Gastronomische ervaringenEen vakantie naar Turkije zou niet compleet zijn zonder te genieten van de overheerlijke Turkse keuken. Proef traditionele gerechten zoals kebab, baklava, pide en köfte, en laat je verleiden door de smaken van de lokale kruiden en specerijen. Bezoek lokale markten om verse ingrediënten te kopen, of dineer in gezellige familierestaurants waar je de authentieke Turkse gastvrijheid ervaart. Bovendien zijn er in de grotere steden tal van restaurants die culinaire hoogstandjes uit de internationale keuken serveren.
Prachtige natuur en diverse landschappen
Turkije heeft een gevarieerd landschap dat reizigers blijft verbazen. Van de zonovergoten stranden aan de Egeïsche en Middellandse Zee tot de besneeuwde bergtoppen in het oosten, er is voor ieder wat wils. Ontdek het bijzondere landschap van Cappadocië met haar feeërieke schoorstenen en ondergrondse steden, of verken de watervallen en kloven van het Taurusgebergte. Het land biedt talloze mogelijkheden voor natuurliefhebbers en avonturiers om te wandelen, fietsen en raften.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => vakanties-naar-turkije-weer-erg-in-trek
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/85/85_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 84
[date] => 2023-05-04
[title] => Welke reisverzekeringen kun je allemaal afsluiten?
[text] => Als je op reis gaat, kun je overwegen om daar een verzekering voor af te sluiten. Er zijn immers een aantal zaken die voor onvoorziene kosten kunnen zorgen, en het is heel denkbaar dat je jezelf daarvoor wilt indekken. Dat kan bijvoorbeeld met behulp van een reisverzekering bij Allianz Direct. Maar op wat voor manieren kun je je allemaal verzekeren voor een reis?
Kortlopende reisverzekering
Wil je een reisverzekering afsluiten voor één specifieke reis? Dan kun je kiezen voor een kortlopende reisverzekering. Zo’n verzekering sluit je af voor een afgebakende periode. Een kortlopende reisverzekering biedt dekking voor onvoorziene gebeurtenissen op en rondom je reis, zoals diefstal, verlies van bagage, medische kosten en annulering van de reis. Kortlopende reisverzekeringen zijn verhoudingsgewijs aan de dure kant.
Doorlopende reisverzekering
Ga je regelmatig op reis en wil je niet iedere keer een kortlopende reisverzekering hoeven te regelen? Dan kun je ervoor kiezen om een doorlopende reisverzekering te nemen. Dan heb je een reisverzekering waar je maandelijks een klein bedrag voor betaalt en van toepassing is op alle reizen die je maakt. Dat is voordeliger als je regelmatig op reis gaat dan telkens een kortlopende reisverzekering afsluiten en de dekking is in principe hetzelfde.
Annuleringsverzekering
Het kan zijn dat je het niet zo noodzakelijk vindt om een reisverzekering af te sluiten voor zaken als diefstal, verlies van bagage en medische kosten, maar dat je je wel zorgen maakt over het verliezen van je geld bij annulering van je reis. In dat geval kun je er ook voor kiezen om een speciale annuleringsverzekering af te sluiten. Deze worden vaak ook bij het boeken van reizen aangeboden. Zo’n annuleringsverzekering dekt de kosten die je maakt als je reis geannuleerd moet worden door onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte, overlijden of werkgerelateerde redenen.
Bagageverzekering
Net zoals je je alleen voor annulering kunt verzekeren, kun je ook alleen je bagage verzekeren, namelijk met behulp van een bagageverzekering. Zo’n verzekering biedt dekking voor verlies, diefstal of beschadiging van je bagage tijdens je reis, inclusief persoonlijke eigendommen zoals sieraden en elektronica. Dit kan vooral handig zijn als je veel waardevolle spullen meeneemt op reis, of als je naar een bestemming gaat waar het risico op diefstal hoger is. Het is belangrijk om vooraf goed te controleren wat er precies gedekt wordt door de verzekering en wat de voorwaarden zijn. Vaak geldt er bijvoorbeeld een maximumbedrag per item of per reis en is er een eigen risico van toepassing.
Medische reisverzekering
Je kunt ook medische kosten die je maakt tijdens je reis naar het buitenland verzekeren met een medische reisverzekering. Bijvoorbeeld wanneer je in het buitenland ziek wordt of een ongeluk krijgt en medische hulp nodig hebt. Een medische reisverzekering kan ook de kosten dekken voor spoedeisende repatriëring naar huis, als dat medisch noodzakelijk is. Het is belangrijk om te weten dat je reguliere zorgverzekering niet altijd alle medische kosten in het buitenland dekt. Een medische reisverzekering kan daarom een goede aanvulling zijn op je reguliere zorgverzekering.
Kijk bij het afsluiten van een reisverzekering altijd goed naar de voorwaarden. Per verzekeraar en verzekering kunnen de voorwaarden immers sterk uit elkaar lopen. Je wilt wel daadwerkelijk goed verzekerd zijn voor jouw persoonlijke behoeftes.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => welke-reisverzekeringen-kun-je-allemaal-afsluiten
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/84/84_1.jpg
)
)
[topCountries] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 42
[reportCount] => 8
[pictureCount] => 30001
[position] => 1
[countryName] => Colombia
[countryIsoCode] => CO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[1] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 147
[reportCount] => 4
[pictureCount] => 65535
[position] => 2
[countryName] => Peru
[countryIsoCode] => PE
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[2] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 252
[reportCount] => 2
[pictureCount] => 8189
[position] => 3
[countryName] => Bonaire
[countryIsoCode] => BQ
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[3] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 24
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 50224
[position] => 4
[countryName] => Bolivia
[countryIsoCode] => BO
[continentName] => Zuid-Amerika
)
[4] => stdClass Object
(
[continentId] => 9
[countryId] => 40
[reportCount] => 1
[pictureCount] => 39840
[position] => 5
[countryName] => Chili
[countryIsoCode] => CL
[continentName] => Zuid-Amerika
)
)
[countryId] => 8
[countryName] => Argentinië
[continentId] => 9
[continentName] => Zuid-Amerika
[countryPopulation] => 0
[countrySurface] => 0
[capitalCityLongitude] => 0.000000
[capitalCitylatitude] => 0.000000
[portalReports] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-16
[title] => Gekleurde bergen
[message] => We hebben een dag de tijd om Salta te bezoeken. Ook wel Salta la Linda genoemd, Salta de mooie ( echt waar zusje). Er staan inderdaad mooie gebouwen, maar het is wel een beetje zoeken. Met een kabelbaan gaan we naar boven, daar hebben we mooi uitzicht over de stad. Opeens krijgen we een berichtje van een geocacher. Die heeft hadden we eerder met een berichtje geholpen, en ze zag nu dat we net voor haar een cache gevonden hadden. Of we samen iets willen drinken. We spreken af rond het centrale plein. Ze blijkt uit Australië te komen en een jaar door Zuid Amerika te reizen. En onderweg wat caches te zoeken.
De volgende dag gaan we weer door de bergen rijden, verder naar het noorden. We overnachten in Tilcara. Hier zien we voor het eerst lama op het menu en dat smaakt ons. We maken 's ochtends een mooie trekking naar Garganta del Diablo, de keel van de duivel. Een fikse klim, tussen de cactussen door, maar beloond met mooie uitzichten en een waterval. 's Middags rijden we naar Purmamarca. Dit plaatsje staat bekend om zijn zevenkleurige bergen. Ook hier verbaasd de natuur ons weer. Ziet er bizar mooi uit. Ook hier lopen we een mooi rondje, dwars door de gekleurde bergen. En koopt Hilde eindelijk haar cactus souvenir.
Ook de volgende dag zijn we nog in Tilcara. In de ochtend bekijken we wat oude overblijfselen van Inca huizen en een museumpje. In de middag rijden we naar Humahuaca, hier beloven ze ons bergen met 14 kleuren. Onderweg passeren we nog de Steenbokkeerkring. Vanuit Humahuaca moeten we nog 25km onverhard, en belangrijker stijgen naar ruim 4300 meter. Gelukkig houdt ons autootje het. Het blijkt echt letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt te zijn. Of het echt 14 verschillende kleuren zijn kunnen we niet helemaal vaststellen, maar het ziet er bizar indrukwekkend uit. Terug in het hotel leveren we de autosleutels in. Morgen met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili, voor het laatste deel van onze reis.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091683
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 87
[author] => Arjan
[cityName] => Tilcara
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/527_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gekleurde-bergen
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-13
[title] => Ruta 40, witte wijn en cactussen
[message] => We zijn een stukje noordelijker in Argentinië aangekomen, in Salta. Een nieuwe huurauto en we gaan direct op weg naar Cafayate. Het eerste stuk is verl drukker en groener dan we gewend zijn, maar na een uur doemen de bergen weer op. Een hele mooie route met de meest bizarre rotsformaties. Met klinkende namen. We zien onder meer de de duivels keel, kikker, obelisk en kasteel. Cafayate zelf is het centrum van de witte wijn. De Torrontes druif is het belangrijkst hier. We lunchen op een zeer mooie wine estate. Echt luxe. Grote porties vlees met heerlijke bijpassende wijnen. Diner is daarna eigenlijk nuet meer nodig.
Vanuit Cafayate reizen we verder naar Cachi. Dit gaat over de beroemde ruta 40. We hebben zo'n 150 kilometer onverharde weg voor de boeg. Het landschap is weer adembenemend. Na bijna iedere bocht ziet het er weer anders uit, en wordt het nog mooier. Het is dat we niet iedere 5 minuten kunnen stoppen, maar je zou foto's blijven maken. Gelukkig is het niet druk op de weg, want er zijn nog wel eens smalle stukken, en onoverzichtelijke bochten. We komen langs een paar mooie dorpjes. We maken goede voortgang, maar dan is de weg opgebroken. We moeten een omweg maken, onze routeplanner vindt dat nuet leuk, wil ons steeds terugsturen. Maar we vinden toch de weg, en komen na een heel mooie rit bij een mooi ingerichte B[e-38]B aan. Cachi zelf is een leuk plaatsje met een levendig centraal plein.
De volgende dag gaan we direct weer verder. Maar niet nadat we nog iets bizars aan de rand van Cachi bezoeken. Een Zwitser, die ze nuet allemaal op een rijtje heeft, heeft hier een ovnipuerto gemaakt. Een landingsplaats voor buitenaardse wezens. Helaas geen activiteit gezien. Daarna door richting Salta. Een route door het nationale park Cardones. Cardones zijn hele grote cactussen (Hilde's lievelingsplanten). We zien er vele duizenden. Maken nog een mooie bergwandeling, in een verrassend groene omgeving, en rijden via honderd bochten een 2000 meter naar beneden. Langs steile berghellingen vol met cactussen. Het landschap blijft ons hier verbazen. Aan het einde van de middag ko.en we aan in San Lorenzo, net buiten Salta. Weer een B[e-38]B, met Nederlandse eigenaars. We drinken gezellig samen iets. De dag sluiten we af met een lekker stuk vlees en een goede fles wijn. Hoe zou je het anders moeten doen hier?
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091613
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 66
[author] => Arjan
[cityName] => Salta
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/152_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ruta-40-witte-wijn-en-cactussen
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-09
[title] => Zicht op Aconcagua
[message] => Het vorig verslag sloot af met ons bezoek aan Talampaya. We hadden nog een toetje in dit gebied. Een nachtexcursie met volle maan in Ischigualsasto. Toeval dat we hier net met volle maan waren. Het kostte wat moeite om dit te boeken. Heel ingewikkeld in het Spaans via Whatsapp. Maar het was gelukt. In het donker reden we met zo'n 15 auto's achter elkaar door het park. Na een half uur waren we aan het begin van de wandeling. Dat was wel een mooie ervaring, ziet er heel anders uit in het donker. Alleen een beetje jammer dat de gids ellenlange verhalen in het Spaans hield.
Dan op weg naar onze vgende bestemming, Barreal. Meer de bergen in. Een lange rit maar met zeer mooie vergezichten. En mooie bergwegen. En een zeer luxe accomodatie waar we terecht komen. Met wonderschoon uitzicht op de Andes. Hier maken we de volgende dag een grote wandeling. Die ons nog een tijd zal heugen. Het begin gaat prima, mooi gebied. Daarna komen we een paar zeer lastige stukken tegen. Steil, met veel los gravel en stenen. Langzaam op handen en voeten gaan we verder. De geplande route kunnen we niet helemaal volgen, en we zoeken een detour. Een paar schrammen rijker, maar gelukkig nog heel komen we weer beneden terug bij de auto. In het dorpje direct een koude frisdrank gekocht, hadden we beiden echt nodig, zelden smaakte dat zo goed. Terug in onze posada sloten we de dag af met een heerlijke asado. Een Argentijnse barbecue. Mmmmmm....
De volgende dag moeten we dit heerlijke pllekje weer verlaten. Terug richting Mendoza. Maar we maken nog wel een omweg naar de Aconcagua en Puente del Inca. Een prachtige rit door de bergen. Veel kleuren, en echt indrukwekkend hoog. We willen een wandeling naar een uitzicht op de Aconcagua maken de hoogste berg van Amerika, bijna 7km hoog. Ook hier weer lastige administratie. We moeten op een website registreren en betalen. Kan alleen met een Argentijnse kaart, maar uiteindelijk kunnen we via de gsm van een winkelier de reservatie maken. En kunnen we omhoog. Mooi uitzicht de moeite waard, maar deze berg is toch echt te hoog en moeilijk voor ons. Zeker omdat we een paar kilometer eerder een kerkhof gezien hebben met veel slachtoffers die op deze berg zijn gevallen.
Aan het einde van de dag komen we weer in onze eerste B[e-38]B aan. Morgen een vlucht naar Salta, verder naar het noorden, een nieuw gebied te ontdekken
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091465
[countryId] => 8
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 81
[author] => Arjan
[cityName] => Luján de Cuyo
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/006_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zicht-op-aconcagua
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-05
[title] => Wijn en bizarre landschappen
[message] => We verblijven in een leuke B[e-38]B in de omgeving van Mendoza. Mendoza is natuurlijk bekend als de wijnstreek van Argentinië. Die gaan we verkennen (en van proeven). We maken een fietstour van 24 km langs een 4-tal Bodegas, zo noemen ze hier de wijnhuizen. We beginnen bij een kleine bodega die biologisch probeert te werken. We krijgen uitleg en proeven ook van de verschillende wijnen. We fietsen door de velden met wijnranken, proeven nog meer wijn en komen als laatste bij Trivento uit. Een hele grote firma (en ja die ligt ook in de Albert Heijn). Geen slechte wijn trouwens. Wel leuk om de verschillen tussen de kleine en grote te zien. Maar of we ze nu allemaal kunnen onderscheiden tja....
Aan het einde van de middag nog een grote stroomstoring in Argentinië. Het halve land heeft geen stroom vanwege problemen bij de enige werkende kerncentrale. Gelukkig vinden we nog een restaurantje wat wel een eenvoudige maaltijd kan maken. En dan rond 9 uur springt opeens het licht weer aan, applaus in de straten. De volgende dag bezoeken we Mendoza zelf. Een stad met mooie parken, waar het veel om wijn draait.
Dan is het tijd om de wijnstreek te verlaten. We hebben een lange autorit voor de boeg. In de buurt van Mendoza is het nog druk, maar verder onderweg worden de wegen lang en recht en komen we soms een kwartier geen auto tegen. We maken halfweg een kleine tussenstop in Vallecitos. Dit blijkt een soort bedevaartsoord, Difunta Correa. Anderhalve eeuw geleden zwierf hier een jonge moeder die van honger en dorst stierf. Maar toen ze een dag later wed gevonden leefde haar baby al zogend bij zijn dode moeder nog. Nu komen hier tienduizenden mensen hierop af, met vanalles om voorspoed te verkrijgen. Veel nummerplaten van vrachtwagenchauffeurs, maar ook ontelbare miniatuurhuisjes die op een heuvel worden gezet.
Onze bestemming voor de komende dagen zijn 2 nationale parken. De eerste dag gaan we naar Ischigualasto, vallei van de maan. Hier rijden we in onze eigen auto achter een gids aan. En zien de meest bizarre landschappen en rotsformaties. Zeer apart om te zien. Het tweede park is Talampaya. Hier mogen we niet zelf rondrijden, maar gaan we mee met een excursie. Nog niet erg druk hier, dus het is een klein groepje van 7 personen. Alle uitleg krijgen we wel in het Spaans veel Engels wordt hier niet gesproken. Dit park is nog indrukwekkender dan die van gisteren. We rijden door een gigantische kloof, rode bergwanden 150 meter loodrecht omhoog. En nog meer vreemde rotsformaties. Met om het af te maken een condor. Erg groot.
Het zelf rondrijden is hier tot nu toe goed te doen. De wegen zijn goed. Alleen het is wel een puntje om de benzinestand goed in de gaten te houden. Vanuit ons hotel is de dichtstbijzijnde pomp 70km weg. En we moesten echt wel gaan tanken. Dat kostte ons dus een kleine 2 uur, maar wel door een mooi landschap.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091386
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 96
[author] => Arjan
[cityName] => El Chiflón
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/508_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wijn-en-bizarre-landschappen
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-28
[title] => Het begin van de terugreis
[message] => Vanmorgen werd ik sinds lange tijd weer wakker door de wekker. Ik checkte in voor mijn vlucht terug naar huis. Toen ik wakker werd regende het en ik ging vandaag weer een wandeling maken. Zou ik dan toch nog een keer met regen gaan wandelen? Ik was dit keer niet de eerste bij het ontbijt. Ik heb weer lekker ontbeten en ben daarna weer terug gegaan naar mijn kamer. Ik zette eerst mijn verhaaltje online. Daarna pakte ik mijn backpack weer in. Hij mocht nog één keer 15 kg wegen en hij woog bij mij precies 15 kg. Om 10.00 uur checkte ik uit.
Niet veel later ging ik op pad. Het was droog geworden, dus ik hoefde mijn regenjas niet aan. Vandaag ging ik naar de Martial gletsjer lopen. Vlakbij het hotel kwam ik twee reisgenoten tegen. Zij liepen gezellig met mij mee. Het begin van de wandeling was erg steil. We liepen door de bossen, een hele mooie omgeving met mooi zonnig weer. Ik liep op het tempo van de twee reisgenoten, wat iets langzamer was. Ook al merk ik ook bij mij wel vermoeidheid in mijn lichaam. We liepen lekker door en op een gegeven moment kwamen we Willem tegen. Hij liep een stukje met ons mee, tot het begin van de echte klim. Hier liep hij weer zijn eigen tempo en was hij zo weg. Ik bleef op het tempo van de anderen lopen. We liepen langs een oude skipiste en dat was erg steil. We deden het rustig aan. Op een gegeven moment kwamen we bij een oude skilift en een huisje aan. Voor de andere twee was deze klim voldoende. Zij keerden hier om en gingen weer terug naar beneden. Vanaf hier ging ik alleen verder. Het ging nog een heel stuk steil omhoog, maar ik kon wel wat meer mijn eigen tempo lopen. Ik haalde wat mensen in en na een pittige klim, stond ik rond 12.15 uur boven bij de gletsjer. De gletsjer zelf is niet heel veel meer, maar als je je omdraait naar de vallei, had je een mooi uitzicht op Ushuaia, de baai en op de achtergrond de fjorden. Heel erg mooi! Ik bleef maar kort boven, want ik moest weer op tijd terug zijn in het hotel. Het was zo steil, dat ik af en toe rennend de berg af ging. Ik was daardoor veel sneller op het punt waar de andere twee reisgenoten weer zijn teruggekeerd. Ook daarna was ik snel beneden bij het restaurant. Over dit eerste deel heb ik maar drie kwartier gedaan. Op dat moment begon het te regenen en ik wilde mijn regenjas aan gaan doen. Toen ik bij het restaurant naar binnen keek, zag ik de twee reisgenoten zitten. Ik liep naar binnen toe en er bleken ook nog twee andere reisgenoten te zitten. Zij hadden hier geluncht en zouden zo weer met een taxi terug naar het hotel gaan. Ondertussen was het weer droog en had ik mijn regenjas niet meer nodig. Ik ging dezelfde route door de bossen terug lopen naar het hotel. Dit zou de laatste wandeling zijn in Patagonië en daar wilde ik van genieten. Het wandelen ging snel, want ik was al met een half uur in het hotel. Op een gegeven moment begon het weer te regenen. Gelukkig liep ik beschut en voelde ik alleen wat druppels. Het laatste stuk terug naar het hotel was niet beschut onder de bomen en het regende vrij hard, waardoor ik de laatste tien minuten toch nat ben geworden. Ik was hierop voorbereid, dus in het hotel trok ik de droge kleren aan die ik apart had gehouden. We hadden nog een uur tot we naar het vliegveld zouden gaan. Ik belde nog even naar huis. Ik zou zo eindelijk aan de terugweg gaan beginnen en dan weer iedereen kunnen zien.
Om 15.00 uur vertrokken we met een busje naar het vliegveld. Het was een klein vliegveld en alles ging vlot. Mijn backpack woog 14,95 kg. Netjes! Om 15.35 uur zaten we met z'n allen te wachten bij de gate. Er was niet zo veel te zien en te doen, dus ik keek weer een aflevering. Om 17.15 uur vertrokken we naar Buenos Aires. We gingen de andere kant opstijgen dan ik had gedacht, maar daardoor had ik prachtig uitzicht over het eilandje waar we een paar dagen geleden hadden gelopen. Het was precies etenstijd, maar we kregen niks te eten. Uiteindelijk at ik mijn cake op die ik al een paar dagen meesleepte. Ik keek nog twee afleveringen. Eindelijk kregen we wat te eten/snacken en te drinken, hetzelfde als bij de vorige vluchten. Op een gegeven moment hadden we behoorlijk wat turbulentie. Niet veel later zag ik dat we door een onweersbui waren gevlogen. De onweersbui zag er gaaf uit van bovenaf. Ook zag ik de zonsondergang. Bij het dalen kreeg ik weer erge oorpijn en hoofdpijn. Ik hoopte maar dat we snel op de grond zouden staan. Het landen ging gelukkig vrij snel, net als de bagage ophalen en de bus in. Het is erg warm hier in Buenos Aires, 29 graden, en we liepen hier rond in onze warme kleren. We reden naar het hotel, waar we de andere twee keren ook hebben geslapen. Vannacht deel ik de kamer met Krista. Een deel van de groep wilde nog een drankje doen, maar ik voelde me niet top en voor mij was gisteren eigenlijk al het afscheid. Ik wilde wel empanadas halen voor onderweg naar huis. Samen met Krista liep ik naar het zaakje waar we eerder ook empanadas hadden gehaald, maar zoals alles waren ze al dicht. Morgenochtend sta ik wat vroeger op, in de hoop dat ze dan wel open zijn en ik een paar empanadas kan meenemen. Vannacht is de laatste nacht hier. Morgen om 9.00 uur vertrekken we naar het vliegveld en gaan we verder met onze terugreis naar Nederland!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091267
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nathalie
[cityName] => Buenos Aires
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,buenos-aires
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin-van-de-terugreis
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-01
[title] => Op weg naar het noordwesten van Argentinië
[message] => Afgelopen zondag was het eindelijk weer zover. We gaan na meer dan 3 jaar weer eens een verre reis maken. Argentinië is de bestemming. We parkeren Hilde's auto in een mooie garage aan de Kagerplassen, daar is geen parkeervergunning nidig. En worden dan verder naar Schiphol gevoerd. We gaan twee lange vliegreizen maken. Via Atlanta naar Buenos Aires. Dat bleek véél goedkoper dan een rechtstreekse vlucht. De overstap halen we en na 24 uur zijn we in Buenos Aires. De stad waar we elkaar ruim 13 jaar geleden voor het eerst gezien hebben.
We kunnen direct op onze kamer en een snelle douche werkt verfrissend. De Argentijnse wisselkoersen zijn heel ingewikkeld. Ze hebben een officiële koers en een zogenoemde blue rate. Die laatste levert ongeveer 2 maal zoveel pesos op voor je euro. Daarom hebben we op voorhand een afspraak met Natasja gemaakt. Zij wisselt euro's voor de blue rate om. Ze hebben hier geen grote biljetten, de grootste is ongeveer 2.5 euro. Dus we hebben nu een hele hoge stapel geld.
Tijd voor een wandelingetje door de stad. Lekker zomers weer. De grote boulevard met de obelisk herkennen we nog. Verder een hoop mooie gebouwen van rond de vorige eeuwwisseling. Toen was Argentinië een rijk land. En dat kun je aan de architectuur afzien. 's Avonds ons eerste stukje lomo gegeten, met een lekker glas wijn. Dat zal niet voor het laatst zijn. Dinsdag rustig kunnen opstaan. En na het ontbijt uitchecken en naar het vliegveld. Nog eens vliegen, maar nu niet zo lang. We gaan naar Mendoza, de bekende wijnstreek. Daar krijgen we ook onze huurauto. En we rijden naar onze B[e-38]B. Nu kan onze vakantie echt beginnen.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091265
[countryId] => 8
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 108
[author] => Arjan
[cityName] => Mendoza
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/766_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-weg-naar-het-noordwesten-van-argentini
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-27
[title] => Fin del Mundo
[message] => Vanmorgen was ik weer voor de wekker wakker. Ik checkte alvast in voor mijn vlucht morgen naar Buenos Aires. Daarna stond ik rustig op en ging uitgebreid ontbijten. Ten slotte maakte ik me klaar voor de wandeling van vandaag.
Om 9.00 uur vertrokken we met een deel van de groep met een busje naar Parque Nacional Tierra del Fuego. De eerste stop was een fotostop bij de Tren del Fin del Mundo, het meest zuidelijke treinstation. Er stonden twee ouderwetse treintjes en je kan een treinrit maken van een paar kilometer. De tweede fotostop was bij het einde van de weg, waar een bord staat met "aqui finaliza la Ruta 3", oftewel "hier eindigt route 3". Dit wordt gezien als het einde van de wereld, in ieder geval de bewoonde wereld, want er liggen nog behoorlijk wat eilandjes onder dit punt. Hier nam ik ook een filmpje op voor iemand thuis en zocht ik twee mooie stenen uit. Na een korte toiletstop, maakten we nog een fotostop bij Lago Acigami, een mooi meer. Eindelijk werden we afgezet bij het startpunt van onze wandeling. Om 10.30 uur begonnen we de wandeling en we hadden met de chauffeur afgesproken dat hij ons om 14.30 uur weer zou oppikken op het einde van de wandelroute. Ik vond dit te laat, want we zouden ongeveer 8 km wandelen en waarschijnlijk wel eerder klaar zijn. Maar goed, dit had een deel van de groep besloten.
Het was een wandeling door een mooi bos, een subarctisch woud. We liepen grotendeels langs de kust. De wandeling was vrij eenvoudig, met af en toe een stukje dalen of stijgen. Ik liep eerst ergens halverwege de groep, omdat ik anders te snel zou lopen. Het tempo lag vrij laag, omdat sommigen wat slechter lopen of veel foto's maken. Op een gegeven moment liep ik toch wat meer voorop, maar liep ik erg langzaam om niet voor de groep uit te lopen. Ik liep dus totaal niet mijn eigen tempo en dat vond ik vrij zwaar. Het was geen spectaculaire wandeling. De omgeving was mooi, maar de wandeling zelf had niet zoveel uitdaging en het tempo lag erg laag. Voor mij was het gewoon een lange mooie boswandeling met af en toe stijgen en dalen. Halverwege de wandeling was ik er een beetje klaar mee. Het laatste stuk heb ik wat meer mijn eigen tempo gelopen. Vlakbij het einde kwamen we nog mooie wilde paarden tegen. Bij het einde van de wandeling kwam je uit bij het meest zuidelijke postkantoor van de wereld. Hier kon je een stempel laten zetten in je paspoort met onder andere "fin del mundo" (wat ik niet wilde, want dat zijn geen officiële stempels) en kaartjes kopen en naar huis sturen. Beide heb ik uiteindelijk niet gedaan. Het was wel leuk om bij het zuidelijkste postkantoor te zijn geweest.
We waren een uur eerder klaar met de wandeling, dus we moesten een uur wachten in de wind op de chaffeur. Ik was blij dat hij er een half uur te vroeg was, waardoor we toch nog op tijd terug naar het centrum konden. Om 14.30 uur kwamen we in het centrum aan. Ik liep even naar de toeristeninformatie met Krista, waar ik peso's van haar kreeg die ik van haar kon overnemen. Hier zette ik wat stempels op een tekening van een kind wat er nog lag (ik had zelf toevallig geen papier bij me). Krista ging naar een museum en ik wilde nog souvenirs kopen. Nadat Krista weg was en ik nog even naar huis appte, merkte ik dat ik er doorheen zat om meerdere redenen. Ik belde even naar huis om mijn hart te luchten en dat hielp gelukkig ook. Daarna ging ik souvenirs kopen. Ik vond een muts die dichtbij kwam van wat ik zocht, maar dan zonder pinquin. Echter was het een kindermuts en dus een stuk kleiner. Hij paste wel, dus ik nam hem toch mee. Hier kwam ik Krista ook weer tegen, want blijkbaar stelde het museum niet zo veel voor. We liepen door naar een ander winkeltje, waar ik een mooie trui kocht. Uiteindelijk zijn we nog een paar keer heen en weer gelopen in de straat. Toen we helemaal geslaagd waren, liepen we terug naar de toeristeninformatie. We wilden nu niet meer heen en weer naar het hotel, omdat we vanavond met elkaar zouden eten als afscheidsdiner en dan weer naar het centrum zouden moeten. Bij de toeristeninformatie hadden we wifi en konden we warm zitten, dus dat was prima. Blijkbaar kon je een certificaat krijgen dat je in Ushuaia bent geweest en daar zette ik ook alle stempels op. Daarna heb ik nog een uur gebeld met een vriendin, wat erg gezellig was. Ik was door mijn peso's heen, ook met wat ik van Krista had gekregen. Maar ik heb nog zo weinig nodig de komende dagen, dat ik niet meer wilde wisselen. Gelukkig kon Krista ook mijn eten betalen en betaal ik haar dat later terug. Hierdoor hoefde ik ook niet meer te wisselen.
We hadden om 19.00 uur met de groep bij een restaurant afgesproken. We zaten er met z'n vieren en toen bleek ineens dat we pas om 19.30 uur konden eten. Daar moesten we dus een half uur wachten. Voor het eten hield Willem een korte speech, waarna Dorothé een korte speech hield, waarna ze een enveloppe met korte tekstjes van de reisgenoten overhandigde aan Willem, met daarin zijn fooi. Dat hadden we vandaag met elkaar geregeld, erg leuk! Het duurde erg lang voor we ons eten kregen. Ik had lekkere ravioli met vier kazen saus. Ook nam ik nog een toetje, een heerlijke cheesecake met Calafate berries. Het was heel erg lekker, maar daarna zat ik wel vol.
Iedereen nam de taxi terug naar het hotel, maar ik liep samen met Krista terug. Het was een prima wandeling en na een half uur waren we in het hotel. Ik heb snel een warme douche genomen. Ik bed schreef ik mijn verhaaltje, maar het was al zo laat en ik was zo moe, dat ik pas morgenochtend mijn verhaaltje online wilde zetten. Ik moest echt gaan slapen, want dit is de laatste normale nacht hier.
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091254
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 48
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fin-del-mundo
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Varen op het Beagle kanaal
[message] => Vandaag kon ik weer een beetje uitslapen. Toch ging ik er niet al te laat uit om te ontbijten, zodat ik daarna tijd had om naar huis te bellen. Ik was als eerste van de groep bij het ontbijt en kon al tijdens het ontbijt even naar huis bellen. Een half uur later kwam de rest van de groep. Ik had toen tijd om al mijn thermokleding op te zoeken, me om te kleden en mijn spullen te pakken voor vandaag.
Om 9.30 uur gingen we met de taxi naar de haven. Zonde eigenlijk voor dat kleine stukje, ik had eigenlijk beter kunnen gaan lopen. Hier kochten we de kaartjes voor de boottocht over het Beagle kanaal. Een half uur later vertrokken we met de boot. Het was een redelijk kleine boot, waar je ook boven en voor op het dek kon staan en zitten. Gelukkig zat het weer mee en was het droog, waardoor je naar buiten kon. Ik vond het wel erg fris in de wind en pakte me goed in. Al vrij snel zagen we een aantal pinquins in het water. Niet veel later zagen we ook een groepje dolfijnen, wat mogelijk dolfijnen van Peale geweest kunnen zijn. Geweldig! We voeren langs de fjorden naar een eilandje met een vuurtoren (Les Eclaireurs Lighthouse), een eilandje met veel aalscholvers en een eilandje (Isla De Los Lobos) met veel zeeleeuwen. We konden erg dichtbij komen en het geluid van de zeeleeuwen was fantastisch. Binnen konden we wat warms drinken en ik nam warme chocolademelk. Ik had het boven door de wind toch best koud, maar kon binnen even opwarmen.
Kort daarna legden we aan bij een eilandje (Islas Bridges). Hier gingen we van boord en we maakten een wandeling met de gids naar het uitzichtpunt. De wind was weg en ineens was het helemaal niet koud meer. Onderweg zagen we allerlei soorten planten. Eén van de planten, Calafate berries, heeft blauwe besjes en is een symbool van Patagonië. De legende is dat als je daarvan eet, dat je dan weer terug komt naar de Patagonische landschappen. Natuurlijk heb ik er een paar geproefd en dat was wel lekker. Ook was er een soort mos wat heel erg langzaam groeit en het zag er heel mooi uit. Er waren veel verschillende soorten mooie planten die ik niet ken. Ook was het uitzicht prachtig. Bij het uitzichtpunt maakten we een groepsfoto. Dit eiland is waarschijnlijk het zuidelijkste punt waar ik ga komen. Ik zocht een paar mooie stenen uit voor iemand thuis. Eigenlijk mag je hier niks meenemen, dus ik deed het een beetje stiekem en ik bleek ook niet de enige te zijn. Daarna wandelden we weer terug naar de boot en begonnen we aan de terugweg naar de haven. We voeren langs het vliegveld en er kwam net een vliegtuig aan die ging landen, wat een mooi beeld gaf. Het begon te miezeren, maar geluk zette dat niet door. Om 14.00 uur kwamen we weer aan in het stadje.
Met Krista zou ik op zoek gaan naar souvenirs. Echter is het zondag, waardoor veel winkels dicht waren en het was siësta tijd, waardoor ook veel winkels dicht waren. We kochten churros als lunch, die erg lekker waren. We liepen de winkeltjes in die open waren, maar ik kon de muts die ik zocht nog niet vinden. Wel vond ik een leuke trui, waar ik nog even over ga nadenken. Aan het eind van de straat was ik er klaar mee. Ik baalde dat veel winkels dicht waren en dat ik mijn muts nog niet had gevonden. Ik besloot om even naar het water te lopen. Ik maakte een foto met de letters Ushuaia en ging aan het water alvast mijn verhaaltje schrijven. Krista liep ondertussen door naar de winkels, want het was bijna tijd dat een aantal winkels mogelijk weer open gingen. Tegen de tijd dat ik mijn verhaaltje had geschreven, was het ook tijd. Ik liep langs de boulevard naar het begin van de winkelstraat. Ik ging alle open souvenirswinkels af. Een aantal was nu wel open, maar degene die ik in wilde, was nog dicht. Ik hoop dat ik daar morgen wel in kan. Ik vond nergens de muts en ik twijfelde nog over de trui. Via een andere mogelijke winkelstraat liep ik terug naar het hotel, maar hier zaten helaas geen souvenirswinkels.
Ik kwam om 18.00 uur eindelijk in het hotel aan. Ik belde even naar huis, wat zoals vaker langer duurde dan ik had gedacht. Pas om 19.45 uur ging ik empanadas halen. Normaal neem ik mijn hele tas mee met alles erin. Nu nam ik gepast geld mee om even snel de empanadas te halen waar ik ze gisteren ook had gehaald. Het begon te regenen, maar dat bleek uiteindelijk mee te vallen. Na een kleine tien minuten snel lopen, bleek dat de winkel dicht was. Ik liep weer terug naar een andere winkel die vlakbij het hotel zat. Deze was wel open, maar de empanadas waren hier iets duurder en ik had niet genoeg geld mee. Snel liep ik weer terug naar het hotel, pakte ik meer geld en haalde ik de empanadas. Een half uur later zat ik eindelijk de empanadas te eten in mijn kamer. Daarna liet ik het bad vollopen. Het is een heerlijk bubbelbad. Ik heb weer erg lang in bad gezeten om te ontspannen en heb twee afleveringen gekeken. Daarna maakte ik me klaar om naar bed te gaan en schreef ik mijn verhaaltje af. Morgen kan ik weer een beetje uitslapen en ga ik eindelijk echt naar het einde van de wereld!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091221
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 59
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varen-op-het-beagle-kanaal
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-25
[title] => Lange busreis naar het einde van de wereld!
[message] => De wekker ging weer bijtijds af. Ik had weinig uitgepakt, dus ik hoefde ook niet zo veel in te pakken. Het ontbijt was erg lekker, met onder andere yoghurt en scrambled eggs. Ik heb dus weer goed ontbeten.
Om 8.00 uur vertrokken we met een openbare bus naar Ushuaia. In Punta Arenas haalden we nog wat mensen op. Het zou vandaag een hele lange reisdag worden. 'S ochtends was ik nog moe en heb ik nog wat geslapen in de bus. Ik heb ook regelmatig weer naar buiten gekeken en elke keer als ik lama's, nandu's, schapen of paarden zie, word ik weer blij. Om 10.30 uur kwamen we bij de boot aan. Hier moesten we een half uur op de boot wachten. Het was een soort veerboot, waar redelijk wat bussen en auto's op konden. Boven op het dek waaide het zo ontzettend hard. In de verte zag je Vuurland liggen. Deze hele setting deed mij denken aan met de TESO naar Texel varen. Ik genoot er erg van. Op een gegeven moment zag ik mensen ergens naar wijzen aan de zijkant van de boot. Ik ging kijken en al snel zag ik een dolfijn. Het was een zwart witte dolfijn. Na informatie te hebben opgezocht, bleek het de Commersons dolfijn of Kortsnuitdolfijn te zijn. Ze komen op twee plaatsen ter wereld voor. De grootste groep leeft rond de kust van Argentinië en in de Straat Magellaan. Die heb ik dus gezien! Wat een geluk!
Na een klein half uur varen, kwamen we eindelijk op Vuurland aan. We moesten nog een flink stuk rijden naar de grens van Chili naar Argentinië. Ik wisselde slapen en naar buiten kijken met elkaar af. Toen we bij de grens van Chili aankwamen, moesten we lang wachten. Ik begon met het kijken van een aflevering. Op het land zagen we een gaucho op een paard de schapen opjagen naar een ander stuk land. Gaaf, dat hadden we nog niet eerder gezien! Na drie kwartier had iedereen een stempel en konden we eindelijk verder rijden. We moesten nog een paar kilometer doorrijden naar de grenscontrole van Argentinië. Hier konden we gelukkig snel doorheen. Dit keer is onze bagage niet gecontroleerd, dus dat scheelde ook. Terwijl we wachtten tot iedereen klaar was, keek ik mijn aflevering af.
Om 15.45 uur reden we eindelijk het laatste stuk naar Ushuaia. In Tolhuin maakten we nog een stop van een half uur. Ik had liever doorgereden en bleef zitten in de bus. Ik begon maar weer met het kijken van een nieuwe aflevering. Eindelijk reden we echt het laatste stuk naar Ushuaia. Het landschap veranderde van weids naar berg- en fjordengebied. Het werd bewolkt en we reden ook in de wolken en het begon te regenen. Helaas was het weer niet erg goed.
Eindelijk kwamen we aan bij het eindstation in het centrum van Ushuaia. Hier stapten we over op een ander busje, omdat ons hotel verder van het centrum af ligt. We moesten nog best een stukje rijden en ik baalde er wel van dat we zo ver van het centrum af zitten. Nu moeten we ongeveer een half uur lopen of een taxi nemen, wat ik onzin vind. De komende drie nachten slapen we in Ushuaia. Ik heb het geluk dat ik de komende drie nachten de kamer voor mezelf heb. Het was al laat, 21.00 uur, en ik had geen zin om nog helemaal naar het centrum te gaan om te eten, maar ik wilde wel wat eten. Samen met Krista liep ik naar wat bakkerijen in de buurt, maar nergens hadden ze empanadas. Uiteindelijk maakten we ons rondje af richting het hotel en vonden we toch een zaak met empanadas! Via de supermarkt liepen we terug naar het hotel, waar we de empanadas op aten. Erg lekker! Daarna ging ik naar mijn kamer, spoelde ik me snel af onder een warme douche, keek ik de aflevering af en schreef ik mijn verhaaltje in bed. Morgen begint de excursie wat later en kunnen we pas om 7.30 uur ontbijten. Dat betekent uitslapen!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091191
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 67
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => lange-busreis-naar-het-einde-van-de-wereld
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-21
[title] => Gletsjerhike Perito Moreno!
[message] => Vanmorgen werd ik al om 6.00 uur wakker, net voor de wekker. Ik trok al mijn lagen kleren aan voor de gletsjerhike vandaag. Krista zou pas later vertrekken, dus die kon nog even blijven liggen. Om 6.30 uur zat ik samen met Jeroen aan het ontbijt. Zoals altijd ontbijtte ik veel, omdat ik het wel nodig zou hebben vandaag. Uiteindelijk werden we om 7.15 uur opgehaald. Onderweg pikten we nog wat mensen op, daarna reden we door naar de Perito Moreno gletsjer. Ik was nog moe en probeerde onderweg nog wat te slapen.
Helaas was vanochtend een regenachtige ochtend. Bij de Perito Moreno gletsjer stapten we uit in de regen. Op vlonders en trappen kon je een rondje lopen, waarbij je uitzicht had op de voorkant van de gletsjer. We waren erg dichtbij en het was erg indrukwekkend en hoog. Een paar keer viel er ijs naar beneden met ontzettend veel kabaal en geplons. Wauw! Helaas lag de rest van de gletsjer en de bergen erachter in de wolken, waardoor je dat mooie uitzicht niet had. Ik maakte een filmpje van een foto hoe het uitzicht eruit zou moeten zien en wat wij zagen. Dat vond ik wel jammer. Ik hoopte vooral dat het droog zou worden als wij de gletsjer op zouden gaan. Ik vond het niet erg koud, ondanks de regen. Dat scheelde wel.
Toen we terug liepen naar de bus, kwamen we de rest van de groep tegen. Zij waren om 8.00 uur vertrokken en gingen nu de gletsjer bekijken. We hadden eigenlijk samen kunnen rijden, waardoor wij niet zo vroeg op hadden hoeven staan. Helaas was dat niet het geval. Wij stapten in de bus en reden naar een kleine haven. Hier stapten we op de boot, waarmee we het kanaal overstaken. Hier hadden we al mooi uitzicht over de gletsjer vanaf het water.
Aan de overkant stonden wat gebouwen waar we verzamelden. De groep werd in tweeën gesplitst, een Spaanse groep en een Engelse groep. In onze groep bleek ook een Nederlandse dame te zitten. Dat was erg gezellig! Het regende nog steeds en zo liepen we over het strand naar een ander gebouwtje. Hier kregen we een harnas (klimgordel) en een helm. Ook kreeg ik een wandelstok, omdat ik last had van mijn knieën. Hiermee heb je toch wat extra steun. Daarna ging de echte klim beginnen.
We zouden eerst anderhalf uur lopen naar het punt waar we het ijs op zouden gaan. Dit was af en toe erg steil omhoog en af en toe ook weer naar beneden. Het was een prima wandeling, maar af en toe had ik wel last van mijn knieën. Ondanks de regen, had ik het niet koud. Toen we begonnen met wandelen, leek het wat op te klaren. We hoopten maar dat het weer beter zou worden, want dat was wel voorspeld voor vandaag. Eindelijk kwamen we bij een ander gebouwtje uit, waar we crampons kregen. Inmiddels was het droog geworden en trok ik mijn regenjas uit. Daarna moesten we nog een klein stukje steil naar beneden, waar we eindelijk het ijs op stapten.
Om 13.30 uur stapten we op het ijs. Hier deden we onze crampons aan en kregen we uitleg over hoe we daarmee moesten lopen. We begonnen de wandeling simpel, maar toen we eenmaal door hadden hoe we moesten lopen, gingen we echt de gletsjer op. Het was echt waanzinnig! Ondertussen was het weer omgeslagen en was het blauw en zonnig. Wat een geluk! We hadden uitzicht over de hele gletsjer. Overal om je heen zag je ijs. Soms wel meters hoog, of juist meters diep. Er zaten diepe gaten in het ijs met helderblauw water. Het was echt prachtig. Op een beschutte plek gingen we zitten om te lunchen. Hier had je ook een gleuf met blauw ijs. Zo ontzettend mooi! We liepen daarna langs watervallen, nog meer diepe gaten gevuld met water, en natuurlijk bergen ijs. Het was ook totaal niet koud. Ik had me juist te warm aangekleed. Uiteindelijk kwamen we in het midden van de gletsjer. Overal om je heen zag je de gletsjer. Je kon je bijna gewoon niet voorstellen hoe immens groot dit is. Het is ook heel moeilijk te omschrijven hoe deze dag was. Na een korte stop en weet ik veel hoeveel foto's verder, begonnen we weer aan de terugweg. Ik genoot van elke seconde, van het geluid van het lopen op het ijs en van de prachtige blauwe kleuren. Wat een fantastische ervaring! Uiteindelijk kwamen we om 16.15 uur terug waar we het ijs op waren gegaan. We deden onze crampons uit en begonnen aan de terugweg. Ik kreeg steeds meer last van mijn knieën, maar probeerde de stok zo goed mogelijk te gebruiken. Het werd zelfs zo warm, dat ik mijn jas en vest uit heb getrokken.
Na weer een flinke wandeling met veel stijgen en dalen, kwamen we weer aan bij het gebouwtje. Hier hebben we even gezeten in het zonnetje met uitzicht op de gletsjer. We moesten nog even wachten op de Spaanse groep. Daarna stapten we weer op de boot. We voeren nog langs de voorkant van de gletsjer, onder het genot van een whisky met ijs van de Perito Moreno en een bonbon. De whisky vond ik echt niet lekker, maar de bonbon natuurlijk wel. Ook kregen we nog een leuke sleutelhanger als aandenken aan deze dag. Na een korte boottocht, kwamen we weer aan op het land en stapten we in de bus. We moesten nog anderhalf uur terug rijden. De verwarming stond echt intens hoog in de bus, waar ik helemaal niet goed van werd. Uiteindelijk probeerde ik maar te slapen. Om 20.15 uur kwamen we aan in ons hotel. Het was een hele lange dag geweest, maar het was zo'n gave dag! Samen met Jeroen gingen we nog even buiten zitten om wat frisse lucht te krijgen. Krista was een hapje eten met haar groepje en zou op de terugweg wat te eten voor mij meenemen. Ondertussen schreef ik buiten alvast mijn verhaaltje. Even later kwam Krista aan met empanadas en een blikje Fanta. Dat was echt even lekker! Binnen kletste ik nog even kort met een paar reisgenoten. Daarna nam ik een warme douche. In propte al mijn spullen weer in mijn backpack en schreef mijn verhaaltje af. Morgen weer vroeg op en dan gaan we naar Chili!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091114
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 45
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gletsjerhike-perito-moreno
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Laguna Torre
[message] => De wekker ging alweer vroeg af. Ik had goed geslapen en was iets minder moe dan de andere dagen. In bed maakte ik mijn verhaaltje af en zocht ik foto's uit. Bij het ontbijt kon ik mijn verhaaltje en foto's online zetten. Ik was als enige van onze groep bij het ontbijt en verder zat de Djoser groep aan het ontbijt. Na een tijdje kwam Willem bij mij zitten. Het bleek dat ik de enige was die samen met Willem naar Laguna Torre zou wandelen. Na het ontbijt pakte ik mijn laatste spullen in en was ik klaar voor nog een daghike.
Om 8.15 uur begonnen we aan de hike. Bij deze daghike is het begin zwaar door de stijging, maar daarna bleef het redelijk vlak, met af en toe stijgen en dalen. Ik heb met Willem over van alles en nog wat gekletst. We liepen voornamelijk door de bossen en af en toe stopten we bij een uitzichtpunt. Nu was de top van Cerro Torre nog redelijk te zien. De bergen en de top zitten vrijwel altijd verstopt achter de wolken. Ik was blij dat ik nu toch de top heb kunnen zien. We liepen stevig door en hebben geen pauze genomen. Om 10.15 uur kwamen we aan bij het meer, waar ijsblokken in dreven, met de gletsjer op de achtergrond. Het was prachtig. Het waaide wel heel erg hard en we voelden ook wat spetters. Na een korte stop, liepen we door naar een hoger gelegen punt met een nog mooier uitzicht. Vanaf hier ging Willem weer beginnen aan de terugweg. Hij moest nog wat dingen regelen en had daar internet voor nodig (waar wij waren was er uiteraard geen bereik). In mijn eentje liep ik door naar het tweede uitzichtpunt. Dit was ongeveer 2 km verder en nog een stuk omhoog klimmen. Ik trok mijn regenjas aan voor de paar druppels regen, maar dat had eigenlijk niet gehoeven. Wel zag ik later de regenboog boven het meer. Het waaide zo ontzettend hard, dat ik echt moeite had om te blijven staan en tegelijkertijd vooruit te komen. Af en toe ben ik gewoon omgewaaid. Ik had mijn muts ook afgedaan, omdat ik bang was dat hij weg zou waaien. Dit moet echt windkracht 11 zijn geweest. Door deze weersomstandigheden duurde het een half uur (11.15 uur) voor ik boven bij het uitzichtpunt was. Onderweg kwam ik een paar mensen tegen die naar beneden gingen. Ik zat daar ook vol in de wind, maar het uitzicht was prachtig. Je zag de hele gletsjer en dat was erg indrukwekkend. De Cerro Torre en de andere bergen waren wel al in de wolken en dus niet meer zichtbaar. Ik wilde natuurlijk foto's maken met mezelf erop, maar er was niemand. Ik bouwde met stenen een houder voor mijn telefoon, zodat die kon blijven staan, maar dat was door de wind nog best een uitdaging. Veel foto's mislukten, maar uiteindelijk had ik twee hele leuke foto's gemaakt. Je moet toch een beetje creatief zijn als je alleen bent en van jezelf foto's wilt maken. In de volle wind at ik mijn lunch, wat ook nog een uitdaging was. Na drie kwartier op dit uitzichtpunt, ging ik om 12.00 uur weer naar beneden. Dit ging een stuk sneller omdat ik de wind in de rug had, maar het was nog steeds erg moeilijk om te blijven staan. Ik werd alweer een paar keer echt omver geblazen. Wat een ervaring. Om 12.30 uur was ik weer beneden. Beneden bij het meer maakte ik nog foto's van anderen en zij maakte nog foto's van mij. Ondertussen was het zo bewolkt in de bergen, dat je weinig meer zag. Ik was blij dat ik in de ochtend mooi uitzicht had gehad.
Om 12.45 uur begon ik weer aan de terugweg. Het stopte al snel met hard waaien en het werd ook snel weer warm. Ik trok mijn jas maar weer uit. Ik moest hetzelfde stuk weer terug lopen en dat wilde ik in één keer doen. Halverwege kreeg ik weer erg last van mijn knieën, waardoor ik het wat rustiger aan moest doen. Om 15.00 uur was ik eindelijk weer beneden. Bij een bakkerij kocht ik drie lekkere empanadas (vlees, kip en spinazie), voor onderweg in de bus. In het hotel kon ik even bijkomen van weer ruim 20 km wandelen. Bijna iedereen was er al, dus ik kon even kort vertellen hoe mijn dag was en vragen hoe hun dag was. Een deel van de groep ging vandaag paardrijden en dat was erg leuk geweest. Daarna belde ik nog even naar huis. We zouden om 16.00 uur vertrekken naar El Calafate, maar om 15.45 uur was iedereen en het busje er en vertrokken we al. Hierdoor moest ik het gesprek plotseling afbreken.
Halverwege de busreis stapten we uit bij een uitzichtpunt. Hier zaten toevallig twee vossen, die iedereen natuurlijk probeerde op de foto te krijgen. Hier had Willem voor iedereen een soort bonbon als traktatie voor degene die gisteren jarig was. Erg lief en lekker! Ik at mijn empanadas en daarna de bonbon als toetje. Rond 20.00 uur kwamen we in het hotel aan waar we eerder ook verbleven. Ik had een muts gezien die ik vandaag wilde kopen, maar hij bleek weg te zijn. Balen, iemand anders was mij voor. De komende twee nachten slaap ik weer met Krista op de kamer. We kletsten nog even en daarna nam ik een warme en lange douche, in de hoop dat mijn lichaam en knieën wat konden ontspannen. Daarna legde ik al mijn spullen voor morgen klaar. Ik doe morgen de Big Ice wandeling op de Perito Moreno gletsjer. Alleen mensen van 45 jaar of jonger mogen deze doen. Als je 65 jaar of jonger bent, mag je de korte wandeling op de gletsjer doen. Als je ouder bent dan 65 jaar, mag je de gletsjer niet meer op. Dit betekent dat maar de helft van de groep de gletsjer op mag. Vijf mogen de korte wandeling doen, waaronder Krista. En Jeroen en ik mogen de Big Ice doen. We vertrekken wel heel vroeg en het is een hele lange excursie. Ik kijk er erg naar uit!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091093
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laguna-torre
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-19
[title] => Laguna de los Tres en Fitz Roy!
[message] => Vanmorgen ging de wekker weer vroeg. De laatste tijd word ik eigenlijk altijd moe wakker. Het is zo'n druk programma, met weinig vrije tijd en weinig rustmomenten. Ik begin wel uit te kijken naar thuis op de bank zitten met een kopje thee en niets hoeven doen. Ik was als eerste bij het ontbijt, samen met de Djoser groep. Zij zijn ook gisteren aangekomen en volgen grotendeels hetzelfde programma. Later kwam mijn groep ook ontbijten. Eén reisgenoot is vandaag jarig en ze trakteerde ons op een reepje chocolade. Erg lief en lekker!
Om 8.00 uur vertrokken we met een groepje van tien met een busje naar het startpunt van de daghike naar Laguna de los Tres. Onderweg moesten we nog andere mensen ophalen, dus het duurde vrij lang. Ik was zo moe, dat ik af en toe in slaap viel. Uiteindelijk begonnen we de hike om 8.45 uur. Het was prachtig helder en zonnig weer, dus daar hadden we al erg geluk mee. Met drie andere reisgenoten liep ik voorop. Wij hadden een lekker tempo en liepen door. De anderen deden het wat rustiger aan. Het was druk op het pad, dus we moesten regelmatig mensen inhalen of we werden zelf ingehaald. Het begin van de hike was redelijk vlak, door open vlaktes en door de bossen. Na een tijdje moesten we ook af en toe een stukje steil omhoog lopen. Dit werd al wat zwaarder. Af en toe hadden we prachtig uitzicht, onder andere op Laguna Piedras Blancas en de gletsjer daarachter.
Op een gegeven moment kwamen we op een splitsing. Links liep je direct door naar El Chaltén. Rechts liep je steil omhoog naar Laguna de los Tres. Krista had nog last van haar benen en knieën door eerdere blessures. Toch wilde ze de klim omhoog proberen. We liepen door een bos waar ook een camping was met allemaal tentjes. Daarna liepen we over een brug heen. Hier kon je de weg omhoog goed zien en Krista besloot toch om niet omhoog te gaan. Ze liep terug en zou daar even later de rest van de groep zien die ook niet het laatste stuk naar boven zouden lopen. Ondertussen liepen wij met z'n drieën verder omhoog. Ook hier was het erg druk op de paden, wat niet altijd even fijn was. Het waren steile stukken omhoog, maar het pad was goed zichtbaar en goed begaanbaar, dus dat scheelde. Het stuk omhoog zou ruim 1 km zijn, met een klim van 400 meter. Iedereen liep op eigen tempo en we namen regelmatig even een pauze. Halverwege de berg kwamen we twee reisgenoten van de achterste groep tegen, die flink hadden doorgelopen. Uiteindelijk liepen we samen naar de top, waar het erg druk was met iedereen die daar aankwam. Onderweg was de temperatuur prima geweest en heb je jezelf warm gelopen, maar bovenop de berg was het erg koud. Ik trok mijn jas, muts en handschoenen aan. Daarna at ik een deel van mijn lunch met prachtig uitzicht over het meer met de Fitz Roy en gletsjers op de achtergrond. Niet veel later zagen we Willem. Hij was blijkbaar via onze terugweg omhoog gelopen en hij was ook al bij het uitzichtpunt geweest. Nadat hij ons de tip gaf om naar dat uitzichtpunt te gaan, begon hij weer aan de weg naar beneden. Niet lang daarna liepen wij eerst een stukje naar beneden, naar het meer. Daar maakten we een paar foto's en genoten we van het uitzicht. Daarna liepen we weer een berg op, naar het tweede uitzichtpunt. Het was hier echt prachtig! Hier had je uitzicht op twee meren, met de Fitz Roy en twee gletsjers. Fantastisch! Dit was waarvoor ik naar Patagonië wilde komen. Het was hier gelukkig veel rustiger dan op de eerste top. We genoten van het uitzicht en maakten nog meer foto's. Ook zagen we hier bij de top van het Fitz Roy massief een condor vliegen. Gaaf! Na ruim een uur boven te zijn geweest, liepen we weer naar beneden richting het meer en vervolgens weer naar boven richting de eerste top. Vanaf daar begonnen we weer de afdaling. Ondertussen was er een stroom wandelaars naar beneden ontstaan, waardoor je vrij snel naar beneden kon lopen, maar wel in een file. Op een gegeven moment kon ik ergens inhalen en daarna was er een stuk waar ik half rennend naar beneden kon. Dit deed ik dan ook en dat ging veel makkelijker en sneller. Beneden kwam ik één van de reisgenoten tegen en samen wachtten we op de andere drie reisgenoten. Na 20 minuten kwamen zij ook aan en na een korte pauze begonnen we aan het laatste lange stuk met een flinke afdaling. Het eerste deel was vlak en ging makkelijk. Daarna kwamen we bij een meer, waar we even een kijkje namen. Eigenlijk zaten we er allemaal doorheen en wilden we graag in het hotel zijn. Twee van de groep wilden langer bij het meertje zitten, maar de andere twee en ik wilden direct doorlopen, omdat het anders moeilijker zou zijn om weer door te gaan en we dan ook eerder terug zouden zijn. Met z'n drieën liepen we de laatste 4 km naar beneden. Ik had het wel gehad en wilde graag in het hotel zijn, dus we hadden de vaart er wel in zitten. Om 17.30 uur kwamen we eindelijk beneden aan. Daarna moesten we nog een stukje terug lopen naar het hotel. Om 18.00 uur kwamen we in het hotel aan. Ik heb direct mijn bikini aangedaan en ben in het zwembad gedoken. Andere reisgenoten lagen er al in. Terwijl ik mijn lichaam kon ontspannen in het zwembad, vertelde ik over onze dag en hoorde ik hoe hun dag was geweest. Uiteindelijk ging iedereen zich klaar maken om te eten. Alleen Krista en ik bleven nog even in het zwembad. Na een half uur gingen wij ook douchen. We hadden besloten om met een groepje te gaan eten bij het restaurant in het hotel. We zaten daar om 19.30 uur en bestelden een drankje. Pas om 20.00 uur konden we eten bestellen. Het duurde super lang voor we het eten kregen en ik werd echt chagrijnig. Ik had al lang in bed willen liggen en moest nog van alles doen, wat ik had kunnen doen in de tijd dat we moesten wachten. Pas om 21.00 uur kreeg ik mijn lasagne. Hij was wel lekker, maar ik had ondertussen zo'n honger, dat ik niet echt genoeg had. Ik kreeg van Krista nog wat patatjes. Terwijl de rest nog gezellig zat te kletsen, betaalde ik mijn eten en ging ik terug naar mijn kamer. Ik pakte snel mijn backpack in en legde mijn spullen voor morgen klaar. Daarna schreef ik in bed snel mijn verhaaltje van vandaag. Ik mijn kamer heb ik geen wifi. Om mijn verhaaltje online te zetten, moet ik naar de lobby en daar wachten totdat alles is geupload. Omdat ik zo ontzettend moe was en echt slaap nodig had, besloot ik om morgen tijdens het ontbijt mijn verhaaltje online te zetten. Daar heb ik mooi de tijd voor tijdens het ontbijt. Voor nu dus lekker slapen en morgen weer fris en fruitig voor nog een daghike!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091075
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 42
[author] => Nathalie
[cityName] => El Chaltén
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-chaltn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laguna-de-los-tres-en-fitz-roy
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-18
[title] => IJsbergen en gletsjers!
[message] => De wekker ging af om 6.00 uur. Ik had redelijk geslapen, maar had ook een half uur wakker gelegen vannacht. Ik had zeker nog langer willen slapen. Zoals elke ochtend ontbijtte ik goed. We pakten onze laatste spullen in en checkten uit.
Om 7.15 uur vertrokken we naar de haven Puerto Bandera. Onderweg hadden we mooi uitzicht over de bergen met besneeuwde bergtoppen en gletsjers, maar ik was nog zo moe, dat ik nog even mijn ogen dicht heb gedaan in de bus.
Om 9.00 uur vertrokken we met de catamaran. Het was een vrij grote boot met een binnendeel en een buitendeel. We voeren een klein stukje over Lago Argentino en gingen al snel richting de eerste gletsjer. We stonden buiten op het dek in de wind, zoals bijna iedereen. Het was niet zo koud als ik gedacht had, maar in de wind kon het wel fris zijn. Ik was blij dat ik meerdere laagjes aan had gedaan. Op een gegeven moment ging iedereen koffie drinken en hadden we een goed plekje vooraan. De eerste stop was een grote ijsberg die in het water dreef. Het was prachtig blauw en groot. Heel bijzonder om te zien. Om ons heen dreven kleinere stukken ijs in het water. Heel gaaf! De crew viste een ijsblok uit het water en binnen kon je een drankje bestellen met ijsblokjes van dat ijs. Na deze stop voeren we door naar de eerste gletsjer, de Upsala gletsjer. We mochten hier niet dichterbij komen dan twee kilometer, maar vanaf een afstand zag het er al reusachtig en geweldig uit. En dan te bedenken dat de muur van de gletsjer 50 meter hoog is. Zo indrukwekkend. Daarna voeren we richting de Spegazzini gletsjer. Het was prachtig om de gletsjers te zien. Voordat we deze gletsjer van dichtbij gingen bekijken, konden we aan land en lunchen in een restaurant. Terwijl iedereen binnen zat te eten, zaten Krista en ik buiten bij het strandje onze lunch te eten, met prachtig uitzicht op de baai met de gletsjers. Het was heerlijk in het zonnetje en totaal niet koud. We hebben in alle rust wat foto's kunnen maken en kunnen eten en genieten van de omgeving. Af en toe hoorde je dat er ijs naar beneden viel. Soms zag je dat, maar vaak was het aan de andere kant van de berg. Op een gegeven moment waren mensen klaar met eten en kwamen ze ook naar buiten. De rust was voorbij en iedereen wilde foto's maken. We liepen weer terug richting de boot en stapten weer in. Daarna voeren we door naar de gletsjer, waar we op 300 meter afstand voor gingen liggen. Het was zo hoog en zo indrukwekkend. Ik kon er wel naar blijven kijken. Af en toe viel er ijs het water in, maar we hebben geen grote stukken ijs het water in zien vallen. Wat er afvalt, groeit ook weer aan. Deze gletsjer is dus vrij stabiel. Daarna was het alweer tijd om terug te varen. We stonden voorop op de boot, uit de wind en in het zonnetje. We waren allemaal best moe en stonden met onze ogen af en toe dicht. De boottocht was heerlijk en erg indrukwekkend. We hebben vandaag 130 km gevaren in het Parque Nacional Los Glaciares en gaan de komende dagen meer zien van dit nationale park.
Op het land stapten we in de bus richting het hotel. Hier haalden we onze bagage op en vanaf hier vertrokken we naar El Chaltén. In El Calafate stopten we nog om wat te eten te halen. Ik haalde twee lekkere empanadas die ik later in de bus op at. Onderweg hadden we prachtig uitzicht op Lago Argentino en Lago Viedma. Tijdens deze busrit van ruim drie uur, kom je bijna niets of niemand tegen. Er is hier al heel erg weinig. Eigenlijk begint het einde van de wereld al hier. Dat vind ik al heel bijzonder. Op een gegeven moment kwam de bekende Fitz Roy berg in zicht. Prachtig! Morgen gaan we een dagwandeling maken naar de voet van deze berg.
Iets voor 20.00 uur kwamen in ons hotel aan. De komende twee nachten heb ik de kamer weer voor mezelf. Heerlijk! Dit hotel heeft een binnenzwembad en een sauna. Samen met drie anderen nam ik een duik in het zwembad. Het was heerlijk warm en we hebben een beetje gezwommen en gekletst. Na iets van drie kwartier gingen we er weer uit en douchen. Ik had een koude douche, waarschijnlijk omdat we er allemaal tegelijk onder stonden.
Het was 22.00 uur, maar ik was al erg moe. Ik heb snel mijn verhaaltje geschreven, maar in mijn kamer had ik geen wifi, waardoor ik in de lobby mijn verhaaltje online moest zetten. Voordat ik ging slapen, heb ik mijn spullen voor morgen klaargelegd. Morgen gaan we de tweede daghike doen. Dit is een hike waar ik heel erg naar uit heb gekeken!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091042
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Nathalie
[cityName] => El Chaltén
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-chaltn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ijsbergen-en-gletsjers
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-17
[title] => Op naar het zuidelijke deel van Patagonië!
[message] => Vandaag was alweer een reisdag en we moesten vroeg op. Ik had mijn backpack amper uitgepakt, dus ik hoefde ook niet veel meer in te pakken. Dat scheelde wel. Ik had weer goed ontbeten en pakte daarna de laatste spullen in. We stapten in de bus en reden naar de nationale luchthaven. Hier was het super druk en er stond een hele lange rij voor het inchecken. Er waren ook cameraploegen en één van die ploegen stelde wat vragen aan één van onze reisgenoten die Spaans kan. Ik stond op de achtergrond, dus waarschijnlijk ben ik op de Argentijnse tv geweest. Op een gegeven moment mochten we de lange rij uit en aansluiten in een rij voor groepen. Hierdoor waren we een stuk sneller bij het inchecken van de bagage. Er stond ook een hele lange rij bij de douane, maar ook daar waren we redelijk snel doorheen. Toen we aan het wachten waren, heb ik weer even kort met thuis kunnen bellen. Het duurde lang voor we konden boarden en de vlucht vertrok dan ook met vertraging. Helaas was het bewolkt en kon je buiten niet veel zien. In het vliegtuig schreef ik eerst mijn verhaaltje van gisteren. Daarna keek ik twee afleveringen van een serie. Ondertussen kregen we ook wat te drinken met wat nootjes en een muesli reep. Dat was erg lekker! Aan het einde van de vlucht werd de bewolking minder en had je prachtig uitzicht over de bergen en besneeuwde bergtoppen. Het dalen ging gelukkig een stuk beter met mijn oren vandaag, al was het nog niet helemaal goed. Rond 14.00 uur landen we in El Calafate. We haalden onze bagage op en liepen naar buiten naar de bus. Ik had verwacht dat het hier koud zou zijn, maar het was heerlijk weer en ik hoefde mijn jas helemaal niet aan. Vandaag deel ik de kamer weer met Dorothé. Ik kreeg van haar haar simpele camera die ze zelf amper gebruikt en mag dan straks het kaartje met de foto's houden. Super lief van haar en daar ben ik erg blij mee!
Met een groepje liepen we naar Laguna Nimez. Dit is een afgesloten gebied naast Lago Argentino, met twee meertjes met veel verschillende soorten vogels. Het was een rondje van 5 km lopen en dat deden we op ons gemak. We zagen onder andere flamingo en eenden, maar ook een vos. Het was er heerlijk rustig en je kon volop genieten van de natuur. Het was er erg mooi. Ondertussen was het al later. Met z'n zessen gingen we bij een restaurant aan het meer eten. Ik had trek en nam een heerlijke hamburger. Dat had ik echt even nodig. Daarna liepen we via de supermarkt terug naar het hotel. Dorothé was niet met ons mee maar had de sleutel van de kamer, dus ik hoopte dat ze al terug zou zijn. Ze bleek net in bed te liggen en deed de deur voor me open. Ik spoelde me even snel af onder de douche en maakte me klaar om naar bed te gaan. Ik schreef snel mijn verhaaltjes, waardoor ik nu eindelijk weer bij ben. Morgen staat de wekker erg vroeg, al om 6.00 uur. We gaan een hele leuke excursie doen waar ik erg naar uit kijk!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091029
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-naar-het-zuidelijke-deel-van-patagoni
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-16
[title] => Een verloren reisdag
[message] => Vanmorgen konden we iets langer slapen. Ik had best goed geslapen en voelde me redelijk uitgerust. Ik had verwacht dat ik zo veel pijn in mijn hele lichaam zou hebben van de daghike gisteren dat ik niet op kon staan, maar dat viel reuze mee. Ik voelde me wel een beetje stijf, voelde hier en daar mijn spieren, maar had vooral pijn in mijn knieën. Dat lange afdalen was niet goed voor mijn knieën geweest. Ik ontbijtte weer goed en pakte daarna de laatste spullen weer in. Met de bus reden we naar het vliegveld, wat niet ver was. Eigenlijk hadden we vanaf Bariloche naar El Calafate moeten vliegen, maar Aerolíneas Argentinas had deze vlucht geannuleerd, waardoor we naar Buenos Aires moesten vliegen, hier moesten overnachten en pas de volgende ochtend naar El Calafate konden vliegen. Een verloren dag, die we eigenlijk in El Calafate hadden moeten besteden. Op het vliegveld checkte ik mijn backpack weer in. Dit keer woog hij 14,9 kg. Tot nu toe gaat het elke keer perfect. Na de douane trakteerde een reisgenoot mij op een lekker kopje thee. Dit was de reisgenoot die aan het begin van de reis corona had en die we in Bariloche weer tegenkwamen. Vanaf nu reizen we weer samen, maar omdat haar eerste binnenlandse vlucht is gecanceld, zijn al haar binnenlandse vluchten gecanceld. De organisatie heeft nieuwe vluchten voor haar geboekt, maar dat zijn andere vluchten dan de rest van de groep. Erg vervelend voor haar. Zij is onder andere ook schrijfster, dus het was leuk om daar verhalen over uit te wisselen. In het vliegtuig zaten we ook naast elkaar, met een lege stoel ertussen. Onderweg kregen we wat te drinken en wat nootjes. Ik zat naast het raampje en had in het begin prachtig uitzicht over de Andes! Op een gegeven moment werd het erg bewolkt en heb ik even geprobeerd te slapen. Toen we gingen afdalen, kreeg ik erge oorpijn. Ik was weer erg verkouden geworden, waarschijnlijk door alle temperatuur verschillen. Erg vervelend. In de verte zag ik het regenen boven Buenos Aires en toen we op de grond stonden, begon het ook te regenen. We waren al geland met vertraging en het duurde ook nog eens heel erg lang voor we eindelijk het vliegtuig uit mochten. Ook duurde het lang voor onze bagage eindelijk kwam. Toen we buiten op onze bus stonden te wachten, bleek dat de bus op ons stond te wachten op de verkeerde luchthaven. Hij stond bij de nationale luchthaven en wij waren geland op de internationale luchthaven. We moesten daardoor nog een klein uur wachten tot de bus er was. Het regende en onweerde, dus ik ging naar binnen en kon mooi nog even naar huis bellen. Om 16.00 uur kwamen we eindelijk in het hotel aan. Ik deelde hier de kamer met Dorothé. We hebben eerst weer geld gewisseld. Dorothé ging naar de supermarkt, waardoor ik even alleen op de kamer was. Ik heb nog even naar huis gebeld. Daarna ging ik in bad, om mijn lichaam even wat te kunnen ontspannen. We hadden geen dopje, dus ik zette een glas ondersteboven op het putje, waardoor het bad vol kon lopen. Helaas lukte dit niet helemaal, waardoor het bad toch langzaam leeg liep. Ondertussen keek ik een aflevering en liet ik het bad weer een beetje vollopen. Na een half uur was het bad bijna leeg en nam ik nog even snel een douche. Een deel van de groep ging vanavond luxe uit eten met een tango show. Ik hoefde daar niet per se heen en had om 19.00 uur met Krista afgesproken om te gaan eten. De vorige keer in Buenos Aires had ik een zaak gezien met empanadas. We liepen hier naartoe en haalden allebei drie empanadas met een flesje fris voor erg weinig geld. Op een bankje aten we dit op. Ik had drie verschillende empanadas, met kip, vlees en spinazie. Ze waren zo ontzettend lekker, dat ik er daarna nog twee haalde en op at. Het was erg gezellig met Krista. Na een uurtje waren we weer terug in het hotel en had ik de kamer voor mezelf. Eindelijk waren beide oren open gegaan en was ik voor mijn gevoel iets minder doof. Ik stuurde wat mailtjes en schreef mijn verhaaltje van gisteren. Dit werd een heel boekwerk en duurde langer dan ik had gedacht. Toen ik klaar was, keek ik de aflevering af die ik in bad was begonnen. Daarna was ik erg moe en ben ik lekker gaan slapen. Om iets na 00.00 uur kwam Dorothé eindelijk terug van de tango show. Ze had het erg naar haar zin gehad. Ik viel daarna al snel weer in slaap.
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091028
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Nathalie
[cityName] => Buenos Aires
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,buenos-aires
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-verloren-reisdag
)
)
)
[reportsPaginator] => Zend_Paginator Object
(
[_cacheEnabled:protected] => 1
[_adapter:protected] => TravelLog\PaginatorAdapter Object
(
[_count:protected] => 60
[_array:protected] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-16
[title] => Gekleurde bergen
[message] => We hebben een dag de tijd om Salta te bezoeken. Ook wel Salta la Linda genoemd, Salta de mooie ( echt waar zusje). Er staan inderdaad mooie gebouwen, maar het is wel een beetje zoeken. Met een kabelbaan gaan we naar boven, daar hebben we mooi uitzicht over de stad. Opeens krijgen we een berichtje van een geocacher. Die heeft hadden we eerder met een berichtje geholpen, en ze zag nu dat we net voor haar een cache gevonden hadden. Of we samen iets willen drinken. We spreken af rond het centrale plein. Ze blijkt uit Australië te komen en een jaar door Zuid Amerika te reizen. En onderweg wat caches te zoeken.
De volgende dag gaan we weer door de bergen rijden, verder naar het noorden. We overnachten in Tilcara. Hier zien we voor het eerst lama op het menu en dat smaakt ons. We maken 's ochtends een mooie trekking naar Garganta del Diablo, de keel van de duivel. Een fikse klim, tussen de cactussen door, maar beloond met mooie uitzichten en een waterval. 's Middags rijden we naar Purmamarca. Dit plaatsje staat bekend om zijn zevenkleurige bergen. Ook hier verbaasd de natuur ons weer. Ziet er bizar mooi uit. Ook hier lopen we een mooi rondje, dwars door de gekleurde bergen. En koopt Hilde eindelijk haar cactus souvenir.
Ook de volgende dag zijn we nog in Tilcara. In de ochtend bekijken we wat oude overblijfselen van Inca huizen en een museumpje. In de middag rijden we naar Humahuaca, hier beloven ze ons bergen met 14 kleuren. Onderweg passeren we nog de Steenbokkeerkring. Vanuit Humahuaca moeten we nog 25km onverhard, en belangrijker stijgen naar ruim 4300 meter. Gelukkig houdt ons autootje het. Het blijkt echt letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt te zijn. Of het echt 14 verschillende kleuren zijn kunnen we niet helemaal vaststellen, maar het ziet er bizar indrukwekkend uit. Terug in het hotel leveren we de autosleutels in. Morgen met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili, voor het laatste deel van onze reis.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091683
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 87
[author] => Arjan
[cityName] => Tilcara
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/527_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gekleurde-bergen
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-13
[title] => Ruta 40, witte wijn en cactussen
[message] => We zijn een stukje noordelijker in Argentinië aangekomen, in Salta. Een nieuwe huurauto en we gaan direct op weg naar Cafayate. Het eerste stuk is verl drukker en groener dan we gewend zijn, maar na een uur doemen de bergen weer op. Een hele mooie route met de meest bizarre rotsformaties. Met klinkende namen. We zien onder meer de de duivels keel, kikker, obelisk en kasteel. Cafayate zelf is het centrum van de witte wijn. De Torrontes druif is het belangrijkst hier. We lunchen op een zeer mooie wine estate. Echt luxe. Grote porties vlees met heerlijke bijpassende wijnen. Diner is daarna eigenlijk nuet meer nodig.
Vanuit Cafayate reizen we verder naar Cachi. Dit gaat over de beroemde ruta 40. We hebben zo'n 150 kilometer onverharde weg voor de boeg. Het landschap is weer adembenemend. Na bijna iedere bocht ziet het er weer anders uit, en wordt het nog mooier. Het is dat we niet iedere 5 minuten kunnen stoppen, maar je zou foto's blijven maken. Gelukkig is het niet druk op de weg, want er zijn nog wel eens smalle stukken, en onoverzichtelijke bochten. We komen langs een paar mooie dorpjes. We maken goede voortgang, maar dan is de weg opgebroken. We moeten een omweg maken, onze routeplanner vindt dat nuet leuk, wil ons steeds terugsturen. Maar we vinden toch de weg, en komen na een heel mooie rit bij een mooi ingerichte B[e-38]B aan. Cachi zelf is een leuk plaatsje met een levendig centraal plein.
De volgende dag gaan we direct weer verder. Maar niet nadat we nog iets bizars aan de rand van Cachi bezoeken. Een Zwitser, die ze nuet allemaal op een rijtje heeft, heeft hier een ovnipuerto gemaakt. Een landingsplaats voor buitenaardse wezens. Helaas geen activiteit gezien. Daarna door richting Salta. Een route door het nationale park Cardones. Cardones zijn hele grote cactussen (Hilde's lievelingsplanten). We zien er vele duizenden. Maken nog een mooie bergwandeling, in een verrassend groene omgeving, en rijden via honderd bochten een 2000 meter naar beneden. Langs steile berghellingen vol met cactussen. Het landschap blijft ons hier verbazen. Aan het einde van de middag ko.en we aan in San Lorenzo, net buiten Salta. Weer een B[e-38]B, met Nederlandse eigenaars. We drinken gezellig samen iets. De dag sluiten we af met een lekker stuk vlees en een goede fles wijn. Hoe zou je het anders moeten doen hier?
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091613
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 66
[author] => Arjan
[cityName] => Salta
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/152_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ruta-40-witte-wijn-en-cactussen
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-09
[title] => Zicht op Aconcagua
[message] => Het vorig verslag sloot af met ons bezoek aan Talampaya. We hadden nog een toetje in dit gebied. Een nachtexcursie met volle maan in Ischigualsasto. Toeval dat we hier net met volle maan waren. Het kostte wat moeite om dit te boeken. Heel ingewikkeld in het Spaans via Whatsapp. Maar het was gelukt. In het donker reden we met zo'n 15 auto's achter elkaar door het park. Na een half uur waren we aan het begin van de wandeling. Dat was wel een mooie ervaring, ziet er heel anders uit in het donker. Alleen een beetje jammer dat de gids ellenlange verhalen in het Spaans hield.
Dan op weg naar onze vgende bestemming, Barreal. Meer de bergen in. Een lange rit maar met zeer mooie vergezichten. En mooie bergwegen. En een zeer luxe accomodatie waar we terecht komen. Met wonderschoon uitzicht op de Andes. Hier maken we de volgende dag een grote wandeling. Die ons nog een tijd zal heugen. Het begin gaat prima, mooi gebied. Daarna komen we een paar zeer lastige stukken tegen. Steil, met veel los gravel en stenen. Langzaam op handen en voeten gaan we verder. De geplande route kunnen we niet helemaal volgen, en we zoeken een detour. Een paar schrammen rijker, maar gelukkig nog heel komen we weer beneden terug bij de auto. In het dorpje direct een koude frisdrank gekocht, hadden we beiden echt nodig, zelden smaakte dat zo goed. Terug in onze posada sloten we de dag af met een heerlijke asado. Een Argentijnse barbecue. Mmmmmm....
De volgende dag moeten we dit heerlijke pllekje weer verlaten. Terug richting Mendoza. Maar we maken nog wel een omweg naar de Aconcagua en Puente del Inca. Een prachtige rit door de bergen. Veel kleuren, en echt indrukwekkend hoog. We willen een wandeling naar een uitzicht op de Aconcagua maken de hoogste berg van Amerika, bijna 7km hoog. Ook hier weer lastige administratie. We moeten op een website registreren en betalen. Kan alleen met een Argentijnse kaart, maar uiteindelijk kunnen we via de gsm van een winkelier de reservatie maken. En kunnen we omhoog. Mooi uitzicht de moeite waard, maar deze berg is toch echt te hoog en moeilijk voor ons. Zeker omdat we een paar kilometer eerder een kerkhof gezien hebben met veel slachtoffers die op deze berg zijn gevallen.
Aan het einde van de dag komen we weer in onze eerste B[e-38]B aan. Morgen een vlucht naar Salta, verder naar het noorden, een nieuw gebied te ontdekken
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091465
[countryId] => 8
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 81
[author] => Arjan
[cityName] => Luján de Cuyo
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/006_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zicht-op-aconcagua
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-05
[title] => Wijn en bizarre landschappen
[message] => We verblijven in een leuke B[e-38]B in de omgeving van Mendoza. Mendoza is natuurlijk bekend als de wijnstreek van Argentinië. Die gaan we verkennen (en van proeven). We maken een fietstour van 24 km langs een 4-tal Bodegas, zo noemen ze hier de wijnhuizen. We beginnen bij een kleine bodega die biologisch probeert te werken. We krijgen uitleg en proeven ook van de verschillende wijnen. We fietsen door de velden met wijnranken, proeven nog meer wijn en komen als laatste bij Trivento uit. Een hele grote firma (en ja die ligt ook in de Albert Heijn). Geen slechte wijn trouwens. Wel leuk om de verschillen tussen de kleine en grote te zien. Maar of we ze nu allemaal kunnen onderscheiden tja....
Aan het einde van de middag nog een grote stroomstoring in Argentinië. Het halve land heeft geen stroom vanwege problemen bij de enige werkende kerncentrale. Gelukkig vinden we nog een restaurantje wat wel een eenvoudige maaltijd kan maken. En dan rond 9 uur springt opeens het licht weer aan, applaus in de straten. De volgende dag bezoeken we Mendoza zelf. Een stad met mooie parken, waar het veel om wijn draait.
Dan is het tijd om de wijnstreek te verlaten. We hebben een lange autorit voor de boeg. In de buurt van Mendoza is het nog druk, maar verder onderweg worden de wegen lang en recht en komen we soms een kwartier geen auto tegen. We maken halfweg een kleine tussenstop in Vallecitos. Dit blijkt een soort bedevaartsoord, Difunta Correa. Anderhalve eeuw geleden zwierf hier een jonge moeder die van honger en dorst stierf. Maar toen ze een dag later wed gevonden leefde haar baby al zogend bij zijn dode moeder nog. Nu komen hier tienduizenden mensen hierop af, met vanalles om voorspoed te verkrijgen. Veel nummerplaten van vrachtwagenchauffeurs, maar ook ontelbare miniatuurhuisjes die op een heuvel worden gezet.
Onze bestemming voor de komende dagen zijn 2 nationale parken. De eerste dag gaan we naar Ischigualasto, vallei van de maan. Hier rijden we in onze eigen auto achter een gids aan. En zien de meest bizarre landschappen en rotsformaties. Zeer apart om te zien. Het tweede park is Talampaya. Hier mogen we niet zelf rondrijden, maar gaan we mee met een excursie. Nog niet erg druk hier, dus het is een klein groepje van 7 personen. Alle uitleg krijgen we wel in het Spaans veel Engels wordt hier niet gesproken. Dit park is nog indrukwekkender dan die van gisteren. We rijden door een gigantische kloof, rode bergwanden 150 meter loodrecht omhoog. En nog meer vreemde rotsformaties. Met om het af te maken een condor. Erg groot.
Het zelf rondrijden is hier tot nu toe goed te doen. De wegen zijn goed. Alleen het is wel een puntje om de benzinestand goed in de gaten te houden. Vanuit ons hotel is de dichtstbijzijnde pomp 70km weg. En we moesten echt wel gaan tanken. Dat kostte ons dus een kleine 2 uur, maar wel door een mooi landschap.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091386
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 96
[author] => Arjan
[cityName] => El Chiflón
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/508_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wijn-en-bizarre-landschappen
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-28
[title] => Het begin van de terugreis
[message] => Vanmorgen werd ik sinds lange tijd weer wakker door de wekker. Ik checkte in voor mijn vlucht terug naar huis. Toen ik wakker werd regende het en ik ging vandaag weer een wandeling maken. Zou ik dan toch nog een keer met regen gaan wandelen? Ik was dit keer niet de eerste bij het ontbijt. Ik heb weer lekker ontbeten en ben daarna weer terug gegaan naar mijn kamer. Ik zette eerst mijn verhaaltje online. Daarna pakte ik mijn backpack weer in. Hij mocht nog één keer 15 kg wegen en hij woog bij mij precies 15 kg. Om 10.00 uur checkte ik uit.
Niet veel later ging ik op pad. Het was droog geworden, dus ik hoefde mijn regenjas niet aan. Vandaag ging ik naar de Martial gletsjer lopen. Vlakbij het hotel kwam ik twee reisgenoten tegen. Zij liepen gezellig met mij mee. Het begin van de wandeling was erg steil. We liepen door de bossen, een hele mooie omgeving met mooi zonnig weer. Ik liep op het tempo van de twee reisgenoten, wat iets langzamer was. Ook al merk ik ook bij mij wel vermoeidheid in mijn lichaam. We liepen lekker door en op een gegeven moment kwamen we Willem tegen. Hij liep een stukje met ons mee, tot het begin van de echte klim. Hier liep hij weer zijn eigen tempo en was hij zo weg. Ik bleef op het tempo van de anderen lopen. We liepen langs een oude skipiste en dat was erg steil. We deden het rustig aan. Op een gegeven moment kwamen we bij een oude skilift en een huisje aan. Voor de andere twee was deze klim voldoende. Zij keerden hier om en gingen weer terug naar beneden. Vanaf hier ging ik alleen verder. Het ging nog een heel stuk steil omhoog, maar ik kon wel wat meer mijn eigen tempo lopen. Ik haalde wat mensen in en na een pittige klim, stond ik rond 12.15 uur boven bij de gletsjer. De gletsjer zelf is niet heel veel meer, maar als je je omdraait naar de vallei, had je een mooi uitzicht op Ushuaia, de baai en op de achtergrond de fjorden. Heel erg mooi! Ik bleef maar kort boven, want ik moest weer op tijd terug zijn in het hotel. Het was zo steil, dat ik af en toe rennend de berg af ging. Ik was daardoor veel sneller op het punt waar de andere twee reisgenoten weer zijn teruggekeerd. Ook daarna was ik snel beneden bij het restaurant. Over dit eerste deel heb ik maar drie kwartier gedaan. Op dat moment begon het te regenen en ik wilde mijn regenjas aan gaan doen. Toen ik bij het restaurant naar binnen keek, zag ik de twee reisgenoten zitten. Ik liep naar binnen toe en er bleken ook nog twee andere reisgenoten te zitten. Zij hadden hier geluncht en zouden zo weer met een taxi terug naar het hotel gaan. Ondertussen was het weer droog en had ik mijn regenjas niet meer nodig. Ik ging dezelfde route door de bossen terug lopen naar het hotel. Dit zou de laatste wandeling zijn in Patagonië en daar wilde ik van genieten. Het wandelen ging snel, want ik was al met een half uur in het hotel. Op een gegeven moment begon het weer te regenen. Gelukkig liep ik beschut en voelde ik alleen wat druppels. Het laatste stuk terug naar het hotel was niet beschut onder de bomen en het regende vrij hard, waardoor ik de laatste tien minuten toch nat ben geworden. Ik was hierop voorbereid, dus in het hotel trok ik de droge kleren aan die ik apart had gehouden. We hadden nog een uur tot we naar het vliegveld zouden gaan. Ik belde nog even naar huis. Ik zou zo eindelijk aan de terugweg gaan beginnen en dan weer iedereen kunnen zien.
Om 15.00 uur vertrokken we met een busje naar het vliegveld. Het was een klein vliegveld en alles ging vlot. Mijn backpack woog 14,95 kg. Netjes! Om 15.35 uur zaten we met z'n allen te wachten bij de gate. Er was niet zo veel te zien en te doen, dus ik keek weer een aflevering. Om 17.15 uur vertrokken we naar Buenos Aires. We gingen de andere kant opstijgen dan ik had gedacht, maar daardoor had ik prachtig uitzicht over het eilandje waar we een paar dagen geleden hadden gelopen. Het was precies etenstijd, maar we kregen niks te eten. Uiteindelijk at ik mijn cake op die ik al een paar dagen meesleepte. Ik keek nog twee afleveringen. Eindelijk kregen we wat te eten/snacken en te drinken, hetzelfde als bij de vorige vluchten. Op een gegeven moment hadden we behoorlijk wat turbulentie. Niet veel later zag ik dat we door een onweersbui waren gevlogen. De onweersbui zag er gaaf uit van bovenaf. Ook zag ik de zonsondergang. Bij het dalen kreeg ik weer erge oorpijn en hoofdpijn. Ik hoopte maar dat we snel op de grond zouden staan. Het landen ging gelukkig vrij snel, net als de bagage ophalen en de bus in. Het is erg warm hier in Buenos Aires, 29 graden, en we liepen hier rond in onze warme kleren. We reden naar het hotel, waar we de andere twee keren ook hebben geslapen. Vannacht deel ik de kamer met Krista. Een deel van de groep wilde nog een drankje doen, maar ik voelde me niet top en voor mij was gisteren eigenlijk al het afscheid. Ik wilde wel empanadas halen voor onderweg naar huis. Samen met Krista liep ik naar het zaakje waar we eerder ook empanadas hadden gehaald, maar zoals alles waren ze al dicht. Morgenochtend sta ik wat vroeger op, in de hoop dat ze dan wel open zijn en ik een paar empanadas kan meenemen. Vannacht is de laatste nacht hier. Morgen om 9.00 uur vertrekken we naar het vliegveld en gaan we verder met onze terugreis naar Nederland!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091267
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nathalie
[cityName] => Buenos Aires
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,buenos-aires
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin-van-de-terugreis
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-01
[title] => Op weg naar het noordwesten van Argentinië
[message] => Afgelopen zondag was het eindelijk weer zover. We gaan na meer dan 3 jaar weer eens een verre reis maken. Argentinië is de bestemming. We parkeren Hilde's auto in een mooie garage aan de Kagerplassen, daar is geen parkeervergunning nidig. En worden dan verder naar Schiphol gevoerd. We gaan twee lange vliegreizen maken. Via Atlanta naar Buenos Aires. Dat bleek véél goedkoper dan een rechtstreekse vlucht. De overstap halen we en na 24 uur zijn we in Buenos Aires. De stad waar we elkaar ruim 13 jaar geleden voor het eerst gezien hebben.
We kunnen direct op onze kamer en een snelle douche werkt verfrissend. De Argentijnse wisselkoersen zijn heel ingewikkeld. Ze hebben een officiële koers en een zogenoemde blue rate. Die laatste levert ongeveer 2 maal zoveel pesos op voor je euro. Daarom hebben we op voorhand een afspraak met Natasja gemaakt. Zij wisselt euro's voor de blue rate om. Ze hebben hier geen grote biljetten, de grootste is ongeveer 2.5 euro. Dus we hebben nu een hele hoge stapel geld.
Tijd voor een wandelingetje door de stad. Lekker zomers weer. De grote boulevard met de obelisk herkennen we nog. Verder een hoop mooie gebouwen van rond de vorige eeuwwisseling. Toen was Argentinië een rijk land. En dat kun je aan de architectuur afzien. 's Avonds ons eerste stukje lomo gegeten, met een lekker glas wijn. Dat zal niet voor het laatst zijn. Dinsdag rustig kunnen opstaan. En na het ontbijt uitchecken en naar het vliegveld. Nog eens vliegen, maar nu niet zo lang. We gaan naar Mendoza, de bekende wijnstreek. Daar krijgen we ook onze huurauto. En we rijden naar onze B[e-38]B. Nu kan onze vakantie echt beginnen.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091265
[countryId] => 8
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 108
[author] => Arjan
[cityName] => Mendoza
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/766_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-weg-naar-het-noordwesten-van-argentini
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-27
[title] => Fin del Mundo
[message] => Vanmorgen was ik weer voor de wekker wakker. Ik checkte alvast in voor mijn vlucht morgen naar Buenos Aires. Daarna stond ik rustig op en ging uitgebreid ontbijten. Ten slotte maakte ik me klaar voor de wandeling van vandaag.
Om 9.00 uur vertrokken we met een deel van de groep met een busje naar Parque Nacional Tierra del Fuego. De eerste stop was een fotostop bij de Tren del Fin del Mundo, het meest zuidelijke treinstation. Er stonden twee ouderwetse treintjes en je kan een treinrit maken van een paar kilometer. De tweede fotostop was bij het einde van de weg, waar een bord staat met "aqui finaliza la Ruta 3", oftewel "hier eindigt route 3". Dit wordt gezien als het einde van de wereld, in ieder geval de bewoonde wereld, want er liggen nog behoorlijk wat eilandjes onder dit punt. Hier nam ik ook een filmpje op voor iemand thuis en zocht ik twee mooie stenen uit. Na een korte toiletstop, maakten we nog een fotostop bij Lago Acigami, een mooi meer. Eindelijk werden we afgezet bij het startpunt van onze wandeling. Om 10.30 uur begonnen we de wandeling en we hadden met de chauffeur afgesproken dat hij ons om 14.30 uur weer zou oppikken op het einde van de wandelroute. Ik vond dit te laat, want we zouden ongeveer 8 km wandelen en waarschijnlijk wel eerder klaar zijn. Maar goed, dit had een deel van de groep besloten.
Het was een wandeling door een mooi bos, een subarctisch woud. We liepen grotendeels langs de kust. De wandeling was vrij eenvoudig, met af en toe een stukje dalen of stijgen. Ik liep eerst ergens halverwege de groep, omdat ik anders te snel zou lopen. Het tempo lag vrij laag, omdat sommigen wat slechter lopen of veel foto's maken. Op een gegeven moment liep ik toch wat meer voorop, maar liep ik erg langzaam om niet voor de groep uit te lopen. Ik liep dus totaal niet mijn eigen tempo en dat vond ik vrij zwaar. Het was geen spectaculaire wandeling. De omgeving was mooi, maar de wandeling zelf had niet zoveel uitdaging en het tempo lag erg laag. Voor mij was het gewoon een lange mooie boswandeling met af en toe stijgen en dalen. Halverwege de wandeling was ik er een beetje klaar mee. Het laatste stuk heb ik wat meer mijn eigen tempo gelopen. Vlakbij het einde kwamen we nog mooie wilde paarden tegen. Bij het einde van de wandeling kwam je uit bij het meest zuidelijke postkantoor van de wereld. Hier kon je een stempel laten zetten in je paspoort met onder andere "fin del mundo" (wat ik niet wilde, want dat zijn geen officiële stempels) en kaartjes kopen en naar huis sturen. Beide heb ik uiteindelijk niet gedaan. Het was wel leuk om bij het zuidelijkste postkantoor te zijn geweest.
We waren een uur eerder klaar met de wandeling, dus we moesten een uur wachten in de wind op de chaffeur. Ik was blij dat hij er een half uur te vroeg was, waardoor we toch nog op tijd terug naar het centrum konden. Om 14.30 uur kwamen we in het centrum aan. Ik liep even naar de toeristeninformatie met Krista, waar ik peso's van haar kreeg die ik van haar kon overnemen. Hier zette ik wat stempels op een tekening van een kind wat er nog lag (ik had zelf toevallig geen papier bij me). Krista ging naar een museum en ik wilde nog souvenirs kopen. Nadat Krista weg was en ik nog even naar huis appte, merkte ik dat ik er doorheen zat om meerdere redenen. Ik belde even naar huis om mijn hart te luchten en dat hielp gelukkig ook. Daarna ging ik souvenirs kopen. Ik vond een muts die dichtbij kwam van wat ik zocht, maar dan zonder pinquin. Echter was het een kindermuts en dus een stuk kleiner. Hij paste wel, dus ik nam hem toch mee. Hier kwam ik Krista ook weer tegen, want blijkbaar stelde het museum niet zo veel voor. We liepen door naar een ander winkeltje, waar ik een mooie trui kocht. Uiteindelijk zijn we nog een paar keer heen en weer gelopen in de straat. Toen we helemaal geslaagd waren, liepen we terug naar de toeristeninformatie. We wilden nu niet meer heen en weer naar het hotel, omdat we vanavond met elkaar zouden eten als afscheidsdiner en dan weer naar het centrum zouden moeten. Bij de toeristeninformatie hadden we wifi en konden we warm zitten, dus dat was prima. Blijkbaar kon je een certificaat krijgen dat je in Ushuaia bent geweest en daar zette ik ook alle stempels op. Daarna heb ik nog een uur gebeld met een vriendin, wat erg gezellig was. Ik was door mijn peso's heen, ook met wat ik van Krista had gekregen. Maar ik heb nog zo weinig nodig de komende dagen, dat ik niet meer wilde wisselen. Gelukkig kon Krista ook mijn eten betalen en betaal ik haar dat later terug. Hierdoor hoefde ik ook niet meer te wisselen.
We hadden om 19.00 uur met de groep bij een restaurant afgesproken. We zaten er met z'n vieren en toen bleek ineens dat we pas om 19.30 uur konden eten. Daar moesten we dus een half uur wachten. Voor het eten hield Willem een korte speech, waarna Dorothé een korte speech hield, waarna ze een enveloppe met korte tekstjes van de reisgenoten overhandigde aan Willem, met daarin zijn fooi. Dat hadden we vandaag met elkaar geregeld, erg leuk! Het duurde erg lang voor we ons eten kregen. Ik had lekkere ravioli met vier kazen saus. Ook nam ik nog een toetje, een heerlijke cheesecake met Calafate berries. Het was heel erg lekker, maar daarna zat ik wel vol.
Iedereen nam de taxi terug naar het hotel, maar ik liep samen met Krista terug. Het was een prima wandeling en na een half uur waren we in het hotel. Ik heb snel een warme douche genomen. Ik bed schreef ik mijn verhaaltje, maar het was al zo laat en ik was zo moe, dat ik pas morgenochtend mijn verhaaltje online wilde zetten. Ik moest echt gaan slapen, want dit is de laatste normale nacht hier.
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091254
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 48
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fin-del-mundo
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Varen op het Beagle kanaal
[message] => Vandaag kon ik weer een beetje uitslapen. Toch ging ik er niet al te laat uit om te ontbijten, zodat ik daarna tijd had om naar huis te bellen. Ik was als eerste van de groep bij het ontbijt en kon al tijdens het ontbijt even naar huis bellen. Een half uur later kwam de rest van de groep. Ik had toen tijd om al mijn thermokleding op te zoeken, me om te kleden en mijn spullen te pakken voor vandaag.
Om 9.30 uur gingen we met de taxi naar de haven. Zonde eigenlijk voor dat kleine stukje, ik had eigenlijk beter kunnen gaan lopen. Hier kochten we de kaartjes voor de boottocht over het Beagle kanaal. Een half uur later vertrokken we met de boot. Het was een redelijk kleine boot, waar je ook boven en voor op het dek kon staan en zitten. Gelukkig zat het weer mee en was het droog, waardoor je naar buiten kon. Ik vond het wel erg fris in de wind en pakte me goed in. Al vrij snel zagen we een aantal pinquins in het water. Niet veel later zagen we ook een groepje dolfijnen, wat mogelijk dolfijnen van Peale geweest kunnen zijn. Geweldig! We voeren langs de fjorden naar een eilandje met een vuurtoren (Les Eclaireurs Lighthouse), een eilandje met veel aalscholvers en een eilandje (Isla De Los Lobos) met veel zeeleeuwen. We konden erg dichtbij komen en het geluid van de zeeleeuwen was fantastisch. Binnen konden we wat warms drinken en ik nam warme chocolademelk. Ik had het boven door de wind toch best koud, maar kon binnen even opwarmen.
Kort daarna legden we aan bij een eilandje (Islas Bridges). Hier gingen we van boord en we maakten een wandeling met de gids naar het uitzichtpunt. De wind was weg en ineens was het helemaal niet koud meer. Onderweg zagen we allerlei soorten planten. Eén van de planten, Calafate berries, heeft blauwe besjes en is een symbool van Patagonië. De legende is dat als je daarvan eet, dat je dan weer terug komt naar de Patagonische landschappen. Natuurlijk heb ik er een paar geproefd en dat was wel lekker. Ook was er een soort mos wat heel erg langzaam groeit en het zag er heel mooi uit. Er waren veel verschillende soorten mooie planten die ik niet ken. Ook was het uitzicht prachtig. Bij het uitzichtpunt maakten we een groepsfoto. Dit eiland is waarschijnlijk het zuidelijkste punt waar ik ga komen. Ik zocht een paar mooie stenen uit voor iemand thuis. Eigenlijk mag je hier niks meenemen, dus ik deed het een beetje stiekem en ik bleek ook niet de enige te zijn. Daarna wandelden we weer terug naar de boot en begonnen we aan de terugweg naar de haven. We voeren langs het vliegveld en er kwam net een vliegtuig aan die ging landen, wat een mooi beeld gaf. Het begon te miezeren, maar geluk zette dat niet door. Om 14.00 uur kwamen we weer aan in het stadje.
Met Krista zou ik op zoek gaan naar souvenirs. Echter is het zondag, waardoor veel winkels dicht waren en het was siësta tijd, waardoor ook veel winkels dicht waren. We kochten churros als lunch, die erg lekker waren. We liepen de winkeltjes in die open waren, maar ik kon de muts die ik zocht nog niet vinden. Wel vond ik een leuke trui, waar ik nog even over ga nadenken. Aan het eind van de straat was ik er klaar mee. Ik baalde dat veel winkels dicht waren en dat ik mijn muts nog niet had gevonden. Ik besloot om even naar het water te lopen. Ik maakte een foto met de letters Ushuaia en ging aan het water alvast mijn verhaaltje schrijven. Krista liep ondertussen door naar de winkels, want het was bijna tijd dat een aantal winkels mogelijk weer open gingen. Tegen de tijd dat ik mijn verhaaltje had geschreven, was het ook tijd. Ik liep langs de boulevard naar het begin van de winkelstraat. Ik ging alle open souvenirswinkels af. Een aantal was nu wel open, maar degene die ik in wilde, was nog dicht. Ik hoop dat ik daar morgen wel in kan. Ik vond nergens de muts en ik twijfelde nog over de trui. Via een andere mogelijke winkelstraat liep ik terug naar het hotel, maar hier zaten helaas geen souvenirswinkels.
Ik kwam om 18.00 uur eindelijk in het hotel aan. Ik belde even naar huis, wat zoals vaker langer duurde dan ik had gedacht. Pas om 19.45 uur ging ik empanadas halen. Normaal neem ik mijn hele tas mee met alles erin. Nu nam ik gepast geld mee om even snel de empanadas te halen waar ik ze gisteren ook had gehaald. Het begon te regenen, maar dat bleek uiteindelijk mee te vallen. Na een kleine tien minuten snel lopen, bleek dat de winkel dicht was. Ik liep weer terug naar een andere winkel die vlakbij het hotel zat. Deze was wel open, maar de empanadas waren hier iets duurder en ik had niet genoeg geld mee. Snel liep ik weer terug naar het hotel, pakte ik meer geld en haalde ik de empanadas. Een half uur later zat ik eindelijk de empanadas te eten in mijn kamer. Daarna liet ik het bad vollopen. Het is een heerlijk bubbelbad. Ik heb weer erg lang in bad gezeten om te ontspannen en heb twee afleveringen gekeken. Daarna maakte ik me klaar om naar bed te gaan en schreef ik mijn verhaaltje af. Morgen kan ik weer een beetje uitslapen en ga ik eindelijk echt naar het einde van de wereld!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091221
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 59
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varen-op-het-beagle-kanaal
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-25
[title] => Lange busreis naar het einde van de wereld!
[message] => De wekker ging weer bijtijds af. Ik had weinig uitgepakt, dus ik hoefde ook niet zo veel in te pakken. Het ontbijt was erg lekker, met onder andere yoghurt en scrambled eggs. Ik heb dus weer goed ontbeten.
Om 8.00 uur vertrokken we met een openbare bus naar Ushuaia. In Punta Arenas haalden we nog wat mensen op. Het zou vandaag een hele lange reisdag worden. 'S ochtends was ik nog moe en heb ik nog wat geslapen in de bus. Ik heb ook regelmatig weer naar buiten gekeken en elke keer als ik lama's, nandu's, schapen of paarden zie, word ik weer blij. Om 10.30 uur kwamen we bij de boot aan. Hier moesten we een half uur op de boot wachten. Het was een soort veerboot, waar redelijk wat bussen en auto's op konden. Boven op het dek waaide het zo ontzettend hard. In de verte zag je Vuurland liggen. Deze hele setting deed mij denken aan met de TESO naar Texel varen. Ik genoot er erg van. Op een gegeven moment zag ik mensen ergens naar wijzen aan de zijkant van de boot. Ik ging kijken en al snel zag ik een dolfijn. Het was een zwart witte dolfijn. Na informatie te hebben opgezocht, bleek het de Commersons dolfijn of Kortsnuitdolfijn te zijn. Ze komen op twee plaatsen ter wereld voor. De grootste groep leeft rond de kust van Argentinië en in de Straat Magellaan. Die heb ik dus gezien! Wat een geluk!
Na een klein half uur varen, kwamen we eindelijk op Vuurland aan. We moesten nog een flink stuk rijden naar de grens van Chili naar Argentinië. Ik wisselde slapen en naar buiten kijken met elkaar af. Toen we bij de grens van Chili aankwamen, moesten we lang wachten. Ik begon met het kijken van een aflevering. Op het land zagen we een gaucho op een paard de schapen opjagen naar een ander stuk land. Gaaf, dat hadden we nog niet eerder gezien! Na drie kwartier had iedereen een stempel en konden we eindelijk verder rijden. We moesten nog een paar kilometer doorrijden naar de grenscontrole van Argentinië. Hier konden we gelukkig snel doorheen. Dit keer is onze bagage niet gecontroleerd, dus dat scheelde ook. Terwijl we wachtten tot iedereen klaar was, keek ik mijn aflevering af.
Om 15.45 uur reden we eindelijk het laatste stuk naar Ushuaia. In Tolhuin maakten we nog een stop van een half uur. Ik had liever doorgereden en bleef zitten in de bus. Ik begon maar weer met het kijken van een nieuwe aflevering. Eindelijk reden we echt het laatste stuk naar Ushuaia. Het landschap veranderde van weids naar berg- en fjordengebied. Het werd bewolkt en we reden ook in de wolken en het begon te regenen. Helaas was het weer niet erg goed.
Eindelijk kwamen we aan bij het eindstation in het centrum van Ushuaia. Hier stapten we over op een ander busje, omdat ons hotel verder van het centrum af ligt. We moesten nog best een stukje rijden en ik baalde er wel van dat we zo ver van het centrum af zitten. Nu moeten we ongeveer een half uur lopen of een taxi nemen, wat ik onzin vind. De komende drie nachten slapen we in Ushuaia. Ik heb het geluk dat ik de komende drie nachten de kamer voor mezelf heb. Het was al laat, 21.00 uur, en ik had geen zin om nog helemaal naar het centrum te gaan om te eten, maar ik wilde wel wat eten. Samen met Krista liep ik naar wat bakkerijen in de buurt, maar nergens hadden ze empanadas. Uiteindelijk maakten we ons rondje af richting het hotel en vonden we toch een zaak met empanadas! Via de supermarkt liepen we terug naar het hotel, waar we de empanadas op aten. Erg lekker! Daarna ging ik naar mijn kamer, spoelde ik me snel af onder een warme douche, keek ik de aflevering af en schreef ik mijn verhaaltje in bed. Morgen begint de excursie wat later en kunnen we pas om 7.30 uur ontbijten. Dat betekent uitslapen!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091191
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 67
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => lange-busreis-naar-het-einde-van-de-wereld
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-21
[title] => Gletsjerhike Perito Moreno!
[message] => Vanmorgen werd ik al om 6.00 uur wakker, net voor de wekker. Ik trok al mijn lagen kleren aan voor de gletsjerhike vandaag. Krista zou pas later vertrekken, dus die kon nog even blijven liggen. Om 6.30 uur zat ik samen met Jeroen aan het ontbijt. Zoals altijd ontbijtte ik veel, omdat ik het wel nodig zou hebben vandaag. Uiteindelijk werden we om 7.15 uur opgehaald. Onderweg pikten we nog wat mensen op, daarna reden we door naar de Perito Moreno gletsjer. Ik was nog moe en probeerde onderweg nog wat te slapen.
Helaas was vanochtend een regenachtige ochtend. Bij de Perito Moreno gletsjer stapten we uit in de regen. Op vlonders en trappen kon je een rondje lopen, waarbij je uitzicht had op de voorkant van de gletsjer. We waren erg dichtbij en het was erg indrukwekkend en hoog. Een paar keer viel er ijs naar beneden met ontzettend veel kabaal en geplons. Wauw! Helaas lag de rest van de gletsjer en de bergen erachter in de wolken, waardoor je dat mooie uitzicht niet had. Ik maakte een filmpje van een foto hoe het uitzicht eruit zou moeten zien en wat wij zagen. Dat vond ik wel jammer. Ik hoopte vooral dat het droog zou worden als wij de gletsjer op zouden gaan. Ik vond het niet erg koud, ondanks de regen. Dat scheelde wel.
Toen we terug liepen naar de bus, kwamen we de rest van de groep tegen. Zij waren om 8.00 uur vertrokken en gingen nu de gletsjer bekijken. We hadden eigenlijk samen kunnen rijden, waardoor wij niet zo vroeg op hadden hoeven staan. Helaas was dat niet het geval. Wij stapten in de bus en reden naar een kleine haven. Hier stapten we op de boot, waarmee we het kanaal overstaken. Hier hadden we al mooi uitzicht over de gletsjer vanaf het water.
Aan de overkant stonden wat gebouwen waar we verzamelden. De groep werd in tweeën gesplitst, een Spaanse groep en een Engelse groep. In onze groep bleek ook een Nederlandse dame te zitten. Dat was erg gezellig! Het regende nog steeds en zo liepen we over het strand naar een ander gebouwtje. Hier kregen we een harnas (klimgordel) en een helm. Ook kreeg ik een wandelstok, omdat ik last had van mijn knieën. Hiermee heb je toch wat extra steun. Daarna ging de echte klim beginnen.
We zouden eerst anderhalf uur lopen naar het punt waar we het ijs op zouden gaan. Dit was af en toe erg steil omhoog en af en toe ook weer naar beneden. Het was een prima wandeling, maar af en toe had ik wel last van mijn knieën. Ondanks de regen, had ik het niet koud. Toen we begonnen met wandelen, leek het wat op te klaren. We hoopten maar dat het weer beter zou worden, want dat was wel voorspeld voor vandaag. Eindelijk kwamen we bij een ander gebouwtje uit, waar we crampons kregen. Inmiddels was het droog geworden en trok ik mijn regenjas uit. Daarna moesten we nog een klein stukje steil naar beneden, waar we eindelijk het ijs op stapten.
Om 13.30 uur stapten we op het ijs. Hier deden we onze crampons aan en kregen we uitleg over hoe we daarmee moesten lopen. We begonnen de wandeling simpel, maar toen we eenmaal door hadden hoe we moesten lopen, gingen we echt de gletsjer op. Het was echt waanzinnig! Ondertussen was het weer omgeslagen en was het blauw en zonnig. Wat een geluk! We hadden uitzicht over de hele gletsjer. Overal om je heen zag je ijs. Soms wel meters hoog, of juist meters diep. Er zaten diepe gaten in het ijs met helderblauw water. Het was echt prachtig. Op een beschutte plek gingen we zitten om te lunchen. Hier had je ook een gleuf met blauw ijs. Zo ontzettend mooi! We liepen daarna langs watervallen, nog meer diepe gaten gevuld met water, en natuurlijk bergen ijs. Het was ook totaal niet koud. Ik had me juist te warm aangekleed. Uiteindelijk kwamen we in het midden van de gletsjer. Overal om je heen zag je de gletsjer. Je kon je bijna gewoon niet voorstellen hoe immens groot dit is. Het is ook heel moeilijk te omschrijven hoe deze dag was. Na een korte stop en weet ik veel hoeveel foto's verder, begonnen we weer aan de terugweg. Ik genoot van elke seconde, van het geluid van het lopen op het ijs en van de prachtige blauwe kleuren. Wat een fantastische ervaring! Uiteindelijk kwamen we om 16.15 uur terug waar we het ijs op waren gegaan. We deden onze crampons uit en begonnen aan de terugweg. Ik kreeg steeds meer last van mijn knieën, maar probeerde de stok zo goed mogelijk te gebruiken. Het werd zelfs zo warm, dat ik mijn jas en vest uit heb getrokken.
Na weer een flinke wandeling met veel stijgen en dalen, kwamen we weer aan bij het gebouwtje. Hier hebben we even gezeten in het zonnetje met uitzicht op de gletsjer. We moesten nog even wachten op de Spaanse groep. Daarna stapten we weer op de boot. We voeren nog langs de voorkant van de gletsjer, onder het genot van een whisky met ijs van de Perito Moreno en een bonbon. De whisky vond ik echt niet lekker, maar de bonbon natuurlijk wel. Ook kregen we nog een leuke sleutelhanger als aandenken aan deze dag. Na een korte boottocht, kwamen we weer aan op het land en stapten we in de bus. We moesten nog anderhalf uur terug rijden. De verwarming stond echt intens hoog in de bus, waar ik helemaal niet goed van werd. Uiteindelijk probeerde ik maar te slapen. Om 20.15 uur kwamen we aan in ons hotel. Het was een hele lange dag geweest, maar het was zo'n gave dag! Samen met Jeroen gingen we nog even buiten zitten om wat frisse lucht te krijgen. Krista was een hapje eten met haar groepje en zou op de terugweg wat te eten voor mij meenemen. Ondertussen schreef ik buiten alvast mijn verhaaltje. Even later kwam Krista aan met empanadas en een blikje Fanta. Dat was echt even lekker! Binnen kletste ik nog even kort met een paar reisgenoten. Daarna nam ik een warme douche. In propte al mijn spullen weer in mijn backpack en schreef mijn verhaaltje af. Morgen weer vroeg op en dan gaan we naar Chili!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091114
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 45
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gletsjerhike-perito-moreno
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Laguna Torre
[message] => De wekker ging alweer vroeg af. Ik had goed geslapen en was iets minder moe dan de andere dagen. In bed maakte ik mijn verhaaltje af en zocht ik foto's uit. Bij het ontbijt kon ik mijn verhaaltje en foto's online zetten. Ik was als enige van onze groep bij het ontbijt en verder zat de Djoser groep aan het ontbijt. Na een tijdje kwam Willem bij mij zitten. Het bleek dat ik de enige was die samen met Willem naar Laguna Torre zou wandelen. Na het ontbijt pakte ik mijn laatste spullen in en was ik klaar voor nog een daghike.
Om 8.15 uur begonnen we aan de hike. Bij deze daghike is het begin zwaar door de stijging, maar daarna bleef het redelijk vlak, met af en toe stijgen en dalen. Ik heb met Willem over van alles en nog wat gekletst. We liepen voornamelijk door de bossen en af en toe stopten we bij een uitzichtpunt. Nu was de top van Cerro Torre nog redelijk te zien. De bergen en de top zitten vrijwel altijd verstopt achter de wolken. Ik was blij dat ik nu toch de top heb kunnen zien. We liepen stevig door en hebben geen pauze genomen. Om 10.15 uur kwamen we aan bij het meer, waar ijsblokken in dreven, met de gletsjer op de achtergrond. Het was prachtig. Het waaide wel heel erg hard en we voelden ook wat spetters. Na een korte stop, liepen we door naar een hoger gelegen punt met een nog mooier uitzicht. Vanaf hier ging Willem weer beginnen aan de terugweg. Hij moest nog wat dingen regelen en had daar internet voor nodig (waar wij waren was er uiteraard geen bereik). In mijn eentje liep ik door naar het tweede uitzichtpunt. Dit was ongeveer 2 km verder en nog een stuk omhoog klimmen. Ik trok mijn regenjas aan voor de paar druppels regen, maar dat had eigenlijk niet gehoeven. Wel zag ik later de regenboog boven het meer. Het waaide zo ontzettend hard, dat ik echt moeite had om te blijven staan en tegelijkertijd vooruit te komen. Af en toe ben ik gewoon omgewaaid. Ik had mijn muts ook afgedaan, omdat ik bang was dat hij weg zou waaien. Dit moet echt windkracht 11 zijn geweest. Door deze weersomstandigheden duurde het een half uur (11.15 uur) voor ik boven bij het uitzichtpunt was. Onderweg kwam ik een paar mensen tegen die naar beneden gingen. Ik zat daar ook vol in de wind, maar het uitzicht was prachtig. Je zag de hele gletsjer en dat was erg indrukwekkend. De Cerro Torre en de andere bergen waren wel al in de wolken en dus niet meer zichtbaar. Ik wilde natuurlijk foto's maken met mezelf erop, maar er was niemand. Ik bouwde met stenen een houder voor mijn telefoon, zodat die kon blijven staan, maar dat was door de wind nog best een uitdaging. Veel foto's mislukten, maar uiteindelijk had ik twee hele leuke foto's gemaakt. Je moet toch een beetje creatief zijn als je alleen bent en van jezelf foto's wilt maken. In de volle wind at ik mijn lunch, wat ook nog een uitdaging was. Na drie kwartier op dit uitzichtpunt, ging ik om 12.00 uur weer naar beneden. Dit ging een stuk sneller omdat ik de wind in de rug had, maar het was nog steeds erg moeilijk om te blijven staan. Ik werd alweer een paar keer echt omver geblazen. Wat een ervaring. Om 12.30 uur was ik weer beneden. Beneden bij het meer maakte ik nog foto's van anderen en zij maakte nog foto's van mij. Ondertussen was het zo bewolkt in de bergen, dat je weinig meer zag. Ik was blij dat ik in de ochtend mooi uitzicht had gehad.
Om 12.45 uur begon ik weer aan de terugweg. Het stopte al snel met hard waaien en het werd ook snel weer warm. Ik trok mijn jas maar weer uit. Ik moest hetzelfde stuk weer terug lopen en dat wilde ik in één keer doen. Halverwege kreeg ik weer erg last van mijn knieën, waardoor ik het wat rustiger aan moest doen. Om 15.00 uur was ik eindelijk weer beneden. Bij een bakkerij kocht ik drie lekkere empanadas (vlees, kip en spinazie), voor onderweg in de bus. In het hotel kon ik even bijkomen van weer ruim 20 km wandelen. Bijna iedereen was er al, dus ik kon even kort vertellen hoe mijn dag was en vragen hoe hun dag was. Een deel van de groep ging vandaag paardrijden en dat was erg leuk geweest. Daarna belde ik nog even naar huis. We zouden om 16.00 uur vertrekken naar El Calafate, maar om 15.45 uur was iedereen en het busje er en vertrokken we al. Hierdoor moest ik het gesprek plotseling afbreken.
Halverwege de busreis stapten we uit bij een uitzichtpunt. Hier zaten toevallig twee vossen, die iedereen natuurlijk probeerde op de foto te krijgen. Hier had Willem voor iedereen een soort bonbon als traktatie voor degene die gisteren jarig was. Erg lief en lekker! Ik at mijn empanadas en daarna de bonbon als toetje. Rond 20.00 uur kwamen we in het hotel aan waar we eerder ook verbleven. Ik had een muts gezien die ik vandaag wilde kopen, maar hij bleek weg te zijn. Balen, iemand anders was mij voor. De komende twee nachten slaap ik weer met Krista op de kamer. We kletsten nog even en daarna nam ik een warme en lange douche, in de hoop dat mijn lichaam en knieën wat konden ontspannen. Daarna legde ik al mijn spullen voor morgen klaar. Ik doe morgen de Big Ice wandeling op de Perito Moreno gletsjer. Alleen mensen van 45 jaar of jonger mogen deze doen. Als je 65 jaar of jonger bent, mag je de korte wandeling op de gletsjer doen. Als je ouder bent dan 65 jaar, mag je de gletsjer niet meer op. Dit betekent dat maar de helft van de groep de gletsjer op mag. Vijf mogen de korte wandeling doen, waaronder Krista. En Jeroen en ik mogen de Big Ice doen. We vertrekken wel heel vroeg en het is een hele lange excursie. Ik kijk er erg naar uit!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091093
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laguna-torre
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-19
[title] => Laguna de los Tres en Fitz Roy!
[message] => Vanmorgen ging de wekker weer vroeg. De laatste tijd word ik eigenlijk altijd moe wakker. Het is zo'n druk programma, met weinig vrije tijd en weinig rustmomenten. Ik begin wel uit te kijken naar thuis op de bank zitten met een kopje thee en niets hoeven doen. Ik was als eerste bij het ontbijt, samen met de Djoser groep. Zij zijn ook gisteren aangekomen en volgen grotendeels hetzelfde programma. Later kwam mijn groep ook ontbijten. Eén reisgenoot is vandaag jarig en ze trakteerde ons op een reepje chocolade. Erg lief en lekker!
Om 8.00 uur vertrokken we met een groepje van tien met een busje naar het startpunt van de daghike naar Laguna de los Tres. Onderweg moesten we nog andere mensen ophalen, dus het duurde vrij lang. Ik was zo moe, dat ik af en toe in slaap viel. Uiteindelijk begonnen we de hike om 8.45 uur. Het was prachtig helder en zonnig weer, dus daar hadden we al erg geluk mee. Met drie andere reisgenoten liep ik voorop. Wij hadden een lekker tempo en liepen door. De anderen deden het wat rustiger aan. Het was druk op het pad, dus we moesten regelmatig mensen inhalen of we werden zelf ingehaald. Het begin van de hike was redelijk vlak, door open vlaktes en door de bossen. Na een tijdje moesten we ook af en toe een stukje steil omhoog lopen. Dit werd al wat zwaarder. Af en toe hadden we prachtig uitzicht, onder andere op Laguna Piedras Blancas en de gletsjer daarachter.
Op een gegeven moment kwamen we op een splitsing. Links liep je direct door naar El Chaltén. Rechts liep je steil omhoog naar Laguna de los Tres. Krista had nog last van haar benen en knieën door eerdere blessures. Toch wilde ze de klim omhoog proberen. We liepen door een bos waar ook een camping was met allemaal tentjes. Daarna liepen we over een brug heen. Hier kon je de weg omhoog goed zien en Krista besloot toch om niet omhoog te gaan. Ze liep terug en zou daar even later de rest van de groep zien die ook niet het laatste stuk naar boven zouden lopen. Ondertussen liepen wij met z'n drieën verder omhoog. Ook hier was het erg druk op de paden, wat niet altijd even fijn was. Het waren steile stukken omhoog, maar het pad was goed zichtbaar en goed begaanbaar, dus dat scheelde. Het stuk omhoog zou ruim 1 km zijn, met een klim van 400 meter. Iedereen liep op eigen tempo en we namen regelmatig even een pauze. Halverwege de berg kwamen we twee reisgenoten van de achterste groep tegen, die flink hadden doorgelopen. Uiteindelijk liepen we samen naar de top, waar het erg druk was met iedereen die daar aankwam. Onderweg was de temperatuur prima geweest en heb je jezelf warm gelopen, maar bovenop de berg was het erg koud. Ik trok mijn jas, muts en handschoenen aan. Daarna at ik een deel van mijn lunch met prachtig uitzicht over het meer met de Fitz Roy en gletsjers op de achtergrond. Niet veel later zagen we Willem. Hij was blijkbaar via onze terugweg omhoog gelopen en hij was ook al bij het uitzichtpunt geweest. Nadat hij ons de tip gaf om naar dat uitzichtpunt te gaan, begon hij weer aan de weg naar beneden. Niet lang daarna liepen wij eerst een stukje naar beneden, naar het meer. Daar maakten we een paar foto's en genoten we van het uitzicht. Daarna liepen we weer een berg op, naar het tweede uitzichtpunt. Het was hier echt prachtig! Hier had je uitzicht op twee meren, met de Fitz Roy en twee gletsjers. Fantastisch! Dit was waarvoor ik naar Patagonië wilde komen. Het was hier gelukkig veel rustiger dan op de eerste top. We genoten van het uitzicht en maakten nog meer foto's. Ook zagen we hier bij de top van het Fitz Roy massief een condor vliegen. Gaaf! Na ruim een uur boven te zijn geweest, liepen we weer naar beneden richting het meer en vervolgens weer naar boven richting de eerste top. Vanaf daar begonnen we weer de afdaling. Ondertussen was er een stroom wandelaars naar beneden ontstaan, waardoor je vrij snel naar beneden kon lopen, maar wel in een file. Op een gegeven moment kon ik ergens inhalen en daarna was er een stuk waar ik half rennend naar beneden kon. Dit deed ik dan ook en dat ging veel makkelijker en sneller. Beneden kwam ik één van de reisgenoten tegen en samen wachtten we op de andere drie reisgenoten. Na 20 minuten kwamen zij ook aan en na een korte pauze begonnen we aan het laatste lange stuk met een flinke afdaling. Het eerste deel was vlak en ging makkelijk. Daarna kwamen we bij een meer, waar we even een kijkje namen. Eigenlijk zaten we er allemaal doorheen en wilden we graag in het hotel zijn. Twee van de groep wilden langer bij het meertje zitten, maar de andere twee en ik wilden direct doorlopen, omdat het anders moeilijker zou zijn om weer door te gaan en we dan ook eerder terug zouden zijn. Met z'n drieën liepen we de laatste 4 km naar beneden. Ik had het wel gehad en wilde graag in het hotel zijn, dus we hadden de vaart er wel in zitten. Om 17.30 uur kwamen we eindelijk beneden aan. Daarna moesten we nog een stukje terug lopen naar het hotel. Om 18.00 uur kwamen we in het hotel aan. Ik heb direct mijn bikini aangedaan en ben in het zwembad gedoken. Andere reisgenoten lagen er al in. Terwijl ik mijn lichaam kon ontspannen in het zwembad, vertelde ik over onze dag en hoorde ik hoe hun dag was geweest. Uiteindelijk ging iedereen zich klaar maken om te eten. Alleen Krista en ik bleven nog even in het zwembad. Na een half uur gingen wij ook douchen. We hadden besloten om met een groepje te gaan eten bij het restaurant in het hotel. We zaten daar om 19.30 uur en bestelden een drankje. Pas om 20.00 uur konden we eten bestellen. Het duurde super lang voor we het eten kregen en ik werd echt chagrijnig. Ik had al lang in bed willen liggen en moest nog van alles doen, wat ik had kunnen doen in de tijd dat we moesten wachten. Pas om 21.00 uur kreeg ik mijn lasagne. Hij was wel lekker, maar ik had ondertussen zo'n honger, dat ik niet echt genoeg had. Ik kreeg van Krista nog wat patatjes. Terwijl de rest nog gezellig zat te kletsen, betaalde ik mijn eten en ging ik terug naar mijn kamer. Ik pakte snel mijn backpack in en legde mijn spullen voor morgen klaar. Daarna schreef ik in bed snel mijn verhaaltje van vandaag. Ik mijn kamer heb ik geen wifi. Om mijn verhaaltje online te zetten, moet ik naar de lobby en daar wachten totdat alles is geupload. Omdat ik zo ontzettend moe was en echt slaap nodig had, besloot ik om morgen tijdens het ontbijt mijn verhaaltje online te zetten. Daar heb ik mooi de tijd voor tijdens het ontbijt. Voor nu dus lekker slapen en morgen weer fris en fruitig voor nog een daghike!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091075
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 42
[author] => Nathalie
[cityName] => El Chaltén
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-chaltn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laguna-de-los-tres-en-fitz-roy
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-18
[title] => IJsbergen en gletsjers!
[message] => De wekker ging af om 6.00 uur. Ik had redelijk geslapen, maar had ook een half uur wakker gelegen vannacht. Ik had zeker nog langer willen slapen. Zoals elke ochtend ontbijtte ik goed. We pakten onze laatste spullen in en checkten uit.
Om 7.15 uur vertrokken we naar de haven Puerto Bandera. Onderweg hadden we mooi uitzicht over de bergen met besneeuwde bergtoppen en gletsjers, maar ik was nog zo moe, dat ik nog even mijn ogen dicht heb gedaan in de bus.
Om 9.00 uur vertrokken we met de catamaran. Het was een vrij grote boot met een binnendeel en een buitendeel. We voeren een klein stukje over Lago Argentino en gingen al snel richting de eerste gletsjer. We stonden buiten op het dek in de wind, zoals bijna iedereen. Het was niet zo koud als ik gedacht had, maar in de wind kon het wel fris zijn. Ik was blij dat ik meerdere laagjes aan had gedaan. Op een gegeven moment ging iedereen koffie drinken en hadden we een goed plekje vooraan. De eerste stop was een grote ijsberg die in het water dreef. Het was prachtig blauw en groot. Heel bijzonder om te zien. Om ons heen dreven kleinere stukken ijs in het water. Heel gaaf! De crew viste een ijsblok uit het water en binnen kon je een drankje bestellen met ijsblokjes van dat ijs. Na deze stop voeren we door naar de eerste gletsjer, de Upsala gletsjer. We mochten hier niet dichterbij komen dan twee kilometer, maar vanaf een afstand zag het er al reusachtig en geweldig uit. En dan te bedenken dat de muur van de gletsjer 50 meter hoog is. Zo indrukwekkend. Daarna voeren we richting de Spegazzini gletsjer. Het was prachtig om de gletsjers te zien. Voordat we deze gletsjer van dichtbij gingen bekijken, konden we aan land en lunchen in een restaurant. Terwijl iedereen binnen zat te eten, zaten Krista en ik buiten bij het strandje onze lunch te eten, met prachtig uitzicht op de baai met de gletsjers. Het was heerlijk in het zonnetje en totaal niet koud. We hebben in alle rust wat foto's kunnen maken en kunnen eten en genieten van de omgeving. Af en toe hoorde je dat er ijs naar beneden viel. Soms zag je dat, maar vaak was het aan de andere kant van de berg. Op een gegeven moment waren mensen klaar met eten en kwamen ze ook naar buiten. De rust was voorbij en iedereen wilde foto's maken. We liepen weer terug richting de boot en stapten weer in. Daarna voeren we door naar de gletsjer, waar we op 300 meter afstand voor gingen liggen. Het was zo hoog en zo indrukwekkend. Ik kon er wel naar blijven kijken. Af en toe viel er ijs het water in, maar we hebben geen grote stukken ijs het water in zien vallen. Wat er afvalt, groeit ook weer aan. Deze gletsjer is dus vrij stabiel. Daarna was het alweer tijd om terug te varen. We stonden voorop op de boot, uit de wind en in het zonnetje. We waren allemaal best moe en stonden met onze ogen af en toe dicht. De boottocht was heerlijk en erg indrukwekkend. We hebben vandaag 130 km gevaren in het Parque Nacional Los Glaciares en gaan de komende dagen meer zien van dit nationale park.
Op het land stapten we in de bus richting het hotel. Hier haalden we onze bagage op en vanaf hier vertrokken we naar El Chaltén. In El Calafate stopten we nog om wat te eten te halen. Ik haalde twee lekkere empanadas die ik later in de bus op at. Onderweg hadden we prachtig uitzicht op Lago Argentino en Lago Viedma. Tijdens deze busrit van ruim drie uur, kom je bijna niets of niemand tegen. Er is hier al heel erg weinig. Eigenlijk begint het einde van de wereld al hier. Dat vind ik al heel bijzonder. Op een gegeven moment kwam de bekende Fitz Roy berg in zicht. Prachtig! Morgen gaan we een dagwandeling maken naar de voet van deze berg.
Iets voor 20.00 uur kwamen in ons hotel aan. De komende twee nachten heb ik de kamer weer voor mezelf. Heerlijk! Dit hotel heeft een binnenzwembad en een sauna. Samen met drie anderen nam ik een duik in het zwembad. Het was heerlijk warm en we hebben een beetje gezwommen en gekletst. Na iets van drie kwartier gingen we er weer uit en douchen. Ik had een koude douche, waarschijnlijk omdat we er allemaal tegelijk onder stonden.
Het was 22.00 uur, maar ik was al erg moe. Ik heb snel mijn verhaaltje geschreven, maar in mijn kamer had ik geen wifi, waardoor ik in de lobby mijn verhaaltje online moest zetten. Voordat ik ging slapen, heb ik mijn spullen voor morgen klaargelegd. Morgen gaan we de tweede daghike doen. Dit is een hike waar ik heel erg naar uit heb gekeken!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091042
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Nathalie
[cityName] => El Chaltén
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-chaltn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ijsbergen-en-gletsjers
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-17
[title] => Op naar het zuidelijke deel van Patagonië!
[message] => Vandaag was alweer een reisdag en we moesten vroeg op. Ik had mijn backpack amper uitgepakt, dus ik hoefde ook niet veel meer in te pakken. Dat scheelde wel. Ik had weer goed ontbeten en pakte daarna de laatste spullen in. We stapten in de bus en reden naar de nationale luchthaven. Hier was het super druk en er stond een hele lange rij voor het inchecken. Er waren ook cameraploegen en één van die ploegen stelde wat vragen aan één van onze reisgenoten die Spaans kan. Ik stond op de achtergrond, dus waarschijnlijk ben ik op de Argentijnse tv geweest. Op een gegeven moment mochten we de lange rij uit en aansluiten in een rij voor groepen. Hierdoor waren we een stuk sneller bij het inchecken van de bagage. Er stond ook een hele lange rij bij de douane, maar ook daar waren we redelijk snel doorheen. Toen we aan het wachten waren, heb ik weer even kort met thuis kunnen bellen. Het duurde lang voor we konden boarden en de vlucht vertrok dan ook met vertraging. Helaas was het bewolkt en kon je buiten niet veel zien. In het vliegtuig schreef ik eerst mijn verhaaltje van gisteren. Daarna keek ik twee afleveringen van een serie. Ondertussen kregen we ook wat te drinken met wat nootjes en een muesli reep. Dat was erg lekker! Aan het einde van de vlucht werd de bewolking minder en had je prachtig uitzicht over de bergen en besneeuwde bergtoppen. Het dalen ging gelukkig een stuk beter met mijn oren vandaag, al was het nog niet helemaal goed. Rond 14.00 uur landen we in El Calafate. We haalden onze bagage op en liepen naar buiten naar de bus. Ik had verwacht dat het hier koud zou zijn, maar het was heerlijk weer en ik hoefde mijn jas helemaal niet aan. Vandaag deel ik de kamer weer met Dorothé. Ik kreeg van haar haar simpele camera die ze zelf amper gebruikt en mag dan straks het kaartje met de foto's houden. Super lief van haar en daar ben ik erg blij mee!
Met een groepje liepen we naar Laguna Nimez. Dit is een afgesloten gebied naast Lago Argentino, met twee meertjes met veel verschillende soorten vogels. Het was een rondje van 5 km lopen en dat deden we op ons gemak. We zagen onder andere flamingo en eenden, maar ook een vos. Het was er heerlijk rustig en je kon volop genieten van de natuur. Het was er erg mooi. Ondertussen was het al later. Met z'n zessen gingen we bij een restaurant aan het meer eten. Ik had trek en nam een heerlijke hamburger. Dat had ik echt even nodig. Daarna liepen we via de supermarkt terug naar het hotel. Dorothé was niet met ons mee maar had de sleutel van de kamer, dus ik hoopte dat ze al terug zou zijn. Ze bleek net in bed te liggen en deed de deur voor me open. Ik spoelde me even snel af onder de douche en maakte me klaar om naar bed te gaan. Ik schreef snel mijn verhaaltjes, waardoor ik nu eindelijk weer bij ben. Morgen staat de wekker erg vroeg, al om 6.00 uur. We gaan een hele leuke excursie doen waar ik erg naar uit kijk!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091029
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-naar-het-zuidelijke-deel-van-patagoni
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-16
[title] => Een verloren reisdag
[message] => Vanmorgen konden we iets langer slapen. Ik had best goed geslapen en voelde me redelijk uitgerust. Ik had verwacht dat ik zo veel pijn in mijn hele lichaam zou hebben van de daghike gisteren dat ik niet op kon staan, maar dat viel reuze mee. Ik voelde me wel een beetje stijf, voelde hier en daar mijn spieren, maar had vooral pijn in mijn knieën. Dat lange afdalen was niet goed voor mijn knieën geweest. Ik ontbijtte weer goed en pakte daarna de laatste spullen weer in. Met de bus reden we naar het vliegveld, wat niet ver was. Eigenlijk hadden we vanaf Bariloche naar El Calafate moeten vliegen, maar Aerolíneas Argentinas had deze vlucht geannuleerd, waardoor we naar Buenos Aires moesten vliegen, hier moesten overnachten en pas de volgende ochtend naar El Calafate konden vliegen. Een verloren dag, die we eigenlijk in El Calafate hadden moeten besteden. Op het vliegveld checkte ik mijn backpack weer in. Dit keer woog hij 14,9 kg. Tot nu toe gaat het elke keer perfect. Na de douane trakteerde een reisgenoot mij op een lekker kopje thee. Dit was de reisgenoot die aan het begin van de reis corona had en die we in Bariloche weer tegenkwamen. Vanaf nu reizen we weer samen, maar omdat haar eerste binnenlandse vlucht is gecanceld, zijn al haar binnenlandse vluchten gecanceld. De organisatie heeft nieuwe vluchten voor haar geboekt, maar dat zijn andere vluchten dan de rest van de groep. Erg vervelend voor haar. Zij is onder andere ook schrijfster, dus het was leuk om daar verhalen over uit te wisselen. In het vliegtuig zaten we ook naast elkaar, met een lege stoel ertussen. Onderweg kregen we wat te drinken en wat nootjes. Ik zat naast het raampje en had in het begin prachtig uitzicht over de Andes! Op een gegeven moment werd het erg bewolkt en heb ik even geprobeerd te slapen. Toen we gingen afdalen, kreeg ik erge oorpijn. Ik was weer erg verkouden geworden, waarschijnlijk door alle temperatuur verschillen. Erg vervelend. In de verte zag ik het regenen boven Buenos Aires en toen we op de grond stonden, begon het ook te regenen. We waren al geland met vertraging en het duurde ook nog eens heel erg lang voor we eindelijk het vliegtuig uit mochten. Ook duurde het lang voor onze bagage eindelijk kwam. Toen we buiten op onze bus stonden te wachten, bleek dat de bus op ons stond te wachten op de verkeerde luchthaven. Hij stond bij de nationale luchthaven en wij waren geland op de internationale luchthaven. We moesten daardoor nog een klein uur wachten tot de bus er was. Het regende en onweerde, dus ik ging naar binnen en kon mooi nog even naar huis bellen. Om 16.00 uur kwamen we eindelijk in het hotel aan. Ik deelde hier de kamer met Dorothé. We hebben eerst weer geld gewisseld. Dorothé ging naar de supermarkt, waardoor ik even alleen op de kamer was. Ik heb nog even naar huis gebeld. Daarna ging ik in bad, om mijn lichaam even wat te kunnen ontspannen. We hadden geen dopje, dus ik zette een glas ondersteboven op het putje, waardoor het bad vol kon lopen. Helaas lukte dit niet helemaal, waardoor het bad toch langzaam leeg liep. Ondertussen keek ik een aflevering en liet ik het bad weer een beetje vollopen. Na een half uur was het bad bijna leeg en nam ik nog even snel een douche. Een deel van de groep ging vanavond luxe uit eten met een tango show. Ik hoefde daar niet per se heen en had om 19.00 uur met Krista afgesproken om te gaan eten. De vorige keer in Buenos Aires had ik een zaak gezien met empanadas. We liepen hier naartoe en haalden allebei drie empanadas met een flesje fris voor erg weinig geld. Op een bankje aten we dit op. Ik had drie verschillende empanadas, met kip, vlees en spinazie. Ze waren zo ontzettend lekker, dat ik er daarna nog twee haalde en op at. Het was erg gezellig met Krista. Na een uurtje waren we weer terug in het hotel en had ik de kamer voor mezelf. Eindelijk waren beide oren open gegaan en was ik voor mijn gevoel iets minder doof. Ik stuurde wat mailtjes en schreef mijn verhaaltje van gisteren. Dit werd een heel boekwerk en duurde langer dan ik had gedacht. Toen ik klaar was, keek ik de aflevering af die ik in bad was begonnen. Daarna was ik erg moe en ben ik lekker gaan slapen. Om iets na 00.00 uur kwam Dorothé eindelijk terug van de tango show. Ze had het erg naar haar zin gehad. Ik viel daarna al snel weer in slaap.
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091028
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Nathalie
[cityName] => Buenos Aires
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,buenos-aires
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-verloren-reisdag
)
)
)
[_currentItemCount:protected] => 15
[_currentItems:protected] => ArrayIterator Object
(
[storage:ArrayIterator:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-16
[title] => Gekleurde bergen
[message] => We hebben een dag de tijd om Salta te bezoeken. Ook wel Salta la Linda genoemd, Salta de mooie ( echt waar zusje). Er staan inderdaad mooie gebouwen, maar het is wel een beetje zoeken. Met een kabelbaan gaan we naar boven, daar hebben we mooi uitzicht over de stad. Opeens krijgen we een berichtje van een geocacher. Die heeft hadden we eerder met een berichtje geholpen, en ze zag nu dat we net voor haar een cache gevonden hadden. Of we samen iets willen drinken. We spreken af rond het centrale plein. Ze blijkt uit Australië te komen en een jaar door Zuid Amerika te reizen. En onderweg wat caches te zoeken.
De volgende dag gaan we weer door de bergen rijden, verder naar het noorden. We overnachten in Tilcara. Hier zien we voor het eerst lama op het menu en dat smaakt ons. We maken 's ochtends een mooie trekking naar Garganta del Diablo, de keel van de duivel. Een fikse klim, tussen de cactussen door, maar beloond met mooie uitzichten en een waterval. 's Middags rijden we naar Purmamarca. Dit plaatsje staat bekend om zijn zevenkleurige bergen. Ook hier verbaasd de natuur ons weer. Ziet er bizar mooi uit. Ook hier lopen we een mooi rondje, dwars door de gekleurde bergen. En koopt Hilde eindelijk haar cactus souvenir.
Ook de volgende dag zijn we nog in Tilcara. In de ochtend bekijken we wat oude overblijfselen van Inca huizen en een museumpje. In de middag rijden we naar Humahuaca, hier beloven ze ons bergen met 14 kleuren. Onderweg passeren we nog de Steenbokkeerkring. Vanuit Humahuaca moeten we nog 25km onverhard, en belangrijker stijgen naar ruim 4300 meter. Gelukkig houdt ons autootje het. Het blijkt echt letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt te zijn. Of het echt 14 verschillende kleuren zijn kunnen we niet helemaal vaststellen, maar het ziet er bizar indrukwekkend uit. Terug in het hotel leveren we de autosleutels in. Morgen met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili, voor het laatste deel van onze reis.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091683
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 87
[author] => Arjan
[cityName] => Tilcara
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/527_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gekleurde-bergen
)
[1] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-13
[title] => Ruta 40, witte wijn en cactussen
[message] => We zijn een stukje noordelijker in Argentinië aangekomen, in Salta. Een nieuwe huurauto en we gaan direct op weg naar Cafayate. Het eerste stuk is verl drukker en groener dan we gewend zijn, maar na een uur doemen de bergen weer op. Een hele mooie route met de meest bizarre rotsformaties. Met klinkende namen. We zien onder meer de de duivels keel, kikker, obelisk en kasteel. Cafayate zelf is het centrum van de witte wijn. De Torrontes druif is het belangrijkst hier. We lunchen op een zeer mooie wine estate. Echt luxe. Grote porties vlees met heerlijke bijpassende wijnen. Diner is daarna eigenlijk nuet meer nodig.
Vanuit Cafayate reizen we verder naar Cachi. Dit gaat over de beroemde ruta 40. We hebben zo'n 150 kilometer onverharde weg voor de boeg. Het landschap is weer adembenemend. Na bijna iedere bocht ziet het er weer anders uit, en wordt het nog mooier. Het is dat we niet iedere 5 minuten kunnen stoppen, maar je zou foto's blijven maken. Gelukkig is het niet druk op de weg, want er zijn nog wel eens smalle stukken, en onoverzichtelijke bochten. We komen langs een paar mooie dorpjes. We maken goede voortgang, maar dan is de weg opgebroken. We moeten een omweg maken, onze routeplanner vindt dat nuet leuk, wil ons steeds terugsturen. Maar we vinden toch de weg, en komen na een heel mooie rit bij een mooi ingerichte B[e-38]B aan. Cachi zelf is een leuk plaatsje met een levendig centraal plein.
De volgende dag gaan we direct weer verder. Maar niet nadat we nog iets bizars aan de rand van Cachi bezoeken. Een Zwitser, die ze nuet allemaal op een rijtje heeft, heeft hier een ovnipuerto gemaakt. Een landingsplaats voor buitenaardse wezens. Helaas geen activiteit gezien. Daarna door richting Salta. Een route door het nationale park Cardones. Cardones zijn hele grote cactussen (Hilde's lievelingsplanten). We zien er vele duizenden. Maken nog een mooie bergwandeling, in een verrassend groene omgeving, en rijden via honderd bochten een 2000 meter naar beneden. Langs steile berghellingen vol met cactussen. Het landschap blijft ons hier verbazen. Aan het einde van de middag ko.en we aan in San Lorenzo, net buiten Salta. Weer een B[e-38]B, met Nederlandse eigenaars. We drinken gezellig samen iets. De dag sluiten we af met een lekker stuk vlees en een goede fles wijn. Hoe zou je het anders moeten doen hier?
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091613
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 66
[author] => Arjan
[cityName] => Salta
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/101/152_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ruta-40-witte-wijn-en-cactussen
)
[2] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-09
[title] => Zicht op Aconcagua
[message] => Het vorig verslag sloot af met ons bezoek aan Talampaya. We hadden nog een toetje in dit gebied. Een nachtexcursie met volle maan in Ischigualsasto. Toeval dat we hier net met volle maan waren. Het kostte wat moeite om dit te boeken. Heel ingewikkeld in het Spaans via Whatsapp. Maar het was gelukt. In het donker reden we met zo'n 15 auto's achter elkaar door het park. Na een half uur waren we aan het begin van de wandeling. Dat was wel een mooie ervaring, ziet er heel anders uit in het donker. Alleen een beetje jammer dat de gids ellenlange verhalen in het Spaans hield.
Dan op weg naar onze vgende bestemming, Barreal. Meer de bergen in. Een lange rit maar met zeer mooie vergezichten. En mooie bergwegen. En een zeer luxe accomodatie waar we terecht komen. Met wonderschoon uitzicht op de Andes. Hier maken we de volgende dag een grote wandeling. Die ons nog een tijd zal heugen. Het begin gaat prima, mooi gebied. Daarna komen we een paar zeer lastige stukken tegen. Steil, met veel los gravel en stenen. Langzaam op handen en voeten gaan we verder. De geplande route kunnen we niet helemaal volgen, en we zoeken een detour. Een paar schrammen rijker, maar gelukkig nog heel komen we weer beneden terug bij de auto. In het dorpje direct een koude frisdrank gekocht, hadden we beiden echt nodig, zelden smaakte dat zo goed. Terug in onze posada sloten we de dag af met een heerlijke asado. Een Argentijnse barbecue. Mmmmmm....
De volgende dag moeten we dit heerlijke pllekje weer verlaten. Terug richting Mendoza. Maar we maken nog wel een omweg naar de Aconcagua en Puente del Inca. Een prachtige rit door de bergen. Veel kleuren, en echt indrukwekkend hoog. We willen een wandeling naar een uitzicht op de Aconcagua maken de hoogste berg van Amerika, bijna 7km hoog. Ook hier weer lastige administratie. We moeten op een website registreren en betalen. Kan alleen met een Argentijnse kaart, maar uiteindelijk kunnen we via de gsm van een winkelier de reservatie maken. En kunnen we omhoog. Mooi uitzicht de moeite waard, maar deze berg is toch echt te hoog en moeilijk voor ons. Zeker omdat we een paar kilometer eerder een kerkhof gezien hebben met veel slachtoffers die op deze berg zijn gevallen.
Aan het einde van de dag komen we weer in onze eerste B[e-38]B aan. Morgen een vlucht naar Salta, verder naar het noorden, een nieuw gebied te ontdekken
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091465
[countryId] => 8
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 81
[author] => Arjan
[cityName] => Luján de Cuyo
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/100/006_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => zicht-op-aconcagua
)
[3] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-05
[title] => Wijn en bizarre landschappen
[message] => We verblijven in een leuke B[e-38]B in de omgeving van Mendoza. Mendoza is natuurlijk bekend als de wijnstreek van Argentinië. Die gaan we verkennen (en van proeven). We maken een fietstour van 24 km langs een 4-tal Bodegas, zo noemen ze hier de wijnhuizen. We beginnen bij een kleine bodega die biologisch probeert te werken. We krijgen uitleg en proeven ook van de verschillende wijnen. We fietsen door de velden met wijnranken, proeven nog meer wijn en komen als laatste bij Trivento uit. Een hele grote firma (en ja die ligt ook in de Albert Heijn). Geen slechte wijn trouwens. Wel leuk om de verschillen tussen de kleine en grote te zien. Maar of we ze nu allemaal kunnen onderscheiden tja....
Aan het einde van de middag nog een grote stroomstoring in Argentinië. Het halve land heeft geen stroom vanwege problemen bij de enige werkende kerncentrale. Gelukkig vinden we nog een restaurantje wat wel een eenvoudige maaltijd kan maken. En dan rond 9 uur springt opeens het licht weer aan, applaus in de straten. De volgende dag bezoeken we Mendoza zelf. Een stad met mooie parken, waar het veel om wijn draait.
Dan is het tijd om de wijnstreek te verlaten. We hebben een lange autorit voor de boeg. In de buurt van Mendoza is het nog druk, maar verder onderweg worden de wegen lang en recht en komen we soms een kwartier geen auto tegen. We maken halfweg een kleine tussenstop in Vallecitos. Dit blijkt een soort bedevaartsoord, Difunta Correa. Anderhalve eeuw geleden zwierf hier een jonge moeder die van honger en dorst stierf. Maar toen ze een dag later wed gevonden leefde haar baby al zogend bij zijn dode moeder nog. Nu komen hier tienduizenden mensen hierop af, met vanalles om voorspoed te verkrijgen. Veel nummerplaten van vrachtwagenchauffeurs, maar ook ontelbare miniatuurhuisjes die op een heuvel worden gezet.
Onze bestemming voor de komende dagen zijn 2 nationale parken. De eerste dag gaan we naar Ischigualasto, vallei van de maan. Hier rijden we in onze eigen auto achter een gids aan. En zien de meest bizarre landschappen en rotsformaties. Zeer apart om te zien. Het tweede park is Talampaya. Hier mogen we niet zelf rondrijden, maar gaan we mee met een excursie. Nog niet erg druk hier, dus het is een klein groepje van 7 personen. Alle uitleg krijgen we wel in het Spaans veel Engels wordt hier niet gesproken. Dit park is nog indrukwekkender dan die van gisteren. We rijden door een gigantische kloof, rode bergwanden 150 meter loodrecht omhoog. En nog meer vreemde rotsformaties. Met om het af te maken een condor. Erg groot.
Het zelf rondrijden is hier tot nu toe goed te doen. De wegen zijn goed. Alleen het is wel een puntje om de benzinestand goed in de gaten te houden. Vanuit ons hotel is de dichtstbijzijnde pomp 70km weg. En we moesten echt wel gaan tanken. Dat kostte ons dus een kleine 2 uur, maar wel door een mooi landschap.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091386
[countryId] => 8
[pictureCount] => 5
[visitorCount] => 96
[author] => Arjan
[cityName] => El Chiflón
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/099/508_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wijn-en-bizarre-landschappen
)
[4] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-28
[title] => Het begin van de terugreis
[message] => Vanmorgen werd ik sinds lange tijd weer wakker door de wekker. Ik checkte in voor mijn vlucht terug naar huis. Toen ik wakker werd regende het en ik ging vandaag weer een wandeling maken. Zou ik dan toch nog een keer met regen gaan wandelen? Ik was dit keer niet de eerste bij het ontbijt. Ik heb weer lekker ontbeten en ben daarna weer terug gegaan naar mijn kamer. Ik zette eerst mijn verhaaltje online. Daarna pakte ik mijn backpack weer in. Hij mocht nog één keer 15 kg wegen en hij woog bij mij precies 15 kg. Om 10.00 uur checkte ik uit.
Niet veel later ging ik op pad. Het was droog geworden, dus ik hoefde mijn regenjas niet aan. Vandaag ging ik naar de Martial gletsjer lopen. Vlakbij het hotel kwam ik twee reisgenoten tegen. Zij liepen gezellig met mij mee. Het begin van de wandeling was erg steil. We liepen door de bossen, een hele mooie omgeving met mooi zonnig weer. Ik liep op het tempo van de twee reisgenoten, wat iets langzamer was. Ook al merk ik ook bij mij wel vermoeidheid in mijn lichaam. We liepen lekker door en op een gegeven moment kwamen we Willem tegen. Hij liep een stukje met ons mee, tot het begin van de echte klim. Hier liep hij weer zijn eigen tempo en was hij zo weg. Ik bleef op het tempo van de anderen lopen. We liepen langs een oude skipiste en dat was erg steil. We deden het rustig aan. Op een gegeven moment kwamen we bij een oude skilift en een huisje aan. Voor de andere twee was deze klim voldoende. Zij keerden hier om en gingen weer terug naar beneden. Vanaf hier ging ik alleen verder. Het ging nog een heel stuk steil omhoog, maar ik kon wel wat meer mijn eigen tempo lopen. Ik haalde wat mensen in en na een pittige klim, stond ik rond 12.15 uur boven bij de gletsjer. De gletsjer zelf is niet heel veel meer, maar als je je omdraait naar de vallei, had je een mooi uitzicht op Ushuaia, de baai en op de achtergrond de fjorden. Heel erg mooi! Ik bleef maar kort boven, want ik moest weer op tijd terug zijn in het hotel. Het was zo steil, dat ik af en toe rennend de berg af ging. Ik was daardoor veel sneller op het punt waar de andere twee reisgenoten weer zijn teruggekeerd. Ook daarna was ik snel beneden bij het restaurant. Over dit eerste deel heb ik maar drie kwartier gedaan. Op dat moment begon het te regenen en ik wilde mijn regenjas aan gaan doen. Toen ik bij het restaurant naar binnen keek, zag ik de twee reisgenoten zitten. Ik liep naar binnen toe en er bleken ook nog twee andere reisgenoten te zitten. Zij hadden hier geluncht en zouden zo weer met een taxi terug naar het hotel gaan. Ondertussen was het weer droog en had ik mijn regenjas niet meer nodig. Ik ging dezelfde route door de bossen terug lopen naar het hotel. Dit zou de laatste wandeling zijn in Patagonië en daar wilde ik van genieten. Het wandelen ging snel, want ik was al met een half uur in het hotel. Op een gegeven moment begon het weer te regenen. Gelukkig liep ik beschut en voelde ik alleen wat druppels. Het laatste stuk terug naar het hotel was niet beschut onder de bomen en het regende vrij hard, waardoor ik de laatste tien minuten toch nat ben geworden. Ik was hierop voorbereid, dus in het hotel trok ik de droge kleren aan die ik apart had gehouden. We hadden nog een uur tot we naar het vliegveld zouden gaan. Ik belde nog even naar huis. Ik zou zo eindelijk aan de terugweg gaan beginnen en dan weer iedereen kunnen zien.
Om 15.00 uur vertrokken we met een busje naar het vliegveld. Het was een klein vliegveld en alles ging vlot. Mijn backpack woog 14,95 kg. Netjes! Om 15.35 uur zaten we met z'n allen te wachten bij de gate. Er was niet zo veel te zien en te doen, dus ik keek weer een aflevering. Om 17.15 uur vertrokken we naar Buenos Aires. We gingen de andere kant opstijgen dan ik had gedacht, maar daardoor had ik prachtig uitzicht over het eilandje waar we een paar dagen geleden hadden gelopen. Het was precies etenstijd, maar we kregen niks te eten. Uiteindelijk at ik mijn cake op die ik al een paar dagen meesleepte. Ik keek nog twee afleveringen. Eindelijk kregen we wat te eten/snacken en te drinken, hetzelfde als bij de vorige vluchten. Op een gegeven moment hadden we behoorlijk wat turbulentie. Niet veel later zag ik dat we door een onweersbui waren gevlogen. De onweersbui zag er gaaf uit van bovenaf. Ook zag ik de zonsondergang. Bij het dalen kreeg ik weer erge oorpijn en hoofdpijn. Ik hoopte maar dat we snel op de grond zouden staan. Het landen ging gelukkig vrij snel, net als de bagage ophalen en de bus in. Het is erg warm hier in Buenos Aires, 29 graden, en we liepen hier rond in onze warme kleren. We reden naar het hotel, waar we de andere twee keren ook hebben geslapen. Vannacht deel ik de kamer met Krista. Een deel van de groep wilde nog een drankje doen, maar ik voelde me niet top en voor mij was gisteren eigenlijk al het afscheid. Ik wilde wel empanadas halen voor onderweg naar huis. Samen met Krista liep ik naar het zaakje waar we eerder ook empanadas hadden gehaald, maar zoals alles waren ze al dicht. Morgenochtend sta ik wat vroeger op, in de hoop dat ze dan wel open zijn en ik een paar empanadas kan meenemen. Vannacht is de laatste nacht hier. Morgen om 9.00 uur vertrekken we naar het vliegveld en gaan we verder met onze terugreis naar Nederland!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091267
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nathalie
[cityName] => Buenos Aires
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,buenos-aires
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => het-begin-van-de-terugreis
)
[5] => stdClass Object
(
[username] => hildeenarjan
[datePublication] => 2023-03-01
[title] => Op weg naar het noordwesten van Argentinië
[message] => Afgelopen zondag was het eindelijk weer zover. We gaan na meer dan 3 jaar weer eens een verre reis maken. Argentinië is de bestemming. We parkeren Hilde's auto in een mooie garage aan de Kagerplassen, daar is geen parkeervergunning nidig. En worden dan verder naar Schiphol gevoerd. We gaan twee lange vliegreizen maken. Via Atlanta naar Buenos Aires. Dat bleek véél goedkoper dan een rechtstreekse vlucht. De overstap halen we en na 24 uur zijn we in Buenos Aires. De stad waar we elkaar ruim 13 jaar geleden voor het eerst gezien hebben.
We kunnen direct op onze kamer en een snelle douche werkt verfrissend. De Argentijnse wisselkoersen zijn heel ingewikkeld. Ze hebben een officiële koers en een zogenoemde blue rate. Die laatste levert ongeveer 2 maal zoveel pesos op voor je euro. Daarom hebben we op voorhand een afspraak met Natasja gemaakt. Zij wisselt euro's voor de blue rate om. Ze hebben hier geen grote biljetten, de grootste is ongeveer 2.5 euro. Dus we hebben nu een hele hoge stapel geld.
Tijd voor een wandelingetje door de stad. Lekker zomers weer. De grote boulevard met de obelisk herkennen we nog. Verder een hoop mooie gebouwen van rond de vorige eeuwwisseling. Toen was Argentinië een rijk land. En dat kun je aan de architectuur afzien. 's Avonds ons eerste stukje lomo gegeten, met een lekker glas wijn. Dat zal niet voor het laatst zijn. Dinsdag rustig kunnen opstaan. En na het ontbijt uitchecken en naar het vliegveld. Nog eens vliegen, maar nu niet zo lang. We gaan naar Mendoza, de bekende wijnstreek. Daar krijgen we ook onze huurauto. En we rijden naar onze B[e-38]B. Nu kan onze vakantie echt beginnen.
[userId] => 424474
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091265
[countryId] => 8
[pictureCount] => 3
[visitorCount] => 108
[author] => Arjan
[cityName] => Mendoza
[travelId] => 528436
[travelTitle] => Argentinië
[travelTitleSlugified] => argentini
[dateDepart] => 2023-02-26
[dateReturn] => 2023-03-24
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/098/766_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/424/474_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-weg-naar-het-noordwesten-van-argentini
)
[6] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-27
[title] => Fin del Mundo
[message] => Vanmorgen was ik weer voor de wekker wakker. Ik checkte alvast in voor mijn vlucht morgen naar Buenos Aires. Daarna stond ik rustig op en ging uitgebreid ontbijten. Ten slotte maakte ik me klaar voor de wandeling van vandaag.
Om 9.00 uur vertrokken we met een deel van de groep met een busje naar Parque Nacional Tierra del Fuego. De eerste stop was een fotostop bij de Tren del Fin del Mundo, het meest zuidelijke treinstation. Er stonden twee ouderwetse treintjes en je kan een treinrit maken van een paar kilometer. De tweede fotostop was bij het einde van de weg, waar een bord staat met "aqui finaliza la Ruta 3", oftewel "hier eindigt route 3". Dit wordt gezien als het einde van de wereld, in ieder geval de bewoonde wereld, want er liggen nog behoorlijk wat eilandjes onder dit punt. Hier nam ik ook een filmpje op voor iemand thuis en zocht ik twee mooie stenen uit. Na een korte toiletstop, maakten we nog een fotostop bij Lago Acigami, een mooi meer. Eindelijk werden we afgezet bij het startpunt van onze wandeling. Om 10.30 uur begonnen we de wandeling en we hadden met de chauffeur afgesproken dat hij ons om 14.30 uur weer zou oppikken op het einde van de wandelroute. Ik vond dit te laat, want we zouden ongeveer 8 km wandelen en waarschijnlijk wel eerder klaar zijn. Maar goed, dit had een deel van de groep besloten.
Het was een wandeling door een mooi bos, een subarctisch woud. We liepen grotendeels langs de kust. De wandeling was vrij eenvoudig, met af en toe een stukje dalen of stijgen. Ik liep eerst ergens halverwege de groep, omdat ik anders te snel zou lopen. Het tempo lag vrij laag, omdat sommigen wat slechter lopen of veel foto's maken. Op een gegeven moment liep ik toch wat meer voorop, maar liep ik erg langzaam om niet voor de groep uit te lopen. Ik liep dus totaal niet mijn eigen tempo en dat vond ik vrij zwaar. Het was geen spectaculaire wandeling. De omgeving was mooi, maar de wandeling zelf had niet zoveel uitdaging en het tempo lag erg laag. Voor mij was het gewoon een lange mooie boswandeling met af en toe stijgen en dalen. Halverwege de wandeling was ik er een beetje klaar mee. Het laatste stuk heb ik wat meer mijn eigen tempo gelopen. Vlakbij het einde kwamen we nog mooie wilde paarden tegen. Bij het einde van de wandeling kwam je uit bij het meest zuidelijke postkantoor van de wereld. Hier kon je een stempel laten zetten in je paspoort met onder andere "fin del mundo" (wat ik niet wilde, want dat zijn geen officiële stempels) en kaartjes kopen en naar huis sturen. Beide heb ik uiteindelijk niet gedaan. Het was wel leuk om bij het zuidelijkste postkantoor te zijn geweest.
We waren een uur eerder klaar met de wandeling, dus we moesten een uur wachten in de wind op de chaffeur. Ik was blij dat hij er een half uur te vroeg was, waardoor we toch nog op tijd terug naar het centrum konden. Om 14.30 uur kwamen we in het centrum aan. Ik liep even naar de toeristeninformatie met Krista, waar ik peso's van haar kreeg die ik van haar kon overnemen. Hier zette ik wat stempels op een tekening van een kind wat er nog lag (ik had zelf toevallig geen papier bij me). Krista ging naar een museum en ik wilde nog souvenirs kopen. Nadat Krista weg was en ik nog even naar huis appte, merkte ik dat ik er doorheen zat om meerdere redenen. Ik belde even naar huis om mijn hart te luchten en dat hielp gelukkig ook. Daarna ging ik souvenirs kopen. Ik vond een muts die dichtbij kwam van wat ik zocht, maar dan zonder pinquin. Echter was het een kindermuts en dus een stuk kleiner. Hij paste wel, dus ik nam hem toch mee. Hier kwam ik Krista ook weer tegen, want blijkbaar stelde het museum niet zo veel voor. We liepen door naar een ander winkeltje, waar ik een mooie trui kocht. Uiteindelijk zijn we nog een paar keer heen en weer gelopen in de straat. Toen we helemaal geslaagd waren, liepen we terug naar de toeristeninformatie. We wilden nu niet meer heen en weer naar het hotel, omdat we vanavond met elkaar zouden eten als afscheidsdiner en dan weer naar het centrum zouden moeten. Bij de toeristeninformatie hadden we wifi en konden we warm zitten, dus dat was prima. Blijkbaar kon je een certificaat krijgen dat je in Ushuaia bent geweest en daar zette ik ook alle stempels op. Daarna heb ik nog een uur gebeld met een vriendin, wat erg gezellig was. Ik was door mijn peso's heen, ook met wat ik van Krista had gekregen. Maar ik heb nog zo weinig nodig de komende dagen, dat ik niet meer wilde wisselen. Gelukkig kon Krista ook mijn eten betalen en betaal ik haar dat later terug. Hierdoor hoefde ik ook niet meer te wisselen.
We hadden om 19.00 uur met de groep bij een restaurant afgesproken. We zaten er met z'n vieren en toen bleek ineens dat we pas om 19.30 uur konden eten. Daar moesten we dus een half uur wachten. Voor het eten hield Willem een korte speech, waarna Dorothé een korte speech hield, waarna ze een enveloppe met korte tekstjes van de reisgenoten overhandigde aan Willem, met daarin zijn fooi. Dat hadden we vandaag met elkaar geregeld, erg leuk! Het duurde erg lang voor we ons eten kregen. Ik had lekkere ravioli met vier kazen saus. Ook nam ik nog een toetje, een heerlijke cheesecake met Calafate berries. Het was heel erg lekker, maar daarna zat ik wel vol.
Iedereen nam de taxi terug naar het hotel, maar ik liep samen met Krista terug. Het was een prima wandeling en na een half uur waren we in het hotel. Ik heb snel een warme douche genomen. Ik bed schreef ik mijn verhaaltje, maar het was al zo laat en ik was zo moe, dat ik pas morgenochtend mijn verhaaltje online wilde zetten. Ik moest echt gaan slapen, want dit is de laatste normale nacht hier.
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091254
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 48
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => fin-del-mundo
)
[7] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-26
[title] => Varen op het Beagle kanaal
[message] => Vandaag kon ik weer een beetje uitslapen. Toch ging ik er niet al te laat uit om te ontbijten, zodat ik daarna tijd had om naar huis te bellen. Ik was als eerste van de groep bij het ontbijt en kon al tijdens het ontbijt even naar huis bellen. Een half uur later kwam de rest van de groep. Ik had toen tijd om al mijn thermokleding op te zoeken, me om te kleden en mijn spullen te pakken voor vandaag.
Om 9.30 uur gingen we met de taxi naar de haven. Zonde eigenlijk voor dat kleine stukje, ik had eigenlijk beter kunnen gaan lopen. Hier kochten we de kaartjes voor de boottocht over het Beagle kanaal. Een half uur later vertrokken we met de boot. Het was een redelijk kleine boot, waar je ook boven en voor op het dek kon staan en zitten. Gelukkig zat het weer mee en was het droog, waardoor je naar buiten kon. Ik vond het wel erg fris in de wind en pakte me goed in. Al vrij snel zagen we een aantal pinquins in het water. Niet veel later zagen we ook een groepje dolfijnen, wat mogelijk dolfijnen van Peale geweest kunnen zijn. Geweldig! We voeren langs de fjorden naar een eilandje met een vuurtoren (Les Eclaireurs Lighthouse), een eilandje met veel aalscholvers en een eilandje (Isla De Los Lobos) met veel zeeleeuwen. We konden erg dichtbij komen en het geluid van de zeeleeuwen was fantastisch. Binnen konden we wat warms drinken en ik nam warme chocolademelk. Ik had het boven door de wind toch best koud, maar kon binnen even opwarmen.
Kort daarna legden we aan bij een eilandje (Islas Bridges). Hier gingen we van boord en we maakten een wandeling met de gids naar het uitzichtpunt. De wind was weg en ineens was het helemaal niet koud meer. Onderweg zagen we allerlei soorten planten. Eén van de planten, Calafate berries, heeft blauwe besjes en is een symbool van Patagonië. De legende is dat als je daarvan eet, dat je dan weer terug komt naar de Patagonische landschappen. Natuurlijk heb ik er een paar geproefd en dat was wel lekker. Ook was er een soort mos wat heel erg langzaam groeit en het zag er heel mooi uit. Er waren veel verschillende soorten mooie planten die ik niet ken. Ook was het uitzicht prachtig. Bij het uitzichtpunt maakten we een groepsfoto. Dit eiland is waarschijnlijk het zuidelijkste punt waar ik ga komen. Ik zocht een paar mooie stenen uit voor iemand thuis. Eigenlijk mag je hier niks meenemen, dus ik deed het een beetje stiekem en ik bleek ook niet de enige te zijn. Daarna wandelden we weer terug naar de boot en begonnen we aan de terugweg naar de haven. We voeren langs het vliegveld en er kwam net een vliegtuig aan die ging landen, wat een mooi beeld gaf. Het begon te miezeren, maar geluk zette dat niet door. Om 14.00 uur kwamen we weer aan in het stadje.
Met Krista zou ik op zoek gaan naar souvenirs. Echter is het zondag, waardoor veel winkels dicht waren en het was siësta tijd, waardoor ook veel winkels dicht waren. We kochten churros als lunch, die erg lekker waren. We liepen de winkeltjes in die open waren, maar ik kon de muts die ik zocht nog niet vinden. Wel vond ik een leuke trui, waar ik nog even over ga nadenken. Aan het eind van de straat was ik er klaar mee. Ik baalde dat veel winkels dicht waren en dat ik mijn muts nog niet had gevonden. Ik besloot om even naar het water te lopen. Ik maakte een foto met de letters Ushuaia en ging aan het water alvast mijn verhaaltje schrijven. Krista liep ondertussen door naar de winkels, want het was bijna tijd dat een aantal winkels mogelijk weer open gingen. Tegen de tijd dat ik mijn verhaaltje had geschreven, was het ook tijd. Ik liep langs de boulevard naar het begin van de winkelstraat. Ik ging alle open souvenirswinkels af. Een aantal was nu wel open, maar degene die ik in wilde, was nog dicht. Ik hoop dat ik daar morgen wel in kan. Ik vond nergens de muts en ik twijfelde nog over de trui. Via een andere mogelijke winkelstraat liep ik terug naar het hotel, maar hier zaten helaas geen souvenirswinkels.
Ik kwam om 18.00 uur eindelijk in het hotel aan. Ik belde even naar huis, wat zoals vaker langer duurde dan ik had gedacht. Pas om 19.45 uur ging ik empanadas halen. Normaal neem ik mijn hele tas mee met alles erin. Nu nam ik gepast geld mee om even snel de empanadas te halen waar ik ze gisteren ook had gehaald. Het begon te regenen, maar dat bleek uiteindelijk mee te vallen. Na een kleine tien minuten snel lopen, bleek dat de winkel dicht was. Ik liep weer terug naar een andere winkel die vlakbij het hotel zat. Deze was wel open, maar de empanadas waren hier iets duurder en ik had niet genoeg geld mee. Snel liep ik weer terug naar het hotel, pakte ik meer geld en haalde ik de empanadas. Een half uur later zat ik eindelijk de empanadas te eten in mijn kamer. Daarna liet ik het bad vollopen. Het is een heerlijk bubbelbad. Ik heb weer erg lang in bad gezeten om te ontspannen en heb twee afleveringen gekeken. Daarna maakte ik me klaar om naar bed te gaan en schreef ik mijn verhaaltje af. Morgen kan ik weer een beetje uitslapen en ga ik eindelijk echt naar het einde van de wereld!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091221
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 59
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => varen-op-het-beagle-kanaal
)
[8] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-25
[title] => Lange busreis naar het einde van de wereld!
[message] => De wekker ging weer bijtijds af. Ik had weinig uitgepakt, dus ik hoefde ook niet zo veel in te pakken. Het ontbijt was erg lekker, met onder andere yoghurt en scrambled eggs. Ik heb dus weer goed ontbeten.
Om 8.00 uur vertrokken we met een openbare bus naar Ushuaia. In Punta Arenas haalden we nog wat mensen op. Het zou vandaag een hele lange reisdag worden. 'S ochtends was ik nog moe en heb ik nog wat geslapen in de bus. Ik heb ook regelmatig weer naar buiten gekeken en elke keer als ik lama's, nandu's, schapen of paarden zie, word ik weer blij. Om 10.30 uur kwamen we bij de boot aan. Hier moesten we een half uur op de boot wachten. Het was een soort veerboot, waar redelijk wat bussen en auto's op konden. Boven op het dek waaide het zo ontzettend hard. In de verte zag je Vuurland liggen. Deze hele setting deed mij denken aan met de TESO naar Texel varen. Ik genoot er erg van. Op een gegeven moment zag ik mensen ergens naar wijzen aan de zijkant van de boot. Ik ging kijken en al snel zag ik een dolfijn. Het was een zwart witte dolfijn. Na informatie te hebben opgezocht, bleek het de Commersons dolfijn of Kortsnuitdolfijn te zijn. Ze komen op twee plaatsen ter wereld voor. De grootste groep leeft rond de kust van Argentinië en in de Straat Magellaan. Die heb ik dus gezien! Wat een geluk!
Na een klein half uur varen, kwamen we eindelijk op Vuurland aan. We moesten nog een flink stuk rijden naar de grens van Chili naar Argentinië. Ik wisselde slapen en naar buiten kijken met elkaar af. Toen we bij de grens van Chili aankwamen, moesten we lang wachten. Ik begon met het kijken van een aflevering. Op het land zagen we een gaucho op een paard de schapen opjagen naar een ander stuk land. Gaaf, dat hadden we nog niet eerder gezien! Na drie kwartier had iedereen een stempel en konden we eindelijk verder rijden. We moesten nog een paar kilometer doorrijden naar de grenscontrole van Argentinië. Hier konden we gelukkig snel doorheen. Dit keer is onze bagage niet gecontroleerd, dus dat scheelde ook. Terwijl we wachtten tot iedereen klaar was, keek ik mijn aflevering af.
Om 15.45 uur reden we eindelijk het laatste stuk naar Ushuaia. In Tolhuin maakten we nog een stop van een half uur. Ik had liever doorgereden en bleef zitten in de bus. Ik begon maar weer met het kijken van een nieuwe aflevering. Eindelijk reden we echt het laatste stuk naar Ushuaia. Het landschap veranderde van weids naar berg- en fjordengebied. Het werd bewolkt en we reden ook in de wolken en het begon te regenen. Helaas was het weer niet erg goed.
Eindelijk kwamen we aan bij het eindstation in het centrum van Ushuaia. Hier stapten we over op een ander busje, omdat ons hotel verder van het centrum af ligt. We moesten nog best een stukje rijden en ik baalde er wel van dat we zo ver van het centrum af zitten. Nu moeten we ongeveer een half uur lopen of een taxi nemen, wat ik onzin vind. De komende drie nachten slapen we in Ushuaia. Ik heb het geluk dat ik de komende drie nachten de kamer voor mezelf heb. Het was al laat, 21.00 uur, en ik had geen zin om nog helemaal naar het centrum te gaan om te eten, maar ik wilde wel wat eten. Samen met Krista liep ik naar wat bakkerijen in de buurt, maar nergens hadden ze empanadas. Uiteindelijk maakten we ons rondje af richting het hotel en vonden we toch een zaak met empanadas! Via de supermarkt liepen we terug naar het hotel, waar we de empanadas op aten. Erg lekker! Daarna ging ik naar mijn kamer, spoelde ik me snel af onder een warme douche, keek ik de aflevering af en schreef ik mijn verhaaltje in bed. Morgen begint de excursie wat later en kunnen we pas om 7.30 uur ontbijten. Dat betekent uitslapen!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091191
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 67
[author] => Nathalie
[cityName] => Ushuaia
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,ushuaia
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => lange-busreis-naar-het-einde-van-de-wereld
)
[9] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-21
[title] => Gletsjerhike Perito Moreno!
[message] => Vanmorgen werd ik al om 6.00 uur wakker, net voor de wekker. Ik trok al mijn lagen kleren aan voor de gletsjerhike vandaag. Krista zou pas later vertrekken, dus die kon nog even blijven liggen. Om 6.30 uur zat ik samen met Jeroen aan het ontbijt. Zoals altijd ontbijtte ik veel, omdat ik het wel nodig zou hebben vandaag. Uiteindelijk werden we om 7.15 uur opgehaald. Onderweg pikten we nog wat mensen op, daarna reden we door naar de Perito Moreno gletsjer. Ik was nog moe en probeerde onderweg nog wat te slapen.
Helaas was vanochtend een regenachtige ochtend. Bij de Perito Moreno gletsjer stapten we uit in de regen. Op vlonders en trappen kon je een rondje lopen, waarbij je uitzicht had op de voorkant van de gletsjer. We waren erg dichtbij en het was erg indrukwekkend en hoog. Een paar keer viel er ijs naar beneden met ontzettend veel kabaal en geplons. Wauw! Helaas lag de rest van de gletsjer en de bergen erachter in de wolken, waardoor je dat mooie uitzicht niet had. Ik maakte een filmpje van een foto hoe het uitzicht eruit zou moeten zien en wat wij zagen. Dat vond ik wel jammer. Ik hoopte vooral dat het droog zou worden als wij de gletsjer op zouden gaan. Ik vond het niet erg koud, ondanks de regen. Dat scheelde wel.
Toen we terug liepen naar de bus, kwamen we de rest van de groep tegen. Zij waren om 8.00 uur vertrokken en gingen nu de gletsjer bekijken. We hadden eigenlijk samen kunnen rijden, waardoor wij niet zo vroeg op hadden hoeven staan. Helaas was dat niet het geval. Wij stapten in de bus en reden naar een kleine haven. Hier stapten we op de boot, waarmee we het kanaal overstaken. Hier hadden we al mooi uitzicht over de gletsjer vanaf het water.
Aan de overkant stonden wat gebouwen waar we verzamelden. De groep werd in tweeën gesplitst, een Spaanse groep en een Engelse groep. In onze groep bleek ook een Nederlandse dame te zitten. Dat was erg gezellig! Het regende nog steeds en zo liepen we over het strand naar een ander gebouwtje. Hier kregen we een harnas (klimgordel) en een helm. Ook kreeg ik een wandelstok, omdat ik last had van mijn knieën. Hiermee heb je toch wat extra steun. Daarna ging de echte klim beginnen.
We zouden eerst anderhalf uur lopen naar het punt waar we het ijs op zouden gaan. Dit was af en toe erg steil omhoog en af en toe ook weer naar beneden. Het was een prima wandeling, maar af en toe had ik wel last van mijn knieën. Ondanks de regen, had ik het niet koud. Toen we begonnen met wandelen, leek het wat op te klaren. We hoopten maar dat het weer beter zou worden, want dat was wel voorspeld voor vandaag. Eindelijk kwamen we bij een ander gebouwtje uit, waar we crampons kregen. Inmiddels was het droog geworden en trok ik mijn regenjas uit. Daarna moesten we nog een klein stukje steil naar beneden, waar we eindelijk het ijs op stapten.
Om 13.30 uur stapten we op het ijs. Hier deden we onze crampons aan en kregen we uitleg over hoe we daarmee moesten lopen. We begonnen de wandeling simpel, maar toen we eenmaal door hadden hoe we moesten lopen, gingen we echt de gletsjer op. Het was echt waanzinnig! Ondertussen was het weer omgeslagen en was het blauw en zonnig. Wat een geluk! We hadden uitzicht over de hele gletsjer. Overal om je heen zag je ijs. Soms wel meters hoog, of juist meters diep. Er zaten diepe gaten in het ijs met helderblauw water. Het was echt prachtig. Op een beschutte plek gingen we zitten om te lunchen. Hier had je ook een gleuf met blauw ijs. Zo ontzettend mooi! We liepen daarna langs watervallen, nog meer diepe gaten gevuld met water, en natuurlijk bergen ijs. Het was ook totaal niet koud. Ik had me juist te warm aangekleed. Uiteindelijk kwamen we in het midden van de gletsjer. Overal om je heen zag je de gletsjer. Je kon je bijna gewoon niet voorstellen hoe immens groot dit is. Het is ook heel moeilijk te omschrijven hoe deze dag was. Na een korte stop en weet ik veel hoeveel foto's verder, begonnen we weer aan de terugweg. Ik genoot van elke seconde, van het geluid van het lopen op het ijs en van de prachtige blauwe kleuren. Wat een fantastische ervaring! Uiteindelijk kwamen we om 16.15 uur terug waar we het ijs op waren gegaan. We deden onze crampons uit en begonnen aan de terugweg. Ik kreeg steeds meer last van mijn knieën, maar probeerde de stok zo goed mogelijk te gebruiken. Het werd zelfs zo warm, dat ik mijn jas en vest uit heb getrokken.
Na weer een flinke wandeling met veel stijgen en dalen, kwamen we weer aan bij het gebouwtje. Hier hebben we even gezeten in het zonnetje met uitzicht op de gletsjer. We moesten nog even wachten op de Spaanse groep. Daarna stapten we weer op de boot. We voeren nog langs de voorkant van de gletsjer, onder het genot van een whisky met ijs van de Perito Moreno en een bonbon. De whisky vond ik echt niet lekker, maar de bonbon natuurlijk wel. Ook kregen we nog een leuke sleutelhanger als aandenken aan deze dag. Na een korte boottocht, kwamen we weer aan op het land en stapten we in de bus. We moesten nog anderhalf uur terug rijden. De verwarming stond echt intens hoog in de bus, waar ik helemaal niet goed van werd. Uiteindelijk probeerde ik maar te slapen. Om 20.15 uur kwamen we aan in ons hotel. Het was een hele lange dag geweest, maar het was zo'n gave dag! Samen met Jeroen gingen we nog even buiten zitten om wat frisse lucht te krijgen. Krista was een hapje eten met haar groepje en zou op de terugweg wat te eten voor mij meenemen. Ondertussen schreef ik buiten alvast mijn verhaaltje. Even later kwam Krista aan met empanadas en een blikje Fanta. Dat was echt even lekker! Binnen kletste ik nog even kort met een paar reisgenoten. Daarna nam ik een warme douche. In propte al mijn spullen weer in mijn backpack en schreef mijn verhaaltje af. Morgen weer vroeg op en dan gaan we naar Chili!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091114
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 45
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => gletsjerhike-perito-moreno
)
[10] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-20
[title] => Laguna Torre
[message] => De wekker ging alweer vroeg af. Ik had goed geslapen en was iets minder moe dan de andere dagen. In bed maakte ik mijn verhaaltje af en zocht ik foto's uit. Bij het ontbijt kon ik mijn verhaaltje en foto's online zetten. Ik was als enige van onze groep bij het ontbijt en verder zat de Djoser groep aan het ontbijt. Na een tijdje kwam Willem bij mij zitten. Het bleek dat ik de enige was die samen met Willem naar Laguna Torre zou wandelen. Na het ontbijt pakte ik mijn laatste spullen in en was ik klaar voor nog een daghike.
Om 8.15 uur begonnen we aan de hike. Bij deze daghike is het begin zwaar door de stijging, maar daarna bleef het redelijk vlak, met af en toe stijgen en dalen. Ik heb met Willem over van alles en nog wat gekletst. We liepen voornamelijk door de bossen en af en toe stopten we bij een uitzichtpunt. Nu was de top van Cerro Torre nog redelijk te zien. De bergen en de top zitten vrijwel altijd verstopt achter de wolken. Ik was blij dat ik nu toch de top heb kunnen zien. We liepen stevig door en hebben geen pauze genomen. Om 10.15 uur kwamen we aan bij het meer, waar ijsblokken in dreven, met de gletsjer op de achtergrond. Het was prachtig. Het waaide wel heel erg hard en we voelden ook wat spetters. Na een korte stop, liepen we door naar een hoger gelegen punt met een nog mooier uitzicht. Vanaf hier ging Willem weer beginnen aan de terugweg. Hij moest nog wat dingen regelen en had daar internet voor nodig (waar wij waren was er uiteraard geen bereik). In mijn eentje liep ik door naar het tweede uitzichtpunt. Dit was ongeveer 2 km verder en nog een stuk omhoog klimmen. Ik trok mijn regenjas aan voor de paar druppels regen, maar dat had eigenlijk niet gehoeven. Wel zag ik later de regenboog boven het meer. Het waaide zo ontzettend hard, dat ik echt moeite had om te blijven staan en tegelijkertijd vooruit te komen. Af en toe ben ik gewoon omgewaaid. Ik had mijn muts ook afgedaan, omdat ik bang was dat hij weg zou waaien. Dit moet echt windkracht 11 zijn geweest. Door deze weersomstandigheden duurde het een half uur (11.15 uur) voor ik boven bij het uitzichtpunt was. Onderweg kwam ik een paar mensen tegen die naar beneden gingen. Ik zat daar ook vol in de wind, maar het uitzicht was prachtig. Je zag de hele gletsjer en dat was erg indrukwekkend. De Cerro Torre en de andere bergen waren wel al in de wolken en dus niet meer zichtbaar. Ik wilde natuurlijk foto's maken met mezelf erop, maar er was niemand. Ik bouwde met stenen een houder voor mijn telefoon, zodat die kon blijven staan, maar dat was door de wind nog best een uitdaging. Veel foto's mislukten, maar uiteindelijk had ik twee hele leuke foto's gemaakt. Je moet toch een beetje creatief zijn als je alleen bent en van jezelf foto's wilt maken. In de volle wind at ik mijn lunch, wat ook nog een uitdaging was. Na drie kwartier op dit uitzichtpunt, ging ik om 12.00 uur weer naar beneden. Dit ging een stuk sneller omdat ik de wind in de rug had, maar het was nog steeds erg moeilijk om te blijven staan. Ik werd alweer een paar keer echt omver geblazen. Wat een ervaring. Om 12.30 uur was ik weer beneden. Beneden bij het meer maakte ik nog foto's van anderen en zij maakte nog foto's van mij. Ondertussen was het zo bewolkt in de bergen, dat je weinig meer zag. Ik was blij dat ik in de ochtend mooi uitzicht had gehad.
Om 12.45 uur begon ik weer aan de terugweg. Het stopte al snel met hard waaien en het werd ook snel weer warm. Ik trok mijn jas maar weer uit. Ik moest hetzelfde stuk weer terug lopen en dat wilde ik in één keer doen. Halverwege kreeg ik weer erg last van mijn knieën, waardoor ik het wat rustiger aan moest doen. Om 15.00 uur was ik eindelijk weer beneden. Bij een bakkerij kocht ik drie lekkere empanadas (vlees, kip en spinazie), voor onderweg in de bus. In het hotel kon ik even bijkomen van weer ruim 20 km wandelen. Bijna iedereen was er al, dus ik kon even kort vertellen hoe mijn dag was en vragen hoe hun dag was. Een deel van de groep ging vandaag paardrijden en dat was erg leuk geweest. Daarna belde ik nog even naar huis. We zouden om 16.00 uur vertrekken naar El Calafate, maar om 15.45 uur was iedereen en het busje er en vertrokken we al. Hierdoor moest ik het gesprek plotseling afbreken.
Halverwege de busreis stapten we uit bij een uitzichtpunt. Hier zaten toevallig twee vossen, die iedereen natuurlijk probeerde op de foto te krijgen. Hier had Willem voor iedereen een soort bonbon als traktatie voor degene die gisteren jarig was. Erg lief en lekker! Ik at mijn empanadas en daarna de bonbon als toetje. Rond 20.00 uur kwamen we in het hotel aan waar we eerder ook verbleven. Ik had een muts gezien die ik vandaag wilde kopen, maar hij bleek weg te zijn. Balen, iemand anders was mij voor. De komende twee nachten slaap ik weer met Krista op de kamer. We kletsten nog even en daarna nam ik een warme en lange douche, in de hoop dat mijn lichaam en knieën wat konden ontspannen. Daarna legde ik al mijn spullen voor morgen klaar. Ik doe morgen de Big Ice wandeling op de Perito Moreno gletsjer. Alleen mensen van 45 jaar of jonger mogen deze doen. Als je 65 jaar of jonger bent, mag je de korte wandeling op de gletsjer doen. Als je ouder bent dan 65 jaar, mag je de gletsjer niet meer op. Dit betekent dat maar de helft van de groep de gletsjer op mag. Vijf mogen de korte wandeling doen, waaronder Krista. En Jeroen en ik mogen de Big Ice doen. We vertrekken wel heel vroeg en het is een hele lange excursie. Ik kijk er erg naar uit!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091093
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 47
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laguna-torre
)
[11] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-19
[title] => Laguna de los Tres en Fitz Roy!
[message] => Vanmorgen ging de wekker weer vroeg. De laatste tijd word ik eigenlijk altijd moe wakker. Het is zo'n druk programma, met weinig vrije tijd en weinig rustmomenten. Ik begin wel uit te kijken naar thuis op de bank zitten met een kopje thee en niets hoeven doen. Ik was als eerste bij het ontbijt, samen met de Djoser groep. Zij zijn ook gisteren aangekomen en volgen grotendeels hetzelfde programma. Later kwam mijn groep ook ontbijten. Eén reisgenoot is vandaag jarig en ze trakteerde ons op een reepje chocolade. Erg lief en lekker!
Om 8.00 uur vertrokken we met een groepje van tien met een busje naar het startpunt van de daghike naar Laguna de los Tres. Onderweg moesten we nog andere mensen ophalen, dus het duurde vrij lang. Ik was zo moe, dat ik af en toe in slaap viel. Uiteindelijk begonnen we de hike om 8.45 uur. Het was prachtig helder en zonnig weer, dus daar hadden we al erg geluk mee. Met drie andere reisgenoten liep ik voorop. Wij hadden een lekker tempo en liepen door. De anderen deden het wat rustiger aan. Het was druk op het pad, dus we moesten regelmatig mensen inhalen of we werden zelf ingehaald. Het begin van de hike was redelijk vlak, door open vlaktes en door de bossen. Na een tijdje moesten we ook af en toe een stukje steil omhoog lopen. Dit werd al wat zwaarder. Af en toe hadden we prachtig uitzicht, onder andere op Laguna Piedras Blancas en de gletsjer daarachter.
Op een gegeven moment kwamen we op een splitsing. Links liep je direct door naar El Chaltén. Rechts liep je steil omhoog naar Laguna de los Tres. Krista had nog last van haar benen en knieën door eerdere blessures. Toch wilde ze de klim omhoog proberen. We liepen door een bos waar ook een camping was met allemaal tentjes. Daarna liepen we over een brug heen. Hier kon je de weg omhoog goed zien en Krista besloot toch om niet omhoog te gaan. Ze liep terug en zou daar even later de rest van de groep zien die ook niet het laatste stuk naar boven zouden lopen. Ondertussen liepen wij met z'n drieën verder omhoog. Ook hier was het erg druk op de paden, wat niet altijd even fijn was. Het waren steile stukken omhoog, maar het pad was goed zichtbaar en goed begaanbaar, dus dat scheelde. Het stuk omhoog zou ruim 1 km zijn, met een klim van 400 meter. Iedereen liep op eigen tempo en we namen regelmatig even een pauze. Halverwege de berg kwamen we twee reisgenoten van de achterste groep tegen, die flink hadden doorgelopen. Uiteindelijk liepen we samen naar de top, waar het erg druk was met iedereen die daar aankwam. Onderweg was de temperatuur prima geweest en heb je jezelf warm gelopen, maar bovenop de berg was het erg koud. Ik trok mijn jas, muts en handschoenen aan. Daarna at ik een deel van mijn lunch met prachtig uitzicht over het meer met de Fitz Roy en gletsjers op de achtergrond. Niet veel later zagen we Willem. Hij was blijkbaar via onze terugweg omhoog gelopen en hij was ook al bij het uitzichtpunt geweest. Nadat hij ons de tip gaf om naar dat uitzichtpunt te gaan, begon hij weer aan de weg naar beneden. Niet lang daarna liepen wij eerst een stukje naar beneden, naar het meer. Daar maakten we een paar foto's en genoten we van het uitzicht. Daarna liepen we weer een berg op, naar het tweede uitzichtpunt. Het was hier echt prachtig! Hier had je uitzicht op twee meren, met de Fitz Roy en twee gletsjers. Fantastisch! Dit was waarvoor ik naar Patagonië wilde komen. Het was hier gelukkig veel rustiger dan op de eerste top. We genoten van het uitzicht en maakten nog meer foto's. Ook zagen we hier bij de top van het Fitz Roy massief een condor vliegen. Gaaf! Na ruim een uur boven te zijn geweest, liepen we weer naar beneden richting het meer en vervolgens weer naar boven richting de eerste top. Vanaf daar begonnen we weer de afdaling. Ondertussen was er een stroom wandelaars naar beneden ontstaan, waardoor je vrij snel naar beneden kon lopen, maar wel in een file. Op een gegeven moment kon ik ergens inhalen en daarna was er een stuk waar ik half rennend naar beneden kon. Dit deed ik dan ook en dat ging veel makkelijker en sneller. Beneden kwam ik één van de reisgenoten tegen en samen wachtten we op de andere drie reisgenoten. Na 20 minuten kwamen zij ook aan en na een korte pauze begonnen we aan het laatste lange stuk met een flinke afdaling. Het eerste deel was vlak en ging makkelijk. Daarna kwamen we bij een meer, waar we even een kijkje namen. Eigenlijk zaten we er allemaal doorheen en wilden we graag in het hotel zijn. Twee van de groep wilden langer bij het meertje zitten, maar de andere twee en ik wilden direct doorlopen, omdat het anders moeilijker zou zijn om weer door te gaan en we dan ook eerder terug zouden zijn. Met z'n drieën liepen we de laatste 4 km naar beneden. Ik had het wel gehad en wilde graag in het hotel zijn, dus we hadden de vaart er wel in zitten. Om 17.30 uur kwamen we eindelijk beneden aan. Daarna moesten we nog een stukje terug lopen naar het hotel. Om 18.00 uur kwamen we in het hotel aan. Ik heb direct mijn bikini aangedaan en ben in het zwembad gedoken. Andere reisgenoten lagen er al in. Terwijl ik mijn lichaam kon ontspannen in het zwembad, vertelde ik over onze dag en hoorde ik hoe hun dag was geweest. Uiteindelijk ging iedereen zich klaar maken om te eten. Alleen Krista en ik bleven nog even in het zwembad. Na een half uur gingen wij ook douchen. We hadden besloten om met een groepje te gaan eten bij het restaurant in het hotel. We zaten daar om 19.30 uur en bestelden een drankje. Pas om 20.00 uur konden we eten bestellen. Het duurde super lang voor we het eten kregen en ik werd echt chagrijnig. Ik had al lang in bed willen liggen en moest nog van alles doen, wat ik had kunnen doen in de tijd dat we moesten wachten. Pas om 21.00 uur kreeg ik mijn lasagne. Hij was wel lekker, maar ik had ondertussen zo'n honger, dat ik niet echt genoeg had. Ik kreeg van Krista nog wat patatjes. Terwijl de rest nog gezellig zat te kletsen, betaalde ik mijn eten en ging ik terug naar mijn kamer. Ik pakte snel mijn backpack in en legde mijn spullen voor morgen klaar. Daarna schreef ik in bed snel mijn verhaaltje van vandaag. Ik mijn kamer heb ik geen wifi. Om mijn verhaaltje online te zetten, moet ik naar de lobby en daar wachten totdat alles is geupload. Omdat ik zo ontzettend moe was en echt slaap nodig had, besloot ik om morgen tijdens het ontbijt mijn verhaaltje online te zetten. Daar heb ik mooi de tijd voor tijdens het ontbijt. Voor nu dus lekker slapen en morgen weer fris en fruitig voor nog een daghike!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091075
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 42
[author] => Nathalie
[cityName] => El Chaltén
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-chaltn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => laguna-de-los-tres-en-fitz-roy
)
[12] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-18
[title] => IJsbergen en gletsjers!
[message] => De wekker ging af om 6.00 uur. Ik had redelijk geslapen, maar had ook een half uur wakker gelegen vannacht. Ik had zeker nog langer willen slapen. Zoals elke ochtend ontbijtte ik goed. We pakten onze laatste spullen in en checkten uit.
Om 7.15 uur vertrokken we naar de haven Puerto Bandera. Onderweg hadden we mooi uitzicht over de bergen met besneeuwde bergtoppen en gletsjers, maar ik was nog zo moe, dat ik nog even mijn ogen dicht heb gedaan in de bus.
Om 9.00 uur vertrokken we met de catamaran. Het was een vrij grote boot met een binnendeel en een buitendeel. We voeren een klein stukje over Lago Argentino en gingen al snel richting de eerste gletsjer. We stonden buiten op het dek in de wind, zoals bijna iedereen. Het was niet zo koud als ik gedacht had, maar in de wind kon het wel fris zijn. Ik was blij dat ik meerdere laagjes aan had gedaan. Op een gegeven moment ging iedereen koffie drinken en hadden we een goed plekje vooraan. De eerste stop was een grote ijsberg die in het water dreef. Het was prachtig blauw en groot. Heel bijzonder om te zien. Om ons heen dreven kleinere stukken ijs in het water. Heel gaaf! De crew viste een ijsblok uit het water en binnen kon je een drankje bestellen met ijsblokjes van dat ijs. Na deze stop voeren we door naar de eerste gletsjer, de Upsala gletsjer. We mochten hier niet dichterbij komen dan twee kilometer, maar vanaf een afstand zag het er al reusachtig en geweldig uit. En dan te bedenken dat de muur van de gletsjer 50 meter hoog is. Zo indrukwekkend. Daarna voeren we richting de Spegazzini gletsjer. Het was prachtig om de gletsjers te zien. Voordat we deze gletsjer van dichtbij gingen bekijken, konden we aan land en lunchen in een restaurant. Terwijl iedereen binnen zat te eten, zaten Krista en ik buiten bij het strandje onze lunch te eten, met prachtig uitzicht op de baai met de gletsjers. Het was heerlijk in het zonnetje en totaal niet koud. We hebben in alle rust wat foto's kunnen maken en kunnen eten en genieten van de omgeving. Af en toe hoorde je dat er ijs naar beneden viel. Soms zag je dat, maar vaak was het aan de andere kant van de berg. Op een gegeven moment waren mensen klaar met eten en kwamen ze ook naar buiten. De rust was voorbij en iedereen wilde foto's maken. We liepen weer terug richting de boot en stapten weer in. Daarna voeren we door naar de gletsjer, waar we op 300 meter afstand voor gingen liggen. Het was zo hoog en zo indrukwekkend. Ik kon er wel naar blijven kijken. Af en toe viel er ijs het water in, maar we hebben geen grote stukken ijs het water in zien vallen. Wat er afvalt, groeit ook weer aan. Deze gletsjer is dus vrij stabiel. Daarna was het alweer tijd om terug te varen. We stonden voorop op de boot, uit de wind en in het zonnetje. We waren allemaal best moe en stonden met onze ogen af en toe dicht. De boottocht was heerlijk en erg indrukwekkend. We hebben vandaag 130 km gevaren in het Parque Nacional Los Glaciares en gaan de komende dagen meer zien van dit nationale park.
Op het land stapten we in de bus richting het hotel. Hier haalden we onze bagage op en vanaf hier vertrokken we naar El Chaltén. In El Calafate stopten we nog om wat te eten te halen. Ik haalde twee lekkere empanadas die ik later in de bus op at. Onderweg hadden we prachtig uitzicht op Lago Argentino en Lago Viedma. Tijdens deze busrit van ruim drie uur, kom je bijna niets of niemand tegen. Er is hier al heel erg weinig. Eigenlijk begint het einde van de wereld al hier. Dat vind ik al heel bijzonder. Op een gegeven moment kwam de bekende Fitz Roy berg in zicht. Prachtig! Morgen gaan we een dagwandeling maken naar de voet van deze berg.
Iets voor 20.00 uur kwamen in ons hotel aan. De komende twee nachten heb ik de kamer weer voor mezelf. Heerlijk! Dit hotel heeft een binnenzwembad en een sauna. Samen met drie anderen nam ik een duik in het zwembad. Het was heerlijk warm en we hebben een beetje gezwommen en gekletst. Na iets van drie kwartier gingen we er weer uit en douchen. Ik had een koude douche, waarschijnlijk omdat we er allemaal tegelijk onder stonden.
Het was 22.00 uur, maar ik was al erg moe. Ik heb snel mijn verhaaltje geschreven, maar in mijn kamer had ik geen wifi, waardoor ik in de lobby mijn verhaaltje online moest zetten. Voordat ik ging slapen, heb ik mijn spullen voor morgen klaargelegd. Morgen gaan we de tweede daghike doen. Dit is een hike waar ik heel erg naar uit heb gekeken!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091042
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 43
[author] => Nathalie
[cityName] => El Chaltén
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-chaltn
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => ijsbergen-en-gletsjers
)
[13] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-17
[title] => Op naar het zuidelijke deel van Patagonië!
[message] => Vandaag was alweer een reisdag en we moesten vroeg op. Ik had mijn backpack amper uitgepakt, dus ik hoefde ook niet veel meer in te pakken. Dat scheelde wel. Ik had weer goed ontbeten en pakte daarna de laatste spullen in. We stapten in de bus en reden naar de nationale luchthaven. Hier was het super druk en er stond een hele lange rij voor het inchecken. Er waren ook cameraploegen en één van die ploegen stelde wat vragen aan één van onze reisgenoten die Spaans kan. Ik stond op de achtergrond, dus waarschijnlijk ben ik op de Argentijnse tv geweest. Op een gegeven moment mochten we de lange rij uit en aansluiten in een rij voor groepen. Hierdoor waren we een stuk sneller bij het inchecken van de bagage. Er stond ook een hele lange rij bij de douane, maar ook daar waren we redelijk snel doorheen. Toen we aan het wachten waren, heb ik weer even kort met thuis kunnen bellen. Het duurde lang voor we konden boarden en de vlucht vertrok dan ook met vertraging. Helaas was het bewolkt en kon je buiten niet veel zien. In het vliegtuig schreef ik eerst mijn verhaaltje van gisteren. Daarna keek ik twee afleveringen van een serie. Ondertussen kregen we ook wat te drinken met wat nootjes en een muesli reep. Dat was erg lekker! Aan het einde van de vlucht werd de bewolking minder en had je prachtig uitzicht over de bergen en besneeuwde bergtoppen. Het dalen ging gelukkig een stuk beter met mijn oren vandaag, al was het nog niet helemaal goed. Rond 14.00 uur landen we in El Calafate. We haalden onze bagage op en liepen naar buiten naar de bus. Ik had verwacht dat het hier koud zou zijn, maar het was heerlijk weer en ik hoefde mijn jas helemaal niet aan. Vandaag deel ik de kamer weer met Dorothé. Ik kreeg van haar haar simpele camera die ze zelf amper gebruikt en mag dan straks het kaartje met de foto's houden. Super lief van haar en daar ben ik erg blij mee!
Met een groepje liepen we naar Laguna Nimez. Dit is een afgesloten gebied naast Lago Argentino, met twee meertjes met veel verschillende soorten vogels. Het was een rondje van 5 km lopen en dat deden we op ons gemak. We zagen onder andere flamingo en eenden, maar ook een vos. Het was er heerlijk rustig en je kon volop genieten van de natuur. Het was er erg mooi. Ondertussen was het al later. Met z'n zessen gingen we bij een restaurant aan het meer eten. Ik had trek en nam een heerlijke hamburger. Dat had ik echt even nodig. Daarna liepen we via de supermarkt terug naar het hotel. Dorothé was niet met ons mee maar had de sleutel van de kamer, dus ik hoopte dat ze al terug zou zijn. Ze bleek net in bed te liggen en deed de deur voor me open. Ik spoelde me even snel af onder de douche en maakte me klaar om naar bed te gaan. Ik schreef snel mijn verhaaltjes, waardoor ik nu eindelijk weer bij ben. Morgen staat de wekker erg vroeg, al om 6.00 uur. We gaan een hele leuke excursie doen waar ik erg naar uit kijk!
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091029
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 53
[author] => Nathalie
[cityName] => El Calafate
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,el-calafate
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => op-naar-het-zuidelijke-deel-van-patagoni
)
[14] => stdClass Object
(
[username] => NathalievanHillo
[datePublication] => 2023-02-16
[title] => Een verloren reisdag
[message] => Vanmorgen konden we iets langer slapen. Ik had best goed geslapen en voelde me redelijk uitgerust. Ik had verwacht dat ik zo veel pijn in mijn hele lichaam zou hebben van de daghike gisteren dat ik niet op kon staan, maar dat viel reuze mee. Ik voelde me wel een beetje stijf, voelde hier en daar mijn spieren, maar had vooral pijn in mijn knieën. Dat lange afdalen was niet goed voor mijn knieën geweest. Ik ontbijtte weer goed en pakte daarna de laatste spullen weer in. Met de bus reden we naar het vliegveld, wat niet ver was. Eigenlijk hadden we vanaf Bariloche naar El Calafate moeten vliegen, maar Aerolíneas Argentinas had deze vlucht geannuleerd, waardoor we naar Buenos Aires moesten vliegen, hier moesten overnachten en pas de volgende ochtend naar El Calafate konden vliegen. Een verloren dag, die we eigenlijk in El Calafate hadden moeten besteden. Op het vliegveld checkte ik mijn backpack weer in. Dit keer woog hij 14,9 kg. Tot nu toe gaat het elke keer perfect. Na de douane trakteerde een reisgenoot mij op een lekker kopje thee. Dit was de reisgenoot die aan het begin van de reis corona had en die we in Bariloche weer tegenkwamen. Vanaf nu reizen we weer samen, maar omdat haar eerste binnenlandse vlucht is gecanceld, zijn al haar binnenlandse vluchten gecanceld. De organisatie heeft nieuwe vluchten voor haar geboekt, maar dat zijn andere vluchten dan de rest van de groep. Erg vervelend voor haar. Zij is onder andere ook schrijfster, dus het was leuk om daar verhalen over uit te wisselen. In het vliegtuig zaten we ook naast elkaar, met een lege stoel ertussen. Onderweg kregen we wat te drinken en wat nootjes. Ik zat naast het raampje en had in het begin prachtig uitzicht over de Andes! Op een gegeven moment werd het erg bewolkt en heb ik even geprobeerd te slapen. Toen we gingen afdalen, kreeg ik erge oorpijn. Ik was weer erg verkouden geworden, waarschijnlijk door alle temperatuur verschillen. Erg vervelend. In de verte zag ik het regenen boven Buenos Aires en toen we op de grond stonden, begon het ook te regenen. We waren al geland met vertraging en het duurde ook nog eens heel erg lang voor we eindelijk het vliegtuig uit mochten. Ook duurde het lang voor onze bagage eindelijk kwam. Toen we buiten op onze bus stonden te wachten, bleek dat de bus op ons stond te wachten op de verkeerde luchthaven. Hij stond bij de nationale luchthaven en wij waren geland op de internationale luchthaven. We moesten daardoor nog een klein uur wachten tot de bus er was. Het regende en onweerde, dus ik ging naar binnen en kon mooi nog even naar huis bellen. Om 16.00 uur kwamen we eindelijk in het hotel aan. Ik deelde hier de kamer met Dorothé. We hebben eerst weer geld gewisseld. Dorothé ging naar de supermarkt, waardoor ik even alleen op de kamer was. Ik heb nog even naar huis gebeld. Daarna ging ik in bad, om mijn lichaam even wat te kunnen ontspannen. We hadden geen dopje, dus ik zette een glas ondersteboven op het putje, waardoor het bad vol kon lopen. Helaas lukte dit niet helemaal, waardoor het bad toch langzaam leeg liep. Ondertussen keek ik een aflevering en liet ik het bad weer een beetje vollopen. Na een half uur was het bad bijna leeg en nam ik nog even snel een douche. Een deel van de groep ging vanavond luxe uit eten met een tango show. Ik hoefde daar niet per se heen en had om 19.00 uur met Krista afgesproken om te gaan eten. De vorige keer in Buenos Aires had ik een zaak gezien met empanadas. We liepen hier naartoe en haalden allebei drie empanadas met een flesje fris voor erg weinig geld. Op een bankje aten we dit op. Ik had drie verschillende empanadas, met kip, vlees en spinazie. Ze waren zo ontzettend lekker, dat ik er daarna nog twee haalde en op at. Het was erg gezellig met Krista. Na een uurtje waren we weer terug in het hotel en had ik de kamer voor mezelf. Eindelijk waren beide oren open gegaan en was ik voor mijn gevoel iets minder doof. Ik stuurde wat mailtjes en schreef mijn verhaaltje van gisteren. Dit werd een heel boekwerk en duurde langer dan ik had gedacht. Toen ik klaar was, keek ik de aflevering af die ik in bad was begonnen. Daarna was ik erg moe en ben ik lekker gaan slapen. Om iets na 00.00 uur kwam Dorothé eindelijk terug van de tango show. Ze had het erg naar haar zin gehad. Ik viel daarna al snel weer in slaap.
[userId] => 438531
[photoRevision] => 0
[reportId] => 5091028
[countryId] => 8
[pictureCount] => 0
[visitorCount] => 41
[author] => Nathalie
[cityName] => Buenos Aires
[travelId] => 528295
[travelTitle] => Rondreis Mexico, Guatemala, Honduras & Patagonië
[travelTitleSlugified] => rondreis-mexico-guatemala-honduras-patagoni
[dateDepart] => 2023-01-12
[dateReturn] => 2023-03-02
[showDate] => yes
[goalId] => 5
[goalName] => Een wereldreis
[countryName] => Argentinië
[countryIsoCode] => ar
[imageLink640x480] => https://loremflickr.com/g/640/480/argentini,buenos-aires
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/438/531_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-verloren-reisdag
)
)
)
[_currentPageNumber:protected] => 1
[_filter:protected] =>
[_itemCountPerPage:protected] => 15
[_pageCount:protected] => 4
[_pageRange:protected] => 10
[_pages:protected] => stdClass Object
(
[pageCount] => 4
[itemCountPerPage] => 15
[first] => 1
[current] => 1
[last] => 4
[next] => 2
[pagesInRange] => Array
(
[1] => 1
[2] => 2
[3] => 3
[4] => 4
)
[firstPageInRange] => 1
[lastPageInRange] => 4
[currentItemCount] => 15
[totalItemCount] => 60
[firstItemNumber] => 1
[lastItemNumber] => 15
)
[_view:protected] =>
)
[breadcrumb] =>
>
Reisverslagen
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/style.css
)
Tilcara - Argentinië 
