen van een toilet het water de andere kant op zou draaien. Het coriolus effect dat hiervoor zou zorgen is echter niet de grote invloed op deze kleine hoeveelheden water. Dit zit hem meer in onder andere de riolering.
Maar, we waren nu op het midden van de aarde, bijna. Het monument dat hier gebouwd is, is de meest toeristische activiteit van Ecuador. Een heuse enclave van winkeltjes en barretje, allemaal voor een lijn die eigenlijk een paar honderd meter op moest schuiven. Grappig was het wel. Zo ook de rij om op de foto te gaan. Aan de achterkant bleek bijna niemand te zijn, het gaf hetzelfde beeld en de zon stond veel beter voor foto's. Toch even snel met de zelfontspanner wat leuke kiekjes schieten dan. In het monument was een tentoonstelling met foto's over de originele bevolking en hun gewoontes. Na een mooi uitzicht op de bergen vanaf de top was het weer mooi geweest.
De blauwe bus terug naar het zuiden, kon niet fout gaan. Deze week alleen eerst af naar het oosten, maar gauw lagen we weer op koers. Toen hij ergens bij een winkelcentrum toch omdraaide, hopten we er snel uit. We waren gelukkig halverwege, dus de taxi die volgde was een stuk goedkoper. Zeker vergeleken met zo'n toeristische locatie als waar we vandaan kwamen. Na de taxi fristen we ons even op en aten we vegetarisch vlak bij ons hotel. De wijk begon al iets veiliger aan te voelen, ondanks dat we in het centrum twee keer waren aangesproken om op onze spullen te letten. Omdat Sandra zo bekaf was, mocht ze lekker om negen uur al slapen. Hopelijk wat meer synchroon met de nieuwe tijdzone.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095277
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 136
[author] => Jirry
[cityName] => Quito
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,quito
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-1-het-hoge-quito
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => jorindevoskes
[datePublication] => 2023-01-15
[title] => De golven brengen een nieuw begin
[message] =>
Introductie:
De afgelopen maanden heb ik doorgebracht in het Amazonegebied van Peru, op dezelfde plek waar ik in 2020 ook was. Ik verbleef bij Hoja Nueva, een conservatie-organisatie en dierenopvangcentrum midden in de jungle. Na een geweldige tijd in de natuur heb ik mijn junglethuis verlaten, op zoek naar nieuwe avonturen.
Waar ben ik?
Ik schrik wakker. Het is donker, ik lig in een zacht bed in een stille kamer. Even ben ik gedesoriënteerd. Waarom hoor ik geen katten rennen, geen honden blaffen, geen brulapen brullen? Waar zijn de geluiden van de kikkers, de vogels en de cicaden? Waarom voelt mijn bed zo schoon en waar is mijn klamboe? Dan spoelt de werkelijkheid als een koude golf over me heen. Oh ja, ik ben in Lima, in het hostel. Mijn tijd in de jungle is voorbij.
Ik draai me om en trek de deken over mijn hoofd, ik ben er nog niet klaar voor om mijn bed uit te komen en de werkelijkheid aan te gaan. Liever droom ik nog even over mijn thuis in het regenwoud. Ik stel me voor dat ik daar weer ben en denk terug aan een van mijn favoriete momenten van de afgelopen maanden. Het was een extra warme dag en de eerste keer dat ik ging afkoelen in de beek bij Hoja 1…
Ik slaak een zucht van verlichting als ik in het koele water ga zitten. Na dagen constant zweterig te zijn geweest is dit precies wat ik nodig heb. Het voelt alsof mijn oververhitte lichaam voor het eerst in tijden even helemaal kan ontspannen door het heldere water. De omgeving is prachtig en vredig. In de zon worden alle kleuren nog intenser. Het licht schittert op de bladeren en glinstert in de stroom. Het goudbruine water, het diepe groen van de planten, het intense blauw van de hemel. De zanderige bodem van de beek voelt koel onder mijn handen. Ik laat de fijne zandkorrels tussen mijn vingers glijden en voel blaadjes en takjes tussen mijn tenen. Ik ben een klein beetje nerveus over beestjes in de rivier: roggen, krabben, bijtvisjes... Ach, die zijn vast allemaal gevlucht door mijn gestamp in het water. Ik laat me achterover zakken, totdat ik languit naar de boomtoppen boven me kan staren en zweef een paar centimeter boven de bodem.
Ik ga weer overeind zitten als er een glanzende groene vogel met een lange spitse snavel voorbij komt flitsen. Een jacamar! Hij verdwijnt in de struiken. Er fladdert een vlindertje over de zanderige oever aan de overkant. Dan hoor ik gezoem, bzzzz, en zie ik een kolibrie door de lucht dansen. Het kleine vogeltje hangt even stil bij een struik, steekt zijn snavel razendsnel in de bloemetjes en vliegt dan verder. Hij blijft rondhangen, komt af en toe dichtbij en geeft een echte show.
Het heldere water stroomt langs me met een kracht die me verbaast. Het is verfrissend. Ik laat alle teleurstelling, verdriet, frustratie, boosheid, onbegrip en eenzaamheid die ik de afgelopen maanden heb gevoeld los in de stroming en stel me voor hoe die negativiteit wegdrijft naar de rivier. Ik haal een keer diep adem. 'Ik ontvang geluk, blijdschap, tevredenheid, spelen, connectie en dankbaarheid,' zeg ik hardop, terwijl ik stroomopwaarts kijk. Ik verbeeld me dat al die positiviteit op de stroom van het water naar me toe komt dobberen en me vult. Ik voel me beter dan ik in tijden heb gedaan.
Ik leun achterover en kijk omhoog naar de enorme boom die tegenover me staat, precies op een punt van de oever. Of misschien is de beek juist om de boom gekruld? De dikke grijze stam torent meters boven me uit en de stevige takken strekken zich wijd boven alle andere planten. Het is een prachtige, sterke boom. 'Dit moment zou echt perfect zijn als er nu apen voorbij kwamen,' denk ik.
Een paar minuten later hoor ik luid geritsel in de bladeren boven me. Er komt een glanzende roodbruine aap rustig een van de zijtakken van de boom op lopen. Ik kan mijn ogen niet geloven en lach om mijn geluk. Het is alsof ik met mijn wens een brulaap heb gemanifesteerd.
Twee kleine vrouwtjes gaan tussen de bladeren zitten, waar ik ze net niet goed meer kan zien. Dan komt er nog een mannetje achteraan, stevig gebouwd en met een enorme nek. Hij neemt plaats op een dikke tak precies boven mijn hoofd. Als een stereotypische vent zit hij uitgespreid op de tak: zijn benen wijd en bungelend over de rand, een beetje achterover geleund. Hij krabt aan zijn kruis. Terwijl ik vol verwondering naar hem staar, kijkt hij rustig naar mij terug.
Van de stad naar het strand
Van onder de deken vandaan hoor ik buiten een auto toeteren. Ja, ik ben nu echt in de stad. Het voelt vreemd dat ik inmiddels al een uur wakker ben, maar nog geen zonlicht heb gezien. Voor het eerst in maanden heb ik weer muren om me heen en ben ik afgescheiden van de buitenwereld. Ik sta op, eet mijn ontbijt in de keuken van het hostel en kom dan terug naar de kamer om mijn tas opnieuw in te pakken. Het besef dat ik niet meer terug kom in het regenwoud hangt als een grijze wolk boven me. Ik kan me niet voorstellen dat, na jaren dromen over terugreizen naar de Amazone, het nu ineens voorbij is. Dat ik niet meer midden in die prachtige natuur ben. Ik heb behoefte aan steun en bel mijn goede vriendin Anna in Nederland. 'Dag lieverd!' zegt ze warm als ze opneemt. 'Hoe is het met je? Hoe is het om weg te zijn uit de jungle?' Ik glimlach omdat ze meteen de spijker op z'n kop slaat, dit is precies waarom ik haar heb gebeld. 'Ik voel me erg verdrietig,' beken ik en mijn stem kraakt. 'Het klinkt misschien dramatisch, maar… het voelt alsof ik net een relatie heb verbroken en nu een gebroken hart heb.' 'Ja, een relatie met iemand waar je nog van houdt. En dat je je niet voor kunt stellen dat je elkaar niet meer constant ziet.' Anna snapt precies wat ik bedoel. We kletsen over mijn laatste ochtend in het regenwoud, hoe moeilijk ik het vind om weg te zijn en over mijn plannen van komende week. Over hoe de feestdagen waren. En over de avonturen die nog gaan komen. Anna helpt me herinneren dat er nog allerlei mooie dingen komen, ook als ik daar nu nog niet zoveel zin in heb. Tegen de tijd dat we ophangen voel ik me weer iets beter en ben ik klaar om te vertrekken.
De rest van de dag ben ik onderweg. Met de taxi naar Lima Airport, met het vliegtuig naar Guayaquil in Ecuador (het buurland van Peru), dan een taxi naar het busstation en twee bussen naar mijn eindbestemming: een minuscuul klein dorpje aan het strand. Om tien uur 's avonds kom ik aan in mijn surfhostel.
Ik heb dit uitstapje georganiseerd een aantal weken nadat ik aan was gekomen in het regenwoud. Toen de routine daar begon en ik niet veel aansluiting voelde met de anderen, leek het idee om oud en nieuw aan het strand te vieren me geweldig. Emma (een van de meiden waar ik goed bevriend mee raakte toen ik drie jaar geleden in een surfhostel aan de kust van Peru werkte) woont al een paar jaar aan de kust van Ecuador en ik zag een geweldige combinatie: tijd doorbrengen met mijn vriendin, oud en nieuw aan het strand vieren en nog even ontspannen voordat ik verder reis naar Nieuw-Zeeland. Toen ik destijds aan mijn moeder vertelde dat ik mezelf had getrakteerd op een weekje strandvakantie reageerde ze verbaasd: 'Oh, dus dan neem je eerder afscheid van de jungle? En je wilde zoooo graag lang blijven!' 'Ik blijf toch ook lang!' verdedigde ik mijn keuze. 'Die ene week maakt het verschil niet!' Nu puntje bij paaltje komt kan ik het echter niet helpen dat ik haar een beetje gelijk geef. Een week extra in het regenwoud klinkt nu geweldig.
'Wat doe ik hier?' schiet steeds door mijn hoofd heen, terwijl ik over het lege strand wandel. Mijn voeten zakken weg in het vochtige zand. Het is een grijze dag, maar wel warm. In de verte steken bruingele rotsen de zee in. De golven komen met een geruststellend geruis het strand op rollen. Een rijtje pelikanen vliegt met rustige vleugelslagen over. Ik kan zien dat het hier prachtig is, maar tegelijkertijd is het niet waar ik nu wil zijn. De open ruimte, de ruisende wind, de gebouwtjes her en der, de toeterende auto's op de weg, de andere mensen: het is allemaal zo anders dan het regenwoud. Ik stel me voor hoe Etienne en Ellie nu door de modder stampen, hoe de bomen alles omringen, hoe de geluiden van de natuur klinken. Ik mis het vertrouwde gezelschap van mijn junglevrienden, ik mis mijn thuis. Heb ik er goed aan gedaan om eerder weg te gaan? Op dit moment weet ik het echt niet.
Een paar dagen geleden verraste Emma me met de mededeling dat we oud en nieuw niet samen kunnen vieren. Zij heeft al iets anders gepland staan. Ik was boos en verdrietig en teleurgesteld: ik kwam specifiek naar Ecuador om dit moment met een vriendin door te brengen, hoe kan ze me nu zo laten vallen? Wanneer ik echter teruglees in onze berichten zie ik dat ik die verwachting nooit heb uitgesproken. Voor mij is het belangrijk om gezelschap te hebben op een moment als nieuwjaar en ik ben er automatisch vanuit gegaan dat dat voor haar ook zo zou zijn. Het is een belangrijke, maar pijnlijke les, in heldere communicatie. Het daagt me uit om mijn intenties waar te maken: ik omarm nieuwe kansen, ik geniet van wat er is zonder het te willen veranderen. Ik probeer er maar aan vast te houden, maar op dit moment voel ik het eigenlijk nog niet.
Het helpt ook niet dat ik naar mijn idee handen vol geld uitgeef aan deze luxe. Tijdens reizen is het altijd een afweging waar je je centjes aan uit wilt geven, vooral wanneer je zoals ik lange tijd wegblijft zonder inkomen. Ik probeer geld nooit een reden te laten zijn om iets wel of niet te doen, maar ik weet ook dat de voorraad niet oneindig is. Ik kies weloverwogen. En dus baal ik dat ik me nu zo verloren voel. Is dit het waard?
Toch vraagt deze plek ook om mijn aandacht. Ik wil wel in een hoekje blijven zitten en me zielig voelen, maar dat is erg moeilijk wanneer je in zo'n fijne omgeving bent. De sfeer in het hostel is die van een grote familie; iedereen trekt met elkaar op, is geïnteresseerd en geniet duidelijk van het hier zijn. Op oudjaarsdag doe ik mee met een yogales die vanuit het hostel georganiseerd wordt. Met het geruis van de golven op de achtergrond beweeg ik me door de bekende houdingen. Ik negeer het geluid van de toeterende auto's op de weg achter het hostel. Ik voel de stretch in mijn lijf en focus op mijn ademhaling. Er ontstaat weer wat ruimte in mijn hoofd. Ik knipper een paar tranen weg en ik merk dat ik me iets meer kan openstellen voor hier en nu. 's Middags ga ik voor een lange wandeling op het strand en ik geniet ervan hoe mooi het hier is. Misschien is anders ook oke?
's Avonds hebben we met alle andere gasten van het hostel een potluck diner, om het einde van het jaar te vieren. Al dagenlang is iedereen aan het koken en als we om zeven uur van start gaat is de tafel afgeladen met voedsel. Er is chili, lasagne, humus, salade, groenten, zelfgemaakt brood. Een Nederlands koppel heeft vegetarische bitterballen gemaakt, die bijzonder goed gelukt zijn. Ik heb guacamole bereid. Als toetje hebben we drie soorten zelfgemaakte cake en rijstpudding. We eten allemaal samen en ik geniet van het gezelschap en de gezelligheid. Iets voor middernacht gaan we samen naar het strand achter het hostel. Er is al een kampvuur gemaakt door een lokale man en er verzamelt zich een gemengd gezelschap van Ecuadorianen en backpackers om het vuur. Dit is een traditie in Ecuador: Met oud en nieuw maak je een kampvuur en verbrand je een 'monigote', een papier maché figuur dat symbool staat voor het afgelopen jaar. De poppen kunnen allerlei vormen aannemen: politici, acteurs, superhelden en cartoonkarakters. In sommige steden komen hele wijken bij elkaar om samen metershoge figuren te bouwen. Soms worden er briefjes met negatieve gebeurtenissen van het afgelopen jaar in gestopt, klaar om door het vuur weggevaagd te worden. Naast ons vuur staat een rijtje aan monigotes klaar om verbrand te worden: een eng-uitziende pop gekleed in oude kleding, een konijn uit een tekenfilm, een draakje uit een computerspel en de Minion van het hostel die we stiekem liever niet zouden verbranden. Er komt een lokaal gezin aanlopen met een grote superheld. Ook verderop aan het strand zie ik her en der vlammen flikkeren, iedereen maakt zich klaar voor de jaarwisseling.
Vlak voordat het zover is komt Sam, een lokale pensionhouder, de kring langs met een zakje rotjes. 'Denk aan iets van het afgelopen jaar dat je wilt laten ontploffen en gooi het op het vuur,' zegt hij, terwijl hij ons er allemaal een geeft. Dan begint iemand af te tellen. 'Tien…, negen…' Wanneer we bij vier aangekomen zijn gooi ik snel mijn rotje op het vuur en kijk hoe mijn frustraties ontploffen. 'Drie…, twee…, één… HAPPY NEW YEAR!' Iedereen juicht en klapt. De Minion wordt in het vuur gegooid en ik zie zijn blije lach langzaam in vlammen opgaan.
En dan komt het gekke moment net na twaalf uur. We staan allemaal naast elkaar naar de vlammen te kijken en wensen iedereen een gelukkig 2023. Toch blijven dit mensen die ik net een dag geleden heb ontmoet en de warmte en de knuffels van echte vriendschap heb ik nog niet met hen opgebouwd. Ik voel me eenzaam wanneer ik de kring rondkijk naar de onbekende gezichten. Hoe leuk en bijzonder deze nieuwjaarsviering ook is, dit moment is precies waarom ik graag bij vrienden wilde zijn voor oud en nieuw. Ik denk aan Ellie en Etienne, die in de jungle een sobere jaarwisseling vieren, aan Emma die een paar kilometer verderop haar eigen ding doet en aan mijn vrienden en familie in Nederland die inmiddels al een uur of zes in 2023 leven. En dan kijk ik om me heen, naar de donkere zee en het kampvuur en deze vriendelijke vreemdelingen. Tja, je kunt niet alles hebben.
Gelukkig gaat het moment ook snel weer voorbij. Met een groep gaan we terug naar het hostel en we besluiten om daar te blijven in plaats van te gaan dansen op traditionele muziek in het dorp. We spelen UNO en zwemmen in het zwembad en om een uur of twee lig in in mijn bed voor mijn eerste nachtrust van 2023.
Go with the flow
Nu oud en nieuw uit de weg is, valt er een last van mijn schouders. Ik probeer me nog even te ontspannen voordat ik over een paar dagen weer vertrek, daarvoor ben ik aan het strand toch?
Op 1 januari ga ik 's middags samen met een surfleraar naar het strand. Ik ben nerveus, surfen is nog nooit echt mijn sport geweest. Toen ik in 2016 in Sydney studeerde ging ik naar een surfkamp, mijn eerste keer op een surfplank. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat het in juli winter is in Australië. Drie dagen lang hadden we stormachtig weer, het water was ijskoud (ondanks mijn wetsuit) en door de harde wind konden we een deel van de tijd niet surfen. Dat vond ik stiekem niet zo erg, ik had al snel ontdekt dat surfen een sport van de lange adem is: het duurt lang voordat je zelfs ook maar de basis goed onder de knie hebt en ik zag daar de lol niet van in. Terwijl vriendinnen na het kamp bij Bondi beach planken huurden om zelf te oefenen, besloot ik dat surfen niets voor mij was.
Toen ik in 2019 echter in een surf- en yogahostel in Peru werkte vond ik dat ik nog een poging moest wagen. Dit was er de plek voor en iedereen om me heen was zo gepassioneerd. Ik nam tien lessen bij een lokale surfschool en leerde de sport meer waarderen. Het water was warmer en het was best lekker om een beetje rond te dobberen en te kijken naar de pelikanen. Af en toe lukte het me zelfs om op te staan op de surfplank, kleine succesmomentjes die me motiveerden om door te gaan. Toch merkte ik ook dat ik surfen eng vond, door de manier waarop ik soms ondersteboven werd gegooid of die keer dat mijn 'leash' (het koord tussen de plank en mijn enkel) om mijn benen wikkelde en me onder water trok totdat ik dacht dat ik zou verdrinken. De hoge golven hier in Ecuador zijn dus behoorlijk intimiderend.
Chifle brengt me naar het strand en gebaart dat ik de surfplank neer moet leggen. Hij wil eerst op het droge zien dat ik weet hoe ik op moet staan. Eerlijk gezegd weet ik zelf niet of ik dat nog weet… Ik plof op mijn buik neer op het zand. Surfen doen we hier zonder wetsuit en ik ben er nog niet helemaal aan gewend. Gelukkig heb ik van een van de meiden van het hostel een surfshirt kunnen lenen.
'Okay, go!' zegt Chifle in zijn afgemeten Engels. Op de automatische piloot begin ik mijn armen te bewegen alsof ik paddle en, alsof het ergens in een hoekje van mijn brein is opgeslagen, duw ik mezelf omhoog naar een plank. Ik spring op totdat ik op mijn voeten sta. Een voet vooruit, een voet achter, gebogen knieën en armen in de klassieke surfhouding. Waar komt deze kennis vandaan? 'Good!' zegt Chifle en dan duwt hij me om. 'Draai je voeten en verdeel je gewicht meer. Dan ben je stabieler.' Hij laat me de beweging nog een keer of vijf herhalen, mijn houding steeds meer perfectionerend, totdat hij denkt dat ik er klaar voor ben. Denk ik dat ook?
We lopen het koele water in, tot ongeveer heuphoogte. De golven zijn hier zo sterk dat het voor beginners niet verstandig is om 'green waves' (echte golven) te surfen, in plaats daarvan gaan we oefenen in de 'whitewash' (branding). 'Remember, just breathe…' herinnert Chifle me. Ik haal een keer diep adem, hier gaan we.
Ik sta naast de surfplank in de branding totdat Chifle zegt dat ik er op mag gaan liggen. Ik hoor het bulderende geluid van het water steeds luider worden, steeds dichterbij komen. 'Go!' roept Chifle en hij duwt de achterkant van mijn surfplank mee met de stroming. Ik grijp de zijkant van de plank vast, zet mijn voeten neer, kom overeind. 'Ik sta!' denk ik verbaasd, totdat ik drie seconden later omval. Ja, er is nog verbetering mogelijk, maar… opstaan op de eerste poging? Blijkbaar kan ik het nog! Met een grote lach op mijn gezicht worstel ik me door de branding terug naar Chifle die zijn duim opsteekt.
Op de volgende poging sta ik weer op, maar val ik zijwaarts doordat ik mijn bovenlichaam te ver naar voren buig. De keer daarna sta ik, maar de kracht van de golf is al weg en verbaasd val ik op mijn billen in het water. Dan lukt het niet om op te staan. Elke keer kom ik met een grijns terug naar Chifle die me aanwijzingen geeft: 'Buig je knie', 'Rustig aan, niet opspringen', 'Adem, je hebt geen haast' en 'Just go with the flow, don't try to control the wave.' Die tip raakt me. Hij weet het niet, maar dit is precies de levenswijsheid die ik nu nodig heb.
Ik heb een kleine tegenslag wanneer ik in mijn oog wrijf en mijn contactlens ergens in mijn ooghoek verdwijnt. Zonder lens ben ik praktisch blind, maar ik wil de les niet onderbreken: ik heb te veel lol! En dus knijp ik mijn rechteroog dicht en surf ik op één oog verder. Chifle is inmiddels richting het strand vertrokken, hij laat het me nu zelf doen en geeft aanwijzingen vanuit de verte. Ik voel me een echte winnaar, dit gaat zoveel beter dan verwacht! Na een uur gebaart hij dat zijn tijd er op zit. Hij gaat terug naar de surfschool, maar ik mag nog even zelf door oefenen als ik dat wil. Ik ben al flink moe, maar ik wil nog niet stoppen! Ik blijf proberen, opstaan, vallen. Af en toe heb ik een glorieus moment waarop de golf me bijna tot aan het strand tilt. Ik sta overeind, ik voel de plank onder me bewegen en ik snap nu waar al die ophef voor is. Elke keer denk ik 'nu is het tijd om te stoppen, eindig op een hoogtepunt', maar steeds weer ga ik terug voor nog één laatste keer. Totdat ik de beste golf van de dag pak, ver richting het strand, en weet dat dit is wat ik me wil herinneren.
Op het strand zitten een paar Ecuadoriaanse dames onder een parasol en brutaal benader ik hen. 'Hoi, ik heb mijn telefoon niet bij me. Zouden jullie een foto van me willen nemen? En die dan naar me toe willen sturen?' 'Ja, natuurlijk!' Zij lijken de vraag minder gek te vinden dan ik het vond om hem te stellen en een van de vrouwen neemt een foto van me. Blij sta ik naast de surfplank op het strand. Mijn natte haar is verward en ik voel me uitgeput, maar ik heb een grote lach op mijn gezicht. 'Ik kan de foto ook naar Guillermo sturen,' zegt mijn fotografe. 'Dan kan hij het naar je doorsturen.' Ik denk dat ze het heeft over Guillome, een Franse vent uit het hostel, en knik. Iedereen kent elkaar in zo'n klein dorp… Blij kom ik terug in het hostel waar de andere gasten me geïnteresseerd vragen hoe de les was. 'It was great!' vertel ik over en over. Ik ontspan in de hottub, een ongekende luxe voor een hostel, en ga uiteindelijk met een rozig gevoel op zoek naar Guillome. 'Heb jij toevallig een foto van mij met een surfplank op het strand gekregen?' vraag ik en hij kijkt me vreemd aan. Tja, dat is ook wel een beetje gek natuurlijk. Ik leg de situatie uit en hij schudt zijn hoofd. 'Guillermo is iemand anders, ze halen ons steeds door elkaar.' Ik proest: 'Dus nu heeft een of andere Guillermo uit het dorp uit het niets een foto van mij met een surfplank ontvangen? Hij moet zo verward zijn!' Viavia speur ik zijn nummer op en ik stuur hem een bericht om te vragen naar de foto. Binnen een paar minuten zie ik mezelf op mijn scherm verschijnen, met als enige bericht van Guillermo het klassieke relaxte handgebaar dat surfers maken [e-1f919] Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wat is het leven ook heerlijk ontspannen in een surfdorp als dit!
Helen aan zee
Gedurende mijn tijd aan de kust begin ik het regenwoud langzaam meer en meer los te laten. Ik mis de jungle nog steeds, dat zal waarschijnlijk nog lange tijd zo blijven, maar ik begin weer plezier te beleven aan andere dingen. Er breekt wat zon door mijn grijze wolk heen. Misschien was het toch niet zo'n gek idee om hier te komen voordat ik verder reis?
Ik leer de andere gasten in het hostel beter kennen en wen weer aan het gezelschap van backpackers. Elke plek trekt zijn eigen type reiziger aan. In dit hostel zijn opvallend veel 'digital nomads', reizigers die online werken terwijl ze de wereld over trekken. Sommigen van hen hebben een baan die specifiek ingericht is op reizen, zoals het geven van Engelse of Duitse les, terwijl anderen hun vaste baan hebben aangehouden terwijl ze langere tijd op afstand werken. De rust en structuur van een surfhostel is hier ideaal voor, vaak ligt iedereen om tien uur 's avonds in bed en staan ze rond zes uur 's ochtends op. Het gaat ook samen met een iets oudere leeftijdsgroep en opvallend veel koppels die samen op reis zijn. Ik merk dat ik met afgunst kijk naar deze duo's. Alhoewel ik altijd met veel plezier een soloreiziger ben geweest kom ik nu op het punt dat ik mijn avonturen graag zou willen delen met een partner. Nu is het alleen nog een kwestie van die persoon vinden!
Verder valt het me weer op hoe makkelijk backpackers praten over 'even' een land bereizen. Vooral opsommingen als 'we'll do Colombia, then we'll do Peru and then we're doing Bolivia' roepen bij mij enige irritatie op. Hoezo ga je een land 'doen'? Even de grens over, dan kan je dat weer van je to do lijst afkruisen. Alsof je na een bezoek van een week het land, de inwoners en hun cultuur echt kent! Zelf heb ik tijdens elk van mijn reizen minstens drie maanden in een land doorgebracht, meerdere weken gewerkt en gewoond op één plek en toch blijft het altijd even 'proeven' aan de omgeving. Een echte backpacker zal ik waarschijnlijk nooit worden met deze instelling…
Op 2 januari spreek ik in Ayampe (het dorp verderop aan de kust) toch af met Emma. Ik loop over het strand die kant op, een wandeling van ongeveer 45 minuten. De zon brandt op mijn hoofd en het strand is leeg, op een legertje krabben na. De kleine roze beesten racen zijwaarts voor me uit en schieten in holletjes in het zand. Verderop zie ik een boom vol grote vogels die donker afsteken tegen de strakblauwe hemel. Als ik dichterbij kom zie ik dat het gieren zijn. Op de grond ligt een grote dode zeeschildpad en de gieren houden me strak in de gaten terwijl ik snel langs hun feestmaaltijd loop.
In Ayampe zit Emma al op het zand te wachten, haar grote hoed en groene jurk creëren een zonnig tafereel. Tijdens de wandeling hiernaartoe was ik aan het dubben of ik nog een keer iets zou zeggen over onze miscommunicatie rond oudjaarsavond, maar als ze opspringt en me enthousiast omhelst besluit ik het te laten. Wat heb je ook aan boos zijn?
De rest van de ochtend zitten we op het strand te kletsen. Onze connectie is nog net als vroeger en we brengen elkaar weer op de hoogte van ons verleden, heden en toekomst. Emma is Brits, maar is tijdens de pandemie nooit teruggekeerd naar Engeland. In plaats daarvan heeft ze een leven voor zichzelf opgebouwd aan de kust van Ecuador. Ik vind het dapper en inspirerend dat ze is gebleven waar ze het fijn heeft, ook al is het misschien niet de meest vanzelfsprekende plek. Tegelijkertijd is ze een fervent reiziger met een passie voor de bergen. 'So tell me more about your plans for New Zealand, that's exciting!' glundert ze. Over een paar dagen vertrek ik uit Zuid-Amerika en reis ik naar de andere kant van de wereld. 'Ja, het is best spannend! Maar het wordt vast geweldig!' antwoord ik en ik vertel over alles wat ik daar ga doen.
Nadat we het strand hebben verlaten lopen we naar een koffieshop verderop voor een heerlijke cappuccino. Ayampe is een groter dorp dan Las Tunas, bestaande uit twee onverharde straten in plaats van één. Het is een trekpleister voor surfers en reizigers met een spirituele interesse, een mooie maar dure plek waar je voor een kopje koffie zo 5 dollar betaalt en waar accommodatie de hoofdprijs kost. Dit wordt ook in stand gehouden om te voorkomen dat Ayampe in een tweede Montanita (de partykustplaats van Ecuador) verandert.
Halverwege de middag keer ik terug naar mijn hostel, zodat ik precies op tijd ben voor de yogales. Ik moet rennen om de groene bus te halen en snel geef ik Emma nog een knuffel voordat ik naar binnen spring. Terwijl ik de palmbomen en huisjes voorbij zie glijden glimlach ik tevreden. Vandaag was weer een mooie dag.
Nu heb ik nog één dag te gaan en ik besluit een 'jungle trail' te lopen langs de Ayampe rivier. Op woensdag loop ik dus weer terug naar Ayampe, vanaf waar ik een weg landinwaarts volg. Ik loop door de brandende zon langs krakkemikkige gebouwen richting de groene bergen. De instructie die ik heb gekregen was kort en bondig: loop naar de rivier en volg de rivier de jungle in. Klinkt eenvoudig? Wanneer ik bij de rivier aankom zie ik echter niet echt een pad en er is geen enkele indicatie van de richting waar ik op moet. 'Sorry, welke kant op is de kolibri trail?' vraag ik een vrouw die met haar dochtertje langsloopt. Ze wijst dat ik inderdaad de rivier moet volgen. Hm, dan worstel ik me maar een weg door het hoge gras. Ik blijf lopen, soms is er een paadje en soms niet. De omgeving wordt groener, er zijn palmbomen en bamboe stengels en bananenplantages. Als ik het zat wordt om me een pad door de begroeiing te banen, loop ik verder in de rivier. Het water komt niet hoger dan mijn kuiten en is meestal helder fris. Er lopen drie ibissen, middelgrote vogels op lange poten, voor me uit en ik zie visjes zwemmen. Het is heerlijk om weer omringd te worden door groen, maar de sfeer klopt niet helemaal. Zoals ik al had verwacht is jungle hier niet écht jungle. Het duurt een tijdje voordat ik mijn vinger er op kan leggen, maar dan weet ik waar het aan ligt: het is doodstil. Ik hoor de wind ruisen en de bladeren knisperen en het water stromen, maar er zijn geen vogels of kikkers of cicaden te horen. Heel gek.
Als ik een eind door de rivier ben gebanjerd zoek ik een mooi plekje om mijn lunch te eten. Ik ga op de grond zitten in de bocht van de rivier, met een grote volle boom als een soort parasol over me heen en een begroeide helling achter me. Ik pak mijn e-reader erbij en geniet van het uitzicht op bomen en groene bergen verderop terwijl ik me verlies in een grappige roman. Nadat ik ongeveer een half uur in stilte heb zitten lezen hoor ik opeens het geluid van knisperende bladeren op de helling achter me. Ik kijk rustig om, misschien zit er een vogel of loopt er een persoon? Nee, het is een veel interessanter wezen!
Nietsvermoedend komt er een tayra naar beneden gewandeld. Een tayra is een soort grote marter: slank, glanzend zwart met een crèmekleurige kop en een dikke staart. Zo groot als een vos. Ik heb tot nu toe zo stil gezeten dat hij me nog niet heeft opgemerkt en hij nadert me tot een paar meter afstand. Mijn hart bonst, wow wat cool! Grappig, drie maanden diep in het regenwoud en ik heb nog nooit een tayra gezien, maar een half uurtje hier en eentje komt naar me toe gewandeld. Net als ik me af begin te vragen of hij gewoon langs me naar het water zal lopen (en hoe veilig dat voor mij is) ziet de tayra me zitten. Hij komt tot stilstand en blijft stokstijf halverwege de helling staan terwijl hij strak naar me staart. Ik zie de radertjes in zijn hersenen draaien terwijl hij zich afvraagt wat ik ben, waarom ik in zijn wandelroute zit en wat voor bedreiging ik voor hem vorm. Ik blijf eerst doodstil zitten en probeer zelfs mijn ademhaling zo oppervlakkig mogelijk te houden om hem niet af te schrikken. Dan beweeg ik mijn rechterhand langzaam naar mijn tas om mijn telefoon te pakken. Voorzichtig glijd ik met mijn hand in het voorvak, trek het apparaat naar buiten en klik de camera aan. Dat lijkt de tayra op te schudden en in één beweging draait hij zich om en springt hij de helling weer op. Een stukje verderop gaat hij onder een boom zitten en spiedt langs de stam naar me. Zo spelen we een tijdje kiekeboe, totdat ik besluit terug te gaan naar mijn boek. Wanneer ik weer opkijk is het beest verdwenen.
De volgende ochtend pak ik mijn tas in, check ik uit bij het hostel en ga ik voor een laatste wandeling op het strand. Ik loop naar de rotspartij die het einde van de baai markeert en kijk naar de hoge golven die tegen het steen opspatten. Ik heb gehoord dat er een geheim strand verborgen ligt achter deze rotsen en ik ga op zoek naar het kleine paadje dat ergens de rotswand over zou moeten leiden. Volgens meerdere mensen is het een uitdagende klim, maar wel goed te doen en het resultaat zou prachtig moeten zijn. Nadat ik mezelf door de bosjes heb geworsteld sta ik inderdaad voor een steil pad uitgesleten in de rotsen. Ik trek mijn sandalen uit en probeer een goede steun voor mijn rechtervoet te vinden. Met mijn linkerhand grijp ik een randje vast, maar als ik me probeer op te trekken komt er een flink brok steen los. Oef, deze rots is niet stabiel…
Het lukt me met moeite om me een paar meter naar boven te worstelen, maar elke stap voelt alsof ik mijn leven waag. Mijn hart klopt in mijn keel en ik sta tegen de rotsen aan geklemd. De randjes om op te staan zijn minuscuul, er zijn weinig handgrepen en de rotsen zijn brokkelig. Ik kijk omhoog naar de gladde stukken die nog komen en haal diep adem. Is dit een goed idee? Nee, het is het risico niet waard. En dus klauter ik terug naar beneden. Het geheime strand blijft geheim voor mij.
Wat een engerd!
De lange reis terug naar Guayaquil verloopt soepel en de volgende dag stap ik uit het vliegtuig in Lima. En dan maak ik een paar cruciale fouten… Fout 1: In plaats van een officiële airport taxi te boeken, kies ik ervoor naar buiten te lopen en mee te gaan met een van de taxichauffeurs die buiten de deur klanten proberen te ronselen. 'Hoeveel kost het naar Miraflores?' vraag ik, terwijl hij me weg van de ingang naar een van de parkeerplaatsen leidt. 'Oh, er ligt een prijslijst in de auto', antwoordt de charmante man, waarna hij een gesprekje met me begint over wat ik allemaal voor reisplannen heb. Fout 2: Ik knik braaf en loop mee, ondanks dat ik weet dat ik nu een prijs af moet spreken. Een lijst klinkt officieel, dat zal vast goed zitten toch? Als we bij de auto aankomen opent de chauffeur de deur voor me en gebaart dat ik in kan stappen. 'Kan ik de prijs eerst zien?' vraag ik (gelukkig doe ik ook nog iets goed). Hij trekt een soort menukaart uit het vakje van de stoel en bestudeert hem. 'Miraflores? 25 dollar…' Ik knipper met mijn ogen, ik denk dat ik hem verkeerd gehoord heb. 'Hoeveel is het in soles?' 'Uhm, 95 soles', lacht de chauffeur vriendelijk tegen me, terwijl hij weer gebaart dat ik in moet stappen. Ik blijf koppig staan waar ik sta, ik weet dat hij me probeert te naaien omdat ik een gringo ben. Een officiële airport taxi naar Miraflores kost maar 65 soles... Als ik hem dit vertel begint hij een zielig verhaal over parkeerkosten en benzineprijzen. 'Niet mijn probleem!' zeg ik hard. 'Ik denk dat ik toch beter een officiële taxi kan nemen.' Ik draai me om en begin terug te lopen naar de luchthaven, terwijl ik in mezelf mopper. Waarom ben ik niet direct naar een officiële taxi gegaan? De taxichauffeur rent achter me aan en probeert me half smekend toch nog in zijn auto te krijgen. 'Ah come one, I'll give you 70 soles! Or 65, we can do 65!' Ik schud beslist mijn hoofd en blijf doorlopen, geen kans dat ik nog met deze oplichter meega. Ik snap dat hij probeert een inkomen te verdienen aan nietsvermoedende toeristen, maar dat betekent niet dat ik hem hoef te helpen. Onderweg sluit een andere chauffeur zich aan in de discussie. 'Miss, miss you can come with me!' Fout 3: ik sta stil en luister naar zijn verhaal. 'Nee, ik neem een officiële taxi,' herhaal ik en de chauffeur houdt het pasje om zijn nek naar voren. 'Kijk, ik ben officieel! Ik neem je mee voor 60 dollar.' Ik zucht. 'Oke dan,' en stap in zijn auto. De grootste fout van allemaal. Terwijl we wegrijden vraagt mijn nieuwe chauffeur, een Peruaan van middelbare leeftijd, hoeveel zijn collega vroeg. '95 soles!' zeg ik verontwaardigd. 'Kun je dat geloven?! Het is niet juist, het kost 65 om naar Miraflores te komen…' En dan begint mijn chauffeur ook een verhaal over dat dit de nieuwe prijs is, dat benzinekosten omhoog zijn gegaan, parkeerkosten etcetera. Ik vertel hem een paar keer dat ik deze route enkele dagen geleden nog heb gedaan en dat ik weet hoeveel het zou moeten kosten, maar hij blijft sputteren dus op een gegeven moment reageer ik gewoon niet meer. Dan gooit hij het over een andere boeg. 'Je spreekt zo goed Spaans,' zegt hij flirterig. 'En je bent mooi, ben je single?' Ik voel me erg ongemakkelijk bij de manier waarop hij naar me kijkt. Het is een vraag die veel taxichauffeurs stellen en meestal ben ik eerlijk en maak ik een grapje over genieten van mijn vrijheid zonder een man, maar iets in me zegt dat ik deze man geen ruimte moet geven. 'Ja, ik heb een vriend,' lieg ik. 'Hij komt me over een paar weken opzoeken.' 'Denk je dat hij trouw aan je is?' pusht de chauffeur. 'Ik denk het niet hoor, ik heb ervaring.' Ik voel me steeds minder prettig bij de manier waarop hij naar me kijkt en probeer het gesprek op een ander onderwerp te brengen, zoals zijn werk. Dat leidt er echter alleen maar toe dat hij me vertelt dat hij gescheiden is en elk weekend op stap gaat. Ik hoor de uitnodiging erin door. Dan begint hij over het feit dat ik in een gemengde slaapzaal slaap in het hostel en dat mannen verlekkerd naar me zullen kijken als ik in een handdoek uit de douche kom. Ik kan aan zijn gezicht zien dat HIJ zich op dit moment voorstelt dat ik in een handdoek uit de douche kom en ik huiver. Inmiddels heb ik een knoop in mijn maag en voel ik me benauwd, wat een engerd! Ik kijk uit het raam en probeer in te schatten of we in de juiste richting rijden. Ik heb geen internet, dus ik kan de route niet bijhouden op google maps (iets wat ze wel altijd aanraden als je in Lima een taxi neemt). Ik vertel een heel verhaal over dat ik werk hier in Peru en dat ik vrienden heb in Lima, om maar de indruk te wekken dat ik niet een of ander naïef en hulpeloos meisje ben. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik een aardig woordje Spaans spreek, zodat ik in ieder geval enige zekerheid uitstraal. Ik weet niet of het terecht is, maar alle alarmbellen in mijn hoofd gaan af bij deze taxi-chauffeur. Ik voel me niet veilig en ik wil het liefst zo snel mogelijk weg uit de auto. Het helpt niet dat het verkeer helemaal vast staat, waardoor de lange reis naar Miraflores nog langer duurt. De chauffeur zit tegelijkertijd op facebook te kijken naar live opnames van de nieuwe protesten in het centrum, probeert zijn volgende rit te regelen via een app en weeft als een malloot tussen de andere auto's door. Met een ruk trekt hij zijn stuur naar links om te voorkomen dat we tegen een busje aan botsen en ik houd geschrokken mijn adem in. Ik durf er niets van te zeggen. Nog even volhouden en hopen dat het snel voorbij is. Wanneer ik een uur later uit de gewraakte auto stap, sta ik strak van de adrenaline en ben ik tegelijkertijd uitgeput. Verrassend genoeg heeft de man niet meer geprobeerd de prijs op te drijven, iets wat ik wel had verwacht met alle files. Eerlijk gezegd had ik hem in dat geval zelfs meer geld gegeven, gewoon om weg te komen van de situatie. Ik heb mijn les geleerd, voortaan neem ik weer officiële taxi's.
Welcome to the Big Apple
Mijn lange reis naar Nieuw Zeeland is nu officieel begonnen. Na een nacht in Lima ben ik de volgende avond weer terug op de luchthaven. Gedurende een onrustige nacht vlieg ik naar New York en op zaterdagochtend stap ik slaperig uit de airport express bus in het centrum van Manhattan. Ik heb in totaal 12 uur in de stad, een zogenaamde 'stop over'. Mijn plan is om een paar uur op de hop on hop off door de stad te cruisen. Ik sleep mijn backpack door de stad totdat ik de bus heb gevonden en zink dan opgelucht neer op het open dak. Vanuit de flonkerende billboards van Times Square rijden we langs Central Park en de statige huizen van uptown. Gek genoeg heb ik het gevoel dat ik deze plek al ken door alle films en series over New York en tegelijkertijd geniet ik ervan de stad in het echt te zien. Ik ben verrast door hoe mooi de architectuur is en bewonder alle kleine details aan de oude gebouwen, New York is leuker dan verwacht!
De tweede bus die ik neem gaat naar downtown, via Broadway langs bekende namen als Macy's en Soho naar de Brooklyn Bridge en de Hudson River. We rijden langs het 9/11 monument en staan dan lange tijd vast in het verkeer. Inmiddels heb ik het ijskoud (het is hier winter), moet ik naar de wc en begin ik te voelen dat ik al heel lang wakker ben. Even vind ik het helemaal niet meer leuk, maar ik probeer mezelf af te leiden met mijn e-reader. Ook dat is reizen: jezelf door de moeilijke momenten heen helpen. Tegen de tijd dat we terugkomen bij de bushalte ben ik weer uit mijn dipje geklommen, het is tijd om richting het vliegveld te gaan. Voordat ik de trein neem, eet ik nog een hotdog bij een straatverkoper (dat hoort natuurlijk hier) en dan reis ik naar JFK airport. Ik ben blij dat ik dit uitstapje heb kunnen inpassen, New York smaakt naar meer! Wat me nog het meest positief verrast heeft is hoe vriendelijk iedereen was. De toiletdame in Bryant Park die ervoor zorgde dat ik een schoon en prettig ruikende wc had, de verkoopster van mijn busticket die met me meedacht over de beste route, de barista in de koffieshop die haast maakte zodat ik op tijd op kon stappen, de MacDonalds medewerker die me gratis liet plassen en de treinbediende die me vertelde hoe ik naar het vliegveld kon komen: iedereen was zo behulpzaam!
Het is acht uur 's avonds als ik weer in het vliegtuig stap. Nog 17 uur vliegen naar Auckland, Nieuw-Zeeland here I come!
Lees in mijn volgende blog hoe mijn reis naar het land van de kiwi's verloopt! En vergeet vooral niet een reactie te plaatsen op dit verhaal!
Wil je hélemaal meeleven met mijn avonturen in Nederland, Ghana, Mexico, Australië, Griekenland, Canada, Peru en Nieuw-Zeeland? Volg mij dan op Instagram via 'opreismetjorvos'! Of wacht op mijn boek ‘Zes keer thuis en toen weer naar huis, leven en leren op reis’.
[userId] => 372454
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090198
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 378
[author] => Jorinde Voskes
[cityName] => Ayampe
[travelId] => 528101
[travelTitle] => Peru 2022
[travelTitleSlugified] => peru-2022
[dateDepart] => 2022-10-10
[dateReturn] => 2023-01-06
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,ayampe
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/372/454_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-golven-brengen-een-nieuw-begin
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-09-04
[title] => Van San Christobal naar Quito
[message] =>
Vandaag was een complete reisdag.
Na het ontbijt werd ik naar het vliegveld gebracht van San Christobal door 2 duikinstructeurs die dat er even als schnabbeltje bij deden. Er was alleen maar een vertrekhal voor nationale vluchten.
We vlogen vanuit San Christobal met een tussenlanding in Guayaquil naar Quito.
Toen ik aankwam ging de zon al onder en het bleek dat we in het spitsuur helemaal de stad door moesten naar hotel Tiku, waar ik nu inmiddels voor de vierde keer logeerde.
Ik werd weer vriendelijk verwelkomt en sliep deze keer helemaal boven in het hotel, weer in een prachtige kamer.
Bij het hotel lag een envelop van Adore Travel te wachten met een restitutie van het hotel in Guayaquil.
Tijdens de vliegreis had ik niet meer gegeten dan wat crackers (snacks) met water, dus haalde ik een afhaalmaaltijd bij een dichtbij gelegen Chinees ( na 19.00 lukt het hier bijna niet meer om ergens iets te eten).
Nog even werken aan de blog over Galapagos, hier was tenminste weer goed internet en konden er weer foto's op de blog.
Even over nadenken wat en of ik morgen nog wat ga doen ,
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086835
[countryId] => 54
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 624
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/072/052_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-san-christobal-naar-quito
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-09-04
[title] => San Christobal
[message] =>
een beetje laat alweer 2 weken thuis, maar toch nog verslagjes en foto's van de laatste reisdagen
het derde eiland San Christobal,
Vanmorgen opgehaald door een ontzettend aardige gids, die direct ging overleggen over het plan van vandaag: een toer door de hooglanden.
Schildpadbroedcentrum ( Cerro Colorado), vulkaanmeer bekijken, natuur bekijken.
Eigenlijk wilde ik geen broedcentrum meer bekijken, maar volgens de gids was deze erg leuk. En het klopte, je kon er mooi rondlopen. En we troffen het, want de schilpadden werden die dag gevoerd. Heerlijke sappige stengels waar de schildpadden luidruchtig smakkend van genoten en het waren zulke slordige eters dat hun hele kop onder het sap zaten.
Daarna ook hier weer omhoog naar de bergen. Door de mist was het vulkaan meer niet te zien.
Dus we gingen naar een prachtige baai (Puerto Chino) genieten van het uitzicht en de planten, leguanen en lizards onderweg. We klommen op de rotsen en zaten daar een hele tijd en genoten van het uitzicht en het weer.
Daarna terug naar het vulkaan meer, maar deze lag nog steeds in de mist.
Daarom gingen we via allerlei binnendoor weggetjes, met o.a. koffieplantages, terug naar de stad voor een heerlijk lunch. Je krijgt hier als je vis besteld, zomaar tonijn voorgeschoteld (heerlijk).
Na de lunch gingen we dichtbij de stad na het hoogste uitzichtpunt (fregat peak) waar we een geweldig uitzicht hadden op de baai waar volgens overleveringen Darwin met the Beagle aan land is gekomen. Een prachtige beschutte baai met zeeschildpadden, zeehonden, fregatvogels en blue footed boobys.
Vanaf het hoogste punt liepen we geleidelijk naar beneden, terwijl we nog verschillende andere uitzichtpunten aandeden.
Beneden spotten we nog een reiger die een veel te grote vis had gevangen en moeite had om deze op te eten (onder het toeziend oog van de zeehonden).
Weer terug in het hotel even gerelaxt en nog even het stadje in om te genieten van de sfeer, de zee en de ondergaande zon.
Ik installeerde me bij een klein tentje aan water en terwijl genoot van mijn heerlijke smoothie (natuurlijk met popcorn) kwamen er zowaar nog blue footed boobys voorbij. Top afsluiting van een hele mooie dag.
Morgen vlieg ik terug naar Quito, waar ik nog 1 vrije dag hebt voordat ik terugvlieg naar huis.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086834
[countryId] => 54
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 375
[author] => Tineke
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/072/040_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-christobal
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-09-01
[title] => The final destination (in Ecuador)… Quito!
[message] =>
Volgens zijn eigen Wikipedia-pagina is Quito de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld. Wij waren in de veronderstelling dat de hoogst gelegen hoofdstad van de wereld La Paz in Bolivia was. Alleen is niet La Paz, maar Sucre officieel de hoofdstad van Bolivia. Weer wat geleerd…
Om eerlijk te zijn, ben ik blij verrast door Quito. Veel prachtige oude gebouwen (het staat niet voor niets op de UNESCO-werelderfgoedlijst), sfeervolle straatjes en pleintjes, hoogteverschillen aangezien het tussen de bergen ligt én er is meer (leuks) te doen dan ik had verwacht. We zijn onze dagen in Quito begonnen met de wandelroute van onze Lonely Planet door het oude centrum, waarbij we de hoogtepunten hebben gezien en vanaf de grote kathedraal die we hebben beklommen, een prachtig uitzicht over de stad hadden. Op zich best bijzonder dat de stad zoveel oude gebouwen heeft, als je je realiseert dat de stad omringt is door maar liefst elf vulkanen en in het verleden meerdere keren flink tot volledig verwoest is door aardbevingen. In de avond viel ons op dat de drukke straten compleet leeglopen en lijkt de stad volledig verlaten (bijna eng stil). Dit komt wel mede doordat we op werkdagen in Quito verblijven en niet in het weekend.
Het middelpunt van de aarde
Op de tweede dag zijn we naar (Ciudad) Mitad del Mundo geweest. Hier wordt gesteld dat je precies op de evenaar bent, of sterker nog… Op het middelpunt van de aarde! Bij aankomst wordt nog buiten de poorten door een andere operator geprobeerd ons een toer te verkopen, waarbij je naar (schijnbaar) het echte middelpunt van de aarde gaat. We hadden inderdaad al vernomen dat de evenaar niet precies in het Mitad del Mundo ligt, maar enkele meters er vanaf. Voor de toer hebben we gepast.
Het Mitad del Mundo is vooral een toeristische trekpleister, met veel restaurantjes en nog veel meer souvenirwinkeltjes. Bij het checken van het kompas van de iPhone, zien we ook dat we net iets zuidelijker van de evenaar zijn. Als we dan toch zo dicht bij de evenaar zijn, dan wil ik er natuurlijk ook daadwerkelijk opstaan. Bij het verlaten van Mitad del Mundo dan een stukje noordelijker gewandeld om even het gevoel te hebben van “even op de evenaar te staan”. Een foto van die plek hebben we niet gemaakt, want de straat waar we stonden zag er echt verschrikkelijk uit.
Museo Intiñan
Ook hebben we het Museo Intiñan bezocht. Dit museum ligt tussen het punt waarop het kompas van de iPhone aangeeft dat je op de evenaar staat én Mitad del Mundo. Hier wordt gesteld dat je daadwerkelijk op de evenaar staat (de iPhone geeft aan net iets zuidelijker van de evenaar staat). Onze gids gaf aan dat er een afwijking in smartphones zit, waardoor deze nooit de exacte informatie weergeeft.
Hoe zit het nou? Deze vraag stelden wij ons ook. In het museum wordt met enkele trucjes (die je zelf uit mag proberen) zichtbaar gemaakt dat je in Museo Intiñan daadwerkelijk op de evenaar staat en welke effecten dit heeft. Zo kan je er bijvoorbeeld een ei laten balanceren op een spijker en verlies je (schijnbaar) spierkracht en een kilo lichaamsgewicht als je precies op de evenaar staat. Maar uiteindelijk ben ik met één trucje overtuigd dat ik daadwerkelijk op de evenaar heb gestaan.
Onze gids illustreerde met een bak water waar een stop in zat, wat het effect is op blaadjes in de bak water als je de bak water precies op de evenaar laat leeglopen; de blaadjes zakken recht naar beneden. Zet je de bak water een meter naar het zuiden, ontstaat er een kolk en zakken de blaadjes met de klok mee naar beneden. Zet je de bak water een meter naar het noorden, ontstaat er ook een kolk, maar dan zakken de blaadjes tegen de klok in naar beneden. Dit werkt ook bij orkanen/tropische cyclonen zo… Boven de evenaar draait de wind tegen de klok in rond het oog van de storm en onder de evenaar met de klok mee.
Van alle landen waar de evenaar doorheen loopt, is Ecuador uniek. Schijnbaar is Ecuador het enige land waar de evenaar door de bergen loopt. Alle andere landen schijnen geen gebergte vergelijkbaar met het Andes-gebergte te hebben op het punt waar de evenaar door het land loopt.
Ik ben in ieder geval overtuigd van waar de evenaar nu exact ligt en dat ik er precies op heb gestaan, maar bovenal heb ik een ontzettend leuke dag gehad!
Free Walking Tour door de stad Quito
Of ja… Zo wordt het “verkocht”! Voor de toer daadwerkelijk begon, werd ons al verteld dat de fooi meer een verplichting is, aangezien de gids onderweg ook kosten maakt. Beetje bijzonder, al hadden we er op het einde van de toer totaal geen moeite mee om fooi te geven!
Om eerlijk te zijn, was het niet echt een stadstoer. Helemaal niet erg, aangezien we zelf al een wandeling door de stad hadden gemaakt. Natuurlijk hebben we wel wat uitleg gekregen over de verschillende belangrijke gebouwen en pleinen, maar veel meer over de geschiedenis, de (eet)gewoontes (inclusief proeven) en de gebruiken van de mensen uit Quito en Ecuador. Zo bezochten we onder andere een winkel waar we uitleg kregen over Ecuadoraanse chocolade (inclusief proeverij) en een markthal waar met name vlees, groente en fruit verkocht worden, met uitleg over de exportproducten van Ecuador (bananen, cacao en koffie zijn de nummer 1, 2 en 3 exportproducten). En voor mij weer een weetje (eigenlijk best logisch, maar ik had er nog nooit zo over nagedacht); een kip heeft nog niet volledig ontwikkelde eieren in zich als die wordt geslacht! Hier in Ecuador wordt door velen voor het maken van bijvoorbeeld kippensoep de kip inclusief eieren gekookt, om een nog betere smaak te krijgen.
Op de laatste dag…
… hebben we nog een ritje gemaakt met de Teleférico; een gondel die reikt naar de top van de vulkaan die het dichts op de stad is gelegen. Vanaf deze vulkaan, genaamd Pichincha, zou je een prachtig uitzicht over de stad moeten hebben. Enige nadeel is dat het ding vol zendmasten en antennes staat, die het uitzicht totaal ontsieren en waardoor je dus geen één fatsoenlijke foto kunt maken van het zicht over de stad.
Ecuador samengevat
Een prachtig land, waar we een mega toffe tijd hebben gehad. Voor mij geldt sowieso dat ik er een aantal gave ervaringen heb gehad, zelfs een aantal van de meest gave ervaringen die ik ooit heb gehad! Hiermee bedoel ik het duiken met de hamerhaaien en manta-ray’s. Maar het abseilen door de watervallen staat ook hoog in het lijstje!
Wat ons verder is opgevallen in Ecuador:
- - De gemiddelde Ecuadoraan houdt van zoetigheid. Op iedere hoek van de straat vindt je wel een ‘pandelaria y pastelaria’; (banket)bakkerij. Brood wordt er niet veel verkocht, maar gebak en koek des te meer. Maar ook ijs wordt overal verkocht.
- - Aangezien Ecuadoranen zo'n zoetekauwen zijn eigenlijk onbegrijpelijk, maar tandpasta is heel duur (meer dan acht dollar voor een tube).
- - Ecuadoranen gaan niet aan de kant. Loop je op het trottoir met z’n tweeën naast elkaar en komen er ook twee voetgangers tegemoet, dan wordt jij zowat de gevel in geperst en blijven zij lekker met z’n tweeën naast elkaar lopen (ook kinderen!).
- - Ecuador moet het echt van de natuur hebben. Aan de afwerking van panden (inclusief woningen) wordt weinig aandacht besteedt. Ook de grotere huizen blijven vaak onafgewerkt óf worden niet onderhouden. Wel geinig dat we bij het landen in Guayaquil een compleet ander beeld hadden. Blijkbaar vlogen we toen over een (villa)wijk waar de woningen wel luxe afgewerkt waren. Ook Quito is een uitzondering op het geheel. Hier zijn de meeste panden ook (beter) afgewerkt.
- - De Ecuadoranen zijn stipt! Vertrekt de bus om 10:00 uur, dan vertrekt deze ook om 10:00 uur. Daarbij blijkt de verwachte reistijd ook altijd te kloppen, bijna op de minuut nauwkeurig.
- - Het lijkt wel of iedere Ecuadoraan een hond heeft. Aangezien we beide hondenliefhebbers zijn, kunnen we dit enorm waarderen. Het bijzondere is wel dat het aantal katten die we in Ecuador gezien hebben, werkelijk op één hand te tellen zijn.
- - Met name in de steden lijkt alles voor een dollar verkocht te worden. Overal op straat wordt van alles aangeboden voor één dollar. Dat doen ze luidruchtig, waardoor je hele dag “Un dollar, un dollar” hoort. Misschien een idee voor HEMA om een Ecuadoraanse variant te beginnen: Ecuadoraanse Eenheidsprijzen Maatschappij Quito (EEMQ).
- - We verbazen ons werkelijk over de bizar goedkope prijzen van bus- en taxiritjes. Brandstof is heel goedkoop, maar hoe er überhaupt nog iets verdiend wordt… Werkelijk onbegrijpelijk!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086775
[countryId] => 54
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 161
[author] => Jasper
[cityName] => Quito
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/071/471_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => the-final-destination-in-ecuador-quito
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-28
[title] => Latacunga – Quilotoaloop en Volcan Cotopaxi
[message] =>
Het avontuurlijke Baños achter ons gelaten en ingeruild voor Latacunga. Ook in deze stad is er niet zo heel veel bijzonders te doen of te zien, maar vanuit hier kan je wel de Quilotoaloop maken en de vulkaan Cotopaxi beklimmen. Na een avondje gezellig gegeten en gedronken te hebben met twee Nederlandse gasten die we op de Galapagos eilanden hebben leren kennen, begonnen aan de Quilotoaloop.
Quilotoaloop
De Quilotoaloop is eigenlijk een driedaagse hike met als eindbestemming de vulkaan Quilotoa, continu op zo’n 3.000 tot 4.000 meter boven zeeniveau. Deze vulkaan is niet meer actief en in de krater bevindt zich een prachtig meer. Op advies van de Nederlandse gasten (en een klein beetje tijdsdruk gezien onze verdere planning) hebben we de eerste etappe geskipt. Dit betekent dat onze hike begon in het plaatsje Isinliví, waar we met de bus en taxi naar toe zijn gegaan. De eerste bestemming was Chugchilán. In totaal 17,6 kilometer gelopen door een prachtige vallei met her en der een uitdagende klim en sowieso prachtige uitzichten.
De tweede dag van Chugchilán naar Quilotoa gelopen. Hier konden we kiezen tussen de makkelijke en moeilijke route… Het leek wel “1 tegen 100”. Wij hebben gekozen voor de moeilijke route, aangezien de makkelijke route veelal over de verharde weg zou gaan. De route begon met het doorsteken van de vallei, met eerst een afdaling en vervolgens direct een hele steile klim. Na een kort “vlak” stuk, begon de klim van de vulkaan. Een flinke klim, maar deze is het waard… Het uitzicht over het kratermeer is prachtig! Om vervolgens in het dorpje te komen, moet er nog een paar kilometer afgelegd worden over de rand van de krater. Menno heeft deze genomen, zelf heb ik de omweg genomen en de andere kant van de kraterrand genomen. In totaal 23,1 kilometer afgelegd.
Verder was er in de plaatsjes Chugchilán en Quilotoa weinig te doen (of zeg maar gerust niets). Dat in combinatie met dat het in de avond ontzettend koud was, maakte het dat we twee avonden al vroeg onder onze drie/vier lagen dikke dekens lagen. Al hebben we in Quilotoa nog wel een prachtige zonsondergang gezien!
Dagtripje naar de vulkaan Cotopaxi
De op één na hoogste actieve vulkaan ter wereld (5.897 meter boven zeeniveau). De hoogste actieve vulkaan ligt in Argentinië. Het is dus wel de hoogste actieve vulkaan van Ecuador. Deze vulkaan kan je met een tweedaagse tocht beklimmen tot de top. De laatste eruptie heeft al lang geleden plaatsgevonden. Wel heeft deze vulkaan het stadje Latacunga (daar waar we slapen) in 2015 onder een deken van as gelegd. Helaas hebben we hier geen foto’s van kunnen vinden.
Wij hebben echter gekozen voor slechts een dagtripje (wel getwijfeld over de tweedaagse toer). Met een dagtripje wordt je met de auto tot 4.500 meter gebracht en mag je de laatste 500 hoogtemeters tot de gletsjer te voet afleggen. Verder kan je dan helaas niet meer, hiervoor heb je echt klimmateriaal nodig. Ondanks dat je flink de hoogte in gaat, hebben we er allebei nauwelijks last van gehad. Wel jammer dat we slecht weer hadden (fijne sneeuw/hagel!) en dat de vulkaan de hele tijd in de wolken heeft gelegen. Anderzijds hebben we bij Cajas National Park, de vulkaan Chimborazo en tijdens de Quilotoaloop fantastisch weer gehad… Dus klagen mogen we niet!
Verder leren we dat de gletsjer in de periode 1976 tot nu 45% geslonken is. Onze gids vertelt ons ook nog dat in het afgelopen half jaar de ijsgrens 60 meter opgeschoven is… En helaas niet naar beneden! Onderweg naar beneden spotten we nog een ‘lomo de paramo’. Onze gids vertelt ons dat dit dier in het nationaal park Cotopaxi in het wild leeft en eigenlijk een soort van kruising tussen een wolf en vos is.
En hiermee…
… zit onze trip in Ecuador er al weer bijna op. Vanuit Latacunga vertrekken we naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Komende vrijdag vliegen we door naar Peru, waar onze trip begint met het verwelkomen van Maikel [e-38] Thomas! Nu al zin in!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086657
[countryId] => 54
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 154
[author] => Jasper
[cityName] => Latacunga
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/070/893_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => latacunga-quilotoaloop-en-volcan-cotopaxi
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-23
[title] => Avontuurlijk Baños
[message] =>
Vanuit Riobamba zijn we vertrokken naar Baños. Volgens de Lonely Planet een niet heel bijzonder stadje, het gaat hier vooral om de omgeving en wat er allemaal te doen is.
Maar om te beginnen ons hostel. In onze taakverdeling op reis is Menno ‘leading’ als het gaat om ho(s)tels uit te zoeken. Dit keer heb ik echter mijn voorkeur uitgesproken en uiteindelijk ook de keuze gemaakt. En laten we voorop stellen… Ons hostel is mooi en vooral prachtig gelegen in een vallei, vlak onder een brug, met zwembad, langs een wilde rivier!
Wat we uit de kaart alleen niet begrepen hadden, is dat we vanuit het stadje een zéér steile afdaling moeten nemen om ons hostel te bereiken. Nou is afdalen niet zo erg, maar afdalen betekent ook dat je ooit weer een keer moet klimmen. Dios mio… Wat een klim! En dat toch gemiddeld twee tot drie keer per dag, aangezien er naast ons hostel écht niets is in dit dal. Eerlijk… Het uitzicht blijft prachtig, maar voor iedere maaltijd, excursie, fles water etc. die hele klim nemen, is best pittig. We proberen dan ook maar zoveel mogelijk te combineren. Voor het betreft het uitzoeken van de ho(s)tels; ik laat het de volgende keer maar weer aan Menno over…
En dit is de gecensureerde versie!
De naam ‘Baños’
Eigenlijk wel een bijzondere naam voor een stad. Banos betekent in het Spaans namelijk toilet, althans… Zo kennen wij het woord banos inmiddels. Banos kan echter ook gebruikt worden voor badkamer en bad(kuip).
Baños heet voluit eigenlijk Baños de Agua Santa. Als we dat weer vertalen krijg je “Baden van het Heilige Water”. De stad heeft deze naam gekregen vanwege de vele vulkanische warmwaterbronnen in dit gebied. Veel mensen komen dan ook naar Baños vanwege de thermaalbaden. Hier zijn we ook een dagje geweest.
Overigens zijn wij in tegenstelling tot de Lonely Planet wel gecharmeerd van dit plaatsje. Okay, het is misschien wel heel toeristisch, maar vanwege de prachtige omgeving begrijpen we ook waarom. Waar je ook vanuit het stadje heen kijkt, in alle windrichtingen zie je prachtige bergen waartussen het stadje is gelegen.
En wat nog meer?
Op de eerste volledige dag dat we in Baños zijn, heb ik aan canyoning gedaan. Eigenlijk komt canyoning hier in Baños neer op een soort van abseilen door één van de vele watervallen die er in deze omgeving zijn. Ooit in Slovenië ook een dergelijke tocht gemaakt, maar daar was er veel meer sprake van natuurlijke glijbanen (uitgesleten in de rotsen) en sprongen. Hier in Baños ging je echter gesnoerd naar beneden. Je kon kiezen uit de makkelijke en moeilijke variant. Vanwege mijn voet die toch nog steeds dik wordt, gekozen voor de gemakkelijke. En jeetje… Blij dat ik voor de gemakkelijke heb gekozen! Was me dat een partijtje uitdagend (overigens wel ontzettend gaaf). Ergens ben ik wel erg benieuwd hoe moeilijk de moeilijke moet zijn!
Na canyoning, hebben we in de middag samen een hike gemaakt naar Casa de Arbol (Nederlandse vertaling: boomhut). De Lonely Planet omschrijft dit als een mega fotogeniek gebied. De route er naartoe was zeker niet verkeerd, maar om het nu echt fotogeniek te noemen… En Casa de Arbol bleek een beetje een uitgemolken trekpleister te zijn. Al hebben we wel leuke plaatjes van het schommelen boven de afgrond!
Verder hebben we ook de “Ruta des Cascades” (de route van de watervallen) afgelegd. En tijdens deze route hebben we een aantal mooie watervallen mogen aanschouwen. Tijdens deze toer ook de mogelijkheid gehad om een Tarzan-swing te maken door de vallei. Die kan ik natuurlijk niet laten schieten! In Costa Rica ooit hetzelfde gedaan, maar deze was toch wel net wat heftiger!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086519
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 234
[author] => Jasper
[cityName] => Baños
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/069/851_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => avontuurlijk-baos
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-20
[title] => Riobamba en de vulkaan Chimborazo
[message] =>
Weer een stad waar je niet al te lang wil blijven. Buiten een restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten en een accommodatie waar we verblijven met te lieve uitbaters (een Duitse man en Ecuadoraanse vrouw die ook taalcursussen geven), is er werkelijk niets moois aan deze stad. Waarom er dan heen? Vanwege de vulkaan Chimborazo die net buiten de stad is gelegen. De vulkaan is overigens niet meer actief en de top is bedekt met sneeuw. Het bereiken van de top is alleen mogelijk voor alpinisten. Te voet kan je slechts tot ongeveer 5.100 meter komen. Als het weer het toelaat, kan je deze vulkaan altijd vanuit de stad zien liggen.
Lesje aardrijkskunde
De Chimborazo is de hoogste vulkaan van de Andes en tevens de hoogste berg van Ecuador. De Lonely Planet had een verhaal over dat de Chimborazo (6.263 meter) ook wel de hoogste berg van de wereld is, in plaats van de Mount Everest (8.848 meter). Dit is natuurlijk raar en hebben we nog even opgezocht. Het schijnt aan de meetmethode te liggen…
Traditioneel gezien worden bergtoppen vanaf zeeniveau gemeten. In dat geval is de Mount Everest de hoogste berg. Als je vanuit het middelpunt van de aarde meet, is echter de Chimborazo de hoogste berg. De diameter van de aarde is schijnbaar het grootst op de evenaar. De aarde is dus niet helemaal rond, maar meer een afgeplatte bolvorm. En om precies te zijn is de straal van de aarde zo’n 21 kilometer groter rond de evenaar dan rondom de polen… Nooit geweten!
Moutainbiken
Aangezien de Chimborazo dus vlakbij de evenaar ligt, ben ik volgens deze meetmethode dus met de mountainbike van de hoogste berg van de wereld gegaan. Niets van gemerkt, buiten dat het echt een mega leuke ervaring was. De avond voor vertrek hebben we een uitgebreide uitleg van de touroperator gehad. Met uitgebreid bedoel ik ook écht uitgebreid… #duurtlang!
De mountainbiketocht begin op 4.850 meter en heb ik samen met een super leuk Frans gezin gedaan (vader, moeder en twee kinderen). In de tocht naar beneden echt hele gave uitzichten gehad, vicuna’s gezien (hierover later meer), de Franse papa op zijn muil zien gaan en op het laatst nog door wat dorpen net buiten de stad gefietst. Hier zie je veel duidelijker dan in de stad, de eenvoud waarin mensen hier leven. Bij elke woning zie je nog wel wat kippen, een varken, een ezel, wat schapen of een paar koeien staan. Of het een bewuste keuze of puur uit armoede is, kunnen we er dan weer niet helemaal uithalen. Verder op weg naar beneden veel wind gehad en met name in het begin veel kou ervaren. We kregen gelukkig ook vooraf het advies om op z’n minst vier lagen kleding aan te doen. Toch hadden we erg veel geluk met het weer. Het was namelijk niet heel erg bewolkt, waardoor we de hele dag zon hebben gehad en ook bijna de hele tocht een prachtig uitzicht op de vulkaan hebben gehad. Dit schijnt heel vaak heel anders te zijn, waardoor je door de wolken en de mist slecht zicht hebt.
Vicuna’s
Vicuna’s vallen onder dezelfde familie als de lama’s en de alpaca’s. Deze leven hier in het wild en waren eigenlijk uitgestorven. Peru, Bolivia en Chili hebben deze echter een paar geschonken en de populatie begint weer op peil te komen. Geinige beestjes om te zien, al zie ik niet direct het verschil met de alpaca. Het schijnt dat ze wat kleiner zijn. In mijn optiek zijn ze vooral wat minder fors.
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086428
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 187
[author] => Jasper
[cityName] => Riobamba
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/964_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => riobamba-en-de-vulkaan-chimborazo
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => Van Santa Cruz naar San Christobal
[message] =>
Nog wat voorzichtig ontbijten met fruit, toast en even geen koffie. De natte spullen moesten maar een beetje apart in de koffer. De chauffeur die de eerste dag gereden had, kwam me ophalen voor het vliegveld. Hij ging keurig met me mee met de boot en zorgde dat de bagage in de bus naar het vliegveld kwam en zwaaide me vriendelijk uit. Op het vliegveld was er wel een incheckbalie voor Emeteve, maar daar gebeurde helemaal niets. Dan nog maar even de tijd verdrijven en rondkijken op he vliegveld en ja, hoor de leguaan was weer aanwezig en poseerde keurig voor de foto's. Uiteindelijk werd ik ingecheckt, waar nog even moeilijk werd gedaan over het gewicht de handbagage. Het gaat hier allemaal in lbs en daar snapte ik dus niets van. Ik mocht naar de gate en er werd speciaal gezegd: controle voor Emeteve. Toen we gingen boarden liepen we naar een 2 motorig 8 persoons vliegtuigje, dat kon toch niet waar zijn. Maar het bleek waar, hiermee vlogen we eerst naar Isabella. Nadat er daar getankt was, gingen we naar San Christobal. Ik mocht van Isabella naar San Christobal op de plek van de copiloot zitten. Wat een prachtige uitzichten en wat een belevenis. In San Christobal ik ging met de taxi naar het hotel.
Het hotel lag dicht bij de haven en je kon zo naar het stadje lopen. Overal hoorde je de zeehonden blaffen en ze lagen op de meest vreemde plaatsen te slapen o.a. op de bankjes die voor de toeristen bedoeld waren. Op advies van Roberto van het hotel ging in sushi eten en dat was tot nu toe de duurste maaltijd van de vakantie, maar wel erg lekker.
Dit eiland heft geen rare extra tax en oogt heel gezellig en vriendelijk.
Gelukkig dus ook goede ervaringen op Galapagos.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086407
[countryId] => 54
[pictureCount] => 38
[visitorCount] => 425
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/688_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-santa-cruz-naar-san-christobal
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => Van Santa Cruz naar Isabella
[message] =>
Vanmorgen werd ik om 06.30 al weer opgehaald. Ik had goed geslapen en voelde me dankzij de pillen weer een stuk beter. Er kwam een wazige juffrouw om me op te halen met een soort miniauto, waar we net met zijn beide inpasten (en zij nam echt de meeste ruimte in). Ik werd naar de centrale steiger van Santa Cruz gebracht, hier bleek ik ergens op een lijst te staan en kreeg ik een kaartje om mijn nek (maar niet voordat ik $1 vertrekbelasting had betaald) met de naam van het schip: New Destiny. Het verliep allemaal even chaotisch, dan moesten we weer rechts staan en dan links. En dan was ook nog policia de marina die een nieuwe lijst bij moest houden Uiteindelijk gingen we met een watertaxi naar ons schip (weer $1) het bleek een grote speedboot te zijn waar 30 mensen in konden. Ik koos ervoor om achterin te gaan zitten, frisse lucht en in het midden van de boot. Het was niet mijn beste idee deze vakantie, want we werden allemaal drijfnat van het hoog opspattende water. Gedurende 2,5 uur zaten we in een soort rollercoaster en werden we heen en weer en door elkaar geschud en stuiterden we op en neer. Wat een ellende. Ik had gelukkig op advies van het reisbureau reisziektepilletjes ingenomen, maar het advies neem een jasje en een sjaaltje mee had beter kunnen zijn neem: een regenpak met een zuidwester mee. Achterin werden we alleen maar nat, voorin werd de een na de ander kotsend zeeziek. Gelukkig was de reis naar ongeveer 2,5 uur ook echt afgelopen. Maar ik realiseerde me ook dat ik met dezelfde boot nog weer terug moest. Het vervelende hier is dat je kleren niet drogen, doordat de lucht zo vochtig is. Dus ik heb ik elk geval de hele dag met een natte broek en kleddernat vest gelopen. Terwijl het niet echt warm was. Van de speedboot ging het weer met de watertaxi (weer $1) na de haven, waar ook nog eens $10 moesten betalen om het eiland op te mogen. De trip vandaag was op z'n Amerikaans: in bus flamingo's kijken, in een soort safari jeep om schilpadden kijken, lunchen, en daarna met jeep naar een motorboot op zoek naar pinguïns en wit tip haaien. De gids had nog wel veel moeite gedaan om ons het een en ander te vertellen, maar er waren 4 jongeren uit Israel in onze groep die het eigenlijk niets interesseerde. Om 15.00 scherp was alles afgevinkt en gingen we terug naar onze boot, waar de kapitein met een goede tip gaf: ga binnen in he midden in de boot zitten. Terug ook weer 2,5 uur in de rollercoaster, weer een watertaxi om op de steiger te kunnen komen en tot mijn verbazing moest ik nu $1 betalen omdat ik om terug kwam en gebruik maakte van de steiger. Ik voelde me vandaag compleet een pinautomaat. Natuurlijk kwam de wazige dame niet om me terug te brengen naar het hotel. Dus nam ik een taxi, dat kost hier echt niets: $ 1,5 . In het hotel konen eindelijk al die natte kleren uit en kon ik genieten van een heerlijk warme douche. Morgen zou ik ook per speedboot naar San Christobal gaan, maar dat leek met echt geen goed idee. Dus er werd gauw een vlucht geboekt naar San Christobal. Wat een enerverende dag en gelukkig ging het goed met mijn darmen.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086399
[countryId] => 54
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 350
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/577_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-santa-cruz-naar-isabella
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => van Guayaguquil naar Santa Cruz
[message] =>
Gisteren kwam ik al koud en rillerig aan in het hotel. De kamer prima behalve het voortdurende gedreun van generatoren of airco's vanaf een nabij gelegen gebouw. Geen oog dicht gedaan vannacht. Waarschijnlijk is het eten van Cuenca of de koffie onderweg niet goed gevallen, want ik was ineens aan de diarree. Gelukkig had ik noodmedicatie mee. Zit ik een duur hotel met van allerlei lekkers om mee te ontbijten, moest ik toch maar alleen thee en toast eten.
07.30 werd ik naar het vliegveld gebracht, ik had al online ingecheckt dus het zou allemaal snel moeten verlopen. Niet dus, toen ik mijn koffer af wilde geven, moest ik eerst door een controle om een blauwe controle label aan mijn koffer te krijgen en daarna nog een keer in de rij om $ 20 te betalen om te mogen vertrekken naar de Galapagos eilanden. Het allemaal heel chaotisch en heel slecht aangegeven. Na nog een extra controle van de handbagage mocht eindelijk op weg naar Galapagos, Ik had een prima plek bij de nooduitgang en dicht bij de wc (maar dat bleek dankzij de pil niet nodig). We kregen onderweg alleen water en droge biscuitjes, helemaal goed voor mij. Aangekomen op Santa Cruz eerst $100 betalen voor het park.
Daarna zag ik mijn koffer apart bij de douane liggen, oeps zat er toch iets verkeerds in de koffer. Maar toen ik zei dat is mijn koffer, was het helemaal OK en knipte de man het labeltje even met een sterk tangetje door. Ik werd opgewacht door Mariomijn gids voor vandaag de man sprak een slecht verstaanbaar staccato Engels en 0ndanks mijn verzoek wilde hij geen Spaans spreken. We moesten eerst met de bus naar Ittaca kanaal en daar met de ferry naar de parkeerplaats, waar de chauffeur al stond te wachten. Zonder pardon en overleg moest in achterin gaan zitten, want de gids zat natuurlijk voorin. Tot nu toe had ik altijd gevraagd om voorin te mogen zitten en mocht altijd. Maar vandaag had ik geen zin en moed om te protesteren. We gingen eerst naar een soort regenwoud waar ik geacht werd om geïnteresseerd naar een instorting van de vulkaan te kijken. Daarna op weg naar Rancho El Chato waar een ze een broedprogramma voor reuzenschildpadden hadden. De de dieren liepen vrij rond op een gigantisch terrein. Hier kreeg ik ook een lunch (pasta), dit bleek teveel voor mijn maag en darmen. Toen Mario daarna enthousiast op rubber laarzen wilde rond gaan lopen haakte ik volledig af. Ik vroeg om de rest van het programma maar niet door te laten gaan, ik wilde zo snel mogelijk naar mijn hotel om te slapen. Gelukkig brachten ze me inderdaad linia recta naar het hotel en daar dook ik
onmiddellijk mijn bed in. Hopelijk voel ik me morgen een stuk beter. geacht te kijken
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086383
[countryId] => 54
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 351
[author] => Tineke
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/399_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-guayaguquil-naar-santa-cruz
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-20
[title] => Update 5: Paradijs onder water
[message] =>
Duikdag nummer één op de Galapagos eilanden was aangebroken. Het ontbijt, een broodje kaas, duurde beduidend langer dan ingerekend. Maar liefst 25 minuten en later bleek ook met ham. Vegetarisch was hier lastig. Gaf mij wel de kans om de zin “My wife is getting breakfast.” te gebruiken. Het begon al een beetje te wennen. We werden naar de haven in het noorden van het eiland gereden. Na een korte check duik naar vijf meter diep wisten we dat onze uitrusting goed was. Op weg naar Gordon Rocks zagen we al iets dat leek op een mantarog het water uit springen. De beloftes waren er.
Gordon Rocks is een bijzondere en goed aangeschreven duikstek. We hadden deze specifiek uitgezocht, omdat de duikcentra op de Galapagos vaste planningen hadden zodat niet iedereen op dezelfde stek zou duiken. Gordon bestond uit drie rotsen die uit het water staken ten oosten van het eiland Santa Cruz. Het zat een flink stuk richting open zee en daarom kans op groot leven. Precies wat we een beetje gemist hadden in Egypte in mei. Kans op hamerhaaien was aanwezig, want deze komen vanaf juli richting open zee nadat ze gepaard hebben aan de kust van Ecuador. Fingers crossed.
We gingen de wasmachine in. Deze duikstek heeft deze functie omdat er tussen de drie stenen een circulaire stroming ontstaat. De vissen zwemmen hier tegenin om schoon te worden, aldus wasmachine. We doken vrij rap richting de dertig meter diep en bevonden ons op de bodem van de wasserette. Wat witpunt haaien passeerden ons, waarna de grote show begon. Een groep van minstens tien hamerhaaien zat vol in de schoonmaak. Ze zwommen loodrecht op onze richting en de groep deelden op toen ze ons tegen kwamen. Yes! Het was gelukt! Zo prachtig om dit mee te mogen maken. De ogen op de uiteindes van hun bijzonder gevormde koppen keken ons nieuwsgierig aan. Verlegen waren ze ook niet, terwijl ze naar het midden van de drie rotsen bewogen en we letterlijk omcirkeld werden. Bang? Geen moment. Alleen de wens om nog dichterbij te komen. Ze kwamen terug, gingen weer weg en wij waren een ervaring rijker.
Schildpadden, vissen van allerlei formaten, een mureen, zwartpunt haaien. Allemaal dingen die het al een mega fantastische duik hadden gemaakt. Maar die hamerhaaien, dat was toch wel echt heel vet. We kwamen er nog een paar tegen gelukkig en eindigden de duik met onze veiligheidstop bij een kleine grot. Hier lagen vier witpunt haaien bij te komen, dat konden wij na deze duik ook wel gebruiken. Een enorme schorpioenvis als toetje en klaar. Weer op de boot waren we euforisch. Met ook nog eens drie duiken te gaan vandaag en morgen.
Tijdens het wachten op de tweede duik kregen we wat snacks en entertainment. Dat laatste dankzij de divemaster die haar reel compleet in de knoop had zitten. De tweede duik begon vanaf hetzelfde punt, maar was heel anders. We gingen ondieper dan de eerste duik, maar kwamen alsnog meerdere hamerhaaien tegen. Twee kwamen echt tot twee meter afstand van me. Even later zoefde er een zeeleeuw over mijn hoofd richting het wateroppervlak. Schildpadden waren ook weer aanwezig. Sandra brak de duik wat eerder af omdat haar masker continu besloeg en met het schoonmaken steeds zout water in haar ogen kreeg. Veel miste ze niet. Wederom de witpuntjes in de grot. We sloten de duik af met een hele groep eenhoornvisjes aan de oppervlakte. Zo, deze dag was in de pocket.
We sloten het duiken af met een lunch in Puerto Ayora. Hier konden we nog even na kletsen met ons groepje van slechts vier duikers. Yvonne kwam ook uit Nederland en was op reis met haar gezin. Nu was het al zomervakantie, maar ze bleken al maar liefst vijf maanden bezig te zijn. Met behulp van een flexibele basisschool, thuisscholing onderweg en wat mazen in de wet waren ze met hun kinderen van negen en elf op reis door Zuid-Amerika. Wat een cadeau is dat om je kinderen te geven. Maar natuurlijk ook fantastisch voor jezelf.
We hadden nog een klein middagje de tijd. Koers werd gezet naar de Tortuga baai. Niet dat er schildpadden zouden zijn, maar wel een heel mooi zandstrand. Schijnbaar één van de mooiste van Zuid-Amerika. Het was nog een aardig lang pad om er te komen. Maar het was de wandeling helemaal waard! Het zand was fijner dan fijn. Op het eerste stuk waren er flinke golven, waar niet gezwommen mocht worden. Ik wilde nog een stuk verder voor een stukje mangrove snorkelen en een frisse duik in het water. Sandra iets minder, maar je bent toch getrouwd.
De pelikaan die over onze hoofden heen scheerde, bleef toch mooi. Ik dook het water in, met een ultiem zicht van slechts een halve meter. Niet veel later werden we van het strand afgeveegd omdat het ging sluiten. Okay liefie, misschien had je gelijk. Het hoekje om dook ik nogmaals snorkelend te water. Met iets beter zicht zag ik nu best wat vissen, maar lang niet zo mooi als vanochtend natuurlijk. Tijdens het teruglopen genoten we nog van het uitzicht. Nog even lekker zitten en het beeld in ons opnemen. De golven sloegen tegen het maagdelijk witte zand en de lavarotsen aan. Een plaatje.
Voordat we uit eten gingen, pikten we de duikfilmpjes van de dag nog even op. De duikgidsen waren de hele tijd actief aan het filmen geweest en dat loonde. Ik stond er prachtig op met mijn favoriete dieren! Waarschijnlijk de meest onbegrepen dieren op deze aardbol. Met een enkel pizzaatje hadden we al snel genoeg op en na een kleine souvenirjacht gingen we slapen. We moesten natuurlijk wel zo’n houten hamerhaaitje op ons slaapkamer dressoir hebben staan!
De volgende dag begon met een redelijke herhaling van zetten. Broodje halen, dit keer wel echt alleen met kaas, waar we lang op moesten wachten en op naar de haven. De Duitse die mee was, had een introductieduik dus ze kreeg een uitgebreide check duik. De Oostenrijkse aan boord kreeg een opfris cursus, dus wij mochten even snorkelen. Vlakbij het strand van Mosquera, waar we onze eerste stop met de cruise hadden gemaakt. De zeeleeuwen lagen weer klaar. Niet veel verderop was dus een snorkelaar aangevallen door een haai. We zagen tijdens het snorkelen niet veel indrukwekkends; een dode kogelvis en een enorme trekkervis. Aan de oostkant van Mosquera gingen we uiteindelijk weer de prachtige onderwaterwereld in.
We gingen naar 15 meter diep waar de zandbodem lag. Hier kwamen we al snel een hamerhaai tegen. Gevolgd door nog een wellicht Galapagos haai en daarna adelaarsroggen. Het was een stromingsduik, dus we konden lekker mee driften. We zweefden over een grote groep garden aaltjes. Normaliter trekken deze zich terug zodra je maar naar ze kijkt. Hier waren ze, zoals alles hier, een stuk minder verlegen. Plus dat het er zo ontzettend veel waren, nagenoeg ontelbaar. Na een grote groep vissen waar wel vier soorten in schuilden, hadden we allebei zoiets van: prima duik, maar niet de wauw vergeleken met gister.
Precies toen wierp de natuur nog iets onze kant op. Een enorme adelaarsrog, de grootste tot nu met een spanwijdte van bijna twee meter, vloog dicht langs ons. Een school van zes hamerhaaien volgde en nog een haai en nog een haai en nog een haai. Het stikte er ineens van. Ondertussen boven de rotsen maakten we onze veiligheidstop. De stroming werd hier harder, dus we vlogen nu als een rog over alles heen. Ondertussen voelt dat driften echt vertrouwd en relaxed.
De tweede duik van de dag was op Daphne Menor. Weer een rots richting de open zee, dus weer kans op groot leven. Hier ging mijn honderdste duik gebeuren! Bewust zo gepland, want we zijn er nog een extra keer voor gaan duiken in Nederland een paar weken geleden. Aan boord grapten we dat de verwachtingen voor deze 100ste duik enorm waren. We verwachtten minstens een mantarog of een walvishaai. Wat echt zeldzaam is, zeker in deze tijd van het jaar.
We begonnen de duik met een prachtige octopus die op de rotsen aan het bewegen was. Daarna doken we een kleine grot in, waar vijf witpuntjes lagen te rusten. Plots dook er een stingray op van zeker twee meter breed. Het enorme gevaarte plaatste zichzelf bovenop de haaien, die het er niet helemaal mee eens waren. Eentje zwom beteuterd de grot uit, vlak langs ons heen. Zijn twee “snorharen” en witte ogen waren goed zichtbaar. In luttele minuten was het al een fantastische duik en we moesten nog naar het schoonmaak station.
Op zo’n twintig meter diep kwamen we het eerste stuk tegen, een flinke rots. Hier zat een grote schildpad zich te voeden, omringd door nog een schildpad en een mega verzameling aan vissen. Mijn honderdste duik was een feestje en alle onderwaterdieren waren uitgenodigd. Dat bleek toen er uit het blauw een groep van wel vijftien mobula’s (ook wel duivelsroggen) verscheen. Als een squadron vlogen ze van links naar rechts, terwijl wij zo dichtbij mogelijk probeerden te komen. Dat lukte ook, het was op sommige momenten alsof ik deel van de zwerm uitmaakte. Boven, onder en links van mij zag ik alleen maar roggen die majestueus en moeiteloos voort zweefden. Wat een ervaring.
Terwijl we terug aan het vinnen waren naar het poetsstation, hadden Sandra en ik de manta en walvishaai in ons hoofd al afgebeld. Die konden we prima bewaren voor een andere keer. Dit was meer dan voldoende als honderdste duik, meer kan je niet wensen. Bij de schildpadden kwamen we de mobula’s weer tegen, dus we gingen wederom met ze op pad. Voor de derde keer terug bij de schildpadden keek Sandra naar rechts. Met een spanwijdte van zeker drie meter landde hier net een mantarog neer! Ze seinde mij enthousiast en schudde letterlijk onze gids wakker, die gefocust was op een het filmen van een schildpad. Een mantarog!
Nu waren die mobula’s al majestueus, maar de manta was van een ander niveau. Zo groot alsof het van een andere planeet kan komen. Hij zwom om ons heen en ik kon tot wel twee meter van het beest komen. Ik keek in zijn rechteroog, terwijl ik op zijn tempo mee kon vinnen. Ik was aan het zwemmen met een fucking mantarog! Ik doopte hem om tot “Cien”, Spaans voor honderd. Zijn kieuwen en iconisch gevormde bek kon ik ontzettend goed zien, tot hij verdween in het diepe blauw. Toen de gids en de Oostenrijkse doorzwommen, zagen we Cien weer achter ons. Onze mededuikers keken niet meer om naar ons en vinden straf door. Helaas voor ons moesten we bij ze blijven, maar we konden Cien nog wel even gedag zwaaien.
Het volgende poetsstation had werkelijk alles. We wisten van gekheid niet waar we moesten kijken of wijzen. Drie soorten haaien van allerlei formaten, grote schildpadden en wederom de duivelsroggen die kwamen kijken. Ongelofelijk mooi en het deed ons wensen dat we een tweede duikfles mee het water in hadden genomen. Langs een begroeide wand maakten we langzaam onze opstijging, terwijl de Oostenrijkse lucht moest lenen van onze gids. We werden achterna gezeten door meerdere zwartpunt rifhaaien, wat zelfs ik wat engig vond. Een kleintje leek zo nieuwsgierig alsof hij wel een hapje van mijn duikvinnen zou lusten. De scholen vissen waren nog fantastisch mooi om te zien en de kers op de kers op de kers van de taart die mijn honderdste duik was. Ongelofelijk.
De gezamenlijke lunch na het duiken was weer prima en daarna gingen we het even rustig aan doen. Met een water taxi naar een strandje en daar even relaxen. Ook even verwerken wat we allemaal gezien hadden, niet te doen dit. Hier kwamen we Yvonne van de duik van gister tegen met haar gezin. Grappig om ze gezien en gesproken te hebben en leuk om vol enthousiasme over onze duikdag te vertellen. Op het strandje heb ik nog even liggen snorkelen, maar met het slechte zicht spotte ik alleen een klein zwartpuntje in het ondiepe water.
De filmpjes van het duiken gingen we natuurlijk wederom graag ophalen. Wat een beelden! We moesten nog een dagtour boeken voor onze laatste dag Galapagos. Wat willen we na al deze onbetaalbare ervaringen nog meer? Sandra wilde graag nog een keer met de zeeleeuwen snorkelen, een goede keuze. Nu we een snorkeltrip naar Santa Fe hadden geboekt, zou dit wel goed moeten komen. Het pinnen voor deze toch wel dure dagtrip ging gelukkig een keer soepel.
Na twee leuke aandenkens gekocht te hebben (een armbandje en hamerhaai sokken), gingen we naar de Santa Cruz Brewery. Speciaal bier, één van mijn favoriete hobby’s. Van de uitgebreide tapkaart waren er helaas nog maar twee over, die overigens wel prima smaakten. Het rare pompoenbiertje iets minder. Maar met uitzicht op de Charles Darwin Avenue met een actieve kerkdienst. Daarnaast de live muziek van de verdieping onder ons en ’00 muziek uit de speakers naas
t ons, maakte het weer een uniek diner.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095585
[countryId] => 54
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 186
[author] => Jirry
[cityName] => Puerto Ayora
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/131/409_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-5-paradijs-onder-water
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-18
[title] => Update 4: Van zeebenen naar eilandleven
[message] =>
We werden voor de derde ochtend op rij wakker op ons schip in het paradijs. De eerste excursie van de dag begon al om zes uur, dus deze twee zaten om half zes al klaar voor de zonsopgang. De zon kwam op achter het eiland, dus helaas niet de pracht en praal die we verwacht hadden. Wel een schildpad die ergens tussendoor een hapje adem kwam halen, wat vissen die uit het water sprongen en pelikanen die naar ze hapten. Toegegeven, als we niet al zo verwend waren, was dit alleen al ultiem geweest. De zodiac zette ons vandaag af op het zwarte strand Puerto Egas op het eiland genaamd Santiago. De vogeltjes begonnen te fluiten en ons te onderzoeken.
Als eerste een paar Galapagos spotvogels en een havik die verderop op de vuurtoren zat. Het zonlicht bracht steeds meer kleur op het eiland, toen nog twee gele vogeltjes ons nieuwsgierig kwamen bekijken. Weer bij de kust stonden we op lava gesteente. Hier had een andere soort waterleguaan zijn thuisbasis. Deze waren niet compleet zwart, maar hadden rode tinten op hun lichaam. De gids Roberto wees ons op diverse krabben die hun omhulsel hadden verlaten. Wanneer ze letterlijk uit hun schulp groeien, verlaten ze hun harde buitenlichaam door er aan de achterkant uit te kruipen. Van binnen tonen deze schillen een vezelachtige structuur. De mannetjes waren te herkennen aan een driehoekje op de onderkant van hun schil.
Meer richting het water liepen twee Amerikaanse oestervangers rond. Met hun iconische rode snavel pikten ze in de lavastenen, op zoek naar voedsel. In het zand kwam een spotvogeltje mij van dichtbij bekijken. Hij sprong op tientallen centimeters van mijn voeten rondom me heen. Waar de lava een soort van baai vormde, zat weer een horde leguanen op de wat hogere rotsen. Sporadisch vertrok er eentje met zijn krokodillen zwemslag naar de open zee. Er waren grote kraters ontstaan in de lava, wat tot een paar kleine bruggen over de zee had geleid. Onder één van deze natuurlijke bouwsels lag een zeebeer te slapen. Het leven zat hier in elke hoek en onder elke steen.
Helaas verstapte ik me bij het opstappen op de zodiac. Iets met slippers en een gladde, scherpe lavasteen zorgde ervoor dat ik m’n hiel licht open haalde. Gelukkig mocht ik nog wel met de haaien gaan snorkelen! Onderweg naar Sombrero Chino vonden wat fregat vogels het grappig om wat Europeanen onder de poepen. Wij zaten gelukkig even overdekt. De omgeving van het volgende eiland was al prachtig. Vernoemd naar zijn vorm leek het eiland inderdaad op een Chinees hoedje. Hoewel ik zelf eerder Vietnamees zou zeggen. Diverse kleine rotsachtige eilanden en het grotere Santiago eiland gevuld met lava en cactussen zorgde voor 360 graden aan schoonheid. Maar de schoonheid zit vaak ook onder water, zoals we ondertussen zo goed weten.
Het zicht was hier echt uitstekend, dus dit werd weer snorkel genieten. Sandra had vrij snel een witpunt rifhaai gevonden, maar de rest van de groep (inclusief Jirry) was te laat. Niet veel later zag de gids er eentje die op vier meter diep rond zwom. Zeker twee meter lang en het beest bewoog magisch zoals alleen haaien dat kunnen. Sandra vindt dat ze zwemmen als vissen, maar daar ben ik het toch niet mee eens. Ik was te laat om mijn camera aan te zetten en te filmen, dus dan maar lekker genieten.
Niet veel later kwam er een adelaarsrog langs zwemmen. Op Bonaire hebben we er een keertje eentje wat verder van ons weg gezien tijdens het duiken. Nu was hij stik dichtbij. Hij draaide zelfs om, om nog een tweede vlucht langs ons heen te maken. Magisch hoe hij langs ons zweefde, met een schijn alsof het geen enkele moeite kostte. Zijn “snavel” en witte vlekken op zijn grijs/blauwe rug waren perfect te zien. Een stukje verder spotte Sandra opnieuw een witpunt haai die op de bodem aan het rusten was. Die adelaarsrog leek speciaal, maar een tweede verscheen al snel. Een kleine derde weer een paar meter verder, naast de grootste tot nu toe. Mama en haar kroost.
We zwommen daarna door grote scholen vissen. Prachtig gekleurde papegaaivissen groter dan we ooit hadden gezien. Maar we moesten af en toe ook even boven water kijken. Het hoedjes eiland met aan de andere kant van dit kanaal het Santiago eiland. Deze was begroeid met cactussen, waartussen zwarte stroken lava liepen. Een pelikaan die vlak over ons heen vloog, kon ook niet ontbreken. Wat volgde waren rotsen waar witpunt rifhaaien zich onder verstopt hadden. De rotsen waren bezaaid met kleurrijke zeesterren. In een hoekje zat een donkerblauwe kogelvis met witte stippen die ook nog eens opviel. Wat is het onderwaterleven hier toch geweldig.
Weer aan boord konden we ons omkleden voor een wandeling op Sombrero Chino. Vanaf hier hadden we mooi uitzicht op het kanaal waar we net gesnorkeld hadden. De kleur van het water was hier prachtig, zoals je zou verwachten van een paradijs. Het eiland zelf bestond weer uit zwarte lavastenen, maar dan opgevuld met wit zand en groene en rode begroeiing. Hier waren wat lavatunnels zichtbaar. Half opengebroken en natuurlijk zwart van kleur. Tig jaar geleden was dit een route voor de magma die het eiland gevormd heeft.
Bij een wit strandje waren drie zeeleeuwen een waterleguaan aan het pesten. Ze trokken aan zijn staart om hem telkens terug in het water te krijgen. Het duurde letterlijk minuten tot de leguaan gewonnen had en weer veilig uit het water was. Nu begonnen de zeeleeuwen te tollen in het water en kwamen onze kant op. Ze zochten nieuw vermaak! Ze hopten het water uit tot ze letterlijk centimeters van ons vandaan waren. Ik moest er gewoon een sprong voor achteruit doen. Heel de tijd blaften ze naar ons, alsof ze ons speels van het witte strand wilden pushen. De grootste had ook een lichaamstaal die dit uitstraalde. Borst vooruit, dit is mijn strand. Tot ze neerploften om verder te gaan met zonnebaden. Op de achtergrond doken er net een paar pinguïns het water in. Het voelde ondertussen bijna normaal allemaal.
We liepen nog een stukje verder tot het zuidelijkste stukje van het eiland. Dit was het einde van het kanaal en hier sloegen de golven hard tegen de lavastenen aan. Na een wandeling terug naar de opstap kwamen de zodiacs net aan om ons op te pikken. Deze brachten ons nog naar de overkant van het kanaal. Hier zaten meerdere pinguïns op de rotsen te poseren. Prachtig met het Sombrero Chino eiland op de achtergrond.
Op de Golondrina was het ondertussen tijd geworden voor de vaarwel cocktails. Met een klein hapje erbij namen we afscheid van de bemanning. We vroegen onze gids nog wat tips voor onze dagen op Santa Cruz. Hier hadden we nog vier nachten in een hotel en zouden we twee dagen gaan duiken. Man, daar hadden we nu dankzij dit snorkelen extra veel zin in. Het beloofde heel veel, verwachtingsmanagement was niet echt meer mogelijk helaas.
De eerste week van onze huwelijksreis was ondertussen verstreken. Doordat de boot op de laatste avond weer alle kanten op bewoog, hadden we besloten om in de ochtend in te gaan pakken. Eén voor één ook, want de ruimte in onze kajuit was verre van enorm. Weer aan land werd het al snel duidelijk dat we ondertussen zeebenen hadden gekregen. De deining van de boot compenseren bleef ook op het droge een ding.
Als laatste excursie van onze cruise gingen we naar het Charles Darwin Research Center. Onderweg passeerden we een vismarkt, waar een zeeleeuw aandachtig mee zat te kijken naar een vrouw die een vis aan het slachten was. Zijn kop stak af en toe net boven haar tafel uit, brutaal op zoek naar een hapje. Achter hem een nette rij van pelikanen, die ook wel trek hadden. Het deed ons denken aan onze kat Mupke, die ook altijd de grenzen van het snaaien op zoekt. Nadat we de gids weer ergens kwijt raakten, gingen we uiteindelijk in een goed brandend zonnetje de Charles Darwin Avenue over. Deze was bezaaid met cafés, restaurants en souvenirwinkeltjes.
Het educatieve stuk begon bij een wandeling langs wat informatie borden. Deze plek is gemaakt voor onderzoek om de Galapagos eilanden zo mooi te houden als ze zijn. Het uitzetten van een bepaald type lieveheersbeestjes bijvoorbeeld, om niet inheemse insecten uit te roeien. Dit kon dan weer omdat de lieveheersbeestjes alleen dit soort insect aten en daarna weer uit zouden sterven. Maar de meest aanwezige bijdrage hier waren de landschilpadden.
Deze schildpadden werden vanaf vijf eilanden hier naartoe gehaald om de populaties weer te laten groeien richting originele aantallen. De eieren worden opgeslagen in speciale broedkasten. Broedkasten die warm worden gehouden met behulp van een föhn. Met de temperatuur van de eieren kan men bepalen of het een mannetje of een vrouwtje wordt. Met 28 graden wordt het een mannetje. De vrouwtjes hebben het graag iets warmer met 29,5 graad. En toch blijven die vrouwen koukleumen he. Na vijf jaar worden de landschildpadden na een quarantaine weer afgezet op hun originele eiland.
De Galapagos eilanden zijn geen dierentuin, maar tien keer beter dan dat. Toch voelde dit stukje even aan als een dierentuin. We liepen langs de hekken van de verblijven van schildpadden van een jaar of drie. Daarna volgden de echte kleintjes van enkele maanden, die ergens dit jaar hier naartoe waren gehaald. Het eindigde met de enige echte Saddleback Tortoise.
Deze komen alleen voor op een paar van de eilanden. Dankzij hen hebben deze eilanden hun naam gekregen. Ze hebben een langere nek dan de landschildpadden die we al gezien hadden. Dit omdat ze op hun eilanden weinig vegetatie hebben die laag aan de grond zit. Zodoende komt hun lange nek goed van pas om takken kaal te plukken. De voorkant van hun schild is precies zo gevormd om de lange nek de ruimte te geven. Denk qua vorm letterlijk aan een zadel. Waarvoor het Spaanse woord Galapagos is. Ze zagen er uit alsof je er zo op kon klimmen. Dan je benen langs de voorkant van het schild leggen en de top van de voorkant van het schild tussen je benen.
Helemaal uniek waren de twee mannetjes die het paren aan het oefenen waren. Althans, één van de twee was het aan het oefenen. Inclusief een oprecht traag klinkend gekreun. Het was gaaf om deze dieren te kunnen zien, ook al was het niet in het wild. Het waren toch wel echt iconen. Het grootste icoon was Lonesome George. De allerlaatste zadelrug schildpad van het eiland Punta. In 1907 werd gedacht dat zijn soort uitgestorven was, maar in 1972 werd het tegendeel bewezen. Er is hard gezocht naar een vrouwtje voor George, maar dat is helaas niet gelukt. In 2012 overleed hij en daarmee was zijn soort nu toch echt uitgestorven. Treurig genoeg was zijn soort de vierde, met nu nog maar elf soorten landschildpadden hier op de Galapagos. De uitgestorven soorten waren lichter en daardoor voor piraten en walvisjagers makkelijker mee te nemen. Landschildpadden kunnen namelijk 6 tot 12 maanden zonder eten en drinken, waardoor de mensen op het schip vers voedsel hadden onderweg. Lonesome George was nu opgezet in een klimaatkamer, een treurig gezicht.
Hierna waren we vrij om het museum te verkennen. De airco was wel even lekker en de informatie was interessant. Zo interessant dat we tijd vergaten, terwijl we onze koffers nog op moesten halen in de haven. Slechts tien minuten te laat, lag alles gelukkig nog op de pier. Hier kwamen we Roberto nog tegen. Hij had nog wel plek voor de tour naar de highlands van Santa Cruz. De cruise zou er namelijk slechts twee mensen bij krijgen en dit als eerste activiteit gaan doen. Dit kwam uitermate mooi uit.
We konden gelukkig vroeg inchecken in ons hotel en genoten meteen van de zeeën aan ruimte die we hadden. Heerlijk om je kont te kunnen keren zonder de ander aan te stoten. De lunch liet lang op zich wachten. Ik zag het zelf als eiland tempo in een land waar het tempo sowieso al niet hoog ligt. Voor eerst in mijn leven mijn vrouw die hangry werd, kon dat ook weer van de bucketlist. Het was trouwens een flink Amerikaans diner, wat er goed in ging. We hadden nog even de tijd om in te checken bij het duikcentrum en waren op tijd weer bij de pier.
Hier verwelkomde Roberto en het Noorse gezin ons. Ze hadden er maar twee passagiers bijgekregen, dus het was een klein clubje. De overige passagiers van onze cruise waren ondertussen hun eigen weg gegaan. Na een half uurtje met de bus gingen we een lava tunnel in. Deze was een stuk groter dan degene die we gister al gezien hadden. Het hoogste stuk was misschien wel acht meter hoog. Het smalste stuk in het midden was met een halve meter hoogte lekker kruipen. Toen we erin gingen, schoot het licht net uit, wat een spooky begin gaf. We gingen er echter iets te snel doorheen wat ons betreft.
De volgende stop was een ranch. 97% van dit eiland was nog wild en nationaal park, wat dus nog 3% over liet voor de mensen. Naast de dieren die op de ranch gehouden werden, stikte het er van de schildpadden. Vroeger werden ze verjaagd. Maar nu men de extra inkomsten van de toeristen vangt, worden ze omarmd. Voor de foto kroop ik één van de lege schilden van de enorme beesten in. Ik paste er, gemakkelijk zou ik niet zeggen, prima in. De eerste schildpad die we tegen kwamen, was gigantisch en waarschijnlijk meer dan honderd jaar oud. Er volgde eentje met wat begroeiing op zijn schild, die ondertussen een bad nam in een modderpoel. Met daarnaast wat eendjes die zowaar een keer kleiner waren dan thuis.
Terug bij de haven namen we afscheid van onze medereizigers en Roberto. Even uitrusten met wat chippies en daarna lekker uit eten. Het restaurantstraatje van Puerto Ayora had een flinke tentoonstelling van dode vissen. Duidelijk totaal niet ons ding, dus hier liepen we snel doorheen. We kwamen het Nederlandse stel van de cruise daar nog even tegen. Naast ons hotel kwamen we uiteindelijk iets gezelligs tegen en het werd Aziatisch die avond. Echt Ecuadoriaans eten was hier nauwelijks te vinden.
Een avondwandeling terug naar de kade bracht nog wat wild leven met zich mee. Twee zeeleeuwen waren in het water aan het stoeien. Aan de andere kant van de pier was er eentje aan het dobberen en relaxen. Vier lagen er op de kade alsof ze de eigenaars waren. Wat ons betreft waren ze dat ook. Het licht onderaan de kade trok meerdere vissen aan, die op hun beurt helaas voor hen weer zwartpunt rif haaien aantrokken. Als nachtjagers waren ze druk in de weer. Ze waren niet groter dan een halve meter. Hopelijk zouden we ze morgen wat groter zien, eindelijk duiken!!
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095476
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 159
[author] => Jirry
[cityName] => Puerto Ayora
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/130/716_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-4-van-zeebenen-naar-eilandleven
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-16
[title] => Update 3: Van zeepaardjes tot pinguïns
[message] =>
Het lichte ontbijt van onze eerste volle dag op zee viel gelukkig goed op mijn maag, het ergste was al voorbij. We waren vanaf het zandstrand met zeeleeuwen (Mosquera) naar het noordwesten gevaren, om Isla Isabela heen. Vervolgens weer richting het zuiden, de kust volgend. Een groot stuk hiervan hadden we nog meegemaakt, want in de ochtendgloren zaten we voor het ontbijt al buiten. Bij Punta Vicente Roca van het Isabela eiland werd het anker uitgegooid.
In de zodiac voeren we langs de kust opgebouwd door lava rotsformaties. We zagen schildpadden lucht happen en duikende vogels (Flightless Cormorants) Op een kleinere zwarte rots die uit het water stak zat een enorme familie waterleguanen, ook zwart van kleur. Juist omdat het er zo veel waren, moest je twee keer kijken. Op de rost naast deze familie zaten vijf kleine pinguïns op een rijtje. Al die dieren en vogels in een mum van tijd, ongelofelijk.
We voeren richting een grot, waar vogels met blauwe poten (Blue Footed Boobies) een nest hadden. Een leguaan was in één van de nesten gaan zitten, met dertig centimeter ernaast een beteuterde vogel. Naast de boot kwamen twee schildpadden weer lucht halen. Vervolgens staken we over naar de andere kant van het water. Hier lag een familie Galapagos zeeberen. Veel kleiner dan de zeeleeuwen van de dag ervoor. Ze lagen hier in allerlei formaten. Ze sprongen rond over de rotsen en stoeiden in het water. Ooit bijna tot uitsterven opgejaagd, maar nu gelukkig weer in gezonde aantallen aanwezig.
Op de Golondrina kregen we een koekske, waarna we gingen snorkelen. Ook fantastisch! Het begon met een enkele gele chocolate chip zeester, waarna er plots een zeeleeuw onder ons door schoot. De vele schildpadden waren nu nog beter te bekijken. Maar ook tropische vissen, papegaaivissen, napoleonvissen en hele scholen die zonder schuw te zijn rondom onze free duikende gids zwommen. Het was alsof ze hem volledig afsloten.
Een kogelvis werd opgevolgd door een school makrelen en aan de water oppervlak hing een school langwerpige vissen te rusten. Hier doken de zwemmende vogels het water in en zwommen ze onder water voor ons uit. Ze konden dit tot wel twintig meter diep doen, ongelofelijk. Een tollende zeeleeuw aan de oppervlak die ik had gezien, ruilde Sandra in voor eentje die langs haar heen zwom. Dit was echt next level snorkelen!
Weer aan boord zagen we de vin van een Mola Mola (zonvis) op en neer dijen in het water. Toen we aankwamen op Punta Espinosa aan Isla Fernandina, liet ook een hamerhaai van nog geen meter lang zich aan de oppervlakte zien. We gingen weer snorkelen. Vanaf de zodiac zagen we ineens een walvis in de verte boven komen. In het water kwamen we meteen een schildpad tegen. Deze was wel erg nieuwsgierig naar mijn camera, bijna alsof hij er een hap van wilde nemen. Mega uniek om letterlijk centimeters van het beest verwijderd te zijn.
Tussen twee schildpadden zat een flinke leguaan te eten. Zijn lange klauwen gebruikte hij om zichzelf op één plek te houden. Vervolgens zwom hij op een slingerende wijze weg, net als een krokodil. Toen verscheen er een zeeleeuw die zin had om te spelen. Hij zwom langs en onder mij door, maakte oogcontact en draaide zijn kop nieuwsgierig naar me toe. Tollend zwom hij weer weg. Dit gebeurde tijdens het zwemmen nog een tweede keer, het zal dezelfde geweest zijn. De grote mannelijke schildpadden hadden een lange staart alsof het dinosaurussen waren. Na nog een kleurrijke kogelvis en een enorme rog in het zand, zat het snorkelen er weer op. Toch mogelijk nog beter dan de sessie van vanochtend.
Na kort opfrissen gingen we aan land. Op dit lava eiland zat een broedplek voor waterleguanen. Zwart gesteente werd afgewisseld door zand, waar schildpadden hun eieren in leggen. Het pad het eiland op, lag al vol met zwarte leguanen. Met tientallen centimeters ertussen, moesten we ze passeren. Tussen de mangrove kropen minuscule krabbetjes rond met een enkele grote schaar, die groter was dan hun lichaampjes. We liepen het strand op en zagen daar een geel vogeltje rondvliegen. Bij een skelet van een bultrug zagen we vanuit de verte een Galapagos havik onze kant op komen.
Deze streek verderop neer op het strand, maar we namen de tijd om daar te komen. Het zwarte gesteente waar we over liepen was op diverse plekken gescheurd of opgehoopt als ooit borrelend magma. Langs een klein strandje lag een zeeleeuw te zonnen en hoorde je het getik op de rosten van de vele fel rood gekleurde krabben. Toen we aankwamen op het zandstrand aan de andere kant, zat de havik er nog. Deze was de placenta van een net bevallen zeeleeuw aan het opeten. Zijn snavel was rood van het bloed en hij had er geen probleem mee dat we zo dichtbij kwamen.
Naast dit zat mama zeeleeuw met haar kersverse kroost. Ze zou nu een week niet eten, om over het jong te kunnen waken. Tussen haar staartvinnen was nog bloed te zien, wat vele vliegen aantrok. Het kleintje maakte veel lawaai en wilde vooral heel dicht bij mama blijven. Zo schattig om te zien. Terwijl de havik met de placenta weg probeerde te vliegen, plopte er ineens een mannetjes zeeleeuw uit het water. Hij liftte zijn lichaam omhoog en zette zijn borst vooruit aan de overkant van de kleine baai waar het strand aan grensde. Door het baaitje zwom hij onze kant op, om na een paar minuten weer te vertrekken.
Een strandje verderop lagen nog twee zeeleeuwen met hun baby’s. Ditmaal naast de grootste verzameling leguanen tot nu toe. We spotten wat zwarte slangen, goed gecamoufleerd op dit lavagesteente. Zij waren op jacht naar babyleguanen, die nu ongeveer uit zouden moeten komen. Als je te dicht bij de leguanen kwam, spuwde ze af en toe zeewater uit hun neus als waarschuwing. Verder deden ze vrij weinig. Ze lagen op elkaar om warm te blijven en een enkeling dook een baai in om richting open zee te vertrekken.
Terug op de boot zette de zonsondergang in achter het eiland waar we net waren. We kregen van één van de Denen twee biertjes, als dank voor het geven van wat reisziekte tabletjes aan zijn vrouw. Dit werd opgevolgd met de welkom cocktails en het goede avondeten werd afgesloten met een taart voor jarige Duitse aan boord. Ze zal haar verjaardag delen met de pasgeboren zeeleeuw. Deze avond waren er beduidend minder mensen zeeziek, maar de sterrenhemel liet dankzij de bewolking te wensen over.
De tweede volle dag op de Galapagos eilanden brachten de zodiacs ons na het ontbijt naar Bahia Urbina op Isabela. Hier liepen we een rondje en kwamen we diverse gigantische Galapagos landschildpadden tegen. De top van hun schilden kon met gemak op een halve meter hoogte komen. Wederom machtige beesten. Verder deden ze niet veel anders dan rustig wandelen door hun dikke dinosaurus poten te verzetten, of voor onze neus een drol te leggen. Ze gaven er ook weinig om wanneer we passeerden, hoogstens trokken ze hun kop iets terug hun schild in. Ze kunnen wel 150 jaar oud worden en hun leeftijd kun je afleiden aan de ringen op hun schild.
Ook zaten er op dit eiland gele landleguanen. Met beduidend kortere klauwen dan hun water familieleden. Ook deze lagen her en der gewoon te chillen. Toen onze gids een stok uitstak en begon te fluiten, vlogen tot wel twintig vogels op ons af. Een paar gingen op zijn stok zitten om te poseren. Het grove geritsel in het bos was vaak een schildpad, maar licht geritsel waren meerdere heremietkreeften. Ver weg van zee waren ze hier op zoek naar een grotere schelp.
Ook de flora had een verhaal. Gele bloemetjes waar zwarte en gele hommels groter dan thuis tussen heen er weer vlogen. Een plant waarvan de vruchten als lijm of haargel gebruikt konden worden. Maar ook boomsap dat net zo rook als deet, goed tegen de muggen. Na het passeren van de restanten van een overleden schildpad liepen we het pad weer terug. Na even zwemmen aan het grijzige strand waar zeeschildpadden eieren hadden gelegd, gingen we weer aan boord.
Tijdens de snack van chips en guacamole werden we geroepen, snel naar de voorkant van de boot! Voor ons zat een groep van wel dertig tot veertig dolfijnen. We zetten koers hun kant op terwijl zij richting bakboord zwommen. Een stuk of vijf braken af van de groep en kwamen recht onze kant op. Ze begonnen mee te zwemmen met ons schip. Onder de neus ervan zwommen er vier met volle kracht onder ons. Af en toe maakten ze een klein sprongetje uit het water of hapten ze lucht door hun neusgat zo’n drie centimeter op te trekken. Door het heldere water kon je ze allemaal perfect zien. Niet alleen voor, maar ook aan beide zijkanten. De Golondrina draaide en de groep bewoog mee. Tot ze het beu waren en op weg gingen naar het volgende schip. We zagen hun vinnen nog herhaaldelijk boven het water uitsteken. Wat een pracht.
De volgende bestemming was Caleta Tagus, weer op Isabela. Ooit was dit de Darwin vulkaan krater, daarna een zout water plas in verbinding met de zee en nu een zoetwater meer dankzij zand dat na jaren een ondoordringbare bodem had gemaakt. Hier was weinig leven naast wat vogels en hagedissen, maar de omgeving was prachtig. Veel dorren bomen en hoe verder we naar boven gingen meer zwart lava gesteente. Bovenaan hadden we uitzicht op een nog actieve vulkaan. Ondanks de bewolking was nog een klein rookpluimpje zichtbaar. Vanaf de vulkaan strekte een vallei aan bomen door tot aan de kust. Weer een plaatje.
En we gingen weer snorkelen. We moeten toegeven dat we een trager tempo verwacht hadden van deze cruise, maar dit tempo was helemaal ons straatje! Als eerste kwamen we een groep pinguïns tegen, die doken naar een groep vissen tussen een paar rotsen. Ze zwommen wild in het rond, doken en lagen daarna nog aan het wateroppervlak te trappelen. De grote schildpadden waren ondertussen iets minder interessant geworden, maar nog steeds heerlijk om even op het gemak naar te kijken. Duuuuude.
Toen kwam het toppunt van de snorkeltrip. Op ongeveer vier tot vijf meter diep lagen meerdere zeepaardjes! In totaal wist de gids er drie te vinden. Hij dook er naartoe en wees ze met zijn GoPro aan, waarna wij achter hem aan gingen. Het is best een diepte met een enkele ademteug. Dus hoogstens vijf seconden om te zoeken en te kijken. Ze waren best lang en geelgroen van kleur. Goed gecamoufleerd in het wier. Dat zeepaardjes spotten zo makkelijk kan zijn. Hierna kwamen we nog mooi gekleurde zeesterren tegen. Een adelaarsrog was helaas iets te snel voor ons, maar dat zou nog wel goed komen.
Na het snorkelen voeren we langs Isla Isabela, een eiland dat ons prachtige natuur had laten zien. Haar afscheid bestond uit een kuststrook die prachtig oplichtte in de vurige gloed van de zonsondergang. Wat een mooie plek. De briefing werd wat uitgesteld om van de zonsondergang te genieten. Daarna eten en weer naar het zonnedek, vanavond omgedoopt tot sterrendek. De bewolking trok langzaam weg en we werden getrakteerd op wederom een prachtig schouwspel. Nadat ik had gevraagd of de verlichting boven uitgezet kon worden, werd de Melkweg nog iets helderder. Sandra en ik lagen met onze hoofden naast elkaar naar boven te staren, voor ik denk wel minstens een half uur. Orion en de kleine beer werden gespot. Toen we daar helemaal alleen waren, op een slapende kapitein na, was de kers op de taart een
vallende ster. Wat een magische plek.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095400
[countryId] => 54
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 160
[author] => Jirry
[cityName] => Isla Isabela
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/130/376_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-3-van-zeepaardjes-tot-pinguns
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-14
[title] => Update 2: Van 4300 meter naar zeeniveau
[message] =>
Onze tweede volle dag in Quito begon met een goedkoop ontbijt aan het pleintje vlakbij ons hotel. Waar ik uiterst vreemd werd aangekeken om thee in plaats van koffie te willen. Sandra kreeg al een blik van de serveerster, ik kreeg er meer. Vervolgens pakten we een taxi naar de TeleferiQo. Teleferico betekent kabelbaan en die Q is voor Quito, knap bedacht he. De kabelbaan was alleen stuk, al acht dagen. Herstel zou nog drie maanden op zich laten wachten. Afijn, er stond een gids klaar om mensen met de auto naar boven te rijden. Voor beduidend meer dan een kabelbaan ritje had gekost, maar afijn. We hadden ook 900 hoogtemeters naar boven kunnen klimmen, maar het scheen een slechte wijk te zijn.
Een uurtje later dan gepland gingen we naar boven. Nu met een autorit van een uur in plaats van een kabelbaan ritje. We reden langs het huis van onze chauffeur Elvis. Onderweg pikte hij twee vrouwen met een groep kinderen op, die pasten nog achterin zijn pick-up. De koeien moesten gemolken worden en de kinderen hadden net als in Nederland zomervakantie. Elvis vertelde hoe hij vroeger als kind een uur de berg af moest lopen naar school. Nu is gelukkig een bus die heel het bergdorp door slingert.
We werden afgezet op 4000 meter hoogte, met meteen al een fenomenaal uitzicht. We zaten nu al hoger dan de hoogste berg van Oostenrijk! Alles was hier groen, vlinders en bijen vlogen van bloem naar bloem. Een heel ander beeld dan besneeuwde stenen toppen. We wandelden richting een nog actieve vulkaan, dus deze zal wel voor de vruchtbare grond gezorgd hebben. Onder ons lag de enorme miljoenenstad, waarvan we nog niet eens het begin en einde konden zien. Hier aten we iets voordat we aan de klim begonnen.
In de tijd die we hadden, zouden we de top van de Pichincha vulkaan toch niet halen. Wat misschien ook maar goed was, want acclimatiseren aan de hoogte is een juist advies. Wij dachten dat twee nachten op 3000 meter wel voldoende zouden zijn, maar de vermoeidheid hakte er snel in. Vooral op de steile stukken merkten we toch een stuk meer impact dan we normaal zouden verwachten. Rustig aan dan maar.
Op een gegeven moment ging ik iets verder door omdat die ene heuvel me een goed streven leek. Ik kwam na een flink steil stuk aan op 4300 meter, een hoogterecord. Toch gehaald tot iets meer dan helft. Vanaf hier was het inderdaad mooi uitzicht op de vulkaan en alle lager gelegen pieken om ons heen. Het groene gras werd hier meter na meter geler, tot het zwarte gesteende van de vulkaan. Pas toen ik weer naar beneden ging, kwam ik de eerste mensen van de dag tegen. Sandra was niet ver achter me en halverwege de terugweg namen we onze lunch.
Omdat we nog wat tijd hadden, liepen we naar het eindpunt van de kabelbaan. Zo waren we er toch soort van geweest. Hier hing een schommel met uitzicht op de stad. Daarna werden we opgehaald en afgezet bij ons hotel. We hadden beiden een lichte hoofdpijn en voelden ons verre van top. Na een uur in bed gelegen te hebben, werd alles weer enigszins normaal. De impact op je lichaam van het lagere zuurstofgehalte op hoogte moet je niet onderschatten. Goede les voor de rest van onze reis.
De bus richting het centrum was weer een avontuur. Iets te laat hadden we pas door dat deze veel te ver doorreed. Wat gek was, want we gingen langs stops die niet eens op het kaartje stonden. De eerstvolgende halte uitstappen lukte ook niet, want onze deur ging niet open omdat de bus langer was dan het perron. Ondertussen was het goed druk, zo druk dat ik flashbacks kreeg naar die metro in Mexico waar ik mijn zakken gerold waren. Goed op onze spullen letten. Weer een halte verder ging onze deur weer niet open, waarna Sandra een “con permiso”-sprintje zette naar de deur die wel open ging. Net te laat, maar de halte erna konden we eruit. We waren compleet aan de andere kant van het centrum beland bij een soort demonstratie. Snel de taxi in, die netjes met de meter reed en ons voor twee dollar bij plaza grande afzette.
De kathedraal was dankzij onze verlengde rit ondertussen al gesloten, maar de kerkenjacht ging verder. In de Iglesia de El Sagrario begon net een dienst toen wij binnenslopen via een houten vloer die zo hard kraakte dat het boven de mis uit leek te komen. We slopen net zo hard weer naar buiten. De Iglesia de la Compañia de Jesus leek dicht maar toch gingen de poorten nog voor ons open.
Deze rijk gedecoreerde Barokke kerk was weer stop waard. Veel goud, veel gidsen en een spiegel voor het altaar om het plafond mee te kunnen bekijken. Het lichtgroen gekleurde orgel viel op. Deze was aan de linkerkant te bereiken via een versierde wenteltrap, terwijl aan de rechterkant ervan een schildering gemaakt was van precies dezelfde trap. Alles voor de symmetrie, houden we van. We sloten af bij en groot schilderij dat de hel afbeeldde. Allerlei zonden en bijpassende straffen waren te zien, met lucifer in het midden van dit alles.
De laatste kerk van de dag was de San Francisco kerk, waar we dag ervoor al waren toen er een dienst bezig was. Nu was de dienst net op het einde. We wachtten even tot deze klaar was. Onder bombastische Spaans talige kerkmuziek liepen we langs de zijkant naar voren. Dit had echt iets magisch. En vervolgens een diepe stilte. Na het kerkbezoek zochtten we eten. Dit werd een simpele tortilla met een cola. Hier zaten vooral politieagenten en andere locals. Ik was ondertussen aardig kapot, die lichte hoogteziekte had me goed te pakken. Snel een taxi naar het hotel en inpakken.
De volgende ochtend hadden een vroege vlucht naar de Galapagos eilanden. Onze wekker ging om half vier, maar de tv in onze kamer ging om drie uur al plots aan om ons te wekken. De man achter de receptie die onze taxi zou regelen, was kwijt. Best onhandig op dit tijdstip. De deurbel wekte hem gelukkig en wij gingen even pinnen. Een poging doen tot pinnen althans, want weer mislukte het. Iemand op straat riep nog wat naar ons toen we wegliepen, gelukkig was het hotel vlakbij en zat er een politiebureau tussen.
De taxi was er binnen drie minuten en twee keer zo snel dan verwacht op het vliegveld. Zal door de rust op de weg gekomen zijn. Op het vliegveld stond al een rij voor het Galapagos visum, maar de balie was nog niet open. Terwijl Sandra wachtte, ging ik pinnen. De creditcard had na tig pogingen raak op twee machines. Mijn pinpassen brachten de apparaten in een foutmodus, waarna ik blij was dat mijn passen er weer uitkwamen. Sandra lukte het daarna om met haar pinpas de laatste helft uit de muur te krijgen.
In de rij begrepen we dat we onze boarding pass nodig hadden en nog door een quarantaine check moesten. De meest logische volgorde was dus geweest: 1. Ruimbagage laten checken voor de quarantaine. 2. Inchecken en koffers afgeven. 3. In deze rij voor het visum gaan staan. Er waren meer mensen die het niet begrepen hadden, want het ging nogal chaotisch.
De rij bij de quarantaine check was net weg, dus ik ging snel onze backpacks laten voorzien van een speciale zegel. We waren gelukkig al online ingecheckt en Sandra had de passen op haar mobiel, anders hadden we voor niks in de rij gestaan. Bij de rij voor het afgeven van onze koffers was de chaos een meisje duidelijk te veel geworden. Er lag wat kots in onze afgezette rij. Ze maakte deel uit van een grote groep Canadese meiden, die allemaal veel te grote koffers hadden en één voor één moesten inchecken. Maar we hadden gelukkig nog de tijd. Security stelde dan weer niks voor dus we konden ruim de tijd nemen voor een ontbijtje.
Na twee uur vliegen en een uur tijdsverschil, kwamen we aan op Isla Baltra. Eén van de negentien eilanden van het Galapagos archipel. Van deze negentien zijn er vijf bewoond. Per ongeluk werd het ontdekt door de Spaanse bisschop in 1535 en geannexeerd door de Ecuadoriaanse regering in 1832. Natuurlijk bekend omdat Charles Darwin hier in de negentiende eeuw zijn Eureka moment voor zijn boek “The Origin of Species” had. Wat overigens niet waar blijkt te zijn. Hij is hier maar vijf weken geweest met als origineel plan de geologie van het gebied te onderzoeken. Ook gaat maar zo’n één procent van zijn befaamde boek over deze eilanden. Wel schijnt hij Galapagos landschildpad te hebben gegeten en bereden. Dit mag tegenwoordig niet meer om redenen die ik niet uit hoef te leggen.
Vanuit het vliegtuig spotten we al de eerste leguaan van ons bezoek. Onderweg naar de douane kwamen daar een tweede, derde en vierde bij. Na de douane mochten we onze koffers niet meteen van de band halen. Deze werden eerst door een K9 besnuffeld en daarna vrijgegeven. Onze backpacks roken gelukkig prima. We werden verwelkomd door Roberto van de Golondrina, onze cruise voor deze vijf dagen. Vervolgens mochten we drie uur wachten op de rest van onze groep. Dan maar een biertje, het was in Nederland tenslotte vijf uur in de avond, hier acht uur ’s ochtends. Met een spelletje erbij, kroop de tijd vooruit. De vogeltjes en hagedissen waren niet verlegen. Het laatste tot lichte angst van Sandra. We sloten af met een blond biertje voor zeven dollar, waarna we op pad konden.
In de bus naar de haven deden Sandra en ik een potje leguanen spotten. Ik won, maar om het huwelijk goed te houden is het officieel gelijkspel geworden. Bij de boot zagen we al meerdere pelikanen, twee zeeleeuwen en een paar krabbetjes. Geen idee dat er nog zoveel meer zouden volgen op zo’n unieke manier. Een rijtje vogels zat klaar om ons te verwelkomen op de lijn tussen de twee masten van de boot. We krijgen een vis lunch, wat voor Sandra en mij ei werd.
We voeren naar Mosquera eiland, waar we wachtten tot we aan wal gingen. Het eiland was een zandstrand vol met zeeleeuwen. De twee eilanden ten noorden en zuiden van hier bestonden uit steile rotswanden. Tijdens het wachten zwom een haaitje een rondje rondom de boot. Onze gids vertelde hoe hier een paar dagen geleden een vrouw door een haai van wel vier meter was aangevallen. Hij had er ook een filmpje bij. Ze had het overleefd, maar de onderkant van haar bovenbeen was voor meer dan helft doorgebeten. Zodoende gingen we vandaag niet snorkelen.
Wel gingen we het zandstrandje op. We moesten een minimale afstand van twee meter van alle dieren bewaken. Dat is dus verrekte dichtbij. De beesten vonden het ook helemaal prima. Allerlei formaten zeeleeuwen lagen hier op het strand te chillen. Soms gaven ze een lichte snauw, maar alleen de echt grote mannetjes als je te dichtbij kwam. Ze vochten, zwommen en trokken af en toe een oog open als we in de buurt kwamen. Echt zo bijzonder om mee te maken dit. Een goede plek om onze weekaversary te vieren!
Er liepen ook zwarte waterleguanen over het strand die af en toe een dip in het water namen. Over de rotsen liepen krabbetjes in en uit de golven die op de stenen sloegen. Ergens lag een karkas van een zeeleeuw en aan de andere kant van het kleine eiland lag een karkas van een walvis. Daarna was het tijd om te gaan zwemmen, maar wel in de baai blijven. Zo ver komen de haaien niet. Een van de zeeleeuwen was nieuwsgierig en schoot plots langs een ander Nederlands stel iets van ons vandaan. Vervolgens schoten er nog twee vlak langs mij. Ze zwommen recht op ons af, om op het laatste ogenblik toch af te buigen. Geweldig.
Na een lekker snackje gingen we een heel stuk varen. In de verte zagen we twee dolfijnen en ook heel veel walvissen die een ademteug kwamen halen. Om de zoveel tijd spoot er weer water omhoog en soms zag je de glinstering van hun lichaam naar beneden duiken. Het was allemaal erg ver weg, maar deze sommatie van al dat wilde leven in zo’n korte tijd was indrukwekkend.
Na een ietwat langdradige briefing over het plan van morgen kregen we avondeten. De boot was goed aan het schommelen en in de warmte in de algemene zaal werd het wat mensen te veel. De hompen kip met spaghetti waren ook niet de beste maaltijd. Nagenoeg heel de boot werd misselijk, of moest voor een reisgezel zorgen. Ik had zelf ook flink last, maar niet van de deining. Ik was ondertussen wel erger gewend. Mijn darmen waren het niet zo eens met iets dat ik de dagen ervoor gegeten had. Dus ik ging ook maar vroeg op bed liggen. Sandra genoot ondertussen in haar eentje van de ziek mooie sterrenhemel. De lucht was volledig opgeklaard en met nauwelijks lichtlekkage in de omgeving was zelfs de melkweg zichtbaar. Om kwart voor negen ging echter licht op de boot al uit en was het tijd om te gaan slapen. Lekker vier nachten op deze boot
om dit prachtige gebied te verkennen.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095316
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 134
[author] => Jirry
[cityName] => Isla Isabela
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,isla-isabela
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-2-van-4300-meter-naar-zeeniveau
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-12
[title] => Update 1: Het hoge Quito
[message] =>
Een huwelijksreis naar Ecuador en Peru, met als verwacht hoogtepunt de Galapagos eilanden. Het begon allemaal met een taxibusje om drie uur in de nacht naar Schiphol. Nooit zullen we meer een vlucht missen! Inchecken en security gingen mega soepel, met voor het eerst in mijn leven een rij ná security. Met nog vier uur voor onze vlucht geen stress. Wel iemand die flauw viel in de rij. Het avontuur was begonnen.
Na negen uur vliegen zonder herrie en extra beenruimte (honeymoon baby) hadden we de overstap in Atlanta, Verenigde Staten. Bij de douane van Amerika moest Sandra haar vingerafdrukken achter laten. Die van mij waren nog vers genoeg (2018). Ons was in Nederland gegarandeerd dat we onze ruimbagage niet over hoefden te zetten. Toch lag Sandra haar backpack bij de uitgang van de bagage hal. Zelf twintig meter lopen en daar aan het volgende mannetje geven. Waterdicht systeem.
Na nog vier uurtje waren we in Quito! We haalden een bus kaartje die je af zou zetten bij je hotel. Super chill, zeker omdat het hier al goed donker was en de openbare bussen in zo'n land als dit niet verstandig voelden op dit tijdstip. De rit eindigde bij een verlaten pikdonker busstation waar iedereen uitstapte. Ah, fijn dit. Maar er stond een vrouw klaar die ons naar ons hotel zou brengen. De buschauffeur bevestigde dit, dus laten we maar gaan.
In de taxi gaf ik mijn Spaans weer een kans. Het zat kennelijk nog ergens in die grijze brei, want ik kreeg nog complimenten ook. Scheelt dat het de standaard conversatie was die ik in Mexico vaak gevoerd had. Toevoeging aan het gesprek: esta es nuestra luna de miel! Het is onze huwelijksreis. Een kaart die we nog vaak gaan spelen. De buurt waar ons hotel zat, voelde wat spannend aan. Erg donker, prostituees op straat. Snel naar binnen en slapen.
Waar Sandra vanaf drie uur wakker was, wist ik nog opnieuw in slaap gevallen tot een uur of zes. Over een pleintje liepen we naar de lijnbus. Het was nog vroeg, de stad moest nog ontwaken. Twintig graden met een zonnetje was erg lekker om de stad te verkennen. We zaten tenslotte 3000 meter boven de zeespiegel en het was winter. De stad Quito is omringd door bergen. Groene weides die stiekem best veel aan de Oostenrijkse bergen deden denken. Behalve dat op deze hoogte de Oostenrijkse bergen alleen rots en ijs zijn.
Ons sandwich ontbijt nuttigden we in het Parque la Alameda. De volgende stop was Plaza San Blas waar een schattige, witte kerk bovenaan rustte. Deze was gesloten, in tegenstelling tot de Basilica del Voto Nacional. Een grote, grijze kerk die van buiten al prachtig was. Twee klokkentorens, een torentje in het midden en een entree versierd met bronze reliëf plakkaten. De binnenplaats die aan de andere kant van de entree lag mocht er ook zijn. Bloemen, veel groen en vele trappen die naar de bovengelegen straat leidde. Aan de achterkant van de kerk waren de deuren weer versierd met dezelfde soort bronzen platen, hoe men dit gemaakt heeft, is ons een raadsel. Mooi was het wel.
Vanaf hier konden we de kerk beklimmen, met een belofte van een mooi uitzicht over het historische centrum van Quito. Langs een actieve glas in lood restauratie keken we uit op de binnenkant van de kerk. Het glas in lood konden we hier van dichtbij zien, evenals een groot rond raamwerk waar de zon lekker doorheen begon te schijnen. Via een lange houten brug met een prachtige lichtval liepen we naar het centrale torentje. Sandra had even ingeschat dat de trap naar de top niet voor ons was, maar voor onderhoud. Ik had ondertussen mijn voet al op de eerste trede. Het was Sandra haar hoogtevrees een trap te ver. Ik moet ook toegeven dat de trap meer een ladder was. Waar ik toch echt liever op een normale ladder sta dan dit, zeker op deze hoogte. Het kippengaas onder elke trede gaf vooral vertrouwen dat ik niet tussen de net iets te hoge treden door zou schieten..
Maar! Het uitzicht was fenomenaal. De klokkentorens recht voor me, met de rest van het oude centrum op de achtergrond. Overigens klopten allebei de klokken niet, maar dat maakt niet uit. Aan de andere kant was er ook het uitzicht op de groene bergen en de enorme stad waar zes miljoen mensen wonen. Goed veel foto's nemen voor mijn vrouw beneden. Vrouw, blijft toch even wennen. De trap naar beneden voelde een stuk meer solide aan, dus ik was zo beneden. Met Sandra beklom ik nog de klokkentorens, die tot nagenoeg net zo'n mooi uitzicht leidden. Plus nog wat extra metalen wenteltrapjes die toch ook wat spannend waren.
Na deze uitermate leuke stop gingen we door naar Plaza del Teatro. Hier was inderdaad het theater te vinden, een breed wit gebouw waar verder weinig gebeurde. Plaza Santa Domingo was wel een mooi pleintje. Met een standbeeld in het midden en een rustig ogende kerk, ook van binnen. Wat opviel waren de vele bloemen rondom het altaar. Dat fleurde de boel letterlijk op.
In de straat La Ronda stuitten we op een grote groep kinderen die allerlei spelletjes aan het doen waren onder het oog van waarschijnlijk politiekadetten. De straat bestond uit fel gekleurde huizen en was versierd met vlaggetjes en verderop muurschilderingen. Na het straatje hadden we goed zicht op het engelen beeld op de heuvel verderop. Deze was vanuit verschillende hoeken van het oude centrum te zien, als een wakende engel.
Plaza San Francisco was zonder twijfel het mooiste plein tot nu toe. Omringd door prachtige huizen bestond de kerk en het klooster uit een lange witte muur aan de west zijde. Twee hoekige torentjes en een stenen poort gaven de entree van de kerk aan. Omdat er net een kerkdienst begon, hebben we alleen een beetje naar binnen gespiekt. Onze paden zouden nog wel een keer kruisen. We doken het klooster in, waar we meteen op de mooie, rustige binnenplaats uitkwamen. Veel groen en bloemen, heerlijk om even tot rust te komen.
Langs allerlei schilderijen en attributen kwamen we in een kleiner stukje tuin. Hier vloog net een kolibrie van bloem naar bloem. Op de tweede binnenplaats ging net een grote groep weg, waardoor we er met z'n tweeën waren. Grote palmbomen en alles omringd door een galerij die bestond uit vele bogen. Een kort bezoekje aan de oude brouwerij, waar helaas alleen maar lege flesjes stonden.
Onderweg naar de top van de kerk, keken we nog op de binnenkant van de kerk uit kon. Deze was ondertussen dicht, dus we konden rustig kijken. Het plafond van de kerk bleef bij, lichtblauwe vlakjes, met aan de randen goud en rood. In de ruimte waar we waren, stond het orgel en diverse houten banken. Het houten plafond was versierd met goud en in het midden negen bollen. De zon in het midden, omringd door acht planeten.
Weer een kerk beklommen en weer een mooi uitzicht. Het uitgestrekte plein en daarom heen alle unieke gebouwen. In de verte groene mozaïek daken van diverse kerken. Boven dit alles een blauwe lucht met wat schapenwolkjes. Op naar de volgende kerk! Plaza Grande was een stuk drukker, met meer groen. Hier stond de kathedraal, het presidentieel paleis en het huis van de aartsbisschop. Het plan was: pinnen, kathedraal, lunch. We bleven haken bij pinnen…
Gewapend met een Visa creditcard en maar liefst drie pinpassen hadden we pech na pech. Onvoldoende saldo was de eerste foutmelding. Daarna onze pas die uit de machine kwam met de boodschap dankjewel. Dat was het. Je bank is offline, ook een goeie. Binnen vragen aan de medewerkster leidde enkel tot de opmerking dat het aan onze bank lag. Alsof Visa ligt te slapen en wereldwijd pinnen stond allang aan. Dan maar terug naar het hotel om met het trouwcadeau van Nik (mijn zwager, Amerikaan, Ecuador deed alleen aan USD) te kunnen lunchen. Dank daarvoor Nik, anders was de eerste dag nooit begonnen. Helaas accepteerde geen enkel tentje groot geld, dus terug naar de bank. Verwoed probeerde ik nog te pinnen. Er kwam geld uit de muur, eureka! Zowaar drie passen geprobeerd bij minimaal tien banken…
Via Google Translate bestelden we een stoofpotje met varkensvlees. Geen idee, gewoon even eten na dit kleine dilemma. Daarna even opfrissen en op naar de evenaar! Avontuurlijk gingen we met de bus. De eerste bus zette ons af bij een groot busstation, kwartiertje lopen en hier dan ergens een blauwe bus aanhalen richting het midden van de wereld. Het lukte zowaar en na een reis van meer dan een uur waren we er. Met nog anderhalf uur tot sluitingstijd.
Dit bouwwerk staat op de plek waar een koloniale Fransman ooit heeft berekend dat de evenaar zou lopen. Hij bleek er later naast te hebben gezeten. Zodoende is een paar meter verderop een museum gebouwd waar de echte evenaar zou lopen. Binnen allerlei experimenten om dit aan te tonen. Ook dit museum zat er naast. Honderd meter verderop lag een meer dan 1000 jaar oude tempel ruïne gebouwd door de originele bewoners van dit land. Op 0,000 graden exact. Vroeger wisten ze alles beter, wat is er toch een kennis verloren gegaan. Zo zijn er meer mythes, de meest populaire dat bij het doorspoelen van een toilet het water de andere kant op zou draaien. Het coriolus effect dat hiervoor zou zorgen is echter niet de grote invloed op deze kleine hoeveelheden water. Dit zit hem meer in onder andere de riolering.
Maar, we waren nu op het midden van de aarde, bijna. Het monument dat hier gebouwd is, is de meest toeristische activiteit van Ecuador. Een heuse enclave van winkeltjes en barretje, allemaal voor een lijn die eigenlijk een paar honderd meter op moest schuiven. Grappig was het wel. Zo ook de rij om op de foto te gaan. Aan de achterkant bleek bijna niemand te zijn, het gaf hetzelfde beeld en de zon stond veel beter voor foto's. Toch even snel met de zelfontspanner wat leuke kiekjes schieten dan. In het monument was een tentoonstelling met foto's over de originele bevolking en hun gewoontes. Na een mooi uitzicht op de bergen vanaf de top was het weer mooi geweest.
De blauwe bus terug naar het zuiden, kon niet fout gaan. Deze week alleen eerst af naar het oosten, maar gauw lagen we weer op koers. Toen hij ergens bij een winkelcentrum toch omdraaide, hopten we er snel uit. We waren gelukkig halverwege, dus de taxi die volgde was een stuk goedkoper. Zeker vergeleken met zo'n toeristische locatie als waar we vandaan kwamen. Na de taxi fristen we ons even op en aten we vegetarisch vlak bij ons hotel. De wijk begon al iets veiliger aan te voelen, ondanks dat we in het centrum twee keer waren aangesproken om op onze spullen te letten. Omdat Sandra zo bekaf was, mocht ze lekker om negen uur al slapen. Hopelijk wat meer synchroon met de nieuwe tijdzone.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095277
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 136
[author] => Jirry
[cityName] => Quito
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,quito
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-1-het-hoge-quito
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => jorindevoskes
[datePublication] => 2023-01-15
[title] => De golven brengen een nieuw begin
[message] =>
Introductie:
De afgelopen maanden heb ik doorgebracht in het Amazonegebied van Peru, op dezelfde plek waar ik in 2020 ook was. Ik verbleef bij Hoja Nueva, een conservatie-organisatie en dierenopvangcentrum midden in de jungle. Na een geweldige tijd in de natuur heb ik mijn junglethuis verlaten, op zoek naar nieuwe avonturen.
Waar ben ik?
Ik schrik wakker. Het is donker, ik lig in een zacht bed in een stille kamer. Even ben ik gedesoriënteerd. Waarom hoor ik geen katten rennen, geen honden blaffen, geen brulapen brullen? Waar zijn de geluiden van de kikkers, de vogels en de cicaden? Waarom voelt mijn bed zo schoon en waar is mijn klamboe? Dan spoelt de werkelijkheid als een koude golf over me heen. Oh ja, ik ben in Lima, in het hostel. Mijn tijd in de jungle is voorbij.
Ik draai me om en trek de deken over mijn hoofd, ik ben er nog niet klaar voor om mijn bed uit te komen en de werkelijkheid aan te gaan. Liever droom ik nog even over mijn thuis in het regenwoud. Ik stel me voor dat ik daar weer ben en denk terug aan een van mijn favoriete momenten van de afgelopen maanden. Het was een extra warme dag en de eerste keer dat ik ging afkoelen in de beek bij Hoja 1…
Ik slaak een zucht van verlichting als ik in het koele water ga zitten. Na dagen constant zweterig te zijn geweest is dit precies wat ik nodig heb. Het voelt alsof mijn oververhitte lichaam voor het eerst in tijden even helemaal kan ontspannen door het heldere water. De omgeving is prachtig en vredig. In de zon worden alle kleuren nog intenser. Het licht schittert op de bladeren en glinstert in de stroom. Het goudbruine water, het diepe groen van de planten, het intense blauw van de hemel. De zanderige bodem van de beek voelt koel onder mijn handen. Ik laat de fijne zandkorrels tussen mijn vingers glijden en voel blaadjes en takjes tussen mijn tenen. Ik ben een klein beetje nerveus over beestjes in de rivier: roggen, krabben, bijtvisjes... Ach, die zijn vast allemaal gevlucht door mijn gestamp in het water. Ik laat me achterover zakken, totdat ik languit naar de boomtoppen boven me kan staren en zweef een paar centimeter boven de bodem.
Ik ga weer overeind zitten als er een glanzende groene vogel met een lange spitse snavel voorbij komt flitsen. Een jacamar! Hij verdwijnt in de struiken. Er fladdert een vlindertje over de zanderige oever aan de overkant. Dan hoor ik gezoem, bzzzz, en zie ik een kolibrie door de lucht dansen. Het kleine vogeltje hangt even stil bij een struik, steekt zijn snavel razendsnel in de bloemetjes en vliegt dan verder. Hij blijft rondhangen, komt af en toe dichtbij en geeft een echte show.
Het heldere water stroomt langs me met een kracht die me verbaast. Het is verfrissend. Ik laat alle teleurstelling, verdriet, frustratie, boosheid, onbegrip en eenzaamheid die ik de afgelopen maanden heb gevoeld los in de stroming en stel me voor hoe die negativiteit wegdrijft naar de rivier. Ik haal een keer diep adem. 'Ik ontvang geluk, blijdschap, tevredenheid, spelen, connectie en dankbaarheid,' zeg ik hardop, terwijl ik stroomopwaarts kijk. Ik verbeeld me dat al die positiviteit op de stroom van het water naar me toe komt dobberen en me vult. Ik voel me beter dan ik in tijden heb gedaan.
Ik leun achterover en kijk omhoog naar de enorme boom die tegenover me staat, precies op een punt van de oever. Of misschien is de beek juist om de boom gekruld? De dikke grijze stam torent meters boven me uit en de stevige takken strekken zich wijd boven alle andere planten. Het is een prachtige, sterke boom. 'Dit moment zou echt perfect zijn als er nu apen voorbij kwamen,' denk ik.
Een paar minuten later hoor ik luid geritsel in de bladeren boven me. Er komt een glanzende roodbruine aap rustig een van de zijtakken van de boom op lopen. Ik kan mijn ogen niet geloven en lach om mijn geluk. Het is alsof ik met mijn wens een brulaap heb gemanifesteerd.
Twee kleine vrouwtjes gaan tussen de bladeren zitten, waar ik ze net niet goed meer kan zien. Dan komt er nog een mannetje achteraan, stevig gebouwd en met een enorme nek. Hij neemt plaats op een dikke tak precies boven mijn hoofd. Als een stereotypische vent zit hij uitgespreid op de tak: zijn benen wijd en bungelend over de rand, een beetje achterover geleund. Hij krabt aan zijn kruis. Terwijl ik vol verwondering naar hem staar, kijkt hij rustig naar mij terug.
Van de stad naar het strand
Van onder de deken vandaan hoor ik buiten een auto toeteren. Ja, ik ben nu echt in de stad. Het voelt vreemd dat ik inmiddels al een uur wakker ben, maar nog geen zonlicht heb gezien. Voor het eerst in maanden heb ik weer muren om me heen en ben ik afgescheiden van de buitenwereld. Ik sta op, eet mijn ontbijt in de keuken van het hostel en kom dan terug naar de kamer om mijn tas opnieuw in te pakken. Het besef dat ik niet meer terug kom in het regenwoud hangt als een grijze wolk boven me. Ik kan me niet voorstellen dat, na jaren dromen over terugreizen naar de Amazone, het nu ineens voorbij is. Dat ik niet meer midden in die prachtige natuur ben. Ik heb behoefte aan steun en bel mijn goede vriendin Anna in Nederland. 'Dag lieverd!' zegt ze warm als ze opneemt. 'Hoe is het met je? Hoe is het om weg te zijn uit de jungle?' Ik glimlach omdat ze meteen de spijker op z'n kop slaat, dit is precies waarom ik haar heb gebeld. 'Ik voel me erg verdrietig,' beken ik en mijn stem kraakt. 'Het klinkt misschien dramatisch, maar… het voelt alsof ik net een relatie heb verbroken en nu een gebroken hart heb.' 'Ja, een relatie met iemand waar je nog van houdt. En dat je je niet voor kunt stellen dat je elkaar niet meer constant ziet.' Anna snapt precies wat ik bedoel. We kletsen over mijn laatste ochtend in het regenwoud, hoe moeilijk ik het vind om weg te zijn en over mijn plannen van komende week. Over hoe de feestdagen waren. En over de avonturen die nog gaan komen. Anna helpt me herinneren dat er nog allerlei mooie dingen komen, ook als ik daar nu nog niet zoveel zin in heb. Tegen de tijd dat we ophangen voel ik me weer iets beter en ben ik klaar om te vertrekken.
De rest van de dag ben ik onderweg. Met de taxi naar Lima Airport, met het vliegtuig naar Guayaquil in Ecuador (het buurland van Peru), dan een taxi naar het busstation en twee bussen naar mijn eindbestemming: een minuscuul klein dorpje aan het strand. Om tien uur 's avonds kom ik aan in mijn surfhostel.
Ik heb dit uitstapje georganiseerd een aantal weken nadat ik aan was gekomen in het regenwoud. Toen de routine daar begon en ik niet veel aansluiting voelde met de anderen, leek het idee om oud en nieuw aan het strand te vieren me geweldig. Emma (een van de meiden waar ik goed bevriend mee raakte toen ik drie jaar geleden in een surfhostel aan de kust van Peru werkte) woont al een paar jaar aan de kust van Ecuador en ik zag een geweldige combinatie: tijd doorbrengen met mijn vriendin, oud en nieuw aan het strand vieren en nog even ontspannen voordat ik verder reis naar Nieuw-Zeeland. Toen ik destijds aan mijn moeder vertelde dat ik mezelf had getrakteerd op een weekje strandvakantie reageerde ze verbaasd: 'Oh, dus dan neem je eerder afscheid van de jungle? En je wilde zoooo graag lang blijven!' 'Ik blijf toch ook lang!' verdedigde ik mijn keuze. 'Die ene week maakt het verschil niet!' Nu puntje bij paaltje komt kan ik het echter niet helpen dat ik haar een beetje gelijk geef. Een week extra in het regenwoud klinkt nu geweldig.
'Wat doe ik hier?' schiet steeds door mijn hoofd heen, terwijl ik over het lege strand wandel. Mijn voeten zakken weg in het vochtige zand. Het is een grijze dag, maar wel warm. In de verte steken bruingele rotsen de zee in. De golven komen met een geruststellend geruis het strand op rollen. Een rijtje pelikanen vliegt met rustige vleugelslagen over. Ik kan zien dat het hier prachtig is, maar tegelijkertijd is het niet waar ik nu wil zijn. De open ruimte, de ruisende wind, de gebouwtjes her en der, de toeterende auto's op de weg, de andere mensen: het is allemaal zo anders dan het regenwoud. Ik stel me voor hoe Etienne en Ellie nu door de modder stampen, hoe de bomen alles omringen, hoe de geluiden van de natuur klinken. Ik mis het vertrouwde gezelschap van mijn junglevrienden, ik mis mijn thuis. Heb ik er goed aan gedaan om eerder weg te gaan? Op dit moment weet ik het echt niet.
Een paar dagen geleden verraste Emma me met de mededeling dat we oud en nieuw niet samen kunnen vieren. Zij heeft al iets anders gepland staan. Ik was boos en verdrietig en teleurgesteld: ik kwam specifiek naar Ecuador om dit moment met een vriendin door te brengen, hoe kan ze me nu zo laten vallen? Wanneer ik echter teruglees in onze berichten zie ik dat ik die verwachting nooit heb uitgesproken. Voor mij is het belangrijk om gezelschap te hebben op een moment als nieuwjaar en ik ben er automatisch vanuit gegaan dat dat voor haar ook zo zou zijn. Het is een belangrijke, maar pijnlijke les, in heldere communicatie. Het daagt me uit om mijn intenties waar te maken: ik omarm nieuwe kansen, ik geniet van wat er is zonder het te willen veranderen. Ik probeer er maar aan vast te houden, maar op dit moment voel ik het eigenlijk nog niet.
Het helpt ook niet dat ik naar mijn idee handen vol geld uitgeef aan deze luxe. Tijdens reizen is het altijd een afweging waar je je centjes aan uit wilt geven, vooral wanneer je zoals ik lange tijd wegblijft zonder inkomen. Ik probeer geld nooit een reden te laten zijn om iets wel of niet te doen, maar ik weet ook dat de voorraad niet oneindig is. Ik kies weloverwogen. En dus baal ik dat ik me nu zo verloren voel. Is dit het waard?
Toch vraagt deze plek ook om mijn aandacht. Ik wil wel in een hoekje blijven zitten en me zielig voelen, maar dat is erg moeilijk wanneer je in zo'n fijne omgeving bent. De sfeer in het hostel is die van een grote familie; iedereen trekt met elkaar op, is geïnteresseerd en geniet duidelijk van het hier zijn. Op oudjaarsdag doe ik mee met een yogales die vanuit het hostel georganiseerd wordt. Met het geruis van de golven op de achtergrond beweeg ik me door de bekende houdingen. Ik negeer het geluid van de toeterende auto's op de weg achter het hostel. Ik voel de stretch in mijn lijf en focus op mijn ademhaling. Er ontstaat weer wat ruimte in mijn hoofd. Ik knipper een paar tranen weg en ik merk dat ik me iets meer kan openstellen voor hier en nu. 's Middags ga ik voor een lange wandeling op het strand en ik geniet ervan hoe mooi het hier is. Misschien is anders ook oke?
's Avonds hebben we met alle andere gasten van het hostel een potluck diner, om het einde van het jaar te vieren. Al dagenlang is iedereen aan het koken en als we om zeven uur van start gaat is de tafel afgeladen met voedsel. Er is chili, lasagne, humus, salade, groenten, zelfgemaakt brood. Een Nederlands koppel heeft vegetarische bitterballen gemaakt, die bijzonder goed gelukt zijn. Ik heb guacamole bereid. Als toetje hebben we drie soorten zelfgemaakte cake en rijstpudding. We eten allemaal samen en ik geniet van het gezelschap en de gezelligheid. Iets voor middernacht gaan we samen naar het strand achter het hostel. Er is al een kampvuur gemaakt door een lokale man en er verzamelt zich een gemengd gezelschap van Ecuadorianen en backpackers om het vuur. Dit is een traditie in Ecuador: Met oud en nieuw maak je een kampvuur en verbrand je een 'monigote', een papier maché figuur dat symbool staat voor het afgelopen jaar. De poppen kunnen allerlei vormen aannemen: politici, acteurs, superhelden en cartoonkarakters. In sommige steden komen hele wijken bij elkaar om samen metershoge figuren te bouwen. Soms worden er briefjes met negatieve gebeurtenissen van het afgelopen jaar in gestopt, klaar om door het vuur weggevaagd te worden. Naast ons vuur staat een rijtje aan monigotes klaar om verbrand te worden: een eng-uitziende pop gekleed in oude kleding, een konijn uit een tekenfilm, een draakje uit een computerspel en de Minion van het hostel die we stiekem liever niet zouden verbranden. Er komt een lokaal gezin aanlopen met een grote superheld. Ook verderop aan het strand zie ik her en der vlammen flikkeren, iedereen maakt zich klaar voor de jaarwisseling.
Vlak voordat het zover is komt Sam, een lokale pensionhouder, de kring langs met een zakje rotjes. 'Denk aan iets van het afgelopen jaar dat je wilt laten ontploffen en gooi het op het vuur,' zegt hij, terwijl hij ons er allemaal een geeft. Dan begint iemand af te tellen. 'Tien…, negen…' Wanneer we bij vier aangekomen zijn gooi ik snel mijn rotje op het vuur en kijk hoe mijn frustraties ontploffen. 'Drie…, twee…, één… HAPPY NEW YEAR!' Iedereen juicht en klapt. De Minion wordt in het vuur gegooid en ik zie zijn blije lach langzaam in vlammen opgaan.
En dan komt het gekke moment net na twaalf uur. We staan allemaal naast elkaar naar de vlammen te kijken en wensen iedereen een gelukkig 2023. Toch blijven dit mensen die ik net een dag geleden heb ontmoet en de warmte en de knuffels van echte vriendschap heb ik nog niet met hen opgebouwd. Ik voel me eenzaam wanneer ik de kring rondkijk naar de onbekende gezichten. Hoe leuk en bijzonder deze nieuwjaarsviering ook is, dit moment is precies waarom ik graag bij vrienden wilde zijn voor oud en nieuw. Ik denk aan Ellie en Etienne, die in de jungle een sobere jaarwisseling vieren, aan Emma die een paar kilometer verderop haar eigen ding doet en aan mijn vrienden en familie in Nederland die inmiddels al een uur of zes in 2023 leven. En dan kijk ik om me heen, naar de donkere zee en het kampvuur en deze vriendelijke vreemdelingen. Tja, je kunt niet alles hebben.
Gelukkig gaat het moment ook snel weer voorbij. Met een groep gaan we terug naar het hostel en we besluiten om daar te blijven in plaats van te gaan dansen op traditionele muziek in het dorp. We spelen UNO en zwemmen in het zwembad en om een uur of twee lig in in mijn bed voor mijn eerste nachtrust van 2023.
Go with the flow
Nu oud en nieuw uit de weg is, valt er een last van mijn schouders. Ik probeer me nog even te ontspannen voordat ik over een paar dagen weer vertrek, daarvoor ben ik aan het strand toch?
Op 1 januari ga ik 's middags samen met een surfleraar naar het strand. Ik ben nerveus, surfen is nog nooit echt mijn sport geweest. Toen ik in 2016 in Sydney studeerde ging ik naar een surfkamp, mijn eerste keer op een surfplank. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat het in juli winter is in Australië. Drie dagen lang hadden we stormachtig weer, het water was ijskoud (ondanks mijn wetsuit) en door de harde wind konden we een deel van de tijd niet surfen. Dat vond ik stiekem niet zo erg, ik had al snel ontdekt dat surfen een sport van de lange adem is: het duurt lang voordat je zelfs ook maar de basis goed onder de knie hebt en ik zag daar de lol niet van in. Terwijl vriendinnen na het kamp bij Bondi beach planken huurden om zelf te oefenen, besloot ik dat surfen niets voor mij was.
Toen ik in 2019 echter in een surf- en yogahostel in Peru werkte vond ik dat ik nog een poging moest wagen. Dit was er de plek voor en iedereen om me heen was zo gepassioneerd. Ik nam tien lessen bij een lokale surfschool en leerde de sport meer waarderen. Het water was warmer en het was best lekker om een beetje rond te dobberen en te kijken naar de pelikanen. Af en toe lukte het me zelfs om op te staan op de surfplank, kleine succesmomentjes die me motiveerden om door te gaan. Toch merkte ik ook dat ik surfen eng vond, door de manier waarop ik soms ondersteboven werd gegooid of die keer dat mijn 'leash' (het koord tussen de plank en mijn enkel) om mijn benen wikkelde en me onder water trok totdat ik dacht dat ik zou verdrinken. De hoge golven hier in Ecuador zijn dus behoorlijk intimiderend.
Chifle brengt me naar het strand en gebaart dat ik de surfplank neer moet leggen. Hij wil eerst op het droge zien dat ik weet hoe ik op moet staan. Eerlijk gezegd weet ik zelf niet of ik dat nog weet… Ik plof op mijn buik neer op het zand. Surfen doen we hier zonder wetsuit en ik ben er nog niet helemaal aan gewend. Gelukkig heb ik van een van de meiden van het hostel een surfshirt kunnen lenen.
'Okay, go!' zegt Chifle in zijn afgemeten Engels. Op de automatische piloot begin ik mijn armen te bewegen alsof ik paddle en, alsof het ergens in een hoekje van mijn brein is opgeslagen, duw ik mezelf omhoog naar een plank. Ik spring op totdat ik op mijn voeten sta. Een voet vooruit, een voet achter, gebogen knieën en armen in de klassieke surfhouding. Waar komt deze kennis vandaan? 'Good!' zegt Chifle en dan duwt hij me om. 'Draai je voeten en verdeel je gewicht meer. Dan ben je stabieler.' Hij laat me de beweging nog een keer of vijf herhalen, mijn houding steeds meer perfectionerend, totdat hij denkt dat ik er klaar voor ben. Denk ik dat ook?
We lopen het koele water in, tot ongeveer heuphoogte. De golven zijn hier zo sterk dat het voor beginners niet verstandig is om 'green waves' (echte golven) te surfen, in plaats daarvan gaan we oefenen in de 'whitewash' (branding). 'Remember, just breathe…' herinnert Chifle me. Ik haal een keer diep adem, hier gaan we.
Ik sta naast de surfplank in de branding totdat Chifle zegt dat ik er op mag gaan liggen. Ik hoor het bulderende geluid van het water steeds luider worden, steeds dichterbij komen. 'Go!' roept Chifle en hij duwt de achterkant van mijn surfplank mee met de stroming. Ik grijp de zijkant van de plank vast, zet mijn voeten neer, kom overeind. 'Ik sta!' denk ik verbaasd, totdat ik drie seconden later omval. Ja, er is nog verbetering mogelijk, maar… opstaan op de eerste poging? Blijkbaar kan ik het nog! Met een grote lach op mijn gezicht worstel ik me door de branding terug naar Chifle die zijn duim opsteekt.
Op de volgende poging sta ik weer op, maar val ik zijwaarts doordat ik mijn bovenlichaam te ver naar voren buig. De keer daarna sta ik, maar de kracht van de golf is al weg en verbaasd val ik op mijn billen in het water. Dan lukt het niet om op te staan. Elke keer kom ik met een grijns terug naar Chifle die me aanwijzingen geeft: 'Buig je knie', 'Rustig aan, niet opspringen', 'Adem, je hebt geen haast' en 'Just go with the flow, don't try to control the wave.' Die tip raakt me. Hij weet het niet, maar dit is precies de levenswijsheid die ik nu nodig heb.
Ik heb een kleine tegenslag wanneer ik in mijn oog wrijf en mijn contactlens ergens in mijn ooghoek verdwijnt. Zonder lens ben ik praktisch blind, maar ik wil de les niet onderbreken: ik heb te veel lol! En dus knijp ik mijn rechteroog dicht en surf ik op één oog verder. Chifle is inmiddels richting het strand vertrokken, hij laat het me nu zelf doen en geeft aanwijzingen vanuit de verte. Ik voel me een echte winnaar, dit gaat zoveel beter dan verwacht! Na een uur gebaart hij dat zijn tijd er op zit. Hij gaat terug naar de surfschool, maar ik mag nog even zelf door oefenen als ik dat wil. Ik ben al flink moe, maar ik wil nog niet stoppen! Ik blijf proberen, opstaan, vallen. Af en toe heb ik een glorieus moment waarop de golf me bijna tot aan het strand tilt. Ik sta overeind, ik voel de plank onder me bewegen en ik snap nu waar al die ophef voor is. Elke keer denk ik 'nu is het tijd om te stoppen, eindig op een hoogtepunt', maar steeds weer ga ik terug voor nog één laatste keer. Totdat ik de beste golf van de dag pak, ver richting het strand, en weet dat dit is wat ik me wil herinneren.
Op het strand zitten een paar Ecuadoriaanse dames onder een parasol en brutaal benader ik hen. 'Hoi, ik heb mijn telefoon niet bij me. Zouden jullie een foto van me willen nemen? En die dan naar me toe willen sturen?' 'Ja, natuurlijk!' Zij lijken de vraag minder gek te vinden dan ik het vond om hem te stellen en een van de vrouwen neemt een foto van me. Blij sta ik naast de surfplank op het strand. Mijn natte haar is verward en ik voel me uitgeput, maar ik heb een grote lach op mijn gezicht. 'Ik kan de foto ook naar Guillermo sturen,' zegt mijn fotografe. 'Dan kan hij het naar je doorsturen.' Ik denk dat ze het heeft over Guillome, een Franse vent uit het hostel, en knik. Iedereen kent elkaar in zo'n klein dorp… Blij kom ik terug in het hostel waar de andere gasten me geïnteresseerd vragen hoe de les was. 'It was great!' vertel ik over en over. Ik ontspan in de hottub, een ongekende luxe voor een hostel, en ga uiteindelijk met een rozig gevoel op zoek naar Guillome. 'Heb jij toevallig een foto van mij met een surfplank op het strand gekregen?' vraag ik en hij kijkt me vreemd aan. Tja, dat is ook wel een beetje gek natuurlijk. Ik leg de situatie uit en hij schudt zijn hoofd. 'Guillermo is iemand anders, ze halen ons steeds door elkaar.' Ik proest: 'Dus nu heeft een of andere Guillermo uit het dorp uit het niets een foto van mij met een surfplank ontvangen? Hij moet zo verward zijn!' Viavia speur ik zijn nummer op en ik stuur hem een bericht om te vragen naar de foto. Binnen een paar minuten zie ik mezelf op mijn scherm verschijnen, met als enige bericht van Guillermo het klassieke relaxte handgebaar dat surfers maken [e-1f919] Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wat is het leven ook heerlijk ontspannen in een surfdorp als dit!
Helen aan zee
Gedurende mijn tijd aan de kust begin ik het regenwoud langzaam meer en meer los te laten. Ik mis de jungle nog steeds, dat zal waarschijnlijk nog lange tijd zo blijven, maar ik begin weer plezier te beleven aan andere dingen. Er breekt wat zon door mijn grijze wolk heen. Misschien was het toch niet zo'n gek idee om hier te komen voordat ik verder reis?
Ik leer de andere gasten in het hostel beter kennen en wen weer aan het gezelschap van backpackers. Elke plek trekt zijn eigen type reiziger aan. In dit hostel zijn opvallend veel 'digital nomads', reizigers die online werken terwijl ze de wereld over trekken. Sommigen van hen hebben een baan die specifiek ingericht is op reizen, zoals het geven van Engelse of Duitse les, terwijl anderen hun vaste baan hebben aangehouden terwijl ze langere tijd op afstand werken. De rust en structuur van een surfhostel is hier ideaal voor, vaak ligt iedereen om tien uur 's avonds in bed en staan ze rond zes uur 's ochtends op. Het gaat ook samen met een iets oudere leeftijdsgroep en opvallend veel koppels die samen op reis zijn. Ik merk dat ik met afgunst kijk naar deze duo's. Alhoewel ik altijd met veel plezier een soloreiziger ben geweest kom ik nu op het punt dat ik mijn avonturen graag zou willen delen met een partner. Nu is het alleen nog een kwestie van die persoon vinden!
Verder valt het me weer op hoe makkelijk backpackers praten over 'even' een land bereizen. Vooral opsommingen als 'we'll do Colombia, then we'll do Peru and then we're doing Bolivia' roepen bij mij enige irritatie op. Hoezo ga je een land 'doen'? Even de grens over, dan kan je dat weer van je to do lijst afkruisen. Alsof je na een bezoek van een week het land, de inwoners en hun cultuur echt kent! Zelf heb ik tijdens elk van mijn reizen minstens drie maanden in een land doorgebracht, meerdere weken gewerkt en gewoond op één plek en toch blijft het altijd even 'proeven' aan de omgeving. Een echte backpacker zal ik waarschijnlijk nooit worden met deze instelling…
Op 2 januari spreek ik in Ayampe (het dorp verderop aan de kust) toch af met Emma. Ik loop over het strand die kant op, een wandeling van ongeveer 45 minuten. De zon brandt op mijn hoofd en het strand is leeg, op een legertje krabben na. De kleine roze beesten racen zijwaarts voor me uit en schieten in holletjes in het zand. Verderop zie ik een boom vol grote vogels die donker afsteken tegen de strakblauwe hemel. Als ik dichterbij kom zie ik dat het gieren zijn. Op de grond ligt een grote dode zeeschildpad en de gieren houden me strak in de gaten terwijl ik snel langs hun feestmaaltijd loop.
In Ayampe zit Emma al op het zand te wachten, haar grote hoed en groene jurk creëren een zonnig tafereel. Tijdens de wandeling hiernaartoe was ik aan het dubben of ik nog een keer iets zou zeggen over onze miscommunicatie rond oudjaarsavond, maar als ze opspringt en me enthousiast omhelst besluit ik het te laten. Wat heb je ook aan boos zijn?
De rest van de ochtend zitten we op het strand te kletsen. Onze connectie is nog net als vroeger en we brengen elkaar weer op de hoogte van ons verleden, heden en toekomst. Emma is Brits, maar is tijdens de pandemie nooit teruggekeerd naar Engeland. In plaats daarvan heeft ze een leven voor zichzelf opgebouwd aan de kust van Ecuador. Ik vind het dapper en inspirerend dat ze is gebleven waar ze het fijn heeft, ook al is het misschien niet de meest vanzelfsprekende plek. Tegelijkertijd is ze een fervent reiziger met een passie voor de bergen. 'So tell me more about your plans for New Zealand, that's exciting!' glundert ze. Over een paar dagen vertrek ik uit Zuid-Amerika en reis ik naar de andere kant van de wereld. 'Ja, het is best spannend! Maar het wordt vast geweldig!' antwoord ik en ik vertel over alles wat ik daar ga doen.
Nadat we het strand hebben verlaten lopen we naar een koffieshop verderop voor een heerlijke cappuccino. Ayampe is een groter dorp dan Las Tunas, bestaande uit twee onverharde straten in plaats van één. Het is een trekpleister voor surfers en reizigers met een spirituele interesse, een mooie maar dure plek waar je voor een kopje koffie zo 5 dollar betaalt en waar accommodatie de hoofdprijs kost. Dit wordt ook in stand gehouden om te voorkomen dat Ayampe in een tweede Montanita (de partykustplaats van Ecuador) verandert.
Halverwege de middag keer ik terug naar mijn hostel, zodat ik precies op tijd ben voor de yogales. Ik moet rennen om de groene bus te halen en snel geef ik Emma nog een knuffel voordat ik naar binnen spring. Terwijl ik de palmbomen en huisjes voorbij zie glijden glimlach ik tevreden. Vandaag was weer een mooie dag.
Nu heb ik nog één dag te gaan en ik besluit een 'jungle trail' te lopen langs de Ayampe rivier. Op woensdag loop ik dus weer terug naar Ayampe, vanaf waar ik een weg landinwaarts volg. Ik loop door de brandende zon langs krakkemikkige gebouwen richting de groene bergen. De instructie die ik heb gekregen was kort en bondig: loop naar de rivier en volg de rivier de jungle in. Klinkt eenvoudig? Wanneer ik bij de rivier aankom zie ik echter niet echt een pad en er is geen enkele indicatie van de richting waar ik op moet. 'Sorry, welke kant op is de kolibri trail?' vraag ik een vrouw die met haar dochtertje langsloopt. Ze wijst dat ik inderdaad de rivier moet volgen. Hm, dan worstel ik me maar een weg door het hoge gras. Ik blijf lopen, soms is er een paadje en soms niet. De omgeving wordt groener, er zijn palmbomen en bamboe stengels en bananenplantages. Als ik het zat wordt om me een pad door de begroeiing te banen, loop ik verder in de rivier. Het water komt niet hoger dan mijn kuiten en is meestal helder fris. Er lopen drie ibissen, middelgrote vogels op lange poten, voor me uit en ik zie visjes zwemmen. Het is heerlijk om weer omringd te worden door groen, maar de sfeer klopt niet helemaal. Zoals ik al had verwacht is jungle hier niet écht jungle. Het duurt een tijdje voordat ik mijn vinger er op kan leggen, maar dan weet ik waar het aan ligt: het is doodstil. Ik hoor de wind ruisen en de bladeren knisperen en het water stromen, maar er zijn geen vogels of kikkers of cicaden te horen. Heel gek.
Als ik een eind door de rivier ben gebanjerd zoek ik een mooi plekje om mijn lunch te eten. Ik ga op de grond zitten in de bocht van de rivier, met een grote volle boom als een soort parasol over me heen en een begroeide helling achter me. Ik pak mijn e-reader erbij en geniet van het uitzicht op bomen en groene bergen verderop terwijl ik me verlies in een grappige roman. Nadat ik ongeveer een half uur in stilte heb zitten lezen hoor ik opeens het geluid van knisperende bladeren op de helling achter me. Ik kijk rustig om, misschien zit er een vogel of loopt er een persoon? Nee, het is een veel interessanter wezen!
Nietsvermoedend komt er een tayra naar beneden gewandeld. Een tayra is een soort grote marter: slank, glanzend zwart met een crèmekleurige kop en een dikke staart. Zo groot als een vos. Ik heb tot nu toe zo stil gezeten dat hij me nog niet heeft opgemerkt en hij nadert me tot een paar meter afstand. Mijn hart bonst, wow wat cool! Grappig, drie maanden diep in het regenwoud en ik heb nog nooit een tayra gezien, maar een half uurtje hier en eentje komt naar me toe gewandeld. Net als ik me af begin te vragen of hij gewoon langs me naar het water zal lopen (en hoe veilig dat voor mij is) ziet de tayra me zitten. Hij komt tot stilstand en blijft stokstijf halverwege de helling staan terwijl hij strak naar me staart. Ik zie de radertjes in zijn hersenen draaien terwijl hij zich afvraagt wat ik ben, waarom ik in zijn wandelroute zit en wat voor bedreiging ik voor hem vorm. Ik blijf eerst doodstil zitten en probeer zelfs mijn ademhaling zo oppervlakkig mogelijk te houden om hem niet af te schrikken. Dan beweeg ik mijn rechterhand langzaam naar mijn tas om mijn telefoon te pakken. Voorzichtig glijd ik met mijn hand in het voorvak, trek het apparaat naar buiten en klik de camera aan. Dat lijkt de tayra op te schudden en in één beweging draait hij zich om en springt hij de helling weer op. Een stukje verderop gaat hij onder een boom zitten en spiedt langs de stam naar me. Zo spelen we een tijdje kiekeboe, totdat ik besluit terug te gaan naar mijn boek. Wanneer ik weer opkijk is het beest verdwenen.
De volgende ochtend pak ik mijn tas in, check ik uit bij het hostel en ga ik voor een laatste wandeling op het strand. Ik loop naar de rotspartij die het einde van de baai markeert en kijk naar de hoge golven die tegen het steen opspatten. Ik heb gehoord dat er een geheim strand verborgen ligt achter deze rotsen en ik ga op zoek naar het kleine paadje dat ergens de rotswand over zou moeten leiden. Volgens meerdere mensen is het een uitdagende klim, maar wel goed te doen en het resultaat zou prachtig moeten zijn. Nadat ik mezelf door de bosjes heb geworsteld sta ik inderdaad voor een steil pad uitgesleten in de rotsen. Ik trek mijn sandalen uit en probeer een goede steun voor mijn rechtervoet te vinden. Met mijn linkerhand grijp ik een randje vast, maar als ik me probeer op te trekken komt er een flink brok steen los. Oef, deze rots is niet stabiel…
Het lukt me met moeite om me een paar meter naar boven te worstelen, maar elke stap voelt alsof ik mijn leven waag. Mijn hart klopt in mijn keel en ik sta tegen de rotsen aan geklemd. De randjes om op te staan zijn minuscuul, er zijn weinig handgrepen en de rotsen zijn brokkelig. Ik kijk omhoog naar de gladde stukken die nog komen en haal diep adem. Is dit een goed idee? Nee, het is het risico niet waard. En dus klauter ik terug naar beneden. Het geheime strand blijft geheim voor mij.
Wat een engerd!
De lange reis terug naar Guayaquil verloopt soepel en de volgende dag stap ik uit het vliegtuig in Lima. En dan maak ik een paar cruciale fouten… Fout 1: In plaats van een officiële airport taxi te boeken, kies ik ervoor naar buiten te lopen en mee te gaan met een van de taxichauffeurs die buiten de deur klanten proberen te ronselen. 'Hoeveel kost het naar Miraflores?' vraag ik, terwijl hij me weg van de ingang naar een van de parkeerplaatsen leidt. 'Oh, er ligt een prijslijst in de auto', antwoordt de charmante man, waarna hij een gesprekje met me begint over wat ik allemaal voor reisplannen heb. Fout 2: Ik knik braaf en loop mee, ondanks dat ik weet dat ik nu een prijs af moet spreken. Een lijst klinkt officieel, dat zal vast goed zitten toch? Als we bij de auto aankomen opent de chauffeur de deur voor me en gebaart dat ik in kan stappen. 'Kan ik de prijs eerst zien?' vraag ik (gelukkig doe ik ook nog iets goed). Hij trekt een soort menukaart uit het vakje van de stoel en bestudeert hem. 'Miraflores? 25 dollar…' Ik knipper met mijn ogen, ik denk dat ik hem verkeerd gehoord heb. 'Hoeveel is het in soles?' 'Uhm, 95 soles', lacht de chauffeur vriendelijk tegen me, terwijl hij weer gebaart dat ik in moet stappen. Ik blijf koppig staan waar ik sta, ik weet dat hij me probeert te naaien omdat ik een gringo ben. Een officiële airport taxi naar Miraflores kost maar 65 soles... Als ik hem dit vertel begint hij een zielig verhaal over parkeerkosten en benzineprijzen. 'Niet mijn probleem!' zeg ik hard. 'Ik denk dat ik toch beter een officiële taxi kan nemen.' Ik draai me om en begin terug te lopen naar de luchthaven, terwijl ik in mezelf mopper. Waarom ben ik niet direct naar een officiële taxi gegaan? De taxichauffeur rent achter me aan en probeert me half smekend toch nog in zijn auto te krijgen. 'Ah come one, I'll give you 70 soles! Or 65, we can do 65!' Ik schud beslist mijn hoofd en blijf doorlopen, geen kans dat ik nog met deze oplichter meega. Ik snap dat hij probeert een inkomen te verdienen aan nietsvermoedende toeristen, maar dat betekent niet dat ik hem hoef te helpen. Onderweg sluit een andere chauffeur zich aan in de discussie. 'Miss, miss you can come with me!' Fout 3: ik sta stil en luister naar zijn verhaal. 'Nee, ik neem een officiële taxi,' herhaal ik en de chauffeur houdt het pasje om zijn nek naar voren. 'Kijk, ik ben officieel! Ik neem je mee voor 60 dollar.' Ik zucht. 'Oke dan,' en stap in zijn auto. De grootste fout van allemaal. Terwijl we wegrijden vraagt mijn nieuwe chauffeur, een Peruaan van middelbare leeftijd, hoeveel zijn collega vroeg. '95 soles!' zeg ik verontwaardigd. 'Kun je dat geloven?! Het is niet juist, het kost 65 om naar Miraflores te komen…' En dan begint mijn chauffeur ook een verhaal over dat dit de nieuwe prijs is, dat benzinekosten omhoog zijn gegaan, parkeerkosten etcetera. Ik vertel hem een paar keer dat ik deze route enkele dagen geleden nog heb gedaan en dat ik weet hoeveel het zou moeten kosten, maar hij blijft sputteren dus op een gegeven moment reageer ik gewoon niet meer. Dan gooit hij het over een andere boeg. 'Je spreekt zo goed Spaans,' zegt hij flirterig. 'En je bent mooi, ben je single?' Ik voel me erg ongemakkelijk bij de manier waarop hij naar me kijkt. Het is een vraag die veel taxichauffeurs stellen en meestal ben ik eerlijk en maak ik een grapje over genieten van mijn vrijheid zonder een man, maar iets in me zegt dat ik deze man geen ruimte moet geven. 'Ja, ik heb een vriend,' lieg ik. 'Hij komt me over een paar weken opzoeken.' 'Denk je dat hij trouw aan je is?' pusht de chauffeur. 'Ik denk het niet hoor, ik heb ervaring.' Ik voel me steeds minder prettig bij de manier waarop hij naar me kijkt en probeer het gesprek op een ander onderwerp te brengen, zoals zijn werk. Dat leidt er echter alleen maar toe dat hij me vertelt dat hij gescheiden is en elk weekend op stap gaat. Ik hoor de uitnodiging erin door. Dan begint hij over het feit dat ik in een gemengde slaapzaal slaap in het hostel en dat mannen verlekkerd naar me zullen kijken als ik in een handdoek uit de douche kom. Ik kan aan zijn gezicht zien dat HIJ zich op dit moment voorstelt dat ik in een handdoek uit de douche kom en ik huiver. Inmiddels heb ik een knoop in mijn maag en voel ik me benauwd, wat een engerd! Ik kijk uit het raam en probeer in te schatten of we in de juiste richting rijden. Ik heb geen internet, dus ik kan de route niet bijhouden op google maps (iets wat ze wel altijd aanraden als je in Lima een taxi neemt). Ik vertel een heel verhaal over dat ik werk hier in Peru en dat ik vrienden heb in Lima, om maar de indruk te wekken dat ik niet een of ander naïef en hulpeloos meisje ben. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik een aardig woordje Spaans spreek, zodat ik in ieder geval enige zekerheid uitstraal. Ik weet niet of het terecht is, maar alle alarmbellen in mijn hoofd gaan af bij deze taxi-chauffeur. Ik voel me niet veilig en ik wil het liefst zo snel mogelijk weg uit de auto. Het helpt niet dat het verkeer helemaal vast staat, waardoor de lange reis naar Miraflores nog langer duurt. De chauffeur zit tegelijkertijd op facebook te kijken naar live opnames van de nieuwe protesten in het centrum, probeert zijn volgende rit te regelen via een app en weeft als een malloot tussen de andere auto's door. Met een ruk trekt hij zijn stuur naar links om te voorkomen dat we tegen een busje aan botsen en ik houd geschrokken mijn adem in. Ik durf er niets van te zeggen. Nog even volhouden en hopen dat het snel voorbij is. Wanneer ik een uur later uit de gewraakte auto stap, sta ik strak van de adrenaline en ben ik tegelijkertijd uitgeput. Verrassend genoeg heeft de man niet meer geprobeerd de prijs op te drijven, iets wat ik wel had verwacht met alle files. Eerlijk gezegd had ik hem in dat geval zelfs meer geld gegeven, gewoon om weg te komen van de situatie. Ik heb mijn les geleerd, voortaan neem ik weer officiële taxi's.
Welcome to the Big Apple
Mijn lange reis naar Nieuw Zeeland is nu officieel begonnen. Na een nacht in Lima ben ik de volgende avond weer terug op de luchthaven. Gedurende een onrustige nacht vlieg ik naar New York en op zaterdagochtend stap ik slaperig uit de airport express bus in het centrum van Manhattan. Ik heb in totaal 12 uur in de stad, een zogenaamde 'stop over'. Mijn plan is om een paar uur op de hop on hop off door de stad te cruisen. Ik sleep mijn backpack door de stad totdat ik de bus heb gevonden en zink dan opgelucht neer op het open dak. Vanuit de flonkerende billboards van Times Square rijden we langs Central Park en de statige huizen van uptown. Gek genoeg heb ik het gevoel dat ik deze plek al ken door alle films en series over New York en tegelijkertijd geniet ik ervan de stad in het echt te zien. Ik ben verrast door hoe mooi de architectuur is en bewonder alle kleine details aan de oude gebouwen, New York is leuker dan verwacht!
De tweede bus die ik neem gaat naar downtown, via Broadway langs bekende namen als Macy's en Soho naar de Brooklyn Bridge en de Hudson River. We rijden langs het 9/11 monument en staan dan lange tijd vast in het verkeer. Inmiddels heb ik het ijskoud (het is hier winter), moet ik naar de wc en begin ik te voelen dat ik al heel lang wakker ben. Even vind ik het helemaal niet meer leuk, maar ik probeer mezelf af te leiden met mijn e-reader. Ook dat is reizen: jezelf door de moeilijke momenten heen helpen. Tegen de tijd dat we terugkomen bij de bushalte ben ik weer uit mijn dipje geklommen, het is tijd om richting het vliegveld te gaan. Voordat ik de trein neem, eet ik nog een hotdog bij een straatverkoper (dat hoort natuurlijk hier) en dan reis ik naar JFK airport. Ik ben blij dat ik dit uitstapje heb kunnen inpassen, New York smaakt naar meer! Wat me nog het meest positief verrast heeft is hoe vriendelijk iedereen was. De toiletdame in Bryant Park die ervoor zorgde dat ik een schoon en prettig ruikende wc had, de verkoopster van mijn busticket die met me meedacht over de beste route, de barista in de koffieshop die haast maakte zodat ik op tijd op kon stappen, de MacDonalds medewerker die me gratis liet plassen en de treinbediende die me vertelde hoe ik naar het vliegveld kon komen: iedereen was zo behulpzaam!
Het is acht uur 's avonds als ik weer in het vliegtuig stap. Nog 17 uur vliegen naar Auckland, Nieuw-Zeeland here I come!
Lees in mijn volgende blog hoe mijn reis naar het land van de kiwi's verloopt! En vergeet vooral niet een reactie te plaatsen op dit verhaal!
Wil je hélemaal meeleven met mijn avonturen in Nederland, Ghana, Mexico, Australië, Griekenland, Canada, Peru en Nieuw-Zeeland? Volg mij dan op Instagram via 'opreismetjorvos'! Of wacht op mijn boek ‘Zes keer thuis en toen weer naar huis, leven en leren op reis’.
[userId] => 372454
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090198
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 378
[author] => Jorinde Voskes
[cityName] => Ayampe
[travelId] => 528101
[travelTitle] => Peru 2022
[travelTitleSlugified] => peru-2022
[dateDepart] => 2022-10-10
[dateReturn] => 2023-01-06
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,ayampe
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/372/454_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-golven-brengen-een-nieuw-begin
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-09-04
[title] => Van San Christobal naar Quito
[message] =>
Vandaag was een complete reisdag.
Na het ontbijt werd ik naar het vliegveld gebracht van San Christobal door 2 duikinstructeurs die dat er even als schnabbeltje bij deden. Er was alleen maar een vertrekhal voor nationale vluchten.
We vlogen vanuit San Christobal met een tussenlanding in Guayaquil naar Quito.
Toen ik aankwam ging de zon al onder en het bleek dat we in het spitsuur helemaal de stad door moesten naar hotel Tiku, waar ik nu inmiddels voor de vierde keer logeerde.
Ik werd weer vriendelijk verwelkomt en sliep deze keer helemaal boven in het hotel, weer in een prachtige kamer.
Bij het hotel lag een envelop van Adore Travel te wachten met een restitutie van het hotel in Guayaquil.
Tijdens de vliegreis had ik niet meer gegeten dan wat crackers (snacks) met water, dus haalde ik een afhaalmaaltijd bij een dichtbij gelegen Chinees ( na 19.00 lukt het hier bijna niet meer om ergens iets te eten).
Nog even werken aan de blog over Galapagos, hier was tenminste weer goed internet en konden er weer foto's op de blog.
Even over nadenken wat en of ik morgen nog wat ga doen ,
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086835
[countryId] => 54
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 624
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/072/052_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-san-christobal-naar-quito
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-09-04
[title] => San Christobal
[message] =>
een beetje laat alweer 2 weken thuis, maar toch nog verslagjes en foto's van de laatste reisdagen
het derde eiland San Christobal,
Vanmorgen opgehaald door een ontzettend aardige gids, die direct ging overleggen over het plan van vandaag: een toer door de hooglanden.
Schildpadbroedcentrum ( Cerro Colorado), vulkaanmeer bekijken, natuur bekijken.
Eigenlijk wilde ik geen broedcentrum meer bekijken, maar volgens de gids was deze erg leuk. En het klopte, je kon er mooi rondlopen. En we troffen het, want de schilpadden werden die dag gevoerd. Heerlijke sappige stengels waar de schildpadden luidruchtig smakkend van genoten en het waren zulke slordige eters dat hun hele kop onder het sap zaten.
Daarna ook hier weer omhoog naar de bergen. Door de mist was het vulkaan meer niet te zien.
Dus we gingen naar een prachtige baai (Puerto Chino) genieten van het uitzicht en de planten, leguanen en lizards onderweg. We klommen op de rotsen en zaten daar een hele tijd en genoten van het uitzicht en het weer.
Daarna terug naar het vulkaan meer, maar deze lag nog steeds in de mist.
Daarom gingen we via allerlei binnendoor weggetjes, met o.a. koffieplantages, terug naar de stad voor een heerlijk lunch. Je krijgt hier als je vis besteld, zomaar tonijn voorgeschoteld (heerlijk).
Na de lunch gingen we dichtbij de stad na het hoogste uitzichtpunt (fregat peak) waar we een geweldig uitzicht hadden op de baai waar volgens overleveringen Darwin met the Beagle aan land is gekomen. Een prachtige beschutte baai met zeeschildpadden, zeehonden, fregatvogels en blue footed boobys.
Vanaf het hoogste punt liepen we geleidelijk naar beneden, terwijl we nog verschillende andere uitzichtpunten aandeden.
Beneden spotten we nog een reiger die een veel te grote vis had gevangen en moeite had om deze op te eten (onder het toeziend oog van de zeehonden).
Weer terug in het hotel even gerelaxt en nog even het stadje in om te genieten van de sfeer, de zee en de ondergaande zon.
Ik installeerde me bij een klein tentje aan water en terwijl genoot van mijn heerlijke smoothie (natuurlijk met popcorn) kwamen er zowaar nog blue footed boobys voorbij. Top afsluiting van een hele mooie dag.
Morgen vlieg ik terug naar Quito, waar ik nog 1 vrije dag hebt voordat ik terugvlieg naar huis.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086834
[countryId] => 54
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 375
[author] => Tineke
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/072/040_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-christobal
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-09-01
[title] => The final destination (in Ecuador)… Quito!
[message] =>
Volgens zijn eigen Wikipedia-pagina is Quito de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld. Wij waren in de veronderstelling dat de hoogst gelegen hoofdstad van de wereld La Paz in Bolivia was. Alleen is niet La Paz, maar Sucre officieel de hoofdstad van Bolivia. Weer wat geleerd…
Om eerlijk te zijn, ben ik blij verrast door Quito. Veel prachtige oude gebouwen (het staat niet voor niets op de UNESCO-werelderfgoedlijst), sfeervolle straatjes en pleintjes, hoogteverschillen aangezien het tussen de bergen ligt én er is meer (leuks) te doen dan ik had verwacht. We zijn onze dagen in Quito begonnen met de wandelroute van onze Lonely Planet door het oude centrum, waarbij we de hoogtepunten hebben gezien en vanaf de grote kathedraal die we hebben beklommen, een prachtig uitzicht over de stad hadden. Op zich best bijzonder dat de stad zoveel oude gebouwen heeft, als je je realiseert dat de stad omringt is door maar liefst elf vulkanen en in het verleden meerdere keren flink tot volledig verwoest is door aardbevingen. In de avond viel ons op dat de drukke straten compleet leeglopen en lijkt de stad volledig verlaten (bijna eng stil). Dit komt wel mede doordat we op werkdagen in Quito verblijven en niet in het weekend.
Het middelpunt van de aarde
Op de tweede dag zijn we naar (Ciudad) Mitad del Mundo geweest. Hier wordt gesteld dat je precies op de evenaar bent, of sterker nog… Op het middelpunt van de aarde! Bij aankomst wordt nog buiten de poorten door een andere operator geprobeerd ons een toer te verkopen, waarbij je naar (schijnbaar) het echte middelpunt van de aarde gaat. We hadden inderdaad al vernomen dat de evenaar niet precies in het Mitad del Mundo ligt, maar enkele meters er vanaf. Voor de toer hebben we gepast.
Het Mitad del Mundo is vooral een toeristische trekpleister, met veel restaurantjes en nog veel meer souvenirwinkeltjes. Bij het checken van het kompas van de iPhone, zien we ook dat we net iets zuidelijker van de evenaar zijn. Als we dan toch zo dicht bij de evenaar zijn, dan wil ik er natuurlijk ook daadwerkelijk opstaan. Bij het verlaten van Mitad del Mundo dan een stukje noordelijker gewandeld om even het gevoel te hebben van “even op de evenaar te staan”. Een foto van die plek hebben we niet gemaakt, want de straat waar we stonden zag er echt verschrikkelijk uit.
Museo Intiñan
Ook hebben we het Museo Intiñan bezocht. Dit museum ligt tussen het punt waarop het kompas van de iPhone aangeeft dat je op de evenaar staat én Mitad del Mundo. Hier wordt gesteld dat je daadwerkelijk op de evenaar staat (de iPhone geeft aan net iets zuidelijker van de evenaar staat). Onze gids gaf aan dat er een afwijking in smartphones zit, waardoor deze nooit de exacte informatie weergeeft.
Hoe zit het nou? Deze vraag stelden wij ons ook. In het museum wordt met enkele trucjes (die je zelf uit mag proberen) zichtbaar gemaakt dat je in Museo Intiñan daadwerkelijk op de evenaar staat en welke effecten dit heeft. Zo kan je er bijvoorbeeld een ei laten balanceren op een spijker en verlies je (schijnbaar) spierkracht en een kilo lichaamsgewicht als je precies op de evenaar staat. Maar uiteindelijk ben ik met één trucje overtuigd dat ik daadwerkelijk op de evenaar heb gestaan.
Onze gids illustreerde met een bak water waar een stop in zat, wat het effect is op blaadjes in de bak water als je de bak water precies op de evenaar laat leeglopen; de blaadjes zakken recht naar beneden. Zet je de bak water een meter naar het zuiden, ontstaat er een kolk en zakken de blaadjes met de klok mee naar beneden. Zet je de bak water een meter naar het noorden, ontstaat er ook een kolk, maar dan zakken de blaadjes tegen de klok in naar beneden. Dit werkt ook bij orkanen/tropische cyclonen zo… Boven de evenaar draait de wind tegen de klok in rond het oog van de storm en onder de evenaar met de klok mee.
Van alle landen waar de evenaar doorheen loopt, is Ecuador uniek. Schijnbaar is Ecuador het enige land waar de evenaar door de bergen loopt. Alle andere landen schijnen geen gebergte vergelijkbaar met het Andes-gebergte te hebben op het punt waar de evenaar door het land loopt.
Ik ben in ieder geval overtuigd van waar de evenaar nu exact ligt en dat ik er precies op heb gestaan, maar bovenal heb ik een ontzettend leuke dag gehad!
Free Walking Tour door de stad Quito
Of ja… Zo wordt het “verkocht”! Voor de toer daadwerkelijk begon, werd ons al verteld dat de fooi meer een verplichting is, aangezien de gids onderweg ook kosten maakt. Beetje bijzonder, al hadden we er op het einde van de toer totaal geen moeite mee om fooi te geven!
Om eerlijk te zijn, was het niet echt een stadstoer. Helemaal niet erg, aangezien we zelf al een wandeling door de stad hadden gemaakt. Natuurlijk hebben we wel wat uitleg gekregen over de verschillende belangrijke gebouwen en pleinen, maar veel meer over de geschiedenis, de (eet)gewoontes (inclusief proeven) en de gebruiken van de mensen uit Quito en Ecuador. Zo bezochten we onder andere een winkel waar we uitleg kregen over Ecuadoraanse chocolade (inclusief proeverij) en een markthal waar met name vlees, groente en fruit verkocht worden, met uitleg over de exportproducten van Ecuador (bananen, cacao en koffie zijn de nummer 1, 2 en 3 exportproducten). En voor mij weer een weetje (eigenlijk best logisch, maar ik had er nog nooit zo over nagedacht); een kip heeft nog niet volledig ontwikkelde eieren in zich als die wordt geslacht! Hier in Ecuador wordt door velen voor het maken van bijvoorbeeld kippensoep de kip inclusief eieren gekookt, om een nog betere smaak te krijgen.
Op de laatste dag…
… hebben we nog een ritje gemaakt met de Teleférico; een gondel die reikt naar de top van de vulkaan die het dichts op de stad is gelegen. Vanaf deze vulkaan, genaamd Pichincha, zou je een prachtig uitzicht over de stad moeten hebben. Enige nadeel is dat het ding vol zendmasten en antennes staat, die het uitzicht totaal ontsieren en waardoor je dus geen één fatsoenlijke foto kunt maken van het zicht over de stad.
Ecuador samengevat
Een prachtig land, waar we een mega toffe tijd hebben gehad. Voor mij geldt sowieso dat ik er een aantal gave ervaringen heb gehad, zelfs een aantal van de meest gave ervaringen die ik ooit heb gehad! Hiermee bedoel ik het duiken met de hamerhaaien en manta-ray’s. Maar het abseilen door de watervallen staat ook hoog in het lijstje!
Wat ons verder is opgevallen in Ecuador:
- - De gemiddelde Ecuadoraan houdt van zoetigheid. Op iedere hoek van de straat vindt je wel een ‘pandelaria y pastelaria’; (banket)bakkerij. Brood wordt er niet veel verkocht, maar gebak en koek des te meer. Maar ook ijs wordt overal verkocht.
- - Aangezien Ecuadoranen zo'n zoetekauwen zijn eigenlijk onbegrijpelijk, maar tandpasta is heel duur (meer dan acht dollar voor een tube).
- - Ecuadoranen gaan niet aan de kant. Loop je op het trottoir met z’n tweeën naast elkaar en komen er ook twee voetgangers tegemoet, dan wordt jij zowat de gevel in geperst en blijven zij lekker met z’n tweeën naast elkaar lopen (ook kinderen!).
- - Ecuador moet het echt van de natuur hebben. Aan de afwerking van panden (inclusief woningen) wordt weinig aandacht besteedt. Ook de grotere huizen blijven vaak onafgewerkt óf worden niet onderhouden. Wel geinig dat we bij het landen in Guayaquil een compleet ander beeld hadden. Blijkbaar vlogen we toen over een (villa)wijk waar de woningen wel luxe afgewerkt waren. Ook Quito is een uitzondering op het geheel. Hier zijn de meeste panden ook (beter) afgewerkt.
- - De Ecuadoranen zijn stipt! Vertrekt de bus om 10:00 uur, dan vertrekt deze ook om 10:00 uur. Daarbij blijkt de verwachte reistijd ook altijd te kloppen, bijna op de minuut nauwkeurig.
- - Het lijkt wel of iedere Ecuadoraan een hond heeft. Aangezien we beide hondenliefhebbers zijn, kunnen we dit enorm waarderen. Het bijzondere is wel dat het aantal katten die we in Ecuador gezien hebben, werkelijk op één hand te tellen zijn.
- - Met name in de steden lijkt alles voor een dollar verkocht te worden. Overal op straat wordt van alles aangeboden voor één dollar. Dat doen ze luidruchtig, waardoor je hele dag “Un dollar, un dollar” hoort. Misschien een idee voor HEMA om een Ecuadoraanse variant te beginnen: Ecuadoraanse Eenheidsprijzen Maatschappij Quito (EEMQ).
- - We verbazen ons werkelijk over de bizar goedkope prijzen van bus- en taxiritjes. Brandstof is heel goedkoop, maar hoe er überhaupt nog iets verdiend wordt… Werkelijk onbegrijpelijk!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086775
[countryId] => 54
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 161
[author] => Jasper
[cityName] => Quito
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/071/471_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => the-final-destination-in-ecuador-quito
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-28
[title] => Latacunga – Quilotoaloop en Volcan Cotopaxi
[message] =>
Het avontuurlijke Baños achter ons gelaten en ingeruild voor Latacunga. Ook in deze stad is er niet zo heel veel bijzonders te doen of te zien, maar vanuit hier kan je wel de Quilotoaloop maken en de vulkaan Cotopaxi beklimmen. Na een avondje gezellig gegeten en gedronken te hebben met twee Nederlandse gasten die we op de Galapagos eilanden hebben leren kennen, begonnen aan de Quilotoaloop.
Quilotoaloop
De Quilotoaloop is eigenlijk een driedaagse hike met als eindbestemming de vulkaan Quilotoa, continu op zo’n 3.000 tot 4.000 meter boven zeeniveau. Deze vulkaan is niet meer actief en in de krater bevindt zich een prachtig meer. Op advies van de Nederlandse gasten (en een klein beetje tijdsdruk gezien onze verdere planning) hebben we de eerste etappe geskipt. Dit betekent dat onze hike begon in het plaatsje Isinliví, waar we met de bus en taxi naar toe zijn gegaan. De eerste bestemming was Chugchilán. In totaal 17,6 kilometer gelopen door een prachtige vallei met her en der een uitdagende klim en sowieso prachtige uitzichten.
De tweede dag van Chugchilán naar Quilotoa gelopen. Hier konden we kiezen tussen de makkelijke en moeilijke route… Het leek wel “1 tegen 100”. Wij hebben gekozen voor de moeilijke route, aangezien de makkelijke route veelal over de verharde weg zou gaan. De route begon met het doorsteken van de vallei, met eerst een afdaling en vervolgens direct een hele steile klim. Na een kort “vlak” stuk, begon de klim van de vulkaan. Een flinke klim, maar deze is het waard… Het uitzicht over het kratermeer is prachtig! Om vervolgens in het dorpje te komen, moet er nog een paar kilometer afgelegd worden over de rand van de krater. Menno heeft deze genomen, zelf heb ik de omweg genomen en de andere kant van de kraterrand genomen. In totaal 23,1 kilometer afgelegd.
Verder was er in de plaatsjes Chugchilán en Quilotoa weinig te doen (of zeg maar gerust niets). Dat in combinatie met dat het in de avond ontzettend koud was, maakte het dat we twee avonden al vroeg onder onze drie/vier lagen dikke dekens lagen. Al hebben we in Quilotoa nog wel een prachtige zonsondergang gezien!
Dagtripje naar de vulkaan Cotopaxi
De op één na hoogste actieve vulkaan ter wereld (5.897 meter boven zeeniveau). De hoogste actieve vulkaan ligt in Argentinië. Het is dus wel de hoogste actieve vulkaan van Ecuador. Deze vulkaan kan je met een tweedaagse tocht beklimmen tot de top. De laatste eruptie heeft al lang geleden plaatsgevonden. Wel heeft deze vulkaan het stadje Latacunga (daar waar we slapen) in 2015 onder een deken van as gelegd. Helaas hebben we hier geen foto’s van kunnen vinden.
Wij hebben echter gekozen voor slechts een dagtripje (wel getwijfeld over de tweedaagse toer). Met een dagtripje wordt je met de auto tot 4.500 meter gebracht en mag je de laatste 500 hoogtemeters tot de gletsjer te voet afleggen. Verder kan je dan helaas niet meer, hiervoor heb je echt klimmateriaal nodig. Ondanks dat je flink de hoogte in gaat, hebben we er allebei nauwelijks last van gehad. Wel jammer dat we slecht weer hadden (fijne sneeuw/hagel!) en dat de vulkaan de hele tijd in de wolken heeft gelegen. Anderzijds hebben we bij Cajas National Park, de vulkaan Chimborazo en tijdens de Quilotoaloop fantastisch weer gehad… Dus klagen mogen we niet!
Verder leren we dat de gletsjer in de periode 1976 tot nu 45% geslonken is. Onze gids vertelt ons ook nog dat in het afgelopen half jaar de ijsgrens 60 meter opgeschoven is… En helaas niet naar beneden! Onderweg naar beneden spotten we nog een ‘lomo de paramo’. Onze gids vertelt ons dat dit dier in het nationaal park Cotopaxi in het wild leeft en eigenlijk een soort van kruising tussen een wolf en vos is.
En hiermee…
… zit onze trip in Ecuador er al weer bijna op. Vanuit Latacunga vertrekken we naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Komende vrijdag vliegen we door naar Peru, waar onze trip begint met het verwelkomen van Maikel [e-38] Thomas! Nu al zin in!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086657
[countryId] => 54
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 154
[author] => Jasper
[cityName] => Latacunga
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/070/893_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => latacunga-quilotoaloop-en-volcan-cotopaxi
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-23
[title] => Avontuurlijk Baños
[message] =>
Vanuit Riobamba zijn we vertrokken naar Baños. Volgens de Lonely Planet een niet heel bijzonder stadje, het gaat hier vooral om de omgeving en wat er allemaal te doen is.
Maar om te beginnen ons hostel. In onze taakverdeling op reis is Menno ‘leading’ als het gaat om ho(s)tels uit te zoeken. Dit keer heb ik echter mijn voorkeur uitgesproken en uiteindelijk ook de keuze gemaakt. En laten we voorop stellen… Ons hostel is mooi en vooral prachtig gelegen in een vallei, vlak onder een brug, met zwembad, langs een wilde rivier!
Wat we uit de kaart alleen niet begrepen hadden, is dat we vanuit het stadje een zéér steile afdaling moeten nemen om ons hostel te bereiken. Nou is afdalen niet zo erg, maar afdalen betekent ook dat je ooit weer een keer moet klimmen. Dios mio… Wat een klim! En dat toch gemiddeld twee tot drie keer per dag, aangezien er naast ons hostel écht niets is in dit dal. Eerlijk… Het uitzicht blijft prachtig, maar voor iedere maaltijd, excursie, fles water etc. die hele klim nemen, is best pittig. We proberen dan ook maar zoveel mogelijk te combineren. Voor het betreft het uitzoeken van de ho(s)tels; ik laat het de volgende keer maar weer aan Menno over…
En dit is de gecensureerde versie!
De naam ‘Baños’
Eigenlijk wel een bijzondere naam voor een stad. Banos betekent in het Spaans namelijk toilet, althans… Zo kennen wij het woord banos inmiddels. Banos kan echter ook gebruikt worden voor badkamer en bad(kuip).
Baños heet voluit eigenlijk Baños de Agua Santa. Als we dat weer vertalen krijg je “Baden van het Heilige Water”. De stad heeft deze naam gekregen vanwege de vele vulkanische warmwaterbronnen in dit gebied. Veel mensen komen dan ook naar Baños vanwege de thermaalbaden. Hier zijn we ook een dagje geweest.
Overigens zijn wij in tegenstelling tot de Lonely Planet wel gecharmeerd van dit plaatsje. Okay, het is misschien wel heel toeristisch, maar vanwege de prachtige omgeving begrijpen we ook waarom. Waar je ook vanuit het stadje heen kijkt, in alle windrichtingen zie je prachtige bergen waartussen het stadje is gelegen.
En wat nog meer?
Op de eerste volledige dag dat we in Baños zijn, heb ik aan canyoning gedaan. Eigenlijk komt canyoning hier in Baños neer op een soort van abseilen door één van de vele watervallen die er in deze omgeving zijn. Ooit in Slovenië ook een dergelijke tocht gemaakt, maar daar was er veel meer sprake van natuurlijke glijbanen (uitgesleten in de rotsen) en sprongen. Hier in Baños ging je echter gesnoerd naar beneden. Je kon kiezen uit de makkelijke en moeilijke variant. Vanwege mijn voet die toch nog steeds dik wordt, gekozen voor de gemakkelijke. En jeetje… Blij dat ik voor de gemakkelijke heb gekozen! Was me dat een partijtje uitdagend (overigens wel ontzettend gaaf). Ergens ben ik wel erg benieuwd hoe moeilijk de moeilijke moet zijn!
Na canyoning, hebben we in de middag samen een hike gemaakt naar Casa de Arbol (Nederlandse vertaling: boomhut). De Lonely Planet omschrijft dit als een mega fotogeniek gebied. De route er naartoe was zeker niet verkeerd, maar om het nu echt fotogeniek te noemen… En Casa de Arbol bleek een beetje een uitgemolken trekpleister te zijn. Al hebben we wel leuke plaatjes van het schommelen boven de afgrond!
Verder hebben we ook de “Ruta des Cascades” (de route van de watervallen) afgelegd. En tijdens deze route hebben we een aantal mooie watervallen mogen aanschouwen. Tijdens deze toer ook de mogelijkheid gehad om een Tarzan-swing te maken door de vallei. Die kan ik natuurlijk niet laten schieten! In Costa Rica ooit hetzelfde gedaan, maar deze was toch wel net wat heftiger!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086519
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 234
[author] => Jasper
[cityName] => Baños
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/069/851_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => avontuurlijk-baos
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-20
[title] => Riobamba en de vulkaan Chimborazo
[message] =>
Weer een stad waar je niet al te lang wil blijven. Buiten een restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten en een accommodatie waar we verblijven met te lieve uitbaters (een Duitse man en Ecuadoraanse vrouw die ook taalcursussen geven), is er werkelijk niets moois aan deze stad. Waarom er dan heen? Vanwege de vulkaan Chimborazo die net buiten de stad is gelegen. De vulkaan is overigens niet meer actief en de top is bedekt met sneeuw. Het bereiken van de top is alleen mogelijk voor alpinisten. Te voet kan je slechts tot ongeveer 5.100 meter komen. Als het weer het toelaat, kan je deze vulkaan altijd vanuit de stad zien liggen.
Lesje aardrijkskunde
De Chimborazo is de hoogste vulkaan van de Andes en tevens de hoogste berg van Ecuador. De Lonely Planet had een verhaal over dat de Chimborazo (6.263 meter) ook wel de hoogste berg van de wereld is, in plaats van de Mount Everest (8.848 meter). Dit is natuurlijk raar en hebben we nog even opgezocht. Het schijnt aan de meetmethode te liggen…
Traditioneel gezien worden bergtoppen vanaf zeeniveau gemeten. In dat geval is de Mount Everest de hoogste berg. Als je vanuit het middelpunt van de aarde meet, is echter de Chimborazo de hoogste berg. De diameter van de aarde is schijnbaar het grootst op de evenaar. De aarde is dus niet helemaal rond, maar meer een afgeplatte bolvorm. En om precies te zijn is de straal van de aarde zo’n 21 kilometer groter rond de evenaar dan rondom de polen… Nooit geweten!
Moutainbiken
Aangezien de Chimborazo dus vlakbij de evenaar ligt, ben ik volgens deze meetmethode dus met de mountainbike van de hoogste berg van de wereld gegaan. Niets van gemerkt, buiten dat het echt een mega leuke ervaring was. De avond voor vertrek hebben we een uitgebreide uitleg van de touroperator gehad. Met uitgebreid bedoel ik ook écht uitgebreid… #duurtlang!
De mountainbiketocht begin op 4.850 meter en heb ik samen met een super leuk Frans gezin gedaan (vader, moeder en twee kinderen). In de tocht naar beneden echt hele gave uitzichten gehad, vicuna’s gezien (hierover later meer), de Franse papa op zijn muil zien gaan en op het laatst nog door wat dorpen net buiten de stad gefietst. Hier zie je veel duidelijker dan in de stad, de eenvoud waarin mensen hier leven. Bij elke woning zie je nog wel wat kippen, een varken, een ezel, wat schapen of een paar koeien staan. Of het een bewuste keuze of puur uit armoede is, kunnen we er dan weer niet helemaal uithalen. Verder op weg naar beneden veel wind gehad en met name in het begin veel kou ervaren. We kregen gelukkig ook vooraf het advies om op z’n minst vier lagen kleding aan te doen. Toch hadden we erg veel geluk met het weer. Het was namelijk niet heel erg bewolkt, waardoor we de hele dag zon hebben gehad en ook bijna de hele tocht een prachtig uitzicht op de vulkaan hebben gehad. Dit schijnt heel vaak heel anders te zijn, waardoor je door de wolken en de mist slecht zicht hebt.
Vicuna’s
Vicuna’s vallen onder dezelfde familie als de lama’s en de alpaca’s. Deze leven hier in het wild en waren eigenlijk uitgestorven. Peru, Bolivia en Chili hebben deze echter een paar geschonken en de populatie begint weer op peil te komen. Geinige beestjes om te zien, al zie ik niet direct het verschil met de alpaca. Het schijnt dat ze wat kleiner zijn. In mijn optiek zijn ze vooral wat minder fors.
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086428
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 187
[author] => Jasper
[cityName] => Riobamba
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/964_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => riobamba-en-de-vulkaan-chimborazo
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => Van Santa Cruz naar San Christobal
[message] =>
Nog wat voorzichtig ontbijten met fruit, toast en even geen koffie. De natte spullen moesten maar een beetje apart in de koffer. De chauffeur die de eerste dag gereden had, kwam me ophalen voor het vliegveld. Hij ging keurig met me mee met de boot en zorgde dat de bagage in de bus naar het vliegveld kwam en zwaaide me vriendelijk uit. Op het vliegveld was er wel een incheckbalie voor Emeteve, maar daar gebeurde helemaal niets. Dan nog maar even de tijd verdrijven en rondkijken op he vliegveld en ja, hoor de leguaan was weer aanwezig en poseerde keurig voor de foto's. Uiteindelijk werd ik ingecheckt, waar nog even moeilijk werd gedaan over het gewicht de handbagage. Het gaat hier allemaal in lbs en daar snapte ik dus niets van. Ik mocht naar de gate en er werd speciaal gezegd: controle voor Emeteve. Toen we gingen boarden liepen we naar een 2 motorig 8 persoons vliegtuigje, dat kon toch niet waar zijn. Maar het bleek waar, hiermee vlogen we eerst naar Isabella. Nadat er daar getankt was, gingen we naar San Christobal. Ik mocht van Isabella naar San Christobal op de plek van de copiloot zitten. Wat een prachtige uitzichten en wat een belevenis. In San Christobal ik ging met de taxi naar het hotel.
Het hotel lag dicht bij de haven en je kon zo naar het stadje lopen. Overal hoorde je de zeehonden blaffen en ze lagen op de meest vreemde plaatsen te slapen o.a. op de bankjes die voor de toeristen bedoeld waren. Op advies van Roberto van het hotel ging in sushi eten en dat was tot nu toe de duurste maaltijd van de vakantie, maar wel erg lekker.
Dit eiland heft geen rare extra tax en oogt heel gezellig en vriendelijk.
Gelukkig dus ook goede ervaringen op Galapagos.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086407
[countryId] => 54
[pictureCount] => 38
[visitorCount] => 425
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/688_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-santa-cruz-naar-san-christobal
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => Van Santa Cruz naar Isabella
[message] =>
Vanmorgen werd ik om 06.30 al weer opgehaald. Ik had goed geslapen en voelde me dankzij de pillen weer een stuk beter. Er kwam een wazige juffrouw om me op te halen met een soort miniauto, waar we net met zijn beide inpasten (en zij nam echt de meeste ruimte in). Ik werd naar de centrale steiger van Santa Cruz gebracht, hier bleek ik ergens op een lijst te staan en kreeg ik een kaartje om mijn nek (maar niet voordat ik $1 vertrekbelasting had betaald) met de naam van het schip: New Destiny. Het verliep allemaal even chaotisch, dan moesten we weer rechts staan en dan links. En dan was ook nog policia de marina die een nieuwe lijst bij moest houden Uiteindelijk gingen we met een watertaxi naar ons schip (weer $1) het bleek een grote speedboot te zijn waar 30 mensen in konden. Ik koos ervoor om achterin te gaan zitten, frisse lucht en in het midden van de boot. Het was niet mijn beste idee deze vakantie, want we werden allemaal drijfnat van het hoog opspattende water. Gedurende 2,5 uur zaten we in een soort rollercoaster en werden we heen en weer en door elkaar geschud en stuiterden we op en neer. Wat een ellende. Ik had gelukkig op advies van het reisbureau reisziektepilletjes ingenomen, maar het advies neem een jasje en een sjaaltje mee had beter kunnen zijn neem: een regenpak met een zuidwester mee. Achterin werden we alleen maar nat, voorin werd de een na de ander kotsend zeeziek. Gelukkig was de reis naar ongeveer 2,5 uur ook echt afgelopen. Maar ik realiseerde me ook dat ik met dezelfde boot nog weer terug moest. Het vervelende hier is dat je kleren niet drogen, doordat de lucht zo vochtig is. Dus ik heb ik elk geval de hele dag met een natte broek en kleddernat vest gelopen. Terwijl het niet echt warm was. Van de speedboot ging het weer met de watertaxi (weer $1) na de haven, waar ook nog eens $10 moesten betalen om het eiland op te mogen. De trip vandaag was op z'n Amerikaans: in bus flamingo's kijken, in een soort safari jeep om schilpadden kijken, lunchen, en daarna met jeep naar een motorboot op zoek naar pinguïns en wit tip haaien. De gids had nog wel veel moeite gedaan om ons het een en ander te vertellen, maar er waren 4 jongeren uit Israel in onze groep die het eigenlijk niets interesseerde. Om 15.00 scherp was alles afgevinkt en gingen we terug naar onze boot, waar de kapitein met een goede tip gaf: ga binnen in he midden in de boot zitten. Terug ook weer 2,5 uur in de rollercoaster, weer een watertaxi om op de steiger te kunnen komen en tot mijn verbazing moest ik nu $1 betalen omdat ik om terug kwam en gebruik maakte van de steiger. Ik voelde me vandaag compleet een pinautomaat. Natuurlijk kwam de wazige dame niet om me terug te brengen naar het hotel. Dus nam ik een taxi, dat kost hier echt niets: $ 1,5 . In het hotel konen eindelijk al die natte kleren uit en kon ik genieten van een heerlijk warme douche. Morgen zou ik ook per speedboot naar San Christobal gaan, maar dat leek met echt geen goed idee. Dus er werd gauw een vlucht geboekt naar San Christobal. Wat een enerverende dag en gelukkig ging het goed met mijn darmen.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086399
[countryId] => 54
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 350
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/577_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-santa-cruz-naar-isabella
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => van Guayaguquil naar Santa Cruz
[message] =>
Gisteren kwam ik al koud en rillerig aan in het hotel. De kamer prima behalve het voortdurende gedreun van generatoren of airco's vanaf een nabij gelegen gebouw. Geen oog dicht gedaan vannacht. Waarschijnlijk is het eten van Cuenca of de koffie onderweg niet goed gevallen, want ik was ineens aan de diarree. Gelukkig had ik noodmedicatie mee. Zit ik een duur hotel met van allerlei lekkers om mee te ontbijten, moest ik toch maar alleen thee en toast eten.
07.30 werd ik naar het vliegveld gebracht, ik had al online ingecheckt dus het zou allemaal snel moeten verlopen. Niet dus, toen ik mijn koffer af wilde geven, moest ik eerst door een controle om een blauwe controle label aan mijn koffer te krijgen en daarna nog een keer in de rij om $ 20 te betalen om te mogen vertrekken naar de Galapagos eilanden. Het allemaal heel chaotisch en heel slecht aangegeven. Na nog een extra controle van de handbagage mocht eindelijk op weg naar Galapagos, Ik had een prima plek bij de nooduitgang en dicht bij de wc (maar dat bleek dankzij de pil niet nodig). We kregen onderweg alleen water en droge biscuitjes, helemaal goed voor mij. Aangekomen op Santa Cruz eerst $100 betalen voor het park.
Daarna zag ik mijn koffer apart bij de douane liggen, oeps zat er toch iets verkeerds in de koffer. Maar toen ik zei dat is mijn koffer, was het helemaal OK en knipte de man het labeltje even met een sterk tangetje door. Ik werd opgewacht door Mariomijn gids voor vandaag de man sprak een slecht verstaanbaar staccato Engels en 0ndanks mijn verzoek wilde hij geen Spaans spreken. We moesten eerst met de bus naar Ittaca kanaal en daar met de ferry naar de parkeerplaats, waar de chauffeur al stond te wachten. Zonder pardon en overleg moest in achterin gaan zitten, want de gids zat natuurlijk voorin. Tot nu toe had ik altijd gevraagd om voorin te mogen zitten en mocht altijd. Maar vandaag had ik geen zin en moed om te protesteren. We gingen eerst naar een soort regenwoud waar ik geacht werd om geïnteresseerd naar een instorting van de vulkaan te kijken. Daarna op weg naar Rancho El Chato waar een ze een broedprogramma voor reuzenschildpadden hadden. De de dieren liepen vrij rond op een gigantisch terrein. Hier kreeg ik ook een lunch (pasta), dit bleek teveel voor mijn maag en darmen. Toen Mario daarna enthousiast op rubber laarzen wilde rond gaan lopen haakte ik volledig af. Ik vroeg om de rest van het programma maar niet door te laten gaan, ik wilde zo snel mogelijk naar mijn hotel om te slapen. Gelukkig brachten ze me inderdaad linia recta naar het hotel en daar dook ik
onmiddellijk mijn bed in. Hopelijk voel ik me morgen een stuk beter. geacht te kijken
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086383
[countryId] => 54
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 351
[author] => Tineke
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/399_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-guayaguquil-naar-santa-cruz
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-20
[title] => Update 5: Paradijs onder water
[message] =>
Duikdag nummer één op de Galapagos eilanden was aangebroken. Het ontbijt, een broodje kaas, duurde beduidend langer dan ingerekend. Maar liefst 25 minuten en later bleek ook met ham. Vegetarisch was hier lastig. Gaf mij wel de kans om de zin “My wife is getting breakfast.” te gebruiken. Het begon al een beetje te wennen. We werden naar de haven in het noorden van het eiland gereden. Na een korte check duik naar vijf meter diep wisten we dat onze uitrusting goed was. Op weg naar Gordon Rocks zagen we al iets dat leek op een mantarog het water uit springen. De beloftes waren er.
Gordon Rocks is een bijzondere en goed aangeschreven duikstek. We hadden deze specifiek uitgezocht, omdat de duikcentra op de Galapagos vaste planningen hadden zodat niet iedereen op dezelfde stek zou duiken. Gordon bestond uit drie rotsen die uit het water staken ten oosten van het eiland Santa Cruz. Het zat een flink stuk richting open zee en daarom kans op groot leven. Precies wat we een beetje gemist hadden in Egypte in mei. Kans op hamerhaaien was aanwezig, want deze komen vanaf juli richting open zee nadat ze gepaard hebben aan de kust van Ecuador. Fingers crossed.
We gingen de wasmachine in. Deze duikstek heeft deze functie omdat er tussen de drie stenen een circulaire stroming ontstaat. De vissen zwemmen hier tegenin om schoon te worden, aldus wasmachine. We doken vrij rap richting de dertig meter diep en bevonden ons op de bodem van de wasserette. Wat witpunt haaien passeerden ons, waarna de grote show begon. Een groep van minstens tien hamerhaaien zat vol in de schoonmaak. Ze zwommen loodrecht op onze richting en de groep deelden op toen ze ons tegen kwamen. Yes! Het was gelukt! Zo prachtig om dit mee te mogen maken. De ogen op de uiteindes van hun bijzonder gevormde koppen keken ons nieuwsgierig aan. Verlegen waren ze ook niet, terwijl ze naar het midden van de drie rotsen bewogen en we letterlijk omcirkeld werden. Bang? Geen moment. Alleen de wens om nog dichterbij te komen. Ze kwamen terug, gingen weer weg en wij waren een ervaring rijker.
Schildpadden, vissen van allerlei formaten, een mureen, zwartpunt haaien. Allemaal dingen die het al een mega fantastische duik hadden gemaakt. Maar die hamerhaaien, dat was toch wel echt heel vet. We kwamen er nog een paar tegen gelukkig en eindigden de duik met onze veiligheidstop bij een kleine grot. Hier lagen vier witpunt haaien bij te komen, dat konden wij na deze duik ook wel gebruiken. Een enorme schorpioenvis als toetje en klaar. Weer op de boot waren we euforisch. Met ook nog eens drie duiken te gaan vandaag en morgen.
Tijdens het wachten op de tweede duik kregen we wat snacks en entertainment. Dat laatste dankzij de divemaster die haar reel compleet in de knoop had zitten. De tweede duik begon vanaf hetzelfde punt, maar was heel anders. We gingen ondieper dan de eerste duik, maar kwamen alsnog meerdere hamerhaaien tegen. Twee kwamen echt tot twee meter afstand van me. Even later zoefde er een zeeleeuw over mijn hoofd richting het wateroppervlak. Schildpadden waren ook weer aanwezig. Sandra brak de duik wat eerder af omdat haar masker continu besloeg en met het schoonmaken steeds zout water in haar ogen kreeg. Veel miste ze niet. Wederom de witpuntjes in de grot. We sloten de duik af met een hele groep eenhoornvisjes aan de oppervlakte. Zo, deze dag was in de pocket.
We sloten het duiken af met een lunch in Puerto Ayora. Hier konden we nog even na kletsen met ons groepje van slechts vier duikers. Yvonne kwam ook uit Nederland en was op reis met haar gezin. Nu was het al zomervakantie, maar ze bleken al maar liefst vijf maanden bezig te zijn. Met behulp van een flexibele basisschool, thuisscholing onderweg en wat mazen in de wet waren ze met hun kinderen van negen en elf op reis door Zuid-Amerika. Wat een cadeau is dat om je kinderen te geven. Maar natuurlijk ook fantastisch voor jezelf.
We hadden nog een klein middagje de tijd. Koers werd gezet naar de Tortuga baai. Niet dat er schildpadden zouden zijn, maar wel een heel mooi zandstrand. Schijnbaar één van de mooiste van Zuid-Amerika. Het was nog een aardig lang pad om er te komen. Maar het was de wandeling helemaal waard! Het zand was fijner dan fijn. Op het eerste stuk waren er flinke golven, waar niet gezwommen mocht worden. Ik wilde nog een stuk verder voor een stukje mangrove snorkelen en een frisse duik in het water. Sandra iets minder, maar je bent toch getrouwd.
De pelikaan die over onze hoofden heen scheerde, bleef toch mooi. Ik dook het water in, met een ultiem zicht van slechts een halve meter. Niet veel later werden we van het strand afgeveegd omdat het ging sluiten. Okay liefie, misschien had je gelijk. Het hoekje om dook ik nogmaals snorkelend te water. Met iets beter zicht zag ik nu best wat vissen, maar lang niet zo mooi als vanochtend natuurlijk. Tijdens het teruglopen genoten we nog van het uitzicht. Nog even lekker zitten en het beeld in ons opnemen. De golven sloegen tegen het maagdelijk witte zand en de lavarotsen aan. Een plaatje.
Voordat we uit eten gingen, pikten we de duikfilmpjes van de dag nog even op. De duikgidsen waren de hele tijd actief aan het filmen geweest en dat loonde. Ik stond er prachtig op met mijn favoriete dieren! Waarschijnlijk de meest onbegrepen dieren op deze aardbol. Met een enkel pizzaatje hadden we al snel genoeg op en na een kleine souvenirjacht gingen we slapen. We moesten natuurlijk wel zo’n houten hamerhaaitje op ons slaapkamer dressoir hebben staan!
De volgende dag begon met een redelijke herhaling van zetten. Broodje halen, dit keer wel echt alleen met kaas, waar we lang op moesten wachten en op naar de haven. De Duitse die mee was, had een introductieduik dus ze kreeg een uitgebreide check duik. De Oostenrijkse aan boord kreeg een opfris cursus, dus wij mochten even snorkelen. Vlakbij het strand van Mosquera, waar we onze eerste stop met de cruise hadden gemaakt. De zeeleeuwen lagen weer klaar. Niet veel verderop was dus een snorkelaar aangevallen door een haai. We zagen tijdens het snorkelen niet veel indrukwekkends; een dode kogelvis en een enorme trekkervis. Aan de oostkant van Mosquera gingen we uiteindelijk weer de prachtige onderwaterwereld in.
We gingen naar 15 meter diep waar de zandbodem lag. Hier kwamen we al snel een hamerhaai tegen. Gevolgd door nog een wellicht Galapagos haai en daarna adelaarsroggen. Het was een stromingsduik, dus we konden lekker mee driften. We zweefden over een grote groep garden aaltjes. Normaliter trekken deze zich terug zodra je maar naar ze kijkt. Hier waren ze, zoals alles hier, een stuk minder verlegen. Plus dat het er zo ontzettend veel waren, nagenoeg ontelbaar. Na een grote groep vissen waar wel vier soorten in schuilden, hadden we allebei zoiets van: prima duik, maar niet de wauw vergeleken met gister.
Precies toen wierp de natuur nog iets onze kant op. Een enorme adelaarsrog, de grootste tot nu met een spanwijdte van bijna twee meter, vloog dicht langs ons. Een school van zes hamerhaaien volgde en nog een haai en nog een haai en nog een haai. Het stikte er ineens van. Ondertussen boven de rotsen maakten we onze veiligheidstop. De stroming werd hier harder, dus we vlogen nu als een rog over alles heen. Ondertussen voelt dat driften echt vertrouwd en relaxed.
De tweede duik van de dag was op Daphne Menor. Weer een rots richting de open zee, dus weer kans op groot leven. Hier ging mijn honderdste duik gebeuren! Bewust zo gepland, want we zijn er nog een extra keer voor gaan duiken in Nederland een paar weken geleden. Aan boord grapten we dat de verwachtingen voor deze 100ste duik enorm waren. We verwachtten minstens een mantarog of een walvishaai. Wat echt zeldzaam is, zeker in deze tijd van het jaar.
We begonnen de duik met een prachtige octopus die op de rotsen aan het bewegen was. Daarna doken we een kleine grot in, waar vijf witpuntjes lagen te rusten. Plots dook er een stingray op van zeker twee meter breed. Het enorme gevaarte plaatste zichzelf bovenop de haaien, die het er niet helemaal mee eens waren. Eentje zwom beteuterd de grot uit, vlak langs ons heen. Zijn twee “snorharen” en witte ogen waren goed zichtbaar. In luttele minuten was het al een fantastische duik en we moesten nog naar het schoonmaak station.
Op zo’n twintig meter diep kwamen we het eerste stuk tegen, een flinke rots. Hier zat een grote schildpad zich te voeden, omringd door nog een schildpad en een mega verzameling aan vissen. Mijn honderdste duik was een feestje en alle onderwaterdieren waren uitgenodigd. Dat bleek toen er uit het blauw een groep van wel vijftien mobula’s (ook wel duivelsroggen) verscheen. Als een squadron vlogen ze van links naar rechts, terwijl wij zo dichtbij mogelijk probeerden te komen. Dat lukte ook, het was op sommige momenten alsof ik deel van de zwerm uitmaakte. Boven, onder en links van mij zag ik alleen maar roggen die majestueus en moeiteloos voort zweefden. Wat een ervaring.
Terwijl we terug aan het vinnen waren naar het poetsstation, hadden Sandra en ik de manta en walvishaai in ons hoofd al afgebeld. Die konden we prima bewaren voor een andere keer. Dit was meer dan voldoende als honderdste duik, meer kan je niet wensen. Bij de schildpadden kwamen we de mobula’s weer tegen, dus we gingen wederom met ze op pad. Voor de derde keer terug bij de schildpadden keek Sandra naar rechts. Met een spanwijdte van zeker drie meter landde hier net een mantarog neer! Ze seinde mij enthousiast en schudde letterlijk onze gids wakker, die gefocust was op een het filmen van een schildpad. Een mantarog!
Nu waren die mobula’s al majestueus, maar de manta was van een ander niveau. Zo groot alsof het van een andere planeet kan komen. Hij zwom om ons heen en ik kon tot wel twee meter van het beest komen. Ik keek in zijn rechteroog, terwijl ik op zijn tempo mee kon vinnen. Ik was aan het zwemmen met een fucking mantarog! Ik doopte hem om tot “Cien”, Spaans voor honderd. Zijn kieuwen en iconisch gevormde bek kon ik ontzettend goed zien, tot hij verdween in het diepe blauw. Toen de gids en de Oostenrijkse doorzwommen, zagen we Cien weer achter ons. Onze mededuikers keken niet meer om naar ons en vinden straf door. Helaas voor ons moesten we bij ze blijven, maar we konden Cien nog wel even gedag zwaaien.
Het volgende poetsstation had werkelijk alles. We wisten van gekheid niet waar we moesten kijken of wijzen. Drie soorten haaien van allerlei formaten, grote schildpadden en wederom de duivelsroggen die kwamen kijken. Ongelofelijk mooi en het deed ons wensen dat we een tweede duikfles mee het water in hadden genomen. Langs een begroeide wand maakten we langzaam onze opstijging, terwijl de Oostenrijkse lucht moest lenen van onze gids. We werden achterna gezeten door meerdere zwartpunt rifhaaien, wat zelfs ik wat engig vond. Een kleintje leek zo nieuwsgierig alsof hij wel een hapje van mijn duikvinnen zou lusten. De scholen vissen waren nog fantastisch mooi om te zien en de kers op de kers op de kers van de taart die mijn honderdste duik was. Ongelofelijk.
De gezamenlijke lunch na het duiken was weer prima en daarna gingen we het even rustig aan doen. Met een water taxi naar een strandje en daar even relaxen. Ook even verwerken wat we allemaal gezien hadden, niet te doen dit. Hier kwamen we Yvonne van de duik van gister tegen met haar gezin. Grappig om ze gezien en gesproken te hebben en leuk om vol enthousiasme over onze duikdag te vertellen. Op het strandje heb ik nog even liggen snorkelen, maar met het slechte zicht spotte ik alleen een klein zwartpuntje in het ondiepe water.
De filmpjes van het duiken gingen we natuurlijk wederom graag ophalen. Wat een beelden! We moesten nog een dagtour boeken voor onze laatste dag Galapagos. Wat willen we na al deze onbetaalbare ervaringen nog meer? Sandra wilde graag nog een keer met de zeeleeuwen snorkelen, een goede keuze. Nu we een snorkeltrip naar Santa Fe hadden geboekt, zou dit wel goed moeten komen. Het pinnen voor deze toch wel dure dagtrip ging gelukkig een keer soepel.
Na twee leuke aandenkens gekocht te hebben (een armbandje en hamerhaai sokken), gingen we naar de Santa Cruz Brewery. Speciaal bier, één van mijn favoriete hobby’s. Van de uitgebreide tapkaart waren er helaas nog maar twee over, die overigens wel prima smaakten. Het rare pompoenbiertje iets minder. Maar met uitzicht op de Charles Darwin Avenue met een actieve kerkdienst. Daarnaast de live muziek van de verdieping onder ons en ’00 muziek uit de speakers naas
t ons, maakte het weer een uniek diner.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095585
[countryId] => 54
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 186
[author] => Jirry
[cityName] => Puerto Ayora
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/131/409_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-5-paradijs-onder-water
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-18
[title] => Update 4: Van zeebenen naar eilandleven
[message] =>
We werden voor de derde ochtend op rij wakker op ons schip in het paradijs. De eerste excursie van de dag begon al om zes uur, dus deze twee zaten om half zes al klaar voor de zonsopgang. De zon kwam op achter het eiland, dus helaas niet de pracht en praal die we verwacht hadden. Wel een schildpad die ergens tussendoor een hapje adem kwam halen, wat vissen die uit het water sprongen en pelikanen die naar ze hapten. Toegegeven, als we niet al zo verwend waren, was dit alleen al ultiem geweest. De zodiac zette ons vandaag af op het zwarte strand Puerto Egas op het eiland genaamd Santiago. De vogeltjes begonnen te fluiten en ons te onderzoeken.
Als eerste een paar Galapagos spotvogels en een havik die verderop op de vuurtoren zat. Het zonlicht bracht steeds meer kleur op het eiland, toen nog twee gele vogeltjes ons nieuwsgierig kwamen bekijken. Weer bij de kust stonden we op lava gesteente. Hier had een andere soort waterleguaan zijn thuisbasis. Deze waren niet compleet zwart, maar hadden rode tinten op hun lichaam. De gids Roberto wees ons op diverse krabben die hun omhulsel hadden verlaten. Wanneer ze letterlijk uit hun schulp groeien, verlaten ze hun harde buitenlichaam door er aan de achterkant uit te kruipen. Van binnen tonen deze schillen een vezelachtige structuur. De mannetjes waren te herkennen aan een driehoekje op de onderkant van hun schil.
Meer richting het water liepen twee Amerikaanse oestervangers rond. Met hun iconische rode snavel pikten ze in de lavastenen, op zoek naar voedsel. In het zand kwam een spotvogeltje mij van dichtbij bekijken. Hij sprong op tientallen centimeters van mijn voeten rondom me heen. Waar de lava een soort van baai vormde, zat weer een horde leguanen op de wat hogere rotsen. Sporadisch vertrok er eentje met zijn krokodillen zwemslag naar de open zee. Er waren grote kraters ontstaan in de lava, wat tot een paar kleine bruggen over de zee had geleid. Onder één van deze natuurlijke bouwsels lag een zeebeer te slapen. Het leven zat hier in elke hoek en onder elke steen.
Helaas verstapte ik me bij het opstappen op de zodiac. Iets met slippers en een gladde, scherpe lavasteen zorgde ervoor dat ik m’n hiel licht open haalde. Gelukkig mocht ik nog wel met de haaien gaan snorkelen! Onderweg naar Sombrero Chino vonden wat fregat vogels het grappig om wat Europeanen onder de poepen. Wij zaten gelukkig even overdekt. De omgeving van het volgende eiland was al prachtig. Vernoemd naar zijn vorm leek het eiland inderdaad op een Chinees hoedje. Hoewel ik zelf eerder Vietnamees zou zeggen. Diverse kleine rotsachtige eilanden en het grotere Santiago eiland gevuld met lava en cactussen zorgde voor 360 graden aan schoonheid. Maar de schoonheid zit vaak ook onder water, zoals we ondertussen zo goed weten.
Het zicht was hier echt uitstekend, dus dit werd weer snorkel genieten. Sandra had vrij snel een witpunt rifhaai gevonden, maar de rest van de groep (inclusief Jirry) was te laat. Niet veel later zag de gids er eentje die op vier meter diep rond zwom. Zeker twee meter lang en het beest bewoog magisch zoals alleen haaien dat kunnen. Sandra vindt dat ze zwemmen als vissen, maar daar ben ik het toch niet mee eens. Ik was te laat om mijn camera aan te zetten en te filmen, dus dan maar lekker genieten.
Niet veel later kwam er een adelaarsrog langs zwemmen. Op Bonaire hebben we er een keertje eentje wat verder van ons weg gezien tijdens het duiken. Nu was hij stik dichtbij. Hij draaide zelfs om, om nog een tweede vlucht langs ons heen te maken. Magisch hoe hij langs ons zweefde, met een schijn alsof het geen enkele moeite kostte. Zijn “snavel” en witte vlekken op zijn grijs/blauwe rug waren perfect te zien. Een stukje verder spotte Sandra opnieuw een witpunt haai die op de bodem aan het rusten was. Die adelaarsrog leek speciaal, maar een tweede verscheen al snel. Een kleine derde weer een paar meter verder, naast de grootste tot nu toe. Mama en haar kroost.
We zwommen daarna door grote scholen vissen. Prachtig gekleurde papegaaivissen groter dan we ooit hadden gezien. Maar we moesten af en toe ook even boven water kijken. Het hoedjes eiland met aan de andere kant van dit kanaal het Santiago eiland. Deze was begroeid met cactussen, waartussen zwarte stroken lava liepen. Een pelikaan die vlak over ons heen vloog, kon ook niet ontbreken. Wat volgde waren rotsen waar witpunt rifhaaien zich onder verstopt hadden. De rotsen waren bezaaid met kleurrijke zeesterren. In een hoekje zat een donkerblauwe kogelvis met witte stippen die ook nog eens opviel. Wat is het onderwaterleven hier toch geweldig.
Weer aan boord konden we ons omkleden voor een wandeling op Sombrero Chino. Vanaf hier hadden we mooi uitzicht op het kanaal waar we net gesnorkeld hadden. De kleur van het water was hier prachtig, zoals je zou verwachten van een paradijs. Het eiland zelf bestond weer uit zwarte lavastenen, maar dan opgevuld met wit zand en groene en rode begroeiing. Hier waren wat lavatunnels zichtbaar. Half opengebroken en natuurlijk zwart van kleur. Tig jaar geleden was dit een route voor de magma die het eiland gevormd heeft.
Bij een wit strandje waren drie zeeleeuwen een waterleguaan aan het pesten. Ze trokken aan zijn staart om hem telkens terug in het water te krijgen. Het duurde letterlijk minuten tot de leguaan gewonnen had en weer veilig uit het water was. Nu begonnen de zeeleeuwen te tollen in het water en kwamen onze kant op. Ze zochten nieuw vermaak! Ze hopten het water uit tot ze letterlijk centimeters van ons vandaan waren. Ik moest er gewoon een sprong voor achteruit doen. Heel de tijd blaften ze naar ons, alsof ze ons speels van het witte strand wilden pushen. De grootste had ook een lichaamstaal die dit uitstraalde. Borst vooruit, dit is mijn strand. Tot ze neerploften om verder te gaan met zonnebaden. Op de achtergrond doken er net een paar pinguïns het water in. Het voelde ondertussen bijna normaal allemaal.
We liepen nog een stukje verder tot het zuidelijkste stukje van het eiland. Dit was het einde van het kanaal en hier sloegen de golven hard tegen de lavastenen aan. Na een wandeling terug naar de opstap kwamen de zodiacs net aan om ons op te pikken. Deze brachten ons nog naar de overkant van het kanaal. Hier zaten meerdere pinguïns op de rotsen te poseren. Prachtig met het Sombrero Chino eiland op de achtergrond.
Op de Golondrina was het ondertussen tijd geworden voor de vaarwel cocktails. Met een klein hapje erbij namen we afscheid van de bemanning. We vroegen onze gids nog wat tips voor onze dagen op Santa Cruz. Hier hadden we nog vier nachten in een hotel en zouden we twee dagen gaan duiken. Man, daar hadden we nu dankzij dit snorkelen extra veel zin in. Het beloofde heel veel, verwachtingsmanagement was niet echt meer mogelijk helaas.
De eerste week van onze huwelijksreis was ondertussen verstreken. Doordat de boot op de laatste avond weer alle kanten op bewoog, hadden we besloten om in de ochtend in te gaan pakken. Eén voor één ook, want de ruimte in onze kajuit was verre van enorm. Weer aan land werd het al snel duidelijk dat we ondertussen zeebenen hadden gekregen. De deining van de boot compenseren bleef ook op het droge een ding.
Als laatste excursie van onze cruise gingen we naar het Charles Darwin Research Center. Onderweg passeerden we een vismarkt, waar een zeeleeuw aandachtig mee zat te kijken naar een vrouw die een vis aan het slachten was. Zijn kop stak af en toe net boven haar tafel uit, brutaal op zoek naar een hapje. Achter hem een nette rij van pelikanen, die ook wel trek hadden. Het deed ons denken aan onze kat Mupke, die ook altijd de grenzen van het snaaien op zoekt. Nadat we de gids weer ergens kwijt raakten, gingen we uiteindelijk in een goed brandend zonnetje de Charles Darwin Avenue over. Deze was bezaaid met cafés, restaurants en souvenirwinkeltjes.
Het educatieve stuk begon bij een wandeling langs wat informatie borden. Deze plek is gemaakt voor onderzoek om de Galapagos eilanden zo mooi te houden als ze zijn. Het uitzetten van een bepaald type lieveheersbeestjes bijvoorbeeld, om niet inheemse insecten uit te roeien. Dit kon dan weer omdat de lieveheersbeestjes alleen dit soort insect aten en daarna weer uit zouden sterven. Maar de meest aanwezige bijdrage hier waren de landschilpadden.
Deze schildpadden werden vanaf vijf eilanden hier naartoe gehaald om de populaties weer te laten groeien richting originele aantallen. De eieren worden opgeslagen in speciale broedkasten. Broedkasten die warm worden gehouden met behulp van een föhn. Met de temperatuur van de eieren kan men bepalen of het een mannetje of een vrouwtje wordt. Met 28 graden wordt het een mannetje. De vrouwtjes hebben het graag iets warmer met 29,5 graad. En toch blijven die vrouwen koukleumen he. Na vijf jaar worden de landschildpadden na een quarantaine weer afgezet op hun originele eiland.
De Galapagos eilanden zijn geen dierentuin, maar tien keer beter dan dat. Toch voelde dit stukje even aan als een dierentuin. We liepen langs de hekken van de verblijven van schildpadden van een jaar of drie. Daarna volgden de echte kleintjes van enkele maanden, die ergens dit jaar hier naartoe waren gehaald. Het eindigde met de enige echte Saddleback Tortoise.
Deze komen alleen voor op een paar van de eilanden. Dankzij hen hebben deze eilanden hun naam gekregen. Ze hebben een langere nek dan de landschildpadden die we al gezien hadden. Dit omdat ze op hun eilanden weinig vegetatie hebben die laag aan de grond zit. Zodoende komt hun lange nek goed van pas om takken kaal te plukken. De voorkant van hun schild is precies zo gevormd om de lange nek de ruimte te geven. Denk qua vorm letterlijk aan een zadel. Waarvoor het Spaanse woord Galapagos is. Ze zagen er uit alsof je er zo op kon klimmen. Dan je benen langs de voorkant van het schild leggen en de top van de voorkant van het schild tussen je benen.
Helemaal uniek waren de twee mannetjes die het paren aan het oefenen waren. Althans, één van de twee was het aan het oefenen. Inclusief een oprecht traag klinkend gekreun. Het was gaaf om deze dieren te kunnen zien, ook al was het niet in het wild. Het waren toch wel echt iconen. Het grootste icoon was Lonesome George. De allerlaatste zadelrug schildpad van het eiland Punta. In 1907 werd gedacht dat zijn soort uitgestorven was, maar in 1972 werd het tegendeel bewezen. Er is hard gezocht naar een vrouwtje voor George, maar dat is helaas niet gelukt. In 2012 overleed hij en daarmee was zijn soort nu toch echt uitgestorven. Treurig genoeg was zijn soort de vierde, met nu nog maar elf soorten landschildpadden hier op de Galapagos. De uitgestorven soorten waren lichter en daardoor voor piraten en walvisjagers makkelijker mee te nemen. Landschildpadden kunnen namelijk 6 tot 12 maanden zonder eten en drinken, waardoor de mensen op het schip vers voedsel hadden onderweg. Lonesome George was nu opgezet in een klimaatkamer, een treurig gezicht.
Hierna waren we vrij om het museum te verkennen. De airco was wel even lekker en de informatie was interessant. Zo interessant dat we tijd vergaten, terwijl we onze koffers nog op moesten halen in de haven. Slechts tien minuten te laat, lag alles gelukkig nog op de pier. Hier kwamen we Roberto nog tegen. Hij had nog wel plek voor de tour naar de highlands van Santa Cruz. De cruise zou er namelijk slechts twee mensen bij krijgen en dit als eerste activiteit gaan doen. Dit kwam uitermate mooi uit.
We konden gelukkig vroeg inchecken in ons hotel en genoten meteen van de zeeën aan ruimte die we hadden. Heerlijk om je kont te kunnen keren zonder de ander aan te stoten. De lunch liet lang op zich wachten. Ik zag het zelf als eiland tempo in een land waar het tempo sowieso al niet hoog ligt. Voor eerst in mijn leven mijn vrouw die hangry werd, kon dat ook weer van de bucketlist. Het was trouwens een flink Amerikaans diner, wat er goed in ging. We hadden nog even de tijd om in te checken bij het duikcentrum en waren op tijd weer bij de pier.
Hier verwelkomde Roberto en het Noorse gezin ons. Ze hadden er maar twee passagiers bijgekregen, dus het was een klein clubje. De overige passagiers van onze cruise waren ondertussen hun eigen weg gegaan. Na een half uurtje met de bus gingen we een lava tunnel in. Deze was een stuk groter dan degene die we gister al gezien hadden. Het hoogste stuk was misschien wel acht meter hoog. Het smalste stuk in het midden was met een halve meter hoogte lekker kruipen. Toen we erin gingen, schoot het licht net uit, wat een spooky begin gaf. We gingen er echter iets te snel doorheen wat ons betreft.
De volgende stop was een ranch. 97% van dit eiland was nog wild en nationaal park, wat dus nog 3% over liet voor de mensen. Naast de dieren die op de ranch gehouden werden, stikte het er van de schildpadden. Vroeger werden ze verjaagd. Maar nu men de extra inkomsten van de toeristen vangt, worden ze omarmd. Voor de foto kroop ik één van de lege schilden van de enorme beesten in. Ik paste er, gemakkelijk zou ik niet zeggen, prima in. De eerste schildpad die we tegen kwamen, was gigantisch en waarschijnlijk meer dan honderd jaar oud. Er volgde eentje met wat begroeiing op zijn schild, die ondertussen een bad nam in een modderpoel. Met daarnaast wat eendjes die zowaar een keer kleiner waren dan thuis.
Terug bij de haven namen we afscheid van onze medereizigers en Roberto. Even uitrusten met wat chippies en daarna lekker uit eten. Het restaurantstraatje van Puerto Ayora had een flinke tentoonstelling van dode vissen. Duidelijk totaal niet ons ding, dus hier liepen we snel doorheen. We kwamen het Nederlandse stel van de cruise daar nog even tegen. Naast ons hotel kwamen we uiteindelijk iets gezelligs tegen en het werd Aziatisch die avond. Echt Ecuadoriaans eten was hier nauwelijks te vinden.
Een avondwandeling terug naar de kade bracht nog wat wild leven met zich mee. Twee zeeleeuwen waren in het water aan het stoeien. Aan de andere kant van de pier was er eentje aan het dobberen en relaxen. Vier lagen er op de kade alsof ze de eigenaars waren. Wat ons betreft waren ze dat ook. Het licht onderaan de kade trok meerdere vissen aan, die op hun beurt helaas voor hen weer zwartpunt rif haaien aantrokken. Als nachtjagers waren ze druk in de weer. Ze waren niet groter dan een halve meter. Hopelijk zouden we ze morgen wat groter zien, eindelijk duiken!!
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095476
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 159
[author] => Jirry
[cityName] => Puerto Ayora
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/130/716_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-4-van-zeebenen-naar-eilandleven
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-16
[title] => Update 3: Van zeepaardjes tot pinguïns
[message] =>
Het lichte ontbijt van onze eerste volle dag op zee viel gelukkig goed op mijn maag, het ergste was al voorbij. We waren vanaf het zandstrand met zeeleeuwen (Mosquera) naar het noordwesten gevaren, om Isla Isabela heen. Vervolgens weer richting het zuiden, de kust volgend. Een groot stuk hiervan hadden we nog meegemaakt, want in de ochtendgloren zaten we voor het ontbijt al buiten. Bij Punta Vicente Roca van het Isabela eiland werd het anker uitgegooid.
In de zodiac voeren we langs de kust opgebouwd door lava rotsformaties. We zagen schildpadden lucht happen en duikende vogels (Flightless Cormorants) Op een kleinere zwarte rots die uit het water stak zat een enorme familie waterleguanen, ook zwart van kleur. Juist omdat het er zo veel waren, moest je twee keer kijken. Op de rost naast deze familie zaten vijf kleine pinguïns op een rijtje. Al die dieren en vogels in een mum van tijd, ongelofelijk.
We voeren richting een grot, waar vogels met blauwe poten (Blue Footed Boobies) een nest hadden. Een leguaan was in één van de nesten gaan zitten, met dertig centimeter ernaast een beteuterde vogel. Naast de boot kwamen twee schildpadden weer lucht halen. Vervolgens staken we over naar de andere kant van het water. Hier lag een familie Galapagos zeeberen. Veel kleiner dan de zeeleeuwen van de dag ervoor. Ze lagen hier in allerlei formaten. Ze sprongen rond over de rotsen en stoeiden in het water. Ooit bijna tot uitsterven opgejaagd, maar nu gelukkig weer in gezonde aantallen aanwezig.
Op de Golondrina kregen we een koekske, waarna we gingen snorkelen. Ook fantastisch! Het begon met een enkele gele chocolate chip zeester, waarna er plots een zeeleeuw onder ons door schoot. De vele schildpadden waren nu nog beter te bekijken. Maar ook tropische vissen, papegaaivissen, napoleonvissen en hele scholen die zonder schuw te zijn rondom onze free duikende gids zwommen. Het was alsof ze hem volledig afsloten.
Een kogelvis werd opgevolgd door een school makrelen en aan de water oppervlak hing een school langwerpige vissen te rusten. Hier doken de zwemmende vogels het water in en zwommen ze onder water voor ons uit. Ze konden dit tot wel twintig meter diep doen, ongelofelijk. Een tollende zeeleeuw aan de oppervlak die ik had gezien, ruilde Sandra in voor eentje die langs haar heen zwom. Dit was echt next level snorkelen!
Weer aan boord zagen we de vin van een Mola Mola (zonvis) op en neer dijen in het water. Toen we aankwamen op Punta Espinosa aan Isla Fernandina, liet ook een hamerhaai van nog geen meter lang zich aan de oppervlakte zien. We gingen weer snorkelen. Vanaf de zodiac zagen we ineens een walvis in de verte boven komen. In het water kwamen we meteen een schildpad tegen. Deze was wel erg nieuwsgierig naar mijn camera, bijna alsof hij er een hap van wilde nemen. Mega uniek om letterlijk centimeters van het beest verwijderd te zijn.
Tussen twee schildpadden zat een flinke leguaan te eten. Zijn lange klauwen gebruikte hij om zichzelf op één plek te houden. Vervolgens zwom hij op een slingerende wijze weg, net als een krokodil. Toen verscheen er een zeeleeuw die zin had om te spelen. Hij zwom langs en onder mij door, maakte oogcontact en draaide zijn kop nieuwsgierig naar me toe. Tollend zwom hij weer weg. Dit gebeurde tijdens het zwemmen nog een tweede keer, het zal dezelfde geweest zijn. De grote mannelijke schildpadden hadden een lange staart alsof het dinosaurussen waren. Na nog een kleurrijke kogelvis en een enorme rog in het zand, zat het snorkelen er weer op. Toch mogelijk nog beter dan de sessie van vanochtend.
Na kort opfrissen gingen we aan land. Op dit lava eiland zat een broedplek voor waterleguanen. Zwart gesteente werd afgewisseld door zand, waar schildpadden hun eieren in leggen. Het pad het eiland op, lag al vol met zwarte leguanen. Met tientallen centimeters ertussen, moesten we ze passeren. Tussen de mangrove kropen minuscule krabbetjes rond met een enkele grote schaar, die groter was dan hun lichaampjes. We liepen het strand op en zagen daar een geel vogeltje rondvliegen. Bij een skelet van een bultrug zagen we vanuit de verte een Galapagos havik onze kant op komen.
Deze streek verderop neer op het strand, maar we namen de tijd om daar te komen. Het zwarte gesteente waar we over liepen was op diverse plekken gescheurd of opgehoopt als ooit borrelend magma. Langs een klein strandje lag een zeeleeuw te zonnen en hoorde je het getik op de rosten van de vele fel rood gekleurde krabben. Toen we aankwamen op het zandstrand aan de andere kant, zat de havik er nog. Deze was de placenta van een net bevallen zeeleeuw aan het opeten. Zijn snavel was rood van het bloed en hij had er geen probleem mee dat we zo dichtbij kwamen.
Naast dit zat mama zeeleeuw met haar kersverse kroost. Ze zou nu een week niet eten, om over het jong te kunnen waken. Tussen haar staartvinnen was nog bloed te zien, wat vele vliegen aantrok. Het kleintje maakte veel lawaai en wilde vooral heel dicht bij mama blijven. Zo schattig om te zien. Terwijl de havik met de placenta weg probeerde te vliegen, plopte er ineens een mannetjes zeeleeuw uit het water. Hij liftte zijn lichaam omhoog en zette zijn borst vooruit aan de overkant van de kleine baai waar het strand aan grensde. Door het baaitje zwom hij onze kant op, om na een paar minuten weer te vertrekken.
Een strandje verderop lagen nog twee zeeleeuwen met hun baby’s. Ditmaal naast de grootste verzameling leguanen tot nu toe. We spotten wat zwarte slangen, goed gecamoufleerd op dit lavagesteente. Zij waren op jacht naar babyleguanen, die nu ongeveer uit zouden moeten komen. Als je te dicht bij de leguanen kwam, spuwde ze af en toe zeewater uit hun neus als waarschuwing. Verder deden ze vrij weinig. Ze lagen op elkaar om warm te blijven en een enkeling dook een baai in om richting open zee te vertrekken.
Terug op de boot zette de zonsondergang in achter het eiland waar we net waren. We kregen van één van de Denen twee biertjes, als dank voor het geven van wat reisziekte tabletjes aan zijn vrouw. Dit werd opgevolgd met de welkom cocktails en het goede avondeten werd afgesloten met een taart voor jarige Duitse aan boord. Ze zal haar verjaardag delen met de pasgeboren zeeleeuw. Deze avond waren er beduidend minder mensen zeeziek, maar de sterrenhemel liet dankzij de bewolking te wensen over.
De tweede volle dag op de Galapagos eilanden brachten de zodiacs ons na het ontbijt naar Bahia Urbina op Isabela. Hier liepen we een rondje en kwamen we diverse gigantische Galapagos landschildpadden tegen. De top van hun schilden kon met gemak op een halve meter hoogte komen. Wederom machtige beesten. Verder deden ze niet veel anders dan rustig wandelen door hun dikke dinosaurus poten te verzetten, of voor onze neus een drol te leggen. Ze gaven er ook weinig om wanneer we passeerden, hoogstens trokken ze hun kop iets terug hun schild in. Ze kunnen wel 150 jaar oud worden en hun leeftijd kun je afleiden aan de ringen op hun schild.
Ook zaten er op dit eiland gele landleguanen. Met beduidend kortere klauwen dan hun water familieleden. Ook deze lagen her en der gewoon te chillen. Toen onze gids een stok uitstak en begon te fluiten, vlogen tot wel twintig vogels op ons af. Een paar gingen op zijn stok zitten om te poseren. Het grove geritsel in het bos was vaak een schildpad, maar licht geritsel waren meerdere heremietkreeften. Ver weg van zee waren ze hier op zoek naar een grotere schelp.
Ook de flora had een verhaal. Gele bloemetjes waar zwarte en gele hommels groter dan thuis tussen heen er weer vlogen. Een plant waarvan de vruchten als lijm of haargel gebruikt konden worden. Maar ook boomsap dat net zo rook als deet, goed tegen de muggen. Na het passeren van de restanten van een overleden schildpad liepen we het pad weer terug. Na even zwemmen aan het grijzige strand waar zeeschildpadden eieren hadden gelegd, gingen we weer aan boord.
Tijdens de snack van chips en guacamole werden we geroepen, snel naar de voorkant van de boot! Voor ons zat een groep van wel dertig tot veertig dolfijnen. We zetten koers hun kant op terwijl zij richting bakboord zwommen. Een stuk of vijf braken af van de groep en kwamen recht onze kant op. Ze begonnen mee te zwemmen met ons schip. Onder de neus ervan zwommen er vier met volle kracht onder ons. Af en toe maakten ze een klein sprongetje uit het water of hapten ze lucht door hun neusgat zo’n drie centimeter op te trekken. Door het heldere water kon je ze allemaal perfect zien. Niet alleen voor, maar ook aan beide zijkanten. De Golondrina draaide en de groep bewoog mee. Tot ze het beu waren en op weg gingen naar het volgende schip. We zagen hun vinnen nog herhaaldelijk boven het water uitsteken. Wat een pracht.
De volgende bestemming was Caleta Tagus, weer op Isabela. Ooit was dit de Darwin vulkaan krater, daarna een zout water plas in verbinding met de zee en nu een zoetwater meer dankzij zand dat na jaren een ondoordringbare bodem had gemaakt. Hier was weinig leven naast wat vogels en hagedissen, maar de omgeving was prachtig. Veel dorren bomen en hoe verder we naar boven gingen meer zwart lava gesteente. Bovenaan hadden we uitzicht op een nog actieve vulkaan. Ondanks de bewolking was nog een klein rookpluimpje zichtbaar. Vanaf de vulkaan strekte een vallei aan bomen door tot aan de kust. Weer een plaatje.
En we gingen weer snorkelen. We moeten toegeven dat we een trager tempo verwacht hadden van deze cruise, maar dit tempo was helemaal ons straatje! Als eerste kwamen we een groep pinguïns tegen, die doken naar een groep vissen tussen een paar rotsen. Ze zwommen wild in het rond, doken en lagen daarna nog aan het wateroppervlak te trappelen. De grote schildpadden waren ondertussen iets minder interessant geworden, maar nog steeds heerlijk om even op het gemak naar te kijken. Duuuuude.
Toen kwam het toppunt van de snorkeltrip. Op ongeveer vier tot vijf meter diep lagen meerdere zeepaardjes! In totaal wist de gids er drie te vinden. Hij dook er naartoe en wees ze met zijn GoPro aan, waarna wij achter hem aan gingen. Het is best een diepte met een enkele ademteug. Dus hoogstens vijf seconden om te zoeken en te kijken. Ze waren best lang en geelgroen van kleur. Goed gecamoufleerd in het wier. Dat zeepaardjes spotten zo makkelijk kan zijn. Hierna kwamen we nog mooi gekleurde zeesterren tegen. Een adelaarsrog was helaas iets te snel voor ons, maar dat zou nog wel goed komen.
Na het snorkelen voeren we langs Isla Isabela, een eiland dat ons prachtige natuur had laten zien. Haar afscheid bestond uit een kuststrook die prachtig oplichtte in de vurige gloed van de zonsondergang. Wat een mooie plek. De briefing werd wat uitgesteld om van de zonsondergang te genieten. Daarna eten en weer naar het zonnedek, vanavond omgedoopt tot sterrendek. De bewolking trok langzaam weg en we werden getrakteerd op wederom een prachtig schouwspel. Nadat ik had gevraagd of de verlichting boven uitgezet kon worden, werd de Melkweg nog iets helderder. Sandra en ik lagen met onze hoofden naast elkaar naar boven te staren, voor ik denk wel minstens een half uur. Orion en de kleine beer werden gespot. Toen we daar helemaal alleen waren, op een slapende kapitein na, was de kers op de taart een
vallende ster. Wat een magische plek.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095400
[countryId] => 54
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 160
[author] => Jirry
[cityName] => Isla Isabela
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/130/376_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-3-van-zeepaardjes-tot-pinguns
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-14
[title] => Update 2: Van 4300 meter naar zeeniveau
[message] =>
Onze tweede volle dag in Quito begon met een goedkoop ontbijt aan het pleintje vlakbij ons hotel. Waar ik uiterst vreemd werd aangekeken om thee in plaats van koffie te willen. Sandra kreeg al een blik van de serveerster, ik kreeg er meer. Vervolgens pakten we een taxi naar de TeleferiQo. Teleferico betekent kabelbaan en die Q is voor Quito, knap bedacht he. De kabelbaan was alleen stuk, al acht dagen. Herstel zou nog drie maanden op zich laten wachten. Afijn, er stond een gids klaar om mensen met de auto naar boven te rijden. Voor beduidend meer dan een kabelbaan ritje had gekost, maar afijn. We hadden ook 900 hoogtemeters naar boven kunnen klimmen, maar het scheen een slechte wijk te zijn.
Een uurtje later dan gepland gingen we naar boven. Nu met een autorit van een uur in plaats van een kabelbaan ritje. We reden langs het huis van onze chauffeur Elvis. Onderweg pikte hij twee vrouwen met een groep kinderen op, die pasten nog achterin zijn pick-up. De koeien moesten gemolken worden en de kinderen hadden net als in Nederland zomervakantie. Elvis vertelde hoe hij vroeger als kind een uur de berg af moest lopen naar school. Nu is gelukkig een bus die heel het bergdorp door slingert.
We werden afgezet op 4000 meter hoogte, met meteen al een fenomenaal uitzicht. We zaten nu al hoger dan de hoogste berg van Oostenrijk! Alles was hier groen, vlinders en bijen vlogen van bloem naar bloem. Een heel ander beeld dan besneeuwde stenen toppen. We wandelden richting een nog actieve vulkaan, dus deze zal wel voor de vruchtbare grond gezorgd hebben. Onder ons lag de enorme miljoenenstad, waarvan we nog niet eens het begin en einde konden zien. Hier aten we iets voordat we aan de klim begonnen.
In de tijd die we hadden, zouden we de top van de Pichincha vulkaan toch niet halen. Wat misschien ook maar goed was, want acclimatiseren aan de hoogte is een juist advies. Wij dachten dat twee nachten op 3000 meter wel voldoende zouden zijn, maar de vermoeidheid hakte er snel in. Vooral op de steile stukken merkten we toch een stuk meer impact dan we normaal zouden verwachten. Rustig aan dan maar.
Op een gegeven moment ging ik iets verder door omdat die ene heuvel me een goed streven leek. Ik kwam na een flink steil stuk aan op 4300 meter, een hoogterecord. Toch gehaald tot iets meer dan helft. Vanaf hier was het inderdaad mooi uitzicht op de vulkaan en alle lager gelegen pieken om ons heen. Het groene gras werd hier meter na meter geler, tot het zwarte gesteende van de vulkaan. Pas toen ik weer naar beneden ging, kwam ik de eerste mensen van de dag tegen. Sandra was niet ver achter me en halverwege de terugweg namen we onze lunch.
Omdat we nog wat tijd hadden, liepen we naar het eindpunt van de kabelbaan. Zo waren we er toch soort van geweest. Hier hing een schommel met uitzicht op de stad. Daarna werden we opgehaald en afgezet bij ons hotel. We hadden beiden een lichte hoofdpijn en voelden ons verre van top. Na een uur in bed gelegen te hebben, werd alles weer enigszins normaal. De impact op je lichaam van het lagere zuurstofgehalte op hoogte moet je niet onderschatten. Goede les voor de rest van onze reis.
De bus richting het centrum was weer een avontuur. Iets te laat hadden we pas door dat deze veel te ver doorreed. Wat gek was, want we gingen langs stops die niet eens op het kaartje stonden. De eerstvolgende halte uitstappen lukte ook niet, want onze deur ging niet open omdat de bus langer was dan het perron. Ondertussen was het goed druk, zo druk dat ik flashbacks kreeg naar die metro in Mexico waar ik mijn zakken gerold waren. Goed op onze spullen letten. Weer een halte verder ging onze deur weer niet open, waarna Sandra een “con permiso”-sprintje zette naar de deur die wel open ging. Net te laat, maar de halte erna konden we eruit. We waren compleet aan de andere kant van het centrum beland bij een soort demonstratie. Snel de taxi in, die netjes met de meter reed en ons voor twee dollar bij plaza grande afzette.
De kathedraal was dankzij onze verlengde rit ondertussen al gesloten, maar de kerkenjacht ging verder. In de Iglesia de El Sagrario begon net een dienst toen wij binnenslopen via een houten vloer die zo hard kraakte dat het boven de mis uit leek te komen. We slopen net zo hard weer naar buiten. De Iglesia de la Compañia de Jesus leek dicht maar toch gingen de poorten nog voor ons open.
Deze rijk gedecoreerde Barokke kerk was weer stop waard. Veel goud, veel gidsen en een spiegel voor het altaar om het plafond mee te kunnen bekijken. Het lichtgroen gekleurde orgel viel op. Deze was aan de linkerkant te bereiken via een versierde wenteltrap, terwijl aan de rechterkant ervan een schildering gemaakt was van precies dezelfde trap. Alles voor de symmetrie, houden we van. We sloten af bij en groot schilderij dat de hel afbeeldde. Allerlei zonden en bijpassende straffen waren te zien, met lucifer in het midden van dit alles.
De laatste kerk van de dag was de San Francisco kerk, waar we dag ervoor al waren toen er een dienst bezig was. Nu was de dienst net op het einde. We wachtten even tot deze klaar was. Onder bombastische Spaans talige kerkmuziek liepen we langs de zijkant naar voren. Dit had echt iets magisch. En vervolgens een diepe stilte. Na het kerkbezoek zochtten we eten. Dit werd een simpele tortilla met een cola. Hier zaten vooral politieagenten en andere locals. Ik was ondertussen aardig kapot, die lichte hoogteziekte had me goed te pakken. Snel een taxi naar het hotel en inpakken.
De volgende ochtend hadden een vroege vlucht naar de Galapagos eilanden. Onze wekker ging om half vier, maar de tv in onze kamer ging om drie uur al plots aan om ons te wekken. De man achter de receptie die onze taxi zou regelen, was kwijt. Best onhandig op dit tijdstip. De deurbel wekte hem gelukkig en wij gingen even pinnen. Een poging doen tot pinnen althans, want weer mislukte het. Iemand op straat riep nog wat naar ons toen we wegliepen, gelukkig was het hotel vlakbij en zat er een politiebureau tussen.
De taxi was er binnen drie minuten en twee keer zo snel dan verwacht op het vliegveld. Zal door de rust op de weg gekomen zijn. Op het vliegveld stond al een rij voor het Galapagos visum, maar de balie was nog niet open. Terwijl Sandra wachtte, ging ik pinnen. De creditcard had na tig pogingen raak op twee machines. Mijn pinpassen brachten de apparaten in een foutmodus, waarna ik blij was dat mijn passen er weer uitkwamen. Sandra lukte het daarna om met haar pinpas de laatste helft uit de muur te krijgen.
In de rij begrepen we dat we onze boarding pass nodig hadden en nog door een quarantaine check moesten. De meest logische volgorde was dus geweest: 1. Ruimbagage laten checken voor de quarantaine. 2. Inchecken en koffers afgeven. 3. In deze rij voor het visum gaan staan. Er waren meer mensen die het niet begrepen hadden, want het ging nogal chaotisch.
De rij bij de quarantaine check was net weg, dus ik ging snel onze backpacks laten voorzien van een speciale zegel. We waren gelukkig al online ingecheckt en Sandra had de passen op haar mobiel, anders hadden we voor niks in de rij gestaan. Bij de rij voor het afgeven van onze koffers was de chaos een meisje duidelijk te veel geworden. Er lag wat kots in onze afgezette rij. Ze maakte deel uit van een grote groep Canadese meiden, die allemaal veel te grote koffers hadden en één voor één moesten inchecken. Maar we hadden gelukkig nog de tijd. Security stelde dan weer niks voor dus we konden ruim de tijd nemen voor een ontbijtje.
Na twee uur vliegen en een uur tijdsverschil, kwamen we aan op Isla Baltra. Eén van de negentien eilanden van het Galapagos archipel. Van deze negentien zijn er vijf bewoond. Per ongeluk werd het ontdekt door de Spaanse bisschop in 1535 en geannexeerd door de Ecuadoriaanse regering in 1832. Natuurlijk bekend omdat Charles Darwin hier in de negentiende eeuw zijn Eureka moment voor zijn boek “The Origin of Species” had. Wat overigens niet waar blijkt te zijn. Hij is hier maar vijf weken geweest met als origineel plan de geologie van het gebied te onderzoeken. Ook gaat maar zo’n één procent van zijn befaamde boek over deze eilanden. Wel schijnt hij Galapagos landschildpad te hebben gegeten en bereden. Dit mag tegenwoordig niet meer om redenen die ik niet uit hoef te leggen.
Vanuit het vliegtuig spotten we al de eerste leguaan van ons bezoek. Onderweg naar de douane kwamen daar een tweede, derde en vierde bij. Na de douane mochten we onze koffers niet meteen van de band halen. Deze werden eerst door een K9 besnuffeld en daarna vrijgegeven. Onze backpacks roken gelukkig prima. We werden verwelkomd door Roberto van de Golondrina, onze cruise voor deze vijf dagen. Vervolgens mochten we drie uur wachten op de rest van onze groep. Dan maar een biertje, het was in Nederland tenslotte vijf uur in de avond, hier acht uur ’s ochtends. Met een spelletje erbij, kroop de tijd vooruit. De vogeltjes en hagedissen waren niet verlegen. Het laatste tot lichte angst van Sandra. We sloten af met een blond biertje voor zeven dollar, waarna we op pad konden.
In de bus naar de haven deden Sandra en ik een potje leguanen spotten. Ik won, maar om het huwelijk goed te houden is het officieel gelijkspel geworden. Bij de boot zagen we al meerdere pelikanen, twee zeeleeuwen en een paar krabbetjes. Geen idee dat er nog zoveel meer zouden volgen op zo’n unieke manier. Een rijtje vogels zat klaar om ons te verwelkomen op de lijn tussen de twee masten van de boot. We krijgen een vis lunch, wat voor Sandra en mij ei werd.
We voeren naar Mosquera eiland, waar we wachtten tot we aan wal gingen. Het eiland was een zandstrand vol met zeeleeuwen. De twee eilanden ten noorden en zuiden van hier bestonden uit steile rotswanden. Tijdens het wachten zwom een haaitje een rondje rondom de boot. Onze gids vertelde hoe hier een paar dagen geleden een vrouw door een haai van wel vier meter was aangevallen. Hij had er ook een filmpje bij. Ze had het overleefd, maar de onderkant van haar bovenbeen was voor meer dan helft doorgebeten. Zodoende gingen we vandaag niet snorkelen.
Wel gingen we het zandstrandje op. We moesten een minimale afstand van twee meter van alle dieren bewaken. Dat is dus verrekte dichtbij. De beesten vonden het ook helemaal prima. Allerlei formaten zeeleeuwen lagen hier op het strand te chillen. Soms gaven ze een lichte snauw, maar alleen de echt grote mannetjes als je te dichtbij kwam. Ze vochten, zwommen en trokken af en toe een oog open als we in de buurt kwamen. Echt zo bijzonder om mee te maken dit. Een goede plek om onze weekaversary te vieren!
Er liepen ook zwarte waterleguanen over het strand die af en toe een dip in het water namen. Over de rotsen liepen krabbetjes in en uit de golven die op de stenen sloegen. Ergens lag een karkas van een zeeleeuw en aan de andere kant van het kleine eiland lag een karkas van een walvis. Daarna was het tijd om te gaan zwemmen, maar wel in de baai blijven. Zo ver komen de haaien niet. Een van de zeeleeuwen was nieuwsgierig en schoot plots langs een ander Nederlands stel iets van ons vandaan. Vervolgens schoten er nog twee vlak langs mij. Ze zwommen recht op ons af, om op het laatste ogenblik toch af te buigen. Geweldig.
Na een lekker snackje gingen we een heel stuk varen. In de verte zagen we twee dolfijnen en ook heel veel walvissen die een ademteug kwamen halen. Om de zoveel tijd spoot er weer water omhoog en soms zag je de glinstering van hun lichaam naar beneden duiken. Het was allemaal erg ver weg, maar deze sommatie van al dat wilde leven in zo’n korte tijd was indrukwekkend.
Na een ietwat langdradige briefing over het plan van morgen kregen we avondeten. De boot was goed aan het schommelen en in de warmte in de algemene zaal werd het wat mensen te veel. De hompen kip met spaghetti waren ook niet de beste maaltijd. Nagenoeg heel de boot werd misselijk, of moest voor een reisgezel zorgen. Ik had zelf ook flink last, maar niet van de deining. Ik was ondertussen wel erger gewend. Mijn darmen waren het niet zo eens met iets dat ik de dagen ervoor gegeten had. Dus ik ging ook maar vroeg op bed liggen. Sandra genoot ondertussen in haar eentje van de ziek mooie sterrenhemel. De lucht was volledig opgeklaard en met nauwelijks lichtlekkage in de omgeving was zelfs de melkweg zichtbaar. Om kwart voor negen ging echter licht op de boot al uit en was het tijd om te gaan slapen. Lekker vier nachten op deze boot
om dit prachtige gebied te verkennen.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095316
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 134
[author] => Jirry
[cityName] => Isla Isabela
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,isla-isabela
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-2-van-4300-meter-naar-zeeniveau
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => jirrypons
[datePublication] => 2023-07-12
[title] => Update 1: Het hoge Quito
[message] =>
Een huwelijksreis naar Ecuador en Peru, met als verwacht hoogtepunt de Galapagos eilanden. Het begon allemaal met een taxibusje om drie uur in de nacht naar Schiphol. Nooit zullen we meer een vlucht missen! Inchecken en security gingen mega soepel, met voor het eerst in mijn leven een rij ná security. Met nog vier uur voor onze vlucht geen stress. Wel iemand die flauw viel in de rij. Het avontuur was begonnen.
Na negen uur vliegen zonder herrie en extra beenruimte (honeymoon baby) hadden we de overstap in Atlanta, Verenigde Staten. Bij de douane van Amerika moest Sandra haar vingerafdrukken achter laten. Die van mij waren nog vers genoeg (2018). Ons was in Nederland gegarandeerd dat we onze ruimbagage niet over hoefden te zetten. Toch lag Sandra haar backpack bij de uitgang van de bagage hal. Zelf twintig meter lopen en daar aan het volgende mannetje geven. Waterdicht systeem.
Na nog vier uurtje waren we in Quito! We haalden een bus kaartje die je af zou zetten bij je hotel. Super chill, zeker omdat het hier al goed donker was en de openbare bussen in zo'n land als dit niet verstandig voelden op dit tijdstip. De rit eindigde bij een verlaten pikdonker busstation waar iedereen uitstapte. Ah, fijn dit. Maar er stond een vrouw klaar die ons naar ons hotel zou brengen. De buschauffeur bevestigde dit, dus laten we maar gaan.
In de taxi gaf ik mijn Spaans weer een kans. Het zat kennelijk nog ergens in die grijze brei, want ik kreeg nog complimenten ook. Scheelt dat het de standaard conversatie was die ik in Mexico vaak gevoerd had. Toevoeging aan het gesprek: esta es nuestra luna de miel! Het is onze huwelijksreis. Een kaart die we nog vaak gaan spelen. De buurt waar ons hotel zat, voelde wat spannend aan. Erg donker, prostituees op straat. Snel naar binnen en slapen.
Waar Sandra vanaf drie uur wakker was, wist ik nog opnieuw in slaap gevallen tot een uur of zes. Over een pleintje liepen we naar de lijnbus. Het was nog vroeg, de stad moest nog ontwaken. Twintig graden met een zonnetje was erg lekker om de stad te verkennen. We zaten tenslotte 3000 meter boven de zeespiegel en het was winter. De stad Quito is omringd door bergen. Groene weides die stiekem best veel aan de Oostenrijkse bergen deden denken. Behalve dat op deze hoogte de Oostenrijkse bergen alleen rots en ijs zijn.
Ons sandwich ontbijt nuttigden we in het Parque la Alameda. De volgende stop was Plaza San Blas waar een schattige, witte kerk bovenaan rustte. Deze was gesloten, in tegenstelling tot de Basilica del Voto Nacional. Een grote, grijze kerk die van buiten al prachtig was. Twee klokkentorens, een torentje in het midden en een entree versierd met bronze reliëf plakkaten. De binnenplaats die aan de andere kant van de entree lag mocht er ook zijn. Bloemen, veel groen en vele trappen die naar de bovengelegen straat leidde. Aan de achterkant van de kerk waren de deuren weer versierd met dezelfde soort bronzen platen, hoe men dit gemaakt heeft, is ons een raadsel. Mooi was het wel.
Vanaf hier konden we de kerk beklimmen, met een belofte van een mooi uitzicht over het historische centrum van Quito. Langs een actieve glas in lood restauratie keken we uit op de binnenkant van de kerk. Het glas in lood konden we hier van dichtbij zien, evenals een groot rond raamwerk waar de zon lekker doorheen begon te schijnen. Via een lange houten brug met een prachtige lichtval liepen we naar het centrale torentje. Sandra had even ingeschat dat de trap naar de top niet voor ons was, maar voor onderhoud. Ik had ondertussen mijn voet al op de eerste trede. Het was Sandra haar hoogtevrees een trap te ver. Ik moet ook toegeven dat de trap meer een ladder was. Waar ik toch echt liever op een normale ladder sta dan dit, zeker op deze hoogte. Het kippengaas onder elke trede gaf vooral vertrouwen dat ik niet tussen de net iets te hoge treden door zou schieten..
Maar! Het uitzicht was fenomenaal. De klokkentorens recht voor me, met de rest van het oude centrum op de achtergrond. Overigens klopten allebei de klokken niet, maar dat maakt niet uit. Aan de andere kant was er ook het uitzicht op de groene bergen en de enorme stad waar zes miljoen mensen wonen. Goed veel foto's nemen voor mijn vrouw beneden. Vrouw, blijft toch even wennen. De trap naar beneden voelde een stuk meer solide aan, dus ik was zo beneden. Met Sandra beklom ik nog de klokkentorens, die tot nagenoeg net zo'n mooi uitzicht leidden. Plus nog wat extra metalen wenteltrapjes die toch ook wat spannend waren.
Na deze uitermate leuke stop gingen we door naar Plaza del Teatro. Hier was inderdaad het theater te vinden, een breed wit gebouw waar verder weinig gebeurde. Plaza Santa Domingo was wel een mooi pleintje. Met een standbeeld in het midden en een rustig ogende kerk, ook van binnen. Wat opviel waren de vele bloemen rondom het altaar. Dat fleurde de boel letterlijk op.
In de straat La Ronda stuitten we op een grote groep kinderen die allerlei spelletjes aan het doen waren onder het oog van waarschijnlijk politiekadetten. De straat bestond uit fel gekleurde huizen en was versierd met vlaggetjes en verderop muurschilderingen. Na het straatje hadden we goed zicht op het engelen beeld op de heuvel verderop. Deze was vanuit verschillende hoeken van het oude centrum te zien, als een wakende engel.
Plaza San Francisco was zonder twijfel het mooiste plein tot nu toe. Omringd door prachtige huizen bestond de kerk en het klooster uit een lange witte muur aan de west zijde. Twee hoekige torentjes en een stenen poort gaven de entree van de kerk aan. Omdat er net een kerkdienst begon, hebben we alleen een beetje naar binnen gespiekt. Onze paden zouden nog wel een keer kruisen. We doken het klooster in, waar we meteen op de mooie, rustige binnenplaats uitkwamen. Veel groen en bloemen, heerlijk om even tot rust te komen.
Langs allerlei schilderijen en attributen kwamen we in een kleiner stukje tuin. Hier vloog net een kolibrie van bloem naar bloem. Op de tweede binnenplaats ging net een grote groep weg, waardoor we er met z'n tweeën waren. Grote palmbomen en alles omringd door een galerij die bestond uit vele bogen. Een kort bezoekje aan de oude brouwerij, waar helaas alleen maar lege flesjes stonden.
Onderweg naar de top van de kerk, keken we nog op de binnenkant van de kerk uit kon. Deze was ondertussen dicht, dus we konden rustig kijken. Het plafond van de kerk bleef bij, lichtblauwe vlakjes, met aan de randen goud en rood. In de ruimte waar we waren, stond het orgel en diverse houten banken. Het houten plafond was versierd met goud en in het midden negen bollen. De zon in het midden, omringd door acht planeten.
Weer een kerk beklommen en weer een mooi uitzicht. Het uitgestrekte plein en daarom heen alle unieke gebouwen. In de verte groene mozaïek daken van diverse kerken. Boven dit alles een blauwe lucht met wat schapenwolkjes. Op naar de volgende kerk! Plaza Grande was een stuk drukker, met meer groen. Hier stond de kathedraal, het presidentieel paleis en het huis van de aartsbisschop. Het plan was: pinnen, kathedraal, lunch. We bleven haken bij pinnen…
Gewapend met een Visa creditcard en maar liefst drie pinpassen hadden we pech na pech. Onvoldoende saldo was de eerste foutmelding. Daarna onze pas die uit de machine kwam met de boodschap dankjewel. Dat was het. Je bank is offline, ook een goeie. Binnen vragen aan de medewerkster leidde enkel tot de opmerking dat het aan onze bank lag. Alsof Visa ligt te slapen en wereldwijd pinnen stond allang aan. Dan maar terug naar het hotel om met het trouwcadeau van Nik (mijn zwager, Amerikaan, Ecuador deed alleen aan USD) te kunnen lunchen. Dank daarvoor Nik, anders was de eerste dag nooit begonnen. Helaas accepteerde geen enkel tentje groot geld, dus terug naar de bank. Verwoed probeerde ik nog te pinnen. Er kwam geld uit de muur, eureka! Zowaar drie passen geprobeerd bij minimaal tien banken…
Via Google Translate bestelden we een stoofpotje met varkensvlees. Geen idee, gewoon even eten na dit kleine dilemma. Daarna even opfrissen en op naar de evenaar! Avontuurlijk gingen we met de bus. De eerste bus zette ons af bij een groot busstation, kwartiertje lopen en hier dan ergens een blauwe bus aanhalen richting het midden van de wereld. Het lukte zowaar en na een reis van meer dan een uur waren we er. Met nog anderhalf uur tot sluitingstijd.
Dit bouwwerk staat op de plek waar een koloniale Fransman ooit heeft berekend dat de evenaar zou lopen. Hij bleek er later naast te hebben gezeten. Zodoende is een paar meter verderop een museum gebouwd waar de echte evenaar zou lopen. Binnen allerlei experimenten om dit aan te tonen. Ook dit museum zat er naast. Honderd meter verderop lag een meer dan 1000 jaar oude tempel ruïne gebouwd door de originele bewoners van dit land. Op 0,000 graden exact. Vroeger wisten ze alles beter, wat is er toch een kennis verloren gegaan. Zo zijn er meer mythes, de meest populaire dat bij het doorspoelen van een toilet het water de andere kant op zou draaien. Het coriolus effect dat hiervoor zou zorgen is echter niet de grote invloed op deze kleine hoeveelheden water. Dit zit hem meer in onder andere de riolering.
Maar, we waren nu op het midden van de aarde, bijna. Het monument dat hier gebouwd is, is de meest toeristische activiteit van Ecuador. Een heuse enclave van winkeltjes en barretje, allemaal voor een lijn die eigenlijk een paar honderd meter op moest schuiven. Grappig was het wel. Zo ook de rij om op de foto te gaan. Aan de achterkant bleek bijna niemand te zijn, het gaf hetzelfde beeld en de zon stond veel beter voor foto's. Toch even snel met de zelfontspanner wat leuke kiekjes schieten dan. In het monument was een tentoonstelling met foto's over de originele bevolking en hun gewoontes. Na een mooi uitzicht op de bergen vanaf de top was het weer mooi geweest.
De blauwe bus terug naar het zuiden, kon niet fout gaan. Deze week alleen eerst af naar het oosten, maar gauw lagen we weer op koers. Toen hij ergens bij een winkelcentrum toch omdraaide, hopten we er snel uit. We waren gelukkig halverwege, dus de taxi die volgde was een stuk goedkoper. Zeker vergeleken met zo'n toeristische locatie als waar we vandaan kwamen. Na de taxi fristen we ons even op en aten we vegetarisch vlak bij ons hotel. De wijk begon al iets veiliger aan te voelen, ondanks dat we in het centrum twee keer waren aangesproken om op onze spullen te letten. Omdat Sandra zo bekaf was, mocht ze lekker om negen uur al slapen. Hopelijk wat meer synchroon met de nieuwe tijdzone.
[userId] => 380217
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5095277
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 136
[author] => Jirry
[cityName] => Quito
[travelId] => 528884
[travelTitle] => Huwelijksreis
[travelTitleSlugified] => huwelijksreis
[dateDepart] => 2023-07-11
[dateReturn] => 2023-08-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,quito
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/380/217_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => update-1-het-hoge-quito
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => jorindevoskes
[datePublication] => 2023-01-15
[title] => De golven brengen een nieuw begin
[message] =>
Introductie:
De afgelopen maanden heb ik doorgebracht in het Amazonegebied van Peru, op dezelfde plek waar ik in 2020 ook was. Ik verbleef bij Hoja Nueva, een conservatie-organisatie en dierenopvangcentrum midden in de jungle. Na een geweldige tijd in de natuur heb ik mijn junglethuis verlaten, op zoek naar nieuwe avonturen.
Waar ben ik?
Ik schrik wakker. Het is donker, ik lig in een zacht bed in een stille kamer. Even ben ik gedesoriënteerd. Waarom hoor ik geen katten rennen, geen honden blaffen, geen brulapen brullen? Waar zijn de geluiden van de kikkers, de vogels en de cicaden? Waarom voelt mijn bed zo schoon en waar is mijn klamboe? Dan spoelt de werkelijkheid als een koude golf over me heen. Oh ja, ik ben in Lima, in het hostel. Mijn tijd in de jungle is voorbij.
Ik draai me om en trek de deken over mijn hoofd, ik ben er nog niet klaar voor om mijn bed uit te komen en de werkelijkheid aan te gaan. Liever droom ik nog even over mijn thuis in het regenwoud. Ik stel me voor dat ik daar weer ben en denk terug aan een van mijn favoriete momenten van de afgelopen maanden. Het was een extra warme dag en de eerste keer dat ik ging afkoelen in de beek bij Hoja 1…
Ik slaak een zucht van verlichting als ik in het koele water ga zitten. Na dagen constant zweterig te zijn geweest is dit precies wat ik nodig heb. Het voelt alsof mijn oververhitte lichaam voor het eerst in tijden even helemaal kan ontspannen door het heldere water. De omgeving is prachtig en vredig. In de zon worden alle kleuren nog intenser. Het licht schittert op de bladeren en glinstert in de stroom. Het goudbruine water, het diepe groen van de planten, het intense blauw van de hemel. De zanderige bodem van de beek voelt koel onder mijn handen. Ik laat de fijne zandkorrels tussen mijn vingers glijden en voel blaadjes en takjes tussen mijn tenen. Ik ben een klein beetje nerveus over beestjes in de rivier: roggen, krabben, bijtvisjes... Ach, die zijn vast allemaal gevlucht door mijn gestamp in het water. Ik laat me achterover zakken, totdat ik languit naar de boomtoppen boven me kan staren en zweef een paar centimeter boven de bodem.
Ik ga weer overeind zitten als er een glanzende groene vogel met een lange spitse snavel voorbij komt flitsen. Een jacamar! Hij verdwijnt in de struiken. Er fladdert een vlindertje over de zanderige oever aan de overkant. Dan hoor ik gezoem, bzzzz, en zie ik een kolibrie door de lucht dansen. Het kleine vogeltje hangt even stil bij een struik, steekt zijn snavel razendsnel in de bloemetjes en vliegt dan verder. Hij blijft rondhangen, komt af en toe dichtbij en geeft een echte show.
Het heldere water stroomt langs me met een kracht die me verbaast. Het is verfrissend. Ik laat alle teleurstelling, verdriet, frustratie, boosheid, onbegrip en eenzaamheid die ik de afgelopen maanden heb gevoeld los in de stroming en stel me voor hoe die negativiteit wegdrijft naar de rivier. Ik haal een keer diep adem. 'Ik ontvang geluk, blijdschap, tevredenheid, spelen, connectie en dankbaarheid,' zeg ik hardop, terwijl ik stroomopwaarts kijk. Ik verbeeld me dat al die positiviteit op de stroom van het water naar me toe komt dobberen en me vult. Ik voel me beter dan ik in tijden heb gedaan.
Ik leun achterover en kijk omhoog naar de enorme boom die tegenover me staat, precies op een punt van de oever. Of misschien is de beek juist om de boom gekruld? De dikke grijze stam torent meters boven me uit en de stevige takken strekken zich wijd boven alle andere planten. Het is een prachtige, sterke boom. 'Dit moment zou echt perfect zijn als er nu apen voorbij kwamen,' denk ik.
Een paar minuten later hoor ik luid geritsel in de bladeren boven me. Er komt een glanzende roodbruine aap rustig een van de zijtakken van de boom op lopen. Ik kan mijn ogen niet geloven en lach om mijn geluk. Het is alsof ik met mijn wens een brulaap heb gemanifesteerd.
Twee kleine vrouwtjes gaan tussen de bladeren zitten, waar ik ze net niet goed meer kan zien. Dan komt er nog een mannetje achteraan, stevig gebouwd en met een enorme nek. Hij neemt plaats op een dikke tak precies boven mijn hoofd. Als een stereotypische vent zit hij uitgespreid op de tak: zijn benen wijd en bungelend over de rand, een beetje achterover geleund. Hij krabt aan zijn kruis. Terwijl ik vol verwondering naar hem staar, kijkt hij rustig naar mij terug.
Van de stad naar het strand
Van onder de deken vandaan hoor ik buiten een auto toeteren. Ja, ik ben nu echt in de stad. Het voelt vreemd dat ik inmiddels al een uur wakker ben, maar nog geen zonlicht heb gezien. Voor het eerst in maanden heb ik weer muren om me heen en ben ik afgescheiden van de buitenwereld. Ik sta op, eet mijn ontbijt in de keuken van het hostel en kom dan terug naar de kamer om mijn tas opnieuw in te pakken. Het besef dat ik niet meer terug kom in het regenwoud hangt als een grijze wolk boven me. Ik kan me niet voorstellen dat, na jaren dromen over terugreizen naar de Amazone, het nu ineens voorbij is. Dat ik niet meer midden in die prachtige natuur ben. Ik heb behoefte aan steun en bel mijn goede vriendin Anna in Nederland. 'Dag lieverd!' zegt ze warm als ze opneemt. 'Hoe is het met je? Hoe is het om weg te zijn uit de jungle?' Ik glimlach omdat ze meteen de spijker op z'n kop slaat, dit is precies waarom ik haar heb gebeld. 'Ik voel me erg verdrietig,' beken ik en mijn stem kraakt. 'Het klinkt misschien dramatisch, maar… het voelt alsof ik net een relatie heb verbroken en nu een gebroken hart heb.' 'Ja, een relatie met iemand waar je nog van houdt. En dat je je niet voor kunt stellen dat je elkaar niet meer constant ziet.' Anna snapt precies wat ik bedoel. We kletsen over mijn laatste ochtend in het regenwoud, hoe moeilijk ik het vind om weg te zijn en over mijn plannen van komende week. Over hoe de feestdagen waren. En over de avonturen die nog gaan komen. Anna helpt me herinneren dat er nog allerlei mooie dingen komen, ook als ik daar nu nog niet zoveel zin in heb. Tegen de tijd dat we ophangen voel ik me weer iets beter en ben ik klaar om te vertrekken.
De rest van de dag ben ik onderweg. Met de taxi naar Lima Airport, met het vliegtuig naar Guayaquil in Ecuador (het buurland van Peru), dan een taxi naar het busstation en twee bussen naar mijn eindbestemming: een minuscuul klein dorpje aan het strand. Om tien uur 's avonds kom ik aan in mijn surfhostel.
Ik heb dit uitstapje georganiseerd een aantal weken nadat ik aan was gekomen in het regenwoud. Toen de routine daar begon en ik niet veel aansluiting voelde met de anderen, leek het idee om oud en nieuw aan het strand te vieren me geweldig. Emma (een van de meiden waar ik goed bevriend mee raakte toen ik drie jaar geleden in een surfhostel aan de kust van Peru werkte) woont al een paar jaar aan de kust van Ecuador en ik zag een geweldige combinatie: tijd doorbrengen met mijn vriendin, oud en nieuw aan het strand vieren en nog even ontspannen voordat ik verder reis naar Nieuw-Zeeland. Toen ik destijds aan mijn moeder vertelde dat ik mezelf had getrakteerd op een weekje strandvakantie reageerde ze verbaasd: 'Oh, dus dan neem je eerder afscheid van de jungle? En je wilde zoooo graag lang blijven!' 'Ik blijf toch ook lang!' verdedigde ik mijn keuze. 'Die ene week maakt het verschil niet!' Nu puntje bij paaltje komt kan ik het echter niet helpen dat ik haar een beetje gelijk geef. Een week extra in het regenwoud klinkt nu geweldig.
'Wat doe ik hier?' schiet steeds door mijn hoofd heen, terwijl ik over het lege strand wandel. Mijn voeten zakken weg in het vochtige zand. Het is een grijze dag, maar wel warm. In de verte steken bruingele rotsen de zee in. De golven komen met een geruststellend geruis het strand op rollen. Een rijtje pelikanen vliegt met rustige vleugelslagen over. Ik kan zien dat het hier prachtig is, maar tegelijkertijd is het niet waar ik nu wil zijn. De open ruimte, de ruisende wind, de gebouwtjes her en der, de toeterende auto's op de weg, de andere mensen: het is allemaal zo anders dan het regenwoud. Ik stel me voor hoe Etienne en Ellie nu door de modder stampen, hoe de bomen alles omringen, hoe de geluiden van de natuur klinken. Ik mis het vertrouwde gezelschap van mijn junglevrienden, ik mis mijn thuis. Heb ik er goed aan gedaan om eerder weg te gaan? Op dit moment weet ik het echt niet.
Een paar dagen geleden verraste Emma me met de mededeling dat we oud en nieuw niet samen kunnen vieren. Zij heeft al iets anders gepland staan. Ik was boos en verdrietig en teleurgesteld: ik kwam specifiek naar Ecuador om dit moment met een vriendin door te brengen, hoe kan ze me nu zo laten vallen? Wanneer ik echter teruglees in onze berichten zie ik dat ik die verwachting nooit heb uitgesproken. Voor mij is het belangrijk om gezelschap te hebben op een moment als nieuwjaar en ik ben er automatisch vanuit gegaan dat dat voor haar ook zo zou zijn. Het is een belangrijke, maar pijnlijke les, in heldere communicatie. Het daagt me uit om mijn intenties waar te maken: ik omarm nieuwe kansen, ik geniet van wat er is zonder het te willen veranderen. Ik probeer er maar aan vast te houden, maar op dit moment voel ik het eigenlijk nog niet.
Het helpt ook niet dat ik naar mijn idee handen vol geld uitgeef aan deze luxe. Tijdens reizen is het altijd een afweging waar je je centjes aan uit wilt geven, vooral wanneer je zoals ik lange tijd wegblijft zonder inkomen. Ik probeer geld nooit een reden te laten zijn om iets wel of niet te doen, maar ik weet ook dat de voorraad niet oneindig is. Ik kies weloverwogen. En dus baal ik dat ik me nu zo verloren voel. Is dit het waard?
Toch vraagt deze plek ook om mijn aandacht. Ik wil wel in een hoekje blijven zitten en me zielig voelen, maar dat is erg moeilijk wanneer je in zo'n fijne omgeving bent. De sfeer in het hostel is die van een grote familie; iedereen trekt met elkaar op, is geïnteresseerd en geniet duidelijk van het hier zijn. Op oudjaarsdag doe ik mee met een yogales die vanuit het hostel georganiseerd wordt. Met het geruis van de golven op de achtergrond beweeg ik me door de bekende houdingen. Ik negeer het geluid van de toeterende auto's op de weg achter het hostel. Ik voel de stretch in mijn lijf en focus op mijn ademhaling. Er ontstaat weer wat ruimte in mijn hoofd. Ik knipper een paar tranen weg en ik merk dat ik me iets meer kan openstellen voor hier en nu. 's Middags ga ik voor een lange wandeling op het strand en ik geniet ervan hoe mooi het hier is. Misschien is anders ook oke?
's Avonds hebben we met alle andere gasten van het hostel een potluck diner, om het einde van het jaar te vieren. Al dagenlang is iedereen aan het koken en als we om zeven uur van start gaat is de tafel afgeladen met voedsel. Er is chili, lasagne, humus, salade, groenten, zelfgemaakt brood. Een Nederlands koppel heeft vegetarische bitterballen gemaakt, die bijzonder goed gelukt zijn. Ik heb guacamole bereid. Als toetje hebben we drie soorten zelfgemaakte cake en rijstpudding. We eten allemaal samen en ik geniet van het gezelschap en de gezelligheid. Iets voor middernacht gaan we samen naar het strand achter het hostel. Er is al een kampvuur gemaakt door een lokale man en er verzamelt zich een gemengd gezelschap van Ecuadorianen en backpackers om het vuur. Dit is een traditie in Ecuador: Met oud en nieuw maak je een kampvuur en verbrand je een 'monigote', een papier maché figuur dat symbool staat voor het afgelopen jaar. De poppen kunnen allerlei vormen aannemen: politici, acteurs, superhelden en cartoonkarakters. In sommige steden komen hele wijken bij elkaar om samen metershoge figuren te bouwen. Soms worden er briefjes met negatieve gebeurtenissen van het afgelopen jaar in gestopt, klaar om door het vuur weggevaagd te worden. Naast ons vuur staat een rijtje aan monigotes klaar om verbrand te worden: een eng-uitziende pop gekleed in oude kleding, een konijn uit een tekenfilm, een draakje uit een computerspel en de Minion van het hostel die we stiekem liever niet zouden verbranden. Er komt een lokaal gezin aanlopen met een grote superheld. Ook verderop aan het strand zie ik her en der vlammen flikkeren, iedereen maakt zich klaar voor de jaarwisseling.
Vlak voordat het zover is komt Sam, een lokale pensionhouder, de kring langs met een zakje rotjes. 'Denk aan iets van het afgelopen jaar dat je wilt laten ontploffen en gooi het op het vuur,' zegt hij, terwijl hij ons er allemaal een geeft. Dan begint iemand af te tellen. 'Tien…, negen…' Wanneer we bij vier aangekomen zijn gooi ik snel mijn rotje op het vuur en kijk hoe mijn frustraties ontploffen. 'Drie…, twee…, één… HAPPY NEW YEAR!' Iedereen juicht en klapt. De Minion wordt in het vuur gegooid en ik zie zijn blije lach langzaam in vlammen opgaan.
En dan komt het gekke moment net na twaalf uur. We staan allemaal naast elkaar naar de vlammen te kijken en wensen iedereen een gelukkig 2023. Toch blijven dit mensen die ik net een dag geleden heb ontmoet en de warmte en de knuffels van echte vriendschap heb ik nog niet met hen opgebouwd. Ik voel me eenzaam wanneer ik de kring rondkijk naar de onbekende gezichten. Hoe leuk en bijzonder deze nieuwjaarsviering ook is, dit moment is precies waarom ik graag bij vrienden wilde zijn voor oud en nieuw. Ik denk aan Ellie en Etienne, die in de jungle een sobere jaarwisseling vieren, aan Emma die een paar kilometer verderop haar eigen ding doet en aan mijn vrienden en familie in Nederland die inmiddels al een uur of zes in 2023 leven. En dan kijk ik om me heen, naar de donkere zee en het kampvuur en deze vriendelijke vreemdelingen. Tja, je kunt niet alles hebben.
Gelukkig gaat het moment ook snel weer voorbij. Met een groep gaan we terug naar het hostel en we besluiten om daar te blijven in plaats van te gaan dansen op traditionele muziek in het dorp. We spelen UNO en zwemmen in het zwembad en om een uur of twee lig in in mijn bed voor mijn eerste nachtrust van 2023.
Go with the flow
Nu oud en nieuw uit de weg is, valt er een last van mijn schouders. Ik probeer me nog even te ontspannen voordat ik over een paar dagen weer vertrek, daarvoor ben ik aan het strand toch?
Op 1 januari ga ik 's middags samen met een surfleraar naar het strand. Ik ben nerveus, surfen is nog nooit echt mijn sport geweest. Toen ik in 2016 in Sydney studeerde ging ik naar een surfkamp, mijn eerste keer op een surfplank. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat het in juli winter is in Australië. Drie dagen lang hadden we stormachtig weer, het water was ijskoud (ondanks mijn wetsuit) en door de harde wind konden we een deel van de tijd niet surfen. Dat vond ik stiekem niet zo erg, ik had al snel ontdekt dat surfen een sport van de lange adem is: het duurt lang voordat je zelfs ook maar de basis goed onder de knie hebt en ik zag daar de lol niet van in. Terwijl vriendinnen na het kamp bij Bondi beach planken huurden om zelf te oefenen, besloot ik dat surfen niets voor mij was.
Toen ik in 2019 echter in een surf- en yogahostel in Peru werkte vond ik dat ik nog een poging moest wagen. Dit was er de plek voor en iedereen om me heen was zo gepassioneerd. Ik nam tien lessen bij een lokale surfschool en leerde de sport meer waarderen. Het water was warmer en het was best lekker om een beetje rond te dobberen en te kijken naar de pelikanen. Af en toe lukte het me zelfs om op te staan op de surfplank, kleine succesmomentjes die me motiveerden om door te gaan. Toch merkte ik ook dat ik surfen eng vond, door de manier waarop ik soms ondersteboven werd gegooid of die keer dat mijn 'leash' (het koord tussen de plank en mijn enkel) om mijn benen wikkelde en me onder water trok totdat ik dacht dat ik zou verdrinken. De hoge golven hier in Ecuador zijn dus behoorlijk intimiderend.
Chifle brengt me naar het strand en gebaart dat ik de surfplank neer moet leggen. Hij wil eerst op het droge zien dat ik weet hoe ik op moet staan. Eerlijk gezegd weet ik zelf niet of ik dat nog weet… Ik plof op mijn buik neer op het zand. Surfen doen we hier zonder wetsuit en ik ben er nog niet helemaal aan gewend. Gelukkig heb ik van een van de meiden van het hostel een surfshirt kunnen lenen.
'Okay, go!' zegt Chifle in zijn afgemeten Engels. Op de automatische piloot begin ik mijn armen te bewegen alsof ik paddle en, alsof het ergens in een hoekje van mijn brein is opgeslagen, duw ik mezelf omhoog naar een plank. Ik spring op totdat ik op mijn voeten sta. Een voet vooruit, een voet achter, gebogen knieën en armen in de klassieke surfhouding. Waar komt deze kennis vandaan? 'Good!' zegt Chifle en dan duwt hij me om. 'Draai je voeten en verdeel je gewicht meer. Dan ben je stabieler.' Hij laat me de beweging nog een keer of vijf herhalen, mijn houding steeds meer perfectionerend, totdat hij denkt dat ik er klaar voor ben. Denk ik dat ook?
We lopen het koele water in, tot ongeveer heuphoogte. De golven zijn hier zo sterk dat het voor beginners niet verstandig is om 'green waves' (echte golven) te surfen, in plaats daarvan gaan we oefenen in de 'whitewash' (branding). 'Remember, just breathe…' herinnert Chifle me. Ik haal een keer diep adem, hier gaan we.
Ik sta naast de surfplank in de branding totdat Chifle zegt dat ik er op mag gaan liggen. Ik hoor het bulderende geluid van het water steeds luider worden, steeds dichterbij komen. 'Go!' roept Chifle en hij duwt de achterkant van mijn surfplank mee met de stroming. Ik grijp de zijkant van de plank vast, zet mijn voeten neer, kom overeind. 'Ik sta!' denk ik verbaasd, totdat ik drie seconden later omval. Ja, er is nog verbetering mogelijk, maar… opstaan op de eerste poging? Blijkbaar kan ik het nog! Met een grote lach op mijn gezicht worstel ik me door de branding terug naar Chifle die zijn duim opsteekt.
Op de volgende poging sta ik weer op, maar val ik zijwaarts doordat ik mijn bovenlichaam te ver naar voren buig. De keer daarna sta ik, maar de kracht van de golf is al weg en verbaasd val ik op mijn billen in het water. Dan lukt het niet om op te staan. Elke keer kom ik met een grijns terug naar Chifle die me aanwijzingen geeft: 'Buig je knie', 'Rustig aan, niet opspringen', 'Adem, je hebt geen haast' en 'Just go with the flow, don't try to control the wave.' Die tip raakt me. Hij weet het niet, maar dit is precies de levenswijsheid die ik nu nodig heb.
Ik heb een kleine tegenslag wanneer ik in mijn oog wrijf en mijn contactlens ergens in mijn ooghoek verdwijnt. Zonder lens ben ik praktisch blind, maar ik wil de les niet onderbreken: ik heb te veel lol! En dus knijp ik mijn rechteroog dicht en surf ik op één oog verder. Chifle is inmiddels richting het strand vertrokken, hij laat het me nu zelf doen en geeft aanwijzingen vanuit de verte. Ik voel me een echte winnaar, dit gaat zoveel beter dan verwacht! Na een uur gebaart hij dat zijn tijd er op zit. Hij gaat terug naar de surfschool, maar ik mag nog even zelf door oefenen als ik dat wil. Ik ben al flink moe, maar ik wil nog niet stoppen! Ik blijf proberen, opstaan, vallen. Af en toe heb ik een glorieus moment waarop de golf me bijna tot aan het strand tilt. Ik sta overeind, ik voel de plank onder me bewegen en ik snap nu waar al die ophef voor is. Elke keer denk ik 'nu is het tijd om te stoppen, eindig op een hoogtepunt', maar steeds weer ga ik terug voor nog één laatste keer. Totdat ik de beste golf van de dag pak, ver richting het strand, en weet dat dit is wat ik me wil herinneren.
Op het strand zitten een paar Ecuadoriaanse dames onder een parasol en brutaal benader ik hen. 'Hoi, ik heb mijn telefoon niet bij me. Zouden jullie een foto van me willen nemen? En die dan naar me toe willen sturen?' 'Ja, natuurlijk!' Zij lijken de vraag minder gek te vinden dan ik het vond om hem te stellen en een van de vrouwen neemt een foto van me. Blij sta ik naast de surfplank op het strand. Mijn natte haar is verward en ik voel me uitgeput, maar ik heb een grote lach op mijn gezicht. 'Ik kan de foto ook naar Guillermo sturen,' zegt mijn fotografe. 'Dan kan hij het naar je doorsturen.' Ik denk dat ze het heeft over Guillome, een Franse vent uit het hostel, en knik. Iedereen kent elkaar in zo'n klein dorp… Blij kom ik terug in het hostel waar de andere gasten me geïnteresseerd vragen hoe de les was. 'It was great!' vertel ik over en over. Ik ontspan in de hottub, een ongekende luxe voor een hostel, en ga uiteindelijk met een rozig gevoel op zoek naar Guillome. 'Heb jij toevallig een foto van mij met een surfplank op het strand gekregen?' vraag ik en hij kijkt me vreemd aan. Tja, dat is ook wel een beetje gek natuurlijk. Ik leg de situatie uit en hij schudt zijn hoofd. 'Guillermo is iemand anders, ze halen ons steeds door elkaar.' Ik proest: 'Dus nu heeft een of andere Guillermo uit het dorp uit het niets een foto van mij met een surfplank ontvangen? Hij moet zo verward zijn!' Viavia speur ik zijn nummer op en ik stuur hem een bericht om te vragen naar de foto. Binnen een paar minuten zie ik mezelf op mijn scherm verschijnen, met als enige bericht van Guillermo het klassieke relaxte handgebaar dat surfers maken [e-1f919] Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wat is het leven ook heerlijk ontspannen in een surfdorp als dit!
Helen aan zee
Gedurende mijn tijd aan de kust begin ik het regenwoud langzaam meer en meer los te laten. Ik mis de jungle nog steeds, dat zal waarschijnlijk nog lange tijd zo blijven, maar ik begin weer plezier te beleven aan andere dingen. Er breekt wat zon door mijn grijze wolk heen. Misschien was het toch niet zo'n gek idee om hier te komen voordat ik verder reis?
Ik leer de andere gasten in het hostel beter kennen en wen weer aan het gezelschap van backpackers. Elke plek trekt zijn eigen type reiziger aan. In dit hostel zijn opvallend veel 'digital nomads', reizigers die online werken terwijl ze de wereld over trekken. Sommigen van hen hebben een baan die specifiek ingericht is op reizen, zoals het geven van Engelse of Duitse les, terwijl anderen hun vaste baan hebben aangehouden terwijl ze langere tijd op afstand werken. De rust en structuur van een surfhostel is hier ideaal voor, vaak ligt iedereen om tien uur 's avonds in bed en staan ze rond zes uur 's ochtends op. Het gaat ook samen met een iets oudere leeftijdsgroep en opvallend veel koppels die samen op reis zijn. Ik merk dat ik met afgunst kijk naar deze duo's. Alhoewel ik altijd met veel plezier een soloreiziger ben geweest kom ik nu op het punt dat ik mijn avonturen graag zou willen delen met een partner. Nu is het alleen nog een kwestie van die persoon vinden!
Verder valt het me weer op hoe makkelijk backpackers praten over 'even' een land bereizen. Vooral opsommingen als 'we'll do Colombia, then we'll do Peru and then we're doing Bolivia' roepen bij mij enige irritatie op. Hoezo ga je een land 'doen'? Even de grens over, dan kan je dat weer van je to do lijst afkruisen. Alsof je na een bezoek van een week het land, de inwoners en hun cultuur echt kent! Zelf heb ik tijdens elk van mijn reizen minstens drie maanden in een land doorgebracht, meerdere weken gewerkt en gewoond op één plek en toch blijft het altijd even 'proeven' aan de omgeving. Een echte backpacker zal ik waarschijnlijk nooit worden met deze instelling…
Op 2 januari spreek ik in Ayampe (het dorp verderop aan de kust) toch af met Emma. Ik loop over het strand die kant op, een wandeling van ongeveer 45 minuten. De zon brandt op mijn hoofd en het strand is leeg, op een legertje krabben na. De kleine roze beesten racen zijwaarts voor me uit en schieten in holletjes in het zand. Verderop zie ik een boom vol grote vogels die donker afsteken tegen de strakblauwe hemel. Als ik dichterbij kom zie ik dat het gieren zijn. Op de grond ligt een grote dode zeeschildpad en de gieren houden me strak in de gaten terwijl ik snel langs hun feestmaaltijd loop.
In Ayampe zit Emma al op het zand te wachten, haar grote hoed en groene jurk creëren een zonnig tafereel. Tijdens de wandeling hiernaartoe was ik aan het dubben of ik nog een keer iets zou zeggen over onze miscommunicatie rond oudjaarsavond, maar als ze opspringt en me enthousiast omhelst besluit ik het te laten. Wat heb je ook aan boos zijn?
De rest van de ochtend zitten we op het strand te kletsen. Onze connectie is nog net als vroeger en we brengen elkaar weer op de hoogte van ons verleden, heden en toekomst. Emma is Brits, maar is tijdens de pandemie nooit teruggekeerd naar Engeland. In plaats daarvan heeft ze een leven voor zichzelf opgebouwd aan de kust van Ecuador. Ik vind het dapper en inspirerend dat ze is gebleven waar ze het fijn heeft, ook al is het misschien niet de meest vanzelfsprekende plek. Tegelijkertijd is ze een fervent reiziger met een passie voor de bergen. 'So tell me more about your plans for New Zealand, that's exciting!' glundert ze. Over een paar dagen vertrek ik uit Zuid-Amerika en reis ik naar de andere kant van de wereld. 'Ja, het is best spannend! Maar het wordt vast geweldig!' antwoord ik en ik vertel over alles wat ik daar ga doen.
Nadat we het strand hebben verlaten lopen we naar een koffieshop verderop voor een heerlijke cappuccino. Ayampe is een groter dorp dan Las Tunas, bestaande uit twee onverharde straten in plaats van één. Het is een trekpleister voor surfers en reizigers met een spirituele interesse, een mooie maar dure plek waar je voor een kopje koffie zo 5 dollar betaalt en waar accommodatie de hoofdprijs kost. Dit wordt ook in stand gehouden om te voorkomen dat Ayampe in een tweede Montanita (de partykustplaats van Ecuador) verandert.
Halverwege de middag keer ik terug naar mijn hostel, zodat ik precies op tijd ben voor de yogales. Ik moet rennen om de groene bus te halen en snel geef ik Emma nog een knuffel voordat ik naar binnen spring. Terwijl ik de palmbomen en huisjes voorbij zie glijden glimlach ik tevreden. Vandaag was weer een mooie dag.
Nu heb ik nog één dag te gaan en ik besluit een 'jungle trail' te lopen langs de Ayampe rivier. Op woensdag loop ik dus weer terug naar Ayampe, vanaf waar ik een weg landinwaarts volg. Ik loop door de brandende zon langs krakkemikkige gebouwen richting de groene bergen. De instructie die ik heb gekregen was kort en bondig: loop naar de rivier en volg de rivier de jungle in. Klinkt eenvoudig? Wanneer ik bij de rivier aankom zie ik echter niet echt een pad en er is geen enkele indicatie van de richting waar ik op moet. 'Sorry, welke kant op is de kolibri trail?' vraag ik een vrouw die met haar dochtertje langsloopt. Ze wijst dat ik inderdaad de rivier moet volgen. Hm, dan worstel ik me maar een weg door het hoge gras. Ik blijf lopen, soms is er een paadje en soms niet. De omgeving wordt groener, er zijn palmbomen en bamboe stengels en bananenplantages. Als ik het zat wordt om me een pad door de begroeiing te banen, loop ik verder in de rivier. Het water komt niet hoger dan mijn kuiten en is meestal helder fris. Er lopen drie ibissen, middelgrote vogels op lange poten, voor me uit en ik zie visjes zwemmen. Het is heerlijk om weer omringd te worden door groen, maar de sfeer klopt niet helemaal. Zoals ik al had verwacht is jungle hier niet écht jungle. Het duurt een tijdje voordat ik mijn vinger er op kan leggen, maar dan weet ik waar het aan ligt: het is doodstil. Ik hoor de wind ruisen en de bladeren knisperen en het water stromen, maar er zijn geen vogels of kikkers of cicaden te horen. Heel gek.
Als ik een eind door de rivier ben gebanjerd zoek ik een mooi plekje om mijn lunch te eten. Ik ga op de grond zitten in de bocht van de rivier, met een grote volle boom als een soort parasol over me heen en een begroeide helling achter me. Ik pak mijn e-reader erbij en geniet van het uitzicht op bomen en groene bergen verderop terwijl ik me verlies in een grappige roman. Nadat ik ongeveer een half uur in stilte heb zitten lezen hoor ik opeens het geluid van knisperende bladeren op de helling achter me. Ik kijk rustig om, misschien zit er een vogel of loopt er een persoon? Nee, het is een veel interessanter wezen!
Nietsvermoedend komt er een tayra naar beneden gewandeld. Een tayra is een soort grote marter: slank, glanzend zwart met een crèmekleurige kop en een dikke staart. Zo groot als een vos. Ik heb tot nu toe zo stil gezeten dat hij me nog niet heeft opgemerkt en hij nadert me tot een paar meter afstand. Mijn hart bonst, wow wat cool! Grappig, drie maanden diep in het regenwoud en ik heb nog nooit een tayra gezien, maar een half uurtje hier en eentje komt naar me toe gewandeld. Net als ik me af begin te vragen of hij gewoon langs me naar het water zal lopen (en hoe veilig dat voor mij is) ziet de tayra me zitten. Hij komt tot stilstand en blijft stokstijf halverwege de helling staan terwijl hij strak naar me staart. Ik zie de radertjes in zijn hersenen draaien terwijl hij zich afvraagt wat ik ben, waarom ik in zijn wandelroute zit en wat voor bedreiging ik voor hem vorm. Ik blijf eerst doodstil zitten en probeer zelfs mijn ademhaling zo oppervlakkig mogelijk te houden om hem niet af te schrikken. Dan beweeg ik mijn rechterhand langzaam naar mijn tas om mijn telefoon te pakken. Voorzichtig glijd ik met mijn hand in het voorvak, trek het apparaat naar buiten en klik de camera aan. Dat lijkt de tayra op te schudden en in één beweging draait hij zich om en springt hij de helling weer op. Een stukje verderop gaat hij onder een boom zitten en spiedt langs de stam naar me. Zo spelen we een tijdje kiekeboe, totdat ik besluit terug te gaan naar mijn boek. Wanneer ik weer opkijk is het beest verdwenen.
De volgende ochtend pak ik mijn tas in, check ik uit bij het hostel en ga ik voor een laatste wandeling op het strand. Ik loop naar de rotspartij die het einde van de baai markeert en kijk naar de hoge golven die tegen het steen opspatten. Ik heb gehoord dat er een geheim strand verborgen ligt achter deze rotsen en ik ga op zoek naar het kleine paadje dat ergens de rotswand over zou moeten leiden. Volgens meerdere mensen is het een uitdagende klim, maar wel goed te doen en het resultaat zou prachtig moeten zijn. Nadat ik mezelf door de bosjes heb geworsteld sta ik inderdaad voor een steil pad uitgesleten in de rotsen. Ik trek mijn sandalen uit en probeer een goede steun voor mijn rechtervoet te vinden. Met mijn linkerhand grijp ik een randje vast, maar als ik me probeer op te trekken komt er een flink brok steen los. Oef, deze rots is niet stabiel…
Het lukt me met moeite om me een paar meter naar boven te worstelen, maar elke stap voelt alsof ik mijn leven waag. Mijn hart klopt in mijn keel en ik sta tegen de rotsen aan geklemd. De randjes om op te staan zijn minuscuul, er zijn weinig handgrepen en de rotsen zijn brokkelig. Ik kijk omhoog naar de gladde stukken die nog komen en haal diep adem. Is dit een goed idee? Nee, het is het risico niet waard. En dus klauter ik terug naar beneden. Het geheime strand blijft geheim voor mij.
Wat een engerd!
De lange reis terug naar Guayaquil verloopt soepel en de volgende dag stap ik uit het vliegtuig in Lima. En dan maak ik een paar cruciale fouten… Fout 1: In plaats van een officiële airport taxi te boeken, kies ik ervoor naar buiten te lopen en mee te gaan met een van de taxichauffeurs die buiten de deur klanten proberen te ronselen. 'Hoeveel kost het naar Miraflores?' vraag ik, terwijl hij me weg van de ingang naar een van de parkeerplaatsen leidt. 'Oh, er ligt een prijslijst in de auto', antwoordt de charmante man, waarna hij een gesprekje met me begint over wat ik allemaal voor reisplannen heb. Fout 2: Ik knik braaf en loop mee, ondanks dat ik weet dat ik nu een prijs af moet spreken. Een lijst klinkt officieel, dat zal vast goed zitten toch? Als we bij de auto aankomen opent de chauffeur de deur voor me en gebaart dat ik in kan stappen. 'Kan ik de prijs eerst zien?' vraag ik (gelukkig doe ik ook nog iets goed). Hij trekt een soort menukaart uit het vakje van de stoel en bestudeert hem. 'Miraflores? 25 dollar…' Ik knipper met mijn ogen, ik denk dat ik hem verkeerd gehoord heb. 'Hoeveel is het in soles?' 'Uhm, 95 soles', lacht de chauffeur vriendelijk tegen me, terwijl hij weer gebaart dat ik in moet stappen. Ik blijf koppig staan waar ik sta, ik weet dat hij me probeert te naaien omdat ik een gringo ben. Een officiële airport taxi naar Miraflores kost maar 65 soles... Als ik hem dit vertel begint hij een zielig verhaal over parkeerkosten en benzineprijzen. 'Niet mijn probleem!' zeg ik hard. 'Ik denk dat ik toch beter een officiële taxi kan nemen.' Ik draai me om en begin terug te lopen naar de luchthaven, terwijl ik in mezelf mopper. Waarom ben ik niet direct naar een officiële taxi gegaan? De taxichauffeur rent achter me aan en probeert me half smekend toch nog in zijn auto te krijgen. 'Ah come one, I'll give you 70 soles! Or 65, we can do 65!' Ik schud beslist mijn hoofd en blijf doorlopen, geen kans dat ik nog met deze oplichter meega. Ik snap dat hij probeert een inkomen te verdienen aan nietsvermoedende toeristen, maar dat betekent niet dat ik hem hoef te helpen. Onderweg sluit een andere chauffeur zich aan in de discussie. 'Miss, miss you can come with me!' Fout 3: ik sta stil en luister naar zijn verhaal. 'Nee, ik neem een officiële taxi,' herhaal ik en de chauffeur houdt het pasje om zijn nek naar voren. 'Kijk, ik ben officieel! Ik neem je mee voor 60 dollar.' Ik zucht. 'Oke dan,' en stap in zijn auto. De grootste fout van allemaal. Terwijl we wegrijden vraagt mijn nieuwe chauffeur, een Peruaan van middelbare leeftijd, hoeveel zijn collega vroeg. '95 soles!' zeg ik verontwaardigd. 'Kun je dat geloven?! Het is niet juist, het kost 65 om naar Miraflores te komen…' En dan begint mijn chauffeur ook een verhaal over dat dit de nieuwe prijs is, dat benzinekosten omhoog zijn gegaan, parkeerkosten etcetera. Ik vertel hem een paar keer dat ik deze route enkele dagen geleden nog heb gedaan en dat ik weet hoeveel het zou moeten kosten, maar hij blijft sputteren dus op een gegeven moment reageer ik gewoon niet meer. Dan gooit hij het over een andere boeg. 'Je spreekt zo goed Spaans,' zegt hij flirterig. 'En je bent mooi, ben je single?' Ik voel me erg ongemakkelijk bij de manier waarop hij naar me kijkt. Het is een vraag die veel taxichauffeurs stellen en meestal ben ik eerlijk en maak ik een grapje over genieten van mijn vrijheid zonder een man, maar iets in me zegt dat ik deze man geen ruimte moet geven. 'Ja, ik heb een vriend,' lieg ik. 'Hij komt me over een paar weken opzoeken.' 'Denk je dat hij trouw aan je is?' pusht de chauffeur. 'Ik denk het niet hoor, ik heb ervaring.' Ik voel me steeds minder prettig bij de manier waarop hij naar me kijkt en probeer het gesprek op een ander onderwerp te brengen, zoals zijn werk. Dat leidt er echter alleen maar toe dat hij me vertelt dat hij gescheiden is en elk weekend op stap gaat. Ik hoor de uitnodiging erin door. Dan begint hij over het feit dat ik in een gemengde slaapzaal slaap in het hostel en dat mannen verlekkerd naar me zullen kijken als ik in een handdoek uit de douche kom. Ik kan aan zijn gezicht zien dat HIJ zich op dit moment voorstelt dat ik in een handdoek uit de douche kom en ik huiver. Inmiddels heb ik een knoop in mijn maag en voel ik me benauwd, wat een engerd! Ik kijk uit het raam en probeer in te schatten of we in de juiste richting rijden. Ik heb geen internet, dus ik kan de route niet bijhouden op google maps (iets wat ze wel altijd aanraden als je in Lima een taxi neemt). Ik vertel een heel verhaal over dat ik werk hier in Peru en dat ik vrienden heb in Lima, om maar de indruk te wekken dat ik niet een of ander naïef en hulpeloos meisje ben. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik een aardig woordje Spaans spreek, zodat ik in ieder geval enige zekerheid uitstraal. Ik weet niet of het terecht is, maar alle alarmbellen in mijn hoofd gaan af bij deze taxi-chauffeur. Ik voel me niet veilig en ik wil het liefst zo snel mogelijk weg uit de auto. Het helpt niet dat het verkeer helemaal vast staat, waardoor de lange reis naar Miraflores nog langer duurt. De chauffeur zit tegelijkertijd op facebook te kijken naar live opnames van de nieuwe protesten in het centrum, probeert zijn volgende rit te regelen via een app en weeft als een malloot tussen de andere auto's door. Met een ruk trekt hij zijn stuur naar links om te voorkomen dat we tegen een busje aan botsen en ik houd geschrokken mijn adem in. Ik durf er niets van te zeggen. Nog even volhouden en hopen dat het snel voorbij is. Wanneer ik een uur later uit de gewraakte auto stap, sta ik strak van de adrenaline en ben ik tegelijkertijd uitgeput. Verrassend genoeg heeft de man niet meer geprobeerd de prijs op te drijven, iets wat ik wel had verwacht met alle files. Eerlijk gezegd had ik hem in dat geval zelfs meer geld gegeven, gewoon om weg te komen van de situatie. Ik heb mijn les geleerd, voortaan neem ik weer officiële taxi's.
Welcome to the Big Apple
Mijn lange reis naar Nieuw Zeeland is nu officieel begonnen. Na een nacht in Lima ben ik de volgende avond weer terug op de luchthaven. Gedurende een onrustige nacht vlieg ik naar New York en op zaterdagochtend stap ik slaperig uit de airport express bus in het centrum van Manhattan. Ik heb in totaal 12 uur in de stad, een zogenaamde 'stop over'. Mijn plan is om een paar uur op de hop on hop off door de stad te cruisen. Ik sleep mijn backpack door de stad totdat ik de bus heb gevonden en zink dan opgelucht neer op het open dak. Vanuit de flonkerende billboards van Times Square rijden we langs Central Park en de statige huizen van uptown. Gek genoeg heb ik het gevoel dat ik deze plek al ken door alle films en series over New York en tegelijkertijd geniet ik ervan de stad in het echt te zien. Ik ben verrast door hoe mooi de architectuur is en bewonder alle kleine details aan de oude gebouwen, New York is leuker dan verwacht!
De tweede bus die ik neem gaat naar downtown, via Broadway langs bekende namen als Macy's en Soho naar de Brooklyn Bridge en de Hudson River. We rijden langs het 9/11 monument en staan dan lange tijd vast in het verkeer. Inmiddels heb ik het ijskoud (het is hier winter), moet ik naar de wc en begin ik te voelen dat ik al heel lang wakker ben. Even vind ik het helemaal niet meer leuk, maar ik probeer mezelf af te leiden met mijn e-reader. Ook dat is reizen: jezelf door de moeilijke momenten heen helpen. Tegen de tijd dat we terugkomen bij de bushalte ben ik weer uit mijn dipje geklommen, het is tijd om richting het vliegveld te gaan. Voordat ik de trein neem, eet ik nog een hotdog bij een straatverkoper (dat hoort natuurlijk hier) en dan reis ik naar JFK airport. Ik ben blij dat ik dit uitstapje heb kunnen inpassen, New York smaakt naar meer! Wat me nog het meest positief verrast heeft is hoe vriendelijk iedereen was. De toiletdame in Bryant Park die ervoor zorgde dat ik een schoon en prettig ruikende wc had, de verkoopster van mijn busticket die met me meedacht over de beste route, de barista in de koffieshop die haast maakte zodat ik op tijd op kon stappen, de MacDonalds medewerker die me gratis liet plassen en de treinbediende die me vertelde hoe ik naar het vliegveld kon komen: iedereen was zo behulpzaam!
Het is acht uur 's avonds als ik weer in het vliegtuig stap. Nog 17 uur vliegen naar Auckland, Nieuw-Zeeland here I come!
Lees in mijn volgende blog hoe mijn reis naar het land van de kiwi's verloopt! En vergeet vooral niet een reactie te plaatsen op dit verhaal!
Wil je hélemaal meeleven met mijn avonturen in Nederland, Ghana, Mexico, Australië, Griekenland, Canada, Peru en Nieuw-Zeeland? Volg mij dan op Instagram via 'opreismetjorvos'! Of wacht op mijn boek ‘Zes keer thuis en toen weer naar huis, leven en leren op reis’.
[userId] => 372454
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5090198
[countryId] => 54
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 378
[author] => Jorinde Voskes
[cityName] => Ayampe
[travelId] => 528101
[travelTitle] => Peru 2022
[travelTitleSlugified] => peru-2022
[dateDepart] => 2022-10-10
[dateReturn] => 2023-01-06
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/ecuador,ayampe
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/372/454_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-golven-brengen-een-nieuw-begin
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-09-04
[title] => Van San Christobal naar Quito
[message] =>
Vandaag was een complete reisdag.
Na het ontbijt werd ik naar het vliegveld gebracht van San Christobal door 2 duikinstructeurs die dat er even als schnabbeltje bij deden. Er was alleen maar een vertrekhal voor nationale vluchten.
We vlogen vanuit San Christobal met een tussenlanding in Guayaquil naar Quito.
Toen ik aankwam ging de zon al onder en het bleek dat we in het spitsuur helemaal de stad door moesten naar hotel Tiku, waar ik nu inmiddels voor de vierde keer logeerde.
Ik werd weer vriendelijk verwelkomt en sliep deze keer helemaal boven in het hotel, weer in een prachtige kamer.
Bij het hotel lag een envelop van Adore Travel te wachten met een restitutie van het hotel in Guayaquil.
Tijdens de vliegreis had ik niet meer gegeten dan wat crackers (snacks) met water, dus haalde ik een afhaalmaaltijd bij een dichtbij gelegen Chinees ( na 19.00 lukt het hier bijna niet meer om ergens iets te eten).
Nog even werken aan de blog over Galapagos, hier was tenminste weer goed internet en konden er weer foto's op de blog.
Even over nadenken wat en of ik morgen nog wat ga doen ,
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086835
[countryId] => 54
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 624
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/072/052_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-san-christobal-naar-quito
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-09-04
[title] => San Christobal
[message] =>
een beetje laat alweer 2 weken thuis, maar toch nog verslagjes en foto's van de laatste reisdagen
het derde eiland San Christobal,
Vanmorgen opgehaald door een ontzettend aardige gids, die direct ging overleggen over het plan van vandaag: een toer door de hooglanden.
Schildpadbroedcentrum ( Cerro Colorado), vulkaanmeer bekijken, natuur bekijken.
Eigenlijk wilde ik geen broedcentrum meer bekijken, maar volgens de gids was deze erg leuk. En het klopte, je kon er mooi rondlopen. En we troffen het, want de schilpadden werden die dag gevoerd. Heerlijke sappige stengels waar de schildpadden luidruchtig smakkend van genoten en het waren zulke slordige eters dat hun hele kop onder het sap zaten.
Daarna ook hier weer omhoog naar de bergen. Door de mist was het vulkaan meer niet te zien.
Dus we gingen naar een prachtige baai (Puerto Chino) genieten van het uitzicht en de planten, leguanen en lizards onderweg. We klommen op de rotsen en zaten daar een hele tijd en genoten van het uitzicht en het weer.
Daarna terug naar het vulkaan meer, maar deze lag nog steeds in de mist.
Daarom gingen we via allerlei binnendoor weggetjes, met o.a. koffieplantages, terug naar de stad voor een heerlijk lunch. Je krijgt hier als je vis besteld, zomaar tonijn voorgeschoteld (heerlijk).
Na de lunch gingen we dichtbij de stad na het hoogste uitzichtpunt (fregat peak) waar we een geweldig uitzicht hadden op de baai waar volgens overleveringen Darwin met the Beagle aan land is gekomen. Een prachtige beschutte baai met zeeschildpadden, zeehonden, fregatvogels en blue footed boobys.
Vanaf het hoogste punt liepen we geleidelijk naar beneden, terwijl we nog verschillende andere uitzichtpunten aandeden.
Beneden spotten we nog een reiger die een veel te grote vis had gevangen en moeite had om deze op te eten (onder het toeziend oog van de zeehonden).
Weer terug in het hotel even gerelaxt en nog even het stadje in om te genieten van de sfeer, de zee en de ondergaande zon.
Ik installeerde me bij een klein tentje aan water en terwijl genoot van mijn heerlijke smoothie (natuurlijk met popcorn) kwamen er zowaar nog blue footed boobys voorbij. Top afsluiting van een hele mooie dag.
Morgen vlieg ik terug naar Quito, waar ik nog 1 vrije dag hebt voordat ik terugvlieg naar huis.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086834
[countryId] => 54
[pictureCount] => 23
[visitorCount] => 375
[author] => Tineke
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/072/040_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => san-christobal
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-09-01
[title] => The final destination (in Ecuador)… Quito!
[message] =>
Volgens zijn eigen Wikipedia-pagina is Quito de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld. Wij waren in de veronderstelling dat de hoogst gelegen hoofdstad van de wereld La Paz in Bolivia was. Alleen is niet La Paz, maar Sucre officieel de hoofdstad van Bolivia. Weer wat geleerd…
Om eerlijk te zijn, ben ik blij verrast door Quito. Veel prachtige oude gebouwen (het staat niet voor niets op de UNESCO-werelderfgoedlijst), sfeervolle straatjes en pleintjes, hoogteverschillen aangezien het tussen de bergen ligt én er is meer (leuks) te doen dan ik had verwacht. We zijn onze dagen in Quito begonnen met de wandelroute van onze Lonely Planet door het oude centrum, waarbij we de hoogtepunten hebben gezien en vanaf de grote kathedraal die we hebben beklommen, een prachtig uitzicht over de stad hadden. Op zich best bijzonder dat de stad zoveel oude gebouwen heeft, als je je realiseert dat de stad omringt is door maar liefst elf vulkanen en in het verleden meerdere keren flink tot volledig verwoest is door aardbevingen. In de avond viel ons op dat de drukke straten compleet leeglopen en lijkt de stad volledig verlaten (bijna eng stil). Dit komt wel mede doordat we op werkdagen in Quito verblijven en niet in het weekend.
Het middelpunt van de aarde
Op de tweede dag zijn we naar (Ciudad) Mitad del Mundo geweest. Hier wordt gesteld dat je precies op de evenaar bent, of sterker nog… Op het middelpunt van de aarde! Bij aankomst wordt nog buiten de poorten door een andere operator geprobeerd ons een toer te verkopen, waarbij je naar (schijnbaar) het echte middelpunt van de aarde gaat. We hadden inderdaad al vernomen dat de evenaar niet precies in het Mitad del Mundo ligt, maar enkele meters er vanaf. Voor de toer hebben we gepast.
Het Mitad del Mundo is vooral een toeristische trekpleister, met veel restaurantjes en nog veel meer souvenirwinkeltjes. Bij het checken van het kompas van de iPhone, zien we ook dat we net iets zuidelijker van de evenaar zijn. Als we dan toch zo dicht bij de evenaar zijn, dan wil ik er natuurlijk ook daadwerkelijk opstaan. Bij het verlaten van Mitad del Mundo dan een stukje noordelijker gewandeld om even het gevoel te hebben van “even op de evenaar te staan”. Een foto van die plek hebben we niet gemaakt, want de straat waar we stonden zag er echt verschrikkelijk uit.
Museo Intiñan
Ook hebben we het Museo Intiñan bezocht. Dit museum ligt tussen het punt waarop het kompas van de iPhone aangeeft dat je op de evenaar staat én Mitad del Mundo. Hier wordt gesteld dat je daadwerkelijk op de evenaar staat (de iPhone geeft aan net iets zuidelijker van de evenaar staat). Onze gids gaf aan dat er een afwijking in smartphones zit, waardoor deze nooit de exacte informatie weergeeft.
Hoe zit het nou? Deze vraag stelden wij ons ook. In het museum wordt met enkele trucjes (die je zelf uit mag proberen) zichtbaar gemaakt dat je in Museo Intiñan daadwerkelijk op de evenaar staat en welke effecten dit heeft. Zo kan je er bijvoorbeeld een ei laten balanceren op een spijker en verlies je (schijnbaar) spierkracht en een kilo lichaamsgewicht als je precies op de evenaar staat. Maar uiteindelijk ben ik met één trucje overtuigd dat ik daadwerkelijk op de evenaar heb gestaan.
Onze gids illustreerde met een bak water waar een stop in zat, wat het effect is op blaadjes in de bak water als je de bak water precies op de evenaar laat leeglopen; de blaadjes zakken recht naar beneden. Zet je de bak water een meter naar het zuiden, ontstaat er een kolk en zakken de blaadjes met de klok mee naar beneden. Zet je de bak water een meter naar het noorden, ontstaat er ook een kolk, maar dan zakken de blaadjes tegen de klok in naar beneden. Dit werkt ook bij orkanen/tropische cyclonen zo… Boven de evenaar draait de wind tegen de klok in rond het oog van de storm en onder de evenaar met de klok mee.
Van alle landen waar de evenaar doorheen loopt, is Ecuador uniek. Schijnbaar is Ecuador het enige land waar de evenaar door de bergen loopt. Alle andere landen schijnen geen gebergte vergelijkbaar met het Andes-gebergte te hebben op het punt waar de evenaar door het land loopt.
Ik ben in ieder geval overtuigd van waar de evenaar nu exact ligt en dat ik er precies op heb gestaan, maar bovenal heb ik een ontzettend leuke dag gehad!
Free Walking Tour door de stad Quito
Of ja… Zo wordt het “verkocht”! Voor de toer daadwerkelijk begon, werd ons al verteld dat de fooi meer een verplichting is, aangezien de gids onderweg ook kosten maakt. Beetje bijzonder, al hadden we er op het einde van de toer totaal geen moeite mee om fooi te geven!
Om eerlijk te zijn, was het niet echt een stadstoer. Helemaal niet erg, aangezien we zelf al een wandeling door de stad hadden gemaakt. Natuurlijk hebben we wel wat uitleg gekregen over de verschillende belangrijke gebouwen en pleinen, maar veel meer over de geschiedenis, de (eet)gewoontes (inclusief proeven) en de gebruiken van de mensen uit Quito en Ecuador. Zo bezochten we onder andere een winkel waar we uitleg kregen over Ecuadoraanse chocolade (inclusief proeverij) en een markthal waar met name vlees, groente en fruit verkocht worden, met uitleg over de exportproducten van Ecuador (bananen, cacao en koffie zijn de nummer 1, 2 en 3 exportproducten). En voor mij weer een weetje (eigenlijk best logisch, maar ik had er nog nooit zo over nagedacht); een kip heeft nog niet volledig ontwikkelde eieren in zich als die wordt geslacht! Hier in Ecuador wordt door velen voor het maken van bijvoorbeeld kippensoep de kip inclusief eieren gekookt, om een nog betere smaak te krijgen.
Op de laatste dag…
… hebben we nog een ritje gemaakt met de Teleférico; een gondel die reikt naar de top van de vulkaan die het dichts op de stad is gelegen. Vanaf deze vulkaan, genaamd Pichincha, zou je een prachtig uitzicht over de stad moeten hebben. Enige nadeel is dat het ding vol zendmasten en antennes staat, die het uitzicht totaal ontsieren en waardoor je dus geen één fatsoenlijke foto kunt maken van het zicht over de stad.
Ecuador samengevat
Een prachtig land, waar we een mega toffe tijd hebben gehad. Voor mij geldt sowieso dat ik er een aantal gave ervaringen heb gehad, zelfs een aantal van de meest gave ervaringen die ik ooit heb gehad! Hiermee bedoel ik het duiken met de hamerhaaien en manta-ray’s. Maar het abseilen door de watervallen staat ook hoog in het lijstje!
Wat ons verder is opgevallen in Ecuador:
- - De gemiddelde Ecuadoraan houdt van zoetigheid. Op iedere hoek van de straat vindt je wel een ‘pandelaria y pastelaria’; (banket)bakkerij. Brood wordt er niet veel verkocht, maar gebak en koek des te meer. Maar ook ijs wordt overal verkocht.
- - Aangezien Ecuadoranen zo'n zoetekauwen zijn eigenlijk onbegrijpelijk, maar tandpasta is heel duur (meer dan acht dollar voor een tube).
- - Ecuadoranen gaan niet aan de kant. Loop je op het trottoir met z’n tweeën naast elkaar en komen er ook twee voetgangers tegemoet, dan wordt jij zowat de gevel in geperst en blijven zij lekker met z’n tweeën naast elkaar lopen (ook kinderen!).
- - Ecuador moet het echt van de natuur hebben. Aan de afwerking van panden (inclusief woningen) wordt weinig aandacht besteedt. Ook de grotere huizen blijven vaak onafgewerkt óf worden niet onderhouden. Wel geinig dat we bij het landen in Guayaquil een compleet ander beeld hadden. Blijkbaar vlogen we toen over een (villa)wijk waar de woningen wel luxe afgewerkt waren. Ook Quito is een uitzondering op het geheel. Hier zijn de meeste panden ook (beter) afgewerkt.
- - De Ecuadoranen zijn stipt! Vertrekt de bus om 10:00 uur, dan vertrekt deze ook om 10:00 uur. Daarbij blijkt de verwachte reistijd ook altijd te kloppen, bijna op de minuut nauwkeurig.
- - Het lijkt wel of iedere Ecuadoraan een hond heeft. Aangezien we beide hondenliefhebbers zijn, kunnen we dit enorm waarderen. Het bijzondere is wel dat het aantal katten die we in Ecuador gezien hebben, werkelijk op één hand te tellen zijn.
- - Met name in de steden lijkt alles voor een dollar verkocht te worden. Overal op straat wordt van alles aangeboden voor één dollar. Dat doen ze luidruchtig, waardoor je hele dag “Un dollar, un dollar” hoort. Misschien een idee voor HEMA om een Ecuadoraanse variant te beginnen: Ecuadoraanse Eenheidsprijzen Maatschappij Quito (EEMQ).
- - We verbazen ons werkelijk over de bizar goedkope prijzen van bus- en taxiritjes. Brandstof is heel goedkoop, maar hoe er überhaupt nog iets verdiend wordt… Werkelijk onbegrijpelijk!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086775
[countryId] => 54
[pictureCount] => 9
[visitorCount] => 161
[author] => Jasper
[cityName] => Quito
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/071/471_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => the-final-destination-in-ecuador-quito
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-28
[title] => Latacunga – Quilotoaloop en Volcan Cotopaxi
[message] =>
Het avontuurlijke Baños achter ons gelaten en ingeruild voor Latacunga. Ook in deze stad is er niet zo heel veel bijzonders te doen of te zien, maar vanuit hier kan je wel de Quilotoaloop maken en de vulkaan Cotopaxi beklimmen. Na een avondje gezellig gegeten en gedronken te hebben met twee Nederlandse gasten die we op de Galapagos eilanden hebben leren kennen, begonnen aan de Quilotoaloop.
Quilotoaloop
De Quilotoaloop is eigenlijk een driedaagse hike met als eindbestemming de vulkaan Quilotoa, continu op zo’n 3.000 tot 4.000 meter boven zeeniveau. Deze vulkaan is niet meer actief en in de krater bevindt zich een prachtig meer. Op advies van de Nederlandse gasten (en een klein beetje tijdsdruk gezien onze verdere planning) hebben we de eerste etappe geskipt. Dit betekent dat onze hike begon in het plaatsje Isinliví, waar we met de bus en taxi naar toe zijn gegaan. De eerste bestemming was Chugchilán. In totaal 17,6 kilometer gelopen door een prachtige vallei met her en der een uitdagende klim en sowieso prachtige uitzichten.
De tweede dag van Chugchilán naar Quilotoa gelopen. Hier konden we kiezen tussen de makkelijke en moeilijke route… Het leek wel “1 tegen 100”. Wij hebben gekozen voor de moeilijke route, aangezien de makkelijke route veelal over de verharde weg zou gaan. De route begon met het doorsteken van de vallei, met eerst een afdaling en vervolgens direct een hele steile klim. Na een kort “vlak” stuk, begon de klim van de vulkaan. Een flinke klim, maar deze is het waard… Het uitzicht over het kratermeer is prachtig! Om vervolgens in het dorpje te komen, moet er nog een paar kilometer afgelegd worden over de rand van de krater. Menno heeft deze genomen, zelf heb ik de omweg genomen en de andere kant van de kraterrand genomen. In totaal 23,1 kilometer afgelegd.
Verder was er in de plaatsjes Chugchilán en Quilotoa weinig te doen (of zeg maar gerust niets). Dat in combinatie met dat het in de avond ontzettend koud was, maakte het dat we twee avonden al vroeg onder onze drie/vier lagen dikke dekens lagen. Al hebben we in Quilotoa nog wel een prachtige zonsondergang gezien!
Dagtripje naar de vulkaan Cotopaxi
De op één na hoogste actieve vulkaan ter wereld (5.897 meter boven zeeniveau). De hoogste actieve vulkaan ligt in Argentinië. Het is dus wel de hoogste actieve vulkaan van Ecuador. Deze vulkaan kan je met een tweedaagse tocht beklimmen tot de top. De laatste eruptie heeft al lang geleden plaatsgevonden. Wel heeft deze vulkaan het stadje Latacunga (daar waar we slapen) in 2015 onder een deken van as gelegd. Helaas hebben we hier geen foto’s van kunnen vinden.
Wij hebben echter gekozen voor slechts een dagtripje (wel getwijfeld over de tweedaagse toer). Met een dagtripje wordt je met de auto tot 4.500 meter gebracht en mag je de laatste 500 hoogtemeters tot de gletsjer te voet afleggen. Verder kan je dan helaas niet meer, hiervoor heb je echt klimmateriaal nodig. Ondanks dat je flink de hoogte in gaat, hebben we er allebei nauwelijks last van gehad. Wel jammer dat we slecht weer hadden (fijne sneeuw/hagel!) en dat de vulkaan de hele tijd in de wolken heeft gelegen. Anderzijds hebben we bij Cajas National Park, de vulkaan Chimborazo en tijdens de Quilotoaloop fantastisch weer gehad… Dus klagen mogen we niet!
Verder leren we dat de gletsjer in de periode 1976 tot nu 45% geslonken is. Onze gids vertelt ons ook nog dat in het afgelopen half jaar de ijsgrens 60 meter opgeschoven is… En helaas niet naar beneden! Onderweg naar beneden spotten we nog een ‘lomo de paramo’. Onze gids vertelt ons dat dit dier in het nationaal park Cotopaxi in het wild leeft en eigenlijk een soort van kruising tussen een wolf en vos is.
En hiermee…
… zit onze trip in Ecuador er al weer bijna op. Vanuit Latacunga vertrekken we naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Komende vrijdag vliegen we door naar Peru, waar onze trip begint met het verwelkomen van Maikel [e-38] Thomas! Nu al zin in!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086657
[countryId] => 54
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 154
[author] => Jasper
[cityName] => Latacunga
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/070/893_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => latacunga-quilotoaloop-en-volcan-cotopaxi
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-23
[title] => Avontuurlijk Baños
[message] =>
Vanuit Riobamba zijn we vertrokken naar Baños. Volgens de Lonely Planet een niet heel bijzonder stadje, het gaat hier vooral om de omgeving en wat er allemaal te doen is.
Maar om te beginnen ons hostel. In onze taakverdeling op reis is Menno ‘leading’ als het gaat om ho(s)tels uit te zoeken. Dit keer heb ik echter mijn voorkeur uitgesproken en uiteindelijk ook de keuze gemaakt. En laten we voorop stellen… Ons hostel is mooi en vooral prachtig gelegen in een vallei, vlak onder een brug, met zwembad, langs een wilde rivier!
Wat we uit de kaart alleen niet begrepen hadden, is dat we vanuit het stadje een zéér steile afdaling moeten nemen om ons hostel te bereiken. Nou is afdalen niet zo erg, maar afdalen betekent ook dat je ooit weer een keer moet klimmen. Dios mio… Wat een klim! En dat toch gemiddeld twee tot drie keer per dag, aangezien er naast ons hostel écht niets is in dit dal. Eerlijk… Het uitzicht blijft prachtig, maar voor iedere maaltijd, excursie, fles water etc. die hele klim nemen, is best pittig. We proberen dan ook maar zoveel mogelijk te combineren. Voor het betreft het uitzoeken van de ho(s)tels; ik laat het de volgende keer maar weer aan Menno over…
En dit is de gecensureerde versie!
De naam ‘Baños’
Eigenlijk wel een bijzondere naam voor een stad. Banos betekent in het Spaans namelijk toilet, althans… Zo kennen wij het woord banos inmiddels. Banos kan echter ook gebruikt worden voor badkamer en bad(kuip).
Baños heet voluit eigenlijk Baños de Agua Santa. Als we dat weer vertalen krijg je “Baden van het Heilige Water”. De stad heeft deze naam gekregen vanwege de vele vulkanische warmwaterbronnen in dit gebied. Veel mensen komen dan ook naar Baños vanwege de thermaalbaden. Hier zijn we ook een dagje geweest.
Overigens zijn wij in tegenstelling tot de Lonely Planet wel gecharmeerd van dit plaatsje. Okay, het is misschien wel heel toeristisch, maar vanwege de prachtige omgeving begrijpen we ook waarom. Waar je ook vanuit het stadje heen kijkt, in alle windrichtingen zie je prachtige bergen waartussen het stadje is gelegen.
En wat nog meer?
Op de eerste volledige dag dat we in Baños zijn, heb ik aan canyoning gedaan. Eigenlijk komt canyoning hier in Baños neer op een soort van abseilen door één van de vele watervallen die er in deze omgeving zijn. Ooit in Slovenië ook een dergelijke tocht gemaakt, maar daar was er veel meer sprake van natuurlijke glijbanen (uitgesleten in de rotsen) en sprongen. Hier in Baños ging je echter gesnoerd naar beneden. Je kon kiezen uit de makkelijke en moeilijke variant. Vanwege mijn voet die toch nog steeds dik wordt, gekozen voor de gemakkelijke. En jeetje… Blij dat ik voor de gemakkelijke heb gekozen! Was me dat een partijtje uitdagend (overigens wel ontzettend gaaf). Ergens ben ik wel erg benieuwd hoe moeilijk de moeilijke moet zijn!
Na canyoning, hebben we in de middag samen een hike gemaakt naar Casa de Arbol (Nederlandse vertaling: boomhut). De Lonely Planet omschrijft dit als een mega fotogeniek gebied. De route er naartoe was zeker niet verkeerd, maar om het nu echt fotogeniek te noemen… En Casa de Arbol bleek een beetje een uitgemolken trekpleister te zijn. Al hebben we wel leuke plaatjes van het schommelen boven de afgrond!
Verder hebben we ook de “Ruta des Cascades” (de route van de watervallen) afgelegd. En tijdens deze route hebben we een aantal mooie watervallen mogen aanschouwen. Tijdens deze toer ook de mogelijkheid gehad om een Tarzan-swing te maken door de vallei. Die kan ik natuurlijk niet laten schieten! In Costa Rica ooit hetzelfde gedaan, maar deze was toch wel net wat heftiger!
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086519
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 234
[author] => Jasper
[cityName] => Baños
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/069/851_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => avontuurlijk-baos
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => jasper-za
[datePublication] => 2022-08-20
[title] => Riobamba en de vulkaan Chimborazo
[message] =>
Weer een stad waar je niet al te lang wil blijven. Buiten een restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten en een accommodatie waar we verblijven met te lieve uitbaters (een Duitse man en Ecuadoraanse vrouw die ook taalcursussen geven), is er werkelijk niets moois aan deze stad. Waarom er dan heen? Vanwege de vulkaan Chimborazo die net buiten de stad is gelegen. De vulkaan is overigens niet meer actief en de top is bedekt met sneeuw. Het bereiken van de top is alleen mogelijk voor alpinisten. Te voet kan je slechts tot ongeveer 5.100 meter komen. Als het weer het toelaat, kan je deze vulkaan altijd vanuit de stad zien liggen.
Lesje aardrijkskunde
De Chimborazo is de hoogste vulkaan van de Andes en tevens de hoogste berg van Ecuador. De Lonely Planet had een verhaal over dat de Chimborazo (6.263 meter) ook wel de hoogste berg van de wereld is, in plaats van de Mount Everest (8.848 meter). Dit is natuurlijk raar en hebben we nog even opgezocht. Het schijnt aan de meetmethode te liggen…
Traditioneel gezien worden bergtoppen vanaf zeeniveau gemeten. In dat geval is de Mount Everest de hoogste berg. Als je vanuit het middelpunt van de aarde meet, is echter de Chimborazo de hoogste berg. De diameter van de aarde is schijnbaar het grootst op de evenaar. De aarde is dus niet helemaal rond, maar meer een afgeplatte bolvorm. En om precies te zijn is de straal van de aarde zo’n 21 kilometer groter rond de evenaar dan rondom de polen… Nooit geweten!
Moutainbiken
Aangezien de Chimborazo dus vlakbij de evenaar ligt, ben ik volgens deze meetmethode dus met de mountainbike van de hoogste berg van de wereld gegaan. Niets van gemerkt, buiten dat het echt een mega leuke ervaring was. De avond voor vertrek hebben we een uitgebreide uitleg van de touroperator gehad. Met uitgebreid bedoel ik ook écht uitgebreid… #duurtlang!
De mountainbiketocht begin op 4.850 meter en heb ik samen met een super leuk Frans gezin gedaan (vader, moeder en twee kinderen). In de tocht naar beneden echt hele gave uitzichten gehad, vicuna’s gezien (hierover later meer), de Franse papa op zijn muil zien gaan en op het laatst nog door wat dorpen net buiten de stad gefietst. Hier zie je veel duidelijker dan in de stad, de eenvoud waarin mensen hier leven. Bij elke woning zie je nog wel wat kippen, een varken, een ezel, wat schapen of een paar koeien staan. Of het een bewuste keuze of puur uit armoede is, kunnen we er dan weer niet helemaal uithalen. Verder op weg naar beneden veel wind gehad en met name in het begin veel kou ervaren. We kregen gelukkig ook vooraf het advies om op z’n minst vier lagen kleding aan te doen. Toch hadden we erg veel geluk met het weer. Het was namelijk niet heel erg bewolkt, waardoor we de hele dag zon hebben gehad en ook bijna de hele tocht een prachtig uitzicht op de vulkaan hebben gehad. Dit schijnt heel vaak heel anders te zijn, waardoor je door de wolken en de mist slecht zicht hebt.
Vicuna’s
Vicuna’s vallen onder dezelfde familie als de lama’s en de alpaca’s. Deze leven hier in het wild en waren eigenlijk uitgestorven. Peru, Bolivia en Chili hebben deze echter een paar geschonken en de populatie begint weer op peil te komen. Geinige beestjes om te zien, al zie ik niet direct het verschil met de alpaca. Het schijnt dat ze wat kleiner zijn. In mijn optiek zijn ze vooral wat minder fors.
[userId] => 441494
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086428
[countryId] => 54
[pictureCount] => 6
[visitorCount] => 187
[author] => Jasper
[cityName] => Riobamba
[travelId] => 527686
[travelTitle] => Rondreis Zuid-Amerika
[travelTitleSlugified] => rondreis-zuid-amerika
[dateDepart] => 2022-07-03
[dateReturn] => 2023-02-16
[showDate] => yes
[goalId] => 1
[goalName] => Backpacken
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/964_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/441/494_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => riobamba-en-de-vulkaan-chimborazo
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => Van Santa Cruz naar San Christobal
[message] =>
Nog wat voorzichtig ontbijten met fruit, toast en even geen koffie. De natte spullen moesten maar een beetje apart in de koffer. De chauffeur die de eerste dag gereden had, kwam me ophalen voor het vliegveld. Hij ging keurig met me mee met de boot en zorgde dat de bagage in de bus naar het vliegveld kwam en zwaaide me vriendelijk uit. Op het vliegveld was er wel een incheckbalie voor Emeteve, maar daar gebeurde helemaal niets. Dan nog maar even de tijd verdrijven en rondkijken op he vliegveld en ja, hoor de leguaan was weer aanwezig en poseerde keurig voor de foto's. Uiteindelijk werd ik ingecheckt, waar nog even moeilijk werd gedaan over het gewicht de handbagage. Het gaat hier allemaal in lbs en daar snapte ik dus niets van. Ik mocht naar de gate en er werd speciaal gezegd: controle voor Emeteve. Toen we gingen boarden liepen we naar een 2 motorig 8 persoons vliegtuigje, dat kon toch niet waar zijn. Maar het bleek waar, hiermee vlogen we eerst naar Isabella. Nadat er daar getankt was, gingen we naar San Christobal. Ik mocht van Isabella naar San Christobal op de plek van de copiloot zitten. Wat een prachtige uitzichten en wat een belevenis. In San Christobal ik ging met de taxi naar het hotel.
Het hotel lag dicht bij de haven en je kon zo naar het stadje lopen. Overal hoorde je de zeehonden blaffen en ze lagen op de meest vreemde plaatsen te slapen o.a. op de bankjes die voor de toeristen bedoeld waren. Op advies van Roberto van het hotel ging in sushi eten en dat was tot nu toe de duurste maaltijd van de vakantie, maar wel erg lekker.
Dit eiland heft geen rare extra tax en oogt heel gezellig en vriendelijk.
Gelukkig dus ook goede ervaringen op Galapagos.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086407
[countryId] => 54
[pictureCount] => 38
[visitorCount] => 425
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/688_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-santa-cruz-naar-san-christobal
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => Van Santa Cruz naar Isabella
[message] =>
Vanmorgen werd ik om 06.30 al weer opgehaald. Ik had goed geslapen en voelde me dankzij de pillen weer een stuk beter. Er kwam een wazige juffrouw om me op te halen met een soort miniauto, waar we net met zijn beide inpasten (en zij nam echt de meeste ruimte in). Ik werd naar de centrale steiger van Santa Cruz gebracht, hier bleek ik ergens op een lijst te staan en kreeg ik een kaartje om mijn nek (maar niet voordat ik $1 vertrekbelasting had betaald) met de naam van het schip: New Destiny. Het verliep allemaal even chaotisch, dan moesten we weer rechts staan en dan links. En dan was ook nog policia de marina die een nieuwe lijst bij moest houden Uiteindelijk gingen we met een watertaxi naar ons schip (weer $1) het bleek een grote speedboot te zijn waar 30 mensen in konden. Ik koos ervoor om achterin te gaan zitten, frisse lucht en in het midden van de boot. Het was niet mijn beste idee deze vakantie, want we werden allemaal drijfnat van het hoog opspattende water. Gedurende 2,5 uur zaten we in een soort rollercoaster en werden we heen en weer en door elkaar geschud en stuiterden we op en neer. Wat een ellende. Ik had gelukkig op advies van het reisbureau reisziektepilletjes ingenomen, maar het advies neem een jasje en een sjaaltje mee had beter kunnen zijn neem: een regenpak met een zuidwester mee. Achterin werden we alleen maar nat, voorin werd de een na de ander kotsend zeeziek. Gelukkig was de reis naar ongeveer 2,5 uur ook echt afgelopen. Maar ik realiseerde me ook dat ik met dezelfde boot nog weer terug moest. Het vervelende hier is dat je kleren niet drogen, doordat de lucht zo vochtig is. Dus ik heb ik elk geval de hele dag met een natte broek en kleddernat vest gelopen. Terwijl het niet echt warm was. Van de speedboot ging het weer met de watertaxi (weer $1) na de haven, waar ook nog eens $10 moesten betalen om het eiland op te mogen. De trip vandaag was op z'n Amerikaans: in bus flamingo's kijken, in een soort safari jeep om schilpadden kijken, lunchen, en daarna met jeep naar een motorboot op zoek naar pinguïns en wit tip haaien. De gids had nog wel veel moeite gedaan om ons het een en ander te vertellen, maar er waren 4 jongeren uit Israel in onze groep die het eigenlijk niets interesseerde. Om 15.00 scherp was alles afgevinkt en gingen we terug naar onze boot, waar de kapitein met een goede tip gaf: ga binnen in he midden in de boot zitten. Terug ook weer 2,5 uur in de rollercoaster, weer een watertaxi om op de steiger te kunnen komen en tot mijn verbazing moest ik nu $1 betalen omdat ik om terug kwam en gebruik maakte van de steiger. Ik voelde me vandaag compleet een pinautomaat. Natuurlijk kwam de wazige dame niet om me terug te brengen naar het hotel. Dus nam ik een taxi, dat kost hier echt niets: $ 1,5 . In het hotel konen eindelijk al die natte kleren uit en kon ik genieten van een heerlijk warme douche. Morgen zou ik ook per speedboot naar San Christobal gaan, maar dat leek met echt geen goed idee. Dus er werd gauw een vlucht geboekt naar San Christobal. Wat een enerverende dag en gelukkig ging het goed met mijn darmen.
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086399
[countryId] => 54
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 350
[author] =>
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/577_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-santa-cruz-naar-isabella
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => Tinekeontour
[datePublication] => 2022-08-19
[title] => van Guayaguquil naar Santa Cruz
[message] =>
Gisteren kwam ik al koud en rillerig aan in het hotel. De kamer prima behalve het voortdurende gedreun van generatoren of airco's vanaf een nabij gelegen gebouw. Geen oog dicht gedaan vannacht. Waarschijnlijk is het eten van Cuenca of de koffie onderweg niet goed gevallen, want ik was ineens aan de diarree. Gelukkig had ik noodmedicatie mee. Zit ik een duur hotel met van allerlei lekkers om mee te ontbijten, moest ik toch maar alleen thee en toast eten.
07.30 werd ik naar het vliegveld gebracht, ik had al online ingecheckt dus het zou allemaal snel moeten verlopen. Niet dus, toen ik mijn koffer af wilde geven, moest ik eerst door een controle om een blauwe controle label aan mijn koffer te krijgen en daarna nog een keer in de rij om $ 20 te betalen om te mogen vertrekken naar de Galapagos eilanden. Het allemaal heel chaotisch en heel slecht aangegeven. Na nog een extra controle van de handbagage mocht eindelijk op weg naar Galapagos, Ik had een prima plek bij de nooduitgang en dicht bij de wc (maar dat bleek dankzij de pil niet nodig). We kregen onderweg alleen water en droge biscuitjes, helemaal goed voor mij. Aangekomen op Santa Cruz eerst $100 betalen voor het park.
Daarna zag ik mijn koffer apart bij de douane liggen, oeps zat er toch iets verkeerds in de koffer. Maar toen ik zei dat is mijn koffer, was het helemaal OK en knipte de man het labeltje even met een sterk tangetje door. Ik werd opgewacht door Mariomijn gids voor vandaag de man sprak een slecht verstaanbaar staccato Engels en 0ndanks mijn verzoek wilde hij geen Spaans spreken. We moesten eerst met de bus naar Ittaca kanaal en daar met de ferry naar de parkeerplaats, waar de chauffeur al stond te wachten. Zonder pardon en overleg moest in achterin gaan zitten, want de gids zat natuurlijk voorin. Tot nu toe had ik altijd gevraagd om voorin te mogen zitten en mocht altijd. Maar vandaag had ik geen zin en moed om te protesteren. We gingen eerst naar een soort regenwoud waar ik geacht werd om geïnteresseerd naar een instorting van de vulkaan te kijken. Daarna op weg naar Rancho El Chato waar een ze een broedprogramma voor reuzenschildpadden hadden. De de dieren liepen vrij rond op een gigantisch terrein. Hier kreeg ik ook een lunch (pasta), dit bleek teveel voor mijn maag en darmen. Toen Mario daarna enthousiast op rubber laarzen wilde rond gaan lopen haakte ik volledig af. Ik vroeg om de rest van het programma maar niet door te laten gaan, ik wilde zo snel mogelijk naar mijn hotel om te slapen. Gelukkig brachten ze me inderdaad linia recta naar het hotel en daar dook ik
onmiddellijk mijn bed in. Hopelijk voel ik me morgen een stuk beter. geacht te kijken
[userId] => 355195
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5086383
[countryId] => 54
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 351
[author] => Tineke
[cityName] => Quito
[travelId] => 527725
[travelTitle] => rondreis Ecuador en de Galapagoseilanden
[travelTitleSlugified] => rondreis-ecuador-en-de-galapagoseilanden
[dateDepart] => 2022-07-27
[dateReturn] => 2022-08-16
[showDate] => no
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Ecuador
[countryIsoCode] => ec
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/068/399_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/355/195_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => van-guayaguquil-naar-santa-cruz
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Puerto Ayora - Ecuador 
